-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-----------------------------------------------------------------------------------
ก่อนอื่นขอแนะนำเกี่ยวกับเรื่องราวนี้ก่อนครับ
เรื่องที่ผมนำมาเล่านี้ เป็นประสบการณ์ที่ผมเคยผ่านมาจริง เพียงแต่บางเนื้อหาเป็นเรื่องที่แต่งเพื่อทดแทนความรู้สึกบางอย่างของผมลงไป
ว่าไปแล้วก็คือเรื่องราวของผมนั้นเอง แต่จะให้ระบุเป็นเปอร์เซ็นต์คงยากครับ
ยังไงก็ถือเสียว่า เป็นเรื่องแต่งแล้วกันครับ และขอฝากเรื่องแต่งเรื่องนี้ กับทุกคนด้วยครับ :L2:
-----------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ 1
ผมชื่อคิมครับ สอบเข้าเรียนได้ที่มหาลัยแถบภูมิภาคแห่งหนึ่ง คณะเกษตร ... วันปฐมนิเทศ ทางคณะให้นักศึกษาปีหนึ่งทั้งหมดมานั่งรวมกันที่ห้องประชุมของคณะ
“ สวัสดีนักศึกษาใหม่ทุกคนครับ ผมยินดีอย่างยิ่งที่ บลา ๆ ๆ ” ท่านคณบดีร่ายมหากาพย์ให้นักศึกษาฟังครับ เมื่อไหร่จะจบซะทีเล่าเนี่ย
“ ... เอ่อ นักศึกษาแก่ๆ ใครให้เข้ามา ออกไปก่อน ” ขบวนรุ่นพี่หน้าเหี้ยมเรียงเข้ามา เริ่มกดดันแล้วแฮะ
“ เรื่องรับน้อง ไม่ต้องกังวลนะ มีไม่กี่คนหรอกที่ชอบแหกคอก พวกที่เสนอหน้ามาก่อนนั้นแหละ ระวังไว้เลย หัวแถวทั้งนั้น ” พอคณบดีร่ายจบ พวกอาจารย์เดินออกไปเรียบร้อย ก็มีรุ่นพี่ตัวใหญ่ๆ ล่ำๆ หน้าโหด เดินมาที่ไมโครโฟน
“ พวกคุณ หลังหมดคาบเรียนคาบสุดท้ายวันแรก ไปเจอกันที่หลัง ม. ให้เข้าใจด้วยว่ามีคนรอ ห้ามบอกอาจารย์ ถ้าอยากเรียนที่นี่ ... ขอบคุณ ” แล้วพวกพี่ๆก็พาเหรดกันออกไป อะไรของพวกเขาวะ
“ ดี มึงชื่อไร ” มีคนมาทักทายด้วย
“ ชื่อคิม นายล่ะ ”
“ กูชื่อเร เฮ้ยๆ นี่คิมเว้ย ” แสดงว่าแอบคุยกันตอนคณบดีพูดแน่ๆเลยพวกมึง รู้จักกันเยอะนะเนี่ย
“ ดีเว้ยๆ มานั่งนี่ดิ เห็นว่าเรื่องรับน้องว่ะ ” น่าสนใจนะเรื่องนี้ ผมยิ่งขี้ปอดอยู่
“ ที่นี่โหดมากนะมึง กูไม่รู้ว่าจะไหวไหมเนี่ย เออ ชื่อคิมเหรอ ทำไมเข้าคณะนี้วะ ” ใครซักคนที่ผมไม่รู้จักชื่อถาม
“ ทำไมเหรอ กูชอบอะ ”
“ โห น่าเรียนพวก บริหาร บัญชีอะไรงี้นะ มึงว่าไหม ”
“ เออๆ ฮ่าๆๆ ” ขยันกวนจริง อนาคต คงไม่ได้พูดเพราะๆแน่
พอออกจากห้องประชุม ก็มีรุ่นพี่เดินสวนไปมาบ้าง บรรยากาศไม่เหมือนวันรายงานตัวเท่าไร วันนั้นทำหน้าเป็นผู้เป็นคนดี แต่วันนี้ หน้าตาอย่างกับโกรธกันมาหลายปีงั้นแหละ
“ คิมๆ ” ใครเรียกวะ
“ ทรายปะ ” สงสัยจะเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนมัธยมครับ
“ ใช่ๆ เข้าคณะนี้เหรอ ทำไมไม่บอกเลย ”
“ บอกแล้วเถอะ แต่ไม่เชื่อกันเอง ”
“ หน้าใสออกขนาดนั้นอะเนอะ อิอิ นี่ๆ พวกรุ่นพี่ผู้หญิงบอกว่า ให้กลุ่มผู้หญิงหาผู้ชาย ที่หน้าตาดี ไว้ประกวดเดือน คิมสนใจไหม ”
“ เหอะๆ หน้าบ้านนอกแบบนี้ ไม่ดีมั้ง ” ผมลองเหลือบไปมองกลุ่มผู้หญิงที่มองมาทางผม โอ้โห แต่ละนาง
“ บ้า แกหล่อนะ สูงด้วย แถมขาวตี๋ นะๆ ”
“ ไม่ต้องมานะเลย ... ตามใจแล้วกัน ” พอผมตอบแบบนี้ ทรายวิ่งกลับไปทันที กรรมอะไรของคนหล่อนะ
วันนี้ไม่มีการเรียนการสอน ผมเดินกลับมาที่หอพักของมหาลัย ที่นี่แยกหอชายหญิง ผมอยู่หอที่มีใบไม้สีทอง ยังไม่รู้อะไรซักอย่าง ตอนขนของคนงานมาขนให้ ผมเดินขึ้นมาที่ห้อง ห้องเป็นห้องสองคน มีโต๊ะคนละตัว ตู้เสื้อผ้าแยก เตียงนอนก็แยก ห้องน้ำในตัว มีแอร์
ผมกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ได้ยินเสียงจากตึกข้างๆดังวุ่นวายมาก เลยมองออกไปดู
“ ทำไมชักช้าแบบนี้ห๊ะ ... แค่เรียกออกมายืนหน้าหอ จะตายกันหรือไง ” โห ... น่ากลัวว่ะ
“ !@#!!~!! ” พวกที่ออกไปยืนหน้าหอ โดยสั่งทำความสะอาด เก็บใบไม้ และอีกมากมาย อย่าบอกว่ามีรับน้องที่หอกันตอนกลางวันแสกๆนะ
“ ดูอะไร ” ใครวะ เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ... นั้นเสื้อนอกคณะผมนี่หว่า มันเป็นรุ่นพี่ผมสิ
“ ครับ ผมคิมครับ ” อาการปอดแหกออกเลยกู
“ หึหึ ยังไม่ได้ถาม ที่สำคัญไม่อยากรู้จักด้วย บอกทำไม ” รุ่นพี่ปากงี้น่าชกกันว่ะ เสียดาย หน้าตาดีซะเปล่า รุ่นพี่คนนั้นถอดเสื้อกองๆไว้ที่ปลายเตียง ไม่อายกูเลยนะ
“ คิดไงเรียนคณะนี้ ” รู้สึกจะเป็นคำถามแรก ก่อนจะถามชื่อผมนะ โดนมาทั้งวันละ
“ ชอบครับ ที่บ้านมีไร่ ” เริ่มสนใจผมมากขึ้นละ
“ ไร่อะไร เยอะไหม ”
“ ไม่อยากรู้จัก ทำไมถามเยอะจัง ” ไม่รู้จริงๆนี่ครับ ก็เห็นว่างั้น
“ หึหึ ตามใจ ” พี่คนนั้นถอดกางเกงใส่แต่บ็อกเซอร์ นอนผึ่งอ่านหนังสือ ไม่สนใจผมอีก เหงาชิบเป๋งเลย ออกไปข้างนอกก็ได้วะ
“ สามทุ่ม กลับมาให้ตรงเวลา อย่าหาว่าไม่เตือน ”
“ ห๊ะ ครับ สามทุ่มทำไมครับ ”
“ ไปไหนก็ไป รำคาญ ” เออ ดี เดี๋ยวคุยเดี๋ยวไม่คุย
ผมลงมานั่งกินอาหารที่ใต้ถุนหอ บรรยากาศดีครับ โล่งๆ ตอนนี้เริ่มคุ้นๆหน้าหลายคนแล้วครับ อยู่คณะเดียวกัน แต่เพิ่งรู้จักกัน
“ ดีน้อง ปีหนึ่งสิท่า ” ใครอีกแล้ว ผู้ชายคนนึงเดินมาทักผม
“ ครับ ชื่อคิมครับ ”
“ เล็ก คุยกับปีหนึ่งไมวะ ” ใครมาขัดจังหวะอีกแล้ว อ่อ พี่ห้องผมเอง
“ กูไม่ได้อยู่คณะมึงนะ อีกอย่างไม่ได้อยู่หอมึงด้วย ” คุยเรื่องอะไรกัน
“ มึงลุกมานี่เลย ” เหมือนสองคนเขาจะสนิทกัน พอลุกขึ้นไปไม่นาน พี่ที่น่าจะชื่อโจมาตบไหล่สองสามที ก่อนจะเดินไป
“ นายๆ ปีหนึ่งปะ ” มีผู้ชายอีกคนมาทัก พอผมพยักหน้า มันก็ยิ้มร่าเลย
“ โฮ่ยย เหนื่อยว่ะ นั่งด้วยนะ ”
“ ชื่อไรเหรอ ” ผมหัดถามคนอื่นก่อนบ้าง เดี๋ยวหาว่าหล่อแล้วหยิ่งอีก
“ ชื่อกันต์ เรียนนิติ แกล่ะ ” อืมๆ คณะที่ผมชอบอีกคณะครับ
“ คิม เกษตร ”
“ ทำไมเรียนเกษตรล่ะ ” เห็นไหม มาอีกคนแล้ว
“ ชอบ เออนี่ ทำไมไม่ยอมให้คุยกันวะ ”
“ เห็นบอกว่าสามทุ่มถึงจะรู้ ”
“ สามทุ่มก็สามทุ่ม เบื่อจริงๆ ” ผมแยกกับกันต์หลังจากกินข้าวเสร็จ
ตอนนี้บ่ายสามแล้ว ผมขึ้นไปนอนรอเวลา เมื่อไรจะสามทุ่มซักที น่าเบื่อ ... เซง ...
“ ตื่นได้แล้วเว้ย สามทุ่มแล้ว ” ใครมาปลุก เสียงดังจังเว้ย
“ อะไรอะครับ ” พี่ที่อยู่ห้องเดียวกับผม เดินเข้ามาปลุกครับ
“ ขึ้นไปดาดฟ้า จำห้อง ชื่อหอ ให้ดีๆ ” พี่เขาทำท่าจะเดินออกไปครับ
“ หอนี้ชื่อหออะไรครับ ... ไม่เห็นมีใครบอกเลย ”
“ เดี๋ยวก็รู้ ”
-
:sad11: เป็นยังไง บอกด้วยนะครับ :L2: มอบให้คนอ่านทุกคน ^^
-
:L1:สนุกดีครับ
-
ยินดีต้อนรับนักเขียนใหม่คับ :mc4:
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่นะคะ
ชื่อเรื่องน่าสนใจ
เป็นกำลังใจให้น้า
-
น่าสนใจ มาต่อไวไวนะคะ
-
น่าติดตาม
เป็นกำลังให้นะ
:L2: :L2:
-
:กอด1: มีคนอ่านด้วย ดีใจๆ หุหุหุ มาต่อตอนใหม่ครับ
“ กูเกร็งตลอดเลยนะมึง ”
“ นั้นดิวะ ไม่กล้านอนอะ ”
หลังจากผ่านเวลาสามทุ่มของเมื่อคืน ก็มีเรื่องเล่ากันสนุกปากครับ สรุปแล้ว ไม่มีอะไรเลย พอถึงเวลาสามทุ่ม ก็ให้ขึ้นไปที่ดาดฟ้า รอกันจนดึกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแค่ปีหนึ่งขึ้นไปยืนเต็มดาดฟ้าแค่นั้นเอง พวกพี่ๆในตึกก็จะมานั่งขำกันตอนเช้า บางคนก็แซว บางคนก็รั่ว เออ ดีจริงๆมหาลัยนี้
“ ปีหนึ่ง ” ใครชื่อปีหนึ่งวะ น่ารักจริงๆ
“ ไม่หันวะ ” พอเสียงดังเข้ารู้เลยว่าเรียกผม เป็นรุ่นพี่คนหนึ่งครับ
“ ก่อนหมดคาบสุดท้าย หากางเกงขายาวสีดำเก่าๆใส่นะ เสื้อก็ใส่ที่เก่าๆ แค่นี้แหละ ” พูดอะไรของเขาวะ
“ กูว่าเย็นนี้ยับแน่พวกเรา ” พอพี่คนนั้นเดินไป ไอเรปากดีแต่วัน นะมึงอะ
“ มึงสนิทกับรุ่นพี่ได้ไงวะคิม ” เพื่อนอีกคนของผมถาม
“ นอนหอห้องเดียวกัน ”
“ โชคดีว่ะมึง ”
“ โชคดีห่าไร ไม่คุยกับกูซักคำ ”
“ เหอะๆ แล้วทำไมเขาต้องให้แยกชายหญิงตอนเรียกไปหลัง ม. ด้วยวะ ” ไอเรนี่ขี้สงสัย
“ ช่างเหอะว่ะ เข้าเรียนเหอะ เดี๋ยวสาย ”
พอใกล้หมดคาบ พวกผู้หญิงคณะผมบางคนเริ่มขอตัวออกไปก่อนเวลา ผู้ชายบางคนก็ออกไปเหมือนกันครับ กลิ่นไม่ดี สงสัยจะมีเรื่อง
“ คิมๆ บอกเพื่อนผู้ชายที พวกพี่ๆรออยู่ ” ทรายลอบมาบอกผมครับ
“ ซวยละมึง ... ” ผมรีบกระจายข่าวในห้องบรรยายครับ กลัวอาจารย์เห็นมากๆ
ไม่นาน เด็กเกษตรปีหนึ่งก็วิ่งควายไปหลัง ม.ครับ พอถึงสถานที่ที่เรียกว่าลานหญ้า ...
“ ใครให้วิ่งห๊ะ คลานลงไป ! ”
“ อ้าวมองหน้าทำไมวะ คลานลงไป ก้มหน้าด้วย !!! ” โอ้ว หัวใจจะวาย
“ โอ้ย !!! ” ผมร้องออกมาดังพอสมควรครับ เข่าของผมไม่ดี เคยตกต้นมะยมตอนเรียนประถม แล้วเข่ามันไม่เข้าที่
“ เป็นไร สำอายเหรอวะ ” โดนอีกแล้วผม พวกเพื่อนๆมันคลานนำไปไกลแล้ว แต่ผมเจ็บมาก เลยล้มลงนอนหงายครับ
“ เฮ้ย มึงไปดูซิ ” มีเสียงพี่คนหนึ่งตะโกนขึ้นมา
“ ที่เหลือรีบไป อย่าอู้ !!! เร็ว ” เสียงตะโดนดังสนั่นหวั่นไหวไม่ขาดสาย มิน่าหลอกล่อพวกผมมาหลัง ม.
“ มันเป็นอะไร ” พี่คนนี้ ผมจำได้แล้วครับ คนที่พูดใส่ไมโครโฟนคนแรก โห วันนี้ยิ่งดูโหดนะ
“ เป็นไรวะ ปีหนึ่ง สำออยเหรอ ” พี่หน้าตาบ้านๆอีกคนถามผม
“ เข่าผมไม่ดีครับ ผมถลกให้ดู ” พอผมถลกขึ้นมา ตัวผมเองยังต้องตกใจครับ
“ เลือดออกว่ะ เฮ้ย พวกผู้หญิงมาทางนี้หน่อย ” ผมมองตามมือของพี่คนนั้น กลุ่มสาวๆโดนรุมทึ้งอยู่อีกฝั่งครับ ใกล้ๆกัน ไม่นานก็มีพี่ผู้หญิงถือกระเป๋าพยาบาลวิ่งมาทางผม
“ โหยแก รับน้องบ้าบออะไรอีกยะ เด็กเลือดสาดเลย ”
“ กูว่ามันรับไม่ไหวหรอก ให้มันนั่งเชียร์เฉยๆเถอะ ” พี่หน้าโหดคนนั้นพูดขึ้น
“ ผมจะรับครับ ขอแค่ไม่ให้คลาน ผมทนได้ครับ ”
“ เอาก็เอา ไอโจ คนนี้กูให้มึงนะ ” โจไหนอีกละ แล้วยกผมอย่างกับยกลูกบอลเลย
“ ลุกไหวไหม ”
“ เฮ้ย พี่ ! ” พี่ที่นอนห้องเดียวกับผมนี่ ชื่อโจหรอกเหรอ
“ ชู่ว เก็บอาการหน่อย ” พี่โจพาผมไปนั่งรวมกันเพื่อนๆ ที่นั่งหลังตรง หน้านิ่งกันทุกคน ทำพิธีกรรมอะไรกันอยู่
“ วันนี้ ใครถอดไทมาเรียน ลุก !!! ” เพิ่งได้เห็นเต็มๆตาครับ เพื่อนผมประมาณร้อยคนเศษ กำลังโดนรุ่นพี่ยืนคุมซ้ายขวาจนมืดไปหมด แถมมีผ้าใบคลุมหลังคาอีก
“ ทำตัวไม่มีมารยาท ไม่ให้เกียรติสถาบัน ปีสองห้าคน พาปีหนึ่งห้าคนไปอบรมหน่อย ” อยากรู้จังว่าใครพูด ไม่ใช่พี่หน้าโหดคนนั้นนี่หว่า
“ คนที่เงยหน้า ลุกขึ้น !!! ” ตายละกู
“ มีปัญหาอะไร ”
“ อยากเห็นหน้าคนพูดครับ ” ผมตอบไปตรงๆ ทำเอารุ่นพี่บางคนหลุดหัวเราะ
“ ท้าทายเหรอ !!! ” ตะโดนมากๆไม่เจ็บคอเหรอวะเนี่ย
“ ปล่าวครับ ”
“ ปีสาม พาน้องไปกระโดดตบมองฟ้าสองร้อย !!! ” ตายห้า ห้าสิบทีขาจะพังแล้ว
“ มานี่เลย ... ” อ้าว พี่โจนี่
“ โดดไหวไหม ไม่ไหวมีตัวช่วย ”
“ ผมลองดูก่อนแล้วกันครับ ” พี่โจพยักหน้า ผมกระโดดไปได้ร้อยกว่าที รู้สึกว่าปวดขึ้นมาอีก เลยขอหยุด
“ ไหวไหม ”
“ ไม่ไหวแล้วครับ ” พี่โจถอดเสื้อคลุมคณะออก แล้วก็ถอดพวกสร้อย นาฬิกา แล้วก็ฝากโทรศัพท์ไว้ให้ผมถือ ขณะที่ผมกำลังงงไม่หาย พี่โจก็เดินไปหาพี่ที่โวยวายอยู่หน้าแถวคนนั้น
“ น้องผมทำไม่ได้ครับ !!! ” พวกพี่ๆที่อยู่รอบข้าง ก็โห่ใส่พี่โจ ว่าไม่เอาไหนบ้าง รักเด็กใหม่บ้าง สารพัดจะโดนว่าอะครับ นี่มันอะไรกัน งงว่ะ
“ ไม่ได้เรื่องเลย ไปกระโดดน้ำแทนน้อง ไป !!! ” พี่โจเดินคอตกไปที่บ่อน้ำข้างๆ แล้วกระโดดลงไปเลยครับ พวกรุ่นพี่ก็เปลี่ยนจากโห่มาเป็นปรบมือแทน เออ ประหลาด
“ จำไว้นะเด็กใหม่ ห้ามทำให้คณะเสียชื่อ ห้ามทำตัวเหลวไหล สัญญาได้ไหม !!! ” เงียบหมดครับ ใครมันจะกล้าตอบ ถามฉลาดอีก … ว่าไป ผมเหมือนกินแรงเลย แต่เริ่มสงสารพี่โจแล้วดิครับ
“ เงียบทำไม พูดว่าครับจะตายไหม สัญญาได้ไหม !!! ”
“ คร้าบบ / ค่ะ ”
“ ต่อไปนี้ แถวหน้าลุก เดินไปหาปีสองที่ยืนรออยู่ข้างสระน้ำ ต่อไปนี้ คนพวกนั้นคือพี่ของทุกคน แต่สำหรับปีสาม พวกคุณคือเด็กใหม่ จำไว้ !!! ” คนแล้วคนเล่า แถวแล้วแถวเล่าที่เดินไปหาพี่ปีสอง แต่ละคนก็โดนไม่เท่ากันครับ สภาพยับเยินตายความอำมหิตของพี่เขานั้นแหละ
“ เก็บไว้ให้ด้วย โอย หนาว ” พี่โจ เดินกลับมาแล้วครับ ผมเดินตามพี่โจไป
“ โจ ... ทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ ” ใครวะ สวยจริงๆ ... อ่อ แฟนพี่โจชัว
“ สา น้องรหัสโจ ได้มาใหม่ๆเลย ”
“ ดีจ้ะ พี่ชื่อสานะ อยู่บัญชี ” พี่โจทำหน้านึกอะไรอยู่ ก่อนจะพูดออกมา
“ คิมเอาของฝากสาแล้วกัน วันนี้ขอวันนึง ไปนั่งรวมกับพวกเพื่อนๆก่อนแล้วกันนะ ไว้วันหลังเลี้ยง ” พี่โจตบไหล่ผมสองสามที ผมก็ส่งของให้พี่สา ก่อนจะกลับมานั่งกับพวกเพื่อนๆ ตอนนี้พี่ๆหลายคนเข้ามานั่งคุยด้วยแล้วครับ
“ ต๊ายแก คนนี้น่ารักอะ ” ผมเลือกเดินมาหาไอเรครับ ได้พี่รหัสผู้หญิงซะด้วยมึง แต่หน้าตาขั้นเทพจริงๆครับ แยกยากเลยแหละ
“ ผมชื่อ ค ... ”
“ น้องคิมๆ เค้ารู้กันหมดแล้วจ้ะ ” รู้ได้ไง
“ แฮะๆ ยังไงเหรอครับ ”
“ ผู้หญิงหลายคนจะส่งชื่อคิมเป็นเดือน ... อ้าวนี่ไม่คุยกันเหรอ ” เวรแล้วไง
“ ไม่ไหวมั้งครับ ผมไม่หล่อขนาดนั้นหรอกครับ ”
“ แหมๆๆๆ ไม่หล่อก็ไม่หล่อ ” พี่คนนี้ชื่อโปงลางครับ ส่วนมากเรียกกันว่าโปง
“ เออนี่ เขาว่ามีอีกคนนะ แรงพอกับน้องคิมเลย ” หืม ใครแรง
“ ชื่อ โต้ง หรืออะไรนี่ล่ะ ” เหมือนชื่อเพื่อนเก่าผมเลย
“ เหรอ ไม่เห็นรู้เรื่อง ได้ยินแค่คิม ” เค้าไปคุยกันตอนไหม อยากรู้จริงๆ สองสามวันมานี้ คณะเงียบเป็นเป่าสาก
“ ถามน้องดูสิ เดี๋ยวต้องควิสชื่ออีก ยังไงก็ต้องจำ ” มีอะไรอีกล่ะ
“ ปะๆ วันนี้เขาให้เลี้ยงน้องรหัสใช่ไหม น้องคิมได้ใคร ”
“ ชื่อพี่โจครับ ”
“ มีสองโจนะ ” อ้าว มีสองโจอีก
“ นอนหอในอะครับ ”
“ อ๋อ หอในทั้งคู่แหละ ”
“ เออใช่ คนที่โดดน้ำเมื่อกี้อะครับ ”
“ น้องคิมนี่ ใสซื่อจัง ไม่เห็นเหรอว่าโดนไล่ลงน้ำหมดทั้งปีสอง มันลงทั้งสองโจนั้นแหละ ” ซะงั้น
“ คนแรกเลยครับ ที่มีแฟนชื่อสา คณะบัญชี ... ”
“ พอจ้ะๆ เดือนคณะเราค่ะน้อง ” อู้ว
“ หมั้นไส้ เดือนคณะเกษตร คบกับดาวบัญชี ” โห คู่สวรรค์สร้างเลยสิ
“ แล้วต้องบอกปู่รหัสน้องเขาไหม ” พี่โปงลางหันไปถามเพื่อนอีกคนครับ
“ ให้เขาบอกเองสิ บ้านะแกเนี่ย ปะๆเลี้ยงน้อง ” หายกันไปเป็นคู่ๆครับ ส่วนมากก็เลี้ยงกันใกล้ๆ
ผมกลับมาอาบน้ำล้างตัวที่หอ อารมณ์นึงก็นึกโมโหพี่รหัสนะครับ ห่วงแฟนมากกว่าน้อง แต่ความจริงมันก็ต้องเป็นอย่างงั้นแหละ
“ นอนยังน้อง ” ผมยังไม่ทันใส่เสื้อเลยครับ พี่โจโผล่มาซะก่อน
“ เพิ่งกลับมาครับ แล้วพี่ ... ”
“ เดี๋ยวพี่เปลี่ยนเสื้อผ้าแปบ ไปเลี้ยงน้องกัน เพื่อนๆพี่รออยู่ ” พี่โจรวดเร็วมากครับ ผมไม่ทันถามอะไรเลย ไม่ถึงห้านาที พี่เขาแต่งหล่อเสร็จสรรพ
“ ปะน้อง ”
พี่โจพาผมเดินและออกมาข้างๆม. ตรงนั้นมีร้านข้าวต้มติดกันสองร้านครับ เด็กมหาลัยผมนั่งกันเต็มไปหมด พี่โจโบกมือให้คนกลุ่มนึง สงสัยจะเป็นเพื่อนๆของพี่เขาครับ
“ โห มึงสองคนมาทำไมวะ ” พี่คนนี้ชื่อโบ้ครับ
“ อะไรวะ ” พี่โจให้ผมนั่งข้างๆ ก่อนจะตอบเพื่อน
“ พวกกูหมองดิสัด แล้วคนนี้ชื่อคิมปล่าว ”
“ สวัสดีครับ ”
“ อืมๆ สืบสายเลือดเดือนคณะอีกคนแล้วกูว่า ฮ่าๆ ” อะไรสืบสายเลือด
“ กูก็ยังงงอยู่ ดวงมันตรงกันว่ะ พี่รหัสพี่ก็เป็นเดือนคณะเหมือนกัน ” อะไรจะขนาดนั้น
“ เค้าจะเรียกหลานเมื่อไรวะ ” ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ ส่วนใหญ่นั่งยิ้มกับเพื่อนๆ ที่ก็นั่งเกร็งไม่แพ้กัน
“ ก่อนประกวดเดือนคณะ ”
“ ก็ดีว่ะ ” พวกพี่ๆเริ่มคุยกันหมดทุกคนแล้วครับ แต่พวกผมยังไม่ค่อยกล้าเท่าไร
“ ไอโจ ” พี่อีกคนถามพี่โจ
“ ไรวะ ”
“ มึงทะเลาะกับสาเหรอ ” ทะเลาะกันทำไมนะ
-
:L1:สนุกดีครับ
ยินดีต้อนรับนักเขียนใหม่คับ :mc4:
มาต้อนรับเรื่องใหม่นะคะ
ชื่อเรื่องน่าสนใจ
เป็นกำลังใจให้น้า
น่าสนใจ มาต่อไวไวนะคะ
น่าติดตาม
เป็นกำลังให้นะ
:L2: :L2:
--- :L2: ขอบคุณทุกๆคนครับ
-
เป็นคนหนึ่งหละที่ไม่ชอบเลยกับการรับน้อง... จะรอดไหมนะ ปีหน้าก็เข้าปีหนึ่งแล้ว ทำหน้าเอ๋อเข้าไว้ 555 ^^"
-
เป็นคนหนึ่งหละที่ไม่ชอบเลยกับการรับน้อง... จะรอดไหมนะ ปีหน้าก็เข้าปีหนึ่งแล้ว ทำหน้าเอ๋อเข้าไว้ 555 ^^"
มีอะไรให้แนะนำบอกได้นะ คณะพี่รับจนเป็นข่าวมาเหมือนกัน อุอุอุ ติดตามเรื่องนี้ได้เลย :z1:
หิวข้าวจัง ฝนก็ตกหนัก สงสัยจะพึ่งมาม่า แฮ่ๆ :3123:
-
ตอนนี้พี่อยู่ปีไหนแล้ว ที่บอกว่ารับจนเป็นข่าวอะ รึจะเป็นข่าวตอนรุ่นพี่เป็นคนรับปะเนี่ย มหาลัยไหนบอกหน่อย..จะไม่เข้า ฮะฮะ น่ากลัวมากมาย คิดไปไกลแล้วหละว่าจะเตรียมแผนไรไว้จะได้ไม่ต้องรับน้อง (ไม่ดี้ไม่ดี)
-
:-[ ไม่มีคนอ่าน ก็ต่อเพื่อความสะใจครับ หึหึหึหึ
“ ใครบอกมึงวะ ”
“ เรื่องของเดือนของดาว ทำไมต้องให้ใครบอก ดังกว่าหมาเห่าอีก ” พี่โบ้ไขความได้เห็นภาพชัดดี
“ ไม่มีอะไรๆ คิม ทำตัวให้ชินกับไอพวกขี้เมานี่นะ ”
“ ว่ากูอีกสัด ”
“ ดีค่ะ ” ใครวะ ผู้หญิงนี่ เค้ามองมาทางผมนานแล้วครับ เห็นซุบซิบๆกับเพื่อนๆ
“ รุ่นพี่ให้มาบอกว่าหล่อมากค่ะ ” พอบอกเสร็จ เธอก็วิ่งหน้าแดงกลับไปที่โต๊ะ เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากรุ่นพี่ฝั่งเขาได้เยอะ ส่วนโต๊ะผมสิเหมือนโดนหยาม พวกรุ่นพี่เริ่มเข็ดฟันละ
“ โจ มึงไม่โชว์เทพหน่อยวะ ” โดนยุแล้วครับพี่ผม
“ เพิ่งได้ยินว่ากูทะเลาะกับแฟน ยังจะหางานให้กูอีก ไอควาย ” เห็นหน้าหล่อๆด่าเจ็บดีนะ
“ ให้คิมไปดิ มันโดนชมไม่ใช่เหรอ ”
“ อะไรกันเหรอพี่ ” เพื่อนผมผู้ชายชื่อกิฟ เริ่มออกความเห็น
“ มันเป็นวิธีล้อกันในหอน่ะ ใครอยู่เดี๋ยวก็รู้ คิมๆ ” พี่โจโน้มคอผมไปหา จังหวะที่พี่เขากระซิบที่หอ ผมรู้สึกหวิวๆแปลกๆ ปกติผู้ชายไม่เล่นแบบนี้กันนี่ครับ
“ เดินไปโต๊ะนั้นนะ บอกว่าขอบคุณที่ชมครับ ทีหลังไม่ต้อง ”
“ ห๊ะ จะดีเหรอพี่ ” พี่โจหัวเราะเบาๆ บอกให้ลองดู ผมเกาหัวแกรกๆ ก่อนลุกเดินไปที่โต๊ะนั้น พวกเขานั่งรออยู่เลยครับ
“ ขอบคุณที่ชมครับ ทีหลังไม่ต้อง ” จังหวะเดินกลับ ก็มีเสียงฮู้ว ฮิ้ว ไล่หลังมา ที่แท้เขาก็เล่นกันเท่าไปเวลากินข้าวครับ ส่วนมากจะเล่นกันเวลามาเป็นหมู่กับพวกรุ่นพี่
กว่าจะเลี้ยงกันเสร็จ ปาเข้าไปตีหนึ่ง แล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้า จะรอดไหมผม
“ พี่โจ ทำไมไม่เอารถมาขับล่ะครับ ” ผมถามพี่โจ ช่วงที่นั่งคุยกัน พี่หลายๆคนเล่าให้ผมฟังเยอะว่า พี่โจเป็นคนมีเงิน พ่อมีฐานะดีมากในจังหวัด เรียบร้อย ไม่ค่อยสุงสิงกับหัวรุนแรงในคณะ
“ ขี้เกียจดูแล มาคุยเรื่องไร่ของมึงดีกว่า ” เปลี่ยนคำเรียกขานละ
“ ที่บ้านผมมีที่ ร้อยกว่าไร่ครับ ส่วนใหญ่ปลูกไร่ ทำเกษตรนิดหน่อย พ่อลองทำเศรษฐกิจพอเพียง ”
“ ดีจัง คงมีเงินเยอะสิ ดูของแต่ละอย่าง ” คงหมายถึงนาฬิกา เสื้อผ้า ของผม
“ ไม่หรอกครับ ปานกลางๆ แล้วพี่ทะเลาะกับพี่สาเหรอครับ ” ไม่รู้เรียกเสือกไหมนะ แต่อยากรู้จริงๆ
“ ไม่มีอะไรหรอก อารมณ์ผู้หญิง มึงล่ะ มีคนมาติดเยอะหรือยัง ”
“ ไม่มีครับ ” พี่โจถอดเสื้อ ลูบเนื้อลูบตัว หุ่นเค้าดีจริงๆ
ในมหาลัยของผม ส่วนใหญ่เป็นเด็กต่างจังหวัดเยอะครับ ง่ายๆคือส่วนใหญ่หน้าตาจะบ้านๆ ตัวผมสูงเจ็บสิบปลายๆ พ่อเป็นคนเหนือ แม่เป็นคนจีน เลยผิวขาว หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ พี่รหัสผมน่าจะใช้นิยามว่าหล่อครับ
สูงกว่าผมนิดหน่อย ผิวขาวพอสมควร ดูเป็นชายมากกว่าผม
“ นอนเลยนะ พี่ไปเดินเล่นเดี๋ยวมา ” หลังจากต่างคนต่างอาบน้ำ พี่โจคว้าโทรศัพท์แล้วลุกไป แค่โทรหาแฟนก็ต้องปิดบัง
เช้าวันนั้น ผมมีเรียนสายๆ เลยตื่นช้าหน่อย พี่โจลุกไปก่อนแล้ว พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมลงมากินข้าวที่ใต้ถุน เริ่มคุยกับหลายๆคน แต่เริ่มสนิทกับพี่เล็กที่มาทักผมวันแรก กับไอกันต์เด็กนิติ ครับ
“ คิมๆ วันนี้พี่ปีสองให้ส่งรายชื่อคนประกวดดาวคณะ มึงว่าใครดี ” นี่ไอต้อง ผู้แทนรุ่นครับ
“ คนชื่อจอยอะ มึงว่าไงล่ะ ” ผมเห็นเธอตัวสูง หน้าตาสะอาดดี ถึงไม่สวยเท่าหลายๆคน แต่ก็ดูโอเคในสายตาผม
“ วันนี้ไปกับกูหน่อยสิ ช่วยอธิบายหน่อย กูโดนด่าจนหูชาตลอด ”
“ เออๆ เดี๋ยวกูไปด้วย มึงโทรมาบอกกูแล้วกัน ”
“ คิมเว้ย ” ไอรูปหล่อนี่ใคร มีเข็มกลัดคณะผม แต่ทำไมผมไม่เคยเจอหน้ามันมาก่อนเลยล่ะ
“ กูโต้ง จำไม่ได้เหรอเฮ้ย ที่เป็นเพื่อนมึงตั้งแต่อนุบาลหนึ่งไง ” โต้ง อ่อ นึกออกแล้ว
“ จำได้ ” แต่เพื่อนๆผม โกรธที่มันหนีไปสอบเข้าโรงเรียนอริครับ โรงเรียนนั้นดังกว่ามาก ถ้าเพื่อนเก่ามาเห็นผมคุยกับมัน สงสัยจะพาลผมด้วย
“ เรียนคณะนี้เหรอวะ ” ผมถามมันต่อ
“ เออดิ มึงคงไม่โกรธ พาลจะตีกูอีกคนหรอกนะ ” ก็ยังรู้นี่มึง
“ ไม่หรอก เรื่องสมัยเด็กๆ ใครจะสน ”
“ สาวๆบอกว่า จะส่งมึงกับกูประกวดเดือน กูว่าสู้มึงไม่ได้หรอก ”
“ ถ่อมตัวเกินเหตุละ สูงกว่า หล่อกว่า หุ่นดีกว่าเห็นๆ ถ้าไม่มีเรื่องอื่น มึงเหมาะกว่ากูเยอะ ” มันยิ้มแหยๆ ก่อนจะชวนผมไปหาพวกพี่ๆกลุ่มมัน ซึ่งผมเพิ่งเข้าใจว่า กลุ่มพี่รหัสผมดูไม่ค่อยจะตามรุ่นพี่ คือไม่ค่อยเอาด้วยเรื่องต่อยตีมีเรื่องครับ
“ ไอเร วาฬ หนิง กูไปกับไอกิฟนะเว้ย ไว้โทรหา ”
“ เออๆ พวกกูว่าจะไปห้องสมุด เสร็จแล้วโทรบอกด้วย ” ไอเรตะโกนมา พักนี้มีเพื่อนสนิทสามคนครับ แต่ดูเหมือนจะสนิทกับไอเรมากเป็นพิเศษ
“ คิม รอใครวะ ” ผมมานั่งรอไอกิฟครู่นึง ไอโต้งโผล่มาก่อนซะงั้น
“ มันจะไปคุยเรื่องงานกับพี่ ให้กูไปด้วย ”
“ งั้นกูไปด้วยดิ ไปหลายๆคนไม่เหงาดี ”
“ อืม ”
“ คิม เมื่อก่อนมึงอ้วนกลม เตี้ยด้วย ทำอะไรมาวะถึงหุ่นดีขึ้นขนาดนี้ ” มาย้ำปมกู เดี๋ยวตบคง่ำ
“ หลายอย่าง วิ่ง เล่นบาส ”
“ ดีเนอะมึง ไม่เหมือนกู ” มีหมวดดราม่าอีก
“ ตอนกูเข้าเรียนที่ใหม่ พ่อกูให้แต่กูนั่งเรียน ว่างแค่ช่วงเย็น เลยไปหาเตะบอล กลับมาก็โดนตี เรื่องทำเสื้อยับ กูเลยต้องฟิตเนสที่บ้านอย่างเดียว ” ทำไมชีวิตรันทดจัง
“ งั้นมึงก็โชคดีที่พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ดีดิวะ ตัวสูงเป็นเปรตเลย ” ไม่รู้ว่าสูงเท่าไร แต่สูงกว่าผมเยอะมาก
“ คงงั้น กิฟๆ !! ” ไอกิฟมาพร้อมกับสาวงาม (มั้ง) สามคน หนึ่งในนั้นคือจอย คนที่ผมแนะนำครับ อีกสองคนขาวใสนิดหน่อย เป็นเพชรในหมู่เสือโหย
“ คิม เราว่าเราไม่เหมาะหรอก ” จอยแสดงความไม่มั่นใจออกมาก่อนเลย อีกสองคนก็ดูไม่ค่อยอยากประกวดหรอกครับ
“ น่าๆ ไปเหอะกิฟ ” โต้งเดินไปแทรกกลางสาวสองคน สาวๆอีกสองคนชื่อดากับนัท เราเดินเข้าไปคุยกับพวกพี่ๆปีสอง ที่นั่งรออยู่แล้ว โชคดีครับมีพี่โจ พี่โบ้อยู่ด้วย
“ มึงพาน้องนางงามตู้กับข้าวมาทำไมวะ ” พี่ฟาง ประธานปีสองล้อจอยครับ
“ หนูน้องพี่นะ ” อ้าว เป็นน้องรหัสเหรอ กัดซะ
“ ผมว่าดาวคณะไม่จำเป็นต้องสวยสดอะไรหรอกครับ ถ้าแสดงเอกลักษณ์ของคณะเราจะยิ่งดี จอยสวยแบบไทยๆดีนะครับ ในความคิดผม ” ผมให้เหตุผลที่เสนอจอย
“ อืมๆ กูพูดดี น้องมึงเหรอโจ ” พี่โจนั่งเอาเท้าชี้หน้าผม พยักหน้ารัวๆ
“ คนนี้ผ่านอะกูว่า พูดดี งั้นก็ประกวดเดือนสองคน ดาวสามคน เข้าเชียร์ล่ะอาทิตย์นี้ ” พี่ฟางอนุมัติเป็นอันจบครับ เพื่อนๆส่วนใหญ่แยกย้ายกันกลับ แลกเบอร์กันเรียบร้อย
“ คิม ไปกินข้าวกับพี่ๆเราปะ ”
“ ไปดิ ว่างๆ เดี๋ยวบอกพี่โจก่อน ” ผมเดินเข้าไปหาพี่โจ เผื่อพี่เขานัดกินข้าว
“ เออ ไปเหอะ อย่ากลับดึกมากนะ ” ดีใจครับ หุหุ มีพี่คอยห่วง
ไอโต้งมาผมมารวมกับพวกพี่ๆ ส่วนใหญ่เถื่อนขนานแท้ ผมนั่งเกร็งอยู่พักหนึ่ง พอเหล้าเริ่มเข้าปากก็เฮฮากันครับ
“ โต้ง คนนี้เหรอวะ แข่งเดือนกับมึง ติ๋มชิบหาย ” พี่ตัวสูงๆ เข้มๆคนหนึ่งให้สรรพนามผมครับ
“ ไรอะพี่ ผมติ๋มตรงไหน ”
“ โห ทำเป็นคุย เคยปี้สาวยังหน้าแบบนี้ ฮ่าๆ ” ในวงก็ฮากัน แต่ผมถือเรื่องแบบนี้อะครับ
“ สาวเค้ามีศักดิ์ศรีนี่ครับ ทำแบบนั้นกับเขา น่าจะเรียกว่าติ๋มมากกว่า ” พวกพี่ๆเงียบเลย ไอโต้งก็ส่งสายตาให้เย็นๆ มึงคิดผิดแล้วโต้ง กูยอมใครที่ไหน
“ ว่ากูเหรอ ติ๋ม ” พี่คนนั้นลุกขึ้น เริ่มออกอาการหาเรื่อง
“ มึงปีสามนะไอดิษ ” เพื่อนๆเขาเตือน ส่วนไอโต้งกับปีหนึ่งด้วยกันก็เริ่มดึงไม้ดึงมือ
“ ระวังจะอยู่ยากนะมึงน่ะ ”
“ โมโหแล้วบีบคนอื่น ติ๋มจริงแหละว่ะ ”
“ เกินไปแล้วนะไอสัด !!! ” พี่ที่ชื่อดิษลุกผลักอกผม แต่ผมไม่เซ ผมก็ตัวใหญ่พอสมควร ถึงจะเล็กกว่าพี่เขานิดหน่อยก็เถอะ
-
ตอนนี้พี่อยู่ปีไหนแล้ว ที่บอกว่ารับจนเป็นข่าวอะ รึจะเป็นข่าวตอนรุ่นพี่เป็นคนรับปะเนี่ย มหาลัยไหนบอกหน่อย..จะไม่เข้า ฮะฮะ น่ากลัวมากมาย คิดไปไกลแล้วหละว่าจะเตรียมแผนไรไว้จะได้ไม่ต้องรับน้อง (ไม่ดี้ไม่ดี)
ตอนนี้เป็นปู่แล้วครับ ปี4 กำลังหวังลึกๆว่าจะจบปีหน้านี่แหละครับ :เฮ้อ:
-
แมนมักๆๆๆๆๆๆๆ
-
หนุกค๊าบบ ตามอ่านต่อ ตามๆๆๆๆ
-
ถ้ามาต่อเรื่อยๆก็มีคนอ่านเรื่อยๆหละคะ^^
:L2: เป็นกำลังใจให้ ขยันลงเรื่อยๆนะคะ
สาวเค้ามีศักดิ์ศรีนี่ครับ ทำแบบนั้นกับเขา น่าจะเรียกว่าติ๋มมากกว่า
ชอบประโยคนี้สุดๆ
-
ชอบอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ^^
-
ดูจากยูสที่ใช้ พี่ดิษนี่จะเป็นพระเอกของคิมอ๊ะป่าวน้า หุหุ
รับน้องผ่านมาห้าปีแระ ก็ยังรู้สึกไม่ชอบอยู่ดี ยิ่งเข้าห้องเชียร์ยิ่งไปใหญ่
ติดที่ประธานเชียร์หล่อนี่แหละ เลยต้องเข้า :m20:
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา :กอด1:
-
รอตอนใหม่อยู่นะคับ
+1 ให้คับ
-
:3123: มาส่งดอกไม้ยามค่ำคืน พร้อมกับต่อตอนต่อไปให้เลยครับ
“ เป็นน้องเคารพรุ่นพี่หน่อยดิวะ โต้ง ดึงเพื่อนมึงนั่งสิ ” ผมกับพี่ดิษ โดนจับแยกแล้วครับ
“ อะไรวะ ไม่สมหน้าตาใสๆเลยไอคิม ” ผมนั่งกระดกเหล้าพรวดๆสองสามแก้วติด เริ่มเซงละ
“ เบาๆเว้ย เดี๋ยวก็ตีกันจริงๆ ไอดิษนั้นวากคณะอีก อังคารหน้าหนักแน่คิมเอ้ย ”
“ หนักก็หนักดิพี่ ถ้าตามเกมส์ผมสู้อยู่แล้ว ”
“ ใจเด็ดดีมึง นั้นพี่มึงมาแล้ว ” พี่โจกับพี่โบ้เดินมาสวัสดีพวกพี่ๆที่นั่งรุมล้อมผมอยู่ แสดงว่าปีสามหมดเลยสิ
“ ก่อเรื่องเหรอครับ ” พี่โจถามพี่ที่นั่งข้างๆไอโต้ง
“ เออดิ น่ะ นั่งอยู่โน้นน่ะ ”
“ ห๊ะ !!! ” พี่โจห๊ะดังจัง กลัวคนไม่ตกใจหรือไง
“ มึงหาเรื่องพี่ดิษเหรอไอคิม ”
“ ไม่ได้หาเรื่อง แค่คุยด้วยดีๆ ”
“ ดีๆบ้าไร เถียงเขาไฟแลบ ” ไอโต้งอยากโดนต่อยมะ เริ่มมึนๆแล้วนะว้อย
“ กูได้โดดน้ำอีกรอบแน่ โบ้ พามันกลับไปหอดิ พอๆ ไม่แดกละ ” พี่โจดึงแก้วออกจากมือ ขัดใจจริงๆเลย พี่โบ้พาผมกลับหอ ระหว่างทางก็ซักถามกันนิดหน่อย พี่เขานั่งอยู่ด้วยสักพักก็ไปนอน
ตั้งแต่มีเรื่องวันนั้น พี่โจไม่คุยกับผมเลย กลับห้องไม่ค่อยพร้อมกัน มาถึงก็ดึก เช้าก็ลุกก่อน ไม่ก็นอนคลุมโปง เป็นแบบนี้เรื่อยมาจนวันอังคาร นัดเชียร์
“ ให้กูคลานอีกละ ” ไอเรบ่นง่อมแง่มใกล้ๆผม ตอนนี้เรื่องคลานรู้แล้วว่าต้องทำ ใครไม่ใส่ไทโดดลงบ่อ ใครเงยหน้ามองคนพูด กระโดดตบ หลังจากนั่งรอ พวกรุ่นพี่ก็มารุมเหมือนเดิม ครั้งนี้สอนร้องเพลงเชียร์สองเพลง
“ ปีสอง ได้ข่าวว่าหาเดือนหาดาวกันเหรอ ” เสียงคุ้นๆ เปลี่ยนพิธีกรแล้วเหรอ อุ๊บ ห้ามมอง
“ ครับ !!! ” พวกปีสองขานรับ
“ เป็นลูกพระพิรุณ แม่คงคา ทำไมกล้าเรียกหาเดือนหาดาว ห๊า ” คนนี้โหดว่ะ
“ พี่ๆ พาปีสองไปเจอพ่อกับแม่ ไป !!! ” ไม่นะ ปีสองโดนสั่งกลิ้งบนพื้นดิน ส่วนผู้หญิงก็ต้องโดดน้ำ
“ ห้าคนที่อยากเป็นเดือน เป็นดาว ลุกด้วย ” อ้าว กูนิ
“ ผู้หญิงไปหาพี่สองคนนู้น ผู้ชายมานี่ ” พวกเพื่อนๆได้พักครับ หลังจากโดนขู่จบไป พี่ๆปีสองเละเทะหมดเลย
“ พี่ดิษนี่หว่า ” ไอโต้งบอกผม หลังจากโดนแยก
“ จะเล่นอะไรกูอะดิ ” ผมบอก พี่ดิษ เดินมากับพี่โจ จู่ๆก็พูดประโยคอะไรใส่ผมสองคนไม่รู้ ยาวเหยียด จับใจความได้บรรทัดเดียว
“ ก่อนจะเดินเหินฟ้าสู่ดาวเดือน จงย้ำเตือนครั้งหนึ่งเราคือดิน ” แล้วพี่โจก็อ้อมมาทางผม กอดคอข้างหนึ่ง พี่ดิษก็เดินอ้อมไปกอดคอไอโต้ง จากนั้นก็ล้อมเป็นวงกลม
“ ก้มหน้า หลับตาไว้ คุกเข่า ” สักพักก็มีเสียงเหมือนจลาจล มีคนรุมสาดน้ำกับโคลนใส่ตัวผมสี่คนอย่างหนัก ประมาณสามสี่นาทีได้ ตัวหนักขึ้นอื้อเลย
“ ลุกช้าๆ กอดคอไว้ ” พี่ดิษบอกพวกเรา พวกที่รุมโทรมผมทั้งหลาย ก็ร้องเพลงปลอบใจ ที่ใช้เวลามีคนร้องไห้ตอนเชียร์ แล้วก็ปรบมือให้พร้อมด้วยเสียงโห่ฮิ้วยินดี
“ มึงสองคนทำตามพอนะ ” พี่สองคนเขาทำเหมือนบูมอะไรซักอย่างครับ ผมก็โดนกดหัวไปมาอยู่แบบนั้นฟังไม่ทัน ทันคำสุดท้ายคำเดียว
“ เดือนเกษตร ฮูลา ”
“ เฮ !!! ” เสียงโห่ร้องยังดังไม่ขาดสาย ยอมรับว่าผมน้ำตาซึม รู้สึกตื้นตันในพิธีที่พวกพี่ๆทำให้
หลังจากผู้ช้าทิงเดือนคณะโดนรุมเป็นที่เรียบร้อย พี่ปีสามก็เข้ามาหลังมอกันเยอะมาก หลายคนมาถามหาน้องรหัสคือพี่ปีสอง แล้วก็เริ่มได้ยินคำว่าลูกๆ
“ ไอโต้ง ไปหาพ่อมึงไป ” ไอโต้งลาผมสามคน ก่อนจะเดินไป
“ คิมนี่พ่อแกอะดีเค้าดิ ” พี่โจชี้ไปที่พี่ดิษ
“ พี่ดิษเนี่ยนะ ”
“ อ้าว ไอเวรนี่ ทำไมวะ ไอโจน้องมึงไม่รับกูเหรอ ไปเลยไอโจ มึงไปโดดน้ำ ” พี่โจหูตก คิ้วตกดิ ส่ายหน้าก่อนจะจำใจเดินไปโดดน้ำอีกรอบ ที่จริงแล้วก็มีการสั่งให้ไปโดดกันเยอะครับ ผมว่าคงเป็นวิธีลงโทษ
“ บ้าอำนาจชิบหาย คนห่าอะไร ” ผมด่าเบาๆ
“ หืม มึงด่าอะไรนะ ”
“ ได้ยินแล้วก็ไม่ต้องแอ๊บแบ๊วหรอก ”
“ เออ กูจะเก็บไว้ก่อน ไว้มึงได้เป็นเดือนคณะก่อนเถอะ ” หืม ทำไมต้องรอ ตัวๆเดี๋ยวนี้ยังได้
“ รอทำไม ผมว่าจะไม่แข่งแล้ว ” พี่ดิษ หันควับทำตาดุ เออ จะว่าไปก็สมเป็นเดือนนะ เข้มดี
“ ให้ตายมึงก็ต้องแข่ง เป็นลูกกูอย่าหือ ” ยังมาดุกูอีกนะ เสียงดังด้วย
“ แข่งก็แข่งดิ เสียงดังทำไม ”
“ หึหึ มึงนี่จริงๆเลย ” พี่โจกลับขึ้นมาจากบ่อ แล้วก็ทำท่าทำทางอะไรไม่รู้อีกนิดหน่อย พี่ดิษนัดผมสองคนไปเจอร้านเก่า บอกว่าจะเลี้ยงลูก เลี้ยงน้อง พี่โจก็พยายามย้ำว่าอย่างมีเรื่องอีก แต่ไม่รู้ว่าจะอดได้ไหมสิ คนมันไม่ถูกชะตา
-
:L2: พอดีมีคนทัก ผมคิดว่าเล่าให้ฟังก่อนน่าจะดีครับ
เดิมทีผมอ่านนิยายอยู่เว็บกูซ่าครับ ต่อมามีพี่คนหนึ่งแนะนำว่าลองไปอ่านอีกเว็บดูสิ ก็บังเอิญไปเจอเรื่องเซ็งเป็ดเข้า เขาบอกว่ามีเว็บไซต์ของแฟนคลับ มีนิยายเยอะเข้ามานดูได้ น่าจะเมื่อปีก่อนครับ ที่ผมรู้จักเล้าแห่งนี้
ผมอ่านนิยายที่จบแล้วเป็นส่วนใหญ่ อ่านแล้วนอน ไม่เมนต์ ไม่ตอบ นิสัยแย่ๆ :o12:
สำหรับเรื่องแต่งเรื่องนี้ ผมคิดว่าเป็นประสบการณ์ดีๆที่ผ่านเคยผ่านมา อยากเล่าให้ฟัง เน้นไปในเรื่องของมิตรภาพที่เจอ ความหลง ความรัก ที่เกิดจากกิจกรรมในช่วงมหาลัย ซึ่งลึกๆเกิดจากความสงสารรุ่นน้อง :m20: ครั้งที่ไม่รู้อะไร
หลายสิ่งหลายอย่างกลายเป็นอดีตไป คือห้ามทำอีก แต่ผมอยากให้รู้ว่า มันเคยเกิดขึ้นและเคยมีอยู่จริงครับ
:L2: มอบดอกไม้ส่งคนอ่านเข้านอนนะครับ
-
ชอบมาตอนดึกนะคับ
ช่วงนี้นักเขียนขยันอัพนิยายเยอะมากมายอ่านกันแทบไม่ทันลงเรื่องไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีคนตามอ่านเยอะขึ้นคับ
อย่าเพิ่งท้อซะหล่ะ
-
ชอบมาตอนดึกนะคับ
ช่วงนี้นักเขียนขยันอัพนิยายเยอะมากมายอ่านกันแทบไม่ทันลงเรื่องไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีคนตามอ่านเยอะขึ้นคับ
อย่าเพิ่งท้อซะหล่ะ
:L1: เพิ่งตื่นอะครับ เหอะๆ เลี้ยงหลานมาเมื่อคืน กลับมาอ่านนิยายอีก แทบคลานลงจากเตียง
ไม่ท้อหรอกครับ อ่านคนเดียวก็ต่อแน่นอนครับ :กอด1:
-
อ่าน รู้สึกว่า...ตื่นเต้น และชอบคิมที่เป็นคนมีเหตุผล และลูกผู้ชายพอ
แต่ ใครก็ได้สรุปทีได้มะคะ สับสน ชั้นปีมากๆๆๆ (หรือเป็นเราคนเดียว)...
-
อ่าน รู้สึกว่า...ตื่นเต้น และชอบคิมที่เป็นคนมีเหตุผล และลูกผู้ชายพอ
แต่ ใครก็ได้สรุปทีได้มะคะ สับสน ชั้นปีมากๆๆๆ (หรือเป็นเราคนเดียว)...
ทั่วๆไป เท่าที่รู้นะครับ พี่รหัสปีสอง ปู่ย่านี่คนใกล้จบ แต่ของผมมีเพิ่มนิดหน่อยเพื่อความสนุก :oo1:
เด๋วกลับมาอัพนะครับ ไปซื้อข้าวก่อน
-
มาต่อแล้วครับ วันอาทิตย์ กับข้าวหาซื้อยากดีจริง :L2:
“ ใช่ไอเหี้ยนั้นไหม ” ผมได้ยินเสียงแว่วๆ
“ ไอตัวสูงๆ เล่นแม่งเลย !!! ” ผมหันควับ ยังไม่ทันจะเห็นหน้า ก็โดนผลักร่วง ส่วนไอโต้งโดนกระเป๋าฟาดหัวล้มไปกองเหมือนกัน ผมเห็นพวกมันคนหนึ่ง คว้าไม้หน้าสามจะตีขาไอโต้ง
“ ไอโต้งหลบ พวกมึงทำอะไรพวกกู !!! ” ผมผลักพวกที่ล้อมผมสองคนกระเด็นไปข้างๆ เตะไม้ที่ไอนั้นถือเตรียมจะตีไอโต้ง แล้วรีบคว้าตัวไปโต้งมา
“ วิ่งไปบอกพี่ที่ลานเร็ว ” ผมถีบส่งมันให้ไปไกลๆ
“ ไอคิม !!! ” ไอโต้งเหมือนยังงงกับเหตุการณ์ แต่ผมไม่งงอะ ที่โรงเรียนเก่าผมเจอจนชินแล้ว
“ เรียกหาอะไร ไปตามพี่เร็วๆดิโว้ย ” มันผ่านไปเร็วมาก มีคนสามคนวิ่งตามไอโต้ง ส่วนที่อยู่กับผม มีสองคน
“ เก่งจริงๆนะ มาขวางพวกกูทำไม ” ผมเหลือบมองตรงเสื้อคลุม รู้เลยว่าเป็นพวกเด็กเกรียนไม่ใช่ระดับมหาลัย
“ แน่จริงวางไม้ดิ กูคนเดียว ”
“ คนเดียวก็ไม่สนเว้ย !!! ” ไอนั้นหวดไม้ใส่ ผมหันข้างหนี โดนฟาดไปผัวะ เจ็บบวกจุกเลย
“ บอกเพื่อนมึง เลิกจีบเด็กกูได้แล้ว ” มันชี้ไม้มาที่หน้าผม ผมมั่นใจ หน้าผมเละแน่
“ วิ่งไปอ้อมรั้วไว้ !!! อย่าให้พวกมันหนี ” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโดนข้ามหัวมา ผมเหลือบไปดู ช็อปคณะผมทั้งนั้น พวกผมตามมาช่วยแล้ว
“ สัดเอ้ย สามตัวหนีแล้วเหรอวะ มึงจำไว้นะ ไปเว้ย ” ผมนอนแผ่ด้วยความโล่งใจ เจ็บซี่โครงจิ๊ดๆเลย
“ ไอคิม เป็นไงบ้างวะ ” ไอโต้ง กูคิดถึงมึง ฮ่าๆ
“ มึงโดนไรไหม ” ไอโต้งน้ำตาคลอ แต่ไม่วายตบหัวผม
“ โดนจนช้ำยังจะถามกูนะไอเชี้ย ลุกไหวไหม ” ไอโต้งมาพยุงผมลุกขึ้น โห เพิ่งเห็นเต็มๆตา นี่มันจลาจลเหรอเนี่ย คนของคณะผมยืนกันร่วมร้อยคน คละกันไป แม้แต่ผู้หญิงยังมี
“ ไปลานเหอะ ” ไอโต้งพาผมไปที่ลาน พอถึงลานพวกพี่ๆก็ทยอยเดินกลับมาเหมือนกัน
“ ไอดิษ จับได้ตัวนึง เล่นก่อนไหม ” พี่ดิษก็อยู่เหรอ
“ ไม่เอา จับส่งฝ่ายวินัยไป เดี๋ยวเรื่องใหญ่ ” พี่ดิษบอกพี่คนที่ถาม ก่อนจะเดินมาหาผมสองคน
“ ใครก่อเรื่อง ” ผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าจะกล้าถามแบบนี้ ดูหน้ากับสภาพผม น่าจะอธิบายได้
“ ไม่เห็นหน้าเหรอครับ ” ผมตอบให้เลย ไอโต้งทำหน้าเหวอๆ อย่างว่าครับ วากคณะนี่ ใครก็กลัว แต่เรื่องนี้มันเกินไปละ
“ มึงไม่ได้ทำก็เงียบปากหน่อยได้ไหม ” พี่ดิษเริ่มขึ้นเสียง พวกที่อยู่รอบๆเริ่มสนใจมากขึ้น
“ ขอโทษนะครับ แต่ผมโดนตีน โดนต่อยแทนมัน ไม่ให้ผมพูดได้ไง ”
“ เก่งจริง มึงเก่ง เก่งจริงๆ !!! ” พี่ดิษผลักผมหงายหลังง่ายๆ ที่ง่ายแบบนี้เพราะผมน่วมอยู่แล้วหรอก
“ พี่ดิษ ผมขอเถอะครับ ผมผิดเองครับ ”
“ มึงไปกระโดดน้ำ ปีสองซ่อมไอโต้ง ไป !!! ” ไอโต้งโดนไล่ไปโดดบ่อตามเคย ส่วนผมก็นอนกองอยู่นั้นแหละ
“ ลุก ”
“ ก็อยากลุกอยู่ ” ผมปวดเขาครับ จังหวะที่ล้ม เข่ากระแทกพื้น แผลเก่ากำเริบอีก แม่ง ตอนไอพวกนั้นรุมผมยังไม่เจ็บใจเท่านี้เลย
“ มึงคลานไปลงบ่อ เร็ว ”
“ ดิษ มันเจ็บเข่า ” ผมหันไปตามเสียง พี่หน้าเหี้ยมคนนั้นครับ คนที่เคยสั่งผมคลานเข่าคนแรก พี่เขาชื่อหมี
“ กูเป็นวาก ในลานคือกิจกรรม ” เออ กูจะเลือดซิบให้ดูก็ได้ ผมกัดฟันตั้งขา ก่อนจะคลานไปช้าๆ ระยะทางไกลพอควรเลย นับๆดูน่าจะเกือบ 30 เมตร ผมเข้าใจว่าคลานไปได้ 10กว่าเมตร ผมเริ่มรู้สึกว่าเข่าผมมันแฉะๆ
“ ชิบหาย เลือดออก ” ผมพลิกตัวนอนหงาย ให้แผลมันสมาน
“ มึงอู้ เฮ้ย เลือดออกเหรอวะ ” พี่ดิษ มึงมีตาก็ดูเอาสิ
“ พอใจไหมครับ พี่วาก ” หน้าเสียเลย ผมเห็นออกจนเบื่อแล้วครับ
“ ไม่ต้องคลานแล้ว ลุก ” ผมยิ้มให้มันทีนึง ก่อนจะพยุงตัวลุก
“ เป็นไรวะ ” นั้นสิ ทำไมลุกไม่ขึ้น ขามันชาๆ
“ ขามันชา ” ผมเงยหน้าบอกมัน
“ มึงนิ่งๆนะ ” พี่ดิษ มันทำท่าเหมือนจะอุ้มผม
“ จะบ้าเหรอ ตัวผมหนักนะ ”
“ เงียบๆเถอะมึงน่ะ อึ๊บบ โห มึงหนักกี่โลวะ ” มันอุ้มได้จริงๆด้วย แข็งแรงดีนี่วากคณะ แรกก็ก็พากันโห่ฮิ้ว ไปๆมาๆ พี่ดิษโดนเพื่อนรุมด่า โดนซ่อมแทนด้วยการคลานเข่าด้วย สมควรแล้ว ไม่รู้จักฟังคนอื่น
“ คงต้องให้ไอโต้งเป็นเดือน ” เพิ่งรู้ว่าเดือนคณะต้องโดนรับเพิ่มอีกนิดหน่อย ปกติทุกปีจะมีสามคน แต่ปีนี้ผู้หญิงเสนอแค่สองเลยมีแค่นี้ หลังจากจบพวกพี่ปีสองกับปีสามบางคนมาคุยกันต่อ
“ ทำไมวะ ”
“ อีกแค่สองวัน ไอคิมโดนซ้อมขนาดนี้ มึงจะลำบากมันขึ้นประกวดเหรอ ”
“ แต่ผมอยากให้คิมประกวดครับ ” ไอโต้งเสริมพวกพี่ๆ
“ พวกมึงตัดสินใจกันเองไม่ได้หรอก ” ท่านวากคณะมาครับ เบื่อจริงๆ ทำไมทุกคนต้องทำเป็นฟังเขาด้วย ประธานก็ไม่ใช่
“ ลืมแล้วเหรอว่าประกวดกันยังไง ” เงียบหมดเลย
“ แยกย้ายกันได้แล้ว ปะๆ ” ผมค่อยๆลุกขึ้น พวกพี่ผู้หญิงมาช่วยกันทำแผลให้ อาการชาหายไปแล้ว ที่เหลือก็เจ็บนี่แหละ ไอโต้งต้องตามพี่รหัสกับพ่อไป ผมคงต้องรอพี่โจมารับ
“ มาเดี๋ยวขับไปส่งหอ ” ท่านวากเกอร์บอกครับ จะไถ่โทษล่ะสิ
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่โจมารับ ” พวกพี่ๆไปกันหมดแล้ว ให้คนไม่ถูกกันอยู่ด้วยกัน น่านัก
“ มันไปเที่ยวกับเมียมัน มึงมาเถอะอย่าเรื่องมาก ” เออ ไม่เรื่องมากก็ได้ ขึ้นรถได้ก็เงียบกันทั้งคู่ ดีเหมือนกัน หายใจอากาศเดียวกับท่านวากก็ลำบากเต็มทนละ
“ เฮ้ย พี่ ไม่ใช่ทางกลับหอ ” นี่มันวนรถออกมานอกมหาลัยแล้ว
“ ไปกินข้าวก่อน แม่กูเรียก ”
“ อ่อ กลัวแม่ ” ผมได้ทีกวนมันเลย
“ ถ้าไม่ให้เงินกูใช้ กูไม่นั่งกลัวหรอก ว่าแต่มึงเถอะ เห็นว่ามีไร่เหรอ ”
“ ทำชวนคุย ”
“ มึงจะให้กูกราบขอโทษไหมห๊ะ กูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เห็นมึงโดนรับหนักได้ ใครจะคิดว่าคลานแล้ว มึงจะเป็นแบบนี้ มึงสายรหัสกู กูก็ห่วงมึงเหมือนกัน ” ผมอึ้งกิน ยอมรับว่าคะแนนที่ลบของมัน กลับขึ้นมาเป็นบวกทันที
“ มีไร่ข้าวโพด 50 กว่าไร่ มัน 30 กว่า เลี้ยงวัว 300 กว่าตัว ไก่เพิ่งเริ่ม 120 ตัว มีที่อีกหลายไร่ยังไม่ทำอะไร ” ผมบอกมันครับ
“ ทำมาบอก กูถามแค่มีเหรอ ”
“ อ้าว กวนตีน ” ผมหลุดออกไปเฉยๆ
“ มึงนี่ได้ใจจริงๆ ไม่นึกไม่ฝันจะได้สายรหัสแบบมึง ปีหนึ่งห่าอะไรเปรี้ยวจริงๆ ” ฟังๆเหมือนมันจะชมนะ แล้วมันก็ด่า ช่างเหอะ ไม่มีอารมณ์เถียงละ
มันพาผมมาจอดที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง โอ้ อย่าบอกนะนี่บ้านมัน เหมือนพวกนักธุรกิจใหญ่ๆเลย
“ มึงจะไม่ลงเหรอ ”
“ ไม่ได้จอดเยี่ยวเหรอ ” มันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ผม
“ เชิญครับ ลูกรหัส ” เริ่มรู้สึกเป็นมิตรมากขึ้นครับ ทำแบบนี้ค่อยน่าเรียกพี่หน่อย
“ สวัสดีครับแม่ ” พี่ดิษเดินนำหน้าผมมา ก่อนจะหยุดกอดผู้หญิงคนหนึ่ง แม่ของพี่ดิษสง่ามากเลย เหมือนพวกศาสตราจารย์ไรพวกนี้
“ อืมๆ ” แม่พี่ดิษหันมายิ้มให้ผม ผมรีบสวัสดีแทบไม่ทัน
“ นี่คิม ลูกรหัสผมแม่ ”
“ ดีนะ รู้จักพามาหาคนเฒ่าคนแก่ แล้วโจล่ะลูก ” อ่อ รู้จักกันหมดครับ
“ เที่ยวกับแฟนมัน แม่ครับ วันนี้ให้คิมนอนนี่ด้วยนะแม่ ” หา ไม่ตลกแล้วนะเว้ย
“ จ้ะ ตามใจ เคยห้ามได้สักเรื่องเหรอ ” เหอะๆ เด็กดื้อนี่หว่า แต่ไม่เคลียร์ มันจะมาจับผมนอนกับมันได้ไง
“ แม่ๆ ลูกดิษล้มเข่ากระแทก แม่ให้คนมาทำมาดูที่บ้านได้ไหม ” แม่พี่ดิษตกใจนิดๆ
“ มานั่งให้แม่ดูหน่อย ”
“ เอ่อ ” ผมเกรงใจจริงๆครับ พี่ดิษมึงนะมึง จะไม่อยากเรียกพี่อีกแล้ว
“ แม่เป็นพยาบาลจ้ะ มาเถอะ ”
“ เจ้าของโรงพยาบาล ” อะโห เจ้าของเลยเหรอ แม่พี่ดิษ เริ่มเปิดแผลดู ไม่นานก็บอกอาการครับ
“ เข่าทรงแปลกๆนะ เวลาเดินไม่ปวดเหรอลูก ”
“ มีบ้างครับ เวลายืนนานๆ ”
“ จริงๆแล้วมันผ่ารักษาได้นะ แล้วล้มท่าไหน ทำไมมันแทงออกมาแบบนี้ เหมือนท่าคลานมากกว่านะ ” อย่างกับตาเห็น ผมหันไปยิ้มเยาะพี่ดิษ ที่เริ่มลูบหน้าลูบตา เพราะมึงคนเดียวน่ะ
“ ดิษ ว่างๆ พาคิมไปหาน้า ให้น้าเขาดูให้ มาเก็บเงินกับแม่นะ ”
“ เอ่อ ผมไม่รบกวนดีกว่านะครับ ผม ๆ ” เจอกันครั้งแรกก็ทำให้ประทับใจมากๆซะแล้ว
“ แม่รู้ว่าดิษทำ นิสัยไม่เปลี่ยนหรอก สมัยก่อนทำเพื่อนล้มหัวฟาดก็มาให้แม่เย็บแผลให้ ปกติไม่พาใครมาบ้านง่ายๆ แล้วไอท่าคลานๆ ดูก็รู้ เพราะดิษก็เคยบ่นว่าปวดเข่าตอนเข้าใหม่ๆ ” ผมอยากจะขำก๊ากสุดๆ แต่เกรงใจสถานที่ครับ วันนั้นแม่พี่ดิษให้ผมนั่งทานข้าวด้วย รู้สึกดีนะ เวลามีคนเอาใจใส่เรา ไม่รู้ว่าที่บ้านผมตอนนี้เป็นยังไงบ้างนะ ตั้งแต่ผมเลือกเรียนที่นี่ ไม่มีใครในครอบครัวสนใจผมเลย
“ นั่งคิดอะไร เพลินเลยนะ ”
“ เฮ้ย อะไรวะ ” ผมหลบตาแทบไม่ทัน ไอวากคนนี้ ทะลึ่งชิบหายเลย
“ ทำตกใจอะไร แค่เปลี่ยนเสื้อ ” บ้านมันเปลี่ยนเสื้อถอดเกงเกงในเหรอ ดีนะหันหลัง ไอบ้านี่
“ ปะ เดี๋ยวไปส่งที่หอ ” ไหนว่าให้กูนอนนี่ไง
“ เชื่อว่ากูจะให้นอนเหรอ กูเตรียมไว้ให้แฟนกูว่ะ มึงอย่าหวัง ”
“ ทำอย่างกับน่าหวัง หล่อตาย ”
“ หึหึหึ ” มันหัวเราะหึหึ แล้วก็ลากผมไปส่งที่หอ ตอนกลับ แม่พี่ดิษไม่อยู่ครับ คงจะมีงานด่วน ระหว่างทางมันก็บอกเรื่องนัดดูเข่ากับโรงพยาบาลของแม่เขา
“ ไป กูไม่ส่งถึงห้องนะ จะรับแฟนไปเที่ยวต่อ ” ผมมองดูนาฬิกา สามทุ่มกว่าแล้วไม่หลับไม่นอน ผมเดินลง ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมขอบคุณ
“ พี่ !!! ”
“ มีไร ” ทำเสียงเย็นนะ แต่ถอยรถไวโคตร
“ ขอบคุณ ” พี่ดิษหันกลับไปก่อนจะฉีกยิ้มน้อยๆ แล้วออกรถไป เวลายิ้มดูดีจะตาย ทำไมชอบทำหน้าเหี้ยมวะ ไม่เข้าใจเลย ว่าแต่ผมไปสนใจยิ้มของมันทำไม
-
:monkeysad: เป็นยังไงบ้าง เมนต์แสดงความรู้สึกหน่อยนะครับ แฮ่ๆ
ขอไปนอนพักหน่อยดีกว่า วันนี้เย็นๆมีงานอีก คิดว่าค่ำๆน่าจะมาต่อได้ครับ :mc4:
-
สนุกดีๆ พี่คิมรวยนะเนี่ย :a5:
-
โหดดีแท้
-
:L1:บอกแล้วว่าสนุก อ่านแล้วเข้าใจง่ายรวบรัดดี ชอบๆ
-
สนุกมากค่ะ ชอบๆ :L2:
-
บางช่วงอ่านแล้วแอบมึนเล็กน้อยคับ เป็นเรื่องปกติถ้าพูดกันตรงๆง่ายกว่าเขียน
แบบเอาความคิดอธิบายเป็นตัวหนังสือแล้วมันจะขัดกันนิดหน่อย... บอกไม่ถูกแฮะ
ง่ายๆคือ นักเขียนใหม่ ภาษาเขียนจึงยังไม่คล่องสักพักคงเข้าที่
คำผิดบางคำอ่านผ่านแล้วต้องกลับมาอ่านประโยคนั้นซ้ำ ปล่อยผ่านไม่ได้
อ่านแล้วต้องแปลไม่งั้นจะงงกับเนื้อเรื่องหรือสิ่งที่นักเขียนจะบอก
มาต่อแล้วครับ วันอาทิตย์ กับข้าวหาซื้อดีจริง :L2:
“ ดีนะ รู้จักพาผมหาคนเฒ่าคนแก่ แล้วโจล่ะลูก ” อ่อ รู้จักกันหมดครับ
อย่างที่บอก ยังไม่เข้าที่
:L2: :L2:
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจดีครับ ขอเข้ามาอ่านด้วยคนครับ
-
:sad5: มหาลัยนี้เป็นอีกหนึ่งมหาลัยที่อยากเข้า (ตบปากๆ) ขอกลับคำพูดที่บอกว่าจะไม่เข้า ถ้าหากนิสอบติดก็(น่า)จะ
ต่อที่นั่น ตายเป็นตาย.. ทำไมโหดงี้ว่ะ กะจะลงให้คนที่อยากต่อมหาลัยนี้ไม่กล้าเข้าเหรอว่ะ!!! ฮะฮะ
เล่าต่อคะๆ
-
ขอบคุณ pajee ที่ช่วยตรวจสอบครับ :pig4: ไม่ค่อยได้ตรวจหรอกครับ บางอันก็อปได้ก็ลงเลย
เอะอะชวนเลี้ยง จนลงทุกวันๆผม :m31:
มาลงตอนใหม่ตามที่สัญญาไว้ครับ
ช่วงเวลาการซ้อมเชียร์ใกล้ลุล่วง พี่ปีสองสนิทกับพวกผมมากๆ ปีสามก็เริ่มลดความเข้มงวด มานั่งกินเหล้า บางทีก็เริ่มนอนหอด้วยกัน อีกไม่ถึงครึ่งเดือน งานประกวดดาวกับเดือนคณะก็จะมาถึง
“ อ่านหนังสือไว้เตรียมกันบ้างนะ หลังประกวดเดือนจบ ก็สอบแล้ว ” พี่โบ้มาเตือนพวกผม หลังจากมีหลายคนเริ่มติดสุราเมลัย ไม่ก็เที่ยวสนุกสนาน
“ ได้ข่าวว่าจะเปลี่ยนผู้แทนรุ่น ไอต้องมันเป็นไรวะคิม ” ไอเรถามหลังจากพี่โบ้เดินไป
“ มันจะให้ไอกิฟเป็นแทน ” ผมคนกว้างขวางครับ ชาวบ้านโม้อะไรผมเที่ยวฟังหมด
“ ก็ดีนะ กิฟตั้งใจดี ” ไอวาฬเสริม
“ ไม่ใช่ผลัดกันโชว์สาวเหรอ เห็นว่าตามจีบดากับนัทกันอยู่นี่ ” อันนี้มาแรง หนิงชัยเพื่อนผม
“ บ้า ชอบว่าเพื่อนมึงอะ ” เรมันไม่เชื่อครับ เหมือนผมนี่แหละ
“ ให้ไอคิมคอยดูดิ เวลาซ้อมประกวด สองคนนั้นไปด้วยกันตลอด วันนี้มึงลองให้มันดูดิ ” เออ เริ่มจริงแฮะ
“ ไม่ใช่กูอคตินะ พูดในฐานะคนทำงาน ” ใจจริง ผมว่าหนิงน่ะเหมาะมาก มันขยัน ไม่บ่นด้วย ผมรับปากดูให้
เย็นวันนั้นผมแยกกับเพื่อนเพราะต้องมาซ้อมรวมครั้งสุดท้าย พี่ปีสองปีสามต้องอ่านหนังสือกันมากขึ้น รวมทั้งปีหนึ่งที่มาใหม่ก็ต้องขยันเหมือนกัน
“ คิม มีเรื่องรบกวน ” ไอต้องเรียกผม หลังจากผมซ้อมรวมจบ
“ มึงว่านัทกับดาใครน่ารักกว่ากัน ”
“ ถามทำไมวะ ”
“ มึงก็ต้องลงคะแนนด้วยไง มึงช่วยนัททีนะเว้ย ” ผมเริ่มอารมณ์เสีย มันรู้ได้ยังไงว่าเค้าลงคะแนนแบบไหน นี่มันแทบจะตรงตามที่ไอหนิงเล่าให้ฟัง
“ แล้วจอยล่ะ ทำไมมึงไม่เอามาให้เลือก ” ผมออกนักเลงละ
“ โห มึงดูดิ ผิวคล้ำกว่า ไหนจะ ”
“ มึงไม่ได้จีบเค้าก็พูดแบบนี้ใช่ไหม ”
“ กูไม่ได้บอกว่าจีบนัทนะ กูแค่อยากให้คณะมีดาวสวยๆ ” เหมือนเด็กน้อยโดนจับได้ว่าขโมยของเลยนะ ไอเวร
“ จริงใจจังเลยนะมึง เรื่องนี้เกี่ยวกับพี่มึงจะลาออกจากผู้แทนไหม ” ไอต้องตกใจ ท่าทางรนๆ
“ กูบอกไว้ก่อนนะ อย่าสร้างความประทับใจแบบนี้กับผู้หญิง เพราะมึงจะเสียเพื่อน ” ผมเดินออกมาเลยครับ โมโหแม่งจริงๆ
“ รีบไปไหนวะคิม มานี่หน่อย ” ไอโต้งเรียกผม
“ ไอกิฟฝากมาถามว่ามึงจะเลือกใคร ”
“ นัทกับดาใช่ปะ ไอกิฟฝากดาใช่ปะ ” ถ้าใช่นะมึง
“ ไม่ๆ มันก็เชียร์นัท แล้วมึงรู้ได้ไง ” งานนี้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแน่ผมว่า
“ เออช่างเถอะ มึงกลับเลยไหม ”
“ เดี๋ยวก็กลับแล้ว ไม่แวะไปคุยกับสาวๆเลยวะ เค้ามีแต่คนอยากคุยกับมึงนะ ”
“ เออๆๆ แม่งยุกูดีจริง ” ผมเดินไปที่วงของสาวๆครับ จอยยิ้มร่าเลย ถ้าทำโพลสำรวจ จอยคงอยู่ที่โหล่แน่นอน ผมไม่น่าทำให้จอยลำบากเลย
“ คิมเป็นไงบ้าง เหนื่อยปะ ” นัทถามผมก่อนใครครับ เออว่ะ ทำไมน่ารักขึ้นขนาดนี้ เหอะๆ มิน่าเสือหิวจะรุมเอา
“ นิดหน่อย สบายๆ ดีนะที่รับแยกชายหญิง ”
“ คิมไปกินข้าวด้วยกันไหม ” น่าไปว่ะ หุหุ กลุ่มสาวหัวตารางของคณะทั้งนั้น
“ นัดกับพี่โจไว้น่ะ ไว้วันหลังนะ บายๆ ” ผมโบกไม้โบกมือ แล้วเดินกลับหอ ระหว่างทางก็มีคนโทรมา
“ คิมเหรอลูก ”
“ มีอะไรครับ ” แม่ของผมโทรมาครับ นี่แทบจะเป็นครั้งแรกที่แม่ของผมโทรมาหา หลังจากผมเลือกเรียนคณะนี้ ทางบ้านผมแทบจะตัดหางผมทิ้ง พ่ออยากให้ผมเรียนกฎหมาย แต่ผมเลือกทางนี้ พ่อด่าผมเหมือนผมโง่มากมาย นับแต่วันนั้นผมก็โกรธจนไม่กลับไปบ้าน เงินก็ใช้ที่เป็นส่วนแบ่งจากไร่กับร้านค้าที่ผมได้หุ้น
“ คิมจะกลับมาบ้านวันไหน ”
“ ผมรับน้องยังไม่เสร็จเลย อีกเดือนกว่ามั้ง ”
“ พ่อคิดถึงนะ ”
“ ไม่เนียนเลยแม่ ” ถ้าบอกว่าแม่คิดถึง ผมเชื่อแน่นอน
“ โทรมาบ้างนะลูก ” ผมกดวางสาย แล้วเดินต่อไป
ที่ห้องพี่โจยังไม่กลับมาครับ ไม่เรียกว่าไม่มาตามนัดดีกว่า ผมเลยเอาหนังสือไปอ่านที่ลานใต้ถุน ก็เจอพี่เล็กมาเตะฟุตซอลเล่น ไอกันต์เอาหนังสือมากองบนโต๊ะ ผมมีกำลังใจอ่านหนังสือโคตร ไม่รู้เวลาแบบนี้ทำไมผมถึงนึกถึงพี่ดิษ ตอนนี้ไปแรดอยู่ไหน
“ คิมมี่ ” เอาซะน่ารักเลย ใครเรียกผมแบบนี้เนี่ย
“ เรียกแบบนี้อีกเคืองอะพี่ ” พี่เล็กหลังจากเล่นฟุตซอลเสร็จ มานั่งคุยกับผมต่อ
“ ข่าวล่าว่าพี่แกทิ้งดาวบัญชี จริงหรือปล่าว ”
“ พี่โจเนี่ยนะ ”
“ มีพี่กี่คนนักหนา เออดิ เขาพูดกันเยอะในคณะ ”
“ พี่เรียนบัญชีเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย นึกว่าเรียนช่างไฟฟ้า ”
“ เอ๊า กวนกว่าพี่มันอีกเฮ้ย ” ผมเลี่ยงไม่คุยเรื่องนี้ครับ ยังไม่รู้ชัด อีกอย่างเกลียดการนินทาเล็กน้อย เริ่มค่ำแล้ว ผมเก็บหนังสือกลับขึ้นห้อง ว่าจะรอถามพี่โจเรื่องนั้น แต่ผล็อยหลับไปก่อน
“ ลูกชายเว้ย ช่วยพี่มึงหน่อย ” ใครมาทำเสียงโป๊งเป๊งในห้องผมเนี่ย
“ พี่ดิษ พี่โจ !!! ”
“ จะตะโกนทำบ้าไร ลุกมานี่ ” ผมงัวเงียลุกมาดูสภาพ โห พี่โจเมาแอ๋หน้าตาไม่เป็นผู้เป็นคนเลย
“ ไมเมาขนาดนี้ล่ะพี่ ” พี่ดิษยังอยู่ในชุดนักศึกษา ผมมองนาฬิกา เพิ่งสี่ทุ่มกว่าเอง
“ พี่มึงโดนสาวทิ้ง เมาเป็นหมา ”
“ จริงอะ พี่สานั้นหรือปล่าว ” พี่ดิษเริ่มปลดกระดุมออกสองสามเม็ด ลุกมาเขี่ยๆผมออก แล้วนอนบนเตียงผม
“ เอ้า มานอนเตียงผมทำไม ”
“ ขอพักแปบ มึงเชื่อใจพี่มึงหน่อยนะ มันไม่ได้อยากทิ้งสา ต่อไปนี้มึงจะได้ยินว่าพี่มึงเลว ระยำ ฟันสาวแล้วทิ้ง ไม่รับผิดชอบ ช่วงนี้ถ้าเพื่อนไม่ค่อยไปกับมัน มึงก็ทำหน้าที่น้องที่ดีนะ ” ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่า จริงๆแล้วพี่ดิษนี่นิสัยใช้ได้นะ แต่ไมแสดงออกกับผมน่าเตะจัง
“ พี่ไม่ดูแลน้องพี่ล่ะ ” พี่ดิษลืมตา ลุกพรวดมานั่งมองหน้าผม นี่เตียงผมสูงหรือตัวพี่ยาววะ เกือบชนคางผมอะ
“ หลังประกวดเดือน จะมีรับหนักอีก พวกพี่ก็ต้องรับด้วย ปีสี่จะลง ”
“ พูดซะน่ากลัว ”
“ ของจริงอยู่ตอนนั้นแหละ มาแค่สามครั้ง คอยดูเองดีกว่า เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ”
“ หนักก็หนักดิ กลัวที่ไหน ” พี่ดิษ เอามือมาลูบหัวผม
“ มึงนี่ กูให้เจ็ดเต็มสิบ ” แล้วผมปล่อยให้เขาลูบหัวทำไมเนี่ย พี่ดิษอยู่ดูอาการพี่โจพักนึงถึงลงไป
เป็นอย่างที่พี่ดิษบอกไว้เลยครับ ทั้งหอลือกันสนั่น ว่าพี่ผมทิ้งดาวคณะบัญชี ในคณะก็มีบ้าง แต่แปลกตรงที่ไม่ได้ทิ้งพี่โจหรือคบหากันน้อยลง ทุกอย่างในคณะแทบจะเหมือนเดิม ผมไปเลาะถามพี่โบ้ เพื่อนสนิทพี่โจเหมือนกัน ว่าทำไมในคณะไม่ค่อยว่าพี่โจ ได้คำตอบมาว่า ดินเหมือนกัน
เวลาผ่านไป เข้าสู่วันประกวดดาวประกวดเดือนคณะของเราครับ
“ ตื่นเต้นว่ะพี่ ” แต่ละคนจะมีพี่รหัสดูแลอย่างใกล้ชิด ตัวผมมีพี่โจคอยดู ไอโต้งก็มีพี่อีกคน สาวๆดูจะสวยเป็นพิเศษ ในสายตาผม ถ้ามองว่าสวย ทุกคนสวยนะครับ แต่ถ้าดาวคณะผมเลือกจอย
รุ่นพี่จัดงานที่ลานกีฬาหน้าคณะ เชิญคณาจารย์มาเป็นเกียรติหลายท่าน รุ่นพี่ที่หน้าแปลกก็เริ่มมาให้เห็น ในงานมีการเตรียมอาหาร เครื่องดื่มโดยรุ่นพี่ปีสาม เหมือนงานเลี้ยงรุ่นขนาดย่อม แขกคณะต่างๆก็มาพอสมควรเพราะบอกว่าเป็นงานภายในคณะครับ
“ เชิญชมการแสดงของว่าที่เดือนดาวของเราคร้าบ ”
“ เฮ !@!!#! ” ผู้ประกวดห้าคนขึ้นมาแสดงรำวง กับเต้นท่าพื้นบ้านครับ เรียกเสียงปรบมือจากทุกคนในงานได้มาก ต่อมาคือการร้องเพลงเดี่ยว เป็นการแสดงเดี่ยวครับ เขาจำกัดให้ร้องเพลงลูกทุ่ง พอการแสดงจบลง เวลาสำคัญของทั้งห้าคนก็มาถึงครับ เป็นการถามคำถามผู้ประกวดเดือนคณะก่อน
“ ขอเรียนเชิญท่านรองคณบดี หยิบกระดาษคำถามเพื่อถามผู้ประกวดหมายเลขหนึ่งครับ ” ผมนี่แหละ
“ คำถามคือ ถ้าท่านได้รับเลือกเป็นดาวของคณะ ท่านจะทำให้ตำแหน่งนี้มีคุณค่าอย่างไร ” ผมนิ่งไปพักหนึ่ง พวกกองเชียร์ก็เงียบลงด้วย ทำให้ผมตื่นเต้นมาก
“ อ้าว จะไม่ตอบเหรอครับ ผู้ประกวด ” สงสัยจะนิ่งนานไป
“ สำหรับผม ตำแหน่งดาว ไม่ได้แปลว่าเราเด่นกว่าคนอื่น แต่เป็นตำแหน่งที่ทุกคนมอบให้เราเป็น อย่างที่พี่ๆทุกคนสอนว่าเราคือดิน ดังนั้นตำแหน่งนี้จะมีคุณค่าด้วยการที่ดาวเป็นดาวของทุกคน และดาวดวงนั้นต้องไม่ลืมว่าตัวเองคือดินเหมือนกับทุกคน ... ” ทำไมเงียบกันหมดล่ะ ผมตอบแย่มากเหรอ
“ กรี๊ดดดด / เฮ ... เท่วะเฮ้ยย / ดาวของเรา เย้ๆ ” แทบทุกคนในขณะปรบมือให้ ผมยิ้มพลางปาดน้ำตา ตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ ต่อมาก็เป็นของไอโต้ง ตัวมันเองก็ตอบดี คนชอบพอสมควร แต่ดูจะน้อยกว่าผม พอตอบคำถามครบ ผมทุกคนก็ได้ลงมานั่งพัก พวกพี่ๆก็เอาน้ำเอาขนมมาบริการ แต่ใครมันจะกินลง
“ ต่อไปเชิญทั้งห้าคนที่เวทีครับ ” พอผมทุกคนอยู่บนเวที ก็พบว่ามีกล่องทึบห้ากล่องตั้งเรียงกัน โดยมีหมายเลขที่ 1 ถึง 5 แปะอยู่
“ ให้ทุกคนที่มีกระดาษสีน้ำตาล ซึ่งได้รับก่อนเข้างานหย่อนลงบนตู้ของคนที่ท่านสนับสนุนครับ ผู้ประกวดหันหลัง พี่ๆ เอาผ้าไปปิดตาด้วยครับ ” แล้วจะเรียกกูขึ้นมาทำไม ไม่ให้กูนั่งใจเต้นข้างล่างวะ หลังจากนั้นพิธีกรก็ประกาศว่าหมดเวลา ทุกคนใส่กระดาษกันครบแล้ว
“ เอาล่ะครับ ช่วงเวลาสำคัญมาถึงแล้ว ”
“ กติกาในปีนี้คือ ผู้ประกวดเดือนคณะต้องเลือกดาวคณะ และผู้ประกวดดาวคณะเป็นฝ่ายเลือกเดือนคณะ จากนั้นจะนำคะแนนที่ท่านเลือกบวกกับคะแนนที่อีกฝ่ายมอบให้คร้าบ ! ” พวกที่อยู่ด้านล่างโดยเฉพาะฝ่ายไอโต้งส่งเสียงโห่ดังมาก ประมาณว่าน่าจะนับๆไปเลย
“ หมายเลขหนึ่ง ท่านจะเลือกใครเป็นดาวคณะครับ ตอบเป็นหมายเลขมาเลย สาม สี่ หรือห้าครับ ” อ้าว เอาแล้วไง กองเชียร์ด้านล่างส่งเสียงกดดันผมอย่างหนัก สามคือนัท สี่คือดา และห้าคือจอย ไม่รู้ล่ะวะ กูเลือกคนนี้แหละ
“ หมายเลขห้าครับ ” เสียงเชียร์จากอีกฝ่ายดังสวนขึ้นมา เหมือนจะพลิกล็อกที่ผมเลือกจอย
“ ผมเลือกหมายเลขสามครับ ” ไอโต้งเลือกนัท กองเชียร์ของนัทมากอยู่แล้ว ยิ่งดังเข้าไปใหญ่
“ ผู้ประกวดดาวครับ ท่านจะเลือกใครกันบ้างระหว่าง คิมเบอร์หนึ่ง กับ โต้งเบอร์สอง ” เหมือนชกมวยดีผมว่า
“ หมายเลขสามครับ ” นัทเลือกโต้งแน่นอน เค้าช่วยกันอยู่แล้ว
“ หนูเลือกคิมเบอร์หนึ่งค่ะ ” กลุ่มเพื่อนผมกระโดดเฮลั่น พี่ๆปีสองที่นั่งด้วยก็แทบจะกระโดดกอดกัน นัททำให้ผมแปลกใจมากนะเนี่ย ไม่ช่วยคนที่เลือกตัวนัทเองครับ ไว้จบงานจะให้รางวัล หุหุหุ
“ หมายเลขสี่ครับ ”
“ คิมเบอร์หนึ่งค่ะ ” เสียงเฮเริ่มดังมากกว่าเดิม
“ หมายเลขห้าครับ ”
“ คิมเบอร์หนึ่งค่ะ ” สิ้นเสียงของจอย กองเชียร์ของโต้งแทบจะเก็บของกลับบ้าน นั่งเซงกันเป็นแถวครับ
“ เดือนของคณะ ในค่ำคืนนี้ ได้แก่ ... คิมหมายเลขหนึ่งครับ ”
“ ดีใจด้วยเพื่อน สุดยอดว่ะ ” โต้งคว้าผมไปกอดครับ ไม่ต้องห่วงเสียงกรี๊ดนะครับ ดังสนั่นอยู่แล้ว ไหนจะชนะ ไหนจะที่มึงกอดกูอีกไอโต้ง เสร็จจากนี่สงสัยจะมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าผมกิ๊กกับมันแน่ๆ ทางฝั่งดาวของคณะเป็นของนัทตามที่คาดหมายไว้ คะแนนของผมช่วยจอยไม่ได้จริงๆครับ คะแนนมันขาดกันมาก จากนั้นพี่ๆก็ผลัดเปลี่ยนกันมาร้องเพลงสลับกับการแสดงนิดหน่อย หลังจากผมรับมงกุฎไม้กับสายสะพานโดยพี่โจเป็นคนมามอบให้ ผมก็ลงมานั่งด้านล่าง
“ มึงนี่ชนะใจสาวว่ะ ”
“ อะไรมึงเร เรื่อยเปื่อย ”
“ เออ กูจะคอยกู หึหึ หัวกระไดหอไม่แห้งแน่มึงอะ ” ใครจะว่าผมไม่รู้ล่ะครับ ตอนนี้หิว เหอะๆ
“ เฮ้ยๆ ไอต้องกับไอกิฟตีกันว่ะ ไปดูกันหน่อยเร็ว หลังเวที ” ไอหนิงวิ่งหน้าตื่นมาที่วงผม ผมคิดอยู่แล้วว่ามันสองคนจะต้องเกิดเรื่องกัน เพราะชอบคนเดียวกัน
-
:z3: พรุ่งนี้ต้องไปเตรียมส่งรายงานกับคณบดี โชคดีสุดยอด เคี้ยวววว o18
พรุ่งนี้ดึกๆผมจะมาต่อตอนใหม่ วันธรรมดาจะเป็นแบบนี้ครับ
ขอตัวไปรีบเสื้อให้ตัวเองและใครบางคนก่อน ว่าจะไปอ่านนิยายก่อนนอนซักหน่อย แต่กลัวไม่ได้นอน เหอะๆ มีแต่สนุกๆทั้งนั้นเลย
:L1: รักครับผม
-
ใครบางคนนี่ใครว่ะ ฮะฮะ
ฝันดีนะคะทุกคน(ที่หลงเข้ามาเหมือนนิ)
(หัวเราะ)
-
เป็นสายเดือนจริงๆ อิอิ :3123:
-
:L1:
-
มีเพื่อนแซวๆกัน สมัยนี้เดือนจะสวยกว่าดาวแล้ว :laugh:
แต่คิมตอบชนะใจสาวจริงๆ o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ขอชมคับเรื่องกระชับดี
หนุกหนานๆๆ แล้วจะตามต่อไปคับ
-
หลังเวทีข้าวของกระจุยหมด หมาสองตัวกระโดดกัดกัน นัทยืนปิดปากร้องไห้ใกล้ๆกับดา ส่วนจอยยืนขวางมันสองคน ไอกิฟกับไอต้อง ยืนแง่งเขี้ยวกันหลังจากมีคนมารุมดู
“ กัดกันในงาน ไอลูกหมา ไม่อายปีสี่เลยนะ ” พี่หมี ตอนนี้เป็นที่รักของพวกผม พี่หมีเป็นประธานปีสามครับ หัวหน้าของท่านวากดิษ
“ มึงไปเรียกไอฟางมา กูไม่ให้มันเป็นผู้แทนรุ่น ” ไอต้องตกใจครับ เพราะตัวมันเป็นผู้แทน ส่วนกิฟพร้อมจะเสียบแทน ดูแล้วน่าเบื่อจริงๆ
“ มีอะไรพี่หะมี ” พี่ฟางเดินมาหลังจากเหตุการณ์เริ่มปกติ โทษฐานเรียกชื่อหะมีโดนตบบ้องหูเบาๆทีนึง
“ กูจะตัดรุ่นสองตัวนี้ มึงมีปัญหาไหม ” พี่หมีโหดมาก ตอนนี้ไอกิฟตกใจบ้าง
“ มันแล้วแต่ปีหนึ่งด้วยนะพี่ จะตัดรุ่นผู้แทนพวกมันเหรอ ” พี่ฟางค่อยๆปะติดปะต่อ ก่อนจะแสดงความเห็น
“ งั้นประชุมเชียร์ก่อนปีสี่ลง มึงถามปีหนึ่งว่าเอาไง ช่วงนี้กูถอดมันจากผู้แทน มึงหาคนใหม่ด้วยไอฟาง ส่วนมึงสองคนถ้ากัดกันในคณะอีก มึงเห็นดีกับกู ” พี่หมีเดินกลับไปด้วยความโมโห ไอสองคนนั้นก็ทำท่าจะเข้าไปหานัทอีก แต่จอยมาขวางไว้
“ นายสองคนให้นัทอยู่คนเดียวได้ไหม เป็นผู้ชายใจกว้างหน่อยสิ ” นี่ไง ดาวของผม หุหุ
“ อย่ายุ่งจอย ” ไอต้องเริ่มพาลผู้หญิง
“ นัทมานี่กับคิม ” ผมเดินแทรกพรวดๆเข้าไปหานัท ไอสองคนนั้นก็ไม่พอใจแต่ไม่กล้าวุ่นวายอะไรมาก
“ กูจะพาไปหาพวกพี่ๆ กูสองคนเป็นดาวกับเดือน พวกมึงน่ะไปสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ” แรกๆก็ไม่ยอมครับ แต่ข้างหลังผมมีเพื่อนสามสี่คน มันเลยจำใจ
จบงาน ผมกับนัทเริ่มสนิทกันมากขึ้น จอยเองก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มเดียวกับผม ข่าวลือว่าผมกับนัทคบกันก็แพร่ไปเร็วกว่าเดิม แต่ผมบริสุทธิ์ใจยังไม่คิดมากกว่าเพื่อน ช่วงนี้เราสอบกลางภาคกัน ส่วนใหญ่เป็นวิชากากบาทครับ ไม่มีปัญหา
“ คิม วันนี้เย็นๆออกไปเดินตลาดกันไหม ” นัทมาคุยกับผม หลังจากสอบคาบสุดท้ายเสร็จ
“ จริงๆเราว่าจะกลับบ้านน่ะ เย็นนี้จะเก็บของ ” นัททำแก้มป่องมองพื้น
“ โกรธเหรอ หรือว่างอน ” ผมแกล้งแหย่เล่น นัทก็ตีแขนผมเบาๆ น่ารักดีว่ะ
“ จีบกันเลยเด้ ” ไอเรมึงมาตอนไหนวะ
“ เราๆ เรา กลับหอก่อนนะ ไว้โทรหานะ ” นัทอายรีบขอตัวกลับเลยครับ ไอเรหัวเราะชอบใจใหญ่
“ มึงสองคนอะ จีบกันเถอะ ” จังหวะที่ไอเรถาม พี่โจกับพี่ดิษพร้อมกับปีสองปีสามหลายคนเดินมาพอดีครับ
“ อะไร คิดจะมีแฟน ไม่เกรงใจพวกพี่ๆ ” ท่านวากดิษ ปากดีก่อนใครเพื่อนเลย ไม่คุยกับมึงดีกว่า
“ พี่โจเป็นไงบ้างครับ ” พี่โจยิ้มๆ บอกว่าสบายดีแต่หน้าตายังดูไม่ได้เลย หลังจากประกวดเดือน พี่โจกลับไปเศร้าต่อครับ ผมก็อยากจะปลอบแต่ไม่รู้จะทำยังไง ท่านวากดิษเลยพาไปเที่ยวเป็นประจำ วิธีน่าเคารพเหลือเกิน
“ ได้ข่าวว่ามีไร่ไม่ใช่เหรอ พวกพี่ๆไปเที่ยวได้ไหมวะ ลูกชาย ” ท่านวากไมปากงี้วะ พวกพี่ๆกคุยกันเสียงดังเลยทีนี้ มีที่พักไหม บอกว่าพาพี่ๆไปพักด้วยดิ สะดวกหรือปล่าว ความจริงมันก็มีโรงนอน เรื่องรับรองคณะใหญ่ๆทำได้สบาย แต่มันติดตรงที่ผมไม่ถูกกับที่บ้านน่ะสิ
“ ผมถามแม่ให้ก่อนนะครับ ไว้จะบอก ” ท่านวากดิษชวนผมไปต่อข้างนอก แต่ผมขอตัวครับ
เหนื่อยอยากนอนมากกว่า เลยไม่ไป
“ สวัสดีครับ ”
“ คิมเหรอ ” เสียงนี้
“ พ่อ ”
“ ลืมแล้วนะว่ามีลูกชาย ทำไมไม่โทรกลับมาบ้าน โตแล้วสิ ” มาเป็นชุดๆแบบนี้ อยากวางสายจริงๆ แต่กลัวบาปกรรม
“ เพิ่งสอบเสร็จ ว่าจะกลับบ้าน ” ไม่รู้จะคุยกันดีๆได้กี่คำ
“ ก็มาซิ ”
“ พาเพื่อนพาพี่ไปด้วยได้ไหม สิบกว่าคน ” พ่อผมเงียบ น่าจะวางสายแล้ว ไม่คุยกันซะก็ดี
“ เป็นร้อยก็พามา โทรหาแม่ค่ำๆนู้น เค้าไปส่งขาย แค่นี้นะไม่ว่าง ” ฟังแทบไม่ทัน นี่พ่อผมพูดอะไรบ้างนะ หรือพ่อหายโกรธผมแล้ว พอวางสายผมยิ้มแก้มแทบปริ
“ ยิ้มห่าอะไรขนาดนั้น คนมายืนจ้องยังไม่รู้ตัว ”
“ ใครให้จ้องล่ะ เรื่องของคนมีความสุข ” ท่านวากดิษครับ เออ ลืมไปเลย ไหนบอกว่าไปเลี้ยงต่อ
“ มาได้ไง ไหนว่าไปเลี้ยงกันไง พี่โจล่ะ ”
“ คิดจะถามคนที่ยืนนี่ไหมว่าสอบยากหรือปล่าว ตั้งแต่ประกวดเดือนจบมึงไม่คุยกับกูเลย ”
“ ตัดพ้ออะไร หู้ว ทำอย่างกับแฟน ” คุยกับมันทีไรก็แบบนี้อะ ไม่อยากเคารพมันเลย
“ ตกลงจะจีบไหม นัทอะ ” เปลี่ยนเรื่องไวดี นับถือ
“ ธุระอะไร ”
“ กูถามดีๆ ยังจะกวนตีนนะ มึงจะจีบนัทไหม ” ไม่หยุดอีก
“ ว่าจะ อยู่ ”
“ ปะ ไปโรงบาล ” เปลี่ยนอีกละ
“ ไปทำไมโรงบาล ตรวจเอดส์เหรอ ” ท่านวากดิษยิ้มเล็กๆ
“ พี่ ผมบอกไรอย่างได้ปะ ” มันมองหน้าผม ท่าทางอยากรู้
“ ยิ้มเยอะๆ นี่แก้มช้ำไหม ”
“ ทำไม ”
“ เวลายิ้มหล่อนะ จะบอกให้ลองยิ้มบ่อยๆดิ ” มันยิ้มกว้างขึ้น นานๆเวลาเดินด้วยกัน ถึงจะเห็นยิ้มซักที
“ จะให้น้าดูเข่าให้ แม่สั่งไว้ มาลุก ” มันหุบยิ้มทำหน้าเครียดต่อ
พี่ดิษพาผมมาที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ยังได้กลิ่นสีคลุ้งๆ สงสัยทาสีกับปรังปรุงใหม่ ผมมาพบกับน้าของพี่ดิษท่านเป็นหมอด้านศัลยกรรมข้อและกระดูก อ่านป้ายเอาครับ อุอุ
“ ถ้าผ่าจัดข้อใหม่ น่าจะทำได้ มันไม่ได้พิการแต่กำเนิด ”
“ แม่บอกให้เขียนรายงานไปให้ด้วยครับ ท่านจะเอาไปพิจารณา ” หมอเป็นผู้ชาย หน้าตาคล้ายๆท่านวาก
“ แพงนะดิษ แม่แกทำไมจะรักษาให้ รู้จักกันเหรอ ”
“ ลูกรหัสผมน่ะครับ ”
“ ชื่อไรเรา ” หันมาถามผมแล้ว
“ คิมครับ ” น้าเขายิ้มให้ ก่อนจะจดบันทึก แล้วเดินออกไป
“ พี่ ถ้าแพงผมบอกทางบ้านก็ได้ ”
“ ไหนว่าไม่ถูกกับที่บ้าน ”
“ พี่รู้ได้ไง ใครเล่าให้พี่ฟังน่ะ ”
“ เห็นไอโต้งเล่าๆ ฟังมาผ่านๆ ” ไอโต้งนี่ปากมากไปแล้ว ผมไม่อยากให้ใครมารู้เรื่องที่บ้านผมเท่าไรหรอก เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอโต้ง
“ เป็นไร ไม่พูดไม่จา กลัวเจ็บดิ ” ยังจะกวนกูอีก
“ โดนตีซี่โครงบวมยังไม่กลัวเลย กลัวทำไมแค่ผ่าตัด ”
“ หึหึ ตกลงว่าผ่านะ พี่จะบอกแม่ให้ ”
“ พี่? ” หูฝาด แน่นอน โกรธไอโต้งจนหูฝาด
“ มึงจะผ่าไหม ” อันนี้สิถูกต้อง
“ ขอกลับไปถามพ่อแม่ก่อน พวกพี่จะไปไร่ผมจริงอะ ”
“ ทำไม ที่บ้านไม่ให้เหรอ ”
“ ก็ให้ แต่มันไม่สบายอะไร ไม่อยากให้บ่นกัน ผมไม่ชอบคนบ่น ” ท่านวากทำหน้าคิดอยู่ซักพัก ผมว่าคงไม่อยากไปแล้วล่ะ
“ มึงไม่ชอบคนบ่นมากๆเหรอ ” เวร คิดคนละเรื่อง
“ ลำบากจะแต่ไหนเชียว เรียนแบบนี้ กลัวลำบากแล้วมาเรียนทำไม ”
“ งั้นจะบอกแม่ให้อีกที ”
เย็นวันนั้นผมโทรไปหาแม่อีกครั้ง แม่ดีใจมากที่ผมคุยกับพ่อ บอกว่าพ่อสั่งคนงานเช็ดถูล้างเรือนให้ผมแล้ว แม่ยังแอบบ่นว่าทำอย่างกับรับลูกสะใภ้เข้าบ้าน หุหุ
“ ไปกันยังไงอะพี่ ผมไม่มีรถบรรทุกวัวมารับนะ ” พอได้ไฟเชียวยืนยัน ค่ำวันนั้นก็นัดเจอกันที่ร้านข้าวต้ม
“ ไม่บรรทุกควายเลยล่ะ แสรด ” พี่หะมี ทำมาทำด่าๆ
“ นั่งรถกันไปเองไหมครับ ได้บรรยากาศดี ” พี่โบ้แสดงความเห็น
“ บรรยากาศหมดตูดอะสิ ไม่ใช่ใกล้ๆ ค่ารถแพงเว้ย เจ้าสัวแถวนี้ไม่คิดจะให้ความอนุเคราะห์เหร๊ออ ” พี่หมีเสริมขึ้นมา ว่าแต่ใครเจ้าสัว
“ ให้ลูกกูขอดิ เดี๋ยวกูจัดให้คนนึง ” หืม ท่านวากดิษเนี่ยเหรอเจ้าสัว
“ ไอลูกชาย มึงจะขอไหม ไม่ขอกลับมาน่วมแน่ ” เอาแล้วไง พี่หมีบีบคั้นผมซะงั้น ขอก็ขอวะ
“ พ่อคร้าบ ขอรถคันนึงดิ ” ผมเอามือไปเกาะแขนของท่านวาก พร้อมกับทำเสียงออดอ้อน พวกพี่ๆเพื่อนๆก็หัวเราะกันลั่นร้าน
“ เชรี้ย ทำกูขนลุกเลย พอๆๆ ไปกันกี่คน ” ท่านวากดิษลุกหนีไปนั่งข้างๆพี่หมีแทน ไรวะทำเป็นรังเกียจกู
“ นับๆ ปีหนึ่งมี ไอคิม โต้ง เร หนิง ไอวาฬจะไปไหมคิม ” พี่ฟางเริ่มนับสมาชิก
“ เห็นไอหนิงบอกว่ามันต้องกลับบ้านน่ะพี่ ”
“ โอเคๆ งั้นปีหนึ่งมีแค่นั้น ปีสองมี พี่ ไอตวง ไอโบ้ ไอโจมันจะไปไหมอะครับ ยังไม่เห็นหัวมันเลย ” เท่าที่ดู
จะเป็นพี่รหัสของพวกผมทั้งนั้น พี่ฟางพี่รหัสไอวาฬ พี่โบ้พี่รหัสไอหนิง พี่ตวงผู้หญิงพี่รหัสไอเร ขาดพี่รหัสไอโต้ง
“ เดี๋ยวกูลากมันไปเอง ” ท่านวากแสดงอำนาจบาตรใหญ่ ทำไมคนต้องฟังมันด้วย พี่โจก็นะ เคารพอะไรมันนักหนา ผมยังไม่เห็นเคารพมันเลย
“ ปีพี่ๆล่ะครับ ” พี่ฟางโยนต่อให้พี่ปีสาม
“ มีกู ไอดิษ ปองพี่ไอฟาง แล้วก็ส้มเมียไอดิษ ” หาๆ ใครเมียใคร
“ ตีนหนิ สรุปๆ ปีละสี่คน รวมก็สิบสอง เอารถตู้ไปสองคันแล้วกัน ” ตกลงกันได้ก็นัดเวลากัน เช้าวันรุ่งขึ้นเดินทางสู่ไร่ของผม
-
มาซะดึกอีกละ ขอบคุณทุกคนที่ผ่านแวะเวียนเข้ามาอ่าน สำหรับคนที่ชม :กอด1: :laugh:
ช่วงนี้โดนร้องเรียนเรื่องโรงมัน ไอบ้านเราปลูกวัตถุดิบเฉยๆ ไม่อยากวุ่นวายก็ยังโดนว่าครับ หาว่าเอากระสุนให้โจร อย่างโมโห :fire:
แต่เอาเถอะ ใจร่มๆเนอะ เป็นคนใจร่มอยู่แล้ว ดูจากในเรื่องได้ o18
เอารายงานเบื้องต้นไปส่งคณบดีมา ลืมอ่านบทนำไป ให้นำเสนอเฉยเลยอาจารย์ผม :angry2: ใจร้ายมากๆ แต่ขำๆนะครับ ท่านบอกตอนหลัง ถ้าปีนี้ปีหนึ่งไม่เอาผู้ปกครองมาร้องเรียนจะผ่านให้ :o8: แต่ไม่สนแหละ ขอมันไว้ก่อน :m20:
-
:z3: พรุ่งนี้ต้องไปเตรียมส่งรายงานกับคณบดี โชคดีสุดยอด เคี้ยวววว o18
พรุ่งนี้ดึกๆผมจะมาต่อตอนใหม่ วันธรรมดาจะเป็นแบบนี้ครับ
ขอตัวไปรีบเสื้อให้ตัวเองและใครบางคนก่อน ว่าจะไปอ่านนิยายก่อนนอนซักหน่อย แต่กลัวไม่ได้นอน เหอะๆ มีแต่สนุกๆทั้งนั้นเลย
:L1: รักครับผม
ใครบางคน? นี่ ใช่พี่ดิษป่าววน๊าาา :m1:
>>>> "KimDit " <<<<
-
เดาเรื่องไม่ถูกเลย
จะเป็นไงต่อน้า
ลุ้นจังเลย
-
รอลุ้นจะเป็นใครหนอ :impress2:
-
สนุกมากค่ะ อ่านเเล้วไหลลื่นมาก ชอบนายเอก น้องคิม พี่โจ ดิษนี่ไว้ก่อนอาจชอบทีหลัง 555
อ่านจบไป1หน้าละ จะติดตามต่อค่ะ
เป็นกำลังใจให้จ้า
เยี่ยม o13
-
:3123: มาต่อให้ครับ
เรามาเตรียมตัวกันที่บ้านท่านวากดิษ จริงๆไม่ได้อยากมา แต่ท่านเล่นบอกว่าไม่รับใครรายทาง ทำให้ต้องลำบากกันหมด
“ ไอโจอยู่ไหน ไอลูกชาย ทำไมไม่ปลุกตามพี่มึงมาด้วย ”
“ คิดได้นะ เมื่อคืนต่อกันถึงกี่โมงล่ะ ตื่นมาก็ไม่เห็นแล้ว ฮุ้ว ”
“ ไอลูกชาย มึงอย่ากวนมากนัก มันอยู่ไหนวะ ไอโบ้ ทำไมไม่โทรตามเพื่อนมึง ” พี่โบ้รีบโทรศัพท์หาพี่โจ หลายคนก็พยายามติดต่อ แต่ไม่รับสาย เลยต้องนั่งรอกันไป
“ ขอโทษครับๆ ” มาแล้วพี่รหัสผม
“ ไปไหนมาวะ นัดไม่เป็นนัดเลย ”
“ เมื่อคืนเมามือถือหายครับ ไปเอาของแม่มาใช้ ปะๆๆ ” ลูกประเสริฐ ฉกมือถือแม่มาใช้ ฮ่าๆ
คันของผมนั่งกันห้า ก็มี ผม ไอเร พี่โจ พี่ดิษ กับพี่หมี รวมพี่คนขับอีกหนึ่งคน ผมนั่งล็อกกลางกับไอเร ท่านวากกับพี่หมีนั่งแถวหน้า ส่วนพี่โจนั่งหลังสุด นอนเหยียดแขนเหยียดขาสบายเลย
“ น้องๆ ” คนขับรถของท่านวากเรียกใครน้องๆ ก็น้องทั้งคันอะ น่าจะลูกด้วยซ้ำ
“ เจ้าของไร่น่ะ ” อ๋อ กูนิ
“ ใช่ไร่ของพ่อเลี้ยงโรจน์ไหม ”
“ พี่รู้จักพ่อผมเหรอครับ ” ดังขนาดนั้นเลยพ่อผม
“ รู้สิ นายกับพ่อเลี้ยงเคยเรียนด้วยกัน ตอนแต่งงานกับแม่เลี้ยงทา ผมยังไปช่วยแห่ขันหมากเลย ”
“ งั้นพี่ไม่ใช่พี่แล้วล่ะครับ ต้องเรียกอาไม่ก็ลุง ” ผมแซวเล่นกับอาเขาครับ โห นี่ถ้ารู้จักกันขนาดนี้
“ เดี๋ยวๆ งั้นพี่ดิษต้องรู้จักไอคิมมาก่อนดิ ” พี่โจโพล่งถามขึ้นมา เออว่ะ
“ ไม่รู้ ” อ้าว ตอบสั้นอีก
“ ต้องรู้สิ กูสงสัยตั้งแต่เล่าเรื่องไอคิมให้กูฟังแล้ว ”
“ กูไปเล่าห่าอะไรให้ฟัง พอๆ กูจะนอน ”
“ เอ๊า ไอนี่เฮ้ย เออนอนก็นอน ” อดเลยกู เหอะๆ อยากรู้เหมือนกัน ถ้าคิดให้ดีๆ อย่างที่อาคนขับว่ามา ถามถึงเรื่องไร่ของผม รู้เรื่องที่ผมไม่ถูกกับทางบ้าน แต่บอกว่าฟังมาจากไอโต้ง ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าเล่าให้มันฟังตอนไหน
ระหว่างทางไม่ได้แวะอะไรมาก เพราะหลายคนอยากไปเห็นไร่ของผมไวๆ อาคนขับก็ขับเร็วมาก ผมกะเวลาไว้สองชั่วโมง นี่ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆใกล้จะถึงแล้ว ผมต้องบอกแม่ว่าใกล้ถึงแล้ว เพราะตอนวางสายเมื่อวานบอกว่าจะเตรียมข้าวโพด เตรียมของไว้ให้กิน
“ ดีแม่ ”
“ ถึงไหนแล้วลูก ”
“ ใกล้แล้ว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ”
“ อ่อ จ้ะๆ ”
“ แม่เลี้ยงทาใจดีนะคุณคิม ” อาคนขับชวนคุย หลังจากเราเงียบกันไป
“ ครับ อาชื่ออะไรครับ ”
“ อาชื่อสมครับ ”
“ อาไม่ต้องเรียกคุณๆนะ ผมไม่ค่อยชอบอะ ”
“ อะไรก็ไม่ชอบๆ เอาใจยากชิบหาย ” ท่านวากดิษ มึงนี่
“ กูว่า มึงมีอะไรแปลกๆกับกูนะไอดิษ ” พี่หมีไม่ได้หลับเหรอเนี่ย
“ มึงก็อีกคนนะ วุ่นวาย ”
“ มีแฟนใหม่ยังมึง โสดมาเป็นปีๆ ” หืม เลิกกับแฟน วันที่มันพาผมไปหาแม่ของมัน ขากลับบอกว่าจะไปเที่ยวกับแฟนไม่ใช่เหรอ ไอนี่มีเรื่องแปลกๆเยอะนะเนี่ย
“ กูจะนอน ยุ่งอีกที กูให้ตาสมจอดไล่มึงลงนะ ” ตานี่คงเป็นคำเรียกคนมีอายุของบ้านท่านเขา พอเข้าไร่ของผม ผมบอกทางอาสมให้ไปจอดที่บ้านพัก
“ โห คิมมี่บ้านสวยจังวะ ใครออกแบบ ” ป้าๆปีสามเรียกคิมมี่เหมือนพี่เล็กเลย
“ ผมออกแบบเองครับ ”
“ จริงเหรอ ทำไมเก่งงี้ล่ะ ” เจ๊ปองดูจะชอบเป็นพิเศษ
“ เก่งตรงไหน ” พี่ดิษ มึงนี่หลายทีแล้วนะ
“ จริงๆพี่สองคนต้องนอนอีกหลังอะครับ ผู้หญิงนอนแยก ” ผมบอกป้าปีสาม ทั้งสองคนที่มาด้วย
“ ไรวะ จะจับน้องคิมซักหน่อย ”
“ พวกแก่ๆอยู่ส่วนแก่เถอะ ไปๆ เดี๋ยวยกของไปเก็บให้ ” พี่หมียกของไปให้ป้าๆ
“ อาทั้งสองคน ... ”
“ อานอนรถกันได้ครับ ”
“ เขาจัดไว้ให้แล้ว ” หืม ท่านวากรู้ได้ไงวะ
“ พาไปสิไอลูกชาย ” ผมพาไปที่บ้านคนงาน ปรากฏว่าเปิดไว้สองห้องรออยู่แล้ว
ห้องพักนี้ผมได้แนวคิดมาจากรีสอร์ทแห่งหนึ่ง ตอนที่ผมยังเด็กๆ ผมขอให้พ่อถ่ายรูปให้ ผมเอารูปใบนั้นใส่กรอบวางไว้ที่หัวนอนในห้องที่บ้านใหญ่ บ้านหลังนี้ขนาดใหญ่ มีห้องน้ำอยู่มุมขวา เตียงนอนจัดเป็นเตียงสองชั้นห้าเตียง วางรอบเป็นวงกลมบริเวณเสาเอกของบ้าน มีเตียงเดี่ยวอีกสี่เตียงอยู่ตามมุมต่างๆ มีมุมดูหนัง ปาร์ตี้เล็กๆได้ แต่มุมกินเหล้าที่ดีที่สุด ผมอุบเอาไว้
“ คิม บันไดนี้มีไว้ทำไมวะ ” ไอเรถามผมเรื่องบันไดที่พาดติดผนัง
“ เอาไว้ปีนซ่อมหลังคา ” ผมบอกมัน
“ ไปสวัสดีเจ้าของไร่กันก่อนเหอะปะ ” ท่านวากดิษอีกแล้ว มันรู้ไปซะทุกเรื่องจนผม เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามันรู้ได้ยังไง ผมเดินไปเรียกป้าสองคน และเดินตามขบวนชายโหดทั้งเก้าไป พอถึงร้านค้าหน้าไร่ของผม
“ เป็นไงวะ ไอดิษหล่อได้พ่อเว้ย ฮ่าๆๆ ” ห่ะ
“ คิม นั้นพ่อมึงเหรอ ” พี่โจเลาะแอบมาถามผม
“ ครับ ” แต่เริ่มไม่แน่ใจละ รู้สึกไอคนนั้นน่าจะเป็นลูกมากกว่า
“ มึงสองคนรู้จักกันมาก่อนใช่ไหมวะ ” อีกข้างพี่หมี
“ ทำไมพี่ดิษ สนิทกับพ่อมึงจังล่ะ ” ไอเรมาเสริม
“ ไว้ค่อยคุยได้ไหม ผมก็งงพอๆกันเนี่ย ”
“ เฮ้ย กระซิบอะไรกัน ” พ่อผมวงแตกเลย แหม ทำดุ
“ ดีครับ ” พวกพี่ๆเพื่อนๆคงแปลกใจ ที่ผมดูไม่ค่อยเคารพพ่อ ความจริงไม่ใช่ เรื่องเคารพผมเคารพมากๆ แค่ช่วงที่ผ่านมา ผมไม่ได้ตามใจพ่อเรื่องเรียนต่อแค่นั้น
“ บอกให้เอามาเป็นร้อย ทำไมได้แค่นี้ ” นี่ไง พ่อผมแหละ
“ คราวหน้าๆ ” พ่อผมทำท่าจะถีบหยอกๆ พวกพี่ๆเพื่อนๆเริ่มยิ้มออก
“ เดี๋ยวให้คิมพาดูไร่ข้าวโพดกับฟาร์มนะจ้ะ ค่ำๆแม่ให้แม่ครัวทำอาหารให้แล้ว ” แม่ผมเดินหาต้อนรับ
“ วันนี้พ่อเข้าเมือง ไว้พรุ่งนี้มาดวลกันหน่อย เกษตรมันแน่แค่ไหนวะ ” มีท้า
“ ขอบคุณคร้าบ / ค่า ”
ผมพาเดินดูไร่ของพ่อแม่ผม ขึ้นหอสังเกตไฟป่า บนหอนี้ ผมเคยพาแฟนมานั่งดูดาวด้วยกัน พูดถึงก็อดคิดถึงไม่ได้ ตอนที่ผมเข้าไปเรียน ป.ตรี ผมไม่ได้บอกลาหรือขอโทษเลย
“ จะพาไปต่อไหมเนี่ย ลมแรงนะเว้ย ” พี่ตวง พี่รหัสไอเร แอบโวย
ช่วงเย็น พวกพี่ๆออกไปซื้อเสบียงมาตุนไว้ที่ห้อง หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ ก็ได้เวลาปาร์ตี้ ทุกคนเลือกไปนั่งเล่นหน้าห้องก่อน บอกว่าไว้ดึกค่อยเข้ามาในห้อง ดีเลย ผมจะได้ไปมุมโปรดของผม
บันไดที่ไอเรสงสัยนั้นแหละ คือทางไปมุมโปรด ฝ้าสูงๆนั้นเป็นทางออกไประเบียงของบ้านหลังนี้ แต่พอผมปืนไปถึงทางออกระเบียงชั้นบน ก็ต้องตกใจ
“ หึหึ ไงไอลูกชาย ” พี่ดิษ มาอยู่บนนี้ได้ไง
-
ไม่ได้ตั้งใจสั้นนะ มันสั้นของมันเอง กั่กๆๆ :laugh:
วันนี้มีใครบางคนกินเหล้าเมาสาดเซมา น่าโมโหจริงๆ กินจนอ้วกแตกอ้วกแตน สมอง :serius2:
ลำบากคนเช็ดจิ
-
พี่ดิษแอบบชอบน้องคิมหรือเปล่าเนี้ย :L1:
-
ชอบพี่ดิษ :o8: :o8:
พี่ดิษต้องรู้เรื่องของคิมมาก่อนแน่ ๆ เลย :a3: :a3:
-
+1 ให้คับ
-
แว่บแรกอ่านเหมือนโจคิม แต่อ่านๆไปก็ดูท่าจะเป็น ดิษคิม
คิมเสน่ห์แรงจริงวุ้ย 555
-
55+ จากชื่อเจ้าของเรื่อง ก็ไม่ต้องเดาแล้วใช่ม่ะครับว่าใครตัวจริง 555+
-
สนุก :pig4:
-
ขอบคุณมากครับคิม
ฮ่าๆๆ ดีใจจังว่ะ ได้อ่านเรื่องเล่าแบบเด็กที่มาจาก "ดิน" เหมือนกัน
แล้วนี่จะได้มางาน 4จอบ หรือเปล่าครับ
ถ้ามาจะได้เตรียมต้อนรับขับไล่ เอ้ย!! ขับสู้เป็นอย่างดี ^^
-
ไปแอบรู้จักตอนไหนอิอิ :laugh:
-
ขอบคุณมากครับคิม
ฮ่าๆๆ ดีใจจังว่ะ ได้อ่านเรื่องเล่าแบบเด็กที่มาจาก "ดิน" เหมือนกัน
แล้วนี่จะได้มางาน 4จอบ หรือเปล่าครับ
ถ้ามาจะได้เตรียมต้อนรับขับไล่ เอ้ย!! ขับสู้เป็นอย่างดี ^^
มีแหลมมาด้วยเหรอ ฮ่าๆ จะให้ไปเหรอ กลัวจะไปฟันหัวกันเหมือนเกษตรแฟร์ เหอะๆ :angry2: ใครๆก็ว่าเด็กเกษตรเถื่อน ใจร้ายว่ะ
ปีแล้วไปช่วยน้องประกวด Mr. & Miss หน้าจอบ เอ้ย 4 จอบดิ นั่งรถไฟปวดก้นโคตรๆ
แถมจัดเอาปลายปีลมจะจับ
ปีนี้จัดปลายเดือนตุลาก็ดีนะ รู้สึกของคณะจะส่งปีสามไปประชุม ผมคงไม่ได้ไปนะ ทำงานเยอะแล้ว ขอเร่งจบดีกว่า
โชคเลือดละกัน เหอะๆ
-
สวัสดีทุกคนตอนใกล้เที่ยง :mc4:
-
ดูจากชื่อเจ้าของเรื่อง คงไม่ต้องเดาตัวจริงแล้วแฮะ
ตอนแรกคิดว่าจะเป็น คิม โจ ซะอีก
-
ขอบคุณมากครับคิม
ฮ่าๆๆ ดีใจจังว่ะ ได้อ่านเรื่องเล่าแบบเด็กที่มาจาก "ดิน" เหมือนกัน
แล้วนี่จะได้มางาน 4จอบ หรือเปล่าครับ
ถ้ามาจะได้เตรียมต้อนรับขับไล่ เอ้ย!! ขับสู้เป็นอย่างดี ^^
มีแหลมมาด้วยเหรอ ฮ่าๆ จะให้ไปเหรอ กลัวจะไปฟันหัวกันเหมือนเกษตรแฟร์ เหอะๆ :angry2: ใครๆก็ว่าเด็กเกษตรเถื่อน ใจร้ายว่ะ
ปีแล้วไปช่วยน้องประกวด Mr. & Miss หน้าจอบ เอ้ย 4 จอบดิ นั่งรถไฟปวดก้นโคตรๆ
แถมจัดเอาปลายปีลมจะจับ
ปีนี้จัดปลายเดือนตุลาก็ดีนะ รู้สึกของคณะจะส่งปีสามไปประชุม ผมคงไม่ได้ไปนะ ทำงานเยอะแล้ว ขอเร่งจบดีกว่า
โชคเลือดละกัน เหอะๆ
ฮ่าๆๆ เออๆๆ ถ้าเปลียนใจจะมาก็บอกด้วยละกัน
ปีนี้ไม่โชคเลือดหลอกน่ะ หวังว่านะ ฮ่าๆๆๆๆ
ปล. เด็กเกษตรไม่เถื่อนก็มีเยอะไป จริงมั้ยวะ ^^
-
พี่ดิษรู้จักคุ้นเคยกันดีกะพ่อแม่คิม
แล้วไหงสองคนถึงไม่รู้จักกันละหว่า
งงงงงงง ไรเตอร์มาเหลยด่วนๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: วันนี้ไปแอบดูเค้ารับน้องกัน มุขเก่าใช้ได้ทั้งปี รุ่นพี่ทำอะไรไม่ผิด พวกเด็กต้องเชื่อฟัง ว่าแล้วก็ไปกินเหล้าต่อ :laugh:
มาแอบงงเรื่องคิมกับดิษกันใหญ่ อย่าด่วนตัดสินใจซี่ เดี๋ยวมีงงกว่านี้เยอะ ไม่ต้องรีบงง มาต่อกันๆ
คืนนั้น ผมนอนคิดทั้งคืนว่าที่ท่านวากพูดมาหมายความว่าอะไร ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ เสียงโทรศัพท์ผมนี่
“ โหล ”
“ คิมหรอ ” ใครอะ
“ นี่โฟมนะ จำได้ไหม ”
“ จะ จ่ะ โฟม โฟม มีอะไรเหรอ ” ทำไมจะจำไม่ได้ โฟมเป็นแฟนเก่าของผม เป็นคนสุดท้ายที่ผมคบ และก็คนนี้แหละ ที่ผมทิ้งไปโดนไม่พูดอะไร
“ โฟมอยู่ที่ร้าน คิมมาหาได้ไหม ” โฟมมีร้านขายของอยู่ในหมู่บ้าน ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้ว เอาไงดีนะ
“ คิม นะ ”
“ รอหน่อย เดี๋ยวออกไปหา ” แพ้ตรง นะ นะ เนี่ยแหละ ผมลุกข้ามๆพวกขี้เมาที่นอนกองกัน เตียงมีก็ไม่นอน ผมหยิบกุญแจมอเตอร์ไซค์ เดินออกมา
“ ไอลูกชาย ไปไหม ” หน้าห้องมีท่านวากดิษ พี่โจ พี่ตวง กับพี่หมี นั่งก๊งกันอยู่
“ ว่าจะไปหาซื้อของ ”
“ เฮ้ยๆ ซื้อบุหรี่มาหน่อย สี่ซองๆ ” พี่หมีจะควักเงิน
“ ไม่ต้องพี่ เดี๋ยวผมซื้อมาให้ ”
“ รีบไปรีบมาน้อง ” พี่โจบอกผม ผมหันไปมองท่านวาก ไม่มองหน้ากูเลย เออ ช่างดิวะ ผมบีดอย่างเร็ว ใช้เวลาห้านาทีก็ถึงร้านของโฟม แถบบ้านนอกสี่ห้าทุ่มร้านค้าปิดหมดแล้ว โฟมเลยมายืนรอข้างๆประตู
“ ทำไมยืนคนเดียวล่ะ อันตรายนะรู้ไหม ” ความทรงจำเก่าๆที่ผมพยายามลืม ค่อยๆหวนกลับมา
“ คิม ” ผมเดินไปจูงมือโฟมมานั่งข้างๆ
“ ฮือ คิมบ้า ฮือ ... ทำไมไปเรียน ไม่บอกโฟมเลย ฮือ ”
“ ขอโทษ ” ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม เสียงหัวใจของผมเต้นแรงขึ้นๆ ผมรู้สึกว่าอาการเริ่มไม่ดี
“ โฟม ไปเล่น เอ่อ ไปไร่คิมไหม ” โฟมหน้าแดงจัดจนซุกหน้าลงบนอกของผม หึหึ ชวนไปเล่นที่บ้าน คนเคยๆกัน ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ผมพาโฟมซ้อนมอเตอร์ไซค์ หาทางเลาะไปบ้านอีกหลัง ซึ่งอยู่ลึกเข้าไป
พอเข้าบ้านได้ก็ไม่มีรีรอ ต่างคนต่างต้องการ เรากอดจูบกันอย่างเร่าร้อน โฟมยังไม่เคยเปลี่ยน ผมรู้ดีว่าผมไม่ใช่คนแรกของเธอ และผมก็ไม่ได้ให้ความรักมากอะไร ดูจากที่ผมทิ้งโดยไม่บอกลาก็ได้
“ ชิบหายแล้ว ลืม ” คงเข้าใจนะว่าลืมอะไร
“ ไม่เป็นไรหรอกคิม คิม ” ครั้งนี้มือไม้ของเธอคล่องแคล่วเหลือเกิน ผมอดใจไม่ไหว เราร่วมรักกัน
พอมันผ่านพ้นไป ไม่ต่างจากช่วยตัวเอง ผมไม่ได้ทำไปเพราะรัก ผมหมดรักเธอไปนานแล้ว ถ้าจะให้ถูกน่าจะใช้ว่าอารมณ์เปลี่ยวของผมที่ไม่ได้ระบายออกมาแค่นั้นเอง ผมนอนค้างกับเธอคืนนั้น ก่อนรุ่งสาง ผมอาบน้ำกัน โฟมเล้าโลมผม แต่ผมไม่อยากมีอะไรอีก ผมพาเธอไปส่ง ซื้อบุหรี่ที่ร้าน ก่อนจะบิดรถกลับมาที่บ้านพักที่พี่ๆเพื่อนๆนอนกัน
“ กูหิวบุหรี่แทบตาย ไอลูกชาย ทำไมมึงทำกับลุงมึงขนาดนี้วะ ” พี่หมีด่าผมกระจุย ผมหยิบบุหรี่ที่ซื้อเมื่อเช้านี้ให้
“ ผมลืมครับ เมื่อคืนไปนอนที่อื่น ”
“ น้านๆๆ หน้าตาสดใส ไปพังเขื่อนมาล่ะสิ ” ไอเรเดินมาสมทบกับพี่หมี
“ บ้า กูไปนอนเล่นเฉยๆ ” พี่ๆเพื่อนๆเริ่มทยอยกันออกมา ป้าสองคนก็มาจากบ้านเหมือนกัน
“ ไอโต้ง พี่โจ กับพี่ดิษล่ะครับ ”
“ ไม่รู้แม่ง เพิ่งนอนกันมั้ง พี่นอนก่อน กินรอบุหรี่นี่แหละ ” โดยเฉ่งจนได้
“ เราไปนั่งกินข้าวก่อนก็ได้พี่ ไว้ค่อยให้พวกนั้นไปกินเอง ”
พ่อกับแม่ผมตื่นแต่เช้ามานั่งรอกินข้าวอยู่แล้ว ทั้งวันสามคนที่กินยันแจ้งไม่ยอมตื่นเลย ผมเลยพาคนที่ตื่นนอนไปดูโรงเก็บวัตถุดิบ ว่าจะให้บีบนมวัว แต่กลัวนมแตกคามือ เหอะๆ
“ ทุกคนเดินเล่นตามสบายเลยนะครับ ผมว่าจะกลับไปดูสามคนนั้นหน่อย ”
“ เออๆ ” พี่หมีพี่ใหญ่รับคำ ผมเดินกลับไปที่บ้านพัก ใช้เวลานานพอสมควร ถึงห้องพักก็เห็นไอโต้งตาขวางมองผมอยู่
“ เอาซะแจ้งเลยนะเพื่อนโต้ง ”
“ มึงไปไหนมา ”
“ เรื่องของกูน่า ” ผมบ่ายเบี่ยง ไม่รู้วุ่นวายอะไร
“ เออ เรื่องของมึง ” ไอโต้งเดินไปโรงอาหาร ทำท่าทำทางโมโหใส่อีก
“ พี่โจ พี่ดิษ ”
“ เมื่อคืนทำไมไม่กลับมาบ้าน ” พี่โจซักผมอีกคน ท่านวากไปไหนวะ
“ อ่อๆๆๆ สามคนนั่งเฝ้าผมเหรอ โห น่าดีใจจัง ” ผมกลบเกลื่อนอีกคน สงสัยจริงๆแล้วว่าเป็นอะไรกัน ผู้ชายขับรถออกไปกลางดึกแค่นี้ มีอะไรน่ากลัว น่าเป็นห่วง
“ ทีหลังอย่าทำอีก ” พี่โจเดินไปอีกคน เหลือท่านวากคนเดียว ผมเตรียมคำพูดรอไว้แล้วครับ คนนี้เตรียมให้หรูกว่าคนอื่น
“ พี่ดิษ ” พี่ดิษในสภาพเปลือยท่อนบน โห หุ่นดีว่ะ ทำไมไม่แบ่งมาให้กูซักนิด พอมาคนนี้แปลกครับ ไม่พูดไม่ถาม มันใช้นิสัยเดิม ถอดผ้าเช็ดตัวเหวี่ยงไปที่เตียง ผมรีบหันหน้าหนีเลย อุจาดตา
“ พี่ ” มันสวมเสื้อ สวมกางเกง แล้วเดินพรวดออกไป ไอสามคนนี้โกรธผมเรื่องอะไร ต้องตามง้อหน่อย ผมตามไปที่โรงอาหาร สามคนนั้นนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่
“ นี่ๆ ทุกคนดูโรงวัวอยู่ ” ยังไม่จบประโยค สามคนนั้นลุกแทบจะพร้อมกัน วางจานที่กิน เดินออกไปคนละทิศละทาง อ้าวเฮ้ย เป็นเห้ไรกันล่ะ
ผมยังเดินตามที่โรงวัว ทุกคนยังอยู่ใกล้ๆบริเวณนั่น โทรศัพท์ผมดังครับ
“ ครับ ”
“ คิม พ่อนัดกินด้วยกันที่ลานบ้านนะลูก พี่เคน พี่แคท กับเจ้าคิง ก็จะมา เย็นๆออกมากันนะ ” แม่ผมเอง ตรงนี้ต้องเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวสักนิด เป็นลูกคนที่สาม พี่ชาย พี่สาว อย่างละคนชื่อเคนกับแคท ส่วนน้องชายชื่อคิง สามคนนี้อยู่ด้วยกันที่เมืองหลวง คงเริ่มนึกภาพออกแล้วนะครับ ว่าทำไมผมถึงโดนพ่อโกรธเอา
“ ครับ บอกให้ ”
“ คุยกับสาวที่ไหนอี๊ก ” พี่ตวงพี่รหัสไอเรล้อผมเล่น
“ มีเป็นร้อยๆคนแหละ ” ผมแกล้งกวนตอบ
“ ทุเรศ ” อ้าว ท่านวากดิษ ไมปาก ผมทำเป็นไม่สนใจ เพราะจะพาออกไปลงน้ำตก
ลุงสมกับอีกคน ขับรถพาพวกผมไปเที่ยวน้ำตกในหมู่บ้าน ช่วงนี้ฝนแรง น้ำดีมากๆ ถ้าเป็นช่วงหน้าแล้ง น้ำจะลดลงมาก เหมือนไม่ใช้น้ำตกเลย
“ โหพี่ๆ ถอดเสื้อถอดผ้าไม่เกรงใจผู้หญิงเลยอะ ” ผมบอกก่อนมาแล้วว่าให้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน แต่ไม่ฟังกันเลย มีแค่พวกปีหนึ่งครับที่เอามาด้วย
“ น้องคิมไม่ต้องตกใจจ้ะ มากกว่านี้พวกมันก็ทำมาแล้ว ไปเถอะๆ พี่ๆนั่งกินเบียร์ ” คำตอบน่าชื่นใจจัง
ในเพื่อนๆพี่ๆทั้งหมด พอเอาหุ่นมาเทียบกัน ยกเว้นพี่ๆที่ภูมิฐานไว้หน้าท้องคือ พี่หมี พี่ตวงกับพี่ฟาง ที่เหลือต้องบอกว่าหุ่นดีกันจริงๆ โดนเฉพาะท่านวากกับพี่โจ แข่งกันหล่อเลย อย่างว่านะเดือนคณะนี่
“ เล่นบอลปะเฮ้ย ” พี่หมีชวนเล่นครับ
“ เค้าเรียกโปโลน้ำ อีง่อ ” เจ๊ปองแรงครับ เหอะๆ ตรงนั้นจะมีบ่อน้ำขนาดใหญ่ ที่เป็นเหมือนหลุมลึกลงไป น้ำเลยนิ่ง เราว่ายไปตรงนั้นกัน ผู้ชายมากันสิบคนพอดี เราแบ่งทีมละห้า ทีมผมมีตัวผม ไอหนิง พี่ตวง พี่โจ พี่คิม อีกทีมก็ พี่หมี พี่โบ้ พี่ฟางไอเร กับไอโต้ง เราใช้หินที่กั้นๆเป็นประตูแบบหลวมๆ เล่นสนุกๆจะเอาไรมาก
“ คิมลงมาคุมประตูหน่อยสิ ” พอเริ่มเล่นก็สนุกดีครับ พี่โจมาโอบให้ผมถอยหลังลงไป
“ มันตัวผอม ให้มันอยู่แถวๆนี้แหละ ” ท่านวากมาคว้าไหล่ผมไว้
“ โว้ยๆ ยุ่งอะไรกับผมคนเดียวเนี่ย ดูบอลมั่งเด้ ” ผมโวยวายครับ
“ ไปเล่นหน้าเลยไป ” พี่ดิษคว้าผมไปได้ ผลักผมไปด้านหน้า
“ พี่ๆหยุดแย่งไอคิมก่อน บอลไปแล้ว ” ไอหนิงตะโดนบอก เล่นไปเล่นมาทีมผมแพ้ยับ จะไม่แพ้ได้ไงมัวแต่ย้ายผมไปนู้นไปนี่ตลอดเวลา ฮุ้ว
-
เล่นบอลแต่ไปๆมาๆ กลายเป็นเล่นคิมแทน
5555555 ศึกสายรหัสแหงๆ
-
พึ่งเข้ามาอ่านสนุกดี
รอๆ...ตอนต่อไป
-
ฮ่าๆๆ ตลกดีว่ะ
มัวแต่แย่งคน ไม่ยอมแย่งบอลกัน
ว่าแต่... ท่านๆทั้ง 3 เค้าโกรธเรื่องไรวะคิม เหอๆๆๆๆ
ปล. พบรักระหว่างเข้าเชียร์ คล้ายๆกับผมเลยวุ้ย ฮ่าๆๆ
-
:3123:
-
สวัสดีครับ ^^ ผมมาตามอ่านแล้วนะ
สมัยอยู่มหาลัย คณะแนวๆนี้บางที ก็เจอเค้ารักกันแบบแปลกๆเยอะนะ เหอะๆ
สำหรับผมคิดว่าใหม่ดี เพราะผมไม่ค่อยได้เจอเรื่องแบบนี้เท่าไร ส่วนใหญ่จะตั้งใจจะเจอกันจริงๆ แบบจ้องกันอยู่นาน ไม่ก็พรวดๆจู่โจมเข้ามาเลย
เมนต์ให้ผมบ้างนะ คิม-ดิษ คึคึคึคึ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ตกลง คิม-ดิษ คิม-โจ หรือ คิม-โต้ง
เรื่องน่าสนุกดี รอตอนต่อไปนะคะ
-
:serius2: วันนี้ต้องไปทรมานน้อง ไม่ได้กลับไวแน่ๆ ดีที่เปลี่ยนวิธีรับไปแล้ว วิธีที่จะเล่าอีกไม่นานเลยไม่น่าปกปิด o18 เผื่อมีปีหนึ่งแหลมมาอ่าน มันจะรู้เอา :laugh: ถือโอกาสต่อให้ก่อน คงได้เจอกันวันศุกร์ดึกๆนู้น :L2:
กลับจากน้ำตก ต่างคนต่างอาบน้ำ แล้วเดินไปที่บ้านใหญ่ เพื่อไปกินเลี้ยงร่วมกัน พ่อผมเป็นเจ้ามือเอง
“ พี่เคน ป้าแคท ดีครับ ” ผมสวัสดีพี่ทั้งสองคน พี่เคนเรียนจบบริหารฯ ตอนนี้ต่อโทแล้ว ส่วนป้าแคทเรียนรัฐศาสตร์ระหว่างประเทศ ปีสาม
“ พี่คิม ” นี่น้องเล็กของบ้าน เราสนิทกันมากๆครับ คิงเรียน ม.สอง เรียกว่าลูกหลงก็คงจะได้
“ ไหนๆ มาเล่าให้ฟังดิ๊ เรียนเป็นไง ” พี่ใหญ่ทักผมบ้าง
“ เรียนโทแป๊บเดียว ทำไมแก่งี้ล่ะ ”
“ อ้าว เฮ้ย พูดงี้น่าชกกันไหมล่ะ แคท ไอคิมว่าแกแก่ ” พี่แคทพี่สาวของผม สวย น่ารัก แต่ตัวเล็กไปหน่อย ไม่รู้ไปได้ใครมา เหอะๆ
“ จ้ะๆ จะคอยดูตอนมันอายุเท่าชั้น ” พอมาครบวง พี่แคทก็ได้เพื่อนใหม่เลย เจ๊ปองกับเจ๊ส้มจับกลุ่มคุยกันโขมงโฉงเฉง ทุกคนมากันหมดแล้ว ยกเว้นท่านวากดิษ มันไปไหนอีกล่ะ
“ พี่โจครับ พี่ดิษไปไหนล่ะ ” ผมหันไปถามพี่โจ
“ ถามไอโต้งมันไป ” โยนให้กันอีก
“ โต้งเว้ย พี่ดิษล่ะ ” ไอโต้งนั่งคีบหมูอยู่กับกลุ่มปีหนึ่ง แทบไม่มองหน้าผม
“ ถามพี่หมีดิ ”
“ โยนไปโยนมา เป็นห่าไรกันล่ะ ” ผมคงจะเก็บกดมานาน พอโดนทำท่าทางแบบนี้ ผมโมโหขึ้นมาเลย
“ เอ้าๆ เป็นไรคิม ” พ่อผมคงได้ยินน่ะครับ เลยถามผม
“ ฮุ้ว ” ผมคว้าแก้วไปนั่งหลบมุมคนเดียว เบื่อพวกบ้าบอนี่จริงๆ แค่ผมหายหัวไปคืนเดียว ต้องมานั่งโกรธอะไรขนาดนี้ กูเป็นเมียมึงหรือไง
“ พี่คิมโกรธใครหรอครับ ” น้องคิงวิ่งตามผมมาครับ ผมแตะพื้นข้างๆให้คิงมานั่งด้วย
“ เป็นไงบ้าง ไม่ได้กอดนานแล้ว ” เห็นคิงตอนนี้ก็เหมือนมองตัวเองในกระจกอะ คิงหน้าอ้วนกลม น่ารักดี แต่ผมว่าไม่เจอกันแปบเดียว ดูผอมๆลงไงไม่รู้
“ พี่คิมทำไมไม่ไปอยู่กับพวกเราล่ะ ” โดนถามตรงๆไม่รู้จะตอบยังไงเลย น้องมันจะเข้าใจไหมนะ
“ ให้พี่เรียนจบก่อน แล้วจะตามไปอยู่ด้วย โอเคปะ ” ผมเอากำปั้นชนกันเหมือนเคย น้องคิงวิ่งปรู๊ดกลับไป
“ มานั่งทำไมคนเดียว ”
“ ยุ่ง ” ท่านวากดิษตามมาเจอจนได้
“ ไปนั่งกับเพื่อนๆเหอะ ”
“ ชีวิตผม พี่อยากนั่งก็ไปนั่งดิ ” ท่านวากดิษถอนหายใจ แล้วก็เอามือมาคว้าแก้วผมไป เอาซะสำลักเลยไอบ้า
“ มาๆ อย่าเรื่องมาก ” บังคับกูอีกล่ะ ผมเดินตามต้อยๆกลับมาที่วง พ่อผมกำลังขี้โม้ใหญ่เลย แมงเม่าแมงวี่ตายหมดไร่แหละงานนี้
“ เอ้อ พ่อแกยังขายเป็ดขายไก่ไหมดิษ ” พอท่านวากนั่ง พ่อผมก็ชวนคุยเลย สนิทกันเหลือเกินนะ ฮึ่มมมมมมม
“ ท่านวิ่งรถอย่างเดียวครับ ไม่ขายเป็ดขายไก่แล้ว ท่านเจ็บข้อเจ็บกระดูก หมอดูว่าให้เลิกครับ ”
“ ดิษ ชื่อเล่นจริงๆแก อะไรนะ ” พี่เคนถามอะไรไม่รู้เรื่อง มันชื่อดิษ
“ ข้าวกล้อง ครับ ”
“ อ่ะห๊า ชื่อน่ารักม๊ากก ฮ่าๆ ข้าวกล้องงง ” อ้าวเฮ้ย เจ๊ปองกับเจ๊ส้มล้อกันใหญ่ พวกเค้าเพิ่งรู้กันเหรอ
“ ทำไมไม่บอกกันเลยวะ ทั้งคณะรู้แต่ดิษๆ ” โห ขนาดประธานหมียังไม่รู้ มันชื่อข้าวกล้องจริงๆเหรอ
“ นี่พ่อก็ลืมแล้ว ฮ่ะๆ พ่อมันตั้งชื่อตามโรงงาน ช่วงที่เกิด ราคาข้าวกล้องขึ้นมาก พ่อมันเลยตั้งให้เป็นมงคล ” พ่อผมไขที่มาของชื่อท่านวาก
“ นึกว่าตั้งตามผิว ” ผมล้อเลียนมันบ้าง ในวงก็หัวเราะกัน ยกเว้นท่านวากนั้นแหละ แสยะยิ้มใส่กูอีก
“ แล้วชื่อคิมล่ะครับ ผมเรียกผิดบ่อยๆนะครับ ชอบเรียกติ๋ม ” อ้าว ไอนี่ มันเอาคืน หืม ติ๋มเหรอ
“ ใช่ๆ ข้าวชอบเรียกคิมว่าติ๋มนะ ตอนเด็กๆอะ ” พี่แคทพูดขึ้น ในวงก็ล้อเล่นกันต่อ แต่ผมเริ่มเล่นไม่ออก ท่านดิษหรือข้าวกล้องอะไรก็ช่าง มันรู้จักผมดีแน่ๆ
“ ชื่อลูกแต่ละคน พ่อเขาตั้งจากดารา ชื่อหนัง ไม่ก็คนดังๆ ” แม่ผมตอบแทน บ้าหนังนี่พ่อ
“ อย่างเคน นี่ชื่อหนังญี่ปุ่น แคทก็ชื่อดารา ”
“ คิมล่ะครับ คิม ” ไอเรเสนอหน้าบ้าง มึงจะมาอยากรู้อะไรเบื้องหลังของกูวะ
“ คิม จอง อิล ” พ่อผมตอบเองครับ
“ โห เผด็จการ โอ้ย ตบกูไมอ่า ” ไอหนิงโพล่งมาเลยครับ ผมตบบ้องหูไปทีนึง ว่ากูเผด็จการ
“ ติ๋ม จอง กิน ฮ่าๆๆ ” ท่านวากเอาอีกแล้ว ล้อผมไม่หยุด
ส่วนน้องคิง ก็มาจาก มาติน ลูเธอร์ คิง ผู้นำการต่อสู้การเหยียดผิวของสหรัฐ พ่อผมนี่รู้มากเหมือนกันนะนี่
“ ทำไมดิษกับคิมไม่ค่อยคุยกัน ” พ่อผมถาม
“ นั้นดิ ตอนเด็กติดกันยังกับอะไร ” พี่แคทนี่ ทำไมชอบย้ำเรื่องผมกับมัน
“ สองคนนี้รู้จักกันเหรอครับ ” พี่โจถามพี่แคท
“ โหย ตอนไปเที่ยวภาคใต้ ไปกันเยอะนะ แต่คิมติดพี่ข้าวกล้องมาก พอโตแล้วไม่ค่อยคุยกัน ยังงงอยู่ ” ไม่ต้องงงหรอกพี่ คิมก็งงเหมือนกัน ทำไมชื่อนี้ไม่ติดอยู่ในสมองเลย
“ ชื่อมันสองคนก็ชื่อเดียวกัน ไม่เคยถามกันเหรอ พี่น้องอะไร ” ห๊ะ
“ อ้าว ทำไมชื่อเดียวกันล่ะคะพ่อ ” เจ๊ส้มออกตัวอีกคน ทำไมชอบจังเรื่องชาวบ้าน คนพวกนี้นี่ ชื่อจริงของผมขึ้นต้นด้วยดิษครับ
“ ไปหาอาจารย์คนเดียวกัน ผูกดวงแล้วใกล้กัน ” ไม่น่าไปตรงกับมันหรอก แม่น่าจะทนอีกวันนะ เหอะๆๆ
“ จุ้กกรู้ๆ ”
“ จุ้กกรู้ ห่าไร ” ไอเรเริ่มหน้าแดง ได้ที่แล้วสิมึง มันทำเสียงล้อเลียน กูไม่สนใจหรอก กินเหล้าดีกว่า
คืนนั้นดวลกันจนเกือบดึก พ่อผมไม่ไหวให้พวกผมต่อกันเอง ทั้งพี่ๆของผมรวมถึงน้องคิงก็ขอตัวกันหมด ผมเลยยกขบวนกลับบ้านพักไปต่อกันที่นั้น
“ น้องแคม ”
“ คิมเว้ยพี่ ” พี่โบ้เมาละเป๋หนักเลย ปกติดูสุภาพ
“ ไปซื้อบุหรี่มาอีกเด๊ หมดแล้ว ” ก็ดูดกันอย่างกับโรงสี ไม่หมดก็แปลก
“ ให้ผมไปกับมันดีกว่า เดี๋ยวมันก็แอบไปพังเขื่อนอีก ”
“ พังเขื่อนบ้านมึงอะไอเร กูบอกว่าไม่มีอะไรเว้ย ” มันหัวเราเอิ๊กๆ แล้วกลับเข้าไป ผมเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อถามว่าใครจะเอาอะไรกันบ้าง ร้านค้ายังเปิดอยู่เพราะวันนี้มีบอล พวกขาบอลจะรวมกันแถวๆนั้น
“ น้องคิมจ๋า ซื้อขนมปังมาให้เจ๊ที ” เจ๊ปองฝากผมซื้อขนมปังครับ เหอะๆ
“ ใช้น้องมันได้ไง ไปกับมันเลย ของแบบนี้ใครเขาเคย ใช้ผู้ชายซื้อ ” พี่หมีแย้ง
“ ชิ ทำเป็นปากดี เวลาซื้อให้เมีย วิ่งไฟลุก ”
“ ผมไม่ถือพี่ เอายี่ห้อไหน ”
“ ผมไปด้วยก็ได้ แบ่งกันอาย ไปๆติ๋ม ” ไอเรติดท่านวากมาซะอีก กลับไปใครล้อกูนะ จะอายให้ดูมึง
“ไอเร มึงอยู่ชงเหล้าเหอะ เดี๋ยวกูไปกับมัน ” ไอโต้งที่ถอดเสื้อกินเหล้ากับพี่ๆ ลุกไปหยิบเสื้อ แล้วลุกขึ้น
“ ไอโจมึงไปกับน้องดีกว่า ไอโต้งมึงมาวินนิ่งกับกูดีกว่า เก่งนี่มึง มาๆ ” จู่ๆท่านวากก็โพล่งออกมา เป็นอันสรุปครับ คนนี้บอกคือจบ ผมเดินออกมานอกบ้าน ดูจากรูปร่างแล้วให้พี่โจขับจะดีกว่า พี่เขาตัวใหญ่กว่าผม
“ แกขับดิ พี่เริ่มเมาแล้ว ” ผมจ้องหน้าพี่เขา ตอนอยู่ที่วงอาหาร พี่โจไม่เห็นยกเท่าไร
“ ก็ได้ๆ ” พอพี่โจซ้อน ผมออกตัว ไปได้ไม่นาน พี่โจเริ่มขยับเข้ามาใกล้มาขึ้น
“ อะไรอ่าพี่ ขยับหน่อยเด้ เบียดกันทำไม ”
“ แกขับไวอะ ” ไวตรงไหนเนี่ย ยังไม่ขึ้นร้อยเลย บอกให้ถอยก็ไม่ถอย ช่างมันวะ อุ่นดี
“ คิม ซื้ออะไรจ้ะ ” โฟมวิ่งมาทักทายผม แถมออกจริตมาเกาะแขนเกาะไหล่ผมอีก
“ อายคนบ้างดิ ขยับหน่อย ” ผมไม่ชอบเลย มาทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ อ่า ทำไมทำแบบนี้ล่ะ เดี๋ยวโฟมพาไปเลือกนะ ”
“ เฮ้ย เร็วหน่อย คนรอเยอะ ” พี่โจ กอดอกมองผมอยู่หน้าร้าน ผมสองคนดูเด่นเลยครับ สาวๆที่นั่งในร้าน มองกันมาก โดยเฉพาะผม ผมรู้ว่าไม่ได้มองที่รูปร่างหรือหน้าตาผมเท่าไรหรอก เค้าคิดถึงพ่อกับไร่ของผมมากกว่า
“ คิม คืนนี้ ”
“ คืนนี้พี่ๆอยู่กันหลายคนโฟม พ่อก็กลับมาแล้ว ” โฟมทำท่าไม่พอใจ เดิมทีผมชอบที่เธอสาวน่ารัก แต่ตอนนี้เหมือนเธอจะเชี่ยวกว่าเดิม
“ งั้นเอาไว้ วันหลังนะ ” กว่าจะรู้ตัวว่าพูดอะไรกัน พี่โจก็มายืนประชิดผมแล้ว ซวยแล้วไง
“ ไปได้แล้ว ” โฟมทำตานางร้ายมองพี่โจ พี่โจก็จ้องกลับ โฟมเดินหนีไปครับ ผมกับพี่โจเลยขี่มอเตอร์ไซค์กลับไร่
“ เอาเข้าไปได้ไง หญิงแบบนี้ บอกคนอื่นดีจริงๆ ” ขากลับผมขับช้าๆ พี่โจก็ไม่เข้าใกล้ผมเลย เอาของมาวางกั้นอีกต่างหาก
“ อะไรพี่ เอาอะไร ” แรงลมที่พัดผ่าน ทำให้ต้องตะโกนคุยกัน
“ ทำเฉไฉ เมื่อคืน คนนี้ใช่ไหม ”
“ ฮุ้ว ไม่มีไงพี่ ”
“ ทิ้งพี่ๆเป็นห่วง ตัวเองมาเอาสาว บ้าจริงๆ ” ผมพูดไม่ออก เราเงียบตลอดทางที่ขับกลับมาที่ไร่ พอถึงพี่โจก็เดินนำไม่รอผมเลย เออ มึงสามคนอยากบ้าก็บ้าไป
ฤดูท่องเที่ยวจบลง ฤดูโหดเหี้ยมก็มาแทน ตอนนี้ปีหนึ่งพวกผมทั้งหลายต้องเตรียมเจอกับ “ ของจริง ”
-
มันจะหักเหลียมกี่คนวะนั้น
-
พี่โจแอบหึงคิมด้วยอ่ะดิ...หุหุ
รอตอนต่อไปนะคร้าบ
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้สนุกดี
ชอบตอนที่หมอดูผูกดวงให้จัง(ดูมันมีนัยยะดีอ่ะ)
แม่ของดิษก็ดูแบบรักคิมมากเลยอ่ะ
ที่คิมบอกมีแปลกกว่านี้เนี้ยมันจะเหมือนที่เราคิดไหมน้า(แกคิดอะไร)
รอตอนต่อไปนะ :L2:
-
อ่อ ชื่อKimDitนี่มาจากชื่อเล่นกะชื่อจริงไรท์เตอร์หรอกเหรอ
นึกว่าคิมกะพี่ดิษซะอีก :m23:
แล้วจะเชียร์ใครดีหละ พีโจ หรือ พี่ข้าวกล้องดี :impress2:
-
เอ่อม......ท่านวานดิษกันโต้งไม่ไปกับคิมแต่ดันให้ไปกะโจ
อย่างเน้ เค้าเรียกเตะหมูเข้าปากหมาอ่ะป่ะเพ่...... :m26:
-
แล้วใครจะเป็นตัวจริงหว่า
-
ตามเข้ามาอ่านกันต่อไป
ปล.ช่วงนี้ที่นี่ต้องรับน้องกันแบบไม่ค่อยรุนแรง ที่นี่โดนกระแสแรงมากๆ จนต้องควบคุมเอาไว้
ยังไงๆก็ระวังหน่อยนะเว้ยท่านคิม
-
คิมนิสัยไม่ดี
-
ติดตาม ๆ :กอด1: :กอด1:
-
ต่ออีก..อยากอ่านต่อแว้ว :mc4:
:L2:
-
หนุกฮับ
-
ชื่อเล่นน่ารักค่อด
ท่านว๊ากชื่อข้าวกล้อง น่ารักเกินไปแล้ว
-
แม่เจ้าอ่านไปหลายบรรทัดแล้วแต่ชื่อข้าวกล้องยังติดตา
555 ชื่อน่ารักจริงเชียว
-
คนมีอดีต :m20:เนื้อหอมนะเนี้ย กิ้วๆๆ
วิธีเล่าแปลกดีนะ แมนๆๆดี
รอ รอ รอ :call:
-
“ ทำไมต้องทำหน้าอย่างส้นตีนด้วย ” ไอเรเริ่มบ่น เป็นผมก็อยากบ่นนะ ตั้งแต่กลับมา ปีสองปีสามปีสี่ ไม่พูดไม่จา เดินเข้าคณะมา แม่งก็เดินหนี โดนเฉพาะพี่ๆที่รู้จัก
“ ว่าไปมึง ” ผมนั่งเรียนจนหมดคาบ กำลังจะเอาของไปเก็บเปลี่ยนเสื้อไปหลัง ม.
“ ไปหลังมอให้หมด ไปเร็ว ไปๆๆๆๆ !!! ” ทันใดคณะก็เหมือนเกิดจลาจล เสียงตะโดนดังสนั่นทั่วคณะ พวกผมขวัญกระเจิงกันหมด วิ่งไปหลังม.ไม่คิดชีวิต
ที่ตั้งคณะของผมอยู่อีกฟากของหลังม. ตอนนี้เหมือนวิ่งหนีผีอย่างไงอย่างงั้น คนละทิศละทาง พวกคณะอื่นมองกันตาปริบๆ แต่ผมตาไว แอบๆเห็นบางคนหัวเราะด้วย มึงเป็นบ้าหรือไง กูตกใจกันขนาดนี้ยังมีอารมณ์มาขำ ฮุ้ว
“ แถวตอนเรียงสิบเร็ว ” ตอนแบบไหนวะ รด.ห้อยอะไร กูก็ไม่ได้เรียน ตามๆมันไปแล้วกัน ผมจัดกันมั่วๆตั่วๆ หันมามองอีกที ก็มีพี่ปีสองกับปีสามที่หน้าคุ้นๆมาล้อมเป็นวงเรียบร้อย
“ ปีสอง ปีสาม สอนน้องประสาอะไร แถวตอนยังเรียงไม่ถูก ปีหนึ่งก้มหน้า !!! ” อันนี้ดุจริงว่ะ ขำไม่ออกเลย
“ ปีหนึ่งนั่งลง ” มีเสียงนุ่มๆเหมือนกันนี่หว่า ท่าทางจะคนละคน ดูหน้าหน่อย
“ ก้มหน้า !!! ” ไม่ใช่เสียงจากไมโครโฟน ผมโดนไม่ปีสองก็ปีสามแหละ ตะโดนใส่
“ มากันกี่คน ” จะเรียกว่าพี่เรียบละกัน
“ ร้อยเจ็ดสิบห้าคนครับ !!! ” พวกผมตอบพร้อมๆกัน เป็นไงอึ้งสิ
“ ประธานปีสองมานับซิ ... ถ้าไม่ใช่ร้อยเจ็ดห้า น้องปีสองพวกคุณวิดพื้นร้อยเจ็ดสิบห้าที ” อ้าว พี่ฟางกูมีงานละ
“ ปีหนึ่งนับ !!! ” พี่ฟางให้ผมนับเรียงคน นับไปเรื่อยๆ ใจก็ภาวนาขอให้ครบเถอะ
“ ร้อยเจ็ดสิบสาม … ร้อยเจ็ดสิบสี่ ... ... ... ” ไม่นะมึง
“ โกหก !!! ” โอย จะตะเบงทำไม นั่งใกล้ๆเนี่ยขี้หูเต้นแล้ว
“ เพื่อนหนึ่งคนไปไหน ทำไมไม่ตอบ ไปไหน !!! ”
“ ดี เงียบกันดี เงียบไป ปีสองวิดพื้นร้อยเจ็ดสิบห้ายก ยกละสิบครั้ง ตั้งแถวตอนเรียงห้าบนลาน ไม่แยกชายหญิง รอคำสั่ง ปฏิบัติ ” ห๊า ตายละนั้น เอากันเป็นพันๆเลยนะ พี่ๆปีสองวิ่งไปตั้งแถวกันบนลาน
“ ท่าเตรียม ปฏิบัติ ” โดนละพี่ๆของกู มองก็มองไม่ได้
“ ใครให้เงยหน้า !!! ” ปีสามที่ล้อมอีกวงตะคอกใส่อีก กลัวพวกกูไม่กลัวหรือไง ผลัดกันตะคอกอะ
“ ปีสองวิดพื้น ร้อยเจ็ดสิบห้าครั้ง ยกแรก ปฏิบัติ ” คงจะมีปีสี่ไปสั่งแยกอีกกลุ่ม เสียงขานจำนวนครั้งดังขึ้นครั้งไหน พวกผมยิ่งรู้สึกผิดเท่านั้น
“ ประธานปีสาม สอนร้องเพลงสถาบัน ครบหรือยัง ”
“ น้องปีสองหยุด !!! ทำไมไม่พร้อมกัน ลุก !!! ” โอย จะโดนอะไรอีกนะพี่ๆ ตอนนั้นไม่ทันฟังต่อละครับ พวกผมเองก็จะเอาตัวไม่รอบอยู่แล้ว
“ ฮึก ... ฮือ ” กรรม ใครร้องไห้วะ
“ คุณเป็นอะไร ปีหนึ่ง ” มีพี่อีกคนเข้ามาหาคนที่นั่งข้างๆผม
“ ฮึก ... หนู ... ฮึก หนูสงสารพี่ปีสอง ฮึก ” ทีนี้แหละครับ ผู้หญิงหลายคนปล่อยโฮเลย ผมเองก็เสียใจนะ มันความผิดพวกผมแท้ๆ
“ ปีหนึ่งผู้หญิงทุกคนลุก ” พี่ปีสีคนที่สั่งหน้าแถว สั่งขึ้น พวกผมเริ่มใจเสีย อย่าเล่นอะไรแรงกว่านี้นะ พวกสาวๆไม่ไหวแล้ว
“ พี่รหัสของปีหนึ่งผู้หญิง ออกมา ”
“ ทำไมไม่รู้จักสอนให้น้องตัวเองเข้มแข็ง แค่เห็นพี่ลำบาก ทำไมต้องร้องไห้ ปีสองที่มากอดคอ ” เออดี อยากเห็นน้ำตาท่วมลานเอาเลย
“ ลุกนั่งสามเท่ารุ่น ปฏิบัติ !!! ” พอรุ่นพี่ปีสองโดนลงโทษเสร็จ ก็โดนไล่ลงน้ำต่อ ไม่ต้องบรรยายสาวๆนะครับ น้ำตาจะท่วม ปีสองยังโดนอีกสารพัด ที่ผมฟังจับใจความได้ก็คือให้โดดน้ำ โดดเสร็จให้กลิ้ง กลิ้งเสร็จโดดอีก กลับขึ้นมาก็วิดพื้น พวกผมได้แต่นั่งก้มหน้า แม้แต่มองยังทำไม่ได้เลย เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงพี่ปีสี่ตะโดนบอกว่าครั้งหน้าจะร้องเพลงเชียร์
“ ถ้ายังไม่เอาไหนแบบนี้ ไม่ต้องมาเป็นน้องพวกเรา ถึงปีสามให้รุ่น แต่พวกผมจะไม่รับคุณ ”
“ ปีสามดูแลต่อ ทั้งหมดพักได้ ” แล้วก็เดินกันกลับไปทั้งหมด
พอสิ้นเงาปีสี่ พวกสาวๆก็วิ่งไปหาพี่รหัส ขอโทษบ้าง กอดกันบ้าง ร้องไห้กันทั้งรุ่น พี่ปีสามที่นั่งเป็นวงก็ลุกกลับไปเหมือนกัน
“ ปีหนึ่งร้องเพลง ... ” ไอหนิงผู้แทนรุ่นคนใหม่ ขานชื่อเพลงเพื่อร้องให้พี่ปีสอง พอร้องจบ พี่ปีสองก็ปรบมือให้
“ ปีสองร้องเพลง ... ” พี่ฟางประธานปีสอง สั่งให้เพื่อนร้องเพลงให้พวกผมเหมือนกัน
“ ทุกคนเป็นน้องของเรานะครับ ” วันนี้ผมบอกตรงๆว่า ผมซึ้งใจปีสองมากๆ ทั้งๆที่โดนกระหน่ำอย่างหนัก เพราะความโง่ของพวกผม แต่ไม่ว่าอะไรซักคำ วันนั้นผมเดินกลับหอด้วยความยินดีมากๆ
“ กลับมาแล้วเหรอ ” พี่โจถอดเสื้อลูบแขนตัวเองอยู่
“ เป็นไงบ้างอะพี่ ” พี่โจยิ้ม แล้วหันไปเอายาหม่องมายื่นให้ผม
“ ทาให้หน่อย ” ผมถามว่าไปเอาแผลมาจากไหน พี่โจบอกว่าตอนที่ลงน้ำรอบที่สาม โดนปีสี่ถีบ
“ ทำไมใจร้ายจังวะ ไหนว่าเป็นน้องกันแล้ว ” ผมหมายถึงปีสองกับปีสี่อะ
“ เฮ้อ ทำไงได้ วันนี้ไปหาไรกินปะ เดี๋ยวชวนไอโบ้ด้วย ”
“ ผมเลี้ยงเองพี่ ” ที่ร้านข้าวต้ม ไม่เห็นเงาของพี่สามแม้แต่คนเดียว ร้านก็ดูเงียบไปถนัดตา ผมมากันเฉพาะพี่กับน้องรหัสครับ ไอโต้งเลยไม่ได้มาด้วย
“ เงียบหมดเลยว่ะ ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย ” ไอวาฬเพื่อนกลุ่มผมอีกคนบอก มันเป็นน้องรหัสพี่ฟางประธานปีสอง
“ ปีสามกำลังเครียด ไม่มากินเหล้ากินยาหรอก ” พี่ฟางตอบน้องตัวเอง
“ พอเหอะๆ พูดมากเดี๋ยวก็โดนอีกมึง เป็นไงล่ะ โง่ไม่ถามน้องก่อน พวกปีหนึ่งก็ด้วยนะ ” พี่โบ้หันมาสวดพวกผมอีกครับ ตอนนี้ไม่กล้าเถียงหรอก พี่ๆโดนแทนกันขนาดนั้น
“ ไม่นับกันก่อน รีบตอบกันทำไม ” พี่ตวงใส่เอาอีก อยากเห็นพวกผมร้องไห้หรือไงเนี่ย
“ พอแล้วพวกมึงอะ โทษน้องได้ไง พวกมึงก็ไม่บอกมันเหมือนกัน ” พี่โจปลอบใจพวกผม วันนั้นเรากินกันเงียบๆแล้วก็ต่างคนต่างกลับ ผมก็กลับมานอนเล่นที่หอกับพี่โจ
“ พี่ดิษ วากข้าวกล้องอะพี่ ”
“ ถามหาทำไม ตอนน้องๆโดนไม่เห็นช่วย ” ได้ยินแบบนี้ สงสัยจะเคืองกัน มันรับน้องแบบไหนวะ ทำให้เค้าทะเลาะกันเนี่ย
สองอาทิตย์ที่เว้นจากการรับน้องนั้นผมแทบจะตัวติดกับพี่โจ เพื่อนๆก็เหมือนกันครับอยู่กับพี่รหัสตัวเอง ที่ทำแบบนี้เพราะเรามานั่งประชุมรุ่นกัน เห็นว่าที่น่าจะทำตอนนี้คือไม่ให้พี่ปีสองโดนแดกอีก ที่สำคัญตอนนี้ปีสามก็ไม่สนใจเรา เลยต้องทำแบบนี้
“ น้องๆ วันนี้ปีสี่นัดที่ห้องประชุมเล็กนะ ” พี่ฟางเรียกประชุมร่วมสองชั้นปีเพื่อช่วยกระจายข่าวให้พวกผม บทจะนัดแม่งก็นัด ไอพวกแก่ปีสี่เอ้ย
“ วันนี้พี่ๆไม่ได้เข้าไปด้วยนะ แต่อยากขอให้น้องๆตั้งใจทำให้ดี อย่างน้อยปีสามที่สอนน้องๆร้องเพลง ก็เป็นพี่ของพี่ๆทุกคน ”
“ ครับ / ค่ะ ” พวกเราเซงๆปีสามกันนิดหน่อย แต่เอาเถอะ ปีสองขอร้องก็เอาซะหน่อย
“ คิม สู้ๆนะน้อง ” พี่โจเดินมาลูบหัวผม แล้วก็กอดกันนิดหน่อย
“ เฮ้ย อีสองคนนี้ มึงจะชนช้างกันเหรอ ” โดนล้อเลยนั้น เหอะๆ
“ ปะๆคิม รวมแถว นับคน ” ไอโต้งมาดึงผมออกจากพี่โจเฉยเลยครับ แล้วมันก็กอดคอผมอีก
เรานับได้ร้อยเจ็บสิบสี่ครับ คือความจริงแล้วมันก็มีแค่นี้มาตั้งแต่แรก แต่ปีสองเพิ่งเฉลยให้ฟังว่า วันที่เข้าประชุมเชียร์ครั้งแรกๆ มีปีสองเข้าไปปนด้วย ดูๆน่าไหม พวกผมเดินเรียงแถวเข้าไปในห้องประชุม พอเรานั่งบนโต๊ะแลคเชอร์กันครบ ... ไฟดับพรึบ ผมใจกระตุกวูบ ในห้องมืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย ผมรู้สึกได้ว่ามีมีเสียงคนเดินไปตามโต๊ะต่างๆ
“ สวัสดีปีหนึ่ง ผมจะมาขอฟังเพลงเชียร์สองเพลง ถ้าคุณร้องได้และดี ผมจะรอพบคุณอีกครั้งที่ลานหญ้า ” ง่ายขนาดนี้ก็ไม่บอก ยิ่งมืดกูยิ่งชอบ ฮ่าๆ
“ เลขลำดับเพลงที่ ....... ” มันบอกเลขเพลงเป็นรหัสห้าตัว
“ เงียบกันทำไม ” เป็นใครจะไม่เงียบ เพิ่งได้ยินวันนี้อะ เลขบ้าๆบอๆน่ะ
“ ไปเรียกประธานปีสาม กับวากปีสามมา ” แล้วไง พี่หะมี กับ วากข้าวกล้อง มีแสงผ่านเข้ามาบ้างตอนที่เปิดและปิดประตู
“ ผมบอกให้ปีหนึ่งร้องเพลงตามรหัส ทำไมพวกเขาร้องไม่ได้ ”
“ พี่ไม่อนุญาตให้บอกรหัสเพลง ผมเลยไม่สอนครับ ” เสียงวากข้าวกล้องนี่หว่า
“ อ้างอีกแล้ว !!! ” เฮ้ย ตะคอกกันอีกแล้ว
“ รหัสเพลงอยู่ในสมุดเชียร์ / ไอมั่ว / ทุเรศ / จะอ้างอะไรอีก ” สารพัดคำด่าที่โถมใส่พี่หมีกับพี่ดิษ เริ่มทำให้ผมสงสาร
“ ตั้งแถวหน้าห้องเชียร์ แบบไหนก็ได้ ไป ” ปีสี่คนนั้นไล่สองคนออกไป จะโดนอะไรอีกไหม
“ เพื่อนหนึ่งคนคอยฟังผมบอก ถ้าปีหนึ่งทำไม่ได้ ปีสามรับผิดชอบ ”
“ ได้เพื่อน ” มึงจะทำอะไรกันอะ
“ เรื่องไม่สอนรหัส สั่งปีสามกอดคอลุกนั่งห้าเท่ารุ่น เรื่องที่วากเกอร์อ้างโง่ๆ อีกห้าเท่ารุ่น รวมสิบเท่ารุ่น ” ไอนกต่อนั้นเดินออกไปสั่ง เสียงนับเลขค่อยๆดังลอดเข้ามา
“ ทำน้องกูลำบาก / ไอพวกไม่เอาไหน ” คราวนี้พวกผมโดนด่าบ้างครับ
“ ปีหนึ่งก้มหน้าลงไป ” แล้วก็มีเสียงตะโดนให้ก้มหน้าจนติดพื้น สักพักก็เริ่มมีการถามคำถามต่างๆเช่นว่ามหาวิทยาลัยตั้งปีไหน สีประจำอะไร เรื่องทั่วๆไปพวกนี้ ปีสามสอนผมมา
“ เพื่อนมีคนตอบไม่ได้ ”
“ สั่งปีสามวิดพื้นหนึ่งเท่ารุ่น ” เฮ้ย ต่อมาเริ่มมีเสียงปีสี่พูดว่าตอบไม่ได้เป็นระยะ ไอตัวต้นเสียงก็สั่งไปเรื่อยๆ สองเท่ารุ่นบ้าง เท่ารุ่นบ้าง ผมว่าเกินสามสิบเท่ารุ่นไปแล้วล่ะ
“ ผมจะบอกชื่อเพลงเชียร์ ให้คุณร้อง … ปีหนึ่งร้องเพลง ... สาม สี่ ” พอมันสั่งจบ ขวัญที่กระเจิงของพวกผมยังไม่กลับมา เลยร้องไปคนละทิศละทาง
“ พอ ๆๆ / โห่ /// ไอบ้า / ไอ ... ” กระจุย เหอะๆ
“ ให้ปีสามร้องเพลงนี้รอบมหาวิทยาลัย สิบรอบ ” โห เฮ้ย นี่เล่นน้องตัวเองโหดไปไหมวะ ปีสองยังมีให้พัก แต่นี่ยังไม่ได้พักเลย ผมเริ่มกดดันมากขึ้นแล้วครับ
“ ถ้าเพลงนี้ยังไม่ได้ ปีสามต้องวิ่งอีกสิบรอบ ปีหนึ่งร้องเพลง ... สาม สี่ ”
คราวนี้ไม่มีพลาดครับ ผมร้องเพลงกับปรบมือตรงกันจนจบ ไอปีสี่คนนั้นสั่งผมร้องเพลงแรกที่ทำให้พี่ปีสามต้องวิ่งรอบมหาลัย พวกผมก็ไม่พลาดเหมือนเดิม พวกเขาให้ผมนั่งนิ่งๆบ้าง ตะโดนให้ก้มหน้าบ้าง
“ วันที่ ... เดือน ... เวลา 10.00 น. ผมจะรับรุ่นพวกคุณ เจอกันที่ลานหญ้า ขอบใจทุกคน ” พวกมันค่อยทยอยออกไป พอคนสุดท้ายออกจากห้อง ก็มีปีสองเข้ามาเปิดไฟให้ พวกพี่ๆปรบมือเสียงดังมากๆ พวกผมค่อยๆออกจากห้องประชุม พี่ปีสองหลายคนพาผมไปที่ลานหญ้าอีกครั้ง
ที่ลานหญ้า ปีสามอยู่ในวงของปีสอง ปีสองกำลังบูมอะไรไม่รู้ให้อยู่ครับ ยาวมากๆ พอสิ้นเสียง ปีสามก็ร้องเพลงขอบคุณ แล้วก็วิ่งกอดกัน พวกผมก็วิ่งเข้าไปหาพ่อรหัสเหมือนกัน
“ เป็นไงบ้างพี่ ” วากข้าวกล้องหน้าดูไม่ได้เลย เปื้อนหมดเลย คงโดนไปไม่ใช่น้อย
“ นิดหน่อย เพื่อน้องๆลูกๆทนได้ ” ผมโผกอดพี่ดิษโดยไม่รู้ตัว อยากขอโทษแต่ปากมันหนักอะ
“ ดีใจด้วยพี่ ” พี่โจก็เดินมาอีกคน
“ มึงฝึกบูมเดือนคณะหรือยัง ” พี่ดิษถามผม
“ ยังเลย ทำไม่เป็น ”
“ มากูสอนให้ ” ในลานตอนนี้ เต็มไปด้วยความยินดี พวกผมกำลังจะได้รุ่นจริงๆ พี่ๆปีสามดีใจจนน้ำตาซึม แต่ไม่รู้สิ ผมจำได้ว่าพี่ดิษวากข้าวกล้องเคยบอกว่าปีสี่จะลงมาสามครั้ง ... หรือมันนับผิดเองวะ
-
:m16: ฝนตก รับน้องในลานไม่ได้ เซงเหลือหลาย ทีปีกูล่ะให้นั่งตากฝน :fire: หุหุ จริงๆดีใจแทนน้องๆหรอก ไม่ต้องรับบ้าๆบอๆแบบเรา o18
:L2: ขอบคุณทุกเม้นนะครับ อากาศเย็นๆง่วงนอน ไว้สายๆพรุ่งนี้ค่อยมาต่อให้อีก :bye2:
-
โต้ง คิดรัยกะเพื่อนป่ะ??
บอกจะมาดึก ก็ดึกจริงๆ :เฮ้อ:
-
ตอนนี้โต้งแอบชัดเจนนะ 55
แต่เชียร์พี่โจไม่ก็พี่ข้าวกล้องมากกว่าอ่ะ
-
โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบวิธีรับน้องแบบนี้เลยอ่ะ
โชคดีที่มหาลัยที่เรียนอยู่มีแบบนี้น้อยมากๆ
แต่สิ่งดีๆจากวิธีนี้มันมีเยอะมากเลยนะ
แต่กว่าจะเจอสิ่งดีๆนี่ เหนื่อยกันไปเป็นแถบๆเลย ^^
-
วากข้าวกล้องแอบใจดีว่ะ :z2:
-
มาให้กำลังใจครับ
-
อย่าบอกว่าครั้งที่สามกำลังมานะครับ
-
เค้าเชียร์พี่โจอ่า
ชอบพี่โจมากๆ :pighaun:
-
:mc4: มาต่อให้อีกแล้ว
คืนนั้นที่ร้านข้าวต้ม เปลี่ยนไปเหมือนไม่ใช่ร้านเดิมที่มากับพี่ปีสอง พี่ๆเพื่อนๆของคณะนั่งเต็มร้านไปหมด
“ คิดยังไงตอนวิ่งรอบมหาลัย ” พี่โบ้ถามกวนพี่หมี
“ กูจะให้ไอคิมถามมึง ตอนมึงโดนแบบพวกกูเนี่ย ” ในวงสนุกสนานมากครับ นอกจากพี่หมี วากข้าวกล้อง ยังมีปีสามที่เป็นพี่รหัสของพี่ปีสองอีกหลายคนมานั้นด้วย
“ ใกล้ได้ใส่ช็อปแล้วดิ เค้านัดวันนัดเวลา ไปให้พร้อมๆนะ ” พี่คนหนึ่งพูดขึ้น ยังไม่รู้ชื่อ
“ เดี๋ยวๆ เค้านดกวันที่ ... สิบโมงด้วย มันมีสอบแล็บกริ๊งที่ คณะวิทย์ไม่ใช่เหรอ ” ไอวาฬพูด
“ เฉพาะพวกไม่ผ่านกลางภาคไม่ใช่เหรอ ” ผมถาม ผมสอบผ่านผมไม่ต้องโดนซ่อม กั่กๆๆ
“ แล้วมึงจะไปพร้อมกันได้ไง ” พี่ฟางพูด
“ เออว่ะ ปีสี่ตั้งใจแกล้งพวกมึง ” พี่หมีพูดขึ้นมาอีกคน แบบนี้พวกผมจะทำยังไงดีล่ะ
“ พอๆ งานเลี้ยงเว้ย มันจะได้รุ่นกันอยู่แล้ว ไม่ต้องไปวุ่นวายหรอก ชนๆๆ ” วากข้าวกล้องตัดบท
“ โจ มึงคืนดีกับสาเหรอ ” วากข้าวกล้องถามพี่โจ
“ เอามาจากไหนพี่ ”
“ กูก็ได้ยินมางั้นนะ ว่ามึงไปเดินเที่ยวกับสาอะ ” พี่โบ้ถามเพื่อนตัวเอง
“ ไม่ใช่ๆ ” พี่โจรีบปฏิเสธ
“ คืนดีก็คืนดีไปเถอะ ไม่มีใครว่าหรอก ” หืม ไหนว่าวากข้าวกล้องไม่ชอบพี่สาไง ทำไมเชียร์กันแบบนั้น
“ พี่ก็ไม่เบานี่ครับ ”
“ เบาไรวะ ” พี่โจย้อนใส่วากข้าวกล้อง พวกในโต๊ะเริ่มนิ่งฟังครับ เข้าใจว่าเรื่องของคนอื่นอะ ของชอบๆ
“ ดาวศิลป์ปีหนึ่งอะครับ ใช่ปล่าว ” โห กินเด็กว่ะ
“ ยังไม่ยี่สิบนะไอดิษ เดี๋ยวก็เข้าคอก ” พี่คนหนึ่งล้อวากข้าวกล้อง มันเริ่มอยู่ไม่สุขครับ เป็นอะไรของมัน
“ ไม่เผื่อให้พวกผมบ้างเลยเหรอครับ พ่อมึงแรงนะคิม เหอะๆ ” ไอโต้งเสริมเอาอีก วากข้าวกล้องนิ่งเลย แล้วมันจะมองหน้าผมทำไม ยังไม่ได้ล้อเลยนะเว้ย
“ มึงกับนัทล่ะโต้ง ” หืม ไอโต้งอ้าปากค้าง ทำท่าจะเถียงต่อ
“ สามคนนี้จะมาเผากันเล่นทำไม ใครคบใครก็เรื่องของคนนั้นดิ ฮุ้ว ” ผมเบื่ออะครับ เป็นบ้ากันสามคน
“ จริงของมึง คิม ยกให้เดือนปีหนึ่งหน่อย เอ้า ” พอเลี้ยงกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันเหมือนเคย กำลังจะเดินกลับหอ
แต่วันนั้นวันศุกร์ กลุ่มผู้นำเลยชวนกันไปต่อ เราไปต่อกันที่ห้องของพี่ปีสามคนนึง
“ ง่วงว่ะพี่ กลับหอไงอ่า ” ผมง่วงนอนอะ อยากนอนมากๆ แต่พี่โจติดลมไปแล้ว
“ ไปนอนในห้องรับแขกเด้น้อง ” ผมโบกไม้โบกมือแล้วขอตัวไปนอน ในวงก็มีพี่ๆที่สนิทกัน ปีหนึ่งก็ครบทีม ยกเว้นไอโต้ง เพราะคนละสายกัน
ผมทั้งเมาทั้งง่วงเลยนอนหลับเป็นตาย แต่ต้องสะดุ้งเพราะมีคนมาเตะจนตื่น กำลังฝันว่ามีอะไรกับผู้หญิงเลย ฮุ้ว แต่มันเหมือนจริงมากนะ รู้สึกอุ่นวาบๆด้วย ผมลุกเอามือควานหาทางไปห้องน้ำ
“ เฮ้ย ไรวะเนี่ย ” พอส่องกระจก ก็ต้องตกใจ มีรอบแดงเป็นจ้ำๆที่หัวนม กับท้องน้อย ผมรีบมองดูที่เป้า ซวยละกู มีคนลักหลับกูปล่าววะ
“ ฮ่าๆๆ มึงจะมั่วไปไหมไอคิม ใครจะบ้าอม ค. มึง ” ตอนสายๆ พอกลับมาที่หอ ผมเล่าเรื่องให้พี่โจ พี่โบ้ วากข้าวกล้อง กับเพื่อนๆฟัง
“ พูดจริงไหมเนี่ยคิม ” พี่โจถาม ผมถกเสื้อกับรอยตรงใต้กางเกงให้ดู
“ ดูเอาเองอ่ะ ” ตาค้างกันหมด
“ ใครนอนกับมันในห้อง ” วากข้าวกล้องเริ่มขมวดคิ้ว เครียดกันใหญ่เลยทีนี้
“ หลายคนพี่ น่าสงสัยผู้หญิงนะ ” พี่โบ้พูด
“ ไม่ๆ ผู้หญิงนอนข้างนอก ” พี่โจบอก เอาแล้วกู ถ้าเป็นแบบนี้ กูโดนผู้ชายขืนจู๋ เอ้ย ขืนใจสิวะ
“ เชี้ยเอ้ย ใครวะ ” พวกพี่ๆจับกลุ่มคุยกันโขมง ไม่กลัวกูอายเลยนะ
“ พวกผมกลับก่อนครับพี่ เจอกันวันจันทร์เว้ยคิม ” เพื่อนๆลากลับหอตัวเองครับ พวกพี่ที่เหลือก็เริ่มทยอยกลับ ตอนนี้มีสองคนไม่ยอมไปไหน
“ พี่ดิษไม่กลับเหรอครับ ” ผมถามตามมารยาท จะนอนอะ ยังไม่หายปวดหัวเลย
“ โง่อะไรขนาดนั้น ” ด่าใครวะ
“ เมาจนดูแลตัวเองไม่ได้ ต่อไปไม่ต้องไปกินที่ไหนแล้ว ”
“ ห้ามผมได้ไงพี่ ไม่โทษไอคนั้อม ค. ผมล่ะ มาโทษผมทำไม ใช่ปะพี่โจ ” ผมหันไปหาพี่โจ ไอวากข้าวกล้องมันชอบพาลคนอื่น
“ แกนั้นแหละ ไม่รู้จักระวัง ถ้ามากกว่านี้ไม่เดินขาถ่างเหรอ ” ไมไปเข้ากันซะได้ แต่มันเริ่มจะลึกนะ
“ นอนกับไอโจระวังจะถ่างเข้าซักวัน ของมันไม่ใช่เล็กๆนะ ”
“ กับผมไม่มีหรอกพี่ แต่กับพี่ดิไม่แน่ สาวๆยังบ่นกับผมเลยว่าพี่ใหญ่ แถมซาดิสม์ ”
“ ไอโจ !!! ”
“ อ้าวๆๆ คุยกันเรื่องอะไรเนี่ย ฮุ้ว เถียงกันไปสองคนเลยไป รำคาญโว้ย ” พี่สองคนหัวเราะไล่หลังผม เซงว่ะ คนจะหลับจะนอน มาคุยเรื่องของเล็กของใหญ่ ไอพวกลามก
และวันที่ผมรอคอยก็มาถึง วันรับรุ่นที่ปีสี่นัดพวกเราทุกคน ผมไปตั้งแถวกันตั้งแต่แปดโมง วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ไม่มีการเรียนการสอน
“ ทำไมมากันน้อยจัง ” ปีสี่คนนั้น คงจะเป็นประธานถามไอหนิงผู้แทนปีหนึ่ง
“ ติดสอบแล็บครับ ” พี่ปีสามกับปีสอง ตั้งแถวข้างๆ ส่วนตรงข้ามกับแถวพวกผม คือปีสี่ โดยปีสองปีสามกับปีสี่ใส่เสื้อช็อป
“ เฮ้ย พวกกูมายืนรอตั้งนาน มึงมาไม่ครบกันเหรอ ” ปีสี่ถามมาจากในแถว
“ มีบางส่วนติดสอบซ่อมครับ ”
“ อ้างอะไร // ไม่เห็นหัวเลย / จะมารับรุ่นอีกเหรอ /// ไอพวกบ้า /// ” มีอีกสารพัดที่จะด่า
“ ปีสอง ปีสามกอดคอ ”
“ ลุกนั่งสามร้อยครั้ง ” เอาอีกแล้ว มึงจะรับรุ่นหรือแดกรายรุ่น
“ สามร้อยครั้ง !!! ” พี่ๆของเราขานรับ ผมเริ่มจะเดือดแล้วสิ ไหนว่ามีเหตุผล ไหนว่าชอบความถูกต้อง ผมทนไม่ไหวแล้วครับ วันนี้จะโดนยับ ใครจะตัดรุ่นผมไม่สนละ
“ พี่ครับ ” ผมยกมือขึ้น
“ อะไรคุณ ” พี่ที่อยู่หน้าแถวถามผม
“ ปีหนึ่งที่เหลือติดสอบซ่อม เราจะแก้ไขยังไงครับ ถ้าพวกผมผิด พี่ลงโทษพวกผมเลยครับ ” สติแตกละผม ไม่ฟังไม่ห่าอะไรละ พวกเพื่อนๆเริ่มมองหน้า แม้แต่พี่ๆปีสองกับปีสามก็หันมามอง กูไม่รู้แหละ โมโหว่ะ
“ ในห้องวันนั้น ทำไมไม่พูด !!! ” ตะคอกกูเหรอ
“ ถ้าเปิดโอกาสให้ถาม ผมก็ยินดีครับ ”
“ ไอมั่ว / มึงเก่งใช่ไหม / ... ” ปีสี่ตะโกนไม่หยุด
“ ไอเดือนปีหนึ่ง พอแล้วเฮ้ย ” มีพี่ปีสองคนหนึ่งพูดบอกผม
“ พวกพี่ไม่เป็นไรหรอก ” เสียงนี้พี่โบ้ จังหวะที่กำลังเถียงกันอยู่ พวกเพื่อนๆที่สองเสร็จก็วิ่งหน้าตั้งกันมา
“ คุณออกมา พวกที่วิ่งออกมาหน้าแถว ” ผมโดนเรียกออกไปหน้าแถว อยู่ตรงกลางระหว่างแถว โคตรกดดันเลย
“ ถ้าให้ตัดรุ่นคนพวกนี้ ผมจะรับรุ่นที่เหลือทุกคน ” สร้างความเกลียดชังอีก บ้าไปไหม
“ ปีสามว่ายังไง ประธานออกมา ” พี่หมีเดินออกมาหน้าแถว
“ ถามเพื่อนๆดูซิ ว่าจะตัดไหม ถ้าไม่ตัด แสดงว่าพวกคุณก็ไม่เอาไหนเหมือนกัน ”
“ พี่ ” ผมเริ่มทนไม่ไหวอีกแล้ว พยายามจะถาม
“ หุบปาก !!! / เงียบไปไอเก่ง / พูดอีกเพื่อนมึงซวยหมดแน่ // พี่มึงด้วย ” ผมจำใจต้องเงียบ
“ ไม่ตัดครับ !!! ” ปีพี่สามตะโดนออกมาพร้อมกัน
“ รักมันมากหรือไง // ไอพวกนอกคอก / ไอ ... ” ปีสี่ด่าสาดเสียจนปีสามต้องก้มหน้าเงียบ
“ ปีสอง พวกคุณจะไม่เอาไหนตามพี่ก็เชิญ ประธานปีสองถามเพื่อน จะตัดรุ่นคนพวกนี้ไหม ”
“ ไม่ตัดครับ !!! ” พี่ปีสองก็พูดอีก
“ ปีหนึ่ … ”
“ ไม่ตัดครับ !!! ” ยังไม่ทันจบประโยค พวกผมตะโดนออกมาซะก่อน
ปีสี่เอาเสื้อช็อปที่คงเตรียมไว้ให้พวกผมเกาะออกจากถุง โยนลงพื้น แล้ววิ่งไปตั้งวงกลมขนาดใหญ่ บางกลุ่มถือไม้มาประสานกันคล้ายๆซุ้ม ผมเริ่มสับสน เริ่มกลัว นี่มันอะไรกัน
“ เอาสมุดเชียร์กับสมุดกิจกรรมที่ปีสามแจกให้วันแรกเดินไปวางกองกันในวงของปีสี่ ผมจะตัดรุ่นพวกคุณทั้งรุ่น ” ผมกับเพื่อนๆที่มาทีหลัง ต้องเดินไปก่อน ช่วงที่เดินไปก็ต้องฟังเสียงด่าไปด้วย พอถึงตรงซุ้ม
“ คลานไป ” ผมกัดฟันคุกเข่าลงคลานนำ เป็นคนแรก เหลือบไปมองเพื่อนผมทุกคนกำลังตามกันมา แม้แต่ปีสองกับปีสามก็ต้องทำแบบเดียวกัน
“ โอ๊ะ เวรเอ้ย ” กระดูกมันทิ่มเอาอีก ผมกัดฟัน น้ำตาเล็ดออกมา คลานครั้งนี้ไกลมาก
“ เลือด ! ” ผู้หญิงปีสี่ที่ยืนเป็นซุ้มคนหนึ่งอุทาน ไอเสียงที่ตะโดนด่าก็เงียบลงทันที
“ ชิบ ... ตามไอปันๆ ” ไม่นานไอคนที่พูดนำของปีสี่ก็เดินมา แต่ช่วงที่เรียก ผมคลานไปเรื่อยๆ เลือดเริ่มออกมากขึ้น ผมรู้ว่ามันไม่เป็นอะไร แต่ก็อดตกใจไม่ได้ มันไหลออกมามากกว่าทุกครั้ง
“ พอแล้ว คนนี้ลุก ” ผมหันไปมองหน้า พอมองดีๆ ก็หน้าตาดีนี่หว่า แต่ใจหมามาก
“ ผมจะคลาน พี่ๆผมโดนมามากแล้ว โอ๊ะ ” มันเหมือนเจ็บจิ๊ดๆเป็นครั้งคราว เวลามันขึ้นมาที ไม่ต้องพูดถึง
“ นี่ ลุก ” มันเดินตามผมที่กำลังคลานไปเรื่อยๆ ใกล้ถึงแล้ว พอออกจากซุ้ม ตอนจะลุกเหมือนตอนที่วากข้าวกล้องแดกผมเลย มันลุกไม่ขึ้น
“ จับมือ ลุก ”
“ ไม่เป็นไร ”
“ ดื้อ อึ๊บ ” ไอคนนั้นประคองผมยืน ผมโยนสมุดกิจกรรมกับสมุดเชียร์ข้ามเข้าไปในวง มันช่วยพยุงจนเริ่มหายเจ็บ แต่เลือดก็ไหลอยู่
“ อีกเดี๋ยว ทนหน่อย หุบปากด้วย ไม่ต้องปากอะไรแล้ว ” ไอคนนั้นแอบมากระซิบ ก่อนจะเดินไป หมายความว่าอะไรวะ
พอทุกคนโยนสมุดกิจกรรมกับสมุดเชียร์ไปในวงครบทุกคน ปีสอง กับปีสามก็ยืนกันมั่วๆ แต่พวกผมยืนเป็นแถว
“ เผาทิ้งซะ ” ไอปีสี่คนนั้น น่าจะที่ชื่อปันสั่งให้เผาสมุด ไอบ้า สมุดที่เซ็นว่าเข้ากิจกรรมกี่ครั้ง สมุดเชียร์ มึงเผาหมดเลยเหรอ
“ ฮูวววววววววววว ... เฮ ... ” จู่ๆปีสี่ก็กอดคอกัน แล้วกระทืบเท้า สลับกับตะโกนฮูวๆ ฮ่าๆๆ บ้าๆบอๆอีกมากมาย
“ เอ ! ... ซี ! … ฮูววว ” สักพัก ปีสามวิ่งอ้อมพวกผม หน้าตาพวกผมแต่ละคนตอนนี้เหมือนโดนผีหลอก ไม่ก็ช็อกแดก นี่ทำอะไรกันวะ
“ !@!@#!! ” ประโยคอะไรไม่รู้แหละอีกเยอะ พอไฟเริ่มมอด ปีสี่ที่ล้อมไฟอยู่ สลายกันไปตั้งแถวตรงสองแถวหันหน้าชนกัน มีช่องว่างตรงกลาง ปีสามวิ่งสลายวงไปตั้งวงใหม่อีกฝั่งหนึ่งของปีสี่ ปีสองก็วิ่งไปตั้งวงอีกด้าน ทันใดนั้นก็เงียบลง
“ ปีหนึ่งทุกคน แถวตรง ไปตั้งแถวตรงนั้น ” มันคงเรียกไอร่องนั้นว่าทางเข้าแหละ
“ ประธานปีสอง ประธานปีสาม เชิญครับ ” จะทำอะไรกูอีกล่ะ
“ น้องทุกคน คือ ... รุ่นที่ ... รุ่นของน้องมี ... เป็นสัญลักษณ์ มีทั้งหมดหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสี่คน ” พี่ฟางประธานปีสองพูดที่หน้าแถวของผม ก่อนจะเดินไป
“ ทุกคนทราบกฎระเบียบ กฎสังคม และกฎของหมู่ครบแล้ว พี่ๆถึงมอบรุ่นให้ ” พี่หมีพูด และเดินหลีกไป ก่อนที่ไอคนที่ชื่อปันจะเดินมา
“ สมุดกิจกรรมกับสมุดเชียร์ที่ถูกเผา อย่าเสียดาย มันไร้ค่า เมื่อเทียบกับการที่ทุกคนเป็นพี่กับน้องของเรา ขอบคุณที่สู้ ขอบคุณที่ทน และขอบคุณที่ต้องการเป็นน้องของเรา ... ” สิ้นเสียงของมัน ปีสี่เดินเรียงแถวไปหยิบเสื้อช็อปที่วางอยู่บนพื้นมามอบให้พวกผมทีละคน เหมือนฝันจริงๆ ไอภาพเมื่อกี้นี้เรื่องจริงเหรอ พอเรารับเสื้อมาไว้ หลายคนยังไม่กล้าดีใจออกนอกหน้า กลัวมันจะหลอกอีกอะ แต่ผมต้องเชื่อจริงๆ เพราะคณาจารย์ในคณะเดินมาที่ลานกันจำนวนมาก
“ ยินดีด้วยๆ ” คณบดีเดินมาปรบมือให้พวกผม
“ เฮ ! … จบแล้วโว้ยย ฮ่าๆๆ ” หลายคนดีใจ หลายคนถึงกับร้องไห้ โอย ... ประเพณีอันยาวนาน จบลงซะที
“ น้อง พี่รหัสกับพ่อรหัสมึงใคร ” พี่ปีสี่คนหนึ่งเดินมาถาม
“ พี่โจ กับพี่ดิษครับ ”
“ แม่ง แสบพอๆกับพี่ๆมึงเลย ฮ่าๆ ” ช่วงจบของงาน พี่ปีสี่นัดจัดงานเลี้ยงที่คณะ โดยทุกชั้นปีและคณาจารย์จะมาร่วมด้วย เป็นสัญลักษณ์การสิ้นสุดลงของฤดูกาลรับน้องคณะของผมอย่างเป็นทางการ
“ ตอนรวมในแถว มึงถามออกไปได้ไงวะ ” พี่หมีมาต่อว่าผมใหญ่ พวกพี่ๆกลุ่มผมมารวมในห้องผมกับพี่โจ ส่วนเพื่อนๆนัดเจอกันตอนเย็นที่ร้านข้าวต้ม
“ จะรู้เหรอ โมโหอะ เล่นอะไรนักหนา ”
“ คิมอารมณ์ร้ายกว่าที่คิดว่ะ น่ากลัว ” เหอะๆ พี่โจพูดครับ
“ ลูกพ่อเลี้ยงนี่พี่ ต้องได้พ่อมั่งเด้ ” ผมพูด
“ พี่ปันบ่นอุบเลย ” พี่หมีพูดต่อ วากข้าวกล้องยังนั่งเฉยๆไม่พูดไม่จา
“ พี่ๆส่งซิกส์ให้จนปากจะฉีกแม่งก็ไม่ฟัง ” พี่โบ้เอาอีกคน ผมไปทำอะไรผิดมากมายเนี่ย
“ เค้าให้เงียบๆเว้ย พอถามตัดรุ่นเสร็จ เค้าจะรับเลย มึงอะทำพี่ปันต้องเล่นกลอนสด ไอคิมเอ้ย ” พี่ตวงเสริมเอาอีกคน นี่ผมไปขัดคอเขาเหรอ เหอะๆ
“ ดีไม่มากกว่านี้ ไม่งั้นพี่ปันกูพูดไม่ออกแน่ ”
“ เฮ้ยๆ เดี๋ยวพี่ นี่เตรียมกันไว้เหรอ ” ผมเริ่มรู้สึกตัว
“ เออดิ ไอโง่ !!! ” วากข้าวกล้องสวนมาเลยครับ อ้าว นี่พวกมึงเตรียมกันไว้แล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ เล่นบ้าๆ
“ ไหนจะเลือดออกอีก ปีนี้ไม่มีมึงกูว่าไม่สนุกนะเนี่ย ฮ่าๆ ” พี่ฟางล้อผม
หลังจากวันนั้น คณะของเราแทบจะเป็นสีชมพู ใครไปใครมาทักกันหมด ที่ทำไม่รู้จักก็เปลี่ยนไป ทุกคนรักกันมากจนผมไม่เชื่อตาตัวเอง ... อย่างนี้เองเหรอ ที่เค้าต้องรับน้อง
-
รับน้องทีไร หลั่งเลือดทุกรอบ สุดยอดจริงคุณคิม o13
-
อิจฉาความเป็นพี่เป็นน้องจิงๆ คร่าา
ถ้าเป็นพวกน้องคงเดินออกไปหน้าตาเฉยเลยหล่ะ เหอๆๆ
เด็กช่างทั้งนั้น เหอๆ
-
คิดถึงบรรยากาศเข้าเชียร์เลยว่ะ ฮ่าๆๆ
ว่าแต่ แล้วนี่ตอนนี้ (ปัจจุบัน) คิมเข้าไปผ่าตัดเข่ายังเนี่ย
แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง ต้องพักฟื้นนานมั้ย
เพราะว่าแฟนผมก็มีอาการเจ็บเข่าคล้ายๆกับที่คิมเป็นเหมือนกัน
แต่เคยไปให้หมอดูแล้ว เค้าบอกว่าถ้าผ่าตัดมีโอกาสหายแค่ 10เปอร์เซ็นต์เองว่ะคิม
-
รวมๆแล้วถือว่ารับหนักนะ ลูกเกษตรรับน้องไม่ข้นมันผิดวิสัย จะรักเพื่อนรักพี่และเข้มแข็ง จะได้ประครองตัวผ่านความเครียดในรั้วมหาวิทยาลัยสามารถปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนๆ พี่จากร้อยพ่อพันแม่ที่มาเรียนร่วมกัน และเพื่อสามารถออกมาต่อสู้กับโลกภายนอกในอนาคตอย่างมีสติ
-
+๑ ให้เรพบนเลย อิอิ
ปล. ขอติดไว้ก่อนนะครับ ยังบวกให้ไม่ได้อ่ะ แหะๆๆๆๆ
-
สนุกอะ แต่รับน้องโหดจริงอะไรจริง
ดีนะเรียนวิทย์ไม่ขนาด เกษตร - -
ตอนปี 1 ไม่โหดแบบนี้
-
คิมเปรี้ยวมากอ่ะ โมโหแล้วหน้ามืดพุ่งเข้าชนซะงั้น
สายรหัสก็บลัพกันเองน่าดู ศึกนี้ใหญ่หลวงนัก 55555
-
รับน้องกันเสร็จแล้ว แต่คิมก็เจ็บตัวอีก
-
:L1:
-
:impress2:สนุกมากๆ
-
อ่านแล้ว เหมือนได้ย้อนไปรับน้องด้วยเลยคับ
-
รับน้องตื่นเต้นมากมาย น่าสนุกมากๆๆ
-
ชีวิตจริงกำลังจะเริ่มใช่ไหมครับ ได้รุ่นแล้ว
-
สู้ ๆ ต่อไป :z13: :z13:
-
มาต่อด่วนๆเลยค่ะไรเตอร์
อยากรู้เรื่องคิมต่อแล้ว :call: :call:
-
:เฮ้อ: ง่วงนอน แต่กลัวคนอ่านหนีหมด เลยมาต่อให้ก่อน :m26:
“ คิมมี่ ไม่ไปกินข้าวกับพี่หรอคะ ” หลังจากรับน้องเสร็จ พี่ๆเพื่อนๆชอบตามมาล้อผมบ่อยๆ โดยเฉพาะไอคิมมี่ ไม่รู้ใครเอามาแพร่ ใครผ่านไปผ่านมาทักผมทุกคน
“ ยังทำงานไม่เสร็จครับ ”
“ นี่ๆ ข่าวว่าพ่อรหัสไปมีแฟนใหม่อีกแล้วนะ ”
“ ปล่อยไปดิพี่ ไม่เห็นเกี่ยวกับผม ” ช่วงนี้ วากข้าวกล้องแรงและแรดมาก มีแฟนแล้วทิ้งเป็นว่าเล่น ย่าๆปีสี่พอเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาโยนใส่ผมก็จากไป ฮุ้ว เซง
“ คิมเว้ย กินข้าว ” ไอเรเพื่อนรัก เดินมาตามผมอีกคน
“ มีตาไหมมึง งานไม่เสร็จเว้ย ”
“ ... ดีพี่ดิษ ” หืม ไอวากข้าวกล้องมาเหรอ
“ เที่ยงแล้วทำไมไม่ไปกินข้าว ”
“ ทำไมไม่ตอบ ” ไม่มอง ไม่ตอบแม่งหรอก รำคาญมัน
“ ยุ่ง หิวก็ไปกินกันเลยไป ”
“ ไอคิม เป็นไรวะ โมโหใครมา ” จริงๆก็ไม่รู้อะว่าโมโหอะไร
“ น้อยใจเว้ย ตอนก่อนรับน้อง ใครแม่งก็รัก ตอนนี้ข้าวยังไม่เลี้ยงกูเลย ” บอกแบบนี้แหละ
“ เอ้า ไอนี่ มึงทำน้อยอกน้อยใจก็ไม่ถูกนะ ทีมึงไปเจาะไข่สาววิทยาล่ะ พวกกูไม่เห็นเคยว่าเลย ”
“ ว่าไงนะ ! ” วากข้าวกล้องโพล่งมาเลย มึงจะหางานให้กูทำไมไอเร ไอเพื่อนไม่รักดี
“ รู้ได้ไงว่ากูเจาะแล้ว ”
“ กูฟังเสียงเอา ” เออ ขุดหลุมฝังกูเลยไหม จริงอยู่ที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครสนใจผม แต่ถ้าทั้งพี่โจและวากข้าวกล้องรู้ว่าผมแอบไปคบใคร จะทำท่าทำทางใส่แปลกๆ
“ พอ เลิกทำงาน เดี๋ยวเลี้ยงข้าว ” ไอวากข้าวกล้องมายึดปากกา สมุด หนังสือไปหมด เลยต้องจำใจไปกับพวกมัน
“ พี่ พักนี้พี่โจไปไหนอะ ไม่ค่อยกลับห้อง โทรไปก็ไม่ค่อยรับ ”
“ ไม่ได้ ค. ติดกัน จะไปรู้ได้ไง ” ดูมันตอบมาดิ น่าสวนไหมล่ะ
“ คิดถึงว่ะ ”
“ คิดถึงทำห่าอะไร คนไม่รักดี ” อ้าว แหย่เล่นนิดเดียวทำไมต้องโมโหด้วยล่ะ
“ สองคนค้าบ นี่โรงอาหารนะค้าบ มีอะไรไว้คุยกันทีหลังได้ไหมค้าบ ” เออ ลืมว่ามึงมาด้วยว่ะเร เหอะๆๆ
“ พวกพี่โบ้ พี่หมี พี่ๆไปไหนกันหมดน้า ” ผมถามหาอีกหลายๆคน
“ โว้ย ! ไม่กินละ กูอุตส่าห์มาเลี้ยง ถามหาแต่คนอื่น ” ไอวากข้าวกล้อง มันเป็นอะไรของมัน
“ อะไรวะ ” ไอเรสงสัยสุดๆ อย่าว่าแต่มึงเลยเพื่อน กูก็งงพอๆกับมึงอะ ผมเก็บความสงสัยไว้ จนหลังกินข้าวเสร็จ ถึงเพิ่งรู้คำตอบ
“ ปีสอง กับปีสาม ไปดูไร่ ... เหรอวะ ถึงว่าไม่เห็นทั้งวัน ” ไร่ที่ว่านี่อยู่ห่างจากมอ ประมาณ 30 กิโล อย่าบอกนะว่าไอวากข้าวกล้องมันอุตส่าห์กลับมาเลี้ยงข้าวพวกผม
“ เป็นไงล่ะ ไอปากหมา พี่เขามาเลี้ยง เสือกถามโง่ๆ ” ไอเรสวดกูเลยนะไอสาด
“ กูจะรู้ได้ไง ไม่มีใครบอกกูอะ ” พวกผมเข้าเรียนอีกคาบ ก่อนจะหมดการเรียนในวันนี้ ผมโทรหาวากข้าวกล้อง อยากขอโทษมันอะ
“ ดีค่ะ ” หา มึงไปแปลงเพศแล้วเหรอ
“ ขะ ขอสายพี่ดิษ ครับ ” พูดติดๆขัดหมดเลยกู
“ เดี๋ยวบอกให้นะคะ พี่อยู่ที่ล็อบบี้อะค่ะ ” หา นี่สามโมงกว่า มึงพาสาวไปโรงแรม กูไม่คุยกับมึงละ ผมเดินมานั่งตรงฟุตบาทข้างๆคณะ
“ คิม ทำไมมานั่งแถวนี้ ทำหน้าแบบนั้นอีก ” ไอโต้งครับ หายหัวไปนานนะมึงเนี่ย
“ กูเบื่อ ” เบื่อจริงๆ ผ่านมาแปบเดียว ต่างคนต่างไปหมด
“ วันศุกร์แล้ว ไปเที่ยวไหมล่ะ เดินตลาดปะ เดี๋ยวชวนเพื่อนๆไปด้วย ”
“ มึงจะชวนใครล่ะ ไอหนิงเข้ากิจกรรม ไอเรจีบสาว ไอวาฬก็กลับบ้าน ” เข้าใจความหวังดีของมันนะ แต่ช่วงนี้ไม่มีใครว่างจริงๆ เริ่มอยากรับน้องอีกละ
“ ไปสองคนก็ไม่สนุก งั้นเอาไงดีล่ะ ” ไอโต้งมานั่งข้างๆ
“ มึงจีบนัทอยู่ ไม่ไปตามเค้าล่ะ เดี๋ยวก็โดนคาบไปแดก ” ผมแซวมันเล่นๆ เท่าที่ได้ยินตอนนี้คือเริ่มคบกันแล้ว
“ เค้าจะกลับบ้าน ”
“ ช่วยเขาเก็บของเถอะเพื่อน ไว้วันหลังเจอกัน ” ผมลุกขึ้น จะไปหาอะไรแก้เครียดทำ
“ ได้ มีอะไรโทรหาได้นะ ” ผมเดินไปเลาะๆแถวคณะวิทย์ เรื่องที่ไอเรพูดนั้นจริง ผมจีบเด็กอยู่คนหนึ่ง แต่วันนั้นเมาไปหน่อย ยังไม่ทันจีบก็ฟัดกันไปแล้ว เลยเป็นภาระนิดหน่อย
“ ดีจ้ะคิม รอนานไหม ” สาวคนนี้ชื่อโรส มองดูภายนอกก็ใสๆ น่ารักดี แต่เอาเข้าจริงเธอประสบการณ์ขั้นเทพ
“ เพิ่งมาน่ะ เอาไง ไปเลยไหม ” ไม่ต้องอธิบายนะว่าไปไหน อาฮุๆๆ
“ คิม ! ” ไรวะ มาตั้งไกลยังมีคนรู้จักอีกเหรอ ... เฮ้ย นั้นไอวากข้าวกล้องนี่หว่า
“ ใครอะคิม ”
“ พี่ในคณะน่ะ ปีสาม ” ผมบอกโรส ไหนว่ามันติดธุระดูงานที่ไร่ไง
“ น้อง รู้จักเดลปีหนึ่งไหม ” พอเดินมาถึง มันถามโรส เดล ... เดล ใช่คนที่นอนกับกูสัปดาห์ก่อนไหมวะ มึงจะทำอะไรน่ะ
“ ทำไมเหรอคะ ”
“ ถามเค้าดูนะว่า รู้จักคิมไหม ” โรสเริ่มตาค้าง ไอวากนรก
“ มึงน่ะมานี่ได้ละ ” มันแกะผมออกจากโรส สาวนั่นยังยืนงงไม่หาย
“ เอ่อ บอกไว้อย่างน้อง คิดจะหาแฟน อย่ามาหาเด็กคณะพี่ ถ้าอยากมันๆ ค่อยมา ” มันกึ่งลากกึ่งดึงผมออกมา นี่มึงจะบ้าใหญ่แล้วนะ
“ นี่ๆ พี่ทำอะไรวะ ”
“ มึงจะยืนให้เค้าตบหรือไง คิดได้ไงฟันสาวสองคน คณะเดียวกัน ” มันยังไม่ปล่อยมือผมเลยอะ
“ ฟันหลายคน บังเอิญเฉยๆ ”
“ นี่ ! ทำไมทำตัวสำส่อนแบบนี้ ห๊ะ ! ” ผิดอีกกู
“ ไม่ต้องมายุ่งกับผมหรอก ฮุ้ว โอ้ยยย ” มันบิดข้อมือผมอย่างแรง ตัวผมกับตัวมันไม่ได้ห่างกันมาก แต่มันสูงกว่านิดหน่อย
“ ทำอะไรเนี่ยพี่ ”
“ไปบ้านกู แม่กูนัดเจอ ” พูดจบมันลากผมต่อ นี่กูไม่ใช่แฟนมึงนะ
“ โว้ยๆ ไม่ต้องดึงเด้ ไม่ได้มีธุระกับสาวที่ล็อบบี้เหรอ ” ผมแกล้งถาม มันหันมายิ้มกวนทรีน
“ เสร็จแล้ว ไวไหมล่ะ ” ทะลึ่งบ้อง แต่เป็นไปได้ไงวะ ถ้านับจากที่โทรหา นี่ยังไม่ถึงยี่สิบนาทีเลย มันจะบึ่งรถมาได้ยังไงไวขนาดนี้ แม่งตอแหลกูอีกล่ะ
“ สวัสดีครับแม่ ” มันพาผมมาบ้านมันอีกครั้ง
“ อ้าว มาแล้วเหรอ ” แม่ของท่านวากลุกขึ้นมาต้อนรับ ผมรีบสวัสดีท่าน
“ ทำไมครั้งก่อน ไม่บอกน้าว่าเป็นลูกพี่โรจน์จ้ะ ” ผมว่าคนที่ควรบอกคือคนที่ยืนกอดคอผมนี่มากกว่าครับน้า
“ ขอประทานโทษด้วยครับ ”
“ อุ้ย พูดจาน่ารัก ไม่เหมือนดิษ พูดไม่เพราะ ทำตัวไม่น่ารัก ” สม
“ มันประจบคนเก่งน่ะแม่ ” ว่ากูอีก
“ เอ่อ น้าครับ ทำไมไม่เรียกว่าข้าวกล้องล่ะครับ ออกจะน่ารัก ” ฮ่าๆ แม่งตาขวางเลย
“ จู่ๆเค้าก็ไม่ให้เรียกนะ นานแล้วมั้ง ลืมชื่อตัวเองแล้วล่ะ ” คนอะไร ไม่ชอบชื่อตัวเอง
“ คุยเรื่องเข่าได้แล้วแม่ ”
“ เอ้อ น้าอ่านจากอาการกับฟิล์มแล้ว ไม่ต้องผ่าตัดนะ มันยังสามารถจัดทรงได้ ต้องใช้ผ้าพันและดูอาการไป ” โอ้ งั้นก็ดีสิ
“ แม่ครับ วันนี้นอนนี่นะ ” คุยกันเสร็จก็จะชวนกูขึ้นห้องอีก
“ ตามใจ พ่อมากินข้าวด้วยนะวันนี้ ” วากข้าวกล้องเริ่มทำหน้าเครียด เป็นอะไรของมันล่ะ
“ งั้นผมขึ้นไปข้างบนก่อนนะครับ ”
“ เฮ้ย ”
“ มึงจะตกใจทำไมทุกครั้ง ยังไม่ชินอีกเหรอ ” พอขึ้นมาบนห้อง มันถอดเสื้อถอดกางเกงเหรอเดิม ชอบโชว์มากขนาดนั้นไม่ไปแก้ผ้ายืนหน้าคณะวะ
“ ไม่ได้วิปริตนี่ ถึงจะชอบดูผู้ชายแก้ผ้า ”
“ พักนี้ ทำตัวไม่ดีนะ ” มันจะพูดอะไรอีก
“ ไม่ดีอะไร ”
“ เคยด่าคนที่ชอบเอาผู้หญิงไม่ใช่เหรอ ทำไมเป็นซะเอง ”
“ ใครบ้างไม่ชอบเอา ฮุ้ว ” ผมบอกตรงๆ ใครไม่ชอบบ้างล่ะ
“ ชอบก็ไม่มีใครว่า ไม่ใช่กับหลายๆคนแบบนี้ มันไม่ได้เสียแค่ตัวมึง แต่คนในคณะจะพาลลำบากด้วย ” เกี่ยวอะไรกับคณะ ไอนี่บ้า
“ เวลาเค้าพูดกัน ไม่ได้บอกว่าคิมเลวนะ เค้าจะพูดว่าเด็กคณะนี้เลว ” เถียงไม่ออกเลยกู
“ เปลี่ยนเสื้อซะเลือกเอาในตู้ ”
“ ทำไมผมต้องเปลี่ยน ” มันหันมายิ้มให้
“ วันนี้นอนที่นี่ไงครับผม รีบตามลงมาล่ะ ” อ้าวเฮ้ย มึงเอาจริงอะ
-
คืนนี้จะนอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกันด้วยยยยยยยยยยยย
:m32: :m32: :m32:
ต้องแอบไปดูซะหน่อย
-
หึงเค้าอ่ะดิ :m12:
-
ร่านนักจับกดเลยพี่ดิษ :m20: :m20:
-
มัยสั้นจัง ไอ้ฟันแล้วทิ้งนี่ทีคิมทำมัยมันผิดวะ ไม่ได้ไปลากเขามานี่
-
พี่ดิษดูมีอดีตลึกลับหลายเรื่องแหละ
โต้งไม่ได้ชอบคิมมี่หรอกรึเนี่ย
พี่โจ คิดฮอดดดดดดดด
-
วากข้าวกล้องออกอาการมากแต่ไอ่น้องคิมอาจจะยังไม่ทันเฉลียวใจ
แต่คืนนี้อาจมีเฮ
ปูลู ไรเตอร์จะไม่เหลยหน่อยหรอว่าตอนที่แล้วใครเป็นคนลักลับนายคิม
เค้าอยากรู้อ่ะ
-
เห็นด้วยกะรีบน อยากรู้ว่ามครเป็นคนลักหลับคิม แล้วดูอิคิมมันไม่เครียดเลยนะเรื่องนี้
เห็นแต่วากข้าวกล้องเป็นเดือดเป็นร้อน แสดงออกซะขนาดนี้ หุหุ ...นอนด้วยกัน :m25:
มาต่ออีกไวไวนะ :pig4:
-
พี่ข้าวกล้อง จับกดเลย คิมมันซ่านัก
-
ตามอ่านต่อไป ^^
-
มาต่อได้แล้ววววว
-
อัพซะดีๆ ไรเตอร์ ... ไม่มีแววว่าจะรักกันเลย งงงงงง
-
จะลุ้นไปทางไหนดีละ
-
โทษทีๆ กำลังติดหนังอ่า Lady Castle ดูกันแล้วยัง สนุกมากมาย อยากมีแบบนี้ซักแปดคน :z1:
ไปกินข้าวเดี๋ยวนึง จะกลับมาอัพให้โดยดี
อย่ารีบจิ้นกันซิ แหมๆ ทุกอย่างมีคำตอบ แต่ช้าหรือเร็ว คอยติดตามต่อไปๆ
-
“ ... ” ทำไมบรรยากาศเครียดแบบนี้วะ นั่งประชุมสภาหรือไง
“ เป็นยังไงบ้างคะ งานเยอะไหม ” แม่ท่านวากถามพ่อ หน้าไอท่านวากข้าวกล้องคล้ายกันมาก มิน่าพ่อผมบอกว่าหล่อได้พ่อ
“ เยอะสิ นี่ไอโรจน์สบายดีไหม ”
“ สบายดีครับ ”
“ ไอคณะนี้มันมีอะไรดี รับน้องหนัก วุ่นวายจะตายไป เรียนทำไม ” ถามซะตอบยาก กูเข้าใจละพี่ทำไมมึงทำเครียด
“ เรื่องรับน้องมันสั้นๆน่ะครับ เรื่องเรียนก็สามารถต่อโทสาขาอื่นได้ สำหรับคนที่มีกิจการ เหมาะดีนะครับ ” แม่ท่านวากยิ้มหวานเลย วากข้าวกล้องก็หัวเราะหึหึ เป็นไรกัน
“ ทำไมคิมพูดแล้วน่าฟังกว่าไอข้าวกล้อง ” ก๊ากก มึงไม่เอาไหนไงพี่
“ เคยฟังลูกพูดไหมล่ะ ” ดูมันเถียงพ่อตัวเอง
“ ไอนี่หนิ ถ้าจะเรียนโทบริหารให้ พ่อก็ไม่ว่าอะไร ”
“ ถ้าผมจบนะ จะเรียนให้ ”
“ มาแปลกนะไอลูกคนนี้เฮ้ย วันนี้รับหมดเลย ใครเจาะปากมา ” มันจะคุยได้ดีอีกนานไหมล่ะเนี่ย แต่ถ้าให้เทียบกับตอนมาถึงใหม่ๆ ผมว่าตอนนี้ดีกว่าเดิมเยอะนะ
“ ยังคบกับผู้หญิงหลายๆคนอยู่ไหม ” ทำไมถามลูกชายแบบนั้นอะอา
“ คุณคะ ” กลับมาหัวข้อชวนทะเลาะอีกแล้ว
“ ถ้าถามถึงคนที่ไปหาพ่อที่บริษัทนั่น เลิกแล้ว ” ผมสังเกตว่า มันจะมีคำว่าถ้าแทบทุกประโยค
“ หัดไว้หน้าพ่อบ้างนะ ”
“ ถ้าไม่ไว้หน้า ผมคงจะทำตัวต่ำๆกว่านี้นานแล้ว ”
“ ข้าวกล้อง !!! ” กูกะแล้ว
“ พี่ดิษ พอแล้วครับ ... หน้าข้าวอย่าคุยเรื่องเครียดๆเลยนะครับ ” ผมรีบแก้หน้าให้
“ เอ่อ จ้ะๆ ใช่นะ เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆก็ดีนะคะ ” พอกินกันเสร็จก็แยกย้ายกันหมด เฮ้อ ถ้าครอบครัวผมเป็นแบบนี้ ผมเลือกไม่กลับมาบ้านดีกว่า บาปกรรมเปล่าๆ
“ เถียงพ่อแบบนั้นได้ไงพี่ ”
“ ไม่น่าเถียงหรือไง ”
“ ฮุ้ว คนอะไรอยู่ไหนก็จะชวนคนทะเลาะ ” เงียบทำไมวะ
“ กูก็ว่าอย่างงั้น คนไม่มีค่าแบบกู เกิดมาเพื่ออะไร ” อ้าว
“ พี่ ผมไม่ได้พูดแบบนั้นนะเว้ย แค่พูดเรื่องเถียงพ่อ ” มันคงมีเรื่องอะไรที่มากกว่าที่ผมเห็น
“ มีอะไรระบายบ้างก็ได้ ... แปบพี่ โทรศัพท์ สวัสดีครับ ”
“ คิม ทำไมเลวขนาดนี้ห๊ะ ” เฮ้ย ใครด่าวะ
“ มีเมียอยู่แล้ว มาเอาชั้นทำไม ต่อไปอย่าให้เห็นหน้าอีกนะ ... ” อะไรวะเนี่ย โรสจริงๆด้วย แม่งเอ้ย ไอวากข้าวกล้อง มึงนะมึง
“ ใครโทรมา ทำไมไม่พูดเลย ” จะบอกมึงดีไหม
“ไม่มีเมียละ หมดแล้วล่ะ ตอนนี้โสดละ ” ผมบอกมันกลายๆ มันหัวเราะเยาะ
“ เป็นผลดีกับแกเอง ต่อไปก็เลือกคบคนที่ดีๆ ” จะด่าก็อดไม่ได้ แต่หน้ามันเศร้าเกินกว่าจะสวนมันอะ
“ ไปบนห้องเหอะ ”
“ เอาจริงอะ ”
“ คิดว่าล้อเล่นเหรอ มาเถอะ ” ผมเดินตามมันไปที่ห้อง มันก็เล่นสูตรเดิม แต่ครั้งนี้ไม่ถอดกางเกง
“ ไหนผ้าห่ม ฟูก ”
“ เตียงออกใหญ่ เรื่องมาก ” เรื่องมากบ้าอะไร ตัวไม่ใช่เล็กๆ เห็นอย่างงี้หนักเกือบหกสิบนะเว้ย
“ เออๆ ” ผมเอาหมอนข้างมาวางตรงกลาง ไม่น่าเชื่อว่าหน้าผิดมนุษย์แบบมันอุตส่าห์ติดหมอนข้าง
“ โว้ย ” ไม่ต้องงงอีกแล้วล่ะผมว่า อยู่กับมันทีไรไม่โป๊ก็เปลือย ไรวะ
“ เมื่อไรมึงจะชิน ”
“ ไปถอดให้เมียๆของพี่ดูสิ มาโชว์อะไรบ่อยๆ ” มันหัวเราะก่อนจะกระโดดมานอนบนเตียง
“ พี่ ทำไมไม่ชอบชื่อข้าวกล้อง ผมว่าน่ารักดี ”
“ กูหล่อนิ ไม่ได้น่ารัก ” อะโห เถื่อน ดิบ หลงตัวเอง ครบสูตรๆ
“ พี่ ไม่ได้อยากซอกแซกนะ พี่รู้จักผมมาก่อนใช่ไหม ” ผมถามเรื่องที่ค้างคาใจมานาน ผมเก็บไว้ตั้งแต่ตอนรับน้อง แม้แต่ตอนไปไร่ วันนี้คงจะได้คำตอบซะทีนะ
“ อืม ”
“ อืม คำเดียวได้ไง ” ง่ายไปนะพี่ กูว่า
“ กูน่าจะถามมึงมากกว่านะ ว่าไม่หัดจำอะไรเลยหรือไง ” แล้วๆ มันอารมณ์ขึ้นอีกแล้ว
“ พี่นึกอะไรได้ก็เล่าให้ผมฟังสิ ”
“ เอาเป็นว่า มึงเคยติดกูมาก เคยขอให้กูเล่นไบโอฮาร์ดซาร์ดให้ดู นอนกับกูทุกวันตอนไปเที่ยวภาคใต้ นั้นแหละ ถือว่าเป็นอดีตไปก็ได้ ” อดีตของมัน กลายเป็นปัญหาของผมในปัจจุบัน ผมนอนคิดอยู่ทั้งคืนว่า ช่วงชีวิตนั้นของผมมันหายไปไหน ทำไมผมนึกไม่ออก ถ้าเคยติดใครซักคนมากขนาดนั้น ทำไมวันนี้ ...
“ อื้อออ ” ใครครางวะ มึงหรือกูอะพี่
“ อย่าไปนะ ... อื้อ ”
“ เฮ้ย ” มันเตะหมอนข้างออก และเข้ามากอดผมไว้ ผมสะบัดๆหนี แต่มันไม่ยอมขยับ
“ อื้อ ” แม่งนิ ไม่ปล่อยกูเลย คนอะไรละเมอน่ารำคาญขนาดนี้ ... พี่ อะไรทิ่มตูดกูอะ
“ อ๊ะ ... อื้อ ” คราวนี้ไม่สะบัดไม่ได้แล้วล่ะ มีขีปนาวุธทิ่มห้องเครื่องผม
“ พี่ๆๆ ” ผมลุกขึ้นมานั่งมอง เวรกำ หลับปุ๋ยเลย แล้วกูจะนอนยังไงวะ ผมมองหามุมสงบๆเป็นที่ซุกหัวนอนในคืนนี้ แล้วก็เจอ มันคือโซฟาหน้าห้องของมัน ห้องของเขาจะมีโถงก่อนเข้ามาในห้อง
นั้นแหละ คืนนั้นผมต้องอุดอู้บนโซฟ้าตัวนั้นทั้งคืน แล้วกว่าจะได้หลับ ไม่รู้ปาเข้าไปกี่โมง ไหนจะเรื่องที่ไอวากข้าวกล้องเล่า เรื่องขีปนาวุธทิ่มตูดอีก
“ เมื่อคืน ทำไมออกไปนอนข้างนอก ”
“ ... ” ไม่คุยด้วยแม่งหรอก ทำกู ตาเป็นแพนด้าเลย
“ จะเงียบหาอะไร ใครพรากพรหมจรรย์หรือไง ”
“ พรวดดด ” ดีนะบนโต๊ะอาหารเหลือผมอยู่สองคน มันส่งกระดาษให้
“ ผมไม่เล่าดีกว่า ไม่น่าสนใจขนาดนั้น ” มันกำลังจะซักต่อ แต่พ่อกับแม่ของท่านวากเดินมาพอดี
“ คิมลูก ” หา ทำไมเรียกผมเพราะจังคุณอา
“ ไอพ่อเลี้ยงโรจน์บอกว่า ถ้าจะพันเข่าก็ไปได้เลย ให้ข้าวกล้องไปส่ง ”
“ เรียกดิษก็ได้ ” กูว่าจะเกิดสงครามกลางบ้านอีกแล้วล่ะ
“ ... คุณ เดี๋ยวโทรไปหาน้องชายเลย บอกให้เขาจัดการเรื่องรักษา เดี๋ยวผมออกค่าใช้จ่ายให้ ”
“ เอ่อ อาครับ เดี๋ยวบอกทางบ้านผมก็ได้ครับ ” ถึงจะสนิทกัน แต่เรื่องเงินๆทองๆ ยิ่งสนิท ทำให้ถูกๆน่าจะดีกว่า
“ เฮ้ยๆ พูดงี้ได้ไง แกก็เหมือนลูกชายอา ดีกว่าลูกแท้ๆอีก มีสองคนไม่เอาไหนทั้งคู่ ”
“ นี่คุณคะ ”
“ ฮ่ะๆ จริงๆมันก็ดีนั้นแหละ อาไปก่อนนะ ” อาพ่อท่านวากลูบหัวน้าแม่ท่านวากก่อนจะไป ผมว่าท่านดูใจดีมากนะ ไอท่านวากข้าวกล้องนี่ล่ะตัวปัญหา
“ เอาล่ะ เรียบร้อยนะ สองอาทิตย์นี้ อย่าให้เข่าทำงานหนักนะ น้าฉีดยาบางตัว มันจะปวดตอนค่ำๆ เป็นไปได้พักผ่อนยาวๆ ” ผมกับวากข้าวกล้องมาที่โรงพยาบาล น้าของท่านวากจัดการร่วมครึ่งชั่วโมงถึงเรียบร้อย
“ พี่ไปส่งผมที่หอทีดิ ”
“ เมื่อคืนเมียน้อยมึงส่งข้อความมา ” ผมหันไปมองหน้ามัน ใครส่งอะไรมา
“ ใครพี่ ”
“ คนที่กูบอกว่ามึงมีเมียเมื่อวาน ” จริงเหรอวะ ผมเอามือถือมาดู มันไม่มีข้อความใหม่อะ
“ อ้าว เปิดดูของผมนิ ”
“ ใช่ จะกลับไปเอามันอีกไหม ” ถามตรงน่าตอบว่ะ ตอบซะเลย
“ ครั้งที่แล้วไม่ค่อยถึงใจ ขออีกทีแล้วกัน ”
“ ทำตัวต่ำๆแบบนี้ซิ พ่อถึงโกรธ ” โหเฮ้ย ด่างี้แรงไปนะ
“ เคยนั่งคิดไหมว่า พ่อแม่รู้เข้าจะรู้สึกยังไง ที่ลูกเที่ยวทำตัวโสโครกขนาดนี้ ” มันด่าคำเจ็บๆทั้งนั้นเลย
“ หึหึ พอๆกับพี่มั้ง ต่างที่พ่อของพี่ยังดี ถึงรับลูกที่ไม่เอาไหนแบบพี่ได้ ” มันแวะข้างทางทันทีเลย เอาแล้วไง กูคงจะโดนซ้อมตายข้างทางนี่แหละ ผู้หยงผู้หญิงไม่ได้ฟันละ
“ ถ้ามึงอยากรู้ ... กูจะบอกมึง ... กูเป็นลูกเมียน้อย ”
“ ... พี่ ”
“ ต่อไปนี้ มึงไม่นับถือกู กูก็ไม่ว่าอะไรมึงอีก ” ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ ที่ต้องการคือสนุกปากเฉยๆ ท่านวากผมส่งผมที่หน้าหอ แล้วรีบบึ่งรถออกไปทันที
ผมขึ้นมาบนห้อง เจอพี่โจกำลังนอนถอดเสื้อหลับอยู่ ผมอยากจะทักพี่โจ แต่ตอนนี้เหนื่อยใจมากกว่า ผมเริ่มสงสารท่านวากแล้วสิ ขนาดผมแค่รู้เบื้องหลังยังรู้สึกปวดใจแทนเลย ... ผมเลือกนอนหลับ เอาไว้ตื่นมาค่อยคุยกัน
“ บ๊วบบๆๆ อ๊าสสส ” ฮึ่ยย ทำไมขนกูลุกเกรียวเลย
“ อ่า ” ผมครางออกมาเบาๆ ผมฝันว่าเข้าห้องน้ำ อืมม ผมว่าผมฝันว่าช่วยตัวเองอยู่นะ แต่มันอุ่นๆแฉะๆ
“ พลั่กก ”
“ โอ้ยย ” จู่ๆผมก็นึกขึ้นได้ วันนั้น ใช่แล้ว วันที่ผมเมานอนอยู่ในห้อง มีคนทำแบบนี้
“ โป๊กก โฮ้ยย พี่โจ ... พี่ๆ มีใครวิ่งออกไปไหม ” พี่โจเปิดประตูห้องเข้ามาพอดี
“ หืม มีอะ ... คิม เก็บจู๋ที ” ผมมองลงไป โธ่ลูกรักของกู มีคนเห็นอีกแล้ว พอก็บใส่คลังเรียบร้อย ผมรีบถามพี่โจต่อ
“ พี่ๆ เมื่อกี้มีคนทำกับผมแบบวันนั้น มีคนอม ค... ของผมพี่ ”
“ ห่ะ อะไรนะ ” พี่โจทำหน้าสงสัยสุดๆ
“ หอชายนะคิม ”
“ ก็หอชายดิพี่ ผมถึงถามนี่ไง ”
“ เดี๋ยวนะๆ เมื่อกี้ตอนขึ้นมาเจอไอโต้งมันเพิ่งไปหาเพื่อนมา ไอเร ไอวาฬ ไอต้องก็เจอ แล้วก็มี ... ”
“ ใครพี่ ”
“ พี่ดิษ สวนกันตอนขึ้นบันได ”
-
:z3: ที่จริงน่าจะสารภาพตามตรง เมื่อวานนี้น้ำท่วมหน้าหอ กลับไม่ได้ ไม่น่าย้ายหออกมาตามคนบางคนเลยแม่ม
เพิ่งเล่น psx ที่มันเล่นเพลหนึ่งได้ในคอมอะ ว่าจะเล่นไบโอฮาร์ดซาร์ด แต่กลัวอะ เก่งห่าอะไรน่ากลัวมากๆ แถมหลอนอีก ส่วนใหญ่ชอบดูคนเขาเล่นมากกว่า หุหุ วันนี้เล่นอะไรน่ารักๆดีกว่า monster rancher เคยเล่นกันมะๆ วันนี้อ่านให้หนุกๆนะ :bye2:
-
หนอย..........ทำมาเป็นด่าคนอื่นนะไอ่วากข้าวกล้อง
ตะเองก็มั่วเหมือนกันน่ะแหล่ะ แถมชะนีเข้าไปหาพ่อด้วย
น้อยหน้ากันที่ไหน o16
คิมน้อยโดนประทุษร้ายอีกครั้งโดยจอมโจรคนเดิมรึป่าวหว่า
อยากรุจัง พรุ่งนี้ไรเตอร์มาเหลยด้วยน๊า
+1ให้กำลังใจวากข้าวกล้องดั๊วะ :m3:
-
เอาแล้วไงเจอตัวแล้วตัวดูด :m20: :m20: :m20:พี่ดิษๆพี่ทำไรน้องคิม
-
เจอตัวแล้วพี่น้อง ไอ้วากข้าวกล้องนี่เอง :m20: :m20:
สำส่อนพอกันเลยทั้งพี่ทั้งน้อง หุหุ :jul3:
:pig4:นะคะไรเตอร์
-
..ใครน้า...กล้าบุกมาอมคิมน้อยถึงที่
-
เล่นกะของสงวนสองครั้งสองครา ไม่ยอม (กลับมาต่อให้จบก่อนไม่ได้งัยฟะ)
-
กำลังมันเลยอ่ะ รอบหน้าขอยาวๆหน่อยน่ะ
-
โหหห
ไม่ค่อนเลย ว๊ากข้าวกล้อง
ปล. อานแล้วงงๆกับวิธีการอธิบายอ่ะ
-
โอ๋วววววว ใครทำกันอ่ะ
-
หูยๆๆๆ เข้าสู่จุดที่เริ่มจะเป็นประเด็นของเรื่องแล้วววววว
-
จะเป็นใครนี่
-
ใครหว่า
-
ใครกันน้าส :-[ :-[
-
ใครลักหลับคิมเนี่ย อยากรู้ๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
ใครละเนี่ยมาลักหลับ คิมมี่ อิพี่วากข้าวกล้องหรือเปล่า
-
เผยโฉมบุรุษลึกลับออกมาซะดี ๆ
ไม่อยากจะเดาแล้ว
-
:-[ :-[ :-[ :-[ พี่ข้าวกล้องอ่ะ
ขโมย ดุ๊ดดดด น้องอีกแล้วนะ
-
ดันๆๆๆๆ
โห้ยยย อ่านรวดเดียวจบเล้ยยย
ชอบๆๆๆ ต่อเร็วๆนะคะ :L1:
-
:really2: เมานมขวด แง่มๆๆๆ
“ ไม่ใช่พี่ดิษหรอกคิม ”
“ มีใครเข้าห้องเราได้อีกครับ ” พยายามคิดว่าไม่ใช่มันนั้นแหละ แต่คนอื่นมองไม่ขึ้นอะ ถ้าเป็นไอวากข้าวกล้องจริงก็น่าแปลกๆอยู่นะ เพราะเพิ่งทะเลาะกันมา
“ ไม่มีมั้ง ” แล้วจะไม่ให้เชื่อว่ามันได้ไง ผมคิดว่าลึกๆพี่โจคงเห็นแบบเดียวกับผม
“ เมื่อคืนไปนอนด้วยกันมาไม่ใช่เหรอ ”
“ อะไรพี่ ” เวลาถามทำไมต้องหลบตาวะ คนยิ่งกำลังกลุ้มๆ
“ ปล่าว ไม่หิวข้าวเหรอ ลงไปกินสิ ” ไล่ผมอีก ไปก็ได้วะ
“ หา อย่างมึงเนี่ยนะโดนคนลักอม คอ คอ ... ”
“ เฮ้ยๆ พูดเบาๆดิไอสัดนี่ ” ผมลงมาหาเพื่อนๆ พอเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ไอเรพูดก่อนใครเลย
“ จริงหรือปล่าวคิม ” ไอโต้งก็ทำเสียงเข้มอีกคน
“ ครั้งนี้ได้เตะด้วย แม่ง ใครวะ ”
“ ไม่ชอบเหรอ อมฟรีไม่คิดเงินด้วย ” อ้าว ทำไมวันนี้มึงเป็นแบบนี้ล่ะไอวาฬ
“ ถ้าสาวๆกูให้ทั้งคืนเลย นี่แม่ง … ”
“ กินข้าวเหอะ ” ไอโต้งเข้มอีกละ ซักพักไอเรกับไอวาฬก็มีนัดต้องไปด่วน คงเป็นสาวๆที่มันไล่ต้อนอยู่นั้นแหละ ตอนนี้เลยเหลือผมกับไอโต้งอยู่สองคน
“ คิม ไปนอนห้องเราเหอะ ” นั่งไปนั่งมาไอโต้งชวนผมเข้าห้องซะงั้น
“ บ้า ห้องแกก็มีรูมเมท จะนอนด้วยได้ไง ”
“ พี่เขาไม่ค่อยกลับมา เอาไหม ” เอาไหมนี่เอาไรอะ แง่มๆ
“ พี่โจก็คอยดูแลดีอยู่ แกไม่ต้องลำบากหรอก ”
“ ถ้าดูแลดี ทำไมปล่อยให้คนทำแบบนี้กับแกตั้งสองครั้ง ! ” มันขึ้นเสียงใส่
“ มึงจะโมโหแทนกูทำไมวะ กูคนโดนนะมึง ”
“ เออ งั้นก็เรื่องของมึง ขอโทษที่ห่วง ” ไอนี่อารมณ์ขึ้นๆลงๆ สงสัยนัทไม่เอา ... เอาใจมัน หึหึหึ
“ ครับ ” มีโทรศัพท์เข้าพอดี
“ คิมลูก ... ”
“ มีไรอะแม่ ” แม่ไม่ยอมพูด มีอะไรไม่ดีหรือปล่าว
“ โฟมเขา ... เขาบอกว่าท้องกับคิมน่ะลูก ”
“ ห๊ะ ” ผมอึ้งพูดไม่ออก
“ กลับมาบ้านได้ไหมลูก พ่ออยากคุยด้วย ”
“ เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้เลย รอผมหน่อยนะแม่ ” ผมวิ่งขึ้นไปบนห้อง ระหว่างทางชนคนนู้นคนนี้จนเขางงกันทั้งตึก
“ คิม เป็นไรวะ ”
“ มีเรื่องด่วนพี่ ผมต้องกลับบ้าน ” ผมคว้ากระเป๋าใบเล็ก เก็บแค่ของใช้จำเป็น
“ กลับยังไง เดี๋ยวๆๆ ”
“ ใครถามบอกว่าด่วนจริงๆพี่ ไว้ผมโทรมาหา ” พี่โจยังตะโกนไล่หลังมา แต่ผมไม่มีอารมณ์ฟัง
ผมขึ้นรถที่สถานี ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมง ผมต่อรถที่สถานีปลายทางเพื่อเข้าหมู่บ้านอีกร่วมชั่วโมง
“ แม่ ” แม่ผมกำลังนั่งรออยู่ที่โรงอาหาร คนในครัวก็มายืนรอกันเต็มไปหมด
“ คิม ”
“ แม่ครับ คิมอธิบายได้ ” แม่ผมลุกขึ้นมากอด
“ ไปคุยกับพ่อแม่เขาไปลูก เขามาตั้งแต่เที่ยงแล้ว ใจเย็นๆนะ ” ผมเดินตามแม่ไปที่บ้านใหญ่ ซึ่งพ่อกำลังนั่งคุยอยู่กับพ่อและแม่ของโฟม รวมทั้งตัวของโฟมเอง
“ มานั่ง ”
“ พ่อเลี้ยงเอาง่ายๆก็ดี ” พ่อของโฟมพูด
“ เดี๋ยว ดีอะไรพ่อ ”
“ เลี้ยงผีบ้านผีเรือน ผูกข้อมือ ... ”
“ พ่อ ฟังผมก่อน ”
“ ฟังอะไรอีก มีอะไรให้อายมากกว่านี้ไหม ” พ่อของผมเริ่มขึ้นเสียง
“ โฟม ” ผมหันไอค้อนขวับใส่โฟม เธอเริ่มหลบสายตา
“ ขู่ลูกผมก็ไม่ช่วยอะไรหรอก ”
“ ช่วยสิครับ อย่างน้อยผมก็มีสิทธิถามว่าผมทำอะไรผิด ” กูไม่ยอมแน่คราวนี้ ให้ตายยังไงก็ต้องพูดอะไรซักอย่าง
“ คิม นั่งก่อนลูก ” แม่ผมพูด
“ คุณอยู่กับลูกคุณเท่าไร ถึงฟังลูกคุณหมดทุกเรื่อง ” ผมด่าพ่อของโฟมบ้าง
“ ไอคิม ” ทั้งพ่อและแม่เริ่มปราม แต่ผมไม่ฟัง
“ ถ้าดูถูกผมแล้ว ช่วยให้ลูกในท้องของโฟมไม่ใช่ลูกของคุณก็ทำไป ” เกลียดท่าลอยหน้าลอยตาของพ่อมันเหลือเกิน นี่ถ้าไม่ติดว่าพ่อนั่งด้วยมีเฮ
“ หึ จะเอาตรงๆหรืออ้อมค้อมล่ะครับ ”
“ คิม ทำไมไม่รับผิดชอบโฟมแบบนี้ล่ะ ฮึก ”
“ ไอคิมนั่งลงได้แล้ว ! ” เสียงดังก็ไม่ช่วยละพ่อ ของมันขึ้นละ
“ ไม่ครับพ่อ พ่อรู้นิสัยของผมดี อะไรที่ผมไม่ผิด ผมไม่รับ ” พ่อผมเริ่มนิ่ง
“ จะพูดอะไรล่ะครับ ” แหม ถ้าแต่งเป็นทองแผ่นเดียวกับมึงนะ ได้ตีไอนี่ก่อนแน่ๆ
“ คิม อย่าทำร้ายโฟมอีกเลย ” กล้าพูดได้ไงวะ นี่คือผู้หญิงที่ผมเคยคบเหรอ
“ หึหึ ทำข้างหลัง ท้องได้ด้วยเหรอครับ ”
“ … ”
“ ไม่นะ คืนนั้นคิมเมา คิม ... คิม ”
“ ใช่ เราไม่มีถุงยาง คิมเลยไม่เสี่ยงกับโฟมไง ”
“ นี่มันอะไรคะคุณ ” แม่ของโฟมเริ่มสงสัย เท่าที่ผมรู้ แม่ของโฟมเป็นคนดีมากๆ ตั้งแต่เถียงกันมา ท่านไม่พูดอะไรเลย
“ แก้ตัวไปไม่ช่วยอะไรนะ อีกอย่างคุณก็ยอมรับว่ามีอะไรกันแล้ว เรื่องผูกข้อ ”
“ คุณหุบปากก่อน ” พ่อของผมไม่ยอมแล้วครับ
“ คิมมีอะไรอีกไหม ” พ่อหันมาถามผม
“ อีกเรื่องแรงครับ ถ้าอยากให้เล่าผมก็จะเล่า ”
“ เอาล่ะ ในเมื่อคุณกล้าเข้ามาในไร่ของผม กล้าประจานว่าลูกผมทำลูกคุณท้อง คุณจะเอายังไง พร้อมฟังจากปากลูกของผมบ้างไหม ” พ่อของโฟมหน้าเสีย หันไปมองหน้าลูกตัวเอง
“ แต่เรื่องเสีย ... ”
“ คิม เล่า ” พ่อผมตัดบท และสั่งผมเล่าเรื่อง
“ ถ้าคุณจะมัดมือ เสียผี อะไรเทือกนั้น คุณถามโฟมให้แน่ใจดีกว่า ว่าคนนั้นใช่ผมหรือปล่าว แต่ที่ผมมั่นใจ ผมไม่ใช่คนแรกของเขา ”
“ คิม ฮือ ... ทำไมทำแบบนี้ ฮือ ”
“ แล้วโฟมล่ะ ทำไมทำแบบนี้ ” ผมตอบกลับไป
“ คุณคะ เรากลับก่อนดีกว่า ” แม่ของโฟมชวนพ่อมันกลับ
“ ไหนๆมาคุยแล้ว เรา ... ” ยังจะหน้าด้านต่ออีกเหรอวะ
“ ถ้าคุณมั่นใจลูกคุณ และผมก็มั่นใจลูกผม พรุ่งนี้ไปสถานีตำรวจ ผมจะไปตามกำนันมาด้วย ลงนามกันเลย ถ้าลูกเป็นลูกคิม ผมจะให้มันแต่ง ถ้าไม่ใช่ คุณติดคุก แบบนั้นตกลงไหม ”
“ พ่อเลี้ยง มาขู่ผมไม่ ... ”
“ ไอกอง ไอช้าง !!! พาแขกกลับไป พรุ่งนี้ตามกำนัน กูจะไปหาตำรวจ ” พ่อผมคำรามใส่ทีเดียว พวกนั้นถึงขอตัวกลับกันหมด บอกว่าจะขอคุยด้วยใหม่ แต่พ่อของผมบอกว่าครั้งต่อไปไปที่สถานีตำรวจ แจ้งความจับผมด้วยเลย
“ เป็นยังไงล่ะ ทับใครไม่รู้จักดู ” พอไอพวกนั้นกลับกันหมด พ่อให้ผมมานั่งคุยด้วยต่อ
“ ไม่ได้ทับ นั่ง ... โอ้ย ” ผมโดนพ่อตบกบาลเอาอย่างหนัก อารมณ์ดีแล้วสินะ
“ จริงๆแล้ว มันผิดนะ รู้ไหม ”
“ ไม่ผิดพ่อ ”
“ ไอนี่ เถียงได้ยังไง ไม่ผิดได้ยังไง ”
“ กฎหมายระบุแค่ช่องคลอด ผมอ่านมา ” เรื่องของกฎหมายตอนนั้นน่ะครับ แต่ตอนนี้กฎหมายระบุหมดแล้ว
“ แม่ คิมขอโทษครับ ” ผมขยับไปกราบขอโทษแม่ ช่วงนี้ผมทำให้แม่ต้องไม่สบายใจหลายเรื่องแล้ว
“ จ้ะ ” เวลาที่แม่ลูบหัวนี่สบายใจจริงๆ
“ พ่อ จังหวัดที่ผมเรียน รามมาเปิดสาขา ผมลงนิติแล้วนะ ”
“ ... ” ทำไมเงียบอย่างนั้นล่ะ
“ ตั้งใจมากๆ กฎหมายเนี่ย อ่านมากๆ จำเท่าที่จำเป็น ... ” พ่อผมมีรอยยิ้มบางๆ ครั้งนี้ผมทำให้ท่าน ผมไม่อยากเป็นลูกที่ทำแต่เรื่องให้ครอบครัวอีกแล้ว
“ คิมลูกๆๆ! ” จู่ๆแม่ผมก็วิ่งหน้าตั้งมา
“ มีอะไรอีกแม่ ผมไม่ได้ทำใครอีกแล้วนะ ”
“ พี่ดิษเขามาหา ไปรับพี่เขาหน่อยสิ ” หา วากข้าวกล้อง มึงมาได้ยังไง
**************
ขอตัวนอนเลยนะ ไม่ไหวแล้ว :t3:
-
อ้ากกก ว้ากข้าวกล้องมาเคลียร์เลย
:L2:
-
วากข้าวกล้องปกป้องตลอด
แต่เป็นแบบโหดไปหน่อยนะ
แล้วเรื่องนั้นตกลงใครทำ :m16:
-
อุ้ย ด้วยแรงแห่งรักตามกันมาถึงที่ :m20:
-
ยังจับตัวโจรไม่ได้ แล้วยังถูกใส่ความอีก
วึ่นวือดีเจรงๆๆๆ นะนายคิม ยังมีวากข้าวกล้อง
ที่ตามมาอีก มันมาไมว้า...อยากรุหง่ะ
+1ให้อีกเช่นเคย
-
สงสัยตามมาหึง หรือหวงกันน้อ
-
“ ไม่ใช่พี่ดิษหรอกคิม ”
“ มีใครเข้าห้องเราได้อีกครับ ” พยายามคิดว่าไม่ใช่มันนั้นแหละ แต่คนอื่นมองไม่ขึ้นอะ ถ้าเป็นไอวากข้าวกล้องจริงก็น่าแปลกๆอยู่นะ เพราะเพิ่งทะเลาะกันมา
“ ไม่มีมั้ง ” แล้วจะไม่ให้เชื่อว่ามันได้ไง ผมคิดว่าลึกๆพี่โจคงเห็นแบบเดียวกับผม
“ เมื่อคืนไปนอนด้วยกันมาไม่ใช่เหรอ ”
“ อะไรพี่ ” เวลาถามทำไมต้องหลบตาวะ คนยิ่งกำลังกลุ้มๆ
พี่โจ น่าสงสัย
เจอคนนั้นคนนี้นอกห้องอ่ะมั่วป่าว วิ่งออกหน้าประตู..แล้วเดินกลับเข้าห้องป่ะ?
-
ยุ่งๆกันไป แล้วไอ้พี่ดิษมายุ่งอะไรกับเขาด้วยละ
-
วากข้าวกล้อง :-[ แอบเป็นห่วงคิมล่ะสิ
-
อิโฟม อิชั่ว
จะตีฉิ่งกะคิมหรอออออ
-
สนุกมากจ้า
มาต่อเร็วๆน้า
-
ก็ยังหาคนที่มาทำคิมไม่ได้ต่อไป
ส่วนโฟมแสบเนอะ แต่คิมสุดยอดมาก
แล้วพี่ว้ากข้าวกล้องนี่มาได้รวดเร็วทันใจดีจริงๆ
-
คิม แน่มาก ใครกล้าโกหกต้องเอาให้หนัก
แต่ป่านนี้ยังไม่รู้ว่าข้าวกล้องชอบอีกเหรอ
แต่เรื่องบ้วบ คิดไปคิดมา น่าเป็นโจมากกว่าอะ
-
วากข้าวกล้องนี่ไวจริงไลย ตามมาจนได้
-
ตามมาทันทีเลยน๊าข้าวกล้อง :z2:
-
ท่านวากมาไวได้ไจ :o8:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน :mc4:
ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะครับ :L2:
-
อยากอ่านแล้วอ่าาา ;'(
:monkeysad:
-
นอนเร็วๆอะดีคะ
แต่ตื่นแล้วต้องมาต่อนะ ^^
:L2:
-
ชอบเรื่องนี้คับ คิมน่ารักดี
พี่ข้าวกล้องเป็นคนทำพี่คิมแน่นๆเลย........
รอตอนต่อไปคับ
-
:m16: หายไปซะหลายวัน มีเรื่องด่วนมากๆนิดหน่อย โดนสั่งแก้งานเยอะมากๆ ปีนี้ตั้งหน้าตั้งตาจะจบจริงๆครับ ยุ่งยากนิดหน่อย ไม่โกรธกันน้อๆ มาต่อเลยงั้น
-
ผมเดินไปที่โรงอาหาร เจอท่านวากข้าวกล้องกำลังยืนคุยกับพวกสาวๆโรงครัวอยู่ จริงๆแล้วครั้งที่พวกผมมาเที่ยวกัน ท่านวากกับพี่โจค่อนข้างจะเป็นที่ชื่นชอบ ... ชิ เมื่อก่อนสาวๆก็ติดผมแจเหมือนกันแหละ
“ มาทำไม ” กูยังจำได้นะ วันนี้มึงทำท่าบ้าๆบอๆใส่กู
“ มาหาลุงโรจน์ ”
“ มีเรื่องอะไร ” มันไม่ยอมพูด
“ กลับมาทำไมไม่บอกพี่ๆ คนอื่นเขาเป็นห่วง ”
“ คนอื่นนี่รวมพี่ด้วยปะ ” มันทำตาโตแบบอึ้งๆ ก่อนจะเงียบอีก ผมพามันเดินไปสวัสดีพ่อของผม พ่อก็แสนดีชวนมันนั่งคุยในห้องทำงาน ซึ่งผมก็ไปด้วยแหละ
“ ได้ข่าวว่าพ่อแกจะเปิดโรงสีในชุมชน มีคนคัดค้านไหม ” พ่อผมถามเรื่องงานกับท่านวาก
“ ถามไปเขาจะรู้เหรอพ่อ ไม่เห็นจะช่วยงานพ่อแม่เลย ”
“ บ้า ดิษนี่ขยันมาก เขาทำงานช่วยพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว งานในโรงงาน ดิษเขาทำหมด ไม่เหมือนแกหรอกไอคิม ” หน้าตาแบบนี้น่ะนะ ไม่ค่อยน่าเชื่อถือ
“ ลุงครับ วันนี้ทำไมคิมถึงรีบกลับมาที่บ้านขนาดนี้ล่ะครับ ” เผือกเรื่องชาวบ้าน
“ คือ ... ” พ่อผมเล่าให้ไอท่านวากฟังแบบหมดไส้หมดพุง เรื่องเก่าเรื่องใหม่ เรื่องเด็กผู้ใหญ่ เล่าหมดทุกอย่าง มันก็ชอบหันมายิ้ม ไม่ก็หัวเราะเยาะ พ่อนะพ่อ ทำอย่างกับมันเป็นลูกคนโต
“ ดึกแล้ว ดิษนอนที่นี่แล้วกันนะลูก ” พอเผาผมเสร็จก็ชวนมันนอนที่ไร่อีก แม่ผมก็เป็นไปอีกคน
“ ครับ ผมต้องนอนที่บ้านหลังเดิมใช่ไหมครับ ” รู้ดีอีก ไอวากข้าวกล้อง
“ มันจะเหงาไปนะ นอนบ้านไอคิมสิ ” อ้าว พ่อ ไม่ดีหรอก
“ บ้านพักคนงานก็นอนได้ ให้มันไปนอนนั้นดิ ”
“ คิม พูดกับพี่เพราะๆสิจ้ะ ” ผมเผลอไปอะ ไอนั้นมองหน้าผมแบบเคืองๆ ถ้านอนด้วยกันคืนนี้โดนหั่นแน่กู
“ ไป พาพี่ไปนอนที่บ้านแกด้วย ไปๆ ดึกแล้ว ”
บ้านพักหลังนี้ของผม ต้องเข้าไปในไร่อีกพอสมควร บ้านหลังนี้ก็คือหลังที่ผมมีอะไรกับโฟมนั้นแหละครับ
“ บ้านหลังนี้ ออกแบบเองอีกหรือปล่าว ” เข้ามาก็ยุ่งอีกล่ะ
“ หลังนี้พ่อสร้างให้ ”
“ อืม ค่อยเป็นบ้านคนหน่อย ”
“ เว้ย ! ” มันใช้มุกเก่าอีกแล้ว ถอดเสื้อถอดกางเกงโชว์สัดส่วนตามเคย
“ ใส่กางเกงแล้ว หันมา ” ผมหันกลับไปมอง แต่
“ ไอเชี้ย ! ทำไมมึงลามกขนาดนี้วะ ” สุดทนละ ครั้งนี้มันมายืนจ้อหน้าผมจังๆ เห็นทุกสัดส่วนเลย โอย ทำไมของมึงมากมายขนาดนี้วะ
“ เฮ้ยยยย !!! มึงจะทำอะไรอะ ” ไอวากข้าวกล้องจับผมกดลงกับพื้น สายตาของมันดูดุร้าย ไม่เหมือนที่มันเคยมองผมมาก่อน ... มันค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาหา เสียงลมหายใจของมันเริ่มใกล้เข้า ผมสัมผัสได้ ... ที่ปาก ใบหูของผม
“ หยุดๆๆ ” ผมเหวี่ยงมันลงไปกองข้างๆ แล้ววิ่งไปหยิบไม้พลอง
“ อย่าทำอะไรบ้าๆนะ กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง ” ผมชี้ไม้พลองไปที่มัน มันไม่สนใจครับ ลุกขึ้นและค่อยๆเดินเข้ามาหา ร่างกายมันกำยำใหญ่โตดีจริงๆ ยิ่งตอนนี้ยิ่งน่ากลัว
“ หึ ไม่อยากลองดูหรือไง ว่าผู้หญิงเขารู้สึกยังไงห๊ะ ! ”
“ เดินเข้ามาอีก กูดีมึงหมอบนะเว้ย ” มันยังยิ้มไม่เลิก มันค่อยๆขยับ และก้มหน้าลง ผมถือโอกาสฟาดมันกลางหลัง มันนอนหมอบครางหงิงๆ ฮ่าๆ ไออ่อน
“ ตีกูทำไม อู้ย ”
“ กูตีไอตุ๊ดวิปริต ชอบกูใช่ไหมล่ะ คนที่อมค. ของกู คือมึงใช่ไหม ” ผมกราดใส่เป็นชุด มันลุกขึ้นและสวมชุดอย่างหลวมๆ ก่อนจะมานั่งลูบหลังตัวเอง
“ ด่ากูมากไปนะ ” ยังมาทำหน้ายิ้มอีก ไอหนังกระบือ
“ ทำไม ”
“ กูไม่ใช่ตุ๊ด ที่ทำเมื่อกี้อยากจะแกล้งมึง ส่วนที่มึงหาว่ากูไปอมของมึงน่ะ ถ้ากูจะทำจริง กูไม่แอบหรอก ” เออ จริงของมัน
“ คืนนี้กูไม่กล้านอนกับมึงหรอก คราวที่แล้วน้องมึงก็แทงตูดกูตอนนอน ” มันย่นหน้ามองผม
“ กูนี่นะ ” มันเอามือชี้ที่ตัวเอง กวนว่ะ
“ ถ้ากูทำกูก็ขอโทษ ... มึงทำแบบนี้ทำไม ไม่รักพ่อแม่หรือไง ” มึงนี่เปลี่ยนเรื่องไวดีจริง
“ กูไปทำอะไร ” มันหันขวับมาค้อนใส่ กูทำอะไรผิดอีกวะ
“ ยังไงกูก็แก่กว่าสองปี พูดจาดีๆหน่อย ”
“ เออ เรียกมึงพี่ก็ได้ ” มันยิ้มอีกละ
“ วันนี้ ดีที่มึงยังควบคุมตัวเองได้ แต่ในเมืองมันต่างกันเยอะ มึงอาจจะโดนใครจับก็ได้ ”
“ สอนได้สอนดี ตัวเองเก่งนักแหละ ” ไม่รู้ทำไมไม่อยากพูดดีๆกับมัน
“ กูเคยพลาดมาก่อน คนที่ไปหาพ่อกูที่ทำงานนั้นแหละ ” อ้าว พูดไม่ออกเลย
“ สมัยก่อน ตอนกูปีหนึ่งแบบมึง กูทำตัวสนุกสนาน เริ่มไม่ช่วยงานพ่อกับแม่ จนกูคบกับผู้หญิงคนนึง คนนี้เอากูไปหากินสารพัด ไถเงินพ่อกูเป็นว่าเล่น กูเลิกกันตอนปีสอง เพราะกูอายคนอื่น อายแทนที่บ้าน ” ชีวิตรันทดจังท่านข้าวกล้อง
“ มึงดีนะ ที่พ่อและแม่รักมาก ... อาจจะดีกว่ากู ” ผมเห็นมันเศร้าแล้วสงสารจับใจเลย มันพูดให้ผมเชื่อซะสนิท
“ กู ... ผมก็เห็นพ่อกับแม่ไม่ได้รังเกียจอะไรนี่ ” ปลอบใจมันหน่อย เดี๋ยวเด็กเสียใจ ฮ่าๆๆ
“ แม่น่ะดีมากๆ แต่พ่อกูเห็นว่ากูเป็นส่วนเกิน ”
“ อะไรส่วนเกิน ”
“ ลูกเมียน้อยน่ะ มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ” มิน่าพ่อก็ขาว แม่ก็สวย ลูกดันผัวสีแทน นี่คงเป็นปมในใจของมันเลยสิ
“ กูไม่อยากใช้ชื่อเล่น ก็เพราะพ่อกูตั้งชื่อนี้ให้ ... ในเมื่อไม่อยากให้กูเกิด กูก็ไม่อยากทำให้ลำบากใจ ”
“ คิดมากไปแล้ว ถ้าไม่รัก ไม่ห่วง เขาจะเลี้ยงมาทำไมจนโตขนาดนี้ ” ตัวโตนะ หึหึหึ
“ หึ ยิ่งกูโต กูยิ่งไม่เหมือนพ่อ กูเพิ่งรู้ไม่นานนี้หรอก ” มันเริ่มตัดพ้อต่อ
“ คงเป็นช่วงที่ทำตัวเหลวแหลกใช่มะ ” ผมเดา มันพยักหน้า ไม่น่าเป็นเด็กมีปัญหาเลย
“ มึงปลอบคนอื่นได้ แต่ดูแลตัวเองไม่ได้ ทำไมสมองเล็กจัง ” ด่ากูอีกไอนี่
“ เออ ... อย่าคิดมากเรื่องที่พูดมาได้ไหม ”
“ อะไรนะ ” ผมสงสารมันอะ
“ บ้านก็มีขนาดนี้ พ่อก็ไม่ได้รังเกียจ แม่ก็รัก มึงอย่าคิดมากได้ไหมอะ ” ผมขอร้องมัน
“ มึงอีกละ ” ทำไมมันหยุมหยิม จุกจิกงี้วะ
“ เออๆ ได้ไหมอะ ” มันเอื้อมมือมาลูบหัวผม
“ คิม พี่เสียใจที่นายจำพี่ไม่ได้ แต่พี่ดีใจที่ได้ยินคำนี้จากนาย ” หา ... พูดอะไรอีกละ แล้วทำไมสรรพามเปลี่ยนไป
“ ... ตอนเราเที่ยวที่ภาคใต้ พ่อพี่ไปกับแม่ของพี่ พี่ถูกหลายๆคนเรียกว่าลูกเมียน้อย ” เรื่องเด็กๆก็เก็บมาคิด
“ มีเด็กแค่คนเดียว ที่ไม่เคยพูดแบบนั้น ” มันพูดไปยิ้มไปอย่างกับคนบ้าอะ
“ เค้าเอาเกมส์ไอโอฮาร์ดซาร์ดมาให้พี่เล่นให้ดู ” คุ้นๆเหมือนหนังเก่าไหม ... ผมว่าเหมือนเคยได้ยินมันพูดที่ไหน หรือมันก็พูดกับผม
“ หึหึ บอกว่ากลัวผี ไม่กล้าเล่นคนเดียว ” บ้าๆ เกมส์ออกจะสนุก ยิงกบาลซอมบี้อะ
“ พี่ดีใจมาก ไม่เคยใครให้ความสำคัญพี่มาก่อน ถึงจะแค่ให้เล่นเกมส์ให้ดูก็ยังดี ” เริ่มแปลกขึ้นทุกทีละ
“ เรานอนด้วยกันทุกคืน หลังจากไปเที่ยวซื้อของ กลับมาก็มานอน เล่นเกมส์ พี่มีความสุขมากๆ ” นี่ถ้าไม่คิดว่ามันเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อ จะคิดว่ามันกำลังสารภาพรัก
“ รู้ไหมว่าพี่รอคิมมานานขนาดไหน ” อ้าวๆ ชักจะไม่ดีนะ
“ นายคือเด็กคนนั้น ” มันพูดจบก็ลุกเปิดประตูออกไป ผมได้แต่นั่งอึ้ง ผมกับมันรู้จักกันมาก่อนจริงๆด้วย มันพูดกับผมแบบเปิดอกเป็นครั้งที่สอง คืนนี้ถ้าไม่ทำอะไรซักอย่างกูนอนไม่หลับแน่ๆ
“ คิมจะไปไหน ” ผมเปิดประตูบ้านออกมา โดนท่านวากข้าวกล้องดึงแขนไว้
“ มีธุระนิดหน่อย นอนรอในบ้านนะ เดี๋ยวรีบกลับมา ” มันดีดบุหรี่ทิ้ง และไปใส่รองเท้า
“ ทำอะไรพี่ ”
“ มีธุระด่วนไม่ใช่หรือไง จะไปด้วย ”
“ พี่ไปไม่ได้ ผมมีธุระจริงๆ ... ขอร้อง ” มันนิ่งลง ทำหน้าเข้าใจ ผมหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์และควบไปที่บ้านใหญ่ทันที
“ แม่ครับ ผมมีอะไรจะขอคุยด้วย ” แม่ของผมกำลังเก็บข้าวของอยู่ ถึงกับงง
“ มีอะไรจ้ะ ”
“ ทำไมผมถึงจำไม่ได้ว่า ผมกับพี่ดิษรู้จักกันมาก่อน ” วันนี้ให้ตายยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ผมจำได้แม้กระทั่งเคยลื่นล้มตรงไหนบ้างตอนเด็กๆ ทำไมนะ ทำไมเรื่องนี้ผมถึงไม่แม้แต่เอะใจอะไรซักอย่าง
“ ... คุณคะ ” พ่อของผมเดินอ้อมหลังมา
“ เรื่องมันไม่น่าจำ เลยไม่อยากจำเองหรือปล่าว ” พ่อผมพูด
“ เฮ้อ ... ดิษจะฟื้นมันมาทำไม ”
“ พูดอะไรกัน ผมไม่เข้าใจ ”
“ พ่อว่าแกไม่อยากจะฟังมันหรอก นี่พูดจริงๆนะ ” ก็เพราะไอพูดแบบนี้แหละ มันถึงต้องรู้ให้ได้
“ ดิษมัน ... ”
“ ลุงโรจน์ครับ ... ผมขอคุยกับเขาเองเถอะครับ ” มีเรื่องลึกลับอะไรกันวะ
-
มีอะไรกัน
พี่ข้าวกล้องปล้ำคิมเรอะ
หรือไง?
อ้ากกกกกกกกกก
ตัดฉับตอนนี้พอดีเลยอ่ะ
-
ทำไมค้างแบบนี้อ่ะพี่คิม.........
-
มีอะไรกัน
ทำไมค้างยังงี้ :m31:
-
ประวัติความเป็นมาลี้ลับมาก
-
ทำไมมันลึกลับอย่างนี้เนี่ย อยากรุ้แล้วว่าทำไม คิม ถึงจำพี่ดิษไม่ได้
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ๋าค้างมากเลย
มาต่อเร็วๆนะ
อยากรู้ว่าเรื่องอะไรนะ
-
นั่นสิมีอะไรกัน ก็ยังสงสัยว่าทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลย
คิมความจำหายไปหรอ รอมาเฉลยอยู่นะ
แล้วก็ขอให้จบให้ได้ดังที่หวังนะคะ
-
:เฮ้อ:ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี
-
อยากรู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ทำไมไม่บอกเลยอะ
แล้วพรุ่งนี้มาต่อหรือเปล่า
ที่สำคัญที่สุดใครทำหญิงคนนั้นท้องกันแน่
คิมจะเป็นแพะ จะรอดหรือเปล่านะ
-
แปลกความจำช่วงนึงหายไป มันคงรุนแรงมากขนาดสมองลบความจำไปเฉยๆนี่นะ ข้าวกล้องต้นเหตุรึงัย
-
คิดถึงมากๆๆ หายไปนานน่ะ
-
สงสัยคิมโดนทุบหัว 55
:really2: :really2:
-
โอ๊ยๆๆๆ เค้าอยากรู้ :serius2:
หรือว่าอิพี่ดิษมันเคยปล้ำคิมมาก่อน :m25:
-
คิมค้างตลอดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮ่าๆๆๆ
-
ค้างอ่ะ
งอแงๆๆๆ
ไม่ยอมๆๆ
-
เล่าต่อทีเถอะ อยากรู้
-
มารอ รอรอ ~
(: o13
-
วันนี้จะมาต่อมั้ยน๊า
-
Writer ครับ ตัดแบบนี้มันคาใจครับ
มาเร็วๆนะครับ
-
ไอ้โจชัวว์ ที่อมเคคิม :fire:
-
ขอบคุณครับ
-
ตามอ่านทันแล้ว
+1 เป็นกำลังใจ
-
:impress3: อยากอ่านจังง T T
-
:z3: รายงานรายที่สามไม่ผ่านคร้าบ คณบดีโหดเกินพิกัด สงสัยต้องลงกับน้องปีหนึ่งซะแล้ว :fire:
ช่วงนี้บางทีมาแต่งตอนสติหลุดลอย ไม่รู้ว่าจะอ่านได้ไหม ยังไงช่วยๆคอนเมนท์เยอะๆ จะได้เอามาปรับ เล่าให้คนฟัง พิมพ์ให้คนอ่านเอาตัวเองเป็นใหญ่ไม่ได้หรอก จริงมะ :L1:
“ คิม ทำไมไม่กินข้าวกินปลาวะ เที่ยงครึ่งแล้ว ”
“ เดี๋ยวหิวแล้วกูลงไปกินเอง ” ไอเรเพื่อนรักเดินมาดูอาการ หลังกลับจากไร่ ผมไม่ค่อยอยากคุยอยากพูดกับใคร
“ มึงจะกินอะไร กูจะลงซื้อให้ ”
“ ขอกูอยู่คนเดียวได้มะ ”
“ มึงหมดอาลัยตายอยากแบบนี้ได้ไงวะ ที่บ้านมึงมีเรื่องอะไร ” ไอเรพยายามถามต่อ
“ ถ้ามึงยังไม่หยุดถาม กูจะหายไปเลยนะ เจอกันเฉพาะตอนเรียน ”
“ พาลกูอีก เออๆ ตามใจมึง ไม่กินก็ไม่กิน ” ไอเรมันคว้าย่ามจะเดินออกไป
“ เร กูขอบใจ ”
“ เออ มึงมีเพื่อนมีพี่ มึงเป็นแบบนี้ คนอื่นก็ไม่สบายใจ ” พูดแล้วก็เดินออกไป ทำไมชีวิตกูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ
“ น้องปีหนึ่งเชิญทางนี้ๆ ” วันนี้พี่ปีสี่นัดรวม ไม่ใช่รับน้องย้อนหลังหรืออะไร แต่เพื่อชี้แจงเรื่องกีฬาภายใน
“ กีฬาภายในปีนี้เราได้คู่กับคณะศิลปะศาสตร์ วันพรุ่งนี้สามโมงเย็น ไปซ้อมเชียร์รวมกันที่ลาน ... นะน้องๆ ” พอชี้แจงจบ ผมก็ลุกเป็นคนแรก
“ เฮ้ย ไอหลาน ” ผมหันไปตามเสียง เรียกหลานๆกูหันไว้ก่อนแหละ
“ ดีครับพี่ปัน ” พี่ปันประธานคณะ ไอคนที่เคยรับผมวันที่ได้รุ่นอะ
“ ทำไมผอมขนาดนี้วะ ไอดิษมันห่วงลูกมัน ฝากมาถามอาการ เป็นไงวะ ”
“ ยังไม่ตายพี่ บอกมันหน่อย ” พี่ปันผงะเล็กน้อย ก่อนจะลากคอผมออกมาไกลๆ
“ มีปัญหากันใช่ไหม ไอดิษก็ท่าทางไม่ดี ”
“ มันเป็นอะไรก็เรื่องของมัน ผมไม่เห็นต้องเกี่ยว ” พี่ปันตบหัวผมหนึ่งที ดีนะตบเบาๆ
“ ในคณะนี้ช่างหัวมันไม่ได้ โดยเฉพาะสายแกเอง ต้องดูแลกันหน่อย มีเรื่องอะไร ”
“ ผมเคารพพี่นะ แต่เรื่องนี้ผมเล่าไม่ได้จริงๆ ถ้าอยากรู้ต้องถามจากมัน ” พี่ปันมองผมงงๆ
“ จะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ แกสองคนคงมีเหตุผล เพราะถามมันแล้วเหมือนกัน ” ยังดีที่มีสามัญสำนึกของมนุษย์ ไม่เอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง ผมแยกกับพี่ปันแล้วดิ่งตรงกลับหอทันที
“ อ้าวคิม กลับมาแล้วเหรอ ” พี่โจเข้ามาหลังผมไม่นาน
“ เรื่องพี่ดิษ ... ”
“ ขอร้องพี่ อย่าถามอีก ” พี่โจส่ายหน้าแล้วก็ไม่พูดไม่จา ในหอเริ่มลือกันมากขึ้นๆ ว่าผมกับพี่ดิษเกลียดขี้หน้ากัน สาเหตุมั่วกันไปสารพัด แต่ใครจะรู้บ้างว่าสาเหตุที่แท้จริง คือสิ่งที่ไม่เคยมีใครเคยนึกมาก่อน
“ เกษตร เพลงเชียร์ร้องได้ไม่ครบ ทำไมไม่จำอะไรเลย !!! ” วันต่อมาผมต้องมารวมกับพวกคณะศิลปศาสตร์ คนที่ได้เป็นผู้นำคือคณะศิลปะศาสตร์ ต่อไปจะเรียกแค่ศิลป์นะครับ
“ เกษตรคุกเข่า ศิลป์ท่าเตรียม ” มึงสั่งกูท่าเตรียมยังจะดีกว่า
“ โอ๊ะ ... ” ผมเจ็บเข่าขึ้นมา
“ เธอๆ ไหวไหม ” มีสาวคนหนึ่งถามผม ผมแค่พยักหน้าให้
“ เฮ้ย ทำไมคุกเข่าไม่ติดพื้น ” มีรุ่นพี่ศิลป์คนหนึ่งเดินมาเตะเข่าผม
“ กูเจ็บโว้ย !!! ” ผมตะโดนใส่หน้าจนรุ่นพี่คนนั้นหน้าจ๋อย พวกเพื่อนๆผมเริ่มหันมา
“ ใครมีอะไร ” ไอคนนำถามขึ้น ผมพยายามเงียบไว้ อารมณ์ยิ่งไม่ดีมาหลายวัน มาทำกูเจ็บอีก ทนไม่ได้ขึ้นมาไม่รับประกันนะมึง
“ ถามทำไมไม่ตอบ !!! ” อ่อ มึงยั่วกูเองนะ
“ กูเป็นโรคเข่า เพื่อนมึงเตะเข่าจนกูเจ็บ ลงโทษบ้าอะไรให้คุกเข่าห๊ะ !!! ” สะใจไหมน้อง ฮ่าๆ หน้าเจื่อนหมดแถวเลยครับ ทั้งรุ่นพี่ที่คุมข้าง แม้แต่ไอคนนำก็ด้วย
“ มึงกับใคร เค้าเป็นพี่นะเกษตรปีหนึ่ง ”
“ ตอนมันเตะมันเป็นพี่ไหมล่ะ ” ผมตะโดนสวนไม่หยุด
“ ไอหลานๆ มานี่ๆๆๆ ” พี่ๆปีสี่ของคณะผมเริ่มกวักมือเรียนให้ไปหา
“ ผู้นำคร้าบ ขอคุยกับหลานผมหน่อยคร้าบ ” พี่ๆปีสี่ขออนุญาตไอนั้น ไปขออนุญาตทำอะไร หน้าตาอย่างกับลูกคุณหนูมาทำริเป็นผู้นำเชียร์ พอผมเดินมาหาพวกพี่ๆขำกันใหญ่
“ ไปโวยวายแบบนั้นได้ไงวะ ” พี่คนหนึ่งถามผม
“ เจ็บอะพี่ ลงโทษส้น ... อะไร ให้คุกเข่า ก้มหน้า ไม่ก็ท่าเตรียมดิ ”
“ เดือนปีนี้เถื่อนชิบหายเลย ใครเลือกมาวะ ” รุมให้พรกูอีกละ
“ พูดกับคนนำเชียร์ได้ยังไง ท่าเตรียม ... ” ใครมาสั่งกูอีก เดี๋ยวมีเรื่อง
“ ไอดิษ มึง ” พวกรุ่นพี่ปีสี่เริ่มจะหวั่นๆ
“ ไม่ได้ยินหรือไง ท่าเตรียม !!! ” มันตะคอกผม
“ รุ่นพี่สั่งก็ทำสิวะ ” คราวนี้พี่ปันบอกครับผมต้องทำตาม ไอคนชั่วมึงมาทำไมวะ ผมวิดพื้นตามที่มันสั่งแล้วลุกขึ้น
“ ไปนั่งหน้าแถว ”
“ ไอดิษ นั้นลูกมึงนะนั้น ” พี่ๆเริ่มบอกมัน แต่มันหน้าโหดมากๆ
“ ผมขอโทษด้วย ปีสามทำเชียร์ครับพี่ ไปสิ !!! ไปหน้าแถว ” ผมวิ่งกระเผกๆ ระหว่างทางผมล้มลงนอน เพราะมันปวดขึ้นมาอีก ผมจำได้ว่าน้าของไอชั่วนี่บอกว่าต้องไปฉีดยาซ้ำอีกครั้ง แต่ผมทะเลาะกับมันเลยไม่ได้ติดตามอาการ
“ มา เกาะไว้ ” ไอนั้นวิ่งตามมาพยุง ผมสะบัดหนี คราวนี้มันอุ้มผมขึ้นมาเลย
“ พี่ๆผมขอพามันไปโรงพยาบาลก่อนนะ ”
“ มันไม่เป็นอะไรมากมั้ง ไปเรือนพยาบาลก็ได้ ” ถูกๆพี่ๆ บอมันเร็ว มันอุ้มผมเดินไปเรื่อยๆแล้ว
“ ต้องไปโรงพยาบาลครับ ไว้ผมรีบกลับมา ” มันอุ้มผมเดินออกมาจากลานซ้อมเชียร์
“ มึงจะมาทำอะไรกูอีก ”
“ ไม่ทำให้เจ็บตัวจะมาด้วยกันหรือไง ” พูดอะไรไม่เข้าใจ
“ เลยกำหนดฉีดยามาหลายวันแล้ว ถึงจะโกรธมากขนาดไหน ก็ห่วงตัวเองบ้าง ” แม่ง ด่าไม่ออกเลย
“ มึงพยายามไถ่โทษอยู่ใช่ไหม ”
“ รู้สึกผิดไหม ... ใช่ แต่ไม่ได้อยากทำเพราะแค่นั้น ”
“ พูดห่าอะไร ” ผมตวาดใส่มัน
“ ไม่ได้หวังให้ยกโทษวันนี้หรอก ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ ”
“ เรื่องนี้ จนตายกูก็ไม่ยอมหรอก มึงกับกูไม่มีทาง ” มันหัวเราะเบาๆ
“ แค่ให้มาอยู่กันสองคน ยังพูดขนาดนี้แล้วเลย มึงยกโทษให้กูก่อนตายอยู่แล้ว ” ไอเลวนี่ พอเราเงียบลง ผมเริ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่ไร่ในคืนนั้น
“ ลุงโรจน์ครับ ... ผมขอคุยกับเขาเองเถอะครับ ”
“ อืมๆ ลุงจะนั่งอยู่ตรงนี้นะ ” พ่อของผมลุกไปนั่งที่ระเบียงชั้นล่างกับแม่
“ มีอะไรกันแน่ครับ ”
“ ก่อนฟัง รับปากก่อนได้ไหมว่าจะตั้งสติดีๆ ” ผมพยักหน้า จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งสติอะไรหรอก แค่อยากรู้
“ มีคืนนึงตอนเราไปเที่ยวภาคใต้ เราสองคนทำอะไรเลยเถิดกัน ”
“ ห๊ะ อะไรนะ ” ท่านวากเริ่มเอามือมาแตะไหล่
“ แค่ช่วยกันธรรมดา ไม่ได้ลึกซึ้งแบบนั้น ... พอรุ่งขึ้นคิมกลัวมาก เลยหนีไปปีนต้นไม้ คิมตกลงมาจากต้นไม้ หัวซีกซ้ายโขกกับต้นไม้ ” ผมช็อกไปเลยจริงๆ เรื่องตกต้นไม้ที่หลายๆคนเล่าให้ผมฟังมาจากเหตุการณ์นี้เหรอ
“ ทุกคนรู้แค่คิมตกต้นไม้ แต่ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นมีอะไร ... พี่ขอโทษ พี่แค่ ... ” ผมปล่อยหมัดใส่ปากมันอย่างจัง แม่ของผมร้องกรี๊ด พ่อก็รีบวิ่งมาห้าม
“ ไอคิมๆ ... นี่ ! หยุด ไอกองๆ มาช่วยกูหน่อย เร็ว ๆ ” พ่อผมพยายามดึงแขน แต่ไม่ไหวหรอก ผมระดมต่อยกับเตะมันจนหมอบ ไม่นานพี่กองคนงานก็เข้ามาล็อกผมไว้
“ คุณคิมครับ อย่าใช้กำลังครับ ”
“ ไอชั่ว ที่กูเป็นแบบนี้เพราะมึง ไอเลวเอ้ย ” …
“ ทำไมไม่มาตามนัดล่ะ ไม่ปวดแย่เลยเหรอลูก ” เสียงของน้าไอชั่วนั้นนี่
“ เอ่อ ครับ ” ผมกำลังนึกอะไรเพลินๆ ไม่รู้ว่ามาถึงที่นี่ได้ยังไง
“ แต่รอยกางเกงนี่มันเปื้อนๆนะ ดิษ เล่นอะไรพิเรนทร์กันอีกใช่ไหม ” สมควรโดนด่า ไอชั่ว
“ ทำยังไงต่อครับน้า ”
“ ฉีดยาพันผ้า น้าว่าเอายาแก้ปวดไปกินด้วยดีกว่า คืนนี้คงเดินไม่ได้หรอก ” เวรแล้วไง เดินไม่ได้จะให้ฉี่ยังไงอะครับ
“ มีคนดูแลไหมลูก ” ถามแปลกๆ ยังไม่ได้แต่งเมียนะครับน้า
“ เดี๋ยวผมพาไปห้องผมครับ ” หา กูไม่ไปกับมึงนะ
“ กู ... เอ่อ ผมนอนหอก็ได้ พี่โจดูแลอยู่แล้ว ”
“ ตามใจ ที่ไหนก็ได้ ” ทำไมมันง่ายจังล่ะ มันพาผมออกจากโรงพยางบาลตรงกลับหอเลย พอถึงบนห้อง พี่โจ พี่โบ้ พี่ฟาง เพื่อนๆของผมก็มานั่งรอที่หอแล้ว
“ ไงวะ วีรกรรมมึงดังแล้วนะ ” ไอเรบอกผม
“ วีรกรรมอะไร กูไปทำอะไร ”
“ เอ้า โง่อีก ก็ที่ตะคอกประธานศิลป์ไงคร้าบ ” พี่ฟางอธิบาย ไอนั้นเป็นประธานคณะเหรอ หน้าคุณหนูแบบนั้นอะนะ
“ เกิดมาหน้าอ่อนเอง ใครจะไปรู้ ” ผมสะบัดแขนไอชั่วนั้นออก แล้วพุ่งลงไปนอนบนเตียง
“ เอาไง ให้พวกกูนอนด้วยไหมคิม ” ไอโต้งถามผม
“ ไม่ต้องหรอก พี่โจอยู่คนเดียวก็พอ ”
“ คืนนี้ไม่ได้หรอกว่ะคิม พี่ต้องไปคุยกับพวกรุ่นพี่ศิลป์เรื่องอุปกรณ์กับคัตเอาท์ ” มีงานกันหมดเลย
“ แล้วคนเดินถือป้ายคณะคู่กับนัทเอาไง คิมมันจะไหวมั้ย ” พี่ฟางหันมาถามต่อ
“ ไม่ติดสำออย ยังไงก็ไหว ” อ้าว ไอนรกดิษ
“ ทำไมหน้าด้านจัง ทั้งหมดนี่มึงยังไม่สาแก่ใจหรือไง ” ผมสวนด่ามันออกไป ในห้องเงียบไปทันที
“ พูดอะไรกันอะ ” ไอวาฬนั่งเงียบมานานถึงกับถามออกมา
“ มันโมโหเรื่องที่สั่งทำท่าเตรียม โวยวายมาตลอดทางละ ” ไอนั้นพยายามช่วยกลบเกลื่อน
“ โมโหร้ายจริงมึง ” ไอเรพูด
“ งั้นคืนนี้ผมมาเฝ้าให้ก็ได้ครับ ” ไอโต้งอาสา
“ ไม่ไปดูแลนัทหรือไง เค้าต้องทำงานหลายอย่างนะ ” ไอนั้นพูด
“ เค้าเข้าใจครับ เพื่อนป่วยทั้งคน ” กูเริ่มรักมึงมากขึ้นละโต้ง
“ ก็ได้ งั้นมึงไปหาผ้าปูมา เอาหมอนผ้าห่มมาด้วย ” พูดอะไรของมึงไอวากบ้า
“ เอามาทำไมพี่ ”
“ คืนนี้กูนอนบนเตียงไอโจ มันนอนพื้น เฝ้ามันสองคน ” เสียงห๊ะแทบจะดังพร้อมๆกัน มึงจะมายุ่งกับกูอีกทำไมวะ ไอวากนรก
-
คืนนี้มีลุ้น จะจับคนลักหลับได้มั้ยเนี้ย :a5:
-
คิมใจร้อนมาก
-
คืนนี้เสร็จพี่ว๊ากแน่ๆ
-
เอาแล้ว
หึหึ +1 ให้เนอะ
-
อย่าไปโหดร้ายใส่พี่ว๊ากเค้ามากสิ...เดี๋ยวเค้าก็จับกดหรอก :oo1:
-
พี่ดิษไม่ปล่อยแล้วละ :L1:
-
ดิษโคดๆๆๆๆ จะดูแลและเป็นห่วงคิมดีจังว่ะ
สุดยอดอ่ะดิษ ^^
-
คืนนี้จะจับคนนั้นได้ป่าวนะ
-
ดิษอารมณ์ร้อนนะ
-
อารมณ์ร้อนทั้งคู่สิถึงจะถูก
ฮ่าๆ
-
คิมอารมณ์ร้ายสุดๆ
-
เหอๆ เราเดาได้ใกล้เคียง
แต่แหมคิม ตอนนั้นก็มีอารมณ์ร่วมไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงโกรธล่ะ :laugh:
:pig4:ค่า
-
ท่านข้าวกล้องแสบดีนะ สงสัยกลัวไอ้โต้งลักหลับลูกชายสุดซ่า
-
:pig4: :L2:
-
พี่ข้าวกล้องก็หวงโหด :haun4:
-
ทำไมคิมต้องต่อย ยย !?
:m16: :m31:
-
เรื่องราวมันมีมาแต่อดีตนี้เอง
-
เริ่มเห็นใจวากข้าวกล้องนิดโหน่ย
ก็ตอนทำมันยินยอมทั้งสองฝ่ายไม่ช่ายยยย
ถ้าอย่างงั้นมันก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันจิ
จะไปโกรธไปโทษวากข้าวกล้องฝ่ายเดียวได้งาย
รึแว่.....ทำเป็นโกรธเพื่อกลบเกลื่อนความในหัวจวย กร๊ากกกกกกกกกก เดามั่วๆๆ
-
:impress3: :L3: :impress3:
-
o18 สอบคาบเดียว สบายดีเจรงๆ หุหุหุ
“ นี่ ! จะถ่ายแบบกางเกงในกันหรือไง ” ตั้งแต่ไอพวกนั้นกลับ ทั้งไอวากข้าวกล้องกับไอโต้งถอดเสื้อเหลือแต่บ็อกเซอร์ เดินกันว่อนไปว่อนมา
“ บอกว่าให้ชินได้แล้ว ” ดูปากไอชั่ว
“ หมายถึงอะไร ชินอะไร ” ไอโต้งหันมาถามทันที มึงนี่ช่างสงสัยดีนะ
“ นัทไม่ชวนเที่ยวเหรอไอโต้ง ” เออ เปลี่ยนเรื่องอีก
“ พี่ถามหลายครั้งแล้วนะครับ คิดอะไรกับนัทปะเนี่ย ”
“ ไม่ได้คิด แค่สงสัยว่า ไม่ไปดูแลแฟน ไม่กลัวโดนคนอื่นคาบไปแดกหรือไง ” โดนดอกนี้เข้าไป ไอโต้งเริ่มเดือดละ
“ ยังไงก็เรื่องของผม ”
“ แน่ใจว่าไม่มีเหตุผลอื่น ” มันจะซักไซ้ไปทำไมวะ
“ พี่จะพูดอะไร ”
“ พูดว่ามึงเป็นเกย์ไง ” อ้าว ทำไมพูดมอมๆงี้วะไอวากนรก
“ ... ” ทำไมเงียบวะโต้ง มึงด่ามันไปสิ กูกำลังสนุกเลย
“ พี่จะเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นไม่ได้นะครับ ” เยี่ยม ด่ามันๆ
“ มึงจะว่าอะไรกูล่ะ ”
“ ผมว่าพี่แอบชอบคิม คนอื่นเขาพูดกันเยอะว่าพี่ชอบใช้อำนาจกับคนที่ชอบ ” มันเอากูไปเกี่ยวด้วยได้ไง
“ กูก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว มึงเพิ่งรู้จักกู ทำมาเสือกรู้ดี ” เริ่มจะแรงละนะ
“ ผมจะไม่เสือกหรอกครับ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบคนเดียวกับผม ”
“ หา !!! ” นี่วันโลกแตกหรือไงวะ ไอเถื่อนสองคนเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ย
“ มึงสองคนจะเถียงกัน ทำไมต้องมาเอากูไปเกี่ยวด้วยวะ แล้วพูดกันเนี่ย ไม่เป็นเรื่องซักอัน ” ผมว่าพวกมันหลังจากนั่งฟังมานาน
“ เราพูดจริงคิม เราชอบนายจริงๆ ” เฮ้ย
“ หึหึ กูก็ชอบมึงคิม ” เฮ้ย เฮ้ย
“ งั้นมาดูไหมว่าใครจะได้คิม ” เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย ... ไอโต้ง ไอปากหมา
“ หึ กูไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นเกย์ กูไม่สนหรอกไอโต้ง ” หึ พูดไป มึงอะคนเริ่มเลย
“ ผมก็ไม่ได้ชอบแบบนั้นเหมือนกัน ชอบแบบเพื่อน ” เออดี
“ กูจะนอนละ ไปเถียงกันต่อที่บ่อหลังมอไป ” ผมหยิบยาแก้ปวดกับยาลดอักเสบมากินแล้วนอน ไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระ พูดห่าอะไรกัน เสียวสันหลังวาบๆ
คืนนี้ยอมรับว่าง่วงมาก น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่แรงทั้งคู่ ผมครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ตลอดเวลา บางจังหวะมันปวดขึ้นมาก็นอนไม่หลับ จังหวะที่หายปวดก็หลับได้นานหน่อย
“ อ่ะ อา .. สส ” หืม ใครทำอะไรอะ ผมเหมือนโดนลูบขาอ่อนครับ เสียงหื่นกระหายนี่ของใครวะ ผมพยายามเหลือบๆมอง เห็นเป็นเงาลางๆ ผมหันไปมองทางเตียงของพี่โจ ปรากฏว่ามีคนนอนอยู่ ส่วนที่ข้างๆเตียงของผมเองก็มีคนนอน แล้วไอที่ลูบขาอ่อนผมอยู่นี่ใครวะ
“ อา ... ” เสียงครางต่ำเบาลง มันหยุดอยู่แค่ลูบต้นขาครับ ผมเริ่มมองตามมันไป จังหวะที่มันค่อยๆลุก ผมตะกายไปเปิดไฟหัวเตียง ผมกลิ้งตกไปทับคนที่นอนอยู่ข้างๆเตียง
“ โอ้ย ... ” เสียงไอโต้งดัง ... คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ทำผมช็อกจนพูดไม่ออก ผมรีบโบกมือให้มันวิ่งออกไป
“ มีอารายกันวะ ... มึงผสมเทียมกันหรือไง ” ไอวากนรกตื่นขึ้นมา มันลุกขึ้นมานั่งมองผม ส่วนไอโต้งก็ขยับลุกขึ้นนั่ง
“ เป็นอะไรคิม ”
“ กู ... กูก็ ... กูก็ไม่รู้ว่ะ ฝันร้าย ” ไอโต้งย่นคอ มันคงจะงง
“ แค่ฝันร้ายก็นอนซะ ปิดไฟด้วย ” ไอวากนรกพลิกตัวลงนอนง่ายๆ มึงนี่ไม่สนใจอะไรเลย ไอโต้งช่วยพยุงผมไปนอนที่เตียง
“ โต้ง ล็อกประตูทีดิ ” มันย่นคออีกครั้ง ท่างงของมันน่ารักดีอะ
“ ตีสองกว่าแล้วนี่ พี่โจทำไมไม่กลับมา ”
“ เร็วๆเหอะ กูฝันร้ายอะ เร็วดิจะได้นอน ” มันลุกไปล็อกประตู แล้วกลับมานอนตามเดิม
“ ขาเป็นไงบ้างวะ ” พี่ฟางถามผม เช้าวันต่อมาผมมากินข้าวที่โรงอาหารกลาง
“ ไม่ปวดละ แต่ต้องพันขาไว้ ”
“ ไอดิษ น้องมึงหายไปไหน ” พี่หมีถามไอวาก
“ ไม่รู้มัน โทรหาก็ไม่ติด ”
“ ขาหายแล้ว งั้นก็เดินคู่กับนัทได้แล้วสิ ” ไอหนิงถามผม ตอนนี้มันเป็นประธานปีหนึ่งเต็มตัว หลังจากปลดไอต้องเป็นที่เรียบร้อย
“ อืม ”
“ เย็นนี้เจอกันที่ห้องสโมสรนะ จะบอกงานให้ ” ไอหนิงนัดผมเสร็จสรรพ
ตลอดทั้งวัน ผมไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร คิดถึงไอคนเมื่อคืนแล้ว ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเป็นมันได้ยังไง
“ คิมๆ ” จอยวิ่งมาหาผม
“ มีอะไรเหรอ ”
“ วันนี้ไปตลาดด้วยกันได้ไหม เรานัดกับนัทด้วย ” ผมบอกปัดหลายครั้งแล้ว คงต้องไปด้วยแล้วล่ะ
“ ได้สิ เจอกันกี่โมง ”
“ ห้าโมงปะ หลังเรียนเคมี ที่ประตูสามนะ ” พอรับปากกัน ผมเดินไปที่สโมสรต่อ
“ คิมๆๆ ” พี่โจโบกมือเรียกผม
“ ขาหายดีไหมน้อง เมื่อคืนพี่นอนนี่อะ โทษทีที่ไม่ได้บอก ” พี่ผมหล่อมารยาทดีจริงๆ
“ ห่วงมากกว่าแฟนอีกไอคว-ย ” พี่ตวงล้อเอาครับ
“ ตกลงเรื่องที่บ้านเป็นยังไง เล่าให้ฟังบ้างดิ ” พี่โจเริ่มจะติดนิสัยอยากรู้อยากเห็นมาเยอะแล้วนะผมว่า
“ ไม่มีอะไรพี่ แค่คนหลอกจับทำผัว ”
“ ไม่มีก็ดีแล้ว มาดิ รอไอหนิงเดี๋ยวเดียว มันไปซื้อน้ำให้พี่ๆ ” พี่โจนั่งขีดนู้นเขียนนี่ ผมมองพี่ๆทำคัตเอาท์แล้วขัดใจครับ ผมว่ามันไม่ค่อยสวย
“ พี่ครับ ทำไมลงพื้นหนาจังครับ ” พี่ๆปีสองหันมามอง
“ ลงไงดีวะ ”
“ ปาดเบาๆพอพี่ ลองพื้นไว้วาดภาพกับลงสี ไม่ต้องขาดนี้ครับ เปลือง ” พี่คนนั้นพยักหน้า
“ ไอหลาน ทำคัดเอาท์เป็นเหรอ ” พี่ปันมาไม่บอกไม่กล่าว เหอะๆๆๆ คนยิ่งขวัญอ่อนอยู่ช่วงนี้
“ เคยทำให้ที่โรงเรียนเก่า ”
“ งั้นมึงมาทำ กูพึ่งพวกเวรนี่ไม่ได้เลย ช่วยวางโครงให้ที ” ผมเปิดกระเป๋าหยิบดินสอกับกระดาษร่างออกมาวางเตรียมไว้ และลงพื้นให้พี่ๆเขาดู คณะของผมมีหัวศิลป์อยู่นะครับ แต่ยังไม่มาเฉยๆ
“ พี่ครับ คณะศิลป์ไม่มาช่วยเหรอ งานแบบนี้พวกนั้นทำไม่ดีกว่าเหรอ ” พี่ปันเริ่มคิดหนัก
“ มึงว่าไงวะดิษ หมี ” เขามากันเมื่อไรวะ ไม่ทันเห็น
“ ลองเปลี่ยนดูสิพี่ ให้ทำพาเหรดเราไหวนะ แต่คัตเอาท์ลองเปลี่ยนงานมาทำดู ” พี่หมีบอก
“ ให้คิมมันไปคุยกับพี่ด้วยสิ ปากมันไม่ดี อาจจะช่วยอะไรได้ ” อ้าว ฟี่ฟาง
“ เออว่ะ ไอหลานมาด้วยกัน ” ผมติดร่างแหไปด้วย
“ หวัดดีครับพี่ๆ ... คิม ” ไอวาฬเดินเข้ามา ท่าทางมันตกใจสุดขีด
“ ดีเว้ย ไปช่วยไอโจจัดของตรงนู้นที ” พี่ปันชี้ๆให้มันไป ตอนที่มันเดินผ่านผม ผมคว้าแขนมันไว้ และกระซิบมันเบาๆ
“ ... มึงรอคุยกับกูด้วย ... ” ไอวาฬถอนหายใจเฮือก แล้วเดินไป
หลังจากผมไปคุยธุระกับพี่ปันที่คณะศิลป์ ผมขอตัวกลับ โชคดีที่ไม่เจอไอประธานของมัน ไม่งั้นคงได้ทะเลาะกันแน่
“ จอย นัทล่ะ ” ผมมารอจอยที่หน้ามอ
“ เดี๋ยวมาน่ะ เอ่อ ... คิม ” จอยเริ่มบิดไปบิดมา เหมือนจะเขินอะไร
“ เป็นไรอะ ”
“ จอย ... จอยมีคนที่ชอบอะ ” เหอะๆ คงจะงงนะครับว่าทำไมถึงพูดกับผม ช่วงที่ผ่านมาผมกับจอยสนิทกันมาก แทบจะขี่คอกันได้ แต่ผมไม่ได้ชอบอะไรเขานะ
“ ใครล่ะ ”
“ นั้นไง เดินมาแล้ว ” พอหันไปมองตามมือของจอย ผมถึงกับตาค้าง
“ ไอวาฬ ... ”
“ คิม ... ” จอยเอ้ย สงสัยคราวนี้ได้ตีฉิ่งสนั่นหวั่นไหวแน่
-
:L1:
-
จอยเอ้ย สงสัยคราวนี้ได้ตีฉิ่งสนั่นหวั่นไหวแน่
วาฬเป็นเกย์เหรอ แล้วใครกันน๊าที่มา...คิมน้อยอะจับม่ได้สักที :เฮ้อ:
-
:laugh:น้องจอย
:pig4: :L2:
-
:serius2:
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆน้า
:call: :call: :call:
-
สงสารใครดี
-
วาฬ ??? ที่มาทำคิมน่ะ
-
คิมมีเซ็กแอพเพียร์กับเพศเดียวกันมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มีอะไรที่คาดไม่ถึงนะเนี่ย
-
อ้าวคนที่ลักหลับนี่วาฬเหรอ
-
บันทึกพี่คิม นี่ครบรสดีนะคับ
-
มาดันและมารอ
-
คิมเรานี้ ขายดิบขายดีจิงๆ
เป็นพ่อค้านี้สงสัยจะรวยไปแล้วนะเนี่ย 5555+
-
:L2: :L2:
มารอตอนต่อไปจ้า
-
:z1: อ่านรวดเดียวถึงตอนนี้เลยค่า
มาต่อไวๆน้า แต่แอบสงสัยว่าวาฬรึปล่าวหว่า 55
-
:call: มาต่อๆๆ
พอมาครบกันครบทั้งสี่คนคือผม ไอวาฬ จอย และนัท เราเดินกันมาที่ตลาดนัดซึ่งก็อยู่ไม่ห่างจากมหาลัยมาก
“ วาฬๆ ซื้อกำไลให้จอยอันนึงนะ ” เสียงฉิ่งทำไมดังจังวะ
“ ไรอะ ทำอย่างกับแฟนกันเลย ” นัทสงสัย จมูกไวเหมือนกันนี่ ฮ่าๆ
“ อื้อ ” ไอวาฬครางอื้อออกมาเบาๆ
“ ห๊า !!! คบกันจริงเหรอ ” นัทจ๋า เบาๆหน่อย คนมองกันใหญ่แล้ว
“ ทำไมล่ะ ดูไม่ดีเหรอ ” จอยทำเสียงเศร้า
“ นัทไม่ได้พูดแบบนั้น เขาแค่ตกใจ หนุ่มก็ตัวเล็ก สาวก็ดำนิดหน่อย เหมาะจะตายไป ” เริ่มยิ้มออกละ เฮ้อ จอยเธอชอบแบบอ้อนแอ้นแบบนี้ก็ไม่บอก
“ คิม ไปซื้อขนมให้ทีสิ ” นัทใช้ผม
“ แล้วสาวๆจะไปไหน ” ผมถามบ้าง
“ ไปฉี่ ” มันจะเริ่มไม่อยากเรียกสาวๆแล้วอะ นับวันชักจะเถื่อนขึ้นๆ
“ งั้นเดี๋ยววาฬไปกับคิม ” แหงะ ... เสียวขาอ่อนเลยกู
“ วาฬ มึงทำกับกูแบบนี้ได้ไง ” ผมมายืนรอสาวๆตรงข้างทาง ผมถือโอกาสถามมันซะเลย
“ ... จะบอกจอยเหรอ ”
“ มึงกล้าลูบขาอ่อนกู แล้วกลัวแฟนจะรู้ไปทำไม ” ไอวาฬเริ่มทำหน้าเครียด
“ กูพยายามแล้ว ”
“ พยายามอะไรของมึง ” ผมถามมันต่อ มันจะสื่ออะไร
“ พยายามจะไม่ไปสัมผัสมึง กูมั่นใจว่าต่อไปจะไม่มีอีกแล้ว ”
“ เรื่องนี้กูพออภัยได้ แต่ไอที่อม ค ... กูรับไม่ได้ ” ผมสงสัยมาตั้งนานว่าใครมันจะบ้าบอทำเรื่องแบบนี้ ไม่นึกว่าจะเป็นคนที่ดูใสซื่อที่สุดในกลุ่ม
“ พูดอะไร อม ค ... ??? ” มึงอย่ามาทำเนียน
“ กูจะต้องการขนาดไหนก็ช่างคิม แต่ให้ตายกูก็ไม่อมของใคร โดยเฉพาะของมึง กูทำไม่ได้หรอก ” หา มึงอย่ามาแหลน่า
“ มึงยอมรับมาเถอะ กูไม่โกรธก็ได้ ” ขอเหอะนะ เป็นมึงเหอะไอวาฬ
“ กูไม่ได้อมของมึง ” มันพูดจบก็เดินไปหาจอยเลย ไอวาฬ ไม่เคลียร์แล้วนะเว้ย
“ คิมไม่สนุกเหรอ ” นัทนี่รู้สึกจะเก่งนะเรื่องแบบเนี่ย
“ ปล่าวอะ มัน มัน ปวดขา ” โทษไปนู้นผม ฮ่าๆๆๆ
“ งั้นกลับดีไหมอะ ” นัทพูดต่อ
“ เราขอกลับก่อนได้ไหม สามคนเที่ยวต่อเหอะ ไว้หายดีแล้วเราค่อยมาเดินเที่ยวกันใหม่ ” ผมขอตัวกลับอย่างรวดเร็ว ตอนนี้กูเครียดดดด
“ ไอเรเหรอ มึงอยู่ไหนวะ ” คิดไม่ออกบอกไอเร หึหึ
“ ทำงานที่คณะดิ มึงนั้นแหละอยู่ไหน ” ถามกลับอีกไอนี่
“ กำลังจะกลับหอ มึง ... ช่างเหอะ ทำงานไปซะ ” จะขอให้มันขับรถมารับหน่อย กะจะหาข้ออ้างกลับหอ แต่ดันปวดขาขึ้นมาจริงๆ ผมเดินต่อไปได้อีกนิดหน่อย โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
“ ไอเร ขับรถมารับกูที่หน้าตลาดทีดิวะ กูเดินไม่ไหว นะมึงนะ ”
“ หึหึ ทีเพื่อน ขอเขาดีๆได้ ทำไมไม่ขอกับกูบ้าง ” เฮ้ย
“ ไอดิษ ”
“ มึงไอกับใคร ” ไอเลวนี่ มึงถึงขั้นเอามือถือคนอื่นโทรหากูเลยนะ แม่ง ไม่คุยกับมันละ เดินให้ขาหักไปเลย
จากนั้นโทรศัพท์ของผมดังอีกหลายที แต่ผมไม่รับ
“ พี่ๆๆ หอ ... ” ผมเรียกวินมอเตอร์ไซค์ นี่เป็นวันแรกที่ผมใช้บริการนะเนี่ย ผมซ้อนได้ก็ถอนหายใจพรวดๆ เกร็งขาแทบแย่
“ มีอะไรหนักใจน้อง ” วินคนนั้นถามผมก่อนจะออกตัว
“ ไม่มีไร ” เผือกเรื่องชาวบ้านจริงๆ แท็กซี่ก็อีกคน ฮ่าๆ
“ ไอน้อง ขาเป็นอะไร ” ผมลงรถไม่ได้ครับ พยายามเอาขาข้างที่ไม่เจ็บลงก่อน
“ ขอโทษพี่ ช่วยผมที ” พี่วินคนนั้นให้ผมจับแฮนรถไว้แล้วแบกขาผมลงอีกทาง ทำไมกูต้องลำบากขนาดนี้วะ
“ เรียนเกษตรสิ รับน้องหรือปล่าว ”
“ รับดิพี่ ให้พวกเขารุมแดก ”
“ ฮ่าๆ มันก็เป็นทุกรุ่น ... ขาเป็นแบบนี้เดินเรียนยังไง ” เวลามีคนมาห่วงใยแล้วรู้สึกดีจัง
“ มันปวดเฉพาะช่วงเย็นๆ กลับไม่ตรงเวลาก็พิการแบบนี้แหละ ”
“ เอางี้ไหม ถ้าเดินไม่ค่อยได้ โทรตามพี่มารับดิ พี่ส่งในมหาลัย ” หน้าตาบ้านๆแต่น้ำใจงาม ผมยิ้มให้พี่เขา พี่บอกเบอร์โทรให้ ผมก็เมมมั่วๆไป ได้เบอร์ผู้ชายไม่เห็นน่าดีใจ ... ใช่ไหมอะ
“ นี่น้อง ถ้าไม่โทรหาพี่ พี่จะได้เจอหน้าน้องอีกไหม ” ถามอย่างกับจะจีบกูเลย
“ มหาลัยเดียวกัน ยังไงก็เจอดิ หรือพี่จะไปรับงานนอก ” ผมกวนกลับไป พี่คนนั้นหัวเราะใหญ่เลย
“ พี่ชื่อนาก น้องชื่อไร ”
“ คิม ”
“ เออ ไว้เจอกัน ” มันขับกลับไป จะว่าไปแล้วคุยกับผู้ชายสนุกก็ใช่ น่ารำคาญก็ใช่ ... ชักจะเพี้ยนๆละกู
“ หึ หนุ่มมาส่งอีกคนแล้วเหรอ ” แม่งมาดักรอเลย ไอวากนรก
“ เรื่องของกู ชีวิตกู ”
“ งั้นต่อไปชีวิตมึงคงจะแย่หน่อยละ ”
“ แย่อะไร ” มันยิ้มมุมปาก
“ เมื่อคืน ไอโต้งไม่เห็น คิดว่าไม่มีคนเห็นหรือไง ” ซวยแล้ว ไอนรกนี่เห็นเหรอ
“ ให้เขามาลูบถึงห้อง ทำไมไม่ไปนอนห้องเขาเลยล่ะ เผื่อจะช่วยได้มากกว่านี้ ” ทำไมมันต้องมาจ้องเล่นงานผมนะ คนที่ควรจะหลีกไปควรจะเป็นมันไม่ใช่เหรอ
“ มึงจะบอกว่ากูชอบล่ะสิ ไอดิษ กูไม่ใช่ตุ๊ด ” มันหัวเราะ
“ น้องชายมึงพูดแบบนั้นเหรอ เกือบจะทิ่มตาไอวาฬมัน หึหึหึ ว่าไง ”
“ มึงต้องการอะไร ” มันใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองผม มันคิดอะไรบ้าๆอยู่แน่เลย
“ กูเอาไปเล่าให้สนุกปากดีกว่า ไม่อยากได้อะไรจากมึงหรอก ”
“ ไอเชี้ย !!! ” มันหัวเราะฮ่าๆใส่ผม มันเป็นอะไรของมัน
“ ถ้าแลกกับไม่เอาเรื่องนี้ไปเล่าคนอื่น มึงจะเอาไหม ”
“ เล่นอะไรเด็กๆ ”
“ เด็กก็ตามใจมึง กูไปคณะละ ” ผมเผลอไปดึงมือมันเข้า ไอวากนรกหันควับเลย ผมปล่อยมือแทบไม่ทัน
“ แลกกับอะไร ”
“ กูต้องบอกมึงตอนนี้เหรอ ... งั้นกูไม่เอาดีกว่า ” มันทำท่าจะเดินหนีอีก
“ เออๆๆๆ มึงจะเอาอะไร ตอนไหน ตามใจมึง อย่าเอาไปเล่าคนอื่นได้ไหมล่ะ ” ผมพูดออกไป
“ งั้นก็ ตกลง ” มันยักไหล่ ยักคิ้ว
“ มึงมาถึงหอมีอะไร ” ผมถามบ้าง มันทำตาโต
“ ผ่านมาเฉยๆ ” มันต้องมีดิ
“ มาหากูอะสิ ” มันจ้องผมอย่างอาฆาตแค้น ฮ่าๆ
“ เอาอย่างแรก มึงห้ามพูดจาไม่ดีกับกู คำหยาบๆกูพูดได้คนเดียว ” มาแล้วไง
“ ให้ทำอย่างอื่นสิวะ พูดจาไม่ดีมันเป็นนิสัยของกู ” ผมต่อรอง
“ งั้นก็เลิกได้แล้ว ไอปากไม่ดีนี่ ” ผมทำปากจิ๊จ๊ะใส่ รับปากมาก่อน ทำไม่ทำว่าทีหลัง
“ ไอคิม ” สะดุ้งเลย เรียกทำไมวะ
“ มึงเห็นไหมว่า ... มึงเงียบกับกูได้ไม่นานหรอก หึหึ ” แม่ง ยังฝังใจเรื่องเก่าอีก ไอบ้า
-
มาทำให้ค้างได้บ่อยๆนะคนเรา ทำข้อตกลงแบบเงื่อนไขไม่เคลียร์เดี๋ยวก็ซวยหรอกคิม
-
:L1:เพื่อนหนอเพื่อนทำกันนได้
-
ในที่สุดก็รู้ตัวการแล้วนะ
ปล. เลขหน้ายังไม่ได้เปลี่ยนที่นะ
-
แน่ใจนะว่าจับคนร้ายได้แล้ว :m14:
-
สรุปแล้วใครอม?
คิมนี่เสน่ห์แรงจริงๆแฮะ
-
ไม่เคลียร์ซักเรื่อง
วุ่นวายมากชีวิตน้องคิม
-
งงต่อไป
-
ค้างๆ แบบงงๆ
ชีวิตคิมมันแลวุ่นวาย
-
แล้วตกลงว่าใครอม กี๊ซซ o22
-
ตกลงเป็นวาฬเหรอที่มาลักหลับ คิมอะ
-
จับตัวได้แล้วหรือนี้ :z1:
-
:m31:
สรุปว่าไม่ใช่วาฬที่อมนี่ว้า
สงสัยสุดท้ายต้องถามน้องชายคิมแล้วหละ
ว่าใครกันมาอม 555
-
มารอครับ
-
พี่คิมเสน่ห์แรงอ่ะ แม้กระทั่งวินฯยังไม่เว้น
จะรอตอนต่อไปเน้อ :L2:
-
:m31: ไฟออกปาก ควันออกหูเลย สอบยากโคตรรร คณบดีเคี้ยวจัด ยังสอบไม่เสร็จเลย ช่วงนี้ขออ่านเตรียมสอบหน่อยครับ อยากลงให้จบไม่รู้จะได้ไหม รามก็จะสอบปลายเดือนอีก Y_Y
“ พี่ดิษครับ น้ำครับ ” วันต่อมา ผมต้องมาที่สโมสร เพราะไอวากนรกนั้นบอกให้มา พอมาถึงมันใช้ผมสารพัด
“ ไอคิม มึงเป็นอะไรวะ ทำไมพูดเพราะแปลกๆ ” ไอเรเพื่อนรักมันสงสัย นี่ผมปากไม่ดีขนาดนั้นเชียว
“ไม่มีอะไรหรอก หยุดปากหมาเข้าพรรษา ” ไอวากนรกพูดแทรก หัวเราะกันใหญ่เลยนะ
“ คิม วันนี้ไปคณะศิลป์ด้วย เขาจะซ้อมเดินหน้าขบวน ” ไอหนิงบอก คือผมต้องไปเดินถือป้ายคณะกับดาวเดือนของอีกคณะครับ
“ เออ ”
“ ขาหายปวดหรือยังน้อง ” พี่โจถามซะยิ้มออกเลย แฮ่ๆ พักนี้รักพี่โจขึ้นเยอะ
“ หายแล้วครับ มันก็ปวดเฉพาะตอนเจอหน้าคนบางคนอะพี่ ” ผมแกล้งเหลือบไปทางไอวากนรก
“ ทำไมพี่ดิษกับคิมชอบทะเลาะกันจัง ดีกันได้ไม่เกินวันเลย ” อ้าว ยัยจอย ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ พวกในคณะเริ่มซุบซิบกันเสียงดังขึ้นๆ ... เขาเรียกซุบซิบแน่นะ
“ ปล่าวน้องจอย คนมันเคยๆกัน ก็พูดกันแบบนี้เป็นธรรมดา ” กูว่ามึงจะสองแง่สองง่ามไปแล้วนะ
“ ว้าย เคยท่าไหนหรอจ้ะ ” กรรมของคิม เจ้ปองเพื่อนไอวากนรกเสริมเอาอีกคน
“ ท่าไหนก็ได้ เป็นทุกท่า ”
“ โว้ย คุยเรื่องอะไรก้านน ” ผมโพล่งใส่พวกเขา
“ ฮ่าๆๆ ” เออ หัวเราะกันเข้าไป ไปคณะศิลป์ดีกว่า
“ คิมรอด้วยๆ ” ใครเรียกวะ
“ นัท ยังไม่ไปที่คณะเหรอ คิมมองไม่เห็น ” นัทวิ่งจนผมเสียทรงหมด เหอะๆ เริ่มจะไม่เหมือนดาวคณะแล้วว่ะ
“ ก็เอาแต่เอาใจพี่ดิษ จะเห็นคนอื่นได้ไง โอยเหนื่อย ”
“ เอาใจอะไร ก็แค่ ... ”
“ แค่ ? ” นั้นสินัท แค่อะไรดี นึกไม่ออกเฉยเลย
“ มันช่วยพาไปรักษาเข่า ” นัทพยักหน้า ไม่ถามต่อ ดีเหมือนกัน
“ พี่ ดาวเดือนเกษตรมาละ ” พอถึงคณะศิลป์ผมเดินไปที่สโมสรของคณะเขาเลย
“ ไหนๆ ต๊ายแก หล่อเหมือนพี่มันเลย ” พี่กระเทยคนนึงโพล่งขึ้นมา
“ หล่อเหรอพี่ หึ งั้นๆแหละ ” อ้าว ใครมาหมิ่นความหล่อกู ไอเคราหนานี่เอง
“ บอกพี่ประธานที มากันละ ” พี่กระเทยคนนั้นใช้ไอเครานั้น
“ ว่า ... ไง ” ไอคุณหนูคนนั้นเอง คนที่ผมตะคอกใส่ตอนเชียร์นี่หว่า
“ สวัสดีค่ะพี่ หนูขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยค่ะ มันไม่ค่อยปกติอะค่ะ ” ยัยนัท ฮึ่มมม
“ ไม่ต้องบอกหรอก เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าไม่ปกติ ” ดูมันปากมอม
“ เห็นหน้าก็รู้ มีญาณรึไง ” ผมบ่นเบาๆ
“ นี่ ! ” มันขึ้นเสียง ซวยล่ะ ลืมไป นี่คณะของมันนี่หว่า มองกูใหญ่แล้ว
“ จะซ้อมกันได้ยังพี่ เมียผมนัดนะ ” ไอเครานั่นพูด ... ซ้อมกันได้ยังนี่หมายความว่าไง
“ เออ มึงไปเอาป้ายเจอกันที่ลานเชียร์ ” ผมเดินตามไอหน้าคุณหนูไป
“ ไร ” ระหว่างทางนัทสะกิดผม
“ แกขอโทษพี่เขาเลยนะ ”
“ ทำไมต้องขอโทษ ไม่เห็นเหรอมันก็กวนตีนเหมือนกัน ”
“ คิม พี่คนนี้สนิทกับคณะเรามากนะ โดยเฉพาะพี่ดิษ ” ห๊ะ ...
“ ตอนเราซ้อมเชียร์คราวก่อน ที่คิมโดนทำโทษเพราะไปขึ้นเสียงกับพี่เขานี่แหละ ” คงจะเข้าใจผิดแล้วล่ะนัทจ๋า เหอะๆ แต่ก็ดี เข้าใจแบบนั้นดีแล้ว
“ ขบวนของพวกเรามีประมาณเจ็ดแถว ดาวทั้งสองคณะต้องไปนั่งในดอกบัว ส่วนเดือนเดินนำ พอถึงทางเข้าสนามจะมีคนไปเปิดกลีบดอก เดือนก็เข้าไปรับออกมา พี่จะเป็นคนเอาป้ายไปให้ ” ไอหน้าคุณหนูมันเล่าเป็นฉากๆ สรุปแล้ว ไอเคราคนนั้นเป็นเดือนของคณะศิลป์ ตอนเลือกมีตากันไหมเนี่ย
“ ตอนเดินเข้ามาในสนามแล้วล่ะคะ ” ดาวของคณะศิลป์ถาม คนนี้น่ารักมากครับ ชื่อแมว และก็คนนี้แหละที่นั่งข้างผมตอนเชียร์
“ สับหว่างกัน ดาวเกษตรซ้ายสุด เดือนศิลป์ ดาวศิลป์ แล้วก็ ไอนั้น ” ไม่วายแขวะกู
“ เห็นว่ามันเจ็บเข่า จะเดินไหวเหรอ ” ไอเคราถาม
“ ธุระของกู ไม่ต้องมาห่วงหรอก ”
“ ห่วงก็ผิด กวนจริงๆ ” มันต่อปากต่อคำกันผม
“ กวนอะไร พูดมาเลยดีกว่า ”
“ เฮ้ยๆ กูรู้ว่ามึงอารมณ์ร้อนนะไอเดือนเกษตร แต่ตอนที่ทำงานร่วมกัน มึงอย่าทำแบบนี้ได้ไหม อย่างน้อยเกรงใจผู้หญิงด้วยสิ ” ว่ากูกันใหญ่เลยนะ
“ กูก็ไม่ได้เรื่องแบบนี้แหละ มีอะไรฝากนัทมาแล้วกัน ตอนจะซ้อมใหญ่กูจะมา ” ผมเดินออกมาเลย อะไรของพวกมัน นัทพยายามเรียกผม แต่ไม่สนละ อารมณ์เสีย
ผมเดินไปนั่งเล่นที่โรงอาหาร ช่วงเย็นๆพวกหอในจะออกมาหาอะไรกินกันมาก ทำให้ค่อนข้างจะแออัดมาก
“ ไงวะไอเพื่อน ” ในโรงอาหารจะมีมุมของแต่ละคณะ มุมที่ผมนั่งก็เป็นมุมของพวกคณะผมเอง เวลาใครผ่านไปผ่านมาก็จะคุ้นหน้าคุ้นตากัน
“ อืม ” ไอโต้งเข้ามานั่งกับผม
“ ในคณะเลิกแล้วหรือ ” มันพยักหน้า
“ นัทอยู่ที่คณะศิลป์ กูแยกมาก่อน ” ไอโต้งหัวเราะเบาๆ มึงจะหัวเราะทำไมวะ
“ เค้าบอกกูแล้ว ทำไมมึงอารมณ์ร้ายกว่าเมื่อก่อนมากเลย ”
“ ร้ายตรงไหน ”
“ เมื่อก่อน ถ้าไม่หนักจริงๆ มึงจะเก็บไว้ แต่ช่วงนี้เหมือนก๊อกแตก ” คำพูดของมันทำให้ผมได้คิดเหมือนกัน
“ ถ้ามีปัญหาอะไรจริงๆ ที่หนักหนามากๆ เล่าให้เพื่อนๆฟังก็ได้นะเว้ย ”
“ มึงพูดอะไรของมึง ” ผมพยายามจะเบี่ยงประเด็น แต่ไอโต้งส่ายหน้าเหมือนไม่ยอมรับ
“ ตั้งแต่กลับมาจากไร่ มึงเปลี่ยนไป แต่กูจะไม่ถามต่อ มึงอยากเล่าเมื่อไรค่อยเล่า ” มันตบไหล่ผมแล้วเดินไป แม่ง ทำให้กูคิดมากอีกคนละ
“ คิมเว้ย ”
“ อะไรๆ ”
“ มึงบอกให้กูทำโจทย์ให้ดู แล้วไมไม่ดูวะ ” ไอเรว่าผม
“ วันนี้เอาไว้ก่อนได้ไหมมึง กูขอกลับห้องก่อนได้ปะ ”
“ เป็นอะไรหรือปล่าวมึง ตาลอยๆมาสองสามวันแล้ว ” มึงสังเกตด้วยเหรอ กูว่ากูพยายามทำตัวปดติแล้วนะ
“ เป็นไข้มั้ง กูกลับละ ” ผมกวาดสมุดดินสอใส่กระเป๋าแล้วรีบลุกกลับห้อง หลังจากไอโต้งมาพูดด้วยวันนั้น ผมเริ่มมีอาการบ้าๆบอๆหลายอย่าง ผมเองก็อธิบายไม่ถูก และผมมีนัดคุยกับคนสำคัญคนหนึ่งครับ เลยต้องแกล้งชิ่งหนีไอเรมา
“ ไม่ได้เจอกันนานนะ สบายดีไหม ” คนๆนั้นคือคุณอาน้องชายแท้ๆของพ่อผมเอง ท่านเป็นจิตแพทย์ครับ
“ สบายดีครับ อารักษ์เป็นยังไงบ้างครับ ”
“ ฮะๆ โตขึ้นแล้วนะ สมัยก่อนเจอหน้าไม่ถามแบบนี้ ” เข้าใจหยอกนะ
“ ตอนได้ยินว่าเรียนเกษตร อาไม่แปลกใจเลย คิดอยู่แล้วว่าคงอยากมาสายนี้ ” ตรงนี้แหละที่ผมรักอา ฮ่าๆ
“ พี่โรจน์ เขาเป็นแบบนี้มานานแล้ว ไม่รับอะไรง่ายๆ แต่ไม่นานเขาจะยอมรับเอง ” พูดอย่างกับตาเห็น สมแล้วที่เป็นจิตแพทย์
“ อารักษ์ครับ ช่วงนี้ผมอดทนอะไรไม่ค่อยได้ พอมีอะไรเข้ามากระทบ ผมจะพูดอะไรไม่คิดเลย ”
“ เพิ่งเป็นเหรอ ไม่ใช่เป็นมาสิบกว่าปีแล้วเหรอ ” โห แซวแรง
“ อย่างแรกแยกก่อน ว่าอันไหนเป็นนิสัยส่วนตัว อันไหนคือสิ่งที่ไม่ใช่ เอาส่วนไม่ใช่ออกมา แล้วดูที่ตรงนั้น ” อารักษ์เริ่มมองซ้ายมองขวา
“ จู่ๆอยากคุยกับอา มีเรื่องอะไรไม่สบายใจใช่ไหม ”
“ ครับ ”
“ ในฐานะอาและจิตแพทย์ ถ้าอยากปรึกษาก็พูดตรงๆเลย ” ผมเล่าเรื่องของผมกับไอวากข้าวกล้องให้อาของผมฟังอย่างไม่ลังเล เราคุยกันอยู่นานพอสมควร พอเริ่มค่ำ อาก็ขาตัวเพราะมีคนไข้รอที่คลินิก แต่ก่อนกลับท่านฝากบอกผมมาเรื่องหนึ่ง
“ บางอย่างมันแปลกใหม่สำหรับเรา แต่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำคัญใครหลายคน คิดให้ดีๆ ” ผมกลับหอทันที เพราะเวลาใกล้สี่ทุ่มหอจะปิดประตู
“ ไปไหนมาคิม ” พอถึงห้อง พี่โจทักเลยครับ
“ ไปหาคนสำคัญมา ”
“ ... แฟนเหรอ ” ทำเสียงอ่อนด้วยพี่ผม หุหุ
“ บ้า ยังไม่คิดจะมีหรอกพี่ อยู่แบบนี้ดีกว่า ”
“ เหรอ ” ทำไมยิ้มแบบนั้นล่ะพี่โจ เหมือนโล่งอกเลยที่ผมไม่มีแฟน เป็นอะไรมากไหม
“ พี่ดิษให้ไปหาหน่อย บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ”
“ พี่โจไปด้วยกันดิครับ ” มีพี่ไปด้วยผมอุ่นใจกว่า
“ ไปเถอะ ” ผมเบ้ปากใส่ แล้วเดินออกมา ตรงไปห้องของไอวากข้าวกล้อง
“ มีไร ” ในห้องนั้นมีไอโต้งกับไอวากข้าวกล้องนั่งอยู่
“ ต่อไปนี้เวลานอน ให้ไอโต้งไปนอนด้วยนะ ”
“ ทำไม พี่โจอยู่ด้วยอะดีแล้ว ” ผมตอบมัน
“ มึงอยากมีผัวหรือไง ” ไอวากนรก มึงอย่ามาใส่ร้ายพี่โจที่รักของกู
“ คิม เรามานั่งๆคุยกันแล้ว คนที่อมของแกน่าจะเป็นพี่โจ ” โกหกน่ะ
-
เครา น่าเตะปากอ่ะ -*-
ส่วนไอ้คนที่ทำอย่างนั้นกับคิมเป็นพี่โจจริงๆเหรอ?!
ถ้าใช่นี้น่ากลัวมากกกก เพราะพี่แกมาหน้าซื่อสุดๆ
และดูเป็นคนที่คิมไว้ใจมากๆด้วย เฮ้อ...
ปล,สักวันนึงเราคงได้เห็นคิมกะพี่ดิษได้คุยดีๆกันบ้างใช่ไหมคะ? 555
ขอให้ผ่านสงครามไฟนอลไปเร็ววันนะคะ
:L2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตกลงว่าใครเป็นปากปริศนา โหหหหหหหห
ยากจะคาดเดาจริงๆเลย
แต่คิมนี่คนเข้าหาตลอดเลยนะ ระวังตัวให้ดีละ
อิอิ
-
โหมาว่าพีโจซะเสียเลย แต่ยอมๆเขาไปเหอะจะได้รู้
-
ยังคงเป็นปริศนา :เฮ้อ:
-
จะสงสัยอะไรนักหนา เขามันส์เราก็เสียวต่างคนต่างได้ ย่วนๆน่า
-
พี่โจจริงหรอ ??
-
พี่โจแหงๆ ฟันธง!!!!!
-
พี่โจออกจะหน้าใส ใจซื่อ? น้าาา
-
วุ่นวายไปใหญ่
-
เชียร์คนชื่อนาก
กร้ากกกกกกกกกก
ใครไม่รู้แต่ชอบชื่อนี้ คิมคนเข้าหาเยอะนะ
จะรวมประธานศิลป์ด้วยป่าวน้า
-
สรุปแล้วเป็นใครกันแน่เนี่ย
พี่โจจริงๆหรอ แต่ดูพี่โจก็แปลกๆนะ
-
คิมมันไม่เชื่อหรอกว่าเป็นพี่โจ เผลอๆมันด่าวากข้าวกล้อง เป็นเรื่องกันอีก :เฮ้อ:
-
ยังคงเป็นเรื่องลึกลับกันต่อไป
-
จะเป็นโลมๆๆๆๆ :a5: สอบอย่างกับทำวิทยานิพนธ์ วิจัยก็ยังไม่ผ่าน เหอะๆ สู้ๆ
“ เป็นอะไรกันมากไหมวะ ” ผมถามพวกมัน
“ กูบอกมึงแล้ว ไม่เชื่อกู ไอโต้ง ” อะไร ใครบอกอะไร
“ ฟังหน่อยดิ พี่โจน่ะ ... ”
“ พอๆ กูไม่ฟัง ทำไมต้องทำให้พี่โจดูไม่ดีด้วย ไปมีปัญหาอะไรกัน ” มันต้องมีเรื่องอะไรกันแน่นอน โดยเฉพาไอวากนรก พี่โจเป็นน้องรหัสของมันแท้ๆ ไม่น่าทำตัวแบบนี้
“ ควายจริง ทีกูสงสัยเอาๆ ที่ไอโจแม่งอะไรก็เชื่อ ” มึงพูดอะไรเนี่ย ไอโต้งก็นั่งอยู่นะเว้ย
“ พูดไร ” ผมถามไอวากข้าวกล้อง
“ ไปไหนก็ไป ไปเซ่ ! ” อ้าว ไอนี่ ให้กูมาแล้วก็ไล่ออกมา เออ บ้าจริงๆ ไอเวรนี่ ผมเดินกลับเข้ามาที่ห้อง ปรากฏว่าพี่โจหายไปแล้ว เสื้อช็อปกับกระเป๋าก็หายไปด้วย
“ พี่โจไปไหนครับ ” ผมโทรหา
“ พี่ พี่ ... พี่ดิษคุยอะไรกับคิมเหรอ ”
“ ถามถึงมันทำไม พี่ไปไหนๆ ” ผมถามตามปกติ
“ พี่มานอนกับไอโบ้ข้างบน พี่ว่าจะคุยงานกันน่ะ ”
“ คุยที่ห้องเราก็ได้นี่พี่ ไม่รบกวนหรอก ” เผื่อผมจะได้นั่งคุยด้วย
“ นอนเหอะน้อง ไว้เจอกัน ” วางเลยซะงั้น เฮ้อ พวกนี้เป็นอะไรไป คนใกล้ชิดกับผมเหมือนมีเรื่องอะไรกันในใจ ผมว่ามันแปลกๆอยู่นะ สองสามวันต่อมา ผมไม่ได้เจอพี่โจกับพวกรุ่นพี่เลย บอกแต่ว่าต้องไปทำงานนอกคณะ
“ น้องๆรุ่น ... วันนี้มาที่ใต้ถุนอาคารนะครับ ” พี่ปันประธานคณะมาตามพวกผมหลังจากเลิกเรียนพฤกษศาสตร์
“ มีอะไรพี่ คัดลีดเหรอ ” พูดถึงคัดลีดเดอร์ชักจะอาการไม่ดีว่ะ ในคณะคนหน้าตาดียิ่งมีค่าดังทอง ฮ่าๆ
“ เออน่า ไปรอที่นั้นแหละ ” มีอมไว้อีก
“ ไอคิมๆ ” ไอเรเรียกผม มึงจะพาไอตุ๊ดวาฬมาทำไม
“ มึงเล่นวอลเลย์เป็นไหมวะ ” ทำไมถามกูแบบนี้เนี่ย
“ เป็น มีไรวะ ”
“ เออ ไม่มีไรละ เจอกันตอนเย็น ” แค่นี้อะ
“ เดี๋ยวๆ พวกมึงจะไปไหนกัน ”
“ ว่าจะไปดูแล็บพฤกษศาสตร์ ที่เพาะข้าวโพดไว้ กลุ่มมึงไปดูแล้วเหรอ ” เออว่ะ กูลืมไปเลย
“ คิมอยู่กลุ่มสาวๆ คงไม่ค่อยเหนื่อยหรอก ” ไอวาฬ เหน็บกูๆ
“ วาฬอยู่แต่กับหนุ่มๆ เหนื่อยมากสิ ” ฮ่าๆ หน้าซีดเลยมึง
“ คุยเอี้ยไรกัน ปะวาฬ ไปดูแล็บ เดี๋ยวไม่ทัน ” แล็บเขาจะไม่ให้ขึ้นตึกหลังจากสี่โมงเย็น นี่สามโมงกว่าแล้ว เฮ้อ มีเพื่อนตุ๊ดยังไม่เฉลียวใจไอเรเอ้ย
ช่วงนี้เพื่อนๆในกลุ่มต้องทำงานกันเยอะ ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน ตารางเทอมหลังก็เริ่มถูกสลับ ยิ่งทำให้เวลาไม่ตรงกันไปใหญ่ ผมต้องเดินเตร่คนเดียวบ่อยๆ
“ เฮ้ย ไอเดือน ” ใครเรียกเดือนๆ ฟังดีๆเหมือนเรียกไส้เดือน
“ หึ ไอเครา เรียกกูทำไม ” ไอเดือนศิลป์คนนั้นอะครับ ยังไม่ไปโกนเคราอีก
“ ไม่ไปซ้อมที่คณะเลย เค้าตั้งโครงลองเดินกันแล้ว ”
“ เออ วันนี้กูไป คณะกูนัดนะ อาจจะไปช้าหน่อย ” มันทำหน้าสงสัย มองผมแปลกๆ
“ มีอะไร ” มันจ้องผมนานแล้ว เลยอดถามไม่ได้
“ มึงนี่ก็พูดง่ายนี่หว่า ทำไมพี่วากของมึงถึงไม่ค่อยชอบมึง ” ผมนึกอยู่เดี๋ยวเดียวก็นึกออก ไอวากนรก
“ มันเอากูไปเผาอะไรไว้ล่ะ คนในคณะมึงคงเกลียดขี้หน้ากูเลยสิ ”
“ ฮ่าๆๆ ” หัวเราะอะไร
“ มึงขี้ระแวงว่ะ เจอที่คณะกูแล้วกัน ” บ้าๆนะมึง ผมเดินกลับมาคณะ นั่งรอพี่ปีสี่ที่ใต้ถุนคณะ
“ คิม ทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยล่ะ ” จอยสาวมั่นเดินมาทักก่อนใคร
“ มันเรียนไม่ค่อยตรงกันน่ะ กับวาฬเป็นไง … เฮ้ยๆ ทำไรอะ ” จอยเอามือมาอุดปากผม ฮ่าๆ แสดงว่ายังไม่ค่อยมีคนรู้ล่ะสิ
“ อย่าพูดดังดิ นี่ๆ เพื่อนคิมอะ ทำไมไม่ค่อยดูแลนัท ”
“ ใคร ไอโต้งปะ ” จอยพยักหน้า
“ มันก็บอกว่าคุยกันอยู่เรื่อยๆนะ ฟังใครลือมามั่วๆปล่าว ” ข่าวลือนี่ของชอบคนรอบข้างจริงๆ
“ ลืออะไร ดูนู้น ” จอยชี้นิ้วให้ดู เออ แปลกๆแฮะ โต้งกับนัทนั่งใกล้ๆกันครับ แต่ว่าพิงคนละเสา ไม่พูดไม่คุยกัน
“ นัทว่าไงบ้าง ”
“ กลัวเพื่อนคิมจะทิ้งดิ ”
“ อย่างไอโต้งเนี่ยนะ มันออกซื่อๆ คิดมากไปมั้ง ”
“ มันก็เกี่ยวกับพ่อรหัสแกด้วย ไม่เล่าละ ”
“ เดี๋ยวๆๆ ”
“ ทำอะไรกันเหรอ ” ผมรีบดึงมือของจอยไว้ จังหวะนั้นไอวาฬมาเห็นพอดี จอยสะบัดหนีแล้วรีบไปอี๋อ๋อกับไอวาฬ ปากก็บอกอย่าไปบอกใครเรื่องจะคบกัน แต่ดูทำตัว
“ สวัสดีคร้าบ เฟรชปี้ๆ ” มาละปู่ใหญ่ ขาทะลึ่ง ฮ่าๆ
“ ขอความร่วมมือมาสมัครเป็นนักกีฬากันหน่อยครับ ลีดเดอร์เรามีครบแล้ว มาๆ ” ถึงว่า ไม่ยอมบอกสาเหตุที่เรียก จะให้ไปใช้แรงงาน เซงเลย
“ คุณเดือนปีหนึ่ง เฟรชปี้สดๆ มาถือใบลงชื่อวอลเลย์ มาเร็วๆ ”
“ ห๊า !!! ” ผมห๊าออกไป เพื่อนๆหัวเราะกันใหญ่
“ พี่ปัน ทำไมต้องเป็นผมอะ ”
“ ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อน มามึงเป็นหัวหน้าทีม เป็นตัวโรงเรียนเสือกซุ่มไม่บอกใคร ” กรรมละ ใครปากโป้งวะ
“ บ้า ผมเนี่ยนะ ดูตัวดิพี่ แห้งๆก้างๆ ” แก้ตัวไว้ก่อนแหละ
“ อย่างมึงไม่ก้างหรอก กำลังดี ตัวกูสูงพอดี นู้น ไปคุยกับไอวาฬ มันเป็นรองทีมมึง ”
“ เฮ้ยพี่ ทำไมไม่ให้ผมเลือกเองล่ะ ” ให้ผมทำงานกับไอวาฬเหรอ จะอยู่กันได้ไง
“ มันก็ตัวโรงเรียน พอๆ เรื่องมาก เดี๋ยวให้พ่อมึงตบกบาลแยก ” ไรวะ ใจร้าย
“ คิม มาช่วยทางนี้หน่อย ” ไอวาฬเรียกผมไปช่วยแยกคน เซงโว้ย
“ เกลียดกูมากเลยเหรอ ” ไอวาฬมันไว้ผมยาว ดูหล่อขึ้นเยอะ เสียดายแทนว่ะ
“ ไม่ได้เกลียดอะไรนี่ ” ใจจริงก็ไม่โกรธอะไรมันหรอก ลึกๆผมเชื่อว่ามันบอกความจริงหมดแล้ว
“ วันนี้ไปว่ายน้ำกันปะ ” แหะ จู่ๆชวนไปว่ายน้ำนี่ ยังไงๆไหมวะ
“ ที่สระกลาง คนไม่ค่อยมีหรอก ปิดตั้งทุ่มครึ่ง ”
“ เออ ไปก็ไป ” ผมไม่ได้ชอบว่ายน้ำมากมาย แต่เวลาอารมณ์ไม่ดี การว่ายน้ำก็ช่วยให้ผมสบายใจขึ้น
ผมกับไอวาฬไปแลกชุดที่สระ เปลี่ยนเสื้อเก็บของในล็อกเกอร์แล้วลงสระกันเลย
“ คิม ”
“ ฮุ้วว ... ว่าไง ” ตอนนี้ผมสองคนมาเกาะอยู่ขอบสระคุยกัน
“ ถ้าเกลียดคนที่ชอบผู้ชายมาก ระวังพี่โจไว้นะ ” เอาอีกคนแล้ว ทำไมมีแต่คนใส่ร้ายพี่โจ
“ พี่โจทำไมวะ เค้าหน้าตาดี แฟนสวย เลยน่าระแวงหรือไง ”
“ คนอื่นกูไม่รู้หรอกนะคิม แต่กูเข้าใจดี ” มันเริ่มก้มหน้า พูดอ่อมแอ่มๆ
“ หมายถึงอะไร ”
“ กูมองตาพี่โจ กูรู้ว่าพี่เขาคิดยังไงกับมึง ”
“ ยิ่งพูดยิ่งงงไอวาฬ จะพูดอะไร ”
“ กูก็เคยรู้สึกแบบนั้น มึงนี่โง่กว่าที่กูคิดเยอะเลย ” มันกระโดดขึ้นจากสระ แล้วเดินหนีไปเลย มึงนี่บ้าใหญ่ละ พูดจาแปลกๆใส่กูแล้วก็ไป ผมกระโดดแล้วเดินไล่ตามมันไป ปรากฏว่าไม่เจอไอวาฬครับ ไปไหนของมันวะ
“ ... ” ผมเลาะไปเลาะมา ดันต้องมาเจอกับคนที่ไม่อยากเจอที่สุดเข้า
“ มึง มาทำไม ” ผมถามมันก่อน
“ มาสระน้ำ ให้มากินข้าวเย็นหรือไง โง่ ” โห ไอวากนรก
“ คิม ... พี่ดิษดีครับ ”
“ อ่ออออ หึหึ กูรู้แล้วมึมาทำไม ” มันยิ้มมุมปากมองมาที่ผม ส่วนไอวาฬยังยืนงงอยู่
“ กูจะรอที่ห้องนะ อยากมาก็มานะ มีเรื่องต้องคุยกัน เรื่องที่มึงไม่ไปตามนัด ” มันยักคิ้วใส่ ก่อนจะไปชนไหล่ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ มีไรกันคิม ”
“ ไม่มีไร หยอกกันเล่นๆ จะว่ายต่อปะ ” วาฬกอดอก ยืนสั่นๆ ประมาณว่าหนาวแล้ว เราแยกกันที่สระ ผมกลับหอทันที ไอวากนรก มึงนี่จองล้างจองผลาญกูจริงนะ หึ ท้าได้ก็ท้าไป กูไม่สนหรอก … แต่คืนนี้ไปหามันคงไม่เป็นอะไรมั้ง
-
น้ำท่วมปีนี้รุนแรงสุดๆ ปกติไร่ของผมไม่ค่อยเจอน้ำท่วม แต่ปีนี้ต้องเก็บผลผลิตไว ขาดทุนเยอะเลย เฮ้อ
เวลาหายไปนานคิดถึงคนอ่านซะแล้วสิ ฮ่าๆ จริงใจนะ :กอด1:
-
ไอ้คิมนี่เข้าใจยาก หัวอ่อนหรือว่าโง่กันแน่
-
มีแต่เรื่อง :serius2:
-
ไม่มีบอกตรงๆ ซักคน
+1 เป็นกำลังใจนะ writer
-
น่าพี่รหัสกะพ่อรหัสพอๆกันหวังฟันคิมทั้งคู่
-
แล้วเป็นใครกันแน่อะวาฬหรือโจ :เฮ้อ:
-
ไอ้คิมนี่เข้าใจยาก หัวอ่อนหรือว่าโง่กันแน่
ผมว่ามันโง่ชัวร์ๆครับ 5555
-
ทำไมทุกคนต้องดูมีลับลมคมในกับคิมด้วยเนี่ย
คิมยิ่งตามใครไม่ทันคิดไม่ทันหรอก แบบเนี่ย
-
เพิ่งได้อ่านวันนี้เอง
ตอนแรกอ่านแล้วงงๆกับการเล่าเรื่องนิดหน่อย
หลังๆโอเคเลยค่ะ เข้าใจขึ้นเยอะเลย ^^
มารออ่านตอนต่อไปนะ ^^
-
ไอ้คิมนี่เข้าใจยาก หัวอ่อนหรือว่าโง่กันแน่
ผมว่ามันโง่ชัวร์ๆครับ 5555
กดไลค์ร้อยรอบ
555
แต่สำหรับคิมที่ท่าทางเหมือนเป็นชายแท้(ที่โดนพวกเสือหิวจ้องฟัน)
อาจจะไม่คิดไรมากก้ได้มั้งแบบทุกคนก้เพื่อนกัน
-
ให้กำลังใจเรื่องไร่ค่ะ สู้ๆนะคะ :L2:
...คิม สรุปว่ามันโง่ :m20:
-
เชื่อวาฬเหอะคิม
เค้าว่า"ผีเห็นผีนะ"
:laugh:
ปล,รอบตัวคิมมีแต่ปริศนาเนอะ :really2:
-
บอกไปก็เท่านั้น ไว้เจอจะจะแล้วจะรู้สึก :laugh:ขอขำล่วงหน้าล่ะกัน
-
คิดไหมว่าถ้าบอกคิมตรงๆตั้งแต่แรกเรื่องป่านนี้จบ
เฮ้อ วู้ต่อไปคิม
ชักเบื่อพี่ข้าวกล้อง
-
พี่คิมแกล้งไม่รู้หรือว่าไม่รู้จริงๆ ?
รอตอนต่อไปคับ
-
อย่าอคติกับว้ากนรกมากนักสิ ลดลงมาบ้าง
อาจจะได้อะไรมากขึ้น ฟังคนอื่นบ้างนะคิม
-
มารออ่านแล้วก็มาดันจ้า
:z2: :z2:
-
:เฮ้อ: ไรเนี่ย ว่าแต่ผมโง่อะ ไม่มีใครหัวอกเดียวกันบ้างเลย จริงแล้วก็มีแต่คนพูดแบบนี้แหละ o18
ผ่านสัปดน เอ้ย สัปดาห์นรกมาได้นับว่าโชคเลือดเหลือหลาย รุ่นน้องพวกนี้ก็นะ หิวเหล้าเข้าพรรษากันใหญ่ ปวดกบาล
เดี๋ยวมาต่อให้ สักครู่ใหญ่ๆ
-
“ มีไร ” ใจจริงกะว่าจะไม่มาหามันหรอก แต่ก็อีกนั้นแหละ ไม่รู้ทำไมมาอยู่ในห้องของมันได้
“ วันนี้นัดพวกศิลป์ไว้ ทำไมไม่ไปซ้อม ” เข้าห้องมาได้ มึงเสียงดังเลยนะ ไอวากนรก
“ ใครนัดอะไร ” พูดจาไม่มีเหตุผล คนอย่างกูเนี่ยนะจะนัดใครไว้ หรือว่านัดไว้จริงๆวะ
“ เหอะๆ ไอโปรบอกกูมาแบบนี้อะ มันโกหกกูหรือไง ” มาอีกละ โปรไหนอีก
“ ไม่มีคนชื่อโปรมาคุยกับกูเลย วันนี้ไม่มีแน่ๆ เชื่อคนง่ายไปปล่าว ” มันเริ่มทำหน้าสงสัย มึงก็ไม่แน่ใจ แต่มาอาละวาดกู อันธพาลว่ะ
“ ไว้กูไปถามมันอีกที ถ้ามึงโกหก ... ”
“ อะไร มึงจะทำอะไร ” ได้ทีท้าใหญ่เลยเนอะกูเนี่ย ฮ่าๆ
“ ไม่อะไรหรอก แค่จะบอกว่ามึงเป็นเกย์ ”
“ เห่อะ ก็บอกไปดิ กูไม่เห็นต้องกลัว ” ผมยักไหล่ทำหน้ากวนใส่มัน
“ แล้วไอวาฬล่ะ ไม่ห่วงชีวิตมันเหรอ ” ไปถึงไอวาฬได้ไง
“ มึงจะพูดอะไร ”
“ ในคณะเล่าว่าไอวาฬชอบกับจอยไม่ใช่เหรอ อยากให้มันต้องเลิกกันเพราะมึงไหมล่ะ ” เข้าใจแล้ว มันเอาไอวาฬมาขู่ผม
“ ทำไมต้องให้เรื่องมันยุ่งยาก เรียนก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว อย่าบ้าๆ ”
“ ก็โอเค๊ ” ห่ะ ไอโอเค๊ นี่ไม่โอเคว่ะ
“ มา มึงจะเอาอะไร ” มันหัวเราะเยาะผม มึงคงรู้สิว่ากูจะทำแบบนี้ ไอเวร
“ ช่วงนี้คบใครอยู่ ” มาแนวไหนอีกมึง กูงงนา
“ ไม่มี ”
“ ไปไหนก็ไป กูจะนอน ” อ้าวยังไงวะ มันถีบๆส่งผมออกมา พักนี้เหมือนพวกมันทำเหมือนมีความลับสากลกับผมจัง ทั้งที่ผมกับมันก็คุ้นเคยกันดี แต่ทำไมเหมือนเราไม่รู้จักกันไปอย่างนั้น
“ พักนี้ไมสนิทกับวาฬจังมึง ” ช่วงนี้ผมไปไหนมาไหนกับไอวาฬบ่อย พวกเพื่อนๆขี้อิจฉาเลยพาลเป็นเดือดเป็นร้อน สนิทกับใครก็ไม่ได้กูอะ
“ สนิทมาตั้งนานแล้ว พวกมึงไม่สังเกตเอง ” ผมบอกไอเร
“ เออ ว่าแต่พี่โจล่ะ หายไปเลย ” จะว่าไปก็เริ่มคิดถึงนะ
“ พี่โจนอนสโมสร กูนอนกับเขาทุกวัน ” ไอโต้งกลายเป็นเด็กกิจกรรมไปแล้ว
“ เออๆ กูถามไรหน่อยดิ ” ในวงก็มีไอเร ไอโต้ง แล้วก็ไอหนิง พอผมจะเอ่ยถามพวกมันวางช้อนวางส้อมหันมาหาผมทางเดียวกัน
“ จะแดกกูเหรอ ”
“ แดกได้ไหมล่ะ ” ไอโต้งกวนว่ะ
“ มึงว่าผู้ชายชอบกันแปลกไหมมึง ”
“ แปลกดิวะ แทงกันก็แปลกแล้ว ” ไอหนิงไวกว่าเพื่อน
“ คิดไงถามเรื่องนี้ ” ไอเรถามผมกลับ
“ กูเห็นในมอเรามันเยอะอะ ไม่เชื่อดูฝั่งนู้นดิ ” ผมชี้ไปทางมุมของคณะศิลป์ ประเภทเห็นในระยะสองร้อยเมตรนั่งเป็นแถวเลย
“ ชีวิตพวกมันกูไม่อยากสนใจ ลองมาชอบกูดิ กูจะถีบให้หงาย ” ไอหนิงแรงไม่เลิกนะมึง
“ จะไปได้ยัง เข้าสายเดี๋ยวโดนด่าอีก ” ไอโต้งชวนไปเรียน จะว่าไปแล้ว ทำไมผมต้องถามคำถามนี้ด้วย
“ คิมๆนี่พี่ชายเรา ชื่อนาก ” ยัยนัทวิ่งแจ้นมาหาผมหลังเรียนวิชาจิตวิทยาเสร็จ นากไหนวะ ชื่อคุ้นๆ พอหันไปมองแค่นั้นแหละ
“ เฮ้ย พี่ว ... ” กำลังจะบอกว่าวินคนนั้นเอง ผมดันเห็นพี่เขาขยิบตาใส่ซะก่อน
“ อ้าว รู้จักกันหรอ ” ไมดูดีขึ้นจังวะ ไม่เหมือนวินคนนั้นเลย
“ คนนี้ที่บอกว่าเป็นเดือนของคณะแกเหรอ ” พี่คนนั้นถาม
“ พี่แท้ๆหรือปล่าวนัท ” ถ้าแท้ๆล่ะช็อคแน่ มันจะมีเรื่องปวดหัวอะไรมาหากูอีกไหมเนี่ย
“ ไม่ใช่ๆ พี่ในชมรม พี่เขาเป็นเลขาชมรมหัตถกรรม ” โห ทำไมไม่เข้ากับหน้าเลยล่ะ
“ ที่บอกว่าเก่งศิลปะน่ะจริงเหรอ ” พี่เขาถาม
“ แกไปเล่าอะไรอะนัท ” ตะหงิดๆว่าจะหางานมาใส่ผม
“ ก็แบบว่าชมรมเพิ่งทาสี จะให้แกไปช่วยทาสีให้ไง กลัวไม่เชื่อเลยพาพี่นากมาด้วย ”
“ เหอะๆๆ แค่แกขอยังไงก็ต้องช่วยอยู่แล้ว แต่ไม่ได้เก่งอะไรนะ ”
“ หาคนช่วยได้ก็ดีมากแล้ว ตกลง งั้นพี่ไปล่ะ ”
“ มองเหมือนจะกินเลขาชมรมเราเลยอะ ” ไม่วายแขวะนะ
“ จะให้ไปช่วยวันไหนบอกนะ จะกลับไปซ้อมวอลเลย์หลังมอ ” ว่าจะถามมันต่อแต่กลัวมันหาว่าสนใจพี่เลขาของมัน
“ อือๆ ” ผมแยกกับนัทแล้วรีบไปหลังมอ พวกนักกีฬากำลังอบอุ่นร่างกายกันอยู่
“ เฮ้ย มาได้ไง ” พอหันไปมองอีกทาง ปรากฏว่าไอวากนรกกำลังเดินมาทางผม แต่งชุดกีฬาซะด้วย
“ กูเป็นนักวอลเลย์เหมือนกัน จะมาซ้อมให้พวกมึง ” เป็นไปได้ไงวะ ก็วันนั้นไม่มีชื่อมันนี่หว่า ผมเดินงงไปหาไอวาฬที่กำลังเดาะบอลอยู่
“ วาฬๆ ไอวากนั้นเป็นนักกีฬาเหรอ วันนั้นมันลงชื่อมะ ”
“ ไม่รู้นะ พวกปีสามเขาคุมเชียร์หมด พี่หมีบอกว่าพี่ดิษอยากมาอะ ไม่เป็นวากแล้ว บอกว่าจะมาช่วยนักกีฬา ”
“ อะไรวะ ฮุ้วว ”
“ ฮุ้ว ทำห่าอะไร ไปตั้งแถวตรงนู้น ” ไอวากนรกมึงจะโหดไปไหน รู้สึกว่ากูจะเจอมึงแทบทุกที่แล้วนะ
“ ไม่ตรงๆ จะเดาะกันไปไหนวะ แบบนี้เวลาส่งให้กันไม่วิ่งล้มหัวฟาดตายห่าหมดเหรอ ” ดูมันๆ
“ เล่นลิงชิงบอลไป ไรวะ ไม่ได้เรื่องเลย ” เอะอะไล่เป็นลิง ไอบ้า
“ นี่ๆ จัดทีมสู้กันก่อนไม่ดีกว่าหรอแก ” พี่คนนึง น่าจะเป็นเพื่อนไอวากนรก พูดเข้าท่า
“ เออ พวกมึงมาเจอกูเลยดีกว่า มึงก็มาด้วย ต่อให้กูสามคนพอ ปีหนึ่งหกคนผลัดกันลงได้ ” โห ดูถูกมากไปแล้ว ผมกับเพื่อนๆรีบมาปรึกษากันว่าใครจะตบใครจะบล็อก ใครจะกัน พอเรียบร้อยก็เดินไปที่สนาม
เล่นไปได้ไม่นาน ยอมรับเลยครับ พวกมันเก่งจริงๆ รู้จังหวะกันไปหมด พวกผมสู้ไม่ได้จริงๆ
“ มึงจะหาเรื่องกูเหรอไอคิม ”
“ ไร ใครทำไร ” โชคดีที่ผมวิ่งบ่อย พวกเพื่อนๆหอบกินหันหมด มีแค่ผมกับไอวากนรกที่ยังเหลือแรงมายืนเถียงกัน
“ มึงตบมาแต่ทางกู บางลูกถ้ามึงตบไปทางอื่น มึงก็ได้แต้ม ” ก็จริงแหละ กูหมั่นไส้มึงอะ
“ นั้นดิ แฮ่กๆๆ ตบใส่พี่ดิษทำไมวะ ” ไอวาฬ มึงแปรพักตร์ได้ไง
“ แรงเยอะด้วยคิมอะ ดีนะอีดิษถึกกว่าแก ” รุมสวดกูหมดเลย ไรเนี่ย
“ วิ่งรอบสนามแข่งกันมา แพ้ถอดเสื้อ ” อะไรของมันอีกเนี่ย
“ ทำไมต้องถอดเสื้อล่ะ ทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอ ”
“ ถามแบบนี้แสดงว่ายอมแพ้กูดิ ฮ่าๆ ” หลอกด่ากูอีก
“ ไม่เอาละ วันนี้กูเหนื่อย จะรีบกลับหอ ” ไม่รู้ผมคิดมากไปเองไหมนะ แต่ผมเห็นเหมือนไอดิษมันเสียดาย เป็นไรมากไหม ผมเดินดุ่ยๆออกมา พวกนั้นคงคิดว่าผมไม่พอใจ แต่จริงๆแล้วเหนื่อยมาก
“ คิมๆ ” ใครเรียกอีกเนี่ย
“ อ้าว พี่นาก ไมใส่เครื่องแบบอีกแล้วล่ะ ” เจอกันอีกแล้วครับ ผมว่าเหมือนมาดักรอมากกว่านะ
“ ไปนั่งเล่นชมรมปะ ”
“ ผมเหงื่อออกมาก เดี๋ยวเครื่องแบบพี่เปียก ผมหมายถึงเสื้อวินอะ ”
“ มาเถอะๆ ” ไม่เกรงใจละงั้น ฮ่าๆ ที่ผมนั่งมาด้วยเพราะคิดว่าพี่เขาคงพามาดูไอที่จะทาสีอะครับ พี่นกขับพอมาที่ชมรมหัตถกรรม อยู่ไม่ไกลจากคณะศิลป์มากครับ
“ ชมรมใหญ่เหมือนกันนะ ”
“ ใช้ร่วมกับชุมนุมของคณะศิลป์ด้วยน่ะ นั่งเล่นข้างในไหม ” ผมเดินตามไป ข้างในไม่มีคนแล้ว
“ พี่ ทำไมถึงมาขับวินล่ะ ” พอเข้ามาด้านใน ผมเริ่มถามทันที อยากรู้มานานละ
“ จริงๆวินนั้นเป็นของพ่อพี่น่ะ คือ ” อ้าว มีลับลมคมใน
“ มีไรพี่ ”
“ พี่ชอบ ไงดีล่ะ คือพี่ชอบ … ” ชอบไรเล่า
“ อ้าวพี่นาก ดีคร้าบ ... เฮ้ย ไอเดือน ”
“ หืม มึง ... มึงมาได้ไงอะ ” ไอคนที่เป็นเดือนของคณะศิลป์ครับ วิ่งพรวดๆเข้ามา และอีกคนที่เดินเข้ามาทำเอาผมต้องผงะ
“ มึงด้วย มาได้ยังไง ”
-
คิมโชคดีจังมีแต่คนมาชอบมาใกล้ชิด
-
เฮ้อ อะไรก็ไม่เคลียร์สักอย่าง นี่ยังมีพี่นากเข้ามาอีก
มันจะอิรุงตุงนังกันไปแล้วนะ...กว่าว้ากข้าวกล้องกับคิมจะรักกัน ไม่สิ แค่ทั้งสองจะพูดดีกัน
คงต้องใช้เวลาเป็นปีแหงๆ...
:o11:
-
วุ่นวาย เริ่มไม่สนุก
-
พี่ว๊ากนี่ตามติดน้องไม่เลิกเลย
กันท่าชาวบ้านอะดิ
-
มาอีกรายละ คิม นี่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันนะเนี่ย
-
ชอบอ่า อ่านวันเดียวรวดเรย
เป็นกำลังใจให้ไรทเตอร์ค่ะ
แต่อยากให้พี่ดิษ แสดงอะไรมากกว่านั้นหน่อยอ่า ที่บ่งบอกว่าชอบคิมแล้วอ่ะ
แล้วยังมีโพล่มาอีกคน เฮ้อ!! เหนื่อยแทน
-
ดันไว้ก่อน
ขอบอกว่าสนุกมากๆ คับ
ลงบ่อยๆ นะคับ เป็นกำลังใจ
-
:call: ให้ไรเตอร์อัพบ่อยๆ
-
:L1:
-
มอ.ที่นี่ ดูเกย์จะดาดดื่นนะท่าทาง จ้องจะงาบกันจั้งกะคิมนี่หน้าหวานไปป่าว
-
เริ่มงงครับ
-
ตัวละครเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆครับ ชักจำcharacter ไม่แม่นแล้วครับ
-
ทำไมคนเข้ามาหาคิมเยอะจัง
คนเก่าๆยังไม่กระจ่างเลย
อิรุงตุงนังไปหมด
-
ทำไมคนเข้ามาหาคิมเยอะจัง
คนเก่าๆยังไม่กระจ่างเลย
อิรุงตุงนังไปหมด
ใช่ๆ กำลังคิดอยู่ว่าจะอิจฉาคิมดีหรือเปล่า
-
:z2: :z2:
ดัน ดัน ให้คิมมาต่อตอนต่อไป
-
:เฮ้อ: ยังมีชีวิตอยู่ๆ :m15:
เพิ่งเคยถูกตัดขาดจากโลกภายนอกครั้งแรกในชีวิต โดนตัดไฟด้วยอะ น้ำท่วมคลองหน้าบ้าน ถนนทรุดต่อหน้าต่อตา
เน็ตไม่ต้องพูดถึง เสียตั้งแต่สองวันแรก แฮ่ๆๆ ตอนนี้กลับมาเรียนแล้ว เลยมีเน็ตต่อเล่น วันนี้ถ้าอารมณ์ดีๆจะกลับมาต่อให้นะครับ
ไม่ทันบอกกล่าวเพราะกะไว้ว่า กลับถึงบ้าน (2 อาทิตย์ที่แล้ว) จะมาต่อให้ แต่ดันเจอน้ำท่วมซะก่อน ขอโทษทุกคนที่ติดตามด้วยนะครับ
-
รับทราบครับ
+1 เป็นกำลังใจให้นะ :L2:
-
รับทราบนะบัดนาว เราจะรอ
-
รับทราบจร้า
-
:L1:
-
รับแซ่บค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
จะรอตอนต่อไปนะคะ
สู้ๆ :L2: :L2:
-
รออยู่นะคร๊าบ
-
บอกแล้วก็ไม่มาต่ออะนะ นิสัยแย่ๆ :เฮ้อ: พอดีทะเลาะกับไอตัวป่วนบางตัวมา ไว้เล่าทีหลังดีกว่า
ผมเข้ามาอยู่ในห้องชมรมของพี่นากเพื่อดูจุดที่พี่เขาอยากให้ผมช่วยทาสี พี่นากทำท่าจะบอกอะไรบางอย่างกับผม แต่แล้วก็มีคนเข้ามาในชมรม คนหนึ่งคือเดือนของคณะศิลป์ ส่วนอีกคนคือไอวากนรก
“ โปรมาทำอะไรเหรอ ” พี่นากพูดกับคนที่ชื่อโปร หืม โปรเหรอ
“ ก็วิ่งตามพี่มา เห็นไอเดือนมันซ้อนรถพี่มา เลยมาดู ” จะมาดูไรกัน ฮุ้ว
“ บอกแล้วว่าคนเขาจะบอกรักกัน อย่าตามมาๆ ” ไอวากข้าวกล้องพูดจางงๆว่ะ
“ แล้วมีเรื่องอะไร ” พี่นากถามกลับไป
“ ไอเดือนมันต้องไปซ้อมเดินขบวนคณะเราพี่ แต่มันไม่ยอมไปซ้อมเลย ” มันแฉผมเป็นฉากๆเลยอะ
“ ปล่าวเว้ย กูซ้อมกีฬามา ” ผมรีบแก้ตัว
“ เหรอออ ” ไอวากข้าวกล้องมันลากเสียงกวนผม
“ งั้นก็รีบไปเหอะ วันหลังค่อยมาใหม่ ” พี่นากบอออกผมกับไอคนชื่อโปร
“ โปร มึงไปกันก่อน กูขออยู่นี่เดี๋ยว ” มึงคงจะไม่ต่อยพี่นากนะ เหอะๆๆ
“ เชๆ มาดิ ยืนห้อยทำไมล่ะ ” ปากดีว่ะ ว่าแต่สองคนนั้นจะคุยอะไรกัน
“ มึงหายไปไหนมาหลายวันวะ ”
“ ธุระของมึงเหรอ ” ผมสวนตอบมัน
“ แมวคิดถึงมึงอะ ”
“ ห๊ะ ว่าไงนะ ” แมวคนที่เป็นเดือนคณะศิลป์อะนะ
“ ว่าแล้ว พวกลามกแบบมึงต้องใช้สาวๆล่อ ”
“ กวนว่ะ ” มันกับผมก็ขำๆกัน คุยไปคุยมา มันก็คนสนุกๆดี ดูเผินๆแล้วเรียกว่าน่าคบก็คงจะได้
“ ออกจากรูแล้วเหรอ ” นี่แหละประโยคแรกที่ไอหน้าคุณหนู ประธานคณะศิลป์ ทักผม
“ ไหนจะให้ทำอะไร ” พยายามไม่ต่อล้อต่อเถียงครับ เดี๋ยวสาวๆที่นั่งอยู่หาว่าไร้มารยาท
“ เฮ้ยๆ มาวัดตัวไอเดือนเกษตรที ” ไม่นานก็มีใครไม่รู้วิ่งเข้ามาจับซ้ายจับขวา ลูบหน้าลูบหลัง ทำอย่างผมเป็นตัวทดลองอะไรให้พวกมัน
“ พวกเกษตรนี่มีหลุดมาปีละคนสองคนเนอะ ” พี่คนนึงพูดไป พลางหยิบหมวกอะไรไม่รู้มาใส่ให้ผม ทำเหมือนหุ่นในร้านตัดเสื้อเลย
“ หลุดนี่คนหรือควายวะ ” อ้าว ไอวากนรกมาละ ว่าแต่มึงมาทำไมเนี่ย
“ กว่าจะมานะมึง พักนี้ทำไมพี่ๆมึงไม่มาคณะกูเลย ” ไอหน้าคุณหนูพูดกับไอวาก ทำไมเหมือนสนิทกันมากๆ
“ งานที่คณะก็ยุ่งพี่ ไหนล่ะ ที่จะให้ผมออกแบบชุดให้ ” หน้าอย่างมึงนี่น่าไปทำอย่างอื่นนะ
“ ก็น้องมึงนั้นแหละ จัดการเลย ” หา
“ เดี๋ยวๆ ออกแบบอะไร ทำไมต้องออกแบบด้วย ” ผมถาม
“ … ” กูทำไรผิดอีกล่ะ เงียบหมดเลย
“ ไอโปร มึงไม่ได้บอกมันเหรอ ว่าต้องขึ้นไปรำไทยอะ ” ห๊า รำไทยอะไรวะ
“ ก็ ... บอกพี่ดิษแล้วอะ ” นั้นไง โยนบาปกันแล้ว
“ เฮ้ยๆ อย่าดิวะ ถ้ากูรู้ ยังไงก็ต้องบอกมัน เรื่องน่าอายแบบนี้ ยิ่งต้องบอก ”
“ ฮ่าๆๆ ” ขำกันใหญ่เลยนะพวกบ้า
“ ขำอะไรกัน มีเวลาไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ ” ผมพูดบ้าง
“ … เออว่ะ เอาไงดี ” ไอหน้าคุณหนูเพิ่งสำนึก
“ เรื่องรำมันรำเป็น บอกจังหวะ สอนท่าทางมันก็พอ ”
“ มึงรู้ได้ไงวะดิษ ” นั้นสิ มึงรู้ได้ไงว่ากูรำเป็น
“ รู้แล้วกัน ” ง่ายๆงี้เลยนะ
วันนั้นผมต้องซ้อมอยู่ในคณะศิลป์นานมากๆ มองดูเวลาอีกที เกือบสี่ทุ่มแล้ว คนในคณะนั้นยังอยู่กันแน่น ช่วยกันคนละไม้คนละมือ เห็นแล้วก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไม่เคยมาช่วยงาน
“ คิม ” ผมหันไปตามเสียงที่เรียก แมวนั้นเอง
“ ครับ ” เหอะๆ เจอคนสวยแล้วต่อมมารยาททำงาน
“ ... หายไปไหนมาเหรอ ”
“ คือ มีเรื่องนิดหน่อย แมวรำสวยมากเลยนะ ” เปลี่ยนเรื่องก่อนล่ะ
“ จริงเหรอ ” เขินซะงั้นครับ
“ คิมคงต้องให้แมวสอนบ้างแล้วล่ะ ”
“ คิมมมม !!! ” ใครมาขัดจังหวะวะ เซ็งเลย
“ มีไรอะ ” ยัยนัทคนเก่าคนเดิมครับ มาถึงมันตบไหล่ผมผัวะๆๆ
“ แฟนชั้นหายหัวไปไหน ” เจอแบบนี้แมวหงอยเลยครับ
“ จะรู้กับเธอไหมเนี่ย โทรหามันสิ ”
“ แกไปส่งชั้นทีดิ ”
“ ให้ผู้ชายไปส่งผู้หญิงที่หอเนี่ยนะ ”
“ เออ ” ไม่อายไม่กลัวอะไรเลย เฮ้อ บอกทีว่ายัยนี่เป็นดาวคณะผม
“ ไว้คุยกันต่อนะแมว บายๆ ” นัทลากผมออกมา แล้วก็ทำท่าไม่พอใจ
“ เจ้าชู้เลือกคนมั่งนะ ”
“ ไรอะ ใครเจ้าชู้อะไร ”
“ คนนั้นพี่นากของชั้นจองแล้ว อย่าแม้แต่จะคิด ” ไรเนี่ย พี่นากเห็นนิ่งๆ จะกินเด็กซะละ
“ เออ ไม่ยุ่งหรอก ไหนว่าจะให้ไปส่งไม่ใช่เหรอ ” นัทมันยิ้มกวนๆแล้ววิ่งกระโปรงเปิดหนีไปเลย
“ มึงจะไปไหน ” เสียงนี้ แทบไม่ต้องหันไปมอง
“ เรื่องของกู ”
“ เลิกทำตัวแบบนี้ซักทีได้ปะ ” ไอวากข้าวกล้องค่อยๆเดินมายืนตรงหน้าผม
“ ทำตัวแบบนี้อะแบบไหน ”
“ ก็ร่านไม่เลือกเพศแบบนี้ไง !!! ” คำนี้แรงไปครับ ผมของขึ้นเลย
“ ร่านส้นต... อะไร โกรธใครก็อย่าเอามาลงกับกู ”
“ ถ้าจะโกรธ ก็โกรธคนโง่อย่างมึงนั้นแหละ ”
“ มึงว่าใครห๊ะ ... ” ผมผลักอกไอวากนรกไปทีนึง แต่มันไม่สะเทือนเลยครับ
“ ช้ากว่านี้ มึงต้องไปจากกูแน่ ” อ้าว พูดแมวๆไรอีก
“ ไอดิษ !!! ” ไอวากนรกมันกระชากผมเข้าไปหาตัวมัน แล้วจูบปากผมเต็มๆ ผมทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ ผมรีบผลักมันออก แล้วสวนหมัดใส่มัน
“ ไอเลว ! มึงคิดจะทำห่าอะไรวะ ” มันลูบแก้มข้างที่ผมต่อย แล้วแสยะยิ้มแบบมารร้ายออกมา
“ โอ้ยยยยย !!! ” มันร้องลั่น แล้วก็ฟุบหน้าลงไปนอนกับพื้น และขณะที่ผมกำลังงงว่ามันร้องทำไม
“ เฮ้ย ไอดิษ ” พวกคณะศิลป์วิ่งเข้ามาดูมันเต็มไปหมด ... ไอเลว กูเข้าใจแล้ว
“ มึงต่อยพ่อมึงทำไมวะ ” ไอหน้าคุณหนูถามผม
“ นั้นดิ มึงมีเรื่องอะไรกันน่ะ ” ไอโปรหน้าโง่ถามมาอีก ผมมึนไปหมดเลยครับ ตอนนี้พวกที่ทำงานเริ่มออกมาดูกันมากขึ้น
“ กูเพิ่งเข้าใจว่า ลูกกูชอบผู้ชาย ”
“ ไอดิษ ... มึงว่าอะไรนะ ”
“ กูแค่จะเตือนมัน ไม่นึกว่ามันจะทำขนาดนี้ ” กระจ่างเลยครับ นี่มันกะให้ผมเสีย แต่ผมว่าแบบนี้มากไปหน่อยนะ
“ ไอโปรดูไอดิษ ... มากับกูหน่อย ” มันจะจูงมือผม แต่ผมสะบัดออก
“ พวกมึงอยากจะเชื่อมันก็ตามใจ ” ผมวิ่งหนีออกมา น้ำตาของผมซึมออกมา ผมเริ่มไม่เข้าใจท่าทีของไอวากคนนี้เสียแล้ว ครั้งนึงผมเคยคิดว่ามันจะเป็นเพื่อนที่ดีของผม
“ เมื่อคืนมึงต่อยพี่ดิษเหรอ ” ไอเรเริ่มเลย พวกผมนั่งกินข้าวที่โรงอาหารกันครับ เมื่อคืนผมขอนอนกับไอโต้ง เพราะไม่อยากเจอพี่โจ ถ้าพี่โจกลับมานอนหอ คงจะถามเรื่องผมกับไอวากนั้นแน่ๆ
“ ห๊ะ ... ” พวกที่นั่งๆอยู่หูตั้ง หางกระดิกกันหมด
“ ข่าวไวดีนี่ ใครเห่าให้ฟัง ”
“ เค้าก็เห่ากันทั้งคณะแล้วล่ะ กูว่ามึงไปขอโทษพี่เขาดีกว่า มึงสายเดียวกันนะ อย่า ... ”
“ กูไม่แ-ก ละ ” ผมวางช้อนวางซ้อม แล้วเดินหนีออกมาจากกลุ่มเพื่อน ครั้งนี้ผมรู้สึกเครียดขึ้นมาจริงๆ
“ คิมๆ ” พี่ปีสอง พี่โบ้ พี่ฟาง โบกมือเรียก แต่ผมเลือกเดินหนีอีกครั้ง
เช้าวันนั้น ผมหนีไปนั่งหลบๆที่มุมห้องบรรยาย ไม่มีสมาธิฟังอะไรเลย คิดไม่ออกแม้กระทั่งว่าต้องทำอะไรต่อ
“ คิม ”
“ อ้าว วาฬ จอย ว่าไง ” ไอวาฬเดินมาคู่กับจอย มองดูคู่นี้ทีไรสงสารพวกมัน จอยคงยังไม่รู้สินะว่าไอวาฬมันเป็นอะไร
“ จอย วาฬขอคุยกับคิมสองคนได้ปะ ” จอยยิ้มๆ ตบไหล่ผมแล้วก็เดินแยกไป
“ ถ้าจะคุยเรื่องต่อย กูไม่คุยนะ ”
“ ปล่าว แค่จะมาถามว่าวันนี้จะไปซ้อมไหม ” เล่นกูหน้าแหกเลยนะ
“ ให้กูไปเจอกับไอวากนรกนั้น กูไม่ไปหรอก ”
“ คิม ถ้าแกทำแบบนี้ แกจะแพ้นะ ”
“ มึงพูดอะไรของมึง ”
“ ไม่ว่าความจริงเป็นยังไง กูว่าพี่ดิษคงต้องการอะไรจากมึง ถ้ามึงทำตัวหดหู่ หลบหน้าหลบตา อาจจะเป็นสิ่งที่พี่เขาอยากเห็นก็ได้ ” มันพูดทำเอาผมได้คิด
“ แล้วมันต้องการอะไร ”
“ มึงหาเอาเองเถอะ กูไม่ได้มีหน้าที่บอก ” เออดี ทำตัวลึกลับกันให้หมดคณะไปเลย ไอพวกบ้า
-
ไอ้เหี้ยดิษมันต้องการอะไร รักชอบเขา หรือว่าเกลียดเขากันแน่ เอาให้แน่สิไอ้ควายลีลาอยู่ได้สัด
-
ทำไปเพื่ออะไรกันแน่
เล่นแบบนี้แรงมากนะ ไม่ใช่จะมาแก้ข่าวกันได้ง่ายๆ
-
พี่ดิษแรงอะ
-
วู้วๆๆๆ กลับมาต่อแล้ววุ้ย
แล้วนี่ที่บ้านเป็นไงบ้างท่านคิม
เสียหายไปเยอะเปล่านี่
-
ค้างนะ
-
อิวากข้าวกล้องนี่มันเล่นแรงนะ ทอแหลจิงๆ
อย่าค้างนานอีกนะคะ มาต่อไวไว :L2:
-
สั้นๆก็ทำให้เครียดต่อได้ตอนนี่ มันทำลายกันแบบหมาๆมาก ไม่น่าเชื่อทำได้งัย เหตุผลคือรัย มึน มึน :13223: :13223: :13223: ขอคลายเครียดทีเหอะไอ้พ่อนรก ตามด้วย :z4: :z4: :z4: :z4:
-
มาต่ออีกนะคับ
-
พี่ดิษเลวว่ะ ปลดออกดีมั้ยเนี่ย เฮ้อ
-
ไหงมันทำตัวแบบนี้ละ
-
:-[ หุหุหุ เริ่มเห็นความเลวร้ายของไอวากนรกแล้วสิ นี่เพิ่งเริ่มหรอกนะ ยังมีอีกมากมาย ลุ้นกันต่อไป
วู้วๆๆๆ กลับมาต่อแล้ววุ้ย
แล้วนี่ที่บ้านเป็นไงบ้างท่านคิม
เสียหายไปเยอะเปล่านี่
เสียไปเยอะมากๆ พวกของต่างๆไม่สนใจหรอก แต่น้ำเน่านี่ดิ สุดยอด ดินเสียไปมากกำลังตกลงกับพ่อไอข้าวกล้องอยู่ว่าจะช่วยกันปรับปรุงยังไง
ขอบคุณที่เป็นห่วงเน้อ
มาต่อตอนต่อไปกันเหอะ :call:
สุดท้าย วันนั้นผมก็ยอมมาซ้อมที่หลังมอ พี่ๆเพื่อนๆ ก็ยังทักทายกันเหมือนเดิม เออ แปลกดี ผมต่อยวากคณะ ทำไมไม่มีใครทำท่ารังเกียจผม
“ ก่อนจะซ้อมหรือทำอะไร ไปวิ่งวอร์มกันก่อนไป ” พี่ที่มาคุมซ้อมบอกพวกผม จริงๆแล้วผมไม่น่าต้องมองหาไอคนนั้น แต่ไม่รู้ทำไมถึงอยากมองหาก็ไม่รู้
“ มองหาใคร ” ไอวาฬนี่ท่าทางจะรู้ดี
“ มึงก็รู้ ถามทำไม ”
“ เค้าทำขนาดนี้ ไม่โกรธเหรอ ”
“ ไม่โกรธมัน จะโกรธมึงอะ มีอะไรก็บอกกูมาดิ ” ไอวาฬวิ่งนำไปไม่ยอมพูดอะไรเหมือนเดิม วันนี้ก็ซ้อมกันตามปกติ เพื่อนๆหลายคนเริ่มตี ตบ บล็อคคล่องขึ้นมาก
“ ท่านประธานหมี ดีครับ ” พี่หมียกมือทักทายพวกที่ทัก พอพี่เขาเห็นหน้าผมก็ดิ่งตรงมา
“ ไอดิษไปไหน ”
“ จะรู้ไหมพี่ ”
“ โดดคุมเชียร์ไปหาสาวอีกแล้วกูว่า ” ไหนว่ามันถอนตัวจากคุมเชียร์มาคุมกีฬาไง
“ มันคุมกีฬาไม่ใช่เหรอพี่ ”
“ มันออกแล้ว มันจะกลับไปคุมเชียร์ ” อะไรนะ
“ สรุปไปตีปากกันเล่นทำไม แล้วตีนอกคณะด้วย ”
“ พี่ไม่อยากฟังหรอก ฟังไปพี่ก็ไม่เชื่อ ” ผมแอบท้อนิดๆ ก็เขาเพื่อนกันอะ
“ ใครว่า ไอดิษก็เคยมีเรื่องกับไอโจ ... เรื่องเดียวกับที่มึงโดนนี่แหละ ” นิ่งเลยผม มิน่าล่ะ พักนี้พี่โจถึงไม่ค่อยเข้าหาไอนั้น และคนในคณะก็ไม่ค่อยซักไซ้ผม
“ ทำอย่างพวกขาดความอบอุ่น ” ผมด่าเพื่อนพี่หมี
“ มันก็ขาดความอบอุ่นจริงๆนั้นแหละ ... ไอโจนี่หว่า ” ผมหันไปตามนิ้วของพี่หมี พี่โจจริงๆด้วยครับ
“ พี่โจสวัสดีครับ ” ผมรีบวิ่งไปทักทาย ไม่เจอกันนานพอสมควร
“ ดีน้อง พี่หมีดีพี่ ”
“ เออ มึงมาทำไมวะ ไม่ไปอยู่ทำพาเหรด ทำอุปกรณ์ ”
“ ผมมาหาพี่ดิษ ” เออ สงสัยกูจะมีแนวร่วมละ ฮี่ๆๆ
“ มันบอกที่ลานว่าจะมาซ้อมกีฬา กูมาตามยังไม่เห็นมันเลย ”
“ เพื่อนพี่ชักจะทำเกินไปแล้วนะ พาลคนอื่นแบบนี้ มันจะเกินไปนะพี่ ” พี่โจเริ่มออกท่าทางนักเลง เท่ดีว่ะ
“ เออน่า ยังไงก็พี่มึง ไว้เจอตัวมันก่อนแล้วกัน กูไปละ ” พี่หมีลากลับไป
“ พี่โจ ” ผมกะจะถามเรื่องที่พี่หมีเล่า แต่พี่โจชูมือประมาณว่าอย่าเพิ่งถาม
“ กลับหอก่อน พี่จะเล่าให้ฟัง ” แล้วก็ไปอีกคน
“ คิม มาตบแข่งกันมะ ” ไอวาฬชวนผมเล่นวอลเลย์ต่อ ผมก็เล่นกับมันครับ เสร็จเรียบร้อยผมก็แยกย้ายกัน
ผมรีบซื้อข้าวกล่องแล้วดิ่งตรงกลับหอทันที อยากรู้เรื่องระหว่างไอวากนรกกับพี่โจเร็วๆ พอถึงบันไดก็เจอกับไอโต้งครับ
“ คิม ”
“ ไอโต้ง มึงดูแลนัทเมียมึงมั่งนะ ”
“ อืม มึงเป็นไงบ้าง ” อ้าว ไมมึงนุ่มนวลจังวันนี้ เมื่อวานนอนด้วยกันยังไม่เศร้าขนาดนี้
“ สบายดี มึงแหละเป็นไร ทำตัวห่อเหี่ยว ”
“ ไม่มีอะไรหรอก กูไปนะ ”
“ มึงจะไปไหน ” ผมถามมันอีก
“ ไปคณะ อุปกรณ์ยังไม่เสร็จเลย ”
“ โอเคๆ ” ผมแยกกับมัน แล้วก็รีบโทรหายัยนัท ให้มันไปเจอกันที่คณะ มีปัญหาอะไรกันจะได้ไปจัดการที่นั่น แล้วผมก็ไปที่ห้องต่อ
“ ว่าไงคิม ”
“ โห ทำไมมากันเยอะจังล่ะพี่ ” ในห้องของผมมีพี่โจ พี่โบ้ พี่ฟาง พี่ตวง มากันครบทีมเลย
“ มานั่งๆ ” พี่โบ้ชวนผมนั่ง
“ ตกลงมันอะไรพี่ ”
“ มึงแย่งจีบหญิงกับพี่ดิษเหรอ ” งงเลยผม ถามอะไรเนี่ย
“ ปล่าวพี่ ไม่ได้จีบใครเลย ”
“ แปลกว่ะ ” พี่ฟางอุทาน
“ ตอนไอโจมีเรื่องกับพี่ดิษ มันเรื่องแย่งกับจีบหญิงไม่ใช่เหรอวะ ” พี่โบ้ถามพี่ฟาง
“ งั้นมีไรกันวะ ”
“ พวกมึงเมื่อไรจะไปนอนเนี่ย กูง่วง ” จู่ๆพี่โจก็ไล่เพื่อนๆกลับครับ พวกพี่ๆก็ว่าง่าย กลับกันไปหมดเลย
“ คิม พี่ได้ยินมาว่า พี่ดิษหาว่าพี่ทำอะไรไม่ดีกับคิมเหรอ ”
“ เอ่อ ... ก็พูดอยู่ ”
“ มั่นใจได้เลย พี่ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก พี่ไม่ชอบฝืนใจใคร ” ฟังแล้วทะแม่งๆว่ะ
“ ใจเย็นๆหน่อยแล้วกัน ในคณะคนรักพี่ดิษเยอะ ตอนพี่ทะเลาะกับเขา พี่แทบไม่มีคนคบ โดนหาว่ารวยแล้วหยิ่ง คบใครเป็นแฟนก็คบได้ไม่นาน เพราะโดนหาว่าพี่คบสาวๆบังหน้า ”
“ ทำไมมันเลวแบบนี้ล่ะ ”
“ ถ้าเขาต้องการอะไรซักอย่าง เขาคงต้องการคิม ”
“ ห๊ะ ต้องการอะไรพี่ ” ฟังแล้วเสียวนะ
“ อย่าคิดเรื่องเพศนะ อาจจะเพราะเขาต้องการสนิทกับคิม ลองไปคุยกันดีๆสิ ” ยังจะพ่อพระอีกพี่ชายผม
“ คุยดีๆอะไรล่ะ ดูมันทำกับผมดิ กะให้ผู้หญิงหนีผมหมดมอ ”
“ ต่อไปคิมกับเพื่อนๆ ลองไปไหนมาไหนกับพวกพี่สิ พี่อยากพิสูจน์อะไรนิดๆหน่อยๆ ”
“ อะไรเนี่ย ไอวาฬก็พูดจางงๆทีนึงละ ” ผมว่าไปๆมาๆเหมือนอยู่ท่ามกลางสงครามประสาท ประสาทผมจะเสียแล้วเนี่ย
“ พอละ คุยเรื่องเรียนบ้าง หนังสือ ... ” ผมนั่งคุยเรื่องเรียนกันต่อพักนึงก็เข้านอน
“ มันอะไรกันวะ ” เช้าวันรุ่งขึ้น ที่โรงอาหาร ไอโต้งเลิกกับยัยนัทโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ มึงเลิกกันได้ไง เห็นดีๆกันอยู่ ” ไอโต้งนั่งน้ำตาไหลแทบจะตลอดเวลา
“ วันนี้มีเรียนไรบ้างวะ มีควิซไหม ” ผมถามเพื่อนๆ พวกมันส่ายหน้า
“ มึงไม่ต้องเรียนหรอก วันนี้ไปนั่งเล่นกับกูที่หอ ” ผมว่าถ้ามันไปนั่งเรียน อาจารย์อาจจะตกใจ นึกว่านักศึกษาซึ้งในบทเรียน เหอะๆ
“ กูไปด้วยดิวะ ไปกันแค่สองคนได้ไง เพื่อนมึงทั้งนั้น ” ไอเรออกตัว กูว่ามึงอยากโดดมากกว่านะ
“ ฮึก ... พวกมึงอย่าใส่ใจเลย ไปเรียนกันเหอะ ”
“ พอๆกินข้าวเสร็จกลับหอ ” ไอหนิงประธานรุ่นชวนโดด หุหุ นี่ถ้าบอกในคณะ คงจะมากันหมดคณะแหละ
“ กูว่าเป็นเพราะกูโต้ง กูขอโทษ ” พอกลับมาที่หอ ผมขอโทษมัน เพราะเมื่อคืนผมเป็นคนบอกนัทว่าไอโต้งจะไปไหน
“ ไม่หรอก คนจะต้องเลิกกัน ไม่มีใครเป็นต้นเหตุหรอก ”
“ แล้วมันมีเรื่องอะไรวะ ” ไอเรท่าทางร้อนใจกว่าคนที่โดนบอกเลิกอีก
“ กูไม่รู้ ”
“ เฮ้ย กูต้องไปส่งรายงานแล็บว่ะ อาทิตย์ก่อนลืมส่ง ” ผมเพิ่งนึกเรื่องงานออก อาจารย์ให้ส่งก่อนเรียนคาบต่อไป
“ รีบไปส่งดิ มานั่งโง่อะไรอยู่นี่ ” ดูเพื่อนเรมันว่าผมดิ
“ เดี๋ยวกูกลับมานะเว้ย ” ผมรีบกลับไปบนห้อง หางานที่ต้องส่งแล้วรีบออกจากหอ
“ เธอนี่นะ ” อาจารย์บ่นผมอุบเลย
“ คือ ผมทำงานให้คณะน่ะครับ เป็นนักกีฬาให้ด้วย ขอโทษจริงๆนะครับ ” แหลเท่าที่แหลได้ล่ะครับ
“ แหมๆ จะให้เชื่อพวกเธอเนี่ยนะ สมัยก่อนพวกพี่ๆเธอก็ทำแบบนี้แหละ ” รู้ทันเกษตรอีก ท่าจะแย่ละ
“ ให้ผมช่วยงานก็ได้นะครับ นะครับๆ ”
“ ฮ่ะๆ อ้อนเก่งซะด้วย ... ถือว่ามาเรียนสม่ำเสมอ ไม่แซว ไม่ล้ออาจารย์ เอารายงานมา ” ใจดีกว่าที่คาดแฮะ
“ ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวนะครับ ”
“ จะไปหนาย ” เอาละกู
“ ครูกำลังทำ ... ” อาจารย์เขาบอกประมาณจะเลื่อนขั้นอะไรทำนองนี้อะครับ ผมไม่เข้าใจหรอก
“ รายงานนี้ยี่สิบคะแนน เธอส่งช้าน่าจะโดนตัดแต้ม ครูอยากให้มาช่วยแยกเอกสารหน่อย ” ก็แค่แยกเอกสาร จะมีไรยุ่งยาก
“ มา ตามมา ” ผมเดินตามไปติดๆ อาจารย์ให้เข้ามาที่ห้องพัก พอเห็นกองเอกสารแค่นั้นแหละ แทบเป็นลม มันจะสูงอะไรขนาดนั้น เป็นเมตรๆสามสี่กองอะครับ
“ โห จารย์ ผมแยกคนเดียวได้เข้าไอซียูแน่ ”
“ ใครว่าคนเดียว มีรุ่นพี่เธอมาช่วยอีกคน เดี๋ยวคงมา ... ว่าไงจะทำไหม ” อย่างกับปฏิเสธได้แหละ คะแนนยิ่งไม่ดีอยู่ โดนตัดแต้มรายงานเดี๋ยวก็ได้ฉลองเอฟดิ
“ ครับ อาจารย์อธิบายหน่อยครับว่าต้องแยกยังไง ”
“ หืม เธอไม่มีเรียนเหรอ … ท่าทางโดดสิ ” รู้เยอะนะเนี่ย
“ เธอก็มองดูมุมกระดาษ ในนี้จะมีเนื้อหาที่สัมพันธ์กันสามหัวข้อ แยกเป็นกองๆ ... ” พออธิบายจบก็เดินไปหยิบกล่องไม้ใหญ่สามกล่องมาให้ผม ผมเริ่มแยกทันที
“ หึ มึงมาทำอะไรในนี้ ” ผมหันไปตามเสียง ... ไอวากนรก
“ มาทำเอี้ยไร ” ผมทักมันบ้าง
“ กูมาแยกงานให้อาจารย์ ” โลกจะกลมมหากลมอะไรขนาดนี้ ไปไหนไม่พ้นไอเวรนี่ซักที
ผมแยกงานของใครของมัน ไม่มีใครคุยอะไร จนโทรศัพท์ของมันดังขึ้น
“ จ้า ... ฮะๆ ไว้งานเสร็จแล้วเจอกันนะ คร้าบ จ้ะ ” ผมเหลือบไปมองมัน แม่งคุยเสียงอ่อนเสียงหวาน น่าเตะจริงๆ
“ อิจฉาเหรอ หรือหึงกู ”
“ หึงทำห่าไร กูไม่ใช่ตุ๊ดแบบมึง ” ผมกวนมันบ้าง
“ เห็นทำตาขวางๆ ” แล้วมันก็เงียบต่อไป สักพักมันก็หยิบโทรศัพท์มาคุยอีก เป็นแบบนี้เรื่อยๆ มันก็ดัดเสียงอ่อนเสียงหวาน บางทีก็เปิดลำโพง ที่สำคัญผู้หญิงที่มันคุย ไม่ซ้ำกันซักคน
“ กูไม่มีสมาธิทำงาน มึงไปคุยไกลๆได้ปะ ”
“ ครับ ... พักเที่ยงแล้ว ไม่ทานข้าวหรอครับ ” แม่งไม่ฟังกูเลย หมั่นไส้ โทรหาไอเรดีกว่า
“ โหล ไอเรเหรอวะ ทำห่าไรอยู่ ” มันเริ่มเหลือบมามองผมบ้าง
“ อยู่กับไอโต้งนี่ไง มึงอยู่ไหนเนี่ย ”
“ กูงานเข้าว่ะ อาจารย์ใช้ทำงาน คงกลับเย็นๆนู้นแหละ มึงดูแลไอโต้งไปก่อนนะเว้ย ”
“ เออๆ ” ผมวางสายครับ ไอวากนรกจ้องตาผมอยู่เลย ... ทำไมตามันคมจังวะ ผมหลบสายตามันมาเรียงเอกสารต่อ
“ มึงวางแผนจับไอโต้งทำผัวใช่ไหม ”
“ อย่าปากหมา ขอร้อง ”
“ มันก็หล่อดี คนที่อกหัก จิตใจจะแปรปรวน มึงจัดการเลยสิ ” ทำไมมันนิสัยแย่ขนาดนี้เนี่ย มองผมเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง
“ กูยังเป็นคนอยู่ ไม่มีทางทำเรื่องเลวๆแบบที่มึงคิดหรอก ” มันแสยะยิ้มแบบวันนั้นอีกครั้ง ผมเสียวหลังวูบเลย
“ กูจะทำให้มึงรู้จักตัวเองดีกว่านี้ หึหึ ” มันพูดคำปริศนาใส่ผม ผมงงเลยครับ นี่มันคิดจะเล่นอะไรกับผมอีก ผมทนนั่งเรียงงานคู่กับมันจนเสร็จ อาจารย์ขอบอกขอบใจและบอกว่าจะเพิ่มคะแนนงานให้ ผมเดินดุ่ยๆออกมา ไม่อยากเจอหน้ามันอะครับ
“ เฮ้ย มึงทำอะไร ” มันผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วรวบมือผมสองข้างไว้แนบลำตัว ก่อนจะประกบจูบผมเหมือนวันนั้น คราวนี้มันใช้แรงกดผมไว้อยู่หมัด ผมขยับไม่ได้เลย
“ อื้อออ ... อืม ” ผมเบียดริมฝีปากกับมันอยู่นาน สุดท้ายมันก็ปล่อย ผมสวนหมัดใส่มัน แต่ไม่โดนครับ มันหลบและผลักผมกระแทกกำแพง ผมทรุดลงข้างๆ
“ อั่ก ... มึงจะเอาอะไรจากกู ”
“ เงยหน้ามองกูสิ ” มันเชยคางผมขึ้น ผมต้องหลีกหน้าหนีสามตาของมันอีก
“ วันที่มึงไม่มีใครสน มึงจะเข้าใจ ”
“ ... ” ความรู้สึกก่อนจะแยกจากกัน ผมรู้สึกว่ามันเอาริมฝีปากประทับลงที่แก้มของผม
“ ฮึก ... ไอเลว ฮือ ” ผมกอดเข่าร้องไห้ตรงนั้น ผมรู้สึกกดดันเหลือเกิน ระยะนี้มันพยายามทำอะไรกับผม เรื่องของผมกับมันคืออะไร แล้วมันต้องการอะไรจากผมกันแน่
-----------------------------------------------------------------
นิยามนิสัยมันมาเยอะๆ ไว้ไปนอนบ้านมันจะไปเล่าให้มันฟังว่า คนเขาเกลียดมันขนาดไหน ฮ่าๆๆ
ผมเห็นหลายๆเรื่องเขาแทรกตอนพิเศษในเนื้อเรื่อง ถ้าผมเอาเรื่องที่ประทับใจกับใครบางคนมาแทรกบ้างจะดีไหม ถามคนอ่านก่อน แต่มันอาจจะเหมือนกับเฉลยๆกลายๆเหมือนกันนะ ไงก็ตอบกันมาแล้วกัน ค่ำๆจะมาดู ไปนอนก่อนละครับ ตื่นเช้า :t3:
-
ยิ่งอ่านยิ่งงง
-
เรื่องนี้สนุกนะคะ อ่านแล้วชอบ
แต่มันมีปัญหาอยู่ตรงที่ว่า พออ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดอ่าค่ะ หงุดหงิดอะไรน่ะเหรอ ก็(อย่าโกรธนะคะ)คิมน่ะ ทำไมใจร้อนอย่างนี้คะ??? พี่ดิษเค้าคงทำทุกอย่างไปเพราะคิดอะไรกับคิมน่ะค่ะ แต่คิมนี่...ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย แอร๊ยยยยยส์
-
สันดานจริงแล้วทนคบมาได้งัย เหี้ยเข้าถึงสมองจริง แต่ล่ะอย่างที่พูดแต่ล่ะอย่างที่กระทำเหี้ยเรียกพ่อ มันมีเหตุผลรัยของมันว่ะ
-
อยากอ่านตอนพิเศษอะ :pig4:
-
มาแล้ว อ่านต่อ หนุกดี แต่อ่านแล้วมึนๆ ต้นสายปลายเหตุคืออะไรกันแน่ รอติดตาม :z3:
-
:L1:
-
เกิดอะไนขึ้นกับดิษคะ แลดูเปลี่ยนไปราวใช้พอนด์ เอ๊ะ :z6:
-
ยอมรับว่าอ่านแล้วงงครับ ไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้ว
-
ตอนหลังๆ ยิ่งอ่านยิ่งงง
-
ตัวละครเยอะไปนิสส
-
ตกลงไอวากข้าวกล้องจะเอายังไงนิ สิ่งที่มันทำเหมือนมันประชดไม่รู้ว่าจริงๆอยากได้อะไรกันแน่
ปอลอ..คิมสู้ๆคะ
ปอลออีกที...งงนิดหน่อย ตอนพิเศษจัดเต็มมาเลยค่ะ :L2:
-
เอาแบบไหนก็ได้ที่คิมเล่าแล้วสบายๆละกัน
ไม่จำเป็นต้องไปตามคนอื่นก็ได้ เล่าไปตามสไตล์คิมนั่นแหละดีแล้ว
ปล. ที่บ้านโดนเยอะขนาดนี้ แสดงว่าช่วงนี้อาจจะต้องไปๆกลับๆที่บ้านบ่อยๆเปล่าวะเนี่ยคิม
-
ตอนพิเศษเหรอจัดมาเลยก็ได้กำลังลุ้นได้ที่เชียว
:L1: :L1:
-
ลงได้ถามสะดวกไรเตอร์ :กอด1:
แต่ไม่เข้าใจดิษ งงงงงงงงงงง มาก
ขอ :z6: :z6: หน่อยเถอะ
ทำไมถึงทำแบบนี้ ตกลงพี่แก ดี หรือ เลว
แล้วสาเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้
-
มาต่อบ่อยๆ นะคับ
คิดถึง
-
งานวิจัยอย่างกับพายุ เหอะๆ คณบดียังคงความโหดได้เสมอต้นเสมอปลาย :m31:
หลายๆคนงงกับเรื่องต่างๆ คือเป็นความตั้งใจเล็กๆ อยากให้รู้สึกเหมือนตอนผมงงบ้าง :m20: มาต่อให้งงอีกหน่อยเนอะ เหอะๆๆ
ผมกลับหอ ตรงดิ่งเข้าห้อง กะไว้ว่าจะขอพักจิตใจซักหน่อย แต่เข้ามานั่งได้ไม่นาน ไอวาฬก็โทรตามให้ออกมาซ้อม ผมกลัวพวกมันสงสัย เลยออกมาทั้งๆที่วิญญาณยังไม่กลับร่างแบบนั้น
“ โว้ย ไอคิม มึงเล่นห่าอะไร ” มึงไม่มาเล่นเองล่ะ พวกปีสามเพื่อนๆไอเลว ไม่บ่นก็ด่าครับ
“ โทษครับ ” ผมก็ขอโทษพวกเขา วันนี้เล่นไม่ดีจริงๆแหละ
“ ... มึงเป็นไรป่ะ ไอคิม ”
“ ไรพี่ ” มาทำหน้าสงสัยอะไรกัน
“ มึงไม่ด่ากูกลับนี่ ใจคอไม่ดี ” เรียบร้อยก็ผิดอีกกู
“ อกหักปล่าววะ ” อ้าว ถามแบบนี้
“ จริงอะคิม ... ใครวะ ... บอกหน่อยๆๆ ” ผมก็บอกปัดไม่ตอบ เบื่อที่จะคุยเรื่องแบบนี้อะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“ อีกสองสามวันต้องลงแข่ง มาซ้อมแข่งพรุ่งนี้อีกวัน แล้วค่อยพัก ” พี่ที่คุมซ้อมบอกพวกผม ผมเลี่ยงๆหนีกลุ่มเพื่อน กะว่าจะไปหาอะไรกินก่อนกลับหอ แต่ระหว่างทางเจอกับยัยนัทซะก่อน
“ ตาแดงเลยนะ ” ผมทักก่อน ผมชวนยัยนัทมานั่งคุยกันแถวๆโรงอาหาร
“ โต้งเป็นไงบ้างเหรอ ” ผมล่ะยอมเลย บอกเลิกกัน แต่มานั่งถามว่าคนที่บอกเลิกเป็นไง
“ ถ้าโกรธกันด้วยเรื่องเล็กๆน่ะ ก็ไปคุยกันเถอะ ”
“ มันบอกยากว่ะคิม ” พูดไปพูดมา ดาวคณะเริ่มจะเปลี่ยนไป เหอะๆ
“ ไม่ต้องบอกกูก็ได้ ไปบอกไอโต้งมัน ”
“ ... ” ยัยนัทมองหน้าผม เหมือนสงสัยอะไรไม่รู้
“ เป็นไร ”
“ แกไม่รู้เหรอว่า ... พวกผู้ชายน่ะ ... แบบว่า ไปเที่ยว ... กันมา ” ถึงยัยนัทจะพูดติดๆขัดๆยังไงก็พอเข้าใจครับ ที่แท้ไปโกรธที่เขาเที่ยวผู้หญิงกัน ... เออ เป็นใครไม่โกรธวะ
“ น่าๆ ใจเย็นๆ พวกรุ่นพี่เค้าชวน มันเลยขัดไม่ได้มั้ง ”
“ พูดถึงพี่ เค้าเล่าว่าพี่รหัสแกนั้นแหละเป็นต้นคิด ” ผมเริ่มงงละครับ เหตุการณ์มันงงๆ ไอโต้งจะไปเที่ยวผู้หญิงได้ไง ในเมื่อผมไปนอนกับมันที่ห้อง พี่โจก็ทำงานในคณะ
“ ไปรู้มาจากไหน ”
“ พี่ดิษบอก ” ไอนรกนี่อีกแล้ว
“ กูว่าแปลกๆละ กูขอกลับหอก่อนนะเว้ย ” ยัยนัทพยักหน้าหงึกๆ ผมรีบคว้าถุงกับข้าวแล้วกลับหอทันที
“ ไอดิษ มึงเปิดประตู ” ทีแรกผมกลัวที่จะต้องเจอกับมันอีกครั้ง แต่ผมรู้สึกว่าเรื่องที่วุ่นๆในหมู่คนรู้จักของผม มันมีส่วนเกี่ยวข้อง
“ ไรวะ ”
“ ไอดิษล่ะ ” ไอรูมเมทของมัน เสนอหน้าออกมาต้อนรับ
“ ไม่อยู่ บอกจะไปปี้หญิง ” ผมต้องเดินกลับห้องแบบเซงๆ ไอเวรนี่ชั่วเข้าขั้นจริงๆ มาทำร้ายผม เสร็จแล้วก็ไปสนุกสนาน
“ อ้าวคิม ” พี่โจนั่งถอดเสื้อปั่นงานอยู่ในห้อง
“ พี่ ไปเที่ยวซ่องกันมาเหรอ ”
“ ห๊ะ ... ฮ่าๆ ไมพูดงั้นล่ะ ”
“ ไอดิษมันบอกคนอื่นว่างั้นอะ ไอโต้งเลิกกับแฟนมันเพราะเรื่องนี้ ” พี่โจคิดอยู่ครู่นึงก็ตอบ
“ ลามไปใหญ่แล้วมั้ง ” แต่ตอบแบบนี้ไม่ตอบก็ดีนะผมว่า
“ ไรพี่ ”
“ รู้ปล่าวว่าอีกสามสี่วันจะมีวันเลี้ยงน้อง ” เอ้า เลี้ยงไรอีก (คือปกติก็เลี้ยงเหล้าทุกวัน -*-)
“ ทำไมเหรอ ”
“ คิมไม่ต้องตกใจอะไรนะ ได้ของขวัญอะไรก็ไม่ต้องตกใจ หึหึหึ ” เลยงงกว่าเดิมอีกผม
“ เดี๋ยวๆมาพูดกันก่อน ” พี่ใจปัดแขนผม
“ งานเยอะๆ ยุ่งมากเดี๋ยวมีซ่อม ” เออ มีปัญหาขู่แต่จะซ่อมกู ฮุ้ว
คืนนั้นผมคุยเล่นกับพี่โจทั้งคืน เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ที่สำคัญผมลืมเรื่องที่ไอวากนรกนั้นทำไปเสียสนิท สองวันต่อมา ผมไปลงแข่งวอลเลย์ เกือบแพ้ครับ โชคดีที่กรรมการตาไม่ค่อยดี หลายๆลูกที่ไม่ควรได้แต้มก็ดันได้ ผมมีรายการต้องแข่งอีกครั้งอีก 1 สัปดาห์ ... และแล้ววันเลี้ยงน้องใหม่ก็มาถึง
“ ให้พี่รหัสน้องรหัส มาลงทะเบียนด้วยกันนะครับ ” พี่หมีต้องหัดทำหน้าที่พิธีกรครับ เพราะธรรมเนียมของเราคืองานที่มีเรื่องรุ่นมาเกี่ยวข้อง ประธานคณะเท่านั้นที่เป็นพิธีกร (แปลกเนอะ)
ในงานส่วนใหญ่จะมีแต่ปีสองและปีหนึ่งที่จะได้ทำกิจกรรม ส่วนชั้นปีอื่นได้แต่มานั่งเล่นให้กำลังใจ กิจกรรมก็มีเริ่มตั้งแต่เช้ามืดคือวิ่งรอบมหาวิทยาลัย จากนั้นก็เล่นกีฬาพื้นบ้านที่หลังมอ
“ เฮ้ย ไอโจ มึงจะกอดคอไอคิมทำไม เห็นแม่งตั้งแต่เช้าละ ” พี่โบ้โวยใส่พี่โจครับ ผมก็ไม่เข้าใจอะ คิดว่าสูงกว่านิดหน่อยแล้วกอดคอคนอื่นได้หรือไง
“ น้องกูอะ ... กูรักของกู ” ไอท่อนหลังนี่พูดดังมากกกก สาวๆส่งเสียงกันใหญ่
“ คณะนี้จะเหลือผู้ชายไว้ทำพันธุ์ไหมน้อ ” เสียงนี้ ... ไอวากนรกชัวเลย
“ เหลือดิพี่ แต่ทำได้เป็นครั้งคราว ใช่ไหมวะคิม ” พี่โจสวนตอบมันครับ ในคณะเริ่มเฮฮา คงคิดว่ามันสองคนเล่นๆกัน
“ หึ ” ไอวากนรกหลีกทางไปครับ แปลกดีว่ะ
“ พี่ไปหาไอฟางก่อนนะ ฟางโว้ย ! ” อ้าวเฮ้ย จะไปก็ไปเฉยเลย
“ ... ” ผมหันไปหาเพื่อนๆ พวกมันนั่งมองเหมือนหมาสงสัยอะ
“ มองทำห่าไร รู้อยู่ว่าหล่อ ” ไม่หลงตัวเองหรอกครับ แต่ขอหน่อยนึง
“ หล่อกูไม่ว่า แต่มึงจะเหยียบรองเท้ากูอีกนานไหม กูจะไปเยี่ยว ”
“ ฮ่าๆ ” ไอเรว่าผมครับ เหอะๆ วันนี้ผมรู้สึกดีมาก มองไปทางไหนทุกคนก็ยิ้มแย้ม กิจกรรมมันดีแบบนี้สินะ พอจบการแข่งกีฬา พี่ๆก็ให้พวกผมไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เพื่อร่วมกิจกรรมตอนค่ำต่อ
“ เอาล่ะครับ ช่วงต่อไปนี้ จะเป็นช่วงระทึกใจของน้องใหม่ ... ให้เวลาสองนาที ปีหนึ่งตามหาพี่ตัวเองให้เจอ ใครไม่เจอ ออกมาหน้าเวที ” ซวยล่ะกู ผมวิ่งหาพี่โจตาเหลือกเลย แต่หายังไงก็ไม่เจอครับ สรุปแล้วเหลือผมคนเดียว พี่โจ มึงนะมึง
“ อ้าว เดือนน้องใหม่ของเรา ตาถั่วว่ะครับ ” มีว่ะมีครับ มึงเอาไงเนี่ยพี่หมี เสียงหัวเราะนี่ไล่หลังผมเลย
“ ไหนบอกซิว่า พี่รหัสชื่ออะไร ”
“ ชื่อโจครับ ”
“ อ่อ คู่รักต่างวัยของเรานี่เองครับ ” เออ เอาให้กูหาเมียไม่ได้เลยก็ดีพี่ ไอข้างล่างก็หัวเราะกันเข้าไป
“ น้องคิม ... พี่มีอะไรจะบอกครับ พวกพี่จับไอโจมัดไว้เองครับ ฮ่าๆๆ ” โห ไรเนี่ย
“ คือปีสามและปีสี่เฝ้าดูกิจกรรมมาทั้งวัน เห็นว่าคู่ของทั้งสองคนสนิทกันดี เลยอยากให้มอบของขวัญบนเวทีครับ ” แล้วหลอกให้กูวิ่งซะเหนื่อยเลย พี่โจโดนพวกพี่ๆหิ้วขึ้นมา โดนมัดจริงๆด้วยครับ ฮ่าๆๆ
“ น้องโจ เชิญพูดอะไรสักเล็กน้อย และมอบของขวัญต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ เอาเชิญ ” ในวันนี้มีแต่พี่ๆน้องๆครับ อาจารย์ไม่ได้เข้ามาเกี่ยวข้อง บรรยากาศเลยผ่อนคลายมาก
“ ผมดีใจที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ และภูมิใจที่น้องคิมก็ได้มาเป็นส่วนหนึ่งเช่นกัน ... คิมหันหลัง ” ผมทำตามที่ว่าครับ
“ กรี๊ดดดดด ” เสียงกรี๊ด กับ เสียงโห่ เสียงเฮ ดังสลับกันไม่ขาดสาย ... พี่โจสวมสร้อยคอเงินให้ผม ที่สำคัญมีแหวนสวยมากๆแขวนมาพร้อมกับสร้อย
“ ขอบคุณครับ ” ผมตอบรับขอบคุณ พี่โจยิ้มหวานให้ผม กว่าเสียงเฮจะเงียบ ผมหน้าแดงไม่รู้ตัวเลยครับ พอลงจากเวทีได้ ... ผมเหมือนฝันไปยังไงไม่รู้
“ เฮ้ยคิมๆ ” ไอเรกับเพื่อนๆที่สนิทวิ่งกรูมาหาผม
“ เงินแท้ป่ะวะ ” มันจับสร้อยผมเล่น เหมือนกับผมเป็นหุ่น ... แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับไอนรกนั้นเข้าครับ ตาของมันน่ากลัวมาก ผมตกใจกลัวขึ้นมา
“ พี่โจซื้อให้มึงทำไมวะเนี่ย ” ไอหนิงประธานของพวกผมก็มั่วไปกับพวกนี้
“ ก็ให้น้องทั้งคน ให้มากกว่านี้ก็ให้ได้ ” พี่โจเดินมากอดคอผม ไอพวกนั้นก็ไม่ได้สงสัยอะไร ครั้งนี้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมามากๆเลยครับ ไอวากนรกมันยังคงมองผมไม่วางตา แต่ผมไม่กลัวมันอีกแล้ว
“ ... ” พี่โจตบไหล่ผม ผมมองไปที่พี่โจ ... พี่โจกับไอวากนรกกำลังปะทะสายตากันอยู่ครับ แล้วก็เหมือนตอนกลางวัน มันยอมหลบไป พอไอพวกเพื่อนๆไปสนุกกันที่อื่น พี่โจก็แยกออกไป ผมก็ตามเพื่อนๆไปแหละ พักนี้ไม่ค่อยอยากอยู่คนเดียว พี่รหัสกับน้องก็ให้ของขวัญกัน ประมาณว่าให้ผมกับพี่โจเป็นคู่แรก
“ นัท ... คืนดีกับโต้งนะ ”
“ เฮๆ !!! ” อีกมุม ไอโต้งก็ขอคืนดีกับยัยนัท นัทยอมแต่โดยดี วันนี้อะไรก็ดูดีไปหมดเลย ... ใครโทรศัพท์หากูเนี่ย
“ โหล ”
“ ถ้าไม่อยากให้ไอวาฬเดือดร้อนเหมือนไอโต้ง มึงรีบมาห้องน้ำข้างตึก ”
“ เฮ้ย โหล ”
-
นัดกันไปเจอที่ห้องน้ำข้างตึก :z1:
-
อย่างกับงานหมั้นเลย มีสักขีพยานเพียบ
-
เลวได้อีก ตูละเซ็งทุกวันนี้ยังคเลวคงเส้นคงวาป่าว
-
นัดไปทำอะไรข้างห้องน้ำตอนค่ำๆมืดๆเปลี่ยวๆอ่ะ รู้นะ :impress2:
-
ไอ้เหี้ยดิษมันต้องการอะไรว่ะ คนอื่นๆเขาเดือดร้อนกันไปทั่ว :m16:
-
ไอ้ดิษมันคิดมิดีมิร้ายแน่นอน ไปเสียตัวแหงๆ คิดดีๆนะคิม
-
งานเข้า??
-
ช่วงนี้สวมคราบคนเลวหรอพี่ดิษ :laugh: เอ๊ะ รึสวมตลอดเวลาล่ะนั่น
-
สงสัยพี่ดิษจะเข้าสู่ช่วงวัยทอง
:sad4: :sad4:
-
พระเอกเลวใช่มั้ยคะเนี่ยะ :z3:
อย่าเพิ่งยอมนะคิมนะ....ดัดนิัสัยเด็กเอาแต่ใจให้อยู่หมัดก่อน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
-
เอาพี่โจไปเป็นเพื่อนดิคับ,,,,อย่าไปคนเดียว
รอตอนต่อไปคับ
-
เข้ามารอคิม
-
:angry2: ปวดกบาลล วิจัยท่าจะรอดยาก :serius2:
พอๆ ต่อตอนต่อไปดีกว่า
“ มึงเป็นไรคิม ท่าทางเหมือนผีเข้า ” คงจะผีบ้าว่ะไอเร กูกำลังจะบ้าแล้วเนี่ย
“ กูปวดเยี่ยวว่ะ ไปเยี่ยวแปบ ” ผมหันหลัง แต่ไอเรมันดึงแขนเสื้อผมไว้ซะงั้น
“ ท่าทางรีบร้อนนะมึง มีไรปล่าว ” ผมแอบกระซิบมัน ผมบอกแค่บางอย่างให้ไอเรรู้ มันก็มองตาผมปริบๆ แต่ก็รับปาก ผมแหวกซ้ายแหวกขวาหาทางออก ผมตรงไปที่ห้องน้ำข้างๆตึกอเนกประสงค์ ที่นั่นเป็นมุมที่ค่อนข้างมืด คนที่ใช้ห้องน้ำส่วนใหญ่จะใช้ห้องน้ำใต้ตึกกัน
“ หึหึ มาจริงๆด้วย ” ผมเดินดุ่ยๆเข้ามา ส่วนมันแอบอยู่ข้างๆห้องน้ำหญิง ... ทำไมมันดูมีเสน่ห์แปลกๆวะ
“ มึงขู่จะทำร้ายเพื่อนกู กูถึงมา ”
“ งั้นก็แปลว่ากูคิดถูก ... ถอดสร้อยออกมา ” มันแบมือขอเป็นเด็กน้อยเลย
“ อะไร อยากได้สร้อยเนี่ยนะ เหอะ ขอถูกๆแค่นี้ มึงซื้อเอาเองดิ ” มันถอนหายใจแรง แล้วมองหน้าผม เอาแล้วไงกู มันทำท่าน่ากลัวอีกแล้ว
“ กูบอกให้ถอดออกมา ” มันเอื้อมมือมาจะคว้าคอของผม แต่ผมหลบ
“ มึงจะเอาไปทำอะไร นี่ของพี่โจให้กูมา มึงไม่เห็นเหรอ ”
“ กูไม่ล้อเล่นแล้วนะ ถอดแล้วส่งมาให้กู ไม่งั้นมึงจะได้เจอมากกว่านี้ ” เวรกรรม ผมเหงื่อแตก มันขู่จริงขู่หลอกล่ะ ... แล้วไอเรไปไหนวะ ... ทำไมจู่ๆ สายตาของมันเปลี่ยนไปแบบนั้นล่ะ
“ ถ้าถือว่ากูขอ มึงจะส่งให้กูไหม ” ผมเหมือนโดนมันสะกดจิต ผมรีบแกะสร้อยคอออก แต่ตะขอมันแปลกๆ ผมแกะไม่ออก นี่ผมเป็นอะไรไป
“ พอแล้วๆ ถอดแหวนออกมาดีกว่า ” ผมจ้องตามันปริบๆ งงกับท่าทางไม่ปกติของมัน ผมรีบถอดส่งให้มัน แต่มันยื่นนิ้วออกมาแทน พร้อมกับยิ้มกวนๆ
“ ไรของมึง ”
“ เอ้า ยื่นให้สวมไง โง่อีก ” ด่ากูอีก ผมรีบๆสวมให้มันอย่างไว
“ หึหึ สวมนิ้วนางข้างซ้ายเลยเหรอ มึงคิดจะหมั้นกูล่ะสิ ” ผมก็ไม่แน่ใจหรอกนะ ว่าสวมนิ้วไหน พอมันโชว์ให้ดูแค่นั้นแหละ ผมอ้าปากค้างเถียงไม่ออก นิ้วอื่นเยอะแยะ กูไปสวมนิ้วนั้นได้ไงวะ
“ กูหมดธุระแล้ว โชคดี ” มันเดินเปิดตูดไป
“ พี่ดิษ พอเถอะครับ ”
“ ... ” พี่โจครับ พี่โจเดินมาขวางไอวากนรกไว้ ... ที่สำคัญ พี่หมีกับไอเรก็มาด้วย
“ ไอดิษ มึงมีอะไร มึงตกลงกันได้แล้ว ” พี่หมีเสียงเข้มใส่ไอวาก
“ อย่ายุ่งเรื่องของกู ”
“ พี่จะตามทำให้น้องมันลำบากใจถึงไหน มันทำอะไรผิด ” พี่โจเริ่มขึ้นเสียง ผมได้แต่ยืนดู
“ มึงเรียกพวกมันมาเหรอ ... ว่าไง !!! ” ไอดิษหันมาตะโกนใส่ผม ผมตกใจสุดๆ เสียงมันดังแวบแก้วหูเลย ใช่สิ มึงวากคณะนี่
“ ผมตามมาเองแหละ มันไม่ได้บอกอะไรหรอก ” ไอเรพูดบ้าง ตอนนี้คงรู้แล้วสินะครับว่า ผมบอกอะไรไอเร
“ ไอดิษ ตอนที่มึงกับโจเข้าใจผิดเรื่องผู้หญิง มันพอเข้าใจได้นะ แต่ไอคิมมันทำอะไรให้มึง มึงถึงต้องตามวุ่นวายกับมันขนาดนี้ ”
“ กูไม่จำเป็นต้องตอบ ” มันแถหน้าตาเฉย
“ ต้องตอบ เพราะกูต้องการคำตอบ ” พี่หมีเริ่มเสียงดัง นี่เค้าจะตีกันไหมนิ
“ ถ้ากูไม่ตอบล่ะ ”
“ มึงกับกูก็ไม่ต้องมองหน้ากัน ” พี่หมีทำผมตกใจจริงๆเข้าแล้ว นี่พี่เขาจะยอมตัดเพื่อน เพราะมีเรื่องกับผมเนี่ยนะ
“ งั้นก็ตัดเถอะ ถ้ามึงต้องการ ”
“ พี่ดิษ ... ” พี่โจอุทาน
“ มันถึงขั้นที่มึงกับกูต้องแตกกันเหรอวะ ” นั้นสิ มันวางแผนฆ่าล้างบ้านผมหรือปล่าว หรือมันมีความแค้นตั้งแต่บรรพบุรุษหรือไง
“ รู้แล้วก็หลีกไปได้แล้ว ” มันเดินแทรกออกไป สามคนนั้นได้แต่ยืนมอง ผมก็เหมือนกัน
“ พี่หมีผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ ” ระหว่างเดินกลับมา ผมขอโทษพี่หมีที่ลากแกเข้ามา
“ ไม่เกี่ยวกับแกหรอก ... เป็นบ้าอะไรของมัน ” พี่หมีเดินไปหาพวกเพื่อนๆ ส่วนผมนั่งอยู่กับพี่โจ รวมทั้งไอเรด้วย
“ เร ต่อไปพวกน้องไปไหนมาไหนกับพี่นะ ” พี่โจบอกไอเร
“ ก็คงต้องทำแบบนั้นแหละครับ … ไอคิม แหวนมึงไปไหน ” ไอนี่ ตาดีจังวะ ... พี่โจรีบหันมามองหน้าผม
“ พี่ดิษเอาไปใช่ไหม ” ผมพยักหน้า บ่งบอกว่ารู้สึกผิดจริงๆ
“ ช่างเถอะ สร้อยยังอยู่ก็โอเค ” พี่โจลูบหัวผม โคตรซึ้งเลย
งานวันนั้นจบลงด้วยความสุขของหลายๆคน แต่สำหรับมันเหมือนมีอะไรบ่งบอกว่า ผมจะต้องเจอเรื่องไม่ดีไม่ว่าทางใดทางหนึ่งแน่
“ พวกมึงเล่นสถุนจริงๆ แพ้ได้ไงวะ ” พวกผมยังมีคิวลงแข่งอีก แต่แล้วก็เป็นตามคาดตกรอบแต่หัววัน
“ ถ้ามีไอดิษอยู่ซ้อมคงจะดี ” พวกนี้พูดถึงมันทำไมเนี่ย
“ พักนี้มันไม่เที่ยวเลยว่ะ มาเรียนเสร็จกลับหอ ไม่ก็กลับบ้าน ” หืม เป็นไปได้เหรอนี่
“ มึงเห็นนิ้วนางมันไหม ข้างซ้ายอะ ” อ้าวๆ นั้นแหวนกูพี่
“ กูว่ามันมีแฟนใหม่แล้วว่ะ ”
“ แค่กกกก !@#@! ” สำลักเลยกู
“ โว้ยย เป็นไรมากไหม ไอเวร!!! ” โอย แสบหูแสบคอ
“ วันศุกร์แล้ว แดกเหล้าปะคิม ” นั้นแหละ พี่ผมล่ะ ผมนั่งเล่นกับปีสามครับ ปีอื่นๆเขาก็แข่งกีฬา ส่วนปีหนึ่งซ้อมเชียร์ สำหรับตอนนี้ผมรอวันที่แสดงคู่ในวันปิดกีฬาแค่นั้น
“ เฮ้ยๆ พวกมึงเจอไอดิษไหม ” ชื่อนี้อีกละ
“ มีไร ”
“ ครูวิชาวาทการ บอกให้มันไปรายงานตัว มันต้องซ้อมพูดสุนทรพจน์ ” หน้าตาแบบนั้นอะนะ
“ มึงบอกลูกมันดิ พ่อสายมันอะ ” นั่นไง งานท่าจะเข้า
“ ไอคิม บอกพ่อมึงด้วยนะ ”
“ คร้าบบบบ ” ผมเดินโต๋เต๋กลับหอ เซงมากมาย นี่ผมต้องโทรหามันเหรอเนี่ย ... ใช่แล้ว ไปบอกไอรูมเมทมันก็ได้ ผมรีบวิ่งขึ้นไปห้องของมัน พอเจอหน้าไอรูมเมทผมก็บอกมันตามที่พี่ฝากมา
“ กูไม่เจอมาหลายวันแล้ว เห็นว่ากลับบ้าน ” หา
“ ถ้าเจอมัน ฝาก ... ” มันปิดประตูไล่ผมเฉยเลย เชื้อบ้านี่แพร่ถึงกันไวนะ ผมจะทำไงดีเนี่ย
“ อ้าวพี่โจ แต่งตัวซะหล่อ จะไปไหนครับ ”
“ พี่ว่าจะไปกินข้าว ไปด้วยกันปะ ” พักนี้ผมกับพี่โจสนิทสนมกันไวมาก จนหลายๆคนเล่าลือกันว่าผมกับพี่โจเป็นแฟนกัน ก็ไม่แปลกหรอกครับ
“ แต่งตัวขนาดนี้ กินกับแฟนชัว ไม่ไปหรอก ” ทำไมพอพูดออกไปแล้ว ผมเริ่มรู้สึกไม่พอใจลึกๆนะ
“ ฮะๆ ไม่มีหรอก ไปเหอะนะ เดี๋ยวพี่รอ ” ผมยิ้มกว้าง รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัว ผมว่าผมรู้สึกตื่นเต้นมากไปเหมือนกัน เสร็จธุระผมก็เดินลงมาพร้อมกัน
“ คิมๆ ” ไอโต้งตะโกนเรียกเสียงดัง แหม พอคืนดีกันล่ะหน้าสดใสเลยนะมึง
“ มีไร ”
“ นัทฝากมาบอกว่า ศุกร์หน้าช่วยทาสีอะไรนี่แหละ ” ความจำสั้นนะ
“ เออๆ รู้ละ ” ผมกับพี่โจเดินออกมาขึ้นรถที่หน้ามอ แล้วไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“ สวัสดีครับ ” พี่โจสวัสดีผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ... หรือว่าเป็นพ่อของพี่โจ
“ มาๆ แล้วพาใครมาด้วย ”
“ น้องรหัสโจเองป๊า ” มาปาป๊ามาม๊าด้วย เหอะๆๆๆ
“ สวัสดีครับ ” ป๊าของพี่โจรับไหว้แล้วก็นั่งคุยกัน ส่วนใหญ่เป็นธุระทางบ้าน แต่พวกเค้าก็ไม่ว่าอะไรผม
“ แม่จะไหว้ม๊าวันไหน ” หืม
“ ไว้จะบอกนะ ... คิมกินอะไรลูก ” ป๊าใจดีมากเลยครับ ผมนั่งกินอะไรกันนานพอสมควร จนเวลาล่วงเลย ผมแอบมองดูเวลาตลอด เพราะผมว่ารถจะหมดรอบแล้ว
“ ป๊า รถหมดรอบแล้ว โจนอนบ้านได้ไหม ” ง่ะ
“ เอ้า ทำไมจะไม่ได้ คิมไปนอนเป็นเพื่อนโจเค้านะ ” พี่โจหันมายิ้มให้หนึ่งที
“ โอ้ย ไรอะ ” พี่โจจับหัวผมผงก พูดเองเออเองหมดเลย
“ ฮ่าๆๆ เล่นกันน่ารักดีนะ แก่กันแล้วแท้ๆ ” โดนชมว่าน่ารักแล้วรู้สึกดี ฮ่าๆ ป๊าขับรถไม่นานเท่าไรก็ถึงบ้าน บ้านของพี่โจเป็นบ้านจัดสรร แต่ราคาคงหลายล้าน
“ ตามสบายนะ ” ป๊าขอตัว ให้ผมกับพี่โจอยู่ด้วยกันครับ
“ คิมนอนไหน ” ผมหันไปดู มันมีเตียงเดียวอะ
“ ผม ... ”
“ นอนบนเตียงแล้วกัน พี่นอนพื้น ” ผมกับพี่โจถอดเสื้อถอดผ้า ... เหลือแต่บ็อกเซอร์ หุหุ ก็ชายสองคนนี่ครับ
“ แม่พี่เสียแล้วเหรอครับ ”
“ อืม พี่ไม่กล้ากลับมานอนบ้านนานแล้ว ” พี่โจพูดไปพลางยิ้มเศร้า
“ ทำไมเหรอครับ ”
“ เวลาที่พี่กลับมาทุกครั้ง พี่จะนึกถึงเสียงด่าของม๊า ... โจนอนได้แล้ว ... โจกินข้าว หึ ” ผมทำให้พี่โจเศร้า
หรือปล่าวเนี่ย
“ เข้านอนเหอะ ” ยังไม่ทันได้ถ่าย ได้แปรงฟัน ชวนนอนแล้ว ช่างเถอะ ... ผมนอนๆอยู่ก็ได้ยินเสียงสะอื้น ... ชิบหายละ ม๊าพี่โจปล่าววะ
“ ฮือ ~ ฮึก ” ฟังดีๆเหมือนมาจากข้างๆเตียง ... พี่โจ
“ พี่โจครับ ”
“ ฮะ ... คิม นอนเถอะ พี่ไม่เป็นไรหรอก ” เฮ้อ ผมจะช่วยยังไงดี ตอนนี้นอนไม่หลับแล้ว อยากรู้จังว่าใจพี่โจคิดอะไร ... สักพัก ผมก็ได้ยินเสียงขยุกขยิก
“ พี่ขอกอดหน่อยนะ ได้ไหมอะ ”
“ ... ” ใครเค้าจะมากอดกันวะพี่ ถึงจะสนิทกันก็จริง
“ ครับ งั้นพี่ขอนอนข้างๆนะ ” พี่โจนิ่งไป แล้วทิ้งตัวลงนอน ใจนึงผมสงสารพี่เขาจริงๆ แต่อีกใจนึง ...
“ กอดสิครับ ” พี่โจขยับเข้ามากอดผมไว้ทันที ผมพยายามข่มตาหลับ แต่ยากเหลือเกิน พี่โจนอนหลับไปแล้ว ... ส่วนผมยังไม่หลับ ... ผมรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ ทั้งพี่โจ ทั้งไอวากนั้น ... ใช่แล้ว ใจนึงของผม มันบอกว่าผมเปลี่ยนไป ผมรู้สึกกับพี่โจมากกว่าพี่หรือปล่าวนะ ... และนี่เป็นความรู้สึกที่ชายแท้ๆมีต่อกันหรือปล่าว
-
ลุ้นอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
น่าวุ่นวายใจแท้ มาให้กำลังใจครับ
-
:เฮ้อ: คิมหวั่นไหวไปทางโจแล้วนะเนี่ย
แล้วตกลงอิวากนั่นมรึงจะเอาไงแน่ ชักช้า เล่นตัว เลวอีกต่างหาก :angry2:
-
อ้าวไปยอดให้เขากอดได้ง่ายๆ เดี๋ยวใอ้พ่อสายบ้าๆรู้เข้าตายพอดี
-
สรุปพี่ดิษผีเข้า :a5: :a5:
คิมหวั่นไหวกับพี่โจ
แต่ก็ยังเชียร์พี่ดิษเหมือนเดิม
ถึงพี่แกจะไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่
:z3: :z3:
-
ลุ้นระทึก
-
ไอดิษโรคจิตว่ะ อาการเหมือนเด็กโดนแย่งของเลยอ่ะ
-
เจ้าว๊ากทำแบบนี้ แล้วน้องมันจะรู้ไหมนั่น
จะจีบเขาทั้งที ยังท่ามาก จะโหดไปถึงไหน
-
ลุ้นยิ่งกว่าอ่านโคนัน :L2:
-
จิตทั้งสามคนแหละ
ผมว่านะ
-
อ๊ากกกก,,,,พี่คิมชอบพี่โจหรอเนี่ย
เชียร์พี่โจคับ :)
-
อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง แรกๆเหมือนลอยมาอ่านแล้วก็ลอยออกไป ลึกลับซับซ้อนดีแท้ เริ่มจะเข้าใจแล้ว ใครชอบใคร เชียร์หมด เพราะพยายามอินกะความรู้สึกของทุกคน หนุกหนาน :กอด1: รออ่านต่อ :L1:
-
พี่ดิษทำอะไรของเค้า โคตจะไม่เข้าใจ
-
อ่าว ชอบพี่โจไปแล้ว แต่คิดไม่ออกว่าจะชอบดิษฐ์ได้ยังไงอ่ะ นิสัยยังกะเด็กมีปัญหาอย่างนั้นอ่ะ
-
:กอด1: หายไปนานหลายวัน ไปลุ้นเกรดรามมา ออกช้าสุดยอด ฮ่าๆๆ มาต่อกันเลย
ผมตื่นมาช่วงสายๆ มองซ้ายมองขวา พี่โจไม่อยู่ที่เตียงแล้ว สงสัยคงตื่นก่อนผมแน่เลย
“ โอ้ยยย ” อะไรวะเนี่ย ผมกระโดดลงเตียง ดันไปเหยียบขาพี่ ที่โจนอนข้างๆเตียง แล้วไปนอนที่นั่นได้ไง หรือเมื่อคืนฝันไปว่าพี่เขา ... มานอนกอด
“ จะฆ่ากันเหรอ ”
“ โห แค่เหยียบแค่นี้เรียกว่าฆ่า ” พี่โจลุกขึ้นมาพับผ้าพับที่นอน เรียบร้อยจริงๆ
“ พี่โจไปนอนข้างล่างทำไมอะ ”
“ พอคิมนอน ไม่อยากกวน ” พี่โจถอดเสื้อโชว์หุ่น ครั้งนี้ผมรู้สึกว่าผมมองดูไม่ได้ มันอายยังไงไม่รู้
“ ไม่เห็นต้องเกรงใจขนาดนั้น แล้วตกลงเมื่อคืนเป็นไร ” พี่โจไม่ยอมตอบ แต่เดินไปที่ห้องน้ำ ถามก็ไม่ตอบ ผมถือวิสาสะเดินลงมาข้างล่างก่อน บ้านพี่โจเงียบดี ไม่ค่อยวุ่นวายเหมือนที่ไร่ของผม
“ ว่าไง ” พ่อพี่โจครับ
“ อรุณสวัสดิ์ครับพ่อ ”
“ อืม เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ” ถามแปลกๆนะ
“ เมื่อคืนมีอะไรเหรอครับ ” พ่อพี่โจอึกอักไม่ยอมตอบ บ้านนี้เขาเป็นอะไรกันวะ ผมนั่งรอไม่นานพี่โจก็เดินลงมา ...โอ้ ผมเปียกเซ็กซี่มากมาย ... คิดอะไรของกูหนิ
“ จะกลับเลยใช่ไหม ” พ่อของพี่โจมานั่งมองผมกับพี่โจกินข้าว
“ จะไปส่งน้องก่อน แล้วว่า ... ” อีกแล้ว มีความลับอะไรนักหนาเนี่ย
“ อืมๆ ไปเถอะ ยังไงก็กลับมาหาพ่อบ่อยๆนะ ” พี่โจพยักหน้า แล้วก็ไม่พูดไม่จากันอีก ผมเริ่มนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ตอนที่พี่โจร้องไห้กระซิกๆ ผมว่าต้องเป็นวันที่มีความหมายสำหรับบ้านนี้แน่นอน
“ พี่โจรู้จักบ้านไอดิษไหม ” พี่โจหันขวับ
“ ถามถึงทำไมครับ ” ทำเสียงเข้มเชียว กูทำอะไรผิดวะ แค่ถามถึงบ้านมันเฉยๆ
“ มันต้องไปแข่งพูดอะไรไม่รู้ ไม่มีคนติดต่อมันได้ ไปบอกมันหน่อยดีปะ ”
“ เราต้องไปเกี่ยวกับเขาด้วยเหรอ ... หรือคิมคิดถึงเขา ” อ้าว ยังไงกันล่ะ
“ คือว่า ... ”
“ พี่ไปส่งที่บ้านเขาแล้วกัน เสร็จแล้วโทรบอกนะ ” ไม่ทันพูดอะไรเลยผม แล้วพี่โจมาใส่อารมณ์กับผมทำไมก็ไม่รู้
“ ... ” หลังจากนั้นไม่มีใครพูดอะไรกันอีก ผมจำบ้านของไอวากได้ครับ พอรถจอดผมเปิดประตูลงรถ ไม่ลาไม่ขอบคุณละครับ พี่โจก็พอได้ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว เวลาตอนนี้เริ่มสายแล้ว ผมเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านไอวาก
นรก ไม่นานก็มีคนออกมา
“ มาหาใครคะ ” เป็นผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งครับ ท่าทาง การแต่งกายเหมือนเป็นแม่บ้าน
“ มาหาไอ ... เอ่อ พี่ดิษครับ ” เกือบโดนเขาไล่กลับแล้วไหมกู
“ ดิษ ??? ดิษเหรอคะ ” งงไรวะ อ่อ ใช่ ต้องชื่อนี้สิ
“ พี่ข้าวกล้องน่ะครับ ” พอพูดถึงข้าวกล้องแม่บ้านยิ้มเลยครับ
“ คุณคิมใช่ไหมคะ ” ผมตกใจเลย เค้ารู้ชื่อผมได้ยังไง แม่บ้านคนนั้นไม่รอช้า เปิดประตูให้ผมเข้าไป แล้วก็พาลัดซ้ายลัดขวา เลียบรั้วมาเรื่อย จนมาถึงสระว่ายน้ำ
“ น้องข้าวกล้องบอกให้พามาที่นี่เลยค่ะ ” ส่งผมเสร็จก็เดินไปเลย ผมยังไม่ทันหายงง ไอวากนรกก็ปรากฏตัวในชุด ... เอ่อ ทำไมผมมองมันไม่ได้เลยนะ
“ มึงมาทำไม ”
“ มีเรื่องมาบอก บอกเสร็จแล้วให้กูกลับเลยก็ได้ … เฮ้ย ไอสัด ” มันกระโดดลงน้ำตูม น้ำในสระกระเด็นใส่ผมเต็มๆ
“ หึหึ ชอบว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ มาว่ายน้ำแข่งกันไหม ” ผมยืนงงอยู่สักพัก ก่อนตอบมันไป
“ กูไม่มีกางเกง ” มันดำผลุดดำโผล่มาข้างๆสระ
“ ของกูวางอยู่ตรงนั้นอีกตัว กูเตรียมไว้ให้มึง ” ยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่ มันจะรู้อะไรขนาดนั้น หรือมีคนบอกมัน ผมเดินไปเปลี่ยนกางเกงแล้วลงสระ ... ทำไมผมไม่ขัดขืนมันเลยวะ เขาชวนเล่นน้ำก็เล่น
“ ครู ... ให้มึงไปซ้อมพูด ” ผมรีบบอกมันก่อน กลัวหลังว่ายไปว่ายมาจะหมดแรง จริงๆแล้ว กลัวลืม ฮ่าๆๆ
“ กูรู้นานแล้ว ” หืม ผมกำลังจะถามมันต่อ แต่มันว่ายน้ำหนีผม ท่าทางมันอยากจะว่ายแข่งกับผมครับ มีหรือจะกลัว ผมสองคนว่ายน้ำอยู่นานพอสมควร ถึงขึ้นมาล้างตัว ถ้าที่บ้านมีสระว่ายน้ำแบบนี้บ้างคงจะดี ที่สำคัญ ... หุ่นของผมคงจะดีเหมือนไอวากมัน ... เอาอีกแล้ว พักนี้รู้สึกจะหมกมุ่นกับเรื่องนี้เหลือเกิน
“ มึงหายไปไหนมา ” ล้างตัวและแต่งตัวเสร็จ ก็เดินมานั่งคุยกันครับ
“ มึงล่ะ ไม่กลัวกูแล้วหรือไง ” เออว่ะ
“ ช่างเถอะ ผ่านมาก็ผ่านไป ... มึงทำอะไรเนี่ย ” ผมตอบผ่านๆ แต่ไอวากดิษคว้ามือข้างซ้ายของผมไป
“ กำลังคืนแหวนให้มึงไง ” มันสวมแหวนไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ดูแล้วเป็นแหวนที่มันขโมยจากผมไปนี่ ผมรีบชักมือกลับครับ ไม่ได้ถามหรือว่าอะไร
“ ไม่ได้กลับไร่เหรอ ถึงมาที่บ้านกูน่ะ ” มันถาม
“ กูนอนที่บ้านพี่โจ ”
“ ว่าไงนะ ! ... มันทำอะไรมึง ” มันตะเบงเสียง รีบถามผมทันทีที่ผมพูดจบ ... ดวงตาของมันเปลี่ยนไป ไม่ฉายแววน่ากลัวอะไร มันกำลังรู้สึกอะไรนะ
“ เขาจะทำอะไร ฮุ้ว ... ก็นอนด้วยกันเฉยๆ คิดห่าไรเนี่ย ” ผมเดาออกเลย กำลังคิดทะลึ่งลามกชัว
“ หึ ... ไอโง่ ” ไอวากนรกด่าผมอะ
“ ด่าใครวะ ” มันหันหน้าหนี แอบยิ้มให้ผม
“ ไอดิษ ” หลังจากนั่งเฉยๆอยู่นาน ผมเอ่ยถามมัน
“ หืม ”
“ ถามจริงๆเถอะ มึงทำแบบนี้ไปทำไม ” หวังว่ามันจะตอบผมนะ แบบนี้ในความหมายของผมคือสิ่งที่มันก่อกวนผมตลอดมา รวมถึงเรื่องที่มันพาลเพื่อนๆของผมด้วย
“ มึงยังไม่ต้องรู้หรอก ” ตามเคย ตอบเหมือนเดิมเลย
“ ถ้าอยากจะได้อะไรจากกู มึงพูดออกมาเถอะ อย่าทำกับเพื่อนๆกับคนที่กูสนิทได้มะ ” มันเริ่มกลับมามองหน้าผม ดวงตาของมันกลับไปเหมือนเมื่อหลายวันก่อนอีกครั้ง
“ แล้วกูล่ะ ”
“ อะไรนะ ”
“ เรื่องมันขึ้นอยู่กับมึงนั้นแหละ ขอบใจที่มาบอกเรื่องพูด แล้วก็ที่มาว่ายน้ำด้วย ” ตัดบทง่ายๆเลยเหรอวะ มันเดินพรวดๆกลับเข้าบ้าน ปล่อยให้ผมนั่งงงต่อไป ผมโทรหาพี่โจให้มารับ แต่พี่โจมาจอดรอนานแล้วครับ
“ ทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ ” ผมถามหลังจากขึ้นมานั่งในรถ
“ แหวน ? ” หืม
“ อ่อๆ ผมได้คืนมาแล้วครับ มันคืนผมมา ” พี่โจยังทำหน้าเครียด
“ เขาสวมให้คิมใช่ไหม ”
“ ทำไมรู้ล่ะครับ ” เก่งเนอะ ไม่เห็นอะไร แต่รู้ว่าไอดิษมันสวมให้ผม พี่โจออกรถช้าๆ ผมคิดว่าคงจะกลับมอ
“ คิม ... คิมชอบผู้ชายไหม ” จู่ๆก็ถามคำถามชวนขนลุก
“ บ้าดิพี่ ผมผู้ชาย ... ” ในใจจริงแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกบวกหรือลบกับเรื่องนี้แล้วครับ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ และเคยเจอเหตุการณ์ผู้หญิงหลอกจับผมทำผัว ผมเริ่มไว้ใจผู้ชายด้วยกันมากกว่า ... แต่คงไม่ใช่จะมาเป็นแฟนกันได้
“ ดีแล้ว ” พี่โจมาส่งผมแล้วก็ออกไปข้างนอกต่อ ผ่านไปหลายวัน ไอวากนรกกลับมาทำกิจกรรมเหมือนเดิม ผมก็ต้องไปซ้อมอยู่ที่คณะศิลป์ เรื่องโชว์กับชุดต่างๆเสร็จเรียบร้อย ผมช่วยทาสีให้ชมรมพี่นากด้วย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีมากๆ จนก่อนวันงานกีฬาภายในสองวัน ...
“ คิม มึงจะกินไรเดี๋ยวกูไปซื้อให้ ” ไอโปรเดือนคณะศิลป์เริ่มสนิทกับผมมากขึ้น ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมชอบนิสัยของมัน มันเองก็ไม่รังเกียจผม เลยสนิทกันไวขึ้น
“ มึงกินไรก็ซื้อมาให้กูด้วย ” มันวิ่งออกไป ส่วนไอโต้งก็เข้ามาหานัทบ่อยมาก จนคนคณะศิลป์เริ่มจะเลี่ยนไปตามๆกัน
“ ว่าไงคิม ” ไม่แพ้พี่โจเหมือนกันครับ พี่แกมาหาผมบ่อย แต่ก็จะออกไปเร็วด้วย
“ งานคณะเสร็จแล้วเหรอพี่ ”
“ เรียบร้อย กำลังจะไป ... พี่ดีครับ ” พี่โจวิ่งไปทักพี่คนนึง ผมเห็นโทรศัพท์ที่พี่เขาวางทิ้งไว้ เลยเปิดข้อความดู ... ข้อความที่เปิดขึ้นมามีคนที่ชื่อ “ ภา ” เป็นสิบๆข้อความ
“ โจขา วันนี้สี่ทุ่มที่ ... ” ผมอึ้งแดกเลย พี่โจมีแฟนใหม่แล้วเหรอ ช่วงนี้ผมเห็นแต่พี่เขาอยู่กับผมนะ ผมเริ่มสงสัยมากขึ้น เลยเปิดอ่านอีกหน่อย เริ่มมีบันทึกที่พี่โจส่งกลับไป
“ ไว้พี่แยกจากไอตุ๊ดนี่ก่อน เราเจอกันจ้ะ ” นี่มันอะไรกัน ผมเปิดหาต่อๆไป สิ่งที่ได้อ่านได้เห็นทำผมแทบร้องไห้ มันน่าจะคบกับคนๆนี้นานแล้ว แต่กลัวว่าจะมีคนจับได้ เพราะคนชื่อภามีแฟนอยู่แล้ว เลยแกล้งสนิทกับผม เพื่อไม่ให้ใครสงสัย ผมเทียบเวลาที่มันหายๆไป จะใกล้กับที่ส่งข้อความหากันบ่อยมาก ที่สำคัญมีหลายคำที่บอกว่าผมโง่ ผมคงจะแอบชอบมันอยู่
“ คิม ... ” พี่โจท่าทางตกใจสุดขีด ผมลุกขึ้นช้าๆ ส่งมือถือคืน
“ (พลั่กก) … มึงหลอกใช้กู ยังว่ากูเป็นตุ๊ดอีกเหรอ ไอเชี้ย !!! ” ผมต่อยมันก่อนหมัดนึง มันล้มลงไปนอน ผมระดมเตะมันไม่ยั้ง
“ อ้าว เฮ้ยๆ จับไอคิมไว้ก่อน ” ผมเลือดขึ้นหน้า สะกดอารมณ์ไม่อยู่ ผมสะบัดไอพวกที่มาขวางไว้ และคว้าไม้พลองจะตีกบาลไอสารเลวนี่
“ พอแล้วคิม !!! ” กำลังจะง้างเต็มที่อยู่แล้ว ดันมีคนมายื้อไม้พลองไว้ ... ไอวากนรก
“ ตั้งสติหน่อยสิกลับคณะเราก่อน ”
“ มึงไม่เจอกับตัวจะรู้ห่าอะไร ปล่อยไม้ !!! ” ผมตะโกนใส่ไปดิษ พวกคณะศิลป์ปอดกันหมดแล้ว ไม่มีใครมาใกล้เลย ผมเริ่มมองเห็นยัยนัทยืนน้ำตาร่วงข้างๆไอโต้ง ส่วนไอโจเลือดกกปาก มองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด
“ โต้ง พาไอโจไป ห้ามกลับหอนะ ”
“ ไอโต้งมึงห้ามเสือก ” ผมบอก ไอโต้งก็หวาดๆ มองผมสลับกับไอวากนรก
“ คิม ทำอะไรห่วงคนที่รักมึงบ้างสิ ” ไอวากนรกพูดแบบนี้ ทำผมนิ่งลงมาก
“ ... พามันกลับไป ” ไอโต้งเข้าไปประคองไอโจ มันบอบช้ำมากเลย ผมบ้าระห่ำขนาดไหนวะเนี่ย พอสติเริ่มกลับมา ผมเห็นคนยืนรุมเต็มไปหมด แต่ละคนอยู่ในอาการช็อกซะส่วนมาก
“ ไอดิษ น้องมึงเรียกเลือดรุ่นพี่ในคณะกูสองทีแล้วนา ” ไอหน้าคุณหนูพูด มันคงเริ่มจะสร้างบรรยากาศให้ดีขึ้น เพราะต้องทำงานกันต่อ
“ ผมขอโทษทุกคนครับ ” ผมยกมือขอโทษทุกคน พวกนั้นเหมือนไม่ติดใจ ค่อยๆแยกย้ายกันออกไป เหลือแค่ผม ไอวากนรก กับคนที่สนิทๆกับผม
“ เกิดอะไรขึ้นวะ ” ไอโปรเข้ามาสอบถามอีกคน ผมค่อยๆเล่าให้พวกที่ยังยืนอยู่ฟัง
“ พี่ดิษ ทำไมน้องพี่เลวงี้ล่ะ ” ไอโปรออกความเห็น
“ พี่โจทำได้ขนาดนี้จริงๆหรอ ” ยัยนัทยังอยู่ครับ หึหึ คงหายเสียขวัญแล้วสินะ
“ ... ” แต่แปลกที่ไอวากนรกไม่ยอมพูด
“ คิม จริงๆกูรู้แล้ว ”
“ ว่าไงนะ รู้แล้ว มึงรู้เมื่อไร ” มันรู้เหรอ
“ คือ ... กู ” ผมเดาได้แล้วครับ มันคงรู้นานมากแล้ว มันเหมือนพยายามจะบอกอะไรผมตลอดเวลาเกี่ยวกับไอโจ
“ ที่มึงต่อยมัน เพราะเรื่องพวกนี้หรือปล่าว ” มันมองผมตาค้าง
“ มันแย่งแฟนกูไป ... แต่ยังไงวันนี้ทุกคนก็เข้าใจแล้วนี่ ” ไอโปร ยัยนัทพยักหน้ากันหมด แต่ไม่มีใครคิดถึงเรื่องผมเลย
“ มึงปล่อยให้กูลำบากแบบนี้ เพื่อให้มึงพ้นผิดสินะ พวกมึงไม่มีใครใส่ใจกูเลยใช่ไหม !!! ”
“ คิม มึงอย่าเข้าใจผิด กู ... ” ผมชี้หน้าไอวากนรก
“ พวกมึงทำกับกูมากไปแล้ว ... จบงานนี้ กูกับพวกมึงขาดกัน ” สุดจะทนแล้ว
“ คิม เดี๋ยว ” ไอโปรกับไอวากนรกวิ่งตามมา
“ ไม่ต้องตามมา !!! ” พวกนั้นหยุดนิ่ง ผมเดินออกมาจากที่นั่น ผมจะทำยังไงดี ผมไม่กล้าคุยกับใครแล้ว ... เอาเถอะ ผมต้องทน อีกไม่กี่วันหลังเรื่องงานจบ ผมจะเป็นคนใหม่ให้ได้
-
มาแล้ว :กอด1: :กอด1:
-
อุตส่าห์เก็บวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญไว้เทอมนี้ สงสัยจะเจอของแข็งแล้วล่ะ :fire:
ต่อในวรรคนี้คงจะเริ่มเห็นอะไรลางๆแล้วสิท่า อยากจะบอกกันหลังจากได้อ่านแล้วคือ ไม่ว่าจะหวั่นไหวหรือคิดอะไรอยู่ ต้องมีสติมากๆนะ ทุกวันนี้ยังคิดอยู่เลยว่า ถ้าตอนนั้นไปมีอะไรกัน วันนี้จะมองหน้ากันยังไง ในความจริงอยากจะบอกว่าผมเคยเลิกคิดจะเรียนแล้วด้วยซ้ำ แต่โชคยังดีมากที่ดันไปมีเพื่อนดีๆหลายคน :jul3:
เรื่องพวกนี้ใครไม่เจอไม่รู้ แต่ถ้ารู้แล้วต่อไปได้เจอ ขอให้ตั้งสติให้มั่นนะ ^^ ... มาเป็นคนแก่เลยกู :angry2:
อ่านให้สนุกๆนะครับ ไปดูบอลต่อละ รอลุ้นเป็ดแดง :monkeysad:
-
มาแล้ว :กอด1: :กอด1:
มีคนรอด้วยอะครับ เหอะๆ ดีใจจัง :กอด1: :กอด1:
-
ขอโทษนะคะ...ที่ต้องพูดแบบนี้.............."เหี้ยพี่โจ...ไอ้โคตรชั่ว!" :m31:
เข้ามาอิดิทไม่ใช่จะลบคำพูดใดๆออก แต่จะแสดงความคิดเห็นเพิ่ม เพราะอ่านแล้วอินเสมือนว่าเป็นน้องคิมจริงๆ พี่พยายามอ่านเพื่อจะดูว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าที่โจทำแบบนั้น แต่พอลองอ่านแล้ว มันไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดนี่ ทั้งเวลา และบุคคลที่อยู่กับโจในตอนนั้นก็มีแค่น้องคิมคนเดียว เพราะนั้นคนที่โจเรียกไอ้...ก็คงเป็นใครไปไม่ได้ โอ๊ยยยย ทำไมนิสัยแย่แบบนี้นะคนเรา เกลียดอ่ะ เกลียดที่สุด แช่งให้มันเป็นหมัน! :z3:
-
อ่ะนะ พี่โจมีไรจะแก้ตัวมั้ย พี่ข้าวกล้องก็นะ..โดนไป :เฮ้อ:
-
ไอโจไอ้เลว แล้วไอ้พี่ข้าวกล้องมันก็นะทำเป็นอึกอักอยู่ได้ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกอยากรู้
-
โจเลว :fire:
-
อิพี่โจ แม่งงง โคตรเลวเลย
ว้ากนรกก็นะ อมไรอยู่ ยึกยักๆ น่าตบอีกคน
-
จริงแน่เหรอ?
รู้สึกแม่งๆไงไม่รู้แฮะ
แต่จะรอดูต่อไป
แต่โดนปิดหูปิดตาอยู่คนเดียวนี่ก็น่า :m16: :m31: :fire:
-
บางเรื่องพูดไป ก็ไม่มีใครเชื่อ ตัวคนพูดกลับจะกลายเป็นถูกมองแง่ลบแทน
แต่ว่าจะมีอะไรซ่อนอีกหรือเปล่า
เหตุผลอะไรที่ทำให้คนๆ หนึ่งสามารถเสแสร้งได้นานขนาดนี้
-
so weird
-
เว้ยเฮ้ย แลช่วงนี้ชีวิตจะเจอปีชง
ดราม่าตลอด :เฮ้อ:
-
มัยไม่พูดความจริงกันมั่งนะ พี่ระหัสพ่อระหัสพอพอกัน แล้วจะมองหน้ากันติดเหรอนี่ ขนาดรับรุ่นกันยากๆยังขนาดนี้เลย
-
กว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้ว :เฮ้อ:
-
ไม่มีคำพูดใดใด จะพูด อึ้งทึ้ง เสียว เอ๊ย เสียใจ เสียความรู้กะอีพี่โจ
-
อึ้ง.....พี่โจ กลับตาลปัตรไปอย่างนี้แล้ว รอลุ้นเหตุการณ์ต่อไปค่ะ
+1 ขอบคุณคุณคิมนะคะ :L2:
-
อ่านจบทำเอามึน เรื่องมันทำไมกลับไปกลับมาอย่านี้ โจมันบัดซบได้ขนาด ว่าแต่คิมเถอะ เราไปทำท่าทางอะไรกับโจหรือเปล่า มันถึงเรียกเราอย่างนั้น(อย่าเข้าใจผิดนะคิม ที่ถามไม่ได้ตำหนิหรืออะไร แต่อยากรู้เหตุผลที่ไอ้โจมันคิดนะ)
-
พี่โจ ชั่วได้ใจ เลย :z6: :z6: :z6:
มาต่อด่วนอยากรู้ว่าเป็นไงต่อไป
:กอด1: :กอด1:
-
ตามอ่านทันแล้ว
ตอนแรกๆแอบปลื้มคุณพี่โจมาก
แต่ตอนนี้ขอด่าหน่อยเถอะค่ะ ทำไมเชี่ยอย่างงี้คะ
-
ไอ้พี่โจแมร่งเลววะ
ทำไมเรื่องของพี่คิม มันซับซ้อนจัง
มาต่อเร็วๆนะคับ
-
:call: เมนท์กันมาเหลือหลาย เหมือนสัญญาณบอกว่าน่าจะรีบๆมาต่อ ... ด่าซะสนั่นเลย แหม ใจร่มๆหน่อยครับ เรื่องไม่ได้ซับซ้อนไรมากหรอก แค่ดูไม่ออกเฉยๆ ฮ่าๆๆ
คราวก่อนคุ้นๆว่าด่าวากข้าวกล้องกันไปรอบแล้ว ตอนนี้ด่าพี่โจซะหมดรูปเลย ... จะบอกว่าทุกคนก็เหมือนผมอะ :m20: เอาล่ะๆมาต่อให้ก่อน เพราะจะหายไปหลายวัน มีธุระต่างแดนนิดหน่อย กลับมาจะรีบอัพให้ทันที :กอด1:
หน้าที่ 7 วรรค 2 ...
“ ขอบคุณน้องๆทุกคนมากๆครับ วันนี้ไปเลี้ยงที่ร้าน … พี่ๆทั้งสองคณะเป็นเจ้าภาพคร้าบ ” พี่ปันประกาศที่เรียกรวมคณะทำงาน
“ เฮ !!! ” ทุกคนสนุกสนานกันมาก ถึงจะแทบไม่ชนะอะไรเลยก็ตาม เรื่องเมื่อสองวันก่อนถูกพับเก็บไว้ ไม่มีใครเอาไปพูดหรือเล่าในคณะ จะมีที่รู้ก็คือคนในกลุ่มที่สนิทกันมากๆเท่านั้น
“ คิม วันนี้ไปกินด้วยกันนะ ” นัทวิ่งมาชวนผม
“ ขอบใจนะ แต่ไม่มีอารมณ์ ”
“ แกเก่งมากๆ ... โต้งกับกูไม่รู้เรื่องจริงๆ ขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ” มันน้ำตาซึมอีกแล้ว อ่อนไหวจริงๆคนสวยของผม
“ กูรู้ว่ามันไม่น่าบอกมึง ... กูจะลาออก ” ผมตัดสินใจแล้ว ผมรู้สึกแย่ถึงแย่ที่สุด มันอึดอัดและเจ็บช้ำน้ำใจเหลือเกิน
“ ไม่นะเว้ยคิม ชั้นไม่ให้ออกนะ ”
“ กูต้องมาเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของกู กูไม่ทนอีกแล้วว่ะ ” ยัยนัทคว้ามือผมไปกุม มันร้องไห้จ่ากๆใส่ผม
“ อ้าวเฮ้ย มึงไปทำนัทท้องเหรอ ร้องไห้ใหญ่เลยว่ะ ” ไอเรดันมาผิดจังหวะ เรื่องยุ่งแน่ๆเลย
“ ฮือ ๆ อีเร อีคิมมันจะลาออกแล้ว ฮืออ ”
“ ห๊ะ ... มึงจะลาออก ? ” เยี่ยมครับ มองแม่งหมดแถวเลย พวกรุ่นพี่ก็ได้ยินด้วย
“ มึงจะออกได้ไง ไม่พอใจไรหรือปล่าววะ ” พวกพี่ๆเดินเข้ามารุมผมเต็มไปหมด นับได้หลายสิบคน ทั้งพี่ๆคณะศิลป์ก็เข้ามาด้วย รู้สึกเหมือนเป็นคนสำคัญยังไงยังงั้น … จังหวะนั้นเองที่ผมเห็นหน้าไอเลวที่ชื่อว่าโจ มันยืนมองผมอยู่ที่วงนอก ผมเดาใจมันไม่ออก แต่ผมมั่นใจว่ามันกำลังสำนึกผิดอยู่แน่ๆ เพราะมันร้องไห้น้ำตานองเรียบร้อย
“ เทอมนี้ออกไปหลายคนตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว มึงจะออก กูไม่ยอมนะเว้ย ” ไอเรพูดกับผม
“ ทุกคน แค่ผมคนเดียว อย่าทำแบบนี้เลยนะ ” ผมพยายามอธิบาย คิดผิดจริงๆที่บอกยัยนัท
“ พี่ๆ ผมจัดการเอง ” ... ไอวากข้าวกล้องเดินเข้ามาอีกคน
“ ปล่อยพ่อสายมันจัดการ ... ไอดิษ ถ้าวันนี้กูไม่เห็นหลานกูในงาน มึงเจ็บ ไปเว้ย ! ” พี่ปันคาดโทษไอวากข้าวกล้องซะแล้ว เพื่อนๆของผม ไอเร ไอโต้ง ไอวาฬ ไอหนิง แม้แต่คนที่ผมไม่ค่อยชอบหน้าอย่างไอกิฟกับไอต้อง ก็เดินมาหาผมกันหมด
“ ให้กูตีไอโจเลยไหม ” นั้นไง วิญญาณนักสู้เข้าเลยนะไอต้อง
“ กูว่าให้มันมาเคลียร์กับมึงเลยดีกว่า ถ้าจบก็จบ ไม่จบก็ไม่ต้องคบมัน เอาให้แม่งอยู่ไม่ได้อีกคน ” ไอกิฟก็แรงพอกัน ไอสองคนนี้เคยจะตีปากกันมาก่อน ทำไมมาสนิทกันได้วะ
“ พอๆ มึงจะรุนแรงกันทำไม ... แค่กูไปก็จบเถอะนะ ” ผมแค่เบื่อและท้อใจ แต่ไม่ถึงกับเคียดแค้นใครถึงขั้นนั้น
“ ก็พวกกูไม่อยากให้มึงไปไง มึงไม่เข้าใจเหรอ ” น้ำตาลูกผู้ชายของไอโต้งไหลออกมา ยัยนัทรีบไปจับมือแฟนเขาเลย ผมเริ่มลังเลแล้วสิครับ
“ โกรธกูกูรับได้นะ แต่ถ้ามึงไปแบบนี้ กูก็อยู่ไม่ได้นะคิม ” ไอวากข้าวกล้อง ... มันพูดทำเอาเพื่อนๆหันไปมองหน้ามันกันหมด ... พูดอย่างกับกูเป็นเมียมึงงั้นแหละ
“ ใกล้จะสอบแล้ว สอบก่อนแล้วกลับไปที่ไร่ของมึง ค่อยคิดก็ได้ ตอนนั้นพวกกูก็จะอยู่กับมึง ” ไอเรเสนอความคิด
“ อย่าเลย กูพอแล้ว ”
“ ไอคิม ... มึง ” พวกเพื่อนๆเหมือนหมดสิ่งที่จะรั้งผมไว้ ตัวผมตัดสินใจแน่แล้วว่าจะกลับบ้าน ผมออกอาการเข็ดกับเรื่องแบบนี้ ไม่อยากเจออีกแล้ว
“ คิม ... ”
“ พี่ดิษ !!! ” ไอวากข้าวกล้อง เหมือนจะเข่าอ่อนลงไปกองเฉยๆ ผมตกใจรีบวิ่งเข้าไปดู
“ มึงเป็นไรเนี่ย เฮ้ยๆ ไอดิษ ” มันหายใจรัวๆ นี่มันจะเป็นลมนี่หว่า พวกผมรีบแบกมันออกไปกองอำนวยการ พวกอาจารย์ตกอกตกใจกันใหญ่ โชคดีที่ยังมีครูพยาบาลอยู่ หลังจากเอาผ้าเย็นกับยาอะไรไม่รู้ให้ ก็ปล่อยให้พวกผมเฝ้ากันเอง
“ ไหนวะๆ ” พี่หมี ว่าที่ประธานคณะวิ่งพรวดๆเข้ามาดูเพื่อน
“ ไอขี้สำออย ลุกๆ ” ดูเขาดิ
“ พี่หมี พี่ดิษจะเป็นลม อย่าไปทำแบบนั้นดิ ” ไอเรท้วงพี่หมี
“ กินเหล้าเป็นถังมันยังไม่เป็นลมเลย แม่งสำออย ”
“ ฮ่ะๆ ฮ่า ... ฮะๆ ” ไอวากข้าวกล้องมันหัวเราะครับ มันหายแล้วเหรอ
“ เป็นอีกแล้วเหรอวะ ” พี่หมีถามจบ ไอวากข้าวกล้องมันพยักหน้า ... มันเคยเป็นแบบนี้เหรอ
“ พวกมึงๆไปพักกันก่อนไป ... คิมอยู่นี่ก่อน ” พวกเพื่อนๆฟังพี่หมีครับ เดินมาตบไหล่บ้าง จับมือบ้าง พอไปกันหมด ครูพยาบาลก็เดินสวนเข้ามา
“ ช่วยกันแบกไปเรือนพยาบาลนะ เค้าจะรื้อแล้ว ” คงหมายถึงเต็นท์น่ะ
“ ไม่เป็นไรครับ มันเป็นบ่อย เดี๋ยวให้ไปนั่งพักก็หายครับ ” พี่หมีรีบบอก
“ อ่อๆ งั้นก็ค่อยๆพากันไปนะ ” ผมสามคนเดินมาหยุดตรงข้างสนามกีฬา ให้ไอวากข้าวกล้องแสนอ่อนแอพักก่อน
“ โจมันเลิกกับอีนั้นแล้ว ” พี่หมีพูดทำผมสะอึก
“ พูดชื่อนี้ทำห่าไรวะ ” ไอวากข้าวกล้องด่าสวนพี่หมี
“ ไอพ่อลูกพี่น้องสายหมาบ้า กูก็ไม่อยากยุ่งกับสายมึงหรอกนะ แต่กูว่าพวกมึงมีอะไรหัดคุยกันบ้าง ” ด่าซะสายรหัสผมมีหางเลย
“ จะให้คุยอะไร ” แหม ไอวากนี่นะ พอเริ่มมีแรงพูดจังมึง
“ อีนั้นน่ะ หลอกไอโจไปฟันแต่ไม่ได้ฟัน ไม่รู้เพราะอะไร ทีนี้ก็เอาไปพูดว่าไอโจเป็นเกย์ชอบไอคิม ” ถึงผมจะไม่อยากฟัง แต่ผมรู้สึกว่าฟังๆไปเถอะ เพราะอีกไม่นาน ผมก็ไม่ได้เจอพวกเขาอีกแล้ว
“ แล้วไง ”
“ เป็นเกย์ในสายตาพวกมึง คิดว่าไงล่ะ ” ผมเริ่มคิดอย่างที่คนดีๆเขาคิดกัน ไอโจมีอะไรปิดบังอีกเหรอ
“ ก็ไม่คิดอะไร ถ้ากูจะเป็น ใครจะทำไม ...ไม่กล้าที่จะรักใครสักคน แล้วจะมีความสุขได้ไง ” คำพูดของไอวากข้าวกล้อง ทำเอาผมเคลิ้มเลย ... ถ้าคนรักของมันได้ยินคงจะปลื้มน่าดู ... แล้วกูจะยิ้มทำไมเนี่ย
“ เออๆ กูหวังจะเห็นสายพวกมึงกลับมาคืนดีกัน ก็แค่นั้น ... เอาไงกลับหอก่อนแล้วไปงานไหม ”
“ คิม ไปนะ ” พอมันพูดเพราะๆแล้ว ผมรู้สึกดีไปด้วยเลยแฮะ
“ ยิ้มทำห่าอะไร ถามว่าจะไปไหม ” เออ ดีได้ไม่ถึงสิบคำหรอกมึงอะ
“ กูไม่ไป มึงก็โดนพี่ปันเตะดิ กลับหอก่อนปะ ”
พอถึงหอ ระหว่างทางไปที่ห้องผม มีเพื่อนๆ (บางคนก็อยู่หออื่น) มายืนคุมตามทาง ผมงงเลยครับ มายืนทำไมกันเยอะแยะ
“ พี่หมี พวกนั้นมาทำไมอะ ”
“ ปู่มึงคงสั่งมาอะ เค้าคงเป็นห่วงมึง ” พี่ปันสินะ ... พอถึงหน้าห้อง พี่หมีปล่อยให้ผมกับไอวากข้าวกล้องเข้าไปสองคน
“ อ้าว ปรบมือให้คู่บ่าวสาวหน่อย ”
“ ฮ่าๆๆ ” ทำอย่างงานแต่ง ไอพวกนี้
“ มึงก็ไปเปลี่ยนเสื้อดิ มาเฝ้ากูทำไม ” ผมบอกไอวากข้าวกล้อง
“ จะไปจริงๆเหรอ ”
“ อืม ”
“ ทำแบบนั้น เท่ากับมึงแคร์ไอโจมากสิ ” มันจะมาตัดพ้ออะไรให้ผมฟังอีก
“ กูไม่ได้จากพ่อจากแม่มาเจอเรื่องแบบนี้นี่หว่า ” ผมบอกมัน ไอวากข้าวกล้องก้มหน้ากุมหัว ... พอมันเงยหน้าขึ้นมา
“ จะไปจากกูอีกแล้วเหรอ ” ถ้าผมมองไม่ผิดไป ตาของมันมีน้ำตาซึมออกมา ผมอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก เป็นคนอื่นผมยังพอทำใจ แต่ไอวากข้าวกล้อง คนที่แข็งกร้าว เป็นวากเกอร์ของคณะ ผมยอมรับว่าทำเอาใจสั่น
“ กะ กู ไม่ได้ ... ไปตายนะเว้ย ”
“ คิม ... กูอยากบอกมึงมานานมากแล้ว ”
“ อะ ... อะ อะไร อย่าเล่นตลกๆ ” ผมว่าบรรยากาศมันจะเริ่มทำให้ผมรู้สึกแปลกๆนะ
“ กู ... ”
“ ... ” ผมแทบหยุดหายใจ
“ กู ระ ... ”
“ (ปั้งๆๆๆ) เฮ้ยๆๆ เปิดประตูหน่อยเว้ย ” เฮ้อออออ รู้สึกโล่งอกแบบบอกไม่ถูกเลย ไอวากข้าวกล้องชกหมัดลงบนเตียงอย่างแรง เหมือนมันจะเสียดายอะไรมากๆ ผมเดินไปที่ประตู
“ จะบอกว่า กูรักมึงเหมือนน้องแท้ๆ กูสัญญากับพ่อมึงว่าจะดูแลให้ดีที่สุด มึงอย่าลาออกเลย ” เหมือนผมจะรู้สึกเสียดายบางอย่างบ้าง ... ผมคาดหวังจะได้ยินอะไรเนี่ย เฮ้อ ก่อนจะเปิดประตู ผมหันกลับไปหามัน
“ กูจะลองคิดดู ” คนที่มาเคาะประตูคือพี่ตวง พี่โบ้ กับพี่ฟาง พวกพี่เขานึกว่าไอโจมันอยู่ที่นี่ครับ เลยมาตามหา ... ในที่สุด ผมก็ตัดสินใจไปงานเลี้ยงกับทุกคน
“ สุดซอยยย เย้ !!! ” เขาดีใจเหมือนได้ถ้วยชนะเลิศทุกรายการ จริงๆแล้วได้ถ้วยพาเหรดกับรองชนะเลิศกองเชียร์ครับ ... ถ้วยพาเหรดนี้ไอโจเป็นหัวหน้างานคณะผมด้วย ตอนนี้ไม่มีใครเห็นหัวมันเลย
“ เว้ยเฮ้ยๆ โจสุดหล่อมาแล้วเว้ย ” พอมีคนบอกว่าไอนี่มา เพื่อนๆผมลุกมานั่งแถบผมหมดเลย
“ ... คิม มึงจะกลับกูพาไปส่งได้นะ ” ไอโต้งจะพากลับเลยครับ
“ เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก ” ตอนนี้ผมยังคิดอยู่ว่า อีกไม่นานผมก็จะไปแล้ว ผมไม่มีอะไรต้องกลัว ... นั่งไปได้ซักพัก ไอโจเหมือนจะเดินมาทางผม
“ เฮ้ย อย่า !!! ” พวกเพื่อนผมลุกขวางเป็นกำแพง
“ ขอพี่คุยกับคิม ”
“ มึงมีโอกาสคุยตั้งนาน เสือกไม่คุย ไอควาย !!! ” พี่ตวงด่าไอโจ โชคดีมากที่ในงานเขาไม่ค่อยสนใจเท่าไร
“ ได้ไหมครับ ” ผมแพ้แววตาแบบนี้จริงๆ
“ กูไม่อยากคุยอะไรกับมึง ” ไอโจตีสีหน้าเศร้า ยังไงก็ตาม ผมจะไม่หวั่นไหวกับสายตาแบบนั้นเด็ดขาด
“ น้องไม่อยากคุย มึงจะยืนอยู่ทำไม ” ไอวากข้าวกล้องเดินมาแจมด้วยอีกคน ไอโจแยกเขี้ยวเหมือนจะกัดไอวากเลย มันสองคนยืนปะทะสายตาอยู่เดี๋ยวเดียว ไอโจเป็นฝ่ายถอยไป ... ดูไปเหมือนตอนที่เลี้ยงน้องยังไงไม่รู้ ครั้งนั้นไอวากมันเดินหนีไป
“ ไอคิม เบาๆดิวะ เหล้านะเว้ย ไม่ใช่น้ำเปล่า ” ไรว้า ไอเรนี่ขัดใจว่ะ
“ กูว่ามึงเมาแล้วนะ ” ไอโต้งนี่ก็โง่ กินเหล้าไม่เมาจะกินไปทำไม เอิ้วว
“ ยุ่งๆๆ กูจะกินอย่ามาขวาง ... ห้องน้ามไปทางหนายว้า ” ปวดฉี่ครับ
“ มาเดี๋ยวพาไป ” ไอวากข้าวกล้อง ...
“ กูบังคับของกูได้ บอกทางมาๆ ” มันเริ่มจะงงๆ ฟังใครไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร ฉะนั้นพูดนี่ไม่ต้องห่วงไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว
“ เออ มึงเดินไปเองเลย ... ดูนิ้วๆ ” ไอวากเล่นหัวกูเป็นเด็กเลยนะ ตบเอาๆ ... ไอพวกที่นั่งๆก็หัวเราะใหญ่เลย
“ อ้าว บอกทางแล้วก็ลุกสิไอโง่ ! ” ถีบส่งกูอีก
“ ฮ่าๆๆ ” ผมรู้ว่ามันหยอกเล่นครับ จำได้ว่าผมเดินมาตามนิ้วของไอวาก เดินไปเดินมาเหมือนมันจะสุดทาง เป็นทางเดินออกไป ... มันเหมือนลานจอดรถมากกว่า ไอวากข้าวกล้องแม่งบอกทางมั่ว ... หรือกูมั่วเองเนี่ย
“ คิม ”
“ เฮ้ย !!! ” ตกใจ ... ไอโจนี่หว่า เอาแล้วกู สร่างเมาเลย ... พอเจอหน้ามัน จู่ๆผมก็เกิดอารมณ์น้อยใจขึ้นมา ทำไมผมถึงไม่โกรธมันล่ะ
“ เดินมาทำเฮ้อาราย ”
“ พี่ขอโทษ … ” แหม อะไรจะง่ายขนาดนั้น ทรยศ หักหลังความเชื่อใจ มันดันทำแค่ขอโทษ
“ กูเหม็นหน้ามึงมากกก เลย ... ไปไหนก็ไปเหอะปาย ” ผมเซๆไปทางซ้ายทางขวา หาอะไรเกาะไม่ได้ ... ไอโจมันมาประคองไว้ ผมสะบัดมันหนี ... ตัวของผมลงไปกองคลุกกับพื้นดิน
“ มึงจะประคองกูทำม้ายยย !!! ”
“ กลัว ... คิมจะล้ม ”
“ ฮ่าๆๆๆ ... หึ หึ ” ผมส่งสายตาอาฆาตไปหามัน ดูมันจะตกใจเหมือนกัน
“ ห่วงกูจะล้ม ... แล้วไม่ห่วงใจกูเลย มึงหักหลังกู !!! ” ไอโจมันเอื้อมมือมาจะดึงให้ผมลุก
“ นั้นคิมหรือปล่าววะ ” เสียงใครอะ
“ เฮ้ย ไอโจต่อยไอคิม !!! ” จากนั้นผมเห็นลางๆว่าไอโจโดนรุมกระทืบมั่วไปหมด ผมค่อยๆตั้งสติ ... นี่เรื่องจริงนี่หว่า ไอโจโดนรุมอยู่จริงๆ
“ หยุด !!! … หยุดๆ อย่าตีกันๆ ” ผมวิ่งเข้าไปดึงคนนู้นคนนี้จนรู้สึกเวียนหัว ... ไม่ไหวแล้ว กูจะอ้วก
“ อ่อกก !@#@!! ~ ~ ”
“ คิม ! … ไอคิม ... ” อารมณ์ง่วงนอนมากๆเลย ไม่ไหวละ ขอนอนก่อนดีกว่า ...
-
ทำไมวุ่นวายมากเลย
-
เรื่องใหญ่ใช่มั้ยเนี่ย? :เฮ้อ:
ตกลงก็ยังไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของพี่โจอยู่ดี
ว่าจริงๆทำไปเพื่อ?
-
:angry2:โดนซะงั้น
-
ถ้าพี่โจสำนึกผิดมาขอคืนดี คิมจะยกโทษให้มันมั้ยล่ะนั่น สมน้ำหน้ามัน ว่าแต่ว้ากข้าวกล้องนี่อารมณ์อ่อนไหวเหมือนกันนะ อิอิ
-
ไม่รู้สิ ถ้าเป็นพี่ต่อให้โจมีความจำเป็นมากแค่ไหน หรือจะมาบอกทีหลังว่าต้องการปกป้องคิมจากอะไรก็ตามแต่ แต่แบบนี้มันคือการหักหลังและการเอาตัวรอดของโจ มีวิธีอื่นอีกตั้งเยอะที่ลูกผู้ชายเขาจะทำกัน แบบนี้น่ะ ไม่อยากบอกหรอกนะว่ามันเรียกว่า'หน้า...'อะไร
พี่ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง พี่เดาใจคิมไม่ออก เพราะบางทีคิมก็ใจแข็งเหลือเกิน บางครั้งก็ใจอ่อนเอามากๆ แต่สำหรับพี่ ถ้าพี่เป็นคิม ณ ตอนนั้น พี่จะไม่ลาออก ไม่ไปไหน เพราะตูไม่ผิด คนทำผิดสิที่มันต้องอาย และไม่ว่ามันจะมีเหตุผลร้อยแปดพันเก้าแค่ไหนมายกอ้าง พี่ก็จะไม่มีวันยกโทษให้มันอย่างเด็ดขาด พี่อาจจะโลกแคบ แต่ความคิดพี่มันหวาดระแวงไปแล้ว พี่ไม่คิดหรอกนะว่าสิ่งที่โจเรียกคิมลับหลังจะรู้กันแค่โจกับผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงกับข่าวเม้าท์มันของคู่กัน ศักดิ์ศรีอาจกินไม่ได้ แต่การถูกตราหน้าแบบนั้น มันก็ไม่ยุติธรรมกับเราไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นถ้าเป็นพี่ พี่คงไม่มีวันญาติดีกับโจแน่นอน สายตระกูลอาจสำคัญ แต่แบบโจน่ะ ไม่ควรค่าแก่การเป็นพี่สายใครหรอกนะ
เกลียดโจจริงๆนะ ซีเรียสด้วย...
ส่วนว้ากข้าวกล้อง ปากนี้มีหินถ่วงอยู่ใช่ไหม? รักแบบน้อง หึหึ ว่าแต่ว้ากมีโรคประจำตัวใช่ป่ะเนี้ย เป็นอะไรอ่ะ? แล้วตอนนี้หายดีหรือยัง?
ขอให้น้องคิมเดินทางไปต่างแดนโดยสวัสดิภาพนะคะ
:L2:
-
เรื่องชักจะวุ่นวาย
-
อย่างกับเกิดสงครามวุ่นวายไปหมด
แล้วดิษเป็นโรคอะไรเหรอ ตอนนี้หายยังอยากรู้อ่ะ
จะติดตามตอนต่อไปนะ +1เป็นกำลังใจให้ด้วย :L2:
-
ปวดหมองแทน
แต่อยากจะไปเป็นคนร่วมกระทืบพี่โจด้วยจัง แค้นจากตอนที่แล้วยังไม่หาย
ว่าแต่พี่ดิษเป็นอะไรหว่า ให้สุขภาพแข็งแรง
เป็นกำลังใจให้พี่คิม +1
-
ยุ่งเป็นยุงตีกันไปหมดแล้ว
ถ้าคิมจะลาออก ไม่สมควรอ่ะ
เราไม่ผิดนิ
:กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อ ยิ่งแก้มันยิ่งยุ่ง มันพันกันมั่วไปหมดแล้วอะ ว่าแต่สายนี้มันกัดกันได้ทั้งสายจริงๆแหะ
-
:angry2: ใครกำลังปวดหัว ติดสอบจนหัวจะระเบิดยกมือขึ้น เซงจัดเลย มาต่อให้หายคิดถึงก่อน ดึกๆมาต่อให้อีก :o8:
ผมนอนหลับไปนานเท่าไรไม่รู้ แต่มารู้สึกตัวตอนมีน้ำเย็นหยดใส่แขน พร้อมด้วยเสียงคุยกันค่อนข้างดัง
“ ถามจริง ... มึงว่าไอคิม จะรับได้ไหม ” คุ้นๆเหมือนเสียงรุ่นพี่คนนึงนะ แกล้งหลับต่อดีกว่า อยากฟังพวกนี้คุยกัน
“ไร้สาระ ผู้ชายสองคนมันจะมีอะไรได้ ” อันนี้พี่หมีแน่นอน ว่าแต่คุยเรื่องอะไรกัน เสียงเครียดเชียว
“ มึงไม่ได้ยินที่มันพูดในสนามเหรอ ”
“ ได้ยิน ” มีกี่คนแน่เนี่ย ทำไมคุยกันแค่สองคน
“ มันไม่มีอะไรจริงๆเหรอวะ ”
“ ไงล่ะพวกมึง ” มีคนมาใหม่อีกครับ อึดอัดจริงๆแอบดูก็ไม่ได้
“ ดีพี่ปัน ... เด็กสายพี่วุ่นวายว่ะ ”
“ อืม กูก็ไม่เข้าใจ คงต้องให้ไอที่นอนหลับนั้นจัดการ ” กูหรือปล่าววะพี่ มีใครนอนนอกจากผมไหมเนี่ย
“ ไอดิษล่ะพี่ ” มันไม่อยู่เหรอ
“ ไม่รู้ เลือดสาดทั้งพี่ทั้งน้อง ” ใครล่ะนั้น
“ ดีนะมีไม่กี่คน ที่รู้เรื่อง ไม่งั้นงานยุ่งแน่พี่ ” เริ่มอยากรู้เรื่องแล้วสิ ผมค่อยๆขยับ ดิ้นไปดิ้นมา
“ จะพอกันยัง ดึกแล้วนะพวกมึง ... ตื่นแล้วเหรอไอตัวยุ่ง ”
“ ฮ้าววว ครับเพ่ ... ขอแก้วนึงดิ ” เนียนไป
“ ไม่ต้องให้มันแ-กนะ ขนาดไม่ค่อยเมายังทำวุ่ยวาย ” ผมแกล้งหันมองซ้ายมองขวา
“ ผมทำไรเหรอพี่ปัน ” ท่าทางจะทำเนียนมาก พวกพี่ๆมองกันตาค้างหมดเลย
“ ไว้ค่อยเล่า ไปๆกลับได้แล้ว อย่าให้ รปภ. จับได้นะพวกมึง ” พี่ปันเริ่มสอนเรื่องดีๆให้ฟัง
“ โหยพี่ อีกสองสามชั่วโมงก็เช้าแล้ว ค่อยกลับก็ได้ มานั่งก่อนๆ ” กินเป็นน้ำกันเลยว่ะ
“ ไม่เอาเว้ย พรุ่งนี้นัดสาวเที่ยว ... ไอคิมลุกมานี่ ”
“ พี่มีไรคุยนี่เลยก็ได้ พวกกันทั้งนั้น ” พี่หมีบอก แต่ก็จริงครับ นั่งกันแค่นี้เอง
“ จะบอกภารกิจ ห้ามเผือก ” นั้นแหละปู่ผม ผมเดินออกมาจากวง
“ อยู่ข้างใคร ”
“ ห๊ะ อะไรนะพี่ ” พี่ปันส่ายหน้า
“ ถามว่าอยู่ข้างใคร ”
“ ผมไม่เข้าใจพี่ มันอะไร ”
“ กูฟังมาทั้งสองทางแล้ว มันมีอะไรแปลกๆกันทั้งคู่ กำลังบอกมึงว่า ถ้าไอสองคนนั้นเล่าเรื่องที่ไม่ค่อยเข้าใจ ... ไม่สิมันเข้าใจลำบาก มึงเลือกจะเชื่อใคร ” ผมว่าพี่เล่าให้ผมเข้าใจก่อนน่าจะดีกว่านะ
“ ผมอยากรู้ว่า ไอที่ไม่เข้าใจมันเป็นไงก่อนอะพี่ เพราะก็งงๆเหมือนกัน ” ดูจากท่าทางของพี่ปัน ช่วงที่ผมนอนหลับไป มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
“ เอาเหอะ ยังไงพวกมึงก็น้องๆ ลูกๆ หลานๆของกูทุกคนนั้นแหละ ” ยังไงวะ พูดให้งงแล้วก็จากไป ผมเดินงงกลับมานั่งกับพวกพี่ๆ ... พวกนี้ก็มองผมแปลกๆ
“ พี่หมี มีไรอะพี่ ”
“ ไอหมี !! ” ทำไมมีลับลมคมในกันจัง ชักจะเบื่อแล้วนะ
“ มึงจะลาออกไหมวะ … มึงสัญญาก่อนว่าไม่ลาออก กูถึงจะเล่า ” มีต่อรองด้วย
“ ผมยังไม่ได้คิดอะพี่ ไม่เล่าให้ฟังก็ได้ครับ ” ผมทำหน้าเศร้าๆ มองหาแก้วเหล้ามาซด
“ ไอหมี !! ” พี่คนนั้นก็ตั้งท่าจะห้ามท่าเดียวเลย
“ เล่าๆไปเถอะ ... ไอโจมันทำผู้หญิงท้อง ”
“ ห๊ะ ยังไงอะพี่ ” วันนี้มีเรื่องให้แปลกใจเยอะเลยแฮะ
“ มันบอกแค่มันทำผู้หญิงท้อง เลยต้องทำแบบนี้ มันพูดแค่นี้อะ ” ผมอึ้งด้วย แล้วก็งงด้วย พี่โจไปทำใครท้องล่ะ
“ ต้องสนด้วยเหรอพี่ ... มันก็ทำผมแสบ ” ผมมองดูชัดๆ แถวนี้ไม่ค่อยคุ้นเลย เขาพาผมมาที่ไหนกัน
“ พี่ๆ แล้วนี่ที่ไหนอะ ” ผมถามไปยกแก้วไป
“ รังของไอดิษ ” เหล้าเกือบพุ่งออกจากปาก สักพักพี่หมีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ เออ ... มึงอยู่ไหน อยู่โรงงานของมึงไง มาคุยกับมันแล้วกัน ”
“ ใครอะพี่ ”
“ ไอดิษนั้นแหละ เดี๋ยวมันกลับมา ” อยากจะถามนะครับว่ามันไปไหน แต่เดี๋ยวพวกนี้หาว่าเป็นห่วงมัน เราสามคนนั่งกินเหล้าไปได้นิดหน่อย ไอวากนรกก็โผล่หัวมา
“ ... มึงยังไม่เลิกอีกเหรอเนี่ย ไอคิมหยุดกิน ” มีแต่คนห้ามกูวะ ไม่รู้ล่ะ จะกินอะ
“ กินนิดๆหน่อยๆ บ่นเป็นพ่อเลย ”
“ มาๆ กลับได้แล้ว ” มันคว้าแก้วเหล้าออกจากปากผม แล้วก็ทั้งดึงทั้งลากผมออกมาจากวง ไอพี่สองคนนั้นก็ไม่ห้ามเลย
“ ไรเนี่ย จะพาไปหนายอ่า ”
“ เงียบเหอะ ” เออ กูเงียบก็ได้ ผมรู้สึกร้อนๆอะ ไม่ไหวล่ะ ถอดเสื้อนอกออกดีกว่า
“ จะ ... ทำอะไร ” ถามโง่ๆ
“ ถอดเสื้องาย มันร้อน … มึงเป็นไรอะ หน้าแดงเชียว ” มันหน้าแดงๆยังไงไม่รู้ครับ หรือแดงเพราะโดนต่อยมา
“ เอ่อ ช่างกูเถอะ มึงใส่เสื้อเถอะ เดี๋ยวกูเร่งแอร์ให้ ” ผมเอื้อมไปตบไหล่มัน ประมาณว่าขอบใจ ... พอแอร์เย็นๆพัดมาโดน ก็กลับมาง่วงอีกครั้ง ผมนอนต่อไม่สนใจมัน ถึงที่มันคงปลุกเอง …
“ ... ” ผมค่อยๆลืมตา จำได้ว่านี่มันห้องพักในหอของผมนี่
“ ตื่นแล้วเหรอครับ ”
“ เฮ้ย ... ไอโจ ” มันยิ้มเศร้าๆ ... โห หน้าเยิน บวมแดงหมดเลย
“ ไรวะ มาถึงก็เฮ้ยใส่พี่รหัส กินเหล้ากินยาจนเมา อ้วกตามทางเลอะเทอะไปหมด ” อ้าวๆ อะไรของมันเนี่ย พูดเหมือนตอนเจอกันแรกๆเลย
“ คือ ... ว่า ”
“ ไปอาบน้ำ จะได้ลงไปกินข้าว … ลุกสิ ” ผมเด้งลุกขึ้นมา คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ นี่อะไรกันวะ จำได้ลางๆว่าผมทะเลาะกับมันนี่ หรือเหมือนในหนังเกาหลี ไอที่ผ่านๆมากูฝันไป
“ จะยืนถอดเสื้อให้ใครดู ” มันโยนเสื้อกับกางเกงใส่ผม
“ อะไรของพี่เนี่ย ” มันเดินมาหาผมช้าๆ
“ เรากลับมาเหมือนเดิม ... ขอพี่เป็นพี่รหัสที่ดีเหมือนเดิมนะ ” ฟังผ่านๆเหมือนขอเป็นแฟนเนอะ ผมเริ่มนึกถึงที่พวกพี่ๆเล่าให้ฟังเมื่อคืน
“ เล่ามาให้หมด มีเรื่องอะไรเล่ามาให้หมด ”
“ ครับ เราลงไปกินข้าวเถอะ ”
“ ไอโจ เป็นไงมึง ” พอลงมาข้างล่าง พวกเพื่อนๆที่เหมือนเคยโกรธกับพี่โจก็เข้ามาทักทาย เพื่อนๆของผมก็โบกมือเรียก ... ผมว่าผมต้องพลาดเหตุการณ์สำคัญๆแน่นอน ผมเดินไปหาพวกเพื่อนๆ หลายคนมารอยฟกช้ำ โดยเฉพาะไอเร
“ หน้ามึงไปทำไรมา ” ผมรีบถามมันก่อน
“ กูล่ะอยากเมาเหล้า ”
“ เมาทำไมวะ ”
“ จะได้จำห่าไรไม่ได้อย่างมึงงาย ”
“ ฮ่าๆๆ ” เออ หัวเราะกันเข้าไป ผมนั่งกินข้าวที่พี่โจถือมาให้เสร็จ ไม่นานพี่โจก็เดินมาหาอีก
“ ไปกันยัง ” ผมหันมองพวกเพื่อนๆ ที่เมื่อคืนจะฟัดปากพี่โจเอาให้ได้ พวกมันเฉยจนผมไม่เข้าใจจริงๆ
“ ไปดิ ” พี่เดินกลับขึ้นมาที่ห้อง พี่โจปิดประตูแล้วเริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆให้ผมฟัง
-
รอรอบดึก
-
โจจะแก้ตัวว่าไงอยากรู้
-
อยากรู้สาเหตุของพี่โจง่ะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ทุกอย่างยังคงไม่เคลียร์เหมือนเดิม
-
:เฮ้อ:มึน
-
ว่าจะมาต่อดึกๆ แต่ดูไป น้องขอให้เลี้ยง ท่าทางจะไม่ได้กลับมาเร็วแน่เยย มาต่อๆ
“ มีอะไรจะเล่า บอกมา ”
“ คิมจำคนที่เจอตอนรับน้องได้ไหม ” คงหมายถึงคนที่มาควงแขนคนนั้น ตอนที่โดนรับเดือนคณะ
“ พี่คบกับเขาหลังจากเลิกกับแฟนพี่ดิษ ... สามเดือนที่ผ่านมาเขาบอกว่าเขาท้อง ” ใจผมสั่นรัวไปหมด ทำไมผมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ด้วย นับเวลาก็เท่าๆกับช่วงที่เขาทำตัวแปลกๆ
“ แล้วไงอะ พอทำสาวท้อง เลยต้องด่าผมว่าอีตุ๊ดเหรอ ”
“ พี่ไม่เคยมีอะไรกับเขาเลยคิม ” อ้าว ได้งงหนักกว่าเดิม
“ สามเดือนมานี้ พี่ดูแลเขามาตลอด ... มันไม่เหมือนกับคนท้องเลย เขาเที่ยวดึก ชอบว่าพี่ว่าทำไมถึงติดรุ่นน้องมาก พี่กลัวว่า ... ”
“ กลัวอะไร ”
“ กลัวโดนหาว่าเป็นเกย์ ... ” ผมหมดอารมณ์จะคุย เริ่มโมโหขึ้นมาอีก
“ แล้วก็เอาผมไปโดนว่าแทน ใช้อะไรคิด ” พี่โจเริ่มเศร้า
“ ตอนนั้นพี่โกรธ เลยพูดไป ... หลังจากนั้นเขาก็ให้พี่เรียกคิมแบบนั้น แต่พี่ไม่เคยคิดจะว่าอะไรคิมจริงๆนะครับ ” ไปๆมาๆ โดนน้ำเย็นลูบแบบนี้ ผมจะใจอ่อนแล้วสิ
“ คิดถึงแต่ตัวเอง เห็นแก่ตัว ”
“ ครับ พี่มันชั่วเอง ” ลงทุนด่าตัวเองอีก เฮ้อ
“ แล้วยังไงต่อล่ะ เหมือนยังไม่จบนะ ”
“ พี่สงสัยว่าเขาจะหลอก เลยดึงเขาไปตรวจ ... ปรากฎว่าเขาทำแท้งไปแล้ว ”
“ ทำแท้งลูกของพี่อะนะ ”
“ ปล่าว ไม่ใช่ลูกของพี่แน่ๆ ... บอกแล้วไงว่าไม่เคยมีอะไรกัน พี่บอกเลิกไปตั้งแต่วันที่คิมจะฆ่าพี่ ” พอเขายืนยัน ทำผมรู้สึกดีไปด้วยเลย
“ จะบอกแค่นี้เหรอ ” พี่โจหน้าเหวอ
“ ... หายโกรธหรือยัง ” ทำหน้าเป็นเด็กสำนึกผิดเชียว
“ ง่ายไป ผมไม่ยกโทษให้ใครที่หยามผมง่ายๆหรอก ”
“ เรื่องลาออกล่ะครับ ” ไปรู้มาจากไหน
“ ทำไมเหรอ ”
“ คิมอยู่ เรียนต่อนะครับ อย่าลาออกเลย ทุกคนเป็นห่วงคิมนะ ”
“ เรื่องนั้นเอาไว้หลังสอบค่อยคุย ” ผมได้คุยจบปัญหาที่ค้างกับพี่โจแล้ว ก็ลดความเครียดลงไปได้
ช่วงเวลาสุดโหดครั้งแรกในชีวิตของผมก็มาถึง ช่วงสอบปลายภาคเทอมแรก พวกเพื่อนๆตื่นเต้นจนต้อง
หาเหล้ากินกันยกใหญ่ ส่วนผมก็รีบทำงานส่ง อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ พี่ๆน้องๆช่วยกันติว พี่หลายๆคนที่เอาแต่เสเพล หลายคนเรียนดีมากครับ ทำผมอึ้งได้เหมือนกัน โดนเฉพาะไอวากนรก มันเรียนเก่งลำดับต้นๆของคณะเลย พี่โจก็เทพ ทำให้ผมโดนบีบให้ขยันไปด้วย
“ ไปเว้ย ฉลองสอบเสร็จ ไม่สว่างไม่กลับ ” เออ มีแต่แบบนี้แหละ สำหรับพวกผมสอบเสร็จก่อนพี่ๆ แต่ในคณะจะรอให้จบวันสุดท้าย แล้วจะไปเลี้ยงร่วมกัน เทอมหลังจากนี้ ปีสี่จะหายกันไปเป็นส่วนมาก เพื่อฝึกงานทำวิจัยเตรียมยื่นจบ
“ คิมไปกินด้วยกัน ” พี่โจกลับมาเข้ากลุ่มพี่ๆเพื่อนๆของผมอีก ข่าวที่พี่โจเลิกกับผู้หญิงคนนั้นดังไปทั่วมหาลัย เพราะคนนึงก็เดือนเก่า อีกคนก็ดาวค้างฟ้า แต่ก็นะครับ ข่าวก็คือข่าว นานๆไปก็หายไปเอง
“ ... ผมว่าจะไปทำธุระ แล้วจะตามไป ” พวกพี่ๆขอไปหาร้านเลี้ยงกันก่อน ส่วนเพื่อนๆจะไปเดินเที่ยว ไอวากนรกหายหัวไม่เจอหน้าเลย ... ผมวางแผนออกห่างจากพวกมัน เพื่อจะได้กลับบ้านคนเดียว
ผมเก็บข้าวของสำคัญๆใส่กระเป๋าใบใหญ่ กลับบ้านครั้งนี้ ผมอาจจะไม่ได้มาเรียนอีก ... ข้าวของชิ้นใหญ่ๆที่ขนมาตอนย้ายเข้า ถ้าผมตัดสินใจไม่กลับมา ค่อยให้คนงานมาขนกลับ ผมเดินไปตามห้องของพวกเพื่อนๆ ภาพที่เพิ่งรู้จักกับพวกมัน ค่อยๆผ่านความทรงจำเข้ามา พี่โจที่แสนดีกลายเป็นคนขี้ขลาด พี่ๆปีสาม ... ปู่ๆย่าๆ ... และ
“ มึงจะไปไหน ” เหมือนโดนตบหัวให้ตื่นเลยกู
“ ไอดิษ ! ” มันเหมือนจะวิ่งมาครับ ดูจากอาการหอบ แฮ่กๆ
“ มึงจะกลับบ้านใช่ไหม ” ผมพยักหน้า
“ กูกะแล้วว่าต้องแอบหนี ... มึงจะเอาอะไรอีก ไอโจก็ขอโทษแล้ว ทุกคนก็กลับมาเหมือนเดิม ” ดูมันจะโมโหมากไปนะ เป็นอะไรกับกูเนี่ย
“ แค่กลับไปคิดอะไรที่บ้าน ก็บอกแล้วไงว่าจะกลับ ”
“ พอมึงถึงบ้าน มึงก็ลืมทุกอย่างที่นี่ ... ลืม กะ ... กู ” ผมไม่ยอมสบตาผม นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมหลบหน้าแบบนี้
“ ขอเวลากูได้พัก คิดอะไรคนเดียวไม่ได้หรือไง … ”
“ ... ” ผมสังเกตว่าหน้ามัน แดงขึ้นๆ มีเหงื่อออก หายใจหอบ ... คล้ายๆกับวันที่มันล้ม
“ ไอดิษ ... มึงเป็นอะไร ” มันเอามือพิงกำแพง ผมรีบวิ่งเข้าไปดู
“ นี่ ! มึงเป็นอะไร … ไหวหรือปล่าว ”
“ ไม่ ต้อง ... สนใจกู ”
“ ไอดิษ !!! ” มันเข่าอ่อนยวบลงไปเหมือนคราวก่อน ผมรีบตบหน้า เขย่าตัวมัน ... ผมวิ่งตะโกนเรียกคนในหอมาช่วย โชคดีมากๆที่ช่วงนั้นยังไม่ค่ำ เพราะวันนี้ชาวหอก็เลี้ยงฉลองสอบเสร็จเหมือนกัน
“ คนนี้อีกแล้ว ” อาจารย์ประจำเรือนพยาบาลทักพวกผม ชาวหอที่มีน้ำใจพอแบกมันมาเสร็จก็ลากลับกันไป
“ มันเป็นบ่อยเหรอครับ ” ผมถาม
“ หายไปนานแล้วนะ ... ครูว่าอาการแปลกๆนะ เธอรู้จักพ่อกับแม่เขาไหม ”
“ พอรู้ครับ ”
“ ต้องแจ้งเขาด้วย เธอแจ้งให้ครูแล้วกันนะ ” ผมรับปาก อาจารย์เดินกลับไป ไม่นานพวกพี่ๆเพื่อนๆก็กรูกันเข้ามาเต็มเรือนพยาบาล
“ ไอดิษ ๆ ” มันเริ่มรู้สึกตัว อาการไม่ต่างจากวันนั้นเลย
“ พะ ... พวกมึง ไอคิม ... ไอคิม จะหนี ” ผมอยากตบหัวมันจริงๆครับ มันจะตายเอารอมร่อ เจือกมาห่วงผมหนี
“ กูว่ามึงไปตรวจที่โรงพยาบาลของแม่มึงดีกว่านะ มึงเป็นบ่อยนะช่วงนี้ ” พี่หมีเป็นห่วงเพื่อนรักมากกว่าใครครับ
“ ... มึงวิ่งกลับมาจากหน้ามอ เพื่อมาหาไอคิมใช่ไหม ” หืม
“ อืม ” อ้าว งานหน้าเลย มองกูเป็นตาเดียวเลย
“ ทำไมทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อย ” ไอโต้งว่าผมก่อน
“ กูแค่ ... ” ผมแก้ตัวไม่ถูกอะ
“ กูว่ากูต้องบอกอะไรมึงซักอย่างละ ” พี่หมีดึงกึ่งกระชากผม
“ ไอหมี ... จะ ทำอะไร ” ไอดิษพูดเสียงอ่อนตามมา
“ จะพูดในเรื่องที่มึงไม่กล้าพูดไง ” ตอนนี้หลายคนเริ่มสงสัย มันมีเรื่องอะไรอีก
“ ไอหมี ถ้ามึงพูด ... มีเรื่องกับกู ”
“ สภาพนี้ท้าให้ลุกมาถีบหน้าเลย ... ไอคิมมา ! ” ผมโดนพี่หมีลากออกมานอกเรือน
“ … กูรู้สึกไม่ดีเลย ที่ต้องพูดกับมึง ” ผมก็เริ่มจะรู้สึกพอๆกับพี่ล่ะครับ อย่างกับปัญหาโลกแตก
“ กูไม่รู้ว่ามันจะบอกมึงเมื่อไร แต่กูว่ามันจะหนักเข้าทุกวัน ”
“ อะไรกันพี่ ”
“ ... ไอดิษ เป็นโรคหัวใจ ”
-
อ้าว เรื่องเริ่มพลิกอีกแล้ว เรื่องนี้ทำให้คิมใจอ่อนหรือเปล่านะ
-
เฮ้ออออออออออออออออ
เป็นคิมนี่ทำตัวไม่ถูกเลยนะเนี่ยะ รู้สึกว่าทุกเรื่องยังคลุมเคลืออยู่เลย
แล้วยังจะมีเรื่องมาอีก
-
เอาแล้วไง
-
สงสารข้าวกล้อง
เอาใจช่วย
-
ข้าวกล้องเป็นโรคหัวใจก็ไม่เห็นจะเกี่ยวไรกะคิมเลยนี่ :laugh:
ไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย :z2:
-
เฮ้อ...ของเก่ายังไม่เคลียร์
เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
-
เชิดใส่ไอ้พี่โจ จิ๊...เหตุผลแกมันช่าง :a14: แต่พี่ดิษเป็นโรคหัวใจเหรอ พี่แกห้าวเป้งขนาดนั้นไม่น่าเชื่อเลยเนอะ โลกใบนี้ช่างมีอะไรให้งงได้ตลอด แล้วจะเป็นไงต่ออะ ชีวิตน้องคิมจะหวานกับชาวบ้านเขาหรือยังคะ? หรือน้องต้องวนเวียนอยู่กับปริศนาเรือนกระจกตลอดไป :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะคะ
:L2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษ
:L2: :L2:
ยกโทษให้พี่โจง่ายจัง
:serius2: :serius2:
-
เป็นโรคหัวใจ :a5:แล้วดิษตอนนี้เป็นไงบ้างอ่ะ
+1เป็กำลังใจให้นะ :L2:
-
สงสารพี่ดิษอ่ะ
แล้วสรุปว่าพี่โจ ชอบพี่คิมหรือเปล่า ?
-
สอบผ่านเป็นเรื่องตลก สอบตกเป็นเรื่องขำขัน สรุปแล้วมีอาจารย์เท่านั้น ที่ทำข้อสอบได้ o13
มาต่อให้อีกครั้ง ก่อนจะลงสนามรบ :monkeysad:
“ อะไรนะพี่ ”
“ ... ไอดิษ เป็นโรคหัวใจ ” ผมตกใจมากที่ได้ยินเรื่องนี้จากปากพี่หมี เพราะผมมั่นใจว่าพี่เขาไม่เล่นๆกับเรื่องร้ายแรงแบบนี้
“ มันเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ... ทำไมมันไม่เคยพูด ”
“ ในคณะรู้กันไม่กี่คน มันมาเป็นหนักช่วงรับน้องจบ หมายถึงตอนเข้ามาใหม่ๆ ... พี่สงสัยว่าจู่ๆมันก็ไม่กินเหล้า บุหรี่ก็สูบน้อยลง มันเช่าหอในไว้แต่ไม่ยอมมานอน ” มันทำตัวลึกลับขนาดนี้ คนในคณะไม่สงสัยได้ยังไงวะ
“ ตอนนั้นมันอ้างว่าเลิกกับแฟน ” แถไปได้อีก ตัวเองป่วยแท้ๆ
“ เราต้องบอกแม่ของมันนะพี่ ”
“ เขารู้กันหมดนั้นแหละ มันไม่ยอมกลับบ้านเอง ” แม่งดื้อด้านจริงๆ
“ มันกลับบ้านครั้งแรกก็ตอนไปพร้อมมึง … เข้าใจที่กูจะบอกไหม ”
“ ไม่ได้โง่ขนาดนั้นพี่ จะให้กล่อมมันกลับไปรักษาตัวว่างั้น ” พี่หมีพยักหน้า
“ อีกอย่าง ... ” ยังมีอีก
“ อันนี้ไม่น่ารู้หรอก ปะ ไปดูมันต่อ ” ผมว่าจะถามต่อว่ามันเป็นโรคหัวใจอะไร เพราะเท่าที่จำได้อะไรที่เกี่ยวกับหัวใจเค้าเรียกว่าโรคหัวใจทั้งหมด
“ ให้กูกลับบ้าน ... กูไม่กลับ ”
“ กลับเหอะๆ ” พี่หมีส่งสัญญาณให้ผมแล้ว
“ มึงกลับไปให้แม่ตรวจนิดๆหน่อยๆไม่เห็นเป็นอะไร ... กูว่าจะไปด้วย ” มันหันมามองหน้าผม แล้วก็ไม่ใช่แค่มันนะ พวกเพื่อนๆก็มองตาม
“ วันนี้ พวกมึงจะไปกินเลี้ยงกันไม่ใช่เหรอวะ ไอคิมจะไปกับกูได้ไง ” กลายเป็นเด็กขี้ระแวงซะ
“ กูไม่ไปกินก็ได้ ” มันทำหน้าเข้าใจ ระหว่างที่ปล่อยให้ไอวากนรกกับพี่หมีคุยกัน ผมก็ออกมากับเพื่อนๆ
“ พอส่งพี่ดิษแล้ว มึงตามมาก็ได้ ” ไอเรบอก
“ คงไม่ยอม พี่เขาหวงไอคิมจะตาย ”
“ มึงจะสื่ออะไรวะไอวาฬ ” พักนี้มันหายๆไป เพราะสายพี่ฟางก็มีเลี้ยงน้องบ่อย
“ เออๆอย่าเพิ่งสนใจ ว่าแต่ทำไมมึงต้องลงทุนไปกับพี่เขาวะ เห็นไม่ค่อยถูกกัน ” ไอเรนี่ถามเก่งว่ะ น่าเอาไปเป็นทนายความ พี่หมีเพิ่งพูดทำนองว่าคนรู้ไม่เยอะ ผมคงบอกพวกมันไม่ได้
“ ดูดิ มันกลัวแต่กูจะหนีกลับบ้าน ” ไม่ชอบอ้างแบบนี้เลย
“ พวกกูก็ห่วงเหมือนกัน ทำไมไม่คิดว่าพวกกูจะคิดมากบ้างวะ ” ท่าทางงานจะเข้า ดันทำเหมือนห่วงพี่มากกว่าเพื่อนอีกกู
“ พวกมึงอย่าไปกดดันเพื่อนดิ ไว้จะโทรหา ” ไอโต้งพูดดูดีกว่าเพื่อน มันคงจะไปเตรียมตัวเที่ยวกัน ผมเดินกลับมาที่เรือนพยาบาล
“ เอาไง ไปกันสองคนจะไหวแน่นะ ” พี่หมีถาม
“ ไม่ใช่เด็กเว้ย ปะคิม ”
“ ... ” พี่หมีมองหน้าไอวากนรกค้างเลย
“ เป็นไรวะ ”
“ เดี๋ยวนี้คุยกับลูกมึงเพราะเนอะ ” นั้นสิ
“ ไม่อยากคุยกับมึงแล้วว่ะ ไปเหอะ ” พักนี้เรียบร้อยขึ้นแปลกๆ สงสัยเพราะป่วย ผมสามคนเดินมาจนถึงหน้ามอ พี่หมีแกกลัวว่าไอดิษจะล้มอีกรอบเลยขอเดินมาส่งที่หน้ามอ พอส่งแล้วพี่เขาก็ไป
ระหว่างทางที่มาผมกับมันไม่ได้คุยอะไรกันเลย ไอดิษบอกแค่ว่าถึงแล้วปลุกด้วย ผมจำได้ว่าโรงพยาบาลที่ผมเคยมารักษา (มาเป็นระยะแต่ไม่มีอะไรน่าสนใจ) ต้องต่อรถอีกต่อนึง
“ สายไหนวะ ” ผมนึกไม่ออกครับ
“ โง่จัง สาย ... ไง ” ตกใจครับ มันนั่งมองหน้าผมนี่หว่า
“ไม่หลับแล้วนอนทำไมวะ ”
“ มึงจะลาออกหนีไอโจมันเหรอ มันเป็นผัวมึงหรือไง ” ท่าทางหมาจะกลับมาอาศัยในปากมันแล้วล่ะ ดีได้ไม่เกินชั่วโมงหรอก
“ กูกำลังคิดว่า กูจะเรียนต่อไหม ไม่ได้เกี่ยวกับพี่โจ ” มันลุกขึ้นกดออด คงถึงที่จะต้องต่อรถแล้ว ผมเดินลงตามๆมันมา
“ เฮ้ย รถจะออกแล้ว มาเร็ว ! ”
“ !!! ” อึ้งแดรก มันคว้ามือผมวิ่ง ทำไมผมตกใจเหมือนโดนใครตุบกบาล มึนๆงงๆไปหมด
“ นั่งดิ ยืนทำไม ” มาถึงรถเมื่อไรวะ
“ คิดจะทำอะไรห่วงพ่อกับแม่บ้าง ไม่ใช่โดนเขาหักอกแล้วมาทำเศร้า ”
“ ไอเห้นี่ กูไม่ใช่เกย์ อย่าพูดแนวๆนี้อีกนะ กูไม่ชอบ ”
“ มึงหนีไม่พ้นหรอก ” มันพูดแมวๆจบแล้วก็เอาหัวไปพิงกระจกรถ แม่งกะไม่ให้กูด่าเลยนะไอเวร
“ เป็นอีกแล้วเหรอลูก ” กว่าจะถึงโรงพยาบาล ผมหาวจนนึกว่าจะนอนในรถอยู่แล้ว
“ ครับ เดือนนี้ รู้สึกสองครั้ง ”
“ บ่อยไปนะ เครียดหรือปล่าว ” หืม มันมีอะไรน่าเครียด เห็นไปล่อสาวทุกวัน
“ ทำไมถามเรื่องเครียดล่ะครับ ”
“ ข้าวกล้องไม่มีเรื่องอื่นแทรกซ้อน มีแต่เครียดเท่านั้นแหละ ครั้งที่ทะเลาะกับพ่อก็เป็น จำได้ไหม ” ผมว่าแม่ลูกน่าจะมีเรื่องคุยกันมากกว่านี้ เลยขอตัวออกมามาด้านนอก
“ ว่ายังไงคิม ” คุณหมอที่รักษาผมท่านคงเห็นพอดี
“ ครับ ”
“ เข่าไม่ปวดนะ ” ผมพยักหน้าตอบ
“ เอาไว้สอบเสร็จมาตามนัดนะ ... น้าว่ามีเรื่องอื่นจะบอก ” มีอะไรลึกลับอีกไหม ถึงมีผมก็ไม่หวั่นครับ เพราะช่วงนี้เจอมาจนชิน
“ เอ่ หมอรู้เรื่องของพี่ดิ ... พี่ข้าวกล้องไหมครับ ”
“ รู้สิ เค้าป่วยโรคเดียวกับแม่เขา ” แปลกๆเนอะ ทำไมคุณหมอที่น่าเป็นน้องของแม่ไอวากพูดเหมือนกับรู้จักกันดี ทั้งที่ไอวากพูดว่าเป็นลูกเมียน้อย
“ ที่หนักกว่าน่าเป็นไขมันที่มันผลิตไปเกาะผนังหลอดเลือดมากกว่า ”
“ คืออะไรเหรอครับ ”
“ เข้าใจว่านะ เป็นความผิดพลาดของร่างกาย มันอาภัพตั้งแต่เด็กๆ ไม่น่าต้องมาป่วยแบบนี้ เฮ้อ ... น้าขอตัวนะ ”กำลังคิดว่า ผมเอาตัวเองมาวุ่นวายกับปัญหาครอบครัวเขาหรือปล่าว
“ เฮ้ย ! โทษๆ ” ผมเดินพรวดเข้ามาไม่ทันสังเกตว่าไอวากนรก มันถอดเสื้อเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของโรงพยาบาลอยู่ ที่จริงมันขาวจั๊วเลยนี่หว่า
“ มองก็มองไปดิ ใครว่ามึง ” ผมนึกว่ามันผิวคล้ำมาตั้งนาน เหอะๆ หลงเข้าใจผิดว่ามันผิวสีไม่เหมือนพ่อกับแม่
“ มึงนอนคนเดียวได้ใช่ไหมวะ ” เตรียมชิ่งละกู รถยังเหลือครับ ไปถึงขนส่งบ้านผมค่อยให้คนงานขับรถมารับ
“ กูก็นอนคนเดียวมาตั้งแต่เกิดแล้ว ... ไม่มีมึงเฝ้าก็ไม่ตายหรอก ” อ้าว มาทำดราม่าใส่กูอีก
“ เออๆ กูอยู่เฝ้าก็ได้ ” ผมนั่งลงบนโซฟา ถอดรองเท้าออก
“ พักนี้เจอกับไอคนชื่อนากบ้างมะ ”
“ ไม่อะ มีไร ” ตั้งแต่ไปช่วยทาสีก็ไม่ได้เจอกันอีกครับ
“ ดีแล้ว ” ดีอะไรของมันอีก
ผมนั่ง นอนเฝ้า เปิดทีวีดูอะไรไปเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องยอมทนนั่งอยู่แบบนี้ ตัวมันเองก็สบายดี แค่มีสายน้ำเกลือสอดตรงแขน
“ ไอคิม ”
“ หือ ”
“ มึงว่า ... เรื่องแบบนี้มีจริงไหมวะ ”
“ เรื่องอะไรล่ะ พูดแบบนี้จะรู้ไหม ” มันหัวเราะหึหึ แล้วหันมามองผม
“ มึงนั่งเขียนจดหมายถึงคนที่มึงชอบมาตลอด นึกถึงเขาทุกวัน ตื่นมาก็คิดถึงเขาเป็นคนแรก อ้อนวอนให้สวรรค์ส่งคนนั้นกลับคืนมา ... เป็นไปได้ไหมว่า เขาจะกลับมา ” ฟังแล้วอึ้งนะ มันมีอารมณ์สุนทรีขนาดนั้นเชียว
“ มึงไปคัดนิยายรักบทไหนมาเล่าให้กูฟัง ”
“ โง่อีกละ ถามว่า เขาจะกลับมาไหม ” ด่ากูโง่วันละสิบครั้ง ฉลาดตายเลยมึงอะ
“ กูจะไปรู้เขาได้ไงว่าจะกลับมาไหม ฮุ้ว ”
“ ถ้าคนๆนั้นเป็นมึงล่ะ มึงจะคิดยังไง ”
-
เมื่อไหร่ไอ่คิมจะใจอ่อนซะทีวะคะ
จะต้องลุ้นจนถึงปีหน้าเลยม้ายยยยยยย
หึ๊ยยยย์ รมณ์เสีย
-
คิมก็เหมือนจะโง่ๆนะ
อิวากก็ไม่ยอมพูด ทำปากแข็ง ปากดี เลวใส่ :เฮ้อ:
กว่าจะลงเอยกันเหนื่อยตายก่อนพอดี
-
โรคกรรมพันธ์เหรอ
-
เรื่องนี้ความลับเยอะจริงๆ ให้ตาย
-
ค้างได้อีก รอๆๆ :jul3:
-
:L1:
-
ค้าง :serius2:
คิมจะว่าไงน้า
-
โอ้กลับมาให้ได้อ่านต่อกันแล้ว
คิมตอบให้รู้บ้างดิ
-
ค้างงง...
มีแต่ความลับ
..................
... :mc4: Happy New Year 2011... :L2:
-
อิข้าวกล้องชอบพูดให้งงจริงอะไรจริง บางทีก็เหมือนมีอะไรลึกซึ้ง บางทีก็ไม่มีอะไรเลย
-
อึดอัดจริงโว้ย :serius2:
เราเป็นคิมคงบ้าตาย
ใครมีอะไรก็ไม่ยอมพูดยอมบอกออกมาสักที
มีแต่อมพนำกันอยู่นั่น ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องทั้งผองเพื่อน
แค่บอกตรงๆว่ามันชอบมึงนะ หรือกูรักมึงมานานแล้ว
มันจะยากเย็นอะไรนักหนา
ทีทำเรื่องร้ายๆใส่เขานี่กล้านัก
แต่คิมก็นะ ยังมีความเป็นชายแท้อยู่มาก
จะทำใจให้คิดไปทางYก็ยังไงอยู่
รีบรู้ตัวเร็วๆดีกว่านะคิม
-
เริ่มเพลียนะ มีแต่เรื่องคลุมเครือ
กว่าจะได้รักกัน คงต้องส่งโคนันมาทำคดี
เฮ้อ... :o11:
-
ลับลมคมใน ความลับเยอะกันจริง ชักจะมึนๆแล้ว
-
คุณพี่ดิษ...แล้วเมื่อไรจะพูดกันตรงไปตรงมาซะที...ล้อมโลกอยู่นั่นล่ะ...ระวังแมวคาบไปกินก่อนน่ะ
ไม่รู้จะรออะไร...เฮ้อ
-
อึดอัดนะกับความรู้สึกแบบนี้
ทำไมมีอะไรไม่คุยกันตรงๆ ไปเลย
:กอด1: :กอด1:
-
ความรักมันเยอะไปหมดจริงๆ :เฮ้อ:
นี่ถ้าคิมเป็นโคนันป่านนี้คงรู้ทุกอย่างแล้ว :laugh:
-
คนๆนั้นเป็นพี่คิมใช่มั้ย?
-
:3123: มาสวัสดีปีใหม่ทุกคนครับ พอดีกลับไร่หลายวันเน็ตยังซ่อมไม่เสร็จตั้งแต่น้ำท่วมครับ
ขอให้ท่านผู้อ่านทุกท่าน มีความสุขมากกว่าความทุกข์ และพบพานในสิ่งที่ปรารถนานะครับผม o13
ขอตัวไปอาบน้ำหาน้ำกินเดี๋ยวเดียว กลับมาก็เลี้ยงกันเลยพี่น้องทั้งหลาย -*-
-
มาต่อกันๆ
“ มึงนั่งเขียนจดหมายถึงคนที่มึงชอบมาตลอด นึกถึงเขาทุกวัน ตื่นมาก็คิดถึงเขาเป็นคนแรก อ้อนวอนให้สวรรค์ส่งคนนั้นกลับคืนมา ... เป็นไปได้ไหมว่า เขาจะกลับมา ถ้าคนๆนั้นเป็นมึงล่ะ มึงจะคิดยังไง ” เจอพวกเถื่อนๆดิบๆถามแบบนี้ถึงกับอึ้งแดกเอาง่ายๆเลยผม
“ บังเอิญไม่ใช่กูงาย ”
“ มึงนี่ โง่ ” ผมยักไหล่ให้มัน โดนรุมด่าด่าโง่จนเขาใกล้งอกแทนผมหงอกอยู่แล้ว
พอคล้อยหลังไม่นาน ไอวากนรกก็เริ่มโทรจ๊ะจ๋ากับบรรดากิ๊กของมัน เป็นอันสนุกสนาน ผมงี้โคตรเซง ในเมื่อมันมีโทรศัพท์ไว้คุยกับสาวๆ แล้วจะให้ผมอยู่ทำไมวะ
“ อื้อ เดี๋ยวนะครับ ... มึงจะไปไหน ” นั่นไง พอกูลุกมันถามเลย
“ กูจะไปโทรหาเมียกูมั่ง ” ผมพูดไปงั้นๆแหละ หมั่นไส้แม่ม จะเอาเวลาไหนไปมีแฟนได้ล่ะ เจอแต่ปัญหาของพวกมันไม่ได้พักได้ผ่อน
“ ไหนว่าไม่ได้คบใคร ” เฮ้ยๆ มันกดวงโทรศัพท์แล้วเด้งตัวลุกขึ้น
“ ไรของมึงเนี่ย กูล้อเล่น ”
“ กะแล้วว่าล้อเล่น งั้นจะไปไหน ” มันทำท่าว่ารู้ แต่ดูๆไปเหมือนจะโล่งอกมากกว่า ... จะโล่งอกทำไม
“ ไปหาซื้อไรกิน ”
“ ซื้อกาแฟเย็นมาด้วย ” มันบอกแล้วก็นอนต่อ คนบ้าอะไรกินกาแฟตอนจะนอน
วันนั้นผ่านไปแบบน่าเบื่อสุดๆ ผมได้แต่นั่งพลิกไปพลิกมา พยาบาลเข้ามาวัดไข้กับความดันเป็นระยะ ว่าไปแล้วก็คือ ผมไม่ได้นอนทั้งคืนนั่นเอง
“ แม่จะให้ยาตามที่ตรวจพบนะ ถ้าไม่ดีขึ้น หรือกลับมาเป็นอีกต้องรีบมาอีกครั้ง ”
“ ผมป่วยใช่ไหมเนี่ย ” ดูมันกล้าถามเนอะ
“ ป่วยสิ แล้วอย่าหักโหมนะ เรื่องกีฬาๆน่ะ ” น่าสงสารมัน ต่อไปต้องเป็นเด็กดีแล้วสิมึงอะ
“ เอ่อ น้องคิม กลับบ้านบ้างไหมคะ ” แม่ไอวากน่ารักมากครับ ใจดี พูดเพราะ
“ ผมว่าจะกลับตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับน้า ” เหน็บไอวากนิดหน่อยพอคันๆ ถ้ามึงไม่หัวทิ่ม มืออ่อนเท้าอ่อน ป่านนี้กูกลับถึงไร่แล้ว
“ อ้าว แล้วจะได้กลับไหมคะ ”
“ กลับครับ ไม่ทราบว่าน้ามีอะไรหรือปล่าวครับ ” เห็นถามแนวๆว่ามีอะไรจะฝากอะ
“ น้าว่าจะฝากของไปเยี่ยมแม่ของน้องคิมหน่อยค่ะ น้องมีรถยนต์ใช่ไหม ”
“ ไม่มีครับ ”
“ ยากอะไร ผมขับไปส่งเองก็ได้ ”
“ หา ! ” ผมร้องเสียงดัง ไอวากข้าวกล้องมันจะอาสาเพื่อ
“ เอ่ เอาแต่ใจจริงๆนะ ” ใช่ครับ ว่ามันเข้าไปๆ
“ นะครับแม่ มันเป็นลูกรหัสผมด้วยนะ ขับไปช้าๆก็ได้ ” กูล่ะเชื่อมึงเลย ยอมลงทุนขอซะน่ารักก็เอาเฮ้ย แต่ไอที่บอกช้าๆก็ได้ แสดงว่าปกติมึงขับเร็วสิ
“ เฮ้อ ก็ตามใจ แต่แวะไปหาพ่อก่อนได้ไหมล่ะ ” ไอวากข้าวกล้องหน้าบูดเลยครับ ท่าทางมันไม่ชอบพ่อตัวเองเอาซะเลย มันรับปากแบบไม่ค่อยเต็มใจ ผมสองคนเตรียมตัวไม่นานก็กลับไปเอาของที่หอใน ระหว่างทางนั้นมันเอาแต่บอกผมตลอดทางว่า “ ห้ามบอกคนอื่นนะว่าจะกลับไร่ ” ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไร
“ อะไรนะ จะไปไร่กันหรอ ” แต่มีเหรอผมจะฟัง พอถึงหอผมก็บอกไอเรก่อนเลย ... ทั้งที่ตอนแรกกะว่าจะกลับคนเดียวด้วย
“ จริงดิวะ ไปด้วยๆ ” กลุ่มเก่าๆดันตั้งวงอยู่ในห้องของไอโต้งพอดี (ความจริงเขาห้ามเอาเหล้ามากินในหอครับ) ไอวากข้าวกล้องยืนส่ายหน้าไม่หยุด
“ จะไปกันยังไง รถเก๋งคันเดียว ” ไอวากข้าวกล้องพยายามบอก
“ ยากไรเล่า มึงก็เอารถตู้ไปอีกเด้ ” ประธานหมีของผมเมาเกือบจะเละแล้ว
“ ไอบ้า รถเขามีให้เช่าออกงาน จะเอามาใช้บ่อยๆได้ไง ”
“ ฮุ้ววววว มึงขี้เหนียวไปม้าย เอางั้นก็ได้ ไอเคมมึงออกตัง ” แล้วไหงงานมาตกที่กูวะพี่ ที่สำคัญติดทำเสียงฮุ้วจากผมไปอีก
“ พวกมึงจะไปกันให้ได้หรือไง ” ไอวากนรกเริ่มออกลาย
“ พี่แอบวางแผนไปกับไอคิมสองคนป๊ะเนี่ย ” อ้าว ไอวาฬ เวลาเมามึงนี่ก็ใช่ย่อยนะ
“ เออๆๆๆๆ ไม่ต้องมาเหน็บแนมกู ไปก็ไปวะ เดี๋ยวกูโทรบอกพ่อก่อน ”
“ เฮ้ๆ ฮ่าๆ ” กูล่ะหน่อย ไอพวกขี้เมาโว้ย ... พูดอย่างไม่เคยเมา
ไอวากข้าวกล้องติดต่อเอารถตู้มาได้ คนขับคนเดิม ส่วนผมโทรศัพท์ไปบอกแม่เรียบร้อย คนที่ไปส่วนใหญ่ก็มีแต่คนเก่าๆ แต่ก็มีผู้หญิงไปเพิ่มอีกสองคน สรุปก็คือ ปีหนึ่งของผมมี ไอโต้ง ไอหนิง ไอเร และไอวาฬ ปีสองขอลา ปีสามก็มีพี่หมี ไอวากข้าวกล้อง ป้าปอง ป้าส้ม และสาวอีกสองคนที่ยังไม่ระบุสังกัด
“ ไปกันแน่นเลยนะครับ ” อาสมคนเดิมและอาอีกคน ขับรถมาจอดรอข้างๆสนามกีฬาในมหาลัย
“ ของใส่พอไหมตาสม ” ไอวากข้าวกล้องครับ
“ พออยู่แล้วครับ ”
“ ไอดิษ ” ผมว่าจะถามมันเรื่องที่พักครับ
“ ... ” มันเดินหนีผมอะ เป็นเห่ไรอีกวะ
“ ดีจ้าทุกคน ” ใครมาอีกล่ะ
“ นัท ... จอย ” เป็นยัยนัทกับยัยจอยครับ สรุปแล้วสาวที่จะไปด้วยก็คือสองคนนี้เอง พอมากันครบก็แยกย้ายกันขึ้นรถตู้ ผมมองหาไอวากนรก ผมคิดว่ามันต้องมาขึ้นคันผมที่ผมนั่งแน่ ... ว่าแต่ทำไมต้องนึกถึงมันวะ
คันที่ผมนั่งไปกันช้าๆ แวะปั๊มน้ำมันบ้าง ข้างทางบ้าง ที่เป็นแบบนี้เพราะ ไอพวกขี้เมาครับ ปวดฉี่กันถี่สุดๆ พอลงรถกันได้ก็ต้องอัดมะเร็งกันอีก ส่วนรถอีกคันที่พวกสาวๆนั่ง อยากเห็นไร่ไวๆเลยให้ล่วงหน้าไปก่อน
“ พวกมึงไม่ปวดฉี่กันหรอว้า ” พี่หมีถาม พวกที่ยืนอยู่พากันส่ายหน้า
“ ทำไมกูปวดบ่อยจังวะ ”
“ ท่อสั้นสิมึง ” ไอวากนรกแซวซะเสียหาย
“ กินไรกันปะพี่ จะไปมินิมาร์ท ”
“ กูเอา ... !@#@!!@ ” สั่งกันอย่างกับห่าลงครับ ทุกคนเค้าสั่งหมดยกเว้นไอดิษ
“ แล้วมึงไม่เอาไรเหรอ ” ผมถามตามมารยาท มันดูดบุหรี่เฉยอีก
“ ฮุ้วว เป็นห่าไรอีกวะ ” ผมเดินเซงๆไปมินิมาร์ท มันเป็นไรไม่รู้ครับไม่คุยกับผมเลย เดินเลือกของที่พวกมันสั่งเรียบร้อยก็นึกขึ้นได้ ไอวากมันไม่ค่อยได้นอนแน่ๆ มันหาวตลอดเวลาที่ลงรถมา
“ เฮ้ย ! ”
“ ตกใจทำไม ” ไอวากนรกดิครับ มันเดินมาข้างหลังผมเมื่อไหร่ไม่รู้
“ อ่ะ ซื้อให้มึงอะ ” มันมองผมตาแป๋ว
“ สำนึกผิดหรือไง ” หืม กูทำผิดเมื่อไหร่วะ
“ สำนึกห่าไร เห็นมึงง่วงๆ ”
“ หึ ปากแข็ง ห่วงกูล่ะสิ ... ไปได้แล้ว ” เล่นกูงงเลยไอนี่ ผมเดินไปจ่ายเงิน แล้วขึ้นรถตู้ไปกันต่อ ใช้เวลาเท่าๆเดิมครับ ตาสมยังขับไวไม่มีที่ติ ทางเข้าไร่ของผม ตรงโรงอาหาร พวกสาวๆเข้านั่งถ่ายรูปกินน้ำกินท่ารอแล้ว
“ พวกแกมาช้ามากกกก ” ป้าส้มบ่นพวกผม
“ โทษไอท่อสั้นนี่แล้วกัน ” ฮ่าๆ
“ ไม่สั้นนะยะ ”
“ หื๊มมม ” พวกผมร้องหืมเป็นเสียงเดียว ป้าส้มเขาเถียงแทนทำไมเนี่ย ป้าคงจะนึกออกอะครับ รีบเดินหนีไปเลย
“ หึหึหึ ไอประธานหมี มึงแดกแล้วเหรอ ” โดนเลย
“ ไปไหว้เจ้าของไร่ดีกว่าไป เสือกจริงเสือกจังเรื่องชาวบ้าน นู้น ของมึงน่ะเอาให้รอดเถอะ ” เอ้า พี่หมี ชี้มาทางผมอะ
“ ไอหมี ! มึง ” ไอวากร้อนตัวเลยครับ ของมึงของพี่หมีนี่อะไรวะ
“ สวัสดีจ้ะๆ ” พวกที่เคยมารีบสวัสดีแม่ของผม
“ นี่แม่กูเอง นัท จอย ” สองสาวเข้ามาสวัสดีแม่ของครับ
“ คิม เรือนของคิมหลังคาทะลุน่ะลูก ”
“ เอ้า งั้นพวกนี้จะนอนไหนอะแม่ ”
“ มานอนเรือนใหญ่ไหม ให้สาวๆนอนในห้อง หนุ่มๆก็กางมุ้งนอนตรงลาน ” พวกนี้จะยอมไหมเนี่ย
“ ยอดเลยครับแม่ พวกมึงว่าไง ” ประธานหมีเห็นด้วย พวกที่เหลือเลยเห็นด้วยกันหมด ผมพาพวกมันขึ้นเรือนเอาของไปวาง คนงานเริ่มยกฟุกมาเรียงให้ ที่ไร่ผมมีมุ้งเล็ก กับมุ้งใหญ่ เลยต้องแยกๆกัน
“ กูนอนกับไอวาฬละกัน ” ไอเรจับคู่กับไอวาฬ
“ มึงกับกูไอดิษ ”
“ ไม่เอา มึงนอนกับหนิงไอโต้งไป ไอคิมมานอนกับกู ”
“ ไรวะ ” ผมอุทาน มันจับคู่ๆไม่ถามใครเลย เผด็จการว่ะ
“ หรือกลัวว่ากูจะทำอะไรมึง ตุ๊ดป่ะ ”
“ ฮุ้วว เออๆๆๆ นอนไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละแม่ง ” มันหัวเราะชอบใจใหญ่ พอจัดที่หลับที่นอนเสร็จ ผมให้พวกนั้นไปเดินเที่ยวเล่นกัน ไอโต้งก็ไปกับยัยนัทแฟนมัน ไอวาฬก็ด้วยไปกับยัยจอย ประธานหมีพาป้าๆไป
“ ไอคิมจะไปไหนวะ ” ไอเรจมูกไวครับ
“ ไร พวกมึงก็ไปเดินเล่นกันดิ ” มีไอหนิง ไอเร กับไอวากนรกไม่ยอมไปครับ
“ เรื่องเรียน มึงจะเอาไง ” ไอหนิงถามผม
“ ... เรื่องของกูๆ ”
“ เพื่อนๆพี่ๆเป็นห่วงนะเว้ย ” ไอเรเสริมมาอีกคน
“ เออน่า กูจะค่อยๆคิด พวกมึงไปก่อนเดี๋ยวกูตามไป ” ไอวากมันเงียบอยู่คนเดียวอีกแล้ว พอคล้อยหลังพวกมัน ผมก็เดินไปหาพ่อกับแม่ที่กำลังนั่งทำงานอยู่
“ สวัสดีพ่อ ”
“ เออ มาๆ เป็นไงบ้าง ”
“ ก็ดีอยู่ ” ผมเดินไปนั่งข้างๆพ่อ
“ มีปัญหาอะไรเหรอ ” อย่างคนเค้าว่าจริงๆ ว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่เค้าสัมผัสได้
“ พ่อ คิมว่าคิมจะออก ”
“ หื๊อ ” แม่ผมตกใจ รีบเดินมานั่งฟังผมพูด
“ ทำไมวะ มีอะไร มีใครแกล้งหรือยังไง ”
“ ไม่อะ ก็คือว่า ... ”
“ เอ้า ไอข้าวกล้อง ”
“ !!! ” คราวนี้เป็นผมตกใจ ไอวากข้าวกล้องมาได้ไงวะ มันเดินไปแล้วนี่
“ พวกผมจะมาขอปรึกษากับลุงเรื่องปัญหาของคิมครับ ไม่นึกว่าคิมจะอยู่นี่ ” พวกเหรอ อย่าบอกนะว่า ...
“ ขออนุญาตครับ / ค่ะ ” เวรกรรมของกู ทุกคนยืนรออยู่หน้าห้องกันหมด
“ ไปนั่งที่ศาลาไป แม่มึง ไปบอกพวกคนงานไปที่อื่นก่อน ” พ่อของผมเรียกแม่แบบนี้นะครับ ไม่ได้ด่า
“ จ้ะ ” แม่ลูบหัวผมเบาๆ
“ ปะ มันมีปัญหาอะไร เล่าให้ลุงฟังที่ศาลา ” ผมไม่น่าให้พวกมันมาเลย
-
:serius2: อยากอ่านต่อ
-
:serius2: :serius2:มาต่อไวไวนะ
-
ว่าละวางแผนมากันเป็นอย่างดีแน่ๆเลยงานนี้
-
อยากอ่านต่อเร็วๆจัง ผลจะออกมายังไง
-
แต่ละคนนี่มาช่วยพูดไม่ให้คิมออกกันนี่เอง เพื่อนรักกันดีจัง
-
:L1:
-
:L2: :L2: :L2:
รอตอนต่อไป
-
เรื่องนี้หนุกดี พระเอกก็ปากหนัก นายเอกก็เหมือนจะบื้อๆ หน่อย น่ารักดีครับ
-
o13 มาแวบต่อให้ มาอ่านกันต่อๆๆ
ผมกับพวกเพื่อนๆ พี่ๆ เดินเรียงแถวมาที่โรงอาหารที่พ่อผมเรียกว่าศาลา
“ มันเป็นยังไง ” พ่อผมถามพวกนั้น
“ คิมมีปัญหากับรุ่นพี่คนนึงครับ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ” ไอวากดิษมันพูดปิดหัวปิดหางหมดเลย
“ งอแงหรือไงเอง ” พ่อหันกลับมาถามผมแทน
“ งอแงไรพ่อผมโตแล้ว มันก็แค่เบื่อๆ ”
“ เบื่อไม่ใช่เหตุผล ” แล้วอะไรเรียกว่าเหตุผลล่ะพ่อ
“ ลองถามพวกเพื่อนๆพี่ๆดู ว่าเหตุผลที่พวกนี้รับได้เป็นยังไง แกต้องหัดคิดถึงคนรอบข้างบ้าง ” จี๊ดเลยกู
“ แล้วผมทำอะไรที่ไม่คิดถึงพ่อถึงแม่บ้างไหม ”
“ มึงนี่ ... ” พ่อผมก็นักเลง ผมเองก็ไม่ค่อยฟังเค้ามาตั้งนาน พอถึงเวลาเถียงกันทีไร บ้านแทบแตกทุกที
“ คิม อย่าเถียงลุงโรจน์แบบนั้นสิ ” ไอวากดิษแส่ไม่ถูกเวลา
“ มึงอะตัวดีเลยนะ มึงเป็นคนต้นคิดใช่ไหมเรื่องวันนี้อะ ” ผมตวาดใส่มันกลับไป
“ ยังไม่โตจริงๆด้วยมึงอะ ” ไอเรสวนมาอีกคน ผมกำลังอ้าปากจะด่ามัน
“ คิม แกด่าพวกชั้น ไม่เป็นไรนะ แต่ต่อหน้าผู้ใหญ่ แกก็ใจเย็นๆหน่อยสิ ” ยัยนัทพูดซะผมหุบปากแทบไม่ทัน ไม่มีใครรู้สิ ว่าผมกลัวผู้หญิงที่สุดแล้ว
“ เอางี้ พวกเองช่วยกันพูดนะ ... ลุงน่ะรักมัน แต่มันไม่เข้าใจหรอก ”
“ พ่อ ... ”
“ ลุงโรจน์ครับ ในหมู่บ้านมีตลาดใหญ่ใช่ไหมครับ ” หือ มึงพูดไรของมึงไอวาก กูกำลังซึ้งนะเว้ย
“ อ่อ ... มีสิ เข้าไปทางน้ำตกที่พวกเองมาคราวที่แล้วไง ถามทำไมวะ ”
“ พวกผมว่าจะไปซื้อของมาย่างกินกันครับ ” หางานไม่เข้าเรื่องพวกมึงอะ
“ ให้แม่ครัวทำให้ก็ได้ ”
“ เด็กๆเค้าก็อยากเลี้ยงของเค้าสิพ่อ ” แม่ผมเพิ่งพูด
“ เออๆ งั้นก็ให้ไอสมมันพาออกไปก็ได้ ให้มันเอากระบะไป ” สมนี่ก็คือคนขับรถที่มาด้วยกับพวกผมเนี่ย
“ กูไม่ไปนะ จะอยู่ในไร่ ”
“ ตามใจมึง ” ผมกัดฟันกรอดๆ ไอวากนรกมึงกล้าพูดกับกูแบบนี้ได้ไง พวกที่ยืนกันคงมองออกว่าผมโกรธ พวกมันสะใจกันใหญ่เลย ไอพวกเลว จังหวะที่พวกมันไปหาซื้อของไว้กินเลี้ยงตอนเย็น ผมหนีไปเก็บข้าวของเพื่อจะไปนอนเรือนของผม เรือนที่ผมกับโฟมมีอะไรกันจนเป็นเรื่องเป็นราวเมื่อคราวก่อน แล้วก็เป็นที่ที่ผมกับไอวากเหมือนจะปรับความเข้าใจกันได้ ผมเริ่มด้วยการปัดกวาดบ้าน ปิดมือถือ มองหาเสบียงอาหาร แต่แย่ที่เหมือนจะเสียหมดแล้ว
“ เฮ้ย ไอจักร มึงอยู่บ้านไหมเนี่ย ” ผมจัดการโทรหากลุ่มเพื่อนโฉดสมัยเรียนม.ปลาย
“ จะให้กูไปไหนล่ะไอเ-ย กูก็อยู่ตลอดนั้นแหละ ” ให้พรกูเลยนะ
“ กูกลับมาไร่ พาเด็กไปให้กูหน่อยดิ ” เด็กนี่ก็ประมาณพวกที่อยากลองอะ บ้านนอกมีเยอะมากมาย ผมไม่ได้ตั้งใจทำอะไรหรอก แค่อยากหาคนคุยด้วย
“ เฮ้ย กูไม่เอานะมึง ”
“ อะไรวะ เป็นเด็กดีหรือไง ” ปกติไอนี่มันตัวดีเลย พาเด็กมาให้เพื่อนจีบตลอด
“ วันก่อน พ่อเลี้ยงโรจน์เพิ่งมาประกันตัวพี่ชายกูไป เรื่องเด็กๆที่มึงอยากได้นี่แหละ พ่อเลี้ยงไม่เล่าให้มึงฟังเหรอ ” เป็นไปได้ พ่อกูเงียบเลยว่ะเพื่อน
“ เออๆๆๆ แค่นี้นะ ” หมดอารมณ์ละ กูอาศัยนางทั้งห้าก็ได้วะ
“ เดี๋ยวเด้ ! ”
“ อะไรของมึง ”
“ วันนี้มีงานวัด หาเจอพวกเพื่อนๆก็ได้นะ ” ผมนั่งๆคิดดู ถ้าผมออกไปวันนี้ ไม่วายโดนลากกลับมาไร่แน่ๆ เพราะคนในหมู่บ้านกลัวพ่อของผมกันทั้งนั้น
“ จัดกี่วัน ”
“ สาม ”
“ เออ ไว้กูโทรหา มึงไม่ต้องโทรกลับมานะ กูปิดเครื่อง ” พอกดวางผมก็ปิดมือถืออีกครั้ง
ผมนั่งคิดอยู่คนเดียวในบ้าน ไม่เปิดเพลงฟัง หรือเปิดทีวีดู ความจริงแล้วทำไมผมถึงต้องคิดมากขนาดนี้ด้วย ที่ผ่านมาผมก็เคยโดนผู้หญิงทิ้ง เคยทำร้ายจิตใจคนเขาไว้มาก ทำไมผมถึงไม่เคยรู้สึกแบบนี้ หรืออาจเป็นเพราะว่าครั้งนี้ผมถูกผู้ชายทำร้าย และคนๆนั้นเป็นคนที่ผมไว้ใจด้วยหรือปล่าว ผมควรจะถอยออกมาเพราะเรื่องแค่นี้จริงเหรอ ผมอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ ...
“ ปังๆๆๆ เฮ้ย รู้นะว่าอยู่ในนี้ เปิดประตู ” ตายห่ะ กูฝันว่ามีคนมาพังบ้าน
“ ถ้าไม่เปิด มึงได้ซ่อมประตูใหม่แน่ ”
“ เออ ! เลิกพังบ้านกูด้วย ” ผมตะโดนออกไป
“ มึงมากันทำไมเนี่ย ” พอเดินออกไปที่หน้าเรือน ก็เจอไอวากดิษ ไอเร กับไอวาฬยืนถือไฟฉายส่องเข้ามา
“ เป็นผีปอบหรือไง อยู่มืดๆน่ะ ” พอมันพูดผมถึงนึกได้ นี่กูหลับไปเลยเหรอเนี่ย
“ นั่นเรื่องของกู ตกลงมาทำไม ”
“ ไม่แ-กข้าวแ-กปลา มึงจะตรอมใจให้ผัวมึงมาโอ๋หรือไง ”
“ เชี่ยดิษ พูดห่าไร บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ ”
“ ไม่ชอบก็อย่าทำดิ มึงทำแบบนี้ ใครก็เข้าใจว่ามึงแคร์ไอโจ … แล้วไปเปิดไฟด้วย เดี๋ยวกูเข้าไปคุย ”
“ ไม่ต้องหรอก กูกลับไปหยิบกระเป๋าก่อน พวกมึงจะย่างอะไรกินกันไม่ใช่เหรอ ” พวกมันหันไปมองหน้ากันเลิกลั่ก ผมเข้าใจว่ามันคงไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงจะไปนั่งกับพวกมัน
“ ไม่สบายใจก็อยู่นี่แหละ ไม่ต้องฝืนหรอก ” ไอวาฬน้อยรูปหล่อพูด มึงนี่หน้าตาดีว่ะเพื่อน ไม่น่าชอบผู้ชายเลย
“ ไม่ได้ฝืน อะไรเนี่ย พอกูจะนั่งด้วยก็ไม่เอา จะเอาวะ ”
“ ไหนล่ะของมึง เดี๋ยวถือไปให้ ” ไอเรอาสา มึงนี่สมเป็นเพื่อนรักของกู ผมรวมสี่คนนั่งรถกระบะที่ไอดิษขับมากลับมาที่เรือนใหญ่ พอจอดแค่นั้นแหละ
“ ไอดิษ ไอโง่ กูบอกให้เมิงอะ ให้เมิงไปอยู่กับลูกกู๊ มึงกลับมาทำม้าย ” พี่หมีเมาแอ๋ไปแล้ว ท่านประธานนี่เมาไวแต่ไม่ยอมร่วงครับ
“ พูดเป็นเพลงเลยนะผัวอีส้ม ” ไอวากมันแซวกลับ
“ กูผัวส้ม มึงก็ผัวไอคิมแหละวะ ก่ากๆๆๆ ”
“ ตีนเหอะพี่ ให้กูไม่เอาหรอกไอเนี่ย ” ผมรีบแก้ตัว
“ ไปๆ ไปนั่งข้างไอโต้ง ... ” มันผลักๆผมไปหาไอโต้ง ส่วนตัวมันไปตบกบาลพี่หมี
“ กูเอาของไปวางที่นอนมึงนะ ” ไอเรที่ช่วยแบกของมาบอกผม
“ แล้วแกจะเอาไงอะคิม ชั้นห่วงแกนะเว้ย ” พอผมนั่งลง แฟนไอโต้งก็รีบถามเลย
“ กูไม่คิดอะไรแล้ว กูตัดสินใจแล้ว ”
“ ... ” ในวงเงียบกันหมด ลุ้นอะไรกันวะ
“ ผมขอโทษที่ทำให้ทุกคนคิดมาก ที่ผ่านมาทุกคนทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ”
“ มึงจะพูดวนไปวนมาทำไมเนี่ย ” พี่หมีตะคอก
“ ก็ไงดีล่ะ ... ผมว่า ผมจะเรียนต่อ ”
“ เย้ ! ” ยัยนัทพุ่งเข้ามากอดผมทั้งตัว แกนี่ไม่กลัวแฟนหึงเลยนะ
“ ดีใจที่มึงยังอยู่นะเว้ยเพื่อน ” ไอหนิงดูจะพูดน้อยที่สุด แต่ผมรู้ว่ามันคงคิดมากที่สุด ส่วนไอโต้งกับไอวาฬแสดงออกทางสายตามาถึงผม
“ มาๆ ใครแทงข้างไอหมี จ่ายกูมาเลย ” ไอวากดิษมันไล่แบมือขอตังชาวบ้านเฉย พวกนี้พนันอะไรกันวะ
“ นี่ๆ พวกมึงทำอะไรกันอะ ” ผมถามไอวาก
“ กูพนันว่ามึงเรียนต่อ กูมั่นใจมึง ” มันยิ้มมีความสุขมากๆ ผมเผลอยิ้มตอบมันไป
“ ยิ้มทำซากไร ” แป่วว
“ เชี้ย ! ” ในวงก็หัวเราะสนุกสนาน วันนี้เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกว่าผมคิดถูกแล้ว ผมไม่ควรให้ปัญหาเล็กน้อยมาทำให้ตัวผมอ่อนแอในสายตาทุกๆคนเลย ผมขอตัวไปหาพ่อกับแม่เพื่อขอโทษพวกท่าน โดยเฉพาะพ่อ ผมโดนเตะจังๆทีนึง
กว่าพวกนั้นจะเลิกปาเข้าไปดึกสงัด พวกขี้เมาไม่มีใครอาบน้ำกันซักคน เหม็นเหล้าหึ่งๆเลย ผมเป็นคนกินเหล้าไม่ค่อยเก่ง เลยยกบ้างวางบ้าง ทำให้รักษาตัวรอดตลอดมา
“ ไอโต้ง มึงไหวปะเนี่ย ”
“ อื้อๆ ” ผมลากมันไปใส่มุ้งใหญ่ ผมถอดเสื้อโยนแล้วก็เปิดถุงหาผ้าเช็ดตัว พอดีตอนจะเดินเข้าห้องน้ำ ไอวากเดินสวนมาพอดี
“ มึงจะทำอะไร ” มันถามผม
“ อาบน้ำสิ โง่ปล่าว ”
“ กูอาบด้วย ” มันหน้าแดงๆ ตาปรือ ท่าจะกินไปเยอะ
“ กูอาบไม่นานหรอก มึงค่อยต่อกู ” ผมเดินไป แต่มันวิ่งตามมาดึงแขนไว้
“ เรื่องมากกูจับมึงดูดปากนะ ” เหอะๆๆๆ พูดจาขำขันไปแระ
“ เชิญ ” แล้วผมก็ทำท่าจะเดินต่อ
“ เฮ้ย ! … ไอ อุ๊บบ ” นี่มันอะไรวะ ... ปากกู ... ไอวากนรกมึงดูดปากกูจริงเหรอ
“ เชี้ยนี่ ! แหวะ ... เฮ้ยๆๆ ” ผมเบียดปากหนีออกมาได้ แต่มันผลักผมไปติดผนังแล้วก็บรรจงประกบปากผมอีกครั้ง คราวนี้ลิ้นอุ่นๆของมันดุนเข้ามาเต็มที่เลย ... เวรแล้วไง กูเคลิ้มไปกับมึงแล้วไอวากเลว
“ เฮ้ย พี่ดิษ ทำอะไรไอคิมน่ะ ” !!!
-
:z13: ค้างอีกแล้ว..
+1
-
ว้ายยยย ไม่น่ามีคนมาขัดเล้ยยยย
-
:z6: ใครขัดดดดด :serius2:
-
:serius2: :serius2:
ใครเข้ามาขัดฟ่ะ
อารมณ์เสีย
:z3: :z3:
-
“ เฮ้ย พี่ดิษ ทำอะไรไอคิมน่ะ ” !!!
ใครวะ..มันจะรีบทักทำม้าย ทำไมไม่ดูๆไปก่อน
เฮ้อ...ค้างอีกจนได้
-
“ เฮ้ย พี่ดิษ ทำอะไรไอคิมน่ะ ” !!!
ใครวะ..มันจะรีบทักทำม้าย ทำไมไม่ดูๆไปก่อน
เฮ้อ...ค้างอีกจนได้
เห็นด้วยค่ะ น่าจะดูก่อนค่อยขัด ชิชิ เซ็ง!!!
-
ใครนะขัดจังหวะได้ เซ็งๆๆๆๆๆ
-
ใครมาขัดฟระ?! :o211:
-
ค้างมาก
มาต่อไวๆนะครับ
-
ดีคร้าบๆ มาต่อพอหายคิดถึง ฮ่าๆ คือว่าไม่อยากลากยาว เพราะตอนหน้าจะเริ่ม ... แล้วไง :oo1:
“ เฮ้ย พี่ดิษ ทำอะไรไอคิมน่ะ ”
“ !!! ” ผมหน้าชา อยากมุดกระไดบ้านหนีที่สุดในชีวิต หลายครั้งที่โดนจับได้ว่าแอบไปดุบๆกับแฟนเพื่อน แต่นั่นมันคือเรากับสาวๆ
“ ถามว่าทำอะไรไอคิม ” ผมหนีไปหลบหลังไอวาก ไม่ทันหันไปมองหน้าคนที่ถามด้วยซ้ำ
“ ไรของเมิงว้า กูจะอาบน้ำ ... เนี่ยแค่แกล้งมัน ” ไอวากดิษยังมีหน้าไปถามมันอีก ว่าแต่มึงแกล้งกูเหรอวะ
“ เมาก็นอนดิพี่ ไปแกล้งไอคิมทำไม ” หืม แทบไม่เชื่อหูตัวเอง ตอนนี้กล้าหันไปมองหน้ามันแล้ว
“ ไอเร ” ผมทักมัน
“ มึงมานอนกับกูดีกว่า เดี๋ยวให้ไอวาฬไปนอนกับพี่ดิษ ” ไอวากนรกย่นปากย่นคอ เหมือนมันไม่พอใจ
“ เออ หนีเลย ทีหลังห้ามหือกะกู เข้าใจมะ อึ้ก !@!! ” มันเดินเซแทดๆเข้าห้องน้ำไป อ้าวนี่ ไอวากมันแกล้งกูหรืออะไรวะ
“ แกล้งกันแรงนะ ดูดปากกันอะ ”
“ เฮ้ย มันไม่ได้ดูดปากกูนะเว้ย ” ผมรีบเถียงมัน ใครจะยอมรับว่าเพิ่งดูดปากผู้ชายมา
“ เหรอ งั้นก็ดี ... กูไม่ค่อยชอบว่ะ เป็นผู้ชายมาดูดๆกัน ” มันเดินผ่านไปพร้อมกับตบไหล่เบาๆ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าโดนมันด่าเลย ไม่สิวะกูไม่ใช่ตุ๊ด ไม่ใช่เกย์
คืนนี้ผมหนีไปนอนกับไอเร ให้ไอวาฬไปนอนกับไอวากนรก ผมนอนจิ้มปากตัวเองตลอดเวลา มึงทำอะไรกับปากกูขนาดนี้เนี่ยไอเวร แล้วทำไมกูถึงเสียดายตอนมึงบอกว่าแกล้งกูด้วย
“ ฮึ้ยยย ! ”
“ เป็นไรป่ะเนี่ย จิ้มปากตัวเองอยู่นั่นแหละ ”
“ ไอเร มึงยังไม่นอนหรอวะ ” ผมกระซิบคุยกัน
“ ไอเรบ้าไร นี่วาฬเว้ย ”
“ หือ ... ไอเรละ ”
“ มันไปนอนกับพี่ดิษ ” อ่อ แล้วมึงจะบอกกูว่าให้ไอวาฬไปนอนกับมันทำไมเนี่ย
“ นอนๆ ” ผมบอกไอวาฬ
“ ฮู้วววว ฮิ้วววว มาดูผัวเมียคู่นี้ดิเฮ้ย ฮ่าๆ ” เสียงใครเอะอะโวยวายวะ ยังเช้าอยู่เลย
“ รายกันเนี่ย เฮ้ย ! ไอวาฬ ” ชิบหายเลยไหม ผมนอนกอดไอวาฬอยู่อะ
“ โหย รักอะไรกันขนาดนั้นจ้ะน้องๆ ” ป้าส้มพูดไม่หยุดปากเลยทีนี้ ซวยแล้วกู ผมรีบปล่อยไอวาฬ
“ คิดอะไรกันพวกพี่ แค่นอนกอดกัน ไม่ได้ทำไรกันซักหน่อย ” ไอวาฬงัวเงียลุกขึ้น
“ ลุกกันได้แล้ว อาหารเตรียมเสร็จแล้ว ” โหย ไอวากนรกเสียงแข็งเชียว มึงไปโกรธใครมาวะ ผมกับไอวาฬลุกไปล้างหน้า แล้วเดินไปที่โรงอาหาร
“ วันนี้จะพาไปเที่ยวที่ไหนวะคิม ”
“ กูเพิ่งมานั่งมึงถามเรื่องเที่ยวเลยนะ ” ไอโต้งถามเรื่องเที่ยวครับ
“ มึงถามมันทำไมไอโต้ง มันคงอยากอยู่กับแฟนใหม่มัน ” ไอวากพูดห่าไร
“ อีดิษ พูดอย่างกับมึงไปหึงอีคิมเลยนะ ” ป้าส้มก็ เป็นอีทุกตัวแล้วครับผม
“ เพิ่งรู้เหรอ มันหวงลูกชายยิ่งกว่าเมียเก่ามันอี๊ก ” พี่หมีเอาซะอีกคน
“ พูดเรื่องอื่นได้ยัง ” เซงอะ มายั่วอะไรแต่กับผมก็ไม่รู้สิ ไอวากดิษนั่นก็โกรธกูเหมือนเหลือเกินว่ะ
“ เปลี่ยนก็ได้ ตกลงจะพาไปเที่ยวไหน ” ป้าปองค่อยพูดถูกหูหน่อย
“ ว่าจะพาไปเดินแถวๆตลาดนัด ค่ำๆจะพาเข้าไปในอำเภอ ”
“ ไปจดทะเบียนกับไอวาฬเหรอ ” เชรี้ยดิษนิ ไม่พูดกับมึงละ
“ กินกันเสร็จแล้วก็ตามมานะ ว่าจะไปดูเรือนซะหน่อย ” ผมกินข้าวได้สองสามคำ แต่ติดว่าเบื่อหน้าไอดิษก่อนเลยกะว่าจะไปดูเรือนของผมว่าพังเยอะไหม
“ เรือนหอมึงเหรอ ”
“ เออ เรือนหอไว้แต่งกับเมียมึงอะ ” สมมึง ด่ามันซะเลย กวนไม่เข้าท่า
ผมเดินไปดูได้ไม่นาน ไอเรก็โทรตามครับ พวกเขาอยากไปดูตลาดบ้านผมว่าเป็นยังไง ตัวตลาดนัดที่นานๆจะจัดครั้ง จัดค่อนข้างใหญ่ครับ พวกชาวบ้านจะลูกหลานมาดูยี่เก ดูมวย พอค่ำๆก็เต้นรำวงกัน ผมมาได้สาวแถวนี้บ่อยๆครับ
“ โห บ้านนอกนี่ก็มีสวยๆว่ะ ” ไอเรตาลุกวูบวาบ ผิดกับไอโต้งกับไอวาฬที่มีแม่ตามมาเฝ้า หุหุ
“ นี่อีคิม ”
“ อะไรจ้ะ ” ผมหันไปทำหน้าเสมอหลึ่มใส่ยัยนัท มาเรียกกูอีนะมึง
“ มาครั้งที่แล้ว พากันมาแรดใช่ไหม ”
“ ถามแฟนเธอสิ มาถามไรกูล่ะ ” ไอโต้งสะดุ้งโหยง เพิ่งรู้นะว่ามึงกลัวแม่ขนาดนี้
“ กูว่าจะไปเดินแถวนู้น ตามสบายนะ มีอะไรโทรหาแล้วกัน ” ผมบอกพวกมันเสร็จก็จะเดินไปทางอื่น
“ เดี๋ยวๆ ” ไอดิษมาจับแขนไว้อีก
“ อะไรของมึง ”
“ ไปด้วย ” พามันพูดจบ พี่หมีแอบหัวเราะคิกคักๆ พี่ๆปีสามเจ๊ๆป้าๆก็แอบหัวเราะกับพี่หมี เขาขำอะไรวะ
“ อยากมาก็ตามใจดิ ” มันยิ้มขึ้นมาทันที ไอวากรีบวิ่งไปบอกพี่ๆแล้วตามผมมา ผมตั้งใจจะไปหาไอจักรครับ ไอเพื่อนคนที่ผมโทรไปหาเมื่อวันก่อนนั้นแหละ
“ เฮ้ย ไอคิม !!! ”
“ ว่าไงมึง ” ผมตรงไปกอดคอกัน ไอจักรมันตัวสูงใหญ่ หน้าตาดี สูสีกับผม หึหึ มันช่วยพ่อดูแลทางบ้าน ที่ในหมู่บ้านเป็นของพ่อมันเยอะครับ ส่วนใหญ่อยู่ในตัวเมือง
“ ... แล้วใครวะ ” ไอจักรทำปากชี้ไปทางไอดิษ
“ เห็บบ้านกู ”
“ เชี่ย เอาดีๆสิวะ ”
“ เออ รุ่นพี่ที่มหาลัยของกู ชื่อข้า ... ”
“ กูชื่อดิษ มึงเป็นเพื่อนมันเหรอ ” แหม กลัวจังไอชื่อข้าวกล้องเนี่ย นักเลงนะมึงไอวาก เดี๋ยวก็เจอดีหรอก
“ ครับ ผมชื่อจักรครับ ” ดีที่ไอจักรไม่ค่อยต่อยคนซี้ซั้ว เป็นกูนะมึง
“ ไอคิม ช่วงนี้ระวังตัวก็ดีนะมึง ”
“ อะไรมึง เจอหน้าก็แช่งเลย มีไร ”
“ เด็กมึงทั้งหลายน่ะ ”
“ หึหึ ” ไอวากจะหัวเราะทำท่อหรือไง
“ ทำไมเด็กเก่ากูทำไม ”
“ มันจะเอาผัวใหม่มากระทืบมึง ” อ้าว กูไปเกี่ยวไรกะเขาล่ะเนี่ย
“ กระทืบกูเรื่องอะไร กูไปทำอะไรให้วะ ”
“ มันว่ามึงไปเอาลับหลัง ตอนพวกมันไม่อยู่ ”
“ บ้า ! กูจะไปทำได้ไงวะ ” พูดเหมือนแอบขโมยกางเกงใน ง่ายขนาดนั้นก็ท้องกันทั้งบ้านแล้วล่ะ แต่จะว่าไปก็น่าห่วง เพราะเมื่อก่อนผมก็แทงดะจริงๆ
“ เวรกรรมของพวกชอบแดกของชาวบ้าน ” อะไรอีกแล้ววะ ไอวากนรก กัดกูทั้งวัน
“ พี่มึงพูดถูกนะ วันหลังกินเหล้าบ้านผมพี่ ”
“ เช น้อง ” เออ มึงไปด้วยกันเลย ผมแยกจากไอจักรก็เดินไปรวมกลุ่มกับพวกเพื่อนๆ
“ ชั้นว่าแปลกตาดีนะคิม ” เพื่อนจอยของผมเงียบไปนาน
“ ในเมืองมีของที่ทันสมัยกว่าก็จริง แต่จะหาบรรยากาศแบบนี้ ต้องมาหาที่แบบนี้แหละ ” ผมหันไปยิ้มให้พวกเพื่อนๆ
“ เอาไงต่อ จะกลับไร่ก่อนไหม ”
“ เออปะ ” พากลับมาถึงไร่ก็กินข้าวเที่ยงแล้วเข้าไปพักผ่อน เย็นวันนี้ผมว่าจะพาไปเที่ยวในอำเภอครับ ว่าง่ายๆก็คือพาไปเที่ยวคลับนั้นเอง ในหมู่บ้านกับตำบลเขาไม่เปิดอยู่แล้ว แต่ในอำเภอที่ว่าเนี่ยเป็นทางผ่าน และมีทิวทัศน์สวยเลยทำให้กลายเป็นอำเภอใหญ่ไป
“ ไอคิม ” ผมกำลังสวมกางเกงตัวเก่งอยู่ ไอวากก็มาขัดจังหวะ
“ ราย ”
“ กูว่าเราไม่เที่ยวก็ได้นะ ”
“ ทำไมล่ะ ในเมืองสาวเยอะนะเว้ย ” มันส่ายหน้าทำปากจี๊จ๊ะ
“ สาวๆไม่เกี่ยวเว้ย มึงนึกที่เพื่อนมึงพูดดีๆ ” อ่อ ที่ไอจักรบอกผมตอนที่เจอที่ตลาด
“ มึงจะใส่ใจอะไร ” อุ้ย ... ทำไมต้องทำตาโหดใส่กูด้วยล่ะ มันทำท่าเหมือนอึดอัด อยากด่าผม ปากมันขมุบขมิบ
“ เออ ! กูว่ามึงคิดผิด ” ไรวะ มาทิ้งระเบิดใส่กูอีกแล้ว วันนี้ประจำปีมึงมาหรือไงไอวาก ... มึงชักจะทำให้กูระแวงนะ เริ่มแอบกลัวที่ไอจักรเตือนขึ้นมาแล้วสิ
-
:t3: ไม่ค่อยมีคนเข้ามาทวงเลย แสดงว่าไม่อ่านกันแล้วอะ :o12:
ฮ่าๆ พูดไปแล้วเสียดายมากๆ เมื่อปีก่อน เคยมีคนมาขายสวนปาล์มที่พังงาให้พ่อ แต่พ่อไม่กล้าซื้อกลัวไปโดนป่าสงวน ที่ว่าเสียดาย เสียดายราคาปาล์มอะ ตอนนี้ขายได้ทุกอย่างเลย บีโอดีเซลก็ใช้ น้ำมันปาล์มก็ได้ เฮ้ออ ไม่งั้นนะรวยกว่าเดิมอีก (พูดอย่างตอนนี้รวย)
ก่อนไปนอนหลับ บ่นอีกเรื่องว่า กฎหมายรามยากเว่อออออออ ... :bye2: เหอะๆ หลับฝันดีทุกคนครบ
-
ยกมือว่าอ่านอยู่น้า เราว่าตอนหน้าคิมได้กินยำ(ตีน)แน่ๆเลย อิอิ แต่มีพี่ว้ากท่าจะไม่เป็นไรมาก
-
เหมือนน้องคิมงานจะเข้า :เฮ้อ:
รออ่านตลอดนะ
+1
-
ยังอ่านอยู่เด้อ....
ตอนหน้าคิมงานเข้าแน่ๆ เผลออาจโดนยำทีน :laugh:
...เห็นด้วยกฎหมายรามยากเว่อออออ
-
งานนี้มีเฮ
-
ไอ้คิมมั่วมาก ดูๆแล้ว
-
คุณเพื่อนเรเองเหรอที่เข้ามาขัดจังหวะตอนนั้น :beat: สักที สองที ชิ เรื่องนี้ยังตามอ่านแน่นอนค่ะ ยิ่งมาทิ้งท้ายไว้ว่าตอนหน้า... :-[ ยิ่งตั้งหน้าตั้งตารอ เพราะอยากเห็นน้องคิมกะพี่ดิษรักกันไวๆ :กอด1:
edit:เข้ามา+1
-
อยากอ่านต่อมารอ
-
ยังรออ่านอยู่จ้า
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านทันแล้ว
-
สงสัยมันจะเป็นสางร้ายอะเปล่า ไอ้ว้ากดันมาทักนะ
-
อ่านและยังรออ่านต่อๆไปอีกเด้อ
คืนนี้จะเกิดอะไรกับคิมปะ
-
หลังเขาชาวบ้านตลอดเลยนี่ขอให้บอก
ดีน่ะที่ตัดสินใจเข้ามาอ่านเลยติดเลย
ชอบที่บรรยายการรับน้องน่ะละเอียดดี
เนื่องจากเคยเข้าแค่สองครั้งแล้วไม่เคย
จะเหยียบเข้าไปอีกเลยพอได้อ่านแล้ว
รับกันขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย
แต่ที่แน่ๆชอบคิมน่ะชัดเจนในหลายๆเรื่อง
แต่ดิษนี่สิพี่แกยังดูแปลกๆอยู่น่ะปากหาเรื่องดีด้วย
ส่วนเรื่องโจไม่ขอพูดถึงรับไม่ค่อยได่เท่าไหร่
เรารึอุตส่าห์เชียร์เต็มที่เลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
มารออ่านด้วยคน :jul3:
-
รอตอนต่อไปนะคับ หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายๆนะคับ
-
ตามอ่านอยู่ๆๆ ^^
-
รอตอนต่อไปครับ
-
:pig4: หายไปซะหลายต่อหลายวัน แบบว่าขอขยันหน่อย อนาคตยังริบหรี่ โดนคณบดีเล่นหนัก เพื่อนแทบทุกคนอาจไม่จบตามเกณฑ์ เกิดปัญหาที่หลักสูตร โคตรเบื่อเลย แต่ก็ช่างมันเถอะ บ่นอะไรวุ่นวายเนอะ ต่อตอนต่อไปดีกว่า
“ ไอคิม จะให้คนงานไปด้วยไหม ”
“ เอาไปทำไมพ่อ ไปเที่ยว ไม่ได้ไปซ่อมหลังคา ” วันนี้มากันแปลกนะ ห่วงกันจริงกันจัง
“ เวลาเมาเหมือนชาวบ้านเขาที่ไหน ” พ่อผมนี่ยังไง
“ เรื่องตั้งนานแล้ว กลัวอะไรล่ะพ่อ ” เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนกระนู้นผมไปเที่ยวงานวัดกับพวกไอจักร แล้วเมาทำขวดเหล้าแตกบนหัวชาวบ้านเขา ฮ่าๆ
“ ไอจักรไปด้วยไหม ”
“ ไม่ไปอะ ไปแต่พวกผม ” ผมชี้ไปที่พวกพี่ๆเพื่อนๆ โห หล่อใช่เล่นนะเนี่ยพวกนี้
“ เอาๆ ” พ่อของผมหันไปสั่งอะไรอาสมคนขับรถก็ไม่รู้ แล้วยังพาเข้าไปในห้องทำงานอีก ช่างเขาเถอะ จะอะไรก็ไม่เกี่ยวกับผมนี่
“ นัท ” ไอโต้งคุยกับแม่มัน
“ อะไรหรอ ”
“ เอาเสื้อคลุมไปด้วย ใส่แบบนี้โป๊ไป ” เออ กูล่ะก็เชื่อเลย ใส่แขนยาวแล้วยังว่าโป๊อีก เวลามึงอยู่ในห้องเรียกว่าอะไรวะ เซงไอสองคนนี้ละ
“ จอยๆ อ่ะ เสื้อ ” ไอวาฬเสือไบปัญญานิ่มก็เป็นอีกคน
“ ฮุ้วววว ! ” เบื่อเว้ย หันทางไหนมีแต่คนจีบ แต่คนรักกันว่ะ แล้วไอวากมันไปไหนล่ะเนี่ย
“ ฮุ้วทำห่าไร ” ตกใจเลย ไอเรเพื่อนยากนี่เอง ดีล่ะไหนๆก็เหลืออยู่สองคน
“ เร มึงมีแฟนยัง ” ไม่มีอะไรทำละครับ มาปรับทุกข์ภาษาคนโสดดีกว่า
“ ยัง เอาเวลาไหนไปหา ถึงมีเวลาก็ติดที่หนังหน้าไม่ดี ”
“ เอาน่าๆ แฟนเขาไม่ได้ดูที่หน้าตาดีอย่างเดียวเว้ย ” ไอเรหันมามองหน้าผม
“ ไอคิม ถามจริงๆ มึงว่าพี่ดิษแปลกๆไปไหมวะ ”
“ ทำไมถามให้ตอบยาก ” มันทำหน้าตาเหมือนกำลังหนักใจอะไรบางอย่าง
“ ช่างเหอะๆ ” ไอนี่เฮ้ย กว่าจะออกรถได้ใช้วุ่นวายพอสมควร เพราะอาสมโดนพ่อเรียกไปหานานครับ
ใช้เวลาประมาณยี่สิบกว่านาทีจึงถึงตัวอำเภอ ผมบอกให้อาสม ขับรถพาไปที่ร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ พาพวกนี้มาต้องพาร้านแบบนี้แหละ ถ้าไปตามร้านอาหารปกติ น่าจะหมดเป็นหมื่น พวกเล่นกินกันไม่ห่วงเจ้าภาพตลอด
“ ไอเค็ม ” ดูไอวากเวรมันเรียก
“ กูชื่อคิม ”
“ รู้ จะบอกว่ามึงเค็ม พามาทั้งทีมาร้านเนี่ยนะ ” โห กูพามาร้านที่แจ่มที่สุดแล้วนะเนี่ย
“ ร้านก็ดีนี่พี่ ” เยี่ยมมากไอโต้ง
“ ปะเหอะ จะยืนคุยกันทำห่าอะไร กูหิวแล้ว ” พี่หมีมาแรงเลยอะ
“ หิวเหล้าสิไม่ว่า พวกมึงไปกันก่อน กูยืนดูดบุหรี่เดี๋ยวตามไป ” ติดบุหรี่อีกไอวาก บางทีผมก็สงสัยนะว่ามันกินเหล้าก็หนัก สูบบุหรี่ก็หนัก ทำไมหน้าตามันดูดีอยู่ ... แล้วมันธุระอะไรของกูวะ
ร้านนี้ช่วงหัวค่ำไม่ค่อยมีคนมากนัก คนจะมากช่วงใกล้เที่ยงคืน โดยเฉพาะวันที่มีบอลแข่ง ร้านนี้จะเต็มไปด้วยคอบอล สรุปว่ารวมๆแล้วผมว่าใช้ได้
“ คิมๆ ” กำลังนั่งคีบไก่เข้าปาก ยัยนัทแอบสะกิดซะ
“ อะไร ”
“ ชั้นว่ายัยนั่นนั่งมองแกนานแล้วนะ ” ผมหันไปตามตะเกียบที่ยัยนัทชี้
“ อ่อ ” พอผมอ๋อ ไอพวกเพื่อนๆพี่ๆผู้ชายร้องเป็นเสียงเดียวกัน
“ เมียเก่ามึง ”
“ ตลกและ นั่นเพื่อนพี่สาว ขอไปหาเค้าหน่อยนะ ” ผมลุกขึ้นเดินตรงไปหา โต๊ะนั้นมีเพื่อนๆของพี่เขานั่งอยู่หลายคน พอถึงตัวผมก็ยกมือไหว้ทักทาย
“ คิม น้องแคทใช่ไหมคะ ”
“ ครับพี่สา สวัสดีครับพี่ๆ ” พี่เขาชื่อสาครับ เรียนมัธยมกับพี่สาวของผม
“ มากับใครอะ เยอะแยะเลย ชาวกลุ่มหรือไง ” พี่สากับพี่แคทสนิทกันมาก พี่สาวของผมคงจะเอาวีรกรรมผมไปเผาเล่นแน่ๆเลย
“ ไม่ใช่ครับ เพื่อนๆพี่ๆที่คณะ ” พี่สาลุกขึ้นมาลากผมไปทางอื่น ผมหันกลับไปมองที่โต๊ะพวกพี่ๆผมตกใจกันพอสมควร ผมเลยต้องโบกมือให้ว่าไม่มีอะไร
“ นี่ มีแฟนหรือยัง ” ตายห่ะ พี่แคททำไมเล่าขนาดนี้วะ
“ ไม่มีๆ ผมไม่เคยทำอะไรนะ ” พี่สายิ้มกวนๆ ส่ายหน้า
“ ชื่อเสียงเธอน่ะ ดังข้ามอำเภอเลยนะ เรื่องไม่ดีๆน่ะ ” ดังขนาดนั้นเชียว พูดแล้วปลื้ม
“ แต่วันนี้พี่มองๆแล้ว … เธอดูสดใสนะ ”
“ จะเรียกมาชมก็บอก ” นาทีนั้นผมแอบคิดอกุศลด้วยสิ หึหึ พี่สาก็ดังมากตอนนั้น ใครมาจากบ้านนอกอาจจะพอเข้าใจนะครับ ว่าในหมู่บ้านหรือตำบล ถ้ามีใครที่เก่งๆ หรือสวยๆ เค้าก็จะลือกัน
“ หึ ไอหื่นน้อย ถามจริงๆมีแฟนยัง ” เอาอีกแล้ว หึหึหึ
“ หน้าตาเหมือนคนมีแฟนเหรอ ”
“ อย่าโกหกๆ ชั้นมองออกด้วยว่าแฟนเธอมาด้วย ไม่ต้องอายหรอก สมัยนี้มีเยอะแยะไป ” อ้าวเฮ้ย มันชักจะแปลกๆว่ะ
“ จะบอกไรผมปะ ”
“ ก็จะบอกว่า เป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก ถึงเมื่อก่อนจะทำตัวเสเพล ต่อยตี มั่วผู้หญิง วันนี้มันไม่เหมือนกัน พี่แอบดีใจนะ ที่มีคนหยุดแกได้ ” เออ เอาเข้าไป ... พูดเข้าทำนองแบบนี้ หรือว่า
“ เหอะๆ พี่สา นี่พี่หาว่าผมเป็น กะ ... ”
“ คิม ห้องน้ำไปทางไหน ” ตกใจเลยกู ไอวากนรกมาได้ไงวะ ผมหันกลับไปหาพี่สา พี่แกตาค้างไปเรียบร้อย
“ ฮิๆ ... ” พี่สาตบไหล่ผม แล้วเดินไปแอบกระซิบไอวาก ก่อนจะเดินกลับไป
“ หึหึหึหึ ” มาหัวเราะปีศาจๆใส่กูอีก
“ หัวเราะไร ”
“ ปล่าว ... จะยืนอีกนานไหม หิวข้าว ” เออ พวกนี้เพี้ยนๆเนอะ เรียกมาคุยแล้วก็เดินไป คุยเรื่องอะไรกูยังไม่เข้าใจเลย ฮุ้ววว
เรามานั่งกินกันพอได้บรรยากาศครับ รายการต่อไปสิของจริง ผมบอกทางให้อาสมพามาที่เธคดังของอำเภอ ตอนนี้คนเริ่มแน่นแล้วครับ
“ ปะๆ อาสมจะรอด้านนอกใช่ไหมครับ ” ผมถามอาสม
“ ครับ เที่ยวให้สนุกเลยนะครับ ” ผมยิ้มให้ ก่อนจะเดินนำพวกพี่ๆเพื่อนๆเข้าไปด้านใน ผมจัดการสั่งเบ็ดเสร็จเรียบร้อย ให้พวกนั้นเต้น กินกันอย่างสบายๆ ... และแล้วสายตาก็ไปปะทะกับใครคนหนึ่งเข้า
“ เฮ้ย เร เดี๋ยวกูมา ” ไอเรพยักหน้าหงึกๆ ผมยกเหล้าจิบนิดหน่อย แล้วเดินไปหาไอคนๆนั้นทันที
“ เป็นไงมึง ” พวกที่นั่งกับมันเริ่มยืนขึ้น ออกท่าทางฮึดฮัดใส่ผม
“ ไง มาคนเดียวเลยเหรอมึง ” มันคนนี้คือลูกของเจ้าของโรงงานแถบๆนี้ ผมมีเรื่องกับมันมานาน ตั้งแต่ประถมทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนมาถึงเรื่องด่าพ่อล่อแม่ ชกต่อย และเรื่องที่ไม่เคยแพ้ชนะกันไกล ... เรื่องผู้หญิง
“ กูชอบมาของกูคนเดียวอยู่แล้ว ใครจะมีเห็บหมัดมาด้วยมากมาย ” ไอตัวควายตัวหนึ่งแทรกเข้ามาจะผลักอกผม แต่ผมแอบเห็น เลยเบี่ยงตัวหนี มันถลาหน้าคว่ำไป
“ ว้าย ! ” คนแถวนั้นเริ่มตกใจแล้วครับ ผมส่งยิ้มกวนๆให้มัน
“ ไอคิม มึงจะเอาอะไร ”
“ น้องขวัญของกูเป็นไงบ้าง ” ผมถามถึงอดีตแฟนที่ผมรักมากคนหนึ่ง เธอรักกับผมก่อน แต่สุดท้ายไอเวรนี่ก็กระชากไปจากผม ด้วยเหตุที่ว่าผมไม่ยอมล่วงเกินเธอ ...
“ ก็ดี แน่นดี ” ผมกำหมัดแน่น ยิ่งนึกถึงทีไร พาลจะอยากมีเรื่อง
“ หึ กูแค่มาทักทาย เจอกันดึกๆ ” มันส่งยิ้มกลับมา กูเกลียดขี้หน้ามึงจริงๆเลย ผมเดินกลับมานั่งหน้าเป็นตูดที่โต๊ะ
“ เป็นไรวะ เพลงไม่สนุกเหรอ ” ในเธคมันต้องตะโกนใส่กัน ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร ก็เลยพยักหน้าให้ไอวาฬไปทีนึง
“ ชนๆ ” ไอวากนรกเดินมากอดคอผม ผมก็ยกแก้วอย่างรู้งาน จังหวะที่ทุกคนชนแก้วแล้วยกจิบ ผมรู้สึกว่าไอวากมันแอบเอาจมูกมาผ่านแก้มผมอะ
“ เชี้ยวาก! ” พอหันกลับมามันก็ไปแรดแล้ว แม่งบอกจะไม่มาๆ พอมาถึงที่แม่งแรดกว่าเพื่อนเลย ผมเริ่มไม่แปลกใจแล้ว ว่าทำไมมันถึงมีคนรักมาก มันเดินชนเดินยิ้มไปทั่วเธคแล้วอะ
บรรยากาศเริ่มสนุก เมื่อสาวๆเขาเมาครับ เพราะทั้งไอวาฬและไอโต้ง เริ่มมีโอกาสสนุก มันสองคนหน้าตาดีครับ สาวๆก็อยากเข้ามาทักทาย ท่านประธานหมีกับท่านวากไม่ต้องเป็นห่วงครับ มืออาชีพอยู่แล้ว ส่วนป้าปองกับป้าส้มก็ดูแลสองสาวปีหนึ่งอย่างดี
“ นี่ คิมน้อยๆ ” เรียกซะกูขนลุกเลย ป้าก็
“ คร้าบป้า ”
“ เดี๋ยวพาไปพักที่รถนะ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว ” เออ จริงแฮะ ทั้งยัยจอย ยัยนัท หมดสภาพเลย ผมช่วยพยุงสองสาว แต่เธอเล่นทิ้งตัวไม่ห่วงผมเลย ทำให้ต้องแบกไว้บนหลังแทน ... นิ่มๆดีแฮะ หุหุหุหุ
“ ป้า แล้วเอาไงอะ ป้าจะไปสนุกต่อไหม ” ผมถามป้าปอง
“ ชั้นว่าพวกชั้นกลับก่อนดีกว่า ให้อาสมอยู่รับพวกแกกลับ สงสารพวกมันอะ ” ป้าเขาพูดถึงนัทกับจอยครับ เพราะเมามาก ทั้งอ้วกทั้งร้องไห้ บอกว่าปวดหัวปวดท้อง อย่างว่าคนไม่เคยอะนะ
“ งั้นตามใจนะป้า ไว้เจอกัน ” ผมเดินไปบอกอาสม แล้วกลับเข้ามาสนุกต่อ
“ อุ๊ย โทษค่ะ ” ใครวะ ... โห สวยว่ะ เหอะๆ
“ ไม่เป็นไรครับ ” ผมสองคนมองตากันนานมาก แบบว่ายังไงดี
“ ... ” สาวเจ้าค่อยๆหลบตา และทำท่าจะเดินไป ผมหรือจะเฉย เดินตามสิครับ ... ในที่สุดผมก็ได้คุยกัน ผมอาศัยคุยสนุกๆแก้เหงา ไม่คิดอะไรลึกซึ้ง มาเที่ยวนี่ครับไม่ได้มาหาแฟน
“ เฮ้ย ! ” ผมนั่งกำลังเคลิ้ม กะว่าวันนี้ได้ลุยแน่ ก็มีคนเข้ามาล็อคแขน
“ อีเลว มึงมาหาชู้เหรอห๊ะ ” ตาห่ะ อะไรวะเนี่ย ... งานท่าจะเข้า อย่าบอกนะว่า สาวคนนี้เป็น ...
“ หึหึ นั่นแฟนมึงเหรอ ” จำไอคนที่เป็นคู่กัดผมได้ไหมครับ นั้นแหละ โลกมันกลม
“ ไอสัดคิม! มึงทำอะไรเด็กกู ” ถึงจะโดนล็อค แต่ผมไม่กลัวหรอกครับ อย่างมากก็รุมกระทืบผมแค่นั้น
“ ถามเด็กมึงสิ ... กูก็แค่อยากลอง ไม่ได้เหรอวะ ฮะๆๆ ”
“ ลากแม่งออกไปเลย ” ผมปล่อยมันลากออกมาหลังร้าน ... ชักจะไม่ดีว่ะ มันพาผมเข้าไปในรถตู้
“ นี่มึงจะทำห่าไร ” ผมกลั้นใจถาม
“ กูจะยัดตะกั่ว ... บนหัวมึง ” โอย ... ไอคิมหนอ มึงจะอายุสั้นอะไรขนาดนี้ รถของมันค่อยๆออกตัว แต่แล้ว
“ เพล้งงงง !!!@@!@#!! ” เสียงกระจกแตกดังสนั่น ผมตกใจรีบสลัดหนี แต่ไม่หลุดครับ
“ เวรเอ้ย อะไรวะ ” เสียงไอเวรคู่กัดของผม
“ พวกมึงปล่อยน้องกู ออกมาเจอตัวๆ ” หืม ... คุ้นๆหูว่ะ พวกมันพาผมออกมานอกรถ โดยใช้สองคนล็อคแขนผมไว้ ภาพที่เห็นทำเอาผมต้องแปลกใจมากๆ
“ ไอวาก ! ” ...
-
:seng2ped: เรียนสองที่หนักดีแท้ แต่สนุกดีนะ
โทษทีที่มาต่อช้าครับขาดตอนหมดเลย อ่านให้สนุกๆนะครับ o13
-
พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยคิมแล้ว
-
พี่วากงานนี้มีพะบู้!!
พระเอกออกโรงปกป้องนายเอกแว้ว~~~
-
ปกป้องน่าดูพี่ดิษ มีแต่ไอ้คิมที่โง่ไม่รู้เรื่อง
-
พระเอกมาแล้ว แววบู้ล้างผลาญมาแต่ไกล
-
พี่วากมาแล้ว
:กอด1: :กอด1:
-
เอ้ยยย ลุ้นอย่าเป็นไรมากนะ
-
หลบหน่อยพระเอกมา เรื่องนี้อาจมีระเบิดภูเขาเผากระท่อมเว้ยเฮ้ย :laugh:
เมาทำขวดเหล้าแตกบนหัวชาวบ้านเขา
หรือว่า เค้าเมาแล้วเอาหัวมาฟาดกะขวดจนหัวแตก 555
-
พี่วากมาช่วยแล้วคิมนี่มีเรื่องได้ตลอด
ก็อย่างว่าแหละเนอะคนมันฮอตอ่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เมื่อไหร่คิมจะโดนดิษจับกดเนี่ย รอให้รู้ตัวเองว่าเขารักเหมือนจะยาก คิมออกแนวมึนๆ แฮะ
-
คิมเอ๊ย..มีเรื่องจนได้
คราวนี้พี่ว้าก จะได้บู๊ และได้ใจคิมป่ะ
-
น้อยไป น้อยไป เอาอีก เอาอีก นะคับพี่คิม
-
:call: หวั่นๆจะขาดตอน นี่มาต่อก่อนสอบเลยนะ เผื่อจะโชคดีกับเขาบ้าง หุหุหุ ต่อกันเลยครับ
“ พวกมึงปล่อยน้องกู ออกมาเจอตัวๆ ” ไอวากมันยืนตัวควาย ในมือถือไม้หน้าสาม
“ มึงเป็นใครวะ ” ไอพวกหมาหมู่ถาม
“ นั่นเรื่องของกู กูไม่อยากรู้จักพวกมึง เร็ว! … ปล่อยน้องกู ” ไอวากมันคำรามเสียงดังสุดๆ ผมแอบชำเลืองเห็นพวกมันตกใจด้วย เป็นผมก็ตกใจนะ มันมาคนเดียว แล้วท่าทางนี่สุดยอดเลย
“ มึงแน่เหรอ ”
“ ไม่แน่ไม่มาให้หมาๆอย่างพวกมึงรุมหรอก ”
“ เฮ้ยยย !!! ” จังหวะที่พวกมันกำลังงง ไอวากพุ่งเอาไม้หน้าสามแกว่งกับกระโดดถีบ จนพวกนั้นกระจายคนละทิศละทาง ผมเลยได้จังหวะเตะผ่าหมากไอคนที่ล็อคแขน แล้ววิ่งไปหาไอวาก
“ ไปคิม มึงไปก่อน ” ผมยอมรับว่า ในใจของผมตอนนี้ซึ้งใจมันมาก แต่ ...
“ ล้อมไว้ ! ” พวกหมาหมู่นี่สิ มันเดินล้อมผมสองคนไว้หมดแล้ว
“ หึหึ กูก็อยากไปหรอกนะ ” ผมแกล้งแซวไอวาก ผมเจอมาจนชินแล้วครับ ... แต่ที่แปลกคือไอวากมันก็ยังดูนิ่งๆอยู่
“ กูออกหน้า มึงวิ่งตามหลังไป ถ้าหนีไปได้ มึงไปก่อนเลย ”
“ เชี้ยกูไม่ใช่ตุ๊ด อีกอย่างมันไม่เกี่ยวกับมึง ” มันจะต้องทำเพื่อผมทำไมกัน เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวเลยด้วยซ้ำ พวกมันก็ดีครับจ้องดูผมสองคนกระซิบกัน
“ ถ้าให้รอดได้หนึ่ง กูเลือกมึง ... ไปเว้ย !! ” มันทำอย่างที่พูดจริงๆ ตอนนี้ผมอยากจะบอกมันว่า ที่ผ่านมาผมแอบคิดชิงชังมัน ทั้งเรื่องอดีตและที่ทำกับผมในปัจจุบัน แต่วันนี้ ...
“ ไปซี่ !!! ” ไอวากมันโดนรุมถีบ รุมเตะ ผมทำใจหินหนีไปไม่ได้ครับ ผมโดนปลุกฝังมาให้รักพวกพ้อง ผมจะทำตามที่มันบอกได้ยังไง ผมพยายามสู้กับพวกที่รุม แต่ไม่ไหวครับ พวกมันมีเกือบสิบคน แถมตัวใหญ่กว่าผมสองก็คนหลายคน และอาจจะที่มากไปกว่านั้นคือผมเมาแล้ว
“ ไอคิม หึหึ วันนี้ กูจะสั่งสอนมึงบ้าง ”
“ โอ้ยยย !! ” ไอเวรนั่นเตะเข้าชายโครง ไอพวกหมาหมู่พยายามล็อคให้ตัวผมตั้ง ทรมานมากๆ
“ มึงคิดว่าพ่อมึง ชุบชีวิตมึงได้เหรอ ” ตอนนั้นเอง ผมต้องกลืนน้ำลาย มันควักปืนสั้นออกมาจากเอว
“ ... ” ทุกคนเริ่มเงียบ
“ พลั่ก ... โอ้ยย ” มีคนพุ่งมาถีบหัวไอเวรคู่กัดของผม โชคดีที่ปืนไม่ลั่นครับ จนมันเซล้มลงไปกลิ้งบนพื้น และคนๆนั้นก็เตะปืนออกไป
“ อาสม !!! ” ผมต้องแปลกใจเป็นครั้งที่สอง อาสมคนขับรถกำลังยืนจ้องพวกมันอย่างดุดัน
“ พวกมึงมีใครข้องใจกับนายกูอีกไหม กูให้เวลาสามนาทีขึ้นรถกลับไป ” อาสมยืนถือปืนสั้นกระบอกใหญ่สีทองจ่อไปที่ไอเวร และกลุ่มหมาหมู่ของมัน อาสมเดินไปเอาปืนกระบอกที่ไอเวรคู่กัดของผมถือ อาสมกดเอาแม็กออกมาแล้วโยนกลับไปให้มัน ไม่นานพวกมันก็หนีไป
“ โชคดี ไม่มีกระสุนครับ ” ผมหายใจติดขัด บอกตรงๆว่ากลัวตายที่สุดแล้ว
“ คุณคิม คุณข้าวกล้อง ผมว่าต้องกลับแล้วครับ ”
“ ค่ะ ครับ โอยย ” ไอวากมันเหมือนจะล้มลง ผมรีบวิ่งไปคว้าร่างของมัน
“ ตาสม ... โอย เอารถมารับที ” อาสมรีบวิ่งไปตามที่ไอวากขอ
“ แล้ว ๆๆ พวกพี่ๆเพื่อนๆล่ะ ไหนจะค่าใช้จ่าย ” ผมรีบพูด เลยไม่ชัด
“ หึ มึงไอโง่ ... กูจัดการให้หมดแล้ว ซี๊ด ”
“ เรา .. เราไปโรงพยาบาลเถอะ ” ผมเป็นห่วงมันอะ
“ ไม่ตายหรอก หนักกว่านี้เคยมาแล้ว … หึ ไอคิม มึงนักเลงประสาอะไรวะ จะสู้คนทั้งฝูงน่ะ ” ดีนะที่หน้าตาไม่โดนไปด้วย ไม่งั้นล่ะเด็กๆของมึงด่ากูตายเลย
“ ปกติ มันไม่ทำกับกูรุนแรงขนาดนี้นี่หว่า อีกอย่างมึงไม่น่าจะต้องเข้ามาช่วยเลย กูเป็นอะไรกับมึง ” มันค่อยๆเงยหน้ามองผม
“ ถ้ามึงไม่ใช่คนๆนั้น กูว่ากูคงบ้าตายห่าไปแล้ว คนอะไรโง่ชิบหาย คนอื่นเขามองแวบเดียวก็เข้าใจ หึ ” ผมย่นคอด้วยความงง มันเพ้อใช่ไหมเนี่ย
“ คุณคิมครับ อุ้มไหวไหมครับ ” อาสมมาแล้ว ผมรีบประคองมันขึ้นไปที่รถตู้ พอเข้าไปในรถ พี่หมี ไอเร ไอโต้ง ไอวาฬ ตกใจกันเป็นแถบ
“ นี่อะไรกันวะ ” พี่หมีถามก่อน
“ โชคดีนะครับ ที่พ่อเลี้ยงเรียกผมไปเอาปืน ไม่งั้นไม่รู้พวกมันจะกลัวไหม ” อาสมบอก ผมเริ่มจะเข้าใจหลายๆอย่างแล้วครับ ... นี่ผมทำตัวให้คนอื่นเป็นห่วงขนาดนี้เลยเหรอ
ตลอดทางผมพยายามนั่งเงียบ พอถึงไร่ผมก็ช่วยแบกไอวากไปนอนพัก อาสมนำปืนทองไปคืนพ่อของผม ทั้งพ่อและแม่ยืนกอดกัน แม่ของผมเหมือนจะโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ผมแยกตัวไปหามุมมืดๆนั่งคนเดียว ทุกๆอย่างวันนี้ทำให้ผมนึกถึงเมื่อหลายปีก่อน ที่ผมเกเร เสเพล สร้างแต่ปัญหาให้ทางบ้าน ผมได้เห็นแววตาตอนที่แม่ของผมโล่งอก ทุกครั้งเลยใช่ไหมที่เมื่อผมกลับบ้านปลอดภัย ที่ผมกลับถึงบ้าน แม่ผมเป็นห่วงผมขนาดนี้ ผมนั่งร้องไห้คนเดียวที่มุมไม้ข้างเรือนใหญ่ สะอึกสะอื้นคนเดียว ผมไม่อยากให้ใครเห็นเลย
“ มึงอะไรเนี่ย ซี๊ด ”
“ เฮ้ย ” ผมหันไปตามเสียง ไม่รู้หรอกครับว่าใคร
“ นั่งทำอะไร ” รู้แล้วครับ ไอวาก
“ กะ ... กู ”
“ ร้องไห้ล่ะสิ ขอกูนั่งด้วยนะ อึ๊บ ” มันขยับตัวมากอดผมไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะหนี ไม่ก็ด่ามัน แต่วันนี้ภาพที่ความห่วงใยที่มันทำให้ผมเห็น ทำให้มุมมองของผมเปลี่ยนไป
“ ไอดิษ วันนี้ทำแบบนั้นทำไม ” ได้โอกาสถามมันพอดี
“ ... เฮ้อ หึหึหึ ”
“ มึงหนักใจอะไร ”
“ ถามอะไรมึงอย่างได้ไหมล่ะ ” เจ้าคำถามนะมึงเนี่ย
“ ว่าไป ”
“ ถ้ามึงกำลังทำให้ใครซักคนรัก โดยคนๆนั้นไม่มีวันเข้าใจ มึงคิดว่าลำบากไหม ”
“ อืม ... มึงเคยทำให้เขารู้ไหมล่ะว่ามึงสนใจ ” มันถอนหายใจอีกรอบ เออดี มึงถอนให้หมดเลยนะ
“ กูว่ากูทำเยอะนะ มึงคิดดู กูทำจนคนรอบข้างรู้กันเกือบจะหมดแล้ว ”
“ เหรอวะ ทำไมคนนั้นโง่จังวะ ”
“ อุ๊บ ฮ่าๆๆ ... โอย กูปวดท้อง ” ไอวากเวร มึงจะขำอะไรนักหนาเนี่ย
“ เหอะๆ งั้นสมมติดีกว่า ถ้ามึงเป็นกูตอนนี้ มึงจะทำยังไง ขอแบบที่มึงชอบน่ะ ” มันนี่ก็บ้าเนอะ
“ ทำไมมึงดูมีความสุขนักวะ ” ไอวากมันกอดกระชับผมมากขึ้น
“ เร็วสิ ตอบมา ”
“ ถ้าเป็นกู กูคงต้องทำมากกว่านี้แล้วล่ะ ถ้าคนๆนั้นเข้าใจอะไรยากๆ ทำอ้อมๆเค้าคงไม่รู้สึกอะ ”
“ ... ” ไอวากเงียบไป ผมตอบไม่ตรงใจมันหรือปล่าว
“ ถึงแม้ว่า คนๆนั้นจะไม่ชอบเหรอ ” มันดูจริงจังไปนะผมว่า
“ ถ้าไม่ลองมึงจะรู้ได้ไงล่ะ ”
“ นั่นสินะ งั้นก็ ... ”
“ อ่ะ อืมม ... อ้า ไอดิษ ทำอะไรน่ะ ” ไอดิษมันประกบปากผม มันทำคล้ายๆกับที่หน้าห้องน้ำเลย
“ กูกำลังทำให้มึงรู้สึกไง ”
“ … ” มันประกบจูบผมต่อ มันกดตัวผมให้นอนลงบนพื้นหญ้า หัวของผมหมุนไปหมด นี่ผมฝันไปหรือปล่าว ไอวากมันกำลังจูบผม ... ความรู้สึกมันต่างไป ผมไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน ... ใจนึงอยากจะผลักออกไป แต่อีกใจนึงกลับ ...
“ ขอแค่มึงเข้าใจ กูไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ” มึงถอดปากออกไปตอนไหนวะ กูกำลังเคลิ้มเลย
“ คือ ... คือ กู ”
“ ที่อยากจะบอกอีกคือ ถึงมึงจะไม่เข้าใจ กูจะรอจนกว่ามึงจะเข้าใจ ... ไปนอนได้แล้ว อ่อลืมไป พี่สาวคนสวยคนนั้นฝากกูว่า ดูแลกระรอกน้อยให้ด้วย ” กระรอกน้อยเป็นฉายาผมเองแหละ ... ไอวาก นี่มึงเล่นอะไรกับกูกันแน่ กูสับสนไปหมดแล้วนะมึง
-
รู้แล้วยังละคิมว่าพี่ดิษคิดอะไรกับคิมนะ :L1:
-
สุดยอดมากพี่ดิษ o13 แต่เหมือนพระเอกตัวจริงจะเป็นอาสมนะ :jul3:
ตอนนี้น้องคิมก็รู้แล้วว่าพี่ดิษคิดอะไรอยู่ ลุ้นต่อไปว่าน้องคิมจะตอบรับความรู้สึกของพี่ดิษยังไง
สำหรับการสอบในครั้งนี้ ขออวยพรให้ตัวหนังสือทุกตัว และ ความรู้ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านตาและมีอยู่ในหัวของน้องคิม เป็นคำตอบที่ตรงคำถามที่อาจารย์ถาม ฉลุยฉุยฉายแล้วกลับมาเล่าให้พวกพี่ฟังต่อไวๆนะคะ :กอด1:
+1ให้พี่ดิษที่ทำให้น้องคิมเคลิ้ม >//<
-
พี่ดิษ นายเจ๋งว่ะ o13 o13
-
หวั่นๆจะขาดตอน นี่มาต่อก่อนสอบเลยนะ เผื่อจะโชคดีกับเขาบ้าง หุหุหุ ต่อกันเลยครับ
เจ๋งจริงๆ มาต่อให้ได้อ่านกัน งั้น...
ก็ขอให้สมองแจ่มใส ที่อ่านไปจำได้แม่นยำ สอบได้คะแนนดีๆ เกรด A ทุกวิชาเด้อคิม
บ๊ะ..ว่าแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสทองของดิษ ที่จะได้สร้างความประทับใจให้คิม ขอให้สมหวังนะดิษ
-
ขอให้ทำข้อสอบได้เยอะๆ ผ่านและเต็มทุกวิชาครับ...
-
เยี่ยมมาก
-
ขอบคุณนะครับทั่มาต่อให้หายข้องใจ
-
พี่ดิษเจ๋ง...สู้ต่อไป สักวันต้องเป็นวันของเรา
ขอให้ writer สอบได้คะแนนเต็ม
-
หน้าจะบอกตรงๆมาตั้งนานแล้ว
คิมถ้าขนาดนี้ยังไม่เข้าใจก็ไปบวชเหอะ
(พี่ดิษคงจะยอมหรอกเนอะ)
-
น้องคิมนะ ไม่เข้าใจอยู่ได้
ให้ได้ A ทั้งหมดนะครับ
-
พระเอกมาเอง :ped149:
มาให้กำลังใจในการสอบนะ :L2:
+1
-
เป็นกำลังให้กับคนแต่งครับ ขอให้ผ่านการสอบไปด้วยดีนะครับ
-
โอ้ววว ข้าวกล้อง สุดสวีทททท ^^
Get A นะเว้ย คิม
-
สอบผ่านเสร็จแล้วก็มาต่อด้วยนะคร๊าบ
-
อรํ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่าจะบอกตั้งนานแล้วนะเนี่ย รู้ๆอยู่ว่าคิมไม่ทันคน ยังทำอะไรให้มันยากแต่แรกเนอะ ไอ้วากเนี่ย
-
พี่ดิษรุกหนักแล้ว คิมจะทำไงล่ะ :-[
-
หวัดดีค่ะ
เพิ่งติดตามอ่านเรื่องนี้
อ่านวันเดียวจนตามทันแหละ ^^
คิมนี่...ใจร้อนเหมือนกันนะ ^o^
สู้ๆพี่ดิษ
-
เข้ามารอครับ
-
อ้าวเพิ่งเห็นเอาใจช่วยด้วยจ้ะ สู้ ๆๆๆ
โชคเอเน้อ
-
:L2: ขอบคุณหลายๆ สำหรับ โชคเอเอย Get Aเอย สอบผ่านเอย แต่เท่าที่สังเกตสีหน้าแล้ว ท่าทางจะได้สอบ ฮ่าๆ พวกปีห้า ปีหก ออกอาการน้ำตาตกเป็นแถวๆ ปีนี้คณบดีลงมาทำวิจัยเอง คงรอดกันยากอยู่แล้ว แต่ข้อสอบดันออกยากอีก เลยแทบจะต้องปิดประตู สรุปแล้วคือ กูต้องมานั่งดูรุ่นหลานๆเรียนต่ออีกปีแน่นอน ไม่เป็นไร กูทนได้ :z1:
ไร้สาระมาแล้ว มาต่อกันดีกว่า
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ผมกลับมาเรียนตามปกติ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกๆคนทำเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดกับผมเลย แม้แต่ไอวากนรกด้วย
“ คิม มึงทำหน้าเหมือนผัวตายเลยนะ ” ไอเรกวนแต่หัววัน ผมกับเพื่อนๆมานั่งกินข้าวด้านล่างหอ
“ สัด ผัวมึงดิตาย ”
“ กูว่านะ มันต้องหนักใจเรื่องอะไรอยู่มากกว่า ” ไอเทพวาฬนี่ก็ดีจริง ชอบอ่านใจกูเหลือเกิน
“ นั้นดิ เป็นไรปะคิม ” ไอโต้งก็มาสนใจอีกคน
“ ปล่าว ก็กำลังเครียดเรื่องเรียน ”
“ รุ่นพี่เตือนอยู่ว่า อย่าไปลงตามหลักสูตร ถ้าลงตามที่เค้ากำหนดมา รับรองเหนื่อย ” ผมว่าการแถครั้งนี้น่าจะได้ผลว่ะ ฮ่าๆๆ ไอเรนำหน้าไปแล้ว
“ จะว่าไป ทำไมแกถึงลงมากจังล่ะ อยากจบไวหรือไง ” ไอวาฬก็คล้อยไปด้วย
“ ... ไม่ต้องห่วงๆ มีรุ่นพี่ลงด้วยหลายคนนะ ” หืม
“ ใครลงวะ ” ไอเรถามไอโต้ง
“ พี่โจ พี่ดิษ พวกปีสองปีสามอะลงเยอะ ”
“ ห๊ะ !!! ” ไอพวกไม่รับผิดชอบ วิชาเขาให้ลงปีหนึ่งเทอมสอง เผือกเอาไปลงตอนปีสองปีสาม
“ ตกใจทำห่าไร พี่กับพ่อมึงนะน่ะ ” ก็เออสิไอเพื่อนเร เพราะพ่อกับพี่ๆกูนี่แหละถึงตกใจ
“ ไปเถอะๆ เดี๋ยวเข้าสาย จดงานไม่ทัน ” แล้วพวกผมก็ตรงไปเรียนวิชาภาคกัน วิชานี้อาจารย์ชอบสั่งงานต้นชั่วโมง ที่เป็นเอกลักษณ์คือ จะให้งานเรียงแถว ถ้าไปช้าจะจดไม่ทัน
“ นี่อีจรวดคิม ” ฟังๆไปเหมือนตะกวดคิม ยัยนัทนี่ปากคอรุนแรงขึ้นนะ
“ ไรยะ ” ผมขานรับ
“ แกลงวิชา ... เหรอ ” มันพูดถึงวิชาที่ไอพวกเพื่อนๆผมเพิ่งบ่นกันไปนั้นแหละ
“ เออ ทำไมเหรอ ”
“ โหยแก ยากนะ อีกอย่างแกเพิ่ง ... ไงดีล่ะ เพิ่งจะๆ ” ผมเดาออกครับ ยัยนี่คงจะห่วงว่าผมคงยังไม่พร้อมจะเรียน
“ ไม่เป็นไรหรอก ตัวกู กูเข้าใจตัวเองดี ”
“ ค่ะๆ ใครจะเก่งเท่าแกล่ะคะ ” ชอบเหน็บแนมจัง
“ เออนี่ มึงเห็นพวกพี่ๆมั่งไหมวะ ” ยัยนัทมองผมแปลกๆ แล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ แหมๆ ห่างกันไม่กี่วัน ห่วงกันเหลือเกินนะคะ ” พูดจาน่าเอาริมฝีปากตบจริงๆเลย หึหึ
“ ตกลงเจอมั่งมะ ”
“ ถ้าพี่โจก็เจออยู่ เพิ่งเดินกลับหอไปมั้ง ” ตกลงมันเจอไหมอะ
“ เออๆ กูไปก่อนนะ ” ผมลาเพื่อนๆ ก่อนจะเดินกลับมาที่หอพัก ... ผมกำลังตั้งสติยืนอยู่หน้าห้องของตัวเอง ผมรู้สึกว่า ตัวเองยังไม่ต้องการคุยกับพี่โจ ไม่เข้าใจเหตุผลเลยว่าทำไม
“ อ้าว คิม ”
“ พี่โจ ! ”
“ มึงสองคนทำอย่างเพิ่งรู้จักกันเนาะ ” โดนพี่ตวงแซวเลยกู ผมหันไปมองพี่สองคน ขนอะไรไม่รู้พะรุงพะรัง
“ เอามาทำไรกันพี่ ”
“ วิชาเลือก ไม่รู้เลือกทำห่าไร ” อ้าว
“ เอาน่ามึง วิชาที่ได้แน่ๆมึงก็ทนๆไปเถอะ หรืออยากโดนออก ” ดีจริงคณะกู ประเทศชาติเจริญไวแน่นอน
“ มึงไม่เอาวิชาที่สาวเยอะๆวะ เลือกทำอะไรวิชานั่งร้าน ”
“ หืม มีด้วยเหรอพี่ ” ผมถามพี่ตวงอีกรอบ ไม่แน่ใจว่าได้ยินถูกไหม
“ มีดิ ไอเวรพี่มึงไปหามาให้ลง ” ไอนั้นพี่เวร ผมไม่เป็นน้องเวรด้วยหรือไง
“ เข้าห้องก่อนก็ได้นะกูว่า ” เออจริงแหละ มายืนนินทากันทำไมหน้าห้อง ฮุ้ว
“ เป็นไงวะ กลับบ้านมาใช่ปะ ข่าวว่าเอี้ยใช้ได้นี่ ” โอ้ว แรงว่ะ !
“ เอี้ยอะไรพี่ ... ไปรู้มาได้ไง ”
“ คนที่กลับมามันเล่าให้ฟังหมดทุกคนแหละ ยกเว้นพี่ดิษอะ เงียบไปเลย มึงไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจอีกหรืออะไร ” เป็นชุดๆ ... ทำไมพี่โจจ้องหน้ากูจัง
“ ปล่าวทำนะพี่ ใครจะกล้าทำอะไรมัน ”
“ มึงนี่นะ ” พี่ตวงลุกขึ้น เดินมาหาผม แล้วก็กอดคอหลวมๆ
“ ไอคิม พวกกูทุกคนอะ รักมึงมาก กูชอบมึงตั้งแต่วันรับน้อง จนวันรับรุ่นกูยังประทับใจอยู่ มึงมีอะไร หรือหนักใจเรื่องอะไร พวงกูเข้าใจมึงหมดทุกเรื่องไม่ได้หรอก ... อยู่ที่มึง ว่ามึงอยากให้พวกกูทำอะไรให้ เข้าใจปะ ” โห ท่านพญาตวง ทำผมซึ้งมากเลย ผมยิ้มหวานๆให้พี่ตวงเป็นการตอบแทน
“ ยิ้มแบบนี้สิ สาวๆถึงจะตบกันตาย ไอห่าเอ้ย ” เออ ทั้งด่าทั้งตบหัวกู
“ คิม ”
“ ครับ ” ผมหันไปตามเสียงของพี่โจ
“ พี่รู้ว่าพี่นิสัยไม่ดี พี่ขอโทษนะ ” เฮ้อ
“ บอกตรงๆเลยนะพี่ ผมโคตรโมโหพี่เลยว่ะ ไม่รู้ว่าผมไปทำให้พี่เข้าใจแบบนั้นได้ยังไง ” ไอเข้าใจที่ว่าคือที่บอกว่าผมเหมือนตุ๊ด เหมือนเกย์อะไรทำนองนั้น
“ พี่ตกใจเหมือนกัน ที่รู้ว่าไอเอี้ยโจ ทำเรื่องเลวๆแบบนั้น แต่มันคงมีเหตุผล ... พวกพี่ก็ไม่เคยถาม ” ดีกันเกินไปนะเนี่ย
“ ดูกันไปนานๆ แล้วจะเห็นเอง ... เอ้อนี่ พี่ว่าจะวานคิมช่วยออกแบบนั่งร้านให้พี่ทีสิ ” อะไรวะ พี่รหัสกูนี่ยังไง วนไปวนมาไวดีแท้ๆ
“ จิกหัวใช้รุ่นน้อง สารเลว ” เหอะๆๆ พี่ตวงกัดพี่โจ
“ ไอสัด มึงเป็นคนบอกให้กูมาขอให้น้องช่วย ไอห่านี่ ” จะเอาฮากันไปถึงไหนสองคนนี้
“ เออน่า กูเห็นมึงเคยไปช่วยทาสีให้ประธานนาก ” ประธานนาก นากที่ผมรู้จักปล่าววะ
“ นาก ศิลป์เหรอพี่ ”
“ เออเด้ เขาก็ลงเหมือนกัน บ่ายๆมึงว่างปะคิม ” พี่ตวงถามมา
“ ว่างๆ วิชามันยังเปิดไม่ครบอะ ” ผมลงไว้เกือบครบโควตา พวกพี่ๆหลายคนเป็นห่วงครับ
“ งั้นไปชมรมกับกู ... ไอโจมึงไปไหม ”
“ งานกูเหมือนกัน ก็ต้องไปดิ ”
“ งั้นไปเลยปะ ไปหากินข้าวก่อนด้วย ” ผมตกลงไปด้วย เหวี่ยงกระเป๋าเป้ ถอดเข็มขัด ใส่ช็อป และออกเดินทาง
“ เฮ้ย โจ พี่ดิษปล่าววะ ” ไอวากเหรอ ไหนอะ
“ เออว่ะ ... พี่แกนั่งกินข้าวกับใครวะ ”
“ เด็กใหม่มั้ง ” หืม ไอวากมันมีเด็กใหม่เหรอ ...
“ จะไปทักไหม ”
“ เรื่องของพี่แก อย่ายุ่งเลย พักนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เดี๋ยวกูโดนต่อยอีก เรื่องคิมยังไม่เคลียร์เลย ” แม่ง ไอเอี้ยวาก มึงหาเด็กใหม่อีกแล้ว เซงโว้ย
“ ปะๆ กินข้าว ” พี่ตวงชวนเข้าไปนั่ง พี่ตวงเลือกนั่งทางขวาของไอวากเวร ไอวากมึงอะไรของมึงวะ วันนั้นมึงยังมาทำให้กู ... ทำให้กู
“ คิม กินไร เดี๋ยวไปซื้อให้ ” ตกใจเลยกู เหอะๆ
“ ... ไปซื้อด้วยดีกว่าพี่ ” เรื่องอะไรต้องมานั่งทนดูไอวากนรกนั่งจีบสาว หมั่นไส้
“ กูเฝ้าโต๊ะให้ ไอโจ เล็กแห้ง ชามะนาว ” พี่ตวงดีดนิ้วเหมือนสั่งบ๋อย
“ ครับเจ้านาย ...ไอสัด ” เหอะๆ ผมเดินแยกกับพี่โจไปซื้อข้าว แต่จนแล้วจนรอด ก็ต้องมาเจอไอวากเวรนั้นยืนซื้อของจนได้ แหม ยิ้มหัวเราะไม่หยุดเลยนะไอเลว
“ คิมซื้อไร ” ตกใจอีกแล้ว พี่โจนี่ชอบเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“ อ่อๆ เดี๋ยวผมตามไปแล้วกัน พี่เอาข้าวไปให้พี่ตวงเหอะ ” กลัวพี่ตวงโมโหหิว
“ มันกินก๋วยเตี๋ยว โง่นี่ ” โห ผมยอมได้ไงล่ะ กระแทกไหล่ไปทีนึง
“ เฮ้ยๆ ”
“ !@#@@# ” งานงอกเลยกู พี่โจถือน้ำไม่ระวังครับ ชามะนาวพญาตวงหล่นไปเละอยู่เบื้องล่าง
“ ไอโจ ! ”
“ ... ” กะจะไม่ให้มันเห็น สุดท้ายมันก็เห็นจนได้ ไอวากมันวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็เจอผมยืนอยู่กับพี่โจ
“ ไอคิม ... มึงมาทำอะไร ” เอาแล้วไง ไทยมุงทั้งหลายเริ่มทยอยเข้ามา
“ มาโรงอาหาร ให้มาทำอะไรล่ะ แดกข้าวสิครับ ” ผมตอบไอวาก พร้อมกับส่งยิ้มกวนๆให้มัน
“ พี่โจไปเหอะๆ ” ผมสะกิดบอกพี่โจ ได้ทีกูล่ะไอวาก
“ มึงจะไปไหนกันห๊ะ ! ” นักเลง ... หึ มึงทำอะไรน่าจะห่วงเมียใหม่บ้างนะ ยืนตกใจจนตาโตหมดแล้วนั้น
“ เรื่องของพวกกูครับ ปะพี่โจ ” พี่โจออกอาการหวาดๆ กลายเป็นคนขี้กลัวไปซะ
“ มึงไปไม่ได้ มากับกู ” ไอวากแทรกตัวมาดึงแขนผม และดึงผมเข้าไปใกล้ๆกับตัวของมัน ตอนนั้นโชคดีที่ไม่ได้ถืออะไรไว้ในมือ ไม่อย่างนั้นล่ะหกหมดแน่ๆ
“ ไอดิษ มึงจะทำอะไร ... คิดว่ากูไม่กล้ากับมึงเหรอ ” ผมสองคนอยู่ใกล้กันมาก เลยกระซิบคำรุนแรงใส่กันได้
“ หึ มึงสิ ไอคนไม่รักดี ” โห จี๊ดเลย มึงกล้ามากนะ มาว่ากู
“ หึหึ มึงก็ไอสำส่อน ”
“ อยากเอากับมันนัก เปิดห้องเอากันเลยซี่ ” อันนี้ทนไม่ได้แล้วครับ
“ ผลั่วะ ... ไอเอี้ย !!! ” ผมปล่อยหมัดใส่ปลายคางไอวากอย่างจัง ตัวมันกระเด็นไปกระแทกกับใครไม่รู้
“ คิม !!! มา ถอยออกมา ” พี่โจรีบวิ่งเข้ามาล็อค
“ เฮๆๆ ... เอาอีกๆ ” เสียงกองเชียร์ทำให้ผมสะใจมากๆ
“ คิม พอได้แล้ว ” พี่โจนิ่งมากครับ ทำให้อารมณ์ของผมเย็นลงไปด้วย
“ ต่อไป มึงกับกูอย่ายุ่งกันอีก ชีวิตใครชีวิตมัน มึงอยากไปไหนก็ไป ! ” พี่โจต้องออกแรงกันผมออกมา เพราะยิ่งมองหน้าของมันผมยิ่งทนไม่ได้ ... จบแล้วสินะ ระหว่างมึงกับกู ไอวากนรก
-
:z13: นี่ จิ้มคิมซะเลย
อึ๋ย... โผล่มาก็มาชกกันเลยเด้อ
-
เกิดอะไรขึ้น
ไม่เข้าใจ
เข้าใจยากจริง ๆ กับพี่ดิษ
:serius2: :serius2:
-
อะไรกันนักหนา
-
:angry2: ไม่เข้าใจสถาณการณ์เลย :m16:
-
ไอ้คิมเป็นอะไร หึงหวงเหรออาการมันออกแล้วนะ
อารมณ์ไม่คงที่ผีเข้าผีออกดีจริงไอ้คิม
-
น่าจะฟังกันก่อนนะ. รีบงอนไปไหน
-
เกิอะไรขึ้น ตามอารมณ์ไม่ถูกเลยเรา
แต่ที่แน่ๆพี่ดิษเข้าใจยากมากแต่คิม
ก็จะมือเร็วไปไหน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตอนที่แล้วก็หวานอยู่ดีๆ จู่ๆก็เปลี่ยนเป็นทะเลาะกันซะงั้น เดาไม่ถูกเล้ยยย
-
เกิดอะไรขึ้นนิ
-
เฮ้อ .."ลุยกัน"ตามสบายเลยครับ
-
หนุกว่ะ เรื่องนี้ ชอบๆๆ รอวันที่คิมจะเสียตัวอยู่ :haun4:
-
อ้าว มีเฮซะงั้น ทำท่าว่าจะดีกันอยู่เลย แล้วงานนี้แอนตาซิลจ่ายเปล่าเนี่ย :เฮ้อ:
-
:m28:
-
เพลียอ่ะ วากเอาอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
เฮ้อ! หวานยังไม่ทันมดจะขึ้น
มดดันโดนเบือตายไปซะก่อนจะลงเอยกัน
แบบไหนตอนไหนเนี่ย รออ่านต่อไป
-
ง่า,,,,ทำไมเป็นแบบนี้ละคับ
-
ตื่นมาอยากอ้วกมากๆ หลานๆแสนดีชวนไปเชียร์ปืน เกือบได้ตีฉลองปืนชนะแล้วล่ะ :laugh: เฮ้อ หมดช่วงสอบก็ต้องมาช่วยเตรียมรับน้องต่อ ไม่รู้ปีนี้พวกน้องรหัสจะเอาแบบไหน ที่รู้ๆปีที่แล้วรับน้องเกือบโดนไอข้าวกล้องต่อย แฮะๆๆๆ เรื่องก็เดิมๆ แค่แอบมองรุ่นหลานนิดๆหน่อยๆเอง :เฮ้อ: พอละๆ มาต่อกันดีกว่า จะได้ไปอ้วกแล้วนอนต่อ o18
“ ... ”
“ ... ”
“ พวกมึงจะนั่งเงียบกันทำไมวะ ” ก็จริงนะ จะนั่งเงียบกันทำไม
“ ไม่รู้จะพูดอะไร ” พี่โจตอบพี่ตวง
“ มึงนัดน้องมาออกแบบ ไม่คุยกับมันจะได้อะไรล่ะเฮ้ย ” เออว่ะ ลืมไปเลย
“ เนี่ย อาจารย์บอกให้ใช้สำหรับขายผลไม้ตามทาง ให้สะดุดตา และใช้สอยง่าย ” พี่โจหยิบกระดาษใบงานมาให้ผมดู
“ อ้าว มันเป็นโมเดลเหรอ ” พอมาอ่านดีๆ ถึงรู้ว่าอาจารย์สั่งทำเป็นโมเดลครับ ไอผมก็นึกว่าให้ทำนั่งร้านของจริง
“ เออเด้ มึงจะให้ทำใหญ่ๆได้ไง อาจารย์ไม่ได้จัดงานแสดงสินค้า ” ชอบย้ำความโง่ของกูจริงๆ
“ เดี๋ยวก่อน ก่อนจะคุยเรื่องงาน คิมต่อยพี่ดิษทำไม ” จะวนมาทำไมล่ะเนี่ย ไม่อยากนึกถึงอยู่
“ ไม่มีไรอะพี่ ”
“ ไม่มีไรบ้านมึงอะ ต่อยคว่ำขนาดนั้น ” พี่ตวงนี่เค้าแรงไม่มีตก
“ มันก็ เรื่องเดิมๆ อย่าสนใจเลยพี่ ”
“ เดิมๆนี่อะไรล่ะ ตอนคิมกลับบ้านยังไม่มีอะไรเลยนะ มันจะเรื่องเดิมๆได้ไง ” ชักจะถามซอกแซกแล้วนะพี่โจ
“ มันว่าผมเป็นตุ๊ด ” พูดจบ พี่โจถึงกับสะดุ้งเฮือก ลืมไปว่าพี่แกเพิ่งมีเรื่องกับผมมานี่หว่า
“ มึงไม่ใช่แล้วจะเดือดร้อนอะไร ” พี่ตวงนี่ก็นะ
“ ลองโดนบ้างดิพี่ แล้วจะรู้สึก เวลามีคนมายัดเยียดให้จะรู้เอง ”
“ เอ้า กูไม่ได้หล่อใส แบบมึงนี่ไอคิม ถ้ากูหนังหน้าดีแบบมึง กูยอมโดนด่าทั้งปียังไหว ” ฮ่าๆ ชอบตรงที่ชมนี่แหละว่ะ
“ แต่ว่านะ ... ช่างเถอะ ” จะพูดก็ไม่พูด อะไรของพี่โจ
“ มึงจะพูดไรก็พูด อยู่กันแค่นี้ ”
“ กูว่าผู้หญิงน่ะ คุ้นๆอยู่นะ ” พวกนี้คงเคยเห็นไอวากนรกนั่นควงมาก่อนมั้ง ถึงได้คุ้น
“ ไอตวง พี่ดิษเคยคบพวกศิลป์ไหมวะ ”
“ โอย อย่าให้ไล่ ถ้าให้ไล่คนที่แกคบนะ เปิดบริษัทได้แล้วมั้ง ” แม่งนิ หน้าม่อ สารเลวจริง
“ กูว่านะ ... ช่างเถอะ ” อ้าว มันจะมีเรื่องตรงช่างเถอะนี่ล่ะมั้ง
“ ไอโจ มึงเล่าๆไป มีอีกช่างเถอะ กูจะช่างถีบ ”
“ เออๆๆ กูว่าพี่ดิษคงไปขอให้ช่วยทำงานนี้แหละ ”
“ ห๊ะ ! ” ทันใดนั้น ผมก็นึกอะไรออก ผมได้ยินพวกเพื่อนๆมันคุยกันว่า ไอวากข้าวกล้องลงวิชาเดียวกับพวกพี่โจ พี่ตวง ... ถ้ามันแค่ไปขอให้ผู้หญิงทำโมเดลนี้ให้ ...
“ ตกใจห่าไร เพิ่งคิดได้เหรอ ” พี่ตวงนี่จมูกดีเนอะ
“ ถึงงงอยู่นี่ไง ไปหวงอะไรพ่อตัวเองวะคิม ”
“ อย่าพี่ ผมไม่ชอบผู้ชาย ”
“ ไม่ได้บอกว่าชอบแบบนั้นนี่ แค่แกหวงพ่อรหัสไปหรือปล่าว ” หวงอะไรล่ะ ผมไม่ได้คิดอะไรเลย
“ พี่ดิษก็ดีขึ้นนะ ตั้งแต่มึงเข้ามา ทำไมสองคนไม่ค่อยคุยกันดีๆวะ เนี่ยกูอยู่มาสองปีพี่แกแทบไม่โดนใครต่อย มีช่วงไม่กี่เดือนนี้แหละ ที่ได้ยินพี่ดิษโดนต่อยบ่อยชิบหาย ”
“ ไหนว่าสนิทกันมากไง ” หืม
“ พี่รู้ได้ไงว่าสนิทกัน ” พี่โจรู้ได้ไงอะ
“ นี่ กูจะเล่าให้ฟังยาวๆ ตอนที่ประชุมรับน้องอะนะ พี่ดิษเสนอให้รับเบาๆ พวกกูเนี่ยไม่เข้าใจกันทั้งนั้น เพราะปกติพี่เขาโหดมาก รับนอกเรื่องนี่เป็นที่หนึ่ง ” พี่ตวงเริ่มเล่าก่อน
“ พวกพี่อดสงสัยไม่ได้ เลยถามพี่หมี แกบอกว่ามีน้องของพี่ดิษมาเข้าเรียน กลัวจะไม่ไหว ” พี่โจเล่าสลับ
“ กูเนี่ยโคตรหมั่นไส้มึงเลยทีแรก มึงคนเดียวจะมาทำแบบนั้นได้ยังไง มึงถึงเจอรับหนักไงทีแรก ” อ่อ ที่แท้มึงเป็นต้นเหตุ ไอวากเวร
“ แต่ช่วงหลังจู่ๆพี่ดิษก็รับมึงหนักเอง พวกกูต้องไปห้ามๆไว้ อย่างวันซ้อมเชียร์มหาลัยมึงจำได้ปะ ” ผมพยักหน้า พี่ตวงน่าจะพูดถึงวันที่ซ้อมรวมกับคณะศิลป์
“ นั้นแหละ ทุกวันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจ ”
“ ตกลงมีเรื่องอะไรกันเหรอ ” พี่โจแนบมาถาม ผมถอนหายใจเฮือกๆ เรื่องของผมกับมันถ้าเล่าไป ใครเขาจะเชื่อ บางทีเหมือนรักกันมาก บางทีอย่างกับจะฆ่ากัน ไม่มีอะไรบอกได้เลย ว่าผมกับมันเป็นอะไรกันแน่
“ ไม่รู้เหมือนกันพี่ ผมก็ไม่เข้าใจ ”
“ แต่ที่รู้ๆ พี่ว่าพี่ดิษห่วงแกมากนะ ไม่งั้นตอนที่พี่ ... นั้นแหละ พี่ดิษคงไม่เอาไว้หรอก ” ผมหยุดการสนทนาไว้แค่นี้ จากนั้นก็มานั่งออกแบบนั่งร้านให้ต่อ
หลังจากเสร็จงานที่ไปช่วยพี่ตวงกับพี่โจแล้ว ผมขอตัวมาเดินเล่นแถวๆสนามกีฬา นั่งนึกถึงเรื่องต่างๆที่ผมต้องประสบพบเจอในช่วงนี้ ไม่นึกว่าชีวิตของผมจะมามีสีสันเอาตอนนี้
“ ฮัลโหล น้องคิงเหรอครับ ” ผมโทรหาน้องชายของผม
“ ครับ พี่คิมเป็นไงบ้าง ”
“ สบายดี พี่ๆล่ะ ”
“ ยุ่งๆอะ พี่คิมจะมาเที่ยวเล่นกรุงเทพฯไหม ”
“ คงยังไม่ได้ไปหรอก เอาไว้พี่ว่างจะโทรบอกนะ ”
“ ครับ ... แล้วมีอะไรหรือปล่าว ” ผมนั่งยิ้มให้ตัวเอง ปกติถ้าผมมีเรื่องชกต่อย ผมจะชอบวานให้น้องโทรไปหาแม่แทน เพราะผมกลัวแม่โกรธ และที่กลัวกว่านั้นคือพ่อ
“ ฮ่าๆ ไม่มีหรอก พี่คิดถึงทุกคน ”
“ อ่าๆ คิดถึงก็มาอยู่ด้วยกันเลยดิ ” น้องชายนผมเกินเด็กไหมล่ะ หึหึหึ ชวนพี่มันเข้ากรุงเทพด้วย
“ พี่ไปจะทำพวกเราปวดหัวปล่าวๆ ... ไว้พี่โทรหานะ ”
“ ครับ ” เฮ้อ ผมลุกยืน และเดินกลับหอพัก ... และแล้วก่อนจะเดินขึ้นหอ
“ ... ” ผมเห็นคนรูปร่างคล้ายๆไอวาก กำลังนั่งทะเลาะกับกระดาษอยู่ตรงม้านั่ง
“ นั่งทำเอี้ยไร ”
“ ... ” ไอวากจริงๆ มันหันมามองผมควับนึง ค้อนใส่ แล้วหันกลับไป โอ้โห ไอเวรนี่ มึงกล้าทำนะ
“ นี่ มึงเป็นบ้าไร กูคุยด้วยไม่ตอบอะ ” ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับมัน พอมันเห็นผมมาถึง มันก็ลุกขึ้นเดินหนี เอาแล้วไง มันโกรธผมมากเลยเหรอ
“ ผมผิดไปแล้วคร้าบ !!! ผมผิดไปแล้วคร้าบ ” จังหวะที่มันไม่สนใจ ผมใช้ท่าไม้ตายของคณะ ที่ใช้ขอโทษรุ่นพี่ เวลาที่รุ่นพี่ต้องมารับโทษแทนพวกผม คือเอามือประสานท้ายทอยแล้วนอนคว่ำลงกับพื้น
“ เฮ้ย มึงทำเอี้ยไร ลุก ! ” ผมแหงนหน้ามองไอวาก พร้อมกับหันไปรอบๆ มีพวกชาวหอมายืนดูด้วยครับ หึหึหึ มึงคิดจะเดินหนีกูไปง่ายๆได้ยังไง
“ ผมผิดไปแล้วคร้าบ !!! ”
“ เออๆๆ ลุกขึ้น ”
“ ขอบคุณคร้าบ !!! ” ในหอ ต่างคณะก็มีวิธีต่างกันครับ ช่วงนี้เล่นกันไม่มาก เพราะผ่านรับน้องมานานแล้ว
“ มีอะไร ” มันยังทำหน้าขรึมไม่เลิก หล่อพอแล้วมึงอะ
“ มึงออกแบบโมเดลเหรอ ”
“ หึ ไม่ถามเอาชาติหน้าเลยล่ะ ”
“ โห ไอสัด ” หลุดครับ มันโมโหอะ
“ มึงว่าไงนะ ”
“ เออน่า ทำไมไม่บอกล่ะ กูออกแบบเป็นนะเว้ย ” กลบเกลื่อนไป อย่าให้มันพูดถึงเรื่องเมื่อกลางวัน
“ ถ้าฝืนทำ กลัวกูโกรธเรื่องที่ต่อยเมื่อเที่ยงก็ไม่ต้อง ” เชี้ย ฉลาดอีก
“ ... ” หมดมุขแล้วว่ะ มันโมโหจริงๆปะเนี่ย
“ อะไร จะขอโทษ พูดเป็นแค่นี้อะ เด็กว่ะ ” โหหหหห เว้ย มันจะโดนอีกหมัดแล้วมั้ง
“ กูไม่รู้นี่หว่า ว่ามึงจะให้คนอื่นช่วยทำโมเดล กูก็นึกว่า ... ”
“ ทำไม เกี่ยวอะไรกับมึง ”
“ เอ่อ ” อึ้งเต็มปากเลยกู
“ กูจะคบใคร หรือชอบใครนี่มึงเกี่ยวอะไร ” ย้ำไม่หยุดเลยทีนี้
“ มึงเจ้าชู้ นิสัยเสีย คนเขาไม่ชอบ ” สู้เว้ยๆ
“ แล้วไง กูเจ้าชู้ กูก็เอาทีละคน แล้วก็ไม่ได้ไปเอาเมียใครด้วย ผิดตรงไหน ”
“ ก็มึง ... ” พูดไม่ออก ไอนี่มันจริงๆเลยอะ
“ หึหึ ความผิดที่มึงทำตัวแบบนี้ ไปออกแบบเพิงพักริมนาให้กู แล้วหายกัน ”
“ ไอ ... ” มันยื่นสมุดเขียนแบบให้ แล้วหันหลังเดินกลับไป ไอเลว เดี๋ยวนี้มึงกล้าไล่กูจนมุมเลยเหรอ ... ว่าแต่ทำไมผมต้องยอมให้มันทำแบบนี้ด้วย โว้ย ไม่เข้าใจเว้ย !!!
-
เฮ้อ
-
วิธีง้อแบบใหม่
-
เฮ้อ..อะไรกันน้า หึงเค้าก็ยอมรับเหอะ
-
เข้ามา เฮ้อ ด้วย
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ชักเริ่มเห็นเค้ารางบ้างแล้ววุ้ย
สู้ต่อไปไอ่วากข้าวกล้อง
-
อ่านตอนนี้แล้วฮา :m20:
-
มีหวงๆ
-
หายบ้ายังไอ้คิม :m16:
มีอาการอยู่เรื่อยเลยหายากินซะบ้าง
-
:pig4: :L2:
-
โห ขนาดหวงกันยังห้าวเป้งเลยอ่ะ :L2:
-
หึงกันแล้ววุ้ย อิอิ
-
อ้าววววว ตอนที่แล้ววากเลยโดนพี่ด่าฟรีเลย :jul3:
-
อิอิ
-
คู่นี้นี่มันรักกันแบบมึนๆจริงๆ
-
เถียงไม่ออก ปฎิเสธไม่ได้ ^^
-
55555 งานเข้าเลย หายว่างไปเลย
-
มารอและมาดัน
-
เข้ามารอ น้องคิม กับ ข้าวกล้อง
-
:L2: ขอโทษที ไม่นึกว่าบ้านแม่จะไม่มีเน็ตครับ ไปงานแต่งงานของญาติมาที่เชียงใหม่ หนาวโอ้ล่ะพ่อเลย ไปกินเหล้าต้มซะใจเลย ^^" กลับมาถึงเมื่อวานนี้ เหนื่อยมาก วันนี้ตั้งใจมาต่อโดยเฉพาะ มาต่อกันเลย
“ มึงลงวิชาอะไรคิม ”
“ ทำไมวะ ” ช่วงนี้ผมต้องพกสมุดวาดเขียนสองเล่มไปไหนมาไหนด้วยตลอด เลยอาจทำให้ไอเรสงสัย
“ เห็นมึงตั้งใจทำมาก เลยสงสัย ”
“ กูก็เป็นแบบนี้แหละ ใครใช้ทำอะไร ถ้ารับแล้ว ต้องทำให้เต็มที่ ”
“ เออๆ เลื่อมใส แล้วพักนี้มึงเจอไอวาฬไหม ” เปลี่ยนเรื่องไวแท้
“ ไม่ค่อย มีอะไรหรือปล่าว ”
“ เห็นว่าทะเลาะกับจอย ไม่แน่ใจเหมือนกัน ” อย่างไอวาฬอะนะ จะกล้าทะเลาะกับจอย
“ ดีเพื่อน ... ทำอะไรอะคิม ” โต้ง สุดหล่อมาแล้ว มันไปตัดผมสกินเฮดมา ถามว่าทำไมต้องทรงนี้ มันก็ไม่ตอบ แต่เท่าที่สังเกตเห็นคือมันขัดใจนัทมากๆ เจ๊เขาชอบให้ไอโต้งไว้ผมยาวๆ
“ เขียนแบบ ”
“ ให้ใคร ” อ้าว ทำไมมันไม่ถามว่าเขียนทำไมวะ
“ ให้พี่โจ กับไอดิษ ”
“ ทำไมต้องเขียนให้ ”
“ เอ้า มึงจะอะไรของมึงไอโต้ง พ่อกับพี่รหัสมัน ก็ต้องทำให้ดิ ” ดีเว้ย ไอเรช่วยตอบเรียบร้อย
“ ช่วยทำให้ทุกคน หรือเลือกช่วยเฉพาะพี่โจกับพี่ดิษ ” หืม มันถามทำเอาผมต้องแหงนหน้าไปมอง
“ มึงเป็นไรปะเนี่ย ” ปกติถ้าโดนยั่วแบบนี้ ต้องมีเฮไปแล้ว แต่ช่วงนี้รู้สึกใจเย็นอย่างบอกไม่ถูก
“ นั้นสิ มึงอารมณ์บูดๆนะกูว่า ”
“ ช่างเถอะ กูมันคนไม่สำคัญ ” เฮ้ย มันเป็นอะไรไป ผมหันไปมองหน้าไอเร
“ แปลกๆไหมวะ ”
“ แปลกดิ ” ไอเรตอบ
“ ทะเลาะกับใครมาวะ หรือทะเลาะกับเมียมัน ” เข้าใจว่าต้องเป็นนัท เพราะมันไม่ค่อยโมโหใครออกนอกหน้า
“ มึงนั่งนี้เดี๋ยว กูไปสืบให้ ” ผมกับไอเรนั่งอยู่ข้างๆคณะ ไอเรวิ่งหายเข้าไปในคณะ เรื่องพวกนี้สืบไม่ยากครับ
“ ไง ”
“ ดีพี่ ” พี่โจวางกระเป๋าเป้ แล้วมองไปที่งานของผม
“ สวยจัง แบบนี้อาจารย์ไม่สงสัยเหรอ ”
“ พูดเหมือนตัวเองทำแล้วดูไม่ได้งั้นแหละ ” ผมถาม ดูจากท่าทางพี่โจน่าจะเก่งเรื่องพวกนี้นะ
“ พี่ไม่เก่งเท่าคิมหรอก อีกอย่างทำอะไรก็ช้า ไม่เคยทันใครทุกที ” เอาอีกล่ะ วันนี้มีแต่คนพูดแปลกๆ
“ กินข้าวร้านเดียวกับไอโต้งปล่าวนิ ” เห็นพูดจาวกวนเหมือนกัน เลยต้องแซวซะหน่อย
“ หือ โต้งมาหาคิมเหรอ ”
“ ครับ เพิ่งไปเมื่อกี้เอง ”
“ มันเลิกกับนัทแล้วนี่ คิมรู้ปล่าวทำไมถึงเลิก ” จริงอะ ถึงว่าท่าทางมันบ้าๆบอๆ
“ ไม่อะ เป็นไปได้ไง ”
“ พี่ก็คิดงั้นนะ จอยกับวาฬก็ทะเลาะกัน ไม่รู้จะหนักเท่าโต้งไหม ”
“ ห๊า !!! ” นี่ยิ่งทำให้ผมตกใจหนักกว่าเดิม ช่วงที่พวกมันหายหน้าหายตา เป็นเพราะแบบนี้เหรอ
“ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น ไม่รู้อะไรเลยเหรอ ” ผมพยักหน้าตอบ
“ ใช่สิ ห่วงแต่พ่อรหัสนี่ ”
“ อย่าๆ ขอร้อง อยากโดนอีกมะ ” พี่โจหัวเราะขันๆ เฮ้อ คนอะไรหัวเราะยังหล่อได้อีก
“ ช่วงนี้พี่ว่าคนในคณะเราเลิกกันเยอะนะ ทำไมถึงพร้อมใจกันเลิกก็ไม่รู้ ”
“ ฮุ้วววว คนจะรักจะเลิก จะไปรู้ได้ไงพี่ ”
“ อืมๆ นั้นสินะ รักใครจะไปรู้ได้ไง ”
“ อ้าวพี่ ไม่ใช่เพิ่งเลิกกับใครมาอีกคนนะ ” ไม่มีสมาธิทำงานเลย พอจะก้มหน้าวาดเขียน ต้องมีเรื่องให้แหงนมามองหน้าตลอด
“ อื้อ ”
“ ห๊ะ !!! ” ชิบหายเลย จริงไหมล่ะเนี่ย
“ ตลกว่ะพี่ เลิกกับใคร ” คือบอกตรงๆว่า ผมไม่ชอบสนใจว่าใครคบกับใครนะ แต่ถ้าเป็นเพื่อนหรือคนสนิท ผมก็อยากรู้เอาไว้ เผื่อว่าผมแอบชอบใคร จะได้ไม่ผิดใจกัน (สมัยมัธยมเคยมาบ่อยแล้ว)
“ ช่างเถอะ พี่ไม่อยากเล่า ” เออเจริญ ไม่อยากเล่า แล้วมาบอกให้กูรู้
“ ดี ... ไอโจ มาได้ไงวะ ” แค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าใคร เลยไม่มองหน้าครับ
“ วาดของกูเสร็จหรือยัง ” ผมถอนหายใจเฮือกๆ แล้วยื่นงานให้ไอวากนรก
“ โอ้โห เสร็จแล้วเหรอ ”
“ ทำไม ไม่เสร็จ มึงจะทำเองหรือไง ” ผมสวนกลับไป
“ มีปัญญา กูทำไปแล้ว ... ไงมึง ข่าวว่าสละแฟนอีกแล้ว ”
“ ไม่เชิงพี่ แค่หมดใจ ” เสียงพี่โจเศร้ามากเลยครับ น่าเห็นใจ
“ คราวหน้าเลือกจะคบใคร ก็ดูให้ดู ไม่งั้นมึงจะเหมือนกู ”
“ เหมือนมึงนี่ยังไง แฟนเก่าขี่คอกันเดินหรืออะไร ” ผมกวนตีนไอวาก
“ ทำงานไป อย่าเผือก ”
“ แล้วพี่ล่ะ ช่วงนี้ควงใครอยู่ ” อันนี้ดิ ทำผมอยากรู้
“ กำลังจีบอยู่ ”
“ แม่ง เจ้าชู้ ” ผมสบถใส่มัน
“ บอกว่าอย่าเผือก ... คนนี้ขาว ใสสุดๆ เก่งศิลปะด้วย ” แม่ง พูดให้เครียดอีกแล้ว
“ จีบเขาอยู่ แล้วไม่ให้เขาทำงานให้มึงล่ะ ให้กูทำให้ทำไม ” พี่โจนั่งตัวลีบมองผมสองคนตาปริบๆ
“ ถ้าจำไม่ผิด มึงอาสาทำให้กูเองไม่ใช่เหรอ ”
“ ไอ่ ... ” อะไรวะ เถียงไม่ออกเลยอะ มันหัวเราะสะใจไม่อายคนเลย แม่ง ทีกับกูล่ะเก่งจังนะ
“ ไม่ต้องห่วงไอลูกชาย กูจีบติดเมื่อไร มึงรู้เป็นคนแรก ... เจอกันเว้ย ” ผมกัดฟันกรอดๆ ไอนี่มันชักเหิมเกริมขึ้นทุกวัน ผมไม่อยากนึกถึงภาพเก่าๆเลย ยิ่งนึกยิ่งไม่เข้าใจ มันกับผมเป็นอะไรกัน
“ อย่าไปโมโหแกเลย แกกวนๆแบบนี้แหละ เสร็จแล้วโทรบอกนะ ว่าจะไปหาอะไรกินข้างมอ ”
“ อย่าหนักนะพี่ ” พูดกันเข้าใจ คงจะหาเหล้ากระแทกปากแน่นอน พี่โจแตะไหล่แล้วเดินจากไป
“ คิมเว้ยๆ มีอะไรมาเล่า ” สักพักใหญ่ๆ ไอเรถึงวิ่งกลับมา
“ ไอโต้ง ไอนัท ไอวาฬ ไอจอย กูรู้หมดแล้ว ” ไอเรมองนิ่งๆ
“ แล้วไม่ตกใจเหรอ ” ผมแหงนไปมองหน้าไอเร มันจะให้กูตกใจอะไรนักหนา
“ ที่นัทเลิกกับไอโต้ง เพราะจับได้ว่าไอโต้งนอนกับไอวาฬอะ ”
“ ห๊ะ !!! ” ให้ตาย วันนี้มันวันอะไรกัน ผมอ้าปากค้างจนไอเรต้องตบปากผมทีนึง
“ ตกลงมันยังไงวะ ทำไมมั่วขนาดนี้ ”
“ กูว่าไปไล่ถามดีไหมมึง ” ผมเสนอให้ไปเผือกเลย เพราะไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆ ที่สำคัญพวกนี้เพื่อนกันทั้งนั้น
หลังจากทำงานเสร็จ ผมเดินกลับหอเรื่องที่เรบอก ทำผมตกใจไม่หาย ไอวาฬออกแนวไบผมไม่ได้แปลกใจมาก คราวก่อนมันก็ทำเหมือนชอบผม แต่ไอโต้งนี่สิมันจะเป็นไปได้ไง พอถึงห้อง พี่โจยังไม่กลับมา ผมไม่อยากรบกวนพี่แก เลยไม่ได้โทรบอกเรื่องงาน
“ ดีครับ ”
“ สวัสดีจ้ะ น้องคิมใช่ไหมจ้ะ ” หืม ใครวะ
“ นี่ใครครับ ”
“ แม่น้องข้าวกล้องจ้ะลูก จำได้ไหม ” โอยตาย เสียมารยาทซะแล้ว
“ ขอโทษครับๆ คือผมเพิ่งกลับมาที่ห้องน่ะครับ แฮะๆๆ ” อ้างไม่ได้เรื่องเลยกู
“ จ้ะๆ ไม่เป็นไร น้องข้าวกล้องเป็นยังไงบ้าง ” อ้าว ถามอย่างผมเป็นลูกสะใภ้แกอะ
“ มัน ... เอ่อ พี่เค้าก็ไม่มีอะไรอะครับ ”
“ ไม่มีอาการอะไรผิดปกติใช่ไหม ” เริ่มได้กลิ่นทะแม่งๆละ
“ ไม่ทราบมีอะไรหรือปล่าวครับ ”
“ คือ ... ”
-
เฮ้ยย ตะกี้คิดในใจเล่นๆ โต้งกะวาฬป่าวหว่า ไม่คิดจะมีซัมธิงกันจริงๆ แอ่ก o22 หวังว่าระหว่างโต้งกะวาฬคงไม่มีคนใดคนนึงเฮิร์ทจากคิมแล้วไปคว้าอีกคนมากอดนะ อย่างนั้นคงเจ็บปวดแย่ :monkeysad:
ว่าแต่คิมเริ่มใส่ใจว้ากมากขึ้นนะ อิอิ แต่เล่นจบซะค้างเลยหนูเอ๊ยยยย :a5:
+1ให้เด็กขี้เมาจ้ะ ^^
-
โต้งนี่มีอาการตั้งแต่เจอคิมแรกๆ ตอนนี้กลายเป็นเพื่อน...ฉันรักแก่ว่ะ กับวาฬ ซะแล้ว นัทคงช็อค
คุณแม่ข้าวกล้องมาหาถึงที่พัก เรื่องสุขภาพของพี่ว๊ากหรือเปล่า
รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
ชุลมุนวุ่นกันใหญ่
อาการโรคหัวใจของพี่ข้าวกล้อง??
-
ขอให้สุขภาพแข็งแรง
-
อีว้ากนรกทำไมไม่ชอบพูดตรงๆนิ งงกะพี่แก แล้วตอนท้ายๆแม่พี่ข้าวกล้อมจะบอกว่าอะไร โอ้ว จะเซอร์ไพรซ์มั้ยเนี่ย โต้งไปได้กะวาฬได้ไงอ่ะ มาต่ออย่างด่วนค่ะ
-
ข้าวกล้องอาการกำเริบหรือเปล่าหว่า
-
ตกลงไอ่ข้าวกล้องมันจีบคิมป่ะเนี่ย เห็นเข้ามาทักคำสองคำแล้วก็รีบไป
เหมือนเป็นโรคลักปิดลักเปิดเลยเนอะ แล้วคุงแม่โทรมาหาคิมไมเนี่ย
อยากรู้ รีบมาต่อเลยดั๊วะ
-
:L2:แม่เป็นห่วงลูกตัวเอง
หรือว่าลูกสะใภ้ละครับ :m20:
-
คือ อะไรเหรอครับ ตัดบทไปแบบนี้เครียดเด้
-
พี่ดิษเป็นอะไร พี่คิมมาต่อด่วนเลยคับ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:L2: ร้อนๆหนาวๆ พืช ผัก ตายหมด เฮ้อ หายไปสอบกฎหมายมา วันเสาร์นี้อีกสองวิชา ฮ่าๆ กูจะบ้าประมวลตาย กะว่าต่อให้ก่อน พอสอบเสร็จแล้วจะไปสังสรรค์กับพวกเพื่อนๆ มาตามกันต่อๆๆ
ผมเดินลงมาส่งแม่ของไอวากที่หน้าหอ พวกพี่ๆ เพื่อนๆ แตกตื่นกันพอสมควร
“ เฮ้ยคิม แม่เหรอวะ ”
“ แม่ไอดิษ ” ผมตอบส่งๆ ลืมดูไปว่าพี่ๆหลายคนยืนอยู่ด้วย
“ แล้วไมเค้ามาหามึงล่ะ ” อันนี้พวกเพื่อนที่หอ ที่พวกนี้แปลกใจอาจจะเพราะเป็นหอชายแล้วแม่ของไอวากถือโอกาสเข้ามาหรือปล่าว
“ มึงเห็นนู้นไหม วิ่งไปถามเองสิฟาย ” คนกำลังเครียดๆ ยิ่งได้ยินเรื่องของไอดิษแล้วพาลอารมณ์เสีย พอด่าไอเพื่อนเสร็จก็เดินกลับขึ้นมาที่ตึก
“ เฮ้ย เชี้ยโต้ง ” พอดีเจอกับไอโต้งเข้าพอดี มันยืนที่หน้าประตูห้องผม
“ คิม กูคุยด้วยหน่อย ”
“ กูอยากคุยกับมึงด้วย มาๆ ”
“ มึงเป็นอะไรของมึงโต้ง มึงทำอะไรของมึง ” ผมเปิดฉากถามมันก่อน
“ กูไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ”
“ ตั้งใจอะไร เป็นเกย์เนี่ยนะ ” ไอโต้งเงยหน้า แสยะยิ้มสยองๆ
“ ไม่ใช่แบบนั้น ” ยิ่งฟังยิ่งงงกับมัน
“ แล้วอะไรล่ะ ถามตรงๆ เป็นเกย์เหรอ ” ไอโต้งส่งยิ้มให้
“ ทำไมอยากให้เป็นนักล่ะ ... ชอบกูหรือไง ”
“ ส้นตีนเหอะ ” จู่ๆว่าผมเฉย ด่ากลับซะหน่อย
“ ฮะๆ วันนั้นกูเมา จำได้ไหม วันที่พี่ๆเลี้ยงแล้วมึงไม่ยอมไป ” ช่วงนี้ผมกลับมานั่งทำงานให้ไอวากกับพี่โจ เลยไม่ได้ออกไปสังสรรค์กับพวกนี้เท่าไร
“ เออ จำได้ ”
“ พวกกูเมามาก ไอวาฬเมาจนอ้วกแตกอ้วกแตน กลับหอไม่ได้ กูเลยไปขอนอนบ้านพี่แถวๆร้าน ” เหมือนจะไม่มีอะไรเลยนะ
“ มึงเอากันได้ไง ” ไอโต้งขยับตัวมาตบหัวผมแรงๆทีนึง นี่เป็นครั้งแรกที่มันตบหัวผมจังๆ แต่ผมไม่มีอารมณ์โกรธมันอะ เลยได้แต่ลูบหัวตัวเอง
“ กูช่วยมันลูบหลัง ให้มันอ้วกใส่ถัง แต่มันอ้วกใส่กู กูเลยเข้าไปล้างตัว พอออกมายังไม่ทันทำอะไรเลย ไอวาฬละเมอ มันกอดกู จังหวะที่กำลังแกะมันออก พวกสาวๆก็เข้ามาหาพอดี ” ทีนี้มันเล่ายาวเลย
“ อ้าว แล้วทำไมคนเขาถึงลือเรื่องมึงหนักขนาดนั้น ”
“ ไม่รู้หรอก กูรู้แค่กูเข้าใจความรู้สึกของมึงตอนที่โดนว่าเป็นเกย์แล้ว ” ผมนั่งหัวเราะกับมันสองคน ผมโล่งอกนะที่เพื่อนรักของผมคนหนึ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าว่า
“ นัทล่ะวะ ”
“ คุยกันแล้ว เค้าเข้าใจกู ... ไม่พูดดีกว่า ” ห่านี่ เล่าให้ฟังดันจะเก็บไว้อีก
“ เออ แต่อย่าโกรธกูนะ กูบอกว่าถ้ากูจะเอาผู้ชายจริง ... กูเอามึงดีกว่า ”
“ ควายยยย เอ้ย ”
“ ฮ่าๆ ” แม่งหัวเราะมีความสุขอีก
“ แต่ที่กูมาเนี่ย จะถามมึงเรื่องนี้ ... มึงมีอะไรกับไอวาฬเหรอ ”
“ อะไร มีอะไร ”
“ ตอนมันละเมอ มันร้องหามึง กูไม่บอกใครเรื่องนี้ เพราะกลัวจะมีปัญหา … มึงกับมันไม่ได้มีไรกันนะ ? ” ทำหน้าซื่อเหมือนอีกไอนรก
“ เพิ่งพูดไปว่าเข้าใจกูตอนโดนล้อ แต่ช่างเถอะว่ะ กูไม่อยากยุ่ง ” ผมเดินไปโยนกระเป๋าหนังสือ แล้วถอดเสื้อเชิ้ตออก
“ แต่ ... มีมึงคนเดียวที่ทำให้ไอวาฬกับจอยคืนดีกันนะ ไม่อยากช่วยเพื่อนหรือไง ”
“ มันเอากันสองคน แล้วกูเกี่ยวไรด้วยมิทราบ ” เวลาพวกมึงมันกัน กูไม่ได้ด้วยซักนิด เรื่องไรต้องให้กูวุ่นวายด้วย ฮุ้ว
“ เออ ไม่ช่วยก็ไม่ช่วยวะ ใจดำชิบหาย ” อ้าว ไอตัวนี้เฮ้ย ไม่ได้ดังใจเป็นด่ากู ... แต่ผมดูใจดำจริงๆแหละ ตอนที่ผมโดนไอวากรังควาน ไอวาฬช่วยผมได้มาก แม้ผมจะไม่เข้าใจว่าผมสบายใจเพราะมันได้ยังไงก็เหอะ
“ โหล วาฬเหรอมึง ” พูดดีไปงั้นแหละว่าไม่สน
“ เอ้อๆๆ ... ใครอะ ” หือ เสียงมันอ้อแอ้ๆ ชวนให้คิดว่ามันอยู่ในวงเหล้า
“ กูคิม มึงอยู่ไหน ”
“ อ่อ เว้ยเฮ้ย คิมโทรมาครับพี่ ” แหะ มีครับพี่ด้วย หรือว่า ...
“ คิม มากินเหล้าๆ พี่รอนะ ร้านหลังมอ ออกรูมาแล้วขวานะ ร้านใหม่ๆ ” หลังมอที่ว่าคือรั้วลวดหนามที่หมาลัยเค้าอุตส่าห์สร้างให้ แต่พวกเกษตรจัดจนเป็นรูเรียบร้อย เมื่อกี้เสียงพี่โจ เป็นอย่างคาดเป๊ะ
“ ก็ได้พี่ เดี๋ยวตามไป ” จริงๆแล้วเหงาอะ พวกเล่นกินเหล้าทุกวัน ตื่นไปเรียนได้นี่โคตรเก่ง ผมเปลี่ยนใส่แค่เสื้อเชิ้ตตัวใหม่ รัดหน้าอกหน่อยๆ โชว์หน้าอกแน่นๆนิดๆ ฮ่าๆ
“ คิมมึงจะไปไหน ” พอออกตึกได้ มีสุนัขยามถามเลย
“ ไปที่ชอบ ” ไอโต้งเบ้ปากใส่ผม
“ กินเหล้าตามเคย ... กูว่ากูไปด้วยดีกว่า ” นั้น ของมันฝังลึกในกระแสเลือดครับ อย่าว่ากันเลย เหอะๆๆๆๆ ไอโต้งวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วตามลงมา
“ เฮ้ย เดือนคิมมา ” มาถึงให้เกียรติกันใหญ่ ผมโบกไม้โบกมือให้ แล้วก็ต้องไปสะดุดที่ไอตัวๆหนึ่งเข้า
“ โห ห่าเอ้ย ตระกูลเดือนมากันครบเลยเฮ้ย ชนๆๆ ” พี่หมีประธานใหญ่แห่งปีสามพูด ผมเลาะๆไปนั่งให้ไกลๆไอวาก แต่ก็นั้นแหละยังไงก็ไม่พ้น นั่งตรงข้ามมันเลย
“ เอาไร โซดา น้ำเปล่า ” ไอโต้งถามผม
“ ดีค่ะพี่ดิษ ” ทันใดนั้นก็มีสาวสวย ผิวขาวเวอร์ เหมือนที่ไอดิษบอกผมว่ากำลังตามจีบ มานั่งข้างๆ ทำเอาผมคิ้วชนกันโดยไม่รู้ตัว แม่งเจ้าชู้จริงๆ
“ จ้ะ ” แม่งจ้ะอีก หมั่นไส้ชิบหายเลยเฮ้ย
“ ขอเผาหัวก่อนแก้ว เพียวๆ ” เล่ยเอาเงียบทั้งโต๊ะ ปกติผมไม่กินหรอกครับ ที่สำคัญเปลืองเหล้าชาวบ้านเขา แต่ไม่สนละ
“ มึงเป็นไรปะเนี่ย มาด้วยกันยังดีๆอยู่ ” ไอโต้งถามผม ผมหันไปสั่งคำเดิมกับมัน พวกในโต๊ะก็ยังมองไม่หยุด
“ ฮุ้ว เป็นไรกัน ขอเหล้าเพียวๆแก้วเดียวเอง ”
“ มาๆกูเทเอง ” พี่หมีขยับมาเทให้ พี่แกเทให้นิดเดียว ผมเลยแย่งขวดมาเทเอง แล้วยกเลย
“ อึก ... ฮ๊า !!!! ” ใครเคยจะรู้แหละ ว่าอยากจะคำรามขนาดไหน เหอะๆ
“ น้ำๆๆ ” พี่หมีเรียกน้ำตบตูดให้ แต่ผมไม่เอา ให้ไอโต้งชงเหล้าต่อ ... ผมรู้ตัวเองดี ว่าเวลาเมา ผมจะไม่สนว่าทำอะไรอยู่ อาการลืมหน้าลืมหลังจะเข้ามา เพราะมึงคนเดียวไอวาก
“ ดีว้อยคิม ” ไอวาฬเดินเซมาหาผม ผมลุกดึงมันมามุมเงียบๆ พวกพี่ๆไม่มีใครสนใจ นอกจากไอวากนรก แต่ช่างมึงดิ
“ คืนดีกับจอยยังมึง ”
“ กูควรคืนดีมะ ”
“ ถ้ารักเค้า มึงกลับไปคืนดีกันซะ ” ผมบอกไอวาฬ
“ เฮ้อ ... กูรักจอย แต่คิมมึงไม่เข้าใจหรอก ” เหมือนมันมีความลับกับผมนะ
“ แต่ไหนแต่ไรเลยนะ กูชอบผู้หญิงดีๆ ไม่รู้ตอนไหนที่กูสนใจผู้ชาย ” อึ้งเลยกู เหล้านี่ไม่โกหกใครจริงๆ
“ กูทำกับผู้ชายแค่ครั้งเดียว ยังไงกูก็อยากคบกับผู้หญิงอยู่ดี ... แต่กูชอบมึงคิม ”
“ อย่าเลยมึง กูไม่ใช่ ” ถึงจะไม่เข้าใจว่ามันพูดอะไร แต่อยากปลอบมัน
“ กูรู้ๆ กูไม่ได้อยากให้มึงชอบ ... ขอกูกอดมึงเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหมวะ ” อันนี้สิน่าตกใจ
“ ไอวาฬ มึงอยากกอด กูให้กอดได้ตลอดนั้นแหละ ทำไมต้องครั้งสุดท้าย ”
“ กอดในฐานะที่กูชอบมึงไง ... ” ผมอดยิ้มให้มันไม่ได้ บางทีผมไม่ทันสังเกตมุมน่ารักๆของผู้ชาย เข้าท่าดีว่ะ ผมดึงมันมากอดหลวมๆ ไอวาฬร้องไห้เหมือนไม่เคยร้องมาก่อน ผมลูบหลังมันช้า กอดกันอยู่สักพัก ไอวาฬหยุดร้องไห้
“ คิม ต่อไป เราเป็นเพื่อนกัน ” ไอวาฬแสดงออกมาทางสายตา มันเข้มแข็งขึ้นมา ผมแตะไหล่มันก่อนจะกอดคอกันเดินออกมา
“ เสร็จกันแล้วไงมึง ไอวาฬร้องไห้เลย ” พี่ฟาง พี่รหัสไอวาฬแอบกัด
“ เสร็จดิพี่ ” ผมหันไปส่งสายตาวอนเท้าใส่ไอดิษ มันเริ่มจะอารมณ์ขุ่นขึ้นมาแล้วถ้าผมคิดไม่ผิด
“ เออ คิม ทำไมช่วงนี้ไม่ออกมาแ-กเลยมึง ” โอ้แรง พี่ปันแรง
“ ทำงานให้หมากับคนอะปู่ ... โต้ง แม่งชงช้าว่ะ ” ผมหันไปด่าไอโต้ง ชงเหล้าไม่ทันใจ ลืมเล่าไปว่าธรรมเนียมอีกอันของพวกผมคือ พอขึ้นปีสี่เค้าจะให้ปีสี่ทุกคนเป็นปู่ทั้งหมด ไม่มีสายรหัสแล้ว
“ อ้าวห่า ใครหมาใครคนละทีนี้ ” ไอวากนั่งเครียดเลยมึง ส่วนพี่โจเริ่มมองหน้าผมกับไอวากสลับกัน
“ มึงทำให้ใครมั่งคิม กูอยากรู้จักหมาว่ะ ฮ่าๆๆ ” พี่ปันถามต่อ
“ อย่ารู้เลยปู่ เดี๋ยว หมา !!! แม่งกัด ” ในโต๊ะหัวเราะกัน มีแค่ไอวากกับพี่โจไม่ตลก
“ แล้วน้องเขากินอะไรหรือยังไอดิษ ” พี่ปันหันไปถามไอดิษกับสาวหน้าขาวบ้าง
“ ยังพี่ ”
“ พากันไปกินเงียบๆก็ได้คร้าบ ” ผมตะโกนแซว ในวงหัวเราะชอบใจ
“ คิมแม่งเวลากินเหล้า ปากดีนะมึง มิน่าโดนเท้านับไม่ถ้วน ” พี่หมีที่อยู่ในเหตุการณ์ที่บ้านผมมาแล้ว แขวะผม
“ ไม่เมาก็ปากดี ของดีด้วยพี่ ” ตอนนี้ไม่ทันสนใจอะไร พูดซะดัง โต๊ะอื่นเขายิ้มให้ด้วย ผมหันกลับไปส่งยิ้มให้
“ ไม่ทราบชื่อไรคร้าบ ” ผมตะโดนข้ามไปถามสาวหน้าขาวที่นั่งข้างๆไอวาก
“ ปะ กลับเถอะ ” ไอวากลุกขึ้นจะพาสาวคนนั้นกลับ มีหรือกูจะให้กลับง่ายๆ
“ อ๊าวๆๆๆ จะพากันไปไหนล่ะพ่อดิษ ” ไอวากเอียงคอมองผม เออว่ะ ผมคงจะเผลอเรียกชื่อที่ไม่เคยเรียกมัน
“ คิม พอละๆ ” ไอโต้งดึงมือผม ตอนนี้พอใจละครับ ผมนั่งลงโดยดี ส่วนไอดิษก็พาสาวคนนั้นกลับ
ในวงยังสนุกกันต่อ แต่ทุกคนรู้เวลาครับ พอเริ่มดึกมากขึ้นก็ต้องเลิก กลายเป็นว่าผมเมาน้อยกว่าพวกนี้ครับ แต่ละคนกินกันจนเป็นแป้ง ผมกับไอโต้งต้องเอาไปหย่อนตามหอจนครบ กว่าจะกลับถึงตึกปาไปตีสอง
“ หลับฝันดีเว้ยโต้ง ” ผมแยกกับไอโต้งที่ใต้ถุน เพราะธรรมชาติเรียกร้อง ...ปวดฉี่
“ อืม ... อา อืม ” เฮ้ย เสียงอะไรวะ ผมหันมองซ้ายมองขวา กูเจอผีไหมเนี่ย
“ อืม เร็วหน่อย ” ฟังดีๆมันเสียงครางนี่หว่า ตีสองตีสามในห้องน้ำชั้นล่างจะมีอะไรได้ ผมเดินไปที่แถวที่สองของห้องน้ำ ภาพที่เจอทำเอาผมแทบช็อก
“ เฮ้ย !!! ”
“ คิม ” ไอวากนรก ... กับสาวน้อยคนนั้น กำลังถวายบัวให้กัน พวกมันรีบจัดเครื่องแต่งตัว ผมบอกให้ผู้หญิงคนนั้นเดินกลับไป เราเดินออกมาจากที่นั่นแล้วหยุดตรงมุมมืดๆข้างตึกพัก
“ กูต้องไปส่งน้องเขา ”
“ เค้ามีตีน กลับเองไม่ยากหรอก หรืออยากให้กูร้องเรียน ” ไอวากยืนนิ่ง ผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่งหนีไป เหลือแค่ผมกับไอวากนรก
“ มึงนี่สารเลวมากนะ มึงทำเรื่องเลวๆกูไม่ว่า อยากมากทำไมไม่ไปเอากันที่อื่น เป็นวากเกอร์ของคณะทำไมทำเรื่องเชี้ยๆพรรณนี้ได้ ”
“ มึงอย่าสอนกู ”
“ ไม่ได้สอน กูกำลังด่ามึง มึงเป็นอะไรห๊ะ มึงต้องมาทำให้กูวุ่นวายตลอดเวลา แล้วยังทำเรื่องโคตรน่าอายได้อีก ”
“ หรือมึงไม่เคยทำ ... หึหึ เอาผู้หญิงในห้องน้ำโรงเรียนเก่าน่ะ ” โดนเรื่องนี้เข้าไปผมอึ้งเลย มันรู้ได้ยังไง
“ มึงคิดว่ามึงดีพอจะด่ากูได้เหรอคิม ” ผมกัดฟันกรอดๆ โดนมันพูดเข้าแบบนี้เหมือนมันซ้ำแผลเดิมของผม แต่เป็นแผลที่ผมไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร
“ หรือช่วงที่มา มึงไม่ได้ทำอะไรใครเลยว่างั้นเถอะ ”
“ มึง ... มึงรู้ได้ยังไง ” หลายอย่างที่ผมไม่ได้เล่าคือ ผมเองก็มีอะไรกับสาวมหาลัยหลายๆคน ได้แล้วทิ้งหลายคนแล้วเหมือนกัน
“ มึงหนีกูไม่พ้นไง ” มันยิ้มอย่างผู้ชนะ
“ ทำไมต้องยุ่งกับชีวิตของกู ” ไอวากชักสีหน้าตกใจ
“ กู ... ”
“ ไอข้าวกล้อง ” ผมเรียกชื่อเต็มของมัน
“ ... ”
“ กูจะไม่ฟ้องเรื่องที่มึงทำในวันนี้ … แต่ ” ผมพูด
“ อะไร ”
“ กูกับมึงไม่ต้องรู้จักกันอีกเลยได้มะ ” ผมเบื่อกับความรู้สึกแบบนี้เหลือเกิน ผมไม่เข้าใจตัวเอง บางทีถ้าทำแบบนี้ผมอาจจะไม่รู้สึกแบบนั้นอีก
“ เจอกันที่ไหนไม่ต้องทัก แต่ธรรมเนียมคณะไม่เป็นไร โอเคไหม ”
“ มึง เป็นอะไร ” ไอดิษพูดเสียงสั่น ผมก้มหน้าลง
“ ตกลงตามนี้เถอะ แค่คนที่ต้องรู้จักกันพอ ” ผมค่อยๆเดินออกจากที่ตรงนั้น
“ คิม ! ” ไอดิษเรียกผม แต่ผมไม่ต้องการหันกลับไปอีกแล้ว ผมเดินขึ้นห้องพัก ตอนนี้พี่โจหลับไปแล้ว ผมทิ้งตัวลงนอนทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุด ผมหวนนึกถึงที่แม่ไอวากฝากไว้ แล้วข่มตานอน ... ตื่นมาพรุ่งนี้ความรู้สึกที่ผมไม่เข้าใจนี้คงหายไป
เป็นไงบ้าง ได้ใจไหมตอนนี้ ฮ่าๆ ที่จริงหนักกว่านี้นะ แต่เล่าไปจะไม่ค่อยเหมาะ อย่างที่บอกว่าบางอันก็ต้องตัดออก ที่ต้องตัดออกเพราะมันด้วยแหละ แม่งทำเหมือนตัวเองดี กลัวความจริงตลอด ฮ่าๆ ว่าไปเพลงยินดีที่ไม่รู้จักนี่เพราะดีเหมือนกัน รู้สึกว่าไม่ค่อยมีแนวเพลงฝรั่งมาผสม ไม่รู้สิไทยๆดี ... ตัวอย่างตอนต่อไป ต้องปรึกษาเรื่องรับน้องปีการศึกษาหน้า จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไปเร็วๆนี้ (ถ้าไม่แฮงค์ ^^")
-
กรี๊ดด จิ้มนุ้งคิมก่อนรุย :z13:
********
เอ่อ...นี่มันอะไรกัน o22
จะมีไหมสักตอนที่เรื่องนี้จะไม่มีปริศนาคาใจ และอีกนานเท่าไร มันถึงจะเป็นเลิฟสตอรี่ :m15:
กรี๊ดดดดดดดดดดได้จิ้มน้องคิมทั้งบนทั้งล่างรุยยยย>//<
V
V
V
-
:L2: แวบไปทักทายที่กระทู้แล้วนะครับ ^^ ติดตามเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยดูชื่อคนแต่งครับ ... จิ้มคืน :z13:
-
รักก็บอกว่ารัก อย่าทำให้มันเป็นเรื่องยากได้มั้ยนี่ :m31: ตกลงพี่ข้าวกล้องเป็นอะไร
อ่านแล้วค้างทุกตอนแต่ก็อ่าน ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
มาที่ไรค้างตลอดเลย เมื่อจะไม่ค้างบ้างอะครับ
-
:เฮ้อ:
-
มันยังอึนๆมึนๆกับตอนนี้ เหมือนเมาค้างเลย
-
สารภาพครับ ยิ่งวันยิ่งงงกันคู่นี้
ตกลงเอายังไงกันครับ
-
คิม สับสน
-
คู่นี้นี่ยังไง ปากแข็งทั้งคู่ กลัวอะไรนักหนา รักก็บอกว่ารักไปเซ่ะ ห้วย
คนอ่านงงอารมณ์ของทั้งคู่เป็นอย่างมาก ตามไม่ทันซะที :serius2:
มึนๆอึนๆ ว่าแต่ตาวากเป็นอะไร ร้ายแรงแค่ไหนเนี่ย แล้วคุณหญิงแม่พูดอะไรกับคิมหว่า
ออกมาจากวงเหล้าแล้วมาเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกบ้างก็ได้นะจ๊ะ รออยู่ๆ
-
อ่านแล้วหดหู่ยังไงพิกล ทำไมตัวเอกไปมีอะไรกับหญิงอื่น ทำไมคิมกับดิษถึงไม่รักกันคร้าบบบ จิตใจมันเรียกร้องมากมายยยย...
-
:L2: รามสอบเสร็จแล้วๆๆๆ รอซ่อมต่อไป -*- ข้อสอบยากเกิน วันนี้อารมณ์ดีผียิงสิงห์ตายคาบ้าน ฉะนั้นมาต่อเลยดีกว่า
“ โหเฮ้ย เดือนคิมตาปรือ เดินเป๋มาเลยว่ะ ” ผมเดินมาคนเดียว พอถึงโรงอาหารพวกเพื่อนๆก็แซว
“ เป๋พ่อง ”
“ อ้าว อารมณ์ไม่ดีอีก เป็นไรของมึง มานั่งๆ ” ไอเรกวักมือเรียก
“ ดีพี่ๆ ดีมึง ” ผมทักทายพี่ๆที่นั่งตรงนั้น รวมทั้งไอพวกเพื่อนๆด้วย
“ เย็นนี้ว่างไหมมึง ” พี่ฟางถาม
“ ว่างพี่ มีไรปล่าว ”
“ พวกปีสี่เขาจะลางาน ให้ปีสามรับต่อ ปีสองปีหนึ่งต้องไปด้วยไง ” ไม่ยักรู้ว่าต้องมีลากันด้วย
“ ทำไมไม่ประกาศล่ะพี่ แบบนี้คนอื่นจะรู้ได้ไง ” ผมถามกลับไป ก็จริงอะ ถ้าต้องให้มีคนไปรับงานน่าจะบอกให้รู้กันทั่วๆ
“ เค้าให้เป็นทอดๆ ไม่ได้ใครก็ได้เว้ย ” พี่ฟางเป็นประธานปีสองครับ
“ งั้นทำไมต้องให้ผมไปด้วยอะ ”
“ มึงเป็นสายเดือนของพี่ดิษ ต้องไปดิ ” ได้ยินชื่อเหมือนขี้แล้ว จะกินข้าวไม่ลง ทำไมต้องมาอยู่สายมันด้วยวะ
“ ลาออกได้ไหมไอเดือนเนี่ย ”
“ ได้ ” หืม ได้จริงเหรอ ฮ่าๆๆ
“ แต่ต้องหลังรับรุ่นเดือนปีหน้า เพราะมึงต้องส่งให้คนอื่นต่อ ตอนนี้มึงเป็นเดือนอยู่ ลาออกไม่ได้ ” ฟังเข้าแบบนี้รู้สึกตัวเองไม่ค่อยจะประสากับไอเรื่องพวกนี้เท่าไร เค้าให้ทำก็ทำไปแล้วกัน
“ งั้นเย็นนี้เจอกัน เออ เกือบลืม บอกไอโจด้วยนะ ให้มันไปด้วย ” พี่ฟางหันมาสั่งอีกรอบ พอกินข้าวเสร็จ ผมกับเพื่อนๆเดินไปเรียนที่ตึกเรียนรวม จังหวะที่จะขึ้นตึกดันเห็นไอวาฬกับจอยพอดี
“ ดีวาฬ ดีจอย ” ผมเดินไปทักทาย
“ ดีจ้ะ คิมเป็นไงบ้าง ” จอยทักผมบ้าง ในสายตาผม จอยเนี่ยดูสวยดีออก ทำไมพวกนั้นถึงเชียร์แต่ยัยนัทก็ไม่รู้
“ เรื่อยๆ แล้วนี่ ดีกันยัง ” จอยตีแขนผมเพียะๆ
“ ไม่ได้โกรธกัน เนอะๆ ” วาฬยักคิ้วให้ผมทีนึง ผมก็ยักคิ้วกลับไป เรื่องนี้รู้กันแค่สองคนก็พอ
“ เรียนไรกันเนี่ย วิชาเดียวกันป่ะ ”
“ เรียนการปกครองท้องถิ่น วิชาเลือกอะ ” สงสัยจะลงนายกฯหญิงแหละ คนเนี่ย ผมแยกกับสองคน แล้วเดินขึ้นไปเรียนวิชาเคมี
“ คิมส่งข้อความหาพี่เหรอ ” พอเรียนเสร็จ พี่โจมาดักรอหน้าห้องแล้ว
“ ใช่พี่ เย็นนี้พี่ปันนัดที่คณะ ให้พี่ไปด้วย ”
“ อ่อ แล้วคิมเจอพี่ดิษบ้างไหม ” ไอชื่อชวนปวดขี้นี่อีกล่ะ
“ ทำไมต้องไปเจอมันด้วย ตายๆซะยิ่งดี ”
“ คิมโกรธพี่ดิษอะไรมากมาย ”
“ ก็ ... พี่รู้ไปก็เท่านั้นแหละ ผมไปเรียนต่อนะพี่ ” พี่โจส่ายหน้า
“ เรียนวิชาเดียวกัน ลืมกันเลยนะ ” เออว่ะ ฮ่าๆ เรียนวิชาเดียวกับพี่แกนี่หว่า
“ งั้นรอไรล่ะพี่ ไปดิ ”
“ รอพี่ดิษก่อน จะได้ไปพร้อมๆกัน ” ที่ลืมอีกคือไอวากแม่งก็เรียนด้วยกัน ช่างเถอะ ถ้าทำหลบๆซ่อนๆ มันจะยิ่งได้ใจ ผมรอไม่นานไม่วากตัวช้าก็มา
“ พี่ ทำไมคางแดงๆ ”
“ โดนผัวชาวบ้านต่อยมา ” ทีแรกกะจะไม่มองมันหรอก แต่พอบอกโดนต่อยเลยอยากมอง
“ เดินไปคุยไปได้ไหม ช้าจะไม่ดี ” ผมบอก ไอดิษหัวเราะหึในลำคอ แต่มันก็เดินมา
“ ทำไมโดนล่ะพี่ ” พี่โจนี่เป็นคนช่างสงสัยตั้งแต่เมื่อไรวะ
“ จำเด็กเมื่อวานได้ไหม ตอนแรกมาตามจีบกู กูไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว เลยเล่นด้วย ”
“ เล่นไปหลายยกสิ บ้ากามสัดๆ ”
“ เสือก ... พอกูรู้เลยจะเลิก พอเลิกเลยเอาแฟนมาต่อยกู ” ด่ากูอีกไอวากนรก
“ ไม่เข้าใจว่ะพี่ เลิกกับพี่ ทำไมกล้าเอาแฟนมา ” ถามมีเหตุผล สมเป็นคนหน้าตาดี
“ ผู้หญิง ยังไงก็ผู้หญิง เวลาเค้าโกหกมึง มึงเคยจับได้ไหม แฟนมันก็คงควายไม่แพ้กูหรอก ” เออจริงอยู่ ผู้หญิงนี่มีมนต์วิเศษจริงแหละ
“ ช่วงนี้ไม่ค่อยตามจีบใคร พี่เป็นไรปล่าวพี่ ”
“ คงจะใกล้แล้ว กูรู้แล้วว่ากูรออะไร ” พูดก็พูดไปดิ มามองกูหาแห้วอะไร ผมทนให้มันมองไม่ได้ เลยหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ โอ้ยยยย !@##@!!@@ ” แล้วแล้วก็เดินชนกับใครไม่รู้เข้าจนได้
“ ขอโทษค่ะๆ ” ผมรีบก้มลงไปเก็บของที่ตก แต่เป็นของคนนั้นนะครับ
“ ขอโทษจริงๆค่ะ ไม่ทันมอง ” โอ๊ะ ใจกระตุก น่ารักมากเลยครับ ผมสีน้ำตาลซะด้วย
“ ไม่เป็นอะไรครับ ”
“ หึหึหึ ” พี่โจยืนหัวเราะ หึหึ เป็นไรของเค้า
“ คือ เดี๋ยวเลี้ยงข้าว เป็นการขอโทษได้ไหมอะ ” โอ้ แม่เจ้า น้ำใจประเสริฐอีก ผมรีบยิ้มให้
“ ไงโทษตามเรานะ เดี๋ยวเราไปหา ”
“ ครับ ” แล้วสาวเจ้าก็เดินไป หุ่นกำลังดี น่ารัก เสียงหวาน
“ เฮ้ย ไปเรียนๆ ”
“ แฮ่ะๆๆๆ ” พี่โจเรียกสติผมกลับมา แต่ไอวากดิษดิ แม่งหน้าเป็นตูดไปแล้ว พวกผมสามคนเดินไปเรียนอีกตึกนึง อาจารย์ติดคะแนนเก็บชุดแรกไว้หน้าบอร์ด มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น คือ ไอดิษคะแนนสูงที่สุด อาจารย์เรียกมันไปโชว์ตัวด้วย พี่โจก็อยู่ระดับนำ ส่วนผมคะแนนอยู่กลางๆ
“ สุดๆเลยพี่ เก่งมากอะ ”
“ มึงก็ได้มาก แต่บางตัวแม่งกาก ” แม่งไม่วายขอกัดกูอีกอะ
“ ใครจะเก่งเทพเท่ามึง เก่งจนโดนต่อย สมอง ”
“ หึหึ ” เก่งจริงหัวเราะในลำคอเนี่ย
“ พี่ เย็นนี้เค้านัด ... ”
“ ไอหมีบอกแล้ว เจอกันตอนเย็น ” มันแยกออกไปก่อน หมดคาบสอง ก็ได้เวลากินข้าว
“ คิม เมื่อกี้พี่เห็น เค้าตั้งใจเดินชนแกนะ ”
“ อิจฉาดิพี่ ”
“ อิจฉาอยู่ แต่ไม่ได้อิจฉาแกหรอก บอกเผื่อไว้ อย่าวางใจอะไรง่ายๆแล้วกัน ” พูดอะไรงงๆ ไม่ได้อิจฉาผม แล้วอิจฉาใคร ผมรับคำมาโดยดี ก่อนที่พี่โจจะขอตัวกลับหอ พี่เขาไม่มีเรียนแล้ว
“ เฮ้ยมึง ไอเดือนเกษตร ” คำนี้คุ้นๆหูว่ะ ผมหันไปตามเสียง เป็นไอเดือนของศิลป์
“ มึงชื่อไรวะ ไอโปรปล่าววะ ”
“ โคตรมีมารยาทเลยมึง จำชื่อกูยังไม่ได้ จำได้แต่สาวๆสิมึงอะ ” ผมตบหัวมันทีนึง ก่อนจะชวนกันไปกินข้าวที่โรงอาหาร
“ เรียนเป็นไงมึง ” ผมถามไอโปร
“ สบายๆ เรื่อยๆ มึงล่ะ ทำไมไม่ค่อยไปคณะกู พี่นากถามหา ” พี่นาก ว่าไปก็นานจริงๆ
“ ฝากสวัสดีด้วยแล้วกัน ไว้กูจะเข้าไป ขอเคลียร์งานในคณะหน่อย ”
“ ดีนาย ไม่โทรหาเรานะ ” ตกใจเลยกู
“ ใครวะคิม ”
“ คือ ... ไงดีวะ เย็นนี้มึงอยู่คณะไหมวะ ”
“ อยู่ เค้าจะจัดงานคณะกัน อยู่ดึก ”
“ เดี๋ยวกูไปหาๆ ” ไอโปรยิ้มอย่างรู้ทัน มันเดินออกไปโดยดี สาวคนนั้น คนที่ผมเดินนก็เดินมานั่งแทน
“ กินไรปะ เดี๋ยวเราไปซื้อให้ ” สาวคนนั้นถาม
“ บอกชื่อก่อนได้ปะ ” ผมถามกวนๆ
“ เราชื่อซัน ”
“ เราคิม ... ซันนั่งรอดีไหม เดี๋ยวคิมไปซื้อให้ ” ให้ผู้หญิงไปซื้อ ผู้ชายนั่งรอจะสุภาพบุรุษไปครับ
“ งั้นไปด้วยกันปะ ” ผมกับซันเดินไปซื้ออาหาร แล้วกลับมานั่งคุยกัน ทีแรกผมเขินมาก เพราะซันน่ารัก คุยเก่ง แต่ที่ผมยอมอย่างนึงคือ เค้าดูจริงใจกับผม
“ คิม คิมเป็นเดือนเกษตรเหรอ ”
“ เอ่อ ก็ใช่ ”
“ แบบนี้สาวรุมเลยดิ ”
“ ไม่มีหรอก เราหน้าตาไม่ดี ” ซันหัวเราะคิกๆ
“ ถ่อมตัว เฮ้อ ดีใจที่ได้คุยกะคิม ” เปิดเผยดีจัง ผมยังอายเลยอะ
“ แลกเบอร์กันเหอะ อ่ะ ” ซันยื่นโทรศัพท์มาให้ผม แล้วก็แบมือขอโทรศัพท์ของผมด้วย เราแลกเบอร์กันเสร็จ ก็แยกกัน นี่กูโชคดีมากๆเลยใช่ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ผมกลับไปนั่งเรียนอีกวิชาช่วงบ่าย ก่อนจะกลับมาที่คณะเพื่อรอรับงานจากปีสี่
“ ประธานชั้นปี เดือน วากเกอร์ ดาว มาครบแล้วนะ ” พี่ปันประธานคณะพูด ในห้องประชุมมีประมาณยี่สิบคน ถือว่าน้อยมากถ้านับคนทั้งหมดของคณะผม
“ ต่อจากนี้ไป ปีสี่ส่วนใหญ่จะต้องฝึกงาน ธุระของคณะต้องส่งให้น้องๆทำต่อ ไอหมีเป็นคนจริงจัง พี่วางใจ แต่ปีสามแตกแยกกันเยอะ มึงต้องอย่าให้เป็นเรื่องเด็ดขาด ไอหมีมานี่ ” พี่หมีลุกขึ้น พี่ปันถอดเสื้อคลุมที่ต่างจากคนอื่นออก แล้วสวมให้พี่หมี พี่หมีกอดพี่ปัน น้ำตาแกไหลเลย บางทีผมน่าจะสนใจประเพณีของคณะมากขึ้นนะ
“ ผมจะทำให้ดีที่สุดพี่ ”
“ ต่อไปนี้ ถ้ามึงใส่ชุดนี้ แม้แต่รุ่นพี่ หรือกูก็ต้องฟังมึง อย่าหลงอำนาจ อย่าสั่งอะไรมั่วๆ มึงจำไว้นะ ” ขนลุกครับ
“ ไอดิษ ”
“ ครับ ” มันลุกขึ้นไอหาพี่ปัน
“ ช่วงที่มึงเป็นวากเกอร์ พี่ๆยอมรับว่ามึงทำดีกว่าพวกกู แต่มึงอารมณ์ร้าย กูไม่ค่อยวางใจ วันนี้กูจะสวมหัวโขนวันสุดท้าย ต่อหน้าทุกคนกูจะบอกตามตรง ความจริงหลายคนในนี้เลือกมึงเป็นประธานคณะ แต่กูไม่ยอม มึงอย่าโกรธกูนะ ”
“ ผมรู้ดีพี่ พี่เป็นพี่รหัสผม พี่เข้าใจผมอยู่แล้ว ” หา !!! พี่เป็นเป็นพี่รหัสไอวาก งั้นพี่ปันเป็นพ่อสายของผมสิ โอ้ตาย ตอนรับน้องกูทำอะไรลงไปบ้างวะ
“ แต่กูวางใจมึงเป็นประธานปีสี่ ปีนี้เป็นปีแรกที่กูเป็นสองตำแหน่ง มึงไม่รู้ดีกว่ากูแน่นอน เอาเสื้อมา ” พี่ปันสั่งพี่คนหนึ่ง ผมเพิ่งสังเกตว่าในห้องมีปีสี่คือพี่ปันคนเดียว พี่เขาสวมเสื้อตัวนั้น แล้วถอดออกใส่ให้ไอวาก
“ ชัดว่ามึงใจแข็งกว่าไอหมี ช่วยมันด้วยนะ ” ไอวากยืนนิ่งไม่ร้องไห้เหมือนพี่หมี ใช่สิคนอย่างมันร้องไห้ให้ใครเป็น
“ ไอหมีรับหน้าที่ไปตั้งคนเอาเองนะ ... ไอฟาง มึงเป็นประธานปีสาม มึงต้องหาวากเกอร์คุยเชียร์อีกคน ลองไปหาเอา แต่อย่างที่บอก วากเกอร์มีหลายคนได้ ไอหมีถอดเสื้อเก่ามึงออก ” พี่หมีถอดเสื้อที่ผมเห็นประจำเวลาทำกิจกรรมออก พี่ปันส่งให้พี่ฟาง ดูไปกูมา เข้าท่าดีว่ะ
“ ไอหนิง ปีหนึ่งของมึงปกติดี แต่มันจะเริ่มมีปัญหาเข้ามา มึงต้องรับภาระเพิ่มจากนักศึกษาธรรมดา กูขอบใจที่มึงยอมทำเพื่อคณะ ไอฟางเอาเสื้อมา ” ไอหนิงได้เสื้อของพี่ปันมาใส่
“ ฝั่งของดาวไม่มีอะไรน่าห่วง แต่จะบอกหน้าที่แท้จริงให้ คือ พวกน้องๆต้องคอยสอดส่องเพื่อนผู้หญิง คอยเตือนคอยช่วยเหลือพวกเค้า น้องๆคือผู้แทนของผู้หญิง ” นัทกับพี่ๆอีกสองคนที่ผมไม่รู้จักพยักหน้าเข้าใจ
“ ส่วนมึงไอคิม ”
“ ครับ ”
“ มึงเด่นมากตั้งแต่ก็เห็นปีหนึ่งมา มึงทำให้การรับน้องเข้มขึ้น บางครั้งกูไม่อยากรับมึงเป็นน้อง แต่สุดท้ายกูรักมึงที่สุดในรุ่น พอมึงเป็นพี่ปีสอง กูอยากให้มึงมีส่วนคิดเรื่องรับน้อง กูว่ามึงจะช่วยให้มันศักดิ์สิทธิ์ต่อไปได้ ไอดิษ เอาเสื้อวากเกอร์ของมึงมา ” อะไรๆ ทำอะไรกัน
“ พี่ปัน มันไม่ดีมั้งพี่ ” พี่ฟางทักขึ้น เค้าทำอะไรกันวะ
“ กูบอกแล้วไงว่ากูทำมาหมดแล้ว กูว่ากูเข้าใจถูก แล้วมันจะไม่ทำให้กูผิดหวัง ไอดิษเร็ว ” ไอวากนรกหยิบชุดที่มันใส่ตอนเชียร์มาใส่ แล้วถอดส่งให้พี่ปัน เฮ้ย นี่มัน ...
“ กูให้มึงเป็นวากเกอร์คณะ ปีสองคนแรกของคณะ ” เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!
-
:sad11: เข้ามาอ่านแล้ว ยังไงทักทายกันหน่อยนะครับ จะได้ดูคึกคักๆ :m20:
-
สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13
-
จิ้มคุณ roseen ไปถึงน้องคิม แล้วกอดรวบทั้งสองคน :กอด1:
พี่สงสัยเรื่องสายสะพาย เอ๊ย เสื้ออ่ะ มันต้องใส่ตกทอดไปถึงเมื่อไรคะ? 5555+
แอบมีผู้หญิงเข้ามาอีกแระ :beat:
+1ให้น้องคิมรับสอบซ่อม กร๊ากกกกก
-
ขอให้สอบผ่านหมด
คิมเป็นพี่ว๊ากนี่ ท่าทางจะโหดเหมือนกันนะ
มีสาวน่ารักมากระทบไหล่คิม ข้าวกล้องคงไม่ปล่อยผ่านง่ายๆ
-
:sad11: เข้ามาอ่านแล้ว ยังไงทักทายกันหน่อยนะครับ จะได้ดูคึกคักๆ :m20:
ก็รออ่านอยู่อ่ะนะ แต่หายไปทีละนานจัง
ขอเอาใจช่วยให้สอบผ่านทุกวิชา อย่ามีต้องซ่อมล่ะกัน
คิมกับดิษเมื่อไรจะคลิกตรงกันซะที
-
คิมเป็นว้ากเกอร์ น้องจะกลัวป่าวนั่น ฮ่าๆ (ล้อเล่น) ทำไมชอบพูดกันเหมือนแฝงความนัยจริงๆนะ
-
:jul3: ขอบคุณทุกคนนะครับ แต่ขอเมนท์นี้หน่อย
จิ้มคุณ roseen ไปถึงน้องคิม แล้วกอดรวบทั้งสองคน :กอด1:
พี่สงสัยเรื่องสายสะพาย เอ๊ย เสื้ออ่ะ มันต้องใส่ตกทอดไปถึงเมื่อไรคะ? 5555+
แอบมีผู้หญิงเข้ามาอีกแระ :beat:
+1ให้น้องคิมรับสอบซ่อม กร๊ากกกกก
อันนี้เคยถามกันมาหลายครั้งแล้วครับ ซึ่งที่จริงผมก็ไม่เคยรู้มาก่อน เพิ่งรู้เมื่อไม่กี่เดือนที่ต้องถอดเสื้อให้คนอื่น เรื่องนี้อุบไว้ก่อนจะเฉลยตอนจบของเรื่อง ว่าไปแล้วหูตาแหลมคมจริงๆ ยกนิ้วให้คุณ RakorN
สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13
ขอบคุณมากครับ ^^
ขอให้สอบผ่านหมด
คิมเป็นพี่ว๊ากนี่ ท่าทางจะโหดเหมือนกันนะ
มีสาวน่ารักมากระทบไหล่คิม ข้าวกล้องคงไม่ปล่อยผ่านง่ายๆ
สอบซ่อมหินกว่าสอบใหญ่อีกอะ Y-Y
:sad11: เข้ามาอ่านแล้ว ยังไงทักทายกันหน่อยนะครับ จะได้ดูคึกคักๆ :m20:
ก็รออ่านอยู่อ่ะนะ แต่หายไปทีละนานจัง
ขอเอาใจช่วยให้สอบผ่านทุกวิชา อย่ามีต้องซ่อมล่ะกัน
คิมกับดิษเมื่อไรจะคลิกตรงกันซะที
มันติดเป็นนิสัยอะครับ ไม่ได้เปิดคอมทุกวัน บางทีมันขัดใจตัวเอง ถ้าเปิดคอมก็ต้องอ่านหนังสือชดเชย ฉะนั้นเลยตัดปัญหา หารุ่นน้องเลี้ยงเหล้าเลยจบ ฮ่าๆๆๆๆ
คิมเป็นว้ากเกอร์ น้องจะกลัวป่าวนั่น ฮ่าๆ (ล้อเล่น) ทำไมชอบพูดกันเหมือนแฝงความนัยจริงๆนะ
น้องจะกลัวปล่าว แรงงงงงงอ่า คอยตามอ่านแล้วกัน หึหึหึหึ ส่วนที่แฝงความนัยเป็นเอกลักษณ์ของคณะครับ น่าจะอีกสองตอนเฉลยละ
สุดท้ายก่อนออกไปฉลองให้แมนยูย้อนหลัง ขอแก้ผ้าเปิดหน้าอกว่า บันทึกของผมมาจากการรับน้องกับกิจกรรมที่ผมผ่านมาและที่ผมได้เจอกับคนๆหนึ่ง ก็เท่านั้นเองครับ
-
:ped149: :ped149: :ped149:
มาให้กำลังใจ
+1
-
คุณคิม ขอยาวๆได้ไหมครับ :m15:
-
หญิงนางนั่นน่าสงสัย
:m16:
-
ทำให้สงสัยตลอด :z3:
-
:pighaun: แมนยูหมดไปลังนึง ฮ่าๆๆ กินกันอย่างกะอาบน้ำ เห็นบอกว่ายังไม่พอเลยว่าจะมาต่อให้แล้วจะไปนอนต่อ :t3:
“ พี่ปันๆๆ ผมไม่เหมาะหรอกพี่ ” ผมรีบถอยห่างจากเสื้อตัวนั้น แค่คิดกูก็ขนหัวลุกแล้ว
“ มึงตอบแทนปู่มึงแบบนี้เหรอ มานี่ ” เรียกกูเป็นเด็กเลยทีนี้ ผมหันไปหาตัวช่วย แต่ละคนยิ้มให้ผมแบบจริงใจ โดยเฉพาะพี่โจ ทั้งยิ้มทั้งพยักหน้า
“ พี่ต้องถามทุกคนก่อนนะครับ ใช่ไหมอะ ” ผมพยายามนึกถึงประเพณีที่เคยพบมา แล้วรีบตอบออกไป
“ จริงๆแล้วในนี้ คนที่ใหญ่ที่สุดคือไอหมี มึงว่ายังไงล่ะ ”
“ พี่สั่งผมทำตามครับ ”
“ พี่สั่งผมทำตามครับ !!! พี่สั่งผมทำตามครับ !!! พี่สั่งผมทำตามครับ ” พี่ๆทุกคนพูดเป็นประโยคเดียว ผมอึ้งมากๆ ไม่นึกว่าทุกคนจะตอบออกมาแบบนี้ พี่ปันเดินมาดึงผมไปที่กลางห้องอีกครั้ง
“ ประเพณีรับน้อง ทำเพื่อให้ได้รุ่นน้องมากที่สุด และให้ทุกคนรักกันมากที่สุด ดีใจด้วยวากเกอร์ ” พี่ปันจับมือผม แล้วตบไหล่ จากนั้นพวกพี่ๆลุกขึ้นมาจับผมนั่ง
“ มันปวดเข่า บอกมันก่อนว่าต้องทำอะไร ” ไอวากนรกพูดขึ้น ผมเย็นวาบที่หลัง นี่กูจะโดนอะไรอีกวะเนี่ย
“ วากเกอร์ ลุกไปยืนกลางลานกีฬา ปีหนึ่งที่ต้องขึ้นปีสองกลับได้ ปีสองขึ้นปีสามด้วย ดาวทุกคนกลับได้ ” อ้าว ชักจะไม่ดีแล้วว่ะ ผมนึกถึงตอนที่โดนรับเดือนขึ้นมาทันที ตอนนั้นโดนทำเหมือนให้ไม่มีค่า คราวนี้วากเกอร์ผมว่ารากเลือดแน่ๆ
“ ถอดเสื้อออกก่อน ” พี่โจวิ่งมาบอกผม ก่อนจะโดนไอวากนรกกระชากออกไป ผมมาอยู่ที่กลางลานกีฬาของคณะ ซึ่งไม่มีใครอยู่เลย ทั้งที่ยังไม่ทันเย็นมาก
“ ร้องเพลงประจำของคณะ เร็ว !!! ” พี่หมีตะคอกใส่ผม
“ !@@#@@@@# ” ผมยืนร้องเพลงประจำคณะ พอจบแล้วพี่ปันกับพี่ดิษก็เดินมากอดคอผมเป็นวงสามคน
“ ตำแหน่งนี้มีให้ปีสาม แต่กูให้มึง มึงต้องทำเพื่อกูเข้าใจไหมไอคิม ”
“ ครับ ”
“ ใครทำผิด !!! ” พี่หมีตะโกนเข้ามา
“ ผมครับ !!! ” พี่ปันตะโกนตอบกลับไป ผมพูดอะไรไม่ออก
“ ทำได้ยังไง !@# ไอบ้า !@#$$## ไอตัวเสื่อมเสีย ” ทันใดก็มีเสียงจากไหนไม่รู้ดังสนั่นหวั่นไหวลั่นคณะ ผมระงับความตกใจเอาไว้
“ !@@##@!! ” เสียงก่นด่ารุนแรงดังใส่ผมสามคนตลอดเวลา แต่ที่ผมมั่นใจคือตอนนี้มีคนหลายคนล้อมผมอยู่
“ คิมมึงคุกเข่าไหวไหม ” ไอวากดิษถามผม ต่อไปไม่ใช้วากนรกแล้ว เหอะๆ
“ ไหวดิ ยังไงก็ต้องไหว ” ผมสามคนคุยกันเบาๆ เสียงด่าเสียหายก็ยังดังไม่ขาด
“ พอได้ยินไอหมีพูดว่า พวกคุณจะรับผิดชอบยังไง กระโดดเอาเข่าทิ่มดินนะ ” เวรกรรม
“ เออๆ ” ผมตอบไอวากดิษ พี่ๆเค้าทำเพื่อผมขนาดนี้ ผมจะกลัวได้ยังไง
“ พวกคุณจะรับผิดชอบยังไง !!! ” ผมสามคนกระโดดคุกเข่าลง ผมเจ็บจนน้ำตาไหล ผมรู้สึกว่าเข่าของผมต้องเกิดปัญหาแน่
“ ผมจะทำงานเพื่อคณะ ดูแลน้องๆปีหนึ่งครับ ” พี่ปันพูดก่อน
“ ผมจะทำงานเพื่อคณะ ดูแลน้องๆปีหนึ่งครับ !!! ” ไอวากตะโกนออกมาดังๆ ช้าๆ เหมือนรอให้ผมได้ยินด้วย ไอนี่มันใช้ได้แฮะ
“ ผมจะทำงานเพื่อคณะ ดูแลน้องๆปีหนึ่งครับ !!! ” ผมตะโกนออกไปบ้าง ทันใดก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น พร้อมกับเพลงที่ใช้ขอบคุณของคณะผม
“ ลุกขึ้น ยกเว้นคุณคนเดียว ” อ้าวกูนี่หว่า
“ คุณกลิ้งตามเพื่อนผมมา ” อิ๋บอ๋าย กลิ้งเนี่ยนะ มิน่าพี่โจบอกให้ถอดเสื้อคลุม (ผมใส่เสื้อคลุมบางๆมาเรียนทุกวัน)
“ มา ” ผมกลิ้งแนวนอนตามไอวากดิษไป มันพาผมกลิ้งรอบสนามหลายรอบ ก่อนจะพากลับมาที่กลางสนาม ผมอ้วกออกมา ไอวากทำท่าจะวิ่งมาหาผม แต่พี่ปันรั้งมันเอาไว้
“ มึงทำอะไรไอดิษ จะเสร็จแล้ว ” พี่สองคนนี้ต้องยืนใกล้ๆผมตลอดอยู่แล้ว ผมเลยได้ยินที่พูด
“ ลุกขึ้นมา เร็วสิ !!! ” พี่หมีตะโกนใส่ไม่เลิก ผมลุกขึ้นเซๆ แล้วเดินไปหาพี่หมี
“ ทุกคนฟังนะครับ ” คนที่ยืนรอบๆผมนั่งยองๆพร้อมกัน
“ ผมมอบหมายให้คนๆนี้ เป็นคนดูแลน้องๆปีหนึ่งชุดใหม่ ในสมัยของผม ผมมอบเสื้อเป็นสัญลักษณ์ให้คนๆนี้ เพื่อให้ทุกคนรู้ทั่วกัน ” พี่หมีสวมเสื้อของไอวากดิษให้ผม พี่ๆที่ยืนผลัดกันเดินเรียงแถวมาจับมือ ตบไหล่ บางคนก็กอดผม ตรงนี้สิครับที่ผมน้ำตาซึม กว่าจะครบทุกคนก็นานพอสมควร
“ คิม เข่ามึงเลือดออก ! ” ไอวากดิษพูดเสียงดัง พวกที่เดินออกไปแล้วรีบเดินกลับมาดูกันหมดเลย
“ ตายแล้วแก วากเป็นอะไร นั้นสิวากเป็นไร ” สรรพนามของผมเปลี่ยนไปแล้วครับ
“ โหยแก ทุ่มเทมากเลยอะ ” ได้ยินแล้วมันชื่นใจดี แต่ปวดเข่าว่ะ
“ ดิษ พาไปโรงพยาบาลของแม่มึงดีกว่า เดี๋ยวกูไปด้วย ” พี่ปันบอก
“ ไม่เป็นไรพี่ ไปกับผมสองคนก็พอ มาดิ ” ผมไม่ทันบอกอะไรใครหรอกครับ แต่ละคนผลักไสผมให้ไปกับมันทั้งนั้น ระหว่างทางโดนทักตลอดทาง จนมาถึงรถของไอดิษ พี่โจกับพวกเพื่อนๆรวมทั้งพี่ปีสองยืนรอผมอยู่
“ โหพี่ ทำไมโหดกว่าปีพี่อีกล่ะ ” ได้ยินว่าโหดกว่านี่ อารมณ์ฉุนไอวากดิษปรี๊ดๆขึ้นมาเลย
“ มันเป็นท่านวากหรือยัง ” ไอวากดิษพยักหน้า
“ ไว้ค่อยคุยได้ไหมวะ มันยังไม่ตายหรอก ” พูดจาน่าเตะ
“ พี่จะพาคิมไปไหนอะคะ ” ยัยนัทถาม
“ พาไปโรงพยาบาล เข่ามันเลือดออก เดี๋ยวโทรบอกมึง ” ไอวากดิษบอกกับพี่โจ ก่อนจะยัดผมใส่รถอย่างรวดเร็ว
“ อ้อนคนอื่นจังนะ ” อ้าว ชวนต่อยชวนตีละกูว่า
“ อ้อนห่าไร มึงลองมาเป็นแบบกูสิ แล้วไหนว่าปีมึงไม่หนักเท่า จงใจแกล้งกูล่ะสิ ” ผมระบายความเซ็งใส่มัน
“ หึหึ รับน้องเค้าก็แกล้งกันอยู่แล้ว ที่สำคัญมึงแค่ปีสอง กูจะไว้ใจได้ยังไง ”
“ มึงก็ไม่ไว้ใจกูเหรอ ” ช่วงที่ผ่านมา ผมเสียความมั่นใจไปเยอะ ตั้งแต่พี่โจมาใส่ร้ายผม ไหนจะเพื่อนหลายคนที่นินทาผมเป็นประจำ ตอนนี้ก็มึงด้วยเหรอ
“ ถ้าในฐานะวากเกอร์พี่มึงน่ะใช่ แต่ตัวกูน่ะไม่ใช่ ”
“ พรุ่งนี้ถ้ามึงยังไหว มึงต้องโดนกูรับอีกครั้ง ” ยังจะไม่เลิก แล้วไหนว่ากูเป็นแล้วไง
“ ยังมีเสื้ออีกตัว ที่มึงต้องได้ คนในคณะรับมึงแล้ว แต่ก็ยังไม่รับ ”
“ พักเสาร์อาทิตย์ แล้วปีสี่ปีกูเค้าจะมารับขวัญมึง มึงถึงจะเป็นวากเกอร์ของคณะ … ว่าไงแบบนี้ถือว่าเบากว่ากูหรือยัง ” มันนี่ขึ้นๆลงๆ บทจะดีก็ดีใจหาย บทจะเลวสุดจะบรรยาย
“ ขอบใจ โอ้ย ! ตบหัวกูทำไม ”
“ มึงต้องขอบคุณ มึงเป็นเด็ก ” มันพูดไปยิ้มไป ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ แต่ผมก็สบายใจนะ เวลาที่ได้คุยกับมันแค่สองคน
“ ข้าวกล้อง !!! ” พอถึงห้องตรวจที่แม่ไอวากดูแลเอง ถึงกับเรียกชื่อไอวากดิษซะดัง
“ ครับ ” มันตอบเสียงอ่อยๆ
“ มันคุ้มไหม ถ้าเข่าเค้าเสียรูป ต้องเดินไม่สะดวกตลอดเวลา คณะนี้เล่นอะไรกัน ” ถามตรงใจดีครับ
“ มันรับเป็นวากเกอร์เอง ผมไม่ได้บังคับอะไรเลย ” แม่ไอวากหันมาหาผม
“ วากเกอร์นี่ ที่ข้าวกล้องเป็นไม่ใช่เหรอ ” มันพยักหน้า ทำตัวน่ารักน่าเตะ
“ น้าต้องฉีดยา กับเอายาแก้อักเสบไปกิน ถ้ามันไม่ดีขึ้น ให้ข้าวกล้องพามาใส่เฝือกนะลูก ”
“ ขอบคุณครับน้า เอ่อ ” ผมขอบคุณ และทำท่าอึกอัก ผมอยากจะคุยเรื่องที่แม่ไอวากไปหาผมวันนั้น
“ คิมไปคุยกันสองคนเถอะจ้ะ ” ไอวากดิษหันมองผมสองคน อย่างสงสัย แต่มันไม่ยอมถามออกมา พอรักษาเสร็จเรียบร้อย ผมกับไอวากดิษขอตัวกลับ
“ มึงมีเรื่องอะไรไอคิม ”
“ กูต้องถามมึงมากกว่า ว่ามึงมีปัญหาอะไรกับทางบ้าน ” ไอวากดิษ มองซ้ายมองขวาไม่อยากตอบ
“ ไอดิษ มึงยังเสียใจที่ทำให้ย่าตายเหรอ ” ไอดิษหันมาหา จ้องตาผม
“ ... ”
“ มัน ... กู ” เพิ่งเห็นมันตกใจจนพูดไม่ออกแบบนี้เป็นครั้งแรก
“ กูรู้ว่าไม่ใช่แบบนั้น มีคนที่อยู่กับมึงตอนนั้น มึงเองก็รู้ มึงถึงตามติดอยู่กับกูใช่ไหม ”
“ มึงจำได้แล้วเหรอ ”
“ ไปทำให้ถูกต้องเถอะ ไปหาพ่อของมึงกัน ”
-
ความจริงเริ่มเผยออกมานิดๆ แต่ยังเดาไม่ถูก กลัวแต่ท่านว๊ากใหม่จะโดนผัวชาวบ้านต่อยก่อนรึป่าวนะ :z1: :z1: :z1:
-
โหย...พวกนี้เล่นกันแรงอ่ะ พออ่านถึงตอนให้กระโดดเข่าทิ่มดินนี่
ดิฉันเผลอร้องอึ้ย..เลยอ้ะ เพราะรู้ว่าเข่าคิมมีปัญหา
จะรออ่านตอนต่อไป จะได้รู้ได้เห็นสิ่งที่สงสัยคาใจกัน
-
เล่นกันแรงวุ๊ย :m31: :m31:
ไม่ไหวๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้คิม
:L2: :กอด1: :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววว
-
เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ว่าแต่ประเพณีนี่..ยังงงๆอยู่ ไม่ค่อยเข้าใจว่าใครรับเป็นอะไรครับ
-
แมนกันจริงๆ เข้าทิ่มดิน ท่าจะเจ็บมาก แล้วจะไปทำไรกันต่อลุ้นๆ
-
:-[ เหลืออีกหน่อย ลืมเห็น ฮ่าๆๆ วรรคสุดท้ายจริงๆละเอา o18
“ มึงจำได้ยังไง ตอนนั้นมึงเด็กมาก ”
“ บางอย่างมันก็หายไปตอนที่กูตกจากต้นไม้ มันต้องมีการกระตุ้นนิดๆ ” ไอวากดิษยังสงสัยไม่เลิก
“ ไปตอนนี้ยังไง เค้าก็ไม่เชื่อหรอก ” มันมาวุ่นวายกับชีวิตผมตั้งนานเพื่อนเรื่องนี้ มันจะยอมง่ายๆแบบนี้ได้ไง
“ มึงยอมมาวุ่นวายกับกูตั้งนาน ทั้งที่มึงไม่ชอบขี้หน้ากู มึงจะถอยได้ไง ” พูดไป ใจมันเจ็บยังไงไม่รู้สิ
“ ที่กูทำกับมึงไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น ” อ้าว ไม่ใช่เหรอ
“ ทำไมชอบทำเป็นว่ากูไม่ชอบมึง หรือมึงอึดอัดมากที่ต้องเป็นแบบนี้ ” สองอ้าวละทีนี้ มันเป็นอะไรของมัน
“ กูก็ไม่ได้คิดแบบที่มึงว่ามาซะหน่อย ”
“ หึหึ คนเค้ารู้กันทั้งนั้นว่ามึงไม่ชอบหน้ากู ” แบบนี้ต้องมีสวนดิ
“ คนเค้าก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่ามึงเกลียดกู ”
“ งั้นมึงเกลียดขี้หน้ากูไหม ” อ้าวที่สาม โดนมันถามเข้าถึงกับอึ้งไปเหมือนกันครับ
“ แล้วมึงล่ะ ” ไอวากดิษยิ้ม
“ กูได้คำตอบละ ” ไอนี่มันบ้า กะจะถามเรื่องที่มันถูกครอบครัวเข้าใจผิดต่อ แต่มันทำอารมณ์ปลอดโปร่งแบบนี้ แล้วไม่อยากทำให้มันต้องคิดมากอีก
“ เป็นไงบ้างไอวากคิม ” พอกลับมาถึงหอ ตรงใต้ถุนพี่ๆเพื่อนๆคณะผมนั่งรอกันเต็มไปหมด อย่างกับจะยึดอาคาร
“ ไม่เป็นอะไรแล้วครับ ได้ยามาถุงนึง ”
“ นึกว่าจะเป็นอะไรมาก เห็นเลือดซึมออกมา ” พี่โจพูดด้วยความห่วงใย ผมรักพี่ที่สุดละ
“ มึงจะตั้งใครเป็นประธานเชียร์ไอหมี ” ไอวากดิษไปนั่งกับพี่หมี
“ ดูๆก่อนว่ะ ยังไม่กล้ารีบตั้ง มันหลายกลุ่ม ไว้เรียกประชุมหลังสอบ ”
“ กูจะลองไปดูให้แล้วกัน ว่ามันยังกัดกันอยู่ไหม ” เรื่องของรุ่นใหญ่เค้า ผมไม่อยากยุ่งหรอกครับ
“ ส่วนไอ เอ่อ ... คิม มึงต้องมาหัดร้องเพลงเชียร์ กับนั่งฟังกูเล่าประเพณีให้ฟัง ”
“ เรียกกูไอไปเลยดิ ” หมั่นไส้มาทำมารยาทดี
“ เป็นประเพณี เป็นวากแล้วเค้าไม่เห็นเรียกไอ้ ยกเว้นคนที่ใหญ่กว่า ”
“ งั้นใครใหญ่กว่ากูบ้างอะ ” ในนี้มีเพื่อนๆพี่ๆที่สนิทกันมากๆทั้งนั้นครับ เลยไม่อยากถือตัวมาก
“ เวลานี้ก็ไอหมีคนเดียว ” โอ้โห ฮ่าๆๆ กูเป็นใหญ่เป้นโตแล้วนี่หว่า ผมแสยะยิ้มโหดๆให้ไออดีตวากดิษ
“ ไม่ต้องยิ้มแบบนั้น มึงเป็นลูกรหัสกู กูใหญ่กว่ามึงเหมือนกัน ” เซ็งเลยกู พี่ๆเพื่อนๆหัวเราะกันใหญ่
“ แต่เวลาเข้ากิจกรรม มันยกเว้นไม่ใช่เหรอวะ ”
“ เอ่อ ... ” ไออดีตวากถึงกับอึ้งแดก ฮ่าๆๆๆ
“ ฮ่าๆๆ มึงตายล่ะไอดิษ เล่นมันไว้เยอะด้วยมึง ” ผมนั่งคุยกัน แล้วก็ไปหาข้าวกินที่โรงอาหาร ก่อนจะแยกย้ายกันกลับหอ
“ ทำไรอะพี่ ” ผมเข้าไปอาบน้ำ พอออกมาเห็นพี่โจกำลังนั่งทำอะไรไม่รู้บนเตียง
“ งานวิชาไรพี่ ”
“ เคมีสาม ” โห เคมีสาม ขนลุกกว่าตอนจะรับวากเกอร์อีกกู
“ พี่ฟางให้พี่ทำงานไรปล่าว ” เพิ่งสังเกตว่าพี่โจต้องใส่แว่นเวลาทำงานครับ หล่อลากดินโคตร ยิ่งตอนถอดแว่นมาแตะๆปากยิ่งหล่อ เอาแล้วไงกู คิดไรหนิ
“ อาจจะเลขาฯชั้นปี ไม่แน่ใจเหมือนกัน ต้องรอคุยกับกลุ่มอื่นด้วย ” มีกลุ่มอื่นอีก ไหนว่าดินเหมือนกันวะ
“ แกเก่งนะคิม เป็นวากตอนปีสอง อนาคตประธานคณะแน่ๆ ” ชมกันตรงๆมีเขินดิกู
“ ไม่หรอกพี่ ผมว่าผมต้องเตรียมตัวอีกมากเลย ตอนผมเป็นเดือนผมไม่ได้สนใจอะไรในคณะเลย บางทีพี่ปันอาจจะมัดมือผมก็ได้ ไอดิษด้วยอีกคน ” ยิ่งพอมารู้ว่าเป็นสายรหัสเค้าแล้ว ผมยิ่งอดคิดไม่ได้
“ อืมๆ ปีหน้าสายเราเจองานหนักนะ แกต้องใจเย็นหน่อย ” เฮ้อ ผมคงต้องเตรียมตัวเตรียมใจอีกเยอะเลย
“ เออ หอปิดกี่โมงนะพี่ ” ผมนึกถึงไอโปรได้ ป่านนี้ไม่รอจนเฉาตายแล้วเหรอ นี่ก็สองทุ่มครึ่งแล้ว
“ ไม่มีปิดหรอก หอชายอะ ”
“ เดี๋ยวกลับมานะพี่ นัดเพื่อนไว้ ” ผมรีบใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์แล้วรีบออกไปคณะศิลป์ พอถึงคณะนั้นเป็นอย่างไอโปรว่าเลย คนเยอะจริงๆ ผมเดินไปที่ชมรมของพี่นากก่อน
“ ดีครับพี่นาก ”
“ ดีน้องคิม หายหน้าหายตาเลยนะ ไอโปรเพื่อนมึงมาแล้ว ” พี่นากตะโกนเรียกไอโปร
“ ไปไหนมาวะมึง ”
“ เรื่องมันยาว ทำไรกันอยู่วะ ”
“ เล่าให้สั้นดิ มาๆ ” ไอโปรพาผมลัดเลาะมาด้านหลังของชมรม มุมตรงนี้เค้าแต่งไว้อย่างดีครับ ต้นไม้ขึ้นบังมิดเลย
“ ไหนมีไรเล่าให้ฟังหน่อย ” ผมเล่าบางเรื่องที่คิดว่าเล่าได้ให้ไอโปรฟัง
“ วากเกอร์คณะ มึงแน่จริงๆว่ะ ”
“ คิดงั้นเหรอมึง ”
“ แต่เท่าที่จำได้ วากเกอร์เกษตร ต้องเป็นวากเกอร์มหาลัยด้วยนะมึง ” ชะอุ๊ย
“ ตลกอะมึง ”
“ ถามพี่นากก็ได้ ไม่งั้นตอนซ้อมร่วมพี่ดิษจะมาได้ไง ” เออว่ะ ปวดหัวเลยทีนี้
“ เออจริงปล่าววะ ว่าที่คณะมึงมีคำสอนห้ามพูดกันตรงๆ ”
“ ห๊ะ คณะบ้าไรจะสอนไม่ให้พูดกันตรงๆ ”
“ อ้าว ยังไงวะ ไม่มีเหรอมึง งั้นแสดงว่าพี่นากโกหกกูละ ” ไม่ให้พูดตรงๆ มันหมายความว่าอะไร ... หรือไอคำพูดแปลกๆของทุกคนในคณะ เป็นเพราะแบบนี้
-
มานิดจริงๆ555
-
มาต่อเพื่อไม่ให้ค้างจริงๆ เหรอเนี่ย ทำมั้ยทำไม ก็ยังรู้สึกว่ามันค้างงงงงงงง
-
มาต่อให้ค้างเติ่งหนักเข้าไปอีก มิน่าพูดกันทีอ้อมมหาลัยเลย งง
-
>>เก็บตกที่ค้างนิดนึงๆ<< กรี๊ดดดดดดดดดดดดด กล้าพูดนะคะวากคิม :m31:
สงกรานต์นี้ไปวิ่งเล่นที่ไหนกับพี่ข้าวกล้องก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ แล้วกลับมาต่อไอ้ที่ค้างๆอยู่ให้พี่ด้วย เพราะอยากรู้มากๆว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณย่าถึงเสีย และพวกหนูรู้เห็นอะไรในเหตุการณ์ในครั้งนั้น(ตื่นเต้นนะเนี้ย)
ปล,ถามนิดถึงตอนนี้อาการบาดเจ็บที่หัวเข่าน้องคิมหายดีหรือยังคะ?
ถึงจะค้างแต่เห็นแก่ความน่ารักอัพให้ติดๆกันตั้งหลายตอน +1 ให้จ้ะ
:กอด1:
-
:L2: มอบดอกไม้ในช่วงสงกรานต์ อากาศไม่ร้อนอย่างที่คิด แต่ไอตัวถึกก็ไม่ให้ออกไปเล่น บอกว่ากลัวคนปะแป้งผม นี่ถ้ากูเป็นผู้หญิงมึงคงล่ามโซ่กูไว้อะ บ้าเนอะ มาต่อกันดีกว่าๆ หุหุ
ผมยังนั่งคุยกับไอโปรต่ออีกเป็นชั่วโมงกว่าจะขอกลับได้ ไอนั่นมันคุยเก่งมาก
“ แล้วมึงจะกลับยังไงอะ ” มันดีนะ ตอนคุยกันไม่ถามว่าจะกลับยังไง ตอนจะกลับถึงถาม ดึกๆแล้วน่ากลัวด้วยมหาลัยผม
“ เดินกลับนี่แหละ ”
“ โอ้โห นี่มึงยอมเดินมาหากูถึงคณะทั้งที่เจ็บเข่าเหรอวะ มึงแอบชอบกูปล่าว ”
“ กูผิดนัดกับมึงบ่อยแล้ว ส่วนแอบชอบมึงอะ กูไม่ชอบให้เสียชาติเกิดหรอก” แอบกัดมันคืนครับ
“ เออๆ ปากดีนะมึง ” พูดไม่ดูตัวเองเลยมัน
“ เดี๋ยวๆ นึกออกแล้ว ให้พี่นากไปส่งดิ แกเอามอไซค์มา ” ไม่ทันได้ห้ามมันครับ มันวิ่งพรวดๆเข้าไปแล้ว พี่นากเดินงงๆออกมา พอเจอหน้าผมถึงยิ้มให้
“ ไปส่งมันที่หอทีดิพี่ เข่ามันเจ็บ ”
“ เข่าไม่เจ็บพี่ก็ส่งได้ ” หืม ไอนากหันมามองหน้าผม อย่าว่าแต่มึงเลย กูก็งงว่ะ พูดจาแปลกๆ
“ ไปนะเว้ย เจอวันหลัง ” ผมโบกมือลาไอโปร แล้วซ้อนมอไซค์ของพี่นากกลับหอ ระหว่างทางไม่ได้พูดอะไรกัน แต่พี่แกออกตัวกระชากบ่อย ผมต้องขยับไปเกาะพี่แกไว้
“ ช่วงนี้เรียนหนักเหรอ ไม่ค่อยแวะมาหาพี่ๆเลย ” ถึงหอ พี่นากกับผมยืนคุยกันต่อ
“ แฮะๆ ตั้งแต่ตอนทาสีนู่นเลยใช่ปะครับ ”
“ อืม ดิษกับหมีมาคณะเราบ่อยนะ ช่วงหลังอธิการให้จับมือกันทำงาน ” จับถูกคณะด้วยท่านอธิการ เจอกันทีไร ร้านเหล้าวายทุกที
“ ครับ ไว้ผมจะแวะไปบ่อยๆ ” พี่นากยิ้มให้อีกครั้ง ก่อนจะต่างคนต่างกลับ ผมรีบเดินขึ้นหอพัก ระหว่างทางเจอพวกพี่ๆเพื่อนๆในหอหลายคน รวมทั้งไอวากดิษ
“ เข่าเจ็บแท้ๆ ยังมีแรงออกไปแรด ” โหเว้ย
“ แรดบ้านมึงอะ ออกไปหาเพื่อนมา ” ฐานะวากคนใหม่มีหรือจะยอม ฮ่าๆๆ
“ แล้วมึงจะยุ่งไรกับลูกนักหนา มันจะไปไหนเรื่องของมันดิ ” พี่คนนี้พูดถูกใจ ธุระอะไรของมันไม่รู้สิ
“ จริงๆก็แบบนั้น กูมันคนไม่สำคัญ ” มาอีกแล้ว คำพูดงงๆของมัน คราวนี้ผมตรงเข้าไปหามันเลย
“ มานี่เดี๋ยว มีเรื่องจะคุยด้วย ” ไอดิษมันมองหน้าผมตื่นๆ คำพูดที่ไอโปรบอกผมท่าทางจะมีมูลซะแล้ว ผมลากมันขึ้นมาบนดาดฟ้าของตึก ปกติช่วงค่ำๆพวกสิงห์อมควันจะมาพ่นบนนี้ แต่นี่ดึกแล้วเลยไม่ค่อยมีคนขึ้นมา
“ ทำอะไรลับๆล่อๆ ” ยังไม่วายบ่นอีกไอนี่
“ คณะเราสอนไม่ให้บอกอะไรกันตรงๆเหรอวะ ”
“ ... อะไรของมึง ” ทำงงเหมือนซะด้วย
“ กูรู้หมดละ มึงบอกมาเร็วๆ ” ต้องแกล้งเป็นรู้นี่แหละครับ ถึงจะบีบไอนี่ได้
“ ใครบอกวะ เค้าให้บอกตอนพวกมึงจะขึ้นปีสอง ไอโจใช่ไหม ” แม่ง ฟาดงวงฟาดงาเลย แสดงว่ามีจริงๆด้วย เรื่องแบบนี้น่าจะให้คนในคณะรู้ก่อน
“ คนคณะศิลป์เล่าให้กูฟัง ”
“ อะไรวะ เรื่องของคณะคนอื่น ”
“ กูว่านะ ไอเรื่องแบบนี้อะ คนอื่นเค้ารู้กันหมดแหละ ยกเว้นพวกกู วางแผนกันยังไง ” ได้ทีแอบแขวะมันซะเลย ไหนว่าเตรียมรับน้องมาดี
“ ตอนจะขึ้นปีสอง พี่รหัสจะมาบอกน้องว่า มีเรื่องรักหรือขัดเคืองกัน โดยเฉพาะเรื่องรัก อย่าพูดตรงๆ ”
“ เรื่องรัก ... เรื่องรักนี่ยังไงวะ ” ไอดิษถอนหายใจเฮือกๆ เหมือนมันอึดอัดอะไรมาก
“ ไอควาย !!! ” มันด่าผมออกมาดังพอสมควร แล้วเดินโมโหออกไป อ้าว นี่กูผิดอะไรล่ะเนี่ย
“ หลานคิม ” วันต่อมา ผมตื่นสายเพราะไม่มีเรียนเช้า พวกพี่ๆเพื่อนๆไปเรียนกันหมด ผมเดินลงมาหาอะไรกินที่โรงอาหารเลยเจอพี่ปันเข้า
“ ครับ ”
“ วันนี้ไอหมีมันจะวางแผนรับน้อง หลานไปด้วยนะ ” เฮ้อ ภาระท่านวากมาแล้ว
“ ครับ ”
“ เออ แล้วเมื่อคืนไปยั่วโมโหอะไรพ่อดิษ ”
“ ยั่วอะไร ไม่เห็นทำอะไรมันเลย ”
“ เหรอวะ เออ ... แล้วไมมันบอกจะเล่นมึงหนักๆ รู้ใช่ไหมว่าต้องรับกับมันอีกรอบ ” อ้าว อะไรของมันวะ
“ อารมณ์ประจำเดือนมาของมัน ใครจะรู้ล่ะพี่ ” พี่ปันหัวเราะ
“ อาจจะล้อเล่นมั้ง เจอกันหลาน ” พี่ปันตบไหล่สองสามที พอเดินมาถึงโต๊ะ มีคนโทรศัพท์เข้าเครื่องผม
“ สวัสดีครับ ”
“ อื้อ คิมตื่นยัง ” ผมรีบเอามือถือมาดูให้ดี ว่าใครโทรมา เป็นซันสาวคนเมื่อวานเองครับ
“ เอ่อๆ ตื่นแล้วดิ เพิ่งตื่นเหรอเนี่ย ”
“ อืมๆ เพิ่งตื่น อยากคุยกะคิมคนแรก ” หวานซะ
“ มีเรียนหรือปล่าว ”
“ คุยกันถามแต่เรื่องเรียน ท่าทางจะขยัน ” ที่จริงไม่กล้าคุยเรื่องอื่นอะ ยังไม่สนิทกัน
“ ปล่าวหรอก มีธุระที่คณะ ไว้คุยกันนะ ”
“ อือๆ ” พอกดวางสาย รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง ผมน่าจะคบใครกับเค้าอีกครั้ง บางทีความรู้สึกที่แปลกๆนี้อาจจะหายไปก็ได้
“ คราวะท่านวาก ” พี่ๆในคณะนั่งเล่นอยู่ที่ชมรมเยอะครับ เค้าไม่เรียนหนังสือกันหรือไง เห็นมาทีไรเจอแต่หน้าเดิมๆ
“ ดีครับพี่ๆ ปีหนึ่งไม่มาเลยเหรอ ”
“ ไม่ค่อยมากันหรอก ถือว่าไม่ใช่ธุระก็แบบเนี่ย ” แอบน้อยใจรุ่นน้องตัวเองซะด้วย
“ พี่หมีคุยๆไว้บ้างยังพี่ ” ทำหน้าที่วากเกอร์ที่ดีหน่อย เดี๋ยวชาวบ้านจะว่าเอา
“ ตามแนวมันนะ มันไม่รับหนัก มันชอบรับบ่อยๆมากกว่า ไม่เหมือนพ่อมึง ” กูไม่น่ามีพ่อรหัสเป็นมันจริงๆนะเนี่ย ไปไหนมีแต่คนชัง
“ เออ แล้วเข่าเป็นไงบ้าง ไม่มีอะไรใช่ไหมวะ ” ผมชอบตรงที่ห่วงใยกันนี่แหละครับ นอกจากพี่น้องแท้ๆของผมแล้ว ไม่มีเพื่อนหรือรุ่นพี่สมัยมัธยมทำแบบนี้มาก่อน
“ เป็นๆหายๆพี่ วันไหนมันบ้ามา ผมก็เป็น วันไหนมันอารมณ์ดี ผมก็หาย ” พี่ๆที่นั่งด้วยพากันส่ายหน้า คงจะเบื่อมันพอได้
“ นินทาผู้ใหญ่ นิสัยหมาลอบกัด ... มึงมานั่งอะไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปเรียนหนังสือ หรือมึงอยากเรียนหกปีจบ ” ตายยากมาก ไอวากดิษมาแล้ว มาไม่มาปล่าวอีก
“ มีเรียนสิบโมง ถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งครับ ไอพี่เห็ดปีสี่ ” ปกติเค้าเรียนเฮดที่แปลว่าหัวอะครับ ฮ่าๆๆ
“ หึ งั้นเหลืออีกชั่วโมง มึงมานี่เลย ”
“ เฮ้ยๆ มันมีเรียนต่อนะมึง เอาไว้เย็นก็ได้ ” พี่คนนึงรีบมาห้ามไว้ ผมรู้ทันทีว่าไอเวรนี่จะแดกผมอีกแล้ว
“ มึงรู้เหรอเค้ารับกันยังไง ” อ้าว เงียบหมดเลย ผมเดินตามไอวากดิษไปที่ห้องเก็บของ
“ จำเพลงมหาลัยได้หมดหรือยัง ”
“ เค้ายังไม่สอนพวกกู บอกจะสอนก่อนเปิดเทอม ” มหาลัยผมใช้ปีสองเชียร์มหาลัย โชคไม่ค่อยดีครับ เค้าจะจัดแข่งประเพณีกับอีกมหาลัยนึง สองปีครั้ง
“ มึงจะเป็นวากเกอร์คณะ จำเพลงได้ไม่ครบ แล้วจะคุมน้องๆตอนเชียร์ยังไง อีกความหมายมึงจะคุมเพื่อนๆมึงได้ยังไง เคยใส่ใจอะไรเกี่ยวกับคณะบ้างไหม ” มันด่าผมจริงใจมาก อารมณ์มันออกมาทางเสียงหมดเลย
“ ผมผิดไปแล้วครับ ” นึกไม่ออกก็เอาประโยคนี้มาบอก หุหุ
“ คุกเข่า ”
“ ห๊ะ ว่าไงนะ ” มันอาจจะสั่งเพราะประเพณี แต่มันรู้จักผมดี รู้ว่าผมเข่าไม่ดี ทำไมมันต้องสั่งแบบนี้ นึกถึงที่พี่ปันบอกตอนก่อนมาที่นี่ ว่ามันโมโหผม จะเล่นผมหนักๆ ยิ่งทำให้อารมณ์ของผมขุ่นกว่าเดิม
“ บอกให้คุกเข่า ” ในห้องมืดมาก มองไม่เห็นกัน ผมค่อยคุกเข่าข้างที่ไม่เจ็บลง แต่ไอดิษมันมาพยุงไว้ก่อน
“ โง่ขนาดนี้มึงจะเป็นวากได้ไหมเนี่ย ” ไอนี่มันบ้าๆบอๆว่ะ
“ มึงสั่งให้กูคุกเข่าอะ ”
“ กูมองมึงไม่เห็น มึงก็มองกูไม่เห็น แค่มึงนั่งลงเฉยๆ กูจะว่าอะไรไหม โง่ โง่แม่งทุกเรื่อง ”
“ ฮุ้ววววว ” ผมระบายอารมณ์ใส่มัน
“ เลิกด้วย ไอฮุ้วๆของมึงอะ ” เออ ผิดแม่งทุกเรื่อง แค่ฮุ้วแม่งยังผิด
“ กูให้ยืมสมุดเพลงเชียร์ไปฝึก ทำนองมึงต้องไปขอฟังจากคณะอื่น ให้วากเกอร์ของคณะอื่นร้องให้มึงฟัง ” ยุ่งยากอีกละ เอาซีดีที่เปิดตอนสมัครสอบให้กูฟังซะก็หมดเรื่อง
“ มึงต้องใส่เสื้อของกูไป จำไว้ว่ากูให้ยืม มึงต้องเอามาคืนตอนบ่ายสาม กูจะให้มึงทุกวันอังคาร ” นี่มัน
“ งั้นกูมีเวลาวันเดียวให้ฝึกเหรอ ”
“ อาทิตย์ละวัน กูให้สามอาทิตย์ ถ้าทำไม่ได้ กูไม่ให้มึงเป็น ” โห โหดชิบหาย ยากกว่าท่องตารางธาตุอีก
“ มีแค่แปดเพลง คงไม่ลำบากมากหรอก อย่างน้องมึงก็ได้แล้วสามเพลงนี่ ” เสียงมันเย้นหยันเหลือเกิน หมั่นไส้ว่ะ
“ สามเพลงห่าไร ”
“ ไอโปร เพลงคณะเรา ... แล้วก็สาวของมึงไง หึ ”
“ อะไรของมึง สาวของกูบ้าอะไร ยังไม่รู้จักกันเลย ” ผมเข้าใจความหมายของมันนะครับ
“ หึ ชอบเค้าก็บอกมาเหอะ ”
“ พูดอย่างกับหึงกู ฮุ้ว ” น่ารำคาญอะ
“ ... ถ้ากูหึง มึงรู้สึกอะไรไหมล่ะ ”
“ ห๊ะ ” มันพูดอะไรอีกละ นับวันมันจะยิ่งเพี้ยนขึ้นๆ
“ หึหึ มึงยังเหมือนเดิม ถึงกูพูดตรงๆ มึงก็ไม่เข้าใจ โง่ ” อ้าว นี่กูผิดไหม ที่ไม่เข้าใจมึงพูดเนี่ย
-
:z13:
คิมยังคงรักษาความซื่อได้คงทนมาก(น่าดีใจมั้ยเนี่ย?)
แต่ให้ทำอะไรให้บอกให้ทำแบบอ้อมๆนี่
จุดประสงค์เพื่ออะไรหรอเพ้?
เคยรับน้องแต่ก็ไม่มีแบบนี้นะ
งงๆหงะว่ามันทำไปเพื่ออะไร?ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วย?
ใครรู้ช่วยเฉลยหน่อยนะ อยากรู้เผื่อจะเข้าใจความคิดของคณะอื่นบ้าง
สงสัยโดยใช่เหตุป่าวเนี่ย :m28:
-
:z13: จิ้มถึงไหมอะ -*-
จะแวะมาขอบคุณที่โพสต์ไว้ใต้เมนท์อะครับ ฮ่าๆ หนังเยอะมาก ไอตัวบ้าอำนาจมันเพิ่งบ่นว่า ทำไมไม่มีหนังรักๆให้ดูเลย มีแต่ ... กันอย่างเดียว
ส่วนไอที่บอกอ้อมๆ ไว้จะบอกทีหลัง มันเป็นความผิดพลาดบางอย่าง ที่ผมช่วยบอกในคณะแล้ว และมันเป็นจุดสำคัญซะด้วยสิ บอกตอนนี้ไม่ได้อะ แฮ่ะๆๆๆๆ ^^ ไม่สงสัยโดยใช่เหตุหรอก เพราะผมก็เห็นแบบเดียวกัน
สุดท้ายจริงๆ ขอบคุณหนังมากๆ ไม่ต้องไล่หาโหลดให้มันละ ฮ่าๆๆๆ
-
เราว่าจริงๆคิมก็รู้อยู่มั้ง แค่ไม่แน่ใจ รอให้พี่ดิิษพูดตรงๆละกันเน้อ :z2:
-
ค้างคาใจต่อไป
-
สุขสันต์วันสงกรานต์
ค้างเหมือนเดิม
+1
-
:เฮ้อ:
-
สรุป.....คิมมันโง่จริงๆใช่ไหม?
ไอ้ว้ากนรกเปิดออกอย่างนี้ยังไม่เก็ทอีก
เฮ้อ!!!!! ไม่ได้ดั่งใจเลย
-
:m31: เรียนซัมเมอร์ทำไมต้องเคร่งขนาดนั้นด้วยจารย์ เก้าโมงจะเรียนแล้วยังไม่ออกจากหอเลยกู ฮ่าๆ เอาเหอะ แค่ไปรอรับงานท้ายชั่วโมงมาทำก็โอละ มาต่อให้ก่อน เย็นๆนัดพี่โจกับพี่ฟางไว้อะ มาตามอ่านกันๆ
ช่วงนี้นอกจากเข้าเรียน นั่งประชุมกับพวกพี่ๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ผู้หญิงที่ชื่อซันเริ่มโทรมาหามากขึ้น ช่วงเวลาเริ่มจะนานเป็นพิเศษ
“ คิมทำอะไรอยู่อะ ”
“ กำลังวาดรูปให้พี่รหัส ” พี่โจนั่งทำงานอยู่บนเตียง เงยหน้ามองผมแล้วส่ายหน้า
“ งั้นช่วงนี้ไม่ว่างเลยสิ ” เวลาซันทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ผมแอบยิ้มตลอดเวลา นึกถึงภาพหน้าของซันทำเสียงแบบนี้แล้วรู้สึกดี
“ ไม่หรอก งานยังไม่ค่อยเร่งน่ะ ทำไปเรื่อยๆ ”
“ จริงๆก็เร่งอยู่ ” อ้าว พี่โจพูดแทรกเฉยเลย คนพวกนี้ไม่ค่อยปกติครับ ชอบขัดความสุขชาวบ้าน
“ นั้นน่ะ ไหนว่าไม่เร่งไง ”
“ ฮะๆ เอางี้ไหม ไว้ไปเที่ยวกันวันที่คณะของซันออกงาน ” พี่โจถอนหายใจอีกเฮือก เค้าเป็นอะไรวะ
“ อืม ซันไปอาบน้ำก่อนนะ พรุ่งนี้โทรหา ”
“ ให้โทรปลุกมะ ”
“ ไม่ต้องเลย ตื่นเมื่อไหร่จะโทรไปหาเอง ” ผมวางสายจากซัน ต้องมาเจอหน้าบึ้งๆของพี่โจต่อ
“ เป็นอะไรพี่ ”
“ ไปรับปากพาเค้าเที่ยวได้ไง ” ถามเป็นพ่อกูอีกคนละ
“ นานๆจะได้ไปเที่ยวนะพี่ อีกอย่างเค้าไม่ค่อยมีเพื่อน ” ซันไม่ค่อยไว้ใจผู้ชายคณะของตัวเองครับ ซันเรียนคณะทันตแพทย์ เค้าบอกว่าผู้ชายคณะนี้พึ่งไม่ค่อยได้ ฮ่าๆๆ
“ เรื่องวากเกอร์ล่ะว่ายังไง พี่ดิษไม่ได้เร่งเร้าอะไรเลยเหรอ ” พอพูดถึงเรื่องนี้ผมเครียดเลย มันให้ผมไปร้องเพลงประจำคณะอื่น 8 คณะ ที่จริงในมหาลัยผมมีเป็นสิบคณะ มันเลือกเฉพาะคณะที่มันชอบล่ะมั้ง
“ มันเร่งอยู่ แต่ให้ไปวันอังคารวันเดียว ”
“ ห่วงเรื่องคณะก่อนสิ เรื่องสาวคนนั้นน่ะ เค้าติดแกแล้ว ไม่หนีไปไหนหรอก ” พี่โจพูดจบ ลุกขึ้นพับหนังสือเก็บ
“ พี่จะไปไหนอะ ”
“ ไปเดินเล่น หาเพื่อนแถวถาปัตหน่อย ” หืม มหาลัยผมมีสถาปัตยกรรมด้วยเหรอ
“ มันมีด้วยเหรอพี่ ”
“ มี แต่เค้าเรียกว่าศิลป์ ไปนะ ” เออกู โง่ได้ตั้งนาน เวลาเดินเข้าคณะเขาทำไมไม่ดูป้ายวะ ผมนั่งวาดๆรูปให้พี่โจพักนึงก็ง่วง เลยนอนหลับไป
แล้ววันอังคารก็มาถึง ผมรีบตื่นแต่เช้า กลัวไม่ทันไปรับชุดกับไอวากดิษที่คณะ
“ มึงจะให้ไปคณะไหนบ้าง โอ้ย ” ตบหัวกูแต่เช้า
“ ใครให้เรียกมึง ต่อไปเรียกกูพี่ ” ทีมันยังเรียกตัวเองว่ากูเลยอะ ไม่ยุติธรรมๆ
“ เออ พี่ มึงจะให้ไปคณะไหนบ้าง ” ไอวากดิษหัวเราะ ก่อนจะตบหัวผมอีกที
“ ศิลป์ วิศวะ ศึกษา ทันตะ เกษตร สังคม วิทยาจัดการ วิทยาศาสตร์ อ่ะ เอาสมุดไป นั่งจดเนื้อเพลง ให้เค้าสอนทำนองแล้วให้คนสอนลงชื่อมาด้วย ” ไอวากมันถอดเสื้อออก แล้วให้ผมใส่
“ กูให้ยืม มึงห้ามถอด ใส่ตลอดวัน ” ผมพยักหน้า แล้วออกจาคณะ ผมมีเรียนตอนเก้าโมงเช้าเลยต้องไปรอเรียนก่อน พอมาถึงตึกเรียนรวม คนมองกันให้พรึบ เข้าใจว่าเพราะชุดที่ผมใส่อยู่
“ ไอเดือน ... ไม่ดิ เป็นวากแล้วสิมึง ” มาถึงเจอกับไอโปรพอดี ที่จริงผมโทรนัดมันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“ ตกลงยังไงมึง ” ผมคิดว่าไอวากดิษมันต้องให้ผมร้องเพลงคณะศิลป์ด้วย เลยโทรหามันก่อน กะจะให้มันสอนเพลงให้ผม
“ กูถามพี่นาก แกว่าต้องให้ประธานคณะลงชื่อว่ะ ไม่ก็วากเกอร์ของคณะ กูสอนได้แต่มึงไม่ผ่านอะดิ ” โห ผมนึกภาพออกเลย ถ้าผมให้คนสอนส่งเดช ไอวากดิษแม่งเล่นกูยับแน่ หึหึหึหึ อย่างน้อยกูก็ไวกว่ามึงนิดหน่อยล่ะวะ
“ ประธานคณะมึงเคยทะเลาะกับกูมาก่อนอะ ” จำไอหน้าติ๋มได้ปะครับ ที่มันเคยสั่งผมตอนซ้อมรวมอะ
“ ไม่สะดวกมึงก็ไปหาวากดิ ” อืมมีเหตุผล
“ มึงรู้จักไหมวะ ” ต้องขอให้มันช่วยผมล่ะครับ ไม่งั้นอาจไม่ทัน มีเวลาสามอาทิตย์เอง
“ รู้ดิ พี่แกรู้จักวากหลายคณะนะเว้ย ” นั่นแหละที่กูหวัง ฮ่าๆ วันนั้นหลังเรียนครบทุกคาบ ผมกับไอโปรไปหาวากเกอร์ของคณะศิลป์ พี่แกบอกรายละเอียดผมเยอะ เกี่ยวกับการขอเพลงแต่ละคณะนี่ล่ะ แกว่าไม่ต้องสนใจทำนองอะไรมาก เพราะถึงเวลาเค้าจะดูว่าได้มาครบไหม
วันนั้นผมเลยได้ลายมือของวากเกอร์สามคณะด้วยกัน คือ สถาปัตยกรรม สังคมศาสตร์ กับวิศวกรรมศาสตร์ ก่อนบ่ายสามโมงเย็น ผมรีบกลับคณะเอาชุดไปคืนไอดิษมัน
“ ... มึงไปเอามาได้ยังไงตั้งสามคณะ นี่เค้าสอนทำนองมึงหรือปล่าว ”
“ สอนดิ หรือคิดว่ากูไปขโมยเค้ามา ” ผมยิ้มอย่างภูมิใจ
“ เออ มึงคงมีวาสนาอยู่บ้าง ... แล้วกับสาวคนนั้นว่าไง ” พอจบเรื่องงาน มันเลื้อยมาเรื่องส่วนตัวเลย
“ เรื่อยๆ ”
“ มึงหวังฟันเขาใช่ไหม ” มันถามตรงไปไหมเนี่ย
“ กูไม่ได้คิดจะคบใครเพื่อทำแบบนั้น ”
“ มึงอย่าทำแล้วกัน ไม่งั้นมึงจะเสียใจ ”
“ เดี๋ยวๆ มึงกำลังจะทำอะไรอ้อมๆอีกแล้วใช่ไหม บอกกูมาตรงๆเลย ” ไอวากดิษมองซ้ายมองขวา พอเห็นปลอดคน มันถึงค่อยๆพูดออกมา
“ มึงไม่ได้ชอบผู้หญิง ”
“ ไอเชี้ยดิษ ... ”
“ อ้าว ทำไมมากันไวจังวะ ว่าไงวากคิม ได้กี่เพลงแล้ว ” ผมอ้าปากค้าง ไอวากดิษยิ้มอย่างสะใจ โชคดีที่พี่หมีมาพอดีนะมึง ไม่งั้นล่ะโดนแน่
เวลาผ่านไป ภารกิจผมเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน พอวันอังคารเวียนมาครบอีกครั้ง อาทิตย์ที่สองผมได้มาอีกสี่คณะ ผมหนีบไอโปรไปเป็นเพื่อนไล่ขอทำนองกับขอคัดเนื้อเพลงจากคณะต่างๆ ตอนนี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายผมได้รวม 7 คณะแล้ว เหลือก็คณะของผมเองคณะเดียว ตกบ่ายๆ ผมโดดวิชานึง เพื่อมาขอเพลงให้เสร็จ วันนี้ช่วงค่ำๆผมนัดกับซันว่าจะไปดูหนังรอบดึกกันด้วย ผมเลยรีบตรงกลับมาที่คณะ
“ พี่หมีสวัสดีครับ ”
“ ... ” ทำไมพี่หมีถึงท่าทางเคร่งเครียดแบบนั้นล่ะ
“ มีอะไรหนือปล่าวพี่ ”
“ ไอดิษ ”
“ อะไรพี่ มันไปไหน ”
“ มันอยู่โรงพยาบาล มันวูบตกจากบันไดเมื่อกี้นี้เอง ” ผมตกใจมาก อาการของมันกำเริบอีกแล้ว
“ พี่ ตอนนี้มันอยู่ไหน ”
“ อาจจะเรือนพยาบาล ก่อนมันตกจากบันได มันบอกว่าปวดหน้าอกมาก ” ผมวิ่งไปคว้าเป้ที่วางไว้บนโต๊ะ
“ ไอคิม มึงจะไปไหน ”
“ ไปดูไอดิษสิพี่ มันป่วยไม่ใช่เหรอ ”
“ มึงนั่งเขียนเพลงให้จบก่อนก็ได้ ถึงมึงไปหาตอนนี้ มันก็ไม่ดีขึ้นหรอก ” พี่หมีไม่น่าทำแบบนี้ ตอนนี้ผมร้อนใจมาก อยากไปดูให้แน่ใจ ว่าอาการของมันเป็นอย่างไร
“ มันเป็นเพื่อนพี่หรือปล่าว ถึงพูดแบบนี้อะ ” ผมเผลอพูดใส่พี่หมีแรงไป แต่ไม่สนหรอกครับ
“ ใช่สิวะ ก็มันสั่งกูไว้ ให้สอนเพลงมึงแทน มัน ... ”
“ อะไรพี่ มันอะไร ”
“ มันโดนส่งตัวไปโรงพยาบาลแล้ว ... ที่จริงมันบอกว่าไม่ต้องบอกมึงด้วยซ้ำ กูรู้ว่ามันห่วงมึง มันอยากให้มึงทำกิจกรรมให้เสร็จก่อน ” ไอเวรนี่ กล้ายังไงมาอ่านใจผม
“ พี่บอกชื่อโรงพยาบาลมา ”
“ ไอคิม มึงไม่ต้องห่วงมันขนาดนั้นหรอก มันอยู่ในมือหมอแล้ว ”
“ พี่ ! ผมถามอีกครั้งเดียวนะ อย่าให้ผมโมโห ” พี่หมีลุกขึ้น ท่าทางเอาเรื่องแล้วเหมือนกัน
“ มึงฟังกูสิวะไอคิม !! ”
“ มันเป็นพี่กูเหมือนกัน ห้ามอะไรบ้าบอวะ ห้ามไม่ให้ห่วงกันด้วยหรือไง นี่ประเพณีคณะด้วยใช่ไหมห๊ะ ” ผมอารมณ์ขึ้นแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าใครกูด่าได้หมด
“ พวกมึงสองคนหยุดด่ากัน พอแล้ว ” ตอนนี้อกผมชนกับอกของพี่หมีแล้ว พี่ปันเดินเข้ามาพอดี
“ พี่ ถ้าประเพณีมันห้ามผมห่วงคนอื่น ผมไม่ทำมันแล้ว เอาเสื้อคืนไป ” ผมถอดเสื้อออก แล้วโยนไปที่โต๊ะ
“ ... ” พี่หมียอมถอยหลังไป ส่วนพี่ปันเดินไปหยิบชุดมาถือไว้ในมือ
“ ไอดิษคงเป็นมากกว่าพี่มึงสินะ มึงถึงห่วงมันขนาดทิ้งเสื้อนี้ได้ ”
“ แม่ของมันบอกว่า ถ้ามันมีอาการคราวนี้ มันจะหนักกว่าทุกครั้ง ไอวากเกอร์น่ะถ้าไม่ใช่ผม คนอื่นเป็นแทนได้ แต่ถ้าไอดิษเป็นอะไร ใครจะมาแทนมัน ” พี่หมีกับพี่ปันเริ่มนิ่งลง
“ มึงหมายความว่าอะไร ” พี่หมีถามผม
“ คราวก่อน แม่ของมันมาหาผมพี่หอ ส่งกระดาษรายชื่อยาที่มันแพ้ให้ และบอกปัญหาที่บ้านของมันให้ผมช่วย ยาที่มันแพ้บางตัวอาจจะเป็นยารักษาอาการของมันตอนนี้ก็ได้ ยังไงผมก็ต้องไปหามัน ”
“ เออ กูขอโทษมึงด้วย กูไม่รู้ มันขอไว้แบบนั้น กูแค่ทำตาม ” พี่หมีขอโทษผม
“ ผมก็ขอโทษที่พูดจาไม่ดีเมื่อกี้ ” ผมเองละอายใจที่ด่าว่าพี่เค้า
“ มันอยู่โรงพยาบาล ตรงฝั่งนู้น มึงจะรีบไปก็ไปเถอะ ” พี่ปันสั่งผม ผมโค้งขอบคุณ แล้วรีบออกมาจากห้อง
“ ไอคิม ! ”
“ มีอะไรพี่หมี ”
“ ถ้ามึงจะไม่เป็นวาก มึงเอาเสื้อไปคืนไอดิษแล้วกัน พวกกูรับไว้ไม่ได้ ” ผมรับเสื้อคืนมา แล้วรีบเดินออกจากคณะ ไปที่วินมอเตอร์ไซค์ ผมให้เขาไปส่งที่ฝั่งตรงข้าม เพื่อเดินไปที่โรงพยาบาลต่อ หวังว่าสิ่งที่กูทำวันนี้ คงจะคุ้มที่กูเสียหลายอย่างไปเพื่อมึงนะไอดิษ
-
มันห่วงแบบไหนกัน
:L1:
-
อาการหนักอีกแล้ว
-
^
^
^
:z13:
คุณLittle Devil คุณroseen ไปถึงน้องคิม
สะกิดน้องซันแล้ว :beat: ไม่มีเหตุผลอ่ะ แต่เห็นวิ่งอยู่ในเรื่องแล้วอยากตบ!
อาการพี่ดิษน่าเป็นอีกแล้ว เครียดอ่ะ! แต่หวังลึกๆอยู่ในซอกหลืบหัวใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจะดีขึ้นบ้าง ถึงมันจะเป็นได้แค่หวังลมๆแล้งๆ :z3:
เป็นกำลังใจให้ในการสอบจ้า
Edit:เปลี่ยนจากกำลังใจในการสอบเป็นเรียนซัมเมอร์จ้ะ ^^"
-
ค้าง อิอิ พี่ดิษ คนอื่นเค้าเป็นห่วงกันน้า
ผู้หญิงคนนั้นอาจถูกส่งมาลองใจคิมรึเปล่า ยิ่งทำอะไรลับๆล่อๆกันอยู่ๆ
-
พี่ดิษจะเป็นไรมากไหม๊
:sad11:
-
เอาใจช่วย
-
ไอ้ว้ากนรก อย่าเป็นอะไรมากนะ
เป็นห่วง!!!!!!!!!
-
เพิ่งมาตามอ่านค่ะ รู้สึกได้เลยว่า อิคิมง่าวมาก 5555 :m20:
ข้าวกล้องหายไวๆ :3123: :3123:
-
เอาใจช่วยครับ
-
อ่านรวดเดียวจนตามมาทันแล้ววว
โอยย ตาแห้ง หน้าดำ แห้งคาคอมสุดๆ
อ่านแรกๆ ยอมรับค่ะว่า งง แบบว่า อ้าว ทำไมอยู่ๆเป็นอย่างงี้? ทำไมพี่ดิษทำงี้? เฮ้ย!? เกิดไรขึ้น :serius2:
อารมณ์จะวนเวียนอยู่อย่างนี้...
ทำไมอยู่ๆพี่ดิษก็ใจดี เดี๋ยวก็ใจร้าย พี่โจที่เป็นคนดีก็ดันร้ายซะเอง
ตอนแรกนึกว่าพี่โต้งจะชอบพี่คิมซะอีก-^- กลายเป็นว่าไปคบกับพี่นัท บ๊ะ! นึกว่าจะเกิดศึกชิงคิมมากกว่านี้ซะอีก 55555
ทำไมพอเป็นเรื่องของตัวเองมักจะเอ่อ... เข้าใจยากกันทุกคน?
พี่คิมใสซื่อหรือซื่อบื้อกันเนี่ยยยยยย โอยยยย รู้กันทั้งเล้าทั้งคณะแล้วว ว่าพี่ดิษคิดยังไง
เมื่อไหร่จะลงเอยกันได้ซะทีนะ... ปวดหัว :z3:
พี่ดิษอย่าเพิ่งเป็นไรนะ มาทำให้พี่คิมรู้ตัวก่อน!
-
ตามอ่านรวดเร็วเหมือนกันครับ อดนอนกันเฝยทีเดียว แต่สนุกมาๆ ลุ้นกับอารมณ์ของดิษตลอดเวลา รออ่านต่อนะคร้าบบบ
-
ในที่สุดก็ตามทัน
พี่ดิษเป็นไรมากมั้ยเนี่ย น้องคิมก็นะ ไม่เข้าใจไรซะเลย
ปล.สู้ๆ กันต่อไปนะคับคู่นี้
o13 o13 o13
-
สวัสดีชาวเล้า ขอโทษอย่างจริงใจ ไปเที่ยวเชียงรายรอบสองมา ป้าทำลาบควายให้กิน ฮ่าๆ อร่อยมาก o13 จริงๆว่าจะหาเนื้อวัวกินนั่นแหละ แต่งานเค้าไม่มี เหอะๆ ช่วงนี้ซัมเมอร์จบกันหรือยัง ถามคนที่เรียนอะ ตอนนี้กำลังปวดหัวกับพี่โจ ทำวิจัยผ่านแล้ว แต่ไม่ได้ลงวิชาบังคับ ซัมเมอร์เค้าไม่เปิดให้ ผมบอกว่าทำไมไม่ไปถามอาจารย์ก่อน บางทีท่านจะใจดีช่วยคนจะจบ แล้วก็ตามนั้น อาจารย์ว่าเอาซะเสียเลย สมแล้วง่าวทั้งเรื่องรักเรื่องเรียน ก่ากๆๆๆ :เฮ้อ: ว่าแต่เค้าแล้วเมื่อไรกูจะจบ :m15: พอล่ะ มาต่อกันดีกว่า
ผมเดินเข้าไปที่โรงพยาบาล คุยกับพยาบาลหน้าห้องฉุกเฉิน จะขอเข้าไปหาแต่เค้าไม่ยอมให้เข้า
“ ผมเอาเอกสารของแม่คนไข้มา แม่เค้าเป็นแพทย์เหมือนกัน ”
“ ไม่ได้ค่ะ ต้องรอให้คุณหมอตรวจดูก่อน ” ผมชักโมโหละครับ
“ ระหว่างให้ผมตะโกนให้คนมองกันหมดโรงบาล กับให้เอาเอกสารไปให้ จะเอาไง ” พยาบาลนั่นหน้าเหวอ
“ คุณจะสร้างความวุ่นวายไม่ได้นะคะ ” เรื่องมากละ ผมมองซ้ายมองขวา
“ แค่จะขอเข้าไปหาพี่ที่กำลังจะตายนี่ ไม่ได้หรือไงครับ !!! ผมมีพี่คนเดียว ไม่เห็นใจบ้างเหรอครับ !!! ” รู้จักไอคิมน้อยไปแล้ว ผมตะโกนใส่นังพยาบาลเรื่องมากอย่างดัง ส่วนไอดิษตายหรือไม่ตายไม่รู้ล่ะ
“ เชิญออกไปรอด้านนอกนะคะ ไม่อย่างนั้นจะแจ้ง รปภ ” อ่อๆ มีขู่
“ ดีครับ ผมจะได้ไปร้องเรียน ผอ. โรงบาล ว่าพยาบาลกีดกันญาติผู้ป่วย ” เจ๊เริ่มนิ่งแล้วครับ
“ พี่ ห้อง ผอ. อยู่ไหน ” ผมหันไปตะโดนถามยามหน้าห้องฉุกเฉิน
“ ให้เข้าไปเถอะ เรื่องแค่นี้จะตายหรือไง ” ฮ่าๆๆ นังนั่นหน้าจ๋อยเลย โดนยามด่าซะมึง ผมเดินชนไหล่นางพยาบาล แล้วหันไปยักคิ้วให้ทีนึง เล่นกับลูกพ่อเลี้ยง ไม่ดูเลยมึงอะ ผมเดินไปแหวกๆม่านดู ในที่สุดก็เจอไอดิษกำลังนอนพะงาบๆ
“ มึงเป็นยังไงบ้าง ”
“ มา มาทำไม ” ดูมันสิ ยังมีหน้ามาถามว่ามาทำไม
“ เดี๋ยวกูโทรบอกแม่มึง ว่าให้ส่งตัวมึงไปดีกว่า อยู่ที่นี่มึงคงตายแน่ มึงอยู่ในห้องฉุกเฉินมานานขนาดไหนแล้ว ” มันยกแขนเป็นเลขศูนย์กับสาม คงหมายถึงสามสิบนาทีมั้ง
“ เค้าให้ยาอะไรมึงยัง ” มันส่ายหน้า โรงพยาบาลแม่งดีเหลือเชื่อเลย จริงๆน่าจะรู้ตั้งแต่พยาบาลคนนั้นแล้ว
“ แล้วมึงอยู่ได้ไง ไม่ตายอะ ”
“ กู ... กินยาที่พกไว้กับตัว ” กูทนไม่ไหวละ ต้องรีบโทรหาแม่มันด่วน ไม่งั้นผมคงได้เตะหมอตายห่าแถวนี้แน่ คนไข้โรคหัวใจยังไม่สนใจ
“ สวัสดีครับน้า ไอ ... พี่ดิษอะครับ พี่ดิษอาการกำเริบ ” เดี๋ยวไอเดี๋ยวพี่อีกกู
“ เหรอจ๊ะ ! ตอนนี้อยู่ที่ไหน ” น้าเสียงสั่นเลยครับ
“ อยู่โรงพยาบาล ... ครับน้า โรงพยาบาลบัดซบมากครับ น้ารีบส่งรถมารับด่วนทีนะครับ ” เผลออีกรอบ มันโมโหมากครับ โรงพยาบาลบ้าอะไร ไม่สนใจคนไข้ พอคนจะขอเข้ามาดูก็ไม่ให้เข้ามา หมอซักคนก็ไม่เห็น ยังมีหน้ามาบอกว่าต้องให้หมอตรวจก่อน
“ จ้ะๆ คิมไปหาเภสัช ที่ชั้นสาม บอกว่าลูกชายน้าป่วย ให้เค้าเบิกยาสลายลิ่มเลือดฉีดเข้าเส้น ที่น้ารับรองไว้ในเอกสาร ด่วนเลยนะลูก ”
“ ครับน้า ” พอวางสาย ผมรีบตรงออกจากห้องฉุกเฉิน ก่อนออกผมส่งสายตาอาฆาตให้อีนั่นอีกรอบ แม่งหงอยเลย ยัยนี่สุดยอดครับ ทำให้ผมเกลียดผู้หญิงได้ ผมขึ้นลิฟท์ไปชั้นสาม แล้วยื่นเอกสารให้เภสัชเวร พอเค้าเห็นก็รีบติดต่อไปที่ห้องฉุกเฉิน
“ น้องเป็นอะไรกับข้าวกล้องคะ ” คนนี้สิครับ หน้าตาดีด้วย พูดก็ดี เสียดายไม่น่ามาจมอยู่ที่นี่ ฮ่าๆๆ
“ เป็นรุ่นน้องครับ ” เจ๊เภสัชมองหน้า
“ ทำไมป้าพี่ถึงให้เอกสารรับรองมาด้วยล่ะ ปกติน้าไม่ให้ใครนะ ขนาดพี่ยังไม่ให้เลย ” สงสัยผมจะเป็นสุดที่รักมั้ง
“ ตอนนี้ส่งยาไปให้มันหรือยังครับ ” ก็อยากคุยนอกเรื่องด้วยนะครับ แต่ห่วงอาการมันมากกว่า เห็นหน้าซีด หายใจพะงาบๆ ไม่น่าไว้ใจ
“ เอ่อ ... ให้ไปแล้วจ้ะ พี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของข้าวกล้อง น้องลงชื่อตรงนี้ให้พี่ที ” ผมดูในใบที่ส่งมา เป็นใบลงชื่อคนที่รายงานอาการ
“ อ่ะครับ ” ผมลงชื่อจริง แล้วส่งใบคืน
“ เอ๋ ! ” เรียกใครวะ
“ น้องชื่อคิมหรือปล่าวอะ ” อ้าว เป็นคนดังตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“ ครับ คิมครับ ”
“ จำพี่ไม่ได้เหรอ พี่มะนาวไง เคยเล่นกันตอนคิมเด็กๆ ” เออ กูจำได้คงจะจำได้หรอก ขนาดไอดิษมันบอกว่าสนิทกับผมมาก ผมยังจำไม่ได้เลย
“ ตอนนั้นคงเด็กมากอะครับ แฮ่ๆๆ ” หัวเราะแฮ่ๆ แก้เขินไปก่อนแล้วกัน
“ จริงด้วย ไม่เจอกันนานมาก แต่คิมน่ารักขึ้นเยอะนะ ” พักนี้ไม่มีใครชมกูหล่อเลย เสียความมั่นใจนะหนิ
“ ครับ ไว้คุยกันนะครับ ผมไปดูข้าวกล้องก่อน ”
“ ยังรักกันดีล่ะสิ อิอิ ” หืม พูดไรอะ พูดจบพี่แกเดินหายไปเลย ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ รีบเดินไปที่ห้องฉุกเฉิน เบื่อตรงต้องผ่านนางพยาบาลคนนั้นอะ
“ เอ่อ น้องคะ คนไข้พี่ชายของน้องได้รับยา และคุณหมอตรวจรักษาให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ” ผมพยักหน้า แสดงว่าคงรู้แล้วสิว่าไอวากเป็นลูกใคร เฮ้อ เบื่อเส้นสายจริงๆ
“ ไงมึง สบายตัวยัง ” ในที่สุด ไอวากนรกก็กลับมาอยู่ที่โรงพยาบาลของแม่มัน หน้าตามันดีขึ้นมากครับ
“ หึหึ เสียงมึงดังมากเลยนะ คนตกใจกันทั้งโรงพยาบาล แบบนี้คงเป็นวากได้สบาย ” พอพูดถึงเรื่องนี้ผมนึกขึ้นได้พอดี ผมหยิบเสื้อของมันออกจากกระเป๋า ส่งคืนให้มัน
“ กูทำภารกิจไม่ทัน นี่เกินบ่ายสามแล้ว มึงรับคืนไปเถอะ ” ไอดิษมองผม แล้วคำรามด่าพี่หมีเบาๆ
“ มันไม่รับ ไม่สอนเพลงมึงเหรอ กูสั่งไว้แล้วนะ ”
“ เพราะไอเรื่องบ้าๆ โง่ๆนี่ไง มึงถึงเกือบไม่รอด ยังมีกะจิตกะใจพูดถึงอีก ถามจริงๆ มึงห่วงตัวเองบ้างไหม ” มันมองผมตาปริบๆ พอเห็นสายตาแบบนี้ของมันแล้วผมด่าต่อไม่ออกอะ มันสงสารยังไงไม่รู้
“ กูแค่อยากให้มึงเป็นวากเกอร์ ”
“ ถ้ากูได้เป็น แล้วมึงตายคาโรงพยาบาลโสโครกนั่นล่ะ มึงคิดว่ากูจะเป็นได้ไหม ” มันยิ้มบางๆ
“ ห่วงกูขนาดนั้นเลยเหรอ กูสำคัญกับมึงขนาดนั้นเหรอ ” แม่ง เล่นกูอึ้ง ผมหันหน้าหนีไปทางอื่น ไม่รู้จะบอกยังไง รู้แค่ผมห่วงมัน ห่วงยิ่งกว่า ...
“ ชิบหายล่ะไอดิษ กูลืมนัดสาว ” ไอดิษมันยังมองด้วยสายตาแบบนั้นไม่เลิก
“ คนที่เดินชนกับมึงนั่นเหรอ ”
“ เออ มึงคิดว่ากูจะคบกับใครทีเดียวสองคนอย่างมึงหรือไง ”
“ เหอะๆ กูไม่เคยคบใครสองคน ไม่เคยคบใครแบบจริงจังด้วย ” ช่างมึงเหอะ ผมเดินออกไปที่ระเบียงแล้วรีบโทรหาซัน
“ ซัน ตอนนี้ซันอยู่ไหน ”
“ ... ” งานเข้า ไม่ยอมตอบเลยทีนี้
“ ซัน ซันครับ คิมขอโทษ ”
“ ถ้าไม่อยากมากับซัน บอกให้รู้เร็วกว่านี้ก็ได้ ” รู้สึกผิดจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่น่าจะเรียกว่าเดทแท้ๆ
“ ซัน คิมอยากไปกับซัน แต่ว่า ... ”
“ คิมอยากอ้างอะไรล่ะ ทำแบบนี้มากับใครบ้าง ” โอย แม่เจ้า ผู้หญิงเข้าใจยากว่ะ
“ ซัน ฟังคิมก่อนนะ ... ถ้าไม่อยากฟัง คิมจะเล่าทีหลังก็ได้ ” ยังไงก็ต้องอธิบายครับ ผมรู้สึกดีกับเค้าแล้ว ผมจะไม่ยอมเสียอะไรไปทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
“ งั้นเล่าทีหลังแล้วกัน ซันจะกลับบ้าน ”
“ ซัน ... คิมจริงจังนะ ”
“ ... ” ซันคงจะค้างไปซักพัก เพราะใช้เวลาก่อนจะวางสาย ผมเดินคอตกกลับเข้ามาในห้อง
“ เพราะมึง ไอวากเชี้ย ” มันยิ้ม ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“ ด่ากู เท่ากับด่าตัวเองนั่นแหละ ”
“ กูไปหาไรกินก่อนนะ เซง ”
“ เดี๋ยวก่อน มานี่ ... โอ๊ะ ” มันทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ลงไปนอน มันคงหมดแรง
“ จะทำอะไรของมึง มึงเพิ่งรับยาตั้งหลายตัว จะทำอะไรบอกดิ ”
“ เรื่องวากเกอร์น่ะ มึงขาดอีกเพลงเดียวใช่ไหม ” ยังไม่หยุดอีก
“ มันจบแล้ว อย่าสนใจเลย พักผ่อนเถอะมึงอะ ”
“ ไม่ๆ ไม่จบ เรื่องคือมึงต้องรับกับกู กูมีสิทธิ์สอนเพลงมึง มึงนั่งลอกเพลงที่กูจะบอก แค่นี้มึงก็ทำครบแล้ว ”
“ สมองอะมึง มึงพูดยังเสียงแหบแห้งเลย จะเอาแรงที่ไหนบอกกู ”
“ กูอยากทำอะไรให้มึงบ้าง มึงช่วยรับไว้ได้ไหม ” วันนี้มันขอร้องผมเยอะแฮะ เหมือนไม่ใช่ตัวมันเลย
“ เออ ... รอให้มึง ”
“ ไม่ต้องรอ กูไหวอยู่แล้ว มาดิ มานั่งข้างๆ เอาสมุดมา ใส่เสื้อด้วย ” อยู่กันสองคนมันก็จะเอา แต่ถือว่าช่วยคนป่วยมัน ผมนั่งลงฟังมันสอนเพลง มันบอกผมช้าๆ ผมนั่งขลุกอยู่กับมันเกือบชั่วโมง ผมได้เห็นความนิ่งสงบของมัน ได้เห็นสายตาที่ห่วงใย เป็นอะไรที่ไม่คิดว่าจะได้เจอมาก่อน
“ มึงนอนหลับเหอะ ”
“ อืม พรุ่งนี้มึงใส่เสื้อได้เลย ตั้งแต่พรุ่งนี้มึงจะใส่หรือจะถอด ไม่มีใครว่าอีกแล้ว ” ผมส่งยิ้มให้มัน ไอดิษค่อยๆหลับตา แล้วนอนลง ผมนั่งเฝ้าจนมันหลับสนิท ผมจ้องมองใบหน้าที่ไร้พิษสง แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวของมัน ก่อนจะชักมือกลับ ... ผมเป็นอีกแล้ว ความรู้สึกบ้าๆนั่นกลับมาอีกแล้ว ผมตัดใจเดินออกมาจากห้อง แล้วส่งข้อความขอโทษ ขอโอกาสจากซันอีกครั้ง หวังจะลบความคิดนั่นออกจากหัวให้ได้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไม่ว่าซันจะดีขนาดไหนก็เถอะ แต่จังหวะนี้พี่ดิษกำลังมา
ลงเอยกันซะทีได้มั้ย รอจนเยี่ยวไม่ออกแระ ขั้นกว่าของเยี่ยวเหนียว :laugh:
มือหน่ะจะลูบ จะจับยังไงก็ทำตามใจเถอะ จูบหน้าผากปิดท้ายด้วยจะดีมาก อิอิ
-
:L2:
คิมดิษ
เมื่อไหร่จะกลายเป็น
ดิษคิม
ซะทีล่ะ
วรรคนั้นอ่ะ..วรรคนั้น :oo1: จัดมา
อิอิ
:pig4:
-
ลุ้นรักกลับคืนใจ กลับมาหาไอ้ว๊ากนะไม่ใช่หนูซัน
-
พี่ว้ากจะบ้าพลังไปไหนพี่ เห็นมั้ยคิมเป็นห่วงแย่ อิอิ หายเร็วๆล่ะพี่เดี๋ยวคิมโดนสาวงาบไปนะ
-
สปีริตสุดๆอ่ะพี่ดิษษษ เมื่อไหร่จะลงเอยกันเนี่ยยย
-
รอรักกัน...ชาติหน้าก็ได้นะไม่นานหรอก แหม๊!
-
ลุ้นจนตัวโก่งแล้วคู่นี้
-
อย่าหวังอะไรจากคู่นี้ว่าจะรักกัน
เป็นคู่กัดดีกว่าเจอหน้ากันกัดกันทุกที
-
:เฮ้อ:คิมปลอยภัยก็ดีแล้ว
-
รำคาญผู้หญิงแบบนี้
เลิกๆไปเถอะ
-
หายไวๆ นะคับดิษ
ปล.เมื่อไหรน้องคิมจะรู้ใจตัวเองเนี่ย
-
กดพี่คิมไปเลยพี่ดิษ จะได้จบๆ! กร๊ากกกกกกกกก
พี่คิมยอมรับใจตัวเองซะทีเถอะนะ เอาแต่เลี่ยงไปแบบนี้ มันปวดหัว :serius2:
ลุ้นตับบิดแล้วนะ!
-
:z2:ดันๆๆๆ ตกมาซะหน้า3
-
:z13: ช่ายๆ ให้ตกไปหน้าสามเลยอะ น่าน้อยใจๆ
หลังจากที่พยายามโทรหาซันทั้งคืน เจ้าตัวไม่รับสาย ผมเลยกลับหอพักเพราะไม่อยากนอนเฝ้าไอดิษมัน รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันปวดๆเมื่อยๆ ไอเจ็บคอมากๆ กลังจะเอาเชื้อไปแพร่ใส่มัน
“ คิม ทำไมไม่ให้หมอตรวจดูหน่อยล่ะ ไอแรง เสียงดังมากเลยนะ ” พอกลับถึงหอเริ่มดึกแล้ว พี่โจถอดเสื้ออ่านหนังสือบนเตียงเหมือนเดิม
“ แค่ก ไม่รู้ดิพี่ ไม่เป็นไรมากหรอก แค่กๆ ” จะว่าไปมันเจ็บจริงๆนะเนี่ย
“ ไหนแตะหน้าผากหน่อย ” ผมหลับตา ให้พี่โจเอามือมาแตะหน้าผากโดยดี
“ โห ตัวร้อนนะคิม พี่ว่ากลับไปหาหมอเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ”
“ ไม่เอาอะพี่ คงจะเป็นไข้เป็นหวัดนั่นแหละ อย่าตื่นเต้นดิ ” ผมลุกไปเปิดกระเป๋ายา หยิบยาแก้ไข้มากินสองเม็ด แล้วล้มตัวนอน
“ โอย ” ผมสะดุ้งตื่นมา ไม่รู้ว่ากี่โมง แต่ยังมืดๆอยู่
“ คิม ... คิม ”
“ อื้อ ครับ ” ผมเริ่มปวดเนื้อปวดตัวรุนแรงขึ้น ยาแก้ปวดไม่ช่วยอะไรเลย
“ ตัวร้อนมากเลยคิม ” พี่โจเอามือมาแตะที่แขน ผมรีบสะบัดหนี
“ พี่โจ ทำไมมือพี่ร้อนขนาดนี้ล่ะ อย่าแตะตัวผม ” ผมรีบซุกหาผ้าห่ม ผมเป็นอะไรไป ทำไมถึงรู้สึกหนาวๆ แต่พอพี่โจแตะผมถึงร้อนวูบขึ้นมา
“ นอนอยู่นี่นะ เดี๋ยวมาๆ ” พี่โจรีบไปเปิดไฟ แล้ววิ่งออกไปนอกห้อง เหงื่อของผมเริ่มออกมามากขึ้น จนรู้สึกเปียกทั่วแผ่นหลัง ทำไมมันทรมานขนาดนี้
“ ทำไมหน้ามันซีด เส้นเลือดปูดแบบนั้นวะ มึงไปบอกยามว่าจะเอารถออก ไปๆ ” ไม่นานพี่ฟางก็เดินเข้ามา สั่งให้พี่โจไปเอารถมา
“ ไอคิม มึงลุกไหวมั้ย ”
“ หึ ... หึ ไม่ไหวพี่ ผมหนาว ” เหมือนแขนขาของผมจะแข็งไปหมดแล้ว พี่ฟางเอาผ้าห่มหุ้มตัวผมไว้ แล้วพยายามจะแบก แต่ผมดิ้นหนีออกมา เพราะถ้าโดนกดเข้าหนักผมจะร้อนวูบ เหมือนเอามือไปแตะเหล็กร้อนเลย
“ อย่างงี้มึงไปไม่ได้แน่ มึงทนเจ็บหน่อยนะ ” พี่ฟางวิ่งไปตามพวกมาอีกสองสามคน หนึ่งในนั้นคือไอโต้ง พอมันเห็นหน้าผม มันหน้าเปลี่ยนสี ผมรู้เลยว่าอาการผมไม่เบาซะแล้ว
“ ไอคิม มึงจะกัดลงหมอนหรืออะไรก็ได้ แต่พวกกูต้องแบกมึง วาฬมึงตัวน้อย มึงเอาหมอนอุดปากมันที ” ตอนที่โดนแบกออกมา ผมทรมานมาก ร้องไห้เป็นเด็กเลย มันเจ็บปวดที่สุดในชีวิต ผมเห็นภาพสุดท้ายก่อนขึ้นรถโรงพยาบาล คือ ภาพที่ชาวหอมายืนมุงดูผม พยาบาลที่มารับพยายามไม่ให้ผมหลับ เพราะไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรแน่ จำได้ว่าพี่โจบอกให้เอาผมไปส่งที่โรงพยาบาลของแม่ไอวากดิษ
“ หลีกให้หมอหน่อยลูก ... นี่ติดเชื้อแน่นอนเลย ขอยาๆ ” ผมเริ่มมองเห็นภาพไม่ค่อยชัด รู้เพียงว่าคนที่มาดูผมคือแม่ของไอวากดิษ พอฉีดยาให้ผมแล้ว ความรู้สึกเจ็บปวดค่อยๆหายไป ผมง่วงนอนขึ้นมาทันที ไม่นานก็หลับไป
“ อึก ... โอ้ย ”
“ คิมเป็นไงบ้างวะ ” คนที่มานั่งข้างๆผมคือไอวาฬครับ
“ กี่โมงวะมึง ”
“ สิบโมงครึ่ง มึงไปโดนอะไรมาคิม ” มันถามผมอย่างกับผมจะรู้ ถ้ารู้ว่าเป็นอะไร เมื่อคืนกูไม่ต้องทรมานหรอก
“ ไม่รู้ กูยังงงอยู่เลย ”
“ แม่พี่ดิษบอกว่ามึงติดเชื้อ ” เออ แปลกดี ผมติดเชื้อได้ยังไง
“ พี่โจล่ะ ” ไอวาฬทำหน้าบึ้ง กลับไปนั่งที่โซฟา ถ้าให้เดาอารมณ์ มันคงงอนอะไรผมล่ะ
“ กูนอนเฝ้ามึงทั้งคืน แม่งถามหาพี่โจ ” นั้นไง
“ ไอบ้า พี่โจนอนห้องเดียวกับกู กูกลัวพี่เขาจะติดเชื้อ ” มันเงยหน้ายิ้มให้ ไอนี่มันบ้าแล้ว
“ พี่โจไม่เป็นไรนี่ วันนี้ไปเรียนแล้ว เห็นว่าจะลงชื่อเอางานไว้ให้มึงด้วย ” นี่ยิ่งแปลก เชื้ออะไรของมันวะ ติดกูคนเดียว ผมเริ่มสำรวจห้องพัก ในนี้ดูใหญ่กว่าห้องของไอวากดิษอีก
“ งั้นเชื้อนี่มันเชื้ออะไรวะ ทำไมมึงไม่ติดด้วยล่ะ ”
“ แม่พี่ดิษบอกว่า คงเป็นเชื้อที่แพ้เข้าพอดี อะไรนี่แหละ ประมาณว่าจังหวะที่มึงไม่แข็งแรงอยู่แล้ว ... ลืมเลยว่า ถ้ามึงตื่นต้องไปบอกพยาบาล เดี๋ยวกูมานะเว้ย ” ไอนี่ตลกดีครับ ผมนอนรออีกพักนึง พยาบาลเดินเข้ามาจดๆอะไรตรงถุงน้ำเกลือไม่รู้ แม่ไอวากก็เดินเข้ามาด้วยครับ
“ สวัสดีครับน้า ”
“ จ้ะ ป่วยเพราะข้าวกล้องอีกแล้วล่ะ ” หือ
“ ยังไงนะครับ ” แม่ไอวากเอาภาพกับใบอะไรไม่รู้ให้ผมดู
“ เข้าใจว่าไปนั่งกินอาหารที่โรงอาหารมา แล้วไม่ยอมซื้อน้ำข้างล่าง กินน้ำฟรีที่ทางเดินนี่ใช่ไหม ” โห รู้อย่างตาเห็นเลยอะ เหอะๆๆ
“ เมื่อวานมีคนป่วยสองสามราย อาการเดียวกันเลย น้าให้ตรวจดูแล้วเป็นเชื้อเดียวกัน ” ประมาณนี้เอง
“ ภูมิต้านทานของคนไม่เหมือนกัน บางคนเจอเข้าก็ไม่เป็นอะไร นอนพักมากๆ ถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อน พรุ่งนี้น้าจะให้ออกนะ ”
“ น้าครับ ... คือ ทำไมถึงให้ห้องนี้ล่ะครับ ”
“ คิมป่วยเพราะมาดูแลข้าวกล้อง ยังไงน้าต้องให้ ที่สำคัญเป็นลูกพี่โรจน์ด้วย ” ผมขอบคุณแม่ไอวาก แล้วล้มตัวนอนต่อ ไอวาฬขอตัวกลับไปเรียนคาบบ่าย คณะผมดีครับ แต่ละคนเรียนกันคนละคาบๆ มีผมนี่แหละที่หนักกว่าเพื่อน
“ เป็นไงบ้าง ”
“ มาทำเห้อะไร ป่วยๆอยู่ กลับไปนอนซะ ” ไอตัวต้นเหตุเดินลากสายน้ำเกลือเข้ามาหาผมในห้อง อะไรจะเหมาะขนาดนี้ ไม่มีคนเฝ้า แถมไม่มีแรงทำอะไรอีกกู
“ หึหึ ปากดีไปเถอะ ”
“ เป็นแบบนี้ก็เพราะมึงอะ มาว่าอะไรกู ” มันเดินมายืนข้างๆเตียงของผม
“ ถึงมาขอโทษนี่ไง ” อ้าว มาแนวไหนวะ อึ้งเลย
“ อุตส่าห์ลำบากมาหาแท้ๆ ดันมาป่วยซะเอง ” สงสัยจะฝันไปผม
“ เออๆ กูให้อภัย ”
“ คิมกูชอบมึง ”
“ ... ”
“ ... ” เฮ้ย เฮ้ย ... ไอนี่มันบ้าสุดๆแล้ว ไม่ก็
“ ฝันเห้ไรวะเนี่ย ” ผมรีบหันซ้ายหันขวา ต้องฝันแน่นอน เพราะในชีวิตจริง ไอนรกนี่ไม่มีวันพูดตลกๆแบบนั้นแน่ ที่สำคัญผมไม่มีทางนั่งฟังมันพูดด้วย
“ เป็นอะไร ” เสียงทุ่มๆของไอวาก ทำให้ผมหยุดความคิดลง
“ ได้ยินเหมือนมึง ... มึง ”
“ อืม บอกว่ากูชอบมึง คิมกูชอบมึงมานานแล้ว ” เต็มสองรูหู ไอดิษเดินก้าวเข้ามา โน้มตัวลงจูบปากผม ตอนนี้ผมทั้งอึ้ง ทั้งเสียว เอ้ย ไม่ใช่สิวะ ทั้งตกใจ ทั้งอะไรอีกหลายอย่าง
“ ... ”
“ กูเคยทำแบบนี้แล้ว แต่มึงเหมือนไม่เข้าใจว่ากูทำไปทำไม คราวนี้กูทำเพราะกูชอบมึง ได้ยินชัดไหม ” มันผละออกจากปากของผม แล้วพูดอีกยืดยาว
“ ออกไป ” ผมคิดว่าไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว ผมต้องให้มันออกไป
“ หืม ว่าไงนะ ” มันเอียงคอเข้ามาหา แม่งยังไม่ได้ยินอีก
“ ออก ... อุ๊บ ” มันฉวยโอกาสที่ผมกำลังเหม่อ จูบปากผมอีกครั้ง ตอนนี้เองที่ผมรู้สึกตัว รู้แล้วว่ามันคืออะไร
“ เชี้ย ... ออกไป ”
“ ยังไม่อิ่มเลย ” แม่งหน้าไม่อาย มันยืนเช็ดปาก ลูบปากไปเรื่อยๆ
“ ถ้ามึงเห็นแก่ที่กูป่วยอยู่ มึงออกไป ” มันยักคิ้วให้ผม ก่อนจะหันหลังให้ มันเดินไปถึงประตู แล้วหันกลับมาหา
“ กูจะแอบมาดูดปากมึงทุกครั้งตอนมึงหลับ จำไว้ หึหึ ”
“ เชี้ย !!! ” ผมนึกคำด่าไม่ออกเลย เรื่องเมื่อกี้นี่อะไรกัน ไอดิษมันเดินมาเพื่อบอกว่าชอบผมเหรอ มันยังจูบปากผมอีก ไม่สิ มันกำลังแกล้งผมอยู่ เหมือนทุกครั้งที่มันทำกับผม ไม่ใช่ๆ ทุกครั้งมันจะทำหน้าห่วงใยตลอดเวลา แม้มันจะเล่นแรงแค่ไหนก็ตาม หรือว่า ... ที่มึงตามทำกับกูแบบนี้ ตลอดเวลามานี้ คือมึง ...
“ เฮ้ย ”
“ มึงตกใจอะไรวะ เพื่อนมาหาเว้ย ” แม่งเอ้ย ไอเร และเพื่อนๆของผมมาเยี่ยม
“ แล้วนั้นเป็นอะไร หน้าตาแตกตื่นอย่างกับโดนจับได้ว่าทำไรผิด ” มันย้ำอีก ไอเรเพื่อนรักเอ้ย ถ้ามึงได้ยิน มึงจะไม่เชื่อกู
“ ไม่มีไรๆ ... เอ้อ แล้วไม่มีเรียนกันเหรอ ” พวกเพื่อนทั้งผู้หญิงผู้ชาย หันไปมองหน้ากัน
“ กูว่ามันเป็นหนักนะ ปกติแม่งไม่มีถามอะ ” ไอหนิงกัดผมบ้าง
“ ความจำเสื่อมหรือปล่าวแก ” คุณนายไอโต้งแซวด้วย
“ มันคงเพิ่งตื่น ความจำไม่ค่อยปกติไง ” อีกสองสามคนที่ผมไม่ค่อยได้คุยด้วยก็เอาด้วย
“ หยุดปากมอม แล้วนั่งกันได้แล้ว ” ผมเรียกสติกลับคืนมา หวังว่าไอเรื่องเมื่อกี้จะไม่กระทบอะไรกับผม เฮ้อ ทำไมหน้าของซันถึงลอยเข้ามาในเวลาแบบนี้นะ
-
เย้ คุณดิษชัดเจนมาก บอกความรู้สึกต่อกันแล้ว
คราวนี้คิม คงไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
:กอด1: :กอด1:เออๆ บอกๆกันซะที
-
บอกได้ซะที :เฮ้อ:
-
พูดได้ชัดเจนซักทีเนอะ
รอฟังว่าคิมจะทำอย่างไรต่อไป
-
บทจะพูดก็พูดออกมาดื้ิอๆซะงั้นเนอะคนเรา บิ้วก่อนก็ไม่ได้ ว่าแต่คิมจะเลือกอย่างไหน ญ สวยๆ หรือ ช เถื่อนๆ
-
ในที่สุดก็พูดซะทีนะพี่ดิษ แต่รู้สึกว่าเฮียแกจะทำกับคนที่ชอบแบบแปลกๆเนอะ ทะเลาะ ยั่วโมโห พูดจากวนตีนใส่
กับการกระทำที่ผ่านมาคิมคงรู้สึกว่า นี่มึงชอบกูจริงๆใช่มั้ยเนี่ย กูจะเชื่อดีมั้ย
เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ไปพี่ดิษก็จูบคิมบ่อยๆละกัน เดี๋ยวคิมก็เชื่อเอง :z1:
ปล.เชื้ออะไรนี่ อาการน่ากลัวมาก
-
โอ้วววว....ในที่สุด!!!!!!!
-
บอกออกไปซะทีนะดิษ
ก็เข้าใจคิมเนอะ คิมคงรู้สึกงงๆเบลอๆสับสัน และคงยังรับสิ่งที่ดิษบอกไม่ได้หรอกนะ
จะรอดูว่าดิษจะมีทีเด็ดอะไร มาทำให้คิมคล้อยตามได้เร็วๆอ่ะ
-
:mc4:ในที่สุดก็ได้บอกไปแล้วววว o13
-
เห็นไหมล่ะ ขนาดคนไม่เจอกับตัวยังเป็นกันขนาดนี้ แล้วผมจะขนาดไหน -*-
แบบว่าพรุ่งนี้มาต่อได้ไหมอะ อ้วกจนหมดแรงแล้ว วันแรงงานนี่ดีจริง พรุ่งนี้ชดเชยอีก ฮ่าๆๆ :t3: สัญญาๆ พรุ่งนี้มาต่อ
-
...พึ่งเข้ามาอ่านและพึ่่่งอ่านจบ เขียนได้ดี ทำให้เห็นมุมมองการรับน้องในมหาวิทยาลัย ความรักที่พี่ๆน้องๆๆมีให้กัน
...เรื่องราวในอดีตของข้างกล้องและคิม ก็ซับซ้อนซ่อนเงื่อนดีจริงๆ นี่ถ้าคนใดคนหนึ่งไม่มั่นคง คงไม่ได้อ่านเรื่องนี้แล้วมั้ง
...พออ่านจบแล้วทำให้รู้ว่าข้างกล้องเป็นคนที่มั่นคง และรักเดียวใจเดียวกับผู้ชายเพียงคนเดียว
...การที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในอดีตทำให้ข้าวกล้องมั่นใจ มากขึ้นว่า...คิม ไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่ชอบ ฟันหญิง ฮ่าๆๆ
...มันเป็นพรหมลิขิตหรือเพราะว่าเค้าสองคนเป็น..เนื้อคู่ กันก็ไม่รู้ถึงทำให้เจอแล้วจาก แล้วก็เจอ
...คุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองครอบครัวก็น่ารัก ถึงแม้ข้าวกล้องจะบอกว่าเป็น ลูกเมียน้อยก็เถอะ แต่ดูจากการเอาใจใส่ของคุุณแม่
...บอกได้เลย ข้าวกล้องเลิกคิดเถอะ เพราะคุณแม่ไม่ได้คิดอย่างนั้นกับข้าวกล้องแน่นอน ท่านรักข้าวกล้องอย่างมาก
...เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ รออ่านตอนต่อไปอยู่อยากรูัเหมือนกันว่า เมื่อครอบครัวรู้ว่า คบกัน จะมีปฎิกริยากับลูกๆอย่างไร
...แล้วคิมตัดสินใจยังไงกับข้าวกล้อง และซัน อีกเรื่องใครล่ะที่ บ๊วบๆๆ...คิมน้อย หรือจับตัวไม่ได้ ปล่อยผ่าน เอาบุญหว่า :laugh:
-
อาจจะงง และอึ้ง ที่มีผู้ชายบอกรักและที่สำคัญมันยากที่จะตัดสินใจต่อไปของคิมอะดิเนอะ
จะบอกว่า ดิษ เยี่ยม o13 หรือไม่เยี่ยมหว่า เพราะกว่าจะพูดออกมาได้ และก็พูดในขณะที่คิมป่วยถ้าคิมไม่ป่วยละไม่งั้นดิษคงเละ ฮ่าๆ
-
พึ่งตะลุยอ่าน รวดเดียวจบ
อ่านแล้วบางทีงงบ้าง
เข้าใจความรู้สึกของคิมเลยแฮะ
เป็นกำลังใจครับผม :3123:
-
o22 มาซะดึก ไปฉลองวันชดเชยมา ก่ากๆๆ ต่อเลยดีกว่า จะไปนั่งท่องประมวลต่อ เวลาเมาๆนี่แหละไหลดี ^^
“ ไอคิม เมื่อไหร่มึงจะกลับไปเรียนได้ ” ไอเร เพื่อนที่เคารพถามผม
“ พรุ่งนี้ก็ออกได้แล้วมั้ง แต่ไปเรียนได้เมื่อไหร่ไม่รู้ ” แม่ไอวากว่างั้นนี่
“ มีสาวเดินไปถามหามึงถึงคณะด้วย พี่ๆถามกันใหญ่ มึงไปได้กันตอนไหน ”
“ ชื่อซันหรือปล่าว ” ผมแอบยิ้มในใจ ซันแอบไปถามหาผมถึงคณะ ฮ่าๆ ที่แท้แอบงอนนี่เอง
“ ชื่อไรวะ ” ไอเรหันไปถามพวกสาวๆ
“ ไม่รู้ รู้แต่หน้าตาดี ” ยัยนัทตอบเซงๆ
“ สวยกว่าเตงด้วยใช่ไหมล่ะ ” ผมแซวบ้าง ยัยนี่พักนี้เอาใหญ่ละ แซวผมเป็นว่าเล่น
“ ย่ะ ” ฮ่าๆๆ
“ พี่ดิษอยู่ชั้นล่างนี่เองไม่ใช่เหรอ เยี่ยมพี่ดิษกันปะ อีนี่เห่าได้แล้ว ไม่ตายหรอก ” ปาดๆๆๆๆๆ มันเอาคืนครับ เจ็บถึงลำไส้เลย
“ เออ เอาเหอะ งั้นไอโต้งมึงเฝ้ามันนะ ” ไอนี่นั่งเงียบๆครับ ไม่พูดไม่จา พอพวกนั้นออกไป ผมเลยกะจะทักทายมัน
“ ทำไมเงียบจังวะมึง ”
“ คิม กูมีเรื่องจะคุยด้วย ปรึกษาน่ะ ” ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องดี หน้าตาเหี่ยวย่นมาเลย
“ ว่าไป ”
“ กูว่ากูไปกับนัทไม่ได้ว่ะ ” ไม่ได้แปลกใจหรอกครับ รู้ๆอยู่ว่าคู่นี้มันไม่สมกัน ผมเห็นตั้งแต่แรกๆแล้ว ทั้งนิสัย ทั้งอารมณ์ต่างกันมาก ที่ได้คบกันเพราะแรงยุของเพื่อนๆมากกว่า
“ มึงค่อยๆทำแล้วกัน ถนอมน้ำใจหน่อย ยังไงต้องเจอกันอีกหลายปี ”
“ มึงไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอวะ ”
“ จะให้ว่าอะไรล่ะ มึงไม่ชอบกันแล้ว เลิกกันก็ไม่เป็นไร ” มันยิ้มให้ ไอนี่หน้าตาหล่อดีเนอะ เวลายิ้มโลกสดใสเลยทีเดียว อ้าวๆ กูเป็นอะไรไปล่ะนี่
“ ตกลงเรื่องงาน ... ” มันนั่งคุยกับผมเรื่องงานในคณะ บอกว่าเค้าเริ่มวางโครงร่างเสนออาจารย์กันแล้ว แต่เรื่องประเพณีกับความเคร่งเครียดยังไม่ได้ตกลง เพราะวากเกอร์ป่วยพร้อมกันทั้งสองคน พี่ปันก็วางมือไปแล้ว
“ สงสัยกลับไป งานเยอะแน่ๆเลยกู ” ผมบ่นกับตัวเอง
“ นั้นแหละ ยังไงดูแลสุขภาพด้วย ” ผมนึกภาพไออ้วนตอนประถมไม่ออกเลยจริงๆ ที่นึกออกคงมีเพียงเรื่องเดียว คือมันนิสัยดีเหมือนเดิม
คืนนี้ไอโต้งกลับไปที่มหาลัย เพื่อนๆก็ด้วย ไม่มีคนเฝ้าผม อันนี้ผมตั้งใจเอง เพราะถ้าพรุ่งนี้ได้ออก จะได้ไม่ต้องลำบากเพื่อนๆ
“ คิม ต้องกินยาตัวนี้ให้หมด พยายามอย่าลืมนะ ” แม่ไอวากเดินมาตรวจผมช่วงค่ำๆ
“ ครับน้า ขอบคุณมากนะครับ ”
“ เดี๋ยวน้าจะให้คนมาดูแลนะ พักผ่อนเถอะจ้ะ ” ผมเอนตัวลงนอน ว่าแต่ใครที่จะมาดูแลผม
“ นอนสบายเลยนะ หึหึหึหึหึ ” อ้าว อิ๋บอ๋ายเลยล่ะ เสียงนี้ชัดเจน ไอวากนรก
“ มึงยัง ...ทำไมไม่ใส่ชุดคนไข้ ” มันอยู่ในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืดรัดรูป โชว์หุ่นเต็มที่ นี่ถ้าไม่รู้จักนึกว่ามันเป็นเกย์นะ ... เกย์ หรือไอนี่มันเป็นเกย์
“ กูไม่ป่วยนี่ ใครจะอ่อนแอ โดนนิดโดนหน่อยแกล้งป่วย ”
“ แหมๆๆ ทีมึงล้ม นอนพะงาบๆ แม่งไม่คุย อีตุ๊ด ” ผมสวนมันคืนครับ ไอนั่นไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน แถมยังเดินย่างเข้ามาอีก
“ มึงว่าตุ๊ดเหรอ ตุ๊ดที่ไหนจะหน้าตาดีเท่ากู มึงนั่นแหละตุ๊ด ” มันนี่หน้าไม่อายเนอะ
“ ตุ๊ดตรงไหน ” ผมถามไอตัวควายข้างหน้า
“ หึหึ ดูสิ มึงตัวสูงก็จริง แต่หน้าอกน้อย ... ไม่ดิก็แน่นอยู่ กล้ามท้องก็ ... เออมีแฮะ ”
“ ไอเหี้ยดิษ ... มันธุระอะไร มาจับนู้นจับนี้น่ะเฮ้ย ” ไอเวร มันจับหน้าอกผมบีบเล่น แถมยังมาลูบหน้าท้องผมอีก เป็นผู้ชายด้วยกันก็มีเสียวนะเว้ย
“ เหรอ ” มันทำหน้าล้อเลียนผม แม่ง
“ งั้น ขอลองดูดปากทีดิ๊ ว่ามึงรู้สึกยังไง ”
“ ไอดิ ... อู้ ... อื้อ ” มันกดปากเบียดริมฝีปากกับผมอย่างจัง มันเอามือประคองหน้าของผมไว้ ผมดิ้นไปไหนไม่ได้เลย และด้วยท่านอนของผม มันเลยกดผมได้สบายๆ
“ อือ ... อือ ” แรกๆมันทำรุนแรง แต่พอผมอ่อนลง มันก็ค่อยๆทำอย่างนุ่มนวล นี่ผมกำลังจูบปากกับผู้ชาย !
“ เป็นไง ” ผมยอมถอนริมฝีปากออก แต่ผมสิ น้ำตาซึม
“ ไอดิษ มึงจะเอาอะไรจากกู มึงทำกับกูเหมือนกะหรี่ไม่ได้นะเว้ย ” มันตกใจเล็กน้อย ที่เห็นน้ำตาของผม ปกติผมไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายนัก แต่ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมแสดงอาการแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน
“ มึงคิดว่ากูเห็นมึงเป็นอย่างนั้นหรือไง ถ้ามึงเป็นกะหรี่ กูไม่นั่งทำแบบนี้กับมึงหรอก ” ตอนนี้ผมเสียความมั่นใจไปหมดเลย ตั้งแต่ที่มันถึงเนื้อถึงตัวผม
“ แล้วนี่ล่ะ คิดจะทำห่าอะไรก็ทำ กูเป็นผู้ชายนะเว้ย ”
“ กะหรี่น่ะมีไว้เอา แต่มึงน่ะไม่ใช่ มึงได้ยินแล้วนี่ว่ากูชอบมึง ” พอมันย้ำตรงนี้ ผมแทบด่าไม่ออก
“ มึงไม่เข้าใจหรือไง ผู้ชายมันต้องคู่กับผู้หญิงสิวะ ”
“ แน่ใจนะ แล้วตอนนี้ล่ะ มึงคิดแบบนั้นหรือปล่าว ถ้ามึงแน่ใจแล้ว ทำไมมึงต้องมานั่งเถียงกับกูเรื่องนี้ ผู้ชายไม่ได้คู่กับหญิงเสมอไปหรอก ” มันมาเป็นชุดอย่างกับอึดอัดมานาน
“ มึงอะ พยายามจะดึงกูไปหาล่ะไม่ว่า ถ้ามึงปล่อยกูห่างๆสิ เรื่องแบบนี้ไม่มีวันเกิดขึ้น ”
“ แล้วอย่างงั้นจะเรียกว่าจีบได้ไง กูอยากได้มึงเป็นแฟน ก็ต้องดึงมึงมาหาสิ ” มันชักจะมากไปแล้วครับ
“ งั้นมึงฟังไว้ กูไม่ชอบมึง ” มันยืนยิ้ม มองผมขันๆ ทำอย่างกับผมเป็นเด็กน้อยที่พูดไม่ฟังงั้นเลย
“ งั้นมึงฟังกูด้วย กูไม่สน มึงเผลอเมื่อไหร่ กูจับยัดตูดแน่ ฮ่าๆ ”ไอวากเดินหันหลังไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟา ผมล่ะเหลืออดแล้วครับ
“ ไอนรก ไอวิปริต ไอ ... ” มันลุกพรวดขึ้นมา
“ วิปริตน่ะคือมึง มึงไม่ยอมรับว่าหวั่นไหวกับกู แล้วกำลังจะทำให้เรื่องยุ่งด้วยการไปเอาคนอื่นมาเกี่ยว มึงนั้นแหละวิปริต มึงอ้างว่าชายชอบชายไม่ได้ แต่มึงกลับเฉยเวลาไอวาฬบอกว่าชอบผู้ชาย มึงนั้นแหละวิปริต ” มันพูดจนผมจนแต้ม พูดต่อไปไม่ได้ ไอวาฬงั้นเหรอ ไอวากนรกรู้เรื่องไอวาฬอยู่แล้ว แต่ทำไมมันถึงเลือกพูดเอาตอนนี้
“ ที่สำคัญ มึงไม่รู้ตัวหรอก ว่ามึงเป็นแม่เหล็กดูดคนเข้ามา ต่อไปมึงทำใจเถอะ กูไม่ห่างมึงอีกแล้ว ”
“ ฮุ้วววววววววว !!!!! ” ผมรำคาญมากๆ แม่งพูดจนผมปวดหัวไปหมดแล้ว กูนอนหลับดีกว่า
“ ระวังด้วยนะ ตอนดึกๆน่ะ ”
“ ไอสัด ! ” มันหัวเราะไม่หยุด แม่ง กูจะนอนไม่หลับล่ะวันนี้ ผมเริ่มนึกไปถึงเหตุการณ์เก่าๆ ช่วงที่มันไปป้วนเปี้ยนที่บ้านผม ไหนจะมีคนมาทำมิดีมิร้ายกับผม ตอนนี้ผมมั่นใจว่าเป็นไอตัวนี้แน่นอน แต่จะมั่นใจแค่ไหนก็ช่าง ผมไม่กล้าถามหรอก กลัวมันจะทำบ้าๆตอนผมไม่มีแรงสู้
เช้าวันต่อมา ผมกลับมาเป็นคิมผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง เริ่มด้วยการตื่นไปตบกบาลไอวากนรกคืนหนึ่งที มันก็ดีครับ แค่งัวเงียๆๆ แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
“ วันนี้มึงจะออกโรงพยาบาลเลยไหม ” มันถามผมหลังจากเดินออกมา
“ เออเด้ ไม่ใช่บ้านกูนี่ ”
“ พูดจากวนตีน น่าจับ-วยยัดปาก ” ปาด เล่นแรงแท้
“ ไอดิษ มึงอย่ามาทำตัวหลงเพศแถวนี้ดีกว่า กูไม่ค่อยชอบ ” นี่ผ่านไปแค่สองวัน ผมว่ามันจะลึกลงเรื่อยๆนะ ไอเรื่องลามกเนี่ย
“ มึงสิหลงเพศ กูไม่เคยหลงเลย ... แต่อาจจะมีบ้างนะ หลงไปจีบสาวน่ะ ”
“ กูว่ามึงทำถูกแล้วล่ะ แม่งน่าจะหลงต่อไป ” มันไม่ตอบครับ ยักไหล่ ยักคิ้ว ท่าของมันเลยแหละ
“ เดี๋ยวกูไปบอกแม่ให้ มึงไม่ได้เอาอะไรมานอกจากชุดนักศึกษาใช่มะ ”
“ เออ สมบัติกูมีแค่นั้นอะ ”
“ มีกูอีกคนไง ”
“ ไอเชี้ย !! ” มันรู้ทันครับ ไม่ทันได้ด่า มันเดินออกไปแล้ว ฮุ้ว ชีวิตกูจะเป็นไงวะเนี่ย มีเกย์ตัวควาย แต่ดันเป็นขวัญใจของสาวๆมาทำแบบนี้ ไม่สิ ถ้าคิดแบบนั้นนับวันผมยิ่งจะแย่ลง ผมคงไม่พลาดถึงขนาดทำอย่างที่มันต้องการหรอก
“ ท่านวากกลับมาแล้ว !!! ” พวกเพื่อนที่หอนี่นั่งอยู่ใต้อาคารร้องเรียก พวกมันไม่มีเรียนกันหรือไงวะ
“ ไม่ต้องเลยพวกมึง ทำไมไม่ไปเรียนวะ ” ผมถามพวกมัน
“ กูพูดกับพี่ดิษ มึงอะเผือก ”
“ อ้าว ไอเชี้ย ... เออ กูมันคนไม่สำคัญ ” เซงเลยครับ นึกว่าจะได้เป็นคนสำคัญ
“ ทำใจตุ๊ดอีกล่ะ ”เวรกู โดนด่าอีก
“ หึหึ ฮ่าๆๆ ” ไอดิษมันหัวเราะอร่อยมาก แม่งสะใจอะไรนักหนา
“ ต่อไปนี้ใครเรียกกูตุ๊ด รับน้องปีหน้ากูเล่นหนักอะ ” พวกมันหันไปมองหน้ากัน
“ มึงเป็นไรปะ ปกติแม่งก็โดนล้อทุกวัน ” ไอดิษมันผิวปาก ผิวๆๆๆ นี่ถ้าไม่เกรงใจจะถีบแม่ง
“ เออ กูไม่เอาแล้วล่ะ ลองมึงโดนด่าว่าขาโก้ง ตูดน้อยบ้างมึงจะว่าไง ” ไอคนที่แซวผมอยู่นี่ มันตัวเล็กๆครับ
“ จริงของมึง ” กว่าจะเงียบได้ แม่งต้องให้ใช้ไม้เด็ด ก่ากๆ
“ กระรอกน้อย เย็นนี้ที่คณะนะจ้ะ ” กรรม ไอวากนรก มันเอาฉายาผมมาล้อครับ พวกที่นั่งๆอยู่ฮือฮากันใหญ่แล้ว โอยกูเพิ่งหนีตุ๊ดได้แท้ๆ
“ กระรอกน้อยนี่อะไรพี่ ” ไอดิษมันยิ้มมุมปาก ก่อนจะกระโดดไปร่วมวงสนทนา ส่วนผมอะไม่เอาละครับ กูกลับไปเก็บของ รอไปเรียนคาบเย็นดีกว่า ผมเดินดุ่ยๆขึ้นมาบนหอ มาหยุดตรงหน้าห้องของผม ทำไมมีรองเท้าสองคู่วะ ที่สำคัญประตูแง่มอยู่ด้วยครับ
“ มึงอย่าเอาไปบอกใครนะโต้ง ” เสียงพี่โจนี่หว่า
“ ไม่หรอกพี่ ... ทำไมพี่ถึงคิดว่าเป็นอย่างนั้นล่ะ ” หืม ไอโต้ง
“ ทีแรกกูนั่งฟังพี่ดิษพูดถึง กูรำคาญมาก คนอะไรจะรักคนๆนึงได้ขนาดนั้น แต่ไปๆมาๆ กูว่ากูรู้สึกแปลกๆนะ ” พี่โจเป็นอะไรวะ ผมหามุมเหมาะยืนฟังคนเค้าคุยกัน
“ กูเริ่มเห็นที่พี่ดิษพูด ว่าจริงของเค้า คิมมีอะไรที่ไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป มึงไม่คิดเหรอว่า บางทีมึงสบายใจกว่าอยู่กับผู้หญิงอีก ” เฮ้ย มีชื่อผมด้วย
“ มันก็ใช่นะพี่ ” อ้าวๆๆ
“ กูไม่นึกว่าพี่ดิษจะหลงคิมขนาดนี้ ” สองอ้าวๆๆ
“ พี่ ถ้ายังไม่แน่ใจพี่อย่าทำให้คิมรู้สึกไม่ดีเลยนะพี่ ผมว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่กับพี่ดิษคิดหรอก ดูสิมันปกติจะตาย ตอนนี้ก็มีสาวมาติดด้วย ” โต้งเพื่อนรัก มึงนี่โฆษกประจำตัวกูชัดๆ ฮ่าๆ ... ว่าแต่ดีใจไปทำไมวะ สองคนนั้นกำลังพูดถึงเรื่องไม่ดีกับตัวผมอยู่นี่
“ กูเคยผิดไปแล้วครั้งนึงโต้ง ตอนนั้นกูเอาตัวรอดแบบโดยทำให้คิมเสียหาย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ กูไม่มองคนอื่นนอกจากคิม ” ผมตกใจจริงๆครับ บอกตรงๆว่าผมช็อกยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าพี่โจหลอกเมื่อครั้งก่อนซะอีก ตอนนั้นพี่โจมีสาวคบอยู่ ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว พี่โจคิดแบบเดียวกับไอดิษงั้นเหรอ
“ มึงทำอะไร ”
“ ชู่วววววว ” ไอดิษเดินมาพอดี ผมให้มันเบาเสียง
“ พี่อาจจะแค่อิจฉาที่พี่ดิษเคยหักหลัง เอาแฟนพี่ไปหรือปล่าว พอพี่ดิษหวงคิม พี่เลยอยากแย่ง ” ไอวากตัวดีเริ่มขมวดคิ้ว
“ ไม่ๆ ตอนนั้นพี่ดิษช่วยกู เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คนเข้าใจกัน ... นี่แหละที่กูลำบากใจ กูไม่กล้าแย่งคนที่พี่ดิษจอง ”
“ กูบอกแล้วใช่ไหม มึงอะๆ ” ไอดิษมันแอบกระซิบผม หน้าตามันบอกบุญไม่รับเลย ไปโกรธอะไรมากมายวะ
“ พี่แน่ใจได้ยังไงว่าพี่ชอบจริงๆ ” ไอโต้งพยายามถามต่อ
“ ... กูเคยแตะต้องคิมแล้ว มันไม่น่าขยะแขยงอย่างที่คนว่ากัน ”
“ ไอเหี้ยโจ !!! ” เฮ้ยๆๆ ไอดิษมันเดินไปผลักประตู แล้วเดินเข้าไป ผมรีบวิ่งไปดึงตัวมันไว้
“ พี่ดิษ ... คิม ”
“ มึงเองเหรอ ที่ทำกับมัน ” พี่โจตกใจสุดชีวิตเลยมั้ง บังเอิญมีคนมารู้ความลับเข้า แล้วเป็นความลับที่มีกับผมด้วย
“ พี่ดิษ ใจเย็นก่อนนะพี่ ” ไอโต้งไวครับ มันเดินมากันไอวากไว้อีกคน ตอนนี้ไม่น่ามีอันตรายแล้วครับ เพราะผมกับไอโต้งก็ตัวใหญ่พอสมควร
“ ต่อไปมึงแยกห้องกับมันเลย ห้ามนอนด้วยกัน ” จริงๆมึงไม่ต้องบอกกูหรอกไอพี่วาก ยังไงกูคงไม่นอนรอให้ใครมาทะลวงหลังหรอก
“ มึงสองคนนั่นแหละ ”
“ คิม ” สองคนนั้นพูดชื่อผมแทบจะพร้อมกัน
“ หลีก กูจะเก็บของไปเรียน ” ผมเบื่อกับการที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้แล้วครับ คนพวกนี้เป็นอะไรไป ทำไมจู่ๆถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ผมไม่ใช่ตัวประหลาดที่คิดจะทำอะไรก็ได้นะ ผมเข้าไปเปลี่ยนชุดนักศึกษาในห้องน้ำ ก่อนออกจากห้อง ผมส่งสายตาเหี้ยมโหดใส่ไอสองคนนั้น ส่วนไอโต้งยังอึ้งอยู่
“ แล้วอย่าปากสว่างทำให้กูโมโหล่ะ ถ้าคนอื่นนินทากูเรื่องนี้ กูจะเอาจริงกับพวกมึงแล้วนะ เวลากูเอาจริงพวกมึงไม่เคยเห็นหรอก จำใส่หัวไว้ด้วยว่ากูไม่ใช่อันธพาล แต่กูไม่กลัวใคร ” ผมเดินออกมาจากห้อง ปรอทเกือบแตก ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไม่ลังเลที่จะโทรหาซัน ผมอยากหาที่พึ่งครับ
“ ซัน นี่คิมนะครับ ”
“ อื้ออ ... คิม เป็นไงบ้าง ไม่สบายเหรอ ” เฮ้อ ค่อยสบายใจหน่อย คนที่ผมจะชอบต้องแบบนี้ดิ ไม่ใช่ตัวใหญ่อย่างกับควายเหมือนสองคนนั้น
“ หายแล้ว เย็นนี้กินข้าวกันปะ ”
“ อืมๆๆ ไว้ซันโทรหานะ ” ลืมไปซะสนิทเลยว่าต้องเข้าคณะ แต่ช่างเถอะ วันนี้ต้องหาอะไรบังเทิงใจซะบ้าง ไม่อย่างงั้นอารมณ์อาจจะรุนแรงกว่านี้ก็ได้
-
ชอบเรื่องนี้จริง รอลุ้นอยู่ว่าเมื่อไหร่คิมจะเสียตัว
-
กริ๊ดๆ ตอนนี้พี่ว้ากข้าวกล้องเท่ เถื่อน ุถ่อย พูดได้ใจมาก จับคิมมันกดไปเลยค่ะ คุณพี่!! ก่อนที่ชะนีจะคว้าไปกิน!! :oo1:
-
:z3: ความวัวยังไม่ทันหาย มีอีกคนมาแทรกซะละ :เฮ้อ:
คิมเอ้ย ยอมรับใจตัวเองเห้อะ
:z2: :z2:
-
:m16:รู้ตัวละว่าใครทำคิมในตอนนอนช่วงแรกๆ :m31:
-
วู้วววว เรื่องซับซ้อนโค่ดๆเลยว่ะเพื่อน
ลงชื่อรออ่านตอนต่อไป...
-
อ้าว เปิดศึกชิงนายกันซะแล้ว
-
ลุ้นจนเหงื่อกแห้งแล้วคับพี่ดิษน้องคิม
เมื่อไหร่จะลงตัวกันซะที
:กอด1: :กอด1:
-
:z6: อิพี่โจนี่หลายทีแล้วนะ ทำอะไรลับหลังตลอด ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลย
ส่วนซัน หวังว่าเธอจะไม่ใช่คนดีเพราะมันลำบากใจที่จะด่า คือมันไม่มีประเด็นจะว่า
ก็แค่อยากให้คิมได้กับพี่ดิษก็แค่นั้น เธอเป็นนางรองไปละกันนะ o18
ยังมีอีกคนที่ไม่สารภาพ>>>>โต้ง
-
...คิม คงยังอยู่ในช่วง คนหาตัวตนที่แท้จริง ของตัวเองนะ
...ข้าวกล้อง ปล่อยให้คิมจีบหญิง ฟันหญิง ไปก่อน เดี๋ยวอกหัก ก็ค้นพบตัวเอง เองแหละ
...ส่วนข้าวกล้อง ที่มั่นใจว่าคิมเป็นเกย์ อาจเป็นเพราะช่วงเวลาที่คลุกคลีอยู่ด้วยกันมั้ง เลยเหมาว่าคิมเป็นเกย์ให้..เวลา ตัดสินดีกว่า :L2:
-
วากดิษ..รุก
วากคิม..รับ
หนีไง..ก็หนีไม่พ้นร๊อก
ฮ่าฮ่า
-
:o10: ไปไหนกันหมดๆ ไม่มาเมนต์บ้างเลย เดี๋ยวงอนหนีกลับบ้านนอกนะเอา ฮ่าๆ
ผมเดินมาเรียนที่อาคารเรียนรวม มองอะไรขัดหูขัดตาไปหมด อารมณ์ไม่ค่อยจะดีมากๆวันนี้ เพิ่งโดนเกย์ไล่ต้อน ยังไม่ทันได้ทำใจ ต้องมารู้อีกว่าพี่รหัสพิศวาสตัวเอง
“ อีคิม เป็นไรยะ ” ผมเดินไปที่โต๊ะของพวกสาวๆ ส่วนใหญ่เป็นคนที่ทำกิจกรรมกับผม ไอวาฬก็อยู่ด้วยครับ
“ หุบปาก ” ยัยนัทเข้ามาหาผิดจังหวะ
“ โอ้โห ติดเชื้อหน่อยเดียว ... แกเป็นไรไหมอะ ” ผมนั่งลงข้างๆไอวาฬ เรื่องนี้เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ซะด้วย
“ ถามอะไรหน่อยได้ปะ ”
“ ว่ามาสิยะ ทำหน้าตาเครียดๆ ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก ” ของเค้าดีนะครับ รายนี้ก็ยังไม่รู้อีกว่าหวานใจกำลังจะตีจาก
“ สมมติแกมีคนมาแอบชอบ โดยที่แกรู้ว่ายังไงก็รักกันไม่ได้ จะทำยังไงกัน ”
“ หมายความว่าไงรักกันไม่ได้ ” ไอวาฬรีบสงสัยก่อนใคร
“ ไงดีล่ะ ประมาณ พี่รหัสน้องรหัสไรเงี้ย ”
“ บ้าหรอแก พี่รหัส พ่อรหัส ปู่รหัส ทำไมจะชอบกันไม่ได้ ” นัทตอบบ้าง เออ ผมคงยกตัวอย่างไกลไปนิด
“ เออแบบ พ่อเลี้ยงไรงี้ล่ะ ” จอยกับพวกสาวๆเริ่มทำหน้าไม่ดีละ
“ ไปรู้อะไรมาหรือปล่าว เรื่องในคณะหรือปล่าว ” ผู้หญิงคนนึงถาม ผมนิสัยแย่อะครับ จำชื่อไม่ค่อยได้
“ ไม่ๆ ตกลงมีใครบอกได้บ้างปะ ”
“ ถ้าเป็นความรัก มันบอกไม่ได้หรอกว่าอะไรเหมาะไม่เหมาะ มันต้องคิดเอาเอง ” ไอวาฬตอบ พวกสาวๆคงเห็นด้วยครับ ไม่มีใครแย้งอะไร เรื่องนี้ผมคงต้องเผชิญเองคนเดียวสินะ
“ แล้วเรียนวิชาอะไรกันอะ นั่งเรียนด้วยได้ปะ ” เบื่อๆครับ หาเข้าเรียนด้วยดีกว่า วิชามันไม่ตรงกันครับ พวกนี้จะเรียนเหลื่อมกับผมคาบหนึ่ง ผมไม่ได้เข้าพอดี
“ ไปสิแก ไม่มีคนหรอก ” ผมตามกลุ่มนี้ไปเรียน กินข้าวเที่ยงด้วยกัน ช่วยให้ผมไม่คิดเรื่องวันนี้ได้บ้าง จนมาถึงคาบเรียนของผม คือคาบเย็น คาบนี้ยัยนัทขอมาเรียนเป็นเพื่อนผมบ้าง
“ ตายห่ะ ลืมหนังสือ ” ผมอุทาน
“ ขยันเข้าไป ขยันให้ตายไปเลยนะจ้ะ ขยันจนลืมหนังสือ ” สวยแต่ปากอย่างงี้ไม่เอาทำเมียหรอกว่ะ อะไรจะกัดเก่งขนาดนั้น ตอนออกมาจากหอคงไม่ได้เปิดดู เพราะจริงๆวันนี้ผมมีเรียนตามตารางแค่คาบนี้คาบเดียว ในห้องเหลือใครบ้างล่ะเนี่ย เอาวะ ยังเหลืออีกสิบกว่านาที ผมรีบโทรหาไอโต้ง
“ ว่าไงคิม ”
“ โต้ง มึงยังอยู่ในห้องกูปะ ”
“ หึ ไม่อะ มีอะไรเหรอ ” เวรล่ะงานนี้ วิชานี้ อาจารย์สอนตามหนังสือครับ ชอบให้เน้นในหนังสือ ถ้าไม่พกมาเรียน ก็ควรโดดๆไปซะ
“ กูลืมหนังสือ ”
“ พี่โจ ... เอ่อ เดี๋ยวกูกลับไปเอาให้ ” มันต้องเรียนเหมือนกันนี่ แต่คนละวิชา ถ้าให้มันไปคงลำบากแย่
“ มึงว่า ... เค้าอยู่ในห้องใช่มะ ” ถ้าเป็นคนอื่นผมคงพูดว่ามึงไปแล้ว แต่นี่ไม่รู้สิครับ ถึงคนๆนี้จะทำให้ผมโกรธแค่ไหน ผมไม่ยักจะทำรุนแรง มีครั้งเดียวคือที่ต่อยลงไปกองเท่านั้น
“ อืม เห็นว่ารอไปเรียนที่อาคารเรียนรวม ” อาคารนี้นี่หว่า ช่างมันเถอะ ยังไงก็ต้องคุยกันอยู่ดี
“ ขอบใจๆ ” ผมรีบโทรศัพท์ไปหาเค้า
“ ครับ ” สงสัยไม่ดูเลยว่าใครโทรมา เสียงเซงกะตายมาก
“ พี่ ... ผมลืมหนังสือ วิชา ... ”
“ ออกมาเอา พี่เอามาให้แล้ว ยืนอยู่หน้าห้องน้ำนะ ” เฮ้อ ทำไมกูต้องใจอ่อนกับคนที่ทำแบบนี้ด้วยวะ
“ ครับ ” ผมเดินออกจากห้อง ตรงไปอีกด้านของอาคาร เค้ายืนอยู่ข้างๆระเบียง
“ เอา อย่าลืมบ่อยๆล่ะ ” แปลกว่ะ พอส่งหนังสือให้ผมแล้ว เค้าเดินจากไปเลย น้ำเสียงเย็นชา ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ เหมือนตอนเจอกันแรกๆเลย
พอเรียนจบ นัทบอกว่ามีนัดไปเดินเที่ยวกับไอโต้ง ผมพยายามเงียบเรื่องนี้ไว้ ไม่อยากทำตัวเป็นปัญหากับเพื่อน ผมเดินกลับคณะคนเดียว วันนี้ไอวากดิษบอกว่าคณะจะหารือเรื่องรับน้องกันต่อ
“ สวัสดีพี่หมี ”
“ เออ เป็นไงบ้างมึง หายดีแล้วเหรอ ” พี่หมีกำลังนั่งเขียนอะไรไม่รู้ครับ หันมาทักทายผม
“ น่าจะ แล้วเรื่องรับน้องเราว่าไงพี่ ”
“ คืองี้ ตอนนี้คงคุยแค่ระยะเวลา ส่วนวิธีการ กูว่าจะจัดแบบสัมมนา นี่กำลังเขียนของบ ” วู้ว สัมมนาๆ
“ สุดยอดๆ ไปที่ไหนกันพี่ ”
“ ไร่มึงง่ะ ”
“ เฮ้ย มึงบ้าปล่าวพี่ ” ผมตกใจเลย จะบ้ากันไปใหญ่ละ
“ มึงแหละบ้าหรือปล่าว ไอสัด ! กูพี่มึงนะ ” แฮ่ะๆ มันเผลออะพี่ แหมโมโหเหมือนหมีโดนขโมยรังผึ้ง
“ โทษพี่ แต่ทำไมไม่บอกผมล่ะ ”
“ บังเอิญมึงไม่ใช่เจ้าของไร่ กูคุยกับเจ้าของไร่แล้ว ” เจ้าของไร่ก็พ่อกูสิ เหอะๆๆ
“ อ้าว ” อันนี้งงจริงๆครับ
“ อ้าวทำไม มาๆมานั่งเป็นเพื่อนกูหน่อย ช่วยนึกคำขอให้ด้วย ” เซงเลย แบบนี้เรียกข้ามขั้นตอนไหมเนี่ย
“ ไงไอหมี ... ” ไอวากนรกมาละครับ ไม่ดิ ต่อไปต้องเรียกประธานซีเนียร์
“ ดี หายดีทั้งคู่ ต่อไปคณะคงไม่สงบอีกแล้วใช่มะ ”
“ อะไร ! ” เอ้า พูดพร้อมกันอีกกู
“ เรื่องสัมมนาว่าไง จะไปไหน ” แสดงว่าลับจริงครับ ไอนี่ไม่รู้เรื่อง
“ ไปไร่ลูกชายมึง กูคุยกับพ่อมันแล้ว ” ย้ำอีก
“ ปีสองตกลงกันครบแล้วนะ มึงจะดูใบรายงานไหม จริงๆพวกมึงก็ต้องดูแหละ ” พี่หมีลุกไปหยิบแฟ้ม แล้วเอามาวางตรงหน้า ผมกลังจะหยิบดู แต่ไอวากนรกมันแย่งผม
“ เป็นเด็กเป็นเล็กสู่รู้ ” ปาด
“ ผู้ใหญ่ห่าไร แย่งเด็กดู ”
“ ไอนี่ ... ”
“ กูกะแล้ว แม่งสงบได้ไม่ถึงสองวัน ” พี่หมีแซวเลย ไอวากยืนหัวเราะเหอะๆ สันดานมันแก้ไม่ได้จริงๆอะครับ
“ ไอโจ ... ไหนมึงว่ามันเป็นเลขารุ่นไง ” ไม่ค่อยอยากได้ยินชื่อนี้
“ รุ่นเค้าเปลี่ยน กูไม่รู้หรอก ”
“ ได้ไง แล้วมันย้ายมาอยู่ฝ่ายวินัยของไอคิมได้ไง ” หา !!!
“ มึงเป็นอะไรมากปล่าวเนี่ย ก็แค่ไปทำงานกับไอคิม ไอคิมมันเป็นวากขึ้นกับกู ไม่ได้เป็นลูกน้องลูกพี่ใคร เรื่องพี่ๆน้องๆไม่มีปัญหา มึงรู้ดีนี่ ”
“ มันไม่ใช่เรื่องนั้น ” อ้าวๆ ไอเวรนี่จะหลุดเรื่องเมื่อเช้าไหม
“ แล้วอะไรของมึง ”
“ ... ฝ่ายวินัย มันไม่ถูกกัน ” ไอวากนรกหยุดคิดพักนึง ก่อนจะพูด
“ ไหน ใครไม่ถูกกับใคร ”
“ เนี่ย มันเคยหาเรื่องตอนก่อนรับรุ่น มึงจำได้ไหม ” ไอวากเดินไปถกกับพี่หมี ท่าทางจริงจัง
“ ไอโง่ มันคนละคน มึงอย่างอแงๆ ” ไอวากหันมาจ้องหน้าผม
“ เออ มึงปล่อยมันทำงานไป เดี๋ยวรู้เอง ”
“ เดี๋ยวๆ มีเรื่องอะไรที่กูพลาดไปไหม ช่วงนี้มีอะไร ”
“ ไอโจมันชอบไอคิม ”
“ อะไรนะ !!!!! ” พี่หมีเปล่งเสียงสะท้านคณะ ผมอึ้งแดกเรียบร้อย มันพูดออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ มึงพูดเหี้ยไรเนี่ย หุบปากซะ ” ผมด่าไอวาก ห้องทำงานไม่มีคนอื่นครับ
“ อะไรกัน มึงสามคน มึงเป็นบ้าอะไรกัน ” พี่หมีพูดกับผม
“ ผมน่ะไม่รู้เรื่อง ไอสองคนนั้นน่ะ มันเล่นบ้าอะไรไม่รู้ ”
“ ไม่ใช่ๆ กูรู้ว่าไอดิษคิดไรกับมึง ” ช็อก ...
“ มึง ไอดิษ ... มึงบอกหมดทุกคน ใช่ไหม ” ผมหันไปหาไอวากนรก
“ ไม่ต้องบอกหรอก กูเป็นเพื่อนมันมานาน มันชอบใครกูดูออก ” ชักจะไปกันใหญ่แล้วครับ ไอวากนรกมันไม่อายบ้างหรือไง ที่มันชอบผู้ชายด้วยกัน ผมเดินไปคว้าเป้
“ ผมกลับนะพี่ ” ผมหน่ายมากๆ ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี มันอึดอัดจนระบายออกมาไม่หมด ยิ่งรู้ว่ามีหลายคนที่รู้เรื่องแบบนี้ แต่กลับเฉยไม่พูดไม่จาไม่ห้ามปราม กลายเป็นผมที่สับสนอยู่คนเดียว ผมควรทำอย่างไรเวลาเจอหน้าคนพวกนี้
“ ซัน อยู่ไหนอะ ”
“ นั่งหน้าร้านหนังสือ คิมมาหาทีสิ ” ไม่ต้องขอให้ไปหาหรอกครับ นาทีนี้อยากไปหาใจจะขาด
“ รอเดี๋ยวนะ ” ผมเดินลัดเลาะไปที่ร้านหนังสือทันที พอถึงหน้าร้านหนังสือ ผมเห็นซันกำลังคุยกับผู้ชายร่างสูงคนหนึ่ง เข้าไปใกล้ๆ ยิ่งเห็นว่าหน้าตาดีมากๆด้วยครับ คนนี้เป็นแฟนของซันเหรอ
“ ดีครับซัน ... ใครอะ ”
“ แฟนเค้า ” เหมือนโดนหินหล่นทับหัวอย่างจัง
“ ... ”
“ เห็นปะ ” ซันหันไปคุยกับผู้ชายคนนั้น
“ อืม ”
“ งั้น คิมไปก่อนนะ ” ทำไมวันนี้กูต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ซ้ำๆซากๆด้วยวะ
“ เดี๋ยว ” ไอผู้ชายคนนั้นเรียก
“ อะไร ” ผมหันกลับไปหา
“ ผิดหวังขนาดนั้นเลย ? ” แม่งถามกวนบาทา นี่ถ้าไม่ติดว่ามันสูงใหญ่กว่าผมนะ มีต่อย
“ น่าผิดหวังไหมล่ะ ” มันมองหน้าซัน ซันก็ดีครับ ทำหน้าอมยิ้มให้ ไม่ได้รู้สึกรู้สาเลย ทำไมเป็นแบบนี้
“ ถ้ากูบอกเลิกซันเดี๋ยวนี้ มึงจะกลับมาหาไหม ” อ้าวเฮ้ย
“ มึงมาคุยกับกูสองคนดีกว่า อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าผู้หญิง ” อารมณ์ที่สุมมาตลอดทั้งวัน เริ่มจะร้อนถึงที่แล้ว เอาวะ วันนี้ต้องดวลกับควายกูก็ยอม
“ ตอบที่กูถามดีกว่า ”
“ กูไม่ชอบคบมีเจ้าของ และถ้ามึงเลิกตอนนี้ กูก็ไม่จีบ ” ผมยืนเอาหน้าเข้าไปใกล้กับมัน ถึงจะอยู่แค่ระดับจมูกของมันก็ตาม
“ ทำไมไม่จีบล่ะ ”
“ เค้ากำลังเจ็บ กูไม่อยากเป็นตัวแทนใคร ”
“ โห ... ซัน คนนี้เข้าท่า ” ห๊ะ ...
“ เล่นแรงอะ ฮิ ” อะไรวะ
“ นี่อะไรน่ะ ”
“ นั่นพี่ชายซัน ชื่อแซน ปีสี่นิติ ” โหกู ทำห่าไรไปบ้างวะเนี่ย แล้วหาเรื่องนักกฎหมายด้วยกู
“ พี่ไม่ค่อยเชื่อซันน่ะ เห็นเค้าคุยถึงทั้งวันทั้งคืนแล้วหมั่นไส้ ” ผมยิ้มออกครับ ที่แท้ซันกับพี่แซน คิดเล่นกับผมนี่เอง
“ ขอโทษนะพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจ ”
“ อืมๆ อย่าคิดมาก พี่เล่นแบบนี้กันบ่อย เอาไงซัน ” หืม เอาอะไร
“ คิมไปกินข้าวบ้านซันนะ ” สุดยอด ฮ่าๆ
“ พ่อแม่พี่กำลังกลับ ไปรอเลยปะ ” อิ๋บอ๋าย พ่อแม่ด้วยเหรอพี่
“ จะดีเหรอพี่ ”
“ บอกเป็นเพื่อนซัน ไม่เป็นไรหรอก ” พูดง่ายนี่ พ่อแม่พี่นี่ เหอะๆ ขณะที่กำลังตัดสินใจก็มีคนโทรมาหาผมพอดี
“ ว่าไงนัท ”
“ ฮือ ... คิม ฮืออ ” เฮ้ย ... อะไรน่ะ
“ นัท ... นี่ เป็นอะไร นัท ”
“ โต้ง ... ฮือ โต้งน่ะ ” ท่าไม่ดีแล้วว่ะ ไอโต้งมันบอกเลิกนัทแน่เลย
“ ตอนนี้อยู่ไหน เดี๋ยวกูไปหา ”
“ อยู่เรือนพยาบาล ฮือ ” หืม อะไรกัน บอกเลิกกันถึงขนาดแทงกันเลือดสาดเลยเหรอวะ ไม่มั้ง
“ เออๆ เดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้แหละ ” พี่แซนกับซันมองหน้าผม
“ คือเพื่อนผมอยู่เรือนพยาบาล ผมขอตัวไปดูก่อน ยังไงจะโทรบอกนะครับ ”
“ เอาไงล่ะซัน ” บ้านนี้ดีแฮะ มีอะไรถามกันตลอด
“ เดี๋ยวซันตามพี่ไปแล้วกัน ”
“ ... พี่ว่าไปเรือนพยาบาลด้วยกันก่อน เผื่อมีอะไรให้ช่วย ปะๆ ” โชคดีที่พี่แซนใจกว้างครับ ผมสามคนรีบไปที่เรือนพยาบาลทันที ...
-
มาอยู่เป็นเพื่อนครับ :3123:
-
ค้างอะ.........
เป็นอะไรมากไหม
แล้วนี่ผ่านด่านพี่แซนแล้ว ข้าวกล้องจะทำอย่างไรหล่ะนี่
-
อือ....ก็ยังต้องติดตามกันต่อไป
-
:เฮ้อ:รู้สึกว่าชีวิตคิมนี่จะวุ่นวายเพราะคนอื่นเยอะนะ
ไม่เข้าไปยุ่งก็โดนลากเข้าไปยุ่ง
ตอนนี้กลัวใจโจ
กลัวจะหน้ามืดตามัวคิดทำอะไรบ้าๆขึ้นมา
คนเราลองจนหนทางเก็บกดมากๆก็ทำอะไรแหกวิสัยเดิมได้เหมือนกัน
ลุ้นต่อไป
มาต่อเร็วๆก็ดีนะ :impress3:
-
คิมสร้างเรื่องเพิ่มอีกแล้ววุ้ย
เหอะๆๆ
-
...คนหล่อ แอ๊ะ หรือสวยวะ ก็ยังเงี้ย หัวบันไดบ้านไม่ค่อยแห้ง :laugh:
-
โอย เรื่องมันอิลุงตุงนังขึ้นทุกทีแฮะ
-
ค้างตลอด
-
คิมเหมือนช่วงเมนส์ไม่มาเลยนะ รมณ์เสียบ่อยจริงๆ :m20: :laugh:
เหมือนคิมจะงานเข้าในหลายๆด้าน :z2:
-
:angry2:
คิม..ทำตัวงี้
ได้ไง
ถ้าเป็นวากดิษน่ะ
จะเอากระบองดักตีหัวคิม
ลากเข้าป่าหลังมอ
แล้วเอาไปฟัดๆๆๆๆๆๆๆๆ
จับปล้ำๆๆๆๆๆๆๆ ทำเมีย
จะได้เข็ด ไม่กล้าไปอ่อยคนอื่นอีก
วุ้ยยยยย ขัดจวยยยยยยแทน :serius2:
:กอด1:กอดคิม..ก่อนที่จะไปเป็นเมียของพี่ดิษ
สุดหล่อของน้องคิม(ก็หล่อ)
อิอิ
+1 ครับ จุ๊บบบบบบบ
-
วุ่นวายกันดีแท้ :serius2: :serius2:
-
วุ่นวายดีแท้ๆๆ
-
ลุ้นและงง เหมือนคิมจะชอบโจป่ะโดนขนาดนี้ไม่เห็นโกรธ เปลี่ยนใจเชียร์พี่ว้ากดิษให้ไปเอาหนุ่มอื่นแทนคิมดีกว่า ปล่อยคิมไปกะสาวเห้อ :m31:
-
ตัดจบอีกแล้ว ค้างอีกแล้ว :serius2:
ได้โปรดอย่าปล่อยให้ค้างคานาน ช่วยกลับมาต่อให้ว่องด้วยเถิด
คิมนี่เป็นบุคคลสองมาตรฐานจริงๆ กับพี่โจหล่ะก็ลืมง่ายหายเร็ว
ส่วนกับพี่ดิษจำได้มิรู้ลืม ส่วนซันเหมือนจะเป็นคนดี มารหัวใจพี่ดิษขนานแท้
แล้วนัทไปทำอะไรที่เรือนพยาบาล หวังว่าโต้งคงอยู่รอดปลอดภัยดีนะ
-
วุ่นไม่เลิกนายคิม
ขอร้อง...ไม่ค้างบ้างนะ
-
ค้างแงะ
เกิดอะไรขึ้นกะพี่โต้งหนอ??
แล้วซันอีก โอ๊วว ต้องเจอพ่อแม่ด้วยนะ แหะๆ
งานงอกไหมเนี่ยพี่คิม
-
เหวยยยยย เกิดไรขึ้น
พี่ดิษไปแทงพีโต้ง?
พี่นัทแทงพี่โต้ง?
พี่โต้งแทงตัวเอง?
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
:really2: ปวดหัวว้อยยย แต่อยากมาต่อให้ เหอะๆ รีบๆมาอ่านกันเร็วๆ :กอด1:
กว่าจะมาถึงเรือนพยาบาล เล่นซะหอบกันทั้งสามครับ พอถึงตรงประตูทางเข้าเรือนพยาบาล พวกพี่ๆกับเพื่อนในคณะกำลังยืนออกันอยู่หลายคน
“ นี่ๆ มีอะไรกันวะ ” ผมจำชื่อเพื่อนไม่ได้อะ เลยเดินไปถามเอาเลย
“ ไอโต้งโดนรถชน ” โอ๊ะตายห่า
“ โดนชนได้ไง ... เฮ้ยๆๆ ” ผมยังไม่ทันถามอะไร ประตูเรือนพยาบาลถูกเปิดออก ไอโต้งกำลังถูกย้ายครับ มันอยู่บนเตียงเลื่อน หัวแตกเลือดสาดเลย น่าขนลุกชะมัด
“ นัท !!! นัท ” ผมตะโกนเรียก พอยัยนั่นเห็น รีบวิ่งมาคว้าตัวผม ทั้งซํนและพี่แซนยังมองตาปริบๆ ผมยังไม่ทันได้บอกอะไรพวกเค้าเลย รถพยาบาลของโรงพยาบาลแม่ไอวากดิษมาถึง ในที่สุดผมต้องไปกับพวกมัน
“ นี่ มันอะไรยะ ” ผมพูดกับยัยนัท ยัยนั่นเอาแต่ร้องไห้ซิกๆ กูจะได้คำตอบไหมล่ะ
“ มึงเงียบๆก่อนได้ไหม คนกำลังเสียใจ ” เฮ้ย
“ มึงมาได้ไงเนี่ย ” ไอวากดิษ อยู่บนรถด้วย แล้วมึงมาตอนไหนวะ ทำไมกูไม่เห็น
“ เดี๋ยวค่อยเล่า ” เออ ให้กูงงอยู่คนเดียวอะดีละ ฮุ้วว
“ มากันอีกแล้ว นี่เกี่ยวกับรับน้องไหม ” แม่ไอวากถามไอวากครับ แกคงเริ่มเบื่อแล้วอะ
“ ไม่เกี่ยวครับ ไอโต้งถูกรถชน ”
“ ดีนะ แข้งขาไม่เป็นอะไร ... แต่ทำไมถึงมีแผลที่หัวล่ะ ” เหรอ มีแผลที่หัวด้วยเหรอ
“ ตอนมันจะถูกชน มันกำลังผลักแฟนมันให้หนีครับ จริงๆมันไม่ถูกชนหรอก ” อ๋อๆๆ ที่แท้ยัยนัทง้องแง้งกับไอโต้งนี่เอง มิน่ามันถึงโทรมาร้องไห้สะอึกสะอึ้น ผมออกจากห้องทำงานแม่ไอวาก ไปหายัยนัทครับ
“ ฮือออ ” เฮ้อ กูจะปลอบได้ไหมเนี่ย
“ ไม่เอาน่า หยุดร้องเหอะ ”
“ คิม ฮือ ... ชั้นไม่น่าทำแบบนั้นกับโต้งเลย ฮือ ” ยังไงวะ
“ แกไปทำอะไรมัน ”
“ ชั้นบอกเลิกกับโต้ง ” หา !!! อะไรวะ มันสองคนใจตรงกันขนาดนั้นเลย
“ เหรอ ... เอ่อ แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง ” อันนี้คงต้องเก็บไว้ถามไอโต้งครับ
“ โต้งจะพาชั้นไปซื้อของ ฮือ แต่ชั้นบอกว่าไม่อยากไปไหนกับโต้งอีก ชั้นรีบเดินหนี แต่โต้งตามมา ” แทนที่มึงจะไปๆซะไอโต้งเอ้ย มึงก็อยากเลิกอยู่แล้ว
“ ชั้นไม่ดูรถ มีรถเก๋งวิ่งมาพอดี โต้งวิ่งมาขวางแล้วผลักชั้น ฮือ ” สยองว่ะ ผมกอดยัยนัทหลวมๆ ช่วงนี้คณะผมมีแต่เรื่องแต่ราว เดี๋ยวป่วยเดี๋ยวอุบัติเหตุ
“ ... มึงสองคนน่ะ ทำอะไรเกรงใจโรงพยาบาลมั่ง ” ผมว่ามันเสือกนะ ไอวากเนี่ย คนกำลังปลอบใจเพื่อน
“ ขอโทษค่ะ ”
“ ไอโต้งเป็นยังไงบ้าง ”
“ จะรู้กับมึงไหม มาพร้อมกัน ” กวนกลับซะแม่ง ไอวากมันทำหน้าโมโหเดี๋ยวเดียว ก็เปลี่ยนเป็นยิ้ม
“ แหม คิม ทำไมพูดกับผัว ! แบบนั้นล่ะ ”
“ ห๊ะ ” ตายกู ยัยนัทอึ้งไปแล้ว
“ ไอสัด อย่าๆ เวลานี้ไม่ใช่เวลาล้อเล่น มึงเป็นรุ่นพี่ แทนที่จะมีสำนึก ” ด่าให้เข็ด
“ ปากจัดแบบนี้ ไม่น่าเอาทำเมียเลย ฮุ่ว ” มันพูดจบก็เดินไปเลยครับ
“ คิม จริงหรือปล่าวแก ” ถ้าไม่ติดว่าสวยนะ กูจะเขกหัวจริงๆอะ
“ ไม่จริงเว้ย ” มันพยักหน้า พักนึง พยาบาลเดินมาถามหาญาติของไอโต้ง ผมสองคนแสดงตัวว่าเป็นเพื่อน พยาบาลให้ผมสองคนเข้าไปหาไอโต้ง มันนอนหลับอยู่ครับ ยัยนัทเห็นเข้าร้องไห้ไม่หยุด น่าสงสารทั้งคู่จริงๆครับ
“ หมอแจ้งน้าว่า คงต้องให้พักดูอาการสามถึงสี่วัน เดี๋ยวน้าจะออกใบรับรองแพทย์ให้ รบกวนน้องนัทเอาไปจัดการต่อด้วยนะจ้ะ ”
“ ค่ะ ”
“ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอก ต้องโทษรถเก๋งด้วย ขับในมหาวิทยาลัยแต่ไม่จำกัดความเร็ว ลองไปดูกล้องวงจรปิด แจ้งจับมันเลยนะลูก ” โอ้ว แม่ท่านวากดุอะ
“ ใครจะเฝ้าโต้ง ... มีไหม ”
“ หนูจะเฝ้าค่ะ ” เออ ให้เค้าดูแลกันไป
“ จ้ะๆ งั้นน้องคิมเอาเอกสารไปจัดการแทนแล้วกัน น้าจะเขียนคำร้องให้น้องนัทอีกใบ บอกว่าน้องโต้งไม่มีคนใกล้ชิดดูแล ... นี่ใครแจ้งพ่อแม่ของโต้งหรือยัง ”
“ ยังแม่ ” ไอวากดิษตอบ
“ เดี๋ยวแม่แจ้งเดี๋ยวนี้เลย ” แม่ไอวากแจ้งไปที่บ้านของไอโต้งเรียบร้อย พ่อกับแม่ของมันอยู่จังหวัดเดียวกับผมครับ แต่ครอบครัวนั้นอยู่ในเมือง ไม่นานทั้งสองท่านคงจะมา
“ งั้นมึงกับกูกลับเหอะ ”
“ น้าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ ”
“ จ้ะ ” ผมเดินนำไอวากออกมา รายนั้นโดนน้าเรียกไปคุยต่อ ผมเดาเอาเองว่าเป็นเรื่องทางบ้าน
“ ทำตัวเป็นช้างเท้าหน้าเชียวนะมึง ”
“ ไอดิษ มึงมาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อนปะ ” ยังไม่พ้นหน้าห้องเลยมึง จะได้ฟัดปากกันละ
“ กูไม่ชอบให้มึงมาทำตวแบบนี้กับกู มึงอยากให้กูเกลียดมึงเลยใช่ไหม ”
“ ถึงกูไม่ทำ มึงก็เกลียดกูอยู่แล้ว กูทำอะไรก็ผิดหมดนั่นแหละ ” อ้าวเฮ้ย ทำไมคนที่โกรธดันเป็นมันวะ มันเดินดุ่ยๆออกไปเลยครับ
“ ไอดิษๆ มึงคุยกับกูก่อน ” ไอดิษหยุดเดิน แล้วหันกลับมา
“ มึงพูดอะไรซักคำไหม ตอนที่รู้ว่าไอโจดูด -วยมึง ”
“ กูไม่อยากคุย ”
“ เออ ตามใจมึง ต่อไปกูทำบ้าง มึงก็อย่าโวยวายแล้วกัน ” อะไรวะ พูดไม่ออกเลยกู ตลอดทางไอวากไม่คุยกับผม แม่งอึดอัดกว่าตอนที่มันพูดอีก พอถึงหอหัก มันก็ไม่คุยอีก ต่างคนต่างเดินเลย
“ ... ” ผมเดินมาถึงหน้าห้อง เจอพี่โจกำลังยืนดูหนังสืออยู่ ผมเดินผ่านเข้าไปในห้อง พยายามไม่สนใจ
“ กลับช้า ไปทำอะไรมา ” สะดุ้ง ... นิ่ง ทำอะไรไม่ถูก
“ ไอโต้งเข้าโรงพยาบาล ”
“ อืม ” พี่โจเดินไปแล้วครับ จะไปไหนน่ะ
“ พี่โจ ! ” ผมเผลอเรียกชื่อพี่เขาออกไป พี่โจหันกลับมา
“ นอนได้แล้ว ” พอพูดจบพี่โจเดินไปจริงๆครับ พี่เค้าจะไปนอนที่ไหนล่ะ ผมเปิดห้องและเข้าไปด้านใน ทุกอย่างในห้องยังปกติดีครับ พี่โจยังน่าจะเข้ามาใช้อยู่ แต่คงไปนอนที่อื่น ผมเข้าไปอาบน้ำยืนคิดอะไรมั่วๆคนเดียว ทำไมผมถึงไม่โกรธพี่โจ รู้ทั้งรู้ว่าผมเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด ดูจากที่ไอดิษทำก็รู้ ผมเป็นอะไรของผมนะ
“ เมื่อคืนไม่รับสาย ” ซวยละกู ซันมายืนดักหน้าหอพักเลยครับ
“ คือมันด่วนจริงๆ ต้องปลอบเพื่อนด้วยน่ะ ”
“ เหรอออออ ” โอย ไอเหรอแบบนี้นี่ คือไม่เข้าใจผมแน่ๆ
“ คิมขอโทษนะ ”
“ ไหน ปลอบเพื่อนยังไง ปลอบให้ดูหน่อย ” งอนน่ารักไปแล้วครับ ผมเดินมากับซันจนถึงอาคารเรียนรวม
“ ... ” แล้วก็เจอพี่โจอีกครั้ง พอเค้าเจอหน้าผม ก็เดินจากไป
“ คิม ใครน่ะ ”
“ เอ่อ ... พี่รหัส ”
“ โกรธอะไรกันหรือปล่าว พี่คนนั้นดูไม่ค่อยพอใจนะ ” เค้าไม่พอใจซันนั่นแหละ เฮ้อ ในชีวิตไม่เคยต้องมาแคร์ว่าใครจะรักใครจะเกลียดแบบนี้มาก่อน ทำตัวไม่ถูกครับ
“ ซัน คิมไปเรียนก่อน ไว้โทรหานะครับ ”
“ อื้ม ” ซันเดินไปแล้วครับ น่ารักขาดใจเลย ฮ่าๆ ผมเข้ามาด้านในห้องเรียน จึงเพิ่งนึกได้ว่าวิชานี้ผมจับกลุ่มกับไอวากดิษ และพี่โจ โอย กูไม่อยากเรียนเลย ผมเดินก้มหน้างุดๆไปนั่งข้างๆไอวากดิษ
“ สวัสดีนักศึกษา ” มาแล้วครับ จอมเขี้ยว
“ พอดีทางสถาบันติดต่อมา ว่าพร้อมจะให้นักศึกษาไปดูงาน มีใครอาสาไปดูงานบ้าง ”
“ ผมครับ !!! ” อย่างกับจลาจลย่อยๆ ส่วนมากเป็นพวกรุ่นพี่ปีสองปีสามที่ยกมือ
“ ครูจะให้ใบสมัคร แล้วจะคัดเลือกอีกที ... วันนี้มาเข้าบทเรียน ” ไอวากดิษกับพี่โจก็ยกมือด้วย ทำไมต้องยกมือด้วยวะ ผมเก็บความสงสัยจนหมดคาบ พอเดินออกมานอกห้อง ผมเข้าไปถามไอวากดิษทันที
“ ไอดิษ ทำไมมึงต้องยกมือ ถ้าไปต้องไปยกกลุ่มไม่ใช่เหรอ ”
“ มึงยังไม่รู้ล่ะสิ ว่าถ้าอาจารย์ให้ใครไปด้วย แกจะให้เอ ” เหอๆๆๆ จริงไหมเนี่ยๆ ฮ่าๆ
“ แล้วกูกับไอโจคะแนนสูง ไม่รวมมึงนะ ... แกคงให้ไปด้วย แกชอบคนเก่งๆ ” มีมาเหน็บกูอีก ว่าแต่พี่โจไปไหนซะล่ะ
“ มึงจะไปกับไอโจเหรอ ไม่ตีกันเหรอ ” มันหัวเราะ
“ กูทำไปเพราะช่วยมึง ... มันก็เหมือนกันมั้ง เป้าหมายเดียวกัน ไม่มีปัญหาหรอก ”
“ อะไร ช่วยอะไร ” แอบหยุดหายใจครับ
“ ตอนนี้อย่างเก่งมึงก็ได้ซี ไม่ก็ดีบวก แต่กูอยากให้มึงเกรดสวยๆ เสียเวลาไปดูไร่ดูนาแค่สองวัน ช่วยมึงได้เอ ก็โอเคแล้ว ”
“ ... ” ไอดิษมันยิ้มครับ ยิ้มมันสวยมากเลย ผมคงเคยบอกไปแล้วว่าผมชอบเวลาที่มันยิ้มแบบนี้
“ แต่มันก็มีข้อเสียอยู่ ” อ้าว
“ ข้อเสียอะไรมึง ”
“ ห้องพักมันเป็นห้องเดี่ยว ต้องนอนสามคน ไม่รู้ไอโจจะทำอะไรมึงอีกไหม ”
“ บ้า พี่โจจะกล้าทำอะไร ”
“ ถึงมันทำมึงก็คงยอมอยู่ดี กูไม่น่าพูดเลย คนโปรดของมึงนี่ ” นี่มันตัดพ้อ หรืออะไรล่ะ
“ ไม่ใช่กูไม่โกรธนะไอดิษ แต่กูไม่สนิทพอจะพูดอะไรแบบนั้น ... ไม่เหมือนเวลาคุยกับมึง ”
“ ... ” ผมคิดไปเองหรือตาฝาดวะ ... ไอดิษหน้าแดงครับ มันรีบเงยหน้าขึ้นสูง
“ เออ ” มันพูดคำเดียวสั้นๆ
“ อีกอย่างมึงไปด้วย พี่โจไม่กล้าทำอะไรอยู่แล้ว ”
“ หึหึ กูควรภูมิใจที่ได้ปกป้องมึงสินะ ... เจอกันตอนเย็นที่คณะ ไปล่ะกระรอกน้อย ” ไอดิษยิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะแยกกัน นี่ผมพูดอะไรออกไปบ้างนะ ทำไมถึงเหมือนผมปลดปล่อยอย่างไม่เคยมาก่อน ... ผมรู้สึกดีนะ บางทีที่ผมได้อยู่กับซันยังไม่เท่ากับเมื่อครู่นี้เลย เฮ้อ ตกลงกูเป็นอะไรกันแน่
-
“ ถึงกูไม่ทำ มึงก็เกลียดกูอยู่แล้ว กูทำอะไรก็ผิดหมดนั่นแหละ ”
:monkeysad: สงสารพี่ดิษ
หายเมาค้างเร็วๆนะคะ ไม่ต้องฝืนน้า :L2:
-
เออ ตกลงเป็นไรกันแน่เนี่ยคิม????
-
3P เลยไหมครับ ไหนๆ ก็หลวมตัวไปแล้ว คิมเป็นเมียของทั้งสองคนเลยน่าจะดีนะ
-
:z3: :z3:
ปวดหัวกับคู่นี้เจง ๆ
แต่ก็ยังติดตามต่อจ้า
:L2: :L2:
-
คิมเอ้ย เอาไงแน่
ตัดสินใจสักทีดิ
-
แอบหวานๆเบาๆ คิมยอมรับตัวเองบ้างเหอะ :impress2: :impress2:
-
หัวใจมีงานเข้าละคิม
-
ง่ายนิดเดียว ตกลงแล้ว..คิมรักพี่ดิษไง :z1:
มันคงมีความผูกพันกันลึกๆ ตัดกันไม่ขาด
แต่ที่เกลียดขี้หน้ากันเนี่ยไม่รู้จริงๆ พี่ดิษเคยทำอะไรไว้ในอดีตน้า
-
ค้างเติ่งเลยมาสอยลงด่วน
-
พี่ดิษน่ารักกกก :m3: ส่วนน้องคิมลงจากหอคอยงาช้างสักทีเหอะ ถ้าหาผ้าไต่ลงมาไม่ได้เดี๋ยวพี่เอาบันไดไปรับ :z3:
ปล,เมื่อไรน้องซันกะไอ้โจจะไปให้พ้นวงโคจรสักทีอ่า เห็นชื่อแล้วเซ็ง -*-
+1 ชดเชยที่ไม่ได้มาเยี่ยมเสียหลายตอน คิดถึงพี่ม๊ายยยยยย (คิมบอก "ไม่!"):laugh:
-
ใช่..มันน่าน้อยใจ
ทีกับพี่โจ..คิมไม่ว่า
แต่พอเป็นพี่ดิษ..คิมกลับไม่ยอม แถมยังว่าซะอีก
อยากเห็นพี่ดิษควงสาว หรือหนุ่มน่ารักก็ได้
มาเย้ยบ้างอะไรบ้าง
ดูดิ๊..น้องคิมจะรู้สึกไร ว่าไง อ่ะเปล่า
..หึง ลมออกหู ซะงั้น..หึหึ
ขอบคุณครับ คิม(ของ)ดิษ อิอิ
-
เมื่อไหร่คิมจะรู้ใจตัวเองสักทีเนี่ย
เอาใจช่วยพี่ดิษเต็มที่คับ
o13 o13 o13 o13 o13
-
นึกหน้าตอนท่านวากดิษเขินหน้าแดงไม่ออกเลยว่ะ
ฮ่าๆๆๆ
-
พี่ดิษแอบน้อยใจ 5555 โอ๋ๆ ต้องให้เวลาพี่คิมนิดนึงนะ
:กอด1:
-
..แล้วถ้าคราวนี้คิมโดนโจ...ดูด อีกจะทำไงหว่า...เคลิ้ม..ชินะ
..พี่โจไม่กล้าทำหรอกเชื่อสิ คนมันผิดและถูกจับได้แล้วครั้งหนึ่ง มันก็ยังมีความละอายใจอยู่บ้าง
..รู้สึกว่าคิม จะเริ่มมีความรู้สึกดีๆๆ ให้กับว๊ากดิษ แล้วนะ หรือว่าไง :laugh:
-
กลับมาต่อได้แล้ว!! คิม
-
:really2: อย่างกับโดนใครปลุกว่ะ เหอะๆ อย่าโกรธกันหนา น้ำท่วมอีกแล้ว -*- มาต่อกันดีฝ่า แอบบอกนิดว่า ตอนนี้ปลดล็อค ...
ตกเย็นผมตรงไปที่คณะ เพื่อไปเจอกับพี่ๆ ที่สำคัญผมต้องการรู้ด้วยว่าเค้าจะไปทำอะไรที่ไร่ของผมบ้าง
“ ไปกันกี่คนพี่ ” ผมถามท่านประธานหมี ไม่มีใครมาเลยครับ หรือผมมาเร็วก็ไม่รู้
“ ขอนับก่อนนะ สิบหกสิบเจ็ดนี่แหละ ” ถ้าเรือนของผมซ่อมแซมเสร็จ คงสามารถรับคนขนาดนั้นได้ แต่ไม่รู้นี่สิว่าเสร็จแล้วหรือยัง
“ มีผู้หญิงไปด้วยปะ ”
“ มีสิ ไม่มีได้ยังไง ... มึงถามทำไมไอคิม ”
“ ก็ว่าๆ ” บอกได้ไหมเนี่ย ว่าจะพอซันไปเที่ยวที่บ้าน
“ กูถามหน่อย มึงคิดไงกับไอดิษ ” กูล่ะไม่อยากจะตอบ เดี๋ยวพูดไปพูดมาก็ไม่เข้าหูคนอีก
“ ถามทำไมพี่ ” พี่หมีทำเสียงฮึดฮัด
“ กูพูดตรงๆนะ ถ้ามึงไม่คิดว่าจะชอบมันได้ มึงไปบอกมันตรงๆ เอาแบบตรงๆ ” อะไรของเขาอะ
“ หมายความว่ายังไง ”
“ กูเป็นเพื่อนมันมา นี่จะเข้าสามปีละ กูไม่เคยเห็นมันจริงจังกับใคร ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดจะจริงจังนะ พอถึงจุดที่กำลังจะรักกัน มันจะเลิกเอาง่ายๆ กูไม่อยากถามเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แต่มันเจอมึงแล้วมึงเปลี่ยนไป ทั้งๆที่มึงเดินหนี มันจะยังตามไปตลอดเวลา กูไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนั้น ถ้าจะต้องเสียใจก็ให้มันจบไปเลย ” พี่หมีพูดจนผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า ผมเริ่มนึกถึงตอนที่มันยิ้ม เวลาที่มันมีความสุข มันรอผมงั้นเหรอ
“ ถ้าง่ายขนาดนั้นคงจะดีพี่ เกิดมันกู่ไม่กลับ กลายเป็นคนละคนล่ะ จะเข้าหน้ากันติดได้ไง ” ผมพูดออกไปบ้าง
“ กำลังจะปฏิเสธใช่ไหม ”
“ ไม่ใช่ๆ ”
“ พวกมึงสองคนน่าจะมีเวลาให้กันมากกว่านี้ ไม่นึกว่าตอนนี้ตัวแปรจะเยอะขึ้น ... จริงๆแล้ว ไอโจกับ ”
“ เฮ้ยๆ มึงสองคนแอบวางแผนฮุบเงินคณะเหรอ ” พี่ปีสี่คนนึงโผล่มาขัดจังหวะ พี่หมีแอบกระซิบผมว่า ไว้วันหลังจะเล่าให้ฟัง
เมื่อมากันครบองค์ประชุม พี่หมีเริ่มพูดกำหนดการต่างๆที่จะทำหลังจากนี้ ซึ่งก็มีเรื่องไปสัมมนานอกสถานที่ จบด้วยการงดทำกิจกรรมทุกๆอย่าง เพื่อเตรียมตัวสอบปลายภาคเรียน
“ ส่วนเรื่องบอกใบ้ ปีสองไปบอกปีหนึ่งได้เลย ” บอกใบ้นี่ ใช่ที่ไอดิษมันพูดให้ฟังหรือปล่าว ที่ว่าบอกอ้อมๆอะไรน่ะ
“ ครับพี่ ” พี่ฟางรับคำสั่ง วันนี้ไม่เห็นพี่โจแฮะ
“ มึงห้ามพูดเรื่องนั้น ถ้ามันรู้ กูเล่นมึงนะไอหมี ” อะไรกันวะ ไอดิษมันแอบด่าพี่หมีนี่ ไม่รู้ล่ะกูต้องฟัง
“ ไม่คิดว่าคนอื่นจะเล่าหรือไง มึงว่าไอโต้งคุยกับมันตลอดเวลา ” อะไรอะ
“ มันไม่เล่าหรอก ” พูดจบต่างคนต่างไป เค้าพูดเรื่องอะไรกัน
ผมเดินกลับหอพัก ชั้นล่างพวกพี่ปีสองกำลังคุยกับพวกปีหนึ่ง โดยจับกันเป็นคู่พี่รหัสน้องรหัส คงกำลังพูดให้เข้าใจไอเรื่องบ้าใบ้อะไรนั้นแหละ
“ ... ”
“ ... ” ผมเดินถึงหน้าห้อง พี่โจยืนรออยู่แล้ว
“ ขอพูดอะไรให้ฟังหน่อย ”
“ ... เอาดิ ” ทั้งๆที่ผมพูดว่ากูรู้แล้วก็ได้ ไม่เห็นมีอะไรต้องฟังเลย แต่พอเห็นหน้าเศร้าๆ ผมทำไม่ลงน่ะครับ
“ ต่อไปจะขึ้นปีสองแล้ว คณะต้องสามัคคีกัน อึดอัดขัดใจอะไรอย่าทำกันตรงๆ ถนอมความเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องล่ะ ” หืม จบแล้วเหรอ ไอความรักอะไรนั่นล่ะ
“ มีอะไรสงสัยไหม ” อย่างกับรู้ทันผมเลย
“ ความรักล่ะ ” ผมถามออกไป
“ ความรัก ... พี่น้องกันก็พูดตรงๆสิ รักกันไม่ใช่เรื่องเสียหาย ” ทำไมพูดไม่ตรงกันวะ สองคนนี้มีใครคนหนึ่งผิดแน่ๆ
“ คิม ถ้าพูดว่าขอโทษ ตอนนี้ยังทันไหม ” ผมถอนหายใจ ไม่อยากจะตอบหรือสื่ออะไรถึงอีกฝ่ายแล้ว แค่ไอดิษทำแบบนี้ผมก็แทบทำตัวไม่ถูก
“ อย่าพูดเลย ”
“ แต่พี่ทนไม่ได้แล้ว ” อ้าว
“ จะพูดอะไรเอาไว้วันหลังเหอะ ” ผมลุกขึ้น จะเดินไปหาเพื่อนๆข้างล่าง แต่พี่โจลุกมาขวางผมไว้
“ พี่ต้องพูดให้คิมเข้าใจ ”
“ หลีกทางเหอะ ไม่อยากต่อยคน ” ผมตอบ
“ พี่ไม่ได้ชอบคิม พี่ชอบคนอื่น ”
“ อะไรนะ ! ” มาอีกแล้ว ไอเรื่องชวนตกใจชวนสงสัย
“ คิม ... ไอเชี้ยโจ มึงมาทำไม ออกไป ”
“ พี่เลิกเถอะ ไม่ต้องปิดอะไรอีกแล้ว ” ไอดิษมาพอดีครับ สองคนยืนมองหน้ากัน
“ พูดตอนนี้ไม่ช่วยอะไรหรอก ไปๆ ออกไป ” ไอดิษมันเดินมาผลักพี่โจ แต่พี่โจฝืนเอาไว้ สองคนนี้รวมทั้งอีกหลายคนมีอะไรต้องปกปิดอย่างนั้นเหรอ
“ พี่ไม่คิดเหรอว่า วิธีของผมอาจจะดีก็ได้ ”
“ ไม่ดีทั้งนั้นแหละ ไปๆ ” แปลกนะ ทำไมไอสองคนนี้คล้ายกับไม่ได้จะกินเลือดกินเนื้อกัน แต่มันคล้ายกับต้องร่วมมือกันทำอะไรบางอย่างมากกว่า
“ มึงทั้งสองน่ะหยุด ” ผมเข้าไปห้าม
“ มึงเงียบๆเถอะ ” ไอดิษหันมาพูดกับผม
“ ถ้ามึงสองคนมีอะไรปิดกู กูว่าถึงเวลาพูดออกมาแล้วล่ะ มึงจะปล่อยให้มันวุ่นวายแบบนี้ทำไม ” พี่โจกับไอดิษยอมครับ มันต่างคนต่างนั่ง ส่วนผมนั่งอยู่ตรงข้ามกับมันสองคน
“ มีอะไรจะเล่า เล่ามาเลย ”
“ เอาแต่เริ่มแรกเลยนะ ตอนกูรับน้อง กูได้ไอโจเป็นน้องรหัส ช่วงนั้นกูต้องทำงานกับคณะศิลป์ กูเลยชวนมันไปด้วยบ่อยๆ แล้วก็เกิดเรื่อง ตรงที่แฟนของเพื่อนกูคนหนึ่งในคณะศิลป์แอบมาชอบไอโจ กูพยายามช่วยมันเคลียร์อยู่นาน สุดท้ายเคลียร์ได้ไม่มีอะไร แต่เพื่อนกูคนนั้นไม่อยากเจอกับไอโจอีก ” เออ มีไอตัวใหม่มาอีกแล้ว
“ พอมันไม่อยากเจอกัน กูเลยไม่ให้มันไปเจอกันอีก ไอนั่นก็พยายามจะคบคนใหม่ แต่ไอโจก็ไปคบตัดหน้ามันอีกรอบ คราวนี้เกือบยกคณะตีกัน กูไม่เข้าใจไอโจว่าทำไปทำไม ที่สุดมันก็ยอมพูด ” พี่โจนั่งเงียบมาก
“ พูดว่าอะไร ”
“ มันชอบเพื่อนกู ... ผู้ชาย ”
“ เออ เจริญ ” ไอประเภท โฉบตัดหน้านี่ มันวิธีบ้าชัดๆ
“ ตอนนั้นกูบอกว่ามันอาจไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ มึงอาจไม่ได้ชอบผู้ชาย กูเลยแนะนำแฟนเก่าของกูนี่แหละให้มัน แล้วแอบไปปล่อยข่าวว่าไอโจทะเลาะกับกู ”
“ ไอเชี้ยดิษ มึงทำแบบนี้จริงเหรอ มึงนี่ ”
“ หุบปาก ... ฟังต่อ ” อ้าวไอนรกนี่ สั่งกูหุบปากอีก
“ มันสองคนไปกันไม่รอด เลยเลิกกัน โจมายืนยันกับกูเหมือนเดิมว่าชอบเพื่อนกูอยู่ ส่วนกูก็กลับมาสนิทกับเพื่อนกูแล้ว เลยคอยเล่าให้ไอโจฟังว่ามันไปคบกับใคร แต่ไอควายนี่ใช้วิธีเดิม คือกลับไปคบตัดหน้า คนล่าสุดคือคนที่มันควงมาเจอมึงตอนรับน้องนั่นแหละ ” อะไรจะบ้าบิ่นขนาดนี้ สมองพวกมึงนี่นะ
“ เล่าต่อไปดิ กูอยากฟังเรื่องควายๆต่อ ”
“ กูรู้ก็เลยสั่งให้มันเลิก เรื่องมันก็เริ่มดีขึ้น ต่อมา ... มึงเล่าเองแล้วกัน กูจะคอยจับแขนจับขาไอคิมไว้ให้ ” อะไรกันวะ ไอดิษผลัดไปให้พี่โจเล่าบ้าง
“ พี่ตั้งใจจะหาทางเข้าหาเค้าอีกที แต่ก็ดันเห็นพี่เค้าไปสนิทกับคิม พี่เลย ... ” สนิทกับกู เอาแล้วไง ใครกันวะ
“ กูเข้าใจละ ก็เลยมาทำสนิทกับกู เพื่อให้คนที่ชอบแห้วอีก ... แผนเชี้ยมาก ”
“ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่มีเรื่องจนพี่โดนคิมต่อย ไม่ใช่อะไรหรอก พี่เอามากลบข่าวคิม ” เหลือเชื่อ ไอขบวนการบ้า
“ งั้นเรื่องที่บอกว่าผุ้หญิงท้องๆ ก็โกหกสิ ”
“ ไม่ เรื่องจริง แต่ไม่ได้ท้องกับไอโจ ” ไอดิษตอบ ผู้หญิงคนนี้ทำแท้งครับ และลาออกไปแล้วด้วย
“ กูไม่รู้จะพูดยังไงกับมึงสองคนดี ทำไมถึงช่วยกันทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้ห๊ะ ” ผมด่ามันสองคน
“ ส่วนเรื่องที่คิมได้ยิน ที่เล่าให้โต้งฟัง อันนั้นโกหก ” เออ เอาเข้าไป
“ เดี๋ยวๆ พอก่อน โกหกไอโต้งทำไม ” ผมถามพี่โจ
“ นั่นดิ มึงโกหกมันทำไม ” หืม ไอดิษ มึงก็ไม่รู้เรื่องนี้เหรอวะ
“ ผมช่วยพี่ แค่นี้แหละ ” ตอบไม่ให้กูรู้เรื่องอีกล่ะ มันสองคนยังคบร่วมมือกันต่อสิ ไอพวกโง่ !!!
“ เรื่องที่คิมโดนทำอะไรน่ะ ... อันนี้บอกตรงๆ พี่ไม่ได้ทำ ”
“ อะไรนะ มึงไม่ได้ทำเหรอวะ ” ไอดิษมันตกใจยิ่งกว่าคนโดนอีก ในคณะกูมีที่ไม่ปรากฎเหรอวะ โอยกูเบื่อ ช่วยทำให้กูตื่นจากฝันที
ไอดิษมันเล่าต่ออีกว่าช่วงที่มันโกรธกับพี่โจช่วงหนึ่ง เพราะว่าพี่โจยุ่งกับผมเหมือนกับจะจีบผมจริงๆ เลยโกรธกัน ผมน่าจะแอะใจว่าทำไมไอดิษมันถึงพยายามช่วยเหลือพี่โจอยู่ห่างๆตลอดเวลา อารมณ์ของผมตอนนี้บอกว่าโล่งอกก็ใช่ เคืองไอสองคนนี้ที่ทำอะไรโง่ๆก็ยังมีอยู่ แต่ไม่รู้สิครับ เราผ่านมันมาแล้วนี่ถ้าคิดว่าต้องโกรธต้องแค้นก็จะมีเรื่องกันต่อไป ในเมื่อผมทำใจได้ ทุกอย่างควรจะผ่านไป
เรื่องนี้คาใจผมมานาน ผมกำลังจะถามด้วยว่าไอดิษมันตามแกล้งผมทำไม แต่ดันนึกเรื่องนึงออกซะก่อน
“ เออ ลืมถามไปเลย ไอเพื่อนมึงน่ะใคร ที่พี่โจชอบอะ ”
“ มึงบอกเองเหอะโจ ”
“ ... พี่นาก ” กูจะเป็นลม พี่หัวหน้าวินกู ... ไอบ้าสองตัวนี้โว้ยยย เบื่อโว้ย
-
:beat: กูตื่นๆ ฮ่าๆ นอนไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ นั่งกินเหล้ากับพวกคนสวนสนุกมาก
พรุ่งนี้จะรอดูพญาแรกนาขวัญว่าจะกินอะไร แต่เดาว่ากินข้าว หญ้า กับเหล้า ยังไงคนที่ไม่เคยติดตามลองดูนะครับ งานนี้เป็นมงคลมาก สำหรับผมเคยไปแย่งข้าวกับเค้าครั้งนึง ประทับใจมากๆ ไปนอนต่อดีกว่า เดี๋ยวตื่นดูไม่ไหว :L2:
-
^
^
จิ้ม!!
----------------
ตอนแรกนึกว่าคนที่โจชอบจะเป็นพี่ดิษ โอ้ย ลุ้นมาก ถ้าเป็นงั้นจริงนี่จะเป็นไงนะ ฮ่าๆ
เรื่องนี้นี่มันซับซ้อนซ่อนเงื่อนยิ่งกว่านิยายสืบสวนอีกนะเนี่ย รอเฉลยอีกดีกว่า :impress2:
-
ใกล้เข้ามาแล้วใช่มั้ยเนี่ย ต้องเก็บรายละเอียดอย่างระมัดระวัง
-
รอเฉลยจร้า :กอด1:
-
กว่าจะเฉลย.. :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:วุ่นวายไม่จบนะคิม
-
....ความรักของเพื่อนมันก็จีรังยั่งยืนดีแท้ แต่ทำให้พี่..เวียนหัว อีรุงตุงนังดีจริงๆๆ
....แล้วจะมีสักคู่ไหม ที่ใจตรงกัน และรักกันแบบ...นี่แหละคนของกูคู่ของกู :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วเหลือเชื่อจริงๆ นะเนี่ย
พี่โจชอบพี่นาก โอ้ เหนือความคาดหมาย
ขอบคุณที่มาเฉลยเรื่องพี่โจจ้า
ต่อไปก็เหลือเรื่องคุณkim&dit แล้วนะ รออ่านอยู่ต่อไปจ้า
-
เรื่องของโจเราคนอ่านเริ่มแจ้งเริ่มสว่างแระ ค่อยๆแก้ไปทีละเปลาะๆ
แต่ระหว่างคิมกะดิษล่ะ เรายังไม่แจ้งเลย ยังห้าทุ่ม หกทุ่มอยู่มั้ง
เมื่อไรจะเดินไปถึงตีห้าตีหกซะที
-
ถ้าใจ..ตรงกัน
เรื่องก็จะไม่วุ่นวาย ขนาดเน้
แต่ คิมดิษ..ใจตรงกัน ไม่ใช่เหรอ
แล้วไม ไม่ลงเอยกัน ซะที..ซะที
+1 ครับ คิมที่รัก
..ตรูจะโดนเฮียดิษ กระโดดถีบ มั้ย อิอิ..
-
โหโจสุดหล่อ หญ้าแก่ปากคอกนะนั่น เอาใจช่วย
-
เรื่องมันซับซ้อนยิ่งกว่าดูหนังบอนด์อีกแฮะ
-
เอิ่ม อะไรเนี่ย เห็นด้วยกับคิมว่า แผนเชี้ยมาก คิดได้ไง แล้วเป็นพี่นากเนี่ยนะ :o เอาเถอะพ่อคุ๊ณ
พี่โจเคลียร์แล้ว ต่อมาถึงคิวพี่ดิษเคลียร์รึยัง อย่าปล่อยให้รอนานอีกเลย นานเกิ๊น
-
:beat: กูตื่นๆ ฮ่าๆ นอนไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ นั่งกินเหล้ากับพวกคนสวนสนุกมาก
พรุ่งนี้จะรอดูพญาแรกนาขวัญว่าจะกินอะไร แต่เดาว่ากินข้าว หญ้า กับเหล้า ยังไงคนที่ไม่เคยติดตามลองดูนะครับ งานนี้เป็นมงคลมาก สำหรับผมเคยไปแย่งข้าวกับเค้าครั้งนึง ประทับใจมากๆ ไปนอนต่อดีกว่า เดี๋ยวตื่นดูไม่ไหว :L2:
เฮ้ย!! แม่นยิ่งกว่าตาเห็นอีกว่ะคิม
ปีนี้พระโคเลือกหญ้า กับเหล้า เขาว่า"น้ำอาหารอุดมสมบูรณ์ คมนาคมดี ค้าขายต่างประเทศดี"
เกษตรกรคงจะได้ลืมตาอ้าปากกันสักที
-
เรื่องราวเหมือนวงกลม โว๊ยยยย= =
อิพี่สองคนนี้นี่!
ช็อคโลก พี่โจชอบพี่นาก! :a5:
-
เข้ามาดันและเข้ามารอคร๊าบ
-
กลับมาต่อได้แล้ว คิม
-
ตายละ ค้างอย่างแรง....
-
ค้างคาวคิมมาแล้ว ได้มันทั้งสองฉายาทั้งกระรอกทั้งค้างคาว ฮ่าๆๆ หายไปซะหลายวัน ไปดูหลังมอมาอะ น้ำท่วม กำลังคิดหนักว่าจะรับน้องกันยังไง ท่านคิมเลยเสนอว่าให้มันนั่งในน้ำไปเลย o18
“ มึงชอบพี่นากเนี่ยนะพี่ ” ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง พี่โจชอบหัวหน้าวินซะแล้ว
“ อืม ชอบมาตั้งแต่รับน้อง มันอธิบายยากน่ะ ” กูเชื่อพี่
“ พี่นากออกจะแมน ไม่มีอะไรจะน่าชอบซักอย่าง ” พี่โจเงยหน้า มองตรงมาที่ผม
“ ใช่ หน้าตาพี่นากไม่สวยเท่าคิม แต่เวลาที่เราชอบใคร เราไม่อยากให้ใครมาบอกหรอกว่าเหมาะสมกันไหม หรือควรจะชอบใคร ” เหมือนแอบด่ากูว่าเสือกเลยอะพี่ แล้วว่ากูหน้าสวยอีก
“ ก็เหมือนกู ” เอาล่ะ ไอดิษพูดคำนี้ ผมว่าต้องจับไอสองตัวนี้แยกกัน ไม่งั้นมันต้องหันมากล่อมให้ผมไปชอบกับพวกมันแน่นอน
“ พวกมึงจะคุยกัน เชิญตามสบาย กูจะไปข้างนอก ” ผมเดินออกจากห้อง นึกขึ้นได้ว่าไอโต้งยังไม่ออกจากโรงพยาบ เลยถือโอกาสโทรหาคุยด้วยซะหน่อย
“ หายเจ็บยังมึง ”
“ ดีขึ้นเยอะ ที่คณะเป็นไงบ้าง ”
“ คนถามหามึงเหมือนกัน ใครเฝ้ามึงล่ะ ” ผมมานั่งตรงระเบียงอีกชั้นนึง หนีไอสองเกย์นั่น
“ นัทนั้นแหละ บางทีกูอาจจะตัดสินใจเร็วไปหน่อยคิม กูว่ากูยังชอบนัทอยู่ ”
“ ดีแล้ว มึงจะทำอะไรก็ทำตามใจเหอะ ถ้ายังชอบกันอยู่ก็คบๆกันต่อ ” ผมตอบมัน ความจริงผมไม่อยากให้คู่นี้เลิกกันเท่าไหร่ ถึงแม้ผมคิดว่าไม่เหมาะกันก็ตาม
“ เรื่องพี่โจกับพี่ดิษล่ะคิม ”
“ คุยเรื่องนี้ทำไมวะ ”
“ อ้าว เห็นมึงไม่พอใจพี่สองคน ” ได้โอกาสเลยมึง
“ มึงรู้มานานแค่ไหนแล้วว่า พี่โจเป็นแบบเนี่ย ”
“ ไม่นานหรอก เรื่องมันชวนสงสัยน่ะ ” ตอบอะไรของมัน ไม่ได้ช่วยให้เข้าใจดีขึ้นเลยซักนิด
“ ชวนสงสัยเรื่องอะไร ”
“ ... พูดไปมึงจะโกรธ กูไม่พูดดีกว่า ”
“ ถ้าไม่พูดตอนนี้ กูจะโกรธแล้วล่ะ ” มันหัวเราะแฮ่ะๆ
“ กูว่าพี่โจไม่ได้ชอบมึงอะคิม มีคนอื่นที่ชอบมึงมากกว่า แล้วคนๆนั้นต้องเป็นคนที่พี่โจเคารพมากด้วย ” โอ้ ไอนี่มันหัวไวแฮะ ขนาดโดนหลอกมันยังไม่หลง สรุปไอสองเกย์นั้นแหละไม่ฉลาด
“ จะบอกว่าใครชอบกูล่ะ ”
“ พี่ดิษ ”
“ กูไม่ใช่เกย์ ” ผมเริ่มชินไอเรื่องแบบนี้แล้วล่ะ ไม่อายที่ต้องพูดคำนี้แล้ว
“ กูก็ไม่ได้บอกว่ามึงเป็น แค่บอกว่ากูคิดยังไง ”
“ ไอโต้ง ... มึงว่ามีคนอื่นรู้เรื่องนี้อีกไหมวะ ” ตอนนี้ผมไม่มั่นใจว่า มีคนที่รู้เรื่องนี้มากน้อยแค่ไหน ถึงผมจะชินแล้ว แต่มันก็อายอยู่นะ
“ คนอื่นไม่สงสัยหรอก พี่ดิษห่วงหน้าตาตัวเองมากไป แกไม่แสดงให้ใครเห็น มีแต่พวกเราที่สงสัย ” ไอพวกเรานี่พวกไหนล่ะ
“ เออๆ มึงพักผ่อนเหอะ ” ผมวางสายจากไอโต้ง นั่งคิดถึงที่มันพูดว่าไอดิษห่วงหน้าตาตัวเอง ประโยคนี้ทำให้ผมรู้สึกบางอย่างที่อธิบายยากมาก ปวดหัวว่ะ
ผมเดินขึ้นไปหาไอเรที่ห้อง มันกำลังคุยกับไอวาฬอยู่พอดี
“ คุยไรกัน ”
“ ไอวาฬ มึงไปดูดิว่าฝนตกไหม ท่านวากมาว่ะ ” ดูไอเรดิ พูดซะเสียเลยไอบ้านี่
“ ไอโต้งเป็นไงบ้างอะคิม ” ไอวาฬถาม
“ เพิ่งวางสายไป คงสบายดีแล้วล่ะ ”
“ ตอนโดนแบกมาที่เรือนพยาบาล อาการไม่ดีเลยนะมึง ว่าแต่มึงเถอะ ตอนที่มันโดนชนไปอยู่ไหนมา ” ไอเรถาม
“ ตัวไม่ได้ติดกันนี่หว่า ตอนนั้นกูไปหา ... กูกำลังจีบสาวอยู่คนนึงว่ะ ” สองคนนั้นทำเสียงหูหากันใหญ่
“ ซุ่มนะมึง แล้วติดยัง ” ไอเรถามต่อ
“ ไม่รู้ดิ แต่คงใกล้แล้ว ” ไอวาฬไม่ยอมพูดกับผมครับ มันตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ
“ ปีหน้ามาช่วยกูทำงานด้วยนะไอเร มึงด้วยไอวาฬ ”
“ เออ ไม่มีใครทิ้งมึงหรอก ช่วงนี้เห็นยุ่งๆ เลยไม่ได้คุยด้วย .... กูลงไปหาไรกินก่อน เดี๋ยวขึ้นมาๆ ” กูรักมึงมากเพื่อนเร
“ คิม ” พอไอเรเดินออกไป ไอวาฬพูดขึ้นทันที
“ มึงนั่งเงียบทำไม มีอะไรมิทราบ ”
“ คิดดีแล้วเหรอเรื่องจีบสาว ”
“ คิดดีแล้วสิวะ ทำไม มึงมีปัญหาอะไร ” ไอนี่มันชอบถามคำถามทำนองนี้นะ
“ ปล่าว ... ไว้ค่อยพูดกันดีกว่า ” อ้าวไอนี่ ทั้งมันและไอโต้งเหมือนจะแอบเก็บเรื่องอะไรไว้ แต่ผมไม่อยากถามต่อ ถามไปมันก็จะวนมาเรื่องเกย์ๆนี่อีก ผมขอตัวเดินกลับมาห้อง
“ ไอดิษ ใส่กางเกง ” ไอวากมันใส่กางเกงในนั่งอยู่ในห้อง
“ กูใส่อยู่นี่ไง มึงไปไหนมา ” เออ กางเกงในเค้าเรียกกางเกงนี่นะ สมเป็นนักพูดนะมึง
“ เรื่องของกูดิ พี่โจไปไหนล่ะ ”
“ อยู่กันสองคน คุยเรื่องของเราได้มะ ” แหม เรื่องของเรา กูล่ะหมั่นไส้
“ กูไม่อยากคุยไง ฟังไม่เข้าใจเหรอมึง ” มันแสยะยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร ผมไม่พูดอะไรต่อ เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบหนังสือมาอ่านทบทวน
“ กูนอนนะ ปิดไฟด้วย ” ไอวากบิดขี้เกียจ ทิ้งตัวลงนอน
“ เฮ้ยๆ พี่โจกลับมาจะนอนที่ไหน มึงกลับไปนอนห้องมึงดิ ” ไอดิษม้วนๆตัวขดอยู่ในผ้าห่ม ไม่ใช่ผ้าห่มพี่โจนี่หว่า
“ ไอโจกลับไปนอนบ้าน ที่บ้านมันมีเรื่อง เลยให้กูมานอนเป็นเพื่อนมึง ”
“ เหรอ กูไม่ต้องการ กลับไปนอนห้องมึงไป ”
“ หุบปากได้ละ ขืนพูดมากกว่านี้ กูจะนอนเตียงเดียวกับมึง รับรองมึงได้ผัวแทน ” หยาบคาบอะ
“ ไอ ... ” พอผมอ้าปากจะด่า ไอวากทำท่าจะลุกขึ้นมาจริงๆ ผมรีบบอกให้มันนอนที่เดิม
“ หึหึ มึงไม่รู้หรอกว่านอนให้คนอื่นกอดมีความสุขขนาดไหน ”
“ หวังมากไปแล้วมึง ” มันยิ้ม แล้วหลับตา ทำให้ผมเกรงใจมันไปด้วย เลยต้องปิดไฟนอนตามมัน
“ อาทิตย์หน้า วันศุกร์มาขึ้นรถกับอาจารย์นะ ” วันนี้ผม ไอดิษ กับพี่โจมาพบอาจารย์ที่ห้องพัก อาจารย์รับไปศึกษาดูงานทั้งสิ้นสิบสองคน แบ่งเป็นสี่กลุ่ม พวกผมเป็นหนึ่งในนั้น
“ ขอบคุณมากครับอาจารย์ ”
“ เออ ดิษ เธอเป็นหัวหน้าด้วยนะ ” ไอวากได้เป็นหัวหน้า งานจะราบรื่นไหม
“ ครับ ” พอรับเอกสาร รับงานแล้ว ผมเดินออกมาคุยกันต่อด้านนอก
“ โจ มึงเอาเอกสารไปส่งไอนากหน่อย ”
“ มึงบ้าเหรอไอดิษ ” ผมนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ถ้าให้สองคนเจอกันล่ะก็ มันจะไม่ดีต่อทั้งสองฝ่าย
“ บ้าอะไร ”
“ ก็ ... ” แม่งมองกูเป็นตาเดียวเลยนะ ผมไม่พูดดีกว่า
“ ไอนากได้ไป แต่มันยังไม่รู้ ถ้าไม่ให้ไอโจไปบอก จะให้ใครไปบอก ” พี่โจจ้องหน้าผม ส่งสายตาขอร้อง ส่วนไอดิษก็ยิ้มมุมปาก แม่ง ตั้งใจจะใช้กูชัดๆเลย
“ ฮุ้วววว เอามาเด้ ” ไอดิษส่งเอกสารให้
“ หลังเลิกเจอกันที่คณะ ” มันพูดต่อ
“ วันนี้กูมีนัด เข้าไปไม่ได้ บอกพี่หมีให้ด้วย ”
“ นัดอะไร กับใคร ที่ไหน ” มันถามต่อหน้าพี่โจเลย ไม่มีอายกันแล้วสินะ ไอสองเกย์
“ เรื่องส่วนตัว กูไปล่ะ”
“ กูจะรอมึงที่คณะ มากี่โมงก็ช่าง กลับมาที่คณะด้วย ” ผมไม่หันไปคุยกับมันต่อล่ะครับ อยากรอก็รอไป
ผมเดินตรงไปที่คณะสถาปัตย์ เพื่อไปหาพี่นาก ช่วงนี้พอหมดกิจกรรม คณะไหนๆก็เหมือนกันหมด ต่างคนต่างแยกไปทำธุระส่วนตัว เฮ้อ ทำให้อดคิดถึงตอนที่ทำงานร่วมกันไม่ได้
“ สวัสดีครับ พี่นากอยู่ไหมครับ ”
“ พูดอะไรเรียบร้อยวะ ” อ้าว จะให้พูดว่าไงล่ะ เฮ้ยมึง ไอนากอยู่ไหน เอาไหม
“ กูโปรไง อะไรวะ จำไม่ได้เหรอ ” จริงอะ ถ้าใช่ มันเปลี่ยนไปมากเลยครับ ไม่เจอกันไม่กี่วัน
“ หล่อสัดเลยเพื่อน ” ตัดผมสั้น โกนหนวดโกนเครา หล่อปานดารา
“ พอๆ ถามหาพี่นากไมวะ ”
“ ไอดิษ ฝากนี่มาให้ ” ผมโชว์เอกสาร
“ พี่นากไม่อยู่ ฝากไว้กับกูก็ได้ ”
“ ทำตัวเป็นเลขาฯเชียวนะมึง แล้วปีหน้ามึงทำงานอะไร ” ผมไม่มีเรียนเช้าครับ เลยได้นั่งคุยกับไอโปร
“ ยังไม่รู้ดิ ให้ประธานสั่งมาก่อน เออ เรื่องแฟนใหม่มึงล่ะถึงไหนแล้ว ”
“ แฟนใหม่อะไร กูยังไม่เคยมีเลย ” มันทำหน้าไม่เชื่อ
“ จะพูดอะไรก็ได้ หล่อๆอย่างมึงคงไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ไม่เหมือนพี่นาก ”
“ พี่นากทำไมวะ ”
“ วันนั้นเห็นบ่นว่า ทำไมผู้หญิงชอบแต่คนหล่อๆ กูว่าต้องมีปัญหาเรื่องจีบสาว ” แกคนเปิดเผยดีนะ จีบสาวไม่ติดยังพูดออกมา
“ ถ้าไม่ชอบทำตัวเฉยชา กูว่าไม่ใช่ไม่หล่อหรอก พี่นากอะ ” พูดไปก็สงสารไป ไม่รู้จะเสร็จพี่โจไหม
“ ก็จริง ” ผมนั่งหัวเราะกันสองคน
“ เออ ไอโปร ถามไรหน่อยดิ พี่นากเคยพูดอะไรถึงพี่โจไหมวะ ”
“ ไม่นะ รู้แค่ไม่ค่อยคุยกัน พี่นากคุยแต่กับพี่ดิษ ”
“ นี่ กูเล่าแล้วอย่าบอกใครนะมึง ” ไอโปรมองไปรอบๆ
“ ทางสะดวก เล่าเลย ”
“ พี่โจพี่รหัสกู ชอบพี่นาก ” ไอโปรอ้าปากค้าง
“ เหรอ ” ก่อนมันจะกลับไปทำสีหน้าปกติ
“ มึงไม่รูสึกอะไรเหรอวะ ”
“ ไม่อะ ปกติออก เค้าชอบกันเยอะแยะไป ” ผมยังเล่าต่อไปถึงที่พี่โจกับพี่นากไม่ชอบหน้ากัน เพราะโดนพี่โจแย่งผู้หญิงด้วย
“ กูว่าชอบผู้ชายนี่ได้เปรียบนะ ” อ้าวเฮ้ย ทำไมปากหมาแบบนั้นล่ะ
“ มึงไม่ได้เป็นเกย์ใช่ไหมไอโปร ”
“ ไม่ใช่เว้ย มึงคิดดู สมมติมึงชอบผู้หญิง ถ้าผู้หญิงไม่ชอบ มึงจะทำอะไรได้ แต่ถ้าชอบผู้ชายมึงแย่งจีบผู้หญิงได้ ไม่เรียกได้เปรียบเหรอวะ ” มันเอาตรรกะอะไรมาพูดล่ะเนี่ย
“ กูไปหาอะไรกินดีกว่า คุยกับมึง สมองฝ่อเอาง่าย ”
“ แต่ๆ กูว่าพี่ของกู ท่าทางแปลกๆนะ ” ไม่จบครับ ขนาดด่า มันยังไม่สะท้าน
“ แปลกยังไง ” ต้องมานั่งฟังต่อครับ
“ แกไม่คุยเรื่องพวกนี้เลยนะ บางทีถ้ามีคนพูด แกจะเดินหนีไปเลย เรื่องจีบสาวอะไรพวกนี้ ”
“ เข็ดอยู่มั้ง ” เป็นผมคงเข็ดน่ะ จีบใครก็โดนแย่งหมด
“ ไม่มีทาง ผู้ชายไม่มีทางเข็ดที่ถูกทิ้ง ” เอาอีกละ
“ อย่ามองพี่มึงร้ายไป แล้วอย่าเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังนะมึง ”
“ ไว้ใจได้ ถ้าผิดสัญญาขอให้หน้าตาดีน้อยลง ” คงมีอย่างเดียวที่มีค่าสินะมึง เหอะๆ มันตลกดีครับ
ผมเรียนช่วงบ่ายเสร็จ จึงโทรไปนัดกับซันว่าจะออกไปซื้อของใช้ พี่แซนก็ไปด้วยเป็นคนขับรถให้ บ้านเขารวยครับ พี่น้องมีรถราคาแพงคนละคัน
“ สองคนไปซื้อกันสองคนเถอะ เจอกันชั้นล่าง ” พี่แซนให้ผมสองคนไปซื้อของด้วยกัน ส่วนพี่เค้าแยกไป
“ คิมซื้อด้วยก็ได้นะ ” คงจะกล้าซื้อหรอก ผมเดินเป็นเพื่อนซันไปเรื่อย จนมาถึงโซนขายอาหารสด
“ ซัน ซื้อไปทำไมน่ะ ”
“ วันนี้กลับบ้านไง จะพาคิมไปหาพ่อกับแม่ ”
“ ห๊ะ ! ซัน ไม่ดีมั้ง ” ตกใจเลยครับ
“ อะไร กลัวขนาดนั้นเชียว น่านะ ” โคตรอยากกลับหอเลย เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
พี่แซนพาผมมาถึงที่บ้านของเค้า บ้านไม่ใหญ่โต แต่ตกแต่งลงตัวสวยงามมากๆ พอจอดรถพี่แซนพาผมเข้าไปในบ้าน แล้วโชคก็เข้าข้างผม พ่อกับแม่พี่แซนและซันไม่อยู่ ฮ่าๆ ซันกับพี่แซนช่วยกันทำกับข้าว เรานั่งกินข้าวกันที่นั่น เวลาผ่านไปประมาณสองทุ่มกว่าๆ พี่แซนขับรถ พาผมมาส่งที่หอพัก
“ ซันไม่ค่อยพาเพื่อนมาที่บ้านนะ แฟนไม่ต้องพูดถึง ”
“ ครับ ”
“ ไม่จำเป็นพี่ขอนะ อย่าเพิ่งมีอะไรลึกซึ้ง ” พี่ลงทุนขอ ผมคงไม่กล้าทำ ที่สำคัญผมไม่ใช่คนแบบนั้นอยู่แล้ว
“ ผมไม่ทำอยู่แล้วครับ ” ผมลงที่หน้ามอ ไม่อยากรบกวนไปส่งไกล ผมนั่งวินต่อเข้ามาที่หอตรงขึ้นไปที่ห้องพักทันที ง่วงนอนมาก แต่พอเข้ามาถึงห้องไม่เจอไอดิษครับ
“ ตายห่า ” ผมนึกถึงคำพูดของมัน ที่บอกว่าจะรอผมที่คณะ มันคงไม่อยู่รอจริงๆหรอกนะ เกือบสามทุ่มกว่าแล้ว ผมวิ่งขึ้นไปขอกุญแจรถมอเตอร์ไซค์จากไอเรแล้วรีบไปที่คณะ ถึงคณะผมไปที่ชมรม เห็นไฟเปิดอยู่
“ ไอดิษ มึงนั่งทำอะไรน่ะ ” มันหันมาจ้องหน้าผม น่าตาน่ากลัวมากเลยอะ
“ มึงมาทำไม ไม่ให้กูนอนที่นี่เลยล่ะ ”
“ ใครจะคิดว่ามึงจะรอ ”
“ คำพูดกูไม่สำคัญน่ะสิ อย่างน้อยโทรบอกบ้างก็ยังดี ” มันกำลังโมโหผม
“ เออๆ ขอโทษ มึงกินข้าวหรือยัง ”
“ มึงอยากไปไหนก็ไป ปล่อยให้หิวตายไปเหอะ ” เฮ้ยๆ มันเดินไปปิดไฟ ผลักผมออกมาจากห้อง ล็อคประตูแล้วเดินไปเลยครับ อะไรกันวะ นี่มึงโกรธกูจริงๆเหรอ
-
ลงชื่อครับผม
โดนงอนซะละ จะง้อกันมั้ยเนี่ย :z2:
:L2:
-
อ้าว ดิษโกรธเลย ลุ้นๆ ตอนต่อไปจะเป็นไง
แอบงงประโยค พ่อกับแม่พี่แซนและซันไม่อยู่
งงว่าซันไม่อยู่แล้วไปซื้อของกับใคร แล้วยังทำกับข้าวกันอีก 555
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เขาเรียกโกรธปนน้อยใจ ง้อนิดหน่อยข้าวกล้องก็ยิ้มแล้ว กระรอกน้อยหอมแก้มทีก็หายแล้ว
-
พี่ดิษงอนละ เหอๆ เดี๋ยวก็หายมั้ง แต่อยากรู้เรื่องพี่โจกะพี่นากอีกนิ ไปรักกันได้ไง
-
ตาย!!!แล้วดิษงอนคิม :impress2:
-
จี๊ด ตรงคำว่า "คำพูดกูไม่สำคัญเลยสินะ" โดน!
โอ๋พี่ดิษ :กอด1:
-
โอ้ย น่าสางสารจิงไรจิง พี่ดิษ
o18 o18 o18 o18 o18
-
คิมเว้ย!! มีแต่คนเห็นใจพี่ดิษว่ะ
อย่าน้อยใจนะวุ้ย ^^
-
อ้าว ดิษโกรธเลย ลุ้นๆ ตอนต่อไปจะเป็นไง
แอบงงประโยค พ่อกับแม่พี่แซนและซันไม่อยู่
งงว่าซันไม่อยู่แล้วไปซื้อของกับใคร แล้วยังทำกับข้าวกันอีก 555
ไม่น่าจะงงนะ ลองเว้นวรรค จัดประโยคใหม่ดังนี้
พ่อกับแม่(ของ)พี่แซนและซัน ไม่อยู่
-
ตามทันแล้ววว
เรื่องนี้อ่านแล้วสงสารดิษมากมาย เมื่อไร่จะเข้าใจกันน้า :เฮ้อ:
อย่าลืมมาต่อนะคะ :3123:
-
เข้ามาดันให้คิม
-
ดูตำราตั้งตีห้าตีหก มันก็ยังสอบตก เป็นเพราะเหตุอะราย :เฮ้อ: สอบไป 6 ผ่าน 3 ตก 3 สรุปซ่อมรวม 5 วิชา โอยปวดหัว
“ ไอดิษ ”
“ ... ”
“ ไอเชี้ยดิษ ” แม่งทำไมมันถึงนั่งเงียบแบบนี้ล่ะวะ
“ พี่วาก ”
“ เรียกทำไม ” กูเชื่อมึงเลย มึงเป็นคนเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อไหร่
“ มึงโกรธกูเรื่องอะไร มึงรอกูเอง ... เฮ้ยๆ จะไปไหน ” ไอวากปิดหนังสือ เดินไปใส่รองเท้า ทำท่าจะออกไปนอกห้อง
“ กูรำคาญ ไม่เห็นหรือไงว่ากำลังอ่านหนังสือ ”
“ นั่งอ่านไป ตอบคำถามไปก็ได้นี่ ทำไมต้องทำตัวงี่เง่าด้วย ”
“ ใช่ กูงี่เง่าเองแหละ ไม่ต้องมาสนใจคนอย่างกูหรอก ”
“ ไอดิษ ” มันเดินออกไปแล้ว ผมไม่สนใจไปตามมันเด็ดขาด เรื่องนี้ผมไม่ผิด มันรอของมันเอง ... หรือไม่ใช่
“ มึงผิดว่ะไอคิม ”
“ อืม กูก็คิดงั้นนะ ” ด้วยความไม่แน่ใจนี้ ผมเลยเดินขึ้นมาถามไอเรกับไอวาฬครับ ไอสองตัวนี้ดันพูดเหมือนกัน
“ กูออกไปกับแฟนนะเว้ย ”
“ ไหนว่ายังไม่ใช่แฟนไง ” ไอวาฬนี่มีปัญหากับเรื่องที่ผมจะมีแฟนเหลือเกิน
“ มึงมีอะไรกับกูป่ะ ไอวาฬ ”
“ ไม่มี ”
“ อ้าว เฮ้ยๆ มึงจะไปไหน ” ไอวาฬเดินหนีผมไปอีกคนแล้วอะ
“ แม่ง เป็นบ้าอะไรกันวะ เดินหนีกูทำไม ”
“ ไอคิม มึงแน่ใจไหมวะ ว่ามึงคบกับคนอื่นได้ ” ไอเรมันพูด แล้วพูดซะงงเลย
“ ทำไมพูดอะไรแปลกๆ พวกมึงมีอะไรกันวะ ”
“ ไม่ใช่เรื่องของพวกกูหรอก มันเรื่องของมึงอะ ”
“ ของกูยังไง ”
“ ก็พี่ดิษเค้าชอบมึงอะ ” เฮ้ยยยยย !!!
“ ... เชี้ยเร มึงรู้เหรอวะ ”
“ เออ กูไม่ใช่ควายอย่างมึงนี่ ถึงจะไม่รู้อะ ” โอ้ว เขากูโง้งเลยนะนั้น ไอพวกนี้รู้กันหมดทุกคนเลยสิ
“ ในเมื่อมึงรู้ มึงไม่รังเกียจพวกมันเหรอ ” ไอเรเป็นคนที่ผมสนิทและไว้ใจมากด้วย ถ้ามันรู้เรื่องพวกนี้ อย่างน้อยๆมันคงจะคิดเข้าข้างผมบ้าง ผมถึงถามความเห็นของมัน
“ เกลียดไปทำไมวะ แค่ใครชอบแบบไหน ถึงขั้นต้องเกลียดพี่เกลียดน้อง มึงคิดสุดโต่งไปนะ ” กูว่ามึงอะใจกว้างเกินไปมากกว่า
“ กูยังไม่ได้บอกว่ากูเกลียดพวกมัน ”
“ แต่ที่มึงทำอยู่เนี่ย ถึงไม่ได้พูดตรงๆ แต่ก็เหมือนยืนยันว่ามึงเกลียดเค้า ” ที่ผมทำงั้นเหรอ
“ กูทำอะไรวะ ”
“ อย่าให้ไล่ นี่ถ้าไม่ใช่พี่ดิษ ป่านนี้ … ”
“ อะไรๆ ป่านนี้อะไร ” แม่ง พูดอย่างกับว่าถ้าไม่มีไอดิษแล้ว กูคงไม่มีคนมาจีบ
“ เลิกคุยเหอะ มึงไม่ง่วงนอนหรือไงวะ ” ดี เปลี่ยนเรื่องได้ซะที ผมคุยเรื่องที่ต้องไปดูงานกับไอดิษและพี่โจให้ไอเรฟังก่อนจะเดินกลับมาที่ห้อง ไอดิษกลับมานอนอ่านหนังสือแล้ว
“ ไง หายงอนหรือยัง ”
“ งอน ใช้ได้เฉพาะแฟน อย่าเอากูไปเปรียบ ” ปาดๆๆๆ ทำไมช่างกล้า
“ เออ กูไม่ได้มีค่าขนาดนั้นนี่ ” จู่ๆก็นึกครึ้มๆ พักนี้มีแต่คนเรียกร้องกับผม ผมอยากเรียกร้องความสนใจดูบ้าง
“ ... อืม ” อะไรวะ มันไม่พูดอะไรเลย
“ ... ” ไม่มีเรื่องอะไรจะพูด แม่งเล่นกันนิดหน่อยก็ไม่ได้ ฮุ้ว
“ รู้สึกผิดแล้วหรือไง ” เงียบกันได้ไม่นาน ไอวากก็ยอมพูด
“ เออ กูขอโทษ กูคิดว่ากูไม่ได้เป็นอะไรกับมึง ถึงไม่จำเป็นต้องบอกกับมึงทุกเรื่อง ” ไอวากดิษวางหนังสือ กระโดดข้ามเตียงมาหาผม พร้อมกับกอดผมอย่างแนบแน่น
“ ไอเชี้ยดิษ มึงทำอะไรเนี่ยห๊ะ ! ”
“ จะบอกว่า ... กูชอบมึง ”
“ เชี้ย ! มึงชอบแล้วมากอดกูทำไม ” แรงมันควายมากอะ ผมขยับหนีได้ไม่ถนัด
“ มึงควรถนอมน้ำใจ คนที่รู้สึกดีๆกับมึงบ้าง ถึงมึงจะไม่ชอบก็เหอะ อืมมม พอละ ”
“ ไอๆ ” ไอเวรดิษหอมแก้มผมครับ แล้วมันก็กระโดดกลับไปที่เตียงของมัน
“ พูดไม่ดีอีกครั้ง วันนี้มึงกูจับทำเมียแน่ ” พูดไม่ออก นับวันกูยิ่งจะไม่หลงเหลือความเป็นชาย ต้องอยู่ห่างกับพยายามไม่พูดถึง วันนี้ผมทำให้มันต้องรอแบบไม่มีเหตุผล ถ้ามันจะโกรธก็ควรอยู่ แต่มันกลับอารมณ์ดีขึ้นทันทีที่ผมพูดด้วย ไอดิษมึงชอบกูมากขนาดนั้นเลยเหรอ
“ พี่ดิษ พี่นากว่ายังไงครับ ” พอเช้า พี่โจซื้อของกินเล่นมาฝากพวกผม พอผมรู้ว่าพวกเพื่อนๆรู้เรื่องที่ไอวากชอบผม ความอึดอัดลดลงไปเยอะ
“ ถามมันดิ มันเป็นคนเอาเอกสารไปให้ ไม่ใช่เหรอ ” โยนมาให้กูเลยนะ
“ ว่าไงล่ะคิม ”
“ วันนั้นไปหา แล้วไม่เจอครับ ” พี่โจชักสีหน้าผิดหวัง
“ อย่าคิดมาก ถ้าเค้าจะรัก ไม่นานเค้าก็เรียกหาเรา ” แอบพูดจาคมคายนะมึง
“ ของพี่ล่ะ เค้าเรียกหาหรือยัง ”
“ เชี้ยเอ้ย หมั่นไส้ ” ผมแอบด่า มันนั่งหัวเราะกันสองคน หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ ไอวากนัดผมกับพี่โจไปเจอกันที่คณะ เพื่อเตรียมตัวให้พร้อมก่อนออกไปดูงาน จากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียน
“ คิม ขอคุยด้วยหน่อยเด้ ” ยัยนัทเดินมาคุยด้วยก่อนเริ่มเรียน
“ พูดจาน่ารักๆได้ไหมวะ คนเค้าคิดว่ามึงเป็นทอมกันหมดแล้ว ” มันไม่สำนึกครับ ตบหัวผมซ้ำอีก
“ ย่ะ นั่นเรื่องของชั้นไม่ต้องมายุ่ง ... ชั้นจะถามเรื่องโต้งอะ ” เห็นว่ามันจะออกจากโรงพยาบาลเย็นวันนี้
“ พูดไปดิ ”
“ ชั้นไม่อยากบอกเลิกโต้งตอนนี้ ชั้นสงสาร ” ดีนะไม่ค่อยมีคณะของผมอยู่ด้วย คือมันยังไม่มาเรียนกัน
“ มึงคิดเอาเองเหอะ แต่เป็นไปได้ค่อยๆบอกมัน ให้เวลามันทำใจบ้าง มันรักมึงอยู่ ” ไม่เข้าใจว่าทำไมมันสองคนต้องมาปรึกษาเรื่องแบบนี้กับผม พวกมันก็รู้ว่าผมไม่มีใคร
“ ขอบใจจ้ะ ” พูดน่ารักก็เป็นนี่มึง ผมมีเรียนเช้าสองคาบ จากนั้นผมโทรไปหาซัน ว่าจะไปนั่งคุยกันแถวๆนั้น
“ คิม เราเป็นเพื่อนกันมานานยัง ”
“ ไม่รู้สิ ”
“ เราลองเป็นแฟนกันป่ะ ”
“ เอ่อ ... ” ซันจู่โจมผมแบบไม่ทันตั้งตัว ไปไม่ถูกเลย
“ อะไร ไม่เหมาะกันเหรอ คงใช่แหละ ซันไม่ใช่สเปคของคิม ” ซันนั่งเตะขาไปมา คล้ายกับผิดหวังที่ผมไม่ตอบ
“ ไม่ใช่ๆ คือว่า ”
“ คิมกำลังคบใครอยู่เหรอ ” กำลังคบใครอยู่ ... ไม่นะ มึงออกจากหัวกูไปเลยนะไอเชี้ยดิษ
“ ปล่าว ยังไม่มี แต่เราเป็นเพื่อนกันก่อนไม่ดีเหรอ เผื่อซันเบื่อคิม จะได้ไม่มีอะไรคาใจไง ”
“ ก็ได้ ... ว้า อุตส่าห์คุยข่มพี่แซนไว้ ”
“ คุยข่มเรื่องอะไร ”
“ จะขอคิมเป็นแฟน แต่พี่แซนบอกว่าคิมไม่ยอมแน่ เดี๋ยวจะกลับไปถามดูว่าจะบอกแบบเดียวกับคิมไหม ” น่ารักอะ ฮ่าๆๆ นับวันผมยิ่งรู้สึกดีกับซันมากขึ้นเรื่อยๆ ความจริงตอนที่ซันพูดคล้ายๆกับขอเป็นแฟนนั้นน่ะ ผมตื่นเต้นมากๆ ผมอยากตอบรับทันทีเลยด้วยซ้ำ แต่ผมอยากเป็นคนพูดคำนั้นเอง ที่สำคัญมันมีความรู้สึกบางอย่างที่บอกตัวผมว่า ไม่ใช่เวลานี้
“ นั่งยิ้มทำไม คิดอะไรกับกู ” เย็นวันนั้น ผมมาที่คณะตามที่ไอดิษบอก พอเจอหน้ากันเป็นกัดกูอะ
“ คนกำลังมีความสุข ” มันกำลังจะอ้าปากพูดกับผมต่อ มีโทรศัพท์เข้ามาพอดี
“ ไงวะไอโปร ” ผมรับสาย
“ นี่พี่นากครับคิม ” เสียมารยาทเลยกู
“ ขอโทษทีครับ พี่นากมีอะไรครับ ” ไอดิษมองหน้า
“ พี่ได้เอกสารแล้วนะครับ คิมได้ไปด้วยใช่ไหม ”
“ ใช่ครับ มีผม ไอเชี้ยยยยยดิษ กับพี่โจ ” ไอวากหันขวับ มันทำหน้าหมาตกใจด้วย ฮ่าๆๆ
“ อืมๆ เดี๋ยวพี่ไปหาที่คณะแล้วกัน จะได้คุยอะไรกันด้วย ”
“ ครับ ”
“ ไอนากว่าไง ”
“ เดี๋ยวจะมาคณะเรา ”
“ มึงว่าแปลกไหม มันกับกูสนิทกัน แต่ทำไมมันถึงโทรหามึง ” พูดให้สงสัย มันก็เลยน่าสงสัยแฮะ
“ อาจเพราะกูหล่อกว่ามึงมั้ง ”
“ หึหึ หล่อกว่าไม่รู้ แต่กูใหญ่กว่ามึงแน่นอน ”
“ ถอดวัดกันเลยมะ ”
“ กูเคยวัดแล้ว ”
“ ไอเชี้ยยยยย !!! ” มันหัวเราะชอบใจ มันเคยวัดของผมแล้วจริงอะ
“ ไม่ได้พูดให้คิดมากนะ แต่ไปดูงานครั้งนี้ มึงต้องจับคู่กับกู ”
“ ทำไมต้องมึง กูอาจจะจับคู่กับสาวคนไหนก็ได้ ” มันกวักมือให้ผมไปคุยกับมันข้างหลัง ทีแรกงงครับว่าเรียกไปทำไม มันมาดูดบุหรี่ แม่งในรั้วในสถาบันก็ไม่เว้น
“ ถ้าไอนากไปแน่ มึงต้องจับคู่กับกู ให้ไอโจจับกับมันแทน ”
“ ไอดิษ มึงรู้อยู่ว่าเค้าไม่ถูกกัน ”
“ ใช่ ไม่ถูกกัน แต่กูไม่ได้ห่วงพวกมัน กูห่วงมึง ”
“ กูไม่ใช่เด็กน้อยนะมึง ”
“ ไม่ใช่เด็กอะรู้ แต่ไอนากมันน่าจะชอบมึง ”
“ ห่ะ ! ไม่จริงอะ พี่นากไม่มีทางเป็นเกย์ ”
“ เหมือนมึงคิดว่าไม่มีทางที่กูจะรักมึง อย่าทำเป็นรู้ใจคนอื่นเลย ” โอ้ พระเจ้า ทำไมท่านต้องส่งเกย์มารุมข้าด้วย
“ ปะ หมดตัวแล้ว ไปรอพวกมันเถอะ ” พอสูบบุหรี่หมดมวนก็เดินมารอสองคนนั้นที่ห้องชมรม การดูงานครั้งนี้ จะราบรื่นดีไหมหนอ
-
สับสนวุ่นวาย มีแต่คนรักคิม :เฮ้อ:
-
ลุ้นๆ ไปดูงานคราวนี้จะเป็นไงบ้างเอ่ย
-
ตอนนี้กำลังลุ้นพี่โจพี่นาก คิมเป็นกามเทพแผลงศรหน่อยดิ
-
เมื่อไร่จะเผยตัวจริงของคิมอ่ะ เค้าลุ้นนะ
-
กลับมาได้สองคู่เลยแหงๆ
ชอบ!!!!!!!!
-
คิมเสน่ห์แรงมากอ่ะ สรุปจะเป็นไงต่อไป ติดตามๆ :pig4:
-
...อยากจับคู่โจ+นาก อยู่หลอกนะ แต่ไม่รู้ว่า นากเค้ามีใจให้ใครอยู่ กลัวจะจูนกันไม่ลง :laugh:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งรำคาญนิสัยคิม
-
#เพลีย
จับพี่คิมทำเมียเลยพี่ดิษ จบ!
-
:L2:
-
สวัสดีครับ เพิ่งสมัครสมาชิก แต่ซุ่มอ่านมาสักพักแล้ว อยากบอกว่า ชอบเรื่องนั้มาก เครียดๆลุ้นๆดี
-
:กอด1: และ :L2: แฟนคลับทุกคน รวมคนที่เข้ามาอ่านใหม่ ตลอดถึงคนที่แอบๆแวบๆเข้ามาอ่าน วันเสาร์นี้จะเข้าห้องสอบแล้ว อยากให้ช่วยอวยพรหน่อย :m15: มาต่อติดสินบนให้ก่อน เจอกันอีกทีวันจันทร์เน้อ
“ นัท กูฝากจดงานด้วยนะ ” ผมนัดให้ยัยนัทมาเจอที่หน้าหอหญิง หลังจากแยกกับพวกพี่ๆที่คณะแล้ว
“ ไหนว่าไปศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ไง ”
“ เขามีโปรแกรมไปเที่ยวต่อ ” นั่นแหละสาเหตุ อาจารย์แกจะพาผมไปดูนู้นดูนี่ต่อ ไม่เคยคิดจะถามนักศึกษาว่าอยากไปไหม
“ อ่อ ขอให้โชคดีนะจ๊ะ ”
“ โชคดีแน่ๆกูอะ ” ยัยนัทยิ้มมีเลศนัย แต่มันไม่พูดอะไรต่อนะ
“ เรื่องไอโต้ง ใจเย็นหน่อยแล้วกัน มันยังไม่หายดี ” พอผมวนมาคุยเรื่องไอโต้ง ยัยนี่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“ ชั้นจะพยายาม ” วันนี้วันพฤหัสแล้ว เย็นวันพรุ่งนี้ผมก็ต้องเดินทางไกล หวังว่าคงไม่มีอะไรให้เครียดนะ
“ มึงจะนอนยัง ” ช่วงนี้ไอวากมันไม่ยอมกลับไปนอนห้องตัวเอง เริ่มเอาข้าวของมาไว้ที่ห้องผมมากขึ้น
“ ยัง ... ไอดิษ มึงจะมาห้องนี้ทำไมอะ พี่โจเค้านอนที่ไหน ”
“ อย่าหวังจะได้มันเลย มันไม่ได้ชอบมึง ” กวนทรีน
“ กูไม่อยากได้ใครทั้งนั้นแหละ ที่กูพูดเพราะนี่ห้องพี่เขากับกู ”
“ ช่วงนี้มันต้องกลับบ้าน มีปัญหาอะไรเยอะแยะ มันให้กูมานอนเป็นเพื่อนมึงจริงๆ ”
“ กูอยู่คนเดียวได้ พรุ่งนี้มึงย้ายของกลับไปซะ ” ไอวากลุกขึ้นยืน มองผมด้วยสายตาหื่นกาม
“ ไปดูงานครั้งนี้ กูจะจับมึงทำเมีย เตรียมตูดไว้เลย ”
“ ไอควาย กูไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรกูหรอก ” มันนั่งลง ยักไหล่ สบายใจอะไรของมึง
“ วัวเพิ่งเกิดก็งี้ ”
“ อะไร วัวอะไร ” จะเปรียบเปรยอะไรวะ
“ ยังไม่รู้จักเสือไง ไม่รู้หรอกว่าเสือทำอะไรได้บ้าง ”
“ เสือกระดาษสิไม่ว่า ฮุ้ว ”
“ หึหึหึ ” หัวเราะแบบมารอีก ไม่ว่าเสือว่าแมว กูไม่กลัวทั้งนั้นแหละเว้ย ฮ่าๆๆ ผมนอนหลับก่อนไอดิษ จนรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ไอดิษทำเสียงตกใจ
“ อื้ออ ไอเชี้ยดิษ เป็นไรวะ ”
“ มึงลุกเร็ว ไปห้องไอโต้ง ” มาดึงแขนกูทำไมเนี่ย
“ เดี๋ยวเด้ มีอะไรอะ ”
“ เชี้ยโต้งข่มขืนนัท ”
“ ห๊า !!! ” ไอดิษทำท่าปิดหู เสียงกูไม่แหลมขนาดนั้นมั้ง
“ เป็นไปได้ไง กูแยกกับนัทตอนเย็น ไอโต้งก็เพิ่งออกโรงพยาบาลตอนเย็น ”
“ นี่ตีสี่กว่าแล้วคุณหนู ” เหรอวะ ฮ่าๆๆ
“ มึงไม่หลับไม่นอนล่ะ ” ผมเห็นมันยังตื่นอยู่ หนังสือที่มันอ่านก็วางอยู่ตรงนั้น
“ นั่งมองมึงนอนเพลินดี ”
“ ฮุ้ววว ” อะไรจะหยอดได้ทั้งวี่ทั้งวัน ผมล้างหน้าล้างตาแล้วรีบขึ้นไปหาไอโต้ง ในห้องของมันมีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องอยู่เต็มไปหมด เกือบสิบคนได้อะ
“ พวกมึงออกไปอยู่ข้างนอกบ้างได้ไหมวะ แม่งร้อนจะตายห่า แค่โดนต่อยมา เป็นห่วงอะไรกันนักหนา ” พอมาถึงพี่ปันสั่งให้พวกที่ไม่ค่อยสนิทออกไปก่อน ที่สำคัญพี่ปันปกปิดเรื่องของมันด้วยครับ
“ มึงทำอะไรของมึงวะ ” เข้าใจว่าเป็นพี่รหัสของไอโต้งครับ คนนี้อยู่คนละสายกับพวกผม
“ มันก็เจาะไข่แดงสาวไงไอควาย พอๆอย่าถามว่าทำอะไร มึงทำไปทำไมวะน้อง ” พี่ปันสมเป็นพี่ใหญ่ของพวกผมจริงๆ
“ นัทบอกเลิกผมพี่ ” จริงๆเลยยัยทอมเอ้ย บอกแล้วว่าให้ค่อยเป็นค่อยไป
“ แล้วทำไมต้องทำแบบนั้น ผิดกฎหมายนะมึง ”
“ ไม่รู้อะพี่ ผมนึกว่านัทต้องการแบบนั้น เค้าก็ดูมีความสุขออก ”
“ เวลาเอากันมันก็เพลินกันทุกคนแหละ ” ไอวากดิษ อย่าไปเผือกสิวะ ผมชกเข้าไปที่ซี่โครงของมัน ไอดิษร้องโอ้ยๆ
“ ผัวเมียคู่นั้นอะ เล่นอะไรรู้เวลาบ้าง ” อ้าว พี่ปัน ที่กูชมเมื่อกี้ กูขอถอน
“ พอเสร็จแล้ว ถึงรู้ว่าเค้าไม่ได้ต้องการเลย เค้าร้องไห้ ทุบตีผมหนักมาก ผมรู้สึกผิดจริงๆ ” ดูจากร่องรอย ยัยนัทคงจะมือหนักใช้ได้
“ มันไม่ร้องหรือขัดขืนมึงเหรอ ” จริงสิ ไอดิษถามเข้าท่า เจ๊เค้าไม่ขัดขืนมึงเหรอวะ
“ ขัดขืนพี่ แต่ผมกดไว้ ” เออ นั้นอะเรียกไม่ยอมเว้ย
“ ต้องคุยกับนัทว่ะ ไอคิมโทรไปหาใครก็ได้ ที่สนิทกับนัทอะ ต้องคุยกันหน่อยว่ะ ”
“ แจ้งผู้ใหญ่ซะหมดเรื่อง ” พี่รหัสมึงนี่นะไอโต้ง
“ หมดเลยสิวะ เผลอๆได้แต่งงานกันด้วยไง มึงมีสมองไหมห๊ะ ” โอ้ว แรงดีครับพี่ปัน
“ เดี๋ยวผมโทรหาจอยดูนะพี่ ” ผมเดินออกมาโทรศัพท์หาจอย แต่ว่า ...
“ โหล ” เสียงผู้ชาย ?????
“ ขอสายจอยครับ ”
“ คิมเหรอ กูวาฬ ”
“ เฮ้ย มึงรับโทรศัพท์ของจอยได้ไง ” ไม่ใช่คู่นี้กำลังดิ๊งด่องกันอยู่อีกคู่นะ
“ จอยหอฝากไว้ กูอยู่หน้าหญิงเนี่ย ”
“ มึงไปอยู่ด้วยกันได้ไง ”
“ เพิ่งมาชั่วโมงกว่าๆนี้เอง ” แล้วไป ฮ่าๆ
“ เออนี่ มึงรู้เรื่องไอโต้งแล้วใช่ไหมวะ ” ผมถามไอวาฬ
“ รู้แล้ว ”
“ เรื่องมันยังไงวะมึง ” ไอวาฬเล่าว่า นัทกับโต้ง เจอกันที่หอนอกของเพื่อนอีกคน ปรากฏว่าเพื่อนคนนั้นมีธุระเข้ามาที่มหาลัย สองคนนั้นเคลียร์กันไม่สำเร็จ ไอโต้งเลยใช้โต้งน้อยจัดการนัทซะ
“ กูต้องคุยกับนัทว่ะ ทำไงถึงจะได้คุย ”
“ มาหอหญิงเลย เดี๋ยวบอกจอยให้ นัทสนิทกับมึงมากคงยอมคุย ”
“ เออนี่ มีคนรู้เยอะหรือยัง ” ผมกลัวว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูผู้ใหญ่ ทั้งสองคนจะเดือดร้อน
“ ไม่อะ นอกจากที่สนิทๆ พวกเราบอกว่าญาติผู้ใหญ่ของนัทเสีย ” ฉลาดมากเพื่อนกู ผมกดวางสายแล้วกลับไปบอกพวกพี่ๆ
“ ถ้าได้คุย บอกด้วยนะว่า เราจะรับผิดชอบ ” เฮ้อ ผมพยักหน้าให้ไอโต้ง ไม่นึกว่าหน้าตาแบบนี้ จะทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงได้ ก่อนออกมาผมฝากไอดิษดูแลไอโต้ง มันยังมีอารมณ์ล้อผมว่า
“ ดูนัทไว้ล่ะ นั่นอะมึงในอนาคต ”
“ พอเถอะน่า อย่าร้องอีกเลย ” ยามที่ดูแลตึกพักก็ดีครับ พอรู้ว่ามีปัญหาก็ไม่ว่าอะไร ที่จริงหอหญิงเค้าปิดตอนเที่ยงคืน ผม จอยกับไอวาฬพากันมานั่งหลบมุม ตรงใต้ถุนตึก
“ มันทำให้ชั้นไม่มีค่าอีกแล้วคิม ” มันไม่ร้องไห้แล้ว แต่ใช้คำพูดหนักว่ะ ผมฟังแล้วเจ็บไปด้วยเลย
“ นี่ยังคิดจะเจอหน้ากันอีกมะ ” ผมถามตรงๆ
“ สำหรับผู้ชายมันง่าย แต่สำหรับผู้หญิงคงไม่ง่ายหรอกคิม ” จอยช่วยตอบคำถามแทน
“ แต่เท่าที่เห็น เหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นดิ ไอโต้งมันก็เศร้ามากๆ ”
“ อารมณ์ความผิดครั้งแรก ยังไงมันก็ไม่คิดอะไรหรอก ถ้ามันคิดจริงๆ มันควรจะคิดได้ก่อนจะทำแบบนี้กับชั้น ” ยัยนัทพูดขึ้นบ้าง ทำไมกูต้องมานั่งตอบคำถามที่ไม่ใช่เรื่องของกูด้วยเนี่ย
“ เป็นไปได้ว่า มันอาจจะรักแกมาก จนยอมเสียแกไปไม่ได้ ” ผมตอบ
“ รักกันจริง ไม่มีทางทำแบบนี้หรอก ”
“ ไอวาฬ มึงคิดแบบนั้นไหม ” ต้องหาตัวช่วยครับ ไอวาฬทำปากงุบงิบๆ
“ ถ้าถึงตอนนั้น เราอาจจะ ... ”
“ ตะเองก็คิดทำแบบนี้กับเค้าหรอ ”
“ ปล่าวๆ เค้าหมายถึง ยอมทำหลายๆอย่าง ที่ไม่ใช่ตัวตนของเค้า ” อืม ตะเองๆ เค้าๆ กูล่ะหน่าย
“ นัท ขอคุยสองต่อสองได้ปะ ” นัทพยักหน้า ไอวาฬกับจอยรู้งานครับ เดินลุกออกไป
“ เจ็บไหมวะ ” นัทต่อยที่หน้าอกผม มันหัวเราะแล้วครับ
“ ปากอะ ... แกก็เคยเห็นของมันนี่ ชั้นควรจะเจ็บไหม ” แกล้งถามไม่ให้เครียดไปงั้นแหละ จริงๆไม่ใช่คนลามกเลย หึหึ
“ แกรับได้ไหมวะ ” คือผมกับนัทสนิทกันพอจะพูดกันได้ขนาดนี้ครับ
“ ไม่ว่ะ แกคิดดูสิ ว่าชั้นไว้ใจมันขนาดไหน ชั้นยอมไปกับมันสองคน แต่ในที่สุด ... ” ยัยนัทน้ำตาคลออีก เฮ้อ ผมขยับเข้าไปกอด สงสารมันน่ะครับ
“ กูไม่บอกให้มึงอภัยให้มันหรอก กูรู้ว่ามันยาก ทำตามที่ใจมึงต้องการนะ ” ผมกำลังลูบหัวมันอยู่ ทันใดนั้น ก็มีมือดีมากระชากหัวผมออก
“ ไง เป็นไงบ้าง ” เชี้ยวาก มึงมาได้ไงวะ
“ ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ”
“ อยู่กับเพื่อนล่ะ อย่าอยู่คนเดียว ... ไอคิม มึงกลับไปจัดข้าวของเดี๋ยวนี้ ” โหเว้ย สั่งกูอย่างกับพ่อเลยนะ จะว่าไปมันก็พ่อรหัสนี่หว่า
“ เออ มีอะไรโทรหาได้นะมึง ” ผมลายัยนัท และขี่มอเตอร์ไซค์กลับหอ พอถึงหน้าหอพักชายแค่นั้นเอง
“ มึงอยากได้มันมากไหม ”
“ พูดอะไรวะ เพื่อนกูกำลังเสียใจ กูก็แค่ปลอบมัน ”
“ ที่ให้ไปหาน่ะ ให้ไปช่วยไอโต้ง ไม่ใช่ไปแทนที่มัน ” พูดอะไรอะ
“ อะไร แทนที่อะไรของมึง ”
“ ... มึงน่ะ ทำไมมึงโง่แบบนี้วะห๊ะ คนที่เสียใจมากๆ เค้าพร้อมจะเอนเอียงหาคนที่ดีกับเค้าที่สุด มึงนี่ ”
“ งอแง ง่งแง่งใหญ่แล้วนะมึงน่ะ ” ไอดิษทำเสียงฮึดฮัด ไม่พอใจอะไรกูวะ
“ เออๆ กูผิดเองแหละ ที่ขี้หึง กูไม่ชอบเวลาเห็นใครมากอดมึง ” แล้วแม่งก็เดินไปเลย หึง ? มึงหึงกู หึงไปทำไมวะ กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงนะเว้ย ไอบ้า
-
รุ่นพี่จากรั้วพ่อขุนกล่าวว่า เรียนที่นี่มีสองเกรด P or F
เรียนมาตั้งหลายปี อยากได้สักตัวนี่มีหวังกะเข้าไหม -*- ไอที่เรียนหลักๆก็จะเปิดแล้ว เหอะๆ สนุกแน่กู
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงมาก อ้อยที่ไร่ถึงกับใบไหม้ไปเลย
ถ้าต้องออกแดดหรือสัมผัสแดดตรงๆควรทาโลชั่นบ้างนะครับผม รักษาสุขภาพ ไม่เจ็บไม่ไข้เน้อ ไปนอนล่ะ :bye2:
-
ปกติชอบเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไปนะ
แต่เรื่องนี้ อยากให้ปล้ำๆ กันไปสักที ฮุ้ววว
-
:เฮ้อ:โต้ง ทำไมทำงี้
เหมือนทุกคนจะรู้หมดว่าพี่ว้ากชอบคิมก่อนที่คิมจะรู้อีกนะ
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆนะคะ ได้เกรดที่หวังไว้น้า ขอบคุณค่ะ
-
โต้งทำงี้ได้ไง :เฮ้อ:
ขอให้คุณคิมสอบผ่านทุกวิชาครับ :L2:
-
ขอให้สอบผ่าน :L2:
เรื่องจะอีกยาวมั้ยเนี่ย...จะเข้าตำรา...ช้าๆ ได้พล้าเล่มงามหรือเปล่า :z1:
-
:L1:
-
โชคดีในการสอบครับ
-
พี่ดิษยอมรับว่าหึงขนาดนี้ คิมก็ใจอ่อนซะทีสิ จะรอดูว่าไปดูงานครั้งนี้พี่ดิษจะทำอย่างที่พูดรึเปล่า :haun4:
ส่วนเรื่องโต้งกับนัท เปิดซิงไปแล้วซะงั้น แต่ถ้าผู้หญิงเค้าไม่เอาความและอยากจะเลิก มันก็คงต้องเลิก ทำใจนะโต้ง
ปล.อวยพรให้การสอบเป็นไปด้วยดี คิดให้ออก ทำให้ได้ และได้เกรดออกมางามๆนะคะ
-
:3123:
-
ก่อนอื่นขอให้โชคดี(ดีไทย) โชคเอ ในการสอบ
ไม่ขอพูดไรล่ะ เพราะยังไงๆ ตอนนี้คิมก็ไม่ใจอ่อนไปกับพี่ดิษ
รอตอนต่อไปล่ะกันน
-
ท่านว๊ากหึงได้น่ารัก พูดตรงซะขนาดน้าน
-
เชียร์ให้พี่ดิษปล้ำคิมเร็วๆ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
รอตอนไปดูงานอยู่นะพี่ดิษ!!! :z1:
ทำไมพี่โต้งทำงี้อะ- - เฮ้ออออ โป้งพี่โต้ง!
-
พี่โต้งใจร้ายยยย ทำกับนัทได้อย่างไร :เฮ้อ:
สอบเกรด A ค่ะ o13
-
มาเอาใจช่วยคุณคิมให้สอบผ่าน สู้ๆ :L1: เรื่องกำลังสนุกเลย รออ่านต่อ
-
เอากันซะทีดิ
เหอะ
:m21:
ผลสอบ..อย่าได้ห่วง คิมเก็ต A รุย
-
เอา G มาให้ได้นะเว้ยคิม
-
:เฮ้อ: G อย่าหวังๆ วันเสาร์นี้มีอีกสอง อาทิตย์ที่จะถึงอีกหนึ่ง มาต่อให้ก่อน พรุ่งนี้จะท่องประมวล อุอุ
คืนนั้นไม่ค่อยได้นอน ไม่ใช่ไอดิษกวนอะไรนะ แต่นึกสงสารคู่ไอโต้งกับนัท ไม่รู้ทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้นไปได้ คนนึงไม่รัก อีกคนยังรักอยู่ ความรักช่างเจ็บปวดเสียนี่กระไร
“ เมื่อไหร่มึงจะไปเรียน ”
“ มึงล่ะ ไม่ไปเรียนเหรอ ” ผมตื่นไปกินข้าว แล้วกลับขึ้นมาแต่งตัว ส่วนไอวากไม่ทำอะไรเลย นอนอยู่เฉยๆ
“ เรียนสายๆ ชัก –วก่อน ค่อยไป ” ผมโยนไม้แขวนเสื้อใส่มัน ไอวากลุกพรวดขึ้นมา
“ หรือมึงอยากแบ่งเบาภาระมือของกู ”
“ ไอเชี้ย มึงอยากก็ไปเอาออก อย่ามาลาม ” มันยืนยิ้มหวานให้ผม ทำเอาผมหลุดขำออกมา
“ มึง เหอะๆ ... ยืนยิ้มทำเชี้ยไร ” ถามมันครับ
“ กูดีใจที่มึงสำนึก และรู้สึกที่กูบอกว่าหึง ” โอ้ อันนี้ไม่ใช่ล่ะ
“ คิดไปได้ กูไม่มีวันหึงมึงหรอก ไอฟาย ”
“ หลอกได้หลอกไป ใจตัวเองน่ะ ”
“ สัด !!! ” พอด่าเสร็จ ก็คว้าเป้เดินไปเรียน แม่ง กล้าดียังไงมาอ่านใจผมอะ ไม่ได้หึงหรอกเชื่อได้เลย ก็แค่อยากให้มันพูดกับผมเฉยๆ
“ วาฬเว้ยเฮ้ย ” ผมโบกมือให้ไอวาฬ มันยืนอยู่กับไอเรครับ
“ ไงสุดหล่อ วันนี้จะไปไหนนะ ” เรียกซะกูเขินเลย ไอบ้าเนี่ย ฮ่าๆ
“ ไปดูงานนู้น โคราช ”
“ โหหหห มึงนั่งรถตูดเป็นเหน็บแน่ ” ไอเรอุทาน จะว่าไปก็ไกลจริงๆอะ
“ ทำไมต้องไปที่นั่นล่ะ ” ไอวาฬช่วยสงสัย
“ อาจารย์บอกว่า มีไร่ข้าวโพดที่มหาลัยเราเป็นพันธมิตรไรเนี่ยแหละ กูไม่รู้หรอกกูไปเอาเกรด ” มันสองคนส่ายหน้า
“ ไอวาฬ ไอโต้งกับนัทล่ะวะ เมื่อคืนกูรีบกลับอะ ”
“ นัทเหรอ จอยบอกว่าป่วยนะ ” ไม่แปลกหรอก โดนด้ามขนาดนั้น ฮ่าๆๆ
“ แล้วทำไมจอยไม่ป่วยวะ แสดงว่าวาฬน้อยมึงไม่ได้เรื่อง ” ไอเรช่วยผมหัวเราะครับ ไอวาฬยิ้มนิ่งๆ ทำไมไม่โมโหวะ
“ มึงอะ ระวังไว้เถอะ ของพี่ดิษอะ ”
“ เชี้ย อย่าๆ กูแมนทั้งแท่งเว้ย ”
“ มีกฎหมายห้ามผู้ชายโดนข่มขืนเหรอวะ ” แหงะ แรงว่ะ
“ พอๆๆ ไปเรียนเหอะ ” รีบตัดบทครับ ยิ่งรู้ว่าไอพวกนี้รู้เรื่องของผมกับไอดิษหมดแล้ว ไม่ค่อยกล้าพูดด้วยเท่าไหร่ ผมมีเรียนสองคาบถึงสิบเอ็ดโมง จากนั้นก็แวะไปหาจอยที่หน้าหอหญิง เข้าไปไม่ได้ครับ
“ ฝากดูแลมันทีนะ ไม่จำเป็นไม่ต้องให้ไอโต้งได้คุยนะ อารมณ์ยังไม่ปกติทั้งคู่ ”
“ อืม ... แต่คิม ชั้นกลัวอีกเรื่องน่ะ ” จอยมีสีหน้ากังวลมากๆ
“ เรื่องอะไร ”
“ ... นัทบอกว่า ไงดีล่ะ คือโต้งปล่อยในน่ะ ”
“ เฮ้ย ! ” งามหน้าล่ะมึง
“ ชั้นอยากให้จัดการก่อนน่ะคิม กันไว้ก่อนดีกว่านะ ”
“ บอกแม่ไอดิษดีกว่า ท่านไม่ว่าแน่ๆ เดี๋ยวรีบจัดการให้นะ ” ผมไม่ค่อยรู้อะไรมากอะครับ จำได้แค่ว่าไม่ควรเกินหนึ่งวัน ผมโทรประสานให้เรียบร้อยก็รีบกลับมาที่หอ จะสอบสวนไอตัวปล่อยในซะหน่อย
“ เชี้ยโต้ง ”
“ อื้อ ... โอ้ย อะไรอะคิม ” ไอโต้งนอนเปลือยเปล่าอ้าซ่าอยู่บนเตียง
“ มึงปล่อยในได้ไงวะ ”
“ หืม อะไรนะ ” มันทำหน้างง
“ อย่ามาตลก มึงปล่อยในตัวนัท แล้วทำไมไม่รีบบอก ” ไอโต้ง ลุกขึ้นมาลูบหน้าลูบตา แม่งขนาดเพิ่งตื่นยังหล่อเลย ดีที่น้อยกว่ากูนิดหน่อย ไม่งั้นล่ะอิจฉาตาย ฮ่าๆๆๆ
“ ไม่ได้ปล่อยใน ไม่แตกด้วยซ้ำ ” ติดเรทเนอะ ไม่อ่านข้ามๆไปแล้วกันนะ
“ อยู่กันแค่สองคน มึงไม่ต้องโกหกหรอก ”
“ กูคนทำนะ ไม่รู้ได้ไง ไม่ได้โกหก ” มันยังย้ำคำเดิม ผมก็เริ่มเชื่อดิครับ
“ งั้น อะไร ทำไมมันว่ามึงทำล่ะ ”
“ กูบอกเค้าแบบนั้น ”
“ มึงบอกทำไมวะ ไม่ได้ทำแล้วบอกทำไม ฮุ้ว ” มันยิ้มเศร้าๆ
“ ไม่งั้นกูจะหาเหตุผลอะไร ไปรับผิดชอบเค้าล่ะ ” โห เพื่อน มึงทำกูอึ้งเลยว่ะ
“ ... แต่ มันไปโรงพยาบาลแล้ว เอาไงต่อล่ะ ” ผมถามมัน
“ ให้เค้าตรวจร่างกายก็ดี กูว่าเค้าไม่สบายแน่ๆ ภาพตอนที่เลือดไหลออกมา กูยังจำติดตาอยู่เลย ” จากที่เตรียมจะมาด่า กลายเป็นต้องเดินไปปลอบมันแทน
“ มึงหาทางคุยกันก็ดี ไม่ใช่กูจะเห็นด้วยกับมึงนะ แต่แค่ไม่อยากให้มึงจบกันแบบไม่ดี ”
“ หึ ไม่จบหรอก กูไม่ยอม ” ทำขนาดนี้ยังไม่ยอมอีก เค้าไม่จับมึงยัดคุกก็บุญถมเถแล้ว เฮ้อ
“ เออๆ ตามใจแล้วกัน กูไปธุระสองสามวันอะ อย่าทำเรื่องอีกล่ะมึง ” ไอโต้งยิ้มที่มุมปาก
“ ไปคราวนี้ มึงกลับมาเป็นคนใหม่แน่ ”
“ อะไร ใหม่ยังไง ” ไอโต้งผิวปาก เดินเข้าห้องน้ำ ก่อนเข้าไปมันตะโกนให้ผมล็อคห้องให้อีก เออ พวกบ้า ผมโทรบอกซันว่าต้องไปต่างจังหวัด ซันเองก็ไม่ค่อยว่าง ดีเหมือนกันครับ จะได้ไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะเหงา
“ อืมๆ ให้สาวๆนั่งรถมหาลัยแล้วกัน พวกเธอไปนั่งกระบะ ” ตกใจเลยกู นั่งกระบะ กูไม่ต้องซ่อมช่วงล่างตอนกลับเหรออาจารย์
“ มันไกลนะอาจารย์ ” ที่ไปเนี่ยแกกะจะขนข้าวโพดกลับมาด้วยครับ เลยเอากระบะไป
“ เอาน่า ลำบากหน่อย เกษตรเข้มแข็งน่า ” แข็งอะใช่อยู่ครับ ในคณะมีสาวๆเจ็ดคน ผู้ชายห้า ผู้ชายอีกคนนอกจากผม ไอดิษ พี่โจ กับพี่นาก ก็คือ ...
“ มึงมาได้ไง ”
“ กูขอมาดิ พี่นากไปขอให้ ” ไอโปรครับ
“ เส้นนะมึง ” ไอโปรกระโดดขึ้นรถมหาลัยครับ ไอนี่หน้าหม้อ ลำบากผมทั้งสี่คนต้องไปนั่งกระบะหลัง พอข้าวของครบ ก็ออกเดินทางกัน ระหว่างเดินทาง อาจารย์แวะนู้นแวะนี่ตลอดทางครับ เลยไม่ค่อยเมื่อยมากนัก
“ เชี้ยดิษ ... สูบบุหรี่อีกแล้วมึงอะ ” เรามาจอดลงที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง อาจารย์พาสาวๆพี่โจกับพี่นาก ไปเดินดูการจัดแต่งแถวๆนั้น ให้พวกผมสองคนเฝ้ารถ
“ เรื่องของกู ”
“ เป็นห่วงก็ผิด ” บ่นซะเลย
“ ห่ะ ... แค่กๆๆ ” สำลักควันตายซะ
“ เป็นห่วงกูเหรอมึงอะ เหอะๆ ดีใจนะเนี่ย ” แม่ง หน้าบานเลยไอเลว พอสูบบุหรี่หมดมวน มึงหยิบลิปมาทาปากครับ มิน่าล่ะ ปากถึงยังสวยอยู่
“ มองไร อยากดูดหรือไงปากอะ ”
“ ฮุ้วว มองก็ไม่ได้ ”
“ มองได้แต่ต้องขอก่อน ” หึหึ บ้าจริงๆเลยมัน
“ ... พี่ดิษคะ ” มีสาวกลับมาแล้วครับ น่ารักด้วย
“ ครับ ”
“ แลกเบอร์ได้ไหมคะ ” ผมหันควับแทบไม่ทัน ผมยืนอยู่นี่ตั้งคน ไปขอเบอร์ไอดิบเถื่อนนั่นทำไม ฮุ้ว
“ มาทางนี้ดีกว่า เดี๋ยวลูกรหัสพี่ว่าเอา ” วี้ดดดด กูจะบ้า
“ โอ๊ะ ... โอย ” รีบเดินไปหน่อยครับ ชนเพื่อนผู้หญิงอีกคนเข้า ... คนนี้ก็โอเคแฮะ สงสัยคณะนี้มีแต่คัดมา ฮ่าๆ
“ คิมหรือปล่าวคะ ”
“ อ่อ ครับ ... แล้วคุณชื่อ ” เหอะๆ กระดากเหมือนกันนะครับ เรียกคุณๆเนี่ย
“ อ้อ ค่ะ คิมเป็นเดือนเกษตรใช่ไหม พี่ๆพูดถึงบ่อย ”
“ ฮะๆ แล้วรู้จักคิมได้ไงอะครับ ” ว้าวๆ อ้อ หน้าแดงครับ ท่าทางจะแอบมองผมนะ
“ เฮ้ยๆ มานี่ซิ ” มารผจญมาละ
“ ไว้ค่อยคุยกันนะ ” ผมหันหลังกลับมา ไอวากยืนหน้าบึ้งอยู่
“ เป็นห่าไรมึงอะ ”
“ มีแฟนแล้ว อย่าเที่ยวหว่านเสน่ห์ไปทั่ว เกรงใจเขาบ้าง ” มาศีลธรรมสูงเอาตอนนี้อีก
“ เกี่ยวอะไรกับมึงมิทราบ ” ผมแอบสวนมันครับ
“ อย่างน้อย กูก็ชอบมึง เกรงใจกูหน่อย ” ห่ะ ... เหตุผลบ้าบออะไรวะเนี่ย
-
ตารางสอบแน่นจังวะคิม
เอาเว้ยทสอบประมวลรอบเดียวผ่านนะเว้ยเฮ้ย
ใจเย็นๆ ค่อยๆดึง ค่อยๆประมวลออกมาเว้ย
-
ท่าว๊ากหึงแล้ว ไปงานนี้จะเสียตัวป่าวนะคิม
-
โต้งกับนัทน่าสงสาร จะลงเอยกันได้มั้ยเนี่ย
ส่วนพี่ดิษกับคิมก็เสน่ห์แรงกันจริงๆ หึงกันไปหึงกันมาอยู่นั่นแหละ เมื่อไหร่จะได้กันหล่ะเนี่ย :laugh:
ปล.สู้ๆ ทำให้ได้ ทำให้ทัน ได้คะแนนดีๆ เกรดสวยๆ เพี้ยง
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เพลียค๊า
พี่ดิษจับกดโลดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โอ้ว...เรื่องยังไม่ขยับซักที แล้วเมื่อไหร่ไอ้ว๊ากจะสมหวังเนี้ย 55555+
ขอให้ผ่านทุกวิชา ได้เกรดสมปรารถนานะครับ
-
สู้ๆค๊าพี่คิม o13
-
ถ้าคิมเข้าเล้ามาเล่าตั้งแต่ตอนนู้นคงเสนอให้นั่งตักพี่ดิษไปแล้วล่ะ จะได้ไม่เจ็บก้น อิอิ ขอให้สอบผ่านฉลุยอยากได้เกรดอะไรก็ขอให้สมหวังนะคะ :L2:
-
สู้ๆ นะจ๊ะ สอบได้สมปรารถนานะ :L2:
-
พี่ว้ากทำเป็นหึงๆ ตัวเองยังไปแลกเบอร์กะคนนั้นเลย
เก็ท เอ น้า
-
ไปครั้งนี้..ขอให้คิม
เสร็จพี่ดิษซะทีนะ
เชียร์มานานล่ะ ท่านวาก
อิอิ
Get G เน้ออออ..คิมของดิษ
ฮ่าฮ่า
-
สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
งานนี้คิมจะรอดมั้ยเนี่ย
มีหวังเสร็จพี่ดิษแหงๆ คิคิ
o13 o13 o13 o13 o13
-
:L1:
-
เข้ามาดันกระทู้
-
....รู้สึกดิษ จะเฝ้าคิม กันเลยนะนี่ ไม่ให้คลาดสายตา แล้วจะรอดไหมเนี่ย คิมเอ๋ย
....ตอนนี้ปมต่างๆก็เริ่มคลายบ้างแล้วเนอะ มีแต่โต้งแหละ ดันสร้างปมใหม่ให้ตัวเอง แล้วจะแก้ได้ไหม
....สงสัยมันจะรักนัทจริงๆๆ เล่นดักนัทไว้หมด ไม่ให้หนึไปจากความรับผิดชอบ แล้วนัทตัดสินใจยังไงหว่า รออ่านอยู่นะ :L2:
-
:z1: สอบสี่วิชา เวลาสอบวิชาละสองชั่วโมงครึ่ง เฉลี่ยทำไป ... 45 นาที -*- ทำไมพอเข้าห้องสอบ อะไรก็นึกไม่ออก โว้ยๆๆๆ เลยไม่กลับบ้านเลย กลัวพ่อถามอีก สารภาพว่าเพิ่งตื่น :really2:มาๆ อ่านกันต่อดีกว่า
ผมกับคณะเดินทางกันต่อ ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง อาจารย์แวะจอดให้พวกผมกินข้าวเย็น จากนั้นก็จะดิ่งยาว
“ ปวดก้นชิบหายเลยว่ะ ” รถมันเด้งไปเด้งมาอะครับ พื้นที่นิ่มๆไอวากกับพี่โจก็นั่งไปแล้ว แปลกที่พี่โจกับพี่นากไม่พูดไม่จากัน พี่นากพิงอยู่ตรงกระบะ ใช้กระเป๋าเป็นเบาะ
“ มานั่งกับกูดิ ” ผมมองไปตามที่มันชี้ ชัดเลย มันชี้ไปตรงหว่างขาของมัน
“ ฝันเหอะมึง โอ๊ะ ” กระเด้งอีกแล้ว
“ มานี่เหอะน่า ... อย่าดิ้น ! ไม่งั้นกูจูบปาก ” นี่ขู่ประสาบ้าอะไรวะ ไม่ทำตามจะจูบปาก พี่โจกับพี่นากนั่งมองตาปริบๆ ไม่คิดจะห้ามอะไรมันเลยเหรอครับ
“ มึงก็ขยับไปอีกหน่อยดิ กูจะได้นั่งได้อะ ”
“ ให้นั่งด้วยดีๆไม่เอา งั้นตามใจ นั่งให้ตูดพังไปซะ ” มันคว้าผ้าห่มไปคลุมตัว พิงตัวนอนเรียบร้อย เส้นทางที่ต้องเดินทางนี่ค่อนข้างเปลี่ยวครับ มืดมากด้วย นานๆจะมีรถสวนมาซักคัน
“ มานั่งตรงขากูนี่ คนหลับหมดแล้ว ไม่ต้องอายใครละ ” ตกใจหมดกู ไอวากแอบๆขยับมาหาผมครับ เออ มึงนี่ช่างสังเกตนะ หลับหมดแล้วจริงๆด้วย
“ กูไม่ได้อายเว้ย ”
“ มานั่งตรงนี้ ” มันค่อยๆแบกผมไปนั่งตรงขามัน โดยที่มันนั่งอ้าขาไว้
“ มึงจะหนักนะเว้ย กูไม่ใช่ตัวเล็กๆ ” แอบเกรงใจนะครับ แต่ ณ ตอนนี้ปวดตูดมากกว่า
“ ช่างกูเหอะ ” มันกดหัวผมลงตรงไหล่ บอกให้ผมนอน ถ้าถึงจุดที่มีคนมันจะบอก
นานมาแล้ว ผมจำได้ลางๆว่าเคยต้องขึ้นกระบะไปเล่นสงกรานต์ ผมตัวเล็กมากและไม่ชอบเล่นน้ำ จะมีคนๆนึงมาคอยบังผมไว้เสมอ ... ใช่มึงหรือปล่าว ไอวาก ...
“ อืมมม ” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตอนที่รถหักเลี้ยว กำลังจะแวะจุดพักรถครับ ผมรีบขยับหนีจากไอวาก
“ เอ้าๆ เกษตรแข็งแกร่ง ลงไปซื้อข้าวซื้อน้ำ ... เอามาเผื่อครูด้วยสองกระป๋อง ” นั่น หิวเหล้าอีก ได้ยินดังนั้น
ไอคิมกระโดดคว้าเงินจากอาจารย์ แล้วอาสาไปซื้อให้ หึหึ รีบประจบซะก่อนครับ
“ ฮ้าววว ... ลุกมาเมื่อไหร่ ” ไอวากเดินตามมา ผมหันซ้ายหันขวา พวกสาวๆไม่มาด้วยเหรอเนี่ย
“ มึงจะเอาไรมั่ง อาจารย์จะกินเบียร์ มึงเอาปะ ”
“ ยังไม่เอา ” พอตอบแล้ว มันเดินไปหาซื้อของต่อ จังหวะนั้นผมเห็นสาวๆพอดี เลยเข้าเดินไปหา กะจะถามว่าเอาอะไรไหม
“ ... ” อ้าวเฮ้ย เดินหนีผมครับ เป็นอะไรกันเนี่ย ผมรีบคว้าๆๆๆ แล้วรีบเดินตามสาวคนนั้นไป
“ เดินหนีทำไมอะครับ ”
“ ... เป็นเกย์หรอคะ ” ห่ะ ทำไมถามงี้อะ
“ เอ่อ มีอะไรเหรอครับ ทำไมคิดแบบนั้น ”
“ เห็นนอนกอดกับพี่ดิษ พวกเราเห็นกันทุกคนอะ ... จริงๆไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวนี้เยอะแยะไป ” บ๊ะแล่วๆๆ
“ คืองี้ๆ ... เรากับไอดิษเป็นพี่น้องกัน ”
“ น่าๆๆ ไม่เป็นอะไรหรอก สองคนก็เหมาะสมดีออก คนนึงน่ารัก อีกคนก็เข้มๆ ” โอ้ว ทำไมเค้าเป็นแบบนี้วะ แล้วคนไหนน่ารัก คนไหนเข้ม
“ มันพูดถูกแล้วครับ พี่เป็นพี่ของมัน รักกันมากน่ะ ไม่ได้เป็นแฟนกัน ” ... ไอวากนี่หว่า มึงหายไปไหนมาวะ
“ อ้าว ก็เห็น ... ”
“ ผัวะๆ ... เห็นปะๆ เราสนิทกัน สาวๆนี่นะ เห็นผู้ชายกอดกันอย่าคิดว่าเป็นแฟนไปหมดสิ ทีพวกสาวๆกอดกัน พวกพี่ยังไม่คิดเลยนะ ... หรือว่าก็แอบชอบกัน ” มันตบหัวผมอย่างสนุกสนาน แล้วค่อยๆแก้ตัวให้ผม
“ ไม่ใช่นะคะๆ ฮะๆ ค่อยยังชั่ว ... ไปนะคะ ” เฮ้อ โล่งอก ผมหันกลับไปหาไอวาก
“ เห็นไหมมึง คนเข้าใจผิดกันหมด ”
“ เค้าเข้าใจถูกกันหมดแหละ มีแต่มึงคนเดียวที่เข้าใจผิด ... เอา ซื้อให้ด้วย ” ไอวากเอาเบียร์ยัดใส่ตะกร้า แล้วเดินอารมณ์เสียออกไป ไอบ้านี่เป็นอะไรอีกล่ะ ฮุ้ววว
หลังจากนั้นผมต้องกลับมานั่งพื้นแข็งๆเหมือนเดิม ไอดิษก็ไม่ยอมคุยกับผมอีก ผมไม่สนอะครับ มันโมโหผมเรื่องอะไรยังไม่รู้เลย ผมเปิดเบียร์กินไปกระป๋องนึง พอเริ่มง่วงก็นอนไปเลย มารู้ตัวอีกทีก็เกือบถึงแล้ว
“ เอาล่ะ พวกเธอนอนกันก่อน เดี๋ยวให้ไปส่งที่โรงแรม ครูจะไปดูอะไรนิดหน่อย ประมาณแปดโมง ทุกคนมาที่ไร่นะ ” อาจารย์สั่งให้พวกผมไปพักครับ พวกผมจะยืนไม่ไหวแล้ว เพราะง่วงมาก คนขับรถพาพวกผมมาที่โรงแรมทันที
“ อาจารย์จองห้องไว้ห้าห้องนะครับ ผู้หญิงเอาไปสามห้อง ผู้ชายสองห้อง ... เอาไปแบ่งเองนะครับสาวๆ ... มาพวกมึง ” ผมเดินตามไอดิษไป พวกสาวๆเริ่มกลับมายิ้มให้ผมเหมือนเดิม ค่อยสบายใจหน่อย ฮ่าๆ
“ ทำไมมึงไม่นอนกับไอโจล่ะไอดิษ ให้พวกกูนอนด้วยกันสามคน ” พี่นากพูด
“ นั่นดิพี่ ทำไมไม่เอาแบบนั้นล่ะ ” ไอโปรก็ถามอีก แบ่งห้องแล้วแทนที่จะจบครับ แต่ไอดิษมันแบ่งให้พี่โจนอนกับพี่นากกับไอโปร ส่วนผมนอนกับมัน แบบนี้ก็ต้องมีปัญหาดิ เพราะพี่โจไม่ค่อยถูกกับพี่นาก
“ ไม่เอา กูจะนอนคุยกับไอคิม มีหลายเรื่องต้องคุยกัน ” เอาล่ะ ใช้สมองส่วนไหนคิดอีกล่ะ
“ คุยห่าอะไรอีก ทีในรถทำไมไม่ยอมคุย ... ” ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว นี่กูพูดอะไรออกไปอะ
“ เห็นมะ นี่ตีสามกว่าแล้ว ไปๆแยกย้ายกันไปนอน ” อ้าวเฮ้ย ทำไมว่าง่ายกันจังล่ะ ไอดิษเปิดห้องเดินเข้าไปก่อน ผมก็เดินตามมันครับ
“ จะนอนฝั่งไหน ” ปกติผมชอบนอนมุมแคบครับ แต่ตรงนั้นมันมีกระจกอะ ผมกลัว
“ ไปนอนฝั่งนู้นไป เดี๋ยวกูขยับเตียงให้ ” ทำมารู้ใจกูอีก ชิชะๆ
“ ... เชี้ย มึงถอดเสื้อทำไม ” ผมเดินมาวางกระเป๋า พอหันกลับไป ไอวากดิษมันถอดเสื้อออก
“ กูร้อน ไว้ล้างตัวแล้วจะใส่ ทำไม มึงกลัวอะไรนักหนา แค่ตัวเปล่าๆ หรือกลัวจะหลงหุ่นของกู ”
“ เหอะๆๆ สมองมีแค่นี้นะมึง กูไม่ได้หน้าด้านเท่ามึงนี่ ” มันหัวเราะหึหึ จากนั้นก็ไม่พูดไม่จา ผมกับมันผลัดกันอาบน้ำ แล้วต่างคนต่างนอน
“ เป็นไง หลับสบายไหม ”
“ ครับ / ค่ะ ” โชคดีที่อาจารย์จองโรงแรมค่อนข้างดีไว้ครับ นอนสบายมากๆ
“ พวกเธอแบ่งกลุ่มกันแล้วล่ะนะ มันจะมีจุดต่างๆให้ช่วยจดช่วยขน ก็ไปทำตามที่กำหนดไว้นะ พักเที่ยงกับช่วงเย็น เรามาอภิปรายกันว่าใครได้อะไรกันบ้าง เอ้า ! ลงมือ ” ผมอยู่กับไอดิษนั้นแหละครับ กลุ่มผมได้ไปวัดขนาดไร่กับช่องว่างระหว่างต้น การใส่ปุ๋ยและคุณภาพดิน
“ มึงหยิบตลับเมตรมาดิ ยืนเฉยๆทำไม ”
“ ทำไมถึงกลัวคนเข้าใจผิดนักล่ะ ” แหะ วนมาเรื่องนี้อีกละ
“ กูไม่ใช่เกย์ เลยไม่ชอบให้ใครเข้าใจแบบนั้น เอาตลับเมตรมา ” มันยังยืนกอดอกอยู่อย่างนั้น เวลาใส่ชุดแบบนี้มันดูดีนะ อยากมีอกแน่นๆแบบมันจังเลย
“ ไม่หรอก ถ้าไม่ใช่ซะอย่าง ก็ไม่ต้องกลัวใครว่า ... มึงกำลังสับสนใช่ปะ ”
“ ไอดิษ เรามาทำงานนะ อย่าเสียเวลา เร็วๆ ” ผมลุกขึ้นยืน เริ่มอารมณ์ขุ่นละครับ
“ ไม่มีอะไรหรอก อาจารย์มาเยี่ยมเพื่อน เลยให้พวกเรามาเป็นเพื่อน มึงไม่ทำท่านไม่ว่าหรอก ตอบมาดีกว่า สับสนใช่มะ ”
“ ทำไมถึงอยากรู้นักวะ ”
“ ... กูชอบมึงไง ถามโง่ๆ ” ผมส่ายหน้า ไอบ้านี่ไม่ยอมเลิกรา ผมต้องเดินไปหยิบตลับเมตรเอง พอไปค้นที่กระเป๋า ไอวากดิษก็เดินไปวัดเอง แม่งเก็บไว้กับตัวก็ไม่บอก ฮุ้ววววว
“ เฮ้ย ดิษ ยืมลูกชายเดี๋ยวสิ ” พี่นากลอบมาหาผมครับ โอ้ รายนี้ก็ดูดีว่ะ ทำไมมองใครหล่อไปหมดวะเนี่ย
“ เอาไปดิ ให้ยืมนะ เอามาคืนตามเวลาด้วย ” แม่งทำอย่างกูเป็นสิ่งของนะไอเวร
“ คิม ... รู้ใช่ไหมว่าพี่เคยมีเรื่องกับโจ ”
“ อ่อ มีคนเล่ามาอะ ทำไมเหรอพี่ ”
“ พี่ว่ามันแปลกๆนะ มันมาทำดีกับพี่ผิดปกติ ... พี่กลัวมันมีแผนอะไรอีกน่ะ ” จะบอกดีไหมล่ะกู บอกว่าเค้าคิดจะสำรวจถ้ำพี่อะ บอกดีไหมเนี่ย
“ พี่โจเป็นคนดีนะพี่ อย่าระแวงไปเลย ก็แค่ ... ”
“ ไอคิม มึงมานี่ ” โหเฮ้ย ขึ้นมึงขึ้นกู ผมแยกกับพี่นาก เดินกลับมาหาไอวากดิษ
“ มีเชี้ยไร เรียกมึงๆกูๆ ”
“ อย่าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน ” อ้าว มันรู้ได้ไง
“ มึงแอบฟังเหรอ มีมารยาทไหมมึง ”
“ มึงนั้นแหละ คนเค้าจะเอากัน อย่าไปวุ่นวายได้ไหม ยุ่งธุระของมึงก่อนเถอะ ”
“ นี่ กูถามจริงๆ มึงชอบนักใช่ไหมที่เห็นผู้ชายเอากัน มึงจะวิปริตไปถึงไหน โอ๊ย ... ” พูดยังไม่ทันจบประโยค ไอดิษก็ผลักผมล้มลง
“ มึงทำอะไรกูอะ เจ็บนะเว้ย ” ไอดิษส่งสายตาดุร้ายมาที่ผม
“ คำก็วิปริต สองคำกูผิดเพศ ... ไอคิม กูเกลียดมึง ” เฮ้ย !
“ ดิษ ไอดิษ !!! ... กลับมาคุยกับกูก่อน ไอเชี้ยดิษ !!!!!! ” มันเดินหายไปเลยครับ เอาแล้วไงกู มันโกรธผมแล้วอะ ผมลุกขึ้นปัดเนื้อตัว ก่อนจะรีบวัดๆ ทำๆให้เสร็จ แล้วรีบเดินกลับไปที่ร้านสวัสดิการของไร่
สาวๆกำลังยืนช่วยขายของกับจัดของอยู่ ส่วนไอดิษยืนดูดบุหรี่ตรงทางเดิน พี่โจก็กำลังยืนคุยกับมัน ส่วนพี่นากกับไอโปรนั่งเขียนอะไรไม่รู้ตรงโต๊ะ ทำไมแยกคนละทิศละทางแบบนี้วะ
“ โปรเว้ย ” ทางที่ดี หาคนกลางก่อนดีกว่า
“ อะไรสุดหล่อ ”
“ เค้าเป็นไรกัน ทำไมยืนกันแบบนั้นวะ ” ผมลากมันออกมาไกลนิดหน่อย จะได้คุยกันสะดวกๆ
“ ไม่รู้ พี่โจสงสัยจะทะเลาะกับพี่นาก กูก็ปวดหัวอยู่ ”
“ ฮุ้ววว ”
“ แล้วมึงอะ ทะเลาะไรกับพี่ดิษ ” หืม
“ ทะเลาะอะไร ไม่มีๆ ”
“ อย่ามาโกหก ไปทำงานกันสองคน ขากลับต่างคนต่างกลับ บอกมาเร็วๆ ” ผมกอดคอไอโปร
“ บอกมึงตรงๆเลยนะเพื่อน ไอดิษมันชอบกู ”
“ ... ” มันนิ่งไปครู่ใหญ่ๆ
“ มีอะไรตลกกว่านี้ไหมวะ ”
“ ไม่อะ เรื่องจริง ” มันเกาหัวแกรกๆๆๆ
“ คณะมึงนี่เดือนเป็นเกย์หมดเลยเนี่ยนะ ”
“ เฮ้ยๆ เว้นกูไว้คนนึง ” มันหัวเราะชอบใจ ไอนี่แปลกแฮะ รู้สึกจะไม่ค่อยอะไรกับเรื่องเกย์
“ อืมๆ ... กูว่ามึงคิดผิดละมั้งคิม ” จู่ๆมันก็พูดขึ้น
“ อะไร ผิดอะไร ”
“ ก็ดูนั่นดิ พ่อรหัสมึงกำลังเกี้ยวสาวอยู่ ” ผมหันไปตามสายตาของไอโปร ... ตายล่ะ แม่งกำลังยืนคุยสนุกสนานกับสาวจริงๆด้วย พี่โจก็ด้วยอีกคน ไอพวกสารเลว
“ กูว่านะ มึงกับพี่กูโดนปั่นหัวแล้วล่ะ พวกนั้นไม่ใช่เกย์หรอกเพื่อน ... ปะ กินข้าว ” ไอโปรเดินไปแล้ว แต่ผมยังครับ กำลังยืนมองอยู่ไกลๆ ตอนนี้ผมสับสนจริงๆแล้วล่ะ ว่าไอพวกบ้านี่มันเป็นอะไร ... แล้วทำไมผมต้องโมโหด้วยล่ะ ใช่เลย ผมกำลังโมโห แต่เพราะอะไรล่ะ
-
ยังไงก็ต้องอวยนะคิม ขอให้ผ่าน อย่าได้ซ่อม :L2:
-
พี่ดิษขี้น้อยใจจังงิเพราะอะไร ส่วนพี่โจกะพี่นากทะเลาะไรกัน แล้วจะได้กันในค่ายนี้รึเปล่าคะ ทั้งสองคู่
-
โมโหเพราะหึงไงคิม
ป.ล.อาจมีปาฏิหาร สอบผ่านหมดก็ได้นะ ลุ้น
-
ขอให้สอบผ่านจ้า
:L2: :L2:
-
...เป็นไบ มันก็ดีสำหรับตัวเองแบบนี้ละนะ จีบผู้ชายไม่สมหวังก็หันไปจีบสาวๆๆ
...ทั้งดิษ ทั้ง โจ คิดอะไรอยู่วะตอนนี้อยากรู้จัง ทำเพื่อให้คนอื่นรู้ใจตัวเอง หรือ ตัดใจ ฮ่าๆๆๆ
...เรียนราม อย่าเครียด ได้ F ก็ซ่อม ความรู้แน่นดี ยิ่งเป็นพวกกฎหมายด้วยนะ แน่นปึก ท่องเข้าไป :laugh:
-
สับสนในใจด้วยมั้ง
-
พี่ดิษขี้น้อยใจแท้ แล้วพี่นากกับโจเมื่อไรจะลงเอยกัน :z1:
ปล ขอให้คุณคิมผ่านทุกวิชานะครับ
-
คิมกำลังสับสนตัวเองอย่างหนัก
-
คิมเลิกสับสน แล้วฟังเสียงของใจตัวเองได้แล้วคับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
หึงละซี้ๆๆ
-
เอิ่ม.... ซ่อมให้ผ่านนะพี่คิม!
ตอนนี้... ปวดหัว :serius2:
-
:z3: แบบว่าๆ ไม่มีไรพูดเลย ต่อกันดีกว่า
พอคุยกับไอโปรจบ ผมเดินเข้ามานั่งพักที่ร้านสวัสดิการ ก็เจอไอบ้าวากกับไอบ้าโจแทะโลมสาวๆ ผมเลยหันหน้าหนีไปมองทางอื่น
“ คิมๆ ” ผมหันไปหาต้นเสียง ที่แท้ก็สาวนี่เองครับ
“ อือ ” ที่ผมตอบไปทื่อๆแบบนั้น เพราะสาวคนเนี้ยคือคนที่ไอวากมันเจ๊าะแจ๊ะด้วย
“ เป็นอะไรน่ะ เศร้าๆไปนะ ”
“ เหนื่อยๆ นิดหน่อย ” ผมขยับให้สาวคนนั้นนั่งลงข้างๆ
“ กินน้ำข้าวโพดไหม เดี๋ยวไปหยิบให้ ” ผมพยักหน้า ความจริงคือผมไม่อยากคุยด้วยอะครับ มันเซ็งๆยังไงชอบกล ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเซ็งอะไรเขานะ จังหวะนั้นผมเลยถือโอกาสโทรหาซันซะเลย
“ สวัสดีคร้าบ ซันเหรอ ”
“ ค่ะ คิมเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม ” ฮุๆ หายเหนื่อยเลยกู
“ ไม่เท่าไหร่ๆ ซันล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน ”
“ ... ซันเหรอ ซันกำลัง ... คิมไว้ซันโทรหานะ ”
“ ซัน ! ” อะไรเนี่ย จู่ๆก็ทำเสียงอึกอักแล้ววางสาย อย่างนี้ผมจะระบายกับใครล่ะ
“ เอ้าน้ำ ” ผมหยิบมาเปิดกิน แต่สายตาเหลือบไปเห็นไอวากมองมาพอดี
“ ขอบคุณนะ ใจดีจัง ” ผมส่งยิ้มสดใสให้ แล้วก็ได้ผลครับ ไอวากหน้าหงิกเลยทีเดียว ฮ่าๆ
จากนั้นอาจารย์เดินมาพบกับพวกผม โดยให้จดลงไปในใบรายงาน
“ พอเราถึงมหาลัย พวกเธอเอามารวมกัน เรียบเรียงให้ดีแล้วส่ง ครูจะได้ให้คะแนน ”
“ คิม เค้าจะเข้าไปในตัวอำเภอกัน มึงไปปะ ” อาจารย์ให้มาทำงานสามชั่วโมงเองครับ พอเสร็จก็จะปล่อยให้ไปเที่ยวกันต่อ
“ ไปก็ไปด้วยดิวะ ... ไอสองตัวนั้นไปไหน ” ผมถามไอโปรกลับ
“ ไม่รู้ว่ะ มึงสนใจอะไรพี่ๆนักหนา ”
“ ปล่าวเว้ย ” มันผิวปาก ส่งสายตาไปที่กลุ่มสาวๆ
“ กูว่านะ มึงไปเป็นเพื่อน ช่วยกูจีบหญิงดีกว่า หลายคนปลื้มมึงนะ ”
“ ไม่อะ กูกำลังจีบอยู่คนนึง ไม่อยากเจ้าชู้ ” ผมตอบมันไป
“ อะไรว้า อยู่กันไม่กี่คน ไม่บอกจะมีใครรู้ เออๆ คุยเล่นๆก็ได้ ” พอเห็นผมไม่เล่นด้วย ไอโปรเลยผ่อนๆลงบ้างครับ ไอนี่มันเจ้าชู้ได้ใจจริงๆ ผมเดินตามมันไปหากลุ่มสาวๆ พอนั่งลงได้ ไอบ้าสองตัวก็เดินมาพอดี
“ ออกลายเลยเห็นไหม ” ไอดิษพูดกับพี่โจ มันตั้งใจก่อกวนผมครับ
“ โปรบอกว่า เกษตรที่มาสามคน เป็นเดือนคณะหมดทุกคนจริงหรือปล่าวคะ ” สาวคนหนึ่งถามขึ้นมา
“ ครับ นี่ชื่ออะไรกันบ้างเหรอ ” ผมตอบ พร้อมกับถามชื่อทุกๆคน
“ เราชื่อกิ๊ฟ ... !#!@ ” ผมจำได้แค่คนเดียวครับ เพราะกิ๊ฟคือคนที่เข้ามาคุยกับผมตั้งแต่แรก และอาสาจะเอาน้ำมาให้ผมด้วย
“ นี่ๆ โปรบอกด้วยว่า คิมวาดรูปเก่ง กลับไปช่วยวาดรูปให้ได้ไหมอะ ” ผมหันไปหาไอโปร มันหัวเราะแฮะๆ ไอนี่ไม่คุยเรื่องของตัวเองซักเรื่อง ที่มันนั่งๆนี่เอาเรื่องของพวกผมมาเล่าหมดเลยนี่หว่า
“ ได้สิ ” ผมตอบไป
“ คิมมันยุ่งนะ แฟนมันหวงมาก ” อ้าว ไอเวรนี่
“ อะไร อย่ามามั่ว ” ผมสวนไอวาก
“ เหอะ เอาเหอะ ทำไมกลัวคนรู้นักเหรอ ว่ามีแฟนแล้ว ทำไมเจ้าชู้จัง ” อะไรวะ มันพูดจาแปลกๆนะ พวกผู้หญิงออกอาการอมยิ้มกันหมด
“ กูปล่าวนี่ ใครจะไปรู้ว่าเค้าจริงจังกับกูไหม ... เค้าไม่รับโทรศัพท์กู ”
“ อุ๊ย ! ” เฮ้ย กิ๊ฟอุทานออกมา พร้อมกับหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนสาว
“ นี่อะไรเนี่ย ”
“ ตามใจ ไม่มีก็ไม่มี ” ไอวากเดินกลับไปเฉยๆ พวกสาวๆเองก็หยุดพูด เรานั่งคุยกันเรื่องรายงาน แลกเบอร์แลกอีเมลล์กัน แต่เหมือนไอโปรจะได้รับความสนใจมากกว่า คณะของผมนั่งเล่นๆจนเวลาล่วงเลยถึงตอนเย็น อาจารย์ให้พวกผมไปอาบน้ำแต่งตัว ท่านจะพาไปเดินเที่ยวในตัวอำเภอ
อำเภอนี้เป็นอำเภอใหญ่ของจังหวัดที่ผมไป แต่ไม่ค่อยมีอะไรมากนักครับ ของที่ขายมีแต่ผลไม้ องุ่น ข้าวโพด รวมๆแล้วเหมือนมาเดินตามอาจารย์ซื้อของมากกว่า หรืออาจารย์ตั้งใจให้มาที่แบบนี้ก็ไม่รู้ ตกค่ำอาจารย์เลี้ยงข้าวคณะ ก่อนจะให้แยกย้ายกลับโรงแรม
“ จ้องโทรศัพท์ทำไม ไปอาบน้ำสิ ” ผมกำลังนั่งชั่งใจว่า จะโทรหาซันดีไหม ไอวากอาบน้ำเสร็จพอดีถามขึ้น
“ มึงเกลียดกู จะพูดกับกูทำไม ”
“ อย่าหาเรื่อง ” มันตอบใจเย็นเลยครับ ผมเดินไปผลักมัน
“ มึงนั้นแหละ อย่าหาเรื่อง มึงคิดว่ามึงจะพูดอะไรกับกูก็ได้ใช่ไหม ” ไอวากเมินหน้าหนี ผมเอามือประคองหน้ามันกลับมา
“ มึงไม่อยากได้ยินหรอก ไม่อยากรู้ด้วยว่ากูคิดอะไร ” มันบอก
“ ดูปากนะ กูอยากได้ยิน อยากรู้ด้วย ”
“ ... ” ไอวากถอนหายใจเฮือก จากนั้นมัน ...
“ เฮ้ยๆ อุ๊บ !!!!!!! ” ไอวากประกบจูบผมอีกแล้ว คราวนี้มันทิ้งน้ำหนักใส่ผมจังๆ ผมถอยหลังตามแรงกดล้มลงบนเตียง ผมอึ้งจนเบิกตากว้าง จากนั้นมันเหมือนกับว่า สติของผมล่องลอยซะแล้ว
“ ปังๆๆๆ คิม ไอคิมเว้ย ”
“ ฮึ้ยยยยย ... มึง ... มึง ” ผมพูดไม่ออกครับ ที่จริงผมจะด่าอยู่แล้วล่ะ แต่บังเอิญเจอสายตาอันอ่อนโยนของมันเข้า ดวงตาคู่นั้นของมัน ทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไรออกไป
“ เฮ้ยๆ ... มึงข่มขืนพี่ดิษอยู่เหรอเฮ้ย เปิดประตูๆ ” เชี้ยนี่ก็ไม่กลัวคนเขารู้เลยนะ
“ มึงไปเปิด ” ไอดิษสั่งผม
“ มึงไปเปิดดิ ”
“ –วยกูแข็ง ไม่เห็นเหรอ หรือมึงอยากให้มันคิดจริงๆ ว่าเอากันอยู่ ” ไอวากเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ ผมเดินไปเปิดประตูให้ไอโปร มันยืนยิ้มร่า อารมณ์ไหนวะ
“ มึงเป็นอะไร ” ผมพูดกับไอโปร
“ คราวนี้กูต้องได้ซักคนแหละเว้ย ขากลับมาโรงแรมกูเพิ่งจูบกับสาววิทยา ”
“ นี่ๆๆ มึงหวังเกินไปไหม คิดลามกนะมึง เพื่อนๆเขาอยู่เต็ม ” ผู้ชายด้วยกัน ดูก็รู้ว่ามันต้องการอะไร
“ ไม่หรอก กูกดเอทีเอ็ม เปิดห้องใหม่ได้ ” มันพูดไป ยักคิ้วไป
“ ช่างมึงเหอะ ทำห่าไรก็ทำ ”
“ เฮ้ยๆ มึงบ้าปล่าวเนี่ย ”
“ อะไร ” มันจะพูดอะไรอะ
“ นี่กูมาชวนมึงสนุกนะเว้ย กูชวนพี่นากแล้ว แกไม่เอา ... มึงเอาปล่าววะ ” ผมส่ายหน้า ไอนี่นอกจากลามกถึงขั้น มันเซ็กซ์พิสดารด้วย คิดถูกหรือคิดผิดที่คบมึงเนี่ย
“ ไม่เว้ย กูหน้าไม่ด้านพอ ”
“ พี่ดิษล่ะๆ กูว่าแกเอาแน่ๆ ”
“ มันไม่เอาหรอก มึงห้ามถามมันนะ ถามมึงโดน ” พอมันเอ่ยถึงไอวากดิษ จู่ๆผมก็อารมณ์บูดขึ้นมาทันทีครับ
“ อ้าวๆ มึงมาโมโหอะไรกู ”
“ ไปเลยไป มึงจะชวนใครหมู่ไม่หมู่ไปที่อื่น ไปๆๆ ” ผมผลักมันออกไปจากห้อง มันก็โวยวายไม่หยุด แต่สุดท้ายก็ยอมออกไปโดยดี ไอดิษเปิดประตูห้องน้ำออกมา
“ หึงชัดเจนไปนะ ”
“ ใครหึง บิดามึงดิ ” ผมเดินไปถอดเสื้อ ถอดกางเกง เอาผ้าเช็ดตัวคาดเอว แล้วเดินจะเข้าไปอาบน้ำ
“ เดี๋ยว ”
“ อะไร ... อุ๊บ ! ” ไอวากผลักผมติดกำแพง แล้วประกบจูบผมอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เนื้อตัวเปล่าเปลือยของผมสองคนแนบชิดกัน ผมสะดุ้งขนลุกซู่ทั้งกาย
“ อือ ” ผมได้ยินเสียงครางเบาๆเล็ดลอดออกมา จังหวะนั้นเอง ไอวากเอามือลูบหน้าอกของผม มือของมันค่อยๆต่ำลง ... ต่ำลง
“ เฮ้ย แฮ่ก ... หยุด อย่าเข้ามา ” ผมใช้มือทั้งสองข้างยันอกของไอวากไว้
“ ทำไม มึงเองก็ต้องการ หยุดทำไม ”
“ ไม่ กูไม่ได้ต้องการแบบนี้ มึงฉวยโอกาสกับกูไม่ได้ กู ... กูไม่ต้องการ ” ไอวากส่งสายตาเศร้าสร้อยมาแทน
“ มึงต้องการอะไรอีก ” ดูท่าไอวากจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ มือของมันลูบท่อนแขนของผมไปมา อารมณ์ของผมสองคนกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว แม้แต่น้องของผมมันเองก็ ...
“ ให้เวลากูหน่อย มึงเคยบอกว่ากูสับสน ให้เวลาคนสับสนแบบกูหน่อย ” ไอวากชักมือกลับ มันยิ้มบางๆ ตามองต่ำลง
“ แล้วที่แข็งๆนี่ จะให้ใครรับผิดชอบ ”
“ เรื่องของมึงสิ ” ไอวากยิ้ม
“ งั้นกูจะเอามึง ” มันทำท่าจะเข้ามาจริงๆ
“ อย่าๆ ” วันนี้ผมกลัวมันขึ้นมาครับ แต่ไม่ใช่กลัวแบบจะโดนต่อยโดนตี มันกลัวแบบแปลกๆอะ
“ กูมีวิธี มึงไม่เสียหายอะไร ที่ดีกว่าคือมึงอาจไม่ต้องใช้เวลานาน มึงอาจเลิกสับสน ”
“ อะไร ” ไอวากเดินเข้าไปในห้องน้ำ มันหันมาที่ผม
“ เข้ามาสิ ”
“ ไอดิษ มันบ้าปล่าววะ ” มันดึงผ้าเช็ดตัวออก เผยให้เห็นถึง ... ถึง ของลับของมัน
“ ไอเชี้ย มึงจะทำอะไรวะ ”
“ อยากรู้ มึงก็ตามเข้ามา รับรอง มึงไม่เสียหายอะไรหรอก ” ผมยืนอึ้งอยู่พักนึง ผมควรเข้าไปจริงๆเหรอ ไอวากมันเป็นเกย์นะ เกย์ที่น่ากลัวด้วย ถ้ามันข่มขืนผมล่ะ ไม่ดิ ผมก็ตัวใหญ่นะ คงไม่ง่าย ... แต่เกิดผมอ่อนแรงไปดื้อๆแบบเมื่อกี้ล่ะ
“ เออ อยากทำอะไร ก็ลองเลย ”
----------------------------------------------------------------------
อาฮุๆ ตอนหน้านี่เป็นยังไงหนอๆๆ :z1: นึกได้ละว่าจะคุยอะไร พอดีช่วงนี้ไม่มีเรียน เพราะวิชาที่ติดไว้เนี่ยอาจารย์รับประกันไว้ให้นำผลงานมาส่งตอนใกล้หมดเทอมทีเดียว เลยถือโอกาสกลับบ้าน เจอน้องคิงพอดี น้องชายคนเล็กของผมอะ เดี๋ยวนี้มันโตขึ้นมาก หน้าตาหล่อมากมาย แต่แพ้ผมนิดๆ :m20: ผมนั่งคุยเล่นกัน น้องมันถามว่าอยากมีคนที่สนิทๆแบบผมกับไอดิษว่างั้น ผมอ่อนใจเลย ไม่กล้าบอกน้องอะว่าผม ... เนี่ยๆ เลยตอบเลี่ยงๆไปว่า โตกว่านี้ก็ลองหาแฟนสิ โดนน้องถามกลับเลยว่า ทีพี่คิมยังไม่เห็นต้องมีแฟน มีแค่พี่ดิษก็อยู่ได้ อันนี้หงิกสุดๆ โชคเข้าข้าง พี่สาวผมมาพามันไปซื้อของพอดี รอดตัวจากน้องหวุดหวิด ที่หายไปเลยสารภาพตรงๆว่าคิดมาก รู้นะว่ามันเป็นยังไง น้องผมอาจกำลังตั้งคำถามกับเพศตัวเองกับเพศตรงข้าม ถ้าทีดิ ผมควรทำยังไง เพราะเดี๋ยวมันต้องถามผมอีกแน่ๆ แบบว่าสนิทกันอยู่สองคนมานานแล้ว :เฮ้อ: ตอนนี้ผมสุขดีนะ แต่ถ้าน้องมันยังสับสน ก็ไม่อยากให้มาทางนี้อะ เซ็งว่ะ
-
ว้าวววววว นาทีระทึกใจมาแล้ว
งานนี้คิมจะทำไรกับพี่ดิษนะ คริคริ แอบลุ้น
o13 o13 o13 o13 o13
-
ไรอ่ะ……อ่านไปอ่านไป ตัดจบซะงั้น
-
จากที่ตามอ่านมา เอาจริงๆคิดว่าไม่ทำอะไรกันแหงๆ 555
-
ว้าวววววว นาทีระทึกใจมาแล้ว
งานนี้คิมจะทำไรกับพี่ดิษนะ คริคริ แอบลุ้น
o13 o13 o13 o13 o13
แอบคิดว่าจะมีรัยต่อนะเนี่ย
-
ซันต้องมีอะไรแน่ๆ ภาวนาให้ซันมีแฟนอยู่แล้ว จะได้ออกไปพ้นๆ ทางซักที :z2:
ส่วนเรื่องต่อจากนี้ คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอกอย่างมากก็แค่... เพราะกว่าคิมจะเสร็จพี่ดิษคงอีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แอบปวดใจ :z3:
ปล,เรื่องน้องคิงก็พยายามทำตัวปรกตินี่แหละ อย่าไปอะไรมาก เพราะบางทีน้องคิงอาจจะยังไม่เจอผู้หญิงที่อยากคบเป็นแฟน รอดูกันไปก่อน แต่ของอย่างนี้นะ ถ้าเบื้องบนเค้าลิขิตมา เกิดน้องคิง born this way มันก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้อะ แต่เอาใจช่วยนะ บ้านคิมจะได้มีทายาท
-
เย้ ดีใจ คิมกลับมาต่อแล้ว หายไปนานเชียว กลับมาคราวนี้ ดูเหมือนคิมจะชัดเจนขึ้นแล้ว(อย่างไม่รู้ตัว) อิอิ
-
ไหนว่ากลัวไงคิม ฮ่าๆๆ เราว่าทั้งคิมทั้งซันก็ไม่ชัดเจนพอกันอ่ะ
-
โดนแล้วไงๆ
-
อยากให้ถึงตอนหน้าไวๆจัง :z1:
-
นึกว่าหายไปกับลาสเชียร์ซะแล้ว
ไว้ว่างๆเข้ามาต่อให้ด้วยเน้อ..
-
:L2: :L2:
ลุ้นตอนหน้า
-
ขอให้พี่ดิษจัดหนัก ๆ ให้คิม ลุ้นมาตั้งแต่ตามอ่านปีที่แล้วแล้วอ่ะ ไม่สมหวังสักกะที หวังว่าตอนนี้คง....
ไม่แน่ใจว่า คนสนิท ที่น้องคิงถามนั้นหมายถึงในลักษณะของเพื่อนที่ปรึกษา หรือว่าแฟนอ่ะ
หากว่าในลักษณะของเพื่อนก็อย่าไปคิดมากเลยครับ ถ้าไม่อยากพูดก็ตอบเลี่ยง ๆ ไปว่าถ้าอยากมีคน
สนิทเราก็ต้องจริงใจให้กับเขานะ จะได้มีเพื่อนหรือคนที่ไว้ใจได้ (เน่าไปไหมอ่ะ) คือพยายามออกนอก
เรื่องไปสู่ทะเลให้ได้
-
ขอเดาแบบว่า ซันต้องคบอีกคนแน่ๆ และกำลังอยู่กับคนคนนั้นด้วย
คิมจะต้องเสียใจเพราะซัน แล้วก็หันมาหาดิษแบบเต็มร้อย
ช่วงท้ายตอนนี้กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม(รึเปล่า)
รออ่านตอนหน้าจ้ะ ต้องเป็นตอนเข้าทั้งด้ายเข้าทั้งเข็มแน่ 555
-
อยากรู้คิมจะเป็นไง
โดนรูกซะขนาดนี้
แต่แอบลุ้น แอบเชียร์ดิษ
-
เข้ามา ร้อ รอ
-
เข้ามารอ อีกคนครับ จะว่าไป เมื่อไหร่คิมจะเสียตัวสักที :oo1: อย่าเล่นตัวมากน่ะครับ :-[ เด๋วพี่ดิษเค้ามีคนใหม่ :bye2: แล้วคิมจะเสียใจภายหลังน่ะครับ :o12: อย่าปล่อยให้พี่เค้า รอ นาน น่ะครับ คนรอเค้าก็มีขีดจำกัดความอดทนน่ะครับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอ....เหมือนๆ ที่คนอื่นรอ
5555555555555555+
-
....พี่ดิษ มันหื่นจริงๆๆ เดี๋ยวแข็งๆๆ
....ส่วนเรื่องน้อง เค้าจะเป็นเกย์หรือไม่เป็นคงเกิดจากความต้องการของจิตใจมากกว่า
....คงไม่ได้อยากเป็นเพราะเห็นพี่เป็นหลอก อารมณ์ตอนนี้น้องคงอาจต้องการ..เพื่อนสนิท เหมือนพี่มากกว่า
....หรือว่าน้องมันสงสัย แต่ไม่กล้าถามตรงๆหว่า เดายากวุ้ย มันเป็นได้หลายอารมณ์ ส่วนมากที่เจอๆมาน้องจะสงสัยซะมากกว่า
....ก็ดูกันไป ถ้าถึงเวลา น้องมันต้องการรู้จริงๆๆก็บอกไปตรงๆๆนั่นแหละ น้องมันรับได้อยู่แล้วต่อไปอาจช่วยเหลือกันได้ :L2:
-
เปิดใจรับสักทีเถอะคิม
หลอกตัวเองมันทรมานนะ
-
คิมยังยอมรับตัวเองไม่ได้เลย
สู้ๆดิษ
รอน่ะค่ะ
-
คิมเอ๊ยมาถึงขนาดนี้ แสดงว่ามีใจให้ดิษเกือบเต็มร้อยแล้ว
และได้รู้ซะทีว่าตัวเองก็ชอบแบบนี้
-
ผมเดินตามเข้ามาในห้องน้ำ ไอวากดิษหันหลังโชว์ก้นอยู่ ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วโยนให้มัน
“ อะไร ” ดูมันกล้าถาม
“ พันเอวสิไอควาย มึงจะยืนให้กูดูอะไร ” ไอดิษหันหน้ามาอีกรอบ ผมหันหน้าหนี
“ ไหนว่าจะให้ทำอะไรก็ทำ แล้วมาทำท่ารังเกียจกูทำไม ”
“ ไม่ได้ ... ไอดิษ กูผู้ชายนะเว้ย ” นาทีนี้ ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงอีกแล้ว ไร้ประโยชน์ ไอเวรที่ยืนตรงหน้ามันไม่ยอมฟัง
“ กูรู้ มึงมี-วยเหมือนกู แล้วไงล่ะ ”
“ ไอบ้า ยังจะถาม ผู้ชาย ก็ต้องคบกับผู้หญิงดิวะ มึงคิดว่าทำแบบนี้กับกูแล้ว มึงจะได้อะไร ” ไอดิษ เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ผมยืนหลับตานิ่ง
“ มึงนอนกับผู้หญิงกี่คนแล้ว ”
“ อึก ... เยอะ ถามหาเอี้ยไร ” ผมกลืนน้ำลายเอื้อก ไม่เคยคิดเลยว่า ในชีวิตต้องมีช่วงเวลาแบบนี้ นึกถึงตอนที่จะขยี้สาวๆ คนพวกนั้นคงไม่ต่างกับผมตอนนี้
“ งั้นมึงกลัวอะไร ”
“ ก็ บอก อุ๊บบบ !@#@!! ” ไอวากประกบปากผมจังๆ มันบดขยี้ริมฝีปากอย่างชำนาญ หัวของผมหมุนติ้วๆ เริ่มรู้สึกว่า ไอดิษกำลังจับผ้าเช็ดตัวของผม มันค่อยๆดึงออกอย่างช้าๆ ก่อนจะอุ้มผมขึ้น ไอนี่แรงควายชิบหาย
“ จะทำอะไรอีก ”
“ อม -วยมึงอะ ”
“ เฮ้ยๆๆๆ ไม่เอาๆ อันนี้ขอ ” ไอดิษอุ้มผมวางลงที่ชักโครก หน้าของมันกับคิมน้อยๆ ไม่ได้ห่างกันมาก มันจะจู่โจมเมื่อไหร่ก็ได้ น่ากลัวว่ะ
“ อะไร นี่แหละที่กูจะบอก ถ้าของมึงไม่แข็ง กูจะไม่ตอแยมึงอีกต่อไป มึงกับกูจบแค่พี่น้อง ” พอมันพูดประโยคสุดท้าย ใจของผมกระตุกวูบ อธิบายไม่ได้เลย
“ ใครอมมันก็แข็งทั้งนั้นแหละ ” ผมพยายามเถียงต่อ
“ กูไม่เชื่อ คิมมึงอย่าสับสนกับหนังโป๊ กูไม่เชื่อหรอกว่าจะอมให้คนที่แทบไม่รู้จักกัน ” ไอนี่แม่งรู้ดีอีก ในชีวิตของผม ถ้าพูดเรื่องบนเตียง ผมไม่ได้เชี่ยวชาญอะไร เพียงแค่สนุกไปตามโอกาสเท่านั้น
“ ... ดิษ กูทำไม่ได้ โอ๊ะ !!! ” ขณะที่กำลังบ่ายเบี่ยง ไอดิษมันจัดการ ... มันอมของผม
“ โอย ... พ พอเถอะ ไม่ไหว ... ไอเชี้ย !!! ” ผมได้แค่ด่าแล้วครับ ทำอะไรไม่ไหวแล้ว มือไม้อ่อนจนต้องพิงชักโครกไว้ เชื่อปะว่าเนี่ยเป็นครั้งแรกที่ถูกอม ...
“ ดิษ กูจะ ... กูจะ ” ไอเวรนี่ก็ตั้งหน้าตั้งตาไม่ฟังอะไรเลยว่ะ เพิ่งรู้นะว่าจะรู้สึกดีขนาดนี้ ... มันทำให้ผมจนเสร็จ คาปากเลย ผมอายมันโคตรๆ ไอดิษลุกขึ้นไปล้างปาก มันทำท่าจะอ้วกด้วย ผมฉีดน้ำล้างๆ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวพันเอว เตรียมจะเดินออกไป
“ แค่ก ... เดี๋ยวสิ ”
“ อะไร ” ไอดิษหน้าแดง ตาปรือๆ
“ กูยังไม่เสร็จเลย อย่าเอาเปรียบ ”
“ เหอะๆๆๆ กูไม่อมให้มึงหรอก มึงทำของมึงเอง ” ความรู้สึกตอนนี้ ไม่อยากอยู่ในห้องน้ำอะครับ ในนี้เหมือนไอดิษคุมทุกอย่างได้หมด
“ ไม่ได้ให้อม ... หันหลังดิ ”
“ ไอเชี้ยดิษ อย่าแม้แต่จะคิด ” แม่ง คิดจะทะลวงประตูเมืองอะ ไอเลว
“ ไม่ได้เสียบหรอก แค่ถูๆ ” ผมยี้เลยครับ แค่นึกว่า ... ไอนั้นของมันต้องเข้ามาใกล้ๆก็แทบจะลมใส่แล้ว
“ ไม่เอา เหวอออ !!!!! ” ไอดิษ ยื่นหน้าพรวดเข้ามาหา
“ ไม่อยากบังคับนะ หันหลัง ” ... ในที่สุด ผมก็ยอมให้มันทำจนได้ มันยังดีครับที่ทำอย่างที่รับปาก แต่ที่ผมรับไม่ค่อยได้คือ มันปล่อยใส่แข้งใส่ขาผมด้วย ผมคว้าสบู่เหลวเทๆๆๆ แล้วล้างๆๆๆ ก่อนจะรีบออกมาจากห้องน้ำ
“ หึหึ ”
“ หัวเราะเอี้ยไร ” ไอดิษเดินตามออกมา มันหัวเราะอารมณ์ดี หน้าตาแม่งสดใสมาก
“ สบายตัว ”
“ หึ ”
“ คิม มึงคิดยังไง ” ผมถีบๆผ้าห่ม ซุกตัวลงนอน
“ ไม่ได้คิดอะไร กูว่ามึงคิดผิดแล้วไอดิษ กูไม่รู้สึก ” ไอดิษนั่งลงข้างๆเตียงของผม
“ ไม่หรอก มึงจะนึกถึงภาพนั้นไปอีกนาน กูหวังแค่นี้แหละ ”
“ มันก็แค่ผู้ชายเล่นสนุกๆกัน ”
“ถ้ามึงเป็นผู้หญิงก็ใช่ แค่เล่นสนุก ไม่มีผู้ชายที่ไหนทำแบบนี้กันหรอก ”
“ ไอดิษ ! ” ไม่อยากยอมรับเลยครับว่า ครั้งนี้มันคิดถูก ทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้น ผมยังจำได้ แต่ที่ยังกลัวคือ ผมมั่นใจว่าผมยังชอบผู้หญิงอยู่นี่สิ ... ตกลงผมเป็นอะไรกันแน่
เมื่อคืนผมไม่ได้นอนครับ คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ ส่วนมากเป็นเรื่องในห้องน้ำ รุ่งเช้าผมเก็บของ อาบน้ำแต่งตัว รีบลงมาก่อนที่ไอเวรดิษจะตื่นเสียอีก
“ อ้าว ทำไมตื่นเช้าจังคิม ”
“ นอนไม่หลับพี่ ” พี่นากเดินมาหาผมครับ
“ พี่ก็นอนไม่หลับ ” พอพี่เดินมานั่งข้างๆ มีบางอย่างทำให้ผมต้องตกใจ
“ เฮ้ย พี่นาก ”
“ ชู่วววว ” คอของพี่นากแดงเป็นจ้ำๆ เป็นรอยริมฝีปาก
“ พี่โจ ... พี่โจ มันทำอะไรพี่วะ ”
“ คิม พี่รู้ว่าคิมไม่ชอบเกย์ แต่ ... แต่พี่ขอโทษนะคิม พี่อยากให้คิมรู้เป็นคนแรกจริงๆ ”
“ อะไรพี่ จะพูดอะไร ”
“ เฮ้อ คือโจกับพี่ ... เมื่อคืนเรา ” พูดไม่ออกครับ พี่นากกับพี่โจ
“ แม่งเอ้ย ต้องเป็นแผนของไอสองคนนั้น พี่รอนี่นะ ”
“ คิม โอ้ย ! ” ผมรีบลุกขึ้นมา แต่พี่นากทรุดลงไปนั่ง กุมก้นอยู่ด้วย ... ไม่นะเว้ย
“ มันข่มขืนพี่เหรอ ”
“ ... คิม คิมไม่ได้เป็นเหรอ ”
“ อะไรนะ เป็นอะไร เป็นเกย์ ? ” ผมถาม พี่นากพยักหน้า
“ ตลกพี่ ไม่ได้เป็น ” พี่นากนั่งลงช้าๆ หน้าตาผิดหวังเอามากๆ ทีแรกกะว่าจะไปเอาเรื่องไอดิษ แต่อดเป็นห่วงพี่นากไม่ได้ครับ เหตุการณ์มันสับสนไปหมดแล้ว
“ ไอโจ ... ไอโจบอกว่า คิมเป็นแฟนของดิษ ”
“ ห๊ะ !!!!! ”
“ พี่แอบชอบคิมมาก เมื่อคืนพี่ตกใจมาก ไอโจย้ำด้วยว่าคิมน่าจะกำลังมีเซ็กซ์กัน พี่เลยกินเหล้า ... แล้วมันก็ ”
“ ไอพวกเลว มันหลอกพี่ ต้องเอาเรื่องแล้วพี่ รอนี่นะ ” ผมช็อกเรื่องที่พี่นากบอกว่าชอบผม แต่ความโมโหเรื่องที่มันหลอกพี่นาก ส่วนไอดิษก็มาบังคับให้ผมทำแบบนี้อีก งานนี้มึงต้องมีเรื่องกับกู
ผมรีบขึ้นไปที่ห้องพัก พอถึงห้องพัก ผมใช้กุญแจเปิดห้อง ในห้องไอดิษกับไอโจกำลังคุยกันอยู่ อารมณ์ดีเชียว
“ ไอพวกเอี้ย ”
“ เป็นอะไรวะ ”
“ มึงทำแบบนี้กับพี่นากได้ไง ไอโจมึงเล่ามา ” ไอเลวโจหน้าเหวอไปเลย ส่วนไอดิษยังปั้นหน้าเข้มอยู่
“ ใจเย็นๆสิ กูก็กำลังว่ามันอยู่ ” ไอดิษตอบผมครับ
“ ว่าส้นตีนอะไร มึงรวมหัวกันหลอกผู้ชายให้เป็นเมียพวกมึง ไอพวกวิปริต กูมองไม่ผิดจริงๆ ”
“ ไม่ใช่นะคิม พี่ดิษไม่ได้ทำแบบนั้น พี่ผิดคนเดียว ” ไอโจจะรับแทนไอดิษครับ
“ น่าเชื่อนะ มึง ... มึง ”
“ เออ ไอนากมันชอบมึง กูให้ไอโจไปเอามันเอง หึหึ แบบนี้ มึงก็เข้าหาใครไม่ได้ แผนกูเองแหละ ”
“ พี่ดิษ ”
“ หึหึ เสียใจที่ต้องมารู้จักพวกมึง ” ผมแค้นจนน้ำตาไหล ทั้งไอดิษและไอโจเริ่มตกใจ มันรู้ว่าผมเป็นคนยังไง ถ้าไม่หนักหนาจริงๆผมไม่มีวันร้องไห้ให้พวกมันเห็นแน่
“ พี่ ให้คิมเข้าใจผิดไม่ได้นะพี่ ”
“ กูหวังมากไปเอง โอเคคิม มึงชนะ กูจะเลิกยุ่งกับมึง ” เอาอีกแล้ว ทำไมผมรู้สึกปวดใจเหลือเกิน เวลาที่มันทำท่าจะตัดขาดกับผม ความรู้สึกแบบนี้จะมาเสมอๆ
“ ขอบใจ ” ไอโจพยายามจะช่วยไอดิษครับ แต่ผมไม่ฟัง ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ... ทำไมต้องเสียใจขนาดนี้ด้วยวะไอคิม
------------------------------------------------------------------------------------------------
ไว้พรุ่งนี้มาใหม่เน้อ ง่วงมากกกก
-
ค้างอีกแล้ว
คิมยังสับสนอะไรอยู่มากมายเลย ณ ตอนนั้น
-
ไรว๊าค้างนะ เซ็งคนหล่อว่ะ
-
พี่นากเสร็จพี่โจไปแล้ว สงสารพี่แกอ่ะ พี่ดิษทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วยเนี่ย
-
ค้างตลอด มาพรุ่งนี้จริงๆ นะ รอๆ
-
เวรกรรม จริงๆ คู่นี้
-
คิม ยิ่งกว่าหญิงอีกนะ
ชักเข้าชักออกอยู่ได้
เรื่องของใจมันมัแค่ใช่กับไม่เท่านั้น
ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อย
-
ค้างตลอด :m31:
-
:z6: ยุให้เสียตัวกันจัง
ตื่นเวลา 10.30 o13 นอนสบายใจมากมาย พอดีนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าหกวันก่อนได้ กะจะเล่าให้ฟัง เชื่อปะว่าผมกับไอคนบ้าคนหนึ่ง ถ้านับถึงวันนี้น่าจะคบกันได้สามปีแล้ว เรามีเซ็กซ์กันแค่ 4 ครั้งเอง (นับเมื่อห้าวันก่อนด้วย)
เหตุผลง่ายๆของผมคือเจ็บ ไม่ใช่เจ็บใจเจ็บอะไรล่ะ เจ็บก้น เหตุการณ์วันนั้นมีอยู่ว่า ...
" ไปเมาที่ไหนมาอีก " ผมถามไอคนนั้นหลังจากเดินไปเปิดประตูห้องพักให้ (ทุกวันนี้มาอยู่หอนอกมหาลัยแล้ว เพราะ แม่ของไอตัวนี้มาเปิดหออยู่ใกล้ๆมหาลัย ผมเลยมาช่วยดูให้)
" แถวๆนี้แหละ " คำตอบนี้ได้ยินเป็นประจำ
" ไปอาบน้ำซะไป จะได้นอน กูง่วง " ผมบอกมัน
" คิม เราเอากันเหอะนะ " มันพูดเสียงหวานเยิ้มมากมาย ไม่ได้ห้วนๆตามความหายของคำ
" ไม่ ... เฮ้ยๆ ไม่เอา "
" นะ กูใส่ถุงก็ได้ นะครับ อืมมมมม ... " เหตุการณ์ผ่านไปๆ มาเริ่มสะดุดเล็กน้อย
" ทำไมไม่เข้าวะ ... คิมอย่าเกร็งดิ "
" เลิกเหอะ กูไม่อยากทำ " ผมบอกกับมันตรงๆ ก็ขนาดมันเล้าโลมสารพัด ผมยังไม่อยากอะ ทำไมต้องทำต่อ
" กูก็ไม่อยากทำนะ ... "
" โอ๊ยยยยยยยยยยย !!!!!!!!! อ๊าก ไอดิษ กูเจ็บโว้ย ฮึกกก ... อึ่กก ... อึ่กก "
" โอ้ย สุดยอดว่ะคิม โอย ... " ผมร้องอย่างกับควายร้องขอชีวิตอะ แต่ไอเชี้ยนี่มันไม่สนใจเลย กระหน่ำซอยไม่ยั้ง สามครั้งที่ผ่านมาก็มักจะเป็นแบบนี้ ผมไม่รู้นะว่าทำไมต้องรุนแรงกับผมขนาดนี้ด้วย
คืนนั้นผมไม่อยากเข้าห้องน้ำเลย ปวดระบมไปทั้งตัว ส่วนไอตัวปัญหาแม่งเดินไปอาบน้ำสบายตัว ผมปาดน้ำตาแล้วคลุมโปงข่มตานอน รุ่งเช้า ด้วยความเจ็บสุดๆ กะว่าจะถีบมันให้หายแค้น แต่ปรากฎว่ามันไม่อยู่บนเตียงครับ มันนอนอยู่ตรงพื้น ... แม่ง สงสัยจะสำนึกผิด ผมลุกอย่างลำบาก หยิบผ้าขนหนูเช็ดตัว แปรงฟัน แล้วออกมาผัดข้าว กะจะกินข้าวแล้วก็กินยาแก้ปวด นอนพักอีกหน่อย
" ขอไข่ดาวด้วยนะ " ไอตัวปัญหาเดินตัวเปล่าเหมือนที่มันชอบทำ มาหาผมด้านนอก
" อยากกิน ผัดแ-กเอง อันนี้ของกู " มันเอียงหัวทำท่าทางสงสัย
" มันโกรธอะไรกูปล่าวเนี่ย "
" เออ กูโกรธ ทำอย่างกูเป็นกระหรี่ ไอเวร " ผมด่ามัน
" โฮะๆ ถ้ามึงเป็นกระหรี่อะนะ ป่านนี้ไม่ได้ลุกมายืนผัดข้าวหรอก ไข้แดกเป็นวันๆไปแล้ว " ของขึ้นเลยกู ผมปิดเตา เดินมาเอาหน้าชนกับมัน
" แล้วกูต่างกับกระหรี่ตรงไหน เมื่อคืนกูไม่อยากทำ มึงก็ยัดเยียดใส่กูอะ "
" ก็มึงเสือกเกิดมาน่าเอาทำไมล่ะ "
" เหอะๆ ความผิดกูงั้นสิ ต่อไปอย่าคิดจะได้ทำกูอีก " มันเริ่มขมวดคิ้วเข้ม
" คิม ฟังกูนะ มึงชอบว่ากูวิปริต แต่มึงก็ยอมรับกูในที่สุด ... กว่ากูจะสมหวัง กูรอมาเป็นสิบๆปี มึงไม่ใช่พวกอีตัวอะไรนะคิม มึงคือคนที่กูรัก ... โอเค กูผิดเอง เมื่อคืนกูไปหาไอโจมา มันคุยตลอดว่ามันเอาใครก็ได้ มันทำให้กูอิจฉา แต่ยังไงก็ก็ซื่อสัตย์กับมึงนะเว้ย " ไอเชี้ยโจนี่อีกล่ะ
" เมื่อคืนมึงไปเที่ยวกันมาล่ะสิ ทำตัวห่าแบบนี้ไง พี่นากถึงทนไม่ได้ " ผมถาม
" กูอยากกลับมาหามึง พอเห็นหน้ามึงกูทนไม่ไหว ... คบกันมาตั้งหลายปี มึงจะกูใช้แต่มือเหรอวะคิม ไม่เห็นใจกูบ้างเหรอ " แม่ง ทำกูรู้สึกผิดเลย
" ... " เวลาที่มันจริงจัง ผมไม่กล้ามองตามันหรอก ผมกลัวจะใจอ่อน
" จะแดกก็ไปนั่งรอ ใส่เสื้อผ้าซะ "
" อืม " มันกอดผมหลวมๆ เฮ้อ ถ้าไม่ติดที่รักมึงนะ กูจะกระทืบๆๆๆๆๆ
" คิม วันนี้จะทำอีกนะ "
" เชี้ย !!! "
เป็นไงบ้าง เฮ้อ คิดๆไปน่าคิดมากเนอะ คบกันนี่แทบจะมีอะไรกัรปีละครั้ง o18 หวังแต่มันจะเบาๆลงหน่อย ... ว่าแต่เดาออกไหมนิว่าใครคือไอตัวเนี้ย เหอะๆ
-
เหมือนเดิมตั้งแต่หน้าที่ 1 ถึง 14 ทุกวรรค!
ค้าง!!!
-
:z6: ยุให้เสียตัวกันจัง
ตื่นเวลา 10.30 o13 นอนสบายใจมากมาย พอดีนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าหกวันก่อนได้ กะจะเล่าให้ฟัง เชื่อปะว่าผมกับไอคนบ้าคนหนึ่ง ถ้านับถึงวันนี้น่าจะคบกันได้สามปีแล้ว เรามีเซ็กซ์กันแค่ 4 ครั้งเอง (นับเมื่อห้าวันก่อนด้วย)
เหตุผลง่ายๆของผมคือเจ็บ ไม่ใช่เจ็บใจเจ็บอะไรล่ะ เจ็บก้น เหตุการณ์วันนั้นมีอยู่ว่า ...
" ไปเมาที่ไหนมาอีก " ผมถามไอคนนั้นหลังจากเดินไปเปิดประตูห้องพักให้ (ทุกวันนี้มาอยู่หอนอกมหาลัยแล้ว เพราะ แม่ของไอตัวนี้มาเปิดหออยู่ใกล้ๆมหาลัย ผมเลยมาช่วยดูให้)
" แถวๆนี้แหละ " คำตอบนี้ได้ยินเป็นประจำ
" ไปอาบน้ำซะไป จะได้นอน กูง่วง " ผมบอกมัน
" คิม เราเอากันเหอะนะ " มันพูดเสียงหวานเยิ้มมากมาย ไม่ได้ห้วนๆตามความหายของคำ
" ไม่ ... เฮ้ยๆ ไม่เอา "
" นะ กูใส่ถุงก็ได้ นะครับ อืมมมมม ... " เหตุการณ์ผ่านไปๆ มาเริ่มสะดุดเล็กน้อย
" ทำไมไม่เข้าวะ ... คิมอย่าเกร็งดิ "
" เลิกเหอะ กูไม่อยากทำ " ผมบอกกับมันตรงๆ ก็ขนาดมันเล้าโลมสารพัด ผมยังไม่อยากอะ ทำไมต้องทำต่อ
" กูก็ไม่อยากทำนะ ... "
" โอ๊ยยยยยยยยยยย !!!!!!!!! อ๊าก ไอดิษ กูเจ็บโว้ย ฮึกกก ... อึ่กก ... อึ่กก "
" โอ้ย สุดยอดว่ะคิม โอย ... " ผมร้องอย่างกับควายร้องขอชีวิตอะ แต่ไอเชี้ยนี่มันไม่สนใจเลย กระหน่ำซอยไม่ยั้ง สามครั้งที่ผ่านมาก็มักจะเป็นแบบนี้ ผมไม่รู้นะว่าทำไมต้องรุนแรงกับผมขนาดนี้ด้วย
คืนนั้นผมไม่อยากเข้าห้องน้ำเลย ปวดระบมไปทั้งตัว ส่วนไอตัวปัญหาแม่งเดินไปอาบน้ำสบายตัว ผมปาดน้ำตาแล้วคลุมโปงข่มตานอน รุ่งเช้า ด้วยความเจ็บสุดๆ กะว่าจะถีบมันให้หายแค้น แต่ปรากฎว่ามันไม่อยู่บนเตียงครับ มันนอนอยู่ตรงพื้น ... แม่ง สงสัยจะสำนึกผิด ผมลุกอย่างลำบาก หยิบผ้าขนหนูเช็ดตัว แปรงฟัน แล้วออกมาผัดข้าว กะจะกินข้าวแล้วก็กินยาแก้ปวด นอนพักอีกหน่อย
" ขอไข่ดาวด้วยนะ " ไอตัวปัญหาเดินตัวเปล่าเหมือนที่มันชอบทำ มาหาผมด้านนอก
" อยากกิน ผัดแ-กเอง อันนี้ของกู " มันเอียงหัวทำท่าทางสงสัย
" มันโกรธอะไรกูปล่าวเนี่ย "
" เออ กูโกรธ ทำอย่างกูเป็นกระหรี่ ไอเวร " ผมด่ามัน
" โฮะๆ ถ้ามึงเป็นกระหรี่อะนะ ป่านนี้ไม่ได้ลุกมายืนผัดข้าวหรอก ไข้แดกเป็นวันๆไปแล้ว " ของขึ้นเลยกู ผมปิดเตา เดินมาเอาหน้าชนกับมัน
" แล้วกูต่างกับกระหรี่ตรงไหน เมื่อคืนกูไม่อยากทำ มึงก็ยัดเยียดใส่กูอะ "
" ก็มึงเสือกเกิดมาน่าเอาทำไมล่ะ "
" เหอะๆ ความผิดกูงั้นสิ ต่อไปอย่าคิดจะได้ทำกูอีก " มันเริ่มขมวดคิ้วเข้ม
" คิม ฟังกูนะ มึงชอบว่ากูวิปริต แต่มึงก็ยอมรับกูในที่สุด ... กว่ากูจะสมหวัง กูรอมาเป็นสิบๆปี มึงไม่ใช่พวกอีตัวอะไรนะคิม มึงคือคนที่กูรัก ... โอเค กูผิดเอง เมื่อคืนกูไปหาไอโจมา มันคุยตลอดว่ามันเอาใครก็ได้ มันทำให้กูอิจฉา แต่ยังไงก็ก็ซื่อสัตย์กับมึงนะเว้ย " ไอเชี้ยโจนี่อีกล่ะ
" เมื่อคืนมึงไปเที่ยวกันมาล่ะสิ ทำตัวห่าแบบนี้ไง พี่นากถึงทนไม่ได้ " ผมถาม
" กูอยากกลับมาหามึง พอเห็นหน้ามึงกูทนไม่ไหว ... คบกันมาตั้งหลายปี มึงจะกูใช้แต่มือเหรอวะคิม ไม่เห็นใจกูบ้างเหรอ " แม่ง ทำกูรู้สึกผิดเลย
" ... " เวลาที่มันจริงจัง ผมไม่กล้ามองตามันหรอก ผมกลัวจะใจอ่อน
" จะแดกก็ไปนั่งรอ ใส่เสื้อผ้าซะ "
" อืม " มันกอดผมหลวมๆ เฮ้อ ถ้าไม่ติดที่รักมึงนะ กูจะกระทืบๆๆๆๆๆ
" คิม วันนี้จะทำอีกนะ "
" เชี้ย !!! "
เป็นไงบ้าง เฮ้อ คิดๆไปน่าคิดมากเนอะ คบกันนี่แทบจะมีอะไรกัรปีละครั้ง o18 หวังแต่มันจะเบาๆลงหน่อย ... ว่าแต่เดาออกไหมนิว่าใครคือไอตัวเนี้ย เหอะๆ
อันนี้ตามเนื้อเรื่องรึเปล่าครับเนี่ย อ่านแล้วยังไงไม่รู้ครับ ช่วยตอบด้วย
-
โอ้โฮเฮะ คุณดิษรักจริงมากเลยนะนี่ คบกันมาสามปี ได้แอ้มกะคิมแค่ 4 ครั้ง นับถือเลยครับ
-
ไม่ต้องเดาก็ได้มั้ง เผลอเขียนชื่อมาซะขนาดนี้ พี่ดิษชัวร์
ว่าแต่เฮียแกทนได้ยังไง 3 ปี 4 ครั้ง o22 น่าสงสารออก
สงสัยที่มันเจ็บเพราะคิมไม่มีอารมณ์ร่วมรึเปล่า ทำไมเป็นงั้นหว่า
คนรักกันมันก็น่าจะอยากทำอย่างนั้นด้วยกันไม่ใช่เหรอ คิมนี่แปลกจริงๆ
-
อันว่าอดีตกาล แหม ไม่ได้ยุให้เสียตัวนะ แต่ไม่อยากให้เสียใจต่างหากกกก
ตกลงกันได้ ก็แฮปปี้ทูเกเตอร์งายย
แล้วดูซิเนี่ย ทะเลาะกันอีกแระ
อีกคนนึงก็ชอบโกรธ อีกคนก็ชอบพูดให้เข้าใจผิด
กองเชียร์เพลียน้าาา
อันว่าปจบ.กาล
เอิ่ม....ดิษน่าสงสารมากกกก
แต่ก็ช่วยไม่ได้ ไม่รู้จักหาวิธีเอง
มันต้องมีสิที่ทำให้เจ็บน้อยอ่ะ
คิมเอง...ก็ให้ความร่วมมือบ้างดีมั้ย มันสามารถทำให้มีความสุขร่วมกันได้นี่ :กอด1:
-
....เฮียดิษ นี่สุดยอดคนดีนะจะบอกให้
...ถ้าไม่รักกันจริงๆไม่มีทางยอมได้หรอก เรื่องเซกส์กับชีวิตคู่มันต้องเดินไปด้วยกันวุ้ย
...ส่วนมากเจอใครที่ชอบ หรือเห็นแล้ว..แค่อยาก ถ้ามีโอกาสจิ้มก็จิ้มกันเลยเพราะมันไม่เสียหาย
...เจอคนดี คนจริง มอบความรักให้แล้ว ก็เก็บรักษาเค้าไว้ดีๆคนแบบนี้หายาก
...แต่..งง หน่อย ไอ้ตอนสุดท้ายนี่มัน เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้ว หรือว่ามันเป็นตอนพิเศษหว่า :L2:
-
เพลียค่ะเพลีย
พี่ดิษบอกมาแล้วจะไม่ยุ่ง
แล้วจะกลับมาดีกันตอนไหนละเนี๊ยะ
:z3: :z3:
-
ตอนพิเศษ หรือ อนาคตค่ะ
กริ๊ด พี่ดิษก้อรอให้ คิมปรับตัวเล็กน้อย รีบมันเลยเจ็บไง
-
จากที่เล่าเรื่องในปัจจุบัน อืมนะ ที่อ่านมาตั้งแต่คุณคิม เริ่มเขียนเรื่องให้อ่านถึงว่าเรื่องราวที่เล่าไม่ค่อยไปถึงไหนซักกะที จะให้ถึงฉากเลือดนั้นเป็นปีแถมปีละครั้ง ฮ่าๆ รอจนผู้อ่านลุ้นจนเหนื่อย ส่วนเรื่องอย่างว่าผมว่าทั้งสองคนต้องคุยกันนะจะดีที่สุด เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนรักกันนะ ถ้าแต่ละคนบอกว่ารักกันด้วยใจเรื่องอย่างว่าก็ต้องใช้ใจทำด้วยไม่ใช่แต่ละคนต่างใช้อารมณ์กูไม่อยาก และอีกคนกูอยากทำ ก็ทำซะเต็มที่จนคนที่ถูกกระทำเขาไม่ต้องการ มันต้องแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป และเหมือนคุณคิมเองจะไม่ชอบเพราะเจ็บ และในใจคุณคิมเองก็คงมีแต่ "กูไม่อยากทำ" ให้ตายยังไง "กูก็ไม่อยากทำ" กูเจ็บ ใจมันไปแล้ว ถึงทำมันก็ไม่มีอารมณ์ร่วม อีกใจหนึ่งคือ อยากให้เสร็จไวๆ ทำไปก็มีแต่เจ็บ กรณีที่มันเจ็บ เพราะพอมีเรื่องอย่างว่ากันครั้งหนึ่งแล้วทิ้งยาว วันดีคืนดีผ่านไป 1 ปีกลับมาเอาอีกมันก็เจ็บเป็นธรรมดาไม่ใช่ผ่านไปหนึ่งปีไม่เจ็บก็ตลกแหละ ชีวิตนี้สุดท้ายก็คงไม่มีความสุขจากเรื่องอย่างว่าหรอกครับ ส่วนอีกคน 3 ปี แค่ 4 ทนได้ขนาดนี้และยังคงใจเดียวไม่ไปมีคนอื่นนับถือๆ ถ้าเป็นคนอื่นส่วนใหญ่เลิกกันไปแล้ว 3 ปี แค่ 4 สรุปว่าแต่ละครั้งที่คุณคิมโดนเพราะอีกคนเมาเหล้ามาด้วยทุกครั้งอย่างนี้เหรอ ฮ่าๆ ไม่ไหวๆ เมาแล้วซาดิสหรือสติไม่อยู่กับที่หว่า ต้องหันมาคุยกันครับ ทั้งๆที่ผ่านมาแต่ละคนก็โชกโชน เรื่องฟันผู้หญิง กันทั้งนั้น พอมาฟันกันเองกลับไม่ได้เรื่อง ฮ่าๆ ถ้าเลิกกันจะไม่สงสัยเลยเพราะอะไรถึงเลิก ขอให้รักกันนานครับ.. โชคดี :bye2:
-
เฉลี่ยปีละครั้ง ฮุฮุ
เพิ่มความถี่หน่อยคับ
o13 o13 o13
-
แล้วก็..แล้วก็
:oo1: โดนจนได้นะ..คิม
โฮะโฮะ ดิษ.. o13 เยี่ยมว่ะ
:impress3: รอมานาน..NC มาแว๊ววว ฮ่าฮ่า
-
แบบนี้ดิ ถึงจะเรียกว่ารักกันจิง
-
ขอจากเดิม ปีละครั้ง เป็นอาทิตย์ละครั้งได้ไหมอ่ะ สงสารเฮียดิษ อิๆ
-
หลงมาอ่านอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ แต่ดันติด
มันก็เรื่อยๆมาเรียงๆกันทั้งเรื่องนะ
แอบรำคาญความไม่(รับ)รู้ของคิมเป็นพักๆ
แต่ก็เข้าใจอ่ะนะว่าสับสน
แล้วก็รู้สึกวูบๆเป็นพักๆเวลาดิษ
ทำเหมือนจะตัดใจ เวลาดิษพูดแบบนั้นทีไร
แอบใจหายไปพร้อมกับคิม แต่ก็ดีแต่พูด ไม่เคยทำสักที ชิร์ ~
(แอบลุ้นให้ทำจริงๆสักทีนะ คิมมันจะได้รู้สึก รู้ตัวสักที โฮะๆ)
แต่ แต่ละครั้งที่พูดนี่ก็มีเหตุให้ได้สมน้ำหน้าคิมเหลือเกิน
ส่วนเรื่อง 3 ปี 4 ทีนี่ นับถือมากกกกก คบกันด้วยใจจริงๆ
แต่สงสัยอ่ะ คนรักกันมันไม่ต้องการกันบ้างเลยหรอ
ผู้ชายนะมันน่าจะมีอารมณ์แบบนี้บ่อยกว่าผู้หญิงสิ
ไม่ต้องถึงกับลึกซึ้งหรอก แต่มันก็น่าจะมีแบบช่วยกันบ้าง(หรือเปล่า)
เหอะๆๆ แล้วจะสงสัยทำไมว่ะเนี่ย :z3:
เสร็จธุระแล้วรีบมาต่อน๊า รออ่านอ่ะ อิอิ
-
:z3: สวัสดีท่านทั้งหลาย หายไปหลายๆวัน ไปทำนู้นทำนี่เรื่อยเปื่อย ทำ MOU ข้อตกลงกับไอคนหื่นเล็กๆน้อยๆด้วย :กอด1:
ตอบให้หายข้องใจก่อน ไอที่มาเล่าตอนหลัง รีที่ 789 อะ ไม่ต่อจากตอนหลัก วันนั้นง่วงๆเลยไม่ทันใส่หัวเรื่อง มันเป็นเรื่องที่อยากเล่านอกจากบันทึก ขออภัยในความง่วง วันหลังจะมาต่อตอนสติมั่นคง โอเค๊ๆ :z2:
มาต่อตอนใหม่ ฉลองนายกหญิงคนแรกกันดีกว่า (อย่าคิดมากนะ ขำๆ ^^)
“ เชี้ยคิม มึงกับพี่ดิษเป็นไรกันวะ ” พอเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมด ผมกับคณะเดินทางกลับมหาลัยกันทันที ตอนนี้หลังรถมีข้าวโพดหลายสิบถุงกองเต็มไปหมด
“ เงียบๆ กูง่วง ” ผมตอบไอโปร ว่าจะถามอยู่ว่าได้ฟันใครไหม แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์ครับ
“ อ้าว ถึงขั้นง่วงเลยเหรอมึง แล้วมึงหรือพี่ดิษที่เอวเคล็ด ... โอ๊ย !!!! ตบกูทำไมเนี่ย ” ปากไม่ดี ตบซะทีนึง
“ อยากรู้อะไร มึงไปถามมันเอง กูไม่ยุ่งกับแม่งอีกแล้ว ”
“ ไปเกี่ยวอะไรกับแม่พี่ดิษเล่า ... เออๆๆ ไม่เล่นก็ได้วะ ” ทั้งไอดิษ พี่โจ กับพี่นาก นั่งคุยกันกันอีกมุม พี่นากนี่แหละที่ทำให้ผมแปลกใจ ปากก็ว่าเค้า แต่ตัวเองยังไปนั่งคุยอีก ไม่มีพวกเลยกู
“ สวัสดีครับซัน ” พอกลุ่มนู้นได้ยิน ถึงกับหันมาทางผมพร้อมๆกัน
“ ค่ะ ... คิมมีอะไรอ่ะ ”
“ ทำไมต้องคุยเสียงค่อยๆล่ะ อยู่ไหนเอ่ย ” ผมก้มหน้าก้มตา ไม่อยากมองพวกมันอะ
“ (นี่ ซัน ไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันรอบเช้า) ... เอ่อๆ ไว้คุยกันนะ ”
“ ซัน ... ซัน !!! โว้ยยยยย ... เฮ้ย เอาหมอนมาใบดิ๊ ” ไอโปรทำหน้าตื่นๆ หยิบหมอนที่ซื้อตอนไปเดินดูตลาดให้ผม
“ เอาให้มันทำไม ของกูซื้อนะ โยนมาคืน ” ฮึ่มมมมมมมมม ไอเวรดิษ
“ เท่าไหร่ บอกราคามา เดี๋ยวกูจ่าย ”
“ ไม่ขาย โยนมา ” ผมกำหมอนไว้แน่น มองซ้ายมองขวา กะจะโยนทิ้งข้างทาง
“ อย่าแม้แต่จะคิด อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ... แก้ไม่หายเลย เป็นตั้งแต่เด็กๆ ”
“ อะไรนะ ” ผมถามกลับไป มึงพูดจาแปลกๆนะไอดิษ
“ อะไรแก้ไม่หายพี่ดิษ เล่าๆๆ ” กูล่ะเบื่อไอนกสองหัว ไอโปร ไอหน้าหม้อ ... พี่นากกับพี่โจนั่งแทบจะติดกันเลยด้วยทีนี้ เมื่อคืนนี้มันอะไรกันวะ
“ เวลามันโกรธ มันจะโยนข้าวของ ... สมัยเล่นเกมส์เศรษฐี ที่เป็นแผ่นกระดาษอะ มึงเคยเล่นกันมะ ”
“ เคยดิ ทำไมวะ ” พี่นากตอบ
“ ถ้ามันใกล้ล้มละลายนะ มันจะร้องไห้ ปัดจบกระดานเละหมดเลย ” เชี้ย ทำกูอายเลย
“ แล้วเรื่อง !@@#@!!!!#$#%^$# ” มันยังสาธยายความน่าอายของผมอีกมากมาย แต่แปลกแฮะ ผมไม่รู้สึกโกรธเลย แต่กลายเป็นนั่งยิ้มไปกับมันซะอีก ไม่ได้ๆ เมื่อคืนมันจู่โจมจนผมทำเรื่องเลวร้ายลงไป ผมต้องไม่หลงกลมันอีก
อาจารย์ให้พักจอดที่ปั๊มน้ำมัน พวกผมเดินลงไปซื้อขนม น้ำ และอื่นๆอีกมากมาย บังเอิญเห็นกิ๊ฟกำลังยืนอยู่คนเดียว เลยเข้าไปหา
“ เป็นไงบ้าง ” ผมส่งยิ้มหวานให้ เป็นการทักทาย กิ๊ฟยิ้มตอบ พร้อมกับส่งน้ำให้ผมขวดหนึ่ง
“ คืนดีกับพี่ดิษหรือยังอะ ”
“ พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!! ”
“ ว้าย ... เป็นอะไรไหมอะคิม ทำไมล่ะ สำลักเหรอ ” เป็นใครจะไม่สำลักวะ
“ แค่กกก ... นี่ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ”
“ พี่ดิษบอกมาอะ ... พี่โจกับพี่นากก็บอก อย่าโกรธพี่เค้าเลยน่า ” หน้าง้ำเลย
“ กิ๊ฟฟังนะ ที่มันพูดน่ะไม่จริง ”
“ แต่ เวลาพี่ดิษเล่าถึงคิมน่ะ ซึ้งมากๆเลยนะ แค่พี่น้อง คงสื่อไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ”
“ โธ่ มันแสดงเก่งจะตายไป ” ผมพยายามอธิบายกับกิ๊ฟ เพราะผมว่าเรื่องของผมคงกระจายไปทั้งคณะเดินทางแล้วล่ะ
“ ไม่นะ พี่ดิษเล่าตั้งแต่ก่อนมาอีก ”
“ หือ ... ไปรู้จักกับมันได้ไงอะ ”
“ พี่ดิษทำกิจกรรมเยอะ พวกเราเลยรู้จัก ทีแรกไม่ยอมรับหรอกว่าพูดถึงคิม ” ไอวากนรกเอ้ย
“ เข้าใจผิดกันแน่ๆ มันไม่มีวัน ... ”
“ ใช่ อย่าเข้าใจผิดน้องกิ๊ฟ พี่พูดถึงคนที่พี่รักเท่านั้น หึหึ ไอคิมน่ะ ไม่เหมาะจะเป็นคนที่ได้รับความรักเหล่านั้นจากพี่ ... ไปได้แล้ว เอาของไปให้คนอื่นไป ” โห ไอเชี้ยดิษ มึงว่าไงนะ กูเนี่ยเหรอไม่เหมาะน่ะ ... โมโหทำไมวะ
“ เออ เอามา ฮุ้วววว ” ผมคว้าของจากมือไอดิษ กะจะเดินไปไม่หันมามอง แต่อดไม่ได้ จังหวะที่ผมหันกลับมามอง เห็นไอดิษกำลังยืนถอนหายใจ ส่วนกิ๊ฟก็เหมือนพยายามจะอธิบายอะไรไม่รู้ น่าเบื่อๆ
ระหว่างทาง หลังรถนั่งคุยกันตลอดทาง นั่งเปิดเบียร์กินกันเป็นว่าเล่น ไม่นึกว่าคู่กัดจะคุยกันได้ดีอีกครั้ง ส่วนไอโปรก็ติดหนึบกับวง ปล่อยผมนั่งเหงาคนเดียว
“ คิมเว้ย มานั่งกินด้วยกันดิ ” ผมเตรียมลุกเลยครับ แม่ง นั่งรอเป็นชั่วโมงๆถึงจะชวน ไอพวกใจดำ
“ นั่ง ... มึงกินไม่ได้ ... เออ ช่างเหอะ ให้แม่งแ-กซะ ”
“ มึงเป็นไรมากไหมไอดิษ ห๊ะ ”
“ ปล่าว เอาสิ นั่งกินไป ให้มันนั่งหลังนู้น ” แม่ง ไล่กูไปห่างๆเลย ผมรับเบียร์จากไอโปร เปิดแล้วยกทันที
“ เฮ้อออ ” ไอดิษมันจะถอนหายใจทำไมวะ เชี้ยๆๆๆๆ
“ ฮ่าๆๆ โปร มึงนี่อ่อนสุดๆเลย ฮ่าๆๆ ” ไอโปรยอมเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟังครับ มันบอกว่ากะจะจัดการคนนึง แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า เพราะผู้หญิงกลัว
“ หึ เพื่อนทำตัวสุภาพ ยังจะพูดไม่ดีอีก นิสัย ” กัดกูอีกล่ะ
“ เชี้ย ... โอย ทำไมกูปวดท้องวะ ”
“ บอกแล้ว ”
“ อาร๊ายยย บอกอะไร ซี๊ดด ” ผมพูดกับไอดิษ
“ โจ หยิบยาเคลือบกระเพาะที่ซื้อมาหน่อย ” ไอวากมันสั่งพี่โจครับ แม่ง นั่งติดกับพี่นากอีก
“ ได้พี่ อ่ะ ”
“ พี่ดิษเป็นโรคกระเพาะเหรอพี่ ” อ้าวเหรอ มึงเป็นเหรอไอดิษ ทำไมอ่อนแอแบบนี้ล่ะ ฮ่าๆๆ
“ ไอนั่นน่าจะเป็น เวลากินน้ำซ่าๆ มันชอบปวดท้อง ” หืม กูนี่หว่า
“ ทำไมพี่รู้ล่ะพี่ ไอคิม มึงเคยบอกพี่ดิษเหรอวะ ”
“ มันไม่จำเป็นต้องบอกหรอก กูรู้จักมันดี รู้ทุกอย่างนั้นแหละ ... ”
“ ... ”
“ คือ ... ไอดิษ กู ” พอได้ยินแบบนี้ สร่างเมาเหมือนกันครับ รู้สึกผิดที่พูดจาไม่ดีที่โรงแรมยังไงไม่รู้
“ พวกมึงกินกันต่อก็เอานะ กูจะนอนแล้ว เมื่อคืนไม่ได้นอน ”
“ ทำไมๆ จะบอกว่ามองดูกูล่ะสิ เอิ๊กก ” ผมแซวมันครับ
“ กูแค่เมื่อคืน ... ต่อไปไม่ใช่อีกละ ”
“ อ้าว ” ผมอุทาน เรานั่ง นอน กิน ตื่น จนถึงมหาลัย ไม่มีใครคุยเรื่องผมกับไอดิษอีกครับ
ตามแผนที่วางเอาไว้ จะแวะเที่ยวหลายที่ แต่กลายเป็นว่า อาจารย์มีงานด่วนในวันจันทร์ เลยต้องดิ่งตรงกลับ ไม่ได้แวะไปไหนครับ
“ อย่าลืมที่สั่งล่ะ ให้เวลาครึ่งเดือนนะ ไปเถอะไป วันนี้ครูไม่บรรยาย ” อาจารย์ให้ข้าวโพดดิบผมมาคนละถุง (ไม่รู้จะให้ทำไม) เราเดินไปส่งพวกสาวๆที่หอหญิงก่อน แล้วเดินกลับมาที่หอชายกัน
“ กูไปก่อนนะ ไปนะเว้ยดิษ ไปนะคิม ” พี่นากจะไปดูวินมั้งครับ เลยขอตัว
“ พี่ดิษ ผมขี้เกียจกลับหออะ ขอนอนห้องพี่ได้มะ ” ไอโปรขอไอดิษ พูดๆไปมันก็ห้องกูนี่หว่า
“ เอาสิ เดี๋ยวกูกลับไปนอนห้อง ” อ้าว นี่มันกำลังโมโหอะไรผมหรือปล่าวอะ
“ โจ มึงกลับมานอนห้องมึงได้แล้วนะ กูจะกลับห้องกู ”
“ ทำไมๆ ” ผมเผลอพูดออกมาก่อนครับ มันหันมามองเลย
“ ขอคุยสองคนเดี๋ยวนะเว้ย มึงตามมา ” ผมเดินตามไอดิษขึ้นห้อง พอถึงห้อง มันก็เริ่มทำหน้าเครียด
“ คิม เรามาตกลงอะไรกันนิดหน่อยนะ ”
“ อะไร ”
“ กูยอมตัดใจแล้วเนี่ย มึงต้องช่วยกูด้วย ” โอย ทำไมมันถึงจี๊ดตรงหัวใจแบบนี้วะ นี่เป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยได้รับเลยนะ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“ ชะ ช่วยอะไร ”
“ มึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก ... แค่นี้ทำได้ไหม ” ผมอึ้งครับ
“ ส่วนกูจะหนีหน้ามึงเอง มันอาจจะนานหน่อย แต่ได้แน่ๆ ”
“ นี่ๆ มึงพูดจาอะไรของมึง มึงมาขอให้ช่วยมึงตัดใจ มึงบ้าหรือไง ”
“ ... หลายปีนะ ที่กูรอมึงน่ะ ถ้าจะขาดกัน ก็ควรให้เวลากูบ้าง ” โอย งงไปหมดแล้วครับ นี่ผมเริ่มทำเหมือน ไม่อยากให้มันเลิกชอบยังไงไม่รู้
“ โอย บ้าๆ มึงจะเลิกจะไม่เลิกอะไร มึงไปจัดการเอง อย่ามายุ่งกับกู ” ผมปัดรำคาญครับ
“ ไม่รู้ว่ะ ถ้าจะให้กูเลิกชอบมึง กูทำคนเดียวไม่ได้หรอก ... มึงเก็บไปคิดนะ ต่อไปกูจะไม่ให้มึงเจอหน้าถ้าไม่จำเป็น กูขอเก็บของก่อน แล้วจะไป ” ผมนั่งมองมันขนของใส่กระเป๋า มันไม่พูดหรือเอ่ยอะไรซักคำ ผมสิที่เริ่มจะกำหมัดแน่น ทำไมมึงถึงทำกับกูแบบนี้ล่ะไอวาก มึงมันไม่เคยห่วงกู มึงมันแค่คนแย่ๆคนนึง ก็ได้ ถ้ามึงจะเลิกชอบจนได้ กูจะทำตามที่มึงตั้งใจ หึ
-
เป็นไงล่ะ หึหึ คิม
เจอแผนเด็ดเข้าให้
พี่ดิษทิ้งไพ่ใบสุดท้ายแล้ว
ยอมๆไปเหอะ..ยอมมมมมม
ทำใจแป๊บเดียว..เดี๋ยวก็ได้เสียว
ฮ่าฮ่า
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอถอนหายใจหลาย ๆ ที
-
ฮุ้วววว เล่นแผนนี้เลยเร้ออออ
แสดงว่าคุณคิมต้องเป็นคนที่อ่านง่ายพอควร ถึงกล้าเสี่ยงแบบนี้
หรือเปล่าคุณดิษ :z2:
ว่าแต่ๆๆๆๆ เรื่อง MOU อ่ะ
เล่าสู่กันฟังบ้างได้ม้าาาาา
จากปีละหนเป็นสัปดาห์ละหน ไรงี้ป่ะ :haun4:
-
จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีฟะ :catrun:
-
พี่ดิษวางแผนได้ o13
-
เป็นไงล่ะคิม มิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตา :z1:
เป็นกำลังใจให้รักกันๆ :L2:
:pig4:
-
สงสารทั่นว๊ากดีกว่า ปีละครั้ง
-
คิมเจอแบบนี้ จะไปไหนรอด
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี คิมก็นะ ชอบเขาแล้วยังไม่รู้ตัวอีก....หรือรู้แต่ยังไม่ยอมรับ
ไม่ใช่ความผิดของพี่ดิษเลยอ่ะ คงเป็นแค่การลองใจ รึเปล่า? อิๆ ดีนะที่ได้อ่านตอนก่อนหน้า ถึงได้รู้ว่าปัจจุบันยังหวานกันอยู่ :กอด1:
-
คิมมันชอบเค้าไปแล้ว ไม่งั้นไม่รู้สึกจี๊ดขนาดนี้หรอก
-
พี่ดิษวางแผนให้คิมเปิดใจรึเปล่า
-
คิม ถึงขั้นทำ MOU กับดิษเลยหรอวะเฮ้ย
ฮ่าๆๆๆ อาการหนักว่ะเพื่อนกรู
-
อย่างคิม มันต้องเจอแผนพี่ดิษ นี่แหละ ถึงจะรู้สำนึก อิอิ
-
สงสัยพี่วากดิษงัดไม้ตายไม้สุดท้ายมาใช้แหงๆ
o13 o13 o13
-
ความรักอธิบายยาก ,,, แต่ไม่ได้เข้าใจยากหรอก
รักคนอย่างพี่ดิษว่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอะ ใช้เวลาอ่านสองคืนติด (กลางวันต้องเรียน เรียนชนิดอ้วกออกมาเป็นเส้นกราฟได้ :m15:) ติดหนึบเลยอะเรื่องนี้
ขอเรียกพี่คิมนะคะ นิสัยพี่คิมคล้ายๆเพื่อนหนูเลยอะ ขอให้รักกันไปอย่างนี้นานๆนะคะ :-[
แล้วก็มาต่อตอนใหม่ไวๆนะคะ อยากรู้อ่าว่าสรุปพี่คิมตกลงเป็นแฟนกะพี่ดิษได้ไง
มันค้างอ่า :L2:
-
พี่คิ๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
รั้งพี่ดิษเร๊วววววววววววววววววววววว
-
:z3: อะไรเนี่ย นั่งๆนอนๆ ผ่านไปเจ็ดแปดวัน แม่เจ้า :t3:
ช่วงนี้พวกเด็กปีหนึ่ง หลานๆ เหลนๆ กำลังอ่านหนังสือสอบกันแทบเป็นแทบตาย น่าสนุกดี วันนั้นเดินไปนั่งเล่นด้วย แม่งนึกว่าผมเป็นเพื่อนมัน :angry2: กะจะซ่อมให้หนักๆตอนประชุมเชียร์ แต่เห็นแก่ที่มันบอกว่าเราหน้าเด็ก เว้นให้มัน ก่ากๆๆๆๆ
อากาศเมืองไทยวิปริตมาก ทั้งลมฟ้า หมอก เมฆ สุดๆ ระวังและรักษาสุขภาพกันด้วยนะชาวเล้าทุกคน :L2:
------------------------------------------------------------------------------------------
“ ไอเค็ม ”
“ เค็มพ่อมึงดิ ” พอไอดิษออกจากห้องไป ไอโปรก็เดินเข้ามา มันนอนอ้าซ่า บิดขี้เกียจสบายสุดๆ
“ ถามหน่อยเหอะ มึงทะเลาะอะไรกับพี่ดิษวะ ถึงขั้นหอบข้าวหอบของหนี ”
“ จะไปรู้มันเหรอ พอละ นอนๆ ” ผมพยายามกดโทรศัพท์ถึงซันหลายที แต่เค้าไม่รับสาย ตอนนี้เริ่มใจไม่ดี เหมือนกับเค้าตั้งใจหลบผมอยู่
“ ถึงยังไงพี่แกก็รักมึงนะ มึงก็สงสารเค้าหน่อยแล้วกัน ”
“ น่าดีใจเนอะ มีเกย์มารักเนี่ย ” ไอโปรพลิกตัวคุยกับผมต่อ จะนอนก็ไม่นอนห่านี่
“ ลองไม่คิดว่าเป็นเกย์ดิวะ มึงอาจจะมองพี่แกในทางอื่น ”
“ หึ คงไม่มีวันนั้นหรอก ”
“ กูจะคอยดู ” ใจว่าจะเถียงกับมันต่อนะครับ แต่คิดอีกที นอนพักเอาแรงไว้ตามหาซันที่คณะดีกว่า
ผมตื่นขึ้นมาช่วงเย็นๆ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา แล้วรีบออกจากหอไปที่คณะที่ซันเรียน ผมส่งข้อความไปหลายครั้งมาก แต่ยังไม่มีวี่แววจะตอบกลับมา
“ โหล ” นั่งไปนั่งมา มีคนโทรศัพท์มาหาครับ
“ มึงอยู่ไหนไอคิม มาเตรียมเรื่องสิวะ ” พี่หมีนี่เอง
“ เรื่องไรพี่ ”
“ ที่จะไปไร่ของพ่องมึงเนี่ย ” อ้าว สะดุ้งเลยกู
“ ไหนว่าติดต่อเจ้าของไร่แล้วงาย ผมแค่ลูกชายเองนะพี่ ”
“ ตลกๆ กูไม่มีเวลานะมึง รีบๆมาเลย ”
“ แต่ ... ว่า ” ไม่กล้าบอกครับ กลัวพี่แกจะว่าไม่รับผิดชอบงานของคณะ
“ อะไรอีก เรื่องอื่นกูไม่สนนะเว้ย มึงมาช่วยคณะก่อน ”
“ ผมอยู่นอกมหาลัยอะพี่ ... พอดีเพิ่งกลับจากดูงาน ปวดขาอะพี่ เลยมาให้หมอดูหน่อย ” ไม่รู้ล่ะ ขอเจอซันก่อนแล้วกันนะพี่
“ จริงอะ เออๆ งั้นไว้พรุ่งนี้มึงรีบมาเดินเรื่อง ”
“ เอางี้ดิพี่ พี่วางเอกสารไว้ เดี๋ยวค่ำๆผมจะกลับไปที่คณะ ”
“ เออๆ รักษาตัวนะเว้ย ” ผมวางสายจากพี่หมี พยายามโทรหาซันอีกหลายสิบครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม ผมนั่งดักที่หน้าอาคารจนเกือบทุ่มนึง ความรู้สึกตอนนี้มันอธิบายไม่ถูกเลย เริ่มมีอารมณ์แทรกเข้ามาในอก ผมเลือกที่จะกลับไปที่คณะแทน เพราะถ้าเจอกันตอนนี้ นิสัยเสียๆของผมอาจจะระเบิดออกมา
“ มาแล้วเหรอ ไอคนขี้ตอแหล ” มาถึงที่คณะ ไม่มีใครอยู่แล้วครับ มีแต่ไอวากดิษยืนปากหมาคนเดียว
“ มึงปิดห้องด้วยนะ ” ผมไม่มีอารมณ์เถียงกับมัน เดินไปหยิบเอกสารที่วางไว้บนโต๊ะของพี่หมี แล้วจะเดินออกไปทันที
“ เดี๋ยว ... มึงเป็นอะไร ”
“ วันนี้ขอว่ะดิษ ห่างๆกูได้ไหมวะ ”
“ ไม่แฟร์นะมึง กูหลอกพวกไอหมีให้เรื่องที่มึงโกหกว่าปวดขา ไหนจะนั่งรอมึงตั้งสี่ห้าชั่วโมง ” ผมหันควับเลยล่ะ
“ มึงว่าไงนะ ”
“ ... เอ่อ ใช่สิ กูบอกว่าจะไม่เจอหน้ามึงนี่หว่า ” มันทำตัวเป็นเด็กน้อยเลย ทวนคำพูดตัวเองด้วย บ้าจริงๆมึง
“ ยิ้มออกแล้วเหรอมึง ไหนมีเรื่องอะไร ”
“ อะไร ใครยิ้ม ” นี่กูยิ้มเพราะมึงเหรอเนี่ย ผิดอย่างมากเลย หึหึ
“ ไปหาแฟนมาใช่ไหม ทะเลาะกัน ? ” มันเลิกคิ้ว ลากเสียงสูงๆ ผมยิ่งอดยิ้มไม่ได้ครับ ไม่รู้สิ ความรู้สึกที่ว่ารอซันหลายๆชั่วโมง พอมาเทียบกับที่มันรอผมแล้ว เทียบกันไม่ติด
“ ถ้าทะเลาะกันคงจะดี กูติดต่อเค้าไม่ได้ ”
“ ... ”
“ มึงพูดอะไรบ้างดิ ” ผมอยากได้ยิมคำพูดของมันครับ ตั้งแต่เจอกับมันมานี่ ถือเป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมนั่งคุยกับมันแบบนี้
“ กูไม่แนะนำเรื่องความรักกับใคร ถ้าไม่ใช่เรื่องของกูเอง ” ซะงั้น
“ บอกมาเหอะน่า ถือว่าสงสารกู ” อ้อนมันครับ มันพ่อรหัสผมนี่ หึหึหึ
“ ถ้าเป็นกูนะ ผู้หญิงแบบแฟนมึงอะ สารภาพกับเขาตรงๆซะก็จบ ”
“ เฮ้ย บ้าน่า ”
“ อีกเรื่อง ที่มึงเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้อะ ไม่เร้าใจเค้าพอ ... มึงเคยไว้ผมยาว แต่งตัว ไม่ใช่เหรอ ลองเปลี่ยนไปทำตัวเหมือนเดิมสิ ” เหมือนเดิม หมายถึงให้ผมกลับไปทำตัวบ้าๆบอๆ ให้พ่อแม่หนักใจน่ะเหรอ
“ แต่ กูสงสารพ่อกับแม่กู ”
“ ท่านไม่ได้ตัวติดกับมึงนี่ ... ไปซะไป กูจะนั่งทำงานต่อ ” ผมลุกเก็บของ ก่อนจะออกจากห้อง ผมกะจะขอบคุณมันที่ให้คำปรึกษา แต่มันนั่งหันหลังให้ ผมเลยเดินออกมา
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า จัดผมแต่งผมแต่เช้า เลือกเสื้อที่พอดีตัว กางเกงเข้ารูป และเหมือนสวรรค์จะเห็นใจครับ ซันมารอเจอผมอยู่ที่หน้าหอพอดี
“ ... ซื้อเสื้อผ้าใหม่เหรอคิม ” ผมส่งยิ้มให้ซัน พร้อมกับจับมือของซันไว้
“ คิดถึงนะ ” ซันทำตาโต เริ่มจะเขินผม ที่แท้ชอบให้ผมทำแบบนี้ ไอดิษพูดไว้ตรงเผงเลย
“ ซันครับ เมื่อวาน ... ”
“ คือซันไปเตรียมงานพรีเซนต์กับเพื่อนน่ะ ซันขอโทษนะๆ ”
“ คิมนึกว่า ซันไม่อยากบอกให้คนอื่นรู้ ว่าเราคบกันซะอีก ”
“ เอ่อ ... ”
“ ที่ผ่านมา คิมขอโทษจริงๆ คิมน่าจะบอกกับซันเร็วกว่านี้ ... ซันคบกับคิมนะ ” เหมือนซันจะเหวอกินไปแล้วครับ ยืนนิ่งไม่พูดอะไรเลย ไอเชี้ยดิษ แผนมึงดีจริงไหมเนี่ย
“ คิดว่า ... ซันคิดกับคิมอยู่คนเดียว ”
“ เฮ !!!!!! ” ตกใจเลย ใครมาแอบฟังกูสองคนคุยกันวะ
“ ไอเชี้ย มึงมาทำอะไรกัน ” ไอที่แอบฟังผมเนี่ย เป็นไอพวกเพื่อนๆหอพักทั้งนั้นครับ
“ กูก็อยากได้ยินบ้างนี่หว่า ฮ่าๆ ... ท่านวากมีแฟนแล้วเว้ยๆ ” ผมจับมือของซันเอาไว้แน่น พอเสียงไอพวกบ้าค่อยๆเบาลง ผมกลับเห็นสายตาของไอวากดิษที่กำลังยืนมองผมอยู่ มือของผมปล่อยจากมือของซันโดยทันที รอยยิ้มที่เศร้าๆบนใบหน้าของไอวากคืออะไรกัน ผมแยกกับซันตรงนั้น แล้วตรงไปหาไอวากดิษ
“ ไอดิษ ”
“ กูนี่โง่มากเลยเนอะ ” มันชอบนั่งตรงมุมหลังอาคารครับ ไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาเท่าไร
“ อะไร ”
“ รู้ทั้งรู้ว่า ถ้าบอกมึงไป มึงสองคนคงได้คบกัน ” มันนั่งก้มหน้าตลอดเวลา เป็นอะไรของมันวะ
“ มึงควรดีใจกับกูดิวะ ... ที่สำคัญเมื่อวานมึงก็บอกแล้วนี่ ว่ากูต้องช่วยห่างจากมึงอะ ”
“ คิดได้แค่นี้สินะ ”
“ ไอดิษ ... ” พอมันเงยหน้าขึ้นมา ทำผมต้องตกใจครับ ไอวากดิษผู้ยิ่งใหญ่กำลังนั่งร้องไห้
“ มึงไม่รู้สินะว่า กูต้องทำใจนานแค่ไหน กว่าจะยอมทำแบบนี้ บอกเหตุผลซักข้อ ที่กูควรจะเกลียดมึงได้ไหม กูทรมานมากพอแล้ว กูไม่อยากเจ็บเพราะคนอย่างมึงอีกแล้ว ”
“ ไอดิษ มึงจะเกลียดกูเพราะเรื่องแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย กูทำอะไรผิด ”
“ ใช่ มันผิดที่กู กูไม่ควรรักมึงตั้งแต่แรก ” อึ่ก !!!! ทำไมมันปวดหน้าอกตุบๆเลยวะ
“ ที่มึงดีใจวันนี้น่ะ ไม่ใช่ว่ามึงเป็นแฟนกับเค้าหรอก ”
“ มึงจะมารู้อะไรกับความคิดของกู ” มันพูดทั้งน้ำตา แต่เสียงมันไม่สั่นไหวเลย นับถือมันจริงๆ
“ มึงแค่ค้างคาที่เค้าไม่ยอมรับว่ามึงแตกต่างจากเพื่อนคนนึง กูจะคอยดูว่าเมื่อมึงได้สิ่งนั้นแล้ว จะไปได้อีกไกลแค่ไหน ” นี่มันดูถูกผมนี่หว่า
“ มากไปแล้วนะไอดิษ ”
“ ไม่มากไปหรอก ... วันนี้มึงควรดีใจนะ ”
“ อะไรของมึงอีก วันนี้มึงเพี้ยนนะไอดิษ ”
“ มึงกำลังเสียคนที่รักมึง ขอบใจนะ มึงทำให้กูตัดใจจากมึงได้แล้ว ” มันลุกขึ้น ปาดน้ำตา ควักกระเป๋าสตางค์ออกมา มันล้วงเข้าไปในช่องเล็กๆ และหยิบรูปในหนึ่งขึ้นมา
“ กูเก็บมันไว้หลายปี วันนี้กูคืนรูปนี้ให้มึง ... และกูจะเอาหัวใจของกูคืน ” ผมรับรูปใบนั้นมา รูปนี้ถ่ายที่ไร่ของผม สมัยที่ผมยังเด็กมากๆ ผมในตอนนั้นมีผ้าพันหัวเอาไว้ ... และมีเด็กผู้ชายอีกคน ยืนกอดผม ทำท่าปิดหัวของผมเอาไว้ นาทีนี้เองที่ผมจำพี่คนนั้นได้ น้ำตาของผมไหลออกมามากมาย
“ พี่ข้าว ... ฮึก ” ทำไมผมถึงจำพี่คนนั้นได้ในเวลานี้ เวลาที่เขากำลังจะไปจากผม
--------------------------------------------------------------------------------------------
พระเจ้า Napoleon Total War สนุกขั้นเทพ -*- ไอบ้าก็ชวนกูติดหนังเกาหลีอีก ไม่ได้หลับได้นอน :z2:
-
เฮ้อ "เราจะรู้ว่าสิ่งนั้นมีค่าก็ต่อเมื่อเสียสิ่งนั้นไปแล้ว" มันยังเป็นจริง แต่ก็ดี ทำให้รู้ว่าลึกๆแล้วคิมคิดยังไงกับดิษกันแน่ :L1:
-
ตอนนั้นคงบอกได้คำเดียวว่า สมน้ำหน้า ครับ
.
รอว่าจะเป็นยังไงกันต่อ
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
ทำไมวะพี่คิมมมมมมมม TT^TT
ช้ามากอะเธออออออออออ
ช้าไปมั้ย!?
ซันมาทำไมตอนนี้- -
โอ๋ พี่ดิษ :กอด1:
-
สงสารพี่ดิษอ่ะ :monkeysad:
-
คิมเอ้ย จะสงสารหรือ สมน้ำหน้าดี
-
กว่าจะรู้ใจก็ต้องใช้เวลา
-
พี่ดิษร้องไห้ สงสารพี่ดิษอ่า กริ๊ดดด แพ้น้ำตาปู้ชาย(เถื่อนๆ) :sad4:
-
ทำไมยังงั้นอ่า สงสารพี่ดิษอะ :m15:
เฮ้อ หนักใจ....
-
สงสารเฮียแกมากมาย คิมนะคิมทำได้ลง...
-
รู้ตัวก็ตอนที่เค้าจะไปแล้ว สงสารพี่ดิษจัง สงสารคิมตอนนั้นด้วย
ว่าแต่ซันชอบคิมคนเดียวจริงดิ แอบมีคนอื่นอีกป่าวเนี่ย
-
เนี่ยแหละน้าา จะรู้ค่าก็เมื่อเค้าจะจาก รอติดตามนะคร้าบ
-
ช่วยมาต่อไวไว น่ะครับตอนนี้อยากรู้เรื่องราวที่เกี่ยวกับรูปใบนั้นอ่ะครับ :m15: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
รอให้ถึงเวลาที่คิมมาง้อ..ขอความรักจากพี่ดิษ ดีกว่า
หึหึ ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ จะยุให้พี่ดิษจัดให้คิมหนักๆๆๆๆ
ฮ่าฮ่า..จัดไป
จัดให้หนัก
เน๊าะ พี่ดิษ
-
o18 สงสารพี่วากดิษมากมายอ่ะ นั่งน้ำตาไหลเลยอ่ะ
กว่าจะรู้ค่าก็ตอนที่ต้องเสียเค้าไปแล้ว คนเรานี่น๊า
o18 ฮือ ฮือ o18
-
มารอพี่คิมมาต่อนะครับ
-
ปากบอกไม่รักแต่ใจวิ่งไปอยู่กะเขาแล้ว กรรมกรรม
-
เศร้าใจจริงๆครับ
-
:t3: เพิ่งตื่นอะ มาต่อให้เลย ดึกๆอาจจะกลับมาเน้อ
ผมขึ้นไปเอาเป้หนังสือลงจากห้องพัก เดินไปเรียนที่คณะ วันนี้รู้สึกอยากจะนอนพักมากๆ แต่ตอนนี้ผมต้องฟื้นเรื่องในอดีตบางเรื่องเสียก่อน
“ แม่ ”
“ อ้าว คิมเหรอลูก ... มีปัญหาหรือ ” ผมล่ะหน่ายจริงๆ เวลาโทรกลับไปหาทีไรนะ จะต้องถามแบบเนี่ย
“ ไม่มีๆ ผมจะถามเรื่องไอข้าวกล้อง ”
“ คิม ! พี่เขาอายุมากกว่านะ เรียกดีๆสิลูก ” เอาเข้าไปๆ ปากผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วอะ
“ ครับแม่ ผมกับข้าวกล้อง สนิทกันมากเลยใช่ปะครับ ” ผมนั่งมองรูปใบเก่าที่มันส่งคืนให้ผม ผมไม่สามารถจำเด็กตัวโตที่ยืนเอามือปิดหน้าผมได้หรอก แต่ผมจะสภาพของไร่สมัยก่อนได้
“ ... ลูกนึกออกแล้วเหรอ ” นึกอะไรออกล่ะ
“ ทำไมครับ ”
“ เฮ้อ มันเรื่องเก่าๆน่ะนะ เอาอย่างนี้ไหม ไว้คิมกลับมา แม่จะเล่าให้ฟัง ” ทำเป็นปริศนาไปได้
“ ผมจะกลับได้ไงแม่ จะสอบปลายภาคแล้ว ”
“ ไม่เล่าอะไรให้ทางบ้านฟังไม่พอ ยังจะแอบปิดแม่อีกนะ ”
“ โหๆ อย่าดิแม่ ผมปิดอะไร ” ผมไม่ได้คุยกับพ่อและแม่นานแบบนี้มานานแล้วครับ ที่ผ่านๆมาผมแทบไม่อยู่ไร่ด้วยซ้ำ ตอนมัธยมผมชอบไปนอนเล่นบ้านไอจักร
“ เป็นวากเกอร์แทนขาวกล้อง ไหนจะมาขอใช้ไร่จัดเวิร์คช็อป เรียกว่าไม่ปิดได้ไหม ” เออว่ะ ฮ่าๆ ผมไม่ได้โทรไปบอกใครเลยนี่หว่า
“ เหอะๆ ขอโทษครับ ช่วงนี้ยุ่งๆอะแม่ ”
“ จ้าๆ ยุ่งตลอดแหละ ลูกแม่น่ะ ” มีแอบเหน็บ ผมวางสายและนั่งดูรูปใบนั้นต่อ
“ เฮ้ย !!! … มึงเป็นไรคิมน้อย ” พี่ฟางท่านประธานปีสองมาทักทายผมครับ ผมยกมือไหว้แก
“ มึงเศร้าจังวะ ทะเลาะอะไรกับพี่ดิษอีกล่ะ ”
“ ทำไมต้องพูดถึงมันวะพี่ ” พี่ฟางหัวเราะร่า ก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
“ ก่อนๆมากูขอโทษนะเว้ย กูไม่คิดว่าพี่ดิษกับไอโจจะสนิทกับมึงได้ ... พวกกูน่ะรู้หมดทุกเรื่อง ”
“ เหอะ หุบปากสนิทดีนะพี่ ”
“ เออน่า มึงอะ ชอบแกไหมวะ ”
“ อ้าวๆ อะไรของพี่เนี่ย ผมไม่ใช่เกย์ ... วันนี้เพิ่งมีแฟนด้วย ” พี่ฟางส่ายหัว
“ กูได้ยินอยู่ แต่มึงอะเอาให้แน่เถอะ ว่าชอบใคร ชอบแบบไหน กูเบื่อที่ต้องมาเห็นพี่ๆน้องๆร้องห่มร้องไห้ กูไม่รังเกียจหรอก ... ถึงจะเสียดายความหล่อของพวกมึงก็ตาม ” ในคณะแท้ๆจุดบุหรี่ดูด เจริญล่ะคณะกู ผมมีเรียนวิชาหมวดทั่วไปอีกวิชา หลังจากเรียนเสร็จผมต้องกลับมานั่งประชุมกับพี่ๆที่คณะต่อ ก่อนอื่นผมต้องไปคุยกับไอโต้งกับยัยนัทก่อน
“ เมียมึงล่ะ ” ผมถามไอโต้ง มันนั่งอยู่ที่หน้าคณะ มุมที่พวกผมชอบนั่งกันบ่อยๆ
“ ไม่รู้ ”
“ ไอเร ไอวาฬ เพื่อนๆล่ะ ”
“ ไม่รู้ ” ไอนี่คิดจะพูดกับผมไหม
“ เออ นั่งเฉาตายซะไอคว-ย ”
“ เดี๋ยวๆ นั่งเป็นเพื่อนกูหน่อยเด้ ” มันลุกมาดึงแขนผม
“ กูไม่อยู่วันสองวัน เป็นไงบ้าง ”
“ นัทไม่คุยกับกูเลย ไอเรกับไอวาฬกำลังช่วยกันคุยอยู่ ” มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“ มึงอย่ามาทำท่าทางแบบนี้ไอโต้ง ”
“ โอ๊ะ ! … อะไรล่ะ ” ผมตบกบาลมันอย่างแรง
“ มึงทำพลาดไป มึงต้องไปแก้ไขสิวะ มานั่งแบบนี้ได้ไง ... ถ้ามึงชอบมันจริงๆ มึงต้องกล้ารับความจริง มานี่ มึงลุกมากับกู พวกมันอยู่ไหน ” ไอโต้งอ้าปากค้าง ผมโทรหาไอเร และเดินลากไอโต้งมาที่หลังมอ ช่วงนี้หลายๆคนต้องมาปรับปรุงพื้นที่สำหรับเตรียมกิจกรรมรับน้องปีหน้า
“ นัท มานี่ดิ๊ ” นัทกำลังช่วยพวกพี่ๆลอกบ่อครับ ถึกชะมัดผู้หญิงคณะของผม
“ นัท ทำไมต้องมาช่วย ... ” ไอโต้งกำลังจะถามนัท แต่โดนยัยนั่นส่งสายตาอาฆาต เลยเงียบปากไป
“ มีไรคิม ไปคุยที่อื่นปะ ”
“ มึงพอเลยนัท มึงบอกกับมันไปเลยว่าจะเลิกกัน ไม่คบกันแล้ว ”
“ อะไรนะ ใครพูดอะ !!! ” ยัยนัทสะดุ้ง รีบแก้ตัวกับผม แม่งนี่ ยังรักกันอยู่แท้ๆ
“ คิม พอเหอะๆ สงสารนัท ”
“ มึงสองคนอะมานี่เลย ” ผมจับมือมันสองคนไว้ แล้วลากมันไปจุดอื่นที่คนเงียบๆ
“ มึงทำไรเนี่ยอีกระรอกบ้า ”
“ นั้นสิ คิมเว้ยๆ ” แรงควายไม่ควายผมก็ลากมันมาได้แล้วกัน ฮ่าๆๆ
“ ไหน นัท มึงไม่อยากเห็นหน้ามันแล้วนี่ บอกมันไป กูจะได้หมดธุระ ” นัทก้มหน้ามองพื้น ผมจับคางของมันให้เงยขึ้น ไอโต้งตกใจ รีบดึงมือของผมออกจากนัท แล้วผลักผมออกไปข้างๆ
“ อย่าทำแบบนี้กับนัทสิวะ ... เค้ากำลังคิดมากนะ ”
“ ธุระอะไรของแกห๊ะ !!! ” ยัยนัทแผดเสียงใส่ไอโต้ง เอาล่ะเว้ยๆ ผัวเมียจะตีกันแล้ว
“ นัท ... โต้งขอโทษ ”
“ ... ” สงสัยยัยนัทจะอายครับ ก้มหน้าซะ
“ โต้งแค่ไม่อยากเลิกกับนัท ... โต้งไม่ได้มาขอให้นัทยกโทษ แค่ให้โอกาสโต้งแก้ตัว ”
“ โห่ เน่าชิบหาย ” ผมบ่นเบาๆ
“ อีบ้าคิม ! / ไอคิม ! ” ผมสะดุ้งเลยอะ เหอะๆ
“ ตั้งแต่มึงได้กันเนี่ย รู้สึกจะประสานงานกันดีนะ ทำไมวะ มึงข่มขืนมันแน่เหรอไอโต้ง ... หรือมึงก็แอบหวังวะนัท ” เท่านั้นล่ะครับ นัทกระโดดถีบผมเลย เหอะๆ กลายเป็นไอโต้งต้องไปดึงนัทไว้ มันสองคนมองหน้ากันอายๆ
“ อย่างที่บอกล่ะ มึงให้โอกาสมันเหอะ คนเราพลาดกันได้ ถึงครั้งนี้จะพลาดมากไป แต่อยู่ที่มึงคนเดียวแล้วนัท ... หมดหน้าที่กูแล้วใช่ปะ กูไปนะ ” ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ให้มันสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน
“ หึหึ ”
“ เชี้ยดิ ... พี่ข้าว ” ไอวากยืนพิงฝาข้างๆจุดที่ผมพาไอโต้งและยัยนัทไปคุย
“ ทำไมพูดเพราะจัง สมองมีปัญหาเหรอ ” มันจะพูดไม่เพราะตรงมึงเนี่ย
“ คุยกันหน่อยดิ ” ผมบอกมัน
“ ไม่ได้หรอก กูไม่ได้เผื่อเวลาให้มึงแล้ว วันนี้กูจะไปช่วยพวกพยาบาลจัดสวน ”
“ ว่าไงนะ ” ไอดิษยิ้มๆ
“ เมื่อก่อนมึงเห็นกูว่างๆ เพราะกูไม่ทำอย่างอื่นนอกจากดูแลมึง ... แต่กูไม่ทำอีกแล้ว ” มันเดินหันหลังให้ผม ผมวิ่งไปจับไหล่มันไว้ และกระชากกลับมา
“ โอ้ อะไรอีกเนี่ย จะต่อยพ่อรหัสกันเลยเหรอ ” หน้าตามันเฉยชามากอะ คือไม่ใช่ไม่ยิ้มไม่ทำเข้มนะ แต่เหมือนกับตอนเจอกันใหม่ๆ
“ มึงไม่เคยอยากเป็นพ่อรหัส ทำไมต้องมาอยากเป็นเอาตอนนี้ ” ผมถามมัน
“ ... กูเคยอยากเป็นแฟนมึง แต่มึงเห็นแค่กูเป็นพ่อ ตอนนี้กูก็ทำให้มึงแล้วไง ”
“ พลั่กกก !!! ” ผมต่อยไอวาก เสยคางร่วงลงไปกองเลย ผมนั่งคล่อมตัวมันไว้อีก
“ มึงเห็นกูง่ายใช่ไหม จะจูงไปทางไหนก็ได้ใช่ไหม ” มันเอามือแตะๆริมฝีปาก ไม่มีเลือดหรอกครับ ผมรู้ว่าต่อยยังไงให้แตก ต่อยยังไงให้เจ็บ
“ มึงต่างหากคิม ที่เห็นกูง่าย ... มึงจะต่อยกูอีกไหม กูต้องไปคณะพยาบาลนะ ” ผมกำหมัดแน่น หมัดนี้กูจะให้มึงเลือดกกปากเลยไอคนไม่มีหัวใจ
“ หยุด !! พอเดี๋ยวนี้เลยไอคิม ”
“ พี่ปัน ... ” ผมอึ้งเลยครับ ไหนว่าพี่ปันไปฝึกงานไง ทำไมถึงมาโผล่หลังมอได้
“ ไอดิษมากับกู ไอโต้ง มึงพามันกลับไปคณะ วันนี้กูจะขอยุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกมันสองคน กูทนไม่ไหวแล้ว ” อะไรกัน ไอโต้งกับยัยนัทเป็นคนไปบอกพี่ปันเหรอ พี่ปันจะคุยอะไรกับผมกันแน่
-
:เฮ้อ:คิมชั้นล่ะไม่เข้าใจนายจริงๆ ก็ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
ดิษก็ยอมให้แล้ว ตัวเองเป็นไรไป ไม่ดีเหรอที่ดิษไปซะได้น่ะ
ทำไมทำเหมือนไม่อยากให้ดิษไปจากตัวเองล่ะ
ตัวเองชื่นมื่นออกจะตายที่มีแฟนเป็นหญิงน่ะ แล้วจะมาตอแยดิษอยู่ทำไม
(นี่ประชดประชันแทนดิษไปเลยชั้น)
-
ลุ้นว่าจะออกหัวหรือก้อย
-
การแสดงอารมณ์ของแต่ละคน ทำเอามึนงงมากมาย ไม่พูดไม่คุยกันดีๆ อ้อมอยู่ได้ ฮ่วย
แต่ดีแล้วที่พี่ปันจะเคลียร์ให้ จะได้หลุดพ้นจากอาการอึนกันทุกคนซะที
-
ผมว่า รอคุณแม่ของคิมมาเล่าให้ลูกชายฟังดีกว่ามั้งครับ อย่างน้อย ก็คงจะฟังแม่แล้วเอาไปคิดให้กระจ่างได้บ้าง
.
แม้ว่าเรื่องราวจะน่าหงุดหงิด แต่ปัจจุบันยังรักกันก็มีกำลังใจติดตาม
-
เหมือนจะใช้อารมณ์กันทั้งสองคนเลยนะ ละเมื่อไหร่จะเข้าใจกัน หรือว่ารักกันแบบแมนๆ ต้องต่อยกันอยู่ร่ำไป
-
เคลียอะไรอ่ะค๊าบบบบ มาต่อเร็วๆนะ,,,,,
-
ใกล้แระ....ใกล้จะได้เรื่อง
อร๊ายยยยย มาเล่าต่อเร็วๆ น้าาาาา ตื่นเต้ว
แต่สงสารซันจังเลย -*-
-
นึกว่าจะคลี่คลายแลั้้วซะอีก ยังมาทำให้มึนกันต่อไป
-
เหนื่อยกะผัวเมียคู่นี้จริงๆ มีคนยื่นมือมาจัดการให้คงหยุดบ้ากันซะที จับส่งเข้าหอเลย
-
ยังไงก็เชียร์ไอพี่วากดิษขาดใจ
แอบสงสารด้วยอ่ะ คริคริ
ว่าแต่ปันจะมาช่วยเคลียร์ไรอ่ะ หวังว่ามันคงดีขึ้นนะ จะได้รักๆ กันสักที
o13 o13 o13
-
หึหึ
ปากไม่ตรงกับใจเล๊ยยย คิม
ปากบอกว่า..ไม่ๆๆๆๆๆๆ
แต่ใจ..ใช่ๆๆๆๆๆ เลย
กร๊ากกกกๆๆๆ
หัวเราะเป็นพวกพี่ดิษ
ฮ่าฮ่า
-
ยังค้างอีกเหมือนเดิม :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
กะลังจะลงเอยกันแล้ว ลุ้น ๆ
-
มาดึกไปไหน ฮ่าๆ มาต่อๆดีกว่า
ไอดิษนั่งลูบปากอยู่ข้างหน้าผม ผมต้องโดนรุ่นพี่กักตัวที่คณะ อะไรก็ไม่รู้ต่อยวากเกอร์คณะแค่ทีเดียว
“ เป็นไงบ้างพี่ ” พี่โจวิ่งพรวดๆเข้าไปหาไอดิษ
“ เหอะ !! ” ผมทำเสียงไม่ค่อยพอใจ ทำอย่างผมไม่ใช่สายรหัสอะ ปล่อยให้โดนพวกขาโหดคุม
“ เหอะห่ะ ทำไม มึงทำของมึงเองนะ ” พี่ปีสี่คนนึงพูดกับผม ที่จริงทุกคนสนิทกับผมมากๆ เพราะผมเคยเลี้ยงเหล้าพวกเขาทุกคน
“ พี่ปันจะทำอะไรครับ ” พี่โจถามพี่ปีสี่
“ คงให้คืนเสื้อ ”
“ เฮ้ย !!! ทำไมต้องคืนล่ะพี่ เรื่องส่วนตัวนะ ” ไอวากดิษพูด มีคืนเสื้อๆ ทำไมต้องคืนกันวะ ไม่นานพี่ปันเดินมาพร้อมพี่หมี สีหน้าพี่หมีนี่บ่งบอกมากๆ คงเซ็งผมสุดๆเลยมั้ง
“ พรุ่งนี้เอาเสื้อวากเกอร์มาคืนนะคิม ” พี่หมีบอกกับผม
“ ว่าไงนะ คืนเสื้อเหรอ ”
“ รุ่นพี่สั่งมากูก็ต้องทำ ” ผมที่ตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว พอได้ยินแบบนี้ยิ่งทำให้เครียดกว่าเดิม
“ พี่ต้องฟังคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ เอางี้ดีกว่า ใจจริงพี่จะไล่ผมออกหรือปล่าว ”
“ ไอคิม มึงจะเอายังไงล่ะ มึงเที่ยวต่อยคนนู้นคนนี้ในคณะไปเรื่อย มึงจะขนาดไหนล่ะ ถ้าเป็นวากเกอร์ ” พี่หมีว่าผม ตอนนี้บอกตรงๆโคตรช้ำเลย
“ ไม่ใช่เพราะผมต่อยมันใช่ไหม ” ผมชี้ไปที่ไอดิษ
“ ไม่ใช่เพราะผมต่อยเพื่อนรักพี่ใช่ปะ ทั้งหมดเพราะสันดานเลวๆของผมใช่มะ ” ผมพูดต่อ
“ เฮ้ยๆ ไอคิม มึงอย่าใจร้อน พวกกูให้โอกาสมึงอธิบาย ” พี่ปันพยายามบอก
“ ตอบสิเว้ย !!! ” ผมตะเบงใส่พี่หมี ตอนนี้เอาช้างมาลากคงไม่อยู่แล้วล่ะ
“ พี่ๆครับ ผมผิดเองครับ ”
“ เชี้ยดิษ มึงหุบปาก ”
“ ไม่ได้ ผมไปยั่วโมโหมันก่อนครับ ผมล้อมันเรื่องแฟนใหม่ ” ผมอยากจะด่ามันนะครับ แต่พี่โจพยายามส่งสายตาขอร้องแบบสุดๆ
“ ใครเห็นเหตุการณ์อีกไหม ” พี่หมีหันไปถามคนอื่นๆ ไอโต้งกับยัยนัทไม่ยอมพูดอะไรครับ
“ ต่อไปมึงอย่าทำแบบนี้กันอีก เข้าใจไหม แค่นี้ก็วุ่นวายพอแล้ว มาไอดิษ มึงมากับกู ... ผมไปนะพี่ ” พี่หมีกับคณะกรรมการเดินกลับไป
“ ถึงกูจะไม่ใช่แฟนของมึง กูจะปกป้องมึงต่อไป ” ไอดิษแอบกระซิบผมก่อนจะไปกับพวกพี่หมี ทำไมมึงต้องมาทำดีกับกูอีกวะ
“ มึงนี่หมาบ้าชัดๆ ”
“ เกือบไม่ได้เป็นวากเกอร์แล้วนะ ”
“ ทำไมแกต้องรุนแรงด้วยอะ ” ผมโดนพี่ปัน ไอโต้งและยัยนัทเทศนาไม่หยุดเลยครับ
“ หมดธุระหรือยัง ”
“ ไอคิม ถามจริงๆเลยนะ มึงเป็นอะไรหลาน ” พี่ปันบอกให้ผมคุยต่อ
“ ผมไม่รู้แล้วพี่ แค่ ... ” ทุกคำพูดเจ็บๆที่ไอดิษพูดใส่ผมช่วงนี้ อัดเข้ามาจนจุกหน้าอก
“ คิม อีคิม แกเป็นอะไร ” น้ำตาของผมไหลออกมา ทำไมผมต้องเจ็บมากขนาดนี้ด้วย ความรู้สึกนี้มันอะไรกันแน่
“ มึงไว้ใจนัทกับโต้งไหมคิม คือที่กูจะคุยเนี่ย ขอที่สนิทกับมึงจริงๆ ” ผมยิ้มทั้งน้ำตา พยักหน้าให้พี่ปัน
“ คิมเว้ยๆๆ ... มันร้องไห้ทำไมวะ ” ไอเรกับไอวาฬ รวมทั้งจอยก็มาพร้อมๆกัน
“ พวกมึงอะ ออกไปก่อนไป ” พี่ปันโบกมือไล่พวกนั้น
“ ไม่ต้องหรอกพี่ พวกนี้สนิทกับผมทุกคน ”
“ เห็นบ้าๆบอๆ มึงนี่สนิทกับเพื่อนเยอะเหมือนกันนี่ ” ผมร้องไห้แบบแปลกมากๆ มันไม่ได้เสียใจแบบพูดจาไม่ได้ แต่เหมือนกับแค่ปลดปล่อยบางอย่างที่อัดอั้นออกมาเท่านั้น
“ กูไม่อยากพูดนอกเรื่องนะ เข้าประเด็นเลย กูอยากให้มึงกับไอดิษคุยกันเถอะ ... มึงสองคนรักกันน่ะ อย่าทำใส่กันแบบนี้เลยว่ะ ”
“ อะไรพี่ ” ทันทีที่ได้ยินพี่ปันพูด หัวใจของผมกระตุกวูบ
“ คิม แกฟังพวกเราบ้างเหอะน พวกชั้นน่ะสงสารแก แกเข้าใจพี่ดิษช้ามากๆ ” ยัยนัทเริ่มพูดบ้าง
“ มึงเป็นคนประเภทไหนกูไม่เข้าใจนะ แต่กูรู้น่ะว่า ที่มึงแสดงกับพวกกูทุกคนกับพี่ดิษ ไม่เหมือนกัน แกต้องเป็นคนพิเศษสำหรับมึง ” ไอวาฬพูดครับ
“ กูไม่รู้ใจมึงนะเพื่อน กูรู้แค่พี่ดิษรักมึงมาก ” ไอเรเพื่อนซี้ของผมพูดสั้นๆ
“ วันนี้ ไอฟางบอกกูว่ามึงดูรูปเก่าๆใบนึง กูถามว่าใช่รูปเด็กสองคนไหม มันว่าใช่ พอกูรู้กูรีบมาจากสถานีเลยนะมึง ” พี่ปันก็รู้เรื่องนี้เหรอ
“ ทำไมต้องกลับมาล่ะพี่ ” ผมถามกลับไป
“ มันเคยบอกกูว่า วันไหนที่มันเลิกหวัง มันจะคืนรูปนี้ให้คนนั้น กูจะมาเพื่อบอกมึงว่า ถ้ามึงอยากได้มัน มึงคงต้องไปตามเอาเองแล้วล่ะ ” ผมอึ้งไปเลย
“ ทำไมพี่ดิษต้องทำแบบนี้ด้วยพี่ปัน ” ไอโต้งถามพี่ปัน
“ มันบอกกูว่า มันต้องโน้มน้าวคนนั้นมากๆ เพราะตอนนี้คนที่ว่าคงลืมแล้วว่ามันเป็นใคร พอกูรู้ว่าคือไอคิม กูก็เข้าใจมัน ... แต่ที่มันเลิกไปแบบนี้ แสดงว่าที่สุดของมันแล้ว ”
“ ทำไงดีล่ะ ” ไอเรพูด
“ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ดีแล้วไง ที่กูจะได้พ้นจากมันเสียที ... ผมไปนะพี่ วันนี้ผมไม่กลับหอนะ ”
“ เดี๋ยวๆ แล้วมึงจะไปไหน ” ไอเรถามผม
“ ช่างกูเถอะ พรุ่งนี้กูมาเรียนแน่นอน ” พี่ปันห้ามเพื่อนๆของผมไม่ให้ตามมา ผมโทรศัพท์ไปบอกกับซันว่าวันนี้มีงานต้องทำ แล้วเข้าเมืองไปหาเหล้ากิน
ผมเลือกร้านของรุ่นพี่โรงเรียนเก่าและเป็นญาติห่างๆของผม เพราะถ้าเมาหนักๆผมจะได้นอนที่นี่เลย
“ ปกติไม่แ-กเป็นน้ำขนาดนี้นี่หว่า มึงอกหักเหรอ ”
“ ปากอะพี่ ... ไม่เชิงๆ ” พี่คนนี้ชื่อพี่สิง หน้าแกดุพอๆกับสิงแหละ
“ เออนี่ แม่เลี้ยงโทรมาหากูบ่อยนะช่วงนี้ ถามว่ามึงไปเมาตีชาวบ้านอีกไหม ” แม่เลี้ยงนี่แม่ผมเองแหละ พี่แกชอบเรียกแบบนี้
“ ตอบไปว่าไงล่ะ ”
“ ก็ตอบว่า มาไกลถิ่น มันไม่กล้าหรอก ” ผมหัวเราะ ผมยกเอาๆ จนตอนนี้ขวดเบียร์กองเต็มโต๊ะ
“ เออ มึงจำเพื่อนมึงสมัยก่อนได้มะ ” พอเริ่มดึก แกชวนคุยเรื่องอดีตทันที
“ ใครนักหนาว้าเพ่ อย่างกับผมมีเพื่อนแค่คนสองคน ”
“ สมัยเด็กเลย กูจำชื่อมันไม่ค่อยได้ว่ะ ” สติผมไม่ค่อยมั่นคงนัก เลยหยิบๆรูปใบที่ไอเวรดิษคืนให้ ให้แกดู
“ ใช่ไอฟายนี่ไหม ”
“ น่าจะใช่นะ นี่ตอนมึงตกจากต้นไม้แล้วใช่ไหมวะ ”
“ ห๊ะ ใครตกอะไร ” เรื่องตกต้นไม้นี่ ผมได้ยินจากไอดิษทีนึงแล้ว
“ อ้าว มึงเคยตกต้นไม้ไง นี่ทั้งเข่าทั้งหัว เพี้ยนเลยเหรอวะ ” ผมพยายามจะครองสติไว้ครับ แต่มันไม่ไหวจริงๆ ผมวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ ก่อนจะง่วงนอนมากๆ พี่สิงหิ้วผมไปส่งที่ห้องรับรอง ไม่นานผมก็หมดสติไป
“ งัวเงียๆน่ะ ตื่นได้หรือยัง ”
“ อื้ออออ ”
“ นี่ ตื่น ไปจะพากลับหอ ” ผมค่อยๆลืมตา
“ ไอดิษ !!!!! ” กรรมสุดๆ ไอเชี้ยนี่มาได้ไงวะ มันรู้จักที่นี่ได้ไง
“ มึงมากินไกลนะ มาได้ยังไง ”
“ กูเหรอ ... กูนั่งรถมา มึงนั่นแหละ มาได้ยังไง ” เหตุผลที่ผมเลือกมาร้านพี่สิงเพราะไกล และไม่ค่อยมีคนรู้จัก ทำไมไอวากนรกนี่ตามมาได้ล่ะ
“ มึงจำได้ทุกคน ยกเว้นกูคนเดียว สวรรค์คงต้องการให้มึงลืมกู ”
“ ลูกคิม !!! ”
“ แม่ ... ทำไมแม่ ”
“ แม่มาทำงาน ทำไมเป็นแบบนี้ ” แม่ของผมน้ำตาซึม ผมนี่เป็นลูกที่แย่เหลือเกิน ผมทำให้ท่านร้องไห้อีกแล้ว
“ น้าครับ ผมมากับคิมครับ ... คือ อยากเลี้ยงส่งก่อนสอบน่ะครับ ” ไอดิษช่วยแก้ตัวให้ผม
“ นี่ร้านของสิงด้วยครับ ผมดูแลมันอยู่แล้วครับน้า ” พี่สิงก็มาด้วย เฮ้อ โล่งอก แม่ของผมเช็ดๆน้ำตา
“ ดีลูก ... น้าคุยกับคิมหน่อยนะจ้ะ ” ไอสองคนนั้นเดินออกไป ผมทรงตัวขึ้นนั่ง
“ แม่ คิมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ” แม่นั่งลงลูบหัวผม
“ แม่วางแผนว่าจะบอกตอนงานเสร็จแล้ว ว่าจะไปเยี่ยม แต่ข้าวกล้องเขาโทรไปหาแม่ แม่เลยออกมาตามหาด้วย ” หืม
“ อะไรนะครับ มันโทรหาแม่ทำไม ”
“ ข้าวกล้องตามหาลูกทั้งคืนน่ะสิ ตั้งแต่สองทุ่มจนนี่ ... ตีหนึ่งกว่าแล้ว ” ไอวาก
“ คิม แม่อยากเล่าให้ฟังนะ เอาไว้คิมพักผ่อนก่อนดีไหม หลังสอบแม่จะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลย ” แม่ผมเป็นคนจริงจังครับ ถ้าบอกไม่เล่าคงต้องมีเหตุผล ช่างเถอะผมจะรอ ... แต่ยังไงผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมไอวากต้องเดือดร้อนตามหาผมอีก ... ไหนว่ามึงเอาหัวใจของมึงคืนไปแล้วไง
-
มาให้กำลังใจหน่อยเร็วๆ จะมาต่อตามเสียงเรียกร้อง ฮ่าๆๆ พูดเล่นๆ
เล่าอะไรให้ฟังอีกหน่อย คือถ้าเอาตามที่บันทึกเก็บไว้ มันคงจะใกล้จบเต็มแก่แล้ว ตอนนี้เลยอยากถามว่า สนใจจะฟังชีวิตของผมต่อไปไหม ถ้าไงลองแนะนำมาหน่อยแล้วกัน เพราะช่วงนี้ไม่ได้ทำธุระที่ไหน จะมีติดงานก็กลางๆเดือนสิงหาคม ยาวไปถึงต้นกันยายน แนะนำหรือออกความเห็นมาแล้วกันเน้อ
-
เพิ่งมาอ่านไม่นานแต่ชอบมากๆเลยค่ะ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรีบมาต่อเร็วๆนะ
T^T :sad4:อินจนร้องไห้เลยอ้า เค้าเคยเปนเหมือนคิมอะที่จุกแล้วก็ร้องไห้ T^T
ผู้แต่งสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้มากๆเลยค่ะ ซื้งอ้าาาาาาาาาาาา เฮียข้าวกล่องสู้ๆ :man1:
+1 ค่ะ
-
อ่านครับ
-
ใกล้จบแล้วเหรอคิม....เล่าต่อไปเรื่อยๆ นะ ยังไงก็อ่าน :L2: ถึงแม้คิมจะทำให้มึนตลอดก็เถอะ :z1:
ท่าทางพี่ดิษจะรักคิมมากเลยอ่ะ :กอด1:
:pig4:
-
บอกเลยนะ ห้ามมมมมมมมจบ เล่าไปๆๆๆๆๆๆ จบมีเคืองนะคิมสุดหล่อ
-
พี่ดิษยังคงจริงจังกับคิมแบบไม่ปล่อยมือเลย
เขียนต่อเลยค่ะ ติดตามอ่านแน่นอน
-
เล่าต่อเลยคร่า
-
ใกล้รู้แล้วว่าตอนเด็ก คิมเป็นอะไร ยังไงแน่ ทำไมถึงลืมพี่ดิษได้
เล่าต่อเลย อยากอ่านเรื่อยๆจ้า
-
เมื่อจบตอนที่บันทึกแล้วก็ อยากรู้เรื่องราวของคิมกะดิษต่อแหละ (สอดรู้ไปมะ)
เล่าต่อเลยเหอะ อยากอ่านไปเรื่อยๆแหละจ้ะ
-
คิมนี่เหมือนเด็กๆเลยแฮะ พอข้าวตัดใจจริงๆก็ไปโกรธเขา พอเขากลับมาก็ทำมึนอีก
คิมครับ เอาถึงปัจจุบันเลยนะครับ
-
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆคับ
ถึงแม้ว่าในชีวิตในบันทึกมันใกล้จะจบแล้ว
แต่ชีวิตจริงยังคงรักกันดีอยู่ต่อมาเรื่อยๆก็อยากอ่านต่ออ่ะคับ
เคยได้ยินนะประโยคที่ว่า 'ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย' แล้วก็เพิ่งจะรู้สึกได้จากเรื่องนี้นี่แหละ
พี่ข้าวกล้องคงศรัทธาในความรักมากๆ ถึงได้ทุ่มเทขนาดนี้
'ความรักมันไม่ได้เข้าใจยากขนาดนั้นหรอกนะคิม....'
เป็นกำลังใจให้ต่อไปคับ รออ่านอยู่นะ ^^
-
นับถือดิษนะ คงรักคิมมาก ทั้งโดนต่อย ทั้งรับผิดแทน....โอ้ยยย ทำไมตูไม่เจออย่างนี้บ้างนะ (อย่าปล่อยให้หลุดมือนะคิม อิ ๆ) ก็ใกล้จะถึงจุดไคลแมค(climactic)แล้ว จะได้รู้ว่าเรื่องที่คิมจำไม่ได้ในตอนเด็กกับเฮียดิษเป็นยังไง
ส่วนเรื่องที่บันทึกไว้ใกล้จบเล่มแล้ว อยากให้คิมเล่าต่อในตอนช่วงปัจจุบันอ่ะ update เป็นระยะ ๆ
ส่วนตัวก็ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นเรื่องเลยนะ แต่ก็ไม่ได้เม้นท์ จำได้ว่าเรื่องนี้คิมเริ่มอัพเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นยังเรียนอยู่ปีสี่อยู่เรยยย จนป่านนี้ก็จบและ จะติดตามอยู่นะ เป็นกำลังใจให้
ปล.ว่าแต่อยากรู้ถึงข้อตกลง MOU อ่ะ อ๊ากกกกอ้ากกกก
-
เล่าต่อไเรื่อยๆ เถอะนะ อย่าหยุดเลย(สอดรู้เรื่องชาวบ้านคืองาน(ความสุข)ของเรา 55)
-
โอ้ มีบันทึกเก็บไว้ด้วย
อยากรู้ต่อค่ะ ตัดมาเฉพาะตอนที่น่าสนใจ ที่มีประเด็นให้เล่าถึงก็ได้
ให้กำลังคุณคิมให้มีแรงเขียนต่อไวๆ (และยาวๆ)
ให้กำลังใจคุณดิษ ให้เปลี่ยนจากปีละครึ่งเป็นสัปดาห์ละสามครั้ง ปุฮิๆ
-
อ่านดิ..คิมหล่อ
ถ้าเล่า ณ ตอนปัจจุบัน..จะยิ่งดี
อยากรู้มากกกกกกกกกก..
เฮียดิษจัดการคิมแต่ละคืน แบบไหน ยังไง เท่าไหร่
ฮ่าฮ่า
ป้อล่อ..คิมชวนเฮียดิษ มาเล่าบ้างดิ
ได้ไหมๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักอ่ะ
อิอิ
-
รอคุณแม่คับ งานนี้ผมรู้แล้วว่าคุณแม่ต้องเป็นนางเอกของเรื่องแน่นอน คริคริ
o13 o13 o13
-
:z1: ทำไมช่วงนี้มันคึกๆๆ ฮ่าๆ
ช่วงเวลาสอบของผมผ่านไป ไม่มีปัญหาใด รายงานวิชาที่ไปดูงานก็ส่งเรียบร้อย แต่ความสัมพันธ์ของผมกับซันกลายเป็นนิ่งไป หลายครั้งที่ผมรู้สึกว่าเราไม่ใช่แฟนกัน แต่ผมยังเก็บเรื่องนี้เอาไว้ จนมาถึง ..... วันนี้
“ คิม ..... คิม ”
“ ครับซัน มีอะไรเหรอ ” ผมมาเดินเลือกของใช้กับซัน รายนี้ต้องซื้อของใช้เข้าบ้านทุกเดือนครับ
“ ช่วงนี้คิมแปลกๆไปนะ ”
“ ปล่าวนี่ ”
“ คิม ซันว่าเราคุยกันตรงๆเถอะนะ คิมไม่อยากเป็นแฟนกับซันใช่ไหม ”
“ ไม่นะ ไม่ใช่ ” ซันยิ้มหวานให้ผม
“ ซันรับได้นะคิม ถ้าคิมพูดตรงๆ ซันไม่อยากให้คิมรู้สึกว่าซันกำลังฉุดคิมจากคนที่รัก ” ทำไมผมรู้สึกสงบจังเลย
“ คิมขอโทษนะ ที่ผ่านมา ทำให้ซันรู้สึกดีไม่ได้ ” ซันประคองหน้าผมขึ้น
“ ใครว่า ซันดีใจนะ ที่ได้สนิทกับคิม ... เรายังสนิทกันใช่ไหม ” ผมหัวเราะเศร้าๆ ทุกวันนี้ผมรู้สึกเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ผู้หญิงน่ารักและแสนดียอมคบกับผมแล้วแท้ๆ แต่กลับทำอะไรไม่ได้
“ จ้ะ ขอบคุณนะ ”
“ ต่อไปนี้ ต้องมาซื้อของกันทุกเดือน ไปกินข้าวกับพี่แซนที่บ้าน ไม่งั้นไม่เป็นเพื่อนด้วยนะ ” น่ารักจริงๆ หลังจากซื้อของกันเสร็จ ซันมาส่งผมที่หอ ผมต้องเก็บข้าวของเพื่อเตรียมไปทำเวิร์คช็อปที่ไร่ บรรยากาศของหอพักชายช่วงนี้ ถึงมหาลัยไม่สั่งปิด แต่แทบจะเป็นหอร้าง
“ มึงไปอยู่ที่ไหนวะไอดิษ ” ผมบ่นกับตัวเอง กำหนดที่จะต้องกลับบ้านคืออีกสามวัน แต่ผมรู้สึกเหงาครับ เพื่อนๆกลับบ้านกันไปหมด เลยตัดสินใจออกจากมหาลัยตอนนั้น แล้วไปรอรถที่ขนส่ง
“ พ่อ ”
“ โอย โทรมาทำไมดึกดื่น ”
“ อ้าว จะให้ลูกนอนที่ขนส่งเหรอ มาถึงแล้วนะเนี่ย ให้คนมารับผมที ... เฮ้ยยย ” ผมบอกกับพ่อ แต่ต้องตกใจจนส่งเสียงร้องออกมาอย่างดัง
“ สวัสดีครับลุงโรจน์ เดี๋ยวผมนอนพักในเมืองก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยมารับครับ ” ไอ ... ไอเชี้ยดิษ มันมาได้ไงวะ มันตามผมมาเหรอ
“ ไอคิม ข้าวกล้องมาด้วยทำไมไม่บอก พรุ่งนี้จะส่งรถไปรับ เอาซักสิบโมงนะ ” ไอวากบ้าสวมแว่นดำ ยิ้มให้ผม ไอนี่มันโรคจิต
“ ครับๆ ไว้พรุ่งนี้เจอกันครับ ... ไอเชี้ยนี่ มึงตามกูมาได้ยังไง ”
“ นั่งรถทัวดิ กูนั่งหลังมึงไง ”
“ ไม่ใช่เว้ย หมายถึง ... มึงไม่คุยกับกูมาตั้งหลายเดือน มึงไม่อยากเจอกูแล้วไง ”
“ จะเอาเหตุผลแบบไหนล่ะ ” ไอนี่แม่งกวน
“ ทำไมวะ มีกี่เหตุผล ”
“ อันแรกก็กูอยากมาเยี่ยมลุงโรจน์ก่อนถึงเวลาทำงาน อันที่สอง ... ก็เพราะ ... เพราะจะมาหาสาวๆนอนด้วย สนุกก่อนแล้วค่อยไป ”
“ งั้นไปไหนก็ไป ” ผมแบกกระเป๋า เดินหนีมัน
“ มึงอยากได้ยินว่ากูตามมึงมาใช่ไหมล่ะ ” พูดอะไรนักหนาวะ
“ ถึงยังไงก็มีมีประโยชน์แล้ว มึงไม่สนใจกูแล้วนี่ ” ไอดิษเงียบไปเลยครับ มันไม่ยอมพูดยอมจาอีกเลย จนจองโรงแรมเข้าพักแล้ว มันก็ยังไม่พูดกับผม
ช่วงสาย ผมกับไอวากต่างคนต่างอาบน้ำแต่งตัว ไม่พูดไม่จากัน ถึงจะอึดอัดแต่ก็ต้องทนไป ลูกน้องของพ่อขับรถมารับที่โรงแรม ไม่นานนักก็มาถึงไร่
“ สวัสดีครับแม่ ” ผมตรงรี่เข้าไปกอดและหอม คนในไร่ฮือฮากันใหญ่ นึกว่าผมบ้าแล้วมั้ง
“ ลูกคนนี้ เป็นอะไรไปจ้ะ ... หรือว่าจำเรื่องข้าวกล้องได้ ”
“ แม่ ทำไมแต่ละคนพูดถึงเรื่องตกต้นไม้ กับไอวาก เอ่อ ... ไอ เอ่อ ... พี่ข้าวกล้องจัง ” เรียกมันไม่ถูกว่ะ มีหลายชื่อเกิน
“ เอาล่ะ แม่จะเล่าให้ฟัง เราไปที่เรือนของคิมดีกว่า .... แม่ขอคุยกับข้าวกล้องเดี๋ยวนะ ” แม่ของผมเดินไปหาไอวาก มันยกมือสวัสดีและรับคำของแม่ผม ก่อนจะเดินแยกไปเรือนใหญ่ มันคงจะไปหาพ่อของผมอะ
“ สมัยก่อนนู้น พ่อกับแม่แท้ๆของข้าวกล้องไม่ค่อยมีเงิน เที่ยวกู้เงินจนไม่มีใครให้กู้ ” โอ้ เริ่มเรื่องก็ทำผมตกใจเลย พ่อกับแม่แท้ๆ ... ไหนจะยากจนด้วย
“ พ่อกับแม่เห็นว่า พ่อตาข้าวกล้องเป็นเพื่อน เลยให้ยืม เฮ้อ ... ”
“ แม่ มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ ” ปกติแม่ของผมจะเปิดเผยมากครับ พอเห็นแบบนี้เลยอดกลัวไม่ได้
“ เค้าเลยเอาข้าวกล้องมาฝากแทน ... คือเหมือนกับประกันหนี้ไว้กับเรา แม่เห็นว่ากำลังจะมีคิม เลยเลี้ยงไว้อีกคน อยากให้คิมมีเพื่อน ”
“ ชื่อจริงของคิมกับข้าวกล้องเลยตั้งไว้เหมือนกัน เพราะอาจารย์ท่านบอกว่าสองคนนี้มีดวงต้องใกล้ชิดกัน ” อาจารย์คือพระรูปนึงที่บ้านผมนับถือมากๆ ที่แท้ก็เริ่มด้วยเรื่องแบบนี้เอง
“ พอคิมเกิดมา ข้าวกล้องก็รักคิมมากๆ ข้าวกล้องตัวโตเลยกล้าอุ้ม กล้าเล่นกับคิม ... ตอนคิมเล็กๆไม่ยอมกินนมแม่ ข้าวกล้องนะที่เป็นคนบังคับจนคิมกินนม ” ผมแขนขาอ่อนไปหมดเลยครับ
“ พอโตขึ้นอีก พ่อกับแม่ของข้าวกล้องเลิกกัน แม่ของตาข้าวกล้องเสียชีวิตเพราะป่วย ... จนผ่านไปสามสี่ปี พ่อของเค้าก็ยังไม่กลับมารับข้าวกล้อง พ่อของลูกโกรธมาก กะจะรับข้าวกล้องเป็นลูกชาย แต่แม่ห้ามไว้ ในเมื่อเค้ามีพ่อที่แท้จริง ทำไมเราต้องไปแย่งมาใช่ไหมลูก ” ผมพยายามสะกดกั้นอารมณ์เอาไว้ นี่ผมทำอะไรกับมันลงไปนะ ไอวากมึงมีอดีตที่ขมขื่นขนาดนี้เหรอ ผมน่าจะคิดได้ตั้งแต่ที่มันโกรธพ่อของมันมากๆแล้ว ผมนี่โง่ชิบหายเลย
“ แล้ว ... ยังไงต่อครับ ” เสียงของผมเริ่มสั่นๆ
“ แม่จำไม่ได้ว่าช่วงไหนนะ แต่พวกคนงานล้อเลียนข้าวกล้อง ว่าเป็นเด็กที่คนเค้าทิ้ง ขายยังไงก็ไม่ได้ราคา ”
“ ใครแม่ ... ใครมันพูด ” ผมอารมณ์ขึ้นเลยล่ะ ใครวะมาพูดกับมันแบบนั้น ถึงมันจะเด็กๆก็นะ
“ ใจเย็นๆสิลูก แม่ว่าเราพอก่อนไหม ”
“ ไม่ครับๆ ต่อเถอะ ผมอยากฟัง ”
“ คิมกำลังเริ่มโต พอได้ยินแบบนั้น ... คิมเดินพาข้าวกล้องไปที่เรือนคนงาน คิมบอกว่า คิมจะซื้อข้าวกล้อง ต่อไปใครว่าข้าวกล้อง คิมจะไล่มันออก ” ผมอ้าปากค้าง นี่ผมเล่นอะไรของผมวะ
“ พวกคนงานกลัวคิมตั้งแต่คิมเด็กๆเลยนะ ข้าวกล้องสิร้องไห้ดีใจ เที่ยวบอกคนอื่นไปหมดว่า ต่อไปจะเป็นของคิมๆ ฮะๆๆ ตั้งแต่นั้นนะ ข้าวกล้องก็สนิทกับคิมมากๆ มากกว่าพ่อกับแม่อีกนะ ”
“ แม่ ถ้างั้นทำไมผมถึงจำมันไม่ได้ล่ะ หรือว่าผมเด็กเกินไป ”
“ เรื่องนั้นเกิดทีหลัง วันนึงแม่ไปทำงานกับพ่อที่ภาคใต้ ให้ข้าวกล้องเล่นกับคิมที่ห้อง คิมไปปีนต้นไม้ตรงใกล้ๆเรือนหลังนี้ล่ะ ปีนขึ้นไปสูงมาก ข้าวกล้องวิ่งไปเรียกให้คนมาช่วยคิม แต่กลับมาไม่ทัน คิมตกลงมาจากต้นไม้ หัวกระแทกกับท่อนไม้ ... เข่าก็ลงปักดิน ” สยองชิบหาย เรื่องนี้ไอวากเคยเล่าให้ผมฟังแล้วคร่าวๆ แต่คงจริงอย่างที่มันพูดว่าคนรู้แค่ผมตกจากต้นไม้เฉยๆ
“ หมอบอกว่า คิมอาจจะหลงๆลืมๆ สมาธิสั้น และความทรงจำที่ผ่านมาอาจจะกระทบกระเทือนรุนแรง ... คิมต้องเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด ” ทุกสิ่งทุกอย่างแทบจะสว่างขึ้นมาในหัวครับ ที่แท้ที่ผมจำมันไม่ได้ เพราะหัวกระแทกนี่เอง
“ แต่ ถึงต้องจำใหม่ ข้าวกล้องอยู่กับผม ผมต้องจำมันได้สิ ”
“ นี่ล่ะคือสาเหตุ พอพ่อตาข้าวกล้องรู้ ก็รีบกลับมารับข้าวกล้องไป เพราะนึกว่าข้าวกล้องทำให้คิมต้องเป็นแบบนี้ แล้วเราก็ไม่ได้เจอกันเลย มีแค่พ่อของคิมที่ติดต่อไปเป็นระยะๆ ”
“ ทำไมมันถึงไม่กลับมาบ้าง ทำไมมันถึงหายไปเลย ” ผมถามแม่ จิตใจของผมตอนนี้ บอกตรงๆว่าอยากพูดอะไรกับไอวากเหลือเกิน มันเจออะไรมามากกว่าที่ผมรู้
“ อันนี้แม่ไม่แน่ใจ แต่พ่อของคิมบอกว่า พ่อตาข้าวกล้องไม่อยากทำให้ทางเราลำบากใจ ทุกวันนี้ก็ยังเข้าใจว่าข้าวกล้องทำให้เกิดเรื่องนี้ ”
“ เอ่อแม่ ... คิมขอนอนพักก่อนได้ปะ เดี๋ยวจะไปกินข้าวเที่ยงนะ ”
“ อย่าคิดมากนะลูก เรื่องมันผ่านไปแล้ว พักผ่อนซะ ” พอแม่คล้อยหลังไป ผมก้มหน้าลงนอนร้องไห้
“ ฮือ ไอดิษ ฮือออ ทำไมมึงไม่พูดกับกู ฮืออ ” ผมสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาผมกับมันควรจะสนิทกันมาตลอด ทำไมเวรกรรมต้องทำให้ผมกับมันห่างกันด้วย
ผมล้างหน้าล้างคราบน้ำตาออก และเดินมาที่เรือนใหญ่ ผมเห็นไอดิษกำลังยืนอยู่กับพ่อของผม อดคิดต่างๆนาๆถึงความคิดในใจของไอดิษไม่ได้ มันคงคิดจะเป็นแบบนี้มาตลอด มันต้องรอเวลานี้มากี่ปีกัน
“ อ้าวไอคิม มานี่ๆ ” พ่อกวักมือเรียกผม ดูเหมือนไอวากคงไม่รู้ว่า แม่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังแล้ว
“ เอ่อ ข้าวกล้อง ไปหยิบเสียมกับจอบมาไป มาช่วยลุงหน่อย ”
“ เดี๋ยวผมช่วยครับ ”
“ หืมมมมม ” ทั้งไอดิษและพ่อของผมร้องเป็นเสียงเดียวกัน
“ ไปดิ ยืนทำไมล่ะ ” ผมบอกไอดิษ มันทำหน้างงๆ แต่ก็ทำตามครับ ผมเดินมาที่โรงเก็บอุปกรณ์
“ ข้าวกล้อง ”
“ อะไร ”
“ ... ” ผมเม้มปาก รู้สึกว่าขอบตาของผมร้อนผ่าวๆ นึกถึงคำที่มันว่ามันชอบให้คนเรียกว่าดิษแล้วต่อมน้ำตาแทบจะแตก มันคงผูกพันธ์กับผมมากจริงๆ
“ คิม ..... มึงเป็นอะไรน่ะ ”
“ มึงหนีกูทำไม ฮึ .... กก ”
“ คิม นี่ ไม่เป็นไรนะ ปวดหัวหรือปล่าว ” มันเดินมาประคองไหล่ของผมไว้ น้ำตาของผมไหลออกเป็นสายๆ
“ กูซื้อมึงแล้ว ทำไมมึงต้องหนีกูไป ฮืออออ ”
“ ... ไม่นะ น้อง ... น้อง ” เมื่อก่อนนู้น มันคงชอบเรียกผมแบบนี้สินะ
“ มึงรู้ว่ากูจะจำมึงไม่ได้ ทำไมมึงไม่กลับมาหากูล่ะ ฮืออ ไอ ... !!! ” ไอวากโผเข้ากอดผมทั้งตัว
“ น้อง พี่ขอโทษ พี่กลับมาไม่ได้ ... พี่รัก ... เอ่อ ” จู่ๆไอดิษก็ผลักผมออก มันเป็นอะไรวะ
“ อ้าว มาอยู่นี่เอง พ่อให้มาดูว่าหาจอบกับเสียมเจอไหม ” แม่ของผมเดินมาพอดี ผมหันหลังอยู่ครับ ผมเลยไม่เห็นผมร้องไห้
“ ครับ ผมเจอแล้วครับ พอดีคุยกันเพลินไปหน่อย ”
“ จ้ะๆ ”
“ เราต้องคุยกันอีกมาก ไว้เราคุยกันนะ ” ไอดิษรีบหยิบจอบหยิบเสียมแล้วเดินออกไป เฮ้อ ... รู้สึกเหมือนยกภูเขาลูกใหญ่ๆออกจากอกเลย ต่อจากนี้ผมกับมันจะเป็นยังไงกันต่อไปนะ
-
ค้างๆๆๆๆมาสอยลงด่วน :m16: :m16: :m16: มาทำให้อินนะเนี่ยกำลังคล้อยๆ หักดิบปิดบทเลย :m31: :m31: :m31:
แต่ก็ยังรักคิมน๊า :L1: :L1: :L1:
-
ใช่ ๆ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ
ประทับใจความรักของพี่ข้าวกล้อง
คิมที่ลืมทุกอย่างก็น่าสงสารพอกัน
-
ที่แท้เรื่องราวก็เป็นแบบนี้นี่เอง ไม่คิดว่าคนคนนึงจะอดทนรออะไรได้นานขนาดนี้ นับถือๆ ซึ้งอ่ะ บันทึกใกล้จบแล้ว แต่เขียนเรื่องปัจจุบันก็ได้ อยากอ่านๆ :L2: :L1: :L1: :L1:
-
พี่ดิษสุดยอดเลยอ่ะ
-
ปมใหญ่คลี่คลายลงแล้ว
ประทับใจในความรู้สึกอันมั่นคงของข้าวกล้องที่มีต่อคิมจริงๆ
ความรู้สึกดิฉันตอนนี้ เหมือนได้กลิ่นของความสุขโชยมาแผ่วๆแล้ว
ใช่หรือเปล่านะ ขอให้ใช่เถอะ
-
พี่ข้าวกล้องงงงงงงงง
-
เรื่องเริ่มคลี่คลายแล้ว แต่อยากรู้รายละเอียดเพิ่มนะ
-
อ่านตอนนี้จบ อย่ารีบตกใจล่ะ :z2:
“ ข้าวกล้อง พ่อเอ็งเป็นยังไงบ้าง ” พอช่วยกันปลูกนู้นปลูกนี่เสร็จแล้ว พวกเรามานั่งกินข้าวเที่ยวที่โรงอาหาร ไอวากมันดูจะมีความสุขมาก
“ น่าจะสบายดีครับ ผมไม่ได้กลับไปหาเท่าไหร่ ”
“ เอ็งมาหาลุงบ่อยๆก็ได้ ลูกลุงมันไม่ค่อยกลับ ” อ้าว กูนี่หว่า
“ พ่อๆ ผมทำงานเยอะนะ ได้เป็นวากเกอร์คณะด้วย ”
“ ข้าพูดถึงเอ็งเมื่อไหร่ล่ะ ” ไอวากหัวเราะก่ากๆ เข้ากันดีจังนะ
“ หึ รักมันมาก ไม่เอามันเป็นลูกซะเลย ” ผมแกล้งแหย่ พ่อของผมหันมามองหน้า ก่อนจะยิ้มๆ
“ ไอคิม พ่อว่าจะเล่าเรื่องที่เคยเกิดกับเอ็ง พ่อคุยกับแม่แล้ว ”
“ แม่เล่าให้คิมฟังแล้ว คิมรู้แล้ว ”
“ เอ้อ ดีๆ เอ็งพอจำอะไรได้บ้างไหม ” ผมส่ายหน้า เรื่องจริงอะครับ ผมจำไม่ได้จริงๆ
“ โชคชะตาคงกำหนดมา เอ็งสองคนเลยได้กลับมาเจอกันอีก ”
“ ใช่ครับลุง ” ไอวากรีบตอบรับเลย
“ ต่อไปลุงต้องฝากมันด้วยนะข้าวกล้อง ”
“ ลุงเรียกผมว่าดิษก็ได้ครับ ผมชอบได้ยินแบบนั้น ” เฮ้อ เวลารู้เรื่องจริงว่าเป็นยังไง พอได้ยินอะไรที่มันพูดพาลคิดมากไปเลยอะ
“ เอาน่า พ่อเอ็งน่ะรักเอ็งนะ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้แสดงออก ข้าจะเล่าอะไรให้ฟัง ... ไอคิมวางช้อนวางส้อมทำไม ” บอกจะเล่าๆ ผมก็จะตั้งใจฟังดิ
“ ทีเรียกไอนั่นล่ะ ข้าวกล้องๆ ทีกับลูกชายเรียกไอคิม ”
“ อ้าว ก็เอ็งทำตัวเป็นไอ้นี่ ” ไอวากแม่งนั่งหัวเราะอีกล่ะ
“ เรื่องแม่คนใหม่ของเอ็ง พ่อเอ็งน่ะคบๆเลิกๆกับผู้หญิงหลายคนนะ เหตุผลสำคัญเพราะเค้ารับลูกที่ติดมาไม่ได้ ... ก็มีคนนี้แหละที่รับเอ็งได้ พอดีทางบ้านลุงเกิดเรื่อง พ่อแกเลยกลับมารับแกไป ” แต่ผมว่าแม่คนใหม่นี่ก็ดีนะ ไม่เคยทำท่ารังเกียจมันเลย
“ ยังไงเค้าก็รักลูกของเค้ามากกว่า ทุกวันนี้พ่อก็รักไอนั่นมากกว่าผม ” ไอนั่นนี่คงลูกที่เกิดกับแม่คนใหม่
“ ข้าวกล้อง ... เค้าต้องรักลูกเค้ามากกว่าอยู่แล้ว สำคัญตรงที่เค้าก็รักแกไม่ใช่เหรอ ”
“ เค้าน่าจะปล่อยให้ผมอยู่ที่นี่ .... คิมคงจะจำผมได้เร็วกว่านี้ ” ดูดิ มันตัดพ้อซะ
“ ไอนี่ ลูกผู้ชายอย่าไปจมกับอดีตสิวะ ใช้ชีวิตต่อไป ยังไงแกก็มีไอคิมเป็นน้องอีกคน เอ็งสองคนต้องรักกันมากๆ ” ไอวากยิ้มๆ มันมองมาที่ผมตลอดเวลา ผมต้องหลบหน้าหนี
พ่อให้ผมกับไอวากไปช่วยกันดูลานกับเรือนพักที่เป็นสถานที่จัดเวิร์คช็อป ไอดิษบอกว่าปกติจะคุยกันที่คณะ สงสัยอยากมาเมากันแน่ๆ ถึงต้องมาไร่ของผม
“ คิม ”
“ อะไรอีก ” ไอวากดึงผมไปใกล้ๆตัวมัน
“ รู้ไหมว่า เรือนหลังนี้น่ะ ... ”
“ กูสร้างๆ กูรู้ ” ผมชิงตอบก่อน
“ เดี๋ยวสิ รู้ไหมว่าใครเป็นคนเอาคำของคิมมาบอกกับทุกคน ว่าคิมชอบบ้านแบบนี้ ” เออว่ะ ถ้าเป็นอย่างที่ว่ากันนี้ ผมต้องป่วยไปแล้ว
“ มึงเหรอ ”
“ อืม พี่บอกลุงโรจน์ว่าคิมบอกกับพี่ว่าชอบบ้านหลังนี้ ... รู้ไหมเวลาที่พี่กลับมาเรือนนี้ทีไร พี่จะร้องไห้ตลอดเลยนะ ” เสียงมันหวานชวนฟังจริงๆ แม่งไม่น่าเป็นวากเลย น่าเป็นประธานเชียร์
“ แล้วทำไมวันนี้ไม่ร้อง ”
“ ก็วันนี้ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไง ” มันดูสบายใจ และมีความสุขจริงๆครับ มันยังยืนยิ้มไม่หุบ ผมจำวันแรกที่เจอกับมันได้ หน้าตาของมันดุดัน ไม่ยิ้มให้ใคร
“ นี่ๆ มึงเล่าเรื่องสมัยเด็กให้ฟังต่อทีดิ ” ผมกับไอดิษขึ้นมาที่ระเบียงตรงหลังคา ที่มีแค่ไม่กี่คนรู้ว่ามีอยู่
“ ไม่กลัวพี่แต่งเรื่องเหรอ ... พี่ชอบคิมนะ ”
“ ยี้ มึงบ้าปล่าวเนี่ย ถึงกูจะรู้เรื่องเก่าๆ ไม่ใช่ว่าต้องมารักกับมึงนะ ” ไอวากหัวเราะลั่น มันเป็นบ้าแล้วอะ
“ พี่รู้ว่า คิมไปไหนไม่พ้นแล้วล่ะ พี่รู้ด้วยว่า คิมเลิกกับคนชื่อซันไปแล้ว ”
“ เฮ้ย มึงรู้ได้ไง ”
“ ลืมไปแล้วเหรอว่านี่ใคร ไอแซนมันจะไม่รู้จักพี่เหรอ ฮ่าๆๆ ” แม่งเอ้ย มันรู้ความเคลื่อนไหวของผมตลอดเลยนี่หว่า ไอบ้านี่สุดจะบรรยาย
“ คนสวย น่ารัก นิสัยดีขนาดนั้น ยังเอาหัวใจน้องไปไม่ได้ พี่ไม่ห่วงอะไรแล้ว ” พอมันเปลี่ยนสรรพนามเป็นน้องๆพี่ๆ หน้าตามันดูดีขึ้นทันทีเลยอะ
“ พอๆ เล่าต่อเหอะ ”
“ เอาช่วงไหนล่ะ ” มันนั่งมองตาปริบๆ ทำไมผมถึงใจเต้นแรงก็ไม่รู้สิ ทุกครั้งผมไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆ
“ เอาไอเรื่องซื้อมึงอะ ทำไมต้องซื้อ ”
“ อ๋อ พี่เคยโดนคนงานล้อน่ะ ว่าหน้าตาแบบนี้ ไม่มีคนเค้าซื้อหรอก ตอนนั้นพ่อไม่ยอมมารับพี่กลับไปไง แม่เลี้ยงเล่าให้ฟังถึงไหนล่ะ ” ถ้าไอคนนั้นมาเห็นมันตอนนี้ คงไม่กล้าพูดอะ
“ ... มึงดีใจเหรอ ที่ว่ากูซื้อมึงน่ะ ”
“ ดีใจสิ ตอนนั้นพี่นึกว่าพี่จะต้องไปนอนกับพวกคนงานแล้ว พี่จำหน้าพ่อไม่ได้ด้วยซ้ำ พอคิมจะซื้อพี่ พี่ต้องดีใจสิ เป็นของๆลูกพ่อเลี้ยงเลยนะ ”
“ ตอนนั้น มึงเล่าว่ามึงเคย ... เคย ” ไม่กล้าพูดครับ อายว่ะ
“ เล่าไปมันทะลึ่งน่ะ พี่จำได้ว่าวันนั้น คิมเปิดดูหนังสือพวกนายแบบนางแบบอะไรงี้ แล้วถามพี่ว่าเค้าทับกันทำไม สนุกเหรอ คิมกระโดดมาลองทับพี่ ตอนนั้นแหละที่เรา ... ถูๆ เหมือนที่พี่ทำกับคิมที่โรงแรมไง ” ที่แท้ เรื่องเป็นแบบนี้เอง
“ จากนั้นคิมก็ไปตกต้นไม้ พี่ไม่รู้เลยนะ ว่าพี่รักคิมตั้งแต่ตอนไหน แต่ที่ผ่านมา พี่ทำนู่นทำนี่ คบคนนู้นคนนี้เพื่อรอคิมคนเดียว ... พี่หาโอกาสอธิบายกับคิม แต่เล่าไปครั้งนั้นพี่ก็โดนคิมต่อย เลยไม่รู้จะอธิบายยังไง ” นี่กูผิดสิเนี่ย ตั้งแต่มีเรื่องเข้ามา กูเคยทำอะไรถูกกับเค้าไหมวะ
“ มึงรู้ไหมว่า กูจะจำอะไรไม่ได้ ” อันนี้แหละที่ผมเคืองที่สุด
“ รู้สิ ... พี่พยายามบอกกับพ่อของพี่ ว่าพี่อยากอยู่กับคิม พ่อของพี่ไม่ฟัง เอาแต่ด่าพี่ว่าเป็นตัวปัญหา ทำให้ครอบครัวของคิมต้องเกิดเรื่อง ไม่ให้พี่เข้ามาใกล้ครอบครัวของคิมอีก หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีปัญหาที่หาว่าพี่สะดุดสายออกซิเจนของย่าอีก ..... แต่จริงๆแล้วเวลาที่ลุงโรจน์จัดงาน พี่จะแอบมาตลอด ” พ่อของผมจะชอบจัดงานครับ วันเกิดบ้าง ครบรอบนู่นนี่บ้าง
“ ถ้ามาจริง กูต้องเห็นมึงสิ ”
“ เข้าใจคำว่าแอบไหม พี่แอบมามองดูคิมตลอด เห็นตั้งแต่ยังไม่โต จนเดี๋ยวนี้ ... พี่ถึงกลัวว่าจะทำให้คิมกลับมาชอบพี่ไม่ได้ไง ”
“ หมายความว่าไง ”
“ ทุกที คิมจะชอบไปเที่ยวกับสาวๆ บางทีก็พาเข้าไปเรือนหลังไร่ ... พี่จำได้หมด ”
“ นี่มึงมาแอบดูกู ... แอบดู งั้นมึงก็เห็นหมดเลยสิวะ ” มันหัวเราะ
“ ไม่ได้แอบดูขนาดนั้น ถ้าได้เห็นภาพแบบนั้น พี่คงร้องไห้แน่ๆ ... แต่เป็นอย่างนี้ได้พี่ก็พอใจแล้ว ” มันเอนตัวพิงฝาผนัง
“ ทุกครั้งที่พี่ยอมแพ้ พี่จะคิดเสมอว่า พี่มีวันนี้ได้ยังไง ถ้าคิมไม่บอกว่าซื้อพี่ พี่ต้องเป็นแบบเด็กลูกคนงานไหม ถ้าคิมไม่ตกจากต้นไม้ พ่อจะกลับมารับพี่ไหม ... ชีวิตของพี่ มีวันนี้ได้เพราะคิม ยังไงพี่ก็เป็นของคิม ” แบบว่า พูดไม่ถูกอะ เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนอย่างมัน ยึดมั่นถือมั่นมากๆ
“ ดิษ ... มึงฟังกูบ้างนะ มึงไม่ได้ติดค้างอะไรกูหรอก อย่าต้องมาอดทนกับคนแบบกูเลย ปล่อยให้กูเป็นไปแบบนี้เถอะ ”
“ คิดว่าแค่ติดค้าง พี่จะมาทำแบบนี้กับคิมเหรอ ที่บอกว่าติดค้างน่ะ พี่เอาไว้ใช้ปลอบใจตัวเองว่าต้องคิดถึงคิม แต่จริงๆพี่รักคิมมาตลอดนะ ” จากไม่เลี่ยน มันเริ่มจะโคตรเลี่ยนแล้วอะ
“ มึงรับได้เหรอ ” ผมถามไอดิษ
“ พี่ต้องรับได้อยู่แล้ว ขอแค่คิมยอมรับพี่ ... ว่าไง ”
“ กูไม่มีอะไรให้มึงนะ มึงคิดเหรอว่าผู้ชายอย่างกูจะมอบอะไรให้มึงได้น่ะ ”
“ พี่ไม่ได้ขออะไรจากคิม พี่พร้อมให้คิมทุกอย่าง ....... คิมเป็นแฟนกับพี่นะ ” โอย กูจะช็อคไหมเนี่ย ทำไมใจมันเต้นแรงขนาดนี้
“ คิม ...... ”
“ .......... ”
“ หรืออยากให้พี่พิสูจน์อะไรอีก ”
“ พอแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว กูรับไว้ไม่ได้ ”
“ หืม ” ไอวากมองหน้าผมงงๆ
“ แค่อย่าทิ้งกูไปไหนอีก ... กูซื้อมึงแล้วนะ ”
“ คิม !!!!!!!!!!!!!!!!! ”
“ โอ้ยยย มึงบ้าหรือปล่าววะ เจ็บๆ ” ไอดิษ กระโจนใส่ผม มันนอนกอดผมแน่น ผมรู้สึกได้ถึงเสียงสะอื้นของมันนะ มันเพ้ออยู่แต่คำว่า ขอบคุณๆ
“ เหมือนพี่ฝันไปเลย ”
“ ตอนฝันมึงนอนทับกูแบบนี้ไหมอะ ” มันหัวเราะแฮ่ะๆๆๆๆ แล้วรีบขยับออกจากตัวผม
“ พ่อของมึงเอาเงินพ่อกูไปเท่าไหร่เหรอ ”
“ ไม่แน่ใจ น่าจะสามล้านห้า ประมาณนี้อะ ” โอ้โห สมัยก่อนเลย สามล้านนี่มากนะนั้น
“ ... แกใช้คืนหรือยัง ” ไอวากส่ายหน้า
“ ลุงโรจน์บอกว่า เงินนี้คิมใช่ซื้อพี่ ” ผมก้มหน้าหัวเราะ ตอนนั้นคิดเข้าไปได้ยังไงวะ ซื้อคนเป็นซื้อของ
“ นี่ๆ ถ้านับถึงวันนี้ ค่าตัวพี่แพงกว่านั้นนะ ... พี่จะกลับมาเป็นของคิม ... อีกครั้ง รับไว้ด้วยนะคร้าบ ” ไอนี่บ้าจริงๆ
“ ดิษ เรากอดกันหน่อยนะ ” ผมบอกมัน ไอดิษทำหน้าไม่เข้าใจ แต่ก็ให้ผมกอดโดยดี
“ นี่ใช่ไหมวะ ..... ที่เรียกว่ารัก ” ผมบ่น ผมไม่เคยรู้สึกโล่งหัวใจขนาดนี้มาก่อน เหมือนกับผมไม่ต้องการอะไรอีก ถ้าผมได้กอดกับไอผู้ชายคนนี้ ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
“ พี่คิดว่า พี่สอนแล้วซะอีก .... เข้าใจช้าชะมัด ”
“ หึ ใช่ มึงสอนกู ขอบใจว่ะ ” จากวันที่มันจากผมไป จนถึงวันนี้ ผมเพิ่งรู้จักสิ่งเดียวที่ผมตามหามาตลอด บางครั้งเราก็ไขว่คว้าหาสิ่งนั้นมากจนเกินไป มากจนเกินกว่าจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว มันอยู่ใกล้ๆกับเรา ... ใช่แล้ว ความรักมันคือสิ่งที่อยู่กับเราเสมอนั่นเอง
-
อาฮุๆ จบไม่จบๆ ฮ่าๆๆๆ มันยังไม่จบหรอก มีเรื่องให้เคลียร์อีกหลายเรื่อง แอบบอกเลยกะได้ว่า บันทึกผมมี 18 ตอน ^^ กำลังคิดอยู่ว่าจะต่อกันยังไงดี มาอ่านแล้วกะมาเมนท์เยอะๆเน้อ ไปนอนแล้ว ง่วงงงงง
-
Happy สุดๆไปเลย
-
ฟิตจริง อะไรจริง ขยันลงเว่อร์ๆ แต่แบบนี้แหละดีแล้ว เพราะก็อยากอ่านอีกเรื่อยๆเหมือนกัน
ได้อ่านเรื่องในอดีตของพี่ดิษแล้วรู้สึกศร้าจัง เหมือนทั้งชีวิตพี่ดิษเชื่อว่ามีแค่คิมที่เคยรักเค้าจากใจจริงๆ แค่คนเดียว
การที่คิมเปิดใจให้อีกครั้ง คงเหมือนฝันจริงๆนั่นแหละ รักพี่ดิษให้มากๆนะ ผู้ชายอะไรจะน่าสงสารได้ขนาดนี้ :monkeysad:
เรื่องนี้เป็นตัวอย่างของคู่แท้อีกหนึ่งเรื่อง ว่า คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน มันเกิดขึ้นๆได้จริงๆ
สู้ไปด้วยกันในทุกๆเรื่องนะจ๊ะ ทั้งสองคน
-
"ยังไงพี่ก็เป็นของคิม" อร๊ายยยยยยยยย ฟังแล้วอยากละลาย
เข้าใจกันแ้ล้วก็รักกันให้มาก ๆ นะคะหนุ่ม ๆ
-
หวานแหว๋วน่ารักเชียว มาต่อโดยด่วนคิม
-
ชอบข้าวกล้องๆๆๆๆๆ
ยึดมั่นถือมั่นดีแท้ๆ
-
เล่าไปเหอะจะอีกกี่สิบตอนก็จะตามอ่าน ตอนนี้ดูเหมือนโลกของทั้งคู่เป็นสีชมพูนะ
-
อ่านแล้วดีใจมากที่เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆๆ
คุณคิม คุณเป็นคนที่โชคดีมากเลยอ่ะที่มีคนที่รักคุณมั่นคงขนาดนี้
อ่านแล้วอิจฉาคุณจริง :n1:
พี่ดิษ เป็นผู้ชายที่สุดยอดมากเลยอ่ะ o13อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมถึงอดทนได้ที่จะมีเรื่องอย่างว่าปีละครั้ง
เพราะรักมั่นคงมาตลอด มอบดอกไม้ให้พี่ดิษจ้า :L2:
คุณคิมอย่าทำให้พี่ดิษเสียใจนะ เท่มากเลยอ่ะพี่ดิษ สุดยอดเลย o13 :กอด1:
-
....เรื่องราวเริ่มคลี่่คลายแล้วสินะ
....ค่าตัวคุณพี่ดิษ แพงสุดๆๆ แต่มันคงเทียบไม่ได้กับ
....ความรัก ความมั่นคง ความซื่อสัตย์ ของใจเค้าที่มีต่อน้องคิมนะ
....อย่าพึ่งรีบจบสิ มาต่อเรื่อยๆๆ ตราบใดที่ยังมีทั้งสองคนอยู่บนโลกนี้ ฮ่า :laugh:
-
เหมือนอีเรื่องอิรุงตุงนังมันค่อยๆคลายออกทีละนิดๆจนถึงตอนล่าสุดเลยเนอะ ฮ่าๆ เป็นตอนที่ไม่ค้างที่สุดละมั้ง
-
:-[ :o8: หวา ๆ รักกันแล้ว น่ารักที่สุดในสามโลก รักกัน รักกัน :กอด1:
-
ดีใจไปกับดิษมากๆเลย คิมรักดิษนะตัวเอง รู้ตัวไว้ด้วย
แค่คิมยังยอมรับไม่สนิทใจเรื่องชายรักชายมากกว่า
-
"ข้าวกล้องสิร้องไห้ดีใจ เที่ยวบอกคนอื่นไปหมดว่า ต่อไปจะเป็นของคิมๆ ฮะๆๆ ตั้งแต่นั้นนะ ข้าวกล้องก็สนิทกับคิมมากๆ มากกว่าพ่อกับแม่อีกนะ ”
“ ... มึงดีใจเหรอ ที่ว่ากูซื้อมึงน่ะ ”
“ ดีใจสิ ตอนนั้นพี่นึกว่าพี่จะต้องไปนอนกับพวกคนงานแล้ว พี่จำหน้าพ่อไม่ได้ด้วยซ้ำ พอคิมจะซื้อพี่ พี่ต้องดีใจสิ เป็นของๆลูกพ่อเลี้ยงเลยนะ ”
อ่านไปอ่านมาหลายรอบเลย ชอบคำพูดอ่ะ :กอด1: มันดูเหมือนทำให้เด็กมีความหวัง เหมือนชีวิตขาดอะไรแล้วมีคนยื่นมือมาช่วยอ่ะ เหมือนเป็นสิ่งเล็กๆที่ใหญ่มากและจะจำไปจนตาย :L1:
-
เย่ๆ รักกันแล้ว เป็นแฟนกันแล้ว
ตอนหน้าขอแบบหวานๆ บ้างได้มั้ยคับนักเขียน คริคริ
o13 o13 o13
-
ซึ้งจริง ๆ ครับ
-
:L1:
คิมดิษ
เขียนชื่อต่อกัน
อ่อออ ยังงี้นี่เอง
ชื่อติด..กายชิด..ใจสนิท
แนบกัน
อิอิ
http://www.youtube.com/v/_bHK1qI6bVo&feature=related
ซาบซึ้งในความรักของคนสองคน
:กอด1: ขอบคุณคร้าบบบบ
-
ถ้าฉันไม่อยู่แล้วใครจะดูแลเธอ
พี่ดิษ ค่อยดูคิมคลอดเวลา เลยนี่หว่า
-
ขอให้อยู่ดูแลกันตลอดไป "รัก"นานๆไปอาจจืดจางได้ แต่"ศรัทธา" ถ้ามีให้กันแล้ว มันจะยังคงอยู่ตลอดไป
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุด!!!! ก็รักกัน
ขอกอดด้วยคนสิ 5555555555555
รักกันนานๆนะคะ :)))
-
แหมๆๆๆ ไม่ทวงไม่ถามไม่คิดถึงกันเลยอะ :L3:
หลังจากตกปากรับคำกับไอวาก ความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่ขอและรับซันเป็นแฟนอย่างฟ้ากับเหว ไม่หิวข้าวหิวน้ำกันเลยทีเดียว
“ วันนี้ พาไปนอนที่เรือนหลังไร่มั่งสิ ” มันพูดกับผม หลังจากที่ปัดกวาดเช็ดถูเรือนรับรองเสร็จ
“ ไปทำไม นอนนี่ดิ สบายจะตาย โน่น แอร์ก็มี ทีวีก็มี ไปทำไมเรือนหลังไร่ ไกลก็ไกล ” ผมบอก ไอวากหน้าบูด เดินออกไป ไอนี่มันเป็นบ้าอะไรอีกล่ะ
“ มึงเป็นไรเนี่ย ” ลำบากผมเดินออกมาหาอีก
“ ทีสาวๆ ยังให้ไปนอนได้ ทำไมพี่ขอไปนอนบ้างไม่ได้ ” ตัวโตนะ แต่ใจนี่แม่งโคตรแคบ
“ นั่นมันเมื่อก่อนเว้ย ”
“ ถามจริงๆ ไม่รู้ใช่ไหม ว่าทำไมถึงชวนไปหลังไร่ ” เพิ่งเข้าใจ ตรงนี้เอง แม่งจะพากูไปเชือดชัดๆ
“ สมองนี่คิดแต่เรื่องพรรค์นี้นะ เป็นอะไรมากปะ ”
“ คบกันแล้ว ก็ต้องทำกันอยู่ดี ” ดูมันดิ
“ สรุปที่พูดๆมาเมื่อกี้ หลอกล่อกันใช่ไหมหนิ ”
“ ปล่าว ไม่นึกถึงเวลาคิมคบกับคนอื่นบ้างเหรอ คบเค้าก็หวังฟันเค้าอะ ” เหตุผลข้อไหนวะ
“ ไหนมึงว่ามึงก็เคยทำแบบกู งั้นแสดงว่าเราจะคบกันเพื่อเอากันแค่นั้นใช่ปะ ” ผมเถียงมัน เรื่องอะไร คบกันยังไม่ถึงชั่วโมง จะชวนไปเอากันแล้ว
“ โอเคๆ ไม่ทำก็ไม่ทำ ”
“ เดี๋ยว ” ผมรีบดึงมือมัน
“ มีอะไร ” แม่งเสียงแข็งเชียวนะมึง
“ กูยังไม่พร้อม เข้าใจหน่อย ” มันพยักหน้าหงึกๆๆๆ ผมสองคนเดินมาหาพ่อกับแม่ที่เรือนใหญ่ และได้พบกับคนที่ไม่คาดว่าจะได้พบ
“ ข้าวกล้อง ”
“ พ่อ ...... แม่ ” ไอวากอุทาน พ่อกับแม่ของไอวากมาที่ไร่ของผม
“ มาๆ มานั่งคุยกัน ” พ่อของผมชวนผมสองคนไปนั่ง ไอวากหน้าตาดุเข้มขึ้นมา เดิมทีตอนไปบ้านของมัน ผมเคยว่ามันเรื่องไม่เคารพพ่อ แต่ตอนนี้ไม่รู้จะบอกมันยังไง
“ พ่อมาทำไมที่นี่ ” ดูประโยคแรกของมันดิ
“ พ่อมาหาไอโรจน์ อยากมาดูไร่ของมันด้วย นานแล้วใช่ไหมวะโรจน์ที่ไม่ได้มาหากัน ”
“ จำไม่ได้เหรอ วันสุดท้ายก็วันที่มาแยกผมกับคิมไง ”
“ ไอข้าวกล้อง !!!!!!! ” อิ๊บอ๋ายๆ เจอกันเดี๋ยวเดียว อัดกันแล้วเว้ยๆๆ
“ ไอสองพ่อลูก มึงจะมาหากู หรือมาทะเลาะกันที่ไร่กู ไปๆมึงกลับไปทะเลาะกันที่บ้าน ” พ่อของผมต้องห้ามศึก สงสารแต่แม่ของผมกับแม่ใหม่ไอวากอะสิ นั่งหงอยเลย
“ เออ ” พ่อของไอวากเงียบเสียงลง
“ คิม นั่งใกล้ๆพี่ ” ผมเดินไปหาไอดิษ ทุกคนมองเป็นตาเดียว ไม่รู้จะมองกันทำไม
พ่อของผมกับพ่อของไอวากนั่งคุยกันเอง ส่วนแม่ๆก็ไปนั่งแยกอีกที่ ผมกับไอวากเงียบอย่างเดียว
“ ข้าวกล้อง อีกสองวันครบรอบวันตายของย่า แกกลับไปเตรียมงานที่บ้าน ” พ่อไอวากพูด ไอวากมองแบบเชิดๆหน้า
“ ผมมีประโยชน์อะไรครับ ” ขนาดผมฟังยังรู้สึกโมโหอะ ไม่ต้องประสากับพ่อเค้า
“ สำนึกผิดบ้างไหม เพราะแกทั้งนั้น ทำไมไม่รู้จักคิด ” ข้าวปลาไม่น่าแ-กละ ครอบครัวนี้ก็จริงๆว่ะ
“ ผมน่าจะผิดมาตั้งแต่แรกแล้วนี่ครับ ....... ผมไม่น่าเกิดมา ”
“ ไอข้าวกล้อง !!!!! ” รู้สึกจะครั้งที่สองแล้วล่ะ พ่อของผมส่ายหน้า ส่งสายตาให้ผมพาไอวากกลับไปก่อน แบบผมกับพ่อนี่มีรหัสกัน ฮ่าๆๆ
“ ดิษ กลับเรือนเหอะ ” ไอวากลุกพรวดขึ้น ก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง สีหน้ามันดูไม่ดี
“ ดิษเว้ยๆ ” ผมกระชากแขนเสื้อ
“ คิม ...... ไปบอกแม่ที พี่ปวด ..... ปวดมาก ”
“ ไอข้าวกล้อง แกเป็นอะไร ” พ่อของไอวากถาม แต่มันไม่ตอบ ผมรีบลุกเดินไปหาแม่ใหม่ของมัน พอผมบอกว่ามันปวดมาก ท่านรีบหยิบยาในกระเป๋าให้ผม แล้วบอกว่าให้รีบกิน ผมประคองมันมานั่งที่ใต้ถุนเรือนใหญ่ ตอนนี้ไม่มีใครตามมาแล้ว
“ ดิษ มึงเจ็บหน้าอกเหรอ ”
“ อืม ” มันนั่งพิงเก้าอี้ สูดอากาศเข้าปอดอย่างแรงและเร็ว
“ มึงไม่เป็นอะไรแน่นะ กูไปตามน้ามาดูอาการดีกว่า ” มันรีบดึงชายเสื้อของผมไว้ แรงมันแทบไม่มีแล้วอะ ยังจะอุตส่าห์ดึง
“ เวลาแบบนี้ ขอกูอยู่กับมึงสองคนเถอะ ”
“ เชี้ย ผู้ชายก็เขินเป็นนะไอสาด ” มันยิ้มๆให้ผม ผมนั่งมองมันซักพัก หน้ามันกลับมามีสีเลือดแล้ว มันถอนหายใจรัวๆ สูดอากาศอีกทีสองที ก็ลืมตากว้าง
“ หายแล้ว ” มันยิ้มจนตาหยีเลย น่ารักไปนะมึง
“ กูจำได้ว่ามึงเคยบอกว่า กูเห็นอะไรเกี่ยวกับย่าของมึงอะ แล้วบอกด้วยว่ากูต้องช่วย ”
“ ดูจากวันนี้ ถึงน้องช่วย ใช่ว่าจะดีขึ้น เค้าไม่ฟังพี่อีกแล้ว ”
“ ที่มึงทำๆ คือกูเคยเห็นในหนังบ่อย แต่ที่มึงพูดวันนี้อะ แรงไปหรือปล่าว ” ชีวิตมันไม่ใช่ละครอะ ผมว่ามันอาจจะรุนแรงกับพ่อไปหรือปล่าว ที่ผมคิดแบบนี้เพราะว่าพ่อของผมก็พูดแบบนี้
“ คนอื่นไม่เข้าใจพี่ไม่ว่านะ แต่คิมช่วยเห็นใจพี่เถอะ ”
“ กูเข้าใจอยู่แล้ว ไม่งั้นจะรับมึงเป็นแฟนเหรอ ” แม่งเอ้ย อายชิบหาย ทำไมต้องมานั่งปลอบไอนี่ด้วยวะ
“ อืม ขอบใจนะ ”
“ แต่ยังไงกูก็อยากให้มึงเล่าอยู่ดีแหละ เล่าทีดิเรื่องย่าอะ ”
“ เก่งนะ เรื่องคนอื่นน่ะ ” นี่ถ้าไม่เห็นว่าเพิ่งฟื้น จะกระทืบแม่ม
“ เล่าไม่เล่า ”
“ เล่าก็ได้ ตอนนั้นอยู่มอสี่ พี่เพิ่งกลับจากเรียนมานั่งเฝ้าย่า ท่านได้แค่ลืมตากับมองดูเงียบๆ ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงทำอะไรนะ แต่ท่านเจ็บปวดมาก วันนั้นพี่เห็นครอบครัวของคิมมาเยี่ยม พี่เลยออกไปวิ่งตามหาคิม ”
“ กูไปด้วยเหรอ ”
“ วันนั้นคิมมานั่งเป็นเพื่อนพี่ พอเรากลับมาที่ห้องพักพี่เห็นย่านอนหมดสติ ในมือท่านถือสายออกซิเจนไว้ พี่รีบวิ่งเอาไปเสียบที่จมูกแต่ไม่ทัน ”
“ อ้าว แล้วตรงไหนที่บอกว่าสะดุดสาย ” ผมจำได้ว่ามันเคยบอกผม
“ ตรงนั้นพี่พูดเองว่า พี่ช่วยท่านไม่ทัน พ่อเข้าใจไปแบบนั้น ไม่รู้จะทำยังไง เพราะพี่มันทำผิดทุกๆเรื่องนี่ ” ตัดพ้อเป็นเด็กอีกมึง
“ งั้นสรุปคือ กูอยู่กับมึงตลอดเลย ทำไมจำไม่ได้วะ ” ผมพยายามนั่งนึกภาพอดีต แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ช่วงนั้นผมก็เริ่มทำตัวเป็นปัญหา ไม่ค่อยสนใจครอบครัว
“ ช่างเถอะ พี่ไม่หวังให้เค้าเข้าใจอีกแล้ว ขอบใจมากนะ ” ไอดิษลุกขึ้น
“ มึงจะไปไหนล่ะ ”
“ ไปเดินเล่นในไร่ อยากเดินดูที่ๆเคยเดิน ...... ขอเดินคนเดียวนะ ”
“ ไม่เอา เผื่อมึงไปล้มที่ไหนซักที่ กูจะรู้ได้ไง ” มันอมยิ้ม
“ คิดไว้ไม่ผิด ต้องห่วงพี่จริงๆด้วย ”
“ ไอเชี้ยนี่ มึงเล่นอะไรเนี่ย ...... น่าจะรู้ตัวนะ ว่ามึงน่าห่วงขนาดไหน ” มานึกถึงอดีตกับนิสัย แล้วมามีเรื่องโรคหัวใจอีก ไม่ให้ห่วงได้ไง
“ อืมๆๆ ไปด้วยกันก็ได้ ปะ ” มันให้ผมพาเดินไปที่เรือนเก่าของคนงาน มันเดินไปเล่าเรื่องอดีตไป ผมได้แต่ฟังไปเรื่อยๆ วันนี้ผมอยากฟังมันระบาย ระบายอะไรก็ช่างที่เจ็บปวด ที่ค้างคา
“ พรุ่งนี้พี่ๆชุดแรกจะมา ” มันบอกผมหลังจากกลับมาที่เรือนใหญ่
“ เหรอ คนอื่นล่ะ ”
“ วันมะรืนนี้แหละ นี่ๆ มาซ้อมเรื่องวากกับเถอะ ” อารมณ์ไหนวะ
“ มึงนั่งเล่นนี่ก่อนเดี๋ยวได้ไหมวะ กูขอไปหาแม่ก่อน ” มันพยักหน้า ผมเดินไปหาแม่ที่โรงอาหาร
“ แม่ ผมถามอะไรหน่อยดิแม่ ”
“ เรื่องข้าวกล้องล่ะสิ ” ผมยิ้มแห้งๆ แม่ผมนี่รู้ทันผมทุกเรื่อง
“ ผมอยากรู้เรื่องย่าของมันอะ ทำไมพ่อของเค้าถึงเข้าใจมันผิด ” แม่ของผมมองไปรอบๆ
“ เล่าไปมันก็น่าเศร้านะ คือความจริงเลย พ่อของตาข้าวกล้องรู้อยู่แล้วว่าย่าถอดสายออกเอง ”
“ ว่าไงนะครับ ”
-
เอ๋า ทำไมล่ะคะคุณย่า
-
อ้าว ยังไงๆ
เยอะนะเนี่ย เรื่องครอบครัวข้าวกล้อง คริคริ
น่าสงสารมากมาย โปรดมาขยายด่วน ค๊าบบบ
o13 o13 o13
-
คิม....ทิ้งไว้แบบนี้เลยเหรอ แล้วเมื่อไหร่จะมาอีกล่ะเนี่ย
-
:pig4:
-
พอพอกันปากแข็งทั้งพ่อทั้งลูก ทิ้งไว้เรื้อรังมาได้หลายปีดีดัก คุยกันดีดีก็จบแล้ว
-
โอ้ย เพิ่งมาอ่าน อ่านจนทันก็ เช้าเลยทีเดียว พรุ่งนี้ จะแบกวิญญาณไปคณะได้หรือเปล่าเนี่ยะ :เฮ้อ:
เรื่องนี้ อ่านแล้ว งง เครียด อึดอัด สับสน ดีจริงๆ ลุ้น คิม กับดิษ มากเลยครับ
สุดท้ายก็ลงเอย อิอิ :o8:
คู่ คิม กับ ข้าวกล้อง นี่คงจะเหมาะสม กันมากๆ ยิ่งเป็นเดือน ทั้งคู่อีก o13
คิม ตอนนี้อยู่ปีสี่แล้วใช่ไหมครับ
ยังไงจะรอติดตาม ต่อนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ปล. เรื่อง สามปี มีอะไรขั้นนั้น สี่ครั้ง ผมว่าคนรักกัน sex มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ
ผมกับแฟนตอนนี้ก็ไม่ได้ ถึงขั้นนั้น มาเกือบปีแล้วครับ :-[
-
ว่าแล้ว ลักษณะเหมือนจะถอดสายออกเองจริงๆด้วย แล้วจะมาโทษกันทำไมเนี่ย เฮ้อ
-
ดีจังที่คิมเข้าใจพี่ดิษ
แล้วเมื่อไหร่คุณพ่อจะเข้าใจพี่ดิษบ้าง
-
เออ..แล้วก็รู้ๆอยู่ว่าความจริงมันเป็นอย่างไร ทำไมพ่อของดิษถึงทำให้มันดูเหมือนว่า
มันเป็นความผิดของดิษ สนุกมากรึไง ที่ทำให้ลูกจมอยู่กับความรู้สึกเป็นทุกข์อยู่เป็นสิบๆปีน่ะ
ชั้นล่ะงงกับความเป็นพ่อลูกของพวกเขาจัง
-
....นี่พ่อเค้าตีรวนลูกเค้ามาตั้งแต่ลูกเด็กๆๆ ยันโตเลยเหรอ
....ทำไมถึงทำให้ลูกมีความทุกข์ พ่อมีเหตุผลอะไรหรือเปล่า
....แหมต่อว่า ว่าไม่มีใครมาทวงเรื่องเลย ไม่ทวงหลอกแต่คิดถึงอยู่นะ
....บางทีก็ไม่ค่อยอยากรบกวนเพราะรู้ว่าเป็นนักเรียนนักศึกษากันอยู่เวลาว่างมีน้อย
....เลยรออ่านตอนที่น้องๆๆพร้อมที่จะมาเล่าให้ฟังน่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆๆนะ
....โรคประจำตัว ดิษน่ากลัวจังเลย ดูแลกันดีๆละต้องมีคนอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา :L2:
-
ฮาอ่ะ พี่ดิษเปลี่ยนสรรพนามเรียกคิมว่าน้อง เรียกตัวเองว่าพี่ น่ารักดีนะ คิมไม่เรียกบ้างอ่ะ
พ่อคงทำใจเรื่องย่าไม่ได้ล่ะมั้งเนอะๆ เห็นใจพี่ดิษ
-
ดูคิมก็เป็นห่วงดิษไม่น้อยเลยอ่ะ ก็น่าเป็นห่วงจริง ๆ ดูแลกันให้ดีนะ ขอหวาน ๆ บ้าง
ส่วนพ่อดิษนี่ชักยังไง ๆ อย่างกะไม่รักลูกตัวเองงั้นแหละ ชิ
-
เหมือนพี่ข้าวกล้องจะถูกโยนความผิดนะเนี่ย เป็นผู้ชายที่น่าสงสารจริงจังนะเนี่ย :กอด1: กอดปลอบๆ
-
คิม คง รักพี่ดิษมาก จนถอนตัวไม่ขึ้นเลยใช่ป่าวครับ
-
คิมมมมม……บอกให้ทวงได้ใช่ไหม???? ม่าต่อซะดีๆ
:z1: :z1:
-
พ่อมันก็แย่ เล่นเอาลูกตัวเป็นแพะนี่หว่า
-
มาทวงตอนต่อไปค่ะ
-
เข้ามาทวงด้วยคน หยุดสามวันเลยอ่าาา มาต่อด้วยครับ
-
วู้ฮุๆ ใกล้สอบซ่อมรามอีกแล้วอะ หายไปน้านนาน คงไม่ต้องบอกมั้งว่าไปไหนมา หุหุ ไปนั่งดูเค้าทรมานเด็กๆมา ฮ่าๆ
“ อย่าเอาไปบอกตาข้าวกล้องนะลูก ” พอได้ฟังเรื่องทั้งหมด ผมอึ้งไม่น้อย ไม่คิดว่าครอบครัวของไอดิษจะเป็นกันแบบนี้
“ แม่ แต่มันก็ทุกข์ใจมากนะครับ บางทีถ้าเล่าให้ฟังมันอาจจะดีขึ้น ”
“ เดี๋ยวนี้หัดเป็นห่วงคนอื่นด้วย .... อั่นน่ะๆ มีอะไรที่ยังไม่บอกแม่หรือปล่าว ” อุ้ยยยย
“ พูดเหมือนผมเป็นคนแล้งน้ำใจอะ มันเป็นพ่อรหัสนะ ”
“ ดีแล้วไง เชื่อแม่นะ ครอบครัวใครให้เค้าจัดการกันเอง ” ถึงจะไม่ค่อยพอใจ แต่จะทำไงได้ล่ะ ผมเดินกลับมาที่เรือนรับรอง เห็นไอดิษนอนหลับอยู่ที่แคร่ด้านหน้า หน้าตาเวลานอนหลับนี่ดูสงบดี ไม่เห็นขี้โวยวายเหมือนตอนตื่นเลย ทันใดนั้นผมก็เกิดความคิดประหลาดๆขึ้น
“ ตื่นเว้ยๆ ” ผมเดินไปปลุกมัน
“ อื้อ อะไรน่ะ ทำธุระเสร็จแล้วเหรอ ”
“ ไปๆ ไปนอนข้างใน เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ไม่อายคนเลยนะ ” มันเกาหัวแกรกๆๆๆ
“ แค่นอนหลับ ทำไมต้องกลัวคนอื่นเห็น ” ไม่รู้จะอธิบายมันยังไงอะ นึกไม่ออก
“ ห้ามนอนให้คนอื่นได้มองอะ ”
“ อะไรเนี่ย เป็นอะไร ” มันยังทำหน้าสงสัยไม่เลิก
“ เออๆๆ ช่างมันเหอะ ถือว่าไม่ได้บอกแล้วกัน ” ผมเดินเข้ามาเปิดอะไรกินในเรือน ไม่นานไม่วากก็เดินตามเข้ามา
“ ไม่อยากให้คนอื่นเห็นเวลานอนนี่หมายถึงอะไร ”
“ บอกว่าไม่ได้พูดไง ” ไอดิษมานั่งที่หน้าโทรทัศน์ จ้องหน้าผมต่อ
“ นึกก่อนนะ ...... เค้าเรียกว่าหึงหรือปล่าวนะ ”
“ ไอบ้า อย่ามาขี้ตู่ ใคร ใครหึงมึง ” มันหัวเราะไม่หยุดเลยทีนี้ แม่ง ไม่น่าไปปลุกมันเลย
“ ก็ได้ ไม่หึงก็ไม่หึง ....... แล้วพ่อของพี่กลับไปหรือยัง ” มันก็คงเป็นห่วงเค้านั่นแหละ
“ ไม่อะ คงไปเดินดูวัวมั้ง ”
“ ทำไมเค้าต้องมาที่นี่ด้วยนะ เวลาเค้าอยู่ใกล้ๆ พี่รู้สึกโดนคุกคามตลอดเลย พี่เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว ” ผมยื่นน้ำอัดลมให้มันกระป๋องนึง แล้วมานั่งที่โซฟา
“ มึงคิดอคติมากไปหรือปล่าวล่ะ ” ผมถามมัน คือจริงๆอะนะ ผมไม่อยากถามอะไรแบบนี้หรอก ตั้งแต่รู้ว่าพ่อของมันก็ก่อปัญหาไว้เอง
“ มันชวนให้คิดถึง อย่างสมัยเรียน ตั้งแต่ตอนประถม เวลาเค้าไม่ถูกใจครูเค้าก็จะพาพี่ย้ายไปเรียนที่อื่น ไม่ถามพี่ซักคำว่าพี่เป็นยังไง ” มันเด็กมีปัญหา ห๊า ห๊า นะหนิ ฮ่าๆ
“ แบบว่า ..... คือ ”
“ มีอะไรเหรอ ” ผมอยากจะบอกมันอะ สงสารเวลามันทำหน้าเศร้าๆ หูตกๆแบบเนี่ย
“ กูรู้มาว่า เรื่องย่ามึงอะ ไม่ใช่ความผิดมึงหรอก ” มันทำตาโต
“ รู้มาจากไหน ”
“ เอองี้นะ มึงเชื่อกู ไม่ใช่ความผิดมึงจริงๆ ” มันถอนหายใจยาวๆ
“ ถึงอย่างงั้น พี่ก็อยากได้ยินจากปากของเค้า พี่คงตายตาไม่หลับ ถ้าเค้าไม่พูดอะไรกับพี่ ” เศร้าว่ะ
“ ไอดิษ วันนี้เพิ่งขอกูเป็นแฟน มึงพูดเรื่องตายเลยนะ ทำไมไม่อยากอยู่กับกูนานๆเหรอ ”
“ โอ้ .... พูดจาแบบนี้ก็เป็นนะ หึหึ ” ผมชกไหล่มันเล่น ก่อนจะหนีไปนอนเล่นตรงระเบียงหลังคา ช่วงเย็นผมมานั่งกินข้าวที่เรือนใหญ่ พวกพี่น้องของผมจะลงมาเยี่ยมบ้านแต่คงอีกหลายวัน บรรยากาศในวงข้าวก็คล้ายๆเดิม ไม่ค่อยพูดค่อยจากัน อึดอัดมาก คืนนั้นผมจำใจพาไอวากมานอนที่เรือนหลังไร่ของผม แต่ไม่มีเหตุการณ์หวาดเสียวเกินขึ้นหรอก ฮ่าๆ
“ เป็นไงท่านวากทั้งสอง ” รุ่งเช้าผมกับไอดิษมานั่งรอพี่ๆที่โรงอาหาร ส่วนพ่อกับแม่ของผมและพ่อกับแม่ของไอดิษเดินทางไปในเมืองกันครับ
“ ก็ดี ไหนล่ะที่ว่าคณะๆ ” ไอวากดิษถามพี่หมี
“ เดี๋ยวก็มา ..... แล้วว่าไง สำเร็จไหมล่ะ ” ผมรีบหันไปหาไอวากดิษ มันยิ้มรอแล้ว
“ เก่งนี่มึง เปลี่ยนคนห้าว เอี้ย ขนาดนี้ได้ ” จริงๆก็ ห. หีบนั่นแหละ พวกนี้พูดจาหยาบคาย
“ จริงๆคิมไม่ใช่คนแข็งกระด้างหรอก พวกมึงไม่เข้าใจต่างหาก ” แหม แก้ตัวซะกูน่ารักเลยนะมึง
“ ใช่สิ เป็นผัวเป็นเมียกันแล้วนี่ อะไรก็ดูดีหมดแหละ กูจะคอยดูๆ ” พอพวกคณะมาถึง ผมก็พาไปเรือนใหญ่ ช่วงที่เราวางแผนกัน ไม่มีอะไรน่าสนใจครับ เป็นเรื่องประเพณีของพวกผมซะส่วนใหญ่ ผมก็เห็นตามไปแบบนั้น เพราะผมรู้สึกว่าที่ผมมีเพื่อนมีพี่ดีๆแบบนี้ กิจกรรมเหล่านั้นก็เป็นตัวช่วยให้ผมเห็นความตั้งใจดีของทุกคน
ในที่สุด ผมต้องขอกลับมาที่มหาลัยก่อนที่พวกพี่น้องผมจะกลับมา เพราะต้องมาดูสภาพของคณะ เตรียมห้อง เตรียมสถานที่ และขออนุญาตจากมหาลัย คณะต่างๆด้วย ไหนจะต้องนัดพวกวากคณะอื่น ประธานเชียร์ต่างคณะมาตกลง เลยต้องขอกลับมาก่อน ด้านพ่อกับแม่ของไอวากดิษกลับก่อนพวกผมหลายวันแล้ว
“ คิม พ่อมีอะไรจะคุยด้วย ” ก่อนกลับ พ่อของผมเรียกไปหาที่ห้องทำงาน
“ นี่ เข้าไปหาพ่อเลี้ยง ทำตัวน่ารักหน่อยนะ ” ไอวากแอบกระซิบผม ดูมันดิ
“ เรื่องไอข้าวกล้อง แม่บอกว่าเล่าให้แกฟังแล้ว อย่าไปยุ่งเรื่องครอบครัวเค้านะลูก ” อันนี้ผมรู้ทันทีว่าสำคัญมาก เพราะปกติพ่อไม่เรียกผมว่าลูก
“ ครับ ผมจะไม่ยุ่ง ”
“ แล้ว ...... กลับมาหาพ่อบ่อยๆนะ ” พ่อของผมลุกมากอด เชื่อไหมว่าผมน้ำตาซึมอะ พ่อไม่สนิทกับผมมานานแล้ว ออกจะไม้เบื่อไม้เมากันด้วยซ้ำ ช่วงก่อนจบม.6 ผมเคยโดนพ่อไล่กระทืบด้วย สาเหตุเพราะโดดไม่ร่วมกิจกรรมวันพ่อที่โรงเรียนเก่า
“ ซึ้งไปนะพ่อ ”
“ ไอนี่ ไปๆ กลับไปได้แล้ว ” ผมยิ้มให้กันอีกที ก่อนจะเดินออกมา แม่ของผมก็รออยู่ตรงนั้น
“ กลับมาด้วยนะลูก พวกพี่ๆอยากเจอ ”
“ แน่นอน ผมไปนะแม่ ” ผมยกมือไหว้ แล้วเดินทางกลับมหาลัย ขามาผมกลับรถโดยสาร แต่จากลับนี่ พวกพี่ๆเอารถมากันหลายคน เลยได้อาศัยกลับด้วย ระหว่างทางไอวากดิษก็ทำตัวติดกับผมตลอด จนบางครั้งผมอายหน้าชาเลยอะ ในพวกที่มาก็มีพวกรุ่นพี่สาวๆ บางคนก็ไม่ได้สนิทกับผม
“ ไอดิษ กูว่ามึงอย่าทำแบบนี้ดีกว่า ” ผมทนไม่บอกมันตลอดทาง จนมาแวะที่ปั๊มน้ำมัน ไอบ้านี่เล่นซื้อนู้นซื้อนี่มาให้ผมคนเดียว เป็นใครก็ต้องมองอะ
“ ทำไมล่ะ ไม่ชอบพวกนี้แล้วเหรอ สมัยก่อนเรากินด้วยกันนะ ” เห็นอาการแบบนี้แล้วไม่กล้าว่ามันอีกล่ะกู
“ อย่าทำสนิทกันนักได้ไหม ” ไอวากดิษสะดุ้ง เปลี่ยนแววตาเป็นดุทันที
“ ทำไม ”
“ กูอายคนอื่นอะ อย่างน้อยอย่าเพิ่งทำแบบนี้ได้ปะ ” มันหลบหน้า แล้วลุกหนีไป มันเปลี่ยนรถกับพี่อีกคนด้วยครับ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยวะ เออ ตามใจมึง โกรธได้โกรธไป ตลอดทางที่แวะตามที่ต่างๆ ไอวากไม่เดินหาใกล้ผมอีก แต่กับคนอื่นมันก็หัวเราะ ยิ้มสนุกตามประสา แม่ง ที่ว่าไม่ให้สนิทกันมากๆ ไม่ใช่ให้มึงทำเหินห่างแบบนี้นะเว้ย ไอบ้าเอ้ย
“ ดีท่านวากคิม ” พอถึงมหาลัย ผมเดินลิ่วๆกลับมาคนเดียว มาเจอพี่โจกำลังเก็บของในห้องพัก
“ พี่จะไปไหน ”
“ อ๋อ .... ก็เมื่อวานพี่ดิษบอกให้พี่ย้ายไปนอนกับเมทแก พี่ดิษล่ะ ? ”
“ โทรหามันดิ พี่ไม่ต้องย้ายไปไหนหรอกนอนนี่แหละ ถ้ามันมานี่ก็บอกด้วยว่าจะไปทำธุระ ” โมโหว่ะ ทำอะไรไม่บอกผมเลยอะ เอะอะอยากมาก็มา
“ เดี๋ยวๆๆๆ โกรธอะไรกันมา ไหนว่าเพิ่งคบกันไง ” พอได้ยินเข้าแบบนี้อีก ยิ่งอารมณ์ขึ้น ทำไมมันเที่ยวเล่าให้คนอื่นฟังแบบนี้วะ
“ หลีกๆ ..... โอ๊ะ ! ” ขณะที่กำลังจะเดินออกจากห้อง ผมก็รู้สึกปวดข้อเข่า ปวดชนิดที่ร้องไม่ออกอะ ผมเป็นแบบนี้ครั้งแรก
“ คิมเป็นอะไร ”
“ พี่ ..... พี่ อุ้มไปนอนที ไม่ไหวๆ ” พี่โจรีบทิ้งกระเป๋า วิ่งมาประคอง แล้วอุ้มผมมานอนที่เตียง
“ เอาไงดี ไปโรงพยาบาลเถอะ พี่โทรหาพี่ดิษให้ ”
“ ไม่ต้องๆ พี่หยิบยาฉีดในกระเป๋า แล้วค่อยๆพาผมไปเรือนพยาบาล ” ผมไม่กล้าฉีดเองอะ คือแม่ของไอวากดิษ บอกผมล่วงหน้าหลายเดือนแล้วว่าถ้ามีอาการลักษณะแบบนี้ให้ฉีดยานี้เข้าเส้นหรือชั้นไขมันอะไรเนี่ย
“ คิม หน้าคิมซีดมากนะ ไปโรงพยาบาลเถอะ ”
“ กูบอกไม่ไปไง ! ” พี่โจถอนหายใจ แล้วค่อยๆทำตามที่ผมบอก กว่าจะถึงเรือนพยาบาล ผมเจ็บจนน้ำตาไหลเป็นทางอะ ส่วนเหตุผลที่ไม่ไปโรงพยาบาลเพราะไม่อยากรบกวนไอวากบ้า
“ เป็นไงบ้างจ้ะ ”
“ ดีครับ ดีมาก ” แต่ผมรู้สึกมึนๆ งงๆไงไม่รู้ดิ ง่วงด้วย
“ น้อง ..... พี่ขอเบอร์โทรศัพท์แพทย์เจ้าของไข้หน่อยจ้ะ ” ผมได้ยินลางๆอะ เพราะง่วงมาก พยาบาลคงจะคุยกับพี่โจนั่นแหละ ผมนอนหลับไปนานเท่าไรไม่รู้ มารู้สึกตัวตอนที่มีเสียงดังโวยวายข้างๆหู
“ กูบอกมึงว่าถ้าคิมเกิดปวดหนักๆให้โทรหากู ทำไมมึงไม่ทำห๊ะ ”
“ ผมก็ไม่รู้ รู้แค่คิมให้หยิบยามาที่นี่ ”
“ มึงรู้ไหมว่ามันคืออะไร ไอเอี้ย ” เสียงเหมือนไอวากดิษกับพี่โจอะ
“ ผมจะรู้ได้ไงล่ะพี่ ”
“ ที่พี่เค้าฉีดคือมอร์ฟีน ถ้าอาการมันหนักแบบนี้ มันใกล้ต้องผ่าตัดแล้ว มึงรู้ไหม !!! ”
ตอนนี้สั้นนิดๆนะ เพราะอยากให้ลุ้นกันหนักๆ ก่ากๆๆ :z1:
-
อืม ลุ้นมาก สงสัยว่าจะให้ลุ้นอะไร ลุ้นว่าจะผ่าตัดหรือไม่ผ่าตัดใช่ป่ะ 555 หายไปหลายวันเลย
-
ลุ้นแบบนี้บีบคอคนเขียนดีกว่ามั้ง แม้มันน่าจริงๆ
-
ไอ้ดิษมันโรคจิตอ่อนๆ
-
ตอนนี้คิมเจ็บ แต่ทำไมเราแอบยิ้มอ่ะ อ้อ เพราะพี่ดิษออกอาการห่วงเว่อร์อีกแล้ว อิอิ
-
งอนกันน่ารักดีนะ ท่านว๊ากทั้งสองท่าน
ขออวยพรให้ทำข้อสอบได้ทุกข้อ ผ่านฉลุยนะ
-
กลับมาจนได้นะคิม จริงๆ ตั้งแต่อ่านเรื่องคิมมา ก็ลุ้นทุกตอนนะ
ชอบทิ้งให้ค้างคา
สอบให้ได้นะ
-
เป็นแฟนกันแป๊ปเด๋ว ก็งอลกันอีกแระ
ย้งไงก็สู้ๆ นะคับ คิม-ดิษ
คิมต้องผ่าตัดด้วยอ่ะ คริคริ
เตรียมตัวขึ้นเขียง พี่ดิษเตรียมเป็นพยาบาลด้วยเน้อ
o13 o13 o13
-
คิมมาต่อแล้ว o18
ค้างคา เรื่องครอบครัวดิษครับ :z3:
แล้วโจ ย้ายห้อง แสดงว่าดิษจะมาอยู่ด้วยอะดิครับ :impress2:
ส่วนเรื่องเข่า ดิษเป็นห่วงคิม จริงๆนะเนี่ยะ
คิมก็ไม่หวาน กับดิษเลยนะครับ อิอิ
ขอบคุณมากๆครับ o18
ปล. ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะครับ อาทิตย์หน้าใช่ปะครับ o13 เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ดิษดูแลคิมดีโคตรๆเลยวุ่ะ
มีคนดีๆคอยเป็นห่วงเป็นใยแบบนี้ อุ่นใจไปอีกนานนนนนนนน ^^
-
...เค้างอนกันอีกแล้วคู่นี้ งอนๆๆง้อๆๆ ขี้ใจน้อยกันทั้งคู่ :L2:
-
ขอแอบมาแถลงหน่อยเน้อ ช่วงนี้อ่านหนังสือมากจริงๆ และที่สำคัญไม่ได้นำไฟล์ของเรื่องเล่ามาด้วย เลยต่อให้ใหม่ไม่ได้ ผมสอบเสร็จวันที่ 4 กันยายน ก่อนนี้อาจไม่ได้เข้ามา ขอให้อดใจรอ และอย่าเพิ่งเบื่อกันนะ :o12: มันจำเป็นจริงๆ ถ้าครั้งนี้ผ่านหมด จะขออนุได้อะ เผื่อจะได้ฝึกทนาย เป็นผู้เป็นคนกับเค้าซักที อ่ะ กอดๆ :กอด1:
-
สู้ๆคะพี่คิม o13
เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
ปูเสื้อรอ ตีตั๋วหน้าค๊าบบบ
สู้ๆ นะค๊าบบบ คุณนักเขียน
o13 o13 o13
-
สู้ๆ นะคิม เป็นกำลังใจ
-
จะมาบังคับคดี หรือบังคับใจใครเนี่ยวะคิม
เอาเว้ย พยายามเต็มที่ละกัน สู้ๆ ผ่านให้ได้
ปล. น้ำท่วมรอบนี้ที่บ้านโดนอะไรบ้างหรือเปล่าคิม
-
เป็นกำลังใจให้เรื่องเรียนจ้า
:L2: :L2:
-
อีกสี่วัน สู้ๆๆผู้แต่งงงงงงงงงงงงงงง o13
กำลังลุ้นเลยอะ
-
โอ้ เรื่องขาตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ ปกติดีร้อยเปอร์เซ็นมั้ย
ส่วนเรื่องสอบ สู้ๆ นะคะ
-
:L2: สู้ๆ ขอให้ สมหวัง รออยู่นะ :L1:
-
ขอให้ได้สมใจปรารถนาครับ
-
นี่เป็นห่วงกลัวแฟนคลับจะหนีนะหนิ สั่งอดีตวากให้ส่งมาทางอีเมลล์เลย >.<" มันค่อนข้างจะสั้นนะ เพราะอยากกลับมาต่อให้ยาวๆด้วยตัวเองอะ ไว้สอบเสร็จก่อนนะ (พรุ่งนี้ด้วย) แล้วจะรีบกลับมหาลัย รับรองต่อให้อ่านกันติดๆๆ เลยเอา สัญญาสองนิ้วเลย ^^
ผมต้องแกล้งนอนฟังไอวากดิษพูดกับพี่โจเงียบๆ อะไรกัน ผมต้องผ่าตัดเหรอ ทำไมต้องผ่าด้วย แล้วที่บอกว่าผมฉีดมอร์ฟีนนี่อะไรกัน
“ ผ่าตัดเหรอพี่ คิมเป็นอะไร ” พี่โจถามไอดิษ มึงอย่าเล่านะไอวาก กูไม่อยากให้ใครรู้
“ มันไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องของมัน อยากรู้ก็ไปเสี่ยงถามเอาเอง ” ยังดีที่เข้าใจกูนะมึง หึหึ
“ ทำเป็นเข้มแข็ง ไม่ห่วงตัวเอง ” อ้าว
“ มึงกลับไปเหอะ กูจะรอมันตื่น แล้วจะพากลับเอง ...... เออ ย้ายของให้เรียบร้อยด้วยล่ะ ” แม่งวุ่นวายจังไอเรื่องย้ายของ อยากมานอนห้องเดียวกับกูขนาดนั้นเชียว
“ อืมมมมม ” ผมแกล้งขยับๆ ส่งเสียงอื้ออ้า
“ คิม คิม ”
“ อือ ไอดิษ ทำไมมึงมาอยู่นี่ ” ไอวากดิษเลิกคิ้วสูง
“ ทำไมไม่ถามอาการตัวเองก่อน ” ไอนี่ชอบจับผิดว่ะ
“ กูรู้ว่ามาที่นี่ทำไม ..... มึงเป็นไรอะ ” ไอวากมันทำน้ำตาคลอเบ้าอะครับ
“ ทำเหมือนพี่ไม่ห่วงน้องนะ ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ .... ถึงจะงอนแค่ไหน ก็ควรบอกพี่นะ ”
“ สัด เงียบหน่อยดิ ไม่กลัวคนได้ยินเหรอ ” มันพูดอย่างกับว่าอยู่กันแค่สองคน
“ ขอร้องเถอะ ใครจะเข้าใจเรายังไง ปล่อยเขาได้ไหม ..... คิมไม่คิดทางพี่บ้างเหรอ พี่ก็ป๊อปในหมู่สาวๆนะ พี่ยังไม่กลัวอะไรเลย ” หน้ามันทำด้วยอะไรวะ ด้านนนนนนแท้
“ นั่นสิ แล้วมึงเข้าใจกูหรือปล่าว กูมีพ่อกับแม่ที่คาดหวังในตัวกู ไหนจะพี่น้องอีกล่ะ มึง ..... ” ผมมักจะเป็นแบบนี้อะ ปากจะไปก่อนความคิด มาคิดได้อีกทีก็ตอนที่คนฟังหน้าบูดเบี้ยวไปแล้ว ทำไมผมไม่คิดว่ามันก็มีพ่อมีแม่เหมือนกัน
“ ดีขึ้นแล้วใช่ไหม ขางอเข้าออกได้หรือยัง ” รู้สึกผิดมากเลยอะ
“ ได้แล้ว ” มันเดินไปหาพี่พยาบาล ไม่นานก็พาผมออกมาจากเรือนพยาบาล มันขับรถมารับผมและมาส่งที่หอ
“ ไม่ลงมาเหรอ ” ไอวากดิษมันปั้นหน้าเข้ม ไม่พูดไม่จามาตลอดทาง
“ เอารถกลับบ้านก่อน เดี๋ยวค่ำๆจะกลับ ไม่ต้องรอ ” ห้วน ได้ใจความ
“ กูจะรอแล้วกัน ” ผมพูดจบก็รีบเดินหนีมาเลย ไม่รู้ทำไมสิครับ เมื่อก่อนเวลาหยอดคนนู้นคนนี้ทำได้ แต่เวลากับไอวากบ้านี่ ดันไม่กล้าแม้แต่จะพูดเพราะๆ ผมเดินขึ้นบันไดขึ้นมาที่ห้อง อาการดีขึ้นมากๆ
“ คิม ตกลงแกเป็นอะไรกันแน่ ”
“ เฮ้ย ตกใจหมดพี่ ” พอผมโผล่หน้าเข้ามา พี่โจยิงคำถามใส่ทันที
“ อะไร ผมเป็นอะไร ” พี่โจแบกกระเป๋าขึ้นแบก
“ คิม พี่บอกตรงๆนะ ที่ผ่านๆมาพี่ไม่เคยพูดอะไรกับคิม เพราะพี่เห็นว่าพี่ดิษคาดหวังกับคิมมาก แต่ยิ่งพี่เห็นคิมทำกับพี่ดิษแบบนี้บ่อยเข้าๆ พี่เริ่มรู้สึกสงสารพี่ดิษ ...... บางทีพิสูจน์ให้พี่แกเห็นทีเถอะ ว่าที่เค้ารอคิมมานานน่ะ คุ้มค่าไหม ” ผมอึ้งเลย พี่โจถอนหายใจเหือกแล้วเดินออกไป ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้ผมชัดๆ พี่โจพูดถูกนะ ที่ผ่านมาพี่โจมักเป็นคนที่เข้าใจผมดีที่สุด สุภาพกับผมมากที่สุด แต่ตอนนี้กลับพูดจากับผมแบบนี้ ขณะที่ผมกำลังรู้สึกสับสนอยู่ ก็มีคนเดินเข้ามาหา
“ อ้าว ไม่ได้ไปโรงพยาบาลเหรอไอคิม ” พี่ปัน ปู่ใหญ่นี่เอง
“ ทำไมต้องไปด้วยพี่ ”
“ แหมมึงนี่ .... ไอดิษมันโวยวายจะตีไอโจให้ได้ คิดว่าพวกกูจะไม่รู้สินะ ว่ามึงกับไอดิษเอากันมาแล้วอะ ”
“ เฮ้ยๆๆๆ พี่ เข้ามานี่เลย ” ผมรีบดึงแขนพี่ปัน
“ อะไรของมึงวะ อายอะไร ”
“ พี่ปัน มันพูดกับทุกๆคนเลยเหรอ ..... ว่า แบบว่า กับผมอะ ” พี่ปันมองผมด้วยสายตาแปลกๆ
“ มึงหมายถึงอะไร ”
“ ผมยังไม่อยากให้ใครรู้อะพี่ ” พี่ปันถอนหายใจอีกคน
“ กูเคยเตือนมันอยู่นะ ว่าถ้าจะเลือกมึง มันต้องยอมเสียหลายอย่าง ที่พูดนี่ไม่ใช่ว่ามึงไม่ดีนะเว้ย กูเพิ่งรู้จักมึงได้หนึ่งปีกูไม่กล้าพูดเกี่ยวกับมึง แต่กับไอดิษ กูเป็นพี่โรงเรียนเก่าของมันมาสามปี ที่นี่อีกสาม กูแนะนำมึงง่ายๆนะคิม ..... ถ้าไม่พร้อมจะคบก็อย่าคบ นั่นดีที่สุด ” ผมเริ่มรู้สึกได้ ตอนนี้มีคนไม่เห็นด้วยเยอะเหลือเกิน
“ มันไม่ควรเป็นผมใช่ไหมพี่ คนที่ควรคบกับมันน่ะ ”
“ ปล่าว มึงน่ะคือคนที่ใช่ของมันแหละ แต่มึงล่ะ มันคือคนที่ใช่ ??? ” ผมท้อใจเลยครับ ผมเป็นคนแบบนี้จริงๆครับ คนรอบข้างมีอิทธิพลกับผมเสมอ หลังจากพี่ปันกลับไป ผมรีบลงไปหาซื้อของกิน กะว่าจะนอนหลับ แต่ไม่เลย ผมนอนไม่หลับ ไหนจะเรื่องของไอดิษ เรื่องเข่าของผมที่นับวันจะเริ่มมีอาการแปลกๆเข้ามา
“ นอนแล้วเหรอ ” ผมสะดุ้งตื่น ไอวากมันแอบเข้ามาตอนไหนวะ
“ มึง ...... แล้วอะไรเต็มไปหมด ” มันทั้งแบกทั้งหิ้วอะไรมาไม่รู้ครับ แยะแยะมากมาย
“ ของใช้สิ กลับไปขนมาจากที่บ้าน แล้วก็ไป .... เออ ช่างมันเหอะ ” กูจะเข้าใจคำพูดมึงไหมเนี่ย
“ มึงกินข้าวมายัง ” มันพยักหน้า
“ สองทุ่มกว่าแล้วนี่ น้องล่ะ อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้กินข้าว ”
“ กินแล้วเว้ย ..... ดิษกูถามอะไรหน่อยดิ ” มันก็พยักหน้าอีก
“ มึงไม่อายคนอื่นจริงๆอะ ”
“ ไม่อายหรอก พี่รอคิมมารักมันนานมากแล้ว เผื่อคิมเลิก จะได้ไม่เสียใจ ” พูดให้งงว่ะ
“ เสียใจอะไร ”
“ เสียใจที่รอมานานไง อย่างน้อยให้คิมเป็นแฟนจริงๆซักวันก็พอ ” โอ้ ช่างกล้า
“ พูดแบบนี้ดิ ผู้หญิงถึงติด ” กูก็พูดอะไรไม่รู้เรื่องนะเนี่ย
“ ใช่ ”
“ ไอเชี้ย ! ” มันหัวเราะชอบใจ คืนนั้นมันก็นอนที่ห้องผมครับ แต่ไม่ได้คุยอะไรมากนัก มันเล่าเรื่องตอนที่เข้ามาใหม่ๆให้ฟัง ผมหลับไปตอนไหนยังไม่รู้เลย
พอเช้า ผมตื่นขึ้นมาไม่เจอไอวากดิษ คิดว่ามันคงไปที่คณะ แต่ผมยังไม่รีบตามไปหรอกครับ เพราะอยากไปติดตามข่าวของไอโต้งกับยัยนัทมากกว่า
“ นัทเว้ย ” ยัยนัทเพิ่งกลับมาเมื่อวานช่วงค่ำๆ มันโทรหาผมด้วย แต่ผมไม่รับสาย
“ อีนี่ ไม่รับสายชั้นแล้วนะ ”
“ พูดเกรงใจท่านวากบ้างเหอะ เดี๋ยวจับซ่อม ” ยัยนี่มองตาผมเลยอะ ฮ่าๆ ทำตาดุยังไงก็ไม่ได้ผลหรอกว่ะ
“ จะจับใครซ่อม แฟนกู ? ” ไอโต้งเดินมา ยิ้มร่าเชียว
“ อ่ะโหๆ กูหายไปไม่กี่วัน คืบหน้าขึ้นเยอะนี่ โดนไปหลายคืบสิมึง ” ผมแกล้งแหย่ยัยนัทครับ มันก็ไล่ตบผมไม่หยุด
“ คิม สรุปพวกเราต้องทำอะไรมั่ง ” ไอโต้งวกเข้าเรื่องงาน
“ มึงไม่ต้องทำอะไรมากอะ ทำอย่างที่เคยเห็นพี่ปีสองทำนั่นแหละ เดี๋ยวไอหนิงคงบอกเอง ” พอเห็นท่าทางของเพื่อนทั้งสองคนแล้วสบายใจขึ้นเยอะครับ ผมเดินต่อไปที่คณะซึ่งตอนนี้พวกพี่ๆเพื่อนๆเริ่มเข้ามาทำงาน เตรียมงานกันแล้ว
“ สวัสดีครับ ” ผมทักทายทุกคน
“ คิมเป็นไงบ้าง .... คิมขาหายดีหรือยัง ... สู้ๆนะ ” นี่มันอะไรกันวะ ทำไมทุกคนถึงรุมเห็นอกเห็นใจผมแบบนี้อะ ทันใดนั้นเอง ผมหันไปเห็นไอดิษกำลังยืนยิ้มมาทางผม
“ ไปหาพี่ดิษสิ แกถามหาตั้งนานแล้ว ” พี่ปีสองที่ขึ้นปีสามคนนึงบอกผม ไอดิษมึงนี่ก็แอบเนียนนะมึง
“ มีอะไรให้ผมทำบ้าง ” ผมถามพวกพี่ๆ
“ เพลงเชียร์ การปั้นหน้าอย่างมืออาชีพ เสียงดังๆ ถ้าครบแล้วก็ไม่ต้องทำอะไรละ ” พี่ปันบอกผม เป็นวากนี่เหมือนจะง่ายเนอะ
“ ปวดขาไหม ” ไอวากดิษแอบมากระซิบครับ
“ ไม่อะ สบาย ” มันยิ้มๆ
“ เดี๋ยวพวกซีเนียร์ วากเกอร์กับประธานเชียร์มานี่ด้วยนะ ” พี่หะมีประธานใหญ่เดินมาสั่งการ พวกคนที่แกว่ามาก็ค่อยๆทยอยเข้าไปในห้องประชุมเล็ก ผมรีบวิ่งไปหาไอวากดิษ
“ ดิษๆ ทำไมต้องเรียกเฉพาะเราล่ะ ” ผมสงสัยอะ
“ ช่วงที่สนุกที่สุดอยู่นี่แหละ ตามมาเดี๋ยวก็รู้ ” อะไรวะ
-
คิมยังสับสนอยู่ พี่ดิษจะทำไงดีนี่
-
สั้นจริงด้วยแหละ
กองเชียร์พี่ดิษเยอะนะ คิมท่าจะรอดยาก
-
ขอบคุณจ้า
โชคเอในการสอบนะ
ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉาคิมจริงๆนะเนี่ย
-
น่าสงสารพี่ดิษจังเลยอ่ะ ทำเพื่อรัก ยอมเพื่อรัก รักคิมคนเดียว เฮ้อๆ
o13
-
รอตอนต่อไปนะคิม สอบได้ๆ
-
มาแล้ว รออ่านตอนต่อไป :L1:
-
ดิษ..รอต่อไปเด้อ คิมมันกลัวๆกล้าๆอยู่(กลัวมากกว่ากล้าล่ะ)
รอมาได้ตั้งนาน ก็รอไปอีกล่ะกันดิษ
-
เมื่อไหร่คิมจะเลิกมึนซักทีนะ
-
สนุกอย่างไงอ่ะคับ,,, มาต่อเร็วๆนะ
-
ลุยสอบให้เสร็จเร็วๆนะคิม
เอาให้ผ่านนะเว้ยยยยยย
-
....คนรอบๆๆข้างมองออกันหมดเลยเนอะ ว่าสองคนนี้ใครเป็นยังไง
....พี่โจก็พูดถูกใจ พี่ปั้นก็พูดตรงใจ ฮ่าๆๆคิดหนักสิ...คิมคิ้ม :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
สนุกมากๆๆๆๆเลย
ลุ้นจนตัวโก่งกว่าจะรักกันได้
เป็นกำลังใจให้นะ
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องรักเลย
:L2:
-
ถึงดิษจะโกรธกับคำพูดของคิมอยู่บ้าง แต่ก็ยังห่วงคิมเสมอ
-
โชคดีกับการสอบเน้อ จะรอตอนยาวๆสั้นๆมันบีบคั้นหัวใจ
-
ตามอ่านทันแล้ว ชอบมากเลยครับเรื่องนี้
-
ชอบมากฮับ :man1:
-
:m11: สวัสดีท่านที่รัก หุหุ สอบเสร็จแล้ว ข้อสอบยากดีแท้ๆ โชคดีที่น่าจะไหว ผลสอบกว่าจะมาก็อีกนานแหละ ช่วงนี้เลยว่างๆ แต่ก็ไม่ว่างซะทีเดียวหรอก เพราะต้องมาดูหอพักของไอวากมัน ส่วนน้ำก็ท่วมจริงๆจังๆ ผลผลิตไม่มีคุณภาพ เตรียมซื้อของแพงๆกันได้ท่านทั้งหลาย ก่ากๆๆ พอล่ะ มาต่อกันดีกว่าเนอะ
ผมเดินตามพวกรุ่นพี่เข้าไป เพิ่งมาสังเกตเอาตอนที่นั่งแล้วว่ามีปีหนึ่งคือผมแค่คนเดียว นอกนั้นเป็นพวกที่ปีสูงๆ
“ ไอคิมนั่ง ”
“ ครับ ”
“ หมอบบบบบ !!!!! ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ไฟในห้องปิดมืด มองไม่เห็นตัวใคร
“ บอกให้หมอบๆ ” อ้าว สั่งกูนี่หว่า ผมไม่เห็นนี่ว่าใครบอก รู้แต่หมอบๆ แล้วหมอบยังไงก็ไม่รู้
“ หมอบลงบนโต๊ะ ” เออ ก็บอกสิเว้ย
“ ต้นไม้ประจำมหาลัยคือต้นอะไร ” หา มหาลัยกูต้นอะไรวะ ลืมอะ
“ อย่าเงยหน้า !!!!! ตอบ ” คือในห้องเนี้ยมันตะโกนใส่กันไม่หยุดไม่หย่อนอะ แต่ละคนก็ถามไป ไม่สนใจว่าคนที่นั่งจะฟังรู้เรื่องหรือปล่าว ที่สำคัญมีผมคนเดียวเนี่ย มันจะตะโกนกันทำไม
“ สีประจำมหาลัยล่ะ ตอบ !!!!! ” พอกำลังจะอ้าปากตอบ ก็มีเสียงโวยวาย สรุปคือกูไม่มีสิทธิ์ตอบอะ
“ ตอบสิ !!! ” กูโดนอีกแล้ว เสียงใครก็ไม่รู้
“ พอ เปิดไฟ ” สองอ้าวเลยทีนี้
“ ทำอะไรกันพี่ ” ผมหันไปถามพี่คนนึง
“ กูก็ไม่รู้ เห็นเค้าบอกว่าห้องมืดๆ ” ห้องมืด ปิดไฟมันก็มืดดิ แล้วมีอะไรวะ
“ ต่อไป จะไม่ให้ไปยืนเรียงแถวเลือกพี่รหัสแล้ว ชอบมีปัญหากันทีหลัง ครั้งหน้าจะให้รุ่นน้องหลบหน้าลง แล้วรุ่นพี่ก็ยืนต่อแถวกันเข้ามา ได้ใครก็คนนั้น ” พอฟังพี่หมีพูด ผมรีบยกมือถาม
“ ทำไมต้องปิดไฟล่ะพี่ ก็ให้พวกเราเดินเข้ามาก็ได้นี่ครับ ”
“ มันต้องแนะนำคณะ มหาลัย ชื่อคณาจารย์ให้น้องใหม่ฟังด้วย เลยให้เข้ามาในนี้ ” ยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
“ แล้วถ้าสมมติ น้องมันจำไม่ได้ล่ะพี่ ” ผมว่าน้องๆมันจำได้ไม่หมดอะ
“ ปีมึงไปโดดน้ำไง ”
“ วู้ววว ” พวกพี่ๆยืนหัวเราะกันยกใหญ่ สรุปปีพวกผมก็ต้องโดดน้ำอยู่ดี
“ เออ แล้วห้ามไปเล่าให้เพื่อนมึงฟังล่ะ กูจะเซอร์ไพรส์พวกมึงด้วย ” ผมหันไปมองรอบๆ ไปสบตากับไอวากดิษเข้าพอดี มันกำลังยืนหัวเราะอย่างเมามัน
“ หัวเราะอะไร ตลกไหม ”
“ ตลกดิ ทำไมไม่ตอบมาซักคำถามล่ะ จำไม่ได้แม้แต่ต้นไม้มหาลัยเนี่ยนะ ฮ่าๆๆ ” แม่งขำนะ
“ เออ กูไม่มีโอกาสตอบ พอจะอ้าปากก็บอกหมอบ พอกูตอบก็ไม่ได้ยิน แบบนี้พวกกูก็ต้องโดดน้ำสิวะ ” อย่าว่าแต่ผมเลย คนอื่นคงนั่งแข็งตายเลยมั้ง ถ้าเจอแบบนี้
“ อืมๆ อันนั้นคงเป็นจุดมุ่งหมายของมัน ”
“ วู้ววว ”
“ นี่ฟังนะ ที่ให้ลองเข้าที่นี่ เพราะทุกปี จะมีพวกที่เก่งๆ นักเลงๆ เข้ามาในคณะหลายคน รุ่นพี่ก็ไม่อยากให้รุ่นน้องไม่พอใจ เลยไปลอกแบบของที่อื่นมาใช้ ทำแบบนี้รุ่นน้องไม่ว่าจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่มีสิทธิ์มองเห็นตัว ” อืม พอฟังๆก็ดูเข้าท่าดี ไม่รู้มีกี่ที่กี่คณะที่ทำแบบนี้ แต่ผมก็เคยได้ยินจากหลายๆที่เรื่องห้องแบบนี้เหมือนกัน
“ ก็ดี ” ผมบอกมัน
“ วันนี้ไปโรงพยาบาลหาแม่ของพี่ ให้ท่านดูอาการเข่า พี่รู้สึกว่ามันหนักขึ้นมาก ” หน้าตามึงเป็นห่วงกูมากเนอะ
“ ยังไม่ไปไม่ได้เหรอ กูไม่อยากให้คนในคณะเห็นว่ากูไม่แข็งแรง ”
“ มอร์ฟีนมีแค่เข็มเดียวใช่ไหม ”
“ ใช่ ถามทำไม ” แม่ของไอวากให้ผมมาแค่เข็มเดียว
“ ยาพวกนี้เป็นยาอันตราย เค้าไม่ฉีดให้กันซี้ซั้ว อย่าดื้อให้มาก ...... เย็นนี้จะรอที่หอ ” จนแล้วจนรอดก็คือให้ผมไปกับมันนั่นแหละ ผมช่วยนู้นช่วยนี่ในคณะจนถึงเย็น แล้วก็ออกจากมหาลัยไปโรงพยาบาลตามที่ไอดิษว่า
“ อาการปวดรุนแรงมากใช่ไหมจ้ะ ” ผมรีบพยักหน้าหงึกๆๆ
“ น้าครับ ให้ยาแก้ปวดผมได้ไหมล่ะครับ ไอดิ .... พี่ข้าวกล้องบอกว่ายาที่ฉีดให้ผมอันตราย ผมขอเป็นยากินได้ไหมครับ ” แม่ของไอวากทำหน้าเครียดขึ้นมา ผมพูดอะไรผิดอะ
“ คิมลืมกินยาที่ให้หรือปล่าวจ้ะ ”
“ ปล่าวครับ ผมกินทุกวัน แต่มันก็ปวดๆอยู่ตลอดเวลา ”
“ ห๊ะ ว่าไงนะ ตลอดเวลาเหรอ ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ ” ผมหันไปค้อนไอวาก พูดขนาดนี้ไม่บอกซะเลยล่ะ ว่าเป็นแฟนกันอะ
“ ข้าวกล้อง เอารถเข็นมาลูก ไปเอกซเรย์เข่าให้แม่หน่อย ” อะไรกันอะ ทำไมถึงเสียงเครียดแบบนั้น ไอวากดิษก็ทำท่าไม่พอใจอีกคน ผมก็เพิ่งรู้ว่ายาที่ให้กินเป็นยาแก้ปวดเฉพาะที่แล้ว แสดงว่าผลของมันไม่น่าพอใจ
“ ดิษ มึงเป็นไรอะ ” ระหว่างที่มันเข็นพาผมไปเอกซเรย์ ในห้องแต่งตัวผมอดถามมันไม่ได้
“ มีอะไรที่ยังไม่บอกพี่อีกไหม ”
“ ไม่เอาน่า มันไม่ร้ายแรงขนาดนั้นนะ ” ผมพยายามจะอธิบาย แต่ไอวากมันทำท่าจะเดินหนี ผมเลยดึงแขนมัน
“ จะไปไหนอีก ”
“ สูบบุหรี่ ” มันดูแลตัวเองดีนะครับ ดูไม่คล้ายคนสูบบุหรี่
“ โอเคๆ ถ้ากูผิดกูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจปิด มันเป็นนิสัยของกูเอง กูไม่ชอบให้ใครมาทำว่าเป็นห่วง กูชอบแบบนี้ แต่ถ้าต่อไปมึงไม่ชอบ กูจะเลิกก็ได้ ” ไอดิษมองผม แววตามันอ่อนลงแล้ว
“ ไม่ต้องเลิกหรอก แค่อย่าทำเหมือนปกติดี เวลาที่รู้สึกไม่ดี .... บอกพี่นะ ”
“ อือ แล้วจะไปไหนเล่า ” ไอวากหันมาทำเสียงจี๊จ๊ะ
“ จะให้ดูว่ามีขนหน้าอกกี่เส้น หรือจะให้ดูอะไรล่ะ ”
“ เออๆ ออกไปเลย ” มันหัวเราะฮ่าๆๆ แล้วเดินออกไป ผมนอนให้เค้าเอกซเรย์ขาทั้งสองข้าง แล้วก็กลับเข้ามาหาน้าคนที่เคยดูแลผมตอนแรก ที่เป็นผู้ชายอะ
“ โอ้ นี่ไปล้มลุกคลุกคลานมาอีกแล้วใช่ไหม ” ถามอย่างกับตาเห็น
“ ช่วงนี้พยายามไม่ใช้เข่ามากแล้วนะครับ ” น้าแกหรี่ตามองผม
“ ฟิล์มเอกซเรย์นี่โกหกกันไม่ได้หรอก ไอข้าวกล้อง น้าว่าแกต้องดูแลน้องหน่อยแล้วล่ะ พ้นปีหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอ อย่าให้ไปรับอะไรกันอีกเลย ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่ถึงสิ้นปี น้าว่าต้องผ่า ” ตายห่ะ ผ่า ผ่า ผ่า
“ ครับ ผมจะดูให้ครับ ” มึงก็บ้าไปตอบรับนะ กูเป็นวากนะเว้ย วากอะ
“ ช่วงนี้ ควรเลยคือหนึ่งไม่กระโดดสูงๆ ไม่งอเข่ามาก นี่ถ้าประมาณนี้ถือว่ามาก ” แกดึงเข่าเข้าหาตัวผม ให้ดูว่าไม่ควรทำ
“ ห้ามแน่ๆคืองอเข่าแบบฉับพลัน เพราะน้ำไขข้อและเส้นเอ็นน่าจะมีปัญหา ถ้าเกิดมันล็อค รับรองงานใหญ่ ” ภาพที่เข้ามาในหัวทันทีคือ ไอตอนกระโดดรับเดือนคณะอะครับ
“ เอ่อ น้าครับ พอจะมียาที่ช่วยรักษาก่อนไหมครับ ”
“ ยาน่ะมี แต่น้ากลัวมันจะแรงเกินไป ยาไม่ได้ช่วยรักษาแค่บรรเทาอาการ กินไปกินมากลัวจะเป็นคนติดยา ” เอาไงดีวะกู
“ คิม เดี๋ยวพี่จะคุยกับไอหมี กับพี่ปันให้ น้องเลิกเถอะ ”
“ เฮ้ย ได้ไงล่ะ ไม่ได้ๆ ”
“ คิม ห่วงสุขภาพก่อน แกจะต้องเรียนอีกสามปี เกิดมีเหตุไม่ดี ครอบครัวล่ะ ตัวเองล่ะ อย่าห่วงมากนักเลย ไอกิจกรรมพวกนั้นน่ะ ” ดูท่าจะวุ่นวายซะแล้วแฮะหลังจากน้าพูดจบผมเดินทางกลับจากโรงพยาบาล คราวนี้ไม่มียาฉีดมาให้ แต่มียาชนิดนึงที่ย้ำว่าต้องปวดหนักๆเท่านั้นถึงจะทานได้
“ เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับไอหมี น้องหลับก่อนนะ ”
“ ดิษๆ ขอก่อนได้ไหม ดูอาการไปก่อนเถอะ ถ้าทำแบบนี้ คณะจะวุ่นวายนะ อีกไม่กี่วันก็จะเปิดแล้ว ” ช่วงเตรียมงานเสร็จสิ้นแล้ว สนามหลังมอก็เตรียมเสร็จ ตำแหน่งต่างๆก็ครบ ผมไม่อยากเป็นตัวปัญหา
“ ถ้าเกิดน้องเจ็บกระทันหัน ผลมันเหมือนกัน ดูแลตัวเองก่อนสิ ”
“ มึงเคยสอนกูว่ายังไง บอกว่าควรห่วงคนอื่นก่อนไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้พูดแบบนี้ล่ะ ต่อไปเราจะสอนน้องได้เต็มปากเหรอ ” ไอวากถอนหายใจ
“ รับน้องไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ..... ”
“ จะคิดยังไงก็ตามใจ แต่สำหรับกู นี่เป็นสิ่งที่กูทำเพื่อคณะได้ คณะให้เพื่อน ให้พี่น้อง ให้วิชากู กูต้องการทำเพื่อคณะบ้าง ”
“ หยุดได้หรือยัง !!!!! ” ไอวากดิษตะคอกจนผมสะดุ้ง เสียงมันดังมากๆ โชคดีที่อยู่ในรถ
“ ไอความถือมั่นแบบนี้น่ะ มันเทียบกับความเจ็บป่วยไม่ได้เข้าใจไหม น้องทำเพื่อคณะ แต่พี่ต้องเป็นห่วงขนาดไหนเคยคิดบ้างไหม รู้ไหมว่าตั้งแต่พี่เห็นน้องเลือดออกวันรับน้องวันแรก ทุกวันก่อนรับน้อง พี่ต้องมาถามอาการจากไอโจทุกวัน พี่ไม่ได้หวังให้คิดห่วงพี่ แค่ห่วงตัวเองน่ะ ทำได้ไหม ทำไมต้องทำให้คนรอบข้างเค้าเป็นห่วงขนาดนี้ ” มึงไปสรรหาคำพูดมาจากไหนวะ กูปวดหัวใจสุดๆเลย ยิ่งพอได้ยินว่ามันจำได้แทบทุกรายละเอียด ผมยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น
“ กูขอโทษ ” ผมรีบขอโทษมัน
“ จริงๆพี่ไม่ได้อยากให้น้องเป็นวาก แต่พี่ปันไม่ยอม เหตุผลของพี่ปันเพราะอยากให้สายเราคุมระเบียบต่อไป ไอโจมันใจอ่อน แล้วก็สำอางค์มากไป พี่เกือบจะต่อยพี่ปันนะ ตอนที่รู้เรื่องนี้ ” โอ้ มึงจะต่อยพี่ปันจริงอะ ทำไมโหดงี้วะ
“ ไหนจะเรื่องหนักใจในอนาคต ต้องมาหนักกายด้วยอีก พี่ไม่อยากให้ทำจริงๆ ”
“ เอาแบบนี้เถอะ ให้กูลอง ถ้ามันไม่ดี กูยินดีเลิกตามที่มึงบอก โอเคไหม ” มันถอนหายใจอีก เบื่อชีวิตมากไหมมึง
“ ได้ แต่จำไว้นะ อย่าทำว่าปกติดี เวลาที่รู้สึกไม่ดี พี่โกรธง่ายนะ ” แหมๆ
“ เออ งั้นทำแบบนี้แล้วอย่าโกรธกู ” ผมเอนตัวเอาจมูกไปเฉียดแก้มของไอวาก แก้มมึงนี่นิ่มดีว่ะ
“ อู้ว ..... ทำแบบนี้เป็นด้วยเหรอ ”
“ เชี้ย ต่อไปกูไม่ทำแล้ว ” อุตส่าห์ตั้งใจให้หายโกรธนะเนี่ย
“ เสียดายม่านรูดโดนตรวจ ไม่งั้นจะแวะเดี๋ยวนี้เลย ”
“ โว้ย ” ในที่สุด เราก็ตกลงเรื่องนี้กันได้ และเวลาเปิดภาคเรียนก็ใกล้เข้ามาแล้ว ...... ขอเถอะ อย่าให้อาการผมหนักไปมากกว่านี้เลย เพราะยังไงก็ตาม ถึงผมจะเจ็บแค่ไหน ผมก็คงต้องปิดไอดิษอยู่ดี ....... ขอเถอะ อย่าเป็นมากกว่านี้เลย
-
ประเดิมคนแรก ^^
ยังดีที่สวนไม่เสียหาย 100%
ถึงผลผลิตไม่มีคุณภาพ แต่ยังไงมันก็ยังช่วยให้คนสวนและคนซื้อไม่อดตาย ก็ถือว่ามันทำเต็มที่เท่าที่จะทำได้แล้วล่ะ
-
อยากบอกว่าเห็นด้วยกลับคำพูดพี่ดิษ
ขอให้สอบได้นะคิม
-
ไอ้ว้ากน่ารักจัง ตัวตนจริงๆข้าวกล้องแสดงออกมาแล้ว
-
หวังว่าคงจะไม่เกิดอะไรขึ้นนะคับ
เอาใจช่วยคับ
o13
-
:L1: :L1: :L1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เอาใจช่วยครับ ทั้งการสอบ และ อาการป่วย
-
หวังว่าอาการที่เข่าของคิมคงไม่เป็นอะไรมากนะ
แหม ๆ แอบมีหวานกันด้วย :z1::o8: :-[ :L1:
-
คิม โคตรดื้อจริงๆ
-
พี่ข้าวกล้องพูดแต่ละคำ โห อ่านแล้วอิจฉาคิมมากเลย
รักษาสุขภาพด้วยนะkim+dit
-
หวานกันซะ รักษาสุขภาพด้วยครับ
-
พี่ดิษห่วงมากเพราะน้องคิมดื้อมาก
จริง ๆ แล้ว เราก็น่าจะประเมินได้เองนะว่าทนได้แค่ไหน ขนาดไหนที่ไม่ควรทน เพราะมันร่างกายของเรานะ ไม่มีอะหลั่ยขาย
-
แวะมาดันเรื่องนี้ครับ
-
ไม่มีอะไรจะอู้ น้ำท่วมมมม
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ได้พักแค่ไม่กี่วัน ก็ถึงเวลาปฐมนิเทศนักศึกษาปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่ โดยวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัย พวกผมหลายๆคนต้องมาช่วยกิจกรรม ไม่อยากโดนคณะอื่นหาว่ากินแรง
“ เฮ้ย นั่นคิมหรือปล่าว ” ผมกำลังเดินมาที่แจกหมวกกับพัด ก็มีใครไม่รู้เรียกชื่อ พอหันไปแทบจะลมจับ ไม่อยากจะเชื่อ
“ ไอจักร !!!!! ”
“ โห มึงนี่หล่อขึ้นอีกนะเนี่ย ” มันไม่ได้แต่งชุดสีที่พวกปีหนึ่งแต่งกัน แล้วมันมาที่นี่ทำไมวะ
“ กูหล่อตั้งแต่ออกจากท้องแม่ละ มึงเหอะ มาทำไม ” ไอจักรส่ายหน้า มันคงจะระอากับนิสัยผมแล้วล่ะ
“ กูมาดูน้อง มึงจำมันได้ไหมวะ ที่เคยด่ามึง ตอนไปกินเหล้าที่บ้านกู ” ผมยืนนึกๆ แล้วก็นึกออกทันที
“ ไออ้วนนั่น ใช่ไหมวะ กูจำได้ ไอ้อ้วน ” ที่จริงเค้ามีชื่อแหละ แต่ผมไม่อยากจำ แม่งมาด่าผมต่อหน้ากลุ่ม
“ ไม่เว้ย มันไม่อ้วนแล้ว เดี๋ยวกูโทรตามมันให้ ”
“ ไม่ต้องๆ กูต้องไปทำธุระอีก เย็นๆกูพาไปเลี้ยงโอเคมะ ” ไอจักรเก็บมือถือยัดใส่กระเป๋า
“ โอเค แต่อาจไม่ได้พามันไปด้วยนะ ”
“ หมายถึงใคร ”
“ น้องกูไง ปากคอร้ายแรงไม่เปลี่ยน ..... มึงคงมีที่เด็ดๆใช่ไหมวะ ” ผมแหล่ตามองไอเวรตัวนี้ ไหนว่ามันลดละเลิกแล้วไง
“ กินเหล้า ฟังเพลงพอ อย่างอื่นไม่เอา ” มันยิ้มมีเลศนัย
“ กูว่ามึงมีแฟนแล้วใช่ปล่าว มา คนไหน พาไปดูที ”
“ ไมมีเว้ย ไปๆ เดี๋ยวโทรตาม ” ผมรีบหนีจากไอจักร มารอทำงานที่โต๊ะแจกของ ที่เลือกมาทำงานที่นี่เพราะไม่ค่อยเหนื่อย ไม่ต้องคุมแถวด้วย แจกเสร็จก็มายืนเล่น สบายโคตร
“ เธอ เธอชื่ออะไรเหรอ เพื่อนเราอยากรู้จัก ” นั่งได้ไม่นาน ผู้หญิงที่นั่งข้างๆถามขึ้น
“ เธอหรือเพื่อนเธอล่ะที่อยากรู้จัก ”
“ หูววว ” เสียงอะไรไรไม่รู้ลอยมาแต่ไกล
“ งั้นเราก็ได้ เธอชื่ออะไรล่ะ ”
“ ไอคิม ทำไมนั่งตรงนั้น ไปๆ ไปช่วยคุมแถว ” เวรจริง พี่หมีมาเจอเฉยเลย
“ ชื่อคิม ไปก่อนนะ ” ผมเดินตามหลังพี่หมีออกมา คราวนี้มาได้ถูกเวลาพอดี ฮ่าๆ
“ นู้น แถวเจ็ด ”
“ แล้วคนอื่นๆล่ะพี่ พวกเพื่อนผมอะ ” ผมถามพี่หมี
“ มันไปประจำตามจุดต่างๆ มีมึงนั่นแหละ สบายกว่าเพื่อน ” พอพูดจบพี่หมีก็เดินไปทำงานอื่น ผมยืนมองพวกลิงปีหนึ่งทั้งหลาย ทำไมมันไม่นั่งกันวะ ยืนกันอยู่ได้
“ น้องๆ นั่งลงด้วย ใกล้ถึงเวลาแล้ว ” พวกที่ได้ยินก็ว่าง่ายครับ นั่งลงแต่โดยดี
“ โอ้ย !!!!! ” จู่ๆก็มีคนมาชนหลังผมครับ ผมกระเด็นเลยอะ แม่ง ใครวะ
“ ขอโทษ ... ” เฮ้ย อะไรวะ ขอโทษแล้วจบเลยเหรอ
“ เดี๋ยว มานี่ก่อน ” พวกปีสองเหมือนผม เริ่มมองมาทางนี้แล้ว
“ อะไรครับ ” มึงจะตัวสูงไปไหนวะ ไอเด็กคนนี้
“ ตั้งใจชนพี่หรือปล่าว ” มันเลิกคิ้ว พร้อมกับมองไปข้างหลังผม มึงมองหาใครวะ แต่ยืนไปยืนมาเหมือนพี่กับน้อง แต่มันเหมือนพี่นะ เหอะๆๆๆๆ
“ ใช่ครับ ” เท่านั้นแหละ ผมฉีกยิ้มให้มันทันที ไอนี่อยากลองของกะท่านวากป้ายแดง
“ อยู่คณะอะไร ” ผมถามมันไป ไอนั่นเลิกคิ้วสูงกว่าเดิม
“ จะจีบผมเหรอครับ ทำไมไม่ถามชื่อด้วยล่ะ ” ไอพวกที่ยืนข้างๆถึงกับอ้าปากค้าง
“ ตามมานี่เลย เฮ้ย ฝากดูแถวนี้คนนะ ” ผมชี้นิ้วไปที่ไอนั่น แล้วกระดิกนิ้วให้ตามมา
“ อย่าก่อเรื่องน่า ให้น้องกลับไป ไม่พอใจก็เอาไว้หลังงานเสร็จ ” ไอวากดิษเดินเข้ามาหาผมทันที ไหนว่ามันไปอยู่ที่หน้าพิธีไง มันได้เป็นพิธีกรครับ
“ มึงมาได้ไง ”
“ กะว่าต้องมีเรื่องแบบนี้ไง .... ไปน้อง กลับไปนั่ง ” ไอน้องคนนั้นยังมองผมไม่วางสายตา อย่างกับแม่งรู้จักผมอะ
“ น้องพี น้องเปลี่ยนมาคุมแถวเจ็ด คิมไปคุมแถวหนึ่ง มีแต่สาวๆคงไม่หาเรื่องอีกนะ .... เอ้าป้ายชื่อ แขวนไว้ ”
“ ไอ้ ..... ” มันแตะไหล่ผม ทำให้ผมเย็นลง จากนั้นผมพยายามไม่มองไปที่แถวของไอเด็กบ้านั่นอีก
งานในวันนี้เริ่มด้วยการแนะนำมหาลัย ซึ่งมีน้องๆคณะพยาบาลหลายคนแกะติดอยู่กับผม หลายๆคนก็น่ารักมากครับ แต่ผมไม่เหมือนเดิมแล้ว ผมมีคนที่ผมยกให้เป็นแฟนแล้ว
“ น้ำค่ะพี่ดิษ ” ช่วงที่นั่งพักมีน้องคนนึง เดินเอาน้ำมาให้ผม แต่ดันเรียกผมว่าดิษ
“ หืม ”
“ ป้ายชื่อพี่ ..... ” ผมนึกย้อนกลับไป ใช่เลย ไอวากบ้า มันแขวนป้ายให้
“ เอ่อ ..... ขอบใจครับ ” จะบอกก็กระไรอยู่ คำว่าดิษก็ชื่อคำแรกของชื่อจริงผมเหมือนกัน ช่างเหอะ เป็นไอดิษซักวันก็ได้ ช่วงสายๆเรามานั่งที่หอประชุมใหญ่มหาวิทยาลัย คณบดีพร้อมพวกประธานคณะก็ต้องมาช่วยกันแนะนำคณะของตัวเอง คณะของผมมีพี่หมีเป็นประธาน ตอนนี้น้องๆทุกคนต้องนั่งรวมเป็นคณะ เลยมีโอกาสได้มองหน้าน้องๆผู้น่ารักทุกคนด้วย
“ ได้ข่าวว่า คณะนี้มีการรับน้องรุนแรง เป็นความจริงหรือปล่าวครับ ” ไอนายกองค์การที่ไม่ค่อยถูกกับพวกผม ถามพี่หมี
“ ผมกล้าพูดนะว่า คณะของผมไม่ทำการรับน้องเพื่อไล่ใครออกจากคณะ .... ยืนยันว่าไม่รุนแรง ” ที่จริงปีนี้เป็นปีแรกที่ถูกมหาวิทยาลัยติง ให้รับน้องอย่างสร้างสรรค์ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจนะ หลายๆคณะให้ไปแก้ผ้าแก้ผ่อน ดูดหัวนม จับไอนั่น ทำไมไม่ไปว่ามันบ้าง จงใจติแต่คณะของผม พอพี่หมีพูดขึ้น พวกทีมงานของคณะผมปรบมือเสียงดัง พวกน้องๆเลยพาลช่วยปรบมือด้วย ไอนายกหน้าซีดเลย
กิจกรรมก็ผ่านไปโดยดี แต่ใจลึกๆผมยังเคืองไอเด็กบ้าตอนเช้าไม่หาย อย่าให้กูเห็นว่ามึงอยู่คณะกูนะ จะเล่นให้ร้องไห้เลย
“ กัดเขี้ยวทำไม ” พี่โจครับผม
“ โมโหเด็กพี่ ลองของผมอะ ”
“ แกก็เคยทำกับพวกพี่นี่ อย่าไปโมโหอะไรเลยน่า ” โดนซะเลยกู เหอะๆๆๆ
“ พี่ ปีนี้เราต้องรับเบาลงใช่ปะ ”
“ เข้าใจว่าแบบนั้น มหาวิทยาลัย องค์การ จะส่งคนมาดูทุกครั้ง เรื่องรับนอกรอบคงลำบาก ” พวกพี่ๆหลายคนแอบบ่นไม่หยุด เพราะเพิ่งมาแจ้งวันนี้ครับ ถ้าแจ้งพวกเราก่อนหน้านี้ซักหน่อย เราจะได้วางแผนทัน
“ ได้เท่าไหนก็เท่านั้น ” ผมพูด
“ เรากลับคณะเถอะ พี่หมีจะเลี้ยงคนที่มาช่วยงาน ”
“ เฮ้ย ” ผมอุทาน
“ อะไรคิม เป็นอะไร เจ็บเข่าเหรอ ” ที่จริงผมตกใจลืมบางเรื่องอะครับ แต่พอได้ยินพี่โจทำเสียงห่วงใยแบบนี้แล้ว รู้สึกดีใจจัง
“ ปล่าวครับ พอดีผมนัดกับเพื่อนไว้ ”
“ อ๋อ งั้นเอาไงดี ให้พี่ไปส่งไหม ” โอย อยากกอดพี่รหัสจัง
“ ไอโจ ใครให้มึงมานั่งคู่กับแฟนกู ” เออ แม่งมาซักที ไอดิษถอดไทมหาลัยออก มอดมึงนี่เท่จริงอะ
“ แค่นั่งเองนะพี่ .... มีคนมาดูแลแล้ว งั้นพี่กลับคณะก่อนนะ ” พี่โจตบไหล่ผม แล้วลุกขึ้น
“ ไอนากกับไอโปรไปเลี้ยงน้อง มึงตามไปก็ได้นะโจ ” นาก ???
“ เค้าคงไม่ชอบให้ผมไปตามดูหรอกครับ ” อะไรวะ
“ ดิษ พี่โจกับพี่นากอะไรวะ ” ผมถามไอวากหลังจากพี่โจเดินไปแล้ว
“ ไอนากมันอกหักจากน้อง เลยให้โอกาสโจ แต่พี่ว่าเข้ากันยากนะ มันเป็นแบบเดียวกัน ” เอาอีกล่ะ ตอบให้กูสงสัยมากขึ้นอีก นี่ความสามารถพิเศษของมึงใช่ไหม
“ อกหัก ? พี่นากชอบกูเหรอ ” ที่จริงผมระแคะระคายนานแล้วล่ะ อยากแน่ใจ
“ เรากลับคณะเถอะ ... วันนี้เดินเยอะนะ เริ่มเจ็บบ้างหรือปล่าว ”
“ ..... ไม่เจ็บๆ สบายมาก ” ผมรู้สึกปวดหนึบๆครับ แต่คิดว่าคงไม่เป็นอะไร
“ วันนี้มีนัดอะ ขอไปนั่งกับเพื่อนได้ไหม ไว้วันหลังจะไปกับคณะ ”
“ ไม่ยากนี่ พาเพื่อนไปด้วยกันเลย แค่แยกโต๊ะ น้องก็นั่งกับเพื่อนด้วย กลับมาคุยกันด้วย ” อืม ทำไมกูนึกไม่ออก
“ งั้นกลับคณะกัน ” มันส่งยิ้มกว้างๆให้ผม เฮ้อ มึงจะว่ากูโรคจิตไหมดิษ กูชอบมองเวลาที่มึงยิ้มจริงๆ
ผมโทรบอกไอจักร เพื่อให้มันมาแวะชมคณะของผม มันบอกว่าจะรีบมาครับ กำลังตามหาน้องมันอยู่
“ เราไปร้านหลังมอนี่แหละนะ เสร็จจะได้กลับไวๆ อีกสามวันเปิดเรียนแล้ว อย่าทำอะไรให้พวกองค์การรู้ ” ช่วงนี้คณะเริ่มเครียดกับมาตรการแปลกๆของมหาลัย แต่ก็ต้องทนครับ
“ ขอพาเพื่อนไปด้วยคนนะพี่ ” ผมยกมือขึ้นบอก
“ หลายคนก็ได้ ไปๆๆ ” ผมเดินออกมารอไอจักรที่หน้าคณะ ซึ่งไอดิษ พี่โจก็มายืนรอด้วย สองคนนี้ไม่ค่อยปล่อยให้ผมไปไหนมาไหนตามลำพังครับ
“ เฮ้ยคิม ..... พวกพี่ ” ไอจักรมาแล้วครับ
“ ไอจักร ..... ” แต่ที่ทำให้ผมตกใจ คือคนที่เดินตามหลังมันมาต่างหาก
“ อ้าว จักรหรอกเหรอ พี่นึกว่าใคร ปะ เดี๋ยวพี่เลี้ยง ” ไอดิษ มึงทำไมไม่มองไอตัวนั้นล่ะ ไอคนที่มาข้างหลังมันอะ
“ จักร นั่นน้องมึงเหรอ ”
“ กะแล้วต้องจำไม่ได้ ไอจ้าวไง ไออ้วนที่มึงว่าเมื่อก่อน ” โอ้ โลกกลมจนน่ากลัว ไม่จริงมั้ง
“ ไม่อะ น้องมึงหาเรื่องกูตอนทำกิจกรรม ” ไอจ้าว มันยิ้มๆ
“ กูบอกให้มันเดินชนมึงเองแหละ อยากดูว่ามึงยังเหมือนเมื่อก่อนไหม .... แต่ดูๆ มึงจะยังเอาเรื่องนะ ” กูจะเป็นลม เกือบได้มีเรื่องกับน้องของเพื่อนแล้วไหมล่ะ
“ น้องแท้ๆเหรอ ทำไมมันผิวคล้ำๆ ”
“ มันขาวเว้ย แต่เล่นกีฬามาก ” ไอจ้าวมันยังยิ้มมองมาทางผมอีก
“ ไปคุยกันที่ร้านเหอะ ปะ ” พี่โจช่วยตัดบท ไอจักร ไอจ้าว กับพี่โจเดินนำไปแล้ว เหลือแค่ผมกับไอดิษสองคน ไอวากกำลังขมวดคิ้วอยู่เลย มันเครียดตามผมเหรอ
“ ทำไมวะ เครียดเหรอ ”
“ ใช่ ถ้าน้องเข้าใจ ก็จะเครียดด้วย ไปเถอะ ” อ้าว มันพูดให้กูงงเพิ่มอีกแล้วว่ะดิษ
-
:z13:
เดี๋ยวมาอ่านคะ
:z2: กลับมาอ่านแล้ว พี่ดิษนี่เป็นห่วงและเอาใจใส่พี่คิมสุดๆเลยอะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าพี่คิมเป็นคนที่โชคดีมากๆ ที่ได้เจอกับพี่ดิษ
ปล.จะไปอ่านเรื่องที่หนูแต่งจริงอะ พูดแบบนี้หนูดีใจนะเนี่ย :o8:
ถ้าอย่างนั้นฝากเขียนวิจารณ์ด้วยนะคะว่าเป็นยังไง (โดยเฉพาะฉาก.....อยากรู้ว่าเขียนแรงไปไหมเพราะเขียนเองอ่านเองแล้วฮาอะคะ)
-
ข้างบนอะ เหอะๆ เดี๋ยวจะอ่านเรื่องของน้องนะครับ ^^ ช่วงนี้เร่งทำธุระนิดหน่อย
-
ค้างนะครับ
+1
-
ช่วงนี้แฟนเขาน่ารักเนอะตามหว่งอยู่ เอาใจสุด แต่ขัดใจอ่ะค้างเติ่งเลย สงสัยต้องรอน้ำลด
-
อยากรู้
-
งานเข้า งานเข้า มีเด็กมาติดพี่คิมซะแล้ว พี่ดิษเครียดเลยสิ
ดีใจที่คิมหันมามองดิษอย่างคนรักกันจริง ๆ ซะที
-
น้องจ้าวคนนี้จะมาเป็นตัวป่วนตัวแปรรึเปล่านะ
-
มีตัวละครมาเพิ่มอีกละ
-
ยังติดตามอยู่จ้า
:L2: :L2:
-
คิมเนื้อหอมจริงๆ...
-
ดิษนิสัยนารักขึ้นทุกวันนะเนี่ย
-
อ้าว เครียดเรื่องไรอ่ะ คริคริ
:impress2:
-
ข้าวกล้อง เซนส์ไวจริงๆเลย
-
ยังไม่ทันจะได้หวานอะไรกันจริงจังเลย...อย่าเพิ่งมีมือดีเข้ามานะ
-
พี่ข้าวกล้องต้องเครียดอยู่แล้วเป็นธรรมดาแฟนมีคนมาชอบอีกแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:กอด1: ช่วงนี้ขอมาแถลงการณืล่วงหน้าก่อนนะครับ ว่าหลังจากมาต่อคราวนี้ผมอาจจะหายไปหลายวัน เพราะน้ำกำลังปริ่มๆขอบถนนบ้านผมแล้ว ไม่ช้าคาดว่ามีตัดไฟแน่นอน แต่หลังจากนั้นผมจะกลับมหาลัย คงจะได้กลับมาต่อให้นะครับ ช่วงที่ห่างหายไป อย่าทิ้งกันเน้อ
“ คิมเว้ย ทำไมนั่งเงียบจังวะ คุยกับมันบ้างเด้ ” ไอจักรนี่พอเหล้าเข้าปาก สันดานบ้าออกอีกแล้วนะมึงอะ
“ ให้คุยอะไร กูเพิ่งจำมันได้เมื่อสองวินาทีที่แล้ว ” ผมตอบไอจักร แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมไอวากดิษ กับพี่โจต้องมานั่งขนาบข้างด้วย
“ เอ้า ถามดิว่าอยู่คณะอะไร นอนที่ไหน ”
“ อืม ได้ยินคำถามใช่ไหม มึงตอบมาสิ ” ผมถามกลับไปที่ไอจ้าว มันนั่งยิ้มตลอดเวลา ผิดกับไอวากิดษกับพี่โจ ที่ค่อนข้างจะเงียบๆ
“ คณะนิติฯครับ ” มาดมันให้นะ
“ พักที่ไหน ” ผมถามไอจ้าวต่อไป
“ หอ ..... ครับ ” มันพูดชื่อหอที่อยู่นอกมหาลัยของผม
“ ทำไมไปพักหอนอกล่ะ ไปมาหาแฟนสะดวกสิท่า ” ผมแกล้งแซวมัน
“ ปล่าวครับ เผื่อพี่จักรมาเยี่ยม จะได้ไม่ต้องลำบาก ” อืมๆ
“ น้องมีแฟนหรือยัง ” จู่ๆพี่โจก็ถามขึ้น
“ ถ้าที่นี่ยังไม่มีครับ ” คำตอบมันแปล่งๆว่ะ ส่วนไอดิษมันทำท่าเซ็งๆนะผมว่า
“ พี่คิมล่ะครับ มีแฟนหรือยัง ” อ้าว ไหงดันมาถามผมล่ะ ผมเหลือบไปมองไอวากดิษ มันจ้องผมเขม็งเลย
“ มีแล้วดิ ” ไอดิษยกแก้วจิบๆ แม่งแอบยิ้มด้วย
“ เออ มึงอะไอจักร เรียนที่ไหนวะ ” เห็นท่าไม่ค่อยจะดีครับ เลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นดีกว่า
“ เรียนราม ว่างๆมาติวให้กูด้วยสิ ” ไอจักรต้องช่วยทางบ้านทำงานครับ เสียสละแทนน้องคือไอจ้าวนี่แหละ
“ กูยังเอาตัวไม่รอด ไม่มีปัญญาไปติวให้มึงหรอก ” พวกผมนั่งคุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อย พอกินเหล้าไปก็ปวดฉี่สิครับ
“ เฮ้ย กูไปห้องน้ำนะเว้ย ” ผมบอกแล้วก็ลุกไปห้องน้ำทันที จังหวะกำลังยืนแอ่นอยู่ ก็มีคนมายืนข้างๆ
“ แฟนพี่ ใช่พี่คนหน้าเข้มๆไหมครับ ”
“ เฮ้ย ไอ ไอเชี้ย มึงเล่นอะไรเนี่ย ตกอกตกใจหมด ” มันยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
“ ปกติ คนที่อยากมากินเหล้า ต้องอยากพูดอยากคุยบ้าง ใช่ไหมครับ แต่พี่คนนั้นเอาแต่นั่งนิ่งๆ มองพี่เวลาตอบตลอดเลย ” ไอนี่มันรู้ดีจังวะ
“ ไปรอข้างนอกไป กูกำลังเยี่ยว ”
“ อายทำไมครับ ผู้ชายด้วยกัน ” มันรูดซิปแล้วยืนฉี่ข้างๆผมเฉยเลย ที่สำคัญ มันไม่คิดจะปิดจะป้องอะไร เรียกว่าเห็นเต็มๆตาอะ
“ จ้าว มึงมีอะไรกับพี่ไหมวะ ” พอมันทำธุระเสร็จ ก็ยืนประจันหน้ากับผมต่อ
“ ทำไมถึงกลายเป็นชอบผู้ชายได้ล่ะครับ สมัยก่อนพี่ออกจะ ..... ”
“ ทำไม กูเป็นยังไง แล้วเกี่ยวอะไรกับมึง ” ทีแรกผมว่ามันดูเรียบร้อย แต่สงสัยจะคาดผิดแล้วล่ะ
“ ปล่าว ก็แค่เกลียดพวกเกย์ ” ผมกระชากคอเสื้อของไอจักร แล้วผลักมันชนกำแพง จากนั้นก็ปล่อยหมัดใส่ปลายคางของไอเวรนี่
“ โอ๊ะ !!!! ” แต่มันแข็งมากเลยครับ ยังไม่ทรุดลงไปกอง มันยังยืนทำหน้านิ่งได้อีก
“ แค่ผมพูดเล่นแค่นี้ ถึงกับชกกับต่อยเลยเหรอครับ ” หืม
“ อะไรนะ ”
“ ผมนึกว่าพี่เป็นคนสนุกๆเหมือนเมื่อก่อน ตอนนั้นพี่เคยจับผมแก้ผ้า เคยจับผมไปกดน้ำ .... มันไม่ใช่แล้วเหรอครับ ” อ้าว ซวยเลยกู มันตั้งใจล้อผมเล่นๆจริงอะ ใครจะไปรู้มึงเล่า
“ คือ คือ มึงไม่น่าเล่นเรื่องแบบนี้นี่ ” แก้ตัวไม่ถูกเลยทีนี้ มันเอามือแตะๆตรงริมฝีปาก ไม่มีเลือดซิบออกมาเลย มือผมไม่มีแรง หรือหน้ามันหนากันแน่เนี่ย
“ ผมก็ไม่น่าต้องมาเจอพี่ ..... ผมไปนะครับ ต่อไปผมจะไม่มาให้เห็นหน้าอีก ”
“ เฮ้ยๆ ไอจ้าว ” ผมรีบวิ่งตามมาคว้ามือของมันไว้
“ ปล่อย กูไม่อยากเห็นหน้ามึง ” เวรล่ะ มันโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟเลย ผมรอให้มันเดินกลับไปที่โต๊ะก่อน ถึงเดินตามมา พอถึงที่นั่ง ไอจ้าวยกแก้วเหล้ากระดกอั่กๆ
“ น้องๆ ค่อยๆยกก็ได้ พวกพี่ไม่รีบขนาดนั้น ” พี่โจรีบปรามไอจ้าวครับ
“ ไม่เป็นไรครับพี่ ”
“ แปลกว่ะ ปกติมันไม่ค่อยดื่มนอกบ้านนะ ไอคิม มึงไปทำอะไรมาหรือปล่าว ” ไอจักรนี่ ปากชวนมีเรื่อง
“ สัด กูจะไปทำอะไรได้วะ ตัวอย่างกับยักษ์ ” ผมรีบแก้ตัว ไอดิษก็เอาแต่จ้องๆ ตั้งแต่มานั่งนี่ยังไม่พูดอะไรซักคำ
“ พี่จักร สมัยก่อน พี่คิมทำตัวยังไงบ้าง ” อ้าวเฮ้ย
“ ถามมันเองเลยดิ กลัวมันทำไม ” เออ จริงของมึงแหละ
“ ไม่อยากคุยหรอก กลัวโดนต่อย ”
“ แค่กๆๆๆ ” ไอตัวนี้นี่เฮ้ย ผมสำลักเหล้า น้ำหูน้ำตาไหลพรากๆ
“ เคยเห็นมันต่อยคนเหรอ ถึงว่ามันแบบนั้น ” ไอจักรนี่ก็ช่างถามจริงมึง
“ เฮ้ยๆ มากันตั้งหลายคน ทำไมมาเผากูคนเดียวล่ะ คุยกับคนอื่นบ้างเด้ ” ผมรีบเบนประเด็นอีกรอบ ไม่รู้จะสำเร็จไหม
“ จริงด้วย เออจักรที่บ้านมีไร่อะไรนะ ” ไอดิษยอมเปิดปากแล้ว
“ อ่อ ที่บ้านผมมี ..... !@#@!! ” พวกเรานั่งกินกันได้ไม่นาน ไม่จ้าวเริ่มเมาครับ มันเริ่มเดินไปซุกซนตามโต๊ะอื่นๆ ผมกับไอจักรเลยตัดสินใจเอามันไปส่งหอ ส่วนพี่โจกับไอวากจะกลับไปรอที่หอในมหาลัย
“ คิม ถามจริงเหอะ ตอนไปห้องน้ำ มึงไปทำอะไรมันหรือปล่าว ” ระหว่างขับรถกลับหอ ไอจักรก็ถามผม
“ เอาจริงเลยนะ ...... กูต่อยมันไปหมัดนึง ”
“ เฮ้ย ต่อยมันทำไมวะ มันทำอะไร ” ผมหันไปมองไอตัวควายที่นอนพิงอยู่เบาะหลัง
“ มันว่ากูเป็นเกย์ กูคงเมาๆด้วย เลยไม่ทันกลั้นอารมณ์ ”
“ สงสัยน้องกูจะเสียใจ ”
“ อะไร เสียใจอะไร ”
“ มันอยากมาเจอมึง ทีแรกพ่ออยากให้มันไปเชียงใหม่ แต่มันบอกว่ามึงเรียนที่นี่ พ่อเลยยอมให้มา ถ้ากูจำไม่ผิด มันเตรียมของขวัญให้มึงด้วย ..... มึงนี่หมัดไวกว่าหัวคิดตลอดเลย แก้ไม่หายหรือไงวะ ” เทศนากูซะเจ็บถึงกระดูก
“ กูจะรู้ได้ไง ตอนเช้าก็ทำท่าหาเรื่องกูทีแล้ว กูนึกว่ามันตั้งใจ ”
“ ไหนๆก็ไหนๆ มึงไปขอโทษมันเลย รอมันตื่นก็ขอโทษมันซะ ”
“ เออ พรุ่งนี้กูจะมาขอโทษ ” ไอจักรหันมามองควับ
“ ไม่ได้ มึงต้องนอนด้วยกันกับพวกกูที่หอ พอมันตื่นมา ก็ขอโทษมันซะ ”
“ อะไรวะ กูต้องกลับมหาลัยเว้ย กูมีงานต้องทำ ” วันนี้รู้สึกผมต้องแก้ตัวเยอะมาก วันอะไรวะเนี่ย
“ จะกลับยังไง เดินกลับเหรอ หรือให้พี่มารับ มึงโทรบอกเลยว่า ต้องมาต่อกับกู ” จริงๆผมไม่ค่อยฟังไอจักรหรอกครับ แต่รู้สึกผิดที่ต่อยไอจ้าว เลยยอมทำตาม ผมรีบโทรศัพท์หาไอวากทันที
“ ว่าไง หออยู่ไกลไหม ให้พี่ไปรับปะ ” เสียงมันสดใสดีจริงๆ
“ ดิษ คือๆ ...... ขอไปต่อกับจักรได้ปะ พรุ่งนี้รีบกลับนะ ” ไอจักรหันมามองหน้าผม ทำท่าทางสงสัย
“ ต่อ ? แล้วไม่กลับมานอนหอด้วยเหรอ จะไปกันที่ไหน ” โอย เอาไงดีวะ
“ เอามานี่ ..... พี่ดิษ ผมไม่ได้ไปไหนไกลครับ แถวๆนี้แหละ แต่ไม่อยากรบกวน เอาไว้พรุ่งนี้ผมขับรถมาส่งให้ครับ ..... ขอบคุณมากครับ ” ไอจักรแย่งโทรศัพท์ของผมไปคุยเอง พอวางสายมันยื่นมือถืกลับมาให้ผม
“ เดี๋ยวนี้ทำอะไร มึงต้องขอพี่ดิษเหรอวะ ทำไมเป็นแบบนั้น ”
“ เอ่อ ...... มันเป็นพ่อรหัสกูไง ” อ้างอีกแล้วกู
“ ไม่เชื่อว่ะ ขนาดพ่อแท้ๆมึงยังไม่ฟังเลย กับแค่พี่รหัสมึงจะฟังเหรอ ”
“ เดี๋ยวนี้กูฟังพ่อแล้วเว้ย คนเรามันต้องปรับตัวได้บ้างสิวะ ” แถจนจะถลอกปอกเปิกหมดแล้วกู โว้ยยยย
“ เออๆ กูจะพยายามเชื่อ ” กูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเชียว พอถึงหอพักของไอจ้าว ผมกับไอจักรช่วยกันพยุงร่างควายๆของไอจ้าวขึ้นมายังห้องพัก มันก็ดีนะครับ ไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว
“ คิม กูอาบน้ำก่อน มึงนั่งเล่นไปก่อนแล้วกัน ” ห้องยังไม่ได้จัดอะไรซักอย่าง ที่นั่งจะหาไม่ได้อยู่แล้ว
“ เออ ” ไอจักรเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วครับ
“ พี่คิมครับ ”
“ เฮ้ยยย !!!! ” จู่ๆก็มีเสียงเย็นๆเรียกชื่อของผม ผมตกใจรีบหันไปมองรอบๆห้อง แล้วเป็นไอจ้าวครับ มันนั่งยิ้มหวานอยู่ที่เตียง
“ ยังไม่เมาเหรอ ”
“ ใช่ครับ .... ไหนพี่ว่าจะขอโทษผมไงครับ เห็นไหมๆ มุมปากของผมอะ ” มันกวนดีนะครับ หลอกทั้งพี่มันเอง ทั้งผมด้วย
“ อืมๆ กูขอโทษจริงๆ กูแค่โกรธที่มึงว่ากูเป็นแฟนกับไอดิษ ” ไอจ้าวพยักหน้า เหมือนจะเข้าใจ
“ แต่ยังไงผมก็ไม่ค่อยเชื่ออยู่ดี ผมมองยังไง พี่ก็น่าเป็นแฟนของพี่คนนั้น ” ฟังสำเนียง ไอนี่ชักน่าสงสัยแฮะ
“ มึงพูดแบบนี้ มึงเป็นหรือไง .... รู้ดี ”
“ พี่รู้ด้วยเหรอครับ ว่าผมชอบผู้ชาย ” ผมหันไปหามันแทบไม่ทัน คอเกือบเคล็ด เหอะๆๆ
“ อย่ามาล้อกูเล่น กูไม่เชื่อหรอก .... นั่นอะ แหวนที่มึงใส่อะ ” ผมชี้ไปที่นิ้วนางข้างซ้าย มันสวมแหวนด้วยครับ
“ ทำไมครับ ชอบผู้ชายนี่สวมไม่ได้เหรอ ” ผมจ้องหน้า มองหาความโกหก แต่มันทำหน้าตายด้านมากๆอะ ดูไม่ออกเลย
“ พี่อยากให้ผมพิสูจน์ไหมล่ะครับ จูบปากกันไหม ”
“ เฮ้ยๆ ..... ถอยไปเลย มึงจะเป็นอะไรก็ตามใจเถอะ กูไม่เกี่ยวด้วย ” ไอจ้าวยิ้มๆที่มุมปาก
“ เพราะพี่คนนั้นใช่ไหมครับ คนที่หล่อๆเข้มๆ พี่ถึงไม่ยอมสนใจผม ” ไอนี่มันเสือซ่อนเขี้ยวนี่หว่า รุกผมใหญ่แล้วอะ ไอจักรแม่งก็อาบน้ำนานจังวะ
“ ยอมรับมาเถอะ ผมไม่บอกพี่จักรหรอก ”
“ เออ ใช่ ทำไมกูเป็นแฟนมัน ไอดิษนั่นแฟนกู ” ไอคนที่นั่งข้างหน้า มองผมนิ่งๆ
“ พี่ที่สูงๆขาวๆคนนั้น ไม่ได้ชอบพี่ใช่ไหมครับ ” ฮึ่มมม ไอเลวนี่ มันคงหมายถึงพี่โจอะครับ
“ แล้วมึงจะถามทำไมวะ ”
“ พี่นี่ทึ่มมากเลยนะครับ พูดขนาดนี้ยังทำหน้างงๆ แปลกที่พี่จักรเรียกพี่ว่าเสือ ” หึหึ สงสัยอยากโดนตีนเสืออะ
“ พอๆ กูไม่อยากคุยกับมึงละ ” ผมมองหามุมๆดี เตรียมซุกลงไปนอน แต่ไอจ้าวรีบลุกพรวดขึ้นมา
“ พี่ ผมซื้อของมาให้ พี่เก็บไว้นะครับ ” มันส่งนาฬิกาเรือนนึงมาให้ผม นาฬิกาเป็นแบบที่ผมชอบมากๆซะด้วยครับ
“ จะดีเหรอ นี่น่าจะแพงนะเว้ย ” มันยิ้ม
“ จะซื้อให้พี่ต้องซื้อของดีสิครับ รับไว้แล้วใส่ด้วยนะ ” พอมันพูดจบ ผมต้องหันไปมองหน้ามันเลยครับ ผมรู้สึกว่าเสียงของมันอ่อนโยนลงผิดจากที่พูดกันมาก
“ ไอคิม มึงจะดูดปากน้องกูเหรอ ” ตกใจ เหอะๆ
“ มันนั่นแหละจะดูดปากกู ถอยๆ ให้กูอาบบ้าง ” ผมวางนาฬิกาลงบนโต๊ะ แล้วหยิบผ้าขนหนูที่มันเตรียมไว้ให้เข้าห้องน้ำไป เฮ้อ .... ไอจ้าว มึงชอบผู้ชายจริงๆเหรอวะ แล้วทำไมมึงต้องทำเหมือนชอบกูด้วยล่ะ
-
สงสัยตอนต่อไป พอกลับไปถึงหอ
ท่านว๊ากดิษมีงอน+ไม่ยอมเรื่องนาฬิกาแน่ๆเลย
-
งานนี้ พี่วากดิษท่าจะมีงานเข้า คริคริ :-[
-
คิมเอ้ยยยย ทึ่มได้แต่อย่านานนะ
เดี๋ยวคุณพี่ดิษองค์ลงขึ้นมาคงไม่แค่นาฬิกาที่จะเป็นปัญหา
คู่แข่งจริงๆละมั้งคนนี่ เล่นปลื้มมาตั้งแต่เด็ก รักนานรักทนพอๆกับคุณดิษเลย
ระวังน้ำท่วมด้วยเน้อ เพราะน้ำเหนือกำลังจะมา
บอกไว้ก่อนเพราะอยู่ต้นน้ำ ตอนนี้น้ำป่าหลากมากเลย รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆนะค่ะ
นานๆเม้มที แต่ไม่หยุดอ่านนะ :L2: :กอด1:
-
สงสารนายดิษ
เหนื่อยใจแทนกับการมองโลกของคิม
+1
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
คิม สถานการณ์น้ำท่วมที่บ้านเป็นยังไงบ้าง
เพื่อนๆเล้าเป็ดเป็นห่วงและให้กำลังใจอยู่นะ
สู้ๆ นะ ผ่านอุปสรรคไปให้ได้
-
งานเข้าป่าวเนี่ยคิม สถาณการณ์น้ำงัยมั่งน้อ เอาใจช่วยเน้อ
-
สู้ ๆ นะครับ
-
ย่องเข้ามารอด้วยคนค่ะ ^^
เรื่องน้ำท่วมขอให้ปลอดภัย ขอให้พระคุ้มครองนะคะ ^^
-
ยัง ยังไม่จม ฮ่าๆ ได้หยุดกันยาวเลยนะสำหรับนิสิต นักศึกษาทั้งหลาย ส่วนผมช่วงนี้เข้ามาอยู่ในเมือง กลับไร่ไม่ได้ ถนนเป็นคลองอยู่ ไม่ได้เข้ามาเล่นคอมหลายวันมากๆ ขอไปหาดูอะไรนิดหน่อย แล้วจะมาต่อนะ
ปล. คิดถึงกันไหมอะ หุหุหุหุหุ
-
:-[ สั้นๆให้หายคิดถึง เนอะ
“ ....... ”
“ ...... ” รุ่งเช้า ผมกลับมาที่หอ โดยไม่ได้บอกให้ไอดิษไปรับ มันทำหน้าหงิกเป็นตูดเลย
“ เดี๋ยวนี้หัดเที่ยวกับเขาแล้วนะ ” พูดอย่างกูเป็นเด็ก
“ ปกติเที่ยวแบบนี้ทุกคืน ” มันลุกขึ้นนั่ง วางหนังสือลง
“ น้องจ้าว คนนั้นน่ะ พี่ว่าไม่ค่อยดี อย่าไปสนิทมากนักล่ะ ” หัวมันนี่ไวอย่างกับเสารับสัญญาณเลยเนอะ
“ กูไม่ยุ่งหรอก ว่าแต่พวกเราต้องเตรียมตัวรับเด็กใหม่แล้วใช่มะ ”
“ อืม อีกสองวัน เสื้อช็อปซักรีดหรือยัง ” พูดถึงเสื้อช็อป ผมไม่ได้เอาออกมาใส่ตั้งแต่หนีกลับบ้านคราวนู้นอะ ไม่รู้ราขึ้นหรือยัง
“ ในตู้อะ ” ไอวากดิษกระโดดเด้ง เดินไปเปิดดูที่ตู้
“ เอาเสื้อพี่มาหมก ไม่รักษา ไม่ดูแลเลย ...... ไป ซักเดี๋ยวนี้ ! ”
“ แล้วทำไมต้องเสียงแข็งด้วยอะ ” ไอดิษเดินมาทางผม แล้วยัดเสื้อใส่มือ
“ เวลาอยู่ในกิจกรรม ไม่มีพี่ไม่มีน้อง ไปเร็ว ”
“ ฮุ้ววววว ”
วันนี้ผมกับไอวากเดินมาคณะพร้อมกัน คนในคณะก็เริ่มจะมองกันแปลกๆ แต่ผมไม่สนหรอก อยากมองอะไรก็มองไป
“ เดี๋ยวนี้มาด้วยกันเลยนะเว้ย ” ผมหันไปตามเสียง เป็นไอโต้งครับ
“ เมียน้อยกูล่ะ ” ไอโต้งยืนงง
“ ใครเมียน้อย ”
“ เมียมึงไง ” ไอโต้งถลึงตาใส่ หึหึ
“ เดี๋ยวคงมา นี่ ปีนี้ไม่มีการรับแรงๆเหรอ ทำไมเป็นงั้น ” ข่าวคงเพิ่งมาถึงพวกรุ่นผมครับ ปีผมต้องรู้ช้ากว่าเพื่อน เพราะเป็นรุ่นน้องตัวน้อยๆ
“ อืม องค์การจะมาดูด้วย ” ผมตอบมัน
“ จริงๆกูมีวิธี กูฟังมาว่า เทอมนี้องค์การต้องรับคนเข้าทีม ทำไมมึงไม่ไปสมัครล่ะ ”
“ โอ้ๆ กูเหนื่อยแล้วเพื่อน แค่นี้ก็แทบไม่มีเวลาแล้ว ไม่เอา ” ไอโต้งคอตก เป็นหมาเศร้าเลยทีเดียว
“ จะเศร้าอะไรนัก กับแค่ไม่ได้รับแรงๆ ”
“ ไม่ใช่แบบนั้น กิจกรรมเรามันต้องครบสิ ไม่งั้นเราจะคุมอยู่ได้ไง ถ้าเราไม่ผ่านกิจกรรมอย่างนั้นมา ป่านนี้มึงก็คงไม่มานั่งอยู่นี่แล้ว ” พูดไปพูดมาก็มีความจริงอยู่แฮะ
“ เอาไว้ค่อยแก้ไขไป ปะๆประชุม ” พวกปีสอง มานั่งฟังกิจกรรมคร่าวๆ จากนั้นก็ให้กลับได้ ต่อมาก็เป็นคิวของพวกทีมงานอย่างผมแทน
“ ประธานคณะ ขอคุยด้วยหน่อย ” ผมหันไปที่หน้าประตู มีผู้ชายตัวสูงๆ ยืนติดขอบประตูอยู่ ใครวะ
“ ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา ” อ้าว สรุปมันใครวะพี่หมี
“ กำลังประชุมกันเหรอ นั่งด้วยคงไม่เป็นไรนะ ”
“ เป็นสิ เรื่องภายในคณะ คนนอกไม่จำเป็นต้องรู้ ” ไอวากดิษไม่ยอมครับ
“ อย่าต้องให้รองอธิการส่งหนังสือมาเองเลยน่า ” พี่หมีถอนหายใจ แล้วส่งสัญญาณมือให้มันมานั่ง ตกลงแม่งเป็นใครวะ ใหญ่โตจริง ไอคนนั้นมานั่งข้างๆผม แล้วหยิบสมุดอะไรไม่รู้ขึ้นมาวางไว้
“ วันแรกให้คลาน ..... ”
“ หืม คลานเหรอ ” พี่หมีกำลังพูดๆอยู่ มันก็หือหาขึ้นมา
“ เราให้นั่งฟัง ไม่ขอความเห็น ” ไอวากพยายามสู้ต่อไป มันหัวเราะในลำคอ แล้วนั่งฟังต่อ
“ พอรับเดือนกับดาวแล้ว เราจะเลื่อนวันประกวดเข้ามา เพื่อให้น้องปีหนึ่งมีเวลาสอบมากขึ้น เห็นด้วยนะ ”
“ เดี๋ยว ถามหน่อย ไอที่ว่าห้องมืดเนี่ย เพิ่งมีปีนี้ใช่ไหม ”
“ เข้าใจความหมายที่ให้นั่งเฉยๆไหม ” ผมชักมีน้ำโหครับ มันนั่งข้างๆผมด้วย เลยถามมันตรงๆ
“ หน้าไม่ค่อยคุ้น เดี๋ยวนี้ให้ปีน้อยๆมาวางแผนด้วยเหรอ ” โอ้โห ไอเวรนี่
“ ผมเป็นวากเกอร์คณะ ที่สำคัญคณะผมมีประเพณี ไม่เคยมีใครตายขณะรับน้อง ถ้าเป็นคนคณะอื่นก็ไปนั่งข้างนอก เสร็จแล้วจะไปรายงานให้ทราบ ” พวกรุ่นพี่ถึงกับเงียบ
“ คิดว่าตัวเองรู้ดีแล้วใช่ไหม ”
“ ผมไม่ได้รู้ดี แค่ผมเองก็ผ่านกิจกรรมคณะมา เข่าของผมไม่ดี แต่ผมก็ผ่านมาได้ ทุกๆคนเข้าใจดีว่าขอบเขตอยู่ตรงไหน อย่าทำอวดรู้มากกว่าพวกผม ”
“ คิม ใจเย็นน้อง .... พี่เมฆออกไปก่อนดีกว่าครับ ” ชื่อแม่งอึมครึมพอๆกับนิสัยเลย ไอเมฆ ว่าแต่พี่ฟางจะมาออกหน้าแทนมันทำไมอะ
“ อืม คนนี้เองสินะ ” ไอเมฆลุกไปโดยดี พวกพี่ๆปรบมือให้ผม ผมไม่ได้ภูมิใจอะไรหรอกครับ แค่อยากให้งานมันเดินต่อไป เรานั่งคุยกันต่อไม่นานก็เสร็จ ผมเดินออกมาข้างนอกเห็นไอดิษกำลังยืนคุยกับไอเมฆอยู่
“ เดี๋ยวนะ .... คิมกลับก่อนเลยนะ พี่อยู่นี่ก่อน ”
“ ทำไมล่ะ กูอยู่ได้ ”
“ หึ ปีสองสมัยนี้ไม่ธรรมดานะ กูๆมึงๆกับพี่ได้ด้วย ” ไอเมฆนี่อะไรของมันวะ
“ แล้วพี่ล่ะยุ่งอะไร ”
“ พี่เป็นรองนายกองค์การฯ และพี่ก็เป็นรุ่นพี่ของน้องด้วย ” ผมอ้าปากค้าง ไอบ้านี่อะนะ
“ อะไรนะ ..... ไหนว่าเป็นคนนอกไง ” ไอเมฆยิ้ม ส่วนไอดิษยืนทำหน้านิ่ง
“ คนนอก หมายถึง คนที่ไม่ใช่ทีมงาน ไม่เคยรู้อะไรเลยสินะ ” อ้าวเหรอวะ
“ ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าพี่ล่ะ โทษผมไม่ได้นะ ”
“ เมฆไม่ค่อยได้อยู่คณะ มันทำงานให้องค์การ ” ไอดิษให้คำตอบแทนครับ
“ แต่ทำไมตอนเรียน ก็ไม่เห็น ตอนรับน้อง ตอนไหนๆก็ด้วย ”
“ เพราะเอาแต่มองไอดิษอยู่มั้ง เลยไม่ทันมองคนอื่น ” หืม พูดไรอะ
“ ไอเมฆ .... ”
“ เออๆ กูไปก่อนนะ ต้องกลับไปเขียนรายงาน ” มันหันมายิ้มเยาะผมด้วย เห็นว่าตัวสูงเฉยๆนะมึง
“ รู้สึกจะรุนแรงตั้งแต่เริ่มนะ ”
“ ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นมันทำท่ากวนๆแบบนั้นอะ ”
“ ก็ใช่ คนในคณะไม่ชอบมันหรอก มันเองก็ไม่ค่อยกลับมาช่วยงานคณะ นอกจากเรียนแล้ว ไม่ทำอะไรให้เลย ” น่าแปลกใจนะ
“ แล้วทำไมถึงเป็นแบบนั้น ”
“ มันบอกว่า มีทางอื่นช่วยได้มากกว่าทำงานให้คณะ พี่ก็ยังไม่แน่ใจ ว่ามันคิดจะทำอะไร ” ใครจะไปเข้าใจมัน
“ ช่างเหอะๆ วันนี้จะทำอะไรต่อ ” ไอดิษพาผมไปหาอาจารย์ที่ปรึกษา แล้วก็คณบดีตามลำดับ ทั้งสองคนฝากแค่อย่าให้มีคนบาดเจ็บ และอย่าให้ร้องเรียนกันเอง จากนั้นก็กลับหอมาพักผ่อน
“ ฮัลโหล ”
“ ... พี่คิมเหรอครับ ” เสียงคุ้นๆว่ะ
“ ครับ ”
“ ผมจ้าวเองพี่ ” มันไปเอาเบอร์โทรกูมาจากไหนวะ
“ เออ มีอะไร ” ไอดิษเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังเดินออกมา มันกระพริบตาด้วยความงุนงง
“ พี่พาผมไปซื้อของทีสิครับ ”
“ ทำไมต้องกูวะ ไอจักรล่ะ ” ไอดิษเริ่มมองผมมากขึ้น
“ กลับไปแล้ว ผมไม่มีคนช่วยถือนะพี่ ออกมาเร็วๆนะ ผมรออยู่หน้ามหาลัย ”
“ เดี๋ยวๆ กูกำลังไม่ว่าง ” ไอดิษเปลี่ยนสายตาเป็นจ้องแล้วครับ
“ ..... งั้นผมกลับหอก็ได้ ”
“ เออๆ เดี๋ยวๆๆๆ ..... ดิษ กูออกไปซื้อของเป็นเพื่อนไอจ้าวได้ปล่าว ” ไอวากดิษทำท่าทางไม่พอใจ
“ พี่เพิ่งบอกใช่ไหม อย่าไปกับจ้าว ”
“ มันไม่มีเพื่อนอะ ”
“ พี่ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน ” ทำไมงอแงเป็นเด็กเลยวะ
“ จ้าว กูไปไม่ได้อะ ”
“ ...... ทำไมครับ พี่ดิษไม่ให้มาใช่ไหมครับ ” รู้ดีอีก
“ ไปไม่ได้อะ แค่นี้นะเว้ย ” ผมกดวางสาย
“ งอแงนักนะมึงอะ ” ผมพูดใส่ไปวาก มันยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม ตอนนี้มันแค่คาดด้วยผ้าเช็ดตัวครับ โชว์หุ่นอยู่เลย
“ ไม่ได้เรียกงอแง แค่ป้องกันเรื่องไม่คาดฝัน .... ลองรักใครซักคนมากๆ จะรู้เอง ” ผมลูบหัวผม ผมกระชากมันเข้ามาหาตัว ไอดิษเสียหลัก ล้มทับผม
“ แล้วตอนนี้กูไม่ได้รักมึงเหรอ ” ผมพูดกับมัน ไอวากทำตาโต
“ จูบได้ไหม ” มันบอก ยอมรับว่าอายนะครับ แต่ผมกับมันยังไม่เคยทำแบบนี้กันเป็นจริงเป็นจังซักครั้ง
“ ...... อืม ” ผมโน้มคอมันมาจูบเอง ความรู้สึกมันแปลกๆ ใจของผมเต้นแรง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้จริงๆ อาจจะถูกของมึงนะไอดิษ ลองรักใครซักคนมากๆ จะรู้เอง
“ พอก่อนดีกว่า ถ้าไม่พอ หนักกว่านี้แน่ ”
“ ไอเชี้ยดิษ ” ไอดิษผละออกจากผม วันนี้เราคืบหน้ามาอีกหน่อยแล้ว ขั้นต่อไปคงหนีไปพ้นเรื่องอย่างว่า แต่ผมจะบอกกับมันยังไงดีว่า ผมไม่อยากทำแบบนั้น ...... ช่างเหอะ เรื่องมันยังไม่เกิด อย่าคิดอะไรนักเลย ...... แล้วเรื่องนาฬิกาของไอจ้าว จะบอกมันยังไงดีวะ เหอะๆๆ
-
ดีแล้วนะคิม ที่ไม่จม ขอให้ทุกอย่าผ่านไปได้ด้วยดี
ว่าแต่คู่นี้เขาค่อยเป้นค่อยไปจริงๆ ลุ้นแล้วลุ้นอีก
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
อืมมาให้หายคิดถึงจริงๆแหละ แต่จะให้ดีมาบ่อยๆนะ
เพราะอยากเห็นความก้าวหน้าของคิม-ดิษขั้นต่อไปจ้ะ
-
...ดีใจด้วยวุ้ย ที่บ้านไม่จม ให้ถนนมันจมไปก็พอ
...ดีแล้วที่ภาคปฎิบัติมันคืบหน้า มัวแต่เรียนรู้ทฤษฎีกันอยู่นั่นแหละ
...ความรักจะมั่นคง แนบแน่น มันต้องใช้ 2 ทฤษฎีรวมกัน
...สงสารเฮียดิษฐ์แก เดี๋ยวจะลงแดงตายซะก่อนรอมาเป็นสิบๆปีเหมือนหมาเห็นปลากระป๋องยังไงยังงั้นนนน :laugh:
-
หว๋าๆ รออ่านขั้นต่อไปอย่างใจจดจ่อ
หากน้ำท่วมสูง แล้วระวังกระแสไฟด้วยนะ ห่วงทั้งคิมและดิษ จุ๊บๆ
-
อ่านทันแล้ว
อ่านไปก็คิดถึงตอนเป็นปีหนึ่ง เวลาผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว รับน้องสมัยนั้นคล้าย ๆ กับคนเขียนเลย โห มันส์ ฮา เสียน้ำตา แต่คุณค่ามันหลังจากนั้นมากมายเหลือเกิน
รอตอนต่อไปนะครับ
-
ฮัดช่า .. ตามทันจนได้
อ่านไปอ่านมารุสึกอยากหาปลามาให้คิมกินจะได้ฉลาดๆ ขึ้นมาบ้าง :m16:
ในที่สุดก็ได้ลงเอยกันซะที = =" คนอ่านหละเหนื่อย
เมื่อไหร่จะได้กันซะทีอ่า รออยู่น๊า า า :-[ :m1:
ชอบเรื่องนี้จัง :L1: :pig4: :pig4: :3123:
-
ความรักของพี่ดิษเมื่อไหร่จะลงเอยด้วยดีซะที มีตัวป่วนคนใหม่มาอีกแล้ว
-
อ้าวไม่รีบรายงานล่ะ เดี๋ยวงานจะเข้าอีกหรอก
-
:really2: ง่วงๆ แต่อยากดูบอลอะ เหอะๆ มาต่อให้เน้อครับ
วันปฐมนิเทศของคณะผมก็มาถึง ผมและทีมงานยืนรออยู่ที่หน้าห้องประชุม เตรียมเดินเข้าไปแนะนำตัว
“ สวัสดีนักศึกษาใหม่ทุกคนครับ ผมยินดีอย่างยิ่งที่ … ” นี่ผมฟังเทปซ้ำหรือปล่าวอะ เหอะๆๆ คณบดีพูดคำเดิมแทบไม่ผิดเพี้ยน
“ พวกนักศึกษาแก่ๆ เข้ามาทำไม ” พี่หมีให้สัญญาณเดินนำเข้าไป สรุปแล้วคือ ไม่มีอะไรต่างจากเดิมเลย แค่ผมมายืนข้างหน้าแทนเท่านั้น
“ การรับน้องปีนี้ .... เราจะดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่ต้องกังวล มีไม่กี่คนหรอกที่ชอบแหกคอก ไอพวกเดินนำหน้ามาก่อนนั้นแหละ ระวังพวกนี้ไว้เลย หัวแถวทั้งนั้น ” ผมอดยิ้มไม่ได้ครับ คณบดีเองก็คงรู้ทุกๆอย่างดี หลังจากท่านร่ายจบ พี่หมีก็รับบทเป็นคนพูด
“ พวกคุณทุกคน หลังหมดคาบเรียนคาบสุดท้ายวันแรก ไปเจอกันที่หลังมอ ทราบและเข้าใจด้วยว่ามีคนรออยู่ ห้ามบอกอาจารย์ ถ้าอยากเรียนที่นี่ ... ขอบคุณ ” จากนั้นก็เดินออกมาพร้อมๆกัน
“ นี่มันของเดิมหมดเลยนี่หว่าพี่หมี ” พอออกพ้นห้องถึงเขตปลอดคน ผมรีบเดินไปหาพี่หมี
“ เออเด้ กูเจอแบบนี้มาสามปีแล้ว ” เหอะๆๆ
“ ต่อไปผมต้องเข้มแล้วสินะ ”
“ ใช่ ละครฉากใหญ่ที่ต้องทำ ซ้อมเสียงไว้นะมึง ” ผมยกมือไหว้ แกตบไหล่สองสามที แล้วเดินไปทางอื่น ผมเดินกลับมาซ้อมกับประธานเชียร์ต่อ เพราะจังหวะว้ากนำกับจังหวะลูกคู่ของพวกพี่ๆต้องประสานกัน
“ เดี๋ยวผมกลับหอนะพี่ ”
“ ทำไมกลับไวนักวะ ” ประธานเชียร์ของเรา พี่โด่ง ถามผม
“ ต้องไปหลอกเด็กอีกพี่ ” ถ้าจำได้ ตอนผมอยู่ปีหนึ่ง ผมโดนหลอกล่อให้ไปยืนรอรุ่นพี่ที่ดาดฟ้า คราวนี้เป็นพวกผมบ้างที่ต้องทำแบบนั้น แต่ ....
“ ดิษ ทำไมย้ายของอะ ” พอผมมาถึงห้อง เห็นไอวากกำลังเก็บข้าวของอยู่ จะว่าไปก่อนหน้านี้ผมก็เห็นมันเก็บๆของบางอย่างไว้อยู่นะ
“ ต้องมีปีหนึ่งมาแทนไอโจไง พี่ต้องย้ายของก่อน เอาไว้ค่อยคุยกับปีหนึ่งอีกที ” อ้าวเหรอ แล้วมึงไม่บอกให้กูเตรียมตัวเตรียมใจบ้างวะ
“ แล้วเป็นใครอะที่มาแทน ”
“ มนุษย์ ” หืม กวนตีนเหรอ
“ มึงกวนไรกูปะเนี่ย ” ผมถามกลับไป ไอวากมองหน้าผม
“ คณะมนุษย์ครับน้องวาก ” อ้าว
“ อืมๆ ปะดิ เดี๋ยวกูช่วยขน ” ผมเดินไปช่วยแบกของ เอาไปส่งห้องเดิมของมัน ส่วนพี่โจย้ายขึ้นมาอีกชั้น ร่ำลากันเล็กน้อยก็กลับมาที่ห้อง
“ เฮ้ย ” ใครวะ นั่งหน้าขาวเชียว ใส่แว่นซะด้วย
“ สวัสดีครับ ผมวินครับ มนุษย์ปีหนึ่ง ” ผมเพ่งมองมันดีๆ มันจะไว้ผมทำไมยาวนัก เอาไว้ถักเปียหรือไงวะ
“ อืม พี่ชื่อคิม เกษตรปีสอง ”
“ หา ”
“ อะไร ” มันส่ายหน้า
“ ห้องนี้มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะหนังสือคนละตัว ห้องน้ำรักษาความสะอาดด้วย ...... กะจิตกะใจจะไม่ลุกมาคุยกันเลยเหรอ ” มันเอาแต่นั่งๆๆ
“ ก็ได้ครับ ” พอมันลุกแค่นั้นแหละ ผมถึงกับต้องตกใจ ทำไมมันสูงงี้วะ หรือกูเตี้ย ไม่ดิกูก็สูงนะ
“ สูงเท่าไหร่วะ ”
“ ร้อยแปดสิบแปดเซนครับ ” เออ มึงอะสูง พักนี้ทำไมเจอแต่คนสูงๆวะ กูคงไม่ได้เตี้ยลงนะ
“ วันนี้สามทุ่ม ไปรอพี่ที่ดาดฟ้านะ ” ผมบอกไอวิน
“ หืม ทำไมต้องไปดาดฟ้าครับ ” เหมือนภาพมันย้อนกลับมาอะนะ เหอะๆ
“ เออน่า อย่าถามมาก .... แล้วผมน่ะตัดด้วย ให้เกียรติสถาบัน ”
“ ผมกะจะไปตัดวันนี้แหละครับ แล้วทำไมต้องนัดสามทุ่มด้วย ” ไอนี่ช่างถามกว่าผม แต่สายตามันแปลกๆนะ
“ อย่าขาดแล้วกัน ” ผมเดินออกมาเลยครับ มานั่งรอที่ใต้ถุนอาคาร ไอดิษคงกำลังจัดของอยู่
“ ดีเว้ยคิม ” ใครอะ
“ กันต์ ...... ใช่ปะวะ ” มันตบไหล่ผมแรงๆ
“ โห จำได้ด้วยว่ะ เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเนอะ ” จริงๆก็นานอะ
“ มึงอยู่ไหนมาวะ ”
“ กูย้ายไปหอนอก ต้องช่วยแม่เปิดปิดร้านว่ะ นึกถึงบรรยากาศปีที่แล้ว อยากมาดู ” มึงแอบซาดิสต์ด้วยสิ
“ เออนี่ ฝากดูรุ่นน้องมึงคนนึงอะ ได้ปะ ” ผมนึกถึงไอจ้าวพอดีครับ จำได้ว่าไอกันต์เรียนนิติ
“ อืม ใครล่ะ ”
“ มันชื่อจ้าวอะ ดูไม่ยากหรอก ตัวมันสูงๆใหญ่ๆ ” ไอกันต์มองผมแบบคงจะงงอะ
“ กูจะรู้ไหม เท่าไหร่เรียกว่าสูง ” ตีความซะเคยนะไอพวกหัวกฎหมายเนี่ย
“ เอาไว้จะถามชื่อจริงมาให้ ขอเบอร์มึงหน่อยดิ ” มันเอามือถือของผมไปกดๆ แล้วลาไปเดินดูทางอื่น
“ แจกเบอร์ใครน่ะ ”
“ เฮ้ย ” ไอวากดิษครับ แม่งมาไม่ให้สุ้มให้เสียง
“ กินข้าวปะ ” ผมพยักหน้า ลุกตามมันไป
และช่วงเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมกับพวกเพื่อนๆมายืนแอบมองพวกปีหนึ่งเดินขึ้นไปที่ดาดฟ้า พวกน้องๆยืนรออย่างไร้ความหวัง เหอะๆ ที่ผมเห็นเพราะว่ามีคนเอากล้องส่องทางไกลมาเตรียมไว้รอ
“ ท่านวากคิมเว้ย ”
“ ไอเร เป็นไงวะมึง ” ช่วงนี้พวกกลุ่มของผมกลับมารวมตัวอีกครั้ง เพราะปีสองต้องถูกรับเป็นบางช่วงเหมือนกัน
“ มีคนบอกว่าพี่ดิษย้ายของกลับห้อง เมทคนใหม่เป็นไง เจอหน้าหรือยัง ” ไอโต้งเดินควงคู่มากับยัยนัท รู้สึกจะหวานเลี่ยนขึ้นทุกวันๆ
“ เจอแล้ว เด็กมนุษย์ด้วย ” ผมตอบ
“ ตอนเรายืนรอบนนั้น น่าสงสารชนาดนี้เลยเหรอวะ ฮ่าๆๆ ” ไอเรยืนหัวเราะไม่เกรงใจใครอะ ในที่สุดเวลาผ่านไปร่วมสองชั่วโมง พวกปีหนึ่งคงทนไม่ไหว หลายๆคนเดินกลับลงมาแล้ว พอเจอหน้าพวกพี่ๆก็ตกใจกันใหญ่ ผมมายืนรอไอวิน แต่รอเท่าไหร่มันก็ไม่ลงมา ไอนี่มีกวน ผมแยกกับเพื่อนๆ เดินตรงกลับห้อง
“ เฮ้ย ........ ทำไมไม่ลงไปข้างล่าง ” มันไปตัดผมมาจริงๆด้วย
“ ขอโทษครับ ผมลงไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ” สังเกตดีๆ เหมือนมันร้องไห้นะ
“ เดี๋ยวๆๆ ร้องไห้เหรอวะ ร้องไห้ทำไม ” ไอวินปาดน้ำตา เดินเลี่ยงๆ ผมจับไหล่มันไว้
“ มีอะไรบอกพี่ได้นะเว้ย อย่างน้องต้องอยู่ด้วยกันปีนึง ” มันยอมครับ ดีแล้วที่ยอม เพราะถ้าขัดขืนไม่รู้จะเอาแรงไหนไปดึงมันไว้ เหอะๆๆ
“ เฮ้ย ” พอมันเล่าเรื่องของมันออกมา ผมต้องตกใจสุดๆ
“ ....... ”
“ เดี๋ยวๆ พ่อ ..... พ่อเสีย ” มันก้มหน้านิ่งๆ
“ ทำไมไม่บอกพี่เล่า พี่จะได้บอกว่ามันไม่มีอะไร แกไปได้ ” เลยรู้สึกผิดไปเลยกู
“ ผมยังไม่กล้ากลับไปครับ ไว้จะไปสวดศพพรุ่งนี้ ” เรื่องคือ พ่อของไอวินป่วย และมันมาที่มหาลัยก่อน เพื่อมาจัดของ กะว่าจะเดินทางไปเยี่ยม แต่ทางบ้านแจ้งข่าวมาว่าพ่อของมันเสียแล้ว
“ ต้องกลับนะเว้ย อย่างน้อยกลับไปช่วยงาน ปะๆ พี่พาไปส่ง บขส ”
“ เดี๋ยวก่อนได้ไหมครับ ” สงสัยมันจะโมโหผม ออกไปก่อนดีไหมวะ
“ งั้นพี่ไปรอข้างนอกนะ ”
“ นั่งเป็นเพื่อนผมเงียบๆได้ไหมครับ ” คงต้องได้อะครับ ผมนั่งลงตรงหน้าไอวิน
“ ฮือออออ ” จู่ๆมันก็ปล่อยโฮออกมาอย่างกับเด็ก กอดผมไว้แน่น
“ ทำใจดีๆหน่อยสิวะ เราเป็นลูกผู้ชาย ”
“ ผมไม่เหลือใครแล้วพี่ ฮือ ...... แม่ผมเพิ่งเสียไปไม่นานเอง ฮือ ” โอยชีวิต ผมรู้สึกเศร้าไปกับมันจริงๆ ผมลูบหลังให้มัน จังหวะนั้นมีเสียงเปิดประตู
“ น้อง ” ผมผละกับไอวิน หันกลับไปมอง
“ ไอดิษ ” มันยังงงๆครับ มองผมสลับกับไอวินไปมาๆ
“ เดี๋ยวออกไปๆ นะดิษนะ เดี๋ยวเดียว ”
“ อ่อ ได้ ” ว่าง่ายแบบนี้ค่อยยังชั่ว
“ พี่ครับ อย่าเพิ่งบอกใครนะครับ ” ไอวินขอร้อง
“ ทางบ้านมึงเหลือใครบ้าง คือหมายถึงญาติพี่น้องน่ะ ”
“ มีน้าสาว น้องของแม่แค่คนเดียวครับ ผมไม่มีพ่น้อง ” ถ้าเป็นตัวผมโดนเข้าแบบนี้ ผมว่าผมสติแตกแน่เลย
“ รีบโทรหาท่านก่อนเถอะ คุยกับท่านช้าๆ แกต้องเข้มแข็งให้มากๆ ...... แล้วงานศพพี่จะไปช่วย ”
“ ไม่ต้องนะครับๆ ผมไม่กล้ารบกวน ” ผมแตะไหล่ของมันอีกครั้ง
“ วิน เราเพิ่งรู้จักกันก็จริง แต่อย่างน้อยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่ช่วยไม่ได้หรอก โอเคไหม ..... ว่าแต่บ้านอยู่ที่ไหน ”
“ อยู่ในเมืองนี่แหละครับ ”
“ งั้นดีเลย เดี๋ยวพี่ไปคุยกับพ่อรหัสก่อน นั่งรวบรวมสติหน่อย ” มันพยักหน้า ผมเดินออกมาจากห้อง ไอวากดิษยืนเกาคางมองหน้าผมอยู่
“ ตกลงอะไรน่ะ ” ผมตัดสินใจบอกกับมันทั้งหมด ไอวากดิษยืนตาค้าง
“ เราพอจะช่วยมันได้ไหมวะ ” ผมถามมัน ไอดิษยืนคิดครู่นึง
“ ลองไปดูญาติเค้าก่อนดีกว่า ถ้ามีคนช่วยแล้ว เราก็ไม่ต้องไป ”
“ งั้นพรุ่งนี้เนอะ ..... ว่าแต่มาทำอะไรอะ ” ไอดิษยิ้มแหยๆ
“ เห็นน้องหายไปไง เลยมาดูว่าอยู่หรือปล่าว ” ผมยืนยิ้มกับมันสองคน ก่อนจะแยกกันไป นับวันกูยิ่งรู้สึกดีนะไอวากบ้า เหอะๆ ....... ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเข่าเคลื่อนๆนะ อาการปวดก็เริ่มกลับมาอีกแล้ว ขอเถอะนะ ให้ผมได้ผ่านเรื่องรับน้องไปก่อน อย่าเพิ่งเป็นอะไรเอาตอนนี้เลยนะ
-
:o8: ช่วงวันสองวันนี้ ได้อ่านเรื่องของตัวเองในเว็บ เห็นมีบางตอนหายไป กะว่าจะนั่งอ่านกับแก้อักษรให้ถูกๆ ตอนไหนที่หายก็จะเอามาลงให้เต็ม เผื่อมีคนหลงเข้ามาใหม่ จะได้อ่านกันเนอะ ^^
-
หวังว่าน้องวินคงไม่เหมือนนายจ้าว
แล้วปัจจุบันนี้เข่ารักษาหายยังคะ
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
เศร้า
-
:o8: ช่วงวันสองวันนี้ ได้อ่านเรื่องของตัวเองในเว็บ เห็นมีบางตอนหายไป กะว่าจะนั่งอ่านกับแก้อักษรให้ถูกๆ ตอนไหนที่หายก็จะเอามาลงให้เต็ม เผื่อมีคนหลงเข้ามาใหม่ จะได้อ่านกันเนอะ ^^
คนเขียนน่ารักเนอะ แบบนี้คนอ่านรักตายเลย
ว่าแต่ว่า คิมอ่ะช่วงนี้เวลาพูดกับดิษ เสียงไม่ค่อยแข็งแล้วเนาะ อิ อิ
-
เข่า เจ้าปัญหา เริ่มมาอีกแระ
-
คิมมีคนคอยคุมขนาดนี้จะไปไหนได้เนี่ย :laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2:
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่ง...ฝนจะตกน้ำจะท่วมเราก็จะรอตอนต่อไป :laugh:
-
แงะ วินเข้ามา ดิษก็ไม่ได้อยู่ดูแลอ่ะ
แอบสงสารวิน ...รอตอนต่อไป
-
:o8: วันนี้เลขสวย
เมื่อคืน ผมนั่งๆนอนๆคุยกับไอวินทั้งคืน เพราะมันบอกว่านอนไม่หลับ ดีที่วันนี้ยังไม่เปิดเรียน เพราะพวกผมต้องรับน้องกันตั้งแต่วันแรกที่เปิดเรียน ถ้าไปในสภาพนี้คงจะซ่าไม่ออก
“ วันนี้กลับไปบ้านก่อน เดี๋ยวพี่โทรหาอีกที ” รุ่งเช้าผมพามันมาหาอะไรกิน ก่อนจะส่งมันที่หน้าประตูมหาลัย
“ มากับใครน้องคิม ” ใครวะ
“ อ้าว สวัสดีครับพี่นาก ” ท่านหัวหน้าวินนี่เอง แต่งตัวเป็นวินมอเตอร์ไซค์อีกล่ะ
“ เมทน่ะครับ ”
“ กำลังจะรับน้องแล้วใช่ไหม ”
“ ใช่ครับ แล้วคณะพี่ล่ะ เอ้อ ไอโปรด้วย เป็นไงมั่งครับ ” ผมถามเป็นชุดๆ
“ เรื่อยๆทุกอย่างแหละ ” ถามตั้งเยอะ ตอบแค่เนี่ย
“ เรื่องพี่โจล่ะครับ ”
“ ไม่รู้สิ ” สงสัยอารมณ์จะไม่ค่อยดี ผมขอตัวกลับมาที่หอ
“ ไปไหนมาตั้งแต่เช้า พี่เคาะประตูตั้งนาน ” ไอวากดิษยืนรอที่หน้าหอ
“ ส่งไอวินมัน เจอพวกปีหนึ่งคณะเรายังอะ ”
“ ยังนะ แต่เห็นว่าหน้าตาเรียบร้อยๆหลายคน ” เรียบร้อยเหมือนกูสิ ฮ่าๆ
“ เดี๋ยวรับโทรศัพท์ก่อน ...... ฮัลโหล ” ผมรับโทรศัพท์
“ พี่คิมครับ อยู่ไหนอะครับ ” ไอจ้าวอีกละ
“ อยู่หอ มีอะไร ”
“ ได้ใส่นาฬิกาที่ผมให้หรือยังครับ ” ไอดิษมองซ้ายมองขวาไปเรื่อย คงไม่สนใจเท่าไหร่
“ มีสาระมากกว่านี้หน่อยได้ปะ ”
“ นี่แหละสาระที่สุดแล้วนะ ไหนว่าพี่เรียนนิติด้วยไง มาช่วยติวหน่อยสิ ” อะไรของมันเนี่ย
“ เปิดเรียนก่อน ไว้จะพาไปหาหนังสือ ” ผมพอรู้เรื่องหนังสือที่คนนิยมศึกษากันอยู่ครับ พอดีพ่อแนะนำให้รู้จักนักกฎหมายหลายๆคน
“ ก็ได้ครับ ” ผมกดวางสาย
“ น้อง ”
“ อะไร ”
“ นาฬิกา ...... ตรงหัวเตียง สวยมากนะ ซื้อที่ไหน ” ซวยล่ะตู
“ คือ ....... ว่า ”
“ ซื้อที่ไหน ” กดดันผมด้วยอะ
“ ดิษ ไอจ้าวมันซื้อให้ กูจะบอกมึงอยู่นะ ” ไอดิษยิ้มที่มุมปาก
“ จะบอกเมื่อไหร่ ตอนไหน ”
“ กะว่าถ้ามึงถามก็จะบอก กูไม่รู้ว่าจะบอกยังไง ....... กลัวมึงโกรธ ” ผมก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้ามองตามัน
“ อืมๆๆ เข้าใจแล้ว ปะเหอะ ” ดีแฮะ ไม่โกรธ เหอะๆ วันนั้นทั้งวัน ผมไม่ได้ไปไหน เดินไปเดินมาใกล้ๆกับหอพัก รอจนถึงช่วงค่ำๆ ไอวินกลับมาที่หอ ผมกับพวกเพื่อนๆ รวมถึงไอวากดิษมานั่งคุยกัน
“ พอมีคนช่วยงานครับ เพราะแขกไม่มาก ”
“ เจอเพื่อนบ้างหรือยัง บอกพวกนั้นช่วยบอกอาจารย์ให้สิ เรามีเหตุผลจริงๆ ท่านไม่ว่าหรอก ” ไอหนิงท่านประธานปีหนึ่งบอกไอวิน
“ ครับ ”
“ พรุ่งนี้แล้วนะเว้ย เตรียมพร้อมกันด้วยล่ะ ” ไอวากดิษบอกกับทุกคนเรื่องรับน้อง ตัวมันเองยังไม่ต้องลงครับ มันลงคราวสุดท้าย ไม่รู้จะโหดมากหรือปล่าว
“ พี่คิมครับ ..... ผมเห็นแหวนวางอยู่ตรงหัวเตียง ทำไมไม่เก็บให้ดีล่ะครับ ” ผมกับไอวินเดินขึ้นมาที่ห้อง มันทักเรื่องแหวน แหวนอะไรวะ
“ ไหน ” ผมเดินไปดูที่หัวเตียง ปรากฏว่ามีแหวนเงินสีสดใสวางอยู่ ผมหยิบขึ้นมาดู
“ น่าจะเงินแท้นะครับ ”
“ อืม ..... คิมดิษ ? ” พอเจอข้อความถึงรู้ครับว่าเป็นของไอวากดิษแน่นอน แสดงว่าเมื่อเช้ามันเป็นคนเข้ามาในห้อง จะเอาแหวนมาวาง แต่ดันเห็นนาฬิกา เหอะๆๆ มึงนี่จริงๆเลยนะ
วันรุ่งขึ้น ไอวินรีบไปเรียนเช้า ส่วนผมต้องแอบมาเตรียมการที่หลังมอก่อน จากนั้นค่อยไปเรียน ผมมองเด็กคณะผมเหมือนกัน แต่ละคนหน้าตาไม่น่าจะไหวเลยแฮะ หรือว่าเดี๋ยวนี้คณะของผม ไม่ได้มีให้เฉพาะพวกดิบเถื่อนแล้ว .... และแล้วช่วงเวลานั้นก็มาถึง
“ ใครให้วิ่งห๊ะ คลานลงไป ! ” พอพวกน้องๆมาถึง ผมก็เริ่มสั่ง เป็นคนแรก จากนั้นไม่นานปีสองของพวกผมก็เริ่มตะคอกตะโกนกันอย่างเมามัน
“ มองหน้าทำไม คลานลงไป ก้มหน้าด้วย ! ” ไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใครล่ะครับ วุ่นวายไปหมด
“ ตั้งแถวตอนเรียงห้า เร็ว ” ผมเป็นคนสั่งครับ เรากำลังจะให้ปีหนึ่งเดินเรียงแถวกลับคณะ ไปเข้าห้องมืด ซึ่งใช้เร็วกว่าปีที่แล้ว ปีสองค่อยๆเดินนำพวกปีหนึ่งไป พอถึงห้องมืดก็ปฏิบัติการทันที เราบอกสัญลักษณ์ ชื่อคณาจารย์ที่ต้องทราบ กับแกล้งเล่นนิดๆหน่อยๆ
“ วันนี้ ใครถอดเนกไทมาเรียน ลุก ! ” พอเข้าห้องมืดจนน้องๆตัวสั่นดีแล้ว ก็เดินกลับกันมาที่หลังมออีกที ระหว่างที่รับๆกันอยู่ ผมเหลือบไปเห็นพวกจากองค์การเดินมาแอบมองเป็นระยะ
“ ผมครับ ” แปลกแฮะ มีไม่กี่คนเอง
“ เพื่อนครับ ช่วยพาปีหนึ่งที่ไม่ให้เกียรติสถาบันไปสั่งสอนด้วย ” พวกเพื่อนๆผมเดินมาคุมตัวพวกนั้นไป จากนั้นผมก็เห็นไอเด็กคนนึงแอบมองมาที่ผม คือปกติเวลามาอยู่ในซุ้มต้องก้มหน้าทุกคน ห้ามมองรุ่นพี่เพราะจะทำให้รุ่นพี่ประหม่า เหอะๆๆ
“ คนที่เงยหน้า ลุกขึ้น ! ” ผมตะเบงใส่มัน ไอนั่นรีบลุกขึ้นทันที โหแฮะ อย่างกับมองตัวเองในกระจก คนอะไรเหมือนกูจริงๆ
“ เงยหน้าทำไม ”
“ พี่ไม่ได้สั่งให้ผมห้ามมองหน้านี่ครับ ” อ้าว ไอเวรนี่ พวกสาวๆเพื่อนผมแอบหัวเราะด้วยครับ
“ ไม่ได้สั่ง ไม่ได้หมายความว่าจะทำได้ ไป ... ปีสองพาน้องไปตักเตือน ” ทันทีที่ผมเห็นหน้ามัน ผมแอบตั้งใจไว้เลยครับว่าจะเอามันเป็นน้องรหัส เผื่อจะเอาไว้สืบทอดเป็นทายาทเดือน หึหึหึหึ
“ ครั้งหน้า อย่าสาย อย่าขาด นี่เป็นคำสั่ง ได้ยินชัดเจนไหม ” หลังจากรับกันจนเย็น ผมตัดสินใจพอก่อนครับ วันนี้ไม่มีปีสองต้องกระโดดน้ำ เพราะปีหนึ่งชุดนี้เชื่อฟังดี
“ ครับ / ค่ะ ”
“ ต่อไปให้ประธานปีสองมาชี้แจงภารกิจของพวกคุณต่อไป ” ไอหนิงเดินมาแทนที่ผม มันส่งสัญญาณให้ผมเดินไปไกลๆ เพราะปีสองจะทำตัวสนิทกับปีหนึ่งหลังจากรับน้องครั้งแรก ส่วนผมเป็นส่วนหนึ่งของปีสามครับ ต้องชั่วร้ายให้มากที่สุด ผมเลยเดินออกมาจากลานก่อนเพื่อน
หลังจากวันนั้น แทนที่ผมจะกลายเป็นคนที่ถูกเกลียด ดันกลายเป็นคนที่คนรู้จักเยอะที่สุดเฉยเลย แถมไอพวกเด็กปีหนึ่งให้ฉายาอีก ฉายาก็แสนจะ ....
“ หมายความว่าไง วากหน้าหวาน ” พี่หมีถึงกับงง
“ แน่ใจนะว่ารับโหด ” พี่ประธานเชียร์เอาอีกคน
“ ผมทำตามแผนหมดอะพี่ ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ” พี่หมีตบไหล่ให้กำลังใจ
“ ลงคราวหน้า ขอเอาแบบโหดๆให้เห็นที ” ประธานเชียร์แอบฝากผมก่อนจะออกไปครับ ผมเดินออกมาจากห้องประชุม เจอพวกปีหนึ่งยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่
“ พี่คิมคะๆ ”
“ พวกคุณ !!!! ” ผมตะโกนไปสุดเสียง พวกสาวปีหนึ่งถึงกับผงะ เฮ้อ ขอโทษนะน้องๆ พี่เป็นที่รักไม่ได้อะ เหอะๆ
“ มีอะไรไปคุยกับพี่ๆของพวกคุณ ไป ” ปกติผมแค่ปั้นหน้านิ่งๆอะครับ ไม่ได้ออกทางเสียง พอโหดเข้านิดก็ตกอกตกใจ ผมด่าๆเสร็จก็เดินมาเข้าห้องน้ำ
“ ทำไมพี่วากของเราหน้าตาไม่โหดเลยวะ ” หืม นี่พวกมึงกล้านินทารุ่นพี่ในคณะเลยเหรอวะ
“ ไม่ได้อยู่ที่หน้าตา กูว่าเสียงแกเย็นเป็นน้ำแข็งไปว่ะ พูดแล้วขนลุก ” หึหึหึ
“ เจอหน้านะจะ .... ”
“ พวกคุณจะทำอะไรผม ” แอบฟังอยู่นานละไอพวกนี้ ผมโผล่หน้าออกมาจากห้องส้วม พวกเด็กปีหนึ่งสามคนกำลังยืนอ้าปากค้างอยู่ หนึ่งในนั้นคือไอคนที่ผมแอบเล็งไว้ด้วย
“ เอ่อ คือว่า ..... ขอโทษคร้าบบบ ผมผิดไปแล้วคร้าบบ ” พวกมันสามคนพร้อมใจกันทำท่าขอโทษผมครับ ในห้องน้ำนั่นแหละ ฮ่าๆๆ มีความสุข
“ ครั้งหน้านินทาให้ลับหูลับตาคนล่ะ ” ผมแอบฝากพวกมันก่อนจะเดินออกมา พวกมันสามคนคงจะงงอะ
ผมเดินกลับมาอยู่ที่หออย่างสบายใจ กะว่าเย็นนี้จะไปช่วยทางบ้านไอวิน
“ แม่ แม่จะช่วยน้องผมไหม ” ผมโทรไปบอกแม่เรื่องไอวินครับ แม่ของผมตกใจมาก
“ ช่วยจ้ะ คิมมีเงินไหมลูก หรือต้องฝากไปให้ ”
“ ผมออกให้ก่อนได้ครับ แม่กับพ่อจะช่วยเท่าไหร่ ”
“ พ่อบอกว่าสามพัน ส่วนคิมจะช่วยหรือปล่าวก็แยกกันนะลูก ” ผมรับปากเรียบร้อยก็เดินออกไปกดเงินครับ ขณะที่กำลังจะออกพ้นหอ ก็มีผู้ชายหน้าตาไม่น่าไว้ใจเดินตามผมมาเป็นกลุ่ม
“ ...... ” ผมแกล้งไม่เห็นครับ พวกนั้นไม่ยอมหยุดตาม ผมหันกลับมาจะถามว่าตามมาทำไม แต่ ......
“ ลากมันไปตรงนั้น ” เฮ้ย ผมโดนคนรวบและถีบไปข้างๆตึก
“ มึงเก่งนักใช่ไหม !@###@@!!@### ” จากนั้นผมจำไม่ได้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร ยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรเลย
“ ถ้ามึงยังเก่งอีก พวกกูจะเล่นหนักกว่านี้ ” กูไปเก่งอะไรวะเฮ้ย โอย เจ็บจริงอะ มันตั้งใจเอาผมตายหรือปล่าว ทำไมต้องเล่นแรงขนาดนี้ ผมทันเห็นว่าพวกนี้ไม่ใช่คนของมหาลัยผม เข็มขัดมันไม่ใช่ของมหาลัยผม แต่ที่แปลกกว่านั้นมากคือ มีบางคนที่ถือกระเป๋าเป้ที่คณะผมทำแจกปีหนึ่งด้วย
“ พวกมึง ...... พี่วาก !!!!! ”
“ เฮ้ย ไปเว้ย ”
“ พี่ครับ พี่วากๆๆ ” ผมค่อยๆพลิกตัว ปวดระบมไปทั้งตัวเลย พวกมึงเป็นใครวะ
“ คะ .... คุณ คุณมาได้ไง ” แปลกครับ ไอคนที่ตามมาคือไอเด็กปีหนึ่งที่ผมเล็งไว้นั่นแหละ รู้สึกจะถูกชะตากับไอคนนี้
“ พี่ลุกไหวไหม ไปเรือนพยาบาลนะพี่ ” ผมค่อยๆหายใจเข้าออก แต่มันปวดหน้าอกมาก
“ โอ้ย เข่ากู !!! ” ไอน้องคนนั้นตกใจ รีบถกกางเกงผมขึ้น
“ ชิบหายละพี่ ทำไมเลือดออก ”
“ วิ่งไปหอ .... ห้อง ..... เรียกคนชื่อดิษมา ไปเร็ว ” นาทีนี้ผมนึกถึงมันเป็นคนแรก
“ ขืนมันกลับมาซ้ำล่ะพี่ ”
“ ไม่อยากเห็นผมตายก็รีบไปเร็วๆ ” จริงๆไม่ถึงตายหรอก แต่ไม่พูดแบบนี้ มันคงไม่ยอมไป
จากนั้นไม่ถึงห้านาที ไอดิษมาพร้อมกับฝูงเกษตร ผมนับได้ไม่ถ้วนนะครับ แต่หลายสิบคน พวกนั้นยืนร้องเพลงให้กำลังใจผม ไอวากดิษกับพี่หมีถึงกับหน้าแดงกล้ำ ผมรู้เลยว่าสองคนนี้เดือดถึงขีดสุดจริงๆ
“ มันพอพูดได้ไหมพี่ครับ ” ที่เรือนพยาบาล พี่พยาบาลช่วยล้างแผลที่เข่า กับเช็ดๆตามลำตัวให้ผม พี่หมีถามแทรกขึ้นมา
“ ถ้าไม่ช้ำในนะ น้องจ้ะ เข่านี่ ทำไมถึงรูปทรงแปลกๆ ”
“ ไว้ผมจัดการนะพี่ แม่ผมเป็นเจ้าของไข้ ” ไอวากดิษบอก พี่พยาบาลเค้าดีครับ ไม่ถามอะไรต่อ
“ มึงต้องพูดเท่าที่จำได้ พูดมาให้หมด ” พี่หมีกัดฟันจนคอปูดเลย
“ ไอหมี ใจเย็นก่อนมึง ” ไอวากดิษพยายามขอพี่หมี จริงๆผมก็ไม่อยากให้วู่วามนะครับ คณะเรายิ่งโดนเพ่งเล็งอยู่
“ มึงคิดว่าไอที่ยืนรออยู่ข้างนอกเกือบร้อยทนได้ไหม วากคณะโดนแบบนี้ ไม่มีทางจบ วันนี้กูจะเอาเองด้วย ”
“ พี่ อย่าเพิ่งวู่วามนะพี่ ถ้าพี่จะลุยให้ได้ ผมไม่เล่านะ ”
“ แม่งนี่ ..... เออๆๆๆๆๆ เล่ามา ” ผมเล่าเหตุการณ์เท่าที่จำได้ให้ฟัง พี่หมีแกสะดุดตรงที่ผมเห็นคนถือเป้คณะเราครับ
“ มึงแน่ใจนะว่า คนอื่นๆหน้าไม่คุ้น ”
“ ไม่คุ้นพี่ ”
“ มีคนลองของแล้วว่ะ ” ไอวากดิษบอกกับพี่หมี
“ ดิษ มึงบอกปีสี่ด้วย อังคารหน้าเตรียมลง ”
“ พี่หมี อย่าเพิ่งนะพี่ ให้พวกผมจัดการก่อนเถอะ ” ผมรีบห้ามพี่หมีไว้
“ สภาพแบบนี้ มึงยังจะลงอีกเหรอ เมื่อห้าหกปีก่อนก็เคยมี คราวนู้นปีสี่ก็ลงแก้ปัญหาให้ ไม่ใช่ความผิดมึงคิม ”
“ ไม่พี่ ถึงต้องใส่เฝือกลง ผมก็จะต่อ ผมอยากดูเหมือนกันว่าผมไม่คิดเอาพวกมันถึงตาย ทำไมพวกมันต้องทำกันผมแบบนี้ ” พี่หมีหัวเสียมาก ผลักไอวากดิษมาพูดแทน ส่วนแกออกไปข้างนอกแล้ว
“ ไหนบอกพี่ว่าถ้าไม่ไหวจะพอไง ”
“ มันต้องเกิดจากตัวกูเองดิษ ไม่ใช่คนอื่น ”
“ ดื้อให้ถึงที่สุดเลยสินะ แต่ต่อไปนี้ พี่จะให้คนตามดูนะ ..... ถ้าไม่ไหวต้องพูด เข้าใจไหม ” เป็นอันว่าตกลงครับ พี่ปีสี่ยังไว้ใจผมต่ออีกครั้ง เข่าของผมอาการไม่ดีมากๆ ต้องใส่เฝือกถือไม้เท้าเป็นครั้งแรกในชีวิต หึหึ ไอพวกเด็กนรก พวกมึงได้เจอกูแน่ๆ
-
น้องคิมจะโหดแล้วเหรอ
-
ยังไงกัน คนนอกหรือคนในทำเนี่ย
-
ไอ่พวกเล่นนอกกฎ
ยังงั้น..ก็จัดให้มันไปเลยคิม
แหกกติกากับมัน ลองดูกันมั่งดิ
ไม่ตาย..ก็คลานกลับบ้าน
เฮียดิษ..ยังคงน่ารัก เหมือนเดิม อิอิ
-
รุนแรงกันจัง
-
เล่นแม่มเลยคับ พี่ว๊าก คริคริ
-
เล่นโหดกันจัง คงเป็นพวกเด็กปีหนึ่ง
แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครอ่ะ คงต้องมีการคัดกรอง
ดูเฮียจะห่วงคิมเป็นพิเศษ :o8: :L1:
-
โห เข่าเป็นเยอะเลยนะเนี่ย ต้องใส่เฝือก ถือไม้เท้าด้วย งือ
น่าจดจำนะเนี่ย ว๊ากคณะถือไม้เท้าว๊ากน้องปีหนึ่ง
แต่ปัจจุบันเข่าอาการน่าจะทุเลาลงแล้วป่าวหว่า เป็นกำลังใจให้นะ
ไอ้เด้กปีหนึ่งลองของซะแล้ว อย่างนี่ต้องเจอพี่ดิษ (พี่ดิษโรแมนติกนะเนี่ย พี่แหวนคิมดิษด้วย อิจฉามาก หุหุ)
-
..โดนใครลุมสกรรมวะน้องคิม
..ดูเฮียดิษ สุขุมขึ้นนะ ดูนิ่งๆๆแต่ไม่รู้ใจคิดอะไรอยู่ น่ากลัวอยู่เหมือนกัน :L2:
-
:really2: ช่วงนี้มันตื้อๆ งงๆไงไม่รู้นะ เหอะๆๆๆ
“ คณะนี้ รับน้องถึงขั้นเข่าเขิ่วพังเลยเหร๊อออ ” เช้าวันต่อมา ผมเดินมาเรียนที่อาคารเรียนรวม โดนอาจารย์แซวแต่เช้า
“ พี่ไหวไหมอะ ” พวกน้องๆคณะอื่นถามด้วยความเป็นห่วง วิชาที่ผมลงตัวนี้เป็นวิชาบังคับของคณะนึง
“ สบายน่า ตั้งใจเรียนๆ ” ผมนั่งเรียนได้ไม่มีปัญหาอะไร ไอตัวที่มีปัญหารอกันอยู่ข้างนอกนู้น ทีแรกที่ไอวากดิษพูดว่าจะส่งคนมาเฝ้า ผมไม่ได้สนใจครับ เอาเข้าจริงมันเกณฑ์ปีสามกับปีสี่ผลัดเวรกันมายืนคนหรือสองคน
“ เอ้อ นักศึกษาคนนั้นเดินมานี่ ” หลังจากหมดคาบ อาจารย์เรียกผมไปหาครับ
“ ที่จริงเธอรักษาตัวให้หายก่อนดีกว่า อาจารย์จะบวกให้ ”
“ ผมยังมาเรียนไหวครับ ขอบคุณจริงๆครับ ” อาจารย์นั่งยิ้มให้ผม
“ อาจารย์รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ ...... เอาเถอะต้องการอะไรก็ทำไป ขอแค่ในอนาคตพอเรามองกลับมาที่วันนี้ อย่าเสียใจที่ตัดสินใจล่ะ ไปเถอะ ” อาจารย์พูดโดนใจผมนะ แต่ตอนนี้อารมณ์มันไม่ปกติอะครับ
“ มีเรียนต่อไหมวะคิม ” พี่ปี่สามคนนึงถามผมหลังจากที่เดินออกมาหน้าห้อง
“ ไม่ละครับ เดี๋ยวผมกลับคณะเลย พี่ๆตามสบายเหอะ ”
“ ไม่ต้องมาเก่ง เดี๋ยวพวกกูตามไปด้วย ” เวลานี้ควรฟังรุ่นใหญ่ครับ
ผมนั่งรอจนถึงเย็นก็ได้เวลาชำระแค้น ผมเดินกระเผกๆ ควงไม้เท้ามายืนตรงหน้าพวกปีหนึ่งทั้งหลาย ไอพวกน้องๆปีหนึ่งหลายคนมองตาละห้อย
“ ผมไม่ถามหรอกนะว่า หนึ่งในพวกคุณมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือปล่าว ผมแค่อยากบอกกับทุกคนว่า ถ้าผมไม่ตาย ผมยังอยากได้พวกคุณเป็นน้อง ฉะนั้นอย่าทำแบบนี้กับใครอีก อยากทำมาลงที่ผมนี่ ..... ปีหนึ่งหมอบบ !!!!! ”
“ ก้มหน้าลง ไอพวกบ้า !!!!!! ” ลูกคู่ผมเยอะครับ ฮ่าๆ
“ ฟังให้ชัดอีกที วันนี้ผมจะนั่งรออยู่ที่นี่ ถ้าคนไหนแน่จริง ..... มาเจอผมได้ ผมจะรอ ”
“ เฮ !!! ฮู้ววว สุดยอดๆ ” ปีสองของผมยืนปรบมือ ชื่นชมและให้กำลังใจครับ วันนี้ผมสอนเพลงเชียร์กับกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ แต่ผมให้มันรับกันจนค่ำมากๆ ถึงขนาดมีน้องเป็นลมด้วย
“ ทำไม เพื่อนเป็นลมแล้วยังไงห๊ะ ก้มหน้าต่อไป อย่าเงยหน้า !!!! ” ผมรีบส่งสัญญาณให้สาวๆพาคนที่เป็นลมออกจากแถว ปีหนึ่งหลายคนเริ่มหน้าไม่สู้ดี
“ วาก เพื่อนว่าพอก่อนดีไหม ” ไอหนิงประธานปีสองของผมเดินมาบอก
“ ไม่ได้ ทำไม เพื่อนรักมันมากไหม ไอพวกไม่เอาไหนเนี่ย ไป ไปกระโดดน้ำ ” ปีหนึ่งหลายคนไม่เชื่อหูตัวเอง เงยหน้ามองกันใหญ่ มันคงจะตกใจแหละ ประธานปีสองโดนสั่งกระโดดน้ำอะ
“ เงยหน้าทำไม !!!!! ... จำเอาไว้ หนึ่งในพวกคุณ ไม่ว่าคนไหนที่อยากพูดกับตัว มาได้เลย .... เพื่อนครับ จัดการต่อด้วย ” พอเสร็จงานผมก็เดินกระเผกๆมานั่งพัก เชื่อไหมครับปวดเข่ามากๆๆๆ
“ สัด ”
“ โอ้ย !!! ตบหัวกูไมวะ ” ไอหนิงเดินตัวเปียกมาตบหัวผมครับ
“ ไหนว่าให้กระโดดตบไง แม่งสั่งโดดน้ำเลยนะ แล้วกางเกงกูยังไม่ได้ซักเลย ” เหอะๆ ความจริงก็เป็นแผนที่เตรียมกันไว้ครับ
“ กูว่าแบบนี้ พวกนั้นจะรักมึงมากกว่าไง ไอคนที่แกล้งเป็นลมกลับแถวไปหรือยัง ” เตี๊ยมกันกระทั่งเด็กที่เป็นลมอะครับ เหอะๆๆ
“ กลับไปแล้ว เข่ามึงโอเคแน่นะเว้ย ”
“ ..... เสร็จแล้วก็กลับกันก่อนเลยนะ ” ผมบอกไอหนิง ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าปวดเข่ามากกว่าเดิมอีก แต่เอาไว้บอกไอดิษคนเดียวดีกว่า
“ ไม่ได้ มึงกลับด้วยกัน กิจกรรมจบแล้ว ”
“ มึงเห็นเข่า เห็นแขนกูไหม ยังไงกูก็จะรอพวกมัน ถ้าแน่จริงกูก็พร้อมจะเจอ ”
“ มึงนี่ดื้ออย่างพี่ดิษว่า เดี๋ยวกูมา กูไปบอกให้มันหาเดือนกับดาวก่อน มึงรอนี่นะ ” หืม ใกล้หาเดือนกับดาวกันอีกแล้ว เฮ้อ ผมกับพี่โจต้องมาบูมให้ปีหนึ่งอีก กูจะไหวไหมเนี่ย
ผมแกล้งเดินกลับตามพวกมัน ก่อนจะแอบเดินมาที่ลานอีกครั้ง ตอนนี้ยังไม่ปิดไฟเลยยังพอมีแสงเรืองๆอยู่ ผมมานั่งรอพวกมันตามที่บอกไว้
“ พะ .... พี่ครับ ”
“ อะไร เป็นปีหนึ่งเหรอ ” พอผมหันกลับไป ต้องตกใจครับ ไอพวกปีหนึ่งห้าหกคน ตัวควายๆทั้งนั้นยืนรออยู่แล้ว
“ พี่ครับ พวกผมขอโทษครับ ” ปีหนึ่งกลุ่มนี้ก้มลงกราบผมครับ ผมรีบเรียกให้พวกมันลุก
“ มีอะไรคุยกันได้ ไม่ต้องทำขนาดนี้ ”
“ วันนั้นอะครับ พวกผมเอาพี่ไปเล่าให้เพื่อนกันที่สถาบันอื่นฟัง ผมว่าพี่เจ๋งดี ........ แต่พวกมันไม่เชื่อบอกว่าจะมาตีให้พวกผมดู ..... พวกผมปากหมาบอกว่ากล้าก็เอาดิ ไม่นึกว่ามันจะทำพี่จริง ขอโทษนะครับพี่ ผมผิดไปแล้วครับ พี่เอาคืนกับพวกผมก็ได้ครับ ”
“ เฮ้ยๆๆ ไม่ต้องกราบแล้ว ลุกมาคุยกันดีๆ ” พอเห็นน้ำตาของพวกนี้แล้วใจอ่อนแฮะ
“ ผมรวบรวมเงินมาให้พี่ครับ ถ้าค่ารักษามากกว่านี้ ผมจะหามาอีกครับ ” มันคนนึงยื่นซองสีน้ำตาลหนาเตอะให้ ผมลองๆเปิดดู รู้สึกจะเป็นปึกแบงก์พันรวมกับแบงก์ห้าร้อย คร่าวๆหลายหมื่นนะเนี่ย
“ ถึงกูจะไม่หายโกรธ แต่กูจะไม่เอามาลงกับพวกมึง อย่างน้อยมึงยังกล้ามายอมรับผิด .... กูอยากให้เงียบแล้วจบๆไปซะ ส่วนเงินนี้เอาไว้ทำอย่างอื่นเถอะ .... อีกอย่างเรื่องของคณะเรา ไม่จำเป็นต้องไปคุยให้ใครฟัง ถึงเจ๋งก็เจ๋งแต่ที่คณะเรา ออกนอกคณะเราก็นักศึกษาธรรมดาๆ ”
“ พี่ครับ ..... ” มันคนนึงบอกชื่อสถาบันกับคณะให้ผม เป็นพวกที่อริกับคณะผม แต่ไม่มีเรื่องกันนานแล้ว
“ กูจะไม่ถามด้วยว่าพวกมันเป็นใคร แต่ช่วยไปบอกด้วยว่า คราวหน้าอย่ารุม ..... พอแค่นี้แหละ พวกมึงกลับได้ละ ” ผมค่อยๆลุกขึ้น พวกนั้นจะมาช่วย แต่ผมบอกปัดไป เพราะปากพวกมึงแท้ๆ ทำให้กูเจ็บ พอผมเดินพ้นลานกิจกรรมไอวากดิษกับพี่หมีมายืนรออยู่
“ มาทำอะไรกัน ”
“ กูต้องถามมึงน่ะ มาทำส้นเตียนอะไรคนเดียว อยากให้ไอเชี้ยดิษอกแตกตายหรือไง ” พี่หมีก็นะ พูดซะ
“ ขอโทษครับ .... แต่ผมคิดว่าเรื่องของผมเคลียร์แล้วนะพี่ ”
“ อะไร ใครเคลียร์ มาๆไปคุยกัน ” พี่หมีช่วยผมพยุง แต่ไอวากดิษยืนเฉยๆ ให้ผมเดานะ มันงอนผมอีกแล้ว
“ มึงจะจบได้ไงวะคิม กูไม่ยอมให้จบอะ ลากมันมาคุย ” พี่หมีอารมณ์ขึ้นเลยครับ
“ อย่าเลยพี่ ยังไงมันก็น้องเรานะ ในเมื่อเรารู้แล้วว่าใคร พอดีกว่า ”
“ มึงว่าไงดิษ ”
“ เจ้าตัวเค้าไม่เอาเรื่อง เราควรจะพอ ” โอ้ว
“ อะไรวะ พวกมึงเป็นอะไรไปเนี่ย เกิดรักน้องขึ้นมาหรือไง ”
“ เราทำกิจกรรมเพื่อให้รักกันไม่ใช่เหรอ แล้วถ้าทำแบบนั้น เมื่อไหร่จะลบภาพเสียๆของคณะได้วะ ” วากดิษ มึงพูดดีว่ะ
“ จะกลับกันได้หรือยัง .... ปะน้อง ให้แม่พี่ตรวจเพิ่มหน่อย ”
“ หืม อะไรพี่ อะไรน้อง มึงสองคนไปจดทะเบียนกันเมื่อไรวะ ” พูดให้กูเขินอีกล่ะ
“ ไม่ยุ่งซักเรื่องนี่ ... ตายไหมวะ ท่านประธาน ”
“ เออ กูไปก็ได้ ไว้เจอกันๆ ”
“ ดิษๆ ช่วยพยุงทีดิ ” พอพี่หมีเดินลับไป ผมรีบโบกมือให้ไอวากดิษมาช่วย
“ เดินมาเอง ปากว่าไหวๆนี่ เดินมา ” เฮ้ย ทำไมมันทำแบบนี้กับผมล่ะ
“ ดิษ กู .... ” พูดไม่ออกเลย ผมพยายามกระเผกตามมันมา แต่ชักจะไม่ไหวครับ มันปวดมาถึงโคนขาแล้ว
“ ขอนั่งก่อนได้ปะ ปวดจริงๆ ” ไอวากดิษหันมาทำหน้าโหดเหมือนกำลังรับน้องผมอยู่
“ หมดหรือยัง ไอความเก่งน่ะ ”
“ ไอดิษ มึงจะโมโหอะไรกูนักหนา ...... จะให้ทำยังไง ” มันยังจ้องไม่เลิก
“ หลังจากได้เดือนของปีหนึ่ง น้องต้องเลิกทำกิจกรรม เอาเสื้อมาคืนพี่ ”
“ ได้ไงวะดิษ กูยังทำไม่จบเลยนะ ” มันเดินมาใกล้ๆผม
“ ลุก ”
“ ดิษ ..... ”
“ ลุกสิ !!!!! ” มันดึงตัวผมลุกขึ้น ผมเจ็บจนน้ำตาเล็ดอะ มันจะทำอะไรผมเนี่ย
“ เฮ้ยๆๆๆ ” พอผมลุกขึ้นดี มันแย่งไม้เท้าผมไป ตัวผมเซไปชนกับไอดิษ ทั้งผมทั้งมันล้มลงไปกองข้างล่าง แต่เข่าผมไม่ได้กระแทกอะไรครับ มันคงตั้งใจให้ผมล้มแบบนี้อะ
“ สภาพแบบนี้ยังจะทำอะไรอีก ..... เวลาน้องทำแบบนี้ พี่เจ็บมากนะรู้ไหม ” อย่างกับหนังรักอย่างไงอย่างงั้น
“ มึงบอกกูใช่ไหมดิษ ..... ว่าอย่าปิดอย่าทำว่ายังไหว เวลาอยู่กับมึง หรืออยากให้กูต้องปิดว่ากูเจ็บ ” เวลานี้ในมหาลัยไม่มีคนเท่าไรแล้ว ยิ่งหลังมอยิ่งไม่มีครับ เป็นโอกาสของผมกับมันได้ปรับความเข้าใจกัน
“ น้อง คนรอบข้างรู้สึกไม่ดีไปด้วยนะ เวลานี้ไม่มีใครกล้ารับรุนแรง เพราะเป็นห่วงน้อง ..... หลังจากรับเดือน น้องไม่ต้องลงแล้วนะ พี่จะขอให้ปีสามลงต่อ ”
“ ..... อืม ” ไอวากดิษค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมา มึงนี่หน้าตาดีนะดิษ หึหึ
ไอดิษพาผมกลับมาถึงที่ห้องจนได้ วันนี้ไอวินโทรมาบอกว่าคงไม่ได้กลับห้อง เพราะจะอยู่เฝ้าทางบ้าน ไอดิษพอได้ยินดังนั้นรีบวิ่งไปเก็บข้าวของมาขอนอนชั่วคราว
“ ที่จริงกูนอนคนเดียวได้อะดิษ ”
“ ไม่เอา ไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้ว ” พูดสองแง่สองง่ามนะไอเนี่ย
“ เออๆ ตามใจ ” มันยิ้มร่าเลย ผมกับมันช่วยกันนั่งทำงานกับการบ้านที่ได้รับมา ความจริงพอถึงปีสี่แล้ว งานที่คณะน้อยลงครับ หนักไปทางควบคุมดูแลรุ่นน้องมากกว่า ผมกับไอดิษกินข้าวกันบนห้องเพราะมันไม่ให้ลงไปข้างล่าง
“ กินยาด้วยนะ พี่อาบน้ำก่อน ” ผมพยักหน้า ไอดิษเดินเข้าห้องน้ำไป ผมหยิบซองยามาดู และตัดสินใจกินยาแก้ปวดมากกว่าที่เขียนเอาไว้ ยานี้ก็ดีครับ พอกินเข้าไปเริ่มเคลิ้ม หลังจากเช็ดตัวเสร็จผมนอนหลับลงไปเลย
...... ทำไมผมถึงรู้สึกว่าหายใจอ่อนแบบนี้ แขนกับขาไม่มีแรงเลย ดิษ กูเป็นอะไรวะดิษ
“ อ่อก ..... อึ่กก ” ผมหายใจไม่ออกแล้ว ผมเห็นดวงดาวว่อนเต็มไปหมดเลย
“ อื้ม น้อง ..... น้องเป็นอะไร ”
“ อึ่ก ..... อ่ากกก ” ผมพยายามดิ้นๆๆๆ ไอดิษเปิดไฟจากมือถือส่องมาที่ผม ผมเห็นลางๆว่ามันกระโดดพรวดมาหาผม พอมันวิ่งไปเปิดไฟเสร็จก็รีบมาตบหน้ากับกดที่หน้าอกของผม
“ ตั้งสติไว้นะน้อง มองหน้าพี่ไว้ อย่านอนๆ ” ทำไมผมไม่มีแรงเลยล่ะ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ
“ มีอะไรพี่วาก .... เฮ้ย ทำไมตัวเขียวแบบนั้นวะพี่ เฮ้ยๆๆๆ เร็วๆ เรียกยามเร็วๆๆๆ เฮ้ยย เร็วเว้ย ” ไอวากดิษคงจะเป่าลมเข้าปากผมด้วยครับ เวลาที่เหมือนจะสลบลงไป พอมันกดๆที่หน้าอกและทำแบบนั้น ผมรู้สึกว่าดีขึ้นครับ
ในที่สุดก็มีคนมาช่วยกันแบกผมลงจากหอพัก ผมเห็นลางๆอีกว่าถูกส่งขึ้นมาที่รถพยาบาล พนักงานคนนึงเอาที่ครอบมาครอบที่จมูกและปากของผม ไม่นานผมก็นอนหลับไป
-
....คุณพี่ดิษ น่ารักจัก โชคดีว่ะน้องคิม เจอคนจริงใจ จริงใจแบบนี้
....น้องคิม ทำไมร่างกายมันอ่อนแออย่างนี้ หยุดสนใจคนอื่นมาสนใจบำรุงรักษาร่างกายตัวเองก่อนดีไหมจ๊ะ
....อย่างที่ดิษว่าแหละ คนรอบข้างเป็นห่วง แล้วเป็นอะไรหว่าตัวเขียว นี่โรคอะไรจำไม่ได้แล้วลมชักปล่าววะ
....เป็นกำลังใจให้เด้อ รักษาสุขภาพและดูแลกันและกันแบบนี้ตลอดไป +1 + เป็ดเป็นกำลังใจให้เด้อ :L2:
-
อ้าว เป็นอะไรไปอีกแล้ววววว
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
คิมเป็นอะไรไปอีกแล้วอ่ะ กินยาเกินขนาดล่ะซิ คิมโครตดื้อเลยอ่ะ
-
คิมเป็นไรอ่ะ น่ากลัวจัง
พีี่ิดิษนี่รักคิมน่าดูเลย
-
o22
I C U ซะละพ่อว๊ากหน้าหวาน :o8:
-
อาการน่าเป็นห่วงอ่ะ คิม
-
เอ๋า เป็นอะไรไปล่ะนั่น
ฮู้ววว รักษาสุขภาพด้วยนะค้า
-
ให้เดาน่าจะเป็นอาการจากยาแก้ปวดไปกดศูนย์ควบคุมการหายใจที่สมอง
-
ดีนะที่พี่วากดิษนอนด้วย ไม่งั้นแย่แน่ๆ
-
อ้าว เพิ่งหวานกันได้ไม่ทันไร เป็นอะไรอีกแล้วอ้าา สู้ๆๆ
-
:m7:แอบเข้ามาบอกว่า ขออนุญาตเซฟตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนล่าสุดไปอ่านนะค๊าบบ
ต้องกลับไปอยู่บ้าน น้ำจะเข้ากรุงแล้ว แหะ ๆๆๆ
-
ตามอ่านรวดเดียวเลย แอบตาแฉะ แหะๆ
อ่านเเล้วติด อ่านเเล้วค้าง :laugh:
วากหน้าหวาน 55555 ความน่าเกรงขามแบบลดฮวบฮาบอ่ะ
:z13: จิ้มๆ รอตอนต่อไป
-
คิมเป็นอะไรไปอีกละนี่ น่ากลัวจัง
-
คิมกินยาเกินขนาดรึเปล่าอ่ะ อาการน่ากลัวยังไงยังงั้น
ดีนะที่ดิษเข้ามานอนด้วย ไม่งั้นแย่แน่...เฮียแกน่ารักเสมอ
-
เฮียดิษ..น่ารักอีกแล้ว
ทุ่มหมดตัว เทหมดใจ
อิจฉาคิม
อิอิ
-
:sad4:
:a5:
:L2:
-
คิมกินยาเกินขนาดรึเปล่า รึมีโรคอื่นแทรกซ้อน
ดิษนี่น่ารักจริงๆเลย
-
Sanook maak loei khaaa... (^____^)b
-
มาช่วยดันมาจากหน้าห้า :m22:
-
คิมคงไม่เป็นอะไรใช่มั้ย แต่น่าจะโอเคอยู่ ไม่งั้นคงไม่มานั่งเขียนเรื่องให้ได้อ่านกันหรอกเนอะ :laugh:
ฝากหมอด้วยว่าระหว่างคิมสลบอยู่ก็ผ่าตัดเข่าไปเลยนะคะ จะได้หายซะที ไม่งั้นก็ปวดอยู่นั่นแหละ สู้ๆ
-
ท่านว่าน้ำลด ..... ทำไมบ้านผมน้ำเน่าวะ ฮ่าๆๆ :m20:
18 วรรค 3
ผมถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ซึ่งคราวนี้ส่งตรงมาที่โรงพยาบาลของแม่ไอวากดิษ ผมถูกกระตุ้นอยู่ตลอดเวลา เพราะอะไรก็ไม่เข้าใจหรอก เห็นลางๆว่าคุยกันวุ่นวายไปหมด แต่หลังจากเห็นว่ามีหมอเดินมาถึง ผมน่าจะสลบไปในทันที
...... ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง ค่อยๆขยับไปทางซ้ายทางขวา แต่แปลกที่มันเหมือนว่าผมนอนนิ่งๆ
“ คิมลืมตาแล้วค่ะคุณ ” ผมพยายามจะออกเสียงเป็นคำพูด แต่ทำไม่ได้อีกเช่นกัน
“ ไหน ..... ไอ ..... มึง ” พ่อของผมน้ำตาซึมด้วย เฮ้ย นี่กูเป็นอะไรไปวะเนี่ย ทำไมกูขยับไม่ได้
“ คิมใจเย็นๆนะลูก คิมเป็นอะไรแม่ก็รับได้นะลูก ” ไม่นะ ผมกลายเป็นอะไรที่เค้าเรียกว่าเจ้าชายนิทราเหรอ ไม่ได้นะ กูอายุแค่ยี่สิบต้นๆเอง
“ อย่าร้องไห้นะ อย่าร้องไห้ ” แม่ของผมเดินเข้ามากอดผมไว้ ส่วนพ่อของผมกุมมือของผมแน่น นี่ต้องไม่ใช่ความจริงสิ ผมจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างมากมาย ผมข่มตาหลับลงอีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกเจ็บๆที่แก้มจนต้องลืมตา ...... ทำไมกลายเป็นไอดิษซะล่ะ
“ ..... ฝันร้อยเหรอ ”
“ แฮ่ก ........ แฮ่ก กู กูพูดได้นี่หว่า ” ผมเริ่มขยับแขนกับขา ยังทำได้อยู่นี่ แม้ว่าเข่าจะปวดอยู่ก็ตาม
“ มา พี่เช็ดน้ำตาให้ ต้องฝันร้ายมากๆเลยสิท่า ”
“ อารายยยย ” ผมมองดูที่หมอน โอ้โห นั่นใครทำน้ำหกวะน่ะ
“ แม่พี่บอกว่าคิมจะรู้สึกประสาทหลอนเพราะฤทธิ์ยา แต่ดูเหมือนฤทธิ์จะหมดแล้วล่ะ ” เออใช่ ก่อนหน้านี้ผมสลบไป
“ นี่กี่โมงแล้ว ” ไอวากดิษยิ้ม พลางลูบหัวผมไปด้วย
“ ไม่รู้จะเรียกว่าหลับหรือสลบนะ แต่น้องเป็นแบบนี้มาสองวันเต็มๆ นี่ตีสาม วันที่ ...... ”
“ ห๊า !! สะ สองวัน ” ผมตกใจมากจริงๆครับ เพราะไม่เคยนอนถึงสองวันเต็มซักที
“ คิม พี่ว่าเรื่องเข่า ..... ”
“ กูตัดสินใจแล้วดิษ ” ไอวากดิษส่งสายตาโหดสุดๆ จ้องหน้ามองผม
“ น้อง พี่ไม่สนแล้ว ครั้งนี้พี่จะบอกลุงโรจน์ บอกแม่เลี้ยงด้วย ยังไงก็ต้องผ่า ” ผมยิ้มให้คำพูดของมัน เชื่อไหมว่า ผมไม่เคยคิดว่าไอวากดิษมันจะทำท่าห่วงใยใครได้ขนาดนี้
“ กูตัดสินใจว่าจะผ่าไง ” ไอวากดิษเอียงหัวมองมาที่ผม
“ ทำไมง่ายจัง นึกว่าจะดื้อต่อซะอีก ..... หรือเกิดใครเข้าฝันให้ยอม ” ผมหัวเราะ ปนความรู้สึกผิด
“ กูคิดแค่ว่า อยากให้คณะผ่านเรื่องรับน้องไป คิดแค่ให้ตัวเองทำหน้าที่ได้ดีที่สุด แต่กูลืมนึกถึงคนข้างหลัง ”
“ ใคร พี่เหรอ ” ผมเอื้อมมือไปต่อย แต่มันหลบทัน
“ พ่อ แม่ กับพี่น้องกูสิ ” มันทำหน้าผิดหวัง
“ โธ่ เวลาป่วยมีแต่เราคนเดียวที่นอนเฝ้า ” ผมอ้าแขนส่งสัญญาณให้ไอดิษเข้ามาหา
“ กอดกูหน่อยดิษ ” ไอดิษดันหัวของผมเข้าหาอกอุ่นๆของมัน ผมก้มหน้าร้องไห้อย่างหนัก ผมเสียใจที่ลืมนึกถึงพ่อและแม่ เสียใจที่ลืมนึกถึงคนอื่นๆ และเสียใจที่ไม่สามารถทำงานนี้ได้ต่อไป ...... เฮ้อ ความฝันแท้ๆ ที่ทำให้ผมตื่นขึ้นได้
ไอวากดิษโทรหาพี่หมีแต่เช้า เพื่อให้พี่หมีกับคณะทำงานเข้ามาคุยกับผม เพราะเมื่อตัดสินใจแล้วก็จะผ่าตัดทันที
“ กูจะแจ้งคณบดีให้ อาจารย์ทุกๆคนเลย เดี๋ยวกูจัดการให้เอง ส่วนเรื่องรับน้อง ตกลง ... ”
“ ตกลงคือ ให้คนอื่นทำแทนไปเลย ” พี่หมียังพูดไม่จบเลย ไอวากดิษพูดสอดขึ้นมาโท่งๆ
“ พวกมึงลากไอดิษออกไปข้างนอก กูขอคุยกับมันสองคน ” ไอดิษโวยวายใส่พี่หมี นับวันมันยิ่งทำตัวเด็กนะผมว่า
“ คิม กูห่วงมึงจริงๆนะเว้ย รักษาตัวให้หาย แล้วค่อยกลับไปเรียน ”
“ พี่หมี ผมขออะไรอย่างได้ไหม ”
“ อะไรวะ บอกมาเลย ” ผมแอบบอกความลับบางอย่างให้พี่หมีฟัง ซึ่งพี่เค้าก็ตกลงว่าจะทำตามนั้น แม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับผม ซักพักพวกพี่ๆก็กลับกันไป
ช่วงสายๆ แม่กับพ่อของผมดิ่งตรงมาจากไร่ เพราะไอวากดิษมันเพิ่งโทรไปบอกหลังจากที่ผมฟื้นครับ ท่านทั้งสองจึงไม่ได้มาในช่วงที่ผมสลบไป
“ พอเอางานเอาการเป็น ก็ไม่รู้จักห่วงตัวเอง ” ทำไมพ่อทำท่าทางไม่เหมือนในฝันเลยวะ
“ คุณนี่ ..... เป็นยังไงบ้างลูก ปวดมากไหม ” นี่สิเหมือนในฝันเลย ฮ่าๆๆ แม่ของผมเดินมาลูบหัวของผมเบาๆ
“ แม่ พ่อ คิมขอโทษครับ ”
“ ...... แปลกๆ สมองแกเป็นอะไรหรือปล่าว ” พ่อของผมพูดกวนๆ แต่ก็ยังเดินมาลูบหัวของผมอีกคน ผมน้ำตาไหลพรากๆ สิ่งที่ผมฝันเมื่อคืน ทำให้ผมกลัวมากๆ ต่อแต่นี้ผมต้องไม่เป็นภาระไปมากกว่านี้
“ อ้าว สวัสดีค่ะ ” แม่ไอวากดิษ เดินมาพร้อมกับลูกชาย ไอวากนั่นแหละครับ
“ สวัสดี ต้องลงชื่ออะไร ตรงไหนไหม ” พ่อของผมเข้าสอบถามแม่ท่านวากดิษ
“ เดี๋ยวให้น้องคิมลงชื่อค่ะ ” ผมนั่งฟังการบรรยายของแม่ท่านวาก ว่าจะใช้วิธีการบล็อคแบบไหน ผ่าตัดอย่างไร ความเสี่ยงเป็นแบบไหน ซึ่งส่วนของผมไม่ได้ใช้ยาสลบ เพราะเพิ่งมีปัญหามาไม่นานนี้ จึงเลือกวิธีอื่นแทน
ผมถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด โดยหมอแต่ละท่านหน้าคุ้นๆทั้งนั้น ท่านบอกผมว่าจะฉีดยาเข้าที่ไขสันหลัง ให้ผมทำท่าขดๆ พอเสร็จกระบวนการนั้นไม่นาน ขาของผมขยับไม่ได้ ไม่มีความรู้สึก ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนไม่มีขาแล้ว ความเจ็บปวดที่เคยมีมาหลายต่อหลายปีหมดไป
“ ถ้าง่วง นอนหลับไปเลย ไม่ต้องกังวลนะ ” ได้ยินดังนั้น ผมนอนหลับตาโดยดี ไม่นานก็หลับไป
“ อื้ออ ” ผมตื่นนอนขึ้นมาอีกครั้ง หันมองทางซ้ายทางขวา เห็นแต่ไอวากดิษนอนหลับอยู่ที่โซฟา ผมดูที่เข่าของผม ตอนนี้ถูกบล็อค ถูกมัดเอาไว้อย่างกับนักโทษ
“ ดิษ ดิษคร้าบบบ ”
“ หืม ..... น้อง ฟื้นแล้วเหรอ ” มันงัวเงีย รีบลุกมาหาผม
“ กูขยับขาไม่ได้นี่เป็นเพราะอะไรอะ ”
“ อ๋อ แม่พี่บอกว่า .... น่าจะซักอีกชั่วโมง คิมถึงจะขยับได้ มันจะปวดมากหน่อย เพราะคิมยังใช้ยาแก้ปวดไม่ได้ ” ไอวากดิษลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผม
“ นอนหลับไปเถอะ เหนื่อยมามากแล้ว ” ผมลองลูบหัวไอวากดิษดู มันไม่ขัดขืน มันเอื้อมมือมาลูบหน้าของผมแทน
“ พี่มีเวลานอนอีกเยอะ ถ้าปวดแล้วบอกพี่นะ ” ทีแรกผมคิดว่ามันพูดลอยๆ ที่ไหนได้ พอพ้นเวลาที่มันบอก เข่าของผมปวดร้าวขึ้นมาพอสมควร
“ ปวดมากใช่ไหม พี่ไปบอกแม่ให้นะ ”
“ ไม่ต้องๆ กูเคยปวดมากกว่านี้เยอะ ” ไอดิษยอมเดินกลับมานั่ง
“ ปวดมากกว่าแผลผ่าตัดเหรอ น้องทนได้ยังไง ”
“ ไม่รู้สิ คงบ้ามากล่ะมั้ง ” ผมนั่งหัวเราะกับไอวากดิษสองคน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ที่ทำให้ผมต้องมาเป็นอย่างนี้ และได้มารู้จักกับไอดิษอีกครั้ง แค่อยากจะบอกว่า ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้
ผมรักษาตัวในโรงพยาบาลสิบสามวัน โดยหมออนุญาตให้รักษาตัวต่อที่บ้านได้ ผมโชคดีมากที่เป็นกระดูกผิดรูปและไม่ได้เป็นมาแต่กำเนิด จึงไม่ต้องใส่อะไรดามหรือฝังอะไรข้างใน อาการปวดเวลาต้องงอเข้าออก ดีขึ้นจนเหมือนเปลี่ยนขาใหม่
“ ทำไมไม่กลับบ้าน ” ตลอดสิบสามวัน ไอวากดิษเข้าๆออกๆโรงพยาบาลแทบทั้งวัน กลับไปรับน้อง กลับไปเรียน พอหมดกิจก็รีบกลับมาเฝ้าผม
“ อยู่นี่แหละน่า กลับไปบ้านไกลๆก็ไกล ” ผมบอกไอดิษ
“ สวัสดีครับพี่คิม ”
“ เออ ไงวะน้อง ขอโทษทีนะ ที่พี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ” ไอวินยกมือไหว้ไอดิษ แล้วรีบมานั่งข้างๆผม
“ ผมขอบคุณพี่มากๆครับ คณะพี่ไปช่วยผมตั้งหลายคน ”
“ นั่นพ่อแกใช่ไหม ” ไอวินคงเอากระดูกของพ่อมาห้อยคอครับ ตรงหน้ามีรูปผู้ชายคนนึง ที่ผมเดาว่าเป็นพ่อของน้องมัน
“ ครับ ”
“ อย่าท้อแท้ล่ะ นึกถึงน้าด้วย เค้ายังต้องพึ่งเรา ” ไอวินปล่อยให้ผมกับไอวากดิษอยู่กันสองคน ตรงนี้แหละผมว่ามันแปลกๆ
“ พี่ประธานซีเนียร์ครับ พี่บอกอะไรรูมเมทผมไหมครับ ” ไอวากดิษหันมายิ้มหวาน
“ บอกสิ บอกทุกอย่างเลย ”
“ ไอบ้า !!! ทำงี้ได้ไงวะ อายน้องมันไหม ” มันไม่สลดเลย แถมหัวเราะร่า
“ อายทำไม น้องมันไม่ว่าหรอก เอ่อ ..... พี่มีอะไรจะถาม น้องคิดจะลงรับน้องต่อไหม ” ผมสะดุ้ง แต่ดีที่ไอวากดิษไม่ทันสังเกต
“ มะ ..... ไม่ดิ ทำไมต้องลง ”
“ อืม ดีแล้ว รักษาตัวเองให้หาย ถ้าคิมตัดสินใจลับหลังพี่อีก พี่คงเสียใจแย่เลย .... วันนี้กินอะไรดี ” ผมบอกอาหารที่อยากกินกับมัน มันรีบวิ่งลงไปซื้อให้
“ ดิษ ..... กูขอโทษจริงๆ กูปิดบังมึงอีกแล้ว ” สิ่งที่ผมบอกกับพี่หมีก่อนที่จะผ่าตัด และให้เก็บเป็นความลับ .... คือเรื่องที่ผมจะลงรับน้องต่อไปครับ
-
ทำไมถึงไม่บอกไปตรงๆล่ะ งี้พี่ดิษก็ต้องเสียใจอีกแล้วสิ เฮ้อออ ดื้อจัง -*-
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
P'Kim yaa deu si kha pii,,song saan P'Kaaw baang..taam huang pii talord loei na,,
-
คิดถูกที่สุดที่นึกถึงคนที่เรารักบ้าง
-
อ่านแล้วหมันไส้คิมจริงๆ เลย พี่ดิษห่วงใยขนาดนี้แล้ว
ยังทำกับพี่ดิษแบบนี้อีก อยากให้พี่ดิษทิ้งจังเล้ย
-
....เห็นไหม เราเข้ารักษาตัว งานเค้าก็ดำเนินต่อไปได้ ทุกคนเข้าใจ
....มันมีเวลาอีกเยอะที่จะทำกิจกรรมทำความดีให้มหาวิทยาลัย ทำตัวให้แข็งแรงเข้าไว้ก่อน
....มันชักมีกลิ่น..งอน โชยมาอีกแล้วนะ ก็อีตรงประโยคสุดท้ายที่คุยกันนี้แหละ..ดื้อจังวะน้องคิม ให้พี่ดิษจับตีก้นเลย:laugh:
-
:เฮ้อ:
ดื้อได้โล่ห์จริงๆ ... ไงก็สู้ๆ อิจฉามีคนเฝ้าเช้าเย็น :-[
-
อืม ดื้อจริง ๆ เดี๋ยวเข่าก็ดิ้นเป็นดิสโก้หรอก ระวัง ๆ หน่อย :L1: :L1: :L1:
-
ต้นเรื่องคิมเล่าซะจนตกใจ นึกว่าจะดราม่าไปซะแล้ว ที่ไหนได้เป็นความฝัน :a5:
คิมนี่ดื้อจังอ่ะ ต้องให้เฮียดิษจับฉีดยาวันละครั้ง :oo1: :z1:
-
ไม่ชอบคิมตรงนี้แหละ ทำอะไรชอบปิดบังดิษ ชอบโกหกดิษ
ไม่นึกถึงหัวอกว่าคนเขาห่วงแค่ไหน มันน่าน้อยใจเนอะดิษ
-
เดี๋ยวก็โกรธกันอีกหรอก
-
เฮ้อๆ น้องคิมโกหกพี่วากดิษไมอ่ะ ดูแลตัวเองด้วยเน้อ
-
เหนื่อยแทนพี่ดิษมีแฟนดื้อ
-
ไอ้คุณพี่คิม ดื้อจริงๆ อย่างงี้ต้องให้ท่านวากดิษจับ :oo1: ซะให้เข็ด
-
ความน่ารักทะลักทะลายเลยทั่นว๊าก มีแฟนแบบนี้ปลี้มแทน ปิดกันแบบนี้รู้มีหวังงอนนาน
-
สงสารพี่ดิษมากจริง ๆ ทำไมคิมทำร้ายคนที่รักตัวเองได้ขนาดนี้นะ
-
มาต่อได้แย้วววว
-
หายไปหลายวันมากเลยเนอะ นิสัยไม่ดี :z1:
รุ่งเช้า ผมตื่นมานั่งตรวจดูกระเป๋าหนังสือว่าใส่หนังสือกับอุปกรณ์ครบถ้วนไหม ด้านไอวากดิษลงไปหาซื้อข้าวเช้ามาเตรียมไว้ให้
“ วันนี้พอเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ กลับมานอนพักนะ ” ไอวากดิษบอกผม
“ มึงมีเรียนกี่โมง ” ผมถามมันบ้าง
“ เนี่ย จะไปแล้ว น้องไปคนเดียวได้หรือปล่าว ”
“ ได้ดิ ” ไอดิษเดินมาลูบแก้มผมทีนึง แล้วเดินออกไป พอมันออกพ้นประตูห้อง ผมรีบเดินเป๋ไปหยิบเสื้อของคณะมายัดใส่กระเป๋า กินข้าวที่มันเตรียมไว้ให้ แล้วรีบเดินมารอเรียนที่คณะ
“ ท่านวากกลับมาแล้ว เย้ๆ ” ถึงห้องเรียน พวกเพื่อนๆปรบมือฉลองให้กันใหญ่เชียว
“ ขอบคุณคร้าบๆ ” ผมยกมือขอบคุณ
“ ช่วงที่มึงไม่อยู่ ไม่ค่อยสนุกเลยว่ะ น้องๆถามหากันเยอะด้วย ” กูพยายามโหดขนาดนั้นแล้ว ยังจะอุตส่าห์ถามหาอีก
“ ตอนนี้ถึงไหนแล้ววะ ” ไอเร ไอหนิง ไอวาฬ กับไอโต้งเล่าให้ผมฟังว่า ตอนนี้กิจกรรมผ่านช่วงปีสองลงรับปีหนึ่งแล้ว ได้น้องรหัสกันครบ ผมก็ได้น้องรหัสแล้วด้วยเหมือนกัน แต่ยังไม่รู้ว่าใคร
“ แต่กูเอาชื่อมาให้มึงแล้ว มึงพร้อมเมื่อไรค่อยลง ” ไอหนิงบอกผม
“ กูว่าจะลงวันนี้อะ ”
“ เฮ้ย ได้ไงวะ มึงยังใส่เฝือกอยู่เลย ” ไอเรรีบท้วงผมทันที
“ กูต้องรับคนที่สมัครเดือน อีกไม่กี่วันต้องประกวดเดือน ถ้าไม่รับพวกมันก็ไม่ครบดิวะ ” ผมบอกเหตุผล
“ พี่หมีกับพี่ดิษให้เว้นเรื่องเดือนไปแล้ว ” ไอหนิงพยายามพูดต่อ
“ เออน่า เดี๋ยวกูไปคุยกับพี่โจเอง ”
“ มึงนี่แม่ง ” ไอหนิงอารมณ์เสียเดินหนีไป ส่วนไอเรได้แต่มองผมเซ็งๆ หลังจากเรียนคาบนั้นเสร็จ ผมมีเรียนอีกครั้งตอนบ่าย ผมจัดการโทรนัดพี่โจทันที
“ หืม ทำไมต้องรีบด้วยคิม ”
“ ไม่ได้รีบนะพี่ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว เรานัดน้องกับคณะมาเตรียมรับเดือนเหอะ ” ผมคุยกับพี่โจ ช่วงนี้ดูพี่แกออกจะซูบๆผอมๆไปนะ
“ พี่ดิษให้ยกเว้นไปแล้วน่ะสิ พี่ไม่กล้าขัดใจหรอก ”
“ ผมมีวิธีแล้วกัน พี่มากับผม ” ผมดึงพี่โจมาที่ที่ทำงานของคณะผม พี่หมีนั่งรออยู่แล้ว
“ เรื่องมาแล้วไงมึง ” พี่หมีทักผม แต่ฟังๆเหมือนแอบกัดนะผมว่า
“ สวัสดีครับพี่ๆ พี่หมี ตกลงนัดปีสองกับปีสามให้รับเดือนได้ไหมพี่ ” พี่หมีส่งสัญญาณให้พี่ๆออกไปก่อน
“ มึงมานั่งนี่ ....... คือแบบนี้นะ ไอดิษมันยกเว้นไปแล้ว กูเลยว่าจะ ”
“ พี่รับปากผมแล้วนะว่า จะให้ผมลงต่อ ” พี่โจหันมองผมกับพี่หมีไปมาๆ คงจะงงอะครับ
“ เออ กูรู้ แต่ ....... มึงไม่คิดจะบอกไอดิษมันหน่อยเหรอวะ ”
“ ถูกของพี่หมีนะคิม บอกพี่ดิษก่อนดีกว่า ” พี่โจดันเห็นดีกับพี่หมีอีก
“ มันไม่ใช่เจ้าของคณะนะพี่ ”
“ ใช่ ถูกของมึง แต่มันเป็นแฟนมึงนะ ” โดนประโยคเด็ดเข้าไป ผมนิ่งไปเหมือนกัน
“ ก็ได้พี่ งั้นผมคืนนี่ให้ ผมไปนะพี่ ” ผมหยิบเสื้อของวากเกอร์ส่งให้พี่หมี แกตกใจไปเหมือนกัน
“ เฮ้ย อย่าใช้อารมณ์สิวะ ”
“ คุยกันก่อนคิม คุยกันก่อนๆ ” พี่โจช่วยมาพูดอีกคน ผมยอมเดินกลับมานั่งคุยต่อ
“ ผมปล่าวใช่อารมณ์นะพี่ แต่ถ้าผมทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ผมอยากคืนเสื้อให้คณะหาคนที่ดีกว่าทำหน้าที่ต่อไป ”
“ วากเกอร์ ไม่ได้จบแค่ที่คณะนะเว้ย มึงต้องไปช่วยงานมหาลัยต่อ ”
“ แค่ทำงานในคณะยังไม่ได้ ผมไม่ไปให้คนอื่นหัวเราะเยาะหรอกพี่ ” พี่หมีส่ายหน้า
“ คิดอะไรมากมายคิม ถ้าเรายังไม่พร้อม อย่าเพิ่งฝืนดีกว่า ” อันนี้พี่โจพูดแทรกขึ้นมา
“ ที่สำคัญ ใครจะไปหัวเราะมึง ลองให้มันผ่าเข่าแบบมึงมั่งไหมล่ะ ” พี่หมีรีบเสริม
“ งั้นแค่ไปยืนดูได้ไหมล่ะครับ ”
“ ....... ” พี่หมีกับพี่โจไม่ยอมตอบครับ
“ นะพี่ แค่ไปยืนดูเฉยๆ ”
“ เออๆๆ แค่ยืนดูก็ได้ ไอโจมึงดูแลน้องด้วย วันนี้ปีสามลงแล้วใช่ไหมมึง ” พี่โจพยักหน้า เป็นอันสรุปว่าผมได้ไปด้วยครับ หลังจากที่ผมเดินออกมาจากห้องทำงาน ไอวากดิษโทรมาหาทันที
“ น้อง เรียนเสร็จหรือยัง ”
“ อ๋อๆ เสร็จแล้ว มีอะไรหรือปล่าว ” ผมออกจะรนๆนิดหน่อย กลัวมันจับได้
“ มีสิ พี่รออยู่ตั้งนานแล้ว น้องอยู่ไหน ” อ้าว ซวยล่ะกู
“ ผมมานั่งเล่นที่คณะอะครับ พะ ....... พี่มานี่ไหมล่ะ ”
“ ....... ” ทำไมเงียบวะ พี่โจก็มองผมงงๆ
“ มีอะไรเหรอดิษ ”
“ เมื่อกี้เรียกพี่ใช่ไหม ” เออนั่นไงกู
“ เอ่อ ไม่ได้เหรอวะ งั้นไม่เรียกละ ”
“ ได้สิๆ หึหึ รอที่คณะแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปหา ” พี่โจขอตัวไปหาเพื่อนๆครับ สงสัยไม่กล้าเจอไอดิษ เพราะถ้ามันรู้ว่าพี่โจกับพี่หมียอมให้ผมไปดูเค้ารับน้อง มันอาจจะสติแตกใส่ได้
“ วันนี้กินอะไร พี่ไปซื้อให้ ” ไอดิษพาผมมากินข้าวที่โรงอาหาร
“ เอาบะหมี่น้ำ ” มันยิ้มให้ทีนึง แล้วเดินออกไป จะว่าไปแล้วพอมานั่งนึกถึงสิ่งที่พี่หมีกับพี่โจเป็นห่วง ว่าไอดิษจะเสียใจ ยิ่งเห็นแบบนี้ผมรู้สึกกลัวเหมือนกัน แอบรู้สึกผิดด้วย
“ เดี๋ยวกินเสร็จ พี่ไปส่งที่ห้องเรียนนะ แล้วจะพากลับไปส่งที่หอ ” ผมแทบจะสำลักก๋วยเตี๋ยว
“ ไม่เป็นไรๆ กูจะไปหาดูอะไรต่อนิดหน่อย ”
“ งั้นไปด้วย ”
“ มึงดูแลกูมาเยอะแล้ว ..... ไม่อยากเป็นภาระมากกว่านี้อะ ” ผมต้องใช้ไม้เด็ดครับ อ้อนมันซะเลย
“ อืมๆ งั้นค่ำๆเจอกันที่หอนะ ” พอกินข้าวเสร็จ มาผมมานั่งเรียนอีกหนึ่งคาบ ก่อนจะรีบเดินหลบๆมาที่หลังมอ
“ เฮ้ย มึงมาได้ยังไง ” พอมาถึง พี่ๆปีสามตกใจกันยกใหญ่ ผมยิ้มให้พวกพี่ๆ
“ ผมมาทำงานแล้วพี่ วันนี้ ...... ” ผมรีบนัดหมายกับพี่ๆปีสาม เพราะผมเทียบเท่ากับปีสาม
“ มึงแน่ใจนะเว้ย วันนี้มึงต้องยืนนานนะ เอางั้นแน่นะ ”
“ แน่นอนดิพี่ ผมไหว ”
“ พี่ดิษล่ะ แกรู้หรือยัง ” เอาอีกแล้ว มันนี่หัวหน้าใหญ่จริงๆ
“ ไม่สำคัญหรอกพี่ ปะๆ เตรียมตัว ” ผมยืนรอที่หน้าแถว หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง น้องๆปีหนึ่งวิ่งควายกันมาเป็นแถวๆ
“ พี่วากมาได้ไงอะ ” ปีหนึ่งแถวแรกที่มาถึง อุทานออกมา
“ เงียบ !!!!! ยืนเรียงแถว ” พวกมันคงจะงงอยู่ครับ
“ พวกคุณ ช่วงที่ผ่านมา ได้ยินว่าทำตัวไม่ดี วันนี้ผมจะทดสอบว่าสิ่งที่เราสอนไป พวกคุณจำและปฏิบัติตามหรือไม่ ” พอพวกน้องๆเข้ามากันครบ ผมสั่งให้ร้องเพลง พวกพี่ๆปีสามได้ลงไม่กี่ครั้งหรอกครับ เพราะต้องเตรียมการประกวด
“ ใครเรียกหาเดือน หาดาว ห๊ะ !!!! ลุกขึ้น ”
“ ใครอยากเป็นเดือน เป็นดาวเฮ้ย ฮู้ๆๆๆๆ ” พี่ๆปีสามช่วยกันกดดัน ปีหนึ่งหกคนลุกขึ้นยืน ผู้ชายสาม ผู้หญิงสาม และหนึ่งในคนที่ทำให้ผมแปลกใจคือ ไอเด็กคนที่ผมแอบหมายตาไว้ มันเป็นหนึ่งในนั้นด้วย
“ เดินตามออกมาเดี๋ยวนี้ ” ผมส่งสัญญาณให้พี่โจ ฝั่งที่จะประกวดดาว เดินออกไปหาพี่ๆผู้หญิง ส่วนผมเดินมาอีกทาง ผมกอดคอไอน้องๆทั้งสามคนร่วมกับพี่โจเป็นวงกลม
“ พวกคุณผงกหัวตามแรงเหวี่ยง ไม่ต้องพูดอะไรนะ ” พี่โจบอกน้องๆ
“ !@##$$$#@!@@!!! ” ผมท่องกลอนไปพร้อมๆกับพี่โจ พี่ๆปีสามมายืนล้อม เหมือนที่เคยทำปีที่ผ่านมา ปาโคลนกับน้ำใส่ ตะโกนด่ากันเสียงดัง แล้วจังหวะระทึกใจก็มาถึง จังหวะที่ต้องคุกเข่าลงที่พื้น
“ จะคุกเข่ายังไงคิม ” พี่โจถามผม ตอนนี้น่ะ ผมเริ่มปวดแล้วครับ แต่ไม่ใช่ปวดแบบที่เคยเป็นนะ แค่เหมือนกับยืนนานเท่านั้นเอง
“ ผมจะคุกเข่าข้างเดียว ..... ไอน้อง ช่วยพี่ด้วยนะ ” คนที่อยู่อีกข้างของผม คือไอน้องที่ผมหมายตาไว้นั่นแหละ มันรับปาก ผมทิ้งน้ำหนักลงไปที่มัน ในที่สุดพิธีก็จบลง
“ พี่คิมครับ สวัสดีครับ ผมชื่อมิคครับ ” ผมมานั่งฟังข้างๆบ่อ นั่งดูปีสองกระโดดน้ำ
“ อืม มานั่งสิ ” มันนั่งลงข้างๆผม
“ พี่ชื่ออะไร ” ผมถามมัน
“ คิมครับ ”
“ เฮ้ย ไม่ได้ถามชื่อพี่เว้ย ถามถึงพี่รหัส ” มันยิ้มให้ผม
“ พี่เป็นพี่รหัสผมไงครับ ”
“ จริงอะ ” ผมพยักหน้า
“ ดีใจนะเว้ย มากอดที ” ผมกอดคอกับมันครับ ดีใจที่ได้มันเป็นน้อง
“ มีคนเลือกให้ใช่ปะ ใครเลือกให้ ”
“ พี่ๆปีสอง ไม่มีใครเลือกผมครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ”
“ น้อง ..... ”
“ ดิษ ” ผมกำลังนั่งคุยเพลินๆ ต้องมาตกใจสุดขีดครับ ไอวากดิษมันตามมาเจอจนได้
“ นั่งไปเถอะ ไม่ต้องตามมา ” ผมรีบลุกตาลีตาเหลือก จนเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น ไอมิคพยายามมาช่วยให้ลุกขึ้น ไอวากดิษยืนนิ่งๆ สายตามันตอนนี้น่ากลัวมาก
“ กูไปด้วยนะเว้ย ”
“ ทำไมต้องไปด้วยกัน อยากทำอะไรทำไปสิ ตัวไม่ได้ติดกัน ” มันพูดใส่ผมจนหน้าชา ไม่กล้าพูดต่ออีก มันค่อยๆหันหลังแล้วเดินไปคนเดียว ผมได้แต่มองตามหลังมันไปจนลับตา
“ พี่ว่าคราวนี้โกรธจริงแล้วว่ะ ” พี่โจแอบเดินมาใกล้ๆหลังจากไอวากดิษเดินออกไปแล้ว
“ คงแบบนั้น ” ไม่รู้จะทำยังไง ช่างเถอะ เอาไว้ค่อยว่าอีกที
-
...สาธุ ขอให้พี่ดิษ โกรธจริงๆๆ และโกรธนานๆๆ ไม่รักตัวเองก่อน พี่ดิษก็ไม่ต้องไปรักมันแล้ว :laugh:
-
ไม่รักคิมแล้ว
รักเฮียดิษคนเดว
อิอิ
-
เห็นใจทั้งสองคนนะ แต่ที่ไม่ชอบอย่างหนึ่งคือคิมทำอะไรไม่คิดถึงใจคนที่เขาเป็นห่วงบ้าง คนที่รอคอยคนรักมาหลายปีแล้วเกือบต้องเสียเขาไปมันทรมานนะ
-
สมควรนะจะโดนโกรธ เพราะเขารักเขาห่วงขนาดนั้น ทำอะไรไม่ปรึกษา คงรับไม่ได้ที่โกหกเหมือนคนไร้ค่า
-
*ดื้อ*คำเดียวค่ะ
-
คิมง้อพี่ดิษหน่อยเร็วววววว
-
ตาย ๆ คิมโดนรุม
จะดื้อก็ดื้อไป แต่มีอะไรบอกกันตรง ๆ
เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรา คนที่เสียใจไม่ใช่มีแต่เรา คนที่รักเราก็เสียใจพอกัน
-
คงถึงเวลาที่นายเอกจะต้องตามง้อพระเอกแล้ว ขอแบบหวาน ๆ บ้างนะ :o8: :-[
-
ดิษคงทั้งโกรธทั้งน้อยใจแหละ โกรธที่คิมดื้อมาก
น้อยใจที่เหมือนคิมจะมองไม่เห็นความหวังดีที่ดิษมีให้คิม
คงถึงคราวที่คิมต้องตามง้อดิษซะละมั้ง
-
สาธุ ขอให้พี่ดิษโกรธจริงๆจังๆ เลยนะ โกรธนานๆด้วย สมน้ำหน้า จริงๆ
-
สงสารพี่ดิษ
-
โกรธจริง ไม่มีสแตนอินล่ะคราวนี้ ฮ่าๆๆ
-
ติดตามอยู่นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ขณะนี้ คิมป่วย อาการค่อนข้างหนักพอสมควร ต้องนอนพักรักษาตัวที่บ้าน คงไม่สามารถมาต่อกระทู้ได้อีกระยะนะครับ ขออภัยทุกๆคนด้วย
-
ขอให้หายเร็ว ๆ นะคะ รอได้ค่ะ
-
หายไวๆ นะคิม :L2:
-
...หายไวๆ และดูแลกันดีๆๆนะจ๊ะ :L2:
-
คิมป่วย เลยส่งให้ดิษมาโพสให้แน่ๆเลย
หายป่วยไวๆนะท่านคิม
-
หายไหว ๆ นะครับ
-
รับทราบจ้ะ ขอให้ยายไวไวจ้ะ
-
:laugh:
อันนี้ก็สมควรโกรธ...ผิดจริง มันเกินความพอดีไปนิด...
กิจกรรมยังไงก็ต้องห่วงสังขารตัวเองด้วย ต้องให้ดิษลงโทษ o18
-
ขอให้หายไว ๆ นะครับ
-
ขอให้หายไว ๆ สุขภาพแข็งแรงจ้า
:L2: :L2:
-
หายไวๆเน้อ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์โดยไวนะคะ
-
ขอให้หายวันหายคืน กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมไวๆน้า
-
หายไวๆนะคับ
:L2: :L2: :L2:
-
มาให้กำลังใจทั้งสองคน :L2: :L2:
-
หายไวๆนะครับ เป็นห่วง
-
ป่วยเป็นไรหน๋อ....ขอให้คิมหายเร็ววัน
เฮียดิษต้องมาเองโพสแน่ ๆ คิก ๆ
-
เป็นไรมากปล่าวน้อ ยังไงก็ให้หายป่วยไวไวครับ มีพยาบาลส่วนตัวแบบไอ้ว๊ากนะต้องหายไวแน่ รักษาสุขภาพนะครับ
-
ป่วยเป็นอะไรอ่า
พี่คิมพักผ่อนเยอะๆนะ รักษาสุขภาพตัวเอง
รออ่าน(ต่อ)อยู่นะคะ เป็นห่วงอ่าจังอ่า พี่ดิษดูแลพี่คิมดีๆน๊า พี่คิมก็อย่าดื้อกับพี่ดิษมากละ
(สังเกตจากในเรื่อง พบว่าพี่คิมดื้อกับพี่ดิษตลอดอ่า :z2:)
ขอให้หายไวๆนะคะ
-
:mc4: สวัสดีครับ ผองเพื่อนทุกคน ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ผมนะครับ
อย่างที่เข้าใจกันครับ ไอวากดิษเป็นคนมาโพสให้เรื่องที่ผมไม่สบาย แต่เกินจริงไปเยอะ ผมไม่ได้ป่วยหนักมากครับ เป็นไข้หัวลมครับ ฮ่าๆๆ น้ำหนักลดไปสี่กิโลเลย มันเจ็บคอมาก เลยกินข้าวไม่ได้ พอไม่กินข้าวเลยป่วยลงๆ เรื่องก็ประมาณนี้ครับ
ไอวากสั่งให้ผมเขียนช่วงที่ผมป่วยด้วย เหตุผลน่าหมั่นไส้มาก แต่ก็จำแต่งให้ครับ จริงๆมันบังคับอะ
ขอเวลาซักวันสองวันนะครับ เพิ่งจะหายขาดได้แค่วันสองวันเอง ขอบคุณทุกๆคนนะครับ
-
รักษาตัวด้วยคับ ช่วงนี้อากาศร้อนๆหนาวๆ ยังงัยก็ขอให้หายวันหายคืน
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
...พูดเหมือนอายุซัก 60 เลยว่าน้อง ไข้หัวลม 555
...หายดีก็ดีแล้ว อากาศมันเป็นแบบนี้ โลกก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆๆต้องดูแลตัวเองดีๆ
...ดิษเค้าเป็นห่วงนะ พอเป็นนิดนึงก็เหมือนเป็นมากสำหรับเค้าไง ต้องเข้าใจคนเป็นห่วงนะจ๊ะ :L2:
-
ยินดีด้วยหายป่วยแล้ว
-
ดีใจที่หายจากการป่วยเร็วครับ รักษาสุขภาพนะครับ จะรออ่านครับ
-
คิมหายป่วยแล้ว
อย่าให้ป่วยอีกนะ :L2: :L2:
-
ไม่ได้เป็นอะไรหนักมากเลยนะเนี่ย แต่น้ำหนักหายไปสี่กิโล
โห อ่านะ แต่ก็ดีใจที่หายดีแล้วนะ เร่งทำน้ำหนักให้กลับมาเหมือนเดิมด้วยล่ะ
เห็นใจคนเฝ้าไข้อย่างพี่ดิษอ่ะ
:กอด1:รักษาสุขภาพด้วยนะคิม และ :L2:ดอกไม้สำหรับคนดูแล(พี่ดิษ) จ้า
-
ดีใจที่คุณคิมหายป่วยแล้วนะคะ ต่อไปก็รักษาสุขภาพให้มากเน้ออ อันนี้ฝากบอกพี่ดิษนะคะ อิอิ
-
ไข้หัวลมต้องกินแกงส้มดอกแคนะคิม นายดิษน่ะทำให้น้องกินได้ป๊ะ
คนโบราณท่านว่าไว้ไง แกงส้มดอกแคแก้ไข้หัวลม
ดีใจนะจ๊ะที่หายแล้ว เหลือแต่ต้องบำรุงร่างกายให้แข็งแรงดังเดิม
นายดิษอีกแหละใส่ใจน้องให้มากว่าเดิมเด้อ
ถ้าน้องดื้อนักก็จัดการลงโทษมั่งอะไรมั่งก็ได้ ฮ่า ฮ่า (ใครจะจัดการใครก็ไม่รู้เนาะ)
-
^^
เห็นด้วยกับรีฯ บน
-
เช้าวันหนึ่ง ผมกำลังนอนหลับอยู่อย่างสบายเนื้อสบายตัว เนื่องจากเพิ่งหายจากอาการป่วย ผมจะเป็นไข้แบบนี้ทุกๆปี ช่วงเปลี่ยนจากฤดูฝนเป็นฤดูหนาว ส่วนอาการ นอกจากไข้สูงแล้วจะเจ็บคอชนิดที่กินข้าวกินปลาไม่ได้ ว่ากันง่ายๆคือหนักกว่าชาวบ้านเค้า
“ หายดีแล้วใช่ไหม ” อดีตวากบ้าที่คอยดูแลผมทุกวัน เดินมาหาผมที่ห้องนอน
“ น่าจะหาย มีไร ”
“ หายแล้วก็ไปเขียนเล่าเรื่อง ” ผมเบิกตากว้าง มันจะให้ผมทำอะไรนะ
“ เขียนอะไร ” ไอดิษเดินมาหรี่ตามอง
“ ในบอร์ด ที่ชอบไปเขียนเหมือนพี่เลวร้ายมากไง จะลุกดีๆหรือจะให้ ...... ” มันบีบต้นแขนผมเบาๆ มึงบังคับกูนี่หว่า
“ กูเขียนมึงเลวยังไง มึงก็เป็นแบบนั้นจริงๆไม่ใช่หรือไง ”
“ ไปนั่งพิมพ์ แล้วเอามาให้ตรวจด้วย ” มันชี้ๆ และกระชากผ้าห่มของผมออกไปด้วย มันค้อนใส่มันขวับนึง แล้วลุกมานั่งพิมพ์ตามที่มันสั่ง
เหตุการณ์เริ่มจากที่ผมไปช่วยไอวากซื้ออุปกรณ์ก่อสร้าง ที่แม่ของท่านวากดิษบอกให้ไปจัดการที่บ้านเดิมของไอดิษ พ่อของมันมอบให้เป็นของขวัญ แต่บ้านทรุดโทรมแล้ว ถึงต้องซ่อมแซมใหม่
“ วันนี้อากาศมันหนาวไหมวะดิษ ” ผมรู้สึกว่ามันเย็นๆผิดปกติ ทั้งๆที่ระดับน้ำยังไม่ค่อยลดเท่าไร
“ อืม หนาวมั้ง พี่ไม่ค่อยรู้สึก ”
“ หนังแม่งตายด้าน ” ผมด่ามันเล่น มันไม่โกรธหรอก แค่เขกหัวผมทีนึง
“ คิมเลือกกระเบื้องห้องนอนสิ ” ผมพยักหัวหงึกๆ เดินมาเลือกกระเบื้อง สมัยนี้ของตกแต่งและอุปกรณ์ราคาไม่แพง ซื้อหาก็ง่าย ผมเดินๆเลือกไปเรื่อยๆ พอตกลงกับมันได้ก็จ่ายเงิน ไอวากดิษบอกให้ผมไปรอที่ศูนย์อาหาร
“ ดิษ กูว่ากูเจ็บคออะ ” ไอวากดิษมองหน้า
“ ......... เมื่อคืน พี่ไม่ได้ทำในปากนี่ ” ผมหันมองหน้ามันแทบไม่ทัน ไอเชี้ยนี่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้
“ เออ กูไม่คุยด้วยแม่ง ” ไอดิษหัวเราะใส่ผมอีก พูดด้วยดีๆ ยังวกมาเรื่องลามก ผมนั่งกินข้าวเที่ยงกับไอวากดิษที่นั่น ช่วงบ่ายเรากลับมาที่บ้าน ช่วยกันขนอุปกรณ์ลงมาเก็บ ผมสองคนทำนู้นทำนี่ไปเรื่อยจนเวลาเลยมาถึงช่วงเย็นๆ ผมล้างหน้าล้างตาเตรียมจะออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านของไอดิษ
“ ไหนว่าไม่ค่อยสบาย จะออกไปวิ่งทำไม ” ไอดิษมันยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ ถามขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากบ้าน
“ ไม่สบายก็ต้องไปวิ่งดิ ถามโง่ ”
“ กลับมาป่วยนะ จะให้ไปนอนโรงพยาบาล ให้หมอฉีดตูดให้เข็ด ” นั้นมีขู่
“ ไม่กลัวว่ะ ฮ่าๆๆ ” ผมล้อเลียนมัน
“ งั้นพี่ฉีดแทน ” ไม่วายกลับมาเรื่องลามก
“ กูไปละ ”
ผมวิ่งประมาณยี่สิบนาที รู้สึกแสบๆที่คอ เลยลองหยุดพัก ตอนนั้นเริ่มรู้สึกเวียนหน้าเพิ่มขึ้นอีก สุดท้ายตัดสินใจขึ้นรถกลับมาที่บ้าน
“ เป็นไงบ้าง ” ไอดิษยังรดน้ำต้นไม้ไม่เสร็จเลยครับ
“ สบายๆ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ ” ไอวากดิษมันไม่ได้สงสัยอะไร ผมรีบล้างเนื้อล้างตัว แต่งตัวเตรียมจะออกไปหาหมอครับ เพราะกลัวจะป่วยหนัก
“ ไปไหนอีกล่ะ ” ไอดิษกำลังยืนม้วนสายยางอยู่
“ ขอไปหาเพื่อนแถวนี้เดี๋ยวนะ ”
“ เพื่อนเหรอ มีเพื่อนในเมืองด้วย ? ใครล่ะ ”
“ เหอะน่า ไม่นานหรอก เตรียมข้าวเย็นด้วยนะ ” มันก็ดีนะ ไม่ถามต่อ ผมเดินๆมาหาหมอที่ผมไปหาเป็นประจำ หมอเอามือแตะๆ จับที่หลัง บอกให้หายใจเข้าแรงๆ สุดท้ายคือตรวจคอ
“ โอ้ คอแดงมากนะ แพ้อากาศนะครับ เชิญรอด้านนอก หมอจะจัดยาให้ ” ผมมารอรับยา พอจ่ายเงินเสร็จก็ยัดยาใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับบ้าน
ไอวากดิษออกไปซื้ออาหารเย็นมาให้ผม มันซื้อสุกี้มากินกับผม เป็นสุกี้ที่ซื้อกลับบ้านอะครับ ผมนั่งกินไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นก็แอบกินยา แล้วมานั่งรอดูบอลกัน
“ ดิษ กูง่วงอะ ไปนอนก่อนได้ไหม ”
“ อืม งั้นไปนอนกัน ” มันลุกไปปิดทีวี
“ อ้าว มึงดูไปสิ ”
“ รอน้องนอนก่อนก็ได้ ปะ ” ผมยิ้ม มันดีกับผมแบบนี้ตลอด ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ไม่ยอมบอกมันว่าผมป่วย แต่ไม่รู้ล่ะ ยาก็ได้มาแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง
ผมตื่นมากลางดึก รู้สึกคอแห้งผาก ผมไอเสียงดัง เจ็บคอแบบสุดจะบรรยาย เวียนหัวมากด้วย ผมค่อยๆลุกขึ้นกะว่าจะไปเอาน้ำอุ่น แต่ดันเซไปกระแทกโต๊ะ ล้มลงไปนอนเฉยๆ
“ คิมม !!!!! ” ผมได้ยินไอดิษเรียก มันเปิดไฟที่หัวนอน แล้วรีบลุกมาดูผม
“ แค่ก ..... โอย ดิษ กูเจ็บคอจริงๆ ”
“ อืมๆ ” ผมแบกผมขึ้นอย่างกับแบกผ้าเลย มันอุ้มผมมานอนที่เตียง แล้วคงไปหาน้ำอุ่นกับยามาให้ ยาที่ว่าคือยาน้ำเชื่อมที่มีอยู่ในตู้ มันซื้อมาเตรียมไว้ เพราะผมป่วยแบบนี้บ่อย
“ อ่ะ จิบๆน้ำอุ่นก่อน เดี๋ยวพี่ไปผสม ..... ยานี่ น้องไปหาหมอมาเหรอ ” ผมผงกหัว
“ ทำไมไม่ชอบบอกพี่ ” ผมก้มหน้างุดๆ ไม่กล้าสู้หน้าอะ มันลุกพรวดไปเฉยๆ ตายห่ะ มันโกรธกูไหมเนี่ย แล้วถ้าโกรธตอนนี้กูแย่แน่เลย
“ อ่ะ นี่ยาแก้ไอ ลดไข้ด้วย ” ไอดิษหยิบรีโมทแอร์มากดเปิด
“ เปิดแอร์ทำไมอะ ”
“ คนป่วยต้องนอนที่ๆอุณหภูมิคงที่สิ ” ไอวากดิษจับผ้าห่มมาคลุมที่อก มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมด้วย
“ ขอโทษนะ ” ผมกลืนน้ำลายเอือกๆ มันเจ็บคอมากจริงๆ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นไง
“ อืม ดื้อแบบนี้มานานแล้วนี่ ” ผมเข้าใจว่ามันหยอกเล่น แต่ผมดิเซ็งตัวเอง ทำไมกูไม่บอกมันวะ แค่เรื่องเล็กน้อยแท้ๆ
คืนนั้นกว่าจะข่มตานอนได้ เล่นเอาซะคอบวม ไอดิษไม่ยอมไปนอนที่เตียง มันมานอนซบแถวๆข้างเตียงของผมแทน มันแตะหน้าผากอยู่ตลอดเวลา พอไข้จะขึ้นมันจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้
“ ดิษ มึงนอนบ้างเหอะ กูดีขึ้นแล้ว ” มันยิ้มๆ
“ โกหกไม่ได้หรอก หน้าน้องแดงมาก ปากก็แห้งซีดด้วย นอนพักเถอะ พี่ไม่เป็นไรหรอก ” ผมมองมันตาละห้อย
“ ขอบคุณครับ ” ผมพูดขอบคุณกับมัน ไอวากดิษยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ นอนเถอะ ”
ผมตัวร้อน เจ็บคอ กินอาหารไม่ค่อยได้ ไอวากดิษพยายามดูแลผมตลอดเวลา จนอาการค่อยๆดีขึ้น ผมเป็นไข้หนักอยู่สองวัน จากนั้นก็เริ่มดี พอผมอาการดีขึ้นมันถึงโทรไปบอกแม่ของผมว่าผมป่วย แม่เลยรีบเดินทางมาเยี่ยมผมที่บ้านของไอวากดิษ
“ ทำไมป่วย ไม่บอกแม่ล่ะลูก ” ผมยิ้มแหยๆ
“ ผมดูแลคิมอยู่ครับแม่ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ” ดูมันเรียกแม่ผมดิ หึหึหึหึ
“ จ้ะ เสียงานเสียการหมดสิ ”
“ ไม่หรอกครับ ผมติดตามตลอดอยู่แล้ว ” มันช่วยงานของพ่อมันอะครับ ช่วงนี้มันกับพ่อความสัมพันธ์ดีขึ้นเยอะ
“ ขอบใจที่ดูแลน้องนะลูก ”
“ ครับแม่ ”
“ ปกติ ถ้าป่วยขนาดนี้ บางทีเป็นเกือบครึ่งเดือนเลยนะ แสดงว่าดิษเค้าดูแลดีล่ะสิ ” ชมมันเข้าไป ดูหน้ามันดิยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หึหึ
“ แม่ทานอะไรมาหรือยังครับ เดี๋ยวดิษให้คนออกไปซื้อให้ ”
“ ซื้อมาเถอะจ้ะ ” ไอวากดิษออกไปสั่งให้คนซื้อของมาให้ แม่ยังอยู่กับผม
“ แม่ได้ยินดิษว่า คิมไม่ยอมบอกว่าป่วย เราน่ะชอบเก็บอะไรไม่ดีนะลูก เจ็บไข้นี่ต้องบอกกันนะ ..... ลูกโชคดีแล้ว ที่ดิษเขารักและดูแล ” ผมผงกหัวในผ้าห่ม
เรื่องที่ผมจะเล่า จบแล้วครับ แต่ว่า .......
“ แม่พูดถึงพี่แบบนั้นจริงเหรอ ดีใจนะเนี่ย ”
“ อืม ” จบแล้วครับ
-
:m13: ลูกเขยแบบนี้ ใครๆก็อยากได้ทั้งนั้นล่ะค่า ฮ่าๆๆๆ
พี่คิมต้องแอบอายพี่ดิษชัวร์ เค้าฟันธง ใช่มั้ยล่า :m12:
-
พี่ดิษเลวร้ายตรงหนายยยยยยยย ออกจะแสนดีอ่ะ
มีแต่คิมนี่แหละ ดื้อ ขัดใจอ่ะ ชอบทำให้พี่ดิษเสียใจตลอดเลย
จับฟาดตูดแรงๆสักทีนะ จะได้หายดื้อ ฮ่ะ ๆๆ :m14:
-
นั่นสิ คนอยู่ด้วยกัน มีอะไรก็บอกกัน
อ้อนบ้างก็ได้นะ พี่ดิษคงดีใจ
-
ใครบอกว่าดิษฐ์ใจร้าย ขอเถียงแทนเลย
-
ดิษออกจะแสนดี และคิมก็ดื้อตลอดเช่นกัน เสมอต้นเสมอปลายดีสองคนนี้
-
ปลิ้มแทน
+1
-
เป็นข่าวดีนะเนี่ยที่แม่เข้าใจ ชมลูกเขยใหญ่เลย และโชคดีที่มีแฟนดูแลดืขนาดนี้ในยามป่วยไข้ น่าอิจฉาแต่ไม่อยากให้ป่วยนะ
-
คิมไม่บอกพี่ดิษเพราะกลัวพี่เค้าเป็นห่วงคิดมากใช่มั้ยล่า แต่ยิ่งไม่บอกก็ยิ่งทำให้เป็นห่วงนะเออ คราวหลังก็บอกๆไป อิอิ
-
พี่ดิษดูแลคิมอย่างดี
มีแต่คิมอะชอบดื้อ
:L2: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอยพิเศษจ้า :L2:
พี่ดิษแสนดีมาก ส่วนคิมก็ดื้อจังนะ
รักษาสุขภาพด้วย
FC พี่ว๊ากดิษ
-
...เหมือนไข้หวัดใหญ่เนอะ มันจะมึนๆห้วด้วย พี่ดิษเค้าเป็นคนดีเห็นมะ ไม่ได้เลวอย่างที่พี่ดิษคิดซะหน่อย
...คุณแม่คงมีความสุขแล้วละ ที่ลูกมีคนดูแล แทนท่าน น้องคิมก็อย่าดื้อนัก อยู่ด้วยกันมีอะไรก็บอกกัน
...โถ่..อ้อนเค้าไปสิ พี่ดิษ รักคิมจะตาย โชคดีอย่างที่แม่บอก :L2:
-
อืม..แปลกคนเนอะคิมน่ะ ทำไมเป็นอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว
มีคนรักอยู่ข้างตัวข้างใจแท้ๆกลับไม่ยอมบอก
ถ้าเป็นเราล่ะก็ นี่ล่ะโอกาสทองอีกช่วง จะอ้อนคนรักให้เต็มที่เลย
และถ้าเราเป็นดิษนะ คนรักเป็นอะไรไม่ยอมบอกเนี่ยเราจะรู้สึกน้อยใจแหละ (ไม่รู้ดิษจะรู้สึกแบบเราไหมนะ)
เราว่าคนรักกันนี่ต้องร่วมรับรู้ด้วยกันในทุกเรื่องและทุกยามนะคิม
-
ประจำเลยนะคิม ไอ้เรื่องเป็นอะไรแล้วไม่ค่อยยอมบอก พี่ดิษ มันน่าโมโหและน่าน้อยใจแทนพี่ดิษจริงๆนะนี่
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจังครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านและตามทัน
ชอบสรรพนามเวลาเรียก "น้อง" มากเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
นั่งอ่านทั้งคืน
เลิกอ่านไม่ลง
เลยอ่านยันเช้าเลย5555
ปล.นอนก่อนนะเดียวมาเม้นท์ใหม่
:z10:
-
:L2:
พี่ดิษช่างเป็นคนที่รักมั่นคงมาก
เคยรักอย่างงัยก็รักอย่างงั้น
น้องคิมโชคดีจัง
ปล.น้องคิมอย่าดื้อกับพี่ดิษนะเดียวโดนตีนะ
น่ารักอะ
-
ฮิ้ว ค่ำคืนไม่หลับไม่นอน ดูเขารับปริญญาแล้วเศร้าใจ รุ่นผมรับกันไปได้ส่วนเดียวเอง ปีหน้าถึงคิวผมแน่นอน ฮ่าๆๆ
หายไข้แล้วมาต่อตอนใหม่กันเนอะ แล้วจะรู้ว่า ผมก็ออกจะแสนดีนะเออ
วันนี้ผมควบมอเตอร์ไซค์ของคนที่หอ มาร่วมงานประกวดเดือนและดาวประจำปีนี้ครับ ควบมาทั้งๆขาเดี้ยงแบบนั้นแหละ ฮ่าๆ
“ เชี้ยคิม ”
“ เรียกกูดีๆก็ได้ ” ผ่านเหตุการณ์วันที่ผมแอบไปลงรับน้องมาเกือบอาทิตย์ ผมทำให้ไอวากดิษเป็นคนเก็บกดไปแล้ว มันไม่ยอมมานอนที่หอ พอตกกลางคืนจะไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนๆ
“ ทำไมมึงไม่บอกพี่ดิษเขาวะ มึงก็รู้ว่าพี่เค้าห่วงมึง ” ไอโต้งสงสัยจะรับจ้างสอดรู้เรื่องชาวบ้านมา
“ กูบอก มันก็ไม่ให้กูมาดิ ” ตอนนี้ผมนั่งรอน้องๆปีหนึ่งมารวมกันที่คณะ ถ้าจำกันได้ ช่วงก่อนสอบกลางภาคพวกผมจะประกวดหนุ่มหล่อสาวสวย
“ เป็นแบบนี้ตลอด ” ไอนี่ชักจะเอาใหญ่แล้วว่ะ
“ กูโตแล้วนะเว้ย ไม่ใช่เด็กๆ ไม่เห็นต้องมีใครมายุ่งวุ่นวาย ”
“ ไม่ได้เรียกวุ่นวาย ถ้าไม่ใช่พี่แกชอบมึง คิดเหรอใครจะทนกับมึง ” ผมลุกเดินเดี้ยงๆหนีไอโต้ง ตั้งแต่ผมมามันพล่ามไม่หยุดปาก กูไปหาไอเรก็ได้วะ
“ มึงยังมาอีกเหรอเนี่ย ” ดูมันทักผม
“ ไม่ให้มา จะให้ไปไหน คณะอยู่นี่ ”
“ อ้าวเว้ย คิมมี่ ทำไมมาอยู่นี่ ” พี่ฟางนายใหญ่ปีสามมาอีกคน
“ ผมมาดูน้องๆประกวดอะพี่ ”
“ เออๆ นั่งเฉยๆแล้วกัน ทำนู่นทำนี่ เดี๋ยวพวกกูโดนรับหนัก ”
“ อะไรรับหนักพี่ ” พี่ฟางพูดอะไร ไม่เข้าใจเนอะ
“ เดี๋ยวสอบเสร็จ ปีสี่ลง มึงว่าพี่ดิษจะปล่อยพวกกูไว้ไหม มีกันหลายสิบดันห้ามมึงคนเดียวไม่ได้อะ ” ไอดิษอีกแล้ว
“ ถ้ามันเล่นพวกพี่นะ ผมจะ ..... ”
“ มึงจะทำไมเพื่อนกู ”
“ พี่หมี !!!!! มาทำไมพี่ ” ผมร้องทักพี่หมี
“ ทีมึง ขาจะพังแหล่ไม่พังแหล่ ยังเผือกมาถึงนี่ได้ ทำไมกูจะมาไม่ได้ ” เดี๋ยวนี้ลวดลายนะพี่ผม
“ ผมแค่มานั่งดูน้องๆประกวด สนุกๆอะพี่ ”
“ มึงสนุก แต่มีคนเป็นทุกข์อยู่นะมึง ไม่คิดจะไปตามมันหน่อยหรือไงวะ ” พี่หมีก็ว่าไป มันไม่ใช่เด็กแล้วนะ
“ ไม่เอาอะ ” ผมพูดไป พี่หมีเชิดหน้าขึ้น
“ อย่าหาว่าไม่เตือน ” ผมไม่ได้สนใจคำของพี่หมีหรอกครับ การประกวดใกล้จะเริ่มแล้ว ผมมานั่งเชียร์น้องรหัส ที่ไม่ค่อยได้เตรียมหรือซ้อมเรื่องต่างๆให้เท่าไหร่
บรรยากาศไม่ได้ต่างจากปีที่แล้ว ที่ต่างคือพวกผมปีสองได้มายืนอยู่วงนอกๆ ปีหนึ่งนั่งหน้าเวที ผมนั่งมองคนที่จะขึ้นประกวดซ้อมการแสดงอยู่ข้างล่าง เฮ้อ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วแบบนี้ เมื่อปีที่แล้วผมกับไอดิษยังไม่ได้เฉียดเข้าใกล้อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่ไม่น่าเชื่อว่าปีนี้เหตุการณ์ดันคล้ายๆกับของเดิม
“ คิมเว้ยๆ นี่มึงบอกเลิกพี่ดิษแล้วเหรอ ”
“ เชี้ยโต้ง เบาปากหน่อยดิสัด ” ไอโต้งวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาหาผม
“ โทษๆ กูตกใจ พี่ดิษพาสาวมา แกบอกกูว่าแฟน ”
“ ไหน เล่นแรงนะไอข้าวกล้อง ” ผมอุทาน แล้วเดินตามไอโต้งออกมา ปรากฏว่าไอดิษกำลังนั่งอยู่ที่ฟุตบาทกับผู้หญิงคนนึง หน้าตาโอเคมากๆ
“ แกทำอะไรของแกวะ ทำแบบนี้ดูถูกมึงนะเว้ย ” ไอเพื่อนบ้านี่ช่างยุจริงๆว่ะ ตอนนี้ทั้งไอเร ไอวาฬ ยัยนัท จอย เดินพาเหรดมาหาผมกันหมด
“ อีคิม ทำไมเป็นแบบนั้นยะ ” ยัยนัทเดินมาหาผมอย่างเร่งร้อน ความสวยลดลงเยอะ
“ กูจะไปรู้เขาได้ไง ” ผมตอบ
“ เราว่าคิมคุยกับพี่เขาดีกว่านะ เราสงสารพี่ดิษ ” ผมหันไปมองอีกคนที่มาใหม่ ดานั่นเองครับ คนนี้คือคนที่ไอเพื่อนตัวดีของผมหลายคนเคยแย่งกันจีบ แต่เพราะเค้าไม่เล่นด้วย เลยหนีกันไปหมด ตอนนี้ยังโสดสนิท
“ ไม่สงสารคิมบ้างล่ะ ดูแม่งทำ ” ไอวากดิษมันกอด โอบไหล่อย่างกับแฟนจริงๆ
“ ก็คิมทำพี่ดิษโกรธก่อนนี่ ” ปกติดาจะไม่ค่อยพูดกับผมตรงๆนะ แต่วันนี้เอาใหญ่เลย
“ มันจะประชดก็ช่างมัน กูไม่สนเว้ย ”
“ คิมเว้ยๆ ” ผมเดินหนีพวกเพื่อนๆ กลับมานั่งกับพวกน้องๆ เดี๋ยวนี้พวกมันกลัวผมน้อยลงครับ
“ พี่คิม ตอนพี่ได้ตำแหน่ง พี่พูดยังไง ” น้องรหัสของผมถาม วันนี้ไอมิคมันแต่งตัวเตรียมแสดงอย่างเท่ หน้ามันหวานๆครับ แต่หุ่นใหญ่มาก ไม่ใช่อ้วนนะ แบบพวกนักกีฬาอะ เพื่อนๆชอบเรียกมันว่าเด็กมิค ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำต้องเรียกแบบนั้น
“ พี่จำไม่ค่อยได้แล้วว่ะ แต่เชื่อเหอะน่า แกพูดตามที่คิดนั้นแหละ ผลมันออกมาดีเอง ” ผมตบไหล่ให้กำลังใจ
พอพิธีเริ่ม อาจารย์ทั้งหลายมานั่งชมด้วย น้องๆเริ่มด้วยการน้องเพลงของคณะ บูมคณะ จากนั้นก็มีร้องเพลงและแสดงละครสั้นๆ ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับการแสดงหรอกครับ วุ่นวายใจกับไอวากดิษเนี่ย มันจะสนิทสนมกับเค้าอะไรมากมาย ... กูทนไม่ไหวละ
“ เฮ้ยๆ มึงจะลุกไปไหน น้องเขาแสดงกันอยู่ ” ไอเรรีบทักผม ส่วนไอเพื่อนวาฬนั่งมองตาปริบๆ
“ กูขอไปดูหน้าผู้หญิงหน่อย ” ไอเรพยายามดึงกางเกงผมไว้ ผมฝืนจนลุกหนีมันออกมาได้ ผมรีบตรงไปหาไอดิษทันที มันมีสีหน้าตกใจเล็กๆ ผมคิดเอาเองนะ มันไม่แปลกใจที่ผมมาหรอก แต่คงไม่นึกว่าจะมาหามันตอนนี้
“ สวัสดีครับพี่วาก ..... แฟนสวยนะพี่ ” ผมแกล้งกวนไอวากดิษมัน
“ ไม่ใช่แฟนค่ะ พี่ดิษชวนมาดูงาน เลยมาค่ะ ” มันยิ้มๆให้เค้า
“ เอ่อ มานี่ทีซิ มีธุระจะคุยด้วย ” เสียงของไอดิษขาดความมั่นใจมากครับ หึหึ เล่นกับกูเหรอไอทุเรศ
“ ทำไมล่ะพี่ คุยต่อหน้าคนอื่นไม่ได้เหรอครับ ” ผมยักคิ้วใส่มันทีนึง ไอวากดิษลุกพรวดขึ้นมา แล้วกระซิบผม
“ อยากให้ตะโกนไหม ว่าเราเป็นแฟนกัน ”
“ ไอ้ ... ”
“ ขอตัวเดี๋ยวนะครับ ” ไอดิษพูดกับผู้หญิงคนนั้น แล้วลากผมออกมา
“ ลากกูออกมาทำไม ” ผมถามมัน
“ อย่ายุ่งกับน้องเค้า พี่พาเค้ามาเที่ยวเล่นจริงๆ ” ไอดิษรีบพูดก่อน
“ ตั้งใจกวนกูชัดๆ มึงโมโหกู แล้วทำแบบนี้เหรอวะ ”
“ พี่ทำอะไร ร้อนตัวมากนะเรา ” ไอวากยืนยิ้ม
“ ใครร้อนตัววะ ” ผมสู้ครับ
“ คิม ..... ที่พี่หายไปหลายวัน พี่เสียใจนะรู้ไหม น้องไม่นึกถึงพี่เลยซักนิด ”
“ ใครไม่คิดถึงมึง กูทำในสิ่งที่กูทำได้เฉยๆ ” ผมพยายามสื่อให้มันเข้าใจ แต่พูดไม่เป็นอะ
“ พี่โกรธตัวเอง ที่โมโหคิมได้ไม่เคยนาน ใจจริงวันนี้พี่อยากยั่วให้คิมโมโหจัดๆ แต่สุดท้ายพี่ก็ใจอ่อน ..... คิมเลยทำให้พี่เจ็บได้ทุกที ” มันพูดซะโลกนี้เหี่ยวเฉาทันตา
“ ดิษ กูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย ”
“ พี่รู้ แต่ต่อไปเข้าใจพี่ซักนิดได้ไหม ..... ” ผมพยักหน้า คือเดิมที ผมเองรู้สึกผิดอยู่แล้ว พอมันทำแบบนี้อีกยิ่งต้องยอมครับ ไอวากดิษลูบหัวผม จากนั้นเดินกลับกันมา เราออกมานานๆไม่ได้ครับ เดี๋ยวคนจะสงสัย
“ แหม หน้าตาสดใสเลยนะไอเวร มึงไปเคลียร์กันมาแล้วใช่ไหม ” ช่วงนี้เป็นช่วงพักก่อนจะประกาศผลผู้ชนะครับ ผมกับพี่ๆปีสามมีโอกาสมานั่งล้อมวงกินข้าวกัน ในนี้มีแต่ที่สนิทๆกันครับ
“ เคลียร์บ้าอะไร ” ไอดิษยิ้มหวาน ผมเดาว่าในน้ำอัดลมนี่ต้องผสมอะไรแน่นอนเลย ผมรู้สึกมึนๆ ไอดิษพาผู้หญิงคนนั้นไปส่งที่อื่นแล้ว สรุปคือมันเอาผู้หญิงมากวนผมจริงๆ
“ นี่ บอกดาที ในน้ำมีเหล้าผสม อย่ากินมาก ” ผมหันไปเห็นดายกแก้วถี่มากๆ กลัวจะเมาซะก่อน
“ อืมๆ ” ยัยนัท รีบลุกไปหาดา ชี้ๆมือมาทางผมด้วย คงบอกทำนองว่าผมบอก ... แต่ดายิ้มให้ผมแบบแปลกมากๆ สายตามันสื่ออะไรบางอย่างครับ เอาเหอะคิดมากไปเองมากกว่า
ในที่สุด น้องรหัสผมแพ้ครับ เพราะปีนี้คณะแตกกันเยอะ แต่ละกลุ่มก็เชียร์พวกกันเอง น้องของผมคงได้แต่คะแนนกลุ่มของผม ปีนี้เดือนตกเป็นของหนุ่มผิวเข้ม แต่หน้าตาใช้ได้ครับ ส่วนดาวก็คือคนสวยที่สุดในรุ่นของเค้า
“ ฮืออออ พี่คิม ขอโทษครับพี่ ” ผมเดินไปรอรับมันที่เวที ไอมิคร้องไห้โฮลงมาเลย มึงนี่เด็กจริง
“ เอาเหอะๆ อย่าเสียใจน้อง ประกวดสนุกๆ ”
“ พวกพี่ชนะกันมาตั้งสามปี ผมทำให้เสียอะพี่ ฮือออออ ” ไอตัวเดือนน่ะยืนปลอบเด็กมิคใกล้ๆผมนี่แหละครับ
“ มึงชื่อไรน้อง ” ผมถามไอเดือน
“ โซ่ครับพี่ ”
“ อืมๆ ดีใจด้วยนะ ต่อไปต้องมาช่วยงานล่ะ ” มันยกมือไหว้ แล้วเดินไปหาพี่รหัสมัน ไอเด็กมิคยังไม่หยุดร้องเลยครับ มันซบอยู่ตรงไหล่ผมจนเปียกแขนเสื้อ ผมหันไปหาตัวช่วย เจอไอดิษเข้าพอดี ผมโบกมือเรียกมันมา มันไม่มาครับ ชูนิ้วเลขสี่ขึ้นมา ผมเข้าใจว่ามันบอกว่าปีสี่ห้ามสนิทกับน้องๆประมาณนั้น
“ ฮืออออ ” ผมไม่มีทางอื่น นอกจากปล่อยมันร้องจนหมดแม็ก พอมันหยุด ผมบอกให้มันไปล้างหน้าล้างตา
“ เชี้ย เสื้อกูเปียกหมดเล้ย !!!!! ” ไอพวกเพื่อนๆยืนหัวเราะกันสนุกสนาน น้องรหัสของพวกมันก็ปกติดีครับ กูไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครเลือกมันเนี่ย สงสัยตอนรับน้องมันต้องร้องไห้โชว์พวกนี้มาแล้วแน่นอน ไอเด็กเอ้ย
“ มึงก็ช่วยให้มันเข้มแข็งแล้วกันคิม ” ไอโต้งบอกผม
“ เออ ..... ดาไปไหนวะ ” ผมถามพวกมัน
“ เห็นว่าไปห้องน้ำ ไปกับแฟนกูอะ ” ไอโต้งพูดเต็มตาเต็มเสียง กล้านะมึงอะ
“ กูไปตามดูหน่อยนะเว้ย ” ผมเดินออกมาตาม เพราะกลัวว่าดาจะเมาครับ ในน้ำมันผสมอย่างอื่น
ผมเดินมาที่หน้าห้องน้ำ ตะโดนเรียกนัทกับดา สองคนนั้นอยู่ในห้องน้ำจริงๆ
“ คิม คิม ” ยัยนัทเรียกผมนี่
“ มีอะไร ..... เฮ้ย ทำไมล้มเลยล่ะ ”
“ ชั้นไม่รู้ เห็นอ้วกอยู่ดีๆก็ร้องไห้ เพ้ออะไรไม่รู้ ..... แกนั่งดูทีนะ ชั้นไปตามคนอื่นก่อน ” ผมรีบเข้าไปประคองดาเอาไว้ หน้าตาบูดเบี้ยวหมดสวยเลยอะ ผมเอามือรองน้ำที่ก๊อกแล้วเช็ดๆลูบๆหน้า ดากระพริบตาสองสามที
“ ดา ไม่เป็นอะไรนะ ดาแค่ ..... อุ๊บบ ” ดาโน้มคอของผมลงไปหา และจูบผมโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว
“ อื้ม ..... ดา !!!! ทำอะไรน่ะ ดามีสติหน่อย ” ผมรีบผละออก ดาน้ำตาไหลออกมาอีก
“ คิม ดาชอบคิมนะ ”
“ ..... ” ผมอึ้งครับ ดายิ้มอย่างมีความสุข นี่อะไรกันวะ
“ ไอคิม ” ผมหันไปตามเสียงเรียก ไอโต้งยืนอยู่ตรงนั้น ทั้งไอเร ไอวาฬด้วย
“ นี่ ! ทำไมไม่เข้าไป ยืนกองกันทำไม ” ยัยนัทมาตามหลังพวกนั้น คงไม่ทันได้เห็น ดูจากสายตาไอสามคนนั้นทันเห็นพอดีครับ
“ อืมๆ ” พวกเราช่วยล้างหน้าล้างตา ไอเรกันผมออกมาให้ห่างจากดา และอาสาไปส่งดาเอง
“ คิม มึงห่างๆไว้ดีกว่า ” ไอโต้งพูดขึ้นมาอีกคน
“ กูห่างแน่ มันอะไรกันวะ ”
“ กูคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ดาไม่คบใครเลย และชอบคุยถึงมึงบ่อยๆด้วย ” ไอวาฬพูดด้วย ผมนี่สับสนไปหมดเลยครับ
“ ขอร้อง เก็บเป็นความลับก่อนนะ ” ผมขอพวกมัน
“ ไม่ต้องห่วง เรากลับไปงานเลี้ยงเหอะ ” ไอโต้งพูด ผมเดินกลับมา พลางแตะริมฝีปากตัวเองไปด้วย เมื่อกี้ ..... ใจของผมสั่นเหมือนกันนะ
----------------------------
เห็นปะ ผมแสนดีจะตายยย ฮ่าๆๆ
-
เจ้าชู้. จะนอกใจพ่ีข้าวกล้องหรอ o18
-
เอาแล้วไหมล่ะนั่น หวั่นไหวได้อีกนะคิม
-
หมันไส้ คิมแสน่ห์แรงจังนะ ชิส์
พี่ดิษยังน่ารักเสมอนะ พี่ดิษน่าจะงอนนานๆ นะ ไม่น่ารีบใจอ่อนเลย
-
คิม !!! :5779:
เฮ้อออ ,, แปลกเนอะคนเรา
-
พี่คิมอ่ะ!!! เดี๋ยวพี่ดิษก็เสียใจหรอก
ปล.เม้นแรกหลังจากซุ่มมานาน ^^
-
เจ้าชู้จริง ๆ นอกใจพี่ข้าวกล้องมีเฮ 55
-
คนดีตรงไหนคิม....ตรงที่สาวจูบแล้วหวั่นไหวเนี่ยนะ
ใจร้ายอ่ะ สงสารพี่ดิษ
-
อะไรกันคะเนี่ยยยย
-
เอ้า มีสาวสวยๆมาชอบหน่อยนี่ไม่ได้เลยน้า
-
แปะโป้ง
-
OK
น้องคิมก็มีดีกับเขาเหมือนกัน
55555
:mc4:
-
อวยตัวเองว่ะคิม
ยิ่งนานไปยิ่งเห็นความน่ารักความมีจิตใจดีของดิษ
ชอบเวลาดิษพูดกับคิม แค่อ่านนะยังสัมผัสได้ถึงความรักความอบอุ่นอ่อนโยนที่ดิษมีให้คิม
-
อะไรกัน จูบแค่นี้ทำหวั่นไหว ตัองฟ้องพี่ดิษลงโทษซะให้เข็ด
-
วู้ๆๆๆๆ ฟีโรโมนกระจายไม่หยุดจริงๆเลยคิม
-
...ตกลงมันดาคนเดียวกันใช่เปล่า ที่ดิษพามากับทีจูบคิมเนี่ย
...ใจสั่นๆคิมก็ตกลงปลงใจไปเลยเซ่ 5555 แหม ชีทุ่มทุนขนาดนั้น ไม่รับไว้จะขาดทุนนะ
...พี่ดิษ คนดีถาวร จริงใจยังไงก็อย่างนั้น มั่นคงยังไงก็ไม่คิดเปลี่ยนแปลง เดี๋ยวหาแฟนให้ใหม่ 555 โดน :z6:
-
งานเข้าพี่ดิษอีกแล้ว
-
เครียดแทนเฮียดิษจริง หากเฮียแกรู้มีหวังมีงอน แล้วเมื่อไหร่จะหวานกันเนี่ย
-
อากาศหนาวจริง เที่ยวก็ไม่ค่อยสนุก วัยรุ่น(พวกวัยสิบปลายๆ) ก็โหดกันจริง ฮุ้ว มาต่อตอนใหม่มีกว่าเนอะ :z1:
งานประกวดในคณะจบลง ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาสุดหินของคนในคณะหลายคน พอขึ้นปีสองแล้ว วิชาที่ต้องสอบเก็บคะแนนมีมากขึ้น ผมกับไอดิษกลับมานอนร่วมห้องกันอีกครั้ง ส่วนเรื่องที่ผมโดนฉกจูบในวันนั้นเหมือนจะค่อยๆเงียบไป เพราะผมพยายามเลี่ยงจากดา และเพื่อนๆที่เห็นเหตุการณ์ก็ไม่พูดถึง
“ ไอสัดคิม ” ผมสะดุ้งโหยง ใครเรียกกูซะมีหางเลย
“ แรงเนอะ ” ไอเรเพื่อนซี้ผมเอง มันเดินมากับแฟนมัน แฟนมันเป็นปีหนึ่งของคณะอื่นครับ
“ นี่ มึงได้คุยกับดามั่งไหมวะ ” ผมหันมองไอบ้านี่แทบไม่ทัน
“ ถามทำไม ” ไอเรมันแอบๆแฟนมาคุยกับผมครับ
“ กูว่าช่วงนี้ ดาซึมเศร้าไปเยอะเลยว่ะ ไอโต้งกับนัทพยายามดูอยู่ห่างๆ ”
“ ก็แล้วไงเล่า ” ผมถามมันอีก
“ มึงไปหาหน่อยได้ไหมวะ ”
“ เจี้ย มึงรู้อยู่ว่าดาชอบกู เดี๋ยวจะได้เกิดเรื่องหนักกว่าเก่าหรอก ” ผมตอบมัน
“ เหอะน่า ไปกับกูก็ได้ ดาไม่กล้าพูดต่อหน้าคนอื่นชัว ”
“ มึงนี่สมองอะ เค้าไม่พูดกับกูตรงๆน่ะใช่ แต่ในใจเค้าล่ะ ” ภาพที่ดามองผมวันนั้นยังติดตาไม่หาย ขืนไปเจอกัน ผมได้ยืนนิ่งเป็นศพแน่ๆ
“ เหอะน่ะๆ ไม่มาก็ช่าง แต่วันนี้กูกับเพื่อนๆจะไปหาดากัน มึงจะมาก็มา ” แม่งบังคับกูด้วยไหมเนี่ย
ผมเดินกลับมาที่หอ ไอดิษกำลังนั่งปั่นงานที่ค้างอยู่ ผมก็มีนะ แต่ยังไม่ทำ
“ ดิษ วันนี้กูไปเยี่ยมดาหน่อยนะ ดาเหมือนจะป่วย ” ไอวากดิษหันมามอง
“ อืม ดาที่ประกวดดาวใช่ไหม ” ผมพยักหัวหงึกๆๆ
“ เห็นว่าป่วยมาตั้งแต่วันงาน คงไม่ค่อยได้กิน เลยเมาง่าย ” ผมบอกกับไอดิษ
“ ไปสิ จะให้ไปรับก็บอกนะ ” ผมถอดเสื้อนักศึกษาออก เดินไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วหยิบเสื้อยืดมาใส่ แล้วออกจากมหาลัย
เดิมทีดาอยู่ในมหาลัยกับเพื่อนๆ แต่ช่วงนี้คงมีอะไรกวนใจ อาจจะเป็นตัวผมนี่แหละ เลยมาพักอยู่นอกมหาลัยชั่วคราว หอที่ว่าเป็นห้องของเพื่อนผมคนนึง
“ อ้าวแก ” เพื่อนๆของผมนั่งรออยู่แถวนั้นพอดีเลย
“ ไม่ขึ้นไปกันเหรอ ”
“ กำลังจะไปย่ะ ทำไมแกมาช้าจัง แอบทำอะไรพี่ดิษมาหรือปล่าว ” ยัยนัทนี่ เริ่มจะเก่งขึ้นทุกวัน
“ จะทำอะไรได้ ไม่เหมือนมึงกับไอโต้งนี่ ” ไอโต้งแยกเขี้ยวใส่ผม
“ คุยอะไรให้มันสร้างสรรค์หน่อยได้ปะ ”
“ เมียมึงอะสร้างสรรค์ตายล่ะ ไปๆๆ จะมาเยี่ยมเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง ” ผมเร่งให้พวกมันขึ้นไปหาดา ที่นี่เป็นอพาร์ทเมนต์ เลยไม่ได้แยกชายหญิง พวกผมขึ้นไปรวมๆกันได้
ยัยนัทจัดการเคาะประตูห้อง คนที่เดินมาเปิดห้องคงเป็นเพื่อนของเค้า พอเปิดได้ก็เพ่งสายตามาทางผมทันที
“ คนนั้นชื่อคิมใช่ไหม ” ไอพวกเพื่อนหันมามองเป็นทางเดียว
“ อย่าบอกว่ามึงจัดเค้าไปแล้วนะไอสัด ” ไอเรแอบพูดกระซิบกับผม
“ ไม่ใช่เว้ย ” ผมรีบปฏิเสธ
“ มากันเยอะจัง เข้ามาสิ ” ผู้หญิงคนนั้นชวนพวกผมเข้าไป ห้องนี้คงเป็นห้องใหญ่ของที่นี่ เพราะเท่าที่สังเกตห้องอื่นๆดูจะเล็กกว่านี้
“ คิม ..... ” ดากำลังนั่งนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะตัวน้อย
“ ดา แกยังไม่หายอีกเหรอ นี่ ต้องกินบ่อยๆแล้วนะ ” ยัยนัทนี่ไม่ไหวจะเคลียร์ละครับ ผมรีบสะกิดให้ไอโต้งไปห้ามเมียมัน
“ ปล่าว พอดีเราต้องทำอะไรนิดหน่อย ขอบใจที่เป็นห่วงนะ ” คือ เรารู้อยู่ว่าเค้าหนักใจเรื่องอะไรอะครับ พอเป็นแบบนั้นเลยทำตัวไม่ถูก
“ เอ่อ ดาลงไปซื้อของให้กินกันนะ ”
“ เดี๋ยวเราไปด้วย ” ผมพูดขึ้นโดยอัตโนมัติ ความสุภาพบุรุษมันพาไป
“ ไอคิม ” ไอเรแอบมาพูดอีกแล้วครับ ผมสะบัดมือมันทิ้ง แล้วเดินนำหน้ามา คนที่ทำหน้าสงสัยที่สุดในห้องคือยัยนัท ยัยนี่ยังไม่รู้เรื่องี่เกิดวันนั้นแน่เลย
“ จะกินไรกันปะ สั่งมาๆ ” ผมจำๆที่พวกมันบอกมา แล้วเดินออกมากับดาสองคน
“ ดา ช่วงนี้เข้าเรียนหรือปล่าว ”
“ เข้าสิ ”
“ คือ ว่ากันตรงๆนะ คิมไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องวันนั้น ดาไม่ต้องกังวลหรอกนะ ” ทีแรกกะจะชวนคุยถึงสายลมแสงแดดไปเรื่อยๆ แต่ไปๆมาๆ มันอึดอัดครับ
“ ดาขอโทษนะ วันนั้นดาเมา ” ผมคงจะพูดตรงไป ดาหน้าเสียเลย
“ อืม แต่ถ้าดารู้สึกไม่ดียังไง เล่าให้คิมฟังได้นะ ” พอคุยกันเข้าใจแล้ว ผมกับดาเดินกลับมาที่อพาร์ทเมนต์ ไม่นานนักพวกที่มาเยี่ยมก็ชวนกันกลับ
“ พรุ่งนี้เจอกันที่คณะ บายจ้ะๆ ” นัทโบกมือให้สองคนนั้น
“ จ้ะ ขอบใจนะ ” ดาขอบใจทุกๆคน ผมมองหน้าดาอีกครั้ง ดันไปสบตากันพอดี แววตาของดาไม่เปลี่ยนไป ยังเหมือนกับวันที่จูบกันไม่มีผิด เฮ้อ ช่างเหอะวะ กูไม่สนละ
“ คิม เงียบเชียวนะไอหน้าแมว ”
“ จะให้กูพูดอะไร ” ไอเรเห็นผมเงียบๆ เลยสงสัยล่ะมั้ง
“ งั้นแยกกันเลยนะ นัทจะไปกับโต้งต่อ ”
“ ไปไหน โรงแรม ?? ” ยัยนัทหวดแขนผมอย่างแรง
“ ใครจะพิเรนทร์อย่างแกยะ แค่แฟนเว้ย ” มีวะมีเว้ยแล้วอะ
“ ไม่มีอะไรก็ไม่ต้องตีกูก็ได้ เจอกันพรุ่งนี้ ” ผมแยกกับพวกนั้น ตรงกลับหอพักทันที ผมแวะซื้อของกินเล่นไปเผื่อไอวากดิษด้วย คิดว่าคืนนี้มันคงจะนั่งทำงานดึก
“ กลับมาแล้วเหรอ ” มันยังนั่งที่โต๊ะตัวเดิมอยู่
“ อือ นี่ ซื้อมาฝาก ” ไอดิษเลิกคิ้วขึ้นสูง
“ คิดยังไงถึงซื้อมาฝาก ”
“ อ้าว งั้นกูเอาลงไปทิ้งนะ ” ไอดิษวิ่งปรุ๊ดมาคว้าถุงจากมือของผม มันยิ้มให้ผม
“ พี่ดีใจไง นึกถึงพี่ด้วย ”
“ ไหน ทำอะไร ให้ดูบ้างดิ ”ผมกับไอดิษนั่งทำงานด้วยกัน ซักพักพี่โจก็มาร่วมด้วยอีกคน ช่วงนี้พี่โจไม่ค่อยว่างมาพบกัน เพราะต้องไปช่วยคณะเตรียมงาน งานนี้ไม่ใช่เรื่องรับน้องนะ เป็นงานประเพณีของมหาลัย
“ พี่ๆ เคยเห็นหน้าหลานรหัสกันยัง ” ผมถามทั้งสองคน
“ ใครล่ะ ใช่มิคกี้ไหม ” พี่โจคงเคยเห็นแล้วครับ แต่ไอดิษยังงงอยู่
“ ใครวะมิคกี้ ผู้หญิงเหรอ ” ไอดิษถามพวกผม
“ ปล่าวพี่ ผู้ชาย น้องรหัสของคิม ชื่อมิคหน้าตาน่ารักดีพี่ ”
“ เฮ้ยๆ พี่โจ อย่านะ ขอร้องน้องมันดูจะไม่ค่อยประสา ” ไอดิษนั่งมองผมกับไอโจด้วยความมึนงง
“ เออน่า พี่ไม่ทำแบบนั้นอยู่แล้ว ..... ไม่อยากให้เป็นรักสายรหัส แบบใครแถวนี้ ” พอพี่โจพูดเท่านั้นแหละ ไอวากดิษลุกตบหัวพี่โจอย่างแรง
“ เชี้ย กูชอบของกูตั้งนานแล้วเว้ย เรื่องสายรหัสมันเรื่องบังเอิญ ”
“ โห่ ถึงขั้นนี้ยังจะปิดบัง คิมรู้ปะ ที่จริงพี่ไม่ใช่รูมเมทของคิมหรอก ” หืม ไอดิษนั่งถอนหายใจ
“ พี่ดิษเค้าไปโยกนู่นโยกนี่ จนคิมได้มาอยู่ห้องนี้ แล้วยังบังคับพี่หมีให้แดกคิมหนักๆ เพื่อให้พี่ไปช่วยพอดีอีก ”
“ อ๋อ นี่มึงวางแผนทุกอย่างเลยนะไอดิษ ” มันยิ้มแหยๆ ฮ่าๆ น่ารักดีนะเนี่ย
“ ก็ ..... กลัวคิมจะดิ้นไปที่อื่น ”
“ ดิ้นมากๆก็ต่อยท้องเลยพี่ จัดหนักๆ ” ผมนั่งหัวเราะกันอยู่สามคน ไม่ได้นั่งรวมกันแบบนี้นานแล้วครับ
ผมนั่งเล่นบวกกับทำงานไปด้วยอยู่ไม่นาน ไอวาฬก็เข้ามาในห้อง
“ สวัสดีครับพี่ๆ คิมดาเป็นไงบ้าง ”
“ เอ่อๆ เดี๋ยวมานะ มึงมานี่วาฬ ” ผมเดินเลี่ยงๆออกมาข้างนอก
“ มีไรวะ ” ผมรีบถามไอวาฬ
“ ทำเป็นมีลับลมคมในนะ ” ดูมันล้อผมดิ
“ ดาสบายดี ไม่มีไรให้ห่วงหรอก ”
“ แล้วมึงล่ะคิม ”
“ กูจะมีอะไรล่ะ สบายดีเว้ย ” มันยิ้มๆ
“ ดีแล้ว อย่าหวั่นไหวกับมันแล้วกัน ” พอมันพูดเรื่องหวั่นไหว ผมนึกขึ้นได้พอดี
“ วาฬ อย่าว่างั้นว่างี้นะเว้ย ..... มึงเคยบอกว่าชอบกู ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วเหรอวะ ”
“ ถ้าเวลาที่กูอ่อนแอจริงๆน่ะ มีบ้างที่อยากมองหน้ามึงนานๆ ...... ที่สำคัญนะ กูชอบผู้หญิงมากกว่า ” มันอธิบายพอฟังได้นะ
“ อืมๆ ขอบใจว่ะเพื่อน ” คืนนั้นทั้งคืน ผมยังคิดเรื่องนี้ไม่ตก ใจนึงผมกลัวว่าจะเผลอใจไปมากกว่านี้ ตอนนั้นเองผมหันไปมองหน้าไอดิษ อืม ผมรู้สึกดีแฮะ ใช่แล้ว ผมควรจะหยุดที่มันคนนี้ ตราบใดที่มันยังอยู่กับผม ผมคงจะไม่หวั่นไหวหรือเผลอใจไปหาใครแน่นอน
“ ว่าไงนะ มึงจะไปไหนนะ ” วันเวลาผ่านไป มาถึงสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนสอบ ไอดิษมาบอกกับผมว่า ต้องเดินทางไปกับกลุ่มเพื่อเตรียมตัวฝึกงานที่ศูนย์ส่งเสริมการเกษตร ประมาณสองถึงสามเดือน
“ ฝึกงานไง พี่เล่าให้ฟังตั้งนานแล้วนี่ ” มันเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วด้วย
“ ทำไมต้องเร่งรีบขนาดนี้ล่ะ ”
“ พี่ต้องไปปัดกวาดเช็ดถูเรือนพักด้วยไง ..... คิดถึงเหรอ ” ดูมันดิ ผมชกที่ไหล่ของมันเบาๆ
“ แล้วจะได้กลับมาหากันมั่งไหม ”
“ หึหึ พี่ไปฝึกงานนะ ไม่ได้ไปรบ ถ้าคิมคิดถึงก็ไปหาพี่ได้ บอกไอโจก็ได้ให้มันขับไปส่ง ”
“ ใครคิดถึงมึง ไม่มีอะ ” ไอดิษยิ้ม มันแอบฉกหอมแก้มผมด้วย ผมรีบผลักมันออก
“ ...... คิม จำแหวนที่พี่ให้ได้ไหม ” มันจูงมือของผมมานั่งที่เตียง
“ แหวนคิมดิษมึงอะนะ ”
“ อืม พี่อยากให้คิมใส่มันนะ พี่ให้สลักชื่อไว้ด้านใน เวลาใส่จะได้รู้กันแค่สองคน คนอื่นเค้าก็จะคิดแค่ว่าคิมมีแฟน ” มันนี่ใส่ใจผมไปซะทุกเรื่อง
“ กูขอเวลาอีกหน่อยนะดิษ ” มันเองเข้าใจดีว่าเรื่องอะไรครับ เรื่องที่ผมขอเวลาคือเรื่องที่จะเปิดเผยให้คนทั่วๆไปรู้
“ อืม นานเท่าไหร่ก็รอได้ ...... คิม ” มันส่งสายตาซึ้งๆมาที่ผม มันค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาใกล้ๆ และประกบริมฝีปากกับผม เราจูบกันตรงนั้น ผมกับมันไม่เคยจูบกันแบบนี้มาก่อนเลย แบบที่ต่างคนต่างก็ต้องการ
“ อื้อ เอ่อ คิมพอก่อนดีกว่านะ พี่ ..... ” ไอดิษก้มลงมองเป้ากางเกงของมัน ผมรีบขยับหนี ไอเชี้ยนี่คิดจะผสมพันธุ์อะ
“ เออๆ มึงไปดิ เดี๋ยวคนอื่นรอ ”
“ รอให้มันลงก่อนแล้วกัน ” มันยิ้มทะเล้นๆ
“ ทะลึ่ง ”
ไอดิษแบกกระเป๋าและของใช้ที่จำเป็น มันจะไปจัดสถานที่ตลอดช่วงก่อนสอบจนสอบเสร็จ พวกพี่ๆปีสี่ที่ผ่านเกณฑ์ได้ไปฝึกงานจะกลับมารับน้องอีกสามครั้ง จากนั้นก็จะจบกิจกรรม
ผมนั่งอยู่ในห้องคนเดียว ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอ้างว้างหรือความรู้สึกอื่นใด ที่ผมคิดตอนนี้คือ ..... เวลาที่ไอดิษไม่อยู่ ผมจะเป็นอย่างไร คำพูดของไอวาฬที่ว่าอย่าหวั่นไหวกับดา มันคืออะไร หรือว่าผมรู้สึกหวั่นไหวไปแล้วกันแน่
-
:mc1: :mc1:..Merry Christmas
คิมไม่น่ารักเลย
-
คิมไม่หวานกะวากดิษหน่อยเหรอเค้าไปตั้งนานนะ
-
เหอๆๆ อ่านเรื่องนี้แล้วสงสัยอยู่อย่างเดียวอ่ะ
พี่ดิษทนมาได้ไง ??
-
ควายไง
-
ไม่ว่าจะอ่านตอนไหน พี่ดิษก็ยังน่าสงสาร
และคิมก็ใจร้ายไม่เคยเปลี่ยน
-
หวังว่าช่วงที่พี่ดิษไปฝึกงานนี้จะไม่มีมารมาผจญอีกนะ
คิมก็เนื้อหอมเกิ๊น
-
P'kim suu suu na kha,,ya wanwai hai kwaam gnao naa~~!!
-
คิดถึงคนที่รักเรามากๆก่อนจะตัดสินใจทำอะไร
-
พี่ดิษนี่ "อดกลั้น" ได้ดีนะ :เฮ้อ:
-
เอาใจช่วยพี่ดิษ
-
...นั่นสินะ..ความเหงา..มันทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆกันคนเราได้มากมาย
...และความหวั่นไหว ก็มักเกิดมาจา..ความสงสาร และ ความรัก ถ้าไม่รัก หรือไม่รู้สึกอะไรก็จะ..ไม่หวั่นไหว
...แต่มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเรานั่นแหละ เป็นคนเลือกที่จะทำสิ่งเหล่านั้นเอง
...บางครั้ง ความเหงา+หวั่นไหว มันทำให้เราลืมคำว่า..ผิด แต่เมื่อทำไปแล้วค่อยมารู้สึกว่า..ผิด
...ปัญหามันก็เกิด ถ้าเยียวยาทันมันก็จบ แต่ถ้าเยียวยาไม่ทันมันก็...จากลา นี่แหละมนุษย์
...คงต้องรออ่านต่อๆไป ว่าบันทึกของคิมต่อไป จะมีคนชื่อ..ดิษ อยู่ในนั้นตลอดไปหรือไม่ 5555
-
เชื่อแน่ว่าคิมคงไม่หวั่นไหว แค่สามเดือน...แต่หากนับทีละวันแล้วก็นานเหมือนกันอ่ะ
ว่าแต่ทำไมดิษต้องเบรคตัวเองด้วยอ่ะ ไม่ชอบเลย :serius2: กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้ว ย๊ากกกส์ ไม่ยอม :angry2:
-
ในที่สุดก้ออ่านทันจนได้
พี่ดิษจะไปตั้งนานไม่ให้กำลังใจพี่ดิษหน่อยหรอพี่คิม
-
คิมกับดิษไปเที่ยวปีใหม่ไหนกันนะ อยากรู้จัง จะหวานกันบ้างป่าวเนี่ย?
Happy New Year 2012 นะคิม
-
ของทุกอย่างอยู่ที่ใจ รับผิดชอบใจตัวเองได้ก็พอ ห่วงตัวเองบ้างและแคร์คนข้างๆแค่นี้ก็ไม่หวั่นไหวกะใครแล้ว
-
สวัสดีปีใหม่จ้า
-
:call: สารภาพว่าเมามาสามวันแล้วอะ แฮ่ๆๆๆๆ ช่วงนี้มาไม่ติดต่อ ขออภัยทุกคนเน้อๆๆ
ไอดิษไปเตรียมตัวฝึกงานแล้ว วันนี้ผมมานั่งเล่นที่คณะ เพราะไม่อยากอยู่คนเดียวที่ห้อง
“ วากคิมขา ทำไมนั่งหน้าบูดแบบนั้นคะ ...... ผัวไม่อยู่ทำหน้าร่าเริงนิดสิคะ ” พอผมได้ยินเสียงนี้ ผมเอื้อมมือไปจิกและดึงผมยัยคนที่พูดอย่างแรง
“ อ๊ายยยย อีบ้า มึงจะฆ่ากูเหรออ ” ยัยนัทร้องกรี๊ดจนคนในคณะมองเป็นตาเดียว
“ กูจะเอาหมาออกจากปากมึงก็ยาก จิกให้ผมร่วงซะจะได้เงียบๆ ”
“ ว่าชั้นหมดสวยเลยนะยะ ขอโทษๆแล้วกัน ” ผมโบกมือให้ยัยนั่น
“ กูไม่ได้โกรธนะเว้ย แต่ไม่จำเป็นอย่างพูดเลอะเทอะ น้องๆผ่านมาได้ยินจะเสียมาดกู ”
“ ค่ะ แต่เวลาแบบนี้ ปีหนึ่งไหนจะกล้าเข้ามาเพ่นพ่านคะ ...... ความจริงคือฉันไม่อยากจะห่างเธอ แค่วินาทีที่ไม่เจอ ไม่มีเธออยู่ใกล้กัน โลกก็พลันมืดมิดไม่สนใจ ฮู้ฮุววว ” มันพูดอยู่ดีๆก็ร้องเพลงซะงั้น
“ อารมณ์ไหนวะ ”
“ มึงชอบอ้างอะคิม คิดถึงพี่ดิษอะดี้ ” พอนึกขึ้นได้ ผมเอื้อมมือไปหามันอีกรอบ แม่ง ยัยนี่ร้องเพลงข้ออ้างนี่หว่า
“ ขอเหอะนะ อย่าดึงอีกเลย กูเจ็บมากก ” ผมเบ้ปากใส่ยัยนัท แล้ววันนี้พวกเพื่อนๆของผมไปไหนกันหมดวะ ทำไมถึงมีแต่ยัยนี่มานั่งกวนประมาทผมอยู่คนเดียว
“ ผัวมึงไปไหน ” ผมถามยัยนัท
“ เห็นว่าจะไปดูหนัง ” ผมเงยหน้ามองนัท มันกำลังส่งยิ้มหวานเยิ้มมาให้ผม
“ มองๆ นี่จะกินกูปะ ”
“ อยากกินอยู่นะ แต่กลัวพี่ดิษจะฆ่าชั้นซะก่อน พวกมันให้มาตื้อแกไปดูหนังด้วยกัน ไปเหอะนะ ”
“ กูไม่ไป กูจะนั่งแถวนี้อะ ” ยัยนัทส่ายหน้า
“ คิม นี่พี่ดิษไปแค่วันสองวันเอง แกยัง ..... ”
“ ไม่ใช่เพราะมันเว้ย ”
“ โหยแก เลิกโกหกชั้นดีกว่า ถ้าแกทำแบบนี้ ซักวันพี่ดิษก็ต้องรู้ว่าแกเป็นยังไง สุดท้ายพี่เค้าต้องเสียงานเสียการแน่ๆ ” ผมงงกับคำพูดของยัยนี่แล้วสิ
“ มันจะเสียงานได้ไง ”
“ ก็พี่ดิษต้องถ่อมาให้แกเห็นหน้าแน่นอน ขนาดเรื่องบ้าบอกว่านี้ยังทำมาแล้ว ” ผมนั่งคิดตามที่มันว่า ก็มีส่วนอยู่นะ
“ เออๆ กูไปด้วยก็ได้ แต่ช่วยบอกมันด้วยนะว่ากูสบายดี ”
“ แล้วทำไมไม่พูดเองยะ ชั้นไม่ใช่แฟนที่รักของพี่ดิษนะ ”
“ เออๆ ไปได้ละ ” ผมตามนัทออกมาดูหนังที่ห้างนอกมหาลัย ไอพวกบ้านั่นยืนรอกันอย่างกับจะรอตีใครอยู่
“ โห เก่งว่ะ พามาได้ด้วย ” ไอวาฬแซวผมเป็นคนแรก
“ แฟนกูไง ” ไอโต้งเอาบ้าง พักนี้ผมว่าไอโต้งกับนัทหวานกันเป็นพิเศษ ความหมั่นไส้เลยพุ่งพล่านทันที หึหึ
“ ที่กูมาเพราะกูคิดลึกกับนัทเว้ย ..... ใช่ไหมจ้ะ ” ผมแกล้งทำปากจู๋ไปที่แก้มของนัท แต่ยัยมหาโหจัดการตบหน้าผากผมซะก่อน ไอพวกที่ยืนหัวเราะกันยกใหญ่
“ เชี้ย ขนาดแม่กูยังไม่ตบขนาดนี้เลยนะ ” ผมบ่นครับ
“ ค่ะ กูไม่ใช่แม่มึงงาย ”
“ เออ ...... ดามาด้วยเหรอวะ ” ผมเหลือบไปเห็นดาเข้าพอดี ถึงกับตกใจเหมือนกันนะครับ
“ ใช่ ทำไมเหรอ ” นัทถามผม ผมเองก็ตอบไม่ถูก ไม่รู้จะพูดยังไงกับมันดี
“ ไปซื้อตั๋วเหอะ เดี๋ยวไม่ได้นั่งใกล้กันนะเว้ย ” ไอโต้งมันไวครับ รีบพูดก่อนที่เมียของมันจะจับความผิดปกติของผมได้ มันรีบลากเมียมันไปทางอื่น
“ อย่าลนดิวะ เดี๋ยวก็โดนสงสัย ” ไอเรรีบเดินมาบอกผม
“ อืมๆ ”
ผมมากันหลายคนครับ ในที่สุดไม่ได้นั่งติดกัน ผมได้ไปนั่งไกลกว่าเพื่อน แต่รู้สึกจะเป็นไอวาฬที่ได้นั่งใกล้ๆผม ดามากับเพื่อนคนที่อยู่ด้วยในวันนั้น เธอเล่นมองตามผมตลอดเวลาจนผมรู้สึกแปลกๆ เลยตัดสินใจแอบๆไปคุยด้วยขณะที่พวกมันกำลังยืนเล่นกันอยู่
“ คือเธอ เธอมองเราบ่อยมากเลย มีอะไรหรือปล่าว ”
“ อืม ดาแอบชอบนายนะ นายรู้ตัวไหม ” ผมหันมองทางซ้ายทีทางขวาที กลัวคนได้ยินครับ
“ แล้วไงล่ะ ”
“ ดาก็โอเคนะ นายเองก็ยังไม่ ..... อ้าว ”
“ มีอะไรเหรอ ” เพื่อนของดาพูดอยู่ พอมองลงข้างล่างเดี๋ยวเดียวก็ชะงักไป
“ วันนั้นยังไม่มีแหวนนี่ นายมีแฟนแล้วเหรอ ”
“ อ๋อ ใช่ แฟนเราให้ใส่ไว้ ” พอนึกถึงไอดิษ ผมยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ยิ้มหวานเลยนะ โอเคๆ ถ้านายมีแฟน เราไม่รบเร้าดีกว่า ..... เรากิ๊กนะ ”
“ เราคิม ” พอคุยกันเข้าใจแล้ว ผมเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ผมเดินเข้ามาในโรงก่อน ไม่ได้รอไอวาฬ วางก้นลงบนที่นั่งได้ไม่นาน ไอวาฬก็ตามมานั่งข้างๆ
“ กูขอนอนหน่อยนะเว้ย เอาไหล่มาดิ ” ผมบอกไอวาฬ แต่มันนิ่งครับ แหมทำหวงไปได้ไอบ้านี่ ผมเลยเอามือจับไหล่ของมัน ..... ทำไมไหล่มึงเล็กจังวะ
“ คือๆ เราดานะคิม ”
“ เฮ้ย โทษๆๆ ” ผมตกใจจนทำตัวไม่ถูก นี่กูจับไหล่เค้าเฉยเลย
“ แต่ถ้าอยากนอน พิงทางเราก็ได้นะ ” ผมหัวเราะ พร้อมกับยิ้มแหยๆ ดานี่ก็นะ ใครเค้าจะกล้าทำล่ะคร้าบ ผมนั่งตัวเกร็งข้างๆดา พยายามจะสนใจหนังที่กำลังดำเนินเรื่องไปอย่างน่าเบื่อ
ด้วยที่แรกผมไม่ได้ตั้งใจอยากมาดูหนังอยู่แล้ว เลยรู้สึกเบื่อมากๆ ผมแกล้งเดินออกมาเข้าห้องน้ำ แต่ไม่คิดจะกลับเข้าไปแล้วครับ ผมออกมาจากโซนนั้นเลย
“ ดิษ ทำไรอยู่วะ ” ผมโทรหาไอวากดิษครับ ที่จริงผมกะว่าจะรอซักวันหรือสองวันค่อยโทร แต่ไม่รู้เป็นอะไรมันอยากจะโทรหาให้ได้
“ ดิษไม่อยู่เว้ย ฝากโทรศัพท์ไว้กับกู ” เสียงประธานหมีใหญ่นี่หว่า
“ มันไปไหนอะพี่ ”
“ ไปซื้อข้าวซื้อเหล้า ” กินเหล้าทั้งปี นิสัยเสีย
“ ไปกับใครพี่ ”
“ เดี๋ยวๆ นี่มึงโทรตามจิกมันเหรอวะ ท้องฟ้าเริ่มจะมัวๆนะมึง ฝนตกแน่ ” นี่ถ้าแกอยู่ใกล้ๆนะ จะว้ากใส่หน้าจริงๆ
“ ไม่ได้สนใจอะไรนักหรอก แค่ ..... ” จริงๆก็สนใจอะครับ
“ เออน่า มึงสนใจน่ะดีแล้ว เดี๋ยวพอมันกลับมากูจะรีบบอกให้โทรกลับ ” ผมวางสายแล้วเดินเที่ยวเล่นคนเดียว ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ไอพวกนั้นโทรตามผมวุ่นวายกันใหญ่ ผมบอกให้พวกมันรอแถวๆร้านอาหารครับ
“ มึงออกมาทำไมวะ เปลืองเงินชิบหาย ” ไอเรเปิดฉากด่าผม
“ นั้นดิ เอาไปให้ขอทานยังจะดีกว่า ” ยัยนัทเอากับเค้าด้วย
“ พอๆ กูว่ามันไม่สนุกอะ บอกพวกมึงแล้วว่าไม่อยากดูก็บังคับอยู่นั่นแหละ ” ผมแก้ตัวครับ
“ เออ กลับไปดูหนังกลางแปงบ้างแกเลย ปะๆ กินข้าว ” พวกนั้นไม่ได้สนใจผมมากนัก แต่มีอยู่สองคนที่มองผมแบบกลัวนิดๆ คือดากับกิ๊กครับ
“ คิม เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจไปนั่งข้างๆนะ ” ดารีบวิ่งมาขอโทษผม
“ คนชื่อวาฬเป็นคนขอเปลี่ยนที่นั่ง ดาไม่รู้เรื่อง ” กิ๊กช่วยดาพูดอีกคน ผมยิ้มให้สองสาว
“ เราไม่ได้โกรธดาจริงๆ เวลาเราไม่ชอบ เราจะเป็นแบบนี้ตลอดเวลา ปะเถอะ ” ผมชอบทำตัวแบบนี้แหละครับ ถึงไม่ค่อยมีเพื่อน หลายคนว่าผมหยิ่ง ว่าผมเรื่องมาก แต่ผมสบายใจจะเป็นแบบนี้อะครับ
“ นี่ กินข้าวแล้ว ไปร้องเพลงกันปะ ”
“ เหอะๆ มึงจะยัดกันเข้าไปยังไงตั้งเป็นสิบคน ” จริงๆมาไม่ถึง แต่นับๆก็เกือบสิบคน
“ ได้ดิ คิมแกจะไปไหมยะ ” ยัยนัทหันมาแว้ดๆใส่ผมอีกรอบ
“ ไปก็ไป ” ผมไม่อยากขัดใจครับ เดี๋ยวก็จะย้อนหาว่าผมคิดถึงไอดิษอีก ผมเดินตามพวกมันมา เห็นไอวาฬยืนคนเดียวอยู่ เลยเดินเข้าไปหา
“ นี่ มึงสลับตั๋วทำไม ในโรงหนังอะ ” ไอวาฬยิ้ม
“ เห็นพี่ดิษไม่อยู่ เลยอยากให้เพื่อนกลับมาชอบผู้หญิง ”
“ เฮ้ย พูดอะไรของมึง ” แอบตกใจเหมือนกันนะครับ
“ คิม กูว่าพี่ดิษไม่ค่อยซื่อกับมึงแล้วว่ะ ”
“ อะไรวะ ” ไอวาฬมองซ้ายมองขวา แล้วดึงผมไปใกล้ๆ
“ ได้ยินว่า พี่ดิษแกไปหาแฟนเก่า แล้วเมื่อคืนก็ไม่ได้กลับมาที่โรงนอน กูไม่รู้นะ เห็นพ่อรหัสกูเล่ามา ” ใจผมหล่นวูบเลยครับ
“ พูดไปเรื่อยเปื่อย ” ผมยังพยายามไม่เชื่อครับ แม้ว่าจะหวั่นไหวแล้วก็ตาม ไอวาฬมันไม่เคยโกหกเรื่องแบบนี้เลยซักครั้ง
“ พี่โจ พี่รหัสมึงรู้ดี ถามแกเองแล้วกัน ” พอมันพูดจบก็เดินหนีผม ตกลงแล้วเรื่องมันยังไงวะ ระหว่างทางที่เดินผมโทรหาพี่หมีอีกรอบ
“ ไรของมึงเนี่ย ”
“ พี่หมี แฟนเก่าของไอดิษน่ะ อยู่กับมันใช่ไหม ”
“ ....... อะไรของมึง ” งานนี้มีช่วยกันปิดแหงๆ
“ อย่าทำเนียนนะพี่ พี่รู้จักใช่ไหม แฟนเก่าของมันอะ เมื่อวานมันไม่กลับมานอนที่โรงนอนด้วยใช่ไหม ”
“ เดี๋ยวเว้ย มึงรู้ได้ไง ”
“ หึ ตกลงว่าไงพี่ ” พี่หมีบอกกับผมว่า ไอดิษมันไม่ได้กลับมาจริงๆ แต่มันบอกว่าไปหาคนรู้จักแถวๆนี้ ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร
“ เอางี้ เดี๋ยวกูจะดูให้ ขอไว้อย่างก่อน มึงอย่าเพิ่งเลือดร้อนใส่กัน เดี๋ยวจะมีปัญหา โอเคไหมวะ ”
“ ครับ ขอบคุณนะพี่ ” ผมกดวางสาย
“ นี่ มึงยืนทำไมด้านนอก มาร้องเพลงให้กูฟังเดี๋ยวนี้ ” ไอเรลากผมเข้าไปในห้องร้องเพลง ผมไม่ได้ร้องให้พวกมันฟังหรอกครับ แค่มานั่งฟังเฉยๆ นั่งได้ไม่นานมีคนโทรเข้ามาหาผม ผมหยิบขึ้นดูเป็นไอวากดิษครับ ผมกดตัดสายและปิดมือถือ ไอดิษ มึงทำกับกูก่อนเองนะ ผมขอเอาคืนบ้างแล้วกัน
-
สวัสดีปีใหม่ทุกๆคนนะครับ ปีใหม่ปีนี้ไม่ได้ไปไหนไกลครับ นั่งฉลองกับเพื่อนเก่าที่บ้านนี่แหละ แต่ฉลองหลายวันไปหน่อย ตานี่แทบจะลืมไม่ขึ้น
ผมไม่ใช่คนดีอะไร พรที่ให้คงจะไม่สูงส่ง แต่อย่างไรก็ขอให้ทุกๆคนพบเจอในสิ่งดีๆ และรับมือกับความทุกข์ต่างๆได้อย่างดีแล้วกันนะครับ สวัสดีปีใหม่ 2012 คร้าบผม
-
...น้องคิมจ๊ะ น้องคิม ก็ยังคงหูเบา และ หนีปัญหาเหมือนเดิมเนอะ ประชดอีก
...เมื่อไหร่มันจะคุยกันรู้เรื่องวะ อยู่ไกลกันแล้วยังเล่นแง่กันอีก ปิดโทรศัทพ์ใส่กันแล้วมันจะรู้เรื่องกันไหม
...ที่อ่านๆๆมาเนี่ยนะ ถ้าเล่ามาให้ฟังไม่ผิด พี่ว่า ดิษ เป็นคนที่มั่นคงมากๆๆนะ ใจเย็นๆแล้วฟังกันหน่อย..พ่อคู๊ณ :เฮ้อ:
-
...น้องคิมจ๊ะ น้องคิม ก็ยังคงหูเบา และ หนีปัญหาเหมือนเดิมเนอะ ประชดอีก
...เมื่อไหร่มันจะคุยกันรู้เรื่องวะ อยู่ไกลกันแล้วยังเล่นแง่กันอีก ปิดโทรศัทพ์ใส่กันแล้วมันจะรู้เรื่องกันไหม
...ที่อ่านๆๆมาเนี่ยนะ ถ้าเล่ามาให้ฟังไม่ผิด พี่ว่า ดิษ เป็นคนที่มั่นคงมากๆๆนะ ใจเย็นๆแล้วฟังกันหน่อย..พ่อคู๊ณ :เฮ้อ:
^
ตรงใจ เห็นด้วย
:mc3: :mc2: :mc1:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ นะทั้งสองคน
+1
-
สวัสดีปีใหม่จ้าคิม ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย ๆ
งานเข้าอีกแล้ว ทางโน้นก็แฟนเก่า ทางนี้ก็สาวมาชอบ เป็นหนุ่มเนื้อหอมกันทั้งคู่นี่นะ
แต่คุยกันดี ๆ ให้เข้าใจดีกว่าทำอะไรเพื่อประชด ไม่เป็นผลดีกับใครเลย
-
คุยกันอย่าดองปัญหา
-
ไม่จริงคิม เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
พี่ดิษออกจะรักคิมมากขนาดนี้ จะกลับไปหาแฟนเก่าได้ไง
หนักแน่นหน่อย
-
P'Kim jad hai nak loei na khaa~~hu hu hu...
-
ใจเย็นๆน่า คิม ฟังคนอื่น เชื่อคนอื่นได้ แล้วทำไมไม่เปิดใจฟังคนของเราเองบ้าง แฟร์ๆหน่อย
-
Happy New year naka
Kim+Dit
-
สนุกมากครับ
-
^
ตรงใจ เห็นด้วย
:mc3: :mc2: :mc1:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ นะทั้งสองคน
+1
เห็นด้วย เต็มร้อยครับ!!!!
Happy New Year !!!!!! :3123: :3123: :3123:
-
ใจเย็นๆนะพี่คิม
สวัสดีปีใหม่ ^^
-
ฟังหูไว้หูนะคิม อย่าเชื่อคนอื่นง่าย ๆ
-
ดิษรักคิมมาก แล้วรอคิมมาไม่รู้กี่ปี คงไม่สามารถเปลี่ยนจิตใจของคนที่รักกันมากขนาดนั้นได้ง่าย ๆ
-
:really2: ปู้นๆ หายไปหลายวันมากมาย แบบว่าไปติวหนังสือสอบมาครับ เค้าเลื่อนสอบมา พอดีมีคนแนะนำให้รู้จักพี่ที่เก่งๆ เลยไปให้เค้าแนะนำมาซะเยอะ เพิ่งกลับถึงบ้าน แวะมาส่งข่าว ขอดูบอลครึ่งหลังจบก่อนนะ แล้วจะต่อให้ครับ เชียร์ปืนๆ หุหุหุ
-
:z6: เชียร์ใครเป็นแพ้กู ฮ่าๆๆๆ มาๆอ่านกันต่อดีกว่า
ผมอารมณ์ขุ่นมัวอย่างรุนแรง ไม่ค่อยสนุกกับพวกเพื่อนๆที่ร้องเพลงกันอย่างออกรสชาติ ผมนั่งอยู่กับพวกนั้นจนเริ่มจะแยกย้าย ช่วงที่ชุลมุนผมก็แอบแยกกับพวกนั้นด้วย
“ คิมๆ ” ผมตกใจรีบหันไปตามเสียงเรียก ปรากฏว่าเป็นดาครับ
“ ว่าไง ” ดาเอาเท้าจิ้มๆพื้นของห้าง ท่าทางน่ารักเชียวล่ะ
“ คิมไปส่งดาได้ไหม คือกิ๊กจะเที่ยวกับแฟนต่อ ” ผมกำลังกดเปิดโทรศัพท์มือถือหลังจากที่ปิดหนีไอดิษ
“ เอ่อ คือว่า ” ดาชักสีหน้าผิดหวังนิดหน่อย ผมไม่ได้หวั่นไหวกับใบหน้าหรอกนะ แค่ตอนนี้กำลังเซ็งไอวากบ้า ที่มันไม่ยอมบอกผมเรื่องผู้หญิง เลยอยากจะไปส่งเค้าเฉยๆ
“ อืมๆ ดากลับเองก็ได้ บายๆ ” ดายิ้มๆ เดินหันหลังไป ผมวิ่งเหยาะๆไปดักด้านหน้า
“ เราไปส่งดีกว่า ผู้หญิงกลับคนเดียวไม่น่าอุ่นใจ ปะ ” ผมเดินนำหน้าดาออกมาจากโซนร้องเพลง มายืนรอรถประจำทางที่หน้าห้าง
“ คิม โทรศัพท์คิมดังหรือปล่าว ” ผมเอามือทาบกระเป๋ากางเกง นี่กูเหม่อไปถึงไหนวะเนี่ย โทรศัพท์ดังยังไม่รู้ตัว
“ ไร ”
“ เสียงเข้มเลยนะ โทรมาหาพี่เหรอ ” ไอนี่ทำเนียนละ
“ เออ เบอร์กูขึ้น ก็ต้องเป็นกูดิ ” ดายืนมอง ทำตาปริบๆ
“ โมโหใครหรือปล่าว ” โอย กูล่ะจี๊ด อยากจะแหกปากด่ามันมากๆ
“ มึงควรจะรู้ดีนะ ”
“ คิมๆรถมาแล้ว ” ขณะที่ผมกำลังจะโวยวาย ดาพูดเสียงอ่อยๆเพื่อบอกผม
“ จ้ะๆ ” ผมค่อยๆเดินขึ้นรถพร้อมกับดา โดยให้ดานั่ง ส่วนผมยืนโหน
“ คิมอยู่กับใคร ทำไมต้องพูดจ้ะจ๋า ”
“ กูอยู่กับใครมึงจะคิดทำไม ทีมึงหายไปทั้งคืนกับใครก็ไม่รู้ล่ะ เคยคิดไหมว่ากูจะคิดไง ” บนรถก็มีผู้โดยสารหลานคนนะ แต่เวลาผมอารมณ์ขึ้น ผมไม่อายใครหรอก
“ จะโกรธเรื่องที่พี่ไม่รับสายก็ว่าไป อย่าใส่ความพี่สิ ”
“ ไอเชี้ย มึงนี่หน้าหนาจริงๆนะ เฮ้ยยยยยยย ”
“ คิม !!!!!!! ” จังหวะที่ผมด่ากราดไอดิษผ่านโทรศัพท์ รถโดยสารหักเลี้ยวอย่างกระทันหัน ถ้าเป็นปกติผมคงจะใช้แขนสองข้างจับราว แต่เพราะต้องถือสายคุยกับไอดิษ ทำให้เหลือมือข้างเดียว ตัวของผมเหวี่ยงไปชนกับราวประตู โทรศัพท์กระเด็นหล่นไปบนถนน
“ โอย ”
“ คุณเป็นอะไรไหม ” นี่แหละนะน้ำใจของคนไทย ทั้งที่ผมเสียมารยาทไป แต่พอบาดเจ็บ ก็ยังมีคนเป็นต้องห่วงใยกัน
“ ไม่เป็น ....... ไร ” ที่เว้นไปยาวๆเพราะ หน้าผากมีเลือดออก และเสื้อขาดนิดนึง
“ นี่ คนขับน่ะ จอดก่อนได้ไหม !!!!! ” คุณยายท่านนึงตะโดนใส่คนขับ เค้าก็จอดให้โดยดี พอรถจอดสนิท คนขับเดินมาดูผม
“ เมื่อกี้มันตัดหน้าครับ ถ้าไม่หักหลบ อาจจะชนกัน วันนี้เพิ่งออกกะบ่ายเอง ยังไม่ได้เงินเท่าไรเลย ซวยจริงๆ ” เออ มึงซวย งั้นกูก็โคตรซวยอะ
“ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมลงเลยแล้วกัน ดากลับเองได้นะ ” ผมหันไปหาดา
“ ไม่อะ เราว่าเราไปส่งคิมที่หอก่อนดีกว่า วันนี้เรานอนหอในก็ได้ ”
“ อืมๆ ขอบคุณนะครับ ” ผมหันกลับไปขอบคุณคนที่เป็นห่วงและช่วยเหลือ ก่อนจะลงมานั่งรถตุ๊กกลับมาที่มหาลัยแทน
“ คิมไม่รู้สึกปวดหัวใช่ไหม ”
“ อืม ” ดาเดินมาส่งผมที่หน้าหอ ไอหน้าผากที่แตกไม่รู้สภาพแย่แค่ไหน แต่ผมไม่อยากไปเรือนพยาบาลแล้วครับ ช่วงนี้รู้สึกจะใช้บริการบ่อย
“ แผลน่ะ ขอดาดูหน่อยได้ไหม ”
“ เอ่อ ทำไรอะ ” ดาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับแผลให้ ผ้าเช็ดหน้าน่ะใช้ไม่ได้แล้วแน่ๆ ดายิ้มๆและส่งผ้าผืนนั้นให้
“ เดี๋ยวเลือดจะหยดใส่ เราไปนะ ”
“ ขอบใจนะ ” ผมยืนส่งดาจนเค้าเดินลับตาไป ตอนนี้ต้องยืมโทรศัพท์ใครซักคนเพื่อโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนว่าโทรศัพท์ผมหมดอายุแล้ว
“ ไอวินเว้ยๆ ” ผมจำได้ว่าไอวากดิษมันไปวิ่งเต้นแลกห้อง เลยวิ่งมาหารูมเมทเก่าของผม
“ อ้าวพี่คิม ดีครับ ..... ไปตีกับใครมาพี่ ” มันคงสังเกตที่หน้าผากของผม
“ เหอะน่าๆ ขอยืมมือถือทีดิ ของพี่พังแล้วว่ะ ” ผมไม่ว่าอะไรครับ เดินเอามือถือมาให้โดยดี ผมโทรไปบอกแม่ว่าโทรศัพท์พัง จะออกไปซื้ออีกที แต่ไม่ได้เล่าเรื่องหน้าผากแตก กลัวแม่จะเป็นห่วง
“ พี่ดิษไปไหนล่ะครับ ” มึงนี่ก็จะช่างซักไปไหนวะ
“ ตายแล้วมั้ง ”
“ โมโหกันเรื่องไรพี่ ”
“ ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจมากนะเว้ย ” ผมเดินกลับมาที่ห้อง ล้างหน้าล้างแผล พอมองดีๆแผลไม่ลึกมากครับ แค่มีเลือดออกเฉยๆ ผมมองผ้าเช็ดหน้าที่ดาให้ แล้วซักจนสะอาด ตากไว้ในห้องน้ำ เฮ้อ ขนาดแค่คนรู้จักยังห่วงใยกันขนาดนี้ แต่มึงยังโกหกกูอยู่ได้นะไอดิษ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ไอดิษไม่ได้ติดต่อผมและเพื่อนๆก็ไม่ได้พูดว่ามันได้ติดต่อกับใครบ้าง ช่วงวันสองวันแรกผมยอมรับว่าทั้งเครียดและโมโหมากๆ แต่หลังๆเริ่มจะไม่รู้สึกแล้ว ผมไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของผมกับไอดิษจะเข้าใจอะไรยากนัก มันคงเป็นแค่ความหลงชั่วขณะของไอวากดิษ พอผมรับเป็นแฟน มันคงจะเริ่มเบื่อและกำลังทำในสิ่งที่ผมชอบทำมาตลอด ...... การทิ้งคนที่รักเรา
“ วันนี้ปีสี่ลงห้องมื๊ดมืด มึงจะวิ่งกับปีสามไหมวากคิม ” ถ้าจำกันได้ พวกปีสี่จะลงสามครั้ง ก่อนหน้านี้ปู่ๆย่าๆเค้าลงกันไปแล้วหนึ่งครั้ง ปีหนึ่งงี้หน้าซีดเป็นแถบๆ
“ สงสัยจะไม่ไหวว่ะ กลัวมันจะกำเริบ ” ผมชี้ที่เข่า ไอเรก็พยักหน้าเข้าใจ
“ กูดีใจนะ ที่มึงไม่ฝืนตัวเอง พี่ดิษนี่เก่งเนอะ เปลี่ยนมึงได้ ”
“ ใช่มันเก่ง ” อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมเศร้าได้
“ ตั้งแต่วันไปร้องเพลง กูว่ามึงเหงาหงอยผิดปกตินะ ทำไมวะคิดถึงพี่แกมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ”
“ ใช่ ” ผมบอกไอเร มันตกใจรีบมานั่งข้างๆ
“ เฮ้ยๆ กูถามจริงใจนะเว้ย ไม่ได้ตั้งใจล้อจริงๆนะมึง ” ที่มันรีบพูดแบบนี้ เพราะผมน้ำตาซึมครับ
“ กูรู้ไง ถึงบอกมึงตรงๆ กูไม่ได้โมโหมันว่ะ แต่กูเสียใจ ” ผมสะอึกสะอื้นนิดหน่อย
“ ทำไมมึงไม่คุยกับพี่เค้าวะ วันนี้แกก็น่าจะมา ...... หรือไม่ได้คุยกัน ”
“ วันที่เราร้องเพลงกัน ไอดิษมันไม่ได้กลับไปนอนที่เรือนนอน มันแอบไปหาแฟนเก่าของมัน มึงจะคิดอะไรได้วะเร ถ้าเป็นกูอะ มึงจะคิดยังไง ” ไอเรถอนหายใจหลายเฮือก
“ มึงแน่ใจนะ ว่าแกทำแบบนั้นจริง พี่ดิษมีข่าวลือแบบนั้นออกบ่อย ”
“ กูถามมัน แต่มันไม่ตอบ กูไม่รู้จะถามอีกทำไม ”
“ เออน่า งั้นมึงไม่ต้องลงรับน้องกับพวกกูก็ได้ นั่งพักอยู่หอนี่แหละ ” ผมรับปากมันไปส่งๆ ความจริงวันนี้ผมกะจะลงอยู่แล้ว เพราะนั่งอยู่แบบนี้มีแต่ทำให้จิตใจฟุ้งซ่าน
ผมสวมเสื้อช็อปของคณะ และเดินตรงมาที่คณะ ตอนนี้ปีสี่กับปีหนึ่งเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว พวกปีสามกำลังยืนกอดคอกันอยู่ ผมรีบวิ่งเข้าไปร่วมวง
“ เฮ้ย ...... มาทำไมวะ ” พี่คนนึงทักผม
“ มาวิ่งกับพี่ไงถามได้ ”
“ ไม่ใช่เว้ย ขามึงอะ เดี๋ยวพวกกูโดนพี่ดิษเล่นหนักนะเว้ย ” หึ ไอวากดิษ
“ น่าพี่ หนักก็หนักด้วยกัน ” พี่ๆหัวเราะให้ชะตากรรมของรุ่นตัวเอง พักใหญ่ๆเสียงประธานหมีก็ดังขึ้น ผมกับพี่ปีสามโดนสั่งให้วิดพื้นทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ปีนี้โหดนะเนี่ย
“ ไอฟาง ...... มาทำไม ” พอผมลุกขึ้น ไอวากข้าวกล้องก็มายืนตรงหน้าพอดี ตอนนี้เป็นตอนที่ประธานปีสามกับวากเกอร์ต้องไปแสดงละคร ซึ่งที่จริงวันนี้ผมต้องขาดครับ
“ มาทำหน้าที่ครับพี่วาก โอ้ไม่ดิ พี่ประธานซีเนียร์ ” ปีสองของผมกับปีสามหลายคนเริ่มมองหน้ากันเอง คือถ้าปีสี่ไม่พอใจ ปีสามก็ต้องโดนจนกว่าเค้าจะพอใจอะ ไอวากข้าวกล้องเดินมาใกล้ๆและกระซิบข้างๆหู
“ ถ้าไม่อยากให้ปีสามเจ็บหนัก ไปนั่งกับเพื่อนๆซะ ” มีขู่ๆ
“ เอาสิ กูอยากเจ็บอยู่แล้ว เผื่อมันจะเจ็บจนกูลืมมึงได้ ” ไอวากข้าวกล้องปั้นหน้าเหี้ยมมองผมแบบ น่ากลัวมาก พี่ๆปีสามหลายคนเกาหัวแกรกๆ ความจริงผมก็ชักจะหวั่นๆแล้วล่ะ
“ ประธานปีสาม กับวากเกอร์เข้าไป ” ผมเดินลิ่วๆตามพี่ฟางเข้าไป พี่โจเองยืนอยู่หน้าห้อง พี่เค้ายิ้มส่งกำลังใจให้ด้วย
พี่หมีจัดปีสามค่อนข้างหนัก คำสั่งที่พวกผมโดนคือวิ่งรอบมหาลัยสิบสองรอบ เพิ่มจากปีที่แล้วสองรอบ พอผมเดินออกมาเตรียมตัววิ่ง พี่โจที่ดักผมอยู่พูดขึ้น
“ ดีนะเพิ่มแค่สอง นึกว่าเพิ่มอีกสิบรอบ ” ผมวิ่งมาพร้อมๆกับพี่ปีสาม เพิ่งจะรู้ความจริงว่า ไม่ได้ไปวิ่งรอบมหาลัยอะไรหรอกครับ แค่วิ่งรอบคณะ แต่ผมน่ะจะไม่ไหวตั้งแต่สองรอบแรกแล้ว พี่โจกับพี่อีกคนมาช่วยจับมือให้ผมทิ้งน้ำหนักเบาลง
พอครบตามที่สั่ง เข่าของผมเจ็บจิ๊ดๆขึ้นมา ผมเดินกระเผกๆมานั่งกับพวกปีสองด้วยกัน รอไปที่หลังมอ เพื่อฉลองให้ปีสามที่จะได้ลูกๆกันในวันนี้
“ ใครให้มึงมาวะ ” ไอโต้งพูดเสียงดุ
“ กูอยากมาเฉยๆ ไมวะ ”
“ มึงคิดไหมว่าพี่ดิษห่วงมึงขนาดไหน เค้าไม่เป็นอันทำการทำงานเลยนะเว้ย ” ผมลุกพรวดขึ้นเอาหน้าชนกับไอโต้ง
“ มึงเป็นมันหรือไง ถึงรู้ว่ามันห่วงกูขนาดไหน ” ไอโต้งผงะไป
“ มึงน่ะพอแล้วโต้ง ไปๆ ” ไอเรมาห้ามทัพไว้ ที่ผมไม่ได้ระวังมาก เพราะตรงนั้นไม่ค่อยมีคนมากนักครับ ส่วนมากไปสนามหลังมอหมดแล้ว
“ มีอะไรกันเพื่อนพ้อง เออๆ สวัสดีๆ ” พี่โจเดินมาพอดี พวกผมยกมือสวัสดี
“ ปล่าวพี่ ผมไปรอหลังมอนะ ” ไอโต้งคงไม่อยากมีเรื่องกับผม มันเลือกแยกไปดีกว่า
“ พวกเราไปกันเหอะ ปีสี่ใกล้ปล่อยปีหนึ่งแล้ว ปะๆ ” พี่โจแอบส่งสัญญาณบางอย่างกับผม ผมไม่เข้าใจหรอกว่าอะไร แต่เดาว่าเป็นเรื่องของไอดิษ
ผมกับเพื่อนปีสองยืนบูมคณะให้พี่ปีสาม ฉลองที่ได้ลูกรหัส ปีหนึ่งก็เป็นเหมือนกับผมเมื่อปีที่ผ่านมา หลายคนร้องไห้ หลายคนดีใจ สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ เวลาที่เราก้าวมาอีกจุด เราจะเห็นความสวยงามของสิ่งที่ผ่านมา
“ คิมน้องรัก ” พี่โจเดินมาหาหลังจากกิจกรรมจบลง
“ ครับ ”
“ พี่ว่าจะบอกอะไรนิดนึง ..... คือช่วงนี้พี่ดิษงานยุ่งมาก พี่เค้าห้ามบอกคิม แต่พี่ว่าน่าจะต้องบอก ” ผมหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยิน
“ แล้วมันได้บอกไหม ว่ามันแอบไปกกกับแฟนเก่าทันทีที่ห่างจากผมน่ะ ”
“ หืม บ้าน่า พี่ดิษเนี่ยนะ ......... ดิษนี้แน่นะ ” มันนี่สร้างภาพเก่งชะมัด
“ มันเลี่ยงไม่พูด ไม่ตอบ แล้วมันก็แอบซ้ายแอบขวา ขนาดวันนี้มันยังไม่คุยกับผมเลย ”
“ วันนี้กิจกรรม พี่ดิษคงไม่ว่างจะปลีกตัวมั้ง ” ผมหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้พี่โจดู
“ ผมเปลี่ยนโทรศัพท์มาหลายวัน มันไม่ได้ติดต่อหรือพยายามจะคุยกับผมด้วยซ้ำ ผมว่ามันจะทิ้งผมพี่ ”
“ ไม่มีทางๆ อย่าคิดไปไกลขนาดนั้นคิม เอางี้ เชื่อใจพี่ พี่จะไปถามความจริงให้ แต่อย่ารีบร้อนทำเรื่องผลีผลาม โอเคนะ ” ผมรับปากพี่โจ เพราะตอนนี้ผมใจเย็นลงมาก และผมก็เตรียมใจรออยู่แล้ว ...... ผมไม่น่าจะใจอ่อนให้มันเลย ผมไม่น่าหลงรักผู้ชาย ...... กูไม่ควรหลงรักมึงเลยจริงๆ
-
อยากอ่านต่อ พาคนอ่านเครียดตามนะ
จะได้ปรับความเข้าใจมั๊ยเนี่ย
คนหนึ่งก็ปากหนักจนน่ารำคาญ
ส่วนอีกคนก็ขี้งอน คิดเอง เออเอง ไม่หาความจริง
ชีวิตคนเรามันสั้นกว่าที่คิดนะ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน :กอด1:
+1
-
มาดึกนะเนี่ย สงสัยเชียร์บอล
เช็งคิม คิดเองอะไรไปก่อน แต่ดิษก็ควรภูมิใจนะที่คิมหึงได้มากขนาดนี้ ครึๆ
อยากให้เฮียดิษจัดหนัก โทษฐานที่คิมคิดอะไรเข้าใจผิดไปเอง
-
กว่าจะได้รักกันก็ยากพออยู่แล้ว :เฮ้อ:
-
P'kim suu suu kha!!!! p(>____<)q
-
ทะเลาะกันอีกแล้ว ไม่คุยกันเลยเป็นงี้ทรมานตัวเองพอกันทั้งคู่
-
เมื่อไหร่จะคุยกันดีๆ
-
:เฮ้อ: พี่ดิษกลับมาเคลียด่วน
:L2: :L2:
-
คิมก็นะ ฟังคนอื่นได้แต่ไม่ฟังข้าวกล้องเลย ความไว้ใจมันไปไหนหมด :เฮ้อ:
-
เครียดๆๆ อะไรกันเนี่ย
-
...ทำไมมันคลุมเครือ อย่างนี้หว่า จะเอายังไงทำไมไม่พูดกันไปตรงๆๆกันเลย หว่าไม่อึดอัดกันเหรอ
...แต่ก็อย่างว่าต่างจิตต่างใจ ต่างความคิด และต่างเหตุผล และบางครั้งความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด
...มันลำบากเนอะ ใจเขาใจเรา มันคิดไม่เหมือนกัน และบังคับให้เขาทำในสิ่งที่เราอยากให้เขาทำไม่ได้ สู้ๆๆนะ :L2:
-
พี่คิมอย่างพึ่งคิอย่างนั้นสิรอฟังพี่ดิษพูดก่อนนะ
เข้าใจกันเร็วๆนะ ^^
-
มีเรื่องก็ต้องคุยกันอย่าปล่อยให้ค้างคา
เพิ่งคบกันใหม่ด้วยมีอะไรอีกตั้งมากมายต้องปรับต้องจูนให้เข้ากัน
-
:เฮ้อ:
มีเรื่องตลอดดดดดดดดดดดดด
-
รออยู่นะคะ :L1:
-
:L2: :L2: :L2:
ส่งกำลังใจไปให้ทั้งคู่
สู้ สู้ นะ คิม+ดิษ
ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี
เชื่อซิ
:call:
-
หายไปเกือบสองอาทิตย์ จะบอกว่าไม่ได้ว่างเลยอะทุกคน :sad4:
พอดีว่า เพื่อนคนนึง ที่คบกันมาตั้งนานไม่เคยรู้เลยว่าบ้านมันอยู่ไหน ไอคนนั้นคือไอโต้ง มันบอกว่าช่วยกูขนของที่บ้านทีดิ ผมกับเพื่อนหลายคนก็อาสาเลยดิ
ปรากฏว่า บ้านมันอยู่ที่ คอน ไม่ใช่คอนธรรมดา นครศรีธรรมราชด้วย -*-
ขาไปฝนตกด้วย ทางก็โคตรน่ากลัว (ไม่ได้ว่าอะไรใครนะครับ) กว่าจะถึงแทบตาย แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้นหรอก ไอที่หนักจริงๆคือบ้านมันอยู่ใกล้ๆนพพิตำ
ทางสัญจรยากถึงยากสุดๆ สรุปคือมันชวนผมไปลำบาก ฮ่าๆ แต่ในที่สุดก็เสร็จสิ้นไป เพิ่งกลับมาถึงหยกๆเลย
ความจริงผมฝากไอบ้ามันมาช่วยส่งข่าวให้แล้ว แต่มันบอกว่าคนอื่นเขาจะไม่เชื่อดิว่ามันเขียนให้ นั่นแหละเลยหายไปไร้ร่องรอย
ขอเวลาซักวันหรือสองวัน จะมาต่อให้โดยไว ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่ต้องรออ่าน (มีไหมยังไม่รู้เลย ฮ่าๆ)
-
เรารอ อิิอิ ^^
บางครั้งที่อ่านเรื่องนี้ เรามักจะหงุดหงิดเพราะคิมใจร้ายกับพี่ดิษ
แล้วเวลามีเรื่องกันทีไรก็ลุ้นทุกที แล้วก็บ่น คิมแม่ง ๆๆๆๆ
แต่พอมานึกดูดีๆ เรื่องพวกนั้นมันผ่านมาแล้วนี่หว่า
และทุกวันนี้ คิมก็ยังคงมีพี่ดิษคนดีคอยดูแลอยู่เหมือนเดิม
เพราะงั้น ก็บอกตัวเองว่าอย่าไปอินกับอดีตที่ผ่านมาแล้วนักเลย ฮ่ะ ๆๆ (พล่ามไรวะ -*-)
-
มีเรื่องให้เครียดอีกแล้ว
:L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
รออยู่นะคิม
-
เข้ามารออ่าน หายไปหลายวันจริงๆ อ่ะ
-
เข้าใจสภาพครับแถบที่ไปอำเถอนั้นเคยไปหลายครั้ง รออ่านแน่ๆล่ะครับจะรอครับ
-
รออ่านต่อไป
-
รออ่านนะ
-
...ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า มันไม่ยอมมาบอกให้เหรอ
...คอน = นครศรีธรรมราช ดีนะได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไกลแค่ไหนก็ต้องไปแหละเนอะ รออ่านตอนต่อไปจ้า :laugh:
-
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13:
:z13:
เข้ามารอด้วยคน
-
รออยู่น๊าาาาา
รีบๆมาต่อนะพี่คิม ^^
-
พี่ดิษไม่ยอมส่งข่าววว :angry2:
-
55555555 yaang klai loei nor nan na,,hu hu hu...
-
รออยู่นะคร้า ^^ :call:
-
พอเสร็จจากรับน้อง ผมวิ่งกระเผกๆขึ้นมาเก็บข้าวของที่หอ กะว่าจะรีบออกมาจากที่นั้น ไปหานอนเล่นที่หอนอกของเพื่อนๆ เพราะถ้าผมชักช้า กลัวว่าไอวากดิษจะตามมา
“ รีบๆเข้าสิ ” ผมสะดุ้งเฮือก ไอดิษเสียงสยองแบบนี้มันมาแล้ว
“ อะไร๊ รีบทำไม ” ไอดิษมันแสยะยิ้ม และเดินมานั่งยองๆตรงหน้าผม
“ พอเลย ไม่ต้องเก็บของแล้ว ”
“ เฮ้ยๆ แล้วมึงกลับมาทำไม ไปไหนก็ไปดิวะ ” ไอดิษมันโยนกระเป๋าของผมไปไว้ที่เตียง
“ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม ”
“ วันเสาร์บ้านมึงมีเรียนไหมล่ะ ” ผมตอบมันไป บังเอิญว่าปีนี้วันรับน้องๆช่วงนี้มาตรงวันหยุดพอดี
“ อยากโดนมากใช่ไหม ” ผมตกใจรีบขยับตัวไปที่เตียง มันทำท่าจะต่อยผม
“ มึงจะทำอะไรกู ”
“ ปะ ไปเอากัน ” พอพูดจบมันยักคิ้วให้ผมด้วย มันกึ่งดึงกึ่งลากผมออกมาจากห้อง พวกในหอยืนซุบซิบๆกันใหญ่ ผมสุดแสนจะอาย เลยพยายามกระซิบบอกมัน
“ เชี้ยดิษ ปล่อยมือกู ”
“ เรียกพี่ข้าวกล้อง แล้วจะปล่อย ” ผมเลิกคิ้วสูง ไอนี่มันเมากัญชาหรือปล่าววะ
“ เร็วๆปล่อย ”
“ ไม่เรียกจะจับดูดปากตรงนี้แหละ ” ได้ยินมันว่ามาแบบนั้นอีก ทนไม่ไหวแล้วครับ มันจะมากไปแล้ว
“ พี่ข้าวกล้องครับ ปล่อยเหอะครับ กูอายเค้าครับ ”
“ ฮ่าๆๆ ตามมา และไม่ต้องถาม ถึงที่จะรู้เอง ” ผมกำลังจะอ้าปากถามว่ามันจะพาผมไปไหน แม่งจะรู้ใจกูไปถึงไหนวะ
ผมนั่งให้มันขับรถไปเรื่อยๆ ข้างทางเริ่มเงียบลงๆ นี่มันพาผมออกมาทางนอกเมืองนี่
“ ตกลงจะพาไปไหน ” มันไม่ยอมตอบในทันที แต่ค่อยๆหันหน้ามาหา
“ พาไปเปิดตัว ”
“ เปิดตัวอะไร ” มันอมยิ้ม พักนี้มึงยิ้มบ่อยนะ
“ พี่นอนไม่หลับ ถ้าคิมเอาแต่ระแวงว่าพี่จะไปมีคนอื่น ” สะอึกเลยกู
“ ใครว่าอะไรมึง กูไม่เห็นได้พูดอะไรซักอย่าง ” ไอดิษหัวเราะหึหึหึหึ แล้วก็เงียบ ผมไม่ยอมเหมือนกัน เมื่อมันไม่เถียงผมก็จะไม่พูดต่อ ไอดิษขับรถเลี้ยวเข้ามาที่หน่วยงานอะไรไม่รู้ รู้แค่ว่าบรรยากาศเหมือนสวนป่า
“ มาสิ ” ผมกระพริบตาสองสามที
“ พามาทำไมอะ ”
“ บอกแล้วไงว่าจะพามาเปิดตัว ” ผมเดินลงมาช้าๆเพราะปวดที่หัวเข่านิดหน่อย ไอดิษพยายามจะช่วยประคอง แต่ผมสะบัดใส่มัน ไอดิษก็ไม่เข้ามาอีก มันเอาแต่หัวเราะใส่ผม
“ ดูดกัญชากันใช่ไหม หัวเราะกูมาตั้งแต่ในรถแล้ว ” ผมตะหวาดใส่ไอดิษ
“ หึหึ ขนาดผู้หญิงยังไม่หึงโหดขนาดนี้เลยนะเนี่ย ” มันพูดพลางส่ายหัวไปมา ไอนี่ไปเอามาดกวนบาทาแบบนี้มาจากไหนวะ
“ จะให้กูมาทำอะไร บอกมาเร็วๆ ”
“ ตามมาๆ ” ผมค่อยๆเดินตามไอดิษเข้าไปที่อาคารชั้นเดียวที่อยู่ใกล้ๆ พอเข้าไปถึงด้านใน ผมเห็นพี่ๆที่สนิทหลายคน รวมทั้งที่ไม่รู้จักนั่งรวมๆกันอยู่
“ เด็กใหม่เหรอมึง ”
“ ปล่าว แฟนกูเอง ” ผมโคตรตกใจเลยครับ นี่มึงไม่ได้พามาเปิดตัวแล้วล่ะ มึงพากูมาขายหน้าอะไอเวร
“ จริงอะ ตอแหลละมึง ” ไอดิษมันคงจะปฏิสัมพันธ์ดีครับ ดูเหมือนว่าคนในนี้จะทำความรู้จักกันทั้งหมด
“ คนนี้แฟนจริงๆ ที่จะบอกพวกมึงคือถ้าไม่ชอบ จะไม่คบกูก็ได้ ” มันทำให้ผมอึ้งอีกแล้ว
“ เรื่องมากว่ะ กูไม่สนเรื่องของมึงหรอก มาๆนั่ง … กินเหล้าเป็นไหมมึง ” ผมเข้าใจว่าคนที่ถามคงเป็นรุ่นพี่
“ นิดหน่อย ” ผมตอบ พอผมตอบแค่นั้นแหละ พวกพี่ๆของผมหัวเราะออกมาทันที
“ ไม่นิดหน่อยหรอกมึงอะ รับน้องเป็นไง ” ผมนั่งคุยเล่นๆกับรุ่นพี่ กินเหล้ากินยาไปนิดหน่อย เพราะที่นั่นเป็นสถานที่ราชการ ทำอะไรต้องเกรงใจสถานที่บ้าง เวลาผ่านไปจนถึงสี่ทุ่มพวกนั้นเข้าไปนอนพัก ส่วนไอดิษสะกิดผมให้ลุกตามมันไป
“ ตกลงจะเอาไงกับกูแน่วะ ” ผมถามไอดิษอีกครั้ง
“ จะพาไปหาผู้หญิงคนที่พวกนั้นพูดถึง แฟนเก่าพี่น่ะ ”
“ เฮ้ยๆ ไม่เอานะเว้ย วันนี้กูอายพอแล้ว ”
“ มาเถอะน่า แค่อยากให้เจอหน้า ไปถามความจริงจากเค้า มานะ ” ทำเสียงอ้อนอีก ผมเดินตามมาถึงรถมอไซค์คนนึง มันขึ้นไปนั่งบนอานและหันมาหาผม
“ ขึ้นสิ ”
“ ทำไมไม่ไปรถใหญ่ ” ผมถามไอวากบ้า
“ รบกวนคนอื่น ไปคันนี้แหละ ไปไวกลับไว จะได้มีเวลาเยอะๆไง ”
“ เวลาอะไรอีก กูจะกลับหอแล้ว ง่วง ” ไอดิษไม่ยอมตอบ ผมจำใจต้องซ้อนท้ายรถคันนั้นไป
ไอวากดิษขับรถน่ากลัวมากมาย ปาดซ้ายปาดขวา ขนาดรถไม่ค่อยจะแรงนะ มันยังขับขนาดนี้ ไม่อยากนึกถึงสภาพตอนที่มันขับข้ามจังหวัด
“ ถึงแล้ว ” ผมสองคนมาถึงที่หมาย ใช้เวลาไปห้าหกนาที
“ ใช่คนนั้นไหม ”
“ ใช่คนนั้นเลยล่ะ โส โสครับ ” แหม โสครับ
“ อ้าวดิษ ...... สวัสดีจ้ะ นั่น ” ไอดิษมันลากผมไปกอดเฉยเลยอะ
“ คนนี้แหละ คิม หล่อปะ ” กูรู้ว่ากูหล่อ แต่ตอนนี้กูอาย
“ ฮิๆ ออกจะน่ารักมากกว่า เข้ามาสิ ” ไม่รู้ว่าวันนี้มันไปกินอะไรมา ถึงกล้าถึงเนื้อถึงตัวของผมผิดปกติ มันยังคงกอดผมอยู่อย่างนั้น พอมาถึงในห้องมันถึงปล่อย
“ ทำไมถึงกลับมาอีกล่ะ ไหนว่าคิมขี้หึงไง ดูจากท่าทางออกจะใจดีนะ ” ผมยิ้มแหยๆ ส่วนไอดิษหัวเราะชอบใจ
“ ที่ต้องพามาก็เพราะขี้หึงนี่ไง ”
“ พอเลยนะเว้ย กูหึงมึงตอนไหน ” ผมโพล่งออกไป แบบว่าลืมตัวอะ
“ สงสัยจะหึงตอนนี้อะนะ ” คุณพี่โสพูดซะ
“ เมื่อคืนนี้ ดิษพาโสกลับมาส่งน่ะ เราเป็นเพื่อนกันตอนมัธยม แล้วเป็นแฟนกันช่วงสั้นๆ ..... ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ” ยังไงวะ พี่โสพูดจาแปลกๆ
“ เราไปกันไม่ได้ไง ”
“ มึงทิ้งเค้าอะสิ ชั่ว ” ผมด่าไอวากดิษ พี่โสขำผมใหญ่เลย
“ โหดจริงๆด้วยอะดิษ ”
“ พี่ครับ ไอดิษมันอะเจ้าชู้มากเลยใช่ปะครับ ” ตั้งแต่คุยกันมาเนี่ย ผมรู้สึกว่าพี่ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างน่าไว้ใจ อย่างน้อยเค้าคงจะไม่ได้คิดอะไรกับไอดิษแล้วแน่นอน
“ ไม่นะ ไม่เจ้าชู้ แค่เข้าใจยาก .... ดิษบอกพี่ตลอดนะว่ามีคนที่ชอบแล้ว แต่ตอนนั้นก็ยังคบกับพี่ แปลกไหมล่ะ ” ผมหวนคิดถึงสิ่งที่ไอดิษพร่ำบอกผมตลอดเวลาว่า มันรักผม และการที่ไปคบคนนู้นคนนี้ก็เพื่อรอผมคนเดียว
“ ...... ” ไอดิษไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่ยิ้มและมองมาทางผม ตามึงนี่หวานเยิ้มใช้ได้เลยนี่
“ พี่มารู้เอาวันนี้เองว่า ดิษหมายถึงคิม ”
“ ยิ้มหาอะไร ” ผมว่ามันอีกที
“ โห ชั้นยอมแพ้ ขนาดสร้างบรรยากาศให้ ยังมีกะจิตกะใจด่ากัน แกสองคนนี่นะ ”
“ ฮ่าๆๆ ” ผมนั่งหัวเราะกับไอดิษสองคน เราสามคนนั่งคุยกันนิดหน่อย ก่อนที่ไอดิษจะขอตัวกลับ มันบอกว่าพรุ่งนี้มันต้องไปดูเค้าสอนวิธีล้วงวัวล้วงควาย
“ เอาคันนี้กลับเลยเนอะ ไม่อยากย้อนกลับไปที่สถานี ”
“ ตามใจดิ มึงขับนี่ ” ไอดิษยักไหล่ และยื่นกุญแจให้ผม
“ ทำไรอะ ”
“ พี่เหนื่อยแล้วนะ น้องขับกลับทีสิ ” ผมกัดกรามกรอดๆ ไอเวรนี่มันกวนผม ผมคว้ากุญแจมาอย่างเสียอารมณ์ กระโดดขึ้นคร่อมรถมอไซค์ ไอวากดิษขึ้นตามมา มันกอดผมไว้แน่น
“ อย่าขับเร็วนะ ” มันพูด
“ ทำไม กลัวตกไปตายหรือไง ”
“ ปล่าว อยากกอดน้องนานๆ หลังจากวันนี้พี่ต้องห่างอีกตั้งสี่ห้าวัน คิดถึง ” ผมส่ายหน้า เอือมระอามุขเลี่ยนๆของมันเต็มทน ผมบิดเต็มแรงกะจะกวนไอดิษ แต่รู้สึกว่ามันจะยิ่งชอบนะ กอดผมจนตัวแทบจะติดกับเป็นแซนวิช
ผมขับรถเข้ามาที่หอในมหาลัย ตอนนี้ที่หอยังไม่หลับไม่นอนกัน เพราะเป็นวันศูกร์ บางคนเพิ่งกลับมา บางคนก็นั่งเล่นแถวๆนั้น
“ ปะ มึงกลับได้ละ ” ผมบอกมัน
“ ไม่เอา พี่มีเรื่องจะสารภาพ ”
“ แล้วทำไมไม่พูดให้มันจบๆไปวะ กูง่วงนะเว้ย ” มันส่ายหน้า
“ ขึ้นห้องๆ ” ผมเดินตามมันขึ้นมาที่ห้อง ไอดิษถอดเสื้อผ้าแล้วโยนๆ คงกะจะโชว์หุ่นให้ผมดูมั้ง
“ มา จะสารภาพอะไร ” เห็นมันถอดเสื้อ ผมเลยถอดมั่ง ไอดิษหันมองแวบนึง ก่อนจะหันหน้าหนี
“ พี่เคยเอาผู้หญิงสองคน คนแรกโส อีกคนคือคนที่คิมเคยเห็นในห้องน้ำ ”
“ หึหึ แล้วมาบอกทำไม คิดว่ากูจะหึงเหรอ ” ไอดิษหันหน้ากลับมา
“ พี่จะถามว่า คิมเคยเอาผู้หญิงมาแล้วกี่คน ”
“ ห๊ะ ....... ฮ่าๆๆๆๆ มึงบ้าหรือไงวะ ฮ่าๆๆๆ ” ไอดิษมันเริ่มจะบ๊องแล้วล่ะครับ
“ ตลกเหรอ คิมนอกใจพี่มาเป็นสิบๆปีนี่มีอารมณ์หัวเราะเหรอ ”
“ อ้าว ”
“ ไม่ต้องอ้าว พูดออกมา เคยเอาผู้หญิงกี่คน ”
“ กูจะไปจำได้ไง มันนานแล้วนะเว้ย ” ไอดิษมองหน้าผม หน้าตามันเริ่มจะจริงจังขึ้น
“ แสดงว่าเอากับทุกคนที่คบสิ ...... พี่กลับนะ ”
“ เดี๋ยวๆๆๆ หยุดเลย มึงโกรธอะไรเนี่ย กูเคยเอากับใครแล้วเป็นไงวะ ......... มึงหายไปไหนตั้งนานไม่รู้ พอโผล่ออกมา ดันมาบอกว่ามึงชอบกู แถมเคยบังคับให้กูชอบมึงอีก พอมาวันนี้กูชอบมึง มึงจะโกรธกูเพราะเริ่มหยุมหยิมแบบนี้เนี่ยนะ ” ผมไม่ได้เรียบเรียงความคิดอะไรเลย ตอนนี้กลัวมันจะโกรธผมจริงๆ ทุกๆอย่างพูดออกมาจากใจ
“ ชอบพี่ ???? ”
“ ใช่ กูชอบ ...... นี่มึงหลอกกูเหรอ ” มันเริ่มยิ้มออก ผมลุกขึ้นกะว่าจะจัดมันซักหมัดสองหมัด แต่มันกลับทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมาย
“ เอี้ยยยย ...... อืมม ” ไอดิษจูบปากของผม มันผลักผมลงบนเตียงและพุ่งเข้ามาทับร่างของผม หน้าอกของผมสองคนถูกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมขนลุกไปทั้งตัว
“ โอยย ดิษ ไม่เอานะเว้ย กู .... ”
“ ทำไมล่ะ หืม พี่ว่าถึงเวลาแล้วนะ หึหึ เคของคิมแข็งแล้ว ” ผมกะจะผลักมันอีกครั้ง แต่ผิดคาด ไอดิษมันล้วงเข้าไปในกางเกงของผมอย่างรวดเร็ว ผมตกอยู่ในอันตราย ช่วยด้วยๆ
“ คิม .... วะ ว่ะ เว้ยยยย ” ทั้งผมและไอดิษตกใจ รีบผละออกจากกัน
“ ไอสัดเร ทำไมไม่เคาะประตู ” ไอวากข้าวกล้องด่าเสียงดัง ผมอายจนไม่กล้ามองหน้าไอเร
“ โหเพ่ จะว่าผมอะ ด่าตัวเองดีกว่าม้ายยยย ทำไมไม่ล็อคประตู๊ๆๆๆ ” ไอเรมันเมาครับ
“ เชี้ยนี่ มีห่าอะไร ” เวลาเซ็งนี่ด่าคนแรงดีเนอะ
“ คร้าบๆๆ จะมาหาไอเค็มมาน กลัวมันเฉาตายเพราะคิดถึงเพ่ เอิ๊กกกก ..... แต่เห็นแบบนี้คงไม่ห่วงแม่ละ ฮ่าๆ เอากันตามสบายเลยเพ่ บ้าบ บาย ”
“ ไอกรวยยยยยย !!!!!!!! ”
“ ไปๆ กลับไปเลยมึง ” ผมรีบไล่ไอดิษ
“ ก็ได้ ” ดีแฮะ เชื่อฟังกว่าที่คิด ไอดิษเดินไปหยิบเสื้อผ้า และเดินไปที่ประตู
“ (กร๊อกก – เสียงล็อคประตู) ”
“ เฮ้ย ทำไรอะ ” ไอดิษหันมาแสยะยิ้ม
“ ทีนี้ก็ไม่มีคนกวนใจเราแล้วสินะ หึหึหึ ”
“ ไม่นะเว้ย ไอดิษษษ ไอดิ๊ษษษษษษ ” เห็นท่างานนี้จบสภาพไม่สมบูรณ์แน่กู
-
:z6: บอกไว้ก่อนนะว่าเมา ฮ่าๆๆ ต่อผิดต่อถูก งงๆกับตัวเอง แต่จำได้ว่าที่จริงมันมีต่อไอฉาก XXX นิดนึง กลัวคนอ่านจะไม่ชอบ เลยลงให้เท่าเนี่ยก่อน ไว้จะกลับมาดูอีกที แฮะๆๆๆๆๆ ฝันดีทุกท่าน
-
5555555 p'kim set p'kawklong gnae sae,,ho ho ho!!!
-
เสร็จเขาจนได้คิม
-
"แต่จำได้ว่าที่จริงมันมีต่อไอฉาก XXX นิดนึง กลัวคนอ่านจะไม่ชอบ" :z3:
เอาที่ไหนมาพูด คนอ่านเค้าชอบกันทั้งนั้น คิคิ :o8:
-
:m25:
อยากอ่านตอน xxxx บ้างอะ
มาต่อไวไวนะ
ปล.อยากได้แบบพี่ดิษสักคน หาได้ที่ไหนบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
สรุปแล้ว สำเร็จครั้งที่หนึ่งยัง????
-
ลุ้นมาตั้งนาน จะตัดฉับไปดื้อ ๆ ได้ไง คิมมาต่อด่วน
-
"แต่จำได้ว่าที่จริงมันมีต่อไอฉาก XXX นิดนึง กลัวคนอ่านจะไม่ชอบ" :z3:
เอาที่ไหนมาพูด คนอ่านเค้าชอบกันทั้งนั้น คิคิ :o8:
ช่ายๆๆ เห็นด้วยๆๆ โหะ โหะ โหะ :haun5: :laugh3:
-
...เคียร์หมดแล้วสิ สบายใจยังน้องคิม แต่คงไม่สบายตัว หรือสบายตัวด้วยหว่า
...เอามาต่อให้ไว ฉากเสียตัวเนี่ย ตอนนี้ดิษ อารมณ์ดีเพราะมีความสุขจริงๆๆ :laugh:
-
:call: :call:
-
คนอ่านลุ้นกันมาตลอด
แกล้งกันแบบนี้นะ
+1
-
ใครว่าไม่ชอบน่าจะต่อให้จบนะไม่น่าตัดไปแบบนี้เลย :z3: :haun4:
-
หือแบบว่าค่างอะคะ คนเขียน ^^ :L2:
-
:ped149:
เย้ๆๆๆๆๆ เชียร์เฮียดิษ
จัดให้คิม..หมดแรงรุย
:jul1:
ฮ่าฮ่า
-
เ็ห็นถึงความพยายามของพี่ดิษ เป็นของกันและกันสักที 555+
-
อ๊ากก!! อยากจะร้อง...ดังดังๆ
ในที่สุด และในที่สุด คิมก็เป็นของ...ดิษ อยากบอกว่าตามอ่านฉากนี้มาเป็นปีๆ
มีความสุขในวันหยุดมากๆนะคิม แฮปปี้ๆ
-
คิมอ่ะมาต่อฉากนั้นหน่อยจิ
แบบว่าอารมณ์ค้างมากมาย -_-"
-
ไม่เสร็จพี่ข้าวกล้องวันนี้ก็ให้มันรู้กันไป จะได้หายหึง
-
โอยยยย ตัดจบแบบนี้ ชกกันดีกว่า!!!!!!
5555+
-
อย่ากลัวคนอ่านจะไม่ชอบเลย ไอ้ฉากนั้นหนะ คนอ่านเค้ารีเควสกันทั้งนั้น !!!!
-
:m22:
-
เมาค่างแหมเมาะ อุอุอุอุ เพิ่งตื่นอะครับ เลยไปเคาะสนิมเอาตอนที่บอกไว้มาลงต่อ มาอ่านกันเลยน้อๆ
“ เงียบหน่อยสิ จะร้องให้คนทั้งหอวิ่งมาดูหรือไงเล่า ” ไอดิษขอให้ผมเงียบๆ เวลาแบบนี้มึงยังกล้าพูดว่าให้กูเงียบอีก เมาแล้วหน้าด้าน
“ ไม่เอา มึงอย่ามาใกล้กู ไปๆกลับไปได้ละ ”
“ หึ คืนนี้ไม่ได้เอา ไม่กลับ ” โอ้ ห่ามมาก
“ อยากนักก็นู้น ในห้องน้ำ เอาออกกี่ทีก็ได้ตามใจมึง ”
“ ตามใจพี่ งั้นพี่เอาคิมนั้นแหละ ”
“ ไม่เอาเว้ย ไม่เอา ...... ” สิ้นเสียงไม่เอา ผมคล้ายกับถูกไอวากดิษสะกดให้อยู่นิ่ง มันนั่งตรงหน้าและจูบปากผม ผมหลับตานิ่ง นานมาแล้วที่ผมไม่มีความรู้สึกแบบนี้
“ คิม พี่อยากให้เราเป็นแฟนกันแบบสมบูรณ์นะ ผ่านๆมาพี่ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เพราะพี่อยากขอทำกับคิม ” ฟังมันพูดเข้า
“ งั้นที่มึงไปเอาคนอื่น มึงก็ชอบเค้าจริงๆใช่ปะ ” ผมเห็นไอดิษมันลดความบ้าบิ่นลง จึงกล้าพูด ไอวากดิษยิ้มให้
“ ให้อธิบายตอนนี้ไม่ไหวจริงๆคิม เอากันเหอะนะ ” ไอดิษควบคุมสติไม่ได้อีกต่อไป มันรุกใส่ผมจนผมเคลิ้มไปกับสัมผัสของมัน เวลานึกถึงหน้าของมัน เสียงร้องของมัน ผมรู้สึกแปลกมากๆ แต่เป็นความรู้สึกดีนะ
“ ทำไร ” ไอดิษกระพริบตา มันหยิบเจลจากไหนก็ไม่รู้มาบีบๆและลูบที่อาวุธของมัน
“ ให้เข้าง่ายๆ ” ที่ผมต้องถาม เพราะไอดิษมันเหมือนตั้งท่าจะซัดผมลูกเดียว มันยังไม่ดูด้วยซ้ำว่าผมพร้อมหรือยัง
“ ดิษ มันจูบปากเป็นอย่างเดียวเหรอวะ ”
“ อืม ปกติพอจูบปากเสร็จ สาวๆก็อ้าให้แล้ว ” ผมหลุดหัวเราะออกมา อะไรจะสุดแทนน่าเห็นใจขนาดนั้น
“ งั้นนอนเลยมึง ” ผมผลักไอดิษให้นอนราบลงบนเตียง ผมค่อยๆใช้มือลูบไปที่ลำคอ มันย่นคอส่งเสียงครางเบาๆ
“ อาสสส ไงต่อ ” ผมใช้ลิ้นของผมไปตามซอกคอ และใบหูของมัน ไอดิษมันครางอย่างกับไม่เคยมีใครทำให้มาก่อน ขณะที่ผมกำลังสนุกสนานกับของเล่นชิ้นใหม่ ไอดิษก็ลุกมาคร่อมผมอีกครั้ง
“ จะทำอะไรอีกวะ ”
“ เอาไว้คราวหลังเหอะคิม พี่ไม่ไหวจริงๆ ” ผมทั้งตกใจทั้งแปลกใจ มันพูดอะไรของมัน
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ” ผมแปลกใจได้ไม่นานหรอกครับ ไอดิษมันจับขาลองผมพาดบ่าแล้วแทงอาวุธของมันเข้ามาอย่างช้าๆ มันไม่ได้หยุดพักให้ผมเตรียมตัว หรือให้เตรียมใจรอรับความเจ็บปวด ขนาดของไอดิษไม่ใช่เล็กๆ ถึงจะไม่มโหฬาร แต่โดนเข้าไปนี่คง ......
“ ไอบ้า ไอสัดเว้ย โอ้ยยย ...... กูเจ็บนะไอดิษ ไอเจี้ยยย ”
“ เจ็บเหรอ แล้วให้ทำไงล่ะ ” ผมกัดฟันกรอดๆ ไม่ได้โมโหนะครับ แต่เริ่มจะจนปัญญากับไอบ้าที่กำลังอัดห้องเครื่องผมอย่างหนัก ขนาดผมทักท้วง มันยังไม่หยุดแทงอะ
“ เบาลงหน่อยสิวะ มึงหลับหูหลับตาแทงให้เสร็จๆได้ไง ” หน้าตามันฉลาดมากนะครับ เรื่องอย่างว่าก็น่าจะเซียนพอตัว ทำไมมันทำกับผมแบบนี้เนี่ย แต่พอมานึกดีๆ หลายคนบอกว่าไอวากข้าวกล้องมันนิสัยดี พูดจาดี ออกแนวเจ้าชู้ หรือว่ามันไม่ค่อยได้มีประสบการณ์อย่างว่าจริงๆ
“ อ่ะ โอ ...... ดีแล้วเว้ย ” ผมเจ็บได้ซักพัก ไอดิษเหมือนเริ่มจะรู้จังหวะมากขึ้น มันค่อยๆทำเบาๆ จนผมเริ่มเคลิ้มตาม ไอหนูของผมเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่ ....
“ หยุดไมอะ ” จู่ๆมันก็นิ่งไป
“ พี่เสร็จแล้วคิม รอนี่นะ พี่ไปขอถุงของไอโต้งเดี๋ยวนึง ”
“ อ้าว เฮ้ย ..... ไอเจี้ยเอ้ย ” มันปล่อยผมค้างเติ่งแบบนั้นอะครับ ผมไม่รู้หรอกว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นแบบผมไหม แต่ผมเริ่มรู้สึกปวดหนึบๆที่ก้น ขยับทีก็เริ่มเจ็บ พักเดียวไอดิษก็วิ่งกลับมา หน้าตามันสดใสมาก ผมต้องแกล้งยิ้มให้มันสบายใจ ไอดิษรีบกระโดดขึ้นเตียงแล้วจัดการกับผมต่อ มันใส่ถุงทุกครั้งที่มีอะไรกับผม คืนนั้นมันใช้ไปครึ่งโหล ผมเจ็บสาหัสเลยล่ะ ลุกไปล้างตัวแทบไม่ได้ ส่วนไอดิษพอความหื่นหดหายจิตใต้สำนึกก็กลับมา มันหน้าเสียไปช่วงนึงตอนที่เห็นเลือดซึมออกมา
“ คิม พี่ขอโทษ ”
“ ขอโทษทำไม กูก็สนุกกับมึง แค่เสร็จไม่เท่ามึง ” ผมยิ้มเป็นกำลังใจให้ไอหนุ่มหัดจิ้ม
ผมมายืนในห้องน้ำสองคน ไอดิษมันคงสำนึกผิด พยายามเอาอกเอาใจผมใหญ่
“ ตั้งแต่พรุ่งนี้พี่ต้องย้ายของอีกแล้วนะ ”
“ ทำไมล่ะ ย้ายทำไม ”
“ อาจารย์จะคุมเข้ม ท่านจะให้ปีสองนอนพักกับปีหนึ่ง พี่ต้องย้ายไปหอเก่านู้น ” น่าเห็นใจนะ
“ ยังไงมึงก็สนิทกับน้องๆ อยากมาเมื่อไร คงมาได้น่า ” มันถูเนื้อถูตัวให้ผม พออาบน้ำเสร็จผมกลับมานอนที่เตียง อยากบอกว่ากูโคตรเจ็บเลยไอวากบ้า
“ พรุ่งนี้วันเสาร์ พี่ฝากโต้งมาช่วยซื้อข้าวกับน้ำให้แล้วนะ ”
“ มึงไปบอกอะไรมัน ”
“ ก็คือ ...... ” ไอดิษก้มหน้ามองพื้น ผมหวดใส่แขนมันอย่างแรง ไม่รู้แม่งจะรู้สึกไหม
“ แบบนี้มันรู้แล้วใช่ไหมว่ามึงทำอะไรกูน่ะ ” ไอวากดิษลูบแขนป่อยๆ
“ ปล่าว แต่มันคงรู้แหละมั้ง ”
“ ไปเลยไปๆๆ ไปนอนข้างล่าง อย่ามาใกล้กูนะ ” ถ้าไอโต้งไปปากโป้งบอกคนอื่น ผมอายคนอื่นตายเลย
“ น่านะ ไอโต้งไม่กล้าหักหลังน้องหรอก พี่ขอนอนกอดเหอะนะๆ ” ใจน่ะอยากกวนมันต่อ แต่ตอนนี้ปวดตัวมากๆ ผมปล่อยให้มันกอดหลวมๆจนผลอยหลับไป
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนที่ไอดิษกำลังจะออกจากห้อง มันหอมแก้มผมทีนึง แล้วขอให้ผมใส่แหวนที่มันสั่งทำ มันยังบอกผมก่อนไปอีกว่า
“ สวมแหวนนี้นะ ไม่มีคนสังเกตหรอก แหวนมันไม่เหมือนกัน แต่มันเข้าคู่กัน ชื่อของเราสองคนสลักด้านใน ไม่ต้องกลัวใครจะรู้นะ ” ผมค่อยๆขยับตัวขึ้นมาพิงหมอน
“ ข้าวกล้อง กูจะไม่อาย กูไม่สนใครด้วยนะ ....... มึงบอกกูมาหลายทีแล้ว คราวนี้ให้กูพูดบ้าง ” มันยิ้มจนแก้มปริ
“ เฮ้ยๆ คิมเว้ย ” เสียงไอเรขี้เมา ถ้ากูลุกได้นะ จะลุกไปถีบมันซักที แม่งเกิดมาขัดจังหวะกูจริงๆ
“ กูชอบมึงข้าวกล้อง ”
“ ครับ ” ไอดิษเดินไปเปิดประตูให้ไอเรเข้ามา ไอเรบอกว่าไอโต้งขอให้มาเฝ้าแทนที มันออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า
“ กูไปนะเร ....... ไปนะ ” ผมพยักหน้าให้ไอดิษ พอไอวากดิษปิดประตู ไอเรก็สั่นหางวิ่งเข้ามาหาผม
“ นี่ๆ เมื่อคืนทำไรกันวะ ทำไมแกต้องบอกลามึงด้วย ”
“ อยากรู้จริงอะ ” ผมถาม
“ อยากดิ้ๆ ”
“ ไปถามบิดามารดามึงอะ ” ไอเรทำหน้าเซ็ง
“ ไม่บอกก็ไม่บอก อย่างมึงสองคนจะทำอะไรกันได้ อย่างมากก็จูบปากแค่นั้นแหละ ” ผมหัวเราะกับสิ่งที่มันพูด ใครจะรู้ล่ะว่า ผมกับไอดิษ เราสองคนพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงไหนแล้ว ...... เรื่องแบบนี้เก็บไว้แค่เราสองคนก็พอเนอะ ไอวากบ้า
-
ครั้งแรกครึ่งโหล โอ้มายก้อด ฮึฮึ สมหวังซะทีนะพี่ข้าวกล้อง
-
หมดถุงยางไปครึ่งโหลนี้มันกี่ครั้งกันน๊า อิอิ
-
เขินอ่ะ >///<
ทุกทีอ่านเรื่องของคิมจบจะปวดแก่นทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้อ่านแล้วได้แต่นั่งยิ้มเขินอ่ะ พี่ดิษฮาวะ ฮ่ะ ๆ ๆ
-
คร่งโหลเลยเหรอคม พี่ดิษสดยอดตลอด
แต่ตอนนี้ดูุคิมอ่อนโยนดีจัง ห่วงความรู้สึกดิษมากๆ เลย
-
พี่ดิษษษษ ดูบ้าง คลิปเคลิบ ศึกษาบ้างงงงง
-
P'kaw yang teun,,mai wai ja clear jing jing dii na thii p'kim mai krot aw na... (-""-)
-
จะดีกัน ก็ดีกันแบบแปลกๆ เป็นคู่กันจริงๆ เลย
+1
-
หมดถุงยางครึ่งโหลบวกไม่ใส่อีกตอนครั้งแรก พระเจ้าช่วย
-
...นิ่งๆๆเฉยๆๆ แต่เรื่องบนเตียง...ไม่นิ่งเลยนะว๊ากดิษ ต้องขอถุงสำรองกันเลยทีเดียว :laugh:
-
ช่ายคิมเรื่องแบบนี้มันต้องรู้กันแค่สองคน เท่านั้น
-
คืนเดียวใช้ไปครึ่งโหล พ่อแก้วแม่แก้ว
-
ครึ่งโหล :m25:
-
:z1: :z1: :z1:
และแล้วก็เรียบร้อยโรงเรียนพี่ดิษ
-
หว่า พี่ดิษเสียเลย โดนคิมแฉว่าไก่อ่อน อย่างนี้คิมต้องช่วยติวให้มากๆแล้วจะได้ไม่อายเขา
-
:m25: :m25:
-
หมดไปครึ่งโหล 0_o
หื่นได้ใจจิงๆพี่ดิษ :haun4:
-
อ่านซ้ำๆ ไปมาหลายรอบ...
อิๆ คิมก็คงจะรักดิษมาก
ปาไปตั้งครึ่งโหล เฮียดิษไม่ขาอ่อนเลยเหรอครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โถ ! ดิษ...ชั้นนึกว่านายจะเชี่ยว
แต๋ก็เนอะ เชี่ยวไม่เชี่ยวก็ใช้ถุงไปครึ่งโหลแหละ อิ อิ
(แตว่า เป็นการอ่านบทNCที่เราแบบอมยิ้ม ขำๆ ปนเอ็นดูล่ะดิษ)
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน~
พี่ข้าวกล้องน่ารัก + น่าเห็นใจ
แอบชอบคิมมาตั้งเป็นสิบๆ ปี ก่อนหน้านั้นคิมก็ทำไม่ดีกับพี่วากดิษสารพัด 55.
พี่ดิษใสอ่อนกว่าคิมมากอ่ะ อิอิ :z1:
-
ชาบู ชาบู :-[ :-[ :-[
-
ครั้งแรกไม่ใช้ แล้วครั้งหลัง ๆ จะใช้ทำไมให้เปลืองเนี๊ยยยย ตั้งครึ่งโหล 55555
-
มาต่อเร็วๆน่ะ
อยากอ่านต่อ :monkeysad: :monkeysad: :3125:
-
มาต่อน่ะ อยากอ่านต่อ ยังติดตามอยู่น่ะ :z13: :m31: :m31:
-
มาต่อยามค่ำคืน อุอุ หายไปหลายวันอย่าเพิ่งลืมกันน้อ
ผมนอนต่อบนเตียงจนเกือบเที่ยง ไอเรมาถามแล้วถามอีกว่าไม่หิวข้าวหรือไง ผมได้แต่พูดว่ากูอิ่มอยู่
“ ตกลงทำไรกันวะ อิ่มยันเที่ยงแล้วมึง ” ผมเริ่มจะขยับตัวลุกนั่งได้
“ เชี้ยเร มึงเคยปี้สาว จนสาวลุกไม่ขึ้นไหมวะ ”
“ หึ ไม่เคยว่ะ ใครจะไปปี้จนลุกไม่ขึ้น ....... หรือว่ามึง ” ไอเรทำตาโต มันรีบคลานมาหาผมที่เตียง
“ กูขี้เกียจโกหกมึง กูปวดตูดชิบหายเลยโว้ยยยยย ” ผมตะโกนลั่นห้อง ระบายความเครียด และความเจ็บออกไป ไอเรส่ายหัว
“ บอกซะทีแรกก็จบละ ตกลงกินไร เดี๋ยวกูลงไปซื้อให้ จะแวะไปร้านยาหายาให้กินด้วย ” ไอเรนี่สมเป็นเพื่อนสนิทผม ปกติมันออกจะไม่ชอบพวกกะเทยหรือเกย์ แต่พอมันรู้ว่าผมชอบกับไอดิษ มันก็ไม่ค่อยแสดงท่าทางแบบนั้นอีก
“ เดี๋ยวกูอาบน้ำรอ ” ผมบอกมันก่อนที่จะออกไป
“ เออ แล้วอย่าทำรุนแรงนะมึง ตูดฉีกขึ้นมา กูไม่พาไปโรงพยาบาลนะสัด ”
“ พ่อง ..... โอยย ไปซื้อของเลยไป ” ผมกะจะเดินไปถีบ แต่พอแยกขาได้หน่อยเดียว ถึงกับน้ำตาเล็ด เชี้ยดิษ ครั้งนี้ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของมึง กูไม่ให้แม่งแตะต้องอีกแล้ว
พอกินข้าวเสร็จ ผมนอนหลับอยู่ในห้องต่อไป ไอเรเอาเกมส์มานั่งเล่นข้างๆเตียง พอเริ่มเบื่อมันก็ชวนไอโต้งมานั่งคุย เสียงคุยของมันสองคนทำให้ผมสะดุ้งตื่นเป็นพักๆ
“ เร ถามจริง มึงยังไม่มีแฟนอีกเหรอวะ ” ถ้าบทสนทนาเป็นหมวดพวกนี้นะ ไอคิมตื่นทันที ฮ่าๆ
“ กูเบื่อสาวมหาลัยนี้ว่ะ กูเริ่มจีบใคร เป็นต้องมีคนแย่ง เสียดายเกิดมาหน้าตาไม่ดีเหมือนมึง กับไอวากคิม ” ใจนึงก็ดีใจอะนะ ที่ชมกูหล่อ แต่อีกใจสงสารมัน นี่ผมกำลังจะผ่านปีสองกันแล้ว ไอเรยังไม่ได้คบใครเป็นตัวเป็นตน
“ กูแนะนำให้ไหมล่ะ ” ไอโต้งเริ่มสอดสาระแน
“ คนจะรักจะชอบกัน มึงไปยุ่งอะไรกับเค้า ” ผมพูดสวนขึ้นมา ไอโต้งเขย่งเท้าถีบก้นของผม
“ อุ๊กกก ..... ไอเชี้ย อย่าให้ได้ประชุมเชียร์นะมึง กูจะจัดให้นัทร้องไห้เลย ” ไอโต้งคงจะเพิ่งนึกออก มันรีบยกมือขอโทษเป็นการใหญ่
“ มึงอย่าน้อยใจเลยเร เดี๋ยวก็มีคนมาเป็นคู่มึง ” ไอโต้งพูดปลอบใจ ไอเรทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ
“ กูไปหาดูดบุหรี่ก่อนนะมึง เฝ้าคิมไปก่อนแล้วกัน ” มันเดินออกไปทั้งๆสีหน้าไม่ค่อยดี
“ ไม่น่าคุยเรื่องแฟนกับมันเลยมึง ไอโง่ ผัวไอนัท ” ผมด่าไอโต้ง
“ กูจะไปรู้ได้ไงล่ะท่านวาก เค้าคุยกันเป็นปกติ ”
“ ปกติของมึง อาจไม่ปกติของมันก็ได้นี่หว่า สมองมดเอ้ย ” ไอโต้งเกาหัว ผมลองนึกถึงสาวๆในมหาลัยอย่างที่ไอเรพูด มาหยุดอยู่ที่คนๆนึง
“ ดาล่ะวะ ”
“ หืม ดาทำไมเหรอ ” ผมค่อยๆขยับๆเข้าหาไอโต้ง มันก็ทำหน้าสงสัย พอใกล้ได้ที่ ผมตบกบาลมันเต็มแรง
“ จะตบหัวกูเพื่ออะไรวะเนี่ย ”
“ ไล่ความโง่ไง สมมติเราทำตัวเป็นพ่อสื่อช่วยไอเรกับดา มึงว่าเป็นไง ” ไอโต้งง้างมือกำจะตบหัวผมคืน ผมหลับตาปี๋ พร้อมกับส่งคำขู่
“ ถ้าตบกูนะ แฟนมึงโดน ”
“ เออ ขู่ได้ขู่ไป ...... แต่มึงลืมไปหรือปล่าวว่า วันที่ดาจูบปากคิมน่ะ ไอเรมันก็เห็น ”
“ จริงด้วยว่ะ ” ถ้าผมดันไปแนะนำให้มันสองคนจีบกัน ทั้งสองคนอาจจะรู้สึกไม่ดีก็ได้
“ แต่นั่นแหละ เรมันอาจจะแอบชอบดาก็ได้ ลองนึกดูดิ วันนั้นไอเรมันพยายามผลักมึงออกห่างๆ แล้วอาสาจะไปส่งดาที่หอเอง ”
“ ตั้งแต่คบกันมา มึงเพิ่งจะพูดจาดีก็วันนี้นะเนี่ย ” ผมแหย่มันเล่น
“ ยังจะตลก กูว่าเราลองถามไอวาฬอีกคนดีกว่า ”
“ อืมๆ เอาไว้กูลุกได้ ค่อยไปคุยกับมัน ” ผมขยับมานอนต่อที่เตียง
“ เอากันจนป่วยข้ามวันข้ามคืน พี่ดิษแกแรงดีขนาดนั้นเลยเหรอวะ ”
“ เชี้ย คนเอาน่ะไม่เหนื่อยเท่าไรหรอก มึงอยากลองไหมล่ะ เดี๋ยวกูจัดให้ ” ผมพูดใส่ไอโต้ง มันไม่สะทกสะท้าน มองหน้าผมอีกต่างหาก
“ ไว้ถามนัทก่อน ถ้าอนุญาตจะมาลองให้แทง ฮ่าๆๆๆ ”
“ ไอเชี้ยยย ”
คืนนั้น ไอเรกับไอโต้งมานอนเล่นเป็นเพื่อน พวกมันไม่ออกไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนคนอื่นครับ พวกนี้ไม่ใช่ลูกคนร่ำคนรวย มาเรียนสาขานี้เพื่อเอาไว้ใช้ในอนาคต ผมเคยถามตัวเองหลายครั้งว่า ทำไมผมถึงต้องกลับหอไว ช่วงหยุดยาว ถ้าไม่กลับบ้านก็นอนเล่นที่หอ ไอดิษเคยให้ข้อคิดว่า คิดถึงพ่อกับแม่ คิดถึงครอบครัว แล้วถ้ายังคิดอยากเที่ยวก็ตามใจ ทุกๆครั้งผมก็จะคิดอย่างที่ไอดิษบอกนั่นแหละครับ
มาถึงเช้าวันอาทิตย์ โชคเข้าข้างผมกับไอโต้ง เพราะไอเรต้องออกไปซื้อของกับพี่ๆ เพื่อเอาไว้ใช้ในงานรับน้อง ที่กำลังจะจบลงในไม่ช้า ผมเลยโทรเรียกไอวาฬมาคุยกันที่ห้อง
“ ดากับเรเหรอ วาฬก็คิดอยู่นะ ” ยอดเยี่ยม ไอนี่คิดตรงกับพวกผม
“ แต่ดาชอบคิมไม่ใช่เหรอ ไม่ง่ายนะ จะไปเปลี่ยนใจใครน่ะ ” ทีแรกดูมีความหวังครับ ไปๆมาๆผมเป็นตัวปัญหาใช่ไหมเนี่ย
“ จะให้ทำไงล่ะ กูไม่ได้ชอบดา ไม่เคยชอบด้วย ”
“ มึงไม่ใช่ปัญหา ปัญหาน่ะคือดา ” ไอโต้งขยายความ
“ คนจะไม่ชอบกันไม่รู้จะช่วยยังไง ” ไอวาฬพูดตัดความหวังของผมสองคน
“ ลองให้คนเหงาลองคุยกัน ส่วนจะชอบกันไหมเรื่องของเค้า โอเคปะ ” ผมบอกบทสรุปไป สองคนนั้นเห็นด้วย
คืนนั้นอาจารย์มาตรวจหอ ทำให้ทุกๆคนต้องไปนอนห้องของตัวเอง ไอวินเมทสุดหล่อของผมก็ต้องกลับมาที่ห้องเดิม
“ ดีครับพี่คิม ”
“ พอผมขึ้นแล้วหล่อะนะเนี่ย ” ไอวินทำท่าเอามือปิดหน้าอก
“ ไม่เอานะพี่ อย่าทำอะไรผมนะครับ ” พอทำบ้องแบ้ว ดันน่าเตะขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ เรียนเป็นไงบ้าง ”
“ เริ่มดีแล้วพี่ ....... โหเฮ้ย ” ไอวินหันมาทำสายตาแบบแปลกใจ ปนตกใจ มันเจออะไรเข้าวะ
“ มีไรวะ ”
“ หนึ่ง .... สอง ......... สาม ........... สี่ นี่ของใครอะพี่ หกถุง ” พอมันพูดจบกลายเป็นผมตกใจแทน
“ เอ่อ ขอโทษว่ะ เดี๋ยวพี่เอาไปทิ้ง โอ๊ะ !!!!! ” ผมลุกผิดจังหวะ ทำให้ปวดหนึบๆขึ้นมา
“ เหอะๆๆ ผมเอาไปทิ้งให้พี่ นอนพักเหอะครับ ” อายชิบหายเลย ไอวินมันไม่พูดมาก แค่อมยิ้มกับขำๆจนออกจากห้องไป ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดไปหาไอตัวต้นเหตุ
“ เป็นไงบ้างครับผม ”
“ เสียงใสเลยนะไอเชี้ย มึงมันบ้า ไอสัดเอ้ย ” ผมด่ามันผ่านโทรศัพท์
“ เดี๋ยวๆๆ ยังไม่หายเจ็บเหรอ ”
“ เออเด้ มึงเป็นคนหรือตัวอะไรวะ ทำเข้าไปได้ไงห้าหกทีอะเฮ้ย ”
“ ผ่านมาเป็นวัน เพิ่งนึกออกหรือไง แฟนพี่นี่อะไรเนี่ย ” ผมออกแนวเซ็งมากกว่าโมโห ไม่รู้จะด่ามันยังไง ถึงมันยืนตรงหน้าก็ไม่รู้ว่าจะด่ามันยังไง
“ เออ กูผิดเองแหละ ต่อไปไม่ให้มึงทำละ ”
“ ..... ช่างเหอะ คุ้มแล้ว ”
“ ไอเชี้ย ไอบ้า ไอจวยเอ้ย ” มันไม่ได้พูดแบบตั้งใจนะ มันหัวเราะเล่นกับผมตลอด
“ เลิกด่าแล้วมาหวานกันหน่อยดีปะ จริงๆพี่เป็นคนหวานนะ ..... อ่อ ลืมไป คิมไม่ได้อมนี่นะ ”
“ อย่ากวนกูนะเว้ย ”
“ คร้าบๆ น้อง คิดถึงพี่ไหม ” เชื่อปะว่า ตอนที่มันถามมา ผมนั่งกำมือ ตัวงี้ม้วนไปตามที่นอน กูบ้าไปแล้วใช่ไหม
“ ไม่ว่ะ ”
“ ปากไม่ตรงกับใจนะ พี่เห็นนะว่าอายอยู่ ” บ้าละ มือถือกูรุ่นใหม่กว่าขาวดำนิดหน่อยเอง
“ โกหกไม่เนียนนะมึง ”
“ คิม ว่างๆมาเล่นกับพี่ที่ศูนย์บ้างสิ พี่จะได้เล่าช่วงที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันไง ..... อาจจะได้ ” ช่วงหลังๆมันทำเสียงกระเซ้าใส่ผม
“ ข้าวกล้อง อืมม ” ผมแกล้งทำเสียงใส่มันบ้าง
“ คิมมม ” มันเล่นกลับครับ แต่พอเล่นกันไปกันมา น้องของผมดันลุก จังหวะนั้นไอวินกลับมาพอดี มันกระพริบตา
“ โห ของพี่ใช่เล่นนะครับ ”
“ บ้าเอ้ย ” ผมบ่นกับตัวเอง
“ ทำไมล่ะน้อง ”
“ วินมาอะดิ เห็นน้องกูด้วย ” ไอวินเดินมาวางขยะ มันนั่งตรงเตียงของมัน ทำจมูกดมๆ
“ ทำกันที่เตียงผมปล่าวอะพี่ ” มันกวนได้ใจจริง ไม่รู้ติดเชื้อไอวากบ้านี่มาหรือปล่าว
“ เตียงกูเว้ย ” มันหัวเราะใส่ผม ดีที่มันไม่ถือสาผมกับไอดิษ ไม่อย่างนั้นผมคงทำตัวลำบาก
“ งั้นวางก่อนก็ได้ .... แต่ถ้าคิดถึงเมื่อไร โทรมานะ ”
“ อืม หลับฝันดี ” ผมกดวางสาย ไอวินนอนไขว่ห้างมองมาที่ผม
“ ผมว่าพี่โชคดีนะครับ ”
“ อะไรวะ โชคดีอะไร ” กลัวมันจะกวนอีกครับ
“ ในความคิดผมนะ พี่สองคนเป็นพี่ที่นิสัยดี ถ้าใครได้เป็นแฟนคงจะมีความสุข แล้วพี่สองคนเป็นแฟนกัน คงจะมีความสุขมาก ”
“ ไม่ใช่เสมอไปหรอกวิน พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะคบกันไปได้นานแค่ไหน ”
“ คิดแบบพี่น่ะดี ”
“ ดียังไง ไม่รู้จะเลิกกันวันไหนเนี่ยนะที่บอกว่าดี ” มันลุกมานั่ง
“ ก็ดีตรงที่ พี่จะประคองกันไปทุกๆวัน ..... รักกันให้นานที่สุดนะพี่ ผมเป็นกำลังใจให้ ” ผมขอบใจที่มันพูดให้กำลังใจ และผมก็เพิ่งรู้สึกถึงการให้และการรับที่ไม่สิ้นสุด เมื่อไม่นานนี้ผมเพิ่งให้กำลังใจเรื่องครอบครัวของมัน วันนี้มันตอบแทนผมบ้าง ...... ผมกับไอดิษจะรักกันไปนานแค่ไหน ผมเองก็ไม่มีทางรู้ เพียงแต่ตอนนี้ ผมเพิ่งจะเริ่มรักมันเท่านั้นเอง
-
:L2: มาเยี่ยมน้องคิม
+1
-
คิมมีเพื่อนดีนะ
เป็นห่วงเป็นใยมานอนเฝ้าด้วย
แต่พี่ดิษนี่ยังไงกัน เสร็จแล้วก็ปัดตูด ขยะก็ไม่เก็บ
-
P'ray lae duu naa songsaan nor,,55555 p'kim nii som laew thii khuu kab p'kaw na kha..heun phor kan loei 555555
-
มาแล้วห่างไปนานคิดถึงจะแย่ อาการเจ็บแบบนี้เป็นอันรู้กัน
-
:z13:
เจ็บตรูด อิอิ
-
น้องวินพูดดีมาก
-
:o8: :o8: :o8:
-
:monkeysad:น้องวินพูดซึ้งอ่า
-
:L2:
รักกันนานนะ
คิม+ดิษ
-
...ไม่รู้จะฮา หรือจะเครียดดี โทรไปจะวีนเค้า พอเค้าหวานใส่ให้หน่อย ก็ม้วนซะแล้ว น้องคิมเอ๊ยยยยยย :laugh:
-
อ๊ากกกกกน่ารักอ่า รักกันนานเน้ออออ :L1:
-
ดูเพื่อนๆ รักกันจริงๆ โชคดีจัง
-
รักกันไปนานๆเน้อ :กอด1:
:L2: :L2:
-
แหม ไม่คิดถึงแล้วโทรไป หมายถึงอะไรหน๋อ...
-
เออ...อ่านตอนที่คิมเป็นของดิษแล้วเนี่ย
ดูเหมือนคิมจะดูน่ารักกว่าเดิมนะ(รึเรารู้สึกไปเองหว่า)
-
เออ...อ่านตอนที่คิมเป็นของดิษแล้วเนี่ย
ดูเหมือนคิมจะดูน่ารักกว่าเดิมนะ(รึเรารู้สึกไปเองหว่า)
คิม คงพยศ น้อยลง อิอิ
-
o13 เชียร์ลิเวอร์ๆ
อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเจอเริ่มไม่คาดคิดมากมาย ไหนจะต้องเสียความเป็นชายให้ไอวากดิษ และตอนนี้คือกำลังจะจับคู่ให้เพื่อนซี้ คือไอเร กับสาวที่บอกว่าเคยแอบชอบผม คือดา ไม่รู้ว่าจะน่าสนุกขนาดไหน ฮ่าๆๆ
“ พี่วากครับ ” เช้านี้ผมเดินปรี่มาที่คณะ เพราะไม่ได้เข้ามาเก็บงานหลายวัน กลัวรุ่นพี่จะด่าเอา
“ ไร ” ผมหันไป พร้อมกับทำเสียงโหดๆใส่ ไอน้องคนนั้นหน้าจ๋อย
“ อยากจะมาบอกว่า ผมไม่เข้ารับน้องแล้ว ผมจะออกครับ ”
“ เฮ้ย ทำไม มีอะไรน้อง ”
“ พ่อกับแม่ ไม่อยากให้ทนอีก จะให้ผมไปเรียนเอกชน ” ผมมองไปรอบๆห้อง ไม่มีใครอยู่นี่หว่า
“ ไอน้อง นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ ถามตามความจริง ชอบเรียนที่นี่ไหม ”
“ ผมชอบ แต่พ่อกับแม่ไม่อยากให้เรียน บอกว่าไม่มีอนาคต ” ผมงี้แอบหน้าชาไปซีกนึง พ่อกับแม่พูดแรงนะน้องชาย
“ ไม่เกี่ยวกับรับน้องใช่มะ ”
“ เกี่ยวครับ พ่อให้พี่ชายของผมมาดูครั้งนึง พอกลับไปที่บ้าน พ่อสั่งให้เลิก ผมขอเรียนก่อนเทอมนึง แต่คราวก่อน ที่พวกพี่ไปวิ่งๆรอบคณะ พ่อผมมาดูด้วย แกไม่ให้ผมเรียนแล้วครับ ” ผมเริ่มจะเครียดไปกับมัน นี่คณะผมคงไปทำอะไรที่ไม่ถูกใจพ่อของไอน้องคนนี้ซะแล้ว เอาไงดีวะ
“ เอางี้ได้ไหมน้อง พรุ่งนี้เข้าๆไปก่อน ไว้พี่จะไปคุยกับอาจารย์ ” ไอน้องคิ้วตก ถ้าให้ผมเดา พ่อของมันคงไม่ยอมแน่ๆ
“ ผมไม่รับปากนะครับ ผมไปละครับ ” ก่อนออกไป ผมถามชื่อกับนามสกุลของมัน เพื่อจะได้ดูรายละเอียดว่ามันเข้ารับน้องกี่ครั้ง พอตรวจดู ถึงรู้ว่ามันเข้ารับน้องบ่อย แต่ขาดไปช่วงนึง ขาดติดๆกัน สงสัยต้องเอาไปถามพี่รหัสของมัน
ผมโทรหาเพื่อนที่เป็นพี่รหัสของน้องคนนั้น ได้คำตอบว่า มันไปเป็นสมาชิกในสภาฯของมหาลัย ที่ได้มาจากการเลือกตั้ง ว่ากันง่ายๆก็คือตัวแทนของคณะที่ให้ไปทำหน้าที่สภานักศึกษา และเรียนเก่งมากๆเกรดสามปลายๆเลยทีเดียว ซึ่งผมเริ่มจะเข้าใจว่าตัวน้องคนนั้นคงถูกพวกหัวรุนแรงในคณะกดดัน และช่วงที่ถูกกดดันมากๆ คนของพ่อเค้าคงมาเห็นพอดี แต่ที่ผมเป็นเดือดเป็นร้อนทีหลังนี่คือ พี่ชายของเค้าเป็นอดีตนักศึกษาเก่าของคณะเรา ผมกำลังเริ่มสงสัยในประเพณีในคณะครับ ถ้าพี่ของเค้าเคยผ่านประสบการณ์มาแล้ว ทำไมถึงโน้มน้าวพ่อไม่ได้
“ พวกหัวรุนแรงนี่ก็บ้าๆบอๆ น้องมันไปช่วยสร้างชื่อเสียงให้คณะ ยังจะไปกดดัน ” พี่หมีพูดกับผมทางโทรศัพท์
“ ผมจะทำไงดีล่ะพี่ ผมติดต่อพี่ฟางไม่ได้ ” ช่วงนี้ปีสี่ต้องลงอีกสองครั้ง คือรับหลอก กับรับจริง แต่ปีสี่จะยังไม่มาในวันสองวันนี้ คือจะมาวันพฤหัสที่จะถึง ผมกลัวว่าวันอังคารนี้ พวกปีสามจะเล่นไอน้องคนนั้นจนมันไม่รับน้อง เลยต้องรีบโทรมาปรึกษาพี่หมี
“ ถ้าเค้าจะไม่อยู่ เราปล่อยเค้าไปดีกว่ามั้ง ”
“ ได้ไงล่ะพี่ เกิดชื่อเสียงคณะเราถูกบิดเบือนล่ะพี่ คนจะเข้าใจกันผิดว่าคณะเรารับน้องไม่ดี ” ผมท้วงพี่หมี
“ ยังไงเราก็มีคนเข้าเป็นรุ่นเกินร้อยสองร้อยทุกปีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปสนใจมากหรอก ”
“ ไม่ใช่ง่ายๆแบบนั้นดิพี่ ลองนึกดูนะ ถ้าเรารับน้องจนคนที่เรียนเก่งๆแต่ไม่พร้อมด้านร่างการจิตใจ ต้องออกไปกันหมด คณะเราจะมีคุณภาพได้ยังไง และที่สำคัญเราตัดสินคนว่าแข็งแกร่งหรืออ่อนแอในปีเดียวไม่ได้นะพี่ เรามีพี่มีน้องตั้งเยอะ เราช่วยให้เค้าแข็งแกร่งได้นะพี่ ” ผมพูดสิ่งที่ผมนึกคิดออกไปทั้งหมด พี่หมีเงียบไปครู่
“ ลองไปถามคณบดีดู พี่ๆเค้าทำกันมา พี่ตอบไม่ได้ว่ะ ” ผมวางสายทันที เริ่มรู้สึกโกรธๆคณะตัวเองนิดหน่อย
ที่ผมมีความรู้สึกไม่พอใจ เพราะเพื่อนของผมหลายคนที่เรียนเก่งๆ ตัดสินใจออกก่อนที่จะรับน้องเสร็จหลายคน พอมาเห็นภาพแบบนี้ซ้ำอีก ผมชักไม่แน่ใจว่าประเพณีบางอย่างเหมาะสมกับยุคสมัยหรือปล่าว
“ เธอนี่เอง พี่ๆเธอพูดถึงเยอะ ว่าไง ” ผมเดินมาพบคณบดี ท่านกำลังเดินดูพื้นที่รอบๆคณะอยู่
“ มีน้องปีหนึ่ง กำลังจะมาขอลาออกครับ ”
“ เหรอ ทำไมล่ะ เค้ามีปัญหาอะไร ” ผมเล่าให้ฟังคร่าวๆ เพราะมีเรียนตอนเก้าโมง
“ เออนะ ผมได้ยินมาบ่อยนะ คณะเรามีมาไม่กี่สิบรุ่น ถ้าเธออาสาไปลองคุยๆดู ผมจะรับรองให้เอง เพราะอะไรรู้ไหม ทุกวันนี้ ผู้หลักผู้ใหญ่ตำหนิเรื่องการรับน้องของสายเกษตรศาสตร์ แต่ละคนเคยรับน้องหนักๆมาแล้วทั้งนั้น เค้าให้เหตุผลว่า พอโตแล้วถึงเข้าใจ ” พอคณบดีพูดแบบนี้ ผมค่อยสบายใจขึ้นมานิดหน่อย
“ ไม่ทราบว่าเรื่องน้องคนนั้นล่ะครับ ”
“ เธอคุยกับเค้าดู แล้วยังไงถ้าไม่ดีขึ้น มาบอกผม เดี๋ยวผมไปคุยเอง ” ผมยกมือไหว้คณบดี แล้วรีบมานั่งรอเรียนที่ตึก พวกเพื่อนๆเริ่มทะยอยมากันหลายคน
“ ดีท่านวาก สบายดีหรือยัง ” ไอโต้งปากหมาใส่ผมทันที
“ คิมไม่สบายเหรอ ทำไมไม่บอกนัทเลยอะ ” ยัยนัทแฟนไอโต้งรีบถาม
“ ป่วยแบบนี้บอกใครได้ที่ไหน ฮ่าๆๆ ” ไอโต้งยืนหัวเราะสะใจ ผมชักจะหมั่นเขี้ยว
“ ล้ออะไร ระวังคนที่รักจะเดือดร้อนนะคร้าบ พรุ่งนี้ลงลานใช่หรือปล่าวว้า ” ผมแกล้งพูดเสียงนิ่มๆ ไอโต้งหน้าเสีย ส่วนยัยนัทยังยืนงงอยู่
“ พวกแกพูดอะไรกันยะ ”
“ ช่างเหอะๆ ไอโต้งพูดเรื่องดากับเรยัง ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ฮ่าๆ
“ อ๋อๆ ชั้นได้ยินละ แต่ชั้นว่ามันไม่สนใจกันอะสิ ”
“ ไม่แน่หรอกเตง เรมันไม่ใช่ ..... เกย์ อาจจะเข้ากันได้ ” ผมเหลืออดกับไอโต้งละ เอื้อมมือตบหัวอย่างรุนแรง ไอโต้งเซไปอีกทาง ลูบหัวป่อยๆ
“ เกย์พ่องดิ ไว้กูจะฟ้องไอดิษว่ามึงด่ามัน ” ผมชี้หน้าด่าไอโต้ง
“ เฮ้ยๆ ให้กราบก็ได้ อย่านะเว้ย ขอๆ ” ยัยนัทหันหน้าไปทางอื่น มันหันหน้าหัวเราะแฟนมันเองครับ
“ ขอนี่ขอส้นทรีน หรือขออะไรครับ ”
“ นะๆ กูไม่ล้อแล้ว ..... ไอเรมาละๆ ” ไอเรเดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับผู้หญิงคนนึง ไม่ใช่เด็กคณะผมด้วย ไอนี่มันอะไรวะเนี่ย
“ ดีค่ะๆ ไปก่อนนะพี่เร ”
“ อืม ........ พวกมึงมองอะไรกัน ” ที่ผมต้องมองเพราะ สาวคนนั้นหน้าตาใสมากๆ ถ้าเทียบอาจไม่สวยเท่าดา แต่โอเคเลยล่ะ
“ ใครวะเพื่อน ”
“ น้อง ไม่ได้ยินเค้าเรียกกูพี่นิ ” พูดธรรมดานะ แต่เหมือนด่าโง่
“ ได้ยิน แต่มีอะไรลึกลับหรือปล่าวล่ะ ” ไอโต้งถามต่อ
“ ไม่มีๆ มึงไม่ไปนั่งด้านในวะ ” ไอเรไม่ได้สนใจ ผมเลยไม่กล้าถามมันต่อ ผมเรียนเสร็จสิบเอ็ดโมงกว่าๆ
“ หิวข้าวว่ะ ไปกินข้าวเลยปะ ” ผมพูด
“ ไปเลยก็ได้ ดา! ” นัทตะโกนเรียกดา ดากำลังยืนอยู่แถวนั้นคนเดียวครับ
“ อ้าว อยู่กันเยอะเลยนะ มีอะไรเหรอนัท ” พอดาเดินมาใกล้ๆ ไอเรเดินเลี่ยงๆไปอีกทาง อาการมันออกแล้วล่ะผมว่า
“ ไปกินข้าวด้วยกันนะ ” นัทเอ่ยชวน ดาตอบตกลงครับ พวกผมเลยพากันไปกินข้าวเที่ยง แล้วก็ต้องแปลกใจอีกรอบ น้องผู้หญิงที่เดินมาคู่กับไอเรมานั่งกินข้าวด้วย และเลือกนั่งใกล้ๆกับไอเร
“ น้องแน่นะ ” ผมแกล้งแอบถามมัน ไอเรมันหัวเราะ
“ น้องดิวะ ” ผมพยักหน้าเชื่อ
“ น้องเรียนคณะอะไรคะ ” คนที่เอ่ยถามน้องคนนั้น ทำผมต้องแปลกใจอีกรอบ ดาเป็นคนถามครับ
“ วิทยาการจัดการ ภาคนิเทศค่ะ ” มิน่าล่ะ สวยเช้ง
“ รู้จักกับเรได้ไงคะ ” เอาอีกแล้วครับ นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าดาแอบชอบผม คนอื่นจะมองว่าดาหึงไอเรนะเนี่ย
“ อยู่ชมรมเดียวกันค่ะ ”
“ มึงเข้าชมรมด้วยเหรอวะเร ” อันนี้ผมถามเอง คือว่าไอเรเนี่ย หน้าตาไม่น่าเป็นนักกิจกรรม
“ พี่เรร้องเพลงเพราะมากนะคะ อาจจะได้ร้องนำด้วย ” น้องบอกชื่อชมรม ทำเอาพวกผมแปลกใจกันรอบที่เท่าไรไม่รู้ของวัน ชมรมนี้เป็นชมรมดนตรีสากล
“ เปรี้ยวพูดเกินไป ไม่เท่าไรหรอก ” มีถ่อมตัว ผมแอบมองสายตาของดากับเร ที่ผมสังเกตเห็นคือ ดาเริ่มแปลกๆ แต่ไอเรดูมุ่งมั่นมากขึ้น
“ วันนี้เข้าชมรมกันไหมอะ ” นัทถามบ้างครับ
“ เข้าสิ นัทมีอะไร ” ไอเรตอบ
“ อยากไปฟังคุณเรร้องเพลงอะ คิคิ ” มันบ่ายเบี่ยง แต่ในที่สุดก็ยอม บ่อยผมต้องต่างคนต่างแยกกันไปเรียน เพราะผมลงวิชาไว้เยอะกว่าคนอื่น ระหว่างทางไอวากดิษโทรมาหาผมด้วย
“ มีไร ”
“ เมื่อคืนหลับสบายไหม ” มันเสียงไม่ค่อยดีครับ สงสัยจะทำงานเยอะ
“ สบาย มึงล่ะ ”
“ เรียกพี่ให้หายเหนื่อยหน่อยสิ ”
“ หวังมากไปละ โทรมามีอะไร ” มันบ่นงุ้งงิ้งๆ ผมฟังไม่ถนัดเท่าไร
“ ได้ยินว่า จะไปยุ่งกับการรับน้อง อย่าทำเลย เชื่อพี่เถอะ เราเปลี่ยนคนทุกคนไม่ได้หรอกน้อง ” มันเข้าโหมดเครียด ไม่ให้ผมตั้งตัวเลยครับ
“ กูไม่ได้ทำเพื่อกูคนเดียว คณบดีก็ทราบเรื่องแล้ว ”
“ น้อง ถึงยังไงเราก็คนส่วนน้อย น้องไม่เห็นเหรอ ทำไมพี่ต้องทำตัวห่ามๆ พูดจาไม่ดี ทำตัวโหดๆ พี่ไม่ได้ชอบ แต่ถ้าไม่ทำ เราอาจจะอยู่ไม่ได้ พี่เป็นห่วงนะ ” ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะเถียงมันไม่เลิก แต่พอมันพูดว่าเป็นห่วง มันเถียงมันไม่ลง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
“ อืมๆ จะถือว่าเป็นการให้กำลังใจแล้วกัน กูต้องไปเรียนแล้ว แค่นี้นะ ”
“ เอ่อ ...... ก็ได้ๆ บ้ายบายครับ ” ผมกำลังจะกดวาง
“ เดี๋ยวๆๆ ”
“ อะไรคิม มีอะไรเหรอ ” ผมกำมือ หลับตา ก่อนจะพูดเบาๆ
“ กู ..... กูเป็นห่วงมึง .... อย่าหักโหมมาก ” ผมรีบกดวางสาย และปิดมือถือทันที หัวใจผมเต้นแรง มือนี่ถึงกับเหงื่อออก นี่กูทำอะไรลงไปวะเนี่ย พูดอะไรออกไป บ้าๆๆแล้ว กูไปเรียนดีกว่าเว้ย
-
^
^
^
ข้างบนยังไม่ได้ตรวจทาน จะไปลุ้นลูกโทษ เอาไว้จะกลับมาตรวจนะครับผม
-
เรื่องรับน้องไม่ขอวิจารณ์แล้วกัน
คิมเริ่มมีพัฒนาการของคนรักแล้วนะ น่ารัก คิคิ
-
คิมเริ่มแสดงออกแล้วนะ ยังกะเริ่มริรักเป็นครั้งแรกเลยอ่ะ
-
พี่คิม น่ารักขึ้น 55
-
เหมือนจะพูดกันรู้เรื่อง น่ารักขึ้น
รับน้องปรกติเป็นประเพณีที่น่าสืบทอด
ถ้ารับน้องรุนแรง นอกลู่ ควรจะพิจารณาตนเอง
+1
-
P'Kim narak kwaa derm na ka,,p'Kaw kong dii jai maak maai nor.. hu hu hu
-
เป็นห่วงกันทำมัยต้องเขินอ่ะคิม ทำบ่อยๆจะได้ชิน
-
พูดเองก็อายเองเนาะคิม
-
แค่เนี้ยทำเป็นเหงื่อออก
ทำบ่อยๆเดี่ยวก็ชิน
คิมทำได้
พี่ดิษคงหน้าบาน+ยิ้มไม่หุบแล้วป่านนี้
:L2:
-
คิมดูใส่ใจขึ้น น่่ารักขึ้น อิอิ
:-[
-
:o8: :-[ พี่ดิษท่าจะหายเหนื่อยทันที
-
:o8: :o8:
-
555 คิมเขินตัวเองก็ได้เนอะ
ไม่ต้องเขินหรอกคิม
การที่เราพูดถึงความรู้สึกดีๆของเรา ให้กับคนที่เรารู้สึกกับเขาฟังน่ะ
ออกจะเป็นสิ่งที่ดี สนับสนุนให้พูดบ่อยๆนะจ๊ะ
-
เริ่มจะหวานกันแล้วจิ *_*
อยากให้เฮียดิษฝึกงานเสร็จเร็ว ๆ จะได้มาดูแลและอยู่ใกล้ชิดคิม
-
คิมห่วงพี่ข้าวกล้องนะครับ รักนะจุ๊บๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
..คุณน้องคิมจ๊ะ แหม นานๆๆจะแสดงความในใจออกมาที ก็มือสั่น เหงื่อออก หน้ามืด ตามัวเชียวนะ
...คุณพี่ดิษ ได้ยินดังนั้น แก้มคงแตกไปแล้วมั้ง ดีแล้วอย่าเก๊กนักเลยน้องคิม แสดงออกมาให้อีกฝ่ายชื่นใจหายเหนื่อยบ้าง :laugh:
-
จะไปโดนยิงลูกโทษ :z1: :z1: :z1:
-
ตอนนี้พี่คิมน่ารักอ่า :-[
-
:เฮ้อ: เผลอแวบเดียว ผ่านไปเป็นอาทิตย์ๆ พอดีมีตอนติ่งนิดหน่อยอะครับ เอามาให้อ่าน และจะมาต่อให้อีกนะคร้าบ :o8:
ผมนั่งเรียนจนหมดคาบ พอเดินออกจากห้องบรรยาย ยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำห้องท่า ไอพวกเพื่อนๆตัวดีโทรรีบตามกันยกใหญ่ ไม่รู้พวกมันจะรีบไปไหนกัน
“ เมื่อไหร่แกจะโผล่หน้ามาซะทีคะ ท่านวาก ” ยัยนัทนี่ปากดีไม่มีตก
“ เออๆ กำลังยืนฉี่อยู่ ”
“ ว้าย ไอบ้า อีทะลึ่ง ” อ้าวเวร มาทั้งไอ้ทั้งอี ยืนฉี่นี่ทะลึ่งตรงไหนวะ
“ จะให้ไปเจอตรงไหน ”
“ แกคุยเลย ......... มาที่ห้องชมรม กำลังเราฟังเสียงของไอเร ” ไอโต้งมาคุยแทน พวกนี้ว่างงานจริงๆ กูไม่น่าหลวมตัวอยากจบไวเลยโว้ย ผมทำธุระเสร็จก็เดินออกมา พวกปีหนึ่งที่น่ารักกำลังยืนรอเรียนคาบสุดท้ายกันอยู่ พอเจอหน้าผม น้องๆรีบยกมือไหว้ ผมพยักหน้าตอบ หลายๆคนน่าเอ็นดูมากๆ คำว่าน่าเอ็นดูในสายตาของผมคือแต่งตัวเรียบร้อยนะ ไม่รู้มันไปเพี้ยนกันตอนไหน
ผมเดินเอื่อยๆจนมาถึงห้องชมรมที่ว่า ตอนเดินเข้ามานี่ บรรยากาศไม่ค่อยดีแฮะ พวกนักบวชสังกัดคณะไหนไม่รู้ มายืนหัวเหม่งเต็มชั้นล่างเลย
“ ขอทางหน่อยครับ ” พวกนั้นยืนขวางทาง ผมต้องขอให้หลีกให้ ผมเลือกขอทางจากไอหัวเหม่งคิ้วเข้มๆคนนึงครับ
“ ขอฟรีๆเหรอ ” อ้าว กวนทรีน
“ ตกลงไม่หลีก ? ” ผมยักคิ้วให้ไอที่กวนๆนั่น มันยังไม่ยอมหลีกให้ ผมโยนย่ามไปทางอื่น เตรียมตัวมีเรื่องเรียบร้อย
“ เฮ้ยๆๆ ไอโน้ตอย่านะเว้ย เพื่อนรักกู ” ใครพูดเพื่อนรกเพื่อนรักแถวนี้อีกวะ ผมไม่ได้หันไปมองตามเสียงนะ กลัวไอตัวข้างหน้าจะฉวนโอกาสเล่นผมก่อน
“ เหอะๆ เนี่ยเหรอเพื่อนรักมึง ติ๋มสัด ...... อ๊ากกก !!!!! ”
“ ติ๋มเตี่ยมึงดิ สะใจไหม ” ผมเข่าใส่ท้องน้อยไอตัวข้างหน้า เล่นซะหมอบเลยล่ะ แต่หลังจากนี้ดิครับ พวกที่น่าจะเป็นพวกไอที่ลงไปนอนข้างล่าง เดินมาจับแขนจับไหล่
“ โอย ไอเชี้ยคิม มึงต่อยเพื่อนกูทำไมวะ ”
“ อ้าว เจี้ยโปร ” ไอโปร คนที่ทำงานกับผมช่วงนึง งานระหว่างคณะอะครับ พวกที่จะมาล็อคแขนล็อคขา พอเห็นไอโปรเดินมา เลยถอยๆกันออกไป ว่าแต่มึงมาสนทนาธรรมอะไรกับพวกเหม่งนี่
“ เป็นไงวะโน้ต ”
“ โดน ...... โดนลิ้นปี่เลย บ้าเอ้ย ” ทีแรกผมไม่ทันสังเกตนะครับ พอมองดีๆ มันหน้าตาไม่ได้ห่างไกลกับผมเลย ออกแนวขาวๆ ที่สำคัญ พวกนี้โกนหัวกันทำไม มากันอย่างกับแก็งค์พระนอกรีต
“ ด่ากูติ๋ม โดนทีเดียวแม่งนอนละ ”
“ มึงอะๆ พอเลยไอคิม ” ไอโปรทำปากขมุบขมิบว่าผม ผมได้แต่ยืนนิ่งๆ รอไอเหม่งลุกขึ้นยืน
“ ใครวะเนี่ย ” ไอเหม่งมันถามผม
“ กูไปนะเว้ย เพื่อนรอ ” ผมไม่อยากตอบหรอกครับ เบื่อ
“ เออๆๆ ไปซะ เดี๋ยวกุโทรหา ”
ผมเดินต่อมาจนถึงห้องของชมรมดนตรีสากล ไอเรกำลังยืนร้องเพลงบนเวทีพอดี มาถูกเวลาจริงกู ถ้าผมจำชื่อเพลงไม่ผิด ไอเรร้องเพลง เธอคือหัวใจของฉัน มันร้องเพราะอย่างที่น้องผู้หญิงชมซะด้วย
“ มึงไปไหนมาเนี่ย ” ไอโต้งเดินมาหาผม
“ ปล่าว เดินสะดุดหินเลยมาช้า ”
“ ไม่ใช่ไปมีเรื่องกับพวกศึกษานะ ” ผมเบิกตาโต ก็โตเท่าที่โตได้อะครับ
“ เฮ้ย ” พอนึกถึงหัวเหม่งๆ เริ่มนึกได้ คณะศึกษาเค้าให้ตัดผมหัวเหม่งตอนรับน้องนี่หว่า
“ สรุปไปมีเรื่องมาจริงๆใช่มะ ” ผมยิ้มให้ไอโต้ง
“ กูไม่รู้ดิ มันว่ากูติ๋ม ”
“ มึงนี่มีอะไรกับคำว่าติ๋มวะ ”
“ อ้าว ก็หน้าตามึงไม่เกาหลีเหมือนกูนี่สัด ” ผมแอบชมตัวเอง ฮ่าๆๆ ไอโต้งทำพยักหน้ากวนๆ
“ คร้าบ พ่อเกาหลี ......ไปฟังเพลงเหอะ ” ผมเดินตามมา ชมรมคงจะกำลังซ้อมไปออกงานของมหาลัย เพราะปกติไม่เห็นว่าจะมาซ้อมที่เวทีนี้ ผมเริ่มพยายามจะทำตัวเป็นกามเทพต่อด้วยการมองหาดา แต่ดูเหมือนว่ากามเทพคนอื่นอาจจะแผลงศรไปก่อนผมแล้ว เพราะดางี้นั่งมองไอเรตาเยิ้มเชียว
“ เฮ้อ ” จู่ๆยัยนัทก็ถอนหายใจ
“ เป็นไรตัว ” ผมเดินไปทัก นัททำท่าคอตก
“ ทำไมคนเสียงเพราะๆต้องหน้าตาไม่ค่อยดีด้วยนะ ทีอีพวกหน้าตาดีๆ เสียงแม่งเป็ดทุกคน ”
“ อ้าว เฮ้ย นี่ว่ากูเสียงเป็ดเหรอ ” ผมโต้ตอบครับ
“ เออ แกกล้าร้องเพลงอย่างเรไหมล่ะ ”
“ โถๆ คุณนาย ถึงเสียงกูไม่ดี แต่ก็น่าฟังอยู่นะเว้ย ” ผมพูดกับยัยนัทต่อ แต่สายตาก็มองไปที่ไอเร ดา และน้องผู้หญิงคนนั้นไปด้วย ดูน้องคนนั้นจะออกแนวปลื้มๆมากกว่า คงไม่ได้ชอบไอเรจริงจัง
“ เหรอจ้ะ เสียงให้ผ่าน แต่คำพูดนี่ให้ตกค่ะ พูดแต่ละที หมากระโดดออกทุกพยางค์ ”
“ เออ กูมันคนไม่ดี ” ยัยนัทชกไหล่เบาๆ เป็นการบอกว่าล้อเล่น ผมนั่งเล่นไปเรื่อยๆ พอไอเรร้องเพลงรักๆเพลงต่อมา ผมดันไปนึกถึงไอดิษอีกแล้ว มึงเข้ามาแล่นบนหัวกูตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
พอนั่งดูและนั่งฟังการซ้อมของชมรมจนจบ ผมพยายามเดินเกาะกลุ่มสาวๆไว้ ใครว่ากูตุ๊ดกูไม่รู้แหละ มีเรื่องแถวๆนี้ไม่สู้ดีครับ ไม่ใช่ถิ่นเรา
“ มึงหยุ๊ดเล้ย ” ผมสะดุ้งเฮือก
“ คนเรียกแกมั้งคิม ” ยัยนัทบอก
“ รู้ได้ไงวะ ” ผมถาม
“ ก็เค้าชี้นิ้วมาที่มึงอะค่ะ ”
“ ไอโปร มีไรวะ ” ตอนเรียกน่ะ ผมไม่ได้มองครับ ว่าใครเรียก พอดูดีๆ ถึงรู้ว่าคือไอบ้าโปร มันไว้ผมทรงรังนกอีกรอบแล้วครับ
“ มีธุระไปไหนกันปล่าว ถ้ามีไปก่อนก็ได้ ถ้าไม่มีอยู่ก่อน ” ไอโปรบอกผมกับเพื่อนๆ
“ มึงไปก่อเรื่องอะไรท่านวาก ” ไอเรแอบเดินมาถามผม
“ ไม่พ้นตีพ้นต่อยหร๊อก ” ไอโต้งมาทำเสียงสูง เดี๋ยวโดนบ้องๆ
“ เอางี้ กูขอไปคุยเล่นกับเพื่อน เจอกันที่หอ ” พวกเพื่อนๆไปกันโดยดีครับ ส่วนผมเดินตามไอโปรมา
“ หือ ” พอถึงตรงมุมใต้บันได ผมแปลกใจสุดๆ เพราะผมเห็นซันกำลังนั่งตัวชิดกับคนที่ผมต่อยร่วงลงที่พื้นเมื่อครู่ใหญ่ๆ
“ คนนี้อะทำ ” ไอโปรชี้มาที่ผม ซันคนที่เกือบจะได้คบกับผม หัวเราะร่า ไอเหม่งนั่นก็งง
“ โน้ต โดนคิมเตะเหรอ ฮ่าๆ ”
“ ไม่ได้เตะ เข่าเฉยๆ ” ผมพูดบ้าง
“ นี่ตกลง รู้จักกันหมดทุกคน ยกเว้นเรากับคิมสิ ” ไอเหม่งนี่ชื่อโน้ต มันชี้ๆไปที่ซันกับโปร แล้วชี้ที่ผมอีกที
“ อือ คนนี้คิม เป็นวากเกอร์ของเกษตร .... แล้วนี่โน้ต แฟนของซัน ”
“ ห๊ะ ! ” ผมร้องออกมา
“ ตกใจอะไร ” ไอโปรถาม ผมพูดไม่ออกครับ ไม่คิดว่าไอเหม่งนี่เป็นแฟนของซัน ตัวซันกับผมเราเคยชอบๆกันอยู่ ถ้าเทียบเวลาจากตอนนั้น นี่ยังไม่นานเท่าไหร่เลย ทำไมซันถึงตัดสินใจเร็วขนาดนั้น
“ เป็นอะไรอะคิม ” ตอนนี้เอง ที่ผมสังเกตเห็นแววตาของซัน ว่ากำลังรู้สึกสับสนเล็กน้อย นี่ผมทำท่าทางไม่ดีหรือปล่าว
“ อะ อ๋อ ปล่าว กูคิม ...... กูว่ากูไปก่อนดีกว่า ขอโทษเรื่องที่เข่าใส่ด้วย ” ผมเดินออกมาทันที ทั้งซันและไอโปร พยายามเดินมาเรียก แต่ผมไม่สนใจ ความรู้สึกตอนนี้อธิบายไม่ถูก เวลาเห็นซันกับไอเหม่งนั่นนั่งทำท่าสนิทสนม ผมรู้สึกอยากเดินไปแยกซะเดี๋ยวนั้น และผมยังคิดอีกว่า มันไม่เหมาะกับซัน เป็นอะไรของกูอีกวะเนี่ย
-
น้องคิมสับสนอะไรเอ่ย จะไปวุ่นวายทำไมกับคู่คนอื่น
ปวดหัวแทนพี่ข้าว หาแต่งานเข้านะเรา :laugh:
+1
-
เค้าลืมแล้วว่าซันเป็นใคร ขอกลับไปอ่านก่อน
เป็นธรรมดาแหละ บางทีเราก็หวงเพื่อน หวงของเล่น หวงก้าง ฮี่ฮี่
-
(-""-) p'kim yaa sabson na kha phii,,,diew p'khaw ja cham iik na~~mai aw na kha mai aw..
-
อะไรคิมมีไปหึงเขาอีก สับสนแทนว่ะ
-
สับสันไรคิม เดี๋ยวเจอพี่ดิษก็หายสับสนเองแหละ
-
:pig4:
เป็นอะไรคิม
พี่ดิษจูนสมองด่วน
555
-
อย่านะคิม อย่ามาสับสน
-
คิมเบลออะไำรป่้าว หุหุ
:z2:
-
:z13:
-
คงไม่ได้สับสนหรอก แค่อาการหวงของมากกว่า
รอพี่ดิษมาจัดหนัก ๆ ซักที :laugh:
-
พี่คิม หึง หรือ หวง กันแน่ :laugh:
-
อ้าว นายคิม ยังไงละเนี่ย
-
คิม..ไอ้เด็กขี้หวง
-
เป็นอะไรเหรอคิม
-
เห้ย...สุดท้ายก็ตามทัน ^^ ขอฝากตัว FcKimDitด้วยนะคะ
-
ตลอดทางที่เดินกลับหอพัก ผมคิดอยู่หลายตลบว่า ทำไมซันตาถั่วขนาดนั้น ทำไมตัดสินใจคบกับไอเหม่งนั่น มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่เหมาะสมกัน ฮุ้ว ทำไมๆๆ
“ เฮ้ย ไอคิม เดินออกมาแบบนี้ ไม่พอใจไรวะ ” ผมหันไปตามเสียงที่เรียก ไอโปรหัวรังนกวิ่งตามผมมา
“ เรื่องของกู ”
“ อ้าว คุยกันดีๆได้ไหม ” ไอโปรคงจะรำคาญ เริ่มถามเสียงเข้ม
“ กูจะไปหาเพื่อนๆ ”
“ ไม่จริงๆ มึงโมโหไอโน้ตใช่ปะวะ นี่ๆๆ อย่าไปถือสามันเลย ถึงจะกวนๆ ขี้โวยวาย แต่มันจริงใจนะเว้ย ” ไอนี่บรรยายสรรพคุณของไอเหม่งพร้อมสรรพ
“ มาบอกกูทำไม ไปบอกขวัญใจเค้าสิ กูเกี่ยวด้วยตรงไหน ”
“ เกี่ยวตรงนี้เลย ซันเค้ารู้สึกไม่ดี ที่มึงทำท่าไม่ชอบไอโน้ต ” ยิ่งฟังผมยิ่งเครียด ไม่รู้จะเครียดตามทำไม
“ กูไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้าน โอเคมะ ”
“ เออๆ ให้มันจริงแล้วกัน พักนี้เป็นไงวะ ............ ” ผมยืนคุยกันได้หน่อยเดียว ก็แยกย้ายกันไป ผมเดินกลับมาที่หอ ไอวินยังไม่กลับมา ผมเปิดโทรศัพท์ โทรหาไอวากบ้าทันที
“ คิดถึงชั้นไหม เวลาที่เธอ ไม่เจอะเจอกันกับชั้น ....... ”
“ พอๆ ไม่ต้องหอนเลย ” พอโทรติด ไอวากดิษมันร้องเพลงรับสาย มุขใหม่เชียวนะมึง
“ ก็นะ ถ้าไม่ติดว่าอยู่ห่างกัน คืนนี้มี ....... ”
“ หยุดๆ เลิกทะลึ่ง ทำไรอยู่เหรอ ” ไอดิษเล่าว่า มันติดตามออกไปนอกสถานี ไปทำงานกับชาวบ้าน เค้าสอนวิธีต้มเหล้าด้วย หึหึ แต่ยังไม่ได้ลอง กลัวโดนหัวหน้าสถานีแย่งกิน
“ โทรมา เพราะคิดถึงอย่างเดียวเหรอ ปลื้มใจแย่นะเนี่ย ” มันยังจะอุตส่าห์วนกลับมาเรื่องเดิม
“ มึงรู้หรือปล่าวว่าซัน น้องเพื่อนมึง มีแฟนใหม่แล้ว ”
“ หือ ไม่รู้สิ พี่ไม่ได้สนิทกับมันขนาดนั้น คิมไปเห็นมาเหรอ ”
“ ใช่ดิ ไม่อยากจะเชื่อ แฟนใหม่หน้าตาโคตรเชย หุ่นโอเคอยู่ นิสัยนี่ก็โคตร ....... ”
“ น้องไปยุ่งอะไรกับเค้าล่ะ ” เพล้งงงงงงง !!!!! ดีนะมันไม่อยู่ตรงหน้า ไม่งั้นคงได้เห็นคิมหน้าเจื่อน
“ เล่าให้ฟังไง ”
“ นี่น้อง เค้าจะชอบคนแบบไหน เค้ามีสิทธิ์เลือก อย่าเอาความชอบของเราไปเปรียบกับคนอื่น ” โดนเทศนาเลยกู รู้งี้ไม่เล่าให้แม่มฟังหรอก
“ แล้วนี่กินข้าวหรือยัง ใกล้วันรับแล้ว ได้ไปเตรียมงานหรือยัง ” พูดถึงเรื่องรับน้อง ผมนึกขึ้นได้
“ ดิษๆ จำน้องคนที่กูเล่าให้ฟังคราวก่อนได้ไหม ”
“ คนที่บอกว่าจะลาออก ที่มีพี่เป็นรุ่นพี่เราใช่หรือปล่าว ” ไอดิษนี่จำแม่นว่ะ
“ นั่นแหละ พรุ่งนี้กูจะพาไปพบคณบดี ”
“ อย่าหักโหมมาก พี่เป็นห่วงเหมือนกันนะ ” ผมเผลอยิ้ม มืองี้จิกผ้าปูโดยไม่รู้ตัว ผมคุยได้อีกนิดก็วางสาย แหงนหน้ามาอีกที ถึงกับสะดุ้งครับ ไอวินนั่งมองผมหน้าตาเฉย
“ หวานมากนะพี่ ไม่เกรงใจน้องบ้างเลย ”
“ อะแฮ่ม แล้วมาทำไมไม่ให้สุ้มให้เสียง ” ไอวินหัวเราะ มันถอดเสื้อถอดกางเกง โยนใส่ตระกร้า กระโดดมานั่งเล่นที่เตียง
“ ให้พี่รู้ตัวก็ไม่ได้เห็นวากเกอร์ทำตัวน่ารักดิครับ ฮ่าๆ ....... พี่อย่ามองผมแบบนั้นดิ ” ที่ผมมองมันนี่เพราะ อยากรู้ว่าผมจะรู้สึกปึ๋งปั๋งกับคนอื่นนอกจากกับไอดิษไหม ไอวินนี่ก็หุ่นดี ผมถึงใช้มันทดลอง
“ เออๆ กูสบายใจละ ”
“ อะไรของพี่วะ ” มันส่ายหัวอย่างเซ็งๆ ผมสบายใจแล้วครับ ผมไม่รึสึกแปลกๆกับคนอื่นจริงๆ
ผมนอนตั้งแต่หัววัน เพราะต้องลุกมาแต่งตัวเรียบร้อย ไม่ค่อยชิน ไอวินยังนอนอุตุอยู่บนเตียง พักหลังนี้พอมันเห็นผมสนิทกับไอดิษ มันเริ่มปล่อยเนื้อปล่อยตัว บางทีมันใส่แต่บ็อกเซอร์ด้วยซ้ำ ผมไม่รู้สึกอะไรจริงๆ แค่อิจฉาที่มันตัวสูงกว่าผมเยอะแค่นั้น
“ ...... ตายห่ะ ” ผมเดินลงมาชั้นล่าง ซันมายืนรอผมอยู่ครับ
“ เมื่อวานออกมารีบๆ มีเรื่องด่วนเหรอ ” เห็นหน้าซันทีไร นึกถึงหน้าไอนั่นทุกที
“ ปล่าว ซันมาทำไม ” ซันมีสีหน้าเครียดขึ้นมาก
“ คิม ไม่พอใจซันเรื่องอะไร บอกมาเถอะ ยังไงซันกับคิมก็ ...... ก็สนิทกัน ” ผมถอนหายใจเฮือก
“ อืมๆ กินข้าวมาหรือยัง ไปโรงอาหารกันไหม ” ผมกับซันเดินไปกินข้าวด้วยกัน พอถึงโรงอาหารผมเดินไปซื้อข้าวกับน้ำมาให้ ซันรออยู่ที่โต๊ะ แต่พอกลับมา ซันไม่ได้อยู่คนเดียวครับ ไอเหม่งนั่นมานั่งอยู่กับซัน
“ ดีครับคิม ” ผมล่ะหมดอารมณ์
“ ดีๆ มาได้ไง นัดกันไว้ ? ” ผมพูดไปมองซันไปด้วย ซันหน้าเสียเลยครับ
“ ปล่าวๆ ” ไอโน้ตเหม่งบอก
“ ไม่เป็นไร กูเดินมาเป็นเพื่อนซันเฉยๆ อ่ะ ซื้อมาฝาก ... ดูแลต่อด้วยนะ ” ผมแบกเป้ขึ้นบ่า และเดินออกมากะว่าจะไปนั่งกินที่อื่น จู่ๆความคิดชั่วร้ายก็วิ่งเข้ามา ผมเหลือบมองซัน เค้ายังมองผมอยู่ ผมเดินไปทิ้งข้าวที่เพิ่งซื้อ และเดินออกมา หึหึ ให้ไอเหม่งแก้ปัญหาเองแล้วกัน ผมเดินไปซื้อขนมปังชิ้นนึงกินแทนข้าวเช้า
ผมเดินไปพบคณบดีพร้อมกับน้องปีหนึ่ง ได้ข้อสรุปว่า ผมจะไปพบพ่อกับแม่ของน้องคนนั้นก่อน แล้วค่อยพามาพบคณบดีอีกครั้ง โดยที่คาดว่าน้องคงจะร่วมกิจกรรมจนครบ ผมอารมณ์ดีขึ้น เดินผิวปากออกมาจากห้องคณบดี
“ อารมณ์ดีเชียวนะไอเสือ ”
“ อุ๊บ สวัสดีครับพี่โจ ” พี่โจเดินมาทักทาย ช่วงนี้พี่แกคงมีธุระ ไม่ค่อยมาให้น้องๆเห็นหน้าเห็นหนวด
“ อืมๆ วันนี้ไปอาคารรวมนะ ” พี่โจหมายถึงอาคารกิจกรรมของมหาลัย
“ ไปทำไมพี่ ”
“ ดูน้องปีหนึ่งต่อยมวย ” เออว่ะ ผมลืมเสียสนิท ปีหนึ่งมีชกมวยนี่ ตอนผมอยู่ปีหนึ่งก็โดนวางตัว แต่ก่อเรื่องเยอะ เค้าเลยคัดออก
“ ได้พี่ ไว้ผมไป ” ผมลาพี่โจ เดินมาเรียนที่ห้องเรียนของคณะ พวกเพื่อนๆก็ตั้งหน้าตั้งตารอรับปีหนึ่งเป็นรุ่นน้อง ความรู้สึกของผมเองนะ ผมว่าปีหนึ่งรุ่นนี้น่ารัก และผมดีใจที่เห็นคณะเริ่มๆจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี
“ ท่านพี่วาก ” ผมหันซ้ายหันขวา ใครเรียกกูพี่ๆ
“ สัดเร ตกใจหมด มีไรวะ ” ไอเรนั่งแมะลงข้างๆ
“ มึงไปวางแผนอะไรกับพวกเพื่อนๆ คิดจะทำอะไรกูมิทราบ ”
“ บ้า ใครวางแผนทำอะไรมึง ไม่มีๆ ” ไอเรยิ้มกวนทรีนให้แวบนึง
“ นัทบอกกูหมดแล้วเชี้ย ” จำไว้เมียไอโต้ง
“ เออๆ กูผิดเองที่อยากให้มึงมีแฟน ”
“ ที่มาเนี่ย จะมาขอบคุณนะเว้ย ไม่ได้มาด่า ” ผมวางปากกาดินสอ ไอนี่พูดน่าสนใจ
“ หรือว่ามึงคบกับดาแล้ว ”
“ ไม่ว่ะ ถึงกูจะชอบดา แต่กูไม่อยากคบคนที่มีคนอื่นในใจ ” พูดซะกูผิดเลยไอบ้านี่
“ ไอเร ฟังกูนะ ทุกคนเคยมีคนอื่นในใจกันทั้งนั้น เราไม่ได้เกิดมาเพื่อชอบหรือรักคนๆเดียวนะเพื่อน อย่าตัดโอกาสเจอคนที่ดี คนที่เราชอบดิวะ ” ไอเรยิ้มออก หางกระดิกเลยมึง
“ เออๆๆ ขอบใจอีกทีว่ะ วันนี้ไปดูมวยไหมมึง ”
“ ไปๆ พี่โจเพิ่งชวน มีเรียนต่อไหมวะ ” ผมชวนไอเรคุยต่อ
“ มีดิ แต่คนละหมู่กับมึง ”
“ งั้นไปกินข้าว แล้วค่อยแยกกัน ” ผมนั่งรอเพื่อนอีกสองสามคน ก่อนจะไปหาข้าวกินกัน ผมหิวข้าวมากเป็นพิเศษเพราะไม่ได้กินข้าวเช้า เพราะไอเหม่งนั่นคนเดียว ที่ทำให้ผมอดกินข้าวเช้า
หลังจากเรียนคาบบ่ายจบ ผมโทรคุยกับไอดิษนิดหน่อย มันบอกว่า แม่ของมันอยากให้ผมไปตรวจดูอาการที่เข่าอีกครั้ง เพราะผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว จากนั้นผมเดินมาที่อาคารกิจกรรม ทันช่วงที่กำลังลงทะเบียนพอดี
“ คิมมาด้วยเหรอ ” ผมได้ตกใจอีกรอบ วันนี้ทำไมแต่ละคนชอบทำให้ผมตกใจนะ
“ ....... ซัน ” พอเห็นว่าเป็นซัน ผมยิ้มให้ทีนึงครับ
“ ซันมา .......... ” ยังไม่ทันได้พูด ไอเหม่งเดินมาอีกแล้ว มึงนี่เกาะแฟนไม่ห่างเลยจริงๆ
“ ดีคิม มาชกมวยเหรอ ” ดูมันทัก
“ ปล่าว มาดูรุ่นน้อง ” ถ้าไม่เกรงใจ ไม่ชกมวย จะชกมึงแทนอะ ฮ่าๆๆ
“ เหรอ วันนี้เรามาชกมวย ช่วยเชียร์ด้วยล่ะ ” มาชกมวย ชกได้ไงวะ
“ เค้าให้ปีสองลงด้วยเหรอ ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ ปล่าวเราปีหนึ่ง ”
“ หือ เหอะๆ เป็นรุ่นน้องซันกับกู ” ผมชี้ไปที่ซันอีกคน
“ อืม ที่จริงเราซิ่วมา เราเคยเจอกันตอนที่ทำงานคณะ แต่นายเป็นคนดังคงไม่รู้จักเรา เราเป็นเพื่อนกับโปรไง ” โลกกลมนรกอีกแล้ว ผมยังคุยกันไม่ได้ความนัก เวทีก็ประกาศให้นักมวยไปลงทะเบียน การต่อยเป็นมวยสากลสมัครเล่น ผมดูไปเพลินๆกับซันและเพื่อนๆ จนมาถึงคู่ของไอเหม่งโน้ต พอมันถอดเสื้อถอดแสง ผมถึงเห็นว่าหุ่นของมันใช้ได้ครับ เหมาะในการต่อยมวยเลย มันเจอกับรุ่นน้องผมด้วย
“ โห ทำไมมันหุ่นดีจังวะ ” ไอโต้งพูดขึ้น หุ่นดีของมันนี่คือหุ่นนักมวย เพราะพอเทียบกับรุ่นน้องผมแล้ว รุ่นน้องไม่น่าไหวครับ
“ แฟนเค้านะน่ะ ”
“ หืม เหมาะกันดีเนอะ ” ยัยนัทเมียไอโต้งพูดอีก
“ เหอะ เหมาะมาก ” ผมเผลอพูดออกไป ซันหน้าเสียอีกครั้ง เฮ้อ แล้วมวยบนเวทีก็เป็นอย่างที่คาด ไอเหม่งชนะรุ่นน้องผมสบายๆ มันถอดเฮดการ์ดออก ยิ้มให้ซันที่ยืนข้างๆเวที กูล่ะหน่าย
“ เก่งมากๆ ” เพื่อนๆของผมพอรู้ว่ามันเป็นแฟนของซัน ก็พากันชมเชยยกใหญ่ ซันเป็นคนนิสัยดีและน่ารักมากครับ พวกเพื่อนๆของผมก็รู้ว่าผมเคยจะได้คบกับซัน ทำให้ไอเหม่งเหมือนกับเป็นเพื่อนกันไปโดยปริยาย
“ ความจริงน้องของพวกนายเก่ง แต่แรงตกช่วยท้ายๆ กินเหล้ากันมากปะ ” มันเริ่มแหย่เพื่อนๆของผม ไอพวกนั้นหัวเราะชอบใจ
“ เออว่ะ มึงแหละท่านวาก ” ไอโต้งแซวผมเล่น
“ กูไม่เกี่ยว อย่ายุ่งกับกู ” เพื่อนๆเงียบกันหมด มันไม่รู้ว่าผมโมโหเรื่องอะไร
“ เพื่อนชนะก็ชมหน่อยดิวะ ” ไอเรพูดอีก
“ ไม่ติดว่าเป็นรุ่นพี่ ถ้าเป็นรุ่นเดียวกันคงไม่แน่ว่าจะชนะมั้ง ” ผมเผลอปากไวอีกรอบ คราวนี้ไอเหม่งโน้ตไม่ยอมละครับ มันเดินดุ่ยๆเข้ามา พวกเพื่อนๆพยายามจะกั้น ผมเองก็ไม่สน เพราะมันกับผมสูสีกันมาก
“ ถ้าเป็นรุ่นเดียวกัน แบบนายกับเราล่ะ สูสีไหม ”
“ โน้ต ไม่เอานะ ถอยมานี่ ” ซันพยายามบอก มันไม่ฟังครับ ผมกับมันเดินมาประจันหน้ากันจนได้
“ กลับไปเวทีไหม จะได้รู้ว่าสูสีหรือปล่าว ” ผมท้าบ้าง
“ ไอคิม พอเหอะ อย่าหาเรื่องกัน ” ไอโต้งก็พยายามอีกคน
“ ไม่ใช่การหาเรื่อง แค่ลองมวยกัน ใช่ไหม .... เพื่อน ? ” ผมพูดใส่มัน
“ ได้ งั้นกลับกันเลย ” มันรับปาก ผมหันหน้าจะกลับไปที่เวที แต่ซันเดินมาขวางไว้
“ เอางี้ดีไหม วันนี้ไปกินข้าวกินปลากันก่อน วันหลังเรานัดกันไปที่สนามซ้อมดีกว่า คิมกำลังต้องรับน้องไม่ใช่เหรอ คนอื่นมาเห็นจะมองไม่ดีนะ ” ซันบอกเหตุผล
“ ซันพูดถูกมากๆ ปะๆ หาไรกินดีกว่า ” ไอเรเห็นด้วย พวกผมทุกคนก็เห็นด้วยครับ ผมกับไอเหม่งเลยจำใจต้องหยุดทะเลาะกัน แต่มันกับผมยังมีอะไรต้องเคลียร์กันอีกแน่ๆ เราหมดทั้งกลุ่มยกกันออกไปกินข้าวที่ข้างมหาลัยเจ้าเดิม พวกพี่ๆในคณะก็ออกมาสังสรรค์เหมือนกัน ผมไม่เป็นอันกินข้าว เพราะไอโน้ตมันหวานกับซันตลอดเวลา ที่มันทำเนี่ยทำให้ผมคิดถึงไอดิษจริงๆ
“ กูไปหาพี่ๆก่อนนะเว้ย ” ผมพูดขึ้นในวง
“ อีคิม แกเพลาๆหน่อยเหอะน่า เกรงใจซันหน่อย ” ยัยนัทแกล้งโน้มไปหาไอโต้ง แต่แอบกระซิบบอกผม
“ เดี๋ยวกูมาน่า ” ผมลุกพรวด ยกเหล้าอึกนึง แล้วลุกไปสวัสดีพี่ๆ ยังไม่ทันได้นั่งดี ก็มีคนมาสะกิดหลัง
“ ใคร ..... ไอดิษ ” ผมอุทานเบาๆ
“ ไง คิดถึงกันไหม ” มันกระซิบข้างๆหูครับ ผมดีใจมากที่มันมาในเวลานี้ อยากบอกมันว่า ดีใจโคตรๆเลยเว้ย
“ พี่ดิษสวัสดีค่ะ ” ยังดีใจไม่ทันไร มีเรื่องให้เซ็งอีกละครับ ซันกับไอเหม่งเดินมาพอดี
“ อ้าว ซันมาด้วยเหรอ ..... มากับใครล่ะ ”
“ แฟนเค้าไง ” ผมบอกไอดิษ
“ หืม แฟน ? ........ อ่ะฮ่าๆ มิน่าล่ะ ” ไอดิษยิ้มอย่างมีเลศนัยกับผม มิน่าล่ะของมึงนี่อะไรวะ
“ เรากลับไปนั่งโต๊ะเดิม เดี๋ยวพี่ไป เราก็ลุกไปด้วยคิม ” ไอดิษจิกคอเสื้อของผม มันคิดจะทำอะไรผมเนี่ย
-
คิมป็นอะไรเนี่ย
-
คิมทำตัวพาลเกินนะ คิดตามพี่ดิษด้วย
ไม่ใช่เวลาของเราแล้ว
+1
-
คงไม่ถูกชะตาละมั้ง เห็นหน้าก็เกลียดทำนองนั้น
เห็นใจคนกลางอย่างซันบ้าง
-
พี่คิมขาาาา อย่าเยอะสิคะ ดราม่ามากๆเดี๋ยวแก่เร็วน้าาาาา อิอิ
-
ทำเหมือนหมาหวงก้างอ่ะคิม ไม่มีเหตุผล มีสติหน่อย
-
คิมเป็นอะไรเหรอ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ค้างคาอย่างแรง
พี่ดิษกลับมาแล้ว คิดถึง 555 พระเอกของเราหายไปนานเชียวไม่มีใครมาปราบคิมเลย
แต่ตอนนี้คงจะซ่าส์ไม่ออกแล้วล่ะคิม
-
คิมหวงของอ่าดิ พี่ดิษมองทะลุเลย จะแก้ยังไงพี่
-
คิมนี่ เป็นอะไรนักหนาก็ไม่รู้นะ คิดอะไรมากไปรึเปล่า ปล่อยให้ซันคิดเองตัดสินใจเองเหอะ ใส่ใจเรื่องซันมากไปแล้วนะ
-
เป็นรัยอ่าพี่คิมทำมัยพาลแบบนี้ละ
-
เฮ้ย...สงสัยพีดิษมีเรื่องให้คิดอีกแล้ว คิมนะคิม :เฮ้อ:
-
:pig4:
คิมน้อยไปไรเนี่ย
พี่ดิษเลยต้องมาคุม
:m20: :m20: :m20:
-
มิน่าละ อะไรพี่ดิษ
-
คิมเหมือนหมาหวงก้างเลยอ่ะ 55555+
ขอโทษนะถ้าพูดตรงไปหน่อย ^_____^
-
คิมเป็นอะไรของเขา ??
-
...อารมณ์ ไม่คงที่ โดนเค้ายั่วหน่อยก็ขึ้นแล้วน้องคิมเอ๊ย สติๆๆๆๆ เรียกสติกลับมา
...พี่ดิษ คงช่วยได้เยอะละตอนนี้ :laugh:
-
อแบหวงสาวแบบนี้ พี่ดิษต้งลงโทษหนักๆนะ
-
:m31: ช่วงนี้สอบรามเน้อครับ ยาวหลายอาทิตย์เลย อาจจะหายๆไปอีก ทำไงได้เนอะเรียนแล้วก็อยากจบอะ หุหุ
ผมเดินหน้ามุ่ยกลับมานั่งที่โต๊ะเดิม โดยที่สองคู่รักคู่ใหม่เดินตามมาห่างๆ พอนั่งแมะลงได้ ผมกระดกเบียร์อย่างรวดเร็ว
“ กลัวไม่เมาเหรอมึง เบาๆๆ ” ไอเรตีมือผม
“ กูไม่ใช่เด็กเว้ย รู้ตัวเองดี ” ผมสวนกลับไอเร
“ ตัวไม่เด็กหรอก แต่หัวคิดอะเด็กมาก ” ยัยนัทนี่ปากดีนะนิ
“ โต้ง ปากเมียมึงนี่น่าเอาสากยัดนะ ” ผมว่าเอาอีกคน ยัยนัททำท่าจะพูดสวนกับผมต่อ แต่ไอโต้งห้ามไว้
“ สวัสดีคร้าบพี่ประธานซีเนียร์ ” เฮอะ ประธานซีเนียร์
“ อืมๆ คิดไงออกมากินเหล้ากัน ไม่ไปช่วยกันเตรียมงานล่ะ ” มาถึงไอดิษชวนคุยเรื่องงานก่อน ไอเรเลยต้องช่วยอธิบายแทนพวกผม ว่างานน่ะพี่ๆปีสามเค้าเตรียมกันครบแล้ว
“ เรื่องปีสามน่ะเข้าใจ แต่วากน่ะ ทำไมไม่ไปเตรียมคิว แบบนี้จะรู้กับเค้าไหม ” อ้าว ว่ากูนี่หว่า
“ รู้หมดแล้วครับพี่ประธาน ” ผมกวนมัน ไอดิษไม่ว่าอะไร นั่งกินเบียร์ด้วยกันอีกต่างหาก
“ ซัน สบายดีนะ ” ไอดิษเริ่มไปเผือกเรื่องชาวบ้านละ
“ ค่ะ พี่ดิษเช่นกันนะคะ ”
“ จ้ะ แต่เบื่อๆนิดหน่อย ” หือ มึงเบื่ออะไรวะ
“ เบื่อวากเกอร์เหรอครับ ” ไอโต้งพูดขึ้นมา พวกนี้บ้าอะไรนักหนาเนี่ย
“ ฮุ้วว ” ผมรู้ว่าไอโต้งมันจะล้อเลียนผม ไอดิษไม่พูดกับผมเลยตั้งแต่มาถึงโต๊ะ ผมแอบใจแป้วกลัวมันโกรธเหมือนกัน แต่ในเมื่อมันไม่พูด ผมก็ไม่พูดกับมัน
พวกเรานั่งกันจนเวลาผ่านไปเกือบถึงช่วงดึกก็ตัดสินใจกลับกัน แต่วันนี้เจอทีเด็ดด้วย เพราะอาจารย์ลงตรวจหอพัก โดนด่ากันหูชาเลย
“ พวกเราไปส่งผู้หญิงเหอะ ซันก็กลับดีๆนะ ” ไอดิษจัดการสั่งพวกน้องๆของมัน
“ งั้นผมกลับนะครับ ” ไอเหม่งแฟนของซันพูด
“ กลับไปดิ๊ โอ้ยๆๆ ” ผมพูดกวนโอ้ยใส่มัน แต่ไอดิษมันเล่นแรง มันหยิกก้นผมครับ
“ อืมๆ ส่งให้ถึงบ้านล่ะ พี่ชายซันดุมาก ระวังด้วย ” ผมเดินขึ้นมาก่อน ไม่ได้ลาซันหรือคนอื่นๆ
“ จะรีบไปไหน แฟนมาหาทั้งคน ไม่คิดจะคุยกันหน่อยเหรอ ” ไอดิษตามมาจนได้
“ กูง่วงนอน ”
“ น้อง ซันเค้าเลือกแล้ว น้องอย่าทำให้เค้าลำบากใจสิ ” วันนี้มีแต่คนคุยกับผมแบบนี้อะ
“ กูปล่าวนะ ” ไอดิษตีกบาลผมเบาๆ เดี๋ยวนี้กล้านะไอข้าวกล้องเน่า
“ ปล่าวเหรอ ห่างหูห่างตาหน่อยเป็นไม่ได้ ” ไอดิษมองไปทางซ้ายทางขวา มันดึงผมไปกอด หัวใจของผมกระตุกวูบ ความรู้สึกแบบนี้อธิบายยากจริงๆ
“ มึงกลับมาทำไมดิษ ”
“ คิดถึง ” พูดง่ายนี่มึง
“ ถามจริง ” ผมพูดโต้ตอบกันทั้งๆที่ยังกอดกันอยู่อย่างนั้น
“ ความจริง มีคนโทรไปฟ้องว่าคิมกำลังพยศใส่ซัน พี่เลยกลับมาหา ” ใจของผมห่อเหี่ยวเลย นี่ผมทำให้ไอดิษลำบากอีกแล้วใช่ไหม
“ กูก็เป็นของกูแบบนี้ตั้งนาน มึงไม่เห็นต้องห่วง ” ผมไม่ได้ใส่อารมณ์นะ ผมพูดของผมแบบนี้เสมอ
“ ต้องห่วงสิ เราเป็นของกันคนละครึ่งนี่ ” ผมหลับตานิ่ง ทำไมผมถึงไม่เคยรู้ว่าไอดิษแคร์ผมขนาดนี้นะ
“ ดิษ ต่อไปกูจะไม่ทำให้มึงลำบากใจละ ” ผมพูด ไอวากข้าวกล้องรีบปล่อย มันจ้องตาผมไม่กระพริบ
“ คิมโกรธพี่เหรอ ” อะไรอีกวะ
“ ไม่ได้โกรธ ” ผมพูดความจริงครับ แค่ผมคิดว่าไอดิษมันต้องเดินทางไกลๆเพื่อมาหาผม และมันห่วงใยผมมากมายขนาดไหน ผมรู้สึกผิดขึ้นมาเหมือนกัน
“ ทำไมว่าง่ายจัง ” ผมก้มหน้าอมยิ้ม ไม่รู้จะบอกมันยังไง อายว่ะ
“ มึงไปนอนได้แล้วไป ไปๆๆ ” ผมผลักไอดิษ มันหัวเราะชอบใจ
“ นอนหลับ ฝันถึงพี่นะ ที่ร้ากก ”
“ เชี้ยยย พอแล้ว กูเขิน ” ไอดิษโบกมือให้อีกครั้ง ผมเดินกลับที่ห้อง พอปิดประตู ผมเดินมาที่เตียง และกระโดดทิ้งตัวลงเอาหน้าซุกหมอน พักนี้ผมบ้าไปมากนะเนี่ย ไอวากบ้าพูดอะไร ผมเป็นแอบยิ้มทุกที ลืมเรื่องที่ไม่ชอบหน้าไอเหม่งแฟนของซันไปเลย
“ อ้าวพี่ ” ไอวินนอนแล้วครับ สงสัยจะตื่นตอนที่ผมทำเสียงดัง
“ โทษๆ นอนซะ ”
“ พรุ่งนี้พี่ว่างปะครับ ” ไอวินงัวเงียๆ หยิบแว่นตามาใส่
“ ไม่อะ เตรียมงานรับน้อง ” พอรับพวกน้องๆเสร็จ เราต้องเลี้ยงที่คณะกันตอนค่ำด้วย ปีสองกับปีสามต้องช่วยกันครับ และพรุ่งนี้ผมต้องไปพบกับพี่ชายของรุ่นน้องคนที่อาจจะออกจากคณะ
“ เหรอ ผมว่าจะชวนพี่ไปเที่ยวตลาดนัด ”
“ กูนึกว่าจะชวนไปเลี้ยงข้าว ไปคนเดียวเหอะ ” มันล้มตัวนอนต่อ ผมล้างเนื้อล้างตัวและเข้านอน พรุ่งนี้ยังมีทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงานให้ทำต่ออีกมาก ผมเริ่มสงสัยตัวเองนิดๆว่า ที่ผมมีกำลังใจขึ้นมา เป็นเพราะไอวากข้าวกล้องหรือปล่าว
เช้าอีกวันนึง ผมลุกอาบน้ำล้างตัวตั้งแต่เช้า ไอดิษโทรมาบอกว่ามันกลับถึงสถานีแล้ว ไม่วายพูดว่าคิดถึงอีก จากนั้นผมรีบตรงดิ่งไปหาเพื่อนๆที่คณะเพื่อดูเรื่องคิวรับน้องที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้ และเข้าเรียนคาบเช้า เป็นวิชาคณิตศาสตร์ประยุกต์ เพื่อนคณะเกษตรนอนหลับกันยกแก็งค์ พอเสร็จคาบเช้า ซันโทรมาหาผม
“ คิม เที่ยงว่างไหม ”
“ จะชวนไปกินข้าวล่ะสิ ” ผมดักคอ
“ อือ คราวนี้ซันไปคนเดียว ” ผมนึกตลกตัวเอง ที่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง จนทำให้ซันลำบากใจ
“ ซัน ขอเบอร์ไอเหม่ง เอ่อออ ไอโน้ตที คิมมีเรื่องจะคุยกับมัน ”
“ ไม่ดีกว่ามั้ง คือ แบบว่า ..... ” ตายๆ เสียงสั่นเลย ซันของผม
“ รับรองไม่มีเรื่อง จริงๆ บอกทีๆ ” พอผมย้ำไป ซันยอมให้เบอร์ของไอเหม่งนั่นมา ผมไม่รอช้ารีบโทรหาทันที เพราะใกล้เวลาเรียนคาบที่สอง
“ สวัสดีครับ ” เสียงหล่อเชียวไอเหม่ง
“ เออ กูคิมนะ ”
“ เอาเบอร์มาจากไหน ” ผมยอมรับไอนี่อย่างนะครับ มันพูดจาดี แทบไม่ขึ้นมึงกูแบบที่ผมชอบใช้
“ จะจากไหนล่ะ แฟนมึงไง ” ไอเหม่งเงียบไปพักนึง มันคงสงสัยมั้งว่าทำไมผมถึงยอมบอกว่าซันเป็นแฟนของมัน
“ อืมๆ มีอะไรล่ะ ”
“ ตอนเที่ยง ซันนัดกูไปกินข้าว มึงไปเจอกูด้วย กูมีเรื่องจะบอก ”
“ กินข้าว ...... ได้ เดี๋ยวเจอกัน ” เสียงมันไม่ค่อยมั่นใจ ผมเดาว่าซันคงจะพูดถึงผมไว้มาก มันถึงเกรงใจผม พอวางสายผมเดินไปเรียนต่อ
“ มึงอยากโดนนักมวยต่อยเหรอคิม ” หลังจากเรียนคาบต่อมาจบ ผมบอกพวกเพื่อนๆว่าจะไปกินข้าวกับซันและไอเหม่ง ไอเรรีบท้วงผมเป็นคนแรก
“ ทำไมมันต้องต่อยกูวะ ”
“ โหย แกทำตัวเหมือนซันเป็นทาสรักแบบนั้น เป็นชั้นนะชั้นจะตบๆๆๆ ” ยัยนัทนี่สวยแต่รูปนะผมว่า นิสัยทอมเหลือเกิน
“ งั้นถ้ากูเอาไอโต้งทำแฟน มึงจะตบกูมะ ” ผมเดินไปควงแขนไอโต้ง ยัยนัทรีบเดินมาแกะออกอย่างเร็ว
“ คิม ยังไงกูก็เห็นด้วยกับเพื่อนๆนะ อย่าไประรานเค้าเลย ท่าทางโน้ตไม่ใช่คนยอมใครนะ ” ไอโต้งพูดกับผมอีกคน
“ ที่ไปเนี่ย กูจะไปเคลียร์กันให้จบๆ ว่ากูกับซันไม่มีอะไรแล้ว และจะไปขอโทษด้วยไง ไม่ดีเหรอ ”
“ ห๊า !!!!!!! ”
“ ไอบ้า จะหากันทำไมวะ คนมองหมดเล่า ” มันห๊าอย่างกับได้ยินว่าผมท้องอะ
“ ไม่น่าเชื่อ ” ไอเรพูด
“ นั่นดิ เมื่อคืนใครเข้าฝัน ” ไอวาฬที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆยังพูดแบบนั้นอะ
“ ไม่มีทั้งนั้นแหละ ไปนะเว้ยๆ ”
“ คิม ” จู่ๆยัยนัทก็เสียงเข้มขึ้นมา หน้าตาจริงจังมากด้วย
“ อะไร ”
“ ชั้นดีใจด้วย ” มันยิ้มจริงใจมากนะครับ ไม่ค่อยเห็นนัทยิ้มแบบนี้
“ ดีใจเรื่อง ? ”
“ แกกำลังมีความรัก แกถึงเข้าใจคนที่เค้ารักกัน พี่ดิษเปลี่ยนแกได้จริงๆ ” อะไรเนี่ย
“ ที่จริงถ้าไม่รีบ สงสัยมีเรื่องต้องคุยกัน เอาไว้กลับมาแล้วกัน ” ยัยนัทเดินกลับไปหาเพื่อนๆ มีเรื่องอะไรต้องคุยกับผมอีกนะ
ผมมาถึงโรงอาหาร สองคนนั้นยืนรอตรงทางเข้า พอผมเดินมาใกล้ๆซันขยับออกห่างไอโน้ต ผมเดินเข้าไปผลักให้สองคนใกล้ๆกัน ไอโน้ตงี้งงจนตาแทบถลนออกมานอกเบ้า
“ ปะ หาไรกินกัน ” ผมเดินลิ่วๆไปจองโต๊ะ และให้สองคนนั้นไปหาซื้ออะไรกันก่อน พอสองคนมากลับมาผมถึงลุกไปซื้อบ้าง
“ คิม ท่าทางอารมณ์ดีจัง ” ซันพูดกับผม ผมยิ้ม
“ ปล่าวหรอก โอ้ ลืมซื้อน้ำ ซันซื้อให้หน่อยดิ ” ผมแกล้งลืมเองอะครับ
“ เดี๋ยวซื้อให้ ” ไอโน้ตอาสาอีก กูจะคุยกับมึงนะไอโง่
“ อย่าๆ อ่ะตัง เอาน้ำมะพร้าวนะ ” พอซันลุกเดินไป ไอโน้ตตั้งท่าเตรียมว่าผม
“ ชอบซันมากไหมมึง ” ผมพูดก่อนมัน
“ มากดิ ”
“ กูเคยชอบซันนะ แต่วันนี้กูมีแฟนแล้ว กูฝากซันด้วย ” ไอโน้ตนั่งนิ่ง
“ มาไม้ไหนอีก ” มันคงยังมึนๆอะครับ ผมตั้งท่าไม่ชอบมันมาตั้งนาน บทจะยอมก็ยอมง่ายๆ
“ ไม้หน้าสามมั้งสัด ”
“ อ้าว ถามดีๆกวนตีนซะงั้นอะ ”
“ โห พูดตีนเลยเหรอวะ ”
“ เออดิ มึงยังว่ากูได้เลย ” ผมกับมันคุยกันไปมา เริ่มทำความรู้จักกัน จนซันถึงกับงงว่าผมสองคนเป็นอะไร เฮ้อ ผมแก้ปมในใจระหว่างผมกับซันออกไปได้เสียที
-
ดีใจด้วยนะ พี่ดิษน่ารักจริงๆ :m1:
คิมก็ สู้สู้ นะเรื่องสอบ ขอให้ผ่านๆ เพี้ยงๆ ~
-
ขอบคุณนายดิษ o13
เป็นกำลังใจในการสอบครับ :L2:
+1
-
อานุภาพแห่งรักจากพี่ข้าว ทำให้พี่คิมเข้าใจอะไรมากขึ้นสินะคะ อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ความรักทำให้คนเปลี่ยน
คิมน่ารักอะ
พี่ดิษเจ๋ง!!!
-
เพราะมีกำลังใจดีจากพี่ดิษนะนี่
สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรู
ขอให้โชคดีในการสอบจ้า
-
ซันคงจะงงว่าคิมทำไมผีเข้าผีออก
-
สอบให้ได้นะ
-
มาแบบแพคเดี่ยวทำร้ายจิตใจนะเนี่ย คิดถึงมากมาย
-
“ ชั้นดีใจด้วย ” มันยิ้มจริงใจมากนะครับ ไม่ค่อยเห็นนัทยิ้มแบบนี้
“ ดีใจเรื่อง ? ”
“ แกกำลังมีความรัก แกถึงเข้าใจคนที่เค้ารักกัน พี่ดิษเปลี่ยนแกได้จริงๆ ” อะไรเนี่ย
ณ จุดนี้ ขอให้คะแนนหนูนัทเต็มร้อยเลย
ใช่จริงๆแหละ ความรักที่ดิษมีให้คิมเปลี่ยนคิมได้จริงๆ
-
....สงสัยน้องคิมมันเขียนแล้วนั่งหลับ ไหวดูมันจบแบบดื้อๆๆวะ
....ดีแล้ว เห็นเพื่อนมีคนรักคนดูแลแล้ว และเราไม่สามารถทำหน้าที่ตรงนั้นได้ ก็ให้คนอื่นทำไป
...เฮียดิษ ก็ดีนะ รู้ว่่าที่่รักมีปัญหาทางใจ ก็มาเป็นกำลังใจให้ น่ารักจริงๆๆ คนๆนี้ :laugh:
-
ความรัก..เปลี่ยนคนได้จริงๆ
ดูจากคิม อิอิ
:laugh:
-
ดีใจกับพี่ข้าวกล้องด้วย น้องคิมเขาน่ารักขึ้นเยอะเลย
-
พี่ดิษเปลี่ยนพี่คิมได้จิงๆ :laugh:
-
ดิษใจเย็นขึ้นแล้ว ^^
-
:pig4:
-
:call: อย่าที่บอกไปเมื่อหลายวันก่อนเน้อ ว่าช่วงนี้สอบเยอะมาก เพิ่งสอบทางนู้น ทางนี้ก็จะมาอีก Y-Y คงหายไปอีกหลายวัน แต่ถ้าพรุ่งนี้สมองโล่งๆ จะมาลงต่ออีกตอนเน้อ
ขออภัยในความไม่สะดวก ฮ่าๆ และขอโทษทุกๆคนด้วยนะครับ
-
....สงสัยน้องคิมมันเขียนแล้วนั่งหลับ ไหวดูมันจบแบบดื้อๆๆวะ
....ดีแล้ว เห็นเพื่อนมีคนรักคนดูแลแล้ว และเราไม่สามารถทำหน้าที่ตรงนั้นได้ ก็ให้คนอื่นทำไป
...เฮียดิษ ก็ดีนะ รู้ว่่าที่่รักมีปัญหาทางใจ ก็มาเป็นกำลังใจให้ น่ารักจริงๆๆ คนๆนี้ :laugh:
เพิ่งเห็น ไม่ได้หลับเน้อ มันเอามาเกิน ฮ่าๆ
-
รับทราบครับ
-
นานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาทียังทำให้ค้างอีกอ่ะ
แต่ก้อจะรอเด้อเดือนหน้ามาแน่ อิอิ
-
รับทราบบบบ
-
เข้ามารอ....
และส่งกำลังใจให้ท่านคิม :L2:
-
รอค่ะ
-
คิมสู้ๆ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
สู้ๆนะคะ
-
เพิ่งมาอ่าน เรื่องราวสนุกน่าติดตามค่ะ ไม่รู้เป็นไงแต่ชอบพี่โจอ่ะ แต่พี่ดิษก็ดีนะ รักจริงดี
ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง ขอให้คิมสอบผ่านทุกวิชานะ
-
คิมกับดิษไปเที่ยวสงกรานต์กันที่ไหนนะ :L1: :L1: :L1:
รีบมาต่อเร็วด้วยล่ะครับ
-
o22 สัปดาห์นรกๆ พักสงกรานต์ต้องสอบต่ออีกอะ YoY แต่กลัวคนจะลืมเลยมาต่อให้ ฮ่าๆ มาอ่านกันน้อ
ผมเดินทางไปคุยกับทางบ้านของน้องคนที่อาจจะต้องลาออก เพื่อไปเรียนที่อื่น ผลออกมาไม่น่าพอใจซักเท่าไร เพราะทางพี่ชายแทบไม่สนับสนุน ผมเลยบอกไปว่า อย่างน้อยดีใจมากๆ ที่น้องยังรักและชอบคณะนี้ ขอให้มีความสุขต่อๆไป
จากนั้นมา เรารับน้องปีหนึ่งเป็นน้องใหม่ของเรา ไม่มีอะไรแปลกใหม่หรือเปลี่ยนแปลงจากเดิมเลย น้องหลายๆคนก็เริ่มเปลี่ยนพฤติกรรมไปตามพี่ๆ ออกนอกลู่นอกทางกันก็มาก ผมเกิดท้อไปเฉยๆ เพราะผมรู้สึกว่าสิ่งที่เราพยายามปลูกฝังให้มาตลอดเกือบครึ่งปี ไม่ได้นำไปใช้จริงซักเท่าไร ในที่สุดผมก็ถอนตัวจากกลุ่มหัวๆของคนทำกิจกรรม เรื่องนี้พี่ๆหลายคนไม่ค่อยพอใจ แต่ก็นั่นแหละ ผมทำดีที่สุดแล้ว
“ เฮ้ย ท่านคิม ได้ข่าวว่า มึงจะไม่ไปช่วยเชียร์มหาลัยเหรอ ” ผมกำลังนั่งปั่นรายงานวิชานึงอยู่ วิชานี้อาจารย์ให้เขียนหมดทั้งเล่ม มืองี้หงิกไปหลายรอบ
“ ใครว่าจะไม่ช่วย กูจะไปดูๆๆ แล้วก็จะกลับ แค่นั้นอะ ” ไอเรกับไอโต้งขยับมานั่งใกล้ๆ
“ คือ กูเข้าใจว่าวากต้องทำมากกว่านั้นไงครับ ” ไอเรยังข้องใจ
“ กูเบื่อ กูเซ็ง กูไม่อยากทำแล้ว ”
“ เอ้า พี่ๆรู้เรื่องยัง ” ไอโต้งถามต่อ
“ พี่ฟางรู้แล้ว คนอื่นยัง ” ผมตอบขณะที่มือก็ปั่นงานต่อไป
“ ขนาดมึงกับกูยังไม่รู้ คนอื่นคงไม่รู้หรอก ” ไอเรพูดกับไอโต้ง ช่วงนี้เพื่อนๆติดงานนู้นงานนี่ ไม่ก็ติดเรียนกันหมด ทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสมาพบปะกัน ผมมาเข้าใจก็วันนี้ว่าทำไมพวกพี่ๆถึงหายไปหลังจากรับน้อง
“ แต่ไงกูจะไปอยู่นะ เดี๋ยวคนอื่นจะว่าไม่ช่วย ”
“ เออๆ งั้นค่อยเจอกัน ” พวกมันลุกออกไปกันทั้งสองคน ปล่อยผมนั่งเหงาคนเดียว ไอดิษก็ยังฝึกงานไม่เสร็จ ทำไมต้องนัดกันไม่ว่างด้วยวะ ไอพวกบ้าเอ้ย
ช่วงเย็นผมเดินมาช่วยจัดแถวน้องๆปีหนึ่ง พอเสร็จผมเดินมานั่งที่ม้านั่งข้างๆ ปีนี้คณะของเราได้จัดคู่กับคณะศึกษาศาสตร์ เรียกว่าไอฝั่งศึกษาเป็นนักบวชยกคณะ ส่วนคณะของผมอย่างกับทหารเกณฑ์ ฮ่าๆ
“ ดีครับพี่ ” ใครมาสวัสดีกูวะ
“ เฮ้ย ไอโน้ต ” โน้ตแฟนของซันยืนยิ้มแฉ่งให้ผม ตั้งแต่มันกับผมสนิทกันมากขึ้น ไอโน้ตมันเปลี่ยนมาเรียกผมว่าพี่ ไม่รู้ทำไมมันต้องเรียก แต่ผมชอบอะ เลยปล่อยให้มันเรียก ฮ่าๆๆ
“ เย็นนี้ไปเที่ยวกันเหอะพี่ ผมเลี้ยง ” ผมมองซ้ายมองขวา คงไม่มีใครแอบฟังกูนะ
“ เกรงใจแฟนมึงบ้าง ” ผมว่ามัน
“ อะไรกันพี่ ไม่รู้จริงหรือแกล้งควายวะพี่ โอ้ยยย ” ผมโบกหัวไอเกรียนไปทีนึง ว่ากูควาย
“ ด่ากูนะมึงอะ ไม่ได้แกล้งเว้ย ”
“ วันนี้วันเกิดซันไงพี่ คบกันมายังไงเนี่ย ” ผมยืนนึก ถ้าปกติผมคบกับใคร และรู้วันเกิด ผมจะไม่พลาดเลยนะ
“ ไม่ทันได้ถาม ” ไอโน้ตผงกหัว
“ งั้นตกลงเลยนะพี่ เย็นนี้เจอหน้ามอ เดี๋ยวมารับ ” พอตกลงเรียบร้อย ไม่นานไอพวกผีบ้านักวากทั้งหลายพากันมารุมร้องโห่ใส่ปีหนึ่งที่น่ารักทั้งสองคณะ ผมเลยนึกสนุกกระโดดเข้าไปร่วมวง
“ ช้าอะไรก้านนนน !!!!!! กินแรงเหรอ ” ผมตะโดนไปสุดเสียง ทั้งเพื่อนทั้งพี่ยืนงงกันหมด ปีสองด้วยกันแอบหนีไปหัวเราะที่อื่น กูตลกตรงไหนวะ ผมยืนล้อมๆวงไม่ได้เข้าไปสั่งหรือทำอะไรมากกว่านั้น
“ หัวเราะไรกัน ” ผมเดินมาหายัยนัท
“ ชั้นพนันกันว่า แกจะต้องมาช่วยว้าก สุดท้ายแกก็มาจริงๆ ” หึหึ เอากูไปพนันกันซะละ
“ ใครได้ใครเสีย ” ผมถาม
“ ชั้น โต้ง กับวาฬได้ ส่วนนอกนั้นเสียหมด ฮ่าๆๆ ”
“ ฮ่าๆๆ ตลกเนอะ จ่ายมาค่าภาษี ” ยัยนัทหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ อะไรกันยะ ”
“ อ้าว อย่างน้อยกูก็เป็นตัวเล่นนะเว้ย มาๆจ่ายมา ” ไอที่ยืนรอบๆหัวเราะยัยนัทกันใหญ่
“ ชิ อีงก เดี๋ยวให้ย่ะ ” วันนี้ไม่มีอะไรมาก แค่ซ้อมจังหวะปรบมือ กับคัดลีดเดอร์กัน ผมว่าคัดตอนนี้อะดี จะได้รู้ว่าใครหล่อจริง เพราะหัวโล้นกันหมดทุกคน
เสร็จธุระทั้งปวง ผมโทรคุยกับไอวากดิษ ผมไม่ได้บอกว่าวันนี้จะไปเที่ยวข้างนอก เพราะกลัวมันเป็นห่วง หลังจากวางสาย ผมเดินมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้อง ไอวินก็กลับมาแล้ว มันกำลังนั่งจดอะไรลงสมุดอยู่
“ แต่งตัวไปไหนพี่ ”
“ ไปวันเกิดเพื่อน ” มันถอดแว่นออก
“ เมื่อไหร่จะได้ไปเดินตลอดนัดกับผมเนี่ย ” มันมาแปลกนะครับ ถามเรื่องตลาดนัดหลายครั้งละ
“ วันว่างๆไม่นัดมาล่ะ ”
“ มะรืนว่างปะครับ ” ผมหยิบตารางเรียนมาดู
“ เลิกค่ำ มีเรียนวิ่งว่ะ ”
“ งั้นผมรอแล้วกัน ”
“ เออๆ ” พอคุยกันจบ ผมเดินมารอที่หน้ามหาลัย
ไอโน้ตกับซันมารับผมที่หน้ามหาลัย เราตรงไปที่เที่ยวแห่งนึง พอมาถึงเพื่อนๆของซันหลายคนรออยู่แล้ว รวมทั้งไอโปรก็อยู่ด้วย
“ สวัสดี พี่คิมหรือปล่าวคะ ” ยังไม่ทันได้นั่งดี มีผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผม
“ ครับ ” ผมไม่รู้จักเค้าหรอกครับ
“ หนูเป็นเพื่อนโน้ตค่ะ ศึกษาปีหนึ่ง ”
“ อ่ะ อ๋อ ครับ ” หน้าตาน่ารักดีครับ แต่ผมไม่ค่อยอยากสนิทด้วยในเวลานี้ เดี๋ยวจะไปเสียระบบของเค้า
“ พี่คิมนั่งกับโปรก่อนนะครับ อิ่มแล้วมีต่อ ” อะไรมีต่อ ไอโน้ตพูดจบก็เปิดตูดหนีไปทางอื่น
“ ไงวะ นี่ถ้ามึงไม่มากูว่าจะไม่มานะเนี่ย ” ไอโปรชวนผมคุย
“ ดีแล้ว ไม่งั้น กูไม่มีเพื่อนเหมือนกัน ” ผมนั่งดื่มนั่งมองไปเรื่อย สาวๆนี่เวลาแต่งเนื้อแต่งตัว ดูดีกันจริงๆ
พอเริ่มดึก ไอโน้ตถึงเฉลยกับผมว่าจะไปต่อที่ผับใกล้ๆ ผมรีบปฏิเสธ เพราะไม่อยากเที่ยว กลัวจะเสียคนอีกเหมือนตอนมอปลาย
“ โห ว่าไปนู้น แค่นั่งเฉยๆก็ได้ ” พอมันเมา เริ่มจะรั่วครับ
“ ตลก ไปผับจะให้นั่งเฉยๆ กูไม่ใช่ปูนปั้นนะมึง ” ผมบอก
“ งั้นเอาไงเล่า ผมไม่ไปส่งนะ วันนี้กะจะพานอนแถวนี้ ” อ้าว อะไรกันวะ
“ เออๆ งั้นต่อก็ต่อ ”
“ เฮ !!!!! พี่วากไปด้วยๆ ” กูละหน่ายไอพวกขี้เหล้า
พอได้โต๊ะ สั่งเครื่องดื่มมาครบ พวกสาวๆผู้น่ารักลุกไปกระโดดดิ้นกันอย่างสนุกสนาน ความจริงผมไม่ชอบเต้นหรือดิ้นเลยล่ะ ชอบแหล่ๆไปเรื่อย พอถูกใจก็ลุกไปนั่งคุย
“ ดีพี่ ” วันนี้ผมเลือกเดินมาคุยกับบาร์เทนเดอร์ เพราะไม่อยากจะไปยุ่งกับคนอื่น ผมชอบสนิทสนมกับคนพวกนี้ เพราะเวลาเมาหนักๆ คนพวกนี้แหละที่จะคอยเฝ้าช่วยดู และเวลาไปหาเรื่องก็พวกนี้อีกแหละที่พาหนี
“ ครับ ” พี่เค้ามีอายุแล้วครับ ดูๆคงจะสามสิบปลายๆ
“ ดูมันทำ ” ผมมองไปที่ไอโน้ต ไอนี่เวลาเมาเต้นซะสาวแตก หวังว่ามันคงไม่ได้แอ๊บเป็นเก้งเป็นกวางหรอกนะ
“ วัยเรียนวัยสนุกก็นะ ” พี่เค้าเริ่มคุยด้วยครับ
“ ยังไงครับพี่ ”
“ เห็นมาเยอะแล้ว ตอนเรียนนะก็มากันเยอะสนุกสนาน เงินพ่อเงินแม่ไม่ค่อยใส่ใจหรอก หึ แต่พอหาเงินเองได้ ถึงจะรู้ว่าเรานี่พลาดไปเยอะเลย ส่วนมากคนทำงานมากินไม่กี่แก้วก็กลับแล้ว ” พี่พูดได้ตรงใจผมดีครับ เรียกว่ากระดกเหล้าไม่ลงอะ
เวลาแห่งความสนุกสนานของเราค่อยๆผ่านไป ผมดื่มไปเยอะพอสมควร แต่ยังมีสติเดินกลับมากับพวกมัน ทั้งผม ซัน ไอโน้ตและไอโปร กลับคันเดียวกัน โชคยังดีที่ไอโปรไม่ได้ดื่มมาก มันเลยเป็นคนขับรถให้ ส่วนไอโน้ตเมานอนสลบอยู่เบาะหลัง
“ คิม คิมส่งโน้ตที่หอทีนะ ใกล้ๆนี้เอง ”
“ อืมๆ ได้สิ ” ที่บอกให้ส่ง หมายถึงแบกมันไปโยนไว้ที่ห้องครับ พอซันจอดรถผมขออนุญาตคนที่ดูแลหอไปส่งมันที่ห้อง หลังจากดูว่ามันหลับสนิทดีแล้ว ถึงออกมา
“ คิมเป็นยังไงบ้าง ”
“ คิมเหรอ สบายๆ ” ตอนนี้ผมเมามากทีเดียวนะครับ ที่ผมรู้เพราะผมจำทางที่ผ่านมาไม่ได้
“ ซันน่ะ ....... บางครั้ง ....................... ” ผมนั่งฟังได้ไม่นานก็ผลอยหลับลงไป
“ โอย ...... ” ผมตื่นขึ้นมา โดยที่รู้สึกปวดตามเนื้อตัว พอมองไปด้านข้างแค่นั้นเอง
“ เฮ้ยยยย ”
“ เสียงดังทำไมคะ ” ผู้หญิง ! ผู้หญิงนอนเปลือยด้วย นี่กูทำอะไรวะเนี่ย
“ ตื่นแล้วเหรอมึง นึกว่าจะลุกไม่ไหว ”
“ โปร .... มึงบอกทีว่ากูไม่ได้ทำอะไรเลย ” ไอโปรนั่งยิ้ม
“ มึงเหรอไม่ได้ทำ มึงใส่น้องเค้าอย่างกับตายอดตายอยากมา ” ผมนั่งนิ่ง ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไปอะไรลงไป
“ แล้วทำไมมึงไม่ห้าม ” ผมด่าไอโปรครับ
“ อ้าว ห้ามบ้าไร กูจะรู้ได้ไงว่ามึงไม่อยากเอา ” ผมเริ่มนึกออกมากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนที่ผมกำลังง่วง ไอโปรถามว่าจะนอนไหน ผมบอกว่านอนไหนก็ได้ ไอโปรคงพาผมมาที่นี่ แต่ทำไมมันต้องพาหญิงมาเอาด้วยวะ
“ นี่หอมึงเหรอ ” ไอโปรพยักหน้า
“ เอาน่า น้องเค้าไม่บอกใครหรอก น้องเค้าเรียนที่อื่น ” ดีนะที่ผู้หญิงไม่ใช่คนที่รู้จัก
“ เห็นพี่คนนี้หน้าใสๆ ไม่นึกว่าจะเซ็กซ์จัดนะ ” นี่ชมหรือด่ากูวะ
“ พอเลยน้อง ขออาบน้ำหน่อยนะเว้ยโปร ”
“ เออนี่ พี่ดิษน่ะมาหามึงด้วย ”
“ ห๊า !!!!!!!!! ” ผมส่งเสียงดังอย่างลืมตัว
“ พี่ขี้ตกใจจังนะคะ ”
“ บอกให้พอไง หยุดพูดเลย ” ผมตะคอกใส่น้องคนนั้น
“ คิมใจเย็นๆ มีไรเพื่อน ”
“ ไอดิษมาได้ยังไง และมันเห็นกูด้วยใช่ไหม ” ผมถามอย่างลนลาน
“ อืมดิ ตอนทำงานคณะ พี่ดิษมาหากูออกบ่อย แกโทรหามึงกูรับ กูเลยบอกว่ามึงอยู่กับกู ” กูอยากจะบ้าตาย
“ ไม่อาบแม่งมันละ กูไปนะเว้ย แล้วน้องน่ะ เท่าไหร่กูช่วยออก ”
“ ถือว่ากูเลี้ยงแล้วกัน ” ผมใส่เสื้อผ้าและรองเท้า รีบออกมาจากหอของไอโปร โดยที่ยังงงๆไม่รู้จะไปทางไหน ผมโทรหาไอดิษ สายน่ะติด แต่มันไม่ยอมรับสาย ครั้งนี้กูจะเอาตัวรอดยังไงดี มึงต้องฟังกูนะเว้ยดิษ
-----------------------------------------------------------------------------
สงกรานต์ปีนี้นั่งเล่นแถวไร่ครับ เมาก็นอนม้วนเลย ฮ่าๆ ไร่นี่ของไอดิษนะ มันไปทำเองตอนที่บอกเลิกกับผม เลิกกันตอนไหนก็ตอนที่กำลังจะถึงนี้แหละ ผมกลับวันที่ 15 เพราะกลัวรถติด ช่วงนี้ที่มหาลัยยื่นขอจบไปแล้วเลยไม่มีธุระ จะแวะไปดูน้องๆประชุมเชียร์ กับกิจกรรมนิดหน่อยๆ เหลือที่ราม อันนี้ยากจริง :เฮ้อ: ขอตัวไปนอนอ่านหนังสือล่ะครับผม เสาร์ อาทิตย์นี้สอบต่อ :pig4:
-
เห้ย..จิงดิ จะเลิกกันหรอ อยากรู้ง่ะ พี่ดิษต้องโกรธมากแน่ๆ แต่คิมก็ไม่ผิดนิ ไม่รู้สึกตัว เฮ้อ...
-
งานงอกกกกกกกกก
-
เฮ้อออ. มีเร่ืองไม่หยุด
-
สติ สะกดสั้นๆ ง่ายๆ นะครับน้องคิม
ใช้ได้กับทุกสถานการณ์ งานก็ไม่เข้า
คนอ่านเครียดแทนนายดิษ :เฮ้อ:
+1
-
หายไปนานนะคิม พี่ดิษถึงขั้นขอเลิกเลยเหรอเหอๆ
-
ท่านคิมงานงอก
เหล้าตัวบั่นทอนสติ
ข้าวกล้องสู้สู้ "ชอบชื่อนี้จริงๆน่าร๊าก"
และเอาไปตั้งชื่อหลานแล้วเรียบร้อย
ท่านคิมโชคดีในการสอบน๊า^___^ไฟท์ติ้งๆๆๆ
-
ขยันหางานจังคิมนี่ รอบนี้ให้ท่านว๊ากข้าวกล้องงอนให้เข็ด ผิดซ้ำซากเกิ้น
-
แล้วคิมจะง้อพี่ดิษยังไงเนี้ย
-
อย่ายอมนะข้าวกล้อง อย่างนี้ต้องจัดหนัก
-
เวรกรรมแท้ๆ เจ้าคิม
-
้รเป็นเพื่อนแท้ๆไม่ห้าม แล้วเรไม่รู้เหรอว่าคิมคบกับพี่ดิษ แย่มากๆ บอกมาได้ว่าจะรู้ได้ไงว่าไม่เอา :m31: :m31: :m31:
-
...กรรม จริงๆๆ อ้าวแล้วโปรเค้าไม่รู้เหรอว่า คิมกับดิษ เป็นแฟนกัน
...พี่ก็จำเรื่องราวของคนชื่อโปรไม่ได้อะ ว่ามันสนิทกับคิมมากแค่ไหน
...เหล้า อย่างเดียวเนอะ มันเหมือนเป็นตัวชี้เป็นชี้ตายให้กับความรักของหลายๆๆคู่
...นี่ถึงกลับเลิกกันเลยเหรอ..อย่างว่าแหละมันก็น่าเห็นใจอยู่นะ รู้สึกว่าจะเพิ่งรักและเพิ่งเข้าใจกันเมื่อไม่นานมานี่เอง
...และอีกเรื่องเป็นความโชคดีอย่างมหันต์ ที่ผู้หญิงคนนั้น เป็นเด็กขาย ไม่อย่างนั้นความรับผิดชอบมันจะวิ่งเข้ามาให้เราแทบอย่างฆ่าตัวตายเชียวแหละ
...คงต้องบอกว่าต้องรออ่านคำแก้ตัว ของคิมแล้ว และดิษจะให้อภัย และรับได้หรือไม่ได้ ยังไงก็สู้ๆนะ ว่าที่บัณฑิตใหม่
...เรียนผูก ก็ต้องรู้จัก.......เรียนแก้...ไม่ใช่แก้ผ้านะวู้ย หรือแก้ผ้าจะแก้ไขเรื่องราวได้ก็ไม่รู้นะ ต้องลองแก้ให้ดิษดู :laugh:
-
จะถึงขั้นเลิกกันเลยหรือนี่ งือ เอาใจช่วยนะท่านว๊ากคิม
เป็นกำลังใจในการสอบนะ ว่าที่บันฑิตใหม่
-
เฮ้ยยยย จะเลิกกันจิงๆหรอ
-
เมาแล้วขาดสติทำได้ทุกอย่าง
พี่ดิษถึงกับบอกเลิกเชียวเหรอ
หวังว่าปัจจุบันคืนดีกันแล้วนะ
-
แงะ เฮียดิษถึงกับบอกเลิก
แล้วจะตามง้อกันยังไง :เฮ้อ:
คิมนะคิม แต่ก็เพราะขาดสตินั่นแหละ
-
คิดถึงคิม..มารอว่าจะง้อไง...
พี่ดิษงอนไปไหนแล้ว มาง้อเร็วๆๆด้วย
สอบเป็นไงบ้างโชคดีนะ
ปัดกวาดเช็ดถูทู้รอ ^_________^.
-
:เฮ้อ:
พอกลับมาถึงหอพักในมหาลัย ผมรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องของไอดิษเป็นที่แรก
“ ดิษอยู่ไหม ” เมทของไอดิษยังไม่ตื่นนอนเลย
“ ไม่อะ ไปฝึกงานไม่ใช่นิ ”
“ เออๆ นอนซะ ” ผมวิ่งลงมาที่ห้องของตัวเอง มาตั้งหลักอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าครั้งนี้ไอดิษจะโกรธผมมากแค่ไหน แต่ที่รู้ๆ มันไม่ยอมรับสายผมด้วยซ้ำ
“ อ้าวพี่ ไปสนุกที่ไหนมา ไม่กลับมานอนหอ ” ไอวินนอนอ่านหนังสืออยู่
“ ไอดิษมาที่นี่ไหม ”
“ โห พี่ไม่อยู่ เค้าจะมาทำไม ” จะตอบสั้นๆก็ไม่ได้นะไอนี่
“ เออๆ กูไปก่อนนะ ” ไอวินตะโกนไล่หลังมา แต่ผมไม่มีเวลาคุยกับมันหรอก ผมเดินไปเดินมาก็นึกได้ว่า น่าจะลองโทรหาพี่หมีดู
“ ดีพี่ ไอดิษอยู่ไหม ”
“ โทรหากูหรือไอดิษล่ะ ” วันนี้นัดกันมาพูดกวนทรีนจัง
“ ผมติดต่อมันไม่ได้เลย พี่ติดต่อได้ไหม ”
“ เหรอ มันเพิ่งไปหามึงเมื่อเช้าตรู่นี่เองนะ ” เอาไงดีวะกู
“ คือเมื่อคืนนะพี่ !@#!@## ” ผมตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน กับเมื่อเช้าให้พี่หมีฟัง
“ โอ้โห แรงนี่ไอเสือ ”
“ พี่ ผมติดต่อมันไม่ได้จริงๆ ผมอยากรู้ว่ามันอยู่ไหน ”
“ อืมๆ กูจะโทรหาให้ มึงก็อย่าตื่นเต้นไป ใจเย็นๆ เสียงสั่นหมดแล้ว ” ไม่ใช่แค่เสียงนะที่สั่น ทั้งขา ทั้งใจ สั่นไปหมดแล้วเนี่ย
“ ครับๆ ”
ผมเดินไปซื้อน้ำเปล่า และเดินมานั่งพักตรงม้านั่ง ไม่นานนักก็มีโทรศัพท์โทรถึงผม
“ ครับ ”
“ ซี๊ดด คิมเหรอวะ ” เสียงคุ้นๆแฮะ
“ ใครอะ ”
“ โปรไงวะ โอย ”
“ มึงกำลังทำอะไรอยู่วะ ครางเป็นหมาเลย ” มันคงไม่ได้กำลังจึ๊กจึ๋ยกับน้องคนนั้นอยู่นะ
“ กูโดนต่อยเว้ย พี่ดิษเล่นกูซะน่วมเลยเนี่ย ”
“ ไอดิษเหรอ มันอยู่นั่นไหมวะ ” ผมลุกขึ้น เตรียมไปหามันทันที
“ ไม่อยู่ๆ พอมึงออกไปไม่ถึงนาที พี่ดิษก็เข้ามาต่อยกู ตอนนี้ออกไปแล้ว กูอยากรู้ว่ามึงกับพี่ดิษเป็นอะไรกันวะ ”
“ กูเป็นแฟนกับมัน ” ผมไม่ลังเลที่จะพูดกับไอโปร ผมกับมันแม้จะคุยกันสนิทสนม แต่ก็ไม่ถึงขึ้นเปิดอกคุยกันได้เหมือนเพื่อนหลายๆคน
“ เชี้ย แล้วทำไมไม่บอก กูจะได้ปรามมึง ”
“ บอกไงก็ไม่ทันแล้วล่ะ แค่นี้นะเว้ย ” ผมรีบโทรหาไอดิษอีกครั้ง
“ อืม ”
“ ดิษ มึงอยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์ห๊ะ เป็นเอี้ยอะไร ”
“ มึงนั้นแหละเป็นเอี้ยอะไร !!!!! ” ผมต้องเอียงโทรศัพท์ออกอะครับ มันตะโดนเหมือนตอนวากน้องๆเลย
“ ดิษ ..... ”
“ พอแล้วนะ กูพอแค่นี้ อยากทำอะไร กับใครก็ไปซะ ”
“ ดิษ ไอเอี้ยดิษ ! ” ผมโมโหจนแทบเควี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง นี่ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งซื้อมาใหม่ จะโยนทิ้งจริงๆ ตอนที่มึงสับสนกูทนได้ วันนี้กูพลาดพลั้ง ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ด้วย เอาสิวะ มาดูกันว่า เราจะโกรธกันแบบนี้ได้นานแค่ไหน
... สามเดือนผ่านไป
“ คิม อาทิตย์หน้านี้มีบูมให้พี่บัณฑิต มึงมาด้วยปะ ” ไอเรกับเพื่อนๆเดินมาคุยด้วยครับ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้วที่ผมไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของไอดิษ มันกลับมาที่คณะเพื่อมาจัดการเรื่องจบ แต่เลือกมาตอนที่ผมไม่อยู่
“ อืม ไงก็ต้องไป พ่อแม่เรานี่ ” เผลอแค่แวบเดียว ผมกำลังจะขึ้นปีสามแล้ว ส่วนพี่ๆที่เคยกินอยู่ด้วยกัน ตอนนี้ก็กำลังจะไปเผชิญโลกภายนอก ไปหาการงานเลี้ยงชีพ
“ มึงไม่ได้ติดต่อกับพี่ดิษเลยเหรอ ”
“ นี่ๆ !!!!! ” ยัยนัทสะกิดไหล่ไอเร ตั้งแต่ที่ผมกับมันไม่คุยกัน พวกนี้พยายามไม่พูดถึงไอดิษ จนตอนนี้ผมยังรู้สึกปวดใจอยู่ทุกนาทีที่คิดถึงมัน
“ อย่ามานี่ๆกับกู กูไม่ใช่ผัวมึงนะ เดี๋ยวตบเลย ” ไอเรโหดใช่เล่น ผมได้ยินมาว่า มันเริ่มจะจีบดา ผมกับเพื่อนๆเอาใจช่วยอยู่ครับ
“ ไม่พูดๆ ” ยัยนัทยังห้ามไอเรอีก
“ ช่างเถอะ มานั่งคุยกันดีกว่า เก็บไว้กูก็อึดอัดจะแย่ละ ” ผมบอกพวกมัน
“ อ๊ายยย !!!!! ”
“ มึงเป็นบ้าไรเนี่ย ” จู่ๆนัทก็อ้าปากว้ากออกมา โชคดีที่อยู่ในคณะ คนเลยไม่ว่าอะไร
“ ชั้นโคตรอึดอัดเลย สามเดือนแล้วนะแก สามเดือน อยากจะปริปากว่าดิษๆ กูยังไม่กล้าเล้ย ” ยัยนี่ตลกดีนะ
“ นั่นสิคิม ตกลงยังไงแน่เหรอ เล่าให้ฟังทีเหอะ ” ไอโต้งยังยืนนิ่ง คำถามนี้ไอวาฬเป็นคนถามผมครับ
“ วันนั้น วันเกิดซัน กูเมาเลยปี้หญิง มันมาเห็น เลยโกรธจนถึงวันนี้แหละ ”
“ ...... ”
“ เงียบกันทำไม ”
“ แค่นี่นะ ” ไอเรถาม
“ อืม ”
“ โหย ทำไมเฮียโหดจังอะ ไหนว่ารักมึงมากไง ” นัทพูดครับ
“ เกินไปนะ อย่างน้อยน่าจะถามเหตุผล ” ไอวาฬให้เหตุผลเพิ่ม
“ เชื่อกู เลิกไปซะ ”
“ ไอโต้ง ..... ” ไอนี่มาแรงกว่าเพื่อน
“ ไม่จริงหรือไง ถ้าไม่เชื่อใจกันก็เลิกกัน ผิดตรงไหน ”
“ มึงพูดถูก แต่ว่า .... ” ผมนิ่งไปครู่นึง
“ มีอะไรเพื่อน ” ไอเรขยับมาตบไหล่ผม
“ ผิดที่กูรักมัน ........ เชี้ยเอ้ยยยย ฮือออ ”
“ คิม ไม่ร้องนะแก ฮือออ ” เออ เหมาะเลยยัยนัท บอกไม่ให้กูร้อง มึงร้องทำไมวะเนี่ย
“ ทำใจดีๆสิวะ พวกมึงยืนล้อมๆมันหน่อยดิ ” ไอเรคงไม่อยากให้คนอื่นเห็นผมร้องไห้
“ เอางี้ๆ เดี๋ยวตอนรับพี่บัณฑิต เราเข้าไปถามเลย เพราะยังไงพี่แกก็ต้องมา จริงปะ ” ไอวาฬรีบเสนอ
“ โอเคปะคิม ” ไอเรถามผมอีกครั้ง
“ อืม ” เราแยกย้ายกันกลับหอ ผมเดินมาคนเดียว รู้สึกเคว้งคว้างมากๆ ความรู้สึกแบบนี้ ผมไม่เคยมีมาก่อน ผมไม่เคยผิดหวัง หรือต้องเฝ้ารอใครนานขนาดนี้
สามเดือนที่ผ่านมา ผมไม่ได้นั่งรอเฉยๆโดยที่ไม่ทำอะไรเลย ผมโทรหาพี่ๆ แม้แต่ไปหามันถึงสถานี ก็ไม่เจอ มันยังใช้โทรศัพท์เบอร์เดิม แต่ไม่รับสายของผม เพื่อนๆแนะนำว่าลองใช้เบอร์อื่น ผมไม่ทำ เพราะไม่ว่าจะใช้เบอร์ไหน คนที่โทรก็คือผม ในเมื่อมันไม่อยากรับสายของผม ผมจะทำไปเพื่ออะไร
ผมโทรศัพท์หามันทุกสามเวลา ไปที่โรงพยาบาลเพื่อหาแม่เลี้ยงของมัน แต่ก็ไม่มีวี่แววจะได้เจอ มึงจะหลบหน้ากูไปถึงไหนกันดิษ กูเป็นคนนะ กูก็มีความพยายามที่จำกัด ตอนนี้กูเริ่มล้าลงทุกวัน เมื่อไหร่มึงจะให้อภัยกูซักที
วันนี้เป็นงานรับปริญญาของพี่บัณฑิตคณะของผม ผมมาเตรียมรอบูมพี่ๆตั้งแต่เช้า และในที่สุดก็เจอไอดิษ แต่ยังไม่กล้าเข้าไปหามัน เพราะวันนี้ครอบครัวของมันมากันครบ
“ อ้าวเฮ้ย คิม มาๆๆ ” ตายล่ะ พ่อของไอดิษเรียก
“ สวัสดีครับอา ”
“ อ้าว คิม ” อันนี้คุณแม่เลี้ยง
“ สวัสดีครับ ”
“ ..... ” ไอดิษมองผมสายตาเข้มมากมาย ผมไม่กล้ามองตาเลยอะ
“ มาถ่ายรูปด้วยกันหน่อยมา ไงอีกไม่นานก็เป็นบัณฑิตเหมือนกัน มาๆ น้องๆ ถ่ายให้ที ” พ่อของไอดิษยื่นกล้องให้เพื่อนของผม
“ ถ่ายด้วยครับๆ ” สักพักพวกพี่บัณฑิตวิ่งกรูเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย
“ คิม กูถ่ายด้วยๆ ” ผมโดนลากไปถ่ายด้วยแทบหมดทุกคน ไม่มีโอกาสได้ลากดิษไปคุยด้วย ผมรอจนถึงช่วงพัก ตัดสินใจเดินไปสะกิดมัน
“ คุยด้วยหน่อย ”
“ ปล่อย ” หึหึ ดูมันพูด
“ ถ้าไม่มา กูจะว้ากให้ลั่นคณะเลย เอาไง ” ไอดิษกัดฟันกรอดๆ แต่ก็ยอมมาด้วยโดยดี
ผมลากมันมาหลังห้องน้ำ มุมที่ลึกลับที่สุดในคณะ มุมนี้เป็นมุมที่เกิดเรื่องมากมายกับผมครับ
“ ดิษ ขอโทษ ”
“ พอเถอะ ” มันพูดออกมาง่ายดายมากเลยครับ
“ พออะไร กูคิดถึงมึงจนจะบ้าตาย มึงจะพูดง่ายๆแบบนี้อะนะ ” ไอดิษในชุดบัณฑิตเนี่ย เท่มากๆเลยครับ
“ หึหึ กล้าขึ้นเยอะนี่ ตั้งแต่ไปฝึกงานกับสาวๆ ” มียอกย้อนด้วย
“ ดิษ สามเดือนนี้ มากเกินไปแล้วนะ ขอเหอะนะ กูขอโทษ ” ไอดิษหลับตาลง ก่อนจะมองมาที่ผม
“ คิม ฟังให้ดี พี่จะพูดครั้งเดียว ........ ความจริง เรื่องวันนั้นพี่ไม่ได้โกรธขนาดที่ให้อภัยไม่ได้ แต่พี่คิดอยู่นาน ว่าพี่ผิดอะไร ครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรก ทำไมคิมถึงชอบทำให้พี่ปวดใจอยู่เรื่อย แล้วพี่ก็คิดได้ ....... ว่าพี่รู้จักคิมมากเกินไป แต่คิมต่างหากที่ไม่รู้จักพี่เลย ” มันพูดซะทำผมอึ้งมากๆ
“ ต่อไปนี้ พี่จะไม่เป็นฝ่ายไล่ตามคิมอีกต่อไป เราเลิกกันเถอะ ” พอพูดจบ มันทำท่าจะเดินหนี
“ เดี๋ยวก่อน ” ผมห้ามมันครับ
“ ว่าไง ”
“ ถ้าจะจบ กูจะจบเอง .... แหวนนี้ มึงเอากลับไป ” ไอดิษมีสีหน้าตื่นอย่างเห็นได้ชัด มันคงไม่คิดว่าผมจะทำแบบนี้ ผมส่งแหวนที่มันเคยแอบให้ผม คืนมันไป
“ นี่ ...... ”
“ กูเก็บไว้กับตัวตลอด ตอนนี้กูคืนให้ ” ไอดิษหน้าซีดลง ผมกลัวมันจะเป็นลมตอนนี้จริงๆ
“ หึหึ เจ็บมากเลย ” พูดออกมาได้นะมึง
“ ไปนะ ” ผมค่อยๆเดินออกมา โดยที่ไม่ให้มันเห็นน้ำตาที่ไหลออกมามากมาย พอพ้นมุมตึก ผมรีบวิ่งไปมุมของสโมสร ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นมากที่สุดในชีวิต การร้องไห้เพราะเสียใจนี่มันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย ผมทำถูกแล้วใช่ไหม ที่ตัดสินใจเลิกรากับมัน สิ่งที่ผมเรียกว่ารักแท้จริงครั้งแรก จบลงแล้วอย่างนั้นเหรอ ..... ขอให้จริงนะ ที่มึงบอกว่ารู้จักกูดี
---------------------------------
หุหุ หายไปไม่นาน ทำไมโผล่มามันกลายเป็นเกือบสิบวันแล้วล่ะครับ ฮ่าๆๆ ช่วงนี้ว่างนิดหน่อย แต่สมองไม่ค่อยแล่นอะ ตื้อจากการสอบ สอบติดกันเกือบหนึ่งเดือน ยังไงจะพยายามไม่ให้รอนานเน้อ ขอบคุณมากครับ
-
ไอควายยยยย เมิงทำตัวของเมิงเองแล้วมาเพ้อไรว่ะ
-
พี่ดิษกะจะดัดนิสัยคิมล่ะสิ
อย่าปล่อยอะไร ๆ ให้มันสายเกินไปเลยนะ
ทรมานกันทั้งสองฝ่าย
-
เครียด
+1
-
ต้องขอโทษด้วย ที่ไม่สามารถอ่านเรื่องนี้ต่อจนจบได้ ทุกวันนี้ชีวิตก็มีเรื่องเครียดๆเยอะแล้ว ยิ่งอ่านยิ่งเครียด เลยตัดสินใจไม่อ่านต่อดีกว่า ต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ :bye2:
-
อ้าวเฮ้ยๆๆไหงงี้ละคะคุณพี่ขาาา มาม่าทั้งลังเลยมั้งเนี่ยยย โอยยยย ปวดใจแทนสองคนจัง ฮืออออ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่แล้วกันนะ…เครียดตามได้อีกอ่านเรื่องนี้ทีไร
-
จะปล่อยให้มันจบง่ายๆแบบนี้รึ บาวคู่เขาผ่านวิบากกรรมมากกว่านี้อีก หันมาคุยกันดีดีได้มั้ย
-
มาต่อเร็วๆนะพี่คิม
ปล.ตอนนี้ไม่รู้จะเม้นรัยจิงๆ
-
เศร้า พี่ดิษแค่ลองใจป่าวว่าคิมจะตามเค้ามามั้ยอ่ะ
-
...เออ ก็ดีนะ ห่างๆๆกันหน่อย จะได้สำรวจใจ
...นานกว่านี้ดิษมันก็เคยรอมาแล้วนี่ เนอะ
...ก็ไม่รู้สุดท้ายมันจะเป็นไงอะนะ คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันมั้ง
...แต่ถ้าไม่ใช่คู่ เอาช้างมาฉุดก็คงหยุดไม่อยู่อะนะ :L2:
-
2 ตอนรวดดดด หึหึ
ทำไมทุกครั้งที่มีปัญหาต้องเป็นพี่ดิษที่เจ็บ และคิมก่อเรื่อง
บางครั้งก็สงสัยเหมือนกันนั่นแหละว่าพี่ดิษทำผิดอะไรวะ
ทำไมคิมถึงทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่าโทษเหล้าเลย โทษคนกินดีกว่า
เวลาทำผิดก็มาขอโทษ เหมือนจะสำนึกแต่แล้วก็ทำอีก
บอกว่าตัวเองต้องรอ ต้องทรมาน ต้องร้องไห้ ต้องเสียใจ
แล้วตัวเองเคยอดทนต่อความเจ็บปวดนั้นได้เท่าที่พี่ดิษเคยทนป่ะถามหน่อย
เฮ้ออออออออออ ~ เพลียยยย -*-
ปล.เห็นคอมเม้นท์บางท่านแล้วแอบตกใจ อยากจะบอกว่าถึงแม้พี่จะอินมากไปสักหน่อย
หรืออาจจะเม้นท์อะไรที่ทำร้ายความรู้สึกไปบ้าง แต่พี่ไม่ได้เกลียดคิมนะอย่าเข้าใจผิด(กลัวน้องนอยด์แดกจริงๆ)
ที่พูดไปก็ในฐานะคนที่ติดตามอ่าน(ที่โคตรเข้าข้างพี่ดิษ -*- ) พี่ถือว่าอดีตมันแก้ไขอะไรไม่ได้
นอกจากด่าดิน ด่าฟ้าไปเรื่อยเปื่อย ยังไงปัจจุบันก็สำคัญที่สุด ยังคงอยากอ่านจนถึงวันที่กลับมารักกันนะจ๊ะ
-
:a5: :a5: :a5:
บอกได้คำเดียวว่า "ช็อค"
ไม่คิดว่าพี่ดิษจะขอเลิก
สงสารคิมมาก :impress3: :impress3: :impress3:
-
แง่มๆๆ พอมาก็เอาเครียดมาฝากเลยนะคิม
-
เย้คิมมาแล้ว สงสารทั้งคิมทั้งดิษ
คนเราผิดพลาดกันได้..แต่ผิดบ่อยๆมันไม่ดี
คิมนะร้องไห้ขนาดนั้นความเสียใจคงไม่ต้องพูดถึง
พี่ดิษอีก ต่างคนต่างเสียใจ
รอตอนต่อไป..อยากรู้ใครง้อใครก่อน
เป็นกำลังใจให้คิมจ้าาาาาา
ทะเลาะกันงี้คิมกะดิษก็ไม่มีรูปที่ถ่ายด้วยกันในวันรับปริญญาอ่ะดิ?
พี่ดิษใจร้ายยยย
คิมมาต่อเร็วน๊าค้างอ่ะพอค้างแล้วลงมะด้าย :sad4:
-
คราวนี้เฮียดิษใจแข็งจริง
ถึงกับตัดเป็นตัดตายกับคิมที่รักเลย
หรือว่า..เฮียแกเอง จะแอบแข็งใจไม่ให้รู้
:เฮ้อ: รักเค้าซะขนาดนั้นอ่ะ
สายลมพัดไป..ไม่พัดกลับ
ความรักพังพับ..หวนกลับมั้ย
คงต้องรอความหวัง..ให้อภัย
แล้วก็เก็บเตือนใจ..ให้บทเรียน
:กอด1: โอ๊ะ..โอ๋ คิมน้อย
o13 เจ๋งเป๊ะ ดิษใหญ่
อิอิ
:eiei1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เวรกรรรมๆๆๆๆๆ
-
ถ้าต้องจากกันจริงๆแล้วต้องเสียใจกันมาก
ขนาดนี้ ก็มาทบทวนกันหน่อยก็ดีนะ
รักทั้งคู่เลยนะ
คิม+ดิษ สู้ สู้
:L1:
-
ขิงก็รา ข่าก็แรง
แต่.....เที่ยวนี้ ถ้าเป็นคิม ก็คงทำแบบเดียวกัน
-
ก็เห็นความพยายามของคิมนะ คิมเองก็รักดิษมาก ทั้งโทรตามทั้งตามหา...เฮียดิษก็ใจแข็งจริง ๆ
ว่าแต่วันรับปริญญาของเฮียนี่ซิ กลายเป็นว่าต้องมาเจ็บกันทั้งสองฝ่าย
อยากรู้ว่าจะตามง้อกันยังไง แล้วไป ๆ มา ๆ ยังไงเฮียถึงได้ไปทำไร่รอ
มาต่อเร็ว ๆ ด้วยนะคิม :L1: :L1:
-
คิมเรื่องยังไม่จบแค่นี้ใช่ไหมอ่ะ
-
ผ่านมาอีกสองเดือน ผมสอบปลายภาคเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้กำลังช่วยพี่ๆสะสางงานของสโมสร เพื่อเตรียมมอบให้รุ่นของพี่โจรับต่อ
“ คิม มึงเป็นวากเกอร์อีกปีได้ไหม ” พี่ฟาง ประธานคณะคนใหม่ มาทาบทามผมขณะที่กำลังเก็บลังเอกสารอยู่
“ ไม่ดีกว่ามั้งพี่ ให้คนอื่นทำเหอะ ”
“ ไม่รู้ล่ะ มึงลองเอาไปคิดดู เดือนหน้าจะถามอีกที ” ผมยังไม่ได้คืนเสื้อวากให้คณะ ดูจากท่าทางคงจะมัดมือผมอีกแหงมๆ
“ ดีครับพี่ประธานซีเนียร์ ” พี่โจพี่รหัสสุดหล่อมาแล้วครับ คณะประชุมกันคัดเลือกพี่โจเป็นประธานปีสี่ต่อจากพี่หมี
“ อืม เป็นไงบ้างคิม ” เท่าที่ได้ยินมา พี่โจกลับมาโสดต่ออีกรอบ คาดว่าคงไปได้ไม่ดีกับพี่นาก
“ พี่ ช่วงนี้ผมจะขอไปทำธุระนานหน่อย มีอะไรโทรบอกแล้วกัน ”
“ คืนนี้ ไปหาไรกินกันดีกว่า พี่ไม่ได้เลี้ยงน้องนานละ ” ผมรับปากพี่แก และเดินกลับมาที่หอพัก
เพื่อนๆของผมกลับบ้านนอกกันตั้งแต่สอบเสร็จ ทำให้ผมค่อนข้างเหงาๆ ยังดีที่ไอวินอยู่เป็นเพื่อน มันชอบชวนผมไปเดินเล่นที่ตลาดนัด ผมมารู้เอาตอนหลังนี้ว่า มันไม่เคยเดินตลาดนัดตั้งแต่เกิดมา มิน่าถึงชอบชวนผมไปบ่อยๆ
“ พี่ ได้ข่าวพี่ดิษบ้างไหมครับ ” ไอวินนอนอ่านหนังสืออย่างเคย
“ ไม่มี ”
“ ไม่คิดจะไปตามหาเหรอครับ ”
“ จะให้ไปตามที่ไหน ” ไอวินลุกขึ้นนั่ง
“ พี่ ถ้ายังรักเค้าอยู่ ต้องตามง้อดิ ใช้ความพยายามหน่อย ” ผมพยักหน้า แต่ไม่พูดอะไร จากนั้นลุกสะพายกระเป๋าเป้
“ แล้วจะไปไหนอีกอะพี่ ”
“ ไปหาข้าวกิน ไปด้วยปะ ” ไอวินส่ายหน้า
“ ซื้อมาฝากน้องก็พอ ”
ผมลงมาข้างล่าง พี่โจนั่งรออยู่แล้ว เราสองคนออกมาที่ร้านประจำ แต่คราวนี้แปลกที่พี่โจ ซัดเบียร์แต่หัววัน
“ เป็นไรมากปะพี่ ”
“ ม่ายหรอก พี่อยากเมา ” คนจะเมาต้องมีสาเหตุดิวะ
“ งั้นผมกินด้วย ” ผมจัดการน้ำในแก้วจนหมด และเทเบียร์มาซดแข่งกับพี่โจ ผมสองคนนั่งกินอยู่ประมาณชั่วโมงเศษ เริ่มเมากรึ่มกันทีเดียว พอเมาได้ที่ก็ซื้อเบียร์เป็นกระป๋องมานั่งกินต่อที่อื่น
“ คิม พี่ดิษน่ะ เป็นไงบ้าง ” เรานั่งพักกันแถวๆริมทางเข้ามหาลัย
“ จะไปรู้ได้ไงพี่ ”
“ เลิกกันจริงปะ ” ถามอะไรอีกเนี่ย
“ เค้าเลิกกับผม ผมก็ยอมเลิก คงเลิกกันแล้วมั้ง ”
“ หึ งั้นพี่จีบคิมได้ใช่ไหม ”
“ อะไรนะครับ ” ผมได้ยินชัดสองหูล่ะครับ แต่อยากให้แน่ใจว่าพูดจริง ไม่ได้ล้อเล่น
“ พี่จีบคิมได้ใช่ม้ายย ”
“ เหอะๆ จะมาจีบผมทำไมพี่ ” พี่โจนั่งยิ้ม มองไปอีกทาง
“ คิมไม่เข้าใจหรอก พี่กำลังจะจีบคิมอยู่แล้ว ตั้งแต่ปีหนึ่งนู่น หึ ไม่คิดว่าจะมีพี่ดิษมาขวาง ” โอย กูช็อคนะเว้ยพี่
“ เหรอ ” ผมพูดไม่ได้มากกว่านี้อะ
“ พอรู้ว่าพี่ดิษเค้ามีชีวิตยังไง มารู้ว่าเค้าชอบคิม พี่โคตรโมโห ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง พาลโกรธที่พี่ดิษไปชอบคิม พี่ขอโทษนะคิม ” นี่คงเป็นสาเหตุที่พี่แกกินเบียร์หนักขนาดนี้
“ ผมให้อภัยนานแล้วพี่ ”
“ โอเคๆ งั้นขอเป็นพี่ได้ไหม ”
“ อะไรพี่ ” พี่โจยิ้มอีกแล้ว
“ ในเมื่อพี่ดิษไม่ต้องการ ให้พี่เป็นคนดูแลเหอะนะ ” พี่โจของผม เป็นอะไรไปนะ
“ ว้า ง่วงนอนเนอะ กลับหอเหอะพี่ ”
“ .... อื้ออ ปะ กลับหอก็ได้ ” พี่โจฝืนยิ้มอย่างชัดเจน อย่าโกรธหรือเกลียดผมเลยนะพี่ ผมบอกไม่ได้จริงๆว่าผมยังรักไอดิษอยู่ ขืนพูดออกไป พี่มีแต่จะเสียใจ
รุ่งเช้า ผมบอกไอวินว่าจะกลับบ้าน และรีบออกจากหอมาตั้งแต่เช้า เพื่อไปที่บ้านของพ่อไอวากข้าวกล้อง ผมกะว่ามันน่าจะกลับมาที่นี่บ้างล่ะ
“ สวัสดีครับ ” แม่บ้านพาผมเข้ามาหาพ่อของไอวาก แกยิ้มให้ผม
“ เจอเจ้าข้าวกล้องบ้างไหม ” แป่ววววว นั่นแหละคำถามที่ผมอยากถามเหมือนกัน ฮ่าๆ
“ ไม่เห็นเลยอะครับ อาไม่เจอบ้างเหรอครับ ” แกนั่งนิ่งไปครู่นึง ผมว่าหน้าตาแกดูฝืนๆไงไม่รู้สิ
“ ไม่นะ ลองไปถามจากแม่เค้าดูสิ อาจจะรู้ก็ได้ ”
“ คือ ที่คณะอยากจะเชิญให้พี่ข้าวกล้องไปวันที่เลี้ยงน้องจังหวัดด้วยครับ ” ผมอ้างเลยครับ ความจริงยังไม่มีใครเค้าเชิญมันหรอก เวลาไปชอบแดกน้องหนักๆ
“ เหรอ ปกติเค้าไม่คุยกับอาอยู่แล้ว ” มาเสียเที่ยวชัดๆเลยกู
“ อย่างนั้น ผมรบกวนเท่านี้นะครับ ขอตัวครับ ” ผมยกมือไหว้ พอแกรับไหว้เสร็จ ก็ลุกมาตบไหล่
“ ถามจากแม่เค้าดู ” ย้ำอีกละ คงไม่มีเรื่องอะไรหรอกนะ
ผมนั่งรถประจำทางไปที่โรงพยาบาลของแม่ไอวากดิษ ช่วงนี้โรงพยาบาลปรับปรุงเสร็จ ห้องต่างๆเป็นระบบมากขึ้น ผมเดินไปที่ห้องพักของแม่เลี้ยงไอวากดิษครับ
“ อ้าว คิม มาได้ยังไงลูก ” เดินมามั้งครับ
“ นั่งรถมาครับน้า ”
“ จ้ะๆ ทานอะไรก่อนไหม ”
“ ไม่ดีกว่าครับ คือ น้าเจอไอดิ เอ่อๆ พี่ดิษบ้างไหมครับ ” เวลาอยู่ตรงหน้าน้าทีไร ผมชอบหลุดว่าไอดิษทุกที อาจจะเป็นเพราะท่าทางของแม่ไอวาก เป็นมิตรกว่าพ่อของมัน
“ เจอบ้างจ้ะ แต่ช่วงหลังนี้ไม่เห็น คิมไม่ลองโทรหาดูล่ะ ”
“ เค้าไม่รับอะครับ ”
“ น้าว่าดิษอารมณ์ไม่ปกติตั้งแต่วันที่รับปริญญา ออกไปเที่ยวดึกๆดื่นๆ กลับมาเกือบสว่างหลายวัน จู่ๆก็หายไปเลย ”
“ มีใครติดต่อได้ไหมครับ ” ผมพยายามถามต่อไป
“ ไม่เลยจ้ะ ”
“ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ” ผมลาแม่เลี้ยงของไอดิษ แล้วเดินออกมานั่งที่หน้าโรงพยาบาล มึงหายไปไหนของมึงนะไอดิษ ขนาดพ่อกับแม่มึงยังไม่บอกเลยเหรอว่าไปที่ไหน
ผมมาเดินเล่นที่ห้างแห่งนึง กะจะเดินไปเรื่อยๆ ผ่อนคลายสมอง แต่ด้วยความที่เป็นห่วงไอวากบ้า ที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้ไม่ผ่อนคลายเลยซักนิด ไม่นานผมก็นึกบางอย่างออก
“ สวัสดีพ่อ ” ผมโทรหาพ่อครับ
“ มาสวัสดงสวัสดี ปิดเทอมแล้วทำไมไม่กลับ ” โหดแต่กับลูกนี่แหละ
“ พ่อ ไอดิษมันบอกใช่ไหม ว่าผมปิดเทอม ” ผมจำได้ว่า ไอดิษเคยเผลอพูดออกมาว่า มันสนิทกับพ่อของผมมากกว่าพ่อของมันเอง มันอาจจะบอกอะไรพ่อของผมก็ได้
“ ใช่ ”
“ พ่อๆๆๆๆ ตอนนี้มันไปไหน พ่อรู้ใช่ปะ ”
“ ไอข้าวกล้องเหรอ มันบอกว่ามันขอเงินพ่อมันก้อนนึง จะไปขอซื้อที่ทำไร่ ที่ถูกๆแหละ แต่ไกลมาก ที่ ........ นู่น ” พอบอกจังหวัดมา ผมอึ้งไปเหมือนกัน ไร่ของมันอยู่คนละภาคกับที่ไร่ของผมและบ้านของมันด้วย
“ มันบอกไหมว่าไปแถบไหน ”
“ ไปถามพ่อมันสิวะ พ่อมันรู้อยู่แล้ว ” ทันทีที่ได้ยิน ผมนึกเซ็งพ่อของไอวากดิษนิดนึงนะ นี่รวมหัวกับลูกชายหลอกผมชัดๆ
“ งั้นแค่นี้นะพ่อ เดี๋ยวจะรีบกลับ ” ผมวางสาย และตรงกลับไปที่บ้านของไอวากดิษอีกรอบ ผมน่าจะสงสัยตั้งแต่ท่าทางแปลกๆตอนที่เจอกันตอนเช้าแล้ว
“ อาครับ บอกผมมาเถอะครับ ผมมีเรื่องจำเป็น เร่งด่วนมากๆ ต้องคุยกับมัน ” แกหน้าหงอยไปเลยครับ ฮ่าๆ ผู้ใหญ่โดนจับได้ก็งี้อะ
“ อืมๆ ข้าวกล้องบอกว่า อยากมีที่เอาไว้ทำไร่ ทำสวน อาน่ะไม่อยากให้ไปไหนไกลหรอก แต่เค้ามาขอว่าอยากไปไกลๆ ไปทดสอบตัวเอง อาเลยซื้อหุ้นส่วนที่เคยขายแบ่งกับเพื่อน สมัยที่อาไม่มีเงิน และยกให้มันไปดูแล ”
“ แต่มันไปไกลมากนะครับอา ”
“ อารู้ แต่อาว่านะ มันคงอกหักมาน่ะ ” ผมงี้สะดุ้ง
“ มันคงอยากหนีไปให้ไกลจริงๆ อาแอบดูมันสองสามวันก่อนมันจะขอ มันร้องไห้หนัก อาไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้ ขนาดสมัยเด็กที่อาทิ้งมันไว้ที่ไร่ของพ่อเอ็ง มันยังไม่มีน้ำตาซักหยด ...... รู้ไหมว่าใครหักอกมัน ”
“ ห๊า ....... ไม่ครับ ไม่รู้เลยครับ ” มือเย็น เท้าเย็นหมดแล้วกู
“ อาอยากไปคุยกับคนนั้น อยากถามว่าลูกของอาไม่ดีตรงไหน เหอะๆ ถึงมันจะห่ามไปนิด แต่จิตใจมันดี ” เฮ้อ จะให้ผมพูดได้ไงอีกล่ะครับ ครามรักแบบนี้ ผมก็หนักใจ ทุกวันนี้ผมพูดกับคนรอบข้างแทบจะไม่ได้เลยซักคน
“ ผมว่าจะหาพี่ข้าวกล้อง อาพอจะบอกได้ไหมครับ ว่าอยู่ที่ไหน ”
“ จริงสิ เอ็งสนิทกับมันมากนี่นะ เอาๆ เดี๋ยวน้าบอกรายละเอียด ” ผมนั่งจดรายละเอียด อาเอาสำเนาโฉนดมาให้ด้วย เบอร์ติดต่อใกล้เคียง
“ คิม ที่มันไกลมาก จะไปคนเดียวเลยเหรอ ”
“ ครับ ผมลานะครับ ” ผมเดินออกมาจากบ้านของไอดิษ ผมมองดูโฉนดและข้อมูลที่มีในมือ เอาวะ เพื่อแก้ไขสิ่งที่เอาไว้ทำ กูจะลองทำเพื่อมึงดู ไอวากบ้า
-
คิมมันยากตรงไหน การยอมรับความจริง :เฮ้อ:
+1
-
o22 ตอนที่แล้ว ไม่คิดว่าจะทำให้ท่านทั้งหลายเครียดกันขนาดนี้ อย่างที่เคยบอกไปนะครับว่า ผมอ่านจากที่ผมเขียน และนึกถึงวันนั้น แล้วก็พิมพ์ออกมา มันจะมีเรื่องของอารมณ์เข้ามาแบบเนี่ย ^^
ไหนๆไม่ได้คุยกันหลายที ถือโอกาสบอกหน่อยแล้วกันว่า
- คราวจริง ผมกะจะจบบันทึกที่พิมพ์ไว้ที่นี่ ตั้งแต่ตอนที่ได้คบกับมัน แต่เท่าที่ดูๆจากคนอ่าน ยังไม่เบื่อ ฮ่าๆ เลยเขียนต่อมา ทำให้บันทึกช่วงหลังๆจะมีถ้อยคำไม่ค่อยเหมือนช่วงแรกๆ (เพิ่งกลับไปอ่านมา)
- บันทึกช่วงนี้ก็จะไปจบในอีกไม่นาน เพราะนับช่วงที่พิมพ์กับชีวิตจริง ตอนจบของบันทึก จะไปตรงกับตอนที่ผมเริ่มพิมพ์ลงที่เว็บ คือช่วงปีสี่ก่อนจบ (ตอนนี้ยื่นไปแล้ว แต่รอลุ้นนิดหน่อย - -")
- ซึ่งสรุปก็คือ ยังไม่รู้ว่าควรจะเขียนต่อไปให้ชิดๆกับชีวิตจริงหรือปล่าว ไอเราไม่มีประสบการณ์เรื่องเขียนๆ เลยมาลองถามๆคนอ่าน ที่น่าจะอ่านมาเยอะกว่าตัวคิม
ปล. เนื่องจากเครียดกันมาจากตอนที่แล้ว เลยอยากบอกว่า ช่วงหลังจะไม่เครียด ฮ่าๆ ประมาณว่าคนเขียนนี่ก็เครียดนะ ตอนที่นึกถึงวันเวลานั้น และประสบการณ์หลังจากนี้ ก็ไม่มีเรื่องน่าเครียดจริงๆ ขอบคุณที่อ่าน และคอมเมนต์อย่างสม่ำเสมอน้า :bye2:
ปล.อีกนิด เซ็งแมนฯซิ ชิๆๆ
อันนี้ลืม หุหุ รูปวันรับปริญญาน่ะมีครับ จำได้ว่าถ่ายหลังจากที่บอกเลิกกัน ^^
-
ดิษใหญ่คงดีใจ
คิมน้อยไปหาถึงที่
..ลุ้นๆๆๆๆๆ จะใจอ่อนให้..
ง่ายมั้ย หุหุ
อืมมมม เซ็งแมนซิ เหมือนกัน
แต่ทำไงได้ ซีซั่นนี้เก่งจริง คงต้อมยอมยกแชมป์ให้ อ่ะนะ
ผีเราทำตัวเอง อันนี้ดิ เซ็งกว่า เซ็งโคตรว้อยยยยยยยยย
ป้อล่อ..เอารูปเอาดูหน่อยดิ
นะ คิมหล่อ
อิอิ
-
ว่าแล้วเชียว พี่ดิษทำยังงั้นแล้วก็เสียใจเอง
คิมไปตามคืนมาให้ได้นะ สงสัยรอให้ไปง้ออยู่แน่ ๆ
-
พี่คิมสู้ๆนะคะ ง้อพี่ข้าวให้สำเร็จเน้อออ เอาใจช่วยค่าาา
-
ง้้อให้สำเร็จนะคิม
-
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ แม้เหตุการณืปัจจุบันก็เหอะ ง้อท่านว๊ากหน่อยนะคิม ขอร้องล่ะคิดถึงนะเนี่ย ไม่ได้เป็นชู้นะอย่าเคือง
-
คิมเขียนไปเรื่อยๆก็ดีนะ อิอิ พี่ข้าวแกก็อยากให้คิมมาง้อแหละม้างงง
-
ดีใจคิมจะไปง้อพี่ข้าวกล้องแล้วกว่าจะได้ที่อยู่มาก็เหมือนที่น้องวินบอก
ถ้ารักเค้าก็พยายามหน่อยแล้วคิมก็พยายามจริง
ชีวิตมันไม่ง่ายมันก็ต้องมีเครียดบ้างสุขบ้าง"นี่แหล่ะชีวิต"เนอะ
ที่ที่พี่ข้าวกล้องไปอยู่ท่าจะไกลปืนเที่ยงในใจนี่นึกถึง Gone with the wind
555555+จินตนาการไกลสุดกรู่ :z3:
พี่โจก็นึกอยู่แล้วว่าต้องมีใจให้คิมบ้างล่ะพอรู้ว่าเลิกกันกะเสียบละสิ ชิ
เรื่องราวของคิมดิษก็อยากอ่านต่อไปชอบคู่นี้
ดิษนี่นับถือเลยเป็นคนรักเดียวใจเดียว คิมก็รักดิษมากไม่งั้นไม่เขียนถ่ายทอดออกมาให้คนอ่าน
รักและเข้าข้างดิษกันขนาดนี้(ดูจากเรทติ้งตอนที่แล้ว)55ว่าแต่คู่นี้มีตอนไหนที่หวานกันมั่งป่ะ
จะจบได้ไงยังไม่ได้อ่านอะไรหวานเลย รอตอนไปนะจ๊ะ
ถามคิมเบาเบา พี่โจกะพี่ดิษใครหล่อกว่ากัน
ละ..แล้วพ่อพี่ดิษแอบสงสัยไรป่าว o18
-
เขียนไปเรื่อยๆ ตามแต่อยากจะเขียน จะรออ่านเสมอนะ (แต่ไม่อยากให้หยุดไปเลย จริงๆนะ )
-
อยากอ่านต่อนะ ไม่เบื่อเลย
-
ส่งกำลังใจตามคิมไปง้อดิษ ดิษคงไม่ใจแข็งมากจนเกินไปนะ
และก็ขอบอกว่า แม้คิมจะบอกว่าไม่มีประสบการณ์เรื่องเขียนๆ แต่คิมเขียนเล่าเรื่องได้ดีเชียวแหละ
ก็ดูจากที่คนอ่านทุกคนดิ อินในสิ่งที่คิมเล่าขนาดนี้
และก็เป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ยังไม่เบื่อที่จะอ่านเรื่องของคิมกับดิษน่ะ ยังอยากอ่านต่อไปอยู่นะ
-
มันแปลกนะที่คนไม่ดี มักจะมีคนให้ความสนใจเสมอ
-
รักคิมก็ตรงเนี่ย สู้ๆนะ ง้อให้ได้ ถ้าพี่ดิษยังดื้อ ก็ง้อต่อไป
-
ฮึ้ยยยยยย ,, อีกนิดดิ๊ ง้อเร็วๆๆ
มาลงชื่อรออ่านต่อเหมือนกันนะ
เขียนไปเรื่อยๆยันตอนปัจจุบันเลยสนุกดี อิอิ
-
สนุกดี ไม่อยากให้จบ อยากอ่านต่อ :L1: :L1: :L1: ดิษรอและตามมานานแล้ว อยากรู้ว่าพอถึงเวลาที่คิมเป็นฝ่ายตามและรอบ้าง จะทนไหวมั้ยน้อ สู้ ๆ เพื่อรักทำได้อยู่แล้ว :m4:
-
...เรียนจบแล้ว ไหงไปทำไร่หว่า แถมไปไกลอีกด้วย นี่กะหนีกันเลยที่เดียว
...ส่งสัยเมื่อตอนสงกานต์ที่บอกว่านอนอยู่ไร่ของดิษก็เป็นตอนที่จะไปง้อนี่ละมั้ง
...ความรักยังไม่จบก็เขียนไปเรื่อยๆๆ ยังมีคนคอยอ่านและให้กำลังใจอยู่เรื่อยๆจ้า
...รูปๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่เห็นอะ ลงใหม่สิ อยากดู :L2:
-
ถึงเวลาที่ต้องง้อเขาบ้างแล้วนะคิม
-
สะเทือนใจตรงที่เฮียดิษร้องไห้นี่ซิ คิมนะคิม
ขอให้คิมเอาประสบการณ์ที่ผ่านมานั้นเป็นบทเรียน
หากเวลาใดที่ขาดสติ ไม่ว่าจะโกรธ หลง มัวเมา ให้นึกถึงคนที่เรารักและคนที่รักเรา
แล้วจิตใต้สำนึกจะบอกตัวเองว่าสิ่งที่จะทำนั้นถูกหรือผิด หากรู้ว่าผิดก็ควรที่จะยับยั้ง...
เพราะถ้าหากทำอะไรไปแล้วจะไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขอะไรได้
ดีใจนะที่คิมเป็นฝ่ายตามง้อเฮีย
หวังว่าหลังจากนี้จะมีหวานบ้างอะไรบ้าง อิ ๆ
ปล. อยากเห็นรูปคิมกับดิษจัง
-
:pig4:
น้องคิมเดินหน้าเต็มที่เลย
เอาให้พี่ดิษ :z9:
สู้ สู้ น้องคิม
ปล.ไม่อยากให้จบเลย
ถ้าไม่รบกวนมากก็เขียนไปเรือยเถอะนะ นะ
รักพี่ดิษ+น้องคิม
-
คิมตามไปง้อถึงที่แบบนี้ พี่ดิษต้องใจอ่อนด้วยแน่ๆ
อยากอ่านเรื่องของคิมไปเรื่อยๆจ้า
-
ไม่มีไรคุยอะ เหนื่อยมาก :เฮ้อ:
ผมมานั่งรอรถที่ขนส่ง เพื่อไปจังหวัดที่คาดว่าไอวากน่าจะอยู่ ปรากฏว่า นอกจากต้องนั่งไปถึงตัวจังหวัดแล้ว ยังต้องนั่งรถสองแถวต่อออกมาในอำเภออีก
การเดินทางทางก็สุดแสนจะลำบาก ถนนที่สัญจรเดี๋ยวสองเลน เดี๋ยวเหลือเลนเดียว เบาะนั่งไม่ค่อยนุ่มปวดก้นก็ปวด ผู้โดยสารพูดภาษาถิ่นอีก โอย อะไรนักหนาวะเนี่ย
“ น้อง มาเป็นปลัดคนใหม่เหรอ ” ทีแรกผมไม่คิดว่าคุยกับผมหรอกครับ เพราะฟังไม่รู้เรื่อง
“ น้องๆ พี่เค้าถาม ” จนพี่ผู้หญิงคนนึงบอก ผมถึงหันไปคุยกับเค้า
“เป็นปลัดมาใหม่เหรอ ”
“ ฮ่าๆ ไม่ใช่ครับ มาหาเพื่อน เค้ามาทำไร่แถวๆนี้ ” เค้าโพกหน้าโพกตาเหมือนจะเตรียมไปทำไร่ทำสวนอะครับ
“ ใครจะมาทำ เมืองแล้งๆ เจริญยาก ” โอ้ตาย ขนาดเค้ายังพูดแบบนี้ ไอวากไม่เน่าตายคาไร่ไปแล้วเหรอ พอคุยไปซักพักเค้าถามว่าเรียนที่ไหน ผมตอบไป
“ เรียนเกษตร มาช่วยกันพัฒนาสิ ชาวบ้านเค้าไม่รู้ ”
“ ผมยังไม่มีความรู้พอจะแนะนำหรอกครับ เอาไว้จบและมีประสบการณ์ก่อนนะครับ ” ผมนั่งยิ้มๆให้คนในรถ คนพวกนี้ยิ้มจริงใจจริงๆนะครับ ผมเห็นแล้วอบอุ่นใจลึกๆ แต่ตอนนี้เริ่มหวั่นใจเล็กๆว่า ถ้าเกิดไม่เจอมันกูจะนอนที่ไหนดี
ผมลงมาที่ตลาดประจำตัวอำเภอ กางข้อมูลที่มีทั้งหมด ไม่รู้ว่าจะไปต่อทางไหน รู้แค่ว่าต้องไปจากตัวอำเภออีกพอสมควร ผมมานั่งคิดว่าถ้ามันจะทำไร่จริงๆ มันต้องไปหาซื้อของ ผมเดินหาร้านอุปกรณ์ที่คิดว่าใหญ่ที่สุด แล้วเดินเข้าไปถามทันที
“ พี่ พักนี้เห็นคนนี้ มาซื้อของบ้างไหมครับ ” ผมหยิบรูปของไอดิษให้ดู พี่เค้าสะดุ้งนิดหน่อย
“ ไม่นะๆ ไม่เห็นเลย ” ท่าทางเค้าลนลานน่าสงสัยแฮะ แต่ในเมื่อไม่บอก ไม่รู้จะทำยังไง ผมลองเดินไปถามอีกสองสามร้าน แต่ไม่มีใครบอกได้ ว่ามันอยู่ที่ไหน ผมลองไปที่ว่าการอำเภอ เพิ่งเห็นว่าที่ห่างไกลแบบนี้ ที่ว่าการคนเยอะ อาจจะเป็นเพราะมีหน่วยงานหลายๆหน่วยมารวมกัน
“ รบกวนหน่อยครับ ” ผมเดินตรงไปที่ประชาสัมพันธ์
“ มีหยัง เอ้ย มีอะไรให้รับใช้ครับ ” มีหยงมีหยังอีก
“ ผมมาหาที่ดินน่ะครับ แปลงนี้ครับ ” พนักงานรับไป ผมรออยู่ไม่นานพี่เค้าก็เดินกลับมา
“ ไวๆนี้มีคนมาถามที่แปลงนี้เหมือนกัน ไปตามเส้น !@#@#@!@@!!!! ” พี่แกพูดๆ ลากๆแผนที่ จดรายละเอียดให้เพิ่มเติม
“ แล้วผมจะไปยังไงครับ มีมอเตอไซค์รับจ้างไหม ”
“ ไม่มีหรอกครับ นี่มายังไงล่ะ ” คนที่อยู่ห่างไกล พูดจากันง่ายๆ สนิทสนมกับคนอื่นไวดี ผมเริ่มประทับใจซะแล้วสิ
“ ผมนั่งรถมา ไม่กล้าขับรถมาเอง กลัวหลง ไม่รู้จักท้องที่อะครับ ”
“ โอ้เหรอ ......... เอาจังซี่บ่ เอ้ยๆ เอางี้ เดี๋ยวผมขับรถพาไปดู ถ้าไม่มีคน คุณจะได้พักในอำเภอ ” ผมยิ้มออกเลย กูรอดละ ฮ่าๆ ผมยกมือขอบคุณพี่เค้า ผมรออยู่อีกเดี๋ยวพี่แกก็พาขึ้นมาที่รถกระบะ และออกเดินทางต่อ
“ น้องมาทำอะไร จะมาลงทุนใช่ไหม ”
“ ปล่าวๆครับ พอดีมีเพื่อนบอกว่าจะมาทำไร่ที่นี่ มันมาได้พักนึงละ ”
“ พี่อยากให้มาลงทุนกันนะ มันสำปะหลังน่ะคนมาซื้อที่ปลูกมากแล้ว แต่อย่างอื่น พวกข้าวโพด พวกสวน ที่พักงี้ ไม่มี ” ช่วงนี้มันสำปะหลังราคากำลังขึ้น ส่วนอย่างอื่นไม่ค่อยดีครับ ระหว่างทางที่มา มีไร่มันเยอะเลย ส่วนที่พักนี่ไม่ต้องพูดถึง บ้านคนแทบไม่มี
“ ขออ้ายเบิ่งแน ........ ขอดูแผนที่หน่อยๆ ” โอย กูอยากรู้ภาษาอิสานอะ ผมว่าสำเนียงมีเสน่ห์ดีนะครับ
“ อ่ะครับ ” พอแกดู ก็เลี้ยวออกข้างทาง เข้าไปอีกหน่อย ผมเริ่มเห็นบ้านคนแล้วครับ
“ คอยนี่นะ ” พี่แกลงไปบ้านหลังที่ดูดีกว่าหลังอื่นๆนิดหน่อย หน้าบ้านเขียนว่า ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 7
“ น้องๆๆๆ ” พี่เค้าวิ่งกลับมา เล่นเอาผมตกอกตกใจ
“ มีอะไรพี่ ”
“ ลงมาหาผู้ใหญ่หน่อย ” ผมเดินลงมาจากรถ แล้วเดินตามพี่เค้าไป ผมเดินขึ้นบันไดขึ้นไปชั้นสอง บ้านแถวๆที่มีใต้ถุนทุกบ้าน ลมคงจะพัดเย็นสบายน่าดู
“ แหม่ๆ มีดารามาบ้านเราสองคนเลย ” หือ ใครวะ ผมเหรอ
“ สวัสดีครับ มีเรื่องรบกวนน่ะครับ ”
“ มานั่งคุยกัน มีหยังกะไปเฮ็ด ขอบใจหลายๆ ” พี่ที่พามา เขียนเบอร์โทรศัพท์ให้ผมติดต่อหากมีเรื่องฉุกเฉิน
“ พี่ไปทำงานก่อน ยังไงจะโทรมาถามผู้ใหญ่ ”
“ ขอบคุณมากๆครับพี่ ” พี่เค้ารับไหว้ ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
“ เป็นหมู่บักดิษติ ” บักดิษ ฮ่าๆ
“ ครับ พอดีมีเรื่องสำคัญต้องมาคุยด้วยครับ ”
“ เดี๋ยวสิให่บักหำน่อยนำไปหาเด้อ ” คงบอกว่าจะพาไปหามันอะครับ ผมยกมือขอบคุณอีก
“ ขอบคุณมากนะครับ ”
“ บ่ต้องขอบอกขอบใจดอก บักดิษกะพักนี่ล่ะ เดี๋ยวกะต้องมากินข้าวนำกัน เอ้อมาแล่วๆ พงๆพาอ้ายไปหาอ้ายดิษแน ” พงนี่คือน้องที่ผู้ใหญ่พูดถึงครับ
“ ผมชื่อคิมครับ ขอรบกวนถามชื่อผู้ใหญ่หน่อยนะครับ ”
“ คนเมืองคือมาสัมมาคารวะแท่น้อ เห่อๆๆ ชื่อจันทร์เด้อ เอ้าบ่ต้องเกรงใจ ไปๆ ” ผมลงมาจากบ้าน และเดินมาขึ้นมอเตอไซค์ของพง
“ พี่ๆจะมาลงทุนกันเหรอครับ ” น้องพงนี่ตัวสูงมากครับ ผิวคล้ำๆ หน้าตาเรียบร้อย
“ เออนี่ พี่ถามหน่อย ทำไมถึงมีแต่คนถามพี่แบบนี้ ”
“ อ๋อ คนแถวนี้ไม่มีทุนครับ ไม่กล้าไปกู้ยืมธนาคารด้วย กลัวหนี้ กลัวเสียนาครับ ” อืม มิน่าล่ะ ถึงอยากให้มีคนมาลงทุน เค้าจะได้มีรายได้ และไม่ต้องไปติดหนี้ใครด้วย
“ ปะๆ เราไปกัน ” ผมซ้อนมอเตอไซค์เก่าๆ ทำให้ผมนึกถึงเพลงมอเตอไซค์ฮ่างอะครับ ไม่นึกเลยว่าจะได้มาเจอกับตัว เราออกมาจากบ้านไม่ไกล พาผ่านแยกมาอีกไม่ไกล ผมก็ได้เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ ที่ผมคุ้นเคยเหลือเกิน เค้าคนนั้นกำลังยืนมองกระดาษแผ่นใหญ่ๆ มีคนอีกสองคนยืนอยู่ด้วย
“ พง เราทำงานนี่หรือปล่าว ”
“ ครับ พ่อให้มาคอยช่วยพี่ดิษ แกว่าเจ้านายเก่าของแกบอกให้ดูแลด้วย ” ผมคงต้องถามจากไอดิษอีกมากทีเดียว ถ้ามันยอมพูดกับผมนะ ผมเดินลงมาจากรถ และเดินตรงไปที่กลุ่มๆนั้น
“ พง ไปไหนมาวะ .............. ” ไอดิษยืนตาค้าง กระดาษแผ่นใหญ่หลุดออกจากมือ ผมเพิ่งเคยเห็นมันตกใจขนาดนี้
“ แม่นหยังอ้าย เจอผีบ่ ” พงแซวไอดิษครับ ผมยืนจ้องตากับมันไม่นาน ต้องหลบตามันครับ ผมไม่กล้าสู้สายตามันแม้แต่ครั้งเดียวเลยจริงๆ
“ พง พาเค้ากลับไปบ้านผู้ใหญ่ไป พี่จะทำงาน ”
“ กูมาช่วยงานมึงนะ ช่วยฟรีๆด้วย ขอข้าวกูกินก็พอ ” ผมพูดแทรกขึ้นมา พวกที่ยืนๆยิ้มกันใหญ่ แต่เค้าคงไม่รู้เรื่องของผมสองคนหรอกครับ
“ เออ ตามใจ ” ไอดิษหยิบกระดาษที่ตก แล้วสั่งงานคนที่ยืนรอบๆ ผมเดินเข้าไปร่วมวงโดยไม่สนใจตาดุของมัน
“ หัวหน้าขอน้ำไฟแล้วบ่ ”
“ เดี๋ยวขอต่อเข้ามา เราต้องทำรั้วก่อน จะได้มีขอบเขต ” ไอดิษคุยกับพวกนั้น
“ ค่าใช้จ่ายมันสูงเดะหัวหน้า จะเอางั่นบ่ ”
“ ทำให้มันถูกต้องเถอะ เรื่องเงินผมหาเอง ” ใจใหญ่ซะด้วย
“ จังสั่นกะทำเพิงก่อนน้อ สิได้มีหม่องเก็บ ” เค้าว่าจะทำเพิงเอาไว้เก็บของกันเหรอ
“ มีแบบกันยัง ” ผมถามแทรกอีก
“ แบบจังใดล่ะครับ ทำมากะบ่เคยมีจั้กเถื่อ ” อ้าว เค้าไม่หาแบบกันก่อนเหรอ ดีเลย เดี๋ยวคิมจัดให้ หึหึ
ไอดิษมันขบกรามเป็นระยะ ผมเดินไปดูไม้กับวัสดุ แล้วก็คุยกับพวกคนกลุ่มนั้น ที่มารู้ทีหลังว่าเป็นคนงานในหมู่บ้านนี่แหละ เราคุยกันว่าจะก่อแบบไหน วางยังไง อันนี้ผมถนัดครับ เพราะพ่อผมพาผมไปเรียนรู้ตั้งแต่ผมเด็กๆ ไอพงงี้สนใจเป็นพิเศษ แต่ไอเจ้าของไร่ดิครับ ยืนอยู่คนละฝั่ง ดูดบุหรี่ ไม่ชายตามองผมเลย
“ เสี่ยว มึงเห็นบ่ หัวหน้าเพิ่นแปลกๆน้อ ” คนนี้ตัวเล็กๆแต่ตัวแน่นมาก ชื่อพี่กก
“ เอ่อ กูกะเห็นอยู่ หัวหน้าเป็นอิหยังหือ ” ส่วนคนนี้รูปร่างคล้ายๆไอพง แต่เตี้ยกว่านิดหน่อย ชื่อพี่น้อย
“ ช่างมันเหอะครับ เดี๋ยวมันก็หาย ” ผมบอกไป
“ จังสั่นติ งั่นกะดี้ดี เฮาสิได้เฮ็ดงานนานๆ ” เห็นคนเค้าสู้งาน แล้วไม่อยากกลับไปที่มหาลัยเลยครับ คือเราเหมือนกับคนขี้เกียจกันหมดเลย ผิดกับคนห่างไกล ที่ตั้งหน้าตั้งตาหางานหาการทำ
ผมช่วยยกไม้ แบกอิฐมาวางกอง พวกพี่สองคนนั้น กับไอพงก็ขอว่าไม่ต้องทำ แต่ผมไม่สน เพราะผมรู้ว่าไอดิษไม่ได้มาทำเล่นๆ และผมก็ทำผิดกับมันไว้มาก ครั้งนี้ผมจะแสดงความจริงใจกับมันบ้าง
“ กินข้าวกลางวันกันที่ไหน ” ผมถาม
“ เดี๋ยวพงไปหาซื้อพี่ ”
“ นี่ ทำงานกันให้เสร็จนะ จะไปซื้อของมาให้ ” อ้าว ท่านหัวหน้ามาตอนไหนวะ
“ ครับ ” ผมเข้าใจว่า มันคงจะเบื่อหน้าผม ถึงอาสาไปซื้อให้เอง ทั้งๆที่ปกติไอพงเป็นคนไปซื้อ
ผมผสมปูนช่วยพี่สองคนทำงาน ส่วนไอพงยังทำอะไรไม่ค่อยคล่อง แต่มันแรงดีครับ ช่วยแบกนู่นแบกนี่ไวดี
“ หัวหน้ามาแล่ว กินข้าวกันก่อนเถอะ ” พี่น้อยบอก
“ เดี๋ยวผมก่อโครงให้ พี่ๆกินก่อนเลย ไม่นานหรอก ”
“ จังสั่นกะรีบมาเด้อ ” พี่สองคนกับไอพงไปกินข้าวแล้ว ผมเทปูนและจัดการกับโครงของเสาต่อ
“ ทำอะไร ”
“ ทำงานครับหัวหน้า ”
“ อย่ากวน ไปกินข้าว ไปกินพร้อมกัน ” ผมเงยหน้ามองไอดิษ
“ ปูนเพิ่งผสม รอนานเดี๋ยวจะยาก ก่อไม่นานหรอก มึงไปกินเหอะ ” ไอดิษมันไม่แสดงสีหน้ามาก ทำให้ผมเดาอารมณ์มันไม่ถูก
“ เอานี่ ใส่ถุงมือ เดี๋ยวปูนกัด แล้วรีบตามมา รอกินข้าวอยู่ ” ยังไงเนี่ย
“ กินกันก่อนเลย ” ไอดิษหันหลังมา
“ คนอื่นกินแล้ว เหลือเราสองคน รีบมาแล้วกัน ” มันเดินไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ผมหยิบถุงมือที่เพิ่งซื้อมาใหม่ เมื่อกี้นี้มันคงออกไปซื้อมาให้ หึหึ ไอดิษมึงห่วงกูล่ะสิ ทำต่อไปเถอะท่าทางเย็นชาน่ะ กูไม่สนใจหรอก เพราะคราวนี้กูจะง้อมึง ทนให้ได้นานๆแล้วกัน
-
อ่านไปยิ้มไป พี่ดิษก็คงแอบยิ้มดีใจที่คิมมาง้อถึงนี่
-
ดิษก็แอบดีใจใช่ไหมจ๊ะ ลุ้นต่อไป
ดูแลตัวเองนะคิม
-
ท่าทางเกมนี้จะยาว
+1
-
พี่ข้าวทำเก๊กเถอะ แอบดีใจที่เค้ามาง้อตัวล่ะซี่ อิอิ // พี่คิมคะ สู้(ตื๊อ)ต่อไปค่ะ อิอิ
-
แข็งนอก.....อ่อนใน :z1:
-
พี่ดิษแอบใจแข็งนะ
น้องคิมง้อต่อไป
อีกไม่นานหรอก555
:-[ :-[ :-[
-
ดีใจล่ะสิที่คิมมาง้อ
-
พี่คิมตื้อบ่อยๆเด๋วพี่ดิษก้อหาย ฮ่าๆ
-
เห็นคิมดั้นด้นไปง้อดิษ ทำให้นึกถึงเพลงลูกทุ่งเก๋ากึ้กเพลงนี้จัง
"ภูเขาจะกั้นขวางหน้า แดดกล้าจะร้อนเพียงใดพี่จะไปหาเธอจนได้
เป็นตายพี่จะไปหานาง ทะเลจะไกลสุดตา สุดฟ้าพี่ก็มีหวัง
เจอะหน้าน้องจ๋าอย่าชัง รักนางเพียงหวังกอดน้อง
ลองนับคะเนสินาง หนทางบ้านพี่บ้านหล่อน
นั่งรถนั่งเรือหลายตอน ไม่รักหล่อนแล้วจะมาทำไม.
ใครห้ามพี่ก็ไม่ฟัง รักนางเสียจนหมดใจ
ให้มีโซ่มาล่ามพี่ไว้ ไปจนได้เพราะใจรักนาง"
และยิ่งเห็นท่าทีของดิษแล้วล่ะก็ แอบดีใจไปกับคิมนะเนี่ย
-
ดีแล้วๆๆๆๆๆ ง้อบ้าง อะไรบ้าง
คนรักกันมันก็ต้องยอมๆกันบ้างนะจ๊ะ ^^
-
ง้อเยอะ :m1: :m1:
-
ลงทุนตามมาหาถึงไร่ขนาดนี้
ถ้ายังไม่ยอมใจอ่อนอีก
ตีหัว..ลากเข้าดงไม้
จับกดซะเลย
ทีเดียว ฮิฮิ เฮียดิษก็คงหายงอนน้องคิมรุย
กดเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เชียร์
กลับกันซะ..พี่ข้าวกล้องของคิมน้อย
ฮ่าฮ่า
-
มารอลุ้นพี่ดิษจะทนงอนคิมได้นานแค่ไหน
หรือว่าพอเห็นหน้าคิมก็หายแล้วแต่เก๊กอยู่แน่ๆเลย
ผู้คนที่ที่พี่ดิษมาอยู่มีน้ำใจกันดีนะน่าประทับใจ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถึงคราวที่ คิม ต้องง้อ ดิษ บ้างล่ะ!!!ฮิ้วววววววววววววววววว
-
คิดว่าอิพี่ดิษใจอ่อนตั้งกะเห็นหน้าคิม คริคริ
-
ทำดีไถ่โทษมันใช้ได้กับทุกเหตุการณ์เลยหรือไง
-
ถึงยังไงเฮียดิษก็ยังรักคิมอยู่เหมือนเดิม :o8:
ว่าแต่คืนนั้นคิมได้นอนที่ไหนนะ ใช่ห้องเดียวกับเฮียรึเปล่า เอิ๊ก ๆ :z1:
-
ขยันง้อหน่อยนะ
คนงอนเขาขี้ใจน้อย
-
เข้ามารอคิม
หายไปนานน๊าพี่ดิษง้อยากหรา :z2:
-
:เฮ้อ: ช่วงนี้งานเยอะมากเลยอ่ะ รามก็จะสอบอีกแล้วด้วย กลับมาบ้าน เหนื่อยแทบทุกวันครับ บางทีอยากมาต่อให้ แต่พอเปิดคอมขึ้นมาก็ง่วงแล้ว เลยหายไปนาน วันนี้ขอดูก่อนนะครับ ว่าจะไปรอดไหม :really2:
ในที่สุดก็เสร็จครับ มาอ่านกันต่อเร็วๆๆ ^^
ผมช่วยวางโครงเพิงเก็บของจนเสร็จ พี่กกกับพี่น้อยไปช่วยกับทำที่พักขนาดย่อม เอาไว้นอนเฝ้าไร่ โดยที่ไอดิษมันจะมาเฝ้าเอง ส่วนที่เหลือมันไล่กลับไปนอนที่บ้านของผู้ใหญ่ ผมดูจากสภาพแล้ว ถ้ามันอยู่คนเดียวคงจะเหงามาก กะว่าจะไปขออยู่เป็นเพื่อนซะหน่อย
“ พง คืนนี้ ให้คนนี้นอนห้องพี่นะ พี่จะเฝ้าไร่ ” เดี๋ยวนี้มึงไม่เรียกชื่อกูเลยนะ
“ หัวหน้า วันนี้ยังไม่มีข้าวมีของ ยังไม่ต้องเฝ้าหรอก ” พี่น้อยบอกไอดิษ
“ นั่นดิ ชอบทำตัวให้คนอื่นเป็นห่วง ”
“ ฮ่าๆๆ ” พวกพี่กับไอพงหัวเราะออกมาทันทีที่ผมพูด มันตลกตรงไหนวะ
“ พี่ดิษชอบทำแบบนี้จริงๆด้วยพี่คิม ”
“ เออๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน เอากี่โมง ” อย่างว่า คนอกหักอะนะ ชอบทำตัวเป็นภาระ มันคุยเสร็จก็หายวับไปทันที ปล่อยให้ผมกับไอพงอยู่ที่ไร่
“ พี่คิม ตกลงพี่มาช่วยงานพี่ดิษจริงอะ ” ไอเด็กนี่จมูกท่าจะไวนะ
“ อืม เดะ ไม่ให้มาช่วยงาน จะให้มาทำอะไร ”
“ ผมเห็นสนิทกันมาก นึกว่า ”
“ ไปๆ พาพี่กลับบ้านได้ละ ” ผมไม่รู้หรอกว่า ไอเด็กพงจะพูดอะไร แต่ผมมาที่นี่เพื่อทวงของๆผมคืน ผมไม่อยากให้คนอื่นมาเป็นตัวแปรเพิ่ม เลยไม่คุยกับไอเด็กนี่
พอกลับถึงบ้านของผู้ใหญ่ ไอดิษกำลังยืนคุยกับผู้ใหญ่อยู่ แต่แหม มันเล่นถอดเสื้อโชหุ่นซะ
“ พี่ดิษหุ่นดีเนอะ ”
“ ใช่ดิ มันเป็นนักกีฬาสมัยเรียนมหาลัย ” ผมบอกไอพง
“ อยากหุ่นแบบพี่แกบ้าง ” ผมมองจากหุ่นของมันแล้ว เรื่องความสูงหายห่วง เพราะไอพงมันสูงกว่าผมอีก
“ กินข้าว กินนม ออกกำลังกายดิ ”
“ พยายามแล้วนะพี่ แต่มันมาแค่เนี่ย ” ไอพงถกเสื้อขึ้นให้ดู อะไรกันเนี่ย มันมีกล้ามเนื้อ และผิวขาวด้วย ผมงี้มองซะเพลินอีกล่ะ ฮ่าๆ
“ ไอพง !!!!!! ” เสียงโหดแบบนี้ ไอวากบ้าพลังชัว
“ อะไรพี่ ” ไอพงรีบวิ่งไปหาไอดิษ
“ ซื้อเบียร์ บุหรี่มา แล้วมึงอยากกินอะไรก็ซื้อมา ”
“ พี่คิมไปกับผมไหมพี่ ”
“ ไม่ต้อง ที่ซุกนอนยังไม่มีเลย จะไปด้วยทำไม ตามมา ” ผมกำลังจะอ้าปากว่าอยากไปด้วย ไอวากบ้าแม่งดักคอซะอีก ผู้ใหญ่จันทร์มองพวกผม แล้วก็หัวเราะ แกคงจะสนุกแกมั้ง
ไอดิษพาผมขึ้นมาบนชั้นสอง ต้องบรรยายก่อนว่า ชั้นสองนี่คล้ายๆกับศาลาการเปรียญของวัดอะครับ คือจะโล่งๆ และจะมีห้องแยกๆกัน ผมเดินมาถึงมุมๆนึง ไอดิษโยนมุ้งกับที่นอนให้
“ ให้นอนนี่อะนะ ” ไอดิษเลิกคิ้วสูง
“ ใช่ คิดว่าจะได้นอนที่ไหน ห้องไอพงหรือไง ” พูดกับกู แล้วไปพาลไอพงทำไมวะ
“ ไอพงมีห้องด้วยเหรอ ”
“ นี่ !!!!! มันยังเด็ก อย่าแม้แต่จะคิด ” ผมยืนนึกแป็บเดียว
“ เหอะๆ นี่มึงคิดว่ากูจะแดกไอพงเหรอวะ ฮ่าๆๆๆๆ ” ผมหัวเราะอยู่ดีๆ ไอดิษมันตรงเข้ามากระชากคอเสื้ออย่างแรง อันนี้ผมอึ้งเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงกับผม
“ อย่าเอาสันดานไม่ดี มาทำให้คนดีๆต้องเสีย เรื่องเลวๆถ้าอยากทำ เอากลับไปทำที่มหาลัย ”
“ ดิษ แรงไปไหมวะ ” ผมฟังมันพูดแล้ว เจ็บนะ มันพูดเหมือนผมหาดีไม่ได้เลย
“ แรงหรือไม่แรง ใช้หัวคิดเอาสิ ....... ห้องน้ำเดินลงไปตรงนู้น หมดธุระกูแล้วนะ ” ไอดิษปล่อยคอเสื้อผม และเดินจากไปเฉยๆ ผมวางกระเป๋าลง และนั่งตรงมุมๆนั้น น้ำตาของผมเกือบไหลออกมา เพราะมันว่าผมแรงมาก ในชีวิตของผม แม้แต่พ่อที่ชอบดุด่าว่ากล่าวต่างๆนาๆ ก็ไม่เคยพูดถึงขนาดนี้ ขณะที่ความคิดกำลังฟุ้งซ่าน ผู้ใหญ่ก็เดินมาพอดี
“ เป็นจังได๋ พอนอนได้บ่ ”
“ อ๋อ ได้ครับ เคยนอนลำบากกว่านี้อีก ” ผู้ใหญ่นั่งลงข้างๆ
“ เป็นลูกอ้ายโรจน์ คือบ่เว้า ”
“ อ้าว ผู้ใหญ่รู้จักพ่อผมด้วยเหรอ ” ผู้ใหญ่มองผมแต่ไม่ตอบ กลับถอนหายใจยาวๆ และลูบหลังผมอย่างเอ็นดู
ผู้ใหญ่จันทร์ พอมองดูดีๆ ผมรู้สึกไปเองหรือปล่าวก็ไม่ทราบ ผมว่าแกคล้ายไอดิษอะ ผมมองจากดวงตาดุนิดๆ และพอแกถกแขนเสื้อ ผมถึงเห็นว่าแกผิวขาวด้วย
“ กะรู้จักอยู่ เคยไปเฮ็ดงานให้อยู่ ”
“ ครับ ”
“ กลางค่ำกลางคืน กะมีต๊กโตอยู่เด้อ เห้อๆๆ เอ้าๆตามสบายเด้อ ” ต๊กโตนี่อะไรวะ ช่างเหอะ มันคงไม่น่ากลัวเหมือนตุ๊กแกหรอกมั้ง
ผมอาบน้ำอาบท่า โชคดีที่แถวนี้เป็นเทศบาลแล้ว มีน้ำประปามาถึง เลยไม่ลำบากมาก หลังจากทำธุระเสร็จ ผมเดินๆมาแอบมองว่าเค้าอยู่ที่ไหนกัน ผมเห็นไอดิษ ไอพง กับพี่สองคนกำลังนั่งล้อมวงกันอยู่ แต่ละคนถอดเสื้อกันหมด อันนี้คงไม่ใช่เพราะอยากโชหุ่นกันหรอกครับ แต่เพราะอากาศมันร้อน ผมใส่กางเกงบอลขาสั้น และเดินลงมา
“ กินอะไรกัน กินด้วยๆ ”
“ ป๊าดดดดด พี่คิม ขาวแท๊ ” ไอพงพูดก่อนใครเลย
“ มาๆคิม มานั่งๆ ” พี่น้อยเรียกผมครับ ผมไปนั่งข้างๆแก ไอพงงี้มองไม่วางสายตาเลย
“ เฮ้ย เติมน้ำแข็งดิ๊ ” ไอดิษเริ่มจะฟาดงวงฟาดงาละครับ
“ เรียกดีๆก็ได้ โถ่ ”
“ นี่จบแล้วบ่ครับ ” พี่กกถามผมมั่ง
“ ยังครับ พอดีมาหาไอ ......... เอ่อๆ พี่ดิษครับ ”
“ ใครใช้ให้มา ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ” พูดจาเหมือนตอนที่เพิ่งเจอกันใหม่ๆเลยว่ะ กวนมาก
“ พี่คิมมาก็ดีนะ จะได้สอนการบ้านผมด้วย ” ไอพงนี่ชื่นชมผมเป็นพิเศษนะ ดีครับ อย่างน้อยกูก็มีแนวร่วมคนนึงละ
“ กูก็สอนได้ กูเก่งกว่ามันอีก ”
“ มันไม่แน่ทุกวิชาหรอก ” ผมกวนมันกลับครับ มันก็กัดฟันกรอดๆตามนิสัยมัน พวกผมนั่งคุยเล่นกันไป ยกเบียร์กันไป พอฟ้าเริ่มมืด พี่ๆสองคนแยกย้ายกลับบ้านไป เหลือแค่ผมสามคน
“ ผมไปอาบน้ำนอนดีกว่า ง่วงมาก ฝันดีเด้อพี่คิม ” ไอพงมันไม่ได้ดื่มเบียร์หรอกครับ พอมันกินข้าวอิ่มก็ขอตัว ทีนี้เลยเหลือแค่ผมกับไอดิษแค่สองคน
“ เก็บของด้วยนะ ล้างด้วย ”
“ เฮ้ยๆๆๆ มึงจะไปไหนอะ กินด้วยกัน ก็ช่วยด้วยดิวะ ” ไอดิษจะไปนอนเลยครับ ผมรีบบอกให้มันช่วยล้างจานกับผม
“ เบียร์เนี่ยใครออกเงิน ข้าวเนี่ยใครออก มากินข้าวบ้านเค้าฟรีๆยังไม่รู้จักคิด ”
“ มึงจะพูดจาแบบนี้กับกูอีกนานไหม มึงโกรธกูมาก แต่ก็ไม่เห็นต้องพูดแบบนี้นี่วะ ” ไอดิษยืนขึ้น
“ แล้วใครที่มาบอกเลิกกับกู ทำให้กู ........ ทำให้กู ” มันกลืนน้ำลายอย่างลำบาก จ้องผมไม่วางตา เวลาเมาตาของมันยิ่งน่ากลัวครับ
“ กูขอโทษนะดิษ ”
“ พอเลย บอกแล้วใช่ไหม อย่ามาทำแบบนี้ที่นี่ ไม่ใช่ที่ๆมึงจะทำอะไรก็ได้นะ ” มันพูดจบก็จะเดินหนีอีก แต่ผมสังเกตเห็นบางอย่างเข้าพอดี
“ เฮ้ย !!!!!!! ” ไอดิษยืนนิ่ง ผมเดินตามหลังมันไป
“ มีอะไรอีก ”
“ สร้อย มึงห้อยแหวนของกูไว้ด้วยใช่ไหม ” ผมดิษรีบมองที่สร้อย และเอามือปิดไว้ มันเอาแหวนที่ผมคืนให้มาแขวนไว้ครับ
“ กูง่วงนอน รีบไปล้างจานซะก่อนที่จะมืดกว่านี้ พรุ่งนี้มีงานอีกมาก ” มันเดินหนีไปอีกจนได้ แต่ผมยังยิ้มได้ครับ อย่างน้อยมันก็ยังมีความทรงจำดีๆกับผม
ผมเก็บจานชาม แก้วน้ำมานั่งล้างที่หลังบ้าน ตอนที่ล้างๆก็มีเสียงตุ๊กแกร้องสนั่นบ้านไปหมด ผมกลัวตุ๊กแกมากเลยนะครับ ทำไมไม่เห็นมีใครพูดก่อนเลยว่าตุ๊กแกชุม มีแต่บอกว่าต๊กโตๆ
“ เอ้า ” ผมตกใจรีบหันไปตามเสียง
“ สะ สวัสดีครับ ” ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคนๆนึงครับ รูปร่างท้วมๆ แต่หน้าตาเป็นมิตรมาก
“ ผู้ใดนิ ”
“ ผมเป็นเพื่อนกับพี่ดิษครับ มาช่วยทำงาน ”
“ อ่อๆ เหรอคะ ” น้าคนนั้นเดินมาช่วยผมล้างจานครับ น้าแนะนำตัวว่าเป็นเมียของผู้ใหญ่จันทร์ เพิ่งกลับจากหาเห็ดกับหน่อไม้ในป่า
“ ดีแท่น้อ มีญาติมาเยี่ยมมาหาผู้ใหญ่แกเบิ้ง ”
“ ใครเหรอครับ ” ผมยังไม่เห็นใครจะมาที่บ้างนี้นอกจากผมกับไอดิษอะครับ
“ กะบักดิษไง บ่ฮู้ติ ”
“ ยังไงนะครับ ใครญาติใครนะครับ ”
“ เอ้า กะผู้ใหญ่น่ะเป็นพี่ของอีหล่า เอ้อๆ น้องสาวของผู้ใหญ่ เป็นแม่แท้ๆบักดิษไง ” หืม ผู้ใหญ่เป็นลุงของไอดิษอะสิ
“ งั้นนี่ก็เป็นบ้านของแม่แท้ๆพี่ดิษสิครับ ” น้าแกพยักหน้าอย่างเร็ว ผมอึ้งไปเลยครับ ผมนึกภาพย้อนกลับไปว่า ทำไมผู้ใหญ่จันทร์ถึงหน้าตาคล้ายๆไอดิษ
“ พงนี่เป็นลูกน้าใช่ไหมครับ ”
“ จ้ะ ลูกน้ามีสองคน ผู้ชายสองคน อีกคนไปทำงานในเมืองแล่ว ” ผมเข้าใจละครับว่าทำไมมันต้องโกรธผมตอนที่ผมกับไอพงอยู่ใกล้กันมากๆ
“ คิมอยากไปไหว้แม่บักดิษบ่ล่ะ ” แม่ของไอวาก แม่แท้ๆของมันสินะ
“ ไปสิครับ เดี๋ยวล้างจานก่อนเนอะ ” ผมเริ่มทำความรู้จักน้าสะใภ้ของไอดิษ แกน่ารักครับ คุยง่ายๆ พยายามสอนภาษาถิ่นให้ผมด้วย พอล้างจานเสร็จ น้าพาผมมาที่มุมอีกด้านที่ผมต้องนอน
มุมนั้นมีพระพุทธรูป โต๊ะหมู่บูชาครบ ผมกราบพระและสวดมนต์สั้นๆ น้าชี้ให้ผมดูที่อัฐิของแม่แท้ๆไอดิษ ผมได้มีโอกาสเห็นหน้าแม่แท้ๆของมันเป็นครั้งแรก ท่านสวยมากเลยครับ น้าบอกให้ผมอยู่ตามสบาย แกจะไปล้างของที่หามาได้ พวกเห็ด พวกของป่าอะครับ
ผมไหว้ที่รูป และดูอัลบั้มเก่าๆของท่าน ผมได้เห็นภาพของพ่อไอวากด้วย สมัยนั้นหล่อเฟี้ยวเลยล่ะครับ การแต่งกายไม่เหมือนสมัยนี้ กางเกงสีขาวๆสมัยนั้นคงจะนิยมกันมาก ผมเห็นในภาพถ่าย ใส่กันแทบทุกคน
และ ภาพที่ผมเห็นด้วยในนั้นคือ รูปของเด็กผู้ชายคนนึง ผมเดาว่าคงเป็นไอดิษ เพราะแม่ของมันกำลังอุ้ม และยืนข้างๆพ่อของมัน หน้าตาไม่มีเค้าโครงว่าจะเป็นอย่างวันนี้เลย ผมแอบนึกในใจเล่นๆว่า อยากเขกหัว อยากบีบแก้มตุ้ยนุ้ยของมันจริงๆ เฮ้อ ทำไมมึงถึงไม่มานั่งดูรูปพวกนี้กับกุนะไอวาก มึงนี่ใจแข็งกับกูเหลือเกิน
ผมวางอัลบั้มและรูปกลับที่เดิม และกราบอัฐิ กะว่าพรุ่งนี้จะไปหาซื้อพวงมาลัยมาไหว้ท่าน และจะขอกับท่านเรื่องหนึ่งด้วย ผมอยากจะขอท่านว่า ......... แม่ครับ ลูกชายของแม่คนนี้ ผมขอเถอะครับ
-
พี่ดิษใจแข็ง คิมอย่าท้อนะ
-
สู้ๆ นะคิมเป็นกำลังใจ
-
มารออ่านตอนคิมง้อพี่ดิษ :oni1:
-
พี่ดิษปากร้ายสุดๆอ่า เป็นคิมนี่เราร้องละ บร้าที่สุด
-
....อ้อพี่ดิษ ปลีกวิเวก มาอยู่ที่บ้านเกิดเมืองนอนของแม่นี่เอง
....ถึงแม้ว่ามันจะห่างไกลความเจริญ ธุระกันดาร แต่มันก็..มีความสุข เนอะ
....คงต้องบอกว่าน้องคิม ...สู้ๆๆ แต่ระวัง ต๊กโต ด้วยล่ะ ยังไงก็หนึเข้าห้องพี่ดิษก็ได้นะถ้ากลัวมากๆน่ะ :laugh:
-
พี่คิมสู้ๆนะ
-
สู้ สู้ น้องคิม
พี่ดิษไม่ต้องเก็ก
:-[
-
ไอ้ที่โกรธน่ะ ดิษก็คงโกรธเหมือนกันแหละคิม
แค่คิดว่าคงน้อยใจล่ะที่มากแบบสุดๆน่ะ ก็คนเขารักมากนี่นะ ก็เลยน้อยใจมากกกกกกนั่นเอง
คิมได้ตั้งใจมาแล้ว ก็ใจเย็น สู้ๆล่ะกัน เพราะเท่าที่ดูไอ้ที่เหวี่ยงๆเมื่อตอนเย็นน่ะ ดูเหมือนจะหวง(หึง)คิมกะพงละมากกว่า
-
พี่ดิษใจแข็งเป็นบ้าเลย
โหดอีกต่างหาก คิมสู้สู้
เดี๋ยวคืนนี้ก็ให้ต๊กโตสื่อรักเลย
ช่วงนี้คิมเหนื่อยทุกวันรักษาสุขภาพด้วย
พี่ดิษปล่อยให้คิมเหนื่อยได้ไงดูแลด่วน! :3125:
-
อ่านตอนี้แล้ว ได้ความรู้สึกดีๆครับ
รักเขามากก็ต้องอดทนมากเนอะ
-
ก็รู้อยู่ว่าคิมทำผิด แต่ไม่เห็นต้องพูดจาร้าย ๆ อย่างนั้นเลยนี่พี่ดิษ
เหมือนหยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ ทั้งที่ตัวเองก็ยังรักอยู่แท้ ๆ
-
จะใจแข็งไปถึงไหน :laugh:
-
......... แม่ครับ ลูกชายของแม่คนนี้ ผมขอเถอะครับ
ไม่รู้ว่าจะฮาหรือว่าจะซึ้งดี :L1:
เฮียแอบใจร้ายอ่ะ พูดซะคิมเสียใจ ดีนะที่คิมไม่หนีกลับ
เพราะรักหรอกเนอะคิม :กอด1:
-
ออกแนววินหัวตึบๆ :sad4:
********************************************
เมื่อคืน ผมนอนไม่หลับ น่าจะเพราะแปลกถิ่นแปลกที่ และบรรยากาศไม่น่านอนเสียเลย นอนหลับอยู่ดีๆก็มีเสียงตุบๆ พอส่องไฟไปถึงรู้ว่าไอต๊กโต (รู้ทีหลังว่ามันคือตุ๊กแก) มันกำลังทำสงครามกันอยู่ พอจะเคลิ้มหลับมันก็ร้องเสียงดัง ร้องรับกันอย่างกับวงดนตรี
ผมมองดูนาฬิกาแทบจะตลอดเวลา ช่วงประมาณตีสี่ ผู้ใหญ่จันทร์ตื่นเป็นคนแรก จากนั้นครอบครัวของเค้าก็เริ่มลุกตามกัน ผมเลยได้โอกาสลุกจากที่นอนด้วย
“ ผู้ใหญ่ ทำอะไรครับ ” ผู้ใหญ่ น้าผู้หญิง กับไอพง กำลังช่วยกันจัดตะกร้า กับปิ่นโต
“ ผู้ใหญ่จะไปทำบุญ คิมจะไปด้วยไหม ”
“ ทำบุญตอนนี้ ไม่เช้าไปเหรอครับ ” มันเพิ่งจะตีสี่นิดๆเอง
“ ไม่หรอก ต้องไปช่วยจัดแผงที่ตลาดด้วย พงเดี๋ยวมึงรออ้ายอยู่นี่เด้อ ตื่นแล้วกะหาข้าวหาน้ำให้กิน ”
“ ผมไปด้วยไม่ได้เหรอพ่อ ” ผมอาจจะรู้สึกไปเองว่า หลังจากผมมาที่นี่ ครอบครัวนี้จะคุยภาษากลางกันมากขึ้นครับ
“ ไปกันหมด ใครจะดูบ้าน ปะคิม ไปทำบุญ ”
“ งั้นผมขอล้างหน้าล้างตาเดี๋ยวเดียว ” ผมวิ่งไปใส่เสื้อกับกางเกง และรีบแปรงฟัน จากนั้นลงมาขึ้นรถกระบะเพื่อไปที่ตลาด
ตลาดแถบนั้นไม่ต่างจากตลาดสดในตัวเมือง ช่วงเช้าแม่บ้านทั้งหลายก็ต้องมารีบซื้อข้าวของ แต่ผมฟังจากผู้ใหญ่ว่า คนที่นี่จะซื้อของทีละมากหน่อย เพราะไม่อยากสิ้นเปลืองมาตลาดทุกวัน
“ อุ้ว ผู้ใหญ่ พาผู้บ่าวจากไหนมาน้อนี่น้อ ” ผมช่วยขนของมาวางๆไว้ที่แผง ของที่ว่าก็พวกของป่าที่ผมเห็นเมื่อคืนอะครับ
“ ลูกเจ้านายเก่า มาเฮ็ดการเป็นหมู่บักดิษ ” ผมยิ้มๆให้คนที่คุยด้วย
“ เอ้อๆ โชคดีเด้อ ” ระหว่างที่ช่วยกันจัด ผู้ใหญ่ก็จะทักคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยๆ สังคมที่นี่ต่างจากในเมืองของเรามากทีเดียวครับ
ผมนั่งหาวฟอดๆ รอจนเวลาประมาณตีห้าเกือบหกโมงเช้า ผู้ใหญ่ถึงพามาที่วัดประจำอำเภอ เพิ่งรู้ว่าวันนี้เป็นวันพระ ผู้ใหญ่พาผมมาจุดที่ทำบุญเพื่อถวายวัด เป็นศาลาที่พ่อของไอดิษสร้างในนามแม่แท้ๆของมัน เราอยู่กันได้พักนึง ผู้ใหญ่ก็ชวนกลับ เพราะวันนี้มีธุระในเมือง
ผมกลับมาที่บ้าน โดยที่ผู้ใหญ่ไปธุระต่อ ไอพงกำลังนั่งกินข้าวกับไอวากบ้าอยู่พอดีครับ ผมตรงรี่ไปที่แคร่ทันที
“ อะไร ” ดูมันทักผม
“ หมายความว่าไง อะไร ”
“ ไปตั้งตลาด ไม่หาข้าวหาปลากิน มาแย่งข้าวคนอื่นกินเนี่ยนะ ” มันจะชวนผมทะเลาะเพื่อย่อยอาหารหรือไงเนี่ย
“ กูไม่ได้พกเงินไป ที่สำคัญกูกะจะมากินข้าวที่บ้าน ”
“ อ๋อ บ้านมึงเหรอ ” ไอพงมันหันไปหันมามองผมสองคนเถียงกัน มันคงไม่เคยเห็นอะครับ
“ พี่คิมนั่งก่อน เดี๋ยวผมเอาข้าวให้ ”
“ มีแต่พงคนเดียวที่รักพี่ หึหึ ” ผมแกล้งยิ้มกวนบาทาให้ไอดิษ มันโกรธจนเส้นเอ็นปูดเลย มันจะฆ่าผมไหมอะ
ไอพงเดินไปหยิบช้อนซ้อม และถือจานมาให้ แต่ไอดิษมันรีบตักเนื้อตักหมูไปกินจนเกือบหมด ผมงี้นั่งมองตาปริบๆ
“ แ-กอะไรนักหนา ไม่เหลือเผื่อแผ่คนอื่นบ้าง ”
“ มันทำให้กูกินนี่ ทำไมต้องเผื่อคนอื่น ” ผมหมั่นเขี้ยว ขนาดข้าวเช้ามึงจะระรานก็เลยเหรอวะ
“ อ้าว กับข้าวไปไหนหมดอะพี่ ” ไอพงที่เพิ่งเดินไปตักข้าวสวยให้ ถามไอดิษ
“ กูกินหมดแล้ว เฮ้อ น่าสงสารนะ ที่คนบางคนต้องกินน้ำปล่าวๆ ”
“ ผมก็ยังไม่ได้กินเลยนะพี่ กินโหดไปไหม ” มีแนวร่วมละกู
“ เหรอ งั้นน้ำแกงนี่ ก็แบ่งๆกันไปดิ ” ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยนะไอข้าวกล้องเน่า
“ ผมกะแล้วว่าพี่ต้องแกล้งพี่คิม .......... ผมเลยแอบเก็บไว้ถ้วยนึง ฮ่าๆๆ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” ผมสองคนนั่งหัวเราะไอวากดิษ มันทำหน้าเอ๋อไปเลย
“ รีบๆกิน วันนี้งานเยอะ ไปไม่ทันก็อยู่บ้าน ” ไอดิษลุกเดินเก็บจานไปวางที่หลังบ้าน แล้วก็อาบน้ำต่อ
“ พี่คิม พี่ดิษอารมณ์ร้ายขึ้นนะ ”
“ อืม กินข้าวเถอะ ” ผมอยากบอกความจริงกับไอพงจริงๆครับ แต่อย่างที่ผมคิดเอาไว้ตอนแรกนั่นแหละ ผมไม่อยากให้คนอื่นต้องมารับรู้ อยากแก้ปัญหากันสองคน
พอมันอาบน้ำอาบท่าเสร็จ มันเดินมารอผมสองคนที่หน้าบ้าน ดูท่ามันเตรียมจะหาเรื่องผมอีกล่ะ
“ อาบน้ำหรือทำอะไรถึงช้าขนาดนี้ ”
“ ห้องน้ำมีห้องเดียว ต้องแบ่งๆกันอาบ หรือจะให้กูอาบกับไอพง ” ผมแหย่มัน
“ หึ สำส่อนนะ ขนาดกับเด็กยังไม่เว้น ”
“ เว้นทำไมล่ะ ” ไอดิษเดินตรงมาหาผม ทำท่าจะบีบคอผม ผมฉวยโอกาสหลบและผลักมันติดกำแพง
“ มึงน่ะเกินไปนะ หึงได้กระทั่งเด็กสิบห้าสิบหก ” ไอดิษพยายามดิ้นสู้ครับ นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลยนะ ที่ผมรุกมันบ้าง
“ คิดว่าแค่นี้จะชนะแรงกูเหรอ ” ไอดิษมันตัวควายอะ ถึงผมจะสูงพอๆกัน แต่หุ่นมันหนากว่ามาก สุดท้ายมันก็ดิ้นหลุด และจับแขนผมบีบจนผมรู้สึกปวด
“ มึงทำแบบนี้ มึงไม่เสียใจเหรอวะ ”
“ ....... อะไร ” หึหึหึ สุดท้ายสายตาก็ไม่เคยโกหกครับ สายตาที่มันมองผม ยังเหมือนกับเมื่อก่อนไม่มีผิด
“ เมื่อคืนกูขอมึงกับแม่ด้วย มึงเสร็จกูแน่ ” ไอดิษปล่อยมือ มันกระพริบตารัวๆ
“ แม่ ......... มึงเห็นแล้วเหรอ มึงไปดูทำไม ” ตายห่ะ เหมือนมันจะโกรธเลยครับ
“ กูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย น้าผู้หญิง เมียผู้ใหญ่พากูไปดู ”
“ คุยอะไรกันพี่ๆ ” ไอพงมาพอดีครับ ไอดิษเลยหันไปทางอื่น
“ ปะๆ พี่กกกับพี่น้อยไปรอแล้ว ”
“ อ่ะกุญแจรถ ” ไอพงยื่นกุญแจรถให้ไอดิษครับ
“ อะไร มึงขับสิ ”
“ ผมไปไม่ได้พี่ บ้านไม่มีคนเฝ้า พี่ไปกับพี่คิมแล้วกัน ” ไอดิษโวยวายนิดหน่อย แต่คงจะนึกได้ว่าวันนี้ผู้ใหญ่ไม่อยู่บ้าน มันกับผมเดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้น คันที่มันพาผมซ้อนเมื่อวานอะ
“ เอาไง ” มันถามผม
“ มึงขับดิ ถ้ากูขับแล้วมึงซ้อน จะเหมือนกูพากอริลล่าหนีเที่ยวนะ ” ไอดิษแสยะยิ้ม มันขึ้นคร่อมก่อน ผมก็ขึ้นซ้อนไป
มันขับรถไปทางเดิมเมื่อวานนี้ แต่ผมแกล้งสอดแขนไปโอบเอวมัน มันเริ่มโวยวายแต่ผมแกล้งไม่ได้ยินครับ ผมปล่อยจากเอวตอนที่ใกล้ถึงไร่ กลัวคนงานจะเห็นแล้วเอาไปนินทา
“ อีกสองวัน ไฟฟ้าจะมาดูพื้นที่ แล้วก็วันนี้ผู้ใหญ่ไปคุยกับเทศบาล ในอาทิตย์หน้าคงจะมีน้ำประปา วันนี้เต็มที่นะ ” ไอดิษสั่งงาน แล้วก็เดินไปช่วยแบกพวกไม้กับอิฐมาเก็บที่เพิง ส่วนผมไปช่วยขุดหลุมเพื่อวางเสาคอนกรีต เตรียมที่ไว้ทำแนวกำแพง คนงานวันนี้เพิ่มจากเมื่อวานอีกหกคน
ประมาณสายๆไอพงมาช่วยอีกแรง บอกว่าผู้ใหญ่ไปธุระกลับมาแล้ว ผมรู้ตอนนี้เองว่า ผู้ใหญ่ไปคุยเรื่องน้ำประปาเพื่อเอามาใช้ในที่ดินแปลงนี้ งานในวันนี้หนักอย่างที่มันบอกไว้จริงๆ มีการขุดบ่อเก็บน้ำที่หลังสวน
“ ไอดิษ มึงจะทำอะไรบ้างเนี่ย ” ผมถามตอนที่กำลังยืนพักเหนื่อย
“ สวนผัก สวนผลไม้ เลี้ยงวัว แล้วก็ดูๆไป ”
“ มึงทำมากขนาดนี้ ทำไว้ทำไม ” ไอดิษมองหน้าผม
“ กูทำให้หลายๆคน ไม่ได้เพื่อกูคนเดียว ใครจะไปรู้อนาคตครอบครัวของกูอาจจะหากินกับที่ดินแปลงนี้ต่อไปได้ ” ผมมองมันอย่างชื่นชม
“ ยิ้มทำไม ไปทำงาน ”
“ ครับหัวหน้า ” ผมรู้สึกว่ามันคงจะเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว ผมมีกำลังใจทำงานอีกเยอะทีเดียวครับ
วันนี้เสาคอนกรีตหลายสิบต้นมาส่ง เราเก็บไว้ที่เพิง วันนี้คาดว่าต้องมีคนเฝ้าที่นี่ ช่วงพักกลางวัน ไอพงเป็นคนไปซื้อ และเครื่องดื่มมาให้คนที่ทำงาน จากนั้นเราก็ทำงานกันต่อในช่วงบ่าย
พวกเราทำงานจนเริ่มเย็น ไอดิษให้เลิกก่อน เพราะกลัวจะหนักเกินไป มันนับเงินและจ่ายทีละคนๆ ผมได้ทีเลยเดินไปต่อแถวด้วย
“ ...... ให้ทำไมอะ ” ผมกะมาต่อแถวให้มันด่าเล่นๆ แต่ไอดิษดันจ่ายจริงๆ
“ มึงทำงานก็ต้องจ่ายสิ ” ผมรับมาแล้วเก็บใส่กระเป๋า ภูมิใจเล็กๆที่ได้ทำงานแลกเงิน
“ หัวหน้าไปผ่อนคลายในเมืองบ่ครับ ”
“ หืม อะไรนะ ” พี่กกเดินมาคุยด้วยหลังจากคนงานคนอื่นๆกลับไปแล้ว
“ ไปดูสาวๆ ไปร้องเพลงกัน ” ผมคิดในใจว่าไอดิษไม่ไปแน่ๆ มันชอบเรื่องแบบนี้ซะที่ไหน
“ งั้นเจอกันหกโมงนะ ” อ้าว มันตอบรับซะงั้น พอพูดจบมันก็เดินขี่รถกลับไปเฉยเลย ลำบากผมต้องกลับมาพร้อมๆกับพี่ๆ และไอพง
พวกเราล้างเนื้อล้างตัว ผมเริ่มปวดหัว และตัวร้อน เพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน และวันนี้ยังมาทำงานหนักอีก แต่ผมจะไปกับไอดิษด้วย กลัวมันจะเถลไถล
“ พี่ ผมว่าอย่าไปดีกว่านะ หน้าพี่แดงๆ ” ไอพงไม่ได้ไปด้วยหรอกครับ เรื่องของผู้ใหญ่ มันหมดสิทธิ์
“ เออน่าๆ ไหวอยู่แล้ว ” ผู้ใหญ่จันทร์ให้รถกระบะออกไปครับ เผื่อว่ากลับดึกจะได้ไม่อันตราย พี่กกขับรถพาผม กับไอดิษ มาที่ร้านคาราโอเกะในตัวอำเภอ แต่พอผมมองไปดีๆมันคล้ายกับ ......
“ นี่มันเล้านี่หว่า ” ผมอุทานเบาๆ
“ เอาไงเจ้านาย ซักคนน่ะๆ ” พี่กกนี่ตัวดีเลย ผมมองไปที่ไอดิษ
“ พี่กก ไปเหอะ เดี๋ยวผมกับไอดิษหาข้าวกิน ” ผมรีบออกตัว
“ เอ้า คิมก็ ไหนๆมาแล้ว ลองหน่อยน่า ” ลองนี่คงไม่ต้องอธิบายลึกมากนะครับ
“ ผมไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวลุกทำงานไม่ไหว ” พี่กกหันไปรบเร้าไอดิษแทน ผมเข้าใจว่าพี่แกคงหาคนออกเงินให้อะครับ
“ เอาสิ ไหนๆก็มา มึงไม่เอาก็นั่งรอแล้วกัน ” ผมตกใจจริงๆแล้วครับ ไอดิษมันตกลงเหรอ
“ ไอดิษ มาคุยกันหน่อย ” ผมลากไอดิษออกมา
“ มึงทำแบบนี้ทำไม มึงรู้อยู่ว่ากูมาทำไม มาเพื่ออะไร กูรักมึงนะเว้ยดิษ ” ผมพูดออกไปตรงๆ ไอดิษกลับยิ้มออกมาเฉยๆ
“ กูไม่รักมึง ” แล้วมันก็เดินไป ผมรู้สึกเหมือนฝันไป นี่มันกำลังจะไปเที่ยวผู้หญิงขณะที่ผมอยู่ด้วย ที่สำคัญมันบอกว่าไม่รักผมงั้นเหรอ ผมจะทำยังไงดี ผมเอามือแตะที่หน้าผาก รู้สึกได้เลยว่าผมต้องป่วยแน่ๆ ไข้ที่กายรุมเร้าผมไม่กลัว แต่ไข้ใจที่ไอดิษมันทำไว้นี่สิ ผมจะจัดการกับตัวเองยังไงดี
*************************************************************
พูดถึงเรื่องนี้ ก็ขอพูดถึงคนๆนี้เอาไว้ด้วยนะครับ คนๆนั้นคือพี่กก ทุกวันนี้แกเสียชีวิตไปแล้ว เนื่องจากติดโรคร้ายมา ผมไม่ได้อยากให้ผู้อ่านคิดมากนะครับ แต่เป็นการเตือนเอาไว้ว่า การไปเที่ยวอย่างว่าหรือ ภาษาที่เขาว่ามาคือ สำล่อน อาจทำให้ต้องตกอยู่ในภวังค์เดียวกับพี่ชายคนนี้ของผมนะครับ ........ ตอนนี้ก็ขออุทิศให้พี่ด้วยแล้วกัน :call:
-
เห้อ อย่ารักกันเลย ดูเหนื่อยนะ
-
พี่ดิษเปลี่ยนไป
-
ประชดกันจริงๆ ไม่ดีเลยอ่ะ
-
งอนมากเกินมั้ย
เป็นกำลังใจนะน้องคิม
+1
-
พี่ดิษเปลี่ยนไป..
-
พ่อแง่แม่งอนกันไปถึงหนายยยยย
-
น้องคิมคงต้องเปิดตำราเล่มใหม่แล้ว
เหอะหน้ามันต้องมีสักบทซิที่จะชนะใจ
พี่ดิษได้
น้องคิม สู้ โว้ย
:L2:
ปล.เป็นกำลังใจให้น้องคิมเสมอ
ปล.1 เชื่อเถอะพี่ดิษก็เดินไปอย่างงั้นแหละแต่ไม่ได้ทำไรหรอก555
-
....พี่กก ตายไปแล้ว แล้วพี่ดิษรอดมาได้ไง แสดงว่าตอบตกลง เพื่อยั่วชาวบ้านเค้าเล่นใช่ม๊ะ
... .แหม..ทำเป็นใจแข็งนะ เบื้องหลังอาจ....ป๊อด ก็ได้นี่หว่า
....พี่ดิษ นี่นักพัฒนาตัวยงเลย น่าเรียนรํฐศาสตร์ แล้วเป็นปลัดกลับไปพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอน
....แต่ที่ทำอยู่นี่ก็ดีแล้ว ช่วยคนไม่ให้ตกงาน ช่วยให้ชาวบ้านฟื้นฟูที่ทำมาหากิน เป็นตัวอย่างที่ดีมากๆๆ
....สุดท้าย น้องคิม หนึกลับบ้าน หรือ ไข้แด๊ก อยู่หน้าเล้าหว่า :laugh:
-
ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด คิดว่าดิษคงแกล้งคิม(รึเปล่า) คงไม่คิดจะไป"อย่างว่า" กับผู้หญิง"อาชีพแบบนั้น"จริงๆกระมัง
แต่คงไม่อยากให้พวกพี่กกคิดว่า"อ่อน" ก็เลยต้องทำแบบนั้น ก็เข้าไปในห้องแล้ว"ไม่ทำ" ก็ได้นี่(คงไม่มีใครตรวจสอบหรอก)
จุดประสงค์หลักคงต้องการตวามสะใจ ที่ทำให้คิมเสียใจได้ละมากกว่า
แต่ถ้าดิษคิดจะไปปลดปล่อยกับผู้หญิงอาชีพแบบนั้นจริงๆ เราบอกได้คำเดียวว่า "ขี้เดียดเด้"
แล้ว...แล้ว คิมมิไข้ขึ้นสูงทันทีทันใดเลยเรอะ อุณหภูมิความร้อนมิพุ่งขึ้นจนเทอร์มอมิเตอร์วัดไข้ระเบิดเลยเรอะ
-
เมื่อรัยจะคืนดีกันอ่า :o12:
-
รอตอนต่อไปนะคะ o18
-
รักกัน???
แล้วทำไมต้องบั่นทอนความรู้สึกดีดีที่มีอยู่ให้กัน
ต้องการให้มันลดน้อยถอยลง..ไปจากเดิม จริงหรือ
ทำไปแล้วจะได้อะไรดีดี กลับมางั้นหรือ เพื่ออะไร
รักของเค้า..แต่เรากลับไม่เข้าใจ
:seng2ped:
:3123: ให้คิม..กำลังใจมีเยอะๆ
หมั่นไส้ว้อยยยยยย เฮียดิษ
-
ประชดประชันกันเข้าไป
-
:m16:พี่ดิษเล่นตัวเกินไปละพี่
-
ทำไงได้นอกจากอดทน ทีเอ็งข้าไม่ว่า(หรอ?)ทีข้าเอ็งอย่าโวย
กร๊ากกกกก ,, ก็ยังสติลเข้าข้างพี่ดิษนะ ทำไมๆๆๆๆ
ก็ทีตัวยังทำได้เลย ถึงเมาก็เถอะ ไซด์ไลน์เหมือนกันนี่ แฟร์ๆนะ
จะได้จำให้ขึ้นใจ ไม่ใช่แบบเก่าๆผิดก็ขอโทษๆๆ แต่ไม่เคยจำและทำอีก แบร่ ~~
-
การแกล้งใครสักคนมันง่ายแต่คิดถึงหัวใจคนที่โดนแกล้งรึปล่าว โดยเฉพาะคนคนนั้นรักเรา
-
ดูกันต่อไป :L2: :L2: :L2:
-
ผมพยายามหาทางกลับบ้านเอง แต่ต่างที่ต่างถิ่นทำให้ไปไหนไม่ถูก ผมจำใจนั่งอยู่ที่กระบะหลัง โดนทั้งยุงกัด แมลงต่างๆก็รุมตอมอีก ผมนั่งมองดูจากข้างนอก เห็นชายหญิงหลายคู่เกี่ยวก้อยควงแขนกันออกไปทีละคู่ๆ ผมอดนึกภาพตอนที่ไอดิษกำลังมีอะไรกับคนอื่นไม่ได้ มึงมันใจร้ายไอวากบ้า
“ คิมๆ ” ผมค่อยๆลืมตา นี่ผมง่วงจนนอนหลับไปเลยเหรอ
“ พี่กก ไหนไอเชี้ยดิษล่ะ ” พี่กกทำหน้าตกใจ แกหันมองซ้ายทีขวาที
“ เจ้านายยังไม่ออกมาเลย พี่ไปส่งคิมกลับบ้านก่อนดีกว่า ” ผมลุกขึ้น โดยที่รู้สึกว่าปวดเนื้อตัวอย่างมาก พี่กกถามว่าผมไหวมั้ย อยากไปอนามัยหรือปล่าว แต่ผมไม่ไปหรอกครับ เจ็บป่วยแค่นี้
พี่กกพาผมมาส่งที่บ้าน เวลาตอนนี้ประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ ผู้ใหญ่กับน้าผู้หญิงยังไม่นอน อาจจะรอพวกผมอยู่
“ พี่คิม ........ โห ไปทำอะไรมาอะพี่ หน้าแดงมากเลยนะ ” ไอพงก็อยู่ครับ
“ ไม่เป็นไรๆ ผมไปนอนก่อนนะครับ ” ผมบอกกับผู้ใหญ่
“ เดี๋ยวๆกินข้าวเย็นแล่วบ่ กกคิมกินข้าวแล้วบ่ ” พี่กกส่ายหน้า
“ มากินข้าวก่อนๆ แล้วไปล้างตัว ” ผมไม่กล้าขัดครับ เลยนั่งกินข้าวไปนิดนึง แล้วขอตัวไปล้างตัว ตอนนี้ผมเจ็บเนื้อเจ็บหนังไปหมดแล้ว พอล้มตัวลงได้ ผมเหงื่อแตกโทรมกายโอย นี่กูคงไม่มาตายเพราะตามง้อคนบ้าคนนึงหรอกนะ
ผมพลิกตัว เปลี่ยนท่านอนจนหลับไปในที่สุด คืนนี้ผมฝันดีเสียด้วย ผมฝันว่าไอดิษมันมาหาและพาผมไปนอนที่ห้อง อย่างที่เค้าว่า บางทีเวลาคิดถึงใครมากๆ เราจะเก็บถึงเค้าไปฝัน เอาเถอะแค่ฝันกูก็เอาวะ
“ อื้ออ โอย ” ผมรู้สึกตัวตอนที่เหมือนมีคนถอดเสื้อผ้าของผมออก
“ มึงออกไปได้ละพง ”
“ อ้ายดิษ ไปเฮ็ดหยังมา ฮู้บ่พี่คิมป่วยหนัก ” หืม ใครคุยกันวะ ผมลืมตามองดู
“ เรื่องของกูน่า ไปนอนๆ ” ผมเห็นไอพงผ่านจากแสงไฟด้านนอก นี่ผมนอนอยู่ในห้องนี่หว่า แสดงว่าเมื่อกี้ไม่ได้ฝันไป แต่เป็นเรื่องจริง
“ ........ ” ในห้องนี้ปิดไฟ ทำให้ผมลืมตามองได้ ไอคนที่นั่งข้างๆคือไอดิษครับ มันกลับมาแล้ว
“ หลับซะนะ อย่าคิดมาก ” ผมแกล้งนอนต่อ
ไอดิษเอาผ้าที่ชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ ผมรู้สึกดีมากๆ อาจเป็นเพราะการเช็ดตัวดีสำหรับคนเป็นไข้อยู่แล้ว และที่สำคัญผมดีใจด้วย ที่มันเป็นห่วงผม ไอดิษเช็ดตัวไปโดยที่อีกมือก็ลูบหัว และบางครั้งก็มาจับมือไว้
“ ตัวร้อนมากเลย ขอโทษนะ ” ไม่รู้ว่ามันจะขอโทษทำไมนะครับ ผมก็แกล้งนอนอยู่ ซักพักถึงรู้ว่ามันขอโทษทำไม ไอดิษมันเอาผ้ามาแนบที่หว่างขาของผม
“ อื้ออออ ” ผมได้แต่ครางอื้อๆ รู้สึกสบายนะครับ มันเช็ดไปเช็ดมา เดี๋ยวก็ลุกไปถือกะละมังไปข้างนอก แล้วก็กลับมาอีก มันทำแบบนั้นอยู่หลายรอบ จนผมหลับไปในที่สุด
“ .......... ” ผมตื่นนอนตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ข้างๆตัวของผมมีคนนอนกอดอยู่ด้วย ผมมองจากแขนก็รู้ว่าคือไอดิษ พอได้ยินเสียงเคาะประตู มันเอาผ้าห่มมาคลุมตัวของผมไว้
“ ที่รักของกูเอ้ย ” บ่าบ้าอะไรวะ
“ พี่ ข้าวต้มหมู พ่อให้เอามาให้ พี่กินกับพี่คิมเลยนะ ” เสียงไอพงน้องรัก
“ ไม่ๆ เดี๋ยวมึงมาปลุกคิมด้วย กูจะไปทำงาน ” เอาอีกล่ะ แค่กินข้าวกับกูนี่ไม่ได้เลยใช่ไหม
“ อะไรอีกล่ะ พี่เฝ้ามาทั้งคืน ก็ทำอีกหน่อยดิ ไม่อยากคืนดีกับพี่คิมนิ ”
“ บ้านี่ ไปๆออกมาข้างนอก ” หึหึหึหึ สายไปละดิษเอ๋ย หูได้ยินละ พอเสียงประตูดันปิด ผมก็ลุกทันที ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อคืนที่คิดว่าต้องมาทิ้งชีวิตที่ทุ่งต๊กโต จะกลับมามีชีวิตชีวาขนาดนี้ ผมเดินออกมาข้างนอก ไอดิษกับไอพงกำลังยืนคุยกันที่ระเบียง
“ ใครพากูมานอนในห้อง ” ไอดิษทำหน้าช็อคสุดชีวิต ส่วนไอพงแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ หึ มึงนี่ตัวร้ายเลยนะไอเด็กน้อย รู้หลายเรื่องแต่แกล้งไม่รู้ หลอกถามนู่นถามนี่ ตุ๋มกูซะเปื่อย
“ ไอพงอุ้มมึงมา ”
“ ผมอุ้มไม่ไหวหรอก ” นั่นไง เริ่มตีกันเองละ
“ เดี๋ยวขออาบน้ำก่อนนะ จะมากินข้าวต้มด้วย ” ผมพูด
“ รู้ได้ไงว่าตอนเช้ามีข้าวต้ม ” ไอพงถามผม แต่ไอดิษดิครับเดินหนีไปแล้ว หึหึหึหึ บอกแล้วไงว่ามึงเสร็จกูแน่ไอวากบ้า
ผมเดินไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ พยายามดูว่าตัวเองจะไปที่ไร่กับไอดิษไหวหรือปล่าว ผมมองดูตัวเอง พาลนึกถึงตอนที่ไอดิษมันเช็ดตัวให้ เฮ้อ มึงก็ทำกับกูแบบนี้ แล้วมึงจะประชดกันไปถึงไหน ไม่รู้สึกเจ็บแบบที่กูเจ็บบ้างหรือไง
“ พี่คิมๆ ” ไอพงเคาะเรียกผม
“ อะไร ”
“ วันนี้พี่นอนพักนี่นะ พวกผมออกไปทำงานละ ”
“ พงเว้ย ไอพง ” เงียบ สังสัยผมจะโดนทิ้งไว้ที่นี่ซะแล้วครับ ผมออกมาเพื่อกินข้าวต้มตรงระเบียงบ้านแล้วกินยาแก้ไข้ ตอนนี้ที่บ้านไม่มีคนเฝ้าเลยครับ มีแต่ผมคนเดียว ผมเลยถือโอกาสเดินชมบ้านของผู้ใหญ่ซะเลย
บ้านหลังนี้เริ่มเก่าตามสภาพ แต่พื้นที่หลังบ้านกว้างขวาง เรียกว่าเตะบอลกันได้สบายๆ ผมนั่งตรงพื้นหญ้าเพื่อมองไปรอบๆ ที่ไอดิษมันหนีมาไกลขนาดนี้เป็นเพราะที่นี่ทำให้สุขใจแบบนี้สินะ
“ มานอนอะไรตรงนี้ ” ผมรีบลุกอย่างรวดเร็ว
“ อ้าว มึงไม่ไปไร่เหรอ ” ไอดิษเดินตามมาเจอ ไหนไอพงบอกว่าพวกผมไปทำงานแล้วไง ไอนี่หลอกกูอีกแล้วสิ
“ ......... ” มันไม่ตอบครับ
“ นั่งด้วยกันดิ มาๆๆ ” ผมดึงแขนของไอดิษ
“ เฮ้ยๆ มึงนี่เล่นเป็นเด็กไปได้ ” ไอดิษนั่งลงตามแรงที่ผมดึง
“ ทำไมไม่ไปทำงาน ”
“ ดูขอบตาดิ ” เออจริงแฮะ ดำเป็นหมีแพนด้าเลย
“ มึงทำของมึงเองก็รับผิดชอบไป ” ไอดิษมองหน้าผม
“ กูไปทำอะไรมึง ” ไอดิษถามกลับมา
“ มึงรู้อยู่ว่ากูจะเสียใจขนาดไหน ถ้ามึง ...... ”
“ หยุดพูด ตอนที่มึงทำคราวนั้น เคยคิดไหมว่ากูจะเป็นยังไง ” เอาซะกูหงอเลยนะ
“ ครั้งนั้นกูเมาจริงๆนะเว้ย ”
“ อืม เมาแล้วไง ” อ้าว จะให้ตอบไงล่ะพี่วาก
“ เมาแล้วจะเอาสติที่ไหนไปเอาคนนู้นคนนี้ล่ะ ผิดพลาดเว้ย ” มันยิ้ม
“ ก่อนจะเมาล่ะ มึงมีสติไหม ” โอ้ พูดไม่ออก
“ จะให้ทำไง ”
“ รู้ว่าเมาแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำไมไม่หาคนที่คอยดูแลล่ะ งานเลี้ยงวันนั้นไม่เห็นต้องโกหกพี่ ถ้าน้องบอกว่าจะไปงานของซัน พี่ต้องฝากพี่ชายช่วยดู ” สรรพนามมันเปลี่ยนไปนะผมว่า
“ กูยอมรับผิดแล้วไง ต่อไปไม่ทำแล้ว ”
“ หึ ” มันลุกขึ้นเดินหนี แต่ผมมารยาใส่ครับ ผมแกล้งดึงเสื้อของมันไว้ แล้วปล่อยไปเฉยๆ
“ น้อง เป็นอะไร !!!! ” กุว่าละ ลีลามากนะไอข้าวกล้อง
“ เลิกโกรธกูเหอะนะ กูอยากคุย อยากกอดมึงนะเว้ย มึงเอาแต่ทำแบบนี้ กูอึดอัด ”
“ เดี๋ยวนี้กล้าพูดขนาดนี้เลยเหรอ ” เออ จริงด้วย ทำไมกูกล้าแสดงออกแบบนี้วะ
“ กู ........ กู ”
“ อะไร ว่ามา ”
“ กู รักมึงง่ะ ” ไอดิษยิ้มร่า แล้วลูบหัวผม นี่ถ้ากูมีหาง มึงคงอุ้มกูวิ่งเล่นรอบสนามแล้วล่ะ
“ พี่ก็รักนะ ”
“ โกหก รักกูแล้วเมื่อวานน่ะอะไร ” ไอดิษทำสายตาแวววาว
“ อยากรู้จริงอะ ”
“ เออ ”
“ พี่เอาเงินให้ผู้หญิงที่แกจัดมา ให้ช่วยนั่งคุยซักสิบนาที แล้วถึงออกมา ” กูโดนหลอกโว้ย
“ มึงอะ ....... ทำกูไข้แ-กเลยนะ ” ไอดิษชวนผมนั่งลง
“ พี่มาที่นี่ แค่แวะมาทำงาน พี่กะว่าจะกลับไปล่าน้องต่อ ไม่คิดว่าน้องจะตามมา ”
“ ทำไมถึงคิดแบบนั้น ” ไอดิษกุมมือของผมไว้
“ พี่ไม่คิดว่า น้องรักพี่มากขนาดนี้ ” ผมรู้สึกผิดขึ้นมาเลย ช่วงที่ผ่านมา ผมคงไม่ได้บอกหรือแสดงออกว่าผมรักมัน
“ ขอโทษว่ะ กูไม่เคยต้องเอาใจใส่ใคร ”
“ เข้าใจแล้วๆ ” ผมมองหน้ากันและยิ้มให้กัน
“ ต่อไปกูจะเป็นน้องที่ดีของมึง อย่าทำแบบนี้กับกูอีกนะ ” ไอดิษถอนหายใจ
“ เหรอ พี่โดนน้องทำร้ายหัวใจมานับร้อยที พี่ยังทนได้เลย ”
“ โห มากไปละๆ ”
“ มากตรงไหน พี่เฝ้ารอน้องมา กว่าจะถึงวันนี้ คิดว่าพี่ต้องทนขนาดไหน น้องมีแฟนมากี่คนแล้ว น้องหักอกพี่นับครั้งไม่ถ้วน น้อง ....... ” ผมเอามืออุดปากไอดิษ
“ ยอมละครับ พี่ข้าวกล้อง ” ไอวากบ้านั่งหัวเราะ
“ อ่ะ ” ไอดิษยื่นแหวนผม แหวนวงนี้เป็นแหวนวงเดิมที่มันเคยมอบให้ผม
“ มึงสวมให้เลยดิ ” ไอดิษจับมือซ้ายของผมไว้ และสวมแหวนให้ ก่อนที่ผมจะสวมแหวนอีกวงให้มันด้วย
“ ต่อไปเราจะไม่ทะเลาะกันอีก ” ผมพูดจากใจเลยนะครับ เวลาที่คนเราทะเลาะกัน สามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ
“ ครับ พี่สัญญา ” ผมอยากจะกอดมันมาก แต่ไม่กล้า กลัวคนอื่นจะมาเห็นเข้า เอาเถอะ อย่างน้อยๆ วันนี้ผมกับไอดิษ ก็เข้าใจกันจนได้ แม้ว่าเราจะต่างฝ่ายต่างประชดประชันกันจนเกือบจะแตกหัก แต่ก็แสดงให้เห็นว่า ผมกับมันรักกันมากขนาดไหน รักมึงนะเว้ยดิษ
*********************************************************************************
:m20: เมื่อวาน อยากล่อให้ด่าไอดิษอะ ฮ่าๆๆ
วันเสาร์ - อาทิตย์นี้ ผมสอบนะครับ และอาทิตย์หน้ามีธุระต้องติดตามเพื่อนของพ่อไปที่ศาล แกจะพาไปดูบรรยากาศ อาจจะไม่ได้มาต่อเน้อ ยังไงก็ขอบคุณที่รออ่านกันนะครับ
ปล. ยูโร เชียร์ทีมไหนกันพี่น้องเอ้ย
-
เฮ้อ…เข้าใจกันซะทีนะ หวานๆ
-
ดีกันแล้วววววว :mc4:
เราก็พลอยสบายใจ :กอด1:
-
หวานซะ :laugh:
-
เราก็ตาวาว ดีใจที่เข้าใจกันสักที ^^
-
ว่าแล้วพี่ข้าวกล้องยังไงก็ต้องใจอ่อนจนได้
-
:mc4:
เฮ้อ หมดเรื่องกันเสียที
ตอนต่อไปขอหวานหยดเลยนะ
ลุ้นจนปวดตับแล้ว
รักนะ
คิม+ดิษ
ปล.พี่ดิษเป็นคนมีความอดทนสูงเหนือมนุษย์ทั่วไป555 ชมนะคะ
ปล1.เชียร์ สเปนคะ
-
...พี่ดิษเค้าเป็นคนดี เค้าไม่เที่ยวผู้หญิง เค้ารู้ผิดรู้ถูก อาจแค่ต้องการยั่วอารมณ์ คนบางคนเท่านั้น
...บ้านนี้เค้าไม่มีความลับต่อกันเนอะ พงก็รู้ว่าดิษรักคิม ผู้ใหญ่กับเมียก็คงรู้ สังคมเปิดกว้างขึ้นมากๆๆแล้วจริงๆๆ
...ขอให้รักกันไปนานๆๆนะ พี่ดิษเค้าน่ารักนะ พูดจากับน้องน่ารักเชียว น้องคิมก็หัดเอาใจใส่พี่บ้างอย่าปากหนักนัก
...ไม่อยากทำก็ใช้คำพูด ไม่อยากพูดก็ใช้การกระทำ อย่างใดอย่างหนึ่งละกันนะ รักกันก็ต้องดูแลเอาใจใส่กันนะจ๊ะ
...มีความรู้สึกยังไงที่ได้ยินพี่ดิษพูดว่า..พี่ดิษจะกลับไปล่าคิมหลังจากที่ทำงานไปซักพัก...ดีใจละสิ ที่เค้ารักตัวเองอะ :laugh:
-
หวังว่าเที่ยวนี้จะทำได้ตามสัญญาจริงๆนะ
-
ตอนที่แล้วไม่พอใจพี่ดิษ ตอนนี้อ่านคำพูดพี่ดิษละเห็นใจจัง อิอิ คิมก็ต้องดูแลตัวเองตอนเมาด้วยนะ
-
เย้ๆ เข้าใจกันแ้ล้ววววว :กอด1:
-
แฮปปี้ๆคิมแสดงความรู้สึกกับพี่ดิษบ่อยๆๆก็ได้
ดีแล้วล่ะที่คิมมาง้อก่อนแต่แหมฟอร์มเยอะเนอะคนเรา
ก็กะจะกลับไปง้อเค้าอยู่แล้วยังแกล้งงอนเค้าอยู่ได้
คิม-ดิษน่ารักกกกก
เชียร์เนเธอร์แลนด์แชมป์ชัวร์(หรา?)
โชคจีในการสอบนะคิมสู้สู้
ยังสติลเชียร์ฮอลแลนด์ต่อปาย :o12:
-
รอตอนต่อไปจ้า :call:
-
เจ้าเล่ห์พอกัน ยินดีด้วย เข้าใจกันแล้ว จะได้มีความสุข
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนครับ
+1
-
เอ้ารีบๆดีกันซะสูเอ้ย คนอ่านจะได้ไม่หมุดหมัดในใจ
หึ หึ หึ เห็นแต่่ละคนโล่งใจไปตามๆกัน ดีใจกับทั้งสองคนเด้อ
รักกันก็ต้องถนอมน้ำใจกัน เชื่อใจกัน อย่าประชดประชันกันอีกล่ะ
รอนะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
-
เปิดใจให้กันได้มากกว่าเดิมอีก
เอ่ยปากออกมาเองเลยว่า..รัก
คุ้มเน๊าะ..เฮียดิษ
อิจฉาคิม ทำไมไม่มีพี่ชายดีดี รักเรามากมาย ขนาดนี้มั่งว่ะ
แถมเฮียยังไม่หื่นด้วย อิอิ
-
โฮ่ยย กว่าจะคุยกันเข้าใจเนาะ เล่นเอาคนอ่านลุ้นจนเครียดแทนเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
ดีกันแล้ว ดีใจด้วยค่ะ
มาเล่าต่อเร็วๆน่ะ :กอด1: :impress2:
-
ดีกันซะที แต่พี่ดิษมีแอบเอาคืนคิมนิดๆด้วย ดีนะที่ไม่ได้ทำจริง :laugh:
-
พี่โดนน้องทำร้ายหัวใจมานับร้อยที พี่ยังทนได้เลย..........เจอประโยคนี้เข้าไป ปล.รักพี่ดิษ โคดดดดดดดด o13........
-
อ่านมาถึงตรงนี้ ต้องขอบอกเลยว่าพี่ข้าวกล้องนี่สุดยอดพระเอก o13
คิมเองทำอะไรคิดถึงคนรอบข้างหน่อยนะคะ เพราะคิมเองเป็นประเภทดึงดูดคนและเป็นที่รัก
ถ้าใครได้พี่ข้าวกล้องไปนี่คงกราบเช้ากราบเย็นเลยนะคิม :m20:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ :L2:
-
โล่งอกไปที คืนดีกันแล้ว
-
:L2:
-
สอบผ่านนะ
รอตอนหวานๆ อยู่นะคิม
-
สอบเสร็จแล้ว อย่าลืมมาต่อไวน้า
ขอให้สอบผ่านทุกตัวเลย
-
เขินเลย :-[ :-[ :-[ คืนดีกันแล้ว น่ารัก :กอด1: :กอด1:
-
:L1:
-
เย้...คืนดีกันแล้ว :mc4: คิมกับเฮียดิษอย่าทะเลาะกันอีกนะ เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังก็พลอยรู้สึกไม่ดีไปด้วย (แฟนคลับไง@_@) :กอด1:
ดีที่เหตุการณ์ผ่านมาแล้ว ก็ยังรักกันอยู่เหมือนเดิม รักกันมาก ๆ นะ :L1:
ขอชื่นชมเฮียดิษจากใจอย่างหนึ่งเลยนะ ที่เฮียเป็นผู้นำสามารถสร้างพื้นที่ว่างเปล่า(ไม่รู้ว่าเป็นป่ารึเปล่า) ให้กลายเป็นไร่เป็นฟาร์มได้ หากดูจากที่คิมเล่าเฮียก็เพิ่งจะจบป.ตรี แล้วอายุก็ยังน้อย หากไม่สามารถจริง ๆ ยากนะที่คนทั่วไปที่เพิ่งจะจบ จะไปก่อตั้งสร้างฟาร์มสร้างไร่อะไรพวกนั้นได้ แล้วยังทำให้คนพื้นที่นั้นพลอยได้รับความรู้ไปด้วย สามารถมากเฮีย!!
:o8:--> อย่าปล่อยให้หลุดมือนะคิม อิๆ --< :o8:
รีบมาต่อด้วยน่าาาาา :bye2:
-
เหนื่อยอะ ไปช่วยทนายความที่ศาลมา เพิ่งกลับครับ อ่านตอนต่อไปเลยดีกว่าๆ
********************************************************
พอผมกับไอดิษปรับความเข้าใจกันเสร็จ ผมดันไข้ขึ้น ต้องนอนซมอยู่ที่ห้องของไอดิษ โดยที่ไอดิษฝากให้ไอพงช่วยดูแล เพราะมันต้องไปคุมคนงานที่ไร่ ตอนที่ผมนอนพักผ่อนอยู่ ก็มีเสียงมือถือดัง
“ ครับ ” ผมสะลึมสะลือรับสาย
“ คิมเหรอลูก ไม่กลับบ้านเหรอจ้ะ ” แม่ของผมนี่
“ ผมมาทำธุระนอกเมือง ที่บ้านมีอะไรหรือปล่าว ”
“ แหม พ่อเค้าดักคอก่อนแล้วนะเนี่ย ว่าโทรมาหาลูก จะต้องพูดแบบนี้ ไม่มีเรื่องกลับบ้านไม่ได้เหรอจ้ะ ” เกือบสร่างไข้เลยกู ฮ่าๆๆ
“ วันสองวัน ผมกลับละกัน ธุระใกล้เสร็จแล้ว ”
“ จ้ะ คิมจำน้องพิณได้ไหมลูก ” พิณไหนน้อ
“ ไม่อะแม่ ”
“ คิมจะมาวันไหน บอกแม่นะลูก แม่จะได้บอกเค้า เค้าว่าอยากเจอลูก ” ผมคิดเองนะว่า พิณนี่คงไม่ลูกคนทั่วไปแน่ ต้องเป็นคนมีหน้ามีตา ไม่ก็เป็นลูกของเพื่อนพ่อผม เพราะไม่อย่างงั้น แม่ไม่ค่อยพูดเชิงขอให้กลับแบบนี้
“ ได้ครับ ” ผมกดวางสาย ลุกเดินออกมาข้างนอก
“ ออกมาทำไม นอนพักๆ ” ผู้ใหญ่จันทร์กำลังนั่งดูกล่องอะไรซักอย่างอยู่ หันมาเจอผมพอดี
“ นอนมากๆ ปวดหลังครับผู้ใหญ่ ”
“ จั่งสั้นกะนั่งถ่านี่เด้อ ” นั่งถ่าอะไรของเค้าอะ ผมนั่งมองไปรอบๆ ไอพงไม่อยู่บ้านเหรอเนี่ย
“ เอ้าๆ อย่าไปเว้าให้บักดิษเด้อ ” ผมนั่งหัวเราะ ฟังๆถ้าไม่ใช่ภาษาถิ่นนี่ออกแนวลามกนะ ผมดมๆตรงขวดที่ผู้ใหญ่ยกมา
“ นี่เหล้านี่ผู้ใหญ่ ”
“ เอาเลยๆ ยกให้เมาแล้วกะนอน ” ผมน่ะหิวอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆ เลยยกไปสองแก้ว โอ้โห มึนใช่ได้เลยว่ะ
“ ลุกมาตอนแลง ถ้าไม่หาย กะตายล่ะ ” อ้าว ตอนก่อนยกไม่พูดก่อนล่ะผู้ใหญ่ ผมเดินกลับห้อง แล้วนอนลงที่เตียง หลับไม่รู้เรื่องเลยครับ
“ คิม คิม น้องคิม ” ใครเรียกวะ
“ อ้าว กลับแล้วเหรอ ...... ฟ้ามันมืดๆนะ ” ผมเด้งตัวขึ้นนั่ง
“ นี่ไหวไหมน้อง ทำไมนอนนานขนาดนี้ล่ะ ไข้ก็ไม่มี เป็นไข้เลือดออกหรือปล่าว ”
“ ถามอย่างกับกูเรียนหมอนะ ” ผมลองขยับเนื้อตัว ไม่ยักกะปวด
“ ว่าไง ไปโรงพยาบาลไหม ” ที่เนื้อตัว ใบหน้าไอดิษยังมีคราบเหงื่อ คราบดินติดอยู่เลย คงยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตา มันเป็นห่วงผมมากสิเนี่ย
“ มึงไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูไปรอข้างล่าง ” ผมลุกเดินปร๋อเลย ฮ่าๆ เหล้าผู้ใหญ่นี่ของดีสมที่โม้ไว้เลย ผมเดินมาที่ชานบ้าน ผู้ใหญ่กับน้าผู้หญิงกำลังเตรียมอาหารให้ ส่วนไอพงนั่งดูหนังสืออยู่
“ เหล้าเจ๋งจริงผู้ใหญ่ ” ผู้ใหญ่ทำจุ๊ปาก น้าผู้หญิง ไอพงก็ด้วย
“ บักดิษบ่มักเด้อ อย่าเว้าดังหลาย ” มันเหรอไม่ชอบ อนามัยจริงนะมึง
“ ครับ เดี๋ยวผมต้องกลับบ้าน พรุ่งนี้ผมว่าจะกลับก่อน ยังไงขอบคุณจากใจที่ดูแลผมอย่างดีนะครับ ”
“ อะไรวะพี่ จะมาก็มา จะไปก็ไปงี้อะ ” ไอพงเสียงดังเลยครับ
“ เพิ่นกะมีธุระ มึงสิเว้าดังเฮ็ดหยัง บักห่านี่ ”
“ น่าจะบอกก่อนนะ จะได้เลี้ยงส่ง ” น้า แฟนของผู้ใหญ่คุยกับผม
“ ผมไม่กล้ารบกวนแล้วครับ แค่ให้ที่พักที่อาศัยนี่ก็เป็นบุญคุณมากจริงๆ ”
“ ผมอยากจะถามเรื่องเรียนกับพี่อะ ทำไมรีบกลับจัง ”
“ ถามมาเลยสิ ว่ามาเลย ” ผมนั่งดูหนังสือที่มันอ่านอยู่ เป็นหนังสือระเบียบการของมหาวิทยาลัยแห่งนึง ที่เปิดรับนักเรียนเข้าเรียนล่วงหน้า ไอพงบอกว่าไอดิษเล่าให้ฟังว่าผมก็ลงเรียน มันเลยสนใจ ประกอบกับพ่อแม่ของไอพงไม่อยากให้ไปไหนไกลๆ เผื่อจบก็จะได้เป็นนักกฎหมาย ช่วยบ้านช่วยอำเภอ
“ แล้วเอ็งชอบไหมล่ะ ”
“ ชอบครับ ผมเคยดูหนังฝรั่ง เท่ดี และอยากช่วยคนในหมู่บ้านเรา เวลาเค้าถูกยึดที่ยึดทาง ผมเห็นแต่พ่อต้องไปต่อสู้ ส่วนใหญ่ก็สู้ไม่ได้หรอก ” ไอนี่อุดมการณ์ท่าจะแรงกล้า
“ ดีแล้ว เราต้องมีกำลังใจในการเรียน เวลาท้อแท้ จะได้มีเครื่องเตือนใจ มาๆ เดี๋ยวพี่ช่วยฝนให้ ” ฝนนี่คือฝนดินสอลงบนกระดาษใบสมัคร พักนึงไอดิษถึงเดินลงมา มันอาบน้ำนานผิดปกติ แถมแต่งตัววับๆแวมๆ โชว์ขาอ่อนด้วย
“ ทำอะไร ” มันนั่งลงข้างๆ กอดคอผมด้วย
“ มานั่งนี่อยากติดไข้เหรอ ”
“ หึ ยังไงก็ต้องติดอยู่แล้ว นั่นทำอะไรกัน ทำด้วยดิ ” ผมสามคนนั่งคุยกันเรื่องเรียน พอเสร็จก็กลับมานั่งล้อมวงกินข้าว วันนี้ไม่มีพวกคนงานครับ ไอดิษบอกว่าคนงานต้องนอนเฝ้ากันหลายคน เลยให้เงินไปหาซื้อข้าวปลากินกันเอง
“ น้องจะกลับบ้าน ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ ” ตอนที่กำลังนั่งกินข้าว ผู้ใหญ่จันทร์บอกเรื่องที่ผมจะกลับบ้าน ไอดิษได้ยินเข้า ถึงกับวางช้อนส้อม
“ กำลังจะบอกนี่ไง ”
“ อ๋อ พอคุยได้เรื่อง ก็วางแผนกลับเลยใช่ปะ ” มึงเสียงดังไม่กลัวกูอายเลยนะ ผู้ใหญ่ น้าผู้หญิง กับไอพง แกล้งไม่ได้ยิน นั่งกินข้าวกันเฉยเลย
“ ไม่ใช่เว้ย แม่บอกให้กลับ ”
“ ....... อีกสามวันค่อยกลับนะ พี่จะได้ไปด้วย ” เริ่มงอแงละๆ
“ ดิษ มึงต้องดูแลคนงาน ดูแลที่ดินด้วยนะ กูไปก็แค่ทำธุระ ค่อยเจอกันน่า ” ไอดิษหน้างอ มันนั่งกินข้าวเงียบๆคนเดียว ผมมองหน้าผู้ใหญ่ แกนั่งยิ้มๆส่ายหน้า
“ กะค่อยๆเว้ากันเด้อ ” ผู้ใหญ่จะเข้าไปนอนแล้วครับ แกว่าพรุ่งนี้จะมีรถไปส่งที่ขนส่งในตัวอำเภอ พวกผมแยกย้ายกันเข้านอน ผมกะว่าจะนอนนอกชาน เพราะอากาศเย็น และเริ่มจะชิน แต่ไอดิษมันลากเอาที่นอน ผ้าห่มไปในห้องของมันหมด ผมเลยต้องเข้ามานอนในห้อง
“ กูนอนไหน ” ผมถามไอวากบ้า ที่ไม่ยอมพูดกับผมตั้งแต่ผมบอกว่าจะกลับบ้าน
“ นอนบนเตียง ” ผมเดินไปทิ้งตัวนอน ไอดิษมันเดินตะค่อมๆมา ท่าทางแบบว่า หมาล่าเนื้อชัดๆ
“ มึงจะฆ่ากูเหรอดิษ ”
“ ขอเหอะคิม ทีนึง ” ผมรีบขยับตัวหนี ความเจ็บปวดคราวก่อน ยังติดอยู่ที่ก้นผมเลย
“ กูเพิ่งหายไข้นะเว้ย แล้วพรุ่งนี้เดินทางไกล ที่สำคัญบ้านน่ะพื้นไม้นะเว้ย ”
“ กลับวันหลังก็ได้นะ ” ผมไม่ทันได้พูดอะไร ไอดิษมันพุ่งเข้ามาจูบปาก และมันโถมตัวเข้าทับผมไว้ ผมได้แต่นอนให้มันจัดการ เพราะผมคิดตั้งแต่ที่มันอาบน้ำนานๆแล้ว ว่ามันต้องเกิดมีอารมณ์แน่ๆ
“ อื้มมม ดิษๆ ”
“ อะไรเหรอ ” ไอดิษนี่ หน้าตาหื่นกามชิบหาย ขณะที่ผมพยายามจะพูด มันยังไม่เลิกเล้าโลมเลย
“ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน จะทำไงวะ ” ไอดิษมันเริ่มวุ่นวายที่เสื้อผ้าของผม ผมล้วงเข้ามา และลูบเล่นอย่างสนุกมือ ก่อนที่มันจะถอดเสื้อของผมออก
“ เก็บเสียงหน่อย ” พูดง่ายอีกละ ผมปล่อยให้มันเป็นคนนำ แต่ไอดิษมันนิ่งมากเลย มันทำจนผมเริ่มจะเคลิ้มตาม
“ มึงไม่เคยเอาผู้หญิงจริงเหรอวะ ” ผมถามมันตรงๆ เพราะเคยได้ยินจากพี่โจว่า มันไม่ยุ่งกับหญิงตั้งแต่ผมเข้ามาเรียน
“ เคยสิ ” ผมก็ควรจะเข้าใจนะ จะมีกี่คนที่อยู่แบบพวกผม แล้วจะไม่มีเรื่องแบบนั้น
“ แต่อย่างน้อย คิมเป็นผู้ชายคนแรกแล้วกัน ” ยังไม่วายปล่อยมุก ผมนอนนิ่งๆ ไอดิษมองซ้ายมองขวา หยิบถุงมาให้ผมสวมให้ ผมกลืนน้ำตาเอือก กูจะรอดปลอดภัยกลับบ้านไหมวะ
“ เฮ้ย ”
“ มีอะไรวะดิษ ” ไอดิษมองผมหน้าซื่อๆ
“ พี่ไม่มีเจลอะคิม ” กูอยากตาย
“ มึงทะนุถนอมกูหน่อยแล้วกัน ” ไอดิษยิ้ม ครั้งที่แล้วไอดิษเล่นซะผมเป็นไข้ ครั้งนี้จะดูฝีมือมันล่ะ
ผมกับไอดิษช่วยกันหลายอย่าง เพราะไหนจะกลัวเสียงดัง กลัวคนอื่นได้ยิน จะต้องกลัวเจ็บอีก แต่ในที่สุดผมก็มีอะไรกันอย่างที่ผมกับมันสุขทั้งคู่ได้ซะที ผมไม่กล้าบอกว่าผมรู้สึกดีกว่าครั้งที่แล้วมาก ทั้งๆที่ไม่มีอุปกรณ์ช่วย แต่กลัวมันจะเหมาอีกเลยแกล้งเงียบไว้ ไอดิษนอนกอดผมหลวมๆตลอดทั้งคืน
รุ่งเช้า ผมตื่นมาเก็บข้าวของ โดยที่ไอดิษก็พูดโน้มน้าวให้อยู่อีกวันสองวัน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่นะ แต่เพราะทางบ้านอยากเจอ และที่มหาลัยก็กำลังจะต้องเตรียมงาน พอผมอธิบายไอดิษก็เข้าใจ วันนี้ไอพงต้องไปสมัครเรียน มันเลยไม่ได้ตามมาส่งด้วย
“ แล้วจะโทรหานะ ห้ามปิดมือถือด้วย ” ผมบอกมันก่อนจะขึ้นรถ
“ อืม พี่จะโทรหานะ ” ผมนั่งรถหลายชั่วโมงกว่าจะถึงจังหวัดที่ผมเรียนหนังสือ ผมเหนื่อยมากเลยขอนอนที่มหาลัยก่อนคืนนึง
เช้าอีกวัน ผมมาที่คณะในตอนเช้า ตอบรับว่าจะเป็นวากเกอร์ให้คณะต่อ เพราะกำลังมีกำลังใจในการทำงาน ผมนั่งคุยกับพี่ๆนิดหน่อย ก่อนจะนั่งรถกลับบ้าน ผมมาถึงบ้านของผมช่วงบ่ายๆ
“ จะมาทำไมไม่โทรบอกวะ ” พ่อของผม นั่งดูตารางการขนส่งวัตถุดิบอยู่
“ พอกลับก็พูดแบบเนี่ย ”
“ พูดเล่นๆ มานั่งก่อน ” พ่อให้คนงานเอาน้ำมาให้
“ เรื่องไอข้าวกล้องนี่ ยังไง ” ผมแทบจะสำลักน้ำ
“ หาๆ อะไรนะพ่อ ”
“ ตกใจทำไม นี่พ่อยังไม่ได้คุยกับแม่นะ ตกลงมันยังไง ” ผมเริ่มจะหน้าเสียแล้วดิ พ่อรู้เรื่องที่ผมชอบพอกับไอดิษเหรอ
“ คือ ”
“ อ้อมแอ้มอะไรวะ ไหนว่าไปช่วยพ่อมัน ตามหาไอข้าวกล้องถึงบ้านนอกไง ”
“ หา ” เกือบละกู ฮ่าๆ ผมเกือบพูดละครับ ที่แท้เข้าใจกันคนละเรื่อง
“ โฮ้ยยย ไม่มีไรหรอก มันง้องแง้งแบบนี้ประจำ ตื่นเต้นทำไม ”
“ เออ งั้นก็ดี เพราะพ่อมันห่วงทั้งเอ็ง ทั้งไอดิษ ไปอยู่ซะไกล ...... แม่เค้าบอกแล้วใช่ไหม ว่าน้าเพิ่มจะพาพิณมาคุยด้วย พิณเค้าอยากสอบตรงเข้ามหาลัยที่เอ็งเรียน เดี๋ยวให้คำปรึกษาหน่อยนะ ”
“ ก็ได้ แต่ไม่รู้จะดีไหมนะ เพราะนี่ก็จะไม่รอดอยู่ละ ” พ่อผมยกมือจะเขกหัว ผมรีบหนีเอาของไปเก็บ และออกมาเดินเล่นที่สวน
“ แม่ สวัสดีครับ ” แม่ของผมเดินมาตามหาผมแน่เลย ผมรีบเดินไปยกมือไหว้
“ พอดีเลย น้าเพิ่มพาพิณมาแล้วลูก ” ผมเดินตามแม่มา อยากรู้ว่าพิณๆเนี่ย เป็นใครกัน
“ สวัสดีครับ ” ผมสวัสดีคนที่ยืนข้างๆพ่อ คนนี้คงเป็นน้าเพิ่ม
“ โอ้โห ลูกนี่หล่อได้พ่อนะ ” เหอะๆ ขี้เหร่ได้พ่อดิน้า
“ ครับๆ เอ้าคิม นี่น้าเพิ่มเป็นปศุสัตว์จังหวัด นั่นลูกสาวท่าน น้องพิณ ” ปศุสัตว์จัวหวัด !!!!!!!
“ สวัสดีค่ะพี่คิม ” โอย ....... ทำไมน่ารักขนาดนี้วะ
“ เดี๋ยวสองคนคุยกันเลยนะ น้าจะคุยธุระกับพ่อด้วย ” น้าเพิ่มว่า
“ รบกวนนะคะพี่คิม ” ผมคงไม่รู้ตัวว่ากำลังจ้องน้องเค้าอยู่ แม่ผมสะกิดและบอกให้ระวังหน่อย พ่อเค้าอยู่ด้วย
“ เอ่อครับ งั้นเราคุยกันแถวๆนี้เนอะ ” ผมบอก
“ ค่ะ ” ผมรู้ตัวเองว่ากำลังจะหลงน้องเค้านิดๆ แต่โชคดีที่เสียงมือถือของผมดังซะก่อน แล้วเสียงนี้เป็นสายของไอดิษ ผมขอตัวออกมาคุยด้านนอก
“ เฮ้ออออ ” ผมถอนหายใจแรงๆ
“ เป็นอะไรเหรอน้อง ”
“ ดิษ มึงจะเสร็จธุระเมื่อไร ”
“ ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ ”
“ กูคิดถึงมึงว่ะ รีบมาหากูหน่อย ” ไอดิษหัวเราะชอบใจ มันหารู้ไม่ว่า กูพูดจากใจเลยนะเว้ยไอวากบ้า
-
งานจะเข้ามั้ย :เฮ้อ:
+1
-
อย่านะคิม…พึ่งจะดีกันเองนะ
-
ตัวปัญหามาอีกแล้วสิน่ะ
:mc4: :m31:
-
:เฮ้อ:
น้องคิมมีสติหน่อย
คิดถึงหน้าพี่ดิษไว้
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ดิษรีบกลับมานะเด๋วพี่คิมจะงานเข้า ฮ่าๆ
-
....ใจไม่มั่นคงนะนี่น้องคิม อ่อนไหว ต่อสิ่งสวยงามรอบๆๆตัว เป็นคนที่น่ากลัวจริงๆๆ สำหรับพี่ดิษ
....งานนี้ ถ้าพ่อแม่ สนับสนุนด้วยยยยยยยยยยย...มีเฮ โว้ย ใจน้องคิมมันนำไปแล้ว 20 % 555
....คดีเก่าพึ่งจบ จะมีคดีใหม่ให้พี่คิม สอบสวนอีกแล้วววว น่าจะเรียนทนายแทนน้องคิมน่ะนี่ :laugh:
-
ขอแนะนำว่าพี่ดิษรีบกลับมาให้ว่องค่ะ คิมนี่เร็วมากอ่ะแค่เห็นหน้าก็ชอบละ เฮ้อออออ
-
เจอสาวน่ารักหน่อยออกตลอดๆอ่ะ คิม
-
ห้ามหลงพิณเด็ดขาด :m31:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อะไรจะอ่อนไหวเหมือนไผ่ลู่ลมขนาดนั้นน้องคิม
พี่ข้าวกล้องเหนื่อยอีกแล้วสิ
-
อ่อนไหวง่ายแบบนี้
พี่ดิษช่วยกลับมาจัดให้น้องคิมโหน่ยยยย
เอาแบบหนักๆๆๆ หลายๆๆๆ ดอกรุย
เอาซะ..ให้เข็ด
กร๊ากกกกกก
-
คิมใจแข็งหน่อย มั่นคงสักนิดอย่าเผลอ เพิ่งคืนดีกะอ้ายดิษเอง
-
คิม ไม่เอานะ หนักแน่นหน่อย อย่าเป็นไม้เถาดิ เป็นไม้ยืนต้นหน่อย
ดิษเอ๊ย..หลงดีใจนะ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยเลย
-
เฮอ พี่คิมจะทำให้พี่ดิษหนักใจอีกหรือป่าวเนี๊ย
-
อะไรอ่ะคิมแค่นี้หลงซะแล้ว
พี่ดิษรีบมาให้ว่องเลยหรืออาจจะมาถึงแล้วตามมาติดๆ^^'
จัดการให้คิมไปไหนไม่รอดเชียร์พี่ดิษเต็มที่
พี่ดิษน่ารักจะตาย o18
-
สงสัยเฮียดิษห่างหายไปนานจากหกครั้งที่แล้ว...พอคืนดีกันก็เลยจัดให้คิมเรยยยย...คิ ๆ
คิมหวั่นไหวกับสิ่งรอบข้างง่ายจัง ดีที่เฮียโทรมาทันเวลา
-
อยากให้แฟนมาเป็นไม้กันหมาล่ะสิคิม ท่องเอาไว้รักข้าวกล้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อย่างน้อยคิมก็รู้ตัวว่ายังมีดิษอยุ่ สู้ ๆ นะ อย่าทำพลาดอีก
-
:L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบเรื่องพี่คิมกับพี่ดิษมากๆครับ ได้อ่านเรื่องพี่แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ วันนี้ผมมารอพี่นะครับพี่คิมดิษ(น้องใหม่)
-
วันนี้ก็มารอพี่คมกับพี่ดิษครับ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13:
:z13:
-
ฟ้าวๆมาเด้ออ้ายคิมอ้ายดิษ ผมถ่าอยู่เด้อครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆสำเนียงเดียวกันเด้ออ้ายฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123: :o8: :-[ :impress2:
-
คอยการอัพเดต ตอนใหม่อยู่นะครับ
ป.ล. ช่วงนี้บอลยูโรพักสองวัน เป็นโอกาสดีสำหรับการโพสต์นะครับ
-
รอคอยการมาของพี่คิมกับพี่ดิษด้วยคนครับ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
:เฮ้อ: พี่คิมงานเข้าแน่ๆ ท่าทางผู้ใหญ่จะอยากจับคู่ให้
-
:laugh: หายไปนานเกิน ลืมพาสเวิร์ดเลย ฮ่าๆๆ
ผมนั่งคุยกับน้องเค้าไม่นาน ได้ความว่า น้องผู้หญิงที่ชื่อพิณกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.5 จะขึ้นชั้น ม.6 ในเทอมนี้ พิณเรียนที่โรงเรียนเก่าที่ผมเคยเรียน
“ พิณจำพี่คิมได้ด้วยนะคะ ” คนมันดัง ทำไงได้ล่ะ ก่ากๆ
“ พี่ไปทำอะไรล่ะ ”
“ ที่พี่ไปต่อยกับโรงเรียนข้างๆ แล้วโดนจับตีหน้าเสาธงไงคะ ” นั่นไง
“ แหม อุตส่าห์จำได้นะ ” น้องพิณเค้าดูใสๆดีครับ ไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงที่ผมเคยคบ
“ พี่คิมเคยมามีเรื่องกับรุ่นพี่คณะสีด้วย ” กูไม่มีเรื่องดีๆให้คนจดจำบ้างหรือไงวะ
“ ไล่ก่อนนะ ตอนนั้นพี่อยู่ ม.ไหนนะ น่าจะ ม.6 ”
“ ใช่ค่ะ ” ช่วงนั้นกำลังเปรี้ยวเลยกู สงสัยจะหาดีไม่ได้จริงๆ
“ งั้นเราคงปรึกษาผิดคน พี่ไม่มีความรู้พอจะแนะนำได้หรอก จริงปะ ” พิณทำหน้าตกใจนิดหน่อย กำลังน่ารักอะ ฮ่าๆๆ
“ แต่พี่เคยช่วยพวกพิณไว้นะคะ ตอนกรีฑาจังหวัด พวกเราเคยโดนพวกโรงเรียนอื่นมาหาเรื่อง พี่คิมเคยช่วยจัดการให้ ” กรีฑาจังหวัดเหรอ ตอนไหนหว่า
“ ใช่ที่จัดที่สนามกลางไหม ”
“ ค่ะ ” ผมนึกๆเหตุการณ์นั้น จำได้ว่าผมน่าจะไปหาเรื่องพวกมันก่อนนะ แต่ช่างเหอะ อย่างน้อยหาดีเข้าตัวบ้าง
“ พิณอยากสอบคณะอะไรล่ะ ” ผมนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ พิณอยากเรียนเภสัชครับ
“ โห เภสัชเลยเหรอ ต่างกับพี่เยอะนะน่ะ ”
“ พิณอยากมีคนคอยดูแลอะค่ะ เพื่อนๆไม่มีใครเข้ามหาลัยเดียวกัน ” ฟังทะแม่งๆว่ะ
“ เดี๋ยวพอเข้าไป ก็มีคนตามดูแลเองแหละ ” ผมยิ้มให้ พิณหน้าแดงซะงั้นอะ
“ ถ้าพิณสอบได้ พี่คิมต้องมารับด้วยนะ ”
“ อ๋อๆ ได้สิ เพื่อนผู้หญิงของพี่เยอะ ไม่ต้องกังวล ” พิณทำหน้าเศร้าๆอีกล่ะ อารมณ์ไหนล่ะน้อง
“ ค่ะ ” ผมนั่งถามไถ่เรื่องของโรงเรียนต่อ ซักพักแม่เดินมาตามครับ
“ คุยกันเรียบร้อยไหมจ้ะ ”
“ เรียบร้อยค่ะ พี่คิมบอกว่าจะดูแลให้ค่ะ ”
“ ห๊ะ อะไรนะครับ ” ผมยังไม่ทันตั้งตัว พิณเล่นผมซะแล้วครับ
“ อ้าว ไหนว่าจะดูแลไงคะ ” แม่ของผมส่งสัญญาณด้วยการแยกเขี้ยวใส่
“ ครับๆ พี่ดูแลอยู่แล้วๆ ฮ่าๆๆ ” ผมเริ่มสัมผัสถึงความไม่ธรรมดาของน้องสาวคนนี้ซะแล้วสิ
ผมเดินมาส่งน้าเพิ่มที่รถ ท่านขอบอกขอบใจ และชมว่าผมใจกว้าง ไว้ใจได้ ว่าไปนู้นเลยครับ ผมได้แต่ยิ้ม เพราะแม่ตามมาหยิกซ้ายหยิกขวา พ่อก็ยักคิ้วให้อีก นี่มันอะไรกันเนี่ย
“ ฮ่าๆๆ ”
“ พ่นกัญชามาเหรอพ่อเลี้ยง ” ผมแซวพ่อ
“ เป็นไง น้องพิณไหวไหม ”
“ อะไร ไหวไม่ไหว ”
“ ไม่ชอบเหรอแบบนี้ นี่มาให้เลือกถึงบ้านนะ ” ชักท่าไม่ดีละ
“ เหอะ พ่อเค้าคงปล่อยลูกเค้าหรอก ” ผมบอกพ่อ
“ แม่ๆ มานี่หน่อย ” พ่อเรียกแม่มาละครับ
“ แม่ว่าหนูพิณเป็นไง ”
“ คุณถามลูกสิ แต่ดูๆแล้วน่ารักดีนะ ” เอ้า เชียร์กันเข้าไป ผมไม่อยากวุ่นวายกับเรื่องนี้ รีบขอตัวกลับมาที่บ้านพัก ผมนั่งเล่นไปมา ลุกขึ้นไปกวาด เช็ดถูบ้าน พอใกล้จะค่ำถึงมากินข้าวกับพ่อ
พ่อของผมคุยว่า จะมีโครงการเกี่ยวกับการประมูลพวกอาหารสัตว์ กับแจกจ่ายสิ่งของ โดยที่ราชการต้องการคนในชุมชนเป็นผู้ประมูล ในแถบนี้พ่อของผมมีฐานะน่าจะมั่นคงที่สุด ปศุสัตว์เลยมาพูดคุยด้วย ผมคิดไปว่า ถ้าผมเกิดทำให้น้องพิณไม่พอใจ มันจะลามถึงพ่อไหม เฮ้อ ไม่รู้ล่ะ ไม่อยากคิดไปไกล รอให้มันมาถึงก่อนแล้วกัน
ผมพักที่บ้านแค่วันเดียว เพราะไม่มีคนคุยด้วย และไม่มีอะไรจะทำ เช้าวันรุ่งขึ้นผมเลยมาลาพ่อกับแม่ กลับมาที่มหาลัย ช่วงนี้ขึ้นปีสามต้องย้ายห้อง ย้ายหาบกันอีกรอบ แต่ก็นั่นแหละ ที่กรรมการต้องเปลี่ยนรูมเมท เพราะต้องการให้รู้จักคนหลากหลาย และผมก็ชอบนะ
“ พี่คิมได้นอนกับใคร ” ผมยืนดูบอร์ดของหอพักว่าต้องย้ายไปห้องไหน ไอวินเล่นถามซะคนมองกูใหญ่เลย
“ จะไปรู้เรอะ มีแค่ชื่อกับคณะ ”
“ ไหนดูดิ๊ คณะวินนี่หว่า ” คณะวิน นี่คือคณะมนุษยศาสตร์ สงสัยจะได้เจอเด็กหน้าตาดีแง๋มๆ
“ อืม พี่ไปย้ายของก่อนนะเว้ย ”
“ ผมช่วยๆ ” ผมกับไอวินมาช่วยกันย้ายของที่ห้องเดิม พวกเพื่อนๆของผมมันมาย้ายของกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ที่มันมาช่วยผมไม่ได้ เพราะมันต้องไปช่วยภรรยาของพวกมัน กูล่ะอยากงอน
“ วิน มึงปีสอง ได้พักกับปีหนึ่งใช่ปะ ” ผมชวนมันคุยตอนกำลังเก็บของ
“ ใช่พี่ ”
“ แล้วคณะอะไร ”
“ คณะที่รับน้องบ้าๆ ที่เข่าเขิ่วพังอะพี่ ” คณะบ้าอะไรรับน้องกันขนาดนั้น
“ อ๋อ ........ อ้าวไอเจี้ย มึงด่าคณะกูเหรอ ” ทีแรกนึกไม่ทัน พอนึกออกเลยจัดไปโป๊กนึง ผมย้ายของขึ้นมาไว้ชั้นบน และผมเพิ่งนึกได้อีกว่า ผมต้องนอนกับปีสอง ไอวินบอกว่าคณะของมัน งั้นต้องเป็นเพื่อนมันดิวะ
“ วิน เมทใหม่กู นี่เพื่อนมึงใช่ปะ ”
“ กว่าจะรู้สึกตัวเนอะ ” ไอวินนี่ลีลาแพรวพราวจริง ผมไม่ค่อยได้ติดตามข่าวมาก รู้แค่ว่าไอวินเรตติ้งดีนะครับ คนชอบมันมาก แต่มันก็ยังไม่เคยบอกผมซักครั้งว่ามันชอบใครแล้ว บางทีผมอาจไม่สนิทกับมันขนาดนั้นก็ได้
“ ขอบใจมาก มึงกลับห้องเหอะ ”
ผมนั่งมองดูห้องใหม่ที่มาอยู่ ผมจะได้พักที่นี่จนจบปีสี่ เฮ้อจะว่าไปคิดถึงห้องเก่าของผมเหมือนกัน อย่างว่าคนอ่รมณ์อ่อนไหวอะ
“ ……... นี่ๆๆ ” ผมคงคิดถึงห้องเก่ามากไปครับ พอทิ้งตัวลงบนเตียงได้ ผมหลับเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ อือ ” รู้สึกตัวตอนมีคนมาเขี่ยๆหลัง
“ ขอนอนเตียงนี้ได้ไหม ไม่ชอบนอนติดประตู ”
“ ไอดิษ ? ” อันนี้ผมพูด
“ นี่ๆๆ เป็นไรมากปะ ” ผมรีบปรับสายตาอย่างด่วน ไอคนที่ยืนอยู่ ไม่ใช่ไอดิษน่ะหว่า แต่หน้าละม้ายไอดิษมาก
“ ไม่มีไรๆ แล้วเมื่อกี้ว่าไงนะ ”
“ ขอนอนเตียงที่นอนนี่ได้ไหม ” ผมมองยังไงก็หน้าเหมือนไอดิษว่ะ
“ เอาดิ ” ผมลุกขึ้นมาย้ายของใช้ของผมไปไว้อีกฝั่งนึง
“ พี่ชื่ออะไร ” ยิ่งน้ำเสียง ท่าทางนี่นะ กวนไม่แพ้กันจริงๆ พูดกับพี่ไม่มีครับซักคำ
“ คิม มึงอะ ” พอผมถามกลับไป มันเริ่มจะสะดุ้ง
“ ให้ผมชื่อดิษปะ ”
“ อะไรนะ ” มันหัวเราะชอบใจ
“ เห็นเพ้อว่าดิษๆ ดิษนี่ใคร แฟนพี่เหรอ ” ไอนี่มันกวนทรีนใช้ได้
“ ตกลงมึงชื่ออะไร ”
“ ชื่อเดย์ครับ ” พอโดนถามเสียงแข็งมากๆ เริ่มจะอ่อนเหมือนกันเว้ย ฮ่าๆ
“ ตามสบายนะ กูออกไปข้างนอก ” ผมลุกเดินออกมา แต่ก่อนออกมา อดมองหน้ามันอีกทีไม่ได้ ผมมองแล้วก็หัวเราะออกมา ไอเดย์มันทำหน้างง ผมไม่บอกหรอกว่าผมคิดอะไร หึหึหึหึ ต่อไปกูจะได้เห็นไอดิษหน้าหงอยแล้วเว้ย
ผมว่างงาน ไม่มีธุระให้ทำเลยเดินมาโฉบแถวๆคณะ พวกพี่ๆมานั่งตั้งกลุ่มวิจารณ์การรับน้องกับพวกน้องปีสองอยู่ผมได้โอกาสเข้าไปร่วมฟังด้วย ส่วนใหญ่ไม่มีเรื่องน่าห่วง ห่วงแค่เด็กรุ่นใหม่ๆบอบบาง ไม่สู้งาน ประมาณว่าไม่เห็นปีสองซักคนมาขอช่วยงาน มีแต่ต้องบังคับ พอฟังดังนั้นวากคณะหรือจะทนได้
“ สัดมิค มึงอยู่ไหน ” ผมโทรหาน้องรหัสผม
“ โหพี่ เอากันเป็นสัดเลยนะครับ ผมอยู่หอ ” เสียงมันเหมือนเพิ่งจะตื่นนอน ใกล้เที่ยงแล้วนะเนี่ย
“ มึงตื่นมาช่วยพี่ๆเดี๋ยวนี้เลย จะนอนไรนักหนา เรียกเพื่อนมึงมาให้มากที่สุด กูนัดบ่ายสามนะ ”
“ พี่ ผมจะตามได้ไง พวกมันอยู่ไหนกันไม่รู้ ”
“ ไม่ได้ขอร้อง กูสั่ง บ่ายสามมาไม่ครบ ตัดแม่งหมดรุ่น ” ผมกดวางสาย
“ แหม ท่านวาก โหดไปไหม ” พี่ปีสี่ทัก ผมยิ้มแฉ่งให้
“ นานๆได้โหดทีนะพี่ ขอหน่อยๆ ”
ผมกินข้าวเที่ยงที่คณะ และนั่งรอพวกปีสองไปเรื่อยๆ ผมพิมพ์ข้อความเล่นกับไอดิษ แซวมันว่าผมเจอพี่น้องที่พลัดพรากของมัน
“ ใครนะ ” มันโทรกลับมาเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ กูได้เมทใหม่ หน้าตาคล้ายมึงมากเลยว่ะ ”
“ จริงอะ หน้าตาพระเอกขนาดนี้ ยังมีคนเหมือนด้วยเหรอ ” โอย พ่อพระเอกเอ้ย
“ คร้าบ พระเอ๊กพระเอก หน้าโหลดิไม่ว่า เอ่อ ดิษ กูประชุมรุ่นน้องก่อนนะ ”
“ อืม อย่าไปบีบมากนะ เดี๋ยวมันไม่ยอมล่ะจะยุ่ง ” นี่คือความจริงนะครับ พวกรุ่นพี่น่ะ ห่วงรุ่นน้องมาก และเอาใจใส่เยอะกว่าพวกรุ่นเดียวกันด้วยซ้ำ แต่พวกเค้าไม่ค่อยเข้าใจ
“ บ่ายสองสิบห้า มึงมากี่คน ” ผมถามไอปีสองที่เดินมา
“ กำลังมาพี่ ”
“ ไปนั่งที่สนาม รอเพื่อนมึง ” พวกน้องๆเริ่มจะหน้าเสีย มันรู้แล้วว่าต้องเจออะไร พี่ปีสี่ กับพวกผมเดินมารุมพวกมัน ฐานที่ไม่รับผิดชอบงานของคณะ เรียกว่าลงโทษทั้งรุ่น
“ ปีสองต้องคุมน้องเชียร์ ไหนคนนำเชียร์ ไหนคนคุมแถว ไหนคนดูแลน้อง ไหนคนปลอบน้อง แบ่งงานหรือยัง ” ผมถามพวกมันด้วยปากเปล่า ผมเสียงดังอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยครับ
“ แบ่งแล้วครับ ” น้องคนนึงลุกตอบ
“ งั้นปีสองเรียงไปพบพี่ๆ พี่จะแนะนำการดูแลน้องปีหนึ่ง คนนำเชียร์มานี่ ” ผมลากคนนำเชียร์มาคุย เพราะช่วงสองสามอาทิตย์แรกผมยังไม่ได้ลง ผมจะลงตอนที่น้องๆเริ่มชินกับกิจกรรมเชียร์แล้ว
“ เพลงเชียร์ได้หมด เออ ผมเพ้ามึงตัดซะนะ ”
“ พี่ผมขอโทษเรื่องนั้นนะครับ ” ไอคนนำเชียร์ เป็นกลุ่มที่เคยพาคนนอกมากระทืบผม แต่ผมไม่ใส่ใจ ถือว่าให้คณะมาก่อน
“ เออๆๆ มึงทำงานช่วยคณะไถ่โทษไป ถ้าทำไม่ดี กูเล่นมึงแน่ ” มันยกมือไหว้ แล้วกลับไปประชุมกับเพื่อนๆ
ผมนั่งมองรุ่นน้อง คิดไปถึงไอเด็กปีสอง ที่เป็นเมทของผม มันหน้าคล้ายไอดิษจริงๆ ถ้าไม่มองให้ดีอาจจะเข้าใจผิดได้ง่ายๆ ผมนั่งคิดไปคนเดียวว่า ถ้าตอนไหนผมเกิดทะเลาะกับไอดิษ ผมคุยกับไอเดย์นี่แทนไอดิษจะเวิร์คไหม คิดไปก็หัวเราะอยู่คนเดียว แต่คงไม่มีแล้วล่ะ ผมกับไอวากบ้าเข้าใจ และสัญญากันว่าจะไม่ทะเลาะกันอีก ต่อๆไปคงจะเป็นแบบนั้นแหละ
-
โทษฐานที่หายไปหลายวันเกิน พรุ่งนี้มีต่ออีก วันนี้ขอไปกินน้ำกินท่าหน่อยนะครับ
-
รอเน้ออออ :bye2: :z2:
-
รอ รอ จะมีตัวแปรเพิ่มใหมเนี๊ย คิดถึงคิม
-
คิดถึงคิม กับพี่ดิษ เพิ่งคิดว่าทำไมไม่มาต่อซักที :กอด1:
เดย์นี่ถึงหน้าจะคล้าย แต่แทนกันไม่ได้นะจ้ะคิม :z2:
-
:L1: :L1: :L1:จะรอนะครับ
-
เหอๆ หน้าคล้ายๆกลัวคว้าผิดคว้าถูกอ่ะดิ
ส่วนน้องพิณไม่ธรรมดาชัวร์ คิมก็แสนดี๊แสนดีไง
มีหวังได้ดราม่าอีกแน่ๆ คิมมันลู่ลมซ้ายทีขวาที -*-
-
ถึงหน้าจะคล้ายกัน
แต่ยังไงก็ไม่ใช่น่ะ..คิม
อย่าเพ้อผิดตัวก็แล้วกัน
หุหุ ไม่งั้นงานเข้าอีก
คราวนี้ จะไม่อนุญาตให้ตามไปง้อเฮียที่ไร่อีกแล้วนะ
จาก FC วากดิษ อิอิ
-
อย่าหางานเข้าอีกนะคิม
+1
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.พี่คิมกำลังจะทำอะไรหนอ ได้โปรดอย่าทำอะไรที่จะงานเข้าเลยนะครับ
-
:L2:
น้องคิมคิดอะไรอยู่อะ
ทำดีได้ดีนะ
:z2: :z2: :z2:
:z2: :z2:
:z2:
-
ให้แค่คล้ายนะคิม อย่ามีไรมากกว่านั้นนะ คนอ่านเครียด
-
มีเดย์ ที่หน้าคล้ายพี่ดิษ
มีพิณ ที่น่าจะแอบชอบคิม และที่บ้านหนับหนุน
มาเพิ่มความสับสนให้คิมเข้าไปอีก
แต่ยังไงต้องพี่ดิษคนเดียวเท่านั้นนะ
-
รอๆน๊า คิมโหดอ่ะ
-
คิมเสน่ห์แรงเกิ๊น
-
ดิษกะเดย์เป็นพี่น้องที่ไม่เคยรู็จักกันรึเปล่า ฮ่าๆ
-
...เออ ๆคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ลูกสาวพึ่งจะ ม.5 ยังไม่จบ 6 ใช่ไหม จะรีบหาปั๋วให้ลูกทำไม ตรูไม่เข้าใจ
...เฮียดิษ หน้าโหล หรือ ว่าพ่อไปแอบมีลูกใหม่ไว้ที่ไหนหว่า :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมมมมมมม :L2:
-
ว้าวววววววพี่คิมจะก่อเรื่องอีกแว้วววววววววววววววววววววววววว
-
ตอนนี้มาแบบเบาๆหลังจากหนักอึ้งเพราะท่านว๊ากงอน ตามง้อมาหลายตอน หวังจะสงบสุขเสียทีนะ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมอีกเหมือนกันนะครับผม
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมอีกเหมือนกันนะครับ
-
:jul1: ที่ไม่มาต่อนิ โทษเยอรมันเลยนะพี่น้อง ฮ่าๆๆ
มาต่อละเน้อ
กว่าจะปรึกษา หารือกันจบ เล่นเอาพวกปีสองเหนื่อยหอบไปตามๆกัน พวกนี้มันไม่เคยรู้มาก่อนว่าการเป็นรุ่นพี่หนักแค่ไหน พอได้สัมผัส หลายคนถึงกับเดินมาขอโทษขอโพยพี่ๆ ที่เคยก่อกวนกันตอนรับน้อง
“ คิม เป็นไงบ้าง ” ผมหันไปมอง
“ สบายดีพี่ ปิดเทอมเที่ยวไหนนิ ” พี่โจสุดหล่อเดินมาทักทาย ตั้งแต่แกเมาจนพูดจาไม่เป็นเรื่องวันนั้น ผมไม่กล้าคุยด้วยเลยครับ แอบกลัวว่าจะมาเปิดศึกชิงคนหล่ออย่างผม ฮ่าๆๆ
“ ไปไหนได้ล่ะ วนเวียนแถวๆนี้ .......... กับพี่ดิษ โอเคไหม ” ถามจนได้
“ เรียบร้อยแล้วพี่ ขอบคุณที่ห่วงนะครับ ผมไปนะ ” ผมรีบลุกหนี เวลาคุยเรื่องนี้ รู้สึกร้อนอกร้อนใจบอกไม่ถูก
“ คิม ”
“ ครับ ” พี่โจเดินมาใกล้
“ พี่ว่าเราเป็นพี่น้องกันก็พอเนอะ ”
“ ครับ เราเป็นพี่น้องกันตั้งสองปีแล้วนี่ ” พี่โจยิ้มๆ
“ พี่ลืมว่าคิมเป็นน้องไปตั้งแต่วันนั้น แต่พี่จะไม่คิดอีกละ ไปเถอะน้องชาย ” พี่โจเป็นฝ่ายเดินหนีไปครับ เฮ้อ กูมีดีอะไรวะ ถึงมีแต่คนมาทำดีด้วย เอาล่ะ อย่างน้อยผมจะไม่หักหาญน้ำใจใคร ทำตัวเป็นคนดีกับเค้าบ้าง
ผมกลับมาที่หอ เจอไอวินยืนดักอยู่ที่หน้าห้อง
“ มีอะไร ” ผมถามมัน
“ ปล่าว ”
“ มึงจะมาชวนกูไปเดินตลาดนัดอีกเหรอ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ผมมาชวนเพื่อนไปเที่ยว ” เพื่อนมึง สงสัยหมายถึงดิษจูเนียร์
“ ทำไมไม่เข้าไปในห้อง ไม่ได้ล็อคนี่หว่า ” ผมเดินเข้าไปไม่ทันได้เคาะประตู
“ เฮ้ยยยย ”
“ เฮ้ยยยยย ” ไอเดย์มันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ไม่ยอมล็อคประตูเฉย
“ เข้ามาทำไมพี่ ” ดูมันถาม
“ เอ๊า ห้องกูเหมือนกันนะเว้ย มึงจะเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนแสง ทำไมไม่ล็อคประตู ”
“ ..... มึงออกไปนอกห้องทำไมวะ ” ผมหันไปตามนิ้วของไอเดย์ มันชี้มาที่ไอวิน ไอนั่นกำลังยืนนิ่งไม่พูดไม่จา
“ กูว่าจะไปดูดบุหรี่ กลัวจะเหม็นในห้อง ”
“ เออๆ รีบๆแต่งตัว แล้วออกไปกันซะไป ” ผมไล่ไอสองคนนั้น
“ พี่ให้ผมซื้อของมาฝากไหม ” ไอวินถามผมก่อนออกไป
“ ซื้อๆมาเหอะ กินได้ทั้งนั้น ”
“ เหอะ ถามพี่เค้าทำไมวะวิน อายุตั้งมาก หาข้าวกินเองไม่เป็นหรือไง ” ไอวินตาเหลือกเลย มันรู้นิสัยกันอยู่ครับ ผมไม่ชอบคนพวกกวนทรีนอะ ถึงผมจะชอบกวนทรีนชาวบ้านก็เถอะ
“ แล้วมึงเผือกอะไร ”
“ ผมล้อเล่นๆ ” ไอเชี้ยนี่ล้อเล่นจริงจังมากเลยว่ะ
“ เดี๋ยวผมซื้อมาฝากครับ ” ผมโบกมือไล่มันสองคนอีกครั้ง พอมันไป ผมหยิบโทรศัพท์มาโทรคุยกับไอดิษต่อ
ไอดิษเล่าว่าไร่ของมันมีแนวรั้วแล้ว ต้องขอซื้อน้ำมาใช้ชั่วคราว เพราะท่อประปายังไม่มาต่อให้ มันบอกด้วยว่าพาไอพงไปสมัครเรียนแล้ว
“ เออดิษ พ่อกับแม่กู ทำท่าจะจับคู่ให้กูด้วย ”
“ ว่าไงนะ ” เสียงหลงมาเชียว
“ อย่างที่บอกอะ ลูกผู้ใหญ่ด้วยนะ ”
“ เกิดอยากเป็นลูกเขยคนใหญ่คนโตเหรอ ” แหมๆ มีกวน
“ ไม่เว้ย แต่ที่เล่าให้ฟัง เพราะกูกลัวว่ะ ” ไอดิษเงียบไปพักนึง
“ คิม พี่ตามคิมไปทุกที่ไม่ได้ คิมรู้ใช่ไหม ”
“ อืม กูรู้ แต่มึงก็รู้ด้วยนี่ ว่ากูมีนิสัยแบบไหน ” ตั้งแต่ผมคบกับมัน และตั้งแต่มันโกรธผมครั้งที่ผ่านมา ยอมรับว่าผมกล้ามองตัวเองมากขึ้นนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองไม่ดีในหลายๆเรื่อง
“ อย่าหวั่นไหวสิ เพราะถ้าคิมหวั่นไหว แสดงว่าพี่ไม่ดีพอนะ ” พอมันตัดพ้อตัวเอง ผมเลยเลี่ยงคุยเรื่องอื่นแทน โดยที่ยังไม่ได้บอกว่า ผมกลัวใจของพ่อกับแม่มากกว่า
ผมนอนกลิ้งเกลือก ดูหนังสือไปเริ่มเบื่อ ตัดสินใจเดินลงมานั่งดูทีวีกับพวกชาวหอ ไอพวกตัวดีอยู่กันเยอะครับ
“ ไงคุณเพื่อนทั้งหลาย เดี๋ยวนี้เพื่อนไม่สำคัญเลยเนอะ สงสัยรับน้องต้องจัดเพื่อนตัวเองหน่อยมั้ง ” ไอเร ไอโต้ง ไอวาฬกำลังกินขนม นิ่งไปเลย ฮ่าๆๆ
“ ทีตัวเองหายไปอยู่กับแฟน ยังไม่มีใครว่าเลยนะคร้าบท่านวาก ”
“ วิ้ววๆๆ พี่วากมีแฟนจริงอะ ใครๆ ” แม่งพูดตอนปีสองอยู่ด้วยอีก พวกเวร
“ ปากอะ ปาก ...... เออมึงรู้แล้วใช่ปะ ต้องลงกันตอนไหน วันไหน ”
“ เล่ามาเพื่อน ” ผมบอกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ช่วงนี้สบายๆครับ เพราะปีหนึ่งที่เช่าหอยังไม่มา แต่หลังจากน้องๆมา ผมต้องเริ่มแสดงละครกันอีก จะว่าไปเรื่อยเบื่อนะเนี่ย
“ พี่ๆ ” มันเรียกใครพี่วะ
“ เฮ้ย ... ไม่ใช่นี่หว่า ” ไอโต้งตกใจรีบวางขนม จะยกมือไหว้ ไอคนที่เรียกผมคือไอเดย์ครับ
“ หน้าเหมือนพี่ดิษนะนิ ไม่เคยเห็นมันเลยนะ ” ไอเรบอกอีกคน
“ แล้วมันเรียกใคร ” ไอวาฬพูด
“ เรียกกูนี่แหละ กูไปก่อนนะเว้ย ” ผมเดินมากับน้องสองคนนั้น หอนี้ไม่ให้เอาของขึ้นมากินหรอกครับ แต่ผมก็ทำมาสองปีละ
“ ไปไหนมา ” ไอวินยังไม่ลงไปห้องมัน ผมเทข้าวใส่จานแล้วมานั่งกับมัน
“ แถวนี้อะ พี่ดิษว่าไง ” ผมรีบหันไปมองไอเดย์ มันจ้องผมรออยู่แล้ว
“ ดิษนี่ใครวิน ” เอาแล้วไง
“ ไม่ต้องรู้หรอก ว่าไงๆ ” ไอวินขยับมาใกล้กว่าเดิม ยังดีที่มันไม่ยอมบอกไอเดย์
“ เรียบร้อย ”
“ สองคนนี่มีความลับกันจริงนะ ” ไอเดย์สอดอีกรอบ มันถอดเสื้อออก เดินมานั่งข้างไอวิน พอผมกินข้าวเสร็จไอวิวินถึงลงไปข้างล่าง ไม่วายไอเดย์ตามลงไปอีก ผมเริ่มจะสงสัยมันแล้วดิ ท่าทางแบบนี้ไม่ค่อยเหมือนเพื่อนเค้าทำกัน
“ เฮ้อ ” ไม่นานไอเดย์ก็ขึ้นมา
“ มึง ” ผมเรียกมัน ชื่อเก๋ไหมล่ะ ฮ่าๆ
“ มีอะไรพี่ ”
“ มึงเป็นเกย์หรือปล่าว ” ไอเดย์อ้าปากค้าง
“ เหอะๆ พี่บ้าหรือปล่าว ผมเหมือนเกย์ตรงไหน ”
“ มึงไม่เหมือนไง กูถึงถาม เป็นก็รีบบอกมา ก่อนที่กูจะจับได้ ” มันเริ่มมองซ้ายทีขวาที
“ ผมไม่ใช่นะพี่ ”
“ เออๆ ไม่ใช่ก็อย่าจริงจัง กูถามไปงั้นแหละ ” ผมเห็นมันหงอยผิดหูผิดตา เลยไม่ถามต่อ แต่มันดันเดินมานั่งที่เตียงผมแทน
“ ท่าทางผมออกใช่ปะ ” ผมมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของมัน
“ ไม่นี่ ”
“ งั้นพี่ถามทำไม ” ไอนี่ชักจะจริงจังมากไปนะ
“ กูเห็นมึงอี๋อ๋อกับไอวิน เลยถาม ”
“ .......... ” มันลุกขึ้น เดินเข้าห้องน้ำ มันโกรธกูหรือปล่าววะ ผมเริ่มจะรู้สึกที่ถามมันแบบนี้ อย่างว่า ขนาดตอนที่ผมโดนพี่โจใส่ความ ผมยังโกรธจนต่อยพี่แกคว่ำ
“ พี่รังเกียจพวกเกย์ใช่ปะ ”
“ เฮ้ย โผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง กูกำลังคิดเพลินๆ ” มันโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำ
“ ใช่ปะ ”
“ ไม่นี่ ทำไมต้องเกลียด ” มันปิดประตู สงสัยจะล้างตัว พักนึงถึงเดินออกมา
“ ผมเชื่อใจพี่นะ ขอปรึกษาหน่อย ”
“ ก็เอาดิ ” มันนั่งลงตรงหน้าผม
“ ผมว่า ผมแอบชอบไอวินมันพี่ ”
“ ห๊า ชอบ ชอบจริงอะ ” ไอเดย์มันสาธยายต่อว่า ทีแรกมันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับไอวิน มันเห็นแค่ไอวินดูดี แต่หลังๆมันอยากรู้จัก แค่ได้คุยด้วยก็พอ และมันเริ่มไม่ค่อยมองหาสาวๆด้วย
“ มึงว่ามาก็ไวไป บางทีอาจจะเพราะมึงอยากมีเพื่อนสนิท และถูกชะตากับมัน ”
“ ใช่ปะพี่ ผมก็คิดงั้นแหละ ” ผมมองมัน และนึกถึงไอดิษ แต่ไม่ได้คิดในทำนองนั้นนะ คิดถึงตอนที่มันสับสน หน้าตามันจะเป็นแบบนี้ไหม
“ แต่ขอเตือน ถ้ารู้สึกมากกว่านั้น มึงห่างๆกันซะ ”
“ ทำไมล่ะ ” ผมถอนหายใจ ไม่กล้าบอกมันว่า ประสบการณ์นี้กูเจอมากับตัว และผมรู้ว่าความใกล้ชิดมีอิทธิพลให้คนรักกัน
“ เออน่า ไว้ค่อยอธิบายให้ฟัง วันนี้กูง่วง จะอ่านหนังสือ ฟังเพลง ตามใจนะ ไม่ต้องเกรงใจ ” ไอเดย์ยังงงอยู่ มันเดินไปหยิบคอมโน้ตบุ๊คมาเปิดเล่น บ้านรวยนะมึง ผมกลิ้งไปกลิ้งมาทีสองทีก็นอนหลับ
เช้าวันต่อมา ผมตื่นแต่เช้า โดยที่ไอเดย์มันนอนหลับก่ายเต็มเตียง ผมลุกไปล้างหน้าล้างตาเงียบๆไม่อยากรบกวนมัน แล้วออกมาจากห้องเลย วันนี้ผมนัดเพื่อนๆมาที่คณะ จะได้มาคุยงานกันต่อ และเพราะว่าปีนี้คณบดีคนเก่าอยู่ครบวาระ เป็นคณบดีคนใหม่ ท่านเรียกประชุมพวกผมครับ
“ คิมเว้ย ”
“ ..... ไงวะ ” ไอเรเรียกผมครับ ที่ผมเงียบไปตอนที่มันเรียก เพราะผมเห็นมันเดินมากับน้องผู้หญิงชมรมเดียวกับมัน ท่าทางสนิทสนมด้วย สงสัยมันจะเลือกน้องคนนี้ ไม่ได้เลือกดา
“ กูไปช้าหน่อย ขอไปส่งน้องขึ้นรถก่อน ” ผมดึงมันมาห่างๆ
“ ตกลงคนนี้ปะ ”
“ ไม่ใช่ๆ ”
“ งั้นดาล่ะสิ ” ไอเรนิ่งๆ
“ คงไม่ใช่แน่ ” มึงจะเอาไงแน่เนี่ย ผมไม่ถามต่อให้มันไปทำธุระ ผมมาที่คณะโดยที่พวกพี่ๆเตรียมเข้าประชุมแล้ว
ผมนั่งประชุมกับคณบดีคนใหม่ คนนี้บอกไม่ถูกครับ ท่านเป็นศิษย์สายเกษตรนะ แต่แนวคิดท่านไม่ใช่เลย
“ ปีนี้ ผมขอลดการประชุมเชียร์จากสองวัน เป็นหนึ่งวัน แต่ช่วงปีสามปีสี่ลง ผมให้สองวัน ”
“ ขออภัยครับอาจารย์ สองวันคงไม่พอนะครับ ” พี่ปีสามคนนึงทัก พี่คนนี้เป็นแนวสายแข็ง และไม่ค่อยถูกกับผมด้วย แกแข็งแบบใช้แรง และกดดันน้องๆหนัก ผิดกับผมที่จบแค่กิจกรรม
“ ผมมาคุยกับคุณ เพื่อให้ทำตามได้ ผมไม่อยากให้คณะเราถูกติติงมาก จากคณะอื่น ” อันนี้ผมเข้าใจนะ เพราะคณะผมไม่ค่อยเป็นที่รัก ด้วยที่ว่ารับน้องหนัก และชอบมีเรื่องนอกมหาลัย
“ ครับ ” แกยอมง่ายผิดปกติว่ะ
พอประชุมเสร็จ ถึงรู้ว่าพี่กลุ่มนั้นจะไม่สนที่คณบดีขอร้อง แต่จะรับกันหนัก พี่ฟาง พี่โจแม้จะเป็นแกนนำ แต่ต้องเข้าใจว่า กลุ่มบริหารก็ส่วนหนึ่ง ตอนทำกิจกรรมก็ส่วนหนึ่ง และปีสี่ชุดนี้มีซีเนียร์รับมาหนัก ผมชักจะห่วงๆ เลยตัดสินใจขอคุยกับพี่ฟาง พี่โจ
“ อ้าว ไม่ทราบว่าคุยอยู่ ขออภัยครับ ” พอผมแอบๆเข้ามา เพิ่งเห็นว่าคณบดีกำลังคุยอยู่กับพี่ๆ
“ น้องมาเลยๆ เป็นวากเกอร์ใช่ไหม ” คณบดีเรียกผมน้องเหรอ
“ ครับ ” ท่านเชิญผมเข้าไปอีกคน
“ ผมรู้ว่าเรามีปัญหาภายใน ถ้าเราคุมกันไม่ได้ คณะเราจะโดนตัดงบกิจกรรม พวกน้องน่ะจะลำบาก ” พอคุยแบบนี้ แกดูมีมาดผู้นำกว่าเดิม ผู้นำแบบลุยๆนะครับ
“ ผมจะพยายามครับ ”
“ วาก อยู่ฝ่ายไหน ” คุยกับผมละครับ
“ ผมก็อยู่กับพี่ๆนี่แหละครับ ”
“ ดี งั้นช่วยๆกัน ถ้ากลุ่มนั้นจะเป็นตัวถ่วง ตัดมันออกไป สู้ๆนะ ” ผมยังงงอยู่เลยอะ
“ อะไรวะพี่ ” ผมถามพี่ฟาง
“ เตรียมตัวทำศึกเหอะ ปะๆ ” ผมชักจะได้กลิ่นทะแม่งๆในคณะตัวเอง หรือกำลังจะมีศึกภายในอย่างที่พี่ๆว่ามาจริงๆ
************************************************************
-
ตามอ่านหลายตอนเลย อิอิ อ่านมาแต่ละตอนเหมือนจะมีตัวแปรเข้ามาตอน ทำให้เสียว ๆ เล่นตลอดเลย
-
มาต่อแล้วววว :-[
จะมีอะไรเข้ามาอีกน่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
จะโหดกันไปไหนเนี่ย
-
ชิวิตมหาลัยรุ่นนี้ ทำไมมันซับซ้อน
กิจกรรมแฝงการเมือง วุ่นวายดี
+1
-
:call:
ขอให้น้องเดย์ชอบน้องวินไปนะ
ไม่ต้องหันมาชอบน้องคิมของพี่ดิษเขาละ
ปล.กลัวคนหน้าตาคล้ายกันจะมีความคิดเหมือนกัน
:z2:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
เมื่อไหร่พี่ดิษจะมา
-
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเกิดศึกในคณะ ต่างคนต่างพ่อแม่ ต่างเกิดมาจะให้ความคิดตรงกันหมดก็คงยาก (เพราะตอนนี้เราก็เกิดปัญหาเดียวกัน...เฮ้อ!)
-
...น้องคิมมันโลเล ไม่มั่นใจ อ่อนไหวง่าน และไม่ภูมิใจในสิ่งที่ตัวเป็น
...จริงๆๆแล้วก็ไม่น่าตกลงปลงใจกับพี่ดิษนะ รักๆเลิกๆ กันอยู่นั่นแหละ เพราะคิมอาจไม่ได้เป็นเกย์แต่กำเนิด
...และยังมีโอกาสที่จะเลือก ผู้หญิงมาเป็นคู่ครอง แต่คนที่ร่วมชะตากรรมด้วยอย่างพี่ดิษนี่สิ เค้าถอยแล้วนะ แต่คิมไปดึงเค้ากลับมาอีก
...ส่วนเรื่องของเดย์ นั่นมันก็เป็นตัวของเค้า ให้เค้าตัดสินใจเอง รู้ไม่ใช่เหรอว่ามันยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
...หลายคู่ที่เค้าเริ่มจากการเป็นเพื่อนสนิท หลายคู่ที่เกิดจากความใกล้ชิด บางคู่อยู่กันจนแก่ บางคู่เลิกลากันไป นั่นเป็นเรื่องของอนาคต และคนสองคน นะจะบอกให้ :laugh:
-
มีทั้งศึกนอกศึกในเลยนะ สู้ๆครับคิม
-
พี่โจนี่...หากคิมบอกว่ายังไม่ okกับเฮียดิษ พี่แกก็คงจะสวมรอย... ไม่ได้ว่าแกนะ แต่คิมมีเสน่ห์กับคนรอบข้างไง คึ ๆ
ส่วนเรื่องดิษจูเนี่ยร์ คิมไม่น่าจะเบรคน้องเขานะ จะได้มีคนหล่อ ๆ เขารักกัน (เดาว่าหน้าตาน้องเขาคงดี เพราะเป็นถึงดิษจูเนียร์ คิ ๆ )
ความขัดแย้งภายในคณะจนทำให้เกิดการแบ่งกลุ่ม ก็ถือว่าเป็นลักษณะวิสัยของคนนะ คือตอนสมัยเรียนก็มีเหมือนกัน บางทีภาควิชาเดียวกันยังไม่ลงรอยกันก็มี แต่ก็ไม่ถึงกับว่าเกิดเรื่องจนถึงขั้นทะเลาะวิวาทอ่ะนะ คือสุดท้ายมันก็จะผ่านไปด้วยตัวของมันเอง เอ่อ...แสดงความเห็นยาวไปไหมเนีย
เฮียหน๋อเฮีย อยู่คนละโซนประเทศกับคิมเลยไหมอ่ะ -_-" แล้วอย่างนี้จะได้อยู่ด้วยกันบ้างไหมเนี่ย เครียดแทน แต่ก็ยังดีที่คุยโทรสับกันอยู่บ้าง
-
พี่ดิษยังไม่กลับอีก
ท่าทางรับน้องปีนี้จะดุเดือดเพิ่มเลเวล
สงกะสัยจะมีคู่วายคู่ใหม่นะรอเชียร์อิอิ
และสุดท้ายคิดถึงพี่หะหมีอ่ะพี่ไปอยู่ไหนแล้ว
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
ต้องมั่นคงในเฮียดิษดิคิม
เค้าทุ่มให้จนหมดตัวหมดใจไปตั้งนานแล้ว
น่าดีใจแทนคิม มีคนรักแบบเฮียดิษ
ทั้งมั่นคงและแน่วแน่ แต่กับเราคนเดียว หายากมากกกกกกกกนะคิม
หรือจะต้องให้พี่ข้าวกล้อง เสียใจแล้วเสียใจอีก
..กี่ครั้งกันล่ะนั่น..
จะมีความสุขได้ ต้องสร้างให้ตัวเองและคนที่เรารัก
แล้วมาเล่าเรื่องต่ออีกนะ..คิม
-
ถ้ามั่นคงในรัก อะไรก็ผ่านไปได้นะคะน้องคิม :L1:
ตอนนี้เจอศึกทั้งสองทางเลย
คิดให้ดีก่อนทำ อย่าใช้อารมณ์นะคะ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13:
-
:เฮ้อ: ชีวิตดูวุ่นวายดีแท้ อ่านแต่ละตอนแอบเสียวทุกตอน
กลัวจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
-
วันนี้ก็มารอตอนต่อไปครับ
-
วันนี้ก็มารอตอนต่อไปเหมือนกันครับ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมกับพี่ดิษเหมือนเคยครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่โจพี่คิมไม่รักไม่เป็นไร น้อง ๆ ทางนี้รออยู่ 555555
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
วันนี้มารอพี่คิมกับพี่ดิษนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
ผ่านไปอีกหนึ่งวัน ช่วงนี้เด็กๆหน้าใหม่เริ่มขนของเข้ามาพักที่หอพักในมหาลัย ตกกลางคืน ไม่ได้หลับได้นอน เพราะพี่ๆทำกิจกรรม โวยวายทั้งคืน ผมไม่ได้เป็นกรรมการหอ เลยได้แต่นั่งมองบ้าง ออกไปนอกหอบ้าง
ไม่กี่วันต่อมา ก็ถึงวันปฐมนิเทศของน้องๆปีหนึ่ง ผมมานั่งรอตั้งแต่ช่วงเช้าร่วมกับพี่ๆปีสี่หลายคน บรรยากาศดีครับ น้องๆมีผู้ปกครองมาให้กำลังใจกันด้วย
“ กูไม่ค่อยเห็นเพื่อนๆกูเลยว่ะ ” พี่ฟางประธานใหญ่บอกผม
“ เดี๋ยวคงมามั้ง ปกติก็ช้าไม่ใช่เหรอ ”
“ ไม่แน่อะดิ คราวที่แล้วเพิ่งโดนคณบดีติง กลัวมันจะแข็งข้อ ” พี่ฟางค่อนข้างจะเป็นมือประสานมากกว่าเป็นหัวหน้า ทำให้บางทีพวกที่เอาแต่ใจ พาลมาบีบคั้นแก
“ ไม่ต้องกลัวพี่ พวกผมเยอะ ” ผมชี้ไปที่พวกปีสอง กับเพื่อนๆของผม ที่ผมบอกแบบนั้นเพราะ ผมกับปีสองสนิทกันมากตั้งแต่รับน้อง และส่วนมากปีสองนับถือที่ผมทุ่มเทให้พวกมัน ทั้งๆที่มีอาการบาดเจ็บ อันนี้มันบอกต่อๆกันมา จริงเท็จไม่รู้ครับ
“ เออๆ ”
เวลาแปดโมงกว่าๆ คณบดีและคณะอาจารย์มาร่วมในพิธีปฐมนิเทศ แต่ปีนี้คณบดีขอคุยด้วยแค่เดี๋ยวเดียว จากนั้นก็มีการให้พบอาจารย์ที่ปรึกษา เรียกว่าเป็นปีแรกที่ทำแบบนี้
“ จากนั้น เชิญพบกับพี่ๆผู้แทนของคณะ ” คณบดีส่งสัญญาณให้พวกผมเดินมาด้านหน้า ส่วนท่านและคณะอาจารย์เดินออกไปนอกห้อง
“ สวัสดีทุกคน ผม นาย ............. เป็นประธานคณะประจำปีการศึกษานี้ ขอต้อนรับทุกคนสู้คณะ ” พี่ฟางพูดแบบไม่จริงจังนัก แต่ก็มีพวกปีสี่บางคนชวนน้องคุย บางคนก็ส่งเสียงก่อกวน
“ ขอโทษครับประธาน ” ผมพูดแทรก ผมทนที่พวกปีสี่ก่อกวนไม่ไหวละครับ
“ ว่าไง ” ผมกระซิบให้พี่ฟางเรียกปีสี่พวกนั้นออกมา
“ ทีมงานปีสี่ เชิญด้านหน้าทุกคนนะครับ ขอความร่วมมือด้วย ” พอผมพูดจบพวกพี่ปีสี่ที่อยู่ฝ่ายเราปรบมือให้ เรียกว่าไอพวกที่ก่อกวนหน้าจ๋อยไปตามๆกัน ที่น่าเห็นใจคือปีหนึ่งดิครับ ไม่รู้ต้องเจออะไรกันบ้าง
ตอนเย็น ผมขอให้ปีสองมาคุยด้วยนิดหน่อย ทำนองว่าหลังจากได้น้องรหัส ขอให้ช่วยดูแลดีๆ อย่าให้ปีสี่ลงไปแทรกแซง เพราะยังไม่ใช่เวลาของปีสี่ น้องๆก็ตอนรับดีครับ
“ อ้าว มึงมาทำไมอีกเนี่ย ” ผมกลับมาที่หอ หลังจากเสร็จธุระที่คณะ เจอไอวินกับไอเดย์กำลังนั่งคุยกันอยู่หน้าห้อง
“ ผมมานั่งเป็นเพื่อนไอเดย์ ”
“ ปกติมึงอยู่ห้องกู ไม่เห็นมึงตัวติดกับมัน ” ผมหมายถึงตอนที่มันเป็นรูมเมทของผมอะ
“ ก็ ....... ยุ่งว่ะพี่ ” ผิดอีกกู
“ วินมึงไปเหอะ ” ไอเดย์เดินเข้ามาในห้องฉับๆ ไอวินกับผมได้แต่มองหน้ากัน ไอวินขอตัวลงไปข้างล่าง ผมเดินเข้ามาในห้อง
“ พี่นี่อะไรกับวินมากปะ ” เชี้ย พูดแบบนี้ยิ่งเหมือนไอดิษ ฮ่าๆๆ
“ กูจะอะไรได้ ” ผมถอดเสื้อโยนใส่ตะกร้า
“ เสื้อด้วยนะพี่ ถอดโยนๆ เหม็นว่ะ ”
“ มึงเป็นอะไรมากไหมวะ ” ผมทำอะไรขัดใจมันซะหมดเลยครับ
“ พี่ บอกตามตรง ไม่อ้อมค้อมนะ ไอวินมันต้องแอบชอบพี่แน่ๆ ” ผมหันไปมองไอดิษจูเนียร์แทบไม่ทัน
“ อะไรนะ ”
“ ดูดิ พี่หน้าตา ...... หุ่นก็โอเค มันเห็นพี่ทุกวัน มันต้องชอบพี่บ้างล่ะ ” ตรรกะอะไรของมัน
“ กูว่าไอวินไม่ได้ชอบผู้ชายหรอก มึงอะคิดเองเออเอง ”
“ ไม่ใช่หรอก ” ดื้ออีก
“ มีเรื่องหนักใจหรือไงมึง ” ผมเดินมานั่งข้างๆมัน ผมเดาเอาเองว่า ไอเดย์คงไม่คิดจะกินผมแน่
“ .......... ” ไอเดย์เงียบไปพักนึง แล้วมันก็ยอมพูด
“ ภาคจะไปทำกิจกรรมนอกมหาลัย แบบไปเลี้ยงๆกันไม่ได้รับหนักนะ ไอวินมันจะชวนพี่ไปด้วย บอกว่าพี่เก่งเรื่องดูแลกิจกรรม เผื่อมีเรื่องจะได้ห้ามกัน ”
“ ถามกูซักคำยัง ” จะเอากูไปเป็นหนังหน้าไฟ เผือกไม่บอก
“ มันบอกให้ผมคุยให้ ”
“ แล้วประโยคไหนที่มึงมากล่าวหาว่ามันชอบกู ” ผมถามมันกลับ
“ มันชื่นชมพี่มากไปอะ ”
“ ไอเด็กขาดความอบอุ่น ” ผมว่ามันเล่นๆ ผมคิดว่าไอเดย์มันอาจจะถลำลงไปมากกว่าเดิม ทีแรกผมคิดจะเตือนมันอีกรอบ แต่คิดอีกที ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นบ้างน่าจะดี ผมเดินออกมานอกห้องโทรคุยกับไอดิษ มันบอกว่ากำลังจะกลับแล้ว เพราะพ่อของมันเรียกมาช่วยงาน
“ ดิษ มึงจำไอวินได้มะ ”
“ จำได้สิ น้องที่ให้พี่ไปช่วยงานศพ เมทของน้องใช่ไหม ” จำแม่นว่ะ
“ น้องเค้าชวนกูไปทำกิจกรรมภาคเค้า กูไปด้วยดีปะ ”
“ ไปสิ ช่วยคณะอื่นน่ะ ดีกับคณะเรานะ ” เป็นอันว่าไปได้
“ คืองี้ด้วย ไอคนที่กูบอกว่าหน้าคล้ายมึงอะ มันทำท่าจะชอบไอวิน ”
“ เหรอ อยากช่วยเค้าหรือไง ”
“ ไม่ใช่เว้ย แต่กูสงสารวินมัน กลัวมันจะสับสน เกิดมันไม่ชอบกันจะวุ่นไหมอะ ” ผมเอาสิ่งที่เกิดกับผมสองคนมาตั้งอะครับ แล้วเกิดกังวลใจแทนน้องๆ
“ อย่าไปคิดเรื่องของเค้าเลยน้อง เอาใจช่วยก็พอ ถ้าเค้ารักจริงเค้าต้องมีทางของเค้าเอง ” แหม ตอบพระเอกจริงนะมึง
“ อืมๆ แล้วเหนื่อยปะ วันนี้อะ ”
“ ก่อนคุยโทรศัพท์เหนื่อย แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ ” หึหึหึ อยู่ใกล้ๆนะ จะกัดคอให้
“ ค่ำๆโทรหาใหม่นะ ” ผมวางสาย
“ อะไรพี่ ”
“ เฮ้ยย ” ผมคุยเพลินไปครับ ไม่ได้ดูว่ามีคนแอบฟัง
“ พี่ปิดบังอะไรผม ” ไอเดย์มายืนจ้อง หน้าตากวนบาทามาก
“ ยุ่งนะมึง ” มันยิ้มที่มุมปาก แล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง ผมเดาว่ามันคงไปหาไอวิน เฮ้อ มึงอยากทำอะไรกันก็เชิญเหอะ กูจะทำอย่างที่ไอดิษบอก เอาใจช่วยมึงห่างๆแล้วกัน
ผมตกลงว่าจะไปงานของคณะไอวินกับไอเดย์ โดยที่ไอเดย์ดูจะอารมณ์ดีพิกล ไม่รู้มันไปรู้อะไรมา จากนั้นผมก็วุ่นกับกิจกรรมของคณะ โดยที่ต้องเน้นเรื่องการเรียนไปด้วย
ผลการเรียนของผมไม่สู้ดี เพราะผมทำคะแนนวิชาทั่วไปไม่สูง ผมลงวิชาหลายตัวตามรุ่นพี่ ทำให้เกิดปัญหาในช่วงนี้ หลังจากรับน้องเสร็จไปแต่ละอาทิตย์ ผมต้องมาทบทวนหนังสือ และงานกับเพื่อนๆพี่ๆ จนรู้สึกเหนื่อย
“ คิม วันนี้มึงต้องลงคุมน้องนะ ไหวไหมมึง ” พี่ปีสี่คนนึงเดินมาคุยกับผม ตอนนี้ปีสองสอนเพลงไปเรียบร้อย
“ สบายพี่ ” ผมวางงานไว้ที่สดมสรของคณะ รีบมาที่หลังมอทันที
รับน้องวันนี้เน้นเครียดเล็กน้อย ส่วนมากให้ปีสองเจ็บแทน ผมพยายามคุมไม่ให้มีน้องร้องไห้ และก็ผ่านไปด้วยดี ผมสังเกตว่ามีปีสี่สายแข็งแอบมาดูด้วย ผมนั่งมองดูปีหนึ่งร้องไห้ตอนที่ได้พี่รหัสกัน เหมือนภาพที่ผมเจอเมื่อสองปีที่แล้ว ผมว่าการรับน้องน่าจะเป็นแบบนี้แหละ ดุมีความสุขดี
ผมกลับมาที่คณะ แล้วต้องตกใจสุดขีด
“ งานกูไปไหนหมดวะ ”
“ อะไรวะคิม ” พี่โจกำลังนั่งทำงานอีกที่ เดินมาหาผม
“ งานผมพี่ งานที่ต้องส่งพรุ่งนี้ หายหมดเลย ” ผมเดินหารอบๆ ไม่เจอครับ
“ ใจเย็นน้องๆ ” พี่ๆหลายคนช่วยผมหางานที่ว่า แต่ก็เหมือนเดิม ไม่เจอครับ
“ ต้องมีคนจงใจแกล้งผม ”
“ อย่าเพิ่งพูดไปน้อง ” พี่โจพยายามบอกผม
“ ไอพวกหน้าตัวเมียเอ้ย ” ผมเดาไปว่า ต้องมีคนแกล้งผม และไม่ต้องสงสัยว่าใครทำ ผมกำลังโดนพี่ร่วมคณะบางคนเล่นงานแล้วครับ วันนั้นผมเดินไปหาอาจารย์วิชานั้น เพื่อไปขอต่อรองเอางานส่งทีหลัง
“ เธอมัวแต่รับน้องเหมือนพี่เธอน่ะสิ ” โดนเทศน์เลยครับ
“ ปล่าวครับ งานหายจริงๆครับ ” อาจารย์ท่านนี้เป็นคนที่เคยสั่งงานไอดิษอะครับ อาจจะคุยง่าย
“ แต่ต้องทำให้ดีนะ ” ผมรีบสวัสดี แต่ตอนกำลังจะเดินออกผมไปสะดุดตางานชิ้นนึง
“ อาจารย์ครับ งานนี้ใครส่งครับ ”
“ ดูชื่อสิ ” ผมเปิดดูภายใน ช็อคเลยครับ นี่งานของผมนี่หว่า
“ อาจารย์ นี่งานของผม ” อาจารย์รีบหยิบไป และเอาไปเทียบงานชิ้นเก่า ท่านหน้าเครียดเลยครับ
“ หมายความว่าไง ” ผมเล่าให้ฟังคร่าวๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาของคณะนะครับ ผมไม่อยากให้คณะอื่นรับรู้ด้วย
“ ชั้นจะหักคะแนนนายคนนี้ เธอเอากลับไป ” ผมถืองานกลับมา ในใจตอนนี้ผมแค้นสุดขีดเลยครับ ผมดิ่งตรงมาที่คณะ
“ ใครเอางานกูไป ” ผมน่ะรู้ว่าใครครับ มันเป็นปีสี่สายแข็งคนนึง
“ กูเห็นงานวางอยู่ ไม่มีชื่อ กูแค่เอาไปแปะ ทำไมมีปัญหานิ ” ผมเดินไปถีบกลางอกเลยครับ มันกระเด็นตกโต๊ะ ปีสี่พวกนั้นเดินจะมาเอาเรื่อง ผมก็หยิบไม้เตรียมลุย
“ เฮ้ย หยุดไอพวกเชี้ย ” ไม้แทบหลุดจากมือ คนที่เดินมาคือพี่หมีกับ ........ กับไอวากข้าวกล้อง ไหนมันว่าจะยังไม่กลับมาไง
“ ดีครับพี่ ” พวกปีสี่ยกมือสวัสดีพี่หมี พี่หมีเดินมาข้างหน้า โดยหันหลังให้พวกมัน และหันหน้าหาผม แกแอบขยิบตาทีนึง ก่อนจะชกหน้าผมแบบเบาๆ
“ มึงเป็นวาก แล้วทำแบบนี้ได้ยังไง มึงสัญญากับกูว่าไงไอคิม ”
“ มันน่ะพี่ มันเอางานผมไป พี่ดูดิ ” ผมยื่นงานให้ และพยายามบอกว่ามันขโมยงานผมไป พี่หมีหันมาส่งสายตาพิฆาตใส่ไอคนนั้น
“ มึง ...... ทำ ..... เหรอ ” เสียงไอวากดิษครับ เย็นยะเยือกเลยว่ะ
“ ปล่าวๆๆๆ ปล่าวนะพี่ ผมไม่ได้ๆๆ ” ไอนั่นปากสั่น นั่งสั่นเลยครับ
“ เลือกเอา โดนตีน กับ โดนไล่ออก มึงเลือกอะไร รู้ใช่ไหมการเอางานคนอื่นไปแบบนี้ ถ้าถึงหูคณบดีจะเป็นยังไง ”
“ ขอโทษจริงๆครับ ขอโทษๆ มีคนสั่งผมมา ”
“ มึงเงียบ !!!!! ” มีปีสี่อีกคนพยายามสั่งให้ไอคนนั้นเงียบ เอาล่ะทีนี้ กูว่าคณะแตก
“ มึงสั่งใครเงียบ ” พี่หมีเดินไปหาไอคนที่เสียงดังเมื่อกี้
“ ปล่าวพี่ พี่จบไปแล้ว กลับมาทำไม ” โห ที่ว่าคณะแตกสงสัยน้อยไปวันนี้
“ กูจบแล้ว แล้วไง กูเป็นพี่บัณฑิตมึงไง ไหนว่าแข็งนักไง แค่ประเพณีว่าต้องเคารพพี่บัณฑิตมึงยังไม่รู้เลย มาถามกูเมื่อกี้ มึงหมายความว่าไง ” โดนสอนซะงั้น สมแล้วมึง
“ อย่าให้กูรู้ว่าพวกมึงมาแกล้งกันอีก คราวหน้าไม่ใช่แค่กูสองคนนะ พี่บัณฑิตอีกหลายสิบ จะมาตัดรุ่นพวกมึง ” ท่านวากดิษพูด ทีนี้จบครับ พวกนั้นออกไปนอกสโมสร ส่วนผมได้แต่นั่งนิ่งๆ
“ ดีนะที่ไอโจแม่งจมูกไว ” ไอดิษบอกผมว่า ไอโจโทรไปหา บอกให้ไอดิษช่วยห้ามผมด้วย เพราะหลายๆคนรู้ว่ามีปีสี่จงใจแกล้งผม
“ เสร็จธุระ คิมมากับพี่ ” ไอดิษลากผมออกมาครับ เพราะปีสี่จะประชุมเพื่อจัดการปัญหากันต่อ
ไอดิษพาผมออกจากมหาลัย มาที่โรงพยาบาล เพื่อตรวจเข่า ซึ่งผมน่ะลืมไปแล้วว่าเคยป่วย ปรากฏว่ามีหินปูนเกาะที่เข่าด้วย ต้องให้ยากันเพิ่ม จากนั้นมันพาผมมานั่งคุยกัน มันบอกว่ามันจะจะเซอไพรส์ผม แต่ดันมาเกิดปัญหาซะก่อน มันเลยต้องมาที่คณะแทน
“ คิม พี่ว่าหยุดดีไหม เรื่องรับน้อง ” มันบอกผมเป็นรอบที่สามครับ
“ อืม กูขอคิดดูก่อน ”
“ พี่อยากให้รู้ว่า มีคนนึงนะที่ห่วงใยน้องเสมอ ” มันกอดคอผม และเอาหัวชนด้วย กูอายตัวเองนะเนี่ย
“ คร้าบ ผมก็ห่วงครับ ” ผมพูดเพราะๆกับมัน ไอดิษยิ้มร่า ก่อนที่เราจะกลับมาที่มหาลัย
สองครั้งที่มันขอให้ผมเลิกกิจกรรมรับน้อง ผมยอมรับว่าผมเอาหูทวนลมมาตลอด แต่ครั้งนี้ผมกำลังใช้ความคิด ผมเริ่มจะล้าลงทุกวัน ไฟในตัวเริ่มจะอ่อน อาจจะถึงเวลาที่ผมต้องเลือกบางอย่างให้ตัวเองเสียที
**************************************************************************
ผิดพลั้งขออภัยนะครับผม ไม่ได้ตรวจอักษร ถ้าพบจะมาขอแก้ไขเน้อ :m15: พรุ่งนี้มีธุระแต่เช้ามืด ต้องรีบนอน
แต่รัก คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมนะ :กอด1:
-
สู้สู้น่ะค่ะะะะ o13 :bye2:
-
ลูกผู้ชายจริงเปล่าเนี่ย พี่น้องคณะแท้ ๆ
กิจกรรมทำแล้วเปลืองตัวเปลืองใจขนาดนี้ก็พักเถอะคิม
-
อ่านตอนนี้แล้ว :เฮ้อ: อ่อนใจว่ะ
-
จะมีอีกคู่รึเปล่า เตรียมเฮ
-
น้องคิมอย่าฝืน พักเถอะ
โชคดีที่ไม่ได้จบจากสถาบันนี้
เป็นแค่นักศึกษา กลับมีความคิดและพฤติกรรมแบบนี้
ไม่อยากคิด อนาคตของชาติ :เฮ้อ:
+1
-
ทำกันขนาดนี้เลยเหรอ รุนแรงชะมัดเลยอ่ะ
ดิษกลับมาแล้ว พระเอกๆ
-
น่าทำดีผีคุ้ม ขอบคุณท่านว๊ากและพี่หมีที่มาช่วยคุ้มครองน้องๆ
-
มารอตอนต่อไปครับผม ชอบพี่คิมกับพี่ดิษมากๆครับ อยากให้พี่ทั้งสองกลับไปสวีทที่บ้านพงษ์อีก น่ารักดี คนที่นั่นก็ใจดีด้วยครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่หมี พี่ข้าวกล้อง ฮีโร่จริงๆ :3123:
-
ให้กำลังใจคิมเสมอนะ ^^
-
และแล้วพี่ดิษก็เป็นพระเอกมาช่วย
น้องคิมเสมอ น่ารักเนอะ
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ข้าวกล้องกับพีหมีขี่ม้าขาวมาเลย กรี๊ดดด o13
-
ขโมยงานแล้วเอาไปส่งนี่หน้าตัวเมียจริง ๆ นะ
ถ้าลอกงานยังว่าไปอย่าง เฮ้ออออ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมเหมือนกันนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้มารอพี่คิมกับพี่ดิษอีกเหมือนเคยครับผมมมมมมมมมมมมมม :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษ
-
เฮียกลับมาแล้ว!!
จะมีหวานกันบ้างป่าวเนี่ย
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่ดิษกลับมาถูกเวลามาก o13
-
:-[ :-[ :-[เขินเลยงะ เอาหัวชนกัน น่ารักมากกก
-
แกล้งกันแรงเหอะ มีเรื่องเข้ามาหาตลอด เหนื่อยแทนพี่คิม :กอด1:
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษทุกวันเลยเด้อครับ
-
พี่ข้าวกล้องกลับมาแล้ว
-
มารอพี่คิมกับพี่ข้าวกล้องครับ :L2: :L2: :L2:
-
วู้ววววววววววววววววววววววววว
อ่านทันแว้ววววว 1วัน1คืนเต็มๆแทบไม่เป็นอันทำอะไร
บอกได้เลยว่าเข้มข้นมากกกกกกกกกกกกกกก
เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคน รอติดตามตอนต่อไปนะคะ^0^
-
มารอพี่คิมเบอร์รี่กับพี่ข้าวจ้าวฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1:
-
มันมีติ่งติดมาอะ ฮ่าๆๆ อ่านกันๆๆ
*******************************************************
เหตุการณ์วันนั้นผ่านมา ผมไม่ถูกกลั่นแกล้ง และสถานการณ์สงบลงมากจนผมแปลกใจ แต่ละคนทำหน้าที่ได้ตามปกติ เรื่องรับน้องไม่มีอะไรน่าห่วง
ส่วนไอวากบ้า หลังจากมันกลับมาจากไร่ มันก็คะยั้นคะยอให้ผมออกมานอนนอกมหาลัย แต่ผมไม่ค่อยสะดวกครับ
“ คิม พี่ดิษล่ะ ” ผมมานั่งเขียนงานที่ใต้ตึกเรียนรวม ผมชอบมานั่งเล่นมองน้องๆที่นี่ครับ พอดีพี่โจผ่านมาเห็น
“ ถามมันเองดิพี่ มันเป็นพี่รหัสพี่นี่ ” พี่โจมองผมอย่างสงสัย
“ โกรธกันเหรอ ” พี่โจขยับมานั่งข้างๆ ผมเลยมีโอกาสมองหน้าพี่โจชัดๆ ผมอาจจะรู้สึกไปเองว่า แววตาของพี่โจดูเศร้ามาก
“ ไม่เชิงอะพี่ คุยกันอยู่ ”
“ อย่าโกรธกันเลยน่า พี่ลำบากใจนะ ” แกพูดจบแล้วก็เงียบ ผมไม่รู้จะชวนพูดอะไร เพราะคำพูดครั้งที่แล้วยังหลอกหลอนผมอยู่ถึงวันนี้ ซักพักพี่โจถึงลุกออกไป
ผมเรียนเช้าเพียงคาบเดียว ไม่มีเรียนต่อช่วงสาย ผมเดินมากินข้าวที่โรงอาหาร ก่อนจะเดินกลับมาที่หอพัก
“ อะไรอีกเนี่ย ” ทุกวันที่ผมเดินกลับมา ผมจะเห็นภาพซ้ำๆเหมือนย้อนเวลาได้ ภาพที่ว่าคือภาพของไอเดย์นั่งเล่นกับไอวิน
“ หมายความว่าไงพี่ ” ไอวินทัก
“ เออ ไม่มีไรหรอก ” ผมมองมาทางไอดิษจูเนียร์ มันยิ้มหวานเลย อาการเริ่มออกละนะกูว่า
“ ผมจะมาบอกกำหนดการอะพี่ !@##@@!!@## ” ไอวินมันร่างกำหนดการกิจกรรมของภาคมันให้ฟัง มันเลือกไปที่อุทยานแห่งชาติที่นึง ผมได้ไปนั่งเฉยๆ แต่เอาเหอะ นานๆจะได้ออกไปที่แบบนั้น
“ ผมลงไปทำงานก่อนนะพี่ ” ไอวินขอตัวลงไปข้างล่าง
“ พี่ ตกลงผมเป็นไงแน่ ” ไอเดย์เดินตามผมเข้ามาในห้อง
“ ก็มึงจะเป็นอะไรล่ะ ”
“ ผมว่าผมอาการหนักขึ้นทุกวันแล้วนะพี่ เวลาอยู่กับมัน ใจผมมันจะระเบิดอยู่แล้ว ” โอ้โห แรงนะคนนี้
“ กูจะแนะนำอะไรได้ มึงไปตามทางของหัวใจมึงเถอะ ” มันยิ้มร่าขึ้นมาอีก
“ งั้นผมไปก่อนนะพี่ ” ไอเดย์ออกจากห้องไป มันคงจะไปหาไอวินนั่นแหละ
เย็นวันนั้น ผมได้รับโทรศัพท์ให้ไปที่คณะ ผมรีบมาทันที ปรากฏว่าพวกพี่ๆอยู่กันหลายคน ทั้งกลุ่มผม และอีกสายนึง เรียกว่ามากันครบ
“ มีอะไรครับ ” ผมถาม
“ กูว่าเราน่าจะนัดกันไปเวิร์คช็อปกันนะ แบบหาทางออกกัน ” พี่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ของสายนั้น เป็นปีเดียวกับพี่ปัน คือเป็นซีเนียร์ของผมเอง
“ นัดไปดิพี่ ” พี่ฟางบอก
“ โอเค เราไปสถานี ........ ปะจะได้ไกลหูไกลตาน้องๆ ” พวกผมตอบตกลง ฝั่งผมมีพี่ๆปีสี่ไปกันสามคน ส่วนพี่โจไม่อยู่ ผมกับพี่ๆเดินทางไปกันแทบจะทันที แต่ไม่ลืมโทรหาไอวากดิษ ผมฝากข้อความให้มันอ่าน เพราะกลัวมันจะไม่รับ
ผมมาถึงสถานีกันช่วงเกือบค่ำ มาถึงผมก็เริ่มแปลกใจ เพราะพี่ใหญ่คนนั้นไม่มาด้วย มีแต่สายแข็งมากันเป็นหมู่
“ เอาไงพี่ ” พวกผมมากันแค่สี่คนอะ รวมพี่ฟางด้วย
“ ไว้ใจกันหน่อย ” ผมเชื่อพี่ฟางครับ เราเดินเข้าไปนั่งรอคุย
พวกนั้นเอาเหล้ามากินด้วย มีกับแกล้งครบทีเดียว แต่ละคนอารมณ์ดีมาก ผมเลยสบายใจครับ เรานั่งกันอยู่แบบนั้นจนเริ่มดึก
“ เฮ้ยฟาง กับแกล้มหมดว่ะ ให้พวกเราไปซื้อทีดิ ”
“ เออๆ พวกมึงไป ” พี่ปีสี่สองคนลุกขึ้น โดยผมอาสาไปด้วย กะจะโทรหาไปวากดิษซะหน่อย
ผมสามคนซ้อนสามกันออกมาซื้อของที่นอกสถานี
“ สงสัยพวกนั้นจะยอมแล้ว ”
“ ใช่พี่ ผมว่าจบแล้วล่ะ ต่อไปไม่ต้องมีเรื่องกันเอง ” ผมพูดตอบพี่ๆ เราซื้อของเสร็จก็รีบกลับมา แต่พอผมผ่านเข้ามา เราต้องเจอสิ่งที่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ พี่ฟาง !!!!!!!!!!! ” ผมรีบวิ่งตรงไปหาพี่ฟาง ตอนนี้ประธานของผมโดนซ้อมจนนอนกองอยู่ข้างล่าง
“ ไอพวกเชี้ย มึงทำอะไร ” พี่ปีสี่คนนึงตวาดใส่
“ มึงตายซะ !!!!! ” จากนั้นพวกผมก็ชุลมุนกันยกใหญ่ ผมโดนรุมถึงสามคน จนสู้ไม่ไหว ผมนอนให้พวกมันรุมกระทืบ พี่ๆที่เหลือแย่ไม่แพ้กัน พวกมันซ้อมจนพอใจก็หยุด
“ จันทร์หน้า มึงลาออกไปซะ ทั้งประธานคณะ ทั้งวากเกอร์ วันนี้กูให้มึงนอนได้ กูไม่ตีพวกมึงซ้ำ ” ผมสี่คนโดนคุมไปกักในห้อง พวกมันเอาน้ำกับข้าวมาให้ และมียาแก้ปวดให้ด้วย
“ พวกนรกเอ้ย ” ผมด่ามัน
“ ฟาง เกิดอะไรขึ้นวะ ”
“ มันอยากได้ตำแหน่ง กูก็ยอม ” สภาพนั้น ถ้าเป็นผมก็ยอมครับ พวกมันมีมากกว่า และพี่ฟางเล่าด้วยว่า คนที่อยากได้ตำแหน่งมีพี่เขยเป็นอาจารย์ฝ่ายกองกิจการด้วย พี่ฟางไม่อยากให้คณะพังมากกว่านี้ถึงยอม
“ กูขอออกไปฉี่ ไม่ได้ไงวะ ” ผมเดินออกมาด้านนอก
“ ไปดิ ” พวกนั้นปล่อยผมครับ ผมอาศัยจังหวะนั้นรีบโทรหาไอดิษ บอกให้มันมารับ
“ น้องอยู่ที่ไหนกัน พี่อยู่กับโจ มีเรื่องอะไรกันน้อง ”
“ สถานี ........ ดิษ ทุกอย่างจบละ แค่มารับที ” ตอนนี้ผมสุดกลั้นนะครับ อยากร้องไห้มากๆ ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมสี่คนนั่งรอโดยที่ไม่มีใครนอนหลับซักคน ผมมองนาฬิกา ตอนนี้ผมทุกคนไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมา
“ พี่ๆใจเย็นๆๆ อย่าเพิ่งรุนแรงพี่ ” ผมได้ยินเสียงจากด้านนอกครับ
“ หลีก ” พอสิ้นเสียงนี้ ประตูถึงเปิดออก ผมเห็นชายร่างขนาดน้องควายสามคนยืนอยู่
“ พี่หมี พี่ดิษ ไอโจ ” พี่ฟางอุทานออกมา
“ ออกมาสิวะ ” ผมทุกคนช่วยกันประคองลุกขึ้น พี่ฟางดูอาการหนักที่สุด ทีแรกผมกะจะถามว่ามันเข้ามาได้ยังไง แต่ดันไปเห็นไอแท่งสีดำๆข้างเอวไอดิษเข้า มันพกปืนมาด้วยครับ
“ ตัวไหนจะอธิบาย ” พี่หมีถามไอพวกนั้น
“ ทำไมต้องอธิบายพี่ เราตกลงกันแล้ว ” แม่ง อยากต่อยปากสุดๆอะ
“ เหรอ แล้วมึงอธิบายเรื่องทำร้ายร่างกาย กักขังหน่วงเหนี่ยวหรือยัง ที่พวกมึงต้องติดคุกน่ะ ” พี่ดิษถามกลับไป
“ โธ่ จะให้ถึงตำรวจทำไม ตกลงแล้วก็แล้วดิพี่ ………… เอ่อๆๆ ใจเย็นพี่ๆ ” ไอบ้านั่นพูดยังไม่ทันจบ ไอวากบ้ามันคว้าปืนมาเล็ง ไอพวกนั้นหมอบกันหมดเลย
“ งั้นไม่ต้องถึงตำรวจ มึงตายห่ากันที่นี่เลยเอาไหม ” ไอดิษโหดมากครับ
“ พวกมึงไม่ต้องห่วง คณบดีรู้เรื่องแล้ว เดี๋ยวมึงต้องไปรายงานตัว จัดการปัญหาตัวเองแล้วกัน ปะพวกเรากลับ ” พี่หมีพูดอีกคน
“ ………. ” ผมทุกคนนั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย พี่หมีพาพวกผมมาตรวจอาการที่โรงพยาบาล ก่อนจะพากลับไปส่งบ้านของแต่ละคน ไม่กล้าพาเข้ามหาลัย กลัวจะโดนสอบครับ
ไอดิษพาผมมาที่บ้านของมัน บ้านหลังที่มันอยู่กับพ่อมันอะครับ
“ ตอนอยากให้มาแทบตายไม่มา ” มันบ่น
“ ดิษ ” ผมคว้ามือของมันไว้
“ พี่จะไปอาบน้ำ ไม่ได้โกรธ ” แม่ง ยังอุตส่าห์บอกสถานะอีก
“ มึงนั่งข้างๆกูเดี๋ยวได้ไหม ”
“ เอาสิ ” พอไอดิษนั่งลงข้างๆ ผมร้องไห้ออกมาต่อหน้ามัน ไอดิษตกใจมาก มันรีบกอดผมไว้
“ กูไม่เคยเจ็บใจเท่านี้เลยว่ะดิษ ” ผมพูดทั้งน้ำตา ไอวากข้าวกล้องได้แต่กอดผม ลูบหัวไป
“ พี่เคยเตือนแล้วไง พวกพี่ก็เคยโดน พี่ถึงห่วงน้องมากไง ” เราสองคนไม่พูดอะไรกันอีก ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้น หลังจากสงบได้ ผมถึงเดินมาล้างตัว และนอนหลับไป
ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมต้องหยุดเสียที ลาก่อนงานคณะ ลาก่อนหัวโขนทุกชิ้น ต่อไปผมขอมีแค่ครอบครัว การเรียน ตัวผม ......... และไอดิษเท่านั้น ขอบคุณสำหรับประสบการณ์นี้
-
พี่ดิษสุดยอดมากครับ ถ้าได้แฟนแบบนี้คงดีไม่น้อยเนาะพี่คิม(เบอร์รี่)ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ต้องทำกันรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ?
ถ้าคิมไม่บอกดิษนี่นะ เฮ้อ...ไม่อยากจะคิด
แต่เมื่อคิมตัดสินใจแล้วก็โอเคค่ะ
แบ่งเวลาให้อย่างอื่นบ้าง
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกดีกับดิษจริงๆนะคะ คิมเป็นคนที่โชคดีมากจริงๆ
-
ทำสถาบันเน่าเลย ถ้าได้รุ่นพี่แบบนี้สงสารน้องๆว่ะ พี่ดีๆมีน้อยนะปล่อยน้องๆทิ้งแบบนี้จะไปสู้อิทธิฤทธิ์รุ่นพี่ได้งัย ชะตากรรมน้อง
-
ทำกันแรงมาก เลวสุดๆไอ้พวกนั้น :z3:
-
น้องคิมเรามีหัวของตัวเองไม่ต้องเอา
หัวโขนมาใส่เพราะเราหล่ออยู่แล้ว5555
พวกที่ใส่เขาหน้าตาไม่ดีจึงต้องช่วยเอามาอำพราง
ปล.พี่ดิษอะหล่อทั้งหน้าตาและนิสัยเลยเนอะคิมเนอะ
:L2:
-
โหดมากอ่ะ ขอบใจคิม ที่ครั้งนี้นึกถึงดิษ
ฝากบอกดิษด้วย ปลื้มๆ
-
เฮ้ย..ไอ้พวกนั้นใจทำด้วยไรว่ะ เฮอ่ะ ดีแล้วที่คิมตัดสินใจแบบนั้น
-
ไม่เข้าใจระบบSOTUS แบบนี้จริงๆ ถ้ามันดีก็ควรต้องทำให้เกิดความรักในหมู่คณะ แต่อ่านๆไปเหมือนกับว่ามันเป็นการสร้างอาณาจักรส่วนต้วกันมากกว่า ขอโทษที่พูดตรงๆแบบนี้
เห็นใจคิมและผองเพื่อนนะครับ
-
เข้ามามอบดอกไำม้ให้อัศวินพี่ดิษจ้า :L2: :L1:
โหดจังเลยนะคณะคุณคิมเนี่ย ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรือ
ขอบคุณที่เข้ามาแบ่งปันประสบการณ์กันนะ :pig4:
-
อื้อหือ ขนาดในมหาวิทยาลัยยังขนาดนี้
-
พี่ดิษน่าจะยิงนิ้วตรีนใครสักคนให้กระจุย เป็นการหยอกเอินนะ หึ
-
จัญไรกันจริง
ไม่รักเพื่อน ทำร้ายน้อง
ไอ่พวกชิ๊บหาย
ดิษปกป้องคิม
ดูแล้ว พี่ชายให้ความอบอุ่นได้ทุกสถานการณ์ น้องชายคนนี้โชคดีจัง
มีเหลือเศษๆ อย่างดิษมั้งมั้ยอ่ะ..ที่ไหน ช่วยบอกที อิอิ
-
เรียนไป เล่นไป กิจกรรมก็ทำ ไม่เคยเจอมหาลัยแบบนี้
น้องคิมช่วยบอกหน่อยเถอะครับ
ว่าคือที่ไหน อยากรู้ อย่าปกป้องคนเลว
+1
-
มาอีกไวไวนะครับ
-
มาต่อเร็วๆนะค้าฟ
-
อยากมารออีกแล้วครับพี่คิม(เบอร์รี่)
-
ไม่น่าเชื่อว่า จะเล่นกันรุนแรงได้ขนาดนี้ คณะเดียวกันแท้ๆ คิมถือว่า โชคดีมาก ที่พี่ดิษมาช่วยทัน
-
ไม่น่าจะรุนแรงกันขนาดนี้เลย
-
โหรุ่นพี่แรงอ่ะo_O
รอติดตามตอนต่อไปนะ^^
-
โหดดีแท้คณะนี้ แต่อย่าไปคิดมากเลยเอาเท่าที่ทำได้ละกัน
มีพี่ข้าวกล้องอยู่เคียงข้างทั้งคนฮิ้วววว!!
เป็นกำลังใจให้คิมสู้สู้ :3123:
อ๊ะพี่หมีมาแร่ะ :กอด1:พี่หมี
-
วันนี้ก็อยากมารออีกแล้วครับพี่คิมเบอร์รี่ผู้น่ารัก พี่ข้าวกล้องสุดหล่อ :L2: :L2: :L2:
-
เลิกเลยค่ะน้องคิม เล่นกันขนาดนี้ ไม่เรียกว่ากิจกรรมสร้างสรรค์แล้ว
-
ฮือ ๆ หากเฮียไม่มาช่วยคิม แล้วทั้งคิมและก็พี่พวกนั้นจะเป็นยังไง...บอกเลยว่าเฮียดิษยิ่งกว่าพระเอกอีกนะ
ทำไมคิมไม่ย้ายไปอยู่กับเฮียอ่ะ แล้วงี้จะได้...กันเหรอ
-
วันนี้ก็อยากมารออีกแล้วครับพี่คิมแฟนพี่ดิษษษษษษษษษษษษษษษษษ :L1: :L1: :L1:
-
อยากมารออีกแล้ววววววว :z3: :z3: :z3:
-
:z2: :z2:
เข้ามารอ
:z2: :z2:
-
:z2: :z2: :z2:
-
นี่มันเรื่องรับน้องสยองขวัญรึเปล่า :angry2:
-
อยากอ่านต่อแล้ว o9
-
มาต่อกันๆ ช่วงดึกๆ o13
*************************************************
จบเหตุการณ์วันนั้น ผมลาออกและทำพิธีมอบเสื้อมอบแสงคืนให้คณะ ส่วนพี่ฟางก็ลาออกด้วย เพราะพี่แกไม่เหลือกะจิดกะใจทำงานต่อ ทุกวันนี้เจอกันตอนเข้าเรียน แทบจะไม่มองหน้ากันอยู่แล้วครับ เรื่องนี้ทำให้พี่โบ้ที่ค่อนข้างจะเป็นฝ่ายกลางๆ ต้องมาทำหน้าที่ต่อ ส่วนพี่โจเดิมเป็นประธานปี่สี่ ถอนตัวไปทำงานกับสภาของมหาวิทยาลัย เรียกว่าออกกันยกทีม
แต่การรับน้องในคณะ เรายังตามดูอยู่ห่างๆครับ ไม่ปล่อยให้น้องๆต้องรับกรรมตามลำพัง ดูๆแล้วก็ปกติดี ช่วงนี้ผมได้แต่นั่งเล่นแถวๆหอพัก หลังจากที่เลิกเรียน
“ ดีครับพี่คิม ” ไอมิคน้องสุดที่รัก
“ เป็นไงบ้างวะ ”
“ พี่ไม่ไปโวยวายให้น้องได้ยินหน่อยเหรอครับ สาวๆถามหานะ ……… โอ้ยยย ” ผมตบหัวไอมิค
“ ไม่ต้องเลย กูไม่ไปละ กูจะรอรับลูกกู ” ปีสามมีคิวรับต่ออีกทีอะครับ
“ งั้นผมไปคณะนะพี่ ” ผมโบกมือให้มัน
“ พี่ๆๆๆๆ ” ใครอีกวะ
“ ไรของมึงเนี่ย ” ไอวินวิ่งหน้าตั้งมาหาผม
“ พี่ จำได้ปะ พรุ่งนี้ไปกับพวกผมอะ ” ผมนึกตามที่มันบอก จริงด้วยว่ะ ผมต้องไปดูภาคมันทำกิจกรรมนอกสถานที่นี่หว่า
“ พี่ไม่ได้บอกไอดิษนะ สงสัยไปไม่ได้หรอก ” ผมเอาไอวากบ้ามาอ้าง
“ กะแล้วไง ” มันพูดอะไรของมันวะ จู่ๆก็มีคนมาแตะหลังผม
“ ไอดิษ ” มันยืนยิ้มหวานอยู่เชียว
“ ผมโทรบอกพี่ดิษแล้ว รู้ว่าพี่กำลังเครียดๆ อาจจะลืม ”
“ แล้วมึงก็ไม่บอกกูนะ ” ผมหันไปโทษไอดิษ มันนั่งลงเบียดกับผม
“ พรุ่งนี้พี่มารับ ออกกันตีห้าเหรอ ” วากข้าวกล้องคุยกับไอวิน
“ ครับ พี่ไปได้ใช่ปะ ”
“ ได้อยู่แล้วๆ ” คุยเองเออเองกันสองคนนะมึง
“ วิน ไอเดย์ล่ะ วันนี้ไม่มาด้วยเหรอ ? ” ผมถามไอวิน
“ รอมันกลับมา พี่ถามมันเองเถอะ เมทกันนี่ ” อ้าวเฮ้ย พูดจบก็เดินหนีเลย มันสองคนทะเลาะกันสิเนี่ย ผมชักจะแปลกใจกับท่าทางของมันสองคน
“ วันนี้หลังมอมีรับน้อง ไม่ไปเหรอ ” ไอดิษถาม ผมส่ายหน้า
“ ไปให้พวกนั้นลำบากใจปล่าวๆ ” พวกนั้นคือพวกที่ไม่รู้เรื่องอะครับ พวกนั้นไม่รู้จะเข้าข้างไหนดี ผมเลยไม่อยากไปให้ลำบากใจ
“ วันนี้ไปกินข้าวข้างนอกเหอะ ” ผมเก็บข้าวของ ขึ้นมาเก็บบนห้อง แล้วออกไปกินข้าวกับไอดิษ
ไอดิษพาผมมาที่ร้านอาหาร ที่มันบอกว่าเป็นของเพื่อนมัน พอมาถึงแค่นั้นแหละ
“ อ้าวคิม ”
“ ไอเดือน มึงมาไงวะ ” สองคนที่ทักผม คนแรกคือพี่นาก อีกคนคือไอโปร ผมไม่ได้ข่าวคราวของสองคนนี้นานทีเดียว อาจจะเพราะผมมัวแต่ทำงานอยู่ในคณะ
“ นี่ของพี่เหรอครับ ” ผมถามพี่นาก
“ ปล่าวๆ ของพ่อ พี่มาทำงานให้ ” พี่นากจัดให้ผมนั่งมุมลับตาคนหน่อย ไอโปรก็มาสิงอยู่ด้วย ส่วนไอดิษยังยืนคุยกับพี่นาก
“ มึงมาทำไมที่นี่วะ ” ผมถามไอโปร
“ มาช่วยพี่แก ”
“ มาช่วยงานหรือช่วยแ-ก ” ไอโปรชนไหล่ผมเล่นๆ
“ กับพี่ดิษ คืนดีกันแล้วไง ”
“ เออ ” ถึงรอบๆจะมืดซักนิด แต่ผมแอบสังเกตเห็นแววตาของไอโปร ผมคิดว่ามันกำลังสับสนกับอะไรบางอย่าง
“ มึงชอบพี่ดิษเพราะอะไรวะ ”
“ ถามเพื่อ ? ”
“ กูอยากรู้ ”
“ มันมั่นคง มีเหตุผล และก็รักกูมาก กูรู้แค่นี้ ” ไอโปรทำปากจี๊จ๊ะ
“ กล้าขึ้นนะมึง เมื่อก่อนไม่เห็นกล้า ”
“ ไม่เรียกกล้าเว้ย มันทำให้กูรู้จักตัวเองมากขึ้น ” ไอโปรยิ้มๆ
“ ตามสบายนะมึง ” ไอโปรลุกไปเดินร่อน สงสัยจะไปหาสาวๆคุยตามนิสัยมันอะ
“ สั่งของยังน้อง ” ไอดิษเดินมาละ
“ ยัง ”
“ พี่จัดการให้ ”
ผมนั่งกันสองคน เริ่มเหงาๆเลยโทรชวนพี่โจมาด้วย ไม่นานพี่โจก็มาร่วมวง
“ ......... ” พอพี่โจมาถึง พี่โจมองพี่นาก ก่อนจะนิ่งไป
“ นั่งๆๆ ” ไอวากดิษชวนพี่โจมานั่ง ผมเพิ่งนึกได้ว่า พี่นากกับพี่โจเคยจึ๊กจึ๋ยกันมา แต่ไม่รู้เพราะใครเป็นคนทิ้งใคร
ตอนนี้รู้แค่ พี่โจกำลังโสด
“ พี่ยกๆ ” ผมรีบชวนพี่โจยก พี่โจก็ยกไม่เกรงใจใครเลย แกสุดซอยๆ จนซอยจะตันอยู่แล้ว หน้างี้แดงเลย
“ ค่อยๆก็ได้มึง ” ไอดิษทักพี่โจ
“ ปล่อยผมเหอะ ” ผมส่งสายตาให้ไอดิษ เชิงปล่อยๆไปเถอะ
พอเริ่มดึกเข้า พี่โจออกลายเจ้าชู้ตัวพ่อเฉยเลย เดินควงสาวมาคลอเคลียไม่ห่างตัว แล้วไม่มาปล่าวนะ พามาฝากผมกับไอดิษด้วย ผมสองคนไม่อยากขัดใจพี่โจเลยปล่อยๆ
“ โอเคปะ ” พี่โจแกพูดกับใครวะ
“ อือ ” สาวที่นั่งในอ้อมแขนแกตอบ พักเดียวก็ลุกกันออกไป
“ ขอตัวไม่นานพี่ ” สงสัยจะลุกไปดิ้นกัน พอลับตาพี่โจ ผมกับไอวากดิษก็ผลักสาวๆออก และมานั่งข้างกันต่อ
“ โจนี่นิสัยไม่เปลี่ยนนะ ”
“ ยังไงวะ ” พี่ถามไอดิษ
“ ตอนมาใหม่ๆก็แบบนี้แหละ จนเรื่องยุ่งกันคราวที่แล้ว จำได้ปะ ” ไอดิษบอกว่า พี่โจขาดแม่ตั้งแต่เด็ก อาจจะเป็นสาเหตุที่แกชอบทำแบบนี้กับผู้หญิง ผมนั่งกันสงบได้ไม่นาน ไอโปรก็วิ่งตาเหลือกมาหาผม
“ พี่ดิษ คิม พี่โจจะโดนว่ะ มาเร็วๆ ” พอบอกจะโดน สันชาตญาณเด็กเกษตรมาทันที ผมรีบคว้าไม้ใกล้ๆมาพกไว้ใกล้ตัว แล้ววิ่งตามมา
“ มึงเอาหญิงกูเหรอวะ ” พี่โจยืนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่ในห้องน้ำครับ
“ เหอะๆ ถ้าเอาจริง ป่านนี้เป็นหญิงกูไปแล้ว มึงไม่มีน้ำยาสิ หญิงมึงรี่มาหากูน่ะ ” นั่นปากพี่กูเหรอเนี่ย
“ ซักทีเถอะโว้ย ” ไอตัวนั้นโผใส่พี่โจ แต่แกยึกหลบ และง้างเท้าเตรียมอัด โชคดีที่พี่นากไว รีบโดดขวาง ส่วนไอวากดิษรีบมาประคองตัวพี่โจออกไป ผมกับไอโปรมาห้ามไอคนนั้น พยายามขอโทษแทนพี่โจ สุดท้ายก็เลี่ยงปัญหาไปได้
พวกผม ยกเว้นไอโปร เข้ามาคุยในห้องทำงานของพี่นาก ที่ผมไม่ให้ไอโปรเข้ามา เพราะเดี๋ยวมันจะรู้เรื่องระหว่างพี่โจกับพี่นาก
“ มึงเป็นเชี้ยไรไอโจ ” พี่นากวากใส่ละครับ
“ เรื่องของกู มึงเคยบอกไม่ใช่เหรอ ว่าชีวิตใครชีวิตมัน ” อ้าว
“ เรื่องของมึงตรงไหน มึงมามีเรื่องที่ของกู ”
“ เออ ต่อไปจะไปหาตีนที่อื่น ” พี่โจนี่ใช่ย่อยจริงๆนะเนี่ย
“ มึงจำใส่หัวไว้นะ เพราะนิสัยของมึงนี่แหละ ที่กูต้องห่างกับมึง ........ โอย ” พี่นากกุมซี่โครง คงจะโดนลูกหลงตอนห้ามกัน
“ นาก เป็นไงบ้าง ” พี่โจรีบวิ่งปรุ๊ดไปหาเป็นคนแรก ผมกับไอดิษได้แต่มองตาปริบๆ เหมืนผมสองคนไม่มีตัวจนอะ ฮ่าๆๆๆ
“ ยุ่ง แค่กูไม่เห็นหน้ามึง กูก็สบายใจมากแล้ว ” พี่นากค่อยลุกขึ้น พี่โจถอยห่างออกไป
“ ถ้าเป็นเพราะนิสัยแย่ๆ ที่มึงไม่รักกู งั้นกูจะปรับตัวกูเอง ” พี่นากหยุดกึก แต่ก็เดินออกไปในที่สุด
“ ไอโง่เอ้ยยยยยยย ” พี่โจนั่งทรุดบนโซฟา ร้องไห้ เฮ้อ เทียบกับผม ตอนนี้พี่โจอาจจะเป็นคนที่น่าเห็นใจกว่ามาก ผมขอให้พี่นากย้ายเอาเครื่องดื่มมานั่งด้านใน มาเปิดอกคุยกันสามพี่น้อง
“ มึงเล่ามา มึงกับไอนากเป็นไรกัน ”
“ ตอนนั้นน่ะพี่ ตอนยังคบกัน ผมยังเที่ยวอยู่ วันนั้นผมพลาด เด็กมาหาผมเอง ผมเลยพาไปจัด แต่นากรู้เพราะเด็กนั่น เคยทำงานกับนาก ” ผมนั่งฟัง เหมือนตัวผมยังไงไม่รู้ดิ
“ มึงสองคนรักกันอยู่ไหมล่ะ ” พี่โจพยักหน้า
“ งั้นกูจัดการให้ ” ไอวากดิษลุกออกไป ผมกับพี่โจได้แต่นิ่งใส่กัน
ผมนึกได้แล้วว่า ทำไมพี่โจถึงทำท่าทางอยากจะคบกับผมช่วงที่ไอดิษโกรธผม เพราะผมสองคนทำผิดอย่างเดียวกันนี่เอง
“ พี่เคยบอก ว่าคิมโชคดี คิมจำได้ไหม ”
“ ครับ ผมจำได้ ”
“ ทีนี้คงรู้แล้วนะว่า พี่พูดแบบนั้นเพราะอะไร ” พี่โจนั่งเศร้ามาก ผมสงสารแกมากอะครับ แต่ไม่รู้จะปลอบยังไง เกิดมายังไม่เคยปลอบใครเลย
“ คิมนี่แปลกว่ะ ”
“ อะไรพี่ ”
“ ชอบง่าย แต่ลืมยากชิบหาย ” พี่โจคงเมามากแล้ว ถึงพูดไม่ค่อยระวัง แต่ผมก็ชอบนะ คุยกันตรงๆแหละดี
คืนนั้นผมกับไอดิษพาพี่โจมาเก็บที่บ้านของไอดิษ ผมเลยต้องนอนที่บ้านของไอดิษโดยปริยาย จะว่าไปช่วงนี้ผมมานอนที่นี่บ่อยนะ
“ ดิษ ”
“ หืม ” ไอดิษเดินกลับมา หลังจากเอาเสื้อผ้า ไปให้พี่โจแล้ว
“ นั่งด้วยกันซักหน่อยดิ ”
“ เป็นอะไรอีกเนี่ย ” ไอดิษนั่งลงข้างๆ
“ ที่ผ่านมา กูคิดว่ากูไม่มีค่า กูถึงไม่เคยรักใคร และคิดว่าคงไม่มีใครสนใจกู แต่วันนี้กูเข้าใจหลายอย่างมากขึ้น ขอบคุณที่สอนกู ” ผมพูด และค่อยๆขยับมากอดมัน
“ พูดตรงนะ ” ไอดิษเอาคางถูๆหัวของผม
“ เฮ้ย ทำไรอะ ” ไอวากดิษผลักให้ผมนอนลง มันค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาใกล้กัน ผมหลับตาหนี
“ ไม่ดีกว่า ” ผมใจเต้นแรงมาก มึงนี่ทำให้อยากนะ
“ ทำไม ”
“ พรุ่งนี้ไปแต่เช้า พี่กลัวไม่มีแรงขับรถ ไว้กลับมาก่อน จะไม่ให้ลุกไปไหนเลย ”
“ ไอสัด ทะลึ่งละ มานี่เลย จะหนีไปไหนวะ ” ผมไล่ต่อยไอดิษ ก่อนที่จะไปทำธุระส่วนตัว และเข้านอน เพื่อเตรียมตัวไปดูน้องคณะของไอวิน และไอเดย์ทำกิจกรรม เฮ้อ วันนี้ช่างยุ่งเหยิงซะจริง
***********************************************
-
มารอครับพี่คิมพี่ดิษ และเล่าเรื่องพี่นากกับพี่โจต่อด้วยนะครับ
ปล.พี่โจแย่มากกกกกกกกกกกก
-
:-[
แอบหลงรักพี่ดิษของน้องคิมแล้วแหละ
:-[
ปล.ขอให้พี่โจกับพี่นากกลับมาเข้าใจกันนะ
-
มีแฟนแล้วก็อย่าเผลอตัวเผลอใจกับสิ่งยั่วยุสิ ถนอมน้ำใจกันหน่อยทั้งพี่โจ น้องคิมแหละ
เมาเมื่อไหร่ได้เรื่องเมื่อนั้น
-
ขอให้โจกับนากคืนดีกันด้วยนะ ชีวิตแต่ละคนยุ่งเหยิงจริงๆด้วย
แต่ยังไงก็ตาม ยังปลื้มดิษเสมอ
-
ขอบคุณที่มีตอนสบายๆ มาคั่นบ้าง
+1
-
มารอตอนต่อไปครับพี่คิม(เบอร์รี่)พี่ดิษ แอบลุ้นเรื่องพี่โจกับพี่นากครับ :L2: :L2: :L2: :z3: :z3: :z3: :L1: :L1: :L1: :3123: :3123: :3123:
-
คิมโชคดีจริงๆ ด้วย
ที่คนรักให้อภัยเรื่องแบบนี้
-
ขอให้พี่นากกับพี่โจ กลับมาคบกันอีก
-
คิมกับพี่ดิษก็ช่วยคู่พี่โจพี่นากให้มาคืนดีกันหน่อยสิ อิอิ
-
...แรงว่ะ นี่จะเอาตำแหน่ง มันยังเล่นกันปางตายเลยเหรอ ดีแล้วละที่โดนพวกพี่ดิษ พี่หมี พี่โจ กระทืบ สะใจ
...เออ แต่ละคู่นะ เจอคนถูกใจ คนจริงใจ ก็หยุดเถอะ หยุดตัวเอง ให้อยู่กับเค้ารอยู่กับคนดีๆ แล้วจะมีความสุขทั้งพี่โจ ทั้งน้องคิมแหละ :L2:
-
น่ารักมากเลยคิม กรี๊ดดดด :z1:
เพราะพี่ดิษนะ คิมเลยเผยตัวตนได้มากขนาดนี้
o13
ส่วนตอนนี้ขอเป็นกำลังใจให้คู่โจ นากนะจ้ะ :z2:
-
รักกันนานๆนะพี่คิมพี่ดิษ :กอด1:
-
พี่ดิษจะช่วยพี่โจยังไงอ่ะ :m28: รอลุ้น
-
ชอบจริงๆที่คิมพูดแบบเปิดใจให้รู้ว่าคิมรักดิษมากๆน่ะ
แสดงออกบ่อบๆก็ดีนะคิม คนอ่านชอบ ดิษเองก็ยิ่งชอบนะคิดว่า
แล้วนากกับโจจะมีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมรึเปล่าน้อ
-
“มั่นคง มีเหตุผล และก็รักกูมาก กูรู้แค่นี้ ” เฮียดิษได้อ่านรึยังนะ ภูมิใจแทนเฮียจัง คิ ๆ
หว๋า แอบมีหวานกันตอนท้ายด้วย กลับจากกิจกรรมแล้วอย่าลืมที่พูดด้วยนะเฮีย คึๆๆ :z1: (ไมคิดได้แต่เรื่องนี้นะ 55)
น้องวินกับน้องเดย์นี่ คืบหน้าเป็นอย่างไรบ้างหน๋อ... :monkeysad:
พี่โจนิหากมั่นคง แกคงมีรักที่สมหวังนะ :sad11:
มาต่ออีกบ่อย ๆ นะคิม
-
มันน่ามั๊ยละเนี่ยไอ้พี่โจ มีแฟนอยู่แล้ว แต่ดันพาเด็กไปจัดซะ เฮ้ออออ :เฮ้อ:
-
วันนี้อยากมารออีกแล้วครับ
-
คิมเริ่มแสดงออกบ้างแล้ว :mc4:
พี่โจนะถ้ารู้จักหยุดก็คงเจอรักแท้เหมือนกัน
รอคิมดิษนอกสถานที่ในตอนต่อไปอิอิ
มาเร็วๆน๊า
-
ดีใจที่ คิม ยอมรับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
-
อยากมารออีกแล้วววววววว
-
มารอครับพี่คิม(เบอร์รี่)&พี่ดิษ
-
ปวดหัวกับพี่โจมากแกจะเอาไงแน่กันเนี่ย-*-
-
หลายคู่นะที่เมาแล้วพลาดและขาดสติ โจคงตกในสภาพนั้น สงสารนะ
-
หลายคู่นะที่เมาแล้วพลาดและขาดสติ โจคงตกในสภาพนั้น สงสารนะ
ไม่ใช่หรอกครับ อีพี่โจคงจงใจมากกว่า สงสัยนิสัยคงจะเป็นอย่างนั้นอยุ่แล้ว สงสารพี่นาก เพราะถ้ารู้อยู่แล้วว่าเหล้าสุราเป็นต้นเหตุของความประมาทเราก็ควรระมัดระวังตัวจากของพวกนี้นะครับ เหมือนคนที่รู้สาเหตุรู้ต้นเหตุแล้วว่าเพราะอะไรถึงทำให้เป็นทุกข์ใจแต่ก็ยังก้าวเข้าไปทำ ผมเองก็อยากให้พี่โจกับพี่นากสมหวังนะครับ แต่ผมไม่สงสารพี่โจ เพราะเขาทำตัวของเขาเอง แล้วตัวของเขาเองยังรู้ว่าอะไรถูกผิดหรือรู้ว่าทำยังพี่นากจึงจะรักทำยังไงพี่นากจึงจะเกลียด คือพูดง่ายๆว่าเขารู้อยู่แก่ใจว่าควรทำยังไงถึงจะดีขึ้น แต่ตัวเขาเองกลัวทำในสิ่งที่มันตรงข้ามกันคือทำให้ความแย่หนะมันมากขึ้น
-
เอ้อ..รักกันมันก็ต้องมีทะเลาะกันมั่งอ่ะเนาะ :-[
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ
-
สวัสดีค่ะน้องคิม
พี่เป็นนักซุ่มอ่านในเล้าเป็ดมาหลายปีล่ะ
แต่น้องคิมเป็นคนที่ทำให้พี่สมัครเล้าเป็ด
เพื่อมาพูดคุยด้วย ชอบเรื่องเล่าของน้องคิมมากค่ะ
ตอนนี้เปิดเล้าเป็ดวันละหลาย ๆ รอบมากเพื่อดูว่า
น้องคิมมาอัพรึยัง รอบันทึกหน้า 24 วรรค 3 อยู่นะคะ
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2: พี่ๆ
-
มารอค่า ^^
คิดถึงน้องคิด *กอดๆ*
-
คิมอยู่หนายยยยย
คิดถึง :z3:
-
มารออีกแล้วครับ
-
มารอจ้าจะลงแดงแล้วน้า
คิดถึงคิมดิษฐ์ :monkeysad:
-
มารอครับ
-
:really2: กำลังมองแป้นคีบอร์ด ต่อให้อยู่เน้อ กดผิดๆถูกๆโทษแอลกฮอร์ในตัวละกันนะ :z13:
-
มาละคร้าบๆๆ o13
******************************************************
คืนนั้น ผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า นั่งนอนคุยกับไอดิษ จนไอดิษมันผล็อยหลับไป ผมเลยต้องข่มตาหลับตามมัน พอเวลาประมาณตีสี่กว่า ไอดิษมันเดินมาปลุกให้ตื่น ไปขนข้าวขนของขึ้นรถ โดยผมลากพี่โจไปด้วยอีกคน กะว่างานนี้ สายรหัสเราถือโอกาสหนีไปพักผ่อนกันเลย
“ มาเร็วจังพี่ ” ไอเดย์มายืนไล่น้องๆปีหนึ่งขึ้นรถ มันเห็นผมเข้าพอดี เลยวิ่งมาหา
“ กูมาตามนัดแหละ ไหนไอวิน ”
“ พี่โทรหามันเองละกัน ” อ้าว ยังไงล่ะนิ เมื่อวานไอวินทำงอนเป็นตูด วันนี้ไอเดย์เอามั่ง
“ ให้พี่ช่วยอะไรไหม ” พี่ดิษผู้แสนดีเสนอตัว
“ ช่วยผมไล่ปีหนึ่งทีพี่ มันไม่ค่อยตื่นตัว ” ไอดิษหันมายกนิ้วให้ผม แล้วเดินไปวากใส่ปีหนึ่ง
“ เฮ้ย !!!!!! กี่โมงกี่ยามแล้ว เร็วๆๆ ขึ้นรถๆ ” ได้ผลทันตาเลย เหอะๆ ปีหนึ่งที่เดินดูดน้ำ แทบจะโยนน้ำทิ้ง วิ่งขึ้นรถกันฝุ่นโขมงเลย ฮ่าๆๆๆ
“ พี่หน้าคุ้นๆนะครับ เคยมาคณะผมหรือปล่าว ” ไอเดย์หันมาหาพี่โจ พี่แกท่าจะยังไม่สร่าง จังซี่มันต้องถอนมั้งนิ
“ คงเคยนะ พี่เป็นผู้แทนคณะ คงเคยผ่านไปบ้าง ”
“ โห ส่งแต่โหดๆมาอะ ” ไอเดย์เริ่มบ่น
“ แล้วน้อง เป็นอะไรกับพี่ดิษหรือปล่าว ” พอพี่โจถามออกมา ผมหัวเราะอยู่คนเดียว ไอเดย์นี่ดิษน้อยชัดๆ
“ ปล่าวครับ หน้าผมเหมือนพี่ดิษเหรอครับ ”
“ เหมือนดิ ”
“ ปีหนึ่งขึ้นหมดละ คันไหนนำไปล่ะ พี่จะคุยด้วยหน่อย ” ไอดิษเดินกลับมา ตกลงเส้นทางกันเรียบร้อย ก็เดินทางสู่แคมป์ของภาคไอวินและไอเดย์ ตลอดทาง พี่โจนอนหลับไม่พูดไม่จา ปล่อยให้ผมกับไอวากดิษคุยกันสองคน
ผมถามอาการของไอวินกับไอเดย์ ที่นับวันเริ่มจะแปลกไป ผมไม่รู้ว่ามันสองคนไปทะเลาะหรือไปขัดใจกันตรงไหน ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นมันสองคนเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน
“ สองคนนั้นอาจจะกำลังสับสนกับตัวเองอยู่ ” ไอดิษประมวลออกมา
“ สับสนอะไร ”
“ ตรงที่สนิทกันมาก เป็นแบบเพื่อนนะ แต่อยากสนิทกันมากกว่านั้นอีก อันนั้นคงจะยอมรับได้ยาก ”
“ มึงกำลังบอกว่า น้องสองคน กำลังกลายพันธุ์เหรอวะ ” คือที่มันเล่าๆมา เหมือนกำลังกลายร่างเลย ฮ่าๆ
“ ไม่เรียกกลายพันธุ์ เรียกว่ากำลังเรียนรู้สกิลใหม่ๆ ” ยิ่งเล่ายิ่งงง ผมไม่คุยต่อละครับ กลับไปคุยเรื่องที่มันไปควงปืน ชิงตัวพวกผมออกมาจากพวกหัวรุนแรงในคณะเมื่อครั้งก่อน
“ พอพี่เห็นข้อความที่น้องส่งมา เกิดเป็นห่วง เลยโทรถามไอโจ มันบอกว่าคิมไปกับพวกปีสี่หลายคน ตอนที่น้องโทรมา พี่กำลังรออยู่ที่คณะ ”
“ ปืนล่ะ ไปเอามาตอนไหน ” ผมถามต่อ
“ กลับไปเอามาจากบ้าน ของพ่อพี่เองแหละ ”
“ ขอบคุณมากนะ ถ้าเป็นกู คงไม่กล้า ” ผมบอกมันตรงๆ
“ พี่ไม่เชื่อหรอก ” อะไรของมันวะ
“ ตอนที่พี่รู้ พี่ก็กลัวเหมือนกัน แต่พอนึกว่าคิมอยู่ตรงนั้น พี่ก็กล้าขึ้นมา ถ้าน้องเป้นแบบพี่ตอนนั้น พี่ว่าน้องต้องทำแบบพี่อยู่แล้ว ” มันนี่เชื่อมั่นในความรัก ความห่วงใยจริงๆ
“ ผมอยากได้พี่ซักครึ่ง ” พี่โจตื่นขึ้นมาพูดซะงั้นครับ
“ มึงเคยทำตัวดีกว่ากูอีก แต่หลังๆมานี่มึงทำตัวเชี้ยเอง ” ไอดิษด่าพี่โจ
“ เฮ้อ ยอมรับพี่ ”
คณะเดินทาง แวะจอดตามที่ต่างๆ ส่วนมากแค่แวะกินอาหาร กับเข้าห้องน้ำ ประมาณช่วงสายๆเรามาถึงที่หมาย ที่นั่นมีคณะอยู่ชุดนึง คอยดูแลข้าวปลาอาหาร กับกิจกรรม พอมาถึงก็เริ่มกิจกรรมทันที ผมเดินมาช่วยขนของกับนั่งจัดโต๊ะ เก้าอี้ น้องปีสองบางคนจำผมได้ ก็มียกมือสวัสดีบ้าง แต่ยอมรับว่า เด็กภาคนี้ สวย น่ารักเยอะจริงๆ
“ มองเข้าไปๆ ”
“ อะไรของมึง ” ไอดิษเดินมาทำเสียงโหดใส่
“ ไม่ต้องส่งตาหวานให้คนอื่นเลย มาขนของๆเราเข้าห้องก่อน ” ผมเดินเซ็งๆมาขนของที่รถ ไปที่บ้านพัก ที่อยู่คนละโซนกับที่ทำกิจกรรม พี่โจกำลังเปิดเบียร์นั่งอยู่ที่ระเบียงบ้าน
“ แต่วันนะพี่ ”
“ เอาน่า มาพี่ช่วยยก ” พอขนของเข้าห้องเสร็จเรียบร้อย ผมสามคนก็เดินมานั่งมองดูน้องๆทำกิจกรรม สนุกดีครับ ภาคเค้าไม่เน้นเครียดเลย มีทะลึ่งนิดหน่อย พอสนุกสนาน
ช่วงบ่าย หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็เริ่มให้น้องจับคู่กับพี่ๆ คงหมายถึงพี่รหัสเค้าล่ะมั้ง โดยให้น้องทายจังหวัดของพี่ ทายเกรดบ้าง ถูกให้พี่ถอดเสื้อ ผิดน้องถอดเสื้อเอง แต่เค้าจะให้สวมเสื้อกล้ามไว้ด้านใน พอจบก็ให้น้องๆเล่นน้ำทะเล เพื่อรอทำกิจกรรมตอนเย็น
ผมสังเกตไอเดย์ กับไอวิน มีน้องสาวๆมาให้กำลังใจเยอะแยะ แต่ที่ผมว่าตลกคือ บางทีไอวินเดินเอาน้ำมาให้ไอเดย์ ไอเดย์ก็จะแกล้งเดินหนี พอไอเดย์จะเดินมาคุยด้วย ไอวินก็หนีซะงั้น ผมสามคนได้แต่นั่งมองดูความกวนของมันสองคน
“ พี่ เชื่อปะ ตอนผมมองพี่กับคิม ก็สนุกแบบนี้แหละ ”
“ พี่โจว่าอะไรนะ ” ผมถามกลับไป
“ เอ้า ไม่รู้ตัวกันสิท่า ฮ่าๆๆๆ จริงนะ พี่ดิษกับคิมน่ะ น่ารักน่าลุ้นดี ”
“ ดูแลตัวเองเหอะมึง ” ไอดิษแขวะพี่โจอีก
“ พี่ ผมกับนากล่ะ ”
“ กูพูดไม่ได้ว่ะ นากก็เพื่อน มึงก็น้อง กูทำได้แค่ให้กำลังใจ ” ผมเห็นด้วยนะ
“ ก็ได้ ผมจะเอาความรักของผมกลับมา ” ผมอาจจะคิดไปเอง เวลาที่พี่โจมุ่งมั่น พี่แกดูมีเสน่ห์ เหมือนตอนที่พี่โจเริ่มจะจีบพี่นากใหม่ๆ
“ ฝากให้อย่างนึง มึงควรรักก่อนฟัน ไม่ใช่ฟันแล้วค่อยหาทางรักกัน ไม่สำเร็จหรอก ”
“ พักหลัง คำคมเยอะจริงนะพ่อข้าวกล้อง ” ผมล้อเลียนมันครับ
“ ปล่าว พี่แค่เล่าประสบการณ์ ” อันนี้ต้องยอมเค้าล่ะ
ตอนเย็น พอให้ทำกิจกรรมช่วงเย็น กินข้าวเสร็จ มีเวลาให้เวลาน้องๆเตรียมตัวแสดงละครสั้นๆในวันพรุ่งนี้ เป็นโชว์หน้ากองไฟของภาค แบ่งเป็นกลุ่มๆครับ มีสี่กลุ่ม พวกนั้นแบ่งกันเฝ้าพวกน้องปีหนึ่งไม่ให้ออกไปนอกแคมป์ และก็ตามคาดครับ คนไม่พอผมกับไอดิษเลยอาสามาช่วยเฝ้า ให้พี่โจกลับไปนอนที่บ้าน
“ เฮ้ย มาช่วยล้างจานดิ๊ ” ใครพูดกับกูวะ
“ กูไม่ใช่ ...... ”
“ ครับๆ ตรงไหนครับ ” ผมกำลังจะอ้าปาก ไอดิษดันวิ่งมาซะก่อน
“ หลังนู้น ไปๆ ” ผมนี่กัดฟันกรอดๆ มึงนี่กล้ามากนะ ใช้วากมหาลัยสองคนเลยนะมึง ผมกับไอวากดิษต้องมาช่วยล้างจานกับพวกปีสอง ผมก็แอบโมโหนะ แต่ไอดิษว่ามาแล้วก็ช่วยเค้า
“ อ้าวพี่ ”
“ ไงมึง ” ไอวินเดินถือจานมา มันคงกำลังจะใช้ผมล้างจานอีกคนอะ
“ มาล้างทำไมล่ะพี่ ” ผมชี้ไปที่ไอตัวสูงๆที่ใช้ผม
“ อ๋อ นั่นประธานคณะอะพี่ แกมาช่วยดู ” หึ แสดงว่าปีเดียวกับกู ผมกำลังล้างๆอยู่ ไอเดย์ก็เดินมาอีกคน
“ มานี่เลย ” ไอเดย์จับมือไอวิน ผมกับไอดิษหยุดล้างจานชั่วขณะ เผื่อจะได้เห็นภาพกีฬามันๆ
“ มึงยุ่งไรวะ ปล่อยๆๆ ”
“ มึงจะทำแบบนี้อีกนานไหม ”
“ มึงล่ะ จะทำอีกนานไหม มึงเป็นคนเริ่มก่อนนะ ” อ้าว ไอเดย์เมทผมเริ่มก่อน เริ่มอะไรวะ
“ กูเริ่มอะไร ”
“ วันนั้น มึงนัดกูไปซื้อของ แล้วมึงก็พาแฟนมึงไปส่งหอ กูรอมึงสามชั่วโมง มึงไม่คิดจะโทรมาบอกกูด้วยซ้ำ ” ไอเดย์มีแฟน มันมีได้ไงวะ ผมอยู่ห้องเดียวกับมัน มันไม่เคยออกไปโทรศัพท์อี๋อ๋อกับใครเลยนะ
“ เอาอะไรมาพูด กูมีแฟนเมื่อไหร่ ”
“ เฮ้ยๆ สองคนน่ะ อย่าเถียงกันน่า น้องๆอยู่แถวนี้ ” ไอดิษนี่ขัดคอว่ะ กำลังสนุกเลย
“ กูไม่น่ามีเพื่อนอย่างมึงเลยว่ะ ” โอ้ ไอวินพูดแรงครับ พูดซะไอเดย์คอตกเลย
“ มาๆนั่งๆ ช่วยกูล้างจาน ” ผมดึงไอเดย์มานั่ง มันล้างจานเงียบๆ ไม่พูดไม่จา
พอเสร็จเรียบร้อย ผม ไอดิษ และไอเดย์มานอนเฝ้าน้องตรงประตูออกของเรือนนอน โดยแต่ละเรือนนอน จะมีพี่ๆเฝ้าประมาณสี่ถึงห้าคน น้องๆก็ประมาณยี่สิบ แยกชายหญิงครับ
“ พี่ ผมนอนด้วย ” ตอนพวกผมปิดประตูหมดแล้ว ไอวินเพิ่งเดินมาขอนอนด้วย ผมหันไปมองหน้าไอเดย์ มันนั่งหน้ามุ่ยเลย
“ มาดิ ” ไอเดย์มันไม่พูดนะ แต่เดินมาจัดที่นอนให้ แล้วก็นอนหลับไป ผมกับไอดิษก็นอนด้วย
“ คิมๆ ” ผมสะดุ้งตามเสียงของไอดิษ
“ อะไรอะ ”
“ พี่ได้ยินเสียงแปลกๆ ลุกไปดูกับพี่หน่อย ” มันกระซิบผมนะครับ แล้วมึงจะมาได้ยินอะไรตอนนี้ บรรยากาศยิ่งวังเวงอยู่
“ จะไปทำไม นอนๆ ”
“ เผื่อน้องๆเดินเพ่นพ่าน เราต้องช่วยดูสิ มาๆลุก เดย์ วิน ” ไอดิษเรียกน้องๆให้ลุก โดยให้ไอวินเฝ้าห้อง ส่วนผมสามคนออกมาแยกย้ายกันเดินดู ผมเดินมาเห็นตรงมุมอับของเรือนนอน บังเอิญเห็นหัวคนเข้า เลยรีบส่องไฟ
“ ฮึ่ยยย ” มีเสียงแบบนี้ คนแน่นอน ฮ่าๆๆ
“ อย่าหนี !! ” ผมพูดออกไป ผมเดินมามองๆ เห็นเด็กปีหนึ่ง ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง กำลังกอดอิงพิงฝา จูบกันดูดดื่มเลยครับ
“ ทำแบบนี้กันทำไมน้อง นี่ค่ายนะ ” น้องผู้หญิงเริ่มจะน้ำตาคลอละ ส่วนไอผู้ชายยังนิ่งครับ แต่หน้ามันซีดมาก
“ กติกาต้องเป็นกติกา เดินมา พี่จะเอาไปส่งกองกลาง ”
“ พี่ผมขอนะครับ ผมแค่ๆ ............. ผมผิดไปแล้วครับ ” น้องผู้ชายคุกเข่าขอร้อง
“ น้อง ” ไอดิษมาพอดีเลยครับ ซวยละมึง
“ เฮ้ย เอ็งสองคน นี่จะมาฟัดกันเหรอ ” ไอเดย์ก็มาละครับ
“ ผมขอโทษนะครับ ขอโทษๆ ” มันยกมือไหว้งกๆ
“ เดย์ ว่าไง ” ผมหันไปถามไอเดย์
“ มาทำกิจกรรม แต่มาทำเรื่องเสียหายแบบนี้ ต่อไปเราไม่มีโอกาสออกมาอีกแล้วล่ะ ”
“ ผมแค่จะมาจูบกันเฉยๆ ไม่คิดทำอย่างอื่นจริงๆครับ กำลังจะกลับแล้วด้วย ” กูจะเชื่อดีไหม
“ งั้นมา กูขอค้นตัว ” ไอเดย์เดินมาล้วง ตามกระเป๋า ไม่พบอุปกรณ์ใช้ร่วมเพศ มันเลยตัดสินใจปล่อย
“ สัญญากับพี่แล้ว ทำตามด้วย ไปนอนได้แล้ว ” ไอเดย์เดินไปส่งน้องผู้หญิง ส่วนไอดิษไปส่งผู้ชายครับ ผมเดินกลับมาที่ห้องพัก ไอวินกำลังนั่งหน้าเครียดเชียว
“ หายไปนานจังพี่ ” ผมเล่าให้ฟังย่อๆ
“ หึ มันก็แสนดีไปงั้นแหละ ทีกับผม มันไม่เห็นทำแบบนั้น ”
“ วิน ถามจริงๆ มึงชอบไอเดย์หรือไง ” ไอวินนิ่งไปเลยครับ
“ ไม่พี่ ผมไม่ได้คิดแน่นอน ”
“ ตัวเองรู้ตัวเองนะ ปะนอนเหอะ เดี๋ยวสองคนนั้นคงกลับละ ” ผมทิ้งตัวนอนต่อ ไม่นานสองคนนั้นก็กลับมา ไอดิษมันแอบหอมแก้มผมด้วย ไม่รู้น้องสองคนเห็นหรือปล่าว ............ ฟู่ววว กิจกรรมนอกสถานที่นี่ ทำให้ผมได้เรียนรู้สิ่งใหม่ หลายเรื่องทีเดียวนะ
*************************************************
-
มีแต่เรื่องให้แปลกใจตลอด
+1
-
เพิ่งไปจับน้องแอบจูบกันมา กลับมาอิพี่มาแอบหอม กิ๊วๆๆ :m12:
-
เดย์-วินจะลงเอยยังไงหนอ
อยากเห็นพี่ว้ากล้างจาน อิอิ
-
ดิษมีแอบสวีทนะ ลุ้นๆวินกะเดย์จะยังไง
-
มารอครับ
-
:-[ :-[ :-[
อยากได้แบบพี่ดิษสักคน
ยังมีอีกไหมน้องคิม
ปล.มีหอมแก้มก่อนนอนด้วย ฮิ้วววววววววว
-
ดีใจนะที่เห็นทั่นว๊ากมุมนี้ ใจเย็นลงเยอะ รอลุ้นเฮียโจจะทวงความรักคืน
-
ลุ้นกับคู่เดย์ วิน จริงๆ
โจด้วย มันวุ่นวายดีแท้
-
ดิษพูดกับคิมเพร้าะเพราะนะ ชอบจัง
นั่นๆ มีแอบหอมกันด้วย เดี๋ยวน้องมันเห็นนะ
-
ชอบเวลาพี่ดิษกับคิมอยู่ด้วยกันจริงๆ มันดูอบอุ่น ทั้งที่ไม่ต้องแสดงออก และชอบมากเวลาพี่ดิษเรียกคิมว่า น้อง
-
Out door. นะ บรรยากาศมันพาไป
-
คณะนี้ คู่เกย์เยอะจริงๆ (แต่ชอบนะ อิอิ)
-
เดย์กับวินคู่นี้ยังไงๆอยู่นะ :z1:
-
ยังอ่านไม่จุใจเลย รอพี่ดิษ น้องคิมตอนหน้า
-
...น้องวินมัน ปากกับใจไม่ตรงกันหรือเปล่า แต่้ถ้าปากกับใจมันตรงกันแล้วทำไมต้องงอนเดย์ที่ไปส่งสาวด้วยหว่า
...่คงต้องให้เวลาเป็นตัวตัดสิน พี่โจ รักพี่นากจริงๆๆเนอะ ก็ขอให้ทำตามใจตัวเองให้สำเร็จก็แล้วกัน
...พี่ดิษนะ มาจับน้องๆทำผิดกฎ พี่ดิษอะทำซะเอง แหม หากำไร ดีนะสองหนุ่มนั่นมันไม่เห็น กำไรจริงๆๆ :laugh:
-
ชอบจัง. รักก่อนฟัน ไม่ใช่ฟันก่อนรัก
คิดถึงน้องคิม :กอด1:
-
ว๊าย ๆๆ ห้ามน้องจูบกัน แต่พี่แอบหอมแก้มกัน คิคิ :-[ :-[
-
พี่ดิษน่ารักอ่ะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย
คิมคงยอมรับแล้วมั้งว่าพี่ดิษผู้แสนดี
พี่โจก็เอาใจช่วยแล้วกันทวงความรักกลับมาให้สำเร็จ
เดย์-วินลุ้นๆๆๆชอบเห็นคนรักกัน^___^
สุดท้ายปลื้มพี่ดิษสุดๆๆๆ :impress2:
อิจฉาคิมอ่ะ
-
พี่ดิษน่ารักเนาะพี่คิม :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1:
-
“ ไม่เรียกกลายพันธุ์ เรียกว่ากำลังเรียนรู้สกิลใหม่ๆ ” ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คู่เดย์กับวินนะ ฮี้ววววววววววว
-
คิดแล้วก็น่าลุ้นจริงๆคู่นี้ o18
เหมือนตอนที่ลุ้นคิมกับดิษนั่นแหล่ะ ฮ่าๆๆๆ
แต่ตอนนี้สิ ถ้าไม่ใช้อารมณ์แล้วพูดกันด้วยเหตุผลมันช่างสุดยอดอ่ะ o13
คิมนี่โชคดีโคตรๆเลยนะค้าา :impress2:
-
มารอดูพี่คิมเสียตัวรอบต่อไปครับผมฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบๆนะครับพี่ดิษ
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2:
-
ฟินงะ น่ารักมาก แล้วตกลงวินกะเดย์จะยังไง 5555+ :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้ผมมารอแต่เช้าครับพี่คิม(มี่)พี่ดิษ น่ารักน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1:
-
มารอน้องคิมจ้า
-
มารอทุกวันเลย
-
มาทุกวันเหมือนกันครับ
-
มาต่อให้นะคร้าบ วันหยุดยาวก็งี้อะ อยากนอน ฮ่าๆ
**********************************************************
รุ่งเช้า ผมกับไอดิษตื่นก่อน เพราะเมื่อคืนนอนหลับดีมาก น่าจะเป็นเพราะผมสองคนเหนื่อยหนักกันมาสองวันแล้ว พอตื่นมาไอดิษก็ชวนผมไปเดินเล่นที่ชายหาด
“ เดี๋ยวเท้าเลอะ ไม่ไปอะ ” ผมบอกมัน ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าระเบียงบ้าน
“ งั้นให้ขี่หลัง ”
“ เหอะ กูไม่ได้ตัวเล็กๆนะเว้ย ” ไอดิษเพ่งมองผม มันท่าทางจะสงสัยมาก สงสัยอะไรวะ
“ ปกติต้องด่าแล้วนะ แสดงว่าถ้าพี่แบกไหว จะไปด้วยใช่ปะเนี่ย ”
“ พอๆ ไปเดินก็เดิน ” ผมเบื่อมันละ เดี๋ยวก็หยอดให้กูเขินอีก
ผมสองคน ถือรองเท้าเอาไว้ และเดินให้ทรายเปื้อนเท้าเล่นๆ มันพยายามเดินมาชิดๆ บางทีก็เอามือมากุมไว้ ผมไม่ขัดมันครับ เพราะผมเริ่มจะรู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้มัน ที่สำคัญ ผมไม่ค่อยอยากสนใจคนอื่นเวลาอยู่ใกล้ๆมัน เราเดินมาเรื่อยๆจนถึงบ้านพักที่พี่โจนอนอยู่ เราเดินมาปลุกให้แกลุกมาเดินเล่นด้วยกัน ได้บรรยากาศมากครับ
หลังจากเดินเล่นกันจุใจแล้ว ผมสามคนเดินมาปลุกไอน้องสองคน คือไอเดย์ กับไอวิน มันก็จัดการไปปลุกน้องๆปีหนึ่งให้ลุกจัดการธุระส่วนตัว มันนัดรวมพลเวลาเก้าโมง ที่โรงอาหาร พวกผมก็มาช่วยกันเตรียมจานชามที่โรงอาหารด้วย
“ ดูดิ ” ผมชี้ให้ไอดิษดูภาพสนุกๆ ภาพที่ว่าคือภาพไอวินนั่งรวมกลุ่มกับสาวๆ ส่วนไอเดย์ต้องนั่งวงนอก มันสองคนแอบมองกันเป็นระยะๆ โดยไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
“ หึ สองคนนี้ พี่ว่าใครเป็นคิม ใครเป็นดิษ ” พี่โจถามไอดิษ
“ เรื่องใครอยู่บนอยู่ล่างไม่รู้นะ แต่พี่ว่าวินแอบชัดเจน ”
“ ไม่มั้ง กูว่าไอเดย์อะชัดกว่า ” ผมเถียงไอดิษครับ ที่ผมสามคนกล้าพูดเสียงดัง เพราะอยู่ค่อนข้างไกลครับ
“ ลองมองดิ ” ไอวินอดีตเมทของผม นั่งอยู่ในวงสาวๆก็จริง แต่มันไม่ค่อยยิ้มเลย
“ เฮ้อ วุ่นจริงเลย ”
พอกินข้าวเช้ากันเรียบร้อย พวกปีสองก็พาน้องๆไปทำกิจกรรมกันต่อ เท่าที่ดูไม่ค่อยมีอะไรมากมาย นอกจากวิ่งเข้าวิ่งออก ทำโทษแบบตลกๆ ไม่ก็สอนเพลง แต่ที่เพลินเพราะน้องๆดูจะใสซื่อดีครับ
“ เฮ้ย ” ใครมาเฮ้ยๆอีกวะ
“ มีอะไร ” เราสามคนหันไปตามเสียง แต่ผมเป็นคนถาม
“ มานั่งทำไมตรงนี้ ไม่ไปช่วยเพื่อนๆ ” ไอประธานตัวโย่งเมื่อวานนี่เอง มึงนี่วันๆเอาแต่จับผิดคนอื่นนะเนี่ย
“ มึงมาไกลน้องๆก็ดีละ กูเกษตรปีสาม ไม่ใช่มนุษย์ปีสอง ” พอผมโพล่งออกไป มันดูจะตกใจนิดหน่อย
“ สามคนเลย ? ” มันถามต่อ
“ เออ ” พี่โจบอก พี่โจไม่รู้เรื่องผมกับไอดิษโดนใช้ล้างจานเมื่อวานหรอกครับ
“ งั้นมาทำไมล่ะ เกษตรยังรับน้องไม่จบนี่ ” รู้เยอะอีกมึง มันดูจะไม่ขัดเขินละครับ มานั่งด้วยเลย
“ แล้วจะไม่ถามกูสองคนเหรอว่าปีไหน ” พี่โจแทรกมาอีก
“ อ้าว ไม่ใช่ปีเดียวกันเหรอ ” โง่นี่
“ ฮ่าๆๆ แสดงว่ากูหน้าเด็กว่ะ มึงจำกูไม่ได้ แสดงว่ามึงไม่เคยเข้าเชียร์เลยสิ ” ไอดิษได้ที กวนประสาทท่านประธานซะ
“ เชียร์ ? พี่ดิษปล่าว ” นั่นไง
“ เออ นี่โจปีสี่ รุ่นมึงอะ ” ท่านประธานนึกอยู่พักนึง ก็อ้าปากค้าง
“ นี่ก็ไอวากคิมสิ โอ้ชีวิต ” เหอะๆ
“ มึงนี่ความจำสั้น หรือไม่อยากรู้จักคนอื่นวะ ” ผมถามต่อ
“ ไม่ๆๆ กูเพิ่งมารับตำแหน่ง คณะทะเลาะกันน่ะ เอ้อ กูชื่อไม้เรียว ” อ้าว มาสถานการณ์เดียวกันนี่ บังเอิญจริง แต่ชื่อมึงนี่ตระกูลเดียวกับไอข้าวกล้องเลยนะนิ ฮ่าๆๆ
“ พวกกูก็เพิ่งออกมา มีปัญหาเหมือนกัน ” จากสามกลายเป็นสี่คนครับ ท่านประธานคณะมาร่วมวงอีกคน
พอนั่งคุยกันไปมา ถึงเพิ่งรู้ว่านโยบายการรับน้อง เปลี่ยนไปหมด หลายคนเบื่อจนไม่อยากเข้ามาทำกิจกรรม และเด็กๆสมัยใหม่ คือที่ใหม่จริงๆ ไม่สนใจเรื่องพวกนี้กันเท่าที่ควรด้วย
“ ดูเอาเหอะ ตอนแรกจะไม่มากัน กูเลยตัดสินใจให้เข้าเนื้อ พามาที่ของบ้านกู ” หืม
“ นี่ของบ้านมึงเหรอ ” ผมถาม
“ อืม ”
“ โห รวยว่ะ งั้น ..... ห้องของพวกกูอะ ขอฟรีได้ปะ ” ผมเตรียมกินฟรีละครับ หึหึหึ
“ เฮ้ย พักส่วนพักดิ ” ขี้เหนียวเนอะ
“ มึงดูน้องๆหน่อยไป เริ่มจะเฉื่อยชาอีกละ ” ไอดิษบอกให้ท่านไม้เรียวไปดูน้องๆ มันก็ลุกไปทันที
“ ไม่นึกว่าคนอื่นเค้าก็เจอ ” พี่โจบ่นอย่างปลงๆ
“ จริง งั้นเราก็สบายใจ เที่ยวให้สนุก ” ไอดิษบอก เราสามคนออกไปเดินเล่นด้านนอก แต่ไม่มีใครลงเล่นน้ำตอนนี้หรอกครับ เพราะกลัวผิวพัง
ช่วงบ่ายไปจนถึงช่วงเย็น ปีสองปล่อยน้องไปเดินเล่นตามชายหาด บ้างก็ไปนั่งจู๋จี๋ บ้างก็หานอนเล่นตามร่มสน ส่วนผมยังมาติดตามไอรุ่นน้องสองคน ไอเดย์กับไอวิน ว่ามันสองคนจะมีท่าทียังไง
“ พี่ๆเล่นบอลกันปะครับ ” ไอวินเดินถือบอลมาลูกนึง
“ แดดแรงว่ะ ” ผมบอกไอวิน
“ มีที่ร่มอยู่พี่ ตรงที่สนมันเอียงๆ ” ไอวินชี้ให้ผมดู
“ เล่นก็เล่น ” ผมลากไอดิษ และพี่โจลงมาพร้อมกัน
“ ไปไหนกันๆ ” ท่านประธานไม้เรียวรีบสอดเลย
“ เล่นบอล มึงเล่นเป็นปะ ”
“ ดูถูกไปแล้ว มาๆๆ ” พอเดินมาไอดิษชวนไอเดย์อีกคน เลยครบหกคนพอดี ต้องแบ่งกันทีมละสาม ทีแรกผมกะจะให้แยกเป็นคณะไป แต่ไอวินอยากให้โอน้อยออก เลยตามใจเด็กมัน ผลคือ ผมได้อยู่ทีมเดียวกับไอเดย์ และพี่โจ
“ กูว่าอย่าแข่งเลย ” อันนี้ผมพูดเอง
“ ทำไมล่ะ ” ท่านไม้เรียวถามมา
“ มึงดูเอา ทีมกูไม่ผอมก็สูงไปเลย ทีมมึงนี่เปรตกันทั้งนั้น ” ท่านไม้เรียวก็ตามชื่ออะ ไอวินนี่ก็สูงมาก ส่วนไอดิษทั้งสูงทั้งใหญ่ เล่นๆไป กระแทกทีกูหายไปกับทะเลดิ
“ เอาน่า อย่าพูดมาก ลุยๆๆ ” ผมหกคนถอดเสื้อกองกันไว้ แล้ววิ่งลงไปบู๊กัน ผมสังเกต น้องๆกับพวกปีสองเริ่มมาจับกลุ่มดูบอลข้างๆ ไม่รู้ดูบอลหรือหุ่นนักบอลแหละ
“ กรี๊ดดดดด !!!!! ” พอไอวิน หรือไอเดย์ยิงที ก็มีเสียงกรี๊ดๆตามมา ใช่สิพี่พวกเค้านี่ เราเล่นกันอยู่ก็มีทีมมาขอเปลี่ยน อยากสนุกด้วยกัน เราเลยเวียนกันครับ คนแพ้ออก จังหวะที่ทีมผมแพ้ ผมก็มานั่งรอข้างนอก ทีมไอดิษชนะก็เล่นต่อไป
“ พี่คะ พี่ชื่ออะไรเหรอคะ ” ใครหนอ
“ คิมครับ ” น้องผู้หญิงเดินมาถาม พร้อมยื่นน้ำให้ เรียกเสียงโห่ฮาได้เลยล่ะ
“ ทำไมไม่เห็นพี่มาช่วยทำกิจกรรมล่ะคะ ” น้องคนนั้นถามต่อ
“ พี่เค้าเป็นวากเกอร์เกษตรปีสาม อย่าคิดจีบ พี่เค้ามีเจ้าของแล้ว ” เฮ้ย ไอดิษนี่หว่า
“ มึงมาได้ไง ทีมมึง .......... ” ผมเพิ่งแพ้ออกมา ทำไมมันออกมาเร็วจัง
“ พี่ดิษปล่อยบอลเข้าประตูอะ แพ้เลย ” เหอะๆ ไม่ต้องบอกก็พอเข้าใจอะครับ สงสัยมันจะเห็นสาวมาใกล้ผม เลยรีบแพ้ออกมาคุม ไอนี่จริงๆเลย
เราเล่นสนุกกันจนเหนื่อย ต่างคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำล้างตัว เตรียมมาร่วมกิจกรรมตอนเย็น ผมตั้งหน้าตั้งตารอเลยครับ เพราะช่วงค่ำภาคของไอเดย์กับไอวินจะมีแสดงละคร น้องๆก็เตรียมบทกัน ปีสองเรียกประชุมกันที่อื่น
ตลอดช่วงเย็น ก็เกิดเหตุการณ์แปลกๆขึ้น ตรงที่ปีสองบางคนเริ่มไปหาเรื่องปีหนึ่ง คือหาเรื่องแบบจริงๆเลย และหาเรื่องตลอดเวลา จนผมผิดสังเกต
“ มึงนี่ไม่เคารพรุ่นพี่เลย ” ปีสองคนนึงเดินทำท่าทางโซเซไปหาปีหนึ่ง
“ พี่ใจเย็นนะครับ ” ปีหนึ่งพยายามอธิบาย
“ เฮ้ยๆ ไม่สนละ ตัดแม่งมันเลย ไอพวกไม่รักดีเนี่ย ” พี่โจกับไอดิษเริ่มมีท่าทาง ทำท่าจะเดินไปหา แต่ผมห้ามไว้ก่อน
“ ดูๆไปก่อนดีกว่า ” ผมบอก
“ เอ้า ว่าไงพวกคุณ หาเรื่องรุ่นพี่เหรอ ” คนนี้น่าจะเป็นประธานของปีสอง แต่ผมไม่รู้เค้าเรียกเหมือนคณะผมไหมนะ
“ มึงอย่าไปโอ๋มัน ตัดแม่งเลยๆ ”
“ ถ้าคุณไม่เคารพพี่ๆ ผมก็รับไว้ไม่ได้นะ เราตัดรุ่นคุณคนเดียวแล้วกัน ” ผมว่ามันชักจะคุ้นๆนะ
“ พี่ครับ ค่อยคุยกันเถอะครับ ”
“ ทำไม คุณอยากยุ่งด้วยเหรอ งั้นตัดคุณอีกคน ” มาโหดแฮะ
“ ถ้าจะตัด พี่ตัดไปทั้งรุ่นเลยสิครับ เรารุ่นเดียวกัน มาด้วยกันแล้ว ” อุ๊ว่ะ มีแบบนี้ด้วย ปีหนึ่งใจเด็ด
“ ผมจะตัดเค้าคนเดียว แต่พวกคุณขอให้ตัดทั้งรุ่นเลยงั้นเหรอ ”
“ ครับ เอาเลย ” พักเดียว พวกปีสองก็ร้องเพลงให้ปีหนึ่ง บรรยากาศนี้ทำให้ผมเหมือนย้อนเวลากลับไปตอนที่พวกผมรับน้องเลย ไอมุขนี้ใช้กันทุกคณะ และเท่าที่รู้ก็ใช้กันหลายที่ ไอหลอกถามเรื่องตัดรุ่นเนี่ย
“ พี่ๆแค่ลองใจนะครับ ขอบใจที่น้องรักกัน ” พอเสร็จเค้าก็พากันไปผูกแขนผูกมือ
“ น้องๆครับ ปีนี้เราได้รับเกียรติจากคณะเกษตร ส่งตัวแทนมาร่วม อยากให้น้องๆปรบมือด้วยครับ ” อ้าว มีงี้ สุดท้ายผมสามคนโดนดึงไปผูกมือน้องๆด้วยครับ ทีแรกผมไม่กล้า แต่พอประธานไม้เรียวบอกว่าคณะเค้าไม่ถือ ผมเลยทำตามนั้น
หลังจากกินข้าวกัน ก็เริ่มพิธีรอบกองไฟ เริ่มต้นด้วยให้น้องๆกลุ่มต่างๆมาร่วมแสดงละครสั้น แต่ละกลุ่มได้รับโจทย์ต่างกันครับ บางอันเป็นเรื่องตลก บางอันก็ซึ้งกินใจ รวมๆแล้วสนุกดีครับ ระหว่างนั้นก็มีให้เฉลยคู่บัดดี้ บัดเดอร์ด้วย คนที่เคยเล่นคงจะรู้นะครับ
ช่วงสุดท้ายเป็นช่วงการแสดงของพี่ปีสอง เป็นละครสั้นเช่นกัน แต่หัวเรื่องนี่สิครับ
“ ต่างเพศ ไม่ต่างใจ ” นี่หัวเรื่องอะครับ ทั้งไอวิน และไอเดย์ได้แสดงด้วย เนื้อเรื่องคร่างๆคือ มีคู่รักอยู่สองคู่ เป็นชายหญิง แต่ความจริงทั้งชายสองคน และหญิงสองคน เคยรักกันมาก่อน ว่ากันง่ายๆคือชอบเพศเดียวกัน พวกปีหนึ่งดูจะชอบเป็นพิเศษ
“ นายคิดว่าเราต้องทนกันการกระทำของนายแค่ไหน ” ไอน้องวินเรา ใส่อารมณ์สุดยอด
“ แล้วนายล่ะ รู้ไหมว่าทำตัวงี่เง่าขนาดไหน ” โอ้ว ไอน้องเดย์ยิ่งตีบทแตก
“ เราอย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ เราต้องเจ็บกันมากพอแล้ว ปล่อยให้เป็นเรื่องของหัวใจ ให้ใจเราอธิบายเถอะ ” พอจนบทพูด ผู้หญิงที่เป็นตัวเอกอีกตัวก็เดินออกมา และก็มาโค้งจบ คือโดยรวมผมว่าสนุกดีอะ แต่มันมาได้อารมณ์ไอตอบบทที่ว่าอะครับ จากนั้นก็มีสัมภาษณ์สดพี่ๆ
“ ข่าวว่า เดิมมีฉากให้จูบกันด้วย ทำไมไม่จูบครับ ” พิธีกรถามนักแสดง
“ ฮิ้วววววววว กรี๊ดดดด ” เอา กรี๊ดกันให้ลั่นหาด
“ คือ วินเค้าไม่กล้าครับ ”
“ ไม่ใช่เลยครับ เดย์ไม่กล้ามากกว่า ” เอาละสิ ยิ่งตอบกำกวม พวกเด็กๆยิ่งกรี๊ด
“ งั้นผมจะทำให้ดูครับ ว่าใครไม่กล้า ......... ” ไอเดย์พูดขึ้น
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!! ”
“ ............. ” ผมงี้ช็อคไปเลยครับ
“ โห มันเอาจริงแฮะ ” ไอดิษพูดครับ ภาพเมื่อกี้คือ ไอเดย์ประกบปากกันไอวินเฉยๆเลย
“ เห็นไหมครับ ว่าใครไม่กล้า ” ไอวินน่ะวิ่งหนีออกไปแล้วครับ แต่เสียงกรี๊ดยังไม่เงียบนะ ไอเดย์ก็ยิ้มออกหน้าออกตา หลังจากจบการสัมภาษณ์ ผมก็เดินมาหาไอวิน ซึ่งกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ด้านนอก
“ เฮ้ยวิน ”
“ อย่ายุ่งกับผม ผมอยากอยู่คนเดียว ” เฮ้อ สงสัยผมต้องปล่อยน้องมันไว้ซักพัก ผมเดินต่อกลับมาหาไอเดย์ ตอนนี้มันกำลังเครียดไม่แพ้ไอวินเลย แสดงว่าไอเมื่อกี้มันแกล้งยิ้มหัวเราะไปงั้นเอง
“ มึงไปแกล้งมันทำไม แรงไปนะเว้ย ” ผมบอกไอเดย์
“ ผมทำเพราะอยากทำพี่ ไม่ได้แกล้ง ” มันพูดจบก็ลุกไปอีกคน ผมสามคนมองหน้าแล้วถอนหายใจ ไม่รู้ไอสองคนนี้จะไปทางไหนแน่ แต่ที่รู้ๆ รับน้องนอกสถานที่ครั้งนี้ สนุก สุขใจมากครับ
-
:call: :call: :z3:ย่องมาเงียบบๆ
-
โว้วววว เดย์แรงอะ
วินจะเอายังไงหว่า
-
เขาทั้งสองก็คงต้องการเวลาอ่ะนะ อยากรู้จังลงเอยยังไงคู่นี้
-
ต่างคนต่างฐิถิก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละ ก็อปมาจากคู่ท่านว้ากทั้งสองแน่เลย ตะก่อนก็ประมาณนี้แหละ
-
มีลุ้นอีกคู่แล้วครับพี่น้อง ทายาทพี่ดิษกับพี่คิมฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เย้ๆๆๆๆๆ น้องคิมมาต่อแล้ว :L2:
รอลุ้นเรื่องของเดย์ วิน นะจ๊ะว่าจะลงเอยยังไง
-
อายด้วยมั้งน่ะ
พูดให้เคลียร์ไปเลย
ไหนๆ ก็มีพยานรู้เห็นตั้งเยอะ
-
อ่านตอนนี้อย่างมีความสุข มีเดินกุมมือเดินชายหาดด้วย>///<
ปลื้มพี่ข้าวกล้องชัดเจนเกินไปนะรีบแพ้มานั่งคุมใครบางคนเลยอ่ะ
อยากดูละครรอบกองไฟด้วยจังมีหวังกรี๊ดสลบแน่555
โบกธงเชียร์พี่ข้าวกล้อง!!?เอ๊ะ!!วิน-เดย์ๆๆๆ
มีความสุขกับวันหยุดยาวนะจ๊ะคิม
-
น้อยเดย์ แรว๊งงงงงงงงง...เชียร์คู่นี้อยู่ค่ะ
พี่ดิษหวงน้องคิมเหมือนเดิมเนะ สาว ๆ มาคุยด้วยไม่ไ้ด้เลย รีบแพ้ด่วน ๆ
คิมดิษหวานเล็ก ๆน่ารัก ๆ เหมือนเดิม
ขอบคุณค่ะ
-
....ทัวร์รับน้องครั้งนี้รวมหัวโจก ที่มีปัญหาเลยนะ
....เฮียดิษ ขี้หึงอย่างแรง ถึงกับยอมแพ้บอล เพื่อมาแสดงความเป็นเจ้าของกันเลย สงสัยรู้นิสัย ใจอ่อนของแฟนตัวเองดี อิอิ
....คู่รักคู่ใหม่ ที่ยังค้นหาใจตัวเองจริงๆๆ ไม่เจอว่าจะไปทางไหน แต่เดย์ นายแน่มาก ทำตามใจที่นายอยากทำ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน :laugh:
-
คิมไม่ค่อยอยากรู้เรื่องชาวบ้านเลยนะ อิอิ
มีพี่ดิษอยู่ด้วยที่ไหนก็สุขใจ
เดย์-วิน ลุ้นต่อไป
-
ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปทั้งตอนเลย ^^
-
วินกับเดย์จะลงเอยยังไงนะ 5555 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนนี้คู่คิม-ดิษ เบาใจไปแล้ว เขาลงตัวกัน เข้าใจกัน และคิมก็ยอมเปิดใจเต็มที่แล้ว (ดูเหมือนจะไม่อยากห่างดิษด้วยซ้ำ o3)
เลยเทใจมาอยู่ที่คู่เดย์-วินแทนล่ะ อิ อิ คู่นี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
เดย์อะใช้สถานการณ์ให้เป็นประโยชน์(จูบจริง)เหรอ
วินเขิน เลยแสร้งเอาความโกรธเข้ากลบเกลื่อน รึว่าโกรธจริงๆหว่า
-
ตามลุ้นคู่รุ่นพี่ซะเหนื่อย
ไหง..มีคู่รุ่นน้องให้ตามลุ้นอีกวะ
อิอิ..แต่ชอบ
แหมๆๆๆๆๆ คิมไม่อยากห่างกายพี่ดิษ หึหึ พูดเต็มปากเลยนะ
ดีจวยยยยยด้วยเฮีย
ไอ่น้องวิน ทำเป็นโกรธ ยังงี้ต้องโดนนนนนนมากกว่าจูบ
เดย์จัดปายยยยยย อย่าให้เสีย..เวลา เอาแค่ให้มันเสียตัวก็พอ
กร๊ากกกกกก
ยังตามอ่านอยู่นะ..คิมของดิษ
ฮ่าฮ่า
-
ตอนนี้ก็ลุ้นกับคู่วินกะเดย์กันต่อไป
เดย์แอบแรงอ่ะจูบวินโชว์เลย
อร๊ากกกกกกก อยากอยู่ในเหตุการณ์ >____________<
-
คู่นี้น่าลุ้นจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ตลกทีถามว่าคนไหนเป็นดิษ กับ คิม :laugh:
-
สงสัยอีกนานกว่าจะรู้ใจตัวเอง :เฮ้อ:
+1
-
วันนี้มารอตอนต่อไปนะครับ
-
o13
-
น้อง เดย์ แรงอ่ะ
-
อ่านเรื่องนี้จนจบ กินมาม่าจนพุงกาง :m15:
ลุ้นแล้วลุ้นอีกในที่สุดก็เข้าใจกันจนได้
ก็เอาใจช่วยคู่รุ่นน้องละกัน ขอให้แฮปปี้เหมือนรุ่นพี่นะ :o8:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่ดิษแกล้งแพ้เพื่อมาคุมแฟน
:m20: :m20: :m20:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กว่าจะถึงวันนี้ แฮะ ๆ ๆ
-
ประทับใจจริง ๆ, มาติดตามด้วยอีกคน กว่าจะอ่านถึงตอนนี้ ทั้งสนุก และเศร้า ไปพร้อมกันเลย
รู้สึกรักพี่คิม กับ พี่ดิษขึ้นเป็นกองเลย มารออยู่นะคะ อยากรู้เรื่องราวต่อไปเรื่อย มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
-
อยากมารออีกแล้วครับ
-
ฮา ตรงที่เฮียดิษยอมแพ้บอลเพื่อออกมาคุมคิมนี่อ่ะ :m20: แต่ก็นะ คิมนี่เสน่ห์แรงจริง ๆ :o8:
วินกับเดย์นี่น่าลุ้นอีกคู่
-
มารอตอนต่อไปครับ :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอน้องคิมจ้า :monkeysad:
-
ชอบตอนนี้ฮา :laugh: :laugh:
มาต่อเร็วๆนะพี่คิม ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ :z3: :z3: :z3:
-
ขออภัยทุกคนด้วยครับ ช่วงนี้คิมกลับบ้าน และพอดีกำลังติดฝนที่นั่น มีโคลนถล่ม สัญจรลำบาก คิมบอกว่าจะเดินทางกลับวันมะรืนนี้ วันที่ 11 สิงหาคม วันที่ 12 คงจะมาต่อตอนต่อไป ฝากขออภัยมาถึงทุกคนครับ
-
งั้นดิษก็มาเล่าเรื่องจิค่ะ เอาแบบแอบเม้าส์ลับหลังคิมก็ได้ อิอิ
-
ขอให้กลับมาโดยสวัสคิภาพนะครับ
-
รับทราบครับ เดินทางปลอดภัยนะน้องคิม
-
ขอพูดเหมือนรีบนทุกประการ
รับทราบครับ เดินทางปลอดภัยนะน้องคิม
ขอบคุณรีบนที่ให้ก๊อบ
-
น้องคิมขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ :กอด1:
-
รอได้ค่ะไม่ว่ากัน เดินทางปลอดภัยนะคะ^^
-
เฮียดิษมาโพสแจ้งข่าวแทนคิม น่ารักที่สุด แสดงว่าห่วงแฟนคลับทางนี้อยู่ด้วย...
ฝนตกแล้วอย่าขับรถเร็วนะคิม ถนนลื่น ทัศนวิสัยตอนฝนตกก็ไม่ค่อยจะดี ระวังด้วยนะ [ฝากเฮียโทรบอกคิม คิ ๆ]
กลับมาหายเหนื่อยแล้ว มาต่อด้วยนะ รออ่าน ๆ
-
ขอบคุณค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะ
-
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคิม
-
รอเหมือนเดิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
คิมเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
รักษาสุขภาพด้วย
แถวบ้านก็ไม่เห็นดวงอาทิตย์มาจะอาทิตย์นึงล่ะ
รอตอนต่อไปเมื่อคิมมา :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิมเดินทางปลอดภัยนะคะ
ปล.สะดวกเมื่อไรก็มาต่อนะ
ปล.พี่ดิษน่ารักอะกลัวแฟนคลับจะรอ 555
ถ้าพี่ดิษจะเล่าบ้างก็ดีนะเพราะอย่างงัยก็เรื่องเดียวกัน
:-[ :-[ :-[
-
....อ้อ เป็นเช่นนี้เอง เดินทาง ไป- กลับ ปลอดภัยนะจ๊ะ แหม ช่วยกันทำมาหากินดีเนอะคู่นี้ :laugh:
-
อยากรู้เรื่อง พี่โจ-พี่นาก คิคิ
-
เดินทางปลอดภัยนะครับ รักษาสุขถาพด้วยทั้งคนส่งข่าวและคนเดินทาง
-
พี่ดิษพูดน้อยจังเลย แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่มาแจ้งข่าว ขอให้พี่คิมเดินทางปลอดภัยนะคะ
คิดถึงทั้งสองคนเลย
-
เป็นสมาชิกในบอร์ดมาก็จะครบปีแล้ว อ่านมาก็เกือบทุกเรื่อง
ยังไม่เคยตอบทู้เรื่องไหนเลย เรื่องนี้เรื่องแรกเลยอ่ะ ชอบเรื่องของคิมกับพี่ดิษ
(จิงๆแอบชอบพี่ดิษแหละ อิอิ) :o8: พี่แกดูมั่นคงดี ยังไงก็รัก ดูแลกันอย่างงี้ไปตลอดนะ :L1:
ขอให้คิมเดินทางปลอดภัยนะ กลับมาแล้วก็มาเล่าต่อด้วยนะ จะคอยติดตามไปตลอดเลย
-
รับทราบค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ
ระหว่างนี้น้องดิษมาเล่าในมุมของน้องก็ได้นะคะ
-
มารอตอนต่อไปนะครับผมพี่ดิษพี่คิม :L2: :L2: :L2:
-
เข้ามารอจ้า
คิมน่ารักจัง ให้พี่ดิษมาแจ้งข่าวด้วย
-
มารอตอนต่อไปครับผมมมมมมมมมมมมม
-
เพิ่งกลับมาครับ กลับมาถึงเมื่อวานนี้ สี่ทุ่มกว่า ขับรถแปดชั่วโมง :z3: นอนหลับยาวววววววว เพิ่งตื่นตอนหกโมงเย็น กินข้าวเสร็จเลยขอนอนอีก เพิ่งตื่นเมื่อชั่วโมงก่อนนี้ ฮ่าๆๆ
ปล. ตอนไอดิษพิมพ์ ตอบมันซะเยอะเลยนะ แอบงอนๆ :o12:
---------------------------------------------------------------------------------
คืนส่งท้าย ผมยังต้องมานอนเฝ้าน้องๆเหมือนเดิม วันนี้ไม่มีเสียงประหลาดๆ น่าจะเพราะน้องๆเหนื่อยกันมากแล้ว ตอนเช้าพวกผมมาช่วยน้องๆขนข้าวขนของขึ้นรถโดยสาร ก่อนจะตามคณะไปตามที่ต่างๆ และดิ่งตรงกลับมหาลัย วันนี้ผมมีเพื่อนร่วมเดินทางเพิ่มอีกสองคนครับ
“ กูเกลียดเกย์ ”
“ แค่กกกกกก !!!!! มึงเป็นเห้อะไรวะวิน ” ผมอยู่ในรถของไอดิษครับ วันนี้พี่โจอาสาขับรถให้ ไอดิษนั่งหน้าเป็นเพื่อนพี่โจ และผมมานั่งคั่นกลางไอเดย์กับไอวิน จู่ๆมันก็พูดโพล่งมาแบบเนี่ย
“ ปล่าวพี่ ผมเกลียดเกย์ที่มันชอบทำวิตถารต่อสาธารณะ ” โหเฮ้ย แรงนะน้องผม ไอวินยังเดินหน้าด่าต่อ
“ แต่ผมเกลียดพวกไม่ยอมรับความจริงมากกว่า ” ไอเดย์มีสวน แต่ทำไมกูต้องมานั่งกลางให้มันด่าข้ามไปข้ามมาด้วยวะ
“ ว่ากูเหรอวะ ”
“ เฮ้ยๆ อย่าทะเลาะกัน ” ไอดิษนี่ยุ่งจริง กูกำลังได้รสชาติ ฮ่าๆๆ
“ ผมไม่อยากทะเลาะนะ แต่มันหน้าไม่อาย ” ไอวินคงพูดถึงตอนที่โดนจูบปาก เมื่อคืนนี้
“ ข้องใจ ต่อยกันเล้ย ” อ้าวๆๆ พี่โจนี่ยังไงวะ
“ อย่ายุน้องดิ มีเรื่องจะเคลียร์ ไว้ลงรถค่อยว่ากัน ” อันนี้ผมพูดเอง
“ หึ ” ไอวินมีหึ
“ ชิ ” เออ พูดกันสั้นดี หลังจากพวกผมระงับเหตุเรียบร้อย ผมก็นั่งมองซ้ายมองขวาไปเรื่อย จนเริ่มรู้สึกแน่นๆ พอมองไปข้างๆถึงรู้ว่า ไอน้องสองคนตัวดี นอนพิงผมทั้งสองคน
“ แม่งเอ้ย ”
“ ฮ่าๆๆ ” ไอดิษมันหันมาเห็น มันหัวเราะใหญ่เลย
“ นี่ใช่ไหม ที่มึงไม่ยอมนั่งหลังอะ ” ผมถามไอวากข้าวกล้อง มันยิ้มร่า ผงกหัวอย่างเร็ว
“ เอาน่า ไม่ชอบเหรอ หนุ่มๆซบไหล่น่ะ ” หึ พี่โจแซวครับ ถ้ากูพิศวาส จะไม่พูดซักคำเลย นี่คนนึงก็น้อง อีกคนก็น้อง ผมนั่งทนไปซักพักก็เริ่มจะไม่ไหวครับ ไอเดย์มันเริ่มจะเอนตัวมากขึ้น ผมเลยอาศัยตอนรถตีโค้ง แกล้งเอนตัวไปด้านหน้า ผลที่ได้คือ .....
“ โอ้ยยยยย !!!!! ” เสียงมันสองคนร้องลั่น ฮ่าๆๆๆ
“ โอย พี่คิมทำอะไรวะพี่ ” มีพี่แล้วมีวะอีก มึงนี่นับถือกูจริงไอเดย์
“ มึงสองคนอะ นอนพิงตัวกูจนกูหดไปหลายนิ้วแล้ว ” ไอวินเอามือลูบหัว ไม่ยอมพูด มันเอาหัวพิงไปทางหน้าต่างแทน
“ ไอเดย์ มึงสลับกับกูเลย ”
“ ไม่ !!!!!! ” โห พูดพร้อมกันเลยเว้ยเฮ้ย
“ กูไม่ได้ถามความเห็น ไปๆไอเดย์มึงนั่งกลาง ” ไอเดย์ทำหน้าบูดใส่ แต่ยอมมานั่งโดยดี
“ แล้วขยับมาใกล้กูทำไมอีก ” พอให้มันนั่งกลาง มันยังมีชิดผมอีก
“ โหพี่ ผมไม่อยาก ........ ” มันส่งสายตาไปทางไอวิน ผมเลยดันตัวมันไปชนกับไอวิน
“ หาเรื่องเหรอวะ ”
“ ไม่ได้หาเรื่อง พี่คิมผลักมา ” มันสองคนนั่งเถียงกันไปมา สนุกดีครับ
หลังจากมันเถียงกันได้ไม่นาน พี่โจแวะตามขบวนเข้าไปปั๊มน้ำมัน พอซื้อของกันเสร็จไอดิษก็ให้ไอเดย์ไปนั่งกับพี่โจ ส่วนมันมานั่งกับผม
“ มานั่งแทนน้องมันทำไม ” ผมถามมัน
“ คิดถึง ” ไอวินงี้นั่งมองใหญ่เลยมึง
“ ไม่ต้องพูดละ ” ไอดิษยิ้มให้ จากนั้นเราก็ได้นั่งสงบกันจนถึงมหาลัย
ผมช่วยกันขนของมาไว้ที่ใต้ถุนตึกพัก ก่อนที่ไอดิษจะชวนผมกลับไปนอนที่บ้าน ผมลาน้องๆและกลับพร้อมกับมันครับ
“ คิม ” ตอนผมมาถึงที่บ้าน พ่อของไอดิษทักผม
“ พี่ไปรอข้างบนนะ ” มันก็ยังคงไม่ถูกกับพ่อเหมือนเดิม
“ ปล่อยมันเถอะ มาคุยกับอาหน่อย ” ผมเดินตามมานั่งคุยต่อ
“ อาไม่รู้จะบอกดิษมันยังไง อาเลยมีหลายเรื่องอยากถามคิมก่อน ” ผมเข้าใจว่าท่านคงมีเรื่องปิดบังไอดิษเยอะ เพราะสายตาท่านดูจะไม่ดีนัก
“ ถามเรื่องอะไรบ้างครับ ”
“ คิมจำเรื่องเก่าๆ สมัยดิษอยู่กับคิมได้ไหม ”
“ ได้บ้างครับ ”
“ ดิษไม่ได้ทำให้คิมเจ็บตัวใช่ไหมลูก ”
“ ครับ ไม่เกี่ยวกับดิษ และผมมีเรื่องอยากถามอาด้วย ” ท่านเลิกคิ้ว เชิงให้ถามได้
“ เรื่องย่าของดิษ ท่านไม่ได้จากไป เพราะดิษ ผมพูดถูกหรือปล่าวครับ ” ท่านดูจะเศร้าไปถนัดตา
“ ใช่ ตอนนั้นดิษเกเรมาก อาไม่รู้จะควบคุมมันยังไง ”
“ แต่สุดท้ายอาก็ห้ามไม่ได้ ” พ่อของท่านวาก ที่เมื่อก่อนดูจะมั่นใจในตัวเอง และหยิ่งทะนงมาก กลับเป็นอย่างนี้ซะแล้วครับ ท่านดูจะเศร้าหมองผิดหูผิดตาไป
“ อาเข้าใจ อาคิดผิดเอง แค่กๆ ”
“ เอ่อ อาไม่สบายเหรอครับ ” ผมสังเกต อาจะถือผ้าไว้ปาดเหงื่อตลอด
“ ปล่าวๆ ดีแล้วที่คิมมาอยู่เป็นเพื่อนมัน ดูๆกันไปนะ ” ผมไม่เข้าใจที่ท่านพูด แต่ก้รับมาโดยดีครับ
ผมเดินขึ้นมาทีห้องของมัน ไอดิษกำลังนั่งมองไปนอกหน้าต่าง มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาอยู่คนเดียวหรือปล่าวนะ
“ ง่วงนอนปะ ” ไอดิษหันมาถามผม
“ ดิษ พ่อมึงน่ะ ....... ”
“ ไม่เอาๆ มาให้พี่กอดทีนะ ” ไอดิษดึงผมไปนั่งกอดไว้ โชคดีที่มันเปิดแอร์ไว้ครับ ไม่งั้นล่ะร้อนตาย
“ มึงจะเอากูไหมเนี่ย ” ผมถามมันตรงๆ เหอะๆๆ
“ ไม่ดีกว่า พี่ชอบกอดน้องแบบนี้มากกว่า ” ตามใจ ดีเหมือนกัน ให้มันกอดจากด้านหลังแบบนี้ ผมรู้สึกสบายใจดี
พอกอดกันพอแล้วก็ต่างคนต่างเอาเสื้อผ้าออกมาช่วยกันซัก ไอดิษมันมีห้องซักของมันเองด้วย ถามก็ได้คำตอบว่า พ่อของมันต้องการให้มันจัดการตัวเอง และที่สำคัญตัวไอดิษเองไม่อยากเห็นหน้าพ่อของมันเท่าไร
“ อย่าว่างั้นว่างี้เหอะดิษ ขอพูดเรื่องนี้หน่อย ” มันเหล่ๆมอง แต่ไม่ว่าอะไร
“ เอาสิ ”
“ คือ พ่อของมึง ดูจะไม่ค่อยสบายนะ ” ไอดิษรีบหันมาหาผมทันที
“ ป่วย ....... ป่วยเหรอ ” มันลนลานมาก พอผมมองมันนิ่งๆ มันคงเพิ่งนึกออก เลยหันหน้าหนี
“ ถ้าเป็นห่วงกัน ทำไมไม่คุยกันล่ะ ”
“ คิดว่าพี่ไม่เคยถามเค้าเหรอ ”
“ ถามเมื่อไร ”
“ สิบกว่าปีก่อน ” โห สิบปีที่แล้ว สองพ่อลูกคู่นี้ยังไงเนี่ย
“ นานไปไหมดิษ ” ไอดิษแก้กางเกงลง เอาซะผมตั้งตัวไม่ทัน
“ ไม่ได้ลามกนะ ดูแผลที่ขาพี่สิ ” ผมเห็นเป็นรอยแผลเป็นจางๆตรงน่องมันครับ
“ พ่อมึงทำเหรอ ” มันใส่กางเกง และนั่งลงข้างๆ
“ อืม เค้าตีพี่ ตอนที่พี่เห็นเค้าล้ม พี่ถามว่าป่วยเหรอ เค้าว่าพี่แช่งอยากให้เค้าตาย แล้วก็ไล่ซ้อมจนพี่ต้องหนีเข้าห้องน้ำ ...... ห้องนั้นน่ะ ” ไอดิษนั่งกอดเข่า ผมสะเทือนใจมาก เลยเดินมานั่งข้างๆ มันก็พิงไหล่ผม
“ ขอโทษนะ ต่อไปไม่คุยแล้ว ”
“ ไม่หรอก บางครั้งพี่ก็อยากคุย แต่พี่ลืมภาพเก่าๆไม่ลง รอหน่อยนะ ซักวันพี่คงจะกล้า ” ผมกอดและเขย่าๆหยอกมันเล่น
“ ดีแล้ว ” จากนั้นผมก็ช่วยกันซักและตากผ้าที่ระเบียง ช่วงนี้ผมคงต้องแวะเวียนมาดูเหตุการณ์ที่นี่บ่อยๆ หวังว่าสองคนจะหันหน้าเข้าหากัน
ผ่านมาอีกหนึ่งอาทิตย์ ช่วงนี้ผมวนไปวนมาระหว่างบ้านไอดิษกับหอพัก ที่ต้องมาหอพักเพราะมีงานคณะ ที่ต้องกลับไปบ้านไอดิษ เพราะห่วงสองพ่อลูกคู่นั้นครับ อยากเห็นเค้าเข้าใจกัน
วันนี้ ผมต้องมานั่งเตรียมงานกับสภาของมหาลัย และองค์การด้วย เพราะไปได้แนวคิดของมหาลัยอื่น ที่จะมีจัดคอนเสิร์ตให้น้องๆปีหนึ่งในช่วงที่เปิดเรียนผ่านไปประมาณเดือน ส่วนที่ผมต้องมา เพราะคณะส่งผมมาครับ แต่ผมไม่ได้เป็นวากเกอร์แล้วล่ะ
“ เดี๋ยวจะมีเพื่อนๆจากมหาลัย .......... มาร่วมด้วยนะครับ ” นายกองค์การบอก มหาลัยที่ว่าเป็นมหาลัยพี่น้องกันกับมหาลัยผม แต่ไอที่หน้ารำคาญคือ มากันช้ามากก พอมาถึงก็เดินกันเข้ามาเป็นขบวน
“ ขอโทษด้วยครับ ออกเดินทางช้า ขอโทษครับ ” หืม คนนี้เสียงหล่อดีว่ะ ผมหันไปมอง
“ .............. ” เริ่มมีเสียงวี้ดว้ายจากสาวๆละครับ คือคนที่มาน่ะ จัดอยู่ในพวกที่หน้าตาดีมาก ผมยอมรับเลยครับ แต่ไม่สนใจหรอก หล่อได้ก็เรื่องของมัน
พอนั่งประชุมกันเสร็จ ผมก็เดินออกมาเลย แต่สาวๆสิไม่วายเดินไปนั่งซะชิดพ่อหนุ่มหล่อคนนั้น เอาซะกูหมองเลย ห่างๆมันดีกว่า
“ เฮ้ย ไข่น้อย ” หื๊อออออออออออออออออ
“ อะไรนะ ” มีคนมาแตะหลังผม และเรียกชื่อที่น่าจะเคยมีคนเรียกผม แต่นั่นมันนานมากแล้ว
“ ทำไมไม่ทักกูวะ ไอไข่น้อย ” พอตั้งสติได้ถึงรู้ว่า คนที่คุยกับผมนี่คือไอหล่อคนนั้นเอง
“ ใครวะ ”
“ มึงนี่ลืมได้ไง มีคนเรียกมึงไข่น้อยหลายคนรึไง ” ผมนั่งนึกภาพเก่าๆ และก็เริ่มคุ้นกับชื่อนี้
“ เฮ้ยไม่ดิ อี ....... ” ผมกำลังจะเรียกชื่อของมัน แต่โดยอุดปากไว้ซะก่อน
“ อย่าเรียกกูอี กูไม่ได้เป็นกระเทยแล้ว ”
“ มึง ..... มึงเป็นแบบนี้ได้ไงวะ ” คนๆนี้ คือกระเทยที่เคยแอบดูผมอาบน้ำตามเข้าค่ายลูกเสื้อ ม.1 นั่นเอง หลังจากนั้นมันก็ชอบเรียกผมว่าไข่น้อยเรื่อยมา แต่ ........ อะไรทำให้มันกลายเป็นแบบนี้ได้วะ
-
เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
คนเลยเปลี่ยนมั่ง
-
หึหึ
เคยโดนแอบดูตอนเด็ก
เลยเป็น..ไข่น้อย..
แล้วตอนนี้ล่ะ
หนุ่มแล้ว..ยังไข่น้อยอยู่เหรอปล่าว
ฮ่าฮ่า เสียชื่อคนหล่อ..ชื่อคิมโหม๊ดดดดดด
เฮียดิษ..ชอบไข่น้อย
กร๊ากกกกกกกก
-
สงสารดิษจังเลย ความเจ็บปวดที่เราได้รับจากบุพการี
เป็นอะไรที่…สุดจะหาคำบรรยาย
เป็นกำลังใจให้ดิษของไข่น้อยนะจ๊ะ
-
ดิษโชคดีนะ ที่ผ่านและยืนมาจนถึงวันนี้ได้โดยภาคภูมิ ถ้าเป็นเรายังไม่รู้เลยจะมาได้ไกลเหมือนดิษไหม...อาจจะตกเหวไปแล้วก็ได้ คิมอยู่ข้างๆคิมไปตลอดนะ ดิษมีแค่คิมจริงๆ..นะจ๊ะไข่น้อย ^^
-
ดิษรักคิมมากเลย
-
จากกระเทยมาเป็นหนุ่มหล่อ น่าสับสนจริงๆ :m21:
-
มันมีเปลี่ยนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆดิ o22
ชอบบรรยากาศระหว่างคิมกับดิษมากๆเลยค่ะ
อยู่เคียงข้างกันไปแบบนี้ :กอด1: :o8:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆมารอตอนต่อไปครับ มารอพี่คิม&พี่ดิษ
-
....10 ปีแล้วที่เฮียดิษถามว่าพ่อป่วยไหม กับความรู้สึกที่เสียไป กับการกระทำของพ่อ :เฮ้อ:
....ดูแล้วกว่าจะพูดกันด้วยดี คงต้องมีคำว่า...สายไปแล้วแน่เลย เพราะดูอาการพ่อเฮียดิษแล้วน่าจะหนักอยู่
....ตอนนี้พ่อดูอ่อนลงแล้วนะ อาจจะด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ด้วยอายุวุฒิภาวะที่มากขึ้นจิตสำนึกถูกผิดจะมากขึ้น
....ดูเหมือนคำพูดของท่านเหมือนจะฝากฝังเฮียดิษกับคิมเลยเนอะ หวังว่าคงไม่เกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะเข้าใจกันนะ
....อย่างน้อยก็ขอเวลาให้ลูกได้มีหน้าที่ดูแลคนเป็นพ่อบ้าง ส่วนเพื่อนสุดหล่อที่เลิกเป็นกระเทยคงอกหักแหงๆๆ
....เลยไม่อยากเป็นคน..ถูกทิ้งแล้ว ...เพราะจะหันมา...ทิ้งคนอื่นแทน ปรับปรุงตัวเองซะหล่อ แต่คำพูด..ไข่น้อย ยังเหมือนเดิม :laugh:
-
จากที่ผ่านๆมา บุคคลใหม่ในเรื่องจะนำมาซึ่งปัญหาหรือเรื่องราวเสมอ
.
รอลุ้น
-
เข้าใจกับคุณพ่อเร็วๆนะคาบพี่ดิษ
กระเทยเป็นหนุ่มหล่อน่าคิดแหะ :z1:
-
มาตอบแล้วคร้าบบบ เม้นต์แรกของเรื่องนี้ :impress2:
พออ่านแล้ว ผมทึ่งกับความรักของพี่ดิษมากอะ อดทน และสู้มาเพื่อคนที่เขารัก
ถึงแม้ว่าสิ่งที่พี่ดิษแสดงออกมาในมุมของคิมอาจจะดูแย่ๆไปหน่อย
กว่าคิมจะยอมเปิดใจกับความรักแบบนี้ ผมเองก็เข้าใจคุณคิมนะ เพราะผมเอง
ก็มีนิสัยคล้าย ๆ คิมเลยอะ แหะ ๆ
ถึงจะประชดไปบ้าง ทำเกินกว่าเหตุบ้าง แต่มันก็เป็นบทพิสูจน์ความรักของคนทั้งสองได้ดี
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่รักกันไปนาน ๆ นะครับ :กอด1:
สู้โว้ยยยย... o13
-
เข้าใจความเจ็บปวดจากบาดแผลในอดีตของดิษนะ
ก็ขอเป็นกำลังใจให้ดิษ พยายามปล่อยวางอดีตนั้นให้ได้โดยหมดจดล่ะกัน
เพราะถ้าเรายังยึดติดข้องแวะอยู่ รังแต่จะทำใหดิษเจ็บปวดไม่สิ้นสุด
คนเป็นพ่อคนแม่คนใช่จะหลงผิดหรือว่าทำผิดไม่ได้
ไข่น้อยอีกคนละที่จะอยู่เคียงข้างดิษตลอดไป และคือกำลังใจที่ดีที่สุดของดิษ
-
ตัวละครใหม่มาอีกหนึ่งแล้ว
-
คิมอยู่เคียงข้าง พี่ข้าวกล้องคงดีขึ้น
-
พี่ดิษเวลาจะช่วยทำทุกอย่างให้ดีขึ้น
ขอแค่พี่ดิษเปิดใจอีกครั้ง
อย่างงัยก็มียาดีอยู่ใกล้ตัวเนี้ย สู้ สู้ นะคะ
ปล.น้องไข่น้อยเป็นกำลังให้พี่ดิษตลอดไปนะ
:L2:
-
รักษาไว้ให้ดีนะน้องคิม ที่มีกันและกัน
เพิ่งรู้ว่าคิมขี้งอน :laugh:
อย่าบอกงานเข้าอีกแล้ว
+1
-
ถามซะตรงเลยคิม ถ้าเฮียดิษบอกว่าเอา จะยอมให้ป่าวนะ :z1:
อ่านแล้วก็สงสารเฮียนะ เป็นอดีตที่เจ็บปวดจริง ๆ ชื่นชมเฮียอีกอย่างว่าเฮียเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ๆ
คิมคงจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะผสานเยียวยาความสัมพันธ์ระหว่างเฮียกับพ่อของเฮีย ให้ดีขึ้น ในฐานะ.... ฟังดูแล้วเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเลยอ่ะ :กอด1:
วินกับเดย์นี่จะลงตัวกันได้ป่าวเนีย รู้สึกว่าเหมือนจะโกรธกันจริง ๆ จัง ๆ หรือเป็นแค่ภายนอก...
เง้อออ คิมได้ฉายาใหม่ด้วย
-
ไข่น้อย อิอิ
-
พี่คิมมีชื่อใหม่อีกแระ "ไข่น้อย" 555+
อ่านแล้วชอบพี่คิมพี่ดิษมากเลย ขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปเลยนะคะ
เรื่องพ่อของพี่ดิษ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
ตามมาติดๆครับผม
-
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษอยากให้เข้าใจว่าพ่อก็คงรักหวังดีต่อพี่ดิษแหล่ะเพียงแต่การแสดงออกและวิธีอาจจะไม่ถูกต้อง
เวลาและกำลังใจจากคนรักอาจช่วยได้ฝากคิมกอดพี่ดิษแน่นๆสักครั้งเอ๊ะรึไม่ต้องบอกก็กอดทุกวันอยู่แล้น :กอด1:อิอิ
น้องเดย์น้องวินล่ะเป็นไงบ้างจะลุ้นขึ้นไหมนะ
น้องรูปหล่ออีกคนอย่าบอกนะว่ามะก่อนเคยชอบคิมถึงกะแอบดูตอนอาบน้ำแหมๆๆมีเสน่ห์กะทุกเพศจริง
แล้วไข่น้อยนี่อะไรอ่ะคิมไข่น้อยเจรงเด่!!! :m20:
-
เฮ้อเห็นคู่วินเดย์แล้วแอบปวดหัวขอให้เข้าใจกันไวๆแล้วกันน๊า ~
เรื่องพี่ดิษกับคุณพ่อเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากคงทำได้แค่ช่วยส่งกำลังใจให้นะคะ^^
แต่ที่ช๊อคคือเพื่อนของคิม เป็นกระเทยมันหายกันได้ด้วยหรอออออออออ o_O
ปล. ไข่น้อย แอร๊ย น่ารักอ่ะ>___<
-
อยากมารอครับ พี่คิมพี่ดิษ :L2: :L2: :L2:
-
อยากมารอครับ อีกแล้วครับพี่คิม(เบอร์รี่)พี่ดิษ :L2: :L2: :L2:
-
:z13:
:z13:
:z13:
-
:a11:
-
เข้ามารอคิม กับ พี่ดิษ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกวันนี้
พี่ดิษ กับ คุณพ่อ จะเข้าใจกันแล้ว :กอด1: แต่ยังไง พี่ดิษก็ยังมีกำลังใจสำคัญ
อยู่ข้างๆ นี่เนอะ :n1: รอคิมมาเล่า ต่ออยู่น้า :3123:
-
อยากมารอครับ
-
ผมพึ่งสอบเสร็จครับ แต่ก็มารอพี่คิมกะพี่ดิษทุกวันครับ :L2: :L2: :L2:
-
อยากมารอนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
เป็นแฟนหน้าใหม่ เพิ่งตามอ่านเรื่องนี้3วันในที่สุดก็ทัน หุหุ. อ่านแล้วหนุกมากเลยน้องคิม พี่ชอบ แต่บรรยากาศตอนรับน้องโหดมาก เพราะพี่ตอนเป็นเฟรชชี่ โดนรับโครตเบาะๆอะ จบมาก็หลายปีและ แต่ตอนนั้นยอมรับว่ากัวการรับน้องมากกก เพราะกัวโดนพี่ด่า 555 มาตอนนี้ถ้าโดนรับแบบนั้นมั่ง คงมีรสชาติดีเนอะ
อันที่จิงถ้าน้องจะเขียนไล่ถึงปัจจุบัน พี่ก็อ่านนะ ชอบเพราะชีวิตน้องมีทุกรสเลย ชอบดิษด้วยยย ความคิดอ่านจากตอนแรกๆถึงตอนนี้ เขาเป็นคนมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ดีมากเลย รักกันไปจนแก่เฒ่าเลยนะ นับถือดิษที่รักมั่นคงดีมากก ไม่อยากเชื่อเลยว่า จะมีคนที่แอบรักข้างเดียวเป็นสิบๆปี มั่นคงมากๆอะ
ปล. ท้าย มาต่อไวๆนะ จะรออ่านต่อไปจ๊ะ
-
:sad4: ไม่ว้าง ไม่ว่างอะ คิดถึงจึงมาต่อนะนิ
บอกไว้ก่อนว่า เสาร์ - อาทิตย์นี้ มีสอบซ่อมนะครับ อาจจะหายไปพอสมควรเลย หวังว่าคงไม่หนีผมไปก่อนนะ
มาต่อตอนใหม่กันครับ
**************************************************************
พอเจอหน้า และได้คุยกันอีกครั้ง ทำให้ผมนึกถึงสมัยผมเรียนมัธยม ตอนนั้นผมตัวเล็กๆ หมายถึงไม่สูงเท่าทุกวันนี้ ส่วนมันทั้งสูงและหน้าตาดีมาแต่ไหนแต่ไร
“ มึงมานี่ได้ไง ” ผมถามมัน เราสองคนมานั่งคุยกันที่หน้าตึกกิจกรรม
“ ก็มหาลัยเค้าอยากให้จัดด้วยกัน กูมาตามที่เค้าสั่ง ” ขนาดมันนั่งนะ ยังดูสูงเลย
“ ดีละ แล้วมึงไม่ได้เป็นกระเทยนี่คืออะไร ” มันหันมามองหน้าผม
“ ทำไม อยากให้กูเป็นเหรอ ”
“ เหอะ ไม่เป็นดีแล้ว หล่อๆแบบมึง เสียดายของ ” มันยิ้มๆไม่พูดอะไรต่อ
พูดถึงเพื่อนผมคนนี้ ชื่อแบงค์ครับ เป็นเพื่อนห้องเดียวกันตอน ม.1 ที่คุยกันเพราะบังเอิญต้องอยู่กลุ่มเดียวกันตอนเรียนวิทยาศาสตร์ แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะมันดูปกติดีทุกอย่าง ไม่แสดงอาการใดๆ แต่วันนึงมันก็โทรมาหาผม แล้วบอกว่าแอบชอบผู้ชายคนนึงในห้องเดียวกัน มันร้องไห้ฟูมฟายว่าโดนไอนั่นหลอกให้มันเลี้ยงนู่นเลี้ยงนี้ จนผมเกิดอาการเดือดไปจัดการกับไอคนนั้นจนยอมคืนเงินให้ จากนั้นมามันก็ชอบมาปรึกษาเรื่องพวกนี้กับผมเป็นประจำ
“ ตอนนั้นมึงแอบดูกูอาบน้ำไม่พอ ยังว่ากูไข่น้อยอีก กูว่าของกูไม่เห็นจะน้อยตรงไหน ” ผมพูดถึงเรื่องตอนนั้นครับ ไอแบงค์ก้มหน้า แต่ยังยิ้มอยู่
“ เทียบกับของกูไง ”
“ สัด วัดกันเลยไหม ” ไอแบงค์ทำตาโตนิดๆ
“ ไม่เอาเว้ยๆ มึงนี่ทะลึ่งว่ะ ” แล้วจะทำตาโตทำไม จากนั้นผมก็แลกเบอร์เอาไว้ติดต่อกัน
หลังจากคุยกับมันเรียบร้อย ผมก็กลับมาที่คณะ เล่าเรื่องที่ประชุมมาให้พี่ๆฟัง แล้วออกมา เพราะไม่อยากอยู่นานครับ ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน หายไปหมดตั้งแต่วันที่โดนรุมกระทืบ
“ คิมๆ ” พี่รหัสสุดหล่อของผมนี่
“ อะไรพี่ ”
“ วันนี้ไปร้านของนากกับพี่ทีสิ ” หืม จะไปทำไมนิ
“ อยากเมาเหรอพี่ แต่ไม่เอาตีนนะ ” คราวก่อนรอดมาได้นี่ บุญกบาลแท้ๆ
“ เออน่า อยากให้ไปเป็นเพื่อน ”
“ พี่ขอผมต้องไปอยู่แล้ว งั้นโทรมาแล้วกัน ” แยกกับพี่โจก็ตรงกลับหอครับ เพื่อนๆของผมรอกันอยู่แล้ว วันนี้กะว่าจะนั่งทำงานกัน
“ คิมเว้ย มึงวาดรูปเก่งใช่ปะ ” หลังจากที่ผมกับพี่รุ่นใหญ่เจอเรื่องคราวนั้น พวกผมก็ไม่เข้าไปช่วยงานคณะอีกครับ เพื่อนๆของผมทุกคน ไม่ว่าจะเป็นไอหนิง ไอโต้ง ไอเร ไอวาฬ ยัยนัท ดา จอย แม้แต่คนที่เคยไม่ถูกกับพวกผมอย่าง ไอต้อง ก็มารวมกับผม
“ เออ ” ไอต้องมันถาม ผมตอบครับ
“ วาดนี่ให้ทีดิวะ ” ผมดูว่ามันให้วาดอะไร มันให้วาดวิชาที่ไอดิษและพี่โจ เคยให้ผมวาดให้ตอนนู้นอะครับ ผมเลยรับมาวาดๆให้
“ คิม ทำไมแกไม่ประกวดภาพวาดอะไรงี้ล่ะ ” ยัยนัทถาม
“ กูไม่ชอบแข่งขันแบบนั้น ชอบวาดเฉยๆ ” ยัยนัทขวัญใจไอโต้งเข้าใจ
“ แล้วมึงไม่ไปร้องเพลงกับเค้าบ้างวะ ” ไอหนิงอดีตประธานปีสาม ที่ลาออกมาพร้อมๆกับผม มันถามไอเรครับ ช่วงนี้มันไม่ค่อยไปร่วมกิจกรรมของชุมนุม
“ เรไม่มีแรงบันดาลใจแล้ว ” หืม เงียบกันทั้งคณะ จะไม่เงียบได้ไงครับ ดาเป็นคนแซวอะ ปกติดานี่เป็นเด็กเรียบร้อยมากถึงมากที่สุดครับ ไม่แม้แต่จะแซวใคร
“ แรงบันดาลใจอะไร ” ไอเรถามกลับไปยังหญิงดา
“ อ้าว น้องคนนั้นไง ” น้องคนนั้น คงหมายถึงคนที่ไอเรเฝ้าดูแลเช้าเย็น
“ อย่าๆ เราไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้า ....... น้องเค้ามีแฟนเราก็ดีใจ ”
“ ปากบอกดีใจนะ แต่หน้ามึงนี่หงิกเชียว ” ไอโต้งบอกครับ แสดงว่าไอเรเพื่อนเลิฟโดนหักอกสิเนี่ย
“ ดาเหอะ ไม่คิดอะไรกับเรมันบ้างเหรอ ”
“ ....... แกต้อง ไม่ต้องล้อเล่นเลย ” ไอต้องที่เคยแอบชอบกันตอนปีหนึ่ง แหย่หญิงดาครับ ดานี่ก็อีกคนนะ ปากว่าเค้า แต่พอโดนแหย่ ดันหน้าแดงๆ
“ จะจีบก็จีบกันเล้ย ตั้งท่ากันทำไม๊ ”
“ นัท !!!!!!!! ” ไอเรเอ็ดยัยนัทเสียงหลงเลยครับ
“ เอ้า ชอบกันก็จีบกันซี่ ” ตอนนี้แทบทุกคนมีคู่กันหมดแล้วครับ ขาดแต่สองคนนี้ ไม่มีแฟนจริงๆจังๆ มีบ้างก็แค่เล่นๆแล้วผ่านไป มันจะลุ้นขึ้นไหมนะ
“ เออ พี่โจว่าจะไปเที่ยว พวกมึงมีใครว่างไปปะ ” ผมนึกออกพอดีครับ
“ พี่รหัสแกเลี้ยงไหมล่ะ ”
“ ขี้เหนียวนะนัท ว่างๆก็ไปเหอะน่า ” แฟนมันนั่นแหละท้วงครับ สุดท้ายมีไอโต้ง ไอวาฬ กับยัยนัทที่ไปได้ ส่วนจอยไม่ชอบไปที่แบบนั้นครับ จะว่าไปวาฬกับจอยนี่คบกันยืดดีนะ ไม่ค่อยมีปัญหากันด้วยครับ
ตกตอนเย็น พี่โจโทรมานัด ว่าจะมารับผม พอผมบอกว่ามีเพื่อนๆไปด้วย แกเลยให้ผมมาเอง ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากไปนะ เดี๋ยวไม่ไปซะเลยนิ ฮ่าๆๆ
“ ดีครับพี่ข้าวกล้อง ” ผมโทรไปหาไอดิษครับ วันนี้มันไปช่วยพ่อมันดูสินค้าที่โกดัง
“ เรียกชื่อเพราะๆนี่ ไปทำอะไรผิด หรือจะออกเที่ยว ” แป่วววววว
“ ปล่าวน้า จะไปเป็นเพื่อนพี่โจ ”
“ จะไปหาเท้าด้วยกันหรือไง ” โห วันนี้มาแรวนะท่านวาก
“ เพื่อนๆไปกันหลายคนน่ะ ”
“ อืมๆ ไงถ้าพี่เสร็จธุระจะกลับไปรับนะ ” จะมารับด้วยว่ะ อมยิ้มเลยกู พอวางสายผมนึกถึงไอแบงค์พอดี ไหนๆได้เจอกันอีกครั้ง ผมเรียกมันมาด้วยดีกว่า
“ แบงค์ กูคิมนะเว้ย ”
“ อ๋อ อืมๆ ว่าไง ” เสียงหล่อจริงนะมึงเนี่ย
“ ยังอยู่ในเมืองไหมวะ ”
“ อยู่ๆ จะเลี้ยงข้าวเหรอ ” รู้ดีจริง
“ รู้ดีนะมึง มีคนเลี้ยงบ่อยสิ อั่นแน่มีเสี่ยเหรอวะ ”
“ ................ ” เงียบเลยอะ
“ ล้อเล่นนะเว้ยๆ กูจะชวนไปกินข้าว ฟังเพลงร้านของพี่กู ”
“ ได้สิ ที่ไหนล่ะ ” ผมบอกสถานที่ไป มันรับคำแล้ววางสายไป
ผมเตรียมตัวกันเรียบร้อย ออกเดินทางกันมา ขึ้นรถสองแถวครับ มายืนรอพี่โจ พักเดียวพี่โจขับรถมาจอด ชวนพวกผมเข้าไปข้างใน ผมพยายามโทรตามไอแบงค์แต่มันไม่รับสายครับ คือติดแต่ไม่รับ เลยไม่รอครับ เข้ามานั่งด้านในเลย
“ มาทำไม ” คำแรก พี่นากถามพี่โจ เอาซะพวกผมอยากกลับ
“ ไม่น่าถามนะ ต้อนรับน้องๆหน่อยสิ ” พี่นากไม่ค่อยอยากคุยกับพี่โจครับ เลยมาคุยกับพวกผมแทน พอนั่งกันเรียบร้อย พี่โจไม่ได้นั่งกับพวกผมนะครับ เดินไปป้วนเปี้ยนใกล้ๆพี่นาก วนเล่นอยู่อย่างนั้น จนพวกเพื่อนๆผมสงสัย
“ พี่โจนี่ยังไงอะ ทำไมติดพี่นากจัง ” ยัยนัทถาม
“ แกสนิทกันอะ ” ผมแกล้งบอก พักนึงไอโปรศิษย์รักของพี่นาก พอเห็นพวกผมก็วิ่งมาหา
“ มาอีกแล้วเหรอเพื่อนคิม ”
“ แกใครอะ หล่อนะ ” ยัยนัทนี่เวลากรึ่มๆ ปากไวมาก ไอโต้งนั่งหัวเราะหึหึ
“ โปรครับ เพื่อนคิม ” มันแค่แวะมาหาครับ ไม่ได้คุยด้วยนาน มันรับจ้างพี่นากแล้ว
พอเริ่มเมา พวกนั้นโทรชวนเพื่อนๆมาสมทบ พอมาเจอกันมากๆพวกผมดันอยากดิ้น ผมเลยปล่อยให้ไปเต้น ส่วนผมนั่งเฉยๆ
“ เรเว้ย ไม่ไปเต้นกับพวกมันล่ะ ” ไอเรนี่ไม่ค่อยดื่มครับ เวลามาเที่ยวข้างนอก มันชอบดูแลเพื่อนๆมากกว่า
ส่วนนึงผมติดนิสัยมาจากมันนี่ล่ะ
“ ไม่อะ ”
“ ดูแลดาดีๆล่ะ ” อันนี้ผมแซวครับ เพราะอยู่กันแค่สองคน
“ มึงนี่ ........ ” มันอ้าปากแต่ไม่ออกเสียง ฟังเหมือนอะไรอวยๆ ฮ่าๆ
“ กูไปฉี่นะ ” ผมบอกมัน
“ ไปดิ ของไม่ได้ติดกันนิ ” กวนละไอนี่ ผมเดินออกมา ไปเข้าห้องน้ำ
ต้องบรรยายนิดหน่อยว่า ร้านของพี่นากเนี่ย กลุ่มที่นิยมมาเที่ยว เป็นรักร่วมเพศเยอะครับ จึงไม่แปลกที่ในห้องน้ำจะมีเรื่องอย่างว่าบ้าง แต่พวกเค้ามารยาทดีนะ ถ้าเราโบกมือ เค้าจะไม่เข้ามากวน
“ ให้ผมเท่าไหร่ครับ ” ทำไมเสียงมันคุ้นๆวะ
“ นายเอาเท่าไรล่ะ ”
“ ...... โอเคไหม ” ท่าทางจะตกลงค่าตัวมั้งเนี่ย เรื่องของชาวบ้าน ไม่ยุ่งดีกว่าครับ พอจัดการธุระเสร็จ ผมก็จะไปล้างมือ แต่จังหวะนั้นประตูห้องนั้นเปิดพอดี ผมเลยมองซะหน่อย
“ เฮ้ย !!!!!! ”
“ ไอแบงค์ ” ไอแบงค์ตกใจพยายามจะวิ่งหลบ แต่ผมคว้าตัวมันไว้ก่อน ผู้ชายที่เดิมอยู่ในห้องกับไอแบงค์เดินหนีไปแล้ว
“ คิม อย่ายุ่งกับกูเลย ”
“ กูไม่ยุ่งหรอก แต่มึงต้องบอกก่อน มึงทำอะไร ” ผมเห็นว่าจะไม่สะดวก เลยดึงมันออกมาข้างนอก ปรากฏว่าในร้านนั้น รู้จักมันหลายคน เพราะมันเป็นนักร้องให้ที่นี่ด้วย คือนานๆจะมาทีนึง
“ น้องแบงค์ วันนี้มีคู่หูเหรอ เท่าไรล่ะคนข้างๆน่ะ ” คนเมาแถวนั้นถามไอแบงค์ แต่ที่พูดเหมือนจะหมายถึงผมนะ
“ ไม่ครับพี่ นี่แขกผม ” หืม
“ คิมมานี่เหอะ ” มันพาผมเดินมาตรงทางออก
“ มึงต้องเคลียร์กับกูหน่อยละแบงค์ ”
“ เคลียร์อะไร ”
“ เมื่อกี้ พูดอะไรกัน ” ผมมาคุยกับมันอีกจุด ไม่ให้เพื่อนๆของผมเห็น
“ มึงอยากรู้ไหมล่ะ ”
“ เออดิ ถามขนาดนี้ไม่อยากรู้ได้ไง ” ไอแบงค์เอามือเช็ดน้ำตา ก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง
“ มึงจ่ายเงินให้กูสิ แล้วกูจะบอก ว่ากูทำอะไรให้มึงได้บ้าง หรือถ้ามึงอยากจะทำอะไรกู มึงจ่ายแค่เงินมาแค่นั้นเอง หึ ทีนี้มึงรู้หรือยังล่ะ ” มันก้มหน้าร้องไห้
สรุปแล้ว เพื่อนผมคนนี้ มันเป็นอย่างที่คนเรียกว่า เด็กขาย อย่างนั้นเหรอ อะไรทำให้มันต้องมาเป็นแบบนี้ล่ะ รู้สึกว่าการได้มาเจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง จะไม่ค่อยน่ายินดีเท่าไร ผมตัดสินใจกอดเพื่อปลอบมัน
“ แบงค์ ลุกมาเหอะ วันนี้มึงมีกู มีเพื่อนๆนะ มาเหอะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ” ไอแบงค์เงยหน้ามอง ตาแดงกล่ำเลย
“ กูไม่กล้าเจอหน้าใครในนี้หรอก ” ผมเดาว่า คงมีลูกค้า หรือจะเรียกอะไรก็เหอะ ที่ทำให้มันรู้สึกไม่ดี
“ มึงอยู่กับกูนะเว้ย ลองใครกวน กูต่อยแม่งหมดแหละ มาๆๆ ” ผมดึงไอแบงค์มาด้วย ร่วมกับพวกผมอีกหนึ่งคน
“ สวัสดีครับ ผมแบงค์ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ” โห
“ จ้าๆๆ นั่งเลย ” พอมันนั่ง ผมก็ให้มันย้ายมาใกล้ๆผม ก่อนที่จะนั่งกินกันต่อ ผมคิดว่ามันกับไอแบงค์ คงต้องได้ช่วยเหลือกัน ถ้ามีโอกาสนะ แต่คงไม่ใช่เรื่องอย่างว่าหรอก
**************************************************************
-
เอ้า เจอเพื่อนเก่าเกือบจะมาม่าซะงั้น
บงค์มีปัญหาเริ่องเงินรึเปล่าถึงได้เป็นเด็กขายน่ะ
-
แอบเศร้านะนี่
-
ชีวิตของน้องคิมดูมีแต่เรื่องให้น่าติดตามดีเนาะ ส่วนมากจะออกไปทางเศร้าๆนะ
-
เหตุผลของเค้า
บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจ
คบกันเป็นเพื่อน..นั่นล่ะดี
ป้อล่อ..เฮียดิษแอบน่ารักกับคิม อีกแล้ว
-
อยากรู้เหตุผลของแบงค์ :เฮ้อ:
-
อ่ะนะ เหตุผลของแต่ละคนไม่เหมือนกันแบงค์เค้าอาจมีความจำเป็น นานาจิตตังกันไป.....
-
เฮ่อ...จะเกิดอะไรขึ้นอีกหนอ
-
เป็นคิมนี่ได้รู้ได้เห็นอะไรหลายอย่างดีเนอะชีวิตมีรสชาด
พี่โจก็สู้ต่อไปนะตื้อเท่านั้นแต่ดูท่าพี่นากแกจะใจอ่อนยากอยู่นะ
พี่ดิษมาแค่สองประโยคแต่น่ารักมาก :impress2:
น้องแบงค์เขาก็คงมีเหตุผลของเขาแต่เราเป็นเพื่อนกันคบกันช่วยเหลือกันเป็นสิ่งที่ดีหนับหนุน
และดีแล้วที่ไม่เกี่ยวกะเรื่องนั้น...เดี๋ยวได้มีเคลียกะพี่ดิษล่ะยุ่งเลย :laugh:
โชคดีในการสอบน๊า
รอคิมได้อยู่แล๊น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มีเหตุอีกแล้วววววววววววว
ขอให้น้องคิมช่วยน้องแบงค์ให้ได้นะคะ
ไม่อยากให้น้องแบงค์ต้องใช้ชีวิตอย่างนั้นเลย
ปล.เชื่อว่าพี่ดิษต้องมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาใน
ครั้งนี้
พี่ดิษ+น้องคิม ผู้พิทักษ์ซึ่งความดี สู้ต่อไป
-
ชีวิตยังอีกยาวไกล สู้ๆ
.
แต่ งงงง ตอนท้ายๆที่คิมบอกว่า มันกับแบงค์ แล้วมันคือใคร? พี่ดิษ?
-
เอาใจช่วยพี่แบงค์ด้วยคนค่ะ ลุ้นคู่พี่โจกับพี่นากด้วย :-[
ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่คิมกับพี่ดิษต่อไปค่ะ
รอตอนต่อไปอยู่น้าาาาา :mc4:
-
ชีวิตน้องคิมไม่ธรรมดาจริงๆ
เรื่องเพื่อนแบงค์ พี่ดิษน่าจะช่วยได้
ช่วยคนได้บุญดีนะครับ ชีวิตคนเราเลือกไม่ได้เสมอไป
+1
-
คิมเป็นเพื่อนที่ดีนะ แบ็งค์คงมีปัญหาล่ะ
-
....อือ แบงค์คงมีเหตุผลในการเป็นเด็กขายอะนะ ยังไงความเป็นเพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อนนะ
....งานนี้พี่โจ มีลุ้น หรือว่าจะกินแห้ว หว่า[/color :laugh:
-
เฮียดิษมานิดเดียวเองอ่ะ แต่ก็ยังดีที่มา
หากคิมมีโอสาสได้ช่วยแบงค์ หวังว่าคิมคงปรึกษาเฮียก่อนนะ
เกรงว่าแบงค์อาจจะมีจิตใจเอนเอียงมาทางคิม กลัวเฮียปวดใจอ่ะ
อวยพรให้สอบผ่านนะคิม
-
เป็นกำลังใจในการสอบนะจ๊ะ
-
โอ้ว แบงค์ จะมาเป็นประเด็นร้อนเจาะข่าวดังปะเนี่ย เอิ๊กๆ
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้ก็อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
มาต่อนิดเดียวเองอ่ะ คิดถึงมากมายก่ายกอง
แต่ก็เปนกำลังใจให้นะค้าฟ สู้ๆ ^__^
-
กับใครๆ คิมก็ไม่สามารถนิ่งดูดายได้ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
มารอนะครับพี่คิมพี่ดิษ :L2: :L2: :L2:
-
งะ!!! มีเรื่องอีกแล้ว อยากรู้จังว่าจะเป็นยังไงต่อ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง คิม พี่ดิษ และเพื่อนๆของคิมด้วยครับ
แล้วแวะมาบ่อยๆนะครับ
-
เปงกำลังใจให้นะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
วันเสาร์แล้ว เป็นกำลังใจให้น้องคิมทำข้อสอบได้นะคะ
-
มารอนะครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :L2: :L2: :L2:
-
ตามอ่านมา 2 วัน มึนค่ะ....รอคอยการมาของพี่ข้าวกล้อง
อิๆๆ
-
สอบเสร็จแล้วมาต่อให้ด้วยนะคิม อยากอ่านต่ออ่ะ
-
มารอครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :L1: :L1: :L1: :3123: :3123: :3123:
-
มีเหตุตลอดดดดด พี่่คิมนี่งานชอบวิ่งเข้าหาเนาะ อิอิ
-
เพิ่งสอบกลับมาอะครับ แฮะๆๆๆๆ เหลืออาทิตย์หน้าอีกอาทิตย์ พรุ่งนี้มีงานด่วน วันนี้มารายงานตัวก่อน แล้วจะรีบมาต่อให้ด่วนๆนะครับ ขออภัยที่ทำให้รอนานเน้อ
-
เป็นกำลังใจจ้าคิม สอบให้ได้คะแนนเต็มนะจ๊ะ
-
:เฮ้อ: เดี๋ยวจะคิดถึงกัน อุอุอุ แวะมาต่อให้นะครับ ขอบคุณทุกแรงใจที่ส่งมานะครับ มิน่าสอบได้ฉลุยเลย เกี่ยวไหมนิ ฮ่าๆๆ
***********************************************************************
ผมยังนั่งกินเหล้ากินเบียร์กับเพื่อนๆอยู่ที่เดิม โดยที่ไอพวกนั่นผลัดกันวิ่งไปเต้น หาจีบคนนู้นคนนี้ แต่ไม่ค่อยมีใครมาจีบโต๊ะพวกผมหรอก หน้าผู้ชายที่นั่งคุมมีแต่โหดๆอะ
“ คิม ยังหน้าหม้ออยู่ไหม ”
“ พรวดดดดดดดดดด แค่กๆๆๆ มึงว่าไงนะ ” ผมกำลังนั่งมองนู้นมองนี่เพลินๆ ไอแบงค์ถามซะสำลักเหล้า
“ ถามว่า หน้าหม้ออยู่ไหม ” ผมหันซ้ายหันขวา เพื่อนๆมองกันเกลียว
“ เฮ้ย ถามแปลกๆ กูไม่เคยเป็นแบบนั้นเว้ย ” เพื่อนทำท่าไม่เชื่อ
“ แบงค์ อีคิมนี่แรดตั้งแต่สาวเลยเหรอ ” นังนี่ก็ไม่น่ามาหรอก ไอนัท เมียไอโต้งอะครับ
“ สาว เหรอ ???? ” ไอแบงค์มองผมงงๆ ใช่สิ ผมออกจะชื่อดัง ต่อย ตี เป็นว่าเล่น พอโดนแซวแบบนี้ ไม่แปลกที่เพื่อนโรงเรียนเก่าจะงง
“ อีนี่มันปากไม่ดี อย่าไปฟังมัน ” ผมแถไปเรื่อยๆ
“ ........ ” ไอแบงค์นั่งถอนหายใจ คงจะเครียดเรื่องวันนี้มาก
กว่างานเลี้ยงจะเลิกรา นู้นเลยครับ ร้านปิด พี่นากต้องมาช่วยแบกเพื่อนๆผมกลับบ้าน ช่วยกันขับรถไปส่งที่หอนอกมหาลัย เพราะหอหญิงปิดตอนหกทุ่ม ส่วนพวกผู้ชายไม่ยาก มันนอนกองๆกันหอนอกได้
“ ปะพี่โจ กลับเหอะ ” พี่โจเดินเซๆมาหาผม
“ พี่กลับไม่ไหวอะ จะนอนนี่ ”
“ เฮ้ยพี่ ไหนว่าจะกลับด้วยกันไง ” พี่โจมองหน้า
“ พี่จะคุยกับนากก่อน นากไม่ยอมคุยด้วย ” สภาพงี้ มันจะได้คุยไหมล่ะ กลัวจะฟุบคาที่ก่อนได้คุย
“ งั้นขอกุญแจ ” พี่โจเริ่มจะตั้งสติได้นิดหน่อย
“ จะเอาไปขายเหรอ เหอะ ไม่มีเงิน ไปขอพี่ดิษเด้ แฟนคิมออกจะรวย .... โอ๊ะ ” ผมดีดหูซะ ฮ่าๆๆๆ
“ พอๆ ผมจะขับรถกลับ ” ไอดิษไม่ว่างมารับ มันยังติดงานต่างจังหวัด ผมกะว่าจะขับไปนอนที่บ้านไอดิษ พรุ่งนี้ค่อยเอามาคืนที่มหาลัย
“ อ่ะ ” โดนดีดหูทีเดียว ไม่เล่นละครับ ฮ่าๆๆ พอพี่โจส่งกุญแจให้ ผมก็ได้ยินเสียงจากด้านใน ไอแบงค์มันเดินเมา ร้องเพลงมั่วอะไรไม่รู้มาแต่ไกล มีพวกผมช่วยกันหิ้วปีกมา
“ คิมเว้ย พาเพื่อนมึงไปเก็บที ร้องเพลงดังลั่นร้านแล้ว ” ไอเรบอก ผมรีบเดินมาหา พอเห็นหน้าผมมันก็หยุดร้อง
“ มึงจะกลับไงแบงค์ ” ผมถาม
“ ไม่รู้ดิ พากลับที ” เจริญ
“ งั้นกูพามันไปส่งเอง แล้วเจอกันเว้ยๆ ” ผมยัดไอแบงค์ใส่ ตัวมันยาวมากเลย ยัดใส่เบาะหลังเกือบไม่ได้ หลังจากนั้นผมก็ลาพวกพี่ๆเพื่อนๆ ไม่วายส่งกำลังใจให้พี่โจ คุยปรับความเข้าใจกันให้ได้
พอออกรถ ผมพยายามชวนมันคุย แต่มันไม่ยอมพูด นอกจากมีเสียงสะอื้นนิดหน่อย
“ แบงค์ ลุกมานั่งดิ ” ผมจอดรถตรงปั๊มน้ำมัน
“ อะไรเหรอ ”
“ มีที่พักปะ กูจะพาไป ” ไอแบงค์ก้มหน้า ทำท่าจะร้องไห้อีก
“ ไม่มี มึงจอดแถวโรงแรมไหนก็ได้ เดี๋ยวกูหาที่นอนเอง ”
“ งั้นมึงมานี่ได้ไงวะ ” ไอแบงค์ก้มหน้าอีกละ ผมไม่ถามต่อละครับ เดินไปซื้อน้ำกับขนมนิดหน่อย ใส่รถ และแวะเข้าโรงแรมแถวๆนั้น ทีแรกผมกะจะโทรบอกไอดิษว่าผมคงไม่ได้กลับบ้าน แต่เห็นดึกแล้ว เอาไว้บอกพรุ่งนี้คงไม่เป็นไร
ผมจองห้อง เตียงคู่ ราคาไม่แพงครับ ไอแบงค์มันจะออกให้ พอขึ้นมาก็มากันทั้งชุดแบบนั้นอะครับ ไม่ได้เตรียมมาเปลี่ยน เพราะไม่รู้จะต้องมานอนข้างนอก
“ ชวนเข้าโรงแรม คิดอะไรหรือปล่าว ” ไอแบงค์ถามเชิงหยอกๆนะ แต่ผมว่ามันจริงจังอะ
“ ไม่ กูเห็นมึงเศร้าๆ ไม่อยากให้มึงเหงา เพื่อนกันนี่ ”
“ มึงไม่เคยเกลียดกูเลยเนอะ ” จะมาดราม่าอีกไหมมึง
“ จะเกลียดเพื่ออะไรวะ ” ผมเกือบจะถอดเสื้ออยู่แล้ว แต่มานึกได้ว่า ไอแบงค์มันเคยเป็นอย่างว่า ไม่รู้มันจะหายขาดอย่างปากไหม เลยตัดสินใจไม่ถอดครับ
“ มึงอาจไม่เชื่อนะ แต่ที่กูทำๆเนี่ย มีผู้ชายแท้หากินเยอะมาก ” คงหมายถึง ขาย อะครับ
“ กูพอได้ยินมาบ้าง ”
“ ความจริง ...... วันนี้ กูกะจะหาคนเลี้ยง กูเลยไม่หาที่นอนไว้ ” เฮ้อ สงสาร
“ แบงค์ บอกกูมาเหอะ ทำไปทำไมวะ ” ไอแบงค์ลุกไปยืนใกล้ๆหน้าต่าง แล้วจุดบุหรี่ดูด
“ กูเลวเอง ”
“ อะไรของมึง ” ไอแบงค์หันมาหาผม
“ บ้านกู พอมีฐานะ มึงรู้ดี แต่เค้ารับไม่ได้ที่กูเป็นแบบนี้ กูเลยไม่ได้ติดต่อไป ” ผมกลืนน้ำลายเอือกเลย บ้านกูจะรับได้ไหมเนี่ย
“ พ่อแม่ ไม่จ่ายเงินให้เหรอ ” มันยิ้มๆ
“ จ่าย แต่กูไม่รับ ”
“ ทำไม ”
“ เค้าบอกว่า ถือว่าเลี้ยงหมาตัวนึง ” โอ้ เจ็บนะเนี่ย แต่มันคงทนความเจ็บปวดมานานแล้วล่ะครับ เวลาที่มันเล่าดูจะไม่แสดงอารมณ์เท่าไร
“ แล้วไปไงมาไงถึงมาขาย ....... เอ่ออ กูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย ”
“ กูเข้าใจ ตอนนั้นกูเดินๆเที่ยวนี่แหละ มีคนเดินมาชวน ทีแรกบอกว่าจะพาไปลองถ่ายแบบ แต่จู่ๆเค้าก็ชวน บอกว่าทำแบบนี้รายได้ดีกว่า ลองไหม กูไม่เคยหาเงินได้ทีละหลายพัน กูเลยทำ ” ตอนนั้นจิตใจของมันคงเปราะบางมากแล้ว ถึงโดนชักจูงไปทำเรื่องแบบนี้ได้ แต่มันยังเล่าต่อไปอีกว่า นายแบบ นางแบบ ที่มันได้รู้จัก ก็ทำแบบเดียวกับมัน ผมล่ะอึ้งสุดๆเลย
“ อยากลองคุย ปรึกษากับใครซักคนไหมวะ ” ผมเสนอ คนที่ผมคิดไว้ในใจว่าอยากให้ช่วยแนะนำไอแบงค์
“ ใคร ”
“ มีแล้วกัน ” ผมยิ้มๆ คุยกันจบ ทีนี้ก็ถึงทีต้องอาบน้ำ
“ มึงอาบก่อนเหอะ ” ผมบอกไอแบงค์ มันถอดเสื้อออกทันที หุ่นของมันนี่นะ คือไม่ได้ล่ำบึ้กอย่างนายแบบหรอก แต่ผมว่าดูดีมากอะ
“ คิม ถามจริง ไม่คิดลองดูเหรอ กูทำให้ได้นะ ” ผมรีบส่ายหน้า โบกมือเป็นพัลวัน
“ ไม่ๆๆๆ มึงไม่ต้องเลย ”
“ ชายหลายคนอยากลองนะ ส่วนมากพอลองแล้วก็เฉยๆ ไม่ได้เบี่ยงเบนหรอกลองปะ ” มันเริ่มจะรุกหนักละครับ มันขยับมาที่ข้างเตียง อาจจะเพราะผมดื่มไปมากพอสมควร รวมกับบรรยากาศแปลกที่ ผมเลยนั่งเฉยๆให้มันลูบไปตามเนื้อตัว มันค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาซบที่ซอกคอของผม ผมหลับตานิ่ง นาทีนั้น ไม่อยากบอกเลยว่า ผมกำลังเคลิ้มกับสิ่งที่มันทำซะแล้ว
“ ........ นี่ อะไรอะ ” ขณะที่ผมกำลังหลงไปกับลีลาของมัน ไอแบงค์ก็พูดขึ้น
“ หืม ”
“ เหมือนสร้อยคู่รักเลย ...... ดิษ คิม ” มันจับแหวนที่คอของผมมาพลิกดู มันเจอแหวนที่ผมห้อยคอจนได้ ว่าแต่เสื้อกูหลุดจากตัวไปตอนไหนวะ
“ แบงค์ กูมีแฟนแล้ว มึงอย่ายุ่งกับกูเลย ” เหมือนผมยืมคำของมันมาพูดเลย
“ ว่าไงนะ คนชื่อดิษนี่เหรอ ” ผมกัดฟัน ส่งมือถือที่มีรูปของผมกับมันให้ไอแบงค์ดู เหตุผลที่ผมทำแบบนี้ เพราะไม่อยากให้ไอแบงค์มารุกใส่อีก กลัวจะอดใจไม่ได้
“ ........ เค้าหล่อนะ ”
“ อืม ”
“ คนนี้ ทำให้มึงเป็นเกย์ใช่ไหม ” ผมถอนหายใจ
“ ไม่ใช่ กูชอบของกูเอง ”
“ แล้วทำไม ตอนนั้นมึงไม่ชอบกูล่ะ ” อ้าว โวยวายซะงั้น
“ กูไม่ได้ชอบผู้ชายมาตั้งแต่แรก แต่กูชอบมัน มึงเข้าใจไหมเนี่ย ” ผมไม่ได้ใส่อารมณ์นะครับ แต่คือผมพูดไม่ค่อยถนัดอะ แอบอาย นี่ถ้าไม่เมาไม่กล้าหรอก ฮ่าๆๆ
“ มึงไม่เคยบอกกู ”
“ จะเอาเวลาไหนบอก มึงกับกูไม่เจอกันตั้งนานแล้ว ” ผมตอบ ไอแบงค์นั่งนิ่งไป นี่ผมไปกระตุกต่อมอะไรมันอีกไหมเนี่ย
“ กูแอบมองมึงมาตั้งหลายปี มึงไม่เคยแม้แต่จะชายตา เค้าคนนั้นทำได้ยังไง ” ผมตัดสินใจเล่าให้มันฟังแทบจะทั้งหมดครับ เรียกว่าละเอียดพอสมควร ไอแบงค์ก็ดีครับ นั่งฟังเป็นเด็กดีเชียว
“ มีคนแบบนี้ด้วยเหรอ ” คำถามแรกของมัน หลังจากที่ผมเล่าจบ
“ ถ้าไม่มี กูคงไม่หลงไปชอบหรอก ” มันยิ้ม
“ กูเคยหวัง ให้มึงเป็นแฟนกูนะ ไม่คิดว่ามึงจะไปเป็นของคนอื่น ”
“ เลิกหวังเหอะ กูไม่ใช่คนดี กูเคยแต่ทำให้คนเสียใจ โชคดีของมึงมากกว่า ” ไอแบงค์หัวเราะ
“ พี่ดิษ คงเป็นคนเปลี่ยนมึงสิ เก่งเนอะ ”
“ นี่แอบด่ากูใช่ไหมวะ ” ไอแบงค์มันลุกเอาผ้าเช็ดตัวคลุมตัว ผมเริ่มรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
“ จะเห็นแก่พี่ดิษ เว้นมึงไว้ซักคน ”
คืนนั้นไอแบงค์ไม่ได้มาลุ่มล่ามกับผมอีกเลยครับ พอตื่นนอน ผมเลยโทรหาไอดิษ เพื่อให้มันมาที่โรงแรม ผมรอประมาณครึ่งชั่วโมง ไอดิษก็มาเจอผมสองคนที่หน้าล็อบบี้
“ ........... ” ไอดิษจ้องหน้าผมเขม็ง ไอแบงค์นี่ถึงกับถอยมาด้านหลังผมอะครับ
“ แบงค์นี่ดิษ แฟนกูที่เล่าให้ฟังเมื่อคืน ”
“ หืม ” ไอดิษเปลี่ยนสายตาแทบจะทันที
“ สวัสดีครับ ผมแบงค์เพื่อนของคิมครับ ”
“ ครับ แบงค์รอนี่นะ คิมมานี่เลย ” ผมโดนลากออกมาห่างนิดหน่อย
“ หมายความว่าไง มานอนโรงแรมกับไอนั่นอะนะ ” มีถามด้วยครับ
“ คืองี้นะดิษ !!@#@@##$$$ ” ผมเล่าเป็นขั้นๆ เว้นไว้ตอนที่โดนจู่โจมอะ ฮ่าๆๆ พอมันฟังก็เข้าใจครับ
“ แล้วจะให้พี่คุยด้วยเรื่องอะไรดี ”
“ ตามใจสิ อย่างน้อย ช่วยมันเหอะนะ สงสารมัน ” ผมอ้อนสุดชีวิต ไอดิษยิ้มกวนๆ
“ ห้องยังไม่เช็คเอาท์ใช่มะ งั้นเราก็ xxx กันได้สิ ” ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
“ ไอบ้า !!!!! ทะลึ่งว่ะ ” ผมเดินหนีมา เราสามคนกินอาหารที่โรงแรมเลยครับ จากนั้นก็ค่อยๆคุยเรื่องต่างๆ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ และหวังว่าน่าจะช่วยให้ไอแบงค์ลดความเครียดในชีวิตที่เป็นอยู่ได้บ้าง
*********************************************************************
ส่งกำลังใจอีกน้าครับผม ^^ อาทิตย์หน้า หินกว่าอีก เลยต้องซุ่มอ่านหนังสือหนักครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมหา มารอติดตามนะครับ ขอบคุณจริงๆเน้อ
-
มาซะดึกเลย ดีใจที่ทำข้อสอบได้นะจ๊ะ :L2:
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่คิมครับ
-
อู๊ยยยยยยย ,, นึกว่าจะเสร็จเพื่อนแบงค์ซะแล้วววว
แต่แบงค์ก็ดีนะ พอบอกมีแฟนแล้วก็จบ ไม่ตื้อจะเอา แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
แต่ชีวิตดราม่าจริงๆ พ่อแม่ใจแคบจัง หวังว่าสักวันพวกเขาจะเข้าใจนะ
ส่วนพี่ดิษ พี่กลายเป็นซุปเปอร์แมนสำหรับคิมไปแล้ววว 555 แก้ปัญหาได้ทุกอย่างอ่ะ น่ารักจัง ^^
ปล.เรื่องสอบ เรื่องเรียน สู้ๆนะคะ ขอให้ทำข้อสอบผ่านฉลุย ออกที่อ่าน อ่านที่ออกนะคะ
-
สู้ๆนะเว้ยคิม
สอบผ่านได้ สบายๆ
-
:L2:
มาส่งกำลังใจช่วยด้วยอีกคน
ปล.1 พี่ดิษเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ช่วยได้ทุกอย่าง 555
ปล.2 ขอให้น้องแบงก์จัดการปัญหาได้ทุกอย่าง และขอให้เจอคนดีๆสักคน
จะได้มีความสุขกับชีวิตแบบน้องคิมสักที
ปล.3 ขอให้น้องคิมทำข้อสอบได้คะแนนดีๆ พี่ดิษก็จะได้ให้รางวัล 555
:pig4:
-
``แบงค์ชีวิตน่าสงสารจัง ขอให้เจอทางออกเร็วๆนะ
-
คนที่ว่าหมายถึงพี่ดิษเหรอ
เดี๋ยวก็มีดิษ 2 หรอก
-
เป็นกำลังใจให้คิมสอบผ่านทุกวิชาและน้องแบงค์ปัญหาชีวิตคลี่คลายไปในทางที่ดี :L1:
-
ยินดีด้วยเรื่องสอบนะครับ
นายดิษช่วยเหลือเด็กเถอะ
อย่าปล่อยให้หลงทางไปทั้งชีวิตเลย
+1
-
ดีใจที่มาต่อ... :3123:
โอย...เกือบไปแล้ว หากเฮียรู้ว่าแบงค์จู่โจมคิมแบบนั้น มีหวังแบงค์น่วมแน่
ว่าแต่พี่โจจะเคลียร์กับพี่นากได้ป่าวนะ เมาซะขนาดนั้น
ตั้งใจอ่านหนังสือแล้วขอให้สอบผ่านนะคิม o13
เมื่อวานพาพี่ไปสอบ กพ มา หน้าตาแต่ละคนที่ออกจากห้องสอบแบบว่า :เฮ้อ:... ดีที่สอบผ่านไว้แล้ว
คิมได้วุฒิป.ตรีไว้แล้ว หากมีโอกาสก็อยากให้สอบไว้นะ สมัครผ่านเว็บประมาณเดือน พฤษภาคม จะสอบช่วงเดือนกรกฎากับสิงหาคม ก็คงเป็นปีหน้า เปิดสอบทุกปี
-
เคลิ้มเลยนะคิมมี่
สงสารน้องแบงค์ผ่านมันไปให้ได้นะสู้สู้
ตอนนี้ก็ปลื้มพี่ข้าวกล้องอีกแล้วเป็นคนดีแล้วยังหล่อและเป็นผู้นำแอบหื่นเล็กน้อยถึงปานกลาง? :o8: อร๊ายยยย
โชคดีในการสอบเหมือนเคยนะจ๊ะคิมไฟท์ติ้งๆๆ :กอด1:
-
คิมไม่น่าไว้ใจเลยอ่ะ โอนอ่อนกะคนง่ายมาก
ปล. สอบให้ได้นะ
-
ดีนะที่แบงค์หยุดเอง ไม่งั้นคิมได้งานงอกแน่
วันนี้แบงค์อาจจะยังสนุกกับการ "ขาย"
แต่ในอนาคตถ้าอยากลงหลักปักฐาน แน่ใจได้อย่างไรว่า
สิ่งที่ทำในวันนี้จะไม่ส่งผลเสียต่ออนาคต
คิดใหม่ ทำใหม่เถอะ
ดีที่พี่ดิษเข้าใจนะ
เรื่องสอบ สู้ ๆ นะคะ
-
เกือบเป็นเรื่องซะแล้วววววว คิมเอ้ย
-
พี่ข้าวกล้องโหด(และหื่น)ตลอดดดด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอาใจช่วยแบงค์นะค้าฟ
-
เห็นใจแบงค์
-
สู้ๆกับการสอบค่ะ แล้วมาต่อไวไว ยาวๆด้วย
-
เป็นกำลังใจให้พี่แบงค์นะคะ ยากนะที่จะทำให้คนในครอบครัวเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นได้ :m15:
แล้วก็เป็นกำลังใจให้พี่คิมกับพี่ดิษด้วยนะ มาต่อเร็ว ๆ น้าาาา :-[
-
สู้ๆน้าพี่แบงค์ผ่านมันไปให้ได้น้าาาา :กอด1:
-
เสียดายห้องอ่ะ น่าจะใช้ให้คุ้มค่าหน่อยนะจ้ะคิม ฮิๆๆๆ
:impress2:
อยากรู้ว่าดิษจะคุยยังไงกับแบงค์
-
เขากำลังซีเรียส พี่ดิษดันมาทะลึ่ง :m20: :m20: :m20:
-
มารอวันนั้นครับ :L2: :L2: :L2:
-
หวังให้แบงค์เห็นแสงสว่างในชีวิตนะ
-
ขอให้สอบผ่านจ้า
พี่ดิษ คงงง+ดีใจที่คิมแนะนำกับเพื่อนว่าพี่ดิษเป็นแฟน
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ ตอนต่อไปนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
เฮ้อ...เกือบเสร็จแบงค์แล้วอะคิม
เห็นใจแบงค์อะคับ ที่ครอบครัวไม่ยอมรับตัวตนแบบนี้อะคับ
เป็นกำลังใจให้เพื่อนแบงค์นะคับ สู้ ๆ คับ
ว่าง ๆ แวะมาบ่อย ๆ มาทักทาย มาเล่าเรื่องสนุก ๆ ต่อนะครับ
ปล. ผมเองก็เรียน 2 ที่ครับ แต่ผมจบบริหารครับ
สู้ ๆ เก็บ G ให้ได้ครับ
-
พี่ฮีโร่ดิษ แก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง!!!!!
-
คิดถึงมากๆครับพี่คิมพี่ดิษ มารอทุกวัน มารอพวกพี่ทุกวันเลยนะครับ (ผมรู้สึกผูกพันกับเรื่องจังยังบอกไม่ถูกครับ บรรยายไม่ถูก แต่รักเรื่องนี้มากพอสมควรครับ) :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจในการสอบจ้า :กอด1:
-
มารอครับ
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมม :bye2: :bye2: :bye2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้องคิมทำข้อสอบได้ไหม
รอตอนต่อไปจ้า
-
มารอด้วย เมื่อไหร่น้องคิมจะสอบเสร็จล่ะ TwT
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับผม
-
สามวันที่ผ่านมา เป็นสามวันที่โหดที่สุดในชีวิตของเดอะคิมแล้วครับ ผมไปช่วยงานของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งมา และต้องเตรียมสอบไปด้วย ทั้งสนุก ทั้งเหนื่อย แต่ก็โอเคครับ ยังรอดครบ 32 กลับมาต่อได้ ฮ่าๆๆ
ตอนต้นขอถามอะไรซักกะนิดว่า สมมติ สมมติ และสมมติอย่างมาก ถ้าเกิดว่าผมอ้อนวอน (หรือขโมย)เอาบันทึกบางส่วนของไอดิษมาได้ และผมเอามาลงคั่นนิดๆหน่อยๆ จะสับสนกับเนื้อเรื่องของผมไหม อันนี้ถามผู้อ่านอะครับ ไงช่วยแนะนำกันหน่อยน้า
มาๆต่อตอนต่อไปดีกว่า
***************************************************************
ผม ไอดิษ และไอแบงค์ กินอาหารเช้าที่โรงแรม โดยนั่งคุยไปกินไป
“ ไม่อร่อยเหรอ ” ไอดิษถามขึ้นมา
“ อร่อยดีนี่ ” ผมรีบตอบ
“ ปล่าว พี่ถามแบงค์น่ะ ” อ้าว ไม่เจอกันวันเดียวนี่ไม่ห่วงกูเลยนะ
“ อ๋อ ไม่ใช่ครับ ....... ปกติผมไม่ทานข้าวเช้า ” ไอแบงค์ดูจะไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องของตัวเองเท่าไร
“ อืมๆ ” ไอดิษมันชำเลืองมองเป็นระยะๆ ไม่ได้ถามไอแบงค์ต่อ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมสามคนไปเช็คเอาท์ ก่อนจะเดินมาที่ลานจอดรถ
“ กลับไปมหาลัยเลยใช่ปะ ” ไอดิษถามขึ้นมาอีก
“ ............ ” ไม่ผมไม่ตอบมันหรอกครับ เดี๋ยวหาว่าเผือกอีก
“ ถาม ทำไมไม่ตอบ ” โหเฮ้ย มีผลักผมด้วยครับ
“ คราวหลังเรียกคนอื่นอะ บอกชื่อด้วยดิ ”
“ สองคนเล่นกันน่ารักดีนะครับ ........ อยากมีบ้างจัง ” ไอแบงค์พูดซะผมเขินเลย
“ คิมกลับก่อนแล้วกัน พี่จะพาแบงค์ไปส่ง ”
“ เออ ” ผมเดินมาขึ้นรถ โดยที่ไอสองคนนั้นยังยืนหัวเราะ พูดคุยกันสนุกสนาน ผมไม่สนล่ะ ปล่อยสองคนคุยต่อไป ผมกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่หอพักในมหาลัย รอเรียนคาบบ่ายครับ
ส่วนเรื่องไอแบงค์ ผมบอกตรงๆว่าผมไม่สามารถแนะนำมันได้ เพราะผมไม่ได้มีปัญหาลักษณะเดียวกับมัน ผมคิดว่าไอดิษเคยผ่านประสบการณ์คล้ายๆกันมาก่อน อาจจะช่วยแนะนำได้ดีกว่าผม
พอมาถึงมหาลัย ผมก็รีบเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอ โดยที่ไอเดย์น้องชายที่รักกำลังนอนอยู่
“ เฮ้ยๆๆๆ สายแล้ว ตื่นๆ ” ผมเอาเท้าเขี่ยๆไอน้องตัวดี
“ อะไรวะพี่ เพิ่งนอนนะพี่ ”
“ เพิ่งนอนได้ไง ไปทำอะไรมา ” มันเด้งตัวขึ้นมานั่งคุยกับผม
“ งานคณะ เยอะแยะมากมาย ” ตอบแบบนี้ไม่ต้องตอบก็ได้นะกูว่า
“ ไม่ให้เพื่อนมึงช่วยล่ะ ” ผมถอดเสื้อตัวเมื่อคืนโยนใส่ตะกร้า
“ ใคร ”
“ ไอวิน ” พอพูดชื่อนี้ ตาของไอเดย์เดือดปุดๆเลย
“ ไม่ต้องพูดชื่อนี้ให้ผมได้ยิน ” โหๆๆ กับกูนี่โหดจริงๆ
“ มึงเป็นอะไรของมึง อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงสองคนคิดอะไรกันอยู่ ”
“ คิดกับผีดิ มันไม่เห็นสนใจผมเลย ” อารมณ์นี้ มันงอนหรือโกรธไอวินวะ
“ แต่มึงไม่ปฏิเสธว่ามึงคิดใช่ปะล่ะ ” ไอเดย์พยักหน้า
“ ดีเหมือนกันแหละ มันไม่คิดกับผมน่ะดีแล้ว ”
“ ทำไมคิดงั้นวะ ” ไอเดย์ก้มหน้าลง
“ ตบมือข้างเดียวมันไม่มีทางดัง ผมกับมันจะได้เป็นเพื่อนกันต่อ ..... แล้วอะไรของพี่เนี่ย เมื่อคืนหนีเที่ยว มาตอนเช้ามาเที่ยวกวนประสาทคนอื่น เช่าหอไว้เก็บหนังสือหรือไง อย่าปลุกนะ ผมจะนอน ” นับวันไม่รู้มึงเป็นพี่ หรือเป็นน้องกูนะเนี่ย
พอเห็นอาการของไอเดย์ ผมเลยนึกถึงไอวินครับ เดิมทีคิดว่าจะไปดูเพื่อนๆ แต่ไม่เอาล่ะ มันคงจะนอนไม่ตื่นกันแน่ๆ คิดได้ดังนั้นก็รีบเดินมาห้องของไอวินทันที
“ สวัสดีพี่ ” รุ่นน้องคนนึงเดินมาทักครับ
“ ว่าไง เมทมึงอยู่ไหน ” จำได้ว่าเมทของไอวิน เป็นรุ่นน้องผม เลยถามมันครับ
“ เมทผมเหรอ พักนี้มันไม่ค่อยกลับมานะพี่ ” แล้วไปไหนของมันวะ
“ เออๆ ขอบใจนะ ”
“ พี่คิม จะกลับมาคุมเชียร์ไหมครับ ” ขณะที่ผมกำลังจะเดินกลับ ไอน้องคนนั้นก็ถามขึ้นครับ
“ มีอะไรเหรอ ”
“ พี่ประธานเชียร์คนนี้ ร้องเพลงได้ไม่ครบอะพี่ แล้วน้องๆก็ไม่ค่อยร่วมมือ ” ไอได้ยินแบบนี้ อารมณ์เริ่มจะบ่จอยอีกละ ช่วงหลังนี้เป็นซ้อมเชียร์เพื่อแข่งกีฬามหาลัยครับ
“ เอาเหอะๆ ช่วยๆกันไป ”
“ พวกผมหลายคนไม่อยากทำแล้วพี่ ”
“ ได้ไง พวกมึงก็ทำไปดิ กิจกรรมคณะ ” ผมบอกมันไป
“ ทีพี่ทำงานอยู่ดีๆยังออกมา พวกผมน่าจะออกได้ใช่ปะครับ ” ที่น้องมันถามแบบนี้ เพราะเรื่องที่ผมกับพี่ๆโดนรุมขย้ำ ถูกปิดไว้ ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่เล่าเรื่องวันนั้น
“ อย่าคิดแบบนั้น กูมีความจำเป็นต้องออกมา แต่ไม่ต้องห่วงหรอก กูดูอยู่ห่างๆ ” พูดจบก็เดินออกมา พักเดียวไอดิษก็โทรมาครับ
“ ทำไมไม่โทรหา ” มาละครับ ประโยคแรก
“ มึงโกรธอะไรกูเนี่ย ถามแต่ละคำใส่อารมณ์เหลือเกิน ” ผมสวนมั่ง แต่เชิงหยอกๆนะ
“ ไม่ให้โกรธเหรอ อยู่กับคนหล่อทั้งคืน ไม่คิดแม้แต่จะโทรหาเราบ้าง ” งอแงละนิ เหอะๆ
“ ที่ไม่โทรหา เพราะกว่าจะเลิกก็ดึกมากแล้วไง ”
“ ดึกแค่ไหนพี่ก็รอให้น้องโทรหา ” เอาซะพูดไม่ออกเลยกู
“ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษนะ ”
“ อืมๆ ว่าแต่น้องคนนี้ รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไร ” มันคงต้องการให้ผมขอโทษแค่นั้นเอง แต่ผมพูดขอโทษจากใจจริงนะ
“ นานแล้ว ตั้งแต่ ม.1 นู่น ”
“ มีคนชอบอยู่ใกล้ๆตัว ตั้งแต่ ม.1 แต่ดูไม่ออกเนี่ยนะ ตาถั่ว ” วันนี้ทำไมมีแต่คนด่ากูเนี่ย
“ มันเล่าให้ฟังเหรอ ”
“ หึหึ ทำไม จะปิดอะไรอีกล่ะ ” ถึงปิดมันไป ชีวิตผมตอนนี้ก็เปลือยจนมันเห็นทุกซอกทุกมุมอยู่ละ
“ ไม่หรอก ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูด ”
“ อันนั้นเรื่องของพี่ ”
“ หมายความว่าไง เรื่องของมึง ”
“ มันบอกว่า ถ้าพี่ทำไม่ดีกับคิม มันจะมาแย่งคิม ..... แต่ฟังๆก็คงยาก ” อะไรของมันอีก
“ อะไร ”
“ คิมกับแบงค์ น่าจะขั้วเดียวกัน จูนไม่ติดหรอก ”
“ ไอเชี้ยนี่ พอๆๆ จะไปทำธุระ แล้วคืนนี้ให้กลับไปนอนไหมเนี่ย ” กะว่าจะรีบวางสาย ไม่วายต้องถามเรื่องบ้านมันอีกครับ
“ มาสิ จะเตรียมถุง เตรียมเจลรอ ”
“ งั้นกูไม่ไปละ ” ผมพูดเล่นกันไปอย่างนั้นแหละครับ ช่วงนี้ต้องกลับไปดูมันบ่อยๆ เพราะพ่อของมันดูสุขภาพจะไม่ดีเท่าไร ผมถามจากแม่ว่าพ่อของท่านวากมีโรคประจำตัวหรือปล่าว แม่ผมตอบมาว่า พ่อของท่านวากทำงานหนัก และเครียดมาก ช่วงที่ก่อร่างสร้างตัว ไหนจะต้องเสียภรรยาไป และต้องทำงานเพื่อไอดิษ เข้าใจว่าน่าจะเป็นโรคหัวใจคล้ายๆไอดิษครับ
ผมโทรหาไอวินต่อ เพราะอยากคุยกับมันเรื่องไอเดย์ครับ
“ ครับ ”
“ อยู่ไหนน้อง เจอกันหน่อยดิ ”
“ ไอเดย์ฟ้องอะไรพี่ล่ะ อย่าเชื่อมันนะพี่ มันน่ะไอตัวโกหก ” อะไรอีกเนี่ย
“ เดี๋ยวๆๆ มันไม่ได้พูดอะไรเลยนะ มีอะไรกันน้อง ”
“ พี่อยู่ไหน ผมอยู่คณะ พี่มาหน่อยดิ ” เฮ้อ ชีวิต พอวางสาย ผมต้องเดินเลาะๆตามช่องเล็กช่องน้อย ไปหาไอวินอีก
ผมมาถึงคณะของไอวิน ที่ได้ชื่อว่ามีหนุ่มสาวที่หล่อและสวยมากที่สุดในมหาลัย ซึ่งผมไม่เคยแม้แต่จะเดินผ่านครับ เพราะมีเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ผมมาขอเพลงเพื่อเป็นวากเกอร์ ผมไม่ได้เข้ามาที่นี่ เพราะพี่ประธานเชียร์มาสอนให้ถึงที่
“ พี่คิมสวัสดีค่ะ ” พอเดินเข้ามา รู้สึกตัวเองแอบแก่ขึ้นมาทันตาครับ
“ ครับ ” ทันทีที่พวกผู้ชายเห็นผม มันก็เดินดุ่ยๆมาหาทันที
“ มาจัดใครพี่ อย่าเอาพวกมาหาเรื่องคณะผมนะพี่ ” นี่แหละครับสาเหตุ ที่ผมไม่ค่อยอยากมาเพราะ คณะผมทำงามหน้าไว้หลายครั้ง มันไปไล่ตีเด็กคณะนี้หลายคน สาเหตุคือพวกมันหล่อกว่าพวกผม ฮ่าๆๆๆๆๆ
“ กูมาหาน้องเว้ย ” พวกนั้นถามชื่อ ก่อนที่จะให้ผมรอข้างหน้า บริการผมอย่างดีแหละ
“ อ้าวพี่มาถึงไวจัง ”
“ มานี่ๆ ” ผมเดินไปลากคอไอวิน โดยที่ไอพวกคณะนั้นก็มองตามเป็นแถวๆ
“ ทำไมต้องออกมาอะพี่ ” ไอนี่ก็ซื่อจริง
“ ไม่ต้องถาม ตกลงมึงกับไอเดย์อะ ยังไงแน่ ”
“ หมายความว่าไง พี่เคยขัดขวางผม มาถามแบบนี้ทำไม ” รู้สึกไม่เจอกันพักเดียว พวกมึงพูดเก่งขึ้นเยอะนะ
“ กูไม่ได้ขัดขวาง แค่อยากให้คิดดีๆ ” ไอวินดูจะไม่ค่อยดีเท่าไร ไอสองคนนี้กำลังป่วยใจหรือปล่าวนะ
“ ผมคิดยังไงก็ได้คำตอบเดิมๆ คิดจนจะปวดหัวตายอยู่ละ ”
“ คิดอะไร ” ผมถามต่อ
“ ผมเคยชอบพี่นะ ”
“ เฮ้ยๆๆๆๆ อย่าๆๆ ” แค่นี้กูก็ปิดไอดิษจนจะเอาตัวไม่รอดอยู่ละ เหอะๆๆๆๆๆ
“ ไม่ได้หมายความแบบนั้น หมายถึงว่า ผมชอบที่พี่เป็นห่วง ทั้งๆที่ผมเพิ่งเจอพี่ครั้ง ” แล้วไป
“ แต่ความจริง คนที่ให้กำลังผม และคบกันมานานแล้ว คือไอเดย์อะพี่ ผมเกิดความรู้สึกแบบนี้เมื่อไรไม่รู้ ”
“ งั้นมีปัญหาอะไร สองคนคุยกันสิ ”
“ ผมกลัวว่า วันนึง เกิดมันเบื่อ มันจะทิ้งกันไป แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จะไม่เหลือ ผมไม่ค่อยมีเพื่อนพี่ก็รู้ ” ผมกอดคอมัน และนั่งคุยกันต่อ
“ บางที มึงคิดง่ายไปนะ ”
“ ครับพี่ ”
“ ดูอย่างกูกับไอดิษสิ ตั้งแต่คบกัน มีอะไรที่เปลี่ยน ” ไอวินทำท่านึก
“ ไม่น่าจะมี พี่ก็กวนพี่ดิษตลอด ” อยากตบไอตัวเปรตนี่ซักที
“ ฟังพี่ แล้วเก็บไปคิดดีๆ อย่าต้องเปลี่ยนตัวเองเพราะความรัก ปล่อยให้ความรักค่อยๆเปลี่ยนตัวมึงดีกว่า กูมีเรียนบ่าย ต้องไปกินข้าวก่อนว่ะ ไงโทรคุยกันน้อง ” ไอวินนั่งนิ่งไป ผมเดินออกมาเพื่อหาข้าวกินครับ หวังว่าผมคงแนะน้องมันไปในทางที่ถูกนะ กูจะรอดูมึงสองคนน้องรัก
***************************************************************
สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่อวยพรให้ผม Get G หุหุ ซ่อมเทอมนี้สงสัยจะได้แรงใจจากทุกคน รู้สึกจะตอบได้ดีเป็นพิเศษ ขอบคุณทุกกำลังใจของแฟนเพลง ฮ่าๆๆ ขอบคุณคร้าบ
-
ชอบที่ขั้วเดียวกันนี่ล่ะ 555 (ปล.แล้วแต่คิมนะคะ จะเอาของพี่ดิษมาลงด้วยก็ได้ ได้ฟื้นความจำคนอ่านไปด้วย ^^)
-
เรื่องน่าจะเครียด แต่แอบมีฮาตลอด
ส่วนเรื่องที่ถามความเห็น ตามใจคิม
+1
-
ตอนนี้ทั้งดิษและคิมน่ารักมากเลย ส่วนที่ว่าจะงงไหมถ้าลงบันทึกของดิษแทรกมาด้วย ไม่งงหรอกนะ ชอบๆ อยากอ่านของทั้งสองคนเลย อิอิ แต่ขอให้มาต่อเรื่อยๆก็พอแล้ว 5555
-
ขอให้ศิราณีคิมทำหน้าที่สำเร็จนะ
ส่วบเรื่องบันทึกของดิษฐ์ ยินดีเลยครับ อาจใช้ตัวหนังสือคนละสีก็ได้
ถ้ากลัวคนอ่านสับสน
-
ถ้าได้อ่านบรรทึกพี่ดิษคั้นเวลาก็ดีๆครับ สำหรับผมอ่านของใครก็ได้ครับของพี่ดิษหรือพี่คิมก็ได้เพราะพวกพี่เหมือนคนๆเดียวกันฮ่าๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2:
-
ดีๆ(ขโมย)เอาบันทึกของพี่ดิษมาลงด้วยยิ่งดี อิอิ
-
:110011: :z7: อยากอ่านที่คุณดิษเขียน.... :z7: :110011:
-
'อย่าต้องเปลี่ยนตัวเองเพราะความรัก ปล่อยให้ความรักค่อยๆเปลี่ยนตัวมึงดีกว่า' กดlikeประโยคนี้เลยค่ะ อิอิ
พี่ดิษมีเขียนไว้ด้วยจริงดิ อยากอ่านขึ้นมาเลย คนอย่างพี่ข้างกล้องแกจะเขียนยังไงฮ่าๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น้องคิม+พี่ดิษ เป็นนักสู้ผู้พิทักษ์มากเลย
แก้ได้ทุกปัญหา 5555
ปล.ยกมือสนับสนุนให้เอาบันทึกของพี่ดิษมาลง
อยากอ่านทางด้านพี่ดิษบ้าง
:a11: :a11: :a11:
-
ในที่สุดดดก็มาต่อสักทีน๊า หวังว่าจากนี้จะมาต่อถี่ๆนะน้องนะ พี่เองก็รอจนแก่เงิบและ
ปล. เอาของดิษมาลงด้วยก็ได้นะ พี่อ่านได้หมด ของแค่น้องมาต่อถี่ๆก็พอ อิอิ
-
ดิษเขียนบันทึกด้วยเหรอ
ถ้าจะเอาลงก็บอกว่าเป็นส่วนของดิษ ไม่น่าสับสนนะ
-
โอ้....น่าสนๆถ้าคิมจะจิ๊กบันทึกดิษมาให้อ่านมั่ง
อยากรู้มุมมองของดิษเหมือนกันจ้ะ :-[
-
รอจ้า
-
คิมสอบเสร็จแล้วใช่ม๊ายยยย!!
หวังว่าน้องแบงค์คงมีชีวิตที่ดีในตอนนี้นะเอาใจช่วย
น้องเดย์-วิน :กอด1:
พี่ดิษพี่บันทึกด้วย :z1: อยากอ่านอ่ะ คิมเอามาลงให้ได้นะ
ไม่ถึงกะต้องอ้อนวอนมั้งแค่อ้อนนนนนอย่างเด๋วพี่ดิษก็ให้แล้วรึป่าวหุหุ
อยากรู้ว่ามุมมองของพี่ดิษเขาเป็นและคิดอย่างไรเพราะจากที่อ่านตอนนี้และตอนแรกๆๆ
พี่ดิษเปลี่ยนไปบ้างรึเป็นเพราะความรู้สึกของคิมเปลี่ยนไป
สงสัยคู่นี้เขาจะหวานกันได้แค่นี้รุป่าวรุมีหวานก่านี้แต่คิมไม่กล้าลง
แล้วที่พี่ดิษหยอดๆๆไปอ่ะเคยได้รึป่าว :laugh:
-
อ่านๆ ไม่สับสนหรอกจะรออ่านนะคาบพี่คิม ^^
-
ดิษจ๊ะแค่คุยกับแบงค์เนี่ยรู้เลยเหรอว่าขั้วเดียวกับคิมอ่ะ
อยากอ่านของดิษนะ....ปลื้มในความมั่นคงของดิษที่มีต่อคิมเป็นการส่วนตัว :L2:
-
อยากอ่านส่วนของพี่ดิษด้วย จะได้รู้ว่าคิดยังไง
เหมือนคิมจะเข้าไปมีส่วนร่วมแก้ปัญหาชาวบ้านเยอะแยะเลยนะ คิคิ
-
เอามาลงเลยๆ อยากอ่านมากกกกกกกก :oni2:
-
ดีใจจังน้องคิมมีเวลามาลงต่อแล้ว ยินดีที่ทำข้อสอบได้นะจ๊ะ :กอด1:
ส่วนที่จะเอาไดอารี่ของน้องดิษมาเขียน ถ้าเจ้าตัวอนุญาตก็ยินดีอ่านจ้า
แต่อย่าไปขโมยมาเขียนเลยนะจ๊ะ ^^
บันทึกตอนนี้ ชอบคำแนะนำที่ให้น้องวินจัง
-
เฮียดิษอ่ะนะมีบันทึก??...คิดแล้วก็อยากอ่านมากเลย อยากรู้มุมมองของเฮียว่าจะเขียนยังไง
ว่าแต่เฮียจะอนุญาตป่าวน้อ...
แหม...เฮียแอบงอนที่คิมไม่โทรหา...คิ ๆ น่ารักดี
-
รอคอนเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา ฮ่าๆๆๆ(เพลงแต่ปางก่อนครับ เข้ากันดี) วันนี้ก็มารอพี่คิม(เบอร์รี่)พี่ดิษอีกเช่นเคยครับผมมมมมมมมมม :L2: :L2: :L2:
-
....ใจตรงกัน แต่เพราะอะไรหว่ามันถึงเป็นแบบนี้
.... น่าจะเป็น..ความกลัว..เนอะ ก็ขอให้คู่นี้รู้ใจตัวเองเร็วๆๆแล้วกันนะ
.... ส่วนเรื่องบันทึกของเฮียดิษ ถ้าเอาของเค้ามาลงแล้วไม่โดนเต๊ะ หรือโดนประทุษร้ายร้างกายอย่างรุนแรง ก็เอามาเถอะ
.....อยากอ่านเหมือนกัน และคิดว่าไม่น่าจะงง เพราะเรื่องมันเกิดมาด้วยกัน แต่แค่มองกันคนละมุม อยากอ่านเด้อน้องเด้อ :laugh:
-
น่ารักซำเหมอ
คิม+ดิษ
รักกันนี่เน๊อะ
อิอิ
-
รอคอยๆๆ ขอให้ชิงไดอารี่ท่านดิษมาได้น๊า!!!!!
-
มารอครับ
-
อยากมารอครับผม
-
เอาๆๆๆ รออ่านของพี่ดิษแอบขโมยมาให้ได้นะ คึคึ
-
มารอตอนต่อไปครับผม
-
มารอแต่เช้าเลยครับ
-
งานเยอะนะครับ แฮ่ๆๆๆ ยังไม่ได้เรียงเรื่องพิมพ์เลย ไงก็ขอแวะมาเยี่ยมเยียนก่อนแล้วกันเน้อ
จดหมายของไอดิษ
ครั้งนึง ขณะที่ตัวผม (ท่านคิม) กำลังอ่านบันทึกของตัวเองอยู่ ก็สะดุดกับสิ่งที่ตัวเองเขียนไว้ นั่นเป็นช่วงเวลาที่ไอดิษป่วยนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล ตอนนั้นผมกำลังทำภารกิจวากเกอร์ (ฟังดูเหมือนเกมส์ออนไลน์เนอะ)
“ ดิษ ถามไรหน่อย ” ผมเดินออกมาจากห้อง หลังจากที่อ่านเจอข้อความบางอย่าง
“ เรื่อง ” มันกำลังยืนตัดต้นไม้อยู่ครับ
“ บอกรอกูมากี่ปีละ ” มันหยุดตัดต้นไม้ แล้วรีบเดินมาหาผม
“ โกรธอะไรพี่ปล่าวเนี่ย ” ผมยิ้มๆ
“ ไม่ แค่อยากรู้ว่า รอกูมาสิบๆปีนี่ มึงเคยเขียนหรือเก็บอะไรเกี่ยวกับกูไว้หรือปล่าว ” ไอดิษมองผม ทำหน้างงๆ
“ คิมก็อยู่ในใจนี่ไง ” เริ่มละๆ
“ แล้วพวกจดหมาย หรืออะไรทำนองนี้ล่ะ ” ไอดิษทำตาตื่นขึ้นมาดื้อๆ
“ เจอแล้วเหรอ ไม่ดิ พี่ ...... มาหลอกถามใช่ไหม ” แสดงว่ามีว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“ ขออ่านหน่อยนะ อยากอ่านอะ ” ไอดิษเซ็งนิดหน่อย แต่สัญญาว่าจะให้ ผมต้องช่วยมันเก็บเศษกิ่งไม้ไปทิ้ง กว่าจะได้พัก เกือบเย็นแล้วครับ ในที่สุดมันก็หยิบลังเอกสารลังนึงมาให้ผม ขนาดไม่ใหญ่มาก
“ นี่อะไรล่ะ ” ถามผมมัน
“ ของที่อยากอ่าน ...... สงสัยจะเอาไปเขียนให้คนอื่นอ่านด้วยใช่ปะ ” อุ้ยยย
“ ไม่ให้เขียนก็ได้นะ อ่านเฉยๆก็ได้ ” อันนี้แอบไขว้นิ้วไว้ หึหึหึหึหึ
“ ทำไปเถอะ เรื่องของเราไม่ใช่ความลับอีกแล้วนี่ ” ไอความลับนี่จะเก็บไว้เล่าในตอบจบของบันทึกผม ฮ่าๆ
ผมอุตสาหะนั่งอ่านจดหมาย (ลายมือเขี่ยๆ) ของมัน รวมๆแล้วมากทีเดียว
“ ดิษเว้ย ”
“ หืม ” มันก็นั่งอยู่ใกล้ๆผมนี่แหละ ช่วยแกะลายมือมันเอง
“ ทำไมไม่เขียนเป็นบันทึกอะ ถ้าชอบเขียนขนาดนี้ก็ ” มันยิ้มเศร้าๆ
“ พี่ไม่ได้ตั้งใจเขียน ....... พี่จะเขียนตอนที่ท้อแท้กับคิม ” ผมสะดุ้งเฮือกเลย ถ้ามันเขียนตอนที่มันท้อแท้ แสดงว่ามันท้อกับผมไปเป็นร้อยทีเลยเหรอ
“ ไม่ใช่ความผิดของคิมหรอก ” ผมขยับๆมาชิดมันมากขึ้น รู้สึกผิดที่ทำร้ายความรู้สึกดีๆที่มันมีให้ผม
“ ขอโทษ ” ไอดิษลูบหัวผมเล่นๆ
“ แค่นี้ก็คุ้มแล้ว ว่าปะ ” หลังจากที่พูดจบ ผมก็นั่งอ่าน และต้องเรียงลำดับของจดหมายในลัง ก่อนที่จะเอามาเรียบเรียงเป็นเรื่องๆ ที่ท่านทั้งหลายจะได้อ่านต่อไป
-
มารอตอนต่อไปครับผมมมมมมมมมมมม
-
รออ่านจดหมายเพ่ดิษ^_^
-
อยากมารอจดหมายครับ
-
:z3:
:z2:
:z10:
:z13:
-
รอๆๆๆๆ
-
มารอพี่คิม(เบอร์รี่)พี่ประดิษครับฮ่าๆ
-
อยากอ่านบันทึกของเฮียดิษแล้วอ่ะ
-
รู้สึกว่า*เรื่อง*เนี่ย จะชอบเข้าหาพี่คิมตลอดนะคะ อิอิ :laugh:
ไม่เรื่องตัวเอง ก็เรื่องคนอื่นอ่ะเนาะ
:z2: จะไม่ยุ่ง(นิดๆ)ก็ไม่ได้ซะด้วย
-
ฉบับที่ 1
วันนี้พ่อสั่งให้ผมลุกแต่เช้า บอกว่าต้องไปร่วมงานวันเกิดของอาที่มีพระคุณกับผม กับครอบครัว ผมต้องไปร่วมงานทุกปี ผมเต็มใจที่จะไปไร่นั้น เพราะผมต้องการไปเจอหน้าของน้องของผม ปีนี้จะเป็นปีที่หก ที่ผมจะได้เจอกับเขาอีกครั้ง
ผมกับน้องที่ชื่อคิม เราสนิทกันมานาน แต่เราต้องห่างกัน เพราะผมเคยทำไม่ดีเอาไว้ ผมคงแอบชอบน้องมานาน ความรู้สึกทุกครั้งเวลาที่ผมอยู่ใกล้น้อง อธิบายยากมาก ไม่เหมือนกับที่เราเองรู้สึกกับคนอื่นๆ
ในตอนเด็ก ครอบครัวของผมไม่ได้สมบูรณ์มีพ่อแม่ครบเหมือนคนอื่น แม่ของผมตาย ส่วนพ่อไม่มีเงิน ผมต้องมาอยู่กับอาพ่อของน้องคิม เป็นแค่ลูกของเพื่อนที่เอามาฝากคนอื่นเลี้ยง คงเป็นโชคดีของผม ที่เรื่องเกิดตอนที่ผมยังเล็กมาก ตอนนี้ผมลืมเรื่องพวกนั้นไปเกือบหมดแล้ว
น้องคิม เป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมจำได้ในตอนนี้ ส่วนคนอื่นๆที่เคยเล่นด้วยกัน เป็นพวกชวนแกล้งคนอื่น ผมกับคิมผูกพันกันตั้งแต่คิมยังไม่เกิด อาพ่อของคิมเคยไปให้พระอาจารย์ท่านหนึ่งตรวจดูดวงชะตา ท่านว่าผมสองคนจะได้ช่วยเหลือ เกื้อหนุนกัน ผมมีชื่อจริงชื่อเดียวกัน และพ่อของคิมก็จำเรื่องวันนั้นได้ดี มักจะให้ผมมาหาท่านบ่อยๆ
แต่มีอยู่เรื่อง ที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป ผมจำได้ลางๆว่า วันนั้นผมรู้สึกมีอารมณ์ ต้องการจะใกล้ชิดกับคิม ผมยังเด็กและไม่รู้ว่าคืออะไร ผมกอดน้อง และทำอีกหลายอย่าง ผมคิดว่าทุกคนคงจะชอบแบบเดียวกับผม แต่ผมเข้าใจผิด คิมหนีผม ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุที่ทำให้ชีวิตของผมต้องเปลี่ยนไป
ทุกวันนี้ น้องคิมจำผมไม่ได้เลยซักนิด พ่อโทษว่าเรื่องวันนั้นเป็นความผิดของผมคนเดียว แต่ทุกคนเข้าใจแค่ผมเล่นกับน้องแรงๆ จนน้องต้องบาดเจ็บ นั่นก็ดีแล้ว ผมไม่อยากให้ใครรู้หรอกว่า ผมคิดอะไรกับน้องคิม ผมจะเก็บความรู้สึกของผม ที่ผมรักน้องคนนั้น ไว้กับผม ให้อยู่กับผมแบบนี้
บ้าน
ผมมาถึงไร่ของอาตอนบ่ายๆ วันนี้มีคนมาช่วยเตรียมกับข้าวหลายคน แม่เลี้ยงของผมเป็นพยาบาล ก็ไปช่วยด้วย ผมคอยเดินไปมาใกล้ๆโรงอาหารหน้าไร่ พ่อกำชับว่าห้ามยุ่งกับคนอื่น เพราะผมไม่ใช่คนดีในสายตาของบ้านนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะผมจะได้มาเจอหน้าของคิม ผมไม่อยากมากับพ่อของผมเลย
ผมอายุ 16 ปี ส่วนน้องคิมอายุ 13 ผมเข้าโรงเรียนช้า เพราะพ่อไม่มีเงินส่ง โชคดีที่อาพ่อของคิมส่งเสียผมช่วงนึง ไม่นาน พ่อของผมก็เริ่มตั้งตัวได้ ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณแม่เลี้ยงที่ลองเสี่ยงกับพ่อ
งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว แต่น้องคิมไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมจะรอมองน้องตอนกลางคืนดีกว่า เพราะคนจะไม่สังเกต
ไร่ลุงโรจน์
(เบื้องหลัง .....)
" ลายมือมึงไม่ไหวแล้วนะดิษ มึงทำข้อสอบจบมาได้ยังไง " อันนี้ผมบ่น ลายมือแกะยากมาก
" นั่นสมัยมอสามไง " ผมนั่งรื้อๆเอาจดหมายช่วงหลังๆให้มันดูอีกฉบับ
" อันนี้ล่ะ สองห้าห้าสาม ลายมือมึงเขี่ยกว่าเดิมอีก " ไอดิษหันมาทันที หน้าเริ่มจะบูดๆ
" เอามานี่ " มันดึงกลับไป และโกยๆจดหมายไปทั้งกล่อง
" เอาไปไหนอ่าครับ เมื่อกี้พูดเล่นนะ " อ้อนเลยๆ
" จะพิมพ์ให้ไง ไปนั่งเฉยๆให้กำลังใจเถอะ " แหล่มเลย ฮ่าๆๆ มันบอกว่าจะพิมพ์เอง แล้วจะเอามาให้ ส่วนช้าเร็วตามใจมันนะ เพราะมันเอาจดหมายไปแล้ว :sad4:
-
พี่ดิษน่าสงสาร คิมรักพี่ดิษให้มาก ๆ นะ
-
พี่ดิษเอาจดหมายไปพิมพ์เองงี้ก็โดนเซ็นเซอร์แน่เลย -*-
(เขาเอาไปพิมพ์ให้อ่านก็ดีเท่าไหร่แล้ว :beat: )
แต่คือสงสัยว่าพี่ดิษเค้าเขียนบันทึกแบบเขียนจดหมายหรอคะ ?
เขียนเป็นฉบับๆ ไม่ได้เขียนเป็นเล่มๆ แล้วงี้มันไม่หายไปบ้างเร๊อะ 55
แต่ชอบอ่ะผู้ชายเขียนบันทึกมันดูเป็นคนมีอะไรดี ^^
ขอบคุณคิมดิษมากๆนะคะ :pig4:
-
:z2: รักอะรักแน่ เพราะไงมันก็ไม่ยอมไปอยู่ดี ฮ่าๆๆ
ส่วนจดหมาย คืองี้เน้อ มันบอกผมว่า มันจะเขียนเฉพาะตอนอยากเขียน ถ้ามันไม่อยากมันก็ไม่เขียนเลย
ไอเรื่องหาย ไม่หายแน่นอน มันใส่ลังของมัน แต่ยากตรงเรียงวันดิ
สุดท้าย โดนเซนเซอร์ไหม ปล่อยมันครับ แต่คิดว่าคงไม่หรอกครับ ถ้าจะเซนเซอร์ มันคงไม่เอาให้ผมอ่าน จริงปะ o13
-
มารออีกครับ
-
โว๊ะ อ้ายดิษ พิมพ์เองเลย ^^ อ้ายคิม สบายเลยดิ แต่อ่านแล้วหน่วงอ่ะ
-
น่าสงสารดิษจัง ขนาดจะมองเขายังต้องแอบอ่ะ
คิมต้องรักดิษให้มากๆ นะ
-
จะรออ่านนะน้องคิม :impress2:
-
โธ่..พี่คิมมะให้กำลังใจพี่ดิษเลย..งี้น้อยใจแย่เลย
-
น้องคิมโชคดีมาก รักษาสิ่งที่ได้ไว้ให้ดี
+1
-
:กอด1: พี่ดิษ
น้องก็จำไม่ได้ ได้แต่มองอยู่ห่างๆกับความรู้สึกที่ต้องเก็บไว้คนเดียว
อ่านแล้วแปร๊บๆๆในใจ
พี่ดิษน่ารักมาก
-
โห!!! พี่ดิษน่ารักอ่ะ...
มีพิมพ์ให้ด้วย พิมพ์ไปอายไปแน่ๆเลย จะได้อ่านไหมเนี่ย 5555
-
:L2:
พี่ดิษชีวิตรันทดมากมายอะ
แต่ความพยายามและอดทนของพี่ดิษ
ก็คุ่มนะที่คนที่รักมาอยู่ในครอบครอง
รักกันดูแลกันดีๆเน้อ
ปล.ชีวิตพี่ดิษต้นร้ายปลายดี
-
:m20: :m20: :m20:
-
ตอนท้ายมีหวานกันด้วยวุ้ย อิอิ
-
เฮียดิษนี่มั่นคงมากจริง ๆ
เอ๋ เฮียกับคิมมีชื่อจริงชื่อเดียวกันอ่ะ ทีแรกนึกว่าเหมือนกันตรงชื่อดิษขึ้นต้นซะอีก
ว่าแต่คิมจะเปลี่ยนนามสกุลตามเฮียรึเปล่านะ ในฐานะ... นั่นก็ยิ่งจะเหมือนกันทั้งชื่อและนามสกุล คึ ๆ
เง้อ...นึกว่าเฮียจะเอาจดหมายไปเก็บซะแล้ว ดีนะที่เฮียเอาไปพิมพ์ คิ ๆ ยังไงก็จะรออ่านนะ แถมเฮียเป็นคนพิมพ์เองอีกด้วย
-
รออ่านของดิษ ..เอ๊ยยย..จดหมายดิษอีกคนเด้อ
-
สำนวนของดิษ อ่านง่ายเข้าใจง่าย (พิมพ์สะกดแทบไม่มีผิดเลย อันนนี้ชอบเป็นพิเศษ) เล่ามาอีกนะ รอออ่านอยู่
-
อยากอ่านต่อแล้วมาต่อเร็วน้า
-
จดหมายน่ารักดี
แ่ต่ความลับอีกอย่างที่เพิ่งรู้
ข้าวกล้องคิดจับน้องกดตั้งแต่เด็กเหรอ!!!!!!
-
น่ารักจัง รักมั่นคงมาก
-
มารอพี่คิมกะพี่ดิษครับ
-
......จดหมายฉบับนี้ เป็นสิ่งยืนยันได้อย่างดีว่า..........รักแท้ในชายรักชายมีอยู่จริง
......เค้าน่ารักนะ เฮียดิษ เนี่ย เรียกน้องทุกคำ หรือว่าไงน้องคิม :laugh:
-
มาให้กำลังใจคนเรียบเรียงและคนพิมพ์ จะรออ่านนั่นเอง :laugh:
-
ดิษน่ารักอะพอบ่นว่าอ่านไม่ออก
ก็เอาไปพิมพ์ให้ o13
ตอนนี้น้ำมาอีกแล้ว
จังหวัดที่คิมดิษอยู่เป็นยังไงบ้างจ๊ะ
ยังปลอดภัยรึเปล่า
เป็นห่วงน้า
-
มารอเหมือนเดิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
:t3: ง่วงงงอะครับ ฮ่าๆๆ วรรคนี้หลากหลายหน่อยน้า :กอด1:
ชีวิตของผมช่วงนี้ เป็นช่วงที่ลำบากมากอีกช่วง ผมต้องเรียนหนัก และด้วยความที่เป็นห่วงไอดิษกับพ่อ ทำให้ผมต้องวนเวียนไปมาระหว่างมหาลัย กับบ้านของไอดิษแทบทุกวัน
“ คิม วันนี้ติวไหมวะ ” ไอเรถาม หลังจากที่เข้าแล็บแล้ว
“ วิชาไรอีกวะ ” ช่วงนี้หลายวิชาครับ
“ เคมีอินทรีย์ ” ลมจะจับ ลองไม่ติวดิ
“ ไปๆ ที่ไหนนะ ” ไอเรบอกห้องที่คณะจัดติว ก่อนที่จะเริ่มเข้าแล็บต่อ
หลังจากเข้าแล็บ ผมหาอะไรกินนิดหน่อย ก่อนจะกลับมานั่งติวกับพวกพี่ๆที่คณะต่อ คณะของผมมีคนเก่งวิชาพวกนี้หลายคนครับ ผมก็เข้าใจดีนะ แต่ติดที่ไม่ค่อยเข้าเรียน
“ มึงจะไปไหนคิม ”
“ ไปบ้านดิษ ” ไอโต้งเดินมาถามผม หลังจากที่ติวจบ
“ วันนี้ พาน้องไปเลี้ยงทีดิ ” มันหมายถึงพวกเด็กปีหนึ่งครับ
“ ใครไปมั่ง ”
“ พวกเราไปกันหมดแหละ อยากให้ไปด้วย เพราะพวกนั้นกลัวมึง เผื่อมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มึงจะได้ช่วยห้าม ” สรุปพาไปเลี้ยงหรือไปเป็นไม้กันหมานิ
“ กูต้องพกมีดไปมะ ” ผมแซว
“ ไม่ต้องม้าง มึงหาอาวุธเก่งออก ”
“ เออๆ ร้านไหนบอกแล้วกัน เดี๋ยวไป ” พอแยกกับไอโต้ง ผมแอบเดินเลาะๆมาโทรหาไอแบงค์
ช่วงที่ผ่านๆมานี้ ผมโทรติดต่อไอแบงค์ด้วยนะครับ อยากรู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง เพราะหลังจากวันที่มันกับไอดิษคุยกัน ก็ไม่มีข่าวคราวส่งถึงกัน
“ ไงวะแบงค์ ”
“ กูไม่ว่างคิม ไว้โทรกลับนะ ” อ้าว นี่จะห้าโมงเย็น ทำไมไม่ว่างวะ ช่างเหอะ ค่อยโทรหาอีกก็ได้ ผมเดินออกมานอกมหาลัย ขึ้นรถโดยสารมาบ้านไอดิษครับ
“ เป็นไงบ้างลูก ” พ่อของไอดิษนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในบ้าน ร่างกายท่านแย่ลงอีกแล้ว แต่ยังไม่ปริปากบอกใครว่าเป็นอะไร ผมคิดว่าอาจจะต้องถามจากแม่ของไอดิษ
“ ครับ ผมรบกวนขอนอนอีกวันนะครับ ”
“ เหอะ ย้ายมาอยู่นี่ดีกว่ามั้ง หอในวุ่นวาย กิจกรรมเยอะ ข้าวกล้องไม่ค่อยว่าง ...... สามสี่ปีที่แล้ว อากินข้าวคนเดียวทุกวัน คิมอยู่มันก็อยู่ มันคงจะสนิทกับคิมมากนะ ” คุยไปคุยมา ทำไมมันร้อนๆหน้า ร้านหูแบบนี้อะเนี่ย
“ ขออนุญาตเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ ” ชิ่งเลยกู ฮ่าๆ
“ ข้าวกล้องอยู่บนห้องนะลูก เรียกมันลงมาก็ได้ ” ผมรีบเดินขึ้นมาชั้นบน แล้วตรงไปหาไอดิษในห้อง
“ ดิษ ”
“ ว่าไง ” มันกำลังนั่งเรียงเอกสารอยู่ สงสัยจะเป็นพวกเอกสารที่ดินแปลงที่อยู่แถบอิสานอะครับ
“ วันนี้ เลี้ยงน้องนะ ”
“ นานๆว่างทีนะ ถุงกับอย่างอื่นก็เตรียมไว้แล้วน่ะ ”
“ ไม่ทะลึ่งสองสามนาทีนี่ได้ไหมวะ ” ไอดิษยิ้มๆ
“ ให้สามนาทีแล้วกัน ตกลงเลี้ยงอะไร ” ยังจะแอบกั๊กอีก
“ ไอโต้งบอกอะ มันกลัวมีเรื่อง ”
“ ให้พวกหัวหน้าไปกันสิ น้องจะไปทำไมล่ะ ไม่กลัวเจ็บตัวอีกหรือไง ” โดนเลยกู
“ ไม่ให้ไปก็ได้ ” ผมโยนกระเป๋า เดินดุ่ยๆเข้าห้องน้ำ ล้างเนื้อล้างตัว ไม่ได้โกรธมันนะครับ แอบเคียงนิดนึงๆ
“ อะไรอะ ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ปรากฏว่าไอดิษมันเดินเอาเสื้อผ้ามาให้
“ จะไปข้างนอกไม่ใช่เหรอ นี่ไงเสื้อผ้า ” อะไรของมันวะ
“ ไม่ให้ไป ไม่ใช่เหรอ ”
“ ปล่าว นึกว่าคิมจะเถียงไง ไม่สนุกเลย พักนี้ว่านอนสอนง่ายจัง ....... แต่งตัวเลย เดี๋ยวพี่ไปด้วย ” พอกูฟังก็ผิดอีก เออ เข้าใจยากนะมึงเนี่ย ในที่สุดไอดิษให้ไปครับ แต่มันจะไปด้วย
“ ไปไหนกันล่ะ ” พ่อของไอดิษถาม สีหน้าท่านดูกังวลนิดหน่อย หรือว่าท่านเป็นห่วงไอดิษนะ
“ เที่ยว ” มันตอบแข็งมากเลยอะ
“ น้องมีเลี้ยงกันครับ ไปไม่นานครับอา ” อาพยักหน้า ท่านเพิ่งคุยเรื่องที่ต้องกินข้าวคนเดียว ผมรู้สึกผิดนะครับ
“ โทรบอกแม่แล้ว เดี๋ยวกลับมา อย่ากินข้าวก่อนแล้วกัน ปะคิม ” หืม ไอดิษโทรหาแม่เมื่อไรวะ มันเดินนำผมออกมา ผมยกมือไหว้อา แล้วเดินตามมา
“ คุยกันดีๆไม่ได้เหรอ ” ผมพูด
“ ดีแล้ว ” โหมึง
“ หึหึหึ ไอปากแข็ง ปากไม่ห่วง แต่เรียกแม่มาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ ไอขี้เก๊ก ” ผมแกล้งกวนมันครับ ไอดิษหันมาแสยะยิ้ม
“ ปากอะเก่งไปเถอะ คืนนี้จะไม่ให้ได้พูดเลย คอยดูเหอะ ” แล้วมันก็วนมาเรื่องลามก เฮ้อ ไอวากบ้าเอ้ย พอไอดิษเดินขึ้นรถ ไอแบงค์ถึงโทรกลับมาหาผม
“ ดีคิม ”
“ เออ ทำอะไรอยู่วะ ถึงไม่ว่างคุย ” ไอดิษหันมามองตาปริบๆ มันทำหน้าประมาณว่าทำไมไม่ขึ้นรถ
“ ทำงานร้านสะดวกซื้ออะ ยุ่งนิดหน่อย ” สงสัยจะไม่นิดละครับ
“ วันนี้ว่างปะ ออกมากินกันหน่อย ”
“ ................ ” ไอแบงค์เงียบไป ผมนึกขึ้นได้ว่า มันอาจจะไม่มีเงิน
“ ฟรีนะเว้ย ”
“ ไม่ว่างดิ เอางี้ โอกาสหน้าจะโทรหานะ ” ต้องเข้าใจเค้าหน่อย เพราะผมยุให้มันเลิกทำงานเก่าๆเอง พอผมวางสาย เดินขึ้นรถ ไอดิษมองด้วยสายตาที่สอดรู้มาก
“ ใครมาโทรมาเหรอ ”
“ แฟนกู ” ไอดิษตาโตเลยครับ
“ มีไปเหอะแฟน มีผัวคนเดียวพอล่ะ ” หมั่นไส้ว่ะ หลังจากกัดกันเรียบร้อย ผมกับท่านวากข้าวกล้อง จึงออกเดินทางมาที่ร้านอาหารที่พวกคณะผมเตรียมไว้
หลายคนน่าจะจำได้ว่า ตอนสมัยพวกผมเลี้ยงน้อง ผมไปที่ร้านข้างๆหมาลัย จัดกันเล็กๆ แตช่วงที่ผ่านมานี้ ลูกคนมีเงินมาเรียนกันมากครับ ทำให้งานที่จัดก็พาลใหญ่ขึ้นมา ส่วนนึงเพราะอยากให้น้องๆผ่อนคลายจากเรื่องกิจกรรมด้วยนั่นเองครับ
“ หรูแฮะ ” ท่านวากข้าวกล้องบอก
“ อืม นี่พามาเที่ยวชัดๆ ” ไอเรพูดด้วย
“ เราไปรอเหอะ ” ผมชวนพวกเราเข้ามารอด้านใน น้องๆกับพี่ๆมากันเป็นสายๆ เหตุการณ์ดีขึ้นกว่าอดีตเล็กน้อยครับ เพราะพี่ฟาง พี่โจก็ตัดสินใจมาร่วมงาน
งานเลี้ยงอบอุ่นกว่าที่คิดครับ ไอพวกที่เคยไปแย่งอำนาจกับพวกผม จะคืนงานให้พวกผมก่อนรับน้องใหญ่ของปีสี่ เริ่มจากคืนหน้าที่ให้ผมก่อน
“ คืนให้ทำห่าไร ทำงานกันไม่ไหวหรือไง ” ท่านวากข้าวกล้องของแรงมาเชียว
“ ไหวพี่ แต่ลองนึกดิ เวลาเดินเข้าคณะ มองหน้ากันอย่างกับไม่ใช่พี่น้อง ที่พวกผมต้องทำตอนนั้น เพราะพวกพี่ๆนั่นแหละ คุมกันต่อมาตั้งสี่ปี ไม่ให้โอกาสสายผมบ้าง ขอดีๆก็ไม่ให้ แล้วให้ทำยังไงพี่ ” ตัวหัวหอกที่เป็นประธานอยู่ พูดขึ้น อันนี้ผมว่าจริงครับ ดูอย่างเดือนคณะดิ ก็ลากกันมาตั้งสามปี ถึงผมจะหล่อนะ แต่ก็เกรงใจสายอื่นเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ
“ เออ กูผิด ” ท่านดิษเค้าพูดในส่วนของสายผม ตามปกติพี่ที่จบไป มักจะตามดูแลน้องๆอยู่หนึ่งปีครับ เหมือนสมัยที่พี่ปันคอยดูแลไอวากบ้านั่นแหละ
“ งั้นผมคืนเสื้อให้ก่อนเลย ” พวกสายนั้น คืนเสื้อให้ผมทั้งหมด แล้วก็กอดคอเฮฮากัน เป็นอันว่าสงครามภายใน จบลงได้ซักที
หลังจากจบศึก น้องๆปีหนึ่งก็ได้สนุกกันเต็มที่ดิครับ เราแบ่งห้องให้ปีหนึ่งห้องนึง ให้มันสนุกกัน พวกพี่ๆก็จะแยกกันมาสนุก
“ ไอเรขึ้นไปร้องเพลงให้ฟังทีดิวะ ” พี่โจเรียกไอเร ตอนนี้แต่ละคนเริ่มจะตึงๆ
“ เพลงอะไรพี่ ”
“ เอาที่มึงบอกรักดาอะ ” อ้าววว
“ พี่พูดบ้าไรวะเนี่ย ” เอาล่ะๆ เพิ่งเห็นไอเรเขินเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆ ดางี้นั่งหันหน้าไปทางอื่นเลยครับ
“ ฮุ้ววว มึงสองคนนี่ปากแข็งว่ะ ” อันนี้ผมเผือกเอง ฮ่าๆ
“ เออ กูร้องก็ได้ ” ไอเรเดินมาที่หน้าฟลอ มันเลือกเพลงของบี้ เดอะสตาร์ เพลงโปรดมัน ได้แก่ ........
“ จะดูรอบหนัง จะตีหน้าสดใส
ก็ช่วยไม่ได้ไม่ได้ให้มันหยุดเหงา
จะเติมสีสัน ยังไงก็ยังงั้น
ทุกวินาทีก็มองก็เห็นแค่เงา ….. ” หน้าตาไม่ให้ แต่เสียงหล่อสัด อยากมี someone ซะด้วย
“ ดา มันอยากได้แกอะ ” ยัยนัทนี่จุ้นจ้านว่ะ แต่ดีแล้วครับ เพราะถ้ามันไม่พูด คนอื่นก็ไม่กล้าอะ
“ ชั้นไปข้างนอกนะ ” ดาเดินหนีไปละครับ จังหวะไอเรร้องจบเพลงพอดี
“ เร มึงไปตามเจ้าหญิงมึงไป ” ไอเรยิ้ม ก่อนจะเดินตามไปจริงๆ เรียกว่าเรียกเสียงเฮฮาได้เยอะทีเดียว
“ คิมล่ะ ไม่ร้องเหรอ ” ไอวากดิษถามผม
“ ไม่ดีกว่า วันนี้คอแห้ง ” จริงๆไม่อยากร้องครับ อยากนั่งดูคนอื่นมากกว่า
“ งั้นพี่ร้องให้ฟัง ” พอไอดิษลุกขึ้น พวกเราปรบมือให้ครับ มันเป็นคนร้องเพลงเพราะนะ
ผมจับไมโครโฟน มองมาที่ผม ก่อนที่เพลงๆนั้นจะค่อยๆบรรเลงขึ้นมา มันพูขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า .....
“ จากใจคนๆหนึ่ง ที่ขอเป็นคนสุดท้ายครับ ” จากนั้นมันก็ร้องเพลงนั้น
“ไม่อยากรู้...ว่าเธอเคยรักใคร
รักมากแค่ไหน...เคยช้ำใจมากี่หน
เรื่องส่วนตัว เธอคงมีเหตุผล...
อยากจะลืม อยากจำก็ตามแต่ใจ
แค่อยากรู้รักฉันจริงหรือเปล่า
เพื่อรักของเราเธอจะให้ฉันได้ไหม...
ไม่ใช่คนแรกของเธอ...
ขอเป็นคนสุดท้าย...
เธอมีใครในใจไม่สำคัญ
ไม่ใช่คนแรกในหัวใจ
เป็นคนสุดท้ายก็แล้วกัน...
ได้ไหม...อยากขอแค่นั้นจริงๆ … ”
“ ฮิ้วววววววววว // กรี๊ดดด ” กูอยากมุดโต๊ะ
“ หวานมากกกกก ” ไอโต้งพูดครับ คือตอนนี้ในคณะ มีคนรู้เรื่องของผมกันมากแล้ว พอมันทำแบบนี้ ก็เหมือนกับคู่รักทั่วไปอะ เขินเลยกู
หลังจากไอดิษร้องเพลงได้ไม่นาน ข้างนอกก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น
“ เล่นเม่งเลยๆๆๆ ” ใครเล่นใครวะ
“ เฮ้ยๆ พวกเรา น้องเราโดน ” พอได้ยินโดนแค่นั้นเอง ผมเดินมาที่เกิดเหตุ น้องๆของผมโดนพวกเด็กที่ไหนไม่รู้รุมอยู่
“ อย่าให้เสียชื่อเว้ย ลุยๆ ” พี่ฟางส่งสัญญาณ จากนั้นเหตุการณ์ก็ชุลมุนแยกแทบไม่ถูกว่าใครฝ่ายไหน แต่ที่แน่ๆพวกผมได้เปรียบครับ เราพยายามลากๆไปหลังร้าน เพื่อไม่ให้ร้านเสียหาย
ในที่สุดพวกนั้นก็น่วมคาเท้า แต่พวกผมหลายคนก็อาการแย่ทีเดียว ผมเริ่มมองหาไอดิษครับ
“ ดิษล่ะ ”
“ นั่นดิ พี่ดิษล่ะเฮ้ย ” พวกเราวิ่งตามหาไอดิษจนทั่วแต่ไม่พบ ผมเลยเดินมาที่ห้องน้ำ แวบแรกทำผมทำหาย เพราะผมเห็นหยดเลือดอยู่ในห้องน้ำ ขออย่าให้เป็นไอดิษเลย ผมค่อยๆเดินไปดูที่ห้องน้ำห้องนั้น แล้วก็พบว่า ......
“ ...... ไม่นะเว้ย ไอดิษษษษษษษษ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ผมแหกปากลั่นร้าน ไม่กี่วินาทีจากนั้น พวกเราถึงวิ่งมาดู
“ พี่ดิษๆๆๆ ”
“ คิม ....... ” ไอดิษเพ้อแต่ชื่อของผม ผมน้ำตาไหลพรากๆ นึกโกรธไอพวกนรกที่มาก่อกวน ผมลุกขึ้น จะไปเอาเรื่องมันอีก แต่ผมต้องนิ่งลง เพราะไอดิษจับขากางเกงของผมไว้ ก่อนที่มันจะหมดแรง นอนนิ่งไป
ไอดิษถูกมีดแทงที่ช่องท้อง จนเลือดไหลออกมามาก มันสลบลงบนพื้นห้องน้ำ หลังจากที่น่าจะพยายามหนี ผมแบกมันมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน ขึ้นมาบนรถเพื่อรีบไปที่โรงพยาบาล
“ คิมกูขับเอง ” ไอโต้งพูด
“ กูดูแลเอง ”
“ ขอเหอะ มึงไม่มีสมาธิ จะพากันไปตามหมดนะเว้ย มาเหอะ ” ผมส่งกุญแจให้ และรีบพามันมาส่งที่โรงพยาบาล
“ ดิษลูกๆ ดิษ ” แม่เลี้ยงของไอดิษตกใจมาก รีบพาเข้าห้องฉุกเฉินไป
ผมนั่งอยู่ข้างนอกมากว่าสามชั่วโมงแล้ว ทำไมในห้องถึงเงียบขนาดนี้
“ คิม กินน้ำหน่อยนะ ” ดาเดินมาคู่กับไอเร สองคนนี้น่าจะลงเอยกันสินะ
“ กินเถอะ ” ผมบอกกลับไป
“ มึงพักผ่อนหน่อยดีกว่าไหมคิม พี่ดิษเข้มแข็งมาก แกไม่ ...... ”
“ อืม กูเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง พวกมึงไปเถอะ ” สองคนนั้นจำใจเดินกลับไป พวกเกษตรเราร่วมร้อยยืนอยู่เต็มโรงพยาบาล ส่วนนึงคุยกันเรื่องแก้แค้นแล้ว แต่ผมไม่สนใจด้วย เพราะถ้าไอดิษยังไม่ปลอดภัย ผมไม่มีอารมณ์แม้แต่จะหลับตาด้วยซ้ำ ผมจะบอกกับพ่อของมันยังไง แล้วผมจะอธิบายกับคนอื่นยังไง
มึงไม่น่าร้องเพลงนั้นเลย เพลงขอเป็นคนสุดท้าย ...... ผมนั่งเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมามากมาย มึงต้องตื่นขึ้นมาดูแลกูนะ ไม่อย่างนั้น กูจะไม่ให้มึงเป็นคนสุดท้ายของกู
-
:z3: :z3: :z3: เป็นกำลังใจให้ สู้สู้
-
เอ้ยยย....ทำไมวันนี้มาแนวนี้ล่ะคิม
น่ากลัวอ่ะ
-
เป็นแม่เหล็ก งานเข้าตลอด :เฮ้อ:
+1
-
พูดไม่ออก
-
....พี่วากข้าวกล้องโดนแทงที่เค้าตะลุมบอนกันอยู่ แล้วหนึมาอยู่ในห้องน้ำเหรอ
....อย่างที่คิมว่า แล้วจะบอกพ่อเค้าว่ายังไง พ่อก็ร่างกายทรุดโทรมอยู่
....แต่ก็แปลก เมียใหม่เป็นพยาบาล หรือหมอหว่า แล้วไม่รู้เหรอว่าพ่อดิษเป็นอะไร แล้วทำไมไม่ร้กษา
....พี่ดิษคงไม่เป็นไรมากเนอะ ดูแลกันดีๆๆแล้วกันยามป่วยไข้ เรื่องนี้คงผ่านมาแล้วสินะ พี่ดิษคงแข็งแรงดีแล้วใช่เปล่าคิม :L2:
-
แง๊ .. ๆๆๆ ไหงเป็นงี้อ่ะ T^T
ว่าจะเรียนจบตายห่ะกันพอดี นี่เรียนช่างหรือมหาลัยเนี่ย -*-
-
อึก เจ็บ หลากหลายอารมณ์จริงๆ พี่ดิษไม่น่ามาโดนแทงเลย
-
อึน อึ้ง
อย่าเป็นอะไรมากนะดิษ
-
โอ้วววดราม่าอ่าาาา มาลงตอนแล้วจบแบบนี้ห้ามหายไปนานนนะ ขอบอกกก มันค้างคามากกกมายยยย
-
กระชากอารมย์มากมาย
กำลังขำๆกับคิมที่เขินจนจะมุดโต๊ะ ซึ้งๆกะเพลงที่พี่ดิษร้อง
ไงมาลงท้ายพี่ดิษ(ของอิชั้นเอ่อไม่ใช่ล่ะ)ของคิมโดนทำร้าย
ใครมันช่างใจร้ายใช้มีดไม่แน่จริงนี่หว่าฮึ้ยยย
อาการสาหัสป่าวไม่รู้คิมรีบมาเฉลยเลยนะ
พี่ข้าวกล้องน่ารักที่ซู้ดดดดด :L1:
-
เศร้า :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:sad4:พี่ดิษโดนแทงด้วย
-
มารอติดตามตอนต่อไปครับ
เพิ่งอ่านแบบรวดเดียวตั้งแต่แรกจนทันตอนนี้
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทำให้คิดถึงวันคืนเก่าๆจริงๆ
ขอแฟนแบบดิษมั่งซักคนจะได้มั้ยนะ :man1:
-
:กอด1: อย่าเป็นไรไปนะ
ยิ่งรู้จัก..ยิ่งน่ารัก เฮียดิษ
o18 ถ้าคิมไม่เอาแล้ว..ส่งมานี่เลย
อิอิ
-
คุณพระช่วย!
-
รับอารมณ์ไม่ทันจริง ๆ กะว่าจะเชียร์ให้เฮียดิษทำการบ้านหลังกลับจากเลี้ยงน้อง แต่ไหงกลายเป็นว่า...........
..ปวดร้าวมากเลยนะ คิมร้องไห้นี่เข้าใจถึงอารณ์ของคิมเลย เกือบร้องไห้ตามอ่ะ หวังว่าเฮียคงไม่เป็นอะไรมากนะ
ความรักของคิมกับเฮียดิษนี่ผ่านอะไรมาเยอะมากจริง ๆ รักกันมาก ๆ นาน ๆ และตลอดไปนะ
-
ตามอ่านทันแล้วววววว ~ สนุกมาก ความรักของคิมกับพี่ดิษนี่ผ่านอะไรมามากมายจริงๆนะ แต่ทุกเหตุการณ์ ทุกปัญหา มันทำให้เข้าใจกันและกันมากข้ึน ยิ่งอ่านยิ่งทำให้รู้สึกว่า คิมโชคดีมากนะ ที่มีคนที่รักคอยดูแลเอาใจใส่ แถมยังเป็นคนที่เข้าใจเราที่สุดด้วย เชื่อว่าหลายคนก็คงจะตามหาคนคนนั้นของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่จะเจอหรือไม่คงไม่มีใครรู้ ในเมื่อคิมเจอคนท่ีใช่แล้วก็ประคับประครองรักของตัวเองเอาไว้ให้ดีนะ
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษและน้องคิม
สู้ สู้ นะ
ปล.ตอนนี้อ่านแล้วใจหายหมดเลย
-
กำลังหวานอยู่ดี ๆ ตบด้วยระทึกขวัญซะงั้น
หวังว่าพี่ดิษจะหายดี ไม่เป็นไรมาก
-
อ่านมายิ้มตลอดยิ่งตอนพี่ว๊ากร้องเพลงให้ แต่ทำไมตอนจบมันเป็นอย่างงี้
ขอให้ดิษปลอดภัยน้า ไอ้พวกบ้าก่อกวนกะะทืบให้ตายเลย :m31:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึง
-
พี่ข้าวเจ็บตัวอีกแล้ววววววว :เฮ้อ:
สองคนนี้ยังไงเนี่ย เปลี่ยนกันเจ็บตัวอยู่นั่นแหละ :serius2:
-
:L2: ฝากดอกไม้มาเยี่ยมพี่ดิษด้วย
หายไวๆ เน้อ
-
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
-
เฮ้ย!!! ท่านข้าวกล้อง!!!!!!
-
:z3: :z3: :z3:
-
โดนแทงเลยเหรอ
ขนาดอ่านยังหวาดเสียวแทนเลย
-
อยากมารออีกนะครับ
-
:bye2: นอนเน้อ พรุ่งนี้งานเข้า
“ ให้กูกลับไปเอาเสื้อผ้าให้ไหมวะ ” ไอเรเดินมาถาม มันรู้ว่ายังไงผมคงนอนเฝ้าไอดิษ
“ อืม ฝากไอเดย์ เมทกูจัดให้ก็ได้ ” ผมยังนั่งรอดิษที่หน้าห้องฉุกเฉิน แม่เลี้ยงของมันยังไม่ออกมา หรือมีเรื่องให้ผมหนักใจกว่านี้อีก
ผมนั่งรออีกไม่นาน แม่เลี้ยงของไอดิษถึงเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน พร้อมกับหมออีกหลายคน แปลกนะ ตอนที่เข้าไปไม่เห็นจะมีมากขนาดนี้ ผมรีบแจ้นไปหา
“ รออยู่เหรอลูก ”
“ ครับ ดิษเป็นยังไงครับน้า ” สีหน้าของแม่เลี้ยงไอดิษดูซีดมาก ทำเอาผมใจหายเหมือนกัน
“ ขอบคุณมากนะคะ เดี๋ยวพี่ขอตัวก่อน ..... คิมตามมาลูก ” ผมยกมือไหว้คุณหมอทุกคน แล้วตามแม่เลี้ยงของไอวากดิษมา
“ คิม คิมเว้ยๆๆ ไปไหนล่ะ ” ที่โรงพยาบาลตอนนี้ เวลาประมาเกือบตีสอง ชาวเกษตรเรานั่งนอนกองกันอยู่แถวนั้นหลายสิบคนครับ พวกนั้นยังไม่กลับ ผมได้ยินแว่วๆว่า จะไม่กลับจนกว่าไอดิษจะปลอดภัย
“ กูคุยอาการของพี่ดิษเดี๋ยว รออยู่ข้าวนอกก่อน ไม่นานๆๆ ” ผมรีบบอก กลัวพวกเราจะทำให้โรงพยาบาลวุ่นวาย
“ ไปเหอะ ” ยัยนัทผลักผมเข้าไป
ไอดิษนอนสลบอยู่บนเตียงผู้ป่วย ผมเพิ่งรู้ว่าห้องฉุกเฉินมีเครื่องมือผ่าตัดเล็ก (เดานะ) ด้วย
“ น้า ดิษเป็นอะไรมากไหมครับ ”
“ ปลายมีดมันคาที่ช่องท้อง ข้าวกล้องเสียเลือดมาก แม่คิดว่าหนัก ” ผมได้ยินนี่เข่าแทบทรุดเลย
“ เราเอามีดออกแล้ว แต่เค้าเสียเลือดมากตอนเอามีดออก เราช่วยเต็มที่แล้ว ถึงดึงกลับมาได้ ”
“ ตกลงยังไงกันครับ ” ผมไม่เข้าใจที่พูดเลยจริงๆ
“ แม่ไม่แน่ใจว่าจะฟื้นไวๆนี้ อาจจะวันหรือสองวัน ” ผมร้องไห้ต่อหน้าของแม่ไอดิษเลย แม่ของดิษเดินมากอดผม
ท่านต้องรอนาน กว่าผมจะหยุดร้องไห้ จากนั้นถึงอธิบายว่าเกิดจากอะไร ดิษเสียเลือดมาก่อนที่จะคลานหนีมาที่ห้องน้ำ มากน้อยไม่รู้ แต่มันทำให้มีดที่คาอยู่ ฝังลึกที่ช่องท้อง แม่ของดิษต้องผ่าเอามีดออกมา แต่ตอนนั้นเลือดของมันออกมาก และอาการโรคหัวใจที่เป็นอยู่เดิมก็กำเริบอีกรอบ มันหยุดหายใจ ถูกช่วยชีวิตสองครั้ง กว่าอาการจะน่าวางใจ ทีมแพทย์ดูอาการอยู่เกือบชั่วโมง จึงลงความเห็นว่าปลอดภัย
“ เรื่องฟื้นนี่ยังไงล่ะครับ ”
“ ช่วงนึง แม่ต้องรออ่านผลก่อน ช่วงที่ว่าคือเลือดเลี้ยงสมองไม่ทัน แม่ไม่กล้ายืนยัน แต่เข้าใจว่าใช่ ข้าวกล้องอาจจะมีปัญหาตามมา ” ผมหายใจไม่ทั่วท้อง กลัวไปหมดทุกอย่าง ผมไม่กล้าบอกเพื่อนๆ ไม่กล้าบอกพี่ๆด้วย
“ น้าครับ พ่อของข้าวกล้อง ”
“ เดี๋ยวน้าพูดเอง คิมกลับก่อนก็ได้ลูก ดิษต้องนอนให้ดูอาการก่อน ”
“ น้าครับ ผมขออยู่ดูมันซักเดี๋ยวได้ไหมครับ ” น้าพยักหน้า ผมเดินมาหยุดตรงเตียงผู้ป่วย
ครั้งนี้ ผมไม่กล้าคิดไปไกลถึงขนาดว่าดิษจะเป็นอะไรมากกว่านี้หรือปล่าว แต่ผมกลัวจะไม่ได้เจอกับมันอีก ผมไม่อยากมีมันแค่ในความทรงจำ ผมอยากได้ยินเสียงกวนๆ อยากเห็นหน้าดุๆ อยากให้มันอยู่ใกล้ๆ นี่ผมรักมันช้าไปใช่ไหม
“ คิม มึงจะเอาไง พี่ๆรออยู่ ” ไอโต้งถามผม หลังจากที่ผมตัดใจเดินออกมา
“ ใครจะลุยกับกูล่ะ ” พวกผมแทบทุกคนลุกกันทันที งานนี้ผมไม่ปล่อยแน่ ผมต้องหาที่ระบายโทสะ
ผมนัดแนะกันกลับมาที่ร้าน เราถามเจ้าของร้านว่าพวกนั้นเป็นใคร ได้ความว่าเป็นเด็กใกล้ๆนี้เอง สอบถามกันเรียบร้อย ผมกับพวก พากันไปล้อมเพื่อเอาตัวมันออกมา
ไอเด็กคนนั้น เป็นเด็กอู่ซ่อมรถ พอเจอพวกผมร่วมร้อยยืนอยู่ มันเข่าอ่อน ฉี่ราดเลย มันยกมือไหว้กราบพวกผมงกๆ
“ กราบทำเชี้ยอะไร ไอเลว มันเอามีดแทงพวกกู ตายซะไอ .... ” พี่อดีตประธาน ยกเท้าจะถีบหน้าของไอคนนั้น
“ พี่อย่าเพิ่ง ” ผมขอ
“ เอา มึงจัดการคิม ”
“ มึงเอามีดแทงพี่กูทำไม ไม่มีมือมีตีนเหรอ ” ผมถามเสียงเย็นๆใส่มัน มันยังนั่งกองอยู่ สั่นไปทั้งตัว
“ ผมไม่ได้แทงๆ ...... มีคนแทงพี่เค้า ผมไม่รู้ พี่คนนั้นจะช่วยพวกผม พี่เค้าหันหลัง ..... มีคนเอามีดแทง ไม่ใช่ผมๆ ” มันพูดซ้ำๆหลายครั้ง จนผมกลัวมันจะบ้า เลยขอให้เลิกๆกันไป
“ พี่ๆ นึกถึงใจเค้าใจเรา วันนี้เสียเลือดกันมากแล้ว กลับไปพักเถอะ คนที่เจ็บไปโรงพยาบาล ”
“ เออ บอกนักเลงกระจอกพวกมึงด้วย มีอีกครั้ง กูจะมากันทั้งมหาลัยเลย ” พี่อีกคนตะคอกใส่ พวกผมตัดสินใจไม่เอาเรื่องต่อ ต่างคนต่างไป
ผมกลับมาที่ห้องฉุกเฉิน ถึงรู้ว่าไอดิษถูกย้ายไปที่ห้องพิเศษ ใกล้กับสำนักงานของแม่เลี้ยงไอดิษ ผมตามไปที่นั่น และขอเฝ้าไอดิษ ผมต้องเปลี่ยนเสื้อ และทำอะไรอีกหลายอย่าง ทางโรงพยาบาลกลัวว่าจะมีการแพร่เชื้อกัน
สองวันผ่านมาแล้ว อาการของยังทรงๆอยู่ ไอดิษไม่ได้สลบแบบไม่รู้ตัว มันยังขยับไปมาได้ แต่ไม่ลืมตา ผมไม่รู้ว่าตอนที่ผมป่วย ผมเป็นแบบนี้หรือปล่าว ผมรู้แค่เพียงว่าตอนนี้ ผมสงสารไอดิษมาก ถ้าเป็นอย่างที่ไอเด็กนั่นพูดจริง แสดงว่ามันทำตัวเป็นฮีโร่จนกลายเป็นแบบนี้
“ น้าครับ มันจะฟื้นขึ้นมาไหมครับ ”
“ คิมเป็นห่วงข้าวกล้องมากเลยนะ ลูก ” ผมหลับตาลง และตัดสินใจทำสิ่งที่ไอดิษหวังมาตลอด
“ น้าครับ ผมชอบกับดิษมาระยะนึงแล้วครับ ”
“ ........... ”
“ ผมอาจทำในสิ่งที่ไม่ปกติ แต่ผมไม่อยากโกหกใครอีกแล้วครับ ผมไม่รู้ว่ามันจะฟื้นขึ้นมาพูดกับผมอีกหรือปล่าว ดังนั้นผมไม่สนใจแล้วว่า .......... เฮ้ย ” ขณะที่ผมกำลังพูดๆอยู่ มีมือเย็นๆมากุมที่มือของผม
“ ข้าวกล้อง เค้าฟื้นแล้วจ้ะ สงสัยจะนอนหลับ ” ผมยิ่งตกใจกว่าเดิม นี่มันฟื้นตั้งแต่เมื่อไร แล้วทำไมผมถึงไม่รู้
“ ได้ยินสิ่งที่อยากได้ยินแล้วใช่ไหมล่ะ ” ไอผู้ป่วยจอมกะล่อนนอนยิ้มจืดๆ
“ มันพูดได้หรือยังครับ ”
“ พี่ไม่ได้เป็นใบ้นะ ...... หูไม่หนวกด้วย ” ผมเริ่มโมโห รู้สึกร้อนหูวูบๆ แม่ของท่านวากคงดูออก รีบเล่าความจริงให้ผมฟัง
ไอดิษอาการหนักอย่างที่เห็นกันจริงๆ เพียงแต่อาการไม่ได้กระทบสมองหรือหัวใจ ทำให้มันฟื้นตัวเร็ว บาดแผลที่ท้อง และที่ผ่าตัดน่ากลัวมากทีเดียวครับ
“ งั้น ทำไมน้าไม่บอกผม ตอนที่ผมอยู่ด้วย ” ผมหันไปค้อนแม่ท่านวากนิดหน่อย
“ ตามใจคนป่วยน่ะจ้ะ อย่าคุยมากนะ ข้าวกล้องยังไม่หายดี ” แม่ท่านวากยิ้มอย่างจริงใจให้ แล้วเดินออกไป ผมหันกลับมา หักนิ้ว เตรียมจะประหารไอที่นอนอยู่บนเตียง
“ หยุดๆ ” ไอดิษยกมือยอมแพ้
“ วางแผนกันใช่ไหม หือออออ ”
“ ปล่าว แม่พี่รู้ตั้งนานแล้ว พี่แค่อยากให้เห็นกับตาไง ” มันพูดติดๆ ห่างๆ นะครับ ไม่ได้พูดชัดเหมือนปกติ
“ เหรอ อะไรต้องเห็นกับตา ”
“ ว่าน้องรักพี่ไง ” มันยิ้มไปพูดไป น่ารักน่าชังเชียวมึง ไม่ติดว่าป่วย กูเตะมึงแน่ไอวากบ้า
ผมถามถึงเหตุการณ์วันนั้น ว่าเป็นอย่างที่ไอเด็กนั่นพูดไหม ปรากฏว่าไอดิษบอกตรงกัน เฮ้อออ โชคดีที่ไม่อัดคนผิด
“ คิมใจเย็นขึ้นนะ น่าดีใจจัง ” หึ ชมหรือล้อเลียน
“ ข้าวกล้อง ..... ” ผมกำลังนั่งอยู่กับไอดิษ พ่อของมันเดินเข้ามาพอดีครับ
“ สวัสดีครับอา ”
“ เป็นไงลูก ” พ่อของไอดิษไม่สนใจผมเลยครับ แปลกแฮะ ทำไมเมินๆกันผิดปกติ
“ ไม่เป็นไรหรอก ...... คิมสวัสดี ไม่รับไหว้เหรอ ” พ่อของไอดิษยังไม่มองหน้าผมอีก
“ อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว คิมออกมากับอาหน่อย ”
“ จะไปไหนกัน โอ๊ยยย ” ไอดิษรีบพยุงตัวขึ้น จนแผลที่ท้องมีรอยเลือดซึม
“ มึงนอนเหอะ เดี๋ยวกลับมา เชิญครับอา ” ผมตามอาออกมาข้างนอก
“ คิม อย่ายุ่งกับลูกน้า มันไม่สนใจคิมหรอก ” ผมช็อกนะครับ พี่ของไอดิษรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ หรือเป็นแม่ของไอดิษบอก
“ อะไรนะครับ ”
“ ดิษหลอกคนมากแล้ว อาไม่อยากให้มันหลอกคิม อาไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่ขอดีกว่า แยกๆกัน วันนี้ไม่ต้องมาเฝ้าลูกของอานะ ” อาพูดจบ ก็เดินไปอีกทาง ทันทีนั้นเอง ที่ผมเกิดเดือดขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ
“ เป็นพ่อคนหรือปล่าวครับ ” ผมโพล่งออกไปเสียงดังพอสมควร
“ ว่าอะไรนะ ” พ่อของท่านวากเดินกลับมา หน้าตาโหดพอดี แต่ผมหรือจนกลัว พ่อกูน่ากลัวกว่านี้หลายเท่า
“ ผมเคารพอา เพราะอาเป็นเพื่อนพ่อ ผมเคารพที่อาเป็นผู้ใหญ่ แต่ในฐานะพ่อของดิษ อาทำแย่มากนะครับ อาบอกว่ามันเป็นลูกอา แต่มันไม่ใช่ทาสที่อาจะบังคับขู่เข็ญมันได้ทุกวี่ทุกวัน ตั้งแต่เล็กจนโตหรอกนะครับ ผมไม่กล้าพูดว่าผมรู้จักมันดีกว่าอา แต่ผมมั่นใจว่า ผมทำให้มันมีความสุขได้ และอย่านะครับ อย่าให้มันต้องตกนรกเป็นรอบที่สอง ผมขอตัวครับ ”
“ คะ คิม ช่วย .... ช่วยอา ” ผมหยุด และมองกลับไป
“ อาครับ อา ..... ” พ่อของท่านวากนอนฟุบ ผมตะโกนเรียกพยาบาล แม่ของท่านวากอยู่พอดี ท่านช่วยกันปฐมพยาบาลเบื้องต้น ไม่นานก็อาการดีขึ้น พ่อท่านวากโดนส่งมานอนอีกห้อง ไม่ไกลจากไอดิษมากนัก
ผมมาทำให้ครอบครัวนี้เกิดปัญหาหรือปล่าว ผมทำเกินไปไหมนะ ผมเพียงแต่อยากให้พ่อของไอดิษ เข้าใจไอดิษมากกว่านี้ แค่อยากพูดในสิ่งที่ไม่มีใครคิดจะพูด ไม่รู้ล่ะ ผมไม่ตัดสินสิ่งที่ตัวเองทำหรอก ผมจะให้ทั้งไอดิษ พ่อของมัน และแม่เลี้ยงของมันตัดสิน ว่าผมทำถูกแล้วหรือปล่าว
************************************************
ปล. ฝากเชียร์แมนฯยูให้โตยเน้อ
-
โชคดี ที่พี่ข้าวไม่เป็นไรมาก :m15: :m15: :L2:
-
จากพี่ดิษมาเป็นพ่อพี่ดิษอีกเหอๆ งานเข้าจริงๆ
-
แค่คิดว่าพี่ดิษไม่ฟื้น แล้วคิมไปมีเรื่อง ก็กลุ้มแล้ว
พอโล่งใจว่าพี่ดิษปลอดภัย ก็มามีเรื่องพ่อพี่ดิษอีก
ท่าทางวิบากกรรมของคิมยังไม่หมดง่าย ๆ
-
ที่คิมพูดหน่ะถูกต้องทุกอย่างเลย เป็นพ่อแต่ไม่เคยเข้าใจลูกเลย :เฮ้อ:
-
คิม ได้ใจ!!!!!
เอาไปเต็มสิบ
-
โชคดีที่พี่ดิษปลอดภัย เข้าใจเลยว่ากว่าคิมจะผ่านจุดนั้นมาได้คงกังวลไม่น้อย เห็นด้วยกับความคิดของคิมนะ ถูกแล้วที่ไม่ทิ้งพี่ดิษเพราะเชื่อคำพูดของพ่อพ่ีดิษ เรื่องนี้คงต้องเปิดอกคุยกันอย่างจริงจังอ่ะ ความรักไม่ใช่เรื่องผิด และรักแบบนี้ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนสักวันพวกท่านคงเข้าใจ เวลาเท่านั้นที่จะทำให้คนเราคิดได้มากขึ้น
-
:fire: โอ้ย เยอะตลอดดดด พ่อพี่ข้าวเนี่ยยยย งื่ออออ :sad4:
-
คิม เปลี่ยนไปเพราะพี่ดิษนะ 555 (แซว)
-
คราวนี้ปลื้มคิม นายแน่มาก
-
อ่านแรกๆยิ้ม อ่านหลังๆพูดไม่ออกและไม่ยิ้มด้วย
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิมแมนมากๆ
ทำเพื่อคนที่เรารัก
ทำอะไรก็ทำไปเถอะ
สู้ สู้
-
ปกป้อง..หรือเหนี่ยวรั้ง...
ไม่เข้าใจอ่ะ.......พ่อไม่อยากให้ลูกเจ็บ ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม??
ไม่รู้นะ เดาเอาอ่ะ????
-
พี่ข้าวกล้องนอนป่วยอยู่ยังจะแกล้งคิมอีกนะ
เหตุการณ์นี้คงจะช่วยย้ำว่าคิมจริงใจกับข้าวกล้องมาก
ดีใจละสิกำลังใจดีขนาดนี้หายป่วยเร็วแน่นอน
ส่วนพ่อไม่แปลกใจที่รับไม่ได้ในตอนแรกก็ต้องให้เวลาเขา
แต่คิดว่าไม่นานเพราะรู้สึกว่าพ่อก็รักและรู้สึกผิดต่อพี่ข้าวกล้องอยู่แล้ว
น่าจะเห็นแก่ความสุขของลูก....
ก็คิมออกปากว่าจะทำให้พี่ข้าวกล้องมีความสุขขนาดนั้น :mc4:
-
ก็เข้าใจว่าพ่อท่านคงเป็นห่วง ถึงแม้จะมึนตึงต่อกันแต่ก็พ่ออ่ะนะ
แต่ทำแบบนี้มันก็ไม่ถูก รักแต่ไม่แสดงออก รักแต่ไม่ถูกวิธี
ก็สมควรแล้วที่คิมจะพูดอะไรบ้าง เผื่อท่านจะได้เข้าใจ
หวังว่าต่อไปเรื่องต่างๆคงไม่แย่ลงนะ ไหนจะพ่อคิมอีก จะไหวไหมเนี่ย -*-
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
มีเรื่องอีกจนได้ :เฮ้อ:
-
เหนื่อยใจแทน รีบคุยกับพี่ข้าวด่วน
อย่าคิดคนเดียว ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาใหญ่
+1
-
เออ..คนเป็นแม่เลี้ยงดูว่าจะเข้าใจลูกเลี้ยง และใจกว้างกว่าคนเป็นพ่อจริงๆอีกนะ
เอ๊ะ..รึว่าพอแก่ตัวมาแถมมีโรคภัยไข้เจ็บรุมเร้า เลยอยากยึดลูกไว้กับตัว เป็คนคนแก่ขี้อิจฉาเหรอคุณพ่อ
-
เอาใจช่วยจ้า
-
รอจ้า
-
เฮียดิษแอบเจ้าเล่ห์อ่ะ แกล้งหลับไม่รู้สึกตัวจนคิมเผยความในใจต่อคุณแม่ของเฮีย แม่ของเฮียก็ดูจะเป็นใจให้ลูกชายเหลือเกิน....
และนี่คงจะเป็นจุดเปลี่ยนที่จะทำให้ฝ่ายผู้ใหญ่ได้รับรู้ความรักระหว่างคิมกับเฮีย จะยากง่ายหรือต้องใช้เวลาก็รอลุ้นให้คิมเล่า
พูดถึงขั้นของการยอมรับจากฝ่ายผู้ใหญ่ก็ถือเป็นอุปสรรค์ความรักอย่างหนึ่งเลยนะ ตอนนี้เฮียกับคิมคงจะผ่านจุดนั้นมาได้แล้ว...
ไม่งั้นคิมก็คงจะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเฮียและได้แอบอ่านบันทึกของเฮีย คิๆ ไม่รู้ว่าป่านนี้เฮียพิมพ์ไปถึงไหนแล้วอ่ะ...อยากอ่านบันทึกของเฮียดิษด้วยนะ (แอบทวง)
>>> ดีใจที่เฮียไม่เป็นอะไรมาก แต่คิมเล่าก็เสียวไส้ได้เหมือนกัน มีดคาอยู่ที่ช่องท้อง โห...ไอ้คนแทงมันตั้งใจจะค่ากันเลยไหมนั่น
เย้!! ได้อ่านก่อนครบหนึ่งอาทิตย์ วันหยุดนี้จะมาต่อไหมนะ อยากอ่านต่ออ่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ ^^
-
โชคดีจริงๆ ที่ดิษไม่เป็นไรมาก แต่ตอบตามตรงตั้งแต่อ่านมา
งงกะนิสัยพ่อดิษมาก อย่างรู้ว่าลูกไม่ได้ทำให้ย่าเสียก็ไม่บอกออกไป
ปล่อยให้ลูกรู้สึกผิด มันงงๆแฮะ แถมรู้ว่าไม่ผิดแต่ดันกระทืบลูกนี่ดิ งงกว่า
มาตอนนี้บอกดิษหลอกคนมามาก อย่ามายุ่งอีก. เป็นคุณพ่อที่ดูงงพอใช้ได้เลยค่ะแต่
ทุกกคนทำไรย่อมมีเหตุผล แค่ไม่เข้าใจเหตุผลคุณพ่อดิษเท่านั้น ดูงงงวยมาก
-
เอ๊...วันนี้เกือบลืม อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตามทันแล้วคับท่าน ฮ่าๆๆๆ
********************เที่ยงคืนพอดี**************
อ่านตาแฉะเลย คลายเหงาดี อ่านไปลุ้นไป สนุกมากๆขอร๊าบบ
อ่านแล้วอยากกลับไปเรียน ม.เก่าเลย ไม่ใช่คณะเกษตรหรอกน่ะ แต่มีชื่อด้านเกษตรนี่แหละคับ แต่ผมเรียนวิศวะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ค่อยถูกกะพวกเกษตรเท่าไหร่ เหอะๆๆ ผมกดบวกให้เกือบทุกตอนเลยน่ะขอรับ ยกเว้นแต่เซพไปอ่านในห้อง
------------------------------------------------------
ชอบคู่นี้มากเลยครับ ดูเป็นธรรมชาติดี
ปล. ผมต้องเป็นศรัตรูกะพี่คิมแหละครับ เพราะผมมันเด็กหงษ์ ไม่ใช่เด็กผี
-
มารอแต่เช้าครับผมมมมมมมมมม
-
...อ่านตอนนี้ เหมือนกับทั้งคุณพ่อ และคุณลูก เค้าลองใจน้องคิมยังไงไม่รู้เนอะ
...ลองใจแบบ ...เธอรักฉันหรือเปล่า...เธอรักลูกของฉันจริงๆๆหรือเปล่า :laugh:
-
เฮ้ยๆๆ พี่คิม มาต่อไวไว
คืนนี้แมนยู จะรอดูความพ่ายแพ้ ฮ่าๆๆๆ
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
เพราะ ลิเวอร์พูล เหลือ 9 คนหร๊อกก พี่คิม ไม่งั้นไม่แพ้หรอก
กำ เจอราดจ์เล่นอยู่คนเดียว :เฮ้อ:
-
:t3: ผีทิ่มหงส์ๆ (โกงไม่โกงไม่รู้นะ ฮ่าๆ)
ลืมบอกไปว่า พรุ่งนี้ 25 ก.ย. 2555 วันเกิดพ่อใหญ่ดิษเน้อ :กอด1: ฝากมาบอกทุกคน เผื่อจะได้ทวงจดหมายของมันด้วยเลย ฮ่าๆๆ
วรรคนี้ก็ยังตึงๆ นะ แฮะๆๆๆ
********************************************
หลังจากที่ ทั้งพ่อทั้งลูกต้องนอนป่วยที่โรงพยาบาล ผมเลยไม่กลับไปนอนที่บ้านของท่านวาก ส่วนนึงเพราะกลัวสิ่งที่พ่อท่านวากพูดถึง กลัวว่าในที่สุดมันจะเลือกครอบครัว
ผมไม่กล้าพอจะอ่านใจคนอื่น แต่เท่าที่ผมดู ผมรู้แค่ว่าพ่อกับลูกคู่นี้ในใจลึกๆ เค้ารักกันมาก เพียงแต่แสดงออกต่อกันได้นรกมาก
“ คิม ทำไมวันนี้มึงมาเช้าจังวะ ” ไอเรเพื่อนสนิทถามผม ผมมานั่งรอเรียนที่คณะตั้งแต่เช้าแล้วครับ
“ ปกติกูมาสายนิ ”
“ ไม่ใช่เว้ย มึงต้องไปหาพี่ดิษก่อนไม่ใช่เหรอวะ ” ผมยังไม่เล่าเรื่องของพ่อท่านวากให้คนอื่นฟัง
“ มันดีขึ้นเยอะละ ยุ่งๆกูจะเคลียร์งาน ” ขณะที่ผมกำลังจะจัดการกับงานที่ค้างๆให้เรียบร้อยก่อนอาจารย์เข้าสอน พ่อท่านวากโทรเข้ามาหาผม
“ สวัสดีครับ ”
“ คิม ฟังอานะ ฟังอาหน่อย ” เสียงท่านสั่นๆอะ
“ ครับ ”
“ คิม อาอยากให้ลูกของอา มีอนาคตที่ดี อาไม่ได้ว่าคิมนะ ลูกทั้งสองคนมีอนาคตที่ดีกว่านี้ได้ อย่าให้เรื่องแบบนี้เกิดกับเราสองครอบครัวเลย มันไม่ดีกับทั้งสองฝ่าย วันนี้คิมคิดไม่ได้ แต่ต่อๆไปคิมจะคิดได้ และยิ่งเสียใจ อาพูดเพราะอารู้จักพ่อของคิมดีมากๆ เค้ารักลูกมากกว่าที่อารักข้าวกล้องอีก อาไม่อยากให้ทั้งคิมและข้าวกล้องต้องเจอกับเรื่องเมื่อหลายปีก่อนนู้น ...... เชื่ออานะ หยุดเถอะ ”
“ ............. ” ผมนั่งนิ่ง ช็อคไปชั่วขณะ สิ่งที่พ่อของท่านวากพูดมา ไม่ได้ผิดไปซะทั้งหมด
“ เริ่มตั้งแต่ อย่าพบมัน มันจะหยุดเอง ....... อาไม่ตั้งใจว่าคิมนะ อาห่วงจริงๆ ”
“ ครับ ผมเข้าใจ ” ผมกดวางสาย สติหลุดลอยไปไกลทีเดียวครับ ไอเรต้องเดินมาสะกิดๆ
“ มึงไหวไหมคิม ตาลอยๆ หรือว่าพี่ดิษ ”
“ มันไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ ปะๆ เรียน ”
ผมนั่งเรียน จนหมดคาบเรียนในวันนี้ และปลีกตัวหนีมานั่งที่อื่น ผมปิดมือถือด้วย ไม่อยากเจอหน้าใครในเวลานี้เลยจริงๆ สิ่งที่อาพูดว่า ผมสองคน คือไอดิษ และผมมีอนาคตที่ดีกว่านี้ได้ ยังก้องในหูของผม
ความจริงแล้วเราแค่หลงเข้ามาในห้วงความรักที่มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม เราตามใจตัวเองมากไป จนทำให้คนรอบข้างอึดอัดเหรอ ผมจะทำยังไงดี ความรู้สึกพวกนี้เคยถูกผมกดเอาไว้ แต่วันนี้มันกำลังฟื้นขึ้นมากัดกินหัวใจผมอีกครั้ง
“ พี่คิม จะไปไหนล่ะพี่ ” ไอเดย์น้องรักถาม ตอนที่ผมกลับมาที่หอ และเก็บเสื้อผ้า
“ กูขอออกไปนอนข้างนอกชั่วคราว มึงไม่ต้องบอกใครแม้แต่คนเดียวนะ ....... ไอดิษ พ่อหรือแม่กูก็ช่าง ห้ามบอกเลยนะ ”
“ พี่ๆๆ มีเรื่องอะไรหรือปล่าว พี่กำลังใกล้สอบไม่ใช่เหรอ ย้ายแบบนี้ได้ไง ” ไอวินอยู่ด้วยครับ มันรีบมาดึงกระเป๋าจากผมไป
“ ไม่มี แต่กูอยากออกไปห่างๆนิดนึง สัญญากับกู ห้ามบอกใครเลยนะ ”
“ พี่คิมอ่า ” ไอวินยังตื้อดึงกระเป๋าผมอีก
“ วิน ปล่อยเหอะ พี่เค้ามีเหตุผลแหละ แต่ผมโทรหาพี่ได้นะ ห้ามตัดสายผมด้วย ” ผมพยักหน้า แล้วเดินออกมา ผมพยายามเลี่ยงๆไม่ให้เพื่อนเห็น และมาขอเช่าหออีกที่นอกมหาลัย ต่อไปนี้ ผมจะลองทำบางอย่างที่ผมไม่เคยคิดจะทำ ผมจะเริ่มลองใช้ชีวิตโดยไม่ขอเงินจากพ่อแม่ และต่อไปจะพิสูจน์ให้เห็นว่า พ่อของไอวากดิษคิดผิด
สองสัปดาห์ผ่านมาแล้ว ผมเปลี่ยนเบอร์มือถือ เพื่อหนีไอดิษ ผมเข้าเรียน ทำกิจกรรม และทำงานใกล้ๆหอ เพื่อหาเงินใช้ แต่ช่วงแรกผมต้องขอค่าหอจากพ่อก่อน ตรงนี้ครอบครัวของผมไม่รู้หรอกว่า ผมไม่ได้ใช้เงินที่ส่งให้ จุดนี้ผมทรมานมากครับ ผมต้องประหยัด และลงทุนถึงขนาดเอาสมุดบัญชีเก็บไว้ที่บ้าน หักบัตรเอทีเอ็มทิ้ง ยอมรับว่า ไม่ง่ายจริงๆ
“ คิม ทำไมมึงไม่นอนหอ มึงนอนบ้านพี่ดิษทุกวันเลยนะ ” ผมโกหกเพื่อนๆว่านอนบ้านไอวากบ้าครับ ส่วนทางบ้านไอวาก ผมพยายามไม่ติดต่อ และอ้างไปว่าผมกำลังทำงานสำคัญให้มหาลัย จะหนีนั่นแหละเอาง่ายๆ
“ เออ มีไรวะ ”
“ กูว่ามึงผอมลงมากนะ พี่ดิษไม่เลี้ยงดูปูเสื้อเหรอยะ ” ยัยนัทรีบเสนอหน้าเลยครับ
“ กูผอมงี้ตั้งนานแล้ว ”
“ ไม่อะ ขอบตามึงดำคล้ำด้วย มึงนอนดึกใช่ไหมเนี่ย ” เอาล่ะกู ไอโต้งเดินมาสมทบอีกคน
“ นั่นดิ คิม คิมทำอะไรมา ” ไอวาฬมาผสมด้วย ผมจะตอบไงดีหนอ
“ ตอบมาซิ ไอธุระของมหาลัย คืออะไร ทำไมต้องหลบคนอื่น ” เฮ้ย
“ พี่ดิษสวัสดีค่ะ ....... หลบนี่อะไรแก ” ยัยนัทสะกิด
“ อย่ายุ่งกับกู ไม่งั้นกูจะทำมากกว่านี้ ” ผมบอกทุกคน รวมถึงไอคนที่เพิ่งมาทีหลังด้วย
“ หยุดเลย ถ้าเดินไปอีกก้าว จบกัน ” ไอดิษยื่นคำขาด ผมหลับตานิ่ง เพื่อนๆเริ่มจะเครียดไปตามๆกัน
“ เหรอ จบเลยเหรอ ”
“ ใช่ ทำกันแบบนี้ มากเกินไปนะน้อง ” ไอดิษยังไม่คืนสภาพเท่าไร ปากมันยังแห้งๆ หน้าซีดเซียว แสดงว่ามันต้องอยากเจอผมมาก
“ งั้นก็จบซะ กูรอวันนี้มานานแล้ว ”
“ อีคิม มึงพูดอะไรนะ ” ยัยนัทตะโกนเสียงหลง
“ คิม มึงทะเลาะอะไรกับพี่เค้าวะ พี่เค้าป่วยเป็นเดือนๆ มึงทะเลาะกันตอนไหน ” ไอโต้งรีบเดินมาหาผม
“ อย่ายุ่งกับกู ” ผมพูด ก่อนที่จะวิ่งหนีออกมา ผมร้องไห้มาตลอดทางกลับหอ จนคนบนรถโดยสารตกอกตกใจ
ผมเดินกลับเข้ามาในหอ ท้องฟ้ามืดลงช่วยให้ผมสงบได้นิดหน่อย ผมต้องรีบกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อไปทำงานเสิร์ฟอาหารที่ร้านอาหารต่อ ผมเข้าเวรหนึ่งทุ่ม ออกตีสอง
“ วันนี้ดูเศร้านะ ” เพื่อนที่ทำงานด้วยกันถามผม
“ ปล่าว โต๊ะยังไม่ได้เช็ดนะ ” ผมกำลังเก็บจานชาม
“ แกงจืดเหลือเต็มหม้อเลย เราแบ่งกันปะ ” ผมมองดูอาหารหลายอย่างที่วางๆอยู่ นึกถึงตอนที่ผมกินทั้งกินขว้างครับ ขณะที่เราชีวิตสุขสบาย กินเหลือกินทิ้ง คนบางจำพวกเค้าไม่มีสิทธิจะคิดด้วยซ้ำ เฮ้อ ทำไมกูต้องมาทนกับเรื่องแบบนี้ด้วยวะ
“ หลังเลิกงานแล้วกัน ทำงานๆ ” ในร้านมีเด็กเสิร์ฟแค่สามคนครับ แต่คนมากินค่อนข้างมาก ส่วนว่าผมมาทำงานได้ยังไง ผมเดินหาตามปกตินี่แหละครับ อารมณ์ต้องการแบบนั้น
ช่วงที่ว่างๆ คือเริ่มดึก ช่วงห้าทุ่มจะเริ่มเงียบ เพราะที่เที่ยวเริ่มคึกคัก ร้านนี้จะแน่นอีกทีตอนประมาณตีสอง ซึ่งผมออกกะแล้ว (เจ้าของร้านรู้ว่าผมเรียนอยู่ด้วย) ช่วงว่างนี้เองที่ผมมานั่งนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ว่าผมได้อะไรบ้าง และผมควรจะทำอย่างไรกับไอดิษ และครอบครัวของเค้า
“ อีคิม มึงบ้า ” ผมตกใจรีบเงยหน้ามอง ปรากฏว่าเพื่อนผมหลายคนกำลังยืนอยู่ตรงหน้า
“ โต้ง นัท เร หนิง มึงมาได้ไง ”
“ มึงทำอะไรของมึงวะ ” ไอหนิงดูจะอารมณ์เสียเป็นพิเศษ มันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไรครับ เพราะมันงานเยอะ
“ พี่ดิษอาการไม่ดี เข้าโรงพยาบาลอีกรอบแล้ว มึงพอใจหรือยัง ” ไอโต้งซ้ำผมอีกคน
“ พวกมึงกลับไปก่อนไป กูทำงานอยู่ ” ผมหาทางเลี่ยงครับ
“ คิม มีอะไรกันกับพี่ดิษ คิมไม่มีเหตุผลมากๆเลยนะ ” ไอวาฬพูดขึ้น
“ โอเค กูพูดครั้งเดียวนะ เรื่องนี้กูอาจจะโหดร้ายกับไอดิษ แต่วันนี้พวกมึงไม่เข้าใจแน่ๆ กูบอกไม่ได้ในตอนนี้หรอก เชื่อกูเหอะ กูมีเหตุผลจริงๆ ”
“ แล้วทำไมมึงต้องมาทรมานตัวเอง มึงมีเงินพอใช้ เรื่องอะไรต้องมาทำงานหามรุ่งหามค่ำ เช้าเรียน เย็นทำกิจกรรม มึงนี่ไม่ไหวแล้วนะคิม ” ไอโต้งผลักอกผมทีนึง ก่อนที่จะประเคนหมัดใส่แก้มผมอย่างจัง
“ โต้งงง หยุดๆๆๆ ”
“ นี่ๆๆ อย่ามีเรื่องกันนะ คิมเป็นไงบ้าง ” วุ่นวายละกู เจ้าของร้านมาแล้ว
“ น้าครับ พวกนี้เพื่อนผมเอง ผมขอโทษครับ จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้วครับ อย่าไล่ผมออกนะครับ ” ผมยกมือไหว้น้าเจ้าของร้านงกๆ น้าน่ะไม่ไล่ผมหรอกครับ แต่เพื่อนๆผมดิ น้ำตาซึม ยัยนัทนี้ร้องไห้เลย
“ พวกเธอมีอะไรกัน เล่าให้น้าฟังซิ ” ไอโต้งมองมาทางผม มันเล่าให้น้าเจ้าของร้านฟัง ว่าความจริงผมเป็นใครมาก่อน ครอบครัวเป็นยังไง
“ ต๊ายยยย แล้วมาลำบากอะไรที่นี้ ” เรื่องน่าจะไม่เกิด ก็เกิดจนได้ครับ เพื่อนๆของผมยืนยันว่าจะให้ผมกลับด้วยให้ได้
“ ผมไม่อยากใช้เงินพ่อแม่ครับ ” ผมตอบ
“ นี่ เธอมีโอกาสเรียนหนังสือ เอาความรู้ไปใช้สิ แรงงานให้คนที่ด้อยโอกาสเค้าได้ทำ ” พูดไม่ออกเลยกู
“ นั่นสิคิม แกทำแบบเนี่ย หลายคนเจ็บปวดนะ พ่อแม่แกรู้หรือยัง ” ถ้ารู้กูหัวขาดไปนานแล้ว
“ เอางี้ๆ วันนี้กลับไปกันก่อน พรุ่งนี้ว่ากันใหม่ อ่ะน้าจ่ายให้ก่อน ” ผมยกมือไหว้ เพื่อนๆพาผมออกมาจากร้าน โดยที่ไอโต้งจะไปพาผมขนของจากหอนั้นให้หมด แต่ผมไม่ยอม มันเลยทำท่าจะแลกหมัดกับผม
“ นี่ มึงสองคนใช้สมองมั่งได้ไหมวะ ” ท่านผู้แทนหนิงสงบศึกครับ
“ หนิง กูอยากรู้ว่า คิมแม่งคิดอะไรนักหนา คิดแล้วไม่บอกคนอื่น มึงจะให้พระเจ้าบอกพวกกูหรือไง ” วันนี้ไอโต้งมาแรงมากเลยครับ เอาซะผมกลัวได้เหมือนกัน
“ เออๆๆ คิม มึงทำแบบนี้ ไม่มีเหตุผลนะ มึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กูฟังดีกว่า ” ตอนนี้ผมคิดว่า พวกนี้ไม่ปล่อยผมแน่ หากไม่เล่าเรื่องวันนั้น ที่ผมกับพ่อท่านวากคุยกัน ผมตัดสินใจเล่าให้พวกมันฟัง
“ หนักนะแก ” ยัยนัทดูจะเข้าใจผมครับ
“ แบบนี้คิมเลือกยากเหมือนกันนะ ” ไอวาฬคล้อยตามอีกคน
“ ไม่รู้ว่ะ กูสับสน ” ไอหนิงกลางๆครับ
“ .......... ” ไอโต้งได้แต่มองผมนิ่งๆ
“ มึงจะต่อยกูอีกไหมโต้ง ”
“ ไม่ กูจะทำมากกว่านั้นอีก ”
“ จะทำอะไรมึง ”
“ กูจะพามึงไปหาพี่ดิษ ” เฮ้ยยยยย
“ ไม่ได้นะโต้ง เรื่องนี้กูกับมันต้องจัดการกันเอง ” ผมรีบบอกเหตุผล
“ เหรอ งั้นมึงก็ผิดแล้ว ตอนนี้มึงทำของมึงคนเดียว อีกอย่าง คนที่จะอยู่กับพี่ดิษอีกนาน ไม่ใช่พ่อเค้า แต่อาจจะเป็นมึงมากกว่า กูไม่สน กูจะพามึงไปหาพี่ดิษ ” ไอโต้งไม่ฟังคนอื่นเลยครับ มันหักรถตรงไปที่โรงพยาบาล เพื่อให้ผมเจอกับไอดิษ
ผมจะอธิบายกับไอดิษอย่างไรดี แล้วมันจะตัดขาดกับผมอย่างที่ขู่จริงหรือไม่ เรื่องที่ว่าพ่อของมึงบอกผมด้วย ถ้าผมต้องบอกมันจริง มันจะมองหน้าพ่อติดหรือปล่าว โอยๆๆ ทำไมชีวิตกูนี่วุ่นวายขนาดนี้วะ
******************************************************
ผีแดง ปู๊นๆ o13
-
ลุ้นยิ่งกว่าอะไรเลยนะเนี่ย คิมมันบีบคั้นจิตใจมาก
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะดิษ สุขภาพแข็งแรง สมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา พบเจอแต่สิ่งที่ดี คนที่ดี
ให้ความรักของทั้งสองคนมีแต่ความสุขนะจ๊ะ
-
เอาใจช่วยนะ ขอให้ผ่านพ้นราบรื่นในทุกเรื่องนะ kimdit
ขออวยพรวันเกิดล่วงหน้าพ่อใหญ่ดิษด้วยคนจ้า :L2:
ขอให้พี่๊ว๊ากดิษสุขภาพแข็งแรง
มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ
มีเวลาเยอะๆ
น้องคิมรักน้องคิมหลงตลอดไป
และสุดท้ายขอให้ความรักแสนมั่นคงของพี่ดิษกับน้องคิม forever จ้า :L1:
-
พี่ คิม พี่ดิษ สู้สู้้ o13 o13
-
ก่อนอื่นก็ต้องบอกว่า"ขอให้ได้รับในสิ่งที่ฝัน ขอให้ทุกคืนวันมากด้วยความสุขนะครับพี่ดิษ" :L2: :L2: :L2: และสับสนงงท้อและเศร้ากับตอนนี้ และอีกอย่างอยากมารออีกแล้วครับ
-
หน่วง เหมือนมีอะไรจุอกเลย อร๊ายยยยยย สงสารพี่ดิษและคิม ตอนนั้นมากกกกกกกกก
-
คงเป็นช่วงที่คิมสับสนมากๆเลยใช่ใหม
ทำไมคิมต้องแก้ปัญหาคนเดียวด้วย
(เรา)ต้องผ่านมันไปด้วยกัน ถึงจะถูก
พรุ่งนี้วันเกิดพี่ข้าวกล้องก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆๆ
สุขภาพแข็งแรงอยู่กับคิมตลอดไป
อ๊ะยื่นของขวัญให้ คิมผูกโบว์ เชิญแกะได้ :pig2:
อย่าลืมจดหมายซึ้งๆของพี่สักฉบับฉลองวันเกิดนะจ๊ะ คิคิ
-
ควรมีสตินะคิม
..........................
ฝากสุขสันต์วันเกิดด้วยครับ :a13:
-
จริงๆ มันเป็นเรื่องของคนสองคน
แต่เมื่อเราไม่สามารถอยู่กันเพียงแค่สองคนได้ในสังคม มันเลยยุ่ง :เฮ้อ:
-
:L2: :L2: :L2:
อุปสรรคเยอะมากๆ
หมดเรื่องโน้นเรื่องนี้ก็มา
น้องคิมถ้าคิดจะรักแล้วต้องเดินหน้าสู้ให้เต็มที่
ลองกันสักตั้งหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไปเราจะได้ไม่รู้สึก
ผิดหรืออะไรอย่างนั้น เพราะเราได้ทำเต็มที่แล้ว
ปล.มีอะไรต้องปรึกษาพี่ดิษเพราะเป็นคนที่รักและหวังดีกันน้องคิมมากๆคนหนึ่ง
:L1:
-
อุปสรรคมีไว้พิสูจน์รักแท้ และลูกผู้ชายตัวจริงต้องผ่านมันให้ได้
คิมมีปัญหาอะไรควรคุยกับพี่ดิษนะ คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตาย
เพื่อน ๆ คิมน่ารักนะ
-
คิมโชคดีมากๆรู้ตัวป่ะ คือนนอกจะมีแฟนแสนดีแล้วก็ยังมีเพื่อนดีๆอยู่รอบตัวอีก รักษาไว้นะทั้งสองอย่าง
ปล.สสวก ท่านว๊ากล่วงหน้าด้วย ไปฉลองที่ไหนกันน๊า ~ ขอให้ท่านว๊ากมีความสุขมากๆนะ น้องคิมไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่หาเรื่องปวดหัวมาให้ สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่จน
(แล้วก็พิมพ์จดหมายที่เหลือส่งมาไว้ๆด้วย นี่นั่งแกะลายมือตัวเองอยู่ใช่ป่ะ ยอมรับมาเถอะว่าอ่านยากเหมือนกัน 5555)
-
สงสารทั้งพี่ดิษ พี่คิมเลยอ่า
-
การที่เราคิดเองโดยไม่บอกให้อีกฝ่ายรู้ ถึงแม้จะมีจุดประสงค์ที่ดีก็เถอะ
แต่ก็ผิดที่คิมไม่อธิบายอะไรเลย พี่ดิษจะเข้าใจผิดก็ไม่แปลก
หวังว่าต่อไปจะทำอะไรที่เป็นเรื่องของทั้งคู่ ก็ปรึกษากันดีๆล่ะ อย่าตัดสินใจแทนอีกฝ่าย ให้ตัดสินใจร่วมกันจะดีกว่า
-
สงสารคิมนะ ที่ถูกพ่อของเฮียกดดัน ไม่รู้ตัดสินใจถูกไหมที่ไปทำงานแล้วเลิกติดต่อเฮียแบบนั้น
แต่ที่แน่ ๆ คิมควรจะปรึกษาเฮียก่อนนะ แต่ก็อย่างว่าแหละถูกพ่อเค้ากดดันอยู่แบบนั้น
เฮียดิษเองก็คงจะเสียใจที่อยู่ ๆ คิมก็หายไป ทั้งที่ป่วยแถมแฟนยังหาย ติดต่อก็ไม่ได้ แล้วยิ่งมาเจอว่าคิมโกหกเรื่องทำงานมหาลัยเพื่อหลบหน้าอีก
โอย ๆ ...สภาพจิตใจของเฮียจะเป็นอย่างไรนะร่างกายก็เจ็บป่วยอยู่แบบนั้น
เพื่อนของคิมน่าคบและดีกันทุกคนเลย มิตรภาพความเห็นอกเห็นใจและการยื่นมือ
เข้ามาช่วยเหลือในยามที่เราประสบปัญหา ถือเป็นมิตรแท้ที่น่าคบเลยนะ
แง้...พรุ่งนี้วันเกิดเฮียดิษอ่ะ คิมมีเซอร์ไพซ์อะไรเฮียรึเปล่าหน๋อ...ขอหวาน ๆ บ้างจิ
ขออวยพรให้เฮียดิษมีความสุข ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ผู้คนรอบข้างรักใคร่
และที่สำคัญเป็นผู้นำของคิมที่ดีตลอดไปนะ
-
คิม เป็นคนดีจริงๆ
เป็นเรา เอาจริงๆ คงไม่แคร์ เพราะเราจะทำทั้งหน้าที่ลูกที่ดีดูแลพ่อแม่ แต่ก็ไม่เลิกคบใครเพื่อพ่อแม่หรอก อกตัญญูเน๊อะ เห้ออ
-
ไม่รู้จะเอาไงดี :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิมคิดเองเออเลง ตัดสินใจเองคนเดียว ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนสองคน คงไม่ใช่แล้วล่ะ
เหมือนที่โต้งพูดนั่นปหละ ".....คนที่จะอยู่กับพี่ดิษอีกนาน ไม่ใช่พ่อเค้า แต่อาจจะเป็นมึงมากกว่า....."
ดังนั้นควรช่วยกันคิดหาทางออกร่วมกันกับพี่ดิษ น่าจะดีกว่า เพราะที่คิมทำอยู่นี่
เหมือนกับคิมกำลังทรมานดิษกับตัวเองนะ
-
กำลังอ่านเพลินๆ สุดท้ายก็มาย้ำแค้น "ผีแดงปู้นๆ" :m16:
ว่าจะไม่สนใจกรรมการขี้โกง โครตคาใจ คนก็โห่ไล่กรรมการทั้งสนาม พูดแล้วขึ้น :fire:
2-1 เราก็หวังว่าจะตีเสมอให้ได้ ลุ้นเกือบตาย
หึหึ คราวหน้าหงส์จะเหยียบผีให้จมคาสนามเหมือนครั้งที่แล้วเลย
--------------------------------------------------------------------------
แตกต่างแต่เราไม่แตกแยก สู้ต่อไปเด็กผี เอ้ย!! พี่คิม
-
รีบมารอตอนต่อไปแต่เช้าๆนะครับพี่คิมพี่ดิษ :z3: :z3: :z3:
-
อืม ดีใจที่มาต่อให้... แต่มันยังไม่หนำใจเลยอะ
ว่างๆมาต่ออีกไวๆนะคับ แหะๆ :angry2:
-
:angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
Happy Birthday na ka พี่ดิษ
ขอให้สุขภาพใจและกายแข็งแรงดี
ขอให้รักให้หลงน้องคิมตลอดไป
ปล.น้องคิมแอบทำเซอร์ไพร์สอะไรให้พี่ดิษหรือเปล่ามาเล่าให้ฟังบ้างนะ
:L2:
-
เห็นใจคิม สงสารดิษ แต่ก็เข้าใจหัวอกพ่อของดิษ เหมือนกันนะ เฮ้อ!
-
HAPPY BIRTHDAY TO P'DIT
-
พี่ดิษ :a:
ขอให้สุขภาพแข็งแรง เฮงๆ รวยๆ จ๊า
-
HBD พี่ดิษค่ะ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย ๆ รักกับคิมนาน ๆ :b:
-
....เออ จากตอนที่แล้วที่พี่เม้นไปว่า คิมโดนอำทั้งพ่อทั้งลูก
....พออ่านตอนนี้จบ คงต้องบอกว่า..มันคงเป็นบททดสอบที่คู่รักทุกคู่ไม่ว่าชายรักชาย หรือ ชายรักหญิง คงต้องเจอ
....บางคู่อาจโชคดีที่คนในครอบครัวเห็นด้วยอย่างมาก บางคู่คนในครอบครัวเห็นด้วยบ้าง และบางคู่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วยเลย
....เช่นเดียวกับคู่ของคิมและดิษ ที่นี้มันก็อยู่ที่ว่าคนสองคน จะรักกัน ผูกพันธ์กันมากแค่ไหน และพรัอมจะต่อสู้กันต่อไปหรือไม่
ดูแล้วทั้งคู่ก็รักกันมากโดยเฉพาะพี่ดิษ แอบรักน้องมาตั้งนานแล้ว พี่ก็หวังว่าทั้งสองคนคงจับมือกันสู้และผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้วมั้ง
.....แต่พี่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจที่คิมทำอยู่ตอนนี้เหมือนกันนะ รู้ว่ากำลังสู้อยู่ แต่ยังเดาวิธีทำไม่ถูก คงต้องรออ่านตอนต่อไป
.....วันเกิดพ่อใหญ่ของดิษเหรอ ขอให้สุขภาพแข็งแรง และอยู่กับครอบครัวไปนานๆๆ ก็แล้วกันเพราะที่อ่านมาดูเหมือนท่านจะป่วยอยู่
.....คนที่สูงวัย โรคภัยไข้เจ็บมาจะมาเยือนตลอดเวลาแหละ เป็นหน้าที่ของลูกหลานที่ต้องดูแลท่าน แค่นี้ท่านก็มีความสุขแล้ว
.....ทวงงงงงง คุณดิษแฟนคุณคิม กรุณาเอา..บันทึกความลับ เอ๊ยยยยย ความรัก มาให้อ่านด้วยจ้าาาาาาา :laugh:
-
แว๊บเข้ามา HBD พี่ดิษ ไปแล้วววว อิอิ
-
HBD พี่ดิษนะครับ และอยากให้พี่คิมมาต่อทุกวัน 555+
-
HBD น้องดิษฐ์จ้า :กอด1:
ขอให้น้องคิมไม่ดื้อกับน้องดิษฐ์น้า
-
Happy Birth Day เฮียดิษ ขอให้เฮียดิษและคิมมีความสุขมาก ๆ นะครับ
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังครับพี่ดิษ มารอทวงตอนต่อไปกะพี่คิมครับ
-
:L2: :L2: :L2:
-
:z2: จดหมายส่งมาแล้ว กิ้วๆๆๆ แต่ขออ่านก่อนนะ ไม่เคยอ่านเหมือนกัน ฮ่าๆๆ แล้วจะรีบเอามาลงนะ ซักครู่ๆ
-
ฉบับที่ 2
ในงานเลี้ยง ลุงโรจน์เป็นพิธีกรด้วยตนเอง ผมเดินอยู่รอบๆงาน ไม่ได้เข้าไปใกล้ๆ เพราะพ่อบอกว่าถ้าไม่จำเป็น อย่าเข้าไปหาคนของบ้านน้องคิม แต่ผมอยากเจอน้องจริงๆนะ ปีหนึ่งเท่านั้นที่ผมมีโอกาสได้เห็นหน้า
งานสนุกไปตามแบบของชาวบ้าน ต่างจากงานเลี้ยงในเมืองตรงที่พิธีรีตองไม่มาก ผมดื่มเหล้าเป็นตั้งแต่มัธยมสอง แต่ผมไม่ได้ดื่มบ่อย จะดื่มตอนที่รู้สึกเหงาๆ ผมเห็นน้องคิมเดินเล่นข้างๆงาน คิมตัวเล็กมาก คงจะไม่ค่อยทานอาหาร คิมกำลังเล่นอยู่กับพวกเพื่อนของเขาแหงๆ ผมลองเดินเข้าไป มีโอกาสเดินผ่านน้องด้วย คิมมองมาที่ผมครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ทักทาย ผมยิ้มให้ ดีที่น้องยิ้มตอบ แต่คงไม่ใช่เพราะน้องจำเราได้ ผมรู้สึกอึดอัดมาก
ผมขอตัวมานอนก่อน เพราะไม่มีอะไรทำเลย นอกจากนั่งมองพ่อ กับแม่ คุยกับใครก็ไม่ได้ แต่ความจริง ผมไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง ผมเดินไปตามทางมืดๆ ตรงสุดทางมีบ้านชั้นเดียวอยู่หลังหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นของใคร
ตอนที่ผมกำลังสงสัย มีคนขับรถมอเตอร์ไซค์มาตามทาง ผมขยับหลบให้ คนที่ขับมาบอกผมว่า ข้างหลังไร่ไม่มีอะไรให้ดู กลับมาที่งานเถอะ คนที่บอกผมคือน้องคิม ผมกะแล้วว่าน้องต้องจำผมไม่ได้แน่ๆ เราเพิ่งสวนกันเมื่อไม่นานนี้แท้ๆ ทำไมน้องถึงจำผมไม่ได้ ไหนว่าตอนเด็กเคยมีพระทักผมเอาไว้ว่า ผมจะได้มีโชคชะตาร่วมกัน ผมกับน้องจะต้องพึ่งพากันไป แล้วทำไมแม้แต่หน้าของผม น้องยังจำไม่ได้ล่ะ
เครียดมาก ผมร้องไห้ ผมกลับมาที่ห้องนอนร้องไห้คนเดียว เมื่อร้องไห้จนหยุด ผมต้องวิ่งไปล้างหน้าล้างตา ถ้าพ่อมาเห็น จะว่าผมว่าผมงอแง ไม่น่าพามาด้วย ตอนผมยังเด็กกว่านี้ ผมโดนทั้งทุบทั้งตี แต่ตอนนี้ผมชินแล้ว ถึงจะทุบตีผมเท่าไหร่ผมก็ทนได้ ผมไม่ได้มีพ่อเป็นกำลังใจตั้งนานแล้ว ผมต้องการให้น้องคิมจำผมได้ และผมจะเป็นพี่ที่ดีของคิม
ผมมีน้องหนึ่งคน อายุเจ็ดปี น้องผมชื่อข้าวจ้าว พ่อรักน้องมาก ต่างจากแม่เลี้ยงที่ไม่แสดงออกนอกหน้า แม่เลี้ยงผมเรียกว่าแม่ บางทีผมอาจจะแยกไม่ออกระหว่างแม่เลี้ยงกับแม่จริงก็ได้ เพราะผมจำช่วงเวลาที่ผมมีแม่แท้ๆไม่ได้ ถึงอย่างไร ท่านก็ดีกับผมมากล่ะ ผมพอใจแล้ว
พ่อกลับมา น่าจะดึกมาก หัวเราะสนุกกับแม่ น้องผมก็กลับมาด้วย น้องพยายามถามผมว่าทำไมกลับมาก่อน เล่าให้ฟังว่า พี่ๆลูกของลุงโรจน์พาไปเล่นเกมส์ ผมบอกว่าไม่สบาย แม่เลี้ยงรีบมาดู เห็นขอบตาแดงๆเลยพยายามบอกให้ผมหลับ อย่าให้พอเห็น กลัวจะมีปัญหา ผมคลุมโปงนอนให้หลับๆไป พรุ่งนี้จะได้กลับบ้าน
คืนนี้ ผมอยากฝันเห็นวันเก่าๆ ที่ผมกับน้องคิมสนิทกัน อยากย้อนเวลากลับไปอยู่ในวันนั้น ผมไม่อยากมีชีวิตแบบนี้เลย
ไร่ลุงโรจน์
**********************************************************
ลืมไป คุณชายข้าวกล้อง ฝากมาขอบคุณทุกเสียงที่อวยพร และขอโทษที่พิมพ์ให้ช้านะครับ
-
มาHBDย้อนหลัง แต่อ่านจดหมายแล้ว ทำไมมันเศร้าขนาดนี้ หดหู่ยังไงบอกไม่ถูก
-
สงสารเฮียข้าวกล้องอ่ะตอนนั้นคงเจ็บปวดมากที่ถูกคิมลืม
-
ดิษสู้ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
สงสารข้าวกล้องจริงๆ
-
แต่ตอนนี้ผมชินแล้ว :o12:
คงเป็นโชคชะตาที่คิมกับข้าวกล้องได้กลับเจอกันอีกครั้ง
อยากรู้ความรู้สึกของพี่ข้าวกล้องตอนที่รู้ว่าจะได้คิมเป็นน้องในรั้วมหาลัยจัง
:กอด1: พี่ข้าวกล้อง+คิม
-
HBD...ย้อนหลัง นะ
รู้แหละว่าจะต้องช้า..แต่ก็แอบดีใจอยู่ลึกๆ ไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว
ถ้าเราเข้าใจมันและมีความสุขที่จะอยู่กับมัน...
มันก็ไม่เสียหายนี่นา...เพียงวันนี้ มันไม่ใช่มีแต่พี่ข้าวกล้องแล้วนิ....
แต่มี..พี่ข้าวกล้องและน้องคิมไง......
ขอให้มีความสุขนะ o13
-
พี่ข้าวกล้องมีวัยเด็กที่น่าสงสาร แต่โตแล้วก็เข้มแข็งดี คงเพราะมีคิมเป็นกำลังใจ คิคิ
-
:L2:
พี่ดิษเป็นคนมีความอดทนอย่างสูงมากๆ
ต้นร้ายปลายดีนะคะพี่ดิษ
อย่างงัยก็ได้น้องคิมมาครอบครอง555
:z2:
-
บางทีถ้าเปลี่ยนมุมมองและแนวคิดใหม่ว่า สิ่งที่ดิษได้รับจากพ่อตอนเด็กๆ
นั่นคือวัคซีนที่ดิษได้รับ มันจึงทำให้ดิษเป็นคนที่อดทนเข้มแข็ง และยืนหยัดมาได้จนบัดนี้
คิดให้ได้แบบนี้มันก็น่าจะสบายใจขึ้นรึเปล่านะดิษ
-
...ถามคิมดีกว่า ที่ขับมอไซด์ไปบอกพี่ว่าปลายไร่ไม่มีอะไรน่ะ..จริงๆแล้วจำพี่ข้าวกล้องได้เปล่า
...น่าจะจำได้นะ ไม่งั้นตอนเจอหน้าทำไมยิ้มให้ล่ะ หรือว่ายิ้มเพราะ....มารยาท หว่าาาาาาา
...แปลกเนอะ ที่พ่อแท้ๆไม่ค่อยสนใจ แถมทุบตี แต่โชคดีที่สุด ทีมีแม่เลี้ยงใจดี ดูแลเอาใจใส่ :L2:
-
มันช่างปวดร้าวยิ่งนัก ดูจากระยะเวลา รอคิมเป็น7-8ปี เศร้า :m15: :m15:
-
อร๊ากกกกกกก อ่านบันทึกพี่ดิษแล้วเจ็บปวด
ชีวิตของเด็กหนุ่มช่างแสนเศร้า กว่าจะมีวันนี้ได้ ซึ้งง่ะTT_TT
-
เศร้าาาาาา :o12:
-
:call: :call: :call:
-
เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ วันนี้มาช้าไม่ว่ากันเด้ออ้ายคิม
-
คุณชายข้าวกล้องนี่เรียกได้เฉพาะคิมรึเปล่านะ คิคิ
อ่านแล้วก็ปวดใจจริง ๆ สงสารเฮียดิษนะ กว่าเฮียจะสมหวัง
ได้อ่านแล้วเห็นความรัก ความมุ่งมั่นที่เฮียมีต่อคิมเลย
-
จดหมายของพี่ดิษจะว่าเศร้าก็เศร้านะ จะว่าน่ารักมันก็น่ารักนะ
ถ้าตัดเรื่องดราม่าออกไป มันก็น่ารักอยู่นะ แบบว่าพอจะทำให้ยิ้มได้บ้าง
เข้าใจเลยอารมณ์เด็กๆโดนพาไปงานเลี้ยงแบบผู้ใหญ่ๆ มันน่าเบื่อนะ
แต่พี่ดิษเค้ามีจุดประสงค์นี่ ถึงจะเศร้าไปหน่อยก็ตาม
เฮ้อออ วันเวลาที่ผ่านมา ถือซะว่าถ้าไม่ผ่านวันนั้นก็คงไม่มีวันนี้ละกัน ^^
-
เลือกจดจำแต่มุมที่สวยงาม เพื่อเป็นกำลังใจในการดำเนินชีวิต
ทิ้งความทรงที่เลวร้ายไว้ข้างหลัง.... และมีความสุขกับปัจจุบัน
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ :L2: :L2: :L2:
-
มารออ้ายคิมอ้ายดิษครับผม :L2: :L2: :L2:
-
:laugh:อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน อะไรน่ะ ไก่จิกผี!! คาบ้าน :m20:
-
เข้ามารอ...
-
:mc4: สวัสดีวันจันทร์ (ค่อนไปทางวันอังคาร 0.0") แวะมาต่อตอนต่อไปให้นะครับ
*******************************************************
ผมกับพรรคพวกหยุดตรงหน้าห้องพักผู้ป่วย ที่เป็นห้องพักของไอดิษ พวกเราไม่กล้าเข้าไปครับ เพราะกลัวไอวากบ้ามันจะอาละวาดใส่
“ กูเข้าไปเองก็ได้ ” ผมบอกพวกมัน
“ เอางั้นเหรอวะ ” ไอโต้งไม่มั่นใจ ไหนทีแรกมึงคะยั้นคะยอกูจริงเลย
“ ค่อยๆคุยแล้วกัน ” ไอหนิงให้กำลังใจ ส่วนยัยนัทกับไอเรมองผมเฉยๆ
“ อืมๆๆ ”
พอเข้ามาในห้อง ไอดิษกำลังนั่งเหมือนรู้ว่าจะมีคนมาหา มันส่งสายตามหาโหดมาที่ผม ผมไม่หลบสายตา เพราะไม่มีประโยชน์ ผมตัดสินใจทำด้วยตัวผมเอง ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
“ ทำบ้าอะไรอยู่ ” มันถามผมเป็นประโยคแรก เชื่อปะว่า ความกล้าของผมหายไปหมดเลย ไอที่เตรียมๆมาตอบ หลุดหายไปในลำคอ
“ ปล่าว ”
“ ใช่สิ ชีวิตมีแต่ทำให้คนอื่นลำบากใจ ” โห
“ ไม่ใช่นะเว้ย ”
“ หายไปเฉยๆแบบนี้ อยากให้คิดว่าตายแล้วหรือไง ”
“ ถ้าจะใส่อารมณ์ กูออกไปก่อนดีกว่า ” ผมทำท่าจะเดินหนี
“ ไปเลยสิ พี่เคยห้ามได้ที่ไหน ” วันนี้ ท่าจะจบไม่สวยอะครับ ผมหันกลับมาสู้หน้ามันอีกรอบ
“ มึงไม่ใช่กู มึงไม่เข้าใจหรอก ”
“ แต่น้องอธิบายให้พี่เข้าใจได้นี่ หรือคิดว่าพี่โง่ขนาดพูดยังไงก็ไม่เข้าใจ ” ผมเริ่มจะเม้มปากละ มันพูดมามีแต่แทงดำผมอะ
“ ไม่ใช่เพราะมึง ”
“ พ่อพี่ล่ะสิ ” ผมเงยหน้ามองมัน ไอดิษผอมลงอีกแล้ว คราวนี้หน้าตาไม่สู้ดีนักครับ ผมทำอะไรลงไปเนี่ย
“ ไหงคิดงั้นล่ะ ”
“ คิมไม่ใช่คนแรกที่ทำตัวแบบนี้ พี่พอจะรู้อยู่ ”
“ แล้วมาโวยวายใส่กูทำไมอะ ”
“ พี่คิดว่าคิมจะต่างจากคนเก่าๆของพี่ ไม่นึกว่าน้องจะใจเสาะขนาดนี้ ” ผมกัดกรามกรอดๆ มันยั่วโมโหผม น้ำเสียงกับใบหน้าของมันไม่ได้พูดเล่นๆ มันกำลังใส่อารมณ์กับผม
“ เออ กูมันควาย พอใจยัง ”
“ ด่าเข้าเถอะ แล้วไปไหนก็ไปซะ พี่ไม่สนใจ หลายวันมานี้ พี่ทำใจได้แล้ว ”
“ มึง มึงว่าไงนะ ”
“ ไม่คุ้นกับคำพวกนี้สิ พี่บอกเลิกคิมไง โง่จริงด้วย ” มันพูดแล้วยิ้มเยาะผม ผมเดินตรงเข้าไปจะชก แต่ไอดิษคว้าหมอนมาฟาดหน้าผมอย่างแรง จนผมกระเด็นไปข้างเตียง
“ แค่คนป่วยยังไม่มีปัญญาเลย ออกไปได้แล้ว ” นาทีนั้น ผมจำได้ว่าผมกลายเป็นคนอาละวาดแทน เพื่อนๆต้องรีบวิ่งมาห้าม และลากผมออกไป หลายคนโดนลูกหลงจากความบ้าบอของผม วันนั้นผมต้องหาเหล้ามากินเพื่อให้หลับลงได้ มันพูดถูกทุกอย่าง ผมไม่คุ้นกับคำบอกเลิกเลย เพราะผมไม่เคยโดนมาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น มันไม่น่าจะเจ็บปวดขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ ทำไมแม้แต่ตอนนอน ผมยังหยุดร้องไห้ไม่ได้
แม้ผมจะทำใจไม่ได้แม้แต้น้อย แต่ผมรู้หน้าที่ของผมดี เวลาแห่งการสอบเริ่มต้นขึ้น และผมก็เตรียมตัวไม่พร้อม ผมทำใจแล้วว่าเทอมนี้ผมคงมีปัญหากับผลการเรียน แต่ผมเตรียมพร้อมสู้ต่อในอนาคต ตอนนี้ผมรู้ตัวว่าผมไม่จบในสี่ปีตามแผนปกติ เพราะผมคงสอบไม่ผ่านวิชาบังคับ ที่ต้องใช้ต่อยอดในอีกวิชา ที่จะเปิดเพียงปีละหนึ่งตัว
“ แม่ วันนี้คิดเหนื่อยมากเลย แม่อวยพรคิมทีดิ ” ผมต้องโทรหาแม่ทุกคืน หลังจากติวหนังสือกับเพื่อนๆ ผมไม่มีกำลังใจที่อื่นเหลืออีกแล้ว
“ คิม อกหักเหรอลูก ” ผมถอนหายใจ
“ รู้ได้ไงอะ ”
“ หายจากบ้านไปสามปี ไม่เคยโทรหาแม่ถี่ขนาดนี้ ทำไมแม่จะเดาไม่ออก ” เก่งนะแม่ผมเนี่ย
“ แม่ ไม่โกรธคิมนะ ” ตอนนี้ผมกลายเป็นคนขี้กลัวไปแล้ว ผมกลัวคนจะไม่รัก กลัวคนจะโกรธเวลาผมทำตัวงี้เง้า
“ จ้ะ จะโกรธได้ยังไง แล้วสอบเสร็จจะไปไหนต่อ กลับบ้านไหม ”
“ จะกลับกลางเดือนแล้วกันนะครับ แม่คิมนอนนะ ”
“ นอนซะนะ ” ผมวางสาย แล้วนั่งกอดเข่าอยู่คนเดียวที่ห้อง
ผมเลิกทำงานที่ร้าน เลิกเช่าหอนอก กลับมาอยู่หอใน เวลานี้บางคณะสอบเสร็จก็พากันไปเลี้ยง แต่ผมเหลืออีกหนึ่งวิชา พรุ่งนี้บ่าย ผมหยิบหนังสือมานั่งอ่านทบทวน ก่อนนอน พอดีไอเดย์กลับมาที่ห้อง พร้อมกับไอวิน
“ ดีพี่ โห ขยันอะ ” ไอวินเพิ่งเจอกับผมนี่แหละ มันวุ่นๆเหมือนกัน
“ เออ เดี๋ยวมึงอยู่ปีสามเมื่อไร มึงจะเหมือนกู ” ผมแซวมัน
“ จริงอะ ไม่ใช่โดนทิ้งเหรอ ”
“ วิน !!!!! ” ไอเดย์รีบเอ็ดคู่ขามัน ผมไม่โมโหหรอกครับ
“ ช่างมันเหอะน่า โดนทิ้งทำไมต้องให้คนอื่นลำบากใจ ” ผมบอกไป
“ พี่ แต่ผมว่ามันไม่ใช่นะ ” ไอเดย์รีบคลานเข่ามาใกล้ๆ
“ ยังไงวะ ”
“ พี่ดิษไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน ผมเจอไม่กี่ที แต่ผมมั่นใจนะ ” ผมยิ้มๆ
“ ไม่ต้องปลอบใจกูหรอก กูไม่น่าสมเพชขนาดนั้นซักหน่อย ” ช่วงนี้ทุกคนพยายามจะช่วย อันนี้ผมเข้าใจนะ
“ ไม่ใช่พี่ ผมว่าพี่ดิษต้องตั้งใจทำอะไรแหละ ” ไอเดย์ย้ำคำเดิมครับ
“ พอๆ พี่เค้าจะสอบ มึงนี่วุ่นวาย มาเลยๆ ” ไอวินรีบดึงไอเดย์ออกไป ให้ผมอยู่คนเดียวที่ห้อง พวกมันสองคนสอบเสร็จแล้วครับ เลยไม่อยากกวน มันลงไปคุยกันข้างล่างแทน แต่มันพูดน่าคิดนะ ไอดิษมันไม่เคยเปลี่ยนมาตลอดสิบปี มันมาเปลี่ยนเอาแค่ไม่กี่สิบวัน จะเป็นไปได้เหรอ หลังสอบผมคงต้องคิดดูอีกที
รุ่งขึ้นผมตื่นเช้ามาท่องหนังสืออีกรอบ ผมกะว่าจะต้องชดเชยวิชาที่ผมเสียไป ผมมาที่คณะนั่งรอเพื่อนๆ แล้วรอสอบพร้อมกันช่วงบ่าย วิชานี้ผมต้องเอเท่านั้นครับ ถ้าไม่อยากจบช้าไปสองปี
หลังจากสอบเสร็จ เพื่อนๆก็ชวนกันออกเที่ยว ผมไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว อยากออกไปสูดอากาศ ใช้ชีวิตโสดซะบ้าง แต่ติดที่ไอพวกเพื่อนบ้าๆ มันมีคู่กันหมดทุกคนเลย ผมตัดสินใจโทรชวนไอแบงค์ หวังว่ามันจะสอบเสร็จ และว่างเที่ยวกับผมนะ
“ ว่าไงคิม ”
“ สอบเสร็จยัง มาเที่ยวกันหน่อยดิวะ ” ผมรีบชวน
“ ได้ ที่ไหนล่ะ ” ผมบอกสถานที่ เวลาเรียบร้อยก็วางสาย อย่างน้อยกูมีคนโสดไปเป็นเพื่อนล่ะวะ
คราวนี้พี่ๆปีสี่นันทนาการให้น้องๆครับ เพราะหลังจากนี้ครึ่งปีต้องไปฝึกงาน เหมือนกับ .......... ไอวากบ้าตอนนั้น ทำไมพูดเรื่องอะไรไม่เคยพ้นมันเลย ร้านก็เลือกที่ปลอดภัยอะครับ คือเมาก็นอนก่ายนอนกองได้เลย
“ มึงชวนไอแบงค์มาทำไม ” ไอโต้งถาม
“ ก็ทำไมล่ะ มันว่างนี่ ”
“ ไม่ใช่เว้ย คือ ...... เออ ช่างเหอะ ” อ้าว ไอนี่ ตกลงเอาไงแน่วะ
พอเหล้าถึงกระเพาะ แอลกอฮอร์ทำงาน ไอพวกรักสนุกก็มันกันเต็มเหนี่ยว ผมไม่ชอบเต้น ไม่ชอบดิ้นอะครับ เลยนั่งเฉยๆ พอดีไอแบงค์มาชวนออกไปข้างนอก เลยตามออกมา
“ เลิกกับพี่ดิษเหรอ ”
“ อืม รู้ได้ไง ”
“ มีคนบอกมา แต่ทำไมไม่เลิกใส่สร้อยของพี่ดิษ ” ผมมองดูที่อกตัวเอง
“ ยังลืมมันไม่ได้ ”
“ ลืมพี่เค้าเหอะ แล้วมาคบกัน ” ผมไม่แปลกใจเลย ที่มันจะพูดแบบนี้
“ กูไม่ใช่คนอ่อนไหวนะแบงค์ แล้วกูก็ผู้ชายด้วย ไม่แน่กูอาจจะคบผู้หญิงก็ได้ ” ไอแบงค์จุดบุหรี่ดูด ดูมันจะไม่เร่งเร้าผมเท่าไร
“ ถ้าคิมไม่มีคนทำให้ลืมพี่ดิษ ไม่มีทางหรอก ”
“ อะไรวะ ” ไอแบงค์คงจะลำบากมากขึ้น หลังจากที่ไม่ได้ทำงานแบบเดิม แต่สีหน้าดีขึ้นเยอะนะครับ
“ หึ ดูอย่างกูสิ ยังลืมมึงไม่ได้เลย ”
“ เรื่องตอนเด็ก มึงจะเก็บใส่ใจทำไม ” ผมตอบไป
“ ถ้าเทียบกัน ตอนที่มึงดีกับกู มึงทำด้วยความเต็มใจ ไม่ได้คิดอะไรกับกู ส่วนพี่ดิษทั้งรักทั้งห่วงมาเป็นสิบปี และสามสี่ปีหลัง พี่เค้าแอบปลูกต้นรักไว้ในใจมึง ไม่ง่ายหรอกๆ ”
“ วกวน งงว่ะ พอๆเข้าไปด้านในเหอะ ” ขณะที่ผมผลักประตู ก็มีกลุ่มคนเดินสวนออกมา ผมม่ได้สนใจ แต่จังหวะนั้นมีคนคว้ามือของผมไว้ แล้วกระชากออกมา ผมเซๆจนเกือบล้ม โชคดีไอแบงค์คว้าไว้ทัน
“ มึง ....... ไอดิษ ” ไอดิษตัดผมทรงใหม่ ย้อมสีด้วย ไม่อยากพูดเลยว่า หล่อชิบหาย
“ เลิกไม่ทันไร มีผัวใหม่เลยเหรอ ” ทั้งผมและไอแบงค์อึ้งตามๆกัน
“ อะไรพี่ ทำไมพูดแรงจัง ” ไอแบงค์ท้วง
“ ชวนมันมาทำไม รู้อยู่นี่ว่ากูจะมา ” มันเปลี่ยนสรรพนามด้วย ไอนี่สมองมีปัญหาหรือปล่าววะ
“ ดิษ มึงเป็นอะไร ”
“ อยากให้กูหึงล่ะสิ สิ้นคิดนะ ” หลังๆนี่ชักจะปรี๊ดนะ ผมส่งสัญญาณให้ไอแบงค์เข้าไป ส่วนผมกับมันเดินมาเคลียร์ด้านนอก
“ ว่าไง ”
“ อะไรว่าไง ดึงออกมาเองนี่ กลัวแฟนใหม่อายหรือไง ” ไอดิษนี่กลับไปบริโภคสุนัขหรือไงวะ มันทำตัวเหมือนตอนที่ผมเจอมันใหม่ๆไม่มีผิดเลย
“ กูว่ามึงมากกว่าหึงกู ” ผมสวนคืนมั่ง
“ ห๊ะ ”
“ ชัดเลย หึงกูนี่ …….. มึงหยุดคิดไปเองได้ละ แล้วก็เลิกฝืนตัวเองด้วย ” ผมบอกอีกครั้ง
“ คิดเองยังไง ” ผมนึกถึงตอนที่ไอแบงค์ถามถึงสร้อยที่คอผม และตัดสินใจคว้าไปที่ลำคอ และผมก็เห็นว่าสร้อยของผมกับมันยังอยู่จริงๆ ผมคิดเองนะว่า ไอคำพูดกับการทำตัวแบบนี้ คงเป้นเหมือนเกราะที่มันจะยกมาใช้ป้องกันความรู้สึกของตัวมันเอง
“ สร้อยไง มึงใส่อยู่ ...... แล้วกูก็ใส่ด้วย ” ไอดิษคว้าผมเข้าไปจูบปาก โดยยังไม่ทันตั้งตัว มันจูบไปและน้ำตาไหลไป แล้วมันก็ผละออก
“ อย่าทำอีกได้ไหม พี่ทนไม่ได้แล้วนะ ”
“ กูเข้าใจแล้ว กูก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ” ผมสองคนยืนกอดกันนิ่งๆ บางทีน่าจะดีกว่าพูดกันด้วยซ้ำไป
“ อั่นแน่ๆ คู่เอกแอบมากอดกันเว้ย ฮ่าๆๆๆ ” ผมรีบสลัดหนีจากกัน มีคนแอบดูเหรอเนี่ย
“ โห มีอายๆ ไม่ต้องเลย ” ครบชุดเลยครับ เพื่อนๆที่สนิท พี่ๆหลายคน รวมพี่หมี พี่ปันด้วย (พี่ปันเป็นพี่รหัสของไอดิษครับ)
“ มึงสองคนนี่อึดกว่าที่คิดว่ะ กูว่าน่ะไปไม่รอดนะ เก่งนี่พวกมึง ” พี่ปันให้พรครับ เหอะๆๆๆ
“ ปะๆ ฉลองเหอะ งานเสร็จละ ” พี่ฟางประธานใหญ่พูด
“ อะไรวะพี่ ” ผมถามกลับไป
“ เอ้า งานนี้เค้าจัดให้ท่านมหาวากสองท่านนะเนี่ย ฮ่าๆๆ ” พวกผมทยอยเดินกลับเข้าไป ไอแบงค์ยิ้มเศร้าๆให้ และเดินกลับเข้าไป ขอโทษด้วยว่ะแบงค์ ขอโทษที่ชอบมึงไม่ได้ มึงเพื่อนกู
ผมกับไอดิษนั่งมองหน้ากัน ไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่เราสองคนรู้ดีว่า เราจะต้องแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น และดูเหมือนว่าจะเป็นอุปสรรคที่หนักที่สุดของเราสองคนแน่นอน
************************************************************
ส่วนจดหมายของท่านวากดิษ ผมถามๆแล้ว คงจะไม่เศร้าเหงาหงอยร้อยเปอร์เซนต์หรอก (แอบไปถาม เพราะคิดเหมือนทุกคนแหละ) ก็ลองๆติดตามไปแล้วกันนะ มันพิมพ์เองอะ :really2:
ส่วนผีแดงแพ้คาบ้านนี่ ไม่ได้ดูเลยอะ แฮะๆๆ อย่างน้อยก็ไม่ช้ำใจแหละ
ปล. ขอบคุณท่านผู้อ่านที่รักทุกคนเน้อ จะรีบๆมาต่อครับ
-
โอ้ยยย ตอนแรกนึกว่าจะมีทะเลาะ กันอีกก
ดีใจด้วยดีกันแล้ว :L2: :L2:
-
ท่านวากทั้งสองก้อหนีกันไม่พ้น :laugh:
-
โห...กว่าจะคืนดีกันได้ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ลุ้นเหนื่อยเลย
พี่ดิษทำซะใจหาย แต่คนสนิทคงรู้ว่าพี่ดิษไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน
ขอคนดี ๆ ที่รักจริงให้แบงค์สักคนเถอะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
โอ๊ยค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าจะเลิกกันจริงๆซะแล้ว :เฮ้อ:
-
ดีแล้วล่ะ ประชดไปก็มีแต่เจ็บปวดทั้งคู่
-
ดีแล้ว ต้องหันหน้าเข้าหากัน จะได้ปรึกษากันได้
-
เป็นรักที่ฟันฝ่าจริงๆ สองคนนี้ เป็นกำลังใจนะจ๊ะ
ผ่านเรื่องมาด้วยกันมากมาย คิดว่าทั้งสองคงมีความรักที่เข้มแข็ง
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีกันเสียที
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ความรักทำให้คนอ่อนแอจริงๆ
สองคนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะกว่าที่คิด
มีพี่ๆเพื่อนๆเป็นกำลังใจและคอยช่วยเหลือโชคดีแล้ว
ส่วนปัญหาที่จะมีต่อมาก็ช่วยกันแก้และฟันฝ่าไป
ขอให้มีความรักที่แข็งแรง
คิมกะพี่ดิษใจร้อนกันทั้งคู่เลยเนอะคิมก็ยังไงจะไปชกพี่ดิษทั้งที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ชิชิ
อารมณ์กำลังทะเลาะกันอยู่ยังมีใจแอบชมพี่ดิษหล่อนี่แสดงว่าต้องหล่อมากๆๆๆแน่เลย :o8:
มาต่อเร็วๆน๊าคิคิ
-
ดีจัง คืนดีกันแล้ว :oni2:
-
ชิส์ จู่ๆจะมาเอามีดเฉือนหัวใจตัวเองกะหัวใจน้องคิมเล่นซะงั้นน่ะ ท่านวากดิษ
โธ่..ต่างคนต่างก็รักกันซะขนาดนั้น อย่ามาทำเป็นจะเลิกคบกันเลยว่ะดิษ
ดีๆกันซะ มีปัญหามาแบบนี้(ปัญหาใหญ่ซะด้วย)
ทางที่ดีที่สุดคือผนึกกำลังใจกำลังกายกันเพื่อช่วยกันแก้ไข ช่วยกันฝ่าฟันให้ผ่านตรงนี้ไปได้ด้วยกันดีกว่านะคิม-ดิษ
-
มาต่อแล้วดีใจจัง อยากให้มาต่อยยาววววววววววว ยาวววววววววว อ่าาา
อ่านแล้วคั่งค้าง คาใจ โดยตล๊อดตลอดเลยย
อยากรู้ว่าจะรับมือกับพ่อพี่ดิษยังงไง มาต่อไวไวนะคะ
ปล. พ่อพี่คิมจะมีช่วยด้วยไหมอะ เพราะดูพ่อพี่ดิษน่าจะเกรงๆพ่อพี่คิมนะ อย่างน้อยๆก็คนเคยช่วยกันไว้
-
ร้อนแรงจริงๆคู่นี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง (ทำเอาใจหายโม้ดด..อิอิ)
ขอให้น้องทั้งสู้ๆและผ่าน กับอุปสรรค(พ่อของดิษ)ให้ได้นะ
-
น้องคิมรู้ตัวมั้ยว่า นิสัยเหมือนผู้หญิง..ขี้งอน ขี้น้อยใจ คิดเอง เออเอง :laugh:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนครับ
+1
-
...อ่านแล้วฮาไงไม่รู้ รักเขาแล้วเอาหมอนฟาดเนี่ยนะ โอ้ยทำไปได้เฮีย...
เฮียดิษเปลี่ยนรุกตัดผมใหม่ตั้งใจจะเอาใจคิมรึเปล่า อิ ๆ
ดีใจที่ทั้งสองผ่านอุปสรรค์นั้นมาได้...ปัญหาน่าจะเกิดจากการที่ไม่คุยกันมากกว่า
เฮียก็เล่นเอาซะคิมหมดกำลังใจ คงจะลองใจทางด้านความอดทนสภาพจิตใจของคิมล่ะมั้ง แต่ขอบอกว่าคิมร้องไห้หลายรอบแล้วนะเฮีย!!
ปล.วินกับเดย์นี่ลงเอยกันแล้วใช่ไหม เห็นตอนแรกดูเหมือนจะเกลียดกันไปแล้ว ดีใจกับคู่นี่อีกคู่
-
ตกใจ!!!~ นึกว่าไม่รอดแล้ว เหอะๆๆๆ
จบตอนแบบนี้ค่อยดีใจหน่อย อิๆๆๆ^^
-
....โอ้ทั้งสองวาก โดนพี่ๆๆตลบหลัง
.... พี่ก็ไม่คิดนะว่าะที่พี่ดิษพูดที่โรงพยาบาลจะเป็นความจริง มันผิดกับนิสัยของพี่ดิษที่อ่านๆมาว่า...รักน้องเหลือเกิน
....มันผ่านไปแล้ว เข้าใจกันแล้วทีนี้ก็ช่วยกันฝันฝ่าอุปสรรค์ คือท่านพ่อนั่นเอง ให้เวลาท่านหน่อย อย่าโกรธท่าน
....คนเป็นพ่อเป็นแม่เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง แค่ต้องการเห็นลูกมีความสุข และมีคนดูแล ท่านก็หายห่วงแล้ว แต่ต้องให้เวลาท่านหน่อย
....เพราะมันเป็นความรักที่ไม่ปกติ แต่ก็มีหลายคู่ที่เค้ารักกันและอยู่ด้วยกันไปจน ตายจากกันไปข้างนึง สู้ๆทั้งสองคน :L2:
-
ดีกันซะที
เฮ้ออออออออออ โล่ง
-
คนเค้ารักกันอ่านะ โกรธมาตั้งนานเจอหน้าแป๊บเดียวก็คืนดีกันแล้ว
-
วันนี้อยากมารอครับผม
-
:3123:
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้ก็อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมม
-
บันทึกคั่นเวลา คิมออกงาน
วันนี้ ผมมีโอกาสไปงานเลี้ยงของสถานที่ราชการแห่งนึงที่บ้านแม่ ทีแรกผมไม่อยากไปหรอก แต่เพราะหัวหน้าส่วนราชการที่ว่า ดันเป็นรุ่นพี่ของแม่ สุดท้ายเลยต้องไปด้วย แม่จัดแจงให้ผมใส่สูท ผูกไทอย่างหล่อ ฮ่าๆๆ
“ แม่ คิมนั่งรอด้านล่างนี่นะ ” ผมขับรถพาแม่มา ส่วนพ่อไม่ได้มาด้วย พ่อผมต้องคุมคนงานอยู่ที่ไร่นู่น ฝั่งไอดิษก็มีงานที่บ้านมัน
“ ไปข้างบนกับแม่ ” เซงเลยกู ไม่อยากขึ้นไปด้านบนหรอกครับ มีแต่ผู้หลักผู้ใหญ่
พอขึ้นมาอาคารที่จัดเลี้ยง แม่พาผมไปแนะนำคนนู้นคนนี้ ผมยกมือสวัสดีทั่วถึงทุกโต๊ะครับ จนแม่นั่งผมถึงแอบขอตัวออกมา
“ คิมไปเข้าห้องน้ำนะแม่ ”
“ รีบกลับมาด้วย ” โหดจริงแม่ผมเนี่ย
ผมเดินมาที่ระเบียงข้างๆ ไม่ได้ลงไปเข้าห้องน้ำหรอกครับ ผมไม่ค่อยชอบสถานที่กับบรรยากาศแบยนี้เท่าไร ทันใดนั้นผมเห็นรถตำรวจนำผู้ใหญ่ท่านนึงมา มีตำรวจเดินตามเป็นพรวน เข้าใจว่าน่าจะเป็นนายตำรวจนะ ผมมองไปมองมา ดันไปสะดุดตาตำรวจหนุ่มคนนึงเข้า เรียกว่า ช็อตเลยอะครับ
“ หล่อว่ะ ” ผมอุทานชมผู้ชายเฉยเลย คือตำรวจคนที่ว่า รูปร่างสูง ผอม และหน้าตาใสมากๆ ผมมองเพลินจนถูกเค้าจับได้ว่ามองอะครับ ......... ตายห่า เค้ายิ้มให้ผมด้วย
พอเหยื่อรู้ตัว ผมรีบกลับเข้ามาในงาน รีบมานั่งกับแม่ทันที
“ ไปทำอะไรมา ท่าทางแปลกๆนะลูก ”
“ อ๋อๆ ไม่มีไรแม่ ” แม่ผมไม่ถามต่อครับ แต่ไอตาเจ้ากรรมของผมมันไม่หยุดซะแล้วครับ ผมสอดสายตามองหาตำรวจคนนั้น และเจอด้วย เค้าไปนั่งที่โต๊ะหลังงาน สงสัยจะเป็นตำรวจติดตามนะ
และที่แปลกมากคือ เหมือนเค้าจะมองหาใครอยู่ด้วย ผมยอมรับว่าตำรวจคนนี้ติดตาผมมากๆ คือพอผมอยากมองตลอดเวลา ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
“ ........ ” พอมองไปมา ตำรวจคนนั้นสบตากับผมพอดี เค้ายิ้มให้อีกที คราวนี้เค้าเลิกหันซ้ายหันขวา หรือว่าเค้าก็มองหาผมอยู่วะ ฮ่าๆๆ หลงตัวเองชิบหายเลย
ผมเกิดรู้สึกผิดต่อไปดิษขึ้นมาครับ เลยขอแม่ออกมาข้างนอก โกหกว่าจะโทรหาพ่อ ผมโทรหาไอดิษ โดยมายืนโทรที่ระเบียงจุดเดิม
“ ดิษเหรอวะ ทำอะไรอยู่ ”
“ หืม พี่เหรอ กำลังจะออกไปข้างนอก ”
“ ดิษ มึงเคยเจอแบบใครซักคน แล้วช็อตไหมวะ ” ผมถามมันซื่อเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง
“ ทำไมเหรอ ”
“ ตกลงเคยปะ ”
“ ก็เคยนะ ปกติออก เราเจอคนที่ตรงสเป็ก ก็จะรู้สึกแบบนั้น ......... เดี๋ยวนะ ไปถูกตาต้องใจใครล่ะ ” จมูกไวมากกก
“ เออน่า งั้นเดี๋ยวโทรกลับ ” รู้ว่ามันเคยก็แล้วไป งั้นเราเจ๊ากัน ฮ่าๆๆๆ
“ มาทำธุระอะไรเหรอครับ ”
“ เฮ้ย !!!!!! ” ผมตกใจครับ ตำรวจคนที่ว่ามาอยู่อยู่กับผมแล้ว ตายกู ใจสั่นเลยอะ
“ มองผมนานแล้วนะ ” พี่เค้าหน้าตาดีมากเลยครับ
“ อ๋อครับ ขอโทษที คือ ผมนึกว่าเป็นรุ่นพี่ที่รู้จัก ” เป็นไง วิชาแถชั้นเซียน
“ งั้นใช่หรือปล่าวล่ะ ” เล่นหูเล่นตาอีก น่าเอ็นดูจริง
“ ไม่ใช่ครับ ”
“ พี่ชื่อพิง น้องชื่ออะไรครับ ” พี่พิงยื่นมือจะขอจับมือ ผมยื่นมือให้
“ คิมครับ ” พี่เค้าเริ่มออกอาการครับ แกยิ้มหวานมากจนผมเริ่มจะอายละ
“ มาทำอะไรเหรอ พาเจ้านายมาส่งหรือปล่าว ” แกชวนผมลงมาด้านล่าง เพราะพี่เค้าจะสูบบุหรี่
“ ไม่ใช่ครับ ผมพาแม่มา ”
“ อ๋อ คุณ ....... พี่รู้จักนะ ” โห แม่กูดังขนาดนั้นเชียว
“ พี่รู้จักได้ไง ”
“ พี่เห็นน้องนั่งข้างๆท่าน ”
“ พี่ก็มองผมเหมือนกันนี่ ” พี่พิงหัวเราะ
“ สรุปเรามองกันทั้งคู่ ” ดูใกล้ๆพี่เค้าเป็นมิตรมาก
“ พี่ทำไมดู ........ ดู ....... ” ผมพูดติดๆ
“ ดูดีเหรอ ”
“ ครับ ” ยอมรับหน้าตาเฉยอีกกู
“ พ่อพี่เป็นนายตำรวจน่ะ อยากให้พี่เป็นเหมือนท่าน ที่จริงพี่ไม่ได้จบนายร้อยด้วยนะ ” อ้าว
“ พี่เรียนนิติเหรอ ผมกำลังเรียน ” กลายเป็นคุยถูกคอซะอีกครับ พี่พิงเรียนนิติที่เดียวกัน และเรียนเก่งมากด้วย พี่แกโอนสังกัดจากกองทัพบกมาสังกัดสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เป็นผู้หมวดครับ
“ เราก็ดูดีนะ เรียนมหาลัย สาวๆติดมากสิท่า ”
“ ไม่มีหรอกพี่ ”
“ งั้นเราคงชอบผู้ชายเหมือนพี่ ” เฮ้ยยยยยยยยยย
“ อะไรนะครับ ”
“ พี่ไม่เห็นสายตาอย่างน้องนานแล้ว ดีใจที่ได้คุยกับคนที่เหมือนกันบ้าง ”
พี่พิงบอกว่า ต้องติดตามพ่อออกพื้นที่บ่อยๆ พ่อของพี่พิงเป็นนายตำรวจใหญ่ครับ ส่วนโรงพักก็มีแต่ตำรวจเจ้าชู้ คือประมาณว่าเมียเยอะ ฮ่าๆๆ
“ คิมเคยคิดไหมว่า ทำไมครอบครัวที่พ่อเจ้าชู้ จะชอบมีลูกชอบเพศเดียวกัน ” พอเราเปิดใจกัน พี่พิงดูจะสบายๆมากกว่าเดิม ความรู้สึกของผมก็เปลี่ยนไป คือเดิมทีออกไปทางชอบพอ แต่หลังๆผมว่าผมนับถือพี่แกมากกว่า
“ ก็จริงนะพี่ หรือเราคิดไปเอง ”
“ ลองคิดดู คนใกล้ตัวคิมมีไหม ” ผมคิดถึงผมกับไอดิษดิครับ พ่อของผมสองคนก็ขึ้นเทพจริงๆ
“ เฮ้อ ไม่คิดว่างานเลี้ยงที่นี่ จะได้เจอคิมนะ เราแลกเบอร์กันไหม ” ผมตกลงแลกเบอร์กันครับ พี่พิงมองผมนิ่งๆ และเอ่ยบางสิ่งออกมา
“ คิมมีแฟนหรือยัง ”
“ ....... ” คือถ้าพี่พิงถามตอนที่เจอกันแรกๆ ผมอาจจะบอกว่าไม่มีครับ
“ มีแล้วครับ ” พี่พิงหลับตาและยิ้มๆ
“ มีรูปปะ ” ผมยื่นรูปไอดิษให้ดู
“ เหมาะกันดี แต่คงจะทะเลาะกันบ่อยน่าดู ” โห อย่างกับตาเห็น
“ รู้ได้ไงพี่ ”
“ ดิษดูจะเอาจริงเอาจัง ส่วนคิมเจ้าชู้ คงจะมีเรื่องกันบ่อย ” อ้าว ลากไปถึงกูเจ้าชู้อีก
“ ผมเจ้าชู้ยังไงพี่ ”
“ สายตาไม่หลอกใคร คิมมองพี่ทีแรก พี่นึกว่าวันนี้พี่ได้มันส์แน่ หึหึหึ จริงหรือปล่าวล่ะ ” แป๊ววววว
“ อืออ ” ผมยอมรับนะ
“ แต่ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยก็ซื่อสัตย์เวลาอยู่ลับหลัง เราค่อยโทรหากันนะ ....... น้องชาย ”
“ ครับ .... พี่ชาย ”
ผมกลับมาที่โต๊ะกินเลี้ยง แม่บ่นอุบว่าผมเกเร หายไปนาน ผมก็อ้อนๆนิดหน่อย ท่านไม่ว่าอะไรครับ แต่ใครจะรู้ว่า ผมกับพี่พิงนั่งมองหน้ากันตลอด และเรายิ้มๆให้กันเรื่อยๆ พางานเลิกผมชวนแม่มาส่งนายตำรวจท่านนั้น โดยพี่พิงแนะนำผมและแม่ให้พ่อของพี่พิงรู้จัก ก่อนที่เราจะแยกกัน
ผมกับแม่กลับมาที่บ้าน เราจะนอนพักกันที่นี่อีกหนึ่งคืนแล้วจะกลับไปที่ไร่ ผมโทรหาไอดิษ มันรีบรับในทันที
“ ว่าไง อยู่ไหนน้อง ”
“ หมายความว่าไง กูอยู่บ้านแม่ดิ ”
“ รอหน่อยนะ พี่จะไปหาละ ”
“ เฮ้ยๆๆๆ จะมาทำไม ไกลก็ไกล ” ไอนี่เป็นอะไรอีกล่ะ
“ พี่อยากมาหาคิม ...... เดี๋ยวคิมหนีไปเที่ยว ” สงสัยเป็นเพราะที่ผมโทรไปหามันแน่เลย
“ ดิษ ฟังหน่อยนะ กูเพิ่งเจอคนที่ยอมรับว่าใช่ คนนึง เป็นตำรวจ แต่ทันทีที่กูฟุ้งซ่าน ก็นึกถึงมึงคนแรก และมึงทำให้กูเลิกคิด กูไม่คิดอะไรนอกทาง เชื่อใจกู เชื่อใจความรักเราหน่อยนะ ”
“ ......... ขอโทษนะ ”
“ อือๆ พี่เค้าชื่อพิง พี่เค้าเป็น ............. ” ผมเล่าให้ไอดิษฟังหมดเปลือก จนมันล้มเลิกที่จะเดินทางมาหาผม
ผมเคยได้ยินพระท่านเทศน์ว่า เราทุกคนที่มาพบเจอกัน เป็นเพราะบุญกุศลที่เคยทำร่วมกัน มากน้อยต่างกันไป เราอาจจะเคยสงสัยว่า บางครั้งคนมากมายที่เราผ่านไปมา ทำไมเราถึงสะดุดตากับคนๆนั้นเพียงคนเดียว เหตุการณ์ในวันนี้อาจจะสนับสนุนสิ่งที่ผมเคยได้ยินได้ฟังมา และผมยินดีมาก ที่ผมได้พี่ชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
************************************************
ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับวันไหนอะ ไงก็คั่นๆไปก่อนเนอะ :กอด1:
-
ชอบเวลาพี่ดิษ เรียก คิมว่าน้อง มันดูอบอุ่นและพิเศษมาก คิมลองเรียก ว่าพี่ดิษ หรือ พี่ข้าวกล้องดูบ้างซิ อิอิ อ่านตั้งแต่เริ่มจนมาถึงปัจจุบัน เราว่าคงไม่ใช่แค่ คนรักอย่างเดียวแล้วล่ะ แต่ระหว่างดิษกับคิม คงกลายเป็นหุ้นส่วนชีวิตของกันและกัน เป็นคู่ชีวิต ที่คอยอยู่เคียงข้างกันไปตลอด บอกตรงๆ ว่าเจอน้อยมากที่เป็นคู่ชาย-ชาย แล้วจะเป็นรักแท้ และรักยืนยาว นิจนิรันดร์ได้เหมือนดิษกับคิม เราดีใจที่ได้อ่านบันทึกของคิมกับดิษนะ ^^
ปล.เราชอบพี่พิง เราว่าแกเป็นคนตรงๆดี ยิ่งเป็นประโยคนี้ "พี่นึกว่าวันนี้พี่ได้มันส์แน่" 555 ชอบชะมัด
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าต้องหล่อมาก
-
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงได้มันส์กันแน่ ฮ่าฮ่า...
บ่อยครั้งที่เราเจอคนที่ถูกใจทั้งหน้าตาและนิสัย ทั้ง ๆ ที่เรามีใครแล้วก็ตามเถอะ
ถ้าไม่หน้ามืดตามัวจนเกินไป เราจะหยุดเองโดยอัตโนมัติ
มันเหมือนว่าถ้ามากกว่านี้มันไม่ใช่ แต่ผู้คนส่วนหนึ่งยินดีที่จะสร้างปัญหาให้ตัวเอง
พี่ข้าวกล้องยังเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวได้อย่างเหนียวแน่นนะนี่
-
ประทับใจคิม ตอนอ่านว่า ช็อตเนี่ย ใจแป้วเลยทีเดียว แต่ดีนะที่คิมไม่โกหกดิษ เล่าให้ดิษฟัง ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น
-
ใช่ๆ
-
"เชื่อใจความรักเราหน่อยนะ" อ่านแล้วชอบประโยคนี้จัง
เป็นธรรมดานะ ที่เราจะถูกใจต้องตาใคร แต่เหมือนที่ได้บอกไปแล้วว่าจิตใต้สำนึกจะบอกตัวเราเอง ยกเว้นเสียแต่ว่าสถานการณ์พาไปจนบังคับหรือควบคุมตัวเองไม่ได้ หรืออีกประเภทหนึ่งคือ นึกสนุกจนไม่มองถึงปัญหาที่ตามมา คุณตำรวจพิงนี่บอกว่า "นึกว่าได้มันส์แน่" เอิ่ม...คืออ่านแล้วมองเห็นภาพทันที!!
แต่เชื่อแล้วแน่ว่าคิมไม่ใช่คนอย่างนั้น...เพราะโทรหาเฮียดิษก่อนเลย...
เฮียดิษแน่วแน่และมั่นคงมาก ตลอดชีวิตของใครบางคน ยากที่จะเจอคนแบบนั้น
พอกลับถึงบ้านแล้วอยากให้เฮียดิษจัดหนักให้คิม โทษฐานที่ไปปล่อยสายตาจนพี่พิงจับได้....อ๊ากกกกกกก!!!!!
-
...มันก็มีบ้างแหละที่เห็นคนหล่อ คนดูดีแล้วสดุดตาประทับใจ แต่มันก็ไม่ได้คิดว่าจะเอาเค้ามาเป็นของเรา พี่ก็เคยเป็นนะ555
...จิตใต้สำนึกมันบอกว่า เรามีคนของเราแล้ว ก็ได้แต่ชื่นชมกันไป เหมือนคิมนั้นแหละ แต่เฮียแกรู้นิสัยเนอะ เลยยังไม่ค่อยไว้ใจ
...ค่อยๆสร้างความมั่นใจให้กันและกันไปเรื่อยๆๆ ความรักมันจะมั่นคง และ หนักแน่นขึ้นพร้อมๆๆกับการไว้เนื้อเชื่อใจของเราทั้งสองคน
...ดีแล้วละคิม ที่เจออะไร คิดอะไร แล้วบอกเล่ากันให้อีกฝ่ายรับรู้ คนเรารักกันต้องซื่อสัตย์ต่อกันและกัน ในเมื่ออีกคนเค้าซื่อสัตย์เสมอต้นเสมอปลาย เราก็ต้องทำแบบเค้าด้วย
...แต่ว่านี่ไปไหนหว่า ถึงว่าอีกหลายวันกลับ :L2:
-
ความสัมพันธ์จะสั้นจะยาวมันอยู่ที่ตัวเรา
พี่พิงเขาก็ดีนะไม่ได้เซ้าซี้พอรู้ว่ามีแฟนแล้วก็จบ
คิมเจ้าชู้เหมือนพี่พิงเขาว่าป่ะเนี่ยจะได้เตือนพี่ข้าวกล้องเพิ่มเลเวลจมูกอิอิ
-
ดีจัง ไปปิ๊งใคร ก็เล่าให้แฟนฟัง หมด อิอิ
-
ก็นึกว่าจะได้มันส์แล้วเหมือนกัน ดีนะที่คิมยังรู้จักยับยั้งช่างใจ
พี่พิงก็ดีที่ไม่เซ้าซี้ คนบางคนเขาก็ไม่แคร์หรอก ผัวใคร เมียใคร จะเอาซะอย่าง
แต่ถึงจะไม่มีอะไรก็ทำเอาพี่ดิษอยู่ไม่สุขเลยแหละ 555 ค่อยๆเพิ่มความเชื่อมั่นให้กันและกันนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีอ่ะ กล้ายอมรับว่ามีแฟนแล้วเวลาอยู่ลับหลัง ดูมั่นคงดี ถึงจะมีวอกแวกไปบ้าง :กอด1:
-
:L1:
-
ดีจัง ที่คิมยังพยายามยับยั้งชั่งใจ แล้วก็ไม่โกหกพี่ดิษด้วย
ขอให้รักมั่นคงกับพี่ดิษไปตลอดนะ
-
:L1: :L1:
-
มารอพี่ทั้งคนครับ
ปล.พี่ดิษสุดยอดมาก เอาใจผมไปเลยครับฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2:
-
แอบมีสะดุดเล็กๆด้วย :m20:
ปล.พี่ดิษเชื่อใจน้องคิมนะน้องไม่ไปไหนหรอก
:L2:
-
ความรู้สึกพิเศษ...ที่ทำให้เรารู้จักกัน...แต่ไม่ได้เป็นเจ้าของกันและกัน
มีแค่ความผูกพันที่ดี....
-
แอบซนอีกแล้ว
+1
-
กำลังฟังเพลงขอเป็นคนสุดท้ายแล้วคิดถึงพี่ข้าวกล้องกะคิมอ่ะ
เพราะเนอะ :o8:
-
อยากเจอใครสักคนแล้วทำให้เราช็อต เหมือนคิม ที่เจอพี่พิง บ้างอ่ะ :-[
-
:L2: :L2: :L2:
"เชื่อใจความรักเราหน่อยนะ"
ชอบประโยคนี้มากๆเลย
:-[
-
มารอพี่ดิษพี่คิม
-
สบายใจแทนดิษ
-
คิดถึงพวกพี่ทั้งสองมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะนะ :L2: :L2: :L2:
-
คิมเป็นไงบ้างหน๋อ งานเหนื่อยไหม ได้กลับบ้านรึยังนะ โทรหาเฮียบ้างรึเปล่าน้อ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
-
:กอด1: งานเยอะครับท่านที่รัก มาแวบต่อตอนดึกๆ ฮ่าๆ
****************************************************************
เลิกจากงานเลี้ยง ผมกับเพื่อนบางคน รวมทั้งไอวากบ้า มานั่งกินข้าวต้มกันต่อ
“ พี่ดิษย้อมผมสวยมากเลยค่ะ ” จอยแอบชมไอดิษ
“ เหรอ พี่รอให้บางคนชมอยู่น่ะ ” ใครวะ
“ มึงชมพี่เค้าหน่อยดิวะ ” ไอโต้งดันไหล่ของผม หึ กูไม่ชมแม่งหรอก
“ พี่ดิษหายดีแล้วใช่ไหมครับ ” แบงค์ถามบ้าง วันนี้มันดูปกติดีครับ ไม่เศร้าเหมือนครั้งก่อนๆ
“ ใกล้แล้ว พี่ก็รอให้บางคนถามอยู่นะ ” ผมวางตะเกียบตูม ทั้งโต๊ะเงียบกริบ
“ พี่ดิษครับ พี่หล่อม้ากมาก ผมทรงสีขี้สนิมนี่โคตรหล่อ แล้วพี่หายดีหรือยังครับ อ๋อๆ ถ้าไม่หายดี มันคงไม่ถ่อมาหรอก ...... ได้ข้อสรุปไหมพวกมึง ” ไอพวกนั้นนั่งหัวเราะ
“ ใช่สิ เราคนไม่สำคัญ ” มันหยอกเล่นครับ แต่ถ้าคนที่ไม่รู้จักจะมองว่ามันทำจริงจัง
“ ไม่สำคัญได้ไงคะ อีคิมมันรักพี่จะตาย ” ผมเงยหน้ามองยัยนัทแทบไม่ทัน
“ มึงเอาไรมาพูด ” ผมเอ็ดมัน
“ แหม ไม่ค่อยนะแก ทำเป็นสบายดี เวลาคนพูดถึงพี่ดิษ ไม่ลุกหนีก็ทำหน้าหมาป่วย ชั้นเห็นกันหรอกย่ะ ” ยัยนี่พูดซะเถียงไม่ออกเลย พอไอดิษเห็นผมเถียงไม่ออก มันก็นั่งอมยิ้มไม่พูดอะไรต่อ
จากนั้นผม ไอดิษ กับไอแบงค์มาไล่ส่งเพื่อนๆ และสุดท้ายก็มาส่งไอแบงค์อีกที มันบอกว่ายังไงก็จะรอผม แต่ผมคิดเองนะ ว่าคนเราคงไม่รอสิ่งไหนก็ตามทั้งชีวิตหรอก จริงหรือปล่าวนะ
“ นอนไหนดี บ้านพี่หรือโรงแรม ”
“ ทำไมมีแค่สองที่วะ ” ไอดิษหันมายิ้ม
“ วันนี้ต้องเอากันไม่ใช่เหรอ ” กูนึกละ นิสัยแม่งจริง
“ ให้กูเอามึงไหมล่ะ รับรองโอเค ” ผมสวนมั่ง ไอดิษยักไหล่
“ ใครใหญ่กว่า คนนั้นได้สิ ” หมั่นไส้ว่ะ
“ ตกลงจะไปนอนไหน กูง่วงแล้ว ”
“ ก็สองที่น่ะ ไปไหน ” มันทำหน้าจริงจังอะ
“ เอางั้นจริงอะ แต่กูไม่ไหวนะเว้ย ” ไอดิษมองผมนิ่งๆ
“ นี่คิดว่าพี่จะเอาจริงอะ ฮ่าๆๆๆ ตลกเนอะ ” เออ หน้ามึงโคตรหื่นเลย ไอบ้า เราสองคนตกลงนอนโรงแรมครับ เพราะผมไม่กล้าไปนอนบ้านไอดิษ กลัวพ่อของมันจะว่าเอาอีก
ที่โรงแรม ผมเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน ไม่มีเหตุเสียเลือดเกิดขึ้น เพราะง่วงนอนกันจริงๆ แต่หลังจากอาบน้ำเสร็จ ไอดิษก็ชวนผมคุยเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น
“ วันนั้น พ่อพี่พูดยังไงเหรอ ” ตอนนี้ปิดไฟทุกดวงแล้ว ผมให้ไอวากบ้ากอดอยู่
“ ท่านไม่อยากให้เราสองคนเสียอนาคต ให้กูไปดีกว่า ”
“ ที่หนีไปนี่ ตั้งใจจบกับพี่จริงๆสิ ”
“ ไม่นะเว้ย กูแค่ .......... แค่อยากพิสูจน์ตัวเอง ” ไอดิษหายใจแรงขึ้น อาการป่วยของมันคงยังไม่เป็นปกติแน่เลย
“ เรื่องอะไร ”
“ เรื่องว่า กูกับมึงน่าจะไปกันได้ แม้ว่ากูจะไม่มีเงินทองเลยไง ” ไอดิษเอาคางมาชนหัวของผม
“ โง่นะ ”
“ เออ อีกอย่าง กูเป็นห่วงมึง กลัวมึงจะต้องทะเลาะกับพ่อ มึงจะมีบาปติดตัว ..... อย่างน้อยก็รักกันแล้ว ” ผมมึนๆนิดหน่อย เลยหน้าด้านพอจะพูดอะไรเลี่ยนๆ
“ ห่วงพี่จริงอะ ”
“ อืม ” ไอดิษบิดตัวผมให้หันหน้ามาชนกับมัน แล้วจูบปาก อารมณ์ตอนนั้นคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากนัก เพราะผมก็ไม่อยากฝืนตัวเองมากกว่านี้ ช่วงที่ผ่านมา ตอนที่เราห่างกัน ผมทุกข์ใจมาก จนร่างกายเกือบจะรับไม่ไหว หลังจากที่ทุกอย่างกลับมาที่เดิม ผมกับมันเลยต้องการใกล้กันมากกว่าที่เคย
“ ไม่มีถุงเหรอวะ ” ไอดิษส่ายหน้า
“ แล้วเจลล่ะ ครีมก็ได้ ” ไอดิษมองตาปริบๆ
“ ไม่มีพวกนั้น ก็เจ็บตายห่าพอดี ” คราวก่อนผมก็ทั้งจุกทั้งเจ็บไปรอบแล้ว ...... แต่ก็แรกๆอะ ฮ่าๆๆๆ
“ เชื่อดิ ไม่เจ็บหรอก ” ผมทำใจให้มันจัดการ แต่คราวนี้มันทำได้อย่างที่บอกจริงๆด้วยครับ ผมรู้สึกเต็มที่ ผมสองคนใส่กันจนหมดแรง หลังจากล้างตัวรอบสอง เราถึงมานอนคุยกันต่อ
“ พี่ว่าเราน่าจะกลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิม ” พออารมณ์หื่นหดหาย ความควายมาแทนอีกละ
“ แล้วจะเป็นยังไงต่อ เราต้องมานั่งทุกข์กันต่ออีกเหรอ กูไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอีก ”
“ ถ้าเราเอาแต่หนี เรื่องมันจะไม่เปลี่ยนน่ะสิ ถ้าเราทำให้เค้าเห็น บางทีเค้าอาจจะอ่อนลง ” ผมคิดครู่นึง
“ คงจะยาก พ่อมึงยอมคนที่ไหน ” ไอดิษลูบหัวผม กอดผมแน่นขึ้น
“ ตลอดหลายสิบปีนี้ พี่ไม่เคยขออะไรจากเค้าเลย พี่มั่นใจว่า เค้าจะต้องยอม ” ผมไม่อยากขัดความตั้งใจของมันครับ ผมยอมตามที่มันบอก และเราก็หลับไป
เช้าวันต่อมา ผมกับไอดิษกลับมาที่บ้านของมันอีกครั้ง ผมต้องมาเผชิญหน้ากับพ่อของไอดิษอีกรอบ แต่คราวนี้ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ เพราะท่านนั่งอยู่บนรถเข็น ร่างกายซูบผอมลงมาก
“ สวัสดีครับอา ” อารับไหว้ ผมสะกิดให้ไอดิษไหว้ ไอดิษเดินตรงไปหาพ่อ และก้มลงกราบที่ตัก ทำเอาผมและแม่เลี้ยงของไอดิษตกใจมากเลยทีเดียว
“ พ่อครับ ผมกลับมาเยี่ยมครับ ”
“ ......... ” ผมเดาว่า มันทำแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยล่ะมั้ง
“ ไม่ต้องลงทุนขนาดนั้นก็ได้ พ่อไม่เปลี่ยนใจ ” ผมรู้สึกเฉยๆนะ แต่ไม่รู้อารมณ์ของไอดิษ
“ ครับ ผมรู้ แต่ผมก็ไม่เปลี่ยนใจเหมือนกัน ...... ผมไปข้างบนนะแม่ ”
“ จ้ะๆ น้องกลับมาบ้านนะลูก ไปเจอกันหน่อย ” น้องนี่ใครหว่า
“ ครับ ” ไอดิษเดินมาจูงมือผมต่อหน้าพ่อและแม่เลี้ยง พ่อของมันยังทำหน้านิ่ง แต่แม่เลี้ยงแอบส่งยิ้มให้ เฮ้อ ถ้าคิดตลกๆ ใครไม่คุ้นเคยกับครอบครัวนี้ จะนึกว่าไอดิษมีพ่อเลี้ยง แต่มีแม่จริงมากกว่า
ไอดิษเดินมาเคาะประตู ห้องที่อยู่ใกล้บันไดที่ชั้นสอง ซักพักก็มีคนมาเปิดประตู
“ ดีพี่ ..... ” คนที่โผล่หน้าออกมา หน้าคล้ายๆไอดิษ แต่ดูจะตี๋กว่าไอดิษ และเด็กกว่ามาก
“ นี่แฟนพี่ ชื่อคิม ”
“ พี่คิม เฮ้ยยยยยยยยยยยย ” ผมตกใจ ไอคนตรงหน้าโวยวายเสียงดัง
“ คิมคงจำไม่ได้มั้ง ไอนี่คือเด็กที่เคยวิ่งเล่นที่ไร่คิม ตอนรุงโรจน์จัดงาน ”
“ พี่มานั่งก่อนๆ ” เด็กนั่นดึงผมกับไอวากดิษเข้ามาในห้อง
ได้ความว่า ชื่อข้าวจ้าว เป็นน้องคนละแม่กับไอดิษครับ ผมจำคนไม่เก่งอย่างที่รู้ๆกัน แค่จำได้ว่าอาพ่อไอวากดิษ เคยไปร่วมงานบ่อยๆ
“ พี่คิมเท่มากอะ ชอบขี่จักรยานทัวไร่ พี่ข้าวกล้องก็ไปออกบ่อย ..... แต่พี่คิมสมองเสื่อมด้วยเหรอครับ ”
“ ไม่ขนาดนั้นหรอก แค่หลงลืมบางอย่างน่ะ ” ผมกำลังแปลกใจที่ทำไมน้องของไอดิษถึงดูจะไม่ทุกข์ร้อนที่พี่มันชอบผู้ชาย
“ แต่ไง พี่ข้าวกล้องก็สมหวังแล้วนี่ ” ไอดิษนั่งยิ้ม
“ น้องรู้ได้ไง เรื่องนี้เนี่ย ” ผมถามจากข้าวจ้าวเลยครับ ไม่ถามไอวากบ้าหรอก
“ พี่ข้าวกล้องพูดให้ฟัง ”
“ มึงนี่บอกไปทั่วเลยนะ ” ผมหันไปค้อนไอวากบ้า
“ พี่คิมอย่าว่าพี่ข้าวกล้องเลยครับ พี่ข้าวกล้องผ่านเรื่องร้ายมาเยอะแล้ว ”
“ เฮ้ยๆ ล้ำเส้นละ ” ท่านวากปรามน้องมันครับ
“ แม่เล่าให้ผมฟังแล้วว่า พ่อยุ่งกับพี่สองคน ผมก็ไม่เห็นด้วยนะ เนี่ยผมไม่คุยด้วยตั้งแต่กลับมา ” โห สามัคคีกันจริง
“ ไงก็ต้องทน ทนมาตั้งหลายปีแล้ว ” ข้าวจ้าวย้ำอีกครั้งก่อนที่ผมจะออกมา แต่วันนี้ทำให้รู้มากขึ้นว่า รอบตัวของไอดิษยังพอมีคนช่วยเหลือเยียวยาจิตใจมันบ้าง
“ เอาไงดี ” ผมถามไอดิษช่วงกลางวัน มันจะให้ผมลงไปกินข้าวร่วมโต๊ะกัน
“ ก็ทำไปเหอะ เค้าไม่กล้าโวยวายหรอก ” ผมตามใจมันครับ เราลงมากินข้าวข้างล่าง พ่อของท่านวากต้องกินข้าวต้ม พวกผมก็นั่งกินกันไปเรื่อยๆ
“ ข้าวกล้อง วันนี้ไปดูของที่โรงเก็บสินค้าหน่อย เค้าจะส่งมาให้ ”
“ ได้ครับ คิมรีบกินเดี๋ยวไปด้วยกัน ” มันหันมาบอกผม
“ คิมอยู่บ้านนี่แหละ พ่อจะคุยงานด้วย ”
“ งานอะไร คิมจะรู้ได้ไง ” ไอดิษเริ่มขึ้นละครับ ทั้งแม่เลี้ยง ทั้งข้าวจ้าวเริ่มจะกินข้าวไม่อร่อย
“ ได้ครับ เดี๋ยวผมอยู่คุยด้วย .... ไปเหอะน่าๆ ” ผมกระซิบ ไอดิษส่งเสียงฮึดฮัด คงจะงอนผมด้วย พอกินเสร็จ มันรีบออกไปเลย
หลังจากนั้น ผมต้องนั่งประชันหน้ากันอีกครั้งกับพ่อของท่านวาก
“ อาพูดไม่ชัดเหรอ ”
“ ชัดครับ ”
“ ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น ไม่รู้หรือไง ” ถ้าไม่ใช่พ่อไอดิษนะ หึหึหึหึ
“ อาแน่ใจใช่ไหมครับ ”
“ ใช่สิ ”
“ อย่างนั้นฟังในสิ่งที่ผมจะบอกให้จบ และวันนี้ผมจะกลับออกไปก่อน ” พ่อท่านวากมีแววตาสับสน
“ อาเลี้ยงดิษมา อาดูแลมันอย่างไรผมไม่รู้ แต่ผลจากที่อาเลี้ยงดูและปลูกฝังมัน ทำให้มันเสียคนไปหลายครั้ง ตลอดเวลาสามปีมานี้ ผมไม่เคยเห็นมันมีความสุขเลยเวลาที่มันกลับมาที่นี่ อย่างน้อยถ้าอาจะเลี้ยงมันด้วยวิธีแบบนี้ อาควรให้มันได้มีความสุขบ้าง ..... อย่างน้อยนะครับ ให้มันได้พบกับความสุขบ้าง ” พ่อของมันนั่งกัดฟันกรอดๆ
“ คิมจะรู้ดีกว่าอาได้ยังไง อย่าอวดรู้มากไป ”
“ พ่อจะรู้ในมุมของพ่อ แฟนจะรู้ในมุมของแฟนครับ อาน่ะอย่าทำในสิ่งที่ว่าผมแล้วกัน ขอตัวครับ ” ผมเดินออกมาจากห้อง เดินไปไหว้ลาแม่เลี้ยงของไอดิษ ข้าวจ้าวอยู่ตรงนั้นด้วย
“ ผมกลับครับน้า ”
“ อยู่ก่อนเถอะจ้ะ เดี๋ยวข้าวกล้องกลับมาไม่เห็นคิม จะเป็นเรื่อง ”
“ ใช่พี่ พี่อยู่ผมอุ่นใจนะ ” ผมยิ้มให้สองคน ผมว่าในบ้านนี้ ไม่ได้อึดอัดเพราะคนอื่นแล้วล่ะครับ
“ ผมพูดหลายเรื่อง แรงด้วย ผมไม่กล้าสู้หน้าเวลานี้อะครับ ขอโทษด้วย แล้วผมจะโทรบอกไอดิษครับ ”
“ จ้ะๆ ” ผมออกจากบ้าน เดินมาขึ้นรถที่ปากทาง กลับมาที่มหาลัย
ช่วงนี้ เป็นช่วงหลังสอบเสร็จ เพื่อนๆหลายคนเก็บข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน ทำให้หอเริ่มเงียบ และผมก็ต้องเก็บของด้วยเหมือนกัน เพราะทางหอจะปรับปรุงตึกพัก
ผมแบกเสื้อผ้าที่จำเป็นออกมา ไม่รู้จะไปไหนดี ไอดิษคงรู้ว่าหอจะปิดช่วงนี้ ถึงชวนผมกลับไปบ้านมัน แต่หลังจากที่มันโดนยัดเยียดให้ไปตรงดูของ มันก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ผม
“ อ้าวคิม ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ ”
“ ดีพี่ กลับบ้านเหรอครับ ” พี่โจสุดหล่อเดินแบกเป้มาอีกคน
“ ใช่ แล้วคิมรอใคร พี่ดิษเหรอ ”
“ เห็นว่า เรามีปัญหากับพี่ดิษ ” พี่โจมานั่งข้างๆผมครับ
“ ไม่มีแล้วพี่ ” พี่โจยิ้ม มองไปข้างหน้า
“ คิมกับพี่ดิษนี่ลุ้นให้เลิกกันยากนะ ”
“ อะไรนะพี่ ” คือได้ยินชัดแหละ แต่อยากให้แน่ใจว่าพี่แกพูดแบบหยอกๆหรือตั้งใจพูด
“ ไม่มีอะไร เอางี้ปะ ถ้ายังหาที่พักไม่ได้ ไปพักบ้านพี่ก่อน ” นาทีนั้นผมไม่มีที่ไปจริงๆครับ จะกลับไร่ก็ยังไม่อยากไป เพราะต้องคุยกับไอดิษก่อน ไปพักที่บ้านพี่โจก่อนก็ดีแฮะ
****************************************************************
-
:L2: :L2:
-
เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะ คิมและพี่ว๊ากดิษ
พี่โจไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่เลยนะเนี่ย
-
มารอพวกพี่ครับ จะเป็นยังไงหนอ ผมใจไม่ค่อยดีเลย
-
ความรักก็แบบนี้ล่ะ กว่าจะเข้มแข็งดุจหินผาได้ ต้องผ่านอุปสรรเผชิญกับหวางหนามหลายอย่าง นี้ก็เป็นอีกด้านหนึ่งเท่านั้น
-
เหนื่อยใจแทนคิมข้าวกล้องจริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ทั้งพ่อทั้งลูกแรงพอกัน
แต่อย่างว่าถ้าไม่ชนกับปัญหาก็ต้องหนีอยู่ร่ำไป
พี่โจช่วยน้องนะ ไม่ใช่ทำตัวเป็นมือที่สาม
-
เหนื่อยแทนคู่นี้จริงๆ แต่ก็นับถือในการเดินต่อสู้กับปัญหาไปด้วยกัน ขอให้ทั้งคู่เป็นแบบนี้ตลอดไปนะ
-
:call: :call: :call:
-
อะไรที่มันได้มายากๆ มักจะมีค่าเสมอ สู้ๆ
-
รอจ้า
-
....คุณพ่อขา ขนาดคุณพ่อนั่งรถเข็น กินข้าวต้ม แล้วคุณพ่อยังไม่อยากเห็นลูกมีความสุขกับตาตนเองซักครั้งนึง ก่อนที่จะสายเกินไปเหรอค่ะ
....แล้วคิมก็หนึดิษมาอีกจนได้ ทำไมไม่อยู่กับแม่กับน้อง รอดิษกลับมาก่อนล่ะ พ่อนั่งรถเข็นไม่มีใครเข็นมาก็ไม่เห็นหรอก
....2 ครั้งแล้วนะที่เป็นแบบนี้เหตุเกิดจากคุณพ่อ หวังว่าอุปสรรค์ทั้งหลายจะไม่ทำให้ทั้งคู่ท้อ และช่วยกันฝ่าฟัน สู้ๆๆ :L2:
-
ไปพักกับพี่โจ แล้วจะมีปัญหาอะไรอีกมั๊ยเนี่ย
-
ตอนนั้นเฮียดิษหายดีรึยังนะ ถึงได้ใส่กันจนหมดแรงเนี่ย เอิ๊ก ๆ
ไม่รู้ว่าตอนนี้พัฒนาความสัมพันธ์ส่วนนั้นกันแล้วรึยัง หรือว่ายังปีละครั้งอยู่ อิ ๆ คงไม่หรอกนะ
แงะ ไม่ไว้ใจพี่โจเลยอ่ะ...อุปสรรคใหญ่ยังรออยู่ตรงหน้า หวังว่าคงไม่เกิดปัญหาซ้ำซ้อนขึ้นหรอกนะ
แล้วเฮียจะโกรธป่าวถ้ารู้ว่าคิมไปนอนบ้านพี่โจอ่ะ
-
เอาใจช่วยอย่างล้นเหลือ เหอะๆๆ
-
พ่อพี่ดิษเป็นพ่อมึนมากๆ :serius2: :serius2:
-
คิมกลับมาแล้วมาซะดึกเลยนะ
รู้แต่ว่าพี่ข้าวกล้องมีน้องเพิ่งออกฉากแรกน้องข้าวจ้าวน่ารักได้อีก
พี่ข้าวกล้องเขาก็เปิดเผยแสดงความจริงใจต่อคิมกับทุกคนเยี่ยมจริงๆพี่
3ต่อ1เสียงคุณพ่อทำใจรับคิมเป็นเขย?ได้เลย
พี่โจก็คงเหมือนพี่ปันมั้งลุ้นว่าคิมดิษจะรอดใหมเพราะแรงแอนด์แมนทั้งคู่
เอ๊ะรึจะรอเสียบ55555รอเก้อแน่เพ่โจจจ
ว่าแต่คู่นี้เขามีวิธีตัดสินไม่เหมือนใคร ใครใหญ่ใครได้ คิคิ :laugh:
-
พี่ข้าวกล้องคงงอนเรื่องโจอีก และคาดว่าพ่อพี่ข้าวจะไปฟ้องพ่อพี่คิม เดาๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบที่คิมเล่าเรื่องในปัจจุบันด้วย
อ่านไปอมยิ้มไป
คิดถึงคิมดิษฐ์นะ :กอด1:
-
ดิษก็ยังมั่นคงกับคิมเหมือนเดิม
..ยิ่งกว่ารัก.. อีกเนอะ
คิมล่ะ รักพี่ดิษขนาดไหน
..รักยิ่งกว่า..เหรอเปล่า
ก็คงต้องอยู่กันตลอดไป
ดิษ+คิม
-
1 วันเต็ม ในที่สุดก็อ่านทัน เย้! ขอติดตามด้วยคน
เป็นกำลังใจให้ คิม & ดิษ ค่ะ :L2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้เมื่อ3-4วันก่อน ตอนนี้อ่านถึงตอนปัจจุบันแล้วคะ
อยากเข้ามาเป็นอีก1กำลังใจให้น้องคิม(ปกติไม่ค่อยได้ล็อกอินตอบใคร)
ยินดีกับปัจจุบันของทั้งคู่นะคะ ขอให้รักกันยืนยาวตลอดไป เวลามีปัญหาก็ขอให้นึก(รึกลับมาอ่านเรื่องที่เขียนเนี่ย)ถึงความลำบากที่เราผ่านมันมาด้วยกัน
สู้ๆนะคะ ดิษคิม (แอบอิจฉาน้องเบาๆมีคนรักที่น่ารักทั้งคู่เลย)
:-*
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
(แล้วก็จดหมายของนายดิษด้วยนะ)
-
รอวันที่คุณพ่อเข้าใจในตัวดิษ เอาใจช่วยคิมสู้สู้ o13
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมม
-
พ่อใจแข็งมากกกก :เฮ้อ:
-
วันนี้อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงแล้วนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มีอะไรให้ลุ้นตลอด 555
พี่ดิษ+น้องคิมรักกันเยอะๆนะ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
พักเรื่องเครียด ๆ แล้วเข้ามาถามว่า....
วันนั้นเฮียดิษปล่อยข้างในรึเปล่านะ อ้ายยยยยยย!!!!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!!!!
ปล. แซวเล่นครับ คงไม่โกรธ...
-
วันนี้อยากมารอพี่คิมพี่ดิผาอีกเหมือนเคยนะครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :L2: :L2: :L2:
-
หวังว่าคิมกับพี่ดิษจะผ่านอุปสรรคหลายๆอย่างไปได้ด้วยดีนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เพราะคิดถึง :L2: :L2: :L2:
-
ขอถามเรื่องส่วนตัวหน่อยนะ คือว่าคิมเรียนที่มหาลัยหรือจังหวัดไหนอ่ะ ชื่อย่อหรือใบ้ก็ได้นะ
ที่ถามนี่แค่อยากรู้เฉยๆ ไม่ได้อะไรมาก พออ่านแล้วอินอยากจินตนาการให้เห็นภาพอ่ะ
ช่วยตอบทีเถอะนะขอร้อง :z3: ถ้าไม่ได้จริงๆบอกแค่ภาคก็ได้ ถ้าบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะเข้าใจ
รออยู่นะรีบมาต่อไวๆ เพิ่งมาอ่านกว่าจะตามอ่านทัน เรื่องกำลังเข้มข้นเลย เขียนได้น่าอ่านดี :pig4:
ดูชีวิตวุ่นวายเรื่องราวเยอะชวนให้ปวดหัวดี ผ่านมาได้ไงเนี่ย เป็นกำลังใจให้นะ รออยู่ :L2: :L2:
-
:m24: :m24: :m24:
-
มาถ่าอ้ายคิมอ้ายดิษเด้อครับ :L2: :L2: :L2: สอบบทันแล้วครับฮ่าๆๆคอมกะฮ้างฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ:
-
:really2: ง่วงมากกกกก
****************************************************************
พี่โจพาผมกลับมาที่บ้าน โดยบ้านของพี่โจมีคนเฝ้าแค่คนเดียว ส่วนพ่อของพี่โจไปทำธุระที่ต่างจังหวัด
“ นอนห้องเดียวกันเหอะ ขี้เกียจเตรียมห้องให้ ” ผมพยักหน้าหงึกๆ พี่โจเข้าไปอาบน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์มาโทรไอวากบ้า ไม่รู้ตอนนี้มันกลับถึงบ้านหรือยัง
“ อยู่ไหน ” พอโทรติด มันรีบถามผมทันที
“ บ้านพี่โจ ”
“ กลับมาเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นพี่โกรธ ” นี่ขู่แล้วใช่ไหมนิ
“ มึงอยู่คุยกับที่บ้านเหอะ ไม่ต้องห่วงหรอก ”
“ ไอโจมันไม่ใช่คนที่ไว้ใจได้นะ มาเลยๆ ”
“ พี่เค้าจะทำไรกู ”
“ งั้นพี่ไปหาที่บ้านโจมันก็ได้ ”
“ เฮ้ยๆ ไม่ต้องมา ” ผมว่ามันคงไม่สน และผมก็ไม่น่าโทรหามันอะ รู้ๆนิสัยมันอยู่
“ คุยกับใครเหรอ ” พี่โจเดินออกมาจากห้องน้ำ หุ่นพี่แกทำผมแอบใจสั่นเหมือนเดิม
“ ไอดิษ เดี๋ยวมันมานะพี่ ”
“ ดีแล้วล่ะ ”
ไม่นานนักไอดิษก็มาจริงๆ มันหิ้วเหล้า โซดา น้ำแข็งมาพร้อม
“ ไหนว่ายังไม่หายดีวะ แล้วคิดไงถึงจะกินเหล้า ” ไอดิษหันมามองผมแวบนึง ส่งสายตาดุๆให้
“ ไม่ต้องพูดเลย ” อ้าว
“ กินก็กินพี่ เดี๋ยวผมไปซื้อกับแกล้มให้ ” พี่โจก็แทนที่จะห้ามนะ
“ เออ ไปหามา ” พอพี่โจคล้อยหลังไป ผมรีบขยับมาใกล้ไอดิษ
“ เป็นไงมั่ง พ่อมึงอะเป็นไงบ้าง ”
“ คนอยู่ใกล้ๆ ไม่คิดจะถาม ใจร้าย ” เดี๋ยวนี้มีทำท่าเด็กน้อยเป็นด้วย
“ ตกลงยังไงล่ะ ” ไอดิษชงเหล้าเองไม่รอคนอื่นละครับ
“ ไม่ค่อยดี ” ผมเอามือไปคว้าแก้วเหล้ามาจิบมั่ง
“ มึงใจเย็นหน่อยน่า รู้ว่าแคร์ความรู้สึกของพ่อมาก แต่ ...... ”
“ ใครแคร์ ไม่ต้องชวนทะเลาะ ” วันนี้อารมณ์มันขึ้นๆลงๆว่ะ
“ ถ้าไม่แคร์แล้วกินเหล้าทำไม เอาน่า ใจเย็นๆเหมือนที่รอกูตั้งหลายปีสิ ” ไอดิษหันมามองหน้าผม
“ ก็ได้ ” ซักพักใหญ่ๆพี่โจกลับมาพร้อมกับเครื่องเคียงหลายอย่าง แล้วเราสามคนก็จุ้มหัวกันต่อ
คืนนั้น ไอดิษกินเหล้าเยอะ มันเมามาก อ้วกแล้วกินใหม่หลายรอบจนสลบคาที่ ผมกับพี่โจต้องช่วยกันลากมันมาที่ห้องนอน
“ คิมอาบน้ำเถอะ พี่ไปเก็บของก่อน ”
“ ได้พี่ ” ผมถอดเสื้อ แล้วล้างตัว จู่ๆก็มีเสียงจากด้านนอก
“ คิมเปิดห้องน้ำที พี่ดิษอ้วกใส่เสื้อ ”
“ ครับๆ ” ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาคาดไว้ แล้วรีบมาเปิดประตู พอผมเปิดประตู รีบพรวดเข้ามา แล้วล็อคประตู
“ อะไรพี่ ”
“ คิม ........ ” ขณะที่ผมกำลังยืนอยู่นิ่งๆ พี่โจพุ่งเข้ามากอด และพยายามดึงผ้าของผมให้หยุดออก
“ เฮ้ยพี่ ปล่อยนะเว้ย ”
“ คิมอย่าเสียงดัง เดี๋ยวพี่ดิษตื่น ”
“ แล้วมึงจะมายุ่งกับกูทำไม ปล่อยนะเว้ย ” พี่โจเริ่มจะทำเกินไปแล้วครับ พยายามซุกไซร้ตรงซอกคอ และจับน้องชายของผม ผมแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงสู้แรงของพี่โจไม่ได้
“ เราสนุกกันแค่ครั้งเดียวนะ คิมไม่พูด พี่ไม่พูดไม่มีใครรู้หรอก นะครับ ”
“ ไม่เอาเว้ยย ” ผมยื้อผ้าที่เอวเอาไว้ อีกมือก็ดันหน้าของพี่โจ
“ ทำไมล่ะคิม พี่ชอบคิมมากนะ ” ไอนี่เมาแล้วบ้ามากเลย
“ ชอบกูแล้วจีบพี่นากทำไม กูไม่ใช่ตัวสำรองใครนะเว้ย ” คือผมกับมันเถียงกันก็จริง แต่เสียงไม่ดังครับ
“ พี่ชอบคิมมากกว่า ”
“ ไม่จริง มึงผิดหวังจากพี่นากเฉยๆ ถึงมาลงที่กู ” พอผมพูดประโยคนี้จบ ไอโจนิ่งไปเฉยๆ แล้วนั่งลงร้องไห้ที่พื้น
“ ฮือออ แล้วทำไมคนอย่างพี่ต้องผิดหวังด้วยล่ะ ตอนนี้แค่อยากจะระบาย ยังหาที่ระบายไม่ได้เลย ” ทีแรกฟังจบอยากโดดถีบซักที แต่คิดอีกที มันอาจจะเมามากจริงๆก็ได้
“ ออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกก่อนได้ปะ เดี๋ยวตามไป ”
“ อือ ” มันเดินออกไปครับ เพี้ยนพอกันเลยว่ะพวกนี้ ผมโล่งใจสุดขีด เพราะเมื่อกี้มันทำให้ผมเกิดอารมณ์ด้วย ฮ่าๆๆ ไม่งั้นล่ะยุ่งแน่
ผมทำใจร่มๆก่อนเดินมาหาพี่โจตรงระเบียงบ้าน พี่แกยังกินเหล้าต่อ แต่หยุดร้องไห้แล้ว
“ ขอโทษนะ พี่ไม่น่าทำตัวแบบนี้อีก ”
“ อืม แล้วเป็นอะไร ” พี่โจนั่งนิ่งไปพักนึง
“ ตอนแรกกะจะลองๆดู ถ้าคิมยอม ก็ ..... ”
“ หยุดทำแบบนี้กับผม กับคนอื่นด้วยนะ ไม่งั้นต่อไปจะไม่มีใครอยากคบพี่แบบลึกซึ้ง ” พี่โจก้มหน้า
“ พี่มองออกว่า คิมชอบพี่ ”
“ นั่นนานมาแล้ว ผมยอมรับว่าเคยรู้สึกดีๆกับพี่ ” ผมนั่งลงข้างๆ อยากเปิดใจให้พี่โจรู้ด้วย ว่าตอนนี้ผมเลือกแล้ว
“ ทำได้เหรอ เมื่อก่อนคิมไม่ใช่แบบนี้นี่ ”
“ เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกพี่ แต่วันนี้ผมมั่นใจ ”
“ ที่ว่านานมาแล้วที่เคยชอบพี่ มันยังไง เล่าให้ฟังที ”
“ ตอนแรกๆ พี่ดูสุภาพ ใจเย็น และดูแลผมดีมาก ผมชอบมองหน้าของพี่ คิดไปว่าทำยังไงถึงจะหน้าตาดีแบบพี่ หึๆๆ ทำนองนี้แหละ ” พี่โจหัวเราะออกมาเบาๆ
“ แสดงว่าตอนนี้พี่ทำตรงข้ามหมดทุกอย่างสิ ” ผมว่าพี่โจดูเศร้ามากๆ มันจะฆ่าตัวตายไหมวะ
“ ไม่หรอก พี่ยังเหมือนเดิม แต่ระยะหลังๆยอมรับตรงๆผมเหมือนไม่เคยรู้จักพี่ ”
“ ยังไงเหรอ ”
“ ผมไม่คิดนะว่า คนแบบพี่จะพุ่งเข้ามาในห้องน้ำ แล้วขอมีอะไรกับผม ” พี่โจก้มหน้าอีกรอบ
“ พี่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่แล้วคิม ใจนึงพี่อยากแข่งกับพี่ดิษ ใจนึงก็ดีใจที่พี่ดิษสมหวัง ตอนนี้กลายเป็นพี่คนเดียวที่ไม่มีใครเลย เมื่อก่อนข้างตัวพี่เคยมีสาวๆตลอดเวลา พออยากชอบผู้ชายพี่ก็มีคนที่มาชอบตลอด ทำไมตอนนี้กลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ ”
“ มึงคาดหวังให้คนอื่นๆมาหยุดที่มึง โดยที่มึงไม่เคยหยุดเลยเนี่ยนะ ” ผมกับพี่โจตกใจสุดขีด หันมาตามเสียงที่ดังจากด้านหลัง ไอดิษมันคืนชีพเมื่อไรวะ
“ อะไรพี่ ........ ชิบหาย ” พี่โจอุทาน กลืนน้ำลายเอื้อก
“ มึงตื่นเมื่อไรวะ ” อันนี้ผมถาม
“ ตื่นตอนที่ไอโจบอกว่า อยากแข่งกับกูอะ ” แสดงว่ามันไม่ได้ยิน และไม่เห็นเรื่องอย่างว่าดิ เฮ้อออ รอดไป
“ เมาก็นอนไปดิพี่ ตื่นขึ้นมาทำไม ” พี่โจไล่ไอวากบ้าละ
“ กูหิวน้ำ บ้านมึงกว้าง หาตู้เย็นไม่เจอ ไปหาให้หน่อยดิ๊ ” ใหญ่จริงพ่อคุณ พี่โจรีบลุกไปหยิบน้ำให้ ส่วนไอวากบ้าเดินมานั่งข้างๆแทน
“ ไม่ง่วงเหรอมึง ” ผมถาม
“ โจไม่ตรงสเป็ค หรือว่าคิมรักพี่จริงๆ ”
“ ยังไงวะ ไม่เข้าใจ ” ตอนนี้อะใจเริ่มจะสั่นๆละครับ มีลางสังหรณ์ว่าไอดิษมันอาจได้ยินเรื่องเมื่อกี้
“ พี่เห็นมันเข้าไปในห้องน้ำ แล้วร้องไห้ออกมา มันจะสอยน้องใช่ปะ ” คำพูดมึงงี้นะ ผมเขกกบาลหนาๆของมันทีนึง
“ คงจะสับสนนิดหน่อย แต่ก็พี่โจคนเดิมแหละ ” ไอดิษมันไม่มีท่าทีโมโห ทำให้ผมสบายใจขึ้น แต่ในที่สุด เราก็ได้มานั่งคุยกันต่อ โดยที่ไอดิษยังกินเหล้าต่ออีก ไหนตอนแรกมึงหิวน้ำวะ
“ โจ ตกลงยังไง ”
“ อะไร ยังไง ” ท่านวากมองหน้าผมแวบนึง ก่อนหันกลับไปหาพี่โจ
“ ที่มึงเล่าให้ฟังนานมาแล้ว ....... เกี่ยวกับพ่อของมึงน่ะ ” หืม มีปริศนาอะไรอีกล่ะ
“ เค้าเล่ามาน่ะ พี่จะฟังเหรอ ”
“ ฟังดิ ” พี่โจวางแก้ว หันหลังพิงประตู ตอนนี้เราสามคนขยับมานั่งกินที่ระเบียงบ้านครับ
“ มีคนเล่าให้ผมฟัง เมื่อสี่ห้าปีก่อนนี่แหละ ว่าเมื่อก่อนพ่อของผมเป็น ........ เป็นพวกชอบผู้ชาย ”
“ เฮ้ย ” ผมอุทาน
“ แล้วตกลงจริงไหม ” มึงนี่สอดรู้ใช้ได้นะไอวากบ้า
“ ผมยังไม่แน่ใจพี่ แต่พ่อผมมีแต่เพื่อนผู้ชายนะ ส่วนนึงอาจจะเพราะเป็นโรงเรียนชายล้วนมั้ง ” ผมเคยเจอพ่อของพี่โจครั้งนึง พ่อพี่โจหน้าคล้ายๆกับพี่โจนี่แหละครับ แต่แบบไงดี คือยังดูไม่แก่เท่าไร
“ พ่อพี่อายุเท่าไรแล้วอะ ”
“ สี่สิบสาม ” ผมลองไล่ๆอายุดู ตอนนี้พี่โจอายุยี่สิบเอ็ด ไม่ก็ยี่สิบสอง
“ มึงรู้อดีตของมึงแล้วดิ ” ไอวากบ้ายังถามต่อ
“ ครับ ”
“ พี่ผมขอโทษนะ แม่พี่อยู่ไหน หรือว่า ....... ”
“ แม่พี่แต่งงานใหม่แล้ว แม่พี่เป็นคนบอกเรื่องนี้เอง ” โห ชีวิตพี่ชายของผมไม่ธรรมดาซะอีกคนแล้วนะเนี่ย
“ แม่มึงโกรธพ่อหรือปล่าว ถึงพูดแบบนั้น ” วันนี้ไอดิษมันกินเหล้าเปลืองมากอะ พอเมาแล้วถามไปทั่วอีก ถามแต่เรื่องที่กูอยากรู้ด้วย ฮ่าๆๆ
“ หลายคนว่าแบบนั้น แต่ผมเชื่อลึกๆว่า ไม่แน่หรอกพี่ อาจจะเป็นเรื่องจริง ”
“ เหรอวะ ” ไอดิษส่งสัญญาณไม่อยากถามต่อ แต่ผมอยากรู้อะ
“ เชื่อลึกๆนี่ เชื่อยังไงพี่ ” ไอดิษเอาเท้าสะกิดหลังผม ผมไม่สนใจหรอกครับ
“ เวลาพ่อมองพี่ พ่อจะเศร้ามากๆ ...... เฮ้อ พี่ผมง่วงแล้ว ผมนอนก่อนนะ พี่กับคิมต่อกันเหอะ ” พี่โจตัดบทหนีไปเฉยๆ ผมงี้อารมณ์สอดรู้ค้างเติ่งเลย
“ ไปถามเค้าแบบนั้นได้ไง ” พอพี่โจไปนอน ไอวากบ้าเริ่มก่อกวนผมต่อ
“ กูอยากรู้อะ เผื่อจะได้ช่วยเหลือกัน ”
“ เหอะ ช่วยตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ” โห มีว่าๆ
“ ไม่ต้องบอก กูก็ช่วยตัวเองทุกวันอยู่ละ ” ไอดิษหันควับ
“ งั้นให้พี่ช่วยบ้างดีปะ มาๆ ”
“ ไม่ต้องเลยมึงอะ ปล่อยเว้ยๆๆ ” วันนี้ผมได้รู้เรื่องบางเรื่อง ที่พี่รหัสของผมไม่เคยเล่าให้คนอื่นฟัง และไหนจะต้องคิดแก้ปัญหาร่วมกับไอดิษอีก ตอนนี้ไม่รู้ว่าผมต้องวุ่นวายอีกแค่ไหน ต้องลำบากใจอีกเท่าไร แต่ผมจะไม่ท้อและไม่ถอยแน่นอน ทั้งหมดนี่เพื่อมึงเลยนะไอวากบ้า
*******************************************************************
ผิดพลาดไปขออภัย โดยเฉพาะไม่มาต่อหลายวันขออภัยอย่างใหญ่หลวง :กอด1: ^^
-
นี่หละหนาชีวิตมนุษย์ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ สุขบ้างทุกข์บ้าง
อย่างที่พี่ดิษบอก ถ้าโจไม่หยุดที่ใครซักคน ก็จะไม่เหลือใครเลย
แต่โจก็ไม่น่าที่จะมาทำอะไรแบบนี้กับคนใกล้ตัวเลยนะ เมาแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้ เป็นเรื่องทุกที
ยังดีที่ไม่เกิดอะไรขึ้น แต่แหม...คิมดันมีอารมณ์นี่สิ จุดติดง่ายจริง
-
ทุกคนต่างก็มีปัญหาให้แก้ไข
อยู่ที่ว่าใครจะตัดสินใจไปทางไหน
เอาใจช่วยทุกคนให้ผ่านไปได้ครับ
-
"ทั้งหมดนี่เพื่อมึงเลยนะไอวากบ้า " ถูกใจกดไลน์นะพี่คิม
-
อนิจัง โจ้กำลังประชดตัวเองอยู่ นากนี่กูใจแข็งเนอะ แต่ดีแล้วที่คิมกับพี่ดิษจะสู้ไปด้วยกัน
-
:L2: :L2: :L2:
เนี้ยแหละชีวิต
สู้ สู้ ทุกคนเลยนะ
-
คิดถึงเหมือนกัน :กอด1:
-
:call: :call: :call:
-
มีสติ ใช้สติ
+1
-
ปัญหาก็มีมาเหมือนสายลม บางทีก็พัดแรง บางทีก็พัดค่อย.......
มันอยู่ที่ว่า เราจะยืนได้มั่นคงมากแค่ไหน????
-
เฮ้ออ แต่ละคนน่าสงสาร มีปัญหาเรื่องครอบครัวกันทั้งนนั้น :sad11:
รีบมาลงต่อนะคิม รออยู่ :pig4: :pig4:
-
ทุกคนรอบๆตัวคิม มีแต่คนมีชีวิตน่าสนใจทีเดียว
-
พี่โจทำไมไม่หยุดและเริ่มต้นใหม่อย่ามัวแต่จมอยู่กับความผิดหวัง
พี่ดิษแอบสังเกตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบร้ายจริงๆๆ
คิมกับพี่ดิษชอบแกล้งทะเลาะ แหย่ๆขัดคอกัน น่ารักเนาะอิอิ
-
...พี่โจนี่ไม่เลิกบ้าซะที เดี๋ยวก็เสียเพื่อน เสียพี่หรอก
...คิม อย่าปล่อยให้พี่ดิษกินเหล้ามากนักนะ เคยเห็นมาแล้วพวกนกเขาไม่ขันอายุประมาณ 30 กว่าๆนะ :laugh:
-
เฮ้อ แต่ละชีวิตช่างซับซ้อนจริงๆ
ปล จะเป็นยังไงน้อ ถ้าหาก คิมใจอ่อนยอมมีอะไรกับพี่โจ โดยคิดว่า พี่ดิษไม่รู้!
-
อยากบอกโจ้ว่า เรื่องของพ่อก็คืเรื่องของพ่อ พ่อจะเป็นอะไรยังไงก็ยังเป็นพ่อเราเหมือนเดิม
โจ้ก็แค่ทำหน้าที่ของตัวเอง(หน้าที่ความเป็นลูก-เป็นนักศึกษา)/รับผิดชอบตัวเองให้ดีที่สุดแค่นั้นพอ
ไม่ต้องไปแบกเอาปัญหาของพ่อมาไว้กับตัว แล้วมาประชดชีวิตน่ะ มันไม่ช่วยให้อะไรๆมันดีขึ้นหรอกนะ
ส่วนคิมยิ่งไม่ต้องไปคิดวุ่นวายเลยเรื่องของพี่โจน่ะ แค่จับมือกับดิษให้มั่น ก้าวฝ่าฟันอุปสรรคไปพร้อมๆกันก็พอ
-
:3123:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
คิมเปลี่ยนไป
ใจแข็งเป็นแล้ว
น่าดีใจแทน..เฮียดิษ
ร้ากกกกกกกกกกก ข้าวกล้องคนเดียว
ปลื้มอ่ะ
ไอ่โจ เมิงอย่ามาบ้า
เงี่ยนแล้วเที่ยวปล้ำคนอื่น
หาใครไม่ได้ ก็เอาไอ่ด่างข้างบ้านดิ
หุหุ
-
พี่โจนิสัยไม่เปลี่ยนจริง ๆ ก็เพราะแกทำตัวอย่างนี้ ถึงไม่มีคนที่รักจริง ๆ เสียที
เฮียดิษดื่มหนักเลย แสดงว่าคงเจอเรื่องเครียดน่าดู
พ่อของเฮียยังขนาดนี้ แล้วทางบ้านคิมจะเป็นยังไงเนี่ย
-
โห อิพี่โจน่ากลัวอ่ะ ดีนะเนี่ยที่คิมใจแข็ง เอิ๊กๆๆ
พี่ดิษก็ใจเย็นขึ้นเยอะเลย^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะฮะ
-
รอจ้าๆๆๆๆ
-
อ่านทันแล้ววววว เย่ !!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ถ้าอยากได้รับการอภัยต้องมาต่ออีก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชีวิตของคิมนี่ครบทุกรูปแบบจริงๆนะ
น่าเห็นใจพี่โจอ่ะ คงจะสับสนอยู่ไม่น้อย :sad4: :o12:
-
วันนี้ก็อยากมารอพี่คิมพี่ดิษนะฮะ
-
วันนี้ก็อยากมารอพี่ดิษพี่คิมอีกครับ :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้มาด้วยอารมณ์โศกเล็กน้อยนะครับ เนื่องจากว่าเพื่อนคนนึงของผม ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อสองวันก่อน และเป็นเพื่อนที่คิมรักมากๆคนนึง เพื่อนคนนี้มีบทบาทในชีวิตและบันทึกของคิมหลายๆครั้ง ช่วงนี้ผมขอเวลาซักระยะ ทำใจนิดนึง แล้วจะกลับมาต่อตอนใหม่ๆให้นะครับ
ผมคิดว่าไม่น่าจะต้องปิดบังอะไร คนที่เสียชีวิตคือ หนิง ประธานรุ่นของพวกผมเอง
ขออภัยทุกๆคนด้วยนะ
-
เสียใจด้วยนะครับ
-
เสียใจด้วยค่ะ
-
พูดไม่ออก
-
เสียใจด้วยนะคิม เข้มแข็งในเร็ววันนะ
-
เสียใจด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่คิม และครอบครัวพี่เค้าด้วยน่ะค่ะ
-
เสียใจด้วยนะจ๊ะ
-
เสียใจด้วยจริงๆ :m15: ให้กำลังใจ :กอด1:
-
"หนิง" สู่สุขคติ นะครับ
-
เสียใจด้วยนะ สู้ๆทำใจได้เร็วๆนะ
-
เสียใจด้วยค่ะ RIP.
เข้มแข็งนะคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
-
เสียใจและขอเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ :L2: :L2: :L2:
-
เสียใจด้วยครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ่ค่ะ :o12: :o12: :o12:
-
:monkeysad: :monkeysad:
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของหนิงด้วยนะคะ
ขอให้หนิงไปสู่ภพภูมิที่ดีนะคะ หลับให้สบายนะ
เสียใจด้วยจริงๆ รู้แล้วก็เศร้าเลยอ่ะ
ถึงแม้จะอยากรู้เรื่องอุบัติเหตุแต่ก็เข้าใจว่าคิมก็คงเสียใจ
เข้มแข็งเร็วๆนะคิม เป็นกำลังใจให้
-
เสียใจด้วยนะคะ
-
เสียใจกับครอบครัวน้องหนิงด้วยนะคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ หลับให้สบายนะน้องหนิง
คิมก็เข้มแข็งนะ
-
R.I.P krub
-
คิดซะว่าเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ว่าช้าหรือเร็วทุกคนก็จะได้พบเจอ
หนิงไปสบายหลับสบายแล้ว หมดเวรหมดกรรมแล้ว แต่คนที่มีชีวิตอยู่นี่สิต้องสู้ต่อไป
เป็นกำลังใจให้คิมนะ สู้สู้ ผ่านเรื่องเลวร้ายนี่ให้ได้ไวๆ ทำใจให้สบาย สบายใจเมื่อไหร่ก็ค่อยมาเล่าต่อ
นี่แหละน๊าาชีวิตคนเรา จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้ อะไรที่ยังไม่ได้ทำและอยากทำก็รีบๆทำซะอย่ามัวรีรอ
แล้วจะมาเสียใจภายหลัง สู้สู้ :3123: :3123: :3123:
-
ขอแสดงความเสียใจกับคิมรวมทั้งครอบครัวหนิงด้วยค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
ขอแสดงความเสียใจกับน้องคิมที่เสียเพื่อนที่ดี
และครอบครัวน้องหนิงที่เสียลูกที่รักไป
RIP
:pig4:
-
วันนี้มาด้วยอารมณ์โศกเล็กน้อยนะครับ เนื่องจากว่าเพื่อนคนนึงของผม ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อสองวันก่อน และเป็นเพื่อนที่คิมรักมากๆคนนึง เพื่อนคนนี้มีบทบาทในชีวิตและบันทึกของคิมหลายๆครั้ง ช่วงนี้ผมขอเวลาซักระยะ ทำใจนิดนึง แล้วจะกลับมาต่อตอนใหม่ๆให้นะครับ
ผมคิดว่าไม่น่าจะต้องปิดบังอะไร คนที่เสียชีวิตคือ หนิง ประธานรุ่นของพวกผมเอง
ขออภัยทุกๆคนด้วยนะ
ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป...แค่วันนี้ ตอนนี้ ทำหน้าที่ของเพื่อนที่ดีให้มากที่สุดก็แล้วกัน
รอคอยได้เสมอ......
รักคิม + พี่ดิษ ^^
-
เสียใจด้วยนะครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เสียใจด้วยนะคะคิม เข้มแข็งนะ
พี่ดิษก็สู้ๆนะ ให้กำลังใจน้องด้วย
รอได้จ้ะ สู้ๆ
-
เสียใจด้วยนะครับ
-
เสียใจด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่คิมกำลังเรียนรู้
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษนะครับ
ห่วง
-
เสียใจด้วยนะคะพี่คิม
เข้มแข็งไว้คะ พวกเราเอาใจด้วย
-
ห่วง
-
:o12: เสียใจ เง้อ ไม่ชอบเลย การจากลา ไปสู่สุขคติภูมิน่ะครับ
-
คิมเป็นไงบ้างหน๋อ สภาพจิตใจดีขึ้นหรือยัง
เฮียดิษยังทำงานหนักอยู่ไหม
อยากบอกว่าคนทางนี้เป็นห่วงและรอคอย...
-
ห่วง...(มาก)
-
1ห่วง
2ห่วง
-
:L2: :L2: :L2:
-
ห่วง
-
:L2: ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงผมนะครับ
ที่มาวันนี้ ขอมาเล่าอะไรซักเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะได้เขียนเรื่องต่อๆไป
วันนั้น ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่ ไอโต้งก็โทรมา มันคุยกับผมนานพอสมควร เรียกว่าไอดิษนั่งตาเขียวใส่เลยอะ เพราะมันจะเป็นคนควบคุมให้ผมอ่านหนังสืออยู่ตลอดเวลา
แล้วมันกับผมก็คุยว่า เพื่อนหนิง (ผมจะเรียกมันแบบนี้เหมือนเดิมนะ) เพิ่งตกลงกับมันเมื่อวาน ว่าจะนัดรวมเพื่อนรุ่นมาคุยกัน เพื่อจัดเลี้ยงกันเองซักครั้ง หลังที่ทุกคนจบกันหมดแล้ว (ตอนนี้ ผมได้รับอนุมัติจากสภาแล้ว รอรับปริญญาอย่างเดียว)
เพื่อนหนิง ได้บรรจุเป็นพนักงานราชการ คนแรกของรุ่น เพราะเพื่อนหนิงเรียนเก่งที่สุดในรุ่น ได้ปริญญาเกียรตินิยม จบก่อนผมหนึ่งปี ด้วยความที่ขยันของเพื่อนคนนี้ ทำให้สามารถสอบ ภาค ก. ผ่านทันที และเพิ่งจะสมัครเรียนปริญญาโทด้วย
ผมเข้าว่า เพื่อนหนิงพร้อมแล้ว ถึงอยากโยงให้เพื่อนๆกลับมารวมกันอีกครั้ง หลังจากที่แยกย้ายกันไป เพื่อหางานบ้าง เพื่อเรียนต่อบ้าง ส่วนตัวผมกับเพื่อนหนิงคุยกันตั้งแต่ปีก่อนแล้วว่า อยากให้เพื่อนหนิงรวมเพื่อนๆ
ส่วนนึง มันแตกกันสมัยเรียนครับ และไอหนิงก็สู้เต็มที่ เพราะอยากให้เพื่อนๆรักกัน มันบอกกับผมเล่นๆว่า คอยดูเหอะ ถึงกูจะตายกูก็จะรวมมันให้ได้ ตอนนั้นผมหัวเราะกับความบ้าของมันเลยนะ
คืนนั้น จู่ๆไอโต้งก็เงียบไป ผมถามมันว่ามีอะไรวะ มันตอบผมว่า เพื่อนในเฟสบุ๊ค ขึ้นหน้าว่า นาย ....... รุ่น ...... ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อาการสาหัส (มารู้เอาทีหลังว่า เพื่อนหนิงเสียชีวิตในที่เกิดเหตุเลย) ไอโต้งบอกผมเสียงสั่น ผมตกใจมือไม้อ่อน ไอดิษที่ตาเขียวๆอยู่ ถึงกับตกใจ รีบขยับมานั่งใกล้ๆ
" ดิษ หนิงรถชนอะ สาหัส " ดิษรู้ว่าผมสนิทกับหนิงมาก และมันก็เคยช่วยให้ผมกับดิษกลับมาดีกันในช่วงท้ายๆของบันทึกผมด้วย (ต่อจากตอนล่าสุดเลยอะ)
คืนนั้น ผมตัดสินใจจะขับรถไปหาไอหนิงที่โรงพยาบาล มันประสบอุบัติเหตุอีกจังหวัด แต่ผมไม่อยากรอฟังข่าว อยากไปเห็นกับตาว่าเพื่อนผมยังอยู่ แต่ไอดิษก็ตวาดใส่ผมว่า
" จะไปตายซะอีกคนหรือไง ตั้งสติหน่อยได้ไหม " ผมได้แต่นั่งหงอย น้ำตาไหล พักนึงไอดิษก็บอกว่ามันจะไปชงพวกเครื่องดื่มมาให้ แต่ผมสังเกตว่ามันหยิบมือถือไปด้วยเลยตามไป
และผมก็ได้ยินสิ่งที่เลวร้ายมากๆในชีวิตผม ไอดิษถามคนในสายว่า เพื่อนหนิง เป็นไง แล้วมันก็อุทานว่า
" คาที่เหรอ ชิบหายเอ้ย เออๆ เดี๋ยวกูจะค่อยๆบอก แฟนกูร้องไห้อยู่นี่แหละ " เท่านั้นแหละ ผมร้องไห้โฮเลย ผมเสียเพื่อนรักไปแล้วจริงๆ
พี่หมี เล่าให้ฟังว่า อยู่ใกล้ๆกับเพื่อนหนิง ตอนที่ประสบอุบัติเหตุ พี่แกบอกว่า หนิงเพิ่งกลับจากการไปชวนเพื่อนให้มาเลี้ยงรุ่นกัน และก็ดื่มนิดหน่อย จนมาประสบอุบัติเหตุหลังจากที่แยกกับเพื่อนๆได้ไม่กี่นาที
ในงานศพ เพื่อนรุ่นของเรามากันแทบจะครบทุกคน ยกเว้นบางคนที่ทำงานไกลจริงๆ ผมแอบนึกไปคนเดียวว่า เพื่อนหนิง เองแน่จริงๆ คำพูดที่พูดกับผมวันนั้นว่า ถึงตายก็จะรวมพวกเพื่อนๆมาให้ได้ ในที่สุดเพื่อนก็ทำได้ พวกผมตกลงว่าจะมาปรึกษากันต่อปีใหม่ครับ
ผมยอมรับว่า ผมยังไม่มีอารมณ์จะพิมพ์ต่อ เพราะส่วนนี้ เกี่ยวกับเพื่อนหนิงเยอะมาก บางครั้งแค่ลองนึกเล่นๆ ไม่ได้ลงมือพิมพ์ ผมยังรู้สึกจุกที่อก แต่ผมยืนยันว่า จะพยายามนะครับ ขอโทษที่อาจทำให้รอนาน ช่วงนี้อ่านเรื่องเก่าๆไปก่อน ผมจะเอาตอนอื่นๆมาลงก่อนชั่วคราวนะครับ
สุดท้าย ผมขอยกย่องในคุณความดีของเพื่อนหนิง ผมจะจดจำเพื่อนคนนี้ตลอดไป และขอบคุณที่ทำให้ผม รู้จักคำว่าเพื่อน ที่แท้จริง ขอบคุณเพื่อน
-
ทำใจให้สบายนะคะคิม แล้วเรื่องบันทึกเราเชื่อว่าทุกคนรอคิมได้
-
พักให้หายเหนื่อย สบายใจเมื่อไหร่ค่อยมาเขียนต่อ รอได้ค่ะ
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
มาให้กำลังใจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ทำใจดีๆนะ คิม...ยิ้มกับความรักที่เค้ามีให้กับเรา.
แล้วซักวันมันก็ผ่านไปด้วยดี.........
-
:L2: :L2: :L2:
-
เสียใจด้วยนะค๊ะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้คิม :L2:
-
...เฮ้อ คนดีมีอนาคต ทำไมต้องมาจบชีวิตเร็วแบบนี้ด้วยไม่รู้เนอะ
...เค้าคงเป็นความหวังของครอบครัว เป็นเพื่อนที่เพื่อนๆๆรัก
...น้องคิมก็พักผ่อนนะ สบายใจเมื่อไหร่ก็ค่อยมาเขียนต่อก็ได้
...อ่านแล้วก็เสียดายคนดีๆๆ อนาคตของชาติ ขอให้สู่สุคติก็แล้วกัน..เพื่อนหนิง..ของเพื่อนๆทุกๆคน :กอด1:
-
หลับให้สบายครับ
-
พี่คิม สู้ๆ :laugh:
-
พักผ่อนมากๆนะน้องคิมสู้ๆนะ พี่เป็นกำลังใจให้
จากคนที่เคยมีประสบการณ์เพื่อนเสียเหมือนกัน ถึงเพื่อนพี่จะไม่สนิทมาก
แต่กับเพื่อนคนนี้ก็เคยเป็นที่ปรึกษาในหลายๆเรื่องแล้วที่เหมือนกันก้คือเพื่อนคนนี้
เป็นตัวแทนรุ่น(หัวหน้า)และก็กำลังจะมีอนาคตสดใส(เหมือนกันอีก)
ตอนที่พี่รู้ข่าวยังช็อกมาก เข้าใจน้องคิมเลย แล้วนี่น้องหนิงยังเป็นเพื่อนที่สนิทอีก
...สู้ๆนะคะน้องคิม เพื่อนเราไปดีแล้วเค้าไม่ต้องเหนื่อยอีกต่อไปแล้ว...
ฝากพี่ดิษให้กำลังใจน้องแทนพวกเรา(แฟนๆบันทึกนี้)ด้วยนะคะ
-
"เรามีความเจ็บและความตายเป็นของธรรมดา"
ทั้งๆที่เราทุกคนรู้ซึ้งถึงตรงนี้
แต่เมื่อเราเจอกับสิ่งนี้จริงๆเราก็ยากที่จะทำใจได้
เข้าใจความรู้สึกของคิมนะ ถือซะว่าหนิงเขาไปสบายแล้ว
แต่คิมและพวกเรายังต้องเดินทางกันต่อ
ผู้หลักผู้ใหญ่ท่านเคยบอกไว้ว่า ถ้าเรามัวแต่โศกเศร้าอาลัย/ห่วงหา
จะทำให้คนที่เรารักที่จากเราไป เดินทางไปสู่สัมปรายภพด้วยความยากลำบาก
ทางที่ดี เราควรพยายามตั้งจิตให้สงบ และหมั่นทำบุญอุทิศให้คนที่เรารัก
ตามวาระและโอกาสที่เราจะทำได้นั้น จะเป็นการดีที่สุด
อันจะเป็นการทำให้คนที่เรารักนั้น เดินทางไปโดยสะดวกและเป็นสุข
-
เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้คิมก้าวต่อไป...แม้จะต้องเสียเพื่อนที่รักไปแต่ทุกเวลาก็ยังมีเฮียดิษอยู่ข้าง ๆ คนที่อยู่ใกล้และคอยดูแล...
เพิ่งได้รู้ว่าเฮียเรียกคิมว่าแฟนด้วย
...ดูแลน้องด้วยนะเฮีย
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่คิมครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะคิม
รอให้อารมณ์ของคิมเข้มแข็งก่อน แล้วค่อยกลับมาเล่าเรื่องใหม่ก็ได้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมจ้ะ :กอด1:
-
มาครับผม วันนี้ต่อให้ๆ
************************************************************
รุ่งเช้า ผมตื่นขึ้นมา มองซ้ายมองขวาไม่เจอท่านวากดิษ กับพี่โจ สองคนนั้นตื่นไปทำอะไรกันตั้งแต่เช้าก็ไม่รู้ครับ ผมล้างหน้าล้างตา แล้วเดินลงมาข้างล่าง
“ พี่ มันต้องใส่น้ำปลาอีกนะ ” เสียงพี่โจนี่หว่า
“ ยังเค็มไม่พอเหรอวะ ไปยืนมองเฉยๆไป ” นี้เสียงไอวากบ้า
“ โด่พี่ คิมชอบรสเข้มๆนะ ” ฟังไปฟังมา เหมือนกำลังทำกับข้าวว่ะ
“ มึงรู้ดีจริงเนอะ เรื่องรสนิยมของแฟนชาวบ้านเนี่ย ”
“ ผมรู้ใจทุกคนแหละ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” ผมเดินมาที่ห้องครัว ภาพตรงหน้าทำผมหลุดขำออกมาอะ
“ หัวเราะอะไร กระรอกน้อยขี้เซา ” ว่ากระรอกอีก ไอวากบ้า
“ สองคน ออกรบ หรือทำอะไรกัน ” สภาพผ้ากันเปื้อนดูไม่ได้เลยครับ ไม่รู้มันสองคนคิดจะทำอะไร
“ ทำกับข้าว ไม่เหมือนเหรอ ” พี่โจบอก ผมรีบเดินไปล้างมือ และถอดผ้ากันเปื้อนให้พวกมันสองคน
“ จะกินอะไร บอกมา ”
“ ทำเป็นด้วยเหรอ ” ไอดิษถามน่าต่อยว่ะ
“ เป็นดิ เมื่อก่อนทำให้ ....... ” กำลังจะบอกว่า ทำให้สาวๆออกบ่อย แฮะๆๆๆๆๆ
“ ทำให้อะไร สาว ? ” แม่ง หัวดีจริง ฮุ้วววว
“ ปล่าววว พ่อกับแม่ดิ ”
“ ไหนพ่อเลี้ยงว่า คิมไม่ชอบอยู่บ้านนี่ ” พี่โจนี่จะมาฆ่าผมหรือไงเนี่ย
“ พอๆๆ ตกลงจะกินอะไร ” ผมดิษยังไม่ส่งสายตาโหดๆครับ กูเริ่มกลัวมึงแล้วนะเว้ย
“ ต้มจืด ไข่เจียว ผัดผัก หุงข้าวด้วย ” ไอดิษบอกผม
“ เฮ้ย นี่ยังไม่ได้ทำซักอย่างเลยเหรอวะ ”
“ เออดิ เถียงกันว่าคิมชอบรสอะไรอยู่ ไอที่ทำๆก็กองอยู่นั่นไง ” พี่โจชี้ไปที่หม้อใบนึง ดูๆไปเหมือนจับฉ่ายเลย
“ ตั้งหลายอย่าง ดิษช่วยหั่นผักทีดิ ” ผมหันไปหาพี่ดิษสุดหล่อ แต่มันไม่ตอบครับ ได้แต่ยิ้ม
“ ทำให้คนอื่นออกบ่อยนี่ ทำเองหมดนี่แล้วกัน ไอโจมานี่ ” ผมหันไปดึงพี่โจกับไอวากบ้าไว้ แต่มันสองคนวิ่งหัวเราะไปทางอื่นแล้วครับ แม่ง แค่เผลอพูดเรื่องเก่า กูต้องเหนื่อยทำอาหารหมดนี่เลยเหรอเนี่ย ฮุ้วววว
กว่าผมจะทำกับข้าวอย่างที่ท่านพี่ทั้งสองสั่ง ก็เหนื่อยเอาแรงเหมือนกันครับ และพอเสร็จแล้วยังต้องเดินไปเรียกท่านทั้งสองถึงห้องนอนด้วย
“ ข้าวเสร็จแล้วเว้ย ” ผมบอกพวกมันสองคน
“ พูดไม่เพราะ เดี๋ยวจับ ค. ยัดปาก ” ไอดิษพูดซะเห็นภาพเลย
“ พูดกันเพราะๆดิสองคนนี้นี่ ปะๆกินข้าวกัน ” พวกมันสองคนนั่งเล่นเกมส์กันอยู่ครับ
ความจริงสองคนนี้กลับมาดีกันก็ดีนะ เพราะก่อนที่ผมจะมาก็ได้ยินมาว่าพี่น้องรหัสคู่นี้รักกันมาก ไปไหนไปด้วยกัน โดนตีด้วยกันออกบ่อย แต่ดีที่ไม่รักกันซะเอง ไม่งั้นกูเอาตาย หึหึหึหึ
“ ครับ ” ขณะที่เราสามคนกำลังกินข้าวกันอยู่ ไอวากดิษก็หยิบโทรศัพท์มาคุย
“ หือ ใครจะจับคู่อะไรนะ ” นั่นดิ ใครจะจับคู่อะไรวะ
“ อืมๆ ขอบใจ งั้นช่วงนี้พี่ไม่กลับบ้านแล้วกัน ”
“ ทำไมต้องไม่กลับบ้านอะท่านวากดิษ ” ผมแซว
“ เพราะใครไม่รู้เหรอ ” อ้าว พูดๆไปเหมือนหมายถึงกูนะนิ
“ ตกลงยังไงพี่ ” พี่โจต้องถามซ้ำอีกรอบ
“ พ่อกูเริ่มหนักละ เชิญพวกเพื่อนๆ พาลูกสาวมาให้กูเลือก หรือจับกูไปให้เค้าเลือกก็ไม่รู้ ” ผมตกใจนะครับ คิดว่าจะมีแต่ในหนังซะอีก
“ แล้วพี่จะทำยังไง พ่อพี่เริ่มรุกหนักแล้วล่ะ ”
“ กูรู้น่า ” แม้ว่าพี่โจจะจับอาการของไอดิษไม่ได้ แต่ผมมั่นใจว่าผมมองออกครับ ไอดิษกำลังหนักใจ มันหลบตาขณะที่ตอบคำถามพวกผม
“ ดิษ เดี๋ยวกินข้าวแล้ว ขอคุยด้วยดิ ” ผมบอก
“ ไม่ต้องขอเลิกนะ เชยแล้ว ” แม่งนี่ก็รู้ดีว่ะ ใจจริงผมกะจะให้มันกลับไปบ้าน เพื่อจะได้ถามใจของมันว่า ความจริงแล้วดิษมันต้องการแบบไหน
หลังจากกินข้าวอิ่ม พวกผมสามคนมานั่งจุ้มหัว หารือทางแก้ไขกันต่อ
“ ทำไมไม่เรียกเพื่อนคิมมาอีกซักคนล่ะ จะได้ถามจากคนนอกไง ” พี่โจออกความเห็น
“ แล้วเพื่อนจะเรียกคนนอกได้ไงวะ ไอโง่ ” ไอดิษว่าพี่โจ
“ มึงฟังดิพี่ ผมหมายถึงว่า คนนอก ที่ไม่ได้เป็นแบบเราสามคนเนี่ย ” ไงวะเนี่ย เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวมึง เดี๋ยวผม
“ เออ เค้าหมายถึงคนที่ไม่ได้เป็นเกย์อะไอฟาย ” ผมได้ทีอัดมันคืนครับ กวนผมตั้งแต่เมื่อเช้าละ
“ พี่ไม่ใช่เกย์นี่ พี่แค่ชอบคิม ”
“ โอย พอๆ คิมโทรหาเพื่อนคนนึงปะ จะได้มาถามกัน ” พี่โจตัดบทครับ
ผมลองโทรหาไอโต้งก่อน เพราะมันค่อนข้างจะรู้ใจพี่โจกับไอวากดิษดี
“ มึงอยู่ไหนโต้ง ”
“ อยู่บ้าน ” แล้วบ้านมันอยู่ไหนวะ
“ ที่ไหนอะ ”
“ ไกลแล้วกัน ” ที่ผมเคยเล่าเมื่อนานมาแล้วว่า บ้านมันอยู่นครศรีธรรมราชอะครับ แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้
“ เออ ไม่รบกวนละ ” พอวางสายผมก็โทรหาไอเร เพราะคิดว่ามันรู้ใจผมมากคนนึง
“ เรเว้ย อยู่ไหน ”
“ เที่ยว ” สั้นๆ ได้ใจความ
“ มาบ้านพี่โจหน่อยดิ มีเรื่องอยากคุยด้วย ”
“ กูขอเที่ยวกับดาก่อนได้ไหมวะ นี่เดทแรกเลยนะเว้ย ” เออ เห็นแก่หน้าตาของมึงหรอกนะ ผมโทรหาที่พึ่งสุดท้าย หนิงเพื่อนยาก ผู้แทนรุ่นของผม
“ อยู่ไหนวะหนิง ”
“ โทรมามีปัญหาอะไรล่ะมึง ถามเพื่อนอยู่ไหนๆ ” ไอนี่ก็จมูกไวมาก
“ กูอยู่บ้านพี่โจอะ มึงมาเที่ยวเล่นไหมล่ะ ”
“ ได้ เดี๋ยวไป ” กูรักมึงที่สุดละเพื่อน ฮ่าๆๆ
ขณะที่รอไอหนิง ผมสามคนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ได้เรื่องว่า ช่วงนี้ควรจะหลบไปที่ไร่ของพ่อผมก่อน รอใกล้จ่ายค่าเทอมค่อยกลับมา
“ โจเว้ย มีคนมากดกริ่ง ไอหนิงมาแล้วมั้ง ” พี่โจชะโงกหน้าไปมองที่หน้าต่าง แล้วรีบหันมาทำตาโตใส่ผม
“ คิม ทำไมมากันเยอะจังล่ะ ”
“ ไม่ดิพี่ ผมตามไอหนิงคนเดียว ” ผมลุกตามมาดูบ้าง ถึงรู้ว่า อย่างน้อยก็มีสี่ห้าคนอะ
พี่โจไปพาพวกนั้นมาในบ้าน ก็มีไอหนิง ไอเร ไอโซ่ (เดือนคนปัจจุบัน) ไอมิคน้องรหัสผม กับไอวาฬ
“ ขนมาทำไมเยอะวะ ” ผมก็สนิทกับพวกมันอยู่แล้วล่ะ ไม่ได้อึดอัดอะไร
“ ผมเมาอยู่กับพี่หนิงเมื่อคืนครับ ” ไอโซ่นี่น้องไอหนิงมันครับ
“ ผม ........ ผมก็กับไอโซ่เมื่อคืนครับ ” ไอมิคน้องผมพูดเสียงอ่อยๆ
“ ได้เสียกับไอโซ่เมื่อคืนนี้ ? ” ไอดิษยุน้องแล้วมึง
“ ไม่อะพี่ กลัวแหก ” แล้วมึงก็เล่นกับมันนะไอมิค
“ เห็นว่ามีปัญหาไง เราเลยมาด้วย ” วาฬนี่ก็สุดที่รักของผมอีกคนนะ ฮ่าๆๆ
“ ไม่ต้องเอาไปเล่าให้ใครฟังนะพวกมึง เพื่อนกูกูรักของกู เรื่องกระจายไป กูเล่นหมดนะมึง ” ไอหนิงท่านผู้แทนจัดการขู่พวกที่มาด้วยกันก่อน จากนั้นก็เริ่มคุยกัน
“ รู้มาจากมิคนะ ว่าพี่เป็นแฟนกัน แต่ไม่รู้ว่ารักกันจริงอะ ” ไอโซ่เดือนขี้เมาพูด
“ สมมติเป็นมึง จะทำไง ” ไอดิษถามไอโซ่
“ ผมไม่รู้อะพี่ ผมก็ทนๆไป ไม่เคยเจอเหมือนกัน ปกติพ่อแม่ไม่บังคับอะครับ ” จริงของมัน
“ มึงอะมิคกี้ ” ผมหันมาถามน้องผม
“ คุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวมา ” ไอดิษลุกออกไป สงสัยจะมีเรื่องอีกละ
“ ปัญหาพวกพี่ ไม่ใช่ปัญหาของเด็กมหาลัยอะ มันใหญ่กว่านั่น ผมบอกอะไรไม่ได้จริงๆพี่ ” พวกนี้พูดมีเหตุผลแฮะ
“ เราว่า เสี่ยงปรึกษาพ่อของคิมเลยปะ ”
“ มันจะได้โดนฆ่าหมกไร่ดิ ขนาดพ่อพี่ดิษยังขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงพ่อคิมเลย ทำอย่างไม่เคยเจอมาก่อนนี่ ” ไอหนิงเบรกเพื่อนวาฬซะงั้นครับ อันนี้ผมแอบเห็นด้วย ฮ่าๆๆ กลัวพ่อเหมือนกัน
“ งั้นเอาไง ”
“ แต่กูว่าแม่มึงอะคิม ท่านดูจะรักมึง และน่าจะยอมรับมึงได้ ลองคิดๆดูนะ สมมติแม่มึงยอมรับขึ้นมา พ่อมึงก็ลำบากจริงปะ ” ไอหนิงยุให้ผมเข้าทางแม่ครับ
“ อะไรกันเนี่ย พ่อแม่ของพี่ๆรับไม่ได้จริงอะ ” ไอโซ่พูดโพล่งขึ้นมา
“ พ่อแม่แต่ละคนไม่เหมือนกันน้อง รักก็คนละแบบ แสดงออกก็คนละแบบ เราไปคิดแทนไม่ได้หรอก ” เพื่อนหนิงพูดถูกใจหลายเรื่องครับ ซักพักไอดิษถึงวิ่งกลับมา
“ มึงไปไหนมาดิษ ”
“ ทำไม คิดถึงเหรอ ” แม่ง คนเยอะแยะ กูอายนะมึง
“ เออมิค กูเชื่อว่าพี่เค้ารักกันจริง ” ไอโซ่หันไปหาไอมิค แต่สายตาพวกมันไม่แสดงออกว่ารังเกียจหรือระแวงนะครับ ออกไปทางเห็นใจผมกับไอดิษซะมากกว่า
“ ไปไหนมา ”
“ ไปตามคนมาเพิ่ม ”
“ เฮ้ยๆพี่ แค่นี่ก็รับไม่ไหวแล้ว พ่อผมกลับมา ฆ่าผมแน่อะ ” พี่โจเริ่มโวยครับ
“ กูช่วยเก็บศพให้ ” สรุปคือจะมีคนมาเพิ่ม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าท่านวากข้าวกล้องไปเรียกใครมา
ช่วงบ่าย ไอโซ่กับไอมิคไปซื้อสัมภาระมาเตรียมสำหรับปาร์ตี้ย่อยๆที่บ้านพี่โจ พวกผมช่วยกันออกเงินครับ ไม่อยากรบกวนพี่โจมากกว่านี้ เพราะเข้าใจว่าพ่อพี่โจจะกลับมาจากธุระต่างจังหวัดวันนี้ด้วย
“ ไหนๆก็ไหนๆ พวกมึงช่วยพี่ตัดต้นไม้ทีดิวะ รกมากเลย ” อ้าว ไหงมาใช้แรงงานกันซะล่ะ
“ ก็ดี จะได้ไม่รีบเมา ปะๆ ”
พอน้องสองคนกลับมา เราก็ขอชุดกีฬาของพี่โจมาใส่ ไปช่วยกันตัดต้นไม้ เรียกว่าสังสรรค์กับทำงานไปด้วย ผมมีความสุขนะครับ ได้เห็นภาพแบบนี้บ้าง และก็อุ่นใจส่วนนึงว่า หากบ้านผมและบ้านไอดิษรับผมไม่ได้ ผมก็คงเหลือเพื่อนๆให้ได้พึ่งบ้าง
“ โจ คนที่กูชวนมาแล้วว่ะ ” ไอดิษส่งสัญญาณให้พี่โจไปเปิดประตู
“ มึงชวนใครมาดิษ ” ผมแอบมาถามมันอีก
“ ดูสิ ” คนที่ลงจากรถมา ทำเอาผมทั้งอึ้งทั้งดีใจ ผมรีบเดินไปหา
“ ดีครับ พี่นาก ....... ไงวะไอเดย์ ไอวิน ไอดิษชวนมาเหรอมึง ”
“ ถามพี่ดีกว่า ไอดิษให้พี่ไปรับสองคนนั้นมา ” พี่นากตอบแทนพวกมันสองคน
“ พี่ดิษว่าเจอปัญหาใหญ่ ผมเลยมาให้กำลังใจพี่ไง ” ไอวินบอก ตอนนี้ผมน้ำตาซึมๆนะผมว่า
“ ผมน้องพี่ดิษ ก็ต้องมาด้วยดิพี่ ” ไอเดย์พูดบ้าง
“ เออ ว่าแต่มึงสองคน ...... ยังไง ” ผมถามไอวินกับไอเดย์ มันสองคนทำท่าลุกลน ยังไงกันคู่นี้
“ ผมไปทางนู้นนะพี่ ” พวกมันสองคนแยกไป ไม่ตอบผมครับ ฮ่าๆๆ อย่างน้อยวันนี้ผมก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวแหละนะ
******************************************************************
ปล. ใกล้ปกติแล้วครับ ขอบคุณทุกคนนะครับ :กอด1:
-
เพื่อน ๆน่ารักจังเลย ช่วย ๆกันคิดหาทางออก
มีหลายคู่เลยนิ
-
Fighting na ka! Everything will pass n be better soon ^^
-
เพื่อนแท้จริงๆ
-
ดีจัง มีเพื่ิอนที่เรียกว่าเพื่อนจริงๆ อยู่ข้างเราเมื่อเราต้องการ
-
เป็นงานรวมเพื่อนแท้เลยเนอะ
เวลามีปัญหาต้องการกำลังใจเป็นที่พึ่งได้ซึ้งจริงๆ
ส่วนเรื่องของพ่อแม่ท่านอาจจะไม่เข้าใจง่ายๆ
แต่คิดว่าคงไม่ใจร้ายกับลูกนักหรอก
รอเวลาและพิสูจน์ตัวเองสู้สู้น๊าคิมดิษ :L2:
-
คำว่า
"เพื่อน"
มีความหมายมากมาย
:L2: :L2: :L2:
-
งานรวมรุ่นจริงๆแฮะ
-
พ่อพี่โจคงดีใจ...เพื่อนเต็มบ้านเลย 555++
-
:call: :call: :call:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
คิมมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ดีมากมายเลยนะ โชคดีจริงๆ^______^
-
....มากันเต็มบ้านก็อุ่นใจดีนะ แต่ไม่รู้ว่าจะได้เรื่องหรือเปล่า
....หรีอพี่นาก คนเดียวที่จะได้เรื่องได้ราวกว่าเพื่อนก็ไม่รู้คงต้องติดตามอ่านตอนต่อไป
...ว่าใครจะช่วยแก้ปัญหาโลกแต่แบบนี้ได้พี่ว่าน่าจะเป็นแม่น้องคิมนั่นแหละ น่าจะช่วยได้มากสุด อย่างที่เพื่อนหนิงว่า :laugh:
-
อุ่นใจไปด้วยนะคิม
มีเพื่อนๆมาร่วมด้วยช่วยกันคิด
-
ดีจัง ที่สามารถปรึกษาเรื่องแบบนี้กับเพื่อนๆ โชคดีที่มีเพื่อนแท้ o13
-
อุ่นใจเลย เพื่อนเยอะดี
ขอบคุณมากค่ะ
-
โหเพื่อนของ คิมกับพี่ดิษ นี่ดีจริงๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ชอบคิมมากกกกกกกก !!!
บุคคลิกแบบนี้แหละ ที่หาอ่านมานาน 55 55 :z2:
-
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นในมิตรภาพจัง
:กอด1: ให้เพื่อนน้องคิมน้องดิษทุกคนจ้า
-
พี่ดิษต้องมีไรกับครอบครัวคิมมาก่อนแน่ๆ
อ๊ายย ><
-
โหยย
ซึ้งแทนนน :m15:
-
ทำไมคิดทำตัวแบบนี้แล้วอ่า
เรียกร้องความสนใจจากพี่ๆใช่มั๊ยย
-
มมารอพี่คิมพี่ดิษครับ เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
เป็นบรรยากาศที่น่าประทับใจดีนะ ช่วยกันทั้งทีมเลย แปลกที่ไม่มีนัทจัง คงเพราะโต้งไม่ได้มาด้วย หรืองานนี้มีแค่เฉพาะหนุ่ม ๆ
พ่อเฮียรุกหนักจริง ๆ ดีที่มีน้องเป็นสายอยู่ที่บ้าน ไปตั้งหลักอยู่ที่ไร่คิมก่อนดีกว่าไหม เผื่อจะได้เข้าทางพ่อกับแม่คิม...อิ ๆ
คิมกับเฮียคุยกันนี่เป็นเอกลักษณ์ของทั้งคู่เลย เหมือนจะชวนทะเลาะแต่ก็ไม่ว่าจะใช่ หวานกันนี่นิดเดียวจริง ๆ แต่ก็รักกันดี
-
ตอบตอนที่เท่าไหร่ไม่รู้หน้าสิบ
โอ้ยย พี่ดิษแม่งง
พี่ต้องการอะไรวะ ??
-
ตอบหน้า 11
พี่ดิษแม่งง
โรคจิตปะวะ
-
อ่านแล้วขัดใจแม่ชิบหายค่ะ
โอยย มีไรก็พูดให้เคลียร์ๆดิวะ อึดอัดและรู้่สึกแย่แทนคิมโคตรๆอะ
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับ
-
กำลังใจล้น
+1
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับผม สู้ๆนะพี่
-
:z2: :z2: :z2:
:z2: :z2:
:z2:
-
อย่างที่เคยบอกไปแล้วครั้งนึง แล้วก็จะบอกอีกครั้งนึง
คิมโชคดีมากๆนะ ที่มีเพื่อนที่ดีๆอยู่รอบตัวเสมอ
ก็คงเพราะคิมเองก็เป็นคนดีด้วยแหละ เพื่อนๆถึงรัก
และคอยช่วยเหลือเสมอ
-
:L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ มาให้กำลังใจด้วยครับ
-
อยากรู้ว่าคิมผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไง???
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ ขอโทษที่วันนี้มารอช้านะครับ พอดีติดธุระครับ
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเหมือนเดิมครับ
-
วันนี้ พรุ่งนี้ต่ออยู่ครับ แต่วันนี้ต้องไปนั่งเชียร์บอลกับใครบางคนอะ แฮะๆๆๆ มีเด็กหงส์บังคับอะ
-
รับทราบจ้า
-
ดีมากพี่ดิษ
-
:m26: ใครไม่รู้มาต่อช้าๆ
***************************************************
พวกผมช่วยกันปัดกวาดเช็ดถู ตัดต้นไม้ คุยกันไป ทำงานไป สนุกดี หลังจากนั้นก็มาหามุมสงบๆนั่งสังสรรค์กัน
ตอนเย็น พ่อของพี่โจกลับบ้านจริงอย่างที่พี่โจบอก พอท่านกลับมาถึงกับยืนงงอยู่นานครับ
“ มากันมากขนาดนี้ จะมีที่นอนเหรอ ” พ่อของพี่โจถาม
“ ผมไม่รบกวนครับ คือเดี๋ยวจะกลับไปนอนที่อื่นครับ ” ไอมิคพูดเสียงอ่อยๆ ไอนี่มันขี้เกรงใจมากครับ
“ โจ มีที่นอนให้เพื่อนหรือยัง ” แต่น้ำเสียงพ่อของพี่โจ ดูเป็นมิตรมากเลยนะ
“ ก็ให้นอนกองๆกันอะพ่อ ” กูคนนะพี่
“ ตามสบายๆ ไม่ต้องเกรงใจ ...... นั่นเคยมาบ้านเราไหม ” พ่อพี่โจชี้มาทางผม ผมเคยมาแล้วครั้งนึงจริงๆครับ
“ ผมเคยมาแล้วครับพ่อ ” ผมรีบตอบ
“ มาหาพ่อทีนะ ” แล้วท่านก็เดินเข้าไปในบ้าน คือ พวกผมกินกันอยู่นอกบ้านครับ
“ พี่ พ่อพี่จะฆ่าผมแทนพี่ไหมอะ ” ผมถาม
“ ไม่หรอกน่า ไปเหอะๆ ” ผมส่งสายตาให้ไอดิษ มันยิ้มๆให้
พ่อของพี่โจ รออยู่ที่ห้องทำงาน ท่านให้ผมนั่ง แล้วเริ่มพูคุยกัน
“ ชื่ออะไรนะลูก ” ลืมง่ายนะครับ ฮ่าๆ
“ คิมครับ ”
“ จำได้ว่า เป็นน้องรหัสโจ ”
“ ใช่ครับ ขออภัยที่มารบกวนนะครับ ” พ่อพี่โจหัวเราะ
“ มาเป็นเพื่อนเค้าบ้างน่ะดีแล้ว พ่ออยากให้เค้ามีเพื่อนเยอะๆ เห็นพวกเราช่วยทำงาน หน้าตาน่าไว้ใจ พ่อก็สบายใจ ” แสดงว่าเพื่อนเก่าๆพี่โจหน้าเถื่อนดิ ฮ่าๆๆ
“ ครับ ”
“ ฝากโจด้วยลูก ” ผมยกมือไหว้ แล้วเดินออกมางงๆ ที่งงเพราะทำไมต้องฝากพี่โจด้วย หวังว่าพี่โจคงไม่มีปัญหาลึกๆอะไรอีกนะ
คืนนั้นไม่มีอะไรมาก นอกจากกินเหล้า คุยกัน จากนั้นก็ค่อยๆแยกกันไปนอนตามมุมต่างๆ
“ พี่คิม ” เสียงเหมือนไอมิคนะ
“ ไงน้อง ”
“ พี่ดิษเรียกครับ ” โห เดี๋ยวนี้มึงใช้น้องใช้นุ่งมาเรียกกูเชียวนะ ผมพยักหน้าให้ ไอมิคก็เดินเซๆเข้าไปนอนในบ้าน
“ มีไร ”
“ หน้ามุ่ยเชียว มานี่ ” ไอดิษดึงผมลงไปกอด กลิ่นเหล้าจากตัวมันนี่หึ่งเลยครับ วันนี้ทำไมมันเมามากขนาดนี้วะ
“ เหม็นว่ะ ” ผมแกล้งพูด
“ คิม อย่าทิ้งพี่นะ ” ซะงั้นอะ
“ ทำไมคิดว่ากูจะทิ้งมึงล่ะ ”
“ สายตามันฟ้อง น้องกลัวพี่จะลำบาก กลัวพี่จะมีปัญหากับครอบครัว ใช่ไหม ” รู้ดีจริงมึง
“ ก็ใช่ กูห่วงมึงงาย ”
“ พี่เคยบอกไหมว่า ถ้าคิมรู้สึกไม่ดี หรือรู้สึกอึดอัด ให้บอกพี่ทุกเรื่อง ครั้งนึงตอนเรารับน้องที่เข่าของคิมไม่ดี พี่บอกอีกครั้งนะ ถ้ารู้สึกไม่ดีที่เราคบกัน บอกพี่นะ ” เวลาเมา มึงก็มั่วใช่ได้นะกูว่า
“ อืม ” ผมนั่งเล่นกันอยู่ไม่นาน ก็เข้าไปนอนในบ้านกับพวกน้องๆ
รุ่งขึ้น พ่อของพี่โจสั่งให้แม่บ้าน เข้าใจว่าไม่ได้จ้างประจำอะครับ ไปซื้อของมาเตรียมทำข้าวเลี้ยงพวกผม
“ ว่างๆมาเที่ยวเล่นได้นะ ” พ่อบอกพวกผม หลังจากที่ขอตัวกลับบ้านใครบ้านมัน
“ ขอบคุณมากคร้าบบ ” จากนั้นไอมิค ไอโซ่ ก็ขอตัวกลับ ที่เหลือยังอยู่ครับ
“ เราเอาไงต่อดี ” ผมถามพวกนั้น
“ เที่ยวบ้านมึงดีกว่า จะได้บอกแม่มึงไง ” ไอหนิงบอก
“ จะไปจริงอะ ไม่มีใครติดธุระอะไรนะ ”
“ ขนข้าวขนของมารอแล้ว ไอดิษสั่งพี่มา ” พี่นากชี้ไปทางไอดิษ มันยังแฮงค์ๆอยู่เลย
“ งั้นเอารถไปอีกคันเหอะ จะได้ไม่แน่น ” พี่โจเสนอ จากนั้นเราก็ไปขอพ่อของพี่โจ เอารถไปหนึ่งคัน พ่อพี่โจอนุญาตครับ พวกผมบางคนต้องไปเก็บของ เราเลยกลับมาที่มหาลัย เก็บเสื้อผ้า เดินทางไปไร่ของพ่อผมกัน
ผมโทรบอกแม่ ให้คนงานเตรียมที่หลับที่นอนให้ แต่แม่ของผมรีบพูดสวนขึ้นมาครับ
“ คิม หลวงตาอยากเจอคิมมากเลย คิมไปพบท่านก่อนสิลูก ”
“ หลวงตา หลวงตาท่านไหนแม่ ”
“ ที่ตั้งชื่อให้ลูกไง ไปหาท่านนะ ” พอวางสาย ผมรีบบอกพวกนั้น
“ กูต้องไปหาหลวงตา ท่านเคยตั้งชื่อให้อะ พวกมึงเอาไง ”
“ ก็ไปด้วยกันดิ มาด้วยแล้ว ” พวกผมว่าตามนั้นครับ
เราเดินทางกันมาถึงวัดที่หลวงตาจำพรรษาอยู่ วันอยู่อีกจังหวัดนึง คือไม่ใช่จังหวัดเดียวกับไร่ของพ่อผม จะว่าไปก็คือไกลนั่นแหละ (คำที่ใช้กับพระสงฆ์อาจจะไม่ถูกต้อง ขออภัยท่านผู้รู้เน้อ)
“ กราบนมัสการครับ ” ผมเดินเข้าไปก่อน
“ มาจนได้นะ โยม ” แฮ่ะ ที่ท่านพูดว่ามาจนได้ เพราะท่านเคยเรียกผมมาหาหลายครั้งแล้ว และผมก็ไม่เคยมาเลยซักครั้ง ผมนั่งลงข้างๆส่วนเพื่อนๆก็ตามมากราบหลวงตา
“ โยมคนไหนคนพี่ ” ไอดิษรีบยกมือ มันรู้ได้ไงว่าท่านพูดถึงมัน
“ โตมากเลยนะ อาตมาจำได้แต่ตอนที่โยมจูงมือโยมน้อง ” พวกที่มาด้วยกันหัวเราะคิกคักๆ กูเขินนะสาด
“ ผมก็จำคิมได้แต่ตอนเล็กๆเหมือนกันครับ นึกแล้วมีความสุข ” โห มึงนี่พูดไม่กลัวกูอายเลยอะ
“ วัยเด็ก ไม่มีอะไรให้คิด หรืออาจจะคิดไม่เป็น เลยดูเป็นสุขซะทุกอย่าง แท้จริงทุกอย่างก็เหมือนเดิม ต่างที่เราโตขึ้น ” ผมยกมือท่วมหัวเลยครับ
“ อาจารย์ครับ ผมอยากถามเรื่อง ........ ”
“ เอ้อ โยมพี่น้องสองคน มาช่วยอาตมาที่กุฏิดีกว่า มากันหลายคน ไปช่วยกันจัดของที่ศาลาก็ดี ” โดนหลวงตาขอแรงกันถ้วนหน้าครับ ฮ่าๆๆ
พอผมมาที่หน้ากุฏิของหลวงตา ท่านให้ผมสองคนนั่งลง ไม่ได้ชวนผมมางานอะไรหรอกครับ ท่านเพียงแต่ต้องการพูดกับผมแค่สองคน
“ ......... ” หลวงตายิ้มให้ผมสองคน
“ เอ่อ หลวงตาครับ ” อันนี้ผมพูดขึ้น
“ เราชื่อดิษ ..... ทั้งคู่นะ ” ท่านพูดชื่อจริงของผมสองคน
“ ครับอาจารย์ ” ผมว่าไอดิษมันคงอยากรู้มากครับ มันรีบตอบเลย
“ กี่ปีแล้วนะ นานมากจริงๆ ดีที่พ่อของโยมดิษคนน้องติดต่ออาตมาตลอด ทำให้อาตมายังคอยจะพูดกับทั้งสองคน ” ผมเริ่มสนใจแล้วดิครับ
“ ทำไมผมสองคนถึงชื่อเหมือนกันครับ ” ท่านวากรีบแหลมขึ้นมาอีก
“ โยมสองคนดูนะ อาตมาจะเอานี่ให้ดู ”
หลวงตาหยิบกระดาษเก่าๆแผ่นนึง ท่านอธิบายเรื่องเกี่ยวกับความรู้ด้านทำนายทายทัก ชี้ให้ดูเส้น ชี้ให้ดูราศี เวลาเกิด ไล่ไปไล่มาตามตำราที่ท่านมี ท่านเข้าใจได้ว่า ผมสองคนคงเคยทำบุญกุศลกันมา แต่ก็คงจะมีกรรมต่อกันมากด้วย เลยต้องมาเจอกันจนได้
“ อาตมาไม่คิดว่า โยมดิษคนน้องจะไม่มาหาอาตมาเลย ตั้งแต่โตมา เราจึงไม่ได้บอกกัน ”
“ น้องเค้าประสบอุบัติเหตุด้วยครับ ความจำเลยอาจไม่ดีในช่วงนั้น ” หลวงตาเพิ่งทราบครับ
“ แต่ว่า ....... ”
“ โยมสองคน รักชอบพอกันหรือปล่าว ” ท่านคงจะพอมองออกครับ สายตาไอดิษฟ้องมากๆ
“ ครับ ”
“ เดิมไม่ชอบพอกัน โยมก็คงจะเจอวิบากกรรมมาก มาชอบพอกันนี่ ....... ” ผมเริ่มคิดมากเลยนะครับ ที่คิดมามากตั้งแต่เรื่องพ่อท่านวากข้าวกล้องแล้ว ตอนนี้ผมเริ่มนึกไปถึงพ่อกับแม่ของผมบ้าง
“ เราจะไปไม่รอดเลยเหรอครับอาจารย์ ” ไอวากรีบถามอีก
“ ไม่เชิงหรอก อาตมาไม่รู้จริงๆ ปกติถ้ารักกันมากก็เลิกรากันยาก ”
“ ผมมั่นใจครับ ” ไอวากดิษออกตัวแรง ไม่ระวังล้มเลยครับ
“ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่โยมดิษคนพี่หรอก ” หือ
“ ผม ” ผมทวน
“ โยมเป็นคนขี้กลัว กลัวที่ว่าคือกลัวคนอื่นลำบาก ทุกข์ทน ถ้าได้รู้อะไรเข้า โยมจะอ่อนไหวง่าย อันนี้อาตมาฟังมาจากพ่อของโยมด้วย ” จริงด้วยครับ
“ เรื่องความรัก อาตมาไปกำหนดแทนอารมณ์ของใครได้ แต่อาตมาบอกได้เลยว่า โยมสองคนถึงเลิกรา ก็ยังจะพบกันต่อๆไปอีก วันนี้ค้างที่วัดกันเถอะ เริ่มเย็นแล้ว จะได้ไม่ต้องไปเสียค่าโรงแรม ข้าวปลาหาจากข้างนอกนะ ” ผมสองคนกราบหลวงตา แล้วเดินลงมาจากกุฏิ พวกเพื่อนๆมัน
พอลงจากกุฏิ ผมกับไอดิษไม่ได้คุยกันอีกเลยครับ เพราะไอวากมันก็เครียดๆ ส่วนผมน่ะเครียดเป็นทุนเดิม ยิ่งมาเจอคำทักของหลวงตา ผมยิ่งเครียดไปอีก
“ สองคน ทำอะไรมาวะ ทำไมหน้าตาบูดๆ ” พี่นากถาม
“ ปล่าว ” ไอวากดิษตอบ
“ ปล่าวทีไร แม่งเรื่องเยอะทุกที ” พี่นากพูดต่อครับ
“ พี่เรียกพวกผมมาเยอะแยะ มีอะไรปรึกษาได้นะพี่ ” ไอหนิงบอกไอวากบ้า ผมเดาว่าหน้าตาของไอดิษคงเครียดจริงๆ เพราะแต่ละคนรุมถามไอวากดิษมากกว่า
“ มึงไปกินข้าวกันเถอะ กูขอนั่งเล่นในวัด ” ไอดิษบอกพวกผม
“ ก็ได้พี่ งั้นผมซื้อข้าวมาให้ ปะๆ ” พี่โจปล่อยไอวากง่ายๆเลยครับ พอเดินพ้นระยะมา เพื่อนผมรีบถามทันที
“ พี่โจ ทำไมปล่อยพี่ดิษแบบนั้นล่ะ ”
“ ปกติแกไม่ค่อยหนีคนอื่น นี่คงหนักจริงๆ คิมตกลงมีอะไรเหรอ ” พอฟังแบบนี้ ผมอารมณ์พุ่งขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ
“ ช่างมันเถอะ จู่ๆก็ปอดขึ้นมามั้ง แม่งมาทำให้กูหวั่นไหว แล้วก็ทำใจตุ๊ด ฮุ้ววว ช่างมัน ไปหาไรกินเหอะ ” ผมพูดเป็นชุดๆ พวกนั้นหยุดถามทันที เราเดินออกมากินข้าวหน้าวัด ก่อนที่จะกลับเข้ามาในวัด พี่โจเอาข้าวกล่องให้ไอวากข้าวกล้องกิน มันยังอยู่ที่เดิม หันมายิ้มแห้งๆให้ ผมไม่สนใจมันหรอกครับ
บางที พอมันได้ยินมาแบบนี้ มันอาจจะเกิดกังวลขึ้นมาก็ได้ ไม่แปลกหรอกครับ ไอดิษมันเป็นคนคิดไกล ถ้ามันมองว่าจะไปไม่รอด มันอาจจะขอเลิกกับผมจริงๆก็ได้
**************************************************
-
หน่วงตลอดกับชีวิตของสองคนนี้ แต่นี่ล่ะนะชีวิตจริง
-
คงไม่มีอะไรจะบอกนอกจากขอให้หนักแน่นและอดทน สู้สู้
-
ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยใจเรา 2 คน
-
ไปกันได้เพราะพี่ทั้งสองคนนะครับ ไม่ใช่เพราะคนอื่น
-
สู้สู้ ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆ :L2: :L2:
-
:call: :call: :call:
-
เริ่มมีอาการหน่วงอีกระลอก
สู้ สู้ ต่อไปนะคะ
อย่าท้อถอยเด็ดขาด
จับมือกันไว้ตลอดเลยนะ
เวลาจะคิดจะทำอะไร
จะได้รู้สึกถึงอีกคนเสมอ
น้องคิม :L1:พี่ดิษ
-
มึนอึนกันอีกแล้วเหรอเนี่ย
-
อนาคตไม่รู้....ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ปัจจุบันก็ทำให้ดีที่สุด ให้รู้ว่า ยังมีคนๆหนึ่งที่เราดีด้วย และเค้าดีกับเราที่สุด.....
ด้วยรัก.....
-
คนที่ป๊อดน่าจะคิมมากกว่าม้างงงงงงง
555555+
-
อ่านแล้วรู้สึกอึมครึม... แต่ว่าก็ดีใจ ที่วันนี้ คิม+ดิษ ยังนั่งเชียร์หงส์ด้วยกัน
จะติดตามลุ้นต่อไป ว่าผ่านช่วงนี้กันได้อย่างไร เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ :3123:
-
...ปกติ จิ้งจกทักยังต้องเชื่อเลย นี่พระทัก พี่ดิษแกก็ต้องเขวบ้างละ
...มีทางเดียว ให้กำลังใจกัน ถึงฟ้งใครมามากมาย แต่..คนข้างกาย นี่สำคัญสุดนะ
...ช่วยกันสร้างเสริมกำลังใจ ให้กันและกัน
...ตอนนี้พี่ดิษแกโดนอัดหลายด้านเหลือเกิน จิตแข็งๆมันก็อาจอ่อนได้นะ สู้ๆทั้งสองคน :กอด1:
-
ขอให้สมหวัง ด้วยเถอะ สาธุๆๆ
-
จับมือกันไว้แล้วก้าวเดินไปด้วยกัน
อย่าท้อทั้งพี่ทั้งน้อง :n1:
-
อ๊ากกกกก ค้างงงคา อยากให้ผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆจังเลย
ยังไงรักแท้ก็ต้องไม่กลัวอุปสรรคนะ สู้ๆ
-
คิดไปเองอีกละ
คุยกันก่อนเถอะ อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้ายกับพี่ดิษอย่างนั้น
-
ตอนนี้ทำเอาคนอ่านคิดมากตามดิษไปแหละ
มอบนี้ให้ดิษนะ
".....เส้นชัย ไม่มาต้องไปหามัน
รางวัล มีไว้ให้คนตั้งใจ
ขวากหนาม ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป
โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย
ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา...."
-
พวกพี่ทั้งสองต้องหนักแน่นและเข้าใจกันมากๆนะครับ ผมเชื่อว่าพี่ทั้งสองจะไปกันได้ เพราะที่ตลอดมาพวกพี่เจอเรื่องต่างๆมาก็เยอะแยะแต่ก็ยังสามารถก้าวข้ามมันมาได้นะครับ ยังไงก็ผมก็จะเป็นกำลังใจให้พวกพี่นะครับ
-
เป็นคนคิดมากเครียดกันไปก่อนทั้งคู่เลย ลุ้นจังว่าจะผ่านกันไปได้ยังไง^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
ด้วยความสัตย์จริง เมามากกกก :m8:
*******************************************
คืนวันนั้น ผมรู้สึกไม่ดีมากๆ เพราะกังวลใจเรื่องไอดิษ ผมไม่ค่อยเห็นมันหงอยหรือท้อแท้แบบนี้มาก่อน
“ พี่คนไหนชื่อคิมครับ ” ผมกำลังนอนเล่นอยู่ที่ข้างศาลา บรรยากาศในวัดไม่ค่อยน่ากลัวเหมือนวัดอื่นๆครับ เพราะไม่รกร้าง มีอาคาร มีศาลาอยู่หลายแห่ง และคนก็แวะมาขออาศัยอยู่ด้วยครับ
“ ครับ ” ผมยกมือ
“ หลวงตาเรียกหาครับ ” ผมรีบเด้งตัว ลุกเดินตามน้องที่มาเรียก
หลวงตานั่งอยู่หน้ากุฎิท่านนั่งอยู่ในอาการสงบ
“ มาสิโยม มานั่ง ” ผมเดินช้าๆ แล้วนั่งลงตรงหน้า หลวงตาท่านให้ผมทำสมาธิ บรรยากาศในวัดนี่เงียบสงบจริงๆครับ นั่งๆไปนี่ ได้ยินเสียงหายใจเลย
“ ลองนึกถึงสิ่งที่เคยก่อไว้ แล้วรู้สึกไม่ดีซิลูก นั่งไปๆ ” ผมลองทำตามที่หลวงตาบอก ช่วงแรกเรื่องต่างๆมันตีรวมหัวสมองผมไปหมด แต่ไม่นานผมก็เริ่มไล่เหตุการณ์ต่างๆได้
เหตุการณ์ส่วนมากที่ผมนึกได้ ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร ส่วนมากจะเป็นความรู้สึกเสียใจที่ผมเคยทำกับพ่อและแม่ แล้วไล่มาถึงพวกที่ผมเคยต่อยตีมีเรื่องทะเลาะด้วย จากนั้นก็มาถึงผู้หญิงหลายคนที่ผมเคยคบและทำให้เค้าเจ็บช้ำน้ำใจ
“ โยมนึกถึงซิว่า วันนี้มาวัดนี้ได้อย่างไร ” ขณะที่ผมกำลังหดหู่อยู่ หลวงตาก็เหมือนดึงผมออกจากความรู้สึกนั้น
“ เอาล่ะ ค่อยๆลืมตานะ ช้าๆ ” ผมทำตามที่หลวงตาพูดทุกอย่าง พอผมลืมตาขึ้น หลวงตาก็จ้องหน้าอยู่แล้ว
“ เป็นอย่างไรบ้าง ”
“ ไม่ค่อยดีเท่าไรครับหลวงตา ”
“ นี่ไง เวลาที่เรามองตัวเอง เราถึงจะเห็น ว่าเราเป็นยังไง ไม่ต้องแปลกใจที่คนภายนอกจะคิดดีหรือไม่ดีกับเรา ”
“ หลวงตาครับ ผมนึกถึงพ่อ แม่ แล้วก็เรื่องที่ผมเคยต่อยตี เรื่องผู้หญิง มีความหมายอะไรไหมครับ ”
“ โยมห่วงสามอย่างนี้มาก ก็ควรหาทางแก้ไขนะ ส่วนนึงที่อาตมาเห็นเมื่อบ่าย คือโยมมีห่วงหลายเรื่อง พอได้ยินสิ่งที่น่าตกใจจากปากอาตมาก็พาลกลัวไปหมด เมื่อครู่อาตมาเพิ่งเชิญโยมดิษคนพี่มาคุย เค้าบอกว่าจะหาโอกาสคุยกับโยม โยมก็ลองดูด้วยนะ ” ผมกราบท่าน แล้วกลับมาที่นอน ตอนนี้พวกเพื่อนๆหลับหมดแล้ว ส่วนไอดิษนอนอีกที่นึงครับ เอาเหอะ พรุ่งนี้ค่อยหาโอกาสคุยกับมัน ที่รู้ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งหัวสมองขึ้นเยอะ
รุ่งสาง ประมาณตีสี่ครึ่ง ผมโดนปลุกให้ไปช่วยกวาดลานวัด กับอีกส่วนนึงไปช่วยพระสงฆ์บิณฑบาต เรียกว่าเป็นเด็กวัดฝึกหัดกันหมด
“ ไงมึง นอนหลับสบายมะ ” ผมแซวไอเดย์
“ ดีพี่ แล้วเมื่อคืนไปไหนมา ” มันถามผมกลับ
“ ไปหาหลวงตา ”
“ ไม่เห็นพี่ดิษเลย ไม่รู้ไปไหนเนอะ ” ไอวินเดินมามั่วด้วยอีกตัว
“ ...... พวกมึงไม่รู้เหรอ เมื่อเช้าตามพระไปในเมืองมาไม่ใช่เหรอวะ ” ผมถามอีก
“ โหๆ ไม่คุยกันเดี๋ยวเดียว แอบคิดถึงเหรอพี่ ”
“ พอๆ เดี๋ยวโดนต่อย ” ไอวินหุบปาก บ่นงุบงิบๆ
พอสายมาหน่อย พวกผมรอกินข้าวหลังจากที่พระสงฆ์ฉันเช้า แต่ท่านก็ไม่ได้ให้กินของที่เหลือจากโต๊ะฉันหรอกครับ ท่านแยกไว้ให้แล้ว
“ คิม มานี่ๆ ” พี่โจกับพี่นากกวักมือเรียก จะว่าไป สองคนนี้เค้าอยู่ด้วยกันได้ไงหว่า เห็นไม่ค่อยจะลงรอยกัน
“ ครับพี่ ”
“ ได้ยินว่าพ่อกับแม่พี่ดิษจะมาวัดนี้ว่ะ ”
“ เฮ้ย จะมาได้ไง ”
“ ลองไปถามพี่ดิษดูดิ แกนั่งเครียดๆอยู่ ” ผมว่าผมก็เริ่มเครียดแล้วนะ
“ ไม่เอาดีกว่า เครียดกับเครียด เดี๋ยวกลายเป็นโคตรเครียดแล้วจะแย่ ฝากพี่ดูมันทีนะ ” พี่นากกับพี่โจรับปากครับ
ผมนั่งมองไอวากบ้าจากมุมไกล เห็นมันกลุ้มใจอยู่ ก็พาลรู้สึกแย่ไปด้วย
ไม่นานนัก พ่อกับแม่ของไอวากบ้าก็มาจริงๆ และไม่ได้มากันแค่สองคน พาผู้หญิงมาด้วยคนนึง ดูแล้วเหมือนเป็นลูกของผู้ดีมีสกุลเลยครับ
“ อ้าว อยู่กันเยอะเลยนะ เป็นไงลูกคิม ” พ่อของท่านวากทักผมดีผิดปกตินะ ผมเดินไปสวัสดี
“ สวัสดีครับอา ” อาสองคน รับไหว้
“ เอ้อ รู้จักกันหน่อย นี่จ๋า เป็นน้องที่เคยเล่นกับดิษสมัยเด็กๆ อาว่าจะแนะนำให้ไอดิษมัน ” ผมใจกระตุกวูบเลยอะ จ๋าก็ดูจะอายๆ หวังว่าคงไม่เล่นด้วยกับพ่อของไอวากดิษนะ
“ ปะ เราไปหาหลวงพ่อกัน ” เพื่อนๆผมโบ้ยให้ผมขึ้นมากับไอดิษแค่สองคน คนอื่นๆคงไม่ชอบบรรยากศแบบนี้ครับ ถึงไม่อยากขึ้นมา
“ หลวงพ่อ ผมว่าจะพาจ๋ามาดูดวง ว่าพอจะสมพงษ์กับไอข้าวกล้องไหม ” โอยตายกู
“ ดูดวง อาตมาไม่ได้รับดูดวงนะโยม ” โดนซะหนึ่งดอก หึหึ
“ ท่านก็ จ๋าเป็นลูกนายทหารครับ ไอข้าวกล้องก็จบแล้ว มีการมีงานทำ แต่ไม่รู้จักคบใคร ผมเลยต้องหาให้มันย่ะครับ ” ผมนั่งข้างๆไอดิษ เห็นมันกำหมัดแน่นเลย
“ คุณคะ. .......... ” แม่เลี้ยงท่านวากเริ่มจะทนไม่ไหมั้งครับ พยายามดึงแขนสามีตัวเอง
“ แหม คุณก็อย่าอายไป หลวงพ่อเห็นยังไงครับ ” หลวงตามองมาที่ผม ตอนนี้ผมไม่อยากฟังแล้วครับ
“ หลวงตาครับ ผมต้องไปจัดหนังสือที่ห้องสมุด ขออนุญาตครับ ”
“ เอ้อๆ ไปเถอะ มาอยู่วัด กินข้าววัด รู้จักทำเพื่อคนอื่นก็ดี ” ท่านพูดเหมือนกระทบใส่ใครบางคนนะ ผมกราบท่าน แล้วรีบออกมา
“ เฮ้ยมึง ”
“ ไรวะ ” ไอหนิงเดินมาหาครับ
“ กูขอบอกไรอย่างได้ไหมมึง ”
“ เออ ว่าไปดิ ”
“ มึงกับพี่ดิษ คบกันอะ มีเรื่องอะไรมึงคุยกันก่อน กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง แต่การไม่คุยกันอะ หนักกว่ามากนะเว้ย มึงจะเงียบใส่กันแบบนี้ แล้วคิดว่าปัญหาจะจบ ไม่ใช่เรื่องนะมึง ”
“ เออน่า กูไปห้องสมุดละ ” ไอหนิงสบถใส่ผมกวนๆ มันคงจะเอือมระอาผมด้วยล่ะ
ผมตรงไปที่ห้องสมุด แล้วหยิบผ้ามาปัดกวาดเช็ดถูมุมต่างๆ นึกถึงหน้าของไอวากกับจ๋ายิ้มหัวเราะ คือสมมติเอาเองอะครับ มันสองคนก็สมๆกันอยู่ และพ่อของมันก็คงจะชอบมากด้วย เฮ้อ
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ก็มีเสียงคนเข้ามาในห้องสมุด ผมมองแวบๆ เห็นเป็นไอเดย์ครับ สงสัยมันจะเป็นห่วง
“ ไงวะเดย์ คณะกลับไปหรือยัง ”
“ .......... ” เอ้าเงียบนะมึง
“ มึงว่าจ๋ากับพี่ดิษของมึง ดูสมกันไหม หึหึ กูโคตรกลัวเลยว่ะ ”
“ .............. ” สงสัยมันจะอยากฟังผมระบาย งั้นกูไม่เกรงใจละ
“ กูเห็นมึงกับไอวินดูสนิทกันดีนะ บางทีถ้ากูกับไอดิษไม่ถล้ำมาลึกขนาดนี้ เราอาจจะไม่เจอเหตุการณ์แบบนี้ มึงดูกูไว้เป็นตัวอย่างแล้วกัน ...... กูไม่คิดเลยว่ะ ว่าจะรักมันได้ขนาดนี้ ”
“ เหรอ ”
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!! ” จู่ๆไอคนนั้นก็โผล่หน้า ผ่านช่องหนังสือ แล้วก็ไม่ใช่ไอเดย์อย่างที่ผมคิดไว้ แต่เป็นไอวากดิษครับ
“ จัดสมุดคนเดียว เหงาล่ะสิ พูดไม่หยุดเลย ” ใจนึงผมอายมากอะ เพิ่งพูดว่ารักมันมากด้วย
“ มาทำไม ไม่ดูตัวแฟนในอนาคตเหรอ ” ไอดิษยิ้มๆ มันเดินอ้อมมานั่งข้างๆช่วยผมเช็ดชั้นหนังสือ
“ แฟนในอนาคตเอาไว้ก่อน แฟนปัจจุบันกำลังงอนอยู่ ” เหอะ ช่างพูดนะมึง
“ ไปดูพ่อกับแม่หน่อยไป ท่านมาหามึงอะ ”
“ หลวงตากำลังเทศน์อยู่ โดนกันชุดใหญ่ ” โห สงสัยหลวงตาจะเอาจริงครับ
“ สองคนทำอะไรอยู่ ” จ๋าเดินเข้ามาพอดีครับ
“ ดีครับ ” ผมทักทายอย่างเป็นทางการ
จ๋ามาถึง ก็อธิบายสาเหตุที่ต้องตามมา จ๋าเล่าว่าพ่อของไอวากดิษ บอกว่าไอดิษกำลังหลงคนไม่ลืมหูลืมตา เลยอยากให้จ๋ามาช่วยไอดิษ ซึ่งก็คืออยากให้ผมเห็นแล้วเลิกกับไอดิษ
“ จ๋าก็ไม่เจอข้าวกล้องนอนแล้วนะ ไม่นึกว่าโตมาจะหล่อขนาดนี้ ”
“ จ๋าก็สวยมากนะ ” อ้าวๆๆ พวกนี้อะไรกันนิ
“ ไม่ต้องมาหยอด จ๋าไม่ทำบาปหรอก ”
“ หมายความว่าไงทำบาป ” ตอนนี้ไม่ได้ทำความสะอาดละครับ มานั่งเม้าท์กันอยู่ข้างๆห้องสมุดแทน
“ เธอชอบกันคิมอยู่ จ๋าไม่ช่วยพ่อของข้าวกล้องหรอก จ๋าก็พอรู้นิสัยพ่อของข้าวกล้องอยู่นะ ” งานนี้พ่อของท่านวาก มาฟรีแหงๆครับ แถมโดนเทศน์หนักด้วย จากนั้นจ๋าก็ปล่อยให้ ผมสองคนคุยกันต่อ
“ มึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่ห้องสมุด ” ผมถามไอวากบ้า
“ หนิงมันมาบอก เห็นว่าคิมกำลังจะบ้า ว่างั้นนะ ” ไอนี่กวนใช้ได้
“ ตอนนี้เอาไงต่อดี ” ผมถามอีก
“ พี่ขอโทษก่อนแล้วกัน พี่ไม่น่าจะมีท่าทางแบบเมื่อวาน ทั้งที่พี่อดทนมาได้ตั้งเป็นสิบๆปี ไม่น่าจะต้องกลัวเรื่องดวงชะตาเลย น้องคงผิดหวังมากใช่ปะ ”
“ ไม่หรอก กูน่าจะเข้าใจมึงมากกว่า ”
“ หืม ” ไอดิษทำหน้างง
“ ความจริง กูควรจะอยู่ใกล้ๆ และคอยให้กำลังใจดิ เหมือนที่กูเคยเป็นบ่อยๆ ...... กูเป็นฝ่ายรับอยู่ข้าวเดียวมาตลอด กูเพิ่งรู้ว่า กูควรทำตัวยังไง ” ไอดิษยิ้มร่า
“ ไม่ให้ได้ไงล่ะ ”
****************************************************
-
มาให้กำลังใจพี่ทั้งสองครับ
-
ดีจัง ที่พี่จ๋าไม่ขัดขวาง o13 o13
-
ดวงชะตาก็เป็นแค่คำทำนาย แต่ความรักนะซิที่มีอยู่จริง
-
พ่อพี่ข้าวกล้องนี่ยังไงไม่ปล่อยจริงๆ หลวงตาเทศน์คุณพ่อหลายๆกัณเลยนะ
หวังว่าต่อไปสองคนคงคุยกันเข้าใจกันมากขึ้น มีกำลังใจเหลือเฟือเลยนี่นา
และเชื่อจริงๆว่าคิมเมามากกกกกกกกกก :laugh:
-
:call: :call: :call:
-
สองคนก็คุยกันซะ เคลียร์กันซะ และก็ให้กำลังใจกันด้วย
อุปสรรคยังมีอีกมาก ถ้าท้อซะก่อนจะผ่านไปได้อย่างไร
-
มีอะไรก็พูดปรึกษากันเป็นดี อย่าคิดเองตอบเอง
ตอนนี้ ในความอึดอัด อึมครึม ยังมีหวานๆ ให้คนอ่านยิ้ม
ขอบใจจ้าคิม ดูแลสุขภาพด้วยทั้งสองเลยนะ
-
แม้จะผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว แต่อ่านแล้วก็ยังรู้สึกอึกอักตาม
ดีใจที่ทั้งคู่ฝ่าฝันมาด้วยกันจนมีวันนี้นะคะ สู้ๆ
-
...ปลายอุโมงค์ ก็ยังมีแสงสว่างนะ
...1 คือจ๋า ที่เป็นคนคิดดี
...2 พระอาจารย์ ทั้งคิดดี และด่าดี เอ๊ย! ทำดี
...รักกันให้กำลังใจ ภูเขาลูกโตขวางอยู่ตรงหน้า ก็จับมือกัน อย่าปล่อยมือ เดี๋ยวก็ปีนขึ้นไปบนยอดเขาได้ และลงไปหลังเขาได้ สู้ๆ
...มันอาจจะให้เวลาหน่อย แต่เวลาที่เราบากบั่นอดทน จะทำให้ทั้งสองคน รักกัน เข้าใจกัน และเห็นใจกันมากขึ้น
...อ้าว แล้วตกลง เดย์มันมาโผล่จริงๆๆใช่เปล่าแล้วหายไปไหนล่ะ แหมน่ารักจริงๆๆ พยายามจะช่วยพี่ๆอะนะ
...มีพี่ดี น้องดี เพื่อนดี ความทุกข์มันก็ลดลงไปเยอะนะ กำลังใจสำคัญเสมอ :กอด1:
-
มาส่งกำลังใจ
+1
-
ไม่ใช่แต่คิมกับดิษนะที่เครียด คนอ่านก็เครียดตาม
แต่ก็ยังขอส่งกำลังใจให้เช่นเดิม ขอให้ผ่านอุปสรรคตรงนี้ให้ได้
ฟังหลวงตาท่านเทศน์กัณฑ์ใหญ่แล้ว พ่อของดิษคงคิดได้นะ
คงไม่ทิฐิและไม่อคติกับความรักแบบนี้จนเกินไปนะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ตอนนี้ ถึงที่ลงไว้ล่าสุดล่ะ แล้วก็ถึงบางอ้อ ไอ้ที่ตอนพิเศษแรกๆทำให้ให้หลายๆคนไม่เชื่อว่าสี่ปีทำไม คิมโดนดิษจัดไปห้าดอก ตอนนี้ เก็ทล่ะ อุปสรรคมันเยอะเว่อร์ กว่าจะผ่านมาได้คงลากเลือดน่าดู ไหนจะเจออะไรต่อไปอีกก็ไม่รู้
เอาเป็นว่าตอนนี้ มาปักป้ายเป็นFCคิมดิษแระ ขอให้รักนำทาง
-
โหพ่อพี่ดิษแรงอ่ะ!!!
เจอหลวงตาท่านน่าจะลดความแรงของคุณพ่อได้นะ^^
ปล.แอบเขินแทนคิมบอกรักเค้าไปโต้งๆซะงั้น :-[
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิม == > “กูเป็นฝ่ายรับอยู่ข้าวเดียวมาตลอด กูเพิ่งรู้ว่า กูควรทำตัวยังไง ” ไอดิษยิ้มร่า
ดิษ ==> “ ไม่ให้ได้ไงล่ะ ”
ในวัดในวา ยังแอบคิดทะลึ่งอีก!!! ฮ่าๆๆๆ
-
เฮียก็เหมือนเสาหลักนะ หากเฮียท้อในเรื่องความรัก นั่นอาจทำให้จิตใจคิมอ่อนไหวได้
สิ่งที่ดีก็เหมือนที่คิมพูดว่าควรที่จะอยู่ใกล้ ๆ และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ซึ่งจะเป็นทางออกที่ดี
แอบงงประโยคสุดท้ายอยู่นิด ๆ กำลังคุยเรื่องนั้นกันอยู่ป่าวนิ!? จะได้เชียร์
-
หล่อจริงอ่ะ..อ้าย
:z1: ข้าวกล้อง อิอิ
แอบเสียดายแทนสาวๆ
..ปู่เดือน รักกับ หลานเดือน ซะเอง..
ไม่น่าเลย :laugh: ฮ่าฮ่า
แบ่งมาให้ซักคนดิ..ปู่ก็ได้ หลานก็ดี(มากกก)
:z2:
-
เชียร์พี่ดิษสุดฤทธิ์ อย่าท้อนะ คิมหลุดปากบอกแล้วว่าไม่คิดว่าจะรักได้มากขนาดนี้ อิ อิ :impress2:
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษเหมือนเดิมครับ
-
พ่อของ พี่ดิษ ดูเหมือนจะเป็นผู้ร้ายในสายตาใครๆหลายคน แต่ผมก้เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อ นะ คงทำใจรับยาก
-
พ่อของดิษ ได้ทีเอาใหญ่ เหอะๆๆๆ ได้อีกๆๆ รอคอยตอนต่อไปน๊า!!!!!!
-
วันนี้ก็อยากมารอพี่คิมีพี่ดิษอีกครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอให้สู้ สู้ ต่อไปนะคะ
รัก รัก รัก กันไว้เถิด........................
-
:man1:
-
:m14: :m32: :mc2:
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่ดิษน้องดิษพี่แต่เช้าครับวันนี้
-
คู่นี้จะน่ารักไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนน :pighaun:
พ่อของท่านวากก็ยอมเถอะค่ะ เรื่องอนาคตมันก็ส่วนอนาคต จะเอามารวมกับปัจจุบันไม่ดีหรอก :กอด1:
-
วันนี้ก็มารอพี่ดิษพี่คิมแต่เช้าเลยครับ
-
คิดถึงคิมกับเฮียดิษแย้วววว...
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ วันนี้มาช้าขอโทษนะครับพี่
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ กลัวลืมฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z13:
:z13:
:z13:
-
:o12: เน็ตพังง่ะ เลยมาบอกไม่ได้ เหอะๆ พอเน็ตใช้ได้ รีบมาต่อเลยนะเนี่ย :L2:
*********************************************************
ผมกับคณะพักอยู่ที่วัดอีกคืน โดยที่เย็นของวันนั้นพ่อท่านวากเรียกไอดิษไปคุยด้วยประมาณยี่สิบกว่านาที แล้วก็กลับไป ผมหลอกถามมัน แต่มันไม่ยอมพูด เอาแต่บอกว่าเรื่องดีแล้วกัน
วันต่อมาผมโดนปลุกตั้งแต่ตีสาม เพื่อมาพบหลวงตา ท่านบอกผมว่าวันนี้ต้องเดินทางไปรับนิมนต์ไกล คงไม่ได้ลากันตอนเช้า ฝากผมบอกเพื่อนๆ และมอบพระให้ผมกล่องนึง ท่านว่าให้ผมเอาไปแจกเพื่อนๆ และว่างๆก็ให้มากันอีก ท่านจะสอนทางพุทธศาสนาสำหรับผม ผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าสำหรับผมคืออะไร
จากนั้นเราเดินทางต่อมาที่ไร่ของพ่อผม พ่อกับแม่เตรียมรอรับผมอยู่แล้ว แต่บังเอิญสุดๆ งานนี้มีน้องพิณลูกของน้าเพิ่มที่เป็นปศุสัตว์ (ที่เคยฝากให้ผมแนะนำเรื่องสอบเข้าสอบมหาลัย) รอด้วยอีกคน
“ สวัสดีค่ะพี่คิม ” พอพวกผมสวัสดีพ่อกับแม่แล้ว สองคนก็ไปทำงานเลย ให้พิณอยู่กับพวกผม
“ โหพี่ คนนี้เมียเก่าพี่ไหมอะ สวยมาก ” ไอวินรีบปากมอมเป็นคนแรก
“ กูว่าใช่ ” มันแอบกวนผมนะครับ ทำท่าซุบซิบกับไอเดย์สองคน
“ คนนี้ใครน้อง ” ไอดิษถามเสียงเย็นยะเยือกทีเดียว
“ เรื่องมันยาว ” ผมตอบ
“ งั้นก็เตรียมย่อให้สั้นๆ จะรอฟัง ” มันพูดจบก็เดินนำดุ่ยๆไป
“ กินขี้กันอีกละกูว่า ” ไอหนิงพูดขึ้น
“ เข้าไปเหอะ น้องผู้หญิงส่งสายตาหวานเยิ้มให้แล้ว ” พี่นากยุส่ง ผมเดินไปหาอย่างเสียไม่ได้
“ เป็นไงบ้าง ”
“ หนูสอบได้แล้วค่ะพี่คิม ”
“ หืม ” น้องพิณรีบมาประกบผมข้างๆ เล่าให้ฟังทำนองว่ามีโควตาอะไรไม่รู้ แต่คือน้องเค้าได้เข้าสอบสัมภาษณ์แน่นอน ที่ผมเข้าใจก็คือสอบสัมภาษณ์น่ะ คณะคงจะรับหมดไม่ได้คัดออก
“ งั้นเราก็ได้เป็นรุ่นน้องกันสิ ” พอนั่งคุยกันได้พักใหญ่ๆ ทั้งไอวินและไอเดย์ถึงขนาดติดหนึบกับน้องพิณเลยล่ะ
“ หัวสูงไปไหมมึง น้องเค้าเรียนเภสัช ” พี่โจแซวครับ
“ ไม่หรอกค่ะ เภสัชเป็นแฟนกับเกษตรก็ได้ ”
“ พรวดดดดดด แค่กกกๆๆๆๆ ” อันนี้ผมเองแหละ ฮ่าๆๆ สำลักน้ำเลยกู
“ กับเกษตร หรือกับคิมจ้ะ ”
“ พี่ดิษ ” พี่โจรีบหันไอเอ็ดไอวากบ้าทันที มึงนี่ก็ไม่รู้กาลเทศะเลย น้องเค้าคิดจริงนะกูว่า
“ ไม่กล้าหรอกค่ะ พี่คิมดังจะตายยยยย ” ตายคำหลังนี่ น่าจะใช้กับพี่คืนนี้แหละ
“ คิมไม่ดังหรอก แต่เจ้าชู้มากกกก ” อ้าวๆๆ มึงนี่ไม่หยุดเลยนะ
“ เกษตรมันแบบนี้ทุกคนนะน้อง เล่นๆกับมันก็พอ อย่าจริงจัง ” พี่นากพูดซะหมองเลยครับ ผมว่าแกอาจจะเหน็บพี่โจด้วย
“ ว่าไป เค้าพร้อมจะจริงจังกับคนที่ใช่ ” พี่โจรีบแก้ พี่นากก็เบ้ปากใส่นิดนึง
“ แต่คนไหนใช่ ว่าอีกที ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ไอดิษก็เล่นมุกไปครับ คุยกันได้ไม่นานก็เที่ยงพอดี เราเลยมารอกินข้าวเที่ยงกันที่เรือนใหญ่กับพ่อและแม่ของผม
“ พิณมารอเองตั้งแต่เมื่อวาน ” พ่อผมบอก
“ บอกพี่เค้าเรื่องสอบได้หรือยังจ้ะ ” แม่ของผมดูจะแปลกๆนะ
“ บอกแล้วค่ะ พี่ๆทุกคนด้วย ” คือ พิณเนี่ย เวลาพูดดูจะใส่ใจความรู้สึกคนอื่นๆ ไอพวกที่มาน่ะไม่มีใครคิดอกุศลกับน้องเค้าหรอกนะครับ ออกแนวเอ็นดูมากกว่า
“ นี่มหาลัยเดียวกันหมดเลยเหรอ หนูสองคนเกษตรเหรอ หน้าดูไม่ใช่เลยนะ ” แม่ผมพูดถึงไอวินกับไอเดย์ครับ
“ ปล่าวครับ ผมสองคนคณะมนุษย์ครับ ”
“ มิน่าล่ะ ”
“ พูดงี้หมายความว่าไงแม่ เกษตรนี่ยังไง ” ผมแกล้งถาม
“ ก็บ้าๆบอๆ นักเลงโตแบบมึงอะ ” พ่อผมแนบมาตอบเฉยเลย เรียกเสียงหัวเราะจากไอพวกนั้นเป็นแถวๆ ชอบจังด่าลูกให้คนอื่นฟังเนี่ย
“ เฮ้ย คิม ” หลังจากกินข้าวเสร็จ พ่อของผมเรียกผมไปหา
“ ครับพ่อเลี้ยง โอ้ยยย ” โดนเขกกะโหลกครับ
“ แซวนะ เอาเงินไปซื้อกับข้าว กับแกล้ม เหล้า น้ำแข็งมา ”
“ ไม่ใช้คนงานล่ะพ่อ พักเที่ยงพอดีนี่ ” ผมของผมดึงหัวผมเข้าไปหา
“ พ่อรู้ว่าเองแอบชอบพิณใช่ไหมล่ะ ไป ........ ใช้โอกาสอย่าเปลือง ”
“ ไม่ใช่ละๆ ” ผมรีบแย้ง
“ ฮึ่ย แม่เองบอกข้ามาหยกๆ คราวก่อนส่งสายตายิบยับๆ ไปเลยๆ ” ผมพยายามอธิบายนะ แต่พ่อหาว่าผมอาย สุดท้ายผมต้องไปตลาดกับพิณสองคน แน่นอนว่าคนที่ไม่พอใจน่ะ มองตาเขียวอยู่ห่างๆ ผมส่งสายตาให้ไอวากว่า พ่อผมบังคับ คิดว่ามันคงเข้าใจนะ
“ ว่ายังไงคุณคิม ไม่เจอกันนานมากเล้ย ” แม่ค้าในตลาดทักผมครับ สมัยก่อน ผมมาช่วยแม่จ่ายตลอดประจำ ถ้าไม่นับเรื่องที่ผมเกเร ผมก็เป็นที่รักของคนในตลาดนะเอา แฮะๆๆๆๆๆ
“ ครับผม ขอนี่ๆๆๆ ......... คัดให้ผมด้วยนะ ” น้องพิณท่าทางเก้ๆกังๆ เดาว่าคงไม่ค่อยได้ทำแบบนี้ครับ
“ พี่คิมเลือกผัก เป็นด้วยเหรอคะ ”
“ เป็นสิ พี่ทำอาหารเก่งนะ ”
“ จริงอะ ...... สอบหนูทำทีสิ ” ผมกำลังจะอ้าปากตอบน้องพิณ แม่ค้ากวักมือไปหา
“ อะไรป้า ”
“ นั่นแฟนเหรอคะ สวย น่ารักนะ ” นั่นไงกู
“ ไม่ใช่ป้า ลูกสาวของเพื่อนพ่อ ”
“ อุ้ยยย ยิ่งดีใหญ่เลย ผู้ใหญ่เป็นพ่อสื่อให้อีก ” ไปกันใหญ่ละ
“ ว่าไปโน่นแล้วป้า ผักผมอะ มาๆ ” แม่ค้าหัวเราะชอบใจ ผมส่งเงินให้แล้วรีบถือถุงออกมา
ผมเดินไปหาซื้อของเพิ่มอีกหลายอย่าง แต่ละร้านที่เข้าไปก็พูดคล้ายๆกับป้าขายผักนั่นแหละ เพราะปกติผมไม่เคยพาใครแม้แต่เพื่อนๆมาจ่ายตลาด ผมเริ่มนึกออกละ ที่พ่อให้ผมมากับพิณ เพราะอยากให้ผมรู้ว่า มีหลายคนมองว่าผมกับพิณน่าจะเหมาะสมกัน
พอกลับถึง ผมบอกให้พิณช่วยแม่ของผมล้างผัก เตรียมทำอาหาร
“ พี่คิมไม่อยู่สอนพิณทำกับข้าวเหรอคะ ” เฮ้อ
“ ให้แม่พี่สอนดีกว่า ” พิณทำหน้าหงอยลงทันตา ผมแพ้สายตากับท่าทางแบบนี้ซะด้วยสิ
“ ค่ะ ”
“ เอ่อ เอาไว้พี่จะสอนคราวหลัง ดีปะ ” พอผมพูดจบ พิณยิ้มร่าเลย แล้วรีบหันหลัง วิ่งไป ผมทำเหมือนกับให้ความหลังหรือปล่าวนะ ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้มีคนต้องเคลียร์โดยด่วน
ผมรีบวิ่งมาที่เรือนของผม พวกพี่ๆเพื่อนๆและน้องๆ นั่งเล่นเกมส์กันอยู่ แต่ไม่เห็นไอวากบ้านะ
“ พี่โจ ไอดิษล่ะ ”
“ เรียกพี่ได้ไหม แล้วพี่จะให้กินขนมหมื่นห้า ” ไอเด็กวินเริ่มจะกวนบาทาเข้าทุกวันละครับ มันล้อที่ผมไม่ยอมเรียกไอดิษว่าพี่
“ ตกลงอยู่ไหนนิ ”
“ ข้างบน ” ไอหนิงชี้ขึ้นไปที่หลังคา ผมรีบปีนบันไดขึ้นมาหาไอวากบ้า
ไอดิษมันนั่งมองไปที่ไร่ ออกอาการเหม่อๆ
“ พี่ดิษคร้าบ ”
“ เล่ามา ” ผมนั่งลงข้างๆ และเล่าเรื่องอย่างย่อให้ฟัง ผมเล่าว่า น้องพิณเป็นลูกของเพื่อนพ่อคือน้าเพิ่ม น้าเพิ่มมาหาพ่อพร้อมกับพาน้องพิณมา เพราะอยากให้ผมแนะนำเรื่องการเรียน
“ แล้วรู้ใช่ไหม ว่าเค้าชื่นชมน้อง ” ไอดิษถาม
“ พอรู้อยู่ ”
“ ฉลาดขึ้นนะ พี่แสดงให้น้องเห็นตั้งเป็นร้อยครั้ง ดันมองไม่ออก ”
“ ครับ รู้ว่าโง่ครับ ” ไอดิษยิ้ม กดหัวผมลงพื้น หยอกๆอะ
“ ที่หนิงว่า อยากให้แม่คิมช่วยพูดกับลุง คงยากแล้ว ท่านชอบน้องพิณน่าดู เราทนรอต่อไปอีกเถอะ ”
“ อืม ควรจะเป็นแบบนั้น ” เราตกลงกันแค่นี้ครับ แต่มันคงไม่รู้หรอกว่าผมไม่คิดจะทำตามที่มันบอก
จากนั้นก็พากันไปเดินดูไร่ และมาที่เรือนใหญ่ เพื่อกินเลี้ยงสังสรรค์ย่อยๆกัน
“ คิม มาหาแม่ทีลูก ” ผมยิ้มให้ไอวาก มันทำท่าจุ๊ปาก ประมาณว่าอย่าพูดเรื่องของเรา
“ ครับแม่ ”
“ แม่ว่าพิณเค้าน่ารักดีนะ วันนั้นคิมก็ดูจะสนใจ แม่ไม่ได้อยากให้ลูกคิดมากไปนะ แต่ ...... ”
“ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะสารภาพ ”
“ ว่าไงจ้ะ ” แม่ของผมยังยิ้ม หัวใจของผมเต้นแรงมาก เหงื่อที่มือเริ่มเปียกชุ่ม
“ ผม ........ ผม ”
“ พูดมาสิลูก ” แม่ของผมเป็นห่วงผมมาก ท่านลูบหน้า และตบไหล่ของผม
“ ผมคบกับข้าวกล้องได้เกือบสองปีแล้ว ผมไม่เคยอยากทำให้แม่ผิดหวัง ผมขอโทษครับแม่ ” ผมพูดจบ ผมรีบกราบที่เท้าของแม่ และรีบเดินออกมา
ผมวิ่งออกมาที่หลังไร่ ซึ่งปกติต้องใช้มอเตอไซค์ พอมาถึงบ้านหลังไร่ ผมรีบเปิดประตูและเข้าไปซุกอยู่ในบ้าน ปิดไฟมืด เหงื่อของผมไหลโทรมกาย ผมไม่กล้ามองตาของแม่ ในตอนนั้น ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ผมไม่รู้เลยว่า เหตุการณ์ในบ้านต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร และผมยังจะเป็นลูกของแม่ต่อไปอีกหรือไม่
ผมเริ่มร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่คนเดียว คงไม่มีใครรู้ว่านะว่าผมอยู่ตรงนี้ ผมอยากจะอยู่แบบนี้ คนเดียว นานเท่าที่อยากอยู่ อยากให้ความรู้สึกที่อัดแน่นมันค่อยๆหายไปเอง
“ คิม คิม พี่รู้นะว่าอยู่ในนั้น ออกมาคุยกับพี่เลยนะ ” ผมคิดว่าน่าจะประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านมาแล้ว ที่ผมเก็บตัวอยู่คนเดียว ไอดิษถึงออกมาตามหาผม
“ ดิษ ขอกูอยู่คนเดียว ” ผมเดินมาบอกมันผ่านหน้าต่าง
“ แม่ของคิมขอตัวเข้าไปนอน คิมก็หายไป นี่คิมบอกเรื่องนี้กับท่านใช่ไหม ”
“ อืม กูไม่อยากให้แม่กูจินตนาการว่ากูจะคู่กับพิณ หรือกับคนอื่น ” ไอดิษน่าจะมองไม่เห็นผม เพราะในบ้านมืดมาก แต่ผมน่ะเห็นหน้าของมันชัดเจน มันตกใจมากทีเดียวครับ
“ ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ”
“ กูบอกแล้วไง กูเบื่อไอความไม่ชัดเจนเต็มที กูอยากบอกคนอื่นว่ากูรักมึง กูไม่คนที่ชอบเก็บซ่อนความรู้สึกนักมึงก็รู้ แต่กูอดทนมาสองปีแล้ว กูไม่ไหวแล้ว ” ไอดิษหลับตา มันคงกำลังถอนหายใจ
“ อืมๆ พี่เข้าใจแล้ว พี่คาดผิดมาตลอด ว่าน้องคงไม่กล้า ขอบคุณนะ ”
“ ข้างนอก ยุงชุม มึงกลับไปเรือนก่อน เดี๋ยวกูจะกลับไปหา ” ไอดิษล้วงที่คอเสื้อ แล้วชูแหวนที่ทำให้ผม มันจุ๊บเบาๆ แล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินกลับไป
วันนี้ ผมทำสิ่งที่ขัดกับความรู้ตัวเองพอสมควร คนที่ผมห่วงใยความรู้สึกมากที่สุดคือแม่ และไอวาก สิ่งที่ผมเลี่ยงมาตลอดคือไม่ต้องการให้สองคนนี้ เสียความรู้สึกดีๆที่มีให้ผม แต่วันนี้ผมคงทำลงไปแล้ว
พักนึงก็มีเสียงเคาะประตู ดังสะท้านบ้าน หรือว่าไอดิษมันทนไม่ไหว อยากเข้ามาจริงๆ ผมรีบเดินเข้ามาเปิด แล้วก็ต้องช็อคจนเข่าอ่วนยวบยาบ
“ พ่อ ”
“ ไอตัวดี ไอนอกคอก ” หืม
“ พ่อไม่ตบผมเหรอ แม่คงบอกแล้วใช่ปะครับ ” ผมเปิดไฟหน้าบ้าน ให้เห็นหน้ากันชัดๆ ผมหลับตาลง พ่อคงจะซ้อมผมหนักแน่ ที่ทำร้ายความรู้สึกของแม่
“ ทำน่ะทำแน่ ” ผมกัดฟันรอการลงโทษของพ่อ แต่พ่อกลับทำเพียงแค่ตบหน้าผม
“ ผมขอโทษที่ไม่รักดี ผมขอโทษที่ ....... ”
“ พอ ” เฮ้อ นาทีนั้น ผมกลัวพ่อของผมตัดพ่อตัดลูกเหลือเกิน เพราะพ่อรักแม่ผมมาก
“ ครับ ”
“ ในบ้านนี้ .... ”
“ ผมเข้าใจว่า แม่คือคนสำคัญที่สุด ” ผมรีบพูด
“ เองฟังให้จบ ....... ในบ้านนี้ ทำไมถึงคิดว่าแม่คือคนที่ห่วงเองมากที่สุด ” ยังไงอะ ผมค่อยๆเลื่อนหน้ามาสบตาของพ่อ พ่อของผมน้ำตาซึมครับ ผมตกใจเป็นทวีคูณ ผมเข่าอ่อนลงทรุดกับพื้นจริงๆครับ ผมเกาะขาของพ่อไว้ และร้องไห้ พ่อของผมค่อยๆก้มลงมากอด
“ ถ้าเอ็งชอบพอใครถึงขนาดนั้น เองต้องบอกข้าเป็นคนแรก ไม่ใช่แม่ของเอง ”
“ ฮือออ ผมรู้ว่า ไม่มีทางรับผมได้ ฮือออออ ผมขอโทษ ” พ่อทุบหลังผม ยอมรับว่าแรงอะครับ
“ ข้าเป็นใคร ถึงจะไม่ยอมรับ ความสุขของเอง ก็คือความสุขของข้า ”
“ ห๊ะ อะไรนะพ่อ ” หูของผมฟังไม่ผิดใช่ไหมอะ
***********************************************************
-
น้ำตาไหลเลยจริงๆ
-
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ค้างๆพี่
-
ซึ้งมาก
-
เฮ้อ...ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เปิดใจพูดแล้ว ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
อย่างน้อยพ่อแม่คิมไฟเขียว ก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว
หมายความว่าไง แม่ไม่ปลื้มพี่ข้าวกล้องเหรอ
v
v
v
-
:z2: รู้ได้ไงว่าแม่ผมยอมรับแล้วอะ แฮ่ะๆๆๆ
-
ซึ้งมาก น้ำตาไหลกลางห้องเรียนเลยอ่ะ (แอบอ.อ่าน 555) ดีใจจังพี่พ่อแม่คิมเข้าใจ
-
จะเจออะไรอีกน้อ เอาใจช่วย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุดยอดคุณพ่อ !!! แจ๋วมาก!!!!!!! o13
-
น้ำตาไหลเลย :impress3: ซึ้งคุณพ่อ น่ารักมากเลย
-
อ่านแล้ว พูดไม่ออก!!!!
ความรักของพ่อแม่
-
คุณพ่อคิมเหมือนจะดุเห็นคิมกลัวพ่อแต่สุดท้ายเข้าใจคิมที่สุดป่ะ
จะเกิดอะไรยังไงต่อไปล่ะเนี่ยเดาไม่ถูกจริงๆๆ
-
พ่อพี่คิมยอมรับความรักของพี่แล้ว ดีใจด้วยยยย :L2:
-
อ่านทวนตอนท้ายสองสามรอบ ให้แน่ใจว่าเข้าใจไม่ผิด ว่าคุณพ่อเข้าใจ
แต่มันค้างอ่ะคิม บีบคั้นจิตใจคนอ่านจริงเชียว เอาให้ชัดๆเลยมิได้รึว่าคุณพ่อยอมรับแล้ว
-
น้ำตาไหลออกมาเอง
เข้ากับบรรยากาศใกล้วันพ่อด้วย
ซึ้งอ่ะ
ดีใจกับน้องคิม ที่คุณพ่อเข้าใจนะคะ
กดไลค์ให้คุณพ่อค่า
-
คุณพ่อพูดซึ้งจังเลยค่ะ ปรกติบ้านทั่วไปแม่จะรับได้ก่อนพ่อนะ แต่นี่คุณพ่อรับได้เร็วๆมาก ดีใจกับคิมด้วย แต่ไม่รู้คุณแม่จะออกหัวออกก้อย ยังไงก็ลุ้นตัวโก่งรอตอนหน้าแล้ว อย่าให้รอนักนะคะ
-
:monkeysad: :sad11: :monkeysad: :sad11:
-
....เห็นไหมล่ะ คนเป็นพ่อ บทเค้าจะเข้มแข็ง บทเค้าจะเข้าใจลูก ใครหน้าไหนก็สู้เค้าไม่ได้ รักพ่อคิมที่ซุ๊ด ไม่ต้องให้แม่มาตบพี่่นะ555
....รักแบบปลื้มๆๆอะ ที่ยังมีคนที่เป็นพ่อคน ให้ความสำคัญกับความสุข ของลูกมากกว่าหน้าตา และความสุขของตัวเอง
....เฮ้อ ประเสริฐที่สุด แต่แอบฮา เหมือนกันนะคำพูดของพ่ออะ มองเห็นแสงสว่างปากถ้ำรำไร เหลือแค่แม่เนอะคงต้องให้เวลาท่านหน่อย
....ครอบครัวนี้ พ่อน่ารักที่สุดอะ พี่ดิษรู้เรื่องคงยิ้มแก้มระเบิด ขอให้ฝ่าฝันอุปสรรค์ต่างๆๆไปด้วยดีเด้อ :L2:
-
พ่อคิมเจ๋งอ่ะ o13
-
เข้าใจความรู้สึกของทุกคนจริงๆ ว่าลำบากใจมากแค่ไหน
ยังคิดเลยว่าถ้าเป็นเราจะทำไงดี ให้พ่อแม่ยอมรับโดยที่ท่านเต็มใจจริงๆ
คิมทำถูกแล้วล่ะที่บอกแม่ไป รู้เร็วท่านก็จะทำใจยอมรับได้เร็วขึ้น บอกช้าเวลามันก็ยืดออกไปอีก
เพราะเรื่องยังงี้มันต้องใช้เวลาใช่ว่าทุกคนจะยอมรับได้หมด ต้องให้เวลาท่านปรับตัวค่อยเป็นค่อยไป
และตัวเราเองก็ต้องแสดงให้เห็นว่ารักกันจริง จริงจังต่อกันมากเมื่อลูกมีความสุขท่านก็จะมีความสุขไปด้วยเองแหละ
เชื่อว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนที่อยากเห็นลูกทุกข์มากกว่าสุขหรอก ยังไงพ่อกับแม่ก็คือคนที่รักเรามากที่สุดแล้ว
ท่านเพิ่งรู้ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา เวลาเท่านั้นจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้น เอาใจช่วย สู้สู้ :3123: :3123: :3123:
-
ตอนนี้สุดยอดเลยพี่คิม มารอพี่อีกนะครับ
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอะ
ดราม่าแต่มีรอยยิ้ม
ความรักของพ่อแม่เนี้ยโคตรมหึมาจริงๆ
ดีใจด้วยนะพี่ดิษ+น้องคิม
:L2:
-
:call: :call: :call:
-
คิมโชคดีที่มีพ่อรักและเข้าใจ o13
-
วันนี้มาลอกกระทงกะพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:pig3:
Happy Loy Kra Thong Day na ka
น้องคิม+พี่ดิษ ลอยกระทงเพื่อด้วย
:mc4:
-
พี่ข้าวกล้อง-น้องคิมไปลอยกระทงกันมั๊ย^^.
-
บ้านนี้น่ารักมาก เข้าใจลูกทุกสถานการณ์
ตรงกันข้ามกับบ้านโน้น เหนื่อยใจแทน
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเหมือนเดิม
+1
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งมากความรักระหว่างครอบครัว
ใครจะมารักเราเท่าพ่อกับแม่ :m15:
-
วันนี้คิมกับเฮียดิษไปลอยกระทงกันบ้างรึเปล่านะ...
คิมเป็นคนกล้าคิดกล้าตัดสินใจ และแก้ไขอุปสรรค์นั้นด้วยตัวเอง และผ่านช่วงนั้นมาได้ถือว่าเป็นคนที่เข้มแข็งมาก
การที่คิมไปทำงานหาเงินด้วยตัวเองในช่วงนั้นก็คงจะเป็นเพราะส่ิ่งนี้ เพราะคิมกลัวว่าพ่อแม่จะไม่เข้าใจและตัดขาดเยื่อใยไป แต่ท่านกลับไม่ทำเช่นนั้นเพราะท่านรักและเข้าใจคิม มองเห็นความสุขของคิมมากกว่าความสุขของตน..แต่ในกรณีพ่อของเฮียท่านอาจจะยังไม่เข้าใจถึงสิ่งนั้น (แต่ตอนนี้ท่านคงจะเข้าใจมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว) เรียกว่าคิมคงจะโชคดีส่วนหนึ่ง แต่จะเรียกว่าโชคอย่างเต็มปากก็คงไม่ใช่เพราะอยู่ที่ตัวของพ่อและแม่เอง อย่างกรณีของแบงค์พ่อแม่กลับไม่เข้าใจ จนปล่อยให้ลูกใช้ชีวิตตามลำพัง...
ปล. โหยยยย แหวนสื่อรักจริง ๆ อ่ะ...
-
เป็นไงพี่ วันลอยกระทง เสียตัวให้พี่ดิษป่าวครับพี่คิมฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
"คิดถึง"
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ แต่วันนี้มาแต่เช้า ไม่รู้พี่ทั้งสองคนตื่นยังครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกๆครับผม
-
:serius2: เพิ่งเดินทางกลับมาอะครับ แฮะๆ
จะรีบเอาตอนใหม่มาลงให้ ถ้าเรียบร้อยแล้วนะครับ
ขออภัยที่ช่วงนี้ มาต่อช้า :m15:
******************************************************************
หน้าที่ 28 วรรค 3
พ่อผมให้ผมไปล้างหน้า และกลับมานั่งคุยกันต่อ
“ ข้าตงิดใจตั้งแต่ มันชอบมาพร้อมๆกับเองแล้ว ”
“ ทีแรกไม่ใช่แบบนั้นหรอกพ่อ ” พ่อของผมนั่งไขว่ห้าง ผมนั่งพื้นครับ ปกติเวลาผมทำผิดชอบทำแบบนี้
“ แม่เองคงไม่ยอมรับแน่เลย ”
“ ทำไมล่ะพ่อ ขนาดพ่อยังยอมรับได้เลย อ๊ะๆ อย่าๆๆ ” จังหวะผมพูด พ่อก็ง้างมือจะทุบหัวผมอีก
“ ไม่เหมือนกันนะ ”
“ ไม่เหมือนอะไร ”
“ ถ้าเป็นเรื่องเกเร นอกลู่นอกทาง ข้าไม่ชอบ ข้าเลยต้องด่าว่าเอง แต่พอเป็นเรื่องคนรักเนี่ย ........ แม่แกต้องตัดให้เอง ทีนี้อย่าว่าแต่คัดให้ เองเล่นทำนอกเหนือความคาดหมาย ยิ่งยาก ” ผมได้คิดอีกแล้ว
“ แย่จัง แต่ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอกนะพ่อ ” พ่อผมคงจะเข้าใจครับ ท่านพยักหน้า
“ รักกันจริง ก็แสดงออกให้แม่แกเห็นให้ได้ บางทีน่ะนะ ”
“ บางทีอะไรอีกพ่อ ” คราวนี้พ่อผมเตะจริงๆครับ แต่เตะเล่นๆ
“ หัดคิดเองมั่ง ” พ่อผมลุกขึ้น คงจะกลับเรือน ผมรีบดึงขากางเกงไว้
“ พ่อๆ ”
“ อะไรวะ ”
“ พ่อช่วยเกลี่ยกล่อมแม่ทีดิ ” พ่อผมหัวเราะ
“ ผู้หญิง ยังไงก็ผู้หญิง ถึงเป็นแม่ก็ผู้หญิงอยู่ดี นิสัยหวงข้าวของแก้ไม่ได้ง่ายๆ ..... ลองดู ถ้าข้าเอาเงินเอาทองไปใช้ไม่บอกแม่เอง ส่วนมากก็บ่นนิดหน่อย แต่ลองข้าไปมีเมียน้อย แม่เองเอาข้าตาย ” ฟังๆ พอจับใจความได้ว่า แม่เองก็มีนิสัยส่วนตัวที่แต่ละคนต้องรับมือเอง
“ ครับๆ ผมจะค่อยๆหาทาง ”
“ เออ แล้วความจริง ข้าไม่ได้รู้จากแม่เอง ” หืม
“ แล้วใครบอก ไอดิษเหรอ ”
“ พ่อมัน ”
“ ห๊า !!!!!!!!!! ”
เล่ามาถึงตรงนี้ เลยได้นั่งคุยกันต่ออีกรอบ พ่อผมเล่าให้ฟังว่า พ่อท่านวากโทรมาบอกความจริง และขอโทษที่ปล่อยไอวากดิษมาทำให้ผมต้องกลายเป็นแบบนี้ น่าจะหาทางแยกผมสองคน
“ ข้าเลยด่ามันไปว่า มึงเลี้ยงลูกต้องรู้สิ ว่าเลี้ยงได้แต่ตัว ใจมันเป็นของมันเอง ” อันนี้ซึ้งเลยครับ
“ ไม่ยักกะรู้ว่าเข้าใจลูกขนาดนี้ ” ผมแซว
“ ทำไม ถ้ารู้ จะไม่เกเรจะไม่ทำตัวเหมือนที่ผ่านมาหรือไง ”
“ ใช่ ที่ผ่านๆมา ผมไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย ” พอพูดแบบนี้พ่อของผมก้มหน้าลงนิดหน่อย ยกมือมาตบไหล่ของผม
“ ข้ารู้หรอก ” พ่อผมเป็นคนพูดน้อยมาก เชื่อไหมว่า นับดีๆ วันนี้วันเดียว พ่อคุยกับผมเทียบได้นับถึงปีสองปีเลยนะครับ
“ พ่อไม่รังเกียจมันใช่ปะ ”
“ หมายถึงไอข้าวกล้องเหรอ ข้าไม่เกลียดมันหรอก ชีวิตมันน่าสงสาร มันมารักมาชอบเองคงมีเหตุผล ข้าไม่อยากให้มันต้องมาไล่เรียงเหตุผล วุ่นวาย รักกันก็รักกันไป แต่ต้องช่วยกันแก้ปัญหา ยิ่งพ่อมันไม่เห็นด้วย เองต้องเป็นที่พึ่งของกันและกัน ” ผมยกมือไหว้ พ่อของผมยกมือตอบ แล้วเดินออกไป ผมปิดไฟปิดบ้าน แล้วรีบเดินกลับมาเรือนของผม
พวกพี่ๆเพื่อนๆน้องๆ ตอนนี้นั่งเครียดอยู่ข้างใน แต่ละคนคงเพิ่งได้ยินจากไอดิษ ว่าผมพูดความจริงกับแม่ไปแล้ว
“ กูว่าอยู่ไม่ได้ละ พรุ่งนี้กลับมอเหอะ ” พี่นากเกิดอาการปอดครับ
“ ถ้าจะเป็นแบบนี้ ไม่น่าตามเค้ามาด้วย ” พี่โจกัดพี่นากเฉยเลย
“ เออสิ ใครจะหน้าหนาเท่ามึง ”
“ พอๆน่า เอาเรื่องนี้ก่อนดิ ” ไอวากดิษเบรกสองคนนั้น
“ บอกไปแล้ว ก็รอไปก่อนดีกว่า ให้เวลาคิมกับแม่หน่อย ” ไอหนิงเสนอ
“ ผมว่างี้ปะ เรากลับกันก่อน ให้พี่คิมอยู่บ้านไป ” ไอวินพูดบ้าง
“ จะให้พี่คิมถูกฆ่าหรือไง ” ไอเดย์รีบท้วงครับ
“ ไม่ดิ แต่ถ้าพี่ดิษอยู่ด้วย ไม่แน่นะ ” ไอวินมันพูดดีอยู่นะครับ
“ งั้นอีกวันสองวัน พวงมึงกลับกันไปก่อนดีปะ ไงจะโทรบอก ” พวกเราว่ากันตามนั้นครับ
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย เดินวนไปวนมาทั้งคืน คิดหนักใจว่าแม่จะเป็นยังไง เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดถึงความรึสึกของท่าน พอเริ่มรับรู้บ้าง ก็ดันทำสิ่งท่านต้องกลุ้มใจอีก ทางออกของเรื่องนี้จะเป็นแบบไหนนะ
“ นอนไม่หลับเหรอ ” พี่โจเดินมาคุยกับผมครับ
“ ใช่พี่ แล้ว ........ ” ผมมองไปข้างหลัง
“ พี่ดิษหลับแล้ว พี่เค้าเหนื่อยมาหลายวัน ช่วงที่เรานอนวัด พี่ดิษนอนไม่หลับ พี่ก็ลุกมาคุยด้วยแบบนี้แหละ ”
“ งั้นพี่ก็ไม่ได้นอนเลยซักวันดิ ” พี่โจยิ้มๆ
“ คิม พี่เล่าเรื่องของใครคนนึงให้ฟังปะ ”
“ เอาดิพี่ ”
“ ผู้ชายคนนึง เค้ามีเพื่อนสนิทมากๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เค้าเกิดชอบเพื่อน ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน แต่เพื่อนไม่เคยรู้ หลังจากนั้น เพื่อนก็แต่งงานกับผู้หญิง ผู้ชายคนนั้นพยายามไม่ติดต่อ และไม่ติดต่อกันอีก ไม่นานเพื่อนของเค้าประสบอุบัติเหตุตาย ด้วยความที่ผู้ชายและผู้หญิงเคยรักผู้ชายคนเดียวกัน คือเพื่อน ผู้ชายคนนั้นเลยตัดสินใจคบกันกับผู้หญิงที่เป็นแฟนเพื่อนแทน ” เรื่องมันวนๆเนอะ
“ มันสื่ออะไรพี่ ”
“ สื่อว่า ความรักเป็นเรื่องเข้าใจยากไง ” ผมเห็นด้วยนะ
“ มันเรื่องจริงไหมพี่ ถ้าจริงเนี่ย โคตรๆเลย ”
“ โคตรอะไร โคตรเน่า โคตรบ้า หรือโคตรอะไร ” มาแปลกแฮะ
“ ฮุ้ววว พูดอย่างกับเรื่องของตัวเอง ......... ” ผมพูดเองแล้วได้คิดเองครับ ผมจำได้ว่าเคยมีคนบอกผมว่า มีข่าวลือว่าพ่อของพี่โจเคยชอบผู้ชาย
“ ........ ” พี่โจยิ้มให้ผม แล้วลุกไป
“ โคตรบ้า ว่าปะ ” แกพูดกับผมก่อนเดินไป ถ้ามันเป็นเรื่องจริงของครอบครัวพี่โจ ก็น่าเห็นใจนะครับ โอ้ยๆๆ ปวดหัวโว้ย
เช้าวันต่อมา พวกคณะที่มาด้วย ขอกลับกันก่อน เพื่อให้ผมปรับความเข้าใจกับที่บ้าน วันนั้นแม่ของผมหายไปตั้งแต่เช้าไม่ได้มารอส่งพวกเพื่อนๆ ผมได้แต่แปลกใจครับ แต่ไม่กล้าถามพ่อ เพราะแกดูจะหงุดหงิดๆ
“ พี่เคนนี่ หวัดดี ” ผมเลยตัดสินใจโทรหาพี่ชายใหญ่ของผม พี่เคน
“ ไงน้อง ”
“ พี่ คืองี้ !@@@!##$@@!#$$ ” ผมเล่าให้พี่เคนฟังแบบรวดเดียวจบ พี่เคนก็ได้แต่ร้องอื้อๆ
“ คิดแล้ว ข้าวกล้องเจ๋งว่ะ ” อ้าว พี่ผมนี่ยังไงนิ
“ พี่จะว่าไงอะ บ้านเราเสียงแตกนะ ”
“ ใครเสียงแตก ” น้ำเสียงเหมือนพี่ผมจะไม่ว่านะ
“ แม่ ”
“ ซวย ” พี่ผมคนนี้ ใจกว้าง รักน้องทุกคนครับ ถึงไม่สนิทกันมาก แต่น้องๆพึ่งได้
“ ผมทำไงดีพี่ ”
“ ไหนๆก็บอกไปแล้ว รับได้น่ะคงรับได้ แต่ใจลึกๆแม่คงอยากเห็นแกได้กับผู้หญิง ตั้งโจทก์ดีๆ ไว้พี่กลับไปจะช่วยดูอีกที ”
“ ผมไม่รบกวนละพี่ ขอบคุณมาก ”
“ คืบหน้าโทรมาด้วย รอฟังอยู่ ” คุยกันสั้นๆแบบนี้แหละพวกผมอะ
จากนั้นก็คว้าโทรศัพท์มาคุยกับป้าแคท พี่สาวอีกคน
“ ชั้นไม่ค่อยแปลกใจหรอก ” พี่แคทตอนนี้กำลังจะจบแล้วครับ ผมรู้แต่ว่าพี่ผมเรียนหลักสูตรห้าปี รายละเอียดไม่ได้ถาม
“ แต่แม่รู้แล้ว ท่าทางไม่เข้าใจ ”
“ ชั้นก็ไม่เข้าใจ แต่ไม่แปลกใจไง ” เล่นศัพท์สูงอีก
“ งั้นยอมรับปะ ”
“ แฟนแกเป็นมนุษย์ต่างดาว ชั้นก็รับได้ แต่เสียดายข้าวกล้อง หล่ออะ ”
“ อ้าวๆๆ อย่าแม้แต่จะคิดนะป้า ”
“ จ้าๆ ใครจะกล้ากับคุณหนูคิม โทรมาเนี่ยนอกจากสารภาพอยากได้อะไรอีก ” พี่แคทคงอยู่ในสังคมที่เปิดพอสมควรครับ เลยไม่ติดใจเรื่องของผมกับไอวากดิษ
“ ขอโทษที่ไม่ได้บอก เรื่องตั้งสองปีมาแล้ว ”
“ ต๊าย น่ารักมาก ชั้นมีน้องชายน่ารัก ไม่ดิบไม่เถื่อนตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ” มากัดกูอีก หึหึหึหึ
“ ขอบคุณป้า ” ผมกดวางสาย
ส่วนอีกคน คือน้องคิง ผมไม่โทรหาครับ เพราะผมไม่อยากให้น้องต้องคิดมาก และไม่อยากให้น้องรู้ประสบการณ์แบบนี้ ซักวันเมื่อผมเห็นว่าพร้อม ผมจะบอกน้องของผม
เสร็จธุระ ผมก็เดินไปหาพวกคนงาน ช่วยเค้าแบกของมาที่โรงนา นั่งคุยกับเพื่อนเก่าสมัยเด็กๆ
“ เห็นข้าวกล้องมา ยังสนิทกันเหมือนเดิมเหรอ ” ลูกของคนงานสามสี่คน เพื่อนเก่าผม มาคุยด้วย
“ อืม ยิ่งกว่าเดิม ”
“ วาสนาไม่ดีเนอะ ไม่มีโอกาสได้เรียนสูงๆ ” ไอคนนึงบ่นขึ้นมา
“ พวกมึงน่ะเหรอไม่มีวาสนา พ่อแม่มึงส่งเรียน เสือกหาเมียหาลูกมาให้เค้า มึงไม่ได้เรื่องกันเอง ” ผมพูดบอกพวกมันตรงๆ
“ จริงด้วย แต่ยังไงก็ไม่มีโอกาสแล้วล่ะ ”
“ ถ้าพวกมึงคิดเรียนจริง การศึกษานอกโรงเรียน มึงเคยได้ยินกันไหม มหาลัยเปิด พวกมึงเคยได้ยินไหม ” พวกมันทำหน้าสงสัย ผมเลยอธิบายให้มันฟังว่า เดี๋ยวนี้คนขาดโอกาส ซึ่งพวกนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น สามารถเรียนรู้ได้ และจบปริญญาได้ ไม่จำเป็นต้องเข้ามหาลัยปิด
“ ตั้งใจกันจริง คราวหลังกูจะหารายละเอียดมาให้ ”
“ ฝากทีนะคิม อยากให้พ่อแม่ภูมิใจบ้าง ” พอมันพูดออกมา ผมคิดกลับมาเรื่องตัวเองอีกแล้ว ผมไม่เคยทำให้พ่อแม่ภูมิใจเลย และตอนนี้สร้างเรื่องปวดหัวขึ้นมาอีก
ช่วงบ่าย แม่ของผมกลับมา ผมรีบเดินไปหา แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นน้าเพิ่ม พ่อของน้องพิณมาด้วย
“ สวัสดีครับน้าเพิ่ม ”
“ สวัสดีๆ ” แม่ของผมให้ผมมานั่งคุยกับน้าเพิ่ม ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรหรือปล่าว
“ น้ามาธุระเหรอครับ ”
“ นี่ เราชอบกับลูกสาวน้าเหรอ ”
“ เอ่อ อะไรนะครับ ” ผมเริ่มจะเดาได้แล้วครับ ว่าแม่ของผมหายไปทำอะไรมา
“ พิณน่ะชื่นชมเรามากเลยนะ จะคบหากันน้าไม่ว่า รู้ว่าคิมเป็นลูกผู้ชาย ดูๆน้องหน่อยนะ ”
“ ครับ ขออนุญาตนะครับ ” ผมรีบขอตัวเดินออกมา ตรงรี่ไปหาแม่เลย
“ แม่ครับ เมื่อคืนน่ะ ”
“ ลองคบกับน้องดู คิมเป็นยังไงแม่ดูออก ผู้ชายชอบกันมันเป็นไปไม่ได้หรอกลูก ไม่อย่างนั้น .... แสดงว่าลูกสติไม่ดี แม่จะพาไปรักษา ” ผมอึ้งเลยครับ แม่ของผมดูไม่มีเลศนัยอะไร หรือแม่เข้าใจไปแบบนั้นจริงๆ
“ แม่ ”
“ แม่ถามจิตแพทย์เพื่อนของพ่อเค้าแล้ว ลูกอาจจะป่วย ”
“ แม่ ”
“ เชื่อแม่ลูก ” แล้วแม่ก็เดินไปหาน้าเพิ่ม ทำไมผมถึงไม่บอกปฏิเสธไปว่าแม่เข้าใจผิด เฮ้อ สงสัยเรื่องนี้ต้องใช้เวลามากกว่าที่ผมคิดไว้
*********************************************************
คิดถึงทุกคนนะครับผม
-
ครับผม รับทราบครับ
-
งานนี้หนักจริงๆ
ยากเกินจะรับมือไหว
ยิ่งคนคนนั้น "แม่"
ใครไม่เจอกับตัวเอง ไม่รู้หรอก
หนักหนาสาหัส จริง
ส่งใจช่วย คิมกับเฮียดิษ น่ะ
-
สะเทือนใจกับเรื่องที่พี่โจเล่า โอ้ย เรื่องมัน :sad4:
ต้องให้เวลานะผู้ใหญ่บางคนลึกๆแล้วเข้าใจแต่ไม่อยากยอมรับมากกว่า
-
หนักใจไปกับคิม คนที่ยังรับไม่ได้น่ะเป็นคนสำคัญที่สุดของบ้านด้วยซิ
เอาใจช่วยนะคิม ใจเย็นๆ และก็ขอให้คิมกับดิษมั่นคงต่อกัน แสดงให้แม่เห็นว่า
เราสองคนรักกัน มีความสุขมีกำลังใจ ที่มีกันและกัน...นะ
-
เรื่องนี้ถือว่าหนักมากสำหรับทั้งแม่และคิม
คงต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ
แต่การไปดึงคนอื่นมาพัวพัน ยิ่งจะเพิ่มปัญหาให้อินุงตุงนังเข้าไปใหญ่
-
อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่เลย นึกว่าพ่อจะไม่เข้าใจ กลับกลายเป็นแม่ที่รับไม่ได้
-
สิ่งที่ทำให้ยุ่งยากคือ การไม่อธิบายกันตรงๆ
-
เรื่องของผู้ใหญ่เป็นเรื่องที่เข้าใจยากจริงๆ
-
อารมณ์ อาร์ทของผู้หญิง (โดยเฉพาะ อาร์ทตัวแม่) ยากแท้หยั่งถึง เหอะๆๆๆๆ
เครียดโว๊ย!!!!!!!!!!!!
-
:เฮ้อ:
เรื่องของพี่ดิษกับน้องคิมเหมือนเดินขึ้นเขา
ต้องผ่านความยากลำบากไปที่ละขั้น
แต่พอถึงยอดเขาก็จะหายเหนือย เนอะ เนอะ
:L2:
-
ปกป้องตัวเองบ้าง การนิ่งเฉยแปลว่าไม่ปฏิเสธ
งานเข้าอีกแล้ว
+1
-
รักพ่อ เข้าใจแม่
เอาใจโฟกัสไว้กับการแก้ไขปัญหา ปัญหาที่ว่าใหญ่ มันจะเล็กลงเอง
เอาใจช่วย ให้แม่เข้าใจคิม+ดิษ เร็วๆ นะ :L2:
-
เอิ่มมม แม่มาอารมณ์ไหนเนี่ย จะพาไปพบจิตแพทย์ ลูกไม่ได้ป่วยนะ :z3:
มันมีด้วยหรอไอ้โรคหรืออาการแบบนี้ มันมีแต่โดนของนั้นแหละ นี้มันคือเรื่องของความรักความรู็สึกล้วนๆเลยนะ
จะรักจะชอบใครที่ไม่ใช่เพศตรงข้าม งั้นก็เป็นคนป่วยกันหมดดิ ทีพ่อยังเข้าใจเลยไม่เห็นจะต้องอธิบายไร
คิดว่าแม่มีอคติ ไม่ยอมเข้าใจมากกว่าไม่ยอมเปิดใจรับ ก็คงต้องให้เวลาท่านแหละกว่าจะยอมรับได้
เรื่องยังงี้มันต้องใช้เวลา กว่าคนๆหนึ่งจะเปลี่ยนความรู้สึกได้ ต้องพิสูจน์ให้ท่านเห็นแหละว่ารักกันจริง
คบกันแล้วมีความสุข มีแต่สิ่งดีๆให้กัน ช่วยกันทำให้ชีวิตดีขึ้น คบแล้วมันไม่มีอะไรเลวร้ายหรือเสียหาย
แต่อย่างน้องคนรอบตัวก็เข้าใจดีมีแค่ไม่กี่คนที่ไม่เห็นด้วย ความรักแบบนี้ย่อมเจอปัญหาอุปสรรคเรื่องครอบครัวอยู่แล้ว
แค่พ่อคุณเข้าใจก็โชคดีแค่ไหนแล้ว บางคนทั้งพ่อแม่ญาติพี่น้องไม่ยอมรับหนักกว่าอีก สู้สู้ เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไป :L2:
-
ครอบครัวคิมน่ารักนะเข้าใจและให้กำลังใจกันโดยเฉพาะซุบเปอร์คุณพ่อน่ารักมากกกกกก
แต่คุณแม่ไม่เข้าใจงานหนักแน่แล้วยังจะดึงน้องพิณมาอีก- -"
-
..อ่านเรื่องนี้มานาน จนลืมไปว่าน้องคิม มีพี่น้องกับเค้าด้วยนึกว่าลูกโทน
..เป็นคุณแม่ ที่เข้าใจลูกยาก หรือไม่พยายามเข้าใจหว่า ให้เวลาท่านหน่อยละกัน
..ครอบครัวพี่โจนี่น่าทึ่งนะ แต่พี่โจนี่ สายตรงเลยนะ 555 มิน่าถึงทิ้งพี่นากไม่ได้ เกี่ยวกันไหมเนี่ย :laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษรับผม ผมจะเป็นกำลังใจให้พวกพี่นะครับ สู้ๆนะพี่
-
แม่เข้าใจว่าลูกป่วยยย :z3: :z3: :z3:
-
นี่ขนาดรู้ว่มปัจจุบันน้องคิมกับน้องดิษฐ์รักกันดี
อ่านตอนนี้ยังเครียดเลย
ชีวิตจริงนี่สุดยอด
:เฮ้อ:
รอวันที่คุณแม่เข้าใจเร็วๆนะ
-
ทั้งแม่คิมทั้งพ่อดิษ :เฮ้อ: ขอให้ผ่านพ้นปัญหานี้ไปได้ทั้งสองคน
-
ตอนนั้นคิมกับพี่ดิษคงเครียดกันน่าดู
-
พ่อของคิมน่ารักที่สุด...ไม่ได้ล่วงเกินนะ แต่ว่าเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ พ่อน่าจะยอมรับได้ยากกว่า แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น
พ่อคิมเข้าใจก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว เหลือเพียงการพิชิตใจคุณแม่ และพ่อของเฮีย
พี่ ๆ ของคิมน่ารักดี เข้าใจน้องและเปิดกว้าง
คิมป่วยตอนนั้น แม่คิมยังชมว่าเฮียดิษดูแลดีเลย...หวังว่าตอนนี้คุณแม่ของคิมคงเข้าใจดีแล้ว
ผ่านอุปสรรค์มามากขนาดนั้น ตอนนี้คิมกับเฮียหวานกันบ้างป่าวเนี่ย
สิ้นเดือนนี้ก็ปีใหม่แล้ว มีทริปไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างรึเปล่าหน๋อออ...
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านและหยุดอ่านไม่ได้เลย
ขอบคุณนะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
วันนีผมไม่ค่อยสะบายเลยครับ ตัวร้อนมากแล้วก็แสบคอด้วยแถมปวดตามเนื้อตัวอีกต่างหาก แต่ก็อยากมารอพี่คิมพี่ดิษเหมือเดิมครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อ่านตอนนี้ตรงกับวันพ่อพอดีเลยอ่ะ
ซึ้งมาก รักพ่อ :monkeysad:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม (คิดถึงพี่ทุกวันครับ)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษให้หายเหนื่อยครับ
-
:เฮ้อ: งานเยอะอะ
***************************************************
วันนั้น ผมต้องขลุกอยู่กับแม่และน้าเพิ่มทั้งวัน ตกช่วงบ่ายแม่ยังพูดแกมบังคับให้ผมต้องตามน้าเพิ่มไปในเมือง ที่ผมบอกว่าบังคับ เพราะบอกว่าถ้าผมไม่ตามไปก็ไม่มีธุระอยู่ที่ไร่ ควรกลับไปที่มอได้ คือไม่ไปกับน้าเพิ่มก็กลับมอซะ
“ คิม มีแฟนอยู่หรือปล่าวลูก ” แกถามผม ขณะที่ผมนั่งมาด้วยกับน้าเพิ่ม
“ ครับ น้าว่าอะไรนะครับ ” แอบตกใจนิดหน่อย
“ น้าเห็นแหวน สมัยนี้วัยรุ่นเค้านิยมกันนี่ ” คงหมายถึงแหวนที่ท่านวากดิษให้ผมมา ผมสวมอยู่ครับ
“ เอ่อ คือว่า ....... ”
“ ไม่ต้องลำบากใจเรื่องนั้นนะ น้าแค่อยากให้พิณมีพี่ชาย เราไม่ต้องจริงจังหรอก ” น้าเพิ่มดูจะไม่ใช่คนที่มีนิสัยอย่างที่ผมกลัวเลยซักนิด
“ ผมก็อยากมีน้องสาวครับ ”
“ น้าเห็นแม่เราอาการแปลกๆ รู้จักกันมาหลายปี ไม่เห็นเป็นแบบนี้ ” ใช่ครับ ผมก็รู้จักมาหลายสิบปีละ ไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้เลย ฮ่าๆๆๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ” ผมบ่ายเบี่ยงไป
พอเข้ามาในเมือง น้าเพิ่มฝากพิณไว้กับผม ให้พาออกไปเที่ยวบ้าง เพราะพิณไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหน
“ พี่คิมคะ แวะตรงนั้น ” ผมเป็นคนขับรถครับ
“ ไม่ไปดูพวกหนังสือแล้วเหรอ ” ตอนออกมาทีแรก พิณบอกว่าจะให้ผมพาไปซื้อหนังสือ แต่นี่ให้ผมแวะจอดใกล้ๆกับร้านขายของ
“ เพื่อนอยากไปด้วยค่ะ ”
พอจอดรถ พิณวิ่งลงไปทันที ผมนั่งรออยู่ไม่นาน พิณพาเพื่อนผู้หญิงมาอีกสองคน และผู้ชายอีกคน รวมเป็นสามคน พอได้เจอเพื่อนๆพิณเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยครับ สนุกสนาน ร่าเริง ดูใสๆดี
“ พี่คะ ” ผมหันไปเหลือบๆมอง เพราะขับรถอยู่
“ ใครเรียกพี่หรือปล่าว ”
“ หนูค่ะ ”
“ หืม น้อง ........ เป็นกะเทยเหรอ ” ผมถาม เห็นหน้าตาหล่อๆอะครับ
“ ผู้หญิงสิคะ ”
“ อืมๆ ตามใจน้องเถอะ แล้วมีอะไร ”
“ พี่เรียนมหาลัย ....... เหรอคะ ” ผู้ชายพูดคะนี่ ฟังขัดๆหูเนอะ แต่เอาเถอะ ใจเขาใจเรา
“ ใช่ ”
“ งั้นเราก็จะได้เป็นพี่น้องกันสิคะ ”
“ ไอนี่ติดกับเค้าด้วยเหรอ ” ผมถามทันที
“ ฮ่าๆๆๆๆ พี่คิมว่าหน้าตาแกไม่น่าติดอะ ”
“ หูย พี่อะ ” สรุปพวกที่มาด้วยนี่ ติดที่เดียวกันหมดเลย และอยู่คณะเดียวกันสองคน คือพิณกับอีกคนอยู่เภสัช น้องผู้หญิง กับ ...... อีกคน เรียกว่า น้องสาวหน้าหล่อแล้วกัน มนุษยศาสตร์ เตรียมเป็นรุ่นน้องไอเดย์กับไอวิน
ถึงห้างสรรพสินค้า พวกน้องๆขอไปที่ร้านหนังสือ ผมเลยขอตัวออกมาโทรหาไอวากดิษ
“ ทำอะไรอยู่อะดิษ ”
“ ยุ่งๆนิดหน่อย ” สงสัยจะยุ่งจริงครับ ปกติผมโทรไปมันไม่เคยพูดแบบนี้
“ งั้นวางก่อนดีปะ ”
“ เดี๋ยวโทรกลับนะ ” แล้วผมก็ตามเข้าไปกับพวกน้องๆ
น้องๆกลุ่มนี้ขยันมากครับ เป็นน้องโรงเรียนเก่าผมเอง (ภูมิใจ ฮ่าๆๆ) แต่เค้ารักกันมาก น้องที่ติดคณะเดียวกับพิณ ติดเภสัชมหาลัยที่มีชื่อเสียงแถบภาคอิสานด้วย แต่ไม่ไป เลือกที่จะอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนอีกสองคน ติดคณะเดียวกันคือมนุษยศาสตร์ ในกรุงเทพฯ และด้วยเหตุผลเดียวกัน จึงไม่ไป
“ น้องๆนี่รักกันดีนะ ”
“ แต่น้องอยากให้พี่รักน้องด้วยนะคะ ” น้องสาวหน้าหล่อเริ่มลวนลามด้วยสายตาละ
“ อย่าร่านได้มะ พี่เค้ามีแฟนแล้วนะมึง ” น้องผู้หญิงอีกคนพูด ผมสังเกตเห็นพิณแอบสะดุ้งนิดหน่อย
“ อะไรกันอะ จริงดิ ” น้องสาวหน้าหล่อเลิกทำเสียงออดอ้อนเลยครับ
“ อืม ” ผมตอบไปแบบนั้น พวกนั้นก็พูดกันไปทำนองว่า ผมอยู่ตั้งปีสาม จะไม่มีได้ไง ชมว่าผมบุคลิกดีด้วย ฮ่าๆๆๆ ชอบๆ
“ คุยเรื่องอะไรไม่รู้ พอๆ ” พิณพูดขึ้นมาครับ
“ พี่คิม หาผู้ชายหล่อๆให้พิณทีสิคะ ” อันนี้น้องผู้หญิงคนที่ติดเภสัชด้วยพูด
“ บ้า ให้เค้าหาเองเถอะ เราหาให้เดี๋ยวไม่ถูกใจ ” ผมบอก
“ แต่ถ้าได้อย่างพี่คิม ชั้นว่าพิณเอานะ ” ยังจะย้ำเรื่องเดิม
“ พอๆ พี่เค้ามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ ” พิณมีอาการแปลกๆครับ พวกเพื่อนๆเหมือนเริ่มจับอาการได้ เลยเลิกคุยเรื่องนี้กัน แล้วไปคุยเรื่องอื่นกันแทน
เย็น ผมพาน้องๆไปส่งตามบ้าน น้องๆขอเบอร์ผมไว้ ผมบอกเบอร์พี่ๆของคณะที่พอจะให้คำแนะนำน้องๆได้ไปด้วย เภสัชนี่คงยากหน่อย ผมไม่ค่อยได้เข้าหาด้วย แต่หลังจากนี้คงต้องดูซักหน่อยเพื่อน้องๆครับ
“ .......... ” ระหว่างทาง ผมกับพิณไม่ได้คุยอะไรกันครับ ผมขับมาจนถึงบ้านของน้าเพิ่ม และส่งน้องพิณ ขอกลับผมมีคนมารอรับอยู่แล้วครับ พ่อของผมมารอรับเอง
“ สนุกไหมพิณ ” น้าเพิ่มถามพิณครับ พิณพยักหน้า
“ ขอบใจมากคิม ” น้าเพิ่มตบไหล่ขอบอกขอบใจ ผมเดินออกมารอด้านนอก เพราะเห็นว่าพ่อกับน้าเพิ่มยังคุยธุระกันอยู่ พิณก็เดินตามมาครับ
“ ไว้วันสอบสัมภาษณ์ พี่จะมารับที่หน้ามหาลัย ”
“ ค่ะ ” พิณดูเศร้ามากไปนะครับ
“ พิณไม่สบายใจเรื่องอะไรบอกพี่ได้นะ ”
“ แฟนพี่คิม ....... หน้าตาเป็นยังไงเหรอคะ ” ผมกะไว้แล้วเชียว
“ เค้าไม่เหมือนพิณ ” ไม่รู้ว่าแรงไปไหมนะครับ คือผมอยากสื่อให้เค้ารู้ว่า ยังไงผมกับพิณก็รักกันไม่ได้ เพราะผมไม่ได้ชอบแบบพิณอีกแล้ว
“ แฟนพี่โชคดีมากเลยนะคะ ” พอพูดจบ พิณเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที เฮ้อ บางทีถ้าผมห่างๆเค้าหน่อย น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ ผมกลัวจริงๆว่าพิณจะแอบมีใจให้ และผมก็ไม่มีทางทรยศไอวากดิษซะด้วยสิ
หลังจากเสร็จธุระ ผมกับพ่อจะเดินทางกลับไร่
“ เฮ้ย คิม ”
“ ครับ ”
“ เองมีข้าวของขนมาเยอะไหม พ่อหมายถึงที่เอามาจากมหาลัย ” ถามทำไมอะ
“ ไม่เยอะพ่อ ”
“ ไอที่สำคัญๆมีไหม ”
“ ไม่มีอะ ”
“ งั้นเองกลับมหาลัยไปเลย ”
“ เฮ้ย ทำไมล่ะพ่อ ” พ่อผมมามุขไหนเนี่ย ไม่ตลกเลย
“ เองเห็นพิณไหม ข้ากลัวพิณจะติดเอง แล้วมันจะลำบาก ” โห พ่อผมนี่ตาไวมาก
“ แต่แม่ล่ะพ่อ ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าแม่เองจะสร้างปัญหา พ่อต้องหยุดก่อน พ่อรู้นิสัยแม่เองดี เค้าไม่ยอมง่ายๆหรอก เองกลับไปมหาลัย ไปเรียนให้จบ แล้วพ่อจะส่งเองไปทำงานกับข้าวกล้อง พ่อคุยไว้แล้ว ” แสดงว่าที่พ่อผมวุ่นวายตั้งแต่เช้า และไอวากบ้าบอกไม่ว่างๆนี่คงแอบคุยกันเรื่องนี้
“ แล้วบ้านจะไม่แตกเหรอ ”
“ ไม่แตกหรอก ” พ่อผมยืนยันแบบนี้ ผมก็วางใจล่ะครับ พ่อผมขับมาส่งผมที่ขนส่งในตัวเมือง แล้วนั่งรถค่ำกลับมหาลัยทันที
ระหว่างทางผมกลัวมากว่าแม่จะโทรเรียกผมกลับ แต่ไม่มีครับ ผมลองโทรหาไอวากดิษอีกรอบ แต่คราวนี้มันไม่ยอมรับสาย ผมพิงหลับเอาแรง
ผมถึงจังหวัดที่มหาลัยตั้งอยู่ดึกๆ เลยโทรหาพี่นาก เพราะไอวากบ้ามันไม่ยอมรับสาย
“ พี่นาก ผมกลับมาแล้ว ไม่มีคนมารับอะ ”
“ ดิษล่ะ ”
“ ไม่รู้แม่ง ไม่ยอมรับสาย ” เริ่มจะขุ่นมัวละผม
“ พี่ให้โจไปรับได้ไหมล่ะ ”
“ อั่นแน่ๆ อยู่ด้วยกันล่ะซี่ ” แซวซะเลย ฮ่าๆ
“ ตลกละ มันอยู่บ้าน เดี๋ยวบอกให้ ” ผมลองโทรหาไอวากดิษอีกรอบ คราวนี้ติดแล้วครับ
“ สวัสดีค่ะ ” หืม หูฝาดไหมนิ
“ ครับ ดิษอยู่ไหมครับ ”
“ ดิษเมามากเลยค่ะ จะฝากอะไรไหมคะ ” ไอนี่เหลวไหลละ
“ ไม่มีครับ ” ผมกดวางสายเลย ผู้หญิงคนนั้น ใครกันนะ
รอประมาณสิบกว่านาที พี่โจก็มารับผมครับ
“ จะกลับมาทำไมไม่โทรบอกก่อนล่ะ กำลังจะนอนแล้วนะเนี่ย ”
“ เป็นเด็กดีอนามัยสูงตั้งแต่เมื่อไรพี่ ” พี่โจยิ้มๆ
“ ตั้งแต่ตกหลุมรักเธอไง ” อ้าว แล้วมองตาเยิ้มอีก
“ เล่นอะไรพี่ ”
“ หมายถึงอีกคนหรอก หึหึหึ แอบหวังล่ะสิ ” มีอารมณ์ล้อเล่น แสดงว่ากับพี่นากคงคืบหน้าแล้ว
พี่โจพาผมแวะกินข้าวต้ม จนกว่าจะติดต่อไอวากดิษได้ เพราะหอในเค้าต้องปรับปรุงบริเวณครับ
“ ไปนอนบ้านพี่ก่อนก็ได้นะ ” พี่โจพูดมาหน้าตาเฉย
“ จะได้จับผมปล้ำอีกหรือไง ” ผมยังจำภาพวันนั้นได้ดีอะ
“ งั้นนอนข้างถนนไป ”
“ โหดนะ กับน้องกับนุ่ง งั้นผมเสี่ยงภัย นอนกับพี่ก็ได้ ” พี่โจไม่ยอมหัวเราะครับ
“ ขนาดคิม น้องรักของพี่ ยังมองพี่แบบนี้ ไม่ต้องคิดถึงเค้าเลย ” แวะไปเรื่องพี่นากอีกแล้วครับ
“ อะไรที่ทำลงไปแล้ว ทำร้ายจิตใจคนอื่น ต้องใช้เวลารักษานะพี่ ” คราวนี้ถึงยิ้มออกครับ
“ ขอบใจนะ ”
ในที่สุด วันนั้นเอง ผมต้องมานอนที่บ้านของพี่โจ พ่อของพี่โจอยู่ด้วยพอดีครับ เลยชวนผมไปดูหนังแผ่นเป็นเพื่อนก่อนนอน ท่านชอบดูหนังแผ่นมาก พวกซีรี่ย์ ทั้งต่างประเทศ เกาหลี จีน ไม่ว่าเก่าใหม่ ท่านชอบครับ
พอเข้านอน ผมก็นึกถึงที่พี่โจเล่าให้ผมฟัง เรื่องของหญิงชายสามคน ที่ต้องมามีเรื่องพลิกผัน และฟังๆดูมันคล้ายกับชีวิตพี่โจมาก
“ พี่โจ เรื่องที่เล่าให้ผมฟังที่ไร่ ”
“ อืม ทำไมเหรอ ”
“ พี่เล่าต่อทีดิ ” พี่โจพลิกตัวมามองหน้าผม คือนอนเตียงเดียวกันครับ
“ ไว้วันหลัง ”
“ ถ้าไว้ใจผมจริงนะ พี่เล่ามาเหอะ พี่จะเก็บไว้คนเดียวทำไม ”
“ พี่ไว้ใจคิม แต่มัน ......... ”
“ บางทีพี่กับผม อาจจะกำลังทุกข์ใจเรื่องเดียวกันก็ได้ ”
“ เอาล่ะๆ พี่รู้มาว่าพ่อพี่เป็นแบบนั้นแหละ แม่ของพี่เสียไปแล้ว ”
“ แต่พี่เป็นลูกแท้ๆของท่านสองคนใช่ไหมอะ ” อันนี้ยอมรับว่าไม่ควรถามนะ
“ ใช่ หน้าตาพี่ออกจะเหมือนพ่อ ” จริงแฮะ
“ งั้นพี่ทุกข์ใจเรื่องอะไร ”
“ คือ เคยได้ยินไหมว่า เกย์เนี่ยสืบทอดทางกรรมพันธุ์ ” พอขึ้นต้นแบบนี้ ผมเข้าใจเลยครับ พี่ชายผมกำลังคิดมากไปว่า พ่อเป็นคนทำให้เป็นแบบนี้
“ พี่ดูพ่อผมกับพ่อไอดิษดีกว่ามะ ”
“ เออว่ะ ................ ทำไมคิดไม่ออกวะ ”
“ นี่ไง ถึงบอกว่า น่าจะเล่าให้ผมฟัง ”
“ คิม คือ ความจริงพี่กับทุกๆคนโดนห้ามพูดนะ แต่เห็นแก่คิม พี่จะบอกให้ ”
“ เล่ามาพี่ ”
“ แม่ของคิมน่ะ ไปเกลี่ยกล่อมพี่ดิษอีท่าไหนไม่รู้ พี่ดิษเสียใจมาก จนกินเหล้าทั้งวัน ตั้งแต่กลับมาเมื่อวานน่ะ และแกก็บ่นพึมพัมๆ พี่จับความได้ว่า ”
“ อะไรพี่ ”
“ เพื่อคนที่รักที่สุด กูจะยอมเลิก ”
“ ว่าไงนะ ”
“ คือพี่ดิษกำลังไปวางแผนให้คิมเสียใจ และทิ้งพี่เค้าไป .......... คือ ”
“ เล่ามาให้หมดพี่ ” พี่โจดูจะเครียดไม่แพ้กันครับ
“ พี่ดิษบอกว่าคิมน่ะลืมพี่ดิษได้แน่ เลยต้องหาเหตุให้คิมโกรธ แต่ตัวพี่แกน่ะเลิกรักคิมไม่ได้ พี่ก็หนักใจนะ เพราะไม่อยากให้สิ่งที่พี่ดิษกับคิมสร้างมา ต้องพัง นากเลยขอให้พี่บอกคิมแทน ” ผมงี้ควันออกหู ฉ่าๆเลย
“ ผมจะไปหาไอดิษ ”
“ เดี๋ยวนี้เลยอะนะ ดึกแล้วนะ ”
“ ผมจะไปตามหามันให้เจอ กี่โมงกี่ยาม ผมไม่สนแล้ว ” ผมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมานอกบ้าน พี่โจยื่นกุญแจรถให้ผม
“ พี่ไม่ไปกับผมเหรอ ”
“ พี่กลัวพี่ดิษมากกว่าแกว่ะ ”
“ ไว้ผมโทรหานะพี่ ” ผมขึ้นรถ และออกตัวไปยังถนนใหญ่ เพื่อตามหาไอดิษ มึงคิดจะทำเรื่องโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อให้เราต้องเลิกกัน ไม่ใช่สิ ให้ผมหลงผิดแล้วทิ้งมันงั้นเหรอ หึ วันนี้ กูจะต้องเค้นความจริงจากปากมึงให้ได้
***********************************************************
-
หวังว่าพี่ดิษคงไม่ได้ไปนอนกะผญที่ไหนหรอกนะ
-
วูัๆๆๆๆ เที่ยวนี้ข้าวกล้องป๊อดอะ
กลันเป็นคิมซะอีกที่กล้า
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
อุปสรรคเยอะจริง ๆ
การทำร้ายจิตใจกันไม่ใช่ทางแก้ปัญหา
-
ขออย่าให้เอาผู้หญิงมาเป็นเครื่องมือนะ
-
โอ๊ย..ทรมานแทน รักรันทดจังช่วงนี้
-
จะไปเจอภาพบาดตามั้ยนี่ คิมอย่าโมโหจนบอกเลิกเองนะ
มาต่อเร็วๆนะ ลุ้น :z3:
-
:call: :call: :call:
-
ปวดตับ
-
พี่ข้าวกล้องพระเอกซีรีย์มากทำให้เข้าใจผิดจะได้เลิกกัน
คิมไปลากมาคุยกันให้รู้เรื่องรุย
รักกันๆๆๆ
-
มรสุมชีวิตในครั้งนี้มันช่างใหญ่หลวงนัก
ถ้าฝ่าฟันไปได้ชีวิตคงไม่มีอะไรหนักกว่านี้แล้ว
-
พ่อคิมน่ารักอ้ะ เข้าใจวัยรุ่น
-
กว่าจะลงเอยกันได้น้อ สองคนนี้
-
เหนื่อยไปกับคิม-ดิษว่ะ ขนาดเราเป็นคนนอกนะยังขนาดนี้
แล้วสองคนนั้นจะขนาดไหน เอากำลังใจไปเลยเต็มร้อย ช่วยได้แค่นี้แหละ
-
ตอนนั้นคงเครียดกันน่าดูเลย
-
:serius2:
จับมือมั่น ฝ่าฟัน ด้วยกันสู้
แพ้ชนะ ให้มันรู้ อยู่แข็งขัน
จะลำบาก ยากเข็ญ เพียงใดกัน
ต้องร่วมมือ สรรค์สร้างฝัน หันหน้า..เผชิญ
อ่านตอนนี้แล้ว..ผิดหวังกับดิษ จริงๆ
แทนที่จะปรึกษา ช่วยกันแก้ปัญหากับน้อง
แต่กลับยอมแพ้ซะเอง นี่มันอะไรกัน
พี่ข้าวกล้อง..จะทิ้งน้องคิม
แกล้งให้เข้าใจกันผิดๆ ยังงี้จริงหรือ
ไม่อยากจะเชื่อเลย
..คนคนนั้นเค้าหายไปไหนอ่ะ..
ขอข้าวกล้องคนเดิม เข้มแข็งกลับคืนมาเหอะ
:z3:
-
เป็นปัญหาที่คู่เกย์หลายคู่ต้องเผชิญ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า ความรัก ความเชื่อใจในตัวของกันและกัน
หากทั้งคู่ยังจับมือไว้ ไม่ปล่อย ไปไหน ความรักก็จะเป็นตัวฟันฟ่าอุปสรรคของมันไปได้เอง
มาเอาใจช่วยครับ
-
อุปสรรคเยอะจริงๆ สงสารทั้งคิมและดิษ
-
:L2: :L2: :L2:
อุปสรรคมากโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
พี่ดิษ&น้องคิม สู้โว๊ย
:mc4:
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ ผมหายไปสองวันคิดถึงพวกพี่มากกกกกกกกกกกกกถึงมากที่สุด
-
แงแง ค้างอ่ะ
อยากอ่านต่อจังเลย
เศร้าอีกแน่ๆเลย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาส่งกำลังใจ
ไปให้พี่ดิษ+น้องคิม
ให้ผ่าฟันอุปสรรคไปได้ด้วยดี
ปล.จับมือกันไว้แล้วเดินไปด้วยกันนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ สู้ๆนะพี่
-
วันนี้ 12/12/2012 เลขสวยนะ คิมมาต่อสิ ถือว่าให้โชคกับคนอ่าน อิอิ
อยากอ่านตอนต่อจะแย่แล้ว
-
สู้ๆ :m16:
-
วันนี้เกือนลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ ถึงรู้ว่าพี่อาจจะไม่ว่างแต่ก็อยากมาเหมือนเดิมครับ เผื่อพี่ดิษแอบมาดูจะได้เห็นว่ามีรออยู่ครับ
-
อยากอ่านต่อเร็ว ๆ จัง
เฮียจะทำตามที่พูดจริงรึเปล่าอ่ะ คนที่รับโทรศัพท์แทนเฮียเป็นใคร!?
อยากรู้แล้ววววว
-
วันนี้มารอตอนดึกๆนะครับ พี่คิมพี่ดิษ
-
วันนี้ มาต่อแหละนะ แต่ขอดึกอีกนิดได้ปะ แฮ่ะๆๆๆ พอดีเพิ่งไปช่วยเตรียมงานให้ปู่รหัสมา ท่านปัน น่ะเอง แกจะแต่งงานละครับ อวยพรให้ท่านกันหน่อยๆ
*******************************************************
ผมตามหาไอดิษอยู่ทั้งคืน แต่ไม่พบครับ ผมไปทั้งโรงแรมที่มันเคยไป บ้านของเพื่อนๆ ทั้งเพื่อนแท้เพื่อนไม่แท้ ผมไปหมด ผมเดินเตร่อยู่ข้างทางจนพระอาทิตย์ขึ้น
“ มึงอยู่ไหนไอดิษ ” ผมลองโทรหามันอีกครั้งในตอนเช้า หลังจากที่โทรหามันทั้งคืนแต่ไม่ยอมรับสาย
“ แถวนี้แหละ ”
“ เมื่อวานมึงยังคุยกับกูดีๆอยู่ ทำไมวันนี้ทำงี่เง่าแบบนี้วะ ” ผมสวดใส่มันทันที
“ ดีตรงไหน ” ถ้าอยู่ตรงหน้านะ กูจะต่อยๆๆๆๆๆ
“ มาหากูทีเหอะนะ กูเดินหามึงทั้งคืน น้ำยังไม่ได้กินเลย ”
“ .......... ”
“ ดิษ นะๆ ” ผมลองขอร้องดูครับ มันเงียบไป
“ อย่ายอมนะแก ” เฮ้ย เสียงใครวะ
“ เรา ....... ต่อไปไม่ต้องตามหาพี่นะ ” มันกดวางไปทันทีที่มีเสียงแทรกเข้ามา ไออย่ายอมนะแกนี่หมายถึงอะไร แล้วใครพูด ผมโทรกลับไปอีกทีครับ
“ นี่ เค้าเบื่อเกย์อย่างเธอแล้ว จะมาวุ่นวายอะไรอีก ปล่อยให้ผู้ชายเค้าเป็นตามทางเค้าไม่ได้เหรอ ”
“ ว่าไงนะ ” ผมอึ้งอยู่ครับ
“ ข้าวกล้อง เบื่อเธอแล้ว ไสหัวไป ” พอกดวาง ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น ไม่เชิงหงุดหวิดนะครับ แค่สงสัยว่า ทำไมผู้หญิงที่ว่าถึงเรียกแทนไอดิษเป็นชื่อเล่นจริงๆ ชื่อเล่นของมันเนี่ย มันปกปิดกันคนที่ไม่รู้จักตลอด แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นคงเป็นคนที่น่าจะรู้จักกันดี
ผมสบายใจขึ้นมานิดหน่อย ตรงที่ไอดิษคงไม่คิดทำโง่ๆจริง เลยไปหาที่หลับที่นอน ซึ่งที่ๆใกล้คงเป็นบ้านของพี่โจ แต่ก็กลัวอีกว่าพ่อของพี่โจจะว่า เลยลองโทรหาก่อน
“ คิมอยู่ไหน ”
“ คิดว่าอยู่ไหนล่ะ ” พี่โจครับ ผมยังงอนเรื่องที่ไม่ยอมมาตามหาไอดิษกับผม ฮ่าๆๆ
“ เอาน่าๆ เมื่อคืนพี่ก็นอนไม่หลับนะ บอกมาเดี๋ยวไปรับ ” ผมบอกสถานที่พี่โจ ทีแรกแกตกใจใหญ่เลย หาว่าผมพูดไม่จริง ผมเลยได้แต่บอกให้มาดูเอาเอง
ประมาณครึ่งชั่วโมงพี่โจถึงขับรถมารับ พอขึ้นนั่ง ยังไม่ทันได้คุยอะไรกัน ผมก็ผล็อยหลับลงไปดื้อๆ มาสะดุ้งตอนที่พี่โจเรียกให้ไปนอนที่ห้อง
“ พี่โจ ”
“ ว่าไง ” พี่โจดูมีเสน่ห์เวลาเอาใจใส่คนอื่นอะ
“ ไอดิษมันอยู่กับผู้หญิง ”
“ รู้ว่าพี่แกมีแผน อย่าเสียใจให้มากเลย ” มีปลอบใจผมครับ
“ ปล่าว ผมแค่อยากรู้ มันมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทพอจะช่วยมันไหม ” พี่โจนั่งคิดอยู่นาน แต่คิดไม่ออก
“ เดี๋ยวพี่ไปถามให้ ”
“ ถามจากใคร ”
“ นอนไปเหอะ เที่ยงจะมาปลุกกินข้าว ” อ้าว มีตัดบทอีก ฮุ้ววว
ผมนอนหลับทันทีที่พี่โจออกไป ไม่รู้จะเรียกว่าฝันหรือปล่าว ผมเห็นภาพลางๆหลายภาพ เหมือนผมจะเป็นเด็กอยู่ ผมเห็นไอดิษตอนเด็กน้อยด้วย อันนี้ผมคงจินตนาการเอาเอง แต่อย่างน้อยผมก็มีความสุข ที่ได้เห็นมันบ้าง ไม่ว่าจะเป็นตอนเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ตาม
พอผมตื่นนอนขึ้นมาช่วงบ่ายๆ พี่โจกลับมาพร้อมกับพี่นาก พี่นากเล่าให้ฟังว่า มันเล่าจริง แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมสงสัยเป็นใคร
“ ไม่คิดเลยว่า คนที่เคยสัญญาว่าจะไม่หนีกูไปไหน ดันเป็นตัวแรกที่โดดหนี ” ผมตัดพ้อ ยิ่งนึกภาพก่อนๆแล้วโมโห
“ แต่ละคนมีจุดเดือดไม่เท่ากันนะคิม บางทีเรื่องของแม่คิม อาจจะรุนแรงเกินกว่าที่มันรับได้ ” พี่นากบอก
“ พี่ดิษแกกำพร้าแม่แต่น้อย เป็นหนี้บุญคุณครอบครัวคิมด้วยนี่ ” พี่โจเสริมขึ้นมาอีก
“ มันเป็นหนี้ผม เป็นหนี้ผมคนเดียว ”
“ คิม ...... ” พี่นากกับพี่โจถึงกับอึ้ง
“ แล้วมันก็กำลังจะเบี้ยวหนี้ด้วย ” หลังจากวันนั้น ผมกับไอดิษไม่ได้ติดต่อกันอีก ในเมื่อมันใจหินกับผม ผมก็จะใจหินกับมันบ้าง
สองสัปดาห์ถัดมา มหาลัยของผมใกล้เปิด ผมกลับมาอยู่ที่หอพักได้ เพราะทางมหาลัยซ่อมแซมตึกพักเสร็จ เพื่อนๆของผมเริ่มกลับมารวมตัวกัน เตรียมกิจกรรมรับน้องต่อ
ต้องยอมรับว่าพอรู้ว่าจะเป็นปีสี่ ใจมันไม่ค่อยดีครับ ยิ่งคิดว่าอีกปีเดียวเราก็จะต้องจบออกไป และยิ่งต้องทำกิจกรรมส่งท้ายแล้วด้วย ยิ่งใจหาย
ไอหนิงเป็นประธานคณะ ไอโต้งเป็นประธานปีสี่ ผมเป็นประธานเชียร์ ซึ่งเป็นตำแหน่งใหม่ แบ่งไว้สำหรับกิจกรรมเชียร์โดยเฉพาะ ซึ่งถ้านับจริงๆผมก็คงมีอิทธิพลต่อกิจกรรมรับน้องที่สุด เพียงแต่ไม่ต้องตะเบงเสียงให้แสบคออีกต่อไป
“ คิม มึงดูแลเรื่องรับน้อง กับขั้นตอนปีหนึ่งให้หมดเลยนะ ” ไอหนิงเดินมาบอกผมที่ห้องกิจกรรม
“ งั้นมึงก็เอาตำแหน่งประธานคณะมาให้กูเลยดีมะ ”
“ สัดนี่ ยิ่งไม่มีเวลาอยู่ ปีนี้เราต้องร่วมกิจกรรม !!@#$%%$@!!! ” สรุปแล้วคือ คณะผมต้องไปทำงานร่วมกับมหาลัยอีก และยังต้องไปพัฒนาพื้นที่เกษตรตรงไหนซักที ซึ่งทำให้แต่ละคนต้องแยกกันทำงาน
ช่วงก่อนเปิดเรียน ห้าหกวัน ผมตัดสินใจไปหาแม่ของไอวากดิษที่โรงพยาบาล เพราะอยากได้ข่าวคราวของมันบ้าง ผมไม่ได้ยินเสียงของมันมาเกือบเดือนแล้ว ผมได้แต่มองดูแหวนที่มันให้ผมมา ไม่มีโอกาสเห็นหน้าเจ้าของแหวนเลย
“ สวัสดีครับ ”
“ เป็นไงบ้างลูก เข่าหายดีหรือยัง ”
“ ดีมากแล้วครับ แค่ไม่เจ็บ ผมก็ดีใจมากแล้ว ” คือเข่าของผม มันคล้ายๆมีกระดูกงอกมานิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก อันนี้แพทย์บอกมา
“ มาหาข้าวกล้องเหรอลูก ”
“ ครับน้า ผม ....... ผม ไม่เจอมันเลย ”
“ ช่วงนี้ น้าเห็นข้าวกล้องไปกับจ๋าบ่อยมาก กลับมาก็ดึกๆดื่นๆ พ่อเค้าถามก็ตอบประชดประชัน ”
“ ประชดยังไงครับ ”
“ ทำนองว่า อยากมีหลานนักไม่ใช่เหรอ กำลังทำให้ ว่าไปนู่นเลย ” ก็ตอบปกติดีนะ
“ ผมจะเจอมันได้ตรงไหนครับ เอาแบบดักเจอเลย ” น้าดูจะไม่ค่อยพอใจพ่อของไอวากดิษมาก เลยบอกผมหมดเลย ว่าไอดิษต้องไปทำงานที่ไหน เที่ยวที่ไหน จากนั้นผมก็กลับมาที่หอพัก
คืนนั้น ผมเตรียมตัวออกไปตามดูมันที่ๆแม่เลี้ยงมันบอกมา ไอโต้งกับยัยนัทจะไปด้วยครับ ดีเหมือนกันจะได้ไม่เหงา
“ เฮ้ยไปไหนวะ ” ไอหนิงอยู่ข้างล่างดูทีวีอยู่ครับ
“ ไปหาพี่ดิษ ”
“ กูไปด้วย ” สุดท้ายเลยไปกันสามคนครับ
พอถึงที่ ผมก็นั่งคอยไอวากดิษ เพื่อนๆของผมยกเว้นยัยนัท นั่งกินกันอย่างกับมาเที่ยวเอง แต่ผมไม่สนใจพวกมันหรอกครับ แค่มาเป็นเพื่อนก็ดีแค่ไหนแล้ว
ประมาณสามทุ่มกว่าๆ ไอตัวดีก็โผล่มา คนที่มากับมันทำเอาผมแอบโมโห แต่ก็ต้องทำใจร่มๆไว้ เพราะคนที่มาด้วยคือจ๋า ผู้หญิงที่เจอที่วัด ท่าทางสนิทสนมกันมาก เรียกว่าเกินงามอะ ไหนว่าจะไม่ทำบาป ไม่สนใจไอดิษไง
ผมรอเฉยๆ พยายามไม่ให้มันสังเกต จนมันเดินออกไป ผมต้องรีบให้พวกเพื่อนๆเช็คบิล แล้วตามออกมา เราขับรถตามมา จนมาหยุดตรงคอนโดใกล้ๆกับที่เที่ยว
“ นั่นไปกันสองคนไม่ใช่เหรอวะ ” ไอโต้งพูด และใช่อย่างที่มันพูดจริงๆครับ ไอดิษเดินขึ้นห้องไปกับจ๋าสองคน ผมแทบไม่อยากคิดต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้น เลยขอให้พวกมันออกมาจากตรงนั้น แล้วกลับมาที่ร้านเดิน คราวนี้เป็นผมที่ดื่นหนัก ไม่สนใจฟังใคร
“ แกๆ จะดื่มขนาดนี้ เพราะโมโหคนที่ไม่จริงใจเหรอ ” ยัยนัทพยายามห้ามครับ
“ ใครว่า กูแ-กให้ความโง่ของกูว้อย ”
“ พอละๆ ” ไอหนิงพยายามห้ามอีกคน ผมเลยผลักมันร่วงไปอีกฝั่ง
“ ยุ่ง ” จากนั้นผมก็บ้าๆบอๆไม่เป็นผู้เป็นคน ลุกไปหาจีบสาวๆ หนุ่มๆ มั่วไปหมด ผมเกือบโดนผู้ชายลากไปโทรมด้วย โชคดีที่เพื่อนๆมาช่วยทัน
กลับมาถึงหอ ต้องแอบพาผมขึ้นไปอีก กลัวน้องๆปีหนึ่งใหม่ๆที่เริ่มย้ายมาพักจะเห็น พอถึงห้องผมก็ร้องไห้อีก
“ เวลาเมาเนี่ย เอาไม่อยู่จริงๆ อีบ้า ”
“ ด่าโง่ด้วยดิ โง่ๆๆๆ ” ผมพูดสวนยัยนัท
“ พอเหอะคิม ทำใจหน่อย พี่ดิษไม่หักหลังมึงง่ายๆแบบนี้หรอก ” ไอโต้งพยายามปลอบ
“ แล้วที่ลากกันไปเอาที่คอนโดล่ะ ถึงขนาดเช่าคอนโดอยู่กัน แถมยังใช้อีอะไรไม่รู้ ลืมชื่อละ มาบอกว่ากูเป็นเกย์อีก บอกว่าหน้าด้าน ผู้ชายมันจะไปเอาผู้หญิง ห้ามทำไม จะให้กูทำไง ”
“ หนิง มึงพูดหน่อยสิวะ ”
“ เลิกกันดิ ”
“ ได้ไงแก ” ยัยนัทท้วงเลยครับ ผมก็งงนะ
“ ก็ไม่ไว้ใจพี่เค้าแล้ว มึงก็หาทางเป็นอิสระได้นี่ มึงมีข้ออ้างเยอะแยะไป ตอนนี้อะ ” ผมเด้งตัวขึ้นมา แต่หลักไม่ดี หัวทิ่มลงไปกองข้างเตียง เพื่อนๆต้องรีบมาประคอง
“ แล้วที่กูยังรักมันล่ะ ฮึกกกกก จะให้กูทำไง ” ผมร้องไห้โฮอีกรอบ ไอหนิงจ้องตาผมนิ่งๆแล้วเดินออกไป ผมแอบเห็นสายตาโหดๆของไอหนิงด้วย เดาอารมณ์มันไม่ถูก
ผมนอนสลบไป แล้วตื่นขึ้นมาตอนเช้า รีบมาช่วยเพื่อนๆเตรียมงาน รับน้องครั้งนี้ผมจัดให้ปีสองดูแลเป็นหลัก ปีสามกับปีสี่คุมห่างๆ เรื่องรุนแรงก็จะลดลงครับ พอแบ่งงานเรียบร้อย แต่ละคนก็มานั่งคุยกัน
“ ปีนี้ก็อยากเชิญพวกพี่ๆกลับมารับน้องด้วย ” ประธานหนิงเสนอ
“ ดีเหมือนกัน จะได้ลดความขัดแย้งของเพื่อนๆเรา ” นี่ประธานโต้งครับ ตอนนี้หายใจเข้าออก ประธานโต้งก็จะห่วงเพื่อนๆก่อนตลอด
“ มึงไปหาทางเชิญมา ” ไอหนิงโยนมาให้ผม
“ อ้าว พวกว่างงานเยอะแยะ ทำไมไม่ใช้พวกมันไปล่ะ ” ผมพูด
“ มึงรู้จักพี่มากสุด กวนตีนเค้าไว้มากสุด มึงไปจัดการ โอเคเลิกประชุม ” โห เดี๋ยวนี้แม่งบ้าอำนาจว่ะ พอเลิกประชุม ดาผู้นำหญิงคณะเดินมาหาผม พร้อมแฟนของมัน ไอเรนั่นเอง
“ หนิงมันเล่นอะไรไม่รู้นะเนี่ย ” ไอเรพูด
“ หมายความว่าไง ”
“ ก็ให้มึงไปเชิญพี่ๆมาช่วยกันรับน้อง ”
“ มันหมายถึงว่า มาเป็นพยานในวันรับรุ่นมั้ง ” ผมบอกมัน
“ มันจะให้มึงไปเชิญพี่ดิษมาอะ ” เออว่ะ
“ งั้นทำไงละ ได้ยินว่าคิมกับพี่ดิษ ........ ” ดาพูดอ้ำๆอึ้งๆ
“ ก็จะให้ทำไงล่ะ เชิญก็เชิญ ”
“ สมมติ พี่ดิษมาพร้อมกับพี่จ๋าล่ะ ” ผมมารู้เอาตอนหลังว่า จ๋าคนนี้ ก็เป็นนักศึกษาที่นี่ เคยชอบพอกับไอดิษช่วงสั้นๆ แต่ไม่รู้เพราะอะไรถึงแยกกัน ให้ผมเดาก็เพราะความงี่เง่าของไอตัวผู้นั่นแหละ
“ ให้เค้ามาดิ เมียเค้ากูจะห้ามอะไรได้ ”
“ เมียหลวงแม่งไม่เจ๋ง ” มันหมายถึงผมอะ
“ ไอสัด กูไม่ใช่เมียมัน ต่อหน้าแฟนนี่เอาใหญ่เลยนะ คิดว่ากูไม่กล้าต่อยมึงหรือไง ” ผมแซวไอเรเล่นครับ แต่มันดันกลัวจริงๆ ฮ่าๆๆ
เย็นวันนั้น ผมก็ให้น้องๆพิมพ์จดหมาย จ่อหน้าซองถึงพี่ๆ บางคนที่มีเบอร์ติดต่อก็อาศัยโทรบอกเอา ผมนัดไว้ว่าจะเชิญพี่ๆมาประชุมขอคำปรึกษา จากนั้นผมก็ได้รับโทรศัพท์จากคนๆนึง
“ สวัสดีค่ะพี่คิม ” ใครหว่า
“ ใครครับเนี่ย ”
“ พิณค่ะ ....... พี่ไม่ได้เมมเบอร์ไว้เหรอคะ ” ซะงั้น
“ พิณไม่เคยโทรหาพี่เลยนี่ครับ ”
“ ฮิๆๆ จริงด้วยอะ พี่คิม พิณต้องไปรายงานตัวที่คณะ พวกเพื่อนๆอยากให้พี่คิมมานำไปค่ะ ” แวบแรกอยากตอบไปว่า เพื่อนๆของพิณหรือพิณที่อยากให้ผมนำ แต่คิดอีกทีจะกลายเป็นเหมือนผมหยอดน้องเค้า
“ วันที่เท่าไร ”
“ วัน ...... ค่ะ ” ผมจำได้ว่าเป็นวันที่ พวกผมเชิญพี่ๆบางคนมาประชุมย่อยพอดี ผมเลยคิดแผนอะไรขึ้นมาได้พอดี
“ ถึงวันนั้น พี่โทรหาอีกทีแล้วกัน ” ไอดิษคงจะมาตามนัด และผมก็จะอยู่ในมหาลัยพร้อมกับพิณ หึหึหึ กูขอเอาคืนทีนึงแล้วกัน ไอวากนรก บางทีหลังจากผลัดกันเจ็บ ผมสองคนอาจจะกลับมาคุยกันได้
*************************************************************************
-
ขอให้มีความสุขกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีนะครับพี่ปัน
-
เฮ่ออออออ อะไรหนอพวกพี่ น้องเหนื่อยแทนฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จำได้ว่าตอนแรกๆอ่านละปวดหัวกับคิม แต่คราวนี้ปวดหัวกับพี่ดิษแทน เหอๆ
-
เพลีย
-
ลองดูแลกกันคนละหมัด
กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ จะมาตัดกันง่าย ๆ ได้ไง
-
โห...คิม เราอ่านแล้วตกใจมาก...พอรู้ว่าเฮียควงสาวขึ้นคอนโดนี่
อ่านไปแล้วเข่าอ่อนเลยอ่ะ...สงสารคิมเลยตอนนั้น
ฮี่ ๆ แต่ไม่แคร์ ตอนนี้ก็ยังรักกันนี่เนอะ และก็ควรที่จะรักกันมาก ถึงมากที่สุดด้วย
ผ่านอุปสรรค์อะไรจะขนาดน้านนนนน
พี่ปันแต่งแล้ว ก็ขอให้พี่แกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ อบอุ่นนะ
ว่าแต่คิมกับเฮียจะแจกการ์ดวันไหนเนี่ย อย่าลืมทางนี้ด้วยน่าาาา
-
เฮ้อออออ ชีวิตน้อชีวิต
ขอแสดงความยินดีกับปันด้วยนะ ขอให้มีชีวิตคู่ที่มีความสุข
-
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตอนนี้สงสารคิม แต่ตอนหน้าสงสัยว่าจะได้สงสารพี่ดิษแทนรึป่าวนี๋ :เฮ้อ:
-
พี่ดิษกำลังทำไรอยู่รู้ตัวใหม
เดี๋ยวเจอคิมเอาคืนหนักๆๆเลยนะคิมหึหึ
ปู่ปันจะแต่งงานแล้ว :mc4:
ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่มีครอบครัวที่น่ารักและแข็งแรงนะจ๊ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
คุณปันจะแต่งงานแล้ว ขอให้ชีวิตครอบครัวมีความสุขนะคะ
ตอนหน้าต้องรออ่าน ว่าพี่ดิษจะเป็นไง
มาทำกับคิมแบบนี้ โดนเอาคืนเลย
-
ขอให้รักกันขวัญยืนนะคะพี่ปั่น แต่คิมมาต่อเร็วนะ ค้างงงงมากกกก
-
....เล่นเกมส์ชีวิต กันเลยนะคู่นี้ มันสนุกตรงไหนวะ แก้แค้นกันไปก็แก้แค้นกันมา แล้วก็...ทุกข์
....จริงๆๆพูดกันตรงๆ บอกกันตรงๆๆ เลิกบอกเลิก รักบอกรัก มันยังดีกว่าไหมหว่า เจ็บบ้างแรกๆๆเดี๋ยวก็ชิน
....มันคงเป็นอย่างที่พระบอกมั้ง เลิกกันยังไง ห่างกันยังไง ก็ต้องเจอกัน แต่สุดท้ายแล้วมันก็อยู่ที่การกระทำของคนสองคนแหละ สำคัญสุด :เฮ้อ:
-
ฝากอวยพรให้ท่านปันมีความสุึขกับคนที่รักมากๆ นะ
(พยายามคิดแยกๆ เครียดอ่ะ) เอาเป็นว่ารออ่านตอนต่อไปน๊า!!!!!!!!!!!!!
-
ยินดีกับคุณปันด้วยคน แต่เมื่อไหร่เรื่องคุณคิมถึงจะผ่านความม่ามาไปเสียที บีบหัวใจจัง
-
สงคราม - ความรัก.....ยากนับ
ย่อยยับ - ชื่นมื่น....เสกสรร
ทำลาย - กำเนิด.....อนันต์
จุดจบ - คบกัน.....อันใด
เฮ้อออออ..ไม่เข้าใจ ทั้งคิม ทั้งดิษ
เพลียใจ เจรงงงงงง
-
เอ้า เอากันให้พอ เอาคืนกันไป เอาคืนกันมา ประชดกันไป ประชดกันมา
คงสนุกกันใหญ่เนาะ ดิษ-คิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ เมื่อวานไม่ได้มารอพี่ ขอโทษนะครับ
-
ทำอะไรกันอยู่เนี้ยทั้งพี่ดิษ+น้องคิม
ชีวิตไม่ได้ยาวนานมากมายนะ
ทำอะไรคิดดีๆ
:fcuk:
-
ความสุขอยู่ไหน ชีวิตของเรานั้นสั้นกว่าที่คิดมาก
แต่ผู้คนมักละเลย ใช้เวลาแบบไม่เห็นคุณค่า
+1
-
ความสุขอยู่ไหน ชีวิตของเรานั้นสั้นกว่าที่คิดมาก
แต่ผู้คนมักละเลย ใช้เวลาแบบไม่เห็นคุณค่า
+1
ใช่ครับผม
-
สรุปเด็กรักกัน แต่มีปัญหาที่ผู้ใหญ่ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ยังไงก็รักกันอ่ะแหละ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เหนื่อยใจจริงๆ
-
คนรักกันไม่น่าจะทำได้ลง
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
คิมไปวิ่งเต้นตามพี่ดิษซะงั้นอ่ะ
แต่ดันมามีแผนนี่ซิน่าติดตาม :laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ห่วงๆ
-
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อะไรกันเนี่ย วุ่นวายไปหมดแล้ว :z3: :z3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกๆนะครับ เดี๋ยวพี่มาแล้วไม่เจอใครเลย เดี๋ยวจะน้อยใจครับอิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มาต่อแน่ครับ ขอเวลานิดหน่อยๆ
เค้าว่า วันสิ้นโลกเหรอ ????? ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แฮ่ะๆๆๆๆ
*************************************************
หน้าที่ 29 วรรคที่ 2
ผมอดใจรอไม่พยายามคิดถึงเรื่องของไอวากบ้า แต่ใจลึกๆไม่ยอมทำตามเท่าไร ผมมักจะคิดถึงหน้าตาท่าทางกวนๆของมันแทบจะตลอดเวลา และที่สำคัญผมไม่เชื่อด้วยว่ามันจะขึ้นไปทำอะไรกับจ๋าจริงๆ
ไม่กี่วันจากนั้น พวกผมก็นัดประชุมย่อย ซึ่งเป็นวันที่คณะที่พิณสอบตรงได้นัดให้มารายงานตัว
“ พี่ วันนี้แต่งตัวหล่อ จะไปหาหนุ่มที่ไหนแทะ ” ไอเดย์งัวเงียๆลุกมาถาม
“ หาสาวเว้ย ”
“ พี่ก็อะไรเนี่ย พี่ดิษเค้าไม่ทำร้ายพี่หรอกน่า ”
“ เกี่ยวอะไรกับมันวะ นอนซะๆ ” ไอเดย์ไม่ยอมนอนครับ มันลุกขึ้นมาตั้งหน้าตั้งตาคุยกับผม
“ ผมมองออกนะว่าพี่จะแก้เผ็ดพี่ดิษ ไม่สนุกนะพี่ คนนอกไม่รู้เรื่องเค้าจะพาลว้าวุ่นใจเพราะพี่สองคนอะ ” สะอึกเลยกู
“ เก่งนักนี่มึง แล้วทำไมไม่ได้ไอวินซักที ” ไอเดย์จ้องหน้า แม่งดุเหมือนไอเชี้ยดิษเลย
“ เพื่อนสนิทเท่านั้นพี่ ไม่ได้หวังขนาดนั้น ”
“ เหอะ ขอให้จริง กูก็มองพวกมึงออกเหมือนกัน ” ที่สุดมันก็ยอมแพ้ครับ ผมลงไปลากไอวินที่นอนอยู่อีกห้องมาด้วยกัน เพราะอยากให้มันมารับน้องๆที่ติดคณะมนุษย์สองคน
ผมกับไอวินออกมายืนรอรับน้องๆที่คณะเภสัช มาคณะนี้แล้วเหมือนอยู่คนละโลกกับคณะผมเลย สภาพแวดล้อมก็ดูโล่งหูโล่งตา นักศึกษาก็แต่งกายเรียบร้อย
“ พี่คิมสวัสดีค่า ” คนที่ทักผม เป็นเพื่อนผู้ชายที่ชอบทำตัวเหมือนผู้หญิงอะครับ ถามชื่อถึงรู้ว่าชื่อนัท ชื่อเดียวกับเมียไอโต้งเลย
“ เต็มยศเลยนะ ” ผมพูดถึงพิณกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน คนที่ว่าชื่อมิลล์ ผู้หญิงที่ติดคณะเดียวกับนัท ชื่อแก้ว
“ มารู้จักพี่คนนี้ ชื่อวิน ปีสามมนุษย์ ”
“ สวัสดีค่ะๆ ” พวกน้องๆยกมือสวัสดี ปีหนึ่งก็งี้แหละ น่ารักน่าชัง ฮ่าๆๆๆ
“ น้องคนไหนติดคณะพี่ ” แก้วกับนัทยกมือ
“ พี่เป็นพี่คณะเหรอค่ะ ....... หล่อ ” นัท น้องสาวหน้าหล่อของผมเริ่มออกอาการ
“ ไม่ต้องเลย มันมีแฟนแล้ว ” ผมรีบดักคอ ส่วนไอวินหันมามองควับ มันคงจะงงว่ามันมีตอนไหน เพราะมันกับไอเดย์ก็ไม่ได้คืบหน้าอะไรเลย แนวๆว่าจะหยุดตรงเพื่อนสนิทด้วยซ้ำไป
“ อะไรอะ มีแฟนกันหมดเลย เซงๆๆๆ ”
ผมส่งน้องๆไปรายงานตัวในคณะ ส่วนผมมานั่งรอด้านหน้าแทน
“ พี่ น้องก็เข้าไปแล้ว ทำไมไม่ไปประชุมล่ะ ” ไอวินถามผม
“ จะพาพิณไปเที่ยวคณะ ” ผมบอกมัน
“ พวกหนูด้วย ” น้องอีกสองคนก็พูดด้วย
“ ไหนว่ามีประชุมย่อย พี่เก่าๆก็ต้องมา เกิดเค้าเห็นแบบนี้ จะไม่โกรธเหรอ ”
“ เค้านี่ แฟนพี่คิมเหรอคะ ” นัทถามผม
“ อืม ” ผมตอบ
“ แบบนี้ แฟนพี่คิมคงเป็นรุ่นพี่สิ คบคนอายุมากกว่าเหรอคะ ” นังนี่หัวไวจริงๆ
“ เลิกถามเหอะ นู่นไงพิณออกมาแล้ว ” พิณเดินถือแฟ้มรายงานตัวกลับมาด้วย ในนั้นมีใบสมัครเข้าหอพักด้วย ผมกะว่าจะเอาไว้คุยหลังประชุม เพราะใกล้เวลาประชุมแล้ว จากนั้นพวกผมก็เดินตามกันมาที่คณะของผม
ถึงคณะ ผมมองจากด้านนอกก็เห็นไอวากนั่งอยู่เรียบร้อย ในนั้นมีจ๋านั่งอยู่ด้วย ผมไม่แปลกใจเลยครับ ผมกะแล้วว่ามันต้องควงมาเยาะเย้ยผม
“ วิน ดูแลน้องหน่อยนะเว้ย อ่ะเงิน ” ผมยื่นเงินให้ไอวินสามร้อยใช้ดูแลน้องๆ
“ ทำไมให้มาสามร้อยอะพี่ ”
“ คนละร้อยไง พิณจะเข้าไปกับพี่ ” ไอวินสะดุ้ง
“ พี่ ไม่ใช่เรื่องนะ ” มันคงเตือนผม เพราะเห็นไอดิษก็ควงสาวมา
“ กูเข้าใจ ไปได้ละ ” ไอวินมันไม่ค่อยพอใจครับ ถ้าเป็นไอเดย์มันอาจจะโวยวายก็ได้ นี่แหละผมถึงเลือกไอวินให้มาเป็นเพื่อน
“ สวัสดีคร้าบ ” ผมรีบตรงไปสวัสดีทุกคน พิณก็สวัสดีด้วย
“ ฮิ้ววววว พาใครมาวะน่ะ ” ไอต้อง เพื่อนของผมถาม
“ ทายดิ ”
“ แฟนชัวๆ ” อันนี้พวกลูกคู่ครับ ผมแอบชำเลืองมองไอดิษ ตอนนี้มันส่งสายตามหาโหดมาที่ผม โหดขนาดที่ว่าพิณยังแอบหลบมาข้างหลังผมอะ
“ พี่คิมคะ พิณรอด้านนอกได้ไหม ”
“ รอข้างนอก รอทำไมน้อง นั่งด้วยกันนี่ ” ไอหนิงประธานใหญ่มาบอกผม ผมว่าไอนี่ดูหงุดหงิดๆยังไงไม่รู้ครับ ตั้งแต่เกิดเรื่องระหว่างผมกับไอดิษ มันออกอาการแบบนี้ตลอด
“ เฮ้ย ” จู่ๆก็มีเสียงคนเฮ้ยขึ้นมา
“ จ๋า กับน้องอะไรนะครับ ” พี่หมีกับพี่ปันมาถึงพอดี สองคนนี้ก็ดูหงุดหงิดด้วย
“ พิณค่ะ ”
“ จ๋ากับพิณเค้าคนนอก ให้เค้าออกไปรอด้านนอก น้องสบายใจได้คณะนี้ปลอดภัย พวกอันตรายอยู่ในห้องนี้หมดละ ” แอบเล่นมุขอีกพี่ผม
“ หมี ..... ” ไอดิษพยายามคุยกับพี่หมี
“ มึงหยุดเลย ไอเลว ” พี่หมีชี้หน้าไอดิษ มันเลยต้องปล่อยให้จ๋าเดินออกมาด้านนอก ระหว่างที่เดินผมกับจ๋าจ้องหน้ากันตลอด คล้ายๆที่ไอดิษกับพิณกำลังจ้องหน้ากัน
“ เอาล่ะ ประชุมได้ ไอคิมไปนั่งข้างไอดิษ ” พี่ปันสั่งผม
“ ได้ไงพี่ ” ผมประท้วงเลยครับ ไงก็ไม่นั่งข้างมันหรอก
“ กูสั่งไง ไปนั่ง ”
“ มึงก็นั่งเหอะ นั่งพ่อสายมึงนะ ” ไอหนิงบอกผมอีกคน
“ นั่นดิ พ่อสายนะ ” พี่โจไม่รู้อยู่ตรงไหนครับ จู่ๆก็โผล่มา (ตอนนั้นพี่โจเจอปัญหาเดียวกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ที่หลักสูตรเจอปัญหา เลยต้องเลื่อนจบไปครึ่งปีการศึกษา)
“ ครับๆ ทราบแล้วครับ ท่านประธานทั้งหลาย ” ผมต้องยอมมานั่งโดยดีครับ
การประชุมครั้งนี้ พวกพี่ๆเตรียมงานมาดี มาถึงก็เอาสาระว่ากันเลย ไม่นานก็ได้ข้อยุติสำหรับทุกปัญหา คือผ่านไปแค่ชั่วโมงกว่าเท่านั้น
แต่ที่น่ารำคาญคือ ไอวากดิษมันชอบแกล้งผลักผมมั่ง เขี่ยมือบ้าง (ผมนั่งซ้าย มันนั่งขวา) ทำให้ผมจดรายงานไม่ค่อยสะดวก ผมก็เอาคืนเบาๆครับ เหยียบตีนมันเลย ฮ่าๆๆ
“ ไหนๆก็เจอกันแล้ว ไปสังสรรค์กันซักวันเถอะปะ ” พี่ปันชวนพวกผม ที่มีเรื่องฉลองนี่เพราะเรื่องวุ่นวายในคณะดูจะหมดไปแล้วครับ เพราะแต่ละสายก็ไม่ทะเลาะแย่งตำแหน่งหน้าที่กัน
“ ได้พี่ พวกเราไปกัน ” ท่านประธานหนิงสั่งแล้วนี่ ต้องยอมแหละ เลิกประชุมจ๋าก็เดินเข้ามาหาไอดิษ และรีบมากระซิบกัน ผมล่ะโคตรหมั่นไส้ อยากจะแหกปากด่าซะเหลือเกิน
“ ว่าไงนะ พูดได้ยังไง แกทำเกินไปแล้วนะ ” ไอดิษมันด่าใครอะ
“ ชั้นจะรู้ได้ไง เห็น ...... ” จ๋าเหมือนจะพูดถึงผมครับ พอเห็นผมอยู่ใกล้ๆเลยไม่ยอมพูด ไอดิษต้องรีบพาจ๋าออกไปจากห้องประชุม ผมชักสงสัยมากกว่าเดิมแล้วสิ คนที่คบกัน ทำไมพูดเหินห่างขนาดนั้น แกกับชั้น เรากับเธอ งั้นเหรอ แปลกๆแฮะ
“ พี่ ผมไปก่อนนะ ”
“ เออ ดูแลน้องด้วยล่ะ อย่าทำอะไรโง่ๆ ” ไอหนิงฝากคำเตือนก่อนแยกกัน
ผมรีบเดินมาหาพิณ แต่ไม่เห็นครับ ผมเดินหาทั่วคณะถึงมาเจอพิณกำลังนั่งเศร้าๆอยู่ที่สวนพฤกษศาสตร์
“ พิณ ”
“ พี่เล่นอะไรอยู่คะ ”
“ อะไรกันพิณ พี่ ..... ปล่าว ” ผมคงเว้นช่องนานไปครับ พิณมองผมตาขวางๆ น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย
“ พี่จ๋าบอกว่า พี่จ๋าแค่ตบตาพี่คิม เลยอยากบอกให้พิณรู้ว่า พิณไม่มีโอกาสได้คบกันพี่คิม มันหมายความว่าอะไรคะ ” แย่แล้วครับ พิณรู้ซะแล้ว ทำไงดีวะๆ
“ คือพิณ ฟังพี่ก่อนนะ ”
“ พี่พาพิณมาที่คณะ เพื่อให้ใครบางคนหึง ใช้พิณทำอะไรอยู่คะ ” ตายห่ะหนักกว่าเดิมอีกครับ พิณร้องไห้โฮเลย ผมต้องคุกเข่า (เจ็บเข่าด้วย แฮะๆๆ) เพื่อรอให้พิณหยุดร้องไห้ จะได้อธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ
“ ความจริงแล้ว พี่ไม่ใช่ผู้ชายดีๆที่พ่อของพิณ หรือพิณเห็นหรอก พี่เป็นคนเอาแต่ใจ นิสัยชอบหาเรื่อง ต่อยตีคนอื่นเป็นประจำ และพี่ก็ทำร้ายผู้หญิงที่ดีๆมามาก แค่นี้พี่ก็ไม่เหมาะกับพิณแล้ว ”
“ มันเรื่องเก่าไม่ใช่เหรอคะ ” ผมพยักหน้า
“ แต่ที่พี่กลัวตัวได้ เพราะคนสามคน หนึ่งคือพ่อ สองคือแม่ และสาม ..... คือคนที่อยู่ข้างๆกับจ๋าที่พิณเห็นในห้องประชุม ไอดิษ ”
“ พี่ดิษ เค้าช่วยพี่เรื่องอะไร ” ผมรู้สึกทั้งเจ็บทั้งอายเลยนะครับ เจ็บเพราะผมต้องมาทำเรื่องบ้าแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะไอวากดิษ ส่วนอายก็เพราะต้องมาสาธยายถึงความดีของคนที่ผมรักต่อหน้าคนอื่น
“ มันรักพี่มานานแล้ว ”
“ อะไรนะคะ ” ผมต้องรวบรวมความกล้าเพื่อจะพูดอีกครั้ง
“ มัน ..... รักพี่มานานแล้ว และตอนนี้พี่ก็รักมันมากด้วย รักแบบแฟน แบบคนรักน่ะ ” พอพิณฟังจบ ถึงกับอึ้งจนต้องหันหน้าไปทางอื่น
“ ทีนี้รู้หรือยัง ว่าทำไมพี่ถึงบอกว่าพี่ไม่เหมาะกับเรา ”
“ พี่ ...... พี่เป็นเกย์เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย ”
“ ที่พี่พยายามปกปิด เพราะพี่รู้ว่า พิณคงจะรังเกียจ และต่อไปเราอาจจะไม่ได้เป็นพี่น้องกันอีก แต่ในเมื่อพิณต้องรู้สึกไม่ดีเพราะพี่ พี่ต้องบอกความจริง ...... พี่ไม่ได้หวังให้พิณเข้าใจหรอกนะ พี่ ”
“ ค่ะๆ พอแล้ว ”
“ เดี๋ยวพี่จะไปส่งพิณ และพี่จะไม่พยายามให้พิณเห็นหน้าอีก ”
“ ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะคะ ” ผมเงยหน้าแทบไม่ทัน คือตอนที่พูดๆๆน่ะ ผมก้มหน้าอยู่ตลอดเวลาครับ
“ พิณ หมายถึง ..... ”
“ ทีแรก พิณรู้สึกไปว่า พิณคงไม่มีค่าพอที่จะทำให้พี่สนใจ แต่ในเมื่อความจริงเป็นแบบนี้ พิณก็สบายใจแล้วค่ะ ”
“ ขอบใจนะ ขอบใจนะพิณ ” ผมโผเข้ากอดอย่างลืมตัว ทำเอาพิณเขินเลยครับ จริงๆผมก็เขินนะ ฮ่าๆๆ
ผมเล่าให้พิณฟังถึงเรื่องของแม่ผมด้วย เรื่องนั้นพิณรับปากว่าจะช่วยผมไปเรื่อยๆจนกว่าจะดีขึ้น
“ พี่คิมว่าเย็นนี้ พี่ๆมีนัดเลี้ยงเหรอคะ ”
“ อืม ” ตอนนี้ผมรู้สึกว่าพิณมองผมไม่เหมือนก่อนแล้ว คือดูไม่เหมือนกับว่าแอบชอบกัน แต่เป็นมิตรกันมากกว่า
“ ทำไมไม่ให้พิณไปด้วยล่ะคะ ”
“ บ้าเหรอ ไม่ได้หรอก พิณอายุยังไม่ถึงเลย แบบนั้นน้าเพิ่มหักคอพี่แน่ๆ ”
“ จริงด้วย ...... แต่พิณอยากเอาคืนพี่ที่ชื่อจ๋านี่หน่า ”
“ เค้ามีเรื่องอะไรกับพิณหรือไง ” พิณรีบหันมาฟ้องผมครับ
“ หูย พี่จ๋าน่ะ ลากพิณออกมา แล้วก็ต่อว่า หาว่าช่วยคนไม่ดูกาลเทศะ จะทำให้เรื่องมันยุ่ง ชิ ตัวเองก็ทำให้เรื่องวุ่นวายเหมือนกัน ไม่ว่าตัวเอง เลยอยากเอาคืนค่ะ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” มีน้องสาวแบบนี้ รู้สึกอุ่นใจมากเลยครับ
“ อย่าไปถือสาเลย ยังไงวันนี้พี่ก็รู้แล้วว่า สองคนเค้าวางแผนยั่วพี่ ” คุยจบ ผมพาพิณมาส่งกับเพื่อนๆ พิณบอกว่าพ่อจองโรงแรมให้สองคืน เลยจะแวะไปหาเพื่อนของพ่อก่อน ผมเลยอาสาไปส่งน้องๆ โดยยืมรถของพี่โจไปส่งน้องๆ
มาถึงช่วงเที่ยง ผมไปส่งน้องๆที่โรงแรมแล้วก็กลับมาที่มหาลัย เข้ามาที่หอพักเห็นไอวากดิษกำลังนั่งคุย จับกลุ่มอยู่กับไอหนิงและไอโต้ง รวมถึงเพื่อนๆของผม น่าสงสัยแฮะ
“ ดีเว้ย ”
“ อ้าว ไปไหนมามึง ” คนอื่นๆทำหน้าตกใจครับ ยกเว้นไอหนิง
“ พาสาวไปเที่ยว ประชุมกันต่อหรือไงวะ ” พวกนั้นตอบวนๆไปครับ ผมไม่ได้ถามต่อ เลยกลับขึ้นมานอนข้างบน
ใจนึง ผมดีใจนะครับ ที่เรื่องทั้งหมดอาจจะเป็นแผนของไอดิษ แต่ใจนึงก็โกรธที่มันทิ้งปัญหาหนีไปง่ายๆ ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตู
“ เข้ามาเลย ”
“ ไอดิษ !!!!!!!! ” ไอดิษเดินเข้ามา กดล็อคประตูห้อง
“ พาพิณมา คิดจะทำให้หึงเหรอ ”
“ มึงก็หึงแล้วไง ” ไอดิษแสยะยิ้ม
“ งั้น เราสองคนก็มีทางออกให้ตัวเองแล้วสิ คิมมีพิณที่แม่ชอบ พี่มีจ๋าที่พ่อชอบ ” พอพูดเรื่องนี้ อารมณ์ผมพลุ่งพล่านขึ้นมาแทบจะทันที
“ นั่นมันทางออกของพ่อมึงกับแม่กู ไม่ใช่ของเราสองคน ”
“ ทำไมแค่เพราะจ๋ารู้ว่าพี่เคยชอบผู้ชาย จะทำให้พี่จีบเค้าไม่ติดเหรอ ” มันตั้งใจกวนโมโหกันชัดๆเลย
“ กูล่ะ ”
“ อะไร ” ผมจ้องหน้ามัน
“ แน่ใจแล้วหรือไง ที่จะให้กูจีบพิณ เจ็บกันไม่พอใช่ไหม ” ไอดิษถอนหายใจ
“ พี่มาเอาแหวน ถอดออกมาซะ ” จี๊ดเลยกู
“ เดินมาเอาดิ ” ผมถอดแหวนวงที่มันนักหนาส่งให้ จังหวะที่มันเดินมา ผมลุกขึ้นต่อยมันเต็มแรง ไอดิษร่วงไปอีกทาง
“ นักเลง ” ดูมันว่าผม
“ แหวนเนี่ย กูไม่ให้คืน และกูจะไม่มีวันคืนด้วย มึงออกไปได้แล้ว ...... อ่อ เย็นนี้กูไม่ไปนะ มึงจะพาจ๋าไปขี่ไปเอากันก็ไป ไม่ต้องพามาอวด ” ไอดิษค่อยๆลุกขึ้น ผมคงจะต่อยแรงพอสมควรครับ มันออกอาการมึนๆ
ตอนนั้นเองที่ผมแอบเห็นไอดิษยิ้มออกมา ยิ้มทั้งตาทั้งแก้มเลย มันน้ำตาซึมนิดหน่อย แล้วเดินออกไป มันกำลังสื่ออะไรกันแน่ ปกติ มันน่าจะโมโหมาเอาคืนผมซักหมัด เราน่าจะแลกหมัดกันมากกว่าสิ ........ มันคิดอะไรของมันนะ
*******************************************************************
-
มาต่อแน่ครับ ขอเวลานิดหน่อยๆ
เย้...พี่มาแล้ว
-
มารอค่ะ
-
ตอนที่เเล้วเพลีย ตอนนี้งงงง อ่ะ?
-
พี่ดิษคงดีใจที่พี่ไม่ยอมคืนแหวน :z10: :z10:ให้สิน่ะ
-
อ่านแล้วค้างตลอด
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง :sad4:
ไม่ไหวจะลงแดง :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ค้างอ่ะพี่
-
กะว่าจะรออ่านจนกว่าสถานการณ์จะคลี่คลายแต่ว่า สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวเลยมาอ่าน
ก็ยังคงอึมครึม
-
ดีใจที่คิมเชื่อใจเฮียดิษเรื่องของจ๋า...
ตอนที่เฮียล็อคประตู อ่านแล้วลุ้นว่าจะมีเหตุการณ์เสียเลือดซะอีก...อ๊ากกกส์
judgment day!!!
-
:3123: ชอบตอนจบอ่ะ คิมไม่คืนแหวน พี่ดิษก็นะ...
ขออีกตอนได้ม๊าย :z3:
-
เล่นอะไรกันพี่ดิษ
สงสารผู้หญิงบ้าง กินก็ไม่ได้กิน ถูกใช้เป็นเครื่องมืออีก คิคิ
-
ดีใจที่ไม่ให้แหวนคืนไง....ที่ใจที่ยังมีสิ่งหนึ่งที่เค้ารัก อยู่กับคนที่รัก......
รักคิมกับพี่ดิษ อิๆๆๆ
-
ดิษมันคิดอะไรของมันอยู่นะ มันมีแผนอะไรอยู่ในใจ ไม่อยากเชื่อว่ามันจะเลิกกับคิมจริงๆหรอก
แต่ที่มันมาถามเอาแหวนคืนจากคิมเนี่ย มันไม่กลัวว่าคิมจะเสียใจมั่งรึไง สมเจอหมัดหนักจากคิมไปทีนึงนี่ สม
-
เป็นกำลังใจให้ผ่านไปด้วยดีนะ
+1 จ้า
-
...คู่นี้นะน่าไปเป็นผู้กำกับ ผู้เขียนบท เอ๊ะหรือไปเป็นนักแสดงดีหว่า
...ว่างกันจัด ใช้วิธีแก้ปัญหากันแบบแปลกๆๆ โชคดี่ที่เรื่องราวมันไม่ร้ายแรงเพราะเจอผู้หญิงที่เข้าใจเรื่องราวต่างๆง่ายๆๆ
...ปิดไป 1 คดีละ เดี๋ยวคงสร้างคดี กันขี้นมาใหม่ละมั้งคู่นี้ ดีแล้วพี่จะได้มีเรื่องอ่านไปนานๆๆ :laugh:
-
:call: :call: :call:
-
เฮ้ออออ
เม่ือไหร่จะเลิกอึนนนนน
-
พี่ดิษคงดีใจที่คิมไม่ถอย ไม่ยอมคืนแหวนให้
-
สองคนนี้..อะไรก็ไม่รู้
ฮู้ววววว
คนหนึ่งชักเข้า..คนหนึ่งชักออก
ผลัดกัน สลับกันชักอยู่ได้
งี้ดิ..ถึงสามปี..สองหน
ลุ้นนะ คิม+ดิษ ด๊วบบบบบบบบบบ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม มาให้กำลังใจพวกพี่ครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม (ไม่อยู่วันนึงนะครับ พรุ่งนี้)
-
รอคิมมาเล่าต่อ
อยากรู้ว่าพี่ดิษวางแผนไรเปล่า
-
จะมารอจนพี่คิมมาลงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อาเมนนน =U=
-
:m16: :m16: :m16:
แอบค้างอะ
รบกวนมาต่อไวไวนะ
-
คิมเอ้ยยย รออยู่นะครับ :z3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
Merry Christmas จ้าคิมดิษ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน
+1
-
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ...ยังรอเธอเสมอทุกครั้งที่หายใจ
ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้างอีกต่อไป ก็มันทนไม่ไหวจริง ๆ เพราะหัวใจรักแค่เธอ...
มอบเพลงนี้ให้แก่คิมกับเฮียดิษ ถึงแม้เลิกรากันไปยังไงก็กลับมารักกันเหมือนเดิม
(เหมือนดั่งพระท่านกล่าว) สู้ดีเอาเวลาเหล่านี้ไปพัฒนาความรัก ให้แข็งแกร่งแล้วก่อร่างสร้างตัว
ประกอบอาชีพดูแลซึ่งกันและกัน คงเป็นสิ่งที่มีความสุขและยั่งยืนมาก ดีกว่ามาทำร้ายจิตใจกันเปล่า ๆ
แต่สิ่งอื่นใดเหตุการณ์เหล่านั้นช่วยให้รักทั้งสองเข้มแข็งขึ้น ถือเป็นการเรียนรู้ในยามที่ทั้งสองต่างประสบปัญหา...
และผ่านพ้นมาด้วยกันได้จนถึงทุกวันนี้
รักคิมกับเฮียดิษที่ซู้ดดดดส์....
คิมเข้าเบญจเพสวันไหนอ่ะ ไม่เห็นบอกเลย -_-" ให้เฮียดิษเข้ามาบอกแทนก็ได้นะ อิ ๆ
-
:m15: ไม่ค่อยว่างอะครับ งื้อๆ ขอมาต่อให้หายค้างก่อนนะ :กอด1:
*****************************************************************
หลังจากที่ไอวากดิษกลับไป ผมนั่งมองแหวนของมันไปเรื่อยๆ ยิ่งมองก็ยิ่งนึกถึงเรื่องระหว่างผมกับมัน ผมไม่ได้โกรธมันเลยซักนิดที่ทำแบบนี้กับผม เพราะถ้าเอาสิ่งที่ผมทำกับมันไว้เปรียบเทียบที่ผมเคยทำไว้ บางทีผมอาจจะติดมันอยู่ก็ได้
“ อ้าว กลับมาเมื่อไรพี่ ” ไอเดย์กลับมาละครับ
“ มึงล่ะไปไหนมา ” ไอเดย์ชูถุงอาหาร
“ นั่งเศร้ามาแบบนี้ แสดงว่าแผนไม่สำเร็จ ” รู้ดีอีกมึง
“ ไม่รู้ว่ะ อาจจะสำเร็จ แต่ดูๆไป ก็เหมือนไม่สำเร็จ ” ไอเดย์เดินมานั่งข้างๆเตียง หยิบขนมอะไรไม่รู้กินไปด้วย
“ หมายความว่าไงอีกอะพี่ ”
“ ผู้หญิงที่พาไปเค้ารู้เรื่องหมดละ ไอดิษมาขอแหวนคืน ” ไอเดย์ทำท่าตกใจ
“ แล้วคืนไปปล่าว ” ผมชูแหวนที่มือให้ไอเดย์ดู พอมันเห็นแหวน มันนั่งหัวเราะชอบใจใหญ่เลย
“ มึงหัวเราะอะไร ”
“ ถามก่อนๆ พี่ไม่คืน เพราะยังรักพี่ดิษใช่ไหมล่ะ ” ไอนี่ถามตรงนะเนี่ย ยิ่งดูยิ่งคล้ายไอวากบ้า เดี๋ยวจีบแม่งแทนเลย หึหึหึหึ
“ เออ มึงก็รู้นี่ ”
“ โห สุดยอด ความรักมันบังตา ทำให้แผนพี่มั่วไปหมดเลย สุดยอดๆ ”
“ พล่ามอะไรอีกวะ กูไม่เข้าใจเว้ย ” ไอเดย์นั่งกินขนม อารมณ์ดีจริงมึง
“ ถ้าพี่คืนแหวนไปนะ พี่ดิษแกคงตกหลุมแผนพี่ ตอนนี้แกรู้ละว่ายังไงพี่ก็รักเค้าอยู่ไง ”
“ เชี้ยเอ้ย เซ็งว่ะ ” ไอเดย์มองหน้าผม สงสัยมันจะจริงจังนะ
“ พี่ๆ เลิกงอแงเป็นเด็กเหอะ พี่บอกเองว่าปัญหาใหญ่มาก แต่ทำไมไม่ช่วยๆกันแก้ปัญหาล่ะครับ ”
“ กูจะนอนหลับ ไม่ต้องยุ่งกับกูนะ ” ไอเดย์หัวเราะหึหึ
ตกตอนเย็น ผมตื่นขึ้นมา ไอเดย์มานั่งทำงานอยู่กับไอวิน
“ หิวไรไหมพี่ เดี๋ยวลงไปซื้อให้ ” ไอวินน้องรักถาม
“ ไม่อะ เฮ้ย เดี๋ยวกูไปกินเลี้ยงกับพี่ๆนะ ”
“ อ๋อ ที่พี่ๆในคณะของพี่ชวนกันไปปะครับ ” ไอวินถามกลับมา
“ ใช่ อันนั้นแหละ ”
“ ไม่กลัวไปเจอพี่ดิษเหรอครับ ” ไอวินนี่เด็กดีจริงๆครับ มันพูดซื่อๆ จริงใจเสมอเลย
“ วินเอ้ย มึงจะไปรู้อะไร ” ไอเดย์คุยกับเพื่อนมัน
“ เกี่ยวไรกับกูอะ ”
“ พี่เค้าอยากไปเจอพี่ดิษอะดิ ถึงจะไปเลี้ยง ”
“ ไอเดย์มึงรู้ได้ไง ” มันพาดพิงผมเฉยเลย
“ หรือไม่จริง ”
“ ก็ไม่จริงอะดิ กูบอกมันไปแล้วว่ากูจะไม่ไป มันคงไม่ไปหรอก ” ไอเดย์มองผมยิ้มๆ
“ ทำไมต้องไม่ไปด้วยล่ะ ” ยังจะถามต่อ
“ มันแค่ต้องการยั่วให้กูหึง ในเมื่อรู้ๆกันแล้ว ต่างคนต่างไปดิ ” ไอเดย์ยังยิ้มไม่เลิก
“ พี่นี่ ดูดิๆ ทึ่มดีเนอะ ” ผมขยับมาตบหัวหนาๆของไอเดย์
“ เลิกล้อพี่เค้าได้ละ สนุกๆนะพี่ ” ผมไม่ต่อล้อต่อเถียงกับไอเดย์ต่อละครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาเลย
มาถึงที่ร้านที่พี่ๆเค้านัดไว้ ผมก็นั่งคุยกับพวกพี่ๆไปเรื่อยๆ แต่พักนึงคนที่ผมไม่คิดว่าจะมาเจอที่นี่ก็ดันมา มันคางบวมๆด้วย ไปโดนอะไรมาวะ
“ คิม ...... ”
“ ไอดิษ ........ ”
ผมสองคนนั่งตรงข้ามกัน ไอดิษดูจะเศร้าๆไป พอเพื่อนๆของผมมากันครบ ไอดิษก็ลุกออกไปที่อื่น
“ ไอหนิง ” พี่หมีเรียกหาเพื่อนของผมครับ
“ ไรพี่ ” ไอหนิงดูจะไม่เครียดเหมือนช่วงก่อนๆนะผมว่า
“ มันต่อยไอดิษทำไมวะ ”
“ พรวดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!! ” ผมสำลักน้ำจนพ่นพรวดออกมาเลยครับ
“ แค่กๆๆ ไอหนิง มึงทำอะไรนะ ”
“ ทำเหมือนที่มึงเคยทำไง ต่อยพี่ดิษ ”
“ มึงต่อยทำไมวะ ”
“ กูเบื่อไง ” ดูคำตอบมัน
“ อะไรวะ ” ไอหนิงตั้งท่ารออธิบาย
“ ตอนกลับมาจากไร่ของมึง พี่ดิษไม่ได้ไปเตรียมกับพี่โจพี่นากแค่สองคน พี่แกมาขอกูกับไอโต้งให้ช่วยกันหลอกมึงด้วย คือให้กูส่งเสริมพวกมึงเลิกๆกัน กูพยายามเต็มที่ละ แต่กูทนไม่ได้ ”
“ หมายถึงที่จ๋ากับไอดิษมาทำกับกูเนี่ยนะ ..... มิน่า ยัยนัทกับไอโต้งถึงเอาแต่เงียบ ”
“ แต่ทนไม่ได้นี่อะไรมึง ” พี่หมีถามต่อ
“ ผมสงสารเพื่อนผมไงพี่ ผมเกือบจะหมดความอดทนตั้งแต่ตอนเช้าละ แต่กูไม่โกรธมึงนะคิม ” ดีนะมันไม่โกรธผมอีกคน ถ้ามันโกรธ สงสัยผมจะโดนต่อยไปด้วย
“ ทำไมไม่โกรธมันด้วยวะ ” พี่หมีถามอีก
“ เพื่อนผมมันเป็นแบบนี้ไง เวลามันโกรธใคร คนนั้นทำกับมันแบบไหน มันจะทำตอบแบบนั้น พี่ดิษชอบมันมาตั้งหลายปี น่าจะทำตัวดีกว่านี้ ไม่ใช่เอาแต่ยั่วพูดจาวนไปวนมากับมัน ” ไอหนิงพูดซะผมอึ้งเลยครับ ปกติผมสนิทกับมันนะ แต่ไม่ยักรู้ว่ามันจะเข้าใจและเป็นห่วงผมขนาดนี้
“ ขอโทษว่ะหนิง มึงเลยต้องต่อยมัน ” ไอหนิงตบไหล่ผม
“ มึงต่อยมันเมื่อไรอะ ” อันนี้ผมถาม
“ หลังจากที่พี่เค้าไปหามึงมา พอกลับมาที่คณะ ก็เอาแต่คิดว่าจะเอาไงต่อดี กูถามไปว่า แล้วเรื่องจะจบตรงไหน ในเมื่อพี่ดิษก็รู้แล้วว่าไอคิมมันรักพี่ พี่เค้าก็ว่าไม่รู้ กูเลยต่อย ”
“ ง่ายไปไหมมึง ”
“ ไม่หรอกพี่หมี ถ้าคิดจะเริ่ม ต้องรู้ตอนจบด้วยดิ ทำไปไม่รู้จักจบจะทำไปทำไม แค่นั้นแหละ ”
“ ดี ก็ว่ามันคงจะรู้สึกตัวอยู่นะ ” พี่หมีพูดต่อ
“ ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ พี่ดิษจะรู้สึกตัวได้ไง ”
“ คนแบบมึงต่อยมันอะ ยิ่งกว่าพระเทศน์สั่งสอนอีก ”
“ จริงว่ะ ฮ่าๆๆ ” ไอหนิง ปกติเป็นคนสุขุมมากๆ ไม่ชอบยุ่งยากกับใคร และมันไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านด้วย
“ มึงไปเคลียร์กับไอดิษเถอะคิม ” พี่หมีบอกผม
“ เอาไว้วันหลัง วันนี้อยากเมา ชนๆๆ ” จากนั้นผมก็ไม่ได้คุยเรื่องเครียดๆต่ออีก เราคุยเรื่องสนุกๆ ฟังเพลง ไปเรื่อยๆครับ
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมกินเหล้าเข้าไปมาก และรู้สึกเมามากด้วย ไม่มีแรงลุกเดินไปไหนมาไหนแล้วครับ
“ มึงนี่แ-กมากนะไอบ้า ” ไอเรมาช่วยพยุง ขณะที่ผมนั่งๆ พิงๆ ทำท่าจะตกเก้าอี้
“ เร ไปสนุกปะ พี่ดูเอง ” ใครว้าใจดีว่ะ
“ เฮ้ย ไอเจี้ยๆๆๆนี่เอง ฮ่าๆๆ ” ไอดิษเองครับ
“ กลับหอไหม จะไปส่ง ”
“ เดี๋ยวกลับเอ้งๆ มึงกลับไปหาแฟนมึงไปๆๆ ” ไอดิษนิ่งไปครู่เดียว
“ แฟนเมาอยู่นี่ จะให้ไปหาใคร ” หื๊ออออออ
“ พูดอะไรน้า ”
“ เฮ้ย กูพาคิมกลับนะเว้ย แฟนกูเมามากละ ”
“ ฮิ้วววววว เต็มปากเต็มคำนะไอชั่ว ” พวกเพื่อนๆแอบด่าไปวากดิษครับ
“ มา ลุกไหวไหม ไม่ไหวอุ้มนะ ”
“ ไหวเว้ยๆๆ ประคองกูพอ ” ผมค่อยลุกตามไอดิษขึ้นมา ผมหันไปมองเพื่อนๆ แต่ละคนยิ้มๆให้ โดยเฉพาะไอหนิง มันทำท่าปาดคอ ทำนองว่าจัดการไอดิษซะ ไอเลยเว้ย คืนนี้กูจัดเอง ฮ่าๆๆ
**************************************************************
-
เพื่อนหนิงมีบุญคุณจริง ๆ เฮ้อ...สบายไปแล้ว แต่ผลงานยังอยู่ดีใช่ไหม
สองคนอาจมองปัญหาไม่แตก ยิ่งแก้ยิ่งยุ่ง ต้องให้คนนอกช่วยชี้แนะ
merry christmas :mc3:
-
บอกทีว่าตอนนี้เรื่องคลี่คลายแล้วใช่ไหม :really2:
พี่ดิษนะพี่ดิษ ต้องให้คิมจัดการให้สาสม :beat:
อินเกิน อารมณ์ขึ้น 5555
รอตอนต่อไปค่ะ :man1:
-
จะดีกันแล้วใช่ไหม คนอ่านก็ลุ้นจนไม่รู้จะลุ้นยังไงไหว
ขอบใจหนิงจริงๆนะ ที่ยื่นมือมาช่วยเนี่ย
-
เอาให้หนัก จัดไปคิม
-
ขอบคุณจ้า
เพื่อนหนิงเหมือนพระมาโปรดมาโปรดพี่ดิษ จริงๆ ด้วยแหละ
เรื่องเริ่มคลี่คลายแล้ว มีเพื่อนดีมากเลยนะทั้งพี่ดิษกับคิม
รักษาสุขภาพด้วยนะ พี่ดิษกับคิม
merry christmas จ้า
-
555 ปากแข็งจริงๆ
-
เขามารับแฟนคืนแล้ว
คิมจัดการให้หนักกะคนปากไม่ตรงกะใจ
Merry Christmas ^^
-
ช่วยกันรับมือกับปัญหาใหญ่จะดีกว่ามั้ย
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ อยากมาให้กำลังใจพวกพี่ อยากให้พวกพี่รักกันตลอดไปครับ จากน้องชายพวกพี่
-
ทำไมต้องทำเรื่องให้มันวุ่นวายกันเนี่ย พี่ดิษพี่คิดไรอยู่ พี่จะทำไร
อยู่ๆจะมาเลิกกัน แล้วไมไม่เคลียร์ให้ชัดเจนอีก เฮ้ออ งง :z3: :z3:
-
ตอนหน้าจะรู้แล้วว่าพี่ดิษคิดอย่างไร
ถึงได้ทำอย่างนี้
ปล.ขอตอนหวานบ้างเถอะ ปวดตับมาหลายตอนแหละ
:L2:
-
พวกพี่อย่าทำร้ายกันอีกเลยครับ เวลาจะทำร้ายกันให้คิดว่าเรากำลังทำร้ายหัวใจและลมหายใจของตัวเองนะครับ เพราะเมื่อหัวใจหรือลมหายใจของพวกพี่ถูกทำลายพวกพี่ทั้งสองคงอยู่ต่อไม่ได้หรอกครับ
-
อืม...กำลังจะมีเรื่องดีๆใช่ไหม????? :กอด1:
-
อ่านแล้วคิดถึงหนิง
-
คิม "จัดเอง"
หมายความว่าไง
ถ้าให้คนอ่านคิดไปเอง
จะคิดว่าพี่ดิษ โดนคิม :oo1: จัดให้แบบนี้อ่ะ
จริงเหรอ ฮ่าฮ่า
ข้าวกล้องจะเสียซิงหลัง จริงดิ
รออ่าน.รอลุ้นดีกว่า
อิอิ
ป้อล่อ..อ่านตอนนี้คิดเหมือนกัน แอบคิดถึงหนิง
:n1: เพื่อนไม่เคยทิ้งกัน เป็นมิตรภาพที่แท้จริงยิ่งกว่าสิ่งใด
RIP หนิง..อีกครั้ง
:L2:
-
ขอบคุณนะครับ
รีบๆเคลียร์ๆ กันเนอะ
จะได้ดีกัน
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:call: :call: :call:
-
:z2: :z2: :z2:
:z2: :z2:
:z2:
:z2: :z2:
:z2: :z2: :z2:
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมจะจัดเฮียข้าวกล้องยังไงเนี่ย อิ ๆ เอาหนัก ๆ เลยนะคิม
-
....อ่านตอนนี้จบแล้ว มีความรู้สึกว่าดิษ เป็นคนที่มั่นคงในรักแต่ไม่หนักแน่น อาจเป็นเพราะปัญหาที่เกิดจากพ่อ
....เลยทำให้จิตใจที่มั่นคง เริ่มลังเล แบบว่า ...กูจะเอายังไงดีวะ กูจะทำยังไงดีวะ นั่นก็แม่คิม นั่นก็พ่อกู เห็นใจอยู่นะที่ดิษ
....ยังไงก็คงสู้กันมาและผ่านพ้นช่วงนั้นมาแล้วเนอะ หนิงก็เป็นเพื่อนที่ดีเลยละ อาจทำให้ดิษซึ่งสับสนอยู่ ตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น..มั้ง
....คู่นี้ดูเหมือนไม่ค่อยมีอะไร น่าจะมีความสุขง่าย เพราะว่าความมั่นคงของดิษ พอเล่ามาแล้วถึงได้รู้ว่าผ่านเรื่องทุกข์ต่างๆกันมาเยอะ :เฮ้อ:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
เชียร์ให้คิมจัดเลย :z2:
มาต่ออีกนะ ลุ้นๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม มาให้กำลังใจพวกพี่ครับ
-
พี่คิมพี่ดิษ สวัสดีปีใหม่ครับ มารอเหมือนเดิมครับ มารอเป็นปีละ และจะรอเรื่อยๆจนกว่าพี่จะไม่ได้มาแล้วครับ
-
ต่อให้ก่อนวันสิ้นปีแหละ พรุ่งนี้อาจจะหนักอะ แฮะๆๆ
******************************************************
ไอดิษมันเอามอเตอร์ไซค์มาอะครับ ขับน่าหวาดเสียวมาก มันเอาแต่บอกให้ผมเกาะแน่นๆอยู่นั่นแหละ ที่จริงมึงไม่บอกกูก็เกาะแน่นอยู่ละ ยังไม่อยากลงไปนอนข้างถนน
“ ลงไปด้วยกันไหม ” ไอวากบ้าขับมาจอดที่ปั๊มน้ำมันครับ
“ ไปไหนอะ ”
“ หาของให้ดื่มไง เดี๋ยวน้องบ่นปวดหัวตอนเช้า ” มีห่วงด้วย
“ ซื้อมาดิ ” ผมนั่งรออยู่ข้างนอกครับ พักนึงมันก็วิ่งกลับมา แล้วขับต่อกลับมาที่หอพัก
พอถึงหอพัก มันก็หิ้วผมขึ้นมาที่ตึก มีไอวินกับไอเดย์มาช่วย
“ เมาตลอดอะ ” ไอดิษน้อยบ่น
“ ..... แล้วหายกันยัง ” ไอวินแอบถามไอดิษครั้บ แม่งแอบถามให้กูได้ยินหรือไงวะ ดังเชียว
“ ไม่รู้สิ ”
“ งั้นผมลงไปนะพี่ ” ไอเดย์กับไอวินคงเดินกลับไปแล้ว พอพวกมันไปหมด ผมก็เด้งตัวขึ้นมา
“ นี่ แกล้งเมาเหรอ ”
“ เมาจริงเว้ย ” ไอดิษมันยังงงอยู่
“ งั้นทำไมต้องแกล้งเดินเซให้พี่แบกด้วยล่ะ ”
“ อยากให้มึงเหนื่อยมั่ง กูเหนื่อยมามากละ ” ไอดิษหัวเราะหึหึ
“ ที่ผ่านๆมา ขอโทษนะ ”
“ พูดเป็นด้วยเหรอมึง ทำไมตอนจะทำถึงไม่คิดบ้าง ” ไอดิษนั่งลงข้างๆเตียง
“ อาบน้ำก่อนได้ปะ แล้วค่อยคุย ”
“ เอออออ ”
ผมสองคน ต่างคนต่างไปอาบน้ำ แล้วค่อยกลับมาคุยต่อ ที่จริงก็ดีครับ เพราะผมมึนๆหัว อยากนอนมากๆ พออาบน้ำกลับมา เลยมีชีวิตชีวาหน่อย
“ แม่กูพูดอะไรกับมึง ถึงต้องทำหน้าตัวเมียแบบนี้ ”
“ หึ แรงนะ เดี๋ยวจับปล้ำเลย ” ทำหน้าหื่นด้วยไอบ้านี่
“ อย่าๆ คุยให้จบก่อน ” ไอดิษยิ้ม
“ แสดงว่าจบแล้วเอากันได้ใช่ปะ ...... โอ๊ะๆๆ ไม่เล่นก็ได้ ” ที่มันโอ๊ะ เพราะผมยกทรีนให้มันครับ
“ แม่ของคิมบอกพี่ว่า เราสองคนยังมีอนาคตอีกไกล ไม่อยากให้ต้องมาเสียอนาคตกันเพราะเรื่องนี้ ..... ความจริงพี่ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรหรอก แต่พอนึกถึงน้องแล้ว พี่ไม่อยากเป็นตัวห่วงอนาคตของน้องไง ”
“ กูถามมึงคำเดียว ..... มึงจะเลิกกับกูจริงๆหรือปล่าว ”
“ พี่เหรอ ...... ทำไม่ได้หรอก ” มันพูดจบ ผมก็ตบที่ไหล่ของมันอยากแรง
“ แล้วมึงขึ้นคอนโด ไปอยู่กับจ๋าทำไม มึงไม่คิดถึงกูบ้างเลยหรือไงห๊ะ ”
“ เรื่องนั้น ......... ฮ่าๆๆ ”
“ หัวเราะอะไรไอบ้า ” แทนที่จะสำนึก ดันหัวเราะชอบใจ ไอเวรนี่
“ คือ พี่บอกกับเพื่อนๆของคิมให้ช่วย พวกนั้นพอเห็นคิมจะมา เลยโทรบอกพี่ พี่ก็เลยแกล้งทำให้คิมโกรธ เผื่อคิมจะได้ตัดใจจากพี่ไปไง ”
“ แผนทุเรศ ” ไอดิษชี้ให้ดูที่แผลบวมๆที่หน้า คงเป็นแผลที่ไอหนิงซัดเข้าให้
“ หนิงต่อยพี่ ”
“ รู้ แต่ไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมต้องต่อยนะ ” คือผมจับได้คร่าวๆว่า ไอหนิงโกรธไอดิษที่ไม่ชัดเจนกับผม แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดี
“ ตอนที่วางแผนกันน่ะ หนิงไม่พอใจมาตั้งแต่แรก แต่ที่ยอมเพราะพี่ยืนยันว่า แผนของพี่ดีต่อคิมแน่ๆ ช่วงที่ผ่านมา หนิงเข้าใจไปว่าพี่กับจ๋าคบกันจริงๆ หนิงคงเห็นแล้วว่าไม่ได้ผล และพี่ก็ไม่ได้วางแผนว่าจะทำยังไงต่อ คงจะเหลืออด เลยต่อยพี่ ”
“ มึงนี่ซวยที่สุดในสามโลก ที่โดนไอหนิงต่อย ” ผมแซวมัน
“ แต่ก็ดี ตอนนี้พี่หยุดทำเรื่องทุเรศที่คิมว่าแล้วไง ”
“ แล้วมาสารภาพนี่หวังอะไร ” ผมถามมันบ้าง
“ ให้คิมยกโทษไง ”
“ มึงรู้นิสัยกูนี่ ถ้ากูเกลียดแล้วเลิกกับมึงจริงๆขึ้นมา มึงจะทำอะไรต่อ ” ไอดิษมันขยับมาจับมือของผม และลูบแหวนที่มือของผม พร้อมกับดึงสร้อยคอที่แขวนแหวนแบบเดียวกัน
“ อย่างแรก พี่มั่นใจว่าคิมไม่ทิ้งพี่ และอย่างหลัง ถึงคิมทิ้งไปจริงๆ พี่ก็จะตื๊อเหมือนที่ผ่านๆมาไง ”
“ ........ หน้าด้าน ” อันนี้เขินครับ ฮ่าๆๆๆ เลยแกล้งด่ามันกลบเกลื่อนไป
ผมเอาแต่มองหน้ากันอยู่นาน จนไอดิษมันค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาจูบที่ปากของผม ผมได้แต่หลับตานิ่งๆ ให้ไอดิษทำตามใจของมัน มือของมันกดใบหน้าของเราให้ชิดกันอยู่ตลอดเวลา .... เฮ้อ สงสัยคืนนี้ก็จะโดนจัด ไม่มีโอกาสได้จัดมันบ้างซักที
“ เฮ้ย พวกพี่ !!!!! ” ขณะที่ไอดิษกดผมลงไปนอน ก็มีเสียงมารผจญแทรกขึ้นมา
“ ไอเชี้ยเดย์ มึงเคาะประตูเป็นไหมวะ ” ผมตวาดใส่ ฝาแฝดไอดิษ
“ พวกพี่แหละ ล็อคประตูเป็นไหม ..... แล้วก็นั่นอะ เตียงผมอีกแล้วนะพี่ ”
“ เออๆๆๆ กูผิด ไอ้ๆๆ ..... ไอ้ ..... ฮุ้ววววว ” อยากด่านะครับ แต่ด่าไม่ออก จะให้ด่าออกไปได้ไงว่า คนเค้าจะเอากัน ฮ่าๆๆ
“ พี่กลับก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้มาใหม่ ” ไอดิษมันไม่มีท่าทีเขินหรอกนะครับ คงจะแค่เกรงใจน้องมัน
“ ยังไม่ได้ทำไรกันใช่ไหมพี่ ”
“ สัดนี่ เกินไปละ ” ผมลุกไปเตะหยอกๆใส่ไอเดย์
“ พี่ไปนะ ”
“ สวัสดีพี่ ” ไอดิษหันมายิ้มให้ แล้วเดินออกไป แต่ก่อนออกไป ไอเดย์มันกระซิบอะไรไม่รู้ ไอดิษก็พยักหน้า
“ ไอเดย์ มึงเห็นว่าห้องเงียบๆ ทำไมไม่รู้จักคิดก่อนวะ ”
“ ผมก็ง่วงนะพี่ แล้วก็นึกว่าพี่ดิษกลับไปแล้วด้วย พวกพี่นี่จุดติดง่ายเนอะ เคลียร์เสร็จเสียบกันเลย ”
“ ใช่ซี่ ใครจะปากแข็ง อย่างอื่นไม่แข็งแบบมึงกับไอวินล่ะ ” ไอเดย์แยกเขี้ยวใส่ สงสัยจะแทงใจดำมันครับ มันแกล้งเอาผ้าห่มมาดมๆ สะบัดๆ อันนี้คงแกล้งกวนผมแหละ
ผมมองดูเวลา ตอนนี้ตีสามกว่าๆแล้ว แต่ผมนอนไม่หลับครับ พลิกตัวไปพลิกตัวมาบนเตียง
“ อารมณ์ค้างเหรอพี่ ”
“ ไม่ใช่เว้ย .... แล้วทำไมยังไม่นอน ”
“ พี่ทำผมอารมณ์ค้าง ”
“ กูไปทำอะไรให้มึง ”
“ พวกพี่จูบกันให้ผมเห็น ”
“ มึงก็เห็นบ่อยแล้วไม่ใช่เหรอวะ ”
“ ผมอยากกล้าแบบพวกพี่บ้าง ” ผมค่อยๆลุกขึ้น เพราะนอนยังไงก็นอนไม่หลับครับ
“ หมายถึงไอวินเหรอ ”
“ ใช่ คราวก่อนที่ค่าย ผมจุ๊บเบาๆ มันโกรธผมเป็นเดือน ถ้าจูบมันคงหนีไปกระโดดน้ำตาย ”
“ เว่อร์ไปไหมมึง เฮ้อ กูออกไปสูดอากาศข้างนอกนะ ”
“ พี่ มีอะไรจะบอก ”
“ อะไร ”
“ พี่ดิษนอนอยู่กับเมทเก่า ยังไม่ได้ไปข้างนอก ” มันยังอยู่ที่ตึกพักเหรอ
“ ขอบใจเว้ย ”
ผมเดินออกมาด้านนอก ตึกพักช่วงนี้ ไม่ได้คุมเข้มมาก เพราะยังไม่เปิดเทอม หลายๆห้องเลยยังไม่หลับไม่นอน ผมเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องเมทเก่าของมัน แล้วก็เห็นไอดิษกำลังนั่งอยู่ตรงระเบียง
“ ทำอะไรครับพี่วาก ”
“ คิด ..... อ้าว คิม ” มันยิ้มออกเลยครับ
“ นั่งทำไมตรงนี้ ยังไม่กลับทำไมไม่บอกล่ะ ”
“ อยากให้น้องพักผ่อนไง เมาออกขนาดนั้น ” เหมือนว่ากูเลยนะ
“ ขอนั่งด้วย ” ไอดิษมองผม
“ ไม่กลัวคนอื่นเห็นเหรอ ” ผมขยับมานั่ง และเอาแขนของไอดิษมากอดคอของผมไว้ ส่วนผมก็พิงที่ไหล่ของมัน
“ ท่านี้เป็นไง ” ไอดิษยิ้มให้
“ กำลังดี ” ผมสองคนนั่งมองจากระเบียงไปด้านนอก ไม่ได้พูดอะไรกันเลยซักคำ อาจจะเป็นเพราะผมสองคนไม่มีเรื่องต้องปรับความเข้าใจกัน ผมเข้าใจมันที่ต้องทำแบบนี้ และผมดีใจที่มันก็เข้าใจผมด้วย ถึงแม้ว่าปัญหาที่กำลังค่อยๆคืบคลานเข้ามาจะหนักหนา แต่การที่เดินกันไปเผชิญกับมันสองคน คงจะดีกว่าการเผชิญกับมันแค่ตัวคนเดียวแน่ๆ ผมมั่นใจแบบนั้น
(แทรก)
ตอนนี้ในบันทึกไม่ได้เขียน มานึกได้ตอนพิมพ์ว่า ที่มันแอบจอดที่ปั๊มอะ ผมมาดูที่ถุงตอนหลัง ถึงรู้ว่ามันไปซื้อถุงยางมา ...
******************************************************************
สัญญาว่า พรุ่งนี้จะให้ไอดิษมาอ่านเม้นท์นะ o13
ปล. ทวงจดหมายมันด้วย ฮ่าๆๆ
-
Wowwwww!!!!!!!!
ปรับความเข้าใจกันได้สักที
ดีใจด้วย
-
โอ๊ย เซ็งอ่ะเดย์นะ ชั่งขันได้ถูกจังหวะ 555 รักกันนะดีแล้ว มีความสุขเนอะ (พี่ดิษน้องคนอ่านอยากอ่านจดหมายของพี่วาก)
-
ปรับความเข้าใจกันแล้วคนอ่านก็สบายใจ ค่อยๆช่วยกันแก้ปัญหา
ทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน แหมพี่ดิษเตรียมการเผื่อไว้นี่เอง :haun4:
-
แหม! เดย์นี่ มาผิดจังหวะจริงๆ เลย
น่ารักนะ คิม ดิษ ตอนนี้น่ะ หวานๆ :impress2: แต่ก็มาฮาตอนจบ พี่ดิษมีแผนเตรียมอุปกรณ์พร้อมนี่แหละ
ขออวยพรปีใหม่ล่วงหน้านะคะ
ขอให้ น้องคิม + พี่ดิษ มีความสุข สมหวังทุกประการ สุขภาพดี ความรักมั่นคง รักและดูแลกันตลอดไป
HAPPY NEW YEAR 2013 :mc3: :mc3: :mc3: :pig3:
-
เมื่อไหร่น้องเดย์กะวินจะได้กัน
-
...สร้างเรื่องสร้างแผนขึ้นมาเพื่อ่ต้องการทำใ้ห้คนที่ตัวเองรัก ไปมีความสุขและทำตามที่พ่อแ่ม่ต้องการ
...มันก็เป็นสิ่งที่ดีอะนะ แต่มันก็เหมือนดูถูกน้ำใจของที่ตนรักด้วย เค้าไม่เห็นด้วยอย่างที่คิมเป็นอยู่
...ถ้าเกิดอีกฝ่ายประชดขึ้นมา มันจะเจ็บทั้งสองฝ่ายนะ ดีแล้วที่ยังใจเย็นกัน และคิดทบทวน มีเพื่อนดีด้วยแหละ
...เลยไม่เกิดเรื่องเศร้าๆขึ้นมากกว่านี้ ปีใหม่นี้ขอให้รักกันมากขึ้นกว่าเดิม เติมเต็มให้กันและกัน และมีความสุขตลอดไปนะจ๊ะ :L2:
...ทวงจมหมายจากคุณชายดิษด้วยคน แต่สงสัยจะไม่ได้มาลงหรอกวันนี้ มันน่าจะเป็นวันที่ ...เมา ..มากกว่ามั้ง ตามสบายเน้อ :laugh:
-
o13 ฮ่าฮ่า..สุดยอด
ไม่อยากบอก ตอกย้ำ ว่าทำผิด
ไม่อยากคิด นิดนัก ว่าผลักไส
ไม่อยากทำ ซ้ำบ่อย ว่าน้อยใจ
ก็เพราะรัก คำเดียวไง ถึงใช่เธอ
คนคู่กัน ยังไง ใช่ตลอด
ไปกันรอด ปลอดภัย ได้เสมอ
ถึงมีเหตุ เภทร้าย ต้องให้เจอ
ฉันและเธอ ผูกพันนัก รัก..ดิษ+คิม
:L1:
..ทวงถาม จดหมายจากว๊ากดิษ..
รออ่านนะ คุณข้าวกล้อง หุหุ
:กอด1: กอดคิม อิอิ
-
จริง ๆ เลยน้าคู่นี้ เหมือนน้องเดย์พูด พอคืนดีกันได้ก็กะเสียตัวกันเลยทีเดียว
ช่วยหวานให้นาน ๆ หน่อย ลุ้นระทึกบ่อยเหลือเกิน
พี่ข้าวกล้องเอาจดหมายมาโชว์เลยนะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ มีความสุขมาก ๆ ทั้งสองคน
-
ดีจังเข้าใจกันแล้ว แต่หวั่นๆว่าจะเป็นอย่างนี้อีกนานได้เท่าไหร่
มีเรื่องให้คนอ่านพลอยตุ้มๆต่อมตลอด
สุขสันต์ปีใหม่นะจ๊ะ ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ ประสบความสำเร็จในทุกสิ่งที่หวัง
อย่าเจ็บ อย่าจน
ปล.ดิษจดหมายฉบับต่อไป รออยู่นะ (คิมบอกให้ทวง :z2:)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ พวกพี่ดูแลกันดีๆนะครับ รักกันให้มากๆ มีโอกาสแล้วจงคว้าโอกาสไว้นะครับ โดยเฉพาะพี่ดิษก็ต้องหนักแน่นเดินนำทางให้พี่คิมนะครับ บ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลังจากนี้กลับบ้าน2 3วันนะครับ อาจไม่ได้มารอ (อย่าเหงานะพี่)
-
น่าจะมาต่อยาวๆๆๆๆ ดีใจคืนดีกันแล้ว อย่าลืมมาต่อไวไวด้วยนะ
สวัสดีปีใหม่ค่า
-
สวัสดีปีใหม่ พี่ว้ากดิษและคิมจ้า
ขอให้สุขภาพแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมา
มีเวลาเยอะๆ รักและดูแลกันตลอดไปนะ
เข้าใจกันแล้วนะ ต้องขอบคุณหนิงเลยนะเนี่ย
พี่่ว๊ากดิษ มาขอทวงจดหมายนะ
-
เย้...คิมมาต่อก่อนปีใหม่...
...เข้าใจกันได้เร็ว เพราะจิตใจก็ต่างต้องการกันและกัน ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ...
ว่าแล้วเชียว ถ้าคิมจัดเฮียจะฮามากกกก...เพราะเฮียใหญ่กว่า กร๊ากกกก
ขอให้เฮียใช้แผนเดิม คือปีใหม่คิมต้องเมาแน่ ก็เลยไปหาของให้ดื่มแก้ปวดหัว
แล้วซื้อถุงมาซักโหล...รับรองเฮียได้จัดคิมปีใหม่แน่...ถ้าเฮียไม่เมาไปด้วยซะก่อน 555++
มีความสุขในปีใหม่ทั้งคิมและเฮียดิษนะครับ...
-
ยินดีด้วย เข้าใจกันซะที :เฮ้อ:
ขอให้มีความสุุขปีใหม่ทั้งสองคน
Happy New Year 2013 :mc4: :mc4:
+1
-
ปรับความเข้าใจกันได้แล้วก็ดีแล้ว ต่อๆไปจะทำอะไรต้องหันหน้าเข้าหากัน ปรึกษากันก่อนเด้อ
อย่าไปคิดเองสรุปเอง หรือคิดแทนกันว่าแบบนี้แบบนั้นต้องดีแน่ๆ
คำว่ามีแฟนก็คือ ไม่ได้มีตัวคนเดียวแล้วนะ เรามีหุ้นส่วนชีวิตแล้วนะ
HAPPY NEW YEAR 2013
โชคดีปีใหม่ สุขใจสุขกาย ร่ำรวยๆ นะจ๊ะ คิม-ดิษ และFC คิม-ดิษทุกๆคน :L2:
-
เย้ๆ ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว :mc4:
Happy New Year ขอให้พี่ดิษกับพี่คิมรักกันอย่างนี้ไปนานๆ มีความสุขในวันปีใหม่และทุกๆวันนะค้าบบ :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีกันแล้ว ไชโย ไชโย ไชโย
อย่างนี้ต้องฉลอง
ปล.Happy new year na Kim+Dit
ปล.1 พี่ดิษไม่ได้ทวงนะ แต่ถ้ามีเวลามาต่อด้วย
-
เหลือ แม่คิม กะ พ่อดิษ
-
เฮ้อออ ดีกันแล้วววว
-
Happy New Year 2013
ขอให้คิมกับเฮียดิษมีความสุข ร่ำๆ รวยๆ สุขภาพแข็งแรง ตลอดทั้งปีนี้และตลอดไป
เฮียดิษปีใหม่แล้ว จัดให้คิมรึยังเนีย
รักคิมกับเฮียดิษ จุ๊บๆ
-
ดีกันเเล้วๆๆ :L1:
Happy new year ค่ะ
-
:L1: :L1: :L1:
Happy New Year na ka
:L2:
-
สวัสดีปีใหม่.............ขอให้พี่ดิษกับคิมมีความสุขในทุกๆวันน๊า!!!!!!!!!!!
รอคอยตอนต่อไป อิๆๆๆๆ
-
คืนดีกันต้อนรับปีใหม่ :mc4: เย้เย้
สวัสดีปีใหม่พี่ดิษ-คิมมีความสุขมากๆนะจ๊ะ
ไปเค้าท์ดาวกันที่ไหนหรอหนุกรุป่าวรุว่า...มาวววเฮ้ยไม่ใช่555
ปล.พี่ดิษจ.ม.อ่ะจ.ม.มะไหร่จะได้อ่านจงมาต่อซะโดยดีนี่คือการทวงงงงง :L2:
-
กลับมารอพี่คิมพี่ดิษอย่างปรอดภัยครับ สวัสดีปีใหม่ครับพี่คิมพี่ดิษ ผมขอให้พวกพี่รักกันตลอดไปนะครับ รักกันมากๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษเช้าๆครับ สงสัยพวกพี่จะแฮ้งค์ หลายวันละไม่มาต่อเลย หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยครับ น้องๆมารอนานละครับ
-
คิม เฝ้าแม่ ที่ รพ. นะครับ แม่ป่วยหนัก ฝากขอโทษทุกคน
-
^
^
รับทราบค่ะพี่ดิษ ขอบคุณที่มาบอกกันน๊า!!! รอได้ๆ ขอให้แม่คิมออกจากโรงพยาาลเร็วๆน๊า!!
-
ขอให้คุณแม่คิมหายป่วยไวๆนะค่ะ
-
ขออวยพรให้แม่น้องคิมหายป่วยไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะ
ขอบคุณพี่ดิษที่มาส่งข่าวด้วยจ้า
รักษาสุขภาพด้วยนะ ดิษและน้องคิม
-
ขอให้แม่หายเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ขอให้แม่ออกจาก รพ. ไวๆน้า ล
พี่คิมก็รักษาสุขภาพด้วยๆ :กอด1:
-
ขอให้คุณแม่หายป่วยเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
คุณพระคุ้มครองครับ
-
ขอให้คุณแม่หายดีในเร็ววันค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โอเคค่ะ ขอให้แม่พี่คิมหายป่วยไวๆนะคะ
-
ครับ ขอให้แม่พี่คิมหาไวๆนะครับ เอาใจช่วยครับ
-
ไม่เป็นไรรอได้ แต่ว่าขอให้คุณแม่หายป่วยไวไวนะคะ
-
:L2: :L2: :L2:
ขอให้คุณแม่หายป่วยไวไว
แล้วกลับมาสุขภาพแข็งแรงนะคะ
ปล.พี่ดิษดูแลน้องคิมด้วยเดี่ยวป่วยอีกหนึ่งคน
ปล.1ขอบคุณพี่ดิษที่มาส่งข่าว
-
เฮ้ออ ในที่สุดก็เข้าใจกันซักที
-
ขอบคุณนะครับบ
ขอให้คุณแม่หายป่วยไวไวนะครับ
-
ขอพระเจ้ารักษาคุณแม่น้องคิมให้หายโดยเร็วนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่คิมหายป่วยเร็วๆนะคะ
-
แม่หายไวๆนะครับ
-
ขอให้แม่คิมหายเร็ววันนะ :L2:
คิมกับเฮียดูแลสุขภาพกันด้วยนะ อากาศเปลี่ยนแปลงปล่อย :กอด1:
คนรอบตัวมีแต่เป็นไข้ เจ็บคอกันทั้งนั้น...
...เฮียดิษมาแจ้งขาวแทนคิม คิ ๆ :L1:
แม่หายแล้วมาต่อด้วยนะคิม...
-
ขอให้แม่พี่คิมหายป่วยเร็วๆนะคาบ
-
มาอวยพรให้แม่พี่คิมหายไวๆครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
วันนี้มาเยี่ยมอีกครั้งตอนเย็นๆครับ มาให้กำลังใจแม่พี่คิมครับ อยากให้หายไวๆนะครับ
-
ขอให้แม่หายไวๆน่ะ :L2:
-
ขอให้คุณแม่หายป่วยไวไวส่งกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
วันนี้มาอวยพรรอบเช้าครับ ขอให้แม่หายไวๆนะครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ความรักมักไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ถ้าทั้ง2คนเข้าใจกันไม่ว่าจะเจอแบบนี้อีกกี่ครั้งก็หวังว่าจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนที่ผ่านๆมาแน่นนอนคะ :m1: o8
อวยพรให้แม่คิมหายไวๆคะ :L2: :L2:
-
มาอวยพรให้แม่ตอยบ่ายๆครับ ขอให้หายป่วยไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะครับ
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิมคุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง
กลับบ้านกันหรือยัง
ขอให้สุขภาพของคุณแม่กลับมาดีเหมือนเดิมนะ
ปล.พี่ดิษดูแลคนเฝ้าไข้ด้วยนะคะ
:3123: :3123: :3123:
-
วันนี้ก็มาอวยพรให้แม่อีกเหมือนกันครับ ขอให้คุณแม่หายป่วยไวๆนะครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
วันนี้มาอวยพรให้แม่แต่เช้าเลยครับ หายไวๆนะครับ
-
ตอนนี้แม่คิมออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้าน ส่วนคิมนอนป่วยอยู่ที่บ้านครับ อาการเจ็บคอ ไข้ขึ้น คาดว่าประมาณสองถึงสามวัน คงมาคุยกับทุกคนได้ ขออภัยมา ณ ที่นี้
-
นอนพักเยอะๆนะค่ะ คิม ฝากพี่ดิษดูแลด้วย ขอให้หายเร็วๆน๊า
-
หายป่วยไวๆนะครับพี่คิม
ปล.พี่ดิษต้องดูแลดีๆนะครับ (ฉีดยาให้ด้วย555555)
-
คิมไม่สบายแทนเหรอ หายไวๆ นะ ดูแลตัวเองให้มากๆ แล้วก็อย่าสลับมาที่ดิษอีกล่ะ
-
ขอให้หายไวๆ ค่ะ
-
หายป่วยไวๆนะคะ
-
ดีใจด้วยนะคะที่คุณแม่ออกจากร.พ.แล้ว :L2:
แล้วก็ขอให้น้องคิมหายป่วยโดยเร็ว
น้องดิษฐ์ก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ
สุขสันต์วันเด็กค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ ขอให้ไวๆนะคะ ^^ รักษาสุขภาพดีๆนะค้า ช่วงนี้ยิ่งอากาศแปลกๆ ^^
-
หายไวๆนะคะ
:กอด1:
-
ขอให้น้องคิมหายป่วยเร็วนะ น้องดิษก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
และขอให้ทั้งพี่คิมกับ
แม่พี่คิมหายไวๆนะครับ :bye2:
-
หายป่วยเร็ว ๆ นะคิม... :ped149:หากเฮียดิษฉีดยาให้แล้วกลัวคิมไข้ขึ้น
รอให้คิมหายป่วยก่อนนะเฮีย :m26:
คุณแม่ของคิมก็ขอให้พักฟื้นหายป่วยเร็ววัน... :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิมพักผ่อนเยอะนะคะ
พี่ดิษดูแลน้องคิมดีๆนะ
:L2:
-
มีครบทุกรสชาติเลยเรื่องนี้
ประทับใจความรักของพี่ข้าวกับน้องคิม
ถึงจะทะเลาะกันปัญหาอีรุตุงนัง
แต่อุปสรรคพิสูจน์หัวใจนะ
แอบซึ้งกับความน่ารักของเพื่อนพี่น้องในคณะ
มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวและสถาบัน
เรื่องนี้ทำเอาเราอมยิ้มกับหนุ่มเกษตรเลย
รอมาต่อจดหมายของพี่ดิษด้วย
ปล ขอให้คุณแม่หายป่วยไวไวนะ
-
หายไวๆนะพี่คิม ยังมารอพวกพี่เสมอ
-
หายเร็วๆนะคิม :กอด1:
พี่ดิษดูแลคิมด้วยน้า :L1:
-
ขอบคุณทุกแรงใจนะครับ :monkeysad: ซึ้งนะเนี่ย
ขอเล่านิดหน่อย คือเหตุการณ์เกิดช่วงประมาณวันที่ 24 - 26 ธันวาคม 2555 แม่ของผมไปตรวจไร่แถวๆบ้าน คือโคราชบ้านเอง แล้วบังเอิญแถวนั้นมีลานมัน มาตากมันเปียกหรืออะไรทำนองนี้ เหม็นและฝุ่นเยอะมาก ตอนนั้นแม่ผมไม่ได้มีอาการอะไรมาก
29 ธันวาคม 2555 แม่ของผมตื่นมาตั้งแต่เช้า และไอแรงมาก ท่านบอกว่าเหนื่อยเวลาไอ
31 ธันวาคม 2555 แม่ยังไอไม่หยุด นอนซมทั้งวัน ผมเลยตามไอดิษลงมาที่โคราช เดิมทีกะจะไปเคาท์ดาวน์ที่ กรุงเทพฯ แต่พอแม่ป่วยอาการไม่ดี เลยต้องหยุดทั้งหมด
2 มกราคม 2556 ผมต้องไปทำธุระด่วนให้พ่อที่บ้าน ต้องกลับจากโคราช เลยขอให้ไอดิษกับพี่เคน (พี่ชายผม) มาเฝ้าที่บ้านแทน แม่เริ่มกินข้าวกินปลาไม่ได้ มีไข้อ่อนๆ บอกผมว่าเจ็บคอมาก
3 มกราคม 2556 ผมกลับมาที่บ้านโคราชตอนเย็นๆ ไอดิษบอกว่าแม่นอนแล้ว เริ่มไอแรงขึ้น หน้าซีดๆ
4 มกราคม 2556 ก่อนเช้ามืด แม่ของผมมีอาการคล้ายๆจะช็อก คือหายใจไม่ทัน ผมต้องรีบพาตัวส่งโรงพยาบาลตั้งแต่ตีสี่ แม่ของผมเลยต้องมาโรงพยาบาลเป็นวันแรก
ผมต้องไปนอนเฝ้าท่านสองสามคืนแรก จนรู้ว่าแม่ของผม ติดเชื้อที่ปอด (เชื้อรา) อาการแย่พอสมควร ต้องลุ้นกันว่าเป็นเชื้ออะไร แม่ของผมต้องสอดท่อช่วยหายใจ ตอนนั้นผมคิดว่าแม่คงจะรู้สึกแย่จริงๆ ท่านให้ไอดิษเอาปากกากับกระดาษให้ และเขียนว่า ให้ดิษดูแลผมด้วย ผมต้องวิ่งออกมาร้องไห้โฮด้านนอก เพราะกลัวแม่จะเป็นอะไรไป
หลังจากนั้น หมอก็รักษาตามอาการไป จนดีขึ้นอย่างค่อนข้างน่าแปลกใจ คือเร็วกว่าปกติมา พอผมรู้ว่าแม่อาการดีขึ้น ก็ขอกลับบ้าน และกลับมาป่วย อาการเดิมๆครับ ไข้ เจ็บคอ แต่ก็หนักอยู่นะ
ตอนนี้ผมดีขึ้นมากแล้วครับ แม่ก็ดีขึ้นด้วย แต่อยากขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพด้วย บางทีเราระวังตัวดีแล้ว แต่โรคอาจจะมาจากคนอื่นก็ได้ ขอให้ทุกคนระวังด้วยล่ะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ
*************************************
ส่วนอันนี้ขอทำความเข้าใจนิดนึง คือเรื่องที่ผมเล่าให้ฟังมาแสนนานนี้ ผมบันทึกไว้ส่วนตัว และจะเอามาพิมพ์ลง แต่ผมไม่ได้พิมพ์รวดเดียวหมด เพราะผมอยากอ่านแล้วพิมพ์สดๆ ชอบส่วนตัวอะครับ แฮะๆๆ พอผมป่วยเลยไม่ได้พิมพ์และไม่มีสำรองไว้ วันนี้กำลังพิมพ์ตอนใหม่อยู่นะครับ รอยาออกฤทธิ์ ถ้าเสร็จก่อนจะเอามาลง ถ้าไม่เสร็จคงเป็นพรุ่งนี้นะครับ
-
เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ
-
หายไวไวนะคะ
-
ขอให้สุขภาพดีตลอดปี ไม่เจ็บไม่ไข้นะค่ะ
-
เย้...มารอพี่คิมพี่ดิษได้แล้วครับ หายไวๆนะพี่ ดูแลแม่ดีๆด้วย
-
:L2: :L2: :L2:
หายดีเมื่อไรค่อยมาลงก็ได้
รอได้คะ
น้องคิมพักผ่อนเยอะนะ
พี่ดิษก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
:L2:
-
หายไวๆนะค่ะ รอได้ ค่อยๆ พิมพ์นะ ^o^
-
ตอนนี้แม่คิมออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้าน ส่วนคิมนอนป่วยอยู่ที่บ้านครับ อาการเจ็บคอ ไข้ขึ้น คาดว่าประมาณสองถึงสามวัน คงมาคุยกับทุกคนได้ ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอให้คุณแม่น้องคิมแข็งแรงเต็มร้อยในเร็ววัน และมีพลานามัยแข็งแรงตลอดไป
และน้องคิมเองก็ให้หายไวๆนะจ๊ะ
-
ได้คนดูแลดีอย่างพี่ดิษเลยหายเร็วใช่ม๊า :กอด1:
-
หายไวๆ นะ และอย่าได้เป็นอะไรอีก แข็งแรงกันทุกๆคน
-
ขอให้คิมและคุณแม่หายดีในเร็ววันนะจ๊ะ
ปัจจุบันคุณแม่ยอมรับพี่ดิษแล้วสินะ
-
ขอให้แม่พี่คิมหายเป็นปกติเร็วๆนะคาบ :L2:
-
คิมพักผ่อนเยอะๆนะ ไม่ต้องรีบ รอได้เสมอ เดี๋ยวไข้กลับโดนหมอฉีดยาซ้ำนะ อิ อิ :3123:
อ่านแล้วดีใจที่มีแย้มๆ มาว่าคุณแม่ยอมรับพี่ดิษแล้ว
ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมด้วยนะคะ :L2:
-
:L2:
หายป่วยเร็วๆ เน้อออ..คิม
Take care..เฮียดิษ
:n1:
-
วันที่ 1 หายไปไหน แสดงว่าคิมกับเฮียดิษมี someting กันที่โคราช
มาเล่าตอนพิเศษเลยนะคิม 55++
เค้าซีเรียสกัน ทำไมคิดได้แต่เรื่องนี้ อิๆ ชอบๆ
-
:o8: กระทู้แรกในปีนี้เลยสิเนี่ย ฮ่าๆๆ ฉลองๆๆ :mc4:
*************************************************
หลังจากวันนั้นผ่านมา ผมกับไอดิษก็กลับมาสนิท หรือจะเรียกว่ากลับมาเป็นแฟนกันก็คงจะเต็มปาก เพราะเรามักจะหาเวลาไปเดินเล่นด้วยกัน ถ้าไม่เดินเล่นก็จะมาอยู่ด้วยกันที่ตึกพัก
เรื่องกิจกรรมไม่หนักอะไรมากครับ เพราะเป็นหน้าที่ของพวกน้องๆเค้าสนุกกัน เราจะคอยมองๆกับไปแกล้งนิดๆหน่อย อย่างที่รู้กันว่า ปีสี่เราจะลงแค่สี่ครั้ง
แต่อย่างที่โบราณว่า (หรือใครว่าก็ไม่รู้แหละ) คลื่นสงบ ....... ก่อนลมพายุจะมา และสิ่งที่ผมสังหรณ์ใตไว้ ก็ดูกำลังจะมาจริงๆ
“ คิม วันนี้ไปดูน้องๆหน่อยไหมวะ ” ตอนนี้เปิดเทอมกันมาหลายอาทิตย์แล้วครับ ผมวุ่นๆอยู่กับงานวิจัย ไม่ค่อยได้ไปสนใจงานคณะเท่าไร
“ อยากไปดูน้องๆ หรืออยากลองนอกใจเมีย ” ผมแซวไอโต้ง ช่วงนี้มันฉุๆนิดหน่อยครับ คือพอมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เริ่มจะปล่อยเนื้อปล่อยตัว และไม่ใช่แค่มันคนเดียวนะ ไอเร ก็เริ่มจะไว้พุงกับเค้าเป็นละ
“ บ้าเหอะ ไปดูน้องๆแล้วจะไปฟิตหุ่นด้วย อยากหล่อยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบมึง ” ฮ่าๆๆ กูหล่อว่ะ ฮ่าๆๆ
“ เออๆ เจอกันที่หลังมอ แล้วไปวิ่งกัน ”
ช่วงเช้ากับบ่าย ผมมีเรียนนิดหน่อย และต้องเข้าห้องสมุดไปทำตัวไม่ว่างเข้าไว้ เพราะถ้าว่างก็จะชอบไปเดินเล่นอะครับ ฮ่าๆๆ
“ คิม กินข้าวหรือยัง ” ท่านวากดิษโทรมา ผมมองดูนาฬิกา นี่มันบ่ายสามแล้ว ใครจะยังไม่กินข้าววะ
“ กินแล้วดิ ไง เพิ่งกินข้าวเหรอ ”
“ อืม วันนี้ไปดูโกดังข้าวมา มอดมันบุกน่ะ ” งานเยอะแฮะ
“ ยากอะไร เผาทิ้งซะหมดเรื่อง ”
“ เหอะ แล้วสามีจะเอาอะไรกินล่ะครับ ” ป้าดดดดด
“ ใครสามี ยอมหน่อยไม่ได้นะ ” ผมเดินเล่นรอบๆลาน ตอนนี้พวกน้องๆเริ่มวิ่งกรูกันไปเข้าแถว
“ ตกลงแล้วนี่ ใครใหญ่คนนั้นสามี ” กูล่ะหมั่นไส้จริงๆ ของแบบนี้เลือกไม่ได้เลยหรือไงวะ
“ ตกลงเมื่อไร คอยดูๆ มึงเมานะ กูจะ ........ ”
“ ให้จริงเหอะ จะมอมเค้า เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า ” ฮุ้ววววว
“ เออออ แล้วเย็นนี้มาปะ ” วันนี้วันอังคารครับ ผมเพิ่งกลับมามหาลัยวันอาทิตย์ที่ผ่านมา สองวันที่หยุด ผมไปนอนที่บ้านไอดิษมา (บ้านหลังเก่าที่พ่อของมันยกให้ทีหลัง)
“ อยาก ...... เหรอ ” ผมกำโทรศัพท์แน่นเลยแหละ อยากเขวี้ยงระบายความอายชิบหายเลย
“ อยากถีบอะเดะ ตกลงมาไหม ไม่มาจะได้ไม่รอ ”
“ .......... ” เฮ้ย ทำไมเงียบวะ
“ ดิษเว้ย ”
“ คิมรอพี่จริงอะ น่ารักขึ้นนะ ” เชี้ย กูอายจนจะเตะคนแล้วนะเว้ย
“ ตกลงว่า ”
“ ไม่กลับครับที่รัก พี่ยังอยู่โกดังอยู่เลย เดี๋ยวคิมจะรอนาน ไข้แดกน่ะ ” มันเล่นผมละ
“ คร้าบ งั้นผมไม่รอให้ไข้แดกนะคร้าบ ” ความจริง ผมชอบคุยกับมันแบบทีเล่นทีจริงบ้างนะ บางทีผมรู้สึกว่าผมสนิทกันมากขึ้นด้วยซ้ำไป
ผมรออยู่พักนึง ไอโต้งกับไอวาฬก็มา ส่วนไอเรเข้าใจว่าต้องไปแก้งานให้ดาแฟนมัน
“ วิ่งรอบมหาลัย เอากี่รอบ ” ผมถามพวกมัน
“ เข่ามึงบอกว่ากี่รอบล่ะ ” ไอโต้งถามกลับมา
“ ดูถูกเข่ากูนะสาด งั้นแข่งกันเลยไหม ” ไอโต้งยักไหล่ ส่วนไอวาฬไม่ค่อยแน่ใจ
“ ปะๆ แค่ออกกำลังกาย ทำจริงจังไปได้ ” ไอวาฬพูดครับ ผมกับไอโต้งหัวเราะเยาะมันนิดนึง แล้วเราสามคนก็ไปออกกำลังกายกัน
ช่วงเย็นๆ จะมีคนมาวิ่งออกกำลังกายในมหาลัยไม่มากครับ ส่วนมากจะไปในสนาม ไม่ก็ฟิตเนส แต่ผมชอบแบบนี้มากกว่าครับ มีอาหารตาให้ดูเยอะดี ฮ่าๆๆ
“ เอ้าๆ ระวังคอหักนะมึง ” ไอโต้งแซวผม
“ คอหักอะไรวะ แค่เหล่ๆเนี่ยนะ ” ผมมองไปเรื่อยอะครับ ชายก็ได้หญิงก็ดีนิดๆ
“ ไม่ใช่ พี่ดิษจะหักคอมึงอะ ”
“ เหอะ ” ผมส่งเสียงใส่มัน ไอวาฬน่ะวิ่งตามมาช้าๆครับ ผมต้องรอมันนิดนึง มึงไม่น่าพามันมาทรมานเลยไอโต้ง
ขณะที่เรากำลังวิ่งๆ ผมรู้สึกปวดเข่านิดหน่อย เพราะความจริงแม่ของไอวากบอกไว้ว่าอย่าหักโหมใช้เข่ามากเกินไป
“ โอ๊ะ !!!!!!!! ”
“ เป็นเรื่อง ” ผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะหยุดนั่งพัก
“ นี่ เข่าของคิมมันปูดๆแบบนี้ตลอดเหรอ ” ไอวาฬตามมาทันพอดี มันชี้ๆที่เข่าของผม คือเข่าของผมเนี่ย ถึงจะได้รับการผ่าตัด แต่มันไม่สามารถกลับสู่สภาพเดิมได้แล้ว อย่างดีก็อย่างที่เป็นอยู่ครับ คือจะดูปูดๆคล้ายจะหลุดออกมา
“ ปกติดีน่า ”
“ ดีน่าป๊ะมึงดิ พอๆ วาฬประคองมันไปเรือน ” ไอโต้งทำตัวเป็นพ่อผมละครับ
“ เรือนหอ ...... โอ๊ยยยย ” โดนตบซะวาฬเพื่อนกู
“ ไม่ใช่เวลาเล่น ไปๆ ”
ผมโดนหิ้วปีกมาที่เรือนพยาบาล พอมาถึงพยาบาลที่ประจำอยู่ก็ไล่ให้ผมมาที่โรงพยาบาลแทน เพราะที่นั่นทำได้เพียงปฐมพยาบาล ในที่สุดผมก็โดนส่งมาที่โรงพยาบาลใกล้ๆมหาลัยผมนั่นแหละ
“ เฮ้ย โต้ง กูว่ามันจะเรื่องใหญ่ไปไหมมึง ” ผมพูดกับมันตอนกำลังรอเค้าทำประวัติให้
“ ไม่ใหญ่หรอก พี่ดิษสั่งกูเอง ” ให้มันได้งี้สิ
ผมนั่งรอโดนที่หายปวดเข่าแล้ว แต่ไอสองคนมันยังยืนยันให้ผมตรวจกับหมอก่อน ผมไม่อยากขัดใจมันครับ ไหนๆก็มาแล้ว ตอนเข้าไปมันสองคนไม่ได้เข้าไปด้วยครับ ให้ผมเข้าไปคนเดียว
“ สวัส ......... สวัสดีครับ ” จังหวะแรกยอมรับว่า ช็อต !
“ ครับ ปวดเข่าเหรอ ขอพี่ดูหน่อยนะ ” คือหมอคนเนี่ย หล่อจริง อะครับ ยอมเลย เหอะๆๆๆๆๆ
“ ครับ ” ยิ้มให้ด้วยครับ
พี่หมอจับๆที่เข่า ถามว่าปวดไหม และก็ถามประวัติคร่าวๆว่าเคยผ่าตัดที่ไหน ผมก็บอกๆไป เพลินตาดี
“ ถ้าลักษณะนี้ พี่ให้ยาแก้ปวดข้อไปทาน และถ้ามีอาการเราไปที่โรงพยาบาลที่เจ้าของไข้ประจำดีกว่า ” ผมได้แต่พยักหน้า ปากหนักไปเฉยๆ
“ เอ่อ แล้วทำไมหมอแทนตัวเองว่าพี่ครับ ” หมอยิ้มๆ
“ ไม่ชอบ งั้นแทนว่าน้าไหม ” บ้าๆๆๆ มุกเยอะอีก
“ พี่ดีกว่าครับ ”
“ พี่จบจากมหาลัยที่น้องอยู่ไง ” พี่หมอชี้ที่ตราบนเสื้อกีฬาของผม ที่แท้ก็พี่มหาลัยพี่เอง
“ ตรวจเสร็จแล้ว งั้นผม ....... ” ใจจริงอยากอยู่คุยด้วยอีกนิดนะ แต่เกรงใจชาวบ้านเค้าครับ
“ นามบัตรพี่นะ เผื่ออยากปรึกษา ” ผมรีบรับมาอย่างรวดเร็ว และเดินออกมา
ขากลับมาที่ตึกพัก ผมยังลืมหน้าของพี่หมอไม่ลงเลย พี่หมอยังดูไม่แก่เท่าไร แต่ได้มาประจำโรงพยาบาลที่ผมมองว่าใหญ่พอสมควร แสดงว่าต้องเก่งมากๆ และนามบัตรนี่ด้วย ผมจะทำยังไงดีนะ
“ พี่คิม เหม่ออะไรพี่ ” ลืมไปเลยว่าไอดิษจูเนียร์อยู่ด้วย
“ ปล๊าว ”
“ คิดถึงใคร หรือมีเรื่องอะไรคิดมากปะครับ ” ไอนี่มันหูตาไวอยู่นะครับ
“ ไม่มีเรื่องให้คิดมากหรอก ”
“ คิดถึงพี่ดิษสิท่า โทรหาดิพี่ ”
“ มึงเงียบๆเหอะ กูจะนอนอ่านหนังสือ ” ไอเดย์เลิกเซ้าซี้ผม ผมเดินออกไปหาอะไรกินนอกมหาลัย จะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านเรื่องพี่หมอด้วย
คืนนั้น ผมต้องโทรคุยเล่นกับไอดิษทั้งคืน จนไอเดย์ลุกมาโวยวาย เพราะยอมรับว่ารอยยิ้มของพี่หมอทำผมใจสั่นมากๆ และผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยจริงๆ ใจนึงก็กลุ้มเพราะกลัวว่าผมจะคิดไปไกล แต่อีกใจก็ยังข่มความรู้สึกตัวเองว่าเรื่องแค่นี้ ไม่นานคงจะลืมๆไปเอง
หลังจากผ่านมาหลายวัน ผมไปดูน้องๆทำกิจกรรม เดินบ้างวิ่งบ้างกับไอโต้งและไอเร ช่วงนี้สาวๆอยากออกกำลังด้วย เลยมีเพื่อนคุยมากขึ้น การเรียนดูจะปกติดี ไม่มีปัญหาให้หนักใจมาก เรียกว่าราบรื่นดี
“ คิม วันนี้มาที่โรงพยาบาลของแม่พี่หน่อยสิ ” ท่านวากดิษโทรมาไล่จิกผมตั้งแต่เช้ามืด
“ ทำไมอะ ”
“ แม่พี่อยากดูอาการ เห็นว่าอยากให้เป็นหนูทดลองให้หน่อย ”
“ ตลก ทำไมคนหน้าตาหล่อๆแบบกูต้องเป็นหนูทดลองให้ด้วย ”
“ อ้วกกกกก พอเหอะพี่ คุยก็คุยธรรมดา ” ไอเดย์นี่แม่งขัดตลอดเลยว่ะ ผมยกเท้ายันใส่มันทีนึง มันยังไม่ลุกจากเตียงหรอกครับ ไอนี่ถ้ามีเรียบบ่ายมันตื่นเที่ยงกว่า
“ น่านะ ไว้พี่ไปรับ ”
“ ไม่ต้องๆ ไปหาเองดีกว่า เดี๋ยวมึงต้องมารอนานอีก ”
“ นั่นแน่ รู้จักห่วงด้วย น่ารักขึ้นอีกละ ” ผมยกเท้าตีที่นอนเล่นๆ อายว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“ โว้ย เบื่อคนมีแฟนโว้ย ” ไอเดย์นี่ไม่เลิกว่ะ
“ แค่นี้นะ หมาหอนดังขึ้นเรื่อยๆละ ”
“ ฮ่าๆ เดย์เหรอ งั้นเย็นนี้เจอกันนะ ” ผมวางโทรศัพท์ไว้ หมายจะจัดการไอตัวขัดขวางความสุขต่อ
“ พี่ ทำไมวินมันถึงไม่ชอบผม ” พูดซะอัดไม่ลงเลย
“ มึงรู้ได้ยังไง ว่ามันไม่ได้ชอบมึง ”
“ ก็มันมีแฟนแล้ว ” ได้ยินมาว่าเป็นเพื่อนในคณะของมันเอง ผู้หญิงนะครับ
“ ตอนกูนอนห้องเดียวกับมัน มึงก็ยังมีแฟนได้เลย มันก็บ่นทำนองนี้กับกูเหมือนกัน ” ไอเดย์สะบัดผ้าห่ม ลุกมาทำท่าลิงโลด แม่งทำตัวเหมือนหมาดีใจเลย
“ มันเคยบอกว่าชอบผมไหมพี่ ”
“ ไม่ ” หูตกเชียวมึง
“ แล้วบอกให้ผมดีใจทำไม ”
“ เดย์ ฟังให้ดีๆเลยนะ ครั้งเดียวเลิกกัน ...... มึงทำอะไรวะ ” ไอเดย์รีบลุกพรวดๆไปหยิบโทรศัพท์ แล้วเอามาจ่อปากผม
“ พี่จะพูดครั้งเดียวนี่ ผมกลัวลืม ”
“ ไอเชี้ย มึงนี่เล่นได้ทุกเวลานะ ” มันยิ้มๆ แล้วก็วางโทรศัพท์ลง
“ ว่ามาพี่ ”
“ มึงสองคนอะ น่าจะรักกัน ไม่ดิ สนิทกันได้มากกว่านี้ตั้งนานแล้ว กูอยากช่วยมากๆ แต่กูทำไม่ได้ เพราะตัวกูเองก็มีปัญหาสุมหัวสุมอกมากมาย บางทีกูต้องพึ่งพาคนอื่น กูจะไปช่วยพวกมึงสองคนได้ไง ........ แต่เอาเป็นว่า มึงลองใจเย็นๆ และดูว่ามันมีใจให้บ้างไหม เอาตัวมึงนั่นแหละตัดสิน โอเคปะ ” ไอเดย์เอียงๆคอ
“ ขออีกที ”
“ เอาตีนใช่ปะ อีกทีอะ ” มันรีบยกมือห้าม เพราะผมถีบมันหลายทีละ
“ พอเข้าใจละพี่ ผมจะลองเปิดฉากใส่มันจริงๆซักที ” ยิ่งผมเห็นเวลาที่ไอเดย์ทำท่ามุ่งมั่นทีไร ผมอดนึกถึงไอดิษไม่ได้ มึงสองคนไปมีนิสัยคล้ายกันได้ยังไงวะ
สายๆผมมีเรียนวิชาคณะ เพื่อนๆมากันไม่มาก ส่วนใหญ่เริ่มแยกย้ายไปตามสายวิชาของตัวเอง ตอนนี้ผมมีแค่ไอโต้ง ไอเร กับไอวาฬที่อยู่สายเดียวกัน คนอื่นๆแยกย้ายกันไปตามความชอบ
พอมาถึงช่วงเย็น ผมโหนรถประจำทางและเดินมาที่โรงพยาบาลของแม่ท่านวากดิษ ตอนนี้เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วครับ ตกแต่งกำลังสวยเลย แต่ติดที่สถานที่จอดรถน้อย คงจะแก้ๆกันต่อไป
“ สวัสดีครับน้า ” ผมขึ้นมาที่ห้องผอ.ทันที ตอนนี้เข้าใจว่าไปทำเรื่องกับทางราชการไว้เรียบร้อย เป็นผอ.เต็มตัวแล้วแม่ท่านวาก
“ เรียกแม่ดิ ” ไอดิษยุผม
“ บ้า ” ผมบอกไอดิษ
“ จะเรียกไหมจ้ะ แม่น่ะ ” อ้าว น้าก็ไปเล่นกับมัน
“ ครับแม่ ”
“ คือ พอดีหมอ ....... ที่ดูแลคิม กำลังทำวิจัยเรื่องของคิมอยู่ วันนี้เลยเชิญทีมงานที่เป็นทีมวิจัยมาพูดคุย แม่อยากให้คิมมาฟัง เผื่อจะได้เป็นกรณีศึกษา และจะได้รู้ด้วยว่ามีคนเป็นลักษณะเดียวกับคิมกี่คน ” พอแทนตัวเองว่าแม่ ผมอุ่นใจยังไงไม่รู้สิครับ
“ ดีใจไหม ที่มีคนป่วยเหมือนกัน ” ช่วงนี้ไอดิษมันกวนขึ้นนะผมว่า
“ ดีใจสิคร้าบบบบ ” แม่ท่านวากโทรเรียกหมอเจ้าของไข้ของผม แต่ท่านกำลังติดคนไข้ เลยจะให้ทีมงานวิจัยอีกคนมารับไปที่ห้องประชุม
“ ให้ผมไปส่งก็ได้นี่ ” ไอดิษโวยวายใส่แม่มันครับ
“ ไม่ต้องเลย เราต้องคุยเรื่องพ่อเรานั่นแหละ และตัวข้าวกล้องด้วย ” มันทำท่าเสียดาย
“ สวัสดีครับท่าน ผมมารับคน ......... ไข้ เอ๋ !!!! ”
“ หืมมมม !!!! ” ผมอุทานออกมาเลยครับ เพราะหมอทีมงานที่ว่า ดันเป็นพี่หมอคนที่เพิ่งไปตรวจอาการที่อีกโรงพยาบาลมา อะไรกันวะ ทำไมผมต้องมาเจอกันอีก ผมอุตส่าห์ลืมๆหน้าของพี่หมอไปได้แล้วนะ
“ เป็นอะไรน้อง ”
“ ไม่มีๆ ผมไปเลยนะครับ ”ผมรีบลุกอย่างเร็ว ไม่อยากให้ไอดิษจับอาการได้ พอเดินออกมา พี่หมอน่ะยิ้มรออยู่แล้ว
“ พี่มาได้ไงครับ ”
“ เรียกว่าอะไรดี พรหมลิขิตดีไหม ” หูผมร้อนฉ่าเลยครับ
“ โอ้ๆ อย่าโมโหนะ พี่ล้อเล่น อาจารย์รออยู่ ไว้เราค่อยคุยกันดีกว่า ” ดีนะที่พี่หมอดูจะไม่รู้ว่าที่จริงน่ะ ผมอาย เฮ้อ โชคชะตาช่างเล่นตลกกับหัวใจดวงน้อยๆของผมเหลือเกิน
***********************************************************
-
เขินแทนอ่ะ 555 (ดูแลตัวเองเยอะๆนะพี่คิมอากาศเปลี่ยนบ่อย)
-
มีเขินด้วยพี่คิม อยากรู้ว่า ถ้าพี่ดิษรู้ จะเป็นยังไงนะ
-
อ้าว คิม มีหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยเหรอเนี่ย
หวังว่าจะไม่ดราม่าขนาดหนักนะ
ดุแลสุขภาพด้วยนะ
-
:3123: เย่ๆๆอ่านทันแล้วดีใจมาก ตอนแรกเห็นเรื่องนี้นานแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปอ่าน เพราะจากชื่อเรื่อง กลัวเศร้า แต่ซักพักทนไม่ไหวต้องเข้ามาอ่าน พออ่านแล้วแบบว่าว่างไม่ลงเลย อยากจะบอกว่าคิมเขียนเนื้อเรื่องลื่นไหลดีจังเลย สมัครเป็นแบบคลับดิษอะ (ชอบคิมเหมือนกันแต่คิมเจ้าชู้อะ) สุดท้ายอยากจะบอกว่าขอให้ คิมดิษรักกันนานๆ ดูแลกันดีๆ(555 เหมือนคนแก่เลยเรา) เราก็รักคิมดิษ
-
คิม อย่านะๆ เห็นคนหล่อแล้วอย่าหวั่นไหวสิ :m16:
กำลังหวานๆ อยู่เลย
แบบนี้เดี๋ยวยุให้เฮียดิษจัดการคิมเลย จะเจ้าชู้อีกแล้ว :z3:
-
:m16: :m16: :m16:
น้องคิมใจวอกแวกตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากรู้ว่าพี่ดิษเคยใจวอกแวกบ่อยแบบน้องคิมไหม
:3123:
-
แหม เล่นลูกสะใภ้ ผอ แบบนี้ ไม่กลัวตกงานหรอ หมอ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ว๊าววววววววววววพี่คิมมาแล้ว คิดถึงๆ คิดถึงพี่ดิษด้วย
ปล.พี่คิมต้องมั่นคงนะครับ
-
พี่ดิษจะอยู่ต่อเมื่อคิมให้อยู่...และพี่ดิษจะไป..ก็ต่อเมื่อคิมไม่ต้องการ (ประมาณนี้ละมั้ง เหมือนเคยผ่านๆตา)
เหอะๆๆ แต่พี่ดิษรู้เมื่อไหร่ คงเคลียรฺ์ยาวอ่ะ :เฮ้อ:
-
เรียกได้ว่า อาการแกว่งเข่าหาเสี้ยน แท้ๆ 5555
-
ถามจริง ก่อนมีพี่ข้าวกล้องคิมเคยมีอาการแบบนี้กับหนุ่มหล่อคนไหนหรือเปล่า ฮ่าฮ่า
ลุ้นเดย์กับวินต่อไป สู้ ๆ
-
พี่ดิษทำไมแฟนพี่เจ้าชู้จัง
คุณแม่และคิมหายป่วยไวไวร่างกายแข็งแรงนะ :L2:
-
พี่ดิษดูรู้นิสัยคิมดีมากๆอ่ะ คิมก็เจอคนหล่อเป็นไม่ได้เลย เฮ้อๆ
-
อยู่นิ่งไม่ได้ หางานเข้าทำไม :เฮ้อ: :angry2:
+1
-
อ่าวๆ พี่คิมหวั่นไหวกับผู้ชายคนอื่นได้ไงเนี่ยยย ถ้าพี่ดิษรู้จะเป็นยังไงนะ หึหึ
-
พี่หมอหล่อคนนี้เหรอ จะทำให้คิมมีงานเข้าน่ะ
-
แบบนี้..คิมไม่น่ารักเลย
จะเอาไปฟ้องเฮียดิษ
จัดให้หนักเลย..เพ่
ให้น้องคลานไม่ไหวเลย เจ้าชู้ดีนัก
หนับหนุนอย่างแรง
สองคืน..สิบสี่ที
อิอิ
-
:call: :call: :call:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
คิมกับเฮียคุยกันน่ารักดี มีสามีอะไรอย่างนี้ด้วย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ
-
:-[
-
:t3:เข้ามาปูเสื่อรอคิมดิษ
-
อ่านะคนเราก็ต้องมีเผลอใจเต้นบ้างไรบ้างเวลาเห็นคนที่หน้าตาตรงสเปค
แต่ยังไงพี่ดิษก็เป็นที่สุดของคิมใช่ป่ะ
-
มารอเป็นกำลังใจให้พี่คิมพี่ดืษครับผมมมมมมมมม
-
วันนี้มาเฝ้าพี่คิมพี่ดิษแต่เช้านะครับ
-
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13:
:z13:
-
เพิ่งอ่านทันค่ะ
พี่ดิษรักคิมมากจริงๆ เหมือนชีวิตนี้เพื่อคิม :-[
คิมก็รักพี่ดิษให้มากๆน้า เด๋วนี้มีมองผู้ชายบ่อยนะ 5555
ลุ้นๆ อยากให้ครอบครัวของทั้งคู่เข้าใจความรักนี้ซักที
:กอด1:
-
:m31: คัดจมูก ไอไม่หายเลยอ่า
************************************
พี่หมอนำผมมาที่ห้องตรวจ น้าที่เป็นคุณหมอเจ้าของไข้ผมรีบเรียกให้มานั่งใกล้ๆ พี่หมอก็ตามมานั่งด้วย
“ อาจารย์ครับ คนไข้ที่มีคิวล่ะครับ ”
“ ไม่ใช่คิวผม คิวท่านอื่น ” ไม่รู้เค้าคุยอะไรกันหรอกครับ
“ ที่ผมเล่าให้อาจารย์ฟังเมื่อหลายวันก่อน ว่าเจอเคสใกล้เคียงกันที่อาจารย์วิจัย ไม่นึกว่าจะเป็นน้องคนนี้ ”
“ อ้าวเหรอ คิมปวดเข่าเหรอ ทำไมไม่มาที่นี่ล่ะ ”
“ ผมไม่ได้ปวดอะไรมากครับ แต่เพื่อนมันอยากให้ไปตรวจ ” เพิ่งรู้ว่าหมอเจ้าของไข้ของผมนี่ ระดับอาจารย์เชียว
“ งั้นน้าขอเล่าคร่าวๆ !@@!!@@!!!!@#$$$ ” ฟังๆไปมันไม่ค่อยคร่าวหรอกครับ ออกจะยาวซะอีก ผมก็ฟังไปมองหน้าพี่หมอไป พี่หมอไม่ค่อยสนใจผมเท่าไรครับ อาจจะเพราะต้องตั้งใจฟังที่อาจารย์บอก
“ คิมรู้จักกับข้าวกล้องได้ยังไง ” ระหว่างที่ท่านต้องตรวจคนไข้ต่อ ผมกับพี่หมอต้องมานั่งรอข้างนอก คือเข้าๆออกๆห้องตรวจ ตอนนี้พี่หมอรู้ชื่อผมละครับ
“ ก็ พ่อแม่พวกเรารู้จักกัน และข้าวกล้องมันเคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับผม ”
“ อ๋อ งี้เอง งั้นข้าวกล้องก็รู้จักพี่ทีหลังสิ ” หืม
“ คือพี่ ชื่ออะไรครับ ” พี่หมอยิ้ม ใจสั่นว่ะๆ ฮ่าๆๆ
“ ข้ามไปขอเบอร์เลยดีไหม ”
“ วนมาเรื่องงี้เรื่อยเลยนะครับ ” ผมพูดแก้เขินไปงั้นแหละครับ จริงๆอะชอบนะ หึหึหึหึหึ
“ นึกว่าจะเอาจริง ....... พี่ชื่อกริชครับ ” ขี้เล่นจริงๆอะ
“ กริช นั่งทำไมตรงนี้วะ ” อ้าว ท่านวากดิษตามมาละครับ
“ เมื่อยไง ” ดูเค้าพูดกันดิครับ นี่ถ้าพูดกับพ่อผมอย่างงี้นะ โดนถีบอะ
“ พี่เค้าอายุมากกว่ามึงตั้งหลายปี พูดดีๆดิวะ ” ผมบอกไอดิษ มันหรี่ตาลงนิดหน่อย ตายห่ะ หรือว่ามันจะจับได้
“ แล้วพี่อายุมากกว่าคิมกี่ปี ถึงไม่ยอมเรียกพี่เพราะๆบ้าง ” โดนซะบ้างไอคิมเอ้ย
“ สงสัยเวรกรรมจะตามทันน่ะ แกก็ไม่เคยเรียกพี่เพราะๆเหมือนกัน ” พี่หมอกริชแซวคืนครับ
“ เออว่ะ ฮ่าๆๆ ” ดูเหมือนไอวากดิษจะยังจับไม่ได้ครับ ดีแล้วล่ะ ผมยังไม่พร้อมจะบอกมัน
ในงานวิจัยนี้ ผมอาจจะต้องมาให้รายละเอียดเกี่ยวกับอาการปวด และการดำเนินชีวิต ว่าผมเป็นอยู่อย่างไรก่อนและหลังผ่าตัด รวมๆแล้วไม่ยากเท่าไรครับ ได้ยินว่าเค้ามีค่าเสียเวลาให้ด้วย จะได้ซักแสนไหมวะ ฮ่าๆๆ
หลังจากพูดคุยเสร็จ พี่กริช (รู้สึกจะต้องเป็นคนบันทึกข้อมูล) ขอเบอร์โทรศัพท์ของผม และจะติดต่อไป ก่อนออกจากโรงพยาบาล พี่กริชแอบมากระซิบผมด้วยว่า
“ เราคงได้สนิทกันมากขึ้นนะ ” เล่นเอาผมคิดไปไกลเลยครับ
ท่านวากดิษ ขับรถพาผมกลับมาที่มหาลัย มันพาผมมาที่ห้องฟิตเนสของมหาลัย
“ ดีเพื่อน ” ไอดิษทักทาย ผมเดาว่าเป็นครูฝึกนะ แต่ไอดิษเนียกว่าเพื่อนครับ
“ ไงวะ จบแล้วหายหัวเลยนะมึง ทำไมไม่มาสอบทำงานที่มหาลัย ” จะว่าไป ครูฝึกนี่ หน้าตาใช้ได้แฮะ ...... แล้วกูจะไปชมเค้าทำไมนิ
“ ที่บ้านให้ช่วยงาน เออนี่ คุ้นหน้าไหม ” ไอดิษคว้าคอผม มายืนใกล้ๆ ชี้ที่หัวของผม ทำอย่างกับกูเป็นเด็กน้อยเลยนะ
“ คุ้นๆว่ะ แต่งตัวแบบเนี่ย รุ่นน้องมึง ........ เคยมาจีบรุ่นน้องกู ” อะไรวะ
“ เมื่อไร ” อ้าวเฮ้ยๆ กูไปจีบเมื่อไรเฮ้ย ไอดิษมันเอามือบีบก้นลีบๆของผมแน่นเลย ตอบดีๆนะเว้ยพี่
“ นานแล้วล่ะ ซักปีได้ละ ” โล่งงงงงง
“ แล้วไป ..... แต่เรื่องตั้งปีผ่านมา มึงจำได้ไง ” ไอพี่คนที่เกือบพาผมซวย กระซิบๆกับไอดิษ ไอดิษมันก็กระซิบๆกลับไป พวกมึงนี่เสียมารยาทว่ะ กูยิ่งสอดรู้อยู่
“ จริงดิ ”
“ เออ ” ไอพี่คนนั้นยิ้มกวนๆ หลังจากไอดิษตอบกลับไป
“ ดี จะได้ไม่วุ่นวาย แล้วพามาทำไม ”
“ น้องกูออกกำลังหนักไม่ได้ เข่ามีปัญหา มึงช่วยดูหน่อยแล้วกัน ถ้าว่างๆกูจะมาด้วย ” พาผมมาฝากซะงั้น
“ แหม กระแดะเรียกน้อง ” เอ้า งั้นจะให้เรียกอะไรดีล่ะพี่
“ เออน่า เค้าชอบออกกำลัง ”
“ พี่ชื่อเค มีอะไรให้รับใช้ โทรมาก่อนได้ ” ผมโค้งๆให้ จากนั้นเราถึงเดินออกมา
“ กูไม่ชอบเข้าฟิตเนสนะดิษ เกย์แม่งเยอะ ”
“ ว่าพวกพี่ หรือว่าตัวเอง ” อ้าว
“ กูหมายถึงพวกหื่นๆเว้ย ”
“ แสดงว่า ว่าตัวเอง ” ดูมันพูด
“ กูหื่นตรงไหน ”
“ โอเคๆ น้องต้องออกกำลังกายบ้าง แต่ออกหนักๆเหมือนคราวก่อน ไม่ดีต่อสุขภาพไง พี่ถามแม่แล้ว แม่พี่บอกว่า คิมออกกำลังกายในฟิตเนสน่าจะเหมาะกว่า ” เห็นมันเป็นห่วงแบบนี้แล้ว รู้สึกผิดที่ไขว้เขวชั่วขณะ
“ วันนี้ไปกิข้าวกันปะ ” ไอดิษตกลงครับ มันไม่ได้พาผมไปกินที่ไหนไกลหรอกครับ ก็โรงอาหารในมหาลัยนั่นแหละ จากนั้นก็แยกกัน
ผมกลับมาตึกพัก กะว่าจะนอนหลับสบายๆซักหน่อย แต่พอมาถึงในห้อง ดันมีคนนั่งหน้ามุ่ยเหมือนจะรอผมอยู่นานแล้ว
“ พี่คิม ” ไอวินครับ
“ มีอะไรวะ ไอเดย์ล่ะ ”
“ พี่คุยอะไรกับมันหรือปล่าว วันนี้มันทำผมเสียหน้ามาก ”
“ ปล๊าว ใครพูดอะไร ” เห็นมันทำหน้าจริงจังแล้วไม่กล้าพูดความจริงอะ
“ จู่ๆมันก็ทำมาสนิทกับผม นั่งชิดอย่างกับจะเข้าสิงผม วันนี้แฟนผมงอนเลยรู้ปะ ”
“ แฟนมึงงอน ทำไมไม่ไปง้อล่ะ กูนึกว่ามึงมาหาไอเดย์นะเนี่ย ” ไอวินสะดุ้งนิดนึง ร้อนตัวซะงั้น
“ ผม ...... ผมอยากมาเคลียร์กับมันนั่นแหละ ”
“ จะเคลียร์เรื่องอะไรวะ ”
“ พี่อย่าทำเป็นไม่รู้ได้ปะ ” มีเหวี่ยงๆ
“ คนมันจะชอบ มึงจะห้ามเค้าได้ไง ไม่ดีหรือไง มีคนชอบเยอะๆอะ ”
“ มันเหมือนกันที่ไหน ” ดูท่าจะได้เคลียร์ยาว เพราะไอเดย์ยังไม่กลับมาที่ห้องเลย ผมขอไปอาบน้ำก่อน แล้วถึงมานั่งคุยกับมันต่อ
“ วันนี้ ผมหนักใจจริงๆนะพี่ ไอเดย์มันน่ารำคาญกว่าทุกครั้ง แฟนผมก็รับไม่ค่อยได้ด้วย ”
“ เวลาผู้หญิงมาข้องแวะกับมึง แฟนมึงหึงมะ ” ไอวินทำท่าคิดแปบนึง
“ ไม่นะพี่ ”
“ แฟนที่ว่าเนี่ย คนในคณะมึงปะ ”
“ รุ่นน้องไงพี่ ” ผมนึกถึงวันที่มันไปทำกิจกรรมนอกสถานที่เมื่อนานมาแล้ว ที่ไอเดย์จูบปากไอวินโชว์ชาวบ้านอะครับ
“ กูว่าเค้าไม่ได้หึงไอเดย์หรอก แฟนมึงคงกลัวใจมึงมากกว่า ”
“ หมายความว่าไงพี่ ”
“ เค้าอาจจะมองออกว่า บางทีมึงแคร์ไอเดย์มากกว่าเค้า เหมือนตอนนี้อะ เวลาพูดถึงไอเดย์นะตามึงตกมากนะ ”
“ เกี่ยวอะไรกับตา ” มันคงไม่รู้สึกตัวครับ ผมอยากบอกมันมากกว่านี้ แต่ผมตั้งมั่นกับตัวเองไว้แล้ว ว่าจะไม่ไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน เท่าที่จะอดใจได้
“ หาคำตอบให้ตัวเองเหอะ พี่ไม่อยากพูดละ ”
“ จะบอกว่าผมชอบมันใช่ไหมพี่ ”
“ คือว่า ........ ”
“ มึงไม่ได้ชอบกู มึงไม่ใช่เกย์ บอกพี่เค้าไปซิ อ้ำอึ้งทำไม คิดว่ากูไม่อึดอัดหรือไง ” จู่ๆไอเดย์ก็โผล่เข้ามา
“ ไอเดย์ ......... ”
“ มึงอยากให้กูเลิกคิด มึงช่วยกูให้หยุดทีดิ เพื่อนกันน่ะ ” ทำไมคำนี้มันคุ้นๆจังวะ เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
“ กูให้มึงได้แค่คำว่าเพื่อน เกินนี้กูให้ไม่ได้ ”
“ ให้ไม่ได้มึงก็บอกเลยสิ พูดเลยว่าเกลียดกู ” ชักไปกันใหญ่แล้วนะผมว่า
“ เออ กูเกลียดมึง สะใจไหมไอเชี้ย ”
“ สะใจสิวะ กูขอต่อยแม่งหมัดนึงเหอะ ”
“ มาเลยเว้ย ” จากนั้นมันสองคนก็กระโดดสวนหมัดกัน ผมต้องรีบห้ามมันสองคนไว้ แรงของไอเด็กสองคนนี้น้อยนิดเดียวเองครับ ผมเลือกห้ามไอเดย์เพราะมันดูจะเอาจริงกว่าไอวิน
“ ต่อไป เพื่อนกูก็ไม่ให้มึง ไอสันดาน ” ไอวินด่าก่อนจะเดินกลับ
“ อย่างกับกูอยากได้นักแหละ ไอปากแข็ง ” ไอเดย์ด่าสวนอีก พอไอวินเดินออกไป ไอเดย์ก็เดินกลับมานั่งที่เตียง
“ มึงทำบ้าอะไรวะเดย์ ตกลงไม่เอาแล้วใช่ไหมวะ ยอมแพ้แล้ว ”
“ ไม่สั่งสอนแม่งไม่รู้ตัวหรอก มันโง่จะตาย ” ดูมันคิดดิ
“ กูว่าจะหนักขึ้นนะ มึงทำให้แย่ลงกว่าเดิมอีก ” ไอเดย์หันมาจ้องหน้าผม
“ แล้วพี่กับพี่ดิษคบกันได้ไง พี่ดิษไม่ได้ทำแบบนี้เหรอ ”
“ อย่าบอกนะว่ามึงปรึกษาไอดิษมา ”
“ ไม่อะ ผมมองว่าพี่บื้อพอๆกับไอวิน โอ้ยยยย ทำไมชอบถีบจังวะพี่ ” ว่ากูบื้อไม่ให้ถีบได้ไง
“ ขอให้คิดถูกแล้วกัน ”
“ ถูกไม่ถูก อย่างน้อย ผมก็ทำตามใจตัวเองไปแล้ว ..... ข้าวไหมพี่ กะซื้อมาให้ไอวิน มันคงไม่กลับมากินแล้วล่ะ ”
“ อิ่มแล้ว ” มันยักคิ้ว แล้วเอาข้าวออกไปนั่งกินข้างนอก
สองสามวันต่อมา พี่หมอกริชนัดผมไปนั่งประชุมกับทีมงาน โดยที่จะแวะมารับที่มหาลัย ผมไม่ได้โทรบอกไอดิษเพราะเห็นว่าไม่น่าจะมีเรื่องอะไร
“ ดีครับพี่กริช รถสวยนะพี่ ” พี่กริชขับรถมารอรับผมที่ถนนฝั่งตรงข้าม ใส่แว่นดำหล่อลากถนนมาเชียว
ผมน่าจะยังไม่เคยบรรยายลักษณะของพี่หมอกริช พี่กริชรูปร่างผอมมาก สูง แต่ก็ขาวมากด้วย ถ้าให้เปรียบเทียบ ก็ต่างจากไอดิษแบบตรงกันข้ามเลยทีเดียว ทีเหมือนกันนิดนึงตรงที่ หน้าเข้มๆ เป็นเจ๊กผ่าเหล่าอะครับ
“ กินข้าวกันก่อนไหม ” พี่กริชถาม
“ ไปประชุมก่อนก็ได้ครับ ”
“ ว้า งั้นต้องรอนานนะ ประชุมตั้งสองทุ่ม ”
“ งั้นทำไมพี่นัดผมเรียกจังครับ ”
“ เอาตามมารยาทหรือตามความจริง ” เอาอีกละ พี่กริชนี่ชอบทำหน้าชวนฝันอะครับ
“ ทั้งสองอย่างเลยครับ ”
“ พี่อยากต้อนรับ แต่ความจริงพี่อยากคุยกับคิมนานๆน่ะครับ ” ตรงมากนะเนี่ย
“ ......... ” พูดไม่ออกเลยกู
“ พี่ยังไม่มีแฟนนะ คิมมีหรือยัง ”
“ เอ่อ ..... ”
“ ความจริงพี่ไม่อยากรู้ มีหรือไม่ ไม่ได้สำคัญนี่เนอะ ” พี่กริชนี่ ไม่หยุดทำให้ใจของผมเต้นแรง ยิ่งเจอกัน ผมยิ่งรู้สึก ....... รู้สึก ...... รู้สึกแปลกขึ้นทุกที
*****************************************************
-
:เฮ้อ:
มีแฟน..แล้วเพลีย
มีเมีย..แล้วเซ็ง
เน๊าะ..เฮียดิษ
อ่านแล้ว หมั่นคิมมั่ก
ช่วยจัดไป :oo1: ซักดอกสองดอกดิ๊เฮีย
เอาให้คลาน นอนซมไปเล๊ยยยย
เข็ดซะที จะได้ไม่ไปเวิ่นเว้อกับใคร
ตอนนี้..ไม่รักคิม รักเฮียดิษคนเดียว(ดีก่า)
:z3: โอ๊ยยยยยยยย
-
อยากให้พี่ดิษรู้เรื่องนี้เร็วๆจัง ดูซิพี่แกจะจัดการยังไง
ชอบเวลาที่พี่ดิษหึงคิม น่ารักดี :bye2:
-
อุ้ยพี่คิม จะนอกใจรึ ฟ้องพี่ดิษทันไหมเนี่ยยย
-
o22 คิมนะคิม :m31:
ขอให้เฮียดิษรู้เร็วๆ แล้วจัดหนักๆ เลยนิ :jul3:
-
ไม่ได้นะพี่คิม หยุดเลยนะ ไม่ว่าจะอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตก็เหอะ หยุด หยุด หยุด :fire: :fire: :fire:
-
เพลียคิมแทนดิษ
-
ดิษคะ คิมแลดูคันมากค่ะ รบกวนไปแก้คันหนูคิมหน่อยสิคะ ขัดใจจริงๆ ไม่สงสารดิษบ้างหรออออ
พี่กริชอีกคน นั่นล่อ หลานสะใภ้ของ ผอ เลยนะ อิอิ
-
:fire: :fire: :fire:
พี่ดิษจัดหนักไปเลย
:z2: :z2: :z2:
-
คิม..อ่อนไหวมากไปป้ะ เห็นคนหล่อไม่ได้เชียว โดนหยอดหน่อย(ใจ)ก็ไหวระริกเชียว
-
อ่านไปขมวดคิ้วไป …อย่านะคิม เขาสงสารดิษ!!!!
-
อู้ว หมอกริช รุกเร็วจัง!!!!!!
-
เฮียดิษ มีเมียฮอตแสนจะเพลียใจ เหอะๆๆๆๆ
บอกหมอเค้าไปดิ๊คิม "ผมมีเจ้าของแล้วครับ...เจ้าของดุมากๆ ถ้าให้ดีพี่ไปหาคนอื่นเหอะ" 555+++
-
ไม่น่ารักเลยน้องคิม คนอ่านเริ่มหมั่นไส้แล้ว
นายดิษรีบจัดการด่วน
+1
-
ที่จริงคิมไม่ได้เจ้าชู้ คิมแค่อ่อนไหว ... กับทู๊กคน
เอาใจช่วยเดย์-วิน จะได้ลงเอยกันไหมหนอ
-
วินเหมือนยังลังเลแถมยังมีแฟนไปแล้ว แต่เดย์เดินหน้าเต็มที่
ไม่รู้ว่าสองคนนี้ลงเอยกันไหม!?
คิมถูกโฉลกกับคนในราชการรึเปล่านะ
ถึงได้ชอบเผลอใจให้คนที่กล่าวถึงนั้นบ่อยจัง
ทั้งหมอทั้งตำรวจ โอ้ย...เฮียจัดให้คิมหน่อยชิ
-
โว๊ะ พี่คิมจะปั่นใจหรือเปล่า ว่าแต่พี่หมอกริชก็หล่อเนอะ ดูอยากที่พี่คิมบรรยาย พี่ดิษต้องคอยคุมหรือเปล่า อิอิ แต่ชอบตอนพี่ดิษจำก้นพี่คิมตอนหึงในฟิตเนทอ่ะ 555
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่ชายตัวเองครับ
-
วันนี้มารอพี่ชายครับ เดี๋ยวมีคนมาทำอะไรไม่ดีจะจัดการเลยดีไหมพี่คิมพี่ดิษ
-
อยากมารอ ให้กำลังใจพี่ชายผมเหมือนเดิมนะครับ
-
:call: :call: :call:
-
คิมมมมม งานเข้าแล้วจะรู้สึก :angry2:
ฮึ่ยยย
ว่าแต่หมอกริชนี่ก็ไม่เบา รุกเอาๆ :laugh:
-
พี่ดิษจัดการคิมให้หนักเห็นคนหล่อแล้วใจสั่นตลอด :oo1:
-
ผมมารอพี่ผมครับ
-
คิมอย่าเขวสิ สงสารดิษน้า
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม เดี๋ยวพี่ชายมาแล้วมะเจอน้องเฝ้าบ้าน เดี๋ยวจะเหงาหงอยน้อยใจ555555555555
-
ไม่อยู่หลายวัน สอบอะครับ :เฮ้อ:
เมื่อวานสอบเสร็จ รู้สึกเหมือนธาตุไฟแตก ปวดหัว ตัวร้อน ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยครับ
ว่างแล้ว กลับมาต่อให้นะครับ ขอโทษมากๆที่ทำให้รอ (มีไหมก็ไม่รู้นิ แฮะๆๆๆ)
-
สอบอะไรหน๋อ...คิมต่อโทอยู่รึเปล่านิ
หรือว่าติดกฏหมายที่รามอยู่...
สำนักงาน ปปส เปิดสอบราชการหลายตำแหน่ง เห็นเกี่ยวข้องกับกฏหมาย ก็เลยบอกคิม ดูในเน็ตได้ครับ
แต่ให้เฮียดิษเป็นอาเสี่ยเลี้ยงคิมดีกว่า ฮ่าๆๆๆ
รออ่าน ๆ
-
หน้า 30 วรรคที่ 2
*******************************************************
ผมกับพี่หมอกริช มาเดินห้างเล่นฆ่าเวลากันครับ พี่กริชเวลาเดินห้างเหมือนเด็กเลยครับ เจออะไรถูกใจจะวิ่งๆเข้าไปดู ถ้าถูกใจมากๆจะจูงมือผมวิ่งเฉยเลย จากนั้นก็พาผมไปกินข้าว แต่เราไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก นอกจากถามเรื่องอาการป่วยของผม
จากนั้น พี่หมอกริชพาผมมาที่โรงพยาบาลของแม่ท่านวาก คราวนี้ทีมวิจัยมากันหลายคน พร้อมกับมีคนที่ป่วยอาการคล้ายๆกับผมด้วย แต่ไม่ได้เป็นที่เข่า บางคนเป็นที่แขน บางคนเป็นที่หลัง ฟังดูคร่าวๆคล้ายกับว่า ผมมีอาการกระดูกงอกด้วย แต่อันนี้ไม่แน่ใจนะครับ
“ คิม พี่ถามบางเรื่องกับเรา ได้ใช่ไหม ”
“ ได้ครับ ”
“ คิมสนิทกับข้าวกล้องนานแค่ไหนแล้ว ” ถามแปลกๆแฮะ จำได้ว่าเคยถามผมไปแล้วครั้งนึงนะ
“ รู้จักมาตั้งแต่เด็กแล้วไงครับ ”
“ ติดต่อกันมาตลอดหลายปีเลยเหรอ ”
“ ไม่หรอกครับ แยกกันไปนานมากๆ กลับมาเจอกันเมื่อสองสามปีนี้ครับ ” พี่กริชเหมือนนั่งนึกอะไรบางอย่าง แต่ไม่พูดออกมาครับ
“ ข้าวกล้องมันแปลกคนนะ ตอนเด็กพ่อเคยบอกให้พี่เล่นกับข้าวกล้อง มันไม่อยากเล่นกับพี่ ที่จริงก็คนอื่นๆด้วย เรียกว่าโตมาไม่ค่อยมีเพื่อนก็ได้ ไม่นึกว่ามันจะสนิทกับคนอื่นได้ด้วย ”
“ รวมถึงที่พูดไม่เพราะด้วยปะครับ ” ผมนึกถึงตอนแรกๆที่ผมเจอมันได้ ปากมันไม่ดีเอามากๆเลยครับ
“ ใช่ เอ ...... แต่มันเรียกคิมน้องๆทุกคำเลยนี่ ”
“ แฮะๆๆๆ ” ผมได้แต่ขำแก้เขินไปครับ ไม่รู้จะบอกยังไง
หลังจากเสร็จภารกิจ พี่หมอกริชพาผมมาส่งที่หน้ามหาลัย บอกให้ผมระวังการทำกิจกรรมที่มีผลกับเข่า และบอกด้วยว่าจะโทรมาหาบ่อยๆ บอกว่าจะติดตามอาการผม
กิจกรรมที่ผมรับผิดชอบ ไม่ค่อยมีอะไรครับ แค่คุมพวกน้องๆให้ทำกิจกรรมอยู่ในขอบ ไม่ให้ปีนเกลียวกัน ถ้ามีท่าทางจะกัดกัน ก็นัดมาพูดจากัน ไม่ก็ขู่กันพอหอมปากหอมคอ ไม่มีเรื่องน่าห่วงครับ
แต่ที่ดูจะน่าหนักใจคือเรื่องเรียนมากกว่า เพราะคณะมีการเปลี่ยนหลักสูตร (เอกของผม) ทำให้พวกที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับผมพลอยจะมีปัญหากันไปด้วย เพราะเราจะถูกส่งไปฝึกงานอยู่แล้ว แต่ต้องมาแก้ไขสถานที่กันหลายรอบ จนมีแนวโน้มว่าจะจบไม่ทันในเวลาปกติคือสี่ปี คณบดีมาบอกกับพวกผมว่า ขอให้ทำใจไว้บ้าง
“ เดี๋ยวนี้มึงไม่ออกกำลังกายกับพวกกูเลยนะ ” วันนี้วันศุกร์ ไอเรเดินมาวุ่นวายหน้าห้องผมตั้งแต่เช้าเลยครับ
“ กี่โมงกี่ยามวะเนี่ย ” ผมงัวเงียลุกขึ้นมานั่งคุยกับมัน ส่วนไอเดย์มันไปเมาเหล้ามา นอนหลับสบายไป
“ ไม่ไหวว่ะ เข่ามีปัญหา ”
“ เรื่องพี่ดิษเป็นไงวะมึง ”
“ หมายถึงอะไร ”
“ พ่อกับแม่มึง พ่อแม่พี่ดิษไง ไม่มีอะไรเลยเหรอวะ ” จะว่าไปก็เงียบๆผิดปกตินะ
“ ไม่มีอะ เงียบกันทุกคน ”
“ คุยกับพี่ดิษบ้างนะเว้ย เผื่อพี่เค้าเก็บไว้ไม่บอกมึง เหมือนคราวก่อนมึงจำได้ไหม เกือบเลิกกันหนนึงแล้ว ” ไอนี่รอบคอบดี
“ ขอบใจเพื่อน แล้วมึงกับดาล่ะ ได้กันยัง ”
“ ไม่ไวไฟแบบมึงหรอก เก็บเปรี้ยวไว้กินหวาน ” มึงนี่นะ ไม่หล่อแต่จริงใจ
“ เออๆ จะไปไหนแต่เช้าวะ มาเรียกกูแต่หัววัน ”
“ ชมรม เค้าจะไปร้องเพลงที่ไหนไม่รู้ กูไปก่อนนะเพื่อน ” ผมโบกไม้โบกมือให้มัน
ผมมีเรียนเช้า และจากนั้นว่างทั้งวัน ไม่รู้จะไปไหนดีครับ พอเรียนเสร็จเลยมานั่งเล่นใต้คณะ
“ พี่คิมคะ ” ใครเรียกหนอ
“ ครับ ” น้องสาวในคณะผมเองครับ น้องๆรหัสผมก็มาด้วย
“ วันนี้ไปกิน วันเกิดหนูได้ไหมคะ ”
“ อ้าว ทำไมไม่บอกพี่ก่อน ” จะได้ไปเลือกของขวัญให้ก่อนอะครับ
“ พี่ไม่ว่างเหรอคะ ” น้องคนนี้ปีสองครับ ลูกผมมั้ง (ไม่ค่อยได้สุงสิงอะครับ ช่วงนั้นมีปัญหาคณะ สายต่างๆทะเลาะกัน ผมเลือกหนีไปไกลๆ)
“ ว่างอยู่แล้ว ว่าแต่เลี้ยงกันที่ไหน ” น้องสาวบอกผมว่า ที่บ้าน สงสัยจะมีกันไม่กี่คนครับ แต่เอาเหอะ ทำตัวเป็นพี่ๆในคณะที่ดีบ้าง อย่างน้อยครั้งนึง ฮ่าๆๆ
ตกเย็น ผมชวนเพื่อนๆไปด้วยกัน แต่พวกนั้นติดภารกิจเที่ยวกับแฟนเป็นแถวๆ ผมเลยโทรไปหาไอดิษ ว่าจะชวนไปซื้อของขวัญให้น้องด้วยกัน
“ พี่อยู่ไร่น่ะ พอดีมีเรื่องด่วน ” เซ็งเลย
“ ไม่เป็นไรๆ งั้นไว้โทรหานะ ” ช่วงนี้มันวุ่นอยู่ตลอดครับ ประกอบกับแม่ท่านวากเพิ่งขึ้นหอพักแห่งใหม่นอกมหาลัยผมนี้เอง กำลังจะเสร็จ ตอนนี้ไม่แน่นอนว่าผมจะต้องมาช่วยดูแลหรือปล่าว คงจะคุยกันอีกทีครับ
พอมองซ้ายมองขวาไม่มีคนไปด้วย จู่ๆก็นึกถึงพี่หมอกริชขึ้นมา ลองโทรหาดีไหมน้า คิดถึงยิ้มหล่อๆของพี่เค้าจริงๆ
“ สวัสดีครับพี่หมอ ”
“ ครับคิม ”
“ เอ่อ ........ วันนี้พี่หมอว่างไหมครับ ”
“ อยากไปไหนเหรอ เที่ยวหรือปล่าว ”
“ คือ น้องในคณะเค้ามีงานวันเกิด ผมว่าจะซื้อของขวัญให้ ....... พอดีไม่มีเพื่อนเลยครับ ” พูดไปพูดมา ชักจะเกรงใจสิครับ
“ นึกถึงพี่คนสุดท้ายเลยเหรอ เซ็งจัง ”
“ หืม ”
“ ให้ไปรับที่ไหนดี ” ผมบอกให้มารับที่หน้ามหาลัย จากนั้นก็กลับมาล้างตัวที่หอพัก พอดีไอเดย์กำลังนั่งเหมือนวิญญาณไม่เข้าร่างอยู่ตรงปลายเตียง
“ ไปหนายเพ่ ”
“ วันเกิดน้องในคณะ ...... ไปกับกูไหมมึง ”
“ เค้าไม่ว่าผมเสือกเหรอพี่ ”
“ ไม่หรอก ไปเป็นเพื่อนกู ลุกๆล้างหน้าล้างตา ” ผมต้องไปกระชากมันลุกจากเตียงครับ แม่งนับวันมีแต่พวกทำตัวเป็นเด็ก
ผมสองคนมายืนรอที่หน้ามหาลัย ประมาณสิบกว่านาที พี่หมอกริชก็ขับรถมาจอด
“ ใครอะพี่ ไม่ใช่พี่ดิษนี่ ”
“ มาเหอะน่า ” พอขึ้นรถ ไอเดย์ยกมือไหว้พี่กริช
“ เห็นไกลๆนึกว่าข้าวกล้อง ” พี่กริชทักเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ ข้าวกล้องนี่ใครพี่ ” ลืมไปว่ามันรู้แต่พี่ดิษ
“ ไอดิษนั่นแหละ ”
“ คิม ปกติออกกำลังกายที่ไหน ” พี่หมอกริชชวนผมคุยครับ ส่วนไอเดย์พอรู้ว่าพี่กริชเป็นหมอ มันได้แต่นั่งเงียบๆ
“ ในมหาลัยครับ ”
“ ช่วงเย็นๆ ไปออกกำลังกายกับพี่ดีปะ ”
“ พอดีไอดิษมันอยากให้ไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสน่ะครับ ”
“ เหรอ ....... งั้นเอาไว้พี่นัดอีกทีนะ ”
เรามาเลือกของขวัญกันที่ห้างครับ พี่กริชกับไอเดย์รวมกันช่วยผมซื้อของขวัญด้วย ระหว่างที่เลือกๆพี่กริชคงเจอของถูกใจอีกแล้วครับ พี่แกวิ่งปรุ๊ดออกไปดื้อ
“ พี่คิม พี่กริชนี่เค้าคิดอะไรกับพี่หรือปล่าว ”
“ หมายความว่าไงคิดอะไร ”
“ พี่เค้าน่าจะจีบพี่นะผมว่า ” ผมยิ้มออกมาดื้อๆ
“ ทำไมเค้าต้องจีบกูวะ ”
“ พี่เคยบอกหรือยังว่าพี่มีแฟนแล้ว ” ไอนี่ถามแปลกๆว่ะ
“ พี่กริชเคยถามพี่ทีนึง แล้วก็บอกว่าไม่อยากรู้ เพราะงั้นเลยไม่ได้บอก ” ผมเดินหาของขวัญไปเรื่อยๆ ไอเดย์ก็ตามติดเลยครับ
“ พี่ชัดเจนหน่อยดีกว่า ”
“ อะไรของมึงอีกเนี่ย ”
“ ผมรู้ว่าพี่ชอบ ”
“ ไม่ใช่ละๆ มึงมั่วละเดย์ กูเหมือนเดิม ” ไอเดย์ดูเอาเรื่องเหมือนกันครับ
“ ไม่ใช่ว่าชอบพี่หมอ ผมว่าพี่ชอบที่มีคนเอาใจ ” มันพูดตรงใจเหมือนกันแฮะ
“ กูจะบอก ไม่ต้องห่วง ”
หลังจากที่ผมเลือกของขวัญเสร็จ พี่กริชก็กลับมาแทบจะทันที เดินยิ้มแฉ่งถืออะไรไม่รู้เต็มมือเลย
“ อะไรน่ะพี่ ” ไอเดย์ถาม
“ อ๋อ พวกหนังเก่าๆน่ะ พี่ชอบดู เราเรียบร้อยกันหรือยัง ไปงานวันเกิดเลยปะ ” พี่กริชเดินนำพวกผมไปก่อน
“ พี่กริชนี่ ยิ้มน่ารักดีเนอะพี่ ”
“ อ้าวๆๆ นอกใจวินนี่เชียวนะมึง ”
“ หึหึ ไม่อยากสนใจมันละ งี่เง่า ” พูดจบมันก็เดินไปเลย
ผมสามคนมาที่บ้านของน้องในคณะ ไม่นึกว่าบ้านของน้องเค้าจะใหญ่ขนาดนี้ ทำให้ผมเกรงใจครับ สนิทก็ไม่ค่อยสนิท เราเลยอยู่กันไม่นาน พอเป่าเค้กเสร็จก็ขอตัวกลับ
“ เที่ยวกันต่อปะ ไปหานั่งกินเหล้ากัน ”
“ พี่กริชกินเหล้าด้วยเหรอครับ ” ไอเดย์นี่มันจะต้องถามก่อนผมตลอดเลย
“ กินสิ ทำไมเหรอ หน้าอนามัยเกินไปหรือไง ” เริ่มหยอกไอเดย์ละครับ
“ ปล่าวครับ แต่ผมว่าพี่ชวนมาผิดคนแล้วล่ะ ”
“ ใครเหรอ คิม ????? ” พี่กริชมองมาที่ผม
“ ใช่ครับ พี่คิมนี่ตัวแย่งเหล้าชาวบ้าน ” หมั่นไส้ไอดิษน้อยนี่จริงๆเว้ย
“ งั้นหาแถวๆนี้แล้วกัน ” พี่กริชคล่องกว่าที่ผมคิดไว้อีกครับ หาร้านที่ไม่ค่อยวุ่นวาย เพลงฟังสบายๆ
“ บังเอิญดีเนอะ พี่ๆนี่อยู่ไม่ห่างกันเท่าไร แต่เพิ่งรู้จักกัน ” ไอเดย์คุยใหญ่เลย
“ นั่นสิ ”
“ ผมออกไปโทรศัพท์ก่อนนะพี่ ” ไอเดย์เดินดุ่ยๆออกไป ขณะที่พี่กริชก็เริ่มมีอาการมึนนิดหน่อย
“ คิมคร้าบ ”
“ ครับพี่ ”
“ พี่ได้ยินที่เดย์คุยกับคิมด้วย ........ ทำไมคิมไม่บอกพี่ล่ะ ว่ามีแฟนแล้ว ” อ้าว
“ เอ่อ ที่จริงผมอยากบอกนานแล้วครับ ”
“ ทำไมไม่บอกล่ะ ” เอาแล้วไง ผมจะทำยังไงดีนะ ผมอยากอธิบายไอสิ่งที่อยู่ในอกของผมเหมือนกัน ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงไม่กล้าบอกพี่กริชไป
“ ผมยังบอกไม่ได้ครับ ”
“ คิมรู้อะไรไหม ตอนพี่อยู่มัธยม พี่เป็นคนเงียบๆ เรียนเก่ง ....... พี่ชอบเพื่อนอยู่คนนึง ” จะว่าไป ชีวิตผมนี่ชอบมาอยู่กับคนที่ความหลังไม่ค่อยน่าประทับใจจริงๆ ไล่มาตั้งแต่ท่านวากดิษ พี่โจ ไอวิน ล่าสุดคงจะเป็นพี่หมอคนนี้แหละ
“ แล้วไงต่อครับ ” พี่กริชยกเหล้าดื่มอึกๆ แล้วตั้งท่าเล่าต่อ
“ พี่ชอบเค้ามาตั้งแต่มอสองเลยนะ แต่ไม่มีโอกาสสนิทด้วย จนมาถึงมอปลาย พี่ได้เป็นลูกเสือโรเวอร์ ตอนเข้าค่าย พี่เกือบได้บอกความในใจ .... แต่เค้ากลับบอกความในใจของเค้ากับคนอื่น ”
“ เค้าไม่ได้ชอบพี่เหรอครับ ”
“ พี่ไม่เคยบอกเค้า ไม่เคยพูด เค้าไม่มีทางรู้หรอก ........ พี่ยังรอต่อไปจนวันจบ พี่ตัดสินใจบอกเค้าไปตรงๆ พี่ชวนเค้ามาที่ห้องทำงาน เอออ ลืมบอก พี่เป็นประธานนักเรียนด้วย ” เก่งนะพี่กริช ทั้งเรียนทั้งกิจกรรมเลย
“ เพื่อนคนนั้นบอกพี่ว่า เค้าต้องไปเรียนไกล เค้าสอบติดมหาลัยภาคใต้ ....... พี่ติดหมอแถวอิสาน เค้าบอกว่าถ้าพี่พูดเร็วกว่านี้ เราคงได้เป็นแฟนกันอย่างน้อยก็คงสองปี ” พี่กริชยิ้มอมทุกข์มากเลยแฮะ
“ เรื่องมันผ่านมาแล้ว อย่าคิดมากนะพี่ ”
“ คิมรู้ไหมว่า มีคนเคยบอกพี่ว่า พี่โง่ และยังบอกพี่อีกว่า ต่อไปถ้ารักหรือชอบใคร ก็บอกเค้าไปเลย ” เรื่องโง่นี่ไม่แน่ใจครับ ฮ่าๆๆ
“ ใครบอกพี่ ”
“ ข้าวกล้อง ” ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ
“ ดังนั้น ถ้าคิมไม่ไล่พี่ไปไกลๆ พี่จะถือว่าพี่มีโอกาส แต่พี่จะไม่ทำให้คิมลำบากใจหรอกนะ ” ไอวากบ้าเอ้ย มึงบอกพี่เค้าแบบนี้ มึงรู้ไหมว่าพี่เค้าจะมาใช้กับกูน่ะไอบ้า
“ ผมไปไม่นาน คุยกันสนุกเลยนะพี่ มาผมชงให้ ” ผมสามคนนั่งคุยเรื่องอื่นกันต่อไปจนค่อนคืน พี่กริชพาผมมาส่งลงที่หน้ามหาลัยเหมือนเดิม พี่กริชยังส่งข้อความหาผมด้วยว่า
“ หลับฝันดีนะ น้องรักของพี่ ”
*********************************************
-
สอบอะไรหน๋อ...คิมต่อโทอยู่รึเปล่านิ
หรือว่าติดกฏหมายที่รามอยู่...
สำนักงาน ปปส เปิดสอบราชการหลายตำแหน่ง เห็นเกี่ยวข้องกับกฏหมาย ก็เลยบอกคิม ดูในเน็ตได้ครับ
แต่ให้เฮียดิษเป็นอาเสี่ยเลี้ยงคิมดีกว่า ฮ่าๆๆๆ
รออ่าน ๆ
ติดที่รามครับ ผมลงเรียนตอนผมอยู่ปีสอง กะจะยื่นจบ แต่เจอข้อสอบหักมุมมากๆ เลยอาจจะต้องลุ้นต่อ คงไม่ได้ยื่นจบเร็วๆนี้
ส่วนข่าวที่บอกต่อ ผมจะเอาไปบอกเพื่อนๆครับ ขอบคุณมากครับผม
ปล.มันคงจะเลี้ยงหรอกครับ ใช้งานมากกว่า Y-Y
-
คุณคิมมมมม สงสารข้าวกล้องนะค้าา หมอกริชร้ายอ้ะ :z3:
-
อึดอัด หน่วง ขัดเคลือง ขัดใจ
ดูแลสุขภาพนะคิม
-
พี่ดิษรู้ตายแน่ ทั้งคู่เลย :pighaun: :pighaun:
-
จะฟ้องพี่ดิษ จะฟ้องพี่ดิษ 555 ว่าไปเสียวสันหลังวาบแทนเลย
-
อาจจะมีหักมุมนะเรื่องนี้ พี่ดิษแอบวางแผนลองใจคิมป่าว
-
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เดย์ก็คู่กะพี่กริชไปซะเลย นู๋คิมจะได้ไม่ลังเลใจแบบเน้ คิมคะ อย่าทำให้ท่านวากเสียใจเลยค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
จะมีหักมุมเหมือนข้อสอบไหมเนี้ย
:L2:
-
ตอนนี้ยังคงไม่หนักแน่นเลยซักนิดครับ
-
อยากปลอบใจพี่หมอกริชจังเลย คิคิ
คิมต้องชัดเจนนะ ไม่งั้นไปดึงคนอื่นเข้ามาพัวพันเป็นปัญหาอีก
-
พี่คิมต้องหนักแน่นนะครับ มารอพวกพี่ทุกวัน
-
ก็ว่าอยู่.....พี่ดิษไม่เลี้่ยงใครง่ายๆ ต้องแลกเหงื่อ ถึงจะได้ค่าแรง อิๆๆๆ
รอคอยจร๊า!!!
-
รีบบอกว่าเป็นแฟนพี่ข้าวกล้องยังไม่สายนะ
-
คิมอ่ะ :z3: :z3: :z3:
เร่งวันเร่งคืนให้พี่ข้าวกล้องจับได้เร็วๆ เลย :z2:
-
อารายของข้าวกล้องเค้าห๊ะ
ปล่อยน้องให้เหงา เดี๋ยวก็งานเข้าหรอก
ระวัง! หมาเอ๊ยหมอจะคาบน้องไปแด๊ก สบายใจ
ไม่เข้าใจว่า จะไปเฝ้ายุ้งข้าวอะไรนักหนา จะรอให้งอกเป็นต้นข้าวรึไง
..กว่าข้าวจะงอก เมียก็ไปหาคนอื่น..
ฮ่วยยยยยยย เห๊ดจั๊งซี่
จะรอดู ข้าวกล้องไปตะกายฝายุ้งข้าว ร้องไห้ กระอี๊ด..กระอี๊ดดดดดดด
..เมียทิ้ง.. หุหุ
-
พี่ดิษอยู่ไหนกลับบ้านด่วนมีแมวมาด้อมๆมองๆบ้านพี่อ่ะ
-
เข้ามาเฝ้าบ้านให้พี่คิมพี่ดิษครับผม เดี๋ยวมีอะไรเกิดขึ้นจะได้รายงาน555555555
-
:L1: :L1: :L1:
-
น้องคิมทำได้มั้ย หนักแน่น
เหมือนจะหาแต่งานเข้า
วันนี้ของดบวกนะ
-
เข้ามารอพี่คิมพี่ดิษครับ ผมจะไม่ทิ้งพวกพี่ไปไหน จนกว่าพวกพี่จะไม่ต้องการนะนะ
-
คิมอย่าหวั่นไหวน่ะ สงสารดิษ :really2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ 55555555มาทุกวันพวกพี่อย่ารำคาญนะครับ ถึงรำคาญก็อยากมารอเหมือนเดิม หน้าด้าน555555555555
-
เอาเข้าจริง ๆ คิมเองก็กลัวเหมือนกัน เพียงแค่รู้สึกดีที่มีคนเอาใจเหมือนที่เดย์ว่า
แต่พอจะให้มีความสัมพันธ์ขั้นลึก จิตสำนึกก็บอกเองว่ามีเฮียดิษทั้งคนแล้วววววววว
แต่จะกลายเป็นเรื่องยุ่งถ้าไปสานสัมพันธ์ต่อ...
พี่หมอเล่นส่งข้อความอย่างนั้นมาซะนี่ :a5: เฮียได้อ่านบ้างรึเปล่านะ....เฮียดิษดูแลน้องด่วน!!! o18
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษ55555555โทษทีๆพี่
-
กลัวใจคิม จริงๆเล้ย :เฮ้อ:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงพวกพี่ทุกวัน
-
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13:
:z13:
-
เข้ามารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
มารอคิมจ้า
-
วันนี้ได้มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ ตอนเช้าว่างๆ
-
:z2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ วันนี้เหนื่อยๆๆๆๆๆใจ
-
:เฮ้อ: อาทิตย์ที่ผ่านมา มีงานเยอะเลยครับ เมื่อสามวันเพิ่งไปงานศพของเพื่อนพ่อท่านวากดิษที่ไร่มา อย่างที่รู้ว่าไร่มันไม่มีเน็ตอะเนอะ แฮะๆๆๆ
มาช้าไปหลายวัน ไม่โกรธ ไม่ทิ้งกันนะ :กอด1:
******************************************
วันต่อมา ผมนั่งๆคิด ยิ่งรู้สึกว่าพี่กริชคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะรู้แท้ๆว่าผมมีแฟนแล้ว แต่ไม่วายส่งสัญญาณแรง ทำนองว่าพร้อมแย่งทุกเวลายังงั้นเลย
“ พี่ ....... พี่ ” ไอเดย์กระชากผมออกจากภวังค์ครับ
“ อะไร ”
“ หยิบน้ำให้หน่อย คอแห้ง ” ใจนึงก็อยากเตะมันนะครับ แต่หลังๆนี้ ผมรู้สึกเหมือนมันเป็นน้องแท้ๆ คือสนิทกันมากขึ้นครับ
“ อ่ะ แล้วนี่จะไปหาแฟนมึงไหม ไอวินอะ ”
“ เหอะ ปล่อยพ่อรูปหล่อเค้าไปมีแฟน ผมไม่สนละ ” เรียกรูปหล่อซะด้วย หึหึหึหึ
“ ยอมแพ้แล้ว ว่างั้น ”
“ ปล่อยเฉยๆ ค่อยไปตามกลับ อาบน้ำไปคณะนะพี่ ” ดูมันพูดดิ
ผมโทรหาไอวากดิษ กะว่าจะนัดเจอกันซักวัน มันว่างครับ รีบเดินทางมาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้อยู่ที่บ้าน ผมนัดเจอกันที่ห้างเลยครับ
“ มานี่ ขอกอดหน่อย ” ผมเดินมาหามันที่ลานจอดรถครับ มันดึงๆผมเข้าไปกอด ผมก็แอบอายดิ
“ คนมองนะเว้ย ดิษๆ ”
“ คนมองสิดี เค้าจะได้รู้ไงว่าเราเป็นแฟนกัน ” ผมผลักๆมัน แต่มันไม่ยอมปล่อยครับ ผมเลยกอดตอบมันเลย ฮ่าๆๆ
“ มือถือสั่นนะ ” ไอดิษบอกผมครับ ผมเอามือจับๆกระเป๋ากางเกง แล้วหยิบขึ้นมาดู
“ ใครเหรอ ” ผมไม่กล้ารับครับ พี่กริชโทรมา
“ ที่บ้านว่ะ ขอตัวแป๊บๆ ” ผมรีบขยับออกมาห่างไอดิษ แล้วกดรับสาย
“ สวัสดีพี่ ”
“ ครับ คิมอยู่ไหน พี่อยากชวนออกมาเที่ยว ” เอาไงดีวะ
“ คือ ผมอยู่กับแฟนครับ ”
“ ........... งั้นว่างๆเราค่อยออกมากันนะ ” ดูดิ ผมวางสาย ไม่ได้สนใจคำพูดของพี่กริช จากนั้นผมกับท่านวากดิษเดินมากินข้าวกัน มันเลือกของชอบมันแหละครับ ......... ไก่ทอด
“ สามคนครับ ” หืม
“ สามคนได้ไงดิษ มากันสองคน ”
“ จริงเหรอ พี่เห็นอีกคน ......... บนคอคิมนะ ยังอยู่เลย โอ้ยๆๆ ” ผมชกแขนมันรัวเลยครับ แม่งกวนว่ะ
“ ไม่ทราบกี่ที่คะ ” นั่น พนักงานเค้าจะเตะมึงแล้วนั่น
“ สามครับ ” ผมไม่สนละครับ สามก็สาม คงจะไม่พี่โจก็พี่นากที่อาจจะตามมา
“ ดิษช่วงนี้งานเยอะจริงๆเหรอ ” ผมถามมันหลังจากที่เราสั่งอาหาร และยกมาที่โต๊ะเรียบร้อย
“ อืม ....... โกรธที่พี่ไม่มีเวลาให้เหรอ ”
“ ปล่าว คือเวลาที่มึงไม่อยู่ ......... ”
“ แขกมาแล้ว เราค่อยคุยกันนะ ” ผมรีบหันไปตามมือที่โบกๆ และแล้วผมก็ต้องตกใจสุดชีวิต
“ ไงข้าวกล้อง .............. คิม !!!!!!!!!! ”
“ ตกใจ เหมือนไม่เคยเจอกันมาก่อนนะ นั่งๆ ” ดิษเอ้ย คนที่มาเค้าไม่ได้แปลกใจเหมือนไม่เคยเจอหรอก
“ ข้าวกล้อง ...... คิม แกสองคน ” ไอดิษยิ้มๆ
“ คนนี้ไง ที่เล่าให้ฟัง ที่รักเค้า ” ดูมันแทนตัวเอง
“ แฟน ? แกๆ ชอบผู้หญิงนี่ สาวๆไง ” พี่กริชตกใจจนเริ่มพูดไม่ออกแล้วครับ
“ ถึงเรียกมาหาไง ขอสมัครเข้าชมรมด้วยคนดิ ” โอย กูจะบ้าตายละ พี่กริชกับไอดิษรู้จักนิสัยกันดี และตอนนี้ผมรู้สึกแย่นิดหน่อยครับ สงสารพี่กริช
“ ทำไมวะ ” พี่กริชคงจะบ่นๆกึ่งสบถ
“ อะไรของแกวะ ”
“ ไม่หรอก คบกันนานแค่ไหนแล้ว ” พี่กริชเศร้าลงทันตาเห็นครับ
“ สาม ” ไอดิษพูดไปชูนิ้วไปด้วย
“ เท่ากับที่พี่เคยรอ ......... ฮะๆๆ ” อันนี้หัวเราะเพื่อเก็บความรู้สึกชัดเจนเลยครับ
“ มึงไม่ดีใจเหรอ อุตส่าห์ชวนมาแท้ๆ ” เบาๆหน่อยพี่วากคร้าบ
“ แกเรียกคิมน้องทุกคำ พามาให้น้ารักษา ขอให้พี่ดูแล ทำไมพี่โง่จนคิดไม่ออกแบบนี้นะ ”
“ ฉลาดแค่เรื่องเรียนนั่นแหละ มาๆไก่เย็นหมดแล้ว ” ไก่มื้อนี้ ไม่อร่อยเลยแหละ
พอกินกันเรียบร้อย ไอดิษเดินไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ผมกับพี่กริชอยู่กันสองคน
“ เป็นข้าวกล้องนี่เอง มิน่าคิมไม่เลือกพี่ ” ไม่ถูกทั้งหมดหรอกมั้ง
“ ผมกำลังจะบอกพี่อยู่แล้วครับ ”
“ บอกตอนไหน คิมมีโอกาสเยอะเลยนะ ” โอย จะให้ผมตอบยังไงล่ะครับ
“ ผมไม่อยาก ........ ผม ”
“ สงสารพี่ใช่ไหม ”
“ ก็นิดนึง ” พี่กริชยิ้มๆ แต่ไม่ยอมพูดอะไรอีก พอเห็นไอดิษเดินกำลังจะถึง พี่กริชรีบสะกิดผม
“ อย่าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ข้าวกล้องฟังนะ มันคงไม่เข้าใจ คิมจะลำบาก ” ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ ในเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ก็ให้มันจบๆไป
จากนั้น ท่านวากดิษจะพยายามแวะเวียนมาหาผมบ่อยขึ้น พาผมไปเข้าฟิตเนสบ้าง พาไปเดินเที่ยวบ้าง เรียกว่าเราใกล้ชิดกันกว่าเดิมอีก
ส่วนของพี่กริช เราก็เจอกันทุกวันศุกร์บ้าง เสาร์บ้าง ผมจะมาช่วยพิมพ์งาน ทำเอกสารวิจัย ถ้าว่างพี่หมอกริชจะพาผมไปเดินเที่ยวเล่น กับพาไปเดินออกกำลังที่สวนสุขภาพ
“ พี่คิม ” วันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับ ผมเพิ่งกลับจากไปวิ่งที่สวนสุขภาพกับพี่กริช
“ อะไร ”
“ วินมันเลิกกับแฟนมัน มันเพิ่งมาด่าว่าเป็นเพราะผม ” เอาอีกละ ปัญหาโลกแตกของเด็กสองคน
“ แล้วเป็นเพราะมึงหรือปล่าวล่ะ ” ไอเดย์ยิ้มร่า
“ ใช่ดิ ” กูว่าละ
“ ไหนว่าจะปล่อยมันไงวะ ” ผมยืดกล้ามเนื้อตรงขอบเตียง ส่วนไอเดย์นั่งเขียนหนังสืออยู่
“ เห็นแล้วอดไม่ได้พี่ ผมเห็นมันกับแฟนมันลุ่มๆดอนๆมาหลายครั้งแล้ว สงสารมัน ”
“ มันเลิกกันแล้ว มึงก็หาโอกาสซะสิ ” ผมบอกมัน
“ พี่นั่นแหละไปบอกมัน ช่วยผมหน่อย ”
“ เฮ้ย ไอเดย์ กูไม่ใช่ลูกน้องมึงนะ ทำไมกูต้องช่วยมึงวะ ”
“ โด่ ช่วยน้องนุ่งไม่ได้ ” มันทำหน้าผิดหวัง เอาเท้าดีดเตียง ดิ้นเป็นเด็กเลยครับ
“ เออๆๆๆ กูไปถามๆให้ แต่ไม่รับประกันนะมึง ” ไอเดย์ยกมือไหว้อย่างรวดเร็ว กูล่ะหมั่นไส้
ผมเดินกลับมาที่ห้องเดิมที่ผมเคยอยู่ ตอนนี้ไอวินนั่งอยู่คนเดียวครับ
“ ไงน้อง ”
“ ดีครับพี่ ” ไอวินหน้าตาไม่เป็นผู้เป็นคนเลยครับ คงจะยังทำใจไม่ได้เรื่องแฟนที่เพิ่งเลิกกันไป
“ เสียใจมากสิท่า พี่ไปต่อยไอเดย์ให้เอามะ ” ไอวินยิ้มออก
“ ต่อยทำไมพี่ ฆ่าแม่งเลยดีกว่า ” โอย
“ ใจเย็นๆ วินไม่เคยโดนบอกเลิกเหรอน้อง ”
“ โดนออกบ่อยไปพี่ หน้าตาไม่ได้ช่วยให้คบใครได้นาน ” มันหน้าตาดีครับ แต่ติดนิสัยห่วงตัวเองมากไป ยิ่งหลังจากที่เสียพ่อกับแม่ มันยิ่งห่วงตัวเองมากขึ้นไปอีก ผมว่าตรงนี้มากกว่าที่มันไม่พร้อมจะมีแฟน
“ เลิกได้ ก็มีใหม่ได้น่า เอาใจช่วย ”
“ เมื่อไรไอเดย์จะเลิกยุ่งกับผมซักทีพี่ มันพูดมาเกินร้อยครั้งแล้ว ” ถ้ามันพูดเป็นร้อยครั้งแล้ว มันคงไม่เลิกแล้วล่ะ บอกมันแบบนี้ดีไหมวะ ฮ่าๆๆ
“ มันทำให้ใจวินวุ่นวายใช่ไหม ”
“ มัน ........ ”
“ พี่ไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย พี่รู้ว่าทำใจลำบาก แต่ลองคิดดีๆ จากนั้นค่อยตัดสินใจ พี่พร้อมให้คำปรึกษานะ ” ผมเห็นอาการแล้ว คล้ายๆกับผมช่วงที่เริ่มรู้ใจตัวเองว่า มันเสียไอดิษไปไม่ได้ แต่จะให้ผมพูดได้อย่างไรล่ะครับ ชีวิตใคร คนนั้นควรเป็นคนตัดสินใจ แบบนี้น่าจะดีกว่า
“ ไอเชี้ยดิษน้อย มึงทำอะไรวะ ” ผมกลับมาที่ห้อง เห็นไอเดย์กำลังแอบดูมือถือของผมอยู่
“ พี่ ทำแบบนี้ได้ไง ” ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ในมือถือของผมมีอะไร
เรื่องพี่กริชยังไม่จบอย่างที่ผมเข้าใจหรอกครับ พี่กริชยังทำเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยรู้ว่าผมเป็นแฟนกับไอดิษ พี่เค้ายังส่งข้อความ พาผมไปเที่ยว และทุกครั้งพี่กริชจะทำหลังจากที่ไอดิษกลับมาหาผม
“ พี่ทำเหมือนนอกใจพี่ดิษนะ ”
“ อย่าพูดแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นกูต่อยมึงแน่ ” ผมโมโหขึ้นมาแทบจะทันที ที่มันบอกว่าผมนอกใจ
“ ร้อนตัว ”
“ ไอเดย์ !!!! ”
“ พี่โมโหผมเรื่องอะไร ” มันยังมีหน้ามาถามอีก
“ กูไม่เคยนอกใจไอดิษ มึงอย่ากล่าวหากู ” ไอเดย์หัวเราะใส่ผม
“ แล้วที่นี่อะไรล่ะ ไปเที่ยวสนุกไหมน้องรักของพี่ เราเที่ยวต่างจังหวัดกันไหม เป็นห่วงนะ ...... ไอพวกนี้น่ะ แฟนเค้าส่งให้กันนะพี่ ผมไม่เห็นว่าจะมีข้อความของพี่ดิษเลย ”
“ กูสงสารพี่เค้า กูเคยเจอเรื่องคล้ายๆกับพี่กริช ทำแค่นี้ มึงหาว่ากูนอกใจเหรอ ”
“ ที่พี่มาเป็นแฟนกับพี่ดิษ เริ่มจากอะไรล่ะ สงสารหรือปล่าว ” แย่แล้ว ผมลืมนึกไป
ตอนที่ผมคืนสติ คือตอนที่ไอดิษคืนรูปในตอนเด็กของเรา ผมถึงรู้ว่าผมกำลังจะเสียมัน หลังจากนั้น พอผมรู้อดีตของมัน ผมจึงรับเป็นแฟนกับมัน นั่นเริ่มจากความสงสารหรือปล่าวนะ
“ พี่ อย่าหาเรื่องใส่ตัวนะ พี่ทำเหมือนมีแฟนสองคนเลย ”
“ ........ แล้วจะให้ทำยังไง ” พี่กริชคนนี้ ทำให้ผมนึกอะไรไม่ออกจริงๆ ผมลืมไอดิษไปชั่วขณะทุกครั้งที่ผมอยู่กับพี่กริช
“ เลิกยุ่งกับพี่กริช ”
“ อืม กูจะพูดเอง ”
หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ ไอดิษจะกลับมาหาผม เรากำลังจะไปเที่ยวกันตามปกติ แต่จู่ๆไอดิษก็บอกว่าติดงาน ทำให้มาไม่ได้ ผมเลยกะว่าจะคุยกับพี่กริชในวันเสาร์แทน และวันนั้นก็มาถึงครับ
“ สวัสดีครับ พี่กริช ” พี่กริชมารับผมที่หน้ามหาลัยเหมือนเดิมครับ
“ คิม วันนี้เราไปอีกทีนึงก่อนดีไหม ........ พี่อยากให้คิมเห็น ”
“ ที่ไหนครับ ” พี่กริชดูจะเครียดๆ และไม่ยอมพูด
พี่กริชพาผมมาที่คอนโดหลังนึง ไกลจากตัวเมืองมากพอสมควรครับ พี่กริชจอดรถที่ลานจอดรถ
“ คิม พี่ว่าข้าวกล้องกำลังนอกใจคิมนะ ” ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ
“ ไม่หรอกครับ ....... พี่กริช ผมว่าพี่อย่าทำกับผมแบบนี้อีกเลยนะครับ ผมรักข้าวกล้องมากจริงๆ ” ผมกริชหลับตา และยิ้มเศร้าๆออกมา
“ พี่สงสารคิมนะ ที่กำลังโดนข้าวกล้อง .......... เอ่อ ” พี่หมอกริชมองออกไปนอกหน้าต่าง และหยุดพูด ผมเลยมองออกไปนอกหน้าต่างตามสายตาของพี่กริช
ผมเห็นไอดิษกำลังเดินออกมากับผู้หญิงคนนึง ท่าทางสนิทสนมกันมากจริงๆ ยิ่งออกมาจากคอนโดตอนสายๆแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมคิดไปไกล
“ ข้าวกล้อง ทำแบบนี้มานานแล้วล่ะ ”
“ ไม่ ........ ไม่ใช่ ผมจะไปถามมัน ”
“ เดี๋ยวก่อน ตอนนี้ไปจะทะเลาะกันนะ รอให้ใจเย็นลง แล้วหาโอกาสคุยกันดีไหม ” จังหวะที่เราพูดกันอยู่ ผู้หญิงคนนั้นจูบที่แก้มของไอดิษ ไอดิษก็ไม่ได้ขัดขืน และยังลูบหัวอีกด้วย ผมกัดฟันกำมือแน่น นี่ผมถูกมันหลอก ครั้งแรกใช่ไหม ที่ผมโดนมันหลอก
“ กลับก่อนดีกว่านะ อยากไปที่ไหน ถ้าอยากให้พี่อยู่ด้วย พี่อยู่ด้วยได้นะ ”
“ แค่พาผมออกไปจากที่นี่ก็พอครับ ” ผมพิงตัวที่เบาะ มองออกไปนอกหน้าต่าง ผมเจ็บใจมากๆเลยครับ มันบอกผมว่ามีธุระทำให้มาไม่ได้ และช่วงที่ผ่านมา มันก็ห่างเหินกับผมด้วย ทุกอย่างมันเข้ากันไปหมด ผมอยู่ใกล้กับคำว่าถูกมันเขี่ยทิ้งมากที่สุดตั้งแต่เราคบกันมา
วันนั้นทั้งวัน พี่กริชพาผมไปเที่ยว เย็นเราจบกันที่บาร์ในโรงแรมแห่งนึง ตอนนั้นเพิ่งมาเปิดใหม่ได้ไม่นาน ผมดื่มเหล้ามากจนลุกเดินไม่ไหว แต่ผมจำได้ว่าพี่กริชเปิดห้องให้ผมนอน พี่กริชก็พักอยู่กับผมด้วยครับ
“ คิมอาบน้ำก่อนเลยนะ ”
“ พี่อาบเหอะ ผมลุกไม่ไหว ” พี่กริชถอดเสื้อออก และเอาผ้าเช็ดตัวมาคาดที่เอว คนอะไรขาวได้ขนาดนี้ ซ่อนรูปมากด้วยนะเนี่ย
“ ใครเคาะประตูเนี่ย พี่เปิดเอง ”
“ !!@@#@@!! ” พี่กริชเดินไปเปิดประตู และก็มีเสียงดังเข้ามา
“ ไอกริช มึงถอยไป ........... คิม ” ผมค่อยๆลืมตามอง ก็เห็นคนๆนึงมายืมมองอยู่ มองดูดีๆเหมือนไอดิษเลย
“ ดิษ มึงมาได้ไง ”
“ ไอกิรช มึงงงง !!@##@@!!!!!! ”
“ หยุดนะเว้ยไอดิษ หยุดๆๆๆ ........... โอ้ยยย ” ผมเดินเซๆไปห้ามไอดิษไม่ให้ต่อยพี่กริช เพราะดูจากหุ่นแล้วคนละรุ่นครับ พี่กริชอาจเลาะคาเท้าได้ แต่ไอดิษสะบัดจนผมกระเด็นไปจนกำแพง
“ คิม ” ไอดิษรีบวิ่งเข้ามาหา
“ อย่ามาจับกู ”
“ คิม ฟังนะ ”
“ กูไม่ฟัง !!!!!!!!! มึงหลอกกู มึงมีแฟนใหม่แล้วนี่ หิ้วกันไปเอาถึงคอนโด หึหึ ...... กูแม่งโง่ ” ผมได้ทีด่ามันไม่หยุดเลยครับ
“ มองพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอครับ แล้วที่คิมอี๋อ๋อกับมันหลังจากที่เราอยู่ด้วยกัน เรียกว่าหลอกพี่ด้วยไหม ” ตายล่ะ มันรู้ได้ยังไง
“ ข้าวกล้อง อย่าด่าคิมนะเว้ย ”
“ ไม่ติดว่ามึงเป็นพี่ กูไม่เลี้ยงไว้แน่ หุบปากเถอะ ” พี่กริชไม่ยอมพูดต่อครับ
“ เราทำอะไรกันอยู่ดิษ ”
“ หึ พี่ไม่น่าพลาดเลย พี่รู้ว่าคิมกำลังโกรธ แต่เรากลับกันก่อน อย่านอนกับไอทรยศนี่นะ ” อะไรกันวะ
“ สรรหาคำพูดด่าพี่นะข้าวกล้อง แกเคยสงสารคิมบ้างไหม ”
“ ไอชั่ว กูทนไม่ไหวแล้วเว้ย ”
“ พอๆ โรงแรมนะเว้ย ..... ทั้งสองคนอย่ามายุ่ง กูจะไปคนเดียว ” ผมรีบตัดปัญหาครับ
“ น้อง // คิม ” สองคนนั้นเรียกผมแทบจะพร้อมกัน
“ อย่ายุ่ง กูไปเองได้ ห้ามตามกูมา ” ผมรู้เพียงว่าต้องรีบออกไปจากสถานการณ์บ้านี่ก่อน เพราะผมเชื่อสองคนนี้ไม่ได้ในตอนนี้ ผมต้องหาที่ของผมคิดเองคนเดียว
ผมเริ่มมีความคิดไปอีกทางว่า มันบังเอิญไปไหม ที่ผมไปเห็นไอดิษอยู่กับผู้หญิง และไอดิษมาเจอผมที่นี่ตนอยู่กับพี่กริช ผู้ใหญ่พวกนี้กำลังทำอะไรกันอยู่นะ ผมสับสนไปหมดแล้ว พี่กริชเป็นคนยังไง และไอดิษนอกใจผมจริงหรือปล่าว
*************************************************************
-
no comment
+1
-
มันมีอะไรซ่อนเงื่อนอีกล่ะเนี่ย เรื่องนี้หักมุมเป็นร้อยมุมแล้ว
-
พี่กริชร้ายลีกนะ พี่ข้าวกล้องรักน้องไม่นอกใจแน่
-
เล่นเอามึนไปเลย งงไปหลายตลบ ตกลงเป็นยังไงกันแน่เนี่ย
-
โอ้ยยยยยย ไรเนี่ยยยยยย ค้างงงงงมากกกกกกกกกกกก ทำไมจบแบบนี้ อยากรู้ว่าความจริงเป็นไง
รีบกลับมาเล่าต่อเลยนะคิมจัง รอไม่ไหวแร๊ววววววว :sad4: :sad4:
-
เชื่อใจพี่ดิษให้มากๆนะคิม
พี่กริชไม่น่าไว้ใจอย่างแรง :เฮ้อ:
-
พี่กริชจัดฉากป่ะเนี่ย :angry2:
เชื่อพี่ดิษมากกว่า :z3:
-
เราเชื่อข้าวกล้องนะ
-
รู้สึกว่าจะเยอะ เหมือนทุกอย่างลงล็อคพอดีอ่ะ.............
-
สารพัดปัญหาจริงๆเลยคู่นี้ :sad4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มันเป็นแผนซ้อนแผนหรือเปล่า
ดูแลตัวเองดีๆนะน้องคิม
ปล.พี่ดิษทำอะไรอะ
:L2:
-
ก็ถ้านู๋คิมไม่เล่นด้วยแต่แรก เรื่องคงไม่เกิด จะโทษข้าวกล้องฝ่านเดียวไม่ได้น้า :m15:
อย่างนี้สินะเขาถึงว่ากันว่า ควรดับไฟแต่ต้นลม :m31:
กริชคงมาแบบร้ายลึกอ่ะป่าว :fire:
-
สรุปว่า พื่(กริช)เรา เผาเรือนใช่ไหม
-
เมื่อไหร่จะใช้ชีวิตกันแบบปกติบ้าง ไม่รู้สึกกันบ้างหรือว่า มีแต่เรื่ิองเนาะ
-
ใจจะขาดรอน ร๊อนนนนนนน
ความรักบางครั้งแม่งก็ซับซ้อนเนอะ
บางครั้งก็หวั่นไหว บางครั้งก็เชื่อใจไม่ได้
บางครั้งมันก็หยุดนิ่ง เฮ้อออออออ
-
“ ไม่หรอก คบกันนานแค่ไหนแล้ว ” พี่กริชเศร้าลงทันตาเห็นครับ
“ สาม ” ไอดิษพูดไปชูนิ้วไปด้วย
“ เท่ากับที่พี่เคยรอ ......... ฮะๆๆ ” อันนี้หัวเราะเพื่อเก็บความรู้สึกชัดเจนเลยครับ
^
........ คำที่ไม่พูดออกมา :angry2: หึหึ ข้าวกล้อง แหงเลย
ยังงี้ ไอ่พี่กริชคงไม่ได้อยากได้คิมหรอก แต่อยากได้ข้าวกล้องมากกว่า
ความจริงอยากเป็นเมีย ข้าวกล้อง เน๊าะ ไอ่เชี้ยยยยย
อุตส่าห์วางแผนให้แฟนเค้าแตกคอกัน แล้วหวังงาบแดรกข้าวกล้อง
เมิงนี่..อุบาทว์มากกกกกกก หมอเชี้ยงี้ ห่าลาก
:n1: มีสติหน่อยนะคิม อย่าไปหลงกลมัน
เฮ้ออออออ พี่ข้าวกล้องมันหล่อขนาดดดด ปู้ชายแย่งกันเป็นว่าเล่น ฮ่วยยยย
-
อ่านทันแล้ว ผมชอบเรื่องนี้มากครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน รอฝุ่นจางก่อน
-
เรื่อนนี้ มีตอนซับซ้อนเยอะมาก
เอาใจช่วยครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษเกือบวันใหม่ครับ
-
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกล้าจุ๊บแก้มพี่ข้าวกล้อง
แต่ยังไงๆก็เชื่อพี่ข้าวกล้องอยู่ดี :z2:
-
ฮา...ตรงที่วินให้ ค่า เดย์นี่ล่ะ 55
เหตุเกิดสองครั้งแล้วที่คิมไปเจอเฮียกับผู้หญิงที่คอนโด...
ผู้หญิงคนนั้นเป็นคน ๆ เดียวกับรอบแรกที่เฮียตบตาคิมรึเปล่า
ยังไงก็ไม่เชื่อว่าเฮียแอบมีสาว ๆ คงน่าจะเป็นน้องที่รู้จักหรือว่าเพื่อน
แต่แหม...จูบแก้มเฮียด้วยนิ :m31:
โอ...คุณหมอกริชน่ากลัวกว่าที่คิด ทั้งที่รู้ว่าคิมคบกับเฮียเป็นแฟน ยังทำอย่างนั้นได้ :z6:
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาเร็วๆนะครับ อยากอ่านมากๆ เลย
-
แฮะๆๆลืมมารอพี่คิมพี่ดิษวันนึงครับ โทษน๊าาาาาาาาา วันนี้ก็เลยมารอพวกพี่เหมือนเดิมครับผม (คิดถึงพวกพี่ทุกวัน)
-
เฮีย ใกล้ถึงวาเลนไทน์แล้ว :L1: เตรียมอะไรไว้แล้วรึยัง :z1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ โชคดีที่มีพวกพี่
-
:L2:
คิดถึง
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา5555555555555555 มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาต่อหลังผ่านมรสุม แฮะๆๆๆ
********************************************************
ผมโทรหาพี่โจ เพื่อให้พี่เค้าออกมารับ ส่วนจะไปที่ไหนค่อยว่ากันอีกที ประมาณยี่สิบกว่านาทีพี่โจก็ขับรถมาจอดที่หน้าโรงแรม
“ ทำไม ...... มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ” พี่โจถามเป็นคำถามแรก
“ มีคนพามาพี่ ”
“ เดี๋ยวนี้หารายได้พิเศษเหรอ ” ไม่ติดว่าพี่โจขับรถอยู่ จะเตะซักที
“ ปล่าว เฮ้อ ....... อย่าให้เล่าเลย ”
“ ดีแล้ว ไม่ต้องเล่าหรอก ” อ้าว มีงี้ด้วย
“ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้พี่ ................. ” ผมนั่งเล่าตั้งแต่ที่ผมเจอพี่หมอกริชครั้งแรก ว่าช็อตขนาดไหน ต่อมาก็ที่พี่กริชรู้จักกับท่านวากดิษ สุดท้ายก็คือเรื่องที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่นี้
“ คุ้นๆนะ เหมือนเคยได้ยินพี่ดิษพูดถึง ”
“ พี่ ........ พี่ว่าสองคนนี้เคยชอบกันมะ ” ที่พูดได้เพราะรู้สึกเมาครับ หน้ามันตึงๆด้านๆไงไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ
“ เหอะๆๆ พี่ดิษชอบคิมคนเดียวนั่นแหละ ” เขินเลยกู
“ พี่ว่ามันแปลกๆไหมล่ะ จู่ๆไอดิษก็เหมือนจะนอกใจ ..... ”
“ แต่คิมอะนอกใจเลยใช่ปะ ” วันนี้พี่โจปากดีมากๆ
“ ไม่ใช่อะ ผมไม่ได้นอกใจ ” ผมพูดออกไป โดยที่แทบไม่ได้เรียบเรียงเลยครับ เวลามีคนว่าผมนอกใจไอดิษ มันจะมีอาการตอบโต้ทันที เหมือนตอนที่ไอเดย์มันว่าผม
“ ลองคุยกับพี่ดิษดีๆสิ ”
“ ตอนนี้ ไม่กล้า กลัวมันโกรธ ”
“ งั้นจะให้ทำยังไงล่ะ ” พี่โจดูจะอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วด้วยครับ อาจจะเป็นเรื่องพี่นาก
“ พี่โมโหใครมาใช่ปล่าว ”
“ โมโหคิมแหละ มีคนที่รักอยู่ดีไม่ว่าดี อยากให้พี่ดิษทำอะไรก็บอกไปสิ พี่ดิษหวานเป็นที่ไหน ” ตายๆ เวลาโมโหนี่น่ากลัวเหมือนกันว่ะ
“ ขอโทษพี่ ผมไม่ทันคิด ” ปกติไม่เคยหงอขนาดนี้เลยนะผมอะ
“ เอ่อ ...... ความจริงก็เรื่องนากนั่นแหละ คือ ....... พี่ว่านากคงไม่คิดแบบที่พี่คิดกับเค้าแน่ พี่อยากเปิดใจให้คนอื่น ” เหมือนจะเป็นข่าวดีนะ
“ ดีแล้วนี่พี่ แล้วเครียดทำไม ”
“ คิมจำวิน น้องคนที่เคยเป็นเมทคิมได้ปะ ” เอ่ยถึงไอวินทำไมหนอ
“ ได้สิพี่ ”
“ พี่คบกับวินได้หลายอาทิตย์แล้ว ”
“ เฮ้ยยยยยยยยยยย ”
“ เบาๆก็ได้ อยู่กันสองคน ” ผมสร่างเมาเลยครับ แต่ด้วยความตกใจ ผมเกิดคลื่นไส้ขึ้นมา เลยขอให้พี่โจจอดข้างทาง วิ่งลงไปอ้วก ก่อนจะกลับขึ้นมาที่รถ
“ เดี๋ยวนะ พี่พูดว่าคบกับไอวินใช่ปะ ”
“ อื้อ ”
“ แต่ไอวินมันคบกับผู้หญิงอยู่นะพี่ ” พี่โจยิ้มนิดหน่อย
“ อันนั้นพี่หาทางออกให้วิน ”
“ อะไรนะ ”
“ ขอลงไปซื้อสเปรย์ กับน้ำให้ก่อนได้ปะ เหม็นอ้วก ” ตัดฉับซะอย่างนั้นครับ
ถ้าเรื่องที่พี่โจกำลังคบกับไอวิน เป็นเรื่องจริง ไอเดย์ก็กำลังโดนแหกตาครั้งใหญ่สิ และถ้ามันรู้เรื่องนี้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไงล่ะทีนี้
“ อ่ะ น้ำ ” พอยื่นน้ำให้ผม พี่โจก็หยิบสเปรย์ฉีดรถ ฉีดไปทั่วๆ เรายืนอยู่ที่ปั๊มน้ำมันครับ ไฟสว่างดี
“ ยังไงแน่ เล่ามาให้หมด ”
“ ก็คือว่า จำตอนที่เราไปทำกิจกรรมพร้อมกันได้ไหม ที่พี่ดิษไปด้วย ....... พี่รู้สึกชอบน้องเค้าน่ะ แต่ก็รู้ว่าน้องคนที่ชื่อเดย์ คงจะแอบชอบด้วย พี่พยายามให้โอกาสเดย์ก่อน แต่เค้าไม่ยอมทำอะไรซักที พี่เลยรุกต่อ เมื่อซักเดือนที่แล้ว เลยตกลงกัน ว่าจะคบๆกัน ” ไอเดย์ ไอดิษน้อย ไอคนปากแข็ง เสียของแล้วไงมึง
“ เออ แล้วที่ว่าไม่สบายใจน่ะคืออะไร ”
“ พี่มีแฟนก็จริงนะคิม แต่พี่ลืมนากไม่ได้ ไม่รู้สิ คือพี่อดไปมองหน้าเค้าไม่ได้ ถ้าว่างจริง พี่ก็จะไปแกล้งเมาเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆกับนาก ”
“ ทั้งๆที่คบกับไอวินแล้วเนี่ยนะ ”
“ อืม ” ผมว่าไม่เรียกคบแล้วล่ะครับ สองคนนี้เจอเรื่องคล้ายๆกันมากกว่า คงเกิดเห็นใจกัน
“ พี่ ขอถามตรงๆ เอากันหรือยัง ”
“ ยัง ...... ”
“ ถ้าพี่ชอบพี่นากอยู่ พี่น่าจะสู้ต่อนะ พี่นากไม่เคยผลักพี่ออก ทั้งๆที่จะทำก็ได้ พี่เค้าน่าจะพอมีใจอยู่บ้าง ........ ส่วนไอวินกับไอเดย์ ผมมองยังไงก็เห็นว่ามันมีใจให้กันเหมือนกับพี่กับพี่นาก ”
“ คิมจะบอกให้พี่คืนวินให้เดย์เหรอ ”
“ ปล่าว วินมันไม่ใช่ฟนพี่ตั้งแต่แรกแล้ว ลองคิดดีๆนะพี่ พี่เคยมีแฟน พี่ก็เคยชอบคนอื่น พี่รู้สึกเหมือนว่ามีแฟนหรือปล่าวล่ะ ” พี่โจยืนนิ่งไป
“ แต่ถ้าวินไป พี่ก็ไม่มีใครเหมือนเดิม ”
“ ตอนนี้พี่เหมือนมีงั้นเหรอ ” พี่โจยิ่งเงียบกว่าเดิม ผมกินน้ำจนหมดขวดแล้วครับ คอแห้งมาก ฮ่าๆๆ
“ ให้คำปรึกษาดีนะ ”
“ ของมันแน่ ” ชมตัวเองซะ ฮ่าๆๆ
“ คิมกับพี่ดิษล่ะ จะว่ายังไง ....... พี่คิดนะว่า พี่ดิษคงไม่ยิมยกโทษให้คิมง่ายๆแน่ คิมนอกใจพี่เค้านะ ” ไปๆมาๆย้อนกลับมาเรื่องผมอีกล่ะ
“ ผมคงไม่กล้าเจอหน้ามันช่วงนี้ แต่จะพยายาม ”
“ มีเรื่องนึงที่อยากบอก ..... พี่ดิษไม่ชอบคนที่นอกใจจริงๆ พี่เคยเห็นพี่ดิษทิ้งผู้หญิงด้วยเรื่องแบบนี้ ระวังดีๆล่ะ ” ทำเอาผมกลัวเลยล่ะ
“ คืนนี้ให้ผมนอนที่ไหนอะ ”
“ กลับไปหอพักในซะ ช่วงนี้รับน้อง เค้าปิดช้า ” รู้ดีอีก พี่โจส่งผมให้หาทางเข้าไปมหาลัยเอง ใจร้ายมาก พอผมเข้าไปที่หอพักได้ ก็เจอพวกพี่หอเค้าเล่นกับน้องๆอยู่ สนุกๆครับ แล้วก็เดินต่อมาที่ห้อง
“ เฮ้ย ดิษน้อย ” ไอเดย์นอนกางแขนขาเต็มเตียงเลยครับ
“ ไงพี่ จบไหม ”
“ จบไม่สวย ไอดิษมันมาเจอพี่อยู่ในห้องกับพี่กริช ” ไอเดย์สะดุ้ง ลุกขึ้นมานั่งคุย
“ ผมว่าแล้ว พี่กริชเนี่ยไม่ธรรมดา ”
“ แต่ก็ไม่เสียตัวให้เค้าแล้วกันน่า ”
“ เห็นมีหญิงเพียบ ทำไมกลายเป็นโดนจิ้มซะล่ะพี่ ” กวนทรีน
“ เออนี่ กูมีข่าวจากสายลับ ไอวินมีแฟนแล้วนะ เป็นผู้ชาย หล่อมากด้วย ”
“ ปากหมาพี่ ไม่มีทาง ......... ไม่หรอก ” หึหึหึหึหึ หน้าแห้งเชียวไอบ้าเอ้ย
“ เดี๋ยวกูต่อยปาก ว่าปากหมา ” มันรีบยกมือไหว้
“ ไอสายลับของพี่ มันมั่วแล้ว ไอวินมีแฟนเป็นผู้หญิง เพิ่งเลิกกัน ผมรู้ ”
“ บางทีมันอาจจะอยากให้มึงคิดแบบนั้นก็ได้ ”
“ อะไรวะ เชี้ยๆๆๆๆๆ กูไม่ยอมละ ” มันด่าตัวเองอยู่ดีๆก็ลุกพรวดพราดขึ้นมา
“ เฮ้ยๆๆ จะทำอะไร ตีสามตีสี่ ”
“ ผมจะไปหาไอวิน ถ้าจำเป็นนะ จะจับทำเมียแม่งเลย ” ผมรีบไปดึงมันมานั่งลง
“ มึงอะๆ ใจเย็นดิ๊ ไหนว่าข่าวกูมั่ว มึงน่ะหัดใจเย็น ทำเรื่องที่ควรทำซะบ้างสิวะ ” นิ่งลงละครับ
“ มันกล้าหลอกผม ผมจะยอมได้ไงพี่ ”
“ พูดถึงมึงเถอะ เคยทำอะไรที่เหมือนว่าจริงจังอยากเป็นแฟนกับไอวินไหม ” นิ่งอีกรอบ ฮ่าๆๆ เวลาคนโดนด่าแล้วหงอยนี่ตลกดีว่ะ ....... เวลาผมหงอยคงจะตลกแบบนี้สิเนี่ย
“ คงไม่เคยมั้ง จำไม่ได้เลยพี่ ”
“ นั่นไง มึงอยากได้มันเป็นแฟน นอกจากมึงต้องการเค้า มันต้องทำให้เค้ารู้สึกด้วยว่าต้องการมึงเหมือนกัน ”
“ ............. ” เฮ้ย ทำไมเงียบวะ
“ มึงเป็นไรไอดิษน้อย ”
“ พี่แม่งเจ๋งว่ะ บอกคนอื่นชัดเจนมาก แต่ตัวเองเอาไม่รอด ” ปากมึงนี่น้า
“ เออๆๆ อย่ามากัดกู กูคิดแก้ปัญหาของกูอยู่ ” ไอเดย์ขอบคุณ แล้วทิ้งตัวนอนต่อ ส่วนผมต้องนั่งคิดอะไรนิดหน่อย และต้องคิดด้วยว่า ทำไมพี่กริชถึงมีท่าทีแบบนี้กับผม
สายๆของวันต่อมา ผมไปหาซื้อข้าวกิน และต้องไปคณะเพื่อดูน้องๆทำกิจกรรมนิดหน่อย ก่อนเที่ยงเสร็จงาน ผมชวนพี่โจมาด้วย เพราะอยากให้ไอวินกับไอเดย์มันเปิดใจห้กันซักที
ผมสองคนวางแผนกันว่าจะชวนให้ไอเดย์ไปเห็นแฟนของไอวิน เพื่อจะได้บอกความจริง ว่าพี่โจรู้สึกกับไอวินแค่พี่น้องที่เห็นใจกัน เผื่อว่าถ้าดี พี่นากอาจจะหึงพี่โจอีกต่างหาก พอนัดแนะกันเสร็จ ผมก็เดินกลับมาหาพัก มาล่อไอเดย์ให้กินเบ็ด ส่วนไอวินพี่โจจะไปนัดแนะเอง
“ เฮ้ยเดย์ ”
“ เรียกน้องเดย์ดิพี่ อย่ามาป่าเถื่อน ” ปากมันนี่ ฮุ้ววววววววว
“ ไอสัดเดย์ !!!!!! ”
“ คร้าบ พี่วาก ” เออ ให้มันได้งี้
“ อยากเห็นหน้าแฟนไอวินมะ ” พอพูดเรื่องนี้ สีหน้าน้องชายสุดที่รักเปลี่ยนไปเลยครับ
“ ไม่ดีกว่า พี่ว่าหล่อมาก ผมคงสู้ไม่ได้ รอเลิกกันก่อนแล้วกัน ”
“ ใจตุ๊ด แค่นี้ไม่สู้ กูไปคนเดียวก็ได้เว้ย ” เซ็งเลย แผนของผมจะมาล่มตั้งแต่ยังไม่ทันได้ใช้
“ เดี๋ยวดิ ........ ถ้าพี่ไป ผมไปเป็นเพื่อนก็ได้ ” มาทำลีลาเยอะ แกล้งแม่งซะหน่อย
“ ไม่ต้องอยากไปเป็นเพื่อนกูหรอก เดี๋ยวกูถ่ายรูปมาให้ดูก็ได้ ”
“ เออๆๆๆ อยากไปพี่ อยากเห็นหน้าแฟนมัน โอเคมะ ” ไอดิษน้อยเอ้ย ผมบอกเวลาที่นัดเจอกัน และผมต้องหาเพื่อนไปด้วยอีกคน คนเดียวที่ผมนึกออกคือไอแบงค์ครับ
“ ดีแบงค์ ”
“ ว่าไงคิม ” เสียงมันสลึมสะลือนะ
“ นอนเหรอ รบกวนปะ ”
“ สำหรับคิมไม่หรอก มีอะไรเหรอ ” หึหึ มีหยอด
“ อยากชวนมาดูอะไรสนุกๆ มาปะ ”
“ ได้สิ มีเรื่องคุยด้วยเยอะเลย ไว้เจอกันนะ ” ผมนั่งมองดูเวลา นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว แบงค์ยังนอนอยู่ คงจะเพิ่งเลิกงาน หมดกะอะไรทำนองนี้
ตอนนี้ ผมอาจจะช่วยให้น้องสองคนได้เปิดใจเข้าหากัน แต่ตัวผมยังไม่รู้อนาคตของตัวเองเลย ผมไม่ได้รับหรือโทรหาไอดิษเลย ผมอยากขอโทษที่หน้ามืดไปขณะนึง และอยากขอโทษที่ไปให้โอกาสพี่กริช คนที่มีแผลทางใจอยู่แล้วให้พี่กริชรู้สึกว่ามีความหวัง เฮ้อ แต่เอาเถอะ น้องสองคนนี้รอกันมานานหลายปีแล้ว ถ้ามันสองคนเปิดใจและชอบกันขึ้นมา ก็คงช่วยให้ผมมีความสุขได้เหมือนกัน
ตอนค่ำ พี่โจขับรถมารับผมกับไอเดย์ เพื่อไปที่ร้านของพี่โจ ส่วนไอวินพี่โจไปส่งก่อนแล้ว ผมอยากรู้จริงๆว่า ถ้าไอเดย์รู้ว่าพี่โจคือแฟนของไอวินจะเป็นยังไง ฮ่าๆๆ
“ พี่ ไหนแฟนไอวินล่ะ ” ตอนนี้อะ พี่โจนั่งอยู่กับไอวินแล้ว แต่ผมยังไม่ได้บอกครับ
“ คิม คนไหนแฟนโจ ” ส่วนพี่นากก็แอบมาถามอยู่เรื่อยๆ
“ ใจเย็นๆน่า ชนๆ ” ผมก็นั่งมองก็ไอเดย์กับพี่นากกระวนกระวายอย่างมีความสุข จากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ไอแบงค์ก็ตามมาสมทบด้วย ขณะที่ผมกำลังชงเหล้าให้ไอแบงค์ ไอเดย์สะกิดผม
“ อะไรดิษน้อย ”
“ เออ เรียกผมดิษน้อย ดิษใหญ่มาโน่นแล้ว มีคนตามมาด้วย ” ผมตกใจ ที่คีบแทบหลุดจากมือ เท้าเย็นวาบเลยครับ ไอดิษมันมาได้ยังไง ผมมองๆไปตามที่ไอเดย์ชี้ ก็เจอ ..........
ไอดิษเดินนำมา พี่กริชตามหลัง พร้อมด้วยผู้หญิงคนที่ผมเห็นว่าหอมไอดิษที่คอนโด ทำไมสามคนนี้มาด้วยกัน ยังไม่รวมคำถามที่ว่า เค้ามากันทำไมด้วย
“ เป็นอะไรไปคิม ” พี่โจถาม
“ พี่ ..... พี่ ไอดิษมา ”
“ ตายแล้ว เค้ามากันได้ยังไงอะ ” พี่โจแกล้งทำเสียง และยิ้มร่าเริงมากๆ ผมรู้ทันทีเลยครับ
“ พี่โจ ......... มึงบอกให้พวกมันมา ”
“ ใช่แล้วไง พ่อขงเบ้ง แก้ปัญหาให้คนอื่นแล้ว แก้ปัญหาตัวเองซะด้วยล่ะ จุ๊บๆ ฮ่าๆๆๆ ” ฮึ่มมม ไอพี่โจ ไอพี่รหัสทรยศ กว่าผมจะตั้งสติได้ สามคนนั้นก็มานั่งร่วมโต๊ะแล้ว คราวนี้มันจะได้แก้ปัญหา หรือเพิ่มปัญหากันแน่เนี่ย
**********************************************************
พูดถึงวันแห่งความรัก ปีที่แล้วผมไม่ได้เก็บมาเล่า (และปีนี้ก็ยังไม่รู้จะมีอะไรมาเล่าไหม หุหุ) ความจริงปีที่แล้วมีเรื่องให้เล่าอยู่นะครับ เพียงแต่ผมไม่อยากเล่าในตอนนั้น เพราะว่ามีคนเจ็บตัว คือมีอุบัติเหตุนั่นเอง แต่ไม่ได้หนักมากครับ อย่างไรพรุ่งนี้ผมจะมาเล่าให้ฟัง หลังจาก ....... หลังจากไปเดินเที่ยวกลับมาแล้ว :o8:
-
แต่ละคู่ยุ่งเหมือนยุงตีกัน
สวัสดีวันแห่งความรัก
อิจฉาคนได้เที่ยวกับแฟนเน้...
-
มาต่อไวๆน้า
-
จบแบบนี้อีกแล้ว ชอบทำให้คนอ่านค้างใจร้ายมากกก
ยังไงก็รีบมาเล่าต่อเร็วๆนะคะ :bye2: :bye2:
-
ไม่รู้จะสงสารหรืฮาคิมดี พี่โจก็ช่างนะ คิมอุตส่าห์ตั้งใจจะช่วย นี่ดันทำให้เรื่องวุ่นเข้าไปอีก
-
อ๊ากกกก ช่วงนี้คิมทำให้ค้างบ่อยไปนะ รู้ป่ะลุ้นสุดๆอ่ะ
-
โหยต้องมาอัพเดทให้ฟังด้วยนะว่าปีนี้กะปีที่แล้ว เป็นไง หวานขนาดไหน อะคึอะคึ
-
ชีวิตวุ่นวายมากเลยอ่ะคิม แต่ก็น่าสนใจดีนะ เผอิญพี่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ในชีวิตมาก่อน
-
:call: :call: :call:
-
:L2: :L2: :L2:
Happy Valentine na ka
มีความสุขกับความรักนะคะ
น้องคิม :L1:พี่ดิษ
ปล.อยากอ่านมากเลยเหตุการณ์วันวาเลนไทน์ช่วยเขียนหน่อยนะ
อยากรู้ว่าพี่ดิษจะหวานมากแค่ไหน
-
ค้างอ่ะคิม.....
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ขอให้มีความสุขน๊า!!!!
-
ดีใจน้าที่มาอัพอ่ะ แต่แหม จบแบบนี้ค้างเกิ๊น เอาละ เคลีย์กันไปเลย เดย์-วิน-โจ-นาก คิม-วาก-กริช คอยอ่านตอนหน้าไม่ไหวแล้ว
-
อย่างก้บว้นประชุมญาติ
มันจะเคลียหมู่เลยนะเนี้ย
-
ค้างงงงงงง
-
น้องคิม ค้างมากนะ
.....................
:L2: Happy Valentine's Day :L2:
+1
-
ที่บอกว่าจะมาเล่าเรื่องวาเลนไทน์อ่ะ
หลังจาก กลับมาจากไปเดินเที่ยว
หรือว่า หลังจาก :oo1: อ่ะคิม :-[
มาเร็วๆน้า อยากรู้ๆ อิอิ
-
ค้างมากอ่ะ เดินเที่ยวกลับมารึยังงงง มีแรงมาต่อป่าว อิอิ :o8:
-
เพราะแฟนคลับอยากให้หวานกันนาน ๆ
Happy Valentine's Day มีความสุขในวันแห่งความรัก to คิมกับเฮียดิษ
-
มีความสุขมากๆนะครับพี่ น้องก็ไม่รู้จะพูดหรือให้พรใดๆที่วิเศษนัก แต่สิ่งที่วิเศษคืออยากให้รู้ว่ามาจากใจนะครับ มารอพี่คิมพี่ดิษเช่นเคยครับ
-
:L2: ดอกไม้ให้ทุกคนครับ
เล่าให้ฟัง วันวาเลนไทน์ 2555 (เมื่อปีที่แล้ว)
วันนี้ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรักใช่ปะครับ แต่สำหรับผมเป็นวันธรรมดาวันนึงเท่านั้นเอง เพราะคนที่เค้าบอกว่าเป็นแฟนผม ไม่ค่อยให้ความสำคัญเท่าไร และตัวผมเองก็ไม่ค่อยสนใจเหมือนกัน แต่ในปีดูท่าจะไม่เป็นแบบนั้นดิครับ
ก่อนวันวาเลนไทน์ พี่นากโทรมาชวนผมออกไปเที่ยวที่ร้านของพี่นาก ผมไม่ค่อยอยากออกไปเจอหน้าผู้คน เพราะรู้สึกไม่ดีที่พยายามเต็มที่ แต่สุดท้ายด้วยความผิดพลาดของหลักสูตร ผมพลาดเกียรตินิยม ไม่จบในสี่ปี พอเห็นหน้าเพื่อนๆในหอแล้วมันอาย
เช้าวันที่ 14
“ พี่คิม ตื่นๆๆ ไม่รู้จักไปร่ำไปเรียนนะพี่ ” ไอวินนี่มาโผล่ที่นี่ได้ยังไงวะ (ตั้งแต่ปีที่แล้ว หลังจากที่รู้ว่าไม่จบในเวลาสี่ปี ผมออกมาอยู่หอพักนอกมหาลัย หอของแม่ท่านวากอะครับ)
“ มึงมาได้ไงวะ ห้องกูนะเว้ย ”
“ พูดเต็มปากนะ ห้องใครนะ ” อ้าว พี่โจมาด้วยอีกคน
“ เฮ้ย นี่งัดกุญแจกันเข้ามาหรือไง ” กำลังเซ่อนอนเลยกู
“ ปล่าว มีคนให้กุญแจมา ” ไอวินชูกุญแจให้ผมดู คงเป็นไอดิษนั่นแหละ
“ เออๆ ช่างเถอะ ช่วงนี้ไม่มีเรียนแล้ว มีเก็บเกรดตัวเดียว วันพฤหัส ” สุดท้ายต้องลุกมานั่งคุยกับสองคนนี้
“ พี่อย่าเศร้าไปสิพี่ จบพร้อมพวกผมไง ไม่ดีเหรอ ” ไอวินพูดปลอบใจ
“ พ่อมึงล่ะ หรือผัวนะ ” ผมแซวมั่ง
“ ให้มันทำงานคณะ ผมออกมานี่ไง ” เดาเองนะ ว่าใครที่เป็นหัวใจของไอวิน หุหุ
“ มาทำไมกัน กูบอกพี่นากไปแล้วว่าไม่ไป กูจะอยู่หอ ”
“ นากบอกพี่แล้ว พี่ถึงมาด้วยไง ” เอาอีกล่ะ ตื้อกันไม่เลิกเลย สงสัยต้องไปกับเค้าแหละครับ
ส่วนสำคัญที่ผมไม่อยากไป ก็เรื่องที่ไม่จบนั่นแหละ และที่พวกนี้นัดกัน มีแต่พวกที่จบไปแล้วทั้งนั้น แม้แต่ไอโปรก็จบไปแล้ว เพื่อนๆของผมตอนนี้แยกย้ายกันกลับบ้านไปสร้างอนาคตหมดแล้ว ยิ่งคิดยิ่งเครียดครับ
“ คิมจะหนีแบบนี้จริงๆเหรอ หนียังไงก็ไม่พ้นหรอกนะ ” พี่โจพยายามเตือนสติผมครับ
“ ผมก็หนีแบบนี้เป็นประจำ น่าจะชินกันแล้ว ”
“ พี่ดิษล่ะ ” พูดถึงดิษแล้วปรี๊ดดดด
“ ไม่ต้องเลยพี่ มันไม่เคยอยู่ใกล้ผมเวลาที่ผมต้องการ ทุกทีอะ ” พี่โจยิ้มๆ
“ พี่จำได้ว่า คิมเป็นคนไล่พี่ดิษเองนะ พี่ดิษน่ะไม่เคยไปไกลจากคิมหรอก ”
เรื่องของเรื่อง คือวันที่ผมรู้ว่าไม่จบ ผมเมาจนมั่ว ทั้งร้องไห้ ทั้งหาเรื่อง ร่วมอาทิตย์ไม่เป็นผู้เป็นคนเลย สุดท้ายทั้งพ่อและแม่ของผมต้องมาจากไร่ เพื่อพาผมกลับมารวบรวมสติที่ไร่ และผมยังโทษไอดิษที่มันไม่ยอมเตือนผมเรื่องหลักสูตรที่มีปัญหา ซึ่งจริงๆแล้วมันรู้มาก่อน แต่ไม่ได้บอกผม ทำให้ผมกับท่านวากดิษไม่คุยกันมาตั้งแต่วันที่รู้ผมจนถึงวันนี้ (14 กุมภาพันธ์ 2555)
“ เออ ผมผิดเอง ”
“ ความจริง ถ้าจะโทษก็น่าจะโทษพี่ด้วย เพราะพี่เรียนเอกเดียวกับคิม ” อ้าว พอดีเลย ผมชกเข้าที่หน้าอกแบบหยอกๆครับ แต่พี่โจสงสัยจะเจ็บจริง ไอค่อกๆๆเลย
“ พี่คิมนี่นิยมความรุนแรงอะ ” ไอวินว่าเอาซะ
“ เออ กูก็แบบนี้ไง ”
“ ไปสนุกกันบ้างเหอะ พี่ๆเพื่อนๆเป็นห่วงนะ ยังไงก็อีกแค่ปีเดียวไม่ใช่เหรอ ” พี่โจพูดไปลูบอกไป ทำมาอ่อนแอ
“ เย็นๆผมบอกอีกทีพี่ ” ความจริงผมต้องไปอยู่แล้วครับ อุตส่าห์มาชวนถึงหอ
กิจวัตรของผมในช่วงนี้ ทุกต้นเดือน ผมต้องจดน้ำและไฟที่มิเตอร์ เก็บเงินของหอพัก ไปซื้อสิ่งของที่ต้องใช้ทำความสะอาด และพวกหลอดไฟ อุปกรณ์ที่จำเป็น และแม่ท่านวากจะแบ่งเงินให้ใช้ส่วนนึง
“ พี่คิม วันแห่งความรัก บอกรักน้องหรือยัง ” ตอนเที่ยงน้องชายของผม โทรมาคุยด้วย
“ ครับ รักตั้งแต่เกิดแล้ว ”
“ วาเลนไทน์ จะออกไปกับสาวคนไหนพี่คิม ” เฮ้อ น้องคนเล็กของผมยังไม่รู้น่ะครับ
“ มีสาวกับเค้าที่ไหน คงออกไปเที่ยวปกติน่ะ ” อันนี้ไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมดเฉยๆ
“ ผมไม่กวนนะพี่ สุขสันต์วันวาเลนไทน์น้า ”
ช่วงบ่ายผมไม่มีอะไรให้ทำ เลยแต่งตัวออกไปนั่งรอที่ร้านของพี่นากเลย พอไปถึง พี่นากยังนอนไม่ตื่นเลยครับ
“ มาเร็วจังคิม ”
“ ไม่มีอะไรทำ งั้นผมไปเดินเล่นแถวๆนี้นะ ” พี่นากพยักหน้างึก แล้วกลับไปนอนต่อ
ใกล้ๆร้านของพี่นาก จะมีร้านหนังสือเก่าๆอยู่ร้านนึง ตรงข้ามจะมีห้างเล็กๆ ผมได้แต่ยืนมองพวกคู่รักที่มาเดินเล่นกัน กุ๊กกิ๊กกันน่าอิจฉาจริงๆ ผมเพิ่งคิดได้เอาตอนนี้เองว่า ผมไม่น่าไปทำให้ไอดิษลำบากใจเลย ในวันแบบนี้เราน่าจะได้มีความสุขแบบคนอื่นเค้าบ้าง คิดได้ดังนั้นผมก็รีบโทรหาทันที
“ มีอะไรหรือปล่าวน้อง ” เสียงมันลนลานมากเลยครับ
“ เอ่อ วันนี้ว่างปะ ”
“ ว่างสิ น้องอยู่ไหนเหรอ พี่จะไปหา ” ผมบอกสถานที่ และยืนรออยู่แถวนั้น ไม่นานท่านวากก็ขับรถมาเทียบท่า
“ ทำไมมาอยู่แถวนี้ล่ะ เย็นนี้ไปร้านไอนากใช่ไหม ” ดูมันถามดิ
“ ไปดิ เมื่อกี้ไปมาแล้ว แต่พี่นากนอนอยู่ ”
“ งั้นเราไปหาเดินเล่นกัน แล้วค่อยไปเนอะ ”
ผมกับท่านวากดิษ ชอบเดินด้วยกันครับ แม้จะไม่ได้ซื้ออะไร แต่ชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน จับมือบ้างกอดคอบ้าง เฮ้อ เราน่าจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ถ้าไม่ติดที่ผมงี่เง่าไปหน่อย
“ คิม เรื่องที่ไม่จบ ........ พี่ไม่รู้จริงๆนะ ”
“ ไม่เป็นไร กูขอโทษนะ ไม่น่าพูดกับมึงเหมือนไล่มึงไปไกลๆ ”
“ ชื่นใจละ กินไอติมเหอะ ” จากนั้นเราก็เลือกซื้อของอีกนิดหน่อย แล้วกลับมาที่ร้านของพี่นาก
ช่วงค่ำ พวกขาเที่ยวเริ่มทยอยกันมา และวันนี้คนมีคู่มากเป็นพิเศษ รวมถึงคนที่จะมาหาคู่ด้วย ส่วนพวกผมที่มา ก็เป็นขาประจำ เริ่มด้วย พี่โจ พี่หมอกริช (หลังจากที่สนิทกัน พี่หมอก็มาแต่ที่นี่ครับ) ไอวิน ไอเดย์ ไอแบงค์
“ เฮ้ย เริ่มงานๆ ” จู่ๆพี่นากก็เดินมาบอก อะไรวะเริ่มงาน
“ ไปไหนกันๆ ” ผมถามพวกนั้นครับ เพราะเล่นลุกกันไปทั้งโต๊ะ
“ ทุกคนครับ วันนี้ขอขัดคอหน่อย เพราะวันนี้มีที่รักของเรามาร่วมด้วย คิมคร้าบบ ลุกโชว์ตัวหน่อย ” ตายๆ กูก็อายเป็นนะพี่ ผมลุกโค้งๆให้คนในร้าน (คนในร้านของพี่นาก ส่วนมากเป็น ช-ช และ ญ-ญ ครับ)
“ ใช่ว่าเราไม่เคยผิดพลาด ไม่เคยผิดหวัง ผมก็เคยเหมือนกัน ....... โจ เคยผิดหวังไหมครับ ” พี่นากนี่คล่องแคล่วดีจัง
“ เคยครับ ...... ตอนที่คุณเคยปฎิเสธผมไง ”
“ ฮิ้วววววววววววววววว ” เออ หวานกันอีก
“ โอเคๆ อย่างน้อยก็เคย เอาล่ะ น้องคิมครับ พี่เห็นน้องเป็นคนเก่ง และกล้า เวลาที่น้องอ่อนแอ อยากให้รู้ว่าพวกพี่ก็รู้สึกหมองไปด้วย ฉะนั้น สู้ๆนะครับ ” ผมน้ำตาคลอเลยครับ จากนั้นพี่ๆทุกคนก็ผลัดกันให้กำลังใจ รู้สึกเป็นคนสำคัญมากๆเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ สุดท้าย ดิษ ข้าวกล้อง ท่านวาก ท่านประธาน ทั้งหมดนี่ชื่อมันคนดียวนะครับ ....... อ่ะ อยากบอกอะไรน้องคิม ” ช่วงระทึกมาแล้วครับ มันจะพูดว่าอะไรน้า
“ คิม .......... พี่รักคิมมากนะครับ ”
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!! ” คำพูดธรรมดามาก แต่ทำให้ผมรู้สึกดีเหลือเกินครับ
จากนั้น หลังจากที่พวกพี่ๆเค้าทำเป็นตัวอย่างแล้ว โต๊ะอื่นๆก็เวียนไปพูดบ้างร้องเพลงบ้าง ส่วนพวกผมมานั่งฉลองกันอย่างเบาๆ ........ ว่าแต่ไอดิษไปไหนล่ะ
“ พี่ ไอดิษหายไปไหนอะ ” ผมถามพี่โจ
“ เดี๋ยวกลับมา ”
ผมนั่งรออยู่พักใหญ่ เริ่มเป็นห่วง เพราะมันไม่ได้บอกก่อนว่าจะไปไหน ซักพักพี่นากก็วิ่งมา
“ พวกเรา ........ ไอดิษ ”
“ อะไรพี่ ”
“ มันโดนรถเฉี่ยว ไปดูมันหน่อย ” ผมรีบลุกแทบจะทันที แต่พี่โจมาขวางไว้
“ พี่ หลีก ไม่งั้นกูต่อย ”
“ อย่าใจร้อนสิ นากต้องเฝ้าร้าน วินกับเดย์ช่วยพี่นากนะ เราไปกัน ” เราก็หมายถึงที่เหลืออะครับ
ผมไปที่โรงพยาบาลที่ไอดิษถูกส่งตัว (โรงพยาบาลที่ผมเคยจะทะเลาะกันพยาบาลอะ) พี่กริชก็โชว์ป้ายว่าเป็นหมอ ต้องการไปดูอาการ พอเราเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินเท่านั้นแหละ
“ คุณคะ ขอกุหลาบก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเอาไปใส่น้ำให้ ” เสียงผู้หญิงครับ
“ ไม่ต้องครับ พี่รีบๆทำแผล ผมจะกลับไปหาแฟน ” อ้าว เสียงท่านวาก พี่กริชดึงม่านออก ถึงรู้ว่าไอดิษมีเลือกไหนออกมาตรงต้นขา
“ ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ใช่ไหม ” พี่กริชถามผู้หญิง ที่คาดว่าเป็นหมอเวรครับ
“ เค้าเรียกหานายอยู่ ถ้าโดนคงไม่มีแรงยื้อกุหลาบไว้หรอก ไม่รู้จะเอาไปให้ใคร ” พี่หมอผู้หญิงพูดหยอกๆครับ
“ คิม ....... ” ผมอะยืนน้ำตาไหลอยู่ครับ
“ มึงขับไปหาซื้อดอกกุหลาบเหรอ ” ผมถาม
“ อืม พี่ไม่เคยซื้อเลยตั้งแต่คบกัน แถวนี้ก็ไม่มีขาย พี่เลยยืมจักรยานของไอนาก ขากลับรถฝ่าไฟแดงเลยเฉี่ยว ....... ต้องซื้อจักรยานใช้มันด้วยเนี่ย ”
“ ไอเชี้ย ยังมีอารมณ์ล้อเล่นนะ ” อันนี้ผมว่ามัน
“ อาการไม่หนัก แต่น่าจะไปพักนะ ”พี่หมอกริชบอก
“ งั้นพี่ช่วยดูอาการให้อีกที จะได้พาไปส่ง ” พี่โจบอกพี่หมอกริช พี่หมอกริชหันมายิ้มๆให้ผม
“ รับดอกกุหลาบของมันสิ ขวางลูกตาน่ะ ” ครั้งนึง พี่หมอเคยชอบผมครับ แฮะๆๆๆ
“ ประคองกูทีดิ กูจะคุกเข่า ” โหๆ คุกเข่าเหรอ ไม่ดีมั้งมึง พี่กริชกับพี่โจช่วยกันประคองให้มันค่อยๆนั่งคุกเข่า ความจริงไม่มีอะไรน่าอายใช่ปะครับ แต่ไม่ใช่แบบนั้นสิ เพราะตอนนี้ทั้งแพทย์ พยาบาล คนป่วย ช่วยกันลุ้นเหมือนลุ้นว่าไอดิษจะขอผมแต่งงาน
“ คิม ...... พี่ซื้อกุหลาบ มาเท่ากับที่พี่แอบชอบคิม ความจริงก็เท่าอายุพี่นั่นแหละ ช่วยรับไว้นะ ” โห พูดแบบนี้ กูก็เขินดิ
“ ครับ ขอบคุณนะ ” ผมรับดอกไม้จากมัน และเสียงปรบมือจากคนที่ลุ้นด้วย ตลกดีนะ
เสร็จธุระที่โรงพยาบาล ผมกับท่านวากดิษกลับมาที่หอพัก ส่วนคนอื่นๆคงจะสนุกกันต่อ
“ เสียดายจัง ” ไอดิษบ่น
“ อะไร มีอะไรให้อีกเหรอ ”
“ กะจะ ....... มีเซ็กส์ในวันวาเลนไทน์ซักหน่อย ” ในหัวมึงนี่นะ
“ เออ ”
“ คิม ขอบคุณนะ ที่ไม่โกรธพี่ ” ผมหายโกรธตั้งแต่ดอกกุหลาบแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ รู้สึกดีมาก
“ อืม ดิษ ต่อไปมีอะไรจะให้ ”
“ อะไรเหรอ ”
“ คิมรักดิษนะ และต่อไปจะพยายามเรียกว่าพี่ ” ไอดิษยิ้มร่า มันคงจะตลกอะครับ เพราะผมไม่เคยทำเลย (ความจริง ทุกวันนี้ผมเรียกพี่แล้วนะ ตัวเองก็แทนว่าคิม)
“ เฮ้อ ยังเสียดายอยู่ดี ไม่ได้มีเซ็กส์เนี่ย ” มันยังไม่หยุดอีก ผมเดินไปผลักอกมันลงที่เตียง
“ ........ ดิษ นอนเฉยๆแล้วกัน ” อันนี้ผมพูด
“ ?????? ” ที่เหลือคิดเอาเอง หุหุหุ
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหพี่
-
ไม่ช้าไปใช่ไหมที่จะบอกว่าแฮปปี้วาเลนไทน์เดย์ย้อนหลังนะจ๊ะ :L2:
อ่านตอนนี้แล้วน่ารักมากเลย :-[
-
กรี้ดดดดดดดด หวานเวอร์ ถึงจะหวานปนเลือดก็ตาม
-
คิม...ยอมรับสารภาพมาดีนะ ว่า ใช้เวลานี้ เผด็จศึกพี่ดิษใช่ไหม 555 (ล้อเล่นนะ) น่ารักจังดิษคิม
ปล.Ηαρρу ѴαΙепłιпе' ѕ Ɗαу
-
ทั้งพี่ดิษและคิมน่ารักจริงๆ
กรี๊ดดดๆๆๆ ฟินแล้วคร่า..
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
พี่ดิษหวานโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
น้องคิมพี่ดิษน่ารักเนอะ
:-[
-
รุกพี่ดิษ?????????
-
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!
แล้วปีนี้พี่ดิษให้อะไรคิมอ่ะ......บอกบ้างน๊า!!!
-
กรี๊ดดดดดดดดด. กรีดร้อง. หวานมากคร้าาาาาาาาาา. อ๊ายยยย เขิลลลล. (บ้าไปแล้ว). แอบคิดว่าสรุปแล้วแบงค์ต้องไปคู่กะพี่หมอกริชแน่เลย
-
เล่าของปีที่แล้วเสร็จ ต่อด้วยของปีนี้ด้วยน๊าาา อยากรู้ว่าหวีดเวอร์ๆเหมือนปีที่แล้วอะป่าววว คิคิ
-
ปีที่แล้วไม่จบ ปีนี้คงจบแล้วสินะ
กว่าจะได้หวานกันชอบมีเรื่องให้ตื่นเต้นเรื่อยเลย ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก
สุดท้ายยังไงกัน ... อย่าบอกว่าพี่ข้าวกล้อง นอนกัดหมอนสะอื้นนะ จะขำให้
-
ทำตัวเองนะคิม เหอๆๆ
วาเลนไทน์ พี่ดิษหวานซะ รักกันตลอดไปนะคิมดิษ
ยิ่งอ่านยิ่งชอบดิษน้อย ลุ้นคู่ดิษน้อยอยู่นะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ คิมดิษ
-
พี่คิมบริการพี่ดิษหรอครับ ดีๆแล้วเป็นศรีภรรยาที่ดีนะพี่55555 มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:o8: :o8:
-
โหย...เฮีย จะหวานทั้งทีต้องมาเจ็บตัวด้วยซะนี่ แต่ก็ถือว่าคุ้มมากเพราะคิมจัดเอง...55
แต่เข้าใจว่าถึงคิมจัดเองแต่ก็โดนเฮียจัด คึ ๆ
แล้วปีนี้เป็นอย่างไรหน๋อ...หวานเหมือนปีที่แล้วรึเปล่านิ
ดีใจที่คิมเรียกเฮียและแทนตัวเองด้วยชื่อ เพราะเฮียเป็นพี่ใหญ่
และที่สำคัญเป็นสามีคิมด้วย กร๊ากกก แสดงออกถึงการเคารพซึ่งกันและกันอะไรประมาณนั้น
ดีใจกับคู่น้องเดย์กับวิน ที่สุดท้ายก็รักกันได้ แต่...คิดว่าวินจะเป็นฝ่ายรุกซะอีก แต่กลับเดย์ คึ ๆ
-
เฮียดิษหวาน :impress2: คิมน่ารักอ่ะ :3123:
-
คิมขอของปีนี้ด้วยซิ ไหนๆก็เล่าของปีที่แล้วอ่ะ
-
คือพี่คิมจะบอกว่า......*พี่ไม่ต้อง น้องทำเอง* ใช่มั้ยคะพี่
อิจฉาๆๆๆๆๆๆ อยากได้แฟนแบบพี่ข้าวบ้างงงงงง *เวิ่นส่วนตัวล้วนๆ ฮ่าๆๆ*
-
โหหหหหหหหหหห คิม พี่ไม่ต้องน้องทำเอง พี่ดิษคงสบายเลย
ไม่ต้องออกแรง คิมจัดให้แบบเน้นๆ :haun4: :haun4:
-
เรื่องนี้มีซีนหวานแล้วจร้า :mc4:
ปกติโหดเถื่อนเลือดสาดเอิ่มเว่อไปแร่ะ!!
พี่ข้าวกล้องน้องคิมน่าฮัก :-[
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุก สนุกมากเลค่ะ :)
สมัครเป็น FC ติดตาม พี่คิมกับพี่ดิษนะคะ ฮิๆ
-
ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คิมน่ารักอ่ะ
-
อ่านจบทำเอาอมยิ้ม!!!!!
แล้วปีนี้มีพิเศษอีกหรือเปล่าครับ
-
:กอด1:
รักจัง
ดิษ+คิม
จุ๊บๆๆๆๆ จ๊วบๆๆๆๆ
:impress3:
-
พี่ดิษไม่ต้อง น้องคิมทำเอง ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขนาดเดี้ยงก็ยังอุตส่าห์คิด :haun4:
-
...โฺอ้ได้อ่าน 2-3 ตอนรวด เรื่องนี้มีอะไรปกปิดกันอีกเยอะเนอะ แล้วใครล่ะเป็นคนที่วางแผน หมอกริช เหรอ
....ดิษน้อยมันน่ารักเนอะ บางทีก็ฮาๆๆ บางทีก็กวนๆๆ เป็นน้องที่เพิ่มสีสรรให้ชีวิตรักของคิมเลย เหมือนน้องดิษจริงๆเข้าข้างพี่มันตลอด
....แต่ทุกอย่างที่ดิษน้อยมันพูด นั้นถูกต้องทุกอย่าง และเค้าก็เป็นคนที่กล้าพูดกับคิมตรงๆด้วย แต่เรื่องของตัวเองกลับเอาไม่รอด55
....วาเลนไทม์ปีที่แล้ว ทำให้ได้รู้ว่าทุกคู่นั้น สมหวัง วินคู่ดิษน้อย พี่โจกับพี่นาก ยกเว้นพี่หมอกริช โสดไปก่อนเน้อปีนี้ไม่โสดแล้วมั้ง
....พี่ดิษได้เลือดและได้ใจ คิมไปหมดเลยสินะ แต่ที่คิมทำตอนจบนี่..พี่ไม่ต้องน้องทำเองใช่เปล่า..55
....พี่ดิษก็ได้มีเซ็กส์ สมใจอยากแล้วสิ เห็นใจๆๆ ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเนอะ ไม่ว่าหื่นหรอก เอ๊ะหรือ..หื่นหว่า :laugh:
-
มารอพวกพี่ครับ คิดถึงทุกวัน
-
รออ่านจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
o13 o13 o13 อ่านทันแล้วล่ะ อ่านไปเครียดไป ไมเกรนจะขึ้น 5555 รีบๆมาตอนนะครับ :bye2: :bye2: :bye2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2: :L2: :L2:
Miss you (*_*)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
งานเลี้ยงที่ร้านของพี่นาก ที่ผมกะว่าจะช่วยให้พี่โจ พี่นาก อวินกับเดย์ได้ลองเปิดอกคุยกัน ดูจะไม่น่าสนุกสำหรับผมซะแล้วครับ หลังจากที่ไอดิษ พี่กริช กับผู้หญิงอีกคนมา ผมได้แต่นั่งเงียบ จิบเหล้าบางๆ หลบตาไอดิษมัน
“ เฮ้ยพี่ ไหนแฟนไอวิน ” อย่ามาเฮ้ยๆนะเว้ย กูยิ่งขี้ตกใจอยู่
“ อ๋อ ........ นั่นไง ” ผมชี้ไปที่พี่โจ พี่โจก็ทำท่างงๆ คือตอนแรกไม่ได้เตรียมกันไว้แบบนี้หรอกครับ
“ นั่นมันพี่โจ หรือว่า ” ไอวินก้มหน้างุดๆ
“ มึงจะไปไหน ” ไอเดย์ลุกพรวดขึ้นมา ผมต้องรีบถามมันครับ
“ มึงออกมานี่กับกูเดี๋ยวนี้ไอวิน ”
“ ใจเย็นก่อนน้อง ” พี่นากดูจะควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าไอเดย์ครับ ถึงแม่แววตาจะไม่ได้เย็นเหมือนการกระทำกูเถอะ
“ ไม่ได้พี่ ผมไม่อยากต่อยคน ” โหเว้ยๆ เริ่มจะแมนขึ้นมาเชียว น้องผมๆ ฮ่าๆๆๆ
“ วินออกไปคุยกับเดย์เหอะ ” พี่โจปล่อยให้ไอวินไปง่ายๆ เพราะสองคนนี้มันไม่ได้มีอะไรกันอะครับ
“ ขอบคุณพี่ ” มันเดินไปคว้ามือของไอวินไป โคตรเท่อะ ตอนนี้ก็เหลือแค่พี่นากกับพี่โจ ...... แต่ถ้าสองคนนี้ไปด้วย ก็เหลือแค่ไอแบงค์ที่เป็นพวกผมดิ คิดได้ดังนั้น ผมก็เตรียมชิ่งล่ะ
“ แบงค์ ไปเต้นกันเหอะ ”
“ เพลงไม่สนุกอะคิม เพิ่งค่ำๆเอง ไม่เมา เราหน้าไม่ด้านพอ ” ดูมันดิ ไม่รู้คิวเลย
“ นาก โจขอคุยด้วยได้ไหม ” อ้าวๆ จะไปแล้วจริงๆด้วย
“ อืม ” และแล้วสองคนนั้นก็ลุกไป ตอนนี้บรรยากาศไม่ค่อยดีเลยครับ นั่งกันเงียบๆ คนที่น่าจะไม่เข้าใจที่สุดคงเป็นไอแบงค์
“ พี่มากับพี่ดิษเหรอครับ ผมชื่อแบงค์ครับ ” แบงค์รีบแนะนำตัวเองกับพี่กริช
“ กริชครับ ” แม่งมีจับไม้จับมือกันด้วย
“ นี่น้องสาวพี่เอง ”
“ ห๊า !!!!!! ” ผมอุทานเสียงดัง ผู้หญิงคนที่หอมแก้มไอดิษตอนนั้น คือน้องของพี่กริช
“ เราสามคนเป็นเพื่อนกันสมัยเด็ก ....... ที่จริงเมื่อก่อนพี่ก็มีเพื่อนอยู่คนเดียว แต่เค้าลืมพี่แล้วมั้ง ” ไอดิษจงใจว่าผมเลยครับ หรือว่าสามคนนี้ไปเคลียร์กันมาแล้ว
“ พี่กริชดูเหมือนคนทำงานแล้วนะครับ ” ไอแบงค์คุยกับพี่กริชต่อครับ
“ พี่เป็นหมอครับ ”
“ โห สุดยอด คิมรู้จักพี่กริชด้วยใช่ปะ ” เออ ยิ่งกว่ารู้จักอีก แต่ตอนนี้กูไม่อยากรู้จักใครเลยว่ะ อยากเมาอย่างเดียว ผมไม่อยากนั่งอึดอัดอยู่คนเดียวครับ เลยลุกไปหาไอโปร
ผมมานั่งหน้าเคาเตอร์ ให้ไอโปรชงเหล้าให้ นั่งคุยกันไปด้วย เรื่องนู้นเรื่องนี้ จนรู้สึกเมามากขึ้นๆ ผมมองเหตุการณ์ของสองคู่นั้นไปด้วย ดูๆไปไม่น่าห่วงครับ พี่โจกับพี่นากนั่งจับคู่กัน ส่วนไอเดย์กับไอวินก็นั่งด้วยกัน คงหมดห่วงได้ละครับ จากนั้นผมก็ดื่มๆๆๆๆ
“ มึงเครียดอะไรหรือปล่าววะ เมามากนะมึง ” ไอโปรคงเห็นผมฟุบคาเคาเตอร์ครับ เลยรีบมาพยุงตัวผมขึ้นนั่ง
“ ม่ายยยยหรอก กูก็ขี้เมา นิสัยเจี้ยแบบนี้ตั้งนานแล้วงาย ”
“ แต่ปกติ มึงไม่ขนาดนี้นะ ”
“ เออๆ พากูไปนอนที ห้องข้างหลังอะ เดี๋ยวสร่างแล้วลุกเอง ” ผมได้ยินเหมือนไอโปรเรียกใครมาช่วยไม่รู้ แต่เห็นคล้ายๆไอวินกับไอเดย์ที่มาช่วย
“ เดี๋ยวผมจัดการเองพี่ ” คงเป็นไอวินแหละที่พูด
“ จะพากูไปหน๊ายยย ”
“ กลับหอดิพี่ ” เออ มึงหิ้วกูไปแล้วกัน กูจะนอน
เวลาที่เมามากๆ ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนผมไหม คือผมแยกไม่ค่อยออกระหว่างเรื่องจริงที่เกิดอยู่กับที่ผมกำลังคิด อย่างในตอนนี้ผมจำได้แค่ว่า น้องสองคนพาผมกลับมาถึงหอพัก และผมก็นอนหลับไป
ผมตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง ยังมืดอยู่เลยครับ
“ เฮ้ย ดิษน้อย หาน้ำให้หน่อย ” เห็นมันนอนถอดเสื้ออยู่ที่เตียงครับ
“ คร้าบ ” มันนอนอยู่ครับ แต่ผมก็ใช้มันแบบนี้ประจำอะ สั่งเสร็จก็นอนต่อ ไม่นานมันก็กลับมา
“ น้ำครับ ”
“ ขอบใจ .......... เชี้ย !!!! ”
“ ด่าใคร ” กูไม่ได้ด่านะ กูช็อค ไอคนที่ถือน้ำมาให้ ไม่ใช่ไอเดย์นี่หว่า แต่เป็นไอดิษ ตัวจริงซะด้วยครับ
“ ไอเดย์ล่ะ ไอเดย์อะ ”
“ ถามหาเค้า เป็นแฟนตัวเองหรือไง ” เอ้า ถามกูอีก
“ ก็เมื่อคืนมันมาส่งกู งั้นมันไปไหน ” ไอดิษยืนยิ้มร่า
“ พูดอีกทีซิ ใครมาส่ง ” ผมมองหน้าไอดิษ แล้วค่อยๆนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ก็ไอวินมันมาหาผม คนที่มากับมันก็ต้องเป็นไอเดย์สิ
“ ไอเดย์กับไอวินมาส่งกู ”
“ หึหึ เมาขนาดเกือบลืมเลยเหรอว่าใครมาส่ง ...... บอกซิ ทำไมเมาขนาดนั้น ” ผมก้มหน้า มองซ้ายมองขวา หยินน้ำมาดูด แต่ดูไม่ขึ้นแฮะ
“ กินเหล้าไม่เมาจะกินทำไมล่ะ ....... มึงจะบีบหลอดทำไม ปล่อยเด้ ” ไอวากบ้ามันบีบหลอดน้ำครับ
“ อายที่จะคุยกับพี่ใช่ไหม ” ถามตรงอีก
“ อือ ”
“ อือได้ไง ต้องครับสิ ” โห มึงนี่ได้คืบจะเอาศอกนะ เดี๋ยวยันให้
“ ครับ ” เหอะๆ ได้แค่คิดครับ เพราะผมอายจริงๆ
“ น้องสาวหมอกริช ชื่อกิ่งแก้ว น่ารักไหมล่ะ ”
“ น่ารักดี ”
“ น้องก็เลยคิดว่าพี่จะชอบเค้า เพราะเค้าน่ารัก เรื่องนั้นน่ะพี่ไม่เหมือนน้องหรอกนะ ” เกือบสำลักน้ำเลยกู
“ พี่กริชเค้าบอกแบบนั้นนี่ จะให้กูทำยังไง ”
“ เรื่องไอกริชด้วย คิมเชื่อมัน แต่ไม่เชื่อพี่เลย ”
“ ไม่ใช่ วันนั้นกูไม่อยากฟัง เพราะกูจะคิดเองว่าควรเชื่อใคร ไม่ได้เชื่อพี่กริช ” แก้ตัวเป็นพัลวันเลยกู
“ แต่พี่ควรน้อยใจนะ ” อะไรของมันอีกล่ะ
“ น้อยใจอะไร ”
“ น้องเจอไอกริชไม่ถึงครึ่งปี แต่เราเป็นแฟนกันมาตั้งยี่สิบปี น้องดันเชื่อมันมากกว่า ”
“ กูไม่ได้เชื่อมากกว่า ........ แล้วกูเป็นแฟนมึงตั้งยี่สิบปีได้ไงวะ ” ไอดิษมันยิ้มกว้างกว่าเดิมอีกครับ
“ ไม่รู้ล่ะ พี่ถือว่าพี่ชอบคิมมาตั้งแต่เกิด พี่แอบหมั้นคิมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ”
“ บ้าว่ะ ” เรื่องที่ผมกลัวว่ามันจะโกรธ แต่กลับไม่ใช่ครับ มันดีใจซะอีกที่ผมรู้สึกผิด ที่เข้าใจมันผิดมาในตอนแรก
“ แต่ยอมรับไหมว่า แก้มอะของกู ” ผมชี้ไปที่แก้มของไอดิษ มันหัวเราะใหญ่เลย
“ หอมคืนสิ ..... อ่ะ ”
“ หลับตา ” ผมบอกมัน พอไอดิษหลับตา ผมก็ตกแก้มมันเลยครับ
“ ขี้โกง ” มันคงไม่หวังว่าผมจะหวานกับมันหรอกครับ ผมสองคนก็แบบนี้แหละ
“ กริชยอมรับว่า มันชอบคิม เพราะคิมดูเป็นตัวของตัวเอง และมันรู้สึกดีเวลาอยู่ใกล้ เลยคิดไปจริงๆว่าจะแย่งคิม ” หลังจากที่หยอกกันพอหายคิดถึง เราก็มาคุยเรื่องที่เกิดเมื่อวานกันครับ
“ แล้วมึงรู้ได้ไง แค่มองๆเอาแบบนี้อะเหรอ ”
“ ปล่าว มันบอกพี่ วันที่มันเมา ” มิน่า พี่วากเราถึงโมโหพี่กริชมาก
“ จากนั้นล่ะ ”
“ พี่รู้ว่ากิ่งจะกลับมาบ้าน พี่เลยกะจะไปฟ้องกิ่งให้ปรามพี่ชายเค้า แต่กิ่งดันบอกไอกริชว่าพี่จะมาหา มันเลยแอบไปรับน้องมาด้วย เพื่อจะให้น้องมาเห็นตอนที่พี่จะกลับแล้ว กิ่งเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็กๆ เลยไม่ไว้เนื้อตัวเท่าไร ..... ความจริงเมื่อวานพี่กะจะให้เค้าอธิบายให้คิมฟัง แต่น้องขี้เหล้าเอง ”
“ มึงก็น่าจะห้ามกูนี่ ”
“ เวลาคิมเมาน่ารักดี เลยไม่ห้าม ” น่าต่อย
“ แต่พี่กริชยอมง่ายไปไหม ” ผมถามต่ออีกครับ
“ หนึ่งพี่ขู่มันว่าจะฟ้องแม่ มันไม่อยากหาโรงพยาบาลใหม่ สองเมื่อวานคงเจอคนถูกใจคนใหม่แล้ว ” ไปขู่เค้าอีกมึงนี่
“ ใคร ”
“ แบงค์ ” ผมไม่แปลกใจเลยล่ะ
“ ดีแล้ว พวกช้ำรัก ”
“ จากคิมด้วยสิ ” จะว่าไปก็ทั้งสองคนเลยจริงๆแหละ ฮ่าๆๆๆ
“ เออ แล้วอีกสองคู่ล่ะ ว่าไง ”
“ วินกับเดย์ก็ไม่ดีขึ้นเท่าไร ส่วนโจกับนากโอเคแล้ว ”
“ ไอเด็กสองคนนี้นี่ เหลืออดแล้วนะเว้ย ”
“ พี่เคยบอกว่า อย่าไปยุ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมเที่ยวทำแบบนี้อีกแล้ว ”
“ ตอนแรกกูเฉยๆ แต่มารู้ว่าวินกับพี่โจคบกัน กูทนเห็นไอสี่คนนี้หลงทางไม่ได้ เลยหาช่องทางให้ ” ไอดิษค่อยๆยิ้มออกมา ลูบหัวผมไปด้วย เวลามันมองตาแล้วลูบหัว ผมรู้สึกสงบมากเลยครับ
“ ครั้งนี้ดีแล้วที่ไม่ฟังพี่ ไม่นานสองคนนั้นคงตกลงได้ ”
“ ดิษ กูขอโทษนะ ที่เกือบหลงเชื่อพี่กริช และไม่ยอมถามเอาความจริงจากมึง ต่อไปกูจะถามมึงก่อน ” ไอดิษดึงผมมากอดหลวมๆ
“ ทุกครั้งที่มีคนมาเกาะแกะคิม พี่รู้สึกดีที่ได้ปกป้องคนรักนะ ครั้งนี้พี่ก็รู้สึกเหมือนเดิม ” ผมเกือบหลุดปากว่า ผมรักมันมากขึ้น แต่ไม่เอาอะครับ แค่นี้ก็เขินจะตายอยู่ละ
ช่วงนั้นผ่านพ้นมาได้อย่างราบรื่น ไอวินกับไอเดย์ยังเป็นเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่ออยู่ แต่ไอเดย์เริ่มแสดงอาการหวงของมากขึ้น ไอวินก็ทำท่ายอมรับ หวังว่าคงไม่นานที่มันสองคนจะได้ลองรักกันเสียที
ส่วนพี่โจกับพี่นาก ยิ่งมอง ผมรู้สึกว่าสองคนนี้เข้าคู่กันได้จริงๆ เพราะพี่โจยังขี้เล่นอยู่บ้าง แต่พี่นากก็ทนได้ และให้โอกาสอยู่เรื่อยๆ คงจะไปกันได้นานทีเดียวครับ
ไอแบงค์ก็ยอมรับว่าคบหากับพี่หมอกริชอยู่ สองคนนั้นมีหลายอย่างคล้ายกัน อาจจะพอไปกันได้ ผมเอาใจช่วยอยู่ครับ
เราทุกคนก็ดำเนินชีวิตกันไปตามปกติ ผมและไอดิษก็เป็นไปตามที่คู่รักทั่วไปเค้าคบหากัน แต่ปัญหาสำคัญที่ไม่ได้หายไป คือเรื่องของครอบครัวของสองครอบครัวนี้เองครับ
“ คิม เองจะกลับบ้านไหม ไหนว่าใกล้ปิดเทอมแล้วไงวะ ” พ่อผมโทรมาจิกตั้งแต่ก่อนสอบเลยครับ
“ สอบเสร็จแล้วจะรีบกลับครับท่านพ่อ ” ตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมกับพ่อก็สนิทกันขึ้นมาก ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยครับ
“ เออ กลับมาก็ดี พาข้าวกล้องมาด้วย พ่อมีเรื่องจะคุยนะ ”
“ ครับพ่อ ” พ่อของผมมีน้ำเสียงกึ่งขอร้อง หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรหรอกนะ
**************************************************************
อ่านวรรคนี้จบ ก็มีเรื่องบอกกันครับ
ผมเล่าเรื่องของผมให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆฟังมานานทีเดียว ถ้านับจากวันที่ตั้งกระทู้มาก็สองปีนิดๆ
เดิมทีผมกะจะเล่าให้จบตามบันทึกเดิมที่มีอยู่ คือจบตอนที่ผมกับดิษตกลงเป็นแฟนกัน ไม่ได้ตั้งใจจะเล่ายาวมาจนเกือบ
ถึงชีวิตปัจจุบัน เพราะบันทึกช่วงหลังค่อนข้างเขียนลวก (หมายถึงบันทึกของผมเองนะ ที่เอามาพิมพ์เนี่ยตั้งใจนะ ^^) เวลานั่งพิมพ์ก็ต้องนึกให้ดี อันไม่แน่ใจ (ช่วงที่เมาๆ) ก็ไม่พิมพ์ให้อ่าน
ส่วนสุดท้ายที่ผมบันทึก คือท้ายสุดจริงๆ ก็คือช่วงต่อจากนี้ไป คาดว่าจะจบแล้ว เศร้าๆไงไม่รู้เนอะ แต่ผมยังมีอีกหลายอย่างที่ค้างและยังไม่ได้พิมพ์ให้อ่าน เช่น จดหมายของท่านวากดิษ ที่ท่านส่งคืนมาให้ผมแล้ว จริงๆเค้นคอมา ฮ่าๆๆ
ตรงนี้แหละที่ผมไม่รู้ว่า ควรจะจบกระทู้ หรือขอต่อไปได้เรื่อยๆ คือกลัวจะลำบากพื้นที่ของบอร์ดอะครับ ยังไงแนะนำผมหน่อยนะครับผม
-
มาเล่าต่อเรื่อยๆเถอะะะ :z3: :z3: :z3: :z3: เชื่อว่าทุกคนก็คงคิดเหมือนกันน
อ่านกันมาตั้งแต่ต้นนน รู้สึกใจหายที่จะจบแล้วว :o12: :o12: :o12:
-
น้องคิมอย่าเพิ่งรีบจบ คนอ่านชอบมีส่วนร่วม :laugh:
น่าสนใจมากมาย อยากอ่านจนเป็นปัจจุบัน o13
+1
-
ยังไม่อยากให้จบนะ
แต่ก็แล้วแต่คิมเน้อ
-
ต่อไปเรื่องๆ ค่ะ เพราะความประทับใจมันยังมีอยู่ เอาบันทึกของพี่ดิษมาลงก็ได้ค่ะ ^^
-
ไหน ๆ ก็ตามกันมาตั้งนาน ก็อยากจะตามกันต่อไป
คิมก็ค่อย ๆ เขียนไล่มาให้ถึงปัจจุบัน แล้วแทรกด้วยจดหมายของพี่ข้าวกล้อง
กับมาอัพเดทข่าวสารของตัวเอง เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่เป็นคู่รักกันบ้างตามแต่โอกาส
คงจะไม่ขอมากเกินไปเนาะ ขอบคุณค่ะ
-
ต่อ
-
เล่าต่อซิคิม เรื่องของทั้งสองคนเป็นเรื่องที่เขามาเช็คทุกวันเลยนะ ว่ามาต่อหรือเปล่า
เป็นเรื่องราวชีวิตที่น่าสนใจดี เพราะหมือนจะมีเรื่องให้ต้องแก้ไขฟันฝ่ากันตลอด
อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนนะ
-
เล่าต่อเถอะครับ คิดว่าเป็นไดอะรี่บทใหม่ก็ได้
-
น่ารักกันจริงๆ ^////^ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ต่อๆครับ. ลงเถอะครับ ผมอ่านอยู่ไม่กี่เรื่อง หลายเรื่องก็ชิงจบไปก่อนแล้ว. มาต่อนะครับ ติดตามเรื่องนี้มานานมาก.
-
ได้ไงอะค่ะ ต้องเล่าต่อสิ เราชอบเรื่องของคิมออก อีกอย่างเล่าเกินจากบันทึกกะดีนะคะ อยากรู้ว่าเป็นยังไง ปัจจุบันนี้ด้วยอะค่ะ ยังไงก็เขียนต่อนะคะ
-
คิมเล่าต่อเถอะน๊า ไม่อยากให้จบเลย :o12:
-
รู้ว่ามีจริงแค่ในนิยาย รู้ว่างมงามแต่ยังฝันไป........
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o8: >>>> ไว้อาลัยให้กับตนเอง เพราะมันบ้าไปแล้ว!! o22 :laugh: :laugh: กร๊ากกกกกกกกกกกก :laugh:
ขอมอบเพลง คนในนิยาย ให้ 'พี่ข้าวกล้องกับน้องคิม' นะคะ
เพิ่งเข้ามาติดตามอ่านค่ะ แต่แบบว่าอ่านรวดเดียวติดกัน 1 วันเต็ม ๆ ปวดตามากแต่ก็มีความสุขมากเช่นเดียวกันค่ะที่ได้อ่านเรื่องของคุณสองคน 'คนในนิยาย' อ่านแล้วนึกถึงคำนี้จริง ๆ ค่ะ คนที่มีอยู่จริงไม่ใช่แค่ในนิยายน้ำเน่า ชีวิตจริงของคนสองคนที่ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา มีเรื่องต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย จนมาอยู่ที่ปัจจุบัน ดิฉันขอนับถือในความรักของคุณทั้งสองค่ะ ขอให้รักราบรื่นและรักกันนาน ๆ นะคะ คริคริ เห็นคนรักกันแล้วมีความสุข :กอด1:
อ่านแล้วเลยได้เห็นความคิดของคนทั้งสองคน คุณข้าวกล้องของน้อมคิมเนี่ย เจอปัญหามามากมาย ทั้งเรื่องครอบครัว และสุขภาพ เลยมีนิสัยโตเป็นผู้ใหญ่และเท่าที่อ่านดูนี่เป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากนะคะ(สงสัยเฉพาะกับน้องคิมคนเดียว กรี๊ดดดดด) ส่วนน้องคิม เพราะอยู่มากับครอบครัวที่อบอุ่น เลยกลายเป็นคนแบบนี้ :a5: ซื่อบื้อและเจ้าชู้จริง ๆ เลยค่ะ!! 555 ล้อเล่นค่ะแต่คิดจริง (น้องคิมบอกโดดถีบแม่งเลย :z6:) คือความคิดส่วนตัวนะ คุณว๊ากดิษเนี่ยคือเทพนิยาย เหมือนไม่จริงแต่มีตัวตน ส่วนคุณว๊ากคิม คือชีวิตจริง ๆ ที่มีเลือดเนื้อ แบบปุถุชนทั่วไปคนหนึ่ง งงไหมอ่ะ แต่ทั้งสองก็มาคู่กันได้ ก็เลยรู้สึกปลื้มใจค่ะ
จะลงนิยายแค่ไหนจะลงยังไงก็แล้วแต่ คุณคิมเลยค่ะ แต่ดิฉันจะเข้ามาอ่านทุกครั้งที่นิยายของคุณอัพค่ะ!! :3123: ให้คุณทั้งสองคนค่ะ
-
มาต่อเหอะคัพ จะได้เป็นกำลังใจให้คู่อื่นๆด้วย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
.....กลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปซะ 3 คนนี่ แต่หมอกริชนี่ก็ร้ายใช่เล่น เล่นจะแย่งของเพื่อนรักเลยทีเดียว
.....แต่ก็ดีนะมีอุปสรรค์บ้างก็จะทำให้เราเห็นคุณค่าของคนที่เรารักมากขึ้น และจะเข้าใจกันมากขึ้น
.....ทุกคู่เกือบลงตัวหมดแล้วเนอะก็ขอให้ทุกคู่ มันคงต่อคนที่ตนรักมากๆๆโดยเฉพาะพี่โจกับพี่นากคู่นี้บากบั่นอดทนกันน่าดู
.....น้องคิม เรื่องนี้มันยังไม่จบก็เขียนไปเรื่อยๆ มีอะไรก็เอามาเล่าสู่กันฟัง อย่างเพิ่มปิดกระทู้
.....เขียนมันไปเรื่อยๆๆพี่คิดว่ายังมีคนอยากอ่านอีกเยอะ พี่คนนึงละที่ยังอยากรู้เรื่องราวตอนต่อไปๆของคิมและดิษ เป็นกำลังใจให้
.....และจะตามอ่านไปเรื่อยๆๆจ้า อยากอ่านตอนปัจจุบันด้วยว่าทำอะไรกันอยู่ อยู่กันยังไง มันเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันก็อยากให้กำลังใจกันไปเรื่อยๆ :กอด1:
-
สนุกและน่าติดตามครับเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวถึงหน้าที่ 76
-
อ่านมานานไม่เม้นเลย แต่ขอตรงนี้นิดนึง ไม่เคยศรัทธาระบบ SOTUS เล้ย ก็แค่พวกโรคจิตเก็บกดมารวมตัวกัน เหอะๆ
-
ขอบคุณครับ
ต่อไปเรื่อยๆก็ดีครับ
-
ยิ่งอ่าน..ยิ่งรักเฮีย
:กอด1: วากดิษ
อยากกินน้ำข้าวกล้อง
:haun4:
ทำไงดี อิอิ
-
เย้ ดีกันแล้ว
พี่ดิษก็ยังคงเป็นพี่ดิษที่รักคิมมากที่สุดอยู่วันยังค่ำ
หนักแน่นไว้นะคิม :กอด1:
คู่โจนากก็ลงเอยแล้วใช่ป่าว เดย์วินยังอีกเรอะ :z3:
ลุ้นขึ้นมั้ยเนี่ย
เล่าต่อเรื่อยเถอะน้า มันผูกพัน :sad11:
-
:กอด1: เห็นม๊ะเชื่อพี่ข้าวกล้องได้อยู่แล้ว
พี่เป็นคนรัก(ของคิม)ที่ดีมากๆ
โหนึกว่าจะไม่ได้อ่านจดหมายพี่ข้าวกล้องต่อซะล่ะ
อย่าเพิ่งไปไหนนะคิมอยู่ต่อก่อน รอจดหมายพี่ข้าวกล้องอยู่
เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้แล้วเอ่อไม่ใช่แหละ
และยังอยากอ่านเรื่องพี่ดิษน้องคิมต่อไปเรื่อยๆน๊า
น้องเดย์น้องวินอีกมะไหร่จะโช๊ะเอ้ยจะตกลงปลงใจกันซะทีเนี่ย
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงทุกวัน แม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็คิดถึง
-
เล่าต่อไปเถอะครับ จะคอยเป็นกำลังใจให้ครับ
-
คิมนี่พิลึก หรือจะบอกว่าปกติดีหว่า 5555 ตัวเองทำบอกไม่เปนไร พอเค้าทำบ้างบอกว่านอกใจ 5555 อยากจะขำเปนภาษาสเปนจริงๆ 555
-
ดีใจที่เคลียร์กันได้แล้วค่ะ อยากให้รักกันไปนานๆทุกคุ่เลยน้า
เรื่องนี้ก็อย่าเพิ่งรีบจบสิคะ เราอ่านได้เรื่อยๆนะ 555
-
จะรีบจบไปไหนอ่ะ เราอยากอ่านตามไปเรื่อยๆ :กอด1:
-
เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับวันนี้55555555555555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เขียนต่อเรื่อยๆเถอะนะ
ไม่ต้องทุกๆอาทิตย์ก็ได้แต่ขอให้มาส่งข่าวกันบ้าง
อ่านได้เสมอ อ่านแล้วก็มีรอยยิ้มเสมอๆ
ปล.รักและหวังดีต่อน้องคิม+พี่ดิษเสมอ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษแต่เช้าเลยครับ เดี๋ยวลืมอีก ช่วงนี้เครียดเหนื่อยๆๆๆๆ
-
คิดถึงคิมมมมม มารอ มาร้อ มารอ :z2:
-
อย่าหยุดเลยนะมาเล่าต่อเรื่อยๆแบบนี้แหละ
อยากอ่านเรื่องของคิมอีกนานๆหมือนเรื่องยังมีอะไรอีกเยอะ
ย่าหยุดเลยนะขอร้อง นะนะ :pig4: :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่คิมได้เล่า...
เราติดตามอ่านเรื่องของคิมกับเฮียดิษมาตั้งแต่ต้น รู้สึกผูกพันธ์เหมือนเป็นคนรู้จัก
เข้าใจและทราบซึ้งไปกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่คิมเขียนขึ้น ไม่อยากให้คิมจบบันทึกนะ
นาน ๆ ทีค่อยมาต่อก็ได้ ส่วนจดหมายของเฮียก็รออ่านเหมือนกัน
คิมโชคดีมากจริง ๆ ที่มีเฮียดิษอยู่ใกล้และคอยดูแล
แถมรักและผูกพันธ์ตั้งแต่เด็ก เฮียดิษเองก็โชคดีเช่นเดียวกันที่มีคิมน่ารักเป็นแฟน :L1:
-
มารอพี่คิมกะพี่ดิษครับ วันนี้เหนื่อยๆพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณทุกแรงใจ ที่เลือกผม เอ้ย !!!!! ที่ให้กำลังใจและสัญญาจะติดตามกันต่อนะครับ :L2:
อย่างนั้นก็จะค่อยๆทะยอยพิมพ์ลงไปเรื่อยๆแล้วกันนะครับ แฮะๆ แต่ขออภัยอย่างสูงในช่วงนี้
ผมติดงานกับพ่อที่ไร่ ที่หนักกว่านั้นคือไร่ท่านพี่วากดิษก็มีเรื่องแย่นิดหน่อย กำลังเก็บข้าวของจะไป
ไร่ของท่านวากพรุ่งนี้เช้าครับ ไม่ว่างมาต่อให้ทุกคนจริงๆเลยล่ะ
หลังเสร็จงาน จะรีบกลับมาต่อนะครับ ทำใจเนอะ ไม่ใช่นักเขียนขั้นเทพ อิอิอิ
ก่อนเดินทางไกล ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ
-
:n1: :ped149: :ped149:
-
Fighting!!
-
น้องคิมรีบไปให้กำลังใจพี่ดิษ
พวกเราให้กำลังใจทั้งสองคนนะ
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพจ้า
-
เดินทางปลอดภัยนะคิม ว่าแต่เฮียไปด้วยป่าวนิ...
...จบมาแล้วก็ทำงานทำการกัน โตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ต้องรับผิดชอบ...ไม่เหมือนเรียนเลยเนอะ
ตอนนี้ดูเหมือนคิมกับเฮียจะยุ่ง ๆ เพราะงาน คำถามคือ...ได้ something กันบ้างไหมเนี่ย!!!! :m10:
-
รอค่ะ พี่คิม :monkeysad:
(ปล.ที่พึ่งเม้นเพราะพึ่งสมัครเข้าเล้าน่ะค่ะ) :m15:
-
อ่านรวดเดียวจบละ ตอนนี้ง่วงมากกก ขอไปนอนก่อนแล้วจะมาเม้นอีกทีเน้อ
-
เดินทางปลอดภัย ขอให้เคลียร์ทุกอย่างผ่านพ้นด้วยดีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ จะรอนะคะ :3123:
-
:L2: :L2: :L2:
ดีจังช่วยกันทำมาหากิน
สู้ สู้ นะคะ
น้องคิม+พี่ดิษ
:-[
-
เดินทางดีๆน๊าคิม.......
-
เดินทางปลอดภัยนะคะ
สู้ๆคะ
-
ไม่อยู่ก็อยากมารอครับพี่คิมพี่ดิษ
-
จะรอนะคัพ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:n1: :n1:
-
ปกติจะไม่ค่อยได้อ่านเรื่องเล่า รึถ้าอ่านก็มักจะอ่านไม่ค่อยติด แต่ยอมรับว่าเรื่องของคิมดิษนี่ติดงอมแงมเลยก็ว่าได้ค่ะ ..... ถ้าเป็นไปได้ก็อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน ก็จะตามอ่านต่อนะคะ ..... น่ารักน่าลุ้นตลอดๆจริงๆค่ะ .... เป็นกำลังใจให้นะคะ... :3123:
-
เดินทางปลิดภัยนะคาบพี่คิม
แล้วก็รีบกลับมาต่อเร็วๆน้าาา :กอด1:
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ สู้ๆนะครับพวกพี่
-
ตามอ่านจนทันละครับ ชอบมากกกก
ลุ้นคู่น้องวินกะดิษน้อยด้วย
ถ้าว่างอย่าลืมมาต่อนะ
ทำงานให้สนุกนะคร้าบบบบบบบบบ
-
คิมไม่ว่างแต่ก็แอบมาส่อง
เดินทางปลอดภัยเรื่องแย่ๆก็ขอให้ผ่านไปด้วยดีเน้อ
ไฟท์ติ้งๆๆ
-
เทคแคร์นะจ๊ะสองหนุ่มคิมดิษฐ์ :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษเกือบๆวันใหม่ครับ วันนี้ดูหนังสือดึก
-
เกือบลลืมมารอพี่คิมพี่ดิษตอยดึกๆครับ555555555555
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษก่อนเข้านอนครับ
-
เหนื่อยนะ เหอะๆๆๆ
*******************************************
ช่วงสอบของเทอมนี้ ผมกับเพื่อนๆหลายคนเริ่มเจอปัญหาความเครียดรุมเร้าครับ เพราะยากพอสมควร และไหนจะมีกิจกรรมเข้ามาทำให้วุ่นวายเข้าไปอีก แต่ก็ผ่านกันไปได้
“ ดิษ ไปไร่กันเหอะ พ่ออยากเจอ ”
“ แม่ของน้องเป็นยังไงบ้าง ” มันยังมีอารมณ์ถามถึงอีก
“ ปกติดี ไม่ป่วยไม่ไข้ ”
“ หมายถึงเรื่องของเราน่ะ ความรู้สึกแม่ของคิมดีขึ้นไหม ” เรื่องนี้ก็อยู่ในใจของผมทั้งสองคนตลอดเวลา
“ ไม่รู้ แล้วพ่อของแกล่ะ ” ช่วงหลังๆนี้แทนตัวเค้าเพราะหน่อยครับ
“ ไม่รู้เหมือนกัน พี่ไม่ค่อยได้คุย ที่จริงไม่เจอกันด้วย ” เหมือนแค่หลบปัญหาเฉยๆนะผมว่า
“ เรื่องไปไร่ล่ะว่าไง ”
“ ไปสิ น้องสอบเสร็จแล้วก็ไปกันเลย ” พอตกลงเรียบร้อยก็วางสาย ผมเดินลงไปหาพวกเพื่อนๆ ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลยครับ ส่วนมากกลับบ้านไปแล้ว เหลือแค่ไอเด็กวินกับไอเดย์
“ พี่จะไปไร่เหรอพี่ ไปด้วย ” ไอเดย์ตอบรับทันทีที่ผมบอกมันครับ
“ จะดีเหรอ คราวก่อนไม่ค่อยน่าไว้ใจนะ ” คราวที่ผมบอกทางบ้านว่า ผมเป็นแฟนท่านวากดิษนั่นแหละ พวกมันอยู่ด้วย อาจจะกลับแม่ผมอะครับ
“ ปอดไปได้ พี่คิมอยู่ทั้งคน ” ดีมากดิษน้อย
“ ก็พี่คิมอยู่ไง ถึงกลัว ” เออ
“ สรุปไปไหมวะ ”
“ นอกจากลุ้นเรื่องพี่สองคน บ้านพี่มีที่ไหนน่าเที่ยวบ้าง ” ไอเดย์ถามมาอีกครับ
“ ช่วงนี้มีงานวัด มั้ง ” เดาเอานะครับ หุหุหุ
“ พี่ๆคนอื่นไม่ไปด้วยเหรอครับ ” ไอวินถามผมบ้าง
“ มันคงไม่ว่างกันหรอก เปิดเทอมหน้าก็ฝึกงานกันแล้ว ต่างคนต่างมีภาระ ”
“ แต่พวกผมไม่มีว่างั้นเถอะ ” ไอดิษน้อยนี่มันจะกวนผมอีกนานไหมเนี่ย
“ ไป หรือ ไม่ไป ” ยื่นคำขาดแม่มเลย
“ ไปก็ได้ครับ ” ไอเดย์น่ะคงไปอยู่แล้วครับ เพราะมันติดหนี้ผมเรื่องไอวิน ส่วนไอวินก็จะไปด้วย ผมบอกเวลาให้พวกมันเตรียมตัว พรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางกันครับ
“ จะกลับบ้าน ทำไมต้องกลับล่ะ ” พี่โจตอนนี้ยังไม่ได้ออกไปไหนครับ ยังวนๆกลับมาหาน้องๆ ส่วนนึงเพราะเค้ามีธุรกิจของพ่ออยู่แล้ว ที่มาเรียนคงแค่ปูพื้นความรู้
“ พ่อบอกให้กลับอะพี่ ไม่ได้บอกตรงๆหรอก ” ผมมานั่งอยู่ใต้ถุนตึกครับ ลมเย็นดี
“ พี่ว่า ร้ายมากกว่าดีแหงๆเลย ”
“ ทำไมว่างั้นอะพี่ ” พี่โจกับพี่นากนี่คืบหน้าถึงขนาดใส่แหวนกันแล้วนะครับ กล้ากว่ากูอีก ฮ่าๆๆ
“ สอบกลางภาค หยุดแค่สิบวันนิดๆ คิมก็มีงานต้องตามอยู่ พ่อคิมน่าจะรู้ แต่เรียกกลับไปหาคงมีเรื่องด่วนมั้ง ” ถึงจะลงท้ายว่ามั้ง แต่พี่โจมั่นใจผิดปกตินะ
“ มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ”
“ ไม่หรอก แต่เชื่อมั่นพี่ดิษหน่อยแล้วกัน ” พี่โจยิ้มๆให้ แล้วเดินไป เอาวะ สู้ๆ
คืนวันนั้น ก่อนนอน ก็มีคนโทรมาหาผมอีกคนนึงครับ
“ สวัสดีครับพี่หมอ ” พี่กริชเองครับ
“ เต็มยศเชียว เป็นยังไงบ้าง ไม่โทรหาพี่บ้างเลย ” ดูพูดดิ เดี๋ยวก็เคลิ้มซะหรอก
“ ช่วงนี้ยุ่งๆอะครับพี่ พี่สบายดีใช่ปะครับ ”
“ งานเยอะเหมือนกัน พอดีเห็นข้าวกล้องมาหาแม่ที่โรงพยาบาล บอกว่าจะไปบ้านคิม พี่อยากไปซักครั้ง ไปได้ไหม ”
“ หมองานยุ่งจะตายจะไปได้เหรอครับ ” แอบเป็นห่วงครับ
“ อันนั้นพี่หาทางเอง ไปกันพรุ่งนี้ใช่ไหม ”
“ ใช่ครับ ผมจะไปรถพี่ดิษ มีน้องไปด้วยสองคน ”
“ น้องสองคน เดย์กับวิน ใช่ไหม ให้สองคนนั้นไปกับพี่ก็ได้นะ พี่จะพาแบงค์ไปด้วย ” ชักจะออกหน้าออกตากันใหญ่ละคนพวกนี้
“ ครับ พรุ่งนี้เจอกันครับ ” ผมกดวางสาย เริ่มใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย ตรงที่มีคนไปด้วยหลายคน ไอเดย์คงไปนอนที่ห้องไอวิน ผมนอนคนเดียวครับ
เช้าวันต่อมา พวกเราเดินทางไปที่ไร่ของพ่อผม ตลอดทางไอดิษพูดเรื่องต่างๆนาๆ รวมเรื่องไร่ของมันด้วย แต่มันไม่ค่อยพูดถึงเรื่องทางบ้าน คงกลัวผมคิดมาก
ประมาณสองชั่วโมงนิดๆก็มาถึงที่หมาย เพราะท่านวากดิษกับคุณหมอกริชเล่นเหยียบคันเร่งไม่ค่อยผ่อนเลย
“ อ้าว มากันไวจังพวกนี้ ” พวกผมจอดรถที่หน้าไร่ตรงโรงอาหาร แต่ครั้งนี้เป็นพ่อของผมที่มารับ
“ สวัสดีครับ ” ไอพวกนั้นสวัสดีพ่อของผม
“ พวกเอ็งมาเป็นคู่ๆนี่ .......... ใช่มะ ” คงถามทำนองว่าแฟนกันใช่มะ เหอะๆๆ
“ ครับพ่อ ” ผมตอบเอง พ่อผมก็ยิ้มๆนิดหน่อย แล้วให้พวกผมไปพัก
“ ไหนว่าพ่อพี่อยากให้มาไง ไม่เห็นมีอะไรนี่ ” ไอวินถามผม
“ ไม่รู้ว่ะ ” ตอบตรงๆครับ
“ แม่ของคิมยังไม่มาเลย เราไม่รู้หรอกน่า ” ไอแบงค์พอรู้มานิดหน่อยครับ เลยบอกพวกนั้น
“ งั้นเราไปเที่ยวกัน ” ไอดิษพาพวกเราไปหาที่เที่ยวกัน ก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกครับ อำเภอบ้านนอกแบบนี้
ผมผิดคาดนิดหน่อยครับ เพราะตอนแรกผมกลัวว่าไอเดย์กับไอวินอาจจะไม่ชอบเที่ยวแบบนี้ แต่กลายเป็นว่ามันชอบซะอีก พอได้ยิงปืน ปาลูกดอก มันสนุกสนานกันใหญ่เลยครับ ส่วนพี่หมอกริชกับไอแบงค์ก็แยกกันไปเดินอีกทาง จากนั้นเย็นๆเราก็กลับมาที่ไร่
“ อืมมมม รถคุ้นๆว่ะ ” ไอดิษอุทานออกมา
“ ไม่คุ้นได้ยังไง รถ ผ.อ. ”
“ แม่กูเหรอ มาทำไมล่ะ ” ผมเริ่มนึกไปถึงพ่อผมเลยครับ
“ เราเข้าไปกันเหอะ พวกเราอยู่ข้างนอกนี่ก็ได้นะ เดี๋ยวกูกับดิษกลับมา ” ผมบอกไอน้องสองคน
“ อย่างน้อยพี่มาแล้ว พี่ไปด้วยดีกว่า ” พี่หมอกริชอาสาไปด้วยกันครับ
“ ให้กริชไปด้วยเหอะ ” ตกลงกันได้ ผมสามคนก็เดินมาที่เรือนใหญ่
พอมาถึงเรือนใหญ่ ทำเอาผมทั้งอึ้งทั้งเสียวสันหลังเลยครับ เพราะคนที่อยู่ที่เรือน มีทั้งพ่อและแม่ของผม มีพ่อและแม่เลี้ยงไอดิษด้วย เค้านัดกันมาเหรอ แล้วจะมาคุยเรื่องของผมหรือปล่าว
“ คิมมาสิลูก ” แม่ของผมเรียก พี่หมอส่งสัญญาณให้ผมกับไอดิษไปกันแค่สองคน
“ มาก็ดี มาตกลงกัน ”
“ ตกลงอะไร ” ไอดิษพูดกับพ่อของมันครับ
“ ให้แกเลิกยุ่งกับลูกแม่เลี้ยง ” ไอดิษยืนกัดฟันกรอดๆเลยครับ
“ ที่ให้มา ไม่ได้มาบอกให้มึงสั่งลูกมึงนะ ” พ่อผมเริ่มอัดพ่อท่านวาก
“ พ่ออย่าไปขัดเค้าสิ ” แม่ผมคงจะเข้ากับพ่อไอดิษไปแล้ว
“ มึงถามลูกมึง เหมือนที่กูถามลูกกูซิ ” พ่อผมพูดต่อไป
“ พ่อถามของพ่อคนเดียว ” มันจะทะเลาะกันเองซะก่อนมั้งเนี่ย
“ ผมอยากให้ลูกมีความสุข ผมเลยให้เค้าเลือกชีวิตของเค้า ”
“ มึงแน่ใจได้ยังไง ให้สองคนไปตามทางดีกว่า ” พ่อท่านวากค้านพ่อผม ส่วนแม่เลี้ยงท่านวากดิษดูจะนิ่งๆ
“ ตามทาง ก็ทางของมันสองคน ”
“ ผมรู้ว่าที่ผมสองคนทำไม่ถูกต้อง เพราะมันไม่ใช่เรื่องปกติ แต่ผมต้องการแบบนี้จริงๆครับ ” ไอดิษขอพูดบ้าง
“ มึงไม่เคยถามความต้องการของลูกมึงเลย เอะอะมึงก็โทษมันสารพัด ไอห่า ” พ่อผมแรงขึ้นเรื่อยๆครับ
“ คุณเลิกเอาแต่ใจตัวเองบ้างเถอะนะ ” แม่ผมเถียงพ่อผมซะแล้ว ตอนนี้ผมอะโคตรอยากร้องไห้เลย
“ ผมไม่ได้เอาแต่ใจ ผมเห็นแก่ลูก ” ผมหลับตา ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา แต่มันหยุดไม่ได้จริงๆ น้ำตาของผมค่อยๆไหลออกมาช้าๆ
“ พ่อ แม่ อย่าทะเลาะกันเลยครับ ผมทนเป็นลูกที่เนรคุณไม่ได้ ”
“ คิม ” ไอดิษพูดชื่อผมเบาๆ
“ ถ้าแม่ต้องการแบบนั้น ผมยอมรับก็ได้ครับ ” ผมพูดทั้งน้ำตา
“ บอกลูกดีๆ ลูกก็ทำตามแล้ว ” แม่ผมยังพูดต่อ
“ แต่ผมขอบอกทุกๆท่าน ว่าผมรักพี่ดิษมากจริงๆ ผมรู้ว่าพี่ดิษจะเข้าใจผม เพราะพี่ก็รักผมมากเหมือนกัน ในเมื่อพ่อกับแม่ของพวกเราไม่ยอม ผมก็ไม่อยากให้สองฝ่ายต้องทะเลาะกันครับ ” ไอที่พูดๆนี่ น้ำตาไหลพรากเลยครับ แม้แต่ไอดิษเองก็ปาดน้ำตา
“ พอใจกันหรือยังคะ เชิญทนดูน้ำตาลูกๆกันเถอะ ดิชั้นไม่เอาด้วย ” แม่เลี้ยงของท่านวากดิษโพล่งขึ้นมา ทำเอาทุกคนนิ่งไปเลยครับ
“ คุณจะทำอะไร ”
“ ผ่านๆมา ชั้นคิดว่าคุณจะปรับตัวเพื่อลูก แต่วันนี้คุณก็ยังเหมือนเดิม ทุกครั้งชั้นทนได้ แต่ครั้งนี้ คุณทำกับลูกเกินไป ชั้นจะไปอยู่ที่อื่นจนกว่าคุณจะคิดเพื่อลูกบ้าง ”
“ คุณ คุณ ” พ่อท่านวากรีบวิ่งตามแม่เลี้ยงไป ตอนนี้คนที่อึ้งคือแม่ผมครับ
“ คุณก็คงพอใจนะ ผมขอไปอยู่ไกลๆซักพัก ” พ่อของผมลุกไปอีกคน ตอนนี้เหลือแค่ผม ท่านวากดิษ และแม่ของผม
“ ทุกอย่างกำลังแย่ลงนะ ”
“ ผมทำตามที่แม่ต้องการแล้วนะครับ ” ผมพูด
“ ทำไมไม่ค่อยเป็นค่อยไป ทำไมจู่ๆถึงจะเลิกกัน ”
“ แม่เลี้ยงน่าจะค่อยๆดูพวกผมบ้างนะครับ เพราะจู่ๆแม่เลี้ยงก็สั่งให้ผมเลิกกัน ผมขอตัวนะครับ คิมไปกับพี่ไหม ”
“ แม่ ผมขอตัวก่อนครับ ” ผมกราบที่พื้น แล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้น
เรื่องที่เพิ่งผ่านมา เหมือนกับฝันไปเลย เลวร้ายกว่าที่ผมคิด แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ทำไมต้องกลายเป็นว่าเดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยก็ไม่ได้แบบนี้
“ อาการน่าเป็นห่วง ” พี่หมอกริชพูดหลังจากที่ผมมาที่เรือนแล้ว
“ แข็งใจหน่อยนะ ร้องไห้ก็ได้ถ้าต้องการ ” ไอแบงค์บอกผม เชื่อปะครับ ผมร้องไห้ทุบพื้นทุบไม้จนไอดิษต้องมาลากมากอด พอผมพอจะตั้งสติได้ ก็เห็นไอวินร้องไห้อิงไหล่ไอเดย์อยู่
“ เป็นเราคงร้องเหมือนคิม แต่เราไม่เหมือนคิมตรงที่ เราไม่มีใครที่เข้าใจเลย ” ไอแบงค์พูดขึ้นมา ทำให้ผมได้คิด
“ แบงค์ มึงอยู่ได้ยังไง ” เรื่องไอแบงค์คร่าวๆคือ พ่อกับแม่ รวมถึงทางบ้านไม่รับมันเลยครับ ไม่รับที่มันเป็นเกย์ และยังผลักไสออกไปไกลๆไม่อยากให้เสียถึงวงศ์ตระกูลมันครับ
“ เราเหรอ ก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่ทำไปวันๆ ”
“ คิม พี่ขอถามหน่อยนะ ” พี่กริชถามบ้างครับ
“ คิมจะเลิกกับดิษจริงๆเหรอ ”
“ จริงครับ ” ไอดิษมองผมตาละห้อยเลย
“ แล้วตอนนี้ล่ะ ”
“ ไม่แล้วครับ ” ผมกอดไอดิษตอบครับ
คืนนี้ ไม่แค่ท้องฟ้าไม่มีดาว แต่เรือนใหญ่ก็ไม่เปิดไฟ ไร่ของผมหมองลงไปพอสมควรเลยครับ
“ ดิษ เราเอาไงดี ” ผมหนีพวกนั้น มานั่งที่ระเบียงครับ
“ คบก็ยาก เลิกก็ยากมาก ”
“ เราทนกันต่อไปดีปะ ” ไอดิษยิ้มให้ เรากอดกันอยู่ที่ระเบียง
“ เฮ้ยพี่ๆๆๆ ” ไอเดย์มันวิ่งมาเขย่าบันไดที่ผมขึ้นมา
“ มีอะไรขึ้นมาเด้ ” ผมผละกับไอดิษครับ อายมัน เหอะๆๆ
“ ไม่เอา กลัวความสูง ” เจริญล่ะ
“ มีอะไรล่ะ ”
“ แม่ของพี่อยู่หน้าเรือน ลงมาเดี๋ยวนี้เลย ”
“ ดิษ คุยดีไหมวะ ” ผมหันไปถามท่านวาก
“ คุยสิ ลองดู พี่เอาใจช่วยนะ ” ผมหายใจลึกๆ ก่อนจะลงมาคุยกับแม่
***************************************************
จดหมาย ท่านวาก ฉบับสอง ใกล้เสร็จแล้วล่ะ อ่านไปยังงงเองครับ มันแอบตามผมมานานกว่าที่คิดนะ แฮะๆๆๆ
ขอโทษที่หายไปหลายวันมากมาย คิดถึงนะครับ จุ๊บๆ :man1:
-
คิดถึงเช่นกันค่ะพี่คิม :กอด1:
อย่าหายไปนานมากนะคะ :o12:
-
แม่ท่านว้ากพูดถูกใจมากเลยค่ะ
ตอนนี้ต้องรอให้ ท่านได้ไต่ตรอง อีกครั้ง แต่ ใกล้จบแล้วซิเนี่ย :เฮ้อ:
-
:serius2: :jul1:
-
เอาใจลุ้นจนเหนื่อยแทนเลยยยย
แต่แม่ก้อทำไปเพราะความรักความหวังดีกับลูกนี่ละเนอะ
เฮ้ออออออออออ
-
งงๆกับคุณแม่นะ?
-
รอลุ้นต่อไป เอาใจช่วยคิมกับดิษอยู่นะ
-
:sad4: ลุ้นๆ
-
ลุ้นมาก
เอาใจช่วยทั้งคู่เลยนะ
:sad4:
-
เห็นด้วยกับพ่อพี่คิมและแม่เลี้ยงพี่ดิษมากๆๆ
-
เอาแล้ววววววว จะเปนไงต่อน้าาาาาาา
-
อ่านแล้วน้ำตากลบสองตาเลย ...
สงสัยจะเป็นคนอินกับอะไรได้ง่ายมากๆ
สงสารทั้งพ่อแม่และทั้งคิมกับดิษค่ะ
-
หนักใจไปกับดิษและคิม
แม่คิม มาไมอ้ะ ขอให้เห็นแก่ความสุขของลูกทีเทอะคุณแม่
-
เหนื่ยแทนเลยอ่ะ ถ้ามีเรื่องไม่เข้าใจกัน ก็ให้หันกลับมามองวันนี้นะ ทั้งคู่เยี่ยมมาก
-
.... :n1: ฝ่าฟัน :n1:
.... ถ้าเห็นด้วยหมดทุกคน ก็ไม่มีอุปสรรค์ ก็ไม่รู้จักต่อสู้ และ..ฝ่าฟัน
.... ต้องสู้ ถึงจะ..ชนะ และจะ...รักกันมากขึ้น
.... แบงค์เค้าคงมีกำลังใจที่ดีขึ้นบ้างแล้วเนอะเพราะมีพี่กริชอยู่ข้างๆๆ
.... ขอให้ทุกคู่สู้ๆๆ ก็แล้วกันทั้งซีเนียร์ และจูเนียร :L2:
-
คิดถึงเหมือนกันจ้า.....
กว่าเราจะสำเร็จอะไรซะอย่าง...เราต้องผ่านอุปสรรค ความลำบาก มาก่อนทั้งนั้น
สู้ๆจ้า ....
-
คิดถึงพวกพี่เหมือนกัน
-
แม่คิมคงใจอ่อนแล้วมั้ง
-
อร้ายยย ลุ้นนน ฮือออออออ มันทรมานใจนะ คุณแม่่
-
:L2:
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะคะ
สู้ สู้ น้องคิม+พี่ดิษ
:L1:
-
มาแล้วววววววววววววววววว
คิดถึงคิม+ดิษค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ รักกันนานๆๆๆๆๆ น้าาาาาาา
-
รอไม่ไหวต้องรีบมาเม้นก่อน กลัวคิมไม่มาต่อ 555
ยังอ่านไม่ทันเลยอ่ะ แต่กำลังซึมซับเหตุการณ์ที่ผ่านมาของคิมกับวากดิษอยู่
ขอให้ทั้งคู่รักกันนาน ๆ และตลอดไปเลยนะคะ ถึงไปหลาย ๆ ชาติเลยค่า(เพ้อซะงั้น)
เพราะไม่อยากให้ดิษเสียใจเลยจริง ๆ
-
เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับพ่อแม่และครอบครัวเป็นอะไรที่อ่อนไหวมากๆ
เป็นกำลังใจให้ทุกคู่เลย
เอ่อ..คิมเรียกพี่ข้าวกล้องเพราะแล้วใช้ม๊ะนั่น^^.
-
มารอพี่คิมพี่ดิษเพราะคิดถึงครับ
-
งานเข้าอีกแล้ว เหนื่อยใจแทน :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน o13
+1
-
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ เหนื่อยๆช่วงนี้เหนื่อย แต่คิดถึงพวกพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกๆครับ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะพี่
-
วันนี้ก็มารอพี่คัมพี่ดิษครับ ผมมาสำรวจความเรียบร้อยในบ้านที่ เผื่อมีไรเกิดขึ้น :L2: :L2: :L2:
-
เย้ ๆ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว คราวนี้จะได้ลุ้นไปกับนักอ่านท่านอื่น ๆ บ้าง
ยอมรับเลยว่าอ่านเรื่องของคิมแล้ว ลุ้นตลอดเลยอ่ะ
โดยเฉพาะตอนที่คิมเจ้าชู้ ช๊อตกับหลายคนมาก
ยอมรับตรง ๆ เลยว่ากลัวข้าวกล้องเสียใจมาก
ไม่เคยสัมผัสหรือได้ยินเรื่องคนที่รักมั่นคงอย่างข้าวกล้องที่มีให้คิมเลย
ขอบอกคิมเป็นคนที่โชคดีมาก ๆ ที่ได้ข้าวกล้องเป็นคนรัก
แต่คิดว่าปัจจุบันคิมน่าจะเบาบางลงแล้วนะ (เรื่องเจ้าชู้)
เขียนไปเรื่อย ๆ เลยนะคะ จะรอติดตาม
และเป็นกำลังใจให้(คิมดิษ)รักกันนาน ๆ และตลอดไปนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารออ่านครับ
-
พอผมต้องเจอหน้าแม่ ผมรู้สึกเลยว่าทุกอย่างเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้ว เดิมทีผมกับแม่สนิทกันมาก แม่จะคอยปกป้องผมเสมอ ไม่ว่าพ่อจะรุนแรงกับผมแค่ไหน แม่ไม่เคยห่างผม
“ แม่ไปไหนมาครับ ” ผมเป็นฝ่ายถามก่อน
“ แม่ออกไปกินข้าวกับพ่อตาข้าวกล้องมา ” เฮ้อ คงไม่ไปวางแผนมาถล่มผมกับท่านวากดิษอีกนะ
“ อร่อยไหมแม่ ”
“ พอหายหิวนะ ” แม่เริ่มยิ้มให้ผม
“ แม่ เรื่องพ่อไม่มีอะไรใช่ไหมครับ ”
“ จ้ะ ไม่มี แต่ครั้งนี้พ่อเอาจริงเอาจังจนแม่ตกใจ อยู่กันมาหลายสิบปีไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้ ” ท่าจะน่าตกใจจริงแหละ
“ ตอนนี้พ่ออยู่ไหนล่ะครับ ” คือผมเห็นท่าทีของพ่อแล้วแอบกลัวครับ กลัวจะทะเลาะกัน
“ อยู่ที่เรือนใหญ่นั่นแหละ อารมณ์เย็นลงแล้ว ”
“ ผมขอโทษครับแม่ ผม ...... ” ไม่รู้จะพูดยังไงดีอะครับ ไอที่อยากพูดหรือจำเป็นก็พูดไปหมดแล้ว จะบอกว่าไม่อยากเป็นแบบนี้ก็โกหกตัวเอง บอกว่าผมก็อยากคบผู้หญิงก็ไม่จริงอีก
“ แม่อาจจะเคยรู้สึกเหมือนคิมนะลูก แม่ไม่ตำหนิหรอก ”
“ ยังไงแม่ ”
“ ถือไฟฉาย แล้วไปเดินรอบๆกับแม่ ” เหอะๆๆๆ ชักจะตื่นเต้นนะครับ
ผมไม่ได้บอกพวกข้างในว่าจะออกมาเดินกับแม่ แม่กับผมเดินมาใกล้ๆกับเรือนเล็กของผม
“ ตอนที่พ่อได้แม่ แม่อายุสิบห้าเอง ” โห
“ พ่อพรากผู้เยาว์หนิ ”
“ จ้า พ่อพาแม่มาที่ไร่ แม่ต้องมาหลบซ่อนอยู่ในไร่นี้ พ่อกลัวว่าย่าไม่ยอมรับแม่ เพราะตอนที่แม่ไปบอกอาม่าของลูก (ยายผมเป็นคนจีนนะ) แม่ถูกไล่ออกมาจากบ้าน พ่อกลัวว่าถ้าย่าของลูกไม่ยอมรับอีกแม่จะไม่มีที่อยู่ แม่เลยต้องมาอยู่ที่ไร่ ” ฟังแล้วเข่าอ่อนยวบๆจริงๆเลยครับ ผมไม่เคยรู้ประวัติของแม่มาก่อน
“ แม่ต้องนอนที่เรือนของคิมนั่นแหละ ตอนนั้นเป็นแค่เพิงเก่าๆต้องกางมุ้ง จุดเทียน ไม่มีรั้ว ” ชีวิตของแม่ผมลำเค็ญกว่าที่ผมคาดไว้มากเลยครับ
“ แม่ต้องทนอยู่แบบนี้ห้าปี แม่ก็มีเคน (พี่คนโต) พ่อตัดสินใจพาแม่ไปพบกับปู่และย่าของลูก เคนเป็นหลานชายคนโตของตระกูล ปู่เลยรักมาก จากนั้นแม่ก็พอมีที่ยืน ไม่ถูกกีดกันเหมือนตอนแรก ” เราเดินไปเรื่อยๆ และผมก็ฟังไปเรื่อยๆครับ
“ แต่ย่าของลูกน่ะยังไม่ยอมรับ ท่านคอยด่าและว่าแม่อยู่ตลอดเวลา ” ย่าของผมป่วยและเสียชีวิตนานแล้วครับ
“ ไหนแม่บอกว่าย่าน่ะรักแม่ไง ” เคยได้ยินมาครับ แฮะๆๆ
“ ก่อนที่ย่าจะเสีย ย่าบอกแม่ว่า ย่าไม่เคยเกลียดแม่เลย เพราะย่ารักพ่อของคิมมาก เลยต้องทำให้แม่กลัว แม่จะได้ไม่กล้าทิ้งและให้เกียรติพ่อของคิม แต่แม่ไม่เคยรู้สึกโกรธท่านเลยนะ เพราะลึกๆแม่ก็รู้สึกได้ ”
“ แม่ แม่ต้องผ่านเรื่องราวมาตั้งมากมาย แม่ไม่น่าต้องมาเจอปัญหาของผมเลย ” แม่ของผมหยุดเดินเอาดื้อๆ
“ คิม แม่แค่อยากให้ลูกมีความสุข ”
“ ผมก็อยากเห็นแม่มีความสุขครับ ” ผมและแม่มองตากันอยู่ครู่นึง แม่ก็ลูบหัวผมและพูดว่า
“ งั้นคิม ทำให้ตัวเองมีความสุข แม่ก็จะมีความสุขด้วย ไม่ต้องหลบต้องซ้อนใครนะ ”
“ แม่ ” ผมโผเข้ากอดแม่ และร้องไห้ด้วย แม่ของผมก็สะอื้นเล็กน้อย
ผมไม่รู้ว่า ในการกินข้าวที่แม่ของผมไปกินข้าวกับพ่อของท่านวาก สองคนคุยอะไรกันมา แต่ดูเหมือนว่าแม่ของผมจะไม่คัดค้านที่ผมกับข้าวกล้องตัดสินใจคบกัน ถึงแม่ว่าแม่จะไม่ได้ยอมรับเหมือนที่พ่อผมยอมรับ แต่ผมถือว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุด ที่ผมจะได้พิสูจน์ให้แม่เห็นว่าผมสองคนเราไปด้วยกันได้
แม่กับผมเดินจูงมือกันกลับมาที่เรือนรับรอง ท่านวากข้างกล้องกำลังนั่งหันหน้าไปที่ท้องฟ้า สูบบุหรี่ปุ๊ยๆ
“ บุหรี่น่ะ จะสูบอีกนานไหม ”
“ น้า !!!! ” แม่ของผมถามเสียงดัง ดังขนาดที่ว่าพวกที่อยู่ในบ้านเดินออกมาดูเลยครับ
“ เวลาอยู่กับคิม สูบแบบนี้หรือปล่าว ” ไอดิษนิ่งไป มันรีบเขี่ยๆบุหรี่ให้ดับและโยนทิ้ง
“ ไม่ครับ ปกติผมไม่สูบ ” อันนี้น่าเชื่ออยู่นะครับ
“ น้าไม่ว่าอะไรเรื่องนั้น ทำอะไรก็ทำกันไป ...... แต่น้าจะคอยดูเธอไม่ให้ห่างเลย ” พูดจบแม่ของผมก็เดินไป ไม่ได้ลาผมด้วย ทำไมแม่ของผมถึงแข็งกร้าวขึ้นมาแบบนั้นนะ
“ พี่ๆ ” ไอเดย์วิ่งหูรี่มาเลยครับ สัญญาณสอดเรื่องชาวบ้านเด่นมาแต่ไกล
“ อะไร ”
“ แม่พี่ยังไม่ยอมรับเหรอ เรียกพี่ไปว่ามาใช่ไหม ” มันยิงคำถามใส่เป็นชุดเลย
“ แม่เลี้ยงใจแข็งขนาดนั้นเลยคิม ” พี่หมอเดินมาถามอีกคน
“ แม่พี่ .... ”
“ พอๆๆๆ จะไม่เว้นช้องว่างให้กูตอบซักคำถามเลยหรือไงวะ ” ผมรีบเบรกพวกมันครับ
“ งั้นก็เล่าๆมาดิ ”
“ ไม่ปฏิเสธ แต่ไม่ยอมรับ ใช่มะ ” ท่านวากดิษชิงถามผมก่อนครับ
“ รู้ได้ไง ” ผมถามมัน
“ ทำอะไรก็ทำไป ...... แม่เลี้ยงบอกมาแบบนี้ แสดงว่าเราได้ไฟเขียว ” แม่เลี้ยงความหมายของท่านวากคือแม่ผมนะครับ
“ งั้นก็ได้คบกันแล้วสิ ไวไฟจริงๆเลยบ้านนี้ ” พี่หมอกริชพูดครับ
“ เรื่องนี้ต้องขอบคุณแม่ของพี่ดิษนะ ” ไอวินเงียบอยู่นาน ได้ทีพูดบ้างครับ
“ ยังไง ”
“ อ้าว ไหนว่าแม่พี่ดิษของขึ้นกลางวงเลยไม่ใช่เหรอ ผมว่าพ่อพี่ดิษกับแม่พี่คิม อาจจะได้สติกันมาตอนนั้น ” อาจจะจริงของมันนะครับ
“ งั้นต้องฉลองกันดิ ” พี่หมอกริชบอกพวกเรา
พี่กริชกับดิษซื้อของติดไม้ติดมือกันมาตั้งแต่ตอนที่เราออกไปข้างนอกกันครับ เรานั่งฉลองกัน ผมไม่ลืมที่จะโทรหาพี่ๆที่ให้กำลังใจผมมาตั้งแต่เกิดเรื่อง พี่แท้ๆของผมนั่นเอง
พี่ๆของผมบอกว่า แม่ยอมไวกว่าที่คิม ที่จริงทุกคนไม่เคยเห็นเวลาที่แม่ของผมหมดความอดทนเลยพากันกลัวไปต่างๆนาๆ แต่ในที่สุด ผมก็ได้รู้ความหมายของคำว่า พ่อ และ แม่ มากขึ้น ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่
คืนนั้น เราเมากันมากเลย ไอวินอ้วกแล้วอ้วกอีกจนนอนพับก่อนเพื่อน ไอเดย์ก็ขอแข็งไม่เบาเลยครับ แต่ก็ไม่มากถ้าเทียบกับผมและพี่วากดิษนะ ส่วนพี่หมอกริช ........
“ ไอกริชไปไหนวะ ” พี่วากดิษเดินหาพี่หมอครับ
“ เรียกพี่ผมเพราะหน่อยสิครับ ” ไอแบงค์นั่งตาใสมากเลย อย่างว่าแหละ มันเคยทำงานกลางคืนมาก่อน เหล้าแค่นี้ทำอะไรมันไม่ได้อยู่แล้ว
“ เหอะ ผัวมึงล่ะสิ ถึงให้เรียกเพราะ ” เวลาพี่ดิษเมานี่ น่าต่อยเป็นที่สุดครับ
“ อย่าปากไม่ดีได้ไหมวะ ” ผมพูด ไอดิษมันดึงผมเข้าไปกอด
“ วันนี้ พี่ดีใจมากเลยที่รัก พี่อยาก xxx ที่รักมากเลยน้า ” ผมรีบผละจากมันเลยครับ และตบหน้ามันหยอกๆ
“ ปากอะปาก ” ไอดิษยังยิ้มไม่เลิก นี่มันเมาจริงๆนะเนี่ย
“ ปล่อยพี่เค้าเถอะคิม แบงค์ไม่ถือ ชอบซะอีก ...... แน่จริงพี่ดิษ xxx คิมโชว์ผมดิ ” ชักไม่ค่อยดีละ
“ เอาไหมล่ะ ” มันส่งสายตายั่วยวนมาที่ผม แล้วเวลากูเมาๆกูยิ่งควบคุมตัวเองไม่อยู่ด้วย
“ พอเลย เลอะเทอะว่ะพวกนี้ ” ผมรีบเดินหนีออกมา จากนั้นไม่นานไอดิษก็สลบไป ส่วนไอแบงค์ก็ไปนอน
ผมออกมานั่งจุดบุหรี่สูบด้านนอก (ตอนนี้ ผมเลิกแล้วนะครับ) นั่งมองไปรอบๆไร่ของพ่อและแม่ ผมไม่เคยรู้เลยว่า อดีตกว่าจะเป็นไร่ที่มีทุกอย่างสำหรับเราอย่างทุกวันนี้ พ่อและแม่ต้องต่อสู้กันมาขนาดไหน
และผมก็มีสะดุดคำพูดของแม่ผมเอง ที่แม่ของผมบอกว่าย่าไม่เคยเกลียดแม่ผมเลย แต่ต้องทำเหมือนเกลียดเพราะอยากให้แม่รัก ซื้อสัตย์ และให้เกียรติพ่อ ........ หรือว่าที่แม่ของผมทำแบบนั้นกับไอดิษเมื่อตอนค่ำ แม่อาจกำลังเลียบแบบย่าเพื่อปกป้องผม ?
พออัดมะเร็งเข้าปอดแล้วก็กลับมาในเรือน กะจะนอนใกล้ๆกับท่านวากดิษ แต่ไม่เห็นตัวมันครับ ผมมองหารอบๆก็ไม่เจอ มันไปไหนวะ ผมเลยลองปืนขึ้นไปดูที่ระเบียงด้านบน แต่ภาพที่เห็นทำเอาผมแทบตกจากบันได
“ อื้มมมม ...... อา ...... พี่กริช .....อา เบาหน่อย ” โชคดีมากๆที่ตรงนั้นมืด และสองคนนั้นคือพี่หมอกริชกับแบงค์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เลยไม่เห็นตัวผม ผมรีบปืนลงมาจากระเบียง
“ น้อง ขึ้นไปข้างบนทำไมเหรอ ” ท่านวากเนี่ย เป็นคนที่สร่างเมาเร็วมากครับ
“ ขะ ข้างๆ บนๆๆๆ ” ผมสั่นเลยครับ ไม่เคยเห็นภาพแบบนี้เต็มๆตา
“ น้องคิมตื่นอะ ” ผมรีบปิดที่เป้าของตัวเองครับ ใครเห็นภาพแบบนั้นจังๆแล้วไม่ตื่นก็เก่งไปละ
“ ไม่ต้องปิดเลย ” ไอดิษดึงมือผมออก และจูบปากผมทันที ผมพยายามผลักมันแต่ไม่เป็นผลครับ มันลากผมมามุมๆนึง เพื่อไม่ให้ไอวินกับไอเดย์เห็น จากนั้นมันก็เปิดฉากรุกผมเต็มๆ
“ ดิษ ....... มันไม่เข้าเว้ย ” ไอดิษมันเริ่มจะหงุดหงิดกับน้องชายของมันละครับ ครั้งนี้ไม่มีอุปกรณ์อะไรช่วยแม่แต่อย่างเดียว
“ คิมแยกขากว้างๆแล้วกัน ” ไอดิษเอื้อมไปปิดไฟ และค่อยๆเริ่มบทรักกับผม แม้ว่าจะเกิดเร็ว แต่เราสองคนก็พอใจมากเลยครับ ผมครางเสียงดังทีเดียว ไอดิษก็คำรามดังพอๆกัน เรียกว่าไม่อายใครแล้ว
หลังจากทำเรื่องน่าอายกันเรียบร้อย ผมกับไอดิษก็เดินออกมา เอาผ้าห่มคลุมตัว กะจะล้างตัว และพักผ่อน แต่ก็ต้องตกใจแทบช็อคอีกรอบของค่ำคืน
“ ไอเดย์ !!!! ”
“ พี่คิม ” คนที่ร้องเรียกชื่อผมน่ะ ไม่ใช่ไอเดย์หรอกครับ แต่เป็นคนที่กำลังโดนไอเดย์ทับร่างอยู่
“ มึงๆ ”
“ อย่ายุ่งดีกว่าน้อง ....... ทำๆไปเหอะ เบาหน่อยล่ะไอเดย์ ” ไอเดย์ก้มหน้างุดๆ รีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัว ส่วนไอวินน่ะอายจนม้วนไปแล้ว
“ วันนี้มาเกิดอารมณ์อะไรพร้อมๆกันวะ ” พอเข้าห้องน้ำ ผมรีบถามไอดิษ
“ ........ ” ไอบ้านั่นเอาแต่ยิ้มไม่ยอมตอบ
“ ยิ้มทำไม ตอบเด้ มึงไม่ได้วางแผนอีกใช่ปะ ” ไอดิษรีบส่ายหน้า
“ พี่รู้มาว่าเดย์กับวินไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน ...... กริชกับแบงค์ก็ด้วยนะ วันนี้เค้าคงจะดีใจกับเรา ” เออ ดีมาก ดีใจกับกู แล้วมาซัดกันแบบไม่อายอีก
“ มาเสียซิงที่บ้านกูกันหมด ”
“ พรุ่งนี้ค่อยถามพวกนั้น วันนี้แกล้งทำเป็นไม่รู้ไปเถอะ ” ก็ควรเป็นตามนั้นแหละ เหอะๆๆ ภาพติดตาจริงๆว่ะ
รุ่งเช้า ผมหกคนหุบปากเงียบ ไม่มีการพูดจากันเลย เพราะท่านวากข้าวกล้องเล่นเอาไปแฉกันตั้งแต่เช้าว่าเห็นพวกมันอึ๊บกัน
“ เมื่อคืนหลับสบายกันไหม ” พ่อผมถาม
“ ดีครับ ” พี่หมอกริชตอบ ท่าทางจะประสบการณ์สูงครับ เลยไม่ค่อยอาย
“ เอ่อ แม่เองก็ไม่ว่าอะไร หมดห่วงได้ ทีนี้กลับไปตั้งหน้าตั้งตาหาอนาคตกันได้แล้ว ข้าจะได้อุ่นใจ ” พ่อผมมีธุระต้องไปทำงานในตัวจังหวัด เลยรีบออกไป
“ มึงขึ้นไปบนระเบียงทำไมกริช ” พอพ่อผมไป ไอดิษก็ยิงคำถามใส่หมอกริชทันที
“ พี่กะว่าข้างบนน่ะมิดชิดที่สุดแล้ว ....... เลยชวนแบงค์ ”
“ เหอะ ...... แล้วมึงสองคนล่ะ เกิดอะไรขึ้น ” ผมหันไปถามน้องสุดที่รักสองคน
“ ผมเห็นพี่คิมกับพี่ดิษกำลังใส่กันน่ะ โคตรเซ็กซ์ เลยลองมาทำกับไอวิน แล้วมันก็ยอม ”
“ เดี๋ยวๆๆ มันว่าไงนะ ไอเดย์ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” เรื่องอย่างว่าคงไม่ใช่เรื่องน่าเกลียดอะไร สำหรับพวกผม คงพร้อมจะเดินหน้าต่อไปแล้วครับ เรามาที่ไร่โดยที่ทุกอย่างไม่ค่อยชัดเจน แต่ตอนนี้ เราได้เห็นความรักใหม่ของคนสามคู่เลย ถ้ารวมที่แม่ของผมใช้ชีวิตกับพ่อผมอีก ก็ยิ่งน่าภูมิใจนะ
ก่อนที่ผมจะกลับไปมหาลัย ผมทุกคนเดินมาเพื่อกราบขอขมาแม่ และออกเดินทาง ผมพร้อมสำหรับชีวิตต่อจากนี้แล้วครับ
*****************************************************
ยังไม่จบนะ แฮะๆๆ พอดีช่วงนี้ตันๆ ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะเล่าเรื่องไปทางไหนดี เลยรวบรวมความกล้าไปถามพี่วากดิษ
ได้คำแนะนำว่า
" เล่าเรื่องหมอหมา กับน้องเด็กดริ๊งค์สิ " พอพูดมาพี่ท่านก็ทำหน้ามุ่ยเลย ยังไงจะรีบมาต่อนะครับ ลำดับก็ต่อจากที่กลับไปมหาลัยนั่นแหละ
หลับฝันดีนะครับ :L1:
-
:m25:
สามคู่
เลือดจิพุ่ง
แม่คิมยอมรับแล้วเย้ๆๆ
ชอบตอนนี้จัง
อบอุ่นมาก
-
3คู่ ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด
-
ในที่สุดแม่คิมก็ใจอ่อน เพราะความรักล้วน ๆ เลย
เอ่อ...หนุ่ม ๆ ติดเรทกันมากเลยตอนนี้
-
มาไร่คราวนี่เครียร์ปัญหาครบคู่กันทุกคนเลยย :oo1: :oo1: :oo1:
-
ว้าวดีจัง แม่เข้าใจแหละยังรักด้วย ^^ o13 o13 o13 o13 o13
-
" เล่าเรื่องหมอหมา กับน้องเด็กดริ๊งค์สิ "
กิ๊กคิมคนต่อๆไปใช่ไหม :m16: ตัลหลอดๆคนนี้
-
แม่ใจอ่อนแล้ว ยินดีด้วยจ้า
-
ฟ้าหลังฝน
+1
-
กรี๊ดดดดสุด ๆ อ่ะ
ฮ่า ๆ ดีใจจังท่านแม่ยอมรับแล้ว โล่งใจอ่ะ :impress3:
ยังไงก็เล่าเป็นตอนพิเศษก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องประติดประต่อ
แต่ไม่ว่าเรื่องของใครก็จะรออ่านค่ะ :z2:
-
ยินดีด้วยน้าาาา. แล้วคุณแม่คิมเลิกดุกะพี่ดิษอะยังอะ
-
:call: :call: :call:
-
....มีความสุขกันซะทีนะ หลังจากที่ฝ่าฟันกันมา ฝันก็เป็นจริงแล้ว
....อีก 2 คู่ก็ขอให้เค้ารักกันนานๆ และเอาคู่ของคิม ดิษ ดูไว้เป็นตัวอย่างในการดำเนินชีวิตนะ
....ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อแม่ขัดขวางก่อนที่จะยินยอม ก็เพราะ..ความกลัว.. กลัวว่าลูกจะไม่มีความสุขนั่นแหละ
....รอเวลาให้พวกท่านได้เรียนรู้ ได้เห็นด้วยตา จากการกระทำของพวกเรา แล้วท่านก็จะเข้าใจและ..ยอมรับเราเอง
....เพราะความสุข ของลูก ก็คือความสุข ของ พ่อแม่ นั่นแหละ ต่อไปนี้ก็ขอให้ดูแลและรักกันไปตลอดชีวิตเลยนะ....ให้สมกับที่ต้องฝ่าฟันกันมาก :L2:
-
เจอตอนนี้ไปเลือดพุ่งเกือบหมดตัว (ไม่ต้องดูหนังแผ่น ดูหนังสดได้อารมณ์กว่า) 555
แต่ที่คิมสปอยตอนท้าย เหมือน ๆ ว่าคิมไปช๊อตกับใครอีกหรือเปล่าหว่า
+1 เป็นกำลังใจคู่รักคิมดิษ
-
ที่สุดเนอะ ก็ด้วยความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก ไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์
แม้นจะไม่ชอบใจ/รับเรื่องประมาณนี้ไม่ได้แค่ไหน สุดท้ายก็ต้องพยามยามทำใจให้รับให้ได้
ซึ่งก็ถูกแล้วล่ะ ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน
แต่ทว่า อีสองคู่ที่ตามมาให้กำลังใจคิม-ดิษนี่ซี อั๊ยยะ..ไหงมา :oo1: :oo1: กันได้ล่ะ o3
พลอยทำเอาคิม-ดิษต้อง :oo1: :oo1:ร่วมด้วย o3 o3
-
พี่คิมอ่ะ อ่านถึงตอนนั้นแล้วเขินเลยอ่ะ มีคนเห็นด้วยยย :-[
-
:pighaun:
สามคู่เลย
หาให้มั่งดิ..คิม
จะได้เป็นคู่ที่สี่
จะทบทวน :oo1: ของสามคู่แรกให้ดู
ทั้งบนระเบียง บนกองฟาง แล้ว คลุมโปง
ฮ่าฮ่า..ชอบ
แต่ละสถานที่..ก็นะ
ได้จวยยยยยยยยยย เจรงเจรง
:haun4:
หื่นว่ะ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
อัยย่ะ. .. สามคู่ชู้ชื่น 5555 :o8:
-
อยากอ่านคู่ หมอกับเด็กนั่งดริ๊ง :haun4:
และเดย์วินที่ด้วยนะคะ เดย์วินลุ้นมานานมากกกก เลยพี่คิมมม :jul1:
-
ถ้ายังเขียนตอนต่อไปไม่ออก ระหว่างนี้ก็เอาจดหมายของวากดิษ มาให้อ่านกันก่อนก็ได้ค่ะ
แต่อย่างไรก็จะรออ่านรอลุ้นกันต่อไปนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคิมค่า
-
คืนเดือนแรม หัวใจว้าวุ่น ได้กันทั้งสามคู่ อิอิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สามคู่ชู้ชื่น
:m25: :m25: :m25:
-
ติดตามมานานแล้วครับแต่เพิ่งสมัครได้วันนี้เอง บอกได้สี่คำ ชอบมากกเลยครับ o13
ขอเป็นเอฟซีพวกพี่ด้วยคน55 :impress2:
-
ในที่สุดคุณแม่ก็ใจอ่อนยอมเพื่อความสุขของลูกรัก
ตอนนี้พี่ข้าวกล้องกะคิมก็คงพิสูจน์ให้เห็นอยู่ว่ามีความสุขกับสิ่งที่เลือกมากแค่ไหน
แต่ละคู่มาลงเอยที่บ้านคิมกันหมด โดยเฉพาะเดย์วินฟินสุดๆจุดพุฉลอง>///<
ท้ายสุดหมั่นไส้คนเจ้าชู้เนอะพี่ข้าวกล้อง==
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สามคู่...รู้เรื่องกันเลยทีเดียว
ตอนนี้ทุกอย่างน่าจะลงตัวเต็มที่แล้วล่ะมั้ง????
รอคอยตอนต่อไปค่ะ ^^
-
โฮ๊กกกก....หมดแรงรักกกกกก ทั้งสามคู่เลย :m25:
น้องวินนี่ยังจะไม่ชอบเดย์อีกไหม ยอมเขาซะขนาดนั้น 55 :m18:
ดีใจที่แม่คิมเปิดโอกาสให้... :L2:
เอิ่ม เวลาคิมกับเฮีย จุดจุดจุด กัน รู้สึกว่าจะมีปัญหาเรื่องนั้น สงสัยเฮียใหญ่ของจริง กร๊ากกกกก :eiei1:
-
น่ารักทุกคู่
o13
-
น่ารักคะ 3 คู่เลย ต่อไปจะเป็นอย่างไร สู้ๆ นะคะ
-
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
รอด้วยคน :impress2:
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2:
:L2:
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคิมมาต่อจ้า
-
:3123:
:3123:
:3123:
แค่มาทักทาย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mc4: มาต่อให้นะครับผม
*************************************************
หลังจากผมกลับมาถึงมหาลัย ผมก็เร่งดำเนินการเรื่องการเรียนของผมเอง ส่วนตัวผมติดเรื่องงานวิจัยที่ค้างจากเทอมที่แล้ว ซึ่งภาคของผมคณบดีคนเก่าเป็นคนรับผิดชอบ วันนี้ผมเลยมารอพบท่านครับ
“ อ้าว เธอก็ซวยกับเค้าด้วยเหรอ ” ดูมีถามอีก
“ ครับ ”
“ เออๆ เธอไม่ต้องกังวล คณะจะส่งเรื่องอีกที ครูจะจัดการเรื่องเกียรตินิยมให้ด้วย ” อย่างกับถูกหวยรอบที่สองเลยครับ เมื่อวานแม่เพิ่งยอมรับเรื่องผมกับดิษ ตอนนี้เกียรตินิยมที่หลุดกำลังจะกลับมาเป็นของผม
“ ขอบคุณมากครับครู ” ท่านชอบให้เรียกว่าครูครับ
“ ไหนๆช่วงนี้เธอก็ค่อยมีงาน ........ จะรบกวนเธอปล่าวๆนะ ” ตกลงจะพูดอะไรแน่นิ
“ ครูจะให้ผมไปทำอะไร ผมยินดีครับ ”
“ พอดีลูกครูเรียนอยู่สัตวแพทย์ เค้าต้องจัดนิทรรศการใหญ่ มันไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้ เธอเก่งเรื่องพวกนี้ พอจะไปช่วยได้ไหม ” ท่าจะใหญ่จริงครับ เพราะไม่อย่างงั้นครูคงไม่ฝากผม
“ อยู่ที่ไหนล่ะครับ ” ครูบอกจังหวัดที่ตั้งมหาลัยซึ่งไกลทีเดียว และจะให้เงินค่าเดินทางกับกินอยู่ไปด้วยจำนวนนึง
ท่านบอกให้ผมลองโทรไปคุยกับลูกท่านด้วย น้องเค้าชื่อกรครับ
“ ดีครับ ” ไอน้องรับสายละครับ
“ พี่ชื่อคิมนะครับ เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ......... นะ ” ผมบอกชื่อของครูไป
“ อ๋อ พ่อผมบอกว่าพี่จะมาช่วยผมจัดงาน ” ข่าวไวมาก
“ น้องเล่ารายละเอียดคร่าวๆให้พี่ฟังหน่อยได้ปะ เผื่อพี่ต้องเตรียมของไป ” น้องมันก็เล่าให้ผมฟังละเอยีดเลยล่ะครับ สมเป็นสัตวแพทย์จริงๆ
“ พี่จะมาวันไหนครับ ”
“ งานมีในอีกสองอาทิตย์ งานเยอะพอสมควร อีกสองวันพี่ไปแล้วกัน ”
“ ขอเมลล์ด้วยพี่ เดี๋ยวผมส่งรายละเอียดกับแผนที่ไปให้ ” พอพูดคุยกันจบ ผมก็กลับมาที่หอพัก
ตอนนี้ผมพักอยู่นอกมหาลัยแล้วครับ เพราะไม่อยากไปเบียดเบียนน้องๆที่ทางบ้านไม่มีกำลังทรัพย์พอจะออกมาอยู่นอกมหาลัย ไอเดย์ก็บ่นใส่ผมไม่หยุดเลย วันที่ผมขนของออกมา มันแอบร้องไห้ด้วย พอผมถามว่าทำไมมันก็ไม่ตอบครับ
“ ห๊า ” พอท่านวากดิษได้ยินว่าผมจะต้องไปช่วยลูกของครู
“ ตกใจอะไรเล่า ”
“ ไกลมากนะ แล้วไปยังไง ” เสียงร้อนรนของพี่ท่านนี่ ทำให้ผมแอบดีใจนะเนี่ย
“ พี่วากไม่ไปด้วยกันเหรอครับ ”
“ อยากไปสิ แต่คิมก็เห็นอยู่ พี่กำลังหาเงินไปขอคิมอยู่นะ ” ไอบ้านิ
“ พูดนี่อายมะ ”
“ อยู่กันแค่สองคน อายใครล่ะ ”
“ คิมไปประมาณอาทิตย์กว่าๆ ครูให้เงินไปด้วยไม่มีปัญหา ” ดิษมันเริ่มออกอาการงอนอีกแล้วครับ
“ ไปไกลขนาดนั้น พี่ไปหาไม่ได้ด้วยสิ ” ช่วงนี้งานมันเยอะจริงๆครับ ทั้งงานใช้แรง ใช้สมอง มันบอกผมว่าอยากทำคะแนนกับพ่อของมัน
“ โทรหากันได้นี่ ” ดิษยิ้มให้ จากนั้นก็พาผมออกไปกินข้าวและไปพบแม่ของมันครับ
“ น้า คราวก่อนผมขอโทษด้วยนะครับ ไม่คิดว่าแม่ของผมจะต่อต้านขนาดนี้ ”
“ เฮ้อ แม่ของคิมน่ะ น้าเข้าใจได้ แต่แฟนของน้าสิ เค้ายังไม่หยุดไม่หย่อนเลย ” ถึงขนาดนี้ พ่อท่านวากดิษก็ยังไม่พูดเรื่องนี้ ต่างจากแม่ผมที่ออกไปทางยอมรับได้
“ พ่อคงคาดหวังกับผมไว้มาก คงอยากให้ผมเดินตามที่พ่อตั้งใจ ” มันพูดๆ มีน้ำเสียงน้อยใจ
“ ยังไงก็ช่าง สองคนอย่าเก็บใส่ใจมากไปนะ ” อย่างน้อยผมก็มีแนวร่วมบ้างครับ
พอกลับมาที่หอ ผมก็เริ่มเก็บของที่จำเป็น เปิดเอารายละเอียดและแผนที่ที่น้องกรส่งมาให้มาศึกษา ท่านวากดิษช่วยเงินผมมาอีกนิดหน่อย จากนั้นอีกวันผมถึงออกเดินทาง
ผมต้องเดินทางไกลเพื่อไปช่วยงานลูกของอาจารย์ ที่เรียนอยู่คณะสัตวแพทย์ แต่ที่น่าสนใจคือ คณะนี้เพิ่งตั้งได้ไม่นาน ชื่อเสียงยังไม่เป็นที่รู้จัก ทำให้ต้องมีการจัดงานเพื่อดึงความสนใจและให้พวกผู้ใหญ่มาช่วยรับรอง
พอมาถึงจังหวัดที่มหาลัยตั้งอยู่ ผมโทรหาน้องกร ไม่นานน้องมันก็มารับ
“ สวัสดีครับพี่ ” มีคนมารับผมสามคน และหนึ่งในคนนั้นค่อนข้างสะดุดตานิดหน่อย
“ คนไหนกร ” คนที่นั่งข้างๆคนขับยกมือ
“ แล้วน้องคนขับล่ะ ”
“ ชื่อน็อตพี่ ” จากนั้นผมก็หันไปหาคนที่นั่งมาด้วยข้างหลัง
“ ........ ” อ้าว ไอนี่มีกวนครับ มันไม่ยอมตอบ ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ
“ พี่มาเหอะครับ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ”
ตลอดทางที่มา น้องสองคนก็คุยเรื่องนิทรรศการว่า คณะแบ่งกลุ่มเป็นสามกลุ่มๆละสิบคน ให้จัดบอร์ดกลุ่มละสามบอร์ดใหญ่ และต้องตกแต่งสถานที่เอง
“ พี่นอนรวมกับพวกผมสามคนก็ได้นะพี่ ”
“ อ้าว น้องสามคนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ ”
“ ก็เช่าสามคนแหละพี่ แต่บางคนมันไม่ค่อยกลับ ” ผมเดาว่าเป็นไอเด็กหน้าขาวที่นั่งข้างๆผมนี่แหละ
“ อย่างว่าคนมันหล่อนี่หว่า ” ไอกรช่วยแซว
“ เหอะ ยุ่ง ” พูดน้อยจริงพ่อคุณ
เรามาที่คณะของน้องๆกันก่อน เพื่อมาดูสถานที่ เผื่อว่าจำเป็นจะได้ไปเลือกซื้อของที่ต้องใช้
“ ไอปิ่นวันนี้มึงห้ามออกเที่ยวนะไอสัด ช่วยพวกกูด้วย ” ไม่รู้ไอเด็กหน้าขาวชื่อไอปิ่นหรือไอสัดนะ ฮ่าๆๆ
“ จัดแค่นี้ ยากเย็นตรงไหน ไม่เห็นจำเป็นต้องพาใครก็ไม่รู้มาด้วย ” อ้าว ว่ากูใช่ไหมนิ
“ งานนี้อาจารย์บวกคะแนนเยอะ มึงไม่ช่วย กูฟ้องอาจารย์ ” มีขู่กันละ
“ เออๆ ” มันพูดจบก็เดินหนีไป
“ เฮ้ย ไอนี่มันยังไงวะ ” ผมถามน้องที่อยู่
“ แบบนี้แหละพี่ มันอิจฉาพี่ ” ไอกรบอก
“ เรื่องอะไรวะ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรให้มันเลย ”
“ พี่หล่อกว่ามัน ” ฮ่าๆๆ แอบภูมิใจนะเนี่ย
ระหว่างที่นั่งรอเพื่อนผู้หญิงของน้องๆ ไอกรกับไอน็อตเล่าให้ฟังว่า ตอนปีหนึ่งก็มีเพื่อนที่หน้าตาดีอยู่คนนึง เรียนร่วมรุ่นกับพวกมัน คนที่ว่าแข่งเป็นเดือนคณะกับไอปิ่น แต่ว่าเค้าจะลาออกเพราะไปได้โควตาที่อื่นแทน ทำให้ไอปิ่นโชคดีได้เป็นเดือน จะว่าไปมันก็คล้ายๆผมอยู่นะ หมายถึงเรื่องกิจกรรมนะครับ
ตกตอนเย็น แทนที่น้องๆจะสนใจงาน ดันอยากออกไปเที่ยว เพราะเพิ่งสอบเสร็จอยากระบายกันเต็มแก่ ผมก็ต้องตามไปด้วยครับ เพราะอยากไปดูรอบๆเมือง ใจนึงก็หิวสุราเล็กน้อย ฮ่าๆๆ
“ เค้าไปด้วยทำไม ” ดูไอปิ่นว่า
“ พี่เค้ามาช่วยงานก็ต้องไปด้วยกันสิวะ สาวๆเรียกร้อง ” พอไอน็อตพูดเรื่องนี้ ไอปิ่นคิ้วขมวดเลยครับ
ดูให้ดีๆ ไอปิ่นนี่หน้าตาไม่โดดเด่นครับ แต่หุ่นมันดีมากเลย ผิวขาว ตัวสูงพอประมาณ หุ่นนักกีฬาด้วย มิน่าสาวๆถึงชอบมันมากกว่าคนอื่นๆ เพราะในคณะมีแต่คนตัวแห้งๆ
“ กูไปรอข้างนอกนะ ” ถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ยอมคุยกับผมอยู่ดีครับ
ร้านที่พวกน้องๆมา เป็นร้านเล็กๆครับ ออกแนวส่วนตัว มีคาราโอเกะแยกๆเป็นห้องๆ อย่างว่านักศึกษาแบบนี้ก็ต้องเที่ยวแบบนี้แหละ
“ ไอปิ่นไปไหนวะ ”
“ นั่นดิ ” น้องๆเดินไปตามหากันครับ ผมก็เดินออกมาด้วย แต่ที่ออกมาเพราะจะมาสูบบุหรี่
“ อย่าน่า เราไม่ต้องการแบบนี้นะ ”
“ เธออย่าเล่นตัวเลยน่า เธอมองเรามานานแล้ว เรารู้ ” เอ เสียงเหมือนคนกำลังจะจีบกันนะ
“ เราไม่ได้ชอบปิ่นแบบนั้น ”
“ ใครก็พูดกับเราแบบนี้ แต่หลังจาก ....... ก็เปลี่ยนใจ ” ไอปิ่นเหรอวะ
“ ไม่นะปิ่น ปล่อยเรา ” ผมยืนฟังเฉยๆไม่ได้ละครับ
“ ปิ่น ทำอะไรวะ ” พอผมโผล่หน้าไปข้างๆซอกตึก ก็เจอหับไอปิ่นและน้องผู้หญิงในคณะเดียวกันยืนอยู่ ไอปิ่นกำลังจับแขนทั้งสองข้างของน้องผู้หญิง
“ พี่คิมคะ ช่วยด้วย ”
“ ไอปิ่นปล่อยซะ ” ไอปิ่นส่งสายตาอาฆาตผม แต่ก็ปล่อยโดยดี
“ น้องมานี่ ” น้องผู้หญิงวิ่งมาหาผม
“ ปิ่น อย่าเอาเรื่องที่มีอะไรกับ (ชื่อผู้หญิงคนนึง) ไปบอกคนอื่นนะ ” น้องคนนี้เหมือนโดนไอปิ่นบังคับเรื่องบางเรื่องอยู่ครับ
“ โง่ ให้ดีๆไม่เอา อย่ามาแหก ...... ให้ทีหลังแล้วกัน ” พูดจาน่าเตะมากครับ
“ น้องไปหาเพื่อนๆ เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง ” ไอปิ่นเริ่มงงเล็กน้อย มึงนี่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองซะแล้ว
“ พี่อย่าเสือกเรื่องของผม ”
“ มึงเที่ยวขู่ชาวบ้านเพื่อความสนุกส่วนตัวเหรอ ” ผมเดินช้าๆเข้าไปหา
“ ใช่แล้วจะทำไม พวกนั้นก็ต้องการ กูก็ต้องการ ผิดตรงไหน ”
“ อ๋อๆ กูว่ากูเข้าใจละ มึงหลอกฟันสาวไปเรื่อยๆว่างั้นเถอะ ” ผมพูดกับมันครับ
“ เข้าใจเร็วแบบนี้ แสดงว่าเคยทำเหมือนกันซิ ” โห แม่งแทงกลางใจกูเลย ผมไม่ลังเลที่จะเข้าไปเผชิญหน้ากับมัน
“ ดูตัวเองซะก่อนค่อยว่าคนอื่น อย่าทำแบบนี้ก็ผู้หญิงอีก ”
“ กูไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งมึง ”
“ ชอบดูถูกผู้หญิงใช่ไหมมึง ” ผมถาม
“ เออ ” ผมดึงหน้าของมันมาจูบปากเลยครับ ผมอยากให้มันรู้สึกอายบ้าง มันพยายามดิ้นสู้ใหญ่เลย แต่ผมไม่ปล่อยครับ จู่ๆมันก็ทรุดลงไปเฉยๆ ทำเอาผมตกใจ
“ มึงเป็นอะไรไอปิ่น ”
“ .......... ” ไอปิ่นตาค้าง หายใจหอบ นั่งพิงกำแพง
“ ถ้ามึงยังไม่เลิกวุ่นวายกับพวกผู้หญิง กูจะเอาเรื่องวันนี้ไปบอกคนอื่น ” ผมขู่มันต่อ ไอปิ่นค่อยๆลุกขึ้น มันปาดริมฝีปาก แล้วผลักอกผม
“ ไอบ้า ” มันพูดเบาๆแล้วเดินออกไป นี่ผมทำเกินไปหรือปล่าวเนี่ย
คืนนั้นพวกผมกลับมาหอตอนค่ำๆ ส่วนไอปิ่นไม่ได้กลับหออย่างที่หลายๆคนคาด
“ เออ อะไรวะ ......... มึงอยู่ไหนนะ ........ เออๆ ” ไอกรคุยโทรศัพท์อยู่ครับ
“ ไงวะกร ” ไอน็อตถามเพื่อนมัน
“ ไอปิ่นบอกว่ามันกลับบ้าน พรุ่งนี้จะเข้าคณะรอช่วยงาน ”
“ ฟ้าใกล้ถล่มแล้วกูว่า ” ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่ก่อนนอนผมก็เพิ่งนึกได้ว่าผมทำอะไรกับไอปิ่น ตอนที่มันตาค้างนั่นหมายถึงอะไร หวังว่าผมคงไม่ได้ทำเรื่องอะไรอีกหรอกนะ
*************************************************************
-
เอาแล้วไง เหมือนคิมจะสร้างเรื่องอีกล่ะ อิอิ
-
คงไม่ใช่ว่า ปิ่นมาหลงรักว๊ากคิมหรอกนะ
-
ขยันหางานเข้า :เฮ้อ:
+1
-
มีชีวิตที่สงบสุขได้ไม่เกินอาทิตย์เลยนะคิม.....ออกแนวสามวันดีสี่วันไข้
-
คิมนิมันตัวยุ่งจริงๆ เอาตัวเองไปยุ่งกับคนอื่นอีกทามมายยย เพลีย :z3: พี่ดิษลงโทษคิมมันหน่อยเร็วววว :z13:
-
พี่คิมจุ๊บชายอื่น ฟ้องๆพี่ดิษ :serius2:
-
:m16:
คิมจัง..เป็นเรื่อง
หันตูดมาดิ๊
:oo1: เฮียดิษจัดการ
โทษฐานไปจูบชายอื่น
ที่ไม่ใช่เฮีย
ซนเข้าไป
นะ..อินู๋
ขอเหอะ..ปิ่น
ใจบอก ชอบชื่อนี้
อิอิ :haun4:
-
น้องปิ่นต้องชอบคิมแล้วแน่ ๆ และคิมเองก็สับสนอีกตามเคย
ดิษงานเข้าอีกแล้ว คราวนี้ดิษจะจัดการอย่างไรนะกับเรื่องนี้
-
เอาอีกแล้ว พี่คิม :eiei1:
-
เหอ ๆๆๆ ไม่ใช่คิมไปปลดล็อกน้องปิ่นเข้าแล้วนะ
-
งานเข้าคิมไหม 555 ห่างตาหน่อยหว่านสเน่ห์ซะ
-
o22 คิมอ่ะ ไปจูบเค้าทำไม
เดี๋ยวเกิดปิ่นติดใจก็มาหลงคิม เฮียดิษต้องกลุ้มใจอีก
ไม่ได้ละ ต้องให้เฮียดิษทำโทษซะแล้ว จะฟ้องๆๆ :laugh:
-
งานเข้าแน่ ๆ เฮียรู้มีหวังโดน!!
เข้าใจว่าต้องการจะลงโทษ แต่มันไม่ถูกวิธีนะคิม ถ้าเกิดน้องเขาเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ทำแบบนั้นเหมือนไปสร้างความหวังให้น้องเขาด้วย
แล้วถ้าน้องเขาเกิดคิดอะไรขึ้นมา เรื่องจะไม่จบแค่นั้น...คิมยิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่
-
บร๊ะ คิมรุกอ่ะ
ไอปิ่นก็กวนจริงแหละ เจอซะบ้างก็ดี
แต่ถ้าพี่ดิษรู้ละก็ ตัวใครตัวมันนะคิม :laugh:
-
ดีจัง เวลาคุยกันไม่มีกูมึงละ
โห....คิมได้เกียรตินิยมด้วยอ่ะ เรียนจบตามกำหนด ไม่ F ไม่ U
แอบเก่งนะเนีย เห็นตอนนั้นบอกว่าเกรดไม่ค่อยสวย หากสวยคง 4.00
ทั้งกิจกรรม จิตอาสา ทั้งเกียรตินิยม แถมยังเรียนกฏหมายอีก...เฮียดิษคงรักปักปำ คึ ๆ แต่ติดเรื่องเจ้าชู้นิแหละ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:call: :call: :call:
-
:L2: :L2: :L2:
-
...น้องคิมนี่มันชอบหาเรื่องเข้าตัวเนอะ วิธีอื่นมีตั้งเยอะไม่ใช้ ไปใช้วิธี....จูบ
...ทำไปทำมาจะไปทำให้ เด็กผู้ชายอีกคน......เบี่ยงเบน.... :laugh:
-
คิมอ้ะ จะทำให้มีงานงอกขึ้นมาอีกปะเนี่ย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่ตามอ่านเรื่องของน้องคิมมาสามวันสี่คืนแทบไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว
นี่ยังไม่ถึงตอนล่าสุดนะ แต่อดใจไม่ไหวขอมาเม้นท์ก่อน
แรกๆ พี่ไม่ชอบน้องคิมเลยยยยย น้องคิมเจ้าชู้อ่ะ แถมยังให้ความหวังชาวบ้านเค้าไปทั่วอีก
แต่ที่ยังอ่านอยู่เพราะชอบที่น้องคิมเล่า มันลื่นไหล ทั้งบรรยากาศรับน้อง
ทั้งเพื่อน คือน้องคิมเล่าได้จริงใจมากๆ ใครเป็นยังไงหรือน้องคิมคิดกับใครยังไงก็เล่ามาตรงๆ
ไม่พยายามเข้าข้างตัวเองเพื่อให้ดูเป็นคนดี หวั่นไหวอะไรกับใครยังไงก็ยอมรับตรงๆ
แต่ก็แอบเคืองนะเพราะน้องคิมใจร้ายกับดิษมากกกกกก
แถมยังซื่อบื้อจนน่าอ่อนใจ ไอ้เรื่องอื่นก็เก่งอยู่อ่ะนะ แต่เรื่องดิษนี่น้องคิมไม่ไหวเลยจริงๆ
แต่บางครั้งดิษก็ทำอะไรแปลกๆ จริงๆ นั่นแหละ
กว่าจะมารักกันได้มาคบกันได้นี่พี่ลุ้นตั้งแต่ต้นยันวันนี้เลยอ่ะ
แบบอุปสรรคแล้วก็คนอื่นๆ ที่เข้ามาเยอะมากกก จนพี่เหนื่อยแทน
แต่รู้ว่าทุกวันนี้น้องสองคนยังรักกันดีอยู่พี่ก็ดีใจมาก
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ เหมือนเสพติดเรื่องน้องคิมไปแล้ว
ถ้าเขียนเล่าจนหมดบันทึกแล้วก็เขียนช่วงปัจจุบันก็ได้ค่ะ
ยังมีคนรออ่านเรื่องน้องคิมอีกเยอะแยะนะพี่ว่า
แล้วพี่อยากให้น้องคิมรวมเล่มหนังสืออ่ะ จะมีโอกาสมั้ยคะ
พี่จะรอนะ เดี๋ยวจะคอยมาให้กำลังใจเรื่อยๆ นะคะ :bye2:
-
ไม่อยากคิดเลย ท่านพี่วาก คิมจะเปนไง o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
** อ่ า น ทั น แ ล้ ว ว้ อ ย ย ** :hao7: :hao7: :hao7:
โอยลุ้นพี่คิมดิษมากอะ ผ่านเรื่องมาด้วยกันแบบนี้รักกันนานมากๆ เรื่องนี้ประสบการณ์ชีวิตล้วนๆเลยอะ
เป็นเรื่องที่ดีมาก แสดงความเสียใจเรื่องพี่หนิงด้วยนะคะ
รักกันนานๆน้าาพี่คิมพี่ดิษ :3123:
-
ช่วยเค้า งานเข้าตัวเอง 55555
พี่วากจะรู้มั้ยเนี้ย อิอิ
-
ปิ่นนี่ใช่ป่ะหมอหมาที่พี่ข้าวกล้องพูดถึง :hao6:
อ้าวมีงานเข้าอีกแว้วหนอคิมไปยังไม่ทันข้ามคืน
เซ็งคนเหน่แรงส์เนอะพี่ข้าวกล้อง
แหม้น้องปิ่นก็เค้าจุ๊บปากทำได้แค่ผลักอกกะด่าเค้าไอ้บ้าแค่เนี่ยโถๆๆๆ
พี่ข้าวกล้องไกลแค่ไหนก็ไปคุมด่วนๆๆๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แหม ทำเป็นโชว์พระเอกสะด้วย ให้เดาเรื่องนะ น้องคนนั้นก็คงแอบชอบอยู่กะคนที่เคยแข่งเดือนป่ะ แต่เกิดอะไรสะอย่าง เลยนอย มาเกกมะเร
คิมก็ แหม จับผู้ชายจูบ เป็นวิธีสั่งสอนที่ลึกซึ้งเจงๆ กร๊ากกกกก
-
มารอพี่คิมดิษค่าาาา
พี่คิมจับผู้ชายจูบบบบบบบ พี่ดิษจะรู้เรื่องนี้ไหมค่ะเนี๊ย งานเข้าๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
มารอเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:กอด1: กอดๆ ไม่ยอมมาต่อซะหลายวัน สงสัยอากาศจะร้อน ฮ่าๆ :katai5:
****************************************
เช้าวันรุ่งขึ้น น้องสองคนปลุกผมไปที่คณะเพื่อไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาของน้องๆ แต่ไม่รู้เป็นยังไง พอมาถึงคณะผมไม่ค่อยอยากเจอหน้าไอปิ่นเท่าไร
“ พี่มองหาใคร ” ไอกรนี่ช่างถามจริงๆ
“ ปล่าว แปลกที่แปลกถิ่นนี่หว่า ขอมองหน่อยไม่ได้รึไง ” แถซะ
“ นึกว่าหาไอปิ่น ” อุ้ยยย
“ ทำไมต้องมองหามันวะ ”
“ เอ้า ผมมองหามันอยู่ไง ไหนว่าจะมาตั้งแต่เช้าๆ ไม่เห็นหัวแม่ง ” เด็กๆหมอน้องหมานี่พูดไม่ค่อยเพราะเนอะ
อย่างที่ผมเคยบอกไปก่อนนี้ว่า คณะเพิ่งตั้งไม่นาน สถานที่ไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางครับ การจัดนิทรรศการก็ต้องไปขอจัดที่ห้องประชุมของมหาลัยส่วนกลาง ไม่มีสถานที่ในคณะ
“ นั่นใครล่ะ ” อาจารย์เหลือบมาเห็นผมพอดี
“ ลูกศิษย์พ่อผมครับ ” ไอกรตอบครับ
“ แสดงว่าพ่อเธอต้องเป็นที่รักแน่เลย ให้มาไกลขนาดนี้ยังยอมมา ” จะบอกดีไหมว่าแลกเปลี่ยนบางอย่างกัน เหอะๆๆ
พอมารวมตัวกันเกือบครบ คือ ขาดไอปิ่นคนเดียว พวกนั้นก็เริ่มเสนอความคิดกัน เป็นงานเป็นการดีครับ ผมก็นั่งอยู่หลังห้องคอยรวบรวมไอที่พวกนั้นสรุปกัน แล้วคิดว่าจะนำเสนอให้น่าสนใจอย่างไร
“ เฮ้ยยยย ” ขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่ ก็มีคนเอากองหนังสือกองใหญ่มากๆมากองตรงหน้าผม
“ อะไรพี่คิม ....... เชี้ยปิ่น ” น้องคนนึงอุทาน ไอปิ่นมาละครับ มันเหงื่อแตกซิกมาเลย มันไปทำอะไรมาเนี่ย
“ โฮ่ย เหนื่อยว่ะ ”
“ ไปไหนมาไอปิ่นหยก ” รู้สึกชื่อจะเพราะขึ้นนะ
“ กูมาตั้งแต่เช้า อาจารย์เลยให้ไปหาข้อมูล พวกมึงนี่มาช้า ” พอมันพูดจบก็มีเสียงโฮ่ฮิ้วตามมาทันที
“ มันไปกินยาขยันมาหรือไง ” พอดีได้ยินเค้าคุยกันครับ
“ ทำเหมือนตอนมันเข้าเรียนใหม่ๆเลยเนอะ ”
“ พี่ นั่งเฉยทำไมล่ะ จัดข้อมูลดิ ” อ้าวเฮ้ย ไหงมาใช้กูซะละ
“ พี่เค้าไม่ได้นั่งเฉยๆ นั่งเตรียมงานอยู่ ” ไอน็อตชิงบอกก่อน
“ หนังสือพวกนี้อะนะ พี่จะรู้เรื่องได้ไง ” ผมก็ยังปรับตัวไม่ถูกครับ เพราะจู่ๆมันก็ดีขึ้นมาเฉยๆ
“ อะไรเนี่ย แค่เปิดดูสารบัญแล้วไล่ๆไปไง ไม่ได้ศึกษามาบ้างเลยเหรอพี่ ” แต่ปากนี่น่า ........ น่าอะไรดีวะ
“ มึงไม่ต้องใช้พี่เค้าเลย มึงอะนั่งทำไปเลยไอปิ่นหยก ” ไอปิ่นทำท่าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ทำโดยดีครับ มันนั่งทำข้างๆผมนี่แหละ
ช่วงที่นั่งอยู่ในห้อง ไอปิ่นมันทำงานขยันขันแข็งมาก ไม่บ่นไม่วุ่นวายเลย เพื่อนๆของพวกมันก็แอบแปลกใจ ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องเมื่อวานหรือปล่าว ที่ทำให้มันดีขึ้นแบบนี้ แต่ไม่รู้สิครับ ผมได้กลิ่นความไม่สงบแถวๆนี้ด้วย
หลังจากที่ประชุมกันไปพักนึง น้องๆก็มาพักดื่มน้ำกันข้างนอก ผมก็ตามออกมาด้วย
“ พวกมึงในเนี่ย ใครเป็นเกย์วะ ” กูแทบสำลักน้ำเลย ไอปิ่นมันจะเล่นอะไรวะ
“ ถามกวนๆอะมึง ”
“ ไม่กวนนะเว้ย ถามจริงๆ ” มันถามคนอื่นนะครับ แต่ตามันอะจ้องมาที่ผม ทำให้น้องบางคนมองมาที่ผม
“ หรือว่าปิ่นคิดอะไรกับพี่คิมอ่า ” มีน้องผู้หญิงคนนึงมาช่วยชีวิตผมครับ
“ ฮิ้ววววว ”
“ ไม่ใช่เว้ย ถามเล่นๆ ” มันพูดอะไรของมัน
“ มึงเลอะเทอะใหญ่ละไอปิ่น พอๆทำงาน ”
พอคุยเรื่องเนื้อหาจบ ก็ถึงคิวผมครับ ผมบรรยายให้น้องๆฟังคร่าวๆว่าควรจะแบ่งเนื้อหาให้สมดุล จากที่ไอปิ่นแยกมาให้ก็กำลังพอเหมาะ จากนั้นผมก็ขอให้น้องผู้หญิงช่วยกันจัดของตกแต่ง และแบ่งงานส่วนอื่นๆ โดยรวมก็เรียบร้อยดีครับ
“ เธอ ” อาจารย์ที่ปรึกษาของน้องๆเดินมาเรียกผมครับ
“ ครับอาจารย์ ”
“ เธอทำงานให้คณะด้วยเหรอ ” คงหมายถึงที่ผมเรียนอะครับ
“ ครับ ผมเคยเป็นวากเกอร์ ประธานเชียร์ ตอนนี้เลิกหมดแล้วครับ ”
“ เอ้อๆดีแล้ว เธอมาช่วยน่ะดีมากเลย ปกติพวกนี้แย่งกันทำงาน ไม่สามัคคี ถือว่าช่วยพวกอาจารย์ด้วยแล้วกัน ” ผมลาอาจารย์และเดินกลับมารวมกลุ่มกับน้องๆ
ผมยอมรับเลยว่า ก่อนมาถึงที่นี่ผมกลัวมากๆว่าจะทำงานไม่ได้ และจะมาเป็นตัวถ่วงเปล่าๆ เพราะที่นี่ต่างกับคณะเรามาก ไม่ว่าจะเป็นความเก่ง วิสัยในคณะ แต่เอาเข้าจริงทำงานง่ายกว่าที่คิดครับ
“ พี่ไปเที่ยวกันเหอะ ”
“ เที่ยวอีกแล้วเหรอ ” ผมบ่นครับ ตั้งแต่มานี่เกือบอาทิตย์ พวกนี้ชวนเที่ยวทุกวันเลย
“ อะไรพี่ มาตั้งไกลนะ ปะๆเที่ยวๆ ”
“ ปิ่นไปด้วยกันปะ ” ผมเหล่ๆมองไอปิ่นครับ
“ พี่คิมไปกูไปด้วยก็ได้ ” หืม เรียกชื่อผมด้วยว่ะ ฮ่าๆๆ
“ ไปนะพี่ ไอนี่มันเที่ยวแต่กับสาวๆนะ ” สรุปมันชวนผมไปเที่ยวหรือชวนไอปิ่นกันแน่เนี่ย
“ พวกมึงอย่าพูดถึงเรื่องพวกนั้นได้ไหมวะ กูไม่ชอบ ” หืม ไอปิ่นวีนแตกซะงั้นครับ
“ เรื่องพวกนั้นพวกไหน เห็นมึงภูมิอกภูมิใจนักหนานี่หว่า ” ไอกรถามไม่หยุดเลยทีนี้
“ เอาเป็นว่า ตอนนี้กูไม่ชอบ โอเคปะ ” ผมตกลงไปกับพวกมันนั่นแหละครับ
วันนี้น้องๆพาผมมาเที่ยวงานในตัวเมือง เป็นช่วงที่จังหวัดจัดงานพอดี งานที่ว่าเป็นงานประเพณีอะครับ จะมีร้านเล็กๆน้อยๆมารวมกัน ดูๆไปเหมือนงานวัดบ้านผมเลย
“ พี่ยิงปืนแข่งกับไอปิ่นมะ ” ผมเริ่มรู้สึกว่า พวกนี้แอบเอาใจไอปิ่นเป็นพิเศษนะ
“ มันแม่นเหรอ ” ไอปิ่นกอดอกยิ้มๆ มาดของมันเท่ดีนะผมว่า แต่ขณะที่กำลังคุยๆกันอยู่ ไอดิษก็โทรมาพอดี
“ ว่าไงน้อง ...... อยู่ไหนเอ่ย ทำไมเสียงดังจัง ”
“ ออกมาเดินเที่ยวงานกับน้องๆน่ะ ” ผมก็ยืนคุยเล่นไปเรื่อยๆ
“ คุยกับใครพี่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ” ไอปิ่นมันเดินตามผมมาเหรอ
“ เอ่อ ดิษ เราวางสายก่อนนะ แล้วจะโทรกลับ ”
“ ดิษ ? ผู้ชายนี่ พี่คุยเหมือนคุยกับแฟนเลยนะ ”
“ แค่คุยกับผู้ชายแล้วยิ้ม หมายความว่าพี่ต้องคุยกับแฟน คิดงั้นเหรอ ”
“ ใช่หรือไม่ใช่ล่ะ ” ผมมองหน้าของไอปิ่น และรู้สึกกลัวนิดหน่อยครับ กลัวว่าถ้าผมบอกความจริงไอปิ่นจะเอาไปล้อเลียน
“ พี่ ..... ”
“ สองคนนี้เดินมาทำไมตรงนี้เนี่ย มาๆแข่งยิงปืนด่วนเลย ” และแล้วไอกรก็มาช่วยชีวิตผม ไอปิ่นดูจะไม่เลิกราหรอกครับ ตามันยังแข็งกร่าวเหมือนเดิม
ผมแข่งยิงเล่นๆกับไอปิ่น ปรากฏว่าไอปิ่นยิงแม่นจริงๆครับ ผมค่อยๆแยกตัวออกไปซื้อน้ำกิน
“ พี่ ”
“ อะไรกร ”
“ พี่ลองๆคุยกับไอปิ่นมันได้ไหมพี่ ผมว่าตั้งแต่พี่มาเนี่ย ไอปิ่นนิสัยดีขึ้นเยอะเลย ” ไม่ดีมั้งน้อง
“ พี่ว่าไม่เกี่ยวมั้งน้อง ”
“ เกี่ยวแน่นอน พี่ลองคุยๆกับมันหน่อยนะ ” ไอกรรีบเดินไป พักนึงไอปิ่นก็เดินมา
“ เรียกผมมามีอะไร ”
“ ไม่มี ”
“ อ้าว แล้วไอกรบอกให้ผมมาหาพี่ทำไม ” ใจนึงก็ไม่อยากยุ่งกับมันครับ แต่อีกใจนึงก็นึกสงสารไอปิ่น ผมอยากรู้เหมือนกันว่า ทำไมมันถึงเป็นคนขวางๆโลก
“ เอ่อ ปิ่น พาพี่ไปดูของดีของจังหวัดทีดิ เผื่อพี่จะมาซื้อก่อนกลับ ”
“ โธ่ แค่นี้เอง มาพี่เดี๋ยวแนะนำ ”
ไอปิ่นพาผมเดินดูไปรอบๆงาน แล้วก็บอกอีกว่า ถ้าผมต้องการซื้ออะไรก็บอกมันได้ มันจะเป็นคนพาผมมาซื้อ และช่วยขนด้วย
“ เอ่อ ปิ่น เรื่องที่ร้านวันนู่นน่ะ ”
“ ....... ” มันเงียบเลยครับ ผมพูดต่อดีไหมเนี่ย
“ พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ ”
“ แล้วจูบผมทำไม พี่น่ะทำเรื่องโง่มากเลยรู้มะ ” หน้าชาเลยกู
“ พี่เห็นปิ่นคุกคามผู้หญิง เลย ...... ”
“ ทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่จูบปากน่ะ ทำไม่ได้หรือไง ”
“ แล้วจูบปากนี่เป็นยังไงล่ะ ” ไอปิ่นกลืนน้ำลายอื้ก
“ พี่ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก ผมไม่อยากจำ ” ผมน่าจะปล่อยๆให้น้องมันไปใช่ปะครับ แต่มือมันดันไวกว่าความคิด ผมรีบดึงมือมันแทบจะทันที
“ เดี๋ยวๆ ”
“ อะไรพี่ ”
“ คือ พี่รู้ว่าพี่ไม่ได้สนิทกับปิ่น แต่ถ้าปิ่นมีอะไร แบบที่อยากระบาย พี่เป็นผู้ฟังที่ดีอยู่นะ ” ไอปิ่นยิ้มออก
“ พี่จะรู้ไปทำไม ” จะให้บอกไหมว่า เพื่อนๆมึงขอร้องมา
“ เอาเป็นว่าอยากเล่าก็เล่า ไม่เล่าก็ไม่ว่า ” มันยืนคิดอยู่พักนึง
“ คราวหลัง ” อย่างน้อยผมก็ได้ขอโทษเรื่องที่จูบมัน หวังว่ามันจะนิสัยดีแบบนี้ไปจนงานจบนะ
หลังจากวันนั้น ไอปิ่นก็ไม่ได้ทำตัวน่าโมโหเหมือนก่อนครับ เริ่มคุยกับพวกเพื่อนๆ และด้วยความเก่งบวกขยันของมัน ทำให้มันมีประโยชน์ในงานนี้มากๆ
“ พี่คิมคะ พี่มีแฟนหรือยัง ” เอาล่ะ พอนั่งอยู่ในกลุ่มผู้หญิงทีไร เป็นถูกถามงี้ทุกที
“ อยากให้พี่ตอบว่าไงล่ะ ” วิธีเลี่ยงของผมครับ ฮ่าๆ
“ ดูๆไป พี่คิมน่าจะเจ้าชู้นะ ”
“ ไม่หรอก ” เสียงเหมือนไอปิ่นเลย
“ แกรู้ได้ไงปิ่นหยก ” มารู้เอาตอนนี้เองว่า ชื่อเล่นฉบับเต็มคือปิ่นหยก
“ พี่คิมรักแฟนเค้าจะตาย เวลาคุยกับแฟนนะ โลกเป็นสีชมพูเลย ” อ้าวๆ
“ โหยน่าอิจฉาอะ ” แต่ไอปิ่นพูดก็ดีครับ เพราะพวกสาวๆหยุดพูดเรื่องผมซะที
วันสองวันมานี้ ไอปิ่นดูลุกลี้ลุกลนไม่ค่อยปกติ ผมถามมันก็ตอบเลี่ยงๆ แต่ไม่นานผมก็ได้คำตอบครับ
“ เพื่อนๆ มีขวัญใจคนเดิมจะกลับมาหาค่า ” ผมกำลังนั่งหลังห้องประชุมครับ จู่ๆน้องผู้หญิงก็เดินมาบอก
“ ใคร ”
“ สวัสดีคร้าบเพื่อนๆ ”
“ แชมป์ !!!!! ” ผมหันไปมองตามเสียงเรียก ก็มีผู้ชายหุ่นคล้ายๆไอปิ่น ผิวขาว ยืนอยู่ตรงประตู
“ ไม่ค่อยดีละ ” ไอกรแอบกระซิบกับเพื่อนมัน
“ ฮึ่มมม ” ผมได้ยินเสียงขู่ของไอปิ่นฟอดนึง มันลุกขึ้นเดินสวนคนชื่อแชมป์ออกไป
“ อะไรวะ ” ผมบ่นกับน้องๆ
“ ไอนี่แหละคู่แข่งไอปิ่น ” ผมลองมองหน้าของแชมป์ดีๆ และพาลนึกไปถึงไอวินกับเดย์ บางทีผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่า สองคนนี้ต้องมีความลับต่อกัน ไม่ว่าจะเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆ หรือมากกว่านั้น สงสัยสัญญาณรับรู้ความไม่สงบของผมจะยังใช้ได้ดีนะ
**************************************************
ต้อนรับคนอ่านใหม่ ที่หลงเข้ามาด้วยนะครับ แฮะๆๆๆ
-
จะได้กันอีกคู่อ่ะป่าววววว :hao6: :hao6: :katai2-1:
-
โอ้ว กามเทพ คิม หรือป่าวครับ
-
ลุ้นกามเทพคิม จะได้เกิดคู่ใหม่
แต่ที่คิมเปลี่ยนการพูดกับดิษนี่ (ตอนจะวางสาย)
แค่กลัวปิ่นจะเอาไปล้อ ไม่ใช่รู้สึกเจ้าชู้กับปิ่นนะ
เป็นกำลังใจให้คิมดิษรักกันนาน ๆ และตลอดไปค่ะ
-
นึกว่างานจะเข้าคิมเพราะปิ่น แต่ถ้าปิ่นกับแชมป์งานจะเข้ากันเองก้อโอนะ คึคึ
-
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เรื่องวุ่นวายก็ตามน้องคิมมาเสมอ
หวังว่าปิ่นหยกจะไม่มาชอบน้องคิมอีกคนหรอกนะ
ไม่งั้นละเรื่องใหญ่แน่ๆ :katai1:
-
รอ ร๊อ รอ รอต่อไป :katai2-1:
-
:mc4:
คนรอบข้าง..คิม
จะมีคู่ใหม่อีกคู่แล้ว
ทำไม..หาคู่กันง่ายจังว่ะ
:z3:
:กอด1: เฮียดิษ
..เกี่ยวกันมั้ยเนี่ยะ..
อิอิ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
นั่นไง คู่น้องปิ่นหยกมาแระ ฮิ้วๆๆๆ อย่าสร้างเรื่องอีกนะพี่คิม #รักดิษ
-
ฮั่นแน่
มาอีกคู่แล้ว
:katai2-1:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะสิจะเปนไงต่อน้าาา อยากรู้จุงเบยยย :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
อะไรยังไงกันแน่
-
:L1:
ว๊าวววววววววววววววววว มาอีกคู่หนึ่งแล้ว
น้องคิมจัดไป
:mc4:
:mc4:
:mc4:
-
รู้แระว่าทำไมเฮียถึงหน้ามุ่ย คงเพราะคิมไปเผลอจุ๊บกับหมอน้องหมานิเอง
แสดงว่าแชมป์ก็ต้องเป็นเด็กดริ้งค์ เดาถูกป่าวเนี่ย :katai5:
-
:hao3: ขอให้เค้าคู่กัน จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับคิมของเฮียดิษนะ :mew4:
-
มารอน้องคิมเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
โผล่มาอีกคู่แล้วง๊าววววว :z1:
-
เรด้าพี่คิมนี่ สุดยอดไปเลย555 :katai3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แหม่ จะเห็นฉากฟินแบบ เดย์วิน ที่บ้านพี่คิมมั้ย :katai2-1:
ไม่ใช่แค่เดย์วินนี่นะ พี่คิมพี่ดิษ และพี่หมอกับเด็กดริ๊งด้วยนิ กร๊ากกกกกกกกก :katai5:
อยากให้มีฉากฟินแบบนั้นนะ เก๊าอยากบริจาคเลือดดด :haun4: :haun4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
น้องปิ่นหยกชื่อน่ารักเชว :mew1:
-
...ไอ้ปิ่นนี่เหมือนกับวินเลย สงสัยยังสับสนอยู่แน่ๆๆ ไม่รู้จะไปซ้ายหรือไปขวา
... คิมเป็นศิราณีให้เค้าหน่อยก็แล้วกันนะ สำเร็จมาคู่นึงแล้วนี่
... ที่ปิ่นทำตัวดีขึ้นนี่คง ค้นพบแล้วว่าในประเทศนี้ก็มีคนที่เป็นเหมือนตรูเหมือนกัน เลยสบายใจ :laugh:
-
ยังมารอพวกพี่เหมือนเดิมนะครับ
-
รอคิมมาต่อ ว่าคิมจะช่วยสองคนนี้ยังไงเนี้ย
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อยู่ไหนเรื่องก็วิ่งเข้าหาตลอดสงสัยงานนี้ได้เป็นพ่อสื่ออีกละ
-
คงมีแวว...แล้วล่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษด้วยความเหนื่อยล้าเลยครับวันนี้พี่คิม
-
มาได้แล้วครับพี่คิมพี่ดิษ คิดถึงแล้ว หายไปไหนหรอ ให้น้องเฝ้าบ้านรอคนเดียวหลายวันแล้วนะ
-
ใกล้ถึงสงกรานต์แล้ว คิมกับเฮียดิษมีโครงการไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างรึเปล่านะ
ทำงานเหนื่อยก็หยุดพักด้วยนะ...กลัววุ่นกับงานจนลืมดูแลสุขภาพ บางทีผอมไปไม่รู้ตัว
เพราะแฟนคลับเป็นห่วงทั้งคิมและเฮีย :กอด1:
สงกรานต์ได้โอกาสแล้วนะเฮีย...เตรียมอะไรแล้วรึยัง :z1:
-
ใกล้ถึงสงกรานต์แล้ว คิมกับเฮียดิษมีโครงการไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างรึเปล่านะ
ทำงานเหนื่อยก็หยุดพักด้วยนะ...กลัววุ่นกับงานจนลืมดูแลสุขภาพ บางทีผอมไปไม่รู้ตัว
เพราะแฟนคลับเป็นห่วงทั้งคิมและเฮีย :กอด1:
สงกรานต์ได้โอกาสแล้วนะเฮีย...เตรียมอะไรแล้วรึยัง :z1:
เหม่ มีแซว สงกรานต์ไม่ได้ไปไหนหรอกครับ รับทำงานให้เจ้านายไปแล้ว แฮะๆๆๆ
ไม่ใช่ท่านวากดิษหรอกนะครับ
ขอบคุณแทนดิษด้วยนะครับที่ห่วงใย ช่วงนี้งานมากนิดหน่อย แต่ไม่ลืมทุกคนหรอกน้า
-
มาต่อให้ก่อนนอนครับ ^^ เพิ่งสอบมานะเนี่ย
***************************************
พอไอปิ่นเดินออกไป พวกเพื่อนๆของมันก็พากันจับกลุ่มซุบซิบ อย่างกับกลัวว่าผมจะรู้
“ ดีเว้ยพวกเรา ....... แล้วนี่ใครล่ะ ” แชมป์เดินตรงมาทางนี้เลยครับ
“ มึงหาทำไมวะ ” น้องคนนึงถาม
“ ถามแปลกๆ กูก็กลับมาหาพวกมึงไง ” เท่าที่รู้มา แชมป์สอบติดมหาลัยชื่อดังในเมืองหลวงครับ
“ เพื่อนมึงคนนึง เพิ่งเป็นผู้เป็นคนแท้ๆ ” แชมป์ยืนงงเลยครับ
“ หมายถึงใคร ไอปิ่นเหรอ ” แสดงว่าไอปิ่นนี่ตัวพ่อเลยดิ ฮ่าๆๆ
“ น้องๆคุยกันไปนะ พี่ไปข้างนอกดีกว่า ”
“ พี่เรียนที่นี่เหรอครับ ” พอผมจะเดินออกไป แชมป์ถึงย้อนกลับมาถามผมอีกรอบ
“ อ๋อ ไม่ใช่หรอก พี่มาช่วยงาน ”
“ ครับๆ ” ผมเดินออกมาข้างนอก คืออยากให้น้องๆคุยกันครับ เราอยู่ด้วยพวกนั้นจะเขิน และที่สำคัญผมอยากออกมาตามหาไอปิ่นหยกด้วย
ผมเดินหาไปรอบๆชั้นบนของตึกคณะก็ไม่เจอไอตัวปัญหา เลยตัดสินใจโทรตามมันดู
“ ไร ” เวลามันรับโทรศัพท์นี่ พูดแบบนี้ทุกครั้งไหมเนี่ย
“ พี่นะเว้ย คิม ”
“ ........ โทรหาทำไม ”
“ จู่ๆเดินออกไป ต้องถามหาดิ แล้วนี่อยู่ไหน ”
“ มันกลับหรือยัง ”
“ ใคร ” ผมถามมัน
“ อย่ากวนทรีนดีกว่าพี่ รู้อยู่ว่าใคร ” โห ไอนี่เล่นกูแรงนะมึง
“ เออๆ ยังอยู่ คุยกับเพื่อนล่ะมั้ง ”
“ ใช่แหละ เวลามันมา มันชอบเรียกร้องความสนใจ ”
“ มันหรือมึง ไอน้อง มีเรื่องอะไรมาคุยกันดีๆ ” ไอปิ่นเงียบไปไม่นาน
“ พี่ไม่เข้าใจหรอก ”
“ มีอะไรที่ไม่เข้าใจวะ เอางี้ เมื่อวันนั้น ที่พี่คุยกับคนชื่อดิษ คนนั้นแฟนพี่เอง ”
“ .......... ” ตอนนี้มันเงียบนานเลยครับ
“ เฮ้ย ฟังอยู่ไหม ”
“ งั้นผมก็เป็นแบบพี่ ”
“ ................ ” คราวนี้ผมเงียบแทนครับ
“ เฮ้ยพี่เว้ย ฟังอยู่ไหม ”
“ เออ ฟังอยู่ มาคุยกันดีๆมา เปลืองค่าโทร ”
“ โธ่ ขี้เหนียว เดี๋ยวกลับไป รออยู่หน้าห้องนะ ” ที่จริงอยากให้มันกลับมาเฉยๆครับ
ความจริง ผมก็เจอคนมากมายนะครับ ไม่ใช่ว่าทุกคนที่เจอ จะเป็นแบบเดียวกันกับผมไปหมด เพียงแค่เวลาเจอคนที่ผมรู้สึกดี ก็จะคุยด้วย และบางครั้งถ้าได้คุยกันนานเข้าก็จะรู้จักกันดีขึ้น
“ กับแชมป์นี่ยังไง ชอบเค้าเหรอ ” ไอปิ่นหยกก้มหน้านิดๆ เวลามันหงอยนี่ผมรู้สึกสะใจไงไม่รู้ดิ ฮ่าๆๆ
“ บอกไม่ถูก ”
“ แสดงว่าชอบ ” ไอปิ่นมองหน้า คิ้วขมวดเข้มเชียว
“ ผมไม่รู้สึกแบบนั้นพี่ ผมอิจฉามัน ”
“ อิจฉามันเรื่องอะไร ”
“ พี่ไม่เห็นเหรอ ตั้งแต่ตอนมันอยู่แล้ว มันชอบไปคุยกับคนนู้นคนนี้ เรียกร้องความสนใจไปทั่ว ” ฟังทะแม่งๆนะผมว่า
“ นี่อิจฉาแล้วเหรอวะ ”
“ ไม่เรียกอิจฉา ให้เรียกอะไรวะพี่ ”
“ รู้สึก ..... อยากให้มันคุยด้วยกันมึง อยากสนิทกับมัน ใช่ปะ ” ไอปิ่นนั่งพิงกำแพง
“ ครั้งนึง มันเคยสนิทกับผม ”
“ แล้วเกิดอะไรขึ้น ”
“ ปิ่นหยก !!!! ” ตอนที่ไอปิ่นกำลังจะเล่าเรื่องบางอย่างให้ผมฟัง แชมป์ก็เดินออกมาจากห้องพอดี
“ กลับมาอีกแล้วเหรอวะ ”
“ เออสิ หายไปไหนมา ” เหมือนกูเป็นส่วนเกินแฮะ ผมลุกขึ้นจะเดินไปทางอื่นครับ
“ พี่ ผมไปซื้อน้ำให้นะ ” ไอปิ่นลุกขึ้นแล้วเดินหนีไปเลย เออ ให้มันได้แบบนี้สิวะ
“ เหอะๆๆๆ ”
“ หัวเราะอะไรน้อง ” แชมป์ยืนหัวเราะ
“ ตลกดีไหมพี่ มันไม่ชอบขี้หน้าผมเลย ” เฮ้อ แชมป์มันมองออกไหมเนี่ย ว่าอดีตเพื่อนสนิทอาจจะเคยคิดไม่ซื่อ
“ ทำไมคิดงั้นล่ะ ” แทนที่จะได้คุยกับไอปิ่น สงสัยตอนนี้จะได้คุยกับแชมป์แทนซะแล้ว
“ โหย นานแล้วพี่ ตั้งแต่ปีหนึ่งนู้น ”
“ น้อง ......... ” ขณะที่ผมกำลังถามๆอยู่ ก็มีผู้หญิงน่าตาน่ารักเลยแหละคนนึงวิ่งมา
“ สวัสดีค่ะ แชมป์เราจะไปกันหรือยัง ”
“ อ่าๆ พี่ครับผมขอเบอร์ติดต่อพ่ได้ไหมครับ ” ยังไงวะ
“ เอาสิ ........ ” ผมก็ยังงงๆอยู่ครับ แต่ก็ให้น้องเค้าไป
เย็นวันนั้น พวกน้องๆไม่ได้ไปไหนกันครับ นั่งๆนอนๆกันที่ห้อง เล่นเกมส์กันสนุกสนาน ผมเลยได้โอกาสแอบๆมาคุยกับท่านวากดิษ
“ ช่วงนี้ยุ่งจังนะ ” ดูมันแซวดิ
“ ยุ่งไงก็มีเวลาโทรหาแล้วกันน่า ”
“ ครับผม ใกล้กลับมาหรือยัง ” ผมนั่งนึกๆ นี่ผ่านไปอาทิตย์กว่าแล้วสิ แผนงานที่ผมร่วมมือกับน้องๆก็ไปได้ไกลแล้ว
“ ไม่กี่วันหรอก เออนี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง ”
“ อะไรเหรอ ” ผมนั่งเล่าเรื่องของไอปิ่นหยกให้ท่านวากดิษฟัง มันก็ร้องอื้อๆอย่างเดียว
“ ดิษว่า มีโอกาสลงเอยกันปะ ”
“ แชมป์คงไม่เอาด้วยหรอก ถ้าเป็นอย่างที่คิมบอก ”
“ ยังไงอะ ”
“ ก็ถ้าแฟนสวยขนาดนั้นแล้ว เค้าไม่ชอบผู้ชายหรอก ปิ่นหยกของคิมแห้วแน่ ”
“ แล้วปิ่นหยกมาเป็นของเราได้ไง ”
“ เฮ้อ เชื่อพี่แล้วกัน ตอนนี้คิมเป็นคนที่เค้าเชื่อใจ ระวังตัวหน่อยแล้วกัน ” หลังจากฟังเทพเตือนภัยของผมพูดจบ ก็เดินกลับมา แต่ยังไม่ถึงห้องดี ก็มีโทรศัพท์มาอีก
“ สวัสดีครับ ”
“ พี่ครับ ผมแชมป์ครับ ” โอ้
“ ว่าไงน้อง ”
“ พี่ พี่อยู่กับปิ่นหรือปล่าว ”
“ อยู่นะ รวมกับพวกเพื่อนๆของน้องนั่นแหละ ”
“ พี่ ปิ่น ไม่ใช่คนที่พี่จะไว้ใจนะครับ ” หืม ยังไงวะ
“ อะไรนะ ”
“ ผมเห็นพี่สนิทกับปิ่น ปิ่นเคย ........ เคยลักหลับผม ” เออ อะไรอีกเนี่ย
“ เดี๋ยวๆ ยังไงนะ ”
“ ปิ่นชอบผู้ชาย ” ไหนไอปิ่นเคยบอกผมว่าไม่ชอบแชมป์ไง
“ มันบอกกับแชมป์เหรอ ”
“ ไม่ครับ ”
“ เออๆ แค่นี้ก่อนนะ พี่งงว่ะ ” ผมวางสาย แล้วรีบเดินเข้าห้องไปหาไอปิ่น มันนั่งเล่นเกมส์กับไอกรอยู่ครับ
“ ปิ่น มานี่ดิ๊ ”
“ ไรพี่ กำลังจะชนะเนี่ย ”
“ มา ...... เดี๋ยว ...... นี้ ” ไอปิ่นทำตาโต มันวางจอยเกมส์แล้วเดินออกมา
“ เฮ้ยปิ่น มึงชอบแชมป์ใช่ไหม ”
“ บ้าดิพี่ ”
“ แชมป์โทรหาพี่ บอกว่าปิ่นเคยบอกชอบมัน ตกลงยังไง ” ผมแกล้งกดดันมันดูครับ ไอปิ่นถอนหายใจ
“ มันรู้เหรอ ”
“ รู้ดิ มันโทรหาพี่เนี่ย ”
“ งั้นมันก็รู้มาตลอด แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ ทำให้ผมห่างจากมันเอง ”
“ เล่าให้พี่ฟังได้นะ ” ไอปิ่นไม่ยอมเล่าทันทีครับ มันก้มหน้าซุกที่พื้น เหมือนจะร้องไห้เลยครับ
“ ตอนเข้ามาใหม่ๆ ผมสอบได้ที่สอง แชมป์ได้ที่หนึ่ง มันสมบูรณ์แบบแทบทุกอย่างเลย หน้าตาดี เรียกเก่ง พูดเก่ง ตรงข้ามกับผมเลย ผมเรียนแพ้ พูดไม่เก่ง สู้มันไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำไมพี่ ผมไม่เคยคิดไม่ชอบมัน ”
“ แล้วคิดยังไงล่ะ ”
“ ผมอยากรู้จักกับมัน อยากสนิทด้วย และผมก็ทำได้นะพี่ เราสนิทกันมากขึ้น จนมันชอบมาค้างกับผมที่หอเก่า ” ตรงนี้ล่ะมั้ง ที่แชมป์เพิ่งพูดไป
“ พออยู่กับมันนานๆ ผมยอมรับว่า ผมอยากไปไกลกว่านั้น และผมก็พลาดจริงๆด้วย ”
“ พลาด ???? ”
“ ผมลองจับตัวมันตอนที่หลับ เหอะ ....... ไม่ชอบก็แค่บอกกูดีๆ ”
“ เฮ้อออ ” ไม่รู้จะแนะนำมันยังไง
“ ผมเล่าให้ฟังหมดแล้ว ผมทำไงต่อดี ”
“ คุยกับมันสิ บอกความในใจไป ”
“ บ้าใหญ่ละ บอกได้ยังไง มันก็เกลียดผมดิ ” ผมค่อยๆประมวลความคิด ก่อนจะบอกมัน
“ ถ้าเกลียด มันคงไม่มาเจอหน้าหรอก บางทีมันอาจจะอยากเป็นเพื่อนที่ดีของมึงก็ได้ปิ่น ” พอผมบอกมัน ไอปิ่นก็ไม่คุยต่อ เราก็กลับขึ้นห้องไปเล่นเกมส์กันต่อ
รุ่งขึ้น อาจารย์เรียกไปประชุมกันตั้งแต่ช่วงเช้า ผมไม่ได้เข้าไปหรอกครับ เราแค่มาช่วยต้องรู้หน้าที่เนอะ
“ อ้าวพี่ ” แชมป์มาละครับ ไอนี่มันมาแต่เช้าเพื่ออะไรเนี่ย
“ แชมป์มาทำอะไร ”
“ อ๋อ ผมมา ....... มารอ ........ ” มันอ้ำๆอึ้งๆอะครับ
“ มาหาปิ่นใช่ปะ ”
“ เฮ้ย .... ไม่ใช่พี่ เมื่อคืนพี่ก็รู้แล้วว่าปิ่นมัน ”
“ อันนั้นรู้แล้ว แต่แชมป์เกลียดมันไหม การกระทำของมัน ” แชมป์เริ่มจะพูดไม่ออก
“ ถ้าผมบอกว่าไม่เกลียด พี่จะหาว่าผมเป็นพวกชอบผู้ชาย ”
“ ไม่หรอก ถ้าแค่อยากเป็นเพื่อนก็บอกมันตรงๆเถอะ ไอปิ่นมันเจ็บปวดมานานแล้ว ”
“ ไม่รู้ทำไม ผมถึงอยากบอกกับพี่ ผมไม่ชอบปิ่นแบบที่ปิ่นชอบผม แต่ผมอยากเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เรื่องนี้ก็คาใจผมนานเหมือนกัน ผมไม่กล้าบอกกลัวมันเสียใจ ” ในที่สุด ท่านวากดิษก็พูดถูกจริงๆ แชมป์ไม่ใช่คนที่ชอบผู้ชาย
“ บอกมันเถอะ มันมาละ ” ไอปิ่นเดินออกมาเป็นคนแรก ผมกวักมือเรียกมันทันที มันก็ว่าง่ายดีครับ ค่อยๆเดินมาหาผม
“ คุยกันซะเพื่อนกันอะ ”
“ ไอปิ่น กู ...... ”
“ เดี๋ยวๆ ” ไอปิ่นยกมือห้าม
“ พี่คิมไปก่อนได้มะ ” คือจะไล่กูว่างั้นเถอะ
“ โอเค๊ ” ผมทำเสียงสูง ไอสองคนนั้นก็หัวเราะ
ผมนั่งมองมันสองคนคุยกัน ดูจะไปได้ดีครับ ถึงแม้ว่าในที่สุด ไอปิ่นคงต้องทำใจอีกหน่อยก็ตาม แต่ผมก็ดีใจนะครับ ที่มันสองคนจะได้กลับมาเป็นเพื่อนรักกันเสียที
“ อ้าวพี่ ....... นั่นไอปิ่นกับไอแชมป์นี่หว่า มันจะต่อยกันเหรอ ”
“ ไปห้ามมันเหอะ ”
“ ไม่ต้องๆ มันกำลังคุยกัน ” ผมห้ามพวกนั้น เดี๋ยวเสียเรื่องกันพอดี
“ ได้ก็ดีพี่ มันไม่คุยกันนานแล้ว ” ผมก็ได้แต่เออออไปกับพวกนั้น ผมคงต้องเก็บความลับของมันสองคนไปกับตัวครับ
หลังจากที่ผมช่วยงานน้องๆมาเกือบครบเวลา ก็ถึงเวลาต้องบอกกับน้องๆว่าผมจะกลับบ้านแล้ว
“ โหอะไรกันเนี่ยพี่ ทำไมบอกตอนนี้ล่ะ ” ไอกรกับไอน็อต น้องสองคนที่ผมสนิทด้วยมากที่สุดงอแงเลยครับ
“ จะให้พี่ทำมาหากินที่นี่หรือไง บ้าละ ”
“ ไปเที่ยวกันอีกเหอะพี่ เลี้ยงส่งไง ” ผมไม่อยากปฏิเสธน้องๆครับเลยตกลงไปด้วย
ผมเริ่มจะรู้นิสัยของน้องๆพวกนี้ พอน้องมันเมาก็จะลืมผมครับ เป็นแบบนี้ทุกที หลังจากพวกนั้นเมาผมก็แอบกลับห้องครับ มาเก็บของเตรียมกลับบ้านตอนเช้า พอผมกลับมาถึงที่ห้องก็ต้องแปลกใจครับ เพราะประตูเปิดอยู่
“ ปิ่น ....... กลับมาเมื่อไรวะ ”
“ ผมกะว่าพี่ต้องแอบกลับมา พวกนั้นเมาแล้วใช่ปะ ” ผมพยักหน้า
“ พี่ ..... พี่เป็นผู้ชายคนแรกของผมได้ไหม ”
“ อะไรนะ ” ไอปิ่นมันลุกขึ้นไปปิดประตู แล้วเดินมาชิดตัวผม
“ ผมไม่บอกใคร ถ้าพี่ไม่บอก ผมก็จะไม่พูด ” ไอปิ่นถอดเสื้อออก แล้วจู่โจมมาหาผม ผมปัดๆหน้ามันออกไป แต่ดูเหมือนไอปิ่นจะออกเมานิดๆ
“ ปิ่น !!!!!! ”
“ อะไรพี่ ”
“ ออกไปเหอะว่ะ ถ้าเห็นว่าพี่ยังเป็นพี่แกอยู่ ..... ลุก ” ไอปิ่นมองหน้าผม
“ บ้า ” มันด่าผมแล้วหยิบเสื้อมาใส่ ก่อนจะเดินออกไป เฮ้อออ รอดไปกู
***********************************************
-
คิมเสน่ห์แรงไม่มีตก
:katai2-1:
แต่ดูคิมโตขึ้น ไม่วอกแวก อ่อนไหวอีกแล้ว
คนที่ทำให้เป็นยังงี้ได้..เฮียดิษซินะ
:hao3: มาม่ะ..เฮียดิษจะให้รางวัลคนดี
:jul1: โฮกกกกกก เช้าเลย
ฮ่าฮ่า
-
เฮ่ออออออออออออ รอดๆๆๆๆไป
-
คิมหนักแน่นม๊าก!!!!
จิตใจยังอยู่ที่พี่ดิษ ฮ่าาาา :laugh:
-
พี่วากดิษดูคนเก่งมาก ขนาดยังไม่เห็นตัวก้อดูปิ่นออกแระ ร้ากน้องคิมนะจ๊ะ
-
อ่านแรก ๆ ใจแป้วเลย
แ่คิมก็ทำให้รู้ว่าคิมโตขึ้นอีกระดับ
รู้จักยับยั้งชั่งใจทั้เรื่องอ่อนไหว แล้วก็เรื่องเมา
ตอนแรกอ่านที่ไปเลี้ยงส่งคิม คิดว่าคิดจะกินเยอะ
แต่สุดท้ายก็แค่ฉลองจริงๆ ตอนนี้ปลื้มคิมแทนดิษจริงๆ
เป็นกำลังใจให้มีคิมดิษไปนาน ๆ และตลอดไปนะคะ
-
:เฮ้อ:
+1
-
เกือบทำเอาหัวใจวายแล้วไหมล่ะ หนักแน่นนะคิม
สอบเป็นไง ขอให้ผ่านหมดนะ
-
แอบแปลกใจว่าคราวนี้คิมใจแข็ง หรือเพราะปิ่นไม่ตรงเสปกอ่ะ ฮ่าๆ
-
พี่ดิษ = เทพเตือนภัย ?? 55555
-
คิมนี่ใครเห็นใครก็รักนะ แสดงว่าน่ารักจิงๆ ใช่ป้ะพี่ดิษ
คิคิ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: แอร๊ยยยย ปิ่นแรงส์ เล่นจู่โจมเลยอ่ะ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: ท่านดิษนี่ช่างน่านับถือจริงๆ
-
:a2: ต้องให้ได้แบบนี้สิคิม
ปฏิเสธชัดเจนไปเลย โล่งอกแทนเฮียดิษเลย :katai2-1:
-
ไม่รู้ชาติก่อนน้องคิมทำบุญด้วยอะไรไปที่ไหนก็มีแต่คนชอบตลอด
แต่แบบนี้ก็ปวดหัวเหมือนกันนะ
น้องคิมเหมาะสมกับตำแหน่งพ่อสื่อจริงๆ
คู่เดย์ก็ทีนึงละ :mew1:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
มารอพี่คิมพี่ว๊ากดิษครับ
-
เดือนคณะทั้งคิมละดิษ ออร่ามันเปล่งอยู่แล้ว ฮ่าๆ
-
...คิมกับเฮียดิษคุยกันได้น่ารักมาก
แปลกนะ คิมเพิ่งไปแต่สองคนนั้นกลับไว้ใจ
-
คิมโตขึ้นแล้วจริงๆ
ดีใจด้วย
-
:L2:
ดีนะที่น้องคิมรอดมาได้
พี่ดิษนี้ดูคนขาดจริงๆ
ปล.แอบสงสารน้องปิ่นนะ คิวปิกคิมช่วยน้องหน่อยนะ
:mew2:
-
พี่ดิษเนี่ยเจ้าพ่อเลยนะเนี่ย5555//เกือบไปแล้วพี่คิม^^ ปล.ร้อนๆอย่างนี้ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับทั้งคู่เลย
-
สงสารหนูปิ่นหยกอ่ะ มาซบอกเจ๊มา :haun4:
พี่คิมหนักแน่นมาก :กอด1:
-
น้องปิ่นทำไมต้องรีบค่อยๆหาคนที่ใช่ก่อนก็ได้เน้อ
น้องคิมรีบๆกลับบ้านรุยไปอยู่กะพี่ดิษปลอดภัยสุด...
เที่ยวสงกรานต์ให้หนุกหนานนะพี่ดิษน้องคิม
:katai5:
-
พี่คิมเสน่ห์แรงเกินไปป่ะ :laugh: :laugh:
-
พี่ดิษเทพมาก แค่ฟังก็รู้แล้วว่าใครเป็นไง :laugh3:
-
เกือบไปแล้วน้าพี่คิมมมมมมม o9
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เสน่ห์แรงเกิ๊น ช่วยเขางานเข้าทุกที
สงสารน้องปิ่น สักวันต้องเจอคนที่ใช่
-
:m32: ย่องมาอ่าน 2 ตอนรวด
เพิ่งสอบเสร็จรามเหมือนกันค่ะ ยากโฮ้ก
ปิ่นทำประชดเพราะเสียใจแน่เลยอ่ะ :เฮ้อ:
เวลาเสียใจ ดื่มเหล้า แล้วทำให้คนขาดสติจริง ๆ แหะ ประชดแบบนี้เดี๋ยวก็เสียใจภายหลังหรอก ปิ่นเอ๋ย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีปีใหม่ไทยจ้าน้องคิม รวมถึงสวัสดีดิษด้วยนะ
เล่นน้ำสงกรานต์ดูแลตัวเองดี ๆ นะ อย่าไปช๊อตกับใครนะคะ...อิอิ
-
วันสงกรานต์ก็มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ^^
-
คิมกับเฮียดิษมีความสุขในวันสงกรานต์นะครับ
ออกไปเล่นน้ำด้วยนะ จะได้สนุกผ่อนคลาย
รึว่าเฮียหวงกลัวสาวปะแป้ง อิๆ
-
วันนีี้เหนื่อยจังเลยพี่ แต่ก็อยากมารอพวกพี่อีกเหมือนเคย
ปล.ไม่รู้้ว่าปีนี้พี่ดิษจะห้ามให้ไปเล่นสงกรานต์เพราะกลัวสาวปะแป้งอีกป่าวครับ แต่ในใจผมกลับอยากให้พี่ดิษห้ามนะครับ เพราะพี่คิมเป็นของพี่ดิษคนเดียวรู้ป่าว
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
สงกรานต์หมดแล้วพี่ มาได้แล้ว คิดถึงแล้ว
-
มารอพี่คิมพี่ดิษก่อนนอนคราบผม
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีครับ
อาจมีคนสงสัยว่าหายไปไหนซะหลายวัน คือไม่ได้ไปไหนหรอกครับ ไปเฝ้าไข้พ่อของดิษมา
ผมเคยเล่าไปน่าจะนานแล้วว่า พ่อของดิษมีอาการแปลกๆ ไม่ค่อยแข็งแรง และในที่สุดก็รู้แล้วว่า
ป่วยด้วยโรคอะไร
วินิจฉัยเบื้องต้น ทราบว่าเป็นมะเร็งครับ และคงกำลังลุกลามแล้วด้วย เข้าใจว่าจะต้องเข้าไปตรวจที่ รพ.
ในกรุงเทพ สงกรานต์ปีนี้เลยไม่ค่อยสนุกเท่าไรครับ ผมกลับบ้าน 12 - 14 เมษายน รู้เรื่องวันที่ 15
แต่ระหว่างนั้นก็มีเรื่องน่าเล่าให้ฟังอยู่นะครับ
ยังไงจะค่อยๆพิมพ์แล้วจะมาโพสต์ต่อนะครับ ช่วงนี้ดิษเครียดมากเลย บางทีก็อารมณ์เสียใส่ พูดอะไรบางที
ไม่ค่อยถูกหู แต่ก็เข้าใจได้อยู่นะครับ
-
ว้ายๆๆ ได้จิ้มน้องคิมด้วย คิดถึงนะคะ
สู้ๆ นะคะน้องคิม ดีใจนะคะที่น้องคิมเข้าใจดิษ
และคอยอยู่เป็นกำลังใจไกล้ๆ กัน
ตอนนี้ดิษคงจะเครียดล่ะค่ะ
ขอให้คุณพ่ออาการดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ
-
พี่ฝากเป็นกำลังใจให้ดิษด้วยนะคะ
ใจเย็นๆ ตั้งสติดีๆ ขอให้คุณพ่อสามารถรักษาหายได้
คิมก็ดูแลตัวเองด้วย รักษาสุขภาพกายและใจกันทั้งสองคนนะ :L2:
-
ว๊าาาาาาาาาจะช่วยยังไงดี
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน พี่ดิษเครียด คิมก็ต้องอดทนนะ ดูแลกันดี ๆ
-
ขอให้พระคุ้มครอง ให้สุขภาพพ่อพี่ดิษแข็งแรงในเร็ววัน
แม้จะลุกลามแล้ว สุขภาพกายและใจดีจากตนเองและครอบครัว ก็อยู่ได้อีกหลายปีนะ
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษและครอบครัวนะ
น้องคิมใจร่มๆ นะ อยู่เป็นกำลังใจให้พี่ดิษด้วยนะ
พี่ดิษและน้องคิมรักษาสุขภาพด้วยนะ
-
:mew4: :mew4: :a5:รอค่ะ สู้ๆนะคะ
-
มาส่งกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ :L2:
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะ ขอให้ทั้งคู่เข้มแข็ง
-
พี่คิม พี่ดิษ สู้ๆน่ะค่ะ :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมนะคะ ดิษคงเครียดก็เลยพาลหงุดหงิดไปหมด ยังไงน้องคิมก็ใจเย็นๆ นะ
สู้ๆ จ้าน้องคิม :bye2:
-
ขอให้พระคุ้มครองพ่อของพี่ดิษ
พี่ดิษเข้มแข้งไว้นะคะ
น้องคิมเป็นกำลังใจและคอยอยู่เคียงข้างพี่ดิษนะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
ถึงยังไงก็ขอให้เรื่องผ่านไปด้วยดี ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งคนค่ะ
-
สวัสดีค่าาพี่คิมม หนูพึ่งติดตามพี่พึ่งอ่านมาตั้งแต่ตอนแรก อ่านตอนแรกก็เมื่อวานตอนนี้ก็ถึงตอนล่าสุดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
หนูชอบเรื่องของพี่มากเลยนะ พี่ผ่านเรื่องพวกนี้มาได้ยังไงนะทั้งพี่คิมทั้งพี่ข้าวเลย
พี่ข้าวนี่เก๊งเก่งงง นับถือความรักของพี่มาก ^0^ รักกันนานๆนะคะ จะติดตามพี่ต่อๆไป
อยากเห็นรูปพวกพี่ง่ะ ._____. ถ้าเป็นไปได้คงดี555555 ขอให้พ่อพี่ข้าวหายไวๆนะคะ
พี่ๆก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ ^^ :pig4:
-
มารอดูอาการของพ่อพี่ดิษครับ เป็นไงบ้าง หายไวๆนะครับ
-
คิดถึงทั้งคู่เลยครับ ไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ ต้องยอมรับเลยว่าพี่คิมดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลยอ่ะ555
-
เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษครับ :L2:
ดีใจที่คิมเข้าใจเฮีย เท่าที่อ่านมาเฮียดิษรักพ่อมาก ใจลึก ๆ แล้วเฮียคงคิดเรื่องอาการป่วยของพ่ออยู่ตลอดเวลา
ทำให้อารมณ์แปรปรวน อย่าเถียงกันนะ เป็นห่วง :L1:
โรคนี้เป็นโรคร้าย เป็นเซลล์ที่ผิดปกติส่วนมากเกิดกับอวัยวะภายใน
หวังอย่างยิ่งว่าพ่อของเฮียคงไม่ได้เป็นที่ตับหรือตับอ่อนนะ คงรักษาได้...
ท่านมีแม่เป็นหมอ มีทีมแพทย์ คงจะมีวิธีรักษา คิมปลอบใจเฮียด้วยนะ
พ่อของเฮียคงภูมิใจ มีลูกสะใภ้เฝ้าไข้ ตั้งสองวัน 55
-
ในที่สุดก็ตามทันหลังจากหมกมุ่น(?)ตามอ่านมาเกือบอาทิตย์55555
นอนดึกจนตัวเองเกือบแย่ แฮะๆ :katai5:
ยังไงขอฝากตัวไว้ด้วยนะคะพี่คิมมมม :z1:
ฝากเป็นห่วงพ่อของพี่วากดิษด้วยนะคะ
ห่วงพี่คิมกับพี่ดิษด้วย :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยนะครับ อย่าอารมณ์ร้อนใส่กันนะครับ
-
มารอดูอาการของพ่อพี่ดิษครับ อยากมาเป็นกำลังใจให้คุณพ่อครับ
-
พี่ดิษกำลังเครียด คิดเองก็ต้องใจเย็นนะ
ให้กำลังใจกันมากๆ ทั้งคุณพ่อ แล้วก็พี่ดิษด้วย :L2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษคุณพ่อพี่ดิษแล้วก็คิมด้วยนะจ๊ะ สู้ๆ^^
-
มาให้กำลังใจคุณพ่อครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมพี่ดิษจับมือกันไว้ดูแลกันดีๆนะและขอให้ผ่านช่วงเวลาที่ลำบากนี้ไปด้วยกัน
ขอให้สุขภาพพ่อพี่ดิษดีขึ้นๆในเร็ววัน ส่งกำลังใจค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
มาให้กำลังใจพ่อพี่ดิษครับ
-
:L2: :L2: :L2:
มาให้กำลังใจพ่อพี่ดิษ
ขอให้อาการดีวันดีคืนนะคะ
ปล.น้องคิม+พี่ดิษ สู้ สู้
-
:L2: มาให้กำลังใจคิมกับดิษ
ขอให้พ่อดิษอาการดีขึ้นเร็ว ๆ นะคะ
-
มารอให้กำลังใจพ่อพี่ดิษครับ หายไวๆนะครับ
-
ประคับประคองกันไปนะคะ ดีแล้วค่ะที่คุณคิมเข้าใจคุณดิษ
เขาอารมณ์เสียก็อย่าได้เก็บมาใส่ใจเลยค่ะ สภาพจิตใจเขากำลังแย่
ขอให้คุณพ่อคุณดิษอาการดีขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
-
เที่ยวสงกรานต์ (2556)
หลังจากที่ผมได้รับการรับรองว่าจบการศึกษาแล้ว ผมก็เริ่มไปสมัครงานครับ เรื่องนี้ท่านวากดิษก็แอบโกรธผมนิดหน่อย เพราะอยากให้ผมทำงานกับเค้าครับ
“ ดิษ สงกรานต์กลับบ้านปะ เที่ยวสงกรานต์บ้านคิม ” วากดิษนั่งอ่านเอกสารไรก็ไม่รู้ ชี้นิ้วเท้ามาทางผม
“ อยากเที่ยวเหรอ เที่ยวที่นี่สิ เพื่อนเยอะแยะ ” มันคงหมายถึงพวกเพื่อนๆของผม กับพี่กริช พี่โจพวกนี้แหละ
“ สงกรานต์เค้าก็อยากเที่ยวส่วนตัวเค้าดิ ..... อยากเที่ยวด้วยกันไง ” พอผมทำเสียงอ่อยๆมันวางเอกสารเลยครับ
“ โอเคๆ งั้นเราไปรดน้ำพ่อกับแม่ก่อนนะ ” หมายถึงพ่อกับแม่ท่านวากนะครับ
ผมกับวากดิษ เลยมาที่บ้านของพ่อวากดิษกันครับ เราไม่ค่อยได้มาพบท่านบ่อยนัก เพราะส่วนนึงไม่อยากให้ท่านว่าหรือตำหนิครับ ท่านดูจะแค่เฉยๆไม่ได้ยอมรับ (ตั้งแต่ตอนที่ทะเลาะกันตอนนั้นอะครับ)
“ มากันแล้วเหรอ ” พอผมเห็นหน้าพ่อท่านวาก ต้องตกใจเลยล่ะครับ ท่านดูผอมลงมาก หน้าดำคล้ำเล็กน้อย
“ สวัสดีครับอา ” ไอตัวดีที่ชวนผมมาอะ มันไม่ยอมพูดอะไรเลยครับ ปากแข็งว่ะ
“ อืมๆ นั่งเถอะ คุยกันก่อน ” ผมมองฟ้ามองฝน สงสัยจะตกหนักแหละวันนี้ พ่อท่านวากชวนผมคุย
“ ผมไปหาแม่ก่อนนะ ” อ้าวเฮ้ย มึงจะไปไหนอะ
“ นั่งเป็นเพื่อนอานี่แหละ ”
พ่อท่านวากให้นั่งเฉยๆก็นั่งเฉยจริงๆครับ ไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่ผมคิดว่าเหตุการณ์ดูดีกว่าครั้งนั้นเยอะครับ บางทีท่านก็ยิ้ม บางทีก็ถอนหายใจ เดาอารมณ์ยากครับ พอรดน้ำดำหัวท่านแล้ว ผมสองคนก็เดินทางไปที่ไร่ของพ่อผม
“ เฮ้ย มาไม่บอกกล่าวบ้างนะ ” พ่อของผมกำลังเดินดูไร่เลยครับ หึหึหึ
“ สวัสดีครับพ่อ ” ดูไอขี้ประจบมันทำ
“ เออๆ ไปสวัสดีแม่หน่อยไป ไอคิมมานี่ ” วากดิษเดินหลบๆไปอีกทางครับ
“ พ่อไอข้าวกล้องเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าผอมมากนี่ ” น่าจะเป็นแม่ดิษล่ะครับที่โทรมาแจ้ง
“ รู้แล้วถามทำไมนิ ” พ่อยกเท้าให้เลยครับ ฮ่าๆๆ
“ อยากรู้ว่าจริงไหม ........ สงสัยมันจะไม่ค่อยดี ”
“ ทำไมว่างั้นพ่อ ”
“ ถ้ามันปกติดี จะมาเที่ยวเล่นที่ไร่ มันไม่มาสองปีแล้ว ”
“ ไม่ใช่เพราะผมสองคนเหรอ ที่ทำให้อาเค้าไม่อยากมา ” พ่อผมยิ้ม ปกติแกยิ้มยากนะครับ
“ ยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียน เรื่องลูกก็ส่วนลูก เฮ้อ ...... ไปๆพามันไปเที่ยวสงกรานต์ ” ผมเดินงงๆกลับมาที่เรือน ถึงจะสงสัยว่าทำไมพ่อถึงถอนหายใจถี่ๆตอนคุยเรื่องพ่อท่านวาก แต่เลือกไม่ถามดีกว่าครับ
ผมจัดการโทรหาเพื่อนๆแก๊งเก่ามารวมตัวกันที่ร้านของโฟม โฟมนี่คือคนที่เคยมาบอกว่าท้องกับผมอะครับ แต่ตอนนี้เค้าได้พ่อตัวจริงของลูกไปแล้ว เราเลยไม่ถือโทษโกรธกันเรื่องเก่าๆ
“ ดีเฟร้ยคิม ” คนนี้เพื่อนซี้ของไอจักรครับ ชื่อไอแมน
“ เออ นี่ ...... พี่กู ” ผมชี้ไปทางดิษ แต่ไม่กล้าบอกพวกมันครับ เหอะๆ ยังไงก็ยังแอบอายอยู่ดีครับ
“ อ้าวเฮ้ยคิม กลับด้วยเหรอวะ ” ไอจักรเดินมาละครับ มันพาไอจ้าวน้องมันมาด้วยครับ แต่คราวนี้น้องมันควงสาวมาด้วยเลย
“ สวัสดีครับพี่ดิษ ดีพี่คิม ” ไอจ้าวเดินมาสวัสดี จากนั้นก็พามันเข้ามาที่ตัวเมืองครับ แถวบ้านผมเค้าเล่นกันยาว สิบสองนี่ก็เล่นกันแล้ว
“ เฮ้ยคิม นั่นรักแรกมึงมา ” พวกผมมาตั้งหลักแถวๆสี่แยกทางเข้าตลาดครับ แถวนั้นคนวนเวียนออกมาเล่นกันมาก ส่วนไอดิษพอได้ยินรักแรกมันหูผึ่งเลยครับ
“ คนไหนนะ ” ดิษถามไอจักร มีลางสังหรณ์ว่างานจะเข้าอีกละ
“ นั่นไงพี่ ”
คนที่ว่าชื่อเปรี้ยวครับ เปรี้ยวสมชื่อเลยล่ะ ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 วัยกำลังแบบว่า ....... เหอะๆๆๆ
“ ดีจ้ะทุกคน คิมหรือปล่าวอะ ”
“ อืม เราเอง ” เปรี้ยวเดินมาจับมือผมเฉยเลย ที่สำคัญเดินแทรกไอดิษมานั่งข้างผม พวกนั้นก็เชียร์กันตามประสา แต่คนที่รู้ดีคือไอจ้าวครับ มันรู้ว่าผมกับดิษเป็นแฟนกัน
“ เปรี้ยว มานี่ดีกว่า เกรงใจพี่ดิษบ้าง ” ไอจ้าวพยายามพูดเลี่ยงๆครับ เพราะเปรี้ยวเอาหน้าขามาบี้ใกล้ๆเป้าผมแล้ว
“ ทำไมล่ะ ขอโทษทีนะคะพี่ ขอคุยกับแฟนหน่อย ” โอ้ยๆๆๆ ดิษยิ้มแบบเลือดเย็นมาก เสียวสันหลังเลยกู
“ ฮิ้วๆๆๆ ไปพากันไปคุยที่ลับๆไป ” ไอแมนมึงก็แซวไม่สนใจชะตากรรมกูเลย ไอสาด
“ เปรี้ยวพอเหอะ นี่หน้าตลาดอายคนมั่ง ” ผมพูดบ้างครับ
“ เล่นตัวเก่งนะ ” เปรี้ยวลุกไปในที่สุดครับ แล้วก็ไปนั่งข้างๆไอจ้าวแทน สองคนนี้เป็นเพื่อนกันครับ
ความจริงเปรี้ยวไม่ใช่แค่รักแรกของผมนะ แต่เป็น First time ของผมเลย สองช่วงนี่ไม่ใช่เวลาเดียวกันนะครับ ผมคบกับเค้าตอน ม.3 เลิกกันตอน ม.4 น่าจะเทอมต้นๆ แล้วก่อนจบ ม.5 เราถึง ....... กัน เท่าที่รู้เค้าเองก็มีผมเป็นครั้งแรกเหมือนกัน ผมก็น่าจะคบกับเค้าได้นานแหละ แต่เพราะเปรี้ยวเป็นผู้หญิงจัดจ้านมาก คือคุยทั้งโรงเรียนว่าได้ผมแล้ว ทำให้ผมทนไม่ไหวครับ ต้องจบกัน
“ เฮ้ย ไปหาเดินรอบๆบ้างเหอะว่ะ ” ไอจักรชวนพวกผมไปเดินเล่นๆ ไปปะแป้ง สาดน้ำงี้อะครับ ผมก็เดินตามไปด้วย แต่ไม่วายท่านวากเดินประกบแทนจะชิดตัวเลย ฮ่าๆๆ สงสัยจะกลัวรักแรกของผมมาตอแย
“ คิม เล่นน้ำกับเรานะ ” เดินไปได้ยังไม่ถึงสอบก้าวเลยครับ เปรี้ยวเดินมาสีแขนผมอีกล่ะ
“ ......... ” ไอดิษมันยืนนิ่งๆ แต่มือมันเส้นเลือดเริ่มขึ้นแล้วครับ
“ เปรี้ยว เรามาเที่ยวนะ ไม่ได้มาทำอย่างว่า ” ไอจ้าวที่เดินตามผมมา ได้ยินเข้าพอดี มันยืนอ้าปากเลยครับ
“ อะไรล่ะคิม คิมมาคนเดียว แฟนไม่ได้มาด้วยนี่ ชิ ” เปรี้ยวเดินหงุดหงิดไปอีกทาง
“ แสดงว่ามาดพี่ยังไม่เปลี่ยน ไม่มีสาวไม่ใช่มีคิมสิเนี่ย ฮ่าๆๆ ” ดูไอจ้าวมันขุดหลุมฝังผม
พวกผมเดินเล่นไปเรื่อย เจอเพื่อนเก่าตอนมัธยมกันเยอะ หลายคนก็เรียนมหาลัย หลายคนไม่ได้เรียนต่อ พอเจอกันก็ทักทาย สาดน้ำกัน ส่วนผมยังนิสัยแย่เหมือนเดิมครับ เวลาผมเล่นสงกรานต์ ผมชอบเดินจิบเบียร์ไปด้วย
“ ดิษไปไหนว้า ” เดินไปเดินมา กินไปกินมา ดิษหายครับ
“ คิมมานี่ ” ผมโดนใครไม่รู้ดึงๆกึ่งลากไปห่างๆจากมุมที่พวกนั้นเล่นสงกรานต์
“ เปรี้ยว !!!! ”
“ คิม ยังไม่มีใครใช่ไหม ” เฮ้อ รักแรกผมตามไม่เลิกเลยครับ
“ เปรี้ยว คิมไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ” ถึงผมจะรำคาญแค่ไหน แต่ผมไม่กล้าพอจะว่าเค้าครับ เพราะครั้งนึงก็เคยรู้สึกดีกับเค้า และผมก็ล่วงเกินเค้าด้วย
“ ไม่เหมือนเดิมคืออะไร คิมกลับบ้านตัวคนเดียว ยังไม่มีแฟนใช่ไหม ”
“ เฮ้ออออ ”
“ ถอนหายใจทำไม ”
“ เปรี้ยวเห็นผู้ชายตัวสูงๆที่มากับคิมมั้ย ”
“ เห็น ทำไม ”
“ เราคบกับคนนั้นอยู่ ” เปรี้ยวหัวเราะใส่หน้าผม
“ คนอย่างคิมโกหกเปรี้ยวได้แค่นี้น่ะเหรอ หาเรื่องจะไม่สนใจกันใช่ไหมล่ะ ”
“ เฮ้ออออออ ”
“ ถอนหายใจทำไมอีก ”
“ เราพูดความจริงนะเปรี้ยว ไม่ใช่ไม่สนใจ ” เปรี้ยวเริ่มส่งสายตาอาฆาต
“ หึ ขอพิสูจน์หน่อยซิ ” เปรี้ยวพุ่งตัวเข้ามากอดผม เอามือลูบเป้าของผม ผมล้มลงไปนอนที่พื้น เพราะเริ่มมึนหัว ตอนนี้ผมกลัวมากเลยครับ แถวนั้นเปลี่ยว ไม่มีคนผ่านมาเห็นแน่ เปรี้ยวรู้ดี ส่วนที่ว่ากลัว กลัวจะอดไม่ไหวครับ
“ นี่ เล่นอะไรอยู่น่ะ ”
“ ปล่าว ” ที่จู่ๆเปรี้ยวถาม เพราะน้องผมไม่ตื่นครับ และผมก็ไม่รู้สึกอะไรเลย
“ หรือเพราะเมา แก้กางเกงสิคิม ”
“ พอแล้วเปรี้ยว อย่าให้เราโมโหดีกว่า ” ผมเสียงแข็งมั่ง จากที่เห็นใจชักจะกลายเป็นฉุนแล้วครับ
“ นี่พูดจริงใช่ไหม กับผู้ชายคนนั้นน่ะ อย่างคิมน่ะเหรอ คิมกล้าคบคนอื่นลับหลังเราตลอด ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ” ฟังเปรี้ยวพูดแล้ว รู้สึกเจ็บครับ
“ เรื่องคบใครลับหลัง เราไม่เคยทำนะเปรี้ยว ที่เราเลิกก็เพราะเปรี้ยวบีบเราเอง ตอนนี้เรามีความสุขกับความรักของเรา ขอโทษเรื่องที่ผ่านมานะ และเราจะไม่ให้เปรี้ยวเห็นหน้าอีก ” ผมพูดในสิ่งที่เมื่อหลายปีก่อนไม่ได้พูด เปรี้ยวนั่งคุกเข่านิ่งไป
“ คิมเปลี่ยนไปจริงๆ ”
“ อะไรนะ ”
“ คิมคงไม่รู้ตัว คิมน่ะไม่เคยขอโทษใครเลย ” จริงอะ นิสัยแย่ขนาดนั้นเชียวกู
“ งั้น เข้าใจกันแล้วใช่ปะ ”
“ จะพยายามเข้าใจ ไปก่อนนะ ” ผมนั่งมองเปรี้ยวเดินกลับไป โล่งอกบอกไม่ถูก แต่ขณะที่ผมกำลังโล่งอกก็มีผู้ชายสองคนเดินตรงมาหาผม
“ เฮ้ย พวกมึง อะไรเนี่ย ” สองคนที่ว่าคือไอจ้าวกับวากดิษครับ
“ เด็กดี ” ดิษก้มลงมาลูบหัวของผม ส่วนไอจ้าวมองผมแล้วก็ยิ้ม
“ ผมเสียพนันเพราะพี่อะรู้ปล่าว ”
“ พนันอะไรวะ ” ไอจ้าวเดินมาใกล้ๆ
“ ผมเห็นพี่โดนเปรี้ยวดึงมาแถวนี้ เลยไปตามพี่ดิษ เราเลยแอบฟังพี่คุยกัน แล้วพนันกันไง ”
“ เรื่องอะไร ”
“ ว่าพี่จะจัดเปรี้ยวซักทีไหม ”
“ ไอสัด ไปไกลๆเลยนะ ” ไอจ้าวมันกระโดดหนีเท้าผมครับ วิ่งหนีไปละ
“ .......... ” ดิษยิ้มให้ผม ไม่พูดอะไร
“ พูดไรมั่งดิ ...... เฮ้ยๆๆๆ จะอุ้มไปไหนวะ ” มันอุ้มผมขึ้นแบกครับ
“ เอาไปโยนน้ำไง เมื่อกี้ถูไถกันไม่อายฟ้าอายดินเลยนะ ”
“ ไม่เอาเว้ยๆ กูหนาวววววว ไอดิษเว้ยยยยย ” แล้วมันก็อุ้มผมไปโยนคลองครับ สงกรานต์ปีนี้กูเปียกมากกว่าเพื่อนเลย
********************************************************************
คราวหน้าจะมาเล่าเรื่องของไอปิ่นหยกหมอหมาต่อนะครับ :katai2-1:
ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังพ่อของดิษนะครับ
-
555555 กดไลค์มั่นคงดีมาก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ้...เกือบไปแล้ว ๆ
เสน่ห์แรงจริงพ่อคุณ
-
แจ๋มที่สุดท่านพี่คิมมมมม o13
-
เยี่ยมไปเลยคิม ตอนนี้ชื่นชมคิมมาก แต่ผญที่ชื่อเปรี้ยวนี่แรงจังอะ
-
หวานเล็ก ๆ พอให้กระชุ่มกระชวย 555
-
น้องคิมน่ารัก ต่อหน้าและลับหลังก็ซื่อสัตย์กับพี่ดิษ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2:
-
ว่าแล้ว...เพราะอาการเหมือนคนที่บ้าน...ที่เคยเป็น
กำลังใจเป็นสิ่งที่ดีนะ พยายามให้พี่ดิษใจเย็นๆ มันเกิดขึ้นแล้วทำอะไรไม่ได้...
ก็ต้องต่อสู้กันต่อไป....
-
เปรี้ยวแรงจริงง่ะ ;_____;
รอตินต่อปายยยยยยย :mew4:
-
ต้องอย่างนี้ซิคิม.....
-
เยี่ยมยอดเลยพี่คิมมี่ เป็นกำลังใจให้อีกนะคร้าบบบบ ปล.จากเอฟซีตัวน้อยๆ55^^
-
นับวันยิ่งรู้สึกว่าคิมน่ารักขึ้นทุกวันๆเลย :mew1:
-
...คิมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆๆ ดีแล้วละเราฝ่าฟันอุปสรรคกันมาจนถึงวันนี้
...เราก็ต้องมั่นคงในสิ่งที่เราเลือก และเลือกทำในสิ่่งที่ถูกต้อง แต่รางวั่ลที่ควรได้ไหงกลายเป็น โดนโยนลงสระหว่า :laugh:
-
ฮามาก เฮียโยนคิมลงคลอง คู่นี้รักกันแบบแปลก ๆ
-
พี่คิม o13 :z2:
-
ตอนนี้คิมน่ารักมากเลยอ่ะ
:impress2: ปลื้มแทนวากดิษจังเลย
ปล.ขอให้ได้งานตามที่หวังนะคะ น่าจะไปทำกับดิษอ่ะ
-
อ่านตามทันเเล้วค่าาา สนุกมากเลย :katai2-1:
-
:mew5: :mew5: :mew5:
-
มารอให้กำลังใจพ่อพี่ดิษนะครับ
-
อ่านตอนนี้แล้วน่ารักดี
เป็นกำลังใจให้น้องคิม น้องดิษฐ์นะคะ
-
แอบย่องเข้ามาดูความเคลื่อนไหวของคิมดิษ
-
มารอให้กำลังใจพ่อพี่ดิษครับ
-
น่ารักที่สุดเลยน้องคิม
เป็นเด็กดีของพี่ดิษแต่โดนโยนน้ำ555555
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ :L2:
-
มารอให้กำลังใจพ่อพี่ดิษครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด "ตามอ่านทันแล้วววววววววว"
ดีใจๆ นั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรกมาถึงตอนนี้ใช้เวลาเกือบ 4 วันได้ อ่านไปลุ้นไป
เหมือนคิมกับเราจะเรียนที่มหาลัยเดียวกันนะ แต่คนละวิทยาเขต รึป่าว เดาเอา 5555
เพราะเข้าใจดีเลย เรื่องการรับน้อง เรื่องพี่ว๊าก เรื่องคุมเชียร์เนี่ย โดนมาหมดแล้ว
แรกๆก็ไม่เข้าใจหรอกว่าจะว๊ากไปเพื่ออะำไร แต่พอกิจกรรมทุกอย่างมันจบลง ความรู้สึกตอนนั้นแหละ
มันแบบใช่เลย ความเป็นพี่เป็นน้อง พูดแล้วก็คิดถึง
ที่จะบอกก็คือ เคยแอบนินทาคณะเกษตรนะ ว่าจะรับน้องโหดไปไหน
เพราะจำได้ว่าเคยเห็นเค้าพาน้องปีหนึ่งวิ่งรอบมหาลัยแล้วว๊ากไปด้วย 555
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วอิจฉาคิมมากๆ ที่มีคนให้รักแล้วเค้าก็รักคิมอย่างพี่ดิษ ชีวิตคนเราจะหาใครได้อย่างนี้มันยาก
รักษาเค้าไว้ดีๆนะ :กอด1:
อีกอย่างคือ ชีวิตในรั้วมหาลัยของคิมเป็นอะไรที่ คุ้มมากกกก สนุกมากกก
แม้จะมีเรื่องร้่ายๆผ่านเข้ามาบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่จะเห็นอยู่ตลอดเวลา คือ คิม จะมีคนเคียงข้างคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
นั่นเป็นเพราะตัวคิมเองด้วยถึงมีแต่คนรุมรักขนาดนี้ อิอิ :-[
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้ ต่อไปนะคะ อิจฉาอีกอย่างตรงที่
เราน่าจะทำการเขียนไดอารี่ในช่วงตอนเรียนอย่างคิมบ้างนะ
พอกลับบมาอ่านแล้วมันมีความสุข
ได้ค้นพบว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาบ้าง แล้วเราผ่านมันไปได้ยังไง
จะรอติดตามตอนต่อไปเรื่อยๆ นะคะ ขอบคุณที่นำเรื่องดีอย่างนี้มาแบ่งปันกัน :กอด1:
-
คลานมารอพี่คิมกับพี่วาก :katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew1: จุบุๆ ฮ่าๆๆ
เพิ่งกลับมาที่บ้านครับ อารมณ์ดีนิดนึง อาการพ่อของดิษทรงตัวรับไม่ทรุดลงแล้ว
แต่กำลังดีขึ้น หน้าตามีน้ำมีนวล ทีแรกผอมจนผมกลัวครับ แขนเห็นกระดูกเลย
สภาพจิตของดิษเมื่อสองวันก่อน ดีขึ้นมาเหมือนกันครับ ไม่อยากบอกเลยว่ามันต้อง
พบจิตแพทย์ด้วย แต่ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอกครับ ถ้าได้ยินมาไม่ผิดนะ คือภาวะ
กดดันกับความเสียใจขัดแย้ง ประมาณเนี่ย ผมไม่รู้หรอกคืออะไร ไม่กล้าคุยด้วย เหอะๆๆ
สรุปคือดีแล้วทั้งพ่อทั้งลูก ส่วนผมดิไม่ดี ปวดหลัง ผิดท่าครับ กั่กๆๆๆ ขอเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
มาต่อ (อาจนานกว่านั้นนิดหน่อยๆ) ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
-
:mew2: มาต่อแล้วนะครับ
**************************************************
หลังจากไอปิ่นหยกเดินออกไป ผมคิดจะนั่งรถกลับบ้านเลยครับ นึกกลัวแววตาหมาหิวของมัน ผมเดินไปเก็บของใช้จำเป็นพวกแปรงสีฟัน แชมพู สบู่ ที่กะว่าจะเก็บตอนเช้ามารวมๆใส่กระเป๋า
“ ทำอะไร ” เฮ้ย
“ พูดกับพี่เพราะๆได้ไหมวะ ” ไอปิ่นหยกเดินกลับมา มันนั่งลงตรงประตู
“ ชอบคนพูดเพราะเหรอ แฟนพี่พูดเพราะมากสิ ”
“ ก็ นิดหน่อย ” ไอปิ่นก้มหน้าลง
“ แค่มีอะไรกับผมทีเดียวก็ไม่ได้เหรอพี่ หน้าตาพี่ไม่เหมือนคนรักเดียวใจเดียวเลย ” สงสัยหิว ...... นะมึงอะ
“ หน้าตาก็จิตใจต่างกันได้เว้ย เหมือนมึงไงหน้าตาออกน่าไว้ใจ ”
“ โฮ่ๆๆ มีย้อนด้วยว่ะ ” มันเงยหน้าแล้วครับ
“ ปิ่น เวลามีปัญหาอย่าก้มหน้า เงยหน้าสู้ความจริงหน่อย ........ เครียดเรื่องแชมป์ใช่ไหม ”
“ ก็ นิดหน่อย ” แม่งเอาคำกูไปพูดอีก
“ เค้าไม่รัก ปล่อยเค้าไป ” มันหันหน้ามองผม
“ พี่คงไม่เคยรักคนอื่นข้างเดียว ” เอาซะกูสะอึกได้เหมือนกันนะ
“ เออ มันเป็นยังไงล่ะ ” ไอปิ่นหยก มันเดาถูกครับ ผมไม่เคยรักใครข้างเดียวจริงๆ ไม่ใช่ผมหล่อเลือกได้ (ถึงจะดูดีอะนะ) แต่เพราะผมไม่ทนจีบใครเอง คนไหนไม่เล่นด้วย ผมก็เดินหนีไป
“ ทุกวันพี่จะคิดว่า เวลามันมองพี่ มันกำลังคิดอะไรอยู่ มันเคยนึกไหมว่าเราแอบชอบมัน และที่กลัวที่สุด กลัวว่ามันจะพูดว่า มึงสนิทกับกูที่สุดเพื่อน ” ฟังดูเจ็บลึกๆนะ
“ แล้วไอที่ทำๆมา ไม่ช่วยให้ลืมมันได้ซักนาทีหรือไง ” ผมหมายถึงที่มันเที่ยวมีอะไรคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย
“ แทนกันได้ที่ไหนพี่ ”
“ ก็จริง ” มันเดินกลับมานั่งตรงเตียงของมัน
“ พี่กลับแล้ว จะมีโอกาสมาอีกไหม ”
“ ยากว่ะ ไกลกันขนาดนี้ ” มันยิ้มๆ
“ ผมไม่มีคนคุยด้วยได้แบบพี่เลย ” คิดไปน่าเห็นมันครับ ดูจากเพื่อนๆมันแล้วก็รู้ แต่ละคนรักกันเหลือเกินพอเมาแล้วลืมกันหมด เหอะๆๆๆ
“ โทรคุยกันก็ได้ พี่ยินดี ”
“ แฟนพี่จะไม่โกรธเอาเหรอ ผมคุยโทรศัพท์นานนะ ”
“ เอาเถอะ คุยได้แล้วกัน ” คืนนั้นผมก็คุยถึงเรื่องอื่นๆกันไปด้วย คุยไปนานทีเดียว ไอปิ่นผล็อยหลับไป เหมือนเด็กน้อยๆจริงๆมึง
ตอนเช้า พวกน้องๆสามสี่คนมาส่ง พวกนั้นเพิ่งกลับมาถึงหอบอกว่าไปนอนที่อื่น เพราะกลับไม่ไหว แต่ที่น่าแปลกใจคือแชมป์มาส่งผมด้วย ทั้งไอแชมป์และไอปิ่นรอส่งผมจนขึ้นรถโดยสาร ผมได้แต่หวังว่า น้องจากถิ่นไกลคนนี้ของผม จะได้เจอคนที่พร้อมจะรักมันเข้าซักวัน
พอออกเดินทาง ผมโทรหาดิษอีกรอบ หลังจากที่โทรคุยกันตั้งแต่ตอนเช้า มันบอกว่าจะมารอรับผมที่ขนส่งให้โทรหาด้วย ผมก็กึ่งหลับกึ่งตื่นมาตลอดทาง จนมาถึงมหาลัย รวมๆประมาณ 5 ชั่วโมงกว่า
วากดิษขับรถมารับผมที่ขนส่ง ผมขอให้พามาส่งที่มหาลัย เพราะอยากเข้าไปพบเพื่อรายงานคณบดีก่อน จะได้ออกไปพักผ่อนยาวๆ จากนั้นก็กลับมาที่หอของแม่ท่านวากดิษแล้วนอนหลับทันทีเลยครับ
ผ่านมา 3 วัน จู่ๆพวกพี่ๆเพื่อนๆก็นัดกันมาคุยกันที่ร้านอาหารไกลๆที่นึง คนที่นัดคือแบงค์ครับ มีพี่กริช พี่นาก พี่โจ ไป ส่วนเพื่อนมีแค่ไอโปร พวกที่เหลือไม่ว่าง เราก็นัดกันเท่านี้
“ นี่มัน ...... เหมือนบาร์เกย์เลยอะ ” ผมอุทาน บอกเหตุผลด้วย
“ ว่าเกินไป ร้านนี้เปิดใหม่ เพื่อนพี่เอง ” พี่นากแจงให้ฟัง คือผมเห็นแต่ผู้ชายอะครับ
“ เข้าๆไปเถอะ อย่าซุกซนล่ะ ” ดิษจับไหล่ผมแล้วดันเข้าไปในร้าน
เรื่องบรรยากาศไม่ต้องอธิบายหรอกครับ เหมือนๆกันหมด มืดๆอึนๆ ผมก็ทำตามคำสั่งท่านวากดิษ พยายามไม่ซุกซนครับ ไม่เดินเพ่นพ่าน นั่งจิบเบียร์นิ่งๆ
“ น้องจะไปไหน ” พอผมลุก ดิษมันทักเลยครับ
“ ไปฉี่ครับพี่วาก ”
“ อยากช่วยจับก็ไปเลยปะ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” พี่กริชแซวซะเลยมึง ผมเดินไปที่ห้องน้ำ ในห้องน้ำไม่ค่อยมีคนครับ
“ ครับแม่ ไม่ต้องโอนให้ผมหรอกครับ ผมมีครับ ” หืม คนคุยโทรศัพท์ครับ จากนั้นคนที่ว่าก็เดินออกไปจากห้องน้ำ
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ยังเห็นคนที่เดินออกจากห้องน้ำกำลังยืนร้องไห้อยู่ ยังไงกันวะเนี่ย ใจอยากเข้าไปยุ่งนะครับ แต่ไม่เอาดีกว่า
“ ข้าวกล้อง ช่วงนี้งานเยอะไหม ” ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่กริชกำลังคุยกับวากดิษครับ
“ เยอะนะ ..... แต่ไม่เหมือนบางคนนะ ว่างขนาดไปช่วยงานลูกอาจารย์ได้ ”
“ อ้าวๆ เรื่องอะไรมาว่าเราล่ะ ”
“ ปล่าวนี่ คุยเฉยๆ ” ยังจะว่าคุยเฉยๆ
“ ................. ” แต่ละคนก็คุยไปเรื่อย ผมก็คุยเล่นกับเพื่อนๆพี่ๆ จนร้านเลิก พอเช็คบิลเสร็จ ผมก็เดินออกมารอที่หน้าร้าน
“ ฮือออ ” เฮ้ย อะไรวะ
“ ฮือออออออ ” ตายห่ะ เจอผีหรือปล่าววะ ยิ่งดึกแล้วด้วย
“ เฮ้ย ” ตอนที่ผมเดินย่องไปดู ก็เจอผู้ชายคนนึงกำลังนั่งร้องไห้อยู่ ตาบวมเลยครับ
“ คุณ ....... ” ผมกำลังนึกๆว่าคุ้นหน้านายคนนี้นะ
“ หืม พี่ ......... มาเที่ยวเหรอครับ ” เรียกผมพี่ ชักจะยังไงๆ
“ รู้จักกันปะ ”
“ ผมรู้จักพี่ ผมปีหนึ่งคณะของพี่จ้าว ” จ้าวน้องไอจักรสิ
“ แล้วร้องไห้ทำไมตั้งแต่หน้าห้องน้ำแล้วใช่ปะ ”
“ ครับ ผมไม่มีเงินลงทะเบียนครับพี่ ” เอ ...... จำได้ว่ามันบอกคนที่คุยโทรศัพท์ว่า มีเงินนี่
“ เราคุยโทรศัพท์ .... ”
“ ครับ ผมไม่อยากให้แม่คิดมาก ความจริงผมออกมาทำงานตั้งแต่มอปลาย ” น่าเห็นใจแฮะ
“ น้องทำงานที่นี่เหรอ เห็นชุดคล้ายๆ ”
“ ผมเป็นเด็กเสิร์ฟครับ ” ผมเคยทำงานคล้ายๆกันมาก่อน รู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายแม้แต่น้อยเลย
“ เมมเบอร์พี่นะ แล้วมีอะไรโทรหา ” ผมให้เบอร์น้องมันไปแล้วเดินกลับออกมา พวกผมออกกันมาพอดี เรากลับที่พักของแต่ละคนครับ
ผ่านวันนั้นมา ผมยังคิดถึงไอน้องคนนั้น ไม่ได้คิดแบบรักชอบอะไรนะครับ รู้สึกเป็นห่วง นี่ก็ใกล้วันจ่ายค่าลงทะเบียน
“ เป็นอะไรน้อง ” วันนี้พี่วากดิษอยู่ด้วยครับ ถ้ามันว่างๆจะมาหมกอยู่กับผมทั้งวัน
“ ปล่าวๆ ”
“ ช่วงนี้ว่าง ช่วยพี่ทำงานปะ ” มันชวนผมไปทำงานครับ
“ ช่วยอะไรเล่า ไม่อยากเป็นเด็กเส้น ”
“ พี่ให้ทำงานก็จ่ายเงินเดือนนะ ไม่ได้ให้ทำงานฟรีๆ ”
“ กลัวพ่อของดิษจะฆ่าคิมก่อนดิ ”
“ ก็ได้ๆ พร้อมเมื่อไรบอกพี่นะ จะได้ทำงานด้วยกัน ”
ความจริงผมกะไว้ว่า ผมจะไปหาสมัครทำงานที่อื่นก่อนครับ ไม่อยากทำงานกับดิษ กลัวจะมีคนนินทา ผมไม่ได้คิดถึงตัวผมนะครับ ผมห่วงดิษมากกว่า
ดิษอยู่กับผมถึงเย็นก็ชวนผมออกไปกินข้าวข้างนอก ผมถือโอกาสโทรหาไอจ้าว คาใจเรื่องน้องคนนั้นครับ
“ สวัสดีครับ ” เสียงใสเชียว
“ จ้าว กูเอง คิมนะ ”
“ รู้แล้วครับ มีอะไรพี่ ”
“ เออ มันมีน้องปีหนึ่งคนนึงนะ ......... ” ผมเล่าให้มันฟังคร่าวๆ แล้วก็มาสะดุด
“ มันชื่ออะไรล่ะพี่ ”
“ เออว่ะ พี่ไม่ได้ถาม ” ตลกดีว่ะ
“ เอ้า งั้นเบอร์โทรน้องล่ะ ”
“ ก็ไม่มีอะ ”
“ อะไรของพี่เนี่ย ให้ผมช่วยดูแล้วไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ เบอร์ก็ไม่มี ฮุ้ววว ” ไอฮุ้วๆนี่ รู้สึกจะของกูนะ
“ เอาไว้น้องมันติดต่อมา จะโทรไปหาแล้วกัน ”
ชีวิตของผมช่วงนี้ไม่มีเรื่องยุ่งยากเลยครับ คณบดีคนก่อนเสนอเรื่องให้สภามหาวิทยาลัย แก้ไขประวัติของนักศึกษากลุ่มนึง ที่ผิดพลาดจากหลักสูตร ผมได้ข่าวว่าผ่านไปด้วยดี ผมก็รอดไปด้วย ตอนนี้รออนุมัติจบเท่านั้น
“ สวัสดีครับ พี่คิมหรือปล่าว ”
“ ครับ ไม่ทราบใครครับ ” ช่วงนี้คุยโทรศัพท์เพราะขึ้นนะผมอะ ฮ่าๆๆ
“ ผมชื่อไก่ครับ ที่เจอกันที่ร้าน ........ ” พอดีเลย
“ เออๆ เป็นไงน้อง ”
“ พี่ คือ ...... ผม ขาดเงินค่าลงทะเบียนครับ ” ผมเดินไปดูตารางการศึกษาภาคนี้ คณะนิติของมันหมดเขตวันนี้จิงๆ
“ ผมจะไปขอเลื่อนกับคณะ เค้าต้องการคนรับรองสองคน ”
“ ขาดเท่าไรน้อง ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมอยากช่วยน้องคนนี้
“ พันสองครับ ”
“ น้องเอาเลขบัญชีมา พี่โอนให้ ”
“ เอ่อ ...... ผมรับไม่ได้ครับ พี่ไม่รู้จักผมเลย ”
“ เฮ้ย ถ้าเป็นน้องไอจ้าวก็น้องพี่นะ เร็วๆ ” มันเงียบไปนาน
“ โอเคครับ พี่รอครู่เดียวนะครับ ” มันคงกำลังค้นหาบัญชีเงินฝาก แล้วบอกเลขบัญชีให้ผม พอรู้แล้วผมเดินลงไปหาตู้เอทีเอ็มแล้วกดโอนเงินให้น้องไก่
ผ่านจากวันนั้นมา ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากไก่อีกครั้ง ว่าได้เงินเดือนมาแล้ว จะขอคืนผมครึ่งนึง เลยนัดผมไปที่ร้านอาหารแห่งที่ผมเคยไป ผมก็ตกลงตามนัดครับ
“ สวัสดีครับพี่ ผมใช้ครึ่งนึงนะครับ ถ้าได้มาอีกผมจะคืนครับ ” มองไปมองมาน้องมันดูซื่อๆดีจัง
“ พี่กลับเลยหรือปล่าวครับ งั้นผมไปทำงานนะครับ ” เหมือนไล่นะเนี่ย ทีแรกผมก็คิดจะกลับล่ะครับ แต่อยากเข้าไปนั่งเล่นซักเดี๋ยว อยู่เฉยๆมาหลาย
พอผมเข้ามาผมก็นั่งที่บาร์ตามปกติ ผมสอดสายตาหาน้องไก่ แต่ไม่เจอครับ มันหายไปไหนก็ไม่รู้ ผมขอเครื่องดื่มเบาๆ ดื่มไปสองสามแก้วก็สะดุดกับมุมมืดๆที่อยู่อีกฟากของร้านเดียวกัน ผมเดินๆไปซุ่มดูก็เจอของดีเลยครับ
“ เดินระวังหน่อยนะครับ ........... พี่คิม !!!!! ”
“ ไก่ แกไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟเหรอ ” มันช็อกไปเลยครับ ขณะที่มันยังยืนเงียบก็มีผู้ชายเดินมากอดคอไอไก่
“ น้อง ร้องเพลงกับพี่ทีน่า มาๆ ” ไอไก่กัดฟันเหมือนจะร้องไห้ ผมนึกถึงไอแบงค์ครับ มันเคยทำงานแบบนี้เหมือนกัน
“ ไก่ทำงานเถอะ ” ผมเดินเลี่ยงออกมา คิดในใจว่า น่าจะห่างๆเรื่องนี้ดีกว่า
“ พี่ ผมจะโทรหานะครับ ผมขอโทษ ” ไอไก่วิ่งมาบอกผม แล้ววิ่งกลับไปที่โซนนั้น เฮ้อ อะไรของกูวะเนี่ย
********************************************
-
สงสัยหน้าคิมจะแปะว่า "รับแก้ปัญหาทั่วราชอาณาจักร"
ช่วยได้เท่าที่ช่วย ที่เหลือก็ต้องจัดการเอง
งานงอกตลอด
ดีใจกับพี่ดิษด้วยเรื่องคุณพ่อ
-
ห่วงตัวเองกับคนที่เรารักบ้างน่ะคิม
-
โปรดคนไปทั่วเลยพี่คิม คงมีแฟนคลับเยอะอ่ะดิ หมดเรื่องปิ่นหยก ก็มาเป็นนู๋ไก่อีก เดี่ยวไปๆมาๆ ไปคู่กันอีกอ่ะป่ะ พ่อกามเทพคิม อิอิ
-
คิมดีก็ดีนะ แต่การกระทำแต่ละอย่าง
แบบว่าเหมือนให้ความหวังกับทุกคนเลยอ่ะ
คนที่คิมสนใจ ก็เหมือนคิดก็แสดงออก
และคนที่มาสนใจคิม คิมก็ไม่ปฏิเสธ
ถึงจะปฏิเสธตอนท้าย แต่ก็เล่นเอาคนอ่านลุ้น
กลัวคิมจะเผลอไผลไปกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น
ถ้ามีอะไรพลาดอีก สงสารวากดิษอ่ะ
ปล.ขอให้อาการของดิษและคุณพ่อดิษดีขึ้นจนเป็นปกติในเร็ววันนะคะ
-
ใช่ครับเห็นด้วย
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิมเป็นคนดีเนอะ
ดีใจกับพี่ดิษที่ได้แฟนดี ฮูฮิวววววววววววววววว
:mew1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: พี่คิมใจดีจัง
-
คิมนี่ชอบช่วยเหลือคนจริงๆ มีน่างานเข้าตลอดๆ เอ๊ะ หรือว่าเข้าหางานเอง เป็นคนเอาการเอางานนะ ฮ่าๆ
แถมมีไร ไม่ปรึกษาพี่ดิษอีก
-
คิดดี ทำดี ไม่ต้องคิดมากน้องคิม
การช่วยเหลือคนให้พ้นทุกข์ เป็นสิ่งดี
+1
-
คิมรับเละ ตั่งแต่สักกะเบือยันหัวรถจักร 55555..... ตลอดๆๆ
ปล..ปรึกษาที่ดิษบ้างก็ดีนะ
-
ทำไมพี่คิมชอบมีปัญหาตามติดอยู่เรื่อยเลย :mew5:
ให้กำลังใจและรอต่อไปค่ะ :hao7:
-
ทำไมเป็นคนดีขนาดนี้
จะเอากระดูกมาแขวนคอมั้ยเนี่ย
เป็นห่วงคิมหรอกนะ
:mew6:
-
ปิ่นหยกก็ช่างว่าคิมแต่เอ...หน้าคิมบ่งบอกขนาดนั้น??
คิมเป็นคนจิตใจดีนะชอบช่วยเหลือคนอื่นที่กำลังลำบาก o13
จึงเป็นที่รักของทุกคนไง
ดีใจด้วยกับอาการคุณพ่อพี่ดิษขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้นและพี่ดิษก็รักษาสุขภาพด้วยน๊า :mew1:
-
ชอบช่วยเหลือคนจริงๆพ่อคนนี้
ช่วยให้เค้าเลิกทำงานแบบนั้นเถอะะ
-
พี่คิมใจดีมากๆเลยแฮะะะะ :mew4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมใจดีตลอด ระวังงานเข้าเน้อ :mew1:
ทั้งคิมและเฮียดิษ รักษาสุขภาพด้วยนะ
และคุณพ่อ ขอให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆ นะคะ :L2:
-
พ่อพระม๊ากเลยครับพี่คิมมมมมม สุดยอดไปเลย55555 o13
ปล.คิดถึงทั้งคู่สุดๆๆๆ55 :o12:
-
พรายกระซิบด้านลบ : ไอ้นี่มันเสือกเรื่องชาวบ้านไปทั่วซะจริงๆ เรื่องตัวเองยังจะเอาไม่รอด ด่ามันซะ! ด่ามานนนนนนนนนนน
พรายกระซิบด้านบวก : พี่คิมช่างมีความเมตตา กรุณาต่อเพื่อนร่วมโลกอย่างเหลือล้น นี่ขนาดไม่ได้รู้จักมักจี่กันนะ โอ้ ขอให้บุญกุศลที่ทำนั้นทำให้ชีวิตรักของพี่คิวและพี่ข้าวยั่งยืน มีแค่ความตายเท่านั้นที่จะแยกทั้งสองด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กูเป็นอะไรของกู?
-
พี่คิมใจบุญมากกกกก :katai3:
แต่ปัญหาจะมีอีกมั้ยนะ :hao3:
-
คิมนี่เป็นคนชอบช่วยเหลือจริง ๆ สุดท้ายผลบุญก็มาตกที่ตัวคิมเองแหละ...
ชอบช่วยเหลือก็จะได้รับการช่วยเหลือ หรือยามที่ประสบปัญหาก็จะสามารถแก้ไขหรือหาทางออกที่ดีได้
ผิดท่า!!! ไม่ธรรมดาอ่ะ....แสดงว่าพัฒนาความสัมพันธ์นั้นกันแล้ว
คิมสู้ ๆ :ped149: คิมสู้ตาย :ped149: คิมรับไหวไหม? :eiei1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตอนแรกนึกว่าไก่จะเป็นเด็กดีเสียอีก :ling1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของคิมและพี่ดิษมากเลยทำให้ผมหายสงสัยในตัวเองหลางอย่างมากพี่คิมน้อยสัญญาด้วยนะครับว่าจะไม่ทิ้งบอร์ดไปใหน :mew2:อัพเรื่อยๆนะครับเพราะผมรู้สึกผูกพันธ์กับบอร์ดไปแล้วครับ :call:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
วันนี้ก็มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ไม่ได้อ่านหลายตอนเลย คิมอย่าใจดีกับคนอื่นนักซิ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงทุกวันนะพี่
-
รอคิมจ้า
-
น้องคิมเป็นคนที่มีจิตใจดี
แต่บางเรื่อง บางปัญหา บางคนก็ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้นะน้องคิม
การช่วยเหลือคนอื่นเป็นสิ่งที่ดีแต่พี่ก็ไม่อยากเห็นน้องคิมมีปัญหาเพราะการช่วยเหลือคนอื่นเหมือนกัน
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกๆครับ
-
มานอนเล่นรอพี่คิมกับพี่ดิษ :a12:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมมี่คร้าบบบบบบบบบบผม5555^^
-
ความรู้สึกที่ได้ติดหนังชุดนี่ มีความสุขจัง ฮ่าๆๆ
เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ :mew3:
*******************************************************
ผมเดินออกมานอกร้าน ยังมึนๆกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา สรุปไอไก่ไม่ใช่เด็กเสิร์ฟสิ แต่เป็นเด็กดริ๊งหรืออาจร้ายกว่านั้น ผมไม่เข้าไปข้างในครับ นั่งรออยู่ข้างนอก พักนึงมีคนโทรมาหาครับ
“ ดิษเหรอ มีไรอะ ” เป็นท่านวากดิษ
“ น้องไม่อยู่หอพัก ไปไหนล่ะ ” เออว่ะ ไม่ได้บอกวากดิษไว้ซะด้วยสิ
“ เราอยู่แถวๆ ........... ” ผมบอกสถานที่
“ แอบหนีเที่ยวเหรอ มิน่างานการไม่ทำ ” โห มันเหน็บกึ่งว่าเลยอะ
“ มาหาน้องอะ น้องมันมีปัญหา ”
“ งั้นมาหาพี่ด้วย พี่เริ่มจะมีปัญหาละ ” อ้าว มึงพูดแบบนี้ กูต้องรีบกลับใช่ปะ เหอะๆๆ
ผมไม่รอเจอกับไอไก่ เพราะกลัวดิษมันโกรธเอา ช่วงนี้มันยิ่งไม่พอใจเรื่องที่ผมไม่ไปช่วยงานมันอยู่
“ พี่ไปไหนล่ะครับ ไหนว่าจะรอด้านนอก ” ไอไก่ตัวดีโทรมาละครับ
“ พี่มีงานด่วน ต้องกลับก่อน ” ผมตอบไอไก่
“ แฟนพี่โทรตามแน่เลย พี่ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจหลอกพี่ เงินเดือนออก ........ ”
“ เออๆ เราไม่ต้องรีบร้อนหรอก พี่ช่วยเพราะเต็มใจช่วย เราไม่ได้ฝืนใจพี่ ”
“ ............... ” เงียบเลย
“ ฟังอยู่ไหมไก่ ”
“ ครับ ผมฟังอยู่ ....... พี่คงลำบากใจที่จะเจอหน้าผมใช่ปะครับ ” ไปกันใหญ่เลย
“ ไม่ใช่ พี่มีธุระจริงๆ เอาไว้เราเจอกันที่มหาลัยก็ได้ ”
“ ครับ ผมวางสายนะครับ ”
ไก่ น้องที่อยู่คณะเดียวกับไอจ้าว เป็นผู้ชายตัวผอมๆครับ สูงปานกลาง แต่ผิวขาวครับ หน้าตาซื่อๆ ผมคิดว่าน้องมันต้องมีปัญหาลึกๆที่ต้องมาทำงานแบบนี้ เท่าที่ผมสังเกต มันดูไม่มีความสุขที่ต้องทำงานอย่างนี้
“ ไป ...... ไหน ...... มา ” พอผมกลับมาที่หอพัก ท่านวากดิษถามเสียงเย็นเชียวครับ
“ ไป ........ ไปหาน้องมาไง ”
“ น้องคนไหน พี่รู้จักหรือปล่าว ” มีซักๆ
“ ไม่รู้จักหรอก ”
“ ไปหาทำไมเหรอ ” ผมไม่หงุดหงิดกับคำถามของมันนะครับ เพราะผมรู้ว่า มันต้องการให้ผมพูดไปยาวๆ ถ้าผมตอบสั้นๆมันจะถามไม่หยุด
“ เออๆ น้องชื่อไก่ มันทำงานแบบเดียวกับที่ไอแบงค์เคยทำอะ ”
“ หืม รู้จักเค้าได้ยังไง ” ผมเล่าตอนที่บังเอิญไปได้ยิน กับได้เห็นตอนมันร้องไห้ และเล่าเรื่องยืมเงินด้วย
“ อะไรนะ ให้ยืมเงิน รู้จักมันแค่ไหนถึงให้ไปน่ะ ” ผมถอนหายใจเฮือก
“ สงสาร ”
“ ต่อไปไม่ต้องเร่จ่ายให้พวกนี้หมดจังหวัดเราเหรอ ”
“ ตลกละๆ มันเป็นน้องไอจ้าวหรอกเลยช่วย ” ดิษนั่งนึก
“ จ้าว ...... น้องของจักรที่ให้นาฬิกาสื่อรักกับน้องมาใช่มะ ” มึงนี่จำแม่นเกินไปละ
“ เออ จ้าวนั่นแหละ ”
“ คิด อย่าช่วยเหลือเค้าเลย ” ผมไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ดิษพูดมานิดหน่อยครับ
“ ช่วยแค่นิดๆหน่อยๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตนี่ เงินก็เงินเรานะ ” ดิษเริ่มจะปั้นหน้าดุใส่ผม
“ ใช่สิ เงินคิมนี่ ” พอพูดจบมันก็ลุกไปหยิบเสื้อกันหนาว เหมือนเตรียมจะกลับเลยครับ
“ ไปไหนอ่า ไหนว่านอนนี่ ”
“ ไม่มีอารมณ์อยู่ด้วย ไม่อยากโกรธน้อง ” เอาซะกูรู้สึกผิดเลย
“ น่านะ ขอโทษๆ ไม่ทำแล้วก็ได้ ” ผมเดินไปกอดมันจากด้านหลัง มันดิ้นๆเป็นผู้หญิงเลยครับ
“ ปล่อยพี่ น้องอยากมีอิสระ พี่ก็จะไม่ยุ่งไง นอนคนเดียวเลย ” อันนี้น้อยใจละ ฮ่าๆๆๆ ตัวอย่างควาย งอนเป็นเด็ก
“ ไม่ได้พูดแบบนั้นน้า ขอโทษๆ ”
“ .............. ” ดิษหยุดดิ้น หันหน้ามามองผม
“ งั้นขอพิสูจน์หน่อยสิ ”
“ เฮ้ยๆ จะทำอะไรอะ ” ไอดิษมันดันผมไปใกล้ๆเตียงนอน
“ ทำอย่างที่คิมคิดอยู่ไง ” มันจูบผมเบาๆ แล้วประคองผมนอนลงที่เตียง จากนั้นก็ ....... นะ
“ น้องรู้ไหมว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากให้น้องยุ่งกับคนอื่น ” หลังจากที่มันสบายตัว (ผมก็สบายอยู่นะ ฮ่าๆๆ) ดิษกับผมนอนคุยกันอยู่ที่เตียง
“ กลัวเรานอกใจ ”
“ หึหึ เรื่องนั้นไม่ใช่หรอก น้องดีกว่าเมื่อก่อนมาก ” ฟังเหมือนชมเนอะ
“ งั้นกลัวอะไร ”
“ หันหน้ามานี่ ” เดิมทีมันกอดผมจากด้านหลังครับ ตอนนี้มันพลิกตัวผมมาอีกด้าน
“ อืม ”
“ แววตาของน้องเวลาทำอะไรก็ตาม น้องชอบมองด้วยสายตาแบบนี้ไง ” กูงงนะเว้ย
“ แบบนี้แบบไหน ไม่เคยเห็น ”
“ แน่ล่ะ น้องไม่ค่อยสังเกตไง ........ สายตาที่มุ่งมั่นจริงใจ ” เหมือนฟังบรรยายวิชาอะไรซักอย่าง เหอะๆๆ
“ ควักตาออกเลยดีมะ ”
“ มาสิ พี่ควักให้ ”
“ เฮ้ยๆๆ พูดเล่นๆ พอแล้วนอนๆๆๆ ” ดิษหัวเราะหึหึ จากนั้นเราสองคนก็นอนหลับไป
รุ่งขึ้น ผมโทรหาไอแบงค์เพื่อคุยกับมัน อยากชวนมันไปพูดกับไอไก่หน่อย คือเชื่อดิษเค้า ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมก็เหอะ แล้วก็โทรหาไอจ้าวต่อครับ
“ จ้าว น้องคนนั้นชื่อไก่ ”
“ พอดีเลย พี่มาคณะผมดิ วันนี้มีปฐมนิเทศ ” ผมวางสายจากไอจ้าว แล้วแต่งตัวเพื่อเข้ามาในมหาลัย
ผมเดินตรงไปที่ที่ไอจ้าวเรียนอยู่ ผมไม่เคยเดินเข้ามาในคณะนี้เลยนับตั้งแต่เข้าเรียน ส่วนนึงเพราะเด็กคณะนี้ไม่ค่อยออกไปทำกิจกรรมครับ ไม่ใช่เพราะเค้าไม่อยากหรอกนะ แต่วิชาที่เรียนต้องอ่านมากจริงๆ
“ สวัสดีพี่ น้องๆอยู่ในห้อง รอออกมาก่อน ”
“ ปีนี้มีกี่คนล่ะ ” ผมถามจำนวนคน ไอจ้าวตอบมา จากนั้นไม่นานน้องปีหนึ่งก็ออกมา
“ เฮ้ยพี่ ”
“ อ้าว ไอนี่เหรอ ” มีคนทักผม ไอจ้าวก็ทักขึ้นมาด้วยพอดี
“ สวัสดีครับพี่คิม พี่จ้าว ” ไอไก่เดินมาหาผม วันนี้มันดูยิ้มแย้มขึ้นมาหน่อย
“ ไก่ มึงรู้จักพี่คิมได้ยังไง ”
“ พี่แนะนำให้ผมรู้จักไง ” ไอไก่โบ้ยไปที่ไอจ้าว
“ แล้วทำไมพี่ไม่รู้จักแกวะไก่ ” ผมถาม
“ พี่ไม่เคยเจอผมหรอก ผมอยู่คนละอำเภอ แต่อยู่โรงเรียนเดียวกับพี่ ” อ๋อ
“ เอ่อ พี่คิม ผมคืนเงินพี่ครับ ” ไอจ้าวหยิบซองสีขาวยื่นให้ผม ผมเดาว่ามันเตรียมไว้เผื่อเจอผมก็จะให้
“ มึงยืมเงินพี่คิมเหรอวะ ” ไอไก่พยักหน้า
“ มึงนี่ ...... ”
“ จ้าว พี่ขอคุยกับไก่มันหน่อยได้ไหมวะ ” ไอจ้าวทำท่าหงุดหงิด แต่ก็เดินเลี่ยงๆไป
“ ได้เงินมาเมื่อไร ”
“ เมื่อคืนครับ ” ไอไก่ก้มหน้าตอบผม
“ ไก่ ...... ”
“ ผมรู้ว่าพี่เป็นห่วง แต่ผมจำเป็นจริงๆครับ ขอโทษนะครับ ” มันยื่นเงินให้แล้วเดินหนีไป ผมไม่ตามครับ ไม่อยากฝืนใจคนอื่น ผมหยิบซองมาเก็บ แล้วเดินกลับหอ
“ พี่คิมอยู่ไหน คุยกันเดี๋ยวนี้เลย ” ไอจ้าวโทรมาโวยวายละครับ
“ กำลังกลับหอ ”
“ คุยกับผมก่อนพี่ ” ผมคิดว่าเสียงของไอจ้าวร้อนรนเลยนัดเจอกับมัน
“ พี่ เจอไอไก่ได้ยังไง ”
“ พี่ไปเที่ยวกับพวก บังเอิญไปเจอมันเข้า ”
“ พี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ยุ่งกับมันทำไม ” ไอนี่เอาอีกคนละ พูดเหมือนดิษเลย
“ หมายความว่าไงวะ ”
“ มันนิสัยไม่ค่อยดี ตอนอยู่บ้านเรา มันเที่ยวเล่นสนุก มาดีหน่อยก็ตอนมอห้า แต่มันน่ะหาเงินด้วยวิธีไม่ค่อยถูกนะพี่ มันเคยเล่นพนัน จนไม่มีเงินใช้ มันเลยต้องไปทำงานที่นั่น ”
“ พอๆ ” ผมไม่ค่อยเชื่อไอจ้าวครับ หน้าตาไอไก่ไม่ใช่อย่างที่ไอจ้าวว่าเลย
“ ไม่เชื่อผมใช่ไหมพี่ ”
“ แล้วโมโหอะไรเนี่ย ”
“ ตามใจแล้วกัน พี่ดิษน่ะน่าสงสารที่สุดแล้ว ”
“ ดิษเกี่ยวอะไรวะ ” มันเริ่มลามใหญ่แล้วครับ
“ ไม่น่าคบพี่เป็นแฟนเลยไง ”
“ ไอเชี้ยจ้าว เกินไปแล้วนะไอสัด ” ผมชกไอจ้าวเต็มคางเลยครับ มันทรุดลงไปนั่งที่พื้น
“ โอยยย เจ็บโว้ย ”
“ เจ็บจะได้หายบ้าไงไอเชี้ย ” ผมด่ามันอีก
“ โอเคๆ ...... ขอโทษพี่ ผมอิจฉาไอไก่ ....... แค่มันลำบาก มันร้องไห้ พี่ก็ช่วยมันแล้ว ทีผมพี่ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย ” มันคงหมายถึงที่มันบอกว่าชอบผมอะ
“ พี่ไม่ได้ชอบมันจ้าว แค่สงสารมัน ” ไอจ้าวจับๆที่คาง
“ เอะอะต่อยๆ อยากเป็นนักมวยไงวะ ” มันบ่นไปด่าไป
“ ขอโทษแล้วกัน มาขอดูหน่อย ” ไอจ้าวยิ้มๆ แล้วผมก็กลับมาที่หอพัก
คืนนั้น ผมรู้สึกไม่ค่อยดีครับ ไอจ้าวพูดถึงไอไก่ในทางไม่ดี ผมไม่ค่อยเชื่อเลยอยากไปดูตอนที่มันไม่มีโอกาสเตรียมตัว และผมก็ไม่ได้โทรหาบอกไอดิษอีกเช่นเคย ผมกะจะไปไม่นานแล้วรีบกลับครับ
พอมาถึงผมก็เข้ามาในจุดที่มืดๆ แต่ไม่ได้เรียกน้องหรือเด็กมานั่งด้วยหรอกนะครับ ผมนั่งมองไอไก่ มันนั่งยิ้มมีความสุข บริการคนอื่นตามปกติ หรือมันจะเป็นอย่างที่ไอจ้าวว่ามาจริงๆ ผมรอจังหวะที่ไอไก่ออกไปข้างนอก ตามมันออกไป
“ ฮือออออ ” พอไอไก่เดินมาที่หน้าร้าน มันก็นั่งร้องไห้ที่หน้าร้านอีกตามเคย
“ ไก่ ”
“ พี่คิม !!!!!! ”
“ ถ้าทำแล้วเสียใจขนาดนี้ ทำไมไม่เลิกทำ ”
“ ผมขอตัวนะครับ ”
“ ไก่ ถ้าเห็นว่าพี่เป็นพี่เองอยู่ คุยกันก่อน ” มันหยุดนิ่ง
“ ผมเป็นหนี้ครับ ผมต้องทำงานใช้ ”
“ เป็นหนี้มันทำไร บอกมา พี่ใช้ให้ก็ได้ ” ไอไก่ยืนนิ่ง
“ พี่คิม ........ ”
“ เฮ้ยยยย ” ขณะที่ผมกำลังคุยกับไอไก่ ก็มีคนสองสามคนเดินมาทางนี้
“ กะแล้วว่าไม่ยอมหยุด ” ไอจ้าวยืนยิ้ม
“ ......... ดิษ ” ดิษเดินมาพร้อมกับพี่นากครับ สงสัยไอจ้าวจะต้องไปบอกดิษแหงๆ ไอจ้าวนะไอจ้าว มึงทำกูเดือดร้อนแล้วคราวนี้
*******************************************************
-
กำลังค้างเลยครับ O_O
พี่คิมจะเป้นยังไงต่อไปหว่า o22
-
ในครึ่งแรก>>>อั้ยย่ะๆๆมีหวานกันด้วยยยยย น่าปลื้มปิติมากกกกก ในครึ่งหลัง>>>งานเข้าอีกแล้วพี่คิม ให้มันได้อย่างนี้สิ่5555
-
แง พี่ดิษสวมมาดโหดมาแล้ว
:ling3:
-
พี่คิมโดนไก่หลอกอ๊ะเปล่า :katai1:
-
ไม่รู้จะคอมเม้นท์ว่าไง เพราะเรื่องราวดูซับซ้อนจัง ขออ่านไปเรื่อยๆแล้วกันนะ
-
เอาอีกแระ แกว่งไปโดนเสี้ยนเข้าแล้วไง อิอิ ดิษโกรธนี่ดูแล้วคงไม่หนุกเท่าไรนะ
-
อาเมนแด่คิม....ขอให้รอดจากบ่วงละกันนะ เหอะๆๆๆ
-
น้องคิมตลอดๆ
ช่างเป็นคนดีเสียเนี้ยกระไร
ปล.พี่ดิษช่วยเคลียร์ด่วน
:mew1:
-
ตัดฉับอีกแล้ววอ่าา ตอนหน้ามาต่อไวไวด้วย มันค้างงง
-
จัดการเลยพี่ดิษ5555555555555 :z3: :z3: :z3:
-
ก็รู้ว่าเป็นคนดี อยากช่วยคนตกทุกข์ แต่ต้องดูกำลังตัวเองด้วย
และที่สำคัญ คนที่คิมควรให้ความสนใจไม่ใช่ไก่ แต่เป็นพี่ดิษ
หวังว่าครั้งนี้ก็คงลงเอยด้วยดีนะ คิมดื้อจริง ๆ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: ท่านวาก อย่าโกรธน้าาาาาาา :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ทำไมรอบตัวคิมมีแต่ชายรักชาย พี่ดิษไม่ทำไรหรอกเดี๋ยวก็ช่วยเหมือนเดิมอ่ะ
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
ทำโทษๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณครับที่มาต่อให้อย่าหายไปนานนะครับ คิดถึง :pig4:
-
:katai3: เชียร์ให้เฮียดิษทำโทษคิมอีกรอบเลย 555 :katai2-1:
-
อ่านตอนแรกแล้วแบบว่า น่ารักมาก มีง้อกันด้วย...สมกับเป็นคู่รักจริง ๆ
แต่พอตอนหลังนี่ มันอึมครึมเหมือนงานจะเข้า
คือบางครั้งก็ต้องเชื่อกับคนที่คิมรักด้วยนะ แม้ว่าสิ่งนั้นจะขัดแย้งกับความรู้สึกก็ตาม...
การช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็ไม่ผิดหรอกหากเฮียแนะนำอย่างนั้น เรื่องบางเรื่องก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติและกฏเกณฑ์
ไม่ได้หมายถึงว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว...แต่เราก็ไม่สามารถช่วยเหลือทุกคนได้
แปลกนะ ตอนเด็กเหมือนคิมชอบชกต่อย แต่พอเป็นโตขึ้นและมีเฮียดิษกลับมีจิตใจชอบช่วยเหลือ...ความรักทำให้โลกนี้ดูสวยงามขึ้นจริง ๆ :L1:
-
อ่านตอนแรกแล้วแบบว่า น่ารักมาก มีง้อกันด้วย...สมกับเป็นคู่รักจริง ๆ
แต่พอตอนหลังนี่ มันอึมครึมเหมือนงานจะเข้า
คือบางครั้งก็ต้องเชื่อกับคนที่คิมรักด้วยนะ แม้ว่าสิ่งนั้นจะขัดแย้งกับความรู้สึกก็ตาม...
การช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็ไม่ผิดหรอกหากเฮียแนะนำอย่างนั้น เรื่องบางเรื่องก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติและกฏเกณฑ์
ไม่ได้หมายถึงว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว...แต่เราก็ไม่สามารถช่วยเหลือทุกคนได้
แปลกนะ ตอนเด็กเหมือนคิมชอบชกต่อย แต่พอเป็นโตขึ้นและมีเฮียดิษกลับมีจิตใจชอบช่วยเหลือ...ความรักทำให้โลกนี้ดูสวยงามขึ้นจริง ๆ :L1:
พูดซึ้งจังเลยค่ะ รักคิมดิษมาก. มีความสุขในทุกๆเรื่องน่ะค่ะ
-
รอดูเฉลยในตอนต่อไป แต่แอบเชื่อจ้าวอยู่เหมือนกัน
สรุปแล้วดิษเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้คิมเลยนะ แม้กระทั่งเทวดาประจำตัว
คนรอบข้างที่พอจะรู้จักดิษ เป็นอันต้องถอยจากคิม
เพราะกลัวความรักที่ดิษมีให้คิม บอกตรงๆอิจฉาคิม
อิจฉาที่มีดิษเป็นแฟน อยากพูดว่าดิษน้องสุดยอดมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้คิมรักดิษมากขึ้นๆ และขอให้ดิษมีความสุขมากๆนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้าใจน้องคิม ว่าอยากช่วยคนให้ถึงที่สุด
ถ้าคนนั้นเป็นคนดีและมีความจำเป็นต้องทำ ช่วยเถอะ ถ้าทำแล้วสบายใจ ช่วยคนได้บุญ
เข้าใจว่านายข้าวห่วงน้องคิม เพราะความใจดี
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ
+1
-
เห็นแววว่าพี่คิมจะโดนวาก o22
-
รู้สึกว่าคิมจะทำตัว"น่ารัก"ไปป่ะครับ มีแต่เรื่องๆไม่จบไม่สิ้น 555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ไม่มีไรทำครับเลยไปนั่งอ่านใหม่อีกรอบ อยากบอกว่าโคตรๆๆๆๆสนุกเลยยยยยยยยยยย เสียดายอ่ะเข้ามาอ่านช้าไป ไงก็อย่าเพิ่งทิ้งเอฟซีรุ่นใหม่นะครับพี่คิมมี่55555^^ ปล.ผมสงสัยอย่างนึงอ่ะครับ ที่พี่บอกว่าพี่จะอ่านจากบันทึกก่อนแล้วค่อยพิม ผมอยากรู้ว่าพี่เริ่มคิดที่จะเขียนบันทึกคิมมี่นี่ตอนไหนอ่าครับ5555 ดูเหมือนเผือกเลยเน้อออ55555
-
มาเกาะติดขอบเหมือนเดิม
-
จะเป็นไงต่อไปเนี่ย แล้วไก่นิสัยเป็นไงกันแน่
โอ้ยยยย อยากรู้รอไม่ไหวแล้วนะคิมจ๋าาาาา
รีบมาต่อนะคนดี :pig4: :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
น้องคิมเรียกงานให้พี่ข้าวกล้องอีกแว่ววว :hao3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อัพบ้างนะครับคิม วันหยุดตั้ง3วัน แฟนคลับคอยนาน ฮ่าๆๆ ^^ :hao7:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แวะมาทักทายคร้าบบบบ รออยู่นะพี่คิมมี่^^
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วการดาฉันรอเธอผู้เดียว555555555555555
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
น้องคิมมาได้แล้วค่ะ เด๋วจะไม่ต่อเนื่องนะ (เป็นห่วง) อิอิ
ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่แต่ละบ้านเป็นอย่างไรกันบ้าง ขอให้สบายดีกันทุกคนนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ พี่คิมให้พี่ดิษมาพูดบ้างดิพี่
-
:katai4: งานเยอะนะครับพี่น้อง เหอะๆๆ
**************************************************************
“ งามหน้าจริงเลย ” ไอเวรจ้าวมันชื่นชมผมผ่านสื่อเลยครับ
“ พูดห่าไรวะ ” ผมหันไปโวยไอจ้าว
“ ไม่ต้องโวยวายใส่จ้าวหรอก น้องมันหวังดี ” นั่น ดิษปกป้องไอจ้าวครับ
“ แล้วนี่เรื่องเป็นยังไงกันคิม ทำไมถึงมาที่นี่อีกล่ะ ” พี่นากคงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดิษนี่คงรู้จากปากแมวๆของไอจ้าวหมดแล้วแน่นอน
“ คือ ....... ”
“ ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่าหรอก พี่จะเข้าไปข้างใน ” ดิษมันตัดบทเฉยเลย ผมรีบลุกแล้วเดินไปขวาง
“ ใจเย็นก่อนดิ เรามีเรื่องจำเป็นนะ ”
“ เรา ????? ” ไอจ้าวมันทำงงครับ ก็น่างงหรอก ปกติผมไม่แทนตัวเองว่าเรา
“ พี่ไม่อยากฟังตอนนี้ ” ไอดิษมันเดินชิ่งไปอีก พี่นากเดินมารั้งผมไว้แทน
“ ปล่อยมันก่อน มันกำลังโมโห ”
“ ใช่ พี่อย่าเพิ่งไปยุ่งดีกว่า ...... โอ้ยๆๆ พี่ๆๆ ผมเจ็บ ” ผมเดินกลับมาลากคอไอจ้าวมา
“ มึงนี่ยุ่งอะไรกับกูห๊ะ ”
“ ผมบอกแล้วไงว่า ไอไก่มันไม่ใช่คนที่พี่จะไว้ใจ ถามมันเด้ !!!!! ” ไอจ้าวว่าไอไก่เป็นชุดๆ เล่นเอาไอไก่ที่นั่งหมอบอยู่ ร้องไห้ออกมา
“ มึงว่ามันทำไมวะ มันเคยหลอกอัดตูดมึงหรือไง ” ผมว่าไอจ้าวกลับไป
“ เหอะ !!!! มันไม่ชอบของผู้ชายหรอก ใช่ไหมไอไก่ ” ไอไก่เงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตามองพวกผม
“ พี่จ้าว พี่จะให้เรื่องเก่าๆหลอกหลอนผมไปถึงไหน ”
“ อะไร มึงจะว่ามึงเลิกแล้วเหรอ ” เลิกอะไรกันอีกล่ะ
“ ถ้าไม่เลิก พี่จะเห็นผมอยู่ในสภาพนี้ไหม ” ไอจ้าวยืนนิ่งไป
“ น้อง ร้านนี้น่ะ ......... เค้าขายกันไม่ใช่เหรอ ” พี่นากถามไอไก่ พี่นากแกรู้เรื่องพวกนี้ดีครับ
“ มีครับ แต่ผมไม่ได้ขาย ผมแค่อยากใช้หนี้ ”
“ นั่นแหละ เมื่อก่อนมึงหลอกพวกเกย์ กะเทยไว้มากไง ” พอไอจ้าวพูดอีกครั้ง ไอไก่ก็ร้องไห้ออกมาอีก ผมก้มลงไปปลอบ ไอไก่โผกอดผม
“ เฮ้ยๆ ลามปามละ มึงอยากให้พี่คนข้างในออกมาฆ่าหรือไง ” ไอจ้าวรีบมาแงะผมออกจากกัน
“ ทำไมพี่คนข้างในต้องฆ่าผม ....... หรือว่า ”
“ คิมกับไอคนข้างใน เค้าเป็นแฟนกัน ” ไอไก่ถึงกับอ้าปากค้าง
“ พี่คิมเป็นเกย์เหรอครับ ” ผมพยักหน้า
“ แบบที่มึงชอบหลอกไง ......... โอ๊ะๆๆ ไม่ต้องลุกแล้วพี่ ” ไอจ้าวมันกลายเป็นเด็กปากดีตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ครับ ผมจะลุกไปทำให้มันเงียบปาก โชคดีที่มันหยุดพูดก่อน
“ ผมไม่ได้ตั้งใจหลอกนะครับ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เป็น ”
“ เออ พี่รู้ ” ผมบอกมัน
“ ไก่ลองเล่าให้พวกพี่ฟังหน่อยซิ ว่าเป็นมายังไง ” พี่นากถามไอไก่
“ อยากรู้ไปทำไมเหรอครับ ” ไอไก่ถามพี่นากบ้าง
“ เผื่อจะมีเหตุผลดีๆ ทำให้ไอดิษมันหายโกรธไวๆ ” มีเหตุผล เหอะๆๆ
ไอไก่เล่าให้พวกผมฟังว่า ตอนอยู่ที่โรงเรียนเก่า ด้วยความที่มันเป็นคนท่าทางสะอาดเรียบร้อย พวกชอบผู้ชายก็มาข้องแวะกับมันเยอะ มันเกิดรักสนุก อยากมีเงินใช้ เลยเที่ยวหลอกเงินจากคนพวกนี้ แล้วผมก็ต้องอึ้งต่อไป เพราะคนที่มาชอบมัน ให้มันหลายอย่างจริงๆ บางคนถึงกับจะให้รถมันใช้ แต่มันไม่รับ
“ หลังจากนั้น ผมมารู้ว่าคนที่มาติดผมคนนึง เป็นโรคร้าย ผมตกใจมาก เศร้าไปหลายวัน ”
“ ไอไก่ มึงติดมาหรือปล่าว ” ไอจ้าวชิงถามก่อน
“ ไม่ครับ ผมตรวจมาแล้ว พอรู้ว่ารอด ผมไม่คิดยุ่งอีก ”
“ นั่นเป็นสาเหตุที่เอ็งติดหนี้ใช่มะ ” ผมถามไอไก่
“ ครับ หลังจากผมจะเลิกทุกๆอย่าง คนที่เคยเลี้ยงก็มาเอาหลายๆอย่างคืนไปจากผม ”
“ เค้าเอาคืน แล้วน้องติดหนี้ได้ยังไง ” พี่นากถาม
“ ช่วงก่อนจะเลิก ผมพอมีเงินที่เก็บไว้ ผมเอาไปผ่อนนู้นผ่อนนี่ให้แม่ แม่ผมตัวคนเดียว พ่อผมเสียตั้งแต่ผมเด็กๆ ” พอไอไก่พูดเรื่องนี้ ผมสามคนนั่งเงียบเลยครับ
“ พวกพี่อย่าคิดมากไปกับผมเลยครับ ผมโง่เองที่ไม่หางานสุจริต ”
“ ทำไงได้ หน้าตาเราก็น่าเลี้ยงจริงๆ ” พี่นากพูดครับ อยากให้พี่โจมาได้ยินนะนิ ฮ่าๆๆ
“ แสดงว่ามึงต้องติดหนี้อีกมากเลยใช่ปะ ” ไอจ้าวถาม
“ มากอยู่ครับ แต่ผมจะเอาตัวรอดให้ได้ ....... ไม่นึกว่าจะมาติดขัดตอนลงทะเบียน โชคดีที่เจอพี่คิม ”
“ งั้นเราก็ทำถูกแล้วล่ะคิม ” พี่นากบอกผม
“ แต่ไม่ถูกทั้งหมดหรอกนะ ” อ้าว มีแถม
“ คิมกับดิษเป็นแฟนกัน ดิษมันเป็นห่วงคิมมาก คิมชอบทำหลายเรื่องลับหลังจนดิษมันไม่รู้จะพูดยังไง ”
“ ผมรู้ครับ แต่ผมนึกว่าบางเรื่องดิษไม่รู้ก็ได้ไง ”
“ คิดใหม่ซะ พี่จะเข้าไปดูเชิงก่อน แล้วจะโทรบอก ” พี่นากอาสาเข้าไปดูวากดิษก่อนครับ
“ พี่ อย่าทำแบบนี้อีกนะพี่ ” ไอจ้าวหันมาคุยกับผม
“ อืม พี่ผิดเอง ”
“ ผมไม่กล้าคิดเกินเลยกับพี่ซักครั้ง เพราะพี่ดิษนั่นแหละ ผมอิจฉาพี่สองคน ”
“ จ้าว ........ ” ผมตบไหล่ของมัน มันยิ้มให้ และชี้ไปทางไอไก่ ประมาณว่าเคลียร์กับมันซะ
“ ผมทำให้พี่เดือดร้อนใช่ไหมครับ ”
“ ไม่หรอก เป็นแบบนี้ออกบ่อย ” ผมกับไอไก่มานั่งคุยกันหน้าร้าน
“ แฟนพี่ ต้องอดทนมากเลยสิครับ ”
“ อืม มันดีกับพี่จริงๆ ทั้งๆที่พี่ทำเรื่องไม่ดีไว้ตั้งเยอะ ”
“ ผมจำได้ว่า เมื่อก่อน พี่ไม่ได้ชอบผู้ชายนี่ ” เออ ชื่อเสียงกูอะดีอยู่ละ
“ ไม่รู้จะพูดไงดีนะ ”
“ ผมเข้าใจครับ พี่คนนั้นคงต้องดีกับพี่มากจริงๆ ”
“ ไก่ เอ็งจะเอาไงต่อ ”
“ ผมจะทำงานอย่างนี้ไปก่อนครับ จนกว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ” ผมเคยคุยกับไอแบงค์ รู้ว่าการจะเลิกทำงานแบบนี้ ยากเหมือนกัน เพราะมันมีหลายเรื่องหลายสาเหตุขึ้นอยู่กับคน
“ เอาเหอะ หวังว่าเอ็งจะไม่หลงกับมันนะ ”
“ ผมจะพยายามครับ ”
“ ดีแล้วๆ ” ผมบอกไอไก่
“ แต่ ........ พี่จะไม่ชอบพี่หรอกครับ พี่คิม ” ผมยิ้มให้ไอไก่
หลังจากเคลียร์กับไอไก่แล้ว มันเดินกลับเข้าไปทำงาน ส่วนผมเดินเข้าไปเพื่อหาดิษกับพวกๆ ก็เจอดิษกำลังนั่งผงกหัวไปมา ท่าทางเริ่มจะเมา
“ ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ ” ผมถามไอจ้าว
“ ตั้งแต่เข้ามา พี่ดิษยังไม่พูดซักคำ ” ผมมองหน้าดิษ แล้วนึกเสียใจครับ ไม่รู้ว่าผมทำให้มันเป็นแบบนี้กี่ครั้งแล้ว นึกไปนึกมาน้ำตาจะไหลซะงั้น
“ กูขอออกไปสูบบุหรี่หน่อยนะ ” ผมบอกไอจ้าว
“ ผมไปด้วย ”
“ ไม่ต้อง เดี๋ยวกลับมา ” ผมออกมาข้างนอก นั่งซุกตรงมุมเดิมที่คุยกับไอไก่
ผมเริ่มคิดย้อนหลับไปครั้งก่อนๆ ตั้งแต่วันที่บอกว่าคบกัน ผมก็ยังทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนไป ต่างจากดิษที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อผมเยอะเลย
“ ออกมานั่งทำอะไรคนเดียว ”
“ ดิษ ...... ออกมาทำไมเหรอ ” ผมมองไปด้านหลัง ท่าทางจะมาคนเดียวครับ
“ มาดูคนสำนึกผิดไง ”
“ เราเป็นแฟนที่แย่มากเลยเนอะ ”
“ หืม จะบอกเลิกพี่หรือไง ” ดูมันพูดดิ
“ ปล่าว ทำไมพูดงั้นล่ะ ”
“ พูดเหมือนว่าพี่ดีเกินไป น้องคงไม่เหมาะกับพี่ แล้วบอกเลิกไง ” มันพูดแล้วก็ยิ้ม ไอบ้านี่เมาแล้วครับ
“ เรามีสิทธิพูดที่ไหนล่ะ ”
“ ถ้าน้องเลิกกับพี่นะ พี่คงเสียคนแน่เลย ”
“ ดิษ เรารู้สึกไม่ดีจริงๆนะเว้ย ฮึกกกก ” ขี้แงซะงั้นกู เฮ้ออออ
“ ทำไมล่ะ ” ดิษดึงผมไปกอด แถวนั้นไม่น่าอายหรอกครับ เพราะพวกนั้นก็ควงกันออกมาเป็นคู่ๆ เหอะๆๆ
“ แฟนที่ไหน จะห่วงคนอื่นมากกว่าแฟนตัวเอง ”
“ โอ๋ๆ อย่าร้องนะ ” กล่อมกูเป็นเด็กเลยนะมึง
“ ต่อไปจะไม่ให้เกิดขึ้นอีกแล้วนะดิษ ”
“ ............. ” ดิษผละผมออกจากอก
“ ถ้าคิมคิดแบบนี้ เราน่าจะเลิกกันจริงๆนะ ” อ้าวเฮ้ย
“ ทำไมล่ะดิษ ”
“ คิมคิดว่าพี่ไม่รู้มาก่อนเหรอ ว่าคิมห่วงคนรอบข้าง รักเพื่อน รักพี่น้อง ”
“ แต่เรา ......... ”
“ และพี่ก็รู้ว่า คิมห่วงพี่ เพียงแต่ ชอบปากแข็งไม่พูดว่าห่วงกับพี่ ” อ่านทะลุหมดเปลือกเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ แล้วโกรธไหม ”
“ โกรธอยู่แล้ว แต่โกรธไม่นานหรอก เพราะรู้ว่าคิมคิดอะไร ”
“ ต่อไปจะไม่ทำแล้วไง ” ผมจะโผเข้าไปกอด แต่ไอดิษมันลุกขึ้นเฉยๆ ผมเกือบพุ่งตกม้านั่งครับ ดูมันทำ
“ ฮ่าๆๆๆ อยากกอดเค้าอะดิ ” หึหึหึหึ ไอวากบ้า
“ มานั่งลงก่อน ” ผมดึงวากดิษให้นั่งลง
“ พี่บอกแล้วไง ว่าอย่าคิดเลิกทำเลย แค่ให้บอกพี่รู้บ้าง พี่อยากเป็นตัวช่วยคิมนะ ” ผมนั่งอมยิ้ม ดิษนี่คนที่ผมแทบไม่เข้าใจอะไรในตัวและความคิดของมันเลย นอกจากรู้ว่ามันชอบผม
“ ขอบคุณครับพี่วาก ส่วนเรื่องของไอไก่ เป็นแบบนี้ ........................ ” พอเราคุยกันจบ ดิษกับผมก็กอดคอกันเดินกลับเข้ามาในร้าน ทำเอาพี่นากกับไอจ้าวงงอะครับ จากนั้นเราก็คุยเล่นกันไป ไอไก่ก็เดินออกมาทักทายบ้าง และขอโทษวากดิษด้วย เรียกว่า จบเรื่องไปไม่มีใครต้องเจ็บปวดครับ
หลังจากเหตุการณ์สองเรื่องติดๆกันผ่านพ้นไป ผมก็ยังคงอยู่แบบเดิม คือเป็นคนดูแลหอพักของแม่ท่านวากดิษ ไปดูน้องๆที่มหาลัย ผ่านไปวันๆ เริ่มเกิดความคิดอยากทำงานครับ เลยตัดสินใจไปบอกท่านวากดิษ
“ ในที่สุดน้องก็คิดได้แล้ว ” มันพูดอย่างกับผมไม่ค่อยฉลาดนะเนี่ย เหอะๆๆ
“ ตกลงให้เราสมัครงานตามปกติใช่ปะ ” ดิษมันเดินเข้าไปหยิบกระดาษออกมาปึกนึง
“ เอาไปกรอกแล้วส่งข้างหน้า ” ผมรับกระดาษมาดู เป็นฟอร์มสมัครงานครับ
พูดถึงที่ทำงานของพ่อท่านวาก เป็นคล้ายๆกับห้างหุ้นส่วนที่ร่วมทุนกันหลายคนครับ พ่อผมก็มีส่วน พนักงานมีประมาณยี่สิบคน คนงานแยกต่างหาก ผมดูจากสถานที่ทำงานแล้วไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่นอนครับ เพราะแต่ละคนเคร่งเครียดกับงาน
ดิษอยู่ในตำแหน่งหน้าที่เป็นผู้จัดการครับ เพราะพ่อท่านวากเป็นหุ้นส่วนใหญ่ แต่ก็อยู่ภายใต้การทำงานของพวกผู้อาวุโส ดิษดูจะเป็นแค่ในตำแหน่ง ผมเขียนใบสมัครเรียบร้อยก็ยื่นด้านหน้า โดยไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะจัดให้ผมทำงานส่วนไหน แต่ผมรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ผมกำลังจะได้ทำงานจริงๆ
" คุณ ..... เชิญสัมภาษณ์ค่ะ " เฮ้ย ดิษไม่เห็นบอกผมก่อนว่าต้องสัมภาษณ์ และคนที่สัมภาษณ์ก็ไม่ใช่ตัวดิษด้วยครับ เอาแล้วไงกู จะอยู่สภาพไหนหว่า
**********************************************************
ช่วงนี้ขอโทษที่ห่างหายไปหลายวันครับ พอดีมีงานเข้ามามาก ขนาดคนใกล้ตัวเค้ายังแอบงอนเลยอะ แฮ่ะๆๆๆ
อาการพ่อท่านวากไม่ดีขึ้นหรอกครับ ทำได้แค่ให้แย่ลงช้าที่สุด ตอนนี้ตัวท่านเองก็ทำใจได้
ขอบคุณทุกคนที่มาติดตามและแสดงความเป็นห่วงผู้ใหญ่ด้วยนะครับ
-
เรื่องราวก็จบไปได้ด้วยดีนะ
ส่วนเรื่องคุณพ่อ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเช่นกัน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: เป็นกำลังใจให้พี่คิมและพี่ดิษ สู้ๆน้า o13 o13 o13 o13
-
รักพี่วากดิษ น่ารัก เข้าใจแฟน นี่สิศรีสามีที่ดีของพี่คิม อิอิ หมดไปอีกคดีเนอะ
-
สู้ๆนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วย.......^o^
-
ดีใจด้วยที่จบด้วยดีนะ
สงสัยดิษจะเคยเป็นเทวดา
เพราะตอนนี้ก็เป็นเทวดาประจำตัวคิม
ขนาดจ้าวยังไม่กล้าคิกเกินเลยกับคิม
เพราะแพ้ความรักที่ดิษมีให้กับคิม
คิมอย่าทำให้ดิษเสียใจอีกนะ
ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าดี แต่ทุกเรื่องอยากให้บอกดิษ
มีอะไรจะได้ไม่พลาด จนบั่นทอนความสัมพันของทั้งคู่
เรื่องอัพเรื่อง ก็ให้ว่าง ๆ ค่อยมาอัพก็ได้ เพราะรอได้อยู่ค่ะ
ปล.ขอเป็นกำลังใจให้คิมกับดิษรักกันตลอดไปนะคะ
ปลล.ขอให้ผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายดิษและคิมสุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
โชคดีที่พี่ดิษเข้าใจในตัวคิม และคิมเองก็เข้าใจในข้อผิดพลาดตัวเองด้วย ขอให้รักกันยืนยาวนานเลยน้า
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
รักพี่ดิษอ่ะพระเอกที่สุด
น้องจ้าวก็น่ารักคงคิดกับพี่ดิษพี่คิมเป็นไอดอลแน่เลย
น้องไก่เนื้อแท้ก็คงไม่ใช่คนไม่ดีขนาดนั้นถึงได้กลับตัวเป็นกำลังใจให้น้องสู้สู้ :L2:
ต่อไปน้องคิมจะทำไรคงต้องบอกพี่ดิษบ้างพี่เค้าจะได้ไม่เป็นห่วงเราก็เหมือนคนๆเดียวกันแล้ว? :hao6:
รอติดตามชีวิตทำงานน้องคิม(ผจกโหด)ป่าววคึคึ
-
พี่ว๊ากดิษสุดยอด เข้าใจพี่คิมทุกอย่าง พร้อมจะอยู่ข้างๆเสมอ
รักกันนานๆนะค้าบบ :mew1: :กอด1:
-
โชคดีจริง ๆ ที่พี่ดิษทั้งรักและเข้าใจตัวตนจริง ๆ ของคิม
หมั่นเติมความหวานให้กันและกัน รักกันไปนาน ๆ นะจ๊ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องครับ อย่าหักโหมมากเน้อเด๊วคนข้างๆเค้าจะเป็นห่วง 5555555 ปล.คิดฮอดทั้งคู่หล๊ายหลาย^^
-
รอพี่คิมมาต่ออย่างใจจดใจจ่อ :z13:
-
แวะมาให้กำลังใจคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พอเครียกันแล้วมันโล่งง :mew1:
-
ทำดี อย่าคิดมาก ทำวันนี้ให้ดีที่สุด นะน้องคิม
สนใจคนข้างๆ บ้าง ...lol...
+1
-
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี
-
คิมมี่ เป็นคนที่น่ารักจัง ขอให้รักกับพี่ดิษนานๆนะครับ
ปล. เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่อง สู้ๆ ^^
-
เฮียดิษน่ารักจัง และคิมก็น่ารักด้วย :mew1:
-
วันนีเกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับบ555555555555 เกือบลืมได้ไงเนาะ กิจวัตรแท้ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงพวกพี่ทุกวัน
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทุกคน สู้ๆ :3123: :3123:
-
:katai4:
ตามอ่านตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าปัจจุบันได้ทันแล้ว
พี่คิมกับพี่ดิษผ่านอะไรต่อมิอะไรมาเยอะมากกกกกกกกกกก
ขอบคุณนะครับที่ถ่ายทอดประสบการณ์ออกมา
:hao5:
นับถือในพี่ดิษที่มั่นคงในความรัก รอพี่คิมมานานแสนนาน แถมยังเป็นแฟนที่เข้าใจในตัวพี่คิมซะไปหมด
และก็นับถือในพี่คิมที่เป็นในตัวพี่คิม คือจะบอกยังไงดี บอกไม่ถูก 5555 ทั้งรักครอบครัว รักเพื่อน รักพี่น้อง เป็นห่วงคนรอบข้าง ช่วยเหลือ เก่งกิจกรรม รวม ๆ เลยคือ ฟิน
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองคนเลยนะครับ วันไหนพี่คิมไม่ว่าง ส่งพี่ดิษมาเล่าบ้างสิครับ คิคิ ได้อ่านจดหมายของพี่ดิษแล้ว นับถือจริง ๆ
สุดท้าย ไม่มีอะไรจะเสริมและครับเพราะคนอื่นเม้นไปหมดแล้ว ก็รวม ๆ ตามที่คนอื่น ๆ ได้บอกเลยละกันครับ
:katai2-1: :bye2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
เฮียดิษรักและเข้าใจคิมได้ดีมาก...มองคิมทะลุปรุโปร่งไปหมดแล้ว คิ ๆ ส่วนคิมก็คงเข้าใจเฮียด้วยเหมือนกัน
หลัง ๆ มาดูคิมจะเกรงและเคารพเฮียมากขึ้น ดูจากคำพูดและบางเรื่องที่ไม่กล้าคุย...เรื่องแบบนี้หนับหนุนมาก ๆ เพราะคิมในฐานะภรรริยา ไม่ควรวางตัวเสมอสามีอ่ะนะ กั๊ก ๆ
ณ จุดนี้ ถึงต่อให้มีปัญหา ไม่เข้าใจกัน สุดท้ายก็หวนกลับคืนดีกันได้ เพราะเบื้องลึกความรู้สึกทั้งสองคนต้องการกันและกันอยู่ก่อนแล้ว
-
มาทักทายคร้าบบบบบบบบบบ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงแล้วพี่ พี่ดิษหายงอลได้แล้วนะ ให้พี่คิมมาได้ซะที
-
ฮิ้วๆๆ หายไปกับสายฝนรึเปล่านะ5555555คิดฮอดทั้งคู่หล๊ายหลาย งานคงยุงน่าดูนะพี่คิมมี่น้อย555555 เข้าหน้าฝนแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยเน้ออออออ ฮ่าๆ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงคิมกับเฮียดิษอ่ะ...ช่วงนี้งานคงยุ่งไม่มาต่อเรยยย หยุดสามวันด้วยไหมเนีย หรือสามวันก็ต้องทำงาน คิมน่าจะทำงานกับเฮียดิษอ่ะ ขอลาพักผ่อนอะไรก็จะได้ง่าย เพราะมีเฮียเป็นผู้จัดการ อิๆ ล้อเล่นนะ งานก็คืองาน ต้องรับผิดชอบกันเนอะ
หรือติดซี่รีย์อ่ะอยู่เนีย!!!... :ling1:
-
เข้ามารอคิม และเข้ามาให้กำลังใจคิมกับดิษค่ะ :L2:
-
ตามอ่านได้ มาราธอนมาก สองวันตามทันแล้ววววววว ชอบคู่นี้มาก เป็นกำลังใจให้นะ ขอให้รักกันตลอดไป
พี่ดิษ มั่นคงมากกกกกก ปลื้มอะ คิม ทำให้ไรนึกถึงดิษมากๆนะ
รัก คิมดิษ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาต่อแล้วนะครับ :mew2:
***************************************************
พอผมยื่นใบสมัครที่โต๊ะหน้าห้อง ผมก็กะว่าจะเดินไปบอกท่านวากดิษว่าจะกลับก่อน ค่อยมาทีหลัง แต่ดันมีคนเรียกชื่อจริงของผมซะก่อน
“ คุณ ......... คะ ”
“ ครับ ” ผู้หญิงคนที่เรียกผมยิ้มๆ
“ เชิญสัมภาษณ์ค่ะ ”
“ ห๊ะ .... ” ผู้หญิงคนนั้นดูจะสะใจเป็นพิเศษครับ ที่ได้เห็นหน้าเหวอสุดๆของผม
ผมเดินมาอยู่หน้าห้องของคนที่มีตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบุคคล พลางคิดไปว่า ทำไมกูต้องมาถูกสัมภาษณ์ตอนนี้ด้วยวะ กูไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลยนะเนี่ย และเคยฟังจากพี่ๆพูดกันต่อๆมาว่า พวกฝ่ายบุคคลนี้เขี้ยวมาก ดุมากด้วย
“ ไม่ต้องเกร็งมากก็ได้นะคะ ” ยังมีหน้ามาปลอบกูอีก ฮึ่มมมม
“ คือ พี่ ..... ผมแต่งตัวไม่เรียบร้อย ทำไมถึงเรียกสัมภาษณ์เลยล่ะครับ ”
“ ที่นี่ทำงานเกี่ยวกับเกษตร การแต่งกายไม่ใช่เรื่องต้องพิถีพิถันหรอกจ้ะ ” เหอะ พูดง่ายนิ
“ ครับ ” พักนึงเค้าก็ให้ผมเข้าห้องประหาร เหอะๆๆ
“ สวัสดีครับ ” พอเข้ามาก็ต้องตกใจนิดหน่อยครับ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่ว่า ยังดูสาวๆอยู่เลย น่าจะรุ่นๆผมนี่แหละ อาจจะอายุมากกว่าไม่กี่ปี
“ เชิญค่ะ ” ผมไม่รู้ต้องทำยังไงบ้าง ก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้
“ จบจากมหาลัย ........ ผลการเรียนดีมากนะคะ ”
“ ครับ ” เค้านั่งพลิกๆสองสามหน้าแล้วปิดแฟ้ม
“ เป็นรุ่นน้องของดิษเหรอจ้ะ ” เอ้า
“ อ๋อๆ ครับ เป็นรุ่นน้องสองรุ่น ”
“ จำพี่ได้ปะ ” ทีแรกผมนั่งก้มหน้า หลบตานิดหน่อย พอเค้าพูดออกมาแบบนี้ ผมเลยต้องเงยหน้ามองครับ
“ เอ่อ ขอโทษครับ ไม่คุ้นเลย ”
“ เดี๋ยวนะ ........ อ่อใช่ พี่จบปีที่เราเพิ่งเข้านี่นะ ” แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ผมสิ
“ ครับ ”
“ พี่คบกับดิษช่วงที่เรียนด้วยกันน่ะ ”
“ ครับ ” แล้วมาบอกกูทำไมวะ
“ ความจริงดิษเค้าบอกพี่มาหลายครั้งแล้วว่า อยากให้น้องมาทำงานด้วย จะได้ช่วยกัน พี่เลยอยากเห็นหน้าเรา ” เริ่มจะไม่ค่อยถูกชะตากับเจ๊คนนี้แล้วสิครับ
“ เอาเป็นว่า เดี๋ยวพี่จะคุยกับดิษอีกทีว่าจะให้ทำงานตรงไหน ...... เที่ยงนี้ดิษเค้านัดกินข้าวน่ะ พี่จะคุยกับเค้าอีกที ” พอได้ยินประโยคนี้ อารมณ์เริ่มจะไม่ดีแล้วครับ เสร็จการสนทนา ผมยกมือสวัสดีแล้วออกจากห้อง
ทำไมดิษไม่เห็นเล่าให้ผมฟังเลยว่า มีผู้จัดการสาวสวย อดีตแฟนมาทำงานด้วยกัน ไหนจะท่าทางอายๆตอนพูดถึงดิษอีก ตกลงเค้าสองคนมีอะไรกันหรือปล่าว พอออกจากห้อง ผมลองโทรไปหาดิษ
“ ดิษอยู่ไหน ”
“ ทำไมเสียงดุแบบนั้นเล่า โมโหใครมาหรือปล่าว ” โมโหมึงนั่นแหละ
“ ถามว่าอยู่ไหน ”
“ ก็อยู่ที่ทำงานไง จะไปไหนได้ ..... หรืออยากได้ยินว่าอยู่ในใจน้องล่ะ ” ยังมีอารมณ์ล้อเล่น หึหึหึ
“ ไปกินข้าวกับปะ เที่ยงแล้ว ”
“ ......... ” เงียบครับ
“ ไม่หิวเหรอหรือนัดใครไว้ ” ผมถามจี้เลยครับ
“ ไม่มีนี่ พี่นัดลูกค้าไว้ต้องออกไปกินกับเค้า ” เหอะๆๆ ดูมันดิครับ
“ โอเค งั้นค่อยเจอกันนะ ” ผมกดวางสาย จากนั้นมันโทรกลับมาเหมือนกัน แต่ผมไม่รับครับ
ผมกลับมาถึงห้องพัก เริ่มคิดมากเรื่องของพี่คนนั้นกับวากดิษ เคยเป็นแฟนกันมาก่อนจริงๆเหรอ ทำไมดิษไม่เคยพูดถึงมาก่อน และผมก็ไม่เคยได้ยินคนอื่นๆเล่าให้ฟังเลย สงสัยต้องสืบซะแล้วครับ
ผมโทรไปหาพี่โจ เพราะคิดว่าพี่โจน่าจะสนิทกับวากดิษมากกว่าใครๆ
“ ว่าไงคิม ”
“ พี่โจอยู่ไหนครับ ”
“ พี่มาอยู่แถวมหาลัยนี่แหละ มีอะไรเหรอ ” พอดีเลย
“ ผมอยากคุยกับพี่หน่อยครับ ”
“ ได้สิ เจอที่ ....... นะ ” ผมรีบออกไปตามที่นัดหมายทันทีครับ หึ ป่านนี้สองคนนั้นคงนัดกินข้าวรื้อฟื้นความหลังกันอยู่สิ โว้ยๆ เซ็งโว้ย
“ หืม พูดถึงใครนะ ” พี่โจมากับพี่นากครับ สองคนนี้พักนี้ตัวติดกันตลอดเลยอะ
“ ดิษเคยคบกับรุ่นพี่ไหมครับ ” ผมถามพี่สองคน
“ รุ่นพี่ ไม่เคยได้ยินนะ ” พี่โจบอก
“ เดี๋ยวนะ ...... เหมือนมันเคยพูดถึง มีอยู่คนนึง ”
“ มีด้วยเหรอนาก พี่ดิษจะคบคนแก่เหรอ ” พี่โจพูดซะเห็นภาพเลย
“ ไม่ใช่นะ ดิษมันเคยแอบชอบน่ะ ”
“ จริงอะพี่ ” ผมใจหายนิดหน่อยครับ เพราะเท่าที่ผมรู้ ดิษไม่เคยแอบมองใครเลยนอกจากผม
“ คิมอย่าคิดมากเลย ดิษไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก ” พี่นากคงเห็นหน้าของผมอะครับ
“ แล้วพี่ดิษกับคนที่ว่านี่เป็นมายังไงนาก ”
“ คือแบบนี้นะ ......... ”
พี่นากเล่าให้ผมฟังว่า ตอนที่ดิษเข้ามาใหม่ๆ ก็เริ่มรู้จักกับพี่นาก ช่วงนั้นสองคนสนิทกันมาก อาจจะเป็นเพราะสองคนนี้มีรสนิยมเหมือนกันด้วย พี่นากบอกว่า ดิษมีคนมาชอบพอสมควรแต่ดิษไม่สนใจแม้แต่จะคุยด้วยซ้ำ พี่นากถึงรู้ตอนนั้นว่า ดิษมีคนที่ชอบอยู่แล้ว คงหมายถึงผม เหอะๆ เขินว่ะ
ช่วงนั้นมีกิจกรรมรับน้องมหาลัย ปีสองปีสามจะเป็นคนมาดูแลกิจกรรม ตอนนั้นเองที่ดิษได้เจอกับพี่คนนั้น พี่นากบอกว่าจำชื่อไม่ได้ แต่รู้ว่าดิษหน้าแดงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เลยทีเดียว นอกนั้นดิษมันเก็บเงียบไม่มีใครรู้อีกว่า สองคนนั้นได้คบกับหรือปล่าว
“ พี่ว่าสองคนนั้นไม่ได้คบกับหรอกคิม ”
“ ทำไมล่ะพี่ ”
“ คนจะคบกับทั้งที จะปิดคนอื่นได้ยังไง นากก็บอกแล้วว่าตอนนั้นสนิทกับพี่ดิษมากนี่ ” จริงด้วย
“ แต่ดิษเป็นคนเก็บความลับเก่งมากนะ ” อ้าววว
“ นาก !!!! ” ดูพี่โจขู่พี่นากดิครับ
“ อ้าว ก็น้องถามอะ ”
“ เอาเถอะครับ เอาไว้ผมจะถามมันอีกที ” ผมบอกพี่ๆทั้งสองคน พอคล้อยหลังพี่สองคนก็ซุบซิบๆแล้วอมยิ้มให้ผม ไม่รู้เค้าอารมณ์ดีเรื่องอะไร
“ พี่สองคนยิ้มอะไรกัน ”
“ ปล่าว คุยกันดีๆล่ะ ” จากนั้นผมก็เดินกลับมาที่หอพักอีก
ช่วงค่ำดิษกลับมาที่หอพัก วันนี้มันดูหงอยๆไม่ค่อยกล้าคุยครับ ผมก็เอาแต่เงียบไม่คุยกับมันเหมือนกัน
“ ทำไมตอนกลับไม่ไปหาพี่ที่ห้องทำงานก่อนล่ะ ...... โทรหาก็ไม่รับ ”
“ เห็นว่าต้องไปกินข้าวกับลูกค้า ไม่กล้ารบกวนท่านครับ ” วากดิษรีบเดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว
“ พี่เป็นห่วงนะ ” ชิชะ
“ อืม ”
“ ทำไมดูอารมณ์ไม่ค่อยดีล่ะ ใครทำให้โกรธเหรอ ” มึงอะ เหอะๆๆ
“ ไม่มีหรอก ”
“ พี่คุยกับฝ่ายบุคคลแล้วนะ เค้าจะให้คิมไปช่วยเค้าก่อน ”
“ ใครเหรอ ชื่ออะไร ” พอได้ยินผมถาม ดิษขมวดคิ้ว
“ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลไง ” เหอะ ท่าทางมันอยากปิดผมนะ
“ คงจะแก่น่าดูเลยสิ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลน่ะ ”
“ .... ก็ไม่แก่หรอก ” ยิ่งเห็นมันทำแบบนี้ ผมรู้สึกเครียดบอกไม่ถูกเลยครับ ไม่เคยเป็นมาก่อนจริงๆ
“ เราไปกินข้าวกันเถอะ ” ผมพยายามไม่คิดเรื่องนั้นนะครับ แต่ก็อดไม่ได้ ดิษทำงานที่นั่นมาร่วมปีแล้ว หลังจากทำงานที่นั่น ดิษก็ดูสบายใจขึ้น เฮ้อ คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดลับหลังผมหรอกนะ
รุ่งเช้า ผมยังไม่ได้เข้าทำงานนะครับ จะเริ่มทำงานในสัปดาห์หน้า ช่วงนี้เลยไปหาพบปะน้องๆที่ยังเรียนกันอยู่ ผมเลือกไปหาไอวินกับไอเดย์
“ พี่นี่แปลกคนเนอะ ” พอเจอหน้ากัน ไอเดย์มันก็พูดจาแปลกๆครับ
“ แปลกยังไง ”
“ ตอนพี่อยู่หอใน พี่ไม่ค่อยมาเจอพวกผม พอออกนอกมหาลัยดันอยากคุย ” ไอนี่ก็ยังคงความกวนทรีนไม่ลดลงเลยครับ
“ พี่มีอะไรหรือปล่าวครับ เห็นท่าทางเครียดๆ ” ไอวินน้องรักถามผม
“ นิดหน่อยน่ะ ”
“ ไม่นิดหรอก เห็นหน้าก็เดาได้ ” ไอเดย์นี่รู้ดีจริงๆ
“ คืองี้ ............ ” ผมก็นั่งเล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟัง เพราะรู้ว่ามันสองคนเชื่อใจได้ครับ หลังจากฟังจบ มันสองคนก็เอาแต่นั่งเงียบ
“ มึงทำอะไรไอเดย์ ” ไอเดย์มันเอามือมาโบกๆตรงหน้าผม
“ จะดูว่าพี่เบลอหรือปล่าว สมองโอเคไหมไง ”
“ อะไรของมึงวะ ”
“ พี่ไม่รู้ตัวเองเหรอครับพี่ ” ไอวินพูดขึ้นมาอีก
“ หมายความว่าไง ”
“ พี่หึงพี่ดิษอะ ”
“ ไม่ใช่ละ พี่จะหึงมันทำไม พี่แค่คิดว่า ........ ” พอจะพูดประโยคนี้ ดันอายขึ้นมาซะงั้นกู
“ ไม่น่าเชื่อนะเนี่ย พี่หึงพี่ดิษด้วย พี่แกรู้คงจุดพลุฉลองแน่ ”
“ เว่อร์ละเดย์ ใครก็หึงกันได้ ”
“ ตะเองก็เคยหึงเค้าใช่ปะ ” ดูมันสองคนคุยกัน น่ารักตายห่ะ เหอะๆๆ
“ พี่คุยกับพี่ดิษสิครับ อาจจะไม่เป็นอย่างที่พี่คิดก็ได้ ”
“ ใช่พี่ วินพูดถูก ถ้าผมรู้ว่าแฟนผมทำงานกับคนที่แฟนผมเคยชอบมากๆ ผมก็หวั่นไหว คงจะหึงแบบพี่ ”
“ หยุดพูดคำว่าหึงซะทีดิวะ ” ผมตวาดใส่ไอเดย์
“ อะไรเนี่ย ตัวเองหึงเอง มาดุคนอื่น ” ผมลุกขึ้นไล่เตะไอเดย์เลยครับ จังหวะที่ผมกำลังไล่กวดมันอยู่ ก็มีข้อความมาถึงผม ผมเลยหยุดแล้วเปิดดูโทรศัพท์
“ ใครส่งมาพี่ เปิดดิๆ ” ไอเดย์รีบเดินมา
“ ....... รู้แล้วว่ารัก ขอบคุณนะคนดี ”
“ ฮิ้ววววววว ” ไอสองคนนั้นพากันหัวเราะชอบใจ ผมเดาว่าพี่โจกับพี่นากคงเอาไปเล่าให้ดิษฟัง ดิษถึงส่งข้อความมาให้ผม ไอบ้าๆๆ
“ พี่ส่งข้อความกลับไปดิ ”
“ ส่งว่าอะไร ”
“ มาเดี๋ยวผมพิมพ์ให้ ” ผมยื่นให้ไอเดย์
“ ส่งว่าอะไรดีน้า ....... รู้แล้วว่ารัก คืนนี้จัดหนักๆนะคนดี ดีไหมพี่ ”
“ ไอเชี้ยยยยยย !!!!!!!!! อย่านะเว้ย เอาคืนมาๆ ” วันนี้ผมรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย ที่ยังเชื่อใจว่า ดิษยังเหมือนเดิม แต่ลึกๆผมยังกลัวว่า ความที่สองคนนั้นใกล้ชิดกัน จะทำให้มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดกับผม เอาวะ กูจะเกาะให้ติดตัวมึงเลยท่านวากดิษ
*********************************************************
มีงานนิดหน่อยครับ อยากไปทำงานช่วงวันหยุด เก็บตังครับ เหอะๆๆ ขอโทษที่ต้องรอนานนะครับ :mew6:
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จุดพลุฉลองให้เฮียดิษด้วย น้องคิมตอนนี้ทำตัวน่ารักขึ้นเยอะมากกกกกกกกกกกกก
รักษาสุขภาพด้วยนะน้องคิมและเฮียดิษ
ปล.อยากอ่านตอนพิเศษ โจนาก และวินเดย์จังเลยน้องคิมมี่
-
ถามไปเลยคิม พี่สนับสนุน ถ้ามันมีอะไรจะได้จะได้ตัดไฟซะ
เพราะพี่ผู้หญิงคนนั้นก็ออกอาการเขินอายเวลาพูดถึงดิษ
และที่นากพูดว่า ดิษก็เคยมีใจให้ซะด้วยซิ รักคิมขนาดนั้น
ยังแอบหวั่นไหวกับคนอื่นได้ ป้องกันไว้ก่อนเลยนะคิม
ไหนจะเรื่องนัดกินข้าว พูดไม่ตรงกันอีก แต่คิมใจเย็นมากเลย
หรือว่าทั้งหมดจะเป็นแผนของดิษกันนะ หาแนวร่วมกันอำคิม
ดีใจแทนดิษนะนี่ คิมมีหึง มีหวง (ก็คนมันรักนี่เนอะ) สู้ ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้คิมกับดิษรักกันดี ๆ และรักกันตลอดไปเลยนะคะ
-
เชื่อในตัวคุณดิษค่ะ อดีตคืออดีต ตอนนั้นคุณดิษยังไม่ได้มีคุณคิมเข้ามาในชีวิต ระหว่างนั้นจะเผลอมองคนอื่นบ้างไม่ใช่เรื่องแปลก สำคัญที่ปัจจุบันค่ะ
-
คิดว่าพี่ดิษไม่น่ามีอะไรปิดบัง
ไม่งั้นคงไม่ให้คิมไปทำงานด้วย
-
เอิ่ม ท่านวาก หึหึ จับได้เมื่อไหร่ เชือดทิ้งเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
นางนั้นมันอะไรกันอะ! ทำไมต้องออกตัวแรงด้วยว่าเคยคบกับดิษ คิมรีบเคลียร์ด่วนๆเลยนะ :katai1:
-
ผู้จัดการฝ่ายบุคคลจะมาไม้ไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
น้องคิม เล่าต่อให้จบซิ คนอ่านค้างมากนะ
+1
-
ท่านวากหวานจัง
-
ช่วยกันเก็บตังค่าสินสอดหรอพี่5555555555555
-
โคตรดีใจแทนพี่ดิษเลยอ่ะ 555++ ในที่สุดก็มีวันนี้ซักที กิ๊วๆๆๆๆๆๆ
-
พ่อคนปากแข็ง หึงก็บอกว่าหึงไปเลยดิ๊ อายอะไรอ่ะคิม 5555
-
มีอะไรก็เจี๋ยนเลยๆๆๆๆ 5555
-
ชะนีที่ไหนอีกล่ะเนี่ย. เอาเถอะ. พี่ดิษของคิมแมนๆอยู่แล้วววว
-
คิมหึงงงงง :mew3:
ว่าแล้วพี่วากต้องดีใจ 5555
-
ทำไมพี่คิมตัดจบอย่างนี้ละมันค้างนะ :ling1:
ปล.นานๆทีจะเห็นพี่คิมหึงพี่ดิษ :mc4:
-
มารอพี่คิมโดนพี่ดิษจัดหนัก เอ้ย...มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบบบบบบบบบบบบ555555555555555555
-
ถามท่านวากให้เคลียร์เลยดีกว่า
ดีกว่าเก็บมาคิดอยู่คนเดียว
เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
น่าจะให้วินส่งข้อความนั้นกลับคืนไปนะ5555555 รับรองเปรี้ยงปร้าง55555555 ว้าวๆมาให้หายคิดถึงซะทีนะครับบบบ ^^
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
สนุกมากๆเลย +1
-
คุณผจกฝ่ายบุคคลสาวคนนี้ต้องรู้จักคิมมาก่อนแน่เลยอยู่ดีๆจะบอกทำไมว่าเคยคบกับพี่ดิษไม่เห็นจำเป็นต้องบอกเลยนอกจากหวังผล
แต่ผลนั้นกลับดีอิอิทำให้คนอ่านเห็นคิมหึงพี่ดิษสักทีเย้ :mc4:
ป่านนี้พี่ดิษยิ้มแก้มแตกไปแล้วมั้ง
-
น้องคิมออกอาการหึง
พี่ดิษคงยิ้มหน้าบาน
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมหึง :hao6: ชอบจัง :katai2-1:
-
คิดถึง มาได้แล้วพี่
-
มารอคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
เพราะคิดถึง.....จึงแวะมาหาครับบบบบ^^
-
เฮียน่ารักอ่ะ ข้อความสั้น ๆ แต่สื่อความหมายมาก :m1:
หากคนห่างเหิน หรือมีใจให้ใครคนใหม่ มีหรือข้อความจะหวานขนาดนั้น มีแต่จะปกปิด บิดเบือน...
อ่านแล้วแปลก ๆ อ่ะ เฮียดิษอำคิมให้หึงรึเปล่า เรื่องพี่ผู้หญิงคนนั้น
-
วันนี้เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษก่อนนอนครับ
-
มารอว่าผจกฝ่ายบุคคลชีเป็นครายยยยยยกันแน่ชริ- -'
น้องคิมทำงานหนักรักษาสุขภาพด้วยน๊าอย่าลืมพี่ข้าวกล้องล่ะหุหุ
-
คิดฮอดอีกแล้วคร้าบบบบบบบบ มารอร๊อรอ เมื่อไรเธอจะมา555555^^ งานคงหนักมากสิ่นะครับ สู้ๆ!!!!!!!!!
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:m31: ตอนนี้เขียนยากนิดหน่อยนะ แบบว่าเขียนแล้วเลือดมันเดือดๆๆ เหอะๆๆ
*********************************************
วันนั้นผมกลับมาที่หอพักช่วงเย็น พอเปิดประตูเข้ามา กลิ่นอาหารหอมเตะจมูกเลยครับ
“ ทำอะไรอะ ” ผมรีบเดินไปที่ตัวต้นเหตุ
“ ทำอาหารไง ” ผมมองไปที่ครัวของผม วากดิษกำลังทำกับข้าวจริงๆด้วย (ห้องครัวที่มีเฉพาะห้องของผมครับ ห้องอื่นไม่มี)
“ ทำเป็นเหรอ เราคงไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะกับข้าวพวกนี้นะ ” ดิษหน้ามุ่ย ยกตะหลิวเตรียมโขกใส่หัวผม
“ อย่าดูถูกกันสิ พี่ทำอาหารออกบ่อย คิมไม่เห็นเอง ” พอได้ยินคำว่าผมไม่เห็นเอง ไม่รู้ทำไมผมต้องวกกลับไปคิดเรื่องของดิษกับผู้จัดการคนนั้นด้วย
“ อืม ” ผมเดินกลับมานั่งดูทีวี รอให้วากดิษทำกับข้าวให้กิน
ผมรอนานพอสมควรกว่าอาหารจะเสร็จ ดิษค่อยๆยกมาตั้งที่โต๊ะ ผมนั่งมองอาหารที่ดิษทำ หน้าตาไม่ขี้เหร่เลยครับ ท่าทางจะเคยทำจริงๆ
“ อ่ะชิม ” มันยิ้มภูมิอกภูมิใจซะจริง ผมเอามือจะหยิบช้อน แต่ดิษยื่นช้อนที่ตักต้มป้อนผมแทน
“ อร่อยปะ ”
“ พอแหลกล่าย ” มันยังยิ้มไม่หุบเลยครับ
“ พี่อยากทำอาหารพวกนี้ ขอโทษคิม ” หยุดเลยกู
“ ขอโทษเรื่องอะไร ”
“ ที่พี่ไม่ได้เล่าเรื่องของแจงให้คิมฟัง ” ผมกับดิษกินข้าวไปด้วยคุยกันไปด้วย
“ คนเราต้องมีเรื่องที่อยากเก็บไว้บ้างแหละ ” ผมตอบ
“ ไม่นะ พี่ไม่เล่าไม่ใช่เพราะอยากเก็บ แต่เพราะพี่ไม่คิดอะไรอีกแล้ว ”
“ เคยชอบพี่เค้ามากเลยใช่มะ ” ดิษทำหน้าตื่นๆนิดหน่อย ผมไม่ชอบหน้าตาตื่นๆของดิษเลยครับ เพราะถ้ามันทำหน้าแบบนี้ทีไร แสดงว่าผมพูดถูก
“ มากอยู่นะ มันเกิดตอนที่พี่คิดว่าพี่จะไม่มีคิม ” ไปๆมาๆ จะมาผิดที่กูอีกนะเนี่ย เหอะๆ
“ เล่าให้ฟังทีดิ ”
“ ตอนที่พี่อยู่ปีสอง พี่กลับไปเยี่ยมพ่อของคิมที่ไร่ พี่รู้จากพ่อของคิมว่า คิมมีแฟนแล้ว เชื่อไหมว่าพี่ได้ยินเรื่องของคิมบ่อยมาก บ่อยจนพี่กลัวว่า ถ้าพี่รอพี่คงไม่มีใคร .......... พอเปิดเทอมพี่เริ่มคิดว่าน่าจะเปิดใจให้คนอื่นบ้าง วันนั้นพี่เข้าซ้อมเชียร์ และเจอแจงตอนนั้น พี่อยากลองทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำนานมากแล้ว คือการลองจีบคนอื่น พี่จีบเค้าอยู่นานกว่าจะลองคบกัน ” ดูมันจะมุ่งมั่นกับพี่แจงมากเลยครับ
“ ลองคบกัน แล้วไงต่อ ทำไมพี่ๆไม่รู้เรื่อง ”
“ พี่ไม่คุ้นเคยกับการที่ต้องมีแฟน ก็เลยไม่อยากเปิดตัวกับเพื่อนๆ ” แบบนี้นี่เอง
“ หลังจากนั้นล่ะ ”
“ พี่จำได้ว่า ช่วงปิดเทอมพี่คิดจะไม่กลับไปที่ไร่ของพ่อคิม เพราะคิดว่ากำลังจะตัดใจได้ แต่พ่อของคิมโทรมาบอกพี่ว่า คิมอยากมาเรียนที่เดียวกับพี่ ทำให้ทุกอย่างที่พี่พยายามจะลองทำ มันหยุดลงตรงนั้นเลย พี่กลับไปยืนที่เดิม ..... ที่ๆพี่รอคิมมาตลอด ” เล่าซะกูหงอยเลย
“ เราไม่น่าโผล่มาเลยเนอะ ” ผมพูด
“ ถึงคิมไม่มา ก็ไม่แน่ว่าพี่จะตัดใจได้นะ ”
“ ขอบคุณนะ ” ผมบอกดิษ
“ กินเยอะๆอ่ะ ” คืนนั้นเป็นคืนที่อบอุ่นสำหรับผมมากทีเดียวครับ รู้สึกว่าตัวเองมีค่าก็คราวนี้ ผมควรตอบแทนความรักของดิษที่มีให้ผมบ้างสินะ
แต่ความตั้งใจของผม ดูท่าจะไม่สำเร็จครับ เพราะมาเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นซะก่อน
ผมทำงานอยู่ในส่วนที่ต้องลงไปตรวจตราสินค้า ไม่ก็ผลผลิตที่รับซื้อมาเพื่อแปรรูปกับขายส่ง ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร ที่ว่าไม่มีเวลาคือไม่มีเวลาทำงานในสำนักงานครับ
“ คิม มาดูทางนี้หน่อย ” คนนี้ไอโต้งเพื่อนรักผมเอง มันทำงานที่เดียวกับผมครับ ความจริงมันมาทำงานก่อนผมซะอีก แต่ไม่ได้ติดต่อกัน
“ ไหน ทำไมถุงมันเล็กจังวะ ” ผมตอบไอโต้ง
“ เรียกคนงานมาถามเหอะ ”
“ ไอนายๆ มาทางนี้ซิ ” ผมเรียกคนงานคนนึงมา
“ ครับพี่ ”
“ ทำไมของพวกนี้ บรรจุลงถุงเล็ก ปกติต้องขนลงถุงใหญ่นี่ กองนี้จะเอาไปไหน ”
“ คุณแจงให้แยกไว้ครับ ” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลมายุ่งอะไรเนี่ย
“ คิม งั้นอย่าไปสนใจเลย ”
“ ไม่ได้ กองนี้ห้ามเอาออกไปไหน รอพี่แจ้งนายคลังสินค้าก่อน ” ผมบอก ไอน้องที่มาขนหน้าเริ่มซีด
“ ผม ........ ผม ....... ” มันกำลังจะช็อกแล้วครับ
“ ไอน้อง พี่รับผิดชอบเอง ” ผมให้น้องคนนั้นไปทำงานต่อ
“ คิม อย่ายุ่งเหอะ ขอนะ ”
“ คุณแจงนี่อะไร ทำไมมึงเกรงใจนัก ” ไอโต้งเอามืออุดปากผม
“ กูได้ข่าวว่า พี่ดิษกับพี่แจงเค้าสนิทกัน มึงเป็นแฟนพี่เค้าก็จริง แต่เรื่องทำงานเค้าอาจจะต้องทิ้งเรื่องส่วนตัว ”
“ อะไรของมึง กูไม่เข้าใจ ”
“ ก็เค้าเป็นหุ้นส่วนกัน บางเรื่องต้องพึ่งพาอาศัยกัน ” ผมหงุดหงิดมากเลยครับ นี่มันอะไรกันเนี่ย เราเห็นกันชัดๆว่า พี่แจงมีพฤติการณ์ยักยอกของในคลังไปใช้ส่วนตัวแท้ๆ
ผมเข้าไปพบนายคลังสินค้า ที่เป็นเอกชนที่รับจ้างมาอีกที เพื่อสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก่อนที่จะเข้าพบ ผมไปหาข้อมูลและรวบรวมบางส่วนมาด้วย
“ สวัสดีครับ ” นายคลังสวัสดีผม เพราะพวกนี้รู้ว่าพ่อผมเป็นใครครับ
“ สวัสดีครับน้า ผมอยากถามเรื่อง ........... ” ผมเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
“ เป็นไปได้เหรอครับ รายการที่เบิกของออกถูกต้องตลอดนะครับ ”
“ ลองเช็คดูสิครับ มีสินค้ากองนึงที่ไม่เคยถูกบันทึก ” ผมยื่นเอกสารให้ นายคลังคิ้วขมวดเลย
“ เท่ากับผมถูกหลอกให้ขนของฟรีๆมาหลายเดือนแล้วสิครับ ”
“ ผมจะรายงานหัวหน้าผม ส่วนน้าก็จัดการตามสมควรนะครับ ” ผมบอก
“ ผมจะรอคุณคิมแล้วกัน ว่าจะจัดการยังไง ” ผมลาออกมาแล้วรีบตรงกลับไปหาดิษ
“ สวัสดีจ้ะคิม ” ขณะที่ผมกำลังจะเดินถึงห้องวากดิษ ก็มีคนมาทักซะก่อน
“ เฮ้ย จอย มาได้ไง ” จอยแฟนไอวาฬอะครับ ไม่เจอกันนานเลย
“ เรามาทำงานน่ะสิ ถามได้ ” ดิษมันไล่จ้างเพื่อนๆผมมาทำงานเพียบเลย แล้วพวกนี้เก่งๆกันทั้งนั้น ตาถึงนะเนี่ย
“ อยู่ส่วนไหนล่ะ ”
“ ทำงานกับผู้จัดการฝ่ายบุคคล ” พี่แจงงั้นเหรอ
“ เราขอพบพี่แจงหน่อย มีเรื่องต้องแจ้ง ” จอยพาผมมาพบพี่แจง พอเจอหน้ากัน เหมือนมันมีสายฟ้าฟาดแวบๆที่ดวงตาของผมสองคนครับ
“ คิม น้องสั่งห้ามขนของออกจากคลังเหรอ ” ไม่นึกว่าเจ๊จะรู้ไวขนาดนี้
“ ครับ ผมเจอเรื่องไม่ปกติ กำลังจะแจ้งดิษ ”
“ อ๋อ ไม่ต้องแจ้งหรอกจ้ะ ของนั่นเป็นของดิษ น้องกักของโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ ”
“ ไม่ใช่ครับ ของๆดิษที่ต้องส่ง ผมไม่ได้กักไว้ ” ผมเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปกติแล้วสิครับ
“ แต่น้องกักไปแล้ว ” เจ๊แจงยิ้มเจ้าเล่ห์มาก ไม่นานดิษก็โทรตามผม ผมเลยออกไปพบดิษ แต่ก่อนออกจากห้อง เจ๊แจงบอกผมว่า
“ หาข้อแก้ตัวดีๆนะ ”
“ ทำอะไรน่ะ ” ถึงผมเห็นดิษทุกวัน แต่ในที่ทำงานนี่ ยอมรับว่าดิษดูเป็นผู้ใหญ่กว่าที่เคยเห็นมาก
“ เรา ..... ”
“ กักสินค้าจนไปส่งช้า หมายความว่ายังไง อยากให้เราเจ็งหรือไง ”
“ ฟังก่อนได้ไหม ” ผมพยายามบอก แต่ดิษไม่สนเลยครับ
“ ดีที่แจงแจ้งให้แยกของไว้ เลยส่งออกไปทัน ต่อไปอย่ากักสินค้าอีก พี่ไม่อนุญาตแล้ว ” ตอนนั้นผมรู้ทันทีว่า ผมโดนยัยจิ้งจอกเข้าเล่ห์ซ้อนแผนแล้ว ผมเดินออกมาจากห้อง หนักใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมโดนลดอำนาจที่จะสั่งกักสินค้า ที่เดิมผมสามารถทำได้ ถ้าผมตรวจเจอว่าของไม่ได้คุณภาพผมสั่งได้ แต่ตอนนี้ผมไม่มีอีกแล้ว ผมเป็นแค่คนที่มีหน้าที่เดินตรวจของ เหมือนยามคนนึงเองสิ
ตกกลางคืน ผมไม่ยอมกลับหอพัก ปิดโทรศัพท์ ไปหาเหล้ากินให้มันลืมๆไปซะ ผมมาที่ร้านของพี่นาก ชวนไอโต้งกับไอเรมานั่งกินด้วยกัน
“ ดิษล่ะคิม ” พี่นากถามผม
“ อย่าพูดชื่อนี้ วันนี้ขอวันนึง ” พี่นากเข้าใจครับ
“ บางเรื่องปล่อยๆไปบ้างน่าเพื่อน ทำงานไม่เหมือนที่มหาลัยนะ ” ไอเรให้กำลังใจผม
“ กูถามแล้ว มีคนโทรไปแจ้งพี่แจง กูไม่รู้ว่าโดนเปลี่ยนของตอนไหน กลายที่ที่มึงกักเป็นคนละกอง ” ไอโต้งบอกผม
“ ช่างเหอะ กูคงอ่อนหัดเกินไป ”
พอกินกันเสร็จผมก็กลับมาที่หอพัก ไอดิษยืนคอยอยู่แล้ว แต่ที่ทำให้ผมต้องแปลกใจอย่างมากก็เพราะ ดิษยืนอยู่กับเจ๊แจง
“ คิมมาแล้ว แจงกลับนะ ”
“ ขับรถดีๆล่ะ ” ดูสองคนลากัน ทำผมอารมณ์เสียสุดๆเลยครับ
“ ห่วงเค้านัก ก็ไปส่งเค้าสิ ” ผมบอกดิษ
“ คิม หยุดหาเรื่องแจงเถอะ ”
“ ว่าไงนะ ” ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับ
“ พี่รู้ว่าคิมเป็นแบบนี้ เพราะคิดว่าพี่กับแจงเคยคบกัน ” ผมอยากจะเดินหนีไปไกลๆเลยครับ แต่ก็อยากพูดกับดิษด้วย
“ คิดว่าเราใจแคบขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ มันไม่จริงเหรอ ” มันถามด้วยหน้าตาซื่อมาก ทำให้ผมโกรธไม่ลงครับ
“ เรื่องที่ผ่านไปแล้ว เราไม่ใส่ใจหรอก แต่อยากให้ระวังให้ดีๆ ” ผมไม่พูดต่อครับ ถึงที่พักแล้ว เรื่องงานก็ควรทิ้งไว้หน้าห้อง ผมกับดิษเข้าไปพักผ่อน
หลังจากนั้น หลายวันต่อมา ผมเห็นภาพของโดนขนออกไปต่อหน้าต่อตา แต่ไม่กล้าพูด เพราะเข็ดที่โดนใส่ร้าย
“ คิม โทรศัพท์ ” ไอโต้งเดินเอามือถือมาให้
“ สวัสดีครับ ........ ” ในสายไม่มีคนรับครับ แต่เป็นเสียงของคนที่คุยกัน จับความได้ประมาณว่า
คนในที่ทำงาน นินทาดิษว่าเป็นเกย์ และนินทาว่าผมเป็นคนที่มาเกาะดิษกิน พักนี้เห็นเจ๊แจงสนิทกับดิษมาก ไปกินข้าวกันทุกวัน ไม่นานตัวผมคงโดนทิ้ง ใครจะไปพิศวาสพวกผิดเพศอย่างผม คืนนี้ก็จะไปงานเลี้ยงกันสองคนเหมือนคู่หมั้น
“ ......... ไม่น่าเลยกู ” ผมบ่นกับตัวเอง ผมตัดสินใจแล้วว่าคงต้องหยุดงานนี้จริงๆ ผมทนได้ที่ถูกคนด่า แต่ทนไม่ได้ที่ต้องมารู้ว่าดิษต้องมาแปดเปื้อนเพราะผม วันนั้นผมนั่งเคลียร์งานจนหมด
“ คุณคิม โดนย้ายเหรอครับ ” น้าที่เป็นนายคลังมาหาผม
“ ปล่าวครับ ”
“ คงไม่รู้สิ ฝ่ายบุคคลเพิ่งแจ้งมา ให้คุณย้ายไปคุมงานภาคสนาม ” คือย้ายกูไปทำไร่ เหอะๆๆ
“ ครับ ขอบคุณมาก ”
“ คุณคิม ผมรู้ว่าคุณลำบากใจ แต่ผมเห็นการทำงาน ผมเชื่อมั่นในตัวคุณมากๆ ถ้าคุณไม่สมหวังกับที่นี่ ผมแนะนำให้คุณมาทำงานบริษัทผมได้นะ ”
“ ขอบคุณมากครับน้า ” น้ายื่นนามบัตรของผู้จัดการบริษัทของน้าให้ผม
ผมกลับมาที่หอพัก แล้วแต่งตัวเพื่อจะตามไปงานที่โรงแรมที่จัดงานเลี้ยงตามที่ผมได้ยินมา ผมรู้ว่าคนที่ปั่นหัวผมคือใคร วันนี้ผมจะขอล้างอายบ้าง
พอผมไปที่โรงแรม ก็เจอไอดิษจริงๆ ความจริงมันบอกผมก่อนแล้วว่าจะมางาน แต่จะมาไม่นานเลยไม่ชวนผมไปด้วย
“ สวัสดีครับผู้จัดการ ” ผมเล็งไปที่เจ๊แจงครับ
“ คิมมาได้ยังไงจ้ะ ไม่ได้รับเชิญนี่ ” หึหึ
“ มีเรื่องด่วนต้องแจ้งครับ เชิญมากับผมหน่อย ” เจ๊แจงยอมเดินออกมาโดยดี ส่วนวากดิษไม่ได้ตามออกมาครับ เราเดินมาหยุดที่สระน้ำด้านนอก
“ พี่ทำกับผมแบบนี้ทำไมครับ ” ผมถาม
“ เรื่องอะไรเหรอ ”
“ ทุกเรื่องนั่นแหละ ”
“ หึ คิม พี่ไม่รู้ว่าดิษเค้าสนใจคิมที่ตรงไหน แต่พี่คิดว่าพี่กับเค้าเหมาะสมกันมากกว่า ” นั่นไง สุดท้ายแม่งอยากจะแย่งไอดิษไป
“ ถ้าอย่างนั้น ผมไม่ถามต่อแล้วนะครับ ” ผมรู้ว่า คนที่คิดจะแย่งคงไม่มีเรื่องต้องคุยกันอีก
“ ก็แค่คนขี้แพ้ เกย์ก็แบบนี้ สู้ผู้หญิงไม่ได้หรอก ...... ตอนนี้เธอต้องย้ายไปไกล เพื่อนๆเธอก็อยู่กับชั้น ฮ่าๆ ” ผมหันขวับ
“ ว่าอะไรนะ ”
“ โอ๊ะ โมโหเหรอ อยากทำอะไรล่ะ ตบผู้หญิงเหรอ ฮิๆๆๆ ” ผมสุดกลั้นแล้วครับ
“ กูไม่ใช่คนขี้แพ้ ...... กูจะพิสูจน์ให้ดิษเห็นแน่ ”
“ ก็ลองซี่ เค้าจะได้เฉดหัวเธอไวๆไง จำเรื่องที่คลังไม่ได้เหรอ ” ผมหัวเราะเบาๆ
“ งั้นเราค่อยเจอกัน ”
“ ย่ะ .....ว้ายยยยยยยยยย ” ผมแทบไม่ต้องคิดเลยครับ ผมผลักยัยนั่นตกไปในน้ำ แขกก็พาก็ตกใจ ส่วนไอดิษรีบตรงมาทันที
“ คิม ทำอะไรน่ะ เกินไปแล้วรู้ไหม ” มันคว้ามือผมมากำไว้แน่นเลย
“ ถือว่านั่นเป็นหนังสือลาออกแล้วกัน กูไม่ย้ายไปตามที่มันสั่งหรอก ”
“ คิม ..... ย้ายอะไรกัน ”
“ เชื่อใจกู แล้วอย่าหลงคนๆนั้นนะ ซักวันมึงจะเข้าใจเอง ตอนนี้เราห่างกันซักพักนะ ” นั่นเป็นวันแรกในรอบหลายๆวันที่ผมเรียกดิษว่ามึง ผมสะบัดแขนออกผมบอกกับมัน เพราะผมกำลังจะต้องห่างจากมัน
“ คิม จะไปไหน ” ดิษวิ่งตามผมมา
“ ไม่ไปไหนหรอก ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ”
ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ผมร้องไห้ เพราะผมไม่อยากให้ดิษต้องลำบากเพราะผมอีก การตัดสินใจของผมมันเร็วมาก แต่ไม่ใช่ว่าผมเลิกกับดิษหรอก ผมหวังว่าดิษจะเข้าใจ ผมเห็นแล้วว่า ธุรกิจของดิษกำลังจะแย่เพราะคนใกล้ตัว และผมก็ไม่สามารถสู้คนๆนั้นได้ในทางตรง เงินจำนวนไม่น้อยทีเดียวที่ต้องหายไปเพราะคนๆนั้น
ผมเป็นคนมียางอายครับ ผมทนให้เค้าว่าทั้งผมและดิษแบบนั้นไม่ได้ ผมต้องห่างกับดิษเพื่อช่วยดิษครับ และเพื่อจัดการกับยัยรุ่นพี่คนนั้นด้วย ผมจะกลับมาที่นี่อย่างคนที่มีเกียรติ ซํกวันเถอะ
*************************************************************
อ่านจบแล้ว อย่าเดือดตามผมนะ :hao6:
ไม่ต้องคิดกันไปไกลนะครับ เรื่องนี้ผ่านมานานแล้ว วันนี้ยังเหมือนเดิม หุหุ บอกก่อน เดี๋ยวไม่เข้าใจเนอะ :mew2:
-
ติดตามๆ จัดให้สักชุดใหญ่เลยคิม
-
ยัยนาวมารร้ายอยากจะตบมันๆๆๆๆๆๆๆ! :m31: เชียร์คิมเต็มที่!
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: หาเองไม่เป็นนสิน่ะต้องมาแย่งของคนอื่น แจงแกหน้าด้านและเลวมากกกกกก เดือดดดดดดดด
-
อะหือ เอาใจช่วยคิมอย่างแรง
เอาคืนนังแจงนั่นให้หนักเลยคิม
น่ารังเกียจมากคนแบบนี้ :z6:
-
เอ้ยยย ลุ้นอ่ะ อยากรู้ว่าคิมจะทำไง
-
โอ้ย ทำใจไม่ได้อ่ะคิม เพราะมันเดือดไปแล้ว :katai1:
นางจิ้งจอกร้ายจริงๆ แต่ดิษมาตกม้าตายเพราะผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ
หวังว่าดิษจะยังไม่มีเยื่อใยกับผู้หญ้ืงร้าย ๆ คนนั้นหรอกนะ เฮ้อสงสารคิมอ่ะ
มาต่อบทสรุปของเรื่องนี้เร็ว ๆ นะคะ นาน ๆ จะเจอดิษในเวอร์ชั่นเขวแบบนี้
อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าดิษจะอธิบายความรู้สึกที่มีในตอนนั้นอย่างไร ลุ้นอ่ะ
-
สมัยนี้ผู้หญิงเค้าเท่าเทียมกับผู้ชายเเล้วนะ ต่อยกันตัวตัวก้ไม่น่าจะผิด !!
-
แหม่ะ ตอนนี้เรียกอารมได้สุดๆ >< แต่พอเห็นที่ทิ้งท้ายไว้ค่อยซอฟลงมาหน่อย555555 คถ.ทั้งคู่เบยยยย
-
ลุ้นอ่ะคิม...ผู้หญิงแบบนี้ สมควรแล้ว ถ้าทำขนาดนี้อย่าเรียกว่าผู้หญิงเลย เรียกว่าเห็บ หมัด เหา่ ยังง่ายกว่า เสียสถาบันผู้หญิงหมด......
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ ตื่นเต้น!!!!!!!!!
-
ป้าแจง แรงสมชื่อ
-
นังพี่แจงแกร้ายกาจมาก ผู้ชายไม่คบด้วย
แล้วมาใช้วิธีสกปรกเนี่ยนะ คิดจะโกงอีก :z6:
-
แอบงอนคุณดิษอ่ะตอนนี้
ไม่เชื่อใจคิม???
-
เดือดตามน้องคิม :katai1:
คนที่มาเกาะดิษน่ะ เป็นยัยจิ้งจอกนั่นต่างหาก
อยากจะตบมันล้างน้ำจริงๆ หวังว่าน้องคิมคงไม่ปล่อยให้มันเสวยสุขนานนะ แง่ง :z6:
ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนดิษไปพิศวาสคบกับมันได้ยังไง
อีกอย่างดิษคิดจริงๆ เหรอว่าคิมเป็นคนแบบนั้น โมโหอ่ะ
-
...คิมมันเป็นโรค ห่่วงคนอื่น แต่..ไม่ค่อยห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง
...แต่การช่วยเหลือคนอื่น มันก็...........อิ่มใจเนอะ :เฮ้อ:
-
ไม่ทันแล้วค่ะ เดือดตามไปแล้ว :m31:
อยากจิกหัวตบนังแจงทีสองทีข้อหาทำพี่คิมของน้องต้องมัวหมอง(?) :z6:
รอมาต่อค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกก อยากตบยัยนั่น ขอทีเถอะ :beat: :beat: :beat: :z6:
คิมไม่น่าผลักนะ น่าจะถีบตกน้ำมากกว่า เป็นผู้หญิงก็เถอะ...กุลสตรีนี่หายวับไปในตัวเธอ เหลือเพียงแค่ความตอแหลและร้ายกาจ :angry2:
แถมยังทุจริตในหน้าที่อีก กรรมตามสนองสักวันแหละ
คิมนี่นายเอกมาก เลือกที่จะเป็นฝ่ายเดินออกมา...น่าจะใช้ความรู้ด้านกฏหมายจัดการยัยนั่น เรียนกฏหมายด้วยอ่า...แต่ก็อย่างว่าเธอมีคนของเธอ น่ากัวเหมือนกันอ่ะ
ถึงจะเดือดตอนท้าย ๆ แต่ก็มีช่วงหวานตอนต้นอยู่นินา เฮียทำอาหารให้คิมทานด้วยอ่าาาา น่ารักคิ ๆ :L1:
-
ความรักของคิมกับพี่ข้าวกล้องที่มีให้กันไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย :o8:
ส่วนเจ่แจงเธอคือนางมารร้ายตัวอิจฉาชัดๆครบสูตรเจรงๆ
ไม่ผิดใช่ใหมที่จะชอบซีนเจ่ตกน้ำอ่ะ555555
-
ห้ามไม่ได้หรอกน้องคิม ปรี๊ดดดด ไปแล้ว
น่าจะตบเตือนสติ ชะนีสันดานเสียแบบนี้ ใจดีเกินไป
ละครน้ำเน่าของจริง พระเอกโง่ ไม่เคยทันนางร้าย
ใครจะเชื่อว่ามีจริง หึ หึ
+1
-
ไม่เข้าใจการกระทำของแจง
อยากได้พี่ดิษแต่แอบยักยอกสินค้าของพี่ดิษ หมายความว่าไง
อยากเป็นคนที่คู่ควรก็ต้องส่งเสริมให้เขาเจริญรุ่งเรืองสิ ประหลาดคน
น้องคิมเลยตกที่นั่งลำบากอีกแล้ว เคยมีอะไรที่เบาสมองกับเขาบ้างไหม เครียดตลอด
-
น้องคิมมมมม รีบมาต่อเถอะค่ะ พี่จะอกแตกตายแล้ว
ยัยจิ้งจอก ยัยผู้หญิงสองหน้า ถ้าดิษรู้เรื่องยังจะกล้ามาเสนอหน้าอีกไหม
แต่กว่าจะถึงวันนั้นอยากจะจิกหัวตบมันซักทีสองที o12 :o211:
-
ว่าแล้วอีเจ้แจงไม่น่าไว้ใจ :z6:
-
สู้ๆนะพี่คิม
-
อื้อหืออออออออออ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา
แค่ตกน้ำยังน้อยไป :serius2: :m31: :fire: :z6:
-
ไม่ชอบเลย คนแบบแจง ทุจริต แล้วยังใช้อำนาจหน้าที่กลั่นแกล้งคนอื่น
จัดหนักๆ เลยนะคิม เชียร์คิมสุดฤทธิ์ :katai4:
-
มันส์มากกกกเล่ห์เหลี่ยมชะนีร้อยเกวียน วู้ๆๆๆ
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ มารอด้วย
-
มารผจญเยอะเนอะ
น้องคิมสู้ สู้.
เดี๋ยวพี่ดิษก็เข้าใจ (พี่ดิษฉลาดออก)
5555555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ลุ้นตอนต่อไป
-
อารมแบบว่ามันค้างอ่ะ แต่รอได้ครับพี่คิมมี่555555555คถ.ๆ^^
-
โฮยยยยยย ถึงเรื่องจะผ่านไปสักพักแล้ว
เราก็อดเดือดแทนพี่คิมไม่ได้จริงๆ :m16: :m16: :m31:
อยากตบชะนีแทนพี่คิมมาก :fire:
ตอนนี้งอนพี่ดิษ งอน! ไหนว่าตัวรู้จักพี่คิมดีที่สุดไง ชิชะ แล้วดูสิ o12
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ฉุดไม่อยู่คะพี่คิมมม
อยากกระทืบคนแก่ :fire: :m31: :angry2:
พี่ดิษนี้จริงๆเชียววว :3125:
-
เข้ามารอคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.ทวงจดหมายพี่ดิษครับ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เห็นด้วยกับรีบน ทวงๆ55555 คิดฮอดล๊ายหลายคร้าบบบบบบบบบบบ^^งานคงหนักน่าดู อิอิ
-
มารอจดหมายพี่ดิษครับพี่คิม
-
คิมหาย ปรกาศหาด่วนจ้า คิดถึงมาก
-
ค้างคาอ่าาา ขอยาวๆได้ไหม อีกตั้งนานกว่าคิมมาต่ออ่าา
-
คิม เมื่อไรจะมานะ อยากรู้ว่าเรื่องยัยแจงจะจบอย่างไร
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:hao6: รออ่านกันตาค้างเบย ฮ่าๆๆ หลายวันที่ผ่านมา ไปสอบมาครับ และพอสอบเสร็จวันนี้ก็ไปเฝ้า เจ้าหน้าที่มาตรวจคลังสินค้าด้วย ประหนึ่งจะหายาบ้าให้เจอเลย ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนะครับ กลับมาได้ก็ปวดเอวปวดหลังมาก แต่อยากมาทักทายก่อน วันนี้จะมาเล่าต่อแน่ครับ อาจจะนานนิดนึงนะครับ
ปล.คิดถึงทุกคนเหมือนกันนะครับ
-
ตั้งหน้าตั้งตารอ KimDit อยู่ค่า รีบมาเวยๆนะค้าาาาาาาา
+1 เป็นกำลังใจให้คนทำงานหนักนะตะเอง \(^o^)/
-
คิมมาแว้วว :mew1:
-
:hao5: ปลื้มๆมีคนรออ่าน เหอะๆๆ
**********************************
ผมไม่มีข้าวของอะไรมากมาย ผมเดินออกมาจากหอพักโดยมีกระเป๋าแค่ใบเดียว ผมเลือกมาเก็บของในช่วงที่รู้ว่าดิษต้องไปทำงานที่ปลีกตัวมาไม่ได้ แต่ผมต้องไปบอกแม่ท่านวากดิษก่อน เพราะว่าผมต้องจดน้ำจดไฟและเก็บเงินหอพักให้ท่าน เกิดหายไปดื้อๆจะยุ่งยากครับ
“ มีธุระต้องไปด่วนเหรอลูก ธุระอะไรจ้ะ ” แม่ท่านวากถามทันที
“ เกี่ยวกับธุรกิจของดิษครับ ”
“ หืม แล้วทำไมไม่คุยกับดิษก่อนล่ะ ถ้าด่วนมากเค้ารอฟังอยู่แล้ว ” ถึงตอนนี้ ผมก็ปากหนักอะครับ ไม่กล้าพูดตรงๆเลยได้แต่เลี่ยงๆ สุดท้ายก็ออกมา
ผมเอาซิมโทรศัพท์เก่าถอดเก็บ เพราะดิษมันโทรตามมาไม่เลิก ผมพยายามจะให้เรื่องมันกระจ่างโดยเร็ว แต่เห็นจะยากไม่น้อยครับ เพราะดูดิษจะไว้ใจเจ๊แจงพอสมควร
“ สวัสดีครับน้า ”
“ โอย คุณคิม ไปอยู่ที่ไหนครับเนี่ย ผู้จัดการมาโวยวายจนคลังเกือบแตกนะครับ ” คงหมายถึงท่านดิษสิ เหอะ บ้าอำนาจว่ะ
“ ผมจะเข้าไปหาหัวหน้าของน้าอะครับ ”
“ กลับมาก่อนไม่ดีเหรอครับ เห็นผู้จัดการคาดโทษน้องโต้ง น้องจอยด้วย ” หืม มันลามไปหาเพื่อนๆผมได้ไง
“ โต้ง จอย มาเกี่ยวอะไรครับน้า ”
“ ก็ทำนองว่า ถ้าติดต่อคุณคิมไม่ได้จะไล่ออกเลย ” โอ้โห แรงนะนิ
“ มันแค่ขู่ครับ ไม่ทำจริงๆหรอก ”
“ เอ่อ ผมว่าผู้จัดการห่วงคุณคิมมากนะ รู้สึกเห็นใจ ” ลองโดนทำแบบนี้ ใครจะไปเห็นใจไหว
“ เอาเหอะครับ ผมจะกลับไปอย่างคนมีเกียรตินะครับ ผมจะไปพบหัวหน้าได้ตอนไหนครับ ” น้าที่คุมคลังบอกรายละเอียด พร้อมบอกว่าจะโทรไปแจ้งก่อนล่วงหน้า
พอลองมาคิดดีๆ ผมรู้สึกว่าผมค่อนข้างทำเรื่องนี้ปุบปับเหมือนกัน และดูโหดร้ายกับไอดิษด้วย แต่ทำยังไงได้ครับ ความรักของผมๆรู้ดีว่าจะจัดการอย่างไร แต่คราวนี้ดันมีเรื่องงานมาคาบเกี่ยว ผมเลยตัดสินใจทำลงไป สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผมอยากให้ดิษรู้ว่า ผมไว้ใจได้ และอยากให้เค้าได้รู้จักยัยเจ๊คนนั้นมากขึ้นด้วย
ผมต้องมานั่งรอให้คนสัมภาษณ์เป็นครั้งที่สามของชีวิต ครั้งแรกก็ตอนเข้ามหาลัย ครั้งที่สองก็ยัยเจ๊แจง แต่ครั้งนี้ตื่นเต้นครับ เพราะไม่รู้ว่าคนที่จะสัมภาษณ์เป็นใคร
“ เชิญค่ะ ” ผมเดินเข้าไปที่ห้องของหัวหน้า พอเข้าไปก็ยิ้มออกนิดหน่อย เพราะคนสัมภาษณ์เป็นผู้ชายครับ ท่าทางสุภาพมาก หน้างี้ขาวเชียว ผมเดาอายุว่าคงประมาณสี่สิบได้
“ จะยืนหรือนั่งดี ” อ้าว ดูถามเข้า
“ นั่งแล้วกันครับ ” ผมตอบ หัวหน้ายิ้มๆให้
เรื่องที่ผมตัดสินใจก็คือ มาสมัครงานกับที่นี่ครับ เพราะผมต้องการดูแลกิจการของวากดิษห่างๆ เพราะที่นี่กับห้างหุ้นส่วนของพ่อท่านวากดิษ ทำสัญญากันครั้งละห้าปี ดูแล ขนส่งให้ ผมก็จะถือโอกาสมาขอตรวจสอบข้อมูลไปด้วย ผมมั่นใจว่าผมต้องเจอสิ่งที่ยัยเจ๊นั่นทำไว้
“ เพิ่งทำงานได้สามอาทิตย์ ทำไมถึงลาออก แล้วทำไมถึงเลือกมาที่นี่ คุณน่าจะรู้นะว่า เราไม่มีเงินจ่ายเท่าที่เก่า ” เขี้ยวว่ะ ไม่เข้ากับหน้าตาเลย
“ ผมทำงานที่นั่นไม่ได้ เพราะเรื่องส่วนตัวครับ ” หัวหน้าขมวดคิ้ว
“ แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่มามีเรื่องส่วนตัวที่นี่ ”
“ ตกลงครับหัวหน้า ” ผมพูด
“ หมายความว่ายังไง จะไม่สมัครแล้ว ” ผมพยักหน้า หัวหน้าหัวเราะนิดหน่อย
“ ไม่มาทำให้ผมเสียเวลาเฉยๆหรอก ถูกไหม ”
“ ใช่ครับ ผมเรียนหัวหน้าตรงๆ ผมมีปัญหากับผู้จัดการที่นั่น ”
“ ดิษน่ะเหรอ ” รู้จักกันด้วย
“ ปล่าวครับ ”
“ แจง ? ” แสดงว่าห้างนั้นมีชื่อเด่นๆแค่สองคนนี้แหงเลย
“ ครับ ” หัวหน้าเอาเอกสารกองนึงมากองให้ผมดู เล่นเอาผมต้องทั้งตกใจและแปลกใจสุดๆเลยครับ
เอกสารกองนั้นเป็นเอกสารที่ยัยผู้จัดการแจง ร่อนถึงพวกบริษัท ห้างร้านที่ติดต่อมีธุรกิจ ถึงพฤติกรรมไม่ดีของผม นี่กะจะไม่ให้ผมเกิดเลยนะเนี่ย
“ เหอะ ” ผมอุทาน
“ ไม่แก้ตัวให้ผมฟังหน่อยเหรอ ” หัวหน้าถาม ความจริง หัวหน้ายังดูไม่แก่มากอะครับ ทำให้ผมแสดงท่าทางเป็นกันเองมากไปหน่อย สงสัยจะไม่พอใจผมซะแล้ว
“ ผมไม่มีข้อแก้ตัวครับ เพราะผมไม่ได้ทำ ”
“ วันที่คุณผลักเค้าตกน้ำน่ะ ผมอยู่ด้วยนะ ” เออ ชีวิตกูนี่นะ
“ อย่างนั้น ผมขอตัวนะครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา ”
“ น้อง !!!!! ” หัวหน้าเรียกผมเสียงดัง
“ ครับ ”
“ มานั่งก่อน ” ผมไม่ได้แกล้งทำให้เค้าง้อนะครับ
“ พี่อยากเล่าอะไรให้ฟังก่อน หลังจากฟังแล้วจะไปพี่ก็ไม่ว่า ” กลายเป็นพี่ผมซะแล้วครับ
“ เมื่อประมาณปีกว่าๆที่ผ่านมา มีบัณฑิตจบใหม่คนนึง มาสมัครงานที่ห้างของดิษ เค้าเก่งมากนะ แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เค้าลาออกจากที่นั่น พี่ได้รับแจ้งพฤติกรรมมาเป็นแฟ้มๆจากผู้จัดการฝ่ายบุคคล พี่นั่งอ่านก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนพี่เพิ่งทราบข่าวไม่นานนี้ ว่าน้องบัณฑิตคนนั้นได้รับงานกับบริษัทที่มีชื่อของประเทศ กำลังจะได้ทุนไปศึกษาต่ออีก ” พอฟังผมก็รู้ทันทีว่า หัวหน้าต้องการจะบอกอะไรผม
“ แสดงว่าหัวหน้า ไม่เชื่อที่ผู้จัดการแจ้งมาใช่ไหมครับ ”
“ อาจต้องขอบคุณที่พี่ทำงานที่เล็กๆ กิจการไม่มาก พี่เลยมีเวลาเปิดอ่านเอกสารพวกนี้ และพี่ก็เจอว่า แจงเค้าคัดลอกของเก่ามาทั้งนั้นเลย พี่กำลังจะแจ้งเรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่รู้เหมือนกัน ” นั่งคิดยิ่งโมโหครับ ยัยนี่ทำให้เราเสียคนเก่งๆไปกี่คนแล้ว
“ พี่ดีใจนะ ที่เหยื่อของเค้ามาที่นี่ ”
“ ผมมีอีกเรื่องที่หัวหน้าอาจจะยังไม่ทราบ คือ ......... ” ผมเล่าให้หัวหน้าฟัง ถึงเรื่องที่ผมพบเจอมา หัวหน้าพอฟังได้ไม่นาน ก็ยกหูโทรศัพท์ให้คนเอาเอกสารหลายอย่างมาสุมๆตรงโต๊ะประชุม
“ เอ่อ เราจะทำอะไรครับ ” ผมถาม
“ เรียกพี่ว่า พี่โต้งก็ได้นะ ” ชื่อดันเหมือนไอโต้งซะงั้น เหอะๆๆๆ
“ ผมจะได้ทำงานไหมครับ ” พี่โต้งหัวเราะ
“ พี่จ่ายเป็นรายวันแล้วกัน วันนี้ให้ค่าล่วงเวลาก่อนด้วยเลย ตกลงไหม ” ผมยิ้มบ้าง เฮ้อ อะไรจะโชคดีขนาดนี้
“ พวกนี้อะไรครับ ”
“ เอกสารเบิกของจากคลัง แล้วน้องชื่ออะไรล่ะ ”
“ คิมครับ ”
“ คิม ในกองนี้ มีเอกสารของคลังเยอะมาก ลองแยกเอาที่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์มาแยกไว้ แล้วจะดูกัน พี่นั่งทำงานนะ ” ผมรับงานมาก็รีบลงมือทันที
ระหว่างที่ผมนั่งดูเอกสารช่วยแยกเป็นส่วนๆ ก็หยุดกลับไปคิดเรื่องเจ๊แจงไม่ได้ ผมกำลังเจอกับอะไรกันนะ ผมไม่คุ้นเคยเลยจริงๆ วงการธุรกิจ การทำงาน เป็นแบบนี้เองเหรอ
“ นั่งคิดอะไร คุยได้นะ ” อย่างกับได้ยินผมคิดอะ ผมเหลือบไปเห็นแหวนวับๆที่มือซ้ายเข้าพอดี
“ คือ พี่หมั้นแล้วเหรอครับ ”
“ อ๋อ ใช่ ผู้ใหญ่หมั้นให้น่ะ ” พอเป็นเรื่องชาวบ้านปุ้บ คิมก็อยากเผือกปั้บเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ พี่ไม่ชอบเหรอครับ ”
“ ตาพี่น่ะ เห็นว่าพี่อายุเกือบสี่สิบ ยังไม่คบหาผู้หญิง เลยนัดให้เจอกันน่ะ ความจริงพี่ก็สนใจเค้านะ แต่เค้ามากกว่าไม่สนใจพี่ ” อืมๆ น่าเห็นใจ
“ พี่รู้ได้ยังไงครับ ”
“ เค้ารักสนุก ชอบเที่ยว ไม่เหมือนพี่ คิมก็เห็นดูสิ สาวๆที่ไหนจะสนใจคนบ้างานอย่างพี่ ” ท่าจะจริงแฮะ พี่แกดูภูมิฐานมาก คงไม่มีใครค้ากล้ามาจีบมากกว่า เหอะๆๆ
“ แล้วพี่คุยกันจริงจังซักครั้งหรือยังครับ ”
“ หืม ” พูดไปถึงเพิ่งได้คิดครับ นี่เรื่องเจ้านายนี่หว่า
“ ขอโทษครับ ”
“ น้องเป็นคนพูดตรงนะ มิน่าอยู่กับแจงไม่ได้ รายนั้นชอบคนปากหวาน ” พูดถึงปากหวานผมหัวเราะทันทีเลยครับ
“ ดิษนี่ปากหวานเหรอครับ ”
“ ดิษ ? ทำไมเหรอ สองคนนั้นเค้าชอบกันหรือไง ” ไปๆมาๆจะไม่ได้ทำงานนะกูว่าเนี่ย แต่ผมพยายามแยกประสาทครับ เพราะเรามาทำงานเป็นหลัก
“ แจงดูจะชอบดิษครับ แต่ดิษมีแฟนแล้ว คงไม่สนใจหรอก ” ผมพูดเองเออเองเลย พี่โต้งเหมือนจะเห็นด้วยครับ
“ อืม ดิษเนี่ยดูขรึมๆนะ คบยาก แฟนเค้าคงจะประหลาดพอๆกับดิษนั่นแหละ ”
“ แค่กๆๆๆๆ ” อารมณ์นี้ ไม่สำลักจะไหวเหรอครับ เหอะๆๆ ด่าตัวเองทางอ้อมเฉยเลย
“ เอาไว้ พี่จะชวนเราไปเจอคู่หมั้น คิมดูจะมีประสบการณ์ ช่วยพี่ด้วยนะ ”
“ มากไปครับพี่ ยินดีครับ ”
ไม่คิดว่า เราจะมีวาสนาขนาดนี้ครับ ผมเพิ่งหันหลังให้ที่ทำงานเดิม จากคนที่ผมรักมากโดยไม่ได้บอกกล่าว แต่ได้มาเจอคนที่จะอุปการะเราได้แทบจะทันที ค่ำวันนั้นผมต้องหานอนที่พักราคาถูกไปก่อน เพราะยังไม่ได้หาพอ จะกลับหอพักก็ไม่กล้า ขืนดิษรู้ว่าผมกำลังวางแผนจัดการยัยแจง คงจะมองผมในแง่ไม่ดีแน่ ดิษทนหน่อยนะ
“ โต้งเว้ย ” ผมใช้เบอร์โทรอีกเบอร์ โทรติดต่อไอโต้ง
“ คิม มึงอยู่ไหนเนี่ย มาซะทีสิวะ ”
“ กูกำลังช่วยดิษมันอยู่ เข้าใจทีนะเว้ย ” ผมอธิบายให้ไอโต้งฟัง
“ ถ้าจะช่วยมึงกลับมาเถอะ ”
“ อะไรวะ ” ผมถาม
“ พี่ดิษอะ เมาร้องไห้ ร้องไห้แล้วก็เมา บ่นพึมพัมๆว่า ไม่น่าพาคิมมาลำบากๆๆๆ อยู่แบบเนี่ย ทั้งคืน ก็กับพี่โจต้องมานอนเฝ้า กลัวแกจะฆ่าตัวตาย แล้วที่ทำงานพี่แจงก็จ้องจะงับพี่ดิษตลอด เรื่องแย่ลงมากนะเว้ย ” แค่ฟังผมยังรู้สึกใจหาบเลยครับ ผมนึกสภาพของดิษออกทุกภาพเลย
“ โต้ง ฟังดีๆนะ พอมันฟื้น บอกมันแทนกูที ........ กูรักมันมาก กูยังรักมันอยู่ ขอแค่รอหน่อย กูจะกลับไปหามัน ”
“ ...... คิม เอางั้นเหรอวะเพื่อน ” ไอโต้ง ถึงจะยังไงมันก็เชื่อใจเสมอมา ตอนนี้ผมต้องอาศัยความดีครั้งก่อนๆมาเดิมพันครับ ครั้งนี้ถ้าไม่ได้ผล ผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าคนเดียว
“ อืม ไม่นาน ไม่นานแน่ๆ ” ผมวางสาย นอนหลับตา พลางนึกถึงวันที่มันคว้าข้อมือของผมอย่างแรง เพราะผมผลักยัยเจ๊แจงตกน้ำ ผมจะทำยังไงดี ผมห่วงดิษจริงๆ
จากนั้นสามวัน ผมได้มาทำงานช่วยพี่โต้งที่หน้าห้องของหัวหน้า แต่งานจริงๆคือเรื่องเอกสารที่ส่อว่ายัยเจ๊แจงยักยอกทรัพย์สินบริษัท งานนี้พี่โต้งพูดทำนองว่า ไม่พวกเราก็แจง คงพังไปข้าง
“ คิม มานี่หน่อย ”
“ ครับ ” ผมถูกเรียกเข้าไปในห้อง พี่โต้งปิดประตู หน้าเครียดเลย
“ ดูท่า เราช้าไปหน่อยนะ ”
“ หมายความว่าอะไรครับ ” พี่โต้งนั่งพิงเก้าอี้ เหมือนเหนื่อยมากๆ
“ ดิษรู้แล้วว่าคิมทำงานที่นี่ คู่หมั้นพี่ก็ถูกเค้าหลอก ....... กลายเป็นว่าพี่กับคิมเป็นแฟนกันซะแล้ว ”
“ เฮ้ย ...... แม่งร้ายจังวะ ” ผมอดไม่ได้ครับ เลยหลุดพูดไม่สุภาพออกไป
“ คิม ดิษกำลังมาแล้ว ถ้าคิมต้องการช่วยห้างของพวกเราจริง คิมควรอดทนนะ ”
“ ยังไงครับ ”
“ ดิษด่าพี่เสียหายมาก หาว่าพี่ดึงคนของเค้าไป สมคบจะทำลายเค้า ตอนนี้จะมาลากคิมกลับไป ” เห็นภาพเลยกู ผมนั่งอยู่กับพี่โต้ง รอให้ท่านวากมหาโหดมา ไม่นานก็มีเสียงปังๆจากด้าน คงไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะครับ
“ พี่โต้ง !!!!! .... คิม ” สายตาพี่วากดิษตอนนี้ โหดกว่าตอนวากพวกผมเป็นไหนๆครับ เรียกว่าทำผมหัวหดได้เลย
“ ห้องก็ไม่ใหญ่นะ เสียงดังทำไม ” โอ้โห คุณชายโต้งของผม เหอะๆ
“ นี่ ..... โอเค ผมมาพาคนของผมกลับ ”
“ คนของดิษเหรอ เค้าสมัครใจมาทำงานกับพี่นะ ” เอาแล้วไง ผมมองคนผิดไปนิดหน่อยครับ พี่โต้งนี่ใจกล้าไม่น้อยเลย
“ เราต้องฟ้องศาลกันไหมครับ ” เฮ้ย ทำไมวากดิษขู่เค้าแบบนั้นล่ะ
“ ฟ้อง ? เรื่องอะไร ”
“ ผมคิดไม่ออก แต่ถ้าจำเป็นผมจะทำ ”
“ ดิษ คิมสำคัญกับดิษมากเหรอ เค้ารู้ความลับอะไรของห้างหรือไง ถึงเสียมารยาทขนาดนี้ ”
“ เค้า ............ ” โอ้ ไม่น่าเชื่อ ดิษนิ่งเลยครับ คราวนี้หันมาหาผมแทน
“ คิม กลับมาทำงานกับพี่ มีอะไรพี่จะรับฟัง ”
“ ถ้าดิษทำแบบนี้ตั้งแต่แรก คิมจะต้องบากหน้า ทนเจ็บทนอายมาถึงนี่เหรอ ” คำพูดพี่โต้ง เจ็บนะครับ ผมฟังยังรู้สึกเลย
“ งั้น ผมถามบ้าง พี่พิศวาสคิมขนาดไม่สนใจคู่หมั้นเลยเหรอครับ ”
“ ดิษ !!!!!! ” ทั้งผมทั้งพี่โต้ง ประสานเสียงกันเรียกชื่อมัน
“ เป็นถึงขนาดนี้แล้วเหรอคิม โอเค ถ้าแบบนี้ พี่จะกลับแล้ว ” ผมกำลังจะลุกตามมันไป แต่พี่โต้งดึงไว้ก่อน
“ พี่ มันเข้าใจผิดใหญ่แล้วนะครับ ”
“ ปล่อยเถอะ เราอธิบายตอนนี้ เค้าไม่เข้าใจหรอก มีแต่จะทำให้เค้าโกรธกว่าเดิม ” เฮ้อ เรื่องแย่ลงจริงๆ
ผมพยายามลืมเรื่องเมื่อกี้ แล้วกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ พี่โต้งรวมเอกสารเป็นปึกและเรียกที่ปรึกษามาพูดคุย ที่ปรึกษาที่ว่าเป็นทนายความครับ (ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนว่าความผมด้วย) มาเตรียมแผนการ
“ อืม ติดคุกกันได้นะเรื่องนี้น่ะ ” ลุงทนายบอกผมสองคน
“ ผมทราบ แต่ผมเสียรายได้ไปไม่ต่ำกว่าเก้าหมื่น เพราะการยักยอกของคู่สัญญา ตรวจสอบจริงๆคงมากกว่านี้ ” พี่โต้งบอกข้อมูลให้ทนายความ
“ อย่างนั้น เราไปขออนุมัติจากนายกัน ” นายคนนั้น คือตาของพี่โต้งครับ ผมงี้ใจเต้นนิดหน่อย เพราะไม่ค่อยคุ้นกับคนรวยๆเท่าไร
ลุงทนายพาผมมาถึงบ้านของตาพี่โต้ง บอกตรงๆว่า อลังการจริงๆ ใหญ่กว่าบ้านพ่อท่านวากดิษเกือบเท่าตัว
“ ได้ข่าวว่าลงกฎหมายเหรอ ” ระหว่างทางเข้าบ้าน ลุงทนายถามผม
“ พ่อผมอยากให้เรียนครับ ”
“ แน่สิ โรจน์มันอยากเป็นอัยการจะตายห่า ” ผมถึงกับอึ้ง กึ่งช็อค ลุงคนนี้รู้จักพ่อผมด้วย
“ นี่ รู้จักกันด้วยเหรอ ” พี่โต้งถามผม
“ เค้าไม่รู้จักผมหรอก แต่ผมจำเค้าได้ ” ผมรับยกมือสวัสดี แต่เราไม่มีเวลาคุยหรอกครับ เพราะผู้ใหญ่รออยู่
พอเข้ามาถึง ก็มีกลุ่มคนนั่งรออยู่แล้ว ผมยกมือสวัสดีรอบๆ แล้วก็มาตกใจกับคนๆหนึ่ง นั่นคือพ่อของวากดิษ แต่ไม่ เจอดิษนะครับ
“ ลื้อ ไปมีข่าวกับผู้ชายหรืออาโต้ง ” คนที่พูดขึ้นมา เป็นผู้ชายสูงอายุครับ ผมเข้าใจว่าเป็นตาของพี่โต้ง
“ ข่าวน่ะใช่ครับก๋ง กับคนนี้ ” พี่โต้งชี้มาที่ผม
“ ไม่ใช่คนนี้แน่นอน ” ทันใดนั้น ก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นครับ คนๆนั้นคือพ่อท่านวากดิษ เล่นเอาผมงงเลย
“ อ้าว แล้วรู้ได้ยังไง ” ตาของพี่โต้งหันไปถาม
“ เจ๊ก คนนี้ ผมยืนยันด้วยหัวเลย คนนี้ไม่มีทางคบกับโต้งแน่นอน เค้ามีแฟนแล้ว ” พี่โต้งหันมามองผม ผมหันไปโค้งให้อาพ่อท่านวาก อาก็ยิ้มให้เล็กน้อย
“ งั้นเราจะได้ไปเคลียร์กับฝ่ายหญิง วันนี้เย็นลื้อไปพร้อมกับอา ...... อา ..... อาตี๋ ลื้อชื่ออะไร ” ตาของพี่โต้งพูดไป แล้วก็ถามชื่อผมครับ
“ นั่นลูกโรจน์ไงเจ็ก ”
“ โอ๊ะตายแล้วๆๆ มานั่งนี่ๆ ” เหอะๆ ตลกดีนะครับ ไปๆมาๆกลายเป็นว่าเราเนี่ย รู้จักกันมาตั้งแต่ยุคปู่ย่าตาทวดกันแล้ว พอทักทายกันพอสมควร เราก็ต้องมาถกเรื่องที่เป็นสาระเสียที
“ แจง .......... ยัยแจงงง ” ตาของพี่โต้งเอาแต่พูดชื่อนี้ หลังจากที่รู้เรื่อง
“ ก๋ง อย่าโกรธเลยครับ เรียกมาถามก็รู้ ” พี่โต้งพยายามเกลี่ยกล่อม
“ ไม่เรียกไปคุยมันแล้ว อา .... (ชื่อลุงทนาย) ไปแจ้งความ เอาอีเข้าคุกไป ”
“ ก๋งครับ แจงคงเด็กเกินไป พอมีอำนาจก็ใช้ไม่เป็น ก๋งใจเย็นนะครับ ” พี่โต้งนี่จะเป็นพ่อพระไปไหนกัน
“ ก็ได้ๆ ........ แต่ที่อีทำกับอาคิม ไม่เกินไปเหรอ ”
“ เจ็ก คนที่ทำ คือลูกอั๊วะ โง่โดนคนเค้าหลอก เดี๋ยวอั๊วะจะจัดการเอง ” พ่อท่านวากทำผมตื้นตันมากๆเลยครับ ไม่คิดว่าหลังจากวันนั้น ท่านจะมองผมในแง่ดีกว่าเมื่อก่อน
“ ก็ได้ๆ ไปจัดการกันให้เร็ว ไปได้ๆ ” ตาของพี่โต้งไม่แข็งแรง เลยขอตัวไปพัก พอลุกขึ้นก็มีคนๆนึงวิ่งเข้ามา
“ ดิษ ........ ” คนที่ว่าคือไอตัวดีนั่นเองครับ
“ คิม พี่ขอโทษ ”
“ มานี่ ไอคนโง่ ” พ่อของวากดิษเดินไปตบบ้องหูลูกชาย แต่ดูจะเป็นแนวหยอกกันมากกว่า ในห้องหัวเราะกันร่าเลย
“ อย่างนั้น เดี๋ยวเราไปเตรียมเอกสารกัน ผมจะไปคุยกับคุณแจงให้รู้เรื่อง ” ลุงทนายบอกพวกผม
“ เดี๋ยวผมกับคิมจะตามไปครับ ” ดิษรีบบอก
“ ทำไมกูต้องไปกับมึง ” ผมเผลอพูดซะเต็มยศ เล่นเอาผู้ใหญ่มองเป็นแถวๆ
“ คิม มันจะตายให้ได้มาสองสามวันแล้ว ไปกับมันเถอะ ” พ่อท่านวากช่วยกล่อม พี่โต้งก็ยิ้มๆ ผมเลยต้องจำใจไปกับไอดิษ ทั้งๆที่ยังไม่หายโกรธเลย ผมเดินนำมันออกมา โดยไม่มองมันด้วยซ้ำ
“ โกรธมากเลยเหรอ ” พอพ้นสายตาคน มันรีบถามเลยครับ
“ อย่าเพิ่งถาม งานยังไม่จบ กูยังไม่อยากรีบคิดบัญชี ” ดิษมันทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมมากเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
“ ก็ได้ ...... บัญชีน่ะอย่าคิดแพงนะ กลัวจ่ายไม่ไหว ” เหอะๆ ดูมันพูดดิ เฮ้อ อย่างน้อย ปัญหานี้ก็มีท่าทีจะแก้ได้แล้วครับ แต่ที่น่าคิดคือ ผมจะเอาคืนไอวากดิษนี่ยังไงดี ถึงจะคุ้ม หึหึหึหึ
***************************************************************
เพิ่มให้นิดหน่อยนะครับ ความจริง ตอนที่เกิดเรื่องกินเวลานานเหมือนกัน เรื่องกับสับสนมาก ผมไม่รู้จริงๆว่าเรื่องทางฝั่งดิษอะไรเกิดก่อนเกิดหลัง ที่ว่าเค้าตามหาผม หรือไปขู่เพื่อนๆผม ประมาณนี้ ผมเลยเดาเอาเองด้วยครับ
-
พี่คิมจัดการพี่ดิษหนักๆเลยยย :hao3: :hao3:
-
คนหูเบาต้องโกรธให้หนัก!!
แต่ก็รีบดีกันเร็วๆ นะคะ 555+
-
:hao6: นั่นแน่ จะเอาคืนท่านวาก คิมจะได้จัดการ หรือ โดนจัดการกันแน่น้า อิ อิ :katai2-1:
-
จัดหนัด จัดเต็ม ไม่มีโปรโมชั่นให้ด้วย พี่คิมจัดไป จัดเลย 555555
-
เรื่องแบบนี้ไม่ควรใจดี ยัยแจงคนนี้ร้ายโดยเนื้อใน เพราะคิมไม่ใช่รายแรกที่โดน
ค่อยยังชั่วที่เรื่องลงเอยด้วยดี เพราะเจอคนดี ๆ ช่วยเหลือด้วยแหละ
งานนี้ต้องอบรมพี่ดิษนานหน่อย คราวหน้าจะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อใครง่าย ๆ
-
โชคดีจังมีผู้ใหญ่สนับสนุนและเข้าใจ ดีใจด้วยนะที่ปัญหาคลี่คลายได้ใน่ที่สุด
-
ยัยแจง :beat: :z6:
พี่คิมจัดหนักไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 55555555 :laugh:
-
จะบอกว่าอ่านตอนนี้ใจเต้นมาก
คือจริง ๆ อยากอ่านแบบรีบๆ ให้ถึงบทสรุป
แต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าไม่อยากพลาดไปสักคำน่ะ
สรุปคนอ่านเป็นเอามากเลยกับเรื่องเครียดเรื่องนี้
บทเรียนนี้ คงทำให้ดิษไม่ไว้ใจใครง่ายอีกนะ
และดิษควรจะรู้ได้แล้วว่าคิมรักและหวังดีกับดิษ
เหมือนกับที่ดิษรักและหวังดีกับคิมจริง ๆ
ยัยแจงก็ร้ายอย่างเนื้อแท้จริง ๆ เพราะทำให้ดิษเชื่อซะสนิทเลย
ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนเขาเคยชอบ ก็คงจะทำให้ดิษไม่เคยระแวง
แล้วถ้าเรื่องมันไม่จบแบบนี้ล่ะ หรือใช้เวลานานกว่านี้ถึงจะจบ
ความสันพันของดิษกับคิม มันก็จะไม่จบไปด้วยเลยเหรอ
แอบงอนดิษแล้วนะกับเรื่องนี้อ่ะ ปกติจะงอนคิมที่ใจดีไปทั่ว 555
-
จัดหนัก จัดเต็มกันไปเลยพี่!!!!!!!!! 555+++ ฮาอ่ะ ท่านว๊ากดิษ เหอะๆๆ
ความรักบังตา~~~~~
-
คิม พูดถึงนายเป็นคนเก่งนะ ฉลาดด้วย
อายุแค่นี้ ทำถึงขนาดนี้ได้ ไม่ธรรมดาจริงๆ ^^
เสียอย่างเดียว "อารมณ์ร้อนไปหน่อย"
ถ้าแก้ตรงนี้ได้ นายจะเป็นคนที่เพอเฟ็คมากเลย
o13
-
ถ้าเป็นเรื่องของคิม ทำพี่ดิษไปไม่เป็นได้ตลอดสิน่า
ทั้งรักทั้งหวงนิเนอะ :hao5:
คิมสู้ๆ รอดูชะตากรรมยัยพี่แจง :katai2-1:
-
ยัยเจ่แจงไม่ธรรมดาจริงๆนึกว่าโดนแค่คิมที่ไหนได้ใครขวางเจ่แกเล่นหมด
พี่ดิษก็นะไม่ฟังอะไรเลยเชื่อใจเขาเหลือเกินคงนึกว่าเขารู้สึกดีๆกับตัวเองคงไม่คิดร้ายล่ะสิ
เป็นไงล่ะเจ่ เจอคิมเข้าไปคงรู้แร่ะว่าไผ๋เป็นไผ๋ พี่โต้งก็ใจดีเกินไม่เอาเข้าคุก
พี่ดิษตอนหน้าคิมคิดบัญชีใช่ใหมปูเสื่อรอเลยล่ะกันเอาให้หนักโทษฐานไม่เชื่อใจคิมคึคึ :hao6:
-
ความจริงน่าจะทิ้งเนอะ ดีแต่โง่ตลอดแบบนี้ หึ หึ
+1
-
อ่านตอนนี้ รู้สึกตื่นเต้นอ่ะ
อยากรู้อีนังแจงจะเจอกับอะไร
เรื่องจะเคลียร์กันยังไง
ดีแล้วพี่ดิษจะได้หายโง่ซะที -_-"
ตอนหน้า เราจะได้เห็นจุดจบของอีเจ้แจงแล้วใช่ไหมคะ
นึกสภาพไม่ออกเลย ถ้ามีคนแบบอีเจ้แจงทั่วทุกมุมสังคม แย่ๆ :เฮ้อ:
-
โหววววววววพี่คิมมี่มาแว้วววววววว คถ.มากมายเลยคร้าบบบบ ขอกอดที5555^^ ทำไมชีวิตพี่คิมนี่เจอเรื่องอย่างกับในละครหลังข่าวเลยอ่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในสังคมจิงๆ แต่พี่ดิษนี่ไม่ไหวเลยน้า ไม่ไว้ใจพี่คิม อย่างนี้ต้องเอาให้หนักนะพี่คิม ตอนหน้านี่เอาคืนพี่ดิษใช่ไม๊555555จะรอครับ^^
-
ยัยแจงนี่โกงมานานแล้ว แถมยังให้ร้ายคนที่ไม่เห็นด้วยกับหล่อนมาตั้งหลายราย
แต่ดิษกลับไม่ระแคะระคายอ่ะ แล้วยังไม่เชื่อใจคิม หาว่าคิมหาเรื่องแจงอีก
อย่างนี้ต้องจัดให้หนัก ไล่ให้ไปนอนนอกห้องเลยคิม หรือไม่ก็ให้นอนข้างล่าง
นี่คือสถานเบานะ สถานหนักยังคิดไม่ออก แต่คิมห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ :z3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
น้องคิมจัดการพี่ดิษให้คุ้มนะ
ปล.พี่ดิษคงยิ้มรับโทษ
มีเรื่องให้ลุ่นได้ตลอด
55555555555555
-
เข้าใจกันซะที อิอิ // มารอดูความฉิบหายอีแจง
-
พี่โต้งไม่น่าใจดีเลย น่าจะเอายัยแจงนี้เข้าคุกซะ :m16:
-
จัดวากดิษ..ให้หนักเลยคิม
ยิ่งจะให้ดี..สลับตำแหน่งกันดิ :oo1:
รับรอง..งานนี้ เฮียข้าวกล้อง เข็ด!!!
ติดใจน้องคิม ไม่รู้ด้วยนา
ฮ่าฮ่า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มานั่งมานอนรอน้องคิม :z13:
-
อ่านแล้วแอบอมยิ้ม เฮียทำแฟนหายแล้วไปโวยกับเพื่อนคิมอ่ะ ตัวเองทำเองนิเนอะ 555
ถึงได้รู้ว่าเฮียรักคิมมาก(แม้จะรู้อยู่ก่อนแล้ว) ถึงกับเมาร้องไห้เลย...ระดับผู้จัดการนะนั่น 55 คิมอย่าแกล้งเฮียอีกนะ คิ ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ยัยแจง ต้องได้รับบทเรียนที่จำจนวันตาย ฮิฮิ
-
คิดว่าตัวเองคงแน่มากสิน่ะ ชิชะยัยนังพี่แจง
สมน้ำหน้าเสียทั้งงานทั้งผู้ชายไม่ได้ไรเลย
-
พี่ดิษ นี่ก็จริงๆเลยน้า ที่เรื่องคนอื่นอ่ะฉลาด เดาทางเค้าออกหมด ที่เรื่องตัวเองเป็นควายให้เค้าหลอกได้ตั้งนาน
แล้วยังมีหน้า ไปว่าพี่คิมอีก มันน่ามั้ยเนี่ย ถ้าพี่คิมไม่ไปทำงานกับพี่โต้ง ท่าจะยังกินหญ้าอีกนานอ่ะ
แต่ชะนีแจง นี่ก็พอตัวเลยเปรี้ยวตีนกำลังดี เอาแม่งเข้าคุกไปเหอะ ไม่ก็ให้พ่อมันถอนหุ้นออกไปให้หมด
ทำงานกับคนแบบนี้ กาลกิณี บริษัท ครอบครัวจะล่มจมก็เพราะมันนี่แหละ :beat: :z6:
-
นังแจงง หึหึ.......
จัดการท่านวากด้วยนะพี่คิม......
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ มาให้กำลังใจพวกพี่
-
พี่รู้ไม๊ ฉันออกมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ55555ไม่ใช่และ มารอดูว่าพี่คิมมี่จะจัดการยังไงกับพี่ดิษ คิดฮอดด้วยครับ555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมยังไม่ว่าง รอต่อไป
-
ต้องจัดการกับยัยแจงขั้นเด็ดขาดนะ แม้มันจะผ่านไปแล้วแต่ก็อินอะ อ๊ากกก
มาต่อสะทีสิคิ๊มคิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอครับรอ สงสัยยุ่งจิง พักผ่อนบ้างนะครับ ทั้งคู่เลย^^
-
:mew6: สวัสดีมิตรรักแฟนเพลงนะครับ
นิสัยนกฮูกแก้ไม่หาย แฮะๆ ชอบมาอาละวาดกลางดึก
วันสองวันนี้ ป่วยเป็นโรคคนขี้เกียจบังอาจขยัน เหอะๆ อันนี้เค้าแซว
เรื่องของเรื่องคือ ช่วงนี้ ได้รับงานมาใหม่ เป็นเอกสารล้วนๆและด้วยที่ผู้ใหญ่หวังดี
เห็นว่ากำลังจะจบกฎหมาย เลยให้ลองงาน ปรากฎว่า
วันแรก คือ สองวันก่อน เกิดอาการปวดหัวตุบๆ อยากอ้วกขึ้นมา เลยอ้วก ร่วงไปตอนทำงาน
ปวดที่ขมับไม่หาย เลยโดนผู้จัดการส่งไปหาหมอ
หมอบอกว่า เครียดมากไป และสายตาสั้น + เอียง !!!!! เหอะๆ ตอนนี้ตัดแว่นแล้วครับ
แวะมาบอกก่อน เพราะหมอบอกว่า ไม่แน่ใจว่าปวดขมับน่ะ เป็นเพราะอะไร ไม่ควรจ้องคอมหรือ
จดจ่ออะไรนานๆ เรียกว่าโดนให้พักก็ได้
ปล.เริ่มรู้สึกตัวเองแก่ลงแล้วอะครับ :ling1:
ปล.อีกรอบ ไว้จะแวะมาทักทายนะครับ ช่วงนี้อยากพักนิดหน่อย ไม่ว่ากันน้าๆ :mew3:
-
ต้องแจ้งให้ผู้จัดการดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยนะคะ 555+
ดูแลตัวเองให้สบายแล้วมาต่อไวๆ นะคะ :katai5:
-
พักก่อนพี่
-
ไม่ว่าเลยครับ เอาใจช่วยต่างหาก พักผ่อนเยอะๆนะครับ5555ใจไม่แก่นี่ก็พอแล้วล่ะ55555555
-
พักผ่อนเยอะ ๆ นะคิม อย่าเครียดมาก
อย่างคิมเรียกว่าแก่ คนอ่านคงเป็นทวด คิคิ
-
พี่คิมมมมม พักผ่อนเยอะๆเน้อ รักษาตัว รักษาสุขภาพให้หายก่อนน้า
ว่างเมื่อไหร่ก็มาลง มาเล่าให้ชาวเล้าอ่าน รอได้เสมอค่ะ~ :L2:
เห...แต่เค้าว่าพี่คิมน่าจะหายไวนะ มีผู้จัดการ(ดิษ)ดูแลเป็นส่วนตัวด้วยความใกล้ชิด :กอด1: :pig4:
-
ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
-
รอได้มิเป็นไร พี่คิมรักษาตัวดีกว่านะ :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
-
รักษาตัวเถอะค่ะ ขอให้หายไวๆนะคะ :กอด1: รอได้เสมอ
-
เรื่องลงเรื่องไม่ว่ากันค่ะ รอได้เหมือนเดิม
ขอแค่คิมดูแลตัวเองดี ๆ อย่าหักโหมก็พอ
ที่สำคัญคิมอย่าดื้อกับ ผจก.ส่วนตัวนะคะ
ปล.ขอให้คิมหายป่วยและหายเครียดเร็ว ๆ นะคะ :กอด1:
-
รักษาสุขภาพนะ น้องคิม
-
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เป็นห่วง
หายดีแล้วว่างๆค่อยลงต่อก็ได้
-
อย่าหักโหมมากนะคิม ทำงานก็พอตัวอยู่แล้ว เรียนกฏหมายด้วยอีก แล้วยิ่งกฏหมายรามยิ่งขึ้นชื่อ :katai1:
ต้องแบ่งเวลางาน เวลาเรียน เวลาส่วนตัวกับเฮียอีก อิ ๆ เหนื่อยก็หยุดพัก แล้วค่อยลุยต่อ...บอกแล้วว่าให้เฮียเป็นอาเสี่ยเลี้ยง
แงะ คิมใส่แว่นอ่า...เวลาเฮียจุ๊บจะไม่โดนแว่นหราาา :-[
เฮียดูแลน้องด้วยนะ :L1:
-
พักผ่อนเยอะ ๆ นะและหายไวไวนะครับ ^_______________________^
-
รักษาสุขภาพนะคะคิมขอให้หายไวไว
งั้นคิมก็เป็นหนุ่มแว่น^;^สเป็ค :z6: โดรทรีนพี่ข้าวกล้อง อิอิ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พักผ่อนๆ พักสายตาก่อน หายเร็วๆนะ :3123:
-
อ่านไปอ่านมาอย่างกับนิยายสืบสวนสอบสวนเลยอะ
ลุ้นโคตรรร ว่าจัดการแจงยังไง
-
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะค้าบพี่คิม :กอด1:
-
อย่าเครียดมากนะคิม :กอด1:
พักผ่อนเยอะๆ ดูแลสุขภาพด้วย :L1:
ถ้าดื้อ เด๋วจะโดนพี่ดิษจัดการนะ .....
-
คิมเรามีทางแก้นะ เขียนลงบนกระดาษแล้วอัพเลย ๕๕๕๕ เป็นไฟล์ภาพ แลดูพยายามเนอะ ก็เค้าอยากอ่านต่อนี่นาาาา
ขอให้หายป่วยไวไวแบบติดจรวด จะได้มาต่อได้อย่างเทอร์โบ
-
เอาส่งกำลังใจให้อ่ะคร้าบบ^^555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ พี่คิมควรบอกพี่ดิษให้รู้ด้วย พี่ดิษจะได้ดูแลพี่มากขึ้นนะพี่
-
สู้ๆนะ
-
หายไวๆนะ คิดถึงอ่ะ อาการดีขึ้นเมื่อไรมาต่อด้วยนะ อิอิ
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ :mew1:
เราก็เป็นนะคะ เวลาที่ต้องจ้องอะไรนานๆ จะปวดหัวมากค่ะ
เรื่องงานสู้สู้นะคะ
-
ดูแลตัวเองดีๆ นะพี่คิม....ระวังโดนพี่ว๊ากดิษจับขังโทษฐานไม่ดูแลตัวเอง เหอะๆๆๆ
-
ผักผ่อนเยอะๆนะน้องคิม
พี่ดิษดูแลด่วน
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คืนนี้จะมีนกฮูกมาไม๊อ่ะครับ555 พักผ่อนกะผู้จัดการอยู่ล่ะสิ่เวลานี้^^ งั้นก็เต็มที่ไป5555
-
รอคิมครับ
-
วันนี้เกือบไม่ได้มารอพี่คิมพี่ดิษครั บคิดถึงพวกพี่ทุกวัน (เกือบไม่ทันละ เกือบข้ามวัน555555)
-
มารอนกฮูกน้อยอ่ะครับ เผื่อโผล่มาดึกๆ ไม่มาก็ไม่เป็นไรครับพักเยอะๆน้า แต่อย่าเยอะจนลืมกันล่ะ5555^^ ปล.คถ.ที่สุด
-
พักผ่อนนะคะพี่คิม ฝากพี่ดิษดูแลด้วย ห่วงง :mew2: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ พี่เป็นไงบ้าง
-
ไม่เป็นไรจ้า ไม่ต้องรีบ ยังไงก็รออยู่แล้ว :m1:
-
พักผ่อนเยอะๆนะพี่คิม แฟนเพลงรอได้5555555
-
:katai5: แวบๆมาต่อให้ครับ ช่วงนี้ไม่คลื่นไส้แล้ว มีวินๆนิดหน่อย อดกินเหล้าเลย เหอะๆๆๆ
มาต่อกันครับๆ
*************************************************************
หลังจากนั้นพวกเราก็ต้องมาที่สำนักงานของลุงทนาย ระหว่างทางวากดิษพยายามเรียกผมตลอด แต่ผมไม่ได้ตอบ อยากรู้ว่าหน้าตาอย่างมันนี่จะง้อคนอื่นยังไง
ส่วนคณะที่ตามมานี้ก็มีแต่พวกที่รู้จักกันทั้งนั้น ผมค่อนข้างจะเขินๆเพราะเราไม่ใช่แค่อายุน้อย แต่อาวุโสในงานก็น้อยมากๆ กลัวจะมาเป็นภาระมากกว่า
“ ผมไม่ค่อยได้ช่วยอะไรเลย ” ผมบ่นกับพี่โต้ง
“ ใครว่า ถ้าไม่ใช่คิมมาบอกกับพี่ พวกเราจะรู้เหรอ ” พี่โต้งปลอบผมครับ
“ นั่นสิ ต้องชมมากกว่านะ ” วากดิษสอดละครับ
“ เฮอะ !!!! ” ผมกับพี่โต้งแทบจะอุทานพร้อมๆกัน ทั้งหมดก็เพราะมึงหูเบาไม่ฟังกูอะ
“ พี่ ...... ไม่ได้ตั้งใจนะ ” เวลาเห็นพี่วากของผมทำหน้าสำนึกผิดนี่ แอบสะใจยังไงไม่รู้ดิ
“ วันที่มาโวยวาย นึกว่าจะมาต่อยพี่ซะแล้ว ” พี่โต้งคงพูดถึงวันนั้นอะครับ วันที่เค้ามาโมโหใส่ผมกับพี่โต้งที่ที่ทำงานของผม
“ ถ้าพี่คิดจะแย่ง ....... ” วากดิษเหมือนพยายามจะพูดเรื่องของเราครับ ผมเลยรีบเอ็ดมัน
“ แย่งอะไร ” พี่โต้งหันมาถามผมแทน
“ อ๋อ คงหมายถึงแย่งลูกน้องมั้งครับ ” ผมยังไม่อยากให้พี่โต้งรู้เรื่องของผมอะครับ อายพี่แก
“ เรื่องนี้ว่ากันทีหลัง ทนายมาตามแล้ว ” เราพักเรื่องส่วนตัวไว้ก่อนครับ มาสู้เรื่องงานกันต่อ
ขั้นตอนต่อจากนี้ ลุงทนายบอกว่าเราจะส่งเรื่องทั้งหมดไปให้หุ้นส่วนใหญ่ คือที่มีหุ้นมากๆรับทราบ จะได้ลงคะแนนปลดผู้จัดการออก เจ๊แจงนี้เค้าเด็กมีเส้นครับ พ่อเจ๊เป็นหุ้นส่วน
“ เราจะทำยังไงกันดีล่ะครับ ” พี่โต้งถาม เรื่องนี้ท่านวากดิษค่อนข้างจะเสียงอ่อยๆ เพราะเรื่องเกิดใต้ตำตาตัวเอง เลยได้แต่ยอมรับตามพวกเรา
“ มันต้องใช้เสียง ... เท่าไรน้า ผมก็จำไม่ค่อยได้ ” ลุงรีบค้นข้อมูลในแฟ้ม
“ ใช่หนึ่งในสามไหมครับลุง พอเสนอแล้วค่อยลงมติว่าจะปลดไหม ตอนปลดใช้เสียงเกินกึ่งหนึ่ง ” ผมลองบอกลุงทนาย เพราะจำได้ว่า ตอนที่เข้าทำงานใหม่ๆ เค้าแจกคู่มือให้ผมอ่าน ในคู่มือก็จะมีข้อบังคับของห้างอยู่ด้วย
“ เออ ใช่ ไอน้องจำแม่นนะ ” แหม เรียกไอน้อง เหอะๆๆๆ
“ น้องเค้าเรียกกฎหมายด้วยนะครับลุง ” วากดิษรีบเสริม รู้สึกจะพยายามช่วยผมเหมือนกันนะ หุหุ
“ พอดีเลย เดี๋ยวน้องมาช่วยพี่ทำงาน ” นั่นแหละครับ เป็นคำเชิญที่ผมได้รับ และผมก็ตอบรับโดยดีด้วย
พอเสร็จจากงาน แต่ละคนก็เหนื่อยมากๆ ที่เหนื่อยอาจจะเหนื่อยใจมากกว่าครับ เพราะครั้งนี้เหมือนรบพุ่งกันเอง แต่ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ ผลประโยชน์เป็นของส่วนรวมนี่เนอะ ไม่ใช่ของคนกลุ่มเดียว
“ คิม วันนี้คู่หมั้นเค้านัดพี่ไปที่เที่ยวน่ะ คิมไปกับพี่นะ ” พี่โต้งออกปากชวนผมครับ
“ ไม่พี่ วันนี้คิมต้องไปขนของ ย้ายกลับหอเดิม ” วากดิษแย่งตอบอีกแล้วครับ ผมว่าวันนี้มันไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย นี่เป็นเพราะผมหรือปล่าวนะ
“ พี่ว่าพี่ถามคิมนะ ” แป่ววววว ฮ่าๆๆ หน้าจ๋อยเลยครับ
“ วันนี้ผมคงยุ่งๆนิดหน่อยนะครับพี่ ”
“ อืม แล้วพี่จะโทรหาเรานะ ” พอพี่โต้งเดินไป วากดิษมันทำเสียงไม่ค่อยพอใจ
“ ทำไม ประจำเดือนไม่มาเหรอ ” ผมแหย่มัน
“ พี่ว่าพี่คนนี้ต้องคิดไม่ค่อยซื่อกับคิมแน่ๆ ”
“ ได้ยินมะ พี่เค้ามีคู่หมั้นแล้ว ระแวงไม่เข้าเรื่อง ” วากดิษหันมามองผม
“ พี่รักคิมนะ ” อ้าว เล่นพูดแบบนี้ กูก็เขินเป็นเด้
“ ค่อยคุยทีหลังดีปะ จะพาไปขนของกลับหอไม่ใช่เหรอ ”
“ ครับผม !!!!! ” ท่าทางดีใจของพี่วาก ทำให้ผมยิ้มออกเหมือนกันครับ
ดิษพาผมขับรถมาเก็บของที่ห้องพักที่ผมมาเช่าไว้ชั่วคราว พอดิษมาเห็นหน้ามันเสียเลยครับ เพราะสภาพค่อนข้างทรุดโทรม ไม่สะอาดมากนัก อย่างว่าตอนนั้นผมไม่มีเงินมากนี่เนอะ ต้องเอาเงินที่เหลือจากที่พ่อให้มาใช้
“ ลำบากมากไหมน้อง ” ผมเริ่มเอาเสื้อที่ราวแขวนมาพับๆยัดใส่กระเป๋า ตอนมาผมมาแค่กระเป๋าใบเดียว ของเลยมีไม่มากครับ
“ ลำบากสิ ” วากดิษถอนหายใจเฮือก ผมเดานะว่า วากดิษคงคิดว่าผมจะโกรธมากที่ต้องมาลำบากแบบนี้ แต่ไม่ใช่หรอกครับ ผมไม่ได้โกรธมันเลย ตอนเนี่ย กำลังกวนมันเฉยๆ
“ ........ ” หลังจากนั้นเราเก็บของกันเงียบๆ ดิษก็ไม่ยอมพูดยอมจาครับ พอเรียบร้อยเราก็ไปหาแม่ของดิษ
ที่โรงพยาบาล ผมขอโทษแม่วากดิษก่อนที่ไปโดยไม่บอกกล่าว ท่านไม่ได้ว่าอะไรครับ แต่อยากรู้ว่าเพราะอะไร
“ เพราะดิษเอง ”
“ อ้าว ข้าวกล้องไปเกี่ยวอะไรกับน้องเค้าล่ะ ” แม่ท่านวากถามต่อ
“ แจงเค้าทำให้ผม ..... ไม่หรอก เป็นเพราะดิษเองนี่แหละ ” ท่าทางไม่ดีละครับ ดิษเอาแต่โทษตัวเอง
“ คือ เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ........ ” ผมตัดสินใจเล่าให้น้าฟังเกือบทั้งหมด พอจบ น้าก็ร้องอุวะออกมาทันที
“ เห็นนิ่งๆ ไม่ธรรมดานะ ”
“ น้ำนิ่งไหลลึกไงแม่ ”ผมอาจจะเพิ่งมาสังเกตเอาวันนี้ว่า วากดิษเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นครับ
“ ต่อไปน่ะ คุยกันบ้าง ถึงจะเป็นเรื่องงานเราก็คุยกันได้ลูก ”
“ ครับ ผมจะจำไว้ครับน้า ” น้ายิ้มๆให้ จากนั้นเราก็ไปหาข้าวกินกัน แล้วถึงกลับหอพักครับ
พอถึงหอพักผมกระโดดลงไปนอนที่เตียงเลยครับ นุ่มดีจริงๆ ส่วนวากดิษพอขนของขึ้นมาก็เอาแต่นั่งนิ่งๆ ไม่นานนักสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นก็เกิดขึ้น
“ ดิษ .... ร้องไห้เหรอ !!!! ” นาทีที่ผมเห็นน้ำตาของดิษ ใจผมร่วงลงไปกองกับพื้นเลยครับ ผมเดินไปกอดโดยที่ไม่คิดอะไรเลย ผมรู้แค่ผมอยากกอดเค้าเท่านั้น
“ พี่ไม่น่าพาคิมมาลำบากเลยจริงๆ คิมแค่ดูแลหอนี้ก็พอ ต่อไปไม่ต้องทำแล้ว ”
“ ไม่เอาน่า คิมขอโทษนะ เมื่อกี้ คิมไม่น่ากดดันดิษมากไป ” วากดิษยังก้มหน้างุดๆอยู่
“ พี่อยากพูดทุกอย่างให้คิมเข้าใจนะ ....... อุ๊บบบ ” ดิษยังไม่ทันพูดจบ ผมก็จูบปากมันซะแล้ว ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่า ผมห่วงมันมากแค่ไหน แต่ผมก็เป็นคนๆนึงที่ปากหนัก พูดเหตุผลก็ไม่ค่อยเป็น ที่ผมทำได้มีแค่การแสดงออกทางกายเท่านั้นเอง
หลังจากเสร็จกิจ เหอะๆ พออาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย เราก็มานอนบนเตียงคุยกัน
“ เมื่อกี้อยากพูดอะไร ” ผมถาม
“ เอ ...... ลืมแล้ว เราทำกันอีกครั้งปะ เผื่อจะนึกออก ” ดูแม่ม
“ เออ ไม่คุยก็ไม่คุย ฝันดีนะ ”
“ โอ๋ๆๆ ล้อเล่นน่า ” หน้ามึงดูไม่ล้อเล่นเลยแหละ
“ ตอนแรกเลย พี่อยากให้คิมมาทำงาน เพราะรู้ว่าคิมไม่ชอบอยู่ว่างๆ ประกอบกับแจงพูดทำนองว่า อยากให้น้องๆมาช่วยทำงาน พี่เลยบอกคิม ” ยัยแจงเป็นคนเริ่มสิ
“ พอคิมเข้ามาทำงาน พี่ถึงเพิ่งรู้ว่าแจงรู้เรื่องของเราแล้ว แจงพยายามพูดอ้อมๆว่า ตัวพี่ต้องทำตัวเป็นกลาง อย่าเข้าข้างคนของตัวเอง ทำให้พี่คิดไม่ตกว่าต้องปฏิบัติกับคิมยังไง ทั้งในที่ทำงานและที่หอพักด้วย ” ดูไปแล้ว ดิษเองก็ลำบากไม่แพ้ผมเหมือนกันนะครับ
“ วันที่เกิดเรื่อง วันที่คิมไม่ให้เอาของออกจากคลัง พี่เลยคิดไปเองว่า คิมน่าจะรู้ว่าแจงกับพี่เคยคบๆกันมา ..... คิมคงหึงแล้วอยากมีปัญหากับแจง ....... เหอะๆ พี่นี่โง่ดีแท้ๆ ” ผมขยับไปลูบหลังของมัน
“ ช่างเถอะ เรื่องคราวนี้ คิมก็อยากพิสูจน์บางอย่างในตัวคิมให้ดิษเห็นเหมือนกัน ”
“ พี่เชื่อมาตลอดนั่นแหละ ปัญหามันอยู่ที่พี่เอง ...... ตอนที่ทำไร่ทำนา ไม่เห็นมีปัญหาเหมือนตอนนี้เลย ” ดิษน่าจะหมายถึง ตอนที่มันงอนผมแล้วหนีไปครับ
“ งานไม่เหมือนกัน ทุกอย่างก็ต้องต่างกันสิ ” ผมพยายามปลอบใจเค้าครับ
“ ........... พี่ว่าจะเลิก พี่ไม่อยากปวดใจเหมือนครั้งที่แล้ว ”
“ เลิก หมายความว่าไง ” ผมถาม
“ พี่จะขอออกไปทำงานที่ไกลๆ ไม่ทำงานแบบนี้แล้วไง เราจะได้ไปทำงานที่เราถนัด ”
“ แค่นี้ก็ยอมแพ้แล้วเหรอดิษ ” ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเลยครับ
“ พี่ไม่ได้ยอมแพ้นะ ....... เราแค่ ”
“ แค่หนีปัญหาใช่ไหม ” ดิษนิ่งเลยครับ
“ ถ้าอนาคตมีปัญหาใหญ่กว่านี้ เราต้องหนีอีกไหม ทำไมไม่ค่อยๆเรียนรู้แล้วสู้ล่ะ ” ผมพูดกับดิษ มันยิ้มออกแล้วครับ
“ งั้น ......... ” ดิษกุมมือของผมไว้
“ คิมสัญญากับพี่ได้ไหมว่า ไม่ว่าเรื่องอะไร คิมจะอยู่กับพี่น่ะ ” ผมหัวเราะออกมาครับ
“ ดิษ ...... คราวนี้คิมก็อยู่ดิษ ”
“ พี่หมายถึงเรื่องนี้ไง กลับมาทำงานกับพี่เหอะ ” ผมนั่งๆคิด ก่อนจะให้คำตอบ
“ ตอนนี้ยังไม่ได้หรอก เรื่องยังไม่จบเลย ขืนกลับไปตอนนี้ได้ถีบคนตกสระอีก ” ดิษดูจะไม่ค่อยพอใจ แต่ไม่ยอมพูดครับ
“ งั้นคืนนี้ พี่ขอ ....... อีกนะ ” ผมได้แต่ยิ้มๆ ไม่ยอมก็กระไรอยู่อะ เหอะๆๆๆ แต่ขณะที่วากดิษกำลังจะเขมือบผม พี่โต้งก็โทรมาพอดี
“ อะไรของเค้าวะ ” วากดิษบ่นเลยครับ เหอะๆๆ
“ เหอะน่า ขอคุยก่อน สวัสดีครับพี่ ”
“ คิม ........ พี่ไม่กล้าเข้าไปน่ะ พี่ไม่เคยเที่ยวเลย ดิษปิดโทรศัพท์พี่ติดต่อไม่ได้ คิมมาเป็นเพื่อนพี่ทีนะ ” น่าสงสารคุณชายจริงๆเลย ผมตัดสินใจไปครับ
“ ดิษ ปิดโทรศัพท์เหรอ ”
“ ใช่ พี่กลัวจะมีมารมาผจญไง ” ดูมันดิ
“ มาเหอะน่า ถือว่าช่วยพี่แกนะ ปะๆๆ ” ผมกึ่งดึงกึ่งลากดิษให้ไปแต่งตัว เฮ้อ เกิดเป็นคนมีพวกพ้องเยอะก็แบบนี้แหละนะ เหอะๆๆ
**************************************************************
-
แหะ แหะ แหะ แหะ อ่านไปอมยิ้มไป ทั้งคู่ทำความเข้าใจกันแล้ว :hao6: :hao7: :hao6: :hao7:
หืมมมม ยัยแจงเป็นเด็กเส้นด้วยเหรอเนี่ย มันน่านัก :beat: :z6:
-
คิมเป็นคนรักและคู่คิดที่ดีมาก คอยช่วยเหลือและให้กำลังใจดิษเสมอ รักกันนาน ๆ นะ
-
ทำไมพี่คิมแม่พระแบบนี้นะ :heaven
อ่านที่พี่ดิษร้องไห้แล้วมันจะพาลร้องตาม 5555555
ดูแลสุขภาพทั้งพี่คิมพี่ดิษนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
นกฮูกมาแล้ว^^ ตอนนี้นี่ฟินโคตรอ่ะ555555โอ้ยเขินแทน5555555555 ปล.หายไวๆนะครับพี่คิม ไม่งั้นเปรี้ยวปากตายแน่เลยใช่มะ5555
-
พี่ดิษก็หูเบาไป ไม่เบื่อใจแฟนเล้ยยยย
-
เย้ ดีกันแล้ว :heaven พี่วากดิษตอนนี้หงอเป็นลูกแมวเลย :m3:
อยากเห็นจุดจบยัยเจ้แจงเร็วๆ :m16:
#พี่คิมหายไวๆน้า :กอด1:
-
เข้าใจกันก็ดีแล้วนะ รักกัน ดูแลกันตลอดไปนะจ๊ะ
-
ทำไมข้ามตอน "กิจ" ไปเลยอ่าาา > <
-
น้องคิมอ่ะ น่าจะงอนนานๆ หน่อย
แต่เล่นเอาวากดิษถึงกับร้องไห้นี่ก็คิดว่าวากดิษน่าจะสำนึกแล้ว
เฮ้อ คราวหลังก็เชื่อใจน้องคิมหน่อยสิ
-
ตอนนี้ทำให้ผมยิ้มได้เลยครับ มารอพี่คิมพี่ดิษเหมือนเดิมครับ
-
เข้าใจกันแล้ว :hao7:
น่ารักมากเลย รักๆๆๆๆ กันตลอดไปนะคะ :mew1:
ปล.พี่คิมพักผ่อนเยอะนะคะ รอพี่คิมพี่ดิษค่ะ
-
ดิษอาจหูเบาไปนิด แต่คนเราต้องมีก้าวผิดถึงจะมีบทเรียนนะ ดีจังที่คิมเข้สใจดิษอะ
-
โล่งทั้งเรื่องคดี โล่งทั้งเรื่องคิมกับดิษ เรื่องอื่นดิษไม่เคยกลัว แต่ที่คิดจะหนี
เพราะคงกลัวว่าต่อไปอาจจะมีอะไรมาทำให้ ดิษกับคิมต้องมีปัญหากันอีกน่ะ
เรื่องนี้เล่นเอาดิษร้องไห้เลยอ่ะ คงจะรู้สึกผิด และโทษตัวเองที่ทำให้คิมลำบาก
ดูแลกันดี ๆ นะ ทั้งคิมทั้งดิษเลย :กอด1: คิม :กอด1: ดิษ สู้สู้นะคะทั้งคู่เลย
-
น่ารักนะเนี่ยน้องคิม
ตอนนี้หวานดีนะ ดูน้องทั้งคู่เติบโตเป็นผู้ใหญ่กันมากแล้วนะ โดยเฉพาะน้องคิม
อ่านตอนนี้แล้วดูเป็นผู้ใหญ่ดี แนะนำให้กำลังใจพี่ดิษด้วยล่ะ
มั่นคงกับความรัก ไม่วอกแวก เติบโตขึ้นมากเลยล่ะ
พี่โต้งเนี่ยชักจะยังไงรึป่าวเนี่ย
-
รอดูวาระสุดท้ายของป้าแจง อู่ย 55555 :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
ขุดหลุมฝังนังแจงหน้าหนาเลย
:katai2-1:
-
ในตอนนี้เฮียเป็นถึงระดับผู้จัดการ เงินเดือนสูงอย่างแน่นอน...อยากให้คิมกับเฮียช่วยกันเก็บเงิน เป็นเงินก้อนเพื่อใช้เป็นหลักประกันในอนาคต เมื่อยามแก่ตัวไปจะได้สบาย
ช่วงนี้เป็นช่วงวัยที่ต้องขวนขวายหาเม็ดเงิน พยามยามหาให้มาก มีโอกาสก็ต้องทำ แต่ต้องไม่ลืมดูแลสุขภาพตนเองด้วยนะ
พูดถึงเรื่องโอกาส ไม่รู้ว่าไร่ของเฮียที่เคยไปทำยังทำอยู่ไหม หรือปล่อยรกร้าง ที่จุดนั้นก็เป็นโอกาสทำเงินได้นะ..
รักคิมกับเฮียดิษ จุ๊บ ๆ :mew1:
แต่ว่า...วันนี้พี่โต้งโทรมาขัดจังหวะอ่ะ คนเขากำลัง....กัน โทรมาไม่รู้เวล่ำเวลา อ๊ากกกก :z1:
-
แหม่ พี่โต้งนิ ขัดจังหวะจริงๆเลย :ling1:
คิมน่ารักจัง ชอบมากเลยตอนกอดปลอบเฮียดิษเนี่ย เข้าใจกันแล้ว :mew1:
-
น้องคิม แกล้งใหค้างอีกแล้ว
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ใครๆก็รักคิม
ดิษเลยหวงซะ
..เอาข้ามคืน..
อิอิ
ระยะหลังนี่ ได้คิมบ่อยเหมือนกันนะ
ดีใจด้วย..เฮียวาก
ฮ่าฮ่า
-
ยายเจ่แจงนี่ร้ายจริงๆวางแผนตั้งแต่ก่อนคิมมาทำงานซะอีก
เห็นใจพี่ดิษคงเสียขวัญมากเลยที่ทำให้คิมลำบาก
ดีแล้วที่คิมไม่โกรธนานและยังเป็นกำลังใจให้พี่วาก :o8:
และแล้วคิมก็ได้เป็นศิรานีอีกครั้งให้กับพี่โต้งเหอะๆรู้สึกคิมจะมาแนวๆนี้ตลอดเลยเนาะ
เป็นบุคคลที่พึ่งได้ตลอด
ปล.อยากถามคิมอ่ะว่ารูปเด็กน้อยสองคนที่พี่ดิษคืนให้คิมตอนจะตัดใจยังอยู่ป่าว
รักษาสุขภาพด้วยน๊าทั้งพี่ดิษและก็คิมหายป่วยไวไวนะคะ :mew1:
-
อ่านตอนนี้ ชอบมากก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
น้องคิมเลิศมากๆคะ
พี่ดิษมีคู่ชีวิตที่เก่งมากๆ
:mew1:
-
:katai2-1:
คิมสุดยอด
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อย่าเครียด ว่างๆค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ
-
กระแส พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง กำลังระบาด (แถมมาถึงเล้าแล้วด้วย)
พอดูจากชื่อแล้วแอบนึกถึงเรื่องของพี่คิมพี่ดิษด้วยแห๊ะ เพราะตอนแรก ๆ ก็เป็นแบบชื่อเรื่องนี้เลย
o18
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แว๊บเข้ามาทักทายครับ555 คถ.มากๆเลยอ่ะ ทำงานหนักก็อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆนะครับทั้งพี่คิมและพี่ดิษเลย:)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :z3: :z3: :z3:
-
คิดถึงคิมกับเฮียดิษอ่ะ :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ เมื่อไหร่พี่จะมาน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา รอร๊อรอออออออออออออออออ55555555รักนะจุ๊บๆๆๆ
-
หายดีรึยัง น้อ
-
พี่คิมเป็นไงมั่ง หายปวดหัวยังอะ หายไวๆนะพี่
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงที่สุดเลยครับบบบบ เมื่อไหร่จะว่างมาน้า....ทำงานหนักรักษาสุขภาพกันทั้งคู่นะคร้าบบบบบพี่คิมพี่ดิษ^^
-
ว้าวๆ มีคนรอ ขอโทษที่มาดึกนะครับ เรื่องของเรื่องก็อย่างที่เล่าอะครับ มาตามกันๆ :katai2-1:
เรื่องแทรก เกือบแล้วไง (กู)
ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ น้องสาวที่เป็นญาติห่างๆของวากดิษ ไปเรียนอยู่ต่างประเทศกลับมาเที่ยวประเทศไทยครับ ผมได้รับการไหว้วานจากวากดิษให้พาไปเที่ยว ส่วนตัวดิษอะต้องอยู่ทำงาน ประมาณว่ากูว่างงานว่างั้นเหอะ
“ พี่คิมครับ พี่เคยเจอวิว ไหมครับ ” ผมมารอรับที่สนามบินครับ คนขับรถที่มาด้วยกันถามตอนที่กำลังรอเครื่องลงอยู่
“ หือ ไม่หรอก ทำไมเหรอ ” ไอน้องคนนี้เพิ่งมาทำงานไม่นาน แต่สนิทกับผมพอสมควร
“ พี่ดิษบอกว่า น้องเค้าสวยมาก ” สวยก็ส่วนของเค้าดิ กูสนไม่ได้อยู่ดี เหอะๆๆ
“ เหรอ ” ผมตอบสั้นๆครับ
“ ทำเป็นไม่สนใจ จะคอยดูๆ ”
ผมต้องมารอรับอยู่ตรงทางเดิน สนามบินนี้เค้าหาคนยากอยู่นะครับ ผู้โดยสารมากันคนละทิศละทาง ผมเลยให้ไอน้องคนขับรถถือป้ายใหญ่ๆ เป็นสัญลักษณ์ ผมรอกันอยู่สองชั่วโมงก็มีผู้หญิงคนนึง หน้าตาเหมือนฝรั่ง สีผมงี้ทองมาเลย
“ พี่คิมคนไหนคะ ”
“ พี่ครับ ” ผมยกมือ น้องคนนั้นเดินมากอดเฉยเลย ผมตกใจตัวแข็งทื่อเลยครับ
“ พี่คิม จำวิวได้ไหมคะ ” ผมกระพริบตาปริบๆ
“ ไม่เลยจ้ะ แฮะๆ ” วิวทำหน้าบูดๆ แล้วก็ไม่ยอมคุยกับผมเลย เค้าโกรธอะไรผมหรือปล่าวเนี่ย
ระหว่างทางเดินทางกลับมาที่บ้านพ่อท่านวากดิษ วิวก็พูดๆๆๆ เหมือนเรารู้จักกันดี จนไอน้องคนขับรถต้องถามว่า พี่ไม่รู้จักมาก่อนจริงหรือปล่าว ผมก็บอกว่าไม่รู้จริง
“ พี่คิม เข่าหายดีหรือยังคะ ”
“ วิว รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ ” วิวยิ้มให้
“ พี่คิมนี่ขี้ลืมมากนะคะ เมื่อก่อนเราเคยเล่นด้วยกันนะ ”
“ แสดงว่าวิวเคยมาที่ไร่ของพ่อพี่ พร้อมๆกับดิษใช่ปะ ” วิวพยักหน้า ผมเลยเล่าเรื่องที่ผมเคยประสบอุบัติเหตุ วิวถึงเข้าใจ
“ พี่คิมมีแฟนหรือยังคะ ” อ้าว ทำไมถามแบบนี้เนี่ย
“ มีแล้วจ้ะ ” วิว ยิ้มเฝื่อนๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ
เรามาถึงบ้านเกือบเช้า วิวง่วงนอนมากเลยขอตัวไปนอนก่อน ส่วนผมก็ขอกลับหอพักเหมือนกัน ผมนอนหลับยาว มาตื่นเอาช่วงบ่าย วากดิษกลับมานั่งเล่นที่หอแล้วครับ
“ ทำไม กลับมาเร็วจังล่ะ ”
“ พี่จะไปดูไร่หน่อยน่ะ พรุ่งนี้กลับนะ ” มิน่าล่ะ ปกติไม่เย็นมันไม่กลับหรอกครับ
“ แล้ววิวล่ะ ” ดิษส่งสายตาเจ้าเล่ห์มองผม
“ อั่นแน่ ถามถึงน้องเค้าเชียวนะ ”
“ บ้าเหอะ ก็น้องเค้ามาทั้งที จะไม่พาไปเที่ยวเหรอ ” ดิษมันส่งซองสีน้ำตาลให้ผม ในซองมีเงินอยู่จำนวนนึง
“ ให้ทำไมอะ ”
“ พาวิวไปเที่ยวไง ” อ้าว
“ ทำไมต้องเป็นเราด้วยล่ะ เราก็มีงานต้องทำนะ ” ไอดิษยิ้มๆ
“ รู้สึกว่า น้องจะถูกเชิญพักงานอยู่นะ ” หึหึ ใช้คำซะเพราะเลยนะ ไอพี่วากบ้า
“ เออๆ พาไปเที่ยวก็ได้ แต่ขอชวนน้องคนอื่นไปด้วยนะ ” ดิษพยักหน้า แล้วเดินมาลูบหัว ก่อนจะหิ้วกระเป๋าออกไป เฮ้อ รู้สึกเหมือนแมวเฝ้าบ้านเลยกู เหอะๆๆ
เย็นวันนั้น ผมขับรถมาที่บ้านของพ่อวากดิษเพื่อมาคุยกับวิว รายนั้นแต่งตัวพร้อมแล้วครับ รู้สึกจะอยากเที่ยวมากเลย
“ พี่คิมแต่งตัวไปเที่ยวแบบนี้เหรอคะ ” ผมมองน้องวิว ยอมรับว่าเค้าสวยจริงๆอะครับ
“ ปล่าว พี่กะว่าจะมาถามเฉยๆ ”
“ งั้นไปกันเลยเถอะคะ ” วิวโฉบมาควงแขนผม แล้วลากผมขึ้นรถ จากนั้นเราก็ไปที่ร้านของพี่นาก ซึ่งระหว่างทาง ผมโทรชวนไอเดย์กับไอวินให้ไปด้วยกัน มันสองคนบอกว่าจะไปรอที่นั่น ผมกะไว้ว่าอย่างน้อยจะได้มีคนช่วยดูแลครับ
“ โหพี่ น้องพี่ดิษแรงว่ะ ” ไอเดย์พูดขึ้นครับ ที่มันพูดแบบนั้นเพราะพอมาถึงปั้บ วิวก็ยกเหล้าเป็นแก้วๆ
“ วิว ไม่ต้องรีบก็ได้นะ ” ไอวินบอกวิว
“ พี่สองคน น่ารักนะคะ ” วิวชี้ไปที่ไอเดย์กับไอวิน
“ ครับ เหอะๆ ” ไอสองคนนั้นมองหน้ากันแล้วหน้าแดงเฉยเลย เออ พวกมึงนี่เขินง่ายเนอะ
สถานการณ์สงบได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก็มีแววจะยุ่งครับ วิวเริ่มออกท่าทางลีลาขั้นเทพ ทั้งผู้หญิงผู้ชายมองกันเกลียว ซึ่งตอนนี้พี่โจก็ตามมาสมทบด้วยคน รายหลังนี่มาเฝ้าพี่นากครับ
“ น้องพี่ดิษ เซ็กจริงแหละ ” พี่โจส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น
“ อ่ะแฮ่มมมม ” พี่นากท่าจะหึงละครับ หุหุ
“ เราก็พูดไปงั้นแหละน่า ”
“ พี่คิมๆ วิวไปไหนแล้วล่ะ ” ผมกำลังนั่งเพลินๆ ไอเดย์ก็ร้องขึ้น ผมมองซ้ายมองขวา แต่ไม่เห็น เลยให้ไปช่วยกันหา
“ เจอแล้วคิม ........ กำลังวุ่นกับหนุ่มคนนึงอยู่ ” เอาจนได้ครับ ผมเดินไปดูที่เกิดเหตุ ไอหนุ่มคนนั้นกำลังยืนกันท่าจำหาเรื่องไอเดย์ สงสัยไอเดย์คงจะไปห้ามอะครับ ส่วนวิวก็โงนเงนไปมา ยืนยิ้มอยู่
“ พี่ น้องผมปล่อยเหอะ ” ผมเดินไปขอ
“ เฮ้ย ไม่ได้ เค้าคบกับกู เรื่องของกู ” ดูมันๆ
“ น้องเค้าเพิ่งมาวันนี้ จะเป็นแฟนมึงได้ไง ตกลงจะเอาไงวะ ” ผมเริ่มมึนๆ เลยเดินดุ่ยๆ กะจะหาเรื่องกับมันซะ
“ คิมๆ ใจเย็น ...... พี่ครับ คือ ....... ” พี่โจห้ามผมไว้ แล้วก็เดินไปเจรจา สรุปไอผู้ชายคนนั้นยอมครับ
ผมลากวิวมานั่งด้วยกัน กะจะมอมเหล้าให้ง่วงหลับไปซะ ปรากฏว่าผ่านไปสองชั่วโมง พวกผมเมาฟุบกันเกือบหมด ร้านก็จะปิดพอดี ผมงี้มึนหัวจนแทบอ้วก วิวนี่คอแข็งมากเลยครับ
“ เฮ้อ เดี๋ยวพี่ไปส่งพวกนี้ คิมนอนหลังร้านก่อนก็ได้ พาวิวไปด้วยสิ ” ผมแบกวิวไปนอนด้านหลัง ส่วนผมก็ง่วงเลยหลับไป ผมจำได้ลางๆว่าผมทำอะไรซักอย่างก่อนนอนหลับ แต่จำไม่ค่อยได้
“ เฮ้ย !!!!!! ” ผมสะดุ้งตื่นเพราะหนาวครับ มองซ้ายมองขวา ก็เห็นวิวเดินออกมาจากห้องน้ำ ..... สภาพคือนุ่งผ้าเช็ดตัว ยิ้มให้ผม
“ ขอโทษทีนะคะพี่คิม ” ผมอ้าปากค้าง มองมาที่ตัวเอง เสื้อกับกางเกงผมไม่อยู่แล้วครับ มีแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว นาทีนั้น ผมตกใจมาก ผมคิดว่าผมคงล่วงเกินวิวแล้วแน่ๆ
“ วิวไม่ได้ตั้งใจนะคะ ”
“ เอ่อ .... พี่ขอไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะให้คนอื่นไปส่ง ” ผมรีบเดินไปหาเสื้อกับกางเกงของพี่นากมาใส่ก่อน เพราะหาเสื้อผ้าตัวเองไม่เจอ วิวก็ยืนมองผมไม่ได้พูดอะไร
ผมปิดมือถือ รีบหนีไปตั้งสติในมหาลัย ไม่รู้จะทำยังไงครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมรีบเรียกให้ไอวินกับไอเดย์มาเจอกันที่ห้องพักของไอวิน
“ อะไรนะ พูดจริงอะพี่ ” ไอวินมันกินไม่เยอะครับ เลยฟื้นไว
“ พี่จะทำยังไงดีวะ ”
“ ผมว่าโทษพี่คนเดียวไม่ได้หรอก วิวก็เครื่องแรงใช้ได้ ” เดย์ปลอบใจผม
“ อีกอย่าง พี่ไม่ใช่ผู้หญิงนะ ไม่เห็นต้องเสียใจเลย ” ไอวินพูดอีก
“ เฮ้อ ทำไมเป็นแบบนี้วะ ”
“ แล้วพี่จะไปไหนต่อล่ะ ” ไอเดย์ถาม
“ พี่ขอหลบๆไปก่อนว่ะ ฝากมึงโทรหาพี่นากไม่กี่ก็พี่โจ ให้พาวิวกลับบ้านที ” ไอสองคนนั้นรับปาก ผมก็ตัดสินใจกลับไร่ของพ่อ เพราะผมไม่อยากเจอไอดิษตอนนี้ครับ เวลาเมาเหล้ามากๆทีไร ทำไมกูเป็นแบบนี้ทุกที ผมนึกถึงตอนที่ดิษเคยโกรธผมเรื่องคล้ายๆกันแล้ว อดใจหายไม่ได้ ยอมรับว่ากลัวมากเลยครับ
ผมรีบกลับมาด่วน ทั้งพ่อทั้งแม่พาลคิดว่าผมกับวากดิษทะเลาะกัน เลยไม่ถามอะไรมาก ผมมาอยู่แล้ววันนึงเริ่มรู้สึกอึดอัด ไม่รู้จัทำอะไรดี เลยเดินไปบอกพ่อกับแม่ครับ
“ วันนี้คิมไปช่วยตัดอ้อยนะ ” แม่กับพ่อผมก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะ
“ มีอะไรบอกได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ ผู้ชายด้วยกันเป็นผัวเมียกันก็มีปัญหาได้ ฮ่าๆๆ ” พ่อผมแซวเลยครับ
“ ไม่ใช่หรอกพ่อ ผมไปนะ ” ผมรีบไปช่วยคนงานตัดอ้อย แต่ก็ไม่ได้ทำตลอดทั้งวันเหมือนเค้าหรอกครับ แค่ช่วยๆ
ตกเย็น ผมเห็นรถคุ้นๆมาจอดที่เรือนใหญ่ เลยแอบๆเดินย่องมาดู แล้วก็มีคนกระโดดมาขวางผมไว้
“ ดิษ !!!!!! ” ท่าทางจะอิ๊บอ๋าย
“ ทำไมต้องหนีวิวด้วย น้องร้องไห้เลยรู้ไหม ” ผมถอนหายใจเฮือก
“ ดิษ ..... คือ ” มันทำหน้าดุ แต่ไม่ยอมให้ผมพูดครับ มันลากๆผมมาที่เรือน วิวกับพี่นากนั่งรออยู่แล้ว
“ ขอโทษค่ะพี่คิม ”
“ พี่ ........ พี่ ” เคยรู้สึกว่ามันแน่นอกแน่นใจ อยากร้องไห้ปะครับ
“ พอแล้วดิษ คิมเครียดมากนะนั้น พอๆ ” พี่นากลุกมาหาผม
“ อะไรกันพี่ ”
“ คือแบบนี้ วันนั้นน่ะ พอพี่กลับมาถึงห้องก็เห็นวิวนอนกองใกล้ๆคิม อ้วกเปื้อนเสื้อผ้าทั้งสองคน พี่เลยปลุกทั้งสองคน แต่คิมไม่ยอมตื่น พี่เลยถือวิสาสะถอดเสื้อ แล้วเช็ดอ้วกให้ไง ” หือออออออ
“ อ้าว ........ อ้าว งั้น ” ผมชี้ๆๆ
“ พี่คิมนี่อ่อนไหวมากเลยนะคะ ทำไมไม่บอกล่ะ ว่าพี่กับพี่ดิษเป็นแฟนกัน ...... วิวจะได้ไม่เกาะแกะไง ” ไอดิษตัวดีมันยิ้มไม่หุบเลยครับ หึหึ กล้ามากนะมึง หลอกกูเนี่ย
“ เฮ้อ คิมผู้กล้า กลายเป็นเมียขี้กลัวซะแล้วว่ะ ฮ่าๆๆ ……. วิว ให้สองคนเค้าคุยกันเหอะ ” วิวยิ้มให้ผม แล้วก็หัวเราะกับพี่นาก ตอนนี้ก็เหลือแต่ผมกับดิษ
“ ......... จะบอกอะไรพี่ ”
“ ไม่มีอะ ” แล้วผมก็ไล่ต่อยมัน เรื่องของเรื่องก็เพราะผมอีกแล้วครับ
************************************************************
ขอบคุณที่มารอกันแทบจะรายวันนะครับ :mew1:
ส่วนที่ต่อจะรีบมาเล่านะครับ ช่วงนี้ก็ยังไม่ได้ไปทำงานหรอกครับ เค้าจะให้ไปตรวจสุขภาพพรุ่งนี้
ต้องนอนโรงพยาบาลด้วยหนึ่งวัน :mew2: ขอบคุณมากๆนะครับ
-
- จอง - :katai4:
อะไรอะพี่ งง
-
- จอง - :katai4:
5555 คิมมีมาจองไว้ก่อนด้วย
จองไว้แล้วก็มาเร็วๆนะ จะรอออออ :mew1:
:katai4: :katai4: :katai4:
-
:katai4: :katai4:
-
รอพี่คิม ด้วยคนครับ :katai4: :call:
-
กำลังอ่านเรื่องนี้ใหม่อีกรอบ ได้หน้า 22 แล้ว
แต่เอ๊ะ เห็นมีอัพเดทแล้วพี่คิม เขียนจอง
เลยมาจองบ้าง คิคิ
โว้ววววว วิวเอ่ยได้ถูกใจมาก 5555555555555555555555 แอบขำตอนที่พ่อพูดด้วย o18
-
โห ขวัญเอ๋ยขวัญมานะคะพี่คิม
ไม่อยากให้พี่สองคนหมางใจกันอีก
รักษาตัวให้หายดีนะคะ อย่าได้ประมาทกับโรคภัยไข้เจ็บเด็ดขาด
-
ตอนแรกตกใจแทบตาย แต่ดีแล้วล่ะที่ไม่มีอะไร :เฮ้อ:
อยากรู้เรื่องยัยแจง นังมารร้ายอ่ะน้องคิม
-
น้องคิมน่ารักเนอะ
พี่ดิษว่าไหม
:mew1:
-
เกือบได้เรื่องแล้วไง
แต่คิมน่ารักขึ้นเยอะเลย
เพราะรักดิษมากขึ้นด้วยใช่ป่ะ
รู้ว่าเมาแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้
ก็อย่ากินให้เมามากซิคะน้องคิม
ถ้าพลาดขึ้นมาสงสารทั้งคิมทั้งดิษเลยนะ
แล้ามาต่อเรื่องที่ค้างไว้อีกนะคะ สู้สู้
-
เกือบไปแล้วจริง ๆ อ่ะคิม
เวลาเมาต้องให้เฮียคุม หรือไม่ก็คนที่ไว้ใจได้นะ เฮียข้าวกล้องคงรู้
ถ้าพลาดครั้งที่สอง ความรู้สึกของเฮียจะเป็นยังไง ไม่อยากให้ทำร้ายจิตใจกันอ่ะ
พ่อคิมแซวได้น่ารักจริง ๆ :mew3:
คิมมารับวิวที่สุวรรณภูมิรึเปล่า ไม่บอกแฟนคลับบ้างเรยย...เข้ามากรุงเทพฯแล้วบอกด้วยนะ จะได้ไปชูป้ายไฟ รักคิมกับเฮียดิษ" :mew1:
คิมเข้าตรวจร่างกายเป็นไรอ่ะ คงไม่ป่วยอะไรหรอกนะ :L2:
-
กลัวผู้หญิงแบบนี่ :ling3: :ling3:
-
ใจหายแว่บบบบ
โล่งอกไปทีนะพี่คิม
:เฮ้อ:
-
เกือบแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าจะมีเรื่องเพราะเหล้า แต่ก็ชอบดื่มกันจัง
-
เอิ่ม เกือบซวยแหละ แหม๊ะๆ
-
อ่านตอนแรกตกใจเลย
แต่พอรู้ความจริงแล้วโล่งค่ะ เกือบไปแล้ว 555
-
รอคอยหลังตรวจสุขภาพ ...ตรวจแล้วก็มาเล่าสู่กันฟังด้วยน๊า!!!! ^v^
-
เกือบไปแล้วพี่คิมมี่ :hao7: วันนี้นอนโรงพยาบาลหรอ ฮ่าๆๆๆๆ อยากไปเฝ้าจังงงง :katai3: 55555555
-
จอง...
555+
-
เสน่ห์แรง เหมือนเคย
-
สงสารคิมอะ :hao5:
-
เกือบไปแล้วพี่คิมมมมม จะเสน่ห์แรงไปถึงไหนนนนน :laugh:
-
นึกว่าจะยุ่งอีกแล้ว :laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
โล่งอก ลุ้นซ้า เฮียดิษนิ o12 มาแกล้งคิมได้ คนอ่านใจหายแว้บ คิดว่าได้กินมาม่าอีกแล้ว :laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ มาไวๆนะพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
จ๊ะเอ๋!!!!แว๊บเข้ามารอคร้าบบบบบ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอและให้กำลังใจคิมกับดิษเหมือนเดิมจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ อยากมารอ55555555555
-
o22 เกือบไปแล้ว พี่ดิษก็ช่างแกล้งน้อง
สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างน้อ แข็งแรงๆนะน้องคิม
-
ฮูยยย ตกอก ตกใจแทนเลยค่ะพี่คิม
ดีเน้อ ไม่เผลอ ไม่พลาดเข้าจริงๆ
ไม่อยากให้พี่ๆทะเลาะกันเลย :z2: :z2:
-
มารอครับพี่คิม^^
-
เฮ้อรอดตัวไปนะคะพี่คิม :เฮ้อ:
เสียวๆแทน 55555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2: :z2: :z2: :z2:
-
รอคร้าบบบบบบบบบ รอๆ5555คถ....
-
:mew5: มาแล้วครับ แฮะๆๆ
*********************************************************
ผมกับดิษมาถึงหน้าสถานบันเทิงแห่งที่พี่โต้งเรียกให้มา กว่าจะมาถึงก็นานทีเดียว กลางคืนแบบนี้ย่านนั้นรถมากครับ ทำให้มาช้ากว่าปกติ
“ มาช้าจัง ” พี่โต้งกำลังนั่งคอยอยู่ด้านนอก
“ ดูรถเอาสิ มองดิมอง ” วากดิษท่าจะหาเรื่องพาลพี่โต้ง ระบายความ ...... เหอะๆๆ
“ พี่ถามแกตอนไหนวะดิษ ” ดิษกำลังจะอ้าปากเถียงต่อ ผมเลยรีบหยุดไว้ก่อน
“ แล้วมาถึง ทำไมไม่เข้าไปรอด้านในล่ะพี่ ”
“ ......... ” พี่โต้งอ้ำอึ้งๆ ไม่ยอมตอบ
“ ป๊อดอะดิ ” ดิษแซวพี่โต้ง แต่ดูพี่โต้งไม่ตลกด้วยครับ พี่แกหน้าเศร้าเลย
“ พี่ไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้นี่ ” ดิษชักเริ่มจะสนใจครับ
“ ไปเรียนถึงเมืองนอก ไม่เคยเที่ยวเลยเนี่ยนะ ” ลูกพี่ผมจบนอกเหรอเนี่ย พี่โต้งถอนหายใจอีกเฮือก
“ เรียนเมืองนอกแล้วไง คนเรียนเมืองนอกต้องเคยเที่ยวทุกคนเหรอ พี่ไปอยู่เมืองนอก ต้องทำงานหาเงินแบ่งเบาค่าลงทะเบียน ค่าหนังสือด้วย ...... ถ้าพี่เอาเงินที่หามาได้ด้วยตัวเอง ไปใช้เที่ยวหมด พี่เสียดายตายเลย ” ไม่คิดว่าพี่โต้งจะมีแนวคิดแบบนี้ครับ เจอครั้งแรกนึกว่าจะมีนิสัยเหมือนคนรวยที่ไม่ค่อยเห็นค่าของเงิน น่านับถือๆ
“ โอเคๆ ผมเข้าใจ แต่ไม่เห็นต้องอายนี่ เที่ยวไม่เป็นก็ให้คู่หมั้นเค้าพาเที่ยวสิ ” นั่นดิ
“ ....... เฮ้อ ลองเข้าไปดูเองไป ” พี่โต้งไม่อธิบายต่อ ชี้ให้ผมเข้าไปในร้าน ผมสามคนเดินไปพร้อมกัน เรียกว่าบอยแบนด์ก็ว่าได้ ฮ่าๆๆ
“ แจง ......... อยู่กับคู่หมั้นพี่ได้ไง ” วากดิษพูดขึ้น ผมก็สังเกตเห็นเข้าพอดีเหมือนกัน ยัยเจ๊แจงนั่งอยู่ใกล้ๆกับผู้หญิงผมยาว ดูจากตรงที่ผมมองเข้าไป พี่คนนี้สวยมากทีเดียวครับ มิน่าพี่โต้งถึงประหม่ามาก
“ เค้าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ” พี่โต้งตอบ
“ งั้นแสดงว่า พี่คนนั้นก็เป็นรุ่นพี่พวกผมดิ ” ผมถาม
“ ปล่าว ชั้นปริญญาโทน่ะ เฮ้ออ ” ยังจะถอนหายใจอีก
“ โต้ง ไม่เห็นต้องกลัวเลย มาๆๆ ” วากดิษไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วครับ ลากพี่โต้งจู่โจมเข้าไปหาเลย พายัยเจ๊แจงเจอหน้าดิษ ก็ยิ้มให้ แต่พอหันมาเจอผม เจ๊เปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทัน
“ นี่ไม่ใช่ที่ๆใครก็เข้ามาได้หรอกนะ ” แม่ง ว่ากูเกรดต่ำสิเนี่ย
“ คิมมากับเราน่ะ ....... สวัสดีครับพี่นิว ผมเอาคู่หมั้นมาส่ง ”
“ หือ !!!!!!! ” พี่โต้งทำหน้าเหวอสุดขีด แล้วก็หน้าแดงขึ้นมาครับ พี่คู่หมั้นชื่อนิวก็หัวเราะนิดหน่อย
“ จ้ะ ขอบใจนะ ..... โต้งนั่งสิคะ ” พอพี่โต้งกำลังจะทิ้งตัวลงนั่ง ยัยเจ๊แจงก็ทำท่ากระซิบกระซาบกับพี่นิว
“ อ๋อ ....... คนนี้เองเหรอ น่ารักดีนะ ” พี่นิวมองมาที่ผม แล้วพูดขึ้น ช่วงนี้ทำไมกูกลายเป็นคนน่ารักไปแล้ววะ กูหล่อเฟ้ยๆ
“ เฮ้อ ไม่รู้มีอะไรดีสินะ ...... ผู้ชาย !!!! … ถึงพากันติด ” อ้าวๆ พูดไม่พูดเปล่านะอีเจ๊ กัดกูต่ออีกซะด้วยสิ
“ แจง อย่ายุ่งกับคิมเลย พี่ทำอะไรให้ไม่พอใจ บอกกันได้ ” พี่โต้งเริ่มปกป้องผมครับ ผมเพิ่งเห็นวันนี้เองว่า เวลาพี่โต้งทำแบบนี้ ดูจริงจังมาก ไม่แปลกที่ดิษจะระแวงว่าพี่เค้าแอบคิดอะไรกับผม
“ ดูสิ พี่นิว ..... ไม่รู้ว่าถ้าเป็นพี่ พี่โต้งจะปกป้องขนาดนี้ไหม ” ผมชักจะปรี๊ดแล้วครับ
“ แสดงว่า พี่พูดว่าผม ใช่ไหมครับ ” ผมถามออกไป ทุกคนหันมองมาที่ผม
“ หืม อะไรนะ พี่ไม่ได้พูดนี่ ” เหอะ สงสัยวันนี้กูจะได้วัดฝีปากกับเจ๊ซะแล้วล่ะ
“ ก็พี่พูดทำนองว่า พี่โต้งปกป้องผม แสดงว่าตั้งใจจะให้พี่นิวมองพี่โต้งกับผม ลึกๆแอบชอบกันใช่ไหมครับ ” ยัยเจ๊เริ่มมีอาการเลิกลั่กๆ พี่นิวยังนิ่งๆไม่แสดงอาการอะไร
“ ว่าไปแล้ว น้องคิมก็แกล้งพี่ไม่หยุดเลยนะ ” วนมาอีกละ
“ เดี๋ยวพี่มา ” วากดิษเดินออกไปเฉยเลย ทำไมทิ้งกูแบบนี้เล่า
“ นิว ทานอะไรหรือยังครับ ผม ........ คือ ..... ” พอผมกับยัยเจ๊พักรบกัน พี่โต้งก็หันไปจีบคู่หมั้นตัวเอง แปลกดีนะครับ เป็นคู่หมั้นแท้ๆแต่ยังแทบไม่รู้จักกัน
“ ยังค่ะ รอโต้งอยู่ ”
“ ทำไมพี่โต้งมาพร้อมกับคิมล่ะคะ ” กูก็นั่งของกูเฉยๆแล้วนะเฮ้ย ยัยเจ๊หันมากัดผมอีกครับ
“ แล้วพี่มากับพี่นิวได้ยังไงครับ ”
“ ........... ” ยัยเจ๊นั่นนั่งนิ่งเลยครับ พี่นิวก็หันไปมองยัยเจ๊แจงเหมือนกัน
“ อ๋อ คือ เห็นพี่แจงบอกจะมาทานข้าวกับพี่โต้ง เลยอยากมาร่วมด้วย ”
“ เสียดายจัง พี่สองคนเค้าอาจจะอยากต้องการความเป็นส่วนตัวแท้ๆ ” ผมโต้ไปครับ
“ นี่ !!!!! …… คือ ฮะๆๆ อย่างนั้นน้องคิมก็มาวุ่นวายเหมือนกันล่ะสิ ” ผมมองๆดู ท่าทางอารมณ์นังเจ๊นี่ใกล้ระเบิดแล้วครับ ขณะที่ผมกำลังจะพูดต่อ ก็เห็นดิษเดินมาพร้อมกับถุงใสๆ ด้านในมีซองจดเหมายเต็มไปหมด
“ คิมไม่ได้มาวุ่นวายหรอกแจง เค้ามาที่นี่ในฐานะแฟนของดิษ ” พี่นิวเอามือปิดปาก พี่โต้งก็ทำตาโต ส่วนผมอึ้งแดกสิครับ
“ ดิษ ..... ล้อเล่นอะไรน่ะ คนอื่นๆเค้าตกใจหมดแล้ว ” เจ๊แจงนี่ก็ดิ้นถึงที่สุดจริงๆ
“ ถ้าคิดว่าดิษล้อเล่น ก็เอาจดหมายไปอ่านดู นี่เป็นจดหมายที่ดิษเขียนให้แฟนของดิษมาหลายปีแล้ว ต่อไปแจงจะได้เข้าใจซะที ว่าดิษเป็นยังไง ” ดิษทำผมอึ้งมากจริงๆครับ ดิษพูดถึงเรื่องจดหมายอะไรก็ไม่รู้สิ
“ ไม่ ....... ไม่นะดิษ ”
“ คืนนี้ ให้เป็นคืนของคนที่เค้ามีคู่เถอะแจง ....... กลับไปเถอะ ” พอดิษพูดจบ ยัยเจ๊ก็เหมือนโดนน้ำร้อนสาดครับ ทำท่าทางร้อนรนไม่พอใจ ก่อนจะเดินออกไป
“ นี่ สองคนเป็น ....... เก้ง ” พี่นิวชี้มาที่ผมสองคน
“ .......... ” ผมไม่ได้ตอบครับ เพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง
“ แล้วแต่จะเรียกครับ ผมสองคนเป็นแฟนกัน ” ดิษจัดการอธิบายเสร็จสรรพ
“ เฮ้อ มิน่าล่ะ ตอนที่คิมมาทำงานกับพี่ ไอดิษถึงทำตัวบ้าบอเหมือนจะฆ่าพี่ให้ได้ ” พี่โต้งพูดออกมาเป็นชุดๆ แถมหลุดคำว่าไอดิษด้วย เหอะๆๆ
“ เกินไปพี่ ”
“ เกินตรงไหน คิมเป็นพยานเลย เกินไปตรงไหน ” เหอะๆๆ
“ ดูเหมือนแจงจะชอบดิษนะ ” พี่นิวพูดบ้าง
“ เรื่องนานแล้วครับ เราจบกันแล้ว ” ดิษตอบแบบไม่ค่อยเต็มเสียง คงกลัวผมหึงอะ หึหึหึหึ
“ จดหมายนั่นอะไรอะ ” ผมถาม
“ ก็ ....... อย่างที่บอกไป จดหมายของพี่ไง ” นาทีนั้น ผมรู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยครับ เพราะเรื่องค่อนข้างบังเอิญที่ผมก็มีบันทึกของผมเหมือนกัน แต่บันทึกของผมเกิดจากสาเหตุที่อดีต ผมหลงๆลืมๆมีอาการทางสมองนิดหน่อย แพทย์แนะนำให้ลองบันทึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาใจแต่ละวันไว้ เพื่อฝึกให้สมองจดจำ
“ กลับไปขออ่านหน่อยนะ ” ดิษยิ้มให้ผม พี่สองคนก็ยิ้มให้เช่นกัน
หลังจากเรื่องของเจ๊แจงระงับไป ผมสี่คนก็กินข้าวด้วยกัน พอเสร็จก็นั่งสนทนากันต่ออีก แต่ตอนสนทนาเนี่ยเริ่มมีการจิบเหล้ากันแล้วครับ
“ พี่นิวครับ พี่โต้งน่ะอายพี่มากเลยครับ ”
“ เฮ้ย คิม ....... ไม่เอาๆ ” ผมได้ทำแซวซะเลยครับ
“ พี่ก็เห็นเหมือนกันค่ะ ........ ไม่รู้ทำไมต้องอายด้วย ” พี่นิว ดูไม่เหมือนพวกที่เที่ยวแก่งตรงไหนเลยครับ สงสัยเรื่องนี้ พี่โต้งคงเข้าใจเองคนเดียว
“ พี่โต้งไม่ใช่คนเที่ยวเตร่น่ะครับ ...... พวกผมเห็นพี่นิวเดี๋ยวออกไปงานนู้นงานนี่ มาเที่ยวก็บ่อยไงครับ ” ดิษช่วยพูดแทนพี่โต้ง
“ เอ่อ ๆ ...... นั่นสิครับ ” พี่โต้งตอบเบาๆ
“ ที่นิวต้องทำแบบนั้น เพราะงานของนิวเป็นแบบนั้นน่ะค่ะ พอกลับมาอยู่บ้านเรา นิวต้องคอยรับแขกแทนพ่อกับแม่เพราะท่านอายุมากแล้ว ประกอบกับเดี๋ยวนี้ แขกของพ่อกับแม่ชอบเที่ยว นิวก็ต้องพาไป ........ ความจริงนิวก็อยากอยู่ง่ายๆ ”
“ นิวครับ ......... โต้งจะบอกผู้ใหญ่ให้นะครับ เราถอนหมั้นกันได้นะครับ ”
“ เฮ้ย พี่ ว่าไงนะ ” ผมถามแทบไม่ทัน
“ ........ นั่นสิคะ ” พี่นิวก็งงด้วยคน พี่โต้งยกเหล้ากินเกือบหมดแก้ว สงสัยจะเริ่มได้ทีครับ
“ เดิมที เราแทบไม่เคยเจอกันเลย เจอกันครั้งแรกตอนที่นิวจะไปเรียนต่อ ...... ผมไม่ต้องการปิดกั้นโอกาสที่นิวจะได้พบคนดีๆ เพราะแต่เรื่องที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ ” แรกๆกูดูดีนะ ทำไมทำท่าจะเป็นโศกซะแล้ว
“ ทำไมโต้งพูดแบบนั้นล่ะคะ ....... โต้งไม่ได้ชอบนิวใช่ไหมคะ ”
“ ไม่ครับ ผมชอบนิว ” โห เวลาเมานี่ พี่แกเปลี่ยนไปนะครับ กล้าขึ้นเยอะเลย
“ งั้น ทำไมต้องพูดเรื่องถอนหมั้นล่ะพี่ ” วากดิษถาม
“ พี่อยากให้นิวเห็นว่า พี่ก็ทุ่มเทให้เค้าได้ อยากให้เค้ารักพี่ก่อนแล้วค่อยหมั้นกัน ” เหอะๆๆ
“ ........ ” พี่นิวนิ่งเลยครับ
“ ผมจะรอฟังคำตอบนะครับ ” พี่โต้งทำท่าจะลุกขึ้น ผมกับดิษได้แต่นั่งนิ่งๆ
“ โต้งคะ ”
“ ครับ ”
“ ...... หมั้นแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ เราคบกันตอนนี้ก็ได้ ” พี่โต้งหันกลับมายิ้มให้ แล้วก็นั่งลง
“ ขอบคุณครับ ” ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดีครับ คืนนั้นพี่โต้งอาสาไปส่งพี่นิวที่บ้าน ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ พี่โต้งเดินมาหาผมและดิษ
“ คิม ดิษ พี่ขอบใจทั้งสองคนมาก ....... ดิษปิดเรื่องของตัวเองมาหลายปี แต่ยอมเปิดเผย คงอยากช่วยพี่ ไม่รู้มาก่อนว่าแกเป็นคนเสียสละขนาดนี้ ” วากดิษยิ้มไม่ได้พูดอะไร แค่เดินไปตบไหล่และส่งพี่โต้งที่รถ
“ พระเอกนะเนี่ย ” ผมแซววากดิษ
“ หึหึ คิมก็เหมือนกัน โตแล้วนะเด็กน้อย ” มันลูบหัวผมแรงๆ
“ เว้ยๆๆ ..... ผมเสียทรงหมด เออ ขอจดหมายดูหน่อย ”
“ อยู่ในรถน่ะ เรียงเอาเองนะ ทีแรกพี่เรียงไว้แล้วล่ะ แต่พอเห็นแจงไม่ยอมหยุดพี่เลยโกยๆใส่ถุง ” ผมยิ้มๆ ก่อนจะบอกเรื่องของบันทึกของผมให้ดิษรู้ และยังเล่าเรื่องบันทึกของผมให้ฟังด้วย
“ งั้นพี่ขออ่านด้วยแล้วกัน …… แต่ก่อนจะอ่าน พี่ขอโบนัสด้วยนะ ”
“ อะไร โบนัสอะไร ......... พอแล้วม้างงงง ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” คงไม่ต้องบอกนะครับว่า โบนัสเนี่ยคืออะไร
ผ่านมาอีกสองวัน ห้างหุ้นส่วนนัดประชุมกัน เพื่อหารือปัญหาของยัยแจง ปรากฏว่าพ่อของผมก็มาด้วยอีกคน เพราะมีหุ้นด้วย ส่วนมีได้ยังไงก็เพราะ พ่อวากดิษคำนวณเงินที่เคยยืมจากพ่อของผม มาแปลงเป็นหุ้นให้นั่นเอง ส่วนบทสรุปเรื่องนี้ ก็มีว่า ยัยเจ๊ถูกบังคับให้ลาออกไป และจะไม่ได้รับเงินชดเชยหรือเงินทดแทนทุกชนิด เงินที่เจ๊แจงยักยอก ตกเป็นหน้าที่ของพ่อเค้าเองต้องรับผิดชอบในฐานะคนค้ำประกันลูกสาว พอประชุมเสร็จ พ่อของผมก็ขอให้ยัยเจ๊รีบขนของออกไปภายในวันนี้
“ เออ สองคนนั้นมานี่ซิ ” หลังประชุม พ่อของผมกับพ่อวากดิษก็เรียกผมไปหา
“ ทำไม ทำอะไรโดนพลการ ไม่บอกผู้หลักผู้ใหญ่ ...... เอ็งไปลำบากที่ไหนมา ” พ่อผมเทศนาเป็นชุดๆ
“ โรจน์ ไม่ต้องโทษลูก เรื่องของเรื่องเกิดจากลูกข้ามันโง่ ปล่อยให้คนยักยอกของๆห้าง แล้วยังไปว่าคนดีๆอีก ” ผมยิ้มแก้มแทบปริครับ พ่อวากดิษที่ดูไม่ชอบผมมานานพอสมควร ชมว่าผมเป็นคนดีอะ หุหุหุหุ
“ ผมทำงานกับพี่โต้งน่ะครับ ไม่ได้ลำบากอะไร ” ไอผมพูดเรื่องนี้ ดิษมันหลบหน้านิดนึงครับ
“ ดีแล้ว กลับบ้านบ้างล่ะ เฮ้ย ข้าไปล่ะ ” พ่อผมก็แบบนี้ครับ บทจะไปก็ไปเฉยๆงี้แหละ
“ ข้าวกล้อง ไหนๆก็ไหนๆ ไปดูไร่ของแกหน่อยสิ พ่อว่าจะขึ้นโรงเก็บข้าวเปลือกให้ ”
“ ไร่บ้านแม่น่ะเหรอ ” แม่นี่คือแม่แท้ๆของวากดิษนะครับ ไม่ใช่แม่เลี้ยง
“ พูดกับพ่อมีหางเสียงหน่อยดิ ” ผมบอก
“ เออ ช่างเถอะลูก มันก็พูดแบบนี้แหละ ....... ถ้าจะไปก็ไปกันสองคนแล้วกัน เผื่อมีอะไรจะช่วยกันคิด ” พ่อวากดิษตบไหล่ แล้วกลับไป
“ ขอบคุณครับ ” จู่ๆวากดิษก็พูดขึ้น
“ พูดอะไรอะดิษ ”
“ ขอบคุณพ่อไง ...... เค้ายอมรับเราแล้วนะ ไม่ดีใจเหรอ ”
“ ดีใจดิ ..... แล้วเราจะไปไร่กันวันไหน ”
“ อีกสองวัน ขอจัดการงานกับคุยกับฝ่ายบุคคลใหม่ด้วย คิมก็ไปลาพี่โต้ง กลับมาทำงานให้พี่ โอเคนะ ” ผมพยักหน้า ดิษก็เดินกลับไปทำงาน ส่วนผมนั่งรถไปลากับพี่โต้งที่วันนี้ไม่ได้มาประชุม จากนั้นผมก็เตรียมตัวเดินทางไกล ไปไร่ของวากดิษกันครับ
********************************************************
:hao4: เรื่องไปตรวจสุขภาพ ที่ต้องไปนอนเพราะวากดิษดันไปบอกกับแม่ว่า ผมชอบแอบกินน้ำตอนดึก ผลตรวจจะไม่ตรง เลยโดนบังคับให้ไปนอนตรวจที่โรงพยาบาล
ส่วนเรื่องเจ็บป่วยหนักๆไม่มีครับ แค่ความดันต่ำนิดหน่อย และเข่าที่ช่วงนี้ปวดๆ เป็นเพราะเดินมากไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องปวดหลังก็เพราะนั่งทำงานไม่ค่อยยืดเส้นยืดสาย นอนน้อย สรุปโดนวากดิษว่าเอาชุดใหญ่เลย แฮะๆๆ แต่วันสองวันนี้เค้าไม่อยู่บ้านครับ ผมเลยนอนดึกได้ :hao6:
ขอบคุณทุกคนที่มารอติดตามนะครับผม
-
โหย ไม่สะใจอ่ะค่ะคุณคิม
แต่ก็เข้าใจเพราะมันคือเรื่องจริงไม่อิงนิยาย
คงจะแก้แค้นเผ็ดๆ แบบในละครไม่ได้ = ="
-
แฮปปี้ไปอีกคู่เย้ๆ~ :mc4: ตอนหน้ากลับไร่ ขอให้อย่ามีเรื่องไม่ดีมาแทรกเล้ยยย เป็นคิมนี่ไม่ง่ายจริงๆ อุปสรรค์ชีวิตเข้ามาเนื่องๆ
-
รักษาสุขภาพนะคิม
-
:pig4:
-
ขอไว้อาลัยแด่เจ๊แจง ผู้ชายก็อด งานก็หาย
-
อ่านตอนก่อนหน้านึกว่าพี่โต้งจะแอบสงสัยหรือรู้เรื่องพี่ดิษกับพี่คิมแล้ว
แต่มาอ่านตอนนี้ยังไม่รู้หรอเนี่ย 555
พี่คิมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :mew1:
-
พี่โต้งนี่น่ารักงะ ทำงานเก่งแต่เขินคู่หมั้น คนประเภทนี้แปลว่าไม่ใช่พวกเจ้าชู้แน่นอน เพราะจีบหญิงไม่เป็นเลย จะให้ใจอย่างเดียว ผู้คนนั้นโชคดีนะเนี่ย แต่คิมก้อโชคดีนะ มีพี่ดิษเป็นคู่ตุนาหงันอะ อ่านเรื่องแจงไม่สะใจเลย อยากรู้ชีทำหน้าไงตอนรู้ว่าเรื่องโกงโดนเปิดเผยอะ แล้วสรุปอำนาจการกักสินค้ากลับมาสู่มือคิมแล้วใช่ปะ มาเล่าอีกไวไวน๊าาาา ขอยาวๆด้วย อิอิ
-
รักษาสุขภาพด้วยจ้า
-
โอ้ยยย พี่ล่ะปลื้มกับความรักของคู่คิมกับดิษ อ่านแล้วมีความสุข
ความรักนี่ทำให้ผ่านทุกเรื่องไปได้จริง ๆ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่
ขอเผื่อแผ่กำลังใจไปให้คู่ของคุณโต้งกับคุณนิวด้วยนะคะ
-
:mew3: :mew1: :mew3:ปัญหาใหญ่ค่อยคลี่คลาย ต่อไปคงเป็นช่วงสุขของชีวิตดีดีกับเค้าสักทีนะครับ
-
เอ๋!?...เรื่องปวดหลังนี่ไม่ใช่เพราะผิดท่าเหรอคิม :hao6:
คิมกลับมาทำงานกับเฮียก็ดีนะ จะได้ช่วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันได้ แถมมีเพื่อนทำงานอยู่ด้วย เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันอ่ะ
คิมกับเฮียเหมือนเป็น generation ใหม่ ที่สานต่องานจากผู้ใหญ่ ต้องดำเนินงานเอง แต่ก็ยังมีผู้ใหญ่คอยให้คำปรึกษา ถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มรูปแบบแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะแจกบัตรเชิญเนี่ย...แฟนคลับรออยู่นะ 555 :กอด1:
-
ไปได้ซะทีนะเจ๊ :katai2-1:
ดูร่างกายด้วยนะพี่คิมเป็นเยอะเหลือเกิน :mew5:
ห่วงทั้งสองคนเลยย :กอด1: :กอด1:
-
สะใจยัยแจงจริงๆเลย :katai2-1:
ดีจังที่เรื่องแย่ๆจบไปแล้ว มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
ทำเอาป้าแกหน้าหงายไปเลยพี่คิม o13 o13 o13 o13 o13 o13 สุดยอดดดดดดด
-
และแล้วยังแจงก็หงายเงิบและโดนไล่ออกในที่สุด :laugh: :laugh: :z6: :beat:
และแล้วจดหมายก็เอาออกมาให้พี่คิมได้อ่านแล้ว
เอ่ อยากรู้จังว่าได้โบนัสกันไปเท่าไหร่ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เดี๋ยวจะลำบากตอนอายุมาก
-
:z1: จบด้วยดี แจกโบนัสด้วย :hao6:
คิมรักษาสุขภาพด้วยนะ :3123:
-
โบนัส? โบนัสอะไรอ่ะแกล้งไม่รู้ได้มะพี่คิม5555555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ดูแลตัวเองด้วยนะพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคร้าบบบบบบบบบบบ^^
-
พี่โต้งเวลาทำงานมั่นใจเชียว
แต่พอเป็นเรื่องคนที่ชอบกลับเขินซะงั้น
-
น่ารัก น่ารัก มีความสุขซะที
ใครจะเชื่อว่านางตัวร้ายแบบในละครน้ำเน่า
จะพบได้ในชีวิตจริง ... หึ หึ
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
รอพี่คิมขอรับบบบบบบบบ:)
-
รักษาสุขภาพด้วยนะน้องคิม
พี่ดิษก็ดูแลตัวเองดีๆนะ. เพราะน้องคิมแอบดื้อ :)
พี่ดิษต้องดูแลน้องดีๆนะคะ
รักทั้งคู่จัง :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มากางเต๊นรอพี่คิมมี่คร้าบบบบบบ^^
-
มารอพี่คอมพี่ดิษครับ มาได้แล้วพี่
-
รอครับพี่คิมมี่
-
บ๊ายบายเจ้แจง :z2:
ตอนหน้าจะเจอน้องพงษ์ป่าว
รักษาสุขภาพด้วยทั้งสองคนน้องคิมพี่ดิษ :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมหาย555555555รอคร้าบบบบบบ^^
-
คิดถึงคิมกับเฮียดิษ :L1:
อาทิตย์หน้าก็จะเข้าพรรษาแล้ว คิมกับเฮียมีแผนจะไปทำบุญที่ไหนกันบ้างรึเปล่าเอ่ย...
อยากให้เฮียพาน้องไปทำบุญ ชีวิตจะยิ่งมีสุขและเจริญยิ่งขึ้นไป :กอด1:
-
รอครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอพี่คิมขอรับ ช่วงนี้แวะมารอทุกวันเลยว่างเกิน^^5555
-
ตามอ่านมาประมาณเกือบ 2 อาทิตย์ ขอบคุณน้องคิมมากนะครับ ที่ช่วยแบ่งปันเรื่องดีๆแบบนี้ครับ จะมารอต่อไปนะครับผม
-
มารอจ้า^^ พี่คิมสุดหล่อออออ
-
เกือบกลับมารอพี่คิมพี่ดิษไม่ทัน5555555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอขอรับ คถ.มากมายก่ายกองเบยยยยยยยยยย^^
-
เรียบเรียงใหม่ จาก จดหมายของดิษ
ฉบับ 2
(ช่วงที่ผมเอามาเล่านี้ เป็นช่วงก่อนที่ผมจะตัดสินใจว่าผมจะสอบตรงเข้าเรียนที่ไหนดี – คิม)
วันนี้ผมได้ยินว่าพ่อของคิม ต้องการคุยกับผมเรื่องเรียนต่อชั้นปริญญาตรี ซึ่งผมไม่ทราบหรอกว่าท่านต้องการทราบอะไรจากผม เพราะตัวผมเองก็เพิ่งจะขึ้นชั้นปีที่สาม คณะเกษตรศาสตร์ฯ เท่านั้นเอง
“ มาๆนั่งคุยกันที่ร่มๆ ” ผมเรียกพ่อของคิมว่าพ่อเลี้ยง เพราะท่านเป็นเจ้าของไร่ขนาดใหญ่แถบนั้น เรียกว่าพอๆกับเจ้าถิ่นของที่นั่นก็ว่าได้ พ่อเลี้ยงกอดคอผม แล้วพาเดินมานั่งที่ร่มไม้ใกล้ๆเรือนหลังใหญ่
“ พ่อเลี้ยงอยากคุยกับผมเรื่องอะไรครับ ” ผมรู้จากพ่อของผมว่า พ่อเลี้ยงต้องการจะให้ผมช่วยเลือกมหาลัยให้คิม ลูกเจ้าปัญหาของท่าน
“ อย่างไอคิมเนี่ย เองว่าที่ไหนเหมาะกับมัน ” พ่อเลี้ยงยื่นใบแสดงผลการเรียนของคิมให้ผมอ่าน
ผมต้องแปลกใจไม่น้อย เพราะน้องคิมเรียนเก่งทีเดียว ไม่เข้ากับบุคลิกขวางโลกและนิสัยดื้นรั้นของเขาเลย
“ เรียนเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ให้ลองสอบเข้าเรียนในกรุงเทพฯล่ะครับ ” ผมแนะนำไป ใจหนึ่งก็รู้สึกไม่ดีที่ต้องปล่อยให้ คนที่ผมชอบมานาน ไปไกลๆแบบนั้น แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อตอนนี้ น้องคิมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีผลยืนอยู่บนโลกเดียวกับเขา
“ เฮ้อ ไม่ได้ๆ ข้าไม่ให้มันไปกรุงเทพฯแน่นอน ” ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้าง เพราะสิ่งที่ผมอยากทำมากๆในวันนี้ คือรบเร้าให้พ่อเลี้ยง อนุญาตให้ลูกสอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยที่ผมกำลังศึกษาอยู่ ไม่ว่าคณะอะไรก็ได้
“ อย่างนั้น ....... ” แต่พอเอาเข้าจริง ผมก็ไม่กล้าอยู่ดี ใจลึกๆของผมมันขัดแย้งกันเอง
“ ข้าว่า มหาวิทยาลัยที่เองเรียนอยู่ ก็ดีไม่ใช่หรือ ”
“ อ่อ อ๋อ ดีครับ ” ใครจะกล้าบอกว่ามหาวิทยาลัยที่ตัวเองเรียนอยู่ไม่ดีกันล่ะ
“ ข้าอยากให้มันเรียนนิติศาสตร์ ลูกคนหนึ่งของข้า คนไหนก็ได้ ข้าอยากให้เรียนนิติศาสตร์ ” อยากให้เรียนกฎหมาย มหาวิทยาลัยของผมก็เปิดสอน
“ ถึงชื่อเสียงที่นั่นยังไม่โด่งดัง แต่ผมได้ยินมาว่าสาขาวิชาที่ว่า อยู่ที่คนมากกว่า ไม่เกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ”
“ นั่นไง ข้าถึงอยากให้เอ็งบอกมัน ” ทำไมต้องเป็นผมไปบอกนะ แค่เห็นหน้าของคิม ใจผมก็เต้นจนจะทะลุออกจากอกอยู่แล้ว
“ จะให้พูดอย่างไรครับ ”
“ บอกให้มันเรียนกฎหมาย มันไม่อยากเรียนกฎหมาย ” ทีนี้ผมหนักใจเลยครับ คิมที่ผมรู้จักมีความสัมพันธ์ที่แย่กับพ่อมากๆ ขืนบอกว่าพ่ออยากให้เรียน น้องคงสะบัดก้นหายไปแน่ๆ
ผมนั่งปรึกษาอยู่นาน ก็ได้วิธีว่าควรให้แม่ของคิม ซึ่งเป็นภรรยาของพ่อเลี้ยง ผมเรียกท่านว่าแม่เลี้ยง ลองคุยทางโทรศัพท์เปิดลำโพง ส่วนพวกผมรอฟังอยู่ใกล้ๆ
“ ลูกคิม ตกลงจะเลือกเรียนอะไรจ้ะ ”
“ ผมไม่เรียนกฎหมายแล้วกัน ” พอน้องคิมตอบมา ผมแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ แสดงว่าคิมก็คงรู้ว่าพ่อเลี้ยงอยากให้เรียนสาขานี้
“ ทำไมล่ะลูก ถึงพ่อของลูกจะอยากให้เรียน ก็ไม่ใช่ว่าลูกจะต้องทำตรงข้ามนะ ” แม่เลี้ยงเริ่มเกลี้ยกล่อม
“ ไม่ใช่อะแม่ ไม่อยากเรียนไม่เกี่ยวกับพ่อ แต่ผมอยากดูแลไร่ของเราอะ ..... พ่อชอบบอกว่าต้องมีคนเรียนกฎหมาย แล้วไม่ต้องมีคนดูแลสมบัติของเราเหรอแม่ ” ผมอึ้งครับ ไม่คิดว่าคิมจะพูดออกมาตรงๆ แม้แต่พ่อเลี้ยงก็นิ่งไป
“ จ้ะๆ งั้นอยากเรียนอะไร บอกแม่ ”
“ เกษตรศาสตร์ !!!!! ” ใจของผมแทบหยุดเต้นเลยครับ
“ อืมๆ เย็นนี้เจอกันนะลูก ” แม่เลี้ยงกดวางสาย
“ คุณ เอายังไงดีคะ ” ตอนนี้ ความรู้สึกหนึ่งก็เข้ามาในหัวของผม ตอนที่ผมเลือกเรียนคณะนี้ ทางบ้านไม่สนใจถามแม้แต่นิดเดียว แทบจะผลักๆให้ผมออกไปจากบ้าน จะเรียนอะไรก็ตามใจ ผมเลยเลือกเรียนคณะที่คิดว่าจะทำให้ทางบ้านรู้สึกเสียดายตัวผมบ้าง หรือจะเรียกว่าผมเรียกร้องความสนใจก็ได้
“ มันคิดแบบนี้เองเหรอเนี่ย ” พ่อเลี้ยงบ่นกับตัวเอง
“ อย่างนั้น หรือจะให้คิมสอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพครับ ” ผมแกล้งถามหยั่งเชิงอีกรอบ
“ ไม่เอาๆๆๆ ....... เอ้อออออ !!!!!!!!! ” พ่อเลี้ยงตบเข่าฉาด ทั้งผมและแม่เลี้ยงตกใจหันมามองหน้ากัน
“ ไอข้าวกล้อง เองเรียนปีสาม แล้วก็รู้จักมัน ข้าฝากมันกับเองทีเถอะ เดี๋ยวจะแนะนำให้มันสอบที่นั่น ” คำว่าฝากคิมกับผมนี่ เป็นสิ่งที่ผมคิดมาตลอดหลายสิบปีนี้เลยครับ ผมอยากจุดพลุฉลองเสียเดี๋ยวนี้จริงๆ
“ คุณคะ ..... จะลำบากข้าวกล้องหรือปล่าว ลูกเราน่ะไม่เหมือนชาวบ้าน ” (พิมพ์ไปหมั่นเขี้ยวไปนะนิ)
“ ไม่เลยครับๆๆ ผมยินดี ” ผมคงจะยิ้มกว้างมากๆ เพราะแม่เลี้ยงยิ้มตอบมาทันที
“ แล้วมันยากไหม สอบเข้านี่ สมัยข้ายากนะ ” พ่อเลี้ยงเป็นศิษย์มหาวิทยาลัยใหญ่ทางภาคเหนือครับ
“ มหาวิทยาลัยผม แข่งขันกันมากก็จริง แต่คณะนี้ไม่เท่าไรครับ ถ้าเก่งขนาดคิมคงติดแน่นอน แต่ก็ ..... ” ผมเริ่มกังวลถึงอีกเรื่อง ซึ่งก็คือเรื่องกิจกรรมรับน้องของคณะผม
“ อะไร รับน้องใช่ไหมล่ะ ” พ่อเลี้ยงสมเป็นผู้มีประสบการณ์สูงครับ
“ ครับ ”
“ ข้าวกล้อง เองมาหาข้าทุกปี เองก็เห็นแล้วว่าไอคิมมันเป็นยังไง นิสัยของมันชอบคิดว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียวบนโลกนี้ได้ ข้าพยายามพูด มันก็ไม่ฟัง ข้ายังเคยคิดจะให้มันเป็นทหารด้วยซ้ำ ...... อย่างที่บอก ฝากมันด้วยนะ ถือว่าเป็นพี่น้องกัน ” ผมรีบยกมือไหว้และเดินทางกลับ เพราะผมต้องกลับไปเตรียมหลายๆอย่างเพื่อน้องของผม และเพื่อสิ่งที่ผมหวังมานานร่วมสิบปี ความหวังเล็กๆในใจของผมที่ต้องการน้องมาอยู่ใกล้ๆ เริ่มจะก่อตัวแล้ว
ฉบับ 3
ผมเป็นนักศึกษาที่ทำกิจกรรมในคณะค่อนข้างมาก ขณะนี้ผมเป็นว๊ากเกอร์ของคณะ ทำให้มีอิทธิพลกับเพื่อนและคณะมาก ระบบของแต่ละที่ก็แตกต่างกันไป แต่ที่นี่ตำแหน่งนี้สำคัญครับ
“ ไอหมี ไอโจ ไอฟาง กูอยู่คณะ รีบมา ” ผมโทรเรียกทั้งเพื่อนและน้องที่สนิทมารวมกัน คนสามคนนี้รู้ความลับไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ของผมหมดทุกเรื่อง ผมจึงตัดสินใจเล่าสิ่งที่ผมต้องการให้พวกนี้ฟัง
“ น้องคนที่กูพูดถึง อยากมาเรียนที่นี่ ”
“ ชื่ออะไรนะ คล้ายๆนักร้องอะ ” ไอหมีเพื่อนสนิทของผมพูดไปเรื่อย
“ คิม ใช่ไหมพี่ ” โจ คือน้องรหัสของผม ผมกับโจ มาสนิทกันโดนบังเอิญ เดิมทีโจไม่ได้พักอยู่หอในมหาวิทยาลัย แต่พักอยู่ที่เดียวกันกับผมที่นอกมหาวิทยาลัย พอสอบถามถึงรู้ว่า โจกำลังจะเป็นรุ่นน้องคณะของผมและรู้ด้วยว่าโจมีรสนิยมแบบเดียวกับผม ผมเลยแอบไปขอโจเป็นน้องรหัสกับรุ่นพี่ และก็ได้สมที่ตั้งใจไว้
“ กูได้ยินว่า หอในกำลังจะจับสลากแบ่งห้อง โจมึงไม่ต้องไปจับ ให้คิมเป็นรูมเมทของมึง ”
“ เฮ้ยๆดิษ อาจารย์จะไม่ว่าเอาเหรอ ” ไอหมีทักท้วง
“ เอาเป็นว่า กูคุยมาแล้ว ไม่ต้องห่วง ” ไอหมีนั่งยิ้ม มันรู้ว่าผมเป็นที่รักของอาจารย์
“ แล้วให้ผมมาเพื่ออะไรพี่ ” ไอฟางน้องรหัสไอหมีออกอาการเซ็งที่ผมไม่ได้บอกอะไรมัน
“ มึงคุมปีสองอยู่ วันที่จับสลากพี่รหัส เอาชื่อไอโจออก กูจะให้น้องของกูจับกับไอโจ ” ไอฟางทำตาโต
“ ทำไมต้องเป็นไอโจๆหมดเลย ...... เข้าใจละ พี่อยากเป็นพ่อรหัสน้องพี่ใช่ไหมล่ะ แผนสูงนะ ” ไอฟางหัวไวครับ เข้าใจเหตุการณ์ไวมาก ตกลงกันเสร็จผมก็ให้น้องๆออกไป เหลือแต่ไอหมี
“ ดิษ แน่ใจเหรอว่าจะทำได้ มึงรู้จักน้องมึงดีแค่ไหนกัน ”
“ กูเฝ้าดูมานานแล้ว พอรู้บ้าง ” ไอหมีถอนหายใจแรงมาก
“ ดิษเพื่อน กูสงสารมึงว่ะ ” พอพูดจบก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้มันเหมือนกัน เมื่อผมจัดการกับเพื่อนกับน้องแล้ว ก็ถึงทีต้องไปวิ่งเต้นกับพี่ใหญ่ของคณะ ชื่อพี่ปัน เป็นประธานคณะและประธานนักศึกษาชั้นปีที่สี่อีกตำแหน่ง
“ มึงมาหากูถึงห้องนอนนี่ มีอะไรสำคัญขนาดนั้นวะน้อง ” พี่ปันเป็นพี่รหัสของผมด้วย
“ พี่ ” ผมหยิบรูปเก่าๆในหนึ่งยื่นให้พี่ปันดู พี่ปันเลิกคิ้วสูงมองมาที่ผม
“ มึงเคยให้กูดูแล้วรอบนึง ทำไมวะ ”
“ เขาจะมาแล้วพี่ ” พี่ปันเริ่มจะสนใจมากขึ้น
“ มึงบอกว่า มึงจะพยายามให้คนที่ว่ามาเรียนให้ได้ เออ มึงแน่มากนะ ”
“ พี่ ....... ผมอยากบอกพี่ตั้งแต่วันที่ผมเป็นน้องพี่ พี่ปันผมชอบผู้ชายครับ ” พี่ปันไม่แสดงท่าทีแปลกประหลาดอะไร
“ มึงตุ๋ยกับไอโจใช่ไหมล่ะ ”
“ ไม่ครับ ” มีคนนินทาผมไม่น้อย ว่าผมกับโจคบกัน เพราะผมเคยไปขอโจเป็นน้องรหัส
“ มึงจะเก็บเป็นความลับก็ได้ บอกกูทำไม ”
“ ผมอยากบอกพี่ ...... ผมรอคนในรูปนี้มานาน วันไหนถ้าผมไม่รอผมจะคืนรูปให้เขา ” พี่ปันยิ้มๆแล้วก็หัวเราะ บอกว่าผมเพ้อเจ้ออะไรไม่รู้เรื่อง แต่ผมบอกเพราะผมมีวัตถุประสงค์ส่วนตัวของผม
ผมไม่ได้บอกพี่ปันไปมากกว่านี้ และพี่ปันยังคิดว่าเด็กที่ยืนข้างผมในรูปเก่าๆใบนั้นเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำ เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม ผมก็จัดการโทรไปแจ้งพ่อเลี้ยงว่าผมเตรียมพร้อมแล้ว ทางพ่อเลี้ยงก็แจ้งมาว่า คิมตกลงใจจะสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยที่ผมศึกษาเช่นกัน ทุกนาทีต่อจากนี้ ผมได้แต่เฝ้ารอแล้ว
*******************************************************
ส่วนที่เอามาเล่า มันเป็นกระดาษเป็นแผ่นๆ เหมือนจะเขียนระบายความรู้สึกอะไร อ่านไปก็นึกถึงเรื่องของผมไปด้วย เลยคิดว่าเล่าแบบนี้น่าจะดีกว่า ^^
มีคนมารอทุกวันก็เกรงใจอะเนอะ แฮะๆ แต่กลับมาถึงบ้านก็จะเป็นช่วงดึกๆแบบนี้อะครับ และที่สำคัญ งานของผมมันทำงานหนักช่วงวันหยุดซะด้วย ไปตรวจก็ต้องไปตรวจตอนคนไม่อยู่สิเนอะ
ตอนนี้ผมมีจดหมายของท่านวากอยู่ในมือแล้ว ก็จะเอามาเรียงแล้วเล่าได้เลย คงจะสลับแบบนี้แล้วกันนะครับ ขอบคุณที่ติดตามรับชม ฮ่าๆๆ
-
จิ้มๆ
ท่านดิษนี้ร้ายไม่ใช่เล่นๆน่ะ
-
หือ ไม่คิดว่าพี่ดิษ จะวางแผนการซับซ้อนขนาดนี้ แถมแบ็คทั้งใหญ่ทั้งปึก สมล่ะ ที่คิมไปไหนไม่รอด
-
:o8: โหวววววววพี่ดิษสุดยอด
-
ที่ผ่านมาว่าดิษรักคิมมากๆๆๆๆๆๆแล้วนะ
ยิ่งมารับรู้ความรู้สึกในจดหมายหรือบันทึกของดิษ
ทำให้รู้สึกว่าดิษรักคิมเกินกว่ามากๆๆๆๆ ดิษโคตรรักคิมเลย
-
รักให้มากๆ ดูแลดีๆ ล่ะ น้องคิม :-[
+1
-
ชีวิตพี่ดิษทั้งชีวิต...เป็นของคิม
โคตรรักพี่ดิษเลยอ่ะ.........
-
ทั้งวางแผนทั้งล๊อบบี้คน ทุ่มสุดตัวจริง ๆ เลยพี่ดิษ
-
พี่ดิษนี่รักหนักแน่น และ จัดหนักจริงๆอะ อย่าลืมมาเล่าสลับกับของคิมเองด้วยนะ
มาต่อไวไวด้วยยย
-
พี่ดิษนี่สุดๆจริงๆ555555เกินคำบรรยาย
-
พี่ดิษแบ็คเยอะ555555555555555555
แบบว่าแผนการเยอะมากค่ะพี่ สู้เพื่อน้องคิม555555
-
พี่ดิษ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ งือ วางแผนเป็น step เลยนะ
น้องคิมจะหลุดรอดไปได้ยังไงล่ะเนี่ย
-
ว้าว พี่ดิษวางแผนไว้เป็นอย่างดีเลยนะเนี่ย น่ารักอ่ะ :hao7:
-
พี่ดิษสุดยอดไปเลย
รักมั่นคงอะไรอย่างนี้นะ :mew6:
-
ไม่ธรรมดาๆ
-
แยบยลที่สุด เฮียดิษน่ารัก :impress2:
-
สุดยอดมากเฮียดิษ มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เหลือเชื่อเฮียจริง ๆ เลยอ่ะ รักอะไรจะมั่นคงขนาดนั้น ทั้งที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนะ และคิมก็จำเฮียตอนสมัยเด็กไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วโอกาสที่จะได้ใจคิมมาไม่ใช่ง่าย ๆ ตอนนั้นคิมก็คงมีแฟนอยู่แล้ว
แล้วที่อ่านมาช่วงที่คิมเรียน เฮียไม่ได้รุกหนักเลยนะ ปล่อยเวลาเป็นปีสองปี และก็ไม่ได้พูดบอกรักง่าย ๆ ด้วย
ยกนิ้วให้เฮียดิษเลย...อยากบอกว่าคิมเป็นคนที่โชคดีมากกกกกกกกกกก :o8:
เอ๋!? คิมไปตรวจอะไรอ่ะ เป็นเจ้าหน้าที่ตรวจสอบภายในรึเปล่านิ คิ ๆ :mew3:
-
:pig4:
ขอคาระวะกับความรักที่พี่ดิษมีให้น้องคิม
ปล.น้องคิมรู้ตัวอะปะว่าโชคดีมากๆอะ :mew3:
-
พี่ดิษวางแผนไว้อย่างชาญฉลาดมากกกกกกกกก นับถือเลย :katai2-1:
-
http://www.youtube.com/v/11Wpcc1fSPY
..รักแท้เหนือกาลเวลา..
รักของดิษ&คิม
:กอด1:
อ่านจดหมายสองฉบับนี้ ชอบมากกกกกกกกก
ชื่นใจจริงๆ
-
"...ผมรอคนในรูปนี้มานาน...." ประทับใจดิษมากอ่ะ จะมีคนที่รักเราและทำเพื่อเราขนาดนี้โดยที่ไม่ใช่พ่อแม่สักกี่คนกันนะ
-
ทำไมเราไม่ได้อ่านจดหมายพี่ดิษฉบับที่ 1 อ่ะ หาก็ไม่เจอ โผล่มาฉบับที่ 2 สองเลย
รู้เลยว่าการรอคอยคนที่เรารักมันทรมานแค่ไหน พี่ดิษสุดยอดจริงๆ อิจฉาคิมเลยอ่ะ
-
เฮียดิษสุดยอดดดดดด
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม มาไวๆนะพี่
-
เข้ามารอครับพี่คิม^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
นับถือ กับ ความรักที่มั่นคง ของ ข้าวกล้องเลย น้องคิมเป็นคนที่โชคดีมากคนหนึ่ง รู้มั้ย
-
นับถือ กับ ความรักที่มั่นคง ของ ข้าวกล้องเลย น้องคิมเป็นคนที่โชคดีมากคนหนึ่ง รู้มั้ย
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
-
สุดยอดเลยพี่ดิษ o13 o13
-
...ท่านว๊ากเป็นคนที่มุ่งมั่น และมั่นคงมาก
...ตั้งใจจะทำอะไรก็ต้องทำให้สำเร็จ โดยเฉพาะเรื่องของ...หัวใจ:L2:
-
รักพี่ดิษอ่ะผู้ชายคนนี้มีความมั่นคงและมุ่งมั่นในความรักมากหายากนะคนแบบนี้
อิจฉาคิมที่สุด :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:hao7: เทศกาลหยุดยาว กลับบ้านแม่ครับ เพิ่งว่างเลยรีบปรุ๊ดมาต่อเลย
*************************************************************************
ผมกับวากดิษเดินทางไกลเพื่อมุ่งมาที่ไร่ของตัวเค้าเอง ผมเคยมาไร่นี้แล้วครั้งนึง ตอนที่มาตามตื้อดิษให้กลับมาคุยกัน สาเหตุก็เพราะผมไม่ยับยั้งชั่งใจ เมาขาดสติ จนก่อเรื่องเข้า
“ เจริญขึ้นทันหูทันตาเนอะ” ผมคุยกับท่านวาก ขณะที่กำลังขับรถตัดเข้ามาในตัวอำเภอ
“ รู้ได้ยังไงว่าเจริญ ”
“ เอ้า ...... ตอนที่มาครั้งนู้น ถนนบางสายยังเป็นหินกรวดอยู่เลย ” พูดแล้วนึกภาพออกเลยกู เหอะๆๆ
“ ลำบากมากเลยนะ เด็กดื้อ ” มันพูดไปก็ลูบหัวผมไปด้วย เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีหางเข้าไปทุกวันแล้วเนี่ย
“ แล้วพงกับผู้ใหญ่สบายดีไหมอะ ” ผมถามต่อไป ดิษทำท่าเซ็งๆก่อนจะตอบผม
“ เดี๋ยวนี้พงไม่เหมือนเดิมนะ ไม่รู้ว่าทำไมเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้น ”
“ ยังไงล่ะ ”
ดิษเล่าให้ผมฟังว่า พ่อของไอพง ซึ่งก็คือญาติทางแม่ของดิษ โทรศัพท์มาเล่าปนระบายให้ฟังอยู่เหมือนกัน ว่าบักพงมันเที่ยวเป็นแล้ว ไม่สนใจเรียนเท่าที่ควร อยากให้ดิษมาอบรมมันหน่อย
“ พี่ก็ลำบากใจ เพราะพี่ไม่เคยทำตัวเกเรไง ”
“ สรุป จะเหน็บกูใช่มะ ” ไอวากบ้ายิ้มกว้าง
“ ฉลาดมาก ขอลูบหัวหน่อย ”
“ พอๆๆ ไม่ต้องเลย .... แต่ทำไมมันกลายเป็นนั้นได้หว่า เจอกันคราวก่อนยังบอกอยู่เลยว่า อยากเรียนสูงๆ ”
“ คนที่อยู่ไกลๆก็เป็นแบบนี้แหละคิม พี่เคยเห็นมาเยอะ ส่วนนึงคงคิดว่าตัวเองไม่มีอนาคตมั้ง ” ผมเห็นด้วยครึ่งนึงครับ
“ เจอมันต้องคุยซักหน่อย ”
“ วากคิมลงเอง สงสัยจะงานใหญ่ ...... โอ๊ยๆๆๆ อย่าหยิกๆ ขับรถอยู่นะ ” มันหันมาทำหน้าดุใส่ผม แม่ม เอะอะกัดๆ หยิกซะ ฮ่าๆๆๆ
ผมมาถึงบ้านของผู้ใหญ่จันทร์ก็เวลาค่ำแล้วครับ แถวนั้นไกลจากตัวอำเภอประมาณสองกิโลซึ่งก็ไม่ไกล แต่ห่างไกลแบบนี้สิงกิโลก็ถือว่าไกลมากครับ
“ สวัสดีครับผู้ใหญ่ ” ผมยกมือไหว้ ผู้ใหญ่รีบรับไหว้แล้วหันไปหาไอดิษ
“ !#$%$$$##!!!!! ” สองคนคุยอะไรก็ไม่รู้ครับ แต่พอจบประโยคก็พากันหัวเราะชอบใจ ฮึ่มมมม เห็นว่าผมไม่รู้ภาษาถิ่นล่ะสิ คืนนี้จะบี้ไอวากบ้าให้ได้ว่าพูดอะไรกัน
“ พงล่ะน้า ” กลับมาพูดภาษาคนกันแล้วครับ เหอะๆๆ
“ ........ ไม่เห็นมันตั้งแต่เช้า ”
“ มันเป็นยังไงครับผู้ใหญ่ ” ผู้ใหญ่ก็เล่าทำนองเดียวกับวากดิษครับ ทำให้ผมพาลนึกไปถึงพ่อของผมเอง ที่ก็พูดทำนองว่าไม่เข้าใจผมเหมือนกัน เห็นท่าวากคิมต้องลงเองอย่างที่ดิษว่าแล้วล่ะ เลือดรักเพื่อนมนุษย์ฉีดอีกแล้วครับ
“ ผู้ใหญ่รู้ไหมว่า พวกนั้นชอบไปสุมหัวกันที่ไหน ” ผมถาม
“ ข้างๆตลาด ..... ที่บักดิษเคยไปเที่ยวนั่นล่ะ ” ไอร้านเที่ยวที่ดิษเคยหลอกให้ผมนอนตากน้ำค้าง ให้เลือดยุงอะครับ
“ มานี่ก่อนๆ ” ดิษดึงผมออกมาห่างๆ
“ ดึงทำไมเล่า ”
“ คิม คนพวกนี้มันไม่สนใจหรอกนะว่าเราเป็นใคร มันถือว่าพวกมากก็จะข่มเหงเรานะ ” เห็นสายตาแบบนี้แล้ว ไม่รู้ดิ อยากกอด เหอะๆๆ
“ พี่ดิษ ” ผมเรียก
“ ห่ะ ..... ห๊ะ ครับ ” พูดเพราะหน่อย แสดงอาการอย่างกับเจอผีเลยนะ
“ อย่าลืมสิว่า คิมก็อยู่บ้านนอก คิมเคยเป็นหัวโจกมาก่อนด้วย คิมรู้ดีว่าเด็กพวกนี้จะมีอนาคตหรือจุดจบยังไง คิมไม่อยากเห็นเด็กสันดานดีๆเสียคนนะ ”
“ เฮ้อออ ...... แต่ต้องให้พี่ไปด้วย ”
“ ได้เลย ” ความจริงผมก็หลอกมันอีกนั่นแหละ แต่ผมมีเหตุผลของผมแล้วกัน
คืนวันนั้น ผู้ใหญ่ให้แฟนทำกับข้าวให้ แล้วคุยกันเรื่องสร้างบ้านในไร่ของวากดิษ ผู้ใหญ่บอกว่าไม่อยากให้สร้างบ้านไม้ เพราะตอนนี้ราคาสูงและแถวนั้นมีปลวกมาก จะไม่คุ้มครับ ผู้ใหญ่ยังชี้ให้ดูตามโคนเสาของเรือนว่าเสียหายขนาดไหน เราเลยคุยกันว่าจะจัดการไล่ปลวกพวกนี้กันยังไงครับ จากนั้นก็เตรียมเข้านอน
“ ฮิ้วววววว ฮ่าๆๆๆ ” ผมกำลังมองซ้ายมองขวาหลบตุ๊กแกอยู่ ดันมีเสียงเหมือนขี้เมามาร้องโวยวายครับ
“ นอนๆ ” วากดิษพยายามดึงผมนอน
“ ไม่ออกไปดูหน่อยเหรอ อาจจะเป็นไอพง ”
“ ก็นั่นแหละ ถ้ามันเมามาเห็นเรามา จะพาลไม่ได้นอนนะ ” มันพูดอะไรของมันอะ
“ จะออกไปดูอะ นอนรอนี่นะ ” วากดิษพยายามดึงผมอีก แต่มีหรือจะจับปลาไหลคิมได้ หึหึ
ผมเดินออกมาก็เห็นไอพงจริงๆครับ แต่เป็นไอพงที่สภาพเน่าสุดๆ มันไว้หนวด ไว้ผมยาม หน้าตาดูไร้ราศีมากๆ ไม่เหมือนเด็กดีๆคนนั้นที่ผมเจอเมื่อคราวก่อนเลย
“ เห๊อะ ...... เห๊อะ เมียพี่ดิษมาว่ะ ” อ้าว
“ ไหน เอ็ย นั่นผู้ชายเว้ย ”
“ ฮ่าๆๆ ผู้ชายไม่มีรู้หรือไง มึงอยากให้กูทำให้ดูมะ ” ผมหน้าง้ำเลยครับ อารมณ์พาลเดือดขึ้นพอสมควร ไอเพื่อนที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์อีกสองคน เริ่มรู้สึกได้
“ พวกมึงอายุเท่าไรกัน ” ผมถามพวกนั้น
“ มังไม่ต้องกลัวๆ เมียพี่กูใจดี๊ใจดี ” มันยังไม่หยุดครับ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วจับที่ท้ายทอยดึงให้มันลุกขึ้น ไอนี่ยังอ่อนประสบการณ์มากครับ พอโดนจับจุดสำคัญ มันร้องโอยๆจนคนในบ้านเดินออกมาดู
“ ถามว่า ...... พวกมึงอายุเท่าไรกัน จะตอบตรงนี้หรือไปตอบที่โรงพัก ”
“ ไม่ต้องตอบๆ อ๊า !!!!!!! ” ผมกดนิ้วหัวแม่มือตรงไหปลาร้ามันครับ มันทรุดฮวบเลย ผมมองไปรอบๆเห็นผู้ใหญ่กับแฟน และไอดิษมายืนมองอยู่ห่างๆ ไม่ได้เข้ามาหาผม
“ สิบหก / สิบเจ็ดครับ ”
“ พ่อแม่มึงรู้ไหมว่ากินเหล้าเมาหัวราน้ำแบบนี้น่ะ ”
“ รู้ครับ ” ผมเหนื่อยใจแทนเลยครับ
“ ดิษ พามันไปหน่อย เดี๋ยวคิมขอคุยกับมันตัวต่อตัว ” ไอเด็กบ้าปลากะพงเริ่มเงียบเสียงลงครับ
“ อืม มานี่ ” วากดิษลากไอพงไปรอผมที่บ้านหลังใหญ่ ส่วนผมก็หันมากระซิบถามไอเด็กสองคนนั้น พูดในสิ่งที่คนอย่างพวกผมรู้กัน พวกนั้นยอมบอก ผมถึงไล่มันกลับ จากนั้นผมเดินกลับมาที่บ้านใหญ่ ไอพงสงบลงเยอะครับ
“ ดิษ ขอเราคุยกับมันหน่อยนะ ” ดิษพยักหน้าแล้วเดินออกไป
“ ไอพง ”
“ พี่คิม ผมขอโทษ ” พอสภาพเด็กบ้าของมันเริ่มหายไป ความรู้สึกที่ผมมีกับมันค่อยๆกลับมาครับ
“ ไปอาบน้ำล้างตัว โกนหนวดออกให้หมด พี่จะคอยอยู่นี่ ” ไอพงยกมือขอโทษแล้ววิ่งลงไป ผมรออยู่ (ด้วยความกลัวตุ๊กแก) ประมาณห้านาที มันก็กลับมา
“ บอกมาตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม ชอบใช่ไหม ไอการเป็นนักเลงบ้านนอกน่ะ ”
“ มันเท่ดี ”
“ อะไรคือเท่ ” มันกัดริมฝีปากไม่ยอมพูด
“ พรุ่งนี้ คอยดูว่า เท่น่ะมันเป็นยังไง ไปนอนซะ ” ผมเห็นว่าดึกแล้วครับ มันยังต้องไปเรียนตอนเช้าไม่อยากให้มันง่วงนอนตอนไปเรียนหนังสือ พอพูดจบผมก็เดินเข้ามาในห้องนอน วากดิษนอนรออยู่แล้วครับ
“ คุยอะไรกันเหรอ ”
“ ด่ามันนิดหน่อย ”
“ มา นอนเถอะ ” บอกก่อนว่า ปกติผมไม่ได้นอนเตียงเดียวกันครับ ยกเว้นบางวันเกิดนึกครื้มๆถึงจะนอนด้วยกัน แต่ที่นี่มีเตียงเดียวครับ ผมเลยนอนด้วยกัน ผมยังไม่ชินกับการที่มีคนนอนร่วมเตียงอะครับ
รุ่งเช้า ผมตื่นสายกว่าเพื่อนเพราะวากดิษไม่ปลุก มันบอกว่าอยากให้ผมนอนมากๆ วันนี้จะได้ไปช่วยกันดูไร่ และทำเรื่องบ้านด้วย ผมไม่เห็นไอพงครับ แต่รู้จากผู้ใหญ่ว่า วันนี้มันตื่นเช้ามาหุงข้าว กวาดบ้าน แล้วไปโรงเรียนก่อนผมตื่น อาจจะไม่อยากเจอหน้าผมมั้งครับ
ภารกิจวันนี้ คือไปสำรวจโรงงานที่รับซื้อของและคำนวณราคาสินค้าที่อาจจะผลิตได้ ว่าช่วงไหนตก ช่วงไหนขาดตลาด ก็แปลกไปอีกแบบครับ เพิ่งรู้เหมือนกันว่า วากดิษทำงานละเอียดบวกจุกจิกมาก
ช่วงเย็น วากดิษบอกว่าอยากไปไหว้ศพพี่กก ผมรู้ตอนนั้นเองว่า พี่คนที่ชอบเที่ยวคนนั้นถึงแก่กรรมไปแล้ว ด้วยโรคที่น่าจะรู้กันดี ผมเลยอาศัยช่วงที่วากดิษบอกว่าจะไปไหว้ศพ จัดการกับไอพงซะด้วย
อย่างที่เคยอ่านกันมาบ้างว่า ผมอยู่บ้านนอกคอกนา พ่อมีเงิน มีชื่อเสียง ผมเลยได้บารมีพ่อไปทำเรื่องไม่ดีไว้มากมาก่อน เรื่องที่ผมจะทำให้ไอพงเห็นก็คือ การไปหาลูกพี่ของมัน เพื่อให้ลูกพี่มันรู้ว่า พงจะไม่ใช่คนของมันอีก ดังนั้นสิ่งที่ผมต้องแสดง อาจจะเสี่ยงต่อการเจ็บตัว ผมเลยไม่อยากให้ดิษเห็นผมในสภาพนั้น ผมแอบออกจากบ้านโดยให้ไอเด็กสองคนเมื่อวานมารับ มันพาผมเลาะออกมาหลังตลาดอย่างที่ผู้ใหญ่ว่าจริงๆ
“ ในนี้ครับ ” ผมหันไปมองมันสองคน
“ มึงสองคนเข้ามาด้วยก็ได้ ”
“ พี่จะตีพวกเราเหรอครับ ”
“ กูไม่ใช่คนแถวนี้ กูแค่รักน้องของกู ” แล้วผมก็เดินเข้ามา
ในนั้นเป็นห้องเช่าเล็กๆ มีเด็กอายุซักสิบสี่สิบห้าหลายคน กำลังนั่งมั่วสูบบุหรี่ ไม่ก็มีผู้หญิงตัวเล็กๆนั่งคลอเคลีย ครั้งนึงผมเคยรู้สึกสนุกกับเรื่องแบบนี้ นึกไม่ถึงเลยว่า น่าสมเพชขนาดนี้เชียว
“ เฮ้ย ไหนหัวหน้า ” มีไออ้วนตัวสูงใหญ่คนนึงยกมือ แล้วเดินมาหาผม
ผมคุยกับมันคร่าวๆว่าเป็นใครมาจากไหน แล้วต้องการอะไร พวกมันตอบว่ามันต้องการคนใช้งาน มันไม่ให้ไอพงออกจากกลุ่ม นี่แหละครับ ตอนแรกก็อยากเท่ๆ ไม่คิดถึงผลที่ตามหลัง ผมเดาว่าไอพงก็อึดอัดใจ
“ งั้นถ้ากูอยากเอามันไปล่ะ ”
“ เจอนี่ไง ” มันเอามีดขึ้นมาจ่อคอหอยผม แวบแรกใจหายเลยครับ
“ อย่าทำนะๆ ” ไอตัวปัญหามาแล้วครับ ไอปลากะพง
“ มึงเตรียมตัวเหอะ อยากออกมึงต้องทำงานสิ ให้ไออ่อนนี่มาคิดว่าจะจบไหม ” ไอ้ทำงานที่ว่า คงไม่ใช่เรื่องร้ายแรงหรอกครับ ผมเดาว่าเป็นเรื่องต่อยตีมากกว่า
“ ไม่ปาดกูเลยล่ะสัด ” มันกำลังโมโหได้ทีเลย ขณะที่มันจะทำอย่างอื่นต่อ ก็มีเสียงเอะอะจากด้านนอก
“ ตำรวจมาๆๆๆ ” ไออ้วนตกใจ จะวิ่งหนี ผมกระโดดถีบสุดแรงเกิดเลยครับ ไออ้วนกระเด็นหน้ากระแทกกำแพงนอนดิ้น ร้องเป็นตุ๊ดเลยครับ
“ นี่เหรอหัวหน้ามึง ไอควาย ” ผมไม่ได้ด่าไอหัวหน้าหรอกนะครับ ผมด่าไอพงกับไอเด็กลิ่วล้อสองคน ไม่นานตำรวจก็มาคุมตัวพวกเราไป ผมโดนจับไปด้วยครับ
ผู้ใหญ่จันทร์รู้เรื่องก็รีบมาทันที ผมก็ให้การไปตามความจริง โดยมีไอเด็กในแก็งค์ยืนยันให้ ปรากฏว่าไออ้วนนี่ก็เป็นพวกเด็กที่เรียนไม่จบ คงจะมีปมด้อย เลยมาเอาพวกเด็กที่คึกคะนองไปเป็นพวก เป็นกลุ่มที่ไม่มีน้ำยามากมายอะไรเลยครับ
“ คุณตำรวจครับ ” ผมพูดกับจ่าคนนึง
“ เด็กพวกนี้ ไม่ได้ทำอะไรตอนที่ผมเข้าไป นอกจากสูบบุหรี่กับเด็กผู้หญิง ไม่มีเรื่องอื่นครับ ขออนุญาตยืนยัน ”
“ คุณนี่ใจกล้ามากนะ น่ามาเป็นตำรวจ ” มีแซวๆ
ผู้ใหญ่เอารถกระบะไปไล่ส่งพวกเด็กที่บ้าน ผมเห็นสายตาและอาการของพ่อแม่แต่ละคนแล้ว น้ำตาซึมครับ เพราะมันเหมือนกับตอนที่แม่และพ่อของผมกอดกันร้องไห้ ตอนที่ผมรอดตายกลับมาจากการไปมีเรื่อง แต่ไอเด็กโง่ชื่อปลากะพง มันร้องไห้มาตลอดทางเลยครับ ระหว่างทาง ผมเล่าให้พวกน้องมันฟัง ถึงประสบการณ์ทางลบของผมให้ฟัง ว่าเส้นทางนักเลงเท่ก็จริง แต่ท้ายที่สุดตายไม่ดี ไม่มีอนาคต ใหญ่แค่ไหนก็เจอผลกรรมเหมือนกัน ผมยังขอให้พวกน้องๆไปไหว้พ่อแม่ซะด้วย
พอกลับถึงบ้าน ไอพงก้มกราบเท้าของพ่อและแม่ ร้องไห้ไม่หยุด ผมก็ตามไปลูบหลังมัน มันก็จะกราบผมอีก ผมต้องรีบคว้ามือของมันไว้
“ ต่อไป นึกถึงเรื่องวันนี้ แล้วอย่าทำอีก ”
“ ครับ ผมสัญญาๆ ”
ผมเข้าไปอาบน้ำล้างตัว มีความสุขที่ได้ทำประโยชน์บ้าง แล้วมานั่งอารมณ์ดีรอวากดิษกลับมาจากไหว้ศพ
“ ดิษ ....... ดิษ ” วากดิษเดินมา ทำหน้าเข้มมาก เดินผ่านผมไปเลย ยังไงวะเนี่ย ผมรีบเดินไปหาผู้ใหญ่และบักพง
“ มีคนบอกดิษเรื่องนี้เหรอครับ ”
“ ผู้ใหญ่ไม่ได้บอกนา ”ผู้ใหญ่รีบปฏิเสธ ส่วน ไอพงยิ้มแหยๆ
“ พี่ดิษมาบังคับผมให้พูด เมื่อเช้าครับ ” นั่นไง สงสัยพ่อข้าวกล้องจะงานกูอีกละ ผมรีบเดินตรงไปที่ห้องนอน แต่มันล็อคประตูครับ
“ ดิษๆ ........ เปิดหน่อย กลัวตุ๊กแก ” มันเปิดให้ครับ แต่แง้มๆไว้
“ กลัวมันทำไม คิมต้องกลัวพี่มากกว่า ”
“ กลัวทำไมอะ ขอเข้าไปหน่อยนะๆ ” ผมพยายามจะสอดตัวเข้าไป แต่พี่ท่านดันประตูงับร่างผมเฉยเลย
“ ยืนอยู่ตรงนั้นแหละ ”
“ ดิษ ...... กลัวตุ๊กแกจริงนะเว้ย ” ไอดิษเริ่มยิ้มออก แสดงว่าไม่โกรธจริงครับ
“ บอกมา เราสัญญากันว่าจะไปด้วยกัน ทำไมไปคนเดียว ”
“ ขอเข้าไปในห้องก่อนไม่ได้เหรอ ” อันนี้ไม่ใช่กลัวตุ๊กแกหรอกครับ กลัวเดี๋ยวมันไม่อยากฟัง จะปิดประตูไล่ผมอีก
“ อ่ะ เข้ามา ” ผมเดินเข้ามา แล้วล็อคห้อง
“ นั่งพับเพียบอยู่ตรงนั้น เร็ว ” ผมงงเลยครับ ทำไมกูต้องนั่งพับเพียบวะ
“ ทำไมอะ ”
“ ต่อไป ถ้าทำผิด พี่จะให้นั่งแบบเนี่ย ” เออๆ ตามใจมึง
“ คือ ....... เรากลัวดิษเป็นห่วง ..... อะ ”
“ เวลาพูดไม่ต้องมองหน้า มองพื้น ”
“ เฮ้ย ไม่ใช่ศาลไคฟงนะเว้ย ” ไอนี่ชักจะบ้าหนังจีนใหญ่ละ
“ เว้ย กับใคร ” ทำไมวันนี้กูกลัวมันจังเลยวะเนี่ย ฮุ้ววววววว
“ จริงๆ เรากลัวดิษจะห่วง เราไปทำอะไรเสี่ยงๆมานิดนึง ”
“ ติดเป็นนิสัยเลยสินะ ทำอะไรห่วงใจพี่มั่งสิ ” แง้ววว จุก เหอะๆๆ
“ ต่อไป ...... คือ ต่อไปแบบจริงๆ จะบอกก่อนนะ ……. อุ๊บบบบ ” วากดิษ ก้มหน้าลงมาจุ๊บปากผมครับ แล้วกอดผมอีก
“ เด็กดื้อ ”
“ อื้อออ ” เราไม่ได้พูดอะไรกันนานทีเดียว สำหรับผมสองคนมักจะเป็นแบบนี้อะครับ พูดน้อยไปหน่อย ไม่คงไม่ได้แปลว่าเราห่วงใยกันน้อยหรอกใช่ปะ
จนตอนค่ำ ผู้ใหญ่ เรียกพี่น้อย คนงานที่เคยทำงานคู่กับพี่กกมากินข้าวด้วยกัน ไอพงทำหน้าที่เหมือนเดิมครับ ตักข้าว ชงเหล้า บริการเต็มที่ มันคงรู้แล้วว่ามันทำผิดไป ผมหวังแต่ว่ามันจะสำนึกได้และพยายามไม่เข้าไปยุ่งอีก
หลังจากอิ่มกันแล้ว ก็ชวนกันเข้านอนครับ แต่ผมยังมีเรื่องคาใจนิดหน่อย
“ เอ้อ ผู้ใหญ่ครับ ตอนผมมาถึงเมื่อวาน ผู้ใหญ่คุยอะไรกับดิษครับ ” ผู้ใหญ่หันไปมองหน้าไอดิษ
“ เว้าแล้วสิหงายเงิบบ่ ”
“ ไม่หงายไม่เงิบหรอกครับ อยากรู้เฉยๆ ” สงสัยผู้ใหญ่เห็นท่านักเลงแล้วแอบหวั่น เหอะๆ
“ งั้น บักดิษไปบอกเองเด้อ ”
“ อ้าว น้า ” ไอดิษทำหน้าเหรอหรา ตลกมากอะครับ
“ สรุปว่าไง ” ไอดิษเรียกให้ไอพงมาหา
“ พง .............. พี่ไปนอนก่อนนะ ” ไอดิษกระซิบให้ไอพงได้ยินแล้ววิ่งไป ไอพงก็ยืนงงอยู่
“ มันว่าไง ”
“ ให้ผมแปลเลยเหรอ มันออกจะทะลึ่งนะพี่ ”
“ เออน่า บอกมาเหอะ ”
“ พี่ดิษบอกว่า พี่ดูจะสวยขึ้น สงสัยน้ำพี่ดิษจะดี ” ผมยืนคิดอยู่ไม่นานก็นึกออก หน้าแดงดิครับ
“ ขอบใจที่แปล ” หึหึ ผมเดินขึ้นห้องจะมาคิดบัญชีกับไอวากดิษ ปรากฏว่า ..... มันล็อคห้องครับ
“ เฮ้ย เปิดๆ ”
“ ไม่เปิด สัญญาก่อนว่า จะไม่ต่อยพี่ ” แม่มนี่ แผนสูงอีก รู้ว่ากูกลัวตุ๊กแกเลยเอามาต่อรอง
“ เออออ เปิด มึงชนะ โอเคม้ายยยย ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ”
********************************************************************
ต่อท้ายนิดนึง ตำรวจที่ไปรวบพวกนั้น ก็เพราะไอดิษไปแจ้งความไว้ตั้งแต่เช้า ตำรวจจึงมาดักรออยู่ครับ
ช่วงนี้ งดเหล้างดเบียร์มาเป็นเดือนแล้ว รู้สึกแบบว่าแข็งแรงขึ้นนิดนึง :mew6: แต่ก็อย่างว่า เหล้ากับผมคู่กันแล้วหายนะเกิดบ่อย เลยต้องพยายามละมัน
ขอบคุณทุกคนที่มารอนะครับผม ขอให้วันหยุดสำคัญนี้เป้นช่วงเวลาที่ดีสำหรับทุกคน และถ้ามีเวลาก็ควรเข้าวัดบ้างนะครับ ผมไปทำบุญมาแล้วเหมือนกัน สุขกาย สุขใจ นะครับ
-
พี่ดิษนี่ความรักมั่นคงจังเลยน้า o13
เกิดเป็นพี่คิมนี่โชคดีสุดๆไปเลยค่ะ :กอด1:
-
หาแบบนี้อยากนะ ขอให้รักกันไปจนแก่
อย่ามีอะไรมาทำให้ความรักสั่นคลอนเลยนะ
ดูจากที่เขียนมาแล้วเหมือนจะไม่ค่อยได้พูดคุยกัน
น่าจะคุยกันให้มากกว่านี้นิดหนึ่งนะ
เข้าใจว่า ผู้ชายมักไม่ค่อยพูดแต่เราว่าการพูดจะทำให้เรา
เข้าใจ มากกว่านะ ถ้ามองแค่การกระทำ ถ้าตีความหมายผิด
อาจต้องมาแก้กันอีกนาน
-
ดีแล้วแหละที่พงกลับใจได้ พี่คิมพี่ดิษนี่ช่วยเหลือคนได้เยอะจริงๆ ปลื้มมม :o8:
-
น้องคิมนี่น่าจะทำงานเป็นนักสังคมสงเคราะห์หรือไม่ก็อยู่มูลนิธิปวีณานะ
เห็นคนอื่นเดือดร้อนหรือมีปัญหา น้องคิมช่วยเหลือตลอดเลย o13
แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ แล้วก็แคร์ความรู้สึกวากดิษนิดนึง ที่เค้างอนก็เพราะเค้าเป็นห่วง
อย่าเอาปัญหาของคนอื่นมาทำให้เกิดปัญหาของเรานะ
รักน้องคิมจ้ะ :give2:
-
รักกันไปนานๆนะคิมดิษ
ขอให้คิมงดเหล้าได้ตลอดไป
-
แหมๆ ดิษมีแอบเมาส์ว่าคิมสวยขึ้นด้วย
แต่ดิษนี่รู้ใจคิมไปทุกเรื่องเลยนะ เดาถูกอีก
ว่าคิมจะจัดการเรื่องพงยังไง ไปแจ้งความไว้ก่อนเลย
ปล.แต่แอบดีใจแทนดิษ ที่คิมจะครอยๆ ลดแอลลง
เพราะส่วนมากแอลจะทำให้คิมเกิดเรื่องให้ดิษเสียใจตลอด
-
ตอนนี้ คิมอย่างเท่ แต่น่ารักด้วย
เฮียดิษ รักมากกก ห่วงมาก เหมาะกับคิมเด็กดื้อที่สุดแหละ
งดเหล้าเข้าพรรษาเลยสิ รักษาสุขภาพด้วยทั้งคู่ เดินทางปลอดภัยนะ :3123:
-
พี่คิมอย่างเท่ห์เลยค่ะ :mew1:
ตลกพี่ดิษแอบนินทาพี่คิม แถมรู้ทันรีบวิ่งเข้าห้องก่อนเลยกลัวพี่คิมลงโทษล่ะสิ :m20:
-
น้ำโปรตีนของพี่ดิษเค้าดีจริง
:katai2-1:
น้องคิมดูมีน้ำมีนวล
:hao6:
อิอิ
-
อั้ยย่ะ! คุณคิมสวยขึ้น มีน้ำมีนวลเพราะพี่ดิษ 555+
-
อัยยะ อ่านทันแล้วววว :hao7:
ร้อยกว่าหน้าตาลายเลย แต่สนุกค่ะ ต้องขอบคุณคุณคิมจริงๆที่สละเวลาเอาบันทึกมาให้ได้อ่านกัน
ถ่ายทอดประสบการณ์ของคุณกับคุณดิษ เราได้ข้อคิดอะไรเยอะมากเลยจากเรื่องราวของพวกคุณ :mew3:
เรื่องราวของพวกคุณช่วยยืนยันให้เราแน่ใจว่า รักแท้ ยังมีอยู่จริงในโลกใบนี้ :L1:
ความรักไม่มีกรอบ ไม่มีขอบเขต ไม่ว่าจะชายหญิง ชายชาย หญิงหญิง สุดท้ายความรักก็คือความรัก
คนเราต่างหากที่ตีกรอบมันเอง ใครว่าชายชาย หญิงหญิง หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่ชายหญิงจะอยู่กันไม่ยืด ไม่ใช่ความรัก
แต่ตอนนี้เรื่องราวของคุณทั้งสองก็ทำในเราเชื่อแล้วว่าความรักมันเกิดที่ใจไม่ใช่ที่เพศ แถมชายหญิงที่ส่วนใหญ่มองว่าปกติ
ซะอีกที่อยู่กันไม่ค่อยยืดสมัยนี้ ใกล้ตัวเลยเพื่อนเราคบกับแฟนมาสี่ปีพอเรียนจบกันเมื่อปีที่เเล้วเพื่อนเราท้องพอเเต่งกันไม่ทัน
สามเดือนลูกไม่ทันโพล่ง?เลิกกันเเล้ว กำ :mew2:
แต่มันก็ทำให้เราเห็นว่าทุกอย่างมันไม่แน่นอน ในเมื่อวันนี้ยังมีกันและกัน เรายังรักกันอยู่ ก็จงทำให้ดีที่สุด เพื่อวันสุดท้าย
ที่ต้องจากกัน ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย เราจะได้ไม่ต้องเสียใจที่เรายังไม่ได้ทำหรือยังไม่ได้บอกอะไรกับคนที่เรารัก
โดยเฉพาะคุณคิมที่น่าอิจฉามากที่มีคนดีๆและโคตรมั่นคงอย่างคุณดิษเป็นคนรัก ทำให้ดีที่สุดนะคะคุณคิม
เพื่อที่ว่าในอนาคตไม่ว่าวันสุดท้ายที่เราจากกันไม่ว่ายังไงเราจะได้ไม่ต้องเสียใจในสิ่งที่เรายังไม่ได้ทำให้คนที่รัก
ถ้าเวิ่นเว้อมากนักยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ อินไปหน่อย อ่านเรื่องของคุณคิมเเล้วเหมือนเห็นบางมุมของตัวเอง แต่คุณคิมโชคดี
กว่าเราเยอะที่ยังมีโอกาสได้แก้ตัวกับสิ่งที่บางครั้งก็ผิดพลาดไป เพราะฉะนั้นทำทุกนาทีให้มีค่านะคะ ขอให้คุณสองคนรักนานๆ
ก้าวผ่านทุกปัญหาหรืออุปสรรคที่จะผ่านเข้ามาในอนาคตไปได้ เพราะเราเชื่อว่า ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง มาเป็นเพลงพี่เบิร์ดเลย เถียงกันทำไม เราชอบมากเลยเพลงนี้
เพราะคือเรื่องจริงของชีวิตคู่เลยนะเราว่า แล้วพออ่านเรื่องราวของพวกคุณเเล้วเราว่ามันถ้าไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเลยอะ :L2:
เรื่องราวของคุณสองคนเหมือนนิยายเรื่องหนึ่งเลยล่ะคะ เพียงแต่พระเอกนายเอกไม่ได้เพอร์เฟค แต่เป็นมนุษย์ธรรมดาที่มีทั้งด้านบวกและด้านลบ แง่ดี แง่ร้าย แง่งอแง? แต่ก็น่าอิจฉาที่สุด :impress2:
สุดท้ายหลังจากเวิ่นเว้อมานาน(ต้องขออภัยอย่างยิ่ง)
ก็เหมือนกับทุกคนล่ะค่ะที่ได้เข้ามาแบ่งปันประสบการณ์จากเรื่องราวของคุณสองคน
คือขอให้คุณสองคนรักกันนานๆนะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจเล็กๆให้ทั้งสองคนอยู่ตรงนี้อีกแรงหนึ่ง ขอให้คุณสองคนก้าวผ่านทุกลมฝนทุกอุปสรรคไปได้ด้วยกันเหมือนกับที่ผ่านมาทุกครั้ง เป็นกำลังให้และรอตอนต่อไปค่ะ :L2: :กอด1: :L2:
-
ดีแล้วที่เคลียร์ได้ไม่ยาก แต่ก็เสี่ยงอยู่เหมือนกันนะ
-
กำลังนึกภาพคิมสวยขึ้นกับคิมกระโดดเตะหัวโจกนักเลงนั่นมันดาวเรืองชัดๆ :a5:
อิอิพี่ดิษก็ช่างว่า
น้องปลากะพงคงรู้แล้วนะว่าเท่ของจริงเป็นไงคิมสุดยอด
-
ไปทำมาแล้วแล้วครับวันนี้เลยยยย เอาบุญมาฝากพี่ทั้งสองคนด้วยครับ^^ ฮ่าๆ
-
เลิกทั้งสองอย่างเลย ไม่ดีกับสุขภาพนะน้องคิม
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ พี่คิมคนสวย555555555555 :mew3: :mew3: :mew3: :mew4: :mew4: :mew4: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่คิมอย่างเท่เลย :katai2-1:
และก็พี่คิม(หัวใจพี่)สวยมากกกกกกกกกกกกก :o8: :-[
-
ยินดีด้วยนะน้องคิม ที่จะงดเหล้าเข้าพรรษา จะเป็นผลดีกับตัวน้องเอง ดูเหมือนอะไรๆจะไปได้สวยนะตอนนี้ ขอให้น้องคิมและดิษมีความสุขด้วยกันมากๆนะ
"ความรักวัดกันที่ใจ ไม่ใช่ที่เพศ" (คำคมจากคู่รัก ช-ช ปอม อ๋อง )
-
....ชอบตรงนี้...คิมสวยขึ้น... :laugh:
...พงมันไม่ได้เลยโดยสันดานนะ บางทีก็กลัว เลยต้องตามน้ำไป เกือบไปนรกแล้วล่ะ
...ดีนะพี่คิมกลับไปเจอซะก่อน ว๊ากดิษก็รอบครอบดีเนอะแจ้งตำรวจไว้เรียบร้อย สถานะการณ์เลยไม่รุนแรง :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมโคตรโหดดดดดดดดด
-
อ่านตอนนี้แล้วรักน้องคิมขึ้นอีกอะ
พี่ดิษเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
ปล.ถึงจะแอบเกเรบ้างก็กลับมาได้
:mew1:
-
กลับบ้าน ไปถวายเทียนพรรษา ได้ทำบุญด้วยเช่นกัน...ขอให้คิมกับเฮียดิษมีความสุขด้วยนะ :L1:
คิมเป็นนักสังคมสงเคราะห์อีกแล้ว...อันตรายอยู่เหมือนกันนะคิม ห่วงคนอื่นห่วงได้ แต่ที่ห่วงใจแฟน คนรักสำคัญที่สุด
ฮาตรงที่คิมกลัวตุ๊กแกนิแหละ... เรื่องเสี่ยง ๆ นี่น่ากลัวกว่าเยอะ
ปอลอ.น้ำเฮียข้าวกล้องอ่ะนะ อ๊ากกกก.... :z1:ว่ากันว่าทำให้ผิวขาว แก้มขาวอมชมพูเลยนะคิม ได้เรื่องยังไงมาบอกด้วย 55 :hao6:
-
มารอประชาสงค์เคราะห์คิม แล้วก็พี่ดิษครับ5555555555555555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
เฮโล่ววววววววววว!!!!!! แวะมาทักครับคุณพี่คิมสุดหล่อ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เราอยากจะเงิบแทนพี่คิม
คำแปลชั่งง :pighaun: :m25:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมเฮ๋ยคิม เป็นคนดี ที่ต้องเสี่ยงภัยอีกแล้ว....ใครเป็นพี่ดิษก็ต้องห่วงล่ะ แต่เหมือนจะนิสัยคิมดีน่ะ เล่นไปแจ้งความไว้ก่อน ฮ่าๆๆ
ประสบการณ์ที่ไม่ดีของตัวเองในอดีต มันก็ดีตรงที่เรารู้จักเอามาเป็นบทเรียนให้กับตัวเองและคนอื่นได้น่ี้ล่ะ....
-
เข้ามารอพี่คิมมี่คร้าบบบบบ:)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอขอครับพี่คิม^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอพี่คิมสุดหล่อครับ^^ มาได้แล้วน้า ฮ่าๆ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันรอเธอผู้เดียว 55555555
-
:hao5: กลับมาแล้วครับ แฮะๆ วันนี้ขอพักผ่อนก่อนนะ
หายไปหลายวัน กลัวว่าแฟนเพลงจะรอเก้อ :katai5:
พรุ่งนี้จะมาเล่าเรื่องต่อ ขอบคุณที่มารอติดตามนะครับ
-
รอได้เสมอจ้า :กอด1:
-
รอได้เสมอจ้า :กอด1:
^
^
^
จิ้มๆๆเบย ฮ่าๆ ขอบคุณนะครับ ^^
-
พรุ่งนี้มาจริงๆนะะะะะะะะะ :hao4: เค้าคิดถึงคิมดิษ :impress2:
-
เข้ามารอพี่คิม กับ ลุงดิษ ^^
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอพี่คิม กับ ลุงดิษ ^^
เรียกลุงเลยหราาาาาา ระวังโดนเตะนะ555555555555
-
แวะมารอด้วยคน :mew2:
-
รอได้เสมอค่ะคิม
-
รอพี่คิม พี่ดิษค่ะ :mew1:
-
เข้ามารอ อิอิ :m18:
-
มารอท่านว๊ากคิมท่านว๊ากดิษครับ
-
เข้ามารอน้องคิม&พี่ดิษ
:mew4:
-
คิดถึงน้องคิม มารอทุกวันเลยยยยย :katai5:
-
ว๊าาาาาาาาาาา..สงสัยพี่เหนื่อยเพราะทำงานวันนี้คงไม่มาแล้วมั้ง หรือว่าพี่ลืมฮะ
-
เห็นขึ้นหัวข้อกำลังต่อนี่รีบมารอเลยจ้าาา :z2:
-
มารอ แฮ่ๆ
-
อ้าว...เฮ้ย...พี่มาแล้ว55555555นึกว่าลืม555555ดีใจๆๆๆ
-
สดๆร้อนๆ ออกจากโรงงานเลยอะ อ่านไปด้วยกันเลย :mew1:
**********************************************************
เสร็จจากภารกิจที่แดนไกล ผมกับวากดิษก็กลับมาหอพัก เรามาถึงที่พักไม่นาน ก็มีคนโทรมาหาวากดิษ มันยืนคุยงุ้งงิ้งๆเหมือนพยายามไม่ให้ผมได้ยิน แล้วก็มองมาที่ผมเป็นระยะ สงสัยผมจะเป็นคนที่ถูกพูดถึงอะ
“ เออ ไปแน่ ” วากดิษวางมือถือลงแล้วยิ้มให้
“ รายงานมา ไม่ใช่เอาแต่ยิ้ม ” ผมพูด
“ เหอะ อย่ามาขู่นะ ลืมแล้วเหรอว่าพี่ก็ไม่ค่อยพอใจที่คิมทำไปเมื่อวานน่ะ ” แหม มันพูดเต็มเสียงเชียว เรื่องก็ผ่านมาตั้งหลายชั่วโมง หึหึ
“ งั้นจะเอาไง จะพูดดีๆหรือพูดด้วยน้ำตา ” ผมลุกเดินไปหามัน รายนั้นนั่งมองตาปริบๆ
“ ไม่เห็นต้องใช้กำลังเลย ใจร้าย ” วากดิษตั้งท่าพร้อม แล้วเล่าให้ฟัง
เรื่องก็คือ พี่โต้งได้รับเชิญไปงานแต่งงานของเพื่อน เข้าใจว่าฐานะร่ำรวยอะครับ ผมก็เพิ่งรู้ว่างานแต่งงานคนมีตังนี่ยุ่งยากมาก แขกที่จะไปงานก็ต้องแต่งตัวไปประชันกัน
“ มันก็เลย ...... ” ผมยกมือเบรก
“ อยากให้คิมพูดเพราะๆ แล้วทำไมเรียกพี่โต้งมัน ” วากดิษคิ้วขมวด
“ เอาน่า ไม่ต้องสนใจหรอก ” แกล้งมันครับ ฮ่าๆๆ
“ อยากให้พวกเราไปด้วยเหรอ ” ผมถามต่อ
“ พ่อบอกปฏิเสธไปเมื่อวาน มัน ...... เอ่อ โต้งเลยโทรไปหาพ่อของพี่ พ่อพี่โทรหาพี่พี่ก็ไม่รับ เมื่อกี้ไอกริชเลยโทรมาหาแทน ” เรียกไอกริชอีกละ เหอะๆๆ
“ แล้วทำไมถึงต้องเลี่ยงด้วยอะ แค่งานแต่งงาน ”
“ ก็งานนี้ แจงไปด้วย ” พอพูดถึงแจงๆนี่ มือไม้มันคันๆไงไม่รู้ดิ
“ กลัวอะไรกับเค้าล่ะ ” วากดิษเอามือมากุมไหล่ของผม
“ เรื่องมันแล้วไปแล้ว เราไม่ต้องไปใส่ใจอีกหรอกนะ ” ผมสลัดมือมันออก วากดิษจ้องตาโตเลยครับ จากนั้นผมก็กุมไหล่มันแทน
“ ดูจากที่ดิษห่วงเนี่ย ไม่ใช่เลยล่ะ ”
“ ยังไงเหรอ ”
“ ถ้าเรื่องของเรากับเค้าจบจริง ทำไมเราต้องทำเหมือนหลบหน้ากันล่ะ แบบนี้เท่ากับเราแค่หนีเค้าเฉยๆมั้ง ” วากดิษนั่งคิดอยู่พักนึง ก็ตอบตกลง ดิษโทรไปหาพี่โต้งบอกว่าจะไปด้วย
“ อีกชั่วโมงไป ” ผมหันไปหาแทบไม่ทันเลยครับ ทำไมต้องแค่อีกชั่วโมง ตอนนี้มันบ่ายสองเอง งานแต่งอะไรจะแต่งกันตอนบ่าย ร้อนตายเลย
“ ดิษๆ ” วากดิษทำท่าจะถอดเสื้อ
“ เค้าแต่งกันกี่โมง ”
“ ทุ่มครึ่งเริ่มงาน ”
“ อ้าวแล้วทำไมต้องบอกว่าอีกชั่วโมงไป ไปไหนอะ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” มันยืนหัวเราะจนตัวงอเลยครับ
“ หัวเราะหาอะไรวะ ” มันพยายามกลั้นหัวเราะแล้วบอกผม
“ เดี๋ยวไปเลือกชุดที่บ้านพี่ แล้วถามพ่อพี่เอาแล้วกัน ” มันเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วลากผมออกมาจากห้อง มันหัวเราะอะไรอะ
พอมาถึงบ้าน ดิษก็ให้ผมนั่งคุยกับพ่อของเค้า อาการป่วยของพ่อวากดิษดูจะแย่ลงเรื่อยๆครับ ตอนนี้ออกงานสังคมไม่ได้แล้ว ต้องอยู่ในห้องแทบจะตลอดเวลา ร่างกายซูบผอมลงจากวันก่อนอย่างเห็นได้ชัดเลย
“ จะไปงานแต่งของ ... (ชื่อคน) เหรอ ”
“ ครับอา ” เห็นอาการป่วยแบบนี้แล้ว ใจคอไม่ดีเลยครับ
“ รู้สึกต้องไปทำผมด้วยสิ ผมเรายุ่งเหยิงมาก ” ผมเอามือแตะๆที่ผม มันก็ทรงปกติของคนนะครับอา เหอะๆๆ
“ ทรงนี้ไม่ดีเหรอครับ ”
“ มันก็ดี แต่ไม่ดีพอ ถ้าจะไปงานอย่างนั้นน่ะนะ ...... เดี๋ยวนะ ” อาเอื้อมไปหยิบซองอะไรไม่รู้ให้ผม เป็นซองสีน้ำตาลครับ
“ เอาไปให้ไอข้าวกล้องนะ ” ผมรับมาแล้วลาท่านออกมา วากดิษรออยู่หน้าห้องอยู่แล้วครับ
“ อ่ะชุด ลองใส่ซิ ” ผมเอาเสื้อสูทสีเทามาใส่ หลวมๆนิดหน่อย สงสัยจะเป็นของดิษนั่นแหละครับ
“ ชุดนี้พี่ใส่ ....... น่าจะซักมอห้า ” โห มอห้ามึงก็ตัวใหญ่กว่ากูแล้วเหรอเนี่ย นับถือๆ
“ ไหนชุดดิษอะ ” มันชูสูทสีเทาเหมือนผม แต่คงจะขนาดใหญ่กว่านิดหน่อยครับ ผมยื่นซองน้ำตาลที่พ่อของวากดิษฝากให้ มันเปิดๆดูแล้วยื่นให้ผมดู
“ เงินนี่หว่า เยอะนะน่ะ ”
“ เค้าคงให้คิมไว้ใช้ด้วย เห็นบ่นกับพี่ว่า พี่เคยทำให้คิมต้องไปอยู่ที่ลำบาก ต่อไปพี่ต้องดูแลคิมมากกว่านี้ ” เฮ้อ เรื่องของเรื่องเป็นผมคนเดียว ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนสนใจผมขนาดนี้ แค่นี้ผมก็สุขใจแล้วล่ะ
จากนั้น ผมมาที่ร้านทำผมซึ่งพี่โต้งกับพี่หมอกริชก็อยู่ สองคนนั้นกำลังทำอะไรไม่รู้ครับ ผมบรรยายไม่ถูก เพราะพอมาถึงผมสองคนก็โดนลากไปนั่ง แล้วทั้งตัดทั้งซอยผม อะไรต่อมิอะไรงงไปหมดเลยครับ
เวลาผ่านไปประมาณสี่สิบนาที ผลงานก็ออกมา แต่ละคนอย่างกับคุณชายในหนังเลยครับ ไม่นึกว่าการมาทำผมนี่ก็ทำให้เราเปลี่ยนไปได้เหมือนกันแฮะ
“ แบงค์ล่ะพี่ ” ผมถามพี่หมอกริช
“ ทำงาน พี่จะไปรับตอนเย็นๆ ”
“ แบงค์ไม่ต้องมาทำผมด้วยเหรอครับ ” ผมถามต่อ
“ แบงค์มันหล่ออยู่แล้ว ไม่ต้องทำก็ได้ ” อ้าว วากดิษ มึงกัดกูใช่ปะเนี่ย
“ เออ งั้นเราสี่คนก็พอกันอะ ” พี่โต้งแซวพวกผม
“ ฮ่าๆๆ ”
เราสี่คนนั่งเล่นในร้าน เพราะเย็นดีครับ พอเวลาประมาณเกือบห้าโมงพี่กริชออกไปรับแบงค์ ผมสามคนก็เข้าไปแต่งตัวและเสริมหล่ออีกนิดหน่อย พอแบงค์มาสมทบด้วย แต่งตัวพร้อมแล้ว ก็ออกเดินทางมาที่โรงแรมกัน
โรงแรมที่ว่าก็ดีที่สุดในจังหวัดของผมอะครับ แต่วันนี้ดูไม่ปกติ เพราะแต่ละคนที่จะเข้าไป มีการตรวจสิ่งของกันด้วย พี่โต้งเล่าว่า ประธานเป็นผู้ใหญ่ของบ้านเรา ผมก็เชื่ออะครับ
พอเข้ามาในงาน ผมยอมรับว่าอย่างกับอยู่คนละโลก เพราะในนี้มีแต่คนแต่งตัวสวยๆ ชุดราคาแพงกันทั้งนั้น ผมงี้ตัวลีบเลย เพราะบ้านผมไม่ได้รวยขนาดที่จะมาแต่งตัวแบบนี้ และถึงจะมีเงินขนาดนี้ผมก็ไม่เอามาซื้อชุดแบบนั้นใส่ คนที่มีอาการประหม่าแบบเดียวกับผมก็คือแบงค์ครับ ส่วนพี่โต้งและแฟน พี่กริช รวมทั้งวากดิษดูจะผ่อนคลาย เหมือนจะชินแล้ว
“ สวัสดีจ้ะคิม ” เสียงคุ้นๆ
“ พี่ .... แจง ” แม่ม เจอกันจนได้
“ คิม บริกรเค้าเอาเครื่องดื่มมาช้า ไปยกมาให้พวกพี่ที ” พี่โต้งพูดเหมือนใช้ผม แต่จริงๆคงไม่อยากให้ผมเจอหน้ายัยนี่มากกว่า ผมก็เลยเดินออกไป โดยไอแบงค์เดินตามมาด้วย แต่พอผมกลับมา ยัยนั่นก็ไม่อยู่แล้วครับ
งานค่อนข้างน่าเบื่อครับ ในสายตาผมนะ เพราะส่วนมากคนที่รู้จักก็จะไปคุยกัน และผมไม่รู้จักใคร ก็เลยน่าเบื่อครับ แต่ดีที่พี่ๆที่พามาไม่ยอมลุกไปไหน อยู่เป็นเพื่อนตลอด
แต่หลังจากเสร็จงานสิครับ เจ้าภาพบอกว่าเชิญแขกที่ต้องการร่วมงานที่บาร์ ไปเจอกันได้ ปรากฏว่าเจ้าสาวน่ะสนิทกับพี่โต้ง เลยโดนลากไป แฟนของพี่โต้งก็ไม่ไว้ใจเลยจะอยู่ด้วย พวกผมก็เลยต้องอยู่เป็นเพื่อนด้วยครับ
งานเลี้ยงหลังจากนั้น บอกตรงๆ อย่างกับปาร์ตี้ยาเลย พวกไฮโซทั้งหลาย เน้นที่หนุ่มๆสาวๆน่ะครับ ยืนเบียดยืนบดกันอย่างกับจะผสมพันธุ์ปลา วากดิษก็โดนดึงไป แต่ละคนหายไปคนละทิศละทาง ผมมีผู้หญิงมานั่งด้วยสองคน แต่วากดิษนี่เยอะหน่อยครับ อย่างว่าเค้าเข้มนี่เนอะ ชิชะ
“ .......... ” ผมนั่งๆอยู่ก็มีคนส่งข้อความมาหาผม พอผมเปิดอ่าน ผมก็รู้สึกตกใจครับ
“ (เห็นภาพนั้นไหม ถ้าดิษเค้าไม่มีแกฉุด ป่านนี้เค้าคงมีครอบครัวไปแล้ว จำไว้ว่าผู้ชายน่ะท้องไม่ได้ เค้าจะต้องจากแกไปซํกวัน) ” อ่านก็รู้ว่าใครส่งมาครับ ผมงี้หน้าชาเลย อยากเขวี้ยงมือถือทิ้งก็เสียดาย เลยเดินออกมาด้านนอก
ผมยังจำเสียงที่ชอบเหยียดหยามคนของยัยแจงได้ครับ ยิ่งพออ่านข้อความบวกกับมโนภาพที่ผมสร้างขึ้น ไอเสียงที่ว่าผู้ชายน่ะท้องไม่ได้ มันดังซ้ำๆกันจนผมเกือบจะร้องไห้
“ คิมมี่ ”
“ พี่กริช ” พี่หมอกริชเดินมาหาผมครับ
“ ทำไมมานั่งข้างนอก สูบบุหรี่เหรอ ไม่ดีน้า เดี๋ยวแก่ไวดิษไม่รักนะ ” พอพี่กริชพูดจบ ผมน้ำตาแตกเลยครับ พอดีจังหวะนั้นดิษกับพวกเราก็เดินออกมาพอดี เห็นผมร้องไห้ก็ตกใจ เลยตัดสินใจกลับบ้านกัน ผมนั่งเงียบมาตลอดทาง ดิษก็กอดผมอยู่ตลอด
“ คิดแล้ว ถ้าเจอกันต้องเป็นแบบนี้ ” วากดิษพูดขึ้น
“ อะไร ” พี่โต้งพูดขึ้น
“ แจงไงพี่ ”
“ ไม่เกี่ยวกับเค้าหรอก จริงๆ ….. คิมแค่รู้สึกว่า คิมต่างกับพวกพี่มากจริงๆ ” พอผมโยกมาทางนี้ ทุกคนก็หลงกลครับ พากันปลอบผมว่า งานนี้ก็แค่งานที่คนใส่หน้ากากหากัน อะไรไปโน่นครับ ดีแล้วล่ะ ผมขอเก็บเรื่องนี้ไว้ซักพักก่อน
คืนนั้น ผมกลับมานอนที่บ้านของวากดิษ ดิษมันเชิงจะเมาๆนิดหน่อยครับ พอมาถึงก็กอดจูบลูบคลำเป็นปลาหมึกเลย
“ คิม คืนนี้ ขอได้ไหม ” ขออะไรคงไม่ต้องบรรยายเนอะ
“ เอาดิ ” พอสิ้นสัญญาณ วากดิษก็เริ่มเลยครับ เรากำลังเคลิ้มๆกันอยู่ จู่ๆวากดิษก็หยุด
“ ตายห่า ....... ไม่น่าเลย ”
“ อะไรๆ ”
“ พี่ไม่มีถุง กลับมาก็ไม่ได้ซื้อ ” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราตกลงกันแล้วครับ ว่าต้องใส่ถุงทุกครั้ง
“ ............ ” วากดิษมองแบบสองจิตสองใจ นั่งนิ่งเหมือนกำลังจะตาย เหอะๆๆ นาทีนั้น ไอคำว่า ผู้ชายน่ะท้องไม่ได้ก็วนกลับมากระทบประสาทผมอีกครั้ง ผมเลยจู่โจมเข้าไปหาแบบไม่คิดอะไรเลย วากดิษพยายามจะปัดหนีเหมือนกัน แต่ในที่สุดเราก็มีอะไรกันจนได้
หลังจากนั้น เราก็อาบน้ำให้กัน แล้วนอนครับ แต่ผมยังนอนไม่หลับ ดิษหันหลังให้ผมและหลับไปแล้ว ผมค่อยๆขยับตัวไปกอดดิษไว้ และผมก็ร้องไห้ออกมาครับ
ผมอยากถามดิษจริงๆว่า ดิษเคยคิดเรื่องที่ยัยแจงพูดไหม และผมกับดิษจะรักกันได้อีกนานแค่ไหน ก่อนนี้พ่อของดิษเคยพูดว่า ถ้าผมสองคนไม่มาเป็นแฟนกัน ผมก็จะก้าวไปข้างหน้า ดิษก็จะก้าวไปข้างหน้าด้วย แม้ว่าวันนี้ท่านจะยอมแพ้เรื่องแยกเราแล้ว แต่นั่นก็อาจจะเป็นเพราะท่านป่วยมาก เลยไม่อยากขัดขวางความสุขของลูก
ผมกอดมันจนรู้สึกดีขึ้น แล้วถึงหยิบมือถือมาลบข้อความนั้นออก ผมกลัวว่าถ้าดิษเห็นจะตำหนิผมที่ไม่ยอมบอกว่ายัยนั่นคุกคาม แต่ผมยืนยันกับตัวเองว่าผมจะสู้ปัญหานี้เอง
เรื่องราวก็ผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนผ่านมาประมาณเดือนกว่าๆ ผมกำลังทำหน้าที่ใหม่ของผมในห้าง คือกลุ่มเกี่ยวกับการพัฒนาคุณภาพ ชื่ออะตั้งให้ดูดี จริงๆก็คือผู้ตรวจนั่นเอง แต่ผมเป็นลูกน้องเค้านะครับ ไม่ได้รับอภิสิทธิ์อะไรหรอก
“ น้อง เตรียมตัวนะ เราจะไปโรงงาน ...... (ชื่อโรงงาน) กัน ไปดูกิจการเค้าหน่อย ” หัวหน้าผมบอก เท่าที่ผมได้ยินมา ดิษเองก็โดนลงโทษที่ปล่อยปละละเลยเรื่องยัยแจง รู้สึกจะไม่ได้รับโบนัสและถูกลดงานด้วยครับ ทำให้ตอนนี้ก็ต้องไปสู้ชีวิตเหมือนกัน
“ .......... พี่ครับ ผมขอพักแปบนะครับ ”
“ เฮ้ยคิม เลือดกำเดาออกนะน้อง นั่งๆๆ เงยหน้าๆ ” ผมเริ่มรู้สึกเวียนหัวครับ จากนั้นผมก็รู้สึกอยากอ้วก ผมเลยวิ่งไปอ้วกที่อ่างล้างหน้า มีทั้งเลือดทั้งอ้วกปนกันเลยครับ ผมนั่งหอบอยู่ที่หน้าห้อง ไม่นานวากดิษก็มา
“ คิม ...... คิม ได้ยินไหมน้อง ” ผมพยักหน้า
“ พอๆ วันนี้ไม่ต้องใช้น้องอีกแล้ว ” มันหันไปโวยใส่หัวหน้าผมครับ
“ พี่ไม่ได้ใช้เลยนา คิมขยันมากไปน่ะ พี่เตือนเค้าอยู่ว่าจะป่วยเอา ”
“ จริงดิษ พี่ไม่ได้ใช้คิมหรอก ”
“ งั้นไปโรงพยาบาล พี่พาไป ” พอวากดิษพยุงผมลุกขึ้น เลขาของมันก็เดินมา
“ หัวหน้าคะ วันนี้มีประชุมนะคะ ” โดนลดเหลือหัวหน้าแล้วแฟนผม เหอะๆ
“ ผมไม่เข้า ”
“ ดิษ ขอเหอะนะ ไปประชุม ” มันยืนขบกรามแง่มๆ แต่แล้วก็ยิ้ม เฮ้อ อารมณ์ดีแล้วค่อยยังชั่ว
“ พี่จะไปส่งที่โรงพยาบาลก่อน แล้วกลับมาประชุม โอเคมะ ” ผมตกลงครับ
พอมาถึงโรงพยาบาล มันจับผมนั่งรถเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน แม่ของเค้าก็ตกใจ แต่ท่านไม่ว่างครับ เลยเรียกพี่หมอกริชให้มาดูแทน
“ เป็นอะไรอีกเล่า คุณชายกระรอกตัวขาว ” เอาซะเต็มยศ
“ พี่ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยพี่ ” พี่หมอกริชเลิกคิ้วสูง
“ อะไร มาๆขอดูหน่อย ” ผมจับมือพี่กริช รายนั้นก็ตกใจครับ
“ มีอะไรล่ะน้อง ” ผมนึกถึงวันที่เรา ..... สด กันอะครับ และผมก็มีตุ่มแดงๆขึ้นด้วย ผมรู้สึกไม่ดีมาหลายวันแล้วแต่ไม่กล้าบอกใคร แม้แต่วากดิษ
“ ผมกลัวพี่ …………… ” ผมเล่าสิ่งที่กังวลให้พี่กริชฟัง
“ เฮ้ย บ้าปล่าว ...... คิดว่าอาจจะติดจากไอข้าวกล้องเนี่ยนะ ไม่มีทางหรอก มันไม่ใช่คนมั่ว แล้วมันก็มาตรวจเลือดแทบทุกเดือน มันบริจาคเลือดบ่อยด้วย เออ แต่จะว่าไปเดือนที่แล้วกับเดือนนี้มันไม่มาตรวจ ” นั่นไงล่ะ ผมใจคอเสียเอามากๆ ผมคลื่นไส้ขึ้นมาอีกเลยวิ่งไปอ้วกอีกครับ พอกลับมานั่งที่เตียง พี่หมอกริชเริ่มหน้าเข้มขึ้น
“ ถ้าคิมคิดแบบนั้นจริง พี่พาไปตรวจก็ได้ ปลอดภัย จะไปไหนล่ะ ” ใจนึงผมก็ไม่อยากรับรู้เลยครับ
“ ไปพี่ ”
พี่หมอกริชขับรถพาผมมาตรวจที่สถานที่แห่งนึง ซึ่งพี่กริชบอกว่าค่อนข้างรับประกันผลการตรวจได้ ผมรอน่าจะประมาณชั่วโมงเศษๆ พนักงานก็เอาใบตรวจมาให้พี่กริช
“ ไม่ใช่ ” โฮ่ยยยยยยยยยย อยากจะร้องดังๆ เหอะๆๆ
“ งั้นผมเป็นอะไรล่ะพี่ ตุ่มๆนี่ด้วย ” ระหว่างทางกลับมาที่โรงพยาบาล พี่กริชก็ซํกไซร้
“ ลองให้หมอผิวหนังดูดีกว่า พี่ไม่กล้าพูด ”
กลับมาถึงโรงพยาบาล ผมก็ไปตรวจกับหมอผิวหนัง หมอท่านบอกว่าแพ้อากาศ เหอะๆๆ อายพี่กริชอิ๊บอ๋ายเลยครับ แต่พอผมถามเริ่มที่เลือดกำเดาไหลและอาเจียน ปรากฏว่าท่านไม่ทราบ จากนั้นผมก็ออกมานั่งที่ห้องพักแพทย์ วากดิษนั่งรออยู่แล้วครับ
“ เป็นไงกริช ”
“ ไม่ได้อะไรเลย เสียเวลาฟรีๆสองชั่วโมงครึ่ง ” อ้าว
“ งั้นหายไปไหนกัน อย่าบอกนะว่าไปเที่ยวมา ” มีอาการหวงๆ เหอะๆ
“ ไม่หรอก เออ แต่มีเรื่องน่ายินดีนะ .... ต่อไปจะสดก็สดเลยนะ โอ๊ยๆๆๆ คิม เจ็บ พี่เจ๊บบบบ ” ผมลุกบีบแขนน้อยๆของพี่กริชเลยครับ พูดอะไรไม่รู้ เหอะๆๆ
“ สรุปยังไง ไหนว่าจะคุยกับเราไง ” วากดิษหันไปหาพี่กริช สองคนจะคุยอะไรกัน
“ บอกตรงๆนะ พี่ว่าคิมมีอาการเครียด เครียดอย่างเด่นชัดมาก อาการที่ว่ามา เป็นลักษณะความดันสูง เมื่อกี้ตรวจแล้วก็ยังสูง ไม่ใช่เรื่องนะดิษ คนอายุเท่านี้จะความดันสูงขนาดนั้น ต้องเป็นเพราะเครียดมากเกินไป ........ วันนั้น วันที่ไปงานแต่ง คิมบอกพี่ว่า คิมกังวลเรื่องฐานะ พี่ไม่เชื่อหรอกนะ เพราะพี่จำได้ว่า พี่พูดขึ้นมาว่า ดิษจะไม่รัก จากนั้นคิมก็ร้องไห้ พี่คิดว่าคิมควรเล่าให้พี่ ไม่ก็กับดิษนะ ” โดนหมอแฉเป็นฉากๆ ผมพูดไม่ออกเลยครับ
“ ...... งั้น วันที่เรามีอะไรกันวันนั้น ที่กอดพี่แล้วร้องไห้ ......... เพราะอะไรคิม ” ผมคิดว่ามันนอนหลับแล้วแท้ๆ
“ รู้ด้วยเหรอ ” ผมถาม
“ พี่คิดว่าคิมเจ็บ เลยร้องไห้ ........ แต่ฟังจากที่กริชพูด คงไม่ใช่แล้วล่ะ คิม มีอะไรหนักใจเหรอ บอกพี่เถอะนะ ” ผมมองแววตาเศร้าๆของดิษแล้วรู้สึกดี เค้าแคร์ความรู้สึกผมจริงๆ เห็นทีเรื่องนี้ ผมคงต้องพูดกับดิษแล้ว
***************************************************************
ที่มาช้าก็มีเหตุอีกเช่นเคยครับ เมื่อสองสามวันก่อน รุ่นน้องที่เรียนโรงเรียนมัธยม เสียชีวิตครับ น้องคนนี้เคยติดสอยห้อยตามผมมา ก็คือแก็งค์อะแหละ แต่ผมพยายามแนะมันไปในทางดีๆ เป็นน้องผม สี่ปีครับ
วันนี้เลยไปเคารพร่างของน้องมัน ไปเจอหาพ่อของน้องมันด้วย แต่แม่น่ะป่วยอยู่ แม่ของน้องไม่กินข้าวเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมเลยไปเยี่ยมท่านและกินข้าวกับท่านมาครับ
ผมขอเตือนเรื่องสำคัญไว้ด้วยนะครับ คือรถจักรยานยนต์ ผมเสียน้องเสียพี่ เสียเพื่อน ที่รักมากๆ ไปเพราะรถจักรยานยนต์หลายคนแล้ว ถ้ารักหรือจำเป็นต้องใช้ ขอให้ระมัดระวังอย่างที่สุดนะครับ เพราะทุกวันนี้ผมไม่ขับแล้ว ยังไงก็ขอฝากแนบท้ายไว้นะครับ ^^
-
สู้ๆน่ะค่ะพี่ทั้งสองคนนน :mew1:
-
ยัยแจงยัยบ้าาาา
พี่คิมมีอะไรต้องบอกพี่ดิษด้วยนะรู้ไหม
ปรึกษากันคุยกันดีกว่าเก็บเงียบคนเดียวนะ
แอบร้องไห้ตามคิมเลย :hao5:
-
เป็นกำลังใจให้พี่คิมกับพี่ดิษเสมอ สู้ๆนะ
-
มีเพื่อนผู้ชายที่มีแฟนผู้ชายคู่หนึ่ง เชาบอกว่า เขาไม่ได้สนใจเรื่องการมีลูก เพราะ ง่ายๆ เลยที่ใช่ว่า คู่ผู้ชาย ผู้หญิงทุกคนจะมีลูกด้วยกัน
ความสำคัญมันอยู่ที่ ได่ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่รักอย่างมีความสุขในทุกๆวัน ซึ่งอันนี้ยากเหมือนกันนะกว่าจะมี
หรือเพื่อนผู้ชายกับผู้หญิงอีกหลายคู่ที่เขาแต่งงานกัน แต่ไม่คิดจะลูก เพราะเขาบอกว่า โลกมันเปลี่ยนไปเยอะ กลัวว่าถ้ามีลูกแล้วจะกลายเป็นความลำบากมากกว่า เลยเลือกจะใช้ชีวิตกันไปสองคน
และอีกหลายคู่่ที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ต้องมาเสแสร้งแกล้งทำว่ารักกันต่อหน้าลูก ทั้งๆ ที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะทำจริงๆ แต่ก็ต้องทำเพื่อเห็นแก่ลูก อันนี้หนักเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะทั้งสองคน
-
กังวลเรื่องโรคเนี่ยนะ ทั้งๆที่พี่ดิษเองก็ไม่มีพฤติกรรมน่าสงสัยเลย เค้าออกจะรักเดียวใจเดียว
ส่วนคิมเองก็เลิกใจง่ายแล้วนิ ไม่เห็นมีไรให้น่าเครียดเลยนอกจากเรื่องยัยพี่แจงไรนั่น เข้าใจนะ
เป็นใครก็ต้องคิดมากกับเรื่องแบบนี้อยูู่แล้ว อย่าลืมสิถ้าเค้าไม่รักเราจริงๆเค้าไม่มาคบเราถึงทุกวัน
นี้หรอกคงเลิกกันไปนานแล้วหรือไม่ก็แอบคบคนอื่นด้วย มาถึงขนาดนี้แล้วแสดงว่าพี่เค้าได้เลือก
คู่ชีวิตแล้วจริงๆว่าเค้าจะอยู่กับใครไปทั้งชีวิต ถ้าคิมเป็นผู้หญิงก็คงแต่งงานกันไปแล้วอาจท้องแล้วก็ได้
ถ้าแต่งได้พี่ดิษก็คงไปขอคิมแต่งแล้ว แต่ไม่แต่งก็เหมือนแต่งอยู่กินกันซะขนาดนี้แล้วผู้ใหญ่ก็รับรู้ยินดีด้วย
เชื่อใจพี่ดิษหน่อยถ้าไม่จริงจังหรืือไม่รักจริงเค้าคงไม่อยู่กับคิมถึงทุกวันนี้หรอก อย่าคิดมากไปปเลย :mew1:
-
ยัยแจงนี่กัดไม่ปล่อยจริง ๆ แต่พี่ว่าคิมบอกดิษอ่ะดีแล้ว
เดี๋ยวคิมคิดเองเออเอง แล้วตัดสินใจอะไรพลาดไป
จะมาเสียดายทีหลัง เพราะมันอาจจะแก้ไขไม่ทัน
ไม่ต้องกลัวหรอกเพราะความสุขของดิษก็คือคิม
ปล.ส่วนเรื่องการขับรถมอเตอร์ไซนี่น่ากลัวจริง ๆ ค่ะ คนขับรถยนต์ยังต้องหลีก
และอีกอย่างนะคะ พวกวัยรุ่น ทำไมไม่ชอบเปิดไฟขับรถตอนกลางคืน อันตรายมากเลยค่ะ
-
อย่าคิดมากนะ เรื่องลูกน่ะเราว่าไม่มีดีกว่านะในสังคมปัจจุบัญ มีเรื่องไม่เว้นวันทั้งผู้หญิงผู้ชาย เด็กเล็กก็ไม่เว้น
ใช่ว่า ครอบครัวที่มีลูกแล้วจะมีความสุขทุกคนนะ ถ้าลูกไม่แข็งแรง มีโรคภัยใข้เจ็บ หรือต่อให้ไม่มีแต่กลับดื้อด้าน
บางครอบครัวถึงกับมาทะเลาะกันเอง ว่าเลี้ยงลูกไม่ดีก็มีถมไป บางครอบครัวที่ต้องหย่าร้างแล้วเด็กกลายเป็นเด็กมีปัญหาก็มาก
ดิษรักคิมมาก ต่อให้ไปแต่งงานมีครอบครัว ก็ใช่ว่าจะทำให้มีความสุขได้นะ กับจะทำให้มีทุกข์ และก็ทุกข์กับทุกคน ทั้งผู้หญิงและเด็กที่จะเกิดมาด้วย อย่าคิดมากนะ สังคมก็คือการรวมกลุ่ม ใช่ว่าเราต้องทำตามสังคมทุกอย่างเราเป็นแค่ส่วนหนึ่งในสังคม
ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ทำไปเถอะเวลาเราไม่สบายใจ ก็ใจของเราที่ทุกข์ไม่มีใครมาช่วยเราทุกข์ด้วยนะ
คำคนนะสารพัดจะพูดต่อให้ไม่มีเรื่องนี้ก็มีเรื่องนั้น
ฝากบอกดิษด้วยเรื่องพ่อนะ เราเคยมีเรื่องแบบนี้ คือแม่เราเป็นมะเร็งปอด และตอนนั้นพ่อก็ตายไปก่อนเพราะเรือคว่ำ
กว่าจะตรวจเจอก็เป็นระยะสุดท้ายหมอบอกให้ทำใจ อยู่ได้ไม่เกิด 3 เดือน เรากับพี่ก็พากันลางานมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่ รพ.
โดยการผลั่ดกันเฝ้า ตอนนั้นเราทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มีความสุขที่สุด
พาไปทำบุญ ปล่อยนก ปล่อยปลา ทำสังค์ทาน
ให้แม่ใด้ฟังพระท่านสอน พาไปเที่ยว อ่านหนังสือให้ฟัง พี่พาหลานมาเล่นด้วย แม่เรามีกำลังใจดีมากยิ้มแย้มอารมณ์ดีตลอด
ถึงอาการจะทรุดลงมากเพราะโรคลามไปทั่วแล้ว แต่เราก็เชื่อว่าแม่มีความสุข จนวาระสุดท้ายแม่ยิ้มให้เราและบอกลาพวกลูก ๆ
ทุกคน
แม่จากไปด้วยเวลาผ่านไปเกือบปี จากที่หมอบอก เราเชื่อว่าถ้าเราทำดีแล้วเราจะไม่เสียใจเพราะว่าตอนที่แม่เรามีชีวิต
เราใด้ทำอะไรที่คิดใว้ใด้ทุกอย่างแล้ว ผิดกลับตอนที่พ่อเสียเราไม่ได้ทำอะไรให้เลยเพราะมันเกิดเร็วมาก เราอยู่อีกที่กว่าจะรู้คือต้องไปหาศพพ่อที่จมน้ำแล้วตอนนั้นเราเสียใจมาก แต่ตอนแม่เสียเราไม่มีน้ำตานะใช่ว่าไม่รักแต่เราไม่อยากให้แม่ทรมานอีก
เราเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ ให้ผ่านเรื่องนี้ไปให้ใด้
-
อย่าคิดมากเลย. ใช่ว่าครอบครัวที่มีลูกด้วยกัน จะมีความสุข เลิกกันพร้อมกับปัญหาที่แย่กว่าเดิมก็เยอะ
ความสุขคือการอยู่กับคนที่รักและเข้าใจกันมากกว่านะ
-
เรื่องพ่อพี่ดิษ แนะนำเลยว่าหาเวลาอยู่กับเค้าบ้าง พาขึ้นรถเข็นเดินเล่นบ้างก็ยังดี.....
ส่วนเรื่องเด็ก ไม่ต้องไปคิดมาก เลี้ยงเด็กสมัยนี้มันยากนะ ที่จะโตมาให้ได้อย่างมีคุณภาพ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ
-
การแต่งงาน การมีลูก ไม่ได้เป็นเครื่องรับรองว่าเราจะมีความสุขเสมอไป
คิมคิดมากไป ต้องมีที่ปรึกษาแล้วนะ ระบายเรื่องเครียด ๆ ออกมาบ้าง
ส่วนการเตรียมอุปกรณ์ คิมเป็นฝ่ายจัดหาก็ได้นี่ เพื่อความปลอดภัยและสบายใจของเราเอง
-
ขนาดเรารับรู้แค่ผ่านตัวอักษร ยังรู้เลยค่ะว่าคุณดิษยกให้คุณคิมเป็นอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตแล้ว
และเชื่อว่าคุณคิมก็ไม่ต่างกัน อยากให้คุณคิมมั่นใจในตัวคุณดิษเอาไว้นะคะ
การยุแยงจากคนอื่นมันไม่มีผล เท่ากับการที่คนรักไม่เชื่อใจหรอกค่ะ
ร้อยทั้งร้อยของคู่รักที่หมางใจกันก็เพราะเกิดจากความไม่เชื่อใจในตัวกันและกัน ไม่ใช่จากคนอื่นหรอก
นี่เป็นเหตุการณ์ในอดีตใช่มั้ยคะ ตอนนี้รักกันดีเนอะ แต่เราเป็นห่วงเรื่องสุขภาพของทั้งสองคนจังเลยค่ะ
อยากให้ดูแลกันดีๆ เรื่องปัญหาสุขภาพมันมาแบบไม่ให้เราตั้งตัวหรอก กว่าจะรู้ก็อาจจะสายเกินไป
-
ผู้หญิงอย่างพี่แจง ให้ถุยน้ำลายใส่ยังเสียดายน้ำลายเลยเหอะ จะไปใส่ใจคำพูดเค้าทำไม
-
แจงนี่นิสัยแย่จริงๆ ไม่ชอบเลย :m16:
อย่าคิดมากเลย. ใช่ว่าครอบครัวที่มีลูกด้วยกัน จะมีความสุข เลิกกันพร้อมกับปัญหาที่แย่กว่าเดิมก็เยอะ
ความสุขคือการอยู่กับคนที่รักและเข้าใจกันมากกว่านะ
เห็นด้วยกับคุณ Sar2288 มากๆ เลยค่ะ
พี่คิมอย่าคิดมากอีกนะคะ แค่ได้อยู่กับคนที่เรารักก็คงมีความสุขมากอยู่แล้วค่ะ :mew1:
-
พี่คิมอย่าคิดมากไปเลย เห็นด้วยกับหลาย ๆ คห.ข้างบน
และก็ส่วนตัวคิดว่า การได้อยู่กับคนที่เรารักแล้วมีความสุขสุด ๆ เรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ก็จะไม่เป็นเรื่องที่จะต้องมาบั่นทอนจิตใจอีกต่อไป เพราะบางทีหากเกิดมีลูก แต่มีลูกแย่ ๆ แล้วเติบโตมาเป็นแบบยัยแจง ก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป
อ่านแบบนี้แล้วอยากจะ :beat: :z6: :beat: :z6: ยัยแจงเหลือเกิน ยังไม่เลิกอีกนะ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ^^
-
ได้อยู่กับคนที่เรารัก และเขารักเรา
คอยช่วยเหลือดูแลกัน เอาใจใส่
เป็นที่ปรึกษา คอยให้กำลังใจ สุขทุกข์ไม่ทิ้งกัน
ถึงไม่มีลูก ก็นับเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์และมีความสุขแล้วนะ
คิมอย่าคิดมากเลย :mew2:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อย่าคิดมากค่ะ มีปัญหาคาใจถามไปเลยดีกว่า
เก็บมาคิดเองฝ่ายเดียวมันไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากจะเป็นการทำร้ายตัวเอง :mew2:
(ในเมื่อมันเป็นปัญหาของชีวิตคู่ก็ต้องคุยกับคู่ของเราสิไม่ใช่ปัญหาชีวิตคี่นี่นาถึงจะได้มานั่งคิดมากอยู่คนเดียว)
เรามีความเชื่ออยู่อย่างนึงคือเราจะเก็บเอาแต่คำพูดของคนที่เราคิดว่าเค้ารักเรา
หวังดีกับเราจริงๆเท่านั้นมาใส่ใจ ส่วนคำพูดของคนที่ไม่หวังดีกับเรา
ไม่ว่าจะเป็นคำว่าร้ายหรืออะไรก็แล้วแต่เราจะไม่เอามาใส่ใจเก็บมาคิดให้เปลืองสมองเสียเวลา
เพราะรู้ว่าคนที่ไม่หวังดีกับเรา มันคงไม่พูดอะไรให้เรารู้สึกดีหรอก อย่าได้ใส่ใจอย่าได้แคร์
คิดจะว่าเป็นเสียน้องหมาน้องแมว o18
ส่วนเรื่องลูก หรือ กฎเกณฑ์ที่ว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงเท่านั้นถึงจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์
เราว่าความรักมันอยู่ที่หัวใจคนสองคนต่างหาก
เดี๋ยวนี้คู่ชายหญิงที่แต่งงานกันอยู่ไม่รอดเยอะแยะไป พอมีลูกพ่อแม่เลิกกันก็เป็นภาระสังคมอีก
ใช่ว่าพอมีลูกแล้วชีวิตครอบครัวจะสมบูรณ์เมื่อไหร่ มันอยู่ความรักความเข้าใจที่มีให้กัน
ระหว่างคนสองคนต่างหากที่จะทำให้มันสมบูรณ์ด้วยความสุขได้ ไม่ได้อยู่ที่เพศหรืออยู่ที่ใคร :L1:
รอตอนต่อไปเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :กอด1: :L2:
-
อย่าปล่อยให้คนอื่น
มาสั่นคลอน บั่นทอนความรักของเรา
อิแจงมันเป็นใคร
ทำไมต้องไปใส่ใจกับคนอย่างมันด้วย
ปล่อยมัน..เป็นเปรตร้องหาผัวไปจนตายเหอะ
:angry2:
มั่นคงหน่อยนะ คิม สงสารวากดิษอ่ะ
จ๊วบบบบบบบบ :mew1:
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิม&พี่ดิษ
:L2:
ปล.พี่ดิษ&น้องคิมต้องให้เวลาพ่อพี่ดิษเยอะนะคะ
-
อีพี่แจงจะไม่ยอมจบจริงๆใช่ไหมมมมมม :fire: :fire:
-
อย่าสนใจคำพูดแบบนี้เลยครับพี่คิม เพราะปกติพี่ดิษรักพี่มากนะครับ พี่ดิษไม่ทิ้งพี่หรอกครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่คิมนี่น้า ไม่น่ารักเลย มีอะไรชอบเก็บไว้คิดคนเดียว จัดการคนเดียว
ไม่ยอมบอกพี่ดิษ ไม่เอาแล้วน้า เป็นห่วงจังเลย
ไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์ที่ว่า กว่าจะเปลี่ยนใจบอกมันก็สายไป
พี่คิมหนักแน่นอีกหน่อยน้า พี่ดิษรักพี่คิมจะตาย รักคนเดียวมาตั้งกี่ปีกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้แทบตาย :heaven
อย่าให้ชะนีแก่ๆมาปั่นหัวได้อีกนะ! #ส่งประวัติยัยเจ้แจงมาค่ะเดี๋ยวหนูจ้างคนดักตืบๆ :z6:
-
พี่คิมนี่น้า ไม่น่ารักเลย มีอะไรชอบเก็บไว้คิดคนเดียว จัดการคนเดียว
ไม่ยอมบอกพี่ดิษ ไม่เอาแล้วน้า เป็นห่วงจังเลย
ไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์ที่ว่า กว่าจะเปลี่ยนใจบอกมันก็สายไป
พี่คิมหนักแน่นอีกหน่อยน้า พี่ดิษรักพี่คิมจะตาย รักคนเดียวมาตั้งกี่ปีกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้แทบตาย :heaven
อย่าให้ชะนีแก่ๆมาปั่นหัวได้อีกนะ! #ส่งประวัติยัยเจ้แจงมาค่ะเดี๋ยวหนูจ้างคนดักตืบๆ :z6:
5555555555เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ ถ้าพี่คิมได้อ่านคอมเม้นนี้คงยิ้มออกนะ
-
ต่อสู้เผชิญอุปสรรคด้วยกันมาตั้งนาน จนได้มาอยู่ด้วยกัน ทำไมคิมถึงต้องมาหวั่นกับคำพูดไม่กี่คำของคนอื่นที่ไม่หวังดีแบบนี้ ขอให้เห็นใจและเข้าใจพี่ดิษที่อดทนรอคอยที่จะได้ใช้ชีวิตกับคิม มาขนาดนี้แสดงว่า พี่ดิษเขาเลือกที่จะอยู่กับคิมอย่างเดียว โดยไม่สนใจ"ความก้าวหน้า" ตามความหมายของคำพุดพี่แจง
-
+1
-
น้องคิมจะสนใจทำไมกะคำพูดยัยเจ้แจงนะหวังดีก็ไม่ใช่หวังร้ายชัดๆๆ
อยู่กับคนที่เรารักและรักเราทำให้เรามีความสุขทุกๆวัน ชีวิตนี้สั้นจะตาย
ถ้ามัวฟังคนนั้นคนนี้เราทำตามทุกคนไม่ได้หรอกร้อยคนร้อยความคิด
พี่ดิษก็ออกจะรักคิมมากมายถ้าเป็นคนอื่นจีบคิมยากขนาดนี้ถอยไปนานแล้ว
นึกถึงพี่ดิษก่อนคนอื่นดีกว่าใหมมีไรปรึกษาพี่คิดว่าพี่ดิษจะดีใจมากๆนะถ้ามีไรแล้วคิมปรึกษาเค้าบ้าง
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษน้องคิมนะจ๊ะรักษาสุขภาพด้วยทั้งสองคนทำงานหนักกันจริงๆๆ
และคุณพ่อพี่ดิษก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้นนะดูแลใกล้ชิดท่านมากๆๆ
บรรยากาศตอนนี้กับตอนต้นเรื่องต่างกันลิบลับเลย ตอนนี้น้องคิมกลัวพี่ดิษไม่รักซะแล้ว
และแสดงความยินดีด้วยต่อไปก็ส...ดได้แบ้ว :hao6:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คืนนี้..คุณซื้อถุงแล้วหรือยัง
วากดิษ
หุหุ
-
เข้มแข็งไว้นะทั้งสองคน
อย่าให้คนๆเดียวมาทำให้ความรักที่สั่งสมมานานต้องสั่นคลอน
:sad4:
-
ผ่านอุปสรรคมาได้ทุกเรื่องแล้ว
เรื่องนี้ก็จะผ่านไปได้ด้วยดี
ปล. ตามอ่านเรื่องนี้เป็นอาทิตย์ กว่าจะตามทัน
เป็นกำลังใจให้น้าทั้งสองคน
-
อีป้าแจงงง :fire: :m31:
ดูแลสุขภาพด้วยนะพี่คิมพี่ดิษ :กอด1: :กอด1:
-
ขอให้พวกพี่รักกันตลอดไปนะครับ อย่าให้อะไรมาทำร้ายพวกพี่ได้อีก
มารอพี่คิมพี่ดิาครับ
-
พูดถึงแจงแล้วน่าเป็นห่วงนะ หากเธอมีครอบครัวไป เธอจะเลี้ยงลูกสอนลูกยังไง
ในเมื่อเธอเองเคยยักยอกสินทรัพย์ในที่ทำงาน และก็มีแต่ความอิจฉาริษยา
คนอะไรร้ายกาจไม่มีอะไรจะเปรียบปาน :z6:
คิดว่าตอนนั้นคิมคงเครียดลงกระเพาะ ทั้งเรื่องยัยแจงและโรคที่กลัวด้วยมั้ง...
โรคนิไม่น่าคิดนะ เฮียออกจะรักคิมซะขนาดนั้น จะมีไรกับใครได้ไงเนีย
อิๆ ตอนนี้ก็คง...สด กันแล้วเนอะ เฮียถึงได้ชมว่าของเค้าดี ทำให้คิมสวยขึ้น :o8:
-
อยากฆ่ามันยัยแจงหนอนปลาร้าเน่า :z6:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew3:มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :mew3:
-
:mew2: :mew3: :mew6:
-
มารอว๊ากคิมว๊ากดิษครับ
-
คุยกันให้เข้าใจนะ เชื่อว่าหลังจากผ่านเรื่องนี้ ดิษ กับคิม จะคุยกันมากขึ้น รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งคู่ เลย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอจ้า
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับ555555 มารอทุกวันจะโดนว๊ากไหมครับ
-
ตื่นเต้นๆๆๆ
-
ผมตั้งสตินิดนึง ก่อนจะค่อยๆเรียงเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่เจอยัยเจ๊นั่น จนมาถึงช่วงเวลาที่เราต้องทะเลาะเบาะแว้งกันอย่างหนัก แล้วจึงมาถึงเหตุการณ์ที่เค้าส่งข้อความมารบกวนผม
“ ฟังแล้ว ไม่สมเป็นคนที่เป็นรุ่นพี่เลย ” พี่หมอกริชพูดเป็นคนแรก ส่วนวากดิษยังเงียบๆอยู่
“ ความจริง ....... ก็ไม่มีอะไรมากกว่านี้ งั้นถือว่าผมมาระบายให้ฟังก็แล้วกัน ” ผมพูด
“ ไม่ได้ๆ ” วากดิษยังเงียบอยู่เหมือนเดิม คนที่พูดเมื่อกี้คือพี่กริชครับ
“ ........... ” ผมหันไปมองวากดิษ มันลุกขึ้นแล้วควักมือถือออกมา ไม่รู้ว่าโทรหาใคร
“ แจง นี่ดิษนะ ”
“ อ้าว ” พี่กริชอุทานเลยครับ
“ เรามาเจอกันเดี๋ยวนี้เลย ไม่อย่างนั้นดิษจะขุดเอาเรื่องที่แจงทำไว้ประจานให้ทั่ว แล้วมาดูกันว่าจะยังนั่งทำงานได้อีกไหม ” เวลาโมโหนี่ ช้างตกมันยังอายเลยแหละ
“ กริช มีตรวจไหม ไปด้วยกันปะ ”
“ พี่เป็นหมอนะเว้ย มีคนไข้มาก็ตรวจ ไม่มีถึงจะว่าง นี่ไม่ติดว่า ผอ. สั่งไว้ ก็ไม่ว่างเหมือนกัน ........ ที่สำคัญ เอากระรอกขี้ดื้อไปสั่งสอนซะด้วย ” พูดอะไรกันอะ
“ อืมๆ งั้นเดี๋ยวคุยกัน เราไปกันเถอะคิม ” ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ เพราะยังรู้สึกไม่ดีที่ไม่ยอมปรึกษาเรื่องนี้กันดิษ ดิษพอผมนั่งรถไปถึงตึกหลังนึง ก่อนจะนำผมเข้าไปด้านใน
เมื่อเข้ามาถึง วากดิษก็ไปถามพนักงานจะเข้าพบยัยเจ๊แจง พนักงานบอกว่าไม่ได้นัดไว้ ให้เข้าพบไม่ได้
“ ผมมีเรื่องด่วน เกี่ยวกับความล่มจมของที่นี่ ต้องคุยกับเค้าเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเจอกันที่ศาล ” อุ้ยยยย
“ เอ่อ อย่างนั้นขอความกรุณารอซักครู่ ” แล้วเมื่อกี้บอกไม่ให้เข้าพบ น่านัก
พนักงานพาผมเข้าไปที่ห้องประชุม ปรากฏว่ายัยเจ๊นั่นเค้านั่งอยู่กับผู้ชายสูงวัยคนนึง ผมเดาว่าคงเป็นพ่อของเจ๊แจง วากดิษไม่ลังเลที่จะผลักประตูเข้าไปหา
“ สวัสดีครับลุง ขออนุญาตครับ ”
“ โอ้ย แบบนี้ไม่ต้องขอกันแล้วมั้ง ไม่เห็นกันอยู่ในสายตาอยู่แล้ว ” เริ่มจะไม่แปลกใจแล้วล่ะครับ ว่ายัยตัวลูกได้เชื้อใครมา เหอะๆ
“ พูดถึงผมเหรอครับ ” พี่วากเราดันสู้ครับ ตาแก่นั่นไม่ยอมตอบ เอาแต่พ่นคำว่า เหอะ เหอะ แบบเนี่ย
“ มารบกวนเวลางานกันทำไม ”
“ ขอโทษแฟนเราเดี๋ยวนี้ ” เฮ้ย
“ ...... อะไรนะ ฮะๆ แจงทำอะไรให้เหรอ แกล้งกันคราวที่แล้วยังไม่หนำใจเหรอ ” มีว่ากูอีก ผมกำลังจะอ้าปาก แต่วากดิษเอามือมากุมก้นน้อยๆของผมไว้ ผมเลยไม่ได้พูดครับ
“ แจง ดิษไม่คิดเลยนะ ว่าแจงเป็นคนนิสัยหน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้ ” สะดุ้งทั้งพ่อทั้งลูกเลยครับ
“ ดิษ เกินไปหรือปล่าว ” พ่อเค้าพูดครับ
“ ลุงครับ การที่ผมชอบผู้ชายคนนี้มาก มันทำให้ใครเป็นอะไรเหรอครับ ”
“ พ่อคะ ดิษกำลังว่าหนู เค้าปกป้องแต่แฟนเค้า ” ยัยนั่นกำลังจะพล่ามต่อ แต่พ่อเค้าโบกมือซะก่อน
“ มาด่าลูกลุง ต่อหน้าลุง แสดงว่าเหลืออดมากเลยใช่ไหม ” ฟังดูแปลกๆไหมครับ
“ แฟนผมโดนแจงคุกคามจนความดันขึ้น นอนโรงพยาบาลมาหนึ่งอาทิตย์ อ้วกจนมีเลือดออกภายใน จะให้ผมเฉยได้อีกเหรอครับ ” เฮ้ยๆๆ มันจะไม่ใช่แล้วนะ ถ้ากูมีอาการแบบนั้นจริง ป่านนี้ตายไปแล้วมั่งเฮ้ย เหอะๆๆ
“ แกไปทำอะไรคนอื่นเค้า ”
“ ปล่ะๆ ....... ปล่าวนะคะพ่อ ”
“ ลูก เป็นลูกไอโรจน์ใช่ไหม ” ผมเสนอหน้าออกมาจากหลังวากดิษ
“ ครับ ”
“ พูดออกมา พูดออกมาให้หมด ว่ามันทำอะไร ” อุ้ย มีมันๆแล้วครับ
ผมค่อยเล่าอย่างละเอียด บางจังหวะยัยแจงพยายามจะเดินหนี แต่พ่อของเค้าสั่งว่ากลัวความจริงหรือไง แกเดินออกไปแล้วพ่อจะไม่ได้ยินที่ผมพูดหรือไง เรียกว่า เรียกศรัทธาที่ผมมีต่อตัวพ่อของยัยแจงคืนมาเลยครับ และผมถึงไม่แปลกใจที่พ่อผม พ่อวากดิษ และลุงคนนี้ มาทำธุรกิจร่วมกัน บทจะต้องเด็ดขาด แม้แต่ลูกก็ไม่ได้เข้าข้าง
“ แจง หวังว่าดิษจะกลับไปคบแจงหรือไง ”
“ บอกแล้วไงว่าไม่จริง !!!!!! ” โห มีกรี๊ดแล้วครับ สงสัยผีจะเริ่มออกละ
“ ลุงครับ ผมเคยคบกับแจง ลุงก็คงรู้ เราได้มารู้จักกันก็เพราะแจงแนะนำผมต่อหน้าลุง แต่ผมบอกตรงๆกับแจงเมื่อหลายปีก่อน ว่าผมมีคนที่อยู่ในใจแล้ว ผมรักเค้ามาก และตอนนี้เค้าก็รักผมเช่นกัน ” เชื่อปะครับ พอถึงจังหวะนี้ ผมเกิดอายขึ้นมา เพราะผมไม่คิดว่าดิษจะเปิดเผยขนาดนี้ ตอนแรกผมกลัวจนลืมนึกเรื่องนี้ไปครับ
“ ถ้าแจงจบเรื่องนี้ได้ ผมเชื่อว่าเราจะกลับมาทำงานด้วยกันได้ครับ ”
“ พวกเสแสร้ง ” ทีนี้ ยัยเจ๊พูดจบก็เดินหนีออกไปเลยครับ ลุงถึงกับกุมขมับ
“ เกินไป เกินไปจริงๆ ”
“ ลุงครับ ผมขอโทษด้วยครับ ผมกับดิษไม่น่าบุ่มบ่ามเข้ามาแล้วทำเสียมารยาท ” ลุงเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ ไม่เลย ลุงเพิ่งรู้ว่ามันเป็นแบบนี้ แฟนหลายๆคนก็ทนไม่ได้ แม้แต่แม่ของมันเองก็ยังไม่ทน ” อาการน่าเป็นห่วง
“ ผมตั้งใจมาพูดต่อหน้า เพราะรู้ว่าแจงเกรงใจลุง ” ลุงส่ายหน้า
“ เค้าไม่เกรงใจลุงหรอก แต่เพราะลุงปกป้องเค้าตลอด มันเลยเสียคน ....... แย่มาก สู้ลูกสองคนไม่ได้ ” มีเรียกลูกด้วย เหอะๆ
“ อย่างนั้น ผมขอตัวนะครับ ” ดิษขอตัวครับ
“ เออ ........ สองคนน่ะ คบหากันนานๆนะ คนรักกันน่ะ จะมีคนอิจฉาเสมอๆ ” หลังจากสอนบางสิ่งบางอย่างให้กับผมสองคนแล้ว ผมกับวากดิษก็นั่งรถกลับกันครับ
ระหว่างทางที่มา พี่วากดิษเปิดเพลงดิสโก้ยุคเก้าศูนย์ฟังแล้ว ผิวปาก ร้องเพลงอารมณ์ดีใหญ่เลย
“ อาการหนักพอๆกับแฟนเก่าแล้วมั้ง ” ผมแซว
“ ไหนพูดมาซิ ช่วงนี้ทำผิดอะไรบ้าง ” หืม
“ อะไรผิด ทำอะไรล่ะ ”
“ ทำงานจนตัวเจ็บป่วยก็หนึ่งละ ปิดเรื่องที่ควรบอกพี่ก็อีกหนึ่ง คราวก่อนที่ไร่ก็เสี่ยงอยู่คนเดียว เห็นพี่ไม่มีน้ำยาใช่ปะ ”
“ ก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ” ดิษหันมามองหน้าผม
“ เมื่อก่อน เราจะแก้ปัญหาของตัวเรายังไงพี่ไม่คิดอะไรนะ เมื่อก่อนเราต่างคนต่างอยู่ แต่ตอนนี้เรานอนห้องเดียวกัน บางทีก็นอนเตียงเดียวกันแล้ว ปัญหาของคิมก็คือของพี่ด้วย ต่อไปอย่าคิดเองเออเองคนเดียวนะ พี่เป็นห่วง ”
“ เมื่อกี้ คิดอะไรอยู่ ถึงเข้าไปแบบนั้น ” ผมถามต่อครับ
“ อย่างแรก พี่โมโหมาก อยากหาที่ระบาย สองพี่อยากให้คิมรู้จริงๆว่า พี่พร้อมจะปกป้องคิม ไม่ว่าจะยังไงพี่จะไม่ให้คิมต้องลำบากอีก พ่อพี่สั่งพี่ไว้ พ่อเลี้ยงก็สั่งไว้ ถ้าพี่ทำไม่ได้ พี่จะมีหน้าไปพบท่านสองคนได้ยังไง ”
“ ขอโทษนะ ต่อไปไม่ทำแล้ว ” ผมเอามือไปลูบๆขาของดิษ
“ ทุกที ”
“ อ่า ...... นะ ครั้งนี้จริงๆ ” ผมยังไม่หยุดลูบขาครับ ดิษเริ่มดิ้นยุกยิกๆ
“ กลับถึงหอ รับผิดชอบด้วย ท่าทางมันตื่นแล้ว ”
“ ทะลึ่งว่ะ ”
ในที่สุดเราก็ผ่านเรื่องที่หนักไปได้อีกเรื่อง เรื่องที่ผ่านมา ทำให้ผมเรียนรู้คำว่าคนรักมากขึ้น ผมเชื่อว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันที่หนักที่สุดสำหรับผม แต่ผมจะค่อยๆสร้างเกราะคุ้มกันมาปกป้องความรักและคนรักของผม ผมสัญญาครับ
หลังจากเรื่องนั้นผ่านไป ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ ทำงาน เที่ยว เรียนหนังสือเพิ่ม จนทุกอย่างเริ่มจะคงที่ ก็ได้ข่าวจากมหาลัยว่า น้องชายที่เคยอยู่ห้องพักเดียวกัน คือ วิน จะรับปริญญา
“ แล้วแฟนที่รักของมึงอะ ”
“ .......... ผมซ้อมรับ วันที่ ..... นะพี่ รับจริง ..... ว่างก็มานะพี่ ” อ้าว ตอบไม่ตรงคำถามว่ะ พอมันวางสายผมก็ตรงรี่ไปหาวากดิษ ซึ่งกำลังหัวหมุนกับเอกสารอยู่
“ พี่วาก น้องรับปริญญา ” ดิษเงยหน้ามองผม
“ ใครล่ะ ”
“ วินนี่ ” มันพยักหน้า แล้วหันไปสนใจเอกสารต่อ
“ เราดูแล้ว ตรงวันเสาร์ ขอไปถ่ายรูปกับมันนะ ” ที่ต้องมาบอก เพราะปกติวันเสาร์ ผมจะหากิจกรรมทำกันครับ ..... ไม่ใช่แต่กิจกรรมในร่มหรอกน้า หุหุหุหุหุหุ
“ เอาสิ ” ท่าทางจะยุ่งมากแฮะ ผมกำลังจะไปพอดี บังเอิญนึกเรื่องที่จับจากคำของไอวินได้
“ เอ่อ รู้สึกว่าวินกับเดย์จะไม่ค่อยดีอะ ”
“ หืมมมมม ....... ว่าอะไรนะ ”
“ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น ”
“ พี่รู้สึกว่า คิมกำลังจะไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้านอีกแล้ว ” เหอะ นึกว่าสนใจแต่เอกสาร ชิๆๆๆ
“ ไม่ยุ่งหรอก แต่สงสัยไง ”
“ งั้นก็เก็บความสงสัยไว้ลึกๆ ลึกแบบที่พี่จะมองไม่เห็นอะ ”
“ คร้าบ ไม่ต้องห่วง ” ผมก็คิดไว้ว่าจะไม่เข้าไปยุ่งหรอกครับ เพราะยังไม่หายเหนื่อยจากเรื่องยัยเจ๊แจงเท่าไร
มาถึงวันที่นัด ผมก็แต่งหล่อออกมาจากหอพัก พอดีที่หอพักที่ผมอยู่กับวากดิษใกล้กับมหาลัย ก็เลยออกมาสายๆได้ และไม่ต้องนั่งรถด้วย ผมเดินเข้ามาในคณะมนุษย์ของไอวินเป็นครั้งที่สองในชีวิต ก็มองหาไอน้องสองคน แล้วก็เจอจริงๆครับ
“ เฮ้ยวิน ”
“ พี่ ถ่ายรูปกับผมก่อน ” ผมกำลังจะเดินไปหาไอวิน ก็มีผู้ชายคนนึงโฉบมาตัดหน้า ก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ เป็นไอเดย์นั่นเอง
“ พี่มางานกู ” เอาล่ะๆ ผัวเมียจะวางมวยในชุดครุยกันละครับ
“ เหรอ ไหนล่ะ ชื่อมึงติดตรงไหน ” อะไรกันวะ ไม่เจอกันเดี๋ยวเดียว แหกตูดหนีกันซะละ แล้วท่าทางจะโกรธกันมากด้วย
“ กูมาของทั้งสองคนแหละ พี่ดิษมาไม่ได้ ฝากพี่หาแสดงความยินดี อ่ะ ” วากดิษเค้าชอบฝากเงินให้รุ่นน้องครับ แต่ไม่มากอะไรหรอก แค่เป็นสัญลักษณ์ที่เค้าชอบทำน่ะครับ
“ ขอบคุณครับ ” ไอสองคนนั้นขอบคุณผม แล้วก็ถ่ายรูปกัน
ผมไม่ได้ไปแสดงความยินดีที่คณะของผม เพราะมีปัญหาภายในครับ ผมรู้สึกเบื่อและเสียดายสิ่งที่ทำไว้ที่นั่น เลยตัดสินใจไม่ไป ผมนั่งรออยู่แถวๆนั้น รอไอสองคนนั้นออกมาก่อน จะได้เรียกมาคุยซักหน่อย
“ อ้าว พี่รอผมเหรอครับ ” ผมมองไปด้านหลังของไอวิน
“ ผัวมึงล่ะ ” ไอวินทำหน้าเข้มใส่ผม กูผิดอะไรล่ะเนี่ย
“ ไม่ต้องพูดถึงละพี่ ”
“ คือ ...... ” พอผมกำลังจะพูด ไอคำที่ว่าเก็บความสงสัยไว้ลึกๆที่วากดิษเตือน มันดันเด้งเข้าในหัวครับ ผมเลยหุบปากไว้ก่อน
แต่ไอความสงสัยบวกกับความห่วงมันสองคนมันไม่ยอมหยุดสิครับ ผมเลยโทรไปนัดแนะกับพี่โจแทน พี่โจเลยบอกว่าจะบอกพี่นากให้ แล้วจะได้ให้มันสองคนไปสะสางกันที่ร้านของพี่นาก โดยใช้งานเลี้ยงบังหน้า หวังว่าจะได้รู้นะว่า ไอสองคนเนี่ย หมางเมินกันด้วยเรื่องอะไร
*****************************************************
:mew2: ขอบคุณที่มารอนะครับ แฮะๆ
-
:hao7: มีแถมอะ เหอะๆๆ
จดหมายของดิษ
ฉบับที่ 4
ผมยังนั่งรอวันปฐมนิเทศ ที่คิมน้องชายของผมจะมาปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ จนเพื่อนและพี่หลายคนสงสัยว่าผมขยันมากกว่าปกติ ในที่สุดพี่ปันก็เป็นคนแรกที่ทนไม่ได้ ต้องมาคุยกับผม
“ ดิษ ถามหน่อย มึงมีแฟนอยู่ไม่ใช่เหรอ ”
“ เลิกแล้วพี่ ”
“ เลิกยังไง ไหนสอนวิธีเลิกมาดิ๊ ” ผมมองพี่ชายผม แล้วอดตลกไม่ได้ครับ
“ ก็เดินไป บอกเลิก แล้วหันหลังกลับ ”
“ ไม่โดนตบหรือไงล่ะ เอ้อ ไอบ้า ”
วันที่ผมบอกเลิกกับคนที่คบอยู่ ผมกับเขาคบกันปกติดีครับ จนพอผมรู้ว่าคิมจะมาที่นี่ ใจผมก็ว้าวุ่น ทนรอไม่ไหว มันคล้ายๆกับว่า เรื่องนี้ฝังอยู่ในใจตลอดเวลา (แฟนเค้าก็พี่แจงนั่นไงครับ)
แฟนเก่าของผมพยายามถามเหตุผลว่าทำไม แต่ผมก็ไม่ได้ตอบ ความจริงผมสามารถพูดให้ฟังได้ เพียงแต่ติดว่าเราจะพูดให้เขาเจ็บกว่าเดิมเพื่ออะไร บอกเหตุผลที่ทิ้งเพื่อไปตามจีบคนอื่นนี่น่ะหรือ ไม่ใช่นิสัยผมแน่นอน
พี่ปันยังไม่หยุดถาม ยังคงตั้งคำถามต่ออีก
“ น้องคนที่มึงว่า เป็นเกย์เหมือนมึงเหรอ ” ผมหันมามองหน้าพี่ของผมอีกครั้ง
“ ผู้ชายปกติพี่ ”
“ แล้วมึงจะเพ้อฝันอยู่ทำไม ผู้ชายที่ไหนจะชอบผู้ชาย ”
“ พี่ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้บ้างเหรอ ” พี่ปันหัวเราะเสียงดัง
“ กูได้ยินมานะ ว่าคนฉลาดๆมักจะโง่เรื่องความรัก แม่งจริงแท้แน่นอน ”
“ พี่ว่าโง่ก็ตามใจ แต่ผมคิดว่ามันคือความเชื่อของผม ”
“ เชื่อว่า ????? ” พี่ปันดูจะไม่จริงจัง แต่ความจริงแล้ว พี่ปันจะไม่นั่งคุยเรื่องชาวบ้านเลย ถ้าเกิดพี่คนนี้เดินมาแล้วนั่งคุยไม่หยุด แสดงว่ากำลังให้ความสนใจอยู่
“ เชื่อความรัก ไม่ใช่ความโง่ไง ” พี่ปันยกมือจะตบกะโหลกผม แต่ก็หยุดมือ
“ แฟนคนเก่าก็ไปกันได้ดี มึงทิ้งไปเฉยๆ เพราะกะอีแค่ผู้ชายที่เขาไม่รู้จักมึงเนี่ย ดิษมึงเตรียมใจไว้บ้างไหม ”
“ ผมพูดไป พี่อย่าโกรธผมนะ ”
“ เออว่าไปเถอะ ”
“ พี่ไม่ใช่ผม พี่ไม่มีวันเข้าใจ สักวันพี่จะเห็นเอง ” พี่ปันไม่แสดงสีหน้าใดๆ ก่อนจะเดินไปทำงานกับน้องๆต่อ
คำถามที่ผมตั้งกับตัวเองตั้งแต่ผมจำความได้ก็คือ ผมอยู่ไปเพื่ออะไร เดิมนั้น หลังจากที่ผมกลับมาอยู่บ้าน พ่อของผมเลี้ยงผมไม่ต่างจากเด็กทั่วไป ผมหมายถึงเด็กลูกชาวบ้านธรรมดาๆ เหมือนกับว่าผมไม่ใช่ลูกของพ่อ ผมถูกด่าทุกครั้งที่ใส่กางเกงเองไม่ได้ เวลาผมหิวน้ำ ผมจะถูกพ่อตี เพราะไม่รู้จักหาวิธีเอาตัวรอด ผมเงินวันละห้าบาทที่โรงเรียนอนุบาล ถ้าผมอยากเล่นของเล่น ผมต้องยืนรอจนกว่าทุกคนจะเล่นเสร็จ ผมไม่เคยได้เป็นคนสำคัญเลยแม้แต่ครั้งเดียวนับตั้งแต่ผมออกจากไร่มา
ทุกครั้งตั้งแต่ผมอายุไม่ถึงห้าขวบจนถึงวันนี้ ผมลืมน้ำใจของเด็กคนนั้นไม่ได้ เสื้อผ้าที่พ่อกับแม่ของเด็กคนนั้นซื้อ เขาจะวิ่งเอามาให้ผมลองใส่ ผมไม่เคยรู้จักคำว่ากระหาย เพราะเด็กคนนั้นจะวิ่งเล่นและถามผมตลอดเวลาว่า หิวไหมๆ และเขาคนนั้น เคยซื้อผมเพราะผมถูกดูถูกจากคนงาน เด็กคนนั้นคือคิมคนนี้เอง
ผมนั่งอยู่ที่ม้านั่งจนถึงเวลาเย็น ภาพในวัยเด็กไม่เคยจากหายไปแม้แต่วินาทีเดียว ภาพที่ผมวิ่งเล่นกันที่ไร่ยังตราตรึงในหัวสมองของผม ถึงตอนนี้ ผมหวังแค่จะได้เจอหน้าของเขา ได้บอกสิ่งที่ผมรู้สึกออกไป แม้ผมจะไม่ได้สิ่งที่หวังกลับมา แต่ผมคิดว่าผมคงสุขใจมากแล้ว
-
ขอให้มีความสุขทั้งสองคนนะ
+1
-
ขอให้ทั้งคู่มีกันและกันนะ คิดว่าแค่นี้ก้ทำให้ฝ่าฟันเรื่องทุกเรื่องไปด้วยดีและลงท้ายด้วยความสุข :mew1:
-
โอ้วววว อบอุ่นและใจดี
ยังมีเหลืออีกมั้ย ผู้ชายอย่างวากดิษ
มั่นคงเหลือเกิน
เฮียดิษ
-
ขอให้พี่คิมช่วยให้พี่เดย์กับพี่วินคืนดีกันด้วยเถิด สาธุ
-
พี่คิมเป็นกามเทพสิน่ะ :mew3:
-
พี่คิมนี้ เจ๋งจริงๆ
-
อยากรู้ความรู้สึกคิมตอนอ่านจดหมายฉบับนี้ ว่ารู้สึกยังไงกัน เพราะพี่น้ำตาไหล
บอกตรงๆนะ อิจฉาคิมอ่ะ
-
รักกัน รักกันนะ
เผือกร้อน ปล่อยไปบ้างก็ได้นะคิม ทุกอย่างอยู่ที่คนสองคน การช่วยเหลืออาจได้แค่แปปเดียว
-
ฉากที่วากดิษโมโหแล้วต้องการระบาย เล่นเอาแจงกรี๊ดลืมบทไปเลย
ได้อ่านจดหมายฉบัยที่ 4 ของวากดิษไป เล่นเอาซึ้งจนน้ำตาคลอเลย
จากการตั้งใจของคิมผ่านข้อความ "ในที่สุดเราก็ผ่านเรื่องที่หนักไปได้อีกเรื่อง เรื่องที่ผ่านมา ทำให้ผมเรียนรู้คำว่าคนรักมากขึ้น ผมเชื่อว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันที่หนักที่สุดสำหรับผม แต่ผมจะค่อยๆสร้างเกราะคุ้มกันมาปกป้องความรักและคนรักของผม ผมสัญญาครับ"
ปล.ขอเป็นกำลังใจให้กับความรักของดิษกับคิม เป็นความรักที่มีค่าจริง ๆ ดูแลกายและใจกันให้ดี ๆ นะคะ
-
อ๊ากกกก อยากอ่านยาวๆกว่านี้อ่าาาา ฮืออออ
-
เฮ้ย เมื่อไหร่แจงจะสำนึกผิดได้ซะทีนะ
ตลกพี่คิมตรง "แต่วากดิษเอามือมากุมก้นน้อยๆของผมไว้ ผมเลยไม่ได้พูดครับ" มากเลยอ่ะค่ะ 555
ปล.จดหมายของพี่ดิษซึ้งจังเลย :hao5:
-
น้องคิม&พี่ดิษ. ขอให้รักและดูแลกันอย่างนี้ตลอดไป
ปล.เอาให้คนที่มันอิจฉาอกแตกไปเลย 55555
:mew1: :mew1:
-
ซึ้งกับจดหมายดิษมากเลย :hao5:
ส่วนในตอนหลัก สะใจที่ยัยแจงโดนด่ามากๆ
ชอบที่พี่ดิษบอก ว่ามีอะไรต้องมาบอกกัน
นอนเตียงเดียวกันเเล้วปัญหาของคิมก็เหมือนของพี่ดิษด้วยนะ
สู้ๆ
-
คุณดิษพูดถูกค่ะคุณคิมมีปัญหาต้องคุยกันช่วยกันแก้ สองหัวดีกว่าหัวเดียว :katai2-1:
จดหมายวากดิษทำเอาน้ำตาซึมเลยยย ซึ้งงงง :monkeysad:
รอดูผลงานกามเทพคิมว่าจะสำเร็จไหม :hao4:
-
ซึ้งอีกแล้ว น้ำตาจะไหล OO
-
ซึ้ง :mew1:
ดิษมั่นคงมาก คิมโชคดีสุดๆ เลย :3123:
-
พี่ดิษคนแบบพี่จะมีอีกใหมนะรักเดียวรักมั่นคงที่สุดดดดดด
คิมพี่อิจฉาเธออออจับให้มั่นอย่าให้พี่ดิษหลุดมือนะ :hao5:
จดหมายพี่ก็ยังอ่านแล้วจุกเหมือนเดิมขอต่อแต่นี้ไปให้พี่ข้าวกล้องมีน้องคิมเคียงข้างและมีความสุขตลอดไป
น้องวินเดย์เกิดไรขึ้นผิดใจกันเรื่องไรหนอจะเคลียกันได้ป่าวรักกันๆๆน๊า :L1:
-
อยากรู้แล้วน้า ว่าพี่วินกับพี่เดย์มีปัญหาไรกัน :ling1:
ปล.พี่ดิษน่ารักมากกกกตอนนี้ อิอิ
-
มารอพี่ว๊ากคิมว๊ากดิษครับ แต่ขอบอกว่าผมชอบตอนนี้จัง นั่งยิ้มตลอดเลย :mew1: :mew1: :mew1:
-
พอเปิดเทอมมาก้ไม่ค่อยมีเวลาเลยครับ :sad4: แต่ก้ยังรอและคถ.ทั้งคู่อยู่นะคร้าบ :mew1:
-
ซึ้งกับจดหมายฉบับนี้ :hao5: :hao5:
-
ชอบอ่านจดหมาย
จะได้เห็นมุมน่าร๊ากกกกกกกของพี่ดิษ
-
มารอพี่ว๊ากคิมว๊ากดิษนะครับพี่
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งผูกพัน คิมอ่าน จม พี่ดิษแล้วเป็นยังไงบ้าง เราอ่าน ยังรัก พี่ดิษมากกว่าเดิมอีกเยอะเลย
-
รอคิมกับดิษจ้า
-
ขอให้รัก(แท้) ของเธอทั้งสองคน มั่นคงยืนยาวตราบนานเท่านาน...
-
นั่งอ่านหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืน
ประทับใจมาก อ่านแล้วอยากเรียนเกษตร
เพราะตอนเด็กๆชอบปลูกอะไรไว้เต็มบ้านจนยายด่า
ขอบคุณเรื่องราวความรักที่เอามาถ่ายทอด
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่น่าอิจฉา แต่เป็นเรื่องที่น่าแสดงความยินดีมากกว่า
เห็นคิมจับคู่ให้คนนู้นทีคนนี้ที ว่างๆมาจับคู่ให้ผมบ้างนะ ฮ่าๆๆๆ แซวๆ
-
มารอพี่ว๊ากคิมว๊ากดิษครับผมมมมมมมมมมมมม
-
มารอพี่ว๊ากคิมว๊ากดิษฮะ
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษนะฮะ รอจ้ารอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:mew4: ผมนั่งอ่านเรื่องของคิม มาตั้งหลายวันพึ่งอ่านจบมาถึงหน้าล่าสุด ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ความรักที่มีอยู่จริงที่เป็นความรักแบบนี้ ซึ่งผมคิดมาเสมอว่าไม่มีทางเกิดขึ้นจริง ผมเชื่อมาโดยตลอดว่าไม่มีรักแท้ในความรักแบบนี้ ขอบคุณมากครับ ต่อไปผมจะเชื่อในความรัก ว่ามันมีรักแท้ในทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ชะตาฟ้าลิขิตให้เราเป็นแบบไหน ผมจะติดตามและให้กำลังใจพวกคุณสองคนต่อไปครับ
รอติดตามอยู่ดาเด้อ!!! :mew1:
-
มารอพี่ว๊ากดิษพี่ว๊ากคิมครับ มารอโดนว๊ากกกกกกกกก
-
เพิ่ง/ด้เข้ามาอ่านครับ ใช้เวลาสี่วันสี่คืน+ทำงานด้วย อย่างอื่นด้วจ ในที่สุดก็ตามทัน
จนมาถึงตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าคิมโตขึ้นมาก แคร์ดิษมากขึ้ยเรืีอยๆ และต้องอบใจดิษที่ทำให้รู้ว่ารักแท้แบบ ชาย-ชายนั้นยังมึอยู่จริง ขอบคุณครับ
ปล.คิมน่าจะไปอยู่ฝ่ายสัมมะโครัวนะ จัดการเรืีองชาวบ้านเขาไปซะหมด 5555
-
เฮียแคร์คิมมาก เป็นพระเอกพาไปเคลียร์ถึงที่เลย
ไง๋กลายเป็นว่าวินกับเดย์รับปริญญาไปแล้วอ่าาา ทั้งที่รออ่านตอนคิมรับอยู่นะ
ไม่รู้ว่าเฮียให้อะไรเป็นของวันรับปริญญารึเปล่าอ่ะ :hao7:
อ่านจดหมายของเฮียดิษแล้วซึ้งมาก ๆ :m1:
-
จดหมายพี่ดิษฉบับที่ 4 เล่นซะ น้ำตาคลอเหมือนกันค่ะ
ชีวิตพี่ดิษวัยเด็ก อ่านกี่ทีก็เศร้าใจ :hao5:
ถึงจะเป็นทุกข์แค่ไหน แต่ก็แอบมีความสุขเล็กๆเวลาที่ได้อยู่กับพี่คิม :heaven
-
มารอพี่ว๊ากกกกกกกกก จ้า
-
:mew3: เย้ๆมาต่อแล้วครับ
********************************************
หลังจากที่ผมรู้ว่า ไอน้องสุดที่รักสองคน คือ ไอเดย์กับไอวิน ทะเลาะกัน ผมก็หาวิธีให้ไอพวกนั้นได้ลองพูดจากัน โดยนัดแนะกับพี่นากพี่โจ แต่ไม่ได้บอกวากดิษครับ
“ วันนี้ท่าทางรีบร้อนนะ ” พอผมกลับมาจากมหาลัย ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะออกไปที่ร้านของพี่นาก
“ ปล่าวนี่ รีบร้อนตรงไหน ” ผมหันไปตอบบักดิษ
“ รีบตรงไหน ก็รีบตรงนี้ไง ปกติเห็นขี้อายจะตาย วันนี้ถอดเสื้อไม่อายพี่เลย ” มันทำท่าลูบปากด้วยอะ
“ ตลก เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วเหอะ อย่ามั่ว ” มันยังยิ้มไม่ยอมหุบอีกครับ
“ แล้วจะออกไปไหนเหรอ ”
“ อ๋อ ......... ” ผมไม่ได้คิดไว้อะครับ เหอะๆๆ
“ อ๋อ ? แล้วไงต่อ ”
“ ไปหาเพื่อนๆ ” ไปหาเพื่อนก็แล้วกัน หุหุ
“ ใครเหรอ พี่ว่าพี่รู้จักเพื่อนคิมทุกคนนะ ” เอาแล้วไงกู ทันใดนั้น ผมก็เริ่มจะนึกออก สงสัยจะมีคนปากโป้งไปบอกวากดิษแล้วแน่นอน
“ นี่รู้แล้ว มาทำกวนโอ้ยใช่มะ ”
“ ใช่ ” ตอบหน้าระรื่นอีกไอบ้า
“ งั้น ถามมากเรื่องทำไมล่ะ ”
“ อยากเห็นว่า แฟนพี่แถเก่งไหมไง หึหึหึ ” ผมโยนเสื้อใส่มัน มันรับไว้ได้ครับ แล้วก็พูดอีกว่าหอม ท่าทางกวนว่ะ
“ อาบน้ำละนะ ”
“ อาบด้วยกันเหอะ ปะปะ ” มันวิ่งมาคว้าตัวผม แล้วก็ลากเข้ามาในห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จ เอาซะเหนื่อยเลย แฮะๆๆๆ
ผมกับดิษ มาที่ร้านพี่นาก โดยมาถึงก่อนพวกที่นัดๆกันไว้ พี่นากกำลังเปิดร้านอยู่ พอเห็นผมมากันสองคนก็แหย่เลยครับ
“ คู่รักคู่นี้นี่ ตัวติดกันเลยนะ ขนาดบอกว่าจะมาคนเดียว สุดท้ายก็มากันสองคน ” ทีแรกผมบอกว่าจะมาคนเดียวไงครับ
“ ปากอะๆ ” วากดิษพูดใส่พี่นากครับ พี่นากแกก็ไม่สนใจครับ ทำยักไหล่แล้วไปเปิดร้านต่อ
ผมสามคนนั่งรอไปเรื่อยๆ ไม่นานพี่โจก็มี ทีนี้ก็รอแต่ตัวเอกสองคนล่ะครับ ว่าจะมาเมื่อไร
“ คิมนี่วุ่นวายเนอะ ” พี่โจหันมากัดผมครับ
“ แฟนกูวุ่นวายอะไรมึง ” โฮ่ วากดิษตอบแทนผมครับ
“ เอ้า พี่ดูดิ น้องสองคนเค้าจะรักจะเลิกก็ไปยุ่งอะ ” จังหวะนั้น พี่นากไม่อยู่ครับ อย่างว่าเจ้าของนี่เนอะ
“ อืม นั่นดิ ” อ้าว ไหงมึงไปเห็นด้วยกับพี่โจได้ละ
“ ไม่อยากช่วยก็กลับกันไปเลยไปๆ ”
“ แหม ขี้น้อยใจจริง ...... จะว่าไปเรารอนานแล้วเหมือนกันนะ ” ก็จริงนะครับ น้องผมยังไม่โผล่หน้ามาเลย ผมลองโทรไปหามันสองคน พวกมันรับสายครับแล้วก็บอกว่าจะรีบไปๆ
ผมนั่งเล่น คุยเรื่องงาน เรื่องทั่วๆไป กับวากดิษและพี่โจ ถึงรู้ว่า ตอนนี้พี่โจก็ช่วยงานของบ้าน พ่อยังไม่ให้ทำงานเต็มตัว ส่วนวากดิษก็ยอมพูดเรื่องงาน ปกติเค้าไม่ยอมพูดหรอกครับ รายนี้แยกแยะเก่ง
“ กลายเป็นหัวหน้างาน รู้สึกไงพี่ ”
“ สมน้ำหน้าตัวเอง ” ผมไม่ได้กินเหล้าครับ แต่พี่โจจิบๆ วากดิษก็จิบๆเหมือนกัน
“ อธิบายหน่อยพี่ ”
“ กูหูเบา ต้องทำให้แฟนกูโกรธ แล้วยังทำให้ห้างเสียงานอีก ”
“ เราโกรธดิษตอนไหนอะ ” ผมถามครับ ดิษหันมายิ้มให้ผม ส่วนพี่โจก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วก็ไม่มีใครพูดกันต่อครับ ไม่นานไอเดย์กับไอวินก็มา
“ ไม่ต้องมาใกล้ ” ไอเดย์ผลักไอวินมาหาผม
“ มึงผลักกูทำไม ” นั่นๆ
“ ทำไมต้องเจอหน้ามึงด้วยวะ ”
“ อย่างกับกูอยากเจอหน้ามึง ” เห็นท่าไม่ดีครับ ผมเลยลุกไปลากมันสองคนมานั่งด้วยกัน ทีแรกก็ยังจะกัดกันต่อ แต่พอชวนคุยเรื่องรับปริญญา อารมณ์ไอสองคนนี้ก็เบาลง
“ เออนี่ ถามหน่อย มึงสองคนเป็นอะไรกันวะ ”
“ เป็นผู้ชายไงพี่ ไม่ใช่เกย์หรอก ” ไอเดย์ตอบเสียงดังฟังชัด ทำเอาผม วากดิษ กับพี่โจ หันหน้าหนีแทบไม่ทัน
“ แดกดันกูใช่มะ เออ ลูกผู้ชายตัวจริงเหลือเกิน ” ไอวินเถียงครับ
“ พอก่อนๆ ทะเลากันทำไมเนี่ย ” ผมถามอีก
“ ผมไม่คุยละพี่ ขอนั่งกินเบียร์ได้ปะ ” ไอวินนี่ท่าทางจะโมโหน่าดูครับ ผมก็เลยตามใจมัน สั่งเบียร์ให้
พอสองคนนี้กินเบียร์แล้ว แม่มก็ออกลายทันทีครับ ไอวินเดินเซๆไปล้มแถวๆนั้น แต่มันรูปร่างหน้าตาดีครับ พวกโต๊ะที่มันล้มใส่เลยไม่ถือสา แถมยังให้มันนั่งด้วยอีก ผมนั่งมองก็ตลกดีครับ เพราะจำได้ว่าผมก็เคยทำแบบนี้
“ อ้าว เดย์ล่ะ ” ผมหันมาถามดิษ มันก็ชี้ไปอีกโต๊ะ ปรากฏว่ามันก็ออกไปแรดเหมือนกันครับ
“ เฮ้อ ไม่ต้องไปยุ่งกับมันดีกว่าคิม อาการแบบนี้สงสัยจะเคืองกันมาก ” พี่โจบอก
“ นั่นสิ ถือว่าเลี้ยงฉลองน้องจะรับปริญญาแล้วกัน ” พอดิษว่างั้น ผมก็หาเหล้ากิน บรรยากาศก็เหมือนคืมปกติคืนนึงครับ
ร้านใกล้จะปิด คืนนี้ก็ทำท่าว่าจะจบโดยดี แม้ว่าผมจะทำให้มันสองคนดีกันไม่ได้ ก็ต้องทำใจครับ แต่ .....
“ คิมๆ ” ผมกำลังเดินว่อนไปว่อนมาอยู่ พี่โจก็วิ่งมาตาม
“ อะไรพี่ ”
“ เดย์........ โดยต่อย ”
“ ห๊ะ !!!!! ” ผมรีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ พอมาถึงทุกอย่างก็กลับสู่ภาวะปกติแล้วครับ วากดิษยืนอยู่ตรงกลาง พี่นากก็ยืนหัวเราะ
“ พวกมึงมานี่ทีไร ต้องต่อยกันแทบทุกที พวกมึงนี่จริงๆนะ ” พี่นากพูด พี่แกดูไม่โมโหเลยครับ แสดงว่าไม่ร้ายแรง ส่วนไอวินนั่งหงออยู่ใกล้ๆพี่นาก
“ ผมกลับนะพี่ ” ไอเดย์พูด
“ จะกลับยังไง ดึกมากแล้ว ” ไอวินออกปากพูดดีๆ น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบวันเลยครับ
“ ....... ไม่ต้องพูดได้ไหม ได้ยินเสียงมึงก็หงุดหงิดแล้ว ” ไอเดย์ว่าใส่ไอวินครับ พอไอวินได้ยิน มันก็วิ่งกุมปากไปข้างนอก เออ ตัวกูสูงอย่างกับเสาไฟ ทำร้องไห้เป็นเด็กเลย
“ เดี๋ยวพี่ไปดูเอง คิมไม่ได้ดื่ม ไปส่งเดย์ทีนะ ” วากดิษบอกผม ผมรับปากแล้วยัดไอดิษน้อยขึ้นรถ
“ ไอเดย์ มึง ....... ”
“ ไม่อยากคุยพี่ ”
“ ไอเชี้ย อยู่กับกูสองคนไม่ต้องทำเก่ง ปากแข็งมากนัก กูจะพาแหกโค้งแม่งจะเอาไหม ” ไอเดย์ทำตาโต
“ นักเลงว่ะพี่อะ ”
“ เออ รู้แล้วก็รีบพูดมา ” ผมแวะจอดที่ข้างทาง ไอเดย์เอนหลังพิงเบาะ แล้วก็ค่อยๆเล่าให้ผมฟัง
“ หลังจากได้กันที่บ้านพี่ พอกลับมาวินก็เริ่มแปลกไปพี่ มันไปสนิทกับพวกผู้หญิง ทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ...... แล้วไม่นานมันก็ได้ผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นพอรู้ว่าผมเป็นแฟนไอวิน ก็เอาผมไปประจาน ผมเอาเรื่องนี้ไปคุยกับมันตรงๆ ไอวินมันบอกว่า กูไม่อยากเสียความเป็นผู้ชาย ผมก็เลยตามใจมัน แต่จะให้ผมเลิกไปเฉยๆผมทำไม่ได้หรอกพี่ ผมยังคิดถึงมันอยู่ เมื่อกี้มันจะโดนต่อย ผมเลยไปรับหมัดแทนมัน เหอะๆ ผ่านมาหลายเดือนแล้วผมก็ยังรักมันอยู่ดี ” ฟังที่มันเล่าแล้ว รู้สึกว่า เรื่องนี้ยากที่จะแก้ครับ พอเล่าจบไอเดย์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมล่ะน้ำตาซึมตามมันเลยครับ
“ แล้วจะให้กูไปส่งที่ไหน ” ผมถามมัน
“ ผมไม่อยากกลับหอ ผมไปนอนกับพี่ได้ปะ ..... หรือพี่จะเอากับพี่ดิษ ” ไอนี่ปากหมาว่ะ เอาเรื่องจริงมาพูดจริง คิคิคิคิ
“ กวนตีนนะมึงอะ จะนอนก็นอนดิวะ ”
ผมขับรถ เปลี่ยนทิศกลับมาที่หอพัก พอมาใกล้จะถึง ก็เห็นห้องสำรองเปิดอยู่ คือหอพักเนี่ย จะมีห้องสำรองเอาไว้ให้เช่ารายวันอยู่ มันทำทะลุถึงกันสองห้อง กว้างเป็นพิเศษกำลังจะปล่อยเช่าเหมือนกันครับ แต่ที่งงตอนนี้คือ ทำไมห้องถึงเปิดไว้
“ พี่นอนที่นี่เหรอ นึกว่านอนที่บ้านพี่ดิษ ”
“ ตรงนี้ใกล้ที่ทำงาน มาๆ ” ผมเดินนำไอเดย์มา พอมาถึงหน้าห้อง ก็ต้องตกใจนิดหน่อย
“ อ้างคิม ” วากดิษเองอะครับ มันกำลังขนฟูกครับ สงสัยไปเอามาจากที่เก็บ
“ ทำไมเดย์มาด้วยล่ะ งั้นเราเอาไงดีพี่ ” พี่โจ พี่นากก็อยู่ สงสัยจะมานอนด้วย
“ ก็นอนๆกันไปเถอะ ” ผมไม่เข้าใจหรอกครับ แต่พอเข้ามาข้างในถึงรู้ว่า ......
“ พี่เอามันมานอนนี่ทำไมเนี่ย ” ไอเดย์โวยวายเลยครับ เพราะไอคนที่นอนหลับและกำลังลืมตามามองพวกผมคือไอวิน
“ ทำไมไม่กลับหอ ” ไอวินพูดกับไอเดย์
“ เรื่องของกู ” เออ ดีกันซะพวกมึง
“ โจ นาก นอนนี่แล้วกัน ดูหมาสองตัวนี้ด้วย พวกกูไปนอนละ พรุ่งนี้ทำงาน ” วากดิษตัดบท แล้วจูงมือผมขึ้นมาที่ห้อง
ผมสองคนพออาบน้ำอาบท่าแล้วก็เข้านอนทันที แต่ยังไม่หลับหรอกครับ ยังคุยเรื่องของไอเดย์กับไอวินอยู่
“ เดย์มันรุกเร็วไป วินก็เลยทำใจไม่ได้มั้ง ” ผมบอกดิษ
“ เดย์เล่าให้คิมฟังแบบนั้นเหรอ ”
“ อือ ”
“ ช่างเถอะ พักผ่อนดีกว่า ”
นอนไปได้น่าจะประมาณสองชั่วโมง ก็มีคนมาเคาะประตูครับ
“ อะไรวะเนี่ย เดี๋ยวพี่ไปดูเอง ” วากดิษลุกไปดูครับ
“ ไอโจ ไอนาก มึงขึ้นมาทำไมวะ ”
“ กูขอนอนนี่เหอะ ” น่าจะเป็นพี่นากครับ
“ ทำไมไม่นอนข้างล่าง นอนนี่เบียดกันดิวะ ”
“ ไม่เบียดหรอก มึงก็นอนกับคิม กูนอนเตียงเดียวกับโจไง ” หืม ทำไมผมต้องนอนกับดิษอะ
“ บอกกูก่อนว่าทำไมไม่นอนข้างล่าง ” วากดิษถามต่อ
“ เล่าไงดีล่ะ ”
“ โฮ่ย เรื่องมากน่า ไอสองคนนั้นมันฟัดกันนัวในห้องน้ำ เสียงงี้ดังลอดออกมาจนนอนไม่ได้ไง บอกเค้าไปสิ ” พี่โจโพล่งออกมา ทำเอาผมลุกมานั่งเลยครับ
“ อะไรนะ เดย์กับวินฟัดกัน มันจะฟัดกันได้ไง มันทะเลาะกันอยู่ ” ผมถาม
“ พี่ไม่รู้ แต่เผื่อมันจะได้คุยกัน พี่เข้าไปได้ยังเนี่ย ” วากดิษปล่อยให้ไอสองคนนั้นเข้ามา แล้วก็เอาหมอนมาเพิ่ม พี่โจกับพี่นากซุกลงไปนอนที่เตียง กอดกันเฉยเลย ผมกับวากดิษสิครับที่ไม่คุ้น เพราะปกติไม่ได้นอนด้วยกัน
“ พี่นอนพื้นนะ ” วากดิษกระซิบผม
“ ไม่ต้องหรอก นอนเถอะ ” วากดิษค่อยๆขยับเข้ามาหาผม
“ ใกล้แบบนี้อึดอัดไหม ” โชคดีที่ปิดไฟ ไม่งั้นมันคงเห็นว่าหน้าผมแดงแค่ไหน
“ ไม่หรอก ”
“ พี่กอดนะ ” ผมไม่ได้ตอบครับ แต่ดิษค่อยๆกระชับแขนเข้ามา ไม่อยากพูดเลยว่าใจเต้นเลยครับ
ไม่รู้จะว่าโทษไอเดย์กับไอวินหรือจะขอบใจมันสองคนดี เพราะมันทำให้ผมได้รับความรู้สึกใหม่ๆนี้ สิ่งที่ผมไม่เคยได้รับมานานแล้ว ความรู้สึกที่คนที่เรารักกอด ผมแทบจะลืมไปเลยว่าวันนี้น้องของผมสองคนทะเลาะกันอยู่ เฮ้อออ วันนี้ผมนอนหลับฝันดีแน่เลย
***************************************************
-
มาเจิมก่อนพวกเลยถ้างั้น กำลังจะนอนพอดี แต่มาเจอพวกพี่ก่อน ดีใจๆๆ5555555
-
กอดกันแล้วรู้สึกดีใช่มั้ยล่ะคะ ><
ยังแปลกใจว่าทำไมคุณคิมกับคุณดิษแยกกันนอน นอนด้วยกันน่าจะอบอุ่นกว่าตั้งเยอะ
-
ไม่ใช่ว่านากกับโจฟัดกันจนคิมต้องย้ายห้องนะ
-
อ๊ากกกกก คืนดีกันแล้ว แหมะๆ ทะเลาะกันเสียนาน
-
เดย์กับวินฟัดกันสิน่ะะะ :oo1:
-
สามคู่ชูชื่น :mew3:
ดูท่าคู่เด็กสุดเริ่มมีสัญญานที่ดี(รึเปล่า?)
-
:กอด1: กอดกันกอดกัน
-
แปลกจัง สองคนไม่เคยนอนกอดกันเหรอเนี่ย????
-
น่ารักทั้งสามคู่เลย
:mew3:
-
เดี๋ยวก็ฟัดแข่งกัน3 คู่อีก อิจฉา
-
เขิน
-
พี่ดิษกับพี่คิมหวานกันมากเลยค่ะ :mew1
ตอนนอนปรกติไม่ได้นอนกอดกันหรอคะ แอบนึกว่านอนกอดกันทุกคืนซะอีกอ่ะค่ะ
ปล.สงสัยจังว่าเดย์กับวินจะคืนดีกันได้ไหม
-
คิมเป็นกามเทพอีกแล้ว คิมทำดีก็เลยได้รับอ้อมกอดที่อบอุ่นของดิษ
(แต่คู่ดิษกับคิมแปลกเนอะ ทำไมถึงไม่นอนเตียงเดียวกันอ่ะ ต่อไปนี้นอนด้วยกันอีกนะ)
แต่โจกับนากนี่นอบปุ๊บกอดกันปั๊บไม่อายเพื่อนอายน้องกันบ้างเลยนะ
ดีใจไปกับคู่เดย์กับวินด้วยนะ หวังว่าออกมาจากห้องน้ำ คงจะเข้าใจกนมากขึ้น
เพราะเดย์ก็ยังรักวินมาก และวินเองก็ยังรักเดย์และเป็นห่วงเดย์มากเหมือนกัน
-
กอดกันดีกว่าทะเลาะกันเป็นไหน ๆ
-
คุณดิษกับคุณคิมน่าจะเปลี่ยนมานอนด้วยกันแบบถาวรนะ
คงจะอบอุ่นจนน่าอิจฉา :mew3:
-
โหหห พ่อกามเทพคิม น่ารักจิงๆเลยอะ นับตั้งแต่วันนั้นก็นอนเตียงเดียวกันกอดกันเป็นปรกติเลยใชป่ะอะ คึคึ
มาต่อไวไวด้วยนะคะ คุณคิมมาต่อสั้นอะ ยังไม่จุใจเลย
-
ความไม่เคยชิน..ทำให้ต้องแยกเตียงกันนอน
แต่ตอนนี้ต้องเริ่มทำให้ชิน ได้แล้วนะ จะได้พบอะไรใหม่ๆ เยอะเลยแหละ ^v^
-
ดีใจที่ดีกันแล้วๆๆๆ
-
:katai2-1: สวดยอด!!!
มาต่อไว ๆ นะครับ :hao6:
-
... โห พี่ดิษ ไม่อยากให้ยุ่งเรื่องของวิน พี่ก็เห็นด้วยอะ แต่พี่ก็อยากรู้อะว่าสองคนนั้นมันเป็นไรกัน ถึงได้หมางเมิน555
... อ่านบันทึกพี่ดิษแล้วซาบซึ้ง ถ้าน้องคิมไม่เอาเรื่องนี่มาเขียน ก็คงไม่ได้รับรู้ว่าในโลกนี้มีผู้ชายคนนึ่งที่มั่นคงมากๆๆ
... และผู้ชายคนนั้นเค้าก็ทำฝันของเค้าให้เป็นจริงได้ ผู้ชายคนนี้น่ารักมากๆเลยน้องคิม รักเค้ามากๆๆนะ :n1:
-
เดย์กับวินทะเลาะกันมาได้ตั้งนาน
แล้วก็ตามมาทะเลาะกันต่อห้องคิมอีก :oo1:
งงกับคู่นี้จริงๆ ไปจบกันที่ห้องน้ำได้ไงเนี่ย
นอนด้วยกันดีกว่านอนคนเดียวอยู่แล้วน้องคิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
+1
-
นอนกอดกันๆๆ อิ อิ :mew1:
-
เฮียหื่นมาก..เอาเสื้อน้องไปสูดป่าว ถึงว่าหอม แล้วลากน้องไปเอาในห้องน้ำอีก อ๊ากกกก :o8:
รักกันแปลก ๆ อีกแล้วคู่นี้ รักกันแต่ไม่นอนเตียงเดียวกันเนี่ยนะ!? เล่นเอางง
นอนเตียงเดียวกันได้แล้วนะ แฟนคลับเชียร์ :ped149: ถ้าเตียงแคบก็เปลี่ยนเป็น 6 ฟุตเลย
เดย์วิน อืม...เอากันได้เฉยเลยยยย ถ้าวินไม่รักก็คงไม่ยอมให้เอาหรอกนะ อิ ๆ :mew4:
-
กอดๆๆๆ :-[ เขินแทนฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คถ.มากมาย :sad11:
วันนี้โดนรุ่นพี่ว้ากก :angry2: แล้วทำให้นึกถึงเรื่องของพี่คิมเลยอ่ะ หวาดเสียวๆๆ :katai1:
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับ
-
เข้ามารอคิมกับดิษ :hao7:
-
:pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แนะนำไปซื้อเตียงคิงไซส์แล้วมานอนด้วยกันซะ
จะได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่ได้นอนกับคนที่เรารัก
เตียงใหญ่คงไม่อึดอัดหรอก เดี๋ยวก็ชินไปเอง :mew1:
-
มารอคิมกับเรื่องราวความรักของดิษกับคิม
-
วิธีปรับความเข้าใจกันของวินเดย์เล่นเอาโจนากนอนไม่ได้เลย
นอนกอดกับคนรักมีความสุขจะตายไมน้องคิมไม่ทำน๊าจะแยกเตียงทำไมกอดทุกวันเดี๋ยวก็ชินและฟินกันเอง :hao6:
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับผม
-
คู่พี่คิมหวานไปไหนนนน :hao6:
วินเดย์ ค่อยๆคุยกันนน :ling1:
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับผม
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับผม วันนี้น่าจะมานะ5555555รอร๊อรอ
-
หรืออาจจะคืนนี้555555555555กร๊ากกกกกกกกกกก
-
ผมไปสอบนะครับ กลับวันอาทิตย ช่วง ค่ำ เจอกันนะครับ
-
มารอด้วยคนนนนนนนนนนนฮะ :t3:
-
ผมไปสอบนะครับ กลับวันอาทิตย ช่วง ค่ำ เจอกันนะครับ
ทำให้ได้นะพี่
-
โชคดีในการสอบนะน้องคิม :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ สอบผ่าานๆๆๆๆนะนะพี่
-
ขอให้สอบได้คะแนนสูง ๆ นะคิม :L1:
-
ขอให้น้องคิมทำข้อสอบได้คะแนนดีๆนะคะ
ปล.พี่ดิษไปดูแลน้องด้วยนะ
-
เอ๋...สอบ ภาค ก วันนี้รึเปล่าเนีย
เห็นเพื่อนก็ไปสอบกัน
-
พี่คิมพี่ดิษ มาเลย วันนี้มาเลยนะ ตามสัญญา ไม่งั้นงอล เข้าใจ๊ๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :z2: :z2: :z2: :hao7: :hao7: :hao7: :hao5: :hao5: :hao5: :ling1: :ling1: :ling1: :z13: :z13: :z13:
-
:katai2-1: แวะไปดูบอลๆ ฮ่าๆๆ มาต่อแล้วนะครับ
******************************************
รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมา รู้สึกว่าข้างตัวว่างๆเลยพลิกตัวไปมองดูอีกมุมของห้อง เห็นผู้ชายสามคนกำลังรุมกันอยู่ในมุมที่ผมใช้เป็นครัว คล้ายๆว่าเตรียมกับข้าวกันนะผมว่า
“ ทำอะไรกันอะ ” ทั้งสามคนหันมาแทบจะพร้อมๆกัน
“ ตีกอร์ฟ ” พี่โจตอบกลับมา
“ เห็นๆอยู่ว่าเตรียมข้าว ” ผมถามต่อ
“ อ้าว เห็นแล้วยังถาม แฟนพี่กวนตีนผมอะ ” วากดิษยืนยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมรู้สึกอายมันอะครับ
พอเตรียมกับข้าวเช้าเสร็จ ดิษก็ให้พี่นากไปตามไอเดย์กับไอวินมากินข้าว พักนึงพี่นากก็พาไอเดย์ขึ้นมา แต่ไม่เห็นเงาของไอวินเลยครับ
“ ฟัดหนักขนาดขึ้นบันไดไม่ไหวเลยเหรอ ” พี่โจรีบปากแมวเป็นคนแรก
“ อย่าไปล้อมันดิพี่ ” ผมบอก
“ ล้อเลยพี่ ผมไม่อายหรอก ” มันเดินมานั่งแหมะ แล้วไม่พูดพร่ำทำเพลง กินข้าวไม่รอพวกผมเลยครับ ผมว่ามันยังดูอารมณ์บูดอยู่เลยนะ
พวกผมไม่อยากพูดมากตอนกินข้าวครับเลยนั่งกินกันเงียบๆ แต่พอกินเสร็จ วากดิษก็จับไอเดย์มานั่งคุยด้วย ส่วนพี่โจกับพี่นาก ต้องกลับไปก่อน
“ พวกพี่ไม่ไปทำงานกันเหรอครับ ” ไอเดย์ถาม
“ ไปสิ แต่พี่อยากรู้ว่า ทำไมวินหายไปตั้งแต่เช้า ” ผมนั่งฟังวากดิษคุยกับเดย์ครับ
“ ..... มันไปตั้งแต่ผมยังไม่ตื่นเลยครับ ”
“ ทำไมเราไม่ขวางประตูไว้ล่ะ ”
“ เหอะ มุขแกเลยสิเนี่ย ไม่บอกให้น้องมันจับมัดมือมัดเท้าซะเลยล่ะ ฮุ้ววว ” ผมสวนแทบจะทันที วากดิษยิ้มแหยๆ
“ เออ ทำไมพี่ไม่บอกผมก่อน ไม่งั้นจับมันมัดไว้ละ ”
“ แต่นอนขวางประตูอยู่ มันก็ไม่น่าออกไปได้นะ หอเรามันต้องดันประตูเข้ามาด้านใน ” เออ ฉลาดเนอะ ทำไมกูคิดไม่ถึงวะ
“ ผมนอนขวางประตูห้องน้ำ ”
“ ไอโง่ ทำไมไม่นอนขวางประตูห้อง ” ผมถาม
“ วินมันเป็นคนสะอาดนี่พี่ เมื่อคืนเราเหงื่อแตกมาก ปกติวินมันจะต้องตื่นมาล้างตัวก่อน ….. มันคงไม่ชอบที่ผมทำไปเมื่อคืนนี้แน่ๆ ” พูดไปแล้ว ไอเดย์นี่ก็รู้นิสัยไอวินพอสมควรนะครับ
“ งั้น ได้คุยอะไรกันบ้างไหม ” วากดิษถามต่อ
“ ไม่พี่ เฮ้อ พอเหอะครับ อย่าลำบากเพราะผมอีกเลย เค้าต้องการแบบนี้ผมควรจะทำใจมากกว่า ...... แล้วผมจะโทรหาครับพี่ๆ ขอบคุณมากนะครับ ” ไอเดย์ลุกเดินออกไป ผมกำลังจะตามแต่วากดิษสะกิดไว้ซะก่อน พอเดย์ออกไป เราก็นั่งคุยกันต่อ ระหว่างนั้นก็ทำธุระส่วนตัว อาบน้ำแต่งตัวไปด้วยไม่อายกันแล้วนี่ หึหึหึหึ
“ เราจะไม่ช่วยมันแล้วเหรอ ” ผมถามดิษ ระหว่างที่เราเดินทางไปทำงาน
“ พี่ไม่รู้จักเดย์ดีนัก พี่เลยอยากให้เค้าคิดเอง ตัดสินใจเอง ”
“ หมายความว่าไงอะ ”
“ เทียบกับพี่นะ ...... ตอนที่พี่คิดว่าพี่จะเลิกสนใจคิม ” ผมผลักอกมันครับ
“ อะไรนะ เลิกสนใจเราเหรอ ” ไอวากดิษยิ้มอีกละ
“ พี่หมายความว่า เมื่อนานแล้ว ....... พี่คิดไปว่า พี่จะทนได้ไหมถ้าพี่ต้องเลิกคิดถึงคิม สำหรับพี่พี่ทำใจไม่ได้เลย พี่ถึงต้องทำทุกวิถีทางให้คิมรู้ความรู้สึกของพี่ไง ”
“ เฮ้อ เรื่องรักใคร่นี่นะ บอกตรงๆคิมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะล้ำลึกอะไรขนาดนี้ ......... ทำไมเงียบล่ะ ” ปกติเวลาผมพูดจบ มันจะพูดมาต่อครับ
“ เวลาน้องไม่พูดหยาบนี่ พี่จั้กจี้น่ะ ฮะๆๆ ”
“ เออออ ” วันนั้นเราก็กลับมาทำงานกันต่อ
วันนี้ ผมรับงานที่ค้างไว้ตั้งแต่ผมลาป่วยไป มานั่งเรียงและส่งให้ฝ่ายอื่นๆ บางงานต้องใช้สิ่งที่เรียกว่าอำนาจผมไม่ถนัดครับ มันต่างกับการวากน้องๆมากเลย ตอนนั้นเราสั่งอะไรก็ไม่ต้องบอกเหตุผล แต่ตอนนี้แม้แต่เราบอกว่าเห็นด้วยกับที่แจ้งมา ยังต้องระบุเหตุผลเลยครับ
ตอนพักเที่ยง ดิษต้องออกไปกินข้าวกับพวกลูกค้า คือเค้าไปกับผู้ใหญ่อะครับ ผมเลยไม่ตามไปด้วย นั่งกินข้าวใกล้ๆกับที่ทำงาน เพื่อนโต้งกับหญิงนัทก็มาด้วย ผมเลยถือโอกาสเล่าว่าผมไปทำอะไรมาบ้าง
“ ทำไมชั้นรู้สึกแอบนับถือแกจังคิม ” ยัยนัทพูดกับผม
“ อิจฉาอะไรคะ ” ผมแซว
“ แกไปทำอะไรเยอะมากมายเลยอะ ชั้นทำงานอยู่แต่ในนี้ ..... ไม่ใช่ว่าชั้นจะคิดอะไรนะ แต่แค่งานที่ทำนี่ก็เหนื่อยมากแล้ว ถามจริงแกไปเอาแรงมาจากไหน ”
“ มันเป็นนิสัยเรามากกว่าว่ะนัท ” ยัยนัทพยักหน้า
“ คิม ตั้งแต่แกไม่พูดหยาบนี่ พวกเราเขินๆไปเลยนะ ฮ่าๆๆ ”
“ ปากมาก เดี๋ยวเตะปาก ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ไอสองคนนั้นหัวเราะ หลังจากนั้นขากลับ ผมก็ถือโอกาสถือหาไอวิน เพราะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง
“ สวัสดีพี่ ” เสียงมันเย็นๆนะ
“ เมื่อเช้า ออกไปเร็วจัง ทำไมไม่มากินข้าวด้วยกัน ” ผมถามกลับไป
“ พี่ เดย์มันไม่ได้รักผมหรอก ” มันเข้าเรื่องเร็วจังวะ
“ เมื่อเช้ามันยังมาคุยกับพี่อยู่เลยนะ มันบอกพี่ว่า ....... ”
“ ผมกับมันก็น้องพี่ ทำไมพี่ฟังมันพูดคนเดียว ทำไมทุกคนฟังมันคนเดียว ” เกือบจะบอกว่า ก็มันพูดอยู่คนเดียวนี่หว่า แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอกครับ เหอะๆๆ
“ ไม่ใช่ๆ เฮ้อ เอางี้ได้ไหม พี่ขอทำงาน แล้วเย็นๆเจอกันที่ร้านพี่นาก เดี๋ยวพี่ไปรับ ”
“ ได้ครับ ผมกำลังเบื่อๆ อยากคุยกับพี่เหมือนกัน ” ผมวางสาย แล้วกลับเข้าทำงานต่อ ผมห่วงน้องคนนี้มากนะครับ เพราะตัวเค้าเองไม่เหลือพ่อและแม่แล้ว ตัวคนเดียวจริงๆ ยังไงผมก็ไม่ยอมทิ้งเค้าแน่นอน
ตกตอนเย็นหลังเวลางาน พี่วากดิษกลับมาที่ทำงาน เจอกองงานเต็มโต๊ะเลยครับ เลยเรียกสองสามีภรรยาในอนาคตอย่างไอโต้งกับยัยนัทมาช่วยทำงาน ผมก็ต้องมาด้วยเหมือนกัน
“ ดิษ วันนี้เราไปร้านพี่นากนะ ”
“ ติดเที่ยวล่ะสิ ชิ ” ยัยนัทนี่ กัดกูตั้งกะเรียนยันกูทำงานเลยนะ
“ เที่ยวบ้านมึงอะ ”
“ นี่ๆ ที่ทำงานนะ ” ไอวากดิษมีมาเอ็ดผมครับ
“ หมดเวลางานแล้วท่าน ทำงานให้ฟรีๆยังจะมาวางมาด เดี๋ยว ..... ”
“ เดี๋ยวอะไร ? ” เหอะๆ ทำหน้ากวนผมอีก ไม่ด่าก็ได้วะ
“ แล้วทำไมต้องไปร้านของพี่นากล่ะคิม ” โต้งถามผม ผมเลยร่ายยาวให้ฟังถึงเรื่องคร่าวๆให้ไอสองคนนี้ฟังด้วย วากดิษก็ไม่ว่าอะไรครับ
“ เดี๋ยวนะ วิน คือ วินที่หล่อๆขาวๆ เมทเก่าแกปะ ” ยัยนัทถามแทรกมาครับ
“ ใช่ ”
“ แล้วเดย์ก็เดย์ที่หน้าคล้ายๆพี่ดิษ เมทแกเหมือนกันปะ ”
“ เออ รู้แล้วถามทำไมเนี่ย ” ผมพูด
“ ต๊ายย ใครอยู่ห้องเดียวกับแก เป็น ...... เป็น .... ขอโทษค่ะพี่ดิษ ” มันกำลังจะอ้าปากพูดนั่นแหละครับ แต่พอดีวากดิษเงยหน้ามาพอดี จะบอกว่าใครอยู่ห้องเดียวกับกูเป็นเดย์หมดล่ะสิยัยนัน ฮ่าๆๆ
“ ระวังเหอะ เดี๋ยวจะให้ผัวมึงมาเป็นเมทกูอีกคน หึหึหึหึ ” ผมแซว
“ ไม่ดีกว่า กลัวตีนพี่ดิษ ”
“ เหอะๆๆ ”
วันนี้ รายการชีวิตผมอัดแน่นเลยครับ พอเวลาเริ่มค่ำลงผมก็ขอรถของวากดิษไปรับวิน โดยมาส่งดิษที่ร้านพี่นากก่อน แล้วถึงไปรับไอวินครับ ผมมาถึงร้านถึงรู้ว่าพี่นากให้พวกผมไปนั่งอยู่ในห้องของพี่เค้า เพราะพวกผมมาทีไรชอบมีเรื่อง แต่พอเดินเข้ามาถึงในห้องก็ต้องตกใจอีก เพราะไอเดย์มานั่งรออยู่ด้วย
“ พี่ ถ้ามันอยู่ผมไม่คุยนะ ” ไอวินพูดขึ้น
“ คิดซะว่ากูตายๆไปแล้วก็ได้ ” โห ไอนี่ปากร้ายมาก
“ ไม่เอาน่า ..... เดย์ ไปนั่งกับพี่ดีกว่า มาๆๆ ” พี่โจก็ต้องมาที่นี่เกือบทุกวันครับ เพราะได้ยินมาว่ามีคนมาตอนจีบพี่นาก ช่วงนี้พี่แกเลยมาแทบทุกวัน พอไอเดย์เดินออกไป วินก็นั่งลง
“ เมื่อตอนกลางวัน เองบอกพี่ว่าเดย์ไม่รักน่ะ คืออะไร ”
“ เรื่องมันเป็นอย่างงี้พี่ ........ วันนั้นผมกับมันก็ไปเรียนตามปกติ แต่ผมดันได้ยินมันคุยกับเพื่อนอีกคนที่รู้เรื่องของผมว่า ที่มันทำอย่างงี้กับผม เพราะมันสงสารผม มันรู้ว่าผมรักมัน ชอบมันมาก มันสงสารไม่อยากให้ผมลำบาก ..... ฮึก ผมไม่มีใครแล้ว ถ้ามันทิ้งผมไปตอนนี้ ผมต้องแย่แน่ๆ ....... มันพูดแบบนี้อะพี่ ฮืออ ”
“ ไม่จริง ...... กูเคยพูดแบบนั้นที่ไหน โกหกว่ะ ” อ้าว เฮ้ย ไอเดย์มาได้ยังไงอะ
“ ไม่จริงตรงไหน (ชื่อของเพื่อนมันอีกคน) กับมึงคุยกัน กูได้ยิน กูไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร ความรักไม่ใช่เรื่องความสงสารเว้ย ” ไอวินด่าไปทั้งน้ำตาเลยครับ
“ ไม่ใช่หรอก มึงนั่นแหละ ..... อยากไปมีคนอื่น เที่ยวบอกคนอื่นว่าสุดท้ายกูก็เป็นของมึง เอาไว้พอใจก็จะทิ้ง พูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ” อะไรอีกเนี่ย
“ หมายความว่าไง ใครพูด ”
“ พอ !!!! ”
“ ....... ” ในห้องตกอยู่ในความเงียบงัน หลังจากวากดิษทุบโต๊ะดังตูม แล้วตะโกนออกมา
“ ก่อนจะด่ากันน่ะ พี่ถามคำเดียว ...... จะคุยกับไหม เดย์ว่าไง เราขอตามมาไม่ใช่เหรอ ทำไมเอาแต่พูดว่าวิน ..... วินก็ด้วยนะ มีอะไรค่อยๆพูด ”
“ ขอโทษครับพี่ ” ไอสองคนนั้นแทบจะประสานเสียงกันขอโทษ
“ เอาล่ะ พี่นั่งตรงกลาง เดย์พูดก่อน ”
“ ผมพูดไปหมดแล้ว ” มันคงหมายถึงว่า วินไปบอกคนอื่นว่า ถ้าเลิกสนใจแล้วจะทิ้งว่างั้นเถอะ
“ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ผมเคยพูดจริงว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่ที่บอกว่าพอใจแล้วจะทิ้งน่ะ ผมพูดเล่น ” หืม
“ ว่าไงนะพูดเล่น ” ไอเดย์พูด
“ สาบานให้ตายก็ได้ กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ถ้ามึงฟังตั้งแต่แรกจะรู้ว่า เราพูดเล่นกันตั้งมาก ไม่รู้ทำไมคนที่เล่าให้มึงฟังถึงพูดแค่นั้น ” สงสัยจะเพราะไอพวกมือที่สามอีกละ
“ เมื่อคืน มึงก็เลย ...... ” ไอเดย์กะจัดให้ไอวินพอใจมั้งครับ เหอะๆ
“ เอาล่ะ อันนั้นเอาไว้ก่อน วินล่ะ บอกว่าเดย์พูดอะไรนะ ”
อืมๆ
“ ว่าไง ตกลงเรื่องนี้ล่ะ ” วากดิษนี่คุมเกมส์ดีแฮะ ไม่วุ่นวานเลย
“ ใช่ครับ ผมพูดจริง ” เฮ้ยๆ
“ ........ ” เงียบกันเลยครับ
“ แต่ผมขออธิบายก่อน ทั้งหมดนี้ ผมเรียนรู้มาจากพี่คิม ” ผมไปเกี่ยวด้วยตอนไหนล่ะ
“ เรียนรู้เรื่องอะไรวะ ”
“ พี่เคยบอกผมว่า ความรักของพี่ดิษกับตัวพี่ เกิดจากความสงสาร ”
“ .......... ” เอาแล้วไง เรื่องนี้ผมอาจจะไม่ได้เขียนไว้ในบันทึกมาก่อน ครั้งนึงผมเคยพูดกับไอเดย์แบบนี้จริงๆ แต่นั่นเป็นเพราะผมพูดให้กำลังใจ ตอนที่มันเพิ่งเริ่มจีบไอวินและทำท่าว่าจะไม่ได้คบกัน
“ ใช่พี่ เดิมทีผมสงสารมันจริงๆ ผมสงสารที่วินไม่มีใคร แต่นั่นก็เพราะผมรักวินด้วยไงพี่ ...... ถ้าวินไม่พอใจเพราะเรื่องที่เราพูด เราขอโทษ ” สรุปแล้ว มันสองคนผิดใจกันจนด่าว่ากัน ก็เพราะความเข้าใจผิดเพราะคำพูดนี่เอง น่ากลัวแฮะ
“ เอาล่ะ เคลียร์ได้ ฉลองๆๆ ”
“ เดี๋ยว ” พี่โจกำลังยกแก้วเลยครับ แต่วากดิษพูดขึ้นก่อน
“ อะไรพี่ ”
“ คิม ...... คิมเคยแค่สงสารพี่ ก่อนเรารักกันใช่ไหม ” หน้าตาของมันจริงจังมากเลยครับ
“ .......... ” ตอนนี้ทุกคนมองมาที่ผมกันหมดเลย ผมจะตอบออกไปยังไงดีนะ ผมกังวลว่าถ้าผมตอบไม่ดีจะกลายเป็นเรื่องอย่างไอเดย์ไอวินไป ผมจะตอบยังไงดีๆ
***********************************************************************
สอบนี่ สอบรามครับ ภูมิภาคสอบหลังส่วนกลาง
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาม่าหรอกน้า ไม่ต้องจิ้นไปไหนเลย เหอะๆ แต่คือไม่เจอกันหลายวัน เลยอยากหยอกให้คิดนิดหน่อย แฮะๆๆ
ผมสอบอีกวันอาทิตย์นี้ คงหายไปอีกหลายวัน ขอโทษด้วยนะครับ แต่มาคราวหน้า วากดิษฝากมาบอกว่า เค้ามีอะไรจะบอกทุกคนหน่อย ท่าจะยาวทีเดียว รอเค้ามาแล้วกันนะครับ :mew3:
-
เข้ามารอ อิ ๆ :hao4:
-
เคลียร์ปัญหาคนอื่นได้ แล้วไหงตัวเองทำท่าจะมีปัญหาซะเองล่ะคิม
ดีใจกับเดย์และวิน ที่ปรับความเข้าใจกันได้ซะที คนรักกันต้องถนอมน้ำใจกันมาก ๆ
-
ขอบคุณจ้า ที่มาลงให้อ่านกันนะ
เดย์ วิน ทางรักยังอีกยาวไกลนะเนี่ย
เป็นกำลังใจในการสอบนะคิม
ขอให้ทำข้อสอบผ่านฉลุยนะ
-
เอ้าแล้วพี่คิม ซวยละ
-
คณดิษมีอะไรจะมาบอกน้า หวังว่าจะเป็นเรื่องดีนะคะ
-
งานจะเข้าคิมไหมเนีย o22
เฮียเขาออกจะเพอร์เฟคขนาดนั้น
ชอบนัทจัง เป็นคนเดียวที่กล้าจิกกัดคิม อิ ๆ อ่านแล้วฮา... :impress3:
คืนดีกันแล้วนะคู่วินกับเดย์
เฮียจะเข้ามาคุยอะไรนิ :mew1:
-
เฮ้อออ เดย์วินก็เริ่มคลี่คลายไปในทางที่ดี
ทีนี้ก็รู้กันสักทีว่าใครหวังดีใครไม่หวังดีสักทีนะเดย์วิน
แต่เดย์นี่เล่นเอาคิมเงิบไปเลยนะนี่ แต่เชื่อว่าไม่ว่าคิมจะตอบอะไร
วากดิษไม่สะเทือนหรอก เพราะปัจจุบัน ดิษรู้แล้วว่าคิมรักดิษมากแค่ไหน
ปล.เรื่องสอบขอให้คิมสอบผ่านฉลุย แต่เชื่อว่าคนเก่งอย่างคิมทำได้อยู่แล้วค่ะ
ปลล.จะรอตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ เพราะอยากรู้ว่าดิษมีอะไรมาฝากบรรดาแฟนๆ KimDit
-
โชคดีกับการสอบค่ะ :L2:
-
:mew3:
วิน&เดย์ ok
มาลุ้นว่าคิมจะตอบอย่างไร
แอบลุ้นว่าพี่ดิษมีอะไรมาบอก
:L2:
-
ไหงงั้นอ่ะน้องเดย์หางานให้คิมแล้วใหมล่ะน้องคิมตอบดีๆนะเด๋วเพ่ดิษงอน
คืนดีกันได้แล้วนะน้องเดย์น้องวินรักกันๆๆ
รอเพ่ดิษมาเยี่ยมFCตื่นเต้นๆ :mew1:
-
มาตีตั๋วแถวหน้ารอว้ากดิษเลย
-
อย่าลืม สวดเมตตามหานิยม ก่อน เล่า น้าาาาา 555+++ คิม งานงอก
-
งานออกเลยยยย :katai1: :katai1:
-
...ความสงสาร มันทำให้เกิดความเห็นใจ และมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความห่วงใย และความรัก
...อะไรก็ได้ที่มันเป็นจุดเริ่มต้น แต่สุดท้ายก็ขอให้ได้อยู่ด้วยกัน และรักกันก็พอ :L2:
-
งานเข้านะเนี่ย ไม่รู้ตอนนั้นว๊ากคิมต้องลงทุน"ง้อ"ว๊ากดิษทั้งคืนรึป่าว อิอิ
รอตอนต่อไป
-
:really2: อยู่ๆ คิมก็มีงานเข้า ต้องง้อยาวมั้ยละเนี่ย :hao6:
-
พี่คิมงานเข้าแล้วไงล่ะ พี่ดิษคงไม่โกรธใช่ไหมคะ :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมพยายามช่วยแก้ปัญหาชีวิตของคนอื่นได้แล้ว คราวนี้เจอของตัวเองแบบไม่ทันตั้งตัว จะแก้ยังไง อิอิ
-
ที่แท้ก็เกิดจากการเข้าใจผิดกันนั่นเอง
แต่มีอะไรก็น่าจะคุยกัน เพราะเราไม่รู้ว่าใครจริงใจหรือประสงค์ร้าย
พวกมือที่สามนั่นน่ะตัวดี เลิกกันมานักต่อนักแล้ว
ก็ถือว่าคิมลุล่วงไปอีกหนึ่งภารกิจ
แต่..งานจะเข้าตัวเองหรือเปล่า
เอาเป็นว่าตอบพี่ดิษดีๆ นะน้องคิม :ling3:
-
จะเริ่มด้วยสงสาร หรือเกลียด หรืออะไรก็แล้วแต่
สุดท้ายก็ลงท้ายด้วยรักไปแล้วนี่เนอะ
คืนดีกันแล้วก็ดีใจด้วยน้า เดย์วิน :mew3:
ส่วนพี่คิมจะตอบยังไงหว่า รอค่า
โชคดีในการสอบนะคะ
-
รอ!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
งานเข้าตัวเองแทน หึ หึ
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมม
-
อ่าว คดีพลิก ฮ่าๆๆๆ ไอเดย์นี่แอบเลวนะ ไม่น่าเอาตัวรอดด้วยการแฉพี่มันเลย ฮ่าๆๆๆ ซวยละ งานเข้าคิม
-
เค้าตื่นเต้น! พี่ดิษมีอะไรจะบอกน้า :impress: :impress:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับบบ
-
กลับมาเล้า จิ้มเรื่องนี้ก่อนเลย
อ่านรวดเดียวมา เห็นได้ถึงความตั้งใจของพี่ดิษตอนที่เข้าไปพูดต่อหน้าพ่อของแจง รวมไปถึงในจดหมายด้วย
ส่วนคู่เดย์วินเกือบไปแล้ว เพียงเพราะแค่คำพูด พูดออกไปถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่มันน่ากลัวแห๊ะ
รอเซอร์ไพร์สจากพี่ดิษด้วยอีกคนดีกว่า :)
-
อิ๊บๆ ดัน ดัน
-
555555ช่วยน้องจนสมหวัง แต่ตัวเองงานเข้าเอง
รอฟังคิมตอบพี่ดิษ
สอบผ่านๆนะ :L2:
-
ชอบเรื่องนี้จัง เป็นกำลังใจให้คิมสอบผ่านนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม5555555555555555555555555555555555555
-
คิมเคยเขียนไว้นะ ที่บอกว่ารักพี่ดิษเพราะความสงสารอ่ะ เราจำได้แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตอนไหน
ตอนนั้นยังแอบสงสัยเลยว่าความรักที่มาจากความสงสารมันจะเป็นรักที่จริงจังได้แค่ไหน
ก็แค่ความสงสาร ไม่ได้เกิดจากความรักจริงๆตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้คิมก็รักพี่ดิษจริงๆแล้วนิ
ถึงจะจำอดีตช่วงนั้นไม่ได้ก็เหอะ คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกันจริงๆ ต่อให้ความจำเสื่อมก็เถอะ :mew1:
-
สอบเสร็จมาเลยนะพี่ มารอแล้วววววววว
-
รอพี่คิมพี่ดิษา :z2:
-
อยากมารอพี่คิมพี่ดิษครับ :mew1: :mew1: :mew1:
-
แอบมารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับผมมมมมมมมมมมม :ling1: :ling1: :ling1: :z3: :z3: :z3:
มาได้แว้ววววววววววววววววว :katai1: :katai1: :katai1: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3:5555555555555555555
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญณานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา 55555555555555
บ่นเสร็จ ไปละ บายยยยย :mew1:
-
:mew6: แอบมาผิดสัญญา วากดิษยังมาไม่ถึงเลยอะครับ แฮะๆๆ พรุ่งนี้เค้าว่าจะมาบอกความในใจ ว่างั้นนะ แต่ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไรนะครับ ผมให้ไอดีผมไปแล้ว (พูดอย่างกับเกมส์ออนไลน์เนอะ) และก็สอบเสร็จแล้วด้วย หุหุ รอซักครู่เน้อ กำลังต่อครับ
-
รอจ้าาาา
ตื่นเต้นนนน :-[
-
ยินดีรอค่ะ :L1:............และขออวยพรให้สอบผ่านทุกตัวนะคะ :3123:............ตั้งตารอวากดิษต่อไป :hao4:
-
:mew1: นอนดึกรอกันด้วย ขอบคุณนะครับๆ
*********************************************
ผมกับวากดิษนั่งจ้องกันไปมา ผมสังเกตจากสีหน้าเท่าที่สังเกตได้ ดิษคงต้องการคำตอบนั้นจากผมมาก
“ ฮุ้ว ล้อเล่นอะไรกัน ฉลองๆๆ ” ผมตัดสินใจไม่พูดครับ เลยแกล้งเฉไฉไปซะ วากดิษค่อยยิ้ม แต่เห็นชัดว่ามันฝืนยิ้มนะ
“ นั่นดิ ฉลองๆ ” พี่โจคงรู้สึกได้ว่าดิษคาดหวังกับคำตอบของผมมากครับ ผมคิดว่าพี่โจคงไม่อยากให้ไอเดย์กับไอวินคิดมาก เลยต้องแกล้งทำเป็นไม่สนใจเหมือนกัน
คืนนั้น ผมขับรถมาส่งไอวินกับไอเดย์ที่บ้านของพวกมัน โดยไม่มีวากดิษมาด้วย ผมชวนมันมาส่งด้วยกัน แต่มันบอกว่าอยากนั่งเล่นที่ร้านมากกว่า ผมก็ไม่ว่าอะไรครับ
“ พี่ ผมไม่ได้ทำอะไร ที่ทำให้พี่ลำบากใช่ปะ ” ไอเดย์ถามออกมา
“ ปล่าว ไม่มีหรอก ”
“ งั้นก็ดีพี่ เพราะถ้าไม่พูด วินก็ไม่เข้าใจผมผิดซักที ” ที่มันพูดถึงแฟนมันได้ เพราะไอวินนอนหลับอยู่ครับ
“ ต่อไประวังหน่อยแล้วกัน แฟนมึงอ่อนไหว ”
“ กลัวอะไร มีพี่ทั้งคน ผมสบายใจแล้ว ” เฮ้อ อยากจะบอกมันนะครับว่า อย่าหวังให้ใครมาช่วยประคองความรัก แต่ไม่อยากพูดครับ วันนี้มันสองคนเพิ่งคืนดีกัน เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าผมอยากผลักไสพวกมัน
“ อื้อ ถึงบ้านแล้วเหรอ ” ไอวินงัวเงียลุกขึ้นมา
“ อืม ให้เราไปส่งไหม ” สาด จะหวานกันอีก
“ ไม่อะ ส่งมากกว่านี้ก็ในห้องนอนแล้วล่ะ ”
“ บ้านนี้ใช่ปะ ที่จะให้เอาขันหมากมาขอ ” ดูมันๆ
“ บ้าว่ะ ”
“ มึงขึ้นไปเอากันซักทีก่อนมะ แล้วค่อยกลับ ” หมั่นไส้อะครับ ด่าแม่ม เหอะๆๆ
“ ได้เหรอพี่ งั้นปะๆ ” ไอเดย์มันจะรับมุขผมไปถึงไหนเนี่ย
“ พอๆๆ ..... พี่คิม ผมว่าพี่ดิษกำลังกลุ้มๆ ” อ้าว เข้าโหมดนี้กันได้ไงวะ ไม่มีสัญญาณเตือนกูเลย
“ จริงสิ ผมก็คิดเหมือนกันนะพี่ ” ไอเดย์เห็นด้วยครับ
“ เอาเป็นว่า เดี๋ยวพี่จัดการกันเอง โอเคนะ ”
“ พี่ครับ ผมไม่เก่งอะไร แต่ผมอยากบอกพี่ ...... ผมอยู่ข้างพี่ทั้งสองคนเสมอนะครับ ” เหนื่อยมาทั้งวัน ฟังคำนี้ก็รู้สึกว่าคุ้มมากแล้วครับ
“ ขอบใจมากน้อง ไปนอนเถอะ จะยืนไม่ไหวแล้ว ” ไอวินโบกมือให้แล้วมันก็เข้าไปในบ้าน จากนั้นผมก็ไปส่งไอเดย์ที่บ้านของมันต่อ พอมาถึงบ้านของมันก็ต้องอุทานในใจครับ
“ เชี้ย บ้านคนเหรอวะ ” บ้านมันอยู่ไกลครับ ต้องออกมาจากตัวเมืองนิดหน่อย เดิมมันก็ขอกลับเองแหละครับ แต่ผมอยากเห็นบ้านมัน เลยแกล้งขอมาส่ง ฮ่าๆ
“ อ้าวพี่ บ้านคนเด้ จะให้เป็นบ้านตัวอะไรล่ะ ”
บ้านของไอเดย์ใหญ่มากครับ ผมมองจากหน้าบ้านในเวลานี้ เห็นแสงไรๆออกมาจากในบ้าน เหมือนกับว่าสะท้อนน้ำออกมา บ้านมันมีสระว่ายน้ำด้วยเหรอ
“ เฮ้ย พ่อมึงทำงานอะไรวะ ”
“ พี่เป็นคนสุดท้ายเลยนะ ที่ถามผมเรื่องนี้ แบบนี้ไงผมถึงรักพี่ ..... มาพี่เข้าบ้านผมก่อน ” ผมไม่รู้นะว่ามันพล่ามอะไร แต่นาทีนี้ กูขอดูบ้านมึงหน่อยเหอะ ผมโทรไปหาวากดิษ รายนั้นเสียงอ้อแอ้ๆบอกว่าไม่เป็นไรๆอยู่กับโจ จากนั้นผมก็เข้ามาในบ้านครับ
เข้ามาด้านใน ก็มีคนสูงอายุคนนึงเดินออกมา แต่ดูท่าจะเป็นคนที่ทำงานในบ้านมากกว่า
“ คุณเดย์พาเพื่อนมาค้างเหรอครับ ” ป้าด คุณเดย์
“ ไม่ครับลุง ขอน้ำให้ผมกับพี่ผมแล้วกัน ”
“ เอ่อ ลุงนอนเถอะครับ ผมจัดการกันเองดีกว่า ” ไอเดย์หันมามองขวับ ดูดีๆมึงนี่ดุเหมือนกันนะ
“ อืมๆ ตามใจพี่เค้าเหอะลุง ” ผมเห็นลุงอาการเหมือนเพิ่งตื่นนอน ผมไม่อยากรบกวนครับ แต่ไอเดย์ดูจะไม่ค่อยพอใจ มันพาผมขึ้นบันไดมา คือขึ้นมาครึ่งชั้น บ้านมันมีชั้นหนึ่งครึ่งด้วยครับ เป็นคล้ายๆบาร์เปิดเลย
“ ตกลงบอกได้ยัง กูชักกลัวมึงแล้วนะไอเดย์ ” มันหันมายิ้มให้
“ พี่คิดว่าพ่อผมทำงานอะไร ” เชี้ย คงไม่ใช่มหาโจรนะ
“ ไม่รู้ว่ะ ” มันชี้ไปที่ฝาผนัง ผมมองตรงไปที่ฝาก็เห็นภาพของชายหญิงคู่นึง แต่งกายด้วยชุดทางการ เต็มยศเลย
“ ข้าราชการเหรอ ”
“ พ่อผมเป็นฑูต ” ผมถึงบางอ้อเลย ลูกท่านทูตนี่เอง
“ เส้นใหญ่นี่หว่า เฮ้อ ต่อไปกูไม่กล้ากับลูกฑูตละ ” ไอเดย์ยิ้มๆ
“ ความจริง ผมอายุเท่าพี่นะ ” เอาเข้าไป
“ เอาจริงเหรอวะ มึงนี่ซับซ้อนมากนะเดย์ ”
“ ผมเต็มใจเรียกพี่ว่าพี่นะ ไม่ใช่เพราะพี่เข้าเรียนก่อนหรือเป็นรุ่นพี่ พี่เป็นพี่ผมจริงๆ ” ผมกำลังงงครับ เลยไม่ถามอะไรอีก ผมกินน้ำแร่ขวดแก้วของมันหมดก็กลับ ผมคิดว่าตัวมันอยากจะสื่ออะไรถึงผมอีกแน่ๆ ผมยังสงสัยอีกหลายอย่างในตัวของไอเดย์ แต่ไม่เอาล่ะ วันนี้ขอกลับไปเคลียร์กับแฟนก่อน
ผมขับรถกลับมาถึงร้าน ก็ตรงเข้าไปที่ห้องหลังร้าน แต่ไม่เจอทั้งวากดิษและพี่โจ ผมเลยจำใจเดินออกมาเข้าร้าน ที่บอกว่าจำใจเพราะ เวลาดึกๆแบบนี้ แต่ละคนก็เสียความเป็นคนไปเยอะแล้วครับ ทั้งดิ้น ทั้งกอด ทั้งจูบ ในห้องน้ำนี่อาจจะเข้าไม่ได้ชั่วคราว เฮ้อ คิดแล้วไม่อยากทำตัวแบบนั้นเลยครับ
“ เฮ้ย น้อง ” บาร์เทนเดอร์ซี้ผมหันมาหา
“ ว่าไงพี่ หาใครอยู่ ”
“ เจ้านายเองไง ไปไหน ” ผมต้องพูดสองสามครั้งครับ เพราะเสียงดังมาก ผมเคยถามพี่นากว่า ทำไมต้องบอกดีเจให้เปิดเพลงดังๆตอนดึก พี่แกบอกว่า คนเมาหูมันอื้อ เลยต้องเปิดสนองแก้วหูมันหน่อย
“ บอกว่าไปส่งเพื่อนครับ เมื่อกี้พี่แกเมาล้ม ” พี่แก คงหมายถึงดิษแน่เลย
“ ขอบใจน้อง ” ผมรีบออกมาโทรหาวากดิษ
“ เออคิม ” พี่โจรับสายครับ
“ พี่ดิษล่ะอยู่ไหน ”
“ ........ เรียกใครพี่นะ ” เออ เอาเข้าไป กูพูดเพราะต้องเป็นแบบเนี่ย เหอะๆๆ
“ ดิษอะพี่ ดิษอยู่ไหน ผมกลับมาแล้วไม่เจอ ” ทำไมกูรู้สึกร้อนรนแบบนี้วะ
“ พี่ดิษเป็นลมน่ะ คิมตามมาสิ โรงพยาบาลเจ้าเก่านะ ” พูดเล่นได้แบบนี้คงไม่หนักแล้วครับ ผมรีบบึ่งรถไปหาวากดิษทันที
แต่ไม่รู้ว่าเคราะห์กรรมอะไรที่ผมต้องเจอ ขณะที่ผมกำลังขับรถไปอยู่ในเลนของตัวเอง ความเร็วต่ำๆ ผมรู้สึกเหมือนว่าผมโดนดูดออกจากตัวรถ เรื่องที่ว่าเกิดขึ้นไวมากครับ ผมรู้สึกตัวตอนที่กำลังนอนอยู่กลางถนน ผมมองไปรอบๆเริ่มเห็นแสงไฟ ผมพยายามจะลุก แต่ก็มีคนวิ่งมาหาผมซะก่อน
“ อย่าลุกครับ อย่าเพิ่ง คุณถูกชนๆ ” ผมส่ายหน้าเบาๆเรียกสติ
“ อะไรนะ ใครชนอะไรนะ ”
“ คุณนั่งนิ่งๆนะครับ ผมโทรหาเบอร์ฉุกเฉินแล้ว เค้ากำลังมาๆ ” ผมเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ ผมขับรถอยู่ดีๆ ก็ถูกชน ผมมองไปที่รถของวากดิษที่ให้ผมยืมขับ ตอนนี้ถูกรถกระบะคันนึงชนยุบ นี่ผมกระเด็นออกมานอกรถเลยเหรอ
“ คุณครับ ขารู้สึกไหม ” ไอคนนี้ดีแฮะ ห่วงผมจัง ผมไม่เป็นอะไรซักหน่อย
“ ผมขอลุ ......... โอ้ยยยยยยยย ” ขณะที่ผมเกร็งขาจะลุก ผมต้องร้องออกมาอย่างดัง
“ แย่แล้ว คุณไม่รู้สึกแน่เลย เหล็กมันทิ่มขาอยู่นะครับ คุณนิ่งไว้นะครับๆ ” ทันใดนั้นแหละครับ ผมแทบจะร้องไห้เลย ขาข้างที่โดนเป็นข้างที่ผมผ่าตัดมาด้วย เหล็กที่ว่าไม่รู้มาจากไหน แต่ดูใหม่เอี่ยม ผมพยายามตั้งสติมองไปที่รถกระบะ ถึงรู้ว่ารถคันนั้นมีเหล็กเส้นบางๆอยู่เต็มคัน
“ ใครชนผม ใครชนผม ” ผมถามคนที่มาดูผม
“ ผมเอง ” ห่าเอ้ย เหอะๆ มิน่าล่ะมึงถึงดูแลกูดีเหลือเกิน
ผมนั่งดูเหล็กที่ทิ่มที่ขาของผม ไม่รู้ว่าทิ่มลึกไหม แต่มันปวดมากเลยครับ ผมน้ำตาเล็ดแล้ว ไม่นานรถพยาบาลก็มา เป็นรถพยาบาลของโรงพยาบาลแม่ท่านวากด้วย เค้าไม่พูดอะไรมากครับ เอาอะไรไม่รู้ให้ผมสูดๆ แล้วก็ปักเข็มลงที่ขา ผมจำได้ว่า พยาบาลเค้าแบกผมขึ้นมาบนรถ โดยที่จับๆที่เหล็ก บอกผมว่าไม่ลึกมาก แต่ถอดตอนนี้ไม่ได้ ต้องไปโรงพยาบาล
ผมโดนส่งตัวเข้าไปห้องผ่าตัด (ได้ยินว่า วันนั้นมีคิวผ่าตัดพอดี แพทย์เลยมาเวรกัน) ไม่มีอะไรมากครับ เค้าให้ผมนอน แล้วเอาผ้าปิดตา คงกลัวเห็นภาพหวาดเสียว เหอะๆ จากนั้นก็ไม่มีอะไรครับ
“ ทางที่ดี ฉีดยาไว้ดีกว่า ส่งไปตรวจด้วยว่าเหล็กมีเชื้ออะไรไหม ” แพทย์คนนึงสั่งพยาบาล
“ หมอครับ ผมต้องอยู่นานไหมครับ ” หมอคนนั้นเอาผ้าคลุมออก
“ จำน้าไม่ได้เลยนะ ใส่ผ้าคลุมหน่อยเดียว ”
“ ใช่ พี่ด้วย ” อ้าว น้าหมอของไอวากดิษ กับพี่กริชนี่หว่า เหอะๆๆ
“ ตอนแรกที่ได้ยินวอ ยังคิดอยู่ว่าทะเบียนรถคุ้นๆ พี่เลยไปบอก ผอ. เพิ่งรู้ว่าดิษอยู่ที่นี่ ” พี่กริชบอกผมต่อ
“ ไอดิษพอรู้ว่ารถโดนชน ก็ทำท่าจะเป็นลมอีก อารมณ์อ่อนไหวกันจริง กะอีแค่แฟนโดนรถชน ” อ้าว น้าหมอรู้ด้วยเหรอเนี่ย
“ ผมต้องอยู่นานไหมครับ อยากไปหาดิษ ”
“ ที่จริง เค้าถือนะ ผัวเมียเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันน่ะ ” แน่ะ มีงี้อีก
“ แต่ผมอยากเจอน่ะครับ เห็นบอกว่าล้ม ”
“ คิดถึงอาการเราก่อนดีกว่า น้ากลัวเริ่มเข่าที่ผ่ามากๆ ตอนที่ผ่า เราคำนวณแรงกับลักษณะการเดิน แล้วผ่าเท่าที่จำเป็น ทีนี้ไม่รู้ว่าจะกระทบไหม คิมต้องงดใช้ขาข้างนี้ซักระยะ ให้น้าเอกซเรย์อีกรอบค่อยว่ากัน ” แล้วจะงดยังไงอะ
“ งั้นผมกับดิษต้องนอนที่นี่สิครับ ”
“ อืม กริช ดูแลต่อทีนะ ผมเหนื่อยจริงๆวันนี้ ” ผมขอบคุณน้าหมอ จากนั้นพี่กริชก็ทำแผลให้ มือเบามากครับ แฮะๆๆ
พี่กริชให้ผมนั่งรถเข็นเพื่อมาหาวากดิษทีห้องพัก ไม่ใช่ของโรงพยาบาลนะครับ เป็นห้องส่วนตัวสำหรับแม่ท่านวาก แต่ปกติท่านไม่ได้ใช้หรอกครับ กลับบ้านทุกวัน
“ คิม ....... ” วากดิษน้ำตาซึมเลยครับ
“ ดิษ เป็นไงบ้าง ”
“ พี่ขอโทษนะ ถ้าพี่ไม่ล้ม คิมคง ..... ”
“ พอๆ ไม่ต้องโทษกันเอง พี่อธิบายเอง ” พี่กริชเดินมายืนตรงกลางแล้วโบกให้หยุดพูด
“ ดีพี่ ไม่งั้นแม่งก็โทษกันอยู่นั่น ” พี่นากมีแซว ชิชะ
“ เอาเคสคุณก่อน คุณข้าวกล้อง ที่คุณลมจับเนี่ย เพราะคุณทานแอลกอฮอร์แถวบ้านเรียกเหล้ามากไป คุณรู้อยู่ว่าคุณทานมาก เลือดจะสูบฉีดแรง ความดันคุณน่ะสูงไปต่ำไปมีเฮตลอด ต่อไปใช้สมองก่อนแดก อ่อๆ ทานนะครับ ” เหอะๆๆ กัดเจ็บว่ะ
“ รู้แล้วเว้ย ” ขนาดลมจะขับยังแผลงฤทธิ์อีก วากดิษ
“ ส่วนคิม โทษใครไม่ได้หรอก ต้องโทษที่รถคันนั้นไม่เปิดไฟ แล้วพุ่งออกมาจากทางแยก พี่เห็น ผอ. จัดการกับประกันแล้ว รถก็ลากไปเตรียมซ่อม ทุกอย่างโอเคไหม ” ที่จริงก็โอเคแล้วล่ะครับ แต่สำหรับผมยัง
“ ผมขอพูดเรื่องนี้หน่อย ”
“ อ๋อได้ พวกเราออกไปเหอะ ” พี่โจเดาได้ทันทีเลยครับ คงรู้ว่าผมกำลังจะตอบคำถามของวากดิษ
“ ไม่ต้องพี่ ผมพูดต่อหน้าพี่ๆนี่แหละ ” ทุกคนทำท่าตั้งใจฟัง ส่วนพี่หมอกริชก็เดินไปนั่งข้างๆวากดิษ
“ ดิษ ตอนค่ำ นายถามเราว่า เราเคยแค่สงสาร ก่อนเรารักกันใช่ไหม ตอบตรงๆเลยนะ เราตอบไม่ได้ ”
“ ยังไงนะ ” วากดิษถามผม
“ คือ จะให้อธิบายยังไงล่ะ ความรักกับความสงสารเหรอ สองอย่างนี้มันต่างกันตรงไหน แล้วอันไหนเกิดก่อนเกิดหลังสำคัญตรงไหน เราก็ไม่รู้นะว่ามันสำคัญกับดิษหรือปล่าว แต่วันนี้ ตอนนี้น่ะ เวลาอยู่กับดิษ ชีวิตเรามีความหมายมากเลยรู้ปะ ดิษก็เห็น เราเป็นยังไงมาตลอดสิบปีมานี้ เราไม่ใช่คนคิดเล็กๆน้อยๆมากนัก แต่นั่นแหละ เราคิดอยู่ตลอด เราเองก็อยากอธิบายได้เหมือนกัน ว่าไอที่เราเป็นเนี้ยคืออะไร ทำไมเราต้องกลัวว่าดิษจะทิ้งเรา แล้วทุกวันเราก็กลัวว่าดิษจะเป็นกังวลไหมที่เราเป็นผู้ชายด้วยกัน ...... แล้วก็นั่นแหละ คำตอบ ” ตอนนี้ทุกคนนั่งเงียบหมดเลยครับ
“ โหดิษ ไม่คิดเลยนะ ” พี่กริชอุทานเป็นคนแรก
“ อะไร ” วากดิษหันไปหาพี่หมอ
“ แฟนแกรักแกมากจริงๆว่ะ สารภาพรักต่อหน้าพวกเราอะ ”
“ สารภาพอะไร / ตรงไหน ” ผมพูดแทบจะพร้อมกับวากดิษ
“ ความรักของพี่สองคนเป็นแบบนี้แหละ คนอื่นไม่มีวันเข้าถึงหรอก เฮ้อ ” พี่โจถอนหายใจครับ
“ สองคนเค้าเคลียร์กันได้ ทำไมต้องถอนหายใจ ” พี่นากถามขึ้น
“ ก็คิดว่า เมื่อไรแฟนเราจะกล้าๆพูดแบบนี้บ้างน้า ..... โอ้ยๆๆๆ เจ็บๆ ” พี่นากบิดแขนพี่โจครับ โหดอะ
“ นี่โรงพยาบาลนะ พอเลยๆ ” พี่กริชเดินไปห้ามสองคนนั้น ส่วนผมกับดิษได้แต่มองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา คราวนี้ดิษยิ้มอย่างจริงใจแล้วครับ เราไม่ได้กอดกัน เพราะผมเจ็บขามาก แต่นี่ก็ดีกว่ากอดกันเป็นไหนๆนี่
***********************************************************
-
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาจริง ๆ
คิมโชคดีที่ไม่เป็นอะไรร้ายแรง
และยังได้ปรับความเข้าใจกับพี่ดิษด้วย
-
ชีวิตจริง ยิ่งกว่านิยาย
คิมโชคดีมากๆ นะ ที่มีคนรอบตัวเป็นหมอ พยาบาล
+1
-
:mew3: ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ผ่านมานานยัง หวังว่าคิมคงหายดีแล้ว
-
โอย คุณคิมคุณดิษ อะไรจะเรียกโชคร้ายมาได้ตลอดขนาดนี้นะ TT^TT
เป็นห่วงจริงๆ อ่ะค่ะ ระมัดระวังตัวหน่อยนะ
-
แล้วก็ลงเอยกันด้วยดี :mew3:
แต่ไม่อยากให้คิมเจ็บตัวเลย
ขาคิมหายดีแล้วใช่มั้ย โชคดีที่ได้หมอดีๆ :L2:
-
อันตรายมากๆ ดีนะที่ไม่เป็นหนักขั้นร้ายแรง
แอบห่วงเขาพี่คิมอยู่ โดนกระทบมาหลายรอบมาก
T_T
แต่ก็แฮปปี้เมื่อทุกอย่างโอเค พี่ดิษก็เข้าใจแล้วเนอะ :o8:
-
กว่าจะเข้าใจกันก็ต้องมีเจ็บตัวแทบทุกครั้งเลยนะครับ
-
ฮู้ น่ากลัวอ่ะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ ต่อให้ระวังตัวเองดีแล้วก็เหอะ
ไม่รู้ว่ามันจะมาทางไหนจากใครบ้าง คิมนี่มีปัญหาเกี่ยวกับขาตลอดเลยนะ
ดูแลตัวเองดีๆน๊าเป็นห่วง ส่วนเรื่องพี่ดิษแสดงออกทางวาจาบ้างก็ได้นะว่ารักกัน
กล้าๆพูดหน่อย หมั่นเติมความรักให้กันบ้างชีวิตรักจะได้มีชีวิตชีวามากขึ้น :mew1:
-
รักษาตัวดีๆน่ะ ระวังมากๆ :L2: :L2:
-
เหล็กแทงขาเลยน่ากลัวจังค่ะ ตอนนี้ขาพี่คิมเป็นยังไงบ้างคะ หายดีหรือยัง
พี่คิมกับพี่ดิษเข้าใจกันแล้ว ดีใจจัง :hao7:
-
คิมน่ารักอ่ะ สารภาพรักกับดิษโดยไม่รู้ตัวด้วย
รักนิยามไม่ได้ ไม่รู้ว่าคืออะไรและไม่รู้ว่าแค่ไหน
แต่คิมกับดิษต้องระวังตัวกันให้มาก ๆ นะ ปีชงกันป่ะเนี่ย
ส่วนเดย์ก็คงสื่อให้คิมรู้ว่าเห็นคิมเป็นเหมือนพี่ชายจริง ๆ ล่ะมั้ง
จะรอว่าวากดิษว่าจะมีอะไรมาฝาก :z2:
-
รู้สึกว่า ชีวิตทั้งคู่มีแต่เรื่อง ขอให้ทั้งสองแข็มแข็ง และมีกำลังในการต่อสู้กับทุกเรื่องนะ
-
หวาดเสียวแทนคิมเลย คิมโชคดีที่คนขับชน ยังมีสำนึก ไม่ขับหนี
-
พี่ดิษอย่าน้อยใจไปเลยน้องคิมจะรักใครได้นอกจากพี่ว๊ากดิษที่คอยห่วงใยดูแลกันมาตลอด
พักผ่อนและดูแลสุขภาพด้วยนะทั้งสองคน :L2:
-
:L2:
น้องคิมดีใจด้วยนะคะสอบเสร็จแล้ว มีฉลองอะเปล่า
ปล.ตื่นเต้นพี่ดิษจะมาเขียนความในใจ ตั้งตารอนะคะ
:mew3:
-
ดีจัง รักกัน มีความรู้สึกดีต่อกันก็บอกไปเลย o13
ขาคิมเป็นงัยบ้าง ปลอดภัยๆนะ
-
โชคดีจริงๆค่ะที่ปลอดภัยกันทั้งคู่แล้วก็เข้าใจกันได้ :L2:
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานมาก อายเลยยยยยยย พี่คิมพี่ดิษรักกันมากเลยข่าาา
ส่วนเรื่องคู่เดย์กับวิน แล้วก็พี่นากกับพี่โจนี่ก็อยากรู้ค่ะ ขอเสือกเลยค่ะ
สามคู่นี้แบบน่ารักอ่าาา ปล.พี่ระวังตัวหน่อยนะคะ เจ็บตัวแต่ละทีน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกก
-
นอกจากคู่พี่คิมกับพี่ดิษแล้วเราชอบคู่พี่โจกับพี่นากมากๆเลยอ่ะค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษของคู่นี้จัง อิอิ
-
:pig4:
-
แล้วตอนนี้น้องคิมเป็นยังไงบ้าง หายแล้วใช่ไหม
น้องคิมนี่มีเรื่องเจ็บตัวอยู่ตลอดจริงๆ :ling1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ แฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ที่อ่านมาเหมือนว่าเรื่องเริ่มใกล้เข้ามาปัจจุบันมากแล้ว หวังว่าอาการเจ็บที่ขาคิมคงหายดีแล้วนะ
...อ่านแล้วน้ำตาคลอ...ความรู้สึกจากใจของคิม รู้เลยว่าคิมรักเฮียมาก...และเฮียก็รักคิมมากเช่นกัน ดูแลกันดี ๆ นะ
สิงที่สำคัญคืออย่าลืมดูแลสุขภาพให้แข็งแรง เอาใจใส่กันและกัน และอย่าลืมมีกิจกรรมกันบ่อย ๆ นะ อิ ๆ :z1:
-
ภาพเหล็กทิ่มลอยาในหัวเบยยย อ๊ากกกก
-
ซึ้งอีกแล้วพี่คิม :hao5:
ความรักของพี่สองคนช่างสวยงาม
แอบตกใจตอนรถชน
หวังว่าคงไม่เป็นไรมากน้า :L2:
-
...โชคดีมาก ที่คิมยังมีโอกาสได้กลับมาาตอบคำถามพี่ดิษ
...อย่างที่หลายๆคนเคยพูดเอาไว้ว่า ไม่ต้องรอเวลาที่จะบอกรัก หรือบอกเรื่องราวต่างๆๆกับคนรัก
...อยากพูดอยากบอกเมื่อไหร่ก็พูดเลย ทำเลย
...บางคนอาจจะไม่โชคดีอย่างกับคิมกับพี่ดิษ เพราะอาจสูญเสียคนใดคนหนึ่งไปก่อนที่จะได้บอกกัน
...เฮ้อ ดูซิเนี่ย ..สองคนนี้ได้สารภาพความในใจกันในโรงพยาบาล แถมเดี้ยงทั้งคู่..แต่ก็ถือว่าโชคดีมากๆๆ
...หมอกริช..พี่โจ ฮา นะตอนนี้...ขาข้างนี้ของคิมนี่ใช้มันคุ้มค่าจริงๆๆเนอะ ดูแลรักษามันดีๆๆล่ะ :laugh:
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งกับความรักของน้องคิมกับพี่ดิษ
ปล.ขอให้ดูแลกันและรักกันอย่างนี้ตลอดไป
ปล.1อิจฉาอะอยากมีบ้าง :mew3:
-
มารอพี่ว๊ากข้าวกล้อง :mew1:
-
มารอพี่ว๊ากดิษพี่ว๊ากคิมครับโผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
อื้อหืออออ เป็นอุบัติเหตุที่นึกภาพแล้วน่ากลัวมาก โชคดีที่ไม่โดนชนแล้วหนี
ส่วนฉากที่พี่คิมบอกความในใจกับพี่ดิษ :sad4: :o12: :o8: :-[
ส่วนอีก 2 คู่ ชักอยากรู้ให้ลึกกว่านี้แล้วสิ :hao7: :hao6:
-
:mew3: ไม่รู้ว่าดิษจะเข้ามาวันนี้ไหม
-
มารอพี่ว๊ากดิษว๊ากคิมครับ
-
คิม มีเรื่องให้เจ็บตัวตลอด
-
สงสัยคิมมี่ต้องไปทำบุญครั้งใหญ่ หุๆ มีแต่เรื่องเข้ามาหาแบบไม่รู้ตัวตลอดอ่ะ
-
มารอพี่ว๊ากดิษว๊ากคิมครับ
-
มารอพี่ว๊ากดิษว๊ากคิมครับจ้าาาาาาาาาาาาาาา
-
หวังว่าอ่านตอนี้พี่คิมคงหายแล้วนะคะ :L2: :กอด1:
ต่อไปพี่ดิษอย่าคิดมากเลยนะคะ :กอด1:
-
พี่ดิษพี่คิม มาได้แล้วนะคราบบบบบบบบบบบบบบบ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ผิดนัดประจำ ฆ่ามันเลยๆ หุหุ ให้เวลาคนแก่พิมพ์หน่อยนะครับ :m20:
เสียงจากวากดิษ
สวัสดีครับผมดิษครับ เดิมทีผมไม่อยากเข้ามาพูดคุย เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบพิมพ์สักเท่าไหร่ แต่ระยะหลังนี้ ผมได้เข้ามาอ่านความเห็นของผู้อ่าน เกิดความรู้สึกว่าอยากจะบอกสิ่งที่อยู่ในใจสักหน่อย ถือซะว่าเป็นคำบรรยายความรู้สึก ในรอบสามปีที่คิมลงมือพิมพ์แล้วกันนะครับ
ผมรู้มานานแล้วว่าคิมต้องมีบันทึกส่วนตัว วิธีที่ใช้กับคิม เป็นวิธีที่อาของคิมซึ่งเป็นจิตแพทย์แนะนำมา ตอนนั้นคิมมีปัญหาทางสมอง เข้าขั้นน่ากลัวเลยทีเดียว คงเป็นเพราะบุญเก่าของคิมที่ทำให้เขากลับมามีวันนี้ได้ คิมเล่าให้ผมฟังว่า ตอนเริ่มเขียนใหม่ๆ คิมเบื่อมากๆเลยไม่อยากเขียน แต่ก็เกิดเหตุว่าคิมจำเรื่องที่เกิดขึ้นในรอบวันไม่ได้ ทำให้คิมไม่มีทางเลือกต้องเขียนบันทึกต่อ คิมจะพกสมุดเล่มหนึ่งไปไหนมาไหนตลอดเวลา ผมก็ถามอีกว่า คิมยังมีอาการหลงๆลืมๆ หรือปล่าว เขาตอบผมว่าไม่มีแล้ว แต่อยากเขียน สรุปทุกวันนี้ก็ยังเขียนอยู่
เรื่องบันทึกประจำวันหรือบันทึกชีวิตนี่ ผมเคยลองทำเหมือนกัน แต่ไม่ชินครับ ทำได้ติดกันไม่ถึงสามวันก็เลิก แต่ผมเคยถามจากอาของคิมว่าเป็นเพราะอะไร ได้คำตอบว่า การจดบันทึกอะไรสักอย่างต้องใช้สมาธิและความตั้งใจ ถ้าตัวเราเองมีปมในอดีต เวลาเขียนจะทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆจนเขียนเรื่องไม่ได้
คิมเก็บบันทึกไว้ไม่ให้ใครอ่านครับ ความจริงก็ไม่มีใครสนใจอ่านบันทึกของเขาหรอก จนมีวันหนึ่งประมาณน่าจะสามปีที่แล้ว คิมเดินมาบอกผมว่า ตัวเขาเอาบันทึกไปพิมพ์ลงเน็ตนะ ผมแปลกใจมาก ใจหนึ่งก็นึกเคืองๆ เพราะรู้ว่าในบันทึกของคิม มีเรื่องของผมอยู่ด้วยและผมเดาไม่ออกว่าคิมจะพิมพ์บันทึกของเขาลงไปได้ยังไง ตอนนั้นผมคิดในใจว่า เดี๋ยวพอโดนวิจารณ์เอามากๆก็คงเลิกไปเอง
จากนั้นทุกคืนก่อนนอน คิมจะเอาสมุดเก่าๆที่เต็มแล้วมานั่งอ่านซ้ำ เดิมผมไม่แปลกใจเพราะรู้ว่าคิมชอบอ่านหนังสือคงจะอ่านเล่นสนุกๆ แต่ทุกๆวันเสาร์ อาทิตย์ จันทร์ หรือช่วงที่ว่าง คิมจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ก่อนจะลงมือพิมพ์ ผมเอามาอ่านถึงรู้ว่า คิมย่อบันทึกบางตอนมานั่งพิมพ์เป็นเรื่องราว ผมบอกตรงๆว่าช็อคเลย ไม่คิดว่าคิมของผมจะจริงจังขนาดนี้ ผมถามว่าทำไมต้องนั่งอ่านแล้วย่อให้เหนื่อยทำไม คุ้มเหรอ คิมก็จะทำหน้าหงุดหงิดแล้วชกผมเล่นๆแต่ไม่ยอมตอบ
ตลอดช่วงที่คิมพิมพ์บันทึกเป็นเรื่องราวขึ้นมา ไม่ใช่ว่าผมกับคิมจะอยู่อย่างสุขสบายนะครับ การอยู่เป็นคู่มันต้องมีกระทบกระทั่ง แต่ที่ผมยังไม่เข้าใจจนถึงวันนี้ก็คือ คิมไม่เคยหยุดเขียนบันทึกและพิมพ์เรื่องราวลงเน็ต ในที่สุดน่าจะช่วงที่แม่ของคิมป่วย คิมต้องไปนอนเฝ้าแล้วฝากให้ผมมาส่งข่าวที่นี่ ผมรับมาส่งๆ คิดไปว่าจะอะไรหนักหนากับเรื่องของโลกคอมพิวเตอร์ แต่ผมมาเห็นว่าคิมพิมพ์สุทธิไปหลายร้อยหน้า ที่นี่ก็มีคนเข้ามาติดตามเป็นสิบๆคน นาทีที่เห็นผมเหมือนคนแปลกหน้ายังไงไม่รู้ ผมไล่อ่านความเห็น ได้รับรู้หลายอย่างที่สะท้านกลับมาหาผมในฐานะผู้ชายที่รักผู้ชายคนหนึ่งว่าเป็นอย่างไร
ในส่วนที่เกี่ยวกับผม ผมยอมรับว่าคิมพิมพ์ได้ตรงกับชีวิตจริงไม่น้อยกว่าร้อยละ 95 อีกร้อยละ 5 มีบ้างที่ตัวของคิมต้องคิดแทนผม เพราะคิมเป็นคนบันทึก สิ่งที่หลายๆคน พูดคล้ายๆว่าพูดกับผมว่า ผมกับคิมต้องเป็นอย่างไร หมายถึงว่า ช่วงที่ผมทะเลาะกันหนักๆ จนถึงขนาดใกล้เคียงกับคำว่าเลิกกันนั้น เราน่าจะใจเย็น เราควรจะปรึกษา หรือช่วงที่แม่ของคิมไม่ยอมรับในตัวผมนั้น เราน่าจะเป็นอย่างไร เริ่มทำให้ผมคิดได้ว่า ทำไมคิมต้องบันทึกและทำไมต้องพิมพ์ลงเน็ตให้ที่นี่ได้แสดงความเห็นหรือติดตาม ผมมองว่า ความเห็นเหล่านี้เป็นสิ่งที่ช่วยให้ผมสามารถรักษาความรักความห่วงใยไว้ได้ เพราะเราสนทนากันผ่านตัวอักษร ไม่มีโอกาสเห็นหน้ากันย่อมไม่มีความจำเป็นต้องโกหกกัน
ผมขอยกตัวอย่างเรื่องสำคัญที่เกิดขึ้นขณะที่คิมพิมพ์บันทึกลงเน็ต คือ เรื่องของเพื่อนผู้หญิงของผมที่คิมใช้ชื่อว่าแจง ความจริงคนๆนี้ไม่ได้ชื่อแจงครับ แต่ผมจะขอใช้ชื่อนี้ ตอนนั้นเรามีปัญหากันจริง คิมพยายามย้ายหนีผมไปและผมไม่มีโอกาสติดตามไปหา นาทีนั้นผมก็นึกขึ้นได้ว่า ผมน่าจะมาอ่านบันทึกเผื่อว่าจะเข้าใจความคิดบ้าง ผมอ่านจนไปเจอว่าครั้งหนึ่งคิมเคยทำแบบนี้มาก่อน นั่นก็คือตอนที่พ่อของผมบอกคิมว่าให้ห่างกับผม คิมหนีผมไปทำงานและหาที่อยู่ใหม่ ผมเลยเดาได้ว่าคิมคงจะไปหาที่ทำงานใหม่และต้องหาที่อยู่เพื่อหลบผม ผมถึงค่อยๆติดตามแล้วจัดการปัญหาไปได้ เวลานั้นยอมรับว่าถ้าคุยกันตรงๆ อาจจะแย่กว่าที่ผ่านมาก็ได้
ส่วนเรื่องสำคัญมากที่ผมอยากจะพูดในฐานะคนที่เป็นอย่างนั้น ก็คือความรัก อดีตผมเคยถูกหลายคนตราหน้าไว้ว่าไม่มีวันสมหวังกับความรักแบบนี้ ผมก็ไม่เคยโกรธที่ถูกว่าแบบนั้น เพราะความจริงก็เป็นอย่างที่ว่าจริงๆ ชายกับชายจะรักกันยั่งยืนได้อย่างไร ใช่ ผมรู้ว่ายาก แต่เพราะผมเชื่อของผมแบบนี้ไง ผมเชื่อในคนที่ผมให้ความรักแลผมเชื่อในความรักของผม ผมไม่เชื่อขี้ปากคนครับ เราจะก้าวหน้าได้อย่างไรถ้ามัวแต่สนใจคำคนอื่น ถ้ามั่นใจแล้วขอให้ไปให้ถึงที่สุด แต่ถ้าถึงที่สุดแล้วมันไม่สำเร็จ ขอให้กลับมาคิดนะครับว่า เราให้ความรักผิดคนหรือปล่าวและคนที่เรารักเขาน่ะ คุ้มค่าที่จะมอบความรักให้หรือไม่ ถ้ามั่นใจก็เดินไปตามใจ ความรักไม่ใช่เรื่องที่ต้องเสี่ยงทายหรอกครับ กล้าหน่อย ส่วนเมื่อความรักเกิดขึ้นมาแล้ว ขอให้นึกเสมอๆว่า กว่าจะรักกันได้นั้น ยากแค่ไหน เชื่อคนที่รักให้มาก ให้อภัยกันได้ในทุกเรื่องและไม่อย่าคิดว่าการให้อภัยทำให้เกิดพระคุณนะครับ อภัยก็คืออภัย เราจะรักกัน ไม่ใช่เป็นเจ้าหนี้ลูกหนี้กัน ผมเชื่อว่าความรักจะเป็นแรงหนุนให้ชีวิตของทุกๆคนมีความสุขได้ครับ
คิมคงกำลังตั้งรหัสบางอย่างเพื่อสื่อให้คนที่อ่านบันทึกส่วนนี้ของเขาอยู่ ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพราะคิมไม่ยอมพูดให้กระจ่าง บังคับก็ยังไม่พูดเลย แต่ที่รู้ก็คือเราคุยกันมากขึ้น บางครั้งเราคุยกันจนหมดคืนก็มี
สุดท้าย ผมขอบคุณทุกคนที่เคยให้ความเห็นและติดตามมาโดยตลอด ผมหวังว่านอกจะทำให้ทุกคนได้อ่านเพลินๆแล้ว อาจจะช่วยให้หลายคนได้มีกำลังใจเพิ่มขึ้นในมุมมองด้านบวกของความรักบ้าง ขอบคุณครับ พบกันใหม่โอกาสหน้า โชคดี สมหวังในความรัก
ดิษ
************************************
เออ เพิ่งรู้ว่า พิมพ์มา 3 ปีแล้ว แฮะๆๆๆ
เรื่องต่อ ผมมาต่อพรุ่งนี้นะครับ แวบๆว่าเป็นเรื่องของเด็กโข่ง (เจ้าเก่า) สองคน หุหุหุ
-
จิ้ม
มารอต่อ
พี่ดิษมาซึ้งมาก :mew6: :mew6: :mew6:
-
รอค่า :katai2-1:
-
:katai4:
-
กรี๊ดมารออออออค่าา :-[
-
อยากให้ทั้งสองคนดูแลความรักไปอย่างนี้จนแก่จนเฒ่าเลยค่ะ
-
ปูเสื่อ ที่นอน หมอน มุ้งพร้อมข่าาา :katai5:
-
เป็นกำลังใจให้คิมกับดิษในทุกๆเรื่องนะคะ :mew3:
-
สารภาพว่าไม่ได้ตามเข้ามาอ่านนานมาก
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเห็นว่าชีวิตรักของน้องคิมและน้องดิษฐ์ลงตัวแล้ว
วันนี้ได้แวะเข้ามา ดีใจที่ได้เจอน้องดิษฐ์
ได้รับรู้มุมมองดีๆ
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคนนะคะ
เพราะเรื่องราวของน้อง
เป็นแรงบันดาลใจให้พี่สมัครล็อกอินเล้าเป็ดนะจ๊ะ
:กอด1:
-
เห็นด้วยเลยครับ เรื่องความสนใจขี้ปากคนอื่น บางทีเรื่องเกิดจากคนแค่สองคน แต่เราไปฟังคำของคนอื่นเขามากเกินไป เขาก็คือเขา เราก็คือเขา เราจะไปเป็นเหมือนเขา หรือเขาจะมาเป็นเหมือนเราไม่ได้ ทุกอย่างมันมีเหตุปัจจัยที่แตกต่างกัน
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่านนะครับ ขอน้อมคารวะ ๓ จอก
-
อ้าว เพิ่งเห็นว่าข้ามไม่ได้อ่านตอนพี่ดิษมาเขียน
โอ้ยยยยชอบมากค่าา เหมือนได้อ่านคอลัมประสบการณ์ความรักในนิตยสารเลย
ว่างๆคิมลากพี่ดิษมาทักทายคนอ่านอีกนะ :katai2-1:
-
อ่านไปอมยิ้มไป
เห็นถึงความรักที่พี่ดิษมีให้พี่คิม
มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก :mew1:
และเห็นถึงความตั้งใจตอนพี่คิมพิมเรื่องลง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีที่นำมาเล่าสู่กันฟัง
:pig4:
-
เพราะดิษเชื่อมั่นในความรัก เชื่อมั่นในคนที่รัก
ดิษก็เลยได้ความรัก และคนที่รักดิษอย่างคิมตอบแทน
คนเราไม่ต้องการใครมากมาย ขอแค่คนที่เรารักเขารักเรา
ไม่ว่าจะรักแบบไหนก็ตาม แค่นี้ก็คงมีความสุขมากมายแล้ว
ต้องขอบคุณทั้งคิมและดิษ ที่ทำให้เราได้สัมผัสในความรัก
ที่แท้จริงของทั้งคู่นะคะ เชื่อว่าเรื่องนี้เป็นกำลังใจให้คู่อื่นๆ
ได้แน่นอนค่ะ ไม่ใช่ให้แค่คู่รักชxช แต่คู่รัก ชxญ ก็เหมือนกันค่ะ
-
พี่คิมจริงจังกับเรื่องนี้มว๊ากเลยนะคะ โอยย ซึ้งเลยอ่ะ
จะตามอ่านต่อไปค่ะ ปล.พี่คิมเป็นคนที่ขยันมากจริงๆ
-
ซึ้งอ่ะ อ่านเรื่องของทั้งคู่ตั้งแต่เริ่มเขียนวันแรก จนถึงตอนนี้ ...สามปีแล้วรึ....รู้สึกผูกพันนะ พอมีเรื่องก็อินไปด้วย
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองจ้า และอยู่กับพวกเราไปเรื่อยๆนะ สื่อสารผ่านตัวอักษรก็ดีเนาะ
-
ดีใจพี่ดิษมาเยี่ยมเล้าหวังมาตลอดว่าน่าจะได้อ่านความรู้สึกของพี่บ้าง
ชอบมุมมองความรักของพี่เพราะพี่คิดอย่างนี้นี่เองถึงได้คิมมาเป็นคนรักในที่สุด
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนมีความสุขรักกันตลอดไป :L2:
อย่าลืมมาทักทายพวกเราอีกน๊า
รอตอนต่อไปกับน้องเด็กโข่ง^^
-
ได้อ่านความรู้สึกของพี่ดิษแล้วซึ้งมากเลยค่ะ
อีกเรื่องที่ซึ้งมากๆ คือ เรื่องที่รู้ว่าพี่คิมตั้งใจกับการลงเรื่องนี้มาก
(พี่คิมมาเล่ามาทักทายเราเรื่อยๆ นะคะ อยู่กับเราไปนานๆ อย่าทิ้งกันไปไหนนะคะ จะคอยติดตามพี่คิมเสมอค่ะ)
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองรักกันตลอดไปนะคะ :mew1:
-
ขอบคุณครับ สำหรับ เรื่องราวและมุมมองความรักดีๆ ที่มาแบ่งปันกัน
ตามอ่านไม่กี่เรื่องในเล้านี้ และเรื่องนี้คือหนึ่งในเรื่องที่ประทับใจ จนต้องคลิกเข้ามาอ่านทุกครั้งที่เข้ามาในเล้า
ความสุขที่ผู้อ่านทุกคนได้รับ ขอให้คนที่นำความสุขนี้มามีความสุขกันมากๆนะครับ
รักของพวกคุณมั่นคงจริงๆ :n1:
แฟนคลับ
อิอิ
-
สมเป็นพี่ดิษจริง ๆ สุขุมนุ่มลึก
-
ก่อนอื่น :pig4: ดิษมากเลย ได้แง่คิดดีๆที่จะเอาไปใช้ได้เลย
อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ คิมดิษ :n1:
-
ความคิดของพี่ดิษนี่เป็นผู้ใหญ่จิงๆค่ะ o13
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน ขอให้รักกันจนแก่เฒ่าเลยนะคะ :L1:
-
+1
-
ได้อ่านจดหมาย มุมมองของคุณดิษแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกชื่นชมและซาบซึ้งกับความรักของ คิมและดิษมากยิ่งขึ้น ก็ได้แต่ภาวนาอวยพรให้ ความรักของคุณทั้งสอง มั่นคง ยืนยาว ตราบนานเท่านาน...
-
ขอให้ความรักของคุณคิมกับคุณดิษมั่นคงแบบนี้ตลอดไปนะคะ เห็นแล้วมันทำให้เรายังเชื่อในรักแท้ว่ามีอยู่จริง :L1:
ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆเรื่องความรักของคุณดิษด้วยค่ะ :L2:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
ขอให้ทั้งคู่รักกันนานๆ นะคะ :mew1:
-
อ่านแล้วซึ้งมากกกกกกก :o8:
o13
-
:o8:
-
ขอบคุณที่แวะมา...
ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันความรักของทั้งสองคน
มีความสุขมากๆ นะ :L2:
+1
-
ตอนนี้อยากทราบอาการป่วยของคุณคิมเกี่ยวกับขา และอาการป่วยของคุณดิษเกี่ยวกับหัวใจค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง ถ้าผ่านมาอยากให้มาอัพเดทนิดนึงนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
ดิษเป็นผู้ใหญ่มากๆ และจากมุมของดิษนี้รู้สึกว่าคิมน่ารักมาก 555 :mew1:
-
...คนนึงก็มีรักที่มั่นคง คนนึงชึวิตผ่านเหตุการเลวร้ายมาเยอะ
...นี่ถ้าไม่ใช่เพราะ..ความรักที่มีแลสะสมกันมาตั้งแต่เยาว์วัย
...คงไม่มีวันนี้่สินะ พี่ชอบความคิดแบบดิษ ถ้าคิดแล้วว่าคนนี้คือ...คนที่ใช่
...แล้วจะกลัวอะไร ไม่ต้องคิดด้วยว่าเป็นหญิงหรือชาย รักก็คือรัก ต้องไขว่คว้าเพื่อที่จะเอามาอยู่ข้างกายให้ได้
...แล้วดิษก็ทำได้ พี่ว่าเป็นความโชคดีของน้องทั้งสองคนนะ ที่..ความรัก..ชนะทุกสิ่ง ขอให้รักกันตลอดไป เป็นกำลังใจให้จ้า :n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมม
-
จะไม่คิดเสียใจเลย
ถ้าจะมีคนรักอย่างวากดิษบ้าง
ยังถามหารักที่มั่นคง
ต่อไป..หุหุ
-
:mew6: ปวดฟันคุดมากว่ะครับ งื้อ
วันนี้นอนเร็ว (แล้ว) ซักหน่อย พรุ่งนี้ไปผ่าครับ ไงจะมาคุยกันต่อนะครับ
ต้องรีบนอนก่อนยาหมดฤทธิ์
ปล.เห็นแต่คนอื่นเค้าบ่นปวดๆ เพิ่งเจอกับตัว สุดยอดๆ
-
น่าสงสารคิมปวดฟันคุด เห็นเขาว่าหลังผ่าก็ปวดนะคะ
แถมแก้มบวมอีกต่างหาก พี่โชคดีไม่มีฟันคุด ไม่งั้นแย่แน่
พรุ่งนี้ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ อย่าไปทำอะไรให้ปวด
เดี๋ยวคุณหมอจะไม่ยอมผ่าให้ ที่เคยได้ยินมานะ ไม่รู้จริงไม๊
อยากรู้ว่าเวลาคิมป่วย มีการอ้อนวากดิษบ้างหรือเปล่าน้อ
คืนนี้หลับฝันดีนะคะคิมที่น่ารักของข้าวกล้อง :o8:
-
ตามไปตามมาก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าอ่านเรื่องนี้มาสามปีแล้วเหรอ!!! ขอบคุณเหมือนกันค่ะที่เล่าให้อ่าน บางอย่างที่คุณคิมเขียนมาก็เป็นข้อคิดดีดีให้แก่ผู้อ่านเหมือนกัน แล้วก็อยากให้คุณดิษกับคุณคิมอยู่เป็นคู่กันไปนานๆ ไม่เคยคิดว่ารักแบบนี้มันไม่มีอยู่จริงเลย เพราะส่วนตัวคิดว่าขึ้นกับนิสัยส่วนบุคคล คู่รักชายหญิงก็มีรักๆเลิกๆเหมือนกัน ไม่ต่างกันหรอกไม่ว่าความรักแบบไหน ก้อต้องขอบคุณคุณดิษด้วยนะคะที่ยอมให้คุึณคิืมเล่ามาสามปีแล้ว เราเองก็ชอบอ่านเรื่องคุณคิมมากเหมือนกัน แล้วก็อยากให้คุณคิมเล่าไปเรื่อยๆเหมือนเป็นไดอารี่แบบนี้ จะรอตอนใหม่ในวันพรุ่งนี้นะคะ อย่าลืมมาต่อเร็วๆด้วยนะ
-
:mew6: ปวดฟันคุดมากว่ะครับ งื้อ
วันนี้นอนเร็ว (แล้ว) ซักหน่อย พรุ่งนี้ไปผ่าครับ ไงจะมาคุยกันต่อนะครับ
ต้องรีบนอนก่อนยาหมดฤทธิ์
ปล.เห็นแต่คนอื่นเค้าบ่นปวดๆ เพิ่งเจอกับตัว สุดยอดๆ
สู้ๆนะคะ เราเองไม่เคยผ่านแต่เคยถอนฟันคุดค่ะ หมอฟันเคยบอกว่าถอนมาห้ามบ้วนเลือดในปากทิ้ง เพราะมันจะทำให้ยิ่งปวดแผล ตอนนั้นเราเลยกลืนเลือดที่มีอยู่เต็มปากทั้งวันเลยอะ แผลหายช้าด้วยค่ะเพราะเราถอนต้องปล่อยให้แผลปิดเอง แต่ถ้าผ่าแผลจะหายเร็วกว่านะคะ เราคิดว่า ยังไงก็สู้ๆค่ะ
ปล. ไม่รู้แนะนำตอนนี้ทันไหม??? แบบว่าเวลาจะถอนฟันคุด(ถอนมาสองซี่และ) เรามักจะนัดหมอช่วงเย็นๆอะ ถอนเสร็จจะได้กินยาแก้ปวดนอนเลย ตื่นมามันจะดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ไม่ต้องทรมานนาน
-
หายปวดเเร็วๆนะน้องคิม :mew3:
-
หายไวไวนะน้องคิม :L2:
-
อ่านแล้วใช่เลยนี้แหละพี่ดิษของน้องคิม
:o8:
-
:katai1: :katai1:
หนูก็เป็นฟันคุดคะพี่คิม สองข้างเลยแต่ยังไม่ถึงกับผ่า คงปวดน่าดูเลยนะคะ
ปล.พักผ่อนเยอะๆนะคะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
หายไวไวนะครับพี่ ถ้าไม่หายก็ให้พี่ดิษฉีดยาให้นะครับกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ขอบคุณที่เฮียส่งผ่านความรู้สึกดี ๆ ให้ได้อ่าน...เข้าใจความรักของเฮียที่มีต่อน้อง รักกันมาก ๆ นะครับ
อ่านช่วงที่เฮียเล่าแล้วก็อมยิ้ม นึกภาพตามตอนที่คิมไปนั่งหน้าจอเพื่อพิมพ์บันทึกให้แฟนคลับอ่าน ดูจริงจังมากเลย :m1:
หากงานยุ่ง ไม่สบายก็พักไว้ก่อน หายดีแล้วค่อยมาต่อนะคิม และที่สำคัญก่อนมานั่งเขียนออนไลน์
อย่าลืมว่ามีเวลาให้คนข้าง ๆ แล้วรึยัง เดี๋ยวเขาจะงอน... :m12:
ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงกันด้วยนะทั้งคิมและเฮียดิษ เพราะเมื่อเริ่มเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ โรคภัยจะชอบถามหา บางคนยังหนุ่มแน่น แต่ต้องกินยาตลอดชีวิต
เห็นคิมเล่าว่าช่วงวันหยุดมีกิจจกรรมกัน...คงเป็นการออกกำลังกายกันนะ :a11:
สงสารคิม ปวดฟันนิทรมานมาก หายเร็ว ๆ นะคิม :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ดิษเข้ามาเล่าเองเลย :sad4:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยนะคะ ประคับประคองความรักกันไปนานๆ
รักกันให้มากๆ อุปสรรคมันมีเข้ามาให้ฝ่าฟันอยู่เรื่อยๆแหละค่ะ ทั้งสองคนต้อง
ช่วยกันแก้และเดินเคียงข้างไปด้วยกัน ความรักชนะทุกอย่าง สู้สู้ :mew1:
-
รักพี่ดิษจัง....กว่าจะมีวันนี้รู้ว่ามันยาก แต่สิ่งที่ยากกว่าคือการรักษามันไว้...ไม่ให้หายไป
รักคิม....ชอบที่ยอมปรับอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้มีวันนี้
และสิ่งที่ดีใจที่สุด คือการมีกันและกันของคนทึ้งคู่ค่ะ ^v^ ..............
-
อ่านที่ดิษเขียนแล้วอิจฉาคิมเลยนะเนี้ย :m3:
-
ปวดฟันคุดนี่ทรมานมากอ่ะ เข้าใจเลย
เพิ่งไปผ่ามาเมื่อเดือนที่เเล้ว ที่คลินิกที่ไปเค้าเอาใจใส่ดีมากอะค่ะ ให้ยามาเยอะมากทั้งแก้ปวดแก้อักเสบ
(เพราะตอนเราผ่านี่มันมีหนองด้วยอะ สยอง) แต่ก็ไม่มีไข้ไม่เป็นไรนะ ปวดนิดหน่อยแต่กินยาก็หาย(สงสัยเราจะถึก :hao3:)
พอครบอาทิตย์ก็ไปตัดไหมตามหมอนัด ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ :L2:
สู้ๆค่ะคุณคิม :กอด1:
-
:L2:
น้องคิมหายปวดฟันคุดไวไวนะ
นายพยาบาลพี่ดิษฝากดูแลน้องคิมดีๆนะ
ปล.น้องคิมอึดอยู่แล้ว555555
-
หายไวไวนะพี่
-
มาเยี่ยมไข้น้องคิม เป็นอย่างไรบ้างหายปวดหรือยัง
:L2:
-
เพิ่งเข้ามาครับ ชีวิตเด็กปี1นี่เวลาหายากจัง รอพี่ครับ
-
มาเยี่ยมคนไข้ครับ หายๆๆเพี้ยง5555555555555
-
พี่ดิษมาเองง
เนียบ เด็ดขาดแต่อ่อนโยน
ขอให้มีความสุขทั้งสองคนนะคะ :L1:
-
มาเยี่ยมพี่คิมครับ :L2: :3123: :L1:
-
คิมหายปวดแผลหรือยังนะ แล้วเรื่องเข่าเป็นอย่างไรบ้าง
-
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนึกว่าเป็นนิยายไม่ใช่เรือ่งจริง...
ก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมากมาย...เพราะโดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบนิยาย...
แต่พอมีโอกาสได้เข้ามาอ่านแล้ว...โอ้โห้ มันสุดยอดจริงๆๆ
จะรู้สึกว่าเสียใจไปตลอดชีวิตถ้าไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้.....
ใช้เวลาเพียงแค่ 1 วัน 1 คืน ในการอ่านจนถึงตอน "เปิดอกคุย" โดย เฮียดิษ มาเองงงงง
ถึงตอนนี้ยังมีคำถามเกิดขึ้นในหัวมากมายเลยว่า...นี่มันเรื่องจริงหราาาา
ที่มีคนๆๆ หนึ่ง รอคนๆ หนึ่ง ได้นานขนาดนี้....(นึกว่ามีแต่ในละคร และนิยาย)
แต่พอได้อ่านและรู้ว่ามีจริงๆๆ จึงทึ่ง และนับถือ เฮียดิษ มากกกกกก
ที่มีความมุ่งมั่นและตั้งใจในสิ่งที่รอคอยมามากกว่า 10 ปี..........
ปล..ขอขอบคุณ น้องคิม นะครับ..ที่มาเล่าเรื่องราวดีๆๆ ให้พวกเราได้รับรู้...
ปล..ขอบคุณคุณเฮียดิษนะครับ...ที่ทำให้รู้ว่าความรักแบบนี้มีอยู่จริงๆๆ บนโลกใบนี้...
สุดท้าย...ของให้ทั้งน้องคิม และ เฮียดิษ มีสุขภาพแข็งแรง รักกันให้มากๆๆ รักกันไปตลอดๆๆ
จะได้มีเรื่องราวดีดีๆ ให้พวกเราได้อ่านกัน.....
-
แอบ...ย่องมาเยี่ยมไข้อีกแว้วววววววววววววววววววววว
เป็นไงมั่งพี่ กินข้าวได้ยังเอ่ย หรือว่ายังต้องให้พี่ดิษเคี้ยวป้อนให้อยู่5555555555555
แฮะๆๆๆ
ไปละ
เผ่นแนบบบบบบบบบบบบบบบ :z10: :z10: :bye2: :bye2:
-
มารอพี่คิมครับ :mew3:
-
คิมของพี่ดิษ แผลหายสนิทหรือยังเอ่ย :mew1:
-
หายเร็วๆๆน่ะคะ
-
"ผมเชื่อในคนที่ผมให้ความรักแลผมเชื่อในความรักของผม ผมไม่เชื่อขี้ปากคนครับ เราจะก้าวหน้าได้อย่างไรถ้ามัวแต่สนใจคำคนอื่น"
o13
พี่ดิษมาทีจัดเต็มเลย ประโยคนี้ของพี่ดิษโดนใจเลยทีเดียว
หายปวดไวไวนะครับพี่คิม
-
คิมคิมเป้นไงบ้างอะ หวังว่าจะหายบวมแล้วนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมม
-
:hao4: ปวดกว่าที่คิดครับ เหอะๆ มาต่อแล้วๆ
*******************************************************
พอเหตุการณ์นั้นผ่านไป ผมกับวากดิษต้องพักอยู่ที่หอ ไม่ได้ไปทำงาน โดยมีไอวินอาสามาช่วยซื้อข้าวซื้อของให้ แต่พอไอวินมาไอเดย์ก็จะมาด้วย ห้องของผมสองคนเลยเล็กไปถนัดตา
“ ที่จริงพี่เดินไหวแล้วนะ พวกเองกลับก็ได้ ” ผมบอกพวกมันสองคน หลังจากพวกมันทั้งกินทั้งนอนอยู่กับผมมาสองวันแล้ว
“ อะไรพี่ พี่เดินไหวเกี่ยวอะไรกับผมเหรอ ”
“ หมายความว่าไงไอเดย์ ” แต่เรียกมันไอ้ๆก็แอบไม่สบายใจนิดหน่อยนะครับ เพราะมันเพิ่งบอกผมไปว่า มันอายุเท่าผม
“ ผมไม่ได้มาเฝ้าไข้พี่นะเนี่ย ผมมาเล่มเกมส์ ” โห น่าเตะเลยล่ะ
“ ปล่อยน้องมันเถอะน่า ” วากดิษบอกผม ช่วงนี้รายนี้ไม่ค่อยดีเท่าไรครับ ผมมานั่งคุยกันถึงรู้ว่า ความจริงดิษไม่ได้เครียดเรื่องผมแล้วกินเหล้าจนทำท่าจะป่วย แต่เป็นเพราะงานค่อนข้างเครียด ตอนนี้ดิษยังเรียกศรัทธาคืนจากผู้ใหญ่ได้ไม่มาก หลังจากที่เคยได้รับมอบหมายงานใหญ่แล้วเกิดผิดพลาดเพราะยัยเจ๊แจง
“ แล้วนั่นทำอะไรอะ ” วากดิษหยิบกระดาษหนาๆกองนึงให้ผมดู
“ แผนงาน เราจะเอาไปเสนอหุ้นส่วน ”
“ อืมๆ หนาดีเนอะ ..... ว่าแต่ทำไมพูดว่าเรา ” วากดิษหันมายิ้ม
“ ต่อไปคิมต้องมาช่วยพี่ทำงานไง ” ได้ยินแบบนี้ก็อยากปฏิเสธอยู่หรอกครับ แต่ไม่อยากขัดใจ ตามๆกันไปก่อน
ตอนเที่ยง ไอวินก็เดินมาถามผมว่าจะกินอะไร มันอาสาไปซื้อ พอเราสั่งกันเสร็จไอวินก็ลุกขึ้น
“ เดย์ไปด้วยกันสิ ” แหมๆ มีชวนกันด้วย
“ วินไปเหอะ เราขออยู่นี่ ” หืมม
“ ...... เอางั้นเหรอ ” มันคงไม่ได้ทะเลาะกันอีกหรอกนะ
“ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนดีกว่า พี่อยากเดินบ้าง ” กลับเป็นวากดิษต้องไปแทนไอเดย์ครับ พอสองคนนั้นคล้อยหลัง ผมก็รีบบิดหูไอเดย์ทันที
“ โอ้ยยๆๆ ทำไรวะพี่ ” เดี๋ยวนี้ขึ้นเสียงกับกูนะ
“ มึงอะๆ มีอะไรกับไอวิน ” ไอเดย์มองผมตาใสแป๋ว
“ ก็เอากันไงพี่ จะให้ทำอะไร ” ผมตั้งท่าจะถีบไอเดย์ แต่มันลุกหนีไวมากครับ
“ ลุกตามไม่ไหวเฉยๆนะมึง มานี่ ” มันยิ้มกวนๆ ไม่ยอมกลับมาหาครับ มันนั่งอยู่แถวๆหน้าประตู
“ พี่ ..... ผมมีเรื่องปรึกษา ” เข้าโหมดเครียดทันที
“ กูคิดอยู่ว่า ทำไมมึงต้องมานอนหอกู ทั้งๆที่บ้านออกใหญ่โต ” มันถอนหายใจเฮือก
“ เมื่อก่อนผมโคตรภูมิใจเลย ที่มีบ้านหลังใหญ่ พ่อก็รวยมากๆ ”
“ จะบอกอะไรกูล่ะ ”
“ แต่จนผมมาชอบวินนี่แหละ ทำให้ผมไม่อยากรวย ” มาแปลกว่ะวันนี้
“ มึงชอบวิน เกี่ยวอะไรกับฐานะทางบ้าน หรือว่าบ้านมึงรู้ว่ามึงคบกับวิน ”
“ พี่นั่งฟังเฉยๆเลยนะ ผมจะเล่าให้จบก่อนพี่ดิษกับวินกลับมา ..... เมื่อก่อน ผมก็มีแฟนปกติแบบคนอื่นนี่แหละ แฟนบอกเลิกผมตอนกำลังจะสอบ ...... เค้าบอกว่าผมไม่เหมาะกับเค้าแล้ว เค้าสอบติดหมอ อยากไปเจอคนใหม่ ” โห โดนหนักนะเนี่ย
“ ถามตรงๆนะ พ่อเป็นท่านทูต ทำไมไม่ส่งท่านไม่ส่งไปเรียนเมืองนอก ”
“ นี่ไงพี่ ...... ผมเสียใจมาก เลยไม่อ่านหนังสือไม่ไปสอบ พ่อของผมไม่ได้ว่าอะไร ท่านเคยพูดอยู่ว่าผมมันไม่ได้เรื่องมานานแล้ว ปีต่อมาพอผมบอกพ่อว่าผมสอบติดคณะมนุษย์ ที่นี่ ท่านบอกว่าผมน่าจะเลือกเรียนที่อื่น ไม่ก็สาขาอื่น อย่างกฎหมาย ไม่ก็การฑูตก็ได้ ” ฟังไปฟังมาเหมือนพ่อกูเลย ฮ่าๆๆ
“ ผมเลยขอพ่อว่า ผมขอลองเรียนซักเทอมก่อน แล้วถ้าไม่ถูกใจผมจะมาบอกอีกที พ่อเลยไม่พูดอะไรกับผมอีก ”
“ แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ ”
“ วันที่ผมไปรับน้องมหาลัย ผมก็เห็นพี่แล้ว ผมจำได้ว่าพี่เหมือนๆกำลังจะหาเรื่องรุ่นน้องคนนึง แต่ครั้งแรกนั้นน่ะ ผมรู้สึกถูกชะตากับพี่จริงๆ ” ผมเริ่มเหล่ๆไอเดย์
“ แอบชอบกูปะเนี่ย ”
“ เหอะ ผมไม่รสนิยมแปลกเหมือนพี่ดิษหรอกน่า ” โห ห่านี่ ด่าแฟนกู
“ พอๆ เล่าต่อ ”
“ ตอนทำกิจกรรม ผมก็ไปเจอวินนี่แหละ เพราะวินตัวสูงเลยเป็นจุดเด่น ....... ผมเห็นว่าวินดูจะเศร้าๆ ไม่ค่อยพูดทั้งๆที่มีผู้หญิงเข้าไปทักหลายคน ผมเข้าไปคุยถึงรู้ว่า พ่อของวินเพิ่งเสียก่อนมาทำกิจกรรม จากนั้นผมก็รู้สึกเห็นใจมากๆ จนกลายมาเป็นอย่างที่พี่เห็นนี่แหละ ”
“ ตั้งแต่ฟังมา ไม่เห็นจะมีปัญหาตรงไหนนี่หว่า ”
“ พ่อจะส่งผมไปเรียนต่อเมืองนอกพี่ ”
“ มาแล้วๆ จัดจานจัดช้อนเร็วๆ ” จังหวะจะเข้าเรื่อง สองคนนั้นก็มาพอดีครับ ไอเดย์มันพยักหน้ากับผมประมาณว่าเดี๋ยวค่อยคุยกัน
คืนนั้นเรานั่งเล่นเกมส์กันอยู่จนดึกครับ ผมไม่มีโอกาสได้คุยกับไอเดย์ต่อ เลยต้องพักไว้ก่อน
ผ่านมาอีกสามวัน วากดิษกลับไปทำงานก่อนผม เพราะอยากรีบไปเสนอแผนของเค้า ผมได้ยินว่ามันต้องมีการสัมมนานอกสถานที่ จากนั้นอีกวันนึงผมถึงกลับมาทำงาน
“ ไงน้องคิม ” พี่หัวหน้าเดินออกมาทักผมครับ
“ สวัสดีครับพี่ ขอโทษที่โดดงานไปหลานวันครับ ” พี่แกยิ้มๆ
“ เฮ้อ ความจริง น่าจะพักอีกหน่อยนะ พี่เห็นยังเดินไม่คล่องเท่าไร ” ช่างสังเกตเนอะ
“ ผมไหวครับพี่ ผมไปเอาแฟ้มการประชุมก่อนนะครับ จะได้รีบส่งเรื่องไปให้ฝ่าย ”
“ อีกเรื่องนะ ..... พี่ดีใจที่ร่วมงานกับคิมนะ ”
“ พูดอะไรน่ะครับ ” พี่แกเดินมาจับไหล่ของผม
“ พี่ได้งานใหม่น่ะ พี่เพิ่งยื่นใบลาออกเมื่อสองวันก่อน เพิ่งอนุมัติวันนี้ ” ผมเรียกพี่ๆก็จริงครับ แต่หัวหน้าผมอายุเกือบห้าสิบแล้ว
“ อ้าว ผมกลับมาก็หนีผมเลยเหรอพี่ ”
“ คือ ........ พี่ควรเล่าไหมนะ ” แบบนี้ควรเล่าเลยล่ะๆ
“ มีอะไรฝากผมได้นะครับพี่ ”
“ พี่ได้ยินว่า คนที่มาแทนเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกับแจงมาก พี่รู้ว่าคิมมีปัญหากับแจงกลัวจะไม่สะดวกใจที่จะทำงาน ยังไงคิมควรขอย้ายไปทำงานกับดิษนะ ” ชื่อนี้จะวนเวียนไม่ไปผุดไปเกิดเลยหรือไงวะ
“ ขอบคุณมากครับพี่ แต่ผมไม่มีปัญหากับคนอื่นๆหรอกครับ ” พี่หัวหน้ายิ้มให้ผม
“ พี่รู้ว่าชวนคิมไปทำงานด้วยกันก็คงไม่สำเร็จ คิมผูกพันกับที่นี่มาก แล้วค่อยเจอกันนะ ” ผมจับมือกับพี่หัวหน้า ก่อนจะช่วยขนของขึ้นรถและตามไปส่งที่ลานจอดรถ หลายเดือนมานี้ที่พี่เค้ามาแทนยัยเจ๊แจง ผมทำงานมีความสุขมากๆ แต่ที่น่าแปลกคือเหลือแค่ผมคนเดียวที่มาส่ง ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายที่มีคนมากแท้ๆ เฮ้อ วัฏจักรของชีวิตการทำงานสินะ
วันนั้นทั้งวัน ผมเลยไม่มีงานทำครับ เพราะงานที่ค้างมีคนดูแลไปแทนแล้ว ผมเลยเดินเล่นๆแถวๆที่ทำงาน จากนั้นวากดิษก็เรียกผมไปพบ
“ สวัสดีครับหัวหน้า ” ห้องทำงานเล็กลงเยอะครับ เหอะๆๆ
“ นั่งก่อนสิ ”
“ ตกลงว่าไง เรื่องแผน ”
“ ต้องรอหัวหน้าฝ่ายตรวจสอบคนใหม่มาก่อน ” ดิษกำลังพลิกๆดูแฟ้มงาน
“ ได้ข่าวว่าเป็นรุ่นพี่เจ๊แจงงี่ ”
“ อะไรแจงงี่ ”
“ งี่เง่าไง ” ดิษนั่งหัวเราะ แล้วส่งแฟ้มให้ผม
“ พี่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่รู้มาว่าเป็นรุ่นพี่ของแจงสมัยมัธยมนู่น ไปเรียนเมืองนอกมา พ่อเค้าคงให้มาฝึกงานมากกว่า ไม่ได้จริงจังอะไร ทนๆไปหน่อยเดี๋ยวก็เปลี่ยนคน ” วากดิษ พูดแบบการเมืองมาก มีพ่อใหญ่นี่ลูกทำอะไรก็สบายเนอะ
“ พูดถึงเมืองนอก ......... เดี๋ยวค่อยคุยดีกว่า ” ดิษนั่งพยักหน้า จะว่าไปดิษมีนิสัยอย่างนึงที่ตรงข้ามกับผม คือเค้าไม่ค่อยถามมากเรื่องครับ พอได้ยินว่าไม่อยากคุยเค้าก็หยุดถาม ไม่รู้ไปเรียนมาจากที่ไหน
“ งั้นขอตัวนะ ”
“ คิม ”
“ หืม ”
“ ดูแลร่างกายที่พี่ฝากหัวใจให้ดีนะ ” ผมยืนงงอยู่พักนึง ถึงเข้าใจ แม่งหยอดกันกลางวันแสกๆ อายนะเว้ย
“ คร้าบ ” ผมตอบแก้เขินไปงั้นๆ แล้วรีบเดินออกมา เหอะๆ หัวใจเต้นแรงเลยไอวากบ้า
ผมกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานในแผนก เรียกว่าร้างเป็นป่าช้า เวลาหัวหน้าไม่อยู่นี่นะ ช่างเป็นแผนกที่ขยันขันแข็งมากๆ
“ ขอโทษครับ ” ผมเงยหน้ามอง ก็ต้องแอบสะดุดนิดหน่อย
“ ครับ ไม่ทราบว่าต้องการให้ช่วยอะไรครับ ” คนที่เดินมาเป็นผู้ชายร่างใกล้เคียงกับผมครับ แต่อาจจะสูงกว่านิดหน่อย เสื้อผ้าหน้าผม มองแล้วดูดีมีชาติตระกูล หน้าตาดีทีเดียว อายุคงไม่ถึงสามสิบห้าครับ สงสัยจะเป็นลูกค้า
“ นี่แผนกอะไรครับ ”
“ ตรวจสอบครับ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ผู้ชายคนนั้นหัวเราะออกมาเสียงดัง ตกใจนะเนี่ย
“ กรุณาลดเสียงด้วยครับ นี่สถานที่ทำงาน ”
“ เหรอครับ ถ้าคุณไม่บอกผมคงไม่รู้หรอก นึกว่าแผนกภารโรง ....... แล้วคุณทำหน้าที่อะไร ”
“ คุณบอกว่าแผนกภารโรง ผมอยู่คนเดียวก็คงหัวหน้าภารโรงครับ ” ผู้ชายคนนั้นมองผม
“ คุณเป็นอะไรก็ได้ แต่เป็นหัวหน้าไม่ได้หรอก ”
“ หืม ” ผมงงครับ
“ ผมมาเป็นหัวหน้าแผนก ” ทันใดนั้น ผมรีบเดินกลับมาเปิดแฟ้มที่วากดิษให้ไว้ ก็ต้องอ้าปากค้าง ขาสั่นเลยครับ
“ ไปดูว่าผมเป็นหัวหน้าตัวจริงไหมเหรอ ”
“ สวัสดีครับๆ ขอโทษที่เสียมารยาทครับ ” ผมรีบยกมืองกๆ แต่ .....
“ ช่างเถอะ ” หัวหน้าคนใหม่จับมือของผมแน่น แล้วลูบๆ กูว่าอาการแผลกนะเนี่ย
“ คิม !!!!! ” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“ อ้าวนั่นใครล่ะ เหรอเป็นหัวหน้าคนเก่า ” หัวหน้ายังไม่หยุดจับมือผมเลยครับ
“ ปล่อยมือก่อนครับ ” คนที่มาคือดิษครับ
“ อ๋อ ได้ ” จากนั้นวากดิษก็เดินมาจับมือผมแทน ทำท่าจะดึงผมออกไป
“ มากับพี่ ”
“ เดี๋ยวๆๆ คุณจะพาลูกน้องคนเดียวของผมไปไหนล่ะ ” หัวหน้าเดินมาจับมือผมอีก
“ ปล่อย ” วากดิษชักมีน้ำโหแล้วครับ กูว่ามีเฮแน่
“ ก็ได้ คุณสองชื่ออะไรล่ะ ”
“ ผมชื่อดิษเป็นหัวหน้าแผนก ...... นี่ชื่อคิม รอซักครู่เดี๋ยวผมมา ” พอวากดิษพูดจบ วากดิษก็จูงผมเดินออกมา
“ อะไรอะดิษ นั่นหัวหน้าใหม่นะ ”
“ ไม่ต้องเลยๆ คิมต้องย้ายมาทำงานกับพี่วันนี้ ตอนนี้เลย ”
“ อะไรเล่า ”
“ ไอหัวหน้าใหม่น่ะ มันชอบผู้ชาย ตอนอยู่เมืองนอกน่ะ สุดยอดเลย ” ไปกันใหญ่ละ
“ ไปรู้มาจากไหน ”
“ พ่อพี่บอก แล้วบอกด้วยว่าให้คิมอยู่ห่างๆ ” พอได้ยินว่าพ่อวากดิษยืนยันมา ผมต้องเชื่อแหละครับ วากดิษเดินกลับมาที่ห้องแผนกผม หัวหน้ากำลังเดินดูรอบๆ
“ แผนกนี้กำลังปรับปรุง พนักงานก็ต้องสับเปลี่ยน คิมต้องย้ายมาทำงานแผนกผม อย่างไรผมแจ้งไว้ล่วงหน้านะครับ ” วากดิษเดินมาพูดๆๆๆ โดยที่หัวหน้ายืนฟังนิ่งๆ
“ ตอนมาที่นี่ ผมได้ยินมาว่า คนชื่อคิมทำงานแผนกนี้ดีมากอยู่แล้ว ผมต้องขอไว้ช่วยงานก่อน ” อ้าว
“ คุณจะไม่ให้ย้ายเหรอ ”
“ ใช่ ถ้าจะย้ายก็ลงมติในที่ประชุม ” สองคนนั้นส่งสายตาอาฆาตใส่กันไม่หยุด ผมเลยต้องขออนุญาตพาดิษออกไปก่อน ทุกครั้งที่ชื่อคนๆนึงปรากฏ ชีวิตจะไม่สงบสุขเลย หวังว่าครั้งนี้คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอกนะ
********************************************************************
ผ่าฟันคุดนี่ไม่ไหวเลยครับ ต่างกับตอนผ่าเข่ามากๆเลย ตอนนี้ก็รู้สึกว่ามันทุเลาเฉยๆ อาการปวดตุบๆ ปวดจิ๊ดยังมีอยู่ เวลามันปวดขึ้นมามากๆ มันอยากนอนเลยครับ กะว่าจะขอพักเพิ่มอีกวัน :ling3:
ขอบคุณที่รอติดตาม และทุกความเห็นที่มีถึงวากดิษด้วยนะครับ
ปล. มันล้อผมด้วยว่า พี่พิมพ์สั้นๆ มีคนถูกใจตั้งยี่สิบเลยเห็นปะ ดูมันดิ :m16:
-
รอพี่คิมน้าาา :hao7: :hao7:
-
มาละๆๆๆ ปูเสื่อๆๆ
-
คิดถึงจังเลย รออยู่นะคะ :-[
-
ปูเสื้อหมอนมุ้งมารอค่าาา
อีดิทจ้าา
กรี๊ดดดด มีเรื่องเข้ามาให้คิมดิษปวดหัวอีกแล้ว พ่อหัวหน้าคสใหม่เนี่ยจะชอบคิดจริงๆรึเปล่าน้อ
-
หน้าตาเป็นเหตุแท้ๆ เลย ทั้งคุณดิษคุณคิม 555+
-
ปวดหัวแทนสองหนุ่มดิษคิมจริง ๆ เล้ย
ไหนจะเรื่องตัวเอง ไหนจะเรื่องชาวบ้าน
งานวิ่งมาชนไม่ได้ขาดสาย อิคนมาใหม่ก็ประกาศตัวโจ่งแจ้งซะด้วย
ปล.ให้กำลังใจน้องคิมนะคะ เคยผ่าเหมือนกัน ปวดมาก ทรมาน แต่เจ็บไม่นานหรอกค่ะ สบายระยะยาว
-
โถ่วพี่คิม เจอปัญหาใหม่อีกละ อย่าให้เจอนะแจงงี่เนี่ย
หึหึ
-
พักผ่อนเยอะๆนะคะน้องคิม :mew3:
-
:z2:
+1
-
เจอปัญหาตลอดเลยนะสองคนนี้ มีช่วงที่ชีวิตสงบๆบ้างเปล่า แต่ก็สู้ๆนะ
-
ดูท่าจะมีศึกชิงนายเกิดขึ้นในบริษัทซะแล้ว
:a5:
-
หายไวๆนะครับ
-
ว้าวๆ วากดิษมีเกทับคิมด้วยนะนี่ แถมมีแอบหยอดให้คิมอายอีก :o8:
หวังว่าที่หัวหน้าทำรุ่มร่ามกับคิมตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก
คงจะไม่เกี่ยวกับแจงนะ ไม่งั้นจะรู้ได้ไงว่าคิมมีแฟนเป็นผู้ชาย
คิมต้องระวังตัวเองดีๆ นะ อย่าหลงเชื่อใครง่ายๆ อย่าไว้ใจใครนะ
อย่าไปเกรงใจในสิ่งที่ตัวเองจะมีอันตรายไม่ว่ากายหรือใจของทั้งคู่
บอกตรงๆ ไม่อยากให้ดิษกับคิมมีเรื่องไม่เข้าใจกันอีกแล้ว
และนี่ขนาดพ่อของดิษเตือนมาเลยนะ มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
และปกติดิษเองก็ไม่ใช่คนที่หึงโดยไม่มีเหตุผล เชื่อผู้ใหญ่ไว้ก่อนนะคิม
-
เข้ามาให้กำลังใจ ทั้งคิม และ ดิษ ครับ
-
น้องเดย์จะไปเรียนเมืองนอกแล้วน้องวินล่ะ :mew6:
อิหน.คนใหม่เจอกันครั้งแรกก็ทำรุ่มร่ามใส่ซะแล้วบ่งบอกมากอ่ะ
คิดว่าคนอื่นเหมือนตัวเองรึอย่างไร แล้วยังต้องร่วมงานกันอีก เดี๊ยะๆเจอพี่ดิษ
แต่หวังว่าคงไม่มีไรให้ปวดหัวนะ
รักษาสุขภาพด้วยทั้งพี่ดิษน้องคิม :L2:
-
o22 สงสัยอีตาหัวหน้าใหม่ มันมีแผนการแอบแฝงด้วยรึป่าว
คิมหายเร็วๆ นะ :3123:
-
...วัยเรียนก็วุ่นวาย วัยทำงานนี่ยิ่งวุ่นวายและยุ่งยากมากกว่าเนอะ
...ยังไงก็ช่วยกันฝ่าฝันนะ ความลำบาก..จะทำให้คนเรารักกันมากยิ่งขึ้น สู้ๆๆ :n1:
-
+1 ให้แล้วนะ คิมจะได้ไม่น้อยใจ :hao7: :bye2:
ปล.เจ้นึกว่าดูละครชิงนางกันซะอีก กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
แต่แอบได้กลิ่นมาม่าลอยมาแหะ
อิตาหัวหน้าคนใหม่คิดไม่ซื่อกะคิมป่ะ หรือเป็นแผนร่วมมือกับยัยแจงงี่(เง่า) :z6:
-
หวังว่ารุ่นพี่คนนี้คงไม่ทำให้เกิดปัญหาเหมือนแจงอีกนะ :mew5:
รอพี่คิมค่ะ :mew1:
-
:pig4:
-
พี่คิมงานเข้าอีกแล้วนะคะ อ๊ากกก
เดย์กับวินจะดราม่าอีกมั้ยอ่ะ ไม่อยากให้เลิกกันอีกเลยยยยย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
โหคู่นี้งานเข้าไม่ได้ขาดเลย แถมคู่วินก้อน่าจะเข้าด้วยเพราะอีกคนจะต่อนอก อ๊ากกก. อยากรู้ มาต่อไวไวนะคิม
ปล. หายปวดฟันไวไวนะ
-
ท่าทางจะได้เห็นศึกชิงนายรึเปล่าคะคุณคิม :hao7:
หวังว่าอิตาหัวหน้าใหม่คงจะไม่ก่อปัญหาอะไรนะ :mew2:
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ทั้งคุณดิษคุณคิมค่ะ :L2: :pig4: :L2:
-
กลุ้มใจน้องคิมสุดหล่องานเข้าตลอดๆ
พี่ดิษเฝ้าดีๆนะเสือมันคงอยากตะครุบ
เหนื่อยแทนทั้งคู่ สู้ สู้
ปล.คู่น้องโย่งก็นะ
:เฮ้อ:
-
เจอศึกชิงนายแล้วเฮีย...แต่ต่อให้ใครมาชิงยังไงก็ไม่มีทางได้ ถ้าเป็นแบบนั้นความลำบากจะตกอยู่ที่คิม
ปฏิเสธอะไรก็จะลำบากเพราะเป็นหัวหน้า แต่คิดว่าคิมไม่ใช่คนอย่างนั้น
สวนกลับให้น่วมเลยคิมไม่ต้องกลัว ถ้าหัวหน้าจะกิน 555 :z6:
เอ่อ ๆ... ไม่นะวินกับเดย์... :serius2:
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับ
หายไวๆนะครับพี่ผม
-
5555มีงานงอกอีกแล้ว พี่คิมเสน่มิเคยตก :hao6:
-
เอาล่ะสิงานเข้าอีกแล้ว แล้วพ่อพี่ดิษไปรู้ว่าเค้าชอบผู้ชายได้ไงเนี่ย
เกิดศึกชิงนายขึ้นแน่ๆ แต่ก็กลัวเป็นแผนของยัยเจ๊แจงจังเลยที่จะให้เพื่อนช่วย
ถ้าไม่ใช่ก็คงจะดีอย่างน้อยพี่เค้าก็เข้าหาด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ใช้แก้แค้นให้เพื่อน
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมงานเข้าตลอด ขอให้ได้ร่วมงานกับหัวหน้าคนนี้ อยากเห็นพี่ดิษ ว้าก 5555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครัยผม
-
แง้...รอ ๆ :hao7:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ เรียกน้ำตาได้หลายฉากเลยยยย
#รอตอนต่อไปน่ะคะ...
:m3: รักทั้งสองคนจัง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คนของเจ๊แจงงี่นี้จะเอายังไง :m16: :m16: :angry2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมเคลียร์งานเสร็จยังรออ่านฮับ
-
คิมลืมเปลี่ยนหัวข้อกระทู้อ่ะ เข้ามาอ่านแอบดีใจมากคิดว่ากำลังต่อ แต่พอดูวันที่ แง้... :serius2:
คงมาก่อนวันเกิดเฮียอ่ะน้าาาา...จะแก่ขึ้นอีกปีแล้วเฮีย
30 ยังเนี่ย อิ ๆ...ดูแลคนแก่ดี ๆ นะคิม คิๆ :mew4:
ขอหวาน ๆ บ้างหน่อยจิ :L1: :กอด1:
-
:hao7: แอบมาต่อๆ ฝนตกๆ
*********************************************************************
ผมกับวากดิษกลับมาที่หอแทบจะทันที หลังจากที่วากดิษหวิดปะทะกับหัวหน้างานคนใหม่ของผม ตลอดทางที่กลับ พี่ท่านก็ปั้นหน้าดุเข้มไม่พูดไม่จา ทำผมกลัวว่าพออารมณ์โมโหครอบงำแล้วมันจะเสียสติเอา
“ ดิษ ”
“ หืม ” ยังมีสัญญาณตอบรับแฮะ
“ เอาไงต่อดี ” ผมถามไป
“ ก็ยื่นเรื่องย้ายมาตามปกติ ” มันพูดเหมือนเมื่อกี้ผมไม่ได้ยินเค้าสองคนขึ้นเสียงกันอะ
“ พี่หัวหน้าบอกว่าจะไม่ให้เราย้าย จำไม่ได้เหรอ ”
“ ช่างมันสิ คิมสมัครใจจะย้ายมานี่ เค้าห้ามไม่ได้หรอก ที่เหลือพี่จัดการเอง ”
“ งั้นจะจัดการยังไง ”
“ เอาน่าๆ ” ไอเอาน่าๆนี่ไม่รู้ว่าผมจะออกมาเป็นยังไงนะ แต่ผมก็ไม่ได้ถามต่อครับ ไม่อยากให้ดิษเครียดกว่านี้
พอตกกลางคืน ผมนั่งเล่นที่พื้น เอาหนังสือมาอ่านไปเรื่อยๆ ส่วนวากดิษนั่งเล่นที่เตียง อ่อ ลืมบอกไปว่า ดิษมันไปถอนเตียงขนาดใหญ่มาแทนเตียงเก่า ผมสองคนนอนเตียงเดียวกันถาวรแล้วครับ
“ คิม ”
“ ครับ ” ผมขานรับ
“ คิมรู้จักเดย์ได้ยังไงนะ ลองเล่าให้พี่ฟังทีสิ ” เออ มาแปลกแฮะ
“ เดย์มันมาเป็นเมทเราแทนวินไง ก็เท่านั้นแหละ ”
“ อย่างวินเนี่ย พี่พอจะรู้จักนะ เพราะเคยไปช่วยงานศพทางบ้าน ..... เดย์เนี่ย พี่ดูจากท่าทาง เป็นคนมีเงินนะ แต่ไม่รู้เหมือนกัน เค้าอาจจะมีปัญหากับทางบ้าน ” อะไรวะ มันเดาไปมา เกือบถูกเลยครับ
“ รู้ได้ยังไง ”
“ พี่รู้สึกว่าเดย์กับพี่คล้ายกันไง ” อืม ทั้งหน้าตาทั้งทางบ้านเลยแหละ เหอะๆๆ
หลังจากนั้นผมก็เข้านอนกันครับ ปรากฏว่าตอนกลางดึกมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา ผมงัวเงียๆลุกขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ เห็นเป็นเบอร์ของไอวิน เลยกะจะลุกออกไปคุยข้างนอก แต่วากดิษดันจับแขนผมไว้
“ คุยนี่ก็ได้ ”
“ อืมๆ ...... ว่าไงวะวิน ”
“ ฮือออ ..... ฮือออ ” อ้าวๆ
“ เป็นอะไรวะวิน ” ผมมองๆไปที่วากดิษ รายนั้นเริ่มขยับซ้ายขยับขวา
“ พี่ ...... ไอเชี้ยเดย์ มันบอกเลิกผม ” เออ ให้มันได้ยังงี้สิ
“ ใจเย็นนะๆ แล้วทำไมถึงโทรมาเอาป่านนี้ ”
“ มันพาผมมากินข้าว ....... แล้วมันก็บอกเลิกผม มันไม่บอกอะไรผมเลย ” เฮ้อ ไอเด็กสองคนนี้นี่ กูอยากจะว๊ากใส่แม่มจริงๆ
“ ตอนนี้อยู่ไหนล่ะ ” นึกเป็นห่วงมันครับ
“ กำลังเดินกลับบ้านครับ พี่ไม่ต้องห่วง ..... ฮือ ไอเชี้ยเดย์แม่งสารเลว ” ปิดท้ายมีด่าด้วย ผมกดวางสาย
“ อะไรเหรอน้อง ”
“ ฮุ้ววว พูดยังไงดีเนี่ย ” วากดิษดึงผมลงไปนอน
“ พูดไปสิ เรื่องอะไร ” ตั้งแต่ย้ายมานอนเตียงเดียวกัน มึงกอดกูตลอดเลยนะ
“ วินกับเดย์เลิกกัน ”
“ อีกแล้ว ” ไอสองคนนี้ต้องใช้คำว่าอีกแล้วนั่นแหละถูกแล้วครับ
“ ความจริงคือแบบนี้ ...... ไอเดย์มันเป็นลูกทูต พ่อมันกำลังจะส่งไปเรียนเมืองนอก ” วากดิษพลิกตัวผมไปหามัน
“ เดย์เป็นลูกทูต คิมรู้ได้ยังไง ” สงสัยคืนนี้ไม่ได้นอนละกูว่า เหอะๆ
“ วันนั้นไปส่งมันที่บ้านไง เราจะเอาไงดีอะ ” ช่วงนี้ผมใช้ประโยคนี้บ่อยมากครับ
“ ถ้าเดย์ต้องไปเรียนเมืองนอกจริง ไม่ว่าใจเค้าอยากไปหรือปล่าว คงไม่กล้าขัดใจพ่อหรอก ..... เราค่อยคุยๆกับสองคนนั้นทีหลังเหอะ อย่างน้อยถ้าเลี่ยงไม่ได้ ก็ให้เค้าจากกันด้วยดี วันนี้นอนดีกว่า ” ผมค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง แต่อดคิดถึงไอสองคนนั้นไม่ได้ ทำไมมันสองคนต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยนะ จะใช้คำว่าแทบจะไม่มีทางเลือกเลยก็ว่าได้ ถ้าเหตุการณ์ลักษณะเดียวกันมาเกิดกับผมและดิษบ้าง เราจะทำอย่างไรล่ะ
รุ่งเช้า ผมตื่นมาก่อนวากดิษ แล้วโทรไปหาไอเดย์เจ้าปัญหา มันไม่รับสายครับ เดี๋ยวนี้หัดไม่รับสายกูนะมึง จากนั้นผมกับวากดิษก็ตื่นไปหากับข้าวข้างนอกมากินกัน แล้วเราถึงออกไปทำงาน
พอมาถึงที่ทำงาน ผมไม่รู้ว่าจะเข้าไปทำงานที่ไหนดี เลยเข้าไปที่ฝ่ายบุคคลก่อน จะได้ปรึกษาว่าผมจะขอย้ายฝ่ายได้หรือ ปล่าว โดยที่วากดิษก็เข้าไปคุยด้วย
“ ไม่ใช่พี่ไม่อยากให้ย้ายหรือทำความเห็นให้นะดิษ แต่เราเพิ่งปรับบุคลากรไปหยกๆ ฝ่ายของดิษก็เพิ่งจัดการไป ถ้าจะย้ายอีก คนอื่นจะว่าเอานะ ” ฝ่ายบุคคลชี้แจงให้ฟัง
“ งั้นก็ไม่มีปัญหานี่ดิษ ” ผมบอก แต่วากดิษทำท่าโมโหครับ เลยเดินออกไปก่อน ผมรู้สึกดีนะครับที่ดิษไม่เอาเรื่องไปฟ้องให้ผู้ใหญ่จัดการ ผมหันไปยิ้มๆกับพี่ฝ่ายบุคคล
“ ได้ยินว่าหัวหน้ามาใหม่ ไม่ถูกกันเหรอ พี่ได้ยินคนคุยกันว่า เค้าไม่ถูกกับดิษ ” โห ข่าวไวดีจริงๆ
“ ทำนองนั้นพี่ ”
“ คิมก็ระวังตัวหน่อยนะ เค้าเป็นเพื่อนแจง ” เอาอีกแล้ว สภาพห้างของเราตอนนี้ ออกแนวผวายัยแจงงี่มากเลยครับ
ในที่สุดผมก็เลือกมานั่งทำงานฝ่ายเดิม ผมมาถึงที่ทำงานเช้ามากถ้าเทียบกับคนอื่นๆ แต่พอเข้ามาถึงฝ่ายก็ต้องแปลกใจครับ เพราะไฟที่ห้องทำงานหัวหน้าเปิดอยู่ ผมลองเดินไปด่อมๆมองๆก็เห็นหัวหน้ากำลังนั่งทำงานอยู่ ท่าทางขยันแฮะ
“ สวัสดียามเช้าครับหัวหน้า ” ผมทักทาย หัวหน้าผมหันมายิ้มให้ เริ่มรู้สึกว่าพี่แกมีเสน่ห์ดีเวลาทำงานครับ
“ มาเช้านะ มากับดิษหรือปล่าว ” ทำไมถามแบบนี้วะ
“ เกี่ยวกับงานหรือปล่าวครับ ” ผมถามกลับไป
“ เราจะคุยกันแค่เรื่องงานเหรอ แน่ใจว่าจะทำแบบนี้ ” ผมรู้ว่าไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไรแล้วครับ
“ ไม่รู้ว่าหัวหน้าคิดกับผมยังไง แต่ผมมาทำงานไม่ใช่เหรอครับ ”
“ โอเคๆ ...... เอาเอกสารพวกนี้ไป ตรวจคำผิด แล้วเรียงพิมพ์ใหม่ทั้งชุด พวกคุณน่ะทำงานชุ่ยมาก ” ผมเดินไปหยิบแฟ้มสามปึกแล้วเดินออกมา พอเปิดอ่านถึงรู้ว่าไม่ใช่ผมทำและที่ลงชื่อเรียงก็ไม่ใช่ผมด้วย คงเป็นงานช่วงที่ผมไม่สบายและหัวหน้าคนเก่าก็กำลังทำเรื่องย้าย เรื่องนี้ให้แก้ไขก็ถูกต้องครับ แต่ไอที่ด่าว่าพวกผมชุ่ยเนี่ยไม่ค่อยจะถูกต้องนะผมว่า
ตลอดทั้งวัน ผมนั่งจัดการกับงานที่บกพร่องแล้วส่งให้หัวหน้าตรวจใหม่ เรียกว่าทั้งวันไม่ได้กินข้าวเลย ไอตัวหัวหน้านี่ก็ดูจะไม่ธรรมดาซะแล้วครับ พอเห็นผมไม่พัก เค้าก็ไม่พัก จนน้องๆพี่ๆในฝ่ายเริ่มจะเครียดๆกัน
“ บ่ายกว่าแล้ว พักทานข้าวได้แล้วนะ ” ผมเดินไปบอกน้องๆ ผมเป็นผู้ช่วยครับ เลยสามารถพูดกับทุกคนได้
“ ผมไม่กล้าออกไปด้านนอกอะพี่ หัวหน้าดุ ”
“ งั้นจะกินข้าวกันยังไงล่ะ ”
“ สั่งข้าวมาแล้วพี่ เผื่อพี่ด้วย ” สงสัยเห็นผมโดนกดดันครับ เลยอยากเลี้ยงข้าว สรุปวันนี้ทั้งวันผมไม่ได้ออกไปสูดอากาศด้านนอกเลย
ผมโดนใช้งานหนักมาประมาณสามวัน จนพอเข้าวันที่สี่ซึ่งตรงกับวันศุกร์ รู้สึกว่าไม่ค่อยสบายออกอาการอยากจะอ้วก ผมเลยไปขอลางานช่วงบ่ายกับหัวหน้า ที่ถึงวันนี้ยังไม่มีใครรู้ชื่อเล่นของเค้าเลย เป็นคนที่สังคมแคบมากครับ
“ ลางานช่วงบ่าย ทำไมตรงกับที่ดิษลาเลยล่ะ ” ทำท่าจะกัดกูอีกล่ะ
“ ดิษไปดูพื้นที่จัดสัมมนาครับ ผมป่วย ” หัวหน้าเดินดุ่ยๆมาหาผมแล้วแตะมือที่หน้าผากโดยที่ผมแทบไม่ทันตั้งตัว ผมงี้ขยับหนีแทบไม่ทัน
“ ทำอะไรครับ ” มันยิ้มๆ
“ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก แค่อยากพิสูจน์ว่าป่วยจริงไหม ”
“ แล้วผมไปได้ไหมครับ ” ผมรีบถาม
“ ตัวอุ่นๆ คงป่วยจริงนั่นแหละ พักเถอะ ” ผมเดินออกมาจากห้อง พาลคิดไปว่า ทำไมเค้าเป็นคนแปลกๆได้ขนาดนี้ ทำท่าจะลวนลามกันในที่ทำงานด้วย และขณะที่ผมกำลังจะเดินกลับก็ดันไปแอบได้ยินผู้ชายสองคนนินทากัน ทำนองว่า
“ หัวหน้าคนนี้ชอบผู้ชาย ทำไมเราไม่ลองเอาตัวแลกดูล่ะ ไม่ได้เสียหายอะไร เผื่อว่าเค้าติดใจเราอาจจะได้ดี ” ผมได้ยินก็ตกใจนะครับ ที่ทำงานกำลังจะเป็นอะไรก็ไม่รู้ และที่สำคัญถ้าหัวหน้าดันไปทำแบบที่ไอพวกนี้คุยกันจริง คงจะแย่กว่าเดิม แต่ช่างเหอะ เรื่องของเค้านี่ ไม่สนใจหรอก
ช่วงบ่าย พอผมกลับมาถึงหอ ผมก็โทรให้ไอวินมาหาที่หอ พอมันมาถึงก็ร้องไห้ใส่ผมเลย มันบอกว่า ไอเดย์ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ตอนนี้มันแค่ต้องการรู้ว่าทำไมไอเดย์ต้องทำแบบนั้น
“ ผมไม่คิดว่าจะคืนดีได้หรอกพี่ แต่ผมอยากรู้ว่าผมผิดอะไร มันถึงเลิกกันง่ายๆ อย่างน้อยผมไม่ใช่ของเล่นของมันนะพี่ ”
“ พี่ว่า ถ้ามันคิดว่าเองเป็นของเล่น มันคงไม่ตื้อมานานขนาดนี้หรอกน่า ใจเย็นหน่อย ” ขณะที่พูดไป ผมก็โทรหาไอเดย์ไปด้วย ในที่สุดมันก็รับสาย
“ ไอสัด มึงอยู่ไหน ” ผมว่ามันก่อนเลยครับ
“ ถ้าโทรมาเรื่องไอวิน ผมไม่คุย ผมไม่ค่อยว่าง ”
“ เออ ถ้าไม่คุยกับกู ก็ไม่ต้องถือกูเป็นพี่ ” ผมขู่ครับ
“ ...... จะคุยอะไรพี่ พี่ก็รู้ความลำบากใจของผม ” ผมตัดสินใจเปิดเสียงลำโพงให้ไอวินได้ยินด้วย
“ เรื่องทางบ้านมึงน่ะเหรอ ทำไมไม่แค่เล่าให้มันฟังวะ ” ไอวินทำตาปริบๆ มันคงไม่รู้มาก่อนแน่เลย
“ เล่าให้ฟังแล้วยังไงล่ะพี่ วินจะเป็นยังไงต่อ สู้ให้เค้ารู้สึกว่าผมเลวๆไม่ดีกว่าเหรอ เค้าจะได้ลืมคนที่ไม่เอาไหนแบผมเร็วๆไง ” จัดเต็มเชียวนะไอดิษน้อย
“ มึงจะไปเมืองนอกใช่ปะ ” ไอวินตาโตกว่าเดิม
“ ถ้าไม่ไป คราวนี้ผมโดนตัดหางปล่อยวัดแน่ พ่อผมบังคับ ”
“ งั้นมาคุยกันก่อนไม่ดีกว่าหรือไงวะ ”
“ ............ ” มันเงียบไปครับ
“ มาคุยกับวินมันก่อน โอเคไหม เดี๋ยวกูนัดอีกที ” เรื่องของมันสองคน ทำให้ผมนึกถึงซีรี่ย์เกาหลีเรื่องนึง ที่พระเอกจะต้องไปเมืองนอกอะไร เหอะๆๆ
“ ก็ได้พี่ นัดมาแล้วกัน ” ผมกดวางสาย
“ มันจะไปเมืองนอก พี่รู้ทำไมไม่บอกผมล่ะ ”
“ เฮ้ยๆ อย่ามาทำเหมือนจะโกรธกูนะเว้ย ” ผมรีบดักคอ
“ ปล่าว ไม่ได้จะโกรธ แต่ทำไมพี่ไม่บอกผม ”
“ กูเพิ่งรู้เมื่อไม่กี่วันนี้เอง แล้วกูก็ไม่คิดว่าไอเดย์ตัดสินใจยังไง ถึงไม่ได้เล่าให้ฟังไง ” ผมยังเล่าเรื่องครอบครัวของไอเดย์ให้ไอวินฟังด้วย
“ ดูเหมือนมันจะไว้ใจพี่มากกว่าผมอีกนะ ” มีน้อยใจๆ ผมเอื้อมมือไปตบหัวมันหยอกๆ
“ อย่าโทษมันเลยนะ คุยกันก่อนแล้วค่อยคิด ”
“ สรุป ยังไงผมกับมันก็ต้องจบกันอยู่แล้ว เฮ้อ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ” วินดูจะพยายามปลงครับ ตรงจุดนี้ผมไม่คิดว่าวินจะทำใจได้เร็ว ผมรู้จักน้องคนนี้น้อยไปซะแล้วครับ
วินขออยู่กับผมก่อน จากนั้นช่วงเย็นวากดิษก็มารับผมสองคนไปกินข้าวข้างนอก ดิษดูอารมณ์ดีมากครับ
“ มีเรื่องน่ายินดีปะ ” ผมถาม
“ มีสิ เราจะไปจัดสัมมนากัน งานนี้กลับมาพี่อาจจะได้งานคืน ”
“ เจ๋งอะพี่ ..... แต่ผมไปด้วยได้ปะ ผมนอนในรถก็ได้ ” ไอวินพูดแทรกขึ้นมา ตอนนี้มันคงไม่อยากอยู่คนเดียวครับ ดิษก็น่าจะเข้าใจ
“ ไปด้วยกันนั่นแหละ ” ผมบอก
ก่อนวันไปสัมมนาสองวัน ผมมานั่งทำงานตามปกติ ส่วนไอวินวากดิษให้มาช่วยทำงานแบบทดลองงาน เพราะว่าภาษาอังกฤษของไอวินแข็งกว่าพวกผมมาก แต่ที่จะดูไม่ดีก็คือ หัวหน้าใหม่ของผมดูจะถูกชะตากับไอวินมากๆ และไอวินก็ดูจะเข้ากันได้กับไอวิน ผมล่ะไม่ค่อยสบายใจเลย
จนมาถึงตอนเที่ยง ไอวินก็เดินไปทำธุระข้างนอก ส่วนผมอยู่ที่โต๊ะ
“ คิม ”
“ ครับหัวหน้า ”
“ พี่เพิ่งได้ยินว่า วินกับคิมสนิทกันมาก ..... วินเพิ่งเลิกกับแฟนเหรอ ” ท่าไม่เวิร์คละ
“ หัวหน้าอย่าฉวยโอกาสดีกว่าครับ ” ผมรีบดักคอ
“ ที่จริงเลยน่ะ พี่ไม่ถูกใจวินหรอก แต่เห็นคิมหวงน้องขนาดนี้ ใครจะไปคิด เราอาจจะสนุกกันก็ได้ ” เอาล่ะ ได้ยินประโยคนี้เข้า ของขึ้นเลยครับ ผมลุกขึ้นประชันหน้าเป็นครั้งแรก
“ ขอคุยในห้องครับ ” หัวหน้าเดินนำผมมา
“ ทำไมเหรอ อยากมีอะไรกันในห้องหรือไง ” หน้าตาดี แต่ทำตัวน่าถีบมากครับ
“ พี่ ต้องการอะไรบอกมาเลยดีกว่า ” ไอหัวหน้านักเรียนนอกยิ้มอย่างกวนทรีนมาก
“ พี่ขอมีอะไรกับคิมครั้งเดียว แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับวิน ไม่ขวางเรื่องย้ายด้วย ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ผมหัวเราะครับ
“ ตกลงเหรอ ” ไอหัวหน้าถามกลับมา
“ ฟังดีๆนะ ...... คอ วอ ยอ สมองมึงมีแต่เรื่องเป้ากางเกงหรือไง ” ความจริงด่าเต็มๆครับ ไอนั่นมันยังยิ้มไม่เลิก
“ ก็ได้ จำชื่อพี่ไว้แล้วกัน พี่ชื่อริช ..... สุดท้ายคิมจะยอมเป็นของพี่ เจอกันวันสัมมนานะ ” ผมขนลุกครับ ไม่อยากสนทนาต่อกับไอคนนี้แล้ว ผมเดินออกมาตั้งสติด้านนอก แล้วคิดไปว่าไอนี่ประสาทพอๆกับยัยแจงงี่เพื่อนมันเลย
************************************************************
-
:katai1: :katai1: :katai1:
เกลียดหัวหน้านี่ว่ะ
นี่เป็นเหตุการณ์ในอดีต หรือตอนปัจจุบันเลยคะ?
-
หัวหน้า แม่ม :z6:
มิน่าเป็นเพื่อนกับยัยแจงงี่ได้ เลวพอกัน
แล้วเดย์กะวินนี่จะเป็นไงเนี่ย :เฮ้อ:
-
:hao3: ตามมาตอบครับ
เรื่องตอนนี้เรียกเป็นอดีตแล้วครับ ผ่านมาร่วมปีแล้ว อย่างที่เคยบอกไปครับ เรื่องที่เกิดในปัจจุบัน ผมยังไม่ได้เขียน แฮะๆๆ ที่เอามาพิมพ์ก็อดีตทุกตอน ยกเว้นเรื่องที่อยากเล่าก่อน ก็จะบอกว่าตอนพิเศษ ตอนแทรกอะไรทำนองนั้น
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ
-
ประสาทจะกินถ้าต้องทำงานกับคนแบบนี้
ส่วนเดย์-วินขอให้ลงเอยด้วยดี ต่อให้ต้องจากกันก็เถอะ
-
คนอย่างนี้ไม่น่าเป็นหัวหน้าคนได้เลย น่าโมโหจริงๆ :m16:
เรื่องเดย์วินจะเป็นยังไงน้า ไม่อยากให้เลิกกันเลยค่ะ แต่ถ้าเลิกกันจริงก็ขอให้เลิกกันด้วยดีนะคะ :mew6:
-
:L1: :L1: :L1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หัวหน้าแม่มเลววว พูดออกมาได้ ไม่ละอายปากเลยเนอะ :fire: :fire:
-
คนแบบไอ้หัวหน้า ค ว ย นี่นึกว่าจะมีแต่ในละคร
แม่ม ความคิดสกปรกมาก เงี่ยนไม่เลือกที่ ไม่เลือกคน
ไม่แปลกใจเลยที่สนิทกับยัยแจงหงี่
จริงๆ สองคนนี้น่าจะได้กันนะ เหมาะสมกันที่สุด
เอาใจช่วยให้น้องคิมรอดพ้นจากมือสกปรกๆ ของไอ้หัว(หน้า) ค ว ย นะ
ชีวิตน้องคิมนี่สงบสุขได้ไม่นานจริงๆ
-
:hao3: ตามมาตอบครับ
เรื่องตอนนี้เรียกเป็นอดีตแล้วครับ ผ่านมาร่วมปีแล้ว อย่างที่เคยบอกไปครับ เรื่องที่เกิดในปัจจุบัน ผมยังไม่ได้เขียน แฮะๆๆ ที่เอามาพิมพ์ก็อดีตทุกตอน ยกเว้นเรื่องที่อยากเล่าก่อน ก็จะบอกว่าตอนพิเศษ ตอนแทรกอะไรทำนองนั้น
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ
เฮ้อขอบคุณนะคิมที่มาตอบให้รู้ว่าเป็นอดีตไปแล้ว เล่นเอาใจหายใจคว่ำ
บอกตรง ๆ อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเป็นห่วงคิมมาก ๆ และทำให้คิดถึงคำที่ว่า
คนประเภทเดียวกันจะคบกันได้ (แจงกับหัวหน้าริชเป็นต้น) แต่แอบเป็นห่วงวินอ่ะ
วินหัวใจกำลังอ่อนแออยู่ด้วย (ไปบอกเขาอีกว่าเพิ่งเลิกแฟน) แล้วจะดูแลตัวเองได้ดีแค่ไหนกันเชียว
-
ไอ่หัวหน้าพูดออกมาได้ใช้ไรคิด :z6:
แบบนี้สงสัยคุยดีๆไม่รู้เรื่องแร่ะ
น้องวิน-เดย์จะต้องจากกันจริงๆหรอ :monkeysad:
ทั้งหมดทั้งตอนมีเรื่องน่ายินดีอยู่เรื่องน้องคิมกะพี่ดิษนอนเตียงเดียวกันแล้ว :mc4:
-
หึหึ ริชหรอ ได้ ได้ ได้
อย่าให้เจอนะพ่อจะเล่นให้หัวแบะเลย หึหึ
-
อยากกระโดดถีบไอ้คุณหัวหน้ามันซักที :z6:
:angry2: สมแล้วที่เป็นเพื่อนกับยัยหอยจุ๊บแจง
-
โหห คนการศึกษาสูง แต่จิตใจวิปริตเข้าขั้นเลย น่ากลัวนะ คนแบบนี้
-
ยายแจงว่าน่ากลัวแล้ว มาเจอตาริชน่ากลัวหลายเท่า
-
เดาไม่ยาก คิมจะเสียท่าไอ้หัวหน้านี่ใช่ม่ะ?
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ สู้ๆนะครับ อย่ายอมแพ้ครับ
-
อีตาหัวหน้าใหม่ :beat: น่าให้ไปได้กะยายแจง นิสัยไม่ดีพอกัน
สงสัยเตี๊ยมกันมากับยายแจง แถมเจอคิมหล่อถูกใจ
เลยกะจะสร้างความแตกแยกให้ได้แน่ๆเลย
-
ไม่ชอบหัวหน้าใหม่น้องคิมเลย หวังว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นนะคะ :mew5:
-
เย้...นอนเตียงเดียวกันแล้ว กอดกันทุกคืนวัน :n1:
วินกับเดย์...จะเลิกกันจริง ๆ เหรอ :m15: แต่ทำไมวินจะทำใจได้เร็วจัง
ส่วนอิหัวหน้าพูดได้ไม่อายปากเลยอ่ะ เป็นถึงระดับหัวหน้าคน
แล้วยังเอาเรื่องวินมาขู่อีก เฮียดิษจัดการมันให้น่วมแทนคิมเลยนะ
-
ทำไมเป็นคนนิสัยแย่อย่างนี่ล่ะไอ้คุ ณหัวหน้า เลวมาก
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อยากจะด่า คอวอยอ ตามพี่คิมจริงคะ :m16:
รับหัวหน้าแบบนี้ไม่ได้ เจอแล้วจะถีบให้ :z6:
คู่เดย์วินนี้ถ้าจบกันจริงหรอๆ จะดราม่ามั้ย ฮือออ :hao5:
-
พี่ดิษนี่เด็กขี้อวดอ่ะ 55+++ น่ารักดีแบบแปลกๆ
คิม.......ดูแลตัวเองด้วยน๊่า~~~~~
-
เฮ้อ วินกับดิษน้อย เจออุปสรรคซะแล้ว ผ่านอุปสรรคไปให้ได้นะ
ขอให้พี่ดิษได้งานคืนนะ อ่านแล้วอยากกระโดดถีบไอ้หัวหน้าชั่วนี่เจงๆๆ
แต่ดีใจว่าเรื่องมันผ่านมา 1 ปีแล้ว ต้องผ่านได้ด้วยดีแน่เลยใช่ไหมคิม
เอาใจช่วยนะ เจอแต่อุปสรรคนะชีวิตคิมกับพี่ดิษ
แต่อุปสรรคปัญหาจะทำให้แกร่งขึ้นนะ
-
วันนี้เกือบลืม มารอพี่คิมพี่ดิษ แฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
อิอิ มาเม้นยามดึก เรื่องมันชักจะเข้มข้นมากเลย บ่องตง55555 :katai1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตามอ่านมาหลายวัน ในที่สุดก็ทันเสียที :mc3:
อยากบอกว่าเรื่องราวและการเล่าเรื่องน่าติด
ตามมากค่ะ อ่านแล้ววางไม่ลง รู้สึกอยากจะ
เอาใจช่วยทั้งคู่และอีกหลายๆ คู่ตลอด ที่สำคัญ
อยากจะขอบคุณความเอาใจใส่และความ
สม่ำเสมอในการลงเรื่องนะคะ ทั้งที่ในชีวิตก็
คงมีภาระหน้าที่หลายๆ อย่าง มีอะไรต้องรับ
ผิดชอบเยอะ แต่ก็ยังแบ่งเวลามาได้ ยังไงก็จะ
ติดตามต่อไปค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ
-
วันนี้วันเกิดพี่ดิษนี่นาอายุกี่ปีแล้วอ่าพี่ว๊าก^^
ขอให้พี่ดิษมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
น้องคิมรักน้องคิมหลงตลอดไปอิอิ
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่าพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
-
อ่านจบเสียที ต่อไปก็ได้เวลากด F5 รัวๆ
-
ใช่ๆๆ วันนี้วันเกิดพี่ดิษหนิ ว่าแล้วคุ้น ๆ ว่าเหมือนเคยอ่านแว้บ ๆ พอเห็นเม้นท์บนเลยนึกออกเลย
ย้อนไปอ่านว่าใช่วันนี้จริง ๆ ด้วย
สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ดิษ
ขอให้มีความสุขมากมากมาก
สุขภาพร่างกายแข็งแรงแรงแรง
สมปรารถนาทุกสิ่งอย่างอย่างอย่างเลยนะครับ
ขอให้พี่คิมรักพี่คิมหลงและหลงพี่คิมรักพี่คิมไปตลอดกาลนานเทอญ อิอิ
:L1: :L1: :L1:
วกกลับไปที่เรื่องหัวหน้า ในหัวนี่หมกมุ่นแต่เรื่องนั้นจริง ๆ มันน่า :z6:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
Happy Birth Day เฮียดิษ ขอให้เฮียมีแต่ความสุข :L2:
สุขภาพกายแข็งแรง สุขภาพจิตสดใส ร่ำรวย ๆ เจริญในหน้าที่การงาน
มีฐานะที่มั่นคง สุขสมหวังในทุกเรื่อง :L1:
เลี้ยงดูน้องได้สบาย ไม่ดื้อไม่ซน เพี้ยงๆ
-
HBD นะคุณดิษ
สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง มีความสุขและคิมรักและหลง ตลอดปีตลอดชาตินะจ๊ะ
ขอบคุณน้องคิม ที่ทำให้รู้จักผู้ชายที่รักมั่นคง และดีที่สุดคนนี้ของน้องคิมนะ
-
พี่ดิษ สุขสันต์วันเกิดครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบบบบ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ว่าวันนี้จะแห้วไหม55555555555555555555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ แห้วไปวันนึงละ55555555555555
แล้วหายปวดฟันยังอะ
-
คิมไม่สบาย เป็นไข้หวัดใหญ่ ยังนอนอยู่โรงพยาบาล ฝากมาสวัสดีแทนครับ
และขอบคุณที่อวยพรวันเกิดให้ผมนะครับ คิมป่วยตั้งแต่หลังวันเกิดผม เลยไม่มีใครได้เข้ามาขอบคุณ อย่างไรแล้ว ถ้าหายป่วยจะคงจะกลับมาพิมพ์ต่อนะครับ
ขอบคุณครับ ดิษ
-
คิมไม่สบาย เป็นไข้หวัดใหญ่ ยังนอนอยู่โรงพยาบาล ฝากมาสวัสดีแทนครับ
และขอบคุณที่อวยพรวันเกิดให้ผมนะครับ คิมป่วยตั้งแต่หลังวันเกิดผม เลยไม่มีใครได้เข้ามาขอบคุณ อย่างไรแล้ว ถ้าหายป่วยจะคงจะกลับมาพิมพ์ต่อนะครับ
ขอบคุณครับ ดิษ
หายไวๆนะครับพี่
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะคุณดิษ :3123:
ขอให้คุณคิมหายป่วยไวๆนะคะ :L2:
-
พี่คิมหายป่วยเร็วๆ นะคะ เป็นห่วงนะคะ :mew1:
-
น้องคิมหายป่วยไวไวน๊ะ
รักษาสุขภาพด้วยทั้งสองคน :L2: :L2: :L2:
-
พี่ริชเนี่ยกวนประสาทมากๆๆ แอบจิตเล็กๆรึป่าวเนี่ย
เป็นคนที่น่ากลัวมากก หายป่วยไวๆน๊าคิมจะได้มาเล่าต่อ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยดูแลสุขภาพด้วย :t3:
-
มาเยี่ยมพี่คิม :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณเฮียที่มาแจ้งข่าว... :กอด1:
ถึงว่าหายไปเกือบสิบวัน หายป่วยเร็ววันนะคิม...รักษาสุขภาพด้วยทั้งคิมและเฮีย :L2:
เพื่อนในที่ทำงานวันนี้ก็ป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ พูดจนแทบไม่มีเสียงเลยอ่ะ :katai1:
หากคิมหายแล้วเฮียเสริมภูมิคุ้มกันให้คิมด้วยนะ :katai5:
-
คิมหายป่วยไวๆนะคะ :mew3: :mew3: HBD. ดิษย้อนหลังด้วยนะคะ
-
ขอให้พี่คิมหายป่วยเร็วๆ ครับ
-
ถึงว่าหายไปนาน น้องคิมป่วยนี่เอง หายไวๆนะน้องคิม
หายป่วย หายไข้ในเร็ววันนะน้องคิม พี่ดิษดูแลน้องคิมดีๆ ด้วยล่ะ
และขอบคุณดิษที่มาแจ้งข่าวให้ทราบนะ
-
คิมหายป่วยเร็วๆ นะ อากาศเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วย ทั้งคิมและดิษ เลยจ้า :L2:
-
เข้ามาเยี่ยมไข้น้องคิม ออกรพ.หรือยังนะ
:L2: :L2: :L2:
-
:L2:
เข้ามาเยี่ยมคนป่วยขอให้น้องคิมหายป่วยไวๆนะคะ
ฝากพี่ดิษดูแลและเอาใจคนป่วยเยอะนะคะ
-
เข้ามาอีกเพื่อ HBD. พี่ดิษ ขอให้น้องคิมทั้งรักและทั้งหลงพี่ดิษตลอดไปโอมเพี้ยง
ปล.แอบช้าไปหน่อย(*_*)
:3123:
-
มาเยี่ยมพี่คิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
มาเยี่ยมพี่คิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่คิมเป็นยังไงบ้างคะ
หายไวไวนะ
:mew2:
เป็นห่วงจัง
ปล สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังพี่ดิษด้วยค่ะ
^^
-
หายป่วยไวไวนะคะ
HBD ดิษ ย้อนหลังคร่า
-
หายป่วยไวไว แล้วก็พักผ่อนเยอะๆนะ
-
ขอให้น้องคิมหายป่วยไวๆ .... :L2: :L2: :L2:
-
เข้ามาเยี่ยมไข้คิม ไม่รู้ว่าออกจากโรงพยาบาลหรือยัง หายป่วยเร็วๆ นะ :L2:
เฮียดูแลน้องด้วย :L1:
-
หายป่วยไวไวค่ะ ช่วงนี้อากาศหนาวๆร้อนๆ ผนก้อเป็นละอองๆ ต้องระวังเยอะๆค่ะ ยังไงก็แข็งแรงวันแข็งแรงคืนน๊า
-
มาเยี่ยมพี่คิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
แวะมาเยี่ยมคุณคิมด้วยคน หายไวๆนะคะ :L2:
-
หายป่วยเร็วๆนะครับพี่คิม
สุขสันต์วันเกิดครับพี่ข้าวจ้าว^_^
-
...เออ คน..วรนุช.. ในโลกแบบนี้มีเยอะ ขอให้คิมและดิษ มีสติและช่วยกันจัดการมัน สู้ๆๆ :fire:
-
เข้ามาเยี่ยมไข้พี่คิม อากาศเปลี่ยนแปลงบ๊อยบ่อย หายไวไวนะครับพี่คิม :bye2:
-
หายไวๆๆนะครับพี่คิม :mew3: แล้วก้แฮปปี้เบิดเดย์พี่ดิษย้อนหลังด้วยไม่รู้จะทันรึเปล่า :hao4:
-
มาเยี่ยมไข้พี่คิมครับ :L2: :L2: :L2:
-
:mew5: สวัีสดีครับผม กลับมารายงานตัวก่อน แฮะๆๆ
ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาป่วยแบบนี้ครับ ครั้งแรกในชีวิตเลย ที่ป่วยจนลุกไม่ขึ้นของจริง ต้องนอนโรงพยาบาลด้วย
ไหนๆก็กลับมาแล้ว ขอเล่าให้ฟังคร่าวๆแล้วกันครับ เหตุการณ์ก็คือวันเกิดวากดิษ มีผม วากดิษ กับหัวหน้าริช โดนคัดไปเล่นวอลเลย์ให้ห้าง ซึ่งผมก็มีอาการป่วยๆอยู่ก่อนแล้ว วากดิษก็ห้ามๆอยู่ แต่ไม่ได้ฟังหรอกครับ พอแข่งจบก็มีนัดกินกับพวกพนักงานของเครือๆกัน โดนท้าให้กินเหล้า ผมก็เลยสู้ครับ ทั้งๆที่ก็ไม่กินมานานแล้วแหละ คืนนั้นแหละ ปวดเนื้อปวดตัว อาการรุมๆ รุ่งขึ้นก็ไข้ขึ้น ทีแรกไม่ได้สนใจครับ เพราะปกติเดี๋ยวก็ลดๆไปเอง ไม่ได้กินยา จนอาการแย่ลงเรื่อยๆ ในที่สุดก็ป่วยเต็มขั้น สุดยอดในชีวิตเลยครับ
ที่มันแถมมาคือ ตอนนี้ยังเบลอๆอยู่เลยครับ คือมีมีอาการงงๆ ลืมๆ ไม่แน่ใจว่าเพราะนอนอยู่บนเตียงนานหรือกินยามาก แต่สรุปกลับมาอยู่ที่หอได้แล้วครับ เรื่องเล่า คงต้องขอเลื่อนไปอีกซักหน่อยนะครับ แบบว่ามันงงๆ ยังไม่ค่อยคุ้นยังไงไม่รู้
ปล.ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะครับ ขอบคุณมากๆๆ (อย่าแอบสงสัยนะว่า ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงไปร่วมกับหัวหน้าริชได้ คิคิคิคิ)
-
ก็ว่าพี่คิมหายไปไหน รักษาตัวด้วนะคะ
เอาให้หายดี100%ก่อนค่อมาอัฟต่อก็ได้ค่ะ
:กอด1:
-
หายไวไวครับพี่คิม
-
สุขภาพแข็งแรงและหายขาดในเร็ววันนะครับ คิดถึงครับ
-
ขอให้หายเร็วๆ นะ จะรออ่านจ้า :L1: :L1:
-
รอได้จ้ะ หายไวๆนะ แข็งแรงๆ
-
รอได้ค่ะ ไม่ว่านานแค่ไหนก็จะรอค่ะ
พี่คิมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้หายไวไว
แล้วค่อยมาต่อนะคะ :mew1:
-
หายไวๆนะค้าา รอได้ค่าาา
-
พักผ่อนเยอะๆนะคะจะได้หายเร็วๆ รอได้ค่ะ :mew3:
-
:กอด1:
:L1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:L2: คิมพักผ่อนเยอะๆ หายเร็วๆ นะ :กอด1:
-
หายไวๆน้าพี่คิมม :กอด1:
-
เย่ ออก รพ แล้ว
พักผ่อนเยอะๆนะคะพี่คิม
ขอให้หายไวไว มีพี่ดิษดูแลหายไวอยู่แล้วเนอะ อิอิ
แสดงว่าตอนนี้หัวหน้าริชดีกันแล้วชิมิๆ :katai2-1:
-
...สงสัยอยู่จ่ะ แต่คงมีอะไรเปลี่ยนแปลงหัวหน้าริช ได้แล้วมั้ง รอกลับมาเล่าอยู่นะจ๊ะ ขอให้แข็งแรงไวๆๆ :L1:
-
พักผ่อนเยอะๆนะจะได้หายไวไว :L2:
-
หายไวไวค่ะ กินน้ำขิงเยอะๆนะ ไล่หวัดได้ชะงักนักแล ยังไงก็รออ่านของคิมจ้าา
-
หายไวๆนะครับน้องคิม
-
หายไวๆน่ะค่ะ^^
-
:sad11:
-
ได้ยินชื่อหัวหน้าคนนั้นแล้วคำถามลอยมาเลย...
ใส่ใจสุขภาพกันด้วยนะ...
ป่วยอยู่ก่อนแล้ว ไปเล่นกีฬากลางแจ้ง เหงื่อออก กลับมาดื่มตอนเย็น...ร่างกายปรับตัวไม่ทัน ป่วยเลย แถมป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่อีก
ทั้งที่เฮียห้ามแล้วนี่น่าาาา หายดีแล้วต้องให้เฮียทำโทษ ฉีดหลายเข็มเลยนะเฮีย :hao6:
เคยเป็นไข้หวัดใหญ่ ปวดทรมานมากจริง ๆ ปวดเข้ากระดูกเลยอ่ะ :m31:แต่นานและ
ยังไงก็ขอให้คิมพักฟื้นหายป่วย กลับมาแข็งแรงเร็ววัน :L2:
-
ไม่แอบสงสัยหรอกค่ะ แต่สงสัยเต็มๆเลย ฮ่าฮ่าาาาา
พักผ่อนเยอะๆนะคะจะได้หายเป็นปกติเร็วๆ :mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
หายไวๆนะครับ
-
พักรักษาตัวดีๆนะน้องคิม
ให้หายเป็นปกติก่อนแล้วค่อยมาต่อ
ยังงัยก็รอได้เสมอ
ปล.พี่ดิษเขาคงดูแลอย่างดีเดียวน้องคิมก็กลับเฮี้ยวได้เหมือนเดิม
:L2:
-
ไม่ได้เข้ามาส่องเลยไม่รู้เลยว่าน้องคิมป่วย
เป็นกำลังใจให้หายสนิทในเร็ววันนะคะ
ฝากสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังว๊ากดิษด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุขมากๆ ทุกๆความสุขของดิษ
ก็ขอให้มีคิมร่วมสุขอยู่ในนั้นด้วยนะคะ
ส่วนเรื่องเล่าไม่รีบค่ะ รอได้เสมอจ้า
-
หายป่วยไวๆนะคะคุณคิม
ส่วนเรื่องเล่าไม่ต้องรีบพักผ่อนให้หายก่อน นานแค่ไหนก็รอค่ะ :L2:
-
:sad11: :m17: :o11:
-
รักษาสุขภาพนะน้องคิม :L2:
ฝากถึงพี่ดิษของน้องคิมด้วยนะ
.. Happy Belated Birthday ... :mc4: :L2:
-
:m17:
-
พักผ่อนเยอะๆ จะได้สดใสแข็งแรงครับ
-
:m17:
-
แย่มากกกกก
เป็นคำที่ผมอยากด่าตัวเองแบบนี้มาก เพราะพลาดที่จะอ่านเรื่ิองของพี่คิม พี่ดิษ. ไปได้ยังไงกันฟะ(แอบเสียใจที่พลาดไปช้ามาก)
ผมอยากขอบคุณพี่คิมมากๆที่นำเรื่องมาลง ทำให้ผมได้รับรู้เรื่ิงราวความรักของพี่ทั้งสองคน ว่าความรักแบบนี้ที่บางคนว่ามันไม่ยั่งยืนนั้น มันไม่ใช่เสมอไป
ผมอ่านแล้วได้แง่ความคิดและสิ่งดีๆจากเรื่องนี้ไปใช้ในชีวิตเยอะมาก ๆเลยครับ
อยากจะขอบคุณพี่ทั้งสองคนที่รักกัน ขอบคุณที่นำเรื่ิองราวดีๆมาแบ่งปัน ทำให้ผมได้เห็นมุมมองของความรักที่แตกต่างจากที่ผมเห็น สิ่งที่ผมได้จากการอ่านเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ความสนุก แต่ได้แง่คิดที่ผมสามารถเอาไปใช้ในชีวืตได้จริงๆ และขอบคุณที่ทำให้ผมกล้าเผชิญหน้ากับปัญหา ซึ่งที่ผ่านมา ผมมักจะหนีมันตลอด
..สุดท้าย ผมขอให้พี่ๆทั้งสองคนรักกันนานๆนะครับ ความรักของพวกพี่ไม่ใช่แค่เปลี่ยนตัวพวกพี่เอง แต่ยังช่วยเปลี่ยนชีวิตคนๆนึงให้ดีขึ้นได้จริงๆ
ขอบคุณมากๆนะครับ อย่าลืมมาต่ออีกนะครับ
พี่คิม พี่ดิษ-----ขอโทษนะครับถ้ามันยาวไป
-
ดูแลตัวเองนะคิม
-
ก็รู้ว่าเรานั่นสงสัย แถมยังทิ้งติ่งไว้ให้คันๆเล่นอีกต่างหาก น่าตีจริงเชียว.........
-
:m17: o1
-
:m17: :m17: :m17:
-
คิดถึงว๊ากคิมว๊ากข้าวกล้อง ไม่รู้ว๊ากคิมหายดียัง คิดถึงนะครับ
-
รออ่านครับ
-
หายป่วยรึยัง
รอคิมมาเล่าต่อจ้า
-
:m17:
-
ว้ากกกกก หนูอ่านแล้วมีข้อสงสัยเต็มไปหมด :really2:
รอพี่คิมมาเล่าต่อค่ะ รักษาสุขภาพให้หายวันหายคืนนะคะ :กอด1:
-
:m17:
-
:katai2-1: ปรบมือให้คนโดดงานมาต่อหน่อยเร้วๆๆ เหอะๆๆ
ผมเดินออกมาจากห้องทำงานของไอหัวหน้าคนใหม่ อารมณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ รู้สึกเหมือนจะเจอคนโรคจิต ที่สำคัญดันเป็นคนโรคจิตที่ต้องทำงานด้วยกันซะด้วย
“ ฮุ้ววววววว ” ผมเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วก็ระเบิดความเซงออกมา
“ เป็นอะไรอะพี่ ” น้องคนนึงเดินมาถาม
“ อยากฆ่าคน ” ไอน้องคนนั้นรีบลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ ในที่ทำงานก็แบบเนี่ยอะครับ พอมีเรื่องให้คุย มันไม่เป็นอันทำงานทำการกันเลย
“ ใครพี่ หัวหน้าริชปี้ใช่มะ ”
“ ริชอะไรนะ ” ได้ยินปี้ๆแล้วหูผึ่ง เหอะๆๆ
“ ริชปี้ไงพี่ ได้ข่าวว่าก่อนแกมาทำงาน แกฟันทั้งหนุ่มทั้งสาวไปหลายคนแล้ว หนึ่งในนั้นก็ทำงานที่นี่ด้วย ”
“ แล้วมึงรู้ได้ยังไง ”
“ ไม่มีมูลหมาไม่ขี้หรอกพี่ เค้าเล่ากันทั้งแผนก ” เออ เจริญจัง เค้าเล่ากันให้แซ่ด แต่กูทำงานหน้าห้องมันดันไม่รู้เนี่ย
“ อย่าว่าร้ายกันให้มากนะ ยังไงก็หัวหน้า ”
“ พี่ก็ทำแสนดีเกินไป ระวังให้ดีเหอะพี่อะ ขาวๆตี๋ๆแบบเนี่ย ”
“ พอๆ ไปเอางานมาแก้ไป ..... ทำงานกันอะให้ขยันเท่ากับเสือกเรื่องชาวบ้านมั่งได้มะ ” ไอน้องคนนี้แหละครับ ที่ทำให้ผมต้องโดนไอหัวหน้าริชปี้ไล่มาแก้งาน
ระหว่างที่ผมทำงาน ก็เห็นไอวินเดินเข้าเดินออกห้องหัวหน้าบ่อยๆ ผมเลยคิดมากเลยครับ กลัวว่าไอหัวหน้าริชมันจะทำให้ไอวินเดือดร้อน สงสัยต้องคุยกับมันหน่อยละครับ
“ วิน ”
“ ครับพี่ ” หลังจากที่มันมาทำงานที่นี่ มันดูซึมเศร้าน้อยลงครับ แต่มันยังมีสีหน้าเครียดๆอยู่ ผมเดาว่ามันยังคงคิดถึงไอเดย์อยู่บ้าง
“ หัวหน้าใช้ทำอะไร ”
“ อ๋อ ให้เอาคำแปลไปส่งครับ กับเดินเอาเอกสารไปให้แผนกอื่น ” ความจริงมันก็หน้าที่ของเด็กที่มาทดลองงานอยู่แล้วครับ แต่ผมไม่สบายใจอะครับ เลยบอกให้มันมานั่งกับผมแทน
“ วิน ” มันยังไม่ทันได้นั่งเต็มก้นเลยครับ หัวหน้าริชแม่มเรียกอีกละ
“ วินช่วยงานสำคัญอยู่ครับ ” ผมโพล่งออกไป ไอวินมันก็คงจะงงอะครับ เพราะผมยังไม่ได้คุยอะไรกับมันเลย
“ งานอะไร ”
“ ผมมีของผมครับหัวหน้า ” ในห้องเริ่มมีมองๆมาทางผมแล้วครับ
“ อธิบายมาสิ ”
“ ไม่มีเวลาครับ งานกำลังเร่ง ” ผมก็ตั้งท่าจะรบกับมันอยู่แล้วครับ
“ ให้เด็กทดลองงานช่วยทำงานสำคัญ ต้องอธิบายได้สิ ” มันไม่ยอมอะครับ
“ แล้วที่หัวหน้าให้เด็กเข้าไปในห้องบ่อยๆ มีงานอะไรครับ อธิบายได้หรือปล่าวครับ ” ไอหัวริชมองมาที่ผม แต่แปลกนะครับ สายตามันไม่บ่งบอกถึงความหมั่นไส้หรือกำลังจะหาเรื่องผมเลย
“ โอเคๆ ไม่พูดก็ไม่พูด งั้นเป๊กมานี่หน่อย ” เป๊กนี่เป็นเด็กฝึกงานครับ ตัวเล็กๆ หน้าตาเรียบร้อย ผมก็เรียกมาช่วยอยู่บ่อยๆ พอไอเป๊กเดินเข้าไปแล้ว ไอวินรีบสะกิดผมใหญ่เลย
“ พี่ทำอะไรน่ะ ”
“ กัดกับหัวหน้าไง ไม่เคยเห็นเหรอ ” มันทำหน้างงอีกละครับ
“ กัดเค้าทำไมอะพี่ ”
“ เออน่า ช่างเหอะ มึงสนใจนี่หน่อย ” ผมให้มันนั่งทำงานอยู่ยาวถึงพักเที่ยง ผมเดินไปชวนวากดิษออกไปหาข้าวกินกัน ผมแอบโทรนัดไอเดย์มาด้วย จากนั้นผมสามคนก็ออกมากินข้าวครับ
“ .......... ” เราเลือกมากินข้าวที่ร้านอาหารครับ เลือกร้านที่แอร์เย็นๆด้วย เพราะท่าทางไอคู่รักหักสะบั้นจะมีอารมณ์รุนแรง
“ มึงจะไปเมื่อไร ” ครั้งนี้ไอวินเปิดปากพูดกับไอเดย์ก่อนครับ
“ ไม่แน่ใจ ”
“ แล้วมึงเลิกกับกูทำไม ” ผมกับวากดิษมองหน้ากัน วากดิษส่งสายตาประมาณว่าปล่อยไปก่อน เหอะๆ
“ กูต้องไปเรียนตั้งสองปี มึงจะเป็นแฟนกับกู ทั้งที่กูไม่อยู่ใกล้ๆมึงได้เหรอ ”
“ เหอะๆ ” วากดิษหลุดหัวเราะออกมาเฉยเลยครับ
“ หัวเราะอะไรพี่ ” ผมรู้ว่าวากดิษคิดอะไรครับ ดิษคงจะหัวเราะที่ดูๆไปแล้ว ต่างคนต่างก็ไม่อยากเลิก แต่เพราะคิดไปเองเลยตัดสินใจทำเรื่องที่ไม่น่าทำ
“ เออน่า คุยกันเถอะ ” ดิษมันนั่งซดก๋วยเตี๋ยวต่อ
“ ตอบกูมาสิ ” ไอเดย์กลับเป็นฝ่ายถามบ้าง
“ มึงจะทิ้งกูไปจริงๆ ” ไอวินออกจะดราม่าแล้วครับ
“ ...... ถ้ากูไม่ไป กูจะไม่เหลืออะไร แล้วกูจะดูแลมึงได้ยังไง ” อู้ยยย ฟังแล้วขนลุก หวานแท้พวกมึงอะ เหอะๆๆ
“ คิมๆ ” วากดิษสะกิดผมอีก คือผมนั่งชิดกับวากดิษครับ
“ อะไร น้องกำลังคุยกันนะ ”
“ พี่ว่ามันเหมือนหนังเกาหลีเรื่องนึงนะ ที่ว่าผู้ชายได้งานที่เมืองนอก ผู้หญิงก็ไม่ได้ตามไปหรือตามไปไม่ได้นี่แหละ แต่เค้าสัญญาว่าจะไม่เลิกกันน่ะ ”
“ คอฟฟี่ปริ๊นซ์ ”
“ อะไรมึง ” คือผมสองคนคุยกันครับ แต่ไอคนที่ตอบดันเป็นไอเดย์
“ คุยกันก็คุยดังๆดิพี่ ” ไอเดย์โวยใส่ผม
“ เอาแบบนี้ไหม พี่ขอถามแทนไม่กี่คำถามหรอก ” วากดิษถามครับ เออวันนี้แปลกว่ะ กูไม่ต้องพูดอะไรเลย
“ เอาสิพี่ ”
“ รักกันอยู่ไหม ”
“ ผมรักครับ ” ไอเดย์ตอบก่อน ช้างเท้าหน้าเหลือเกินนะมึง
“ ผมก็เหมือนกัน ”
“ งั้นก็อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ เรื่องมันยังมาไม่ถึงอย่าเพิ่งคิดเกินไป ดีไหม ” กามเทพดิษลงมือเองเลย
“ ครับพี่ ...... วันนี้ไปเล่นที่บ้านเรานะ ” ไอเดย์ชวนไอวินครับ
“ เล่นอะไรกันหนอ ” ผมแซวครับ
“ ยุ่งว่ะพี่ ” หลังจากที่ดูจะระงับปัญหาไปได้ก่อน ผมรู้สึกดีมากเลยครับ ช่วงบ่ายวากดิษให้วินพักเลย เพราะวินยังไม่ได้ทำงานเต็มตัว ที่สำคัญวากดิษเป็นหัวหน้าของมันอยู่แล้วก็เลยอนุญาตได้
หลังจากผ่านพ้นวันนั้นมาได้ ไอหัวหน้าริชก็ดูจะไม่มาหาเรื่องผมเหมือนก่อน ทำงานตามปกติได้ครับ
และแล้ววันออกสัมมนาก็มาถึงครับ หัวหน้าทุกคนได้รับเชิญทั้งหมด ผมกับพวกที่กำลังรอขึ้นตำแหน่งหัวหน้าก็ไปกันครบทีม นอกเหนือจากพวกผมก็มีน้องๆพี่ๆ รวมทั้งหมดประมาณ 30 คน ออกเดินทางโดนรถบัสไปยังสถานที่สัมมนากัน โดยที่ไอวินกับไอเดย์ขอติดมาด้วย โดยที่ไอเดย์ขบรถมาเองครับ
“ ...... ” หัวหน้าริชนั่งมองไอเดย์กับไอวินเอาหัวซุกกัน
“ มองอะไรครับหัวหน้า ” ผมถาม
“ อย่าลืมที่พี่บอกล่ะ รู้ใช่ไหมว่าพี่ทำอะไรได้บ้าง ...... ไม่อยากเห็นเด็กสองคนนั้นต้องแยกกัน ก็มาห้องพี่ ”
“ พี่ ผมถามหน่อยเหอะ ถ้าอยากขนาดนั้น ทำไมไม่ไปหาใครคนอื่น ยุ่งกับผมทำไม ”ตอนนี้วากดิษต้องไปรอแสดงแผนให้พวกหุ้นส่วนฟังครับ ผมเลยอยู่คนเดียว
“ งั้นตามมา พี่จะได้บอก ” มันเดินนำๆมา และมาที่ห้องพักของมัน
“ ทำไมต้องในนี้ล่ะ ”
“ อยากให้พี่เล่าเรื่องที่ดีตรงนี้เหรอ จะดีเหรอ ” ใจนึงผมก็ยังหวั่นๆ เพราะไม่รู้ว่ามันจะพูดหรือจะทำอะไร เลยยอมเดินตามเข้าไป แต่ผิดคาดครับ พอผมเดินนำเข้ามา ไปหัวหน้ามันผลักมันจนล้มถลาไปข้างหน้าแล้วกดล็อคประตู
“ แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง พวกแย่งของชาวบ้านต้องเจอดีซะบ้าง ” มันคล่อมตัวผมอย่างรวดเร็ว แล้วก็ฉีกเสื้อผมขาดเป็นชิ้นเลย ชิบหายแล้วไงกู ไอเวรนี่มันทำท่าจะข่มขืนผม
“ รักมันมากใช่ไหม หรือรักสมบัติของมัน ห๊ะ!!!! ”
“ มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ” ผมเริ่มสู้กับมันครับ แต่ไอนี่มันมือถึงจริงๆ มันชกใส่ท้องน้อยผม ผมจุกมากครับ
“ คนอย่างคิม กลัวอะไรกับถูกทำแบบนี้ โดนมามากแล้วไม่ใช่เหรอ ”
“ เดี๋ยวเว้ย อีแจงพูดห่าเหวอะไรให้มึงฟัง ” ผมพยายามจะพูดกับมันครับ แต่ไอนี่แม่งแรงมากจริงๆ หุ่นฝรั่งเห็นๆ
“ แย่งของๆเค้ามาไม่ใช่เหรอ คิดหรือปล่าวว่าจะเจอแบบนี้ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ”
“ หัวเราะอะไร หน้าด้าน ” ดูมันด่าผมสิ
“ เอางี้ดีกว่า ถ้ามึงไม่ได้อยากเอากู มึงลุกออกไปก่อน แล้วเอาผ้าอะไรมามัดกันกูหนีก็ได้ อยากรู้อะไรมึงฟังความสองฝั่งสิวะ มึงเชื่อว่าเพื่อนมึงดีขนาดนั้นเลยเหรอ รู้ไหมว่าคนอื่นเค้ามองมึงเป็นคนยังไง เพื่อนมึงน่ะทำให้มึงเป็นยังไง มึงไม่รู้เลยหรือไง ” ผมพูดทั้งๆที่โดนนอนคล่อมอยู่แบบนั้นแหละครับ
“ จะเกลี่ยกล่อมเหรอ ไม่ง่ายหรอก ”
“ กูไม่เกลี่ยกล่อมหรอก กูจะพูดความจริง ...... ยกเว้นว่าใจจริงมึงอยากเอากู แต่เอาเพื่อนของมึงมาอ้าง ”
“ อย่าว่าพี่แบบนี้นะ ” ท่าทางจะได้ผลว่ะ
“ แล้วมึงมาทำกับกูก่อนทำไม มึงเห็นกูทำงานอยู่ด้วยตั้งหลายวัน ไม่เห็นนิสัยกูบ้างเหรอ ” ไอหัวหน้าริชเริ่มจะคลายวงแขน แต่ผมไม่คิดดิ้นหนีหรอกครับ ไม่อย่างนั้นมันจะคิดว่าผมหลอกมัน
“ แน่ใจนะว่าจะไม่หนี ”
“ เออ ” มันปล่อยให้ผมลุกขึ้น จากนั้นก็มีเสียงคนมาเคาะประตู ไอหัวหน้าริชปี้เดินออกไปเปิดประตู มันคุยอะไรไม่รู้ จู่ๆก็มีคนกรูเข้ามาในห้อง ผมต้องตกใจตาค้างเลยครับ
“ ไอเชี้ย มึงทำอะไรพี่กู ไอนรก ตายซะ ” ไอเดย์ใช้ไม้ฟาดที่กลางหลังหัวหน้าริช เรียกว่าหักกลางเลยครับ มันทรุดลงไปนอนกองกับพื้น หนึ่งในนั้นมีวากดิษเข้ามาด้วย แต่ไม่มีคนอื่นแล้วครับ
“ กูคิดแล้วว่ามึงมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง คิมไม่เป็นอะไรใช่ไหม ” วากดิษเดินมากอดผม ใจนึงผมรู้สึกเหมือนตื่นจากฝันร้ายเลยครับ วากดิษถอดเสื้อคลุมให้ผมใส่แทนเสื้อที่ขาด
“ มึงลุกขึ้น ไปโรงพัก กูจะพามึงเยี่ยมห้องขัง ” ไอดิษจับไอหัวหน้ายืน
“ ....... ” หน้ามันตอนนี้สำนึกผิดแบบสุดๆครับ ขณะที่มันกำลังโดนรวบออกไป
“ เดี๋ยว ”
“ อะไรเหรอน้อง ”
“ เรื่องมันเป็นมายังไง ริช ถึงเวลาเล่ามาให้หมดแล้ว ถ้าไม่อยากต้องถูกดำเนินคดี เรามาเคลียร์กันให้จบดีกว่า คนชื่อแจงมันเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง ” ผมพูด
“ แจง ? แจงทำไม ตอบสิเว้ย ” วากดิษกระชากคอหัวหน้าริช หน้ามันตอนนี้ก็ปวดมากๆอยู่แล้วครับ ไอเดย์คงฟาดแรงมาก
“ พูดตอนนี้ ก็แค่แก้ตัวไม่ใช่เหรอ ”
“ พี่กูให้โอกาสมึงแล้วนะไอสัด จะพูดไม่พูด ” ไอเดย์เค้ามาแรงจริงๆแฮะ แต่แปลกที่ไม่เห็นไอวินครับ
“ ก็ได้ ..... ปล่อยแขนได้หรือยัง ” ผมจัดแจงเก็บกวาดข้างของ แล้วถึงมานั่งโดนที่ไอหัวหน้าริชโดนให้นั่งติดฝา ผมสามคนล้อมไว้ หวังว่าจะได้รู้นะว่า ไอเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง
********************************************************************
ข่าวร้าย เมื่อวันก่อนวินโดวส์เจ๊ง ไฟล์หายครับ เหอะๆๆ ยังไงก็อ่านให้หายคิดถึงก่อนเนอะๆ :z1:
-
:katai2-1: เย้ๆๆจะมาต่อแล้ว รอนะคะ ขอยาวๆเลยน๊าาา :hao7:
ดีใจที่คุณคิมหายจากไข้หวัดใหญ่แล้วนะคะ รักษาสุขภาพด้วย :กอด1:
-
^
I
I
จิ้มเม้นท์ข้างบนรีบๆมาต่อเลยนะ 555
-
พี่คิมกำลังต่อ คนอ่านกำลงรอค่า :o8:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รอคอยเธอนานแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันรอเธอผู้เดียว5555555555555555555
-
แจงอีกละ ยายนี่มันเล่นไม่เลิกจริงๆ
-
ลุ้น!!!!!!!!! ยิ่งกว่าหนังสืบคดีสายลับ หุๆๆๆๆๆๆๆ
-
มีคนโดดงานมาต่อ เราก็โดดงานมาอ่านเหอๆ :katai2-1: :katai2-1:
ยัยเจ่แจงกัดไม่ปล่อยวุ้ยแถมไม่สำนึกอีก :beat:
หน.ริชปี้ก็นะเชื่อยัยเจ่นั่นไปได้สมแล้วกับโดนไม้ของน้องเดย์ :laugh:
ต่อไปคงสำนึกอ่ะ
น้องคิมขวัญเอ้ยขวัญมาให้พี่ดิษกอดปลอบ :กอด1:
-
โอ้ยยย อ่านไปลุ้นไป แต่คิมนี่ใจร้อนไม่เลิกเลยนะคะ
แต่มีข่าวดีด้วย (คู่เดย์-วิน) ต้องให้กามเทพดิษลงมือเอง
-
ยัยแจงนี่ไ่ม่ยอมจบสักทีนะ!!!!!! :fire: ต้องโดนให้หลาบจำ
-
ถ้าเป็นเรา ถ้ามีหนทางใดที่จะจ้างชายฉกรรจ์ไปข่มขืนอีแจงได้ เราจะทำโดยไม่ลังเลและกลัวบาป !!
-
คุณคิมมาแล้วววววววววววว :katai2-1:
ตัวไม่อยู่แล้วแต่ยังไม่เลิกจองเวรจองกรรมอีกนะยัยแจง :m16:
รอค่ะรอ :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1:
-
ถึงเวลาเคลียร์ทุกสิ่งอย่าง
หัวหน้าริชคงไม่ใช่คนเลวโดยสันดาน
ต้องรู้ความจริงแล้วล่ะ
:katai2-1:
ปรบมือให้คนโดดงานมาต่อเรื่องงับ อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วดูเหมือนริชก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรมากมายแฮะ
แต่ว่าเหมือนจะหูเบาไปหน่อย ต้องโดยยัยแจงอะไรนั่นเป่าหูแน่ๆ เลย
รอพี่คิมเสมอค่ะ :mew1:
-
คิดจะทำร้ายคนอื่นต้องเจอซะบ้าง คิมก็นะ ใจดีตลอด
-
ไม่จริงใช่ไหมคิมว่าไฟล์หาย ค้างอย่างแรง ว่าแต่แข็งแรงเหมือนเดิมหรือยัง
-
กด F5 ทั้งวัน แต่มา...แบบ... สั้นไปหรือเปล่า
-
วุ้ย กำลังมันส์เข้มข้นพะยะค่ะ แต่คิมดันตัดจบซะนี่ อิอิ
-
ตัดค้างอะ เสียใจ ทำไมอะ(จะดราม่าทำไม?) แต่อยากอ่านอีก ยังไม่หายคิดถึงเลย( TwT)
-
น้องคิมหายดีแล้วใช่ไหมคะ. อยากอ่านต่อจัง :mew3: :mew3:
-
น้องเดย์ทำหน้าที่ดีมาก ฟ้าดหัวมันเลยยยยย แต่คิมตัดจบได้แบบว่า.... :a5:
คิมทำงานแล้ว คงหายป่วยดีแล้วนะ เอ๋...แต่คิมเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแล้วหราาาา...เฮียก็ต้องขึ้นสูงไปอีก รวย ๆ :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ แฮะๆๆๆๆๆๆๆ
-
โหวววว ฉากนี้เหมือนในหนัง ในนิยายเลยอ่ะ
พอนายเอกกำลังจะถูกข่มขืน พระเอกกับเพื่อนก็ตามมาช่วยได้ทัน
ตอนอ่านนะ พี่ลุ้นแทนน้องคิมมากๆ ว่าน้องคิมจะทำยังไง จะรอดไหม
สุดท้ายวากดิษก็เข้ามาช่วย :katai2-1:
แล้วน้องคิมกับวากดิษก็เป็นกามเทพอีกรอบ
-
:ling1: ลุ้นๆ
เคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลย
รอคิมมาต่อ :hao7:
-
คิมทำไมไปต่อปากต่อคำกับเขาาาาาาาาา
แอบลุ้นนิดนึงนะนิ ดีนะมีคนมาช่วยทัน
-
...ดิษจูเนียร์ไม่อยากเลิกกัน ยังดีนะที่คิดทำบางสิ่งบางอย่างเพื่ออีกคนนึง อ่านประโยคนั้นแล้ว ..ซึ้ง เดย์สุดยอด
...ยิ่งแมนเข้าไปใหญ่ตอนชัดริชปี้ เจ้าหมอนี่ก็หูเบาจริงๆเค้าเป่าหูอะไรมาก็เชื่อเค้าหมดสมควรโดน กว่าจะสำนึกก็เกือบ..น่วม :L2:
-
จุดพลุฉลองค่ะ เดย์กับวินกลับมาคืนดีกันแล้ว อร๊าางงงงงงงงงงงงงงง
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
เดย์แม่งเจ๋งว่ะ
-
ขอบคุณครับที่ยอมโดดงานมาลงเรื่องต่อ ฟินครับ พี่ดิษแมนเว่อร์ๆ ปลื้ม
-
แจงอีกแล้ว :z6: :fire: :m31: :angry2:
-
รอบันทึกต่อไป
ว่าแต่ ตอนนี้วินเดย์ยังคบกันยุป่ะ
-
รอพี่คิมค้า :katai5:
-
:pig4:
น้องคิมมีให้ลุ้นตลอด
ปล.ไม่เร่งนะแต่ช่วยมาต่อทีเถอะ :mew2:
-
พี่คิมเดี่ยวนี้ไม่ค่อยม่ต่อเลย .ผมคิดถึ๊งคิดถึงพี่คิมกับพี่ดิษอ่ะ. ทำงานหนักกันรึเปล่าครับ. ยังไงดูแลสุขภาพด้วย. ผมจะนอนชักดิ้นชักงอรอพี่อยู่ในบอร์ดนะครับ
-
นี่เมิงยังไม่ไปไหนอีกเหรอ
ยังปล่อยวิญญาณล่องลอยไปมา
หลอกหลอนทำความวุ่นวายให้กับคนอื่น..ไม่เลิก
งั้นนนนน..กูช่วยสงเคราะห์ให้
ส่งระเบิดวิญญาณแม่งง ให้ไปผุดไปเกิด ซะที
:ped151:
อิแจง
อยู่..รกโลก เมิงอ่ะ
:โป้ก1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.ยังแอบเคืองๆอยู่นะเนี่ย ที่มาแล้วรีบไปอะ ไม่ดูดีๆก่อนว่าน้องนุ่งก็รออยู่ มาแอบหายไปเลย ทิ้งน้องได้ลงนะ
-
:mew3: :mew3:
-
:m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17:
-
ทำไมมานิดเดียวเองงงงงงง. แต่ก็ดีก่าไม่มานะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :z3: :z3: :z3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17:
-
ค้างอ่ะ ค้างงงงมากมาย คิมใจร้าย :z3:
รอนะคะ รีบมาเล่าต่อเลย :mew1:
-
ริชปี้มีอะไรเด็ด ทำให้น้องคิมสามารถร่วมงานไ้ด้ น่าสนๆ
-
ค้างอ่ะ ค้างงงงมากมาย คิมใจร้าย :z3:
รอนะคะ รีบมาเล่าต่อเลย :mew1:
ใจร้ายจริงๆนั่นแหละ เฮ่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17:
-
ขอบคุณพี่คิมที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันครับ ชอบเรื่องนี้มากๆ ทำให้อยากมีพี่ชายขึ้นมาทันที ๕๕๕ เพราะไม่มีพี่ชายเหมือนใครเขาเขา พี่คิมเคยฟังเพลง พี่ชายที่แสนดีไหมครับ ลองฟังดูนะครับ ซึ้งและเพราะดี คิดว่าเหมือนเรื่องราวของพี่ดิษและพี่คิมในสมัยเด็ก และอาจจะรวมถึงในปัจจุบันนี้ด้วย :sad11:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:m17: :m17: :m17: :m17: :m17: :m17:
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
งอลโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เย้ๆๆๆๆ เดย์วินคืนดีกันแล้ว ดีใจอ่า
ส่วนยัยแจงนี่ ยังไม่ยอมจบนะ. ฮึ่มๆๆๆ
-
รอพี่ดิษปล่อยตัวพี่คิม ให้มาลงเรื่องต่อกำลังมันส์ครับ
-
ยัยแจงนี่ไม่จบจริงๆ ลุ้นๆอยากรู้ว่าพูดอะไร
ทำไมต้องให้เพื่อนมาทำขนาดนี้
-
รอพี่ดิษปล่อยตัวพี่คิม ให้มาลงเรื่องต่อกำลังมันส์ครับ
พี่เขาคงกำลังยุ่งแหละครับ ช่วงนี้คงทำงานหนัก อีกอย่างคงพึ่งหายจากไข้หวัดใหญ่ด้วย ส่วนพี่ดิษก็คงยุ่งเหมือนๆกัน แต่เดี๋ยวก็คงมามั้งครับ เพราะปกติพี่คิมจะมาทุกสัปดาห์อยู่แล้ว เว้นแต่จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอาจจะไม่ได้มา เหมือนสัปดาห์ที่แล้วที่พี่คิมป่วยเลยไม่ได้มา แต่ถ้ามีเรื่องอะไรที่มาไม่ได้เดี๋ยวพี่เขาก็จะมาบอกไว้แหละครับ ถ้าไม่ได้มาเองก็อาจจะฝากพี่ดิษมาบอก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมาป่าวหนอออออออออออออออ
-
คิดถึงคิมกับวากดิษจังเลย
-
มารอพี่คิมครับ ค้างได้ใจมากกกกก :katai1: ปล.คิดถึงที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด555 :mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
:katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคุณคิมมาเผยปมค้างคาอยู่นะคะ รอมา8 วันแล้วอะ เมื่อไหร่คุณคิมจะมา ช่วงนี้ฝนตกหนักทั้งงวัน ระวังสุขภาพด้วยนะคะ เด่วกลับไปเป็นหวัดอีก
-
รอคุณคิมมาเผยปมค้างคาอยู่นะคะ รอมา8 วันแล้วอะ เมื่อไหร่คุณคิมจะมา ช่วงนี้ฝนตกหนักทั้งงวัน ระวังสุขภาพด้วยนะคะ เด่วกลับไปเป็นหวัดอีก
ทุกคนไม่ต้องห่วงนะครับ โปรดอยู่ในความสงบ555อิๆๆ ถ้าคืนนี้หรือพรุ่งนี้พี่คิมพี่ดิษยังไม่มาอีก เดี๋ยวผมจะรับอาสาไปตามมากลับมาให้อย่างแน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ผมกล้ารับรองเลย อิๆ แต่ถ้าผ่านไปวัน สองวันแล้วผมยังตามพี่คิมพี่ดิษกลับมาไม่ได้ ผมจะขอลงโทษตัวเองโดยการยอมให้พี่เขาและพี่ๆทุกๆคนเลี้ยงข้าวผม3มื้อเลยครับผมยอม5555555555555555 กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao3: วันนี้จามมาทั้งวันเลย สงสัยแล้วว่าต้องมีคนมาทวงมากมาย เหอะๆ เพิ่งกลับถึงบ้าน ขอเวลาต่อหน่อยนะครับ
-
ปูเสื่อนอนรอน้องคิม :z2:
-
แบบว่ามารอด้วยคนค่ะ :pig2: คิดถึง...ไม่ได้เจอกันหลายวัน :กอด1:
-
นั่นไง เจอผมไปตาม เป็นไง มาจนได้ 555555555 เดี๋ยวคราวหลังใช้บริการใหม่ได้นะครับทุกท่าน5555555
-
เอ...หาย แฮะๆๆ พี่คิม
-
:hao7: ไม่ง่วงกันเหรอครับผม แฮะๆๆ
****************************************************
พอจัดมุมนั่งให้ทุกคนเรียบร้อย หัวหน้าริชปี้ก็อ้าปากเตรียมเล่า
“ มึงนี่มีความสำนึกอยู่ไหมวะ ” ไอเดย์มันโพล่งขึ้นมา สงสัยไอที่หัวหน้าริชอยากพูดหลุดหายไปในลำคอแล้วมั้ง
“ อะไรของมึงอีกวะเดย์ ”
“ พี่นั่นแหละ อยู่เฉยๆเลย มึงคิดจะขอโทษพี่คิมบ้างไหม ” โอ้โห มันโมโหแทนผมครับ
“ รอก่อนสิ ผมยังไม่ได้คำตอบจากคิม ผมจะขอโทษได้ยังไง ” อ้าว ตอบให้งงอีก แต่ไอเดย์น้องชายสุดที่รักท่าจะไม่ยอมครับ มันลุกขึ้นจะเอาเรื่องอีก ในที่สุดวากดิษต้องดึงแขนมันถึงยอมหยุด
“ เล่าไปสิ ” ผมบอกหัวหน้าริช
หัวหน้าริช เล่าให้ฟังว่า หัวหน้ารู้จักกับคุณเจ๊แจงงี่ตั้งแต่ประถม คือเค้าเป็นรุ่นพี่ชมรม และต่อมาจึงรู้ว่าครอบครัวรู้จักกันมาก่อนอีก ทำให้ต้องวนเวียนเจอกันอยู่บ่อยครั้ง
แต่หลังจากจบมัธยมสองคนนั้นไม่ค่อยได้พบกัน เพิ่งมาเจอกันก็ตอนที่หัวหน้าริชกลับมาเรียนต่อที่บ้านเรา คือหัวหน้าไม่ค่อยมีเพื่อนที่เมืองไทยครับ พ่อของเค้าเลยให้เรียนโทต่ออีกใบ ก็ดันมาเจอกันอีก
ช่วงนั้นเองที่ยัยแจงงี่เริ่มเล่าถึงตัวผม ซึ่งแรกๆก็ไม่ได้โจมตีอะไร แต่คงเป็นช่วงที่ผมสู้กับยัยแจงงี่เรื่องที่มันทุจริตนั่นเอง ที่เริ่มใส่ไฟมากขึ้น
“ พอเรียนจบ พี่ไม่ชอบอยู่เมืองไทย เพราะปรับตัวไม่ค่อยได้ ตอนนั้นพ่อพี่เลยแนะนำให้ลองมาทำงานที่นี่ ถ้าไม่ไหวหรือไม่ชอบค่อยกลับไปต่างประเทศ ”
“ กูก็เชื่ออยู่ นิสัยแบบมึงอยู่กับคนไม่ได้หรอก ” ไอเดย์แม่มกัดไม่หยุดเลยครับ
“ อ้าว แล้วพวกพี่นี่ตัวอะไรวะเดย์ ” วากดิษหันไปถามไอเดย์ มันได้แต่ทำเสียงฮุ้วๆ เลียนแบบกูนะมึงอะ
“ เล่าต่อสิ ” ผมบอก
“ คิมในมุมมองของพี่ หลังจากที่แจงเล่ามา พี่คิดว่าคิมคือคนที่แย่ที่สุดเท่าที่พี่เคยได้ยินมาเลย ”
“ แย่ยังไง หมายความว่าอะไร ” พี่ดิษของผมท่าจะติดเชื้อไอเดย์ครับ
“ ถ้าทนฟังไม่ได้ ก็ออกไปรอข้างนอกดีไหมครับผม ” อันนี้ผมแขวะสองคนนั้น
“ ฮุ้ววว ” รู้สึกจะใช้กันบ่อยนะพวกมึงอะ ไอฮุ้วๆเนี่ย
“ แจงเล่าว่า คิมเป็นพวกที่ชอบแย่งความรักของคนอื่น ทำให้ไม่มีใครคบกับเค้า แล้วยังสามารถทำลายการงานของคนอื่นได้ด้วย ” คงจะหมายถึงที่ผมทำกับเค้าอะครับ
“ แล้วพี่ก็เชื่อเลย ไม่ใช้สมองคิดอะไรเลย ” ผมถาม
“ ยังมีอารมณ์เรียกเค้าว่าพี่อีก บ้าบอ ” ไอเดย์ อีกแล้วนะมึง
“ พี่กะว่าจะดูนิสัยของคิมไปเรื่อยๆ ช่วงหลังมานี้พี่เริ่มจะไม่เชื่อเรื่องที่แจงบอก แต่เค้าก็โทรมาย้ำพี่อีก บอกว่ากำลังโดนผมหลอกลวงอีกคนแล้ว ต้องรีบกำจัดคนแบบนี้ออกไปจาก ....... ” พูดมาตั้งนาน มาอ้ำอึ้งทำไมอีกเนี่ย
“ จากอะไร ”
“ จากดิษและกิจการของพ่อแจง ” สรุป เค้ายังหวังว่าดิษจะกลับไปหาอีกเหรอเนี่ย
“ รู้สึกว่าแจงจะรักนายมากเลยนะดิษ ” ผมพูดกับวากดิษ
“ ใช่ เค้าบอกพี่ว่า เค้าเคยได้ ....... ” จังหวะที่พี่ริชตอบคำถาม วากดิษมันรีบเดินมาประชิดตัวเลย
“ อะไร เคยได้อะไรอีก จะบอกว่าแจงบอกว่ากูเอากับเค้าแล้ว งั้นเหรอ ” พี่ริชพยักหน้า แล้วก็ทำหน้าเจ็บปวด สงสัยจะฤทธิ์ของไม้ไอเดย์อะครับ
“ พี่แจงเนี่ย ไม่หยุดเลยนะครับ ”ไอเดย์เริ่มจะเบาลงแล้วครับ
“ ยังมีอีกนะ ” อะไรวะ กูโดนเจ๊แจงเล่นหนักขนาดนี้เลยเหรอวะ
“ เล่าไปสิ ”
“ เค้าเคยไปเล่าเรื่องนี้กับพ่อของดิษแล้วด้วย แต่เข้าใจว่าพ่อของดิษไม่สนใจ แจงบอกพี่ว่าคิมคงเล่นพวกมนต์ดำใส่ผู้ใหญ่ของฝ่ายดิษแล้ว ต่อไปคงจะยึดห้างไป ” ผมหัวเราะไม่ออกเลยครับ
“ เชื่อเลยว่ะพี่ ” ไอเดย์พูด
“ สุดท้าย ทำไมต้องคิดปล้ำแฟนกู ” แหม แฟนกู เหอะๆๆ
“ ไม่รู้สิ ไม่ได้คิดจะปล้ำอะไรหรอก แค่คิดว่าคนเราเวลาโดนคุกคามแบบนี้ คงจะยอมพูดความจริง ”
“ เดี๋ยวๆ กูยังไม่เชื่อมึง แจงโกหกพวกกูได้ มึงก็โกหกได้เหมือนกัน กูจะถามจากพ่อก่อน ” วากดิษแสดงความรอบคอบครับ ระหว่างที่วากดิษเดินออกไปโทรศัพท์ ผมถือโอกาสถามต่อไป
“ ตอนนี้จะเชื่อใครล่ะ ระหว่างแจงกับพวกเรา ”
“ คิมก็เล่ามาสิ พี่จะได้เปรียบเทียบ ไม่อย่างนั้นพี่ก็จะสงสัยแบบนี้ต่อไป ”
“ ปากแม่งดีเหลือเกิน ” ไอเดย์เอาอีกละครับ
“ ก็ได้ๆ ดิษกับแจงเคยชอบกันมาก่อนจริง แต่ดิษน่ะชอบผมมานานแล้ว ..... เล่าไงดีวะ ” ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดีครับ เพราะถ้าให้เล่าจริงๆ ก็ต้องเล่าเป็นวันๆ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างดิษกับผมมันเล่าข้ามไปมาไม่ได้ซะด้วย
“ ไม่ต้องหรอกคิม ” วากดิษมาแล้วครับ
“ ฟังนะริช กูกับคิมรักกันมาตั้งแต่เด็ก กูทุ่มเท่ให้คิมได้เท่ากับชีวิตของกู ฉะนั้นให้จำไว้แล้วกัน ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าอยากให้กูต้องจบเรื่องของเราลง กูไม่ไว้หน้าแน่ๆ ..... มึงก็ไปเขียนใบลาออกได้แล้ว พ่อกูรออนุมัติอยู่ ”
“ ชีวิตเหรอ ” หัวหน้าริชพูดออกมาเบาๆ
“ ใช่ ชีวิตกูนี่แหละ ”
“ รวมถึงพวกกูด้วย มีอีกหลายชีวิตเลย ” ไอเดย์ประสานเสียงอีกคน
“ ....... ” ขณะที่ทุกคนกำลังเงียบ ผมก็ย้อนกลับไปคิดถึงการทำงานของหัวหน้าริช ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าพี่ริชเข้าใจเรื่องของผมมากน้อยเพียงใด แต่ด้วยความที่ผมชื่นชมการทำงานของเค้า และก็ยังไม่เห็นว่าเค้าจะเลวร้ายขนาดร่วมงานไม่ได้ ทำให้ผมไม่อยากเสียคนแบบนี้ไปจากองค์กรครับ
“ ดิษ ขอคุยด้วยหน่อย ” ผมลากวากดิษออกมาด้านนอก
“ ดิษ เราไม่ต้องให้เค้าออกได้ไหมอะ ”
“ อะไรนะ คิมจะอะไรกับตัวมันอีก ” เวลาโมโห ผมว่าพี่น่ากลัวนะ เหอะๆๆ
“ ใจเย็นๆสิ ฟังเราหน่อย ..... สิ่งที่เค้าทำแย่มากก็จริง แต่เราอยากให้ดิษคิดถึงห้างของดิษด้วยนะ ห้างกำลังค่อยๆก่อร่างสร้างตัว และพี่ริชก็เข้าระบบได้แล้ว ตอนนี้งานของเราคล่องมากขึ้น เราไม่อยากให้ต้องเสียคนเก่งๆเพราะเรื่องนี้น่ะ ” ผมนึกถึงตอนที่ไอวินมาเล่าเรื่องการทำงานของพี่ริชให้ฟังด้วยครับ
“ คิม ลองดูสิ แม้แต่ตอนนี้มันยังไม่ขอโทษอะไรคิมเลยนะ พี่จะรู้ได้ยังไงว่ามันจะสำนึก ”
“ พี่ขอโทษ พี่กราบก็ได้ ……. โอ๊ะ !!!! ” จู่ๆหัวหน้าริชก็เดินตามออกมาครับ แล้วทำท่าจะก้มลงไปที่พื้นจริงๆด้วย แต่คงจะปวดหลังครับ เลยทรุดๆลงไป
“ ไม่เอาน่าพี่ ทำอะไรน่ะ ไอเดย์มาช่วยพะยุงทีสิวะ ” ผมถามหาไอเดย์ครับ
“ ให้มันยืนเองดิ มันอยากไปแอบฟังเองนี่ ” พี่ริชค่อยๆลุกขึ้นมาครับ
“ ตอนแรกก็ยังสงสัยอยู่ แต่ตอนนี้พอจะเข้าใจแล้ว ” อะไรของเค้าเนี่ย
“ เข้าใจอะไร ”
“ คิมยอมให้อภัยพี่ ก็เพราะห่วงดิษกับกิจการของดิษ พี่พอจะเข้าใจแล้วว่าพี่คิดผิด ..... ต่อไปก็คงต้องไปจัดการแจงต่อ ”
“ คิมให้อภัย มึงก็จะทำเฉยแบบนี้น่ะเหรอ แล้วที่ว่าจัดการกับแจงน่ะจะทำอะไร ” วากดิษถามครับ
“ ทำไม ห่วงแจงหรือไง ” โห ท่าทางสองคนนี้จะขบเคี้ยวกันสนุกครับ ขนาดปวดหลังอยู่ยังแอบเหน็บวากดิษ
“ แม่งนี่ ” เหอะๆๆ
“ แจงก็แทบจะไม่มีคนรู้จักอยู่แล้ว ถ้าต่อไปพี่ไม่คบด้วยอีกคน เค้าก็จะรู้สึกตัวเอง ” เข้าท่าดีครับ หลังจากที่ทุกอย่างดูจะคลี่คลายลง พวกเราก็เดินออกมาข้างนอก
“ ดิษ แล้วมาหาเราได้ยังไงอะ เรานึกว่าดิษกำลังยุ่งเรื่องงาน ”
“ อ๋อ เรื่องงานน่ะให้คนอื่นเตรียม ส่วนเมื่อกี้ก็ ....... ” สรุปแล้ว วากดิษเองก็รู้สึกว่า พี่ริชดูจะคิดไม่ค่อยซื่อกับผม เลยให้เดย์ช่วยอีกคน เดิมทีก็จะให้ไอวินช่วย แต่เพราะวินก็ชื่นชมพี่ริชอยู่ กลัวว่าจะไม่ยอมช่วย พอไปวานไอเดย์มันก็ตอบรับทันที
“ ขยันวางแผนกันจริงๆนะ โทรตามน้องกูมาเดี๋ยวนี้เลย จะได้กินข้าวกัน ” ผมบอกไอเดย์ครับ
“ ยืมโทรศัพท์ทีพี่ ”
“ ของมึงล่ะ ” ผมถามกลับไป
“ ไม่ได้เอามา ” ผมส่งมือถือให้มัน จากนั้นก็รอซักพักแล้วไปกินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จผมก็มาคุยกับพี่ริชต่อ เพื่อรอเวลาที่วากดิษจะขึ้นไปแถลงแผนงาน ครั้งนี้บรรยากาศเปลี่ยนไปมากๆครับ พี่ริชดูจะเป็นมิตรมากๆ ยังบอกผมด้วยว่า รู้สึกดีจริงๆที่ไม่ต้องทำตัวร้ายๆแล้ว
“ พี่ พี่รู้ไหมว่ามีคนนินทาพี่มากเลยนะ ” ตอนนี้มีไอวินมาสมทบอีกคนครับ
“ วินเล่าไปสิ ทำให้พี่ดูดีขึ้นมาบ้าง ”
“ พี่ริชบอกผมว่า คนอื่นจะนินทาอะไรก็ช่าง แต่พี่เค้าไม่เคยทำแบบนั้นก็แล้วกัน พี่เค้าไม่กลัวคำนินทาที่ไม่เป็นความจริง ” อืมๆ แน่นอนมาก กล้าดีครับ
“ แล้วมีอะไรจะสรรเสริญเค้าอีกล่ะ ” เหอะๆๆ ไอเดย์มีหึงครับ
“ ไม่ต้องมาทำท่าแบบนี้เลยนะเดย์ ที่กูยังเหลือความรักให้มึงก็เพราะพี่ริช ”
“ โอ้โห ไม่รักเค้าซะเลยล่ะ ” กูว่ามันจะทะเลาะกันอีกแล้วมั้ง ไอวินก็ทำท่าชกกันหยอกๆกับไอเดย์ครับ
“ ไม่ต้องกังวลหรอกเดย์ พี่ไม่ชอบคนที่เด็กกว่าพี่มากๆอยู่แล้ว ”
“ ทำไม ทำไมไม่ชอบเด็กๆ ”
“ พี่เคยเป็นเด็กมาแล้วไง รู้ว่าเด็กๆก็ต้องคู่ๆเด็กๆเป็นธรรมดา พี่เลิกเที่ยว เลิกสนุกแล้ว ”
“ อืมๆ ” ไอเดย์ดูจะไม่ต่อต้านเหมือนก่อนๆแล้วครับ
“ แต่ถ้าอย่างคิม พี่ก็โอเคนะ ”
“ อย่าๆขอร้อง พี่ดิษฆ่าพี่ทิ้งแน่ รับรอง ” ไอวินช่วยตอบครับ
“ ฮ่าๆๆๆ ” พวกเราก็นั่งหัวเราะกัน สงสัยว่าผมจะได้เพื่อนๆเพิ่มอีกแล้วครับ
ช่วงเย็นของวันนั้น คนระดับหัวหน้างานต้องไปประชุมกันก่อน ขณะที่ผมกับคนอื่นๆมานั่งสัมมนากันรอเวลา รอวากดิษขึ้นมาแถลงว่าแผนระยะยาวจะได้รับความเห็นชอบไหม ผมได้ยินพี่ริชเล่าให้ฟังก่อนเข้าประชุมว่า แผนงานของดิษมีทีมงานเก่งๆช่วยทำ ความจริงก็ไม่น่ามีปัญหา แต่เพราะอายุของดิษน้อยมากหากเทียบกับคนอื่นๆ หากว่าดิษสามารถเสนอแผนงานผ่าน อาจทำให้ดิษกระโดดข้ามกำแพงความอาวุโสไปได้
ขณะที่พวกน้องๆที่อยู่นอกห้องประชุม ไม่มีใครสนใจหรอกครับ เพราะไม่ใช่เรื่องของพวกเค้า สำหรับคนทำงานระดับนี้ ใครเป็นหัวหน้าก็เหมือนเดิมครับ ผมรอกันประมาณชั่วโมงกว่าๆ วากดิษก็เดินนำออกมาพร้อมกับมองหาใครซักคน พอวากดิษเห็นหน้าผม ก็เดินตรงมาหาผมแล้วกอดผมเฉยเลย
“ กรี๊ดดดดด ” นาทีนั้นหัวใจของผมแทบหยุดเต้นเลยครับ นี่มันต่อหน้าคนมากๆเลยนะ
“ คิม ..... น้อง ”
“ อะไร ” ผมกระซิบกันสองคนครับ
“ พี่ทำได้แล้ว ” ผมรีบผละมันออก
“ จริงอะ ไหนว่าจะไม่ได้ไง ”
“ ถามพี่ริชสิ พี่ขอไปพูดก่อนนะ ” จากนั้นวากดิษก็เดินขึ้นไปบนเวที แล้วเริ่มกล่าว ขณะเดียวกันพี่ริชก็เดินมาหาผม
“ ในห้องเป็นยังไงบ้างครับ ”
“ เอาไว้เล่าทีหลังดีกว่านะ คืนนี้ฉลองให้คืนของดิษกันดีกว่า ฉลองๆๆ ”
“ เยี่ยมๆ คืนของพี่ดิษๆๆๆ ” พวกที่ไม่รู้เรื่องมาก่อนก็พากันพูดตามไปด้วย ตอนนี้ดิษกำลังจับมือกับหุ้นส่วนบางท่านอยู่ แต่ก็พยายามมองมาที่ผมตลอดเวลา ดิษดูเด่นมากๆเลยครับ
คืนนั้นวากดิษฉลองจนต้องให้พวกผมแบกกลับมาที่ห้องพัก พอมาถึงห้องพักวากดิษก็เดินลากผมเข้าไปในห้องน้ำ
“ ..... ทำไมต้องเข้ามาในนี้อะ ” ผมถามวากดิษ จู่ๆวากดิษก็ทำเหมือนกับว่าไม่เมาอะครับ
“ พี่ต้องล้างคิมก่อนไง ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย ”
“ เฮ้ยๆๆ ทำอะไรอ่า ”
“ ก็ล้างที่พี่ริชจับตรงนู้นตรงนี้ไง ” มันพูดไปก็จับร่างของผมไปครับ
“ เค้าไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะ ”
“ ไม่ได้ทำก็ไม่สนละ มาสิพี่จะถูหลังให้ไง ”
“ เดี๋ยวสิ ดิษเมาไม่ใช่เหรอ ” มันยืนยิ้มร่าให้ผม
“ ไม่แกล้งเมา เราก็ไม่ได้จู๋จี๋กันสิ คนรอฉลองกับพี่เยอะเลยนะ มาๆพี่ถูหลังให้ก่อน แล้วคิมทำให้พี่บ้างนะ ”
ผมก็ไม่เคยถูหลังให้ใครหรอกครับ แม้แต่กับผู้หญิงก็ไม่เคยเลย จังหวะที่เราถูหลังให้กัน เราก็คุยกันไปด้วยครับ
“ ดิษ แล้วแผนงานผ่านยากไหม ”
“ พี่ริชไม่ได้เล่าเหรอ ”
“ ไม่อะ บอกว่าจะเล่าทีหลัง ” วากดิษนอนพิงมาที่ตัวของผม ตอนนี้ถึงคิวผมถูหลังให้ครับ
“ ตอนแรกเข้ามา มีสามฝ่าย ฝ่ายนึงเห็นด้วยกับพี่ อีกฝ่ายคัดค้าน อีกฝ่ายไม่ตัดสินใจ แต่ไม่ตัดสินใจก็เข้ากับฝ่ายคัดค้าน เพราะว่าแผนของพี่มันต้องจัดระบบใหม่ ถ้าเห็นด้วยไม่ถึงครึ่งก็ต้องเลิก และพี่ก็จะโดนประจานด้วย ” น่าขนลุกแฮะ
“ พอแลกเปลี่ยนความเห็นไปมา พี่พยายามโน้มน้าวอยู่นาน แต่ก็ได้เสียงไม่ครบ ในที่สุดพี่ริชเลยขอแถลงให้ฟังเพิ่มเติม พี่ริชเค้าเก่งมากเลยนะ ทางทฤษฎีไม่เป็นรองเลย ในที่สุดพอยกมือเราเลยผ่าน ”
“ ดีเนอะ ” วากดิษหันมาหาผม และลูบหน้าของผมเบาๆ
“ แฟนพี่ตาแหลมมากนะ มองคนเป็นด้วย ”
“ บ้าเหอะ เวลาเรียกๆแฟนๆไม่จั๊กจี้บ้างเหรอ ” ผมถาม
“ ไม่เลย พี่อยากพูดแบบนี้ทั้งวันเลยด้วยซ้ำ พี่รอจะพูดแบบนี้มานานแล้วนะ เชื่อมะที่รัก ...... ” และแล้วก็เริ่ม .... มีอารมณ์ซะงั้น เหอะๆๆ วากดิษหันมาหาทั้งตัวและกอดผมไว้
“ รู้ใช่ไหมว่า ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่า คิมเป็นอะไรกับพี่ ”
“ อืม รู้แล้ว ”
“ คิมจะสร้างอนาคตกับพี่ใช่ไหม ” ผมอายอะครับ บอกตรงๆ
“ อืม สร้างก็ส้ราง ”
“ งั้นพี่ขอเครื่องยืนยันหน่อยนะ ...... อื้มมมม ” และแล้วก็ .... นะครับ เหอะๆๆ
หลังจากที่เราเสร็จกิจที่ห้องน้ำ วากดิษกับผมก็กอดกันและนอนกอดกันต่อบนเตียง มีแววว่าจะไม่จบแค่ในห้องน้ำ แต่ก็ดันมีโทรศัพท์เข้าซะก่อน
“ พี่รับสายนี้ก่อนนะ ” วากดิษยิ้มให้ผม
“ อื้อ ”
“ ครับ ...... รู้จักครับ สวัสดีครับท่าน ...... เอ่อ ไม่ทราบครับ ...... ครับ .......... ผมแจ้งท่านได้ที่เบอร์นี้ใช่ไหมครับ ” ไม่ได้ทะลึ่งนะครับ แต่ผมเดาว่าน่าจะเป็นเรื่องเครียดๆครับ เพราะตอนเราออกมาจากห้องน้ำ ตรงนั้นของวากดิษยังสู้อยู่เลย ตอนนี้ดูจะถอนทัพไปแล้วครับ จากนั้นวากดิษก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า
“ อะไรอ่าดิษ ”วากดิษทำตาโต
“ คิม แต่งตัวเถอะ เราต้องคุยกับเดย์ เดย์โกหกเรา ”
“ อะไรนะ หมายความว่ายังไง ” ผมต้องรอให้ของๆผมถอนตัวก่อนครับ เหอะๆๆ
“ โอย เดี๋ยวนะ ขอคิดก่อน ”
“ ดิษใจเย็นๆ ”
“ เอาล่ะ เดย์น่ะโกหกทางบ้านว่าจะมาลาพวกเรา แล้วจะกลับไปขึ้นเครื่องเพื่อไปเรียนต่อ ”
“ อ้าว แล้วเป็นอะไรล่ะ ” ผมยังสงสัยอะครับ ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกนี่
“ เป็นสิ ก็เดย์ต้องขึ้นเครื่องวันนี้ ตอนนี้ก็เลยเวลาแล้วด้วย คิมน้องเราทำเรื่องไปเป็นเรื่องแล้วนะ ”
“ เออว่ะ แล้ววินรู้เรื่องไหมเนี่ย ” ผมถามอีก
“ คงไม่รู้หรอก ปะๆ เราต้องไปคุยกับเดย์ ” ตอนนี้เอง ผมค่อยๆคิดเรื่องเมื่อกลางวัน มันไม่ยอมพกโทรศัพท์บอกว่าไม่ได้เอามา สงสัยคงต้องการหลบทางบ้าน และไหนจะอาการเหวี่ยงผิดปกตินี่อีก ไอเดย์เอ๊ย มึงคิดอะไรอยู่กันแน่
**********************************************************************
-
บอกได้เลยว่า"ง่วง" แต่ก็จะรอ5555555555
-
ต้องขอเล่าให้ฟังซะหน่อยครับ
ช่วงที่ผ่านมานี้ ผมกลับไปทำงานตามปกติ แต่ทำงานได้สองวันก็ได้ข่าวจากบ้านวากดิษว่า พ่อของท่านวากอาการทรุด โรคร้ายที่ผมเคยพูดถึง ตอนนี้ลามไปถึงจุดที่น่าเป็นห่วงจริงๆแล้วครับ เมื่อสองวันก่อนท่านมีอาการเบลอๆ หลงลืมชั่วขณะ ทำให้ผมต้องไปตามคนรู้จักมาหารือเรื่องสำคัญ ซึ่งก็คุยกันหามรุ่งหามค่ำเลยครับ เพราะพอเราตกลงเรื่องเสร็จต้องรวมๆไปให้พ่อของวากดิษท่านลงชื่อกับประทับตราสำคัญไว้ ตอนนี้ก็ยังไม่เสร็จครับ แต่มีเรื่องให้สบายใจตรงที่ วันนี้ ก็คือเมื่อประมาณหกเจ็ดชั่วโมงก่อน อาการท่านดีขึ้นมากๆ ออกมาพักที่ห้องปกติแล้ว ผมเลยกลับมาได้ครับ แต่พรุ่งนี้ก็ต้องไปสะสางต่อ
ขอโทษและขอบคุณทุกๆคนที่แวะเวียนมาหานะครับ ขอบคุณคร้าบ
-
ขอให้คุณพ่อคุณดิษหายจากโรคร้ายนะคะ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งวางใจอาการค่ะ ขอให้คอยดูแลท่านอย่างใกล้ชิดตลอดเวลานะคะ
-
เรื่องหัวหน้าริชก็เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วเนอะ :katai2-1:
ได้คนดีๆมาเป็นพวกอีกหนึ่ง อิอิ
ว่าแต่เดย์ทำเรื่องอะไรอีกละเนี่ย
:katai1:
---
ส่งกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษ และเอาใจช่วยคุณพ่อพี่ดิษต่อสู้กับโรคนะคะ
ขอให้หายป่วยไวไว :L2:
-
เเรื่อง เดย์ วินยังไม่จบรึเนี้ย
ขอให้คุณพ่อดิษหายป่วยและแข็งแรงไวไว น้า
-
ขอให้พ่อของคุณดิษอาการดีขึันเรื่อยๆนะคะ. :mew3: :mew3:
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคิมดิษ
-
ขอเป็นกำลังใจให้พี่ดิษด้วยนะคะ ขอให้อาการของคุณพ่อดีวันดีคืนขึ้นเรื่อยๆนะคะ
สู้สู้นะคะทั้งสองคน ผ่านเรื่องร้ายๆปัญหาต่างๆไปให้ได้อย่างสบาย เอาใจช่วยค่ะ
เมื่อรู้ว่าช่วงนี้วุ่นวายก็ไม่เร่งรีบแล้วกัน ไว้ว่างๆเคลียร์ทุกอย่างลงตัวก็ค่อยมาลงต่อนะ :mew1:
-
แสดงความดีใจกับความสำเร็จของพี่ดิษ
ขอให้สุขภาพคุณพ่อดีวันดีคืนนะคะ
เรื่องเดย์วินน่าเห็นใจที่สุดขอให้ฝ่าฟันกันไปได้ถือซะว่าเป็นแบบทดสอบความรักของทั้งคู่สู้สู้ค่ะ
-
เฮ้อเดย์ทำเรื่องให้คิมกับดิษปวดหัวอีกแล้ว
แต่อย่างว่าเดย์รักวินมาก คงไม่อยากไปเรียนต่อ
แต่เรื่องงานของวากดิษกับเรื่องของคิมกับพี่ริชก็คลี่คลาย
ส่วนเรื่องอาการป่วยของพ่อดิษ ก็ขอให้ดีขึ้นในเร็ววันนะคะ
เข้าใจคิมเลยว่าต้องให้กำลังใจดิษเป็นอย่างมาก สู้สู้นะทั้งคิมทั้งดิษ
-
ต้องบอกพี่ดิษว่ามีแฟนดีเป็นเกียรติเป็นศรีกับชีวิตจริง ๆ
ส่วนเรื่องเดย์-วินต้องจับเข่าเคลียร์ซะแล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อพี่ดิษและครอบครัวด้วยนะคะ :L2: :L2:
-
ถึงจะนานๆทีที่เข้ามา แต่สำหรับเรื่องนี้ อยู่ในใจเสมอเด้อ
ดีใจกัยความเจริญก้าวหน้าทั้งของดิษและคิมนะ
ขอเอาใจช่วยคิมกะดิษ
ขอให้ปัญหา/อุปสรรคทุกอย่างจงคลี่คลายไปได้ด้วยดี
-
ขอให้คุณ่อของดิษหายไวไว นะครับ ยินดีกับความสำเร็จอีกขั้นหนึ่งของ ดิษ ด้วยนะดูเหมือนเรื่องต่างๆจคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคิม
และดิษ
-
:mc3: :mc3: ฉลองให้วากดิษ ดีใจกับความสำเร็จด้วยค่ะ
คิมดิษดูแลกันดีจัง
เดย์ก่อเรื่อง ทำตัวเป็นเด็กเลย อยากรู้เหตุผลเดย์
-
ยินดีกับท่านว้ากดิษ และขอให้คุณพ่อหายเร็วๆนะครับ
ปล.คิมก็ต้องดูแลตัวเองมากๆนะครับ
-
เดย์วี่หาเรื่องอีกแล้วไหมล่ะ เหอะๆๆๆ เป็นกำลังใจให้พี่ คิม+ดิษ เสมอค่ะ จุ๊บๆ
-
ขอบคุณคุณคิมนะคะ ที่มาเล่าเรื่องให้ฟังแล้วในที่สุด คลายปมค้างคาในใจเรา ดีใจที่เรื่องเหล่านั้นมันผ่านมาแล้วนะคะ และหวังว่าตอนนี้ชีวิตคู่คิมกะดิษจะแฮปปี้มั่กมาก ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคุณดิษด้วยนะ แล้วก็ขอให้ครอบครัวคิมดิษผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้ไวไวค่ะ
-
ยินดีด้วยกับทั้ง 2 ค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
บอกเเล้วเดย์แม่งเจ๋งนะ
แต่ตอนนี้เดย์ แกจะทำไง --"
-
สงสารเดย์...
แล้วอิแจงงี่ทำอะไรกับมันต่อไปล่ะ
-
...พี่ริชชี่ แกมีเพื่อนน้อย แกก็เลยเผลอไผลกับการตรวจสอบไปบ้าง แต่ก็ยังมีสติอยู่บ้าง ที่ได้ดูจากการกระทำปัจจุบันของคิม ดีแล้วที่หมดศัตรูไปหนึ่ง
...อารมณ์ของเดย์เหมือนเค้าต้องการแก้ไขปัญหาของคิม ให้หมดไปก่อนที่เค้าจะไม่อยู่มันน่าจะวางแผนมาแล้ว แบบอยากช่วยให้คิมกับพี่ดิษ มีความสุขก่อนที่เค้าจะไม่อยู่ มันหนีจริงๆนะนี่
... มันจะสร้างปัญหาใหญ่หรือเปล่าหว่าเป็นห่วงนะ มันจะร้าวฉานในครอบครัวละยิ่งแย่ใหญ่เลย
...คิม ดิษ คงเอาอยู่เนอะช่วยน้องมันให้ได้นะ เป็นกำลังใจให้
...อาการคุณพ่อดีขึนแล้วก็ดีใจด้วย ช่วยกันดูแลท่านดีๆล่ะ ปั้นปลายแล้วไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดวันไหนทำหน้าที่ลูกๆให้ดีที่สุด
...ไม่ต้องห่วงกระทู้ ทุกคนรอคิมเสมอ แต่ขอให้มาเล่าเมื่อคิมสบายใจ หรือว่างจริงๆใช้เวลากับครอบครัวเยอะนะจ๊ะ :L2:
-
อ่านไปลุ้นไปมันส์มาก สนุกสุดๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบบบบบบบบบบบ
-
เฮียแอบเจ้าเล่ห์อ่ะ แกล้งเมาเพื่อจู๋จี๋กับน้อง... :m10:
เสียดายอ่าาา...หากไม่มีใครโทรมา คิดว่าวันนั้นคง 6 ยก ฉลองความสำเร็จของเฮียแน่ อ๊ากกก
ยินดีกับความสำเร็จและความก้าวหน้าในหน้าที่การงานของเฮีย ตำแหน่งสูงขึ้นก็ต้องรับผิดชอบมากขึ้น
การตัดสินใจแต่ละครั้งมีผลกับองค์กร เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ ยกนิ้วให้กับเฮียดิษ
ส่วนเรื่องพ่อของเฮียก็ขอให้ท่านอาการดีขึ้นและหายทุเลา เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮีย...
-
คนดีมักจะดึงดูดคนดีให้เข้าหา
วันนี้เขาอาจมองเราในแง่ร้าย แต่สักวันความจริงจะปรากฏออกมาเอง
ส่วนคนที่คิดร้ายย่อมแพ้ภัยตัวเอง
เป็นกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษ
ขอให้คุณพ่อหายป่วยไวๆ นะคะ
-
คิมหล่อมากเลย...อ่านแล้วรู้สึกอย่างนี้จริงๆ เปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นมิตรได้
แต่เวลาอยู่กับดิษ คิมก็น่ารักเหมือนเดิมนะ 555
ลุ้นเรื่องเดย์ วิน มากเลย :ling1:
ขอให้คุณพ่อดิษ อาการดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ
คิม ดิษ รักษาสุขภาพกันด้วยนะ :mew1:
-
คิมหล่อมากเลย...อ่านแล้วรู้สึกอย่างนี้จริงๆ เปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นมิตรได้
แต่เวลาอยู่กับดิษ คิมก็น่ารักเหมือนเดิมนะ 555
ลุ้นเรื่องเดย์ วิน มากเลย :ling1:
ขอให้คุณพ่อดิษ อาการดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ
คิม ดิษ รักษาสุขภาพกันด้วยนะ :mew1:
จริงครับ ผมเห็นด้วย
-
ขอให้อาการคุณพ่อของคุณดิษดีขึ้นไวๆนะคะ :L2:
เรื่องหัวริชก็เคลียแล้วได้คนเก่งๆมาเป็นพวกอีกคน ที่เหลือก็เรื่องเดย์ล่ะจะเป็นไงต่อเนี๊ย :mew2:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
หนึ่งในกำลังใจ
+1
-
เดย์แม้งง้องแง้งไปไหนนะ.
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สงสัยว่าท่านฑูตมีเบอร์ส่วนตัวเฮียได้ไงอ่ะ :m21:
-
:L2:
ดีใจเรื่องของน้องคิมกับพี่ดิษที่เคลียร์แล้ว
แต่น้องวินกับเดย์ยังไม่เคลียร์ สู้ สู้
ปล.ขอคุณพระศรีรัตนตรัยจงดลบันดาลให้อาการของพ่อพี่ดิษดีขึ้นด้วยนะคะ สาธุ
-
ใจหนึ่งใจ
จะต้องการอะไร
รักเค้าตั้งแต่เด็ก
เฮียดิษ..เล็งไว้นานรุย
แล้วคิม..ก็เสร็จซะ
ไปไหนไม่รอดแว๊ววว
รักแท้จริงๆ
-
เกือบลืมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ขอให้พ่อพี่ดิษท่านหายไวๆนะคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2: ผมมาเยี่ยม
-
ขอให้อาการคุณพ่อพี่ดิษ ท่านหายไวๆนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
แล้วก็
มาเยี่ยมพ่อพี่ดิษด้วยครับ ขอให้คุณพ่อหายไวๆนะครับ แล้วผมจะมาเยี่ยมอีกนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
มาเยี่ยมพ่อพี่ดิษครับ หายไวๆนะครับ
แล้วก็มารอพี่คิมพี่ดิษด้วยครับบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2:
-
เย้ๆพี่คิมมาแล้ว :katai2-1: ขอให้พ่อพี่ดิษหายไวๆนะครับ :mew3: ส่วนในเรื่องนี่มีปัญหาเข้ามาตลอดๆ :katai1:
-
รอพี่คิมมาต่อครับ. ^_^
-
มาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษครับ เอาดอกไม้มาฝาก :L2: หายไวๆนะครับ :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
แล้วก็มารอพี่คิมพี่ดิษเช่นเคยครับ
จาก...ไอ่น้อง
-
มีปัญหาเข้ามาตลอดเลย
-
เป็นกำลังให้ครับ
-
มาเยี่ยมแล้วคราบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
วันนี้ผมช้า โทษทีนะครับบบบบบบบบบบ
แล้วก็
มารอพี่คอมพี่ดิษครับผมมมมมมมมมมมมมม
-
คิดถึงพี่คิม พี่ดิษ จังเลยยยยยย รีบๆมาต่อไวไว น้าาาาา >_______<
-
พี่คิมอ่า. รอนานแล้วน้าาาา . รีบมาต่อด่วน. แง้ๆ
-
เดย์ไปไหนเนี่ย สงสัยเดย์คงไม่อยากไปจริงๆ :o12:
รอพี่คิมนะคะ :mew1:
ขอให้คุณพ่อของพี่ดิษร่างกายแข็งแรงขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณพ่อต่อสู้กับโรคร้ายค่ะ
-
มาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
แล้วก็มารอพี่คิมพี่ดิษดิษด้วย :L2:
-
คิดถึงนะ คิดถึงมากมาย คิดถึงคิมกับเฮีย
-
ก๊อกๆๆๆๆ วันนี้ ก่อนอื่น เลย
มาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษนะครับ ขอให้หายไวๆ วันนี้ผมก็เอาดอกไม้มาฝากอีกครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล.มารอนะพวกพี่ๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ทักทายยามผีแดงชนะ ฮิ้วๆ :hao7: ขออภัยที่ต้องให้รอนะคร้าบบ
*********************************************************
หลังจากน้องชายของผมกลับเข้าฐานที่มั่นดีแล้ว ผมก็รีบสวมเสื้อสวมกางเกง จากนั้นวากดิษก็พาผมมาที่ห้องพักของไอเดย์ไอวิน คู่รักบ้าๆบอๆแห่งปี คราวนี้ผมจะคาดคั้นให้มันตอบทุกอย่าง ชนิดหมดเนื้อหมดตัวล่อนจ้อนเลย
“ (ก๊อก ก๊อก ก๊อก) เฮ้ย เปิดประตู ” ผมเดินแซงนำวากดิษไป
“ เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นว่าเอา ” แหมมีเกรงใจ
“ ใครจะว่า ป่านนี้คงเมาคลานหมดแล้วมั้ง ” วากดิษมองหน้าผมแล้วทำตาปริบๆ อะไรของเค้านิ
“ ทำไมต้องทำท่าโมโหแทนขนาดนั้น ”
“ ก็เรากำลัง ...... ” พอมาถึงประโยคท้ายนี่ ถ้อยคำหายไปในลำคอเลยครับ จะให้บอกได้ไงว่าแอบหงุดหงิด เหอะๆๆ
“ อ๋อ ...... หึหึ เฮ้ยๆๆเปิดประตู ” สงสัยมันจะเดาออกครับ คราวนี้พี่ท่านเคาะเองเลย
“ อ้าว พวกพี่ ” ไอเดย์ทำหน้าตาตื่นๆ ผมรีบผลักไอเดย์เข้าไปในห้อง
“ ไปๆ เข้าไปคุยในห้อง ”
“ เดี๋ยวๆๆพี่ ....... ” พอผมมุดเข้ามาได้ก็ต้องตกใจ จนหันหลังแทบไม่ทัน
“ ไอสัด พวกมึงแก้ผ้านอนกันเหรอวะ ” ผมว่าใส่พวกมันครับ เป็นไงล่ะกู จะมาคาดคั้นเค้าให้หมดเปลือกล้อนจ้อน แม่มล้อนจ้อนจริงๆเลยทีนี้
“ หืมแก้ผ้าเหรอ จริงปะ ” วากดิษทำท่าอยากเห็นอีกครับ ผมรีบผลักๆมันออกมา
“ ก็ปกติดีนี่พี่ ..... แล้วมีเรื่องอะไรถึงมาหากันกลางดึก ตอนกำลังมีความสุขเนี่ย ”
“ ไม่ต้องทำไก๋ กูรู้ว่ามึงรู้น่า ..... ไปใส่เสื้อผ้าซะ บอกไอวินด้วย ”
“ ก็ได้ รอนี่นะ ” ไอเดย์ปิดประตู
“ ทำไมเราไม่แก้ผ้าคุยกันล่ะ น่าสนุกดีออก ” ดูมันๆ สถานการณ์แบบนี้ยังจะพูดเล่น เดี๋ยวปั๊ด
“ ตลกเข้าไป ไม่คิดบ้างเหรอ ว่าทำไมพ่อไอเดย์ถึงโทรมาหาดิษ ” วากดิษทำท่านึกๆ คนอะไรทำท่าหมางงยังเท่เลย หึหึหึ
“ จริงสินะ แต่ไม่น่าแปลกใจหรอก พ่อเค้ามียศมีตำแหน่งขนาดนั้น ถ้าต้องตามหาลูก คงทำได้น่า ” อาจจะใช่ก็ได้ครับ
“ เฮ้ย ให้ใส่เสื้อไม่ใช่ ฟัดกันนะเว้ย เปิดได้แล้ว ”
“ คร้าบบ ”
หลังจากพวกมันสวมเสื้อผ้าแล้ว ผมก็เข้ามานั่งคุยกับมันสองคนที่ห้อง
“ ไอเดย์ มึงต้องไปเมืองนอกวันนี้ใช่ไหม ” ไอดิษจูเนียร์ทำหน้าตาตื่น
“ พวกพี่เอามาจากไหน ผมบอกแล้วไงว่าอีกสองสามเดือน ”
“ หยุดโกหก แล้วพูดความจริงซักที ” กลายเป็นไอวินที่พูดขึ้นมาครับ
“ เค้าไม่ได้โกหกนะ ” หึหึ เค้าๆ น่าเตะจริงอะไรจริง
“ เดย์ เมื่อกี้ พ่อโทรเข้าเครื่องพี่ เค้าบอกพี่ว่าเดย์ต้องกลับไปเดี๋ยวนี้ ” พี่ดิษของเราเล่าความจริงให้ฟังครับ
“ ผมไม่สนหรอกพี่ ”
“ เฮ้ย ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ” ผมถาม
“ ผมไม่อยากทนอยู่คนเดียวแบบที่ไม่มีใครเห็นค่าผมอีกแล้ว ตอนนี้ผมมีพี่ๆ ผมมีวิน พ่อจะไล่ผมตัดผมก็ตามใจ ” เห็นไอเดย์ทำท่าทางแบบนี้ ผมนึกไปถึงช่วงที่ดิษพูดถึงพ่อของเค้าตอนนั้นเลย
“ ที่เคยบอกกับเราว่า ถ้าไม่ทำตามแล้วจะดูแลเรายังไงล่ะ ” วินเป็นฝ่ายถามบ้าง
“ ก็ ...... เค้าไม่รู้ ” เฮ้อ ผมจะช่วยยังไงดีนะ
“ เดย์ คราวนี้พูดให้กระจ่างเลยนะ ” วากดิษอาจจะคิดอะไรออกมั้งครับ
“ ครับพี่ ”
“ สมมติว่าตอนนี้ เดย์กลับไปที่บ้าน ยังเช็คอินขึ้นเครื่องทันหรือปล่าว ”
“ ไม่ทันครับ ผมหลอกทางบ้านว่าผมจะนั่งแท็กซี่ไปเอง กว่าพ่อจะรู้ว่าผมไม่ไปก็ใกล้ถึงเวลาเช็คอินแล้ว ” คุยอะไรก็ไม่รู้พวกนี้
“ งั้น ...... คิม พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ ”
“ ได้ ...... ไอตัวดี มึงรออยู่นี่เลยนะ ” ผมหันไปสั่งไอเดย์
“ เหอะ ” ดูมันทำท่าครับ กวนบาทาจริงๆ
วากดิษลากผมออกมาด้านนอก แล้วทำท่านึกอีก เวลามันทำท่าแบบนี้ ดูเป็นคนที่ฉลาดมากๆ เหอะๆ หรืออาจเป็นเพราะช่วงหลังนี้ ผมไม่ได้ทำงานใกล้ชิดกันเท่าไร ถึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับท่าทางเอาจริงเอาจังของดิษมากนัก
“ น้อง เราเอาแบบนี้จะเข้าทีไหม ”
“ อะไรล่ะ ”
“ ให้เดย์ไปไร่ของคิมดีไหม ” ผมค่อยๆนึกตามความคิดของเค้าครับ สถานที่ที่สัมมนาก็ไม่ไกลจากไร่ของพ่อผมมากนัก คือใกล้กว่าที่เคยเดินทางตามปกติอะครับ
“ เพื่ออะไรล่ะ ”
“ พี่อยากให้พ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงช่วยกันน้องมันด้วย ”
“ จะดีเหรอ กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เอาด้วยน่ะสิ ”
“ ทำไมล่ะ ”วากดิษถามผมกลับมา
“ ก็มันเป็นเรื่องของครอบครัวคนอื่นไง ”
“ มันก็จริงนะ แต่บางครั้งปัญหาในครอบครัวก็ไม่ใช่ว่าคนในครอบครัวจะแก้ไขเองได้นะ ...... อย่างครอบครัวพี่ไง คิมก็เข้ามาช่วยไม่ใช่เหรอ ” พอฟังวากดิษพูดมาก็ฟังดูดีนะครับ เพราะไอเดย์มันถึงขนาดกล้าโกหกพ่อขนาดนี้ คงจะหนักมากทีเดียว
“ เอางี้ ขอคุยกับพ่อก่อน ดิษเข้าไปบอกเดย์ก่อนแล้วกัน ” แบ่งงานกันเสร็จ ผมก็โทรสายตรงถึงพ่อเลี้ยง ใจดี สปอต ของผม เหอะๆๆ
“ สวัสดีครับพ่อ ”
“ เออ ว่าไงลูก ”
“ พ่อ คิมมีเรื่องใหญ่ขอปรึกษา คือว่า ......... ” ผมนั่งเล่าเรื่องให้ฟังค่อนข้างละเอียดและยังขอให้ไอเดย์ไปอยู่ที่ไร่ของเราด้วย เพราะผมกำลังหวังให้พ่อเข้ามาช่วยแก้ปัญหาให้น้องชายที่ผมรักและเอ็นดูมากๆคนนึง
“ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนงานแล้วหรือไงเอ็งน่ะ ”
“ อะไรพ่อ ”
“ จะเป็นพนักงานสังคมสงเคราะห์แล้วหรือไง ” แซวอะๆ
“ ตอนคิมเด็กๆ ก็เห็นพ่อช่วยแก้ปัญหาให้คนนู้นคนนี้เรื่อยนี่ มันก็ต้องติดๆมาบ้างแหละ ” สมัยก่อนพ่อผมเป็นมาหมดแล้วครับ ทั้งผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อะไรก็ตาม แต่ช่วงหลังมานี้แหละที่พ่อผมเลิกสนใจเรื่องพวกนั้น
“ เดย์นี่ใช่เด็กที่เคยมากับคิมไหม ”
“ ใช่พ่อ คนที่คล้ายๆ ดิษอะ ” พ่อผมเงียบไปพักนึง
“ เออๆ พอจะนึกออกแล้ว ...... เป็นเด็กดีไหม ”
“ นิสัยดีนะพ่อ ปกติมันก็จะมาตามติดอยู่กับพวกคิมนี่แหละ ”
“ เค้าได้พูดถึงแม่บ้างไหม ทำไมข้าได้ยินแต่ปัญหากับพ่อ ” เออจริง ผมลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลย ทำไมท่านพ่อเลี้ยงแอบอัจฉริยะแบบนี้
“ พ่อถือรอหน่อยได้ปะ ”
“ เออๆ ยังไงข้าก็นอนไม่ค่อยหลับอยู่แล้ว ”
“ อ้าว ทำไมล่ะพ่อ ”
“ คนแก่แล้วไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวนี้หัดเป็นห่วงพ่อด้วยนะ ไอดิษนี่มันเก่งของมันนะ ” เขินเลยกู เหอะๆๆ
“ งั้นรอเดี๋ยวโทรกลับพ่อ ”
“ ไอเดย์ ”
“ เรียกน้องเพราะๆ ดิ โอ๊ะ !! ” มันพูดเล่นดีนักครับ ผมเลยตบหน้ามันซะทีนึง หึหึหึหึหึ
“ พอละ แม่ของมึงล่ะ ”
“ อะไรนะครับ ” ไอเดย์เริ่มจะทำหน้าตาตื่นอีกรอบ
“ อืมๆ แม่ของเดย์ล่ะ ท่านไม่ว่าเอาเหรอที่เดย์ทำแบบนี้ ”
“ แม่ผมเสียไปแล้ว ”
“ จริงเหรอ ....... ” ไอวินขยับไปเกาะแขนของเดย์
“ ใจเย็นน้องๆ ” ดิษเดินมาจับไหล่ของเดย์ไว้
“ ถ้าแม่ผมยังไม่ตาย ผมคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฮืออออ ” เดย์ร้องไห้ออกมาครับ ไอวินขยับไปกอดแฟนของมัน
“ ทำไมไม่เคยบอกเราบ้างเลย ” ไอวินค่อยๆป้อนคำถาม
“ ...... เราเคยบอกแล้วไง ว่าตอนนั้นเราไม่สนใจใคร พอเราได้เจอวิน ช่วงเวลานั้นทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่อีก ” ผมไม่เคยสูญเสียคนที่เป็นที่รัก คงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของมันได้แน่
“ พี่ก็เสียแม่ตั้งแต่เด็กๆเหมือนกัน ”
“ เหรอครับ ...... แล้วหมอคนนั้นล่ะ ผมเห็นว่าสนิทกันมากๆเลยนี่ครับ ” ไอวินถามวากดิษ
“ คนนั้นเป็นแม่เลี้ยง ...... คิมไม่เคยเล่าให้ฟังเหรอ ”
“ ไม่ครับ ” ผมจะไม่เล่าเรื่องที่คนอื่นไม่ค่อยอยากให้เล่าครับ เป็นนิสัยส่วนตัว
“ พี่รู้ว่าเดย์รู้สึกยังไง พี่เข้าใจแล้ว ..... ที่พี่รู้สึกกับคิม ก็คงไม่ต่างกัน ” ดิษพูดไปก็ส่งสายตาหวานๆมาหาผมด้วย แต่แปลกนะครับ ครั้งนี้ผมไม่ยักกะหลบสายตา
“ ฮึก ...... แต่พี่ พี่ๆอย่ายุ่งกับผมดีกว่า ”
“ ทำไมวะ ” หลังจากมันสงบลง ก็พูดออกมาโท่งๆเลย
“ พ่อของผมจะพาลทำให้พวกพี่ๆเดือดร้อน ”
“ แล้วไม่นึกถึงแฟนของมึงบ้างเหรอ ” ผมถามต่อ
“ ...... วิน ”
“ ไม่ต้องคิดถึงเราหรอก เรามันไม่มีอะไรอยู่แล้ว น้าของเราก็อยู่ได้ เราจะอยู่กับเดย์ ” โห สองคนนี้ ไปไกลกว่าที่ผมนึกไว้แฮะ
“ อย่างนั้น ก็ให้พวกพี่ร่วมอีกสองแรงแล้วกัน ”
“ ขอบคุณครับพี่ ฮืออออ ” น้ำตาแตกอีกรอบ เฮ้อ นี่คือมุมที่อ่อนแอของมึงสินะน้องชาย
ผมโทรศัพท์กลับไปหาพ่ออีกรอบ คราวนี้แม่ของผมน่าจะตื่นมาฟังด้วยครับ
“ พ่อ เรื่องเป็นอย่างนี้นะ ......... ”
“ อืม คนเรานี่นะ ตอนเค้าอยู่ก็ทำอีกแบบ หลังเค้าไม่อยู่ก็ทำอีกแบบ น่าสงสารเด็ก ” ฟังน้ำเสียงแล้ว อาจจะยินดีช่วยครับ
“ แล้ว ...... ”
“ ให้มันมาที่ไร่แล้วกัน มีอะไรพ่อจะดูแลให้ ” โอ้โห ยังไม่ทันออกปากเลยครับ
“ ขอบคุณครับพ่อ ”
“ เออ ดิษอยู่นั่นไหม ขอคุยกับมันหน่อย ”
“ อยู่พ่อ ...... อ่ะดิษ พ่อเรา ”
“ ครับพ่อเลี้ยง ...... อ่อ อ๋อ ครับพ่อ ....... ฮะๆๆ ครับพ่อ แล้วพบกันครับ ”
“ ว่าไงๆ ” ผมถามวากดิษ
“ พ่อเลี้ยงบอกให้เรียกว่าพ่อ ..... แล้วก็ขอบใจที่รับเลี้ยงวัวบ้าแทนพ่อเลี้ยง ฮ่าๆๆ .... โอ๊ย คิม พี่เจ็บนะ ” ผมต่อยเข้าซี่โครงเลยครับ
“ เหรอ มีเจ็บกว่านี้อีก เอาปะ ”
“ ตีพี่อีกที พี่จะ ........ ทำทั้งคืนเลยนะ ”
“ ฮุ้ววววว พวกพี่แม่งอะไรเนี่ย น้องนุ่งก็อยู่นะพี่ ” เหอะๆๆ
“ พอเลยมึงอะ นอนได้ละ พรุ่งนี้งานเสร็จ มึงไปไร่ของพ่อกู โอเคมะ ”
“ ครับ ”
“ กุไปนอนละ ”
“ พี่ดิษ พี่คิม ”
“ อะไรวะเดย์ ”
“ ขอบคุณครับพี่ ผมทำพวกพี่ลำบากอีกแล้ว ” ผมหันมามองหน้าของดิษ มันกำลังยิ้มอยู่เลยครับ
“ ทุกอย่างมันบังเอิญตั้งแต่เราหน้าคล้ายกันแล้ว พักผ่อนเถอะ ” จากนั้นผมกับดิษก็เดินกลับห้อง
“ คิม ” พวกผมเข้ามาล้างตัวกันอีกรอบครับ
“ หืม ”
“ คิมรักพี่ไหม ” เอาอีกละ จะเลี่ยนกันไปถึงไหนเนี่ย
“ ไม่รักมั้ง ถามโง่ๆ ”
“ แต่พี่รักคิมมากนะ ”
“ ...... ดิษ ความจริง คิมไม่เคยคิดว่าจะรักดิษเลยนะ ” เราพูดไปก็กอดกันไปนะ
“ พี่รู้ พี่ทำให้คิมลำบากใจหรือปล่าว ”
“ ไม่อีกแล้ว ตอนนี้รักแล้วไง ....... รักมากด้วย ” ที่กล้าพูดเพราะมันอยู่ด้านหลังครับ แฮะๆๆๆ
“ พี่เคยอยู่ได้โดยที่ไม่มีคิม ...... แต่ตอนนี้ พี่คงอยู่ไม่ได้แน่เลย ”
“ งั้นก็ห้ามไปที่ไหนโดยไม่มีเราก็แล้วกัน ”
“ ครับ นอนนะที่รักของพี่ ” ผมสองคนรู้ว่า ปัญหาที่กำลังจะตามมาไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย แต่ในเมื่อเราสองคนตัดสินใจจะทำแล้ว เราจะต้องช่วยให้ถึงที่สุดครับ เพราะผมสองคนให้คุณค่าแก่ความรักความเชื่อใจกันเสมอ เราจึงหวังจะเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นกับคนอื่นด้วย เอาล่ะ อย่างน้อยคืนนี้ผมรู้สึกมีความสุขมาก พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ตาม ผมพร้อมสำหรับอุปสรรคนั้นแล้วครับ
******************************************************************
พรุ่งนี้ ต้องไปร่วมทอดกฐินครับ กะว่าจะต่อพรุ่งนี้ กลัวว่าจะกลับมาช้าเลยมาวันนี้แทน ยังไงก็ร่วมโมทนาบุญกันทุกท่านนะครับ
ขอบคุณทุกแรงใจที่ส่งถึงพ่อของวากดิษนะครับ ล่าสุด ก็ทรงตัวอยู่ ตอนนี้คงไม่สามารถหวังอะไรมากกว่านี้แล้วครับ ตัวพ่อเองก็บอกพวกผมว่า ตอนนี้ไม่กลัวแล้วว่าจะเป็นอะไร :mew2:
ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามนะครับ ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่เน้อ พบกันอีกทีคงอาทิตย์หน้านะครับ ขอบคุณคร้าบ
-
ปูเสื่อรอ จองที่นั่งแถวหน้า :impress3: :impress3: :impress3:
-
:mew3:เอาใจช่วยน้องเดย์
-
สู้ๆนะพี่เดย์พี่วิน เชื่อใจกันให้มากๆนะ
-
อนุโมทนา สาธุด้วยจ้า.....
ขอให้ทักคนผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยดี และชีวิตเต็มเปี่ยมด้วยความสุนะจ๊ะ
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะน้องคิม
+1
-
อนุโมทนา สาธุด้วยจร้า
-
พี่คิม พี่ดิษ ช่วยแก้ปัญหา คู่ของวิน เดย์ ได้เนี้ยบสุดๆ ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ
-
อนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะพี่คิม
ตอนนี้ซึ้งมาก มิตรภาพ ความรักฉันท์พี่น้อง แม้ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน
มันก็ยิ่งใหญ่ได้
พ่อพี่คิมก็สปอร์ต ใจดี จริงๆด้วย
หวังว่าเรื่องนี้จะผ่านไปได้ด้วยดี :katai2-1:
ส่งกำลังใจช่วยพี่ดิษพี่คิมและครอบครัวเรื่องคุณพ่อพี่ดิษนะคะ
ความดีที่พี่ๆทำมาตลอด ขอให้พบเจอแต่สิ่งดี
สู้ๆค่ะ :mew6:
-
ขอให้เรื่องของเดย์วินผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ :mew2:
อนุโมธนาบุญด้วยคนค่ะ
-
อืม ทุกคนก็ต้องมีปัญหาไปแต่ละอย่างหรือหลายอย่าง
แต่ถ้าทุกคนมีคนรอบข้างที่ดี มีคนคอยให้กำลังใจ
มันจะมีส่วนช่วยให้ผ่านไปได้อย่างดีที่สุด
แต่พ่อของคิมน่ารักเนอะ ฝากวัวบ้าไว้กับวากดิษ
อนุโมทนาบุญไปกับน้องคิมด้วยนะคะ
-
อนุโมทนาสาธุด้วยคนค่ะ หวังว่าเรืีองของเดย์คิมก้อช่วยให้ผ่านไปด้วยดีเหมือนกันนะ รออาทิตย์หน้า มาต่อยาวๆด้วยนะ
-
อนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ :L1:
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยอีกคนค่ะ :L2:
แต่ละครอบครัวก็มีปัญหาแตกต่างกันจริงๆ
ขอให้เดย์กับวินผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยดีด้วยเถ้อะ
แล้วก็ขอให้ความรักของคุณคิมกะคุณดิษมั่นคงแบบนี้เรื่อยๆไปด้วยเช่นกัน :L1:
:L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
อนุโมทนา สาธุด้วยค่ะ
ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
ขำ พ่อเลี้ยงขอบคุณดิษที่รับเลี้ยงวัวบ้าให้ 5555
คิมดิษรักมั่นคงๆ ตลอดไปนะ
-
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :3123: :L1: :L1: :pig4: :pig4:
-
นักสังคมสงเคราห์ อิอิ o13
-
อนุโมทนาครับ
-
ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ. สาธุๆๆๆๆๆๆ.
-
อนุโมทนาบุญ ได้บุญเยอะๆ นะคิม...ไม่รู้ว่าไปกับเฮียด้วยรึเปล่า :L2:
ดีใจที่คิมกับเฮียช่วยเดย์ แต่คงไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากการช่วยเหลือลูกท่านฑูตหรอกนะ
พ่อคิมน่ารักจริง ๆ เลยอ่ะ กดไลค์ให้ร้อยที :hao3:
และพ่อของเฮียก็ขอให้อาการดีขึ้น
-
อนุโมทนาบุญด้วยนะค้าบบ ^^
-
มาเยี่ยมคุณพ่ออีกครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: หายไวๆนะครับ ผมจะขอพรเผื่อนะครับ
และที่สำคัญคือ มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ทำบุญๆๆๆๆ ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แฮะๆๆๆๆๆๆๆ
ยังไงก็เอาบุญมาฝากด้วยนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
ดีใจที่เห็นคิมแสดงออกว่ารักเฮียดิษมากขึ้น
เป็นใคร..ใครก็รัก
ทั้งหล่อ ทั้งดี ลีลาก็พลิ้ว
ดีครบขนาดเน้..วากข้าวกล้อง
-
ดีใจที่เห็นคิมแสดงออกว่ารักเฮียดิษมากขึ้น
เป็นใคร..ใครก็รัก
ทั้งหล่อ ทั้งดี ลีลาก็พลิ้ว
ดีครบขนาดเน้..วากข้าวกล้อง
ลีลาคิมยังไม่ได้พูดถึงเลยอ่ะ แต่รู้ว่าช้างน้อยเฮียใหญ่ว๊ากมว๊ากกก :z1:
-
พระเอก (คิม) น่ารัก บอกรัก พระเอกของพระเอก (ดิษ) ด้วย :impress2:
อ่านไป เรื่องนี้ไม่มีนายเอก รู้สึกเป็นพระเอกคู่ 555 หล่อ
ลุ้น เดย์กะวินต่อไป :z2:
ขอให้คุณพ่อดิษ อาการดีขึ้น และทรงตัวไปตลอดนะคะ :L2:
-
อ่านแล้วเลี่ยนอ่ะ แอบอิจฉา
อิอิ
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนนะครับ
-
...เดย์ +วิน โชคดีที่มีพี่ๆที่เคยผ่านวิกฤติ แบบนี้มาแล้ว
...เด็กที่ไม่มีแม่ แล้วพ่อไม่เปิดใจ เหลือวิธีเดียวนี้แหละ..หนี
...ดีแล้วละที่คิมดิษ คิดจะช่วยน้องมัน ขอแค่พ่อเข้าใจเดย์บ้างแค่นั้นแหละ
...คิมดิษ หลังๆนี่รถน้ำตาลคว่่ำบ่อยๆนะ พ่อเลี้ยงน่ารักเอ็นดูลูกเขย โชคดีที่สุดคู่นี้ คุ้มค่ากับการจับมือกันฝ่าฟัน :L2:
-
:pig4:
น้องคิม&พี่ดิษเป็นคนน่ารักเสมอชอบช่วยเหลือคนอื่น
ผลบุญจึงทำให้เวลาเจอเรื่องไม่ดีก็ผ่านมาได้ด้วยดี
น่ารักทั้งคู่เลย :mew3:
ปล1.ขอให้เรื่องน่้องวิน&เดษ์ผ่านไปด้วยดีด้วยเถอะ
ปล2.ขออนุโมทนาบุญด้วยคะ
-
มาเยี่ยมคุณพ่อนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อนุโมทนาบุญด้วยครับ :call: ยิ่งอ่านก้ยิ่งสนุกมากเลย รู้สึกชอบกับคำพูดของพี่ดิษตรงนี้มากเลย “ ทุกอย่างมันบังเอิญตั้งแต่เราหน้าคล้ายกันแล้ว พักผ่อนเถอะ ” คือแบบมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับการที่พวกพี่ได้มาบังเอิญเจอกันแบบนี้ แต่แล้วพวกพี่ก็ได้บังเอิญมาเจอกัน 555ชอบ :o8:
-
สงสารเดย์จัง
ขอให้ช่วยสำเร็จนะ
-
ประทับใจที่เวลาใครมีปัญหาเพื่อน ๆ พี่ ๆ ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือกันตลอด
โดยเฉพาะคิมไม่เคยเพิกเฉยกับปัญหาใด ๆ ไม่ว่าจะเรื่องของใคร มีน้ำใจลูกผู้ชายตัวจริง
-
มาเยี่ยมคุณพ่อครับ หายป่วยๆๆๆๆ เปี้ยง555555 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
น้องคิม พี่ดิษ
น่ารักทั้งคู่ :mew1:
-
แวะมาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ขอให้คุณพ่อ พี่ดิษ สุขภาพแรงครับ
-
วันนี้มาเยี่ยมคุณพ่อครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล. :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ต้องการนะคะ สู้ๆ ทั้งสองคู่เลย
แอบชื่นชมพ่อคิมอ่ะ ท่านใจดี เข้าใจลูกและรักคิมมากๆโชคดีจัง
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ขอให้ผลบุญครั้งนี้ช่วยพ่อพี่ดิษให้อาการดีขึ้น
-
มาเยี่ยมคราบบบบบบบบบบบบบบบบ แฮะๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
และ ปล. :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ หายไวไวนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ ถึงยังไงก็อย่ายอมแแพ้นะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
แวะมาเยี่ยมพี่คิม พี่ดิษ ค่ะ รอๆๆๆๆๆ ต่อไป อิอิ
-
มาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ วันนี้ก็เอาดอกไม้มาฝากเหมือนเดิมครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
รอ...
-
รอครับ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน ใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลยล่ะ เม้นแรกให้กับคิมและดิษ มีความสุขมากๆที่ได้อ่านบันทึกของคิม ทั้งคู่อายุยังน้อยและก็เก่งมากๆทั้งคู่ อนาคตไกลแน่นอน ปลื้มใจแทนทั้งคู่จริงๆที่มีคนรักที่แสนดีและรักกันมากขนาดนี้ แอบอิจฉาชีวิตทั้งคู่ใช้คุ้มค่าเลยทีเดียวไม่ว่าจะวัยเรียนหรือวัยทำงาน มีอะไรให้ลุ้นตลอด มีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ดีๆอยู่รอบตัว เกิดมามีชีวิตแบบคิมดิษก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วล่ะ ชื่นชมน้องคิมมากเขียนเล่าเก่งใช้ภาษาง่ายแต่น่าติดตามตลอด ชอบทุกคู่เลยคิมดิษ เดย์วิน โจนาก พี่กริชแบงค์ แหมอยากเจอตัวเป็นๆสักที มีความสุขจริงๆที่ได้อ่านเรื่องนี้ ส่งท้ายขอให้ทั้งคู่อยู่เป็นคู่แท้กันตลอดไป แถมอีกนิดเรื่องคุณพ่อน้องดิษฝากบอกด้วยว่าหากน้องดิษอยากแสดงความรักกับพ่อก็ขอให้ทำเต็มที่น้องจะได้ไม่เสียใจทีหลัง และขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงยิ่งขึ้นน่ะค่ะ
-
แวะมาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษ ยามดึกๆครับ เป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นยังครับ
หายไวๆนะคราบบบบบ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
รอ...
-
:pig4: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :pig4:
-
:m15: แบบว่ามีเรื่องมาเล่าก่อนครับ ค่อนข้างจะเจ็บพอสมควร อยากให้ลองได้อ่านดูนะครับ เรื่องของผมเองแหละ แฮะๆๆ และมันก็เป็นเหตุให้ผมหายไปหลายวันอีกตามเคย :mew2:
ใบแทรก
หลังจากที่ผมทราบว่าพ่อของดิษป่วยหนัก ทำให้ดิษไม่มีโอกาสได้เข้ามาทำงานตามปกติ เพราะต้องไปจัดการปัญหาทางบ้าน ผมเลยต้องคอยติดตามรับเอาไปให้ดิษอีกต่อนึง วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกวันครับ นอกจากทำงานตามหน้าที่แล้ว ก็ต้องมาไล่เก็บงานบางส่วนให้ท่านวากด้วย
“ พี่คิมครับ หัวหน้าเชิญพบ ” ผมกำลังนั่งทำงานที่โต๊ะ ก็มีโทรศัพท์มาถึงผม
“ เดี๋ยวพี่ไปเดี๋ยวนี้เลย ” หัวหน้าที่ว่าไม่ใช่พี่ริชชี่หรอกครับ พี่แกชอบเดินออกมาตะโกนเรียกผมมากกว่า คนนี้เป็นฝ่ายบุคคลครับ
ปกติฝ่ายบุคคลไม่ค่อยเรียกพบผมเท่าไรหรอกครับ เพราะผมไม่ค่อยก่อปัญหา ส่วนมากจะมีปัญหามาที่ผมมากกว่า และปัญหาส่วนนึงที่สำคัญตอนนี้ก็คือ ข้อครหาว่าเด็กเส้น หลังจากวากดิษเค้าได้ตำแหน่งคืนเมื่อนานมาแล้วก็มีแต่คนนินทาครับ ไหนจะที่วากดิษแสดงตัวโจ่มแจ้งว่าเราเป็นคู่รักกันอีก สรุปก็ผมทั้งสองคนเลยที่โดนนินทา
“ เป็นไงบ้างคิม ” หัวหน้าฝ่ายทักทายผมก่อน
“ สวัสดีครับหัวหน้า เรียกพบไม่ทราบว่าต้องการเรียกใช้อะไรครับ ” เมื่อก่อนพูดไม่เป็นกับเค้าหรอกครับ แฮะๆๆ
“ ตั้งใจทำงานแบบนี้ไง พี่ถึงมีข่าวดีมาบอก ”
“ อะไรครับ ” คือหัวหน้าก็อายุมากแล้วล่ะครับ แต่ที่เรียกพี่ๆเพราะสนิทสนมกันมาก
“ นี่ไง ลองอ่านดู ” หัวหน้าหยิบเอกสารปึกนึงให้ หน้าซองพิมพ์ว่า ลับ
“ เฮ้ยพี่ ผมอ่านไม่ได้มั้งครับ ”
“ เออลืมไป คิมมันนักกฎหมายนี่นะ เอานี่ก่อน ” มันเกี่ยวกันไหมนิ อ่อลืมบอก ผมจบกฎหมายแล้วด้วยครับ หุหุหุ
“ ......... ”
เอกสารที่ว่าเป็นเอกสารรับสมัครในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายใหม่ครับ เป็นฝ่ายที่ห้างของพ่อท่านวากดิษต้องการจะตีตลาดอื่นๆบ้าง นอกจากสินค้าพวกเกษตร ส่วนนึงเพราะเริ่มจะตันแล้ว ต้องหาทางหารายได้ทางอื่น
“ แล้วจะให้ผมเอาไปส่งใครครับ ”
“ เอ้าจดชื่อนะ ”
“ ครับพี่ ” เอารีบหยิบปากกามาเตรียมจดชื่อ
“ ชื่อคิมนั่นแหละ ”
“ เฮ้ยพี่ อะไรครับเนี่ย ” หัวหน้าทำหน้าตาตกใจใหญ่เลยครับ
“ ตกใจหมดเอ้อ ..... พี่ดูแล้วคิมตั้งใจทำงานไง แล้วก็ฝ่ายใหม่มันก็ใหม่สำหรับพวกเราทุกคน ฉะนั้นมันไม่เกี่ยวกับเรื่องอาวุโสหรือปล่าว พี่ตั้งใจให้คิมทำดูนะ ” ตายแล้ว จะได้เป็นหัวหน้า ฮ่าๆๆ
“ แต่ผมว่า ..... ”
“ ทำไมเหรอ ไม่มั่นใจตัวเองหรือไง ....... พี่ก็ไม่รู้ว่าคิมกังวลเรื่องอะไร แต่อย่างที่พี่บอกคิมต้องลองดู ” ได้ยินแบบนี้ผมก็สบายใจครับ เลยรีบขอตัวออกมา เพื่อเตรียมไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับแผนงานฝ่ายนี้
ผมรีบกลับมาที่โต๊ะ จัดการยัดเอกสารใส่ลิ้นชักไม่ให้ใครเห็นครับ แล้วรีบตรงไปปรึกษาหัวหน้าริชชี่ทันที
“ พี่ อย่างผมเป็นหัวหน้าคนไหวมะ ”
“ หืม ..... ถ้าหมายถึงจะเตะพี่ออกจากตำแหน่งก็ไม่ดีหรอก ” แน่ะมีเล่นๆ
“ ไม่ใช่พี่ ”
“ อ๋อๆ ...... จะมีฝ่ายใหม่เร็วๆนี้นี่ ดิษบอกมาเหรอ ”
“ ไม่มีพี่ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเรียกผมไปหาเมื่อกี๊ ” พี่ริชจ้องหน้าผม
“ จริงอะ งั้นก็จะได้เป็นหัวหน้าจริงๆสิ ” ผมกับดิษไม่ค่อยได้ปรึกษาปัญหางานกันจริงๆครับ เราแบ่งมันออกแบบเด็ดขาดเลย
“ คือ มันต้องจัดทำแผนด้วย ผมไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จไหม ”
“ อย่าคิดมากไป พี่ได้ยินมาว่า เค้าต้องการให้หัวหน้าบุคคลไปคัดสรรบุคคลมาสมัคร แต่ถ้าเค้าให้คิมมาคนเดียว แสดงว่าคิมก็มีโอกาสอยู่แล้ว เรื่องแผนพี่ไม่แนะนำหรอก คิมจะเป็นหัวหน้าแล้ว พี่จะแนะนำได้ยังไง แต่พี่เอาใจช่วยนะ เรื่องงานของเรา พี่จะลดไปให้คนอื่นแล้วกัน ”
“ ขอบคุณครับพี่ งั้น ...... ”
“ อืมๆ เต็มที่เลย ไม่ต้องห่วง ” คืองานของผมเดิมเนี่ยต้องตรวจสอบเรื่องต่างๆเยอะ และลูกน้องทั้งหลายก็เป็นงานกันเหลือเกิน บางครั้งยอมรับว่าเราต้องช่วยกันสองคนเป็นหลักจริงๆครับ ทำให้ผมห่วงพี่ริชว่าจะทำงานหนัก
จากนั้นผมก็จัดการทำแผนของตัวเองไปตามลำพัง แม้แต่วากดิษผมก็ไม่ได้บอกครับว่าผมรับใบสมัครหัวหน้ามาแล้ว และส่วนนึง วากดิษเป็นห่วงพ่อมาก เลยไม่ค่อยได้กลับมาที่หอ ช่วงนี้เรียกว่าไปๆกลับๆโรงพยาบาลเลย
หลังจากผมเตรียมแผนและวิสัยทัศน์เสร็จ ผมก็เอาไปส่งให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลตามกำหนด
“ โอ้โห ร้อยแปดสิบกว่าแผ่น ไปเตรียมอะไรมา ” ผมยิ้มร่าเลย
“ ผมจัดสรุปแผนไว้ด้านหน้า ไม่อยากอ่านด้านในก็ดูสรุปได้ครับ ตอนบรรยายแผน ผมจะขยายจากสรุป ”
“ สงสัยจะมองคนไม่ผิดนะ ..... พี่ขออ่านก่อน แล้วรอชี้แจงที่ประชุมผู้ถือหุ้นนะ ”
จากนั้นผมก็กลับมาทำงานปกติตามเดิม จนเมื่อวันพุธที่ผ่านมานี้ มีเรียกประชุมผู้ถือหุ้น พวกผู้ถือหุ้น ผู้จัดการ หัวหน้า มากันครบ วากดิษมาในนามผู้ถือหุ้นครับ เพราะพ่อมาไม่ได้ พ่อผมไม่ได้มา ก็มอบผมมาแทนด้วย
“ วาระ ...... แสดงวิสัยทัศน์หัวหน้าฝ่าย ....... นะครับ เชิญน้องคิม ” ในที่ประชุมก็พูดกันง่ายๆแบบนี้ครับ แต่เวลาประชุมจริงค่อนข้างเครียด
“ หมายความว่ายังไง คุณ ..... นี่นะเหรอ ” ผู้ถือหุ้นคนนึงพูดชื่อจริงของผมขึ้นมา
“ ครับ ผมเป็นคนส่งเอกสารการสมัครให้เอง ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลแจ้งให้ฟัง ส่วนวากดิษก็งงๆ
“ น้องได้เอกสารเหรอ ทำไมไม่บอกพี่เลย ” วากดิษแอบกระซิบผมครับ
“ จะได้แปลกใจไง ” มันยิ้มๆ
“ ที่ทำงานเราเป็นของแฟนคู่นี้หรือไง ” อ้าวเฮ้ย
“ ท่านว่าอะไรนะครับ ” ไอผู้ถือหุ้นคนนี้ เคืองวากดิษตั้งนานแล้วครับ ความจริงไม่ชอบหน้ากับพ่อวากดิษด้วย เค้าซื้อหุ้นช่วงที่พวกผู้ถือหุ้นเก่าไม่มีทุน ก็เลยชอบเสียงดัง
“ พูดผิดเหรอ ก็ใครก็รู้ว่าผู้จัดการกับเค้าเป็นแฟนกันน่ะ นี่จะดันกันถึงที่สุดหรือไง ”
“ ท่านครับ ดูเอกสารตรงหน้าหรือยัง น้องเค้าตั้งใจมาเสนองานนะครับ ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลพูดแทนผมครับ
“ คุณก็ด้วยนะ อย่าคิดว่าไม่รู้ ตั้งแต่ตอนแจงแล้ว คุณน่ะไม่เป็นกลาง ” คนนี้ไม่ใช่พ่อยัยแจงงี่หรอกนะครับ แต่เค้ามีคนของเค้าอยู่คนนึง สงสัยต้องการจะให้คนของตัวเองเป็นแหงๆ
“ ท่านกล่าวหาผมไม่มีหลักฐานผมเอาเรื่องนะครับ ” ไม่ยอมครับ แต่ตอนนี้ใจผมน่ะเริ่มปวดตุบๆแล้วครับ
“ เอางี้ก่อนเลย คิมน่ะอายุเท่าไร ยี่สิบกว่าๆเอง จะให้เป็นหัวหน้าใครเค้าได้ แล้วยิ่งเป็นแฟนผู้จัดการอีก โอ้โห แบบนี้ใครเค้าจะอยากมาทำงานห้างเรา ” ปากนี่นะ
“ ท่านจะกระทบผมด้วยหรือปล่าว ” วากดิษชักไม่นิ่งแล้วครับ
“ ปล่าวนี่ ก็มันเรื่องจริง คุณไม่เห็นต้องห่วงแฟนขนาดนี้ ” ผู้ถือหุ้นคนอื่นชักจะอารมณ์ไม่ดีแล้วครับ
“ ท่านจะพูดอยู่ฝ่ายเดียวเลยใช่ไหมครับ ครั้งที่แล้วก็บอกต้องการคนที่จบเมืองนอก ลูกท่านก็จบเมืองนอก อยากให้ลูกมาทำงานนักก็บอกตรงๆเลยครับ เราจะได้ไม่ต้องเถียงกันมากเรื่อง ” วากดิษเลือดขึ้นหน้าแล้วครับ
“ ก็มาลงคะแนนกันดีไหม ว่าเห็นด้วยหรือปล่าว ” ยังไม่ทันเริ่มก็ทำท่าจะพังแล้วครับ ขณะที่ผมกำลังดูการถกเถียงอยู่ ก็มีข้อความเข้ามาที่โทรศัพท์ของผม เป็นของพี่ริชครับ
“ คิม เห็นแก่ดิษ ถอนตัว พี่จะช่วยอีกที ” ผมนั่งกำหมัดแน่นเลย ผมมองที่เอกสารสรุปที่ผมนั่งเตรียมมาหมดวันหมดคืน เอกสารร่วมสองร้อยหน้าที่ผมหาข้อมูลมาจากงานวิจัยที่นู่นที่นี่ น้ำตาพาลจะไหลครับ
“ ทุกท่าน !!!!!!!! ” ขณะที่เสียงทะเลาะดังข้ามไปมา ผมตัดสินใจตะเบงเสียงดังออกไป
“ ........... ” เงียบเลย
“ ผม ........ ผมขอถอนตัวครับ ผมยังไม่พร้อม ” วากดิษถึงกับมองตาค้าง ส่วนพี่ริชก็ทำท่าถอนหายใจ
“ คุณยังไม่ได้แสดงวิสัยทัศน์เลย ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลท้วง
“ ผมไม่พร้อมครับ ขออนุญาต ” ผมโค้งให้ที่ประชุม ก่อนเก็บข้าวของเตรียมเดินออกมา
“ เดี๋ยวๆ ....... เอาเอกสารทั้งหมดรวมคืนฝ่ายบุคคล คนอื่นห้ามอ่านเด็ดขาด ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลแจ้ง
“ อะไรกัน แจกแล้วก็แจกเลยสิ ” ไอผู้ถือหุ้นเจ้าปัญหามันไม่เลิกครับ ทีแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าเรียกคืนเอกสารทำไม แต่พอไอนี่มันบอกว่าแจกแล้วแจกเลย ผมเลยพอเข้าใจว่า หัวหน้าฝ่ายบุคคลคงไม่อยากให้งานของผมหลุดออกไป
“ ในเมื่อไม่มีการแสดงวิสัยทัศน์ ก็ต้องเก็บงานครับ เอาน้องๆเก็บแล้วปิดผนึก ” ผมนั่งยืนมองผลงานตัวเองโดนเก็บออกจากโต๊ะประชุม
“ ผมเสนอเลื่อนการเลือกหัวหน้าฝ่ายครับ ขอมติด้วย ” พี่ริชโพล่งขึ้นมาเฉยๆ
“ ไม่ได้ๆ ต้องสรรหากันต่อ ” ไอคนเดิมอะครับ
“ เรากำลังขอมตินะครับ มีมารยาทหน่อย ” พี่ริชตอกเจ็บเลยครับ มติก็ให้เลื่อนครับ และก็ปิดประชุมต่อเลย เพราะที่ประชุมมันร้อนเกินกว่าจะคุยกันแล้ว ผมไม่ได้นั่งรอจนจบ แต่ตัดสินใจเดินออกมาจากห้องมาที่ห้องทำงานของวากดิษ
ผมนั่งน้ำตาซึมมองเอกสารที่ถืออยู่ ผมอยากจะฉีกทิ้งจริงๆ เรื่องเมื่อกี้มันคืออะไรกัน ทำไมผมถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย การที่ผมเป็นแฟนของดิษ มันทำให้ผมต้องถูกดูถูกขนาดนี้เลยเหรอ คิดแล้วถ้าเป็นสมัยเรียน กูลุกเตะคาห้องประชุมไปแล้ว แต่ก็แค่ความคิดครับ
“ คิม ” ผมนั่งจมอยู่กับความคิดได้ไม่นาน ก็มีคนเข้ามาหา
“ มึงมาทำไมวะ ว่างงานนักหรือไง ” ยัยนัทมันมาหาผมครับ
“ พี่ดิษให้ชั้นมาอยู่เป็นเพื่อน ”
“ ไม่ต้องหรอก กลับไปทำงานเหอะ ”
“ เล่าให้ชั้นฟังมั่งสิ เห็นแกหมดสภาพแบบนี้แล้ว ใจไม่ดีอะ ” มันเดินมาลูบหลังผม
“ เอาไว้จะเล่าให้ฟังอีกที ขอนะ ” ยัยนัทเข้าใจง่ายดีครับ มันเดินออกไป
จากนั้นผมเดินไปเขียนใบลาครึ่งวันแล้ววางที่โต๊ะหัวหน้า ก่อนจะออกมาทำเรื่องที่ผมพยายามจะหยุดให้ได้มาหลายต่อหลายวัน ผมกลับไปดื่มเหล้าครับ แต่ผมมั่นใจว่าขอเจอกับมันแค่วันนี้เท่านั้น เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะคุยกับดิษยังไง ในใจของผมตอนนี้แอบโกรธมันนิดหน่อย
ผมซื้อเหล้ามานั่งกินคนเดียวข้างๆตึกหอพักครับ แถบนั้นมีมุมอยู่บ้าง ผมนั่งกินอยู่คนเดียวจนถึงเย็นเลย ผมรู้สึกง่วงและก็เมามากด้วย ผมเอาเหล้าเทใส่ตัวเองตอนไหนไม่รู้ แต่เดาว่าคงเป็นอารมณ์หลุดๆของผมเองอะครับ แล้วผมก็เดินกลับห้อง ปรากฏว่าวากดิษกำลังนั่งอยู่ข้างหน้า
“ คิม พี่ขอโทษนะ ” ตอนนั้น อารมณ์โกรธมันหมดไปแล้วครับ เลยได้แต่ยิ้มๆ จากนั้นดิษเดินมากอดผม
“ อื้ออ ไม่ต้องงงเลยยย เราเหม็นนะ ”
“ ไม่หรอก พี่ขอโทษนะ คิมอย่าทิ้งพี่นะ ” ตอนนั้นผมเริ่มจะรู้สึกว่ามีอะไรเปียกๆหลังละครับ ผมเลยรีบผละมันออก ...... ดิษมันร้องไห้ครับ
“ อารายกันเนี่ย ร้องไห้เพื่อออ ...... ”
“ พี่รู้ว่า คิมต้องเจอเรื่องนี้เพราะพี่ ”
“ เออน่าๆ เข้าห้องก่อน ขออาบน้ำก่อนนะ ” ผมเดินๆลากๆดิษเข้ามาที่ห้อง วากดิษนั่งที่โต๊ะปาดน้ำตาไปด้วย เห็นแล้วตลกครับ ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย
“ ดิษ ...... ”
“ ครับ ...... ”
“ เราก็มีอารมณ์เสียใจบ้างตามประสาคนธรรมดาอะ ....... แต่เราไม่ทิ้งดิษเพราะเรื่องแค่นี้หรอก ” วากดิษค่อยๆยิ้มออกมา แต่ไม่วายร้องไห้อีกรอบ
“ แล้วจะร้องไห้ทำไมอีกเล่า ”
“ ฮึก ........ พี่คิดว่าคิมจะโกรธพี่ แล้วเลิกกับพี่ ”
“ บ้านะ ...... เป็นแฟนผู้จัดการเลิกก็บ้าแล้ว ” วากดิษค่อยๆยิ้มกว้างขึ้น
“ ขอบคุณนะ ที่เข้าใจพี่ ” ผมพยักหน้าให้
ถึงเรื่องนี้จะไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป แต่ยอมรับว่าผมเจ็บปวดใจมากครับ ทำให้ผมถึงกับป่วยเป็นไข้ ไม่คิดว่าการทำงานจะหนักหนาขนาดนี้ บางทีผมคงยังไม่แกร่งพอจะเจอเรื่องแบบนี้ก็ได้
*******************************************************
คือไม่รู้จะเอาไปเล่าให้ใครฟัง ก็เอามาเล่าที่นี่แล้วกันนะครับ แฮะๆ ส่วนตอนต่อ อาจจะเรียกว่า ช่วงเวลาของไอเดย์กับไอวินก็ได้ คงขออีกซักระยะนะครับ จิตใจยังไม่ฟื้นตัวเลย อ่อนแอไปชั่วขณะเลย งื้อ
-
รอ ... คับ :hao3:
-
คิมอย่าเครียดเลยนะ คนอคติ มีอยู่ทุกที่
ถ้าแยกเป็นเรื่องๆ เรื่องงาน อย่าคิดมาก คิมเป็นคนมีความสามารถ มุ่งมั่นตั้งใจ และเป็นคนที่ทำงานเพื่อองค์กรจริงๆ
คิดว่าหลายๆ คนต้องเห็นตรงกัน แม้มันจะถูกบิดเบือนด้วยลมปากคนบางคน
แต่ผลงานเป็นของจริง ผลลัพธ์มันบิดเบือนด้วยลมปากใครไม่ได้ ใจเย็นๆนะ
โอกาสมีอยู่เสมอ สำหรับคนมีความสามารถและตั้งใจดีอย่างคิม คนดียังไงต้องได้ดี ตำแหน่งงานนี้ ถ้าเกิดต้องพลาดไปจริงๆ
เชื่อว่ามันไม่ใช่โอกาสสุดท้าย อาจมีงานใหม่ ใหญ่และท้าทายยิ่งกว่ารออยู่ก็ได้
งานที่คิมทุ่มเททำไปมันไม่เสียเปล่านะ สิ่งที่ได้จากการทุ่มเทจัดทำแผนงาน
วิเคราะห์งานๆ หนึ่งออกมาอย่างรอบด้าน มันเป็นประสบการณ์ที่ดี นั่นหมายความว่า
คิมมีความพร้อม สำหรับโอกาสที่จะมาถึงในครั้งต่อๆไป สู้ๆ อย่าท้อ
ส่วนเรื่อง ดิษ แงๆ อย่าร้องนะ ดิษรักคิมมาก และก็รู้ด้วยว่าคิมรัก แล้วก็ทุ่มเทกับงานมาก ไม่รู้จะพูดอะไร
รู้แต่ว่า อย่าทิ้งกันนะ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี :กอด1:
-
ไม่รู้จะช่วยคิมยังไง นอกจากจะขอเป็นกำลังใจให้ คิม ฝ่าฟันอุปสรรค ผ่านปัญหาต่างๆไปให้ได้ (แต่อย่างไรก็ตาม คิมยังมีสิ่งที่ดีที่สุด นั่นคือ คิมมีคนที่รักที่
ดีที่สุด อย่าง ว้ากดิษ) :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :3123: :L1: :L1:
-
น้องคิม น้องเป็นคนที่ทำงานทุ่มเทมากอ่ะ พี่นับถือ o13
พี่เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะน้องคิม ต้องเอาชนะบุคคลเหล่านั้นให้ได้
อย่าเพิ่งยอมแพ้ ท้อแท้ใจนะ (ท้อแท้ใจได้ แต่ต้องลุกขึ้นสู้ใหม่ให้ได้นะ) สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างน้อยก็มีกำลังใจที่ดีอย่างพี่ดิษ พี่ริช และหัวหน้าฝ่ายบุคคลนะน้องคิม สู้ๆๆๆๆๆ :กอด1:
พี่อยากให้น้องคิมคุยกับพ่อน้องคิมด้วยอ่ะ เพราะท่านเป็นผู้ใหญ่ ต้องให้คำปรึกษาที่ดีแก่น้องคิมแน่นอน
สู้ๆๆๆๆ นะเป็นกำลังใจให้น้องคิมกับพี่ดิษ เป็นกำลังให้ให้น้องคิมกับพี่ดิษจับมือสู้กันต่อไป :L2:
ช่วงนี้เป็นช่วงที่พี่ดิษกำลังจิตใจอ่อนแออย่างมากเรื่องคุณพ่อด้วย เพราะฉะนั้น น้องคิมต้องแข้มแข็งนะ สู้ๆๆๆๆ
พี่เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆๆ เพื่อตัวของน้องคิมเอง เพื่อเป็นกำลังใจให้พี่ดิษ และกิจการของห้างคุณพ่อพี่ดิษด้วยนะ :กอด1: :L2:
-
น้องคิมอย่าเครียดนะคะ เป็นห่วงจัง อย่ากังวลค่ะ :mew2: :mew2:
-
ในโลกของธุรกิจน่ะมันมีคนแค่2พวก พวกแรกคือผู้ล่า ส่วนพวกที่๒ คือผู้ถูกล่า ถ้าเราไม่เข้มแข็งพอเราก็จะเป็นผู้ถูกล่า ยิ่งพวกหัวเก่าไมีฟังใครแล้วพวกนี้หวังแตีผลประโยชน์ตัวเองมากกว่าองกรค์ เราน่ะเป็นคนดีแต่ก็ต้องเป็นแบบที่เข้มแข็ง ตอนนี้เราแพ้เพราะยังเตรียมตัวมาไม่ดี แต่ครั้งหน้าพี่เชื่อว่าคิมต้องเอาพวกนี้อยู่หมัดแน่ๆ คิดซะว่านี่คืออีกบททดสอบที่คิมต้องเจอเพื่อที่จะต้องโตขึ้นตีอไป ถ้าคิมผ่านมันไปได้พี่เชื่อว่าคิมต้องโตเปฺนหัวหน้าที่ดีและเป็นที่ ยอมรับแน่ๆครับ สู้ๆนะครับน้องคิม นอกจากท่านวากแล้วก็ยังมีแฟนคลับในนี้คอยเป็นกำลังใจอยู่ครับ
ปล.แล้วเลิหเสียทีเถอะครับเวลาคิด อะไรไม่ออกแล้วกินเหล้า มีหลายวิธีที่ทำให้หายเครียด ลองเปลีืยนดูนะครับเป็นห่วงจริงๆ
-
ส่งใจให้ครับ สู้ๆ
-
เป็นกำลังใจให้จ้าน้องคิม เชื่อว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าเครียดนะ :L1:
-
โลกของการทำงานก็เป็นแบบนี้แหล่ะทุกที่
ทุกคนเห็นแก่ตัวเองทั้งนั้น จ้องแทงกันอยู่ตลอด หาดีเขาตัว
ถึงคิมทำงานที่อื่นก็โดน มันก็จะมีประเด็นใหม่ๆเข้ามาตลอด
คิมต้องเข้มแข็งกว่าคนอื่น ยอมอ่อนวันนี้ แล้วเดินหน้าทีหลังก็ได้
ดีใจนะที่คิมเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ตัดสินใจได้ดีมากๆเลย
-
เป็นกำลังใจให้คุณคิมค่ะ :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
สังคมการทำงานก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ
น้องคิมต้องอดทน และเข้มแข็งให้มากๆนะ
เป็นกำลังใจให้คิมกับดิษเสมอนะคะ
ส่วนลงเรื่อง ไม่ต้องรีบหรอก รอให้คิมสบายใจค่อยมาต่อก็ได้จ้า
-
สู้ครับพี่คิม
คนเรามันมีปาก มันก็พูดไปเรื่อย
สักว่าเชื่อสิ ปลาหมอต้องตายเพราะปากหมา
ใจเย็นอย่าโต้ตอบด้วยความรุนแรง ใช้สติเอามันให้ยอมด้วยปัญญาของเรา ^^
ท้อได้อย่าถอยพอ สู้ๆ พี่ดิษเป็นกำลังใจให้พี่คิมอยู่เสมอ
และเราจะเป็นกำลังใจให้พี่เช่นกัน สู้ๆ
-
ไอ้นั่น พูดหมาๆนะ มีตังค์เเต่เห็นแก่ตัว ไอ้ควายย อ่านแล้วของขึ้นนนนน
เราเคยเจอสถานการณ์คล้ายๆกัน เข้าใจเลย แม่งโคตรเจ็บใจ
แต่ เวลากับการกระทำของเราจะพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นนะว่าเราทำได้
เพียงแต่ต้องอดทนอย่าท้อที่จะรอและทำ
-
...มันเป็นเรื่องปกติน่ะคิม บริษัทที่เป็นหุ้นส่วนมันก็เป็นแบบนี้แหละ ทุกคนมีสิทธิมีเสียง ทุกคนก็อยากให้คนของตนได้ตำแหน่งเพื่อขยายฐานอำนาจ
...คิมก็ยังดีนะที่มีคนเห็นความสามารถ อย่าพึ่งท้อ บางทีมันอาจจะยังไม่ถึงเวลาของเรา แต่ดูแล้วคนในบริษัทรักคิมเยอะ ยกเว้นหุ้นส่วนบางคน หัวหน้าฝ่ายบุคคลเป็นคนดีทีเดียว รวมถึงพี่่ริชชี ด้วย
...ผลงาน ฝีมือเท่านั้นแหละที่จะพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง ทำให้เค้าเห็นว่าถึงจะเป็นผู้ชายที่มีแฟนเป็นผู้ชายก็สามารถทำงานได้ดี ส่วนเรื่องใครจะซุปซิบนินทาอย่าได้แคร์ คนในครอบครัวเข้าใจก็พอแล้ว คนข้างนอกจะมองเรายังไงก็ช่างอย่าเก็บเอามาคิด หรือมาทำลายความสุขของเรา
...ยังไงก็อยู่เป็นกำลังใจให้กันนะจ๊ะ ช่วยกันฝ่าฟันช่วยเป็นกำลังใจให้พี่ดิษด้วย ตอนนี้จิตใจคงอ่อนแอ น่าดู สู้ๆ มีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังแบบนี้แหละดีแล้ว อย่าเก็บไว้คนเดียว :n1:
-
มาเป็นกำลังใจให้ คิม สู้ๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L2:
สู้ สู้ นะ น้องคิมพี่ดิษ
ทำให้เขารู้กันไปเลยว่าธรรมต้องชนะอธรรม
ปล.จับมือกันไว้เชื่อว่าน้องคิมกับพี่ดิษต้องชนะทุกอย่าง
:L2:
-
พี่คิม ลงเรื่องอะไรก็อ่านได้หมดครับ บางเรื่องมันอาจจะก็ช่วยให้พี่คิมได้ปลดปล่อยความเครียดออกมาบ้าง ส่วนกับพี่ดิษคุยกันให้มากๆ อย่าเก็บไว้คนเดียว การทำงานการก้าวหน้าเป็นสิ่งที่คนทำงานต้องการ เดี๋ยวพี่ริชชี่ ต้องช่วยหาทางออกที่สวยๆรอพี่คิม สู้ๆ ครับ
-
มาเยี่ยมคุณพ่อครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
มารอด้วยครับ สู้ๆนะครับพี่คิมพี่ดิษ อย่ายอมแพ้นะ
-
โลกของธุรกิจย่อมมีแต่คนที่ชอบเหยียบหัวคนอื่นเพื่อความสะใจ อคติ พวกพ้อง ผลประโยชน์ส่วนตัวมากมายอยู่แล้ว แต่คิมอย่าท้อเลย เรื่องแบบนี้ไม่ว่าอยู่มุมไหนของโลกก็มีไปหมด พวกคนที่ชอบมองคนอื่นอย่างอคติก็แค่พวกโลกทัศน์แคบ ย่ำอยู่กะที่เท่านั้นแหละ ยังไงเสียคนรอบข้างคิมก็ย่อมมองเห็นอยู่แล้วว่าคิมมาจากความสามารถหรือใครดันขึ้นไปกันแน่ ปล่อยให้พวกไร้วิวัฒนาการอยู่ในกลาครอบต่อไปเถอะ อาจมีท้อเพราะคนพวกนี้บ้าง แต่อย่าไปยอมแพ้นะ เชื่อว่ายังไงเสียสุดท้ายคิมกะพี่ดิษจะต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน สู้ๆจ้า
-
ให้กำลังใจ :กอด1: :L1: :L1: :L1:
-
เอาใจช่วยครับพี่คิม. เวลาจะทำให้เราดีขึ้นนะครัชช. สู้ๆครับ
-
เป็นกำลังใจให้คิมนะ และก็เป็นกำลังใจให้เฮียด้วย
ถือว่าคิมได้ทำงานเป็นประสบการณ์ในการค้นคว้าและเตรียมงานแล้ว คิดว่าโอกาสนี้ยังไม่ใช่ของเรา
โอกาสหน้าก็ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก เพราะเราเคยทำแล้ว ต้องมีสักวันที่จะสำเร็จ
คิมเป็นคนเก่งทั้งด้านกิจกรรม การเรียน และยังจบป.ตรีสองใบ องค์กรที่ไหนก็ต้องการ
อยากบอกว่ามีอย่างหนึ่งที่น่าภูมิใจ คือคิมคบกับเฮียเป็นแฟน น่าจะรู้ทั้งองค์กรแล้วรวมถึงผู้ถือหุ้นซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในที่ทำงาน ถือว่าคิมกับเฮียให้เกียรติซึ่งกันและกันมาก ยากที่จะเจอแบบนี้ในประเทศไทยเลยนะ อิๆ
ยินดีด้วยที่คิมจบกฏหมายแล้ว เก่งมากๆ เลย กฏหมายรามอ่ะนะ ขนาดไม่ได้เรียนยังขึ้นชื่อ
คิมเป็นกำลังใจให้เฮียด้วยนะ :L2:
-
คิมครับอย่าท้อแท้ไปเลยนี่แค่จุดเริ่มต้น ชีวิตการทำงานยังอีกยาวไกลเดี๋ยวน้องจะค่อยๆเข้มแข็งเอง คิมเป็นคนเก่งพี่มั่นใจน้องยังไปได้อีกไกลเลยล่ะ คนที่มีปัญหากับน้องเค้าไม่ได้มองน้องที่ความสามารถ แต่ใช้องค์ประกอบอื่นมาตัดสิน และอีกอย่างก็คืออยากให้คนของตัวเองได้ ฉะนั้นตอนนี้น้องมีโอกาสแต่จังหวะมันยังไม่ใช่ของเรา เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด พี่มั่นใจว่าสักวันมันจะเป็นของคิม คิมเก่งมากน่ะ ท้ายสุดตอนนี้น้องปรับตัวเรื่องอารมณ์ได้ดีมากมีเหตุมีผล ไม่วู่วามเหมือนเมื่อก่อน รักและดูความรักกับพี่ดิษแบบนี้ตลอดไปน่ะสู้ๆน่ะครับคิมดิษ
-
สู้ๆคร่า
เป็นกำลังใจให้คร่า
-
เป็นกำลังใจให้คิมค่ะ
-
สู้ๆนะพี่คิม
-
วันนี้เหนื่อเลยครับ แต่ก็อยากมาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
และ
มารอให้กำลำลังใจให้พี่ทั้งสองด้วยครับ :L2: :L2: :L2:
-
มาให้กำลังใจพี่คิมด่วน :L2: สู้ๆๆนะพี่คิม
-
มาเยี่ยมคุณพ่อพี่ดิษนะครับ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
แล้วก็มารอให้กำลังใจพวกพี่ทั้งสองคนด้วยนะครับ ครั้งนี้ไม่ใช่โอกาสของเราแต่วันข้างหน้าต้องเป็นวันของเราครับ ผมมั่นใจอย่างนั้น
:L2: :L2: :L2:
แลเ :L2:
-
มาส่งกำลังใจให้พี่คิม อย่าเครียดนะคะ :กอด1:
อ่านๆไปหนูเริ่มกลัวชีวิตการทำงานแล้วล่ะ :hao5:
-
ไม่รู้ว่าน้องคิมเป็นไงบ้าง เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew3: :mew3:
-
มาเยี่ยมคุณพ่อนะคราบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
แล้วก็
มารอพวกพี่ทั้งสองด้วย :L2: :L2: :L2:
-
มารไม่มีบารมีไม่เกิดค่ะพี่คิม
สิ่งดีๆที่พี่ทำมาโดยตลอดต้องส่งผลให้พี่ข้ามผ่านปัญหานี้ไปได้
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ
สู้ๆ พี่ดิษ พี่คิม :L2:
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่คิมครับ
-
สู้ๆนะฮร้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชีวิตตอนทำงาน ดูมันเหนื่อยๆ นะคะ
แต่อดทนสู้ต่อไป ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดีของพี่คิมและพีดิษ
love you two :heaven
-
คนเราบางทีมันก็งี่เง่าเป็น...บางทีการที่พยายามอะไรมากๆ แต่ไม่ได้มา มันก็นอยด์แบบนี้แหละค่ะ
เป็นกำลังใจให้เดินต่อไปได้เสมอ รักคิม + ว๊ากดิษ
-
สู้ๆนะคะพี่คิม :L2:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
-
อ่าาาา ในที่สุดก็ตามอ่านทัน อ่านข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียว พี่คิมเล่าเรื่องออกมาได้ดีมากเลยคะ อารมณ์ ความรู้สึกมันออกมาจริงๆ
ชีวิตของพี่สองคนต้องเจออะไรกันมาเยอะมาก และแต่ละเหตุการณ์ก็ทำให้พวกพี่รักกันและกันมากขึ้นๆ เข้าใจกันมากขึ้น
ก็ขอให้พวกพี่รักกันอย่างนี้ไปนานๆนะคะ ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันก็ค่อยๆคุยกัน เป็นกำลังให้กันในวันแย่ๆนะคะ
สำหรับเรื่องตอนล่าสุด ก็ขอให้เข้มแข็งเนอะ เราก็ยังไม่เข้าใจวัยทำงานหรอกนะ แต่ก็พอจะเข้าใจอารมณ์ของพี่นะ
ต่อไปพี่อาจต้องเจอเรื่องที่แย่มากกว่านี้ ก็ให้เอาประสบการณ์ในวันนี้เป็นตัวช่วยให้พี่ผ่านเรื่องในวันข้างหน้าไปได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆนะ รักพี่คิมพี่ดิษคะ
-
มาเยี่ยมคุณพ่อครับ ดีวันดีคืนนะครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล.และมารอเจ้าของบ้านด้วยคราบบบบบบบบบบบบ :L2: :L2: :L2:
เอากำลังใจมาฝาก :L2: :L2: :L2:
-
เข้มแข็งนะคิม
-
วันนี้ก็มาเยี่ยมคุณพ่อนะคราบบบ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
และมารอเจ้าของบ้านด้วยครับ
-
คิดถึงน้องคิมพี่ดิษ
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมกับเฮีย... :L2:
หน้าหนาวแล้ว เฮียนอนกอดน้องทุกคืนวัน :o8: :-[
-
:hao6: มาต่อครับผม
*************************************************
ความเดิม
ผมกับวากดิษต้องเริ่มต้นค้นหาความสำเร็จจากการทำงาน แต่แล้วไอน้องชายสองคนก็เอาปัญหามาทุ่มใส่ผมและดิษอย่างจัง ปัญหาก็คือปัญหาทางบ้านของไอเดย์ ตอนนี้พวกผมตกลงกันว่าจะช่วยเหลือมัน ขั้นแรกนี้ก็จะพามันไปฝากไว้กับพ่อของผม แล้วค่อยๆว่ากันต่อไป
วันรุ่งขึ้น ไอเดย์กับไอวินนอนหลับไม่ยอมตื่นมาเจอพวกผมครับ สงสัยจะจัดหนักกันไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย
“คิม ..... น้องๆล่ะ ” ผมกำลังนั่งกินข้าวเช้ากับวากดิษ พี่ริชเดินมามองซ้ายมองขวาแล้วก็ทักทายผมด้วย
“ ถามหาทำไม ตัวติดกันเหรอ ” โฮ่ะๆ วากดิษสงสัยจะยังแอบเคืองเรื่องที่พี่แกจะลวนลามผมครับ
“ ตัวไม่ติดกันถามหากันไม่ได้เหรอ ” นั่นๆ รายนี้ก็ปากดีซะด้วย
“ ตามมารยาทก็ไม่ควรถามไง ” ผมนั่งกินไปดูไป อาหารย่อยดีมากเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ อืม ก็จริงนะ ตามมารยาทถ้าบางคนจำตอนที่ถูกซักถามในที่ประชุมได้ก็น่าจะขอบคุณคนที่แปลภาษาอังกฤษให้บ้างนะ ” หืม ผมหันไปมองหน้าวากดิษ พี่ท่านกัดฟันกรอดๆๆ
“ อยากได้นักใช่ไหมคำขอบคุณน่ะ ” มันโกรธกันจริงไหมอะ
“ ตามมารยาท ..... ”
“ กูน่าจะเชื่อแม่ เรียนภาษาเพิ่มก็คงดีหรอก ...... เออ ขอบคุณมาก ” เหอะๆ ไม่ต้องน้อยใจไปวากดิษ ภาษาอังกฤษกูแย่กว่ามึงอีก
“ นั่งก่อนดีไหมพี่ ” พี่ริชยิ้มหวานให้ผม
“ มานั่งข้างกูดีกว่าพี่ ” อืม เดี๋ยวกูเดี๋ยวพี่ วากดิษมันนับถือพี่ริชมั่งไหมเนี่ย
“ ตกลง น้องสองคนนั้นไปไหนล่ะ ..... พี่เห็นเมื่อคืนเค้าดูเงียบๆ ” ช่างสังเกตจริงเลย
“ ก็ ...... ” ผมทำท่าจะเล่า ดิษยกมือขึ้นห้ามผม
“ เรื่องนี้ไม่ต้องรู้หรอก ”
“ พี่ว่าเรามาตกลงกันหน่อยดีปะ พี่ไม่อยากให้ดิษมองพี่แบบนี้ตลอดไป ” จู่ๆพี่ริชก็ขึงขังขึ้นมาครับ
“ ตกลงอะไรล่ะ ”
“ อย่างแรก พี่ไม่ได้คิดจะไปทำอะไรแฟนของดิษเลยแต่นิดเดียว ...... จริงอยู่ที่ดิษมาเห็นภาพตอนนั้นแล้วจะคิดว่าพี่อยากทำอะไรคิม แต่อยากให้ดูพี่ไปยาวๆ จับตาไปนานแล้วกัน อย่าติดสินพี่ผิดๆ ” วากดิษนั่งมองตาปริบๆ สงสัยจะมียกสอง
“ เหอะ !!!!! ” ผิดคาดครับ วากดิษไม่เถียงต่อ ก็ดีครับ จะได้กินข้าวอร่อยๆ
เช้าวันนี้ ผมต้องนั่งพูดคุยกับผู้ปฏิบัติงานระดับเดียวกัน ส่วนหัวหน้าเค้าให้นั่งฟังเฉย อันนี้เป็นแนวคิดวากดิษครับ ที่ต้องการให้ระดับล่างๆสะท้อนความคิดต่อกลุ่มหัวหน้าบ้าง
ที่น่าประทับใจคือ หลายคนในที่นี้พูดถึงเหตุการณ์ที่ยัยแจงงี่เข้ามาป่วนจนผมต้องลาออก จุดนี้ผมแอบสงสารพ่อของยัยแจงงี่ครับ ท่านกุมขมับตลอดเวลาเลย (ต่อมาท่านเลยขายหุ้นทิ้งและยอมคืนเงินจำนวนนึงด้วย) ในที่สุดก็จบลงด้วยดีครับ
หลังจากงานเสร็จสิ้น ผมกับวากดิษก็ไปปลุกไอเดย์กันไอวิน สองคนนั้นมีหน้าตากังวลอย่างเห็นได้ชัด ผมกับวากดิษมากับรถที่ห้างจัดมาให้เลยไม่ไดเอารถส่วนตัวมา ต้องขออาศัยรถของไอเดย์แทน
“ อ่ะพี่ขับ ” ไอเดย์ยื่นกุญแจมาให้ผม
“ ทำไมกูต้องขับวะ ”
“ ผมปวดพี่ ” ผมมองๆดูตัวของมัน
“ มึงไปปวดอะไร เห็นปกติดีนี่ ” มันหรี่ตามองผม
“ พี่ไม่เคยโดนหรือไงถึงถามแปลกๆแบบนี้ ” ผมยืนงงอยู่ประมาณสามวิ
“ เดี๋ยวๆๆๆ ”
“ อารายยย ” ไอเดย์มันหลบหน้าผมครับ
“ มึงไม่ได้เป็น ........ เป็น ..... ข้างบนเหรอวะ ”
“ ก็เป็นอยู่พี่ บางทีอะนะ ” ผมหลุดหัวเราะเสียงดังเลยครับ ไม่คิดเลยนะเนี่ย
“ แต่เมื่อคืนกูก็ ....... ดิษ ๆๆ ” ผมเรียกไอวากดิษครับ ส่วนไอเดย์ก็แอบยืนหัวเราะ หัวไวจริงนะมึง
“ อะไรครับที่รัก ”
“ โห่ หวานไปละ ” ไอเดย์มีแซวครับ
“ ยุ่งนะมึงอะ ..... ขับรถทีดิ ” วากดิษพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นเราก็ออกเดินทางไปที่ไร่ของพ่อผมครับ
ประมาณสองชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงไร่ของพ่อผม พอมาถึงวากดิษมันก็จัดแจงเอาของฝากที่ไม่รู้ว่าแอบซื้อไว้ตอนไหนไปให้พ่อกับแม่ของผม แล้วก็กราบท่านพร้อมเลย เรามานั่งพับเพียบใกล้ๆกับที่พ่อกับแม่ผมนั่งอยู่
“ คุณ สองคนนี้ไง ที่พี่เล่าให้ฟัง ” พ่อผมพูดกับแม่ผมเพราะเนอะ
“ สวัสดีครับแม่ ” วินกับเดย์ สวัสดีแม่ของผมครับ
“ จ้ะ ..... ได้ยินว่า มีคนนึงที่พ่อแม่เสียแล้ว คนไหนลูก ”
“ ผมครับแม่ ” วินนี่ยกมือ
“ ตอนนี้อยู่กับใคร แล้วทำงานที่ไหนลูก ” แม่ผมเอื้อมมือมาจับมือของวิน แล้วให้ไอวินไปนั่งใกล้ๆ ไอวินมันทำท่าจะร้องไห้เลยครับ
“ ผมเหลือน้าสาวคนนึงครับ ตอนนี้ผมกำลังทดลองงานกับห้างที่พี่ดิษทำงานอยู่ ”
“ แสดงว่าอยู่กับพวกเองสิ ” พ่อผมหันมาถามผม
“ ครับพ่อ ”
“ น้าเรามีลูกไหม ” แม่ผมถามต่อ
“ มีครับ น้าผมมีลูกชายสองคน อายุมากกว่าผมหนึ่งคน อีกคนอายุเท่าผม ”
“ น้าไม่ว่าอะไรใช่ไหม เรื่องนี้ ” แม่ผมคงหมายถึงเรื่องที่มันคบกับไอเดย์อะครับ
“ ไม่ครับ ”
“ แล้วลูกล่ะ ตกลงมันเป็นยังไง ต้องเล่าความจริงนะ ” พ่อผมถามไปที่ไอเดย์ครับ
“ พ่อๆ ทำไมไม่เรียกผมว่าลูกๆมั่งอะ ” ผมแซวครับ
“ ก็ทำตัวให้น่ารักขึ้นสิวะ ”
“ พอแล้วพ่อ แค่นี้ก็น่ารักเกินลูกชายแล้ว ” แม่ผมพูดไปหัวเราะไป
“ อ้าว แม่หาว่าผมเหมือนลูกสาวเหรอ ”
“ ต๊าย เดี๋ยวนี้มีพูดจาย้อน เดี๋ยวตีตีตี ” บรรยากาศก็ลดความเครียดลงมาหน่อยครับ จากนั้นไอเดย์ก็จัดการเล่าให้ฟังเป็นฉาก ผมสรุปได้ว่า
ตั้งแต่แม่ของมันเสียประมาณช่วงมัธยม พ่อของเดย์ก็มีภรรยาใหม่ ภรรยาคนนี้ก็มีลูกติดครับ แต่ว่าลูกติดฝั่งแม่เลี้ยงเก่งและฉลาดมาก เรียกว่าสมหวังพ่อของเค้าเลย ส่วนไอเดย์ก็ไม่ค่อยได้รับความเอาใจใส่ แม้แต่วันหยุดก็จะไปหาลูกเลี้ยง ส่วนมันต้องอยู่บ้านหลังใหญ่ที่ผมเคยขับรถไปส่งนั่นคนเดียว
“ ที่บ้านผมมีพ่อบ้านคนนึง แม่บ้านคนนึง ตั้งแต่พ่อผมต้องไปประจำต่างประเทศ บางครั้งพ่อบ้านก็ขอกลับบ้าน ผมก็อยู่กับแม่บ้าน ถ้าแม่บ้านกลับผมก็อยู่กับแม่บ้าน บางครั้งกลับไปทั้งคู่ผมก็อยู่คนเดียว ”
“ พ่อเราไม่เคยชวนให้เราไปเรียนประเทศที่พ่อย้ายไปเหรอ ” พ่อผมถาม
“ ครั้งแรกผมอยู่ม.4 พ่อบอกว่าผมเรียนที่นี่ก่อนดีแล้ว เพราะพ่อย้ายไปไม่กี่ปี เดี๋ยวจะขาดช่วง เอาไว้จะให้ผมเรียนตอนมหาลัย ”
“ ก็ดูจะถูกนะ ”
“ แต่พ่อพาลูกเลี้ยงไปด้วยสองคนเลยครับ ” อ้าว ชักไม่ใช่ละมั้ง
“ มันยังไงกันหืม ”
“ ผมรู้จากเพื่อนของพ่อที่อยู่กรุงเทพฯว่า พ่อผมบอกว่าผมหัวไม่ดี ไปเรียนก็รังจะเสียเงินเปล่า ผมไม่คิดอะไรหรอกครับ เพราะผมอาจจะหัวไม่ดีจริงๆก็ได้ ” คือพวกผมรู้อยู่ว่าไอเดย์มันเก่งพอตัวนะครับ สมัยมัธยมก็เรียนสายวิทย์และสอบตรงได้มหาลัยใหญ่ในกรุงเทพด้วย แต่มันคงจะประชดพ่อมันเรื่องนี้ เรื่องที่เลือกเรียนมหาลัยที่ผมเรียน
“ อืมๆ พ่อพอจะเข้าใจแล้ว คิมพาน้องๆไปนอนเล่นก่อนไป ”
“ ครับ ” ผมคิดว่าพ่อคงจะต้องคุยกับแม่อีก เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ อย่างแรกเรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัวคนอื่น สองก็คือพ่อของเดย์อาจจะระรานพ่อผมก็ได้ แต่เอาเถอะครับ ผลจะเป็นยังไงก็ขอให้ได้ลงมือทำอะไรบ้าง
“ มึงทำอะไรอะเดย์ ” ผมกับวากดิษมาทีหลังไอเดย์กับไอวินครับ พอมาถึงก็เห็นมันกำลังปีนบันไดทำท่าเหมือนจะเปลี่ยนหลอดไฟ
“ เปลี่ยนหลอดไฟไงพี่ ”
“ ไฟไม่ติดเหรอ แล้วมึงเปลี่ยนเป็นไหมน่ะ ” ผมถามมัน
“ เป็นพี่ ..... แต่ทำไมหลอดไฟของพี่มันดึงไม่ออก ” สงสัยจะไม่เป็นมากกว่าว่ะ
“ ลงมานี่ๆ เดี๋ยวเปลี่ยนให้ ”
“ ไม่พี่ บอกผมมาดิ ผมจะเปลี่ยนเอง ” ผมเลยต้องแหงนหน้าอธิบายให้มันฟัง ว่าหลอดไฟบ้านนี้เป็นแบบเก่าครับ ต้องหมุนยังไง ถอดยังไง สุดท้ายมันก็เปลี่ยนได้
“ เหนื่อยว่ะ ” เจริญชัยล่ะ เปลี่ยนหลอดไป เหงื่อแตกท่วมเลย
“ ไปอาบน้ำไปมึง ” ไอเดย์วิ่งปรู๊ดไป ผมเลยเดินออกมาด้านนอก วากดิษกับไอวินกำลังยืนคุยกัน
“ ผมสงสารเดย์อะพี่ เราจะให้มันอยู่แบบนี้เหรอครับ ” ไอวินถาม
“ พี่ไม่รู้ว่ะ แต่มันต้องการแบบนี้ ไม่รู้พี่จะทำยังไง ” ผมตอบไป
“ มันลำบากมากนะ เดย์คงไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ แต่พี่คิดว่าคงแค่ชั่วคราว ” วากดิษเสริม
“ เอาไว้เราค่อยถามมันอีกที ”
คืนนั้น กะว่าจะไม่กินเหล้ากินยาหรอกครับ แต่ไอเดย์มันขอก็เลยต้องตามใจ จากนั้นก็เข้านอนกัน
“ คิม ”
“ ครับ ” วากดิษกับผมเอามุ้งมากางตรงดาดฟ้า นอนตากน้ำค้างกันครับ เหอะๆๆ
“ ตอนที่แม่ไม่ยอมรับ คิมเคยคิดเลิกกับพี่ไหม ” ไอนี่มีปัญหาตอนจะเข้านอนนะเนี่ย
“ ถามทำไมเหรอ เรื่องมันแล้วไปแล้วน่า ” ความจริงตาจะปิดอยู่แล้วครับ
“ พี่แค่อยากรู้ เราจะมีวันนั้นไหม ” ผมพลิกตัวไปหาวากดิษ
“ หมายถึง ???? ”
“ วันที่คิมจะเลิกกับพี่น่ะ ”
“ ไม่มีหรอกน่า ” ผมตอบแทบจะทันที
“ เพราะอะไรเหรอ ” ถึงท้องฟ้าจะมืด แต่ก็พอมองเห็นกันครับ ผมอายที่จะพูดคำที่ว่านี้เหลือเกินครับ
“ ก็ ...... ”
“ ก็ ...... อะไรล่ะ พี่หน้าตาดี ..... พี่ทำอย่างว่าเก่ง ...... พี่ ”
“ เออๆๆพอ ..... เรา ..... รัก ไง ”
“ รัก รักอะไรล่ะ รักที่นามสกุล รักยี่ห้อรถยนต์ รัก ...... ” มันอารมณ์ดีมากเลยนะเนี่ย
“ พอครับๆ ผมรักพี่ดิษครับ รักมากจริงๆ ”
“ ปะนอน วันนี้พี่หลอกให้คิมบอกรักได้อีกแล้ว ” ผมชกใส่อกมันเลยครับ
“ อยากได้ยินก็บอกดีๆเด้ ” มันหัวเราะหึหึ
“ งั้นอย่าลืมบอกพี่ทุกวันนะ ถ้าอยากให้พี่นอนหลับสบาย ”
“ อืมมม .... กูจะไม่บอกละ ”
“ ฮะๆๆ ”
เช้าต่อมา ผมรีบตื่นไปนั่งคุยกับพ่อ ต้องการรู้ว่าพ่อจะทำยังไงต่อกับเรื่องของไอเดย์ พ่อของผมกำลังเดินเล่นอยู่ที่หน้าไร่
“ พ่อว่าก็ให้เค้าอยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วดูสถานการณ์ไปเรื่อยๆ ”
“ ถ้าพ่อมันถามผ่านดิษมาอีกล่ะครับ ”
“ บอกไปว่าไม่รู้ๆ มันโกหกเก่งจะตาย ” เหอะๆๆ
“ พ่อไม่ว่าอะไรคิมใช่ปะ ” พ่อผมหันมามอง ตาดุมาก
“ คิดว่าข้าจะว่าอะไรล่ะ ขนาดตอนเองได้กับไอดิษข้ายังไม่เคยคิดว่าอะไรเลย ” แหมได้กับไอดิษ ถ้าวากดิษมันมาได้ยินเข้า มันต้องเอาไปล้อเลียนผมอีกแน่ๆ
“ ก็มันจะวุ่นวายพ่อไง ความจริง ..... ”
“ ทุกข์ของลูกเท่าไหน ทุกข์ของพ่อมากกว่านั้น ข้าไม่เคยได้ยินเองขอให้ช่วยใคร หรือขออะไรจากข้าเลย ข้ายังคิดตลอดมาว่า ข้ากำลังเลี้ยงเองเป็นคนแบบไหน ..... แต่ตอนนี้ข้าพอใจแล้ว อย่างน้อยเองก็ไม่ใช่วัวบ้าอย่างที่ข้ากลัว ” ได้ยินแล้วซึ้งเลยครับ อยากกอดอยู่นะแต่อาย แฮะๆๆๆ
“ พ่อ ขอบคุณครับ ”
“ อืม แล้วที่ทำงานไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม มีอะไรก็เล่าให้ข้าฟังมั่ง อย่าให้ไอดิษมันบอกก่อน ปกติเห็นแต่มันรายงานข้า ” ก็ไม่อยากให้คิดมากอะ
“ แล้วจะโทรมาบ่อยๆนะพ่อ ”
“ มาหาข้ากับแม่บ้างล่ะ ” คุยกันเหมือนจะกลับแล้ว แต่ยังครับ ผมคุยกันสองคน พอต่อหน้าคนอื่นก็เหมือนจะไม่พูดกัน ความจริงเป็นแบบนี้มานานแล้วครับ
พอกันข้าวกันเรียบร้อย วากดิษ ผมและวินต้องกลับไปทำงาน ส่วนไอเดย์ พ่อของผมบอกว่าจะให้มันช่วยจัดทำบัญชี คอยตามพ่อของผมไปซื้อของ ทำธุระในเมือง ก็น่าวางใจครับ
“ เดย์ ...... ”
“ ไม่ต้องเป็นห่วงเรานะ โทรหาเราทุกวันนะ ห้ามเหล่คนอื่น ห้ามให้คนอื่นเหล่ด้วย ” ฟังสองคนนี้คุยกันแล้วอยากอ้วกหนักๆ
“ อืม นายต้องเข้มแข็งนะ เราจะหาโอกาสมาหาแน่ๆ ” จากนั้นมันก็กอดกัน ผมกำลังยิ้มๆ จู่ๆวากดิษก็กุมมือผมไว้
“ ทำอะไรอะ ”
“ จับมือไง ” รู้ตัวอีกทีมันก็เข้ามากอดผมแล้ว ผมสามคนออกเดินทางจากไร่เพื่อกลับมาที่ทำงาน ผมมองไอวินที่นั่งอยู่ด้านหลัง มันยังมองที่กระจกด้านหลังจนไอเดย์ลับสายตา เฮ้อ หวังว่าการจากลาของมันสองคนครั้ง จะไม่ยาวนานหรอกนะ
เมื่อผมมาถึงที่ทำงาน ก็รีบเข้ามาเก็บงานบางส่วนก่อนที่ห้างจะเปิดทำการพรุ่งนี้ ตอนนี้คณะคงกำลังสนุกสนานกันอยู่ตามรายทาง
“ ท่านครับๆ ” จู่ๆพนักงานรักษาความปลอดภัยก็เดินมา
“ อะไรพี่ ” วากดิษรับคำ
“ ท่านดูหน่อยครับ มีคนมาส่ง ผมก็ไม่เข้าใจ แต่เพิ่งมาเมื่อเช้า ผมไม่กล้าโทรไปรบกวน ”
“ ขอบคุณพี่ ” วากดิษเปิดซองจดหมาย แล้วก็ทำตาโต
“ อะไรน่ะดิษ ”
“ หมายเรียกจากตำรวจ ”
“ หืม เรื่องอะไรล่ะ ”
“ คิมรู้กฎหมายมากกว่าพี่นะ ลองดูหน่อย ” พอผมหยิบมาอ่านก็ตกใจเลยครับ เพราะในหมายเรียกมีชื่อดิษเป็นผู้ถูกกล่าวหาที่ 1 ตัวผมที่ 2 ไอวินที่ 3 ข้อหาก็คือ
“ ร่วมกันลักพาตัว กฎหมายอาญา นี่มันอะไรอะพี่ ” ไอวินนี่ตกใจหน้าซีดเลยครับ
“ พ่อของไอเดย์เริ่มแล้ว ” ผมสามคนได้แต่นั่งมองหน้ากัน โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเราควรจะตั้งหลักกันตรงไหน
*******************************************************
-
:hao7: กำลังต่อนะครับ รอหน่อยๆ
กำลังรอเหมือนกัน5555555555
-
มารอเหมือนกันค่ะ
-
เล่นกันแรงนะครับ พ่อน้องเดย์
-
อ่าคุณคิมกับคุณดิษงานช้างเข้าซะแล้ววว :mew2:
รอค่ะรอ :L2: :pig4: :L2:
-
คิดว่าคงกลัวเสียชื่อที่ลูกเป็นเกย์ เพราะตัวเองก็มียศมีตำแหน่ง
เห้อสงสารเดย์จับใจ สู้ๆนะพี่คิม พี่ดิษ และก็วิน อย่ายอมแพ้
-
ไม่ได้จะว่าพ่อของเดย์หรอกนะ แต่พ่อของเดย์หลงลูกเลี้ยง
เอาลูกเลี้ยงไปฟูมฟักไกล้ตัวถึง 2 คน ทิ้งลูกในไส้ให้อยู่คนเดียว
แถมมีพูดลับหลังลูกอีกว่าลูกตัวเองหัวไม่ดี แล้วตอนนี้จะมาอะไรกับเดย์
คงจะรู้ระแคะระคายเรื่องเดย์กับวินแน่ ๆ เลยกะจะจับแยก เพราะอายหรือเปล่า
ถ้าเป็นอย่างที่เดา เดย์น่าสงสารมากเลยนะ คิดว่าที่ให้ลูกไปเรียนต่อจะทำเพื่ออนาคตลูกซะอีก
แต่ความคิดหรือการคาดเดาเหล่านี้เป็นความเห็นส่วนตัวล้วน ๆ นะ ไม่มีเจตนา พอดีอินไปหน่อย
-
โอ้โห!! พ่อเดย์เล่นหนักเลย
คนเป็นพ่อทำให้ลูกน้อยใจได้ขนาดนี้ แล้วยังจะต้องการอะไรจากเค้าอีก
สู้ๆนะทั้งสี่คนเลย ชอบดิษคิม
-
ลุ้นมากค่ะ
ถึงกับแจ้งความกันเลยทีเดียว
หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี
:mew6:
ว่าแต่ว่า เดย์วินนี่เค้าสลับกันสินะ :hao6:
-
:L1: :L1: :L1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สงสารพี่เดย์จัง :mew2:
แล้วยังมีแจ้งความกันอีก เฮ้อออออ
แต่นึกไม่ถึงว่าเดย์วินเค้าจะสลับกันนะนี่ :hao6:
-
มันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดหนักใจมากๆๆๆๆๆกับอุปสรรคที่เรียกว่า คุณพ่อคุณเเม่ เนี่ย
-
ชีวิตคิมกะดิษต้องพูดเลยว่าผ่านอะไรมาเยอะจิงๆอะ เป็นคู่ที่มีสีสันในชีวิตมากๆอะ แม้ว่าเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตส่วนหนึ่งจะมาจากคนรอบตัวก้อเถอะ แต่ก้อถือว่าเป็นคู่ที่ผ่านอะไรด้วยกันมาหลายอย่างจิงๆ ขอให้คู่เดย์วินผ่านไปด้วยดีอีกหนึ่งคู่นะ สู้ๆ
-
แปลกจังวันนี้น้องคิมมาตอนกลางวัน เอาใจช่วยทุกคนนะคะ :mew3: :mew3:
-
เรื่องใหญ่เลยนะนี่
พ่อลูกคงต้องคุยกันจริง ๆ จัง ๆ ซักที
-
:mew2:
ไม่รู้จะพูดอะไร. สู้ สู้ นะคะ
:L2:
-
เล่นกันหนักไปไหม???? น่ากลัวสุดๆ
-
มาเยี่ยมคุณพ่ออนะครับ
มารอพี่คิมพี่ดิษด้วยครับ
-
คิมดิษน่ารัก
แต่งานนี้ ท่าทางงานเข้าอย่างแรง :ling3:
-
ดาดฟ้านี่ใช่ตรงระเบียงห้องลับที่คิมชอบขึ้นไปป่ะ หวานซะ... :o8:
“พอครับๆ ผมรักพี่ดิษครับ รักมากจริงๆ ” :กอด1: ปกติคิมไม่กล้าพูดอ่ะนะครับ :m20: คิๆ
เรื่องของเดย์นิน่าเห็นใจนะ คงผ่านกันมาด้วยดีแล้ว
-
ชีวิตรักของ เดย์กับวิน เหมือนนิยายน้ำเน่าเลยอ่ะ น่าสงสาร
-
สถานการณ์รุงแรงเลย
-
สั้น
-
...เห็นใจเดย์มากๆ เลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆๆ แต่พอโตก็จะมาบังคับให้ทำตามใจ...ท่านขี้ทูตเอ๊ย
...กับลูกใหม่ทำไมทำดี หนึบไปด้วยไม่ว่าไปอยู่ไหน แล้วลูกเก่าละทำไมไม่ให้ความสำคัญกับมันบ้าง
...คิดถึง ใจ ลูกที่ถูกกระทำบ้าง หวังว่าสุดท้ายแล้วคนเป็นพ่อ จะคิดได้นะ ขอให้ทุกคนสู้ๆ เพื่อเดย์
...น่าน้อยใจ พ่อคนอื่นยังเข้าใจลูก แล้วทำไมพ่อตัวเองถึงไม่เข้าใจลูกนะ :เฮ้อ:
-
น่าสงสารเดย์จัง อะไรรักลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง มีเงินแต่หาความสุขไม่ได้จริงๆ ตอนนี้มีมุมน่ารักของพี่ดิษเยอะน่ะ คิมบอกรักพี่ดิษหวานซ้า ยังไงหวังว่าปัจจุบันเรื่องราวคงจบลงด้วยดี เดย์วินคงสมหวังเหมือนคิมดิษ
-
รอ นะ
-
เรื่องหนักกว่าเดิมอีก พี่คิม พี่ดิษ พี่วิน สู้ ครับ
-
ก๊อกๆๆๆ มาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
มารอพี่คิมพี่ดิษด้วย :L2:
-
ขอเอาใจช่วยให้ ดิษ-คิม เด-วิน ต่อสู้ปัญหาให้ผ่านไปได้ด้วยดี :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
เรื่องมันชักจะปลายบาน
ยุ่งขิงจริงแฮะ
-
เอาละสิพ่อเดย์เริ่มละ เรื่องดูยุ่งมากมาย ถึงเวลาพี่คิมแสดงฝีมือละ
สู้ๆค่าา รอพี่คิมพี่ดิษ
-
เอาแล้วงัย
งานเข้าหนักเลย
-
:o12:ตามทันแล้วโว้ยยยย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
แอบมาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ ไม่รู้ว่าท่านจะเป็นยังบ้างน้าาาาาา :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
และก็มารอพี่คิมพี่ดิษด้วยครับ :z2:
-
มาเยี่ยมเยียนคุณพ่อคราบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2:
มารอพี่คิมพี่ดิษด้วย แฮะๆๆๆๆๆๆ
-
เฮียพาน้องไปลอยกระทงไหมเนีย
กลัวทำแต่งานจนไม่มีเวลาเอาใจใส่กัน :ruready
-
มาเยี่ยมคุณพ่อวันลอยกระทง5555555 ครับผมมม
:L2: :L2: :L2:
มารอลอยกระทงพร้อมๆพพี่คิมพี่ดิษครับ แฮะๆๆๆๆๆ
-
:mew3: :mew3: :mew3:
-
มาเยี่ยมๆคราบบบบบบบบ คิๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
มารอพี่คิมพี่ดิษฮะ :L2: :L2: :L2:
-
งานเข้าแล้ว พี่คิมพี่ดิษ!!! สู้ๆนะคะ น้องเป็นกำลังใจให้ แต่พ่อพี่เดเนี่ย เล่นแรงจัง
-
วันนี้มาเยี่ยมคุณพ่อดึกๆนะครับ
:L2: :L2: :L2:
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบบบ
วันนี้มาช้ามาดึก โทษทีครับ เพราะช่วงนี้ไม่สะบายมาสามวันแล้ว แสบคอมาก :L2:
-
:mew1: ไม่ได้มาซะหลายวัน แบบว่ามีเรื่องที่ทันด่วนมาก เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับวากดิษครับ แต่ตอนนี้ปกติแล้ว คิดอยู่นานเลยว่าจะเล่ายังไงดี สำหรับเรื่องที่เกิดเมื่อไม่กี่วันก่อน :mew2: แต่วันนี้ต่อก่อนแล้วกันนะครับ
*****************************************************************
ผมสามคนนั่งมองหมายเรียกที่ออกโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจ แล้วก็นั่งคุยกันว่า พ่อของเดย์รู้ที่อยู่ที่ทำงานของพวกเราได้ยังไง แต่พูดคุยกันยังไงก็ยังไม่ได้คำตอบซักที
“ เราอยู่อย่างนี้ไม่ได้มั้ง ผู้ใหญ่เล่นแรงมากเลย ” วากดิษพูดขึ้น
“ บอกเดย์ดีไหมพี่ ”
“ ไม่ได้ๆ ” ผมบอกไอวิน
“ น่าจะบอกน้องมันหน่อยนะพี่ว่า ” วากดิษเสนอครับ
“ ถ้าบอกมันตอนนี้ กลัวมันจะไม่ ....... ” ผมหันไปเห็นแววตาหวาดกลัวของไอวินเข้าพอดี จะว่าไปตอนนี้ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจริงๆครับ
“ อืมๆ ” วากดิษนี่เข้าใจง่ายครับ
“ แล้วผมจะทำยังไงดีอะพี่ ถ้ามันถามผมว่า พ่อเรากดดันวินหรือปล่าวไรงี้อะ ” มันหน้าตายังตื่นไม่หายเลยครับ
“ ใจเย็นหน่อยน่า วันนี้ก็เก็บของกันไปก่อนเถอะ ” เราสามคนวางหมายเอาไว้ที่โต๊ะ แล้วช่วยกันเก็บของที่เริ่มมีการขนกลับมาจากการสัมมนา
“ เฮ้ยวิน ตอนนี้พักที่ไหน บ้านหรือปล่าว ” ผมถามไอวินขณะกำลังเก็บของ
“ ไม่พี่ ผมพักข้างนอกแล้ว ”
“ มาอยู่กับพวกพี่ไหมวะ ” วากดิษเงยหน้ามามองพวกผม พี่ท่านไม่ได้ใช้แรงงานหรอกครับ เค้าต้องเรียงงานบนโต๊ะ
“ ห้องเดียวกันเหรอ ไม่ดีมั้ง ” เหอะๆๆ
“ ไม่ดีกว่าพี่ เกรงใจพี่สองคน ”
“ ไม่ได้หมายความว่าห้องเดียวกัน ให้นอนหอเดียวกัน ไหนๆก็ทำงานด้วยกันแล้ว ” ไอวินทำท่านึกๆ
“ ก็ไม่ดีอีกแหละพี่ ”
“ ยังไงวะ ”
“ หอพักของพวกพี่ ราคาสูงอะ ที่ผมอยู่ถูกกว่าตั้งครึ่ง ตอนนี้ผมยังไม่ได้เงินเป็นรายเดือนเลยพี่ มันจะไม่พอจ่าย ” โห มันคิดรอบคอบกว่าผมอีกครับ
“ งั้น เคยนึกถึงค่าน้ำค่าไฟ ค่ารถที่ขึ้นไปกลับดูหรือยังว่าคุ้มกว่าจริงหรือปล่าว ”
“ ก็ ..... ผมไม่ได้คิดหรอกครับ ” เข้าทางกูเลย หึหึหึ
“ เอางี้สิ พี่จะออกค่าหอให้ครึ่งนึง มันน่าจะพอๆกับที่วินจ่ายหอเดิม ” โอ้โหๆ พี่วากดิษใจป้ำครับ
“ ผมเกรงใจอะพี่ ” มันเป็นคนขี้เกรงใจอยู่แล้วครับ
“ ถ้าเกรงใจพี่จริงก็มาเถอะ เพราะพี่ดูท่าทางแล้ว แฟนพี่คงไม่หยุดตื๊อง่ายๆ ถ้าไม่ยอมเค้าก็จะมาบีบบังคับพี่ต่อ ” อ้าว มีพาลว่ะ
“ อะไรๆ ใครบังคับอะไรใคร ” วากดิษยักไหล่แล้วก็ทำงานต่อ มาดเค้านี่นะ
“ ที่สำคัญ ช่วงพี่ไม่อยู่ วินจะได้เฝ้ายามแทนพี่ด้วย ”
“ เฮ้ยๆ ไปใหญ่ละ เฝ้ายามอะไร ”
“ ไม่ต้องห่วงพี่ ถ้าพี่คิมวอกแวก ผมรายงานแน่ ” อ้าว ไอสองคนนี้เฮ้ย
“ ไอวิน มึงน้องกูนะ ” มันนั่งยิ้มๆ
“ ผมก็น้องพี่ดิษด้วยไง แฮ่ๆ ” มองในมุมนี้ ไอวินดูน่ารักกว่าตอนแรกที่เจอกันมากเลยครับ แต่ผมมองมันเป็นน้องนะ ไม่ได้คิดไปไกลกว่านั้น หุหุ
หลังจากจัดการงานกันเสร็จ เราสามคนออกไปหาข้าวกลางวันกินกัน พวกคณะที่รุดหน้ามาก็เริ่มมาถึง พวกผมเลยกะว่าจะถือโอกาสไปช่วยไอวินย้ายของ แต่ทันใด ระหว่างกำลังจะเดินทางนั้น ผมก็คิดถึงคนๆนึงเข้าพอดี
“ ดิษ ดิษไปกับวินได้ปะ ขอคิมไปทำธุระ ” วากดิษทำคิ้วขมวด
“ ธุระที่พี่รู้ไม่ได้เหรอ พี่กะว่าจะทำอาหารให้กินด้วยนะ เย็นๆจะพาวินไปเดินเล่นด้วยกันสามคน ไหนจะพาไปหาพ่อพี่อีก น้องจะหนีไปคนเดียวแบบนี้ได้ไง ” ผมหันไปมองหน้าไอวิน ซึ่งมันก็ทำหน้างงๆ
“ ปกติพี่คุยกันแบบนี้เหรอครับ ”
“ อ้าว จะให้คุยยังไง ภาษาเหน่อหรือไง ” ผมตั้งใจล้อวากดิษครับ เพราะวากดิษพูดเหน่อๆ ฮ่าๆๆ
“ ไม่อะ พี่คุยกันเหมือนอยู่คนละบ้าน มีเรื่องคุยกันไม่หยุดเลย ...... แบบนี้คงไม่เหงากันเลยล่ะสิ ”
“ จริงเหรอ ” ผมถาม
“ ผมอยากคุยกันได้ทุกเรื่องกับเดย์แบบพวกพี่จัง ” มันพูดไปแล้วก็ยิ้มเศร้าๆออกมา
“ ดิษ ระหว่าง จัดการไอเด็กขาดความอบอุ่นนี่ด้วยนะ ”
“ อืม เสร็จแล้วโทรบอกนะ พี่จะไปรับเอง ” ผมบอกทำนองให้วากดิษปลอบใจน้องมันอะครับ จากนั้นพอวากดิษไปแล้ว ผมก็รีบโทรหาลุงคนที่เป็นทนายที่ช่วยกันจัดการยัยแจงงี่เมื่อคราวก่อน
“ สวัสดีครับลุง ”
“ ครับ ไม่ทราบใครครับ ” ทนายความนี่พูดเพราะเนอะ
“ ผมคิมครับลุง ที่เราเคยทำงาน ...... ”
“ น้องคิมๆ ว่าไงน้อง ” ว่าไงน้อง เหอะๆๆ
“ คือ ผมมีเรื่องต้องปรึกษา ผมถูกหมายเรียกจากตำรวจอะครับ ” จะลงท้ายว่าลุงก็ไม่กล้าครับ เค้าอยากเป็นพี่อะ แฮะๆๆ
“ เหรอ ไปทำอะไรเข้าล่ะ ”
“ ผมต้องเล่ายาวหน่อยครับ ...... พี่ คือ ผมไปหาได้ไหมครับ ” เวลาตอนนั้นบ่ายแก่ๆแล้วครับ
“ มาที่ศาลจังหวัดเลย พี่อยู่ที่บัลลังค์ที่ ...... มานะ ” อ้าวเฮ้ย ศาลเหรอ ให้ผมไปหาที่ศาลเพื่ออะไรล่ะเนี่ย แต่ก็เอาเถอะ เราเป็นคนโทรไปหานี่นะ อย่างไรก็ต้องไปแหละ
ผมไม่รู้หรอกครับว่าศาลจังหวัดที่ว่าอยู่ตรงไหน จำได้ว่าต้องไปแถบๆกำแพงเมือง เลียดคูเมืองไป จากนั้นก็อาศัยมอเตอร์ไซค์รับจ้างครับ ในที่สุดก็มาถึงจนได้ ตอนที่เดินเข้าไปมีเครื่องตรวจอาวุธด้วย ผมต้องส่งบัตรประชาชนให้เค้าสแกน จากนั้นก็ยืนงงครับ เพราะที่ทนายบอกว่าบัลลังค์ๆ ผมไม่รู้ว่าคืออะไร
“ เอ่อ พี่ครับ บัลลังค์ ...... ไปทางไหนครับ ” พี่พนักงานก็ยิ้มๆให้
“ มาฝึกทนายเหรอคะ ขึ้นไปชั้นสองค่ะ บัลลังค์คือห้องพิจารณาคดีนะคะ และก่อนเข้าไปปิดดทรศัพท์ด้วยนะ ท่านผู้พิพากษาห้องนี้เข้มงวดมาก ” เอาซะกูอยากเดินกลับเลยพี่ก็นะ ผมมองซ้ายมองขวาไปห้องน้ำ จัดเสื้อผ้า หน้า ผม ให้เข้าที่ ก่อนเดิมตรงไปตามที่พี่เค้าว่า พอเปิดห้องเข้าไป .......
“ .......... ” ในห้องตอนนี้มีชายสวมครุยสีดำสองคนนั่งอยู่ด้านบน น่าตื่นเต้นมากครับ ผมโค้งคำนับแล้วตรงไปนั่ง จากนั้นลุงทนายก็เดินมา
“ คนที่มาเกี่ยวกับคดีไหมคุณทนาย ”
“ ไม่เกี่ยวครับ ” ผมรีบตอบแทน กลัวมากเลยครับ
“ คิม เอาหมายออกมาซิ ” ผมรีบส่งหมายให้ลุงทนาย พอทนายดูหมายปับก็เดินนำผมไป และให้ผมนั่งที่ม้านั่ง
“ รอคนไปก่อน จะให้คุยกับท่าน ”
“ ท่านไหนครับ ”
“ ท่านที่นั่งบนบัลลังค์ไง ” จะห้ามก็ไม่ทันแล้วครับ ลุงทนายเดิมไปแล้ว
ผมนั่งรออยู่นานมากครับ แต่ก็คุ้ม เพราะผมไม่เคยมีโอกาสได้มาดูที่เค้าทำกันจริงๆว่าเป็นยังไง ต่างจากในละครเยอะเลยครับ
“ เอาล่ะ เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ ” ตอนนี้พวกคนที่อยู่ในห้อง ออกกันไปหมดแล้ว เหลือผู้พิพากษาท่านเดียว (อีกท่านลุกไปก่อนแล้ว)
“ น้องของผมถูกหมายครับ หมายเรียกนี่ ไม่ได้ลงชื่อพนักงานสอบสวนจริงๆ เหมือนคดีก่อนเลยครับ ” อะไรกันก็ไม่รู้ครับ ผู้พิพากษาหยิบหมายมาดู แล้วก็เอาอีกใบมาเทียบ
“ เดี๋ยวผมจะคุยดู ทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง ” จากนั้นท่านก็ส่งหมายคืนแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง
“ เมื่อกี้อะไรครับ ”
“ ช่วงนี้มันมีข่าวไม่ดี เกี่ยวกับตำรวจน่ะ พี่เห็นว่าเป็นหมายเรียกเลยเอาให้ศาลดู ..... ดูนะ ในหมายมันไม่ลงชื่อพนักงานสอบสวน มันใช้คอมพิวเตอร์ ถึงมีตราสำนักงานตำรวจจริง ก็ใช้ไม่ได้ เมื่อกี้บอกว่ามีเรื่องจะเล่า บอกพี่มาสิ ” ทีแรกผมก็เขินๆคำว่าพี่นะครับ แต่ตอนนี้ชินแล้วครับ
“ ……………. ” ผมเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องทั้งหมดให้ลุงทนายฟัง พอฟังจบ ท่านก็หยิบหมายมาดูอีกรอบ
“ คนกล่าวหาชื่อคุ้นๆ เหมือนพี่จะรู้จักนะ ”
“ ท่านเป็นฑูตครับ ”
“ อืม ไม่แปลกใจแล้ว คิมไม่ต้องกังวลเรื่องหมายเรียกนี่นะ เอาใบนี้ไปลงชื่อ ให้อีกสองคนลงชื่อมาด้วย พี่เป็นทนายให้เอง แล้วเดี๋ยวพี่ขอดูให้แน่ๆ เราจะได้นัดกันอีกที ” ผมยกมือสวัสดี จากนั้นก็โทรหาวากดิษ
“ สวัสดีครับพี่ ” ไหง กลายเป็นไอวินนี่รับสายซะล่ะ
“ ดิษล่ะวิน ”
“ พี่ดิษบอกว่า งอนพี่คิมครับ ” อ้าว
“ งอนเรื่องอะไร ”
“ พี่ไม่ยอมโทรหาเลย ........ พอๆละพี่ คุยเองเหอะ ” ดูไอวากบ้ามันทำครับ
“ น้องหายไปไหนตั้งนาน พี่เป็นห่วง ” มันพูดไม่อายเลยครับ
“ เดี๋ยวกลับไปจะบอก มารับเราหน่อยสิที่ศาลนะ ”
“ หา !!!! ศาลเหรอ น้องอยู่ศาลได้ยังไง โดนจับแล้วเหรอ ” ให้พรกูจังนะ
“ ยังๆ เรามาปรึกษาเรื่องหมายนั่นแหละ มารับนะๆ ”
“ อืม ตอนนี้เย็นแล้ว งั้นเราออกไปเดินซื้อของกันเลยแล้วกัน น้องเดินไม่ไหว พี่จะให้ขี่หลัง ” เอาอีกล่ะ ถ้าเป็นงั้นจริง ภาพคงน่าดูชมมากเลยล่ะครับ ผู้ชายสองคนขี่หลังกันเดินห้าง
ดิษมารับผมที่หน้าศาล จากนั้นก็ไปเดินที่ห้างกัน ไอวินก็คุยกับไอเดย์ไปด้วย ส่วนมากเป็นไอเดย์มากกว่าที่คุย เพราะไอวินนั่งฟังเป็นส่วนมาก
“ เป็นไง พอจะหายคิดถึงไหม ” ผมถามไอวิน
“ ดีขึ้นบ้างพี่ ...... ดีแล้วที่พี่ให้ผมมาอยู่ด้วย ไม่งั้นผมคงเหงาจริงๆ ” มันตั้งท่าจะร้องไห้อีกแล้วครับ
“ ไม่เอาน่าน้องชาย ”
“ ผมเข้าใจความรู้สึกกับคำพูดของเดย์ที่บอกว่า ...... มันลืมไปช่วงนึงว่าแม่เสียแล้ว เพราะผม ” มันเอาซะผมซึ้งเลยครับ วากดิษก็ได้แต่ถอนหายใจ เอาเถอะ ผมจะพยายามช่วยไอสองคนนี้เท่าที่ผมมีแรงแล้วกัน
จากนั้นวันเวลาก็ผ่านไปจนถึงวันที่ใกล้ถึงกำหนดตามหมายเรียก พวกผมสามคนสนิทสนมกันมากขึ้น นับไอโต้งที่ยังคงทำงานอยู่ด้วยกัน ก็เป็นเอฟโฟว์ได้เลย ส่วนยัยนัทและจอย ขอออกไปทำงานตามสายของเค้าครับ ทำให้บรรยากาศไม่ครึกครื้นเหมือนก่อนๆ
“ คิม ” ขณะที่ผมนั่งทำงานอยู่ พี่ริชก็เดินมาหา
“ พี่ว่ามันมีอะไรแปลกๆนะ ”
“ อะไรครับพี่ ”
“ พี่ได้ยินว่า ห้างเราโดนเรียกไปสอบเรื่องภาษีน่ะ ” อะไรกันนะ
“ แต่เราก็เสียถูกต้องตลอดมานี่ครับ ” ผมไม่ได้ทำงานโดยตรง แต่เวลาวากดิษเอาเอกสารรายงานกลับมา ผมก็ขอศึกษาอยู่ตลอดครับ
“ พี่ไม่ทันช่วงที่แจงอยู่ ได้ยินทำนองว่า เราไม่ได้เอาส่วนที่หายไปมาคำนวณภาษี ตามปกติมันก็ไม่เอามารวมนะ พี่กำลังต้องไปที่สรรพากร คิมอยู่ทางนี้ ตรวจงานด้วยนะ ” พอพี่ริชเดินกลับไป ผมก็นึกถึงพ่อไอเดย์ขึ้นมาทันที ผมรีบเดินตรงไปที่ห้องทำงานวากดิษเลยครับ
“ ดิ ...... ” พอถึงห้อง วากดิษก็ชูมือทำนองว่าเดี๋ยวก่อนๆ ผมเลยเดินมานั่งที่เก้าอี้แทน
“ ครับ ผมทราบครับ ผู้เกี่ยวข้องไปดำเนินการแล้วครับ …… ขอบคุณครับ ”
“ เป็นยังไงบ้าง ” วากดิษปาดเหงื่อที่หน้าผาก ผมอยากเดินไปเช็ดให้จริงๆครับ แต่ก็เกรงใจที่ทำงาน
“ มันมีคนมาก่อไฟข้างๆคลังของเราน่ะ ”
“ เกี่ยวกับพ่อของเดย์ไหม ”
“ พี่ไม่รู้สิ เราด่วนสรุปไม่ได้นะ อาจเป็นพวกมือบอลธรรมดาๆ ”
“ เรื่องภาษีล่ะว่ายังไง ” วากดิษทำหน้าสงสัย
“ ภาษีอะไร พี่ไม่รู้เรื่อง ” ท่าทางวากดิษเหมือนไม่รู้เรื่อง ผมเลยเล่าให้ฟังครับ
“ .............. ”
“ ทำไมเงียบล่ะ ”
“ วันก่อน พ่อของเดย์โทรมาถามถึงเดย์ พี่บอกว่าไม่รู้ เค้าบอกว่าอาจจะให้คนไปค้นที่หอพักเราก็ได้ แล้วก็บอกพี่ว่าเลิกยุ่งกับเรื่องของลูกเค้าได้แล้ว ถ้าไม่ฟังก็จะต้องตักเตือน ” เอาล่ะครับ
“ ขอเราคุยกับลุงทนายก่อนนะ ”
“ อืม บอกท่านมาที่นี่ก็ได้ มาตกลงกัน ” ผมรีบติดต่อลุงทนาย แล้วเล่ารายละเอียด ไม่นานนักท่านก็มาถึงที่ห้าง
“ ผมไปตามเรื่องให้แล้ว เรื่องหมาย ตำรวจโดนขอร้องให้ทำก็เลยออก ผมไปจัดการมาแล้ว ส่วนภาษีเค้าก็มีอำนาจตรวจได้ตามหน้าที่ แต่ดูๆแล้วต้องมีคนบอกมา เรื่องไฟไหม้ข้างคลังเก็บของกำลังดูอยู่ ...... เท่าที่ผมรู้มา ท่านนี้ไม่ธรรมดานะ เพื่อนฝูงเยอะ ” เอาแล้วสิ
“ แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะครับ ” ผมถาม
“ บางทีก็ถึงเวลาต้องคุยล่ะครับ ต้องเจอหน้าคุยกันตรงๆ ”
“ ครับ ขอบคุณลุงมากนะครับ เดี๋ยวผมขอตกลงกันแล้วจะแจ้ง ” ลุงทนายดูจะนับถือดิษครับ เวลาเรียกตัวเองจะเรียกว่าผม
“ ดิษเราเอายังไงดี ”
“ บอกให้พ่อเลี้ยงเถอะ พี่จะไปบอกพ่อกับแม่ เราปล่อยแบบนี้นานๆไม่ดีหรอก ”
“ ได้ ” ผมจัดการโทรไปหาพ่อของผมที่ไร่ ปรากฏว่าพ่อของผมบอกว่า กำลังจะมาหาผมเร็วๆนี้อยู่แล้ว ทำเอาผมแปลกใจมากครับ ปกติพ่อผมไม่ออกจากไร่ง่ายๆ
“ พ่อจะมาทำอะไรเหรอครับ ”
“ ข้าจะไปคุยกับพ่อเดย์ ”
“ ทำไมงั้นล่ะพ่อ ไหนว่าจะรอก่อน ”
“ ลูกเค้าอ่อนแอมากแล้ว ถ้านานกว่านี้ ...... เออน่า ปล่อยให้พ่อคนเค้าคุยกันดีกว่า เองรอนั่นนะ พรุ่งนี้ข้าไป ” พอคุยจบก็วางสาย ไอที่ว่าอ่อนแอมาแล้วนี่ยังไงกันนะ จากนั้นก็ได้ยินว่า พ่อของวากดิษก็คุยกับพ่อผมแล้วเหมือนกัน สรุปแล้ว พรุ่งนี้ พ่อของผมกับพ่อวากดิษจะไปพบพ่อของเดย์ด้วยตัวเองครับ หวังว่าจะทำให้ชีวิตของน้องชายที่ชื่อเดย์ของผมดีกว่าที่เป็นอยู่นี้นะ
**********************************************************************
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะครับ ^^
-
:sad11: :sad11: :sad11:
-
พี่คิม พี่ดิษ พี่เดย์ พี่วิน ต้องสู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้ o13 o13 o13 o13
-
:sad11: สู้ ๆ นะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี
-
เกิดไรขึ้นกับน้องคิมน้องดิษคะ :mew2: :mew2:
-
โห เรื่องจริงยิ่งกว่าละคร
อ่านไปก็ลุ้นไปค่ะ
ถึงเวลาคุยกันซึ่งๆหน้าซักที :เฮ้อ:
-
ดูเศร้ามากเลยอ่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
-
ให้กำลังใจน้องทั้งคู่นะคะ การเกิดปัญหาหรือไม่เข้าใจกันเป็นเรื่องธรรมดาของคนสอง
แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้น้องคิมกับวากดิษผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก
ถ้าเกิดปัญหาขึ้นก็อยากให้น้องทั้งคู่นึกถึงวันและเวลาที่อยู่เคียงข้างกัน ร่วมฝ่าฟันด้วยกันมา
เข้าใจแล้วว่าทำไมน้องคิมถึงชอบช่วยเหลือคนอื่น
เพราะมีคุณพ่อเป็นตัวอย่างที่ดีนั่นเอง
ครอบครัวของน้องคิมกับวากดิษน่ารักมากๆ ถึงไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องแต่ก็ยื่นมือออกไปช่วยเหลือ
ถ้าเป็นพ่อแม่บางคนอาจจะบอกให้อยู่ห่างๆ เพราะกลัวว่าจะเดือดร้อน
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีด้วยเถอะค่ะ ทั้งเรื่องเดย์กับวิน
เเล้วก็เรื่องคุณคิมคุณดิษด้วย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :pig4: :L2:
-
ที่เดย์อ่อนแอลงเพราะกำลังใจคงไม่พอ
และคงกังวลในหลาย ๆ เรื่องด้วยล่ะมั้ง
แต่ดิษกับคิมนี่สุดยอดเลยค่ะ ดีมาก ๆ
แล้วที่บอกว่าเมื่อหลายวันก่อนมีเรื่อง
ระหว่างความสัมพันธ์ของวากดิษกับคิม
หมายความว่าไงคะ ขอใบแทรกด่วนเลยนะ
แต่ผ่านมาแล้วก็ดีแล้วล่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
ที่เดย์อ่อนแอลงเพราะกำลังใจคงไม่พอ
และคงกังวลในหลาย ๆ เรื่องด้วยล่ะมั้ง
แต่ดิษกับคิมนี่สุดยอดเลยค่ะ ดีมาก ๆ
แล้วที่บอกว่าเมื่อหลายวันก่อนมีเรื่อง
ระหว่างความสัมพันธ์ของวากดิษกับคิม
หมายความว่าไงคะ ขอใบแทรกด่วนเลยนะ
แต่ผ่านมาแล้วก็ดีแล้วล่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
เห็นด้วยนะครับ
-
พ่อเดย์ทำไมพาลอย่างนี้ล่ะ ควรจะมองด้วยนะว่าปัญหาที่เกิดตัวเองมีส่วนเกี่ยวข้องเต็ม ๆ ไม่ใช่โทษแต่ลูกและคนรอบข้าง
พ่อพี่ดิษกับพ่อคิมผ่านประสบการณ์นั้นมาแล้ว คงให้แง่คิดดี ๆ กับพ่อเดย์ได้
-
ไม่สั้นมาก กำลังพอดี แต่มันค้าง....
บางครั้งคนมีเงิน ก็มีเรื่องให้ปวดหัวได้เหมือนกัน
แต่ก็มีคนที่พร้อมจะเข้ามาช่วยเหลือ
ยังนึกไม่ออกว่า ถ้าเดย์กับวิน ไม่รู้จักกับคิมและดิษ
วินจะเป็นยังไง
-
ปัญหารุมเร้าเหลือเกินเนอะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งดิษ คิม เด วิน นะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
รอตอนต่อไป.... :hao7:
-
ลุ้นๆๆสุดตัวเลย :z3: :z3: :z3:
-
:L2: :L2: :L2:
-
สงสารเดย์วิน นี่ถ้าวันนี้ยังรักกันดี แสดงว่าสองคนนี้ก็ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะเหมือนกัน ส่วนน้องคิมน้องดิษถ้าทะเลาะกันก็ใจเย็นๆ คุยกันมากๆเข้าใจกันมากๆเชื่อใจกันมากๆ ความรักของทั้งคู่จะได้มั่นคงตลอดไป
-
คุณพ่อคิมสุดยอด o13
ลุ้น เดย์ วิน ขอให้ทุกอย่างจบด้วยดีนะ
คิมดิษ มีเรื่องอะไรกันเหรอ :mew2:
ดิษพูดกะคิมน่ารักมากนะ ตอนนี้อ่ะ
ขอใบแทรกด้วยคน :ling1:
-
คิมกับเฮียเป็นไร่อ่า...เป็นห่วงนะ :กอด1:
-
มาเยี่ยมคุณพ่อนะครับ :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
-
ฟังที่จากที่คิมเล่า ตอนนั้นคงต้องเครียดน่าดูเลย พ่อเดย์เป็นใหญ่เป็นโตไม่น่ารังแกเด็กแบบนี้เลย
อยากให้คิมมาลงใบแทรกเรื่องปัจจุบันเร็วๆอะ แต่ก็ดีใจนะที่คิมบอกว่ากลับสู่สภาพปรกติแล้ว ยังไงก็ขอให้รักกันแม้จะมีอุปรรคอะไรเข้ามา
ก็อย่าได้ปล่อยมือความรักนี้ไปนะ ผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะ เดินทางร่วมกันมาตั้งไกล ก็อยากให้คิมพี่ดิษจับมือกันไปแบบนี้เรื่อยๆนะ
สู้ๆจ้า มาต่อไวไวล่ะ มันค้างงง
-
พี่เดย์ จะได้เคลียร์กับพ่อแล้ว น่าจะคลายปมในใจทั้งคู่ได้บ้าง ส่วนของพี่คิมกับพี่ดิษ ค่อยๆคุยกันนะครับ
-
รอ
ด่วน
-
รอ
ด่วน
-
รอ
-
อานิสงค์ ผลบุญ มหาศาล พ่อพระจริงๆ พี่คิมนี่
-
รอ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ. ตอนนี้อาจจะมีเรื่องเครียด. เรื่องร้ายๆ. เข้ามามากมาย. ผมขอให้พี่สองคนเข้มแข็ง. ขอให้ผ่านมันไปได้. พวกเราทางนี้จะคอยเอาใจช่วยครับ. อ้อ. ขอให้เรื่องของพี่เดย์พี่วินจบเรื่องร้ายๆด้วยนะครับ. คิดถึงพี่ๆทุกคนครับ. พวกเราจะคอยอยู่ตรงนี้ครับ. ^_^
-
คิม สำนักงานอัยการสูงสุด เปิดสอบบรรจุเข้ารับราชการตำแหน่งนิติการปฏิบัติการ 200 อัตรา
ยังไม่ผ่าน ภาค ก ก็สอบได้ เผื่อ งอนเฮีย หนีไปสอบราชการเลย อิๆ
ทำงานกับเฮียดีที่สู้ดดด! อยู่ใกล้กันด้วย หากไปทำที่อื่นเผื่อเฮียแอบมีกิ๊ก ฝากบอกข่าวถึงเพื่อนเรียนกฏหมายด้วยครับ :กอด1:
http://www.ago.go.th/all_job.php
-
รอ
รู้ไหม
-
:hao7: หายไปหลายวัน กิ้วๆ เหอะๆๆ มาต่อให้ก่อนครับ เพิ่งเรียงเสร็จเลย
***********************************************
ใบแทรก ช่วงวันที่อันตราย
วันนี้ผมมาทำงานกับวากดิษและไอเด็กวินตามปกติครับ เช้าก็มาช่วงกันเก็บๆกวาดๆ แต่ผมได้ยินมาว่า ไอวินกำลังจะไปสอบสัมภาษณ์เข้าทำงานในบริษัทที่ตรงสายการเรียนของเค้าอยู่ ระยะหลังก็อาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยนัก ส่วนที่ผมพลาดหวังจากการทำผลงานเสนอเพื่อรับหน้าที่ใหม่ ก็ทำให้ผมคุยกับดิษน้อยลงนิดหน่อยครับ โดยที่หลังจากจบเรื่องนั้น วากดิษโดนกดดันอีกพอสมควร แต่ผมโดนทางลับพูดเชิงบังคับให้ผมเลิกคิดว่าจะเติบโตไปเลย เพราะเค้าไม่ยอมให้ทั้งผมและทั้งดิษได้เข้ามาดูแลนโยบายของห้างเด็ดขาด ทำให้ผมกับดิษมีเรื่องให้หมองใจกันบ่อยขึ้น แต่เราก็เลี่ยงๆด้วยการไม่คุยกันเรื่องงาน
“ คิม มานี่หน่อย ” วากดิษเดินมาหาผมครับ
“ ลงทุนเดินมาหากันเลยนะ ” พี่ริชก็ชอบสอดนะครับ เหอะๆๆ
“ ยุ่งน่ะพี่ มานี่ๆ ” คราวนี้กวักมือเรียกเลยครับ ผมก็เดินตามออกมา
“ มีอะไรเหรอ ”
“ คิม พี่คุยกับแซน ..... คิมจำซันได้ไหม ” พอได้ยินชื่อซัน หัวใจผมมันกระตุกวูบๆยังไงไม่รู้ครับ
“ บอกว่าจำไม่ได้ก็คงโกหกแหละ ทำไมเหรอ ”
“ เค้าเลิกกับแฟนน่ะ ที่ชื่อโน้ต ”
“ ..... แล้วเกี่ยวอะไรกับเราเหรอ ” วากดิษทำหน้างงๆ
“ คิมสนิทกับซันมากไม่ใช่เหรอ ลองไปดูเค้าหน่อยสิ นะนะ ” ทำไมมันทำท่าขอร้องแบบนี้ล่ะ
“ เราไม่ไปได้ปะ ” ความจริงผมมีความรู้สึกอะไรบางอย่างอยู่ครับ
“ ไม่เอาน่า ไปหาเค้าหน่อย แซนบอกว่าซันเสียใจมาก นอนไม่หลับทำงานได้ไม่ปกติ คิมไปดูเพื่อนหน่อยนะ ” คิมตบไหล่ผมแล้วก็เดินออกไป ผมถอนหายใจเฮือกเลย
ความจริงก็คือ ซัน เป็นแฟนเก่าผมเอง ก่อนที่ผมจะคบกับดิษแบบจริงจัง เราเลิกกันเพราะผมได้รู้ความจริงเกี่ยวกับดิษ ทำให้ผมจบความสัมพันธ์กับซันอย่างรวดเร็ว แต่ใจลึกๆของผม เหมือนจะยังไม่ได้ขาดกับซัน ผมเคยมีท่าทางหึงหวงกับแฟนของซันด้วย คนนั้นก็คือแฟนคนที่เพิ่งบอกเลิกกับซัน ชื่อ โน้ต
เย็นวันนั้น ผมตัดสินใจไปหาซันที่บ้าน แต่ก็ได้รู้จากคนที่เฝ้าบ้าน ว่าซันไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว ตอนแรกคนที่เฝ้าไม่ได้บอกว่าไปอยู่ที่ไหน ผมเลยโทรไปหาพี่แซนที่ผมมีเบอร์อยู่แล้ว พี่แซนเลยบอกที่อยู่ปัจจุบันของซัน
ผมนั่งรถมาถึงอพาร์ทเมนท์ของซันที่อยู่ไกลจากที่ผมทำงานและหอพักของผมมากทีเดียว ผมขึ้นไปไม่ได้ครับ เพราะคนที่จะเข้าไปต้องมีคีการ์ด ผมเลยจำใจโทรไปหาซัน ให้ลงมาคุยกัน พอซันเดินลงมา ซันก็น้ำตาร่วงเลย
“ คิม โน้ตทิ้งเรา ” ซันไม่บอกเปล่านะครับ เดินมากอดแน่นเชียว ผมมองไปทางซ้ายทางขวา เห็นคนมองเต็มเลย คงไม่คิดว่ากูทำคนท้องหรอกนะ
“ ใจเย็นๆนะ เรานั่งคุยกันก่อนดีปะ ”
“ คิมขึ้นไปห้องดีกว่า ที่นี่คนเยอะ ..... แล้วก็ซันไม่อยากคุยตรงนี้อะ ” ผมพยักหน้า ซันจูงมือผมเดินขึ้นห้องมา พอถึงห้อง ซันก็หยิบน้ำมาให้ แล้วเริ่มคุยกัน
ซันบอกผมว่า ซันกับโน้ต คบๆเลิกๆกันบ่อย เป็นแบบนี้ตลอดหลายปี เพราะส่วนนึง ไอเหม่งโน้ต (มันชอบตัดผมสกินเฮด) มันมีเพื่อนเยอะ ทั้งผู้ชายผู้หญิง บางครั้งก็ไม่ดูแลซัน ปล่อยให้ซันนั่งคนเดียวทั้งๆที่มันชวนไปเที่ยว ทำให้วันสิงวันก่อนเกิดเถียงกัน ซันเลยบอกเลิกไป
“ มันได้โทรมาบ้างไหม ”
“ ไม่นะ เค้าคงลืมซันไปแล้ว ฮือออ ” เฮ้อ ร้องไห้อีกละ ซันพูดไปร้องไห้ไปบ่อย ทำให้ผมได้แต่นั่งปลอบไปเรื่อยๆ และลงไปซื้อข้าวให้ซัน ผมนั่งกินข้าวกับซันจนซันกินไปได้เยอะ ผมถึงจะขอตัวกลับ
“ คิม ....... ” ตอนที่ผมกำลังจะออกจากประตู ซันเดินมาจับแขนเสื้อของผมไว้
“ หืม ”
“ พรุ่งนี้มาอีกได้ไหม ” ใจผมน่ะไม่อยากมาแล้วครับ
“ ครับ ”
“ คิมเป็นลูกผู้ชายจริงๆนะ ” ซันพูดไปก็ยิ้มไป ผมเดินออกมาแล้วตรงกลับไปที่หอ และคิดว่าจะไม่มาอีกแล้วครับ ผมกลัวจริงๆ ผมกลัวจะกลายเป็นว่าผมมาเป็นมือที่สามไป เพราะเวลานี้ซันกำลังอ่อนแอ ยิ่งรอยยิ้มสดใสที่ผมเคยประทับใจมาก่อน ผมกลัวจริงๆครับว่า มันจะเกิดเรื่องไม่ดีกับผม
สองวันต่อมา ผมก็ทำงานตามปกติเช่นเดิม แค่ปกปิดเรื่องที่ผมรู้สึกเท่านั้น ช่วงพักกลางวัน วากดิษเรียกผมกับวินนี่ไปกินข้าวด้วยกัน พอนั่งโต๊ะ วากดิษก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผม
“ อะไรอะ ” ผมถามวากดิษ
“ แซนบอกว่า ซันแย่กว่าเดิมอีก คิมได้พูดกับเค้าบ้างหรือปล่าว ” สงสัยจะกินข้าวไม่อร่อยแล้วมั้งผม
“ คุย ...... แต่ก็ให้เค้าค่อยๆรักษาตัวเองดีกว่า ”
“ อะไรเหรอพี่ ” วินนี่ถามขึ้น
“ เพื่อนเก่าของคิมน่ะ โดนแฟนบอกเลิก พี่ชายเค้าสนิทกับพี่ เลยอยากให้คิมไปดูหน่อย ”
“ ทำไมพี่คิมต้องไปดูด้วยล่ะครับ ” วินถามตรงดีว่ะ
“ ก็เค้าสนิทกับคิมไง ” ง่ายไปไหมมึง
“ เราไม่ไปดีกว่า โอเคปะ ” ผมกินข้าวหมดแล้วก็รีบเดินกลับไปทำงานเลยครับ วากดิษก็ไม่ได้ตามมาคุยอีก ส่วนนึงเพราะผมยังไม่ได้คุยกันตามปกตินัก
เย็นในวันนั้น ผมนึกถึงคำพูดของวากดิษที่ว่าซันแย่กว่าเดิม ก็มาคิดว่า อาจจะเป็นเพราะผมผิดสัญญากับซัน ทั้งๆที่ผมบอกว่าจะไปหาเค้า แต่ผมไม่ได้ไป ผมคิดหน้าคิดหลังอยู่นาน ก็ตัดสินใจจะไปหาซันครับ
ผมโทรหาซัน ครั้งแรกเค้าไม่รับสายครับ ตัดสายทิ้งเลย ผมเลยส่งข้อความไปหาว่า ผมงานเยอะเลยไม่ได้มา มาคุยกันเถอะ ไม่นานซันก็โทรกลับมา และลงมารับผม
“ พี่ดิษไม่ให้คิมมาหาซันใช่ไหม ” ซันถามผมคำถามแรกเลยครับ
“ ปล่าว เราไม่ได้คุยกันเลย ”
“ หมายความว่ายังไง ทะเลาะกันเหรอ ”
“ ไม่เชิงหรอก ซันเป็นยังไงบ้าง กินข้าวหรือยัง ” ซันฝืนยิ้มออกมา
“ มาหาเรา เพราะกลัวว่าเราจะคิดสั้นล่ะสิ ” ผมลืมบอกไปว่า ซันแต่งตัววาบหวิวอยู่นะครับ โชว์เนื้อหนังและขาอ่อนด้วย ผมพยายามจะไม่มองครับ
“ ซัน ...... ถ้าต้องการคุยกับไอโน้ต ..... ”
“ ไม่ต้องพูดถึงโน้ตหรอก ...... คิม คิมรู้หรือปล่าว ว่าความจริง ซันยังรักคิมอยู่นะ ”
“ ........ ” คำที่ผมไม่อยากได้ยิน ออกมาแล้วครับ
“ ไม่เอาน่าซัน ซันก็รู้ ว่าคิมน่ะ ..... ”
“ พี่ดิษเหรอ ...... ”
“ อืม ซันก็รู้แล้วไง ” ซันนิ่งไปพักนึง
“ แล้วคิมยังเหลือความเป็นผู้ชายอยู่ไหม ” ผมเงยหน้ามองซันแทบไม่ทัน
“ อะไรนะ ”
“ ซันรู้นะ ..... คิมต้องเสียความมั่นใจไปมากแค่ไหน ให้ซัรคืนให้คิมนะ ” จู่ๆซันก็จู่โจมเข้ามาหาผม ผมพยายามลุกหนีครับ แต่เรื่องนี้ใครไม่เคยเจอกับตัว ไม่รู้หรอกครับ ซันดูมีเสน่ห์กว่าตอนที่คบกับผมตอนนั้นมาก เค้าจูบผม กดผมลงนอนที่โซฟา รู้ตัวอีกที ผมก็คร่อมร่างของซันแล้ว มือของผมก็จับที่หน้าอก กระดุมของผมถูกถอดทีละเม็ดๆ
“ ซันๆ ..... ทำอะไรน่ะ ” ขณะที่เรากำลังจะไปไกลกว่านั้น ผมก็ได้ยินคนเรียกชื่อซัน พอผมเลยหน้ามอง ผมต้องตกใจสุดชีวิต เพราะคนที่เรียกคือพี่แซน ...... ส่วนอีกคนก็คือ
“ ดิษ !!!!! ” ผมรีบลุกมาโดนที่ไม่ได้สนใจเสื้อผ้าเลย ผมเดินตรงไปหาดิษ แต่ผมก็ต้องทรุดไปอีกทาง
“ เฮ้ย ดิษทำอะไรวะ อย่าๆ ” ผมโดนตบครับ
“ หึ ”
“ ดิษ มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ ” ผมรีบอธิบาย
“ แล้วยังไงล่ะ ต้องให้เห็นตอนที่สอดใส่กันหรือไง ถึงจะยอมรับน่ะห๊ะ !!!!! ”
“ ฟังก่อนสิ ”
“ ปากบอกว่าไม่อยากมาๆ แต่ก็มาหากันทุกวันล่ะสิ ใช่ไหม ” คำพูดของมันกรีดลงกลางใจผมเลยครับ ผมอยากจะพูดตอนนี้เลยว่า ผมไม่อยากมาเลย แต่เพราะทุกคนพูดเหมือนกับว่า ซันกำลังแย่ ซันเป็นเพื่อนรักผม ทำไมผมไม่มาหา ผมถึงปฏิเสธไม่ได้ ...... แต่ถ้าพูดตอนนี้ก็คงเป็นแค่เรื่องแก้ตัว
“ คิม เรื่องมันเป็นยังไง ” พี่แซนถามผม
“ ไม่ต้องตามมา และอย่ามาให้เห็น พี่ไม่อยากเจอคนหลอกลวง ”
“ ดิษ !!!! ” ผมจะเดินตามไป แต่พี่แซนรีบห้ามไว้ก่อน
“ ใจเย็นๆหน่อย ...... ซัน ทำอะไรน่ะ พี่รู้นะว่าซันคิดอะไร ทำไมทำแบบนี้ ”
“ ซันปล่าว ” ผมไม่โทษเค้าหรอกครับ ผมนี่แหละที่แย่เอง
“ โกหก ” พี่แซนขึงขังมากครับ ซันทำท่าจะร้องไห้อีกแล้ว ผมเลยเดินมาโอบไหล่ซันเอาไว้ พี่แซนอึ้งไปเลย
“ พี่แซน ..... ช่างเถอะครับ ในเมื่อมันคิดแบบนี้ ผมก็จะสนองมันเอง ”
“ คิม อย่าบ้าไปอีกคน ..... เป็นไปหมดเนี่ย ” พี่แซนเดินหัวเสียออกไป ส่วนซันก็พยายามจะกระชับกอดผม แต่ผมผละออกมา
“ ซัน อย่าทำแบบนี้กับคิมอีกนะ ”
“ ทำไมล่ะคิม ไหนคิมบอกว่า ....... ”
“ ซันยังไม่รู้จักคิมจริงๆ กินข้าวกันเถอะ แล้วซันก็พักผ่อนนะ ” ผมลูบหัวของซัน
“ คิมจะไปแล้วเหรอ ”
“ ไม่หรอก คิมจะนอนที่โซฟา กับขออาบน้ำหน่อยแค่นั้น ” ห้องของซันมีห้องด้านในด้วยครับ
“ เรานอนด้วยกันได้นะ ” ผมยิ้มๆแล้วส่ายหน้า เดิมทีถ้าซันไม่ทำแบบนี้ ผมอาจจะไขว้เขวครับ แต่พอซันรุกผม ผมก็คืนสติทันที
ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธไอวากบ้ามันมากๆเลย ทำไมมันไม่แม้แต่จะฟังสิ่งที่ผมพูดบ้าง ไหนว่ามันรู้จักผมดีไง ทำไมมันคิดว่าผมจะทำแบบนี้กับซัน แล้วก็มันไม่ใช่เหรอที่คะยั้นคะยอให้ผมมาหาซัน ทั้งๆที่ผมขอร้องว่าไม่อยากมา สรุปแล้ว ตอนนี้ผมผิดคนเดียวเลย ผมไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับมันตอนนี้หรอกครับ พอคิดไปถึงคำที่ผู้ใหญ่คนนึงพูดอีกว่า อย่าคิดว่าเค้าจะปล่อยให้ผมสองคนได้ดีด้วยกัน ยิ่งทำให้ผมเจ็บใจจนร้องไห้ ผมจะผ่านเรื่องนี้คนเดียวไปได้ยังไง ทำไมเราไม่ก้าวไปด้วยกันวะ ไอวากบ้า
คืนของวันนั้น ผมทำท่าจะมีไข้ครับ แต่ผมไม่ได้ไปขอยาของซันกินเพื่อลดไข้ กลัวจะมีปัญหาอีก ผมทำได้แค่กินน้ำไปเรื่อยๆ รุ่งเช้าก็ได้เรื่องเลยครับ ผมเป็นไข้นอนซมที่ห้องของซัน
“ คิม กินอะไรไหม ซันจะลงไปซื้อให้ ” ซันก็ยังแต่งตัวดูสวยน่ารักเหมือนเดิมครับ
“ ไม่เป็นไรซัน เอาคีการ์ดไว้ให้คิม แล้วไปทำงานเถอะนะ ”
“ ซันจะไปซื้อข้าวให้นะ ..... แล้วก็นี่ผ้าเช็ดตัวนะคิม ” ซันลงไปพักนึง แล้วก็หิ้วข้าวต้มขึ้นมาให้ผมถุงนึง จากนั้นก็ออกไป ผมไม่หิวข้าวครับ เลยนอนอย่างเดียว
ตอนสะดุ้งตื่นบางครั้ง ทำให้ผมคิดถึงวากดิษมากๆ เวลาที่ผมป่วย ผมจะไม่ได้นอนเต็มที่หรอกครับ เพราะวากดิษจะมาเช็ดตัวให้แทบจะตลอดเวลา ไข้จะลดไวมาก แต่ตอนนี้มันคงไม่มาหาผมแน่ๆ ผมต้องเดินไปเอาผ้าชุบน้ำเอง พอนึกแบบนั้น ก็พาลจะร้องไห้อีก
ผมไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า จนถึงช่วงเย็น ตอนนี้ซันกลับมาแล้ว พี่แซนก็มาหาผมด้วย พี่แซนอยากให้ผมกลับไปอยู่ที่หอ เพราะกลัวผมจะป่วยหนักกว่านี้
“ คิม ...... คิม กินข้าวหน่อยดีไหม ” พี่แซนเดินมาสะกิดผม ตอนนี้ผมขอผ้าห่มเป็นสองผืนแล้วครับ
“ ผม ...... ไม่ค่อยหิวครับ ”
“ ซัน ชงน้ำเกลือให้คิมหน่อย ปากซีดหมดแล้ว ”
“ ค่ะ ” ซันเอาน้ำเกลือมาส่งให้ผม ผมก็จิบๆ แล้วนอนต่อ ผมได้ยินเค้าสองคนคุยอะไรกันไม่รู้ครับ เพราะผมเพลียมาก จากนั้นสองคนก็ปลุกผมมากินโจ๊ก ผมกินได้ไม่กี่คำก็อ้วกออกมา ในที่สุดผมกินได้แค่น้ำเกลือ
หลังจากผมนอนหลับไป พอตื่นมาผมก็เจ็บคอเพิ่มขึ้นอีก รู้สึกแย่เอามากๆเลย ผมจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไงกัน ต้องมานอนในห้องของแฟนเก่า แฟนที่ผมรักก็ไม่ยอมให้กลับห้อง ผมคิดถึงมันมากเหลือเกิน ผมไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้เลย คิมคนเก่าสงสัยจะตายไปแล้ว ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากห่างกับวากดิษแบบที่เป็นอยู่เลย
ผมนอนพลิกไปมาจนน่าจะประมาณตีสี่ตีห้า ซันตื่นแล้ว บอกว่าวันนี้จะไปทำงานนอกสถานที่ ผมตัดสินใจออกจากห้องเพื่อกลับไปหาวากดิษ มันจะทำยังไงผมก็ไม่สนแล้วครับ แต่ผมไม่อยากเป็นแบบนี้อีก
ผมออกจากห้องโดยที่ยังไม่ได้บอกกับซัน ผมเดินๆลงมาที่ด้านล่าง กำลังจะออกไปด้านหลังของอพาร์ทเมนท์ แต่ก็ดันไปสะดุดกับม้านั่งตัวนึง ที่มีคนนั่งอยู่ คนๆนั้นคุ้นตาผมมาก แม้ว่ากำลังนั่งก้มหน้าอยู่ก็เถอะ ผมมั่นใจเลยว่าเป็นไอวากบ้าครับ มันมานั่งทำไมที่นี่ละ ผมซุ่มมองมันอยู่พักนึง มันก็เงยหน้า หรือว่ามันมาเพื่อรอผม คิดได้ดังนั้น ใจผมพองโตเลยครับ
หลังจากมันเดินไป ผมก็เดินมาขึ้นรถตรงกลับมาที่หอ พอมาถึงผมก็เคาะเรียกไอวิน พอมันเจอหน้าผม แรกมันก็ทำหน้ามุ่ย แล้วมันก็กอดผมในที่สุด
“ พี่รู้หรือปล่าว พี่ดิษไม่ได้ไปทำงานเมื่อวาน ส่วนวันก่อนพี่แกทำงานได้แค่ครึ่งวันก็ขอกลับ พวกพี่มีปัญหาอะไรกันเหรอ ”
“ แล้วพี่จะบอก ” ขณะที่ผมกำลังจะเดินขึ้นไป ไอวินก็เดินตามมาอีก
“ พี่ดิษเพิ่งกลับมา ..... แกเป็นแบบนี้สองคืนแล้ว ออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าไปไหน ”
“ อืมๆ ”
“ คุยกันดีๆนะพี่ ” ผมตบไหล่ไอวิน แล้วเดินขึ้นมาที่ห้อง ผมเดินมาเคาะประตู พักนึงก็มีคนเปิดประตู แต่ดันไม่ใช่วากดิษครับ เป็นอีกคนที่หน้าคล้ายๆวากดิษ แต่หน้าหวานกว่า
“ พี่มาทำไม กลับไปเลยนะ ” ข้าวจ้าว น้องวากดิษเองครับ
“ จ้าวใครมา วินเหรอ ” เสียงไอวากบ้าครับ แค่ได้ยินเสียงผมก็น้ำตาปริ่มๆแล้ว
“ จ้าว ขอพี่เข้าไปเถอะ ” น้องข้าวจ้าวแกล้งทำเป็นขมวดคิ้วครับ
“ ไม่ ” ผมอาศัยจังหวะที่จ้าวกำลังลังเล ผลักข้าวจ้าว แล้วเข้ามาเจอกับวากดิษ ภาพที่เห็นทำเอาผมต้องประหลาดใจมากๆ ดิษกำลังเอาเสื้อกันหนาวของผมมาถือไว้
“ พี่อย่าเข้ามานะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย ” แรงของข้าวจ้าวไม่มากนักหรอกครับ ผมเดินเข้าไปหาวากดิษได้ง่ายๆ พอผมสบตากับมัน ปรากฏว่าวากดิษหลบตาผมเป็นครั้งแรก ผมเดินๆไป และหยุดตรงหน้า
“ ดิษ ..... ฮืออออ ” ผมทรุดลงไปกอดเข่าของดิษ ตอนนี้ผมรับผิดทุกอย่าง เค้าจะทำอะไรกับผมก็ได้ แต่ผมจะไม่ทนอยู่กับความรู้สึกเหมือนเมื่อสองวันอีกแล้ว ผมกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ เวลาเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทุกอย่างในหัวของผมมันว่างเปล่าไปหมดเลย
“ พี่ดิษ เราตกลงกันแล้วนะ ” ข้าวจ้าวพูดขึ้นมา
“ พอแล้วจ้าว พี่ไม่ทำอย่างที่พูดแล้ว ” ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมยังกอดเข่าของวากดิษอยู่
“ ฮุ้วววว พี่เนี่ย ....... ใจอ่อนง่ายจริงๆเลย ผมไปนั่งเล่นกับพี่วินนะ ...... ให้พี่คิมลุกขึ้นด้วย สงสารพี่เค้า ” ผมได้ยินเสียงประตูเปิดและปิด จากนั้นดิษก็ประคองผมขึ้นมา
“ พี่ขอโทษ ” วากดิษยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ
“ ไม่หรอก เราผิดเองดิษ ”
“ พี่คิดว่าเราจะจบกันจริงๆ ...... ทำไมถึงตัวร้อน หน้าซีดแบบนี้ล่ะ ” ผมส่ายหน้า แต่ไม่ได้บอกอะไรครับ
“ ช่างเราเถอะ ดิษเป็นยังไงบ้าง ” ผมถาม
“ ....... พี่หิวข้าว มา เราทำกับข้าวกินกัน ” ผมหัวเราะมันครับ
หลังจากเรากินข้าว ซึ่งผมแทบจะลืมไปเลยว่าผมกำลังเจ็บคอ พอกินข้าวแล้ว ผมก็กินยาไปด้วย ที่ห้องของผมจะมียาพวกนี้เตรียมไว้ ก็ถึงเวลาที่เราจะคุยกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น โดยวากดิษเป็นคนพูดก่อน
“ พี่ได้ยินจากแซน ว่าซันเลิกกับแฟน ....... พี่น่ะ อยากเป็นคนที่อยากช่วยคนอื่นเหมือนคิมบ้าง ก็เลยไม่ทันคิดว่า ความจริงมันไม่ใช่เรื่องเลย พี่เคยเตือนคิมบ่อยๆว่า คนที่เลิกกับแฟน เค้ามักจะมีอารมณ์อ่อนไหว ..... พี่ก็แค่อยากให้คิมรักพี่มากขึ้นเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าจะกลายเป็นทำร้ายตัวเอง ”
“ ทำไมถึงคิดต้องคิดแบบนั้นล่ะ เป็นแบบทุกวันนี้ก็ ...... ” วากดิษมองหน้าผม
“ ก็ ..... อะไรเหรอ ”
“ ก็ รักแย่แล้ว ” วากดิษกอดผมแน่น
“ ดิษ ....... เรากับซันน่ะ ไม่ได้มีอะไรกันเลยจริงๆ ”
“ พี่ไม่เชื่อหรอก พี่ต้องพิสูจน์ ..... ” จากนั้น ผมก็โดนวากดิษเล่นเอา ทั้งที่ป่วยๆนั่นแหละ หลังจากเสร็จกิจ หุหุ วากดิษนอนหลับเป็นตายเลยครับ ส่วนผมก็มีภาระต้องโทรไปหาไอเหม่งโน้ต เพื่อเคลียร์บางอย่างกับมัน
“ คิมเหรอ มีอะไร ”
“ มึงก็รู้ว่ากูโทรมาทำไม ห้ามวางสาย แล้วมึงก็ตอบคำถามกูมา มึงยังรักซันไหม ”
“ ...... กูรัก ..... รักมากด้วย ”
“ แล้วมึงไปตายห่าที่ไหนตั้งสามวัน มึงกลับไปดูแลแฟนมึงเดี๋ยวนี้ ...... อย่าให้กูมีเหตุผลต้องกลับไปหาเค้าอีก ” ไอโน้ตเงียบไปพักนึง
“ มึงจะแย่งซันเหรอวะ ..... มึงก็มีพี่คนนั้นอยู่ ไม่ใช่เหรอ ”
“ กูบอกมึง เท่าที่บอกได้ มึงรีบไปง้อเค้าซะ ทำตัวใหม่ด้วย ไม่งั้นคราวหน้า กูไม่เตือนมึงอีก ” ผมกดวางสายไป
เป็นอันว่า เรื่องนี้ เกิดขึ้นเร็วแล้วก็จบเร็วมาก ผมได้ข่าวมาว่า ซันเองก็ยอมคุยกับไอเหม่งโน้ตแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยครับว่า ผมต้องมาเจอช่วงเวลาที่อันตรายมากๆแบบนี้ ..... แต่จบในทางบวกแบบนี้ ก็น่าพอใจแล้วล่ะ
******************************************************
:mew2: ขอบคุณที่มาให้กำลังใจกัน และขอบคุณข่าวดีๆเรื่องงานนะครับ ผมจะเอาไปฝากเพื่อนๆ แฮะๆ ส่วนตัวผมคงไม่ไปหรอกครับ ไม่ค่อยสันทัดกับงานราชการ
-
จิ้มก่อนอ่าน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:z13: น้องคิมไม่ทันอ่ะ
เฮ้อออ อ่านไปใจหายใจคว่ำไปเลยนะ
คิมก็ต้องเข้าใจดิษด้วยนะ พี่ไม่รู้ว่าถ้าแซนกับดิษมาไม่ทัน
คิมจะห้ามใจไม่มีอะไรเกินเลยกับซันได้ เพราะมันไปไกลกว่าจะห้ามใจแล้วนะ
ดิษคงจะเสียใจและผิดหวังมาก ๆ เพราะว่าไว้ใจคิมมาก ๆ ที่ยอมให้คิมมาดูแลซันในฐานะเพื่อน
ตอรแรกก็สงสัยอยู่นะว่าทำไมดิษถึงยอมให้คิมไปดูแลซัน ที่ไหนได้อยากจะให้คิมรักตัวเองมากขึ้นนี่เอง
วากดิษนี่น่ารักเนอะ แต่เกิดเรื่องซันขึ้นมา ก็มีเรื่องดีนะ ทำให้คิมเลิกสับสนเรื่องซัน และเข้าใจตัวเองว่ารักดิษมากแค่ไหน
-
อ๊ายยย วันนี้ได้เจอพี่คิมก่อนไปเรียนด้วยดีใจจัง ดีแล้วคะที่ขัาใจกันได้ เล่นเอาตกใจเลย
พี่ดิษก็น่ารักจริงๆ อยากให้พี่คิมรัก เลยทำแบบนี้ โอยย น่ารักกันจริง
รักกันไปนานๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ รักพี่คิมพี่ดิษค่าาาา
-
สงสารวากดิษเลย ใครเห็นแบบนั้นก็ต้องคิดแหล่ะ
ดีแล้วที่จบลงด้วยดี และคิมก็รู้ใจตัวเองมากขึ้น
ส่วนเรื่องงาน ใจเย็นๆผลงานจะพิสูจน์คนคุณภาพเอง เอาใจช่วยนะคะ
-
ใจหายใจคว่ำด้วยอีกคน :ling3:
เรียกว่าเหตุการณ์อันตรายเลยทีเดียว ดีที่สุดท้ายทุกอย่างก็จบด้วยดี :mew2:
:L2: :pig4: :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ใจสั่นเลย เป็นช่วงอันตรายจริงๆสำหรับคิมกับดิษ เคราะห์ดี ที่เรื่องจบลงด้วยดี ประคองความรักไปด้วยกันนานๆน้า
-
:กอด1:
-
โถ่! หายใจหมดเลย!
-
สรุปสั้นๆจากเรื่องที่เกิดขึ้น คือ ผู้หญิงอารมณ์อ่อนไหวไว้ใจไม่ได้!!
-
:เฮ้อ:
โล่งอกไปที ใจหายใจคว่ำหมด
เรื่องแฟนทะเลาะกัน บางทีเราก็ทำอะไรมากไม่ได้
ต้องให้เค้าคุยกันเองแบบนี้แหละ
-
ว่าไปแล้วสองคนนี้มีเรื่องทีไร เหตุเพราะไปช่วยชาวบ้านทั้งนั้น
ค่อยยังชั่วที่จบลงด้วยดี
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ท่านวากกกกกกก เด่วจะโดนนนนน
-
คิมมีสิ่งที่น่าเป็นห่วงมาโดยตลอดคือ เวลาอยู่กับสาวๆ สองต่อสองเนีย ชอบจะเกิดเหตุการณ์ให้น่าใจหายอยู่เรื่่อย :a5:
ส่วนเรื่องงานคิมกับเฮียไม่ต้องไปสนใจคำพูดคนพวกนั้นมาเก็บคิดให้กังวลนะ...
ไม่ว่าทำงานที่ไหนก็เจอปัญหาในลักษณะนี้แทบทั้งสิ้น ไม่ว่าบริษัทหรือส่วนราชการ ขอให้คิมกับเฮียสู้อย่ายอมแพ้
และคิมยังไม่ได้สู้คนเดียวนะ มีเฮียอยู่เคียงข้างตลอด
คุยกันได้แล้วนะ และก็ควรจะคุยกันมากกว่าที่เคย :กอด1:
เอ๋....แต่ว่าเฮียเล่นน้องตอนป่วยเนี่ยนะ อ๊ากกกกกกส์ :hao6:
-
โล่งอก
-
เฮ้อ ดีจังที่จบลงด้วยดี รักกันเหมือนเดิม
-
โห เป็นสามวันอันตรายแล้วก้อเครียดจิงๆอะ แต่ดีใจมากที่มันผ่านมาด้วยดีแล้ว จับมือกันไว้แบบนี้ตลอดไปนะคะ
รอตอนใหม่เหมือนเดิม เรื่องหลักก็เครียดเหมือนกัน
-
.
-
:L2:
เหตุการ์ณนี้ทำให้น้องคิมรู้ตัวว่ารักพี่ดิษมากแค่ไหน
น้องคิมรักพี่ดิษให้มากๆนะไม่เอาเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะ
หัวใจจะวาย
รักกัน รักกัน รักกัน
:L2:
-
:a5: ใจหายใจคว่ำอ่ะ
อย่าทะเลาะกันอีกนะ :ling3:
แต่ก็ทำให้รู้ว่าคิมดิษรักกันมาก
ดีใจจังที่อภัยให้กันไม่โกรธกันจนเรื่องบานปลาย :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่อง รักษาสุขภาพด้วยนะ :ling2:
-
เย้ๆๆๆดีกันแล้ว555 :hao5:
-
ความหวั่นไหว มันเกิดขึ้นได้ ทุกคน..............
-
เจ้าคิมหวั่นไหวตลอดๆ เห็นใจเฮียเค้าบ้าง เฮียเค้ารักขนาดไหน เป็นใครเจอแบบที่คิมกำลังทำก็คิดก็หึงหน้ามืดทุกคนแหละ และถ้ากลับกันดิษเป็นคนทำไม่รู้คิมจะใจอ่อนให้อภัยง่ายๆแบบดิษหรือเปล่า แต่ความรักของคิมที่ทำให้พี่มั่นใจว่ามันไม่จบง่ายๆเพราะพี่มั่นใจในความรักที่มั่นคงที่ดิษมีให้กับคิม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่มั่นใจว่าดิษจะเอาความรักกลับมาได้เหมือนเดิม แต่คิมนี่น่าตีจริงๆหวั่นไหวตลอดอ่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าคิมรักพี่ดิษมากเช่นกัน แต่ถ้าคิมไปพลาดมีไรกะซันวันนั้น หรือแม้แต่หญิงคนอื่น เกิดท้องขึ้นมา คิมจะยังมีพี่ดิษเคียงข้างอีกมั้ยไม่อยากให้คิมเสียใจทีหลัง เพราะรู้ว่า2คนรักกันมาก และพี่ก็เอาใจช่วยให้รักของคิมกับดิษมั่นคงตลอดไป ดิษน่ารักมากกกกกกก โชคดีของคิม ส่วนน้องเดย์หายไปไหนน้อ เพราะตอนนี้พึ่งผ่านไปไม่นานนิ หรือไปอยู่เมืองนอกแระ มาต่อไวไวน้าครับคิม รอติดตามอยู่
-
เจ้าคิมหวั่นไหวตลอดๆ เห็นใจเฮียเค้าบ้าง เฮียเค้ารักขนาดไหน เป็นใครเจอแบบที่คิมกำลังทำก็คิดก็หึงหน้ามืดทุกคนแหละ และถ้ากลับกันดิษเป็นคนทำไม่รู้คิมจะใจอ่อนให้อภัยง่ายๆแบบดิษหรือเปล่า แต่ความรักของคิมที่ทำให้พี่มั่นใจว่ามันไม่จบง่ายๆเพราะพี่มั่นใจในความรักที่มั่นคงที่ดิษมีให้กับคิม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่มั่นใจว่าดิษจะเอาความรักกลับมาได้เหมือนเดิม แต่คิมนี่น่าตีจริงๆหวั่นไหวตลอดอ่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าคิมรักพี่ดิษมากเช่นกัน แต่ถ้าคิมไปพลาดมีไรกะซันวันนั้น หรือแม้แต่หญิงคนอื่น เกิดท้องขึ้นมา คิมจะยังมีพี่ดิษเคียงข้างอีกมั้ยไม่อยากให้คิมเสียใจทีหลัง เพราะรู้ว่า2คนรักกันมาก และพี่ก็เอาใจช่วยให้รักของคิมกับดิษมั่นคงตลอดไป ดิษน่ารักมากกกกกกก โชคดีของคิม ส่วนน้องเดย์หายไปไหนน้อ เพราะตอนนี้พึ่งผ่านไปไม่นานนิ หรือไปอยู่เมืองนอกแระ มาต่อไวไวน้าครับคิม รอติดตามอยู่
-
โล่งอก
:impress3: :m15:
-
.
-
.
-
ดีนะที่ไม่ปล่อยทิ้งไว้นานๆมีปัญหาก็ต้องรีบแก้ไขอ่ะดีแล้ว ถ้าคิมไม่ป่วยเนี่ยคงไม่ไปง้อพี่ดิษก่อนใช่มั้ย
คราวหลังก็ใจแข็งให้มากๆ ถึงยังรักอยู่ใช่ว่าจะมีเซ็กส์กันได้นะ อย่าเอาความรักมาปนกับความใคร่สิ
ยั่วให้ตายก็ไม่มีผลหรอกถ้าระงับมันได้ ควรรักและหวังดีกับเค้ามากกว่าเค้าทำแบบนี้ก็น่าจะเตือนไม่ใช่
ให้ความร่วมมือ มีสติให้มากๆนะคะอย่าให้อารมณ์มาอยู่เหนือความถูกต้อง ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นอีกเมื่อไหร่
############ :mew1: ############
-
.
-
.
-
http://www.youtube.com/watch?v=lB3x0oowKAw
-
http://www.youtube.com/watch?v=H7WMMS_aFS8
-
http://www.youtube.com/watch?v=nm1p4yyEejA
-
.
-
.
-
มาแล้วหรอ
:L2:
-
มาแล้วคร้าบๆ
***************************************************************
ความเดิม
วรรคที่แล้ว พวกเราตัดสินใจช่วยไอเดย์ ที่กำลังเจอปัญหาครอบครัว จนตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะถูกปัญหาของมันมาเล่นงานพวกเราเองด้วย จนตอนนี้ พ่อของผมก็กำลังจะมาพูดคุยกับพ่อของไอเดย์ตรงๆ
“ คิม วันนี้เราออกไปเร็วหน่อยนะ ” วากดิษพูดกับผม หลังจากที่เราไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ไปกันสามคนครับ รวมไอวินด้วย
“ แล้วจะไปไหนกันอะ ”
“ ไปที่ทำงานก่อน ฝากงานพี่ๆ จะได้ไปพร้อมๆกับพ่อเราไง ” พ่อของผมขับรถมาแล้ว ส่วนพ่อของวากดิษก็กำลังรออยู่ที่บ้าน รู้มาว่าตอนนี้ท่านไม่ได้ขับรถเองครับ ร่างกายไม่เอื้ออำนวย
“ ไอวินล่ะ มันยังไม่รู้เลยว่า พ่อเราจะไปคุยกับพ่อของเดย์ ” วากดิษยืนลูบคางอยู่พักนึง เท่ดีอะ แฮะๆๆ
“ .... ยังไม่ต้องบอกหรอก น้องมันดูเครียดๆ ” ก็จริงนะครับ เพราะเมื่อเช้ามันไม่ค่อยพูดเท่าไร
หลังจากเตรียมตัวเสร็จ วากดิษกับผมก็มาเรียกไอวิน มันเดินออกมาไม่ยิ้มไม่แย้มเลยครับ เราก็เลยไม่ได้บอกอะไรกันมากนัก พอถึงที่ทำงาน ผมก็มองหาพี่ริช แต่พี่แกไม่รู้ไปไหน ยังไม่มาเลย ผมเอางานมานั่งดู แล้วก็เรียกน้องที่มาแล้วคนนึง ให้เตรียมเอาไปให้พี่ริชทานอีกรอบ พอเสร็จงานก็โทรศัพท์นัดแนะกับพ่อของพวกเรา แล้วไปเจอกันที่บ้านของพ่อไอเดย์
พอพวกเรามาถึงบ้านของไอเดย์ ก็มีคนมารอรับครับ เรารวมสี่เข้าไปที่บ้าน วากดิษเข็นรถเข็นให้พ่อตัวเอง ภาพนี้น่าประทับใจนะครับ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นสถานการณ์แบบนี้ จะแอบถ่ายรูปเอาไว้ซักใบ
“ อ้าว คุณ ..... เคยมาที่นี่ใช่ไหมครับ ” ลุงคนนั้นทักผม ลุงคนนี้ก็คนที่เฝ้าอยู่ที่บ้าน ตอนที่ผมมาบ้านมันคราวที่แล้วอะครับ
“ ครับ ท่านอยู่ไหม ”
“ อยู่ครับ เชิญเลยครับ ” พวกผมเข้ามาทีห้องโถง ก็เห็นคนอยู่กันหลายคน
คนนึงเป็นผู้ชายสูงวัยแล้วครับ คงเป็นพ่อของไอเดย์ เรียกว่าสง่ามากทีเดียว และผมก็ได้เห็นผู้หญิงวัยใกล้ๆกัน ก็ดูดีมากเนกัน แล้วก็มีผู้ชายที่วันใกล้เคียงกับผม หน้าตาดีครับ คงจะเป็นลูกเลี้ยงของพ่อไอเดย์
“ ผมมารบกวนหน่อย ” พ่อผมพูดขึ้น
“ คุณคงเพิ่งรู้สึกสินะ ” โอ้ คำแรกก็แรงเลย
“ ปล่าวครับ ผมแค่ห่วงอนาคตของลูกๆ ..... ผมไม่ได้รู้สึกอะไรที่ท่านทำหรอก ” นี่ไงล่ะ พ่อผมๆ ฮ่าๆๆ
“ สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนนะคะ ” ผู้หญิงคนนั้นเดินมาต้องรับ ขณะที่พ่อของไอเดย์ยังนั่งเฉยๆ
“ ผมต้องไปทำธุระหลายที่ ต้องรบกวนขอคุยเลยครับ ขอบคุณที่ต้อนรับ ” พ่อของวากดิษพูดขึ้น
“ มีธุระอะไรกันมากมาย ก็แค่ที่เล็กๆ ” ยังไม่หยุดอีกเฮ้ย
“ ท่านก็รู้ดีนี่ แล้วจะทำกับพวกเราทำไม ” เอาล่ะครับ พ่อท่านวากดูจะเอาเรื่องเหมือนกัน
“ .... ก็ได้ เชิญ ” ในที่สุดก็ได้คุยซักทีครับ
พวกผมมาอยู่ที่ห้องทำงานของพ่อวากดิษ ขนาดห้องทำงานยังใหญ่พอๆกับห้องประชุมเล็กของพวกผมเลย อะไรจะรวยมากมายขนาดนั้น
“ ผมไม่มีเงื่อนไขอะไร ให้ลูกมากลับมา ”
“ ท่านจะให้เค้ากลับมา แล้วจะดูแลเค้ายังไง ” พ่อผมพูด
“ นั่นเรื่องของผม คุณยุ่งอะไร ”
“ ผมแปลกใจนะ ผมให้เค้าอาศัยไม่นาน ผมยังรู้สึกเลยว่าเด็กนั่นดีมาก ..... คุณเลี้ยงเค้ามา ทำไมไม่เคยเห็น หรือไม่เคยสังเกต ” พ่อผมรุกบ้างครับ
“ มันก็ดีแต่ทำดีกับคนอื่น ”
“ เหมือนคุณมั้ง ” โอ้ พ่อผมดุแฮะ
“ นี่ !!!! ” เอาละเว้ยๆ
“ สองคนใจเย็นหน่อยนะ ...... ผมขอถามคุณหน่อย คุณยังรักลูกอยู่ไหม ” พ่อวากดิษมาคั่นให้ครับ
“ ..... คุณถามแบบนี้ เหมือนผมไม่ใช่พ่อคนเลย ”
“ ท่านเป็นทูต ผมไม่รู้หรอกว่าท่านต้องทำงานยังไง ..... ดูลูกชายผมสิ ” วากดิษโดนดึงไปใกล้ๆพ่อของเค้า
“ ผมเลี้ยงดูเค้าไม่ดี ..... เค้าเกลียดผมมาก ”
“ พ่อ ใครพูดแบบนั้น ” วากดิษรีบท้วงเลยครับ บอกแล้วไงว่าวันนี้น่าประทับใจมาก หุหุ
“ เหอะๆ ไม่ต้องคิดมากหรอก ..... ผมรู้ว่า ผมไม่เคยให้เค้ารู้ความรู้สึกแท้ๆในใจของผมเลย ...... เพราะผมไม่เคยฟังพ่อกับแม่ ผมเลยโดนทางบ้านผลักไสไล่ส่ง ผมลำบากมากตั้งแต่หนุ่มๆ ทำแทบทุกอย่าง จนมีวันนี้ ผมเลยต้องการให้ลูกอยู่ในกรอบ ไม่อยากให้ลำบากแบบผม ”
“ .... คุณก็รู้ ว่าสังคมเรามันแย่แค่ไหน ... เฮ้อออ ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากคุยกับพวกคุณ มาๆทุกคนนั่งเถอะ ” จู่ๆพ่อของไอเดย์ก็อ่อนยวบลงไปครับ
“ ท่าน ในฐานะพ่อ ผมรู้ความรู้สึกบางอย่างของท่าน แต่ผมอยากให้ท่านดูเด็กๆหน่อย วันนี้ไม่เหมือนยุคของเราแล้ว ” พ่อผมพูดเสริม
“ อืม ..... ผมอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะดี ผมมีเดย์ตอนอายุน้อย แต่ผมรักเค้ามากนะ ..... หลังจากแฟนผมเสีย ผมก็ไม่รู้จะเลี้ยงเดย์ยังไง ก็เลยฝากญาติๆไว้ ตัวผมก็ทำงาน เราไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก ..... รู้ตัวอีกที เค้าก็ไม่ค่อยสนใจผมแล้ว ผมเลยตัดสินใจจะตั้งกรอบให้เค้า เพื่อเค้าจะได้ไม่เถลไถล ”
“ ผมได้ยินจากเดย์ว่า ท่านรักและห่วงลูกเลี้ยงมาก ถึงขนาดส่งไปเรียนเมืองนอก ” พ่อไอเดย์ยิ้มออกมา
“ ถ้าไปเรียนเมืองนอก ทุกคนจะเห็นเค้าอยู่ที่นี่เหรอ ”
“ หมายความว่ายังไง ”
“ ผมไม่ใช่พวกนิยมต่างชาติมีหัวนอกอะไร ผมไม่เคยคิดจะส่งลูกๆไปเมืองนอกเลย ..... แต่เดย์น่ะ ผมตัดสินใจจะส่งเสริมเค้าทุกอย่าง แต่เค้าประชดผมตลอดเวลา ผมก็เลยโกหกไป เผื่อเค้าจะผลักดันตัวเอง ”
“ ท่านรู้ว่าลูกท่านชอบผู้ชายใช่ไหมครับ ” พ่อของวากดิษถามบ้าง
“ รู้แล้ว ..... ผมกลัวเค้าจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ ผมเลยอยากจะให้หยุดซะ ” พ่อวากดิษพยักหน้าให้พ่อของผม
“ เอาล่ะ คราวนี้ ผมอยากให้ท่านลองฟัง ไอเด็กสองคนนี้ดู ..... คิมก่อน พูดถึงพ่อซิ ”
“ อ้าว ทำไมต้องพูดล่ะ ” วากดิษก็ทำหน้างงด้วยครับ
“ พูดสิ ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเองคิดยังไงกับพ่อ ” พ่อของผมบอก ผมถอนหายใจเฮือก
“ ก็ได้ ..... ตั้งแต่เล็กๆมั้ง พ่อบังคับผมมาตลอดเลย ผมก็เลย .... ไม่ค่อยอยู่ใกล้พ่อ แต่ตอนนี้ดีกว่าเดิมแล้ว ” ผมพูดสั้นๆ
“ พ่อกับแม่เองล่ะ เองเชื่อใจใครมากกว่า ”
“ ก็เท่าๆกันอะ ” ผมตอบไป
“ เมื่อก่อนล่ะ ”
“ ก็ ..... เชื่อแม่มากกว่า ” พ่อของไอเดย์เริ่มมองผมมากขึ้น
“ เพราะข้าให้โอกาสเรื่องเองกับข้าวกล้องใช่ไหม ” ผมตาเหลือกเลยครับ
“ ข้าวกล้องคือใคร ” พ่อไอเดย์ถาม
“ ผมครับ ” วากดิษตอบ
“ สองคนนี้ .... คบกันเหรอ ”
“ ครับ ”
“ พวกคุณไม่เคยทะเลาะกันเหรอ เรื่องแบบนี้น่ะ ” พ่อของเดย์เงียบไปพักนึง ก่อนจะพูดขึ้น
“ ผมสองคนเป็นเพื่อนเรียนกันมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ...... ผมต่อต้านเค้าสองคนมาเป็นปีๆได้ล่ะมั้ง แต่เค้าสองคนก็จับคู่กันไม่ยอมปล่อย ต่อมาผมป่วย ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ผมคิดนานมาก เลยตัดสินใจให้เค้าสองคนลองคบกันไป ...... ทีแรกก็อาย กลัว ไม่แพ้ท่านหรอก ..... หลังจากนั้น เค้าสองคนก็ไปด้วยกันดีมาก จนผมแปลกใจ ไม่รู้ว่าไปทำบุญกันมาหรือมีเวรมีกรรมกันมากแค่ไหน เค้ารักกันมากกว่าคู่รักชายหญิงอีก ถ้าท่านไม่เคยเห็น ท่านก็ดูเอาจากสายตาแล้วกัน ” พ่อวากดิษพูดยาวมากครับ
“ อย่างนั้นเหรอ ..... คุณล่ะ ” ถึงคิวพ่อผมบ้าง
“ ผมรักมันตั้งแต่มันเกิด ผมตามใจมันตลอด อยากให้มันมีความสุข ..... ถ้ามันมีความสุขเพราะได้อยู่กับคนที่มันรัก ผมก็ไม่สนใจว่าคนที่มันรักเป็นใคร ” สั้น แต่ จุกครับ
“ แต่ในสังคมของผมมันยากนะ ” หลังจากฟังกันอยู่นาน พ่อของเดย์ก็พูดขึ้นบ้าง
“ ท่านอยากพูดไหมล่ะ พวกผมอยู่ป่าอยู่ดง ไม่เอาไปเล่าใครหรอก ” พ่อผมพูด
“ ท่านไม่ต้องถ่อมตัว ..... ผมรู้ว่าท่านเคยทำงานการเมือง ”
“ อะไรนะพ่อ การเมืองอะไร ” ผมโพล่งออกไปเลยครับ
“ เสียมารยาท เงียบๆ ” พ่อผมเอ็ดเอา ผิดอีกกู ฮุ้ววว
“ ในเมื่อทุกคนห่วงใยลูกผม ผมก็จะเปิดใจ ...... ส่วนมากที่ผมไปประจำ ผมต้องเจอคนหลากหลาย แต่ละคนก็มีบ้างที่เป็นคนรักชาย แต่เค้าก็จำใจต้องแต่งงานกับผู้หญิง เพื่อการงานที่ดี ทุกคนก็อยู่ได้ และใครก็ตามที่เป็นชายรักชาย ก็แทบจะไม่มีที่ยืน ถูกตั้งข้อรังเกียจตั้งแต่ยังไม่ทำอะไรเลย ผมห่วงเค้า กลัวเค้าจะอยู่ไม่ได้ ”
“ ผมว่าแบบนี้นะ ...... ท่านห่วงใยลูก ผมก็เข้าใจ แต่ท่านต้องบอกเค้าบ้าง อย่าให้เหมือนผม รอจนใกล้ตายถึงจะได้คุยกับลูก ” พ่อวากดิษบอกครับ
“ ทำไมพูดเรื่องตายล่ะพ่อ ” พ่อของวากดิษจับมือวากดิษไว้
“ อย่าคิดมากไปเลย ถึงพ่อเป็นอะไร พ่อก็สบายใจแล้ว ” ซึ้งจริงๆเลย พ่อลูกคู่นี้
“ ทุกอย่างก็แล้วแต่ท่านจะตัดสินใจ ” พ่อผมสรุป
ในที่สุด พ่อของเดย์ ก็ยอมรับสิ่งที่พวกเราทั้งหมดมาแนะนำ และบอกให้เดย์กลับมาคุยกันอีกครั้ง พวกผมก็จะเดินทางกลับครับ แต่ขณะที่เดินออกมา ผมก็เห็นผู้ชายคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนนั้น เดินมามองๆพวกผม ผมเลยเดินไปทักทาย
“ เป็นไง สวัสดี ” วากดิษเดินมาด้วย
“ .... พวกพี่ มาเพราะเรื่องของเดย์ใช่ไหม ” ผมไม่แน่ใจว่าคนนี้เป็นใครนะครับ แต่ผมจำได้ว่ามีลูกติดแม่เลี้ยงสองคน
“ อืม .... เราไม่ถูกกับเดย์เหรอ ” ดิษถามครับ
“ ไม่ครับ แต่เดย์ไม่ชอบผมกับพี่ ได้ยินว่าจะไม่ยอมกลับมาแล้ว ”
“ ยังหรอก ” คนนั้นก้มหน้า
“ ถ้าเป็นเพราะพวกผม พวกเราก็จะห่างไปก็ได้ ..... เราไม่อยากให้เดย์ต้องทะเลาะกับอาแบบนี้ ” อาคงหมายถึงพ่อของเดย์ครับ
“ ถ้ามันกลับมา ก็คุยกับมันแล้วกัน พวกเราไปนะ ”
“ เดี๋ยวครับ ..... ผมอยากคุยกับเดย์ด้วย ผมขอเบอร์พวกพี่ได้ไหม ” ผมเลยให้เบอร์ไป จากนั้นก็เดินทางกลับ
“ ดูเหมือนทางนี้ก็ไม่ได้ร้ายอะไรนี่พ่อ ” ผมพูด
“ ถ้ามันไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นอย่างวันนี้ไหม ” พ่อผมตอบ
“ แล้วต่อไปจะทำยังไงดีครับ ” วากดิษถาม
“ ให้วินไปหาเดย์ ไปเกลี่ยกล่อมมันกลับมา แล้วว่ากันอีกที ” พ่อผมตัดสินใจกลับครับ และนัดให้ผมพาไอวินไปหาไอเดย์ทีหลัง ผมขับรถไปส่งพ่อของวากดิษที่บ้าน แล้วก็กลับมาทำงานช่วงบ่าย
“ พวกพี่ไปไหนมา ไม่บอกผมเลยอะ ” พอไอวินเห็นพวกผมกลับมา มันเดินมาโวยวายใหญ่เลยครับ
“ ไม่ต้องเลยมึง เสาร์นี้ไปพาไอเดย์กลับมา ”
“ หืม ..... ไหนว่าจะเคลียร์กับพ่อของเดย์ก่อนไง ”
“ เออน่า กลับไปทำงานก่อน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ” หลังจากนั้นก็ทำงานกันตามปกติครับ
เราไม่ได้ทำอะไรกันต่อ จนมาถึงวันเสาร์ เราตัดสินใจออกเดินทางตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เพราะอยากไปถึงเร็วๆ เผื่อว่าไอเดย์ตัดสินใจจะได้กลับมากันไวๆ ปัญหาจะได้จบเร็วๆ พอไปถึงก็รีบตรงไปที่ห้องที่จัดไว้ให้ไอเดย์ แต่มันไม่อยู่ครับ
“ แม่ ไอเดย์ล่ะครับ ” ผมรีบเดินไปหาแม่ของผม
“ เดย์เหรอ .... อ๋อ เค้าไปช่วยขนกระสอบแต่เช้าแล้ว ไปหาสิ ” ผมรู้ครับว่าจะไปรับของกันที่ไหน เลยให้ดิษนั่งคุยเป็นเพื่อนพ่อของผม ส่วนผมไปกับเดย์
พอมาถึงที่ท่ารถ ผมก็มองหารถของผม ไอพวกเพื่อนๆที่ทำงานในไร่ของพ่อผมโบกมือให้ ผมเดินตรงไปหาทันที
“ ของมาหรือยังวะ ” ผมถามพวกมัน
“ ยังเลยคิม ..... น้องของนายที่มาทำงานน่ะ นอนอยู่ในรถ เมื่อคืนช่วยทำงานตั้งดึก บอกว่าไม่ต้องมาก็ไม่ยอม ”
“ ขอบใจๆ ” ผมเดินมาที่ท้ายรถหกล้อก็เจอครับ
ไอเดย์สุดหล่อเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน กลายเป็นเดย์เด็กไร่ไปซะแล้วครับ มันนอนขดอยู่ตรงหลังรถหกล้อ ผิวมันไหม้คล้ำไปเยอะเลย มันนอนคล้ายๆกับว่ามันเหนื่อยมาก ไอวินยืนน้ำตาร่วงเป็นสาย ผมได้แต่ปลอบใจมัน ...... จังหวะนึงผมเห็นไอเดย์เหมือนจะสะดุ้งตื่น มันมองมาทางผม แล้วก็หลับไปอีก ผมไม่รู้ว่ามันคิดว่ามันฝันหรือปล่าว ถึงนอนหลับต่อแบบนี้
“ ผมจะไปอุ้มมันกลับนะพี่ ”
“ เฮ้ย มันตัวใหญ่นะ ไหวเหรอ ” ผมถามกลับ
“ ไหวพี่ ” มันเดินไปจับซ้ายจับขวา แล้วแบกไอเดย์ขึ้นหลัง ผมงงเลยครับ
“ หืม ……. ” ไอเดย์สะดุ้งตื่น
“ กลับเถอะพี่ มันตัวอุ่นๆด้วย ” วินบอกกับผม
“ พี่คิม ..... วิน มาเมื่อไร ทำไมไม่โทรหาล่ะ ”
“ ทำเนียนนะ ปิดโทรศัพท์ไม่ใช่เหรอ ทำไม ..... จะหนีเราหรือไง ” ไอวินใส่ไม่ยั้งเลยครับ
“ ...... ” ผมก็ไม่ได้ติดต่อไอเดย์ เลยไม่รู้ว่าโทรติดต่อไม่ได้
“ กลับไร่ก่อนดีกว่า ….. พวกมึง ขอพามันกลับก่อนนะ ” พวกนั้นก็รับคำครับ เราก็เลยกลับมาที่ไร่
พอมาถึงที่ไร่ ไอวินตั้งท่าจะอัดไอเดย์ทันทีครับ
“ เป็นอะไรห๊ะ ” เพิ่งเคยเห็นไอวินโมโหขนาดนี้ครับ
“ โกรธอะไรเล่า ” ท่าทางเหมือนไอดิษหงอยเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ คิดว่าทำแบบนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นหรือไง ทำไมไม่รับโทรศัพท์เรา ”
“ ก็ได้ !!!! ” ไอเดย์ตะคอกกลับมาเฉยเลยครับ
“ ทุกครั้งที่เราโทรหา เราก็นอนร้องไห้ทุกคืน เราคิดถึงวินอยากจะนอนอยู่ใกล้ๆ อยากจะดูแลวินไปตลอด แต่เราก็ทำไม่ได้ แม้แต่คิดก็ไม่ได้ ..... กลับบ้านก็ยังไม่ได้อีก นับวันเรายิ่งรู้สึกไม่มีตัวตน จะให้ทำยังไง ” ผมนิ่งเลยครับ เพราะความรู้สึกอย่างมัน ผมก็เคยเจอมาแล้ว โดยเฉพาะเวลาที่ผมกับดิษทะเลาะกัน แล้วทำท่าจะเลิกกัน ทุกครั้งก็เป็นแบบนี้
“ ขอโทษ .... ” ง่ายแฮะ
“ เอาล่ะ ใจเย็นๆกันก่อน คิมพูดเรื่องที่บ้านของเดย์สิ ” วากดิษพูดขึ้น
“ พี่ไปบ้านผมมาเหรอ ”
“ ไม่ใช่แค่พวกพี่ พ่อพี่ พ่อของดิษ ก็ไป ....... เดย์ แกฟังพี่นะเว้ย ............ ” ผมสรุปเรื่องที่เราไปคุยกับพ่อของเดย์มา ให้มันฟัง มันก็ทำท่าไม่พอใจ พอฟังจบมันก็เอ่ยปาก
“ ผมจะเชื่อได้ยังไงล่ะ ผมโดนทำมามากเกินพอแล้ว ”
“ ..... พี่ทั้งสองคนครับ ” ไอวินครับ
“ อะไรวิน ”
“ ผมขอคุยกับเดย์ได้ไหมครับ ” อยากไล่พวกกูนี่เอง จัดให้น้องๆ
“ อืม ตามสบายนะ ..... แต่ห้ามใส่กันนะ เช้าอยู่เดี๋ยวไม่มีแรง ”
“ กวนว่ะพี่ ” พอกวนบาทามันเสร็จ ผมกับวากดิษก็เดินออกมา แต่ยังไปไม่ได้ไกล วากดิษก็ลากผมกลับมาอีก
“ น้องมันจะคุยกันนะ ”
“ เราก็แค่แอบฟังไง มาเถอะน่าๆ ” ผมก็ต้องตามใจวากดิษครับ ไม่กล้าบอกว่า กูก็โคตรอยากฟังเลย ฮ่าๆๆ
“ เดย์ ”
“ อะไรเหรอ ..... วิน พ่อเราไม่ใช่คนยอมอะไรง่ายๆหรอก มันต้องมีอะไรซ่อนอีก ”
“ ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก เดย์ ตอนนี้เดย์ยังมีคนที่ห่วงอีกมากนะ อย่าต้องมาลำบากขนาดนี้ เพราะเราเลย ”
“ ไม่ เราไม่สนใจ วิน อย่ายอมแพ้ง่ายๆสิ ”
“ แล้วเดย์ต้องร้องไห้อีกเท่าไร เพื่อเรื่องนี้น่ะ ” เวลามันอยู่กันสองคนนี่ ทำไมถึงหวานนักวะ หวานจนไอวากดิษมันกอดกูใหญ่แล้วเนี่ย
“ เราจากกันชั่วคราว ก็ดีกว่าจะไม่ได้คบกันนี่ ”
“ เราเห็นภาพวันนี้ ..... ถ้าเดย์ต้องอยู่แบบนี้ไปตลอด เราคงนอนไม่หลับอีกแล้ว กลับไปคุยกับครอบครัวนะ ” วินมันใจกว้างดีครับ
“ อย่างนั้น ตามที่พี่คิมบอกมา .... ถ้าเดย์ต้องไปเรียนเมืองนอก วินจะว่ายังไง ”
“ หึ ..... ถ้าไปเรียนเพื่อวิน วินก็โอเค ” แหวะ ผมหันไปมองหน้าวากดิษ ไอบ้านั่นยิ้มใหญ่เลย
“ แต่มันนานนะ อย่างน้อยก็เป็นปี วินจะรอไหวเหรอ ”
“ เดย์นั่นแหละ ไปเรียนนอก อย่าลืมวิน ” แล้วมันสองคนก็เงียบไป ผมหันไปกระซิบกับวากดิษ
“ มันคงไม่จ๊ะๆวันตอนนี้นะ ”
“ ไม่หรอกน่า เรา ..... อ้าว ว่าไง ” ขณะที่ผมกำลังซุ่มแอบฟัง ไอวินกับไอเดย์ก็เดินออกมาพอดีเลย
“ โห นิสัยจริงๆนะพี่อะ ” ไอเดย์โวยวายใส่
“ พี่ปล่าวนะเว้ย ดิษมันลากมา ” ผมพูดความจริงครับ
“ ไม่จริงหรอก นิสัยแบบนี้อะพี่คิมแน่นอน ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ไอวากดิษหัวเราะร่าเลยครับ แม่มนี่ อะไรไม่ดีโยนกูคนเดียว ไอพวกบ้า ฮุ้ววว
เราเดินมาพบพ่อของผม แล้วบอกทุกอย่างให้ฟัง ว่าไอเดย์ตัดสินใจจะกลับไปพูดกับพ่อมัน โดยพวกผมก็จะตามไปด้วย
“ อืม ..... พวกเองนี่ทำให้ข้ายอมรับจริงๆ ”
“ อะไรพ่อ ” พ่อผมหันไปยิ้มๆกับแม่
“ ข้านั่งคิดตั้งวันสองวันมาแล้ว ว่าจะพูดกับเดย์ยังไง ให้เข้าใจพ่อของเค้า พวกเองมากันปุบปับ ก็เข้าใจกันได้ ดีแล้วๆ ..... พวกเองต้องรักกันมากๆนะ จับกลุ่มกันไว้ ข้าจะได้สบายใจ ” จากนั้นพวกเราก็ตามไปเก็บของให้ไอเดย์ ก่อนเดินทางกลับ แม่ของผมก็เดินมาส่ง ส่วนพ่อผมไปทำงานแล้ว
“ คิมลูก ”
“ ครับแม่ ” ข้าวกล้องทำท่าจะเดินไปห่างๆ ให้ผมกับแม่คุยกันครับ
“ ข้าวกล้องยืนนี่ก็ได้ ”
“ ครับแม่เลี้ยง ”
“ แม่เคยบอกเรื่องของย่า คิมจำได้ไหม ”
“ จำได้ครับแม่ ” หมายถึงเรื่องที่ ย่าพยายามทำเหมือนไม่ยอมรับแม่ของผม เพราะต้องการให้แม่ของผมเคารพและรักพ่อผมมากๆน่ะครับ แต่ความจริงท่านก็รักแม่ผมมาตลอด
“ เล่าให้ข้าวกล้องฟังด้วย ไปเถอะจ้ะ ” เราลากันเรียบร้อยก็ขึ้นรถกัน
“ คิม เรื่องย่าน่ะอะไรเหรอ ” ผมหันมายิ้มให้วากดิษ ส่วนไอเด็กสองคนนั้นก็จ้องแบบสอดรู้สุดขีด
“ ..... แม่เค้ายอมรับดิษแล้ว ดีใจปะ ” พอพูดจบ วากดิษก็โถมเข้ากอดผมเลย
“ ฮุ้ว พวกพี่อะ ..... เรานอนนี่ซักคืนไหม เผื่อพี่จะอยากทะลวงด่านลับกัน ”
“ ก็ดีนะ ปะๆ ไม่กลับละ ” วากดิษหันกลับไปล้อเลียนไปน้องสองคนครับ
“ ล้อเล่นๆๆ พอๆ กลับเถอะพี่ ฮุ้วว ” ตอนนี้ ก็เหลือแค่เอาใจช่วยไอเดย์แล้วล่ะครับ ผมอยากให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อนาคตของพวกเราจะได้เดินกันต่อไป
**************************************************************************
-
แปะ
ซึ้งใจมากกก
พ่อพี่คิมกับพี่วากดิษ ดูโคตรๆรักพี่ๆเลยอ่ะ
อยากให้ป๊ายอมรับได้แบบพี่คิมกับท่านวากบ้าง
ขอบคุณครับที่ค่อยมาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขนะ อ่านไปยิ้มไป
พ่อๆกับแม่ น่ารักมากๆ เข้าใจลูกดีจัง รักกันมากๆนะ นี่คือครอบครัวกันจริงๆ
-
ซึ้งเดย์กับวินอ่ะ สองคนนั้นเขาพูดกันเพราะเนอะ
บอกตรง ๆ อยากให้คู่รักทุกคู่ที่เกิดขึ้นในเรื่องเล่าของคิม
รักกันมาก ๆ ดูแลกันและกันไปตลอด ๆๆๆๆ ไปเลยนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อยากรู้เรื่องต่อไป เดย์กับพ่อ จะเป็นอย่างไร..... :ling1:
-
อ่านแล้วอิ่มเลยครับ
-
สู้ๆนะพวกพี่
-
อ่านตอนนี้จบแล้วรู้สึกว่าความรักของคนเป็นพ่อแม่นี่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วอะ
ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไงก็ยังรักลูกเสมอ :mew6:
-
ดู ๆ แล้วน่าจะลงเอยด้วยดีนะ
เพื่อคนที่คุณรัก ความปรารถนาดีอย่างเดียวไม่พอต้องเข้าใจด้วย
พบกันครึ่งทางหาทางออกร่วมกัน
-
ปลาบปลื้ม ดีใจแทนจนน้ำตาแทบไหลเลย(เวอร์ไปมั้ย) ยินดีด้วยกับทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวเหล่านี้ :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นหัวใจ
รู้สึกเหมือนเรื่องเริ่มคลี่คลาย
:mew3:
-
พ่อพ่อของน้องๆแต่ละคนน่ารักจังเลยค่ะ. :mew3: :mew3:
-
มารอให้กำลังใจพวกพี่ๆทั้งหลาย
-
อ่านแล้วซึ้งมากๆ ยกย่องคิมกับเฮียดิษที่เป็นฝ่ายช่วยเหลือวินกับเดย์
ผู้ใหญ่ต้องคุยกันนิไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ คงเป็นบุญบารมีช่วยเหลือกันจนถึงภพหน้าเลยล่ะ...
หลังจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพ่อเดย์เป็นหลัก
สองสามวันมานี้กรุงเทพหนาวมากเลย...
ไม่รู้ที่คิมอยู่หนาวไหม อยากให้เฮียทำการบ้านน้องบ่อยๆ จะได้อุ่นๆ กัน :z1: :hao6:
-
รู้สึกว่าคิมใช้ชีวิตได้คุ้มมาก มีเรื่องราวในชีวิตมากมาย ได้พบปะคนหลากหลาย ได้อยู่ท่ามกลางครอบครัวที่อบอุ่น เพื่อนฝูงที่ดีๆ รวมทั้งมีคนรักดีดีแบบดิษ ชีวิตมีสีสันน่าอิจฉามากเลย ขอให้เดย์วินมีความสุขแบบคิมดิษเช่นกันจ้า รอติดตามน่ะครับคิม
-
สนุกมากกกเลยคร้าบพี่คิม o13
-
เอาใจช่วยนะ เดย์ วิน :mew1:
คิม ดิษ เข้าใจกันทั้งเรื่องพ่อ กับ แม่ ด้วยดีใจจัง :3123:
-
ฮาตรงพี่คิมพี่ดิษซุ่มแอบฟัง :mew3:
พี่ดิษเนียนเลย :hao3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษน้าาาาาาาาาาาาา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วอิ่มเอมมาก :sad4:
-
มีความสุขมากกกกก อ่านแล้วอิ่ม :กอด1:
-
พ่อของดิษอ่ะ ประโยคนั้นซึ้งมากอ่ะ
-
วิน กับ เดย์น่ารักมากเลยครับ
ป.ล. อยากได้น้องอย่างเดย์จัง
ป.ล.ล. เรามาต่อนะครับ
-
ดีใจที่แม่ของคิมยอมรับเฮีย... :กอด1:
เฮียดูแลน้องให้ดีด้วย พ่อแม่คิมไว้ใจเฮียแล้ว... :mew3:
-
รอ
นะ
-
พี่คิม
-
.
-
.
-
.
-
หยุดวันเว้นวัน นั่งๆ นอนๆ :serius2:
คิมกับเฮียไปเที่ยวที่ไหนกันรึเปล่าอ่า... :hao4:
-
เอาใจช่วยเดย์และวินน่ะค่ะ
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ:)
-
.
-
:z3: พระเจ้า วากดิษ กับ เฮียคิม หายไปไหนเนี่ย
มาต่อไวๆนะครับ :hao5:
-
.
-
:L2: :pig4: :L2:
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งในความรักของพ่อกับแม่เลย
:L1:
-
:L2: มามอบดอกไม้ก่อนครับ
พอดีว่ามีโปรแกรมต้องไปประชุมยาวเลย แล้วก็ต้องจัดทำงานหลายๆอย่างเอง เวลาไม่มีจริงๆ
อยากมาขออภัยไว้ล่วงหน้านะครับ แฮะๆ
คิดถึงกันก็อ่านตอนเก่าๆไปพลางก่อนนะครับ แล้วจะมาต่อ คาดว่าหลังวันพุธที่ประชุมเสร็จแล้ว
ปล. ผมเรียนเนติบัณฑิตเพิ่มด้วย (อ่านอย่างเดียว ^^) ต้องจัดสรรเวลามากทีเดียว ต้องขออภัยจริงๆนะครับ
-
.
-
สู้ๆครับ ติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอ
-
จะตั้งตารอน้องคิมเหมือนเดิม คิดถึงคิมดิษน่ะค้าบ
-
รอได้ค่ะน้องคิม :mew3: :mew3:
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2:
รอค่ะรอ :กอด1:
-
สู้ ๆ ครับ
:3123: :L2: :กอด1: o13
-
เป็นกำลังใจให้นะคะน้องคิม :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
(http://img.coolz-server.com/img/2013-11-06/09-20-00_0.034537.gif) รอๆๆๆ...
-
เป็นผู้ใหญ่แล้วก็รับผิดชอบกันหลายอย่างเลย
แถมยังเรียนต่ออีกต่างหาก จะเป็นผู้พิพากษารึเปล่าอ่ะคิม คิๆ เห็นพ่อคิมอยากให้เรียนกฏหมาย...
แต่ไงคิมบอกไม่ถนัดราชการอ่า อัยการหรือผู้พิพากษาต้องรับราชการนิ...
ตอนนี้นักวิชาการเกษตรก็เปิดสอบ 100 อัตรา แถมท้องถิ่นก็เปิดสอบทั่วประเทศ
คิมไปได้หลายทางจริงๆ แต่อยู่กับเฮียดีที่สุด เพิ่มพูนความรู้แล้วนำมาบริหารพัฒนาบริษัท
แง....เหมือนงานจะยุ่งมากเลย หน้าหนาวแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพ เอาใจใส่กันและกันด้วยนะ :o8:
หากป่วยขึ้นมาเดี๋ยวเฮียจับคิมฉีดยาเข็มใหญ่ อ๊ากกๆๆๆ :katai5:
-
ไม่เป็นไรค่ะคิม รอได้เสมอ
ขอให้งานผ่านไปด้วยดี
เรื่องเรี่ยนก็ขอให้ลุล่วง
ขอใหีทุกเรื่องเป็นที่พอใจนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รับทราบคร้าบบบพี่^^
-
:L2:
สู้ สู้
น้องคิมเก่งอยู่แล้ว
ปล.ฝากพี่ดิษดูแลน้องด้วยนะ
:mew3:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ :mew1:
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษนะ ครับ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ท่าทางยุ่งน่าดู เป็นกำลังใจนะครับ รออ่านอยู่นะ ว่างๆ ก็มาต่อให้หายคิดถึงนะ
-
หลังวันพุธแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มันคิดถึง มากแล้วนะ
-
หืออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:katai1: :katai1: :katai1:
-
พี่คิมเก่งทุกทาง สุดยอดมากเป็นกำลังใจให้ครับ
-
พวกพี่หายไปไหนกัน
-
คิดถึงพวกพี่ค่ะ:)
-
.
-
:กอด1: คิดถึงทุกคนครับ แฮะๆๆ
การประชุมผ่านไปแล้วครับ มีการเลื่อนไปปีหน้าอีกรอบ เพราะต้องการปรับปรุงอะไรหลายอย่าง ทีนี้ผมได้เข้าร่วมทีมกฎหมาย บัณฑิตใหม่เค้าเลยลองของเลย งืมๆๆ
พอดีว่า เมื่อวานนี้ พ่อพี่วากดิษต้องการกลับบ้าน พอกลับมาถึงก็อยากไปไร่ของพ่อผม คราวนี้บอกว่าอยากไปอยู่นานๆ
ก็เลยต้องช่วยกันขนข้าวของกับเตียงที่ซื้อพิเศษสำหรับผู้ป่วยไปด้วยครับ
อาการก็ทรงๆ แต่รู้สึกจะกำลังใจดีอยู่ครับ เพิ่งไปส่งกับช่วยขนของ วากดิษมันจะไม่ยอมกลับ แต่โดนไล่กลับมา ขากลับมีแอบน้ำตาซึมด้วย คึคึคึคึ ลูกน้อยของพ่อ ไม่คิดว่าจะคิดว่ามันรักพ่อมากมายนะเนี่ย ^^
ขอเวลาไปจัดการธุระส่วนตัวซักหน่อย ไม่ได้กลับมาหลายวัน แล้วจะรีบกลับมาเล่าตอนพิเศษก่อน เพราะสารภาพว่ายังไม่ได้ดูบันทึกเลย หึหึหึ แต่ผมว่าน่าสนุกอยู่นะ (สำหรับคนอ่าน) เป็นเรื่องของเด็กที่มาสัมภาษณ์งาน ....... ที่เป็นทอม ให้จินตนาการรอกันไปก่อน ภายในวันนี้ (มั้งนะ) จะมาเล่านะครับ
-
.
-
รอๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รอค่ะรอค่ะๆๆรออ
-
รอค่ะ...รอๆๆๆๆๆ (http://img.coolz-server.com/img/2013-10-28/17-16-09_0.699976.gif)
-
รอค่า
:mew1:
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
:z2: :z2: :z2:
รออย่างเริงร่า:)
-
:really2: รอหนูคิมคิดถึงที่สุดเลย
-
เฮียรักพ่อมากเลยนะ พ่อลูกคู่นี้น่ารักจัง...ไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงที่เป็นหมอไปด้วยรึเปล่า?
ปีใหม่เฮียก็ต้องไปเยี่ยมพ่อที่ไร่ของคิม อิๆ น่าจะไปเคาน์ดาวน์กันที่นั่นล่ะมั้ง...
อย่าหนักมากนะเฮีย คึๆ :hao3:
-
รอลุ้นกับเรื่องน่าตื่นเต้น
อยากรู้ว่าจะเป็นคิมหรือวากดิษ
-
:z3:
:เฮ้อ:
:m17:
-
เรื่องงงๆนิดหน่อยนะ แฮะๆ แต่อยากเล่าอะครับ
****************************************************************
ตอนพิเศษ สัมภาษณ์ลูกจ้างใหม่
หลังจากที่ถูกกันออกมาจากงานของฝ่ายบริหาร ผมก็กลับมานั่งคิดว่า ผมน่าจะไม่ขยับไปหาเรื่องในเวลานี้ ควรจะรอเวลาไปเรื่อยๆ รอจนกว่าทั้งตัวผมและที่ทำงานพร้อม ค่อยตัดสินใจเดินงานของตัวเองต่อ และหลังจากที่คิดได้ดังนั้น ผมก็กลับมานั่งทำงานตำแหน่งเดิมคู่กับหัวหน้าริชต่อ
ส่วนไอวิน ตอนนี้ได้งานที่เกี่ยวกับสายวิชาที่เรียนมาแล้ว ก็มายื่นลาออกไป ทำให้ตำแหน่งที่ห้างของเรารับมันมาว่างลงครับ
“ คิม มานี่หน่อย ” พี่ริชเปิดประตูออกมา ยืนพิงขอบประตูเรียกผม เท่ซะ
“ ครับพี่ ” ผมเดินเข้ามาในห้องทำงาน
“ อ่ะ เอาไปอ่าน แล้วก็ไปแทนพี่ด้วย ” ผมรับมาส่งๆ ไม่ได้สนใจหรอกครับ เพราะปกติพี่แกส่งอะไรมาให้ ผมก็รับมาทำหมด
“ ครับ ..... งานด่วนไหมพี่ ”
“ ด่วน ” จากนั้นพี่ริชก็นั่งทำงานต่อ
ผมเดินออกมาจากห้อง ไหนๆก็บอกว่าด่วน เปิดอ่านเลยแล้วกัน พอเปิดอ่านทำเอาผมตกใจมากครับ เลยรีบเดินกลับมาที่ห้องทำงานของพี่ริชอีกรอบ
“ พี่ ”
“ เดี๋ยวนี้ไม่เคาะประตูเลยนะ ” ยังมีอารมณ์เล่นกับกูอีก
“ พี่ ..... นี่มันสัมภาษณ์งานนะครับ ผมจะไปได้ยังไง ” ในเอกสารหน้าแรกก็ทำผมลมแทบจับแล้วครับ มันคือเอกสารที่เป็นคำสั่งให้ฝ่ายผมไปสัมภาษณ์งานพนักงานใหม่ที่มาสมัครแทนตำแหน่งของไอวิน
“ มีขาก็เดินไปสิหรือต้องให้ดิษอุ้มไป ”
“ พี่เว้ย !!!! ” พี่ริชตาเหลือกเลยครับ
“ โอเคๆ ไม่ล้อก็ได้ ..... พี่ติดงานนี่ รอฟังสัมภาษณ์ไม่ได้ ” แกชอบออกไปข้างนอกอะครับ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ทำงานนะ แต่พี่ริชแกรับทำงานประชาสัมพันธ์กับประสานงานกับพวกผู้ใหญ่ นายทุนอะไรทำนองนี้ด้วย
“ ก็ให้ฝ่ายบุคคลเค้าทำหน้าที่ไปสิพี่ ”
“ เหรอ อืมๆ ”พี่ริชหยักหน้าหงึกๆ ท่าทางยังกวนตรีนไม่หยุดเลยอะ พี่ริชหยิบโทรศัพท์มากดหมายเลข
“ หัวหน้า ..... คิมไม่ยอมทำตามคำสั่งพี่น่ะครับ ”
“ เฮ้ยๆ ” ผมหลุดพูดออกมา
“ อย่าแทรกซี่ๆ ..... อ๋อครับ อยู่กับผมนี่แหละ ..... อ่ะ คุย ” สรุปมันยังไงวะเนี่ย ผมเดินมานั่งแล้วรับสายต่อ
“ ครับ ”
“ คิมพี่ (ชื่อหัวหน้าฝ่ายบุคคล) เองนะ ..... เออ วันพรุ่งนี้มาสัมภาษณ์เด็กที่มาสมัครงานหน่อยสิ ”
“ เดี๋ยวผมไปพบนะครับ ”
“ ได้ๆ ” ผมวางสาย แล้วเปิดเอาเอกสารทั้งหมดมาดู
ในเอกสารมันเป็นเอกสารคำสั่งใบนึง อีกในคือคุณสมบัติเบื้องต้น กับหน้าที่ที่เราจะมอบหมาย อีกส่วนก็มีชื่อผมเป็นกรรมการคัดเลือก อีกคนก็หัวหน้าฝ่ายบุคคล และอีกคนก็ฝ่ายบุคคล
“ ทำไม ต้องเป็นผมล่ะพี่ ในนี้มันระบุชื่อผมเลยนะ ทำไมครั้งแรกบอกว่าไปแทนพี่ล่ะ ” พี่ริชนั่งยิ้ม
“ แค่อยากจะให้คิมทันคนมากขึ้นไง เวลาใครใช้ทำอะไร ดูซะก่อนว่าเค้าให้ทำอะไร ยังไง จะได้ไม่โดนใครทำร้ายจิตใจอีกไง ” โห มีสอนด้วยครับ
“ ขอบคุณครับพี่ งั้นผมไปคุยกับหัวหน้าก่อนนะ ” พี่ริชยิ้มๆให้ จากนั้นผมก็ออกมาครับ
ผมไปนัดแนะกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล เรื่องต่างๆ คำถาม คำตอบ การแต่งกาย แล้วก็กลับมาทำงาน หลังจากหมดเวลางานก็กลับมาที่หอพร้อมกับวากดิษครับ
“ วันนี้เหนื่อยไหม ” ดูถามดิ
“ ถามทุกวันเลยนะ ” ผมถามกลับไป
“ ก็พี่เห็นคิมถืองานกลับมาด้วย พี่เลยกลัวคิมเหนื่อยไง ” ทำตัวน่ารักเข้าไป
“ ดิษ เราไปเยี่ยมพ่อก่อนปะ แล้วค่อยกินข้าวนะ ” ผมพูดครับ
“ อืม ทำตัวเป็นสะใภ้ที่ดีนะ ..... โอ้ยๆ อย่าตีดิ พี่เจ็บนะ ”
“ พูดแบบนี้อีก มีเรื่องแน่ ” มันดูไม่กลัวเลยอะครับ กูขู่นะเว้ย
“ เรื่องอะไร ไม่ให้พี่เอาเหรอ ...... แน่ใจ ” เดี๋ยวนี้มันมึนขึ้นเยอะเลยครับ เถียงไปก็เท่านั้นแหละ
“ พอๆ ไปล้างตัวได้ละ ” ผมไล่มันครับ
“ ได้ อาบด้วยกันนะ ประหยัดน้ำ ” อ้างแต่ละอย่าง ช่างเหอะ ตามใจมันครับ
เย็นจนถึงค่ำของวันนั้น ดิษกับผมก็ไปเฝ้าพ่อของดิษที่โรงพยาบาล ตอนนี้หน้าตาท่านสดใจขึ้นมากแล้ว แต่ร่างกายไม่ค่อยรับกับในหน้าเท่าไรครับ ค่อนข้างจะผอม หลังจากที่ท่านช่วยจัดการเรื่องของไอวินไอเดย์ ก็ป่วยอย่างที่เข้าใจกันครับ
“ ข้าว กล้อง ...... ” ช่วงนี้พูดได้ไม่กี่คำหรอกครับ
“ ครับ ” วากดิษเดินเข้าไปหาใกล้ๆ
“ กลับ ...... เถอะ ”
“ ครับพ่อ แล้วผมจะมาหาตอนเช้า ” ช่วงนี้จะว่าไป ตั้งแต่พ่อของมันดูดีขึ้น มันก็ดีขึ้นด้วยครับ เพราะช่วงนั้นดิษกินข้าวน้อย นอนดึก เวลานอนก็นอนไม่หลับ
“ คิม เรากลับเถอะ ” วากดิษเดินมาจูงมือผมครับ ตอนนี้ผมไม่ค่อยอายแล้วครับ เมื่อก่อนก็เขินๆอยู่
“ คิม ” พ่อวากดิษเรียกผมครับ
“ ครับอา ” ผมเดินมาหา วากดิษก็ยังจับมือผมอยู่ ผมเห็นสายตาของท่านมองที่มือของผมสองคน
“ อย่าปล่อย ..... มือกันนะ ” ผมยิ้มให้อาครับ ก่อนจะเดินออกมา แอบยิ้มในใจเลยครับ ถ้าพูดได้ ผมก็จะพูดว่าผมไม่คิดจะปล่อยมือมันแน่นอนครับพ่อ
วันรุ่งขึ้น ผมแต่งตัวหล่อที่สุดเท่าที่จะหล่อได้ ใส่สูท ผูกเนกไทอย่างเท่ ฮ่าๆ เดินเข้ามางี้ สาวๆกรี๊ดเลย พอผมเดินผ่านก็ยังมีเสียงไม่หยุด กูหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ หุหุ
“ พี่คิม ดูนั่นดิ ” ผมหันไปตามมือของน้องคนนึง เจอเลยครับ
คนที่บรรดาลูกจ้างของเรากรี๊ดๆไม่ใช่ผมคนเดียวครับ (ที่เค้ากรี๊ดผม เพราะปกติผมแต่งตัวแย่มาก เหอะๆๆ) แต่เป็นคนหน้าตาหวานน่ารักมากทีเดียว มองการแต่งกายก็เห็นเลยว่าเป็นผู้ชาย แต่ที่แปลกคือเค้าผอมและหน้าอกก็ไม่มี ดูยากว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงครับ
“ หล่อมากเลยอะพี่ ”
“ อืม ” ผมตอบผ่านๆ แต่ตาก็หยุดมองไม่ได้หรอครับ เพราะมันหล่ออย่างว่าจริงๆ ผมแพ้จริงๆ
“ หรือพี่คิมว่าไม่หล่อเหรอ ”
“ หล่อแบบนี้จะไหวเหรอ ผู้ชายผู้หญิงก็ไม่รู้ ” ผมตอบ
“ แหม .... ทีพี่พวกหนูยังกินไม่ได้เลยอะ ”
“ เลอะเทอะละยัยนี่ ที่กินชั้นไม่ได้เพราะชั้นมีแฟนแล้วหรอก ” เวลาพูดกับผู้หญิงผมจะพูดประมาณนี้อะครับ
“ ช่าย แฟนดุด้วย ..... หนูไปถ่ายรูปลงไอจีดีกว่า ” เหอะ พวกบ้า
ผมเดินมานั่งเตรียมสัมภาษณ์งาน รู้สึกกดดันครับ เพราะผมไม่ชอบซักไซ้ประวัติชีวิตใคร ส่วนนึงผมก็ไม่ชอบให้ใครซักไซ้ด้วย ก็เลยพยายามจะอยู่ตรงกลาง จะถามเฉพาะเรื่องงาน ส่วนจิตวิทยาอื่นๆ ให้หัวหน้าบุคคลเค้าจัดการ
ในรายการมีคนมาสมัครประมาณหกคน ที่มาสมัครกันน้อย เป็นงานด้านภาษาครับ คนที่จะเข้ามาก็เลยตั้งคุณสมบัติไว้พอสมควร เพราะคนที่จะเข้ามา จะต้องเป็นคนแปลภาษา หาข้อมูลวิชาการภาษาอังกฤษ ซึ่งพวกผมที่ทำงานงูๆปลาๆมากสุดๆ คนที่จะมาทำงานนี้ต้องเก่ง ถ้าไม่เก่งพวกผมก็แย่ด้วย
เราสัมภาษณ์กันไปเรื่อย ผมยอมรับว่า สามคนแรกผมไม่เห็นแววเลยครับ คือมีความรู้ตามที่ตั้ง แต่การตอบคำถามเวลาเราสอบถาม ไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย แล้วก็มาถึงคนที่สี่
“ สวัสดีครับ ” พอโผล่เข้ามา ผมต้องดูรายชื่ออีกรอบ มันนางสาวอะ
“ น้องผิดคิวหรือปล่าว ” ผมถาม
“ ปล่าวครับ ชื่อผม นางสาว ...... ” คนที่เดินเข้ามา คือคนที่พวกข้างนอกกรี๊ดกร๊าดกันอะครับ ที่แท้เค้าเป็นผู้หญิง
“ เชิญนั่ง ” หัวหน้าบุคคลให้นั่งครับ จากนั้นก็เริ่มสัมภาษณ์
เราให้แนะนำตัวกับประวัติเป็นภาษาอังกฤษก่อน แล้วก็ให้ลองค้นหาข้อมูลที่เราต้องการ และให้แปล ต้องทำอย่างรวดเร็วครับ และคนนี้ก็ทำได้ด้วย แถมยังไล่ตอบคำถามพวกผมได้เกือบครบ โดยที่สองคนจากฝ่ายบุคคลแบไต๋จะรับแน่ๆแล้วครับ
“ ขออภัยนะ ” ผมแทรกเข้ามา ก่อนที่จะให้เค้ากลับไป
“ ครับ ”
“ คุณเป็นผู้หญิง แต่ทำตัวเป็นผู้ชายอย่างนี้น่ะเหรอ ” เค้าจ้องผมตาเขม็งเลยครับ
“ ผมรักจะเป็นแบบนี้ครับ .... อึดอัดเพราะเรื่องนี้เหรอครับ ” หัวหน้าบุคคลพยายามจะแตะขาผม สงสัยกลัวเค้าโกรธมั้ง
“ ปล่าว .... แล้วเราจะแจ้งผลสัมภาษณ์ ” คนนั้นเดินออกไป ดูอายุในใบสมัครแล้วเป็นน้องผมสองปีครับ
ในที่สุดเราสามคนก็ให้คะแนน แล้วใส่ซองส่งไปให้หุ้นส่วนเค้าประชุมกัน ประชุมไม่นานครับ ก็มีมติมา เป็นน้องผู้หญิงที่เป็นผู้ชายคนนั้นเอง แต่ผมได้ยินด้วยว่า มีคนตำหนิที่เรารับคนเพศที่สามเข้ามา ความจริงผมเดาว่าจะเหน็บผมกับดิษมากกว่า
หลังจากเราแจ้งผลไปให้น้องเค้าทราบ น้องเค้าขอมาที่ห้างอีกครั้ง ทั้งๆที่ยังไม่ถึงวันนัดเข้าทำงาน ขอพบผมโดยตรง ระหว่างทางที่มา ก็มีทั้งหญิงทั้งชายเดินไปหา คือไม่รู้นะครับ ผู้หญิงมองเค้าก็คงมองว่าเท่ ส่วนผู้ชายบางคนก็ชอบผู้หญิงแบบนี้ สรุปเค้าเป็นยอดนิยมแทนผมไปแล้วครับ
“ พี่ฮะ ”
“ ว่าไง ชื่ออะไรล่ะเรา ”
“ ชื่อเจนฮะ ” อืมเจน
“ อยากเจอพี่เหรอ มีอะไร ”
“ ต่อไป พี่มองผมเป็นผู้ชายนะฮะ ผมเห็นสายตาที่พี่มองผมวันนั้น รู้ว่าพี่กำลังสงสัยผม ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ไม่ต้องกังวลว่าผมจะทำให้งานพี่เสีย ผมตั้งใจเต็มที่ฮะ ” พูดจาฉะฉานกว่ากูอีก
“ พี่ไม่ได้สงสัย พี่ก็แค่ .... ” ขณะที่ผมกำลังจะพูด ก็มีผู้ชายหน้าตาเข้มๆคนนึงเดินมา
“ คุยกับใครเวลาทำงานน่ะ ” วากดิษครับ หุหุ มันเดินมาแล้วก็วางมือที่โต๊ะ ซึ่งผมก็วางมืออยู่
“ ....... สวัสดีฮะ ผมเจนครับ เพิ่งได้งาน อยากมาคุยกับพี่หัวหน้าน่ะฮะ ”
“ เฮ้ย พี่ยังไม่ได้เป็นหัวหน้า ” ผมรีบบอก ขณะเดียวกันเจนก็มองมาที่มือของผมกับวากดิษ แล้วก้ทำตาโต
“ เอ๋ !!!!! ” มันอุทานออกมา จากนั้นก็มองหน้าวากดิษ ทีแรกผมไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แต่พอมองที่นิ้วนางถึงรู้ว่า เจนมันเอ๋อะไร มันเห็นแหวนของผมกับดิษนี่เอง
“ ได้ยินว่ายังไม่ถึงวันทำงาน .... มาหาคิมทำไม ”
“ ชื่อคิมเหรอฮะ สวัสดีครับพี่ ” มันยื่นมือมาให้ผมด้วยครับ แต่วากดิษจับมือแทนผมเฉย มึงหึงอะไรกับเค้าเนี่ย
“ ไปรายงานตัวกับหัวหน้าไป ชื่อริช อยู่ในห้อง ” เจนยิ้ม แล้วก็ลุกขึ้นมองหน้าวากดิษ ผมรู้สึกว่า มันเหมือนการเปล่งแสงใส่กันนะเนี่ย
“ ขอตัว ” เจนสะบัดมือแล้วเดินไปเข้าพบที่ริช
“ คนนั้นมันอะไรน่ะ มันส่งสายตาให้คิมทำไม ” ผมโดนลากมาสอบถึงห้องทำงานท่านผู้จัดการเลยครับ
“ อะไรของดิษเนี่ย เค้าเป็นผู้หญิง ”
“ โกหก ..... หน้าตาดีอย่างนั้นนะ อย่าโกหกพี่ ”
“ ผู้จัดการก็เข้าประชุมคัดเลือกอะ ” วากดิษทำหน้านึกอยู่ครู่ ก็ร้องอ๋อ
“ แต่ไม่รู้ล่ะ พี่ได้ยินว่าพวกนี้ชอบผู้ชายหน้าหวานๆ ”
“ เฮ้ย ว่าเราหน้าหวานเหรอ ” ผมสวนทันควัน
“ วากหน้าหวาน ลืมฉายาที่พวกน้องรหัสมันตั้งให้แล้วเหรอ ” ฉายานี้หายไปนานนะเนี่ย
“ เอาน่าอย่าคิดมาก ” ผมปลอบๆมันไปครับ
ผมก็ทำงานไปตามปกติ แต่มีเจนมาทำงานด้วยในฝ่ายเดียวกัน เค้าขยันดีครับ ได้ของขวัญจากสาวๆเยอะมาก ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกครับ แต่ชักจะหวั่นๆที่วากดิษพูด ว่าพวกนี้ชอบผู้ชายหน้าหวาน มันจริงเหรอวะ
ช่วงนั้นมีอยู่วันนึง พวกเรามีนัดกันไปกินเที่ยว ผมก็ไปด้วยเพราะฝ่ายเดียวกันไปกันหมด ส่วนวากดิษไม่ได้ตามมาด้วยครับ ต้องตามไปเฝ้าพ่อ พองานเริ่ม พวกเราก็กินเหล้ากันยกใหญ่ ส่วนผมงดครับ
“ เรามาร่วมสนุกกันครับ มาโหวตหนุ่มหล่อประจำวันกันดีกว่า ขึ้นมาๆ ” หนุ่มหล่อบ้าอะไร ฮุ้ว
“ พี่เจนขึ้นไปสิคะๆๆ ” หืม ผมหันขวับเลย
“ พี่คิม ไปด้วยกันไหมฮะ พี่น่ารักดีนะ ”
“ ฮิ้ววววววววว ” เชี้ย เริ่มแล้วไง
“ เจนแอบจีบพี่คิมอ่า ” ตอนนี้พี่ริชเริ่มหูผึ่งครับ
“ พอเหอะน่าๆ ..... อ้าวดิษมาได้ยังไง ” วากดิษมายืนยิ้มอยู่ข้างหลังผมแล้วครับ
“ มาสิเจน ไปวัดกันใครหล่อกว่า ” โอ้โห วากดิษแรง
“ ได้ครับ ลองเลย ” ผมได้แต่ส่ายหน้าครับ ส่วนคนอื่นๆเค้าไม่รู้หรอกว่าเป็นอะไรกัน ยกเว้นพี่ริชที่ดูจะหัวไวเป็นพิเศษ
พิธีกรมันก็ทะลึ่งไปเรื่อย ผมนั่งมองผู้ชายที่ไปประกวด ที่มันไปประกวดกันเพราะ รางวัลคือเหล้าฟรีสองขวด ในใจผมก็แอบเซ็ง เดี๋ยวนี้กูไม่หล่อแล้วเหรอวะ เหอะๆๆ
“ มาโหวตกันครับ เจนหรือดิษ เจนหรือดิษ .... ” แต่ที่ไม่น่าเชื่อคือ ไอสองคนนั้นมันยืนอยู่สองคนสุดท้ายด้วยอะดิครับ ขณะที่ไอพิธีกรกำลังจะให้โหวต เจนก็ขอไมค์มาพูด
“ ผมว่าให้คนนึงตัดสินดีกว่าครับ ”
“ โอโห ใจป้ำนะครับ ..... สู้กันตัวๆ เจนน่าจะชนะนะเนี่ย ” ไอพวกที่มาเที่ยวดูจะนิยมหน้าหล่อกึ่งใสของเจนมากกว่าครับ แปลกดีเหมือนกัน
“ ให้คนชื่อคิม โต๊ะนั้นเลือกครับ ว่าใครหล่อกว่า ”
“ กรี๊ดดดดดดดดด ” เวรสุดๆเลย ไฟมันมาจ่อที่ผมแล้วครับ ผมต้องเดินด้วยความอายสุดขีดมาใกล้ๆเวลา ขณะที่พี่ริชกระซิบว่า
“ คิม ..... ตอบให้ดีนะ ”
“ ครับพี่ ”
ผมเดินขึ้นมาบนเวที โดยที่ก็หวั่นๆ ไม่รู้จะตอบยังไง ในที่สุดก็คิดได้ แล้วตอบออกไปว่า
“ ผมว่า .... ผมหล่อที่สุดแล้วครับ ให้สาวๆเลือกดีกว่า ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” หัวเราะกันได้ยกนึงครับ จากนั้นเค้าก็ไปเลือกกันเอง ผลก็เจนชนะครับ
ต่อมา เจนกับดิษก็ชอบเขม่นกัน นับวันยิ่งมาก ผมได้แต่งงๆครับ ไม่นึกว่าเจนที่ผมมองว่าเป็นผู้หญิงทำดูเหมือนผู้ชายมาก แต่ต่างตรงที่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรง
หลังจากนั้นมีหลายครั้งที่เจนพยายามจะรุกใส่ผม และดิษก็ไม่อยากมีปัญหา ทั้งๆที่เค้าก็ไม่พอใจ แต่แทนที่เจนจะเข้าใจผมบ้าง เจนกลับเปิดเผยมากขึ้นว่ากำลังจะจีบผม ที่ทำงานก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เพราะพวกนั้นรู้ว่าดิษมันมีนิสัยยังไง ในที่สุดก็มาถึงวันที่ผมต้องพูดตรงๆ
“ เจน ”
“ ครับพี่คิม ” เวลาผมเดินมาหาที่โต๊ะ เค้าจะยิ้มรับเสมอ
“ พี่ขอคุยด้วยหน่อย ” เจนเดินตามผมมา
“ เจน ...... พี่ไม่ได้รังเกียจอะไรเจนนะ แต่พี่ว่าเจนหยุดทำแบบนี้เถอะ ”
“ ทำไมครับ พี่ลำบากใจเพราะเริ่มชอบผมใช่ปะ ” ผมมองยังไงก็เหมือนน้องชายที่ยังไม่โตอะครับ
“ ไม่หรอก แต่ถ้าเจนไม่หยุด พี่จะโกรธจริงๆแล้วนะ พี่ไม่ใช่คนชอบนอกใจใครนะเจน ..... หยุดก่อนที่พี่จะเกลียดเถอะ ” ผมพูดจบก็เดินออกมาเลย ผมได้ยินเสียงสะอื้นด้วย แต่ไม่ได้หันกลับไปหรอกครับ
เวลาที่เราเจอใครที่รักเรา ผมก็รู้สึกดีหรอกนะครับ แต่ถ้าเป็นลักษณะยั่วตลอดเวลา ทั้งที่ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมไม่ชอบเลยจริงๆ และครั้งนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เลยต้องพูดไปตรงๆ
จากนั้นสามวัน เจนก็ขอลาออกครับ หลายคนตกใจมาก เพราะไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้ พี่ริชให้ผมตามไปคุย ผมตัดสินใจไปคุยด้วยอีกครั้งนึง เจนให้เหตุผลกับผมทางข้อความว่า
“ ผมทำงานในที่ที่มีคนที่ผมแอบชอบไม่ได้ ยิ่งมองพี่กับพี่ดิษรักกัน ผมทนทำงานไม่ได้เลย ..... และผมไม่อยากให้พี่เกลียดผม ไม่เห็นหน้าพี่สองคนดีที่สุดแล้ว จากนี้ไปพี่จะได้สบายใจ ”
ผมเอาเรื่องนี้ไปคุยกับวากดิษ เพราะรู้สึกว่าเรื่องที่ผ่านมามันทั้งตลกทั้งเศร้า ทำไมเพราะรักมันทำให้เรื่องพัวพันจนมั่วแบบนี้ ผมไม่เข้าใจครับ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน วากดิษตอบสั้นกับผมว่า
“ พี่เข้าใจเค้านะ ..... คิมไม่ฉลาดอาจจะไม่เข้าใจ ”
“ ด่าโง่ เดี๋ยวมีเรื่องๆ ..... แต่เราต้องหาคนอีกแล้วเหรอ ตำแหน่งงานนี้เสียไปสองแล้วนะ นี่แค่สองสามเดือนเอง ” เจนทำงานไปประมาณสามเดือนเศษๆครับ
“ ไม่ต้องคิดมากหรอก ...... มีนักเรียนนอกจะมาสมัครงานอยู่แล้ว ”
“ ใคร ... ไอเดย์เหรอ เฮ้ย จริงอะ ” ผมเพิ่งรู้ว่า ที่มันไปเรียนน่ะแค่หกเดือนครับ
“ ไม่รู้สิ ...... อยากรู้ คืนนี้พี่ขอค่าบอก ”
“ แม่ม ทะลึ่งจริงๆ เลยโว้ย ”
“ ฮ่าๆๆ ”
*******************************************************************
เรื่องก็ประมาณนี้ครับ แต่ขอฝากไว้ก่อนว่า ผมไม่ได้ตั้งใจดูถูกอะไรคนที่มีรสนิยมแบบนั้นนะครับ ผมก็แค่งง แฮะๆๆ
แล้วจะรีบมาต่อเรื่องไอวินไอเดย์ต่อไปนะครับผม จุบๆ ^^ :mew1:
-
.
-
มีตัวอย่างคู่รัก ที่เป็นทอมหล่อกับเกย์(หล่อ)หน้าหวาน ด้วยนะตอนนี้ ความรักมันออกแบบไม่ได้จริงๆ อิอิ
-
อ่านแล้วสับสนกับความรักจริงๆ ค่ะ แต่ก็ดีแล้วที่เขาไม่พยายามทำตัวเป็นมือที่สาม
-
พี่คิม นี่เสน่ห์แรงแหะ 5555
ขอนอกเรื่องแปป
พี่คิมรับฝึกงานเปล่า (กำละงหาที่ฝึกงานอ่ะ 55555)
-
เป็นใครก็งงไม่แพ้กัน เนื้อหอมขนาดทอมมาจีบ หัวเราะไม่ออกกันเลยทีเดียว
-
ถ้าบอกความรักไม่มีพรมแดน ก้อตรงกับตอนนี้ของคิมที่สุด รักมันออกแบบไม่ได้จริงๆด้วยอะ แต่ไม่สนับสนุนให้แย่งแฟนใครนะ
ขอให้ดิษกะคิมจับมือกันอย่างนี้ตลอดไป พร้อมกับเล่าเรื่องให้เราฟังไปนานๆนะคะ
-
แสดงว่าคิมเป็นคนที่เสน่ห์แรงมากๆ...ถึงว่าเวลาอยู่ใกล้สาวๆ เฮียถึงชอบเป็นห่วง
แอบลุ้นตอนที่คิมไปตอบว่าใครหล่อ...คิมรู้ทางหนีทีไล่ดีมากๆ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี :a1:
แต่ว่าน้องเขาก็ไม่ควรจะให้คิมไปตอบอย่างนั้นเลยนะ เหมือนประกาศสงครามกันเลย อย่างน้อยก็ควรเคารพพี่ใหญ่บ้าง
อยากรู้เรื่องวินกับเดย์มาก แสดงว่าเดย์ไปเรียนต่อ... (สงสัยไปเรียนต่อเพื่อวินอย่างที่เขาคุยกัน :m20: )
ตกลงตอนนี้สองคนนี้ยังรักกันอยู่ไหมเนี่ย แล้วเวลาคุยกันไม่โทรข้ามแดนเลยเหรอนั่น
-
นี่ล่ะหนาความรัก o18
ว่าแต่คุณคิมนี่เสน่ห์แรงจริงๆนะนี่ :katai2-1:
-
:katai2-1: มาต่อสักที คิดถึง พี่ๆสองคนมากครับ ยังไงก็กลับมาต่อเรื่องของ เดย์ ไวๆนะครับ อยากอ่านแย้ว :z10:
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
เดี๋ยวนี้โลกไปไกลแล้วจริงๆ เอ๊ะ หรือพี่คิมเนื้อหอมเกินไปกันแน่เนี่ย
พี่คิมมีแอบงอน กลัวไม่หล่อ :laugh:
-
อ่านแล้วอมยิ้ม รอน้องคิมมาเล่าต่อนะคะ :mew3: :mew3:
-
:m20:
น้องคิมเสน่ห์แรงกับทุกเพศทุกวัยจริงๆ
-
ยกนิ้ว o13 ให้คิม พี่ไม่ใช่คนชอบนอกใจใคร
ชอบมากกก นับถือคิมเลย
-
:katai2-1: :katai2-1: :pig4: :pig4:
รออ่านตอนต่อไป..... :hao6:
-
อ่านแล้วลุ้นๆ อยู่เหมือนกัน
คิมเสน่ห์ไม่ลดลงเลยนะ
มีกับทุกเพศจริงๆ ไม่เว้น
แม้แต่น้องเจนคนที่หลายคน
เขาตามกรี๊ดกัน ถึงจะเป็นทอม
แต่วากดิษก็ยังคงเป็นคน
ที่มองอะไรทะลุปรุโปร่งเหมือนเดิม
แต่พี่ก็ชอบคิมนะ ที่กล้าพูดตรงๆ
รอลุ้นตอนเดน์กับวินต่อไปนะคะ
-
น้องคิมเสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะครับ5555
-
อ่านแล้วกรี๊ดดดดดดมากอ่ะ
หวานกันตลอดอ่ะ น้องคิมพี่ดิษเนี่ย อิอิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ดีใจนักเรียนนอกจะกลับมาแล้ว
ขอบคุณมากจ้า ที่มาเขียนเล่าเรื่องให้อ่านกัน ทั้งๆ ที่น้องคิมมีภาระหนัก
ทั้งภาระการเรียนและการจาน
ขอบคุณมากจ้า :L1: :pig4: :L2: :กอด1:
-
น้องคิมยังคงเสน่ห์แรงเหมือนเดิม ว่าแต่กรณีทอมกับเกย์ใครจะรุกใครจะรับ สงสัยอ่ะ เพราะทอมบางคนไม่ชอบรับ แต่ว่าจะรุกผู้ชายยังไง งง มาต่อเรื่องหลักคิดถึงเดย์กับวิน คิดถึงน้องโจด้วยหายเงียบเลย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ผม
-
พี่คิมนี้เสน่ห์แรงไม่หยุด กับทอมก็ไม่เว้น55555555555
รอพี่คิมพี่ดิษ :man1: :กอด1:
-
คิมนี่เสน่ห์แรงจริงๆ :hao7:
-
พี่คิมพี่ดิษ
อยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล.ขอให้ดิวันดีคืนนะครับ คุณพ่อพี่ดิษ
-
คิม ราคาทองลงแล้ว ขอตังค์เฮียซื้อเลยนะ o22
-
พี่คิมเสน่ห์แรงจริง ๆ
^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับผมมมมมมมมมม
มาเยี่ยมคุณพ่อด้วยนะคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
หายไป4วันละ
แต่ก็อยากมารอนะครับพี่คิมพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
-
พี่คิมนี่แปลกดี
-
สนุกจัง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ รู้ไหน ว่าคิดถึงอะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เจนมาอารมณ์ไหนเนี่ย กับผู้ชายก็ไม่เว้น เป็นสาวประเภทสองก็ว่าไปอย่าง
หรือว่าคิมหน้าหวานมากๆเหมือนผู้หญิงกันแน่นะ ถึงทำให้ผอมหลงรักได้เนี่ย
มันเป็นรักที่ซับซ้อนทางเพศมากเลย ยิ่งกว่าชายรักชายซะอีก เสน่ห์แรงจริงๆ
อยากเห็นหน้าคิมแล้วสิ หน้าตาจะเป็นไงหวานมากขนาดไหน :mew1:
-
มารอ
คับ
-
:mew2: โดนย้ายครับ งื้อ
ปีหน้าต้องไปทำงานใหม่ แผนกใหม่ครับ เพราะจบกฎหมายแท้ๆเลย แฮะๆๆ :mew5:
ช่วงนี้ต้องขออภัยอย่างมากนะครับ เพราะไม่นึกไม่ฝันว่าจะต้องย้ายงาน อะไรก็ไม่คุ้นมือ ที่สำคัญไม่มีลูกมือเลย
กำลังจะทำเรื่องขอคนช่วย แต่ขอยากครับ หลายๆปัจจัยเนอะ
มาแจ้งก่อน เพราะจะได้หายห่วง (สำคัญปานนั้นเลย หุหุ)
ปล.เด็กเดย์กลับมาแล้วครับ กลับมาพร้อมปัญหาด้วย ผมไปตามเก็บมาเรียบร้อย หุหุ มีเล่าให้ฟังด้วยครับ
ปล.อีกรอบ แล้วก็มีเรื่องพิเศษ ย้อนกลับไปสมัยเรียนกับรับน้องอีกเรื่อง ที่ผมแอบประทับใจ แต่ไม่ได้เล่าไว้ครับ เรื่องนี้ผมว่าต้องเขียนยากหน่อย เพราะมาจากควาทรงจำล้วนๆเลย
พบกันนะครับ ^^
-
จะรอ
-
ยินดีกับแผนกใหม่ด้วยนะคะคิม
พี่เชื่อว่าคิมต้องทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ
fc รอได้เสมอ แต่คิมอย่าลืมใส่ใจดิษด้วยนะ
ว่าแต่เด็กเดย์กลับมาก็ทำเรื่องให้คิมตามเก็บ
อีกแล้วเหรอ ว่าแต่เรื่องไรหว่า เกี่ยวกับวินป่าวนะ
แล้วเจอกันเมื่อคิมว่าง ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้นะ สู้สู้
-
ทำงานด้านกฏหมายในบริษัทน่าจะเกี่ยวกับผลได้เสียของบริษัทโดยตรง
สู้ๆ นะคิม คิมทำได้อยู่แล้ว
จะสิ้นปีแล้ว คิมกับเฮียมีแผนจะไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างรึเปล่านะ :กอด1:
-
:a5: จะรอนะครับบบบบบบบบบบบบบ ยังไงก็จะรอออออออออออออออออออ :heaven
-
รอได้ค่าา สู้ๆนะพี่คิม :man1:
-
ดีใจกับแผนกใหม่ของคิมด้วยน่ะครับ มั่นใจว่าคิมต้องทำได้อยู่แล้วคนเก่ง ดีใจเดย์กลับมาแล้ว รอมาต่อน่ะครับ แล้วงานยุ่งขนาดนี้อย่าลืมเอาใจเฮียเค้าด้วยน่ะค้าบ คิดถึงคิมดิษ เดย์วิน และก็โจอีกคน
-
ยินดีกะงหน้าที่ใหม่นะคะน้องคิม :mew3: :mew3:
-
รอครับ
-
:mc4: ดีใจกับตำแหน่งใหม่ด้วย.....
รอๆๆๆๆๆ (http://img.coolz-server.com/img/2013-11-06/09-20-00_0.034537.gif)
-
ขอให้ มีความสุขกับ งานใหม่นะคิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะฮะ เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:katai5: แอบมาๆ บอลจบแล้ว แฮะๆๆ
*****************************************************
หลังจากที่ผมเกลี้ยกล่อมไอเดย์สำเร็จ เราก็กลับมาที่หอพัก พอผมกลับมาถึงไอเดย์ก็ทำหน้าบูดบึ้งใส่พวกผมอีก ไอนี่อารมณ์ไหนกันวะ
“ อย่ามาทำหน้าแบบนั้นกับกูนะ ” ผมบอกมัน
“ พวกพี่หนีมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ ไม่เห็นบอกผมบ้างเลย ” ไอเดย์เริ่มออกลายงอแงแล้วครับ
“ หนีมาอยู่ด้วยกันหมายความว่าไงวะ ” ผมถามกลับไป ขณะที่วากดิษกับวินกำลังช่วยกันขนของฝากที่แวะซื้อมาลงมาเก็บ
“ ก็ดูดิ ให้ไอวินมาอยู่หอพี่ครึ่งราคาอะ ”
“ ใครว่า เราขอพี่เค้าแค่เดือนสองเดือน หลังๆมานี้เราจ่ายเต็มทุกเดือนนะ ” ไอวินช่วยผมเถียงแล้วครับ
“ ไม่รู้แหละ พวกพี่ไม่บอกผม ” ความจริงมันก็งอนเล่นๆแหละครับ แต่ลึกๆมันอาจจะแขวะผม เพราะครั้งนึงมันเคยขอออกมาอยู่นอกบ้าน ผมห้ามไว้เพราะเห็นว่าบ้านมันออกใหญ่โต มาอยู่ก็ลำบากปล่าวๆ ไม่เหมือนไอวินครับที่ต้องนั่งรถมาทำงานไกล
“ เดย์ ” พอคนนี้พูด ทุกคนก็ต้องเงียบอะครับ กลายเป็นธรรมเนียมไปแล้ว เหอะๆ
“ ครับพี่ดิษ ”
“ ตกลง ตัดสินใจยังไง .... ตอนที่นั่งมา พี่ไม่เห็นเราตอบตกลงเลยว่าจะไปหรือไม่ไป ” อืม ใจมึงนี่จดจ่อจังเลยนะ
“ .... พี่ว่าผมควรไปเหรอครับ ”
“ ถามความต้องการดูสิ พี่ไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไง เพราะพี่ก็ไม่ได้ไปเรียน ”
“ ใช่ หน้าอย่างงี้อะ ไปเรียนมาเค้าก็คงไม่เชื่อหรอก ” ผมได้ทีแซวมันเลยครับ หึหึหึหึ
“ แล้วหน้าอย่างพี่คิมอะ ”
“ ไอเดย์ กูพี่ห้องมึงนะเว้ย ” มันแขวะผมแทบทุกวินาทีเลยครับ
“ เดย์ ทำไมนายไม่ลองปรึกษาพี่ริชดูล่ะ ” วินพูดขึ้นครับ ความคิดเข้าท่าดีนะ
“ เหอะ ไอริชที่จะปล้ำพี่คิมใช่ปะ ไม่ไปปรึกษามันหรอก เดี๋ยวติดนิสัยแม่งมา ” ยังแค้นฝังหุ่นอยู่เหรอมึง เหอะๆ
“ ไม่เอาน่า พี่ริชเค้าจบเมืองนอกมานะ นิสัยรวมๆก็ใช่ได้อยู่ ” แสดงว่าถ้าไม่รวมๆมา นิสัยคงไม่ค่อยดีล่ะสิ ฮ่าๆๆ
“ เอางี้เดย์ จริงจังเลยนะ ” ผมพูดบ้าง
“ ..... ” ทำไมทุกคนต้องเงียบวะ
“ เงียบทำไม ”
“ ก็พี่จะเอาจริงอะ พวกผมกลัว ” หน้าตามันดูจะกลัวจริงๆอยู่นะครับ ผมก็ตั้งท่าตั้งทางแล้วคุยกับไอเดย์
ผมก็ไม่รู้นะครับว่า การไปเรียนเมืองนอกนั้นมันทำให้เราพัฒนาตัวเองขึ้นยังไงบ้าง แต่เท่าที่ผมเห็น ที่ได้แน่ๆก็คงเป็นสำเนียงการใช้ภาษากับประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากบ้านเรา
“ ถ้าเดย์ไป ก็จะได้สองอย่างนะ ” วากดิษว่ามาครับ สองอย่างยังไงหว่า
“ ครับพี่ ”
“ หนึ่งเดย์ ก็ได้อย่างที่คิมว่ามา สอง เดย์ก็จะได้ทำให้สมเจตนาของพ่อด้วยไง ” จะว่าไป มันนี่กตัญญูจริงๆนะครับ
“ ทำไมพี่สองคนอยากให้ผมไปไกลๆจัง เบื่อผมมากเลยเหรอครับ ”
“ ทำตัวงอแงนะไอเด็กไม่จักโต ” มันมองผมแล้วยิ้มๆ
“ ความจริง ผมอยากเป็นอยู่แบบนี้จังเลยครับ ”
“ อย่างแรกนะน้อง เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว การทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจจะทำให้เราบาปนะ อีกอย่างน้องโชคดีมากที่พ่อจะสนับสนุนให้ได้ศึกษาในระดับสูงขึ้น คนอื่นเค้าไม่มีสิทธิแม้แต่คิดฝัน ” โอ้โห วากดิษโฉมใหม่ มีบุญมีบาปด้วยครับ
“ อย่าคิดมากเลยเดย์ เราเห็นด้วยกับพี่ดิษกับพี่คิม ” แฟนมันปลอบอีกคน
“ งั้น ขอเราคิดก่อนหนึ่งวัน แล้วค่อยกลับไปคุยกับพ่อ ”
วันนั้นตลอดทั้งวัน ไอเดย์มันขลุกเล่นอยู่กับพวกผมไม่ได้ไปไหนเลยครับ ข้าวกลางวันข้าวเย็นก็ซื้อกันมานั่งกินที่ห้อง ค่ำๆไอสามคนนั้นเค้าก็ตั้งวงชนแก้ว ไม่นานก็นอนกลับกันหมดครับ
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะปวดท้อง แต่ไม่เจอไอเดย์ ก็นึกตกใจครับ พอทำธุระเสร็จก็รีบเดินออกมาเดินตามหามัน แล้วก็เจอมันที่ระเบียงใกล้ๆกับบันไดทางขึ้นไปที่อีกชั้น
“ นั่งทำอะไรวะ ดึกแล้ว ” ผมเห็นมันก้มหน้าลงพื้น เลยถามมันครับ
“ พี่ลุกมาทำไม ”
“ กูนึกว่ามึงหนีไง ” มันยิ้มๆ
“ ผมจะหนีไปไหนได้ล่ะพี่ ..... ตั้งแต่โตมา นอกจากขับรถ ผมทำอะไรไม่เป็นเลย ” พอพูดจบมันก็ก้มหน้าอีก ผมเลยเดินไปใกล้ๆกับมัน
“ ขยับกูนั่งด้วย ” มันเงยหน้ามองผมอีกรอบ
“ เดี๋ยวพี่ดิษเห็น หาว่าผมตีท้ายครัวนะ ” ใครว่ามันทำอะไรไม่เป็น ปากหมาเป็นก็อย่างนึงล่ะ
“ เอาน่า เรื่องของกู ..... ที่ว่าทำอะไรไม่เป็นคืออะไร ”
“ เอาตั้งแต่เริ่มเลยนะ ตอนผมเริ่มโต ผมอยากขับมอเตอร์ไซค์ พ่อบอกผมว่าอันตรายไม่อยากไม่อยากให้ขับ ..... พอจะลองทำกับข้าว พ่อก็บอกว่ามีคนทำให้กินแล้ว เอาเวลาไปเรียนเถอะ ขนาดขับรถ ผมยังต้องแอบหัดตอนพ่อไม่อยู่เลยอะพี่ ผมไม่เคยซักผ้าล้างจาน หรือทำงานบ้านเองซักอย่างเลย ..... พี่รู้ไหมว่าทำไม ” ผมคิดว่าเข้าใจได้อยู่หลายเรื่องนะครับ
“ ไม่รู้ว่ะ ” แต่ผมก็ไม่อยากขัดคอมันตอนนี้ อยากให้มันเปิดใจออกมาก่อน
“ พ่ออยากให้ผมกลายเป็นแบบนี้ไง ..... วันไหนที่ผมคิดจะทำอะไรเอง ทุกอย่างก็ยากไปหมด หึ ผมมันเป็นเด็กที่ยังไม่โตอย่างที่พี่พูดนั่นแหละ ..... ฮึก ” ชิบหาย จะร้องไห้นี่หว่า
“ เดย์ ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องเถอะ กูไม่ว่าอะไรมึงหรอก แล้วกูก็เก็บความลับเก่งนะเว้ย ”
“ ฮือออ ” มันทำตามสั่งเลยครับ
พอมันหยุดร้องไห้ ผมบอกให้มันไปล้างหน้าล้างตา มันไม่ยอมเข้าไปครับ บอกว่ากลัวคนอื่นจะมาเห็น แปลกดีแล้วมึงไม่กลัวกูเห็นหรือไง
“ ทำไมไม่คิดว่า พ่อห่วงมึงมากๆล่ะเดย์ ”
“ ฮ่ะๆๆ อะไรนะพี่ ”
“ ถามว่า ทำไมไม่คิดว่าพ่อมึงห่วงมึงมากบ้างล่ะ ” มันถอนหายใจ
“ พี่มองโลกสวยไปหรือปล่าว ”
“ ไม่เว้ย คืองี้นะ ..... ตัวกูเอง พ่อก็ห้ามขับรถ อย่างที่มึงเห็น กูไม่ได้ขับรถไปไหนมาไหนเองเหมือนกัน เพราะตอนเด็กกูเจออุบัติเหตุ และพี่ชายกูก็รถคว่ำโชคดีที่ไม่ตาย แต่ตอนนี้กระดูกสันหลังก็มีปัญหามากๆ ” มันนั่งฟังตาปริบๆเลยครับ
“ ส่วนเรื่องทำอาหารอะไรนั่นน่ะ พ่อกูก็เคยบอกคล้ายๆกันว่า อาหารมีไว้แค่กินอิ่ม เอาเวลาไปเรียนไปเล่นดีกว่า เพราะเรียนเนี่ยหมดช่วงนี้ไปเราก็จะแก่เกินเรียน เล่นก็เหมือนกันพอพ้นช่วงไปเราก็ไม่ใช่เด็กๆที่จะเอาแต่เล่นอีก ”
“ แต่ทำไมพี่ ดูไม่เหมือนคนอ่อนแอเลยล่ะ ”
“ ไม่รู้สิ .... บางครั้งกูก็คิดว่ากูไร้ประโยชน์นะ ”
“ พี่น่ะเหรอ ”
“ อืม ตอนนี้กูได้งานก็จริง แต่ก็ต้องทำอยู่กับดิษ ..... ความจริงกูอยากกลับไปดูทางบ้าน แต่พ่อก็ไม่ให้ไป ” ไอเดย์นั่งคิดอยู่ครู่นึง
“ บางที ผู้ใหญ่อาจจะคิดว่าพี่อยู่ทางนี้ ทำประโยชน์ให้ได้มากกว่ามั้ง ” มันก็คิดถูกอยู่นะครับ
“ อืม แล้วทำไมมึงไม่คิดแบบนี้บ้างล่ะ ” ไอเดย์ตาค้างเลย
“ ก็ ..... ”
“ ลองไปคุยกับพ่อดีๆ ถามไปตรงๆเลย มึงโตแล้วนะเดย์ อย่ากลัวที่จะเปิดใจกับครอบครัวเลย อะไรจะเกิดก็ปล่อยไป โอเคปะ ” ไอเดย์เริ่มยิ้มออกครับ
“ ขอบคุณครับพี่ ”
“ เออ ไปล้างหน้าล้างตา นอนได้แล้ว ” มันลุกนำผมไป เฮ้อ หวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยสำหรับมึงนะเดย์
ผมเดินเข้ามาในห้อง ปรากฏว่าไอวินกับไอเดย์หายไปครับ เหลือแต่วากดิษนั่งคอตกอยู่
“ อะไรกันเนี่ย ” วากดิษเงยหน้าพรวดขึ้นมา ชี้ไปที่ห้องน้ำ สงสัยน้องสองคนอยู่ในห้องน้ำมั้งครับ จากนั้นมันดึงผมไปนอนที่เตียง
“ ไปจู๋จี๋กับคนอื่นมาเหรอ ” มันยังเมาๆอยู่นะเนี่ย
“ จู๋จี๋บ้าอะไร ไปคุยกับน้องมา ”
“ เชื่อด้ายไหมเนี่ย ” เวลาเมานี่น่าเตะดีเหมือนกันนะวากบ้า เหอะๆ
“ ได้ดิ ”มันก็ยิ้มหวานๆให้ผม น่ารักไปไหมมึง
“ แล้วทำไมตื่นกันหมดเลยล่ะ ” ผมถามวากดิษ นายนั่นเค้าไม่ตอบครับ แต่ลูบหัวผมแทน
“ พี่ก็ห่วงเดย์เหมือนกัน พอเห็นว่าเดย์กับคิมไม่อยู่ พี่ก็เลยลุกมาคุยกับวินในฐานะคนอยู่ข้างบนด้วยกัน ” ผมนั่งงงกับคำพูดมันอยู่พักนึง แล้วก็นึกออกครับ แม่มทะลึ่งเว่อร์อะ
“ เอะอะอยู่บนๆ ภูมิใจนักหรือไงห๊ะ วันนี้จะสอนให้รู้สำนึกบ้าง ” ผมผลักไอวากดิษลงไปกองแทน มันก็ดิ้นสู้ครับ แต่คราวนี้ผมสู้สุดแรงเกิดเหมือนกันครับ มันเอาแต่ว่าผมอยู่ล่างมั่ง เป็นรับมั่ง วันนี้แหละ ......
“ เอ่อ ....... ” ขณะกำลังจะชนะไอวากดิษที่กำลังเมามายอยู่ ไอน้องสองตัวก็โผล่ออกมา
“ พี่ทำอะไรกันครับ มวยปล้ำเหรอ ” ไอวินถาม เอาจริงๆนะครับ ผมลืมว่ามีน้องสองคนอยู่ด้วย เหอะๆ
“ เฮ้อออ ...... ” ไอวากดิษมันหายใจเหมือนโล่งอกอะครับ โธ่เว้ย
“ นอนกันเหอะพี่ พรุ่งนี้จะได้ไปบ้านผม ”
“ เออ ”ผมรับคำ
“ ฮ่าๆๆๆ ”
“ หัวเราะทำไมวะ ” ผมถามวากดิษ
“ วาสนาน้องคงไม่มี อย่าหวังลมๆแล้งๆเลยน่า ” ผมได้กัดฟันกรอดๆๆ
“ พวกพี่คุยอะไรกันอะ ”วากดิษมันหัวเราะไม่เลิกเลยครับ ผมก็ได้แต่ก้มหน้า โบกมือให้นอนๆไปซะ ผมก็ล้มตัวลงนอนกับไอวากบ้า แต่มันก็กระซิบผมก่อนจะนอนนะว่า
“ ขอดีๆพี่ก็โอเคนะ หึหึ ” เออ ให้ความหวังกูอะดีแล้ว ไอวากบ้า
ตื่นเช้ามา ไอสองตัวนั่นเดินลงไปอาบน้ำที่ห้องของไอวิน ส่วนผมก็เตรียมตัวกันพร้อม จากนั้นเราไปกะว่าจะไปหาอะไรกินกันก่อน แต่ไอเดย์บอกว่า พ่อของมันเตรียมไว้รอแล้ว ดีเลยกูจะได้กินข้าวบ้านคนรวยกับเค้ามั่ง หึหึ
พวกเรามาถึงบ้านของไอเดย์ เราเข้ามาที่ห้องโถงโดยที่ไอเดย์เป็นคนเดินนำ แต่คราวนี้อาจจะมีเรื่องให้เครียดนิดหน่อย เพราะคราวนี้ไอวินมันมาด้วย พอมาถึงแต่ละคนได้แต่มองหน้ากันไปมา ไม่มีใครพูดจากัน
“ เดย์ มานั่งเหอะ ...... นั่นใครเหรอ ” ถ้าจำไม่ผิด คนที่เดินมาชวนไอเดย์คือลูกเลี้ยงที่เดินตามผมออกมาคุยด้วยเมื่อคราวก่อน และนอกจากเดินมาทักทายแล้วยังถามถึงไอวินตัวโย่งด้วย
“ แฟนกูเอง ” อุ้ยยย แรงเนอะดิษน้อย
“ .... มานั่งกินอะไรกันก่อนสิ ” พ่อของเดย์พูดแล้วครับ ผมเดินตัวลีบๆไปที่โต๊ะอาหาร พยายามผลักไอดิษไปใกล้ๆพ่อของเดย์ มันก็เบียดๆผมให้ไปข้างหน้า
“ มาเถอะน่า คิมน่ะ มานั่งกับลุง ” แป่วววว
“ ครับ ” ว่าแต่เค้าเป็นลุงผมเมื่อไรอะ เป็นไปได้ไหมว่าพ่อผมก็พูดคุยกันอยู่บ้าง
“ คุณคะ ขอตัวก่อนนะคะ ” บ้านนี้เค้ามารยาทงามครับ กินเสร็จขอตัวกันด้วย คนนี้เป็นแม่เลี้ยงของเดย์ครับ
“ อืม ”
“ กั้ง นั่งอยู่ด้วยกันก่อนสิ ” ชื่อกั้งเหรอ คนที่อายุเท่าเดย์อะครับ
“ ครับอา ”
“ อาอยากส่งเราทั้งสองคนไปเรียนด้วยกัน ” ไอเดย์ที่กำลังกินข้าวอยู่ เงยหน้าแล้วส่งสายตาอาฆาตใส่กั้งเฉยๆเลยครับ
“ ไม่ดีกว่าครับ ผมช่วยร้านของแม่อยู่ก็ดีแล้วนะครับ ” ร้านของแม่เลี้ยงไอเดย์สิ เค้าทำอะไรกันนะ
“ แม่น่ะเค้าทำเองได้ แต่อา ...... อาว่า ” ทำไมจู่ๆอ้ำอึ้งไปซะงั้นล่ะ
“ อะไรพ่อ ” ไอเดย์ซักพ่อมันเฉยเลยครับ แต่ละคนก็นั่งมองหน้ากันครับ ตอนนั้นผมก็คิดบางอย่างได้
“ ลุงอยากให้ไปเป็นเพื่อนกันใช่ไหมครับ ” ลุงพ่อของไอเดย์พยักหน้าช้าๆ
“ ใช่ ลุงอยากให้มีเพื่อนไปด้วยกัน เพราะไปอยู่คนเดียวมันลำบากมาก ”
“ พ่ออยากส่งเค้าไปกับผมหรือให้ผมไปกับเค้า ” โห ไอนี่เถียงเก่งจริงๆครับ
“ มันสำคัญตรงไหนล่ะเดย์ ” ผมถามแทนพ่อมันเลยครับ ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ ผมรู้สึกได้ว่าพ่อของเดย์ก็รักลูกมากจริงๆ ผมสัมผัสได้จากการคุยกันครั้งที่แล้ว
“ พี่ ..... อย่ายุ่ง ” มันทำปากหมุบหมิบๆ แต่เค้าก็ได้ยินกันทั้งโต๊ะนั่นแหละครับ
“ อย่างน้อย ไปเรียนเอาความรู้ประดับตัวเอง ..... เพื่อพ่อซักครั้งเถอะ ”
“ ..... ” ไอเดย์งี้มองตาค้างเลยครับ แม้แต่คนชื่อกั้งก็มองหน้าอาของเค้าเหมือนกัน
“ แล้วหลังจากนั้น จะไปทำอะไรพ่อก็ไม่ว่าแล้ว แต่พ่อไม่อยากให้สิ่งที่เราทุกคนสร้างกันมาต้องพังเพราะคนรุ่นเรา ” พอพูดถึงตรงนี้ กั้งดูจะหงอยๆลงไปนิดหน่อยครับ
“ พ่อไม่ได้วางแผนให้ผมต่อเหรอ .... แล้วผมจะต้องทำอะไรต่อ ” ที่มันถาม ก็ดูจะเชื่อมโยงกับสิ่งที่มันเล่าให้ผมฟังครับ
“ ลูกอาจไม่รู้ แต่พ่อไม่เคยบังคับลูกเลย ” โอ้โห ไม้ตายเลยไหมมึงไอเดย์ เหอะๆ มันถอนหายใจเฮือก จากนั้นทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
กินข้าวเสร็จ พ่อของเดย์ต้องไปออกรอบกับผู้ใหญ่ ออกรอบตีกอล์ฟอะครับ ส่วนพวกผมก็ให้อยู่ที่นี่ได้ ผมเลยขอจองสระว่ายน้ำก่อนเลย หุหุหุ พวกเราก็ไปกระโดดน้ำเล่นกันที่สระน้ำข้างๆตัวบ้านครับ
“ เหมือนบ้านดิษเลยอะ ” ผมชอบเล่นน้ำมากเลยครับ ติดที่บ้านไม่มีตังทำสระ เหอะๆๆ มีแต่ลงไปวิดน้ำกับจับปลา
“ พี่คิม ผิวไม่เหมือนเด็กบ้านนอกเลยอะ ” ไอเดย์พูดกับผม ตอนนี้ทุกคนก็ลงอยู่ในน้ำกันหมดครับ แม้แต่กั้งก็ด้วย
“ เดย์ ถ้านายไม่สบายใจ เราจะไม่ไปก็ได้ ”
“ ถามหน่อย ทำไมต้องเกรงใจกูนัก …. โอ๊ย พี่ตบหัวผมทำไม ” ผมตบหัวแม่มเลยครับ
“ จะพูดไม่เพราะไปถึงไหนวะ ”
“ พี่ก็เลิกพูดวะกับผมดิ ” ผมเถียงกัน คนที่เหลือก็ขำดิครับ
“ นายเป็นลูกของอา แล้วพวกเราก็แค่คนอาศัย เราได้ยินแม่สั่งพี่เราบ่อยๆว่า ถึงอายุมากกว่าแต่ก็ต้องดีกับเดย์มากๆ เราก็เลยทำตาม ” ผมไม่เข้าใจหัวอกของเค้าหรอก แต่เท่าที่ฟังลูกเลี้ยงนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
“ ต่อไปก็เลิกเถอะ ..... ไหนๆก็ต้องไปเรียนด้วยกัน ”
“ ตกลงมึงตัดสินใจไปเหรอวะ ”
“ ทำยังไงได้ล่ะ ถ้าผมดื้อ ผมก็กลายเป็นลูกอกตัญญูดิ ”
“ ดีมากไอเด็กน้อย จับมันกดน้ำเลย !!!! ” ผมเป็นหัวหอกเลยครับ ไล่กดน้ำไอเดย์ แต่ไอนี่มันคล่องมากเลย ใช่สิบ้านมึงมีสระนี่หว่า
ในที่สุด เดย์น้องรักของผมก็ตัดสินใจที่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ โดยผมไม่รู้รายละเอียด แต่ได้ยินผ่านๆว่าต้องไปเข้าชั้นเรียนก่อน แล้วถึงสอบเข้าเรียน ถ้าสอบไม่ผ่านพ่อมันก็จะเลือกมหาวิทยาลัยให้ ค่าใช้จ่ายก็แพงมากทีเดียวครับ คุยกันเป็นหมื่นเหรียญต่อเทอมกันเลย
พวกผมไม่ได้เจอกันบ่อยๆครับ เพราะเดย์ต้องไปทำเรื่องที่นู่นที่นี่ แต่ไอเดย์กับไอวินก็ยังพูดคุยกันอยู่ตลอด
“ พี่ว่าเดย์ต้องจับได้แน่เลย ” ผมกับวากดิษมายืนคุยกันช่วงพักที่ทำงานครับ
“ จับว่าอะไร ”
“ เรื่องที่วินดูเศร้าลงไง แล้วก็ดูผอมลงด้วย พี่ว่าวินต้องกลุ้มใจอยู่แน่ๆ ” ในวงก็มีพี่ริชด้วยนะครับ พี่แกยืนกินกาแฟดำไม่ได้ออกความเห็นอะไรเลย
“ พี่ว่าไง ” ผมเลยต้องถามเอง
“ มันก็ปกติสำหรับคนที่รักกันไม่ใช่เหรอ ” ตอบได้ดีๆ
“ แล้วพี่เคยเศร้าแบบนี้ไหมหรือคนเก่าไปคนใหม่มาตลอดเวลา ” มึงไปแขวะพี่เค้าทำไมวะวากบ้า
“ พี่ลืมไปแล้ว มันนานมากแล้วที่ไม่รู้สึกแบบนั้น ”
“ งั้นพอดีเลย ” จู่ๆก็คิดอะไรได้ครับ
“ พี่ต้องให้คำแนะนำน้องมันหน่อยนะ ผมสงสารน้องมัน ” ผมบอกพี่ริช วากดิษก็มองหน้าเหมือนกับรอฟังคำตอบ
“ เรื่องอย่างนี้ ให้เค้าเรียนรู้เองดีที่สุด ..... นั่นไงแฟนเค้ามาแล้ว ” จังหวะนั้นไอเดย์ก็มาพอดีครับ ปกติมันไม่ได้มาหาทุกวันหรอกครับ วันนี้มันคงไปทำธุระข้างนอกมา
“ ....... ” ไอเดย์มองหน้าพี่ริชแบบไม่เป็นมิตรเลยครับ มันยังแค้นเค้าไม่เลิกอีกนะ
“ ได้ยินว่าจะไปเรียนที่ชิคาโกเหรอ ”
“ ครับ ”
“ ที่นั่นหนาวมากนะ ต้องรู้จักบริหารตัวเองดีๆ ไม่อย่างนั้นจะป่วยตลอดเวลา ” ให้เด็กนอกกับว่าที่เด็กนอกคุยกันไปแล้วกัน
และก็มาถึงวันที่เราต้องเลี้ยงส่งไอเดย์กันครับ เราเลือกก่อนวันขึ้นเครื่องสองวัน เผื่อมันเมามากแล้วลุกไม่ไหวด้วย หุหุ คืนนั้นไม่ค่อยสนุกครับ เพราะมันเหมือนยังผูกพันกับไอวินอยู่มาก
“ เดย์จะไปเมืองนอก ทำไมไม่ส่งวินตามเดย์ไปล่ะ ” พี่โจก็มาตามคำเชิญด้วยครับ เดี๋ยวนี้ตัดผมสั้นหล่อขึ้นเยอะเลย คึคึคึคึ
“ จะไปรู้กับพ่อง เค้าไหมล่ะ ” วากดิษพูดกับน้องรหัสเค้าครับ
“ อ้าวพี่ งั้นทำไมพี่ไม่บอกพ่อง เค้าล่ะ ” นั่นไง เล่นก่อนเองนะมึง
“ เลิกพูดถึงพ่องกันได้แล้ว ..... เพิ่งจะเข้าใจกันรักกัน ก็ต้องห่างกันแล้ว น่าเสียดายนะ ” พี่นากพูดครับ
“ เค้าจากกัน เพื่อจะได้อยู่ด้วยกัน ” วากดิษเสริม
“ ใช่ เราคิดว่า เดย์คงใช้เรื่องเรียนแลกกับการได้คบกับวินนั่นแหละ ” ผมหมายถึงกับพ่อเค้าครับ
“ ขอให้เวลากับระยะทาง มาทำให้ความรักน้อยลงแล้วกัน ” พี่โจบอก อันนี้ผมก็ห่วงแทนจริงๆครับ
“ เรื่องนั้น แล้วแต่ชีวิตของเค้าเถอะ เราทำได้ดีที่สุดก็เท่านี้ ” ผมนั่งมองหน้าวากดิษแล้วยิ้มให้กัน เราทั้งสี่คนมองไปที่วินกับเดย์ที่เอาหัวซุกกันอยู่ข้างหน้า
ในวันไปส่งไอเดย์ เรียกว่ามากันครบทีมเลยครับ พ่อผมแม่ผม แม่ของวากดิษ (พ่อของดิษเริ่มป่วยครับ) พี่กริชก็หนีงานตามเจ้านายมาด้วย พ่อกับแม่เลี้ยงของเดย์ก็ตามมาส่ง แต่ผมยังไม่เห็นพี่ชายของกั้งนะครับ ได้ยินว่าทำงานอยู่ไกล
“ มีอะไรเร่งด่วนโทรหาพ่อไม่ติด ให้ติดต่อสถานทูต เค้าจะติดต่อพ่อเอง ” พ่อของเค้าทิ้งท้ายให้ ความจริงได้ยินว่าพ่อเค้าก็อยากไปส่ง แต่มีภารกิจกับรัฐบาลวันที่ส่งนี่พอดี เลยไม่ได้ไปด้วยกัน
“ โทรหาน้าบ้างนะจ๊ะ ” ไอเดย์ก็ยิ้มให้แม่เลี้ยงเค้าครับ
“ ผมไปนะครับทุกคน ” เดย์ดูจะเข้มแข็งมากขึ้นครับ แต่ที่ผมแปลกใจก็คือวินไม่พูดอะไรออกมาเลย
“ วิน พูดอะไรหน่อยดิน้อง ” ผมเดินไปผลักๆมันมาแถวหน้า
“ เดย์ ..... ขอให้สำเร็จนะ ” เดย์ยิ้มตอบมา แต่ไม่พูดอะไรกันอีก ในที่สุดเดย์กับกั้งก็เดินเข้าไปที่ด่านตรวจ (มั้งนะ เรียกไม่ถูก) พวกเราก็แยกย้ายกันกลับครับ
ผมสัญญากับไอเดย์ไว้ว่า ผมจะดูแลวินเท่าที่จะดูแลได้ ไม่ต้องกังวล ... น้องชาย ทำให้ดีที่สุดแล้วกันนะ พี่เป็นกำลังใจให้และหวังว่าเวลากับระยะทางจะไม่ทำให้ความรักของน้องสองลดน้อยลงไป เป็นกำลังใจนะวินเดย์
************************************************************
-
อะ มาแล้วหรอ
-
:mew3: :mew3:
-
ยังงกับเจนในตอนที่แล้วอยู่ค่ะ
ความรักมันออกแบบไม่ได้จริงๆ55
แล้วทำไมเจนถึงรู้ว่าพวกพี่เป็นแฟนกันอ่าค่ะ
-
ต้องเป็น “ ของ'อย่า'ให้เวลากับระยะทาง มาทำให้ความรักน้อยลงแล้วกัน ” รึเปล่า อ่ะ ที่พี่โจบอก งงๆ
-
:pig4: :L1:
-
สุ้ๆทุกคน โลกเปลี่ยนไปเสมอ และขอให้ทุกคนผ่านไปได้อย่างดี
ขำ คิมจะอยู่บน อย่าเลยคิมให้เป็นหน้าที่ท่านว้ากเหอะ
-
ใช่เลย เดย์ไปเพื่อที่จะได้คบกับวิน
เป็นกำลังใจให้เดย์กับวินผ่านอุปสรรค
ผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี และให้รักกันตลอดไปนะ
และก็ยังคงเป็นกำลังใจให้คิมกับดิษเหมือนเดิม
-
ทุกคนก็มีหน้าที่ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ การ ยู่ห่างกับมันไม่ใช่การจากกัน แต่มันเป็นการพิสูจน์ว่าเรามั่นคงต่อกันและกันมากน้อยเท่าไหร่ต่างหากหล่ะ
-
:กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: สงสาร เดย์-วิน จำต้องพราก จากกัน
แต่อาบสงสัยนะครับ ตอนแรก เดย์เป็นรุก วินเป็นรับ ไหนมาตอนหลังสลับกันได้นิ แค่สงสัยนะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะครับไว้มาต่อนะครับ พี่คิมมม :z13:
-
นี่อยากเหนบ้านพี่เดย์บ้างอ่ะ ทำไมเรื่องนี้มีแต่คนหน้าตาดีมากระจุกตัวกันอ่ะ ถึงว่าแถวบ้านผมไม่มีอาหารตาดีๆเลย 55555 ขอให้รักคงนิรันดร์
-
แหม...คิมกับเฮียหวานซะ...ถ้าเฮียโดนคิมรุกนี่จะขำให้ :eiei1:
ได้ทีแต่ช่วงที่เฮียเมาเท่านั้นแหละคิม ขนาดเฮียเมายังต้องมวยปล้ำ :m20:
เดย์กับวินเป็นคู่รักที่โชคดีมาก...มีคิมกับเฮียคอยช่วยเหลือ :L2:
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
เย้ๆๆ ได้อ่านแล้วดีใจมากจ้า
ยินดีกับงานใหม่ด้วยนะคิมมี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ความรักของวินและเดย์ก็เติบโตขึ้นอีกขั้นหนึ่งแล้ว
อบอุ่นในใจยังไงไม่รู้ค่ะ
พี่คิมสุดยอด o13
-
:mew3: :mew2: :mew1:
-
สู้ๆนะครับพี่เดย์ ตอนนี้จะเป็นไงบ้างน้าาาาาา
-
มีความสุขตลอดที่ได้อ่านเรื่องของน้องคิมกับพี่ดิษ แอ่ะวันนี้มีโจกับนาคด้วยวุ้ย คิดถึงโจอิอิ เอาใจช่วยเดย์กับวินให้ผ่านอุปสรรคพิสูจน์รัก และเป็นคู่แท้เหมือนคิมดิษน่ะ วินนี่วาสนาดีน่ะที่ได้แบบเดย์เป็นแฟน แต่วินก็เป็นคนดีน่ารัก ขอให้เดย์เป็นคนที่มาเติมเต็มให้วินตลอดไป คิดถึงคิมดิษมาก ดีใจที่มาต่อซะที :mew1:
-
คิมดิษ หยอกกันน่ารัก :impress2:
เอาใจช่วยเดย์วิน :mew1:
-
เอาใจช่วยเดย์กับวินอีกแรง :L2:
:L2: :pig4: :L2:
-
พอเปลี่ยนมุมมอง ลดอคติลงนิดนึง ก็ทำให้เห็นว่าทั้งพ่อเดย์ แม่เลี้ยงและลูก ๆ ก็ไม่ได้เลวร้ายจนรับไม่ได้
กลับมีแต่ความรักและความหวังดีให้เสมอ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษฮะ
เอาดอกไม้มาฝาก
:L2: :L2: :L2:
-
เดย์ไปเรียนกี่ปีเนี่ย จะกลับมาแล้วเร็วจัง
ยินดีกับงานใหม่ด้วยนะคะ สู้ๆค่ะ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ คิดถึงนะ
-
MERRY X'MAS & HAPPY NEW YEAR 2014 :กอด1:
มีความสุขมากๆ ทั้งคิมและเฮียดิษ :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
รอนะ
-
ไปเพื่อเป้าหมาย ไป....เพื่ออนาคต
-
มารอนะ ครับ
ดูแลตัวเองมากๆละ เข้าใจไหม...ครับ
-
เอ่อะ.. เค้าไม่อยากบอกเลยว่า..
ที่อ่านมาเนี่ย เค้าเข้าใจว่าเดย์รุก วินรับมาตัลหลอดดดเลย :hao7:
-
รอครับ
หายไวๆนะครับ คุณพ่อพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพวกพี่ทุกวันเลย พวกพี่จะรู้หรือป่าวนะ :mew2:
-
:กอด1: หายไปหลายวัน มาต่อแล้วนะครับ เอาตอนพิเศษก่อนๆ บันทึกเรื่องหน้า เป็นเรื่องของพวกผมแล้วครับ แฮะๆๆ เอาแต่พิมพ์เรื่องคนอื่นเนอะ มาตามอ่านกันครับๆ
******************************************************************
ตอนพิเศษ ความในใจ (เมื่อปีที่แล้ว)
เมื่อปีที่แล้ว คงจำได้ว่า แม่ของผมป่วยอยู่ที่บ้าน ผมต้องหายไปหลายวัน กลับมาก็ล่วงเลยไปหลายวัน แต่ความจริงในช่วงสามสี่วันหลังจากนั้น ก็มีเรื่องให้ที่ผมต้องการเอามาเล่าสู่กันฟังด้วย
หลังจากวันที่พวกผมส่งแม่เข้าโรงพยาบาล แม่ผมต้องพักรักษาตัวอยู่หลายสิบวันแน่ๆ แม่เลยให้ผมกลับมาทำงาน ผมกับวากดิษเลยตัดสินใจกลับไปทำงาน โดยที่มีแฟนของผู้ใหญ่จันทร์ (น้าชายของวากดิษ) มาเฝ้าไข้
พอเรากลับมาถึง ผมก็ค่อนข้างเครียดครับ เพราะตอนนั้นกำลังเอาเสมหะไปเพาะเชื้อดูว่าป่วยเพราะอะไร วากดิษเห็นอย่างนั้นก็เลยโทรไปตามพี่โจ พี่กริช ไอแบงค์ มาลากผมออกไปเที่ยว
ในวันที่เราไปเที่ยวกัน มันก็พาผมไปที่ร้านแถวไหนไม่รู้ (ร้านที่เจนกับวากดิษแข่งหล่อกัน แต่ตอนนั้นผมไม่ค่อยรู้จัก เพราะผมเลิกเที่ยวนานมากแล้ว หุหุ) ผมจะได้ไม่แม่นนัก รู้แต่ว่าที่ร้านส่วนมากเป็นพวกที่ชอบเพศเดียวกันเยอะมาก พี่นากเป็นคนแนะนำให้ จากนั้นเราก็เข้าไปนั่งกินนั่งดื่มกัน
“ วันนี้ เรายังฉลองปีใหม่กันอยู่นะครับ ใครมีคู่แล้ว ยกมืออออ ” ผมไม่มีอารมณ์ยกกับเค้าหรอกครับ แต่มือผมก็โดนจับยกเฉยๆ
“ ฮิ้ววววววว ” ผมได้แต่มองเลิกลั่กๆ เพราะคนที่จับแขนของผมยกขึ้นคือวากดิษครับ
“ แสดงตัวแบบนี้ ขอเชิญบนเวทีเลยครับ ” อ้าว สรุป ในร้านเค้าไม่มีใครยกหรอกครับ มีแค่ผมกับวากดิษ
“ เฮ้ย ดิษ เราไม่เอานะ ”
“ เอาน่าคิม อย่าเขินไปดิ ไปโชว์ลีลาเสือคิมหน่อย ” ไอแบงค์มันเล่นผมละครับ
“ อะไรเสือคิม ” พี่กริชหันไปถามหวานใจเค้า ตอนนั้นเค้าเพิ่งจะเริ่มคบกันใหม่ๆครับ
“ เอาไว้คิมไปก่อน ผมจะเผาให้ฟัง ” เออ มึงเผาไปเลย ผมเดินตามวากดิษไปที่เวทีครับ พบเสียงปรบมือเบาลง ไอพิธีกรหน้ากวนโอ้ย มันก็ชวนผมคุย (แต่แอบยอมรับว่า มันชอบคิดอะไรสนุกๆให้เล่นบ่อยครับ)
“ เป็นแฟนกันจริงหรือปล่าวครับ ”
“ จริงปล่าว ” ไอวากดิษมันหันมาถามผมออกไมค์ พวกในร้านเค้าก็หัวเราะดิครับ
“ จริงมั้ง ” ผมตอบ
“ ฮ่าๆๆ ” นั่นไง
“ แล้วแบบนี้จะเชื่อได้ยังไงครับเนี่ย ” พิธีกรมันต้อนครับ
“ .... นี่ครับ ” มันจับมือซ้ายผมยกอีกละครับ วันนี้มึงจับยกๆเหมือนกูเป็นแมวเลยเนอะ
“ กรี๊ดดดด ” พอยกขึ้นก็เห็นแหวนคู่ดิครับ ในร้านก็ตื่นเต้นตามระเบียบ จากนั้นพอพิธีกรมันเชื่อ มันก็ให้โจทย์พวกผมมา
“ อธิบายตัวตนแฟนของคุณ น้องหน้าหวานเริ่มก่อนครับ ” เชี้ย น้องหน้าหวานแล้วยื่นไมค์ให้กู เดี๋ยวโดนๆ
“ แฟนผม ........ ” ตอนฟังคำถามแรกๆไม่ได้รู้สึกอะไรเลยครับ แต่พอต้องพูดจริงๆ มันเหมือนติดอยู่ที่ลำคอหมดเลย
“ ...... ” วากดิษมันก็มองผมด้วยครับ
“ ใจเย็นๆได้ครับ เวทีนี้เป็นของน้องละ ” ให้กำลังใจดีนี่
“ คือ ...... ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยครับ ผมรู้แค่ เค้ารักผมมาก และเค้าห่วงผมตลอดเวลา ..... เค้าซื่อตรงกับผมตลอดเวลา เท่านี้อะครับ ”
“ สุดยอดๆๆ ” เขินชิบหายเลย เหอะๆๆ วากดิษก็ยิ้มบางๆให้ผม แต่ผมแอบมองเห็นว่า มันกำมือเหมือนกำลังลุ้นอะไรอยู่อย่างนั้นเลย
“ ต่อไป น้องสอยหลังได้เลยครับ ” ดูมันพูด ผมก็ยืนมองหน้ามันมั้ง เมื่อกี้กดดันกูดีนัก
“ แฟนผม ..... เจ้าชู้มากครับ ”
“ อะไรนะ ” ผมหลุดถามออกไปเฉยๆเลยครับ ก็มันตกใจอะ
“ แหม อย่าเพิ่งร้อนตัวไปสิ น้องหน้าหวานก็ ” ฮึ่มมมมม เดี๋ยวมึงอะโดน พิธีกร
“ แฟนผม ..... ทึ่มมากด้วยครับ ” เออ สนุกมันเลยสิ ในร้านก็สนุกพวกเค้าอะครับ ผมเลยตัดสินใจฟังเฉยๆดีกว่า
“ เค้าไม่เคยรู้เลยว่า เค้าทำให้ผมห่วงแทบทุกวินาที ที่ผมไม่อยู่ใกล้ๆ ” โห ลีลาการพูดมันถึงอารมณ์จริงอะครับ
“ แม้แต่เวลานอน ผมยังห่วงว่า เค้าจะฝันถึงผมหรือปล่าว ”
“ หูววววว ”
“ เพราะในฝันของผม มีเค้าอยู่ตลอดเวลาครับ ”
“ ฮิ้ววววววววว ” ไอเสียงดังๆเนี่ย มาจากโต๊ะพวกผมนี่แหละ
“ ผมอยากบอกเค้าว่า .... ผมห่วงเค้ามากกว่าที่เค้ารู้ครับ ” แต่ประโยคนี้สิครับ ทำให้ผมช็อตไปชั่วขณะ เพราะผมเคยได้ยินคำๆนี้มาเมื่อนานแล้ว ขณะที่คนในร้านกำลังปรบมือให้คำพูดของวากดิษ ...... ประโยคนั้นทำให้ความคิดของผมเหมือนกับย้อนกลับไปเมื่อปีแรกที่ผมเข้าเรียนมหาลัย
ย้อนกลับไปในปีแรกๆที่ผมเข้าเรียน นึกตามนะครับ หุหุ
ปีแรก พวกผมมีหน้าที่พิเศษ ต้องจัดการกับหญ้ารกๆในแปลงหลังมอ จุดที่เรารับน้องกันอะครับ ต้องเตรียมพื้นที่เอาไว้เพาะปลูกนู้นนี่ด้วย ก็เลยต้องมารวมๆกันช่วงบ่ายวันศุกร์
“ เฮ้ย มึงอะ มาช่วยงานเพื่อนบ้างสิ ” ผมหันไปมองคนที่เหมือนๆจะเรียกผม ตอนนั้นกำลังเริ่มซ้อมเชียร์ รับน้อง ผมก็เริ่มจะมีชื่อขึ้นมา เพราะผมเลือดออกตอนที่รับน้องวันแรก แต่คนที่ไม่รู้ก็หาว่าผมเรียกร้องความสนใจ สำออย และมีคนเอาไปคุยอีกว่า ผมรู้จักกับพี่รหัสคือพี่โจ ทำให้ผมไม่ค่อยได้รับงานของพี่ๆมาทำเท่าไร และที่สำคัญ เพราะทางบ้านผมพอจะมีเงิน ก็เลยโดนแบ่งแยกอีกว่าผมเป็นพวกคนรวย หยิ่งจองหอง ผมก็ไม่สนใจครับไร้สาระ
“ กูก็ช่วยอยู่ที่ไง ตักดินให้พวกมึงอยู่เนี่ย ” ผมบอกเพื่อนคนนั้น
“ อะไรมึง มาทำอะไรที่มันใช้แรงหน่อยดิวะ ทำแต่งานง่ายๆ ” ได้ยินดังนั้นก็เดือดดิครับ ผมเดินปรี่ไปหามันเลย
“ แล้วงานอะไรใช้แรง ชกมวยไหม ”
“ เฮ้ย หยุดเลย ” ทันใดนั้น วากเกอร์ขาโหดคนที่ผมโคตรเหม็นหน้า (ตอนนั้น แฮะๆๆ) ก็เดินมา
“ พี่ดิษ ไอคิมมันท้าผมต่อย ”
“ อะไรวะ อย่าทำหน้าตัวเมียสิวะ มึงพูดว่า ...... ”
“ หยุดได้ไหม !!!!! ” ผมตาเหลือกเลยครับ
“ อะไรครับ ” ผมถามวากดิษ
“ ทำอะไร ให้สมกับเป็นนักศึกษาหน่อยซิ อย่าเอาแต่ชวนทะเลาะกับคนอื่น ” โห ผมงี้ขึ้นเลยครับ
“ ผมว่าพี่นั่นแหละมีปัญหา พี่เชื่อมันแล้วไม่เชื่อผมเลยหรือไง ” ผมเถียง
“ พอ !!!! เลิกเถียง ไปทำงานที่อื่น ขุดหลุมก็ได้ถ้าแรงเยอะนักน่ะ ไป ” พอมันคล้อยหลัง ผมก็เดินกลับไปเคลียร์กับไอคนนั้นต่อ เพราะมันเหมือนยังนินทาผมไม่หยุดอะ
“ เมื่อกี้มึงอะไรอีก ”
“ อย่าหาเรื่องเพื่อนสิวะ ” ไอนี่มันพูดเหมือนยุให้วากดิษได้ยินเลย แล้วก็จริงๆครับ ผมโดนวากดิษลากออกมาด้วยความรุนแรง แล้วก็จ้องหน้าผมอีก (คือเค้าน่ะ แค่จ้องหน้าก็ทำคนอื่นกลัวได้ละครับ เหอะๆ)
“ จะมาเรียนหรือมาหาเรื่อง ” ดูเค้าซักสิ
“ พี่ ถามหน่อย ทำไมพี่ต้องจ้องหาเรื่องผมด้วย ”
“ ....... อะไรนะ จ้องหาเรื่อง ”
“ ใช่ พี่อะจ้องหาเรื่องผม เมื่อกี้ก็คอยดูผมอยู่ใช่ปะ ว่าผมเดินไปหาไอนั่น ” วากดิษเริ่มไม่จ้องหน้าครับ แต่หันไปทางอื่นแทน แปลกคนเนอะ
“ เอาอะไรมาพูด ”
“ พี่ ถ้าเป็นเพราะผมสนิทกับพี่โจน่ะ ไม่ใช่อะไรเลยนะพี่ .... ”
“ เลิกทำตัวสนิทกับรุ่นพี่ซะ คนอื่นเค้ามองอยู่ ถึงจะเป็นที่รักของคนอื่น แต่กูคนนึงจะไม่ยอมหรอก ” ผมตกใจเลยครับ
“ อะไรนะพี่ ว่าไงนะ ” กูเป็นที่รักก็ไม่ได้ นี่มันยังไงวะ
“ มึงน่ะ ....... ไม่เข้าใจกูหรอก ” พูดจบก็เดินไป เออ ไอวากบ้า
จากนั้น ในคณะก็พูดไปต่างๆนาๆว่า ผมจองหอง ชอบชวนทะเลาะ กลายเป็นเรื่องเลยครับ คือพวกพี่ๆเค้าเข้าใจ เพราะเค้าคบหากับผม แต่พวกเพื่อนๆหลายคน มันดันรุมตั้งแง่กับผม เป็นเหตุให้ผมมีเพื่อนที่สนิทๆไม่ถึงสิบคน ทั้งๆที่คณะมีคนตั้งเป็นร้อยๆคน (คงรู้แล้วว่า ทำไมผมถึงพูดถึงเพื่อนแค่ไม่กี่คน)
ครั้งนึง ผมเคยโดนพวกเพื่อนรุมแกล้งด้วยการบอกวันซ้อมเชียร์ผิด ส่วนเพื่อนๆที่สนิทก็ไม่รู้ นึกว่าผมรู้แล้วว่าเค้าเลื่อนซ้อม ผมขาดซ้อมวันสำคัญไปวันนึง ผมโดนประจานคาลานเชียร์เลยครับ แถมยังจะโดนตัดรุ่นด้วย
“ เก่งนักเหรอ ไอ !!@@!!@!! ” ตอนนี้ผมลุกยืนอยู่ คนข้างในก็รุมด่าไปตามรายการที่เตรียมไว้ ส่วนพวกเพื่อนที่ไม่ชอบหน้าผมมันก็นั่งยิ้มดิครับ
“ พวกคุณ ” วากดิษมาละครับ พอเจอหน้าคนนี้ ผมคิดเลยว่าผมโดนตัดรุ่นแน่ๆ
“ ครับ ”
“ พวกคุณรู้จักปีหนึ่งคนที่ยืนไหม ” ผมยืนนิ่งๆรอฟังคำตอบ แต่สิ่งที่พวกนั้นตอบทำเอาผมโกรธเป็นไฟเลยครับ
“ ไม่รู้จักครับ ” ผมคิดว่าพวกมันคงกลัวโดนลงโทษครับ
“ รู้จักครับ ” สรุปรุ่นพี่ก็ให้ยกมือกัน คนรู้จักมีน้อยกว่าครับ
“ พวกโกหก ” วากดิษวากใส่พวกที่บอกไม่รู้จักครับ
“ ไอพวกไม่รักเพื่อน ไอเลววว ” ตอนนั้นผมก็งงๆครับ เพราะความจริงผมก็น่าจะโดนตัดรุ่นไปแล้ว
“ เพื่อนคุณ คุณยังทำแบบนี้อีก ไม่สมเป็นคนที่อยากเป็นน้องผมเลย ทุเรศ คนที่บอกว่าไม่รู้จัก ไปกระโดดน้ำ ไป !!!! ” ขณะที่กำลังงงๆ ผมก็ยกมือขึ้น
“ อะไรปีหนึ่ง ”
“ ให้พวกผมโดนลงโทษด้วยกันเถอะครับ ” ผมพูด
“ ปล่อยมันปีหนึ่ง ให้พวกโกหกหน้าไม่อาย โดนลงโทษ ”
“ แต่พวกผมเป็นเพื่อนกันครับพี่ ”
“ ........ ” เงียบทั้งลานเลย ปกติไม่ค่อยมีใครเถียงรุ่นพี่หรอกครับ มีผมนี่แหละ แฮะๆๆๆ
“ ตามใจ ไปกันให้หมด ”
ในที่สุด ก็ได้อาบน้ำโคลนถ้วนหน้าครับ แต่ตอนที่โดนลงโทษ เพื่อนหลายคนก็มาขอโทษผม เพราะแต่ละคนรู้ว่าวากดิษไม่ชอบหน้าผม (ตอนนั้นเข้าใจแบบนั้น) แต่ครั้งนี้เห็นว่าผมถูก แสดงว่าผมถูกจริง จากนั้นมา ผมก็โดนแรงต้านน้อยลง ขณะเดียวกันวากดิษ ก็ยังทำเหมือนไม่สนใจผมเหมือนพี่ๆคนอื่น
เหตุการณ์สุดท้าย ก่อนที่ผมจะได้รู้เหตุผลลึกๆที่วากดิษทำตัวแบบนั้น คือวันที่มีเลี้ยงน้องกัน ตอนนั้นกำลังจะมีการรับน้อง แต่พี่ๆเค้านัดเลี้ยงก่อน ผมก็ไปร่วมด้วย
“ เรามันไม่ใช่ที่รักนี่ ถึงไม่มีคนช่วย ” ไอคนคนเดิม ไอบ้าที่ชอบกัดผมตลอดเวลานั่นแหละครับ แขวะผม
“ ที่รักอะไร กูเรียนรู้เรื่อง พี่เค้าก็ให้หนังสือ เกี่ยวอะไรกับที่รัก ” คือว่า พี่ปีสองปีสามหลายคน เอาหนังสือมาส่งให้ผมเรียนครับ เพราะตอนนั้นเราสอบกลางภาคกันไป คะแนนผมดีมาก
“ ไม่จริงหรอก ไอเด็กเส้น ” อ้าว
“ มึงนี่ขี้แพ้ชวนตีจริงๆ กูไปทำอะไรให้นักหนา ถึงต้องกวนตีนกู ”
“ มึงสิกวนตีน ” พอมันพูดจบ มันก็ต่อยผมเฉยเลยครับ ผมหงายไปอีกทาง พอผมตั้งตัวขึ้นได้ ผมก็จะเอาคืนครับ
“ อย่า ”
“ พี่ดิษ ปล่อยกูนะเว้ย ไม่เห็นหรือไง มันต่อยกูก่อนอะ ” ผมดิ้นสู้ครับ แต่แรงเค้าเยอะมาก (เยอะเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ เหอะๆ)
“ ถอยมานี่ เร็ว ” ผมโดนลากออกมา ทั้งๆที่โดนต่อย ส่วนพี่อีกสองสามคนก็เดินไปหาไอคนที่ต่อยผม
“ พี่ดิษ ผมทนไม่ไหวละ ผมทำอะไรให้พี่นักหนา พี่ถึงต้องเกลียดผมขนาดนี้ ” ในวงที่ผมโดนลากออกมา มีแต่ปีสามละครับ
“ หืม มึงว่าอะไรนะ ไอดิษเนี่ยนะเกลียดมึง ” คนที่พูดคือพี่หมีครับ
“ ใช่พี่ พี่ดูเอาสิ ผมโดนต่อย ผมโดนนินทา ผมโดนว่า ผมโดนสารพัด ทำไมผมไม่เคยถูกสายตาพี่เลยวะ ”
“ ........ ” วากดิษ กำมือแน่น หลับตากัดฟันกรอดๆ มันจะฆ่ากูไหมวะ
“ ไอดิษ มึงก็บอกซะทีสิวะ ว่ามึงทำแบบนั้นทำไม ปกติมึงก็ยุติธรรมกับทุกคนนะ ” พี่อีกคนพูดขึ้น คือ ในคณะแทบจะรู้กันทั่วว่า พี่ดิษไม่เคยเข้าข้างผมเลย
“ ที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะพวกมึงไง ไอพวกโง่ ” พูดจบ วากดิษก็เดินไป ผมได้แต่มองตามไป แล้วก็ต้องแปลกใจครับ เพราะวากดิษเดินไปต่อยไอคนที่ชอบกวนตีนผม แล้วต่อยแรงด้วยครับ เลือดสาดเลย จากนั้นมาด้วยเหตุที่ว่ามานี้ ทำให้พวกเพื่อนๆรุมเกลียดไอคนที่ชอบหาเรื่องผมแทน และมันก็ลาออกไปจากนั้นไม่นาน
หลังจากงานเลี้ยงรับน้องกันจบ ผมตั้งใจว่าจะต้องเคลียร์ใจกับวากดิษจริงๆจังๆ เพราะผมไม่เข้าใจไอที่มันพูดว่า ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะพวกพี่ๆปีสองปีสามทำแบบนี้ ผมเลยแอบไปดักรอมันที่ห้องนอนที่หอ
“ มาทำไม กลับไปนอนซะ ”
“ พี่ ผมขอคุยด้วย ” วากดิษถอนหายใจ
“ ถึงพี่ไม่ชอบขี้หน้าผมก็เถอะ ”
“ ทำไมชอบคิดอะไรเอง กูเกลียดขี้หน้ามึงยังไง ” แล้วเค้าไปโมโหใครมาวะ
“ ผมคิดอะไรเองตรงไหนพี่ พี่ลองนึกนะ ........ ” ขณะที่ผมกำลังจะอธิบาย มันก็โยนกระเป๋าใส่เตียงนอนของมัน แน่จริงไม่เขวี้ยงลงพื้นวะ หึหึหึ
“ อะไร มึงนั่นแหละต้องคิดตามที่กูพูด กูเคยบอกไหมว่าอย่าสนิทกับรุ่นพี่มากนัก คนในรุ่นมึงเค้าจะเพ่งเล็ง บอกว่าทำตัวให้ดีๆเพราะมึงเด่นตั้งแต่วันแรกๆ นิสัยเข้าชู้ของมึงน่ะ คนเค้าจะหมั่นไส้ กูเคยบอกไหม ”
“ ก็ใช่ พี่บอก แต่ว่า ..... ” กำลังจะบอกว่าไม่เข้าใจ แต่มันไม่ให้พูดครับ
“ วันนั้นที่หลังมอ ถ้ามึงหาเรื่องไอเชี้ยนั่น มึงจะโดนเพ่งเล็งมากขึ้นไหม แล้ววันนั้นถ้ามึงต่อยมันกลับ คนก็จะพากันไม่ชอบมึง เพราะมึงใจร้อน อะไรพวกนี้มึงเคยคิดเองไหม ” ผมนิ่งเลยดิครับ
“ ครับ ”
“ กูเคยคิดว่ามึงจะดูแลตัวเองได้ดีซะอีก .... ต้องให้กูห่วงอยู่เรื่อย ”
“ อะไรนะพี่ ”
“ หึ โง่ ...... ” โดนอีกละกู
“ งั้น ขอบคุณนะพี่ ...... ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ” มันยิ้มออกครับ
“ กูห่วงมึง มากกว่าที่มึงเข้าใจแล้วกัน ” มันพูดเหมือนขอไปทีครับ ผมเลยไม่ถามต่อ แล้วตอนนั้นก็เรื่มจะเซงๆอารมณ์ขึ้นๆลงๆของมันด้วย เลยเดินหนีออกไป แต่คำว่าห่วงผมมากกว่าที่ผมเข้าใจเนี่ย ติดอยู่ในหัวตั้งแต่นั้นมา
........ กลับมางานเลี้ยงของเราครับ พอเราขึ้นไปทำกิจกรรมบนเวทีกันจบ ผมก็เดินลงมาข้างล่างกับวากดิษ รายนั้นยิ้มภูมิอกภูมิใจ แต่ผมอะเหมือนโดนน้ำเย็นสาดให้ตื่นนอนเลยครับ ตอนนั้นผมนั่งเงียบๆความจริงๆไม่ได้คิดถึงเรื่องแม่แล้ว แต่มานึกถึงประโยคๆนั้นแหละครับ
หลังจากเราแยกย้ายกัน ผมสองคนก็กลับมาที่หอพักกัน
“ เมื่อกี้ พี่ไม่ได้ตั้งใจทำให้อายนะ พี่แค่อยากให้คิมยิ้มบ้าง ..... พี่นี่เล่นอะไรไม่รู้เนอะ ” ยิ่งผมคิดถึงเรื่องเก่าๆแล้ว ทำให้ผมน้ำตาซึมออกมาไม่รู้ตัวเลยครับ
“ คิม .... เป็นอะไรเหรอน้อง ” ผมได้แต่ยิ้มให้มัน แต่พูดไม่ออกครับ
“ ขอบคุณนะ ” วากดิษมองตาปริบๆ
“ เรื่องอะไร ??? ” หน้างงๆของมันนี่ตลกมากครับ
“ ที่ ........ ที่ผ่านมาทั้งหมดเลย ขอบคุณนะ ”
“ อืม พี่ห่วงน้องนะ ” จบละครับ
**********************************************************************
:mew2: ช่วงหลังนี้ ไม่ค่อยมีโอกาสกลับมาอ่านบันทึกเลยครับ อ่านหนังสือซะมาก บันทึกเลยช้า แต่ผมไม่อยากนึกๆคิดๆแล้วพิมพ์อะ อยากเอาอะไรที่มาจากสิ่งที่บันทึกมาพิมพ์ ^^ ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะครับ
ปีใหม่นี้ ขอให้ผู้ที่ต้องเดินทางกลับบัานถึงที่หมายโดยปลอดภัยและกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองด้วยแรงใจเต็มเปี่ยมนะครับ สวัสดีปีใหม่ๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักมากเลยอะค่ะ พีีดิษนี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายตลอดเลย ปีใหม่ยังไงก้อขอให้เป็นปีที่ดีของทั้งคู่ และเป็นอีกปีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันไปแบบนี้นะคะ
-
ผมก็จำเหตุการณ์นี้ไว้ไม่ให้ลืมเช่นกันครับ เพราะเหตุกาณ์นี้ทำให้พวกพี่มีความสุข
-
สวัสดีปีใหม่พี่ดิษน้องคิมด้วยเช่นกัน ขอให้มีความสุขมาก ๆ รักกันนาน ๆ
พี่ดิษเป็นห่วงและดูแลคิมมาตลอด ยิ่งได้รู้ความจริง ยิ่งซึ้ง
-
น่ารักมากเลยค่ะ. ปีใหม่นี้ขอให้ น้องคิม น้องดิษ มีความสุขมากๆนะคะ ดูแลกันและกันไปตลอดนะคะ :mew3: :mew3:
-
ยกนิ้วให้พี่ดิษและทั้งคู่และหลายๆคู่
ปีใหม่ขอให้โชคดีตลอดปีนะครับ
-
โคตรซึ้งเล่อะ พี่วาก สุดยอดดดดด o13 o13 o13 o13 o13
-
พี่ดิษรักพี่คิมมาก :L2: :L2: :L2:
-
น่ารักมากกกก น่าอิจฉาจุง>< ขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปน่ะค่ะ^^
-
ปีใหม่นี้ ขอให้คิมและดิษมีความสุขกับความรักที่มีให้กันและกันตลอดไป
-
Happy new year 2557 KimDit ขอให้ร่ำรวย มีความสุขมากๆตลอดปี
โชคดีนะทั้งคู่ เป็นคนรักที่ดีจริงๆ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ ^v^ ดูแลตัวเองกันด้วยนะค่ะ
-
(http://img.coolz-server.com/img/2013-12-28/16-48-20_0.461207.jpg)
สวัสดีปีใหม่คุณดิษน้องคิม :mew1:
-
กินใจมากๆ อดีตก็ว่าหวานแล้ว ปัจจุบันยิ่งหวานมากกว่า สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้พี่คิมกับพี่ดิษมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงครับ
-
ซึ้งมากเลยอ่ะ ตริตริ ดิษน่ารักจุง
-
:mc4: HAPPY NEW YEAR 2014 :mc4:
ขอให้มีความสุขมากๆ ทั้งสองคนนะน้องคิม
:L2: :L1: :L2:
+1
-
เฮียนิแมนมากเลยนะ รักน้องแต่แสดงออกคนละอย่างจนน้องเข้าใจผิด
ไม่ได้เข้าไปจีบแบบหวานแหววแต่คอยปกป้องห่วงใย
ซึ่งกว่าคิมจะรู้เล่นเอานานทีเดียว ทั้งที่เพื่อนสนิทกลับรู้ก่อนแล้ว
แต่ถึงยังไงตอนนี้ก็หวานกันแล้วนินา สมัยเรียนเฮียเล่นบทโหด
อยากให้เฮียหวานกับน้องมากๆ
-
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :mew6:
ขอแฟนดีๆสักคนให้ได้สักครึ่งหนึ่งของว๊ากดิษที่รักคุณคิมก็พอ :mew2:
:mc3: happy new year ค่ะ ขอให้มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรงกันทั้งคู่เลยยยยย :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิานะคราบบบบบบบบบบบบ
สวัสดีปีใหม่นะครับ พี่ทั้งสอง มีความสุขมากๆนะครับ
หนาวก็ห่มผ้าหรือใส่เสื้ออุ่นๆนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ครับน้องคิม มีความสุขมากๆนะครับ
-
รู้มั้ย ผมหน่ะโคตรอิจฉาพี่คิมเลย พี่ดิษตรงสเปคผมทุกอย่างเลย อิอิ ผมอยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง พี่ดิษดูอบอุ่น อยากกอด 555+ ผมขอให้พี่สองผมรักกันตลอดไปเลยครับ พี่ทั้งสองคงคู่กันจริงๆแหละ อวยพรให้ผมเจอคนแบบพี่ดิษด้วยนะ สวัสดีปีใหม่ค้าบบบบบ
-
หวัดดีปีใหม่ 2014 กับน้องคิมพี่ดิษด้วยน่ะค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ รักกันตลอดไป พี่ดิษยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย อ่านแล้วก็ได้แต่อิจฉาน้องคิมที่ได้เจอคนดีๆและรักน้องคิมขนาดนี้ รักพี่ดิษมากๆน่ะค่ะ
-
:oo1:
-
“ อืม พี่ห่วงน้องนะ ”
คำนี้มันยังกินใจจนน้ำตาซึม
แต่ซึมเพราะซึ้งนะ วากดิษยิ่งรักคิมขึ้นทุกวัน
ปีใหม่นี้ขอให้คิมกับดิษ มีความสุขกายสบายใจ
ขอให้คนที่เกี่ยวข้องกับคิมและดิษมีความสุขนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
Happy New Year นะครับ พี่คิม พี่ดิษ
รอพี่ๆมาต่อนะครับ :katai5: :katai5:
-
Happy New Year 2014
-
สวัสดีปีใหม่. 2557 ค่ะ. ขอให้น้องคิม น้องดิษ และทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ :L1: :L1:
-
คิมดิษ น่ารักมาก
HAPPY NEW YEAR จ้า
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง คิดหวังสิ่งใดสมปรารถนาทุกอย่างนะ :mew1:
-
สุขสันต์วันปีใหม่ 2557 ขอให้คิมกับเฮียดิษมีความสุข
สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย เจริญในหน้าที่การงาน เป็นที่รักของคนรอบข้าง
รักกันยืนนาน
-
มารอคับ :L2: :L2: :L2:
-
เฮียเบิ้ลน้องตอนปีใหม่ไหมเนีย แอ๊กๆ :oo1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
สวัสดีปีใหม่ครับพี่ๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มีความสุขในวันปีใหม่นะครับ
-
พี่ว้ากรักน้องซะคนอื่นเค้าอิจฉาพี่คิมเป็นแถบๆละเนี่ยยยยย อิอิอิ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
:L2: :L2: :L2:
:-[ :-[ :-[
-
มารอพี่คิมพี่ดิษฮะ
มาไวๆๆนะคับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
กลับไปอ่านแล้วสงสัย ว่าทำไมแฟนของผู้ใหญ่จันทร์ถึงได้มาเฝ้าไข้แม่ของคิม เนื่องจากเป็นญาติฝ่ายทางเฮีย
แสดงว่าคิมมีศักดิ์เป็นสะใภ้ และเฮียเป็นลูกเขยโดยวิธีนับญาติ คึๆ
-
กลับไปอ่านแล้วสงสัย ว่าทำไมแฟนของผู้ใหญ่จันทร์ถึงได้มาเฝ้าไข้แม่ของคิม เนื่องจากเป็นญาติฝ่ายทางเฮีย
แสดงว่าคิมมีศักดิ์เป็นสะใภ้ และเฮียเป็นลูกเขยโดยวิธีนับญาติ คึๆ
ถูกใจ5555
-
มาสวัสดีปีใหม่ (ยังใหม่อยู่นะ ฮ่าๆๆๆ)
ถือว่ามาย้อนหลังละกันนะครับ พี่คิมพี่ดิษ :)
-
ไม่แวะมาเลย หาย เงียบ
-
พี่ดิษรักพี่คิมไปอีกนานๆเลยน่าา
เป็นห่วงพี่คิมพี่ดิษ :กอด1: :L2:
-
ไม่แวะมาเลย หาย เงียบ
ถึงอย่างนั้นก็อยากมารอพี่คิมพี่ดิษฮะ มารอคราบบบ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รู้สึกว่าจะหายไปแบบไม่คิดถึงคนทางนี้บ้างเลยอะ
:z3:
-
ขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่สุขสมหวังของทุกคนเช่นกันนะครับ
ส่วนผมงานชุกฉลองปีใหม่ ก็เลยหายไปหลายวัน แต่กะว่าพรุ่งนี้จะมาต่อบันทึกครับ เพราะ 3 วันนี้ โดนหนักมาก มึนหัว เลยจะไปดูหนังแก้เครียด แฮะๆๆๆ ขอบคุณที่มารอกันนะครับ
แต่จะมามือเปล่ามันก็กระไรอยู่นะ เอาระเบิดมาฝากดีกว่า คือ ได้ข่าวว่า พี่หมอกริชกับแบงค์ ตกลงจะเป็นพี่น้องกันเฉยๆ อืออ ผมยังไม่รู้เหมือนกันว่าไปมีอะไรหรือปล่าว ไว้ไปสืบเสาะ (เผือกชาวบ้าน หุหุหุ) ได้ความอย่างไร ค่อยมาเล่าแล้วกัน วันนี้ทิ้งระเบิดรอไว้ก่อน
-
วันนี้ผมก็มีระเบิดเหมือน
:z3: :z3: :z3:
-
ขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่สุขสมหวังของทุกคนเช่นกันนะครับ
ส่วนผมงานชุกฉลองปีใหม่ ก็เลยหายไปหลายวัน แต่กะว่าพรุ่งนี้จะมาต่อบันทึกครับ เพราะ 3 วันนี้ โดนหนักมาก มึนหัว เลยจะไปดูหนังแก้เครียด แฮะๆๆๆ ขอบคุณที่มารอกันนะครับ
แต่จะมามือเปล่ามันก็กระไรอยู่นะ เอาระเบิดมาฝากดีกว่า คือ ได้ข่าวว่า พี่หมอกริชกับแบงค์ ตกลงจะเป็นพี่น้องกันเฉยๆ อืออ ผมยังไม่รู้เหมือนกันว่าไปมีอะไรหรือปล่าว ไว้ไปสืบเสาะ (เผือกชาวบ้าน หุหุหุ) ได้ความอย่างไร ค่อยมาเล่าแล้วกัน วันนี้ทิ้งระเบิดรอไว้ก่อน
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:hao3: มาแล้วครับๆ แฮะๆๆ
************************************************************
ช่วงหลังมานี้ ตั้งแต่เราไปส่งไอเดย์เพื่อไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ พวกเราทุกคนต่างคนต่างก็ทำงานของตัวเองกันไปครับ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นหรือต้องวิตกกังวลอะไร ว่ากันง่ายๆก็คือทุกอย่างมันดำเนินไปเรื่อยๆ แต่แล้วก็มีเรื่องบางอย่างที่ผมไม่เคยรับรู้มาก่อนเกิดขึ้นจนได้
“ คิมมี่ มานี่หน่อย ” ขณะที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่ พี่ริชชี่ก็แง้มประตูออกมาหา
“ ทำไมเรียกแต่พี่คิมครับ ” ไอน้องคนนึงแซวซะเลย หุหุ
“ เรียกให้ทำงานก็ต้องเรียกคิมสิ ”
“ อ้าว หาว่าพวกผมไม่ทำงานเหรอพี่ โด่ ”
“ เดี๋ยวผมเข้าไปหาครับพี่ ” ผมวางงานที่โต๊ะ แล้วเดินเข้าไปหาพี่ริช
“ เนี่ย เค้ามีอบรมอะไรก็ไม่รู้ รัฐเค้าต้องการให้เอกชนของจังหวัดไปร่วม ต้องไปหลายวันละ พี่ว่าจะส่งคิมไป ”
“ ทำไมไม่ให้คนอื่นไปล่ะพี่ ” ผมแทบจะพูดคำนี้ก่อนทุกครั้งอะครับ เพราะเอะอะพี่แกเอาแต่จะให้ผมไป
“ โอกาสแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆ ลองไปพบปะผู้คนบ้าง ”
“ ปกติ ผมก็เจออยู่หลายคนแล้วนะพี่ ” พี่ริชมองแบบจับผิด
“ ไม่ยอมให้ห่างเลยสินะ ดิษน่ะ ”
“ ไม่ใช่พี่ ก็ ...... ไปที่ไหนกี่วันล่ะพี่ ” ผมรู้ว่าพี่แกจะแซวขำๆแหละครับ แต่คิดไปคิดมา เค้าอยากให้ไป คงมีเหตุผลของเค้า และช่วงนี้ผมก็ไม่มีอะไรให้กังวลอยู่แล้ว
“ จังหวัด ...... สามวัน ”
“ สามวันสองคืนใช่ปะครับ ” พี่ริชพยักหน้า
“ มีเบี้ยเลี้ยงไหมพี่ ”
“ โอ้โห เดี๋ยวนี้เขี้ยวว่ะ ไปคุยกับดิษไปเบี้ยเลี้ยงน่ะ ”
“ งั้นผมไปคุยกับดิษก่อนนะพี่ ” พี่ริชยิ้มๆครับ ผมเข้าไปหาดิษ แต่รายนั้นกำลังคุยธุระอยู่เลยไม่รบกวน ดิษบอกให้ผมไปบอกวินว่า ช่วงเที่ยงตอนกินข้าวไปนั่งคุยกันตอนนั้น
“ มันโทรมาคุยบ้างไหมล่ะ ไอเดย์อะ ” ผมถามไอวินครับ
“ มันโทรมาช่วงเช้าๆอะพี่ ผมง่วงอยู่เลย ” เวลามันไม่ตรงกันนี่เนอะ
“ หายคิดถึงมันยัง ” ผมแซวครับ
“ ของแบบนี้หายได้ก็ดีดิพี่ ” ตอบไปก็ยิ้มไป น่ารักจังมึงอะ เหอะๆ
“ เมื่อช่วงสายคิมเข้าไปหาพี่ จะคุยอะไรเหรอ ”
“ พี่ริชจะส่งเราไปต่างจังหวัดอะ ” วากดิษวางช้อนส้อมเลยครับ
“ ย้ายเหรอ หมายความว่าไง ” ดุเชียวๆ
“ ไม่ได้ย้าย คือจะให้เราไปอบรมหรืออะไรนี่แหละ ยังไม่ได้รายละเอียด ”
“ อ่อ อบรมของกระทรวงพาณิชย์ล่ะมั้ง อืม ไปก็ดีนะ กี่วันล่ะ ” แสดงว่ามันรู้เรื่องล่วงหน้าแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าจะให้ผมไป
“ สามวัน ”
“ ดีแล้วล่ะ ” ความจริงผมก็อยากจะถามนะครับ ว่าไม่ไปด้วยกันเหรอ แต่เห็นท่าทางท่านจะยุ่งๆครับ เลยไม่ถามดีกว่า
จากนั้นอีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ ผมก็ได้กำหนดการแล้วก็เงินค่าเดินทางไปที่ประชุม โดยที่ทางนั้นนัดให้ไปกรุงเทพก่อน อบรมครึ่งวัน จากนั้นก็จะเดินทางไปที่ต่างจังหวัด ใกล้ๆกับกรุงเทพนั่นแหละครับ
ผมนั่งรถโดยสารมาที่กรุงเทพ แล้วไปรายงานตัวที่จัดประชุม พอเข้าไปก็ต้องแปลกใจนิดหน่อยครับ เพราะมีผู้หญิงซะเยอะเลย อีกส่วนนึงก็แนวๆชายครึ่ง แฮะๆๆ ทำให้ผมค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว คิคิ
“ น้องคะ เบอร์โทรขอเมมได้ไหมคะ ” พี่ที่รับลงทะเบียนถามครับ
“ จะดีเหรอครับ ” ผมตอบกลับไปหยอกๆ
“ น้องเค้าให้ท่าแล้วน่ะเธอ ” เค้าแซวกันเองครับ
“ โถๆ ให้น้องเค้าไปดีเถอะย่ะ ” ผมก็ยิ้มๆให้ พอรับเอกสารแล้วผมก็เข้าไปนั่งรอประชุมช่วงเช้า
ประธานที่มาเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ครับ หน่วยงานก็สำนักงานที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการพัฒนา ที่ให้มาก็คือให้มาอบรมการเข้าไปจัดการเพื่อป้องกันองค์กรธุรกิจให้สามารถรับมือและแข่งขันกับการทุ่มเงินทุนของต่างชาติเข้ามาในระบบธุรกิจขนาดกลาง ฟังแล้วน่าขนลุกขนพองครับ
“ คุณคะ ” ผมหันไปหาคนที่น่าจะเรียกผม
“ ครับ ”
“ ขอนั่งด้วยนะคะ ” หน้าตาแบบว่า ...... หมวยอินเตอร์ม้ากมากครับ
“ เชิญครับ ” ทีแรกก็เฉยๆครับ แต่พอเธอนั่งแค่นั้นแหละ อะไรบางอย่างตรงบริเวณอกมันสะดุดตามาก แฮะๆๆ แต่ผมตั้งมั่นครับ พยายามไม่มอง
นั่งประชุมไปได้พักนึง คนสนใจกันมากครับ หยิบมือถือมากดมารูดกันให้ระวิงหมดเลย ถ้าประธานเห็นคงจะภูมิใจอะครับ แบบนี้มันคงจะสู้เงินทุนต่างชาติได้หรอกนะ
“ ตั้งใจจังนะคะ ” หมวย อกบู้ม ชวนผมคุยครับ
“ เดี๋ยวค่อยคุยนะครับ ”
“ เอ่อ .... ขอโทษนะคะ ” หน้าเจื่อนเลยอะ แต่ผมมีเหตุผลของผมครับ ส่วนนึงคือไม่อยากคุยมาก เดี๋ยวจะไม่รู้เรื่อง อีกอย่างก็คือ แอบกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ไกลหูไกลตาวากดิษก็จริง แต่ไม่อยากไกลหัวใจครับ
หลังจากฟังบรรยายจบ เค้าก็แนะนำคณะวิทยากรอีกชุดนึง มีที่เราเคยเห็นทางโทรทัศน์ด้วย จากนั้นคณะจัดงานก็ต้อนพวกผมไปกินข้าวกลางวัน เพื่อเดินทางต่อไปสถานที่จัดอบรม
“ เมื่อกี้ขอโทษนะคะ ไม่ได้ตั้งใจรบกวน ” พอผมกำลังจะนั่งกินข้าว สาวเจ้าก็ตามมาอีกครับ
“ ครับ คือ ...... ไม่เป็นไรครับ ” จะบอกว่าไม่อยากให้มานั่งด้วยก็กระไรอยู่นะครับ เลยตอบส่งๆไป
“ มาคนเดียวเหรอคะ งั้นนั่งด้วยได้ไหม ” ผมมองซ้ายมองขวา ส่วนใหญ่คนที่มาไม่ค่อยสนใจกันเท่าไรครับ ผมคิดว่าเค้าคงเห็นผมน่าตาน่าคบมั้ง เหอะๆ
“ เชิญครับ ” ผมก็ให้เธอนั่งด้วย จากนั้นสาวเจ้าก็ชวนคุยต่อครับ
ผู้หญิงคนนี้บอกว่า ชื่อหลิน เหมาะกับหน้าของเธอครับ แล้วก็บอกต่อไปว่าแปลว่าหยกหรืออะไรซักอย่างที่ขาวๆอะครับ แต่พอคุยไปคุยมา ผมก็แอบจับคำพูดได้ว่า พูดเหมือนน้อยในอะไรอยู่ซักอย่างครับ
“ แล้วทำงานที่ไหนเหรอครับ ” ผมถามบ้าง
“ สำนักงานบัญชีค่ะ คิมล่ะ ”
“ ห้างหุ้นส่วนของ ...... ของพี่น่ะ ” เกือบแล้วไงกู
“ แล้ว ...... คิมมาแบบนี้ มีคนที่ห่วงไหม ” ผมมองเธอตาปริบๆ ถามแบบนี้มันหมายความว่าไงเนี่ย
“ ห่วงแบบไหนเหรอ ”
“ ก็ ..... ไม่มีเหรอ ”
“ ถามถึงแฟนเราเหรอเนี่ย ฮะๆๆๆ ” ถามจบหลินก็หน้าแดงๆครับ ผมเลยไม่คุยต่อ
ก่อนเดินทางอีกครั้ง ผมโทรไปคุยกับดิษ แต่ดิษคุยเสียงเบาครับ แล้วก็เหมือนจะกระซิบๆผม ผมคิดว่าคงยุ่งๆเลยไม่ได้คุยต่อครับ พอวางสายเราก็เดินทางกันต่อ ระหว่างทางหลินจองที่นั่งข้างผมเฉยเลย ผมให้หลินนั่งด้านในครับ
“ คิมไม่ง่วงเหรอ ”
“ ไม่หรอก ปกติไม่ชอบนอนบนรถน่ะ ยกเว้นตอนเมารถ ” หลินยิ้มๆ
“ คิมเมารถด้วยเหรอ น่ารักเนอะ ” มันเรื่องเดียวกันไหมเนี่ย ผมเห็นท่าทางแบบนี้ เริ่มรู้สึกว่าไม่น่าวางใจครับ เลยแกล้งนอนหลับดีกว่า แต่พอแกล้งเอนตัว ไม่นานหลินก็เอาหัวมาซุกที่ไหล่อีก
“ หลิน ..... หลินครับ ” ผมปลุกหลิน หลินลืมตาปรือๆ
“ อ๊ะ ขอโทษนะ คือเมื่อคืนไม่ได้นอน ขอโทษนะๆ ”
“ อืม ” แล้วหลินก็เอาหัวไปพิงอีกทางครับ แต่ผ่านไปพักใหญ่ๆพอรถตีโค้งไปมา หลินก็เอียงมาหาผมอีก ผมเลยปล่อยไปครับ สงสารคนง่วงนอน
มาถึงที่พักก็เย็นแล้วครับ เค้าแยกให้ชายนอนห้องเดียวกันสามคน ผู้หญิงห้องเดียวกันสองคน โดยที่เค้าให้ขับไม้สี เหมือนเล่นกีฬาสีเลยครับ เหอะๆ
“ นี่ นายน่ะ ” เพื่อนร่วมห้องผมคนนึงเดินมาหาผม
“ เราชื่อโน่ นายล่ะ ”
“ เราคิม ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” ถามไถ่อายุถึงรู้ว่า พี่โน่อายุมากกว่าผมครับ ส่วนเพื่อนร่วมห้องอีกคนชื่อวี อายุไล่ๆกับผม ครับ
เราสามคนได้คุยกันหลายๆเรื่องครับ วี เป็นพนักงานราชการของสำนักงานที่จัดงานนี้ครับ ส่วนคนที่ชื่อโน่ เป็นเจ้าของสถานที่พักตากอากาศแถบภาคใต้ เราก็คุยกันไปเรื่อย รอเวลาค่ำครับ เพราะตอนค่ำเค้าจะให้กินอาหารแล้วก็ให้แนะนำตัวกัน สรุปแล้วเค้าแยกกลุ่มไปอบรมย่อยๆลงไปอีกสามกลุ่ม กลุ่มพวกผมมีกันประมาณยี่สิบคน
“ อ้าวคิม ” คงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครเรียก
“ โห คิม ...... คนนี้แจ่มนะเว้ย ” พี่โน่แซวผม
“ บ้าเหอะพี่ เพิ่งคุยกัน ”
“ ตามสบายนะ คุยกันยาวๆ เจอกันที่ห้องกินข้าว ” พี่โน่กับวีไล่ผมไปหาหลินเฉยเลยครับ อะไรของเค้าเนี่ย
“ คิม ไม่ได้รำคาญเราใช่ไหมอะ ”
“ ไม่หรอก ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ ”
“ ใครๆ ก็คิดแบบนั้นไง ” ความจริง หลินพูดทำนองนี้มานานแล้วครับ
“ ถามตรงๆจะโกรธไหมหลิน ”
“ ไม่หรอก ทำไมเหรอ ”
“ หลินทะเลาะกับใครมาหรือปล่าว ” หลินยิ้มๆ แล้วก็ทำเม้มปากนิดหน่อย
“ หลินคิดว่า ...... หลินไม่คุยกับคิมดีกว่า ” อ้าวเฮ้ย อะไรวะ ผมมองหลินเดินหายไปเฉยๆ เค้าเป็นอะไรเนี่ย
ช่วงเย็นๆของวัน ผมโทรไปหาวากดิษอีกรอบ แต่รายนั้นไม่รับสายครับ ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆนะ ปกติยังไงถ้าผมโทรไป หากเราไม่ได้คุยกัน อีกคนจะโทรกลับมาตลอด ผมเลยแกล้งโทรไปหาพี่ริช
“ สวัสดีครับพี่ ”
“ เป็นไงบ้างท่องเที่ยวสนุกไหม ”
“ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยพี่ งานเป็นไงบ้างพี่ ” ต้องเนียนครับ หุหุ
“ ไม่มีอะไรหรอก คิมกลับมาก็รู้เองแหละ ” ตอบกวนตลอด
“ ดิษขยันทำงานดีไหมพี่ ”
“ อ้าว ไม่ได้โทรหาดิษเหรอ ..... ได้ยินว่าดิษจะไปคิมนี่ วันนี้ไม่ได้เข้าทำงานนะ ” มันชักจะแปลกจริงๆแล้วครับ
“ ยังไม่โทรมาเลยพี่ ”
“ อืมๆ งั้นเดี๋ยวพี่โทรถามเลขาเค้าให้แล้วกัน …. เป็นห่วงดิษใช่ไหมล่ะ หึหึ ” แม่ม รู้ทันตลอดอะ เซ็ง เหอะๆๆ
“ ครับพี่ ขอบคุณครับ ”
จากช่วงเย็นมาถึงค่ำ ผมเริ่มจะอยู่ไม่สุขครับ เพราะติดต่อดิษไม่ได้เลย โทรศัพท์เปิด แต่ไม่มีคนรับ ผมก็เข้าไปทานอาหารแล้วก็ร่วมอบรมกับเค้าอยู่ เค้าให้เราแนะนำตัวและพูดถึงสถานที่ทำงาน แล้วก็ให้เอกสารอีกชุด จากนั้นนัดหมายว่าตอนเช้าตื่นมาออกกำลังกายกันครับ
“ คิม ”
“ ไม่มีอะไรแน่นะคิม ” ผมเดินกันมาสามคนครับ ก็เพื่อนร่วมห้องนั่นแหละ แต่หลินก็เดินมาทักอีก
“ ไม่มีๆ ..... งั้นสองคนไปห้องก่อนนะ ” พี่โน่กับวียิ้มๆ แล้วก็เดินไปครับ
“ หลิน มีอะไรหรือปล่าว ” ผมเห็นท่าทางไม่ค่อยดีครับ
“ คิมนั่งคุยกับหลินหน่อยได้ไหม ” คือถ้าไม่คุย ก็ไม่รู้ซักทีอะครับ สาวเจ้าคุยคำสองคำแล้วไปตลอด
“ ได้สิ ”
หลินเดินไปซื้อเบียร์มานั่งกิน แล้วชวนผมนั่งคุยด้วยที่โต๊ะด้านหน้าที่พักของพวกเราครับ
“ หลินทะเลาะกับแฟน ”
“ เหรอ เรื่องอะไรล่ะ ” ส่วนนึง ผมก็ไม่มีอะไรทำครับ เพราะวากดิษไม่ยอมโทรกลับมาเลย
“ เค้าไปมีคนอื่น แล้วไล่หลินออกไปอยู่ที่อื่น ” โห แรงแฮะ
“ ....... ”
“ ถ้าคิมไม่อยากคุย เข้านอนก็ได้ ”
“ ....... หนีตอนเพื่อนมีปัญหา ไม่ใช่นิสัยคิมนะ ” ผมตอบหลิน
“ ฮึกกก ....... ฮือออออ ” ละแล้วก็ถึงตอนน้ำตาแตกครับ เหอะๆ ผมนั่งมองหลินร้องไห้อย่างหนัก แล้วก็ตัดสินใจลูบหลังของเค้า หลินก็เอนตัวมาใกล้กับผม ผมได้แต่ปล่อยไปครับ ถือว่าปลอบใจชาวโลก
“ แล้วหลินจะไปพักที่ไหนล่ะ หลังจากนี้น่ะ ”
“ หลินขอเช่าห้องกับเพื่อน ”
“ อย่าคิดมากไปนะ ถือว่าเป็นโอกาสที่เราจะได้หาคนใหม่ ” ผมบอกหลิน
“ คิมล่ะ ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้เหรอ ” พอถามถึงผม ชักจะตอบยากครับ เพราะวันนี้ผมก็ยังติดต่อแฟนไม่ได้เลย
“ ไม่หรอก แฟนเรานิสัยดีน่ะ ”
“ เฮ้อ ..... บางครั้งเพราะเราอยู่ด้วยกันนานไป พอมีอะไรแปลกๆเราก็ไม่ค่อยสงสัย แฟนหลินนอกใจหลินมาเป็นปีแล้ว หลินก็ไม่ได้คิดสงสัยเลย ..... ” ไม่รู้ทำไมมันแน่นอกขึ้นมาเฉยๆครับ
“ นั่นสินะ ความเคยชินมั้ง ”
“ คิมเป็นคนดี คงไม่เจอเรื่องอย่างหลินหรอก ..... รบกวนคิมมากแล้ว เราพักผ่อนดีกว่า ”
“ ก่อนนอน แปรงฟันด้วยล่ะ เดี๋ยวเพื่อนรวมห้องว่าเอา ” ผมแซวตามหลังไป
“ จ้ะ ฮิๆ ขอบคุณนะ ” พอหลินลับตาไป ผมก็คิดได้ว่าผมน่าจะโทรหาดิษอีกรอบ แต่ก็ปรากฏว่าไม่มีคนรับสายอีกแล้วครับ ผมเลยโทรไปหาไอวินแทน
“ ดีพี่ เที่ยวสนุกไหม ”
“ เริ่มไม่สนุกละ นี่ วันนี้ดิษไปทำงานไหม ”
“ หืม พี่ดิษเหรอครับ ไม่นะครับ ลาสองวัน พี่ดิษไม่ได้บอกเหรอครับ ”
“ ไม่ ไม่ได้บอก แล้วมันไปไหนวินรู้ไหม ตอนนี้กลับหอหรือยัง ”
“ ไม่ครับ ผมไม่เห็นพี่ดิษเลย ”
“ อืม ขอบใจมากๆนะ ..... แล้วถ้าดิษกลับมา ช่วยโทรหาพี่หน่อยนะ กี่โมงก็โทรมา ”
“ ครับ ” ดิษ มึงหายไปไหนนะ ผมชักจะกลัวไปต่างๆนาๆ ทั้งอุบัติเหตุ หรือแม้แต่เรื่องที่ไม่ควรจะคิดเลย เช่น มันนอกใจผม
วันต่อมา ผมแทบไม่มีอารมณ์จะนั่งอบรมเลยครับ กระวนกระวายใจมากๆ หลังจากการอบรมวันนั้น ความจริงต้องมีการกินเลี้ยงกันต่อ แต่ผมตัดสินใจไม่กินเลี้ยงแล้วครับ ผมแลกเบอร์ติดต่อกับทำธุระทางนั้นเสร็จก็ตัดสินใจนั่งรถโดยสารกลับมาเอง
ผมมาก็เกือบตีหนึ่งแล้ว ยังติดต่อดิษไม่ได้ เลยตัดสินใจโทรให้พี่โจมารับที่ขนส่งแทน พี่โจกำลังอยู่กับพี่นากที่ร้านครับ เลยขับออกมารับได้
“ อะไรกันเนี่ยคิม ให้พี่มารับเดี๋ยวพี่ดิษก็ฆ่าพี่หรอก ”
“ ผมเนี่ยแหละจะฆ่ามัน ”
“ หือ ทำไมล่ะ ” ผมเล่าเรื่องที่ผมติดต่อดิษไม่ได้ให้พี่โจฟังครับ
“ แปลกจริงๆนะ ทำไมไม่ลองตามหาล่ะ ”
“ ดึกขนาดนี้แล้วจะตามหาได้ที่ไหนล่ะพี่ ” พี่โจเห็นด้วยครับ
“ งั้นกลับหอก่อนแล้วกันนะ พี่ต้องไปช่วยนากปิดร้านด้วย ”
“ ครับ ” ผมมาถึงที่หอพัก ใจนึงก็เหนื่อยมาก อีกใจก็อยากตามหาดิษจริงๆ ไม่รู้ว่าหายหัวไปไหน ติดต่อก็ไม่ได้ ผมเดินไปเคาะประตูเรียกไอวินครับ
“ อ้าวพี่ ไหนว่ากลับมาพรุ่งนี้ไง ”
“ เดี๋ยวกูลงมานอนด้วยนะ ” ไอวินมันก็พยักหน้าหงึกๆครับ ผมเดินขึ้นไปเก็บของ อาบน้ำอาบท่าแล้วลงมานั่งคุยกับไอวิน
“ ทำไมมันหายไปแบบนี้วะ ไม่มีใครรู้เลย ”
“ แต่ว่า ..... พี่เค้าส่งข้อความมาหาผมอะพี่ เนี่ยๆ ” ไอวินเดินไปหยิบมือถือแล้วส่งให้ผม
“ พี่มาทำธุระต่างจังหวัด ฝากบอกคิมด้วยนะ ”
“ แล้วทำไมมันไม่บอกพี่วะ ”
“ ใจเย็นๆหน่อยนะพี่ พักผ่อนๆ ” คืนนั้นก็ดึกมากแล้วครับ ผมเลยตัดสินใจนอนดีกว่า
คำพูดของหลินเพื่อนใหม่ของผมพูดว่า บางเรื่องมันปกติเกินไป เราเลยไม่รู้ว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดกับเรา หวังว่าคงไม่มาเกิดขึ้นกับผมหรอกนะ ไอวากบ้า มึงไปอยู่ที่ไหนกัน
********************************************************************
-
จิ้มๆเลย คนแรก555555555 :hao7:
-
แอบตามคุณคิมไปป่าวเนี่ย
-
ค้างมากน้องคิมมี่
รออ่านตอนต่อไปนะ ยังไงก็ยังเชื่อใจพี่ดิษอยู่นะ
-
น้องคิมตัดจบแบบนี้รู้สึกกังวลจัง แต่คงไม่มีอะไร :mew3: :mew3: :mew3:
-
:katai3:วากดิษไปเห็นตอนคิมอยูีกับหลินแล้วคิดมากอีกหรือเปล่า
-
คราวนี้ ทำไมพี่ดิษมีพฤติกรรมแปลก ทำให้รู้สึกทั้งห่วง น่าสงสัย น่ากังวล แทนคิมเลย
-
ดิษเป็นอะไร..... :hao4:
รอตอนต่อไป...... :hao6:
-
เป็นพี่นี่คงอยู่ไม่สุขเลยนะนั่น
เพราะวากดิษไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
ไม่เคยที่ไม่ห่วงคิมอ่ะ แถมคิมไปอยู่ห่างตัวแบบนี้
วากดิษทำใจไม่ติดต่อกับคิมได้อย่างไรกันนะ สงสัยมากเลย
คิมมาต่อเร็ว ๆ นะ เด๋วพี่จะอกแตก
-
กังวลตามเลย วากดิษจะเข้าใจผิดตอนคิมอยู่กับหลินรึเปล่า :mew2:
:L2: :pig4: :L2:
-
คุณดิษต้องแอบตามไปเฝ้าคุณคิมแน่ๆ เลย หวังว่าคงจะไม่เข้าใจผิดนะ
-
ช่ายมันน่าโมโหมากปล่อยให้เรา คิดไปเอง ไม่ยอมติดต่อ ติดต่อไม่ได้ อ๊ากกกก หงุดหงิด (ส่วนตัวล้วนๆ5555)
-
ี่พี่หลินสวย แซ่บ และ แรงส์พี่คิมน่าจะรับไว้พิจารณาเนอะ ส่วนพี่ดิษของตายพี่คิม ไม่มีทางนอกใจแน่ๆ
-
เออนั่นสิ ทำไมต้องมีลับลมคมในด้วย
ยิ่งยัยหลินมาเปิดประเด็นการนอกใจ นี่ยิ่งทำให้กังวลเข้าไปใหญ่
ตอนแรกนึกว่าพี่ดิษแอบตามคิมไปอบรมซะอีก
-
จะแอบเซอร์ไพรส์กันหรือเปล่านะ
-
ี่พี่หลินสวย แซ่บ และ แรงส์พี่คิมน่าจะรับไว้พิจารณาเนอะ ส่วนพี่ดิษของตายพี่คิม ไม่มีทางนอกใจแน่ๆ
พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไงอะครับ
-
อ่านแล้วกังวลแทนเลย เพราะเคยโดนเองอะครับ
รอพี่คิมมาต่อให้นะครับ
-
พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไงอะครับ
เขาแซวเล่นรึเปล่าค่ะ5555 ยังไงคิมก็เลือกดิษสุดหล่ออยู่ดี:)
-
เขาแซวเล่นรึเปล่าค่ะ5555 ยังไงคิมก็เลือกดิษสุดหล่ออยู่ดี:)
อออออออออ ครับ น่าจะใช่ แฮะๆๆ ตกใจหมด555555 :hao7:
-
:L2:
เอาอีแหละ. พี่ดิษเป็นไรอะ น้องคิมไม่ต้องคิดมาก
-
:katai1: ดิษหายไปไหน อยากอ่านต่อเลย :ling1:
-
บอกแล้วว่าคิมเสน่ห์แรง มีแต่คนอยากเข้าใกล้
กรณีเจอคนให้ท่า..ทีแบบนั้น ให้นึกถึงหน้าตาเฮียหล่อๆเข้มๆ แล้วพูดความจริง หรือไม่ก็ปฏิเสธไปตรงๆ ดีกว่า
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน แล้วกลับไปทำการบ้านกับเฮีย อ๊ากกกก :mew3:
-
บอกแล้วว่าคิมเสน่ห์แรง มีแต่คนอยากเข้าใกล้
กรณีเจอคนให้ท่า..ทีแบบนั้น ให้นึกถึงหน้าตาเฮียหล่อๆเข้มๆ แล้วพูดความจริง หรือไม่ก็ปฏิเสธไปตรงๆ ดีกว่า
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน แล้วกลับไปทำการบ้านกับเฮีย อ๊ากกกก :mew3:
555555555555ถูกใจ +1 เป็ดให้เลยครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2:
-
เรื่องจริง ยิ่งกว่านิยาย
+1
-
แมะน้องคิมมาทิ้งระเบิดไว้ ค้างเลย รอรอมาต่อ
-
พี่ดิษจะทำอะไรเนี่ย เซอไพรส์อะไรรึเปล่า
:katai1:
-
ดิษคิดจะนอกใจคิม
..เป็นไปไม่ได้..
ล้านเปอร์
น่าจะมีเซอร์ไพส์มากกว่า
-
หืม.............. เรื่องชักยังไงๆ แล้วนะเนี่ย เหอะๆๆๆ :mew5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:hao7: :hao7: :hao7:
พี่ดิษ...ทำไรไว้หนอ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ค้างมากมาย :z3: พี่ดิษแอบหายไปไหนเนี่ย
มันต้องมีอะไรแน่เลย คงไม่ใช่เรื่องนอกใจแน่นอน แล้วทำไมไม่รับสาย
รีบมาเล่าต่อเลยนะคะ ทิ้งไว้นานๆแบบนี้ไม่ดีเลย ใจร้ายมาก :katai1:
######### :mew1: #########
-
อยากอ่านต่อจัง :mew4: :mew4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษฮะ :L2:
:katai4: :katai4: :katai4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
รีบๆๆมานะครับ ใจจะขาดละ5555555
:z2: :z2: :z2:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันรอเธอเฉลยอยู่ค่ะ อย่าปล่อยให้ค้างนานนะค่ะ อิๆๆๆๆ
-
กรีดด มาทิ้งระเบิดแล้วก็หายไป ค้างอ่ะ ดิษไปไหนนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่พี่ดิษอะ :t3: :t3: :t3:
:t3: :t3: :t3:
-
:hao3: ความจริงว่างตั้งแต่ช่วงบ่ายสองบ่ายสามครับ แต่มีคนโทรมาบอกว่า แม่ของเพื่อนเสีย เลยต้องบึ่งไปรดน้ำศพและสวดอภิธรรมด้วย รอซักครู่นะครับผม ^^
-
รอๆ :hao5: รอลุ้นว่าเฮียหายไปไหน
-
รอ ครับ รอ
-
รอน้องคิมกับพี่ดิษค้า
-
มารอพี่คับ ดีใจมากเลย ฮิ้ววววววววววววววววว :mew1: :mew1: :mew1:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา (เพลงแต่ปางก่อน)5555555
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:ling3: อ่านจบอย่าเพิ่งคิดไปไหนนะ ใจร่มๆ แฮะๆๆ
************************************************************
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้า มองดูโทรศัพท์เป็นอย่างแรก แอบหวังว่าวากบ้ามันจะโทรกลับมาหากันบ้าง แต่ไม่มีเลยครับ ผมเห็นไอวินกำลังนอนอุตุอยู่ เลยไม่อยากปลุกมันตอนนี้ครับ ผมเดินขึ้นไปอาบน้ำ แล้วก็เดินลงมาปลุกไอวิรออกไปหาข้าวกินข้างนอก จากนั้นก็กลับมาแต่งตัวออกไปทำงานกันครับ
“ พี่อย่าเครียดเลยนะ ” ไอวินพูดกับผมบนรถโดยสาร รถช่วงเช้านี่คนจะน้อยครับ
“ เออน่า ไม่เครียดคงไม่ได้หรอก ”
“ พี่ดิษคงมีเรื่องสำคัญจริงๆนั่นแหละ ไม่ก็อาจจะลืมมือถือทิ้งไว้ ” ผมก้มหน้าลงมามองไอวิน มันนั่งที่เบาะส่วนผมยืน
“ ไม่ต้องแก้ตัวให้มัน พี่จะรอถามมันเอง ”
“ เดี๋ยวพูดไปพูดมาก็จะทะเลาะกันอะพี่ ”
“ ไม่ต้องรู้ดีเลย นั่งเฉยๆเหอะ ” ไอวินถอนหายใจเฮือก เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนมาถึงที่ทำงาน
“ เที่ยงเจอกันนะพี่ ” ไอวินต้องไปทำงานอีกห้องนึงครับ
“ อืม ขยันๆเก็บเงินไว้ขอไอเดย์ ” มันทำท่าอายๆครับ
“ บ้าว่ะพี่ ” เหอะๆ เขินเป็นด้วยนะเดี๋ยวนี้ ผมเข้ามานั่งรอที่โต๊ะ พักนึงก็เริ่มมีคนเข้ามาทำงานครับ
“ ทำไมกลับมาไวจังล่ะพี่ ไหนว่าจะมาวันนี้ไง ”
“ ก็มาวันนี้ไง ” ผมตอบไอคนที่ถามมา
“ โห ตอบแบบนี้มีเรื่องดิพี่ ตอบตามความจริงมาเลย ” จะบอกมึงดีไหมว่า วากดิษมันหายหัวจนผมต้องกลับมาอะ
“ มันไม่มีเรื่องน่าสนใจแล้ว ห่วงงาน ” โกหกซะเลย หึหึหึ
“ ผมก็นึกว่าจะถือโอกาสไปเที่ยวกับพี่ดิษ เห็นลาไปเฉยๆ ”
“ พี่ดิษบอกไหมว่าไปไหน ” ผมถามมันอีก
“ ขนาดพี่ยังไม่รู้ ผมก็คงไม่รู้อะพี่ ”
“ เออ ไปทำงานไป ” แล้วผมก็นั่งกลุ้มต่อไปครับ
ช่วงสายๆพี่ริชเข้ามาทำงาน พอเจอหน้าผมก็เดินดุ่ยๆเข้าไปในห้อง ไม่ทักไม่ทายเลยครับ ผมเห็นแปลกๆเลยเดินเข้าไปขอคุยด้วย
“ ไม่ทักกันเลยนะพี่ ” พี่ริชมองหน้าผม แต่ไม่พูดอะไร
“ โกรธอะไรผมหรือปล่าวพี่ ”
“ ไม่หรอก ไปทำงานดีกว่าไป วันนี้พี่ยุ่งๆ ” ตามปกติ พี่ริชแกชอบหยอกผมเป็นกิจวัตรเลยครับ พอเห็นแบบนี้ผมเลือกหนีดีกว่า เหอะๆ
ช่วงที่งานว่างๆ ผมเลือกเดินไปตามหาวากดิษที่ห้อง แต่ก็ไม่พบ ผมถามเลขาฯ เค้าบอกว่าวากดิษไม่ได้บอกว่าไปไหน ผมเลยถามหาเบอร์ติดต่อ เพราะเวลาหัวหน้าลางานต้องมีเบอร์ที่ติดต่อได้ แต่เลขาฯตอบกลับมาว่า มันไม่ได้ให้เบอร์ไว้ แต่ให้เอางานไปผ่านผู้จัดการอีกคนนึงแทน มันเริ่มจะแปลกๆมากขึ้นทุกทีนะเนี่ย
พอผมเดินกลับมา ผมก็เห็นพี่ริชทำหน้าเครียดตลอดเวลา ผมสังเกตช่วงที่เดินออกมาจากห้องอะครับ วันนี้พี่แกปิดประตูไว้ด้วย ทำให้ผมชักจะสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น เลยตัดสินใจเข้าไปหาพี่ริชอีกรอบ
“ พี่ ...... ” พอเข้ามาในห้อง ผมก็เห็นแฟ้มกองอยู่เต็มโต๊ะ
“ พี่ทำงานอยู่นะ ”
“ ผมทราบครับ แต่ผมอยากรู้อะไรนิดหน่อย ”
“ บอกไม่เข้าใจหรือไง ออกไป ” เฮ้ย ทำไมสวมบทโหดแบบนี้วะ ผมก็ต้องจำใจออกมาอีกรอบ แต่ตอนออกมาคราวนี้ ผมเห็นพี่เลขาฯของวากดิษเดินมา ผมก็รีบเดินไปหา
“ พี่มาทำไมเหรอครับ ”
“ อ๋อ พี่มารอเอกสารที่ส่งมาให้พี่ริชจ้ะ ”
“ เอกสารของผู้จัดการเหรอครับ ทำไมต้องผ่านพี่ริชล่ะครับ ”
“ พี่ไม่แน่ใจนะ แต่เข้าใจว่าพี่ริชจะเอาไปส่งอีกที ” ได้ยินดังนั้น ผมก็จะกลับเข้าไปอีก แต่พี่ริชเดินออกมาพอดี
“ เดี๋ยวคุณไปกับผมนะ คิมรับงานแทนพี่ด้วยนะ ”
“ พี่จะไปหาดิษเหรอครับ ผมไปด้วยสิ ”
“ ไม่ได้ไปหา พี่ต้องออกไปทำธุระหลายที่ คิมอยู่รับงานด้วย ห้ามหนีนะ ” พูดจบก็เดินไปครับ
ผมนั่งคิดอยู่คนเดียวว่า ทำไมวันนี้แต่ละคนดูแปลกๆ เหมือนไม่อยากพูดกับผมเลย ในที่สุดผมคิดได้ว่าน่าจะโทรไปสอบถามจากแม่ของวากดิษ
“ สวัสดีครับแม่ ”
“ จ้ะๆ คิมเหรอจ้ะ ”
“ ครับ คือ ผมติดต่อดิษไม่ได้เลยครับ ”
“ ............ ” ท่านเงียบอยู่นาน แล้วก็ไม่ยอมพูดอะไรต่อมา
“ แม่ครับ ”
“ คือ น้ายุ่งมากเลยจ้ะ ขอตัวก่อนนะ ” ผมชักจะอยู่ไม่สุขแล้วครับ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกกลัวว่า ดิษคงเจอกับเรื่องไม่ดีแล้วแน่ๆ เพราะคนใกล้ชิดทำท่าเหมือนไม่รู้ไม่เห็น เลี่ยงๆไปเรื่อย ผมเลยตัดสินใจหนีงานไปที่โรงพยาบาลของแม่ท่านวากเป็นแห่งแรก
พอผมไปถึง ผมไม่ได้โทรหาก่อนครับ แต่ตรงไปที่สำนักงานของแม่ท่านวาก ระหว่างทางผมก็มองดูอะไรไปเรื่อย แล้วก็ต้องตกใจครับ เพราะที่รายชื่อผู้ป่วยน่ะ มีรายชื่อของวากดิษอยู่ ผมรีบตรงเข้าไปถามพยาบาลแล้วรีบเข้าไปที่ห้อง แต่ไม่พบครับ
“ น้องคะ ”
“ ครับพี่ ” พยาบาลคนนั้นเดินมาหาผมครับ
“ คุณดิษมีกำหนดกลับบ้านวันนี้ค่ะ ”
“ ขอบคุณมากครับ ” ผมรีบเดินไปที่สำนักงานของแม่ท่านวาก แต่ก็ต้องตกใจสุดขีดครับ
ภาพที่เห็นคือ วากดิษกำลังกอดคอกับผู้หญิงคนนึง ผมจำได้ว่าเป็นน้องของพี่กริช เดิมทีผมก็จะเข้าไปหานั่นแหละ แต่เห็นสองคนนั้นสนิทสนมกันมากผิดปกติครับ วากดิษก็ยิ้มร่าควงแขนกันออกไป ผมหน้าชาเลย ผมลองโทรไปหาวากดิษ รายนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วก็เก็บเข้ากระเป๋าไป ผมเดือดเป็นไฟเลยครับ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจนั่งรถตุ๊กตุ๊กแอบตามไป
สองคนนั้นเข้าไปเที่ยวกันในห้างสรรพสินค้าครับ ผมไม่ตามไปต่อ แต่เลือกกลับดีกว่า ตอนนี้แขนขาของผมอ่อนไปหมดเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันรู้ตลอดเวลาเลยสินะ ว่าผมโทรมาหา แต่มันก็ไม่รับสาย และที่มันถามผมว่าไปกี่วัน ก็เพราะจะได้กลับมาทำตัวปกติเวลาที่ผมกลับมาอย่างนั้นเหรอ ระหว่างทางกลับ ผมเดินด้วยเท้ากลับมาที่หอพักครับ เหนื่อยก็เหนื่อย แล้วยังร้องไห้อีก กว่าจะกลับมาถึงก็ช่วงเย็นแล้ว
“ ......... ” ผมมองดูโทรศัพท์ของผม คิดว่าเมื่อไรที่มันจะโทรมาหาผมซักที แต่ก็ไม่มีเลย ผมเข้าไปอาบน้ำล้างคราบน้ำตา พอออกมา วากดิษก็นั่งอยู่ที่เตียงแล้ว ที่สำคัญเสื้อผ้าของมันไม่ใช่ตัวเดิมที่ผมเห็นตอนอยู่โรงพยาบาล เหมือนกับว่ามันอาบน้ำมา
“ กลับมาไม่บอกกันเลยนะ ” มันยิ้มให้ผม วินาทีนั้น ผมต้องตัดสินใจเสี้ยววินาทีเลยว่า ผมจะปรี๊ดแตกใส่ หรือควรจะทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ อือ ..... อืม อยากให้ดิษแปลกใจไง เผื่อกำลังทำอะไรลับๆล่ออยู่ ”
“ มามะ ให้พี่กอดหน่อย ” ตอนที่มันกอดน่ะ ผมหลับตานิ่ง กำหมัดแน่น กลั้นน้ำตาเอาไว้เต็มที่เลยครับ
“ ทำไมไม่ไปทำงานเหรอ ” ผมถามวากดิษ
“ พี่กลับไปช่วยพ่อทำงานน่ะ ..... คิมนั่นแหละ ทำไมไม่โทรหาพี่บ้างเลย นึกว่าลืมพี่แล้ว ” ผมรีบหันกลับไปหามันอย่างรวดเร็ว นี่มันโกหกผมจริงๆแล้วนะเนี่ย
“ เรา ........ เรายุ่งๆน่ะ ” วากดิษมันทำเหมือนปกติจนผมไม่กล้าทำอะไรเลยครับ มันน่ากลัวจริงๆ
“ งั้น ...... พี่ขอนะ ” มันขออะไรคงรู้นะครับ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ผมแทบไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากความเจ็บ ทั้งเจ็บกาย เจ็บใจ มันทำให้ผมกลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ ผมอยากจะถามมันทุกเรื่องที่ผมสงสัย แต่ผมไม่อยากทำตอนนี้ ผมอยากจะรู้ว่า มันกำลังทำในสิ่งที่ผมกลัวอยู่หรือปล่าว ..... มันนอกใจผมหรือปล่าว นั่นแหละ
คืนนั้น เราเดินไปกินข้าวที่ร้านแถบนั้น ผมเห็นมันหยิบมือถือดูบ่อยๆ แต่ผมแกล้งเป็นไม่สนใจ ผมจะคอยดูต่อไปจะดีกว่า
วันต่อมา ผมเข้าทำงานพร้อมกับวากดิษ พอเจอหน้าพี่ริชพี่แกก็เดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว
“ เมื่อวานทำอะไร หายไปไหนมา ”
“ ผม ..... ออกไปข้างนอกครับ ”
“ พี่บอกว่ายังไง มีคนมาติดต่องาน ใครก็ไม่อยู่ อยากให้มันเจ๊งนักหรือไง ” วากดิษก็ยืนอยู่ด้วยครับ แต่มันไม่ได้ออกปากอะไรช่วยผมเลย
“ ผมขอโทษครับ ”
“ ..... อืม ต่อไปพี่สั่งแล้วอย่าฝ่าฝืนคำสั่งอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน ” ผมจุกข้างในเลยครับ มันเหมือนไอที่อัดอั้นข้างในก็จะบ้าตายแล้ว มาเจอแรงอัดของพี่ริชอีก แต่ช่างเถอะครับ ผมควรจะอดทนรอ
ต่อมาอีกหลายวัน ผมกับดิษ ก็อยู่ปกติดีครับ ดิษไม่ได้แอบไปทำนู้นทำนี่หรืออะไรที่น่าสงสัย แต่ก็มาถึงวันนึงครับ
“ คิม พี่จะไปต่างจังหวัดสามวันนะ ” มันบอกผมตอนที่เรากลับมาที่หอแล้วครับ
“ ไปไหนล่ะ คิมไปด้วยนะ ”
“ อยากโดนพี่ริชบีบคอหรือไงเล่า น่านะ ” ผมต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกครั้งครับ
“ อืมๆ แล้วจะโทรหานะ ”
วันนั้นพอวากดิษคล้อยหลังไป ผมก็จ้องรออยู่แล้วครับ พอเห็นมันออกไป ผมก็ขับรถของห้างออกตามไปทันที ผมกะจะจับให้ได้ครับว่ามันจะไปไหนกันแน่
ผมตามไปถึงรู้ว่ามันไปที่โรงพยาบาลครับ แต่มันไม่ได้เข้าไป สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำเอาผมต้องตกใจอย่างที่สุดเลย วากดิษรับผู้หญิงคนนั้นที่น่าจะเป็นน้องของพี่กริชขึ้นรถไป คงไม่ต้องมีคำอธิบายอะไรอีก ผมถูกมันหลอกแล้วจริงๆ
ผมกลับมาที่ทำงาน วิญญาณแทบจะยังไม่เข้าร่างดีเลย พี่ริชก็เดินตรงมาหา แกตั้งท่าจะด่าผม
“ พี่ ...... ”
“ ออกไปไหนมา ”
“ มันขอให้พี่ทำแบบนี้เหรอ ” พี่ริชทำตาโตเลยครับ
“ อะไร .... พูดถึงอะไร ”
“ ทำไมพี่ต้องช่วยมันสวมเขาให้ผม คิดว่าผมควายนักหรือไง ” พี่ริชกระพริบตาปริบๆ จังหวะนั้นผมหวดหมัดใส่พี่ริชเลยครับ พี่ริชล้มกลิ้งไปที่โซฟา
“ โอย คิมทำอะไร ”
“ พี่ไล่ผมออกเลยแล้วกัน ผมไปล่ะ ”
“ คิม ..... คิม ” ผมเดินออกมาเก็บข้าวของที่จำเป็น แล้วเดินออกไป
ผมเดินทางกลับมาที่หอ ระหว่างทางไอวินก็โทรมาหาเป็นระยะๆผมเดาว่ามันคงรู้ว่าผมต่อยพี่ริช ตอนนี้ผมกะจะกลับไร่ของพ่อผม เพราะผมทนไม่ไหวครับ สันดานลึกๆมันกำลังจะตื่นขึ้นแล้ว
พอผมกลับมาถึงหอ ก็ต้องได้ระทึกอีกผมเห็นรถของดิษอยู่ที่หอ ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง ที่หน้าห้องมีรองเท้าชายหญิงอย่างละคู่ครับ ผมแทบจะหยุดหายใจเลย ผมค่อยๆเดินไปเปิดประตู
“ คิม !!!! ” ภาพที่เห็นคือ วากดิษนอนอยู่บนเตียง ส่วนผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนอยู่ข้างๆ มีถุงยาบางอย่างวางข้างๆเตียง ตอนนั้นผมไม่ทันคิดอะไรเลยครับ ผมตรงเข้าไปกระชากวากดิษ แล้วชกต่อยไม่คิดชีวิตเลย เลือดของมันที่จมูกไหลออกมามากทีเดียว
“ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ หยุด อย่าทำนะ ” ผมหันกลับไปหาไอต้นเสียง
“ มึงกล้ามากนะ ” ผมคำรามใส่ผู้หญิงคนนั้น
“ คิม ........ อย่าทำร้ายผู้หญิง ฟังพี่ก่อน ”
“ ไม่คิดเลยนะ ว่ามึงเป็นคนแบบนี้ ” ไอดิษพยายามดึงร่างของตัวเองขึ้นมา
“ อย่าเพิ่งไป ..... ฟัง ..... อือออ ” ไอวากดิษมันหอบก่อนจะนอนหงายลงไป มันคงจะเจ็บจนลุกไม่ไหวอะครับ
“ คุณรีบช่วยสิคะ ” ผู้หญิงคนนั้นบอกผม
“ เอาสิ ..... มันเป็นของมึงแล้วไง ถ้าตายก็เผาด้วยแล้วกัน ” ผมเดินออกมาจากห้อง น้ำตาไหลพรากๆเลยครับ มันพาผู้หญิงมาถึงหอของเราเลยเหรอ มันกลายเป็นอะไรไปแล้วนะ หรือเพราะที่ผ่านมาผมมันไม่ดีพอ หรือในที่สุดมันก็เบื่อผม
ผมปิดมือถือ ไม่ได้สนใจอีกแล้วว่าใครจะห่วงหรือใครจะสนใจ ผมมีเงินอยู่แค่ไม่กี่บาท เพราะปกติผมฝากเงินไว้กับไอดิษ ผมน่าจะมีเงินพอแค่กลับไปถึงหมู่บ้าน แต่เงินคงไม่พอเหมารถกลับไปถึงไร่ ผมต้องเดินเป็นสิบกิโลเลยครับ แต่ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไรจริงๆ
ผมนั่งรถไปก็คิดไปต่างๆนาๆ ไม่รู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมรู้เพียงว่า ถ้าผมไม่กลับบ้าน ผมอาจจะคิดสั้นก็ได้ เพราะหลายปีมานี้ ผมยอมฝากทุกอย่างไว้กับไอดิษแล้ว ผมลืมคิดไปเลยว่า เกิดไม่มีมันขึ้นมาผมจะอยู่ยังไง ผมเลยต้องกลับไปหาพ่อกับแม่ของผม
ผมมาถึงตัวอำเภอก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้ว ผมเลือกเดินตามถนนกลับไปที่ไร่ ผมเดินไปได้พักนึง รองเท้าดันมาพังอีก ผมคิดว่าทำไมชีวิตกูต้องรันทดขนาดนี้ด้วยวะ ขนาดรองเท้าแม่งยังจะทิ้งกูเลย
พอถึงหน้าไร่ก็มืดค่ำมากๆแล้วครับ ผมปวดขาปวดเนื้อตัวไปหมดทั้งตัว คนงานบางคนกำลังจะกลับเข้าหมู่บ้านก็มาเจอผมพอดี
“ อ้าวคุณคิม ทำไมกลับมาล่ะครับ ”
“ พ่ออยู่ไหม ”
“ พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงบอกว่าจะไปหาคุณคิมครับ ไปตั้งสามสี่วันแล้วนะครับ ” คงจะแวะไปหาผมอะครับ ช่างเถอะ วันนี้ผมไม่ไหวแล้ว ผมขอให้ขี่จักรยานไปส่งผมที่เรือนหลังไร่ พอถึงผมก็ล้มตัวนอนแล้วหลับไปเลย
รุ่งเช้าผมได้ยินคนมาเคาะประตู ผมรู้สึกเหมือนตัวเองป่วยครับ ป่วยมากซะด้วย ผมเดินไปเปิดประตูถึงเห็นพ่อของผมยืนอยู่
“ เอ็งเป็นอะไรมากไหม เอ็งรู้เรื่องได้ยังไงวะ ”
“ ฮืออออ พ่ออออ ” ผมพุ่งเข้าไปกอดพ่ออย่างจัง
“ เฮ้ย ทำใจเย็นๆหน่อย มันยังไม่ตายไวๆนี้หรอก มันมาหาแล้ว ”
“ หืมม ” ผมว่ามันแปลกๆนะ
“ เอ็งนี่นะ ทำไมต้องรุนแรงขนาดนั้น นิสัยเก่าไม่หายขาดเลยหรือไงวะ ” อะไรอะ
“ พ่อ มันน่ะปิดบังผม ทำร้ายผมนะ ..... พ่อไล่มันกลับไปเลย ” พ่อผมยิ้มๆ
“ มันโกหก เพราะมันรู้ว่าเอ็งจะเป็นแบบนี้ไงล่ะ ” อ้าว
“ อะไรกันพ่อ ”
“ เอ็งก็รู้ว่ามันป่วยไม่ใช่เหรอ ”
“ ห๊ะ !!!!!! ”
“ ไปคุยกับมันไป มันมารออยู่ ” พ่อผมลากผมไป ผมก็งอแงเป็นเด็กเลยครับ เพราะผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นน่ะสิครับ
พอมาถึงเรือนใหญ่ ผมก็เห็นวากดิษที่นั่งหน้าซีด ที่มุมปากน่ะฝีมือผมเอง จมูกก็มีรอยช้ำด้วย แต่อีกคนที่ยืนนี่สิครับ
“ เอ็งรู้จักแก้วน้องหมอกริชหรือยังล่ะ ” พ่อถามผม ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นที่ผมเจอเค้าอยู่กับดิษ ยืนยิ้มแห้งให้ผม
“ สวัสดีค่ะ ...... พี่คิม ”
“ มันอะไรกันน่ะ ”
“ พี่ดิษจะเล่าหรือให้แก้วเล่าอ่ะคะ ” วากดิษส่งสายตาเจ้าเล่ห์นิดหน่อยมาหาผม
“ คิม .... ” วากดิษเอ่ยชื่อของผม
“ อะไร ”
“ แก้วจบพยาบาล เค้าทำงานอยู่เมืองนอก ”
“ หืม พยาบาล แล้วไง ”
“ คิม ..... ” มันทำท่าเหมือนน้ำตาจะไหลครับ พ่อของผมเลยพอแก้วออกไป ให้ผมอยู่กับดิษแค่สองคน
“ มึงเป็นอะไรน่ะ ทำท่าร้องไห้ทำไม ”
“ พี่กลัว ....... พี่กลัวว่าพี่จะอยู่กับคิมได้ไม่นาน ” ผมแทบหยุดหายใจเลยครับ
“ พูดอะไรบ้าๆวะ เป็นอะไร ”
“ เดือนสองเดือนมานี้ อาการพี่แย่ลงเยอะมากเลยคิม พี่อาจจะตายตอนไหนก็ได้นะคิม ” พอผมได้ยินเท่านั้นเอง ทุกอย่างเหมือนกับว่าสว่างวาบในหัวเลยครับ
“ แสดงว่า ..... ช่วงที่หายไปน่ะ ไป ..... ไปอยู่ที่โรงพยาบาลเหรอ ”
“ ใช่ ...... พี่หายใจไม่ทัน สลบไป ..... พี่คิดว่าจะไม่ได้ตื่นมาเจอคิมแล้ว ” พอผมได้ยินอย่างนั้น จู่ๆผมก็วิ่งหนีออกมาครับ น้อยคนที่จะรู้ว่า คนแบบผม ความจริงชอบหนีปัญหาอยู่เสมอเลย ที่ผมวิ่งออกมาเพราะหัวของผมโล่งไปหมดแล้วครับ ดิษป่วยหนักอย่างนั้นเหรอ และที่มันบอกว่ากลัวจะอยู่กับผมได้ไม่นาน มันใช่เรื่องจริงหรือปล่าว เฮ้ย นี่ผมฝันไปใช่ไหม เคยไหมครับ เวลาที่ได้ยินหรือได้รู้อะไรก็ตามที่มันรุนแรงมากๆ มันจะเหมือนกับเราโดนตีหัวด้วยของแข็ง หรือเวียนหัวมากๆเหมือนว่าเรากำลังจะตื่นจากฝันน่ะ ผมกำลังเป็นแบบนั้นอยู่ เรื่องทั้งหมดนี่เกินที่ผมจะรับได้นะ
*****************************************************
-
สู้ๆต่อไปนะครับ พี่คิมพี่ดิษ อย่ายอมแพ้ครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ประเด็นที่คิมระแวงก็ว่าหนักแล้วนะ มาเจอพี่ข้าวกล้องป่วยใกล้ตาย ช็อคหนักเข้าไปอีก
หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรง คุณพระคุ้มครอง
-
นำ้ตาร่วงงงง แบบโอ้ยยย ทำไมถึงเศร้าตามม โอ้ยยยยย
-
โอ้ย คาดไม่ถึงเลย ดิษหายป่วยเร็วๆนะคะ
-
:sad11: ทุกคนปิดคิมเพราะกลัวว่าคิมจะห่วงดิษ
คงคิดว่าจะพยายามทำให้ดิษหายก่อนที่คิมจะรู้
ไม่อยากให้ดิษเป็นอะไรเลย สงสารทั้งคิมทั้งดิษอ่ะ
-
:sad11: สงสารดิษ :hao5:
สู้ๆ.... :กอด1:
-
งง บอกตรง แล้วรักษายังงัยต้องอยู่ในห้องสองต่อสอง
แถมมีถุงยางอีก ใครไม่คิดก็บ้าแล้ว
ชีวิตคู่คือร่วมสุข ร่วมทุกข์ ถ้ายังมัวแต่ปิดบังกันอยู่ มันก็จะมีปัญหาเรื่อยๆแหล่ะ :เฮ้อ:
-
เอาใจช่วยค่ะทั้งเฮียดิษและน้องคิม สู้ๆน่ะ ดิษมีคุณแม่เป็นหมอยังไงซะเดี๋ยวก็ดีขึ้น อย่าคิดมากน่ะครับคิม
-
@Sar2288 ถุงยาครับ ไม่ใช่ถุงยาง (ตอนแรกเราก็อ่านว่าถุงยางเหมือนกัน รีบไปหน่อย ๕๕)
ตอนนี้อาการของพี่ดิษเป็นยังไงบ้างครับพี่คิม ขอให้อาการดีขึ้นและร่างกายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะครับ
-
@Sar2288 ถุงยาครับ ไม่ใช่ถุงยาง (ตอนแรกเราก็อ่านว่าถุงยางเหมือนกัน รีบไปหน่อย ๕๕)
ตอนนี้อาการของพี่ดิษเป็นยังไงบ้างครับพี่คิม ขอให้อาการดีขึ้นและร่างกายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะครับ
เออ ใช่ครับ ถุงยานะครับ ไม่ใช่ถุงยาง โชคดีที่ผมอ่านตรงนี้สองรอบเพราะไม่แน่ใจไง แต่ก็อ่านไม่ผิดนะ555555 แต่ถ้าเป็นถุงยางจริงป่านนี้ผมคงเป็นลมไปแล้ว5555555555
-
เป็นกำลังใจให้กับทั้งคู่ครับ
-
คราวนี้ ไม่เข้าใจความคิดของพี่ดิษเลย ป่วยไม่สบาย แต่บอกให้คนอื่นรู้หมด ยกเว้นคนที่ตัวเองรักที่สุด คือ คิม ที่เป็นห่วงเป็นบ้าเป็นหลัง ที่ดิษหายตัวไปโดยไม่ทราบสาเหตุ
แถมยังไปเจอพฤติกรรมลับๆล่อๆของดิษ กับผู้หญิงอื่นอีก โดยใม่รู้ราวอะไรเลย จะถามใครก็ไม่ได้เพราะเกือบทุกคนที่รู้เรื่องก็ช่วยกันปิดบัง โทรถามคนที่เป็นต้นเหตุก็ไม่รับสาย เป็นแบบนี้แล้วให้คิมคิดยังไง กรณีนึ้ผมเข้าใจคิมและรู้สึกเห็นใจคิมมากจริงๆ(อินมากเป็นพิเศษ)
-
เรื่องจะแย่ไปใหญ่เพราะปกปิดนิแหละ
เป็นแฟนกันก็ต้องให้เกียรติกัน ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดเลย...งอนเฮียที่ไม่ยอมบอกน้อง :m16:
คิมกับเฮียดูแลและเอาใจใส่กันดีๆ นะ :กอด1:
-
พี่ดิษพี่คิมสู้ๆนะ ^^
-
มันจะแย่ลงเพราะการไม่บอกกันนี่เเหละ
-
:a5: อ่านแล้วใจคอไม่ค่อยดี
คุณคิมคุณดิษ สู้ๆ :L2:
รอตอนต่อไปค่ะ :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
เศร้าค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ
-
ในละครก็ไปอย่าง ไม่มีใครฟังใคร
กว่าแต่ละฝ่ายจะอ้าปากอธิบายได้ กว่าจะคืนดีกันรออีกสามชาติ
ใครจะคิด ชีวิตจริง มันจะซับซ้อนมากมายอะไรขนาดนี้
+1
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ค้างอ่ ะ
สู้ๆๆนะครับ
-
ปวดใจแท้
:hao5:
-
สู้ต่อไปนะ พี่คิม-ดิษ
-
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นเลย ว่าแต่ทำไมดิษต้องกระดี๊กระด๊ากับสาวๆด้วยล่ะ เห็นว่าป่วยอยู่ไม่ใช่หรอ โดนหมัดคิมก็สมควรแล้วอ่ะนะ
-
...จริงๆพี่ว่านะ คิมโกรธคิมชกพี่ดิษ ก็สมควรนะ
...เรื่องการเจ็บป่วยทุกคนไม่ต้องช่วยกันปกปิดก็ได้
...คิม ตัดสินใจคบหาอยู่ร่วมชายคากับดิษแล้วพี่ว่าคิมรับได้ทุกอย่าง
...ผู้ใหญ่ทั้งหลายก็น่าจะบอกคิมทุกเรื่องรวมทั้งดิษด้วย
...ปกปิดเพื่อให้คิดไปเอง มันก็ปั่นทอนจิตใจของคิม
...บอกกันตรงๆสิ จะได้ช่วยกันดูแล และเป็นกำลังใจให้กันและกัน
...พอมาบอกตูมแล้วเป็นไงคิมตะเลิดเปิดเปิง
...จิตใจคิมถ้าช๊อคเพราะรับไม่ได้กับการได้ยินได้ฟังไม่คิดบ้างเหรอว่าคิมอาจแย่กว่าดิษก็ได้
...แล้วทีนี้ละสภาพร่างกายมันรักษาง่ายกว่า สภาพจิตใจหรือเปล่า ทุกคนก็น่าจะรู้
...พี่ไม่เห็นด้วยกับการปิดบังของทุกคนอย่างแรง ยังไงมันคงผ่านมาแล้วและทุกคนก็คงได้บทเรียนกันแล้วละ ขอให้สู้ๆแล้วกัน :กอด1:
-
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นเลย ว่าแต่ทำไมดิษต้องกระดี๊กระด๊ากับสาวๆด้วยล่ะ เห็นว่าป่วยอยู่ไม่ใช่หรอ โดนหมัดคิมก็สมควรแล้วอ่ะนะ
ใช่ครับ5555555 หมั่นไส้
-
รอคิมมาต่อจ้า
หวังว่าตอนนี้สุขภาพของพี่ดิษคงดีขึ้นมากๆแล้วนะ
-
:a5: o22
-
:L2: :L2: :L2
ขอให้พี่ดิษกลับมาสุขภาพแข็งแรง
น้องคิมใจเย็นๆนะทุกอย่างต้องดีขึ้น
-
ดูแลตัวเองให้ดีๆ ทั้งคู่นะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ.........
-
:L2:
เข้ามาให้กำลังใจเฮียดิษ..หายป่วยเร็วๆนะ
:n1: คิมอยู่ข้างๆ ให้กำลังใจกันมากๆ
-
ลืมไปเลยว่าพี่ดิษเหมือนจะมีโรคประจำตัว โรคนี้ถ้ามันกำเริบขึ้นมามันก็หนักเลยนะ
มันเป็นอะไรที่รวดเร็วมาก ควรจะบอกกับคนที่รักมากๆก่อนอ่ะดีแล้ว อย่าปิดบังกันเลย
ยังไงก็หายป่วยเป็นปกติสุขภาพแข็งแรงไวๆนะคะพี่ดิษ รอตอนหน้านะคะค้างมาก :z3:
########## :mew1: ##########
-
ส่งกำลังให้พี่ดิษหายไวไวนะครับ พี่คิมดูแลดีๆด้วยนะ
-
:mew3: :mew3:
-
:hao5: :katai1:
ดูแลสุขภาพกันดีๆ นะ ทั้งคู่เลย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาแล้วครับๆ :katai5:
************************************************************
ผมวิ่งกลับมาที่เรือนนอนของผม เข้ามานั่งอยู่ในมุมของบ้านคนเดียว สมัยก่อนผมทำแบบนี้บ่อยมาก เพราะผมไม่มีคนที่จะมาแบ่งเบาความกลัดกลุ้มของผมได้ ตอนนั้นผมไม่ค่อยถูกกับพ่อเหมือนทุกวันนี้ กับแม่ผมก็เกรงใจไม่กล้าพูดอะไร แต่ที่ผมเป็นคนนิสัยไม่ดีในอดีตผมไม่โทษใครหรอกครับ ทั้งหมดเป็นเพราะตัวของผมเอง
ดิษป่วยหนักด้วยโรคเก่าอีกแล้ว ครั้งนี้คงจะเป็นหนักกว่าทุกทีครับ เพราะมันหายไปเฉยๆ แต่ที่ผมกำลังเครียดหนักอยู่ในตอนนี้คือ ทำไมทุกคนต้องปิดบังผมด้วย ผมกับดิษเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ ทำไมกลายเป็นผมคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องนี้
“ ไอคิม เปิดประตูให้หน่อยเว้ย ข้าไม่อยากพังประตูนะ ” ผมได้ยินเสียงที่หน้าต่างครับ รู้สึกจะเป็นเสียงของพ่อผมนะ
“ ผมอยู่คนเดียวไม่ได้เหรอ ” ผมถามกลับไป
“ เองจะทำเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้นะ เอะอะจะวิ่งหนีออกมาท่าเดียว ข้ามาคนเดียว ข้าวกล้องมันไม่ได้มาด้วยหรอก ” ฟังแบบนี้แล้ว ก็ต้องจำใจไปเปิดให้ดิครับ พอเปิดประตูให้พ่อผมก็เดินเข้ามาในบ้านของผม
พ่อของผมหิ้วเอาข้าวห่อมาให้ผมด้วย พอมาถึงก็เดินไปแกะข้าวห่อมาให้ผม
“ ผมยังไม่หิวอะพ่อ ” ผมพูด
“ กินเถอะ ..... ข้าวกล้องบอกว่าเองจะปวดท้องถ้าไม่กิน ” แม่ม ไอวากบ้ามาทำรู้ดีอีก ผมไหว้ขอบคุณพ่อแล้วค่อยๆกินข้าว ระหว่างนั้นพ่อของผมก็ค่อยๆเล่าเรื่องให้ฟัง
“ เรื่องจริงๆน่ะ วันสองวันก่อนที่ข้าวกล้องจะป่วย ข้าว่าจะไปเยี่ยมเองที่หอ บอกกับแม่เองไว้ว่าจะไปเยี่ยม แม่เองเตรียมข้าวของไปฝากเยอะ แต่ข้าไม่ได้โทรบอกเองหรอก กะจะให้เองตกใจเล่นๆ ” มาทำขี้เล่นเอาตอนอายุปูนนี้อีกพ่อผม
“ แต่ช่วงนั้นผมไปอบรมนะพ่อ ”
“ ข้าโทรคุยกับข้าวกล้องถึงรู้ว่าเองไม่อยู่ ข้าเลยไปหาพ่อมันระหว่างรอเองกลับมา พอไปถึงข้าก็ไปพักที่บ้านของพ่อมัน ก็เจอหมอกริชกับแก้วเค้าด้วย วันนั้นพ่อแม่ของหมอกริชก็มา พวกข้าเลยได้พูดคุยกัน ” ชักเริ่มจะเข้าเค้าแล้วว่าแก้วไปอยู่กับไอดิษได้ยังไง
“ แล้วยังไงต่อพ่อ ”
“ ข้าวกล้องมันมาร่วมทีหลัง ข้าเห็นมันโทรมๆ หน้าตาไม่ค่อยดี ..... แต่แก้วเป็นคนทักว่าทำไมมันถึงดูแย่ๆ ก็เลยขอให้ไปตรวจหน่อยดีกว่า กริชกับแก้วเลยจะพาข้าวกล้องมันไปตรวจ แต่ยังไม่ทันไปโรงพยาบาล มันก็นิ่งไปเฉยๆ แก้วกับกริชก็เลยช่วยกันปั๊มหัวใจให้มัน ข้าก็อึ้งเหมือนกัน ไม่เคยเห็นใครใกล้ตายแบบมันมาก่อน ” แค่ฟังผมยังใจหวิวๆเลยครับ นี่ถ้าเป็นผมแทนคงจะแย่
“ แก้วกับกริชปั๊มหัวใจนานมาก กริชบอกว่ามีสัญญาณหัวใจอ่อนๆแล้ว เราก็เลยรีบไปเอาอุปกรณ์ของพ่อมันน่ะ มาช่วยมันชั่วคราว กริชบอกว่าไม่น่าเคลื่อนย้าย ต้องรอรถพยาบาล เราก็รอกัน ระหว่างรอ แก้วก็ต้องคอยดูอยู่ตลอดเวลา ส่วนข้าต้องพาพ่อมันออกมา เพราะพ่อมันเห็นลูกเป็นแบบนี้ก็พาลจะแย่ไปตามกันอีก ”
“ ผมก็พอเข้าใจนะพ่อ ผมเคยเห็นอาการของมันตอนที่เรียน ...... แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมต้องพากันปิดผมด้วย ” พูดไปพูดมาจะกินข้าวไม่อร่อยแล้วครับ พ่อของผมก็เอามือลูบหลังผม นี่แทบจะเป็นครั้งแรกเลยครับ
“ ตอนแรกสุด ข้าจะเป็นคนโทรบอกเอง แต่เห็นกริชบอกมาว่า เองไปอบรมไกล ถ้าเองรู้จะต้องเดือนร้อน อยากกลับมาแน่ๆ แล้วจะเสียงานเสียการ ได้ยินว่าข้าวกล้องก็เคยสั่งเอาไว้ว่าถ้าเกิดเจ็บป่วยอะไรก็อย่าบอกเอง ..... ข้าก็เลยเชื่อมัน เพราะข้าก็ไม่ค่อยจะแน่ใจว่าควรทำอย่างไร ....ข้าไม่สนิทกับเองมากนัก เองก็รู้ ” พอผมได้ยินพ่อของผมเล่าให้ฟัง ผมกลับรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาจริงๆครับ
ผมอายุยี่สิบกว่าแล้ว เรียนจบมหาลัย ทำงานทำการแล้ว แต่ในสายตาของคนอื่น ผมก็ยังไม่ใช่คนที่พร้อมจะรับกับเรื่องเหล่านี้สินะ แต่ผมจะโทษใครได้ล่ะครับ มันไม่ใช่เพราะตัวเองเหรอ ที่ชอบทำให้คนอื่นห่วงอยู่ตลอดเวลา
“ เองอย่าโกรธมากไปเลยนะ ข้าไม่มีหน้ามาขอให้เองยกโทษ ”
“ ไม่นะพ่อ อย่าพูดแบบนั้นเลย ผมจะบาปนะ ” พ่อยังพูดไม่จบหรอกครับ ผมแย่งพูดก่อน
“ เออน่า ..... เรื่องนี้ ถึงทำให้ข้ารู้ว่า ความจริงเองเป็นคนที่มีคนห่วงและคนรักมากนะ ฮะๆๆ ข้าก็แปลกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าคนอย่างเองจะมีคนรักคนชอบขนาดนี้ ” ผมยิ้มๆ เพราะเหมือนจะชมผมอยู่นะ หึหึ
“ ผมปล่าวหรอกพ่อ ”
“ ทุกคนทำไปก็ห่วงเอง ข้าวกล้องมันก็ห่วงเองมาก ข้าได้ยินมานะ ..... ว่ามันทำอะไรต่อมิอะไร ก็เอาไว้ให้เอง เรื่องนี้ข้าไม่รู้ชัดนะ ได้ยินจากพ่อมัน ”
“ พ่อ .... ผมไม่รู้จะเริ่มคุยกับมันยังไงเลย ผมจะโกรธมันก็ไม่ได้ จะทำเหมือนไม่มีอะไรก็ไม่ได้อะพ่อ ” ผมพูดไปก็กลั้นน้ำตาไป พ่อของผมก็หัวเราะนิดหน่อย
“ ถ้าเองไม่คุยกับมัน จะทำอะไรได้ ลองดูไอเสือ ลองคุยกันอย่างที่ผัวเมียเค้าคุยกันน่ะ ”
“ พ่อ !!!!! ”
“ เฮ้ยๆ อย่านะเว้ย เห็นแก่ๆข้าสู้คนนะ ” ลืมตัวเลยผม เหอะๆๆ พ่อของผมลูบหัวแรงๆเหมือนไอดิษเลย แฮะๆ จากนั้นเราก็เดินออกมาพร้อมกัน กลับมาที่เรือนใหญ่ พอมาถึงก็มีแต่แม่ของผมครับ วากบ้ากับแก้วไม่อยู่แล้ว
“ มาแล้วเหรอจ้ะ .... คิม แม่ขอโทษนะลูก ” พอเห็นแบบนี้แล้ว ผมยิ่งรู้สึกแย่ครับ แต่ละคนทำไปเพราะห่วงใยผมแท้ๆ แต่กลับต้องมาคอยขอโทษผมอีก
“ ครับแม่ ผมก็ขอโทษครับ ที่ผ่านมา ผมทำตัวไม่ดีเอง ”
“ ...... ” พ่อของผมก็มองไปทางอื่น ส่วนแม่ของผมมองตาปริบๆ
“ อะไรครับแม่ ”
“ ลูกแม่โตขึ้นมากแล้วนะเนี่ย ” เฮ้อ กูหนอไม่กู
“ แล้วดิษมันไปไหนอะแม่ ” ผมถามต่อ
“ อ๋อ ข้าวกล้องบอกว่าแก้วจะกลับไปเรียนต่อแล้ว ต้องไปขึ้นเครื่องก็เลยขับรถกลับไปส่งก่อน แล้วจะกลับมาใหม่ ”
“ เหอะ ตัวเองจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ยังจะมาทำเก่งขับไปนู่นไปนี่ บ้าว่ะ ” ผมพูด
“ เองก็ว่าไปนะ โทรไปหามันสิ ว่าเดี๋ยวเองกลับไปเอง ...... ข้าให้รถข้าไปขับ ”
“ อะไรนะพ่อ !!!!! ”
“ วันนี้ตื่นเต้นเยอะจังนะไอนี่ ก็ให้เอารถไปขับน่าตกใจตรงไหน ” รถของพ่อผมเป็นรถแวนขับเคลื่อนสี่ล้อครับ มันก็เก่าแล้วล่ะ แต่พ่อผมรักษาค่อนข้างดีครับ
“ แต่คุณคะ ลูกเราสายตาไม่ดีนะ ” แม่ของผมทักครับ
“ อืมๆ ผมรู้ ...... ไอคิม เวลาเองขับรถน่ะ ไม่ต้องขับเร็วไม่เดาใจคนอื่นก็พอ เห็นว่าไม่น่าแซงเค้าก็ไม่ต้อง ใครว่าขับช้าก็ช่างมัน ไปตามทางก็พอ ไหนไปลองขับพาข้าไปหมู่บ้านซิ ” แม่ของผมก็เอ็ดพ่อของผมอยู่นั่นแหละครับ แต่พ่อผมไม่ฟังครับ วันนั้นผมก็ได้ลองขับรถของพ่ออยู่ทั้งวัน
พ่อของผมบอกให้ผมกินข้าวเที่ยงแล้วก็ขับรถกลับไปได้ เพราะผมหนีงานมาแล้วหนึ่งวัน ผมเลยตัดสินใจโทรไปหาไอวากบ้าครับ
“ คิม พี่กำลังจะกลับไปรับแล้วนะ ”
“ ไม่ต้อง ”
“ ......... คือ ” ผมนั่งนึกถึงหน้าจ๋อยๆของมันแล้วอยากหัวเราะครับ แต่ไม่เอาหรอก เดี๋ยวไก่ตื่น หึหึหึ
“ ไม่ใช่แบบนั้น เดี๋ยวจะกลับเอง รออยู่นั่นแหละ ”
“ แต่พี่อยากกลับไปรับคิม ” เสียงมึงนี่ออดอ้อนจังนะ
“ เราก็อยากให้ดิษรออยู่ที่หอ ได้ปะ ”
“ ....... อืม พี่จะรอนะ ” พอวางสาย ผมก็ไปลาพ่อกับแม่ แล้วขับรถกลับไปทันที
ผมใช้เวลาขับนานหน่อยครับ เพราะยังไม่คล่องไม้คล่องมือ ไม่กล้าขับเร็ว ก็เลยมาถึงช้ากว่าที่เคยมาตามปกติเกือบๆชั่วโมง แต่มาถึงโดยสวัสดิภาพก็ดีแล้วล่ะ พอมาถึงก็เย็นแล้ว ผมหายใจเข้าหายใจออกถี่ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยอะไรกับมันดี
“ คิม ” ผมหันไปตามเสียงที่เรียก
“ เฮ้ย !!!! ...... ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ ”
“ คิมขับรถมาเหรอ ..... พี่นึกว่าคิมจะมาทางรถโดยสาร ” วากบ้ามันมานั่งรอผมข้างล่างครับ
“ พ่อให้รถมาขับ ...... แล้วนั่นอะไร ขนมน้ำอะไรเยอะแยะ ” มันหิ้วขนมกับน้ำมาด้วยครับ
“ พี่มานั่งรอข้างล่างไง คิดว่าคิมจะขึ้นรถมา พี่เลยมานั่งรอ ” ตามปกติ ถ้านั่งรถ จะช้ากว่านี้ร่วมสองชั่วโมงนู่นครับ แสดงว่า .....
“ คิดจะนั่งรอเราเป็นชั่วโมงๆเลยเหรอ ..... ตัวเองป่วยอยู่นะ ” วากดิษยิ้มให้ผม
“ พี่เคยต้องรอใครบางคนมาตั้งนาน ..... พี่รู้ว่าการนั่งรอคนๆนึง โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เรารอคิดถึงเราไหม มันทรมานแค่ไหน พี่ก็เลยอยากมาทำโทษตัวเองที่ปล่อยให้คิมต้องทนรอพี่ไง ” มันนี่ชอบพูดให้ผมปวดใจตลอดเลย
“ ขึ้นห้องเหอะปะ ” ดิษเดินขับมือผมเข้าตึกมา ระหว่างทางก็ไปเคาะประตูห้องไอวิน
“ โห พวกพี่ ..... เคยคิดจะเป็นแบบคนทั่วไปมั่งปล่าวพี่ .... พี่คิมด้วยไปต่อยพี่ริชก็ไม่บอกผม ” มันโพล่งออกมาเป็นชุดๆเลยครับ
“ อะไรมึงเนี่ย ”
“ ถ้าพี่บอก ผมจะได้ต่อยด้วยไง แต่ละคนบ้ากันจริงๆ ” มันดุน่ากลัวนะเนี่ย
“ พูดแบบนี้ แสดงว่าอยากต่อยพี่ใช่ไหมวะ ” วากดิษถามกลับไปครับ
“ ไม่ต้องเลยพี่อะ ไปคุยกันให้เคลียร์ แล้วผมจะรอฟังคำตอบ ”
“ เออๆ ” แล้วเราก็ขึ้นมาบนห้องครับ
พอมาถึงบนห้อง วากดิษก็กอดผมเอาไว้แน่นเลย ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี แม้ว่าระหว่างที่ขับรถมาจะนั่งคิดไปต่างๆนาๆก็ตาม
“ คิม ..... ขอโทษนะ ”
“ อย่าพูดแบบนั้นเลย เราเข้าใจแล้ว ”
“ ไม่ใช่เรื่องที่ไม่บอกเรื่องครั้งนี้นะ ..... แต่เป็นเรื่องที่พี่ป่วย พี่น่าจะบอกคิม ”
“ โอเค ...... แต่ก่อนคุยเรื่องพวกนั้น เอาเรื่องนี้ก่อน เรื่องแก้วน่ะ ” วากดิษมองหน้าผม แล้วหัวเราะร่าเลย
“ ฮ่าๆๆ แฟนพี่หึงโหดน่าดูเลยนะ ถึงขนาดจะต่อยผู้หญิง ...... โอ้ยๆๆ ” ว่ากูหึงๆ ชกอกมันเลย หึหึ
“ ก็อะนะ .... แล้วว่ายังไง จะไม่ชอบใช่ปะ ”
“ นั่งดีกว่านะหรือจะนอนดี ” สงสัยอาการมันปกติแล้วล่ะ เลือดทะลึ่งเดินแล้วนี่
“ นั่ง ”
“ อืม ...... คือ พี่กับแก้วความจริงแล้ว เราสนิทกันมากจริงๆ พี่มีเพื่อนแค่กริชกับแก้ว พี่ไม่รู้จะยืนยันเรื่องนี้ยังไง แต่ถึงยังไงก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นหรอก พี่กับเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ” อ้าว งั้นมันกับพี่กริชก็เหมือนกันสิเนี่ย
“ งั้นพี่กริชก็ด้วยสิ ” วากดิษพยักหน้า เรื่องนี้โทษมันไม่ได้หรอกครับ เพราะผมไม่เคยถามมันเอง
“ พี่พาแก้วไปเลี้ยงตอบแทนที่ช่วยชีวิตพี่ กริชมันก็อยู่ด้วยนะ ” นั่นไงกู แทนที่จะตามมันต่อไปอีกหน่อย ดันด่วนใจร้อนซะนี่
“ ส่วนวันที่พี่บอกคิมว่า พี่จะไปต่างจังหวัดน่ะ พี่ต้องไปนอนโรงพยาบาลอีก เพราะว่า ..... แม่พี่อาจจะให้พี่ผ่าตัดไง ”
“ ..... แล้วเมื่อวานล่ะ ที่มาอยู่ด้วยกัน ”
“ คือว่า แม่พี่ให้แก้วมาดูห้อง ว่าต้องเตรียมอะไรไว้บ้าง กรณีฉุกเฉินจะต้องทำยังไง พี่ก็เลยให้แก้วมาด้วยกัน ไม่มีอะไรจริงๆ ….. แก้วฝากขอโทษคิมด้วย เค้าให้ถ่ายวิดีโอไว้ อ่ะ ” ในคลิปแก้วก็ขอโทษผม แล้วก็บอกด้วยว่าขอให้รักไอวากบ้ามากๆ เรื่องนี้เข้าใจได้อยู่แล้วครับ ก็ถ้าผมรู้ว่ามันป่วย ผมคงจะไม่ทำบ้าๆอย่างวันนั้นหรอก
“ ดิษ ถามหน่อยได้ไหม ” วากดิษตั้งใจรอฟังครับ
“ เอาสิ ”
“ คิดจะบอกเราตอนไหนเหรอ ” วากดิษนั่งอึ้งไปพักนึง ก่อนจะพูดออกมา
“ พี่ว่าจะไม่บอกคิม ” ผมก็นั่งก้มหน้าสิครับ
“ ทำไมล่ะ ”
“ พี่ไม่อยากให้คิมต้องห่วงพี่ ต้องกังวลกับตัวพี่ ”
“ ดิษ ”
“ ครับ ”
“ ..... ดิษคิดว่า เราตัดสินใจคบกับดิษ เพื่อจะมีความสุขเท่านั้นเหรอ ” วากดิษถอนหายใจ หลับตาแล้วก็ก้มหน้าลงครับ
“ พี่ก็แค่ .... ไม่อยากให้คิมทุกข์เลยน่ะ ฮะๆ พี่นี่ …. ” ขณะที่มันจะพูด ผมก็ตัดหน้าก่อน
“ ดิษ ขอได้ไหม ..... ต่อไปไม่ว่าเรื่องอะไรก็ช่าง ถ้าเป็นเรื่องของดิษ บอกเราคนแรกได้ไหม สัญญากับเรา ” วากดิษเงยหน้าขึ้นมา น้ำตาไหลเลยครับ มันขยับมากอดผม แล้วก็ร้องไห้
“ พี่สัญญานะ ” ผมกับมันนั่งกอดกันอยู่นาน ผมรู้แล้วว่า ผมกับมันพูดกับน้อยมาก ไม่เคยรู้ว่ามันจะน้อยถึงขนาดที่ทำให้เราไม่เข้าใจกัน ครั้งนี้มันไม่ทำให้ผมกับดิษต้องแตกหักกัน แต่สิ่งที่ผมได้รู้และผมจะทำจากนี้ต่อไปคือ ผมจะไม่ทำให้ดิษต้องเจ็บอีกต่อไปแล้ว เพราะผมไม่รู้เลยว่า วันไหนกันที่เราจะจากกัน จากเป็นหรือจากตายก็ไม่อาจรู้ ต่อไปผมกับมันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วครับ เราจะไม่มีอะไรที่ปิดกันอีกแล้ว ดิษกูสัญญา
วันต่อมา ผมกับวากดิษเตรียมไปทำงานพร้อมกัน ส่วนไอวินก็ขอติดรถมาด้วย แต่มันทำท่างอนทั้งดิษทั้งผมเลยครับ
“ ไอวิน มึงเป็นอะไรมากไหมมึงอะ ” ผมพูด
“ พวกพี่นั่นแหละ พี่ดิษก็หายหัว พี่คิมก็หายหัว ”
“ เฮ้ยๆ กูหายหัวอะไรวะ ” ผมถามกลับไป
“ เมื่อวานอะพี่ พี่หนีกลับบ้านไม่ยอมบอกผมอะ ”
“ วิน ..... ถ้าวินเป็นคิม วินจะทำยังไง ” วากดิษยิงคำถามใส่ไอวินครับ ไอนั่นอึ้งไปเลย
“ ก็ ...... ผมไม่รู้สิพี่ ”
“ อย่างนั้นก็อย่าทำแบบพวกพี่ล่ะมันไม่ดี ” โห วากดิษนิ่งมาก เอาซะไอวินที่กำลังบ้าๆเงียบเลยครับ เราไปกินข้าวเช้ากันก่อน จากนั้นดิษบอกผมว่าจะขอไปทำธุระก่อน พอเข้าทำงานพี่ริชก็หลบหน้าหลบตาผมครับ หึหึหึ
“ สวัสดีครับหัวหน้า ”
“ อ๋อ ..... เออ สวัสดี ” พี่ริชหงอไปเลย เหอะๆๆ ผมเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานครับ
“ ทำอะไรน่ะ อย่าต่อยพี่นะ พอแล้ว ”
“ โหพี่ ผมมาขอโทษ ..... ขอโทษครับพี่ ”
“ ความจริงน่ะ พี่ไม่อยากทำเลยนะ เรื่องนี้ทำให้พี่อารมณ์เสียมากๆเลย พี่ขอโทษแล้วกันนะ ” ผมคงจะได้ยินคำขอโทษนี้กับทุกคนแน่เลยครับ เหอะๆ คิดแล้วก็ตลกดี
ระหว่างทำงาน ผมเดินไปพักนิดหน่อย แต่ก็อย่างว่าครับ เวลาพัก พวกพนักงานก็จะชวนกันไปนินทาเรื่องคนนู้นคนนี้ประจำ ผมไม่ได้เข้าไปร่วมวงหรอกระ แต่ก็ชอบแอบฟัง แฮะๆๆ
“ ได้ยินว่าพี่ดิษป่วย ” หืม
“ อืม พี่เค้าเพิ่งส่งหนังสือไปให้หุ้นส่วน ”
“ เหอะ เห็นพี่คิมแกะพี่ดิษตลอดเวลา สงสัยหวังสมบัติเค้ามั้ง พ่อพี่ดิษก็ใกล้ตาย ” โอ้โห แรงไปละมึง
“ มึงว่าอะไรวะ ” ไอสองคนนั้น ทีแรกมันก็ทำท่าตกใจนะครับ
“ ทำไมล่ะ เรื่องจริงไม่ใช่เหรอ ได้ดีเพราะเป็นเมียเค้านี่ ”
“ แรงไปแล้วนะพวกมึง ”
“ พวกคุณเสียงดังมากนะ ” คนที่มาเป็นรองผู้จัดการครับ คนนี้ไม่ถูกกับดิษมากๆด้วย สงสัยผมจะแย่อะครับ
“ ผมไม่ได้พูดอะไรนี่ครับ ก็แค่พูดความจริง ” แม่งนี่
“ พูดแบบนี้ ออกไปต่อยกันหน่อยดีกว่าไหมพวกมึง ” ผมพูดสวนไปครับ ต่อหน้ารองนั่นแหละ
“ เอาสิ ผมจะได้ร้องเรียน ” กำหมัดเลยกู
“ ร้องเรียนก็ได้นะ ” รองผู้จัดการพูดมาครับ
“ ครับ ” ไอสองตัวนั้นหัวเราะใหญ่เลย
“ แต่ผมไม่สนใจคำร้องเรียนพวกคุณหรอก ท้าเค้าเหยงๆ แล้วมากลัวนี่น่ะเหรอ นิสัยไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยพวกคุณ .... คิมมาหาผมหน่อย ” มาแปลกแฮะ ผมชูนิ้วกลางให้พวกมันสองคน แล้วเดินตามรองผู้จัดการมา
“ ผมประทานโทษด้วยครับ ” ผมพูดกับเค้า คนนี้เป็นคนที่ขัดคอผมหลายครั้งมากๆ เวลาเราเข้าประชุม
“ คิม ที่ผ่านมาผมตั้งใจไม่ให้คุณได้ทำงาน เพราะผมคิดว่าดิษทำแบบนี้เพื่อให้คุณได้ดี ผมเลยขัดขวาง ” ทำไมต้องพูดตรงๆด้วยเนี่ย
“ ครับ ”
“ ผมได้หนังสือแล้วว่า ดิษป่วยหนัก ..... ผมรู้แล้วว่าทำไมเค้าต้องทำให้คุณมากขนาดนี้ ”
“ ยังไงครับ ” รองผู้จัดการคนนี้อายุมากกว่าดิษหลายปีทีเดียวครับ
“ เพราะเค้าไม่รู้ว่า วันไหนเค้าต้องหยุดทำงาน ..... ที่ผ่านมา ผมไม่เข้าใจ แต่วันนี้ผมเข้าใจแล้ว ต่อไปคุณต้องขยันทำงาน และอย่าไปสนใจคนพวกนั้น จะมีคนอิจฉาคุณอีกมาก ..... แต่ก็จะมีผมคนนึงที่ไม่ตั้งแง่กับคุณอีก ขอให้ตั้งใจนะ ”
“ ขอบคุณมากครับ ผมขอตัว ”
“ ไปเถอะ ” อย่างที่เคยมีคนบอกว่า ในเรื่องร้ายต้องมีเรื่องดี วันนี้ผมเชื่อแล้วครับว่ามีอยู่จริง
หลังจากนั้น ผมก็ทราบว่าดิษมีกำหนดผ่าตัดแล้ว ก็เลยลาป่วย เหล่าหุ้นส่วนพอรู้ก็ใจหายกันหมด เพราะดิษอายุน้อย และแต่ละคนที่เป็นหุ้นส่วนก็อายุมาก มีลูกเต้ากันแล้วทั้งนั้น พอไม่มองว่าดิษเป็นคู่แข่งแต่เป็นลูกหลานที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ก็พาลเห็นใจกันหมด เรียกว่าคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูก็กลายเป็นเห็นกลางๆกันซะส่วนมาก ก่อนวันผ่าตัดประมาณสี่วัน ดิษจะต้องไปนอนที่โรงพยาบาลสองวันครับ
“ คิม ”
“ อะไร ”
“ คิมพาพี่กลับไปที่ไร่หน่อยสิ ไร่ของพ่อเลี้ยงน่ะ ”
“ ดิษจะผ่าตัดนะ ไปได้ยังไง ” วากดิษมันไม่สนอะครับ เก็บเสื้อผ้า ไม่ยอมตอบผมด้วย
“ เราไปกันเถอะนะ ” เฮ้อ ตามใจคนป่วยแล้วกัน ผมก็ช่วยกันเก็บของแล้วเตรียมตัวออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น เก็บความสงสัยต่อไปว่า ทำไมมันถึงอยากไปที่ไร่ของพ่อผมนะ
**************************************************************
:mew2: ช่วงนี้มีประชุมอีกแล้ว พรุ่งนี้ก็ด้วย แต่กลัวจะไม่ได้มาต่อครับ เลยมาพิมพ์ให้กันก่อน แฮะๆๆ
ขอบคุณที่ยังติดตามนะครับ
-
ขอให้ว๊ากดิษ ปลอดภัย
-
ขอให้พี่ดิษปลอดภัย :กอด1:
-
ค้างอีกแล้ว ค้างอีกแล้วอ่ะ คิมใจร้าย ชอบตัดจบให้คนอ่านอารมณ์ค้าง
ขอให้พี่ดิษสุขภาพแข็งแรง หายเป็นปกตินะคะ รอตอนหน้าอยู่น๊าาาาา
########## :mew1: ##########
-
เคลีร์ยกันได้สักที ในเรื่องร้ายก็มีเรื่องดี
คราวนี้ทั้งคู่จะได้คุยกันมากขึ้น คุยกันทุกเรื่อง
และไม่ใช่แค่คุยกับดิษ แถมได้คุยกับพ่อกับแม่ด้วย
อ่านแล้วน้ำตาไหล รู้ว่าทุกคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกันค้ำฟ้า
แต่ก็อยากให้คิมกับดิษรักกันไปนาน เท่าที่จะนานได้
ตอนนี้วากดิษคงดีขึ้นมากแล้วใช่มั้ยคะคิม
-
คุณดิษไม่สบายเป็นอะไรคะ.. แต่ก็ขอให้ปลอดภัย... :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
-
ดีแล้วเข้าใจกันได้
ยังไงคุณดิษก็ต้องปลอดภัยแน่ๆเนาะ :katai2-1:
:L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
ขอให้ดิษปลอดภัย อยู่กับคิมตลอดไป :L2:
ชีวิตมันไม่แน่นอนจริงๆ ทำดีกับคนที่เรารักให้มากๆนะ
-
ขอให้การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีค่ะ กลับมาแข็งแรงไวๆๆ สาธุๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้พี่ข้าวกล้องและคิมค่ะ
อยู่ด้วยกันก็คุยกันให้มาก ๆ อย่าคิดเองเออเอง
ให้ความสำคัญกันให้สมกับที่รักกันมาก ๆ ด้วย
-
ที่แท้น้องคิมก็มโนแจ่มนี่เอง5555 อต่จริงของคิมครับ คนรักกันจะใช้ชีวิตร่วมกันก็ต้องอยู่ด้วยกันทั้งยามสุขและยามทุกข์ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ท่านวากหายไวๆนะครับ
-
ขอให้ปลอดภัย
-
ขอให้พี่ดิษหายไวๆปลอดภัยนะคะ :L2:
-
ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่าดิษคงปลอดภัยสบายดีแล้ว คิมถึงมาต่อได้ คิมโชคดีน่ะที่มีคนรักแบบดิษที่รักคิมมาก ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายยังไงสุดท้ายแล้วเรื่องราวก็คลี่คลายไปในทางที่ดีเสมอ ถือว่าคิมโชคดีแล้วที่มีคนอุปถัมน์เป็นคนรักดีดีอย่างดิษ ขอให้รักดูแลกันดีดีน่ะจ๊ะ เอาใจพี่ดิษมากอ่านแล้วก็สงสาร ดิษรักคิมมากจริงๆ ขอให้ดิษสุขภาพแข็งแรงอยู่กับคิมไปนานๆ
-
ไม่รู้ว่า ณ ขณะนี้ ดิษได้เข้ารับการผ่าตัดหรือยัง ขอภาวณาให้สิ่งใดๆที่ว่าศักดิ์สิทธิ์โปรดช่วยคุ้มครอง ปกปักษ์รักษาดิษให้ปลอดภัย หายป่วยไวไวด้วยเถิด
-
ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัยทั้งคู่น่ะค่ะ:)
-
ขอให้ปลอดภัยทั้งสองคนเลยนะคะ
-
มาส่งกำลังใจให้น้องทั้งสองคนนะ
คนดีพระย่อมคุ้มครอง
+1
-
:กอด1:
คิม&ดิษ
อ่านแล้วรู้ซึ้ง
อบอุ่นในคำว่า"รัก"
ของทั้งสองคน
:L1:
-
ขอคุณพระจงคุ้มครองให้พี่ดิษปลอดภัยและกับมาแข็งแรงด้วยเถอะ สาธุ
ขอให้พลังแห่งความรักของน่้องคิมกับพี่ดิษจงคุ้มครองทั้งคู่นะคะ
:L2:
-
ไม่รู้ว่าผ่าตัดแล้วน้องดิษเป็นไงบ้าง พระคุ้มครองนะคะ
-
ขอให้คุณพระคุ้มครองพี่ทั้งสอง พี่ดิษหายไวไวนะ
-
รู้สึกว่าตอนนี้จะหวานรักปนซึ้งเป็นพิเศษ...
ตอนนี้เฮียคงผ่าตัดแล้ว ไม่แน่ใจว่าเฮียแข็งแรงดีรึเปล่า คิมมาบอกหน่อยจิ ว่าหลังๆ มาเฮียชอบเบิ้ลรึเปล่า 55 :o8:
อยากรู้ว่าเฮียจะไปทำอะไรที่ไร่
ปล.พ่อแม่คิมน่ารักมาก :กอด1:
-
ขอให้การผ่าตัดของดิษผ่านไปด้วยดี ปลอดภัย หายป่วยนะ
ว่างๆ แล้วคิมมาต่ออีกนะ :ling1:
งานเยอะแต่ก็อย่าลืมพักผ่อน รักษาสุขภาพด้วย :mew1:
-
:mew3: :mew3: :mew3:
-
ขอให้พี่ดิษปลอดภัย
ดูแลสุขภาพกันทั้งสองคนเลยนะคะ :mew1: :กอด1:
-
สวัสดีครับ กำลังอยู่ในภาวะนอนซมจมไข้อยู่ครับ ไม่ไหวเลย มันซึมๆอะครับ แนวๆไม่ค่อยมีอารมณ์ทำอะไรเลย แฮะๆ
แวบมารายงานตัวก่อน แล้วจะมาต่อให้นะครับ ขอรักษาตัวนิดนึงๆ :mew6:
-
หายไวไวนะคะ ให้พี่ดิษจัดเข็มฉีดยาสักสามเข็มก้อได้นี่คะ จะได้หายปลิดทิ้งไปเลย คึคึ ไม่มียาขนานไหนสู้พี่ดิษได้แน่นอน แต่ยังไงก้อรักษาสุขภาพด้วยนะคะ หนาวเนื้อก้อห่มเนื้อค่ะ อย่านอนกอดตัวเองคนเดียวเห็นไหมไม่สบายเลย หายวันหายคืนนะคะ
-
หายไวๆนะน้องคิม :L2:
-
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ ทั้งคิมและเฮียดิษ :กอด1:
มอบดอกไม้ :L2: ให้คิมแข็งแรง
-
:กอด1: หายป่วยเร็วๆ..... :L1:
-
คิดถึงพี่คิม หายป่วยไวๆนะคะ
:กอด1:
-
เข้ามาเยี่ยมคนป่วย :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หายไวๆนะคะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงนะ
:mew3:
-
เฮียฉีดยาให้น้องรึยังอ่ะ :m12:
-
คิมสบายดีมั้ยน้ออออ
คิดถึงคิมดิษซะแล้วซิ
-
ขอให้การผ่าตัดของพี่ดิษผ่านไปอย่างราบรื่น ขอให้พี่ดิษอยู่กับพี่คิมไปนานๆนะครับ ทางเข้าเราจะเป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ปลอดภัยทั้งคู้ครับ
-
ขอให้หายป่วยไวๆนะคะ พี่คิม ยังไม่ต้องอัพตอนนี้ก้ได้ค่ะ น้องรอได้ ><
-
ตามนั้น มารายงานตัวครับ แฮะๆๆ
ไม่อยากเชื่อว่า ยังไม่ดีขึ้นเลยครับ ป่วยมาร่วมอาทิตย์แล้วอะ งื้อ
มันร้อนใน น้ำมูกไหล ตลอดเวลาเลยครับ เนี่ย ตอนพิมพ์ยังไหลเลย
แต่ก็มีเรื่องมาเล่าเหมือนกันครับ ขอเป็นวันพรุ่งนี้เน้อ เรื่องก็คือ ผมเพิ่งรู้ว่าวากดิษเค้ามีอาม่าด้วย
อาม่าก็ย่าของเค้าอะครับ ปกติวากดิษจะหายไปแบบนี้ทุกๆปี ผมก็ไม่ได้สนใจ จนปีนี้ผมป่วยนอนอยู่บ้าน
ดิษเลยแบกผมไปหาอาม่าในวันทำของไหว้ตรุษจีน เรื่องก็เริ่มตั้งแต่นั้นเลย หุหุ
หลังจากเสร็จภารกิจก็ป่วยต่อครับ ที่ทำงานผมเป็นอาเจ็กอาแปะกันหมด เลยหลุดตั้งแต่วันทำของ วันไหว้ จนถึงวันตรุษจีน สรุปหยุดรวมไป 5 วันเลย ผมเลยโชคช่วยมากๆครับ
ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจวากดิษนะครับ บอกล่วงหน้าเลยก็ได้ว่าเค้าปกติดีครับ อาการก็มีบ้างแต่ไม่หนักเท่าเมื่อก่อน คือโอกาสที่จะช็อควูบวาบน่าจะไม่มี แล้วพบกันนะครับผม
-
พักผ่อนมาก ๆ หายไวไวค้าบ
-
ป่วยแล้วยังนอนดึกนะคิมอ่ะ เฮียดูแลน้องด้วยนะ
เฮียมีเชื้อสายจีน ไม่ขาวตี๋หรอกเหรอ...
-
รอคอยได้ค่ะคิม..... ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ อิๆๆ
-
หายไวไวนะครับ :)
-
คิมดูแลตัวเองดีๆนะ :L2:
พักผ่อนเยอะ จะได้หายเร็วๆ
-
ระวังไข้หวัดนกด้วยนะคะ ช่วงนี้เขาว่ากลับมาระบาดอีกแล้ว รักษาสุขภาพด้วยค่า
-
คิมหายป่วยไวไวน้า ดูสุขภาตัวเองด้วย
ปล ยินดีกับอาการล่าสุดของว้ากดิษด้วย หวังว่า คงดีขึ้นเรื่อยๆตลอดไป
-
หายไวๆนะคิม. รักษาสุขภาพด้วยจ้า
-
พี่ดิษ คิม หายไวๆนะ
รักษาสุขภาพ พักผ่อนเยอะๆคะ
รอเรื่องเล่าวันตรุษกับการป่ะหน้ากันครั้งแรกกับอาม่า :กอด1:
-
:katai3: อีกครึ่งชั่วโมงทำงาน รู้สึกสบายๆ แฮะๆๆ
ใบแทรก ว่าด้วยตรุษจีน
อย่างที่ผมเกริ่นนำไปคราวก่อนว่า ผมป่วยนอนซมอยู่หลายวันแล้ว มันออกอาการซึมง่วง แต่ไม่ค่อยเบื่ออาหารหรอกครับ เหอะๆ ส่วนมากมันจะเพลียไม่มีเหตุผลเลย
“ นอนแบบนี้ ไม่ดีมั้งน้อง เราไปหาหมอเถอะ ” ผมสะลึมสะลือมามองหาต้นเสียง มันอยู่ไหนเนี่ย
“ ไปทำไมเล่า ป่วยแล้วก็นอนพักเลยดิ ” เจอละครับ วากดิษยืนมองผมอยู่ใกล้ๆนี่เอง แต่ที่มองไม่ค่อยชัด เพราะมันยังไม่สว่างเลย
“ งั้นนอนแล้วกัน เดี๋ยวพี่จะพาออกไปข้างนอก ” พูดจบวากดิษก็หายไป ผมก็หลับต่อ
ผมนอนหลับต่อไปได้น่าจะราวๆชั่วโมง วากดิษก็มาปลุกกินข้าวเช้า ขณะที่ผมกำลังจะแกะยาเม็ดเหลืองๆ เป็นยาแก้แพ้กินหลังอาหาร วากดิษก็คว้ามือหมับ
“ ไม่เอา เดี๋ยวง่วง ”
“ อะไรเล่า กินยาแก้แพ้ก็ต้องง่วงดิ ” มันยิ้มพิมพ์ใจเลย
“ นั่นไง วันนี้พี่จะหาไปหาอาม่า ” ผมขมวดคิ้วทันทีเลยครับ
“ หืม มีอาม่าด้วยเหรอ ” ความจริงผมก็เคยมีครับ แต่เสียไปแล้ว ผมชักจะเริ่มตะหงิดๆว่า วากดิษคงมีเชื้อจีนแน่ๆและไม่ใช่จากทางแม่แน่นอน เพราะผมเคยไปเยี่ยมบ้านแม่เค้าออกบ่อย
“ มีสิ ปกติพี่ไปทุกปี ไปช่วยทำนู่นทำนี่เอาไว้ไหว้วันก่อนตรุษจีนไง ”
“ เหรอ ไม่เคยรู้เลยแฮะ เหอะๆๆ ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อนไป วากดิษก็เหมือนจะรู้ครับ มันเอามือลูบหัวผมซะแรงเลย
“ เพี้ยงๆ หายไข้แล้วไปกับพี่เร็ว ” เล่นเป็นเด็กเลยนะ จากนั้นผมก็ไปล้างหน้าล้างตา แล้วออกไปกับวากดิษ
ระหว่างทางก็ต้องพกยาดมไป สูดไปตลอดทาง วากดิษบอกให้ดื่มน้ำเยอะหน่อย ผมก็ทำๆตาม เพราะคิดว่าคงได้ทำอะไรไม่มาก แต่พอมาถึงก็ต้องแปลกใจเลยครับ
“ เค้าทำอะไรกันอะ ” ผมถามวากดิษ มันก็ยิ้มแหยๆให้ผม
“ ทำของไหว้ไง มาสิ ” ผมเดินตามวากดิษไป บ้านของอาม่าวากดิษมีลานหลังบ้านกว้าวทีเดียวครับ ข้างหน้าเป็นตึกแถว
ผมมองๆไป ด้านหลังนี่เหมือนกับเป็นที่ทำกิจการอะไรซักอย่าง เพราะกว้างมาก คนที่มาทำก็ดูมีอายุ สงสัยจะเป็นคนที่คุ้นเคยกัน
“ อ้าว อาข้าวกล้อง ” เป็นอากับเค้าแล้วเหรอ หึหึหึ
“ สวัสดีครับอาโก นี่ ...... ผมครับ ” อาโกนี่อะไรวะ แล้วเค้ากระซิบอะไรกัน
“ อ๋อ ..... แหม เลือกซะหน้าตาดีเลยนะ ” กูเริ่มจะเข้าใจละ สงสัยว่ากูเป็นเมียเค้าแน่เลย
“ สวัสดีครับ ผมคิมครับ ”
“ จ้ะๆ มาสิ อาม่าอยู่ในห้อง ...... ท่านเพิ่งล้มน่ะ ” ผมเดินตามอาโกที่ว่าไป ถึงห้องกระจก คล้ายจะเป็นห้องคนป่วยเลยครับ
“ อาม่า !!!!! ” พอถึงห้อง ไอวากบ้ามันวิ่งไปซุกอาม่าเหมือนเด็กเลยครับ ผมงี้เอ๋อเลย
“ อะไรกันเล่าอาข้าวกล้อง อาม่าลุกไม่ขึ้นๆ ” ผมกดอาม่านอนเฉยเลย อาม่าก็ดูใจดีนะครับ
“ ม่า ...... เนี่ยสะใภ้ ” อาโกก็หัวเราะคิกคัก ส่วนผมสะดุ้งดิครับ
“ เหอะ ” อาม่าพ่นเสียงเหมือนไม่พอใจออกมา ทำเอาผมใจแป้วเลย จะเป็นยังไงกันหว่า ผมเข้าไปสวัสดี อาม่าก็ทำท่าไม่ค่อยสนใจจะคุยกับหลานท่าเดียว ผมก็นิ่งครับ เพราะผมชินแล้ว ปกติพ่อผมก็แบบเนี่ย
พอสายเข้ามาหน่อย ผมเริ่มจะแย่สิครับ เพราะผมรู้สึกเหนื่อยๆ ถ้าเป็นปกติจะไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ แต่ช่วงที่ผ่านมาสองวันสามวันก่อนวันที่มาบ้านอาม่าผมรู้สึกเพลียๆ
“ เอาคนแบบนี้มาช่วยงาน จะไหวเหรอ ” โอ้ อาม่าเริ่มแรงน้อ
“ จะให้ผมทำอะไรครับอาม่า ”
“ ไปยกไก่มาลวกแล้วถอนขนไป ”
“ ม่าอะ ” ไอวากดิษมันก็อ้อนๆ แต่อาม่าไม่ฟังเลยครับ ผมก็รับปากแล้วไปจัดการลวกไก่กับถอนขนครับ
การลวกกับถอนขนเนี่ย ผมโดนใช้ให้ทำมาตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ ที่บ้านผมต้องทำกับข้าวกินกันเป็นสิบ ก็เลยไม่ยาก แต่ที่เป็นอุปสรรคคือ ผมป่วยอยู่น่ะสิครับ พอทำไปนานๆ ขนไก่ขนเป็ดที่บ้านนี้เค้ารับมาทำเอง มันปลิวไปปลิวมา ผมก็จามตลอดเลย
“ หนุ่ม ทำไมมาทำของล่ะ ” ป้าใจดีคนนึงเดินมาถามครับ
“ อาม่าให้มาทำครับป้า ”
“ เอ ..... ปกติอาม่าไม่ให้คนอื่นทำนะ มาๆป้าช่วย ” ไปๆมาๆก็มีคนมาช่วยผมทำหลายคนเลยครับ แต่ละคนคุยสนุกดี พูดเหน่อเหมือนไอวากบ้าเลย ฮ่าๆๆๆ
ผมนั่งทำไปได้ซักชั่วโมงกว่า ป้าๆก็ให้ผมไปทำอย่างอื่น ผมก็ขนพวกน้ำตาลกับแป้งมาไว้ที่เตาถ่าน พอหันกลับมาก็เห็นไอวากดิษที่กลายเป็นเด็กขี้อ้อนเดินเกาะแขนอาม่าออกมา
“ ม่าอะ ไหนว่าจะไม่ทำแล้วไงปีนี้อะ ” เห็นมันทำท่าแบบนี้แล้วอารมณ์ดีครับ เหอะๆๆ
“ อย่ามานะอาข้าวกล้อง ไปช่วยงานช่วยการคนอื่นเค้ามั่งไป ” โดนซะ
“ คิม มาช่วยพยุงอาม่าหน่อย ” ผมก็เดินไปตามที่มันว่ามา อาม่าก็ยังปั้นหน้าดุอยู่อีก เฮ้อ สงสัยจะไม่ชอบหน้าผมแน่เลย แต่ก็แหงล่ะ ผมเป็นผู้ชายนี่เนอะ
“ อาคิม เดี๋ยวช่วยอาม่าต้มเป็ดไก่ ทำพะโล้ด้วย ”
“ โหม่า ทำไมคิมต้องทำด้วยล่ะ ” ถามมีเหตุผลๆ
“ ถ้าลื้องานเยอะ ก็ไปทำเถอะไป เค้าจะทำของไหว้กัน ” แง้ว หน้างอเลยครับ ฮ่าๆๆ ผมก็เดินจับแขนอาม่ามานั่งข้างๆเตาถ่านแล้วเริ่มต้มเป็ดไก่กับพะโล้
ปกติผมไม่เคยต้องมานั่งหน้าเตาถ่านเลย พอต้องมาทำจริง ยอมรับว่าคนที่นั่งทำของพวกนี้ ต้องทนมากทีเดียวครับ เพราะมันร้อนจริงๆ ผมนั่งไม่นานก็ต้องขยับออกมานิดนึง แต่อาม่าไม่มีถอยเลยครับ ให้ผมหยิบนู้นหยิบนี่ตลอด
“ คล่องแคล่วดีนะ เคยทำมาก่อนเหรอ ” อาม่าถามผม
“ ช่วยแม่ทำบ่อยๆครับอาม่า ” ถามจบก็ทำหน้าบึ้งต่อ ผมทำอะไรผิดอีกเนี่ย
พอต้มไก่เนี่ยอาม่าจับดู ก็ไม่มีอะไรครับ แต่เริ่มมายากตรงพะโล้สิครับ เพราะมันต้องปลุกรสด้วย
“ อาม่าผมว่าเค็ม ” ผมบอกอาม่า ตอนนี้แหละที่คนหันมามองกันหมด แล้วก็เงียบด้วย
“ ว่าไงนะ ”
“ ผมว่าน้ำเค็มครับอาม่า ” วากดิษมันเดินดุ่ยๆมาเลยครับ
“ ไหนๆ ..... ไม่เค็มหรอกม่า ”
“ ว่าไปนะดิษ มันเค็มไปจริงๆ ”
“ อาม่าต้มมาสี่สิบห้าสิบปี จะเค็มได้ไง ลิ้นไม่ถึงเลย ” มีว่าผมอีก
“ ก็ ..... ผมว่ามันเค็มอะ ” วากดิษมันสะกิดครับ แต่ผมไม่รู้แหละ ก็ให้ผมช่วยแล้วนี่ ผมก็ต้องบอกแหละ
“ ........ อาข้าวกล้องเอาหม้อมาแยกเลย ตอนเลี้ยงคนงานมาดูว่าใครอร่อยกว่า ” เล่นกันเป็นเด็กเลยไง สรุปแยกต้มสองหมอครับ
“ เธอปรุงไปเลยครึ่งนึง ถ้าไม่อร่อย มีเรื่อง ” อ้าว โดนแน่เลยกู เถียงใครไม่เถียงซะแล้วกู ในที่สุดผมก็ช่วยกันปรุงกับวากดิษ จากนั้นก็เอาไปวาง เป็ดส่วนหนึ่งก็เอามาต้มแล้วสับๆรอไว้
ช่วงกลางวันจะมีพวกคนงานแถวนั้น ซึ่งเป็นของโรงงานข้าวพ่อวากดิษนั่นแหละครับ มากิน ทุกปีอาม่าจะต้มเลี้ยงคนงานด้วย ผมก็นั่งอยู่กับวากดิษ มันไปซื้อผ้าเย็นมาให้ผมด้วย
“ เฮ้อ อาม่าก็ร้อน ไม่ซื้อมาให้เรามั่ง ” โดนอีกล่ะ เหอะๆ
“ ก็อาม่าอะ ..... คิมป่วยอยู่อะม่า ” อาม่าหันมามองหน้าผม แต่ไม่ปั้นหน้าเข้มละครับ แปลกๆดี
“ อาม่า ปีนี้ต้มสูตรใกม่เหรออาม่า ” ระหว่างนั่งเล่น คนงานคนนึงก็ทักขึ้นครับ
“ ทำไมเหรอ ไม่อร่อยเหรอ ” ถ้าไม่อร่อย สูตรใหม่กูซวยนะพี่
“ อร่อยดีอาม่า ไม่เค็มครับ ” เหมือนยิงจุดโทษเข้านาทีสุดท้ายเลยครับ อยากเฮมากๆ ฮ่าๆๆ
“ อ่อๆ ” แหม ไม่ยอมพูดเลยอะ
ผมนั่งอยู่จนถึงบ่ายแก่ๆ วากดิษว่าจะพากลับ เพราะผมซึมมากแล้ว เราเลยไปลาอาม่ากันครับ
“ อาคิม ..... ขอบใจมากนะ ”
“ ทำไมเหรอครับอาม่า ”
“ อาข้าวกล้องกับอาป๊าไม่ค่อยรักกัน ”
“ อาม่าอะ ” ก็จริงครับ ปกติเห็นเรียกพ่อๆ
“ ต่อไปก็เรียกอาป๊าเถอะลูก ...... เห็นแก่อาคิมมั่ง ” ผมนั่งยิ้มให้อาม่า
“ ครับอาม่า ” วากดิษรับคำของอาม่า
“ อาม่าทำมาเป็นสิบๆปี ไม่มีใครบ่นเลย ฮะๆๆ ..... อาม่าเลยไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง อาคิมต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดนะ อย่าเกรงใจคนอื่นมากไป ” ผมไหว้อาม่า ท่านก็ลูบหัวแล้วบอกผมว่าให้มาวันไหว้ด้วย
เราก็กลับกันมาถึงหอพักครับ ผมก็นอนซม พอกินข้าวเย็นแล้วผมก็กินยาแล้วนอนเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมมาที่บ้านอาม่าอีกครั้ง วันนี้ญาติพี่น้องของวากดิษมากันเยอะเลยครับ แม่ของวากดิษ คือแม่เลี้ยงก็มา ข้าวจ้าวก็มาด้วยครับ โตขึ้นแล้วหล่อมาก หึหึหึหึ
“ พี่คิมมาด้วยเหรอครับ ” ข้าวจ้าวเดินมาทักทาย
“ ดิษให้มาน่ะ ” จากนั้นวากดิษก็พาไปหาพวกญาติๆ
หลังจากจุดธุปจุดเทียนไหว้กันแล้ว ก็มีการแจกอั่งเปา หลายๆคนทำงานแล้วก็ไม่รับครับ แต่อาม่าแจกให้ผมด้วย พอถามเหตุผลก็ให้ว่า
“ แจกให้สะใภ้ ใครจะทำไม ” อายอะ เหอะๆๆ
***********************************************
มันไม่ดีขึ้นมาวันสองวันครับ ก็เลยไปหาหมอเมื่อวาน หมอบอกว่าผมนอนดึกบ่อยไป ร่างกายมันไม่ไหวเลยเตือนให้รู้ว่า นอนดึกๆแบบนี้อีกไม่ไหวนะ ไม่งั้นจะป่วยกว่านี้ ก็เลยจำใจดิครับ วากดิษลากไปนอนเลย (นอนเฉยๆ คึคึคึคึ)
อาจจะไม่ยาวเท่าไร แต่อยากมาเล่าให้ฟังก่อนครับ ทีนี้ต้องปรับเวลาชีวิตใหม่เลย นอนดึกๆก็ไม่ได้ งื้อออ เช้าทำงาน คงต้องหาเวลามาพิมพ์ครับ หุหุ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะครับ แล้วจะมาต่อบันทึกนะครับผม
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
หายไวๆนะคะ พักผ่อนมากๆ รักษาสุขภาพด้วยทั้งสองคน :L2:
:L2: :pig4: :L2:
-
ดีแล้วล่ะค่ะน้องคิม ที่ตัดสินใจไปหาหมอ
มีอะไรจะได้ รู้ไว้ป้องกันไว้แต่เนิ่น ๆ
แต่คิมนี่เสน่ห์กับทุกเพศทุกวัยจริงๆ
แต่อาม่านี่ หัวสมัยใหม่เหมือนกันนะ
รับเรื่องดิษกับคิมได้แบบสบาย ๆ เลย
ขอให้คิมหายป่วยไว ๆ นะ
หายแล้วค่อยมาต่อบันทึกก็ได้ค่ะ
-
พี่คิมเก่งอ่ะ ทำเป็นหมดเลย
-
:mc4: “ แจกให้สะใภ้ ใครจะทำไม ” o18
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักจังเลยอะ แจกอั่งเปาให้สะใภ้ด้วยอาม่า คึคึ งี้คุณคิมต้องยกน้ำชาคาราวะญาติผู้ใหญ่ด้วยอะป่าว ถวายตัวเป็นสะใภ้อย่างเต็มที่
ปล. พักผ่อนเยอะๆนะคะ ไม่สบายเรื้อรังแบบนี้ ต้องทานน้ำอุ่นตลอดเวลานะ จนกว่าจะหาย
-
:L2:
หายไวๆนะน้องคิม
พี่ดิษดูแลอย่างเข็มงวดเลยนะ
-
อาม่าทดสอบสะใภ้ใหม่ ฮุฮุ น่ารักจัง
พักผ่อนมาก ๆ นะน้องคิม
-
พักผ่อนเยอะๆ สุขภาพดี ทุกอย่างก็จะดีนะ :L2:
อาม่า น่ารักมาก เป็นผู้ใหญ่ดีจัง
ชอบคิม พูดตรงดี ในเรื่องที่ทำแล้วจะดีขึ้นด้วย ^^
-
HAPPY CHINESE NEW YEAR 2014
+1
-
ขอบคุณที่มาลงให้อ่านนะน้องคิม
ขอให้รักษาสุขภาพด้วย เพราะยังไงก็ต้องดูแลกันและกันตลอดไปนะ น้องคิมพี่ดิษ
ครอบครัวดิษอบอุ่นดีจังนะ หุหุ มีให้อังเปาหลานสะใภ้ด้วยอ่ะ ฮิ้ววววววววว
ขอให้ดิษรักษาสุขภาพ ทั้งการพักผ่อน การกินอาหาร ดูแลรักษาร่างกายตัวเองดีๆนะ จะได้อยู่ดูแลกันและกัน
เป็นห่วงนะ
-
พี่คิมชนะใจอาม่าแล้วสิเนี่ย
พี่คิมพักผ่อนเยอะๆนอนเร็วๆนะคะ
:mew1:
-
...สองคนนี้ สุขภาพไม่แข็งแรงทั้งคู่เลย ผลัดกันป่วยจะได้ผลัดกันดูแล
...ดีแล้วที่ตกลงกันไว้ว่า..จะไม่มีความลับต่อกัน..
...ครอบครัวเดียวกัน มันต้องมีทั้ง ..ร่วมทุกข์ และ ร่วมสุข
...ขอให้ดูแลกัน และเป็นกำลังใจให้กันตลอดไปนะจ๊ะ
...ปล..คุณพ่อน้องคิม......สุดแสนจะฮาาาาาาาาาา :laugh:
-
อาม่าน่ารักมากๆเลยครับน้องคิม หาผู้ใหญ่ที่เข้าใจเรืีองแบบนี้ยากนะ อีกอย่างก็ดูแลตัวเองมากๆนะทั้งน้องคิมทั้งท่านว๊ากน่ะ
-
อาม่าน่ารักจังเลยค่ะ. รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งสองคน :mew3: :mew3:
-
คิมโดนรับสะใภ้ด้วย 55 อาม่าน่ารักจัง
รักษาสุขภาพดีๆ นะ ทั้งคู่เลย
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อาม่า น่ารักมาก เป็นนแก่ แต่หัวสมัยใหม่ ใจกว้าง
ปล คิมดูแลสุขภาพด้วยน้า พยายามปฏิบัติตามที่หมอแนะนำ จะได้หายไวไว
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:hao7: :hao7: :hao7: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วน่ารักดีจัง เห็นอีกมุมหนึ่งของเฮียเลย :กอด1:
...ปกติคนจีนจะยอมรับยากมากนะ แถมยังเรียกสะใภ้อีกตะหาก...น่ารักทั้งอาม่าอาโก
แข็งแรงเร็ววันนะคิม :L2:
...นอนดึกไม่ได้แสดงว่าเฮียต้องทำการบ้านตั้งแต่ช่วงเย็น
หรือว่ายกยอดไปเป็นตอนเช้าอ่ะ...แต่ว่าจะไปทำงานไม่ทันนิสิ คิๆ :m23:
-
แล้วตอนเด็กๆที่พี่ดิษโดนพ่อเข้าใจผิดว่าวิ่งสะดุดสายอ๊อกซิเจนน่ะ คือคุณยายใช่ป่าวคะ
แล้วท่านก็เสีย คือคุณยายใช่ป่าวคะไม่ใช่คุณย่า แล้วคุณยายคือแม่ของแม่เลี้ยงพี่ดิษใช่ป่าว
หรือว่าแม่ของคุณแม่พี่ดิษจริงๆ อ่านนานแล้วก็แอบงงจำไม่ค่อยได้ แต่ก็โชคดีนะคะที่ท่านรัก
และเอ็นดู ยอมรับเป็นสะใภ้เลย ญาติคนอื่นๆก็คงยอมรับหมดแล้วไม่มีปัญหาไร ยังไงก็ดูแล
ตัวเองด้วยนะคะ พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าโหมงานให้หนักมาก เดี๋ยวจะอาการยืดเยื้อไม่หาย
ขาดซักที ไว้รอตอนหน้านะคะ อย่าลืมตอบที่ถามไปด้วยนะคะ แอบอยากรู้ไม่งั้นนอนไม่หลับแน่
########## :mew1: ##########
-
อาม่าน่ารัก อิออิ
-
แล้วตอนเด็กๆที่พี่ดิษโดนพ่อเข้าใจผิดว่าวิ่งสะดุดสายอ๊อกซิเจนน่ะ คือคุณยายใช่ป่าวคะ
แล้วท่านก็เสีย คือคุณยายใช่ป่าวคะไม่ใช่คุณย่า แล้วคุณยายคือแม่ของแม่เลี้ยงพี่ดิษใช่ป่าว
หรือว่าแม่ของคุณแม่พี่ดิษจริงๆ อ่านนานแล้วก็แอบงงจำไม่ค่อยได้ แต่ก็โชคดีนะคะที่ท่านรัก
และเอ็นดู ยอมรับเป็นสะใภ้เลย ญาติคนอื่นๆก็คงยอมรับหมดแล้วไม่มีปัญหาไร ยังไงก็ดูแล
ตัวเองด้วยนะคะ พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าโหมงานให้หนักมาก เดี๋ยวจะอาการยืดเยื้อไม่หาย
ขาดซักที ไว้รอตอนหน้านะคะ อย่าลืมตอบที่ถามไปด้วยนะคะ แอบอยากรู้ไม่งั้นนอนไม่หลับแน่
########## :mew1: ##########
[/quot
ถามดีครับ ขอตอบรวบๆนะครับคืออาม่าเค้าเนี่ย เรียกหลายคน อาม่าคนที่โดนหาว่าสะดุดสาย คือย่าหรืออาม่าแท้ๆ ส่วนม่าคนนี้ คือคนที่เลี้ยงวากดิษมาแต่เกิด อาม่าแท้ไม่ค่อยรักพ่อวากดิษเท่าไร เค้าเลยให้มาอาศัยบ้านนี้แทนครับ ประมาณนี้
-
อ่านถึงตอนล่าสุดแว้วว ใช้เวลาสักพักใหญ่ๆเลย
รักและนับถือพี่คิมและพี่ดิษมากๆ ผ่านเรื่องราวมามากมายจริงๆ ทั้งสุขและทุกข์
ขอบคุณพี่คิมมากๆที่มาเล่าเรื่องราวในชีวิตลงที่นี่ ให้ผมได้อ่าน
ชอบนิสัยพี่คิมมาก เป็นห่วงเพื่อนฝูง จริงใจสุดๆ พี่ดิษก็ดูซาดิสเล็กๆในตอนแรก(?) แต่อ่านไปเรื่อยๆกลับหวานซะงั้น
ขอให้พี่ๆอยู่ด้วยกันนานๆนะครับและขอให้พี่ๆทั้งสองคนมีความสุขมากๆในปีใหม่จีนปีนี้นะครับ (และทุกๆปีถัดๆไป ^^)
รักพี่ๆมากคร้าบ :-)
-
:กอด1:
-
อาม่าใจอ่อนยวบ เจอพี่คิมน่ารักขนาดนี้
:mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:L2: :L2: :L2:
ปล.เลิกนอนดึกได้แล้วครับ จากนี้ต้องเปลี่ยนใหม่ เพราะถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่พี่ทั้งสองคนอาจจะมีโรคเพิ่มในอนาคตนะครับ ดูแลตัวเองมากๆนะครับ...... ห่วง :oni3: :oni3: :oni3: รู้ไหม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:L2: :L2: :L2: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ตามอ่านอยู่ 2 วัน มาถึงตอนล่าสุดจนได้ :really2:
ประทับใจเรื่องราวของพี่คิมพี่ดิษมากๆๆๆเลยค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวให้ได้เรียนรู้นะคะ :pig4:
รอตอนต่อไปค่าาาาา
ปล. แฟนคลับใหม่ล่าสุด อิอิ :mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2:
อยากมารอทุกวัน แฮะๆๆ
-
หายไวไวน่ะจ๊ะน้องคิม ดูแลสุขภาพตัวเองกับสุขภาพพี่ดิษด้วยน่ะเป็นห่วง 2คนก็ยังรักกันดี คิมเก่งรอบด้านเหมือนเดิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงมาก
-
แล้วตอนเด็กๆที่พี่ดิษโดนพ่อเข้าใจผิดว่าวิ่งสะดุดสายอ๊อกซิเจนน่ะ คือคุณยายใช่ป่าวคะ
แล้วท่านก็เสีย คือคุณยายใช่ป่าวคะไม่ใช่คุณย่า แล้วคุณยายคือแม่ของแม่เลี้ยงพี่ดิษใช่ป่าว
หรือว่าแม่ของคุณแม่พี่ดิษจริงๆ อ่านนานแล้วก็แอบงงจำไม่ค่อยได้ แต่ก็โชคดีนะคะที่ท่านรัก
และเอ็นดู ยอมรับเป็นสะใภ้เลย ญาติคนอื่นๆก็คงยอมรับหมดแล้วไม่มีปัญหาไร ยังไงก็ดูแล
ตัวเองด้วยนะคะ พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าโหมงานให้หนักมาก เดี๋ยวจะอาการยืดเยื้อไม่หาย
ขาดซักที ไว้รอตอนหน้านะคะ อย่าลืมตอบที่ถามไปด้วยนะคะ แอบอยากรู้ไม่งั้นนอนไม่หลับแน่
########## :mew1: ##########
[/quot
ถามดีครับ ขอตอบรวบๆนะครับคืออาม่าเค้าเนี่ย เรียกหลายคน อาม่าคนที่โดนหาว่าสะดุดสาย คือย่าหรืออาม่าแท้ๆ ส่วนม่าคนนี้ คือคนที่เลี้ยงวากดิษมาแต่เกิด อาม่าแท้ไม่ค่อยรักพ่อวากดิษเท่าไร เค้าเลยให้มาอาศัยบ้านนี้แทนครับ ประมาณนี้
อ๋อ อย่างนี้นี่เองงั้นแสดงว่าความจำเรายังดีอยู่ ยังไม่แก่ เป็นอาม่าอีกคนนี้เอง
ไงก็ขอบคุณมากนะคะที่ไขข้อข้องใจให้ ขอบคุณมากนะค๊าบบบบ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ไม่รู้วันนี้จะมาหรือเปล่า แต่คิดถึงนะ(คุณพี่)ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
ปูเสื่อรอพี่คิม ^^
-
มารอนะ พี่คิมพี่ดิษ ครับ
มารอ ยังมารออยู่นะครับ ที่เดิมเลย หุหุ
:mew6: :mew6: :mew6:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนานเลย ยังสนุกเหมือนเดิมเลยครับ คิดถึงมากๆๆเลยยย :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ ครับ
มาไวๆนะ คิดถึง เลยมารอทุกวัน
:mew2: :mew2: :mew2: :L2: :L2: :L2:
-
:mew1: ส่งจูบก่อน แฮะๆๆ
ผ่านมาหลายวัน ผมก็ยังคัดจมูกอยู่เลย งื้อ แต่ไปทำงานได้ตามปกตินะครับ
ความจริงที่ไม่มาต่อหลายวัน นอกจากป่วยออดแอดแล้ว ก็คือว่า .......
วากดิษริบบันทึกผมไปครับ
เหตุผลก็คือว่า หลังจากที่ต่อตอนล่าสุดไป จู่ๆวากดิษก็ถามว่า ผมจะเขียนอะไรต่อ จะไม่มีอะไรให้เขียนแล้วนี่
ผมก็เลยอ้ำอึ้งๆ วากบ้ามันเลยบอกว่าไม่เอาเรื่องนั้นนะ แล้วก็ค้นบันทึกผมไปเก็บที่เซฟที่ทำงาน
ใจก็โกรธไม่ลงอะครับ เพราะเรื่องที่อยากจะเล่าจริงๆ ก็เป็นความไม่ค่อยมั่นคงของผม (อีกละ) เกิดในช่วงที่วากดิษรักษาตัว
อยู่ที่โรงพยาบาล ผมแอบไปกิ๊กๆกับเพื่อนร่วมงานคนนึง (ห้ามว่าๆ) :ling3:
เรื่องมันก็คลุมเคลือนิดหน่อย เพราะตอนนี้บุคคลที่สามก็ยังทำงานอยู่ มันเลยลำบากนิดหน่อย และถ้าผมไม่เอาเรื่องอย่างว่ามาต่อ ผมก็จะไม่มีเรื่องให้เล่าจริงๆครับ เพราะมันใกล้มาถึงชีวิตปัจจุบันของผมแล้ว ซึ่งผมยืนยันว่าจะไม่เล่าอะไรที่มันกำลังดำเนินอยู่ และยังไม่มีบทสรุปของตัวผมเอง ผมกะไว้ว่าพอเล่าตอนสุดท้ายของหน้าที่ 38 จบ ผมก็จะหาเอาเรื่องเก่าๆที่อยากเล่ามาแทรกๆไว้ จนกว่าจะมีเรื่องให้เล่าต่อ
แต่แล้ววันนี้เลย สดๆร้อนๆ เค้าเอาบันทึกมาคืน แล้วก็ยิ้มๆ บอกผมว่า พี่อ่านแล้ว พิมพ์ก็ได้ ว่างั้นนะ
ดังนั้น ผมก็จะพิมพ์ต่อไปครับผม เริ่มจากวรรคสุดท้ายของหน้าที่ 38 ก่อน แล้วค่อยไป 39 ที่คิดว่าพิมพ์ยากนิดนึง มันอายตัวเอง แฮะๆๆๆ
คืนนี้หลับฝันดีนะครับทุกคน ผมคงจะพิมพ์พรุ่งนี้ เพราะวันนี้น่วมกฎหมายมากๆ
ขอบคุณที่เข้ามาคุยเข้ามาพบปะกันนะครับผม :L2:
-
น้องคิมแอบมีกิ้กอ่ะ :mew3: :mew3: อยากอ่านจัง
-
โหย ต่อมอยากรู้ทำงานทันทีอ่ะพี่คิม
ยิ่งพี่ดิษยอมให้เล่าได้ แสดงว่ามีอะไรดีๆแน่เลย
:mew3:
-
:mew1: ส่งจูบก่อน แฮะๆๆ
ผ่านมาหลายวัน ผมก็ยังคัดจมูกอยู่เลย งื้อ แต่ไปทำงานได้ตามปกตินะครับ
ความจริงที่ไม่มาต่อหลายวัน นอกจากป่วยออดแอดแล้ว ก็คือว่า .......
วากดิษริบบันทึกผมไปครับ
เหตุผลก็คือว่า หลังจากที่ต่อตอนล่าสุดไป จู่ๆวากดิษก็ถามว่า ผมจะเขียนอะไรต่อ จะไม่มีอะไรให้เขียนแล้วนี่
ผมก็เลยอ้ำอึ้งๆ วากบ้ามันเลยบอกว่าไม่เอาเรื่องนั้นนะ แล้วก็ค้นบันทึกผมไปเก็บที่เซฟที่ทำงาน
ใจก็โกรธไม่ลงอะครับ เพราะเรื่องที่อยากจะเล่าจริงๆ ก็เป็นความไม่ค่อยมั่นคงของผม (อีกละ) เกิดในช่วงที่วากดิษรักษาตัว
อยู่ที่โรงพยาบาล ผมแอบไปกิ๊กๆกับเพื่อนร่วมงานคนนึง (ห้ามว่าๆ) :ling3:
เรื่องมันก็คลุมเคลือนิดหน่อย เพราะตอนนี้บุคคลที่สามก็ยังทำงานอยู่ มันเลยลำบากนิดหน่อย และถ้าผมไม่เอาเรื่องอย่างว่ามาต่อ ผมก็จะไม่มีเรื่องให้เล่าจริงๆครับ เพราะมันใกล้มาถึงชีวิตปัจจุบันของผมแล้ว ซึ่งผมยืนยันว่าจะไม่เล่าอะไรที่มันกำลังดำเนินอยู่ และยังไม่มีบทสรุปของตัวผมเอง ผมกะไว้ว่าพอเล่าตอนสุดท้ายของหน้าที่ 38 จบ ผมก็จะหาเอาเรื่องเก่าๆที่อยากเล่ามาแทรกๆไว้ จนกว่าจะมีเรื่องให้เล่าต่อ
แต่แล้ววันนี้เลย สดๆร้อนๆ เค้าเอาบันทึกมาคืน แล้วก็ยิ้มๆ บอกผมว่า พี่อ่านแล้ว พิมพ์ก็ได้ ว่างั้นนะ
ดังนั้น ผมก็จะพิมพ์ต่อไปครับผม เริ่มจากวรรคสุดท้ายของหน้าที่ 38 ก่อน แล้วค่อยไป 39 ที่คิดว่าพิมพ์ยากนิดนึง มันอายตัวเอง แฮะๆๆๆ
คืนนี้หลับฝันดีนะครับทุกคน ผมคงจะพิมพ์พรุ่งนี้ เพราะวันนี้น่วมกฎหมายมากๆ
ขอบคุณที่เข้ามาคุยเข้ามาพบปะกันนะครับผม :L2:
พี่คิมนี่ดื้อจริงๆ ฮู้วววววววววววววว
-
พี่ดิษยังไม่ว่าแล้วใครจะไปกล้าว่าน้องคิมเนอะ
-
ถ้าเฮียแกให้ผ่านแสดงว่าเล่าออกมาได้อย่างน่าพอใจ แต่น่าหยิกจริงๆน้องคิม แสนดีขนาดดิษนี่ยังแอบลังเลอีกหรอฮุ้ว
-
แงๆ คิมแอบไปมีกิ๊ก
แถมเป็นช่วงที่ดิษนอนตักษาตัวอยู่อีก
แสดงว่ากิ็กคิมต้องเร้าใจมากแน่เลย เฮ้ออ
ถึงขนาดทำให้คิมไม่มั่นคงกับแฟนที่นอนป่วย
ยังทำงานด้วยกันอีก แล้วคิมจะไม่หวันไหวเหรอ
เชอะ งอนคิมจริงๆ ด้วย แต่ก็จะรออ่านนะ อิอิ
-
ไม่ชอบเลย พวกที่ทำกับคนอื่นได้
แต่คนอื่นห้ามทำเนี่ย ใจเขาใจเรา
ผิดหวัง :เฮ้อ: ไม่คิดเลย ว่าคิมจะเป็นคนอย่างนี้....
-
เย้ยยยย คุณคิมแอบมีกิ๊ก :a5:
รอๆ อยากรู้เรื่องราวเป็นไง :mew2:
:L2: :pig4: :L2:
-
มีกิ๊ก :katai1: :katai1:
-
:L2:
น้องคิมเนี้ยจริงๆเลย
แต่ถ้าพี่ดิษให้เล่าได้ต้องมีอะไรดีๆแน่เลย
:mew3:
-
รอรอ (แม้จะมีคืองเรื่องคิม แอบมีกิ๊ก)
-
ต้องบอกท่านว้ากลงโทษน้องคิมให้หนักๆ
-
ขอถามหน่อย. กิ๊กอะ ผญ หรือ ผช.
:mew4:
-
นิสัยคิมนินะ เจ้าชู้ไม่หายจริงๆ :a6: อยากให้เฮียจัดหนักๆ เอาให้เข็ดไปเลยด้วย!! งอลลล
แต่ก็ดีไปอย่างนะ รักจะได้มีสีสัน หึงบ้างไรบ้าง..แต่ไม่ใช่จะมาบั่นทอน
ว่าแต่ตอนเฮียป่วยอยู่นิสิ คิมทามได้ยังงาย... :o มาเล่าต่อเลยนะ
-
นิสัยคิมนินะ เจ้าชู้ไม่หายจริงๆ :a6: อยากให้เฮียจัดหนักๆ เอาให้เข็ดไปเลยด้วย!! งอลลล
แต่ก็ดีไปอย่างนะ รักจะได้มีสีสัน หึงบ้างไรบ้าง..แต่ไม่ใช่จะมาบั่นทอน
ว่าแต่ตอนเฮียป่วยอยู่นิสิ คิมทามได้ยังงาย... :o มาเล่าต่อเลยนะ
เห็นด้วยอย่างยิ่ง เนาะ งอลๆเว้ยยยยยยยยยย
-
แสดงว่าต้องมีบางส่วนของเนื้อเรื่องที่ทำให้เฮียดิษพึงพอใจ ถึงอ่านแล้วยิ้มให้ผ่านเนี่ย อยากอ่าน :ling1:
-
พี่คิมตลอดดดดด :hao3:
-
แน่! พี่คิมแอบมีกิ๊กได้ไง เดี๋ยวเถอะๆ
:katai4:
-
พี่คิมต้องให้พี่ดิษทำโทษหนักๆเลย ชอบใจอ่อนกับคนอื่นเรื่อย
ขอให้สุขภาพดีขึ้นไวๆนะครับพี่คิม :D
-
ทั้งที่ก็รักดิษมาก ยังไปมีกิ๊กได้อีกหรอเนี่ย รออ่านจ้า
อ่านเรื่องของคิมมานานแล้วแหละ แต่พึ่งคอมเมนท์ครั้งแรก :-[
-
ว่าแล้วว่าต้องโดนว่าอะ งื้อ
วากดิษบอกผมแล้วว่าอย่าไปบอกว่ามีกิ๊กนะ มันไม่ใช่จะโดนคนอื่นว่าเอา แต่ผมก็อยากบอกแบบนั้นครับ เอาไว้อ่านเรื่องไปแล้วค่อยว่ากันดีกว่า แต่ในมุมของผม การที่เราทำแบบนั้นขณะที่มีแฟนก็เรียกว่ากิ๊ก ค่อยมาตัดสินกันอีกที
วันนี้มาต่อตามที่บอกนะครับ รอครู่หนึ่ง แวบ
ขอถามหน่อย. กิ๊กอะ ผญ หรือ ผช.
:mew4:
ควรจะตอบอันนี้ ผู้ชายครับ ผมชากับผู้หญิงแล้ว แฮะๆๆๆ
-
หน้าที่ 38 วรรคสุดท้าย
******************************************************
วันรุ่งขึ้น ผมกับวากดิษออกเดินทางกันมาตั้งแต่เช้า โดยที่ผมเป็นคนขับรถ ก่อนออกเดินทางผมเห็นวากดิษมันทำท่าทางรีบๆ บางทีก็แอบเหลือบมามองผมด้วย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ผมไม่ได้สงสัยอะไรครับ ผมคิดว่าเค้าคงอยากไปพักผ่อนล่ะมั้ง
“ ดิษ …… ” ผมเรียกมัน กะจะถามว่าแวะปั๊มน้ำมันไหม แต่รายนั้นนอนหลับเฉยเลย ผมไม่อยากปลุกครับ เลยจอดที่ปั๊มน้ำมันไม่ได้ถามเค้าครับ
“ จอดทำไมอะคิม ” ตื่นแล้วครับ
“ จะแวะไปหาซื้อน้ำกับขนมให้ไง ” วากดิษยิ้มให้ผม
“ เดี๋ยวนี้ต้องดูแลพี่แล้วนะเด็กน้อย ” มันลูบหัวผม แฮะๆ รู้สึกดีอะครับ
“ รอนี่นะ ” ผมลงไปหาซื้อน้ำเปล่า ทีแรกผมกะจะซื้อพวกน้ำอัดลมมากิน เพราะปกติผมสองคนชอบกินมาก แต่ผมได้คุยกับแม่วากดิษแล้วเข้าใจว่า ไม่ดีต่อสุขภาพของดิษ ผมเลยไม่ซื้อครับ เลือกซื้อพวกน้ำผลไม้แทน
“ …… ” พอผมกลับมาที่รถ วากดิษคว้าถุงมาคุ้ยๆ เหอะๆ แล้วก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผม
“ น้ำอัดลมล่ะ ”
“ เลิกกินได้แล้ว น้ำตาลเยอะ ” มันหยิบน้ำผลไม้ไปกิน พอผมออกรถ พักนึงมันก็หัวเราะออกมาเบาๆ
“ หัวเราะอาราย ” ผมถาม
“ พี่พึ่งนึกได้ แม่พี่ต้องฝากให้คิมมาคุมพี่ใช่ปะ ” ผมก็ร้องอืมๆ
“ ขอบคุณนะ ” เขิน เหอะๆๆ
ผมเริ่มขับรถคล่องขึ้นครับ จะมีปัญหานิดหน่อยก็ตอนเบียดๆ ผมมักจะขับหลบมากกว่าเร่งเครื่องสู้ครับ เพราะรถของพ่อผมไม่ได้ใหม่ขนาดจะเร่งพรวดๆได้ แต่วากดิษก็นอนหลับมาเรื่อยเลย คงจะง่วงนอน
ผมเคยได้ยินพ่อผมบอกว่า พ่อผมไม่ชอบนอนเวลานั่งบนรถ เพราะไม่ค่อยมั่นใจคนขับ หรือว่าวากดิษจะมั่นใจให้ผมขับรถให้นั่งกันนะ พอคิดดังนั้นผมยิ่งต้องระวังการขับรถ ต่อไปผมอาจจะต้องเป็นคนไปไหนมาไหนแทนคนป่วยคนนี้ครับ
ครั้งนี้ผมใช้เวลาน้อยลงมาก เพราะเริ่มคล่องมากขึ้น พอมาถึงวากดิษก็ลงไปสวัสดีพ่อของผม ผมขับรถไปจอดแล้วถือกระเป๋าตามลงมา พ่อกับแม่ของผมก็นั่งมอง เหมือนๆจะงงอะไรซักอย่าง
“ ไอข้าวกล้อง เองไปทำอะไรให้มันวะ ”
“ อะไรครับพ่อ ” หืมพ่อเหรอ มึงเป็นลูกพ่อกูเมื่อไรวะ
“ ปกติ มันไม่มีทางถือของให้ใครหรอก ” โห อยากจะวางเลยกู
“ นั่นสิ ” แม่ก็เอากับเค้านะ ฮึ่มม
“ คิมเค้าแค่ไม่อยากทำครับ …. เดี๋ยวนี้เค้าเก่งมากเลย ” เอาซะมีแรงยกของเลย หึหึหึ
“ ไหนๆจะยกของ ก็ยกกลับไปนอนเรือนเองนู่นไป ”
“ ไรอะพ่อ ผมกะจะนอนกบัพ่อนะเนี่ย ”
“ นอนที่บ้านลูกเถอะ ” ผมก็ว่าตามที่พ่อกับแม่ผมบอกมาครับ ผมเอาของไปเก็บที่เรือน แล้วถึงเดินกลับมา จะว่าไปก็ไกลเหมือนกันนะเนี่ย
พอผมเดินกลับมา ก็ต้องขยี้ตาตัวเอง เพราะผมเห็นพ่อผมอยู่กับพี่เคน พี่แคท น้องคิงน้องชายผมก็อยู่ด้วย น้องชายผมโตมาเริ่มหล่อแล้วนะครับ คิคิคิคิ
“ พี่คิม หวัดดีครับ ” น้องชายผมวิ่งปรุ๊ดมาหาผม กอดผมทั้งตัวเลย คราวนี้ผมแทบล้มไปข้างหลัง ผมไม่เจอหน้าน้องผมมาเกือบปีเต็มๆ น้องผมกำลังจะเอนทรานซ์แล้วครับ (ผมตอนเริ่มเล่าใหม่ๆน้องผมมอสามครับ ตอนนี้เค้าเข้ามหาลัยดังไปแล้ว)
“ โห คิง ไปทำอะไรมา ป้าแคทเอาอะไรให้กินเนี่ย ” น้องอยู่กับป้าแคท ผมเรียกป้าๆเนี่ยคือพี่สาวนะครับ
“ ชั้นต้องถามเธอมากกว่า ดิษเลี้ยงยังไง ทำไมเธอผอมลงแบบเนี่ย ”
‘’ พี่ว่ามันแย่ทั้งสองคนแหละว่ะแคท ดูดิ ผัวก็ป่วย เมียก็เฮ้อ ” อ้าวๆ พวกพี่กูเล่นอะไรเนี่ย รุมผมคนเดียวอะ
“ อย่าว่าพี่คิมสิครับ พี่คิมต้องทำงานหนักมาก ผมโทรถามบ่อยๆ ” มีแต่น้องรักของผมนี่แหละ พอผมเห็นหน้าน้องคิงแล้วถึงนึกออก เมื่อกี้พี่เคนพูดว่าผมกับดิษเป็นผัวเมียกันเหรอ
“ เอ่อออ …… ” คิงทำหน้างงๆ เพราะผมมั่นใจว่าผมหน้าถอดสีไปแล้วครับ
หลายคนอาจจะพอจำได้ว่า ผมไม่เคยและพยายามไม่ที่จะบอกน้องชายของผมเลย เพราะน้องชายของผมก็เป็นคนนึง ที่ถึงขนาดศรัทธาผมมากๆ ตอนนั้นผมยังเฟี้ยว (ตอนนี้รู้สึกว่าจะแห้งลงเยอะ) คุมคนงาน คุมคนตั้งแต่อายุน้อยๆ คิงก็จะชอบวิ่งตามไปด้วย ตอนที่พี่สองคนของผมจะพอคิงไปเรียน คิงโกรธมาก ผมเลยต้องขอร้องให้คิงไปกับพี่ๆ
ด้วยความที่ผมรู้ว่าคิงเค้ารักผมมากและเชื่อมั่นในตัวผม ผมเลยไม่บอกเรื่องแย่ๆของผมให้คิงรู้เลย และเรื่องของผมกับดิษก็เหมือนกัน ความจริงเรื่องของผมกับดิษไม่ใช่เรื่องแย่ๆนะครับ แต่ผมไม่อยากให้น้องเอาแบบอย่างผมในเรื่องนี้เท่านั้นเอง
“ พี่คิมไม่หิวข้าวเหรอ ” น้องคิงถามผมครับ ผมก็ยิ้มๆ ส่วนวากดิษนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่สนใจกูเลยอะ
“ พี่ไม่ค่อยกินข้าวเช้าน่ะ ”
“ จริงอะ ไม่เอาน่าพี่ เดี๋ยวนี้ผอมกว่าเดิมนะ กินครับๆ ” พี่เคนกับพี่แคทก็นั่งผิวปาก เฮ้อ พวกบ้านี่
หลังจากกินข้าวกันแล้ว ผมก็ปลีกตัวออกไปเดินเล่นแถวๆไร่ คนงานก็เดินใส่ปุ๋ย ขุดดิน ทำแนวอะไรไปเรื่อย ผมก็คิดไปเรื่อยๆหลายเรื่อง
“ พี่คิม ออกมาตากแดดทำไมอะครับ ”
“ อ่อ …… ดิษ มาด้วยเหรอ ”
“ คุยกับน้องสิ พี่รู้นะว่ากลุ้มใจอยู่ พี่รอที่หอระวังไฟนะ ” พูดจบวากดิษก็เดินไปครับ ผมได้แต่ยืนมองหน้าของน้องคิง ที่จริงต้องบอกว่าเงยหน้านิดหน่อย เพราะน้องเล็กของผมสูงขึ้นดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
“ พี่คิม ทำไมไม่บอกคิงเรื่องพี่ข้าวกล้องล่ะครับ ”
“ …… ” พูดไม่ออกอะครับ
“ หรือว่าพี่ไม่เชื่อใจคิง ”
“ คิง …… ไม่ใช่ไม่เชื่อใจนะ แต่พี่แค่ไม่อยากให้รู้เฉยๆ ” คิงมองหน้าผม หน้าตาน้องผมเหมือนผมมากเลยอะ
“ หรือพี่คิดว่าเรื่องของพี่ไม่ใช่เรื่องดีเหรอครับ ”
“ ก็ ….. คิง พี่ไม่อยากให้คิงทำตามพี่ พี่อยากให้คิงเข้าใจเรื่องพวกนี้เอง ” ผมตอบจากใจเลยนะครับ
“ พี่คิดว่าคิงยังเป็นเด็กเล็กอยู่สิท่า ” ในสายตาผม คิงก็ยังเด็กอยู่อะ
“ อืม อย่าโกรธพี่นะ ” เวลาโกรธน้องผมคนนี้ก็น่ากลัวอยู่นะครับ
“ ผมมีแฟนแล้วน้า นี่ไง ” คิงโชว์รูปของแฟนเค้าให้ดู ปรากฏว่า ……
“ โห แฟนสวยนะเรา ”
“ แต่พี่คิม ผมรู้นะว่ามันไม่ใช่เรื่องของเพศ …… ผมก็เคยรู้สึกดีๆกับเพื่อนผู้ชายเหมือนกัน ” พอได้ยินคำนี้ ผมรู้เลยครับว่าน้องผมโตแล้วจริงๆ
“ งั้นพี่ต้องขอโทษน้องสิเนี่ย …… พี่กับดิษคบกับนานแล้วล่ะ พี่ก็เพิ่งจะรู้ตัว เพิ่งรู้ว่ามันซับซ้อน และก็ไม่ได้มีแค่หญิงชายอีกแล้ว ” เมื่อก่อนตนผมอยู่บ้าน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องตลกมากครับ ชายชายนี่อย่าเอาไปคุยเลย จะโดนรังเกียจซะเปล่าๆ
“ เฮ้อ ….. คิงอุตส่าห์ช่วยเกลี้ยกล่อมแม่กับพ่อช่วยพี่นะ ”
“ ห๊า !!!!!! ” คิงทำท่าหลับตา น่ารักดี เหอะๆๆ
“ เสียงดังอะ ”
“ ผมได้ยินจากพี่เคน ทีแรกผมไม่เชื่อเลย เพราะผมนึกไม่ออกว่าพี่คิมจะชอบผู้ชายได้ไง แต่พอผมได้เคลียร์กับพี่ข้าวกล้อง ถึงเข้าใจว่า พี่ข้าวกล้องเป็นคนใช้ได้เลย พี่ต้องรักกันให้มากๆนะครับ …… ผมขอดูแหวนทีดิ ” ยิ่งได้ยินแบบนี้ ยิ่งแอบเซ็งตัวเอง ที่ไม่เคยรู้เลยว่า คนข้างกายผมเค้าตื่นตัวกันมากขนาดไหน
“ อ่ะ ” แหวนที่วากบ้าเค้าไปสั่งทำ เป็นแหวนที่ถอดได้ครับ แหวนเงินที่เค้าทำให้ตอนนั้น ทำเพราะเค้าอยากให้ผมรู้สึกว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นผมยังอายกับความรักของเราอยู่ ดิษเลยคิดวิธีนี้ออกมา
“ ต่อไปพี่จะไม่ได้ใส่แหวนวงนี้ละ ผมขอนะ ”
“ เฮ้ย ! คิง …… คืนพี่มา ” ผมวิ่งไล่ตามคิงมาครับ คิงวิ่งไปหลับหลังวากบ้าที่รอผมอยู่ที่หอระวังไฟ
“ ทำอะไรกันน่ะ วิ่งไล่จับเหรอ ….. ท่าทางคนไล่จับจะแพ้ ” หอบเลยกู
“ พี่สองคนคุยกันต่อนะ ผมได้แหวนครบแล้ว จะเอาไปเก็บไว้ให้ หุหุ ” ได้แหวนอะไรครบวะ ผมหันไปมองหน้าวากดิษ รายนั้นก็ยิ้มๆอยู่เหมือนเดิม วันนี้ยิ้มไม่หุบเลยอะ
“ พี่เอาแหวนของเรา ให้คิงไปแล้ว ที่จริงก็ไม่ใช่หรอก เค้าหลอกเอาของพี่ไป ” วันนี้คิงก็มาแปลกจริงๆครับ ขโมยแหวนไปเฉยเลย
“ เดี๋ยวเราค่อยเอาคืน น้องของคิมคงเอาไปเล่นๆ ”
“ พี่จะไม่เอาคืนหรอก ”
“ ทำไมล่ะ ….. โกรธอะไรเราเหรอ ” ผมถามครับ
“ ก็ พี่ว่าจะเอาแหวนวงใหม่หมั้นคิมไง ”
“ หืม …… ” วากดิษล้วงกระเป๋าของตัวเอง แล้วเงยหน้ามองผม
“ พี่ลืมไว้ในกระเป๋าอะ ”
“ อุ๊บ …… ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ” ผมยืนหัวเราะท้องแข็งเลยครับ ผมนึกออกแล้วว่า ทำไมวันนี้มันดูเกร็งๆ เมื่อคืนก็เหมือนจะนอนไม่กลับ ที่แท้เป็นแบบนี้เอง
“ อะไรวะ เตรียมมาทั้งคืนเลยนะ คิมรอนี่ เดี๋ยวพี่กลับมา ” ผมทั้งหัวเราะ แต่ก็ต้องวิ่งตามไปดึงมันด้วย ใครเคยจะรู้ครับว่าเหนื่อยขนาดไหน
“ อย่าเพิ่งเด้ๆ ฮ่าๆๆ ”
“ คิมอ่า ” ดูหน้ามันท้อแท้มากเลยอะ เหอะๆๆ
“ เราเดินไปด้วยกันเหอะ ” ผมก็เดินคล้องแขนวากดิษไป หัวเราะไป วากดิษคงจะเซ็งสุดขีดอะครับ เลยเขกหัวผมซะ
“ เป็นไงวะ ไหนแหวน ” พอกลับมาเรือนใหญ่ พ่อของผมกำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่ถามขึ้น
“ คือ ….. ผมลืมเอาไว้ที่กระเป๋าครับพ่อ ” พวกพี่น้องผม กับแม่ก็นั่งหัวเราะเหมือนกัน
“ คนมันไม่เคยอะพ่อ ” พี่เคยได้ทีแซววากดิษเฉยเล
“ ใช่สิ ใครมันจะสวมแหวนให้คนอื่นไปทั่วแบบเฮียใหญ่ล่ะ ” ผมสวนไปครับ
“ โหเฮ้ย ดูดิพ่อ มันห่วงหน้าแฟนมันอะ ”
“ แต่ก็ดีแล้ว ไปเอามาไป สวมให้พวกข้าดู ” วากดิษวิ่งหายกลับไปทางหลังไร่ ผมลืมไปเลยว่าผมเอากระเป๋ากลับไปที่เรือนของผมแล้ว ผมก็เลยวิ่งตามดิครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องวิ่งตามด้วย พอหันกลับมา พวกพี่ๆน้องๆ พ่อแม่ก็วิ่งตามกันมาอีก ดูไปตลกๆยังไงไม่รู้ครับ
วากดิษวิ่งเข้าไปที่บ้าน พวกผมยืนหอบกันอยู่ด้านนอก พักนึงถึงเดินออกมา มันเอากล่องกำมะหยี่สีแดงสดสองกล่องออกมาด้วย
“ แหวนทองเหรอน่ะ ” พี่เคนจับไหล่ผมทั้งสองข้างแล้วก็เขย่งมองข้ามหัวผมไป
“ ทุ่มทุนนะเนี่ย ” ป้าแคทเอากับเค้าด้วย ส่วนคิงมองเฉยๆครับ
“ คิม …… คราวก่อน พี่เคยเอาแหวนเงินให้ เพราะตอนนั้นเราไม่ได้ …… เราไม่ได้ ” ไม่ได้อะไรอะ
“ เราไม่ได้อะไร ” ผมถามออกไป
“ เราดูจะไม่รักกันเหมือนทุกวันนี้ ”
“ หุยยยย หวานเว่อร์นะยะ ” ป้าแคทนี่ก็ชอบแซมจัง
“ เธอน่ะเบาหน่อยได้มะ คนเค้ากำลังจะบอกรักกัน ” ผมว่าเฮียใหญ่ก็เสียงดังอยู่นะ
“ คิม เรามาใช้ชีวิตด้วยกันนะ ” ผมอึ้งเลยครับ ผมคิดว่าจะได้ยินว่ามันรักผมซะอีก
“ เรา ….. เราก็อยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ ” ผมตอบ
“ ไม่รู้สิ พี่อยากรู้สึกมั่นคงกว่านี้อีกน่ะ หลังจากพี่ผ่าตัด …… พี่ไม่รู้ว่า ”
“ พูดจาไม่เป็นมงคลเลยนะ ” ผมพูด
“ จริงๆนะ …… ถ้ามีโอกาส พี่ก็อยากแต่งงานซักครั้ง ” เอ๋อเลยกู ไม่ใช่อึ้งละ
“ ว่าไงนะ ”
“ แต่งงานไง คืนนี้เลย ” ผมรู้สึกมันเบลออะครับ เหมือนโดนอะไรข้าสิงไม่รู้
“ เอางั้นจริงอะ …… พ่อ แม่ ” ผมหันไปทางพ่อกับแม่ของผม
“ เอาสิ ตอบ ” พ่อผมพูด แม่ของผมก็พยักหน้า
“ แต่จะแต่งกันยังไงล่ะ ”
“ ตอบก่อนสิวะ ” พ่อผมแซมมาอีกคน เอาเข้าไป
“ ว่าไงคิม พี่จะสวมแหวนให้นะ ตอบตกลงก่อน ” มันอึ้ง อาย งง เบลออะครับ ไม่รู้ว่าพวกเค้าไปตกลงอะไรกันตอนไหน ไหงกลายเป็นคนที่งงอยู่คนเดียว
“ ก็ตกลงสิ ไม่ตกลงได้ไง ” ผมตอบ พวกพี่น้องผมก็ปรบมือให้ แปะๆๆๆ
“ เดี๋ยวพอพ่อไอข้าวกล้องมา พวกพี่น้องเพื่อนๆแกมา ข้าจะจัดงานให้ ”
“ เฮ้ยพ่อ ” ผมอุทาน โดนตบกะโหลกเลยครับ
“ พูดไม่เพราะเลยเองอะ เร็วๆสวมแหวนๆ ข้าจะไปขนหมูมาเลี้ยง ” หมายถึงเอามาจัดเลี้ยงอะครับ
“ สวมเลยๆ ” วากดิษมือสั่นเลยครับ ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“ เย้ๆๆ ” จากนั้นก็เป็นคิวของผมครับ
นาทีที่ผมสวมแหวนให้ มันเหมือนกับว่า ความทรงจำแทบทุกอย่างที่ผมเคยรับรู้ มันผ่านมาในหัวของผมแทบทุกสิ่ง ครั้งที่พี่โจเคยให้แหวนผมตอนรับน้อง ดิษเคยหลอกให้ผมสวมแหวนวงนั้นที่มือของมัน หลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ไม่ว่าตอนที่ผมไปกราบแม่แท้ๆของวากดิษ ที่ไปขอลูกชายเค้าก็ยังปรากฏขึ้นมา
“ คิม อย่าร้องไห้นะ ”
“ หะ ห๊ะ ปล่าว ” ผมไม่รู้ตัวเลยครับ มันร้องออกมาเอง แม่ของผมเดินมาหา แล้วก็กอดผม
“ จำวันนี้ให้ดีนะลูก ” จากนั้นพวกพี่ๆก็มากอดคอ มาหัวเราะสนุกสนาน ผมเลยลืมๆเรื่องเมื่อกี้ไปได้
คืนนั้น พ่อของวากดิษมากับตาสม น้องข้าวจ้าวตามมาด้วยครับ (หวังว่าจะจำวีรบุรุษปืนทองได้นะ หุหุหุ) ส่วนแม่เลี้ยงมาไม่ได้ หมอกริชเลยมาไม่ได้เหมือนกัน ติดผ่าตัดใหญ่ให้ผู้ป่วยกับเตรียมพูดคุยกัลแพทย์ผ่าตัดวากดิษด้วย
พี่ปันกับแฟนก็มาด้วย พี่หมีมา นอกนั้นติดธุระจริงๆ บอกว่าจะมาฉลองให้ตอนกลับมาแทน (เรื่องนี้ดิษบอกว่า เค้าเพิ่งบอกพี่ๆเมื่อไม่นานนี้ เลยทำให้เตรียมตัวกันไม่ทัน)
ส่วนเพื่อนๆ มีเร โต้ง ยัยนัท ดา จอยกับปลาวาฬ (หนิงเสียชีวิตไปแล้ว แต่เพื่อนๆบอกว่าไปจุดธุปบอกก่อนมา แอบมีเรื่องสยองด้วย หึหึหึ)
งานที่อาจจะเรียกว่างานแต่ง ไม่ต่างอะรับงานปกติหรอกครับแต่ทุกคนตั้งใจมาเพื่อผมกับวากดิษ ยิ่งพอรู้ว่าดิษจะต้องไปผ่าตัดเร็วๆนี้ ก็เลยเหมาเป็นงานเดียวเลย หลังจากงานเลิก ผมกับดิษก็ถูกส่งตัวเข้าเรือนของผม ซึ่งพ่อผมแอบวางแผนไว้ โดยที่ไปเอาคนทำพิธีมาทำพิธีให้ถูกต้องตามประเพณีเลย วันนี้ทั้งวันเหมือนว่าวิญญาณของผมเพิ่งกลับมาก็ตอนอยู่กับดิษแค่สองคนครับ
“ คิม ”
“ ว่าไงเหรอ ”
“ พี่ ….. พี่ให้นะ ” ดิษส่งปึกเอกสารมาให้ผมชุดนึง มีโฉนด มีสัญญาอะไรก็ไมรู้เยอะเลย พอผมดูๆแล้วก็ต้องตกใครับ
“ ทำไมมีชื่อเราด้วยล่ะ ”
“ ตอนนี้พี่ให้คิมครึ่งหนึ่งนะ ตอนนี้พี่กับคิมเป็นผัวเมียกันจริงๆแล้ว ”
“ เราไม่อยากได้ของพวกนี้นะดิษ ” ผมตอบ
“ คิมไม่เอา พี่ก็จะให้แหละ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สัญญากับพี่นะว่าเราเป็นผัวเมียกัน ”
“ มันเขินๆนิดหน่อยนะ ว่าปะ ”
“ เดี๋ยวก็จะชินเอง ….. พี่หัดพูดคนเดียวมาหลายเดือนแล้วนะ คำพวกนี้น่ะ ” ผมก็ยิ้มๆให้ความตลกของมันครับ เหอะๆ จากนั้นเราก็อาบน้ำแล้วนอนหลับครับ
ขณะที่ดิษนอนหลับ ผมมองหน้าของดิษ แล้วก็หลับตาพูดในใจไปว่า ถึงนายไม่ได้ยิน แต่อยากให้นายรู้ว่า …… จากนี้ไป เราเป็นของนายแล้วนะ ไม่ว่านายจะเป็นยังไง เราคงเกิดมาคู่กันจริงๆ ฝันดีนะ ..... ที่รักของคิม
***********************************************************************
แล้วพบกันครั้งหน้าครับ โดนจัดหนักเลยกรู งื้ออออ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ว่าแล้วว่าต้องโดนว่าอะ งื้อ
วากดิษบอกผมแล้วว่าอย่าไปบอกว่ามีกิ๊กนะ มันไม่ใช่จะโดนคนอื่นว่าเอา แต่ผมก็อยากบอกแบบนั้นครับ เอาไว้อ่านเรื่องไปแล้วค่อยว่ากันดีกว่า แต่ในมุมของผม การที่เราทำแบบนั้นขณะที่มีแฟนก็เรียกว่ากิ๊ก ค่อยมาตัดสินกันอีกที
วันนี้มาต่อตามที่บอกนะครับ รอครู่หนึ่ง แวบ
ควรจะตอบอันนี้ ผู้ชายครับ ผมชากับผู้หญิงแล้ว แฮะๆๆๆ
ให้จริงเถอะพ่อคุณ อยู่ใกล้สาวๆ ทีไร ชอบเคลิ้มตลอด :angry2:
-
รักกันตลอดไป ดูแลกันและกันตลอดไปนะน้องคิมกับพี่ดิษ
ซึ้งกับการแต่งงานนะ ยินดีด้วยนะน้องคิม
ผู้ชายอย่างพี่ดิษ มีแต่เรื่องเหนือความคาดหมายตลอดเวลา
ขอแต่งงาน เป็นปลื้มแทนน้องคิม ดีใจกับน้องคิมด้วยพี่โชคดีมากกับคู่ชีวิตคือพี่ดิษ
-
ให้จริงเถอะพ่อคุณ อยู่ใกล้สาวๆ ทีไร ชอบเคลิ้มตลอด :angry2:
แอบเห็นด้วยอีกแล้วครับ55555555
-
เกินจะอธิบายเป็นคำพูด รู้สึกทราบซึ้งและตื้นตันใจเป็นอย่างมาก...
พร้อมเพียง พร้อมใจ ทั้ง พ่อแม่ ผู้ใหญ่ พี่น้อง เพื่อนฝูง...หวานมากกก อยากมีแบบนี้บ้างจัง :o8:
คิมกับเฮียดิษทำบุญด้วยกันมาตั้งแต่ชาติภพก่อนด้วยบุญกุศลใหญ่แน่ๆ อย่างที่รู้กันว่าเพศนี้จะอาภัพเนื้อคู่ นอกจากเซ็กอย่างเดียวอ่ะนะ...
ขอให้รักกันตลอดไปเลยนะ :กอด1:
คิมนอนดึกอีกแล้วอ่ะ เฮียลากน้องไปนอนด่วน! Zzz'
-
พูดไม่ออก
:L2: :L2: :L2:
-
เขินอ่ะ น่ารักมากก ยินดี ดีใจ ปลื้มปิติมากกกกก
-
น่ารักจัง ซึ้งใจมากๆ :mew3: :mew3:
-
อ่านตอนนี้แล้วอิจฉามากกกด บอกเลย จะหาคนที่รักและเป็นห่วงเราๆได้แบบนี้ที่ไหนอีก น้องคิมโชคดีมากนะครับ ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะครับ
-
โอ้ยซึ้งโคตร ๆ มีความสุขมาก ๆ ไปกับคิมและดิษ
แต่คิมก็นะเพิ่งจะแต่งงานก็เผลอใจซะแล้ว (เรื่องกิ๊ก) :katai1:
ตอนแรกคิดว่ากิ๊กเป็นหญิง พอรู้ว่าเป็นชายก็งอนเพิ่มเลย
แต่จะรออ่านเรื่องความเป็นไปเป็นมานะคะ อย่ามีอีกนะ
ถ้ามีอีก เกิดวากดิษไม่ให้อภัยขึ้นมา จะเสียใจได้นะ
-
อ่านเเล้วเขินแทน :-[
ดีใจด้วยนะคะ ดีใจจริงๆ ความรักของคุณสองคนมันทำให้เรารู้สึกว่าความรักจริงๆยังมีอยู่ในโลกใบนี้
ดูแลกันและกัน รักกันมากๆนะคะ
:L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
:o8: แต่งงานกันแล้ว...ดีใจด้วย...... :กอด1:
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ปลาบปลื้มแลยินดีด้วยเป็นที่สุด คิมและได้แต่งงานกันตามประเพณีเหมือนคู่ชายหญิงทั่วไป ท่ามกลางความยินดีและการยอมรับจาก ครอบครัว พ่อแม่ พี่น้องและ ญาติมิตร :กอด :mc4: :mc4: :mc4:1: :L2: :3123: :L1:
-
:L1: :L1: :L1: :mew4: ดีใจด้วยน่ะ ร๊ากกกกันตลอดไปเลยน่ะ :monkeysad:
-
แอบฮาคิม บ่นว่าโดนจัดหนัก555 โอ๋ๆๆ เค้าเป็นห่วงหรอกน่ะ ก็เห็นว่าคิมออกจะโชคดีที่มีคนรักที่ประเสริฐแบบพี่ดิษไงเลยไม่อยากให้หวั่นไหวกะใคร แต่ก็เชื่อใจคิมน่ะดูแล้วรักกันขนาดนี้ ตอนนี้ตื้นตันใจมากเลยเป็นความรักที่ทั้งสองคนโชคดีจริงๆ ที่ได้มาครอบครองคิมโชคดีมากๆ รู้มั้ยที่ได้พี่ดิษเป็น(สามี อิอิ)คู่ชีวิต ถึงพี่ดิษจะไม่ได้ดีหรือเพอร์เฟ็คที่สุด แต่พี่เชื่อว่าดิษรักคิมมากที่สุดไม่แพ้พ่อกับแม่คิมเช่นกัน เพราะขนาดรู้ว่าคิมจะเล่าเรื่องกงกิ๊กนั่น ดิษยังไม่อยากให้เล่า เพราะกลัวคนอื่นจะมองคิมไม่ดี กลัวคิมจะโดนว่า ห่วงแม้กระทั่งความรู้สึกของคิม คนที่โชคดีไม่แพ้คิมก็ดิษนั่นแหละโชคดีที่รักมาตั้งแต่เด็กๆ ในที่สุดฝันก็เป็นจริงได้คิมมาเป็นคู่ชีวิต และพี่ก็เชื่อว่าคิมก็รักดิษไม่แพ้กันเช่นกัน แค่นี้ดิษก็คงมีความสุขมากๆ แล้ว ใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุขมากๆน่ะค่ะทั้งสองคน รักคิมดิษมากๆ น่าร้ากกกก
-
ครอบครัวดีมากๆเลย
พี่ดิษก็น่ารัก เป็นห่วงคิมมีเตรียมพร้อมไว้ให้ด้วย
คนหน้าตาดี พูดดี หาได้ง่ายๆ แต่คนที่ดีพร้อมด้วยใจนี่สิ แสนหายาก
เจอคนที่ดีแล้ว ดีใจด้วยนะคิม :กอด1:
-
ตอนนี้หวานจัง ขอให้รักกันนานๆๆๆๆๆ ตลอดไปเลยนะคะ เป็นกำลังให้ว๊ากดิษกับน้องคิมค่ะ
-
โหยยย หวานเวอร์อ่าาาา มาเล่าตอนโดนจัดหนักจัดเต็มด้วยนะ แล้วก็ตอนสยองที่ต้องเกี่ยวกับหนิงแน่เลยใช่ไหม มาต่อไวไวนะคุณคิม อย่าปล่อยเค้ารอเก้อหลายวัน
-
สรุปคือ แต่งงานกันแล้ว พี่ข้าวกล้องเตี๊ยมกับคนในครอบครัวคิม และเพื่อน ๆ ไว้หมดแล้ว
ตกม้าตายตอนลืมแหวนนี่สิ ถึงจะผิดแผนไปหน่อยแต่ก็ออกมาสวยงาม มีพยานเพียบ
จะดูสิว่าไปทำอีท่าไหน แอบซุกกิ๊กตอนสามีป่วยได้เนี่ย
-
อ่านไปยิ้มไป ยินดีด้วยน่ะครับ
-
ซึ้งครับ
อ่านมานานมากแล้วไม่เคยตอบเม้นให้เลย
ขออภัยด้วยครับ
แต่ชอบมากเลยนะครับ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่นำมาให้อ่านครับ
-
:L2:
พี่ดิษแอบหวานด้วย
น้องคิมคงภูมิใจในตัวพี่ดิษ
รักและดูแลกันตลอดไปนะ
-
ยินดีด้วยนะคะพี่ดิษพี่คิม
เป็นงานแต่งที่อบอุ่นมาก
ซึ้งไปกับพี่คิมด้วยเลย ตอนภาพในอดีตย้อนมา
มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น จนมาถึงวันนี้
:mew6:
น้ำตาแอบคลอเบาๆ
แล้วพี่คิมแอบไปมีกิ๊กได้ยังง๊ายยยย ฮือออออ ไม่ยอม
-
ณ.ถึงปัจจุบันนี้ก็ยังพูดไม่ออกอยู่ ไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไร ปีติไม่หายสักที นั่งคนเดียวก็นํ้าไหลได้ ครับ
:L2: :L2: :L2:
-
อบอุ่นกันมากๆเลยอ่ะ :impress2: ยินดีด้วยนะครับ o13 แอบน้ำตาคลอ5555
-
ซึ้งมาก ดีใจกับพี่คิมพี่ดิษ
การที่ผู้ชายสองคนจะได้แต่งงานกันนี่เหมือนฝันเลยนะครับ
การที่พ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อนๆ ยอมรับได้นี่ยิ่งกว่าฝันเสียอีก
ขอให้พี่ๆอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ดูแลกันไปนานๆ มีความสุขในชีวิตคู่นะครับ
-
ปีติ วันที่สาม
:L2: :L2: :L2:
-
เป็นคู่ที่น่ารักมากกกกกกกกกกกก :impress2:
-
Happy Valentine's Day
รักหวานฉ่ำคิมกับเฮียดิษ
(http://upload.siamza.info/file_upload/modify/140214/1153313.jpg) (http://upload.siamza.info/showpic.php?id=1153313)
-
วันนี้วันมาฆะบูชา&วันวาเลนไทน์
วันนี้ไปทำบุญหรือเปล่า ได้ตื่นแต่เช้าๆไปใส่บาตรยัง ได้รับศีลฟังธรรมหรือยัง เย็นๆไปเวียนเทียนเพื่อระลึกถึงพระรัตนะไตรหรือยัง
พี่ดิษพี่คิม
ปล.แม้แต่วันนี้วันมาฆะบูชา&วันวาเลนไทน์ ก็ปีติไม่หายสักที
:L2: :L2: :L2: :mew1: :mew1: :mew1:
-
วาเลนไทน์แล้วอ่า...
เฮียจุดจุดกับน้องรียังเนีย หวานกันบ้างไหมนะ :L1:
-
วาเลนไทน์นี้น้องคิมจะมีตอนพิเศษไหมน้า. :mew3: :mew3:
-
ปีติวันที่๕
:L2: :L2: :L2:
ปล. วันวาเลนไทน์เป็นไงมั่ง พี่คิมพี่ดิษครับ เล่าหน่อยจิๆๆๆ
-
ชีวิตของทั้งสอง ช่างเต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆมากมาย และขึ้นสุด-ลงสุดเหลือเกิน
ทำคนอ่านหวาดเสียวตลอดเวลา จะหยุดอ่านก็ทำไม่ได้ อยากรู้อยากเห็นว่าจะผ่านสิ่งเหล่านั้นกันยังไง
ยังดี ว่าช่วงหลังๆโตขึ้น ความเป็นผู้ใหญ่ก็โตตามตัว อ่านแบบเบาใจกว่าสมัยมหาลัยเยอะ (ช่วงนั้นอ่านแล้วนอยด์แทนดิษ)
แต่อ่านไปอ่านมาก็ดันวางใจไม่ได้อีก ด้วยนิสัยบางประการของทั้งคู่ เช่น มีปัญหาไม่รีบบอกรีบคุย ใจวอกแวกง่าย ฯลฯ
ขอเป็นกำลังใจให้ความรักของทั้งสองคน โรคภัยไข้เจ็บหายดีไม่มีเพิ่ม อุปสรรคต่างๆให้เป็นเพียงสิ่งนอกกาย มาแล้วก็ไป
ส่วนเรื่องหัวใจ ขอให้เกี่ยวกันไว้ให้มั่น ไม่ตึงไม่หย่อน หนักแน่นกันเข้าไว้ ...ปัญหามือที่สาม ทำเอาคู่กลายเป็นคี่มาเยอะแล้ว
แม้จะรักกันมาก แต่ถ้าโดนปะทะเข้าบ่อยๆ อาจจะร้าวจนแตกเป็นเสี่ยงๆได้เหมือนกัน ดูแลข้างในกันให้มากๆนะ
//ติดตามอยู่ ด้วยความชื่นชม ^^
-
ปีติวันที่หกแล้วครับ อ่านหลายรอบแล้วก็ยังรู้สึกแบบเดิม ไม่เปลี่ยน ซึ้งจัง
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
ปล.วันนี้เกือบไม่ได้มารอ เน็ทเน่ามาก เข้าเป็นชั่วโมง เกือบเข้ามาไม่ได้ละ
:L2: :L2: :L2:
-
วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
คิดถึงมาหลายวันแล้ว
:L2: :L2: :L2:
-
ตามอ่านทันจนได้ :เฮ้อ:
ตอนแรกยอมเลยว่าเผลอเข้ามาอ่านเพราะแค่อยากหาเรื่องสนุกๆ อ่าน แต่พออ่านไปอ่านมาก็ต้อง อ้าว :a5: ชีวิตจริงพี่หรอ
มีหลายครั้งที่เฟิร์นรู้สึกหน่วงไปกับพี่เหมือนกัน แต่พี่สองคนน่ะเก่งมากเลยนะคะ o13 o13
เลยอยากเป็นกำลังใจให้อีกคน :mew3:
พี่รู้ป่ะอ่นไปอ่านมาเฟิร์นนึกถึงซี่รี่เรื่องนึง นางเอกเป็นคนที่สวรรค์เอ็นดูมากอ่ะ เรื่องไม่ดีเข้ามาเรื่อยแต่สุดท้ายก็กลายเป็นดี
เฟิร์นว่าเหมือนพี่คิมเลย ส่วนพี่ดิษเป็นสวรรค์คอยดูแลพี่คิม ฮิฮิ
เอ้อๆ มันเป็นอะไรที่บังเอิญมากอ่ะ เพราะเฟิร์นกำลังคิดเรื่องสร้างไร้สวนอยู่แต่ไม่มีประสบการณ์ไปเห็นที่ไหนเลย
เหอะๆ พอมาอ่านเรื่องของพี่คิมทำให้นึกภาพออกเลยค่ะ แต่เฟิร์นคงต้องหาทุกอย่างด้วยตังเองทั้งหมด :heaven :really2: :really2:
เอ้อๆ อีกรอบ เห็นหายไปนาน พวกพี่เป็นไงบ้างคะ สุขภาพของพี่ๆ :hao4: ดูและกันดีๆ ล่ะ ฮ่ะๆ
ไม่รู้จะเขียนยังไงเลย พี่พิมพ์เล่าเรื่องราวพี่มาก็หลายปี คนที่อ่านเรื่องของพี่ก็ต้องผูกพันธ์กะพี่บ้างแหละ
พวกพี่ๆ จะเป็นไงบ้างนะ มีเรื่องหนักๆ กันอีกรึป่าว เฟิร์นว่าคนอ่านต้องคิดแบบนี้บ้างแหละ ฮ่ะๆ :z2:
พี่รู้ไหม(มาแบบแม่นาก) เรื่องราวของพี่สอนอะไรเฟิร์นได้หลายอย่างเลยน้า หลังจากนี้จะได้เข้ามหาลัยแล้วล่ะ
เฟิร์นขอจำเรื่องราวพี่ไว้สอนใจนะคะ (แลดูเลอค่ามากอ่ะ) :pig4:
ก่อนหน้านี้พี่เจออะไรมาเยอะและหลังจากนี้ก็ไม่ต่างกัน สู้ๆ น้าา
อดไม่ได้จริงๆ อ่านบันทึกพี่ละชักมีไฟ ฮื้มมมม :fire: :fire: 5555555555555 :bye2:
-
หายไปไหนนะ
ใจคอไม่ค่อยดี เลย นะ
:mew5: :mew5:
-
...ดีใจด้วย เป็นฝั่งเป็นฝาซะที ขอให้จิตใจมั่นคง ซื่อตรงอยู่กับคนๆเดียวนะน้องคิม
...ไม่มีใครรู้เลยว่า..พรุ่งนี้..จะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ทำวันนี้ ซี่งพรุ่งนี้มันจะเป็น..อดีตแล้ว ให้ดีๆๆ
...ดิษเป็นคนดี และซื่อสัตย์ ขอให้รักกันตลอดไป
...ไอ้ตอนที่แอบนอกใจดิษนะ รู้สึกจะเป็นบ่อยนะ เลิกได้แล้วเน้อ มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว 55
...ขอให้ดิษกลับมาแข็งแรง เหมือนเดิม และดูแล รักกันตลอดไป :n1:
-
...ดีใจด้วย เป็นฝั่งเป็นฝาซะที ขอให้จิตใจมั่นคง ซื่อตรงอยู่กับคนๆเดียวนะน้องคิม
...ไม่มีใครรู้เลยว่า..พรุ่งนี้..จะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ทำวันนี้ ซี่งพรุ่งนี้มันจะเป็น..อดีตแล้ว ให้ดีๆๆ
...ดิษเป็นคนดี และซื่อสัตย์ ขอให้รักกันตลอดไป
...ไอ้ตอนที่แอบนอกใจดิษนะ รู้สึกจะเป็นบ่อยนะ เลิกได้แล้วเน้อ มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว 55
...ขอให้ดิษกลับมาแข็งแรง เหมือนเดิม และดูแล รักกันตลอดไป :n1:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บางทีก็งอลเป็นเหมือนกันนะ
เฮ่อออออออออ
:z3: :z3: :z3:
-
ฟุดฟิด ฟุดฟิดๆๆ
กลิ่นไม่ค่อยดี ต้องมีเรื่องแน่ๆ
:ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4:
-
หายไปเกือบๆสิบวันละ
หายไปแบบไม่คิดถึงคิดเผื่อคนทางนี้มั่งเลย
แต่คนทางนี้คิดไปไกลแล้วนะ รู้ไหมครับ ท่านพี่คิมพี่ดิษ ครับผม นายท่านนนนนนนนนนนนนนนนนน
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:katai5: แอบมาตอนดึก คนน้อย (เกี่ยวไหมล่ะ เหอะๆ)
สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องครับ หายหน้าหายตาหลายวัน พอมาเปิดก็เจอเลย มีหลงเข้ามาอีกหลายคนนะเนี่ย มาต้อนรับกันก่อนครับ
ส่วนวรรคที่แล้ว ก็ไม่อยากจะเกริ่นไว้ก่อน เพราะอยากให้ได้อารมณ์ตกใจแบบผม แฮะๆๆ สำหรับทุกท่านที่ให้พร ผมขอบคุณทุกคนจริงๆนะครับ ตัวผมก็จะำทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี สมที่อวยพรกับผมเช่นกัน ขอบคุณมากครับ
ต่อมาก็คือที่ไม่ได้มาต่อหลายวัน มันมีเรื่องเล่าครับ คือ พอผมต่อเรื่องวันนั้นปุ๊บ เช้าก็ไปทำงานตามปกติ มีข่าวจากบอร์ด (เรียกให้หรูๆเนอะ) ว่าคณะกรรมการวินัย ซึ่งเป็นคณะพิเศษที่ตั้งเพื่อดูแลวินัยหลายอย่างของเครือๆพวกผมครับ มีอำนาจสูง จะคอยตรวจสอบตรวจตราทั้งประวัติทำงานต่อหน้าลับหลัง ขั้นกว่าของฝ่ายตรวจสอบกับฝ่ายบุคคลทีเดียว เค้าหมดวาระ ก็เลยจะสรรหากัน ผมได้ยินก็เฉยๆไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะอย่างที่เคยบอกผมตั้งใจจะทำงานอยู่กับที่ก่อน
แต่พอมาถึงวันพฤหัสที่แล้ว ได้ยินอีกว่าเค้ามาขอแฟ้มประวัติผมไป ผมก็เลยหวั่นๆจะโดนสอบเรื่องที่ผมมีเรื่องกับท่านผู้จัดการชั่วคราว ที่มาแทนดิษประมาณ 18 วัน (คนนี้แหละเกือบกิ๊กผม แต่ก่อนหน้ามันทะเลาะกันก่อน งืมๆๆๆ) ผมก็ได้แต่นั่งลุ้นว่าจะโดนอะไรหรือปล่าว ดิษมาเล่าให้ผมฟังว่า้เค้าไม่ได้เอาไปสอบสวน แต่เอาไปประกอบอะไรซํกอย่าง ดิษโดนเชิญออกมาก่อน ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่เลย
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไม่ค่อยมีอารมณ์เลย ผมพาวากดิษไปเที่ยวกัน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังครับ กลับมาวันอาทิตย์ก็ได้รับโทรศัพท์ว่าให้ผมเข้าประชุมกับหุ้นส่วนทั้งหมดวันจันทร์ ผมงี้หนาวเลย ไม่รู้มันเป็นยังไง เพราะดิษก็ไม่รู้เหมือนกัน
วันจันทร์มาถึง ผมก็เข้าประชุม มีแต่คนที่น่ากลัวทั้งนั้นเลย แล้วก็มีคนจากห้างอื่นที่เราร่วมทุนกันมาอีก คือมันไม่ได้มีแต่พวกเราสิครับ ผมนั่งตัวลีบๆ ฟังไปฟังมา ก็มาถึงวาระตั้งคณะกรรมการวินัย เค้าก็พูดไปเรื่อย จนมาถึงการเสนอชื่อ ผมก็ฟังแบบไม่สนใจ แล้วก็มีเสียงผู้ใหญ่บอกว่า
" คุณ ..... เนี่ย ใครเสนอชื่อ " มันชื่อผมอะ
" ห้าง .... เสนอครับ " คนที่ตอบไม่ใช่ดิษนะครับ เป็นหุ้นส่วนรองของห้างผม
" อายุไม่มากนะ เค้ามีประสบการณ์อะไร "
" เอกสารแผนงานแผนกที่เราเคยหารือคราวก่อน ที่พวกท่านชมว่ายอดเยี่ยม เค้าเป็นคนจัดทำครับ " ผมงี้เอ๋อแดกสุดชีวิต หลายคนอาจจะจำได้ว่า ผมเคยโดนหุ้นส่วนในห้างเดียวกันปฏิเสธแผนที่ว่านี้
" เหรอ ..... ดีมากเลย อย่างนั้นให้เค้าเป็นเลขาฯนะ "
" เอ๋อ ขออภัยครับ หมายถึงอะไร " ผมเสียมารยาทแทรกเลย
" คุณเป็นคณะกรรมการวินัยไง ขัดข้องเหรอ " ผมหันไปหาวากดิษแทบจะทันที รายนั้นรีบพยักหน้าใ้ห้ผม
" ปล่าวครับ ผมกลัวจะติดขัดเรื่องอายุ "
" อ๋อ .... มีใครคัดค้านไหม " ปรากฏว่าหุ้นส่วนของพวกผมบางคนกัดฟันกรอดๆเลย แต่ไม่ได้ยกคัดค้านครับ
สรุปผมออกมาจากห้อง หัวยังวิงเวียนอยู่เลย ผมต้องนั่งคุยกับคณะกรรมการผู้ใหญ่อีก 6 ท่านต่อ เล่นเอาเกร็งมาก แต่พอพูดคุยกัน เค้าก็เปิดกว้างดี พอผมกลับมาที่ห้าง พวกน้องๆก็เอาเค้กมาให้เฉยเลย เพราะเค้าบอกว่าห้างเราไม่เคยเสนอชื่อใครชนะเลย วากดิษก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จากนั้นก็มีอีกคนเดินมาจับมือ คนที่ว่าก็คือคู่กรณีกับวากดิษอะครับ แฮะๆๆ คงจะเล่าต่อไป
ตอนนี้ก็เลยมีภาระเพิ่มอีก คือ ประชุมทุกวันพฤหัส บ่ายเป็นต้นไป ห้างก็เลยปรึกษาจะปรับตำแหน่งผม เพราะถ้าไม่ปรับกลัวสู้คณะกรรมการผู้ใหญ่คนอื่นไม่ได้ โชคหล่นใส่หลายชั้นเลย แฮะๆๆ ช่วงนี้เลยต้องทำงานหนักขึ้นมาอีก
ที่สำคัญ ผมกำลังจะสอบเนติบัณฑิตอีก ปลายเดือนมีนาคม ผมอยากมาบอกทุกคนก่อน เพราะผมจะหายๆไปแบบนี้บ่อยครับ จนกว่าจะสอบเสร็จ แต่จะพยายามมาต่อเรื่องของผมต่อๆไป เพราะเราผูกพันกันเนอะ หุหุหุุหุ
คืนนี้ มาส่งคนที่ยังไม่นอน หลับฝันดี และพบกันโอกาสหน้า ขอโทษที่มาต่อได้ไม่สม่ำเสมอนะครับ ขอโทษและสวัสดีครับ
-
ขอให้สอบเนให้ได้นะครับ เป็นหนึ่งในฝันผมเช่นกัน
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องครับ
-
สู้ๆนะฮะพี่คิม ^^
-
:mew1: ขอให้สอบผ่าน สู้ ๆ o13
จะคอยเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยนะค่ะ
-
:n1:
-
ทำดีมีคนเห็นในที่สุด o13 สู้ สู้ น้าาาา
-
ขอให้ประสบความสำเร็จกับทุกเรื่องนะคะ :mew3: :mew3: แต่อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
ยินดีกับน้องคิมด้วยครับ อ่านแล้วมีความสุขด้วจเลย ว่าแต่สุขภาพของท่านว้ากข้าวกล้องเป็นไงบ้างครับ
-
เขาไม่ได้เรียกได้โชคนะคิม แต่มันเป็นความตั้งใจและขยันที่คิมเก็บหอมรอมริดมาตลอด ตอนนี้กาลังเป็นช่วงได้ดอกเบี้ยคืนนะ ขอให้สอบเนติผ่านฉลุยนะ เลื่อนเป็นผู้พิพาษาได้ไวไวเลย จะได้กุมอำนาจแต่ผู้เดียว 5555 โชคดีไม่มีหมดนะคะ
-
:mc4: ดีใจด้วยค่ะ คนเราดีได้ด้วยผลงานจริงๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะ พี่ดิษพี่คิม
-
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องน่ะค่ะ:)
-
สู้ๆค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้จ้า :L2:
-
:mc4: ต้องฉลอง ขอให้ประสบความสำเร็จในทุกๆด้านนะคะ.... :mc4:
จะได้กลับมาเล่าต่อ :hao6:
-
ขอให้พี่คิมสอบเนได้ พี่คิมสุดยอดอยู่แล้ว รักษาสุขภาพด้วยครับ คิดถึงพี่ทั้งสองคนเลย
-
ขอให้สอบได้นะน้องคิม ประสบผลสำเร็จทุกอย่างจ้า
-
คนดีมีความรู้ความสามารถก็ต้องได้รับการเชื่อถือไว้วางใจให้ทำงานสำคัญ ยินดีด้วยจ้า :L2:
และขออวยพรให้สอบเนฯผ่านด้วยนะคะ
-
....คนอะไรเนี่ย รักก็รุ่ง งานก็พุ่ง 555
....สู้ๆ อย่าทำงานหนักแล้วลืมดูแลซึ่งกันและกันล่ะ :laugh:
-
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
-
ก่อนอื่นดีใจด้วยนะคะน้องคิม :L2:
ดีใจกับโชคที่ได้หลายๆชั้นพร้อมกัน
งานเยอะไม่ใช่แค่เงินเยอะหรือตำแหน่งสูง
แต่หมายถึงคุณค่าในตัวของคิมก็เยอะไปด้วย
ต่อไปคิมก็จะต้องเป็นที่รู้จักและต้องเป็นที่รัก
ของใครอีกหลายคน งืมๆๆ อย่าแอบเปิดให้ใคร
เข้ามาไกล้ใจไกล้ตัว จนทำให้ลืมวากดิษนะคะ
จะต้องเป็นแค่ KimDit และ คิมดิษ เท่านั้นนะ
ขอเป็นกำลังใจในเรื่องสอบเนติ
ขอเป็นกำลังใจในการทำงาน
ขอเป็นกำลังใจในชีวิตคู่ :o8:
เรื่องต่อบันทึกว่างเมื่อไรก็เมื่อนั้น
รอได้เสมอ ๆ นะคะ
-
ยินดีกับคิมจริงๆ :L2: :L2: :L2: สิ่งดีๆเริ่มเข้ามาแล้ว (ยกเว้น กิ๊ก เอาออกไปนะ อิอิ)
ปล แต่ยังอยากอ่านช่วงเหตุการณ์ ที่มีกิ๊ก เข้ามาน้า อิอิ
-
:L2:
ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะน้องคิมคนเก่งขอพี่ดิษ
ขอให้น้องคิมและพี่ดิษคิดจะทำอะไรสอบอะไรขอให้สำเร็จ สำเร็จ
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้
:mew3:
-
แสดงความยินดีกับพี่คิมด้วยค่ะ
เก่งสุดยอดเลย
o13
-
ขอแสดงความยินดีด้วยนะน้องคิม
+1
-
สู้ๆนะครับ พี่คิมพี่ดิษ ผมเอาใจช่วย
:L2: :L2: :L2:
มารอพี่คิมพี่ดิษเหมือนเดิมนะครับ
-
สู้ ๆ ครับ พี่คิม คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ พี่คิมทำได้อยู่แล้วครับ
:L2:
-
ดีจังงงงง ดีใจด้วยนะพี่คิม
คิดถึงน้อหายไปนานเลย งานยุ่งนี่เอง
เลื่อนตำแหน่ง ได้รับภาระหน้าที่เพิ่มมากขึ้น ก็ทำงานพักผ่อนบ้างเน้อ เดี๋ยวจะป่วยเอา
ขอให้สอบผ่านนะคะ โชคดีๆ
o13 o13
รักทั้งคู่
:กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พี่แม่งโคตรเจ๋งเลยว่ะ
สู้ๆนะคร้าาา :sad4:
-
สุดยอดเลยพี่คิมมม ดีใจด้วยครับ
ต่อให้หายไปนานขนาดไหนก็จะเข้ามาส่องเรื่อยๆ หุหุ
ช่วงนี้อากาศแปลกๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ^^
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พี่แม่งโคตรเจ๋งเลยว่ะ
สู้ๆนะคร้าาา :sad4:
เรื่องนี้มันแน่อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ไปเที่ยวที่ไหนสามวันเลยอ่ะ เฮียพกถุงไปด้วยไหมเนีย..คิๆ :z1: ใช่เรื่องไหม
วันหยุดก็ผ่อนคลายบ้างนะ เหนื่อยจากงานมาทั้งอาทิตย์แล้ว
ยินดีกับงานและตำแหน่งที่จะปรับใหม่ด้วยนะคิม...ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขและรวยๆ :call:
ว่าแต่เฮียไม่ตั้นหน้าคู่กรณีเลยเหรอนั่น ฮิๆ ผู้ใหญ่แล้วเนอะคงไม่ทำกัน เดี๋ยวจะกระทบกับงาน
ขอให้สอบผ่านเนติโดยง่ายนะ
งานยุ่งหายไปนานแต่ก็มาแจ้งข่าวบ้างนะ แม้จะยังไม่ได้เล่า เพราะคิดถึงคิมกับเฮียอยู่เสมอ :กอด1: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะ
-
พี่ดิษพี่คิม
-
พี่เก่งมากเลยครับ ไอดอลของผมเลยนะเนี่ย o13
-
ยินดีด้วยนะคะกับความสำเร็จก้าวหน้าของหน้าที่การงานอีกขั้นนึง งานคงเยอะน่าดู
และก็ขอให้สอบเนติผ่านไปด้วยดีนะคะ ขอให้ทำข้อสอบได้และสอบผ่านนะคะ สู้ๆ
########## :L2: :L2: :L2: ##########
-
สู้ๆ ต่อไปนะครับ
บุญวาสนามันแข่งกันไม่ได้จริงๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
น้องคิมเก่งจังคนอะไรจะครบเครื่องขนาดนี้ทั้งหล่อน่ารักเก่งหลายๆเรื่อง มีสามี(อิอิ)ก็ทั้งหล่อทั้งดี ขออวยพรให้คิมประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่องที่ตั้งใจน่ะจ๊ะ อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองและพี่ดิษด้วยน้า คิดถึงๆๆๆๆ ถ้ามีเวลาก็มาต่อน่ะจ๊ะรอได้เสมอ รักคิมดิษเหมือนเดิมค้าบ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
ปล.คิดถึงมาก
-
:n1:
:n1:
:n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะคับ
-
น้องคิมกำลังจะอัพรออ่านๆ
-
:n1:
:n1:
:n1:
ผมจะรอพี่ทั้งสองคนอยู่ตรงนี้นะครับ ผมสัญญา
-
:mew2: คนข้างๆเค้าว่าผมแล้วครับ บอกว่านอนดึกมากๆคอยดูนะ ...... จะแก่เร็ว ปรี๊ดเลยผม เหอะๆๆ
*********************************************************************************
หลังจากพิธีหนึ่งวัน ผมก็กลับมาที่จังหวัดที่เราทำงาน วันเดียวกันวากดิษกับผมไปกราบแม่เลี้ยงของเค้า พอมาถึงที่โรงพยาบาล พี่กริชก็เดินมากอดคอผม เล่นเอาวากดิษกระโดดโถมใส่ผมแทบไม่ทัน
“ ทำอะไรวะกริช ”
“ แหม ไม่เห็นต้องดุเลย ขอกอดคอนิดเดียว ” พูดแล้วก็ยักคิ้ว สงสัยเห็นวากดิษไม่แข็งแรงอะครับ
“ เก่งแต่กับคนป่วยนั่นแหละ ”
“ ใช่ ฮ่าๆๆ ” ถึงผมจะรู้ว่าเค้าแค่พูดเล่น แต่พอได้ยินว่าวากดิษป่วย ผมรู้สึกแย่จริงๆครับ เพราะดิษไม่เคยพูดเลยว่าเค้าป่วย ครั้งนี้กลับยอมรับโดยดี
“ เออ ดิษ พี่ว่านายไปคุยกับแม่หน่อยดีกว่า ” พี่หมอกริชพูดกับวากดิษ
“ ได้ ฝากคิมหน่อยนะ ”
“ อะไรเล่า เค้าไปด้วยนะ ” ผมเดินแนบไปกับวากดิษครับ พี่กริชส่ายหัวเลย
“ ไม่ต้องตัวติดกันขนาดนั้นหรอกน่า มากับพี่ดีกว่า ” ผมโดนพี่กริชดึงไปอีกทาง ชิ ทีเมื่อกี้ล่ะทำหวง ไอวากบ้า
“ พี่กริช ”
“ ว่า ..... ” จะว่าไปนี่ พี่กริชแกดูน่ารักดีนะครับ หึหึหึหึ
“ คือ ...... ดิษป่วยหนักจริงหรือปล่าวครับ ”
“ ป่วยจริงสิ ทำไมถามแบบนั้นล่ะ ”
“ ผมรู้สึกว่า ดิษดูแย่ๆ แล้วก็ไม่ยอมพูดกับผมเรื่องนี้เลย ผมอยากรู้อาการจริงๆของเค้าอะครับ ” พี่กริชส่ายหน้าอีกรอบ
“ ถึงยังไงพี่ก็เป็นหมอ พี่บอกอาหารคนไข้ไม่ได้ ”
“ เฮ้อ ครับ ” ผมถอนหายใจ มองไปอีกทาง
“ แต่ดิษเค้าไม่ใช่คนไข้ของพี่อะนะ หันหน้ามานี่เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ” ให้มันได้งี้สิ ไอพี่หมอบ้า
“ ครับ ”
พี่หมอกริชเล่าให้ผมฟังว่า การผ่าตัดคราวนี้ ทำได้ยากพอสมควร แต่ถ้าไม่เสี่ยงผ่า ดิษคงจะแย่เหมือนกัน เพราะเค้าไม่รู้สาเหตุที่ทำให้เกิดไขมันไปเกาะที่เส้นเลือด และมันผลิตมาเรื่อยๆ พอผลิตมามันไปเกาะที่เส้นเลือดใหญ่ที่หัวใจ การกินยาสลายก็ทำให้เส้นเลือดส่วนอื่นๆบางลงๆ ถ้าเส้นเลือดบางมากๆ มันอาจจะเสี่ยงแตกได้ทุกเวลา ทำให้มาสู่การตัดสินใจผ่านตัด
“ ผ่าตัดแล้วมันจะหายเหรอพี่ ”
“ ผ่าเอาไอที่อุดตันออก จะได้ลดยาสลายลิ่มก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที ”
“ แบบนี้ถ้ามันติดอีกล่ะ จะทำยังไง ”
“ ผ่าอีกมั้ง ” พูดเป็นเล่นเลยว่ะ
“ เฮ้ยพี่ คนเราจะผ่าได้ยังไงสองสามทีอะ ”
“ ก็นั่นสิ พวกเราถึงห่วงไง เราดูกันว่าไขมันมันจะมากเสมอตอนที่ดิษเครียด เรากำลังคุยกันอยู่ว่าใช่หรือปล่าว ”
“ มีด้วยเหรอพี่ ไม่เคยได้ยินเลย ”
“ มีเรื่องอีกเยอะที่เราไม่รู้น่ะน้องสะใภ้ ”
“ อย่าเยอะพี่ๆ ” สุดท้ายก็จบแค่นั้นครับ เวลาเรียกน้องสะใภ้แล้วจั๊กจี้ว่ะ เหอะๆๆ
คืนนั้น วากดิษนอนที่โรงพยาบาลทันที เพราะต้องมีขั้นตอนก่อนผ่าตัดเยอะมาก ผมก็อาสามานอนเฝ้าไข้ โดยกลับไปขนเสื้อผ้ากับสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาด้วย พอวากดิษเห็นเข้าก็ทำท่าไม่ยอมครับ
“ กลับไปนอนที่หอเถอะน่า นอนที่นี่มันไม่สบายนะ ”
“ ไม่สบายก็ไม่เป็นไรหรอก นอนๆ ” ผมผลักให้วากดิษนอน
“ บอกไม่ฟังเลยนะ ”
“ ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เพิ่งรู้เหรอ ” วากดิษยิ้มๆให้ผม
“ พี่อยากให้คิมนอนสบายๆ จะได้ตื่นไปทำงานอย่างสดชื่นไง ” ผมลดมือมาจับมือของวากดิษไว้
“ เรากลับไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี ..... อีกอย่างดิษจะคิดถึงเราไหมอะ ” วากดิษฉีกยิ้มกว้างถึงหูเลยครับ
“ ก็ได้ๆ พี่ยอมแล้ว งั้นนอนนี่ก็ได้ ” ผมกับวากดิษปิดไฟนอน โดยที่ผมนอนซุกอยู่ที่โซฟาครับ
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นก่อนวากดิษ แทบจะเป็นครั้งแรกเลย ตั้งแต่ตัดสินใจอยู่ด้วยกันที่ผมเป็นคนตื่นก่อน แสดงให้เห็นว่าเค้าคงรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่ก็เพราะอาการป่วยครับ
“ อื้ออ ตื่นแล้วเหรอ ทำไมไม่ปลุกกันเลย ”
“ ไม่ต้องลุกเลยนะ นอนๆ ” วากดิษสลัดหัวเบาๆ
“ เรายังไม่ได้ฮันนีมูนกันเลยอะ ” ดูมันพูด
“ ก็รอดิษผ่าตัดแล้วค่อยไปเด้ ” วากดิษหัวเราะแบบมีความสุขมากเลยครับ
“ หัวเราะอะไรอะ ”
“ เดี๋ยวนี้ตอบไม่อายแล้วนะ แสดงว่าเรารักกันเพิ่มอีกขั้นแล้วใช่ไหม ” อ้าว เพิ่งนึกออก ปกติเค้าก็หยอดผมแบบนี้ประจำ ที่ผมทำก็แค่ชกไหล่ แลบลิ้มใส่ครับ
“ ก็เรา ...... แต่งงานกันแล้วนี่ ” วากดิษยิ้มให้
“ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ” แหมๆมีสั่ง ผมเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้อย่างนึง
“ ไปทำงานเถอะ พี่จะโทรหา ” ผมเดินตรงไปหาวากดิษ รายนั้นตกใจตาโตเลยครับ
“ หลับตาเดี๋ยวนึงสิ ” วากดิษก็หลับตาให้ครับ ผมค่อยๆเลื่อนหน้าไปจูบวากดิษ พอผมเลื่อนหน้ากลับมา วากดิษถึงค่อยๆลืมตา
“ ....... หายไวๆนะ เราไปทำงานก่อน ” วากดิษดูจะพูดไม่ออกครับ ผมก็อายจนจะม้วนแล้ว เลยรีบเดินออกมา ทำไปได้นะกู
พอถึงที่ทำงาน ผมมาสายกว่าปกติครับ ไอวินนี่เดินดุ่ยๆมาหาผมครับ
“ พี่อะ ทำอะไรไม่เคยบอกน้องเลย แต่งงานกันจริงอะ ” มันพูดเหมือนจะโกรธนะครับ พอประโยคหลังมันเหมือนคนสอดรู้เลย
“ อืม ขอโทษนะ พี่ไม่รู้ว่ะ ” ไอวินขมวดคิ้ว
“ แต่งงานกันแบบไหนเนี่ย ” ผมเลยเล่าให้มันฟังคร่าวๆ
“ ผมงอนพี่ละ ผมจะลาออก ”
“ เฮ้ยๆวิน อย่าตลกนะเว้ย โกรธพี่จะทำอะไรก็ได้ อย่าลาออกนะ ” มันยืนยิ้มๆ
“ ห่วงผลประโยชน์ของแฟนเลยน้า ” มันล้อเล่นนี่หว่า (แต่หลังจากนี้ไม่นานมันก็ลาออกครับ โดยที่มีภรรยาหรือสามีมันก็ไม่รู้มาแทน ผมจะเก็บรวมไปเล่าพร้อมกันกับตอนที่ไปแก้ปัญหาให้มัน)
“ เดี๋ยวเหอะๆ ”
“ พี่ ใครจะมาทำงานแทนพี่ดิษ ” เออว่ะ ไม่ทันได้ถามเลยครับ
“ พี่ไม่รู้ว่ะ ”
“ สรุป จะรู้อะไรบ้างไหมพี่ ”
“ เฮ้ย วันนี้มันกวนจังเลยว่ะ เดี๋ยวโดนเตะ ไปทำงานไป ” ผมไล่มันไปทำงานครับ มันก็ดีครับกลับไปทำงานแต่โดยดี จากนั้นไม่นานพี่ริชชี่ก็เข้าทำงาน
“ สวัสดีครับพี่ริช ”
“ แต่งงานแล้วเหรอ ” พอพี่แกพูด เด็กบางคนที่มาทำงานแล้ว ส่งเสียงโห่ฮิ้วเลยครับ
“ จะประจานผมหรือไงเนี่ย ”
“ ปล่าว ..... พวกเราเย็นนี้ไปฉลองให้คิมหน่อยนะ ”
“ ได้คร้าบบ ” แม่ม ได้ยินว่าฉลองล่ะยกมือกันให้สลอนเลย
“ เย็นนี้ไปกินกับพวกพี่หน่อย เราอยากแสดงความยินดี รอดิษหายดีค่อยบอกพวกหุ้นส่วน ”
“ ขอบคุณครับพี่ ..... ว่าแต่ใครมาแทนดิษครับ ” พี่ริชชี่ก็ยิ้มอย่างภูมิใจเล็กน้อย สงสัยจะเป็นพี่แกแน่เลย ถ้าเป็นแบบนี้ผมก็สบายเลยดิ ฮ่าๆๆ
ในการประชุมตอนเช้า ก็มีการเรียกหุ้นส่วนมานั่งประชุม ผมได้เข้าประชุมด้วย สิ่งที่ทำให้ผมเหนื่อยใจก็มาอีกรอบครับ
“ ผมขอประทานโทษ ผมเป็นผู้ทำงานที่อาวุโสสูงที่สุด ทำไมผมไม่ได้รับเลือก ” พี่ริชตกประป๋องครับ เค้าไม่ยอมรับ
“ นั่นเป็นเหตุผลของการบริหาร ” ทุกทีอะ
“ อย่างนั้น เราจะเสนอใคร ” หัวหน้าฝ่ายบุคคล ที่ดูหงุดหงิดไม่แพ้กัน ถามต่อไป
“ เราเสนอคุณ ....... เค้ามาทำงานพร้อมกับคุณดิษ .... แล คุณ (ยัยแจง) …. อาวุโสสูงกว่าคุณ .... (พี่ริช) แน่นอน ” เล่นเอาพวกผมเงียบเลยครับ
“ แต่เค้าไม่เคยทำงานบริหาร มันเสี่ยงนะครับ ”
“ อ๋อ เค้าเป็นหัวหน้าคลังมาสองปีกว่าแล้ว .... ฝ่ายบุคคลคงไม่เคยตรวจสอบเลยสินะ ” เล่นแรงว่ะ
พวกเราหลายคน คือ หัวหน้าฝ่ายบุคคล พี่ริช ผม รวมถึงหุ้นส่วนหลายคนมานั่งคุยกันว่า ทำไมพวกหุ้นส่วนเป็นกลางกับพวกนั้นถึงหักหน้าพี่ริชอย่างนี้ คำตอบก็คือ
“ พวกที่เป็นกลางไม่อยากให้อำนาจมาตกที่พวกเราหมด เค้ารู้ว่าริชเข้ากับดิษเลยเป็นอย่างนี้ ” พี่ริชส่ายหน้าเลย
“ ผมขอโทษด้วยนะครับพี่ริช ”
“ ช่างเถอะคิม เราทำงานของเรา และดูกันว่าผู้จัดการชั่วคราวมันจะแน่แค่ไหน ”
“ อืมๆ ช่วยกันนะ ” หุ้นส่วนกับหัวหน้าฝ่ายบุคคลให้กำลังใจครับ
ช่วงบ่าย พอผม วินนี่ กับพี่ริช กลับมาจากกินข้าวกลางวัน พวกพนักงานก็มารุมกันให้วุ่น ผมก็เลยเดินมามุงตามคนอื่น
“ ดูอะไรกัน ” ผมถาม
“ ผู้จัดการคนใหม่พี่ หล่อเข้มมากๆ ” เออ ให้มันได้อย่างงี้
“ กลับไปทำงาน เค้าไม่ได้จ้างมามุงนะ ” พี่ริชที่โมโหอยู่เป็นทุนเดิม ตวาดทีเดียว วงแตกเลยครับ จากนั้นเราก็ทำงานกันต่อ
“ รบกวนครับ ผู้จัดการเชิญประชุม ” มีน้องคนนึงเดินมาหาผม
“ น้องเป็นใครล่ะ ”
“ ผมเป็นเลขาครับ ”
“ อ้าว คนเดิมล่ะ ” ผมหมายถึงเลขาของวากดิษครับ
“ ไปช่วยงานฝ่ายอื่นครับ ผมมาแทน ” ยังไม่ทันไรมันบ้าอำนาจละครับ
“ อืม เดี๋ยวพี่ไป ” ผมเดินไปบอกพี่ริช แกไม่เข้าครับ บอกผมไปแทน ผมเข้าใจอารมณ์นี้ดีครับ เลยไม่อยากย้ำอีก
พอมาประชุม ก็ได้เรื่องเลยครับ พวกหัวหน้าไม่ยอมมานั่งประชุม ส่งแต่คนแทนๆ ทั้งๆที่สำนักงานก็ไม่ได้กว้างขนาดมาประชุมกันเองไม่ได้ ทำให้เห็นเลยว่ามันงานหนักแน่ๆ หลังประชุมพวกคนแทนก็เปิดตูดหมด ยกเว้นผม
“ มาเยอะเย้ยกันล่ะสิ ” ดูมันพูดครับ
“ อะไรนะครับ ” ไอนี่มันเข้มดีจริงๆ แต่ไม่ใช่ดำนะครับ คิ้ว จมูก ใช้ได้เลย คึคึคึคึ
“ ไม่ต้องมามองหน้า กูเกลียดเกย์ ” วางแฟ้มแทบไม่ทัน
“ เกย์ไม่เกย์เกี่ยวอะไรด้วย ”
“ หึ มึงระวังเถอะ เสี้ยมคนอื่นจนไม่เป็นอันทำงาน กูจะจัดการมึงให้ได้ ”
“ ขอโทษนะ ..... มึงมาอยู่ชั่วคราว ก็ทำหน้าที่ไป อย่าระรานกัน ” มันลุกขึ้นเดินตรงมาหาผม มันสูงกว่าผมนิดหน่อยครับ แต่หุ่นมันน่ากลัวมากเลย เหมือนพวกเล่นกีฬามากๆอะครับ
“ กูจะทำให้ดิษมันตื่นจากความคิดโง่ๆ ” มันไปรู้จักกันได้ไง อ๋อ ...... มันต้องรู้จักสิ เพราะเข้าทำงานพร้อมกัน
“ ลองดิ ” ผมท้าทายมันเลยครับ เพราะตอนนี้ ผมคิดถึงคนๆนึงอีกแล้ว ยัยแจงงี่
พอออกจากห้อง ผมรีบตรงไปหาพี่ริชที่ห้องทำงานแต่ไม่เจอ ผมเลยเดินไปที่มุมกาแฟ พี่ริชยืนอยู่ตรงนั้นครับ
“ พี่ ”
“ ว่าไง ผู้จัดการคนใหม่หล่อไหม ” ดูถาม
“ เรื่องนั้นไม่เอาพี่ ....... พี่มันจะรู้กันกับยัยแจงงี่ไหมอะ ” พี่ริชเงยหน้ามามองผม
“ ไม่หรอก เค้าไม่ถูกกัน ไอพาลนี่เป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของดิษ แต่ไปเรียนจบจากกรุงเทพฯ ”
“ แล้วอะไรต่อพี่ ”
“ พี่ถามจากฝ่ายบุคคล ไอพาลมันทะเลาะกับดิษ เพราะมันเคยเตือนเรื่องยัยแจง ทำเหมือนที่คิมทำนั่นแหละ แต่ไม่สำเร็จเลยโดนย้ายไปทำงานนอกเมือง ” เป็นงั้นไป
“ หรือว่า ..... ” ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปาก พี่ริชก็ชี้ไปที่กระจก ปรากฏว่าไอผู้จัดการชั่วคราวมันเดินควงไปกับผู้หญิงสวยมากๆๆคนนึง
“ หึหึ เค้าไม่สนใจผู้ชายหรอก ” อย่ากับอ่านใจออกเลยนะ เดิมผมคิดว่าเค้าอาจจะแอบคิดลึกกับวากดิษ
“ ถ้าแบบนั้น เค้าก็สนิทกับดิษ แล้วทำไมทำแบบนี้กับผมล่ะ ” พี่ริชมองมาที่ผม
“ ทำอะไรแบบไหน ” ผมเล่าเหตุการณ์ที่ห้องให้ฟัง พี่ริชก็นึกอยู่พักนึง
“ พี่ว่าคิมต้องไปคุยกับดิษนะ เพราะพี่ว่ามันแปลกเหมือนกัน ” เราจบบทสนทนาไว้ตรงนี้ครับ จากนั้นผมก็เข้าไปเคลียร์งานแล้วกลับมาที่โรงพยาบาล
“ อ้าวคิม ” วากดิษทักผม
“ อ้าว ไอ้ ...... ” ผมเกือบหลุดปากเรียกไอ้กับไอผู้จัดการชั่วคราวครับ ตอนนี้เค้ามากับผู้หญิงสวยๆคนนั้นแหละครับ แต่ผมเข้ามา เค้าก็ขอออกไปข้างนอก
“ พี่รบกวนแกหรือปล่าวดิษ ” ไอนั่นพูด
“ ไม่หรอกพี่พาน ” พานเหรอ แสดงว่าที่พี่ริชพูดไอพาลๆ ก็คือชื่อเค้าสิ ผมก็นึกว่าด่ามันอยู่ซะอีก
“ ผมเข้าห้องน้ำหน่อย คุยกันไปก่อนนะ ” พอวากดิษเดินหายไป ไอพานก็ลุกขึ้นจ้องหน้าผม
“ อย่าทำให้ดิษไม่สบายใจล่ะ ” มันพูดจบก็ทำท่าจะเดินออกไป ผมเลยเดินมาขวางมัน
“ ทำไมต้องทำแบบนี้วะ ”
“ กูไม่ชอบมึง จบ ..... ปะ ” ผมกำหมัดเลยครับ ไม่นานวากดิษก็เดินออกมา ผมต้องรีบซุกกำปั้นเอาไว้
“ คิม พี่พานจะมาทำงานแทนพี่ ..... ช่วยพี่เค้าด้วยล่ะ ” มันยิ้มๆ
“ ดิษ พี่กลับก่อนดีกว่า แล้วเจอกัน ” จังหวะที่มันเดินออกไป มันเหยียบเท้าผมด้วย ไอนี่ร้ายนะมึง
“ ขอโทษทีนะ วันนี้พี่ตรวจอะไรเยอะเลย เหนื่อยมาก เลยไม่ได้โทรไป ” สิ่งที่ผมอยากเล่า หลุดหายไปในลำคอเลยครับ สงสัยเรื่องนี้ต้องเก็บไว้ก่อน ผมตัดสินใจแสร้งยิ้มให้วากดิษเห็น ผมคงต้องสู้ไปตามลำพังแล้วล่ะครับ
ต่อมา ผมก็ทำงานไปตามปกติ แต่จะรำคาญสายตาตรงที่ ไอพานมันชอบพาแฟนมาอวดชาวบ้าน เรียกว่ามาทำงานก็มาส่ง กลับก็มารับกันกลับ ที่สำคัญมันเอาลูกน้องหลายคนติดมาด้วย สร้างความไม่พอใจให้คนที่อยู่เดิมมากๆ แต่เค้าก็เก็บเอาไว้ครับ เพราะตามกำหนดบอกว่ามันจะมาทำงานไม่นานนัก
แต่สิ่งนึงที่มันทำกับผมบ่อย คือการให้มาแก้งาน และพยายามจะไม่ให้พี่ริชมีอำนาจในฝ่ายๆ เรียกว่าแทรกแซงก็ได้ พี่ริชก็เย็นเป็นน้ำแข็งเลย แต่เรื่องนี้เริ่มถึงหูผู้ใหญ่แล้วล่ะครับ หวังว่าจะเป็นอีกไม่นาน เพราะผมก็เริ่มจะหมดความอดทน
แล้วก็มาถึงช่วงที่ดิษต้องเข้าผ่าตัดครับ แม่เลี้ยงของวากดิษยืนยันว่าไม่ต้องห่วง ขอให้ผมกลับไปพักที่หอก่อน เพราะต้องระวังการติดเชื้อ ผมเลยอาจจะไม่ได้พบกับดิษประมาณสองวันครับ
เช้าวันรุ่งขึ้น เรามีแข่งกีฬากันครับ พวกเราต้องไปแข่งกีฬากันหมด ผมก็รับแข่งฟุตบอลครับ
“ นี่ ” ผมหันมาก็เจอเลยครับ ไอพานกับพวก
“ อะไร ”
“ เรามาพนันอะไรกันหน่อยดีปะ ”
“ พนันอะไร ”
“ ถ้าวันนี้มึงแพ้ มึงต้องลาออก ” ไอพวกลูกน้องมันก็หัวเราะคิกคักๆ กวนบาทาจริงๆ
“ งั้นถ้ามึงแพ้ล่ะ ”
“ กูออกก็ได้ ” พอได้ยินมันท้าก็เลือดเดือดดิครับ ผมเดินดุ่ยๆ ไปจัดทีม แต่ไม่ได้บอกนะครับว่าพนันอะไรกันไว้ จากนั้นเราก็เตะบอลแข่งขันนอกรอบ
ผลก็ทำเอาผมใจหล่นวูบเลยครับ เพราะไอพานมันเล่นบอลเก่งมาก แรงแม่มก็เยอะ ทีมผมแพ้ ผมไม่รู้จะพูดยังไงครับ ก็เลยเดินหลบๆไป อย่างน้อยไม่เจอมันคงจะดี
“ แพ้แล้วหนี นิสัยตุ๊ดว่ะ ” อีกแล้วครับ ไอพานกับพวก
“ มึงจะอะไรนักหนาวะ กูไปทำอะไรให้มึง ”
“ เหอะ ได้ดีเพราะผัวให้ ยังจะปากดี ลองมึงไม่มีผัวซักคน มึงคงไม่มีทางได้ดีขนาดนี้หรอก ” คราวนี้ไอลูกกระจ๊อกมันพูดครับ
“ พอเหอะ ” ผมเริ่มจะหมดความอดทนแล้วครับ ถ้าไม่เดินหนี ผมทนไม่ไหวแน่
“ หึ สุดท้ายแม่งก็ไม่กล้า พนันก็แพ้คนอื่น ฮ่าๆๆ ” ผมหันกลับมาช้าๆครับ
“ มึงว่าไงนะ ”
“ นิสัยแบบมึง อยู่ตัวคนเดียวไม่ได้หรอก ...... ถ้ามันตายไปซักคน มึงจบแน่ ”
“ ......... หึหึ เหรอวะ ....... อย่าอยู่เลยไอเชี้ย !!!! ” ผมสวมวิญญาณนักสู้เก่าแบบเต็มตัว ไอพวกนั้นมันไม่ไหวหรอกครับ แต่ที่ยากก็คือไอพาน เพราะมันแข็งแรงมาก ในที่สุดผมก็โดนมันชกลงไปนอนข้างล่าง จังหวะที่มันเอาเท้ามาเหยียบที่ไหล่ของผม ผมรู้สึกว่ากำลังมีคนวิ่งเข้ามา
“ หยุดเลยนะ ทำอะไรพี่คิมวะ ”
“ ไม่ต้องสนแล้ว เล่นมันเลย ” จากนั้นก็มีเสียงคนใครซักคน ตะโกนห้าม พวกเราเลยหยุดกันซะก่อนครับ
“ หยุด อย่าตีกัน ” คนที่มาคือหุ้นส่วนคนนึงครับ
“ เรื่องนี้หมายความว่ายังไง ” นี่ก็หุ้นส่วนครับ
“ พวกผมเห็นเหตุการณ์ครับ ” รองผู้จัดการเดินมา พร้อมกับพี่ริช หัวหน้าบุคคลด้วย
“ พวกมึง ...... ” ไอพานเริ่มขาสั่นครับ ผมงี้ถอนหายใจโล่งเลย เพราะรองผู้จัดการเค้าไม่ใช่คนฝั่งเรา คำพูดเค้ามีน้ำหนัก และที่เดินมากับพี่ริช แสดงว่าครั้งนี้เค้าอยู่ข้างผมแน่ๆ
“ ทุกคนกลับบ้าน งานจบแล้ว ไม่มีเลี้ยง ...... ส่วนคนที่เห็นเหตุการณ์ทุกคนต้องไปพบคณะกรรมการวินัย พอแค่นี้ ” ไอพานรีบเปิดตูดหนีไปอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เหลือก็คือพวกผมครับ
“ เป็นไงบ้างคิม ขอโทษนะที่ไม่ได้มาช่วย ” พี่ริชบอกผม
“ เหอะ พี่มาก็สู้มันไม่ได้หรอก ...... แล้วพวกมึงมาได้ยังไง ” ผมหันไปถามพวกน้องๆ
“ ผมเห็นพี่คิมเดินหลบๆ เลยกะจะมาปลอบใจ ดันได้ยินมันดูถูกพี่คิมก็เลยไปตามพวกมา ..... เลยมาช้านิดนึงพี่ ” ไม่นิดหรอก กูโดนไปเยอะเลย
“ คิม เราจัดการมันได้แน่ๆ ปะพักผ่อนเถอะ ” ถ้าเจ็บครั้งนี้จัดการมึงได้ กูถือว่าคุ้มวะ ไอพานเอ้ย
***********************************************************************
ไม่ค่อยอยากแก่เร็วครับ แฮะๆๆ รีบพิมพ์แล้วรีบวางเลย อาจจะมีข้อผิดพลาดบ้างนะครับ ต้องขออภัยจริงๆ
ส่วนวันนี้ไปเป็นท่านกรรมการมา ฮ่าๆๆ เพิ่งรู้ว่ามันดีแบบนี้นี่เอง แต่ก็มีผู้ใหญ่สั่งสอนผมมาครับว่า การที่ได้ดีเป็นเพราะผลงาน ต้องรักษา และอย่าลืมตัว ผมก็จะจำเอาไว้ครับ
เรื่องที่ห้าง ผมได้เลื่อนมาแทนพี่ริชครับ :hao6:
ส่วนพี่ริชไปเป็นรองของวากดิษ รองคนเก่าลาออกครับ คนที่ว่านี่แหละ จากเหตุการณ์ที่ผมจะเล่าต่อๆไปในบันทึกก็จะเกี่ยวกัน ค่อยตามอ่านไปนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะครับ :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:fire: อะไรของเค้าเนี่ยยยย นิสัยไม่ดี :angry2:
-
:L2:
มีเรื่องให้แก้ปัญหาตลอดๆ
พี่เชื่อว่าน้องคิมคนเก่งของพี่ดิษสู้เขาได้สบาย
:mew1:
-
กำลังมันส์เลยคิมอ่ะ!
-
โหยยยยย มาเล่าค้างรุนแรงเพราะไม่อยากแก่อ่ะคนเรา แต่อีกตั้งนานแน่ะกว่าคิมจะมาต่ออะ ทำคนค้างคาเป็นบาปรู้ไหม เด๋วขอให้ว๊ากดิษฉีดยาใส่จนพรุนลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู สาธุๆๆๆ
-
๊น้องคิมสู้ๆ :m16:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่คิม ยินดีด้วยอีกครั้งนะคะ
ขอให้พี่ดิษหายขาดไวๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเสมอ ^_^
:กอด1:
-
เจตนาหาเรื่องชัด ๆ ทำทุกอย่างเพื่อยั่วยุ แต่ไปกิ๊กกันได้ยังไงนี่สิ
คิมเป็นใหญ่เป็นโตแล้ว ยินดีด้วยจ้า
-
เล่นแรงมาก ตาคนนี้ :m16:
ยินดีกับตำแหน่งใหม่ด้วยค่ะ :L2:
-
เรื่องของคิม ในตอนนี้ ยังกะละครหลังข่าวเลย มันส์พะยะค่ะ
-
อิคนชื่อพานนิมาใหม่แต่ทำตัวแบบว่า... :beat: สงสัยคงเหมือนพี่ริช ร้ายตอนแรกแล้วดีตอนหลัง
อ่านไปยังกับว่ามันชอบเฮียงั้นแหละ ที่มันเกลียดคิมเพราะเป็นแฟนกับเฮียรึเปล่า
รออ่านตอนฮันนีมูน หลังเฮียผ่าตัด ไม่รู้จะมีไหม :กอด1:
ยินดีกับตำแหน่งใหม่ด้วยนะคิม และเหมือนเฮียอยู่ในตำแหน่งสูงมากแล้ว ขนาดพี่ริชยังต้องเป็นรอง :hao3:
-
โห้ นิสัยและการกระทำมาแบบตัวโกงชัดๆเลยไอ้พี่พาน :m16:
รอค่ะรอ
ขอให้คุณดิษหายไวๆ และยินดีกับตำแหน่งของคุณคิมด้วยค่ะ :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
คนชื่อพานนิสัยไม่ดีอ่ะ :mew3: :mew3:
-
พาล สมชื่อเลยไอ้บ้าเอ้ย!!!! :fire: :angry2: :m31:
-
ตอนที่พวกมันรุมว่าพี่คิม นี่คิดในใจ ต้องมีฉากบู๊แน่ๆ
แล้วก็จริงด้วย 555555
กำลังสนุกเลยตัดฉับ
:z3:
-
แหมกำลังมันส์น้องคิม น้องคิมคนเก่งดีใจด้วยน้า ส่วนดิษหายไวไวน่ะจ๊ะ เป็นห่วง เป็นกำลังใจให้คิมดิษเหมือนเดิมจ้ะ
ปล.คิดถึงวิน-เดย์
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
ยินดีด้วยนะพี่คิม
-
รอลุ้นต่อ ว่าเริ่มต้นไม่ดี
แล้วจะไปกิ๊กๆ กั๊กๆ กันได้อย่างไร
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะครับ
-
เริศ บริษัทอะไรอ่ะ น่าอยู่จัง อิอิ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ นะครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :laugh: ค้างมากกกก :z3:
แหมมมม กลัวแก่นอนดึก รู้ไหมคะว่านอนดึกน่ะ
ไม่แก่เท่าไหร่หรอก แต่จะแก่มากกว่าเดิมเพราะ
แรงสาปแช่งนี่แหละค่ะ ที่ทำให้คนอ่านที่น่ารัก
อารมณ์ค้าง จะจบอยู่แล้วเชียว รีบมาต่อเลยนะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ สัญญาๆๆ :n1: :n1: :n1:
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
:L2: :L2: :L2:
-
เข้ามารอสุดหล่อของใครบางคน อิๆ
-
รอสักครู่ครับ กำลังต่อให้ นอนดึกไม่กลัวแก่กันเลยทีเดียว เพราะไงแก่ยากอยู่แล้ว หุหุหุหุ :mew5:
*************************************************************************
หลังจากที่ผมโดนไอพานกระทืบแล้ว ผมก็มานั่งพักแถวๆนั้น โดยมีการ์ดยืนคุมเยอะเลย ระหว่างนั้นผมก็คิดถึงวากดิษครับ ผมหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์แล้วแนบที่หู แล้วก็เพิ่งนึกออกว่า วากดิษผ่าตัดนี่หว่า เฮ้อ นี่แค่วันเดียวเองที่ไม่เจอกัน ทำไมผมถึงคิดถึงมันขนาดนี้ก็ไม่รู้
“ พี่คิม ..... ทำอะไรมาเนี่ย ” ไอวินนี่มาละ
“ ลองเดาดูดิ ” ผมตอบมันไปครับ
“ อืม ..... พี่ไปกัดกับใครมาหรือปล่าวอะ ” วันนี้มันมีคิวต้องไปตามเอกสารแปลอะไรซักอย่าง ก็เลยไม่ได้มาแข่งกีฬากับพวกเรา
“ ฮ่าๆๆ แสดงว่าพี่คิมเนี่ย ชอบหาเรื่องชาวบ้านแน่เลย ” ไอพวกหางเครื่องแม่มแซวเลยครับ
“ อย่าเยอะๆ แล้วงานเป็นไงบ้างวิน ”
“ ก็ดีพี่ ...... เอ่อ ผมว่ามีเรื่องจะบอกพี่ครับ พี่ว่างคุยปะ ” หน้าตามันดูจริงจังไงไม่รู้สิ
“ เดี๋ยวค่อยคุยดีกว่า พี่ปวดไปหมดเลย ”
“ ก็ได้ครับ ”
พี่ริชเดินมาบอกผลของการพูดคุยแบบไม่เป็นทางการว่า พวกผู้ใหญ่รู้เรื่องแล้ว ไม่สบายใจมากๆ เลยจะขอให้ผมไปชี้แจงอีกครั้งวันพรุ่งนี้ ผมรับปากครับ จากนั้นไอวินก็พาผมกลับมาที่หอ มันอาสาไปซื้อข้าวซื้อน้ำซื้อยากินยาทาแก้ปวดมาให้ จากนั้นมันก็กลับลงไปที่ห้องของมันครับ
ตอนที่ผมกินข้าวคนเดียวนี่เอง ที่ทำให้ยิ่งรู้สึกคิดถึงวากดิษมากเข้าไปอีก ที่ผ่านมาผมไม่เคยเจอเรื่องอย่างนี้มาก่อนครับ ผมมักจะหงุดหงิดเล็กๆ เวลาวากบ้ามันเดินมาบอกให้ทำกับข้าวให้กิน รินน้ำให้หน่อย ไม่ก็บอกให้ผมรอกินข้าวด้วยกัน ยิ่งถ้าถอยหลังกลับไปก่อนจะได้มาเจอกับวากดิษ ผมไม่เคยได้กินข้าวร่วมกับใครเลยครับ ทั้งพ่อทั้งแม่ ก็ไม่เคย ทั้งหมดเป็นเพราะมึงเลยไอวากบ้า คืนนี้ผมจะนอนหลับหรือปล่าวนะ แล้ววากดิษได้ผ่าตัดหรือยัง มันต้องรู้สึกกลัวมากแน่ๆ
รุ่งเช้า ผมรีบมาทำงานแต่เช้า เพราะไม่รู้ว่าผู้ใหญ่ท่านจะคุยอะไรกันบ้าง ผมมาถึงก็แอบไปสอดสายตาดูที่ห้องผู้จัดการครับ ว่ามันอยู่หรือปล่าว ปรากฏว่ามันมาทำงานครับ แต่แถบนั้นไม่มีคนทำงานอยู่เลย สงสัยจะเริ่มมีแรงกดดันเข้ามาแล้วครับ
ช่วงสายผมโดนเรียกไปสอบถาม โดยที่ท่านผู้จัดการชั่วคราวมันก็ต้องมาด้วย เพราะเป็นคู่กรณีกับผม
“ ผม ...... ไม่มีเรื่องแก้ตัวครับ ” อ้าว ไมง่ายงั้นละ
“ ผมได้ยินว่า คุณดูหมิ่นไปถึงแฟนของคิมด้วย ” แหม เรียกแฟนของคิม คึคึคึคึ
“ ครับ ”
“ และคุณยังพาพวกพ้องไปรุมทำร้ายคิมอีก ..... ผมอยากรู้ว่าทำไม ” อืม เหมือนผมเลยครับ
“ ผมไม่พอใจเค้าเรื่องงานครับ ” กูคงจะเชื่อมึงหรอก
“ เฮ้อ คุณทำให้พวกเราผิดหวัง เดี๋ยวพวกเราจะขอหาแนวทางกัน พวกคุณเชิญกลับไปก่อน ...... คุณพาน คุณควรเก็บของออกจากห้องผู้จัดการได้แล้ว เราจะพิจารณาโทษอีกที ” มันยกมือไหว้แล้วเดินออกไป ผมยังไม่ค่อยจะเข้าใจสิ่งที่มันพูดครับ เลยตัดสินใจจะเดินตามมัน เพื่อคุยให้รู้เรื่อง แต่ก็โดนชายลึกลับมาดึงแขนไว้
“ รอซักครู่ ” ไอนี่ใครวะ
“ คุณทำอะไรครับ ” มันสวมแว่นดำ แต่งชุดซาฟารีครับ
“ คุณหนูขอคุยธุระครู่เดียวครับ ” คุณหนูไหนอีกวะ ผมมองลอดเข้าไปในห้องผู้จัดการก็เจอผู้หญิงสาวๆคนนั้นเอง คนที่ไอพานชอบพามาอวดชาวบ้านเช้าเย็นอะครับ ท่าทางตึงเครียดน่าดู
ไม่นาน ผู้หญิงสวยๆคนนั้นก็เดินออกมาเจอผมพอดี เค้าบอกผมว่าขอโทษที่ไม่เคยแนะนำตัวกับผม เค้ารู้แล้วว่าพานทำร้ายผม พานพูดถึงผมในทางไม่ดี แต่ตอนนี้เค้ารู้นิสัยไม่ได้เรื่องของพาน รวมถึงเรื่องอื่นๆแล้ว
“ ขอโทษนะคะ ถ้าพบกันอีกอย่าลืมมาทักทายกันบ้างนะคะ ” แล้วเธอก็เดินจากไป โดยทิ้งอะไรๆให้ผมได้งงต่อ ผมมองเห็นไอพานก้มหน้าร้องไห้ ก็เลยตัดสินใจไม่เข้าไปดีกว่า
ผู้ใหญ่ตัดสินใจปลดไอพานออกจากผู้จัดการชั่วคราว ให้มันมาทำงานที่สำนักงานใหญ่ไปพลางๆ ผมได้ยินว่ามันขอย้ายกลับที่เดิม แต่ผู้ใหญ่ไม่ยอมให้ไป นอกจากนั้นก็ตั้งพี่ริชมาทำหน้าที่แทน พี่ริชขอทำงานที่ห้องเดิม ให้เหตุผลว่าเค้าทำแค่ชั่วคราว ไม่จำเป็นต้องใช้ห้องของดิษ เรียกว่ากัดไอพานอย่างจัง เย็นวันนั้นพวกเราก็แอบไปฉลองกันเลยครับ ผมก็ตามไปด้วย
“ พี่คิม ” ไอวินรับหน้าที่ขับรถให้ผมครับ
“ ว่าไง ”
“ ผมว่าจะบอกพี่ตั้งแต่เมื่อวาน ” หน้าตามันจริงจังอีกแล้วครับ
“ เรื่องอะไรน้อง ”
“ ช่วงนี้ผมรับหน้าที่ทำงานกับบริษัท ..... พี่รู้ใช่ไหมครับ ”
“ รู้สิ ทำไมเหรอ ”
“ เค้าเสนองานให้ผมอะพี่ ” ผมรู้ทันทีเลยครับ ว่าท่าทางน้องมันจะอยากย้ายงาน
“ อยากออกเหรอ ”
“ ....... ผมเกรงใจพี่ๆน่ะครับ ตอนที่ผมไม่มีงานทำ พี่ดิษก็วิ่งเต้นหางานให้ ความจริงไม่ใช่เพราะพี่ดิษป่วยนะครับ ” ขณะที่มันกำลังจะร่ายยาว ผมห้ามมันไว้ก่อน
“ วิน มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาเกรงใจกันนะเว้ย พี่เคยบอกแล้วไง ว่าถ้าเจองานที่ถูกใจ วินก็ไปได้ ”
“ แต่ พี่จะไม่โกรธผมเหรอ ” ผมลูบหัวมันเล่นครับ
“ ถ้าถูกใจ ไปเถอะน้อง พี่บอกดิษให้เอง ”
“ ผมบอกเค้าไปว่าผมอยากปรึกษาพี่ดิษก่อน ผมจะรอพี่ดิษหายดีก่อนครับ ” เพิ่งรู้ว่ามันเป็นน้องที่น่ารักมากๆก็วันนี้แหละครับ เหอะๆ
เราเลี้ยงฉลองกันอย่างมีความสุข กินเหล้ากินยากันใหญ่เลย แต่ผมงดครับ เพราะช่วงนี้ไม่มีอารมณ์กินเท่าไร ถ้าวากดิษไม่อยู่ ผมก็ไม่อยากกินครับ
“ ไม่ดื่มหน่อยเหรอคิม ” พี่ริชเดินเป๋มาละครับ
“ ไม่อะพี่ ”
“ อ๋อๆ ..... เดี๋ยวนะ ” พี่ริชรับโทรศัพท์ครับ จากนั้นก็มาทำตาโตใส่ผม
“ ขอบคุณครับ .... คิมๆๆๆ ” โห ทั้งเรียกทั้งเขย่ากูเลยนะพี่
“ อะไรของพี่เนี่ย ”
“ พรุ่งนี้เราต้องนำงานไปเสนอตอนเช้า ไอพานมันรับงานมา คิมกลับไปเอางานที่สำนักงาน ..... แล้วก็เตรียมพรีเซนต์ทีนะ ” คิ้วขมวดเลยกู
“ ทำไมต้องผมอะพี่ ” พี่ริชยิ้มอย่างหมดสภาพ
“ พี่เมามากเลยว่ะ ตอนนี้ก็มีคิมคนเดียวไม่เมา ช่วยทีนะ ” ผมไม่โมโหหรืออะไรหรอกครับ เพราะเรื่องแบบนี้ควรโทษไอพานนั่นมากกว่า แทนที่จะบอกคนอื่นว่าไปรับงานพรีเซนต์มา พอจะโดนปลดแม่มไม่ทำอะไรเลย
ผมต้องขับรถมาเอง เพราะดันอวดดีบอกให้ไอวินกลับไปพัก ผมขับรถกลับมาที่ห้าง แล้วเข้ามาในอาคาร ผมไม่มีกุญแจสำนักงานครับ เลยไปตามยามมาเปิดให้
“ คุณคิมเข้าไปได้เลยครับ ”
“ ทำไมล่ะ ยังมีคนทำงานอยู่เหรอ สี่ทุ่มกว่าแล้ว ”
“ มีครับ คุณพานยังทำงานอยู่ ” หืม ไอพานเนี่ยนะ
“ ขอบคุณมากครับ ” พอได้ยินว่ามันยังอยู่ ผมใจคอไม่ดีครับ เพราะกลัวมันจะทำเรื่องไม่ดีกับห้างของเรา ผมรีบตรงไปที่ห้องผู้จัดการ เจอเลยครับ ไอพานกับพวก
“ สวัสดีครับ พี่กลับมาทำไมเหรอ ” เหอะๆ ทีนี้เรียกกูพี่เลยนะ
“ ทำอะไรกัน ดึกแล้วนะ ทำไมไม่กลับกัน ”
“ พี่พานให้พวกผมมาช่วยกันเตรียมงานพรีเซนต์พรุ่งนี้ ” อ้าว ยังไงกันวะ ผมเดินผ่านพวกนั้นเข้ามาในห้อง เจอไอพานกำลังทำงานอยู่
“ ........ ” ตามันบวมแดงมากเลยครับ ท่าทางเหมือนคนร้องไห้หนักมา
“ ทำอะไร ” ผมถามมัน
“ คนไปฉลองกันหมดนี่ ไม่มีใครเตรียมงาน ”
“ มึงไม่บอกพวกเค้าก่อนเอง ” ผมสวนมัน
“ จะให้คุยกับใครล่ะ ขนาดหมายังไม่มองเลย ” มันว่าใครหรือปล่าววะ
“ ไม่ใช่เว้ย มันเป็นงาน ถึงเค้าไม่อยากคุย มึงก็ต้องพูด ” มันจ้องหน้าผมเขม็งอีก เอาซักหน่อยไหมมึง
“ กูเตรียมใกล้เสร็จละ บอกพี่มึงมาเอาไปแล้วกัน ”
“ กูกลับมาเอานี่ไง ไหนดูซิ ” มันยื่นให้ผมอ่านครับ
งานที่ว่าก็เป็นงานทั่วๆไปครับ ไม่ได้ยากเย็นอะไร แต่ไอพวกนี้ทำออกมาได้ไม่ดีเลย ผมมองหน้าพวกนั้นแต่ละคน พอจะเข้าใจครับ เค้ามาจากต่างจังหวัด คงไม่เคยทำงานอะไรแบบนี้มาก่อน อันนี้พอเข้าใจได้
“ พวกมึงรีบกันไหมวะ ” ผมถาม
“ ไม่รีบ แต่ยังไม่ได้กินข้าว ” ไอพานตอบผม
“ มึงให้เงินน้องๆไปซื้อข้าวมาดิ ..... เผื่อกูด้วย ” ไอพานมันหยิบกระเป๋าออกมา แล้วก็กัดฟันกรอดๆ อะไรของมันน่ะ
“ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมซื้อกันเอง ” พวกน้องๆมันพูดขึ้น
“ อะไรวะเนี่ย ” ผมหันกลับมาหาไอพาน
“ กูไม่มีเงิน ” คำพูดของมันทำเอาผมอึ้งนิดหน่อยครับ มันยื่นกระเป๋าให้ผมดู ไม่มีเลยจริงๆครับ ผมควักเงินให้พวกนั้นไม่ซื้อข้าวกล่อง ตอนนี้เหลือแค่ผมกับไอพานสองคนครับ
“ พาน กูเห็นมึงแต่งตัวดี รถที่ใช้ก็ราคาแพง ทำไมมึงไม่มีเงิน ” มันเงยหน้ามามองผม แล้วยิ้มออกมา
“ ไม่ต้องยุ่งกับชีวิตของกูหรอก ” มันทำท่าจะลุกหนีครับ ผมขยับมาขวาง แม่ม ตัวมึงนี่นะ ถ้าผลักกูหนีกูคงปลิวไปเลยล่ะ
“ ไม่ยุ่งได้ไง ไอดิษบอกให้กูช่วยมึง ” มันมองตาปริบๆ
“ ช่วยอะไร ช่วยแบบนี้เหรอ ” กวนตีน
“ มึงเคยให้โอกาสกูพูดหรือทำอะไรมั่งล่ะ นอกจากพูดว่ากูเกลียดเกย์ๆ ” มันหัวเราะออกมาครับ
“ ช่างมันเถอะ ” จะหนีอีกละครับ
“ มึงชอบหนีปัญหาแบบนี้เหรอวะ มิน่าถึงโดนเมียทิ้ง ” มันหยุดกึกเลยครับ ตายห่ะ กูไปจี้จุดเจ็บมันหรือปล่าว ไอพานค่อยๆหันหน้ากลับมา มันร้องไห้ครับ
“ ฮึ ..... มึงจะซ้ำเติมกูอีกไหม เอาให้หมดวันนี้เลย กูไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้ว ฮืออออออออ ” เวรกรรม ร้องไห้ใหญ่เลย
“ ไอพาน กูอยากคุยกับมึงจริงๆนะเว้ย ไม่ได้มายั่ว มึงลองทำใจเลิกเกลียดเกย์ซักนาทีได้ไหมวะ ” กูต้องเป็นเกย์เต็มตัวเพราะมึงเลยนะเชี้ย
“ ..... กูไปล้างหน้าก่อน ” ยังจะอุตส่าห์อายอีกนะมึง ผมนั่งรอมันเดินออกมา ส่วนน้องๆมันก็วิ่งรี่เข้ามาหาผม
“ มีอะไรวะ ทำไมต้องวิ่งเข้ามา ” มันทำท่าตกใจนิดหน่อย
“ กลัวพี่ๆจะหิวครับ ” พอเห็นสายตาซื่อๆของพวกมันแล้ว โกรธเรื่องที่ผ่านมาไม่ลงครับ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะผมก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เวลาพี่สั่งก็ลุย หรือตอนเป็นลูกพี่คนอื่นเค้าก็สั่งเค้าสารพัด ถ้าจะผิดก็ผิดที่คนสั่งครับ คนทำตามเค้าไม่มีทางเลือกมานักหรอก
“ กินข้าวกันก่อนปะ ” ไอพานเดินออกมาละครับ พวกน้องๆมันไม่ได้สังเกตอะไร ดีไปครับ จะได้ไม่มาเห็นพี่มันอ่อนแอ
ขณะที่กำลังนั่งกินข้าว พี่ริชก็ยังมีอารมณ์โทรมาถามไถ่ ถึงเสียงจะอ้อแอ้หนักแล้วก็ตาม
“ กำลังนั่งแก้งานอยู่พี่ ” ผมบอกไป
“ เอ้า .... ทำไมต้องแก้ล่ะ คิมเอากลับมาทำที่หอพักก็ได้นี่ ” ผมมองหน้าพวกนั้นที่กำลังมองมาทางผมเหมือนกัน
“ ก็ มันมีงานต้องค้นนิดหน่อย ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ ฉลองกันเหอะ ”
“ โอเคๆ ค่อยๆทำไปนะ ”
“ หึหึ ” พอวางสาย ไอพานก็หัวเราะอีก
“ ชอบหัวเราะจริงนะมึง ”
“ ถึงขนาดต้องฉลองเลยเหรอ สนุกกันมากเลยล่ะสิ ” ผมทุบโต๊ะดังปัง ทีแรกว่าจะขู่เล่นๆครับ แต่ดูเหมือนพวกนั้นจะกลัวจริง เหอะๆๆ
“ มึงเคยมองตัวเองมั่งไหมพาน ”
“ อะไร มองอะไร ” ผมชี้ไปที่ลูกน้องมันทั้งหลาย
“ พาพวกเค้ามาลำบาก แล้วยังจะปากดี มึงเคยคิดจะดูแลคนในความดูแลมั่งมะ นอกจากใช้เค้าทำเรื่องไม่ดีอะ ” ไอพานหลับตาอีกรอบ
“ พี่คิมอย่าว่าพี่พานอีกเลยครับ ”
“ ตลอดเวลากูก็ทนๆอยู่ กูเพิ่งว่ามันได้สองรอบนี่แหละ ” พวกน้องๆมันก้มหน้าไปเลยครับ
“ เอาไว้คุยทีหลัง ทำงานก่อน พรุ่งนี้มึงต้องนำเสนอไม่ใช่เหรอ ” เออ ก็จริงนะ พวกผมหยุดเรื่องส่วนตัวเอาไว้ จากนั้นก็มาเริ่มงานกันใหม่ โดยที่ผมเป็นคนบอกให้เตรียมงานแทนไอพาน กว่างานจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งแล้วครับ
“ เอาไงล่ะ รถหมดแล้ว ” ผมได้ยินพวกน้องๆคุยกัน
“ ให้พี่ชายสุดหล่อไปส่งดิ รถมันออกจะใหญ่โต ” ไอพานมองมาทางผม หัวเราะอีกล่ะ
“ กูไม่มีแล้ว กูไม่มีเงินส่ง ” เอาอีกละ
“ งั้นมากับพี่แล้วกัน ปะๆๆ ” รถที่พ่อให้ผมมาใช้ เป็นรถแวนครับ ก็เลยบรรทุกพวกนี้ได้หมด
ผมอาสาขับไปส่งมันตามที่พัก พวกนี้นอนอยู่ด้วยกัน ก็เลยสะดวกหน่อย แต่ก่อนจะกลับขึ้นมาที่รถ ไอน้องคนนึงก็กระซิบบอกผมว่า
“ ผมขอร้องนะพี่ อย่าพูดเรื่องเงินกับพี่แกอีกเลย แกช้ำมามากแล้ว ” ผมไม่เข้าใจหรอกครับ แต่ก็รับฟังไว้ ในที่สุดก็เหลือแค่ผมกันไอพานสองคน
“ ที่พักมึงอยู่ไหน ”
“ แถวๆ ....... ” มันบอกที่พัก ผมเคยได้ยิน (จากที่เค้านินทากัน) ว่ามันพักอยู่ที่หรูมาก แต่จากที่มันบอก ไม่มีที่หรูๆแถวนั้นหรอกครับ ผมขับมาตามที่มันบอก ก็มาเจอกับที่พักของมัน ซึ่งแย่ไม่แพ้พวกน้องๆมันเลย
“ เฮ้ย พาน ”
“ วันนี้พอแค่นี้เถอะ กูไม่ไหวละ ” ผมก็ตามใจมันครับ แต่พอมันลงรถ ยังเดินไปไม่ถึงสองก้าวเลย มันทรุดฮวบลงไปนอน แล้วก็กุมท้อง มันอ้วกออกมามากเลย
“ พานเว้ยๆ ”
“ อ่อกกก ...... อ่ออกก ” ตอนนี้เนื้อตัวมันเปื้อนอ้วกไปหมด ขณะเดียวกันก็มีคนออกมาดู คงได้ยินเสียงผมเรียกไอพาน
“ หนุ่มๆ พาเค้าไปโรงพยาบาลเถอะ เค้าแย่มาหลายวันแล้ว ” ผมอยู่ในอาการตกใจอยู่ครับ ก็เลยไม่ทันได้ถามอะไร นอกจากขอกะละมังมาลองอ้วกเผื่อมันอ้วกอีก กับแบกมันขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“ ไม่ ...... ต้อง ขอเถอะ อย่าไปโรงพยาบาล ”
“ สัด หุบปากเหอะ ” ผมตะคอกใส่มัน แล้วก็รีบบึ่งรถออกไปทันที
ผมมองดูเวลามันใกล้ตีสองแล้ว จะโทรหาพี่กริชก็กระไรอยู่ เลยไม่ได้โทรครับ ส่วนไอพานก็เอาแต่บอกให้ผมไปโรงพยาบาลรัฐเถอะ อย่าไปโรงพยาบาลของแม่ดิษ มันกลัวค่ายาค่าอะไรไปนู้น ผมไม่ได้ขี้เหนียวนะครับ แต่ใจนึงก็เห็นด้วยที่จะไม่ไปโรงพยาบาลของดิษ เพราะตัวไอพานอาจจะมีเหตุผลลึกๆอีก ผมไม่อยากขัดใจ ก็เลยไปตามที่มันบอก
พอถึงโรงพยาบาล มันต้องถึงขั้นให้ออกซิเจนกันเลยทีเดียว ไม่นานมันก็ค่อยๆฟื้น
“ ไม่ตายแล้วมั้งมึง ” ผมแซวมัน
“ อืม ขอบคุณนะ ..... แฟนเก่ากูยังดีไม่ถึงครึ่งของมึงเลย ” คนอื่นชมพอจะเขินครับ แต่ไอนี่ผมไม่เขินแม่มหรอก
ผมนอนคอหักคอห้อยจนถึงตีสามกว่า นี่อาจจะเป็นโชคดีของไอพานครับ ที่วากดิษป่วยอยู่ เพราะถ้าเวลาขนาดนี้ผมยังไม่กลับหอล่ะก็ พ่อท่านได้ออกตามหากันให้วุ่นไปแล้ว
“ ขับรถไหวไหม ” ไอพานเดินออกมาพร้อมกับถุงยาครับ
“ ไหวดิ แล้วยาใครจ่ายเงิน ”
“ ....... ” ไอพานแม่มปากอีกแล้วครับ
“ ไม่ต้องเลย เดี๋ยวจะอ้วก รดหัวกูเอา เอากุญแจไปสตาร์ทรถรอ เปิดแอร์เย็นๆ เดี๋ยวกูจ่ายเงินให้ ” มันรับกุญแจแล้วก็รีบเดินออกไป มึงคงไม่ร้องไห้อีกหรอกนะไอพานขี้แย
พอจ่ายเงินแล้ว ผมก็แอบเดินเลาะไปถามหมอว่ายาพวกนี้ใช้รักษาอะไร เค้าพูดวนๆทำนองเกี่ยวกับว่าอดอาหารแล้วก็กลับมาทานจำนวนที่มาก หรือว่ามันไม่ได้กินข้าว เรื่องของมันนี่ยังไงอยู่นะเนี่ย
ผมมาถึงรถ ไอพานนอนหลับเฉยเลยครับ ไอนี่ไม่กลัวคนมาจี้ชิงทรัพย์หรือมาทำร้ายเลยนะ พอผมมาถึงมันก็รีบปรับเบาะขึ้นมานั่งเหมือนเดิม
“ นอนก็ได้ ไม่ว่าหรอก .... แค่อย่ามาอ้วกใส่รถกูพอ ”
“ ฮะๆๆๆ ”
“ ........ ” พอมันหัวเราะออกมา ผมรู้สึกว่าใจมันกระตุกยังไงไม่รู้ครับ
“ กูทำแต่ความเดือดร้อนให้ ทำไมต้องทำดีกับกูด้วย ”
“ พ่อกูสอนมาดี ” มันหัวเราะอีกล่ะครับ คราวนี้ผมเผลอยิ้มเฉยเลย ตอนนั้นผมกับมันสบตากันอย่างจัง ผมรีบหันกลับอย่างรวดเร็ว ส่วนมันก็ไม่พูดอะไร ผมขับรถไปส่งมันที่ห้องพัก ก่อนที่มันจะลงจากรถ มันก็เรียกชื่อผม
“ คิม ”
“ อะไร ”
“ เรื่องวันนี้ อย่าบอกใครได้ไหมวะ ” ดูจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ
“ ได้ ”
“ ถ้ามีโอกาส กูจะชดเชยสิ่งที่กูทำไม่ดีไว้ ขอบคุณ ” พูดจบก็ลงรถไปเลยครับ ผมขับรถกลับมาที่หอ ระหว่างทางนอกจากที่ผมกำลังคิดถึงดิษที่ตอนนี้อาจจะกำลังอยู่ในขั้นตอนผ่าตัดไม่ก็พักฟื้นแล้ว ผมยังนึกถึงรอยยิ้มของไอพานด้วย บ้าเอ้ย ความรู้สึกแบบนี้ ทำไมมันคุ้นเหลือเกิน ผมเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมใช่ไหม
*******************************************************************************
ช่วงนี้อ่านหนังสือเยอะเลยครับ ปวดตา ปวดขมับม้ากมาก มาแวะต่อให้ เพราะพรุ่งนี้อยากนอนยาวๆครับ แฮะๆๆ
ขอบคุณที่มารอติดตามนะครับ
-
จะเกิดเรื่องอะไรตามมาอีกไหมนะ อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่พานอ่ะ ตอนนี้พี่แกเป็นยังไงแล้ว
เป็นกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษ :กอด1:
-
คิมจิตใจดี :กอด1: พานน่าสงสาร :mew2:
-
พี่พานก็มีมุมที่น่านับถือเหมือนกันนะเนี่ย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
คือผู้หญิงคนนั้นเลี้ยงดูปูเสื่อพานอยู่เหรอ พอเลิกเลยไม่มีเงินเลยอะ
-
ดูแลตัวเองนะน้องคิม เป็นกำลังใจให้นะทั้งน้องคิมน้องดิษ
-
ที่กร่างอยู่ได้เพราะบารมีคนอื่นทั้งนั้นสินะ คิมใจดีอีกละ
-
ไม่รู้สิ แต่ไม่สงสารพานอะ แบบว่าเกลียดคนประเภทนี้แบบอวดร่ำอวดรวย กร่างไปทั่ว ไม่ปลื้มค่ะ :a14:
ดีที่เป็นคุณคิม คุณคิมช่วยเพราะจิตใจดี ถ้าเป็นเราคงเชิดเลยอะ o18
:L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
เรื่องกำลังน่าติดตาม อยากอ่านต่อเร็วๆ จัง แต่ก็ตามคิมสะดวกนะ รอได้จ้า
-
ขอให้พี่ดิษผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะ
พี่คิมทำดีก็ดีแล้วแหล่ะ มีมิตรเพิ่มดีกว่ามีศัตรู
:กอด1: คิมดิษ
-
พี่คิมเป็นคนดีมีเสน่ห์แบบนี้ไง ใครๆก็เลยพากันหลงรัก
ความรู้สึกอะไรง่า :mew6: คิดถึงพี่ดิษไว้นะๆๆๆๆ
-
พานนี่ก็เสน่ห์แรงไม่เบานะ
ทำเอาคิมของเราใจกระตุกเลย
ตอนนี้รู้หรือยังว่าใจกระตุกเพราะ
แล้วที่ว่าอาการคุ้นๆน่ะ กับใครเหรอ
จะว่ากับวากดิษ ก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนั้น
คิมยังไม่ถูกกับดิษ แถมไม่ชอบเอามากๆอีกด้วย
แต่ที่อยากรู้คือตอนนี้หายใจกระตุกกับพานหรือยัง
แล้วดิษรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร หลังผ่าตัดรู้ว่าคิมแอบเขว
วากดิษทำไงอ่ะ คงเศร้าใจน่าดู สงสารท่านวากจัง
แล้วเรื่องนี้วากดิษได้ทำโทษคิมบ้างป่าวนะ :serius2:
-
พานนี่ก็เสน่ห์แรงไม่เบานะ
ทำเอาคิมของเราใจกระตุกเลย
ตอนนี้รู้หรือยังว่าใจกระตุกเพราะ
แล้วที่ว่าอาการคุ้นๆน่ะ กับใครเหรอ
จะว่ากับวากดิษ ก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนั้น
คิมยังไม่ถูกกับดิษ แถมไม่ชอบเอามากๆอีกด้วย
แต่ที่อยากรู้คือตอนนี้หายใจกระตุกกับพานหรือยัง
แล้วดิษรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร หลังผ่าตัดรู้ว่าคิมแอบเขว
วากดิษทำไงอ่ะ คงเศร้าใจน่าดู สงสารท่านวากจัง
แล้วเรื่องนี้วากดิษได้ทำโทษคิมบ้างป่าวนะ :serius2:
เห็นด้วยนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ แฮะๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
ลึกลับซับซ้อน แฝงกลิ่นอายเศร้าๆ
+1
-
ความรู้สึกคุ้นๆนี่คุ้นอะไร เห็นใจไอ้พานน่ะ แต่แอบเซ็งคนขี้หวั่นไหวเล็กๆ สงสารดิษจัง
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ใครได้อยู่ใกล้คิมก็พลอยมีความสุข จะเห็นได้มากก็ยามที่ตกทุกข์นั่นแหละ พ่อพระจริงๆ
ขอให้คิมกับเฮียรักษาความดีนี้ไว้ และเมื่อเจอปัญหาก็จะมีทางออกที่ดีได้ :L1:
เฮียเคยบอกแล้วว่าคนที่อ่อนแอ จิตใจมักจะไขว้เขว ไม่ใช่อิพานมันชอบคิมแล้วเหรอเนีย :a5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
อั่นแน่ ถึงว่าทำไมพี่ดิษเอาไปอ่านก่อน ฮร่าาาาา :laugh:
พี่คิมนี่ขี้สงสารจุงเบะ :hao3:
-
ความรู้สึกคุ้นๆนี่คุ้นอะไร เห็นใจไอ้พานน่ะ แต่แอบเซ็งคนขี้หวั่นไหวเล็กๆ สงสารดิษจัง
-
แหล่ว แหล่ว แหล่ว น้องคิม
-
ยิ่งอ่านยึิ่งสนุก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:pig4:
-
คิม ทำตัวไม่น่าไว้ใจ
-
คิม ทำตัวไม่น่าไว้ใจ
พี่แกก็ไม่น่าไว้ใจมาตั่งแต่ไหนแต่ไรแล้วแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกก ๆๆๆ แฮะๆๆ เอิ้กๆๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อย่านะๆ คิมอ่ะ ท่านวากยังป่วยอยู่เลย ไม่ยอม :ling1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะฮัฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
มารอครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:n1: :n1: :n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
ใจดีอย่างคิม ใครๆก็หลง อิอิ
-
คุณคิมกริบไปไม่มาต่อเลย ตำแหน่งใหม่ยุ่งกว่าเดิมแหงมๆ แต่เค้าอยากอ่านต่ออ่าาา มาต่อไวๆน้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ คราฟฟฟฟฟฟฟ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
:hao4: ตามนั้นครับ
งานเยอะอย่างว่าจริงๆ ทั้งงานราษฎร์งานหลวงเลย แฮะๆๆ
ที่มาแรงก็สอบเนติบัณฑิตครับ สอบเสร็จแต่ละวันต้องตีรถกลับมาทำงานต่อทั้งสองวันเลย โฮกกก มาก
วันพฤหัส ประชุม เมื่อสัปดาห์ก่อนนู้น ประชุมเบาๆครับ พอสัปดาห์นี้ ทำเอาแทบอ้วก มันมีอะไรให้คิดเยอะเลยครับ แต่ถามว่าไหวไหม ไหวครับ แต่มันอาจจะวุ่นๆตรงที่ เราจะสอบด้วยนี่สิ
วันนี้เลยแวะมารายงานตัวก่อนครับ ว่ายังอยู่ดีมีแรงอยู่ ขอไปทำธุระนิดหน่อย แล้วถ้ายังไหวจะมาต่อครับ ไม่แน่ใจจริงๆว่าจะเสร็จหรือปล่าวน้า
ขอบคุณทุกคนครับ
-
:hao4: ตามนั้นครับ
งานเยอะอย่างว่าจริงๆ ทั้งงานราษฎร์งานหลวงเลย แฮะๆๆ
ที่มาแรงก็สอบเนติบัณฑิตครับ สอบเสร็จแต่ละวันต้องตีรถกลับมาทำงานต่อทั้งสองวันเลย โฮกกก มาก
วันพฤหัส ประชุม เมื่อสัปดาห์ก่อนนู้น ประชุมเบาๆครับ พอสัปดาห์นี้ ทำเอาแทบอ้วก มันมีอะไรให้คิดเยอะเลยครับ แต่ถามว่าไหวไหม ไหวครับ แต่มันอาจจะวุ่นๆตรงที่ เราจะสอบด้วยนี่สิ
วันนี้เลยแวะมารายงานตัวก่อนครับ ว่ายังอยู่ดีมีแรงอยู่ ขอไปทำธุระนิดหน่อย แล้วถ้ายังไหวจะมาต่อครับ ไม่แน่ใจจริงๆว่าจะเสร็จหรือปล่าวน้า
ขอบคุณทุกคนครับ
สู้ๆนะครับ พี่คิมพี่ดิษ
-
+1
-
ขอให้สอบผ่านได้คะแนนเยอะๆ สู้ๆจ้าน้องคิมเก่งอยู่แล้ว ฝากความคิดถึงน้องดิษด้วยจ้า
-
พี่คิมมมม คิดถึงจังเลยยยย ท่านว้ากจะเป็นยังไงมั่งน๊าาาา
ขอให้การสอบผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ทำงานด้วยสอบด้วยคงเหนื่อยแย่ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ด้วยรักและเป็นห่วง
พี่คิมว้ากดิษ
:กอด1:
-
:pig4:
รอตอนต่อไป :hao6: :hao6: :hao6:
-
เป็นกำลังให้ทั้ง พี่คิมพี่ดิษ ครับ
-
ตามนั้นค่ะคิม ว่างเมื่อไรค่อยมาต่อเรื่อง
ถึงจะอยากรู้เรื่องราวมากๆ แต่ก็รอได้
เป็นกำลังใจให้นะ สู้สู้
-
เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ :D
-
ยังสอบไม่เสร็จอีกหรอคะ สู้ๆน๊าา เอาใจช่วย :mew1:
-
สู้ๆค่ะน้องคิม
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
สู้ ๆ ค่ะ ขอให้สอบผ่านทั้งหมดนะค่ะ คอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
-
น้องคิมน้องดิษสู้ๆค้าบ
-
สู้ๆ นะคิม ขอให้สอบผ่านโดยง่าย ส่วนเรื่องงานเมื่อตำแหน่งสูงขึ้น ขอบเขตของงานก็จะกว้างขึ้น เพื่อก้าวสู่สายงานผู้บริหาร
หนักแค่ไหนก็มีเฮียคอยเคียงข้าง แต่อย่าทำงานทุ่มเทมากจนลืมคนข้างๆ ไปนะ เดี๋ยวเขางอลลล
ทำอาหารให้กินเป็นบางมื้อ รินน้ำให้ดื่มเป็นบางเวลา และที่สำคัญอย่าลืมทำการบ้านก่อนนอน คิๆ :o8:
-
สู้ๆครับ เอาไว้ว่างๆแล้วมาเล่าให้ฟังแบบชิวๆดีกว่า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟผมมมมมมม
:katai5: :katai5: :katai5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นกำลังใจนะน้องคิม
+1
-
รอนะครับ มาต่อไวๆนะครับ
-
ขอให้สอบได้เนนะคะ
สู้ สู้
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มารอพี่พี่คิมพี่ดิษนะฮะ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew3: :mew3: :mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ ฮัฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ไอพี่พาล น่าสงสารจัง ไม่รู้พี่เขาเป็นอะไรนะ ทำไมไม่ตัง อย่างอื่นอีกมากมาย
เชื่อว่าจริงๆไม่ใช่คนเลวร้าย ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:katai1: :katai1: :katai1:
-
คิม ดิษ รักษาสุขภาพด้วยนะ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอ คิมดิษ :hao6: :hao6: :hao6:
-
ต้องทำงานส่งต่อเสนอรัฐมนตรี แม้ในระบบราชการก็ต้องทำโอที เหนื่อยๆ....
แต่ก็เข้ามารอคิมและเฮียเสมอ :กอด1:
-
วันนี้มาพี่คิมพี่ดิษในสภาพที่...
v
v
v
:katai5: :katai5: :katai5:
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
สงสัยวันนี้คงแห้วอีกแล้วมั้ง
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
นอนตั้งแต่สองทุ่ม เหอะๆๆ เครียดนิดหน่อยครับ พอใกล้วันสอบมันอ่านหนังสือไม่ทัน อาทิตย์หน้าผมลาครับ ใช้วันพักผ่อนหมดเลย ไม่อย่างนั้นลงสอบเสียเงินฟรีแน่ๆ แฮะๆ วันนี้เลยมาขอพรเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ หุหุหุ ก่อนอื่นมาต่่อกันก่อน อาจจะอ่านแล้วมึนๆนะครับ เพราะไม่ได้ปรับอะไรเท่าไรครับ
*****************************************************************
คืนนั้น ผมกลับมาถึงหอพักก็ปาเข้าไปตีสี่เกือบตีห้าแล้ว ผมนอนหลับทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าชุดเดิมออกเลยครับ ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้เกือบเจ็ดโมง ความรู้สึกของผมตอนที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอวากดิษมันเป็นอย่างไร แต่ผมไม่มีเวลามากนักครับ เลยรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาด้านล่าง ไอวินนี่นั่งอ่านหนังสือรออยู่แล้วครับ
“ นั่งรอใครวินนี่ ” ไอวินลุกขึ้นทำตัวสูงใส่ผม
“ เมื่อคืนพี่ไปไหนมา ”
“ งานเลี้ยง แล้วก็ทำงาน แล้วก็ ...... ขึ้นรถก่อนปะ เดี๋ยวพี่พรีเซนต์สาย ” ไอวินยื่นมาแบมือขอกุญแจ แหม ช่วงนี้น่ารักไปไหมมึง
“ พี่พานนี่รันทดขนาดนั้นจริงอะพี่ ทำไมผมเห็นทำตัวน่าหมั่นไส้จัง ” หลังจากกินข้าวเช้ากันแล้ว ก็เดินทางไปทำงานต่อครับ
“ พี่ก็ยังไม่รู้ คงต้องค่อยๆคุยกัน ” ไอวินหันมามองหน้าผม
“ พี่ไม่ต้องไปสมาคมกับคนแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวจะวุ่นวาย ”
“ วุ่นวายยังไงวะ ”
“ พี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านไง ” โห แรงนะมึง
“ ยุ่งอะไรตรงไหนวะ บอกมาดิ ”
“ พี่ลืมหรือแกล้งลืมล่ะ พวกมันรุมซ้อมพี่ไม่ใช่เหรอ แล้วไอพานนั่นน่ะเหยียบอกพี่ด้วยซ้ำ พี่ยังจะมีอารมณ์ห่วงใยพวกมันอีก ” มันพูดซะผมเถียงไม่ออกเลยครับ
“ อืม พี่จะจำไว้ ”
“ ว่าง่ายไปมะพี่ ”
“ พอๆ ขับรถดีๆ ” ผมรู้สึกเห็นคล้อยตามมันนะ ถึงแม้ว่ามันจะยิ้มสดใสซื่อๆยังไง มันก็ไม่แน่ว่าจะเป็นนิสัยจริงๆของมัน ช่างเหอะ เอาไว้คิดทีหลังดีกว่า
พอผมมาถึงที่ทำงาน ผมก็เห็นน้องๆของไอพานกำลังยืนอยู่หน้าทางเข้า ไอวินกระตุกแขนเสื้อให้ผมเดินนำไป แต่ผมเห็นว่ามันเดินมาหาผมก็เลยกะจะคุยกับพวกมัน ไอวินก็เลยส่งสัญญาณว่าจะขอเดินเข้าไปก่อน แต่ก่อนเดินเข้าไป มันแอบมากระซิบผมครับ
“ พี่แม่งนิสัยแปลกคนว่ะ ” เออ กูก็แปลกของกูแบบนี้แหละ ฮุ้ว
“ พวกมึงมีอะไร ”
“ พี่ ผมโทรหาพี่พานไม่ได้ครับ ” หน้าตาตื่นมาเชียวมึง ไม่มีพี่ใหญ่คนเดียว กลายเป็นหมาหงอยกันหมด
“ แล้วเกี่ยวอะไรกับกูวะ ” ผมถามกลับไป
“ ช่างเหอะ กูบอกแล้วไง เค้าไม่สนใจพี่เราหรอก ” ไอเด็กคนนึงโพล่งขึ้นมา
“ ขอโทษครับพี่ ...... ไอเชี้ย มึงหัดมองมั่งได้ไหมว่าเค้านิสัยยังไง ” ด่ากันเองแล้วครับ
“ ตกลงยังไง กูมีพรีเซนต์งานนะ ”
“ คือว่า ...... ผมขอยืมรถไปดูพี่พานได้ไหมครับ ”
“ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกูจะไปอยู่ละ กูไปดูมันเอง พวกมึงกลับไปทำงานเถอะ ” ไอน้องสามตัวยืนมองตาแป๋ว
“ คือ ..... ”
“ เป็นอะไรมากไหมพวกมึง ” ไอคนที่ดูไม่ค่อยพอใจผมมากที่สุด เดินมายืนตรงหน้าผม
“ ไม่มีใครอยากคุยกับพวกผม ผมจะขอย้ายไปทำงานแบกข้าวแบกของเหมือนเดิมดีกว่า ผมไม่น่าเข้าเมืองตามพี่พานมาเลย ..... แม่ง คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงเมีย ชิบหายเลย ” พูดจบก็ทำท่าจะน้ำตาแตกอีก เฮ้ออ เอาไงดีวะกู
“ พวกมึงตั้งสติหน่อย ไม่คิดมั่งว่าพวกคนอื่นเค้าก็อดทนกับพวกมึงมามาก ตอนมึงมาใหม่ๆ มึงทำอะไรไว้บ้าง หัดคิดหน่อย แล้ววันนี้มึงไปช่วยทำงานที่คลังก็ได้ เดี๋ยวกูบอกให้พี่ริช เซนต์ออกให้ ” คือให้ไปทำงานชั่วคราวอะครับ เพราะดูท่าพวกมันทำงานแถวนี้โดยไม่มีพี่มันไม่ได้แน่ๆ
“ ขอบคุณครับพี่ ..... ที่ผ่านมาผมขอโทษครับ ”
“ เออ เอาไปบอกคนอื่นบ้างล่ะ กูไปละ ”
ผมรีบเข้าไปหยิบแฟ้มรายงานกับสำเนาที่ต้องส่ง แล้วรีบขับรถออกมา ผมนั่งมองเวลาแล้วเหลืออีกเกือบสองชั่วโมง ผมเลยไปหาไอพานตามที่พวกน้องๆมันขอ พอขับรถไปถึง ผมเดินไปเคาะๆๆๆ ประตูห้องของมันครับ
“ ....... เชี้ย อะไรเนี่ย ” เคาะไม่นาน ไอพานก็เปิดประตูออกมา สภาพคือ
“ ด่าทำไมวะ แล้วมาทำไม ” มันสวมแค่กางเกงใน ย้ำว่ากางเกงใน ตัวจิ๋วด้วยครับ ปิดน้องมันแทบไม่มิดอะ
“ ไม่รู้สึกอายอะไรเลยเหรอมึง ” มันกระพริบตาสองสามที
“ สรุปมาทำไม ”
“ น้องๆมึงห่วง เห็นไม่ไปทำงาน ” ยังติดตาอยู่เลยกู
“ มึงมองหน้าได้ปะ เวลาคุยอะ …… อายกูใช่ปะ ทำไม ไอดิษไม่เคยถอดเสื้อหรือไง ”
“ กูไม่อายมึงหรอก แค่เกรงใจเฉยๆ ” ได้ยินมันหัวเราะหึหึ
“ กูไม่ว่าหรอก มองเหอะ ” เออ ท้าทายก็ใช่ปะ ผมก็เลยมองเลยครับ แล้วยิ้มให้แม่งด้วย
“ รีบไปทำงานซะด้วยนะ น้องๆมึงเสียขวัญหมดละ ”
“ ...... อย่ามองแบบนั้นดิวะ ”
“ อ้าว ไอนี่เฮ้ย พอมองก็ว่า ไม่มองก็ว่า ประสาทว่ะ ”
“ ...... เข้ามาก่อน เดี๋ยวกูโทรบอกน้องๆ กูไปพรีเซนต์ด้วยดิ ”
“ ไปทำไม เสียงานเสียการเปล่าๆ ” ผมตอบมัน
“ กูอยากตามไปด้วย เข้ามาๆ ” มันลากผมอย่างกะจะลากไปข่มขืนเลยครับ พอเข้ามามันก็ผลักผมนั่งลง แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ ทีนี้ได้มองรูปร่างนักกีฬาแบบเต็มๆเลยครับ หุ่นมันนี่นะ
“ เออ พวกมึง กูจะไปพรีเซนต์งาน ...... อะไรนะ ..... เออๆ เดี๋ยวบอกให้ ” พอวางสาย มันก็นั่งลง
“ หึ มึงนี่ นิสัยดีกว่าหน้าตาเยอะนะ ”
“ เหรอ แสดงว่ากูต้องเป็นคนดีมากเลยล่ะสิ ” ไอพานทำหน้าหมาสงสัยครับ
“ อะไร ”
“ กูก็หล่อขนาดนี้ มึงบอกว่านิสัยดีกว่าหน้าตา แสดงว่า .... ”
“ พอเลย ไอเกย์หลงตัวเอง ” ว่าเกย์อีกไอสัดนี่
“ กูไม่มีเวลาแล้ว กูไปนะ ”
“ รอหน่อยๆ กูอยากไปจริงๆ ไม่นานหรอก ” มันรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำมันเป็นแบบเปิดอะครับ คือไม่ได้มีกำแพงปิดถึงเพดาน เหมือนกับว่าอยู่ในห้องเดียวกัน มันยังอุตส่าห์ตะโกนว่าห้ามแอบดูอีก กวนชิบหายเลย
พอมันแต่งตัวเสร็จ เราก็รีบขึ้นรถแล้วออกตัวทันที ทันใดนั้นก็นึกออกว่า มันมีปัญหาเรื่องกินอาหารไม่ตรงเวลา ก็เลยนึกสงสารมันครับ
“ มึงกินข้าวหรือยัง ”
“ ให้กูกินข้าวในฝันหรือไงล่ะ ”
“ ปากหมาว่ะ ถามจริง มันไปคั่วหญิงคนนั้นติดได้ไง นิสัยชั่ว ปากหมาขนาดนี้ ” ผมว่ามันครับ กะจะแค่หยอกๆ แต่มันซึมไปเฉยๆเลยครับ
“ ถ้ากูถามว่า มันหลอกล่อไอดิษได้ยังไง มึงจะตอบกูไหม ”
“ ไม่เห็นจะยาก แต่ไม่ใช่หลอกล่ออย่างที่มึงเข้าใจแล้วกัน ” ผมสวนกลับไป
“ งั้น มึงเล่าให้ฟังทีดิ เรื่องของมึงกับดิษน่ะ กูเคยได้ยินดิษพูดถึงขนาดว่า ชีวิตมันมีความหมายเพราะมัน ทำไมมันต้องพูดถึงขนาดนั้น ” มันพูดขนาดนั้นจริงเหรอ ภูมิใจว่ะ ฮ่าๆๆ
ระหว่างทางไปพรีเซนต์ ผมเล่าให้มันฟังในเรื่องสมัยเด็กๆ เพราะยังไงก็เล่าให้ฟังได้ไม่หมด มันก็นั่งฟังเฉยๆ ไม่ออกความเห็นหรือกวนอะไรผม พอเล่าจบช่วงเด็กๆ คือถึงช่วงที่ผมตกต้นไม้ มันโดนพ่อมารับกลับไป มันก็มองหน้าผมอีกรอบ
“ หึ ”
“ อะไร อารมณ์ไม่ดีอีกหรือไง อ่ะ ซื้อข้าวกินไวๆ กูรออยู่ชั้นสองที่เค้าพรีเซนต์งาน รีบมาด้วย ” ผมยื่นเงินให้มันร้อยนึง
“ กูไม่หิว ” มันไม่ยอมรับครับ
“ กูให้ยืม เงินออกเอามาคืน ไปเร็วๆ ”
“ หึ ” มันรับเงินไปครับ เฮ้อ ไอนี่มันนิสัยประหลาดเนอะ
ไม่นานมันก็กลับมา ถือน้ำดื่มมาให้ผมด้วยหนึ่งขวด พอถึงเวลาให้พรีเซนต์เราก็เข้าไปกันครับ ความจริงแล้วมันเป็นข้อตกลงของผู้ใหญ่เค้าแล้วครับ เราเหมือนกับว่ามาให้เค้าเห็นตัวกับแผนงานเฉยๆ
เสร็จงานช่วงบ่าย ผมก็จะเอามันไปส่งที่ทำงาน แล้วจะไปหาดูอาการของวากดิษซักหน่อย แต่ไอพานก็ขอตามไปอีก ผมไม่อยากว่าอะไรคนป่วยครับ ก็เลยพามันมาด้วย
วากดิษผ่าตัดไปสี่เกือบห้าชั่วโมง ต้องอยู่ห้องปลอดเชื้อสองวัน วันนี้เป็นวันแรกครับ แม่วากดิษบอกผมว่า เค้าคงไม่ตื่นง่ายๆ ให้นอนหลับไปก่อน ผมกะจะมาเฝ้าดิษอีกครั้งตอนค่ำครับ ถึงเห็นแค่ร่างเลือนรางผ่านกระจกก็ช่าง
“ ดิษยังไม่ออกมา ทำไมต้องมาตอนค่ำอีก ” ไอพานถามผมครับ
“ คนไม่มีหัวใจแบบมึงไม่เข้าใจหรอก ”
“ หยุดว่ากูซะที !!!!! ”
“ เฮ้ยๆ ไม่เห็นต้องโกรธเลย รู้อยู่ว่ากูพูดเล่นๆ ” ผมบอกมัน
“ กูจะบอกอะไรมึงนะ ...... ห้องพักที่กูเช่าเอาไว้มีเซ็กส์กับผู้หญิงคนนั้น ก็กูเงินมาเช่า รถก็กู้เงินมาผ่อน เสื้อผ้าหน้าผมของกู กูต้องทำให้เค้าประทับใจ กูรักเค้ากูถึงต้องทำ ตอนนี้กูไม่เหลืออะไรแล้ว กูเลยต้องเสี่ยงเข้ามาทำงานแทนดิษ ถึงเป็นช่วงสั้นๆก็ก็พร้อมจะทำงานหนัก เผื่อว่าถ้าได้ตำแหน่งส่วนนี้ กูจะได้มีเงินเหลือเก็บบ้าง กูทำงานมาห้าหกปี กูยังไม่มีเงินเก็บเลย พ่อแม่กูก็ต้องทำนาอยู่ เงินทุกบาทกูส่งให้พ่อให้แม่กู กูไม่ใช่คนไม่มีหัวใจเว้ยยยยยยย ” ผมต้องหยุดรถแล้วจอดข้างทางครับ
“ ใจเย็นหน่อยๆ กูขอโทษ ” น้ำตามันนองหน้าเลยครับ
“ รู้ไหมทำไมกูถึงไม่ชอบมึง เพราะมึงได้ดีเร็วมาก กูเข้าใจว่าเพราะมึงให้ไอดิษขี่ให้ไอดิษปี้ถึงได้ดีขนาดนี้ ”
“ แล้วตอนนี้มึงคิดยังไงล่ะ ”
“ กูยอมรับว่ามีฝีมือ ...... แล้วกูก็คิดผิด กูน่าจะผูกมิตรกับมึงมากกว่า ” เรานั่งอยู่เฉยๆกันนานพอสมควร
“ ในเมื่อเข้าใจกันดีแล้ว มึงก็อย่าคิดมากไป กูไม่ติดใจอะไรกับมึงหรอก ”
“ กูว่าจะขอกลับไปทำงานเก่าๆดีกว่า ” ผมไม่อยากจะปลอบหรือพูดอะไรตอนนี้ครับ ก็เลยนั่งเงียบๆ
พอกลับมาถึงที่ทำงาน ผมก็ต้องเข้ามาทำงานค้าง ซึ่งส่วนนึงเป็นงานแทนพี่ริช รายนั้นต้องไปทำหน้าที่ผู้จัดการครับ ก็เลยหนักนิดหน่อย ขณะที่ไอพานกำลังจะโดนกรรมการสอบสวน ก็เลยถูกห้ามใกล้กับผม ก็แปลกดีครับ
“ พี่ริชครับ ”
“ พี่วุ่นๆอยู่เลยนะ มีอะไรหรือปล่าว ” พี่แกก็อึดดีนะครับ เมื่อวานยังเมาหัวจะทิ่มอยู่ร่อมร่อ
“ พี่ ส่งเรื่องไอพานหน่อย ”
“ หืม คิมจะเอาเรื่องเหรอ ถ้าเอาจริง มันหลุดแน่ๆ เผลอๆโดนไล่ออก ” ดูเข้าพูดเข้า
“ ไม่ใช่อะพี่ ”
“ แล้วให้พี่ส่งเรื่องอะไร ”
“ ให้มันมาทำงานแผนกเราดิ แทนที่ผมไง ”
“ คิม ...... พี่ไม่ส่งให้หรอก ” ผมลากเก้าอี้มานั่งกับคุยกับพี่ริช
“ พี่ ..... อันนี้ผมขอ ถือว่าช่วยดิษมันนะพี่ ”
“ ไปสัญญากันตอนไหน ในฝันเหรอ ” พูดเหมือนไอพานเลย ท่าทางจะพอๆกันนะเนี่ย
“ ยังไงก็ต้องมีคนทำงานนะพี่ อีกอย่างมันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ” พี่ริชจ้องหน้าผม
“ อย่าบอกนะว่า .... นอกใจดิษแล้ว ”
“ เฮ้ย พูดอะไรน่ะ ” พี่ริชหรี่ตามองผมอีกครับ
“ ได้ยินว่า มันเก่งเรื่องอย่างว่ามากนะ อั่นแน่ ....... ” แกล้อเล่นนั่นแหละครับ แต่เอาซะผมขนลุกเลย เหอะๆๆ
“ ไม่ใช่จริงๆพี่ คือ ....... ”
“ มันไม่ใช่ว่าจะทำกันง่ายๆนะ เพราะมันเป็นเรื่องผิดข้อบังคับไปแล้ว ยกเว้น .... ”
“ ผมถอนเรื่องใช่ปะ ”
“ คิม ถ้าทำแบบนี้ มันจะไม่ดีกับตัวคิมเองนะ ” อะไรกันน่ะ
“ ยังไงครับพี่ ”
“ เพราะคนไม่ชอบพานไง ถ้าคิมยอมครั้งนี้ คนจะนินทาเอา เพราะตอนนี้เค้าก็นินทาว่ามันใช้อย่างว่าหากิน ” ไอพานนี่โดนหนักแฮะ
“ งั้นผมขอกลับไปคิดก่อนแล้วกันพี่ ”
“ อืม ” เฮ้อ เอาไงดีวะ ถ้าผมช่วยมันคราวนี้ ผมก็อาจจะเดือดร้อน แต่ถ้าผมนั่งเฉยๆ ก็เท่ากับปล่อยให้มันถูกเข้าใจผิดอยู่แบบนี้ ทั้งๆที่มันไม่เลวร้ายขนาดนั้น ผมจะทำยังไงดีนะ ดิษก็ไม่อยู่ให้ปรึกษาซะด้วย ตอนนั้นเองที่รอยยิ้มกับน้ำตาของไอพานเวียนเข้ามาที่ความทรงจำในหัวของผมอีกครั้ง เฮ้อ กูจะเอายังไงกับมึงดีวะไอพาน
****************************************************************
เรื่องกับไอพานนี่ ยาวครับ ถึงเรื่องเกิดแค่ไม่กี่วันก็จริง แต่มีเหตุการณ์เยอะ ต่อคราวนี้ ผมบอกก่อนล่วงหน้าเลยครับว่าผมคงไม่มาต่อจนกว่าจะสอบเสร็จวันที่ 6 เมษายน แน่ๆ เพราะจะอ่านหนังสือสอบอย่างเดียว ผมแอบไปย้ำวากดิษว่าเข้ามาบ้างก็ดี เผื่อมีคนคิดถึง รายนั้นตอบอือๆ ก็ลองดูนะครับ ถามไถ่อะไรเค้าไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเห็นเยอะๆก็ทนไม่ไหวเองแหละ ฮ่าๆๆ
แล้วพบกันเมื่อเสร็จสงครามนะครับ ขอบคุณทุกคนครับผม
-
:z13:
ขอให้น้องคิมโชคดี สอบผ่าน :กอด1:
รอคุณดิษ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอให้คิมสอบได้นะคะ :mew3: :mew3:
-
น้องคิมเก่งอยู่แล้วสอบแค่นี้ชิวๆ พี่มั่นใจ
ปล.มาลงชื่อรอท่านว๊ากข้าวกลัองก่อนเลย
ปล.ตอนนีัหล่ะครับ อารการดิษเป็นไงบ้าง
-
ขอให้สอบผ่านนะค่ะ :3123: :3123:
-
ขอให้สอบผ่านนะคะ :L2:
:L2: :pig4: :กอด1: :L2:
-
ขอให้น้องคิมสอบผ่านจ้า :L2:
คิดถึงวากดิษ ตอนนี้สุขภาพเป็นไงบ้างล่ะ :L2:
-
ขอให้สำเร็จดังใจหวังนะคะ
ส่วนเนื้อเรื่องตอนนี้ก็เหมือนคิมที่แล้ว ๆ มา ใจดีจนทำให้คนอื่นคิดว่ามีใจ
-
โชคดีเกทเอนะคะ
-
ขอให้คิมโชคดีนะ สมหวังกับทุกสิ่งค่ะ
ขอให้พี่ดิษหายดี กลับมาแข็งแรงไวๆ
-
สอบผ่านเเน่นอน สู้ๆ :a2:
-
เป็นกำลังใจนะน้องคิม
+1
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
เป็นโอกาสดีที่พี่ดิษจะมาเผาคิมให้เเฟนเล้าฯได้อ่านกันล่ะ 555555
-
ขนาดไอพานทำร้ายคิมได้ขนาดนั้นแต่คิมกลับยื่นมือช่วย ไม่ได้ผูกใจเจ็บเครียดแค้น
เฮียควรภูมิใจมากๆ ที่มีแฟนจิตใจดีอย่างคิม ถึงว่าเป็นต้นเหตุให้เฮียรักคิมมาตั้งแต่เด็ก เพราะคิมเป็นคนชอบช่วยเหลือ :กอด1:
สอบผ่านโดยง่ายนะคิม ว่าแต่เก็บตัวอ่านหนังสือสอบยาวอย่างนี้ เฮียต้องอดทำการบ้านด้วยไหมเนีย คิๆ
อย่าทำร้ายแฟนที่คุณรักด้วยการให้อีกฝ่ายช่วยเหลือตัวเอง คึๆ :ruready
-
อ่านหนังสือสอบ แล้วก็ให้สอบได้เต็ม รีบๆ กลับมาเล่าต่อ จะได้ไม่เป็นภาระของติ่ง
-
ขอให้ประสพผลสำเร็จกับการสอบนะครับ
-
ขอให้ผ่านตามที่หวังและตั้งใจน่ะจ๊ะน้องคิม คิดถึงวากดิษมากๆ หายดียังเนี่ย เข้ามาดูแลFCแทนน้องคิมหน่อยน้า
-
สู้ๆนะครับพี่ ผมเชื่อว่าพี่ทำได้
แล้วผมจะมารอนะครับ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สอบเสร็จ
get A
เย่ะ!
:a2:
คิมไม่อยู่
แอบคุยเฮีย..ดีก่า
อิอิ
:hao6:
-
โชคดีนะครับ
-
ขอให้พี่คิมสอบผ่าน สมกับที่ตั้งใจไว้ พี่คิมทำได้ และขอให้พี่ดิษหายไวไว เป็นห่วงครับ
-
ตั้งใจอ่านหนังสือนะ ขอให้สอบผ่านฉลุยจ้า
-
สู้ๆครับ ได้เอมาแบบชิวๆเลยนะครับ เป็นกำลังใจให้ o13
-
มารอให้กำลังใจพี่ครับ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เรื่ิองระหว่างพานกับคิม
ยังไม่พูดอะไรดีกว่า
รอตอนต่อไปนะคะ
แต่มาให่กำลังใจคิม สอบผ่านฉลุยนะคะ
-
:L2:
ขอให้น้องคิมอ่านหนังสือตรงกับข้อสอบ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล.พี่ดิษถ้าว่างก็มาทักทายกันนะคะ
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เอาดอกไม้มาฝากด้วย
:L2: :L2: :L2:
-
คิมใจดีตลอด....งานจะเข้ามั้ย :hao7:
ขอให้สอบผ่านฉลุย :3123:
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษอะ
:n1: :n1:
-
ตามอ่านจนคบ
ให้นิยามเลยว่า
รักแท้มักมาคู่กับอุปสรรค
ขอให้รักกันนานๆ นะ
อีกเรื่อง พอคบกันแล้วพี่ข้าวกล้องน่ารักอ่ะ พูดกะคิมเพราะทู๊กคำ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
:n1:
-
เหอะๆๆ ยังหาบทสรุปไม่ได้ค่ะ....ไว้รอคิมมี่กลับมาเฉลย หุๆๆๆ
-
ขอให้สอบผ่านนะครับพี่คิม :katai2-1: รอครับ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แอบมาส่อง :katai5:
-
:m7:
:m22:
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
นายพานก็น่าเห็นใจเหมือนกันนะ แต่จริงๆทางเลือกตั้งเยอะไม่น่าทำแบบนี้ แต่เรื่องก็ผ่านมาแล้วโน้ะ จะเป็นไงต่อก็ว่ากันปายยยย
พี่คิมเป็นไงบ้างน๊า อ่านหนังสือหัวหมุนติ้วๆ โชคดีกับการสอบนะคะ
พี่ดิษหายดีรึยัง ดูแลสุขภาพด้วยน๊าทั้งสองคน
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คอยอยู่นะงับ
-
สอบได้นะคิม...ไม่รู้วันนี้มีประชุมไหม เห็นวันพฤหัสบอกมีประชุมทุกอาทิตย์
ส่วนมากเท่าที่ประชุม รู้สึกจะมีแต่งานเข้า แล้วก็ต้องเร่งรีบทำ... :katai4:
คิมเป็นคนเก่ง บริหารจัดการได้อยู่แล้ว แต่อาจจะเหนื่อยเพราะประจวบกับมีสอบพอดี แอ๊ะ หรือว่าลายาวอ่ะ...
เฮียดูแลน้องด้วยนะ ชาร์ตพลังบ่อยๆ คิๆ :hao5:
ช่วงนี้กลางวันร้อนมาก แดดเปรี้ยงๆ เลย แทบไม่อยากออกจากอาคาร เปิดแอร์ก็ต้องเปิดตามเวลา เปิดทั้งวันก็ไม่ได้
อากาศร้อนแต่อย่าอารมณ์ร้อนใส่กันนะ ห่วง... :mew1:
เฮียพาน้องไปกินน้ำแข็งใสด้วย อย่อยยยย และคลายร้อน
-
สอบได้นะคิม...ไม่รู้วันนี้มีประชุมไหม เห็นวันพฤหัสบอกมีประชุมทุกอาทิตย์
ส่วนมากเท่าที่ประชุม รู้สึกจะมีแต่งานเข้า แล้วก็ต้องเร่งรีบทำ... :katai4:
คิมเป็นคนเก่ง บริหารจัดการได้อยู่แล้ว แต่อาจจะเหนื่อยเพราะประจวบกับมีสอบพอดี แอ๊ะ หรือว่าลายาวอ่ะ...
เฮียดูแลน้องด้วยนะ ชาร์ตพลังบ่อยๆ คิๆ :hao5:
ช่วงนี้กลางวันร้อนมาก แดดเปรี้ยงๆ เลย แทบไม่อยากออกจากอาคาร เปิดแอร์ก็ต้องเปิดตามเวลา เปิดทั้งวันก็ไม่ได้
อากาศร้อนแต่อย่าอารมณ์ร้อนใส่กันนะ ห่วง... :mew1:
เฮียพาน้องไปกินน้ำแข็งใสด้วย อย่อยยยย และคลายร้อน
คอมเม้นนี้น่ารักจัง ฮ่าๆๆ
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สู้ๆครับ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษคราฟฟฟฟฟฟฟฟ
:mew1: :mew1: :mew1:
ปล.คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
วันที่ 6 แล้ว...คิมคงสอบเสร็จวันนี้ :L2:
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
มาทุกวันเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai1: กลับมารายงานตัวก่อนนะครับ แฮะๆๆ ไม่ไหวๆ เหนื่อยมากเลย สอบจบก็กลับมาเคลียร์งานที่ค้างหลายวัน สนุกดีครับ คาดว่าจะต่อได้ครับ แต่ขอไปพักซักหน่อย ปวดข้อมือ เขียนเยอะไปหน่อย หึหึหึหึ
ขอบคุณและขอโทษที่หายไปหลายวันนะครับ
-
:mc4: กลับมาแล้้ว :mc4: สอบผ่านแล้ว ใช่ไหมคะ :mc4: :mc4:
รออ่านอยู่นะคะ :hao6: :hao6:
-
มาปูเสื่อรอนะน้องคิม
-
เย้...คิมมาแล้ว :mc1:
-
:katai2-1: มาแล้วมาแล้วรอรอรอมาต่อไว ๆ นะค่ะ
-
2 สู้จ้าน้องคิม :กอด1:
-
มาเข้าแถวรอด้วยคนค่ะ :katai2-1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟ
แต่ง่วงมากๆเลย
:t3: :t3: :t3:
-
คิดถึงพี่คิมมากๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
อ่านเรื่องราวของพี่คิมกับพี่ดิษแล้วรู้สึกผูกพันธ์อย่างบอกไม่ถูก
ถึงเราจะไม่เคยคุยกัน ไม่รู้จักกัน แต่ผมกลับรู้สึกดีมากๆที่ได้อ่าน ได้รับรู้ชีวิตที่ดำเนินต่อไปของพี่ๆ
อาจเพราะผมประทับใจปนอิจฉาความรักของพี่ๆละมั้ง ฮ่าๆ (ผมก็ลูกพระพิรุณเหมือนกันนะเออ :D) :n1:
ขอให้พี่คิมพี่ดิษมีความสุขและสมปรารถนาในสิ่งที่หวัง
สุขสันต์วันปีใหม่ไทย(ล่วงหน้า)ครับ ^^ :mew1: :mc4: :mc4:
-
ยังไม่มา
-
รอจ้า
-
:z3: รอ :z3:
-
สู้ๆค้าบน้องคิมคนเก่ง รออยู่ๆคิดถึงมากมาย
-
พักผ่อนเยอะๆนะน้องคิม
ว่างก็มาต่อแล้วกัน555555
ปล.จากใจคนรอ ฮิ ฮิ
:L2:
-
ใกล้ถึงสงกรานต์แล้ว เฮียจะพาน้องไปเที่ยวที่ไหนบ้างไหมเอ่ย... :L2:
ขับรถก็ระวังด้วยนะทั้งคิมและเฮีย ช่วงนี้รถออกต่างจังหวัดเยอะมาก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
ว่างๆ หายเหนื่อยแล้ว มาต่อให้หายคิดถึงด้วยนะ
-
ผิดสัญญา
:z3:
-
วันนี้ก็ไม่รู้ มาหรือเปล่า
-
:hao7: สวัสดีและยินดีต้อนรับเพื่อนใหม่ที่แวะเข้ามาอ่าน ทักทายกันนะครับ :L2:
สงกรานต์ปีนี้ ผมมาอยู่บ้านแม่ครับ ก็เลยเอาแต่บันทึกช่วงหลังนี้มา มีเรื่องจะเล่าอยู่ 2 เรื่อง แต่อาจจะสั้นๆครับ เพราะพิมพ์จากบันทึก เรื่องบันทึกหลัก ผมก็จะกลับมาพิมพ์หลังย้ายข้าวของที่ทำงานครับ พอดีว่าเค้าเลือกให้ไปทำงานด้านกฎหมายโดยตรง สงสัยจะติดใจฝีมือ คิคิคิคิ ก็เลยมีปัญหางอนกับวากดิษนิดนึงๆ เอาเป็นว่า ลองอ่านดูแล้วกันครับ
*******************************************************************
ใบแทรก เรื่องก่อนวันสอบ
วันที่ 6 เมษายน 2557 ผมไปสอบเนติบัณฑิตอย่างที่มารายงานตัวไว้ ผมสอบวันแรกวันที่ 30 มีนาคม 2557 วันนี้เป็นอีกกลุ่มวิชาครับ
" ว่าไงนะ " วันที่ 5 ผมเดินทางมานอนพักที่กรุงเทพ เพราะอยากจะทำสติให้ดีก่อนเข้าสอบ พร้อมกับทบทวนเนื้อหาไปด้วย
" พี่กำลังขับรถไปหานะ เดี๋ยวไปหาข้าวกินกัน " ทีแรกเค้าว่าจะไม่มาครับ
" มันเหนื่อยนะ พี่จะมาทำไม วันอาทิตย์ก็เดินทางกลับแล้ว " ผมบอกเค้าครับ
" ไม่ทันแล้ว พี่ออกมาไกลแล้วล่ะ เดี๋ยวเจอกันที่รัก " เหอะๆๆ
หลังทบทวนเนื้อหาบางส่วน ผมนอนเล่นพลิกไปพลิกมา ดันหลับไปครับ ตื่นมาอีกที วากดิษก็โทรมาหาผม ถามว่าผมพักที่ไหน ผมก็บอกเส้นทางไป แล้วออกมารอที่ล็อบบี้
" ปะ เข้าห้อง " พอมาถึงพี่ท่านไม่พูดอย่างอื่นเลยครับ พูดทีคนมองกันเป็นแถบ
" พูดไรเนี่ย "
" อ้าว พี่ขับรถมาไกล อยากเข้าห้องไวๆไง " พูดดังอีก
" มาๆ " ผมจะช่วยเค้าถือกระเป๋า แต่รายนั้นไม่ยอมครับ ผมก็เลยตามใจ
มาถึงห้อง วากดิษก็ถอดเสื้อผ้า คาดผ้าเช็ดตัว แล้วมองมาทางผม
" ท่าทางยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่ รออะไรอยู่เหรอ " พูดไปก็ทำตาแวววาวใส่กูอีก
" ทะลึ่งว่ะ พอมาถึงปุ๊บ พี่ก็โทรมา จะให้ทำอะไรได้ " วากดิษพยักหน้า
" งั้นอาบน้ำด้วยกันเหอะ ปะๆๆ " พูดเหมือนจะชวนนะครับ แต่ความจริงทั้งลากทั้งดึงเลย ผมก็เลยเข้ามาอาบน้ำด้วย ระหว่างอาบกัน ดิษก็พูดกวนๆด้วยว่า
" ไม่ติดว่าพรุ่งนี้สอบนะ ..... หึหึหึหึ "
" ตลอดๆ "
พอออกมา วากดิษก็ให้ผมนั่งอ่านหนังสือ ผมก็ทบทวนเบาๆครับ เพราะก่อนสอบแล้วไม่น่าจะไปเคร่งเครียดอะไรมากนัก
" มองอะไรน่ะ " ขณะที่ผมอ่านหนังสือ วากดิษก็เอาแต่มองผมครับ
" เราทำงานห่างกันเนอะ พี่ไม่เคยเห็นคิมทำท่าจริงจังแบบนี้มาก่อนเลย "
" แล้วเป็นยังไง " ผมถามต่อ
" ดูเท่ดี มิน่ามีแต่หนุ่มมารุมตอม " ท่าทางจะอยากชิ่งใส่พี่พานครับ หุหุหุหุ
" ไม่หรอกน่า ใครจะเนื้อหอมเท่าพี่วากสุดหล่อ "
" จ้าาาา อ่านหนังสือต่อได้แล้ว พี่จะออกไปซื้อน้ำกับขนมมาให้ " ความจริงวากดิษมาด้วยก็ดีครับ ผมไม่ต้องไปหาซื้อของกินเอง แฮะๆๆ
ตกเย็น เราเดินออกไปหาข้าวกินกันครับ ดิษให้ผมเลือก ผมเลือกร้านอาหารตามสั่งธรรมดาครับ วากดิษก็ยิ้มๆ แล้วก็ตามใจผมครับ
หลังกินข้าวเย็นแล้ว ผมกับวากดิษก็กลับมาที่ห้องพัก ความจริงวากดิษไม่ค่อยอยู่นิ่งนะครับ ชอบเดินเล่น ชอบพูด ชอบมาจับไม้จับมือ แต่ครั้งนี้ผิดคาดครับ เค้านิ่งมาก ส่วนใหญ่นอนดูทีวีอย่างเดียว
" พี่รบกวนไหมอะ ปิดทีวีดีปะ "
" ไม่ต้องหรอก คิมก็เปิดทีวีไปด้วยตลอดอยู่ละ " วากดิษพยักหน้าหงึกๆ เออ เป็นเด็กว่าง่ายไปเลยนะ
วากดิษเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆก็มาเจอหนังเรื่องนึงครับ วากดิษอุทานนิดนึง ผมก็เลยถามเค้าครับ
" ตกใจอะไรเหรอ "
" คิมเคยดู Brokeback Mountain ไหม หุบเข้าเร้นรักอะไรเนี่ย "
" ไม่อะ มันคือ ? " ผมไม่รู้จักจริงๆครับ ยืนยันด้วยเกียรติเลย
" ไอโจบอกว่าเป็นหนังของเกย์สองคน เศร้ามาก พี่ดูเรื่องนี้นะ " ผมก็ได้แต่ยิ้มดิครับ ปกติเค้าไม่เคยถามผมแบบนี้หรอก
" ตามใจๆ "
ผมอ่านตัวบทกฎหมายไปพลาง ก็มองดูหนังไปพลาง แต่ที่น่าหัวเราะที่สุดก็คือ ไอคนที่อยากดู ดันทำตาปริบๆ บางทีก็งีบหายไปซะอย่างงั้น ตลกดี แต่ขณะที่ผมกำลังมองวากดิษเพลินๆ หนังดำเนินมาถึงตอนที่ผู้ชายสองคนที่เป็นคู่รักหลบๆ กำลังเถียงกันอย่างหนัก แล้วก็มีคำพูดจากตัวละครขึ้นมาประโยคนึงว่า
" เราอยู่กันสองคนมายี่สิบปี เรามีอะไรบ้าง นอกจากภูเขาลูกนี้ " ผมเหมือนโดนตบหัวอย่างจังเลย
" ............ " ผมไม่อยากให้วากดิษได้ยินเลยครับ เพราะรายนั้นเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อย ขี้กังวลมากๆ โดยเฉพาะเรื่องของผม เกิดมาได้ยินประโยคแบบนี้เข้า จะพาลนอนไม่หลับ
" ได้ยินปะ " แต่ที่ไหนได้ครับ พอหันกลับมา วากดิษลืมตามองผมอยู่แล้ว
" หนังเศร้าจริงๆเนอะ " สรุปแล้ว ตอนจบ ผู้ชายคนนึงตาย อีกคนนึงยังอยู่ครับ ผมไม่ได้ดูละเอียดนัก จับใจความคร่าวๆว่า ผู้ชายสองคนนี้ ดันรักกันในสังคมที่ไม่ได้ยอมรับเลย ต้องพยายามใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติ แต่ในที่สุดก็จบลงโดยพังพินาศทั้งหมด ผมก็เลยกะว่าจะกลับมาดูอีกทีหลังสอบ คืนนั้นพอหนังจบก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่าแล้ว ผมเลยตัดสินใจนอนเลย
" พี่ขอกอดได้ไหม "
" หึหึ เป็นอะไรไหม คุยได้นะ " อาการแบบนี้ แสดงว่าเกิดวิตกจริตอีกแล้วครับ
" ไม่เอา เดี๋ยวน้องนอนไม่หลับ "
" คิมสอบบ่ายสองนู้น มีอะไรพูดไปเถอะ "
" หนังเมื่อกี้น่ะ ...... ทำพี่กลัวเหมือนกันนะ "
" กลัวอะไรล่ะ "
" ถ้าเราคนนึงเป็นเหมือนคนในหนัง เราคงจะ ...... " จังหวะที่กำลังจะร่ายต่อไป ผมเอามืออุดปากเค้าไว้ครับ
" ถ้าจะเป็นแบบนั้นจริง คงเป็นตั้งนานแล้วล่ะ เลิกกลัวได้แล้วผู้ใหญ่โง่ "
" งั้นพี่ก็นอนหลับแล้วล่ะ นอนฝันดีที่รัก " เดี๋ยวนี้ชอบคำนี้เหลือเกินนะ วากบ้า
************************************************************************
เรื่องนี้ดูไม่มีอะไรนะครับ แต่คือ ใครที่ดูหนังเรื่องนี้แล้ว จะรู้ว่า ชีวิตรักอย่างเราๆ เป็นอะไรที่ทั้งโชคดีและมีค่ามาก สำหรับคนที่หาเจอ ผมก็เลยอยากยืนยันคำเดิมว่า ขอให้ทำใจสงบไว้ อย่าคิดว่าทำไมไม่มีๆ ซักวันถ้าดันมี ขอให้รักษาไว้นะครับทุกคน
วันนี้ขอมาต่อก่อนครับ เพราะแอบคิดถึงคนอ่าน พรุ่งนี้ผมจะไปไหว้กับทำบุญให้กระดูกของบรรพบุรุษฝั่งแม่ครับ แล้วผมจะกลับมาต่อใบแทรกอีกเรื่องครับ
เรื่องงาน ผมย้ายมาทำงานคนละที่กับดิษแล้วครับ รายละเอียดเอาไว้เล่าอีกที วันนี้แอบง่วง แฮะๆๆ
ปล. สาเหตุที่วากดิษไม่ได้มาพูดคุย เพราะ ...... จำพาสเวิร์ดผมไม่ได้ ก็เลยไม่กล้าโพสต์ ไม่ยอมถามผมด้วย บอกกลัวผมเสียสมาธิ เหอะๆ ยังไงพรุ่งนี้หลังทำบุญแล้วจะให้เค้ามาพิมพ์คุยนะครับ
-
ผมจะมารอนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
พี่ดิษพี่คิม
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักจัง ทั้งพี่คิมและพี่ดิษเลย :D
-
ดิษนี่น่ารักและรักคิมตลอดจริงๆ
จะรอวากดิษเข้ามาในทู้นะคิม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วมีความสุขจังครับ เหมือนที่คิมบอกชีวิตแบบเราการที่จะหาคู่ที่แท้จริงนั้นหายาก บางคู่แม้เจอแล้วแต่ธรรมชาติก็พาเราแยกจากกัน แต่ที่สำคัญผมว่า เราใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันคุ้มหรือเปล่า แม้ชีววิตๆม่ยืนยาวแต่ความรักไม่มีวันหมดอายุครับ
-
มีความสุขในวันสงกรานต์ทั้งคิมและเฮีย...เล่นน้ำกันด้วยนะ :L1:
พูดถึงหนังจำได้ว่ามีฉากฟีเจอริงกันบนหุบเขา สงสัยเฮียคงงีบตอนนั้น ไม่งั้นคง... :hao6:
-
:mew3:สุขสันต์วันปีใหม่ไทยค่ะ :mew3:
-
สวัสดีปีใหม่ไทยครับพพี่คิมพี่ดิษ มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ในทุกๆสิ่งครับ
-
รัก เข้าใจ เกรงใจ ใจเขาใจเรา มีความสุขกับสิ่งที่เป็นเรา
มีความสุขมากๆนะคะพี่ดิษพี่คิม :L1:
-
สวัสดีวันสงกรานต์จ้าสองหนุ่มดิษ-คิม
ให้ความรู้สึกอบอุ่น ห่วงใยดีจังเลย
การมีคนรักอยู่ใกล้ ๆ คอยเป็นกำลังใจให้กัน พูดคุยปรึกษามันดีอย่างนี้เอง
ปล.เป็นหนังในดวงใจอีกเรื่องหนึ่งเลยล่ะ แม้จะจบเศร้าก็ตาม
-
พี่ดิษโคตรดี เกรงใจน้องคิมทุกอย่าง
จะทำอะไรถามตลอด กลัวรบกวนสมาธิน้องคิมอ่านหนังสือ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ดิษ
รักษาผู้ชายดีๆ คนนี้ไว้นะจ๊ะน้องคิม
-
จะรอออออออออ มาต่อให้อ่านไว ๆ นะจ๊ะ
-
การมีคนรักที่เข้าใจ ห่วงใย ดูแลกัน นี่มันมีความสุขจริงๆเนอะ :mew3:
ขนาดแค่เราได้มองจากมุมของคนอ่านเรื่องราวไม่ได้สัมผัสเองจริงๆ ยังรู้สึกดีขนาดนี้เลย :impress2:
ขอให้ความรักของคุณคิมคุณดิษมั่นคงแบบนี้ตลอดไปนะคะ สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ :L2:
:L2: :pig4: :L2:
-
:mc4: สุขสันต์วันสงกรานต์
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะน้องคิม
+1
-
ชอบประโยคนี้ของคิมนะ (จะรอวันที่มีล่ะกัน)
""" ชีวิตรักอย่างเราๆ เป็นอะไรที่ทั้งโชคดีและมีค่ามาก สำหรับคนที่หาเจอ ผมก็เลยอยากยืนยันคำเดิมว่า ขอให้ทำใจสงบไว้ อย่าคิดว่าทำไมไม่มีๆ ซักวันถ้าดันมี ขอให้รักษาไว้นะครับทุกคน """
-
ไม่ค่อยได้เค้ามาโพสท์ของคิมดิษ แต่ กด + เป็ด ตลอดนะคะ :man1: ยังตามอ่านบันทึกของคิมดิษเสมอค่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
:n1: :L2: :n1:
-
ในที่สุดคิมก้อมาต่อแล้ว ทำไมทำงานแยกกะเฮียว๊ากสะแล้วล่าาาาา แปลว่าจะมุ่งด้าน กม. แล้วใช่รึป่าว มาอัพไวไวเร็วๆ เก๊าอยากรู้
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคับ
วันนี้เดินทางไกลคับ กลับบ้าน แต่แอบแวะมาดูว่าพี่คิมมายัง555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องมารอ
-
มาได้ยังคับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
:z3: :z3: :z3:
น้อยใจนะ
-
คิดถึงคิมกับเฮีย หัวข้อเปลี่ยนแล้วแต่เนื้อเรื่องยังไม่มา...คิๆ
คิมนอนดึกอ่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะ
-
แหกขี้ตามารอพวกพี่ครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
นะคราฟฟฟฟฟฟฟฟ รอรอรอ
:t3: :t3: :t3:
-
:mew3: มายามค่ำคืนอีกแล้ว แฮะๆๆ พอดีมีงานเลี้ยงนิดหน่อย ไว้จะบอกตอนท้ายครับ วันนี้มาพิมพ์สดๆ เอาเรื่องใบแทรกล่าสุดก่อนแล้วกัน
ใบแทรก เรื่อง วันก่อนสงกรานต์
วันสงกรานต์ปีนี้ ผมกับวากดิษต้องไปทำตามประเพณีที่ทำมาทุกปีครับ คือ ต้องไปไหว้ผู้ใหญ่ให้ครบทุกคนทุกบ้าน เริ่มตั้งแต่ศุกร์ที่ 11 ผมต้องเข้าไปพบอาม่าใหญ่ (ไม่ใช่อาม่าที่เลี้ยงวากดิษนะครับ)ของวากดิษก่อน จากนั้นก็ตระเวณไปบ้านพ่อกับแม่ หลังจากนั้นวันที่ 16 ตอนพักกลางวันเราถึงจะมาบ้านอาม่าของวากดิษ ซึ่งทุกปีบ้านอาม่าจะจัดกับข้าวให้คนงานกินอีกตามเคย
" เฮียดิษ เฮียคิมสวัสดีครับ " คนงานพอเห็นผมสองคนมาก็รีบวิ่งมาทักทายกันยกใหญ่
" ...... " ผมก็รับไหว้ แต่วากบ้ามันงอนผมครับ เดินดุ่ยๆไปเลย
สาเหตุที่เค้างอนเพราะแบบนี้ครับ
ย้อนกลับไป พอผมสอบเนติบัณฑิตเสร็จ กลับมาถึง ผมก็กลับมาเคลียร์งานที่ผมขอลางานไว้ 2 อาทิตย์ ปรากฏว่าผู้ใหญ่ท่านนึงที่เป็นรองประธานคณะกรรมการคณะที่ผมเป็นเลขานุการ เสนอผ่านมาทางหุ้นส่วนใหญ่ ว่าต้องการให้ผมไปเป็นผู้ช่วยเลขานุการบริษัท ได้ยินดังนั้นก็ใจพองโตเลยครับ พอสอบถามเพิ่งเติมก็ได้ยินว่าเค้าต้องการคนที่รู้กฎหมายและเข้าใจงานเกษตร ไปตรวจสอบกับทำงานเกี่ยวกับด้านสัญญา ผมก็เผลอรับปากไปทันที วันที่ 9 ผมจำแม่นเลย วากดิษส่งเลขามาตามผมถึงห้องทำงาน
" นี่อะไร " ท่านผู้จัดการโยนเอกสารส่งตัวใส่ผมดังโครม หน้างี้แดงกล่ำเลย
" อ๋อๆ ..... คืองี้ "
" ไม่ต้องอธิบายแล้ว ไปไหนก็ไป !!!!! " เวรแล้วไง ทำไงดีวะ ผมรีบเดินมาโกยๆเอกสารที่กระจายตามพื้น
" หึ อยากไปมากสิท่า เดี๋ยวนี้บอกอะไรไม่ฟังแล้วใช่ไหม "
" เดี๋ยวสิดิษ ฟังก่อน "
" เอาเอกสารมา จะเซ็นให้ แล้วก็ไปขนของได้เลย "
" เฮ้ย ใจเย็นหน่อยได้ไหมวะ " ผมตะคอกกลับไปครับ แต่วากบ้ามันยังท่าทางเดือดดานอยู่เลย
" บอกให้เอามา !!!!! " ดูท่ามันจะโมโหมากไปละครับ
" ถ้าเป็นแบบนี้ อย่าเพิ่งคุยดีกว่า ขอตัวนะ " ผมรีบเดินออกมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่เลขาวากดิษก็ก้มหน้าก้มตา ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยเดินไปหา กะจะปลอบใจครับ
" พี่ ..... ทำไมพี่ไม่บอกเรื่องนี้กับพี่ดิษก่อนล่ะครับ " เลขาวากดิษพูดขึ้นก่อนครับ
" ทำไมเหรอ "
" เรื่องย้ายข้ามบริษัทขนาดนี้ ปกติ ถ้าไม่บอกกันก่อนก็เสียมารยาทมากอยู่แล้วนะพี่ " อ้าว มันจะมาโมโหใส่ผมอีกคนแล้วครับ
" เฮ้ยๆๆ มึงฟังก่อน คือ มันเป็นแบบนี้ ......... " ผมก็เล่าให้ฟังว่า ความจริงมันเป็นการตกลงเบื้องต้น ผมก็ยังไม่ทันตัดสินใจ แต่เพราะหุ้นส่วนใหญ่ได้ยินมา ก็เลยรีบส่งเรื่องมาเท่านั้นเอง พอเลขาได้ยินก็อารมณ์เย็นลงครับ
" เดี๋ยวพี่ไปหาหุ้นส่วนก่อนนะ .... ทางนี้ฝากหน่อยนะ อย่าให้บ้าจนฆ่าคนซะล่ะ "
" เหอะๆๆ ครับพี่ " หลังจัดการไปเปราะนึง ผมก็รีบตรงไปห้องของหุ้นส่วนใหญ่ ซึ่งระหว่างทางห็มีการเขม่นกันนิดหน่อย สงสัยจะเพราะเรื่องนี้ด้วยครับ พอมาถึงผมก็ขอเข้าพบเลย
" สวัสดีครับท่าน "
" เชิญนั่งสิ " ผมเข้ามานั่ง พร้อมกับเอกสารที่วากดิษปาใส่ผม
" ขออนุญาตสอบถามครับ คือเรื่องการย้ายเนี่ย ความจริงผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลยครับ ทำไมถึงมีเอกสารส่งตัวไปถึงผู้จัดการ "
" คิม เชื่อผมเถอะ ถ้าคุณไปทำงานนั้น จะดีสำหรับคุณและดิษ "
" ยังไงครับ " ชักจะแปลกๆเนอะ
" ตอนนี้คุณกับดิษเหมือนกับยืนคุมห้างเราอยู่ คนอื่นชอบนินทาว่าร้ายคุณประจำ ผมไม่พอใจแต่ก็ห้ามไม่ได้ เดี๋ยวจะกลายเป็นผมไปแทรกแซงเรื่องชาวบ้าน " อันนี้รู้นานแล้วครับ
" แล้วการย้ายจะช่วยอะไรครับ "
" คุณมีความสามารถอยู่แล้ว ใครก็เห็น ถ้าคุณไปทำงานที่คุณถนัด ก้าวหน้าด้วยตัวคุณเอง จะไม่มีใครมาว่าคุณอีก "
" แล้วตอนนี้ ผมไม่ได้ก้าวหน้าด้วยตัวเองเหรอครับ " ผมถามออกไปตรงๆ ท่านก็ยิ้มๆให้
" ตัวผมเชื่อ ...... แต่คนอื่นผมไม่รู้จริงๆ เอาล่ะ ลองไปคิดดูก่อน แล้วค่อยมาบอกผม ..... อย่านานนักล่ะ ท่านรองรอคุณอยู่ " ผมเดินออกมาจากห้องหุ้นส่วนใหญ่ จนถึงห้องตัวเอง รู้สึกเหมือนเคว้งคว้างบอกไม่ถูกครับ ทำไมปัญหาบ้าๆแบบนี้ยังอยู่อีกนะ
ความจริงเมื่อประมาณต้นปี ผมก็โดนดูถูกแบบนี้ครับ พอดีพี่พานอยู่ด้วย ก็เลยมือไวมีเรื่องชกต่อยไปอีก และด้วยความที่ผมเป็นคณะกรรมการวินัยก็โดนงดออกเสียง เพราะหาว่าผมมีส่วน ไม่กี่วันก่อนถึงเดือนเมษา ก็โดนเสนอให้ถอดถอนอีก เรียกว่าสนุกสนานมากๆครับ โดนเยอะจริงๆ (สาเหตุที่ไม่ได้มาต่อ คือ ไม่มีอารมณ์เลยครับ Y-Y)
คืนนั้น วากดิษก็ทำท่าไม่ยอมคุย ผมก็ไม่อยากคุยอยู่แล้วครับ ไม่ใช่เพราะโกรธเค้านะครับ แต่เพราะผมไม่อยากให้เค้าต้องคิดมากเพราะผมอีก ผมเพิ่งบอกไปเมื่อไม่กี่วันก่อนว่า วากดิษเนี่ยขี้กังวลมากๆ โดยเฉพาะเรื่องของผม ...... ผมก็เลยใช้ภาษากายแทน แฮะๆๆๆๆ หลังเสร็จเรื่องอย่างว่า อาบน้ำอาบท่า คืนนั้นวากดิษก็มาซุกหลังผม
" คิม ...... "
" หืม "
" ทำไมวันนี้มาแปลกจังล่ะ "
" อะไรแปลกเหรอ "
" ก็ ...... น้องไม่จูบไม่กอดเลย มาถึงก็ XXX กันเลยน่ะ กำลังโกรธพี่ใช่ปะ " เห็นไหมล่ะ เหอะๆๆ
" ไม่ได้โกรธนะ ก็เราไม่ได้ทำกันเลยไม่ใช่เหรอ มันก็มีบ้างไม่ใช่เหรอ " วากดิษหัวเราะคิกๆๆ น่ารักตายแหละ
" คิคิ นึกว่าเราลามกอยู่คนเดียว ที่แท่ตัวเองก็ใช่ย่อยนะ "
" พอๆ นอนเหอะ พรุ่งนี้ไปรดน้ำอาม่านะ "
" ใช่ งั้นนอนกันนะ ฝันดีที่รัก " เดี๋ยวนี้ติดคำนี้ละครับ ไม่รู้ใครบอกให้พูด เหอะๆๆ
พอกลับมาเหตุการณ์ที่บ้านอาม่า หลายคนอาจจะงงว่า ก็คืนก่อนยังดีๆกันอยู่ ทำไมถึงงอนกันอีก ที่งอนกันอีกเพราะเช้าวันต่อมา พ่อวากดิษก็โทรมาเร่งวากดิษว่าให้ผมตัดสินใจเอง อย่าชี้นำ เพราะท่านรองต้องการตัวผมมาก มันก็เลยงอนผมอีกรอบตอนเช้านั่นแหละครับ
เราเข้ามาที่ห้องด้านใน วากดิษเดินไปงอตัวอยู่กับอาม่าเรียบร้อย ปล่อยผมผสมแป้ง เด็ดดอกไม้กับทำน้ำไหวคนเดียว แต่ดีหน่อยที่อาโกมาช่วยอีกคน
" อาข้าวกล้อง เธอกินขี้อะไรกับอาคิมล่ะ "
" อุ้ยยย " อาโก (น้า) อุทานเลยครับ อาม่าเค้าแรงจริง
" อาม่าพูดไม่เพราะอะ โอ้ยยย " โดนตบหัวซะมึง หึหึหึหึ
" นี่ ถามก็ตอบ เป็นอะไรกัน "
" ไม่มีอะไรเลยม่า ก็แค่อยากกอดม่าไง " เหอะ ตอแหลเข้าไปๆ
" ไม่ต้องมาโกหกเลย ปกติมาด้วยกัน จูงมือกันมาอย่างกับกลัวจะหลงบ้าน " โดนๆ
" มีอะไรกันก็บอกเถอะนะ เราคนกันเอง " อาโกย้ำกับผมอีก ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง รวมถึงถ้อยคำที่หุ้นส่วนใหญ่บอกผมด้วย อาม่ากับอาโกก็นั่งคิดกันอยู่ครู่นึง
" หุ้นส่วนพูดแบบนั้นกับคิมเหรอ " วากดิษถามผมครับ
" อืม "
" ทำไมไม่บอกพี่เลยล่ะ "
" ก็วันนั้น ...... " จะบอกว่าวันนั้นมึงบ้าอยู่ ก็เกรงใจอาม่าครับ
" วันนั้นอะไร " แต่อาม่าไม่ยอมครับ ท่านนี่ละเอียดอ่อนม้ากมาก
" วันนั้นดิษโมโหคิมมากครับ " ดิษชิงตอบเองครับ ตอบแล้วก็โดนตบหัวอีก
" แล้วก็บอกโตแล้วๆ เวลามีอะไรทำไมชอบให้อารมณ์พาไป ไม่โตซักทีๆ " เวลาเค้ามาบ้านนี้ ดูตลกดีครับ วากดิษนี่จะโดนอาม่าทั้งเทศน์ทั้งถีบ เหอะๆๆ แต่น่ารักดีนะครับ
" อาม่าถามคิมหน่อยว่า คิมอยากไปเพราะที่ไอ ...... (ชื่อเล่นของหุ้นส่วน) พูดใช่ไหม " เรียกไอเลยครับ แฮะๆๆๆๆ
" ก็ส่วนนึงครับ "
" ข้าวกล้อง อาม่าอยากให้บอกหน่อยว่าทำไมไม่อยากให้คิมไปทำงานที่นั่น ตอบมาตรงๆ อ้อมค้อมจะโดน " เหอะๆ
" ...... ผมกลัวว่าพอเราห่างกัน เราจะรักกันน้อยลง จริงๆครับอาม่า "
" คิม อาม่าก็เชื่อตามนั้นนะ "
" ครับ "
" อาม่าเห็นมาเยอะแล้วล่ะ พอทำงานไกลกัน มักจะมีปัญหาเสมอๆเลย ...... อาม่าอยากเห็นลูกหลานประสบความสำเร็จ แต่คิมกับข้าวกล้องไม่เหมือนคนอื่นๆเค้า รักกันต้องเสียสละได้ อาม่าเสนอแค่นี้นะ " พอฟังอาม่าพูดแล้ว ผมแทบจะตัดสินใจได้ทันทีเลยครับ
" ตกลงครับอาม่า ผมไม่ไปไหนแล้วครับ "
" คิม !!!!!! " ไอวากบ้าโดดกอดผมทั้งตัวเลยครับ
จากนั้นผมก็โดนอาม่าสั่งสอนอีกว่า ผมสองคนชอบเกรงใจกันเอง ต่อไปขอให้บอกกันทุกเรื่อง แม้แต่ใครกินข้าวไม่ลง ท้องผูกก็ต้องบอกกัน เพราะผมสองคนไม่เหมือนชาวบ้าน ธรรมชาติเราไม่เหมือนคู่ชายหญิง ดังนั้นต้องปรับปรุงกันได้แล้ว
****************************************************
สรุปครับ วันนี้ผมเลยปฏิเสธงานกับท่านรองไปแล้ว ท่านก็ยิ้มๆเหมือนเคย บอกผมว่า ผมคงไม่ยอมมาแน่ๆ เพราะท่านได้ยินเรื่องของผมกับดิษจากผู้ใหญ่หลายคน ผมคงไม่ตัดใจมา ความจริงวันนี้ก็กะจะคุยกับผมว่าอย่ามาเลย เราก็เลยจบด้วยดีครับ
วันนี้ประชุมคณะกรรมการเสร็จบ่ายสี่ วากดิษก็เลยพาพวกมารับถึงที่ประชุม เลี้ยงฉลองกันครับ เพิ่งกลับมานี่แหละ จากนี้ก็เลยต้องกลับมาขลุกงานเก่าครับ เสาร์นี้ก็ออกพื้นที่ กลับมาวันอังคารครับ ทีนี้เราคงได้ต่อเนื้อเรื่องจริงๆซักที ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนานนะครับ ขอบคุณทุกคนมากๆครับผม
-
แปะ
น่ารักจังเลย มีมุมหวานๆ หึงโหดๆ ดูครบรสดีจัง 55555
ขอให้เรื่องดีเข้ามาหาพี่ทั้งสองนะคับ พี่คิมพี่ดิษ ^^
-
แปะ
น่ารักจังเลย มีมุมหวานๆ หึงโหดๆ ดูครบรสดีจัง 55555
ขอให้เรื่องดีเข้ามาหาพี่ทั้งสองนะคับ พี่คิมพี่ดิษ ^^
ขอบคุณมากนะครับ ^^
-
มาปูเสื่อรอพี่คิมพี่ดิษ แต่หัววันเลยครับฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถึงจะไม่เข้าใจระบบงานของน้องคิม แต่ก็ยินดีที่น้องคิมกะวากดิษเคลียร์กันได้
รักกันนานๆรักแล้วรักเลยและรักตลอดไปนะ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ได้ทำงานอยู่ด้วยกัน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาต่อแล้นนน รอคิมตั้งหลายวัน คิมกะดิษน่ารักจังอะ แต่งอนโหดนะ อาม่าพูดถูกอะ โลกในความจริงมีหลายคู่ที่เลิกกันเพราะความห่าง อีกอย่างว๊ากดิษเองก้อรอคิมมาตั้งหลายปีแล้ว ถ้ามาห่างกันอีกครั้งอาจไม่อยากแล้วก้อได้ อยู่ดูแลกันไปแบบนี้ดีกว่าเนอะ มาต่อไวไวน้าาา
-
ขอบคุณจ้า :pig4: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านตอนแรกๆ กังวลเลย
แต่พอคิมตัดสินใจ ยิ้มออกเลย
-
ค่อย ๆ ก้าวไปด้วยกันอย่างมั่นคงดีกว่าเนาะ
-
สุขใดไม่เท่าสุขใจ
ถ้าเราก้าวหน้าแต่ไม่มีความสุข ก็ค่อยๆก้าวไปด้วยกันอย่างมีความสุขดีกว่านะคะ :L1:
-
ดีแล้วค่ะที่ตกลงกันได้เนาะ เพราะถ้าคุณคิมไปเราก็อดหวั่นแบบที่คุณดิษคิดไม่ได้ :mew5:
อาม่าพูดถูกทุกอย่างเลยค่ะ มีอะไรต้องคุยกันเพราะเรารักกันแต่ก็ไม่ใช่คนๆเดียวกัน
จะเข้าใจกันก็ต่อเมื่อคุยกัน :mew3:
:L2: :pig4: :L2:
-
เฮ พี่คิมมาแล้ว!!!
หนังเรื่องนั้นเค้าก็เคยดูนะ เศร้ามากเลย นอนดูกับแม่ บิ๊กซีนีม่าเอามาฉาย ;.;
สงกรานต์รดน้ำผู้ใหญ่ ดีจังเลย อาม่าน่ารักอ่ะ ชอบ 555 ท่านว้ากโดนดุเป็นเด็กเลย
เรื่องงานกับความรักก็ปรึกษากันคุยกันดีๆ ก็อย่างที่อาม่าบอกแหละ บางทีส่วนใหญ่ตัวไกลใจก็เริ่มห่าง ปัจจัยรอบข้างมันก็เยอะนะ ถ้างานตอนนี้ไม่แย่อะไรมีความสุขกับมัน ก็อยู่ด้วยกันเนี่ยดีแล้ว
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษ ดูแลกัน รักกันไปนานๆนะคะ ^^
:กอด1:
-
ติดร. วิชาเซง
:z3: :z3: :z3: :z3: อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สู้ๆครับน้องคิม แล้วอากาคท่านว๊ากตอนนี้เป็นไงบ้างครับ?
-
:z3: :z3:
-
อาม่าน่ารักจังเลยค่ะ :mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
:n1: เป็นกำลังใจให้เสมอ สู้ๆ ค่ะ :3123:
-
:pig4:
ดีแล้วที่ตัดสินใจอย่างนี้
ถูกต้องที่สุด
:L2:
-
เล่นเอาผู้จัดการงอนไปเลยทีเดียว ดีใจที่คิมตัดสินใจอยู่กับเฮีย เฮียห่วงน้องมาก ขนาดยังคิม..x..แล้วเฮียยังกลับมากังวลได้อีก ครั้งหน้าต้องหลายๆ ยก คิๆ :hao6:
อยากบอกคิมอย่างหนึ่งคือ ต่อให้ทำงานได้เงินมากแค่ไหนถ้างานที่ทำนั้นอาจทำให้ต้องห่างหรือเกิดช่องว่างระหว่างคนที่รัก ก็ควรเลือกอย่างที่คิมตัดสินใจ
อย่ามุ่งแต่งานมากจนลืมสิ่งที่สำคัญไป เพราะเห็นพี่ในที่ทำงานแล้ว...แฟนทิ้งเพราะทำแต่งานจนขึ้นระดับชำนาญการพิเศษ แต่ต้องอยู่คนเด่ววว :sad4:
คิมเป็นคนที่มีความสามารถหลายด้าน และด้านกฏหมายหากเป็นทนายสามารถคิดเงินนับเป็นนาทียังได้
...เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษ :L2: :L1:
-
เล่นเอาผู้จัดการงอนไปเลยทีเดียว ดีใจที่คิมตัดสินใจอยู่กับเฮีย เฮียห่วงน้องมาก ขนาดยังคิม..x..แล้วเฮียยังกลับมากังวลได้อีก ครั้งหน้าต้องหลายๆ ยก คิๆ :hao6:
อยากบอกคิมอย่างหนึ่งคือ ต่อให้ทำงานได้เงินมากแค่ไหนถ้างานที่ทำนั้นอาจทำให้ต้องห่างหรือเกิดช่องว่างระหว่างคนที่รัก ก็ควรเลือกอย่างที่คิมตัดสินใจ
อย่ามุ่งแต่งานมากจนลืมสิ่งที่สำคัญไป เพราะเห็นพี่ในที่ทำงานแล้ว...แฟนทิ้งเพราะทำแต่งานจนขึ้นระดับชำนาญการพิเศษ แต่ต้องอยู่คนเด่ววว :sad4:
คิมเป็นคนที่มีความสามารถหลายด้าน และด้านกฏหมายหากเป็นทนายสามารถคิดเงินนับเป็นนาทียังได้
...เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษ :L2: :L1:
พูดได้ดี เห็นด้วยทุกประการครับ
ปล.มารอพี่คิมพี่ดิษคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟ คิดถึง
-
ดีใจและเห็นด้วยมากๆที่คิมตัดสินใจแบบนี้ เพราะพี่ว่าถ้าคิมไปต้องมีอะไรๆเปลี่ยนแน่โดยเฉพาะคิม คนเข้าหาเยอะเหลือเกิ๊น อาม่าวัยรุ่นมากชอบๆ คิมเก่งถึงอยู่ที่เดิมก็ก้าวหน้าได้ คำพูดคนอื่นถ้าทำให้ไม่สบายใจก็อย่าแคร์ เป็นห่วงคิมดิษดูแลตัวเองพักผ่อนเยอะๆน้า ขอให้รักกันนิรันดร์เลยน่ะ
-
ครอบครัวครบรส .. หึ หึ
+1
-
:z3:
:z3:
:z3:
-
:z6:
-
:serius2:
-
:z12: :z12: :z12:
-
รอ อยู่ ครับ
-
เย้ๆๆๆๆๆ คิดถึ๊งคิดถึง :katai2-1:
-
มา รอ ครับ
-
อุปสรรคอย่างหนึ่ง ที่ทำให้ชายรักชายอยู่ยาก ก็คือ สังคมรอบข้างนี่แหละ เรียกว่า ต้องใช้ความอดทนอดกลั้นสูงมากกว่าคู่ชายหยิงหลายร้อยเท่า
-
แงๆ มารอๆ
-
พรุ่งนี้ต้องตื่นดึกๆ ไม่รู้คืนนี้ผมจะรอไหวไหม
มา รอ พี่คิมพี่ดิษ ครับ
-
พรุ่งนี้ต้องตื่นดึกๆ ไม่รู้คืนนี้ผมจะรอไหวไหม
มา รอ พี่คิมพี่ดิษ ครับ
เมื่อ ไหร่ จะ มา ครับ
-
สวัสดีครับทุกคน ผมดิษครับ
ผมมีข่าวร้ายมาแจ้งให้ทราบ ตอนนี้คิมรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลที่บ้านของแม่ (จังหวัดที่แม่น้องเกิด) สาเหตุเพราะถูกรถยนต์ชนเมื่อกลางดึกวันที่ 20 เมษายน ที่ผ่านมานี้ คิมไม่รู้สึกตัว 3 วัน
พอรู้สึกตัว น้องลุกเดินไม่ได้ หมอบอกว่ามีปัญหาที่กระดูกสันหลัง ผมรู้สึกว่าคิมเครียดมาก เมื่อวานนี้ก็ยังลุกไม่ได้ ไม่ยอมพูดกับผม น้องไม่กินข้าวหลายวันแล้วครับ ผมก็เครียดเช่นเดียวกัน
คิมไม่ได้บอกให้ผมมาแจ้ง แต่ผมถือวิสาสะเข้ามา เผื่อว่าน้องอาจจะมาเปิดดูในเว็บที่เขาลงบันทึกเอาไว้
สุดท้าย ผมตรวจผลการสอบเนติบัณฑิตไทยให้คิม ปรากฏว่าผ่านทั้งสองวิชาครับ แต่คิดว่าตอนนี้น้องคงไม่มีจิตใจจะคุยกับใคร ผมขอมาทำหน้าที่เพียงเท่านี้ครับ
-
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ขอให้คิมหายไวๆนะครับ สอบเนติผ่านแล้ว
ให้รีบๆหาย เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ใจหายอ่ะ ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ
ขอให้คิมหายเป็นปกติเหมือนเดิมในเร็ววันนะคะ
คิมอย่าคิดมากนะคะ ถ้าอะไรหรือใคร
ทำให้บั่นทอนกำลังใจก็อย่าไปคิดถึงนะคะ
ขอบคุณดิษที่เข้ามาแจ้งข่าว
เราจะได้ส่งกำลังใจไปให้คิมหายเร็ว
-
ขอให้น้องปลอดภัยนะคะ. หายเป็นปกติในเร็ววัน คุณดิษเข้ามาแจ้งข่าวบ่อยๆนะคะ
-
ขอให้หายไวๆนะครับ
-
ขอบคุณที่วากดิษมาแจ้งข่าว
น้องคิมอย่าคิดมาก ทุกอย่างอยู่ที่กำลังใจของเราวันไหนที่เราท้อจิตใจจะห่อเหี่ยว ร่างกายจะแย่
อยากรักเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ อุปสรรคต่างๆฟันฝ่ามานักต่อนักแล้ว สู้ต่อไปค่ะเพื่อตัวเองและบุคคลรอบข้างที่รักเรา
และเรารักเขาค่ะ ขอภาวนาและเอาใจช่วยให้อาการป่วยของน้องดีวันดีคืนนะ
-
ขอให้หายเป็นปกติเร็วๆนะคะ สู้ๆ :กอด1:
-
หายเร็ว ๆ นะค่ะยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ ยังไงมาบอกข่าวหลังจากนี้ด้วยนะค่ะสู้ ๆ
-
ตกใจกับข่าวร้าย คิมเป็นคนเข้มแข็งต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะคะ
รักษาตัวเองให้หายอย่าหมดกำลังใจนะคิมคนเก่ง พี่ดิษเป็นห่วง และทุกคนเป็นห่วง
ส่งกำลังใจให้ค่ะขอให้หายไวไว กินข้าวบ้างนะคะ ร่างกายแข็งแรงจิตใจเข้มแข็งหายไวแน่นอนสู้สู้
และยินดีด้วยที่สอบผ่านเก่งจริงๆ :L2: :L2: :L2:
-
ตกใจมากๆๆ ขอให้พี่คิมปลอดภัย
ไม่เป็นอะไรมาก ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปให้หมด มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาค่ะ
:L2: พี่คิมพี่ดิษ
-
ส่งกำลังใจมาเยี่ยมคนป่วยและคนเฝ้าไข้ :L2: :L2:
ขอให้ปลอดภัยและหายเร็วๆ นะน้องคิม
-
ขอให้น้องคิมหายไวๆครับ เป็นกำลังใจให้คิม ดิษ เเละครอบครัวครับ
-
ขอให้หายเร็วๆค่ะ เข้มแข็งไว้นะค่ะ :L2: :L2:
-
ขอให้พี่คิมหายไวไวนะคะ
-
ขอบคุณพี่ดิษมากๆสำหรับข่าวสาร ขอให้ี่พี่คิมหายป่วยไวไวสุขภาพแข็งแรงครับ เป็นห่วงทั้งคู่ครับ
-
ตกใจกับข่าว ขอให้หายเร็วๆ สู้ๆนะคิม
-
หายเร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ฝากคุณดิษดูแลน้องคิม พวกเราภาวนาขอให้น้องคิมหายเร็วๆ :3123:
-
ฝากเยี่ยมน้องคิมด้วย ขอให้หายไวไว ไม่เป็นอะไรร้ายแรง สู้ ๆ นะคิม :กอด1:
-
ขอให้สุขภาพดีและแข็งแรงในเร็ววันครับ สู้และผ่านช่วงแห่งความเจ็บปวดไปให้ได้ อย่าเพื่งท้อถอยนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้คิดกับเฮียดิษ...
ขอให้ผลบุญจากการทำความดีของคิมกับเฮียดิษ ที่ได้ชอบช่วยเหลือผู้อื่นยามตกทุกข์ ช่วยให้คิมหายจากการบาดเจ็บ หลุดพ้นจากความทุกข์ ความกังวลใจให้คลายหมดสิ้น และแข็งแรงในเร็ววัน
คิมทานข้าวด้วยนะ เป็นห่วงจริงๆ... ฝากเฮียดูแลน้อง และดูแลสุขภาพร่างกายตัวเองด้วย
ขอบคุณเฮียที่มาแจ้งข่าว
-
...กำลังใจจากคนรัก สำคัญที่สุด ณ เวลานี้่
...ขอให้อยู่เคียงข้างและดูแลกันตลอดไปนะจ๊ะ :L2:
-
ตกใจมาก โดนชนนี่ไม่ใช่เล่นๆ. หวังว่าคงไม่ร้ายแรงเกินไปนัครับ. หายไวๆ ครับ.
-
ขอให้คุณคิมหายไวๆนะคะ เราเชื่อว่าคนดีอย่างคุณคิมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องคุ้มครองแน่
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยค่ะ :L2:
-
พี่คิมขอให้กลับมาแข็งแรงนะคะ พี่ดิษอย่าเครียดมากน้า เป้นกำลังใจให้มันผ่านไปเร็วๆนะคะ
-
ขอให้หายไวไวนะคะ หมอเด๋วนี้เก่งๆเยอะ ยังไงก้อตัองหายแน่นอนค่ะ รอพักฟื้นสักนิดนะคะ ขอบคุณพี่ดิษที่เข้ามาแจ้ง ช่วยบอกเป็นระยะๆให้พวกเรารูัหน่อยนะคะ คิมช่วยคนอื่นไว้เยอะแยะ ความดีต้องช่วยให้คิมหายไวไวค่ะ
-
หายไวๆนะครับพี่คิม ขอให้พระอวยพร ขอให้ดีขึ้น
ส่วนพี่ดิษก็ดูแลตัวเองด้วย เด่วพี่ดิษโทรมแล้วคิมจะพาลโทษตัวเอง
สู้ๆนะครับ
-
เอาดอกไม้มาเยี่ยมพี่คิม
หายป่วยไวๆนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
ตกใจมาก ขอหย่าไห้มีอะไรร้ายเเรงเลย สาธุ พวกเราทำได้ก็เเค่สงกำลังใจให้พี่คิม พี่ดิษ
เป็นห่วงมากจริงๆค่ะ
-
ขอให้น้องคิมหายไวไวนะคะ กำลังใจจากคนรักเป็นสิ่งที่ดีที่สุด คุณดิษอาจต้องอยู่ใกล้ชิดให้กำลังใจน้องมากๆ สู้ๆทั้งสองคนนะคะจะคอยเป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
ขอให้น้องคิมหายป่วยเร็ว ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2: :L2:
-
ขอให้คิมหายเร็วๆนะคะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้อยู่ อย่าท้อแท้ ขอเพียงแค่เราสู้เชื่อว่าไม่นานคิมต้องกลับมาเป็นปกติได้แน่นอน
-
คุณพระคุ้มครอง ขอให้ฟื้นตัวเป็นปรกติโดยไวครับ
-
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง หายไวไวน่ะเป็นกำลังใจให้
-
:hao5: ขอให้คิมหายไวๆนะ
เราเชื่อว่าต้องหายกลับมาเป็นปกติได้แน่
ตอนนี้ก็ต้องการกำลังใจมากๆ
อยากให้รู้ว่าเป็นห่วงนะ รีบรักษาโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้วยล่ะ
ถ้าเป็นที่กระดูกสันหลัง ถ้าไม่หนักมาก รักษาเร็วๆก็จะฟื้นตัวได้เร็ว
-
ต้องขอบอกว่ายังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ แต่ได้ยินน้องสาวพูดถึงเรื่องข่าวร้ายเลยลองเข้ามาอ่าน
อยากขอร่วมเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณคิมเข้มแข็ง และอดทนนะคะ
เพราะทั้งคุณดิษและคนที่รักคุณคิมทุกคนคงไม่อยากให้คุณคิมเศร้าซึม และยอมแพ้
อยากให้คุณคิมกลับมามีกำลังใจที่จะรักษาตัวเองมาก ๆ นะคะ
ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายโปรดคุ้มครองให้คุณคิมปลอดภัย
หายจากอาการป่วยไว ๆ และกลับมาแข็งแรงอีกครั้งนะคะ :pig4: :L2: :กอด1:
-
มาส่งแรงใจ และอวยพรให้คิมหายจากอาการบาดเจ็บไวไวนะคะ ส่วนคนเฝ้าไข้ก็ขอให้ดูแลตัวเองดีๆด้วย เผื่อคนป่วยงอแงจะได้เอาอยู่
หายไวไว นะคิม :3123: คนอ่านคิดถึงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ :กอด1:
-
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย คุ้มครองน้องให้ปลอดภัยด้วยเถิด
-
ขอบคุณท่านว้ากที่มาแจ้งครับ
คิมต้องสู้นะครับเพราะเวลาคิมป่วยไม่ได้ป่วยคนเดียว คนที่รักคิมเขาก็ป่วยตามไปด้วย ชีวิตน่ะไม่มีอะไรแน่นินอยู่แล้ว วันนี้ไม่เกิด พรุ่งนี้ก็ต้องเกิด ถ้าเราแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ต้องยืดอกแล้วคิดหาทางต่อไปดีกว่าว่าจะสู้กับมันยังไงดี ถึงร่างกายเราจัป่วย แต่อย่าให้ใจเราป่วยตามนะครับน้องคิม เป็นกำลังใจครับ พวกเราต้องสู้ไปด้วยกัน
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
เดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หายเดี๋ยวก็หาย
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ขอให้คิมหายดีไวๆ คิมต้องทานข้าวนะคะ อาจต้องใช้เวลาในการรักษาตัว เข้มแข็งไว้
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยค่ะ ต่อไปขอให้มีแต่สิ่งดีๆ เข้ามา
:L2: :L2:
-
ขอให้พี่คิมหายไวไวนะครับ
-
โอมเพี้ยง...ขอให้คิมหายไวๆ แข็งแรงเร็ววัน :กอด1:
-
ห่วงมาก
-
มาส่งกำลังใจให้พี่คิมและพี่ดิษค่ะ
ขอให้คุณงามความดีที่พี่ทั้งสองทำมา ส่งผลให้พี่คิมหายไวไวนะคะ
:L2:
-
:L2: ขอให้หายไวๆน่ะ
-
ขอเป็นกำลังใจให้คิมหายเร็วๆ นะคะ :กอด1:
อย่าเครียดนะ ค่อยเป็นค่อยไป ต้องหายเป็นปกติแน่นอน
รักษาสุขภาพทั้งคิมและดิษนะ :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้คุณคิมหายป่วย ไวไวนะครับ สู้ ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ :L2: :L2:
-
หายไวๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ คิมสู้ๆๆ
:3123: :3123:
-
หวังว่าอากาของน้องคิมคงดีขึ้นนะ สู้ๆน้องคิมเพื่อคนที่รักเราและเรารักเขา อย่ายอมแพ้
วากดิษช่วยส่งข่าวบ่อยๆน๊า เป็นกำลังใจให้จ้า
-
น้องคิมคนเก่งอย่าเครียดมากน่ะ พี่เป็นกำลังให้ค่อยๆรักษาตัวพี่เชื่อคนดีอย่างคิมพระต้องคุ้มครองแน่นอนครับ เดี๋ยวคิมก็หายาๆน่ะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้น่ะคนเก่งรักน้องน่ะ
ปล.ขอบคุณดิษที่มาแจ้งข่าวน่ะค่ะ ดูแลน้องคิมดีดีน่ะค่ะ พักผ่อนทานข้าวกันด้วย อย่าเครียดมากเดี๋ยวจะแย่กันทั้งสองคน เป็นกำลังใจให้ดิษเช่นกันค่ะ
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมทุกวัน...
ยังมีคนที่คอยห่วงใยอยู่รอบข้าง และในเว็บบอร์ดแห่งนี้มากมาย สู้ๆ นะคิม หายไวๆ ด้วย :L2:
-
วันนี้ผมไปขอพรให้พี่คิมมาครับ หายไวๆนะครับพี่
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอให้ร่างกายคิมฟื้นตัวเร็วๆนะ
หายไวๆ
-
ไม่รู้ว่าตอนนี้น้องคิมเป็นยังไงบ้าง เป็นห่วงและเอาใจช่วยนะคะ
-
พวกพี่ๆทุกคนครับ ตอนนี้ผมห่วงพี่คิมมากๆเลยครับ ผมจะทำยังไงดี ผมมารอพี่คิมพี่ดิษทุกวัน แต่ว่าตั่งพี่เกิดเรื่องแล้วหายไป ผมก็ห่วงอยู่ตลอด แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมควรทำยังไงดีครับ ตอนนี้ผมก็ได้แต่สวดมนต์ขอพรให้พี่ๆเค้าเท่านั้น นอกนั้นผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ ผมอึดอัดมาก
-
เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษ
ปัญหาและอุปสรรค ผู้คนมากมายย่อมพบเจอ ขอให้มีกำลังใจสู้ เมื่อผ่านช่วงเวลานั้นไป สุดท้ายเราก็จะชนะมันได้
หายป่วยเร็ววันนะคิม :L1:
-
ไม่ได้เข้ามาทักทายน้องคิม น้องดิษตั้งนาน
เข้ามาเพราะหัวกระทู้
อ่านแล้วตกใจมาก น้ำตาไหลออกมาเอง
จำได้ว่าที่ตัดสินใจสมัครล็อคอินเล้าเป็ด
ก็เพราะเรื่องราวของน้องทั้งสองคน
ทั้ง ๆ ที่ทำตัวเป็นนักอ่านเงามาตลอด
ใจหายมากที่รู้ว่าน้องคิมประสบอุบัติเหตุ
ขอพระเจ้าอำนวยพร รักษาน้องคิมให้หายโดยเร็วนะคะ
น้องดิษดูแลน้องคิมแล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ
:กอด1: :L2:
-
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ
ขอให้กลับเป็นปกติเดินคล่องหายเจ็บ
ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์
ถึงเราจะไม่เคยคุย รู้จักกันแต่เราก็ชื่นชอบในงานเขียนของคุณ
ชื่นชอบความเป็นคุณและเจ้าของหัวใจคุณ
จึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ถึงแม้จะไม่ใช่คนคุ้นเคย
คุณก็ยังยินดีที่จะรับความห่วงใยและกำลังใจ
สู้และอดทน ไม่หมดหวัง เพื่อคนที่รักคุณและเพื่อตัวคุณเอง
คุณมีค่ามากนะคะ จะกับคนไกล้หรือคนไกลคุณก็มีค่ามากมายจริงๆ
ทุกคนพร้อมรอคุณเสมอ
-
:L2:
ขอให้พระคุ้มครอง สาธุ
ขอให้น้องคิมกลับมาปกติในเร็ววันนะคะ
ปล.พี่ดิษดูแลตัวเองและฝากดูน้องคิมด้วยนะคะ
-
ไม่ได้เข้าเล้ามาหลายวัน เห็นหัวกระทู้แล้วใจหายมากๆ
เราไม่ได้รู้จักกันดีแบบไปมาพบเจอกันได้ คงทำได้เพียงช่วยภาวนาและคอยให้กำลังใจ ขอให้พี่คิมหายดีไวๆนะคะ พี่คิมคงต้องการกำลังใจเยอะ อย่าคมากนะคะเดี๋ยวจะป่วยเอา ยังไงก็ยังมีคนรอบข้างอยู่กับพี่คิมเสมอนะคะ พี่ดิษต้องดูแลพี่คิมดีๆนะ คอยให้กำลังใจกัน เราเชื่อว่าพี่คิมต้องดีขึ้นและหายเร็วแน่ๆ ใจสู้เข้าไว้นะทั้งสองคน พรุ่งนี้ยังต้องดำเนินต่อไป สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:กอด1:
-
มาเป็นกำลังใจ :กอด1: และรอฟังข่าวคราวของน้องคิม
คุณดิษแวะมาบอกเล่ากันบ้างนะคะ รออ่านอยู่ทุกวันเลยค่ะ :mew2: :mew2:
-
มาเยี่ยมน้องคิม หายป่วยไวไวนะคร๊า
พี่ดิษก็รักษาสุขภาพด้วย ส่งกำลังใจให้ทั้งสองค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
เป็นห่วงคิมจัง ทานข้าว กินยาด้วยนะคิม เดี๋ยวก็หาย
เฮียดูแลน้องใกล้ชิดด้วย
-
ผมห่วงพี่คิมพี่ดิษมาก ไม่อยากให้หายไปแบบนี้
-
มาให้กำลังใจคนป่วยค่ะ สู้ๆนะคะ อย่าเครียดให้มาก มันต้องใช้เวลา
เดี๋ยวอาการก็จะค่อยๆดีขึ้นตามลำดับนะ ถ้าสุขภาพจิตดีก็จะส่งผลถึง
สุขภาพกายด้วย อย่าคิดมากนะคะ ยังไงก็ขอให้สิ่งศักสิทธิ์ที่คิมนับถือ
จงช่วยปกป้องและคุ้มครองให้คิมอาการดีขึ้นเร็วๆและหายเป็นปกติ
ร่างกายแข็งแรงเหมือนเดิมด้วยเถิด สาธุ ยินดีด้วยนะคะที่สอบเนติผ่าน
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจคิม หายป่วยไวๆ นะ :L2:
ช่วงนี้วันหยุดเยอะ อยากไปเยี่ยมคิมจัง แต่กลัวจะตกใจ คิๆ :n1:
-
มาให้กำลังใจน้องคิมจ้า สู้ๆ เพื่อตัวเราเองเพื่อคนที่เรารักและเพื่อคนที่รักเรา
-
น้องคิมอาการเป็นยังไงบ้าง ขอให้ฟื้นตัวเร็วๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้คิม ดิษนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
คิดถึง...ทุกวัน
มารอพวกพี่...ทุกวัน
เป็นห่วง...ทุกวัน
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน :L1:
ขอสมัครเป็น fc คิมดิษน๊า
แต่ก็ต้องตกใจกับข่าวร้ายที่แจ้ง
เข้ามาให้กำลังใจน้องคิมกับพี่ดิษ
ขอให้น้องคิมหายไวๆสุขภาพแข็งแรงเร็วๆ
ขอให้หมดเคราะห์หมดโศก
หลังจากนี้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาแทน :call:
เฮียดิษดูแลรักษาสุขภาพดีดีด้วยน๊า
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เสมอ ^^
ปล. ดีใจกับน้องคิมด้วยน๊าผลสอบเนติผ่าน เก่งมากๆ
-
คุณดิษครับ เข้ามาส่งข่าวหน่อย คิมอาการดีขึ้นหรือยัง
-
ขอให้อาการดีขึ้นตามลำดับนะคิม เอาใจช่วย
กินข้าวให้เต็มอิ่ม และกินยาทุกมื้อ เดี๋ยวก็หาย :L2:
-
ตามเข้ามาอ่านจากหัวกระทู้ :hao5:
อ่านรวดเดียวจนตาเป็นหมีแพนด้า
ขอเป็นกำลังใจให้คุณทั้งสองค่ะ :L2:
ขอให้คุณคิมหวยป่วยเป็นอัศจรรย์ค่ะ
คุณดิษด้วยนะคะ..
..ดูแลคนป่วยก็ต้องแข็งแรงทั้งใจกาย
คุณดิษส่งข่าวกันบ้างนะคะ
-
ถ้าคุณดิษได้เข้ามาอ่าน รบกวนแจ้งข่าวน้องคิมให้ทางผุ้อ่านทราบด้วยนะคะ. เป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้น้องคิมกับคุณดิษนะคะ
-
ตอนนี้ไม่รู้พี่คิมจะยอมกินข้าวหรือยังครับ
พี่คิมยอมพูดกับพี่ดิษหรือยังครับ
พี่สะบายใจขึ้นบ้างหรือยังครับ
แล้วตอนนี้พี่รู้สึกไหมครับว่ามันคนห่วงพวกพี่มาก ...พวกพี่จะรู้หรือเปล่าหนอ
-
เห็นหัวข้อกระทู้เปลี่ยนแล้วเป็น บอกความคืบหน้า วันที่ 4/05/2014
แต่ยังไม่มีข้อความใหม่เลย หวังว่าอาการน้องคิมจะดีขึ้นแล้วนะคะ :L2: :L2:
-
เห็นหัวข้อกระทู้เปลี่ยนแล้วเป็น บอกความคืบหน้า วันที่ 4/05/2014
แต่ยังไม่มีข้อความใหม่เลย หวังว่าอาการน้องคิมจะดีขึ้นแล้วนะคะ :L2: :L2:
ใจเย็นๆนะครับ พี่เค้าน่าจะพิมพ์อยู่นะครับ อดทนรอหน่อยนะครับ ไม่นานๆๆ
-
ผมเข้าใจว่าผมพิมพ์ไปแล้วเสียอีกนะครับ อย่างนั้นขออภัยครับ ต้องพิมพ์ใหม่
เดิมทีผมที่ผมเข้ามาแจ้งข่าว ผมคิดว่าคงจะไม่เข้ามาในระยะนี้ แต่เนื่องจากเห็นว่าทุกท่านเป็นห่วงอาการของคิม จึงขออนุญาตเข้ามาแจ้งให้ทราบอีกครั้ง
ตอนนี้พ่อของคิม เข้ามาเฝ้าอาการของคิมด้วยตัวเอง และให้ผมกลับมาทำงานก่อน มีรายละเอียดจะบอกให้ผมทราบ
ส่วนอาการโดยรวมของคิม น่าจะดีขึ้น เพราะจากที่เคยกังวลว่าจะเป็นที่กระดูกสันหลัง ก็ไม่ใช่ครับ แต่เป็นที่กล้ามเนื้อและเส้นเอ็น อาการเริ่มแรกแยกออกยาก ตอนนี้ยืนยันได้แล้ว ที่น่าจะเป็นข่าวดีก็คือคิมน่าจะไม่มีปัญหาด้านการเดินหรือวิ่งครับ
และในช่วงแรกที่คิมเครียดมาก ไม่กินข้าวไม่คุยกับคนอื่น นอกจากที่เคยเครียดเรื่องปวดหลังและลุกเดินเองไม่ได้ เป็นเรื่องที่ฝันถึงหนิงเพื่อนรุ่นของน้องเขาครับ หนิงมาบอกว่าเหงามาก คิมก็เลยพาลเครียด
ช่วงที่ผ่านมานี้ คิมไม่คุยกับใครเหมือนเดิมครับ ดีที่พ่อของน้องมาเฝ้าเอง ก็เลยให้กินข้าวกินน้ำได้ ส่วนกับผมก็จะพูดทำนองบ่นๆ มีทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องอื่นๆ เข้าใจว่ากลับมาคิมคงจะเล่าให้ฟัง ผมไม่ขอเล่านะครับ
ผมไม่ทราบจริงๆว่าคิมเข้ามาอ่านบ้างหรือปล่าว เพราะโทรศัพท์ของคิมเสียหายขณะเกิดเหตุ และไม่ได้พกโน้ตบุ๊คไปด้วย แต่คิมพูดกับผมทำนองว่าเสียดายช่วงนี้ไม่ได้เข้ามาพิมพ์บันทึกต่อ ผมก็เลยเดาว่าน้องคงอยากให้ผมเข้ามาแจ้งให้ทุกท่านทราบครับ
ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ ห่วงใยคิม ถ้ามีความคืบหน้า ผมจะขออนุญาตเข้ามาแจ้งให้ทราบอีกครั้ง
ขอบคุณมากครับ
* ตกไปเล็กน้อยครับ ขอโทษด้วย คิมต้องเข้าผ่าตัดอาทิตย์หน้า คงเป็นวันอังคาร
-
ผมเข้าใจว่าผมพิมพ์ไปแล้วเสียอีกนะครับ อย่างนั้นขออภัยครับ ต้องพิมพ์ใหม่
มีแบบนี้ด้วย คิๆๆๆๆ
-
เกือบพลาดไม่ได้รู้ข่าวแล้ว เหอๆ :laugh:
-
ผมจะรอครับ
-
อาการดีขึ้นแล้ว ดีใจกับน้องคิมด้วยค่ะ ขอให้หายไวๆนะคะ เข้ามาทักทายกันบ้าง รออยู่ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณพี่ดิษที่มาบอกข่าวดีนะคะ ขอให้คิมหายดีในเร็ววัน
-
คุณดิษแจ้งข่าวแล้วโดยแก้ไขที่ข้อความเดิมด้านบนค่ะ
เป็นข่าวดีค่ะ โล่งใจมาก หวังว่าอาการของคิมจะยิ่งดีขึ้นในเร็ววัน ขอให้มีแต่สิ่งดีๆ เข้ามา
เรื่องคุณหนิง ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้น่าจะทำให้สบายใจขึ้นค่ะ
-
ขอบคุณที่มาอัพเดทให้ฟังค่ะ เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้รู้ว่าไม่มีปัญหาเรื่องการเดินและวิ่งแต่อย่างใด คิดว่าคิมคงมีอะไรอยู่ในใจถึงไม่ค่อยพูด เพราะแค่เรื่องที่ฝันถึงหนิงไม่น่าจะทำให้เงียบและไม่ยอมกินข้าวได้ถึงขนาดนั้น ยังไงก้อขอให้หายไวไวนะคะ คนดีสะอย่างตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ค่ะ แนะนำว่าให้พี่ดิษพาคิมไปทำบุญฟาดเคราะห์นะคะหลังจากออกรพ. สิ่งร้ายๆจะไดัผ่านพ้นนำแต่เรื่องดีๆเข้ามาต่อจากนี้ด้วย ส่งแรงใจใหัคุณคิมนะคะ
-
ยินดีด้วยนะคะที่อาการดีขึ้นบ้างแล้ว โล่งอกไปด้วย ขอให้หายๆไวๆนะคะคิม จะรอฟังข่าว และรอฟังเรื่องราวของคิมดิษด้วยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :กอด1: :L2:
-
ขอบคุณครับท่านว๊าก ท่านว๊ากก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ ยิ่งช่วงนี้คิมไม่สบายเดียวจะพาลแย่ไปทั้งคู่ หลังจากคิมหายป่วย ผมว่าไปทำบุญที่วัดป่าไกลความเจริญหน่อยกฺดีนะครับ (เป็นการกรัจายรายไดิสู่ท้องถิ่นบ้าง555)
และขอให้คิมหหายในเร็ววัน เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ขอให้พี่คิมหายเร็วๆด้วยเถอะ :mew1:
-
พี่คิมหายไวๆน้าาาา พี่วากเหงาแย่ 55555555
-
มาส่งกำลังใจให้ทั้งสองคน
ขอให้หายไวๆ นะ
-
อย่างไรก็ขอให้พี่คิมหายไวๆนะครับ จิตใจของคนป่วย มักจะจิตตกเป็นธรรมดา เพราะสุขภาพเขาไม่แข็งแรงเหมือนเก่า อย่างไรครอบครัวและคนใกล้ชิดคือกำลังใจที่ดีที่สุดนะครับ ขอบคุณที่คอยมาบอกข่าวคราวนะครับ
-
พี่คิมดีขึ้นแล้ว เป็นข่าวดีมากๆเลย
ขอให้พี่คิมหายเป็นปกติเร็วๆ
ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีนะคะ
ส่งกำลังใจไปให้ทางโทรจิต ตื้ดๆ ดีขึ้นๆนะคะพี่คิม
:กอด1:
-
เฮ้อออ สบายใจไปได้เปลาะนึง
ดีใจมากๆที่น้องคิมอาการดีขึ้น
ดีใจที่น้องคิมยอมกินอะไรแล้ว
(เพราะน้องคิมไม่กล้าดื้อกับพ่อ)
เพราะร่างกายต้องการอาหาร
เพื่อไปซ่อมบำรุงส่วนที่สึกหรอ
ขอให้น้องคิมหายเป็นปกติในเร็ววัน
กำลังใจพี่มีเท่าไร ส่งไปให้คิมหมดเลย
ขอบคุณดิษที่เข้ามาแจ้งความคืบหน้านะคะ
-
ยินดีกับครอบครัวคุณคิมด้วยนะคะ
เป็นข่าวดีมากๆ
ขอให้คุณคิมหายวันหายคืน..
กลับมาแข็งแรงโดยเร็ววันค่ะ
พรุ่งนี้สินะคุณคิมจะเข้าห้องผ่าตัด
ขอส่งกำลังใจมาให้ค่ะ :L2:
ขอให้คุณพระคุณพระคุ้มครองค่ะ
ขอบคุณคุณดิษที่กรุณาแจ้งข่าวค่ะ
จะรอฟังข่าวดีนะคะ
-
โล่งอกไปบ้าง เเต่ก็ไห้หายปกตินะคะ เป็นห่วงเหมือนเดิมค่ะ
-
:L2:
ขอให้การผ่าตัดสำเร็จและผ่านไปด้วยดี
ขอให้น้องคิมหายวันหายคืนนะคะ
ปล ขอบคุณพี่ดิษที่มาส่งข่าว :pig4:
-
ขอบคุณเฮียดิษที่มาแจ้งข่าวน๊า
ขอให้น้องคิมสุขภาพแข็งแรง หายไวๆ
ขอให้การผ่าตัดลุล่วงปลอดภัยไปด้วยดี
ขอให้หมดเคราะห์ครั้งนี้ หลังจากนี้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาแทน
ขอให้คุณพระคุ้มครอง
หายดีแล้วสองหนุ่มพากันไปทำบุญสะเดาะเคราะห์กันนะ
ทำบุญใส่บาตรบ่อยๆก็ดีน๊า
ส่วนเรื่องหนิงทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าบ้างหลังจากที่หายดีแล้ว
ปล.เฮียดิษอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วย รักษาสุขภาพด้วย
ส่งกำลังใจให้ทั้งคู่
-
ดีใจที่อาการของคิมดีขึ้น
ขอให้คิมหายไวไวนะ
เฮียดิษก็รักษาสุขภาพด้วย
เป็นกำลังใจให้คร๊า
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณเฮียที่มาแจ้งข่าวครับ เป็นห่วงคิมทุกวันจริงๆ เลย ได้อ่านความคืบหน้าจากเฮียแล้วก็รู้สึกโล่งใจ ที่คิมไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการเดิน และก็เอาใจช่วยให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ก็ยังสงสัยอยู่ว่าคิมผ่าตัดเกี่ยวกับอะไร หวังว่าเฮียคงมาแจ้งข่าวอีกครั้งหลังจากอาการคิมดีขึ้นเป็นลำดับ
คิมนิน่ารักดีนะ มีคิดถึงคนทางเล้าด้วย ทั้งที่ตัวเองป่วย :กอด1:
พ่อคิมน่ารักมาก มาเฝ้าไข้คิมด้วย ต้องให้พ่อคิมดูแลเกี่ยวกับอาหารการกินและยา เพราะคนป่วยโดยทั่วไปชอบงอแงไม่ยอมกินข้าว ซึ่งคิมเกรงพ่อมากๆ ไม่งั้นโดนตี อิๆ
เฮียดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ ทั้งสุขภาพร่างกายและความเครียด..งานที่ต้องรับผิดชอบก็คงจะปล่อยปะละเลยไม่ได้ ยิ่งเป็นถึงระดับผู้จัดการ บางเรื่องต้องรออนุมัติ บางครั้งรักษาการก็ยังเซ็นแทนไม่ได้ ยิ่งต้องรับผิดชอบสูง เพราะเฮียคือผู้นำของน้อง :n1:
-
หายไวนะคะ คิม
เป็นกำลังใจให้ทั้ง ดิษและคิม น้าาาา :L2: :L2:
ถ้ามีเวลาหมั่นทำบุญอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร และหนิงบ้างนะจ๊ะ
-
ขอให้คิมหายไวๆ :L2:
รออ่านบันทึกตอนต่อไปอยู่
หวังว่าจะได้อ่านในเร็ววันนี้นะ
สู้ๆนะ อย่าเครียด :ped149:
-
พี่คิม บุญรักษาครับ ขอให้พี่คิมอาการดีวันดีคืนครับ หายไวไวครับ พี่ดิษก็พักผ่อนเยอะๆนะครับ
-
ขอบคุณมากนะคะที่มาแจ้งความคืบหน้าอาการน้องคิมให้รู้ พรุ่งนี้น้องคิมผ่าตัดขอให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี.เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
โล่งอกไปเปราะนึงค่ะพี่ดิษ
ขอให้อาการพี่คิมดีวันดีคืนนะคะ
หายไวไว ฝากบอกว่าแฟนคลับทางนี้เป็นห่วงมาก
:กอด1:
-
วันนี้ผมไปสวดมนต์ขอพรให้พี่คิมพี่ดิษมาครับ หายไวๆนะครับพี่
-
คุณพระคุ้มครองครับ ดีใจที่คิมอาการดีขึ้น ฟื้นตัวไวๆนะครับ
-
มาเยี่ยมไข้คุณคิมค่ะ :L2:
ไม่ต้องกังวลเรื่องนิยายนะคะ
fcรอได้ค่ะ
ขอให้แข็งแรงดีค่อยกลับมา
ขอให้คุณคิมหายไวๆนะคะ
-
ข่าวดีมากๆเลยครับน้องคิม ขอให้หายไวไวน้า กำลังใจส่งให้เพียบเลยล่ะ ทานข้าวเยอะๆพักผ่อนเยอะๆ จะได้หายไวไว ขอบคุณดิษด้วยน่ะค่ะที่อุตส่าห์มาแจ้งข่าวน้องคิม พักผ่อนบ้างน่ะค่ะอย่าเครียดเดี๋ยวน้องคิมก็หายดีกลับไปอยู่ด้วยได้แล้วคะ ท้ายนี้ขอให้น้องคิมแข็งในเร็ววันและมีแต่เรื่องดีดีเข้ามาแทนที่น่ะจ๊ะ ฝากดูแลน้องคิมด้วยน่ะค่ะคุณดิษ
-
ดีใจที่เป็นความคืบหน้าที่ดีนะคะ กำลังใจจากคนที่รักสำคัญที่สุด
ขอให้การผ่าตัดราบรื่น ปลอดภัยเป็นกำลังใจให้คุณคิมสุขภาพแข็งแรงขึ้นไว ๆ นะคะ
:pig4: :L2:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คิมกับดิษ
ไม่รู้ว่าตอนนี้คิมยอมคุยกับดิษยังนะ
-
แข็งแรงเร็ววันนะคิม เฮียรอแย่แล้ว คิๆ :L2:
-
มาเยี่ยมพี่คิมคับ
:L2: :L2: :L2:
-
:L2:
มาเยี่ยมไข้คุณคิม
..มาให้กำลังใจคุณดิษค่ะ
:n1:
-
ขอให้น้องคิมหายไวไว คุณดิษก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ สู้ๆคะ
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมกับเฮียดิษ :L2:
-
หายไวๆนะครับ พวกเรามาเยี่ยม
เอาเพลงมาฝากด้วย เพราะดี
http://www.youtube.com/watch?v=rTVN1qXQcPA
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอให้คิมหายป่วยทางกาย หายเครียดทางใจเร็วๆน้า :กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
ขอให้พี่คิมหายไวๆค่ะ
ทำใจให้สบายๆร่างกายจะได้แข็งแรงไวๆค่ะ :L2:
-
ส่งกำลังใจมาให้
หายป่วยไวๆนะคะ
:L2:
-
มาให้กำลังใจน้องคิมจ้า หายป่วยไวไวนะ คิมสู้ๆ ทานข้าวบ้างนะจะได้มีแรงและกำลังไปบำรุงร่างกาย
:L2:
-
วันนี้ก็ไปขอพรให้พี่คิมพี่ดิษมาครับ
หายไวๆนะครับพี่
-
แวะมาทักทายคุณคิม
ใกล้เที่ยงแล้วทานข้าวให้อร่อยนะคะ
:L2: :L2:
-
สู็ๆนะครับพี่คิม :katai2-1: :mew1:
-
จะมาเฝ้าไข้พี่คิมครับ
วันนี้ผมตระเวนไปทำบุญในจังหวัดอยุธยามาทั้งวันเลยครับ ผมอฐิษฐานให้พี่คิมพี่ดิษ ขอให้พวกพี่มีสุขภาพแข็งแรง ขอให้พี่คิมหายไวๆ ขอให้พี่คิมมาไวๆ นะครับ และขอให้พี่ดิษรักพี่คิมตลอดไป และพี่คิมก็รักพี่ดิษตลอดไปนะครับ :mew1: :mew1: :mew1:
:mew2: :mew2: :mew2:
:mew3: :mew3: :mew3:
-
วันหยุดนี้เฮียไปเยี่ยมน้องไหมอ่ะ...
ฝากความคิดถีง ให้คิมหายป่วยเร็ววัน
-
ขอให้คิมดิษมีกำลังใจดี ไม่เครียด ไม่กังวล
และขอให้คิมหายป่วยไวๆ นะคะ :L2: :L2: :L2:
-
สู้ๆนะคะพี่คิมหายไวๆนะ
เป็นกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
ตอนนี้คิมจะเป็นไงบ้างนะ
ผ่านมาก็ตั้งหลายวันแล้ว
หายเร็ว ๆ นะคะน้องคิม
-
เข้ามาเยี่ยมไข้คิม :L2:
-
พี่คิมฟื้นตัวเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
มาเยี่ยม แล้วก็มาเฝ้าไข้พี่คิมครับ
:L2: :L2: :L2:
http://www.youtube.com/watch?v=3cO0myhHp6g
-
คิดถึงทุกวัน
:n1:
-
ส่งคิมเข้านอน...หายป่วยเร็ววันนะคิม
-
น้องคิมดีขึันใช่มั้ย มาให้กำลังใจจ้า สู้ๆนะน้อง
ทุกคนรักและเป็นห่วงน้องมากๆ
ทานข้าวเยอะๆ อาหารเสริมที่พี่วากดิษจัดให้
ทานให้หมดนะน้องจะได้แข็งแรงไวๆ มาสู้กับวากดิษอีกสักตั้ง
ฮิ้วววววววววววววววรอลุ้นจร้าาาาาาาาาาาาาาา
-
ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเลย สักวันก็ไม่มี
:n1:
-
แง... คิดถึงคิมจัง เฮียมาแจ้งข่าวบ้างจิ น้องเป็นไงบ้างอ่า
-
สวัสดีทุกท่าน ผมดิษครับ
ผมไม่ได้มาแจ้งความคืบหน้าเลยตั้งแต่วันที่ 4 เพราะ คิมมีอารมณ์โมโหหลายอย่างกับผม เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานนี้ โดยที่ตำหนิผมเรื่องมาแจ้ง ผมก็เลยไม่มาแจ้งอีก แต่วันนี้บอกผมใหม่ว่า วันนั้นโมโหเลยพูดไปอย่างนั้น ไม่ได้ตั้งใจตำหนิ วันนี้ผมจึงมาแจ้งให้ทราบ
เรื่องแรก คือ เรื่องผ่าตัด ขออนุญาตออกตัวก่อนว่าผมไม่ทราบรายละเอยีด ขอสรุปนะครับ เดิมพอผ่าตัดที่เข่ากับช่องท้องแล้ว น่าจะพักรักษาตัวได้ แต่กลับกลายเป็นว่า ผลการตรวจของแพทย์ พบว่าคิมมีปัญหากดทับเส้นประสาทที่กระดูกสันหลังมานาน จากการที่ประสบอุบัติเหตุ ทำให้อาการกำเริบออกมา จนเดินไม่ได้ ผมได้ยินคิมพูดบ่อยๆครับว่าปวดหลังๆ กับชาๆที่ขากับน่อง เพิ่งจะรู้ก็วันนี้ครับ ทำให้ตอนนี้ คิมต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง อาทิตย์นี้ก็เลยมีอาการกินข้าวไม่ได้ เดิมจะออกโรงพยาบาลวันที่ 11
เรื่องที่สอง คิมบอกผมว่า บันทึกเล่มที่เค้าใช้พิมพ์ ถูกน้ำที่หน่วยกู้ภัยฉีดตอนไฟลุกที่รถยนต์ เสียหายหมดทั้งเล่ม ทำให้ไม่มีบันทึกให้พิมพ์ ประกอบกับที่เห็นอารมณ์ของน้องเมื่อวาน คงไม่มีกะจิตกะใจพิมพ์ให้แหงๆ ผมเอาโน้ตบุ๊คไปให้ตามที่น้องบอก แต่ท่าทางคงไม่พิมพ์ครับ ก็เลยบอกให้ทราบอย่างนี้ก่อน
เรื่องที่สาม ตอนนี้คิมเจอปัญหาเพิ่มอีกหลายเรื่องครับ ขออนุญาตไม่แจ้งที่นี้ ทำให้ผมเป็นห่วงมากจริงๆ หลายวันมานี้ ผมไม่รู้จะพูดอย่างไร พ่อของคิมบอกทำนองว่า เวลาที่คิมอารมณ์แบบนี้ ผมควรจะอยู่ห่างหน่อย เดี๋ยวก็ดีเอง แต่เราคุยกันมากขึ้นหว่าตอนประสบเหตุใหม่ๆครับ
สุดท้ายผมขอขอบคุณแทนคิมด้วย ที่ทุกท่านให้กำลังใจและมาติดตามอาการของคิม ผมจะพยายามมาแจ้งความคืบหน้าเท่าที่จะแจ้งได้ ขอบคุณครับ
-
ลูก
เพ่
เคมมมมมมมมม
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ขอให้คุณคิมอาการดีขึ้นไวๆ นะคะ เป็นห่วงจังเลยค่ะ
-
:L2:
สู้ๆจ้า ทั้งน้องคิมน้องดิษ ทุกคนเป็นกำลังใจให้จ้า ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ขอน้องทั้งสองอย่าท้อ
น้องคิมสู้ๆ น้องต้องเข้มแข็งฟันฝ่าไปให้ได้ อย่ายอมแพ้ หายไวๆจ้า
-
เหมือนจะหนักกว่าเดินเลยครับ น่าเป็นห่วงมากกว่าเดิมอีก
-
:L2: ขอให้หายป่วยกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะค่ะ
-
ขอให้ทุกๆเรื่องที่น้องคิมเจอ ผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ แล้วก็หายเร็วๆนะคะ เป็นห่วงมาก
-
ขอให้น้องคิมหายไวๆนะครับ กลับมาเป็นคิมผู้ไม่เคยยอมแพ้คนเดิม สู้ๆครับ
-
:L2: :L2: :L2:
สวัสดีค่ะคุณคิมคุณดิษ
วันนี้วันวิสาขบูชา
เอาบุญทุกๆบุญที่ทำวันนี้มาฝากค่ะ
ขอให้คุณคิมสุขกายใจ หายป่วยเร็วไว
อย่ากังวลนะคะ คิดเสียว่าเป็นบททดสอบ
สู้ๆนะคะ ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ
-
มาเป็นกำลังใจให้น้องคิม ขอให้แข็งแรง มีจิตใจที่เข้มแข็ง และสู้ๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอไห้หายดีด้วยค่ะ
-
สู้ๆนะคะพี่คิมพี่ดิษ
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี หายไวๆแข็งแรงๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :กอด1:
-
คุณพระรักษานะครับ เป็นห่วงครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคิมและดิษ น้าา ขอให้หายไวๆ ดิษอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยน้า
:L2: :L2:
-
คุณพระคุ้มครอง หายเร็วๆนะครับ :กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ สู้ ๆ
-
:hao5:
ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปโดยเร็วนะคะ
ปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออกเสมอ
เรื่องเล่า ไม่ต้องกังวลเลยค่ะ รอได้เสมอ
พี่ดิษพี่คิม สู้ๆ อย่าเครียดมากน้า
:L2:
-
เรื่องเล่าไม่ต้องเครียดไปหรอกค่ะ
แค่รู้ว่าพี่สองคนสบายดีก็พอแล้ว
ทำใจให้สบายๆนะคะ แล้วเรื่องร้ายๆจะค่อยๆผ่านไปเอง :L2: พี่คิมพี่ดิษ
-
ขอให้เรื่องร้ายๆทั้งหลายผ่านพ้นไปได้โดยไวด้วยเถอะค่ะ เป็นห่วงทั้งสองคนเลย :monkeysad:
-
เป็นกำลังใจให้ ขอใ้ห้หายไวไว
-
น้ำตาคลอเลย :sad11: สงสารทั้งคิมทั้งดิษ
คิมอย่าคิดมากนะคะ ตอนนี้คิมต้องการกำลังใจมาก
คิมอย่าพยายามผลักกำลังใจให้ออกห่างตัวเลยนะ
ขอให้คิมหายเป็นปกติในเร็ววันนะคะ คิมสู้ๆ ดิษสู้ๆ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน
สู้ๆนะ ขอให้คิมหายดีไวๆ
อย่าเครียดกันมาก
พักผ่อนมากๆ เป็นห่วงนะ
-
ขอให้กลับมาเดินได้ไวไวนะคะ และให้การผ่านตัดสำเร็จไปด้วยดีค่ะ ตอนนี้คิดว่ากำลังใจจากครอบครัวและคุณดิษคงดีกับคิมที่สุด ยังไงก็ขอให้คิมรักษาตัวกลับมาแข็งแรงไวไวในเร็ววันด้วย เชื่อว่าคิมต้องหายแต่อาจต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู คิมก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะคะ สู้ๆนะ
-
ไม่เป็นไรค่ะคิม...ไม่มีบันทึก ก็ใช่ว่าเราจะไม่รักกีันนะ อดทนเข้านะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ....
-
น้องคิมมมมมมม
หายไวๆ นะคะ จะเป็นกำลังใจให้ตลอด
สู้ๆ นะคะ ทั้งน้องดิษ น้องคิม
พี่เชื่อว่าน้องทั้งสองต้องผ่านมันไปได้แน่ๆ ค่ะ :L2: :กอด1:
-
อย่าดุพี่ดิษเลยครับ พี่คิม พี่ดิษห่วงพี่มากนะครับ
-
สู้ สู้ .... และเป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคนเสมอ :L2:
+1
-
ติดตามเรื่องราวของน้องทั้งสองมาตลอดครับขอเป็นกำลังใจให้น้องคิมและน้องดิษครับ :mew2:
-
เป็นกำลังใจให้อดทนสู้ๆๆต่อไปนะค่ะ
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้มแข็ง สู้สู้ นะคะทั้งสองคนเลย
ขอบคุณสำหรับความคืบหน้าค่ะ
:L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคิมและดิษค่ะ สู้ๆต่อไป เดี๋ยวเรื่องร้ายๆมันก็จะผ่านไปเอง..
-
คิมดิษ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น ขอให้เข้มเเข็งเเละอดทนนะครับ
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวนะคะ
คิดถึงพี่คิมจังเลย ดูท่าเรื่องจะค่อนข้างหนัก เข้มแข็งนะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว สู้ๆค่ะ
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้พี่คิม สู้ๆ ครับ หายไวไวนะครับเป็นกำลังใจให้เสมอ สำหรับพี่คิม ขอบคุณมากๆ สำหรับข่าวคราวความเคลื่อนไหวของพี่คิม ไม่งั้นงงแน่่ๆ ที่พี่คิมหายไปเฉยๆ ขอบคุณมากๆนะครับเฮียดิษ
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวให้ทราบค่ะ
ไม่มีบันทึกไม่เป็นไรค่ะ พวกเราทุกคนยังรักและคิดถึงคิมดิษเสมอ
เอาใจช่วย สวดมนต์ขอให้น้องคิมหายไวๆสุขภาพแข็งแรงเร็วๆ
ขอให้คุณพระคุ้มครอง ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆทั้งหมด
หลังจากนี้พบเจอแต่สิ่งดีๆ
ส่งกำลังใจให้น้องทั้งสอง สู้สู้คะคิมดิษ
fc คิมดิษ .......คิดถึงเสมอ :L1:
-
ขอบคุณเฮียที่มาแจ้งข่าว :L2:
คิมคงคิดอะไรหลายอย่างมาก...ความเครียดความกังวลจะยิ่งทำให้เป็นทุกข์ใจ พลอยทำให้ร่างกายไม่แข็งแรงตามไปด้วย
เรื่องอื่นๆ คิมไม่ควรเก็บมาใส่ใจ เวลานี้คือรักษาตัว ทานข้าว ทานยาตามที่หมอสั่ง กำลังใจจากคนรอบข้างเป็นส่ิ่งที่สำคัญนะ แงะๆ มีแอบโมโหเฮียด้วย :hao4:
เราเชื่อแน่ว่าคิมจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สู้ๆ นะคิม :L2:
เฮียดูแลสุขภาพตัวเองด้วย :L2:
-
หายไวๆนะครับ
-
ท่าทางจะเจอปัญหาหนักนะครับ ขอให้อดทนสู้ๆ เข้าไว้ มันจะผ่านไป ในที่สุด ขอให้หายไวๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ พี่คิม
-
ผมมาเยี่ยมครับ
:L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมกับเฮียข้าวกล้องก่อนนอน...
-
:L2:
ขอให้คุณพระคุ้มครองน้องคิม
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษ
แล้วเรื่องร้ายๆก็จะหายไป
สู้ สู้ คะ
-
เอาใจช่วยนะครับพี่คิม ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปให้ได้นะ o13
-
ขอให้คิมทำอารมณ์ให้แจ่มใส หาเรื่องให้ยิ้ม หัวเราะวันละหลายๆ รอบนะคะ
อย่าไปเครียดมาก ทำใจให้สบายๆ สู้ๆ รักษาตัวก่อน
ร่างกายเราหายดีแล้ว ค่อยไปกังวลกับเรื่องอื่น
ไม่รู้คิมเครียดเรื่องงานหรือเปล่า แต่โอกาสต่างๆ ยังมีอีกมากมายที่จะเข้ามาในชีวิต
คิมเป็นคนเก่ง และตั้งใจจริง ไม่ว่าอุปสรรคอะไรก็ผ่านได้อยู่แล้ว
ที่สำคัญต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรงก่อน
เป็นกำลังใจให้ทั้งคิมและดิษนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
มาเยี่ยมตอนดึกๆครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:ped149:
เข้ามาให้กำลังใจน้องคิมจ้า สู้ๆน้อง มีคนที่รักเรารอบๆตัวกลัวอะไร มาเยือนแล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
กำลังใจเยอะแยะอย่าท้อน้อง เข้มแข็งไว้ สู้เพื่อคนที่รักเรา เรารักเขา และสู้เพื่อตัวเราเอง
หายวันหายคืนนะน้องคิม เพี้ยง.....
น้องดิษอย่าท้อจ้าต้องเดินหน้าไปพร้อมกัน เป็นกำลังใจให้ทุกๆวันจ้า
-
คิมคนเดิมที่เข้มแข็งและไม่ย่อท้อจงกลับมาสู้กับสิ่งที่ขวางกั้น...คิมคนนั้นจากบันทึกยังไม่หายไปใช่ไหม
เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษ :L1:
-
ถึงจะเจอปัญหาเพิ่มขึ้นหลายอย่าง แต่ก็ขอให้ทุกปัญหาผ่านไปด้วยดีนะคะ
ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวค่ะ ขอแค่มีกำลังใจที่ดี พยามคิดแต่สิ่งที่ดี ร่างกายต้องดีขึ้นบ้างแน่นอนค่ะ
คุณดิษก็ต้องเข้มแข็ง อดทน และเป็นกำลังใจให้คุณคิมนะคะ :pig4: :L2: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นหรือยัง แต่ก็ยังอยากมารอ ทุกวันเลยครับ
ไม่รู้คืนนี้พวกพี่ๆจะมาหรือป่าว แต่ก็ต้องรอครับ
-
:yeb: :L2:
มาเยี่ยมน้องคิมและให้กำลังใจจ้า สู้ๆ ทั้งน้องคิมน้องดิษ
หายไวๆน๊าน้องคิม
-
มาเยี่ยมน้องคิม :L2:
อยากรู้ข่าวอีกอ่ะ
-
มาเยี่ยม แล้วก็มารอพี่ผมครับ
-
น้องคิมเป็นไงบ้างค้าบเป็นห่วงจัง คิดถึงด้วย ดิษด้วยเป็นไงบ้างดูแลตัวเองและน้องคิมดีๆน่ะ คิดถึงและเป็นห่วงทั้งคู่เลย
-
เข้ามาให้กำลังใจคิม รักและเป็นห่วง คิมดิษ
-
คิดถึง พวกพี่ๆ
:n1:
-
วันนี้ผมไปสวดมนต์ขอพรให้พี่คิมพี่ดิษมาครับ ขอพวกพี่ปลอดภัยจากอันตราย ขอให้พี่คิมหายไวๆ ขอให้พี่คิมพี่ดิษรักกันและดูแลกันตลอดไป :mew2: :mew3:
-
สวัสดีครับทุกคน
ผมมาสวัสดีทุกคนก่อน มาทักทาย เป็นสัญญาณว่าผมไม่เป็นอะไรมากนะครับ ตอนนี้ที่ว่าต้องผ่าก็ไม่ต้องแล้วครับ หมอแจ้งว่าอาารไม่หนักขนาดต้องผ่าตัด หมายถึงที่หลังนะ บังเอิญมีคนตื่นตูมมากไปหน่อย แฮะๆๆ
แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าฉีดอะไรให้ผมเยอะแยะ ผมรู้สึกงงๆครับ หมายถึงความรู้สึกนะ บางครั้งมันเหมือนจะวูบๆแต่ก็ไม่นะ เพียงแต่ว่ามันยังไม่ค่อยเต็มที่เท่าไร ต้องนอนพักอีกนานทีเดียว ช่วงนี้กายภาพเช้าเย็นเลย นั่งนานก็ไม่ได้ครับขาชา เหมือนจะไม่รู้สึก ขอมาสวัสดีเท่านี้ก่อน แล้วจะมาทักทายบ่อยๆนะครับ ขอบคุณทุกคน
-
:-[ ดีใจด้วยนะค่ะขอให้หายป่วยเร็ว ๆ กลับมาแข็งแรงไว ๆ สู้ ๆ ค่ะ
-
ดีจังเลย ขอไห้หายเร็วๆนะคะ
-
ดีใจที่สุดดดด คุณคิมอาการดีขึ้นแล้วววว :impress2:
พักผ่อนมากๆ ขอคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองให้หายป่วยไวๆนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะทั้งคุณคิมคุณดิษเลยยยย :mew3:
:L2: :กอด1: :pig4: :L2:
-
แหม คนเค้ารักเค้าเป็นห่วงค่ะ
ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว ขอให้คิมหายไวๆ นะจ๊ะ สู้ๆ :mew1:
-
โล่งงงใจ ดีจังที่พี่คิมไม่ต้องผ่าตัด
:L2: หายไวๆนะคะ
-
หายไวๆน้า :L1: :L1: :3125: :L2: :L2:
-
โล่งอก จริงๆก็เข้ามาส่องบ่อยกว่าที่ตัวเองเม้นเยอะ
แต่จะให้เม้นทุกครั้งที่เข้ามาส่องก็เกรงใจอ่ะ
ที่มาส่องเพราะกลัวว่าบางทีดิษมาแจ้ง
แล้วอาจลืมเปลี่ยนหัวข้อไรงี้ไง (คิดไปนั่น)
ที่ิมพ์มาทั้งหมดคืออยากรู้ข่าวดรไปเรื่อยๆ
ขอให่น้องคิมหายเป็นปกติในเร็ววันนะคะ
ปล.ดีใจอ่ะ
-
มาเยี่ยมไข้ค่ะ :L2:
ดีใจมากที่คุณคิมไม่ต้องผ่าตัด
ร่างกายก็ให้เป็นหน้าที่ของหมอนะคะ
ให้หมอดูแลรักษา
แต่จิตใจเราต้องรักษาใจเราเอง
ทำใจเราให้มีความสุขสดชื่นเบิกบาน
เดี๋ยวกายเราจะค่อยๆดีขึ้นเอง
เป็นกำลังใจให้ค่ะคุณคิมดิษ
:L2: :L2:
-
ดีใจด้วยที่ไม่ต้องผ่าตัด รักษาตัวให้หายดีนะคิม
-
ดีใจด้วยที่อาการดีขึ้นมากๆ ขอให้หายเป็นปกติไวๆนะคะ
:mew1::-) :mew1: :mew1:
-
ดีใจน้องคิมมาทักทาย
หายไวๆนะ
พี่ดิษรักมากก็ห่วงมากเป็นธรรมดา
:L2:
-
ขอให้อาการดีขึ้นๆเรื่อยๆนะคะ
หายไวอยู่แล้วเนอะ เพราะพี่คิมมีกำลังใจดีอยู่ข้างๆ
ชงเอง ฟินเอง
:laugh:
-
พระคุ้มครองนะน้องคิม
ดีใจที่ไม่ต้องผ่าตัด ขอให้ราบรื่นปลอดภัยตลอดไปนะน้องคิม
-
ดีใจที่คุณคิมดีขึ้นมากนะคะ ค่อยๆกายภาพไปเรื่อยๆเด่วก้อหายดีแล้ว ดีใจด้วยนะคะที่ไม่ต้องผ่าตัด หายวันหานคืนนะ แล้วก้ออย่าเครียดเน้อ มาทักทายอีกนะคะ
-
ดีใจที่คุณไม่เป็นอะไรมากค่ะ หายไวๆนะคะ
-
:L2:
:ling1:
แว๊กกกก ดีใจสุดๆน้องคิม เข้ามาเห็นบอกว่า"รายงานตัว" ดีใจโลด อย่าทำให้ใจหายใจคว่ำอีกนะน้อง
รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี อย่าไปโทษใครบางคนเลย น้องอยากหยิ่งไม่คุยกับเขาเอง เขาก็ใจเสียเซ่
ต้องหาแนวร่วม อิอิ ดีใจสุดๆ หมดเคราะห์หมดภัยนะน้อง ขอให้ดีวันดีคืนหายไวๆนะจ๊ะ
อย่าลืมรักตัวเอง นึกถึงคนที่รักเรา และคนทึ่เรารักเขา ระหว่างพักฟื้นก็ดูแลตัวเองมากๆนะน้องเพื่อทุกคนที่อยู่รอบตัวเราจ้า
-
ยินดีด้วยน้องคิม ขอให้หายเร็วๆ นะ สู้ สู้
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคน
-
ดีใจที่คิมเข้ามาแจ้งข่าว...เพราะคิดถึงและเป็นห่วงเสมอ :L1:
รักษาตัวให้หายป่วยเร็ววันนะคิม เราว่าเฮียรอแย่แล้วล่ะ จะเป็นเดือนละ อิๆ... :กอด1:
-
หายไวๆนะ :mew1:
-
สวัสดีครับทุกคน
ผมมาสวัสดีทุกคนก่อน มาทักทาย เป็นสัญญาณว่าผมไม่เป็นอะไรมากนะครับ ตอนนี้ที่ว่าต้องผ่าก็ไม่ต้องแล้วครับ หมอแจ้งว่าอาารไม่หนักขนาดต้องผ่าตัด หมายถึงที่หลังนะ บังเอิญมีคนตื่นตูมมากไปหน่อย แฮะๆๆ
แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าฉีดอะไรให้ผมเยอะแยะ ผมรู้สึกงงๆครับ หมายถึงความรู้สึกนะ บางครั้งมันเหมือนจะวูบๆแต่ก็ไม่นะ เพียงแต่ว่ามันยังไม่ค่อยเต็มที่เท่าไร ต้องนอนพักอีกนานทีเดียว ช่วงนี้กายภาพเช้าเย็นเลย นั่งนานก็ไม่ได้ครับขาชา เหมือนจะไม่รู้สึก ขอมาสวัสดีเท่านี้ก่อน แล้วจะมาทักทายบ่อยๆนะครับ ขอบคุณทุกคน
ครับ
-
หายไวไวน้าาา
-
เย้ พี่คิมมาแล้ว ^_^
สู้ๆนะคะ ขอให้หายไวๆ
:กอด1:
-
ยินดีด้วยครับที่แข็งแรงขึ้น สู้ๆนะครับ
-
ขอให้สุขภาพแข็งแรงและหายไวไวนะครับ
-
มาเยี่ยม
-
ห่วงเสมอ... :กอด1:
-
ห่วงตลอดอะ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับพี่คิม :mew1:
-
มาให้กำลังใจน้องคิม
-
ขอให้หายดีเร็วๆนะคิม
-
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี ผมก็ไม่เคยลืมพวกพี่เลย ยังเป็นห่วงอยู่ตลอด
-
เป็นกำลังใจให้พี่ๆทั้งสองคนครับ ขอให้พี่คิม หายไวไว มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ครับ
-
ไม่ต้องผ่าตัด ดีใจจัง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอให้หายเร็วๆ :กอด1: :L2:
-
คิดถึงนะค่ะ...เป็นกำลังใจให้เสมอน๊า...............
-
ทานข้าว ทานยาตามเวลาด้วยนะคิม :L2:
-
คิดถึง
-
พักผ่อนมากๆ นะครับ
-
ดีใจด้วยที่ไม่ต้องผ่า ขอให้คุณพระคุ้มครอง
ขอให้น้องคิมหายเร็วๆสุขภาพแข็งแรงไวๆนะ
พักผ่อนเยอะๆรักษาสุขภาพดีๆน๊า
ส่งกำลังใจรัวๆๆ เป็นห่วงและคิดถึงเสมอ
คิมดิษ..... :L2:
-
เดี๋ยวก็หายคับ วันนี้ก็ไปสวดมนต์ขอพรมาให้
:n1:
-
คิดถึง :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ :mew1: :mew1: :mew1:
-
:L2: ขอให้คิมหายเร็วๆนะ :L2:
-
มาเยี่ยมน้องคิม ดีขึ้นยังเอ่ย หายป่วยไวๆน๊าาาา
:mew1: :mew1: :mew1:
น้องดิษสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหม
:mew6:
-
หายไวๆน่ะค่ะ
-
คิดถึงมากเลยครับ พี่
-
คิดถึงมากเลยครับ พี่
คงไม่ต้องพูดอะไรไปมากกว่านี้แล้วละครับ เพราะความรู้สึกก็เป็นเหมือนประโยคนี้ ทุกๆวันครับ
-
คิดถึงคิมกับเฮียข้าวกล้อง :z3:
-
เป็นห่วง :n1:
-
เป็นห่วงพวกพี่ๆทุกวันครับ :n1:
-
:hao6: สวัสดีทุกคนครับ มาเจอกันในยามไม่ปกติ แฮะๆๆ
ขอถือโอกาสสวัสดีอย่างเป็นทางการ หลังจากกลับมาจากห้วงชีวิตที่ไม่คิดว่าจะได้เจอเลยครับ ผมอยากถ่ายทอดช่วงเวลาที่ผมเพิ่งผ่านมาจริงๆ แต่เพราะว่ามีคนมาทำตาเขียวใส่อยู่ คงต้องพักผ่อนอีกระยะ แล้วจะกลับมาประจำการ คึคึ
ตอนนี้ผมดีขึ้นมากแล้วครับ อาการที่หลังก็เป็นที่เส้นเอ็นจริงๆ ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนหมอมาอธิบาย ผมเพิ่งโดนจิตแพทย์ตีว่ามีอาการซึมเศร้าอ่อนๆ จะบอกว่าเป็นอะไรที่สิ้นหวังสุดขีดเลย อยากเล่ายาวๆแต่ขอติดไว้ก่อนนะ
ส่วนอาการชาเนี่ย หมอบอกว่าคงจะเรื้อรังแล้ว ต้องหมั่นลุกเดิน ไม่นั่งนาน ไม่นั่งไขว่ห้าง เป็นอะไรที่ขัดใจมากเลย แต่ก็นะ เชื่อหมอดีกว่า แฮะๆๆ
ส่วนวากดิษ ตอนนี้หัวเหม่งครับ แอบหนีไปบวชมา คือว่ามันมีเรื่อง พ่อผมกับวากดิษทะเลาะกันช่วงที่ผมซึมๆไป แต่กลับมาเข้าใจกันแล้ว ท่าทางจะดีกว่าเดิมด้วยมั้ง อันนี้ก็ติดอีกล่ะ
เรื่องงาน ผมกลับมาทำงานจุดเดิมครับ งานใหญ่ๆขอลาหมดแล้ว กับจะมาตั้งใจในการเรียนกฎหมายมากๆ ดิษบอกผมว่ามาแจ้งผลการสอบแล้ว แอบรู้สึกแปลกใจ หุหุ ไม่คิดว่าจะผ่านทั้งคู่ ก็เลยทำใจครับ ด้วยร่างกายตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เท่าก่อนๆมา ส่วนนึงเพราะหลวงปู่รับนิมนต์มาเทศน์ให้ฟังถึงเตียงผู้ป่วยเลยครับ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีพลังขึ้นๆ แต่ก็ยังไม่เต็มที่ คือมันเหมือนกับว่าผมไม่เต็มร้อยจริงๆ ในใจมันมีอะไรติดขัดไม่รู้ ผมบอกไม่ถูกเลย เท่าที่ผมรับรายงานอาการทางจิตมาอ่าน เค้าว่าผมสูญเสียความมั่นใจแทบจะหมดเลย เนื่องจากว่า รถที่ขับไปชนก็รถพ่อ ที่โดนชนผมไม่ได้ทำอะไรผิด (แต่ขอไม่เล่าตอนนี้ เพราะมันมีคดีอยู่) บันทึกเล่มนี้ ผมก็หวงมากๆ ปกติเวลาไปต่างจังหวัดผมไม่ค่อยพกบันทึกไป จะเอากระดาษไปเขียนแล้วเอากลับมาแทรกๆ ที่ผมเรียกว่าใบแทรกนั่นแหละ ก่อนหน้านี้ ดิษเพิ่งบอกผมว่าจะไปด้วยกัน ผมยิ่งรู้สึกไปต่างๆนาๆ แม้กระทั่งนอนผมยังฝันไปเรื่อยเปื่อย มีช่วงนึงที่ผมแยกไม่ออกเลยว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง แย่จริงๆครับ
แต่ประมาณสามสี่วันที่ผ่านมานี่แหละครับ ที่จู่ๆตื่นนอนขึ้นมา รู้สึกดีมากๆ ขาที่ชาตอนนั่งก็เบาลง ไม่ปวดหลังอย่างที่เคยปวดมา เริ่มเดินเองได้ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยดีครับ เหมือนเวลาเดินจะเอนๆ แล้วก็เหมือนโดนคนผลักๆ สรุปก็คือ ผมยังไม่เต็มที่ครับ
ก็เลยอยากมาขออภัยทุกคนที่หายไปนาน และถือโอกาสบอกถึงพี่ๆน้องๆ ที่เป็นห่วง ส่งข้อความเข้ามาหา ผมขอบอกตรงนี้เลยนะครับว่า ผมขอบคุณจริงๆ แต่ตอนนี้ผมยังมีอารมณ์ไม่ปกติเท่าไร บางครั้งก็วูบวาบๆ บางครั้งก็ปกติ ผมจึงอาจจะไม่ได้พิมพ์ตอบกลับทุกข้อความ เพราะเวลานั่งพิมพ์นานๆรู้สึกเหงื่อจะไหล มันแปลกๆครับ ไม่เคยเป็น วันที่ 3 นี้ ผมกำลังจะไปเช็คสมองนะครับ แต่มั่นใจไม่มีอะไรแน่นอนเนอะ ^^
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตาม เห็นว่ามีคนอ่านใหม่ๆด้วย อาจจะโชคไม่ดีนะครับ ที่เข้ามาอ่านช่วงนี้ ยังไงก็ตามอ่านบันทึกเก่าๆรอได้เลย ไม่นานคิมคนเดิมกลับมาแน่ๆ ขอบคุณครับ :bye2:
-
ผมจะรอพี่คิมคนเดิมครับ
-
Miss you naka ^^
Hope you get better and better ka
I will always wait for your story kaaa :)
-
ดีใจจุงงิ พี่คิมมาแบ้ววว
-
เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ขอให้หายไวๆ
และให้เหตุการณ์ร้ายๆ ผ่านไปด้วยดีค่ะ
-
รักษาตัวเองให้หายดีก่อนนะคิม เป็นกำลังใจให้จ้า
เรื่องบันทึกรอได้ค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้หายไวๆน๊้ สู้ๆนะน้องคิม ขอแค่อย่าท้อเท่านั้นแหละจ้า
กำลังใจรอบข้าง สู้ๆ
:L2:
-
ดูแลตัวเองดีๆนะ เป็นห่วงมากๆ :กอด1:
-
ใจเย็นๆนะค่ะไม่ต้องใจร้อน...รอได้เสมอค่ะ ห้ามกดดันตัวเองเด็ดขาดน๊ะ!!!
-
ส่งกำลังใจให่เหมือนเดิม ทั้งดิษและคิมนะ สู้ๆๆ. :L2: :กอด1:
-
พี่คิมมาแล้วววววววว ดีจังเลย
หายไวๆนะคะ เป็นห่วง
เป็นกำลังใจให้นะรูปหล่อ
คริคริ
:กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้หายไวๆนะคะ กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
ผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้ว เดี๋ยวต่อไปก็เจอแต่เรื่องดีๆแล้วล่ะ สู้สู้
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเหมือนทุกครั้ง
-
ดีแล้ว ขอให้หายไวไว
-
:mew1: ดีใจด้วยนะค่ะที่ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ขอให้กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมเร็ว ๆ ยังคอยติดตามต่อไปค่ะสู้ๆ
-
สู้ๆ :a2: ขอไห้หายเร็วๆเลยค่ะ
-
น้องคิมสู้ๆนะคะ.เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew3: :L1: :mew3:
-
หายไวไวค่ะ เป็นกำลังใจใหัเสมอนะคะ
-
ขอให้สุขภาพกายและใจกลับมาเหมือนเดิมนะคะ
เป็นกำลังใจให้จ้ะ :กอด1:
-
ดีใจจังที่น้องคิมอาการดีขึ้นเรื่อยๆ
อย่าคิดอะไรมากนะะคะ เด๋วก็หาย
เป็นปกติเหมือนเดิมทั้งกายและใจ
ขอให้วันที่ 3 ที่จะไปตรวจ ผ่านไปด้วยดีนะ
เป็นกำลังใจให้คิมและดิษด้วยนะ สู้ต่อไป
-
ขอให้กลับมามีสุขภาพดีดุจเดิมไวไว ผ่านช่วงนีเไปไดัไวไว เข้มแข็งนะครับ
-
ดีใจด้วยนะคะ :L2:
มีกำลังใจดีซะอย่าง :mew1:
หายวันหายคืนแน่นอนค่าา
ปล.อนุโมทนาบุญกับทิดสึกใหม่ด้วยค่ะ
-
ขอให้คิมพึงระลึกไว้เสมอว่า "จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว" :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ดีใจด้วยนะคะที่อาการดีขึ้น
ขอให้กลับมาเป็นปกติโดยไวนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
:mc4: หายไว ไว นะคะ ผ่านเรื่องร้าย ๆ ขอให้เจอแต่้เรื่องดี ดี :mc4: เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew1:
-
ขอให้ร่างกายแข็งแรง หายเจ็บหายไข้้ไวๆนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
:a2: พี่คิมสู้ๆ ขอให้หายไวๆค่ะ
ทำใจให้สบาย ทำเท่าที่เราทำได้แบบสบายๆดีกว่าค่ะ
ไม่มีอะไร จะมีความสุขยิ่งกว่าใจเราที่เป็นสุข :L2:
-
ขอให้ดีขึ้นไวๆค่ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นัองคิมสู้ครับ พี่เชืีอว่าไม่นาน้องคิมต้องผ่านมันไปได้
-
ดีใจที่สุขภาพของคุณคิมดีขึ้น ขอให้มีแต่เรื่องดี ๆนะคะ
เรื่องร้ายจงหายไปค่ะ สู้ ๆ ค่ะ :pig4: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ยินดีกับอาการที่ดีขึ้นของคิมด้วย ขอให้อาการดีขึ้นหายเร็วๆ และเจอแต่สิ่งที่ดีๆ :L2:
และขออนุโมทนาบุญกับเฮียดิษ แต่ตอนนี้น่าจะลาสิขาแล้ว ไม่งั้นคิมคงไม่กล้าเรียกหัวเหม่ง 55
เฮียคงหล่อมากเลย ได้ทรงสกินเฮดอ่ะ แบบว่าแบดบอย...แต่ก็ยังทำอะไรน้องไม่ได้ อดไปก่อนนะเฮีย คิๆ :eiei1:
-
:L2:
หายไวไวนะ
รักษาตัวดีๆนะ
อย่าดื้อกับคนเฝ้านะจ๊ะ
ขอให้พระคุ้มครองน้องคิมพี่ดิษ
รักนะ (*_*)
-
ให้พี่คิมหายดีก่อน ค่อยมาต่อก็ได้ครับ รอได้เสมอ ส่งข่าวบ่อยๆนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มาให้กำลังใจน้องคิม น้องดิษจ้า
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
ดูแลตัวเองเยอะๆน่ะครับคิม เคราะห์ร้ายผ่านพ้นไปแล้ว ขอให้คิมสู้ๆกับอาการป่วยน่ะครับ พี่แนะนำน่ะ ลองนั่งภาวนากรรมฐานดู จิตใจจะสงบขึ้น มีพลังมากขึ้น ได้แต่ให้กำลังใจเนาะช่วงนี้พี่งานยุ่งมาก ไม่ค่อยได้เม้น แต่เป็นห่วงคิมเหมือนดดิมน่ะครับ ดูแลตัวเองให้หายไวไวน่ะคนเก่ง จะได้มาคุยแบ่งปันความสุขให้พวกพี่ได้เหมือนเดิม เป็นกำลังใจให้เสมอน่ะจ๊ะทั้งคิมทั้งดิษ ขอบคุณดิษที่ดูแลน้องอย่างดีเป็นคนรักที่ดีจริงๆชื่นชมความรักทั้งคู่มากๆค่ะ
-
เอาใจช่วยนะครับพี่คิม หายไวๆนะสู้ๆๆ คิดถึงมากเลยครับ แฮะๆๆๆ :impress2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
:กอด1: ขอให้คิมหายไวๆ นะ พักผ่อนเยอะๆ เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2:
-
ส่งกำลังใจรัวๆให้น้องคิม แข็งแรงเร็วๆ :L1:
พักผ่อนเยอะๆน๊า ดูแลรักษาสุขภาพดีๆ
เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว ต่อไปมีแต่เรื่องดีๆสิ่งดีๆเขัามา
สู้สู้ เป็นกำลังใจให้น้องคิมนะ
คิดถึงคิมดิษเสมอ^^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันหยุดแล้ว คิดถึงคิมกับเฮียดิษ :L1:
เฮียพาน้องไปเดินเล่นสวนสาธารณะด้วยนะ เดินจับมือกัน คิๆ :o8:
-
:L2:
มาเยี่ยมคุณคิมดิษค่ะ
น่าจะดีขึ้นเยอะนะคะ
-
เข้ามาเยี่ยมน้องคิม ดีขึ้นยังเอ่ย
:L2:
-
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เสมอ จะรอคุณคิมคนเดิมนะคะ :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2: :L1: เข้ามามอบดอกไม้ตอนดึก...
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai5: สวัสดีผู้มารอให้กำลังใจทุกคนครับ
เนื่องจากว่ายังไม่ได้พิมพ์บันทึก ก็เลยแวะมาทักทายเพราะคิดถึง แฮะๆ
เมื่อวันที่ 3 ผมไปตรวจเช็คสมองมาแล้วครับ หมอบอกว่าควรนอนพักครับ เพราะถ้าไม่พักจะมีอาการ บลาๆๆ ทีแรกไม่ได้ตั้งใจฟังเลยแหละ เพราะแอบมั่นใจในร่างกายอันแข็งแรง แต่ก็มีคนๆนึงพูดขึ้น
" รบกวนคุณหมอ จดรายงาน ไม่ก็บอกช้าๆให้ผมจดดีกว่าครับ นายคนนี้ไฮเปอร์มาก ไม่ค่อยมีสมาธิฟังอะไรที่เป็นความรู้หรอกครับ " ใครพูดก็ไปเดาเอาสนุกๆ
จากนั้นวันที่ 4 ผมก็ไปตรวจงานเอกสารทันที ทั้งๆที่คนที่กัดผมมะกี้ก็ห้าม แต่ยอมรับตรงๆว่า ผมกลัวจะเสียงานครับ
วันที่ 5 ได้เรื่องเลย ผมมีอาการเวียนหัวแล้วก็อ้วก หามส่งโรงพยาบาลอีกรอบ คราวนี้บอดี้การ์ดเพียบเลย ทั้งไอเดย์ พี่กริช มารุมเทศน์ไม่ให้ต้องได้พักกันเลยครับ
แพทย์วินิจฉัยว่า ความดันในกะโหลกสูง ผมไม่ได้ศึกษา ได้ยินแค่หมอบอกว่า
" คราวนี้ดื้อก็เจอกันชาติหน้าเลยนะ " ก็จบตามนั้นครับ
ผมนอนอยู่สองวัน คือ 6-7 หมอมาตรวจเย็นบอกว่าออกได้ ผมก็ตรงกลับมาหอ มาพบปะทุกคนก่อน
ที่แวะมาบอกข่าว ไม่อยากทำให้เป็นห่วงนะครับ มันหงุดหงิดอะ ไม่รู้จะระบายกับอะไร เหอะๆ วากดิษก็งอนหัวเหม่งใส่ไม่เลิกเลย แต่เวลาแกล้งทำเสียงอ่อนๆเค้าก็วิ่งมาอยู่นะ เหอะๆๆ :m26:
ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจครับ ผมกำลังใจเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว ขอบคุณนะครับ
-
คิดถึง
พี่คิมดื้อเนาะ ว่าไหม
ปล.พี่ดิษน่ารักขึ้นทุกวันนะคราฟฟฟฟฟฟ
-
คิมเชื่อฟังคุณหมอและพี่ดิษนะ จะได้หายไวไว
ที่เขาห้ามก็เพราะรักและเป็นห่วงมากหรอก
-
อย่าหักโหมสิ ทุกคนเป็นห่วงนะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ สู้
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เข้าใจคุณคิมนะคะ :L2:
นอนนานๆก็คงเบื่อ
แต่ ณ ตอนนี้ประโยคนี้
น่าจะเหมาะกับคุณคิมนะคะ
"ต้องอดทนต่อการนอน"
ขอเป็นกำลังใจให้คุณคิมดิษค่ะ
-
คิดถึงพี่คิมและพี่ดิษที่สุด ^^
-
คิมอย่าเพิ่งดื้อตอนนี้เลยนะ
ไม่สงสารตัวเองก็สงสารคนที่รักคิมบ้าง
เพราะคำที่หมอพูด มันดูน่ากลัวจังเลยค่ะ
พี่ยังอยากให้มีคิมดิษไปอีกนานเท่านาน
แต่อ่านตอนที่ดิษงอนแต่ยังเป็นห่วงคิมแล้วยิ้มออก
เป็นกำลังใจให้คิมกับดิษผ่านเรื่องร้ายไปได้ในเร็ววัน
-
รักษาร่างกายให้แข็งแรงก่อนนะคะ อย่าเพิ่งขยันทำงานเลย มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1: :L1:
-
ดูแลตัวเองก่อน งานเอาไว้ทีหลัง สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์เมื่อไหร่มีโอกาสทำอีกเยอะ
ขอร้องเถอะน้องคิม อย่าดื้อให้มากนัก หัดรับฟังคนรอบข้างบ้าง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ฟัง
อย่าเชื่อมั่นในตัวเองสูงเกินไป ให้รู้จักไว้ใจคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เราทำได้เพียงคนเดียว
พักผ่อนให้ระบบต่างๆในร่างกายเข้าที่เข้าทางแล้วค่อยลุยนะน้องนะ
ด้วยความเป็นห่วงจ้า อย่าดื้อจนคนใกล้ๆล้มป่วยไปอีกคนล่ะมันจะยุ่งใหญ่นะน้อง
รักษาเนื้อรักษาตัวนะ หายไวๆจ้า
:L2:
-
มีคนคอยเป็นห่วง ดีที่สุดแล้วค่ะ
เรื่องอย่างอื่นนอกกาย ค่อยเป็นค่อยไปนะคะพี่
:L2: ขอให้หายป่วยไวๆค่ะ
-
รักมาก ห่วงมากค่ะ เข้าใจเค้าหน่อยนะ :mew1:
-
ดีใจที่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว รักษาตัวดีๆนะครับ เป็นห่วง
สู้ๆ
-
ตอนนี้ต้องนึกถึงสุขภาพตัวเองเป็นหลักก่อน นอนพักเยอะๆ รอให้หายดี แล้วเรื่องงานค่อยว่ากัน
ทุกคนคงเป็นห่วงคิมมาก เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
สู้ๆนะครับพี่คิม หายไวๆนะ o13
-
รักตัวเอง และคิดถึงคนรอบข้างด้วย
รักษาสุขภาพนะน้องคิม
+1
-
รักษาสุขภาพให้เเข็งแรงก่อนดีกว่าค่ะคุณคิม :mew2:
ดื้อมากๆระวังคุณดิษจับตีก้นเอานะคะ :hao7:
ขอให้อาการป่วยของคุณคิมหายวันหายคืนด้วยเถอะ เพี้ยงงงง :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
คิมดูแลตัวเองด้วยนะ สุขภาพร่างกายสำคัญเป็นอย่างแรกเลย สมแล้วที่เฮียงอลล ง้อเฮียด้วยนะ อ้อนๆ เขาหน่อย อิๆ
ส่วนบันทึกคิมไม่ควรพิมพ์ในตอนนี้นะ เพราะถ้าต้องพิมพ์ไปคิดไป จะหนักไปทางด้านความคิด ต้องใช้สมอง ร่างกายจะแย่เอา แค่เข้ามาแจ้งข่าวทุกคนก็รู้สึกดีแล้ว
-
เชื่อพี่ดิษนะครับ พี่คิม สู้ๆๆครับ ขอให้หายไวไว
-
สู้ๆ ทั้งคู่เลย
-
พี่คิมดื้ออออออ
แถมยังขี้แกล้งอีกต่างหาก แกล้งพี่ดิษตะไมมม
เดี๋ยวโดนเล่นงานหรอกคนป่วย คริคริ
:laugh:
หายไวๆนะคะ
:กอด1:
-
หายไวๆน่ะค่ะ
-
น้องคิมอย่าดื้อซี่ เชื่อหมอนะจะได้หายเร็วๆ
พักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพให้หายดีก่อนนะ
เป็นห่วงตัวเองบ้างน๊า
เชื่อพี่ดิษบ้างเน้อ พี่เค้าเป็นห่วงน้องนะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆน๊า
คิดถึงคิมดิษเสมอ ^_____^
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ
-
พี่คิมเด็กดื้อ ไม่เอานะไม่ดื้อกับหมอ
ดื้อกับเฮียดิษคนเดียวพอ พอกรุ้มกริ่ม
:-[
-
พักผ่อนเยอะๆ นะคิม
อย่าดื้อกับเฮียดิษ จะได้หายไวๆ
:mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พักผ่อนให้เยอะๆนะคะพี่คิม น้องเป็นห่วง ไว้พี่โอเคแล้วค่อยมาส่งข่าวก็ได้ค่ะ
นานแค่ไหนน้องก็รอได้
สู้ๆ นะคะ :katai2-1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันหยุดแล้ว...เฮียกับน้องทำอะไรกันน่าาา
-
หายไวไวนะคิม อย่าดื้อกับพี่ดิษมากนัก
รอร้อรอ :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ดูแลตัวเองก่อนน่ะครับคิม อย่าดื้อกับดิษกับคุณหมอน่ะ จะได้หายไวๆจากนั้นจะทำอะไรก็ทำ รักษาตัวก่อนน่ะคร้าบ เป็นห่วงน้องน่ะครับ
-
:mew1:
น้องคิมเป็นไงบ้างดีขึ้นแล้วนะ อย่าดื้อมากเกินไป เข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจน้องคิมน้องดิษจ้า
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
คิดถึงคิมกับดิษ
เป็นห่วงคิมด้วย
-
ห่วง :mew2:
-
คิดถึงมาก :mew2: :mew2: :mew2:
-
เฮียดูแลน้องด้วยนะ กลัวนอนดึกเพราะเชียร์บอล เดี๋ยวจะไม่สบาย
ถ้าดื้อแล้วจับทำโทษเลย :hao6:
-
ห่วงมาก รู้ไหม
มารอทุกวันก็ไม่เห็นเลย
-
สวัสดีครับทุกคน
วันนี้แวะมาหากันก่อน เพราะหลังจากที่มาพูดคุยครั้งสุดท้าย ก็นอนพักผ่อนยาวเลย ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้นครับ
ช่วงนี้ก็เลยสุขภาพดีขึ้น เห็นได้ชัดเลยครับ เวลานั่งนานๆขาเริ่มจะชาน้อยลง บางวันก็ไม่ชาแล้ว เริ่มเดินเร็วๆได้บ้าง แต่ถ้าวิ้งยังปวดอยู่ครับ ทำให้ช่วงนี้ได้แต่พักผ่อนครับ
เมื่อสองวันนี้ ผมไปเยี่ยมจิตแพทย์ที่ดูแลผมช่วงเด็กๆ เป็นคนแนะนำให้ผมเขียนบันทึก ท่านป่วยหนักครับ ก็เลยโทรหาพ่อผมอยากให้ผมไปหา พบเจอผมก็เล่าเรื่องของผม พร้อมกับพูดถึงบันทึกที่โดนน้ำฉีดใส่จนเป็นชิ้นๆด้วย (ก่อนหน้านั้นผมมีความคิดแปลกๆครับ คือบางครั้งก็ไปค้นหาบันทึกทั้งๆที่น่าจะรู้ว่ามันไม่มีแล้ว)
ท่านก็เลยบอกผมอย่างนี้ครับ
" การเขียนบันทึกมันก็ดี ถ้าเขียนสนุกๆก็เหมือนงานอดิเรก แต่ถ้าเขียนแบบรักษาอาการมันควรจะควบคุม ไม่อย่างนั้นผมจะกลายเป็นคนที่ไม่ยอมมองข้างหน้า จะกลัวแต่สิ่งที่เคยทำไปก่อนแล้ว ...... ถ้าตอนนี้อาการดีขึ้น ก็งดบ้างนะ " กลับมาจากการไปเยี่ยมวันนั้นก็เลยมึนๆครับ
สรุป ผมก็จะพิมพ์เรื่องจากบันทึกน่าจะอีก 2 ครั้ง หมายถึง สองเหตุการณ์ครับ แล้วก็จะเปลี่ยนเป็นเอาเรื่องที่ผมเจอมาพิมพ์แทน เพราะบันทึกที่มีก็พิมพ์ไปหมดแล้ว ส่วนที่เหลือก็เสียหาย เป็นว่าตามนี้แล้วกันเนอะ ^^
เฮียดูแลน้องด้วยนะ กลัวนอนดึกเพราะเชียร์บอล เดี๋ยวจะไม่สบาย
ถ้าดื้อแล้วจับทำโทษเลย :hao6:
คนนี้แรงอะ ไม่อยากบอกเลยว่าดูทุกวันเลย ว่างงานอะ เหอะๆๆ มีคิวจะกลับไปทำงาน 1 ก.ค. นี้ครับ ก็เลยหาเวลาพักยาวๆ พรุ่งนี้ให้หมอเช็คอาการที่สมองอีกรอบ (คนเก่าที่ดุๆอะ เหอะๆๆ) ขอแวะมาทักทายเท่านี้ก่อนนะครับ
-
ดูแลตัวเองก็แล้วกันนะน้อง ขอให้อาการป่วยทุเลาและหายวันหายคืนในที่สุด
เป็นกำลังใจให้จ้า
:mew1:
-
สวัสดีครับทุกคน
วันนี้แวะมาหากันก่อน เพราะหลังจากที่มาพูดคุยครั้งสุดท้าย ก็นอนพักผ่อนยาวเลย ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้นครับ
ช่วงนี้ก็เลยสุขภาพดีขึ้น เห็นได้ชัดเลยครับ เวลานั่งนานๆขาเริ่มจะชาน้อยลง บางวันก็ไม่ชาแล้ว เริ่มเดินเร็วๆได้บ้าง แต่ถ้าวิ้งยังปวดอยู่ครับ ทำให้ช่วงนี้ได้แต่พักผ่อนครับ
เมื่อสองวันนี้ ผมไปเยี่ยมจิตแพทย์ที่ดูแลผมช่วงเด็กๆ เป็นคนแนะนำให้ผมเขียนบันทึก ท่านป่วยหนักครับ ก็เลยโทรหาพ่อผมอยากให้ผมไปหา พบเจอผมก็เล่าเรื่องของผม พร้อมกับพูดถึงบันทึกที่โดนน้ำฉีดใส่จนเป็นชิ้นๆด้วย (ก่อนหน้านั้นผมมีความคิดแปลกๆครับ คือบางครั้งก็ไปค้นหาบันทึกทั้งๆที่น่าจะรู้ว่ามันไม่มีแล้ว)
ท่านก็เลยบอกผมอย่างนี้ครับ
" การเขียนบันทึกมันก็ดี ถ้าเขียนสนุกๆก็เหมือนงานอดิเรก แต่ถ้าเขียนแบบรักษาอาการมันควรจะควบคุม ไม่อย่างนั้นผมจะกลายเป็นคนที่ไม่ยอมมองข้างหน้า จะกลัวแต่สิ่งที่เคยทำไปก่อนแล้ว ...... ถ้าตอนนี้อาการดีขึ้น ก็งดบ้างนะ " กลับมาจากการไปเยี่ยมวันนั้นก็เลยมึนๆครับ
สรุป ผมก็จะพิมพ์เรื่องจากบันทึกน่าจะอีก 2 ครั้ง หมายถึง สองเหตุการณ์ครับ แล้วก็จะเปลี่ยนเป็นเอาเรื่องที่ผมเจอมาพิมพ์แทน เพราะบันทึกที่มีก็พิมพ์ไปหมดแล้ว ส่วนที่เหลือก็เสียหาย เป็นว่าตามนี้แล้วกันเนอะ ^^
คนนี้แรงอะ ไม่อยากบอกเลยว่าดูทุกวันเลย ว่างงานอะ เหอะๆๆ มีคิวจะกลับไปทำงาน 1 ก.ค. นี้ครับ ก็เลยหาเวลาพักยาวๆ พรุ่งนี้ให้หมอเช็คอาการที่สมองอีกรอบ (คนเก่าที่ดุๆอะ เหอะๆๆ) ขอแวะมาทักทายเท่านี้ก่อนนะครับ
ดีแล้ว ดูแลตัวเองมากๆนะครับ พี่ทั้งสองคนเลย
ปล.แล้วผมจะอยุ่ใกล้ๆ คอยตามปกป้องพวกพี่นะครับ
-
ดูแลตัวเองด้วยนะ :mew1:
-
ดื้อน้อยๆ น้องคิม ... :laugh:
สงสารคนข้างๆ บ้างนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน :L2:
+1
-
ดีแล้วที่อาการดีขึ้น
-
:L2:
ดูแลตัวเอง และ ดูแลกันและกันดีนะ
น้องคิม&พี่ดิษ
-
ขอโทษครับ ยังไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ
ห่วงทั้งคิมและเฮีย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านบันทึกของคิมเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่เอง อ่านได้เกือบครึ่งละ ซึ้งมากเลยอ่ะกับรักแท้ของพี่ดิษ พร้อมๆกับชื่นชมคิมมากที่เขียนบันทึกมายาวนานขนาดนี้ วันนี้เลยลองอ่านหน้าสุดท้ายขึ้นมาถึงรูว่าคิมไม่สบาย ใจหายเลย ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คิมนะ ขอให้หายไวไว เป็นกำลังใจให้พีดิษด้วยที่อดทนและทำทุกอย่างด้วยความรักขนาดนี้ และขอสมัครเป็นแฟนคลับของคิมกับพี่ดิษด้วยนะครับ ขอให้ทั้งสองรักกันตลอดไปนะครับ เอาใจช่วยสุดๆๆๆ
-
ดีแล้วครับ พักเยอะๆ แล้วตอนนี้ท่านวากเป็นไงบ้างครับ หายไปเลย
-
ดีจัง รู้สึกว่าคิมจะดื้อน้อยลง หรือเปล่า
พักผ่อนเยอะๆ ไม่ใช่แค่ร่างกายนะที่ต้องพัก
สมองก็พักบ้าง อะไรเครียดก็ไม่ต้องไปคิดมาก
แต่ใจรักดิษไม่ต้องพักนะ ให้มันทำงานต่อไป ฮิ้วววว
-
คิมดูบอลเสร็จแล้วก็นอนพักผ่อนเยอะๆ นะ
จะได้หายเร็วๆ :mew1:
-
รีบหายไวๆนะคะ คิดถึง :mew1:
อยากอ่านบันทึกของคิมแล้ว
-
นึกว่าหายไปไหนสะแล้ว ก็ยังตามอยู่นะครับ อิอิ
-
พักผ่อนเยอะๆน๊าน้องคิม
จะได้หายไวๆสุขภาพจะได้แข็งแรงเร็วๆ
อย่านอนดึกมากนะ ช่วงนี้มีบอลด้วย
ดูแลรักษาสุขภาพกันดีดีนะทั้งน้องคิมและเฮียดิษ
เดือนหน้าต้องไปทำงานแล้ว สู้สู้นะ
ส่งกำลังใจรัวๆๆๆ
คิดถึงคิมดิษเสมอ :L2:
-
อย่ามัวดูบอลจนลืมพักผ่อนน๊า ว่าแต่น้องคิมเพ่วากเชียร์ทีมไหนล่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
ในที่สุดก็อ่านทันละ คืออ่านแบบต่อเนื่องหยุดไม่ได้เลยอ่ะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกนี้สวยงามจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีรักแท้แบบนี้
ซาบซึ้งจริงๆ
น้องคิมกับพี่ดิษเป็นคนิดีมากๆ ความดีที่ทำจะช่วยคุ้มครองน้องๆ
ขอเป็นกำลังใจให้ความรักของทั้งสองมั่นคงยาวนานตลอดไป
ขอให้กลับมาแข็งแรงเร็วๆนะคะ
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยทั้งสองคนนะ :L1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับพี่คิม :katai2-1:
-
หายไวๆนะคะ
มีความสุขมากๆพี่คิมพี่ดิษ :กอด1:
-
แน่ พี่คิม พักผ่อนเยอะสิคะ มัวดูบอลดึกๆไม่ดีๆ //ตีมือๆ หายไวๆน้า เป็นห่วง สู้ๆ
:กอด1:
-
น้องคิมอาการดีขึ้นบ้างรึยังน๊าาา แจ้งข่าวให้แฟนคลับบ้างก็ดีนะ เป็นห่วง ทั้งน้องคิมและพี่ดิษนะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั่งคู่นะครับ :L1: :L1: :L1:
-
:hao3: มาสวัสดีทุกคนครับ
วันนี้เพิ่งได้ฤกษ์นั่งพิมพ์บันทึกต่อ แต่ก่อนจะต่อ ผมอยากเล่าเรื่องช่วงที่เกิดอุบัติเหตุ ว่าเป็นยังไงมาบ้าง ให้มือมันคล่องๆหน่อย ช่วงหลังมานี้ นั่งนานไม่ค่อยได้ มือก็พันกันยุ่งไปหมด แฮะๆ
รอซักครู่นะครับ ขอเวลาพิมพ์
-
พี่คิมสุขภาพแข็งแรงๆ หายไวๆนะคะ
//:z2: รอค่าาา ><
-
:z2:
เข้ามารอด้วยจร้าาาาาาาาา
ปล.พรุ่งนี้น้องคิมเริ่มเข้าไปทำงานแล้ว ไม่ต้องหักโหมนะ
พี่ดิษดูด้วยนะคะ
ปล.1 น้องคิมมานั่งคีย์รอดูบอลหรือเปล่าเนี่ย พี่ดิษดูอย่าให้นอนดึกนะ
:mew3: :mew1:
-
ก่อนที่ผมจะเล่าบันทึกจากความทรงจำ ต่อจากเรื่องที่ผมกำลังวุ่นๆกับไอพาน ผมอยากจะเล่าประสบการณ์ในช่วงเดือนที่ผ่านมา นั่นก็คือเหตุการณ์ที่ผมประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชนท้าย จนมีอาการกึ่งสาหัสเลยก็ว่าได้
************************************************************
เหตุการณ์เริ่มต้นหลังจากที่ผมมาต่อบันทึกครั้งสุดได้แค่ไม่กี่วัน ผมมีนัดออกไปตรวจฟาร์ม โดยที่ผมจะไปคนเดียวครับ เพราะว่าการไปครั้งนั้นผมต้องผ่านจังหวัดที่แม่ผมอยู่ ช่วงนั้นแม่ของผมกลับไปทำธุระกับทางบ้านกับพวกญาติๆพอดี ผมก็เลยตัดสินใจไปคนเดียว
“ อย่าแม้แต่จะคิด พี่จะลาไปด้วย ” พอผมบอกวากดิษ รายนั้นไม่ยอมเลยครับ
“ เอะอะก็ลาตามกันอะ เดี๋ยวคนอื่นก็ว่าเอาหรอก ” ขณะที่ผมพูดนี่ ไอวินกับไอเดย์ก็อยู่นะครับ พักหลังนี้ผมสนิทกับสองคนนี้เป็นพิเศษ
“ ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่ ช่วงนี้งานน้อยจะตาย ” ไอดิษจูเนียร์เชียร์พี่ชายมันครับ
“ น้อยมากก็งานแหละน่า ” ผมพูดนั้นครับ เพราะกำลังทำงานกันอยู่ หลังจากนั้นก็ไม่มีการพูดกันต่อ
เย็นวันนั้น วากดิษมีคิวออกไปงานเลี้ยงกับพวกหุ้นส่วน ทีแรกจะบังคับให้ผมไปด้วย แต่ผมแกล้งง่วงนอน ความจริงผมกะจะขับรถออกเดินทางคืนนั้นเลยครับ เพราะกะว่าจะไปหาญาติของแม่ด้วย
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เดิมทีผมจะไม่เล่าในบันทึก แต่เพราะเรื่องที่ผ่านมา ทำให้ผมคิดได้ว่า ผมอาจจะไม่อยู่พูดหรือเล่าในวันข้างหน้าหรือเปล่า ก็เลยอยากมาถ่ายทอด เผื่อคนอ่านอาจจะใช้เป็นแนวทางในอนาคต
เหตุผลนึงที่ผมตัดสินใจแอบหนีวากดิษเดินทางในคืนเกิดเหตุ เพราะผมได้ยินจากแม่ว่า ญาติๆของแม่กำลังจะมารวมกันกินเลี้ยงครอบครัว ซึ่งแม่ของผมไม่ได้ไปร่วมนานประมาณห้าหกปีแล้ว หลายๆคนอาจจะพอจำได้ว่าตอนแม่กับพ่อผมแต่งงาน แม่ผมถูกบ้านตัดหางปล่อยวัด นั่นก็ทำให้ผมไม่ชอบมาตั้งนานแล้ว จากนั้นพอผมคบกับดิษ ญาติๆของแม่ไม่ชอบพวกชายรักชาย เรียกว่าเกลียดเลยก็ไม่ผิด มักจะฝากด่าผ่านแม่ผมมาเป็นประจำ ซึ่งผมก็ไม่ได้กลัวเกรงอะไรพวกเค้าหรอกครับ ถึงขนาดเคยด่ากราดตัดพี่น้องก็เคยมาแล้ว แต่หลังจากนั้นผมก็ถูกพ่อตำหนิอย่างแรง คำสอนวันนั้นยังดังในหัวผมอยู่เลย
“ ถ้าข้าก็ไม่ชอบญาติแม่ของเอ็ง เอ็งก็ไม่ชอบ แล้วแม่เค้าจะมีญาติพี่น้องเหรอ ” ผมก็เลยจำใจครับ
ในวันนั้น ผมก็เลยตัดสินใจจะขับรถไปให้ถึงช่วงค่ำๆที่บ้านของแม่ เพื่อจะได้ทันทำบุญเช้า ทำให้ระหว่างทางผมก็ต้องหาซื้อของฝากไปด้วย ผมอยากให้แม่ผมรู้สึกดีครับ ว่าอย่างน้อยผมก็ยังเห็นแก่แม่ พยายามจะไม่รังเกียจญาติของแม่
“ คิมต้องตรวจงานไม่ใช่เหรอลูก ” ผมมีคิวตรวจฟาร์มใกล้ๆกับจังหวัดที่แม่ของผมอยู่ในตอนนั้น
“ ทำบุญเช้าก่อน แล้วคิมค่อยขับไปไงแม่ ”
“ ถ้าจะเหนื่อยขนาดนั้น อย่าลำบากเลยลูก ”
“ แฮะๆ ไม่ทันแล้วแม่ ผมออกมาไกลแล้ว ”
“ ขับรถระวังหน่อยนะลูก ...... แม่ฝากซื้อ (ชื่ออาหาร) ที่ร้าน ..... มาให้ป้าหน่อยนะลูก เค้าชอบ ” ไม่วายฝากซื้อของนะแม่ผม
พอผมวางสายผมก็ขับรถต่อ ผมขับมาเรื่อยๆก็เพิ่งสังเกตว่า ผมขับเลยร้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับถนนที่ผมอยู่ ผมกะจะหาที่กลับรถครับ ขณะที่ผมกำลังชะลอเพื่อเข้าเลนกลับรถ ผมก็รู้สึกเหมือนว่ารถของผมเร่งออกไปข้างหน้าอย่างแรง ภาพในตอนนั้นยังติดตาของผมอยู่เลย ขณะที่รถของผมกำลังจะพุ่งชนต้นไม้ตรงกลางเกาะถนน ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาดันผมออก ผมลืมตาอีกรอบก็เห็นว่ามีรถข้างหน้าอยู่คันนึง (คาดว่ากำลังรอกลับรถอยู่เหมือนกัน) ช่วยชะลอไม่ให้ผมพุ่งไปชนต้นไม้ ไม่อย่างนั้น ผมคิดว่าผมคงไม่รอด
หลังจากนั้นผมรู้สึกตัวอีกที ตอนที่มีคนมาเขย่าตัว เค้าบอกให้ผมออกมาก่อน ออกมาได้ไหม ผมค่อยๆขยับเนื้อตัว แต่ด้วยตอนนั้นผมคงจะช็อคสุด ผมก็เลยสบถด่าออกไป เหมือนคนบ้าเลย คนที่มาก็ดีครับ เค้าบอกผมว่า คุณปลอดภัยแล้วๆ ใจเย็นๆ ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นแต่สีดำเต็มไปหมด ผมเป็นอะไรไป ผมนั่งนิ่งอยู่พักนึง ผมถึงนึกออกว่า ผมขับรถมานี่หว่า ผมคงกำลังอยู่ในรถ
“ คุณครับๆ .... กูว่ามันช็อคแล้วแน่เลย พูดไม่ได้ยิน ”
“ ได้ยินๆ ” ผมพูดสวนไป
“ คุณออกมาจากรถดีกว่า ตำรวจมาแล้ว ” พอได้ยินตำรวจ ผมก็มีอาการตกใจอีกรอบ ผมฟังมาคร่าวๆว่า ผมสั่นมาก พูดจาก็ไม่รู้เรื่อง
“ คุณไม่ผิดๆ มีคนขับรถชนท้าย ” ตอนนั้นแหละ ที่ผมเพิ่งจะรู้สึกตัวอีกว่า ผมเป็นคนขับรถ
“ ของๆผมล่ะ อาหาร มือถือ ของๆผมล่ะ ” ผมโพล่งออกมาแบบคนเสียสติอีกรอบ
“ แย่แน่เลยว่ะ สมองมีปัญหาแน่ ” ผมได้ยินนะครับ แต่มันควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมนั่งนิ่งในรถอยู่อีกพัก ก็รู้สึกว่าตัวเปียกๆ ผมมองดูเสื้อผ้า เห็นริ้วสีแดงๆ
“ กูเลือดออก !!!! ” ผมตะโกนออกไปอีก เท่านั้นแหละครับ ไม่รู้อะไรต่อมิอะไร มารุมผมเต็มไปหมด ผมถูกแบกออกมาจากรถ โดยที่ช่องท้องมีกระจกแทงอยู่ มีเลือดไหลออกมาพอสมควรเลยครับ
ผมถูกส่งขึ้นมาบนรถแคบๆคันนึง เค้าบึ่งอย่างเร็วเลยครับ ระหว่างนั้นผมมารู้ทีหลังว่า ผมร้องไห้ไม่หยุดเลย ไม่รู้เพราะอะไร จากนั้นผมก็เหมือนจะหลับไป แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว ผมเพราะได้ยินคนปลุก กับเขย่าตัวตลอด ตอนนั้นเองที่เกิดภาพหลอนขึ้นมาครับ
ผมรู้สึกเหมือนโดนคนดึงมือมาที่แห่งนึง คล้ายๆทะเล คนที่ดึงมือผมบอกให้ผมรอตรงนี้ ผมก็นั่ง (ขณะเดียวกันก็ได้ยินคนเรียกชื่อจริงผมตลอดเวลา) จากนั้นผมก็เห็นไอหนิงครับ ผมสาบานได้เลยว่าเป็นไอหนิง มันสวมเสื้อขาวๆ ผมเห็นมันเฉพาะส่วนบน เพราะตั้งแต่เอวลงไปเหมือนๆจะมีควันมาบังเอาไว้ (ผมพยายามถอดความทั้งหมดจากความทรงจำ)
“ มึงมาทำไมไอคิม ” ไอหนิงถามผมก่อน
“ กูไม่รู้ เค้าพากูมา ” ผมตอบ
“ มึงมาผิดที่ มึงไปต่อไม่ได้ ...... กูฝากดาบนี่ให้มึง บอกเพื่อนด้วยว่ากูเหงา พวกมันไม่ค่อยนึกถึงกู ”
“ อะไรวะ ” ขณะที่ผมถามกลับไป ผมก็รู้สึกตัว เพราะผมเจ็บหน้าอกมากๆ
“ ฟื้นแล้วเว้ยๆ ” ตอนนั้นผมยังอยู่ในรถอยู่เลยครับ พอตื่นคราวนี้ ผมเหมือนกับว่าจำหลายๆอย่างได้ แต่ก็ปวดหน้าท้องมากๆ (ตอนนั้น แผลที่ท้องก็ใหม่ คนที่มากู้ชีพบอกว่าผมไม่หายใจ เลยไม่มีทางเลือกต้องปั๊มหัวใจ)
พอถึงโรงพยาบาล ผมก็เจอการต้อนรับผู้ป่วยที่ดีมากเลยครับ เค้าไม่สนใจผมเลย ทั้งๆที่เลือดก็โชกซะขนาดนั้น (ไม่ได้ตั้งใจว่าร้ายนะครับ) ทำให้ผมต้องคลั่งอีกรอบ โดยให้โทรหาดิษเร็วที่สุด ไม่งั้นจะฆ่าตัวตาย เหอะๆ ไม่รู้ว่าพูดไปได้ไงนะ
“ ดิษ เราถูกรถชน มาช่วยเราด้วย เราอยู่โรงพยาบาล ...... ”
“ ว่าไงนะ ……….. ” ผมจำน้ำเสียงของดิษได้เลยครับ ผมได้ยินเสียงกุกกักอีกนิดหน่อย (ดิษบอกว่า มือไม้ของดิษอ่อนครับ เลยทำซัมซุงตก หน้าจอแตกรุย แฮะๆๆ)
มีพยาบาลมาห้ามเลือด กับคุยงุงงิงๆว่า กระจกนี่จะเอาออกยังไง แทงอยู่อย่างนี้เดี๋ยวตาย ให้พรกูสุดๆเลย จากนั้นก็มีเหมือนกับแพทย์ผู้ใหญ่ท่านนึงเดินมา
“ คุณ ....... ผมนายแพทย์ ........ เราจะส่งตัวคุณไปที่โรงพยาบาลที่ (จังหวัดแม่ผม) ตามที่คุณ (แม่วากดิษ) แจ้ง แต่คุณต้องพ้นขีดอันตรายก่อน คุณได้ยินนะ ” ผมพยักหน้า เพราะตอนนี้มีอะไรไม่รู้มาคลุมจมูกผมไว้
“ (กระซิบ) อย่าหลับนะ เวลารู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น ให้ขยับเนื้อตัว ใครพูดด้วย อย่าคุยตอบ ” ผมก็ไม่รู้ว่าท่านพูดอะไรอย่างนั้นทำไม แต่ผมก็ทำตามครับ (ถามทีหลังอีก แม่วากดิษบอกว่าเป็นความเชื่อเรื่องมองไม่เห็นอย่างว่า แฮะๆ)
ไม่นานผมก็ถูกนำเข้าห้องฉุกเฉิน เค้าบอกผมว่า ต้องเอากระจกออก เพื่อจะได้ส่งตัวผมไปโรงพยาบาลอีกแห่ง (ทีนั่นไม่มีห้องว่าง และโชคผมดีมากๆ )
หลังผ่าตัดเรียบร้อย ผมเริ่มไม่รู้สึกตัว มันง่วงๆงงๆ ตอนหลังนี้หมอบอกว่าให้ผมนอนพักผ่อนได้เลย
ผมเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่อยู่ในรถพยาบาล โดยที่มีคนที่หน้าคุ้นๆนั่งข้างๆ มองหน้าผมอยู่
“ ดิษ ” แต่แปลกครับ พอเห็นผมฟื้น ดันทำหน้าบูดใส่ซะงั้น
“ อ้าว แฟนน้องฟื้นแล้วนี่ ” ผมหันไปมองตามเสียง ก็เห็นพยาบาลคนนึงพูดกับวากบ้า สงสัยจะเป็นพยาบาลของแม่วากดิษแหงมๆเลย (มารู้อีกทีไม่ใช่ครับ แต่วากดิษเค้าร้องไห้ระบายให้พยาบาลที่นั่งมาด้วยฟัง ว่าผมไม่ยอมให้เค้ามาด้วย)
“ ครับ ” แต่ผมก็ยังไม่มีแรงคุยอยู่ดีแหละครับ ไม่นานก็นอนต่อ
พอมาถึงโรงพยาบาลที่แม่ของผมอยู่ ก็มีคนมารุมต้อนรับเยอะเลย ส่วนใหญ่ก็เป็นญาติๆของแม่ผม คราวนี้ไม่ค่อยทำท่าเกลียดเกย์แล้วครับ ออกแนวตกใจ
“ แม่ครับ คิมขอโทษ ” แม่ของผมร้องไห้หนักมาก วากดิษเลยต้องไปปลอบ ญาติๆผมจัดการจองห้องติดต่อหมอเรียบร้อย ก็ส่งผมขึ้นห้องพักผู้ป่วย
โรงพยาบาลนี้หรูมากครับ มีพยาบาลตามขึ้นมาตรวจ เอาเครื่องมือนู่นนี่เยอะแยะมาตรวจให้พร้อม ไม่ต้องให้ผมลงไปเอง หลังจากนั้น ในห้องก็มีแค่ผม วากดิษ แล้วก็แม่
“ ดิษ ตามมาเมื่อไรลูก ” แม่ผมถามวากบ้า
“ แม่ครับ ผมขอคุยกับคิมหน่อยได้ไหมครับ ”
“ ก็ได้จ้ะ ” พอแม่ผมเดินออกไป ผมรู้สึกได้เลยว่า วากดิษมันโกรธผมอะ
“ ทำไมชอบทำแบบนี้ ” ขนาดผมนอนพะงาบๆอยู่นะนิ
“ เราขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจ ”
“ พี่ว่า ..... เราไม่ต้องเจอกันซักพักดีกว่านะ รักษาตัวด้วย ” ผมอยากลุกขึ้นไปหามันมากเลยครับ แต่ผมลุกไม่ได้ ผมพยายามฝืนลุก แต่มันยิ่งพยายาม ผมยิ่งปวดไปทั้งตัว ในที่สุดผมก็ยอมแพ้ครับ ตอนนั้นผมได้แต่ท่องไว้ว่ามันแค่น้อยใจ เดี๋ยวก็กลับมาๆๆ
อาการของผมยิ่งผ่านไปยิ่งแย่ครับ อาการปวดมันมากขึ้นเรื่อยๆ บวกกับมีอาการมึนหัว เริ่มหลงๆลืมๆ ผมเคยคิดว่าอาการแบบนี้จะไม่เกิดกับผมอีกแล้ว แต่รู้สึกเหมือนมันกลับมาจริงๆครับ ซึ่งก็คือเหตุการณ์ที่ผมหลงลืมในตอนผมอายุน้อยๆ พอรู้สึกแบบนั้น ผมกินข้าวไม่ลงครับ แล้วไหนจะเรื่องไอหนิงอีก (ผมเลยขอให้แม่หาสมุดกับดินสอให้ เพราะผมกลัวจะเป็นเหมือนตอนเด็กอีก เลยเริ่มเอาบันทึกมาเขียนไล่เหตุการณ์)
สองวันจากนั้น พ่อของผมถึงเดินทางมา พร้อมกับบังคับให้ผมกินข้าว พอผมไม่กินพ่อก็ไม่ยอมกินครับ ทีแรกผมก็ไม่สนหรอก แต่พ่อผมเอาจริงครับ ไม่กินข้าวไม่กินยาประจำตัว จนพ่อเริ่มจะป่วย ผมเลยต้องฝืนกินถึงแม้ว่าจะไม่หิวเลยก็ตามครับ
แต่อาการหลงๆลืมๆของผมชักไม่ดีครับ ผมลืมถึงขนาดบอกพ่อไปว่า ผมไม่เจอดิษเลย ทั้งๆที่มันนั่งรถมาส่งผม นั่นเลยเป็นเหตุให้พ่อของผมกับวากบ้าทะเลาะกันในตอนหลังครับ
ในต่อมา วากดิษกลับมาเยี่ยมผม แต่ด้วยความที่ผมลืม ผมก็เลยถามว่าทำไมเพิ่งมา
“ อะไรนะ ” วากดิษตกใจตาโตเลย
“ ข้าจะจัดการกับมัน เองไม่ต้องไปสนใจมันนะ …. ถ้าเองไม่สนลูกข้า จะไปไหนก็ไปเลย ” พ่อผมกำลังหงุดหงิดอยู่ เลยตวาดใส่มันเลยครับ ส่วนวากดิษก็คงเครียดเหมือนกัน เลยว่ากันสวนไปมา จนแม่ของผมต้องมาห้ามทัพไว้ ก่อนกลับวากดิษหันมามองหน้าผม แม่มปากแล้วถึงเดินออกไป
วันที่สาม ที่ผมนอนพักฟื้น เริ่มมีคนมาเยี่ยมครับ เริ่มด้วยญาติๆ จากนั้นก็มาเป็นเพื่อนของผม มีไอเรกับไอโต้งมา
“ ขอโทษนะเว้ยคิม พวกเรามากันได้แค่นี้จริงๆ ”
“ ช่างเหอะ เออ พวกมึง กูมีอะไรจะเล่าให้ฟัง ........ ” ผมเล่าเรื่องไอหนิงให้ฟัง แล้วก็ฝากสองคนนั้นไปทำบุญให้ด้วย
หลังจากนั้น นอกจากนอนกับตื่น ผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ เพราะผมลุกเดินไม่ได้ ถ้าจะลุกเดินต้องมีคนพาเดิน ไม่ก็นั่งรถเข็น ผมเศร้ามากจริงๆ ผมไม่พูดกับใคร ไม่ทำอะไรเลย นอกจากนั่งมองผนัง มันเป็นอะไรที่พูดไม่ออกเลยครับ เวลาเห็นใครเดินก็พาลจะร้องไห้ คิดว่าสงสัยกูจะทำบาปไว้เยอะ ไม่ก็ชาติที่ผ่านมาทำกรรมไม่ดีไว้มาก ถึงต้องเป็นแบบนี้ ความคิดฟุ้งซ่านก็เริ่มจะมีขึ้นมาเฉยๆเลยครับ
แต่พ่อกับแม่ผมไม่ได้ปล่อยไปง่ายๆครับ ในที่สุดคนที่เป็นจิตแพทย์ที่เคยดูแลผมก็มาเยี่ยม พอเห็นหน้าท่านก็ยิ้มเลย บอกว่าผมกำลังคิดสั้น
“ ปล่าวนะครับหมอ ” ผมรีบปฏิเสธเลย เพราะพ่อแม่ก็อยู่
“ ไม่กินข้าวกินปลา ไม่เรียกคิดสั้นได้ยังไง ” ถ้าพูดความจริงก็คือ ผมเคยคิดจริงๆครับ อยากจะให้มันป่วยหนักๆไปซะ ประมาณนี้
“ เวลาเป็นอย่างนี้นะ คิดถึงคนรอบข้าง อย่าเอาแต่คิดถึงตัวเอง ..... แล้วหลังจากหายป่วย เรามาเจอกันนะ ” จากนั้นท่านก็กลับครับ ผมเห็นพ่อกับแม่ผมแอบกระซิบกันงุ้งงิ้งๆ
“ กระซิบอะไรกันอะ กลัวลูกได้ยิน ”
“ คืองี้เว้ยคิม ตอนแรกข้าคิดว่าดิษมันใจดำเลยทิ้งเองแบบนี้ ..... แต่ความจริงน่ะ มันมารอเจอเองทุกวัน ข้าไปเจอมันเมื่อวานก่อนกลับบ้าน ข้าเห็นมันผอม หน้าซีดเซียว เลบให้มันกลับไปทำงาน ข้าก็แค่อยากบอก ” พอได้ยินแบบนั้น ผมยิ้มขึ้นมาเลยครับ พอรู้ว่าดิษไม่ได้หายไปไหนก็ดีใจ
“ แต่ที่เองบอกว่าไม่เจอดิษเนี่ย ..... ”
“ พ่อๆ ” แม่ผมแทรกเชิงไม่ให้พ่อผมพูดครับ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับ ว่าตัวเองพูดอะไร เหมือนคนต๊องไปเลย
จากนั้นพี่กริช พี่พาน กับไอแบงค์ ก็มาเยี่ยมผมครับ (กริชกับแบงค์ เค้าคบกันอีกแล้วแหละ อันนี้เดี๋ยวเล่า คึคึ) พร้อมกับมายิงคำถามที่ทำให้ผมนอนไม่หลับอีกหลายวันว่า
“ พี่คิดว่าดิษมาที่นี่ ดิษไม่ได้อยู่กับคิมเหรอ ”
“ อ้าว พ่อผมบอกให้ดิษกลับไปทำงานก่อนนี่ ” ผมบอกพี่พาน
“ ดิษไปลาพักตั้งสิบสี่วัน ไม่รู้ว่าไปที่ไหน ไม่มีใครรู้เลย ”
“ พอดีกว่านะครับ ให้คิมนอนเถอะ ” แบงค์รีบตัดบทครับ จากนั้นพี่พานก็เดินมากุมมือผม พร้อมกับส่งสายตาหวานๆให้
“ หายไวๆ แล้วรีบกลับมาทำงานนะ หลายคนคิดถึง ”
“ เหอะๆ แรงเนอะ ” พี่กริชหัวเราะเยอะพี่พานครับ เฮ้อ วากดิษไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ
ผมขอยืมโทรศัพท์พ่อ เพื่อโทรหาวากบ้า พ่อไม่ยอมครับ บอกให้ผมพักผ่อน แต่ผมจะมีอารมณ์นอนเฉยๆเหรอครับ แฟนหายตัวไปตั้งคน นอนคิดไปคิดมาก็จะคิดเตลิดไปแต่เรื่องร้ายๆอีกครับ เพราะตัวผมเองยังคิดสั้นได้ วากดิษล่ะ คืนนั้นผมเลยตัดสินใจทำสิ่งที่ไม่ได้ทำมานานมาก คือสวดมนต์กับอธิษฐานครับ ว่าขอให้ผมได้ข่าววากดิษทีเถอะ
ปรากฏว่าประมาณช่วงบ่ายๆของวันถัดมา ก็มีพระสงฆ์เดินทางมาเยี่ยมไข้ผมถึงโรงพยาบาลครับ พระรูปนั้นก็คือพระอาจารย์ที่ตั้งชื่อผมกับวากดิษนั่นเองครับ
“ เป็นยังไงโยม สนุกไหม ” ดูๆ
“ ไม่ไหวเลยครับหล่วงปู่ ”
“ เวลาเราป่วย มันก็เป็นเรื่องดีนะ เราจะได้มีเวลาว่างคิดถึงตัวเอง คิดถึงอดีต ซึ่งเราไม่เคยคิดถึงเลยตอนที่ปกติดี ” อย่างกับอ่านใจผมเลยอะ
“ หลวงปู่ครับ ผมเครียดมากครับ ”
“ เครียดเรื่องแฟนโยมเหรอ ” ผมอุทานเสียงดัง เสียมารยาทเลยแหละ แฮะๆๆๆ
“ ทำไมหลวงปู่ทราบครับ ”
“ พระดิษเค้าไปบวชที่วัดที่อาตมาจำอยู่ ” แป้ววววว กำลังตกใจเลย เหอะๆ
“ อ้าว ....... ทำไมเป็นพระล่ะครับ ”
“ นั่นสิ อาตมาก็คิดแบบโยมนั่นแหละ อาตมาเห็นว่าพระเศร้ามาก พอดีว่าพระท่านมาหาเอากลางดึก อาตมาก็เลยเข้าใจว่ามีเรื่องทุกข์ ถามครั้งแรกไม่ตอบ แต่ท้ายสุดก็บอก อาตมาเห็นพระดิษตรอมใจ เลยจำเป็นต้องมุสาว่า ถ้าบวชแก้ไขก็จะช่วยโยมคิมได้ พระท่านก็รีบรับปาก ตอนนี้หน้าตาสดใสดี ”
“ เพราะผมแท้ๆเลย ”
“ อย่าไปคิดแบบนั้นเลยโยม เอ้อ อาตมาอยากรู้ว่า โยมคิมต้องอยู่อีกนานไหม ”
“ ผมได้ยินว่าไม่เกินสามสี่วันครับ เพราะอยู่ต่อไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรอีก ต้องไปพักฟื้นครับ ”
“ อาตมาถาม เพราะจะได้บอกพระดิษอีกที ให้ท่านมาเห็นตอนที่โยมคิมหายดีแล้ว จะได้ไม่นั่งตรอมใจอีก อาตมาลาก่อน ” พอหลวงปู่ออกจากห้องไป ผมก็ร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ เพราะอะไรน่ะเหรอครับ
ตัวผมเป็นคนที่ไม่เคยอยากให้ใครมาสนใจ ไม่อยากเป็นคนสำคัญ แต่วันนี้ผมกลับทำตัวเองจนคนหลายคนต้องเดือดร้อยกายใจเยอะมาก วากดิษถึงขนาดยอมบวชพระเพื่อเชื่อว่าแก้กรรมให้ผมได้ แม้แต่หลวงปู่ก็อยากมาดูอาการ ยอมมุสาหลอกให้วากดิษมีกำลังใจ ตอนนั้นผมถึงเพิ่งตื่นครับ ผมควรจะตื่นเพื่อสู้ความจริงตั้งนานแล้ว แต่ดันเอาแต่หลบอยู่คนเดียว เอาเถอะ ถึงกูจะเดินไม่ได้ กูก็ยังเป็นคิมคนเดิมได้
ก่อนวันที่ผมจะออกจากโรงพยาบาลสองวัน ผมโทรไปหาทางวัดเพื่อให้แจ้งหลวงปู่
สุดท้ายก็มาถึงวันที่ผมออกจากโรงพยาบาลครับ ตอนแรกพ่อกับแม่ผมบอกว่าจะมารับแค่สองคน แต่กลายเป็นว่ามีขบวนมารอรับเพียบไปหมด ทั้งญาติๆ เพื่อนพ้องพี่น้องผม ทั้งพี่หมี พี่โบ้ พี่โจ ไอเร ไอโต้ง ยัยนัท จอย แม้แต่ไอวาฬก็มา และคนสุดท้ายที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือวากหัวเหม่งครับ คึคึคึคึ วากดิษมารอรับผมด้วย แต่ก่อนที่ผมจะขึ้นรถของวากดิษ ญาติของแม่ผมก็เดินมาหา
“ คิม ที่ผ่านมา ถ้าน้าอาทำเรื่องไม่ดี พวกเราขอโทษนะ วันนั้นถ้าคิมไม่ต้องกลับมาเพื่อซื้อของ คิมอาจจะไม่เจอเรื่องแบบนี้ ..... ต่อไปกลับมาเยี่ยมบ้างนะ ” ผมหันไปมองหน้าแม่ของผม ซึ่งท่านจะอยู่ต่อซักระยะกับพี่น้อง ท่านยิ้มไปปาดน้ำตาไป นี่ไงล่ะ ในเรื่องร้ายๆก็ต้องมีเรื่องดีบ้างแหละ อย่างน้อยครอบครัวของแม่ก็ไม่ตั้งแง่กับผมมากเหมือนเมื่อก่อน
“ ไปๆ ทิดฝากดูแลเมียด้วย ” ทิดนี่คือดิษนั่นแหละครับ แต่พ่อผมพูดเสียงดังมากครับ เอาซะผมเหวอเลย คนอื่นๆก็หัวเราะชอบใจนะครับ
“ ผมลานะครับทุกคน ” ผมยกมือไหว้ทุกคน ก่อนที่พี่โจจะเข็นรถ พาผมตรงขึ้นรถตู้ของวากดิษ แต่ยังไม่ทันถึง ก็มีคนมาเลี้ยวรถเข็นของผม
“ อะไรน่ะ ”
“ โจ มึงจะพาเมียกูไปไหน ” เท่านั้นแหละ ชาวคณะร้องโห่ฮิ้วใส่เลย
“ เรียกเมียเต็มปากเลยนะพี่ ”
“ เออ ปล่อยมือๆ ” พี่โจก็เอาแต่หัวเราะ ผมเหลือบไปเห็นอาสมด้วยครับ แกเดินมาสวัสดีผม แล้วก็พาชาวคณะขึ้นรถตู้ไป
“ ดิษ ” ทีนี้ก็อยู่กันสองคนแล้วสิ แอบกลัวนะเนี่ย
“ มีอะไรจะพูด พี่ให้โอกาสก่อน ” เอาวะ
“ เราไม่มีอะไรนอกจากขอโทษ เราไม่รู้ว่าเกิดเรื่องนี้กับเราได้ยังไง...... ตอนแรกเราคิดสนุกๆ ว่าพอเรามาถึงบ้าน ก็จะโทรไปยั่วโมโหให้ดิษว่าเล่นๆ เราขอโทษจริงๆ ”
“ พี่ขอโทษ ”
“ ขอโทษทำไมอะ ” ผมถามกลับไปครับ ทำไมต้องขอโทษผมก็ไม่รู้สินะ
“ พี่โกรธตัวเองจนโทษคิมเรื่องวันแรกที่คิมมาที่นี่ .... พี่เคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่พูดคำนั้น ที่พี่พูดว่าเราไม่เจอกันน่ะ มันตามวนอยู่ในหัวพี่ทุกนาทีเลย ”
“ ไม่เอาน่าๆ อย่าแย่งกันผิดดิ ” วากดิษลูกหัวของผม
“ พี่ต้องผิดสิ คราวนี้พี่ไม่ได้มาดูแลคิม ”
“ โกหกนะ ” วากดิษเลิกคิ้วสูงเลยครับ
“ แล้วหัวเหม่งๆนี่ไปทำอะไรมา ” วากดิษทำหน้าตายครับ แหมๆๆ
“ พี่โกนหัวเฉยๆน่ะ ”
“ คิ้วล่ะ โกนทำไม ” วากดิษอ้าปากค้าง
“ หลวงปู่มาเยี่ยมเรา ท่านบอกเราหมดแล้ว เอาเป็นว่าเราเข้าใจ ต่อไปไม่ทำแบบนี้กันอีกแล้ว โอเคปะ ” ผมยื่นนิ้วก้อยให้วากดิษ
“ เล่นเป็นเด็กเลยนะ อะ เกี้ยวก้อย ” วากดิษเอานิ้วก้อยมาเกี้ยวกับผมครับ จากนั้นเราก็เดินทางกลับหอพักกัน
**********************************************************
เรื่องอุบัติเหตุที่ผมต้องการเล่า ก็คงเอาเพียงเท่านี้นะครับ
แล้วเจอกันอีกครับผม
-
พี่คิมสุขภาพแข็งแรงๆ หายไวๆนะคะ
//:z2: รอค่าาา ><
:z2:
เข้ามารอด้วยจร้าาาาาาาาา
ปล.พรุ่งนี้น้องคิมเริ่มเข้าไปทำงานแล้ว ไม่ต้องหักโหมนะ
พี่ดิษดูด้วยนะคะ
ปล.1 น้องคิมมานั่งคีย์รอดูบอลหรือเปล่าเนี่ย พี่ดิษดูอย่าให้นอนดึกนะ
:mew3: :mew1:
ขอบคุณนะครับ ความจริงยังไม่ได้ไปทำงานเต็มตัวครับ ตอนนี้ดูงานเอกสารแล้ว ไม่ได้ออกนอกพื้นที่เท่าไรครับ ก็เลยไม่หนักมากนัก
ส่วนเรื่องดูบอลไม่ต้องห่วงครับ มีคนผิวปากเรียกอยู่ กำลังจะไปนอนครับ คู่ห้าทุ่มไม่ดูครับ ดูตีสามตื่นนู่นตีสี่ แฮะๆๆ ขอบคุณที่เป็นห่วงกันนะครับ
-
ขอบคุณที่เล่าเรื่องอุบัติเหตุ
ดีใจที่เข้าใจกันดีกับญาติทางแม่แล้ว
การคิดบวกทำให้ใช้ชีวิตมีความสุขนะ
คิดอย่างนั้นมั้ย
-
:mew1: ขอบคุณที่มาส่งข่าวให้รู้นะคะ ขอให้หายป่วยไว ๆ กลับมาแข็งแรงสมบรูณ :กอด1:เร็ว ๆ
-
แต่เหตุการณ์นี้เรากลับเห็นว่าคิมทำไมถูกนะ
คิมน่ะชอบเอาแต่ใจไม่ค่อยคิดถึงใจว๊ากดิษเลย
และคิมก็เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วเท่าที่อ่านๆมา
ที่ดิษอยากไปด้วยก็คงเพราะเป็นห่วงน่ะแหละไม่อยากให้ขับรถคนเดียว
แต่คิมกลับชอบคิดแบบเด็กๆ ถ้าเราเป็นว๊ากดิษนะจะจับตีให้ก้นลายเลย
อย่าลืมนะครับว่าตอนนี้คิมคือดวงใจของว๊ากดิษ จะทำอะไรก็ต้องระวัง
คิดให้เยอะๆและคิดถึงคนอื่นมากๆด้วยโดยเฉพาะดิษอ่ะ
ปล.ขอให้หายไวๆร่างกายแข็งแรงนะครับ เรื่องร้ายผ่านไปแล้วต่อไปคงมีแต่เรื่องดีๆนะครับ
-
ดีใจที่น้องคิมอาการดีขึ้นกลับมาเล่าเรื่องให้ฟังได้
พ้นเคราะห์พ้นภัยแล้วนะน้อง ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขความเจริญ
ดูแลและรักษาสุขภาพตัวเองนะจ๊ะ
:mew1:
-
ทั้งสองคนก็ต้องดูแลตัวเองดีๆทั้งคู่เลยนะ ต้องคอยเป็นกำลังใจให้กันล่ะ
คิมพักฟื้นอยู่ ยังไงดิษก็ต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ และคงไม่อยากให้กลับไปทำงานจนกว่าจะหายดีจริงๆ
-
ดีใจที่น้องคิมแข็งแรงจนจะกลับไปทำงานได้แล้ว ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน๊าา
อ่านเรื่องของน้องคิมแล้ว ใจหายใจคว่ำ ลุ้นกับเรื่องเสี่ยงๆของน้องคิมตลอดเลย ยังไงก็ระวังรักษาตัวดีๆด้วย สงสารพี่ดิษด้วยคงใจหายใจคว่ำกับน้องคิมตลอดเหมือนกัน
ตอนนี้กำลังดูบอลคู่ฝรั่งเศษ กับไนจีเรียอยู่ 70 นาทีแล้วยัง 0-0 (ดูเผื่อน้องคิมแล้วนะ น้องจะได้พักผ่อนเยอะๆ 5555+)
:L1: :L1: :L1:
-
ความรักความเข้าใจจะทำให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ขอให้สนุกกับการเชียร์บอลจ้า
-
พี่คิมอ่าดื้อจัง
พักผ่อนมากๆสิคะ รู้น่าว่าอยู่เฉยๆมันก็เบื่อ แต่ว่านะ งานน่ะ ไม่มีเราคนอื่นก็ทำแทนได้หาใหม่ได้ แต่ถ้าพี่คิมทรุดขึ้นฝาจะทำไงล่ะคะ อย่าหักโหมน๊า ทุกคนเป็นห่วงนะคะรู้ไหม ดูแลกันดีๆนะคะ
:กอด1:
-
ดีใจด้วยแข็งแรงดีแล้วเนอะ :L2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะคุณคิมดิษ
-
อ่านตอนนี้ ทำให้ร้องไห้อีกแล้ว
รวมๆอารมณ์หลายๆอย่างเลย
แต่ดีใจนะที่ผ่านมันมาได้
สู้สู้ต่อไปนะคิม ดิษด้วย
-
ในเรื่องร้ายๆก็ยังมีเรื่องดีเกิดขึ้น
จากนี้ขอให้พี่คิมพี่ดิษและครอบครัว พบเจอแต่ความสุขกายสบายใจนะคะ
:กอด1:
-
:m15: :m15:
-
อุบัติเหตุ มันน่ากลัวจริงๆ
แต่คิมก็ยังโชคดีนะ ที่มีพ่อแม่ญาติเพื่อน มาคอยดูแล
ถ้าคนที่ไม่มีใครเลย คงไม่มีกำลังใจดีขึ้นมาจนหายเร็วหรอกนะ
รักษาสุขภาพ หายไวๆค่ะ :L2:
-
พี่คิมหายไวๆนะค้าาาา
-
คุณพระคุ้มครองโชคดีมากๆแล้วที่ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้
ต่อไปก็รักษาสุขภาพให้แข็งแรงเหมือนเดิมน๊า
อย่าใช้ร่างกายหักโหมมากพักผ่อนออกกำลังกายนะคะทั้งน้องคิมและพี่ทิด
จากเหตุการณ์นี้คงให้ข้อคิดอะไรน้องคิม(และเราด้วย^^)ได้หลายอย่างต่อไปก็ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง
เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวน๊ามีคนรักและห่วงใยเราเยอะแยะ
โดยเฉพาะอย่าดื้อกับพี่ดิษให้มากนักไม่อยากเห็นพี่ดิษตรอมใจ สู้สู้คร๊า
:L2: :L2: :L2:
-
เพิ่งจะอ่านรวดเดียวจบได้ไม่นานนี้เองคับ
ชอบงานเขียนคิมน่ะ มีเรี่ยวมีแรงเมื่อไหร่ก็มาต่อน้าาา :a11:
หายป่วยไวไว
ฝาก จุ๊ฟ จุ๊ฟ พี่ดิษด้วยละกัน ... :จุ๊บๆ:
-
ขอบคุณนะครับ ที่สละเวลาพักผ่อน มาเล่าเรื่องให้ฟัง ปลี้มใจนะที่มีญาติและเพื่อนๆพี่ๆ มาให้กำลังใจ คิมเข้มแข็งและกำลังใจดีมากครับ
ขอให้หายเป็นปรกติเร็วๆครับ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองตลอดไป รักษาสุขภาพและพักผ่อนเยอะๆนะครับ
:L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณพี่คิมที่เข้ามาเล่าให้ฟังนะคะ =)
เหตุการณ์แบบนี้เตือนสติได้ดีเลย
จากนี้ไปก็ต้องใช้ชีวิตอย่างระวังนะคะ
สู้ๆค่ะพี่หนูเป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วได้ข้อคิดหลายอย่างเลยค่ะ :mew1: :mew1: แต่ที่แน่ๆคุณดิษรักน้องคิมมากๆ
-
เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้วว ต่อจากนี้ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตของคุณคิมคุณดิษนะคะ :mew3:
พักผ่อนและรักษาสุขภาพด้วยทั้งคู่เลยค่ะ :L2:
:L2: :pig4: :L2:
-
ดีใจที่น้องคิมหายดีแล้ว จนมาเล่าเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นให้ฟังกัน
พระคุ้มครองนะจ๊ะ ทั้งน้องคิมและพี่ดิษ
น้องคิมอยากหักโหมมากนักล่ะ ทำอะไรพอประมาณ ทำอะไรก็สงสารพี่ดิษบ้างล่ะน้องคิม
ที่ดิษคอยดูแลน้องคิมๆ ดีนะ
บุญรักษาจ้า พี่ดิษและน้องคิม
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ขอให้ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ไวๆ นะ :L2: :L2: :L2:
-
ขอให้ต่อไปมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาน่ะครับน้องคิมเฮียดิษ
-
้เด็กใหม่หลงเข้ามา... กว่าจะตามอ่านทัน ฮ่าๆ เรื่องราวของพี่ทั้งสอง คือแบบ...อธิบายยากมาก แต่ประทับใจมากๆ ครับ
ขอให้พี่คิมหายเป็นปกติ ไวๆ นะครับ อ่านมาถึงตอนนี้ ไม่อยากให้พี่ทั้งสองคน มีโรคภัย อุบัติเหตุมาเบียดเบียนขนาดนี้เลย อยากให้มีคิมดิษไปนานๆ เลยครับ. สัญญาเลยว่าจะติดตามพี่คิมพี่ดิษตลอดไป
เป็นกำลังใจน้อยๆ ให้เสมอนะครับ :L2:
-
เรื่องร้ายผ่านไป ขอให้เรื่องดีๆเข้ามานะคับ
-
อยากรู้เรื่องหนิงอ่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราเชื่อเรื่องพวกนี้นะ
ยินดีด้วยนะคะที่ญาติๆฝ่ายแม่ยอมรับได้แล้ว แล้วญาติๆฝ่าย
พ่อล่ะคะยอมรับกันรึยัง ขอให้กลับมาแข็งแรงสมบูรณ์100%
เหมือนเดิมนะคะ คราวหน้าต้องระมัดระวังให้มากๆนะคะ
อุบัติเหตุเนี่ยเกิดขึ้นแล้วมันเอากลับคืนมาไม่ได้จริงๆ ยังถือว่า
คิมโชคดีมากที่รอดมาได้ปลอดภัย รอตอนต่อไปนะคะ :bye2:
-
:pig4:
-
เรื่องร้ายๆผ่านไป ต่อไปขอให้พบแต่เรื่องดีๆ ครับ รักษาสุขภาพด้วยหายไวไวครับ
-
ฟาดเคราะห์ไปแล้ว ต่อจากนี้ก้อจะเจอแต่สิ่งดีๆแล้วค่ะ อย่าดอดหนีไปไหนโดยไม่บอกใครอีกเลยนะคะ คนไม่รู้นี่เวลาตามไม่เจอห่วงกันไปแปดตลบค่ะ บุญรักษาน้าา
-
เรื่องร้ายได้ผ่านไปแล้วเย่ๆๆ พี่คิมนี่เก่งมากที่ผ่านมันมาได้ ผมเชื่อว่าคนที่ได้อ่านนี่ มีกำลังใจในการใช้ชีวิตเยอะเลย นี่ไงล่ะที่ทำให้ผมติดแต่เรื่องนี้ล่ะ5555 :hao6:
-
คิดถึงน้องคิมกับพี่ดิษจัง ยังไงก็มาทักทาย แจ้งข่าวให้ fc ได้หายคิดถึงบ้างนะครับ ยังไม่ต่องอัพเรื่องก็ได้ แค่อยากรู้ว่าทั้งสองคนแข็งแรงและสบายดีรึเปล่า
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
คิดถึงนะครับ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอคิมจ้า
ว่างเมื่อไหร่มาต่อบ้างนะ :m18:
-
คิดถึงน้องคิมพี่วากดิษ
รักษาสุขภาพน๊าจะได้แข็งแรงๆ
:L2: :กอด1:
:katai5:
-
หายป่วยเร็วๆนะคะพี่คิม
-
สวัสดีทุกคนนะครับ
ช่วงนี้ ผมไม่ได้ทำอะไรครับ นอกจากพักผ่อนดูอาการกับฟื้นฟูร่างกาย แต่มีไปทำงานบ้างครับ
แต่เรื่องที่กำลังกวนใจผมก็คืออ่านหนังสือไม่ทันครับ สอบเนติครั้งนี้หนังสือมากกว่าครั้งก่อนอีก เกรงจะไม่ทัน ก็เลยเอาเวลาไปทุ่มอ่านหนังสือมากหน่อย
อย่างไรก็ตาม ผมเอาเวลาไปออกค่ายกับน้องๆมา มีเรื่องเล่าอยู่เหมือนกัน แต่ขออุบก่อนนะครับ เพราะพรุ่งนี้มีงานเช้าตั้งแต่ตีห้าเลย ต้องรีบไปรับของต่างจังหวัดให้ทัน แล้วต้องมาจัดการกับเอกสารเป็นกองๆ เงินเป็นกระตั่กกระบุงว่าไปนั่น เหอะๆๆ
ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจนะครับ ตอนนี้แอบรู้สึกว่าใกล้ปกติ กำลังใจมาแล้ว แฮะๆๆ ขอบคุณครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมจ้ะ สู้ ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเหมือนเดิม
-
เป็นกำลังใจให้อีกทางหนึ่งด้วยค่า
-
เป็นกำลังใจให้พี่คิมหายจากอาการป่วยเป็นปกติไวๆ นะครับพี่
พี่ดิษด้วย ให้พี่สองคนมีสุขภาพแข็งแรงครับ
..รอพี่มาต่ออยู่นะคร้าบบ
-
รออยู่น่ะค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะน้องคิม
ทำอะไร ไปที่ไหน ระวังให้มากๆนะ
-
ดีใจที่อาการของน้องเกือบปกติแล้ว
บุญรักษาน๊า ต่อไปชีวิตของน้องทั้งคู่ก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ
ขอให้พระคุ้มครองทั้งสองคนและรักกันตลอดไปจ้า
:mew1:
-
หายวันหายคืนนะคะ แล้วก็ขอให้สอบเนติผ่านฉลุยด้วย แล้วมาอัพเรื่องเร็วๆน้า
-
อยากให้ความรักของหลายๆคู่ เป็นแบบนี้จังเลยครับ พี่คิมมาลงเรื่อยๆนะครับเล่าสารทุกข์สุขดิบให้พวกเราฟังเรื่อยๆให้โลกรู้ไปเลยว่าความรักแบบชายรักชายไม่ใช่ เรื่องฉาบฉวยครับ คนโสดอย่างผมก็อาศัยสัมผัสเรื่องราวความรักจากเรื่องของพี่ๆนั้นแหละครับหายเร็วๆไวๆนะครับ
-
อยากให้ความรักของหลายๆคู่ เป็นแบบนี้จังเลยครับ พี่คิมมาลงเรื่อยๆนะครับเล่าสารทุกข์สุขดิบให้พวกเราฟังเรื่อยๆให้โลกรู้ไปเลยว่าความรักแบบชายรักชายไม่ใช่ เรื่องฉาบฉวยครับ คนโสดอย่างผมก็อาศัยสัมผัสเรื่องราวความรักจากเรื่องของพี่ๆนั้นแหละครับหายเร็วๆไวๆนะครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ แฮะๆๆ
+1 ให้เลย
-
มารอพีคิมพี่ดิษครับ
-
ขอให้แข็งแรงดั่งเดิมค่ะ :L2:
-
ส่งกำลังใจให้น้องคิมพี่วากดิษ :mew1:
รักษาสุขภาพกันน๊าทั้งสองคน :mew1:
-
สวัสดีจ้าน้องคิม
ดีใจจังที่น้องคิมเข้ามาอัพเดตชีวิิต
จะอ่านหนังสือสอบเนก็อย่าหักโหมมากนะคะ
พี่อ่านตอนเทอมแรกได้โรคความดันโลหิตสูงติดตัวเลย
ตอนนี้ยังไม่ยอมไปไหน เพราะตอนอ่านหนังสือกลัวเสียเวลาออกไปหาข้าวกิน
เลยกินแต่อาหารแปรรูป อาหารขยะ ตอนนี้เลยหยุดเรื่องสอบเนไว้ก่อน
น้องคิมก็รักษากายใจ ให้แข็งแรงโดยเร็วนะคะ เพื่อตัวเอง เพื่อน้องว้ากดิษฐ์ และเพื่อคนที่รักน้องคิมทุกคน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ดูแลตัวเองด้วยจ้า :mew1:
-
ว๊าวววววว ดีใจจังคิมมากลับมาแล้ว
คิดถึงคิมกับพี่ดิษมว๊ากกกกก
ขอให้สอบผ่านฉลุยนะครับ เป็นกำลังใจให้
ว่างๆ เมื่อไหร่ ก็ค่อยมาเล่าต่อ จะรอ....นะครับ
:3123: :3123:
-
:L2: :L2: :L2:
อย่าหักโหมทำงานและดูหนังสือมากนักนะ
เอาสุขภาพดีไว้ก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน
รักและคิดถึง น้อมคิม&พี่ดิษ
:) :) :)
-
สู้ๆ ค่ะ :L1:
-
ส่งกำลังใจรัวๆใหัน้องคิมอ่านหนังทันนะ สู้ๆ
ดีใจจังสุขภาพแข็งแรงแล้ว ต่อไปมีแต่สิ่งดีๆเข้ามา
ช่วงนี้ฝนตกรักษาสุขภาพกันด้วยน้องคิมเฮียดิษ
คิดถึงคิมดิษเสมอ :L1:
-
คิดถึงคิมดิษมากๆขอให้กลับมาเต็มร้อยไวไวน่ะจ๊ะ อย่าหักโหมมากน้า ขอให้ผ่านทุกตัวจ้ะ
-
สู้ๆ ครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อ่านหนังสือก็อย่าหักโหมมากน้าาาา สู้ๆค่า
:L2:
-
เย้ๆๆๆคิดถึงพี่คิมจังคับ;)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
:mew1:
กำลังคิดถึงก็มาพอดี
มีมอไซอยู่คันนึง ไม่ได้ขัดไม่ได้ล้างเป็นปีแถมยางแบน
ใช้งานไม่ได้ ส่งไปให้แสบนัดดูให้หน่อยดิ. อิอิ
ช่วงนี้ความรักดูหวานแหววน๊าน้องนิว
รักกันอย่ารู้คลายนะจ๊ะ
แสบนัดหื่นน้องนิวสนอง คริคริ ไปกันได้
:mew3:
อะไรอะ มันคืออะไรอะ55555 งงเลยครับผม555555555555
-
:mew1:
กำลังคิดถึงก็มาพอดี
มีมอไซอยู่คันนึง ไม่ได้ขัดไม่ได้ล้างเป็นปีแถมยางแบน
ใช้งานไม่ได้ ส่งไปให้แสบนัดดูให้หน่อยดิ. อิอิ
ช่วงนี้ความรักดูหวานแหววน๊าน้องนิว
รักกันอย่ารู้คลายนะจ๊ะ
แสบนัดหื่นน้องนิวสนอง คริคริ ไปกันได้
:mew3:
รู้สึกจะเม้นท์ผิดเรื่องนะครับ นี่มันเรื่องของน้องคิมกัยพี่ดิษนะครับ ไม่ใช่เรื่องเด็กแว้น นัด นิว อิอิ
แต่ที่แน่ๆ เราก็เป็นแฟน ติดตาม 2 เรื่องนี้เหมือนกัน เป็นความรักที่ร่าประทับใจสุดๆ ทั้ง 2 คู่ รักทั้งคู่ คิมดิษ และคู่ นัดนิว เหมือนกันครับ
-
มารอนะครับ ไม่รู้ว่าวันนี้มาหรือป่าว
-
หลังจากที่ห่างหาย ประกอบกับต้องไปควานหาจากบันทึกเล็กๆน้อยๆ แทนของเดิม เลยช้าไปหน่อยนะครับ วันนี้ขอมาต่อให้ก่อน
**********************************************
หลังจากที่ผมเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆกับไอพี่พาน ผมก็พยายามไม่ค่อยไปคุยกับมันเท่าไร ถึงแม้ว่ามันจะยังทำท่าสนิทกับผมเหมือนเดิมก็เหอะ
“ คิม ” พี่ริชมาเจอกับผมพอดีครับ
“ ว่าไงพี่ ”
“ ดิษผ่าตัดเป็นยังไงบ้าง ” พูดถึงวากดิษ หลังจากผ่าตัด ยังนอนสลบไสลอยู่เลยครับ
“ นอนพักอยู่พี่ ไม่นานคงมาเอาตำแหน่งคืนแล้วล่ะ ” แกก็ยิ้มๆครับ แต่พักนึงก็หันมองซ้ายมองขวา
“ ไอพานล่ะ ”
“ ถามถึงเค้าทำไม ..... หรือว่า ” ผมแกล้งทำเป็นจับผิดพี่ริชครับ
“ ตลกละ ไม่ใช่แบบนั้น ก็ปกติเห็นมาด้วยกัน ” มันก็จริงอะนะ
“ อย่าไปสนิทกับมันมากนะ เชื่อพี่ ” ผมก็ฟังมางั้นๆครับ ไม่ได้จริงจังอะไร
ผมเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ไอพี่พานก็เดินมา ระหว่างทางก็มีสาวๆทักมันหลายคนเลยครับ หมั่นไส้
“ คิม ”
“ อะไร ” ผมตอบห้วนๆ มันย่นคอทำกระพริบตานิดนึง น่ารักตายเลยมึง
“ ทำไมขานห้วนๆงั้นล่ะ กูทำอะไรให้ ”
“ เออๆ มีอะไรล่ะ ”
“ คืนนี้ไปเที่ยวกัน ” เอาอีกละ ตังไม่มีจะแ-ก ยังอุตส่าห์อยากเที่ยว
“ มึงไม่ค่อยมีตัง จะเที่ยวทำไม ” ผมถามกลับไป
“ มีคนเลี้ยงแล้วกัน ตกลงไปปะ ” ความจริง หลังจากวันนั้นที่ผมช่วยเรื่องค่ารักษา กับช่วยเรื่องงาน มันก็ชอบพาผมออกไปกินข้าวครับ แต่ส่วนมากมันจะเจอเพื่อนที่เที่ยวด้วยกัน และเพื่อนเหล่านั้นก็ผู้หญิงซะด้วย
“ เฮ้ยพาน พูดตรงๆนะ แบบนี้มันเหมือนหลอกเค้ากินปล่าววะ ” ผมถามมันกลับอีกรอบ ไอพานทำหน้าบูดบึ้งใส่
“ กูก็ไม่ได้กินฟรีนี่ ....... ” พอพูดถึงประโยคนี้ ผมดันรู้สึกอายๆไงไม่รู้สิครับ
“ ทำงานได้แล้ว ไปๆๆ ” ผมไล่ๆมันไปครับ
จากที่มันพูดมาเมื่อกี้ กับที่พี่ริชหรือคนที่ทำงานเค้าเล่าขานมา แฮะๆ ท่าทางจะมีมูลครับ เพราะไอนี่มันดูจะคุยกับคนเก่ง แต่สำหรับผม สิ่งที่มันทำไม่ใช่แบบที่ผมชอบเท่าไรเลยครับ เหมือนกับเราหลอกเค้ามากกว่า
ตกเย็น มันก็มารอผมอีกที่หน้าประตู คราวนี้พี่ริชเดินออกมาพร้อมกับผม ก็มาเจอไอพานเข้าพอดี
“ ตกลงเอาไง เปลี่ยนใจปะ ” พี่ริชหันมามองหน้าผม
“ เรื่องอะไรคิม ”
“ ก็ ...... ไม่มีอะไรหรอก ” ผมตอบพี่ริช
“ กูชวนมันไปเที่ยว มีปัญหาอะไรไหม ” นั่นไง พอเจอพี่ริชทีไร หมาออกมาวิ่งทันทีเลยไหมล่ะ
“ ไม่มีหรอก แต่คิมมันไม่ชอบเที่ยว แล้วมันก็มีแฟนแล้ว ..... อย่างเงี้ยเรียกปัญหาไหม ” โห ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เหอะๆๆ
“ หึ ไม่ชอบเที่ยวกูไม่รู้ แต่มีแฟนหรือปล่าว กูไม่ค่อยสนซะด้วยสิ ”
“ มึงอย่าหน้าด้านเกินไปไอพาน ” พี่ริช ลูกครึ่งเราชักมีน้ำโหแล้วครับ
“ เหอะ ..... กูล่ะเบื่อพวกเกย์ ”
“ เกินไปแล้วนะ ไอเชี้ย !!!!!! ” พี่ริชทำท่าจะทิ้งกระเป๋าเอกสารไปจัดกับไอพานซะแล้วครับ
“ พอได้แล้วพี่ ...... ไอพาน กูไม่อยากไป มึงก็ไม่ต้องวุ่นวายหรอกว่ะ ไปตามทางมึงเหอะ ” ผมรีบห้ามทัพ สองคนนั้นยังเขม่นกันไม่เลิกเลยครับ
“ ไอเกย์ ” ไอพานด่าใส่พี่ริช
“ ไอหน้าตัวเมีย !!!! ” พี่ริชเหรอจะยอม เหอะๆๆ จากนั้นก็ต่างคนต่างไปครับ
“ คิม เชื่อพี่ดีกว่า ไอพานเนี่ยมันไม่ปกติเท่าไรหรอก ”
“ แล้วพี่ปกติกับเค้าหรือปล่าวเนี่ย ไปเถียงกับมันทำไมเล่า ” พี่ริชหันขวับ
“ เฮ้อ กลับไปเฝ้าดิษซะนะ พี่ไปล่ะ ” มองหน้าผมแล้วถอนหายใจทำไมวะ ไม่สนแล้ว ไปหาวากบ้าดีกว่า
ผมมาถึงที่โรงพยาบาล ก็เจอแม่ของท่านวากกำลังยืนคุยธุระอยู่แถบห้องพักฟื้น ผมเลยเข้าไปสวัสดี แล้วรอจนท่านจัดการธุระเสร็จถึงเดินไปพูดคุยกันต่อ
“ ดิษ เป็นยังไงบ้างครับแม่ ” แม่ท่านวากยิ้มๆให้
“ คิมนี่น่ารักขึ้นนะ ” แป่ววววว
“ น่ารักยังไงครับแม่ ”
“ เอาเรื่องดิษดีกว่า ..... คืนอาการตอนนี้ หลังจากผ่าตัด ยังต้องพักฟื้นอีกหลายวัน อะไรก็ยังไม่ปกติ ระบบในร่างกายยังไม่พร้อมจะออกไปทำงาน แม่ไม่แน่ใจว่าต้องใช้เวลาเท่าไร แต่คาดเอาไว้ว่าครึ่งเดือน ”
“ ครึ่งเดือน !!!! ...... ผมคิดว่าแค่ไม่กี่วัน ”
“ กว่าคนจะป่วยได้ขนาดนี้ ทำตัวเองมาตั้งมาก จะให้หายเร็ววันไม่ได้หรอกลูก ” จะว่าไปกูถูกนะ เพราะวากบ้ามันอดทน ไม่ยอมพูดความจริงว่าป่วยมานาน พอทรุดทีนึงก็หนักแบบนี้เอง
“ กินข้าวมาหรือยัง มากินข้าวกับแม่ปะลูก ” จากนั้นผมก็เดินตามแม่ไปที่ห้องพักของแพทย์ครับ
“ อ้าว คิม ” พี่กริชสุดหล่อกำลังนั่งพักอยู่ด้วยครับ
“ สวัสดีครับพี่กริช ” พี่กริชส่งยิ้มให้ครับ
“ เฮ้อ ...... ชั้นโชคดีขนาดไหน ที่ยังเจอคนรักนะ กินข้าวไปก่อนนะลูก ฮิฮิ ” แม่วากข้าวกล้อง บ่นอะไรง่อมแง่มๆ แล้วฝากผมไว้กับพี่กริชครับ
“ แม่พูดอะไรอะพี่ ” พี่กริชมองมาที่ผม
“ ไม่รู้จริงอะ ” ผมส่ายหน้า
“ ผ.อ.ว่าพวกเราเสียของ ไม่ชอบผู้หญิง ” พูดไปก็กินข้าวไป แอบตะกละนะพี่ผม
“ ผู้หญิงเค้าก็จับคู่กันเองเหมือนกันนี่พี่ เสมอกัน ”
“ เหอะๆๆ พอๆมานั่งนี่ ” ผมไปนั่งข้างๆพี่กริช แกหยิบข้าวมาส่งให้ผมกล่องนึง วันนี้ได้กินข้าวหมอด้วย คึคึคึคึคึ
ผมนั่งได้ซักพัก รู้สึกว่าเรดาร์ความเผือกมันวิ่งเข้ามาในหัวครับ ปกติพี่กริชแกจะชอบพูดถึงแบงค์ ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันก็จะชอบเล่าให้ฟังว่ากับแบงค์เป็นยังไงบ้าง แต่คราวนี้นั่งเงียบๆครับ
“ แบงค์เป็นไงมั่งพี่ ”
“ เพื่อนคิมไม่ใช่เหรอ ” อ้าววว
“ ทะเลาะกันเหรอพี่ ” พี่กริชพ่นหายใจยาวๆใส่ผม
“ ความจริงไม่อยากพูดถึงเลย แต่คิมถามแบบนี้ พี่ขอเล่าให้ฟังแล้วกัน ” ผมนั่งกินข้าวไปด้วย ฟังพี่กริชพูดไปด้วยครับ
เรื่องก็คือ หลังจากตัดสินใจคบกัน สองคนก็มีความสัมพันธ์ปกติดีครับ แต่หลังๆมานี้ แบงค์เน้นไปทางหาเงินเอง พี่กริชชอบไปไหนด้วยก็อ้างว่าไปทำงาน ไม่ก็หางานทำ
“ ตอนแรกพี่ทำใจได้นะ แต่ซักสองเดือนมานี้ แบงค์ไม่ยอมเจอพี่เลย พี่จะไปหาก็บอกไม่ว่างๆ ..... พี่เลยแอบไปหา ”
“ ทำไมไม่คุยกับมันตรงๆล่ะพี่ แอบไปเดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันหรอก ”
“ ไม่ทันแล้ว .... ฟังก่อนสิ พี่ไปหาก็เห็นเค้าอยู่กับผู้ชายคนนึง วัยเดียวกับเค้านั่นแหละ พอพี่เข้าไปทัก แบงค์ก็โกรธพี่ บอกว่าพี่ทำแบบนี้ เท่ากับไม่ไว้ใจ ”
“ แล้วไงต่อพี่ ”
“ พี่มารู้อีกทีว่า เค้านอนด้วยกันด้วย ...... ตอนนี้ไม่คุยกับพี่อีกเลย ” ฟังๆดู ก็ไม่ถึงกับร้ายแรง แต่ที่ว่านอนด้วยกันนี่ ก็ฟังดูทะแม่งๆอยู่
“ งั้นเดี๋ยวผมคยให้เอาปะ ” พี่กริชมองหน้าผม
“ เอาจริงเหรอ ” ทำท่าเป็นเด็กน้อยขี้ระแวงอีก เหอะๆๆ
“ แหม แค่นี้ เดี๋ยวจัดการให้ ” ผมเอื้อมไปแตะไหล่พี่กริช พี่แกหัวเราะ ผมโทรไปหาแบงค์ทันทีแต่รายนั้นไม่รับครับ ผมก็เลยรับปากพี่กริชว่าจะหาทางคุยอีกที
กินข้าวเสร็จ ผมก็ขอไปเยี่ยมวากดิษที่กำลังนอนหลับอยู่ ยังไม่ตื่นขึ้นมาครับ หมอเจ้าของไข้ไม่แน่ใจว่าจะฟื้นเต็มที่วันไหน แต่จะมีอาการหลับๆตื่นๆอยู่อย่างนี้ซักระยะ ตอนนี้ผมเลยขอเข้าไปหาที่ด้านใน
“ รีบๆหายนะวากบ้า ” ผมพูดกับวากดิษ และทุกครั้งที่ผมมาหา ผมจะแอบเขียนกระดาษแผ่นน้อยๆเก็บไว้ที่ชั้นวาง เผื่อถ้าตื่นขึ้นมาจะได้รู้ว่าผมมาหา
พลบค่ำ ผมกลับมาที่หอพัก เพราะแม่วากดิษให้กลับมาครับ ท่านบอกว่าถ้ามานอนเฝ้าแบบนี้ รังแต่จะทำให้ป่วยกันไปหมด พ่อวากดิษก็มีอาการนิดหน่อยแล้ว เพราะเครียดครับ ดังนั้นไม่อยากให้ผมเครียดไปอีกคน แต่พอผมจอดรถเรียบร้อย ก็ต้องมาเจอคนที่ไม่คาดว่าจะได้เจอครับ
“ ไปไหนมา ทำไมกลับมาช้าจัง ”
“ มาทำอะไร ” ไอพานมันนั่งรอผมอยู่ที่ทางเข้าครับ
“ มารอไง ถามได้ ”
“ กูถามว่ามาทำอะไร ภาษาคนเนี่ยเข้าใจไหมมึง ” มันยังทำหน้าบึ้งๆไม่หยุด
“ กูขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิ ” ผมส่ายหน้า แล้วเดินพามันมาเข้าห้องน้ำที่ห้องสำนักงาน ซึ่งผมใช้จดค่าน้ำค่าไฟครับ
พอเข้ามาถึง มันก็ไปเข้าห้องน้ำ ผมรอด้านนอก
“ มึงไม่ชอบไปเที่ยวเหรอ ” ไอพานถามผมจากในห้องน้ำ
“ ไม่ ยิ่งไปกับคนที่ไม่ชอบหน้า ยิ่งไม่ชอบใหญ่ ” ผมตอบกลับไป
“ มึงอคติกับกูมากไปหรือปล่าวเนี่ย ”
“ ไม่หรอก มึงมันเสือผู้หญิงนี่ เที่ยวก็เที่ยวไปเหอะ ” มันเดินออกมาละครับ
“ มึงรู้ได้ไงว่าเสือผู้หญิง มึงเคยโดนหรือไง ” ผมได้แต่ส่ายหน้าครับ
“ ตกลงมาทำไม ”
“ อย่าทำเหมือนผู้หญิง ไล่กูกลับสิวะ ” ไปๆมาๆ ผมชักจะมีน้ำโหครับ เพราะมันไม่ยอมพูดซักทีว่ามาทำไม
“ กูก็เหนื่อยนะเว้ย ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ....... ” จังหวะที่กำลังจะไล่มันกลับ ไอแบงค์โทรมาพอดีครับ
“ ใครโทรมา กิ๊กล่ะสิ ” ดูมัน
“ กิ๊กพ่อง ” ด่าแม่มเลย เหอะๆๆๆ
“ ไม่ใช่ก็รับดิ ” มันทำอย่างกับบังคับให้ผมรับต่อหน้ามันเลย แต่ก็ช่างมันดิ
“ ว่าไงแบงค์ ”
“ คิมโทรหาแบงค์เหรอ ”
“ อืม คือ เราอยากคุยเรื่องพี่กริชน่ะ ”
“ ไม่ต้องหรอกคิม เค้าเห็นแก่ตัว ไม่เข้าใจแบงค์เลย ” เป็นชุดๆ ขณะที่ผมกำลังจะขยับเปลี่ยนไปเดินคุย ไอพานมันก็เข้ามาใกล้ผมแล้วครับ เรียกว่าถ้าใครมาเห็นคงคิดว่ามันกำลังกอดผมจากด้านหลัง
“ เชี้ย ทำอะไรวะ ” ผมหันไปตะวาดมัน ไอพานก็ทำหันไปทางอื่น
“ คิมโมโหอะไรอะ ” ไอแบงค์ตกใจเลยครับ
“ ปล่าวๆ คุยแบบนี้ไม่สะดวกเลย คิมไปหาได้ปะ ” พอผมพูดประโยคนี้ ไอพานก็ทำคิ้วขมวดทันที
“ ก็ได้ ..... แต่คิมห้ามพาพี่กริชมา ไม่งั้นเราโกรธจริงๆ ”
“ ตกลง งั้นเดี๋ยวไปหา ” ผมกดวางสาย แล้วดึงไอพานออกมาด้วย แล้วไม่รู้อะไรจะพอดีขนาดนั้นครับ ไอวินดันกลับมาพอดี
“ พี่สองทำไมอยู่ด้วยกัน ” ช่วงประมาณสองวันมานี้ ไอพานมันดูจะเข้าหาไอวินนิดหน่อยครับ ทำนองเชิงขอโทษที่ทำไม่ดีไว้
“ ไอพานมันมาหาพี่ ” ไอวินยังมองหน้าผมไม่วางสายตา
“ มาทำไม ” ไอพานถอนหายใจ
“ พี่ว่าจะชวนคิมไปกินข้าว ไหนๆวินมา เราไปกินด้วยกันสิ ”
“ มึงไม่ค่อยมีเงิน แล้วยังจะทำใจใหญ่อีกนะ ” ผมว่ามันซะเลยครับ ไอพานก็ทำท่าจะโมโหเหมือนกัน
“ รู้ได้ยังไงว่าไม่มีเงิน ”
“ ก็มึง ..... ” จะพูดว่า ขนาดป่วยใกล้ตายยังให้กูพาโรงพยาบาลที่ไม่คิดค่ารักษา นอนห้องซอมซ่อก็จะไม่ดีอีกอะครับ
“ พอๆ วินเข้าไปล้างตัวไหม ออกไปหาพี่แบงค์กับพี่หน่อย ” มันคงปรับอารมณ์ไม่ทันครับ แต่ก็รับปาก จากนั้นมันก็หายไปในห้อง
“ เมื่อกี้ ยังไม่ตอบเลย รู้ได้ยังไงว่ากูไม่มีเงิน ”
“ อย่าให้พูดดีกว่าว่ะพาน ” มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วส่งเงินจำนวนนึงให้ผม
“ นั่นค่ายากับค่าใช้จ่ายที่มึงออกให้กู ” ผมไม่ได้รับไว้ครับ
“ กูไม่เอา ”
“ ที่มึงทำเหมือนกูไม่มีค่า เพราะกูไม่มีเงินใช่ปะ ” อยากจะด่าแม่มจริงเลย
“ ไอพาน มึงก็รู้จักกูแล้วนี่ กูเป็นแบบนั้นหรือปล่าว ”
“ แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมออกไปไหนมาไหนกับกู ” หืม ยิ่งพูดมันออกแนวกำกวมนะ
“ ทำไม กูต้องไปไหนมาไหนกับมึงวะพาน ” ไอพานส่ายหน้า
“ เพราะมึงโง่ไง คนเค้าทำขนาดนี้ยังไม่เข้าใจ ...... กูไปรอที่รถนะ ไปรถกู ” แล้วมันก็เดินหายไปเฉยๆ อะไรของมันวะ
ไม่นานไอวินก็เดินออกมา
“ เรียบร้อยพี่ ไปเหอะ ..... ไปรถใคร ”
“ รถไอพาน ” ผมเดินออกมาตามที่ไอพานออกมา เพิ่งนึกได้ว่ามันไม่มีรถนี่ แล้วรถที่ว่านี่ .....
“ นั่นมันรถคันที่พี่พานขับตอนแรกๆนี่ครับ ” เออ จริงด้วย ไหนมันว่าให้คนเค้ายึดไปแล้วไง ตกลงไอพานนี่มันยังไงกันแน่วะ
*****************************************************************
-
มาให้กำลังใจพี่ทั้งสองครับ :L2: :L2: :L2:
-
จะมองว่าพานน่าสงสารก็พอได้ แต่ก็ไม่น่าไว้ใจ
รู้ว่าคิมมีแฟนแล้วยังอยากยุ่งด้วย ไม่ดีเลย
ส่วนคิมก็ยังเหมือนเดิมใจดี ไม่เด็ดขาด และเรื่องชาวบ้านเป็นงานของคิม
-
ไม่รู้นะคะว่าพี่แบงค์กับพี่กริชเป็นยังไง
แต่อ่านจากตอนนี้เข้าข้างพี่กริชค่ะ
แต่ยังไงก็คงต้องรอคำพูดจากปากพี่แบงค์ตอนหน้าด้วย
ส่วนพี่คิมกับพี่ดิษ หนูขอให้ความรักของพี่ทั้งสองอยู่ด้วยกันตราบชั่วแก่ชั่วเฒ่านะคะ
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสอง และขอให้พี่คิมเป็นเร็ววันค่ะ
ขอแอบถามก่อนได้ไหมคะ ว่าตอนนี้พี่แบงค์กับพี่กริชยังดีกันอยู่รึเปล่า
เนื่องจากบุคคลรอบตัวพี่คิมกับพี่ดิษ
ถ้าไม่ได้เข้ามาเป็นรอยร้าวระหว่างพี่ทั้งคู่
หนูก็หวังอยากให้ครอบตัวพี่ๆมีความสุขนะคะ
ระหว่างพี่แบงค์กับพี่กริชหนูไม่รู้ว่าเป็นยังไง
แต่ถ้าตอนนี้ยังคบกันอยู่ ก็ของให้มีความสุข รักกันไปนานๆเช่นเดียวกับพี่คิมและพี่ดิษ
แต่ถ้าเลิกกันแล้ว ก็ขอให้เป็นสหายที่่ยังพูดคุยต่อกันได้อยู่ และได้พบเจอกับคู่ชีวิตต่อไปค่ะ
สู้ๆนะคะ ^^
-
มาต่อแล้ว เย่ๆๆๆ คิดถึงพี่คิม พี่ดิษ
รักษาสุภาพด้วยนะ ^^
-
อะไรอะ มันคืออะไรอะ55555 งงเลยครับผม555555555555
เราก็งงว่าเม้นท์ถูกแล้วแต่ทำไมมันโดดเข้ามาที่นี่ เจอมาสองครั้งแล้ว เราพิมพ์ใน ipad ซึ่งพอส่งแล้ว
มันเด้งบอกว่าเกิดความผิดพลาดส่งไม่ได้ เราก็พยายามส่งใหม่ พอไปเปิดเรื่องที่เราต้องการเม้นท์
ก็ไม่มีแล้วเราก็ไม่เฉลียวใจ มาเจออีกที อ้าวโดดเข้ามาเจอที่นี่
ขอขออภัยเจ้าของเรื่องนี้ และท่านผู้อ่านทั้งหลายด้วยจ้า ต่อไปจะพยายามไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก
หน้าแตกยับเยินจ้า หมอไม่รับเย็บ
:m5:
น้องคิม น้องดิษรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
:mew1:
-
ดีใจที่คิมมาต่อ แสดงว่าอาการดีขึ้นมากแล้ว
รักษาเนื้อ รักษาตัว และรักษาใจให้ดีๆนะคะ
รอลุ้นสาเหตุที่กริชกับแบงค์มีปัญหากัน
และลุ้นว่าคิมรู้ตัวตอนไหนว่านพานจีบอยู่
แล้วคิมตอบรับความรู้สึกนั้นอย่างไร
-
พานรับปากวากดิษไว้หรือเปล่าว่าจะดูแลคิม?
ปล.คิมน่ารักขึ้นจริงๆแหละ
-
ยังไง เนี่ยกับไอพานเนี่ย
คนมีแฟนแล้ว จะมายุ่งอะไรนักหนา จิตสำนึกฝ่ายดี มีบ้างไหม
-
คิมมาต่อแล้ว ดีใจจัง :pig4:
รักษาสุขภาพด้วยน๊าาาา ทั้งคิม ดิษ
:mew1:
-
น่ารักจังเลยค่ะ
-
เฮียดิษรีบๆหายป่วยมาดูพี่คิมเรเร็ว
พี่พานจะรุกแล้ว :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มาติดตามตอนต่อไป
:)
-
หมั่นไส้ไอพี่พานจริงๆเลย ไปไกลๆคิมเลยไป
พี่ดิษรีบๆหายมาจัดการด่วน :กอด1: :L2:
ส่งกำลังใจให้พี่ดิษน้องคิมนะคะ :mew1:
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:กอด1: :กอด1: :L2: :3123:
-
ตามติดครับ
-
ห่วงอาการพี่ดิษจัง :mew2: :mew2: :mew2:
-
ซับซ้อน ซ่อนปม
รักษาสุขภาพทั้งสองคนนะ
+1
-
ตกลงยังไงกันแน่นี้ พี่พาน พาลจริงปะ
-
มาเยี่ยมพี่ดิษครับ
:L2: :L2: :L2:
-
พี่พานดูประวัติกำกวมนิ
คิดถึงพี่คิมมมมม หายไววิ่งปร๋อน้อ ~~~
:กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหัวใจมันพองโตไงไม่รู้ ตอนแรกมีคนแนะนำ กะว่าจะไม่อ่านละ เห็นยังไม่จบ พออ่านเท่านั้นแหละ ยันเช้ามา 2 วันละ ตาแดงก่ำเลย
อยากบอกว่า สนุก และทำให้คิดถึงชีวิตวัยเรียนมากๆ แต่ผมเป็นพวกบ้านไกลโคตร แล้วต้องโดนบังคับไปกลับ ไม่งั้นก็อดเรียน ชีวิตสนุกๆ แบบนี้ ในช่วงมหาลัยจึงไม่มีเท่าไหร่ เศร้า
แต่ก็ชอบ สนุกดีครับ
-
มารอครับ ห่วงพี่ดิษ
-
มารอคิมกับพี่ดิษ เป็นไงกันบ้างน้าาาาา :mew6:
คิดถึง :กอด1:
-
ไม่แปลกหรอกนะ พี่คิมเสน่ห์แรงจะตาย อิอิ ใครก็รักก็หลงเป็นธรรมดา
-
มาเยี่ยมเพ่ดิษฟื้นเร็วๆนะรีบไปไล่ไอ่เพ่พาน :serius2:
-
มาเยี่ยมพี่ทั้งสอง
-
ผมคิดถึง เป็นห่วงด้วยครับ :mew2: :mew3: :mew3:
-
รักษาสุขภาพด้วย ทั้งคิมดิษเลย :L2:
-
คิดถึงนะ
:mew3:
-
คิดถึงครับ :mew1: :mew1: :mew1:
-
หายไวไวครับ
-
:impress2: เย้!...พี่คิมมาต่อแล้ววว
รอติดตามนะคะ
-
:L2: แวะมามอบดอกไม้ยามดึกดื่นมากมาย
พอดีเดินทางบ่อยครับ กับมีหน้าที่ใหม่ อันนี้มีเรื่องเล่าแหละ แต่นับวันเวลายิ่งน้อยน่ะ งื้อออ
หยุดยาวมีมาต่อแน่นอนนะครับ :mew2:
ขอบคุณที่มาส่งกำลังใจนะครับ
ปล. มีความรู้สึกว่าดีขึ้นเยอะเลยครับ แต่อาการผวาขับรถไม่ได้ยังมีอยู่อะ :mew5:
-
ยินดีที่น้องดิษเข้ามาทักทาย รอเวลาที่น้องว่างมาเล่าเรื่องจ้า
รักษาสุขภาพนะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ดังเดิมจ้า บุญรักษานะจ๊ะ
:mew1:
-
o13 ดีใจจังที่ยังมาส่งข่าวให้รู้ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะจ่ะ :3123:
-
มอบดอกไม้กลับให้คิมกับดิษ :3123:
เวลาผ่านไปสักพัก เดี๋ยวอาการผวาคงดีขึ้นค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ส่งกำลังใจให้พี่ดิษน้องคิม พักผ่อนสบายๆวันหยุดจ๊ะ
:3123: :3123:
-
มาส่งกำลังใจให้พี่คิมพี่ดิษครับ ขอให้พวกพี่ทั้งสองคน แคล้วคลาดจากภัยตรายทั้งปวงครับ
:L2:
-
:hao5: เหนื่อยมาก แฮะๆ ขอแวบมาต่อก่อนนะครับ เจอกันตลอดหยุดยาวแน่ ^^
**************************************************************
พอผมเดินทางถึงรถที่ไอพานบอกว่าจะขับพาพากเราไป ก็ต้องแปลกใจเพราะรถที่มันขับมาเป็นรถที่มันเคยบอกผมว่า มันไม่ได้ส่งค่างวดรถจนถูกยึดไปแล้ว
“ ไอพาน ไหนว่า …. ”
“ พูดมาก จะไปหรือปล่าว ” ผิดอีก ผมหันไปมองไอวิน มันก็สงสยเหมือนกันแต่ไม่ได้พูดอะไรครับ ผมเลยขึ้นไปนั่งที่ด้านหน้า ส่วนไอวินไปนั่งเบาะหลัง พอขึ้นรถมาไอวินก็เอ่ยปากถามผม
“ เราจะไปไหนกันพี่ ไปเยี่ยมพี่แบงค์เหรอ เราแอบไปหาพี่กริชไม่งอนเอาเหรอ ” ดูท่าน้องชายจะยังไม่รู้เรื่องครับ
“ แบงค์กับพี่กริชทะเลาะกัน ”
“ แล้วพี่จะไป ….. พี่จะยุ่งกับเค้าอีกแล้วว่างั้นเถอะ ”
“ พูดเหมือนกับว่า คิมสนใจคนอื่น ” ไอพานมันสอดขึ้นมาครับ
“ พี่พานยังไม่รู้สิ พี่คิมนี่วุ่นวายชอบเป๋งเลย ” แรงนะมึงๆ
“ ถ้าไม่ใช่กูชอบทำแบบนี้ มึงกับไอเดย์ ….. ” พูดไปพูดมา ลืมไปเลยครับว่า ไอพานมันยังไม่รู้เรื่องไอวินกับไอเดย์
“ เล่าไปเหอะพี่ สนใจอะไร ” ท่าทางมันไอวิน จะยังไม่ได้เกรงใจอะไรไอพานนักครับ
“ เออ นั่นแหละ ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ มึงจะคืนดีกับแฟนมึงไหม ” ไอพานร้องเหอะออกมา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ
“ มันก็ใช่พี่ แต่นั่นมันเพราะผมรักกันนะ ”
“ กล้าพูดนะมึง ตอนรับปริญญางอนกันอย่างกับจะฆ่ากัน อย่าๆ ” คงจำตอนที่มันโกรธกันตอนรับปริญญาของพวกมันสองคนได้ ตอนนั้นผมต้องพามันไปเคลียร์จนเข้าใจอะครับ
“ แฮะๆๆ ”
จากนั้นระหว่างทาง เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกครับ แต่บังเอิญที่ผมเห็นมือข้างซ้ายของมันตอนจับพวงมาลัยเข้าพอดี มันมีแหวนสวมที่นิ้วนางด้วยครับ ทำให้ผมคิดไปว่า สงสัยมันจะคืนดีกับสาวคนเก่าแล้วแหงมๆ มันถึงดูมีฐานะขึ้นมาอีก
พอมาถึงที่ผมนัดเจอกับแบงค์ ไอวินก็ขอตามลงไปด้วย ส่วนไอพานมันยังเก๊กเป็นแมนเกินร้อยครับ อย่างว่ามันคงไม่ชินกับพวกผม เพราะมันไม่ได้ชอบผู้ชายอะนะ
“ สวัสดีครับพี่แบงค์ ” ไอวินทักทายก่อนครับ ส่วนไอแบงค์อยู่กับเด็กผู้ชายหน้าตาน่าเอ็นดูคนนึง (จำน้องคนนี้ไว้แม่นๆ หึหึ) สงสัยเป็นคนที่พี่กริชพูดถึงแน่เลย
“ เป็นไงบ้างวิน สบายดีไหม คุยกับเดย์บ้างปะ ”
“ ไม่ค่อยได้คุยครับพี่ แล้วนี่ ….. ” มันหันไปมองผู้ชายข้างๆ อะครับ
“ ผมเป็นรุ่นน้องพี่แบงค์ครับ มาขอแบ่งห้องกับพี่แบงค์ ” หืม
“ เออ วินพี่ฝากน้องเค้าคุยด้วยหน่อยสิ ขอคุยธุระกับแบงค์หน่อย ” น้องคนนั้นกับไอวินก็พยักหน้าครับ ลักษณะนี้มันไม่น่าจะเป็นแฟนกันอย่างที่พี่กริชพูดนะ
พอคล้อยหลังสองคนนั้น ไอแบงค์ก็เปิดฉากทันทีเลยครับ
“ เค้าว่าอะไรแบงค์ให้คิมฟังล่ะ ”
“ ปล่าวๆ กูถามถึงมึง พี่เค้าก็บ่ายเบี่ยงไม่พูด กูเลยสงสัยไง ” ไอแบงค์หรี่ตามองผม มึงนี่ก็จะทำท่าน่ากัดไปถึงไหน หึหึ
“ อุตส่าห์นั่งรถมาตั้งไกล แค่นี้จริงอะ ”
“ เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อกันเลยนะ ” มันยิ้มๆให้ครับ
“ ก็ได้ๆ คือว่า เราคบกับพี่เค้า เค้าน่ารักดี อารมณ์เย็นมากเลย ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรเลยนะ พี่เค้าให้เราเยอะมาก พาไปกินข้าว พาไปเที่ยวตลอดเลย ” พูดถึงประโยคหลัง พาลทำให้ผมคิดถึงตอนที่เค้าดีกับผมมากๆอะครับ พี่กริชชอบพาไปนู่นไปนี่บ่อย แต่อาจจะเป็นเพราะเวลาส่วนใหญ่ต้องทำงาน พอว่างก็จะเที่ยวเพื่อผ่อนคลาย
“ แล้วมีปัญหาอะไรกัน ” แบงค์ถอนหายใจเฮือก
“ ผ่านไปซักระยะ เรากลับคิดอีกแบบน่ะสิ ”
“ ยังไง ”
“ คิม ….. ตามเรามาที่ห้องดิ ” ผมอ้าปากค้างเลยครับ พอมันพูดมา ผมดันคิดไปถึงตอนที่มันรุกเร้าให้ผมมีอะไรกับมันอะครับ เหอะๆๆๆ
“ ทำไมต้องไปห้องล่ะ คุยที่นี่ก็ได้ ” ไอแบงค์หัวเราะฮะๆ มองผมแล้วก็หัวเราะขึ้นมาอีก
“ โธ่คิม คบกันมาตั้งนาน ยังจะระแวงเราอีก บอกแล้วไงว่าถ้าไม่เลิกกับพี่ดิษ เราไม่กล้าหรอกน่า มาๆ ” พอผมเดินมาก็ต้องผ่านไอวินกับน้องคนนั้น สองคนนั้นก็เดินบึ่งมาเลย
“ ไปไหนกันพี่ ” ไอวินถามผม
“ ขึ้นห้อง ” ผมแกล้งพูดแซวๆ ไอวินตาขวางเลยครับ
“ กล้านะพี่ ”
“ ขึ้นไปห้องจริงๆ แต่เดี๋ยวลงมา คุยกับน้องเค้าไปนะ ” น้องคนนั้นก็ยิ้มครับ ท่าทางแบบนี้ ถึงผมจะไม่เก่งเรื่องมองคน แต่ก็พอจะมั่นใจได้เลย น้องเค้าคงแบบเดียวกับพวกผมแน่ๆ
มาถึงห้องของไอแบงค์ มันก็เดินนำมา แล้วก็ขนเอาของออกมาวางตรงหน้าผม ซึ่งก็มีหลายอย่างครับ เสื้อผ้า แว่นตา นาฬิกา เยอะแยะไปหมด
“ เราขนออกมาแค่นี้ นอกนั้นให้พี่กริชไปเก็บเอง ”
“ อะไรขนออกขนเข้า ทีแรกไปอยู่ด้วยกันแล้วเหรอ ” คือจากใจเลยครับ ถึงหลายคนจะมองว่าผมชอบเข้าไปยุ่งเรื่องคนอื่น แต่ผมจะยุ่งเท่าที่ผมเห็นว่าน่าจะยุ่งครับ หากเป็นชีวิตส่วนตัวไปแล้วผมไม่เคยยุ่งเลย แม้แต่ถามถึงบางครั้งก็ไม่เคย
“ อืม เราอยู่กับพี่กริชนั่นแหละ แต่เค้าให้เงินเราใช้ บอกให้เราไม่ต้องทำงานหนัก …. เวลาเรากลับมาช้า พี่เค้าจะงอน บอกแต่ว่าพี่ให้เงินใช้ไม่พอหรือไง พี่ไม่ได้ดูแลเราเหรอ คิม เราเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ” ถึงบางอ้อครับ ที่แท้พี่กริชโอ๋มันมากไป ทำเหมือนมันเป็นแม่บ้าน อีกอย่าง แบงค์มันเคยทำงานขายอย่างว่ามาก่อน อย่างนี้ก็คงสะเทือนใจเหมือนไปสะกิดแผล
“ เราเคยหาเงินได้มากกว่านี้ตั้งเยอะนะครับ แต่พี่กริชไม่รู้หรอก …. ถ้าคิมกับพี่ดิษไม่ได้บอก ” ผมเอื้อมไปตบไหล่มันเบาๆ
“ กูเข้าใจมึงแบงค์ แล้วกูไม่เคยพูดเรื่องนี้กับคนอื่น ” แบงค์น้ำตาคลอๆครับ
“ เราก็มั่นใจ ….. เพราะเรามั่นใจนายมาตลอด ” ชักจะเป็นหนังโศกซะละ
“ เฮ้ยๆ ถ้าจะร้องไห้ กูจะกลับแล้วนะ ”
“ อือๆ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง ” มันปาดน้ำตา แล้วหันไปมองที่ของพวกนั้นครับ
“ แต่แบงค์ มึงเคยคุยกับพี่กริชบ้างไหม เรื่องที่กังวลน่ะ ”
“ จะให้เราคุยเหมือนที่บอกคิมนี่นะ ไม่เอา เราอาย ” ดูๆ
“ นอนด้วยกัน จะอายอะไร ” มันหน้าแดงเลยครับ คึคึคึคึ
“ นอนด้วย แล้วจะให้พูดจริงเหรอ คิมเคยบอกพี่ดิษไหมว่าแรดขนาดไหน ” โอ้ เอาซะเห็นภาพ ฮ่าๆๆ
“ เรื่องของกูไม่เหมือนกันสิแบงค์ ดิษนั่นเค้ารู้จักกูมานานมาก เค้ารู้เรื่องกูดี และกูก็ยอมรับด้วย ” แบงค์เริ่มเอานิ้วเขี่ยๆของที่พี่กริชให้มา เหมือนเด็กเลยครับ
“ พี่เค้าจะรับได้เหรอ ”
“ กูไม่รู้จริงๆ ตัดสินใจเองดีกว่า ” จากนั้นผมก็เดินลงมาข้างล่างกับแบงค์ แต่ตอนนี้ไอพานมันมานั่งอยู่กับน้องสองคนแล้วครับ
“ ใครอะคิม หล่อนะ ”
“ หล่อก็ทำอะไรไม่ได้ มันมีคู่หมั้นแล้ว แถมเกลียดเกย์มากด้วย ” ด่าแม่มเลย ฮ่าๆๆ
“ คิมรู้จักเหรอ ”
“ มันเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของดิษน่ะ ชื่อพาน มาเหอะ ” ผมพาไอแบงค์เดินมารวมกับพวกที่นั่งอยู่ พอมาถึงไอพานก็มองมาที่ผมแล้วก็มองไปที่ไอแบงค์
“ สวัสดีครับพี่ ผมแบงค์ครับ ”
“ ครับ พี่ชื่อพาน คุยธุระเป็นไง ” น้องคนนั้นยังนั่งใกล้ๆกับไอวินอยู่ครับ
“ เรียบร้อยดีครับ คิมกลับเหอะเริ่มเย็นแล้ว ”
“ก็ได้ งั้นกูจะโทรหา แล้วเจอกัน ” พอล่ำลากันเรียบร้อย ผมก็เห็นไอวินมันคุยสนุกสนานกับน้องคนนั้นอยู่ พอจะแยกก็ยิ้มๆให้กัน ท่าทางจะสนิทกันไวเหมือนกันนะ
ขากลับไอพานบอกว่าต้องไปทำธุระกับผมต่อ ให้ส่งวินก่อน ไอวินมันก็ดันว่าง่ายครับ ไม่ถามอะไรเลย แต่ที่สำคัญคือมันยังไม่ได้บอกผมเลยว่ามันจะไปไหน มันส่งไอวินที่หอแล้วพาผมออกไปต่อ
“ ไอพาน มึงตอบคำถามกูมาเลย รถนี่ยังไง
“ ห่วงจังนะไอเรื่องรถ เรื่องเงินน่ะ ” ไม่วายๆ
“ ก็ถูก กูไม่ใช่เมียมึงนี่ ไม่ต้องสนใจที่ถามก็ได้ ” ไหนๆมันก็ไม่ตอบ กัดแม่มซะเลย
“ ทำไมต้องเอาเรื่องที่น่าเจ็บใจมาย้ำกูด้วย ”
“ อะไร ก็เนี่ย มึงมีทุกอย่างเลยเนี่ย ท่าทางจะสบายแล้วดิ ” ผมก็พูดไปลอยๆตามนิสัยครับ แต่ไอพานมันดันเครียดขึ้นมา
“ เกินไปแล้วนะมึง ” จากนั้นมันก็เงียบครับ ผมให้มันขับรถไปเรื่อยๆ จนมันเริ่มแวะซอยเล็กซอยน้อย ไหนว่าจะพาผมไปกินข้าว แล้วนี่อะไรเนี่ย
“ จะพากูไปไหนอะ ” มันหันมาค้อนใส่ขวับ แล้วก้ขับรถต่อ มันคงไม่ได้พาผมมาฆาหมกป่านะ
สักพักมันก็จอดรถที่ด้านหน้าบ้านหลังนึง คือไม่ใหญ่โตมากครับ ถ้าเทียบกับบ้านวากดิษกับบ้านไอเดย์ แต่ดูลงตัวมาก ไม่เล็กไม่ใหญ่ ตกแต่งน่าอยู่ครับ
“ อะไร ให้แวะเยี่ยวเหรอ ” มันดับเครื่องรถแล้วครับ
“ กินข้าวไง ลงมา ” หรือมันชวนผมมาบ้าน ไหนว่าบ้านมันอยู่ที่อื่นแล้วก็จนมากไง
มันเดินำผมมา ก็มีพี่น้องมันด้วยครับ ผมยกมือสวัสดี มันแนะนำว่าผมเป็นเพื่อนที่ทำงาน
“ สวัสดีพ่อ ” คนที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับสวนหน้าบ้าน ไอพานเรียกว่าพ่อครับ ผมก็เลยยกมือสวัสดีตาม
“ เออพาน มานั่งก่อนลูก ” ไอพานเดินแน่บๆไปนั่ง ส่วนผมก็ยืนตัวเกร็งดิครับ ผมไม่รู้จักใครเลยอะ
“ คิมนั่งดิ ” ผมเริ่มเห็นอีกมุมของไอพานแล้วสิครับ ตั้งแต่เดินเข้ามามันยิ้มตลอดเวลา ทั้งๆที่ปกติมันยิ้มยากมากๆ ท่าทางก็กวนบาทาสุดขั้ว
“ ได้ยินว่าไม่คุยกับแฟนแล้วเหรอ ” พ่อเค้าถามครับ
“ อย่าเรียกแฟนเลยพ่อ คนไม่จริงใจ ” โอ้ อะไรกันอะ
“ แล้วไปหลอกเค้าทำไม ” หืม หูผึ่งๆ
“ ผมไม่ได้หลอกนี่พ่อ ก็ผมไม่มีบ้านจริงๆ ”
“ ก็ไปเช่าห้องซ่อมซ่อขนาดนั้น ผู้หญิงที่ไหนเค้าจะแลเล่า ” ชักจะจับต้นชนปลายได้แล้วแฮะ
“ ช่างเหอะพ่อ เรื่องเก่า เลิกคุยๆ ” จากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยครับ มันเล่าให้พ่อฟังหมดเลย กระทั่งที่มันหาเรื่องผมก็ยังเล่า พ่อเค้าดูเป็นผู้ใหญ่มากครับ เหมือนจะผ่านอะไรมามาก ยังขอโทษแทนมันด้วย จากนั้นเราก็กินข้าวกัน
“ คุยกันไปก่อนนะ ขอไปที่ห้องเดี๋ยว ” ขณะที่เรากินข้าวกัน ไอพานก็ลุกออกไป
“ คิม แม่ฝากพานหน่อยนะ เค้าเป็นคนคบหายาก เห็นพาคิมมาด้วย แสดงว่าไว้ใจคิมมาก ทนๆนิสัยหน่อยนะลูก ” อ้าว ไหงเป็นงั้น
“ แฮะๆ ครับ ” ผมก็คุยกันไปเรื่อยๆตั้งแต่เรื่องงาน ไปถึงเรื่องส่วนตัว รวมๆแล้วเพลินดีครับ
เริ่มค่ำแล้ว พ่อกับแม่ของพาน บอกให้พาผมไปส่งได้แล้ว เอาไว้ว่างๆค่อยมาหากันอีก พอผมขึ้นรถปุ๊บไอพานก็เริ่มอ้าปากครับ
“ กูรู้มาว่า เมื่อก่อนมึงชอบผู้หญิง ทำไมถึงชอบกับดิษได้ ”
“ เรื่องยาวว่ะ เอาไว้ค่อยเล่าดีกว่า ”
“ เล่นตัวจริงนะมึง ” มันไม่ได้คุยอะไรต่อครับ แต่อย่างน้อยผมคงไม่ถามมันต่อเรื่องรถกับฐานะของมัน อาจจะสงสัยว่าทำไมต้องทำแบบนั้น แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า
พอมาถึงที่หอ ไอพานมันบอกว่าวันนี้ขอบใจมาก ผมก็ร้องเออๆ แต่ก่อนที่ผมจะปิดประตูรถ ไอพานก็พูดออกมาคำนึง
“ กูเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย”
“ อะไรนะ ” คือได้ยินครับ แต่อยากให้มันขยายความ
“ ดึกแล้ว เข้าไปได้แล้ว ” ผมก็ปิดประตูให้ ก่อนจะยืนมองรถของมันออกตัวไป เออแฮะ มึงนี่แปลกขึ้นทุกวันนะไอพาน แต่จะว่าไปผมก็รู้สึกประหลาดอยู่เหมือนกันนะ
************************************************************************
ช่วงนี้ อ่านหนังสือด้วยนะครับ อาจจะแวะมาทักทายกับเล่าตอนแทรกซักหน่อย มีอยู่สองเรื่องน่าเล่า :mew5:
พบกันใหม่นะครับ
-
ท่านวากเป็นไงบ้างครับ รักษาตัวดีๆนะครับทั้งคู่เลย
-
พวกพี่มาต่อแล้ว ดีใจครับแฮะๆๆ
-
ถ้าพานจะเอาคิมไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่ผ่านมา คิมชนะขาดอยู่แล้ว
จริงใจ ทุ่มเท ช่วยเหลือคนอื่นเหมือนเป็นเรื่องของตัวเองซะขนาดนั้น
และหวังว่าน้องผู้ชายรูมเมทแบงค์คงไม่เป็นมือที่สามของวินเดย์หรอกนะ
เพราะเกริ่นถึงใครไว้ได้เรื่องทุกที
-
หวังว่าที่แบงค์ทำงาน คงไม่ใช่แบบเดิมนะ
พี่หมอกริชเขารัก ก็กลัวว่าแฟนจะเหนื่อย
เรื่องของพานนึกถึงละครเลยอ่ะ
ประมาณว่าแกล้งจนเพื่อพิสูจน์รัก
แต่ครอบครัวพานดูอบอุ่นดีจังเลย
คิมรู้สึกแปลกๆกับพานอีกแล้วนะ เชอะ
พอคิมบอกว่าจะมีใบแทรก แอบตื่นเต้นนะนี่
-
:L2:
น้องคิมพ่อรูปหล่อ มีคนเข้าหาตลอดๆ :เฮ้อ:
พี่ดิษดูแลดีๆนะ
:mew3:
-
ไม่นะ ห้ามรู้สึกแปลกๆๆๆ ไม่ๆๆๆ
-
เฮ้อออ อย่ารู้สึกประหลาดกันมากนักเลย
มีแฟนแล้วนะพี่ อย่าๆๆๆ
เพื่อนผู้ชาย มันจะคบกันแบบเพื่อนแท้ๆ เพื่อนตายกันบ้างไม่ได้หรือไงนะ
-
:hao7: รออยุ่คร้าบบบ
-
ไอเพ่พานมีวิธีพิสูจน์รักแท้ด้วย ช่างคิดจริงๆ
น้องคนนั้นคือครายยยตัวละครเพิ่มก็ต้องมีเรื่องเพิ่มแน่ๆติดตามๆ
:L2: :L2:
-
:L2: :L2:
-
ยังไงๆแล้ว คุณพาน
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ รักกันมากๆนะครับ :mew1:
-
เข้ามาให้กำลังใจคิม หสังว่าอาการป่วยคงดีขึ้นมากแล้ว
-
.....ไอ้พานก็พูดออกมาคำนึง “ กูเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย”
“ อะไรนะ ” คือได้ยินครับ แต่อยากให้มันขยายความ
“ ดึกแล้ว เข้าไปได้แล้ว ” ผมก็ปิดประตูให้ ก่อนจะยืนมองรถของมันออกตัวไป เออแฮะ มึงนี่แปลกขึ้นทุกวันนะไอพาน แต่จะว่าไปผมก็รู้สึกประหลาดอยู่เหมือนกันนะ......
:เฮ้อ:
...หวังว่าคงไม่มีอะไรให้พี่ดิษต้องเสียใจนะน้องคิม....
-
+1
-
ส่งกำลังใจให้น้องคิมเฮียดิษ
ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะ
คิดถึงทั้งคู่เสมอ ^^
:L1:
คิมดิษ ดิษคิม
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับผม มารอด้วย :mew1:
-
หายไปไหนแล้ว มารอนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับป๋ม
-
อย่าบอกน่ะว่า ไอพี่พานที่ร้องห่มร้องไห้ตอนที่ไม่มีตังค์หรือไม่มีกินจนไส้กิ่วกลายเป็นโรคกระเพาะ
มันคือการแสดง !!! o12 ถ้าเพื่อพิสูจน์รักแท้ มันไม่ดูทุ่มเทมากเกินไปหรอกหรอ ???
ไอพี่พานคงเพี้ยนหนัก :confuse:
มีคนอย่างนี้จิง ๆ หรอ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :mew1:
-
วันนี้มาไหมเอ่ย มาไหมครับพี่ๆ :ling1: :ling1:
-
จะมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เรื่องของพานเริ่มน่าสนแล้ว ดราม่าหรือเปล่าลุ้นๆ ติดตามครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ ไม่รู้ว่าเป็นไงมั่ง
-
คิดถึงคิมกับเฮียดิษ
ไม่รู้ว่าหน้าที่การงานทั้งสองเป็นอย่างไร เฮียยังคงตำแหน่งผู้จัดการเดิมไหม คิมที่ได้เป็นหัวหน้าได้เลื่อนขั้น ขั้นสูงอีกหรือไม่
ขอให้ทั้งสองคนสุขภาพแข็งแรง :L1:
-
ไม่รู้ว่าจะเป็นไงมั่งครับ สงสัยจะทำงานหนักมั้ง เลยยังไม่มา
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :L2: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกๆครับป๋มมมมม
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:เฮ้อ:รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ๆครับ หายไปไหนกันหมดครับบบ ผมมารอนะคับ :ling1: :ling1: :ling1:
-
เข้ามารอจ้า :m18:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอพี่คิม พี่ดิษครับผม :ling1: :ling1: :ling1:
-
คิดถึงน้องคิม
:katai2-1:
-
พานทำเหมือนละครเลย :laugh:
:3123:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หายไปนานแล้วนะ มีคนรออยู่
-
:mew2: แวะมาส่งข่าวให้หายคิดถึงมั่ง แฮะๆๆ
ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ผมไม่ได้บอกกับทุกคน เพราะมีหลายอย่างในชีวิตยุ่งเหยิงเหลือเกิน นอกจากจะมีคนใกล้ชิดที่เป็นญาติสูงอายุนะครับ เสียถึงสองคน (อีกคนกำลังจะเผา) ยังมีเรื่องสำคัญคือ
วากดิษป่วยครับ ครั้งนี้ไม่ได้หนักอะไร มันยังงงๆกันอยู่ เพราะอาการเรื้อรัง แน่นอนรักษาไม่หาย พอพี่วากได้ยินแบบนั้นก็ซึม ถึงขนาดเก็บไปฝันว่าผมจะทิ้ง อย่างกับกูจะไปไหนได้ หุหุหุหุ มันก็เลยวุ่นไปถึงเรื่องงานครับ เพราะพอป่วยก็มีคนไม่ต้องการให้ทำงาน คือไม่ได้หวังดีแหละ พี่วากก็เลยทำเข้มไปทำงานตามปกติ แต่เย็นมาก็ต้องไปโรงพยาบาล กลบเกลื่อนๆ ตอนนี้ก็ยังมีลักษณะนี้อยู่ ผมก็เลยอึนๆทำอะไรไม่ถูก เพราะบอกก็ฟังนะ แต่พอเค้าบอกเหตุผล ผมก็ไม่รู้จะแนะนำยังไง
พ่อวากดิษไปนั่งนอนเล่นที่ไร่ของพ่อผมแล้วครับ ผมแอบไปเยี่ยมมาเมื่อวันเสาร์ อาการทรุดลงชัดเลยครับ แต่อารมณ์แจ่มใส ก็เลยเดาไม่ถูกอีก ฝากผมมาแค่ว่า ถ้าวันไหนตายไปไม่ต้องกังวล เพราะพ่อไปอย่างมีความสุข ผมเลยอึนรอบสอง
รอบสุดท้าย โดนสอบครับ หาว่าผมเอาเรื่องรักๆใคร่ๆมาปนกับการทำงาน อันนี้อึนนานครับ เพราะมันกระทบหลายคนมาก ลองไล่ดูแล้วกันครับว่ามีกันกี่คน มันเลยพาลทำให้พวกพ้องกันไปมาหาสู่ไม่ได้ เพราะโดนเพ่งเล็ง ผมเลยต้องเหงาคนเดียวหลายวันเลยครับ วันอาทิตย์ทนไม่ไหว เลยร้องเรียนแม่มคืนมั่ง ว่าดูหมิ่น เกลียดชัง กีดกันทางเพศ แฮะๆๆ วันนี้เพิ่งมีการเรียกไปไกล่เกลี่ยครับ สุนัขหลายตัวหยุดเห่าแล้ว
ส่วนสุดท้ายจริงๆเลยคือ ผมกำลังจะสอบ ที่ว่ากำลังมันก็นานครับ ปลายเดือนหน้า แต่หนังสือมันเยอะ ผมอ่านไม่ทัน ก็เลยไม่มีโอกาสมาถ่ายทอดบันทึกเลยในช่วงหลัง รู้สึกติดค้างอะ ผมอยากมาพิมพ์มาเล่าจริงๆ แต่ก็ไม่รู้จะมาได้ยังไง ก่อนหน้านี้สองปี ผมไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ ก็เลยพิมพ์บันทึกได้สบายใจ แอบเห็นความเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน
ผมยังไม่ได้หยุดพิมพ์นะครับ แต่อาจจะจำเป็นที่ต้องเว้นการเข้ามาเป็นเวลานานแน่นอน เพราะตราบใดที่เรื่องพวกนี้แก้ไขไม่จบ กับยังไปไม่ถึงฝัน คือเป็น ได้เป็นเนติบัณฑิตกับเค้า เวลามานั่งพิมพ์มันก็รู้สึกไม่สนุกเหมือนก่อนๆ เลยต้องมาขอโทษอย่างที่สุดเลยนะครับ ที่จำเป็นต้องมาขอเว้นการพิมพ์ชั่วคราว แต่ทั้งนี้ ก็คงจะแวะเวียนมากับถ้าประจบเหมาะจริงๆ ก็จะมาพิมพ์ใบแทรกที่มีนับสิบๆใบที่มันค้างคาอยู่
ความจริงก่อนจะเข้ามาวันนี้ ก็นั่งคิดตั้งแต่เช้าแล้ว ว่าจะมาบอกดีไหม เพราะก่อนจะพิมพ์ไม่รู้ว่าจะมีคนติดตามหรือปล่าว พอมีคนเข้ามาอ่านหรือหลงมาอ่านก็ตาม มันทำให้มีรู้สึกว่าผมมีหน้าที่ครับ พอเราไม่ได้มาทำหน้าที่แล้วมันรู้สึกผิดในใจ แต่วากดิษบอกผมว่า
"เราไม่ใช่นักเขียน งานเราก็ไม่ใช่งานปกติที่มีเวลาพอให้พักอย่างสบายๆได้ (มันเสริมว่าเป็นที่รัก ผจก. ด้วย -*-) บอกเค้าไปเถอะ ยังไงก็ทำไปแล้ว"
จึงเป็นที่มาของการแจ้งข่าวอย่างยาวเหยียดนี้ครับ ^^
สุดท้ายก่อนส่งเข้านอน มีเรื่องสั้นๆมาเล่า
***************************************************************
สารภาพตรงๆว่า ผมไม่ได้ดูหนัง ดูการ์ตูน ดูอะไรเลยมาเกือบสองปีแล้วตั้งแต่เข้าทำงานกับเรียกกฎหมาย บังเอิญวันนี้มันมีน้องที่ทำงานเข้ามาคุยกับผม แล้วมันพูดว่า
" พี่คิดไงตัดสกินเฮด "
" กูเบื่อ มีอะไร " ผมไปโกนหัวมา แต่ไม่เชิงครับ เป็นสกินเฮดนั่นแหละ ส่วนนึงไว้อาลัยให้ช่วงนี้ครับ มันเซ็งๆ
" พี่เคยดู ฮอร์โมนมะ " ผมก็มองหน้ามัน
" อะไรมึง ฮอร์โมนอะไร หนังหรือสารคดี " ไอพวกที่นั่งข้างๆก็หัวเราะก้ากเลย
" กูว่าแล้วไง วันๆนอกจากทำงานกับรักพี่ดิษ พี่ทำอะไรมั่งปะ "
" ส้น ... เหอะ ตกลงอะไร "
" มันเป็นซีรี่ย์ของไทยพี่ พี่ลองไปดูนะ มันมีร่างโคลนของพี่ แสดงด้วยคนนึง "
" จริงด้วยแก พี่คิมมีน้องหรือปล่าวคะ "
" มี หล่อเหมือนกูนี่แหละ "
" ไม่ใช่น้องพี่ไปแสดงเหรอ "
" เหอะๆ เอาออกจากห้องสมุดก่อนดีกว่า รายนั้นตั้งใจเรียนมาก " จากนั้นก็ทำงานกันไปครับ
คืนนั้นไม่เป็นอันนอนครับ เปิดหาว่าซีรี่ย์เนี่ยมันอะไร ก็เลยเปิดดู เพราะติดใจไอคำว่าร่างโคลนเนี่ยอะไร ผมดูมันมีหลายตอน ก็เลยเลือกตอนที่มันขึ้นมาเป็นอันแรก
ดูได้ซักพัก ไม่เห็นจะเจอเลยครับ พอใจร้อน ก็เลยพิมพ์หารูปนักแสดงแทน ปรากฎว่ามีคนนึง เห็นแล้วต้องอุทานเลยครับ
" เชี้ย เหมือนจริง " เหอะๆๆ คือคงไม่หล่อเท่าน้องเค้า แต่มีเค้าโครงอยู่นะ ใครที่กำลังนึกถึงใบหน้าหรือจินตนาการหน้าของผม ก็หาคำตอบเอานะครับ
*****************************************************************
ท้ายนี้ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตาม ถามหากันอยู่นะครับ ขอเวลาผมคราวนี้หน่อย แล้วกลับมาพอกันนะครับ
-
ดีใจที่คิมมาแจ้งข่าว :pig4:
ไม่เป็นไรหรอกครับถ้าไม่มีเวลามาเขียนยาวๆ ก็แวะมาทักทายแจ้งข่าวให้ fc หายคิดถึงและรู้ว่าน้องคิมกับพี่ดิษยังสบายดี และไม่ทิ้งกระทู้ไปไหน ก็ดีใจมากแล้ว อยากให้น้องคิมกับพี่ดิษรู้ว่าทุกคนคิดถึงทั้งสองคนมากๆ :mew1:
ขอให้พี่ดิษหายป่วย สุขภาพแข็งแรงเร็วๆ นะครับ น้องคิมดูแลพี่ดิษมากๆนะครับ เป็นห่วงงงงง
และขอให้น้องคิมสอบผ่านฉลุยนะครับ :3123:
รักน้องคิมกับพี่ดิษครับ :กอด1:
-
คิม หมายถึง ต่อ ฮอร์โมน ใช่ไหม????? :-[
อ๊ากกกกก!!! แสดงว่าคิมหล่อ เท่ห์มาก อะดิ
โหวววว!!! แล้วพี่ดิษจะขนาดไหนละนี่
ฟินนนนน :o8:
:impress2:
-
ชีวิตน้องคิมพี่ว๊ากดิษนี่แอดเวนเจ่อแท้
เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องน๊าทั้งเรื่องงานและเรื่องสอบขอให้ได้เนในเร็ววัน
รักษาสุขภาพกันด้วยรู้สึกใช้งานหนักหน่วงเหลือเกินพี่ว๊ากดิษขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ
เรื่องสุนัขเห่าไล่เฉยๆไม่ไปก็ให้ถือค้อนไว้ด้วยนะมาใกล้ก็ฟาดหัวเลยเอิ้กๆ
ส่วนเรื่องเขียนรอได้คร๊าอ่านหนังสือสอบให้เต็มที่เป็นกำลังใจให้สู้สู้
ตั้งแต่อ่านมารู้เลยว่าน้องคิมมีความรับผิดชอบสูงตรงเวลามากหรือถ้าไม่มาก็บอกกล่าวเสมอๆ o13
น้องคิมหน้าเหมือนต่อเจรงเด่วุ๊ยยยหล่อนะเนี่ยมิน่าพี่ดิษหลง555
สู้สู้นะเป็นกำลังใจให้..รอต่อปายยยคุคิ :L2: :L2:
-
สู้ๆ นะ พี่คิม(ต่อ) :laugh:
อ่านหนังสือด้วย ดูแลพี่ดิษด้วย ใจสุข กายก็สุขนะ อย่าเครียดๆ
-
คุณคิมเหมือนต่อฮอร์โมนเหรอเนี่ย ต่อฮอร์โมนปากจู๋จิ๋มมากเลยนะ ทีหลังอ่านเรื่องคุณคิมจะได้มโนนนไปว่าลางๆเหมือนต่อ คึคึ
-
ดูว่าทั้งน้องคิมและวากดิษเป็นคนที่จริงจังและเครียดกับงานมากเกินไปป่าว
พอโดนมรสุมที่เอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวทำให้สุขภาพจิตย่ำแย่สุขภาพกายก็เลยพาลแย่ตามไปด้วย
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี อย่าได้หวั่นไหวกับเสียงนกเสียงกา
เสียงหมาที่เห่าหอน ท่องไว้"ช่างมันฉันไม่แคร์" พวกแกเป็นใครมาเดือดร้อนอะไรด้วย
ถึงเวลาก็มีปัญหาหรือเจ็บป่วย ก็มีเพียงคนในครอบครัวเราเท่านั้นที่เดือดร้อนดูแลเอาใจใส่
ขอเป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคน เข้มแข็งเข้าไว้เชิดหน้าสู้อย่าได้ก้มหัวหรือคอยหลบตาใครๆ
ชีวิตเป็นของเรา สู้ๆจ้า
น้องคิมขอให้สอบผ่านนะจ๊ะ น้องดิษหายป่วยไวๆ มาเป็นกำลังใจให้กันและกันจ้า
FC ทุกคนรักและเป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองเสมอจ้า
:mew1:
-
ยังไงก็รักและติดตามน้องคิมฮอร์โมนและพี่ดิษเหมือนเดิมจ้ะอิอิ ดูแลสุขภาพกันด้วยน้าเป็นห่วงทั้งคู่เลย ขอให้สิ่งที่ตั้งใจทำาำเร็จลุล่วงด้วยดีทุกอย่างเลยน่ะ
-
ว่างเมืีอไรค่อยมาพิมพ์ลงให้ได้อ่านกันก็ได้ค่ะ
ขอให้วากดิษอาการดีขึ้นเหมือนปลิดทิ้งเลยนะคะ
ดูแลตัวและหัวใจให้ดีๆนะคะทั้งคิมทั้งดิษเลยนะ
คิมตัดสกินเฮด และโครงหน้าคล้ายนักแสดงในเรื่อง
ฟินกันไปเลย ไผ่แน่ๆ น่ารักเนอะ
ว่าแต่วากดิษไม่ท้วงเรืีองทรงผมเหรอ
แล้วพบกันเมื่อคิมหรือดิษมานะคะ
-
นึกหน้าน้องคิมออกล่ะ ฟินจัง
ขอให้น้องดิษฐ์หายป่วย สุขภาพแข็งแรงนะคะ
แล้วก็เป็นกำลังใจกับการสอบเนนะจ๊ะ
สู้ ๆ ทั้งสองคน :กอด1:
-
:L2:เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ
-
รักษาสุขภาพทั้งคิมดิษเลยนะ :mew1:
-
เป็นกำลังใจให้คิมกับว้ากดิษครับ สู้ๆ ไม่มีอุปสรรคอัไรอยู่คงทนหรอกครับเดียวมันก็หมดไป ขอใหัเราเข้มแข้งกว่ามันพอ
-
รักษาสุขภาพนะคะ ขอให้พี่ดิษหายไวไว
ใกล้สอบแล้ว พี่คิม สู้ๆนะคะ
ปล ไผ่ ฮอร์โมน แอร๊ยยยยย :mew3:
-
มาทำหน้าที่ รอพี่คิมพี่ดิษครับ :hao7: :hao7: :hao7:
ปล.พี่คิมคงหมายถึงต่อหรือไผ่ฮอร์โมนนี่ละมั้ง
[attachment deleted by admin]
-
:L2: :mew1:
-
โชว์รูปแบบนี้ ตกใจอยู่นะครับ เหอะๆๆ
ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ^^
-
มิน่า ๆ เนื้อหอมมีเสน่ห์กับทั้งหญิงทั้งชาย
เป็นกำลังใจให้น้องคิมทุก ๆ เรื่องเลย ไม่ว่าจะเป็น เรื่องงาน ความรัก การสอบ ครอบครัว
อุปสรรคเป็นบททดสอบความแกร่งและความเป็นนักสู้ของคน
รักและดูแลพี่ดิษดี ๆ นะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะฮับบบบบ :katai5: :katai5: :katai5:
-
ขอให้อาการป่วยเฮียดิษดีขึ้นและหายทุเลา คิมดูแลเฮียด้วยนะ อาการเรื้อรัง สมุนไพรก็เป็นอีกทางเลือกที่ช่วยเซฟร่างกาย ลดการขับสารพิษจากการใช้ยาประจำ ทั้งนี้ก็ต้องปรึกษาแพทย์
อยู่ในวัยทำงานแล้วก็ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง คิมยังต้องเรียนด้วย นานๆ ก็ค่อยมาแจ้งข่าวก็ได้นะ
โห...คิมเค้าโคลงหน้าเหมือนต่อเหรอเนี่ย เฮียรักเฮียหลงทุกวัน แล้วเฮียเหมือนใครอ่า...
-
เป็นกำลังใจให้พี่คิมนะครับ พี่ดิษด้วย ไงก็รอได้ครับ^^
-
คิดถึงน้อง คิมและเฮีย มากมาย ขอพรให้ทั้งคู่ประสพเจอแต่สิ่งที่ดีๆๆๆ ปัดเป่าสิ่งเลวร้ายออกไปให้ไกลๆๆ รักทั้ง คู่ :mew1:
-
มาให้กำลังใจน้องคิมกับวากดิษค่ะ อ่านหนังสือเตรียมสอบเถอะค่ะน้องคิม
มีเวลาว่างก็เข้ามาทักทายก็ได้ แต่อย่าหายไปเลยก็แล้วกันสู้ๆนะคะ
วากดิษดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ทานยาตามที่หมอสั่ง พักผ่อนทำใจให้สบายๆ
อย่าเครียดๆ ยิ้มสู้ไว้เมื่อภัยมี ทำใจให้ผ่องใสแล้วน้องจะผ่านมันไปด้วยดี
FC ทุกคนเป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองจ้า
:mew1:
-
:L2:
ตามสบายเลยน้องคิม ทำทุกอย่างให้เต็มที่
ทางนี้จะเป็นกำลังใจให้ และรอน้องได้เสมอ
ปล.พี่ดิษ&น้องคิมดูแลกันดีๆนะ
:mew1:
-
มาทำหน้าที่ "รอ"
-
ฮ่าๆๆๆ อีกหน่อยคงเล่นกับเฮียดิษแบบว่า "บอกรักกันให้ทำปากจู๋" กร๊ากๆๆๆ ฮาอ่ะ นารักดี
ช่วงนี้เหมือนกันเลยค่ะ เรียนกับทำงาน ม้ันมักจะดึงชีวิตเราไปหมด และยิ่งช่วงงานพีค ทุุกอย่างคือสลบ!!! ค่ะท่านที่รัก
คิดถึงเสมอ...ถึงแม้จะไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านเท่าไหร่....
-
รอ และเป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องนะค้าาาาาาาาาา :L2: :กอด1:
-
หน้าที่ หน้าที่ หน้าที่ :katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่ดิษหายไวไว พี่คิมสู้ๆ ครับ
-
ฟินนนนนนน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
มิน่าล่ะ ไปไหนๆมีแต่คนมาติดพัน มาจีบพี่คิมไม่ขาดสาย. หล่ออย่างนี้แถมอัธยาศัยดี อิอิ. คอยอยู่นะครับ ตอนต่อไป.
-
:m16: :m31: :fire:
-
:z6: :z6: :z6:
-
มารอครับ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่คิมและพี่ดิษเลยนะ ขอให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นไวไวนะครับ
ว่าแต่ เอ่ พี่พานชักยังไงยังไง
-
เอาดอกไม้มาฝาก :L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :really2: :really2: :really2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ :katai5: :katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับม :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ :katai5: :katai5: :katai5:
-
มารอยคอ รอคอย การกลับมาของพี่คิมพี่ดิษนะครัชชชชชชชชชชช แฮะๆๆๆๆๆๆๆ5555555555 :hao7: :hao7: :hao7: :katai5: :katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะฮับบบ :katai4: :katai4: :katai4:
-
ไม่เป็นไรน๊าพักเขียนไว้ก่อนก็ได้ แค่น้องคิมส่งข่าวคราวบ้างก็พอ
ถ้ามีเวลาแวะมาทักทายบ้างนะ ยังไงก็รอน้องคิมเฮียดิษเสมอ ^^
ขอให้วากดิษหายไวๆสุขภาพแข็งแรงเร็วๆนะคะ
ขอให้น้องคิมสอบผ่านทุกๆครั้งที่สอบนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งน้องคิมเฮียดิษเลย สู้ๆจ้า
อย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพกันด้วย พักผ่อนกันบ้างนะ
เป็นห่วงและคิดถึงเสมอนะ
คิมดิษ ดิษคิม :L1:
-
คิดถึงครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตั้งใจอ่านหนังสือ แล้วก็ดูแลสุขภาพคนในครอบครัวให้ดีนะครับ
-
เฮียหายป้วยรึยังอ่ะ :hao4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงมั่ง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2:
คิดถึงนะ น้องคิม&พี่ดิษ
:mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เฮียดิษ ราคาทองลงแล้ว ซื้อให้คิมด้วยนะ :mc4: :L1:
เอาไว้เก็งกำไร จะได้รวยๆ อิๆ :call:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
ใกล้สอบแล้ว เข้ามาให้กำลังใจน้องคิม ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีและได้คะแนนเยอะๆจร้า
:mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ อยากมาให้กำลังใจ ทุกๆวัน
-
หายไว ๆ นะครับ น้องคิม น้องดิษ
-
มาเฝ้าพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
ก๊อกก๊อก..มีใครเกิดวันนี้รึเป่า :mew4:
HBDเพ่ว๊ากดิษมีความสุขมากๆร่างกายแข็งแรงๆน้องคิมรักน้องคิมหลงนะฮัฟฟ
:L2: :L2: :L2:
ปล.โชคดีในการสอบคร๊น้องคิมไฟท์ติ้งๆๆ :mew1:
-
สุขสันต์วันเกิดนะวากดิษ มีความสุขมากๆ ขอให้น้องคิมเป็นเด็กดี ไม่ดื้อนะ
*ขอให้คิมโชคดีในการสอบนะ*
-
Happy birthday เฮียดิษ ขอให้เฮียมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ทำงานอย่างมีความสุข เป็นผู้นำในทุกๆ ด้าน ร่ำรวยๆ
และเป็นที่รักคิมเสมอไม่เสื่อมคลาย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ว่าทำข้อสอบได้ป่าว
-
งื้อ...คิดถึงคิม ไม่รู้ว่าสอบเสร็จรึยัง หายไปเป็นเดือนแล้วอ่า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนตี1กว่าๆครับ มาไหมเอ่ย แฮะๆๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :really2: :really2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai2-1: มีคนจำวันเกิดวากบ้าได้ด้วย เย้ เหอะๆๆ
วากดิษฝากมาขอบคุณที่เข้ามาอวยพรนะครับ
คิดถึงครับ อยากมาทักทายมั่ง เพิ่งสอบเสร็จวันแรก เหลืออีก 1 วัน คืออาทิตย์หน้า อย่าให้บรรยายความรู้สึกเลยครับ ปวดขา ปวดมือ ยิ่งกว่าวิ่ง 10 กิโลเมตรเป็นไหนๆ
ตอนนี้ก็ลงตัวหลายอย่างแล้วครับ เก็บไว้เล่าตอนว่างเลยทีเดียว ช่วงนี้ต้องไปเคลียร์งานและจะลาสอบต่ออีก 1 ครั้ง ขอบคุณทุกคนมากนะครับ
-
เย้ คิมมาแจ้งข่าวแล้ว ดีใจจุง เป็นกำลังใจให้คิมในการสอบที่เหลือครับ ขอให้สอบผ่านฉลุย ได้คะแนนเยอะๆครับ
และขออวยพรวันเกิดย้อนหลังพี่ดิษด้วยน๊า ขอให้พี่ดิษสุขภาพแข็งแรง เป็นที่รักของน้องคิมตลอดไปนะครับ
:L1: :L1: :L1: :L1:
:กอด1:
-
ดีใจด้วย ที่ทุกเรืีองลงตัวไปทางที่ดีนะคะ
อวยพรวันเกิดดิษ ขอให้สุขกายสบายใจนะ
ขอให้คิมรักคิมหลงมากๆนะ HBD จ้า
-
โชคดี ลักกี้เกทเอค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
ขอให้น้องคิมได้ดั่งที่หวังทุกประการ
ปล.HBD พี่ดิษย้อนหลังด้วยนะคะ
รักคะ
:mew3:
-
คิดถึงครับ :mew2:
-
ร่วมอวยพรวันเกิดย้อนหลัง ขอให้พี่ดิษมีความสุขมากๆ สุภาพแข็งแรง กอดพี่คิมแล้วมุ่งไปข้างหน้าอย่างมั่นคงครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษตอนดึกครับ
-
คิดถึงครับ :mew2: :mew1: :mew3:
-
มาอวยพรวันเกิดว๊ากดิษย้อนหลังค่าาาาาาาา ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรง ความรักก็แข็งแรงยั่งยืนนานกับคุณคิมนะค้าาาาา :L2: ส่วนคุณคิมก็ขออวยพรให้สอบผ่านทุกตัวและเกรดสวยงามมากๆ เลยรัก คิดถึงทั้ง 2 คนเลยนะคะ สู้ๆ ค่ะ :กอด1: :L1:
-
รักษาสุขภาพน๊าน้องเคมเพ่ดิษ คิดถุงๆๆๆ
โชคดีในการสอบจร๊า
:katai3:
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวนะน้องคิม
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน
+1
-
ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา มีความสุขกันทั้งคู่นะคะ :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอนะครับ :mew1:
-
คิดถึงทุกวันครับ :mew2:
-
ขอบคุณน้องคิมทึ่แวะมา
เป็นกำลังใจให้เสมอน๊า
ขอให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยน๊าสองหนุ่ม
รอเสมอ
คิมดิษ ดิษคิม :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
สอบเสร็จแล้ว มาได้ยังครับ คิดถึงแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขนาดวันที่7ก็ยังไม่ยอมมา :ling1: :ling3:
-
มารอคับ
-
บันทึกของคิม ใบแทรก
อย่างที่รู้กันครับ ว่าช่วงทีผ่านมาสองสามอาทิตย์ ผมต้องไปสอบไล่มา เรื่องนั้นผ่านไปแล้วครับ แต่หลังจากผมสอบเสร็จปุบ ก็ได้ทราบข่าวที่ไม่สู้ดีนักจากทางบ้านผม ข่าวที่ว่าคือ พ่อของวากดิษน็อคหมดสติไปสองวันแล้ว แต่ที่ไม่ได้บอกผมเพราะกลัวว่าผมจะกังวล
“ ...... ” หลังจากรู้เรื่องกันเมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา วากดิษหันมาทำหน้ามู่ทู่ใส่ผมแบบไม่มีเหตุผล
“ ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงอะ ” ตอนนั้นเรายังอยู่ที่กรุงเทพอยู่ครับ เพราะผมสอบเสร็จก็ปาเข้าไปหกโมงเย็นแล้ว
“ พ่อพี่ป่วยหนักแบบนี้ เราทำยังไงกันดี ” หน้าตาวากบ้าหมองลงอีกหลายส่วนเลยครับ
“ เราไปหาพ่อดีปะ ”
“ แล้วที่ทำงานล่ะ ยังไม่ได้ลาเลย คิมเองก็ลามาเยอะแล้วด้วย เค้าจะว่าเราหรือปล่าว ” เกรงใจคนอื่นเป็นด้วยครับ เหอะๆๆ
“ เดี๋ยวจัดการให้ ขับรถไปแล้วกัน ”
ระหว่างทางกลับไปไร่ของพ่อผม ผมโทรแจ้งหัวหน้าบุคคลว่าต้องไปทำธุระประมาณสองวัน รบกวนให้แจ้งคนอื่นๆแทนด้วย แล้วจะส่งแฟกซ์ใบลาไปให้ ทางนู้นพอรู้ว่าพ่อดิษอาการแย่ก็ไม่รบเร้าอะไรครับ คงเพราะพ่อวากดิษเป็นหุ้นส่วนด้วยแหละ
“ เฮ้ยๆๆๆ ” แต่ที่น่าหวาดเสียวคือ วากบ้ามันขับรถไม่ค่อยระวังเลยครับ
“ โทษที ” มันหลายโทษไปแล้วครับ ผมว่ามันใจลอยอะ
“ จอดรถก่อนดีกว่าปะ ตั้งแต่นั่งมา ดิษไม่คุยกับเราเลยนะ ” ดิษหันมามองผม
“ ก็มันไม่มีเรื่องคุยนี่ ” ผมหลุดหัวเราะเลยครับ เห็นอยู่ว่ามันกังวลเรื่องพ่อ
“ มา เราขับเอง ” วาดบ้าขมวดคิ้ว
“ จะไม่พาพี่แวะข้างทางที่ไหนนะ ??? ” ทำหน้ากวนอีกอะ
“ ไม่มีทาง มาเปลี่ยนกัน ” จากนั้นก็เป็นผมสองคนสลับกันขับครับ พอเปลี่ยนเป็นผมมาขับ วากบ้าก็เริ่มพูดบางอย่างออกมา
“ ตั้งแต่เด็กๆ พี่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนกับพ่อเลย ”
“ หมายความว่าไง ” ผมแอบเหลือบมองวากบ้า เค้าดูเศร้ามากจริงๆครับ
“ ตอนเด็ก พี่เหมือนโดนขังในบ้าน พ่อชอบบอกว่าพี่ชอบสร้างความเดือดร้อน แล้วก็ไปไหนมาไหนกับแม่ใหม่กับน้องคนเล็กของพี่ หึ ” รันทดรายสัปดาห์อีกล่ะ
“ ไม่เอาน่า เรื่องเก่าขนาดนั้น ยังอยากเก็บมาใส่ใจอีกเหรอ ”
“ ก็จริง แต่อย่างที่พูดไง พี่ไม่เคยได้ไปไหนมาไหนกับพ่อ ” พอจบบทสนทนานี้ วากบ้าก็นอนหลับเฉยเลยครับ
กว่าผมจะขับรถมาถึงไร่ ก็ดึกมากแล้วครับ ส่วนนึงเพราะผมขับรถช้า บางครั้งยังมีอาการกลัวอยู่เหมือนกัน แต่รวมๆแล้วดีกว่าตอนที่ถูกชนใหม่ๆมาทีเดียว
“ เองมากันทำไมวะเนี่ย เพิ่งสอบเสร็จไม่ใช่เหรอ ” พ่อผมเดินมารับ
“ จุ๊ๆๆ ” ผมหันไปทำปากจุ๊ๆใส่พ่อ แกก็ทำหน้างง
“ มีอะไร ”
“ ดิษอยากมาหาพ่อน่ะครับ มันดูห่วงพ่อมากเลย ”
“ อ่อ ..... แต่ตอนนี้พ่อมันอยู่ในตัวจังหวัดนู้นนะ ข้าให้คนงานไปเฝ้า พรุ่งนี้ก็จะไปเยี่ยม รอพรุ่งนี้แล้วกัน ” พอคุยกันเสร็จ ผมกับวากบ้าก็มาที่เรือนของผม
พอมาถึง วากบ้าทำท่าจะจุดบุหรี่ ผมรีบปรี่เข้าไปดึงทันที
“ ทำอะไรอะ ”
“ กินข้าวต้นมัดมั้ง ” โฮ่ๆๆ ดูมันพูด
“ พอเลย ไหนว่าจะหยุดสูบไง ” มันทำหงิกอีกแล้วครับ เหอะๆๆ วันนี้มันดูน่าสงสารมากเลยครับ
“ มวนเดียวก็ไม่ได้เหรอ ”
“ กี่มวนก็มีค่าเท่ากันแหละ เอามาๆ ” วากบ้ายอมส่งให้โดยดีครับ จากนั้นมันก็เดินเข้ามาใกล้ผม
“ แล้วนั่นทำอะไร ...... อุ๊บ ” จู่ๆมันก็จูบปากผมเฉยเลย
“ สอบคราวนี้ ทำเครียดจนพี่ไม่กล้าถามอะไรเลยนะ ” เชี้ย จูบเสร็จก็ถามต่อ ไม่เว้นช่องให้กูอายเลย
“ ก็ ..... ก็ มันเครียดจริงๆ ” สอบคราวนี้เครียดมากครับ ยอมรับเลย
“ สองอาทิตย์นี้ พี่ไม่ได้ทำอย่างว่าเลย ”
“ แล้วจะให้ทำไง ...... นี่ขออยู่ใช่ไหมนิ ” มันยิ้มกว้างขึ้นมา จากนั้นก็ลากผมไปที่เตียง แล้วก็ ...... นะ
หลังจากถูกวากบ้าวิสามัญเรียบร้อย ผมก็นอนมุดอยู่ที่เตียง เพราะวากบ้ามันทำเอาผมหมดแรงลุกไม่ขึ้นเลย งื้ออ
“ โอเคไหม ”
“ โอเคแบบไหนล่ะ เราหรือดิษ ” มันหัวเราะแฮะๆใส่ผม ผมเงยหน้ามองมัน ตอนนี้สีหน้ามันดูสดใสขึ้นนิดหน่อยครับ เฮ้อ ทำแบบนี้เพื่อแลกรอยยิ้มของมัน ถึงเหนื่อยก็คุ้มมั้งเนอะ
“ เรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย ”
“ ยังไม่อิ่มอีกเหรอ ” ผมแซวมันครับ เพราะผมจุกมาก เหอะๆๆ
“ ก็ได้ งั้นนอนนะ ” คืนนั้นวากบ้าก็กอดผมแน่นเลยครับ เฮ้อ ฝันดีนะวากบ้า
เช้ามืดวันต่อมา วากบ้ารีบลุกจากที่นอน ผมก็เลยสะดุ้งตื่นครับ เห็นวากบ้าแต่งตัว เลยพาลคิดไปว่าพ่อของมันเกิดอาการทรุดหรือปล่าว
“ ไปไหนอะ ”
“ ไปซื้อของสดมาทำกับข้าวให้คิมไง ” ดูเป็นสุภาพบุรุษดีนะ
“ งั้นเราไปด้วย ..... โอ๊ะ !!!! ” อาการแบบนี้ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นอะไร วากบ้ามันหันมายิ้มๆ
“ นอนพักผ่อนเถอะ สายๆเราค่อยไปเยี่ยมพ่อของพี่ ” ผมพยักหน้าหงึกๆๆ พอเห็นว่ามันไม่ใจร้อนจะไปเยี่ยมพ่อก็รู้สึกดีครับ ไม่ใช่เพราะดีใจที่มันไม่ห่วงพ่อหรอกครับ แต่แค่ไม่อยากให้มันกลุ้มใจมากไปกว่านี้
ที่ผมบอกว่าไม่อยากให้กลุ้มใจ คือ ก่อนหน้าที่พ่อวากดิษจะป่วยขนาดนี้ มันก็ชอบหงุดหงิดใส่ผมบ่อยๆ บางครั้งก็ว่าพ่อผมนิดหน่อย หาว่าพ่อผมไปให้ท้ายพ่อเค้า ให้ไม่ต้องรักษาตัว ทั้งๆพ่อของวากดิษเองที่ไม่อยากรักษาอะไรอีกแล้ว
สายๆของวันนั้น แม่ของผมก็เดินมาหาที่เรือน บอกผมว่าอยากให้ผมไปดูน้องคิงให้หน่อย เพราะรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ใช้เงินเก่ง แต่งตัวมากขึ้น
“ แม่ น้องมันหน้าตาดี ปล่อยมันเถอะ ” ผมบอกแม่
“ คิงไม่เหมือนคิมนะ เค้าไม่เคยถามว่าใช้เงินไปเท่าไร แม่ห่วงว่าคิงจะเหลิง ” คือ ตอนผมเรียน ผมจะถามตลอดว่าผมใช้เงินเท่าไรแล้ว ถ้าเกินผมก็จะไม่ขออีกครับ
“ ก็ได้แม่ๆ เดี๋ยวผมจะไปดูให้ แต่คงต้องหลังเดือนนี้ เพราะผมลามาสอบเยอะแล้ว ” แม่ของผมลูบหัวผมเบาๆ
“ ใครจะคิดว่า เด็กดื้อของแม่จะเป็นคนรับผิดชอบได้น้า ..... ต้องขอบใจข้าวกล้องใช่ไหม ” วากบ้ากำลังนั่งเพลินๆ พอถูกถามถึงกับสะดุ้งเลย เหอะๆๆ
“ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับแม่ ”
“ มาเถอะ ไปเยี่ยมพ่อของข้าวกล้องกัน ” จากนั้นผมสี่คนก็เดินทางไปเยี่ยมพ่อของวากดิษครับ
เราเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงโรงพยาบาล ขณะนั้นโรงพยาบาลเปิดให้เข้าเยี่ยมแล้ว พอวากดิษเห็นสภาพของพ่อ มันถึงกันหน้าซีดเลยครับ ผมต้องเดินไปกอดมันเอาไว้ มันตัวสั่นนิดหน่อยด้วย
“ ทำไม ...... ถึงอาการหนักขนาดนี้ครับ ” ที่เราเห็นคือพ่อของวากดิษที่มาสภาพผอมลงอย่างมากครับ ท่านกำลังนอนหลับอยู่
“ หมอบอกว่า ..... เองรอถามเองดีกว่า ” ผมพอจะเดาสิ่งที่พ่อต้องการพูดได้ครับ ท่าทางจะหนักจริงๆ
“ ผมเข้าไปได้ไหมครับ ” วากดิษถามพยาบาล
“ ได้ค่ะ ไม่ทราบว่า ..... ”
“ เค้าเป็นลูกชายผู้ป่วย ” พ่อผมบอกนางพยาบาลครับ
“ เชิญค่ะ ”
“ เองอยู่กับพ่อนี่แหละคิม ” ผมถอยออกมาด้านนอก วากดิษมองหน้าผมแล้วจากนั้นก็เดินไปข้างใน
“ พ่อ อาการของอาเป็นยังไงบ้าง ” ผมถามไป ตาก็มองที่วากบ้า มันเดินไปหยุดที่เตียงแล้วก็นิ่งอยู่
“ เฮ้อ ความจริงมันพูดด้วยซ้ำว่าถ้ามันเป็นอะไร ให้มันไปเลย ไม่ต้องพามารักษา แต่ข้าไม่ยอม เลยพามันมาเมื่อสามสี่วันก่อน หมอบอกว่ามันไม่สนองตอบอะไรอีกแล้ว นอกจากพอพูดอะไรได้บ้าง ”
“ แล้วยังไงต่อล่ะครับ ”
“ ข้าบอกกับแฟนมันแล้ว เค้าว่าต้องรอให้อาการคงที่กว่านี้ แล้วจะรีบมารับกลับไปที่บ้าน ”
“ หมายความว่าอะไรล่ะพ่อ ” พ่อของผมถอนหายใจ
“ มันคงมีเวลาไม่มาก หมอบอกว่ายังไม่ได้ทำอะไรก็ขอให้ทำ ” ผมใจหายวาบเลยครับ ผมหันกลับไปมองวากดิษ มันยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“ พ่อ ผมขอเข้าไปได้ไหม ”
“ ไม่ต้องเล่าให้ข้าวกล้องมันฟังนะ ให้หมอมาพูดดีกว่า ” ลักษณะแบบนี้ แสดงว่าแม่เลี้ยงของวากดิษก็คงยังไม่ยอมบอกความจริงให้วากดิษรู้
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปหาวากบ้า ผมค่อยๆเดินไปด้านข้างแล้วมองที่ร่างของพ่อวากดิษ ซึ่งยังนอนหลับอยู่ แต่พอหันกลับมามองวากดิษ ก็ต้องตกใจครับ เพราะวากบ้ากำลังร้องไห้น้ำตาไหลพรากเลย
“ ดิษ ” ผมขยับไปจับมือวากบ้า มันเอามือกุมปากตัวเองด้วย ตอนแรกผมรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว พอเห็นแบบนี้อีกยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
“ .... ” ผมยืนอยู่อย่างนั้นไม่ได้พูดอะไรกันอีกครับ
จากนั้นช่วงบ่าย พ่อของวากดิษตื่น เราเลยได้พูดกันบ้าง แต่พ่อของวากดิษพูดได้ไม่นานก็หอบ ต้องพักเป็นระยะ แต่ท่านก็พยายามจะคุยกับพวกเราตลอดเวลา ยอมรับว่าเป็นการสนทนาที่หดหู่มากถึงมากที่สุดเลยครับ มันเหมือนกับการสั่งลา ผมเคยแต่ได้ยินเค้าพูดกันว่าสั่งลาๆ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเหตุการณ์แบบนี้จริงๆ
“ คิม ..... มาหาอาหน่อยลูก ” ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ อาขอโทษที่เคยว่าคิมนะลูก ”
“ อาครับ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ” อาพยายามยิ้มครับ แต่แค่ยิ้มก็ยากแล้ว ผมได้ยินเสียงสะอื้นด้วยอะ ไอวากบ้ามันร้องไห้อีกแล้วแน่เลย
“ อาฝากคิมเรื่องเดียวได้ไหมลูก ”
“ ครับ ” อาทำท่าเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ สงสัยจะฝากผมคนเดียว
“ รักข้าวกล้องมากๆ ...... อย่าทิ้ง อย่างทำร้ายมัน เหมือนอานะ ” ผมมองหน้าของอา ท่านน้ำตาซึม
“ ครับ ผมสัญญา ” จากนั้นเราก็ปล่อยให้ท่านพักผ่อน
วันนั้นทั้งวัน วากบ้าอยู่แต่ในห้องของพ่อ ไม่กินข้าวแม้แต่คำเดียว พอกลับมาที่ไร่ ผมต้องรีบทำกับข้าวให้เค้ากิน ต้องถึงขนาดบังคับเลยแหละครับ
ต่อมา เมื่อวันอังคาร แม่ของวากดิษ นำรถมารับพ่อของวากดิษกลับมาโรงพยาบาลที่บ้าน เพราะอาการไม่ดีขึ้น ตัวผมเองก็เพิ่งกลับมาถึงตอนดึกของเมื่อคืนที่ผ่านมานี้เองครับ วันนี้ผมเข้าทำงาน ส่วนวากดิษยังลาต่อ ผมได้ยินว่า พ่อของวากดิษขอร้องว่าอยากออกไปเดินเล่นกับวากดิษซักครั้ง เช้าวันนี้ วากดิษออกไปก่อนผม ส่วนผมจะตามไปตอนเที่ยง
ภาพที่เห็นเรียกว่าสร้างความประทับใจจริงๆครับ เพราะพ่อของวากบ้าต้องออกมาที่ห้างโดยมีทั้งสายน้ำเกลือและผ้าปิดปาก ส่วนทางวากดิษก็มากันทั้งครอบครัวครับ ทางบ้านผมก็มาเหมือนกัน พ่อผมบอกว่าจะอยู่จนกว่าพ่อวากดิษจะไป
พ่อของวากดิษเคยบอกกันผมว่า
“ มีอย่างนึงที่อาไม่เคยทำ คือพาข้าวกล้องไปเที่ยว อาเสียใจที่สุดในชีวิตก็คือเรื่องนี้ อาอยากให้ข้าวกล้องให้อภัย ”
ณ ตอนนี้ ท่านยังมีชีวิตอยู่ครับ แต่ไม่สามารถไปไหนได้อีกแล้วครับ พวกผมทุกคนตอนนี้อยู่ในสภาพหดหู่มากๆ ที่ผมมาบอกเล่าให้ฟัง ไม่ได้อยากทำให้เครียดนะครับ แค่อยากมาถ่ายทอดบ้าง แล้วแต่ว่าใครจะเข้าใจว่าอย่างไรนะครับ
ผมไม่กล้าคาดเดาล่วงหน้า แต่หากเกิดเหตุการณ์อะไรในช่วงนี้ จะมาบอกข่าวนะครับผม
-
เศร้าตามไปด้วย แต่ก็อยากให้กำลังใจทุกคนนะ เข้มแข็งไว้
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามที่ควรจะเป็น ยังดีที่พ่อว๊ากดิษยังมีโอกาสได้คุยได้สั่งเสีย ยังได้เคลียร์อะไรๆที่ค้างคา สงสารว๊ากดิษ คิมช่วยดูแลว๊ากดิษดีๆน๊า แต่ก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนผ่านเรื่องร้ายไปได้อย่างเข้มแข็งนะครับ
รักคิมดิษมากมาย
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมกับพี่ดิษคัรับ
:กอด1: :L2:
-
พี่คิม อยู่ข้างๆคอยเป็นกำลังใจให้กันนะคะ
อีกคนอ่อนแอเราต้องยิ่งเข้มแข็งนะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ :กอด1:
-
“ รักข้าวกล้องมากๆ ...... อย่าทิ้ง อย่างทำร้ายมัน เหมือนอานะ ”
อ่านแล้วน้ำตาไหล
ยังไงก็ต้องเศร้าแหล่ะ คิมเป็นกำลังใจให้ดิษมากๆนะ
-
TT___TTเป็นกำลังใจให้ทั้งพี่ดิษและน้องคิม
มันเป็นช่วงเวลาที่ลำบากจริงๆยังไงก็สู้สู้นะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดๆๆๆ
-
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านมันไปได้ครับเริ่งเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดา ขอห้ท่านว๊ากเข้าใจพ่อด้วยนะครับท่านอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าที่สุด
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านช่วงเวลานี้ที่ยากลำบากนี้ไปให้ได้ด้วยดีนะ
-
เป็นห่วงนักหนา
-
ช่วงนี้ก็ให้กำลังใจกันไปนะ กำลังใจทำเห็นคนเราดีขึ้น :L2:
-
เป็นกำลังใจให้จ้า ชีวิคย่อมเป็นไปตามกรรมและวาระ
เข้าใจว่าทุกคนย่อมทำใจไม่ได้ เราเองก็เคยสูญเสียมาก่อน เข้าใจ
ขอเป็นกำลังใจให้ ขอคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองและให้ชีวิตอยู่คุณพ่อของน้องข้าวกล้อง
อยู่กับลูกหลาน ญาติพี่น้องไปนานๆด้วยเถิดจ้า
-
:L2: :L2: :L2:
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะคะ
สู้ สู้ คะ
:L1:
-
ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษร่วมกันสู้ ให้จิตใจคลายหมองเศร้า ขอให้ทั้งสองดูแลซึ่งกันและกัน ร่วมฟันฝ่าอุปสรรค์ต่างๆ
และอยากให้กำลังใจพ่อของเฮีย ขอให้ท่านมีอาการดีขึ้น :L2:
ขอย้อนกลับไปนิด คือ...เฮียเล่นเอาคิมลุกไม่ขึ้นเลย แสดงว่าหลายยก อิๆ :o8:
-
มาส่งกำลังใจให้ทั้งสองคน :L2:
+1
-
ห่วงมากคับ
-
เข้มแข็งไว้ เป็นกำลังใจให้พี่ดิษและพี่คิมครับ
-
คอยเป็นกำลังใจให้พี่คิมกับพี่ดิษนะครับ
ยามที่พวกพี่ท้อ ก็เข้ามาในบอร์ดนี้นะครับ
พวกเราจะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
:L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังไงพี่ดิษก็ยังมีคิมอยู่ข้างๆเสมอ
-
เอาดอกไม้มาให้
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L2: สู้ๆค่ะ
-
วันนี้เหนื่อยมากครับ
มารอ
-
มารอครับ
-
มารอนะครับ
-
รอ
-
ส่งใจให้ครับ
-
รอนะครับ
-
กอดให้กำลังใจน้องคิมพี่ดิษน่ะครับ ดูแลสุขภาพกันด้วย คิมก็ให้กำลังใจอยู่ข้างเฮียน่ะ เฮียต้องการกำลังใจมากๆ สู้ๆน่ะค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่คิม พี่ดิษ และครอบครัวนะครับ
เข้มแข็งกันไว้มากๆ นะครับ... ติดตามพวกพี่เสมอ
-
วันนี้ไฟดับเกือบสองชั่วโมงเลย
แต่ก็มารอคับ
-
รออยู่
-
มารอคับ
-
เมื่อ 10.49 น. วันนี้นะครับ พ่อวากดิษเสียแล้ว
ผมได้รับข่าวตอนเดินทางกลับ ก็เลยทำอะไรไม่ถูก น้ำตามันไหลพรากๆ ดิษเก็บตัวปิดห้องอยู่คนเดียว คือรู้ว่าอยู่ในห้องแน่นอน ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แต่มั่นใจว่าไม่มีอะไร
มันพูดยากมากเลย แต่อยากมาบอกทุกคน ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
เดิมคิดว่าครอบครัวของอาเข้มแข็ง พอเจอแบบนี้ ทำอะไรไม่เป็นเลยครับ แม้แต่แม่ก็ทำอะไรไม่ถูก พ่อของผมเพิ่งเดินทางกลับไปสองวันก่อน เพราะฝนตกหลายที่ อะไรต่อมิอะไรไม่ได้จัดการ ผมเพิ่งโทรไปแจ้งเมื่อกี้นี้ พ่อก็ทำเสียงสั่นไม่พูดอีก ผมกะว่าจะไปโรงพยาบาลคืนนี้ เพราะไม่มีใครไปติดต่ออะไรเลย ที่น่าจะทำได้คือเรียกคนรู้จักมาช่วงกันไปก่อน
จะแวะเวียนมานะครับ กำหนดอะไรยังไม่ออก คิดถึงกันก็ส่งกำลังใจนะครับ ผมรับรู้เสมอ ขอบคุณครับ
-
ขอเเสดงความเสียใจด้วยครับ
ท่านไปสบายเเล้วครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ช่วงนี้คิมคงต้องเป็นหลักให้พี่ดิษ เข้มแข็งให้มากนะครับ ทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดี เป็นกำลังใจให้พี่ดิษและคิมและครอบครัวนะครับ
-
ขอสดงความเสียใจด้วยค่ะ เหลือแต่คนข้างหลังที่ต้องสู้ต่อไป
เข้มแข็งไว้น่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ ท่านไปดีแล้ว ขอน้องทั้งสองเข้มแข็งไว้
เป็นกำลังให้กันและกัน. อยู่เคียงข้างกัน. มีสติช่วยกันคิดช่วยกันทำ เพื่อคุณพ่อจะได้ไปสู่สุคติภพ
-
เสียใจด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้น้องดิษ น้องคิม เข้มแข็งนะคะ
-
เสียใจกับดิษด้วยนะ คิมดูแลเฮียด้วยนะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
เสียใจด้วยจริงๆค่ะ ขอให้เข็มแข็งและผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะคะ
-
เสียใจด้วจครับ แค่คิมกับดิษต้องเข้มแข็งนะครับคนที่เหลือยังมี ดิษต้องทำหน้าที่แทนพ่อแล้วจะมานั่งเสียใจอย่างเดียวไม่ได้ไม่งั้นพ่อเขาจะเป็นห่วง มีหน้าอะไรก็ทำ ยิ่งคิดถึงท่านมากยิ่งต้องทำให้มากนะครับ สู้ๆครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
เข้มแข็งไว้นะพี่ดิษน้องคิม
ท่านไปสบายแล้วคนที่อยู่ก็ทำหน้าที่ต่อไป
รักษาสุขภาพด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เสียใจด้วยนะคะ กับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ของพ่อดิษ เชื่อว่าทุกคนจะผ่านมันไปได้ พ่อคงทนอยู่ได้เต็มที่แค่นี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ ทั้งคิมทั้งดิษ
-
ขอแสดงความเสียใจ ด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้กัน สู้ๆต่อไปนะคะ :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ
สู้ๆนะค่ะพี่ดิษ พี่คิม เป็นกำลังใจให้
:กอด1: :กอด1:
-
:L2:
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง
หลับให้สบายนะคะพ่อพี่ดิษ
ปล.สู้ สู้ นะคะ น้องคิม&พี่ดิษ
:pig4:
-
ขอแสดงความเสียใจครับ
ขอดวงวิญญาณท่านไปสู่สุขคติภพด้วยครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ :mew2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ เป็นกำลังให้เฮียดิษกับคิม
คิมดูแลเฮียด้วยนะ เกรงว่าจะเศร้าและเครียดจนไม่ทานข้าวทานปลา
คิมกับเฮียทำดีที่สุดแล้ว และเฮียก็เป็นลูกที่กตัญญู จนวาระสุดท้ายของท่าน
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่ดิษ พี่คิม
คุณพ่อท่านไปสบายแล้ว ท่านไม่ต้องเจ็บไม่ต้องปวดอีกต่อไปแล้ว
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยกับครอบครัวคุณดิษนะคะ
เข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คิดเสียว่าคุณพ่อ ท่านไปสบายแล้ว ไม่ต้องอยู่ทรมานอีก
เป็นกำลังใจให้ คิม กับ ดิษ เข็มแข็งไว้นะ
-
R.I.P. :hao5:
-
R.I.P.
และเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเสมอ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
-
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณพ่อ ของพี่ดิษ เข้มแข็งนะครับ ท่านไปสบายแล้ว เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ท่านไปสบายแล้ว
เป็นกำลังใจให้น้องดิษน้องคิมเสมอนะ
-
ขอแสดงความเสียใจ และเแป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
มาส่งกำลังใจให้พี่ว๊ากดิษน้องคิม
:L2: :L2: :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะ :L2: :L2: :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ :monkeysad: ไงก็แข้มแข็งกันเข้าไว้นะครับ เดี๋ยวมันก็คงผ่านไป;)
-
พึ่งเข้ามาตามอ่าน เสียใจด้วยนะครับ การสูญเสียคนที่เรารัก คนที่เราเคารพ เห็นมาทั้งชีวิต นี่ทำใจลำบากมาก แต่สุดท้ายแล้วก็จะผ่านไปได้ครับ ขอให้รักและหวงแหนกับสิ่งที่เหลืออยู่ ดูแลให้ดีเมื่อตอนที่มีโอกาสกันนะครับ
-
เสียใจด้วยค่ะ สู้ๆนะคะทุกคนเลย
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวพี่ดิษด้วยนะคะ รู้ว่าทำใจลำบากเชื่อว่าพี่ดิษต้องผ่านมันไปได้ค่ะ
ขอส่งกำลังใจไปให้แม้ว่าเราจะไม่รู้จักกันเลย หวังว่าสภาพจิตใจและร่างกายจะกลับมาสู่สภาวะปกติ
โดยเร็วนะคะ ยิ่งปล่อยให้เป็นทุกข์นานคนที่แย่คือคนที่มีชีวิตอยู่นะคะ สู้สู้นะคะชีวิตต้องดำเนินต่อไป
ที่สำคัญก็คงมีแค่คิมแหละมั้งที่จะช่วยให้สภาพจิตใจพี่ดิษกลับมาปกติได้โดยเร็ว รักและเป็นห่วงเสมอ
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
RIP นะคะคุณพ่อพี่ดิษ
เสียใจด้วยค่ะ และขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ ดูแลกันดี ๆ นะ
-
เป็นห่วงคิมกับเฮียดิษ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ เข้มแข็งต่อไปนะครับ สู้สู้ครับ
-
อ่าน 189 หน้า ใน 3 วัน
ขอแสดงความเสียใจกับ ดิษและคิมด้วย
แต่อยากบอกว่าอย่าเสียใจ ให้คิดว่าเขาหมดกรรมและไม่ต้องทุกทรมารแล้วได้สบายสักที
แต่เราที่อยู่ต่างหากที่ยังมีกรรมอยู่ และเราต้องอยู่ให้มีความสุขเผื่อคนที่อยู่ข้างหลังและคนที่จากเราไปแล้ว
ขอให้เข้มแข็งนะ
-
เข้ามาทักทายและให้กำลังใจน้องคิมน้องดิษค่ะ
งานคุณพ่อคงผ่านไปด้วยดีนะคะ ท่านไปดีแล้วค่ะ
ขออำนาจคุณความดีและความรักของน้องทั้งสองที่มีให้กันและกันและที่ให้กับคนอื่น
จงอำนวยอวยพรให้กับน้องทั้งสองผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี
ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขความเจริญด้วยเทอญมีแต่ความก้าวหน้าไปเรื่อยๆ
:L2:
-
สวัสดีครับทุกคน
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ผมทั้งสองคนและครอบครัวนะครับ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มีหลายอย่างต้องไปจัดการและหลายอย่างยังไม่เสร็จ อาจต้องไปจัดการต่ออีก
งานศพ ก็ผ่านไปครับ ไม่กล้าบอกว่าราบรื่นหรือไม่ราบรื่น คงจะเอาไว้บอกกันอีกที
แต่ตัววากบ้านี่ กว่าจะหายบ้าก็ปาไปวันที่สามของงานแล้วครับ ทำตัวอย่างกับเด็กสิบเจ็ดสิบแปดเลย เหอะๆๆ
ที่ค้างคาก็คงเป็นเรื่องหลังจากนี้มากกว่าครับ เพราะพ่อวากดิษ มีอะไรหลายอย่างที่ทำค้างไว้ ตอนนี้มีแค่วากดิษคนเดียวต้องไปดูแล ส่วนผมก็ดูแลส่วนของผม ทำให้บรรยากาศช่วงนี้ออกแนวงงๆ มึนๆ นิดหน่อย แต่คิดว่ารอเวลาผ่านไปคงจะดีขึ้น
อยากแวะมาขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจ นี่คงเป็นอีกครั้งที่ผมไม่เสียใจและไม่เสียแรงที่นั่งพิมพ์บันทึกของผมลงในเว็บนี้ เพราะอย่างน้อย ผมก็ยังได้กำลังใจผ่านตัวอักษรเหล่านี้ ไม่ต้องเกรงงอนไปว่าไม่เคยรู้จักกันแล้วจะเป็นห่วงกันไม่ได้ ผมรับรู้ความรู้สึกของทุกคนจริงๆ ผมคงทำอะไรมากกว่าขอบคุณไม่ได้ แต่อยากให้รู้ว่าลึกๆผมรู้สึกอย่างไรครับ
สุดท้าย ขอต้อนรับผู้อ่านคนใหม่ๆด้วย ผมอาจจะเคยบอกไปแล้วว่า เข้ามาอ่านช่วงนี้อาจจะโชคไม่ดีซักหน่อย เพราะผมอยู่ในช่วงเปลี่ยนแปลงอะไรหลายอย่าง กับต้องเจอเรื่องใหญ่ในบ้านด้วย แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทิ้งให้คนอ่านรอเก้อ ผมไม่หยุดพิมพ์เรื่องของผม เว้นแต่ผมจะเลิกบันทึกมัน และผมก็ยังไม่หยุดครับ ^^
ขอบคุณครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ
ขอให้ทุกอย่างลงตัวไร้อุปสรรคค่ะ
-
ขอบใจที่น้องคิมสละเวลาเข้ามาทักทายและแจ้งข่าว
ขอน้องเข้มแข็งและเป็นกำลังใจให้กันและกัน
FC ทุกคนเป็นกำลังใจให้นะน้อง สู้ๆ
รอเวลาที่น้องผ่อนคลายและมาเล่าเรื่องต่อจ้า
:L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยนะคะ
ดูแลสุขภาพกายสุขภาพใจกันและกันนะคะ
-
สู้ๆนะคะ :L2: :3123:
-
สู้ๆค่ะ :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่คิมรับรู้ความห่วงใยและกำลังใจจากพี่ๆน้องๆ fc ทุกคน ในนี้ และจะยังคงเขียนบันทึกต่อไป เพราะติดตามอ่านจนรู้สึกผูกพันไปแล้ว ดีใจที่คิมเข้มแข็ง ดูแลพี่ดิษ จนผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากไปได้ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนและครอบครัวต่อไป สู้สู้ ครับ
:L1: :กอด1: :3123:
-
ดีใจที่คิมมาแจ้งข่าว
เคลียร์แต่ละส่วนออกไปทีละอย่าง โดยจัดลำดับความสำคัญก่อนหลัง
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะ คิมกับเฮียดิษ
-
สู้ๆนะ ค่อยๆจัดการไปทีละเรื่อง :กอด1:
-
ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคและปัญหาต่างๆได้ในเร็ววันครับ
ขอให้ใจเย็นๆแล้วก็ช่วยกันคิดนะ
แล้วก็ขอให้ปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงนี้ได้อย่างราบรื่น
-
:L2: :L2: :L2:
ดีใจน้องคิมมาส่งข่าว
ขอให้การงานทุกอย่างราบรื่น
รักษาสุขภาพกันด้วยนะทั้งเพ่วากดิษน้องคิม
สู้สู้ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
น้องคิม&พี่ดิษ
เป็นอย่างไรกันบ้าง
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
สู้ สู้ นะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ รักนะคะ
:mew3:
-
อ่านแล้วตื้นตันไงก็ไม่รู้ :mew2: ขอบคุณพี่คิมนะครับที่แวะเข้ามา และไม่เคยลืมคนอ่านทุกๆคน^^ ไม่แปลกใจเลยที่พี่มีคนรักพี่เยอะขนาดนี้ สู้ๆนะครับพี่
-
:L2: :L2: :L2p
ดูแลกันดีๆนะ
น้องคิม&พี่ดิษ
สู้ สู้คะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
:L2:
น้องคิม น้องดิษว่างกันยางเอ่ย รอน้องทั้งสองจ้า
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สวัสดีค่าาา ^_^ น้องได้ติดตามเรื่องราวของพี่เมื่อวันพุธที่ 19 ที่ผ่านมาและตอนนี้ก็ตามอ่านเรื่องราวของพี่ทันแล้วค่ะ เรื่องราวของพี่น้องว่ามันดูปาฎิหาริย์มากๆเลย ขอพูดตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยนะค่ะ พี่กล่าวไว้ในช่วงแรกคือรับน้องในมหาวิทยาลัยของพี่ อ่านแล้วนึงถึงเพื่อนที่เรียนอยู่เลย รับน้องหนักมากกกก~ แต่ไม่ใช่คณะเกษตรนะค่ะ >_<~ ส่วนตัวไม่ชอบการรับน้องแบบ sotus เท่าไหร่ ก็ระบบมันก็มีข้อดีข้อเสียของมันไปแล้วแต่การใช้ของรุ่นพี่ (น้องเรียนมหาลัยในภาคเหนือแม่ฟ้าหลวงก็รับแบบ sotus เหมือนกันแต่ไม่โหดเท่าของที่อื่น ส่วนนึงเพราะมีเด็กต่างชาติต่างศาสนาเยอะด้วย แต่ก็เสียน้ำตาบ่อยเหมือนกันยิ่งตอนรับรุ่นเป็นอะไรที่โคตรเกลียดรุ่นพี่มากโดยเฉพาะพี่ปีสาม 55555 เห็นระบบพี่รหัสน้องรหัสของพี่คิมแล้วต่างจากของน้องอยู่เหมือนกันคือของพี่คิมน้องทุกคนจะมีพี่แต่ของน้องนี่ล๊อกไอดีเลย แล้วน้องไอดีท้ายๆของสำนักก็จะมีพี่บางรุ่นที่มีไอดีไม่ถึง สรุปทั้งสายมีแค่ยายรหัสคนเดียว 555 พี่เทคก็ไม่มีอีกต่างหาก เศร้าดีมั้ยเนี่ยยยย~ แต่ก็ดีนะไม่ต้องเทคพี่หลายคน -O- ) อ่านไปถึงตอนที่พี่ได้รุ่นคือแบบน้ำตาจะไหลตามเลยค่ะ ย้อนกลับมามองดูตัวเอง อ้าว เรายังไม่ได้รุ่นเลยนี่ เอ๊ะ หรือว่าได้แล้วนะ คือสับสนมาก 555 หลังจากพี่ยึดสมุดล่ารายชื่อเพื่อนกับล่ารายชื่อรุ่นพี่ แล้วก็ยึดไอเท็มไป ก็ไม่ได้ข่าวอะไรอีกเลย แต่ก็มีการเปิดสายกันแล้ว 555 เรื่องราวต่อมาก็เรื่องเรียนของพี่ น้องดูว่าพี่เก่งนะค่ะ แต่ในเรื่องพี่เขียนออกมาได้ว่าตัวเองดูโง่มากมาย (อันนี้ต้องขอโทษหากเขียนแรงไป) คือพี่เป็นคนขยันนะ อันนี้น้องนับถือมากๆ ตอนนี้น้องก็พยายามตั้งใจเรียนมากๆ เหมือนกันอยากจบ 3 ครึ่ง แต่เรียนสายวิทย์บวกด้วยเรียนเป็นภาษาอังกฤษนี่ก็รากเลือดเหมือนกัน อยากอาเจียนออกมาเป็นสมการเคมีกับแคลคูลัส 5555 เวอร์ไปล่ะ เรื่องรูมเมทตอนแรกที่อ่านน้องนึกว่าพี่โจจะคว้าตำแหน่งพระเอกของเรื่องไปซะแล้ว~ แต่เห็นชื่อusername ของพี่คิมก็แอบหัวเราะ หึหึ เบาๆ 55 อ่านมาเรื่อยๆ ก็ยิ่งรับรู้ได้ว่าพี่ดิษพี่คิมเป็นคู่รักและคู่ชีวิตที่โชคชะตา เวรกรรม หรือพรหมลิขิต กำหนดมาแล้วจริงว่าต้องให้ได้มาใช้หัวใจรักร่วมกัน (แอร้ยย พิมพ์เอง เขินเอง~) เรื่องหน้าที่การงานของพี่ทั้งสองน้องก็ขอให้ดีเรื่อยๆ นะค่ะ แบบบวกอินฟินิตี้ไปเลย แล้วก็แปรผันตรงกับเรื่องความรัก ความสุข เรื่องดีๆ ที่จะเกิดขึ้นหลังเมฆฝนทึมๆ หายไปค่ะ เห็นวันที่พี่คิมอัพล่าสุดคือวันที่ 7/11/2014 ยังถือว่าไม่นานค่ะ คิดว่าคงมีโอกาสได้คุยกับพี่คิมพี่ดิษและอยู่กับบันทึกของพี่คิมไปอีกน้าน นาน~ เห็นบางเรื่องเล่าน้องไปตามอ่านปรากฎว่าก็ผ่านไปหลายปีมากๆ เลย ไม่มีโอกาสได้คุยกับคนเขียน หวังว่าพี่คิมจะกลับมาอัพในเร็ววันนี้ คิดถึงมากๆ ค่ะ ^_^ อ่อ ขอแสดงความเสียใจกับบุคลที่ได้จากไปด้วยนะค่ะ T_T ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ พี่ๆ ทั้งสองคนจะเข้าหน้าหนาวแล้ว ~ บับบายค่าา :กอด1:
-
หนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะ
-
:L2: :กอด1: :L2:
สบายดีป่าวน้องคิมพี่ดิษ คิดถึงน๊า รักษาสุขภาพด้วย^^
-
ผมชอบเพลงนี้มากๆครับ เพราะชอบเปิดฟังเวลาเหงาหรือเวลาคิดถึงพี่ของผม ผมเลยเอามันมามอบให้พวกพี่ครับ จงรักและดูแลกันตลอดไปเหมือนเพลงนี้นะครับ
:L2: :L1: :mew1:
https://www.youtube.com/watch?v=CugR2IElEpk
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคร๊าบ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ จะติดตามอ่านตลอดไปนะครับ :mew1: :mew1:
-
ขอสมัครเป็นfcด้วยคนหนะคร๊าบ...เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน...จะคิดตามผลงานตลอดไป :mew1:
-
รอคอย ทุกวัน ทุกคืนครับ เหมือนจะมีหวัง
https://www.youtube.com/watch?v=CugR2IElEpk
-
คิมกับเฮียดิษเป็นยังไงบ้างอ่า คิดถึง
-
20วัน เหมือน20ปี
-
22วัน
-
:ruready สวัสดีครับทุกคน
ขอบคุณสำหรับกำลังที่มีให้อย่างมากครับ ช่วงที่ผ่านมา ผมได้เจออะไรที่หนักหนาจริงๆ และไม่คิดด้วยว่าจะสามารถผ่านไปได้เลย เรื่องนี้ วากบ้า ขอให้ผมเล่าด้วย แต่ต้องใช้เวลาเรียบเรียงหน่อย ดิษบอกอีกว่า อยากให้รู้ว่าเราเจอกับอะไร เพราะมันน่าจะเกี่ยวกับการที่ผมสองคนอยู่ด้วยกัน
เรื่องแรก ผมดิษโดนญาติฝั่งพ่อ ฟ้องให้ใช้หนี้ที่พ่อเค้าทำสัญญาไว้ เรื่องปรากฎว่า มันเป็นของเดิมๆครับ ที่พ่อวากดิษใช้ไปหมดแล้ว พูดไปเหมือนง่าย แต่ตามหาเอกสารนี่ไม่ง่ายนะครับ ผมใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย
ต่อมา หาเอกสารครบ ก็ต้องไปไกล่เกลี่ยที่ศาล ปรากฏว่าพวกญาติเค้าเล่นแรงอีก คือไปฟ้องตามที่ต่างๆ ไม่ใช่จังหวัดเดียว วากดิษกับผมต้องแบ่งกันไปขึ้นศาล จนตอนท้าย อาทนายคนที่อยู่กับเรามานาน คนเดิมที่เคยพูดถึงในเรื่องนี้ ฟ้องพวกเค้าบ้างที่ทำให้เราเดือดร้อนต้องไปแก้คดีตามที่ต่างๆ ก็เลยเบาลง
ทีเด็ดอยู่ที่ตอนไกล่เกลี่ยครับ ญาติฝั่งพ่อเค้าพูดออกมาประโยคนึง ทำเอาผมน้ำตาตกในเลย
" ข้าวกล้องก็เป็นเกย์ ไม่มีลูก จะหวงของพ่อไว้ทำไม เอาไปให้ญาติพี่น้องที่เค้าสืบสกุลสิ ..... หรือจะเอาไว้ให้คู่เกย์ใช้ " แม้กระทั่งศาลที่ท่านนั่งอยู่ยังอึ้งเลย
เดิมวากดิษคิดจะแบ่งให้อยู่บ้าง (คนที่เป็นทายาทพ่อท่านวากมีสามคนครับ คือ น้าแฟนของพ่อท่านวาก ข้าวกล้อง กับข้าวจ้าว) แต่พอโดนพูดแบบนี้ ทั้งสามคนบอกไม่ให้มันซักบาทแน่นอน ตอนนี้ไกล่เกลี่ยอยู่ยังไม่จบ เพราะทางนู้นกลัวข้อหาที่เราฟ้องละเมิดไปครับ
คิดว่าจะจบแค่นั้น ไม่เลยครับ เค้าไปหาเรื่องที่บริษัทด้วย บอกว่าข้าวกล้องเอื้อพวกพ้อง เอาผม เอาเพื่อนๆ มาทำงาน โดนทำให้บริษัทเสียหาย ทีนี้โดนยกทีมเลยครับ ไอโต้ง ยัยนัท ก็โดน นี่ก็กำลังเอาไปสอบในที่ประชุมใหญ่ แต่ได้ยินคร่าวๆว่า ผู้บริหารเค้าไม่เอาด้วยกับญาติฝั่งพ่อดิษเค้าครับ กำลังจะถอนเรื่อง
พอเรื่องเบา ผมหนีกลับไปบ้าน เพราะเหนื่อยใจมากๆ ไอคำที่ว่าเป็นเกย์ ไม่มีลูก จะหวงของไว้ทำไม หรือจะเอาไว้ให้คู่เกย์ใช้ ยังหลอนผมอยู่เลยครับ ปวดใจพูดออกมาไม่ได้เลย ลำบากพ่อแม่ผมต้องมาส่องที่หน้าต่าง กลัวผมฆ่าตัวตาย
วันต่อมา วากบ้ามันมาถงึที่เลยครับ ลืมเล่าไปว่า ที่ผมแอบโกรธมันคือ มันไม่ทำอะไรเลยสามวันตั้งแต่พ่อมันเสีย มาปรากฏตัววันที่สาม แต่เหมือนมันชาร์จพลังมาแล้วครับ มาวันเดียว ญาติพี่น้องกระเจิง ฉากนั้นคืองี้เลยครับ
" เฮ้ยคิม "
" อะไรโต้ง "
" พี่ดิษใส่สูทเดินมานั่นแล้วว่ะ " ผมเพิ่งเคยเห็นมันสวมสูทราคาแพงๆที่พ่อตัดให้ครับ หวีผมหล่อเลยแหละ มันค่อยๆสวัสดีแขก ก่อนตรงมาหาผม แล้วมันก็ .....
" พี่ขอโทษนะ พี่มาแล้ว " มันกอดผมแน่นเลยครับ ผมนึกว่ามันจะร้องไห้กับผมอีก แต่ไม่เลย มันยิ้มให้ พร้อมกับจูงพาผมไปสวัสดีผู้ใหญ่ในงาน โดนมันแนะนำด้วยว่า
" นี่แฟนผมครับ ๆ ๆ ๆ " สภาพผมตอนนั้น กางเกงยีนสีดำ เสื้อขาวอะครับ เทียบกับมันอย่างกับผมเป็นคนใช้ แต่เพราะหลังงานไม่มีใครดูแลไงครับ ผมต้องทำเกือบทุกอย่าง ดีที่ตอนทำงานคณะเราผ่านมาแล้ว ไม่งั้นได้วากใส่คนอื่นแน่
กลับมาตอนที่มันมาที่ไร่ ผมกับมันยืนมองหน้ากันไม่พูดเกือบสามสี่นาที่เห็นจะได้ครับ
" แอบหนีมาทำไม เมื่อคืนเจ็บนะ " เจ็บอะไรคิดเอาเอง โมโหมันมาหลายวันเลย .... แฮะๆๆๆ
" กู ..... เลิกกับมึงทันไหมข้าวกล้อง " ข้าวกล้องยืนยิ้มแฉ่งไม่สะท้านอะไรเลย
" อายุขนาดนี้แล้วนะ ยังอยากกลับไปซิ่งกับสาวๆอีกเหรอหัวหน้าคิม " แหมๆมีหยอด หึหึ
" ไม่ใช่ แต่มึงน่ะ ...... " มันเดินมามวฟปากผมเฉยเลยครับ ไม่อายวัวในคอกเลยมึง
" ตอนพ่อพี่ยังอยู่ คิมกล้าขนาดหนีไปทำงานล้างจาน ตอนนี้แค่ญาติพี่คิมก็จะหนีแล้วเหรอ "
" แน่ใจนะ " มันชูแหวนทองให้ผมดู
" แหวนนี่แพงออกนะ ทำให้ให้คนอื่นไม่คุ้มหรอก โอ้ยๆๆๆ " บีบคอแม่ม เหอะๆๆ
" เรื่องมันเยอะมากจริงๆ คิมขอโทษที่หนีออกมา " วากบ้ามันทำตาโต กระพริบตาปริบๆ
" เมื่อกี้ว่าไง "
" ก็บอกว่า คิมขอโทษที่หนีมา " มันตั้งท่านับนิ้วครับ มันทำอะไรวะ
" แทนตัวเองว่าคิมเหรอ หูวววว "
" ไอวากบ้า มึงๆ " มันหัวเราะใหญ่เลยครับ
" ย้ายจากหอ ไปอยู่บ้านพี่เถอะ " คือตอนนี้ ผมก็ยังอยู่หอพักครับ ไม่ได้ย้ายไปไหนเลย
" ทำไมล่ะ " วากดิษควักจดหมายฉบับนึงให้ผม
" อ่านเองนะ พี่จะนั่งแถวนี้แหละ "
จดหมายฉบับนั้นเขียนด้วยลายมือ เป็นของพ่อท่านวากครับ เนื่องจากมันไม่ยาว ผมขอลอกมาเลยแล้วกัน
" คิม พ่อขอโทษที่อยู่ได้แค่นี้ พ่ออยากให้คิมรักข้าวกล้องให้มาก พ่อรู้ว่าคิมเข้าใจพ่อกว่าเขา ขอให้คิมแสดงแทนพ่อด้วย
พ่อมีเวลาไม่นาน ชาติหน้าพ่อจะชดใช้ให้ข้าวกล้อง ถือว่าที่พ่อยอมรับเป็นของขวัญแต่งงาน
ผัวเมียควรมาอยู่ชายคาเดียวกัน อย่าทะเลาะเบาะแว้งกันในเรื่องที่ไม่เคยพูดจา ใครปกปิดอะไรขอให้ดูดีๆ เขาอาจจำเป็นก็ได้
ขอบคุณที่โรจน์เพื่อนรักที่ให้คิมเกิดมา พ่อเขียนไว้เตือนใจ เพราะพ่ออาจจากไปโดยไม่ได้ลา .... " ผมคิดว่าท่านยังเขียนไม่จบดีครับ เพราะไม่ได้ลงชื่อไม่ได้ขีดเส้นใต้
ผมลุกผางเดินไปหาวากบ้าเลย
" ไอดิษเว้ย " มันกระพริบตาปริบๆๆอีกล่ะ น่ารักเหลือเกินมึงอะ
" โวยวายอะไรเมียจ๋า " สะอึกเลยกู เหอะๆ
" จดหมายเนี่ย มึงได้อ่านไหม " มันส่ายหน้า
" อ้าว งั้นรู้ได้ไงว่าอยากให้ย้ายหอ " มันก็ควักจดหมายอีกฉบับมา
" นี่ไง พี่มีอีกฉบับ แต่เป็นสำเนานะ "
" ทำไมเป็นสำเนา "
" ตัวจริง พี่ให้ลุงทนายเอาไปถ่ายแจกญาติๆ " เนื้อความมันก็คล้ายๆกับของผมอะไรครับ แต่มันมีข้อความว่า .....
" ทรัพย์สินพ่อยกให้ข้าวกล้อง (ชื่อจริง) ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งให้แม่และน้องไป "
" นี่มันพินัยกรรมชัดๆเลย " คือเอกสารมันระบุชัดขนาดนั้นครับ ผมไม่ใช่ทนาย แต่ผมเรียนถึงชั้นเนติแล้วก็รู้ครับ
" อืม พ่อพี่คงระแวงแม่เลี้ยงด้วย ถึงบอกว่ามันเป็นจดหมายเขียนถึงคิม เนี่ยซอง " พ่อวากดิษนี่ สมองไม่ได้แย่ไปกับอาการป่วยเลยครับ เฉียบจนผมแอบหนาวเลย ถ้าตอนนั้นท่านคิดจัดการผมกับดิษ คงไม่มีวันนี้แน่ๆ
" มานี่ !!! "
" อะไรเนี่ย " วากดิษลากผมไปนั่ง
" เห็นไหมว่า คิมช่วยท่านได้ด้วย "
จดหมายถึงผม ข้าวจ้าวเอามาให้หลังผมหนีมาวันนึงครับ แม่ท่านวากไม่อยากอ่านจดหมายเลยให้ข้าวจ้าวมาส่ง เดิมทีทั้งสองแม่ลูกไม่อยากได้สมบัติอะไรเลยครับ เพราะพ่อวากดิษทำให้มากแล้ว แม้แต่ตอนเห็นจดหมาย ท่านก็ยังยินดีว่าคงใช้จัดการญาติฝั่งพ่อได้ ก็จะไปสละมรดกกันอีก แต่วากบ้าบอกว่า ถ้าสละมันจะตัดพี่ตัดน้อง เพราะอะไร มันว่างี้ครับ
" พ่อพี่ก่อนเจอแม่คนนี้ ไม่มีแม้แต่ตัวตน ตอนนี้เค้ามีเงินทองตั้งมากมาย พี่เองไม่เคยช่วยหา มีแต่แม่ช่วยหามา แล้วทำไมพี่จ้องโลภขนาดนั้นล่ะ คนที่คิดแต่จะเอาน่ะ ไม่น่าเกิดมาเลย พวกญาติของพ่อพี่ไง " แรงดีไม่ตกเลยเนอะ
ตอนนี้ หลังจากมีจดหมายถึงผม ได้ยินว่าญาติฝั่งพ่อก็เริ่มถอยแล้วครับ เพราะฟ้าเปลี่ยนสี หุ้นของบริษัทของพ่อท่านวาก แม่เลี้ยงกับข้าวจ้าวไม่เอา ขอเป็นเงินกำไร ทำให้วากบ้าเค้าจะมีอำนาจสูง ก็พากันกลัวครับ ผมเลยได้ตื่นขึ้นมาโดนไม่รู้สึกแบกโลกอีกต่อไป ผมไม่ได้เข้าทำงานมา 20 วันแล้วครับ นับตั้งแต่วันที่ผมเข้ามาเล้าครั้งสุดท้าย ผมเข้ามาหากำลังใจครับ ความจริงตอนนั้นผมถูกสอบสวนวินัยบริษัท ว่าผมเสนอจ้างพวกพ้อง ก็คือไอวินกับไอเดย์ เข้ามาในบริษัท พวกมันสองคนก็จะลาออกตั้งแต่ตอนนั้น แต่ผมก็ใช้ไม้ตายตัดพี่ตัดน้อง มันเลยอยู่กันต่อ
วันนี้อีกเหมือนกัน ที่ประชุมบอกว่า เดย์จบหลักสูตรต่างประเทศ วินก็มีทักษะภาษาสูง ผมจ้างในราคาต่ำด้วยซ้ำไป เค้าเลยเพิ่มเงินให้มันด้วยครับ ส่วนผมจะได้ค่าจ้าง 20 วันพร้อมดอก แต่ผมไม่รับหรอกครับ ช่างมัน
อยากบอกว่าดีใจครับ ที่เคยเล่าเรื่องของตัวเองไว้เมื่อ 4 ปีก่อน ทำให้ผมสามารถระบายออกมาได้เต็มปาก แฮะๆๆ ใครบ่นไม่ใช่พี่ใช่น้องผมจริงๆด้วย คึคึคึคึ
และสุดท้ายของวัน ผมขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแวะเวียนหา มีอยู่คนนึงที่มารอผมทุกวัน ทุกคนคงจะเห็น ผมขอบคุณมากครับ แต่ด้วยภารกิจ ต่างคนต่างมา ผมเลยไม่สามารถทำอะไรได้ตามใจ แต่ผมซาบซึ้งจริงๆ
หลังวันที่ 10 ธันวาคม ผมนัดไกล่เกลี่ยครั้งสุดท้ายครับ ถ้าไม่จบก็ไม่ต้องจบครับ สู้กันแน่นอน แต่เข้าใจว่าจบครับแฮะๆ หลังวันที่ 10 ธันวาคม ผมขอหยุดยาวไว้แล้ว แต่ผมไม่ได้ไปไหนครับ ขอพักนอนกับตื่นกับกินที่บ้านวากบ้าพอละ
ผมกลับมาแล้วครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ
สวัสดีฝันดีครับทุกคน
-
ดีใจจิ้มก่อนจ้าน้องมาแล้ว
:L2:
หลายๆสิ่งหลายๆอย่างค่อยๆคลี่คลาย น้องทั้งสองและครอบครัวคงจะเริ่มมีความสุขแล้ว
เมื่อคุณพ่อได้เขียนบอกอย่างชัดเจนว่าคุณพ่อก็ยอมรับน้องคิม
ต่อไปคงไม่มีใครมาแตะน้องทั้งสองและครอบครัวแล้ว
ขอให้คุณพ่อของวากดิษไปสู่สุขติด้วยจ้า
น้องคิมและน้องดิษก็หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ดุณพ่อท่านด้วยน๊า
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองตลอดเวลาจ้า สู้ๆ
:katai2-1:
-
แสดงความเสียใจกับการจากไป
และแสดงความยินดีกับสิ่งที่มีอยู่
สิ่งที่งดงามระหว่างการมีชีวิตคือการได้ทำอะไรเพื่อใคร
เพราะสิ่งเหล่านี้จะหอมหวลและตราตรึงไปนิตย์นิรันดร์
ขอให้ทั้งคู่ประสบผลสำเร็จนะครับ
พูดถึงเรื่องเน ผมก็ยังอีกไกล ตอนนี้ได้ถูไถและบนกับพ่อขุน
ขอให้สอบผ่านเสียที
ยังติดตามเรื่องนี้อยู่เสมอนะครับ
-
ถือว่าผ่านเรื่องแย่ๆไปแล้ว หลังจากนี้ไปชีวิตของคิมกับพี่ดิษต้องมีแต่ความสุขความเจริญขึ้นแน่ๆ
เหตุการณ์ครั้งนี้เชื่อว่าทำให้คิมและพี่ดิษโตขึ้นมากแน่นอน ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้เรา
แข็งแกร่งขึ้น ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเจออะไรเชื่อว่าทั้งสองผ่านไปได้อย่างง่ายๆแน่นอน อยากให้คิมอย่า
ท้อกับคำพูดดูถูกหรือคำครหาใดๆ ถ้าเราคิดดีทำดีไม่ได้ทำไรผิดหรือทำให้ใครเดือดร้อนก็อย่าได้แคร์
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ สำคัญมากนะถ้ามัวแต่เครียดพลอยจะทำให้ร่างกายแย่ ส่งผลต่อกระบวนการ
ความคิดเราด้วยสมองจะได้ปลอดโปร่ง คิดแก้ปัญหากับเรื่องต่างๆได้ดี สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ
อุปสรรคต่างๆที่เข้ามาถือซะว่าเป็นบทเรียนชีวิตที่จะทำให้เราเติบโตและแข็งแรงขึ้น มันก็มีข้อดีบ้างล่ะ
สุดท้ายนี้ก็ขอให้ทั้งสองพบเจอแต่สิ่งที่ดีคนที่ดีเข้ามาในชีวิตนะคะ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ หลังจากนี้
ชีวิตก็คงดีขึ้นเรื่อยๆเองล่ะ คงหวานขึ้นมากแน่ๆเลยย้ายเข้าไปอยู่เรือนหอแล้ว รอตอนหน้านะคะ ไปแล้ว :bye2:
-
ดีใจด้วยค่ะที่เรื่องจบลงด้วยดี อยู่บ้านเดียวกันแล้ว เย้ๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ดีใจค่ะที่พี่เข้ามาบอกเล่าเรื่องราวให้ได้อ่านกัน ต่อไปขอให้มีแต่สิ่งที่ดีๆเกิดขึ้นกับพี่ทั้งสองคนนะค่ะ
-
ดีใจกับทั้งคู่เลยครับ. พ่อท่านคิดล่วงหน้าไว้หมดแล้ว ต่อไปก็ต้องดูแลกันให้ดีๆนะครับ
-
คุณพ่อท่านรู้ทุกอย่าง ท่านเตรียมการไว้ก่อนไปอย่างรอบคอบมาก
สุดยอดจริงๆค่ะ
ขอให้เรื่องร้ายๆคลี่คลายลงด้วยดีนะคะพี่
พายุเริ่มซา วันที่ฟ้าสดใสกำลังจะมา
สู้ๆค่ะพี่
เป็นห่วงเสมอ
:กอด1:
-
ญาติมักเป็นปัญหากับทุกครอบครัว
ตัวเองไม่ใช่คนหา แต่เป็นคนที่อยากได้ที่สุด
ใครคิดแต่งงาน หาคนที่ญาติน้อยๆก็ดีนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ขอให้พี่คิมผ่านเรื่องทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะคะ :L2:
-
เรื่องต่างๆที่ผ่านเข้ามาถือว่าเป็นบทเรียนเป็นขั้นตอนหนึ่งในชีวิต
หลังจากนี้ไปก็ขอให้พี่วากดิษน้องคิมเจอแต่สิ่งดีๆมีความสุข
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ
:L2: :L2: :L2:
ไม่นึกว่าพี่ดิษจะมีมุมเรียกน้องคิมว่าเมียจ๋าด้วย..น่ารักอ่ะ
ต่อไปอยากจะเห็นทั้งสองคนแสดงความรักกันมากขึ้นโดยเฉพาะน้องคิมเพราะคุณพ่อฝากรักพี่ข้าวกล้องสงสัยต้องx2(รึอาจจะแสดงอยู่แล้วแต่คนอ่านไม่รู้เพราะคิมไม่เล่า55)
อีกเรื่องคนอ่านรีเควสได้ไหมตั้งแต่อ่านมาพี่วากกับน้องคิมไม่มีตอนไปเที่ยวกันเลยน้องคิมพาคนอ่านรีแล็กไปเที่ยวกับพี่วากน้องคิมจะดีไม่น้อยคึคึ
:กอด1: :L2: :กอด1:
ดีใจน้องคิมกลับมาแล้ว
-
ดีใจด้วยนะคะ ที่เรื่องชวนปวดหัวกำลังจะผ่านไป
พี่ก็ยังจะตามให้กำลังใจคิมกับดิษไปเรื่อยๆ ค่ะ
หมั่นไส้พวกที่อยากได้แต่ของคนอื่น
เป็นเกย์แล้วไง ไม่ต้องกินต้องใช้รึไง
คิมไม่ต้องคิดมากนะ เพราะพ่อดิษยอมรับแล้ว
ว่าแต่ย้ายไปอยู่หลังคาเดียวกันแล้ว
เตียงเดียวกันด้วยใช่มั้ย อิอิ
-
สู้ ๆ ไปด้วยกันนะทั้งสองคน เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
-
ย้ายเข้าบ้านกันแล้ว ^____^
คุณญาติสุดยอดอะคิดมาได้ น่าแช่งให้สามีไปเป็นเมียชาวบ้านจริงๆจะได้รู้สำนึก
แค่เกย์ไม่ได้ค้ายาไม่ได้ฆ่าคนสักหน่อย
-
ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ
จากนี้ไปขอให้มีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตของทั้งคู่นะ
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษ
-
คนเราจะเห็นกันก็ตอนทรัพย์สมบัติตกทอด
เหมือนคิมจะพักเบรคกับการทำงาน...ดีแล้ว คิมทำกับข้าวเก่ง เฮียต้องชอบแน่เลย
ทำกับข้าวอร่อยๆ ซักรีดผ้า ทำสวน รดต้นไม้ ออกไปวิ่ง ให้สามีเป็นผู้เลี้ยงดู อิๆ
หยุดยาวปีใหม่ อยากให้คิมกับเฮียไปเที่ยวพักผ่อนและถือโอกาสได้ทำบุญบ้าง ปีนี้เจออุปสรรค์หลายอย่างจริงๆ ไปกางเต้นท์นอนค้างยอดภู หรือที่หนาวๆ กอดกันอุ่นๆ อิๆ เช้าๆ ก็ไปตักบาตรทำบุญ
ปัญหาต่างๆ หลังจากนี้ก็จะคงจะคลี่คลาย เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะ
-
คนเราจะเห็นกันก็ตอนทรัพย์สมบัติตกทอด ไม่อยากจะเชื่อว่าญาติทางฝ่ายพ่อเฮียจะไประรานถึงบริษัท
จิตใจมันบ่งบอกอะไรได้หลายอย่างมากทีเดียว
เหมือนคิมจะพักเบรคกับการทำงาน...ดีแล้ว คิมทำกับข้าวเก่ง เฮียต้องชอบแน่เลย
ทำกับข้าวอร่อยๆ ซักรีดผ้า ทำสวน รดต้นไม้ ออกไปวิ่ง ให้สามีเป็นผู้เลี้ยงดู อิๆ
หยุดยาวปีใหม่ อยากให้คิมกับเฮียไปเที่ยวพักผ่อนและถือโอกาสได้ทำบุญบ้าง ปีนี้เจออุปสรรค์หลายอย่างจริงๆ ไปกางเต้นท์นอนค้างยอดภู หรือที่หนาวๆ กอดกันอุ่นๆ อิๆ เช้าๆ ก็ไปตักบาตรทำบุญ
ปัญหาต่างๆ หลังจากนี้ก็จะคงจะคลี่คลาย เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับผม
-
ยินดีด้วยครับกับฟ้าหลังฝน หวังใจว่าต่อแต่นี้ไปจะพบแต่สิ่งดีๆครับ
-
ดีใจค่ะที่พี่คิมมาแจ้งข่าว ^_^ สู้ๆค่ะ น้องเป็นกำลังใจให้พวกพี่ๆ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะค่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ :mew1: :mew1: :mew1:
-
กลับมารอพวกพี่นะ
-
รอ
-
รอนะครับ
-
:laugh: เย้ พี่คิมกลับมาแล้ว สู้ๆนะครับ^^
-
ยินดีด้วยครับกับข่าวดี เรื่องหนักหลายๆเรื่องกำลังจะคลี่คลายไปในทางทีดี ต่อไปก็จะยิ่งดีขึ้นยิ่งไป จงมีสติ อดทน และคิดไตร่ตรองอย่าชาญฉลาด คนพาลเพราะอยากได้จะแพ้ภัยอย่างแน่นอน ดีใจและสมหวังกับความรักทั้งคู่ด้วยจริงๆ แล้วจะติดตามกันต่อไป มีความสุขมากๆทั้งคู่นะครับ
-
มารอนะครับ พี่
-
:L2:
พักผ่อนเยอะๆนะ
ขอให้พระคุ่มครองทั้งพี่ดิษ&น้องคิม
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
รักษาสุขภาพกันด้วยนะจ๊ะ
รักและเป็นกำลังใจให้เสมอ สู้สู้
:mew3:
-
มารอพี่
-
พ่อพี่ดิษรอบคอบมากเลยครับ ส่วนญาติก็ เอิ่มมมมมม :z6:
เรื่องร้าย ๆ กำลังจะผ่านพ้นไปแล้ว ต่อจากนี้กำลังจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามา
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองครับ
:bye2:
-
ผมมารอครับ
-
วันนี้วันอาทิตย์จะเที่ยงคืนเข้าวันจันทร์แล้วนะครับ รอตั่งแต่เช้าก็ไม่เห็นวี่แววของพี่ๆเลย วันอาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดเลยหรือครับผม
-
มารอพี่
-
ขอให้วันที่ 10 ธันวา ทุกอย่างจบลงด้วยความสุขกับทุกๆ ฝ่ายโดยเฉพาะ พี่คิมกับเฮียดิษ สู้ๆ ครับ อย่าท้อ
-
มารอพี่ๆครับ
ปล.ง่วงอะ
-
รอ คับ
-
ไม่รู้ว่าเรื่องราวผ่านไปด้วยดีหรือยังนะ
-
มารอ...คนที่ไม่ค่อยรู้เวลา :z3:
-
ยังไม่มาเลยหรอครับ :mew2:
-
เข้ามารอคิม :monkeysad:
-
มารอครับ
-
รอ16วัน กับอีก16คืน กำลังเข้า17วันครับ
แล้วก็ห่วงมาก
-
:L2:
เข้ามารออีกคน
ดูแลกันดีๆนะ น้องคิม&พี่ดิษ
คิดถึงนะ
:mew3:
-
คิดถึงน้องคิมกะว๊ากดิษ
:mew1:
ตอนนี้น้องทั้งสองพอจะสบายใจบ้างหรือยังเอ่ย
มีเวลาว่างช่วยส่งข่าวด้วยน๊าาาา
:L2:
-
คิดถึงมาก เป็นห่วงก็มากครับ
-
สี่ทุ่มครึ่งแล้วคราบ มาเถอะครับ คิดถึง ห่วงนะ
-
สวัสดีทุกคนครับ ผมดิษครับ
ก่อนอื่นขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจเรื่องพ่อของผมนะครับ ตั้งแต่ท่านเสียไปหลายอย่างไม่เหมือนเดิมครับ ผมรู้สึกแปลกใจจริงๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พ่อผมก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้อยู่แล้ว กลับไม่เกิดปัญหาขึ้นกับผม
ต่อมาก็คือ คิมฝากมาแจ้งว่า ช่วงนี้ไปพักผ่อนกับพี่น้องครับ ไปเฉพาะพี่ๆน้องๆ พ่อแม่ไม่ได้ไปด้วยครับ ผมเข้าใจว่าคงเป็นเพราะเรื่องของญาติผม ที่ทำให้คิมออกอาการซึมๆไป แต่ยังติดต่อกันได้ครับ
ผมไม่รู้จะแจ้งอะไรดี อย่างไรต้องขอขอบคุณในกำลังใจที่มีให้ครับ บางครั้งผมก็คิดว่าผมโตแล้ว แต่พอเจอะเหตุการณ์ลักษณะนี้กับตัว ก็ทำให้ทำตัวไม่ถูกไปเหมือนกัน หลายคนคงได้ยินเรื่องของผมกับพ่อผ่านทางคิม ข้อเท็จจริงที่ถ่ายทอดก็ทำนองนั้น พิมพ์ไปพิมพ์มาก็คงต้องเล่าจนได้ เพราะส่วนหนึ่งที่คิมไปเที่ยวแบบนี้ อาจเป็นเพราะผมด้วย
ตรงนี้คิมคงยังไม่ได้เล่า เพราะผมอ่านดูแล้วไม่มี ถ้ามีก็ขออภัยที่ต้องกล่าวซ้ำ คิมเปลี่ยนชื่อจริงแล้วนะครับ ผมถามไปว่าทำไม เขาตอบน่ารักดีครับ ตอบว่าเวลาจัดงานแต่งอีกรอบคนจะได้ไม่งง
วันที่ 10 ที่ผ่านมา คิมไปสอบปากเปล่าเนติบัณฑิต ผมไม่ได้ไปด้วยครับ เพราะมีนัดเจรจานอกรอบกับคนในครอบครัว ปรากฏว่าในวงเจรจาพูดถึงคิมว่า คงจะเอาเรื่องเสียหายของพ่อและครอบครัวผมไปเล่าให้คนอื่นฟังมากมาย ตอนนั้นผมคิดไม่ทัน ด้วยความหงุดหงิด จังหวะนั้นคิมโทรศัพท์มาบอกผมว่าสอบผ่านแล้ว ผมเผลอว่าเขาไปในเรื่องบันทึก ผมจำได้แม่นว่าเขาสะอื้นนิดหน่อย ด่าผมแค่ว่าไอบ้าแล้ววางหูไป พอผมคุยไปคุยมาถึงรู้ว่าญาติๆไม่ได้พูดถึงบันทึกของเขาเลย ก็พยายามโทรไปคุยด้วย แต่คิมไม่รับสายครับ ให้เดย์ซึ่งขับรถไปให้คุยกับผมแทน หลังจากวันนั้นคิมก็แอบหนีไปเฉยๆ
ผมคิดจะตามไป แต่คิมส่งข้อความดักคอผมว่าถ้าตามตอนนี้จะหนีไปจริงๆ ผมเลยไม่มีทางเลือกต้องรออยู่เฉยๆ รวมวันนี้ก็ 5 ถึง 6 วันแล้ว คิมโทรมากวนประสาทผมเล่นๆทุกวันแล้วก็ปิดมือถือ ผมจะประสาทกินจริงๆ ตอนที่เขาทำแรกๆ แต่พอคิดได้ก็เลยรู้ว่าเขาคงนึกแกล้งผมแรงๆ เพราะเวลาผมหงุดหงิดใส่เขาอัดผมกลับคูณสามคูณสี่ตลอดเวลา
พอมาถึงเวลาเที่ยงๆของวันนี้ คิมโทรศัพท์คุยกับผมแล้ว บอกว่าออกมาเที่ยวเล่นกับพี่น้อง เพราะตั้งแต่คบกับผม ก็แทบไม่มีเวลาให้พี่น้องเลย บอกไปอย่าว่าผมเผาเลยนะ คิมบอกว่านอกจากรักมึงหลายปีนี้กูไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย เขินครับ
ผมบอกไปว่า ผมติดประชุมเหมือนกันถึงวันที่ 20 ถึง 21 แต่จะตามไป คิมก็ดักคออีกว่า รู้อยู่แล้วว่าผมจะเสร็จงานวันไหน ก็เลยลางานไว้แค่นั้น และจะกลับมาหา
เดิมแค่จะมาแจ้งให้ทราบ นี่ก็ไม่รู้พูดไปถึงไหนแล้ว วันนี้ผมแจ้งเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ
ขอบคุณครับ
ดิษ
-
อ่านๆมาไม่ค่อยได้เมนท์
ขอให้เรึ่องต่างๆที่เป็นทุกข์ผ่านพ้นไปด้วยดี จากนี้ไปก็ขอให้มีแต่เรึ่องดีๆเข้ามา
เหนึ่อยนักก็พักก่อน รวบรวมพลังใจใหม่ได้ก็ค่อยลุกขึ้นใหม่ คุณคิมและคุณดิษก็มีกันและกันแล้ว ถ้อยทีถ้อยอาศัย รักกันให้มากๆ เดินไปข้างหน้าด้วยกันนะ
เข้ามารอข่าวคราวโดยไม่กดดัน จะเหมาเอาว่าช่วงที่หายไปนานๆคือช่วงที่คุณมีความสุขและยุ่งกับ RL นะ :L1:
-
อั้ยยย พี่ดิษ นานๆ ทีจะได้เจอ (พูดเหมือนเจอตัวจริง) ฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอนะค่ะพี่ๆทั้งสอง ก็สู้ๆเนอะ เค้ายังคงรอติดตามเรื่องราวของพี่ๆต่อไป พี่ๆน่ารักมากๆเลยค่ะ น้องได้ข้อคิดหลายๆอย่างเลย ขอบคุณค่ะ
ปล.ช่วงนี้หนาวแล้ว พี่ๆ ดูแลตัวเองให้มากๆกันด้วยนะค่ะ ^_^ :impress2:
-
อารมณ์นี่ช่างน่ากลัว
ขนาดว่าดิษจะเป็นคนสุดท้าย
ที่จะพูดให้คิมเสียใจ แต่ก็พลาดได้
เพราะอารมณ์ตัวเดียว คิมคงเสียใจมากอ่ะ
งอนดิษแล้ว แต่ก็แอบยิ้มกับการกระทำของคิม
หนีหายไป แต่ก็แอบโทรมากวน จริงๆก็ห่วงดิษล่ะซิ
ถึงไม่หายงอน แต่ถ้ามีการรับสายก็ถือว่ายังปลอดภัย
-
น้องคิมน่ารักจัง
-
สวัสดีฮะพี่ดิษ555 :mew3:
-
เห็นความน่ารักของคิม
- ขอบคุณเฮียที่เข้ามา - :L2:
-
:L2:
เหนื่อยนักพักบ้างก็ดีนะน้องคิม เป็นการชาร์ตพลังไปในตัว เที่ยวให้สนุก
น้องกลับมาพี่ดิษก็รับขวัญน้องด้วยล่ะ ที่ทำให้น้องน้อยใจ(หรือเปล่า)
อ้อ ยินดีด้วยที่น้องคิมสอบผ่านเนติฯ
หลังจากได้พักผ่อนเต็มที่แล้วกลับมาทุกอย่างคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปด้วยดี
ให้รักกันยืนยาวตลอดไป กิจการงานเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป
รอน้องคิมมาระบายให้ได้รับรู้อยู่นะจ๊ะ
-
รักกันก็ต้องผ่านทุกข์สุขไปด้วยกันนะครับ สู้ๆครับทั้งคู่ เป็นกำลังใจเสมอครับ. คุณดิษวันไหนอัดอั้นก็เข้าระบายในนี้ได้ครับ ที่นี่มีแต่คนกันเองทั้งนั้น
-
คิมหนีเที่ยววววว เที่ยวให้สนุกน๊า
แล้วกลับมาจัดการพี่ดิษ ว่าน้องคิมได้ไงฮ้วย
ดีใจกับน้องคิมด้วยสอบผ่านแล้วเก่งที่สุด
และอะไรยังไงมีเปลี่ยนชื่อวางแผนแต่งงานกันรอบสองด้วยคริคริ
หนาวแล้วดูแลสุขภาพกันด้วยนะทั้งคู่ ขอให้มีความสุขมากๆ
เรื่องต่างๆก็ขอให้คลี่คลายไปด้วยดี ขอบคุณพี่ดิษที่มาส่งข่าว :L2: :L2: :L2:
ปล หนับหนุนน้องคิมกวนประสาทพี่ดิษต่อไป
พี่ดิษคิดถึงน้องล่ะสิเขียนถึงยาวเลย555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เดี่ยวมาเม้นท์ใหม่
รักนะ
:mew3:
-
เวลามีปัญหาประดังประเดเป็นธรรมดาที่เราจะหงุดหงิดควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
แต่ถึงยังไงคิมและดิษก็คบหากันมานานเกินกว่าที่เรื่องไม่เป็นเรื่องจะมาทำให้สั่นคลอน
ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่าหันหลังให้กันเนาะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :L1: :L1: :L1:
-
เป็นกำลังให้น้องทั้งสองคน
และขอให้มีความสุขกับปีใหม่ที่กำลังจะมา
+1
-
ใจเขา ใจเรา
คนรักกันก็ยิ่งควรจะใส่ใจกัน และแคร์ความรู้สึกกันมากกว่าคนอื่น
เวลาเราทุกข์ มีแต่คนที่รักเรานี่แหล่ะที่ทุกข์ไปด้วย
-
:L2: เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คนนะคะ
-
ดีใจที่ได้ข่าวคราวของทั้งสองคน
ยินดีกับน้องคิมด้วยที่ได้เป็นเนติบัณฑิตไทยแล้ว
เที่ยวพักผ่อนกับพี่น้องแล้วก็กลับมาหาพี่ดิษนะจ๊ะ
อย่าแกล้งพี่เขานักเลย
รักกันแล้วก็ถนอมรักให้นาน ๆ นะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคนค่ะ :กอด1:
-
คิมเชียร์บอลอยู่ไหม :110011: :z7: ไปดูกับเฮียที่บ้านสนุกว๊ากกม กว่าดูคนเดียวนะ :o8:
-
ชาร์ตแบตให้เต็มที่ทั้งคู่นะครับ เพื่อชิวิตที่สดใสต่อไป สู้ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
สวัสดีครับพี่ดิษ คิมคงน้อยใจมากจริงๆจนพลอยหายไปจากบันทึกด้วย แต่ยังไงก็ยังเป็นห่วงพี่ดิษอยู่ดี ความรักนี่มีพลังมากจริงๆ ขอให้คิมกับพี่ดิษปรับความเข้าใจกันได้เร็วๆ จะได้กลับมามีความสุขเหมือนเดิม เอาใจช่วยครับ รักทั้งสองคนครับ :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ เมื่อไหร่พี่คิมจะกลับสักที เมื่อไหร่จะวันที่20 :mew2: :mew2: :mew2:
-
เฮียหล่อและรวยมาก ยิ่งได้รับมรดกด้วย แถมยังเป็นถึงผู้จัดการ
ระวังใครฉกไปนะคิม...เจอะดาวยั่วต้องรีบสะกัด :katai5:
หายงอนกันได้แล้ว :กอด1:
-
ความรักเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนมากๆ
มีอะไรก็หันหน้าเข้าหากัน
คุยกันด้วยเหตุและผล
อย่าใช้อารมณ์ เป็นตัวนำนะ
ดูแลซึ่งกันและกันตลอดไปนะ
รักษาสุขภาพด้วยจ้ะ
-
พี่คิมน่ารักอ่ะ งอนยังมีโทรมาแกล้งแล้วปิดเครื่องหนีด้วย 5555
-
มารอพี่ดิษกับพี่คิมครับ
-
น้องคิม กลับมายัง สงสารพี่ดิษบ้างน๊า
แฟนๆก็คิดถึงน้องทั้งสองมากๆ
กลับมาแล้วรายงานตัวด้วย
:mew1:
-
ง้อกันเสร็จหรือยังนะ
-
น้องอยากมารอพี่ๆทุกวันเลยครับ :mew1: :mew2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
23.17นาทีแล้วครับ ยังไม่ได้มาเลยหรือครับ
มรอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เที่ยงคืนอีกแล้วครับพี่
-
คิมจะเข้ามาก่อนปีใหม่ไหมเนีย อยากรู้ว่าเฮียตามง้อยังไง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอคนใจร้าย
-
:hao7: กลับมาแล้ว ฮุ้วๆๆๆ
วากบ้าแสบว่ะ แอบมานินทาด้วย แต่ไม่เป็นไรเนอะ ยังไงครั้งนี้มันก็ว่าผมอะ
พอดีว่าความจริงมาแผนจะไปเที่ยวกับพี่ๆน้องๆอยู่แล้วครับ ไม่ได้ตั้งใจโมโหอะไรเค้าหรอก กะจะบอกวากบ้าตอนกลับมา เพราะอยากอยู่ด้วยกันตอนปีใหม่ครับ ดันมาว่าผมก่อน เลยถือโอกาสไปซะเลย แฮะๆๆ
ไปเที่ยวหนนี้ มีเรื่องกลับมาเล่าด้วยแหละ แต่ว่าวันพรุ่งนี้ไม่หยุด พอกลับมาก็ต้องทำงานเลย กลับมาถึง 20 ก็ต้องไปคุยกับทีมงานต่อ จนวันนี้เพิ่งว่างได้ 2 วันครับ พรุ่งนี้ทำงานวันสุดท้าย ปีใหม่ก็หยุดนอนเล่นแล้ว ^^
เรื่องบ้านของวากบ้าเงียบไปแล้วครับ คงจะสบายใจได้ระดับนึง อาจากไปไม่ได้ทิ้งภาระอะไรให้เลยครับ โชคดีของพวกผม
ปล.ขอโทษที่หายไปไร้ร่องรอยนะครับ ปกติผมก็ไม่ชอบทำแบบนี้จริงๆ แต่ด้วยความที่ไงก็ไม่รู้สิ เหอะๆๆ อธิบายยากอะ
ปล.อีกรอบ เห็นมีถามว่าเค้าง้อยังไงเหรอ หึหึหึ ไม่ได้ง้อเลยแหละ มันมีเรื่องมาต่อรองผม เลยหายกันๆ แฮะๆๆ ก่อนปีใหม่ มีเรื่องคั่นเวลาแน่นอนนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันครับ จุ๊บๆๆ :mew1:
-
มีความสุขมากๆนะคะ :mew1:
-
:L1: :hao6: :hao6: :hao6:
-
กลับมาด้วยความปลอดภัยก็ดีแล้ว
วันหยุดไม่ได้ไปไหนก็เล่าวีรกรรมช่วงไปเที่ยวก็แล้วกันนะ
อย่าลืมเติมความหวานให้กันและกันทุกๆวันน๊าาาา
ทดแทนที่ว๊ากดิษคิดถึงและเสียสุขภาพจิตให้กับน้องคิมทุกวัน อิอิ
:mew2: :mew3: :mew4:
-
อ่านไปยิ้มไป คิมน่ารักขึ้นเยอะเลย
ไม่รู้นะ พี่รู้สึกผ่านตัวหนังสือๆ
แอบอยากรู้ข้อแลกเปลี่ยน
ว่าแต่ไปเที่ยวพี่ๆน้องๆ สนุกมั้ยเอ่ย
-
จะรอนะคะ :katai5:
-
น้องคิมมาแล้ว
-
เรื่องคั่นเวลา แล้วรีบปั่นไวไวนะครับ รออ่าน อยากอ่านมากๆ
-
:mew3: :mew3: น้องคิมน่ารัก
-
พี่คิมมาแล้ว เย้ๆๆๆๆ :hao7:
-
มารอทุกวัน ดึกๆก็รอ แต่พอวันนี้เพลียๆเลยหลับช่วงบ่าย รอมาสี่สิบกว่าวันแต่พลาดแค่ไม่กี่นาที ตลกชีวิตตัวเองสิ้นดีเลยครับ
-
ยังติดตามอยู่ตลอดค่ะ รออ่านเรื่องคั่นเวลา ^^
-
ขอให้พี่คิมพี่ดิษ มีความสุขในปีใหม่นี้ และทุก ๆ วันนะครับ อวยพรล่วงหน้าเลย :D
-
เป็นดิษจะจับคิมมาตีก้นซะให้เข็ด ทำตัวน่าหมั่นไส้
-
ปีใหม่นี้พักผ่อนเยอะๆนะค้า
:mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
ขอให้รักกันนานๆไม่เจ็บไม่จน นะจ๊ะ
น้องคิม&พี่ดิษ
ปล.ปีใหม่ฉลองกันพอสมควรนะ ฮิฮิ
-
:mc4: :mc4:
น้องคิมมาแล้วอย่าหายไปนานๆอีกนะคิดถึง
หยุดยาวพักผ่อนกันให้เต็มที่น๊าชาร์จแบตๆทั้งพี่ดิษนุ้งคิม
:z2: :z2:
-
"anukul" จะเป็นห่วง "KimDit"ตลอดไปครับ
-
:mew1: มาก่อนปีใหม่อยู่นะ งืมๆๆ วันนี้วากบ้าจะพาไปหาอาม่ากับเยี่ยมญาติครับ ไม่ใช่ญาติฝั่งพ่อวากดิษแน่นอน คึคึ เลยแวะมาต่อก่อน นอกจากนั้นก็ชวนพี่ๆน้องๆที่ไม่มีที่ไปมากินมาคุยที่บ้านครับ ว่าแล้วก็อ่านกันก่อนดีกว่า
******************************************************
ใบแทรก (แกล้ง) ..... หนี
หลังจากที่ได้อ่านคำสารภาพบาปของวากบ้าไปแล้ว เหตุก็คือผมเกือบลืมไปว่าวันที่ 10 ที่ผ่านมาเนี่ย ผมต้องไปสอบปากเปล่าที่เนติบัณฑิตสภา พอนึกได้ก็รีบอ่านหนังสือๆท่องเนื้อหาไปสอบ จนวากบ้าหาว่าผมเอาแต่อ่านบันทึก ทั้งๆที่ผมอ่านหนังสือแท้ๆ แต่ผมไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกครับ คนมันเข้าวัยทองก็งี้อะ
พอมาถึงวันที่ 9 ผมก็บอกว่าจะไปนอนที่กรุงเทพ เพราะจะได้ไม่ต้องรีบไปสอบ (เค้าให้ไปก่อน 8 โมงเช้า) ผมเลยไปวานให้ไอวินกับไอเดย์ไปเป็นเพื่อน เพราะวันที่ 10 เค้าหยุดงานให้ มันก็ไม่วายงอนใส่ผมอีกว่า ไม่ให้มันหาคนขับรถให้ อันนี้ปกติดีนะครับ รายนั้นจะหาคนขับให้ผมตลอดอยู่แล้ว และเหตุการณ์ต่อมาก็คือวันที่ 10 ที่ผมวางสายและปิดโทรศัพท์นั่นแหละ ผมจะเล่าต่อจากตอนนั้นนะครับ
“ เชี้ย ” ผมด่าใส่มือถือตัวเองอีกรอบ
“ เอ้าพี่ ด่าผมทำไม ..... พี่ทำน้ำตาไหลทำไมพี่ ” ไอเดย์รีบหันมาหาผม พอเจอกับหน้าของผมมันถึงกับตกใจ
“ เฮ้ย !!!!! ” ไอวินที่ขับรถอยู่ รีบตบไฟเลี้ยวจอดข้างๆ
“ แล้วจะรีบร้อนทำไมเนี่ย เค้ายังไม่อยากตายนะ ” แหม เค้า แทนตัวเองน่ากัดจริงพวกมึงอะ
“ พี่คิมเป็นอะไรครับ ”
“ ไอดิษมันด่าพี่ ” ไอวินขมวดคิ้วสงสัย
“ ไม่จริงมั้งพี่ อย่างพี่ดิษเนี่ยนะจะด่าพี่ ”
“ พวกมึงก็แบบนี้แหละ เชื่อมันคนเดียว ” ผมตอบแบบงอนๆ
“ อย่าไปพวกมึงๆดิพี่ ผมเชื่อพี่นะ ” ไอเดย์รีบประจบเลยครับ
“ มึงเชื่อว่าอะไร ” พักหลังนี่ชอบถามเหตุผล จนหลายคนแซววิญญาณนักกฎหมายเริ่มสิงร่างแล้วครับ
“ ปกติ ถึงโดนคนอื่นว่า พี่ก็ไม่น้ำตาแตกแบบนี้ไง ” อืม ฟังขึ้นๆ
“ เอาน่าพี่ ถือว่าเป็นบุญที่โดนพี่ดิษว่าแล้วกัน ....... แล้วแกว่าพี่เรื่องอะไรครับ ” คุยกันตั้งนานเพิ่งถามนะไอพวกนี้
“ มันหาว่ากูเอาเรื่องครอบครัวไปนินทาให้คนอื่นฟัง ” ต้องบอกก่อนว่า ผมไม่ได้เล่าว่าผมเขียนบันทึกเกี่ยวกับพวกมันหรอกครับ (แต่มันอ่านหรือปล่าวไม่รู้)
“ นิสัยอย่างพี่ ไม่นินทาใครหรอก นอกจากปากหมา ”
“ ไอเชี้ยเดย์ เดี๋ยวเหอะมึงอะ ” กูว่ามึงจะปากหมากว่ากูอีกนะ
“ แต่ก็นั่นแหละ คงเพราะแกโมโหมั้งครับ กลับไปค่อยเคลียร์ ” ทันใดนั้นผมก็คิดอะไรบางอย่างออก
“ พวกมึงพากูไปส่งที่เขต ....... ทีดิ แล้วก็กลับไปกันก่อน ”
“ ทำไมต้องไล่ผมกลับล่ะ ผมไปด้วยก็ได้ ” ไอวินรีบถาม
“ กูว่าระหว่างถาม มึงออกรถเหอะว่ะ เดี๋ยวตำรวจก็เรียกหรอก ” ผมบอกพวกมัน ไอวินสลับกับไอเดย์ขับครับ โดยที่ไอวินรีบกระโดดมานั่งที่เบาะหลัง
หลังจากออกรถ ผมก็เล่าให้พวกมันฟังว่า พี่น้องผมมาอยู่ที่กรุงเทพกันหมด มีผมคนเดียวที่อยู่ใกล้บ้าน ผมจะถือโอกาสไปเที่ยวกับพี่ๆน้องๆ
“ แล้วพี่ดิษล่ะพี่ ”
“ ปล่อยแม่มดิ ”
“ ฮุ้ว พี่แม่งบ้าว่ะ แก่ก็แก่ยังจะทำตัวเป็นเด็กหนีออกจากบ้าน ” ไอเดย์โวยวายเลยครับ
“ แก่บ้านมึงอะ กูอายุเท่ามึงไม่ใช่เหรอ ”
“ ไม่รู้แหละ อายุเท่ากันไหมไม่สนอะ แต่พี่อย่าทำแบบนี้ดีกว่า ”
“ ก็จริงนะพี่ ถ้าหายไปเฉยๆ พี่ดิษต้องบ้าแน่เลย ” ไอวินสนับสนุนแฟนมันเต็มที่ครับ
“ พอๆ เรื่องของกู ส่วนไอดิษมึงกลับไปดูแลแทนกูแล้วกัน ”
“ ถ้าพี่ดิษมีแฟนใหม่นะ ผมจะๆ .... โอ้ยยยยยยยย พี่ผมขับรถนะ ” ไอเดย์ร้องว้ากเลยครับ หึหึหึหึ พูดมากดึงหูซะ
“ ผมเชื่อว่าพี่มีเหตุผล แต่อย่าให้รุนแรงนะพี่คิม พี่ดิษกำลังอ่อนแออยู่ ”
“ ขอบใจเว้ยวิน มีมึงคนเดียวที่รักและเข้าใจกู ”
“ ฮุ้วววว ” ไอเดย์ร้องอีกล่ะ
“ ฮ่าๆๆ ” จากนั้นก็นั่งหัวเราะกันครับ ความจริงผมก็อยากเล่าให้พวกมันฟังถึงความในใจของผม แต่เล่าไปก็จะยาวครับ เพราะหลายปีที่ผ่านมา ผมกับดิษแทบจะตัวติดกัน ไปไหนมาไหนห่างกันก็แค่ฝาห้องกั้น จนผมรู้สึกว่าต้องลองห่างกันจริงๆบ้าง ฝึกความอดทนของกันและกันครับ อย่างที่วากบ้ามันมาบอกว่า นอกจากรักมันผมไม่ได้คิดอะไรมากนักจริงๆ
แต่เพื่อไม่ให้วากบ้าสติแตก ก็เลยต้องโทรมาหาเป็นระยะๆ จากนั้นก็ปิดมือถือ ซึ่งที่จริงก็แค่อยากได้ยินเสียงอ่อยๆของมันเฉยๆครับ แฮะๆๆ อย่าว่าโรคจิตเลยครับ มันเป็นความสุขของผม ก้ากกๆๆๆ
หลังจากที่ผมให้ไอน้องตัวแสบสองคนกลับไปดูแลวากบ้า ผมก็แฟกซ์ใบลาไปที่ฝ่ายบุคคล ขอใช้วันลาทั้งหมดของสองปี เพื่อได้มาอยู่กับพี่น้องทุกคนครับ ผมไม่ได้ฝากแค่น้องนิสัยเด็กสองคนนั้นหรอกครับ ผมยังฝากพี่โจ พี่นาก พี่ริช กับพี่พานด้วย แอบสปอยหน่อยนึงว่า พี่พานกับพี่ริชอะ เค้า ...... เค้าไปทำอะไรกันไม่รู้แหละ ไว้มาเล่า คึคึคึคึคึคึ
“ พี่คิมสวัสดีคร้าบบบบ ” พอผมมาถึงคอนโดของพี่น้องผม น้องคิงก็กระโดดโถมทั้งตัวใส่ผม จนผมล้มเลยครับ
“ เล่นอะไรเนี่ย โตแล้วนะเว้ย ” คิงที่ดูยังไงก็เหมือนผมมากๆดึงผมลุกนั่ง
“ พี่ไม่มาหาพวกผมเลยนะ นึกว่าจะตัดหางพวกผมแล้วนะ ”
“ เชอะ ติดน้ำข้าวกล้องสิยะ ”
“ ป้าๆ พูดลามกใหญ่ละนะ ” พี่แคท พี่สาวผมเองครับ
“ นี่ไอคิม ถามจริง ทำไมข้าวกล้องไม่มาด้วย ” พี่เคน พี่ใหญ่ของเราพี่น้องสี่คนครับ
“ เอาจริงอะ ”
“ เออ !!!! ” ทุกคนประสานเสียงใส่ผมครับ ยกเว้นน้องคิงที่นั่งมองผมเฉยๆ
“ ก็ได้ คืองี้ ........... ” ผมเล่าความในใจกับเรื่องที่ผมว่าผมเมื่อเที่ยงที่ผ่านมาให้ฟัง แต่เน้นไปที่ความในใจครับ เพราะไอที่ด่าๆน่ะ ความจริงไม่ได้คิดใส่ใจมากมาย
“ พูดไป พี่ก็โอเคกับแกนะคิม ” พี่เคนเห็นด้วยกับผม
“ ไม่อะเฮีย ข้าวกล้องมันรักน้องเรามากๆ ขืนเอาแต่หนีมาไม่บอก ต้องวุ่นวายชัว ” ป้าแคทพูดเชิงไม่เห็นด้วยครับ
“ คิง ว่าไง ” พี่เคนหันไปถามน้องเล็ก ที่ตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากครับ จะว่าไปคิงได้นิสัยทางแม่ครับ ไม่โผงผาง โมโหง่ายอย่างผม คาดว่าผมได้ทางพ่อครับ หึหึ
“ ไม่รู้ดิพี่ เรื่องส่วนตัวอะ ” แป่วววว
“ แล้งน้ำใจชะมัดเลยไอตัวเล็ก ” พี่แคทหันไปแซวครับ
“ พี่ๆ พาผมไปเที่ยวดีกว่านะ ไปกันหมดเลย ลางาน โดดเรียนให้หมดๆ ”
“ บ้า ไม่ให้พวกชั้นเตรียมตัว ได้ตกงานสิยะ ”
“ พี่น่ะไปได้ แกมาหาก็ดีใจมากแล้ว ยิ่งอยากไปเที่ยวก็ต้องพาไปอยู่แล้ว ”
“ ผมไปได้ครับ ......... แต่ขอพาเพื่อนไปคนนึงนะ ” คิงบอกผมครับ
“ พาใครไปล่ะ ” ผมถามกลับไป
“ ....... แฟนผมพี่ ” คิงนั่งคิดแปบนึงถึงตอบ แฟนเค้าก็คงเป็นคนที่โชว์รูปให้ผมดู ถ้าพอนึกออกคิงเคยโชว์ผมตอนที่วากบ้ามันสวมแหวนให้ผมที่ไร่ไงครับ
ตลอดอาทิตย์ที่ผมลาพัก ผมตามพี่ไปทำงาน กับตามคิงไปที่มหาลัย รายละสองวันครับ รวมๆก็สนุกดี แต่อดเป็นห่วงวากบ้าไม่ได้ ก็ต้องโทรไปคุย จนผ่านไปเจ็ดวัน ก็มีโทรศัพท์จากพ่อของผม
“ เฮ้ยไอคิม เอ็งจะหย่ากับข้าวกล้องหรือไง ” ไม่ต้องเดามั้งครับว่าใคร
“ หย่าเหย่ออะไรพ่อ ”
“ ข้าวกล้องมันมาหาข้าเนี่ย บอกว่าเอ็งหนีออกจากบ้าน ” โอ้ เดี๋ยวนี้มีฟ้องว่ะ เหอะๆ
“ ปล่าวพ่อ ผมอยู่กับพี่เคน พี่แคท กับคิง กำลังจะไปเที่ยวกันเสาร์อาทิตย์ ”
“ แล้วได้บอกมันไหม ”
“ ไม่ครับ ”
“ เออ นั่นแหละเค้าเรียกหนี ไอทุย ” ด่าไปด่ามามีเขางอกเลยผม
“ คืองี้พ่อ .......... ” ผมต้องนั่งเล่าซ้ำอย่างที่เล่าให้คนอื่นฟังอีกรอบ
“ ....... อืมๆ งั้นข้าจะบอกมันให้ ”
“ ว่าง่ายไปไหมพ่อเลี้ยง ” ผมแซวครับ
“ เฮ้อ ครั้งนึง ข้ากับแม่เอ็งก็เคยแยกกันนะ ข้าเข้าใจ ตอนนี้เอ็งคงรู้สึกไม่ต่างกัน ” ได้ยินแบบนี้ผมอึ้งไปเลยครับ พ่อกับแม่ผมเคยแยกกันด้วยเหรอ
“ ขอบคุณครับพ่อ ”
“ เออ เที่ยวให้สนุก เอารูปมาอวดข้าด้วย ” พอวางสาย ผมก็ยังงงไม่หายว่าพ่อเคยแยกกับแม่ ทำไมไม่มีใครเอ่ยถึง พี่สองคนจะรู้ไหมนะ
พอมาถึงวันศุกร์ พี่ผมสองคนไปลางานแล้วโดดมาตามที่คุยกัน ส่วนคิงขอไปรับแฟนมา เราจะไปทะเลกันครับ
“ ป้า ไหนคิงว่าไปรับแฟน ”
“ อืม ได้ยินอย่างงั้นแหละ ” ที่ผมต้องถามเพราะ คนที่เดินมากับคิงไม่ใช่ผู้หญิงสิครับ เป็นผู้ชายที่เข้าขั้นพระรองหนังเกาหลีเลย (ทำนองว่าหล่อกว่าพระเอก คึคึ)
“ ใครวะคิง ” พี่สองคนถึงกับต้องหันมามอง เพราะเสียงผมเข้มขึ้นมาทันควัน
“ คือ ...... ”
“ ผมเจมส์ครับพี่ เป็นแฟนคิง ” ความรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางหัวเลยครับ
“ มึงว่าไงนะ ” ผมถามย้ำอีกรอบ
“ เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ขึ้นรถดีกว่า ” ผมยังมองตามไอคนชื่อเจมส์ไม่เลิก ขณะที่คิงก็รีบสลัดตัวไปอยู่ใกล้กับไอนั่นทันที
เราเอารถไปสองคันครับ คันแรกผมนั่งไปกับพี่เคนและพี่แคท อีกคันก็ไอเจมส์กับคิง
“ คิงเนี่ยไร้สาระว่ะ ”
“ อะไรของแก ” ป้าแคทถาม ผมนั่งเบาะหน้ากับพี่เคนครับ ป้าเค้านั่งหลัง
“ ผมจำได้ว่าคิงมีแฟนเป็นผู้หญิงนะป้า ”
“ อ๋อ แกมีได้คนเดียวว่างั้นเถอะ แฟนหล่อๆน่ะ ” ฉึก ...... โดนเลยกู
“ พี่เคน ” ผมหันไปฟ้องพี่เคน
“ ช่างมันเถอะ ความสุขของมัน ” ยังทำไม่สะทกสะท้านกันอีก น้องทั้งคนนะเนี่ย
“ ฮุ้ววววว ” ผมเอาหูฟังมาเสียบ แล้วไม่คุยละครับ
ระหว่างทางก็มีแวะปั๊มครับ ผมสอดสายตาไปที่ไอเจมส์ทันที มันมีดีอะไรวะ ถึงทำให้น้องผู้หล่อเหลาของกูไปชอบได้ (ต้องชมเยอะๆครับ หน้าคล้ายกัน ฮ่าๆๆ)
“ นี่ๆ จ้องขนาดนั้น จะตะครุบเค้าหรือไงยะ ”
“ ป้าก็อย่ายุ่งดิ ”
“ ถามจริงว่ะคิม แกโมโหอะไรไอเจมส์ ” พี่เคนเอ่ยปากจนได้ครับ
“ ก็ ...... ก็ ”
“ อธิบายไม่ได้ ก็อย่าไปโวยวายน่า ”
“ ไม่สนแหละ พวกพี่จะว่าอะไรผมก็ช่าง ผมจะต้องปกป้องน้อง ” พี่สองคนมองผมอึ้งๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อครับ
เราเดินทางกันไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงครับ ปรากฏว่าพอไปถึง ก็มีผู้ชายคนนึงเพิ่มมา ผู้หญิงอีกสองคน ไม่รู้มาจากไหนกัน
“ นี่ใครอีกเนี่ย ”
“ นี่แฟนพี่เองคิม ” ผู้หญิงน่าตาน่ารักๆยิ้มให้ ถ้าพี่เคนบอกว่าแฟนพี่เค้า อายุน่าจะมากกว่าผม ผมเลยยกมือไหว้ครับ
“ ผู้ชายนี่ล่ะ ” ผู้ชายคนนี้ ดูอายุไม่มากครับ น่าจะรุ่นๆไอเจมส์กับคิงนะ
“ คิงบอกว่าจะมาเที่ยวครับ ผมเลย ...... มากับแฟนผมครับพี่ ” ไอน้องผู้ชายคนนั้นดึงผู้หญิงหน้าตาคุ้นๆไปกอด
“ เฮ้ยๆ ” จู่ๆคิงก็ออกอาการโวยวาย จนไอเจมส์ต้องดึงไปใกล้ๆ
“ เหอะ หวานกันเหลือเกิน ” ผมกัดไอเจมส์ครับ
“ ขอบคุณครับ ” หึหึ มึงกับกูได้กัดกันนานแน่ๆ
เราตรงมาที่โรงแรมก่อนครับ ได้กุญแจสี่ห้อง ทีนี้ก็มาถึงคิวแบ่งห้องกัน
“ ผมนอนกับคิง ” ผมรีบชิงตัดหน้าทันที สี่ห้องนอน คนพักแปดคน มันต้องห้องละสองแน่ๆ ดังนั้นผมเลือกเอาน้องมาไว้ในที่ปลอดภัยก่อนครับ
“ ได้ไงพี่ ” ไอเจมส์เริ่มยุกยิกๆครับ
“ ไอหน้านวลนั่นด้วย มึงนอนกับไอเจมส์ ...... น้องผู้หญิงนอนกับป้าแคท พี่เคนก็นอนกับแฟนแล้วกัน ”
“ โหอะไรวะ นี่แบ่งเป็นขนมเลยเหรอ ” พี่เคนพูดใส่ผมครับ
“ หาว่าผมหน้านวลด้วยอะ ” ไอเด็กนั่นพูดขึ้น
“ แล้วเจอกันครับ ” ผมรีบไปขนกระเป๋าของคิงมาทันที จากนั้นก็เข้ามาในห้องกันครับ
“ พี่คิม ถามจริงๆ พี่ทำอะไรเนี่ย ” คิงเดินตามหลังผมมาช้าๆ
“ คิง พี่ว่าคิงเล่ามาให้หมดก่อนดีกว่า ” คิงทำหน้าเข้มมองผม ..... อย่างกับส่องกระจกเลยกู
“ พี่นั่นแหละต้องเล่ามา ” คิงเอามือล้วงกระเป๋าครับ แล้วก็เดินมาใกล้ผมมากๆ มากจนงงครับ แต่ช่างเหอะ น้องคงอยากเคลียร์ให้เข้าใจ
“ จะให้เล่าอะไร ”
“ พี่โมโหผมกับเจมส์เรื่องอะไร ”
“ ก็ ..... เจมส์มันผู้ชายนะ ”
“ พี่ข้าวกล้องก็ผู้ชายนี่ครับ ” ชักจะเอาใหญ่ละ
“ มันเหมือนกันที่ไหน ”
“ ทำไมไม่เหมือนครับ ”
“ ข้าวกล้องมันรู้จักพี่ตั้งแต่เด็ก มันรักพี่มาตลอด พี่รักมันเพราะพี่มั่นใจว่ามันจะไม่ทิ้งพี่แน่ๆ ไม่ใช่แค่รักเพราะหลงไง ” คิง มองตาปริบๆ
“ ถ้ารักกัน พี่หนีมาทำไมล่ะ ”
“ เพราะรักมากไง ถึงต้องทำแบบนี้ พักหลังๆนี้ พี่กับมัน ทำตัวเหมือนห่างกันไม่ได้ คนในที่ทำงานเอาแต่พูดว่า สองคนนี้ขาดกันเหมือนขาดใจ อะไรไม่รู้แหละ สารพัด เราต้องยืนคู่กัน ไม่ใช่เป็นเหมือนคนๆเดียวกัน ” คิงยิ่งเอ๋อกว่าเดิมอีกครับ
“ ...... ” คิงเอามือออกจากกระเป๋าเสื้อครับ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วย
“ พี่คิมตะโกนดัง ไม่รู้ได้ยินชัดไหมครับ ”
“ คิงทำอะไรน่ะ ” คิงยิ้มร่าเลยครับ
“ พี่ติดกับแล้วไงพี่ อ่ะคุย ” พอยื่นโทรศัพท์มา ผมก็รับ จากนั้นคิงก็เดินไปเปิดประตู ทุกคนกรูกันเข้ามาเลยครับ แล้วก็ตีไม้ตีมือสะใจกันยกใหญ่ ก่อนที่ผมจะได้ถามไถ่ ผมตัดสินใจคุยโทรศัพท์ก่อน
“ สวัสดีครับ ”
“ คิดอะไรไม่บอกพี่อีกแล้วนะ ”
“ เฮ้ยยยย ....... ดิษเหรอ มะ เมื่อกี้ ไม่ได้ยินใช่ปะ ”
“ จะแกล้งว่าไม่ได้ยินแล้วกัน พี่จะไปหานะ ”
“ ไม่ต้องๆ เสาร์อาทิตย์มีประชุมนี่ อย่ามาเลย เดี๋ยวเราก็กลับแล้ว ” ผมตอบไป
“ สองวันมันนานนะ ไปหาไม่ได้เหรอ ”
“ มันไกลไง ...... เป็นห่วง ”
“ ฮิ้ววววววว ”
“ เงียบเลยพวกบ้า เดี๋ยวโดนหนักแน่ ” ผมหันไปคาดโทษพวกนั้นครับ แต่พวกเค้าไม่กลัวเลยอะ
“ คิม ...... พี่คิดถึงนะ ขอบคุณที่ยืนข้างๆกันนะ ” สัดนี่ เขินนะเว้ย
“ อืมๆ แล้วจะโทรหา ”
“ ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะๆ ”
“ แสบมากนะพวกนี้ ใครวางแผน วางกันยังไง บอกมาเดี๋ยวนี้ ” ผมรีบเดินดุ่ยๆไปล็อคคอคิงไว้ก่อน เพราะผมเดาว่าเป็นคิง
“ ปล่าวนะพี่คิม ป้าแคทๆ ” ผมหันไปหาป้าแคทอีกคน ขณะที่กำลังเดินไปหา ป้าแคทก็รีบยกมือ
“ ชั้นปล่าวนะยะ พี่เคนหรอก ”
“ เออ พี่เอง ” ในห้องเริ่มจะเงียบลงครับ
“ วางแผนทำไมพี่ ”
“ พี่นั่งคุยกับแฟน ก็พอจะเข้าใจแกอยู่ แต่แฟนกันมีอะไรต้องบอกกันว่ะน้อง จนถึงวันนี้แกก็ยังติดนิสัยฉายเดี่ยวอยู่ แกอย่าลืมว่าแกกับข้าวกล้องอยู่ในสถานะอะไร สิ่งที่แกคิด แฟนพี่ยังชมเลยว่าดี แต่วิธีการมันไม่เหมาะสม ต่อไปขอให้คุยกันจริงๆจังๆซะทีนะ ”
“ ผมขอโทษครับ ”
“ ทำเป็นหงอไปได้ เฮียคิมก็ ” คิงรีบเสนอหน้าทันทีเลยครับ เหอะๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะกอดแล้ว แต่ตอนนี้น้องโตขึ้นมาก ไม่รู้ยังชอบให้ผมกอดหรือปล่าว
“ เออ แล้วตกลงยังไง ไอเจมส์น่ะ ”
“ น้องพี่ไม่ได้เป็นเกย์หรอกครับ มันออกจะเป็นเสือซุ่มด้วย ” ไอเจมส์เฉลยครับ
“ ไอเชี้ยเจมส์ ...... มะนาวอยู่นะเว้ย ”
“ มะนาวไหนล่ะ ”
“ หนูค่ะ ..... หนูเป็นแฟนคิงไงคะพี่ ”
“ มิน่า ถึงว่าคุ้นๆ ” แล้วตอนที่ไอน้องผู้ชายหน้านวลกอดมะนาว คิงก็ทำท่าตกใจ กูหนอๆ
“ แล้วมึงล่ะ ชื่ออะไร ”
“ ชื่อเพรียวครับ เป็นเพื่อนคิงกับเจมส์ครับ ”
“ สรุป กูโดนหลอก เชี้ยเอ้ย ” ผมสบถครับ แต่ใจลึกๆมีความสุขนะครับ
“ ฮ่าๆๆๆๆ ขอโทษนะพี่ แต่คิงขอให้ช่วย ผมก็เลยตามน้ำ ”
“ ได้กอดมะนาวสิไม่ว่า ” ไอเจมส์กัดไอเพรียวครับ
“อย่ายุให้กูโดนตีนไอคิงสิวะ ”
“ งั้นเรื่องห้องเอาไง คิงจะนอนกับมะนาวไหม ” ผมหันไปถามคิง คิงยิ้มๆครับ
“ พี่คิมแบ่งถูกแล้วครับ ผมกับมะนาวยังเป็นแค่แฟนกัน”
“ โฮ่วววว สุภาพบุรุษเหลือเกินมึง ” ไอเจมส์แซวเพื่อนมันครับ
“ ใช่ ใครจะเหมือนคิมน้องชั้น ถ้าโอกาสมาถึงขนาดนี้นะ ...... ฟันดะ ”
“ พอเลยป้า ไปๆ จะได้เที่ยวกันซะที ....... ห้ามหลอกอะไรอีกนะเว้ย เขินแล้ว ” พอทุกคนออกจากห้องไป คิงก็นั่งที่เตียง
“ ถามจากใจนะพี่คิม ”
“ อืม ”
“ สมมติผมเกิดชอบผู้ชายขึ้นมาจริงๆ พี่จะทำอะไรต่อไป ” ถามซะตอบยากเลยไง
“ ถ้าคิงเลือกแล้ว พี่ก็จะไม่ขัด ..... แต่พี่ไม่อยากให้น้องตัวเองต้องเจออย่างที่พี่เคยเจอหรือถ้าต้องเจอน้องของพี่ต้องไม่เจ็บปวดอย่างที่พี่ต้องเป็น พี่บอกแล้วว่าพี่จะปกป้องคิง ” คิงยิ้มร่าอีกรอบ
“ ขอบคุณครับพี่ ”
“ คอยดู ลงทะเลจะจับกดให้สำลักน้ำเลย ” ผมคาดโทษ
“ เอาดี้ๆ ถ้าทำได้ก็ลอง ”
“ เออ เจอกันข้างล่างเลย ”
****************************************************************
ปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้ ขอให้ทุกคนพบแต่ความสุข สิ่งใดที่ไม่สมปรารถนา ถ้าไม่ใช่สิ่งที่เกินกว่าที่คนจะคาดหมาย ขอให้สำเร็จในวันข้างหน้านะครับ ขอบคุณทุกคนที่เป็นเพื่อนกันมาหลายปี ขอบคุณเพื่อนใหม่ทุกคนเช่นกันครับ ขอบคุณผู้ดูแลบอร์ดด้วยที่มีที่แบบนี้ให้ผมได้ลงบันทึกนี้ พบกันใหม่ปีหน้านะครับ
-
ขอบคุณเช่นกันจ้า :mew1: สุขสันต์ปีใหม่ ๒๕๕๘ น้า
ขอให้คิมกับพี่ดิษ และทุกคนในครอบครัวของทั้งสองคน
มีความสุขมาก ๆๆๆๆ ตลอดปี ตลอดไปเลยน้า :L1:
-
สิ่งใดที่ไม่สมปรารถนา ถ้าไม่ใช่สิ่งที่เกินกว่าที่คนจะคาดหมาย ขอให้สำเร็จในวันข้างหน้านะครับ
พรนี้คงไม่วันเกิดขึ้นกับผมได้จริงๆหรอกครับชาตินี้ ขนาดเป็นเรื่องที่คนจะคาดหมายได้ จะทำให้กันได้แท้ๆ มันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นกับผมจริงๆได้เลย
-
ขอไห้มีความสุขเช่นเดียวกันค่ะ พี่คิม พี่ดิษ :L1: :L1: :L1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:L2:
-
สวัสดีปีใหม่ ขอให้น้องคิมมีแต่ความสุขจ้ะ
-
สวัสดีปีใหม่ครับคิม ขอให้มีความสุขมากๆนะ :mew1:
-
ทุกคนวางแผนมาดทุกคนวางแผนมาดีมากเลย
วากดิษได้ยิน ยิ้มแก้มปริเลยซิ
พ่อของคิมฮาร์ดคอดีนะ ชอบจัง
วันนี้ส่งท้ายปีเก่า พรุ่งนี้ต้อนรับปีใหม่
สิ่งไม่ดีในปีเก่าก็ทิ้งๆไปนะ เก็บแต่สิ่งดีๆไว้
ส่วนในปีใหม่ 2558 ขอให้คิมกับดิษพบเจอแต่สิ่งดีๆ
เรื่องราวดีๆ เจอแต่คนดีๆ ขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะ
-
เช่นครับ ผู้อ่านมีความสุขมากๆ ขอให้ผูัเขียนมีความสุขมากๆเช่นนะครับ
-
ถึงใครหล่อยังไงเฮียก็เป็นพระเอก...55
พี่น้องคิมน่ารักกันทุกคนเลย โดยเฉพาะพี่แคท ชอบคำพูดพี่แคทอ่ะ
คิมมาสปอยแล้วทำให้อยากรู้เลย...เรื่องพี่พานกับพี่ริช ว่างแล้วมาต่อด้วยนะ แต่ถึงยังไงก็อยากรู้เรื่องคิมกับเฮียมาก่อนอยู่ดี
-
สุขสันวันปีใหม่กับคิมและท่านว้ากด้วยครับ
-
สวัสดีปีใหม่ ขอให้คิม ดิษ และทุกคนในครอบครัวมีความสุขมากๆ เจอแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตตลอดไป
-
Happy New Year 2015
มีความสุขในปีใหม่นี้ตลอดทั้งปีนะคิมกับเฮีบดิษ ร่ำรวยๆ สุขภาพแข็งแรง
ถูกน้องแซวว่าวัยทองแล้วเฮีย คึกตลอดทั้งปีนะครับ เอิ๊กๆๆ
-
สนุกมากเลย เราชอบมาก
-
[img
[attachment deleted by admin]
-
สุขสันต์วันปีใหม่ครับพี่คิมและเดอะแกงค์ :mew1: ขอให้มีความสุขกันมากๆนะคับ
-
:L2: Happy New Year 2015 :L2:
+1
-
สวัสดีปีใหม่ 2558 น้องคิม พี่ดิษ ครอบครัวและเพื่อนๆทุกคน มีความสุขมากๆ รักกันตลอดไปนะครับ
:L1: :L2: :กอด1:
-
เป็นอย่างนี้นี่เองคิมถึงแกล้งหนี
แต่คิดว่าน่าจะทำให้คิดถึงกันมากกว่าเดิมอีกนะคึคึ
พี่พานพี่ริชไม่ใช่แบบที่คิดใช่ม๊ายยย..คิดอารายสองคนนี้ไม่ถูกกันจะตาย
สวัสดีปีใหม่น้องคิมพี่ดิษขอให้มีความสุขมากๆสุขภาพแข็งแรงนะคะ
ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตรักและดูแลกันตลอดไปน๊า
:L2: :กอด1: :L2:
-
555555 โดนแล้วพี่คิม
-
:mc3: :mc3: สวัสดีปีใหม่ 2558 ค่ะ
พี่คิมเจอแผนซ้อน ทำกันเป็นทีมเลย 5555
-
การห่างกันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด ยิ่งทำให้คิดถึงกันมากขึ้นเนอะ
พี่น้องรักกัน เห็นแล้วมีความสุขไปด้วย
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
มารอคิมหลังปีใหม่ :mc3:
-
สอบเนฯก็ผ่านแล้ว มีเวลาก็มาเล่าเรื่องให้ชาวบ้านได้รับรู้บ้างเด้อน้องคิม
รอน้องคิมด้วยใจจดจ่อ อิอิ
:mew4: :mew1:
-
แวะมาทักทายน้องคิมพี่ดิษคิดถึงนะ
:L2: :L2:
:katai5: :katai5:
-
ว้าว ว้าว ว้าว กลับมาแล้ว เย้ เย้
จะรออ่านต่อไป
o13 o13 o13
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน ขอสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังครับ
สุข สดชื่น สมหวังในทุกสิ่งครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ครอบครัวสุขสันต์
มีความสุขกันมากๆนะคะ
Happy Happy Happy
:L2: :L2: :L2:
-
เข้ามารอน้องคิม&ว๊ากดิษจร้า
:katai3: :mew3:
-
สวัสดีปีใหม่ค่าพี่คิม แฮปปี้ๆ เลิฟๆกันไปนานๆน้า :mew1:
-
ขอบคุณทุกคนที่มาสวัสดีปีใหม่นะครับ ปีใหม่มานี้ ป่วยรับอากาศหนาวเลยครับ แต่ป่วยแบบนี้แทบจะตลอดเลยครับ แพ้อากาศหนาว งื้ออ
เป็นกระทู้แรกของปี 2015 เลยสิเนี่ย มาอ่านกันต่อครับ
**********************************************************************
หน้าที่ 40 วรรค 3
ย้อนกลับไปทวนความจำในวรรคที่ 1 ได้ที่หน้า 181 ( ลำดับ 5422 ) กับวรรคที่ 2 ที่หน้า183 ( ลำดับ5462 ) และอาจมีเหตุการณ์ขัดกันได้นะครับ เพราะบันทึกของเดิมมันเสียไปแล้ว ผมลำดับจากความคิดแล้วพิมพ์ใหม่
หลังจากที่ไอพานมันส่งผมที่หอพักปุ้บ ผมก็รีบตรงไปเคาะประตูห้องของไอวิน แต่ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหามัน แต่โทรศัพท์มันดันปิดอยู่ครับ แปลกดี
“ อยู่ไหนไอโย่ง ” ผมเรียกมันหยอกๆ
“ อยู่กับพี่ดิษครับ พี่ไม่รู้เหรอว่าพี่ดิษฟื้นแล้ว ” ผมตกใจมากๆครับ มือไม้อ่อนเลย
“ จริงเหรอ ...... จริงเหรอวะ ”
“ ผมโทรหาพี่ตั้งนาน พี่ดิษก็ย้ำให้ผมโทรหา ”
“ กู กู จะไปเดี๋ยวนี่เลยนะ บอกว่ารอกูด้วยนะ ..... กูจะไปหามัน ”
“ เฮ้ยพี่ ไหวไหมเนี่ย ให้ผมกลับไปหาไหม ” ผมงงไปหมดแล้วครับ บางทีเดินหน้าแล้วก็ถอยหลัง พูดจางงๆ
ตอนนั้นผมรู้สึกควบคุมตัวเองลำบากมากครับ เพราะตื่นเต้น ผมตั้งตารอมันมาเป็นเดือนๆ ไปดูสภาพร่างที่ผอมลงทุกวันของมันแล้ว บางครั้งยังกลัวว่ามันจะไม่ฟื้นด้วยซ้ำ แต่พอบทมันจะฟื้นก็ฟื้นขึ้นมาดื้อๆไม่มีสัญญาณบ่งบอกเลย
“ พี่ไหวไหมพี่ (เอาโทรศัพท์มาให้พี่) ” มีเสียงคุ้นๆลอยเข้ามาครับ
“ คิมเหรอครับ กลับหอแล้วใช่ไหม ”
“ ดิษ ....... กูจะไปหานะ ” ผมพูดได้แค่นี้ครับ เพราะมือก็ควานหากุญแจมั่วไปหมดแล้ว กุญแจรถกูก็หายไปไหนตอนนี้วะ
“ นี่ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ ฟังพี่ก่อน ถ้าเหนื่อยก็พักก่อน พรุ่งนี้ค่อยมา ”
“ หุบปากเลย !!!!! ” ผมเผลอตะคอกใส่มันเฉยเลยครับ
“ ดุขึ้นปะเนี่ย ”
“ รอนั่นเลย ” ผมรีบกดวาง เพื่อมาตั้งสติก่อน ใครไม่เคยอาจจะนึกสงสัยไม่ก็ไม่เข้าใจนะครับ แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
กว่าจะจัดแจงตัวเองพร้อมก็ปาไปอีกเกือบสิบนาทีครับ ผมขับรถไปหาวากบ้าที่โรงพยาบาล ซึ่งพอไปถึงก็เจอพี่ที่คุ้นเคยหลายคน ไม่ว่าพี่โจ พี่นาก ที่ขาดเสียไม่ได้คือพี่กริชครับ
“ ไปไหนมา ทำไมปิดโทรศัพท์ ” พี่กริชถามเสียงเข้มทันทีเลยครับ
“ เรื่องยาวพี่ ขอไปหาดิษก่อนได้ไหม ” พวกพี่ๆพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน ผมตรงรี่เข้าไปที่ห้อง ในห้องมีวินนั่งอยู่ข้างๆ ส่วนวากบ้าที่ตอนนี้มีท่อเสียบที่จมูก ค่อยๆหันมามองผม
“ ........ ” ผมจุกที่หน้าอกจนต้องทุบเบาๆ ความรู้สึกที่ได้เห็นมันลืมตามองมาที่ผม ทำให้ผมเหมือนกับฝันไปเลยครับ ความจริงผมฝันแบบนี้บ่อยๆ ฝันว่ามันคุยและเล่นกับผม
“ ....... จะยืนอีกนานไหม เข้ามาสิ ” ผมเดินตรงไปหามันช้า ก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้ตรงหน้ามัน
“ ทำไมต้องนอนหลับไปนานแบบนี้วะห๊ะ !!!!! ฮือออ รู้ไหมกูคิดถึง ” ผมกอดกับมันแล้วร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ
“ ขอโทษนะ พี่เห็นแก่ตัวเนอะ พี่คิดว่ามันเพิ่งผ่านไปไม่นานนี้เอง ”
“ ก็ใช่ดิ มึงนอนหลับนี่หว่า ..... โอ๊ะ ตบหัวทำไมอะ ” มันตบหัวผมเฉยเลยครับ
“ พูดไม่เพราะเลยนะ มานี่ นั่งข้างๆพี่ ” ผมขยับขึ้นไปนั่งบนเตียง
“ พี่ๆ จะไม่จัดกันที่นี่ใช่ไหมครับ โรงพยาบาลนะพี่ ”
“ สัด เงียบเลยมึงอะ ” ผมหันไปว่าไอวิน จากนั้นพี่ๆทุกคนก็เข้ามาในห้องบ้าง
“ รำลึกความคิดถึงกันพอหรือยัง จะได้คุยกันเรื่องอาการ ” หืม
“ ทำไมต้องคุยล่ะ ยังไม่ได้คุยเหรอ ” ผมถามพี่กริช
“ ก็ใช่น่ะสิ ตื่นมา พ่อก็เพ้อแต่คิมๆๆๆ ” ในห้องหัวเราะร่าเลยครับ
“ แล้วยังตามทั้งกูทั้งโจให้ไปตามหาคิมอีก ” พี่นากบอกมาอีกครับ
“ สนิทกับพี่พานแล้วเหรอ ” วากบ้าถามผมครับ
“ นี่ๆ ขอคุยเรื่องอาการก่อนได้ไหม พี่มีเวรต่อนะเว้ย ” แหมๆ
“ เรื่องมาก ระวังจะไม่มีคนช่วยนะพี่ ” พี่กริชตาโตเลยครับ ฮ่าๆๆ ในห้องก็ยังงงๆอยู่ แต่ตอนนี้เราจะคุยเรื่องอาหารของวากบ้าก่อนครับ
เท่าที่จับใจความได้คือ อาการตอนนี้ดีขึ้นมาก เค้าลองตรวจดูที่ผนังหลอดเลือด บอกว่าไม่มีไอไขมันหรือสิ่งอุดตันเกาะอยู่ ต่อไปต้องกินยาไปตลอด แต่ก็ต้องระวังผนังหลอดเลือดบาง สรุปคือ ขาดยาไม่ได้ แต่ต้องกินให้น้อยที่สุด
“ ปัจจัยสำคัญคือห้องเครียด เพราะมันจะส่งผลต่อสุขภาพอีกมาก เอาจริงนะ ทุกคนช่วยดิษด้วยแล้วกัน ” จากนั้นพี่กริชก็ไปครับ แต่ก่อนไปก็มีแอบซึ้ง เพราะพี่แกเดินไปกอดกับพี่ดิษครับ
“ พี่เห็นแกมาตั้งแต่เด็กแล้ว พี่เห็นแกมีความสุขไม่กี่ครั้ง ต่อไปอย่าให้ต้องทุกข์อีกนะเว้ย ”
“ ขอบคุณพี่กริช ” เจอบทนี้เข้าไป ปาดน้ำตากันทั้งห้องอีกล่ะ เหอะๆ
“ เออคิม คืนนี้กลับก่อนก็ได้ ดิษมันฟื้นเพราะ ....... ”
“ กริช !!!! ” พี่กริชกำลังจะอ้าปาก วากบ้าก็เอ็ดเข้าให้ครับ อะไรกันวะ
“ อ่อ เดี๋ยวดิษต้องพักแล้ว ”
“ อ้าว ไหงเป็นงั้นล่ะพี่ มันยังพูดจ้อยๆอยู่เลย ” ผมถามกลับไป
“ คือ ยังไงดีนะ ..... ความจริงมันต้องยังไม่ฟื้นแหละ บังเอิญฟื้นมาก็ต้องให้พัก โอเคปะ ”
“ งั้นเรากลับก่อนดีกว่า จะมาใหม่เพื่อน ” พี่นากเดินมากอดวากบ้า ส่วนพี่โจด็เช่นกันครับ จากนั้นสองคนนั้นก็กลับไป
คืนนั้นผมไม่กลับหอแน่นอน ส่วนไอวินผมบอกให้มันกลับครับ ดูจากเวลารถคงหมดแล้วก็เลยให้กุญแจรถของผมไปครับ มันบอกว่าจะมารับผมไปทำงานตอนเช้า
“ พี่มีอะไรให้ผมกลับไปเอามาไหมครับ ”
“ ไม่มีหรอก กลับเหอะดึกมาแล้ว ” วินยิ้มให้ผม
“ เห็นแบบนี้ค่อยสบายใจ ”
“ อะไรวะวิน ”
“ ตอนนี้พี่ดิษใกล้หายดี ผมพูดได้แล้วล่ะ ผมกลัวพี่พานจะแย่งพี่คิมจากพี่ดิษครับ ”
“ เฮ้ยบ้า มันจะทำแบบนั้นได้ไง ” ไอวินมองมาที่ผมครับ
“ ไม่รู้สิพี่ ผมพูดจริงๆนะ ..... วันนี้พี่คงได้แต่นอนเฝ้าพี่ดิษเหมือนเดิม ” เปลี่ยนเรื่องไวนะมึง
“ เมื่อก่อนพี่เฝ้าอย่างไม่มีความหวัง วันนี้ไม่เหมือนกันว่ะ ...... ไปได้แล้วมึงอะ ไปๆ ” ไอวินยกมือไหว้ผมแล้วกลับไปครับ
พอผมเดินกลับมาที่ห้อง วากบ้าก็สลบไปเรียบร้อย นอนไม่บอกกล่าวเลยไอบ้าเนี่ย ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ผมเห็นกระดาษขาวๆที่ผมเขียนฝากไว้หลายแผ่นอยู่ที่หัวเตียงของมัน มันคงได้อ่านบ้างแล้วสินะ แต่ยังไงก็คงไม่สำคัญแล้วเพราะต่อไปผมกับมันจะได้พูดกันต่อหน้าเสียที
คืนนั้นทั้งคืน ผมได้มองวากบ้าตอนนอนเต็มที่เลยครับ ผมจำได้ว่าวากบ้าชอบพูดกับผมว่า ชอบมองผมนอนหลับ ผมเอาแต่นั่งหัวเราะในความเลี่ยนของมัน แต่พอเจอเข้ากับตัว ผมยอมรับเลยครับว่า การได้มองมันแบบนี้เป็นอะไรที่มีความสุขมาก
ผมได้สำรวจร่างของวากบ้า ผมน้ำตาซึมไปเหมือนกันครับ เพราะว่าร่างกายมันผอมมาก ขางี้เล็กลงเยอะมาก หุ่นนักกีฬาของมันหายไปแทบจะหมดเลย ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาฟื้นฟูอีกนานเท่าไร จากนั้นผมก็นอนหลับลงที่โซฟาข้างๆเตียงครับ
รุ่งเช้า วากบ้ากลายเป็นคนที่ปลุกผม พอผมตื่นขึ้นมา มันก็นั่งยิ้มหวานรออยู่แล้วครับ
“ ตื่นนานหรือยัง ” ผมถามมัน
“ นานแล้ว กำลัง ........ ”
“ ดูกูนอนหลับล่ะสิ ” มันกระพริบตาปริบๆ น่ารักตายล่ะ หึหึหึ
“ รู้ได้ไงอะ ”
“ หึหึ ไม่บอก ” ผมมองซ้ายมองขวาหาอาหารเช้าให้มันครับ
“ ข้าวเช้าล่ะดิษ ”
“ ไม่รู้สิ ปกติพี่คงไม่ได้กินอะไรอยู่แล้วนี่ ” เออว่ะ เหอะๆๆๆ
“ หิวไหม ” มันส่ายหน้า
“ คงอีกนานกว่าจะกลับเป็นปกติ ...... คิมพาพี่ลุกทีสิ ” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ วากดิษกอดคอผม แล้วค่อยๆลุก ที่เนื้อตัวมันมีอะไรจ่อที่ตัวไม่รู้มากมาย
“ เฮ้อ ยังยืนได้ก็โอเคแล้ว นั่งดีกว่า ”
“ เอาน่า ไม่นานก็หายเนอะ ” มันหันมายิ้มแห้งๆให้ผม
“ ไม่รีบหายไม่ได้หรอก แฟนพี่จะรอไม่ไหว ”
“ พอเลย เลิกหยอด เราขอไปคุยกับพยาบาลหน่อยนะ ” มันพยักหน้าหงึกๆ
ผมไปคุยกับพยาบาลที่ดูแลมัน เค้าบอกผมว่า ดิษต้องผ่านขั้นตอนอีกมาก เมื่อคืนเหตุที่ฟื้นเพราะมีอาการช็อค ก็เลยต้องกระตุ้น บังเอิญไม่รู้ว่าเพราะอะไร วากบ้ามันดันฟื้นมาเฉยเลย
“ ต้องรบกวนด้วยนะครับ ” ผมฝากกับพยาบาลกลุ่มนั้น
“ แฟนเค้าน่ารักแบบนี้มั้ง เลยรีบฟื้น ฮะๆๆ ” น่ารักอีกล่ะ บอกว่าหล่อครับหล่อ ฮุ้ววว จากนั้นวากดิษมันก็นอนไปอีกครับ แต่อาการหลังจากนี้ไม่มีโอกาสเข้าขั้นวิกฤตแล้ว เพราะมันฟื้นแล้ว เค้าว่างั้นนะครับ
ผมเลยโทรให้ไอวินมารับเพื่อไปทำงาน พอมาถึงผมก็เข้าไปหาพี่ริชก่อนเลยครับ
“ มาทำงานสายนะผู้ช่วย อยากโดนตัดเงินเดือนหรือไง ” มาถึงก็เบ่งใส่เลยนะ
“ เบ่งเลยพี่ ไม่นานก็ไม่ได้เบ่งละ ” พี่ริชเงยหน้ามามองผม
“ ดิษฟื้นแล้วเหรอ ไหนว่าอีกเป็นเดือน ” ผมเข้าไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าโต๊ะทำงานพี่ริช
“ ฟื้นแล้วพี่ แต่ต้องฟื้นฟูร่างกายอีกมาก ”
“ งั้นก็ดีสิ จะได้ให้ไอพานมันไปพ้นๆซะที ”
“ วนกลับไปเรื่องไอพานทำไมพี่ ” พี่ริชวางปากกาแล้วจ้องหน้าผม
“ คิมก็ไม่ฟังคนอื่นเลยนะ บอกว่าไอพานน่ะมันเป็นคนนิสัยประหลาดอย่าไปยุ่ง ”
“ ประหลาดยังไง ที่นี่ก็ประหลาดแบบมันหมดแหละผมว่า ” พี่ริชส่ายหน้า
“ มันเลิกกับผู้หญิงที่คบกัน แล้วมาทำดีกับคิมทันทีเพราะอะไร ”
“ เพราะอะไรล่ะพี่ ผมไม่เคยโดนคนบอกเลิกนี่ ” พี่ริชส่ายหน้าแรงกว่าเดิม
“ เพราะมันไปเจอคนถูกใจกว่าไงล่ะ ” ผมนึกออกแล้วครับ
“ บ้าน่าพี่ มันออกจะเกลียดเกย์ มันพูดเองเลยนะ ”
“ เออ ช่างเหอะ อธิบายยากดีนัก ยังไงต่อไปก็ไม่ต้องแนะนำแล้ว พ่อพระจะกลับมาแล้วนี่ ”
“ โห เดี๋ยวนี้มีสำนวนนะนักเรียนนอก ..... ผมทำงานแล้วนะพี่ ” พี่ริชยิ้มให้ผมครับ แต่พอผมเดินออกมานี่สิ ก็เจอไอคนที่กำลังนินทาพอดีเลย
“ ไงพาน ” ผมทักมัน
“ ได้ยินว่าดิษฟื้นแล้ว ”
“ อืม ” ผมชักสีหน้าเหมือนกับเห็นผีครับ
“ เหอะ ...... กูคิดว่าจะมีเวลามากกว่านี้ซะอีก ” ได้ยินแบบนี้ ผมก็ขมวดคิ้วสิครับ
“ มึงอย่าน้อยใจไปเลย ดิษกลับมา มึงก็ยังทำงานที่นี่ได้ ” ผมตอบไป ผมเข้าใจว่าผมบ่นเรื่องเวลาทำงานครับ
“ ชีวิตมึงมีแต่เรื่องงานหรือไง ”
“ อ้าว แล้วอะไรล่ะ ”
“ ถ้ามันกลับมาจริงๆ มึงจะยังไปไหนมาไหนกับกูเหมือนเดิมไหมวะ ” ถามแปลกว่ะ
“ ไปได้ดิ ทำไมจะไม่ได้ ”
“ ขอบใจ บ้างานต่อได้แล้วมึง ” จากนั้นมันเดินยิ้มออกไปครับ มันเป็นอะไรของมันวะเนี่ย
**************************************************************************
ขาดหายไปหลายวัน อย่างที่บอกครับ ป่วยไข้เนี่ยแหละ ไม่ได้ทำอะไรหรอก เหอะๆ แต่ก็ไปทำงานตามปกติครับ จามก็ไม่เดือดร้อนใครเพราะมีห้องของตัวเองแล้ว (จะโชว์ว่าได้เลื่อนตำแหน่งว่างั้น หึหึหึหึ)
ขอบคุณทุกๆคนที่ยังรอติดตามบันทึกอยู่นะครับ ปีที่แล้วก่อนสิ้นปีเป็นอะไรที่ทรหดมากๆ รอดมาได้อย่างสมบูรณ์ทั้งตัว นับว่าดีมากๆครับ
ใบแทรกกำลังไล่เรียงอยู่ล่าสุดเป็นเรื่องของพี่พานกับพี่ริชนะครับ เดิมทีคิดว่าไม่มีอะไรมาก แต่พอไปคาดคั้นเอาจริงๆนี่ อย่างกับจำลองเรื่องของพี่โจพี่นากเลยครับ เอาไว้จะเอามาลงนะครับ
วากบ้าฝากมาขอบคุณทุกคนที่อวยพรด้วยนะครับ และแอบสัญญาว่าจะไม่ใช่อารมณ์แบบไม่มีเหตุผลอีก
ขอบคุณและสวัสดีปีใหม่ทุกคนนะครับ
-
แปะ
พี่พานร้ายว่ะ จะตีท้ายครัวคนอื่น ไม่แมนเลย โป้งพี่พานแล้ววว
พี่ดิษฟื้นแล้ว ฮุเร่ ฮุเร่ พี่คิมหน้าบานแน่ๆ 555555
มาต่อไวๆนะ อยากรู้ว่าพี่ดิษจะจัดการยังไง ครุคริ
-
ดีใจได้จิ้มน้องคิมคนแรกเลย
สงสัยตอนหลับไปดิษคงฝัน
ว่าถ้าหลับนานกว่านี้ แฟนคงหาย
ก็เลยรีบฟื้นมาดูแล กำจัดริ้นไรที่จ้องคิม
ว่าแต่ตอนนั้นคิมก็สนิทและเริ่มสงสารพานแล้ว
มันจะมีโอกาสเพิ่มได้เกือบๆเท่าดิษมั่ยน้อ กังวล
แต่เรื่องก็ผ่านมาแล้วนี่เนอะ และดูๆเหมือนพานริช
จะไปได้สวย ว่าแต่ที่ว่าจำลองโจนาก ใครรับบทไหน
ถ้าให้เดาพานรับบทโจ ริชรับบทนากป่าวหว่า
คนอ่านชักเพ้อเจ้อ คิมต้องมาต่อเร็วๆแล้วล่ะ
แล้วหมอกริชกับแบงค์ คิมประสานไปถึงไหนแล้วนะ
สุดท้ายแสดงความยินดีกับตำแหน่งใหม่
และความสุขในปี 2558 ด้วยนะคะ
-
ขอให้คิมกับดิษมีความสุขมากๆครับอ่านไปแล้วมีความสุขกับเรื่องของคิมด้วยเลย
-
ดีใจด้วยกับตำแหน่งใหม่ใหญ่กว่าเดิมสินะ
ส่วนเรื่องในอดีตผ่านมาได้ก็ดีแล้ว เก็บไว้เป็นบทเรียน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อ่านแล้วมีความสุขตลอด
รักกัน รักกัน รักกัน
:mew1:
-
ดีใจมากที่น้องคิมมาแล้ว
อย่าหายไปนานดิ ทุกคนคิดถึง
แล้วไม่หลับไม่นอนเหรอหนุ่ม
รักษาสุขภาพด้วยนะ
รีบมาต่อด้วยเน้อ อยากรู้เรื่องพี่พาน
:mew1:
-
รอครับคิม มาเร็วๆนะ
-
ตอนพี่ดิษป่วยคงผอมลงมากๆรีบกลับมาหุ่นทรมานใจสาวรึหนุ่มเร็วๆนะ
ได้เวลาพี่พานไปไกลๆแล้วดิไปหาคนไม่มีเจ้าของโน่น
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
มีความสุขตลอดปีนะคะ สวัสดีปีใหม่(อีกรอบ)
ปอลอ ขอแสดงความยินดีกับน้องคิมในตำแหน่งใหม่ใหญ่กว่าเดิมด้วยนะเก่งจริงๆคนนี้ (ได้เป็นคนใหญ่คนโตแล้วสิ(แซวๆๆ))
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:mc3: :mc3: ดีใจด้วยค่ะ เลื่อนตำแหน่ง
ไม่ชอบพวกที่เห็นว่าเค้ามีแฟนแล้ว ก็คิดจะแย่ง หาใหม่ที่โสดๆๆสิคุ้นนนนน
-
แค่คิดจะแย่งของคนอื่นก็ไม่ชอบแล้ว พี่คิมจัดการคนชื่อ พาน ให้ด้วย
-
พานจะรุกยังไงต่อเนี้ย
นี้ขนาดพานกับดิษรู้จักกันนะ o18
-
รักษาสุขภาพทั้งสองคนนะ
+1
-
ยินดีกับคิมในตำแหน่งใหม่ด้วย หากมีห้องทำงานส่วนตัวแสดงว่าต้องเป็นงานด้านเชิงบริหาร
มีงานให้เสนอเซน เรียนรู้จากเฮียได้เลย
-
รอมาอัพเดทเรื่อยๆน่ะค่ะ^___^
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
เข้ามารอน้องคิม&ว๊ากดิษ
:mew3:
-
มาต่อแล้วนะครับ พักหลังนี่เงียบเหงาเนอะกระทู้เรา แฮะๆ บังเอิญแบบว่า พิมพ์ตอนนี้แล้วมันยากอะ อ่านๆไปแล้วจะเข้าใจครับ
***************************************************************************
หน้าที่ 40 วรรคสุดท้าย
หลังจากวากดิษฟื้นขึ้นมาหลายอย่างเริ่มจะเปลี่ยนไปนิดๆครับ โดยเฉพาะตัวผมที่ค่อนข้างมีชีวิตชีวาผิดปกติ จนหลายคนอดแซวไม่ได้
“ ตื่นเช้าอะพี่ แล้วก็ลำบากผม ” ไอวินบ่นงุ้งงิ้งๆ
“ ลำบากอะไรวะ มึงต้องออกกำลังกายบ้าง พักนี้เริ่มมีน้ำมีนวลแล้วมึงอะ ” ผมสองคนมาเดินออกกำลังกายตอนเช้าครับ
“ เออพี่ ....... ผมจะไปแล้วนะ ” ไอวินพูดเสียงอ่อยๆ ถ้าพอจะจำได้ ไอวินเคยบอกว่าจะออกไปทำงานที่ตรงสายงานของมัน แต่ยังไม่ไปในทันที มันจะรอบอกกับวากบ้าก่อน
“ จะทิ้งกูว่างั้นเถอะ ”
“ พี่อะ พูดแบบนี้ผมก็ลำบากใจดิ ”
“ พี่พูดเล่นเว้ย ไปเหอะ ตอนนี้ดิษก็ฟื้นแล้ว มึงไปบอกมัน ส่วนเอกสารพี่จัดการให้ ” ไอวินยิ้มให้ผม
“ ขอบคุณนะครับพี่ ”
วันนั้นเอง ผมกับไอวินรีบไปหาวากดิษที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้า วากบ้าก็ยังไม่เต็มร้อยหรอกครับ คนนอนสลบไสลตั้งนาน จะให้ดีวันดีคืนคงจะยากแหละ
“ หืม ..... แล้วจะไปที่ไหน เค้าตอบรับแล้วเหรอ ” วากบ้าที่ตอนนี้ผอมแห้งแรงน้อย พูดกับไอวินครับ
“ ทางนั้นติดต่อมานานแล้วครับ แต่ผมอยากบอกกับพี่ดิษก่อน ”
“ ความจริง ไม่น่าจะต้องรอนานขนาดนี้เลย ดีนะที่ทางนั้นรอเรา ” ไอวินมันทำเสียงฮึกๆ แล้วปาดน้ำตาครับ
“ มึงจะเป่าปี่ทำไมเนี่ย ”
“ ผมคงคิดถึงพวกพี่ ” คือที่มันพูดแบบนี้ เพราะมันต้องย้ายหอด้วยครับ ไม่ได้ย้ายแค่ที่ทำงาน ส่วนเหตุผลก็เพราะมันอาจลองพึ่งพาตัวเอง ตรงนี้หลายคนคงจำได้ว่า มันกำพร้าทั้งพ่อและแม่ มีแค่น้าที่คอยดูแลมัน ความต้องการดูแลตัวเองคงจะมีมากทีเดียวครับ
“ คิดถึงก็โทรคุย มาหากันได้นี่หว่า ..... ไหนจะแฟนมึงล่ะ มันก็ยังไม่กลับมาเลย ” ไอวินทำท่าสะดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่พูดอะไรต่อครับ จากนั้นผมก็ให้วากดิษพักผ่อน แล้วมาที่ทำงานกัน
“ เหอะ ” ฟังน้ำเสียงคงเดาได้นะว่าใครส่งเสียง
“ มีอะไร ” ผมถามมัน
“ ช่วงนี้มาทำงานเช้าเชียวนะ แบบนี้ถ้าผัวกลับมาคงนอนค้างที่นี่เลยมั้ง ” ไอพานนั่นแหละครับ
“ คนมันมีกำลังใจดี ” ผมพูดสวนมันไปครับ
“ แล้วไหนวินล่ะ ” มันชะเง้อมองไปด้านหลังของผม
“ เอารถไปจอดเดี๋ยวมา มันจะลาออกไปทำงานที่อื่นละนะ ” ไอพานขมวดคิ้ว
“ อืม ..... งั้นต่อไปใครจะขับรถมาส่งมึง ”
“ อ้าว กูก็ขับเองดิวะ ” ไอพานมองหน้าผมแวบนึง แล้วก็เดินหนีอีก ไอนี่อารมณ์ไหนวะเนี่ย
ผมพาไอวินมาส่งเอกสารที่ฝ่ายบุคคล ตอนที่มันเก็บของลงกล่อง มันน้ำตาซึมตลอดเลย หลายๆคนก็พากันมาปลอบใจ บอกว่าการทำงานก็แบบนี้ต้องมีขยับขยายบ้าง ถึงตรงนี้ผมก็แอบคิดถึงตัวเองเหมือนกันนะ
วันนั้นเราจัดการเรื่องเอกสารครับ ตอนเย็นถึงไปย้ายหอให้ไอวิน จากนั้นวันต่อมาก็มาถึงวันที่มันต้องย้ายจริงๆ
“ วิน !!!!! ” ขณะที่ไอวินกำลังเดินออกจากห้าง พี่ริชก็เดินออกมาครับ
“ ครับพี่ริช ”
“ พี่ไม่มีอะไรจะให้เราหรอกนะ แต่ที่ๆพี่เคยทำงาน ก่อนจะออก หัวหน้าจะซื้อของให้ ...... พี่ให้ปากกาด้ามนี้นะ ” พี่ริชถอดปากกาด้ามสีทองอร่ามส่งให้ไอวิน
“ ไม่เอาดีกว่าครับพี่ มันแพงไป ” พี่ริชยิ้มให้มัน
“ ซื้อใหม่ก็จะแพงเหมือนกัน รับไปเถอะ ” ไอวินรับมา แล้วก็จับมือกับพี่ริช
“ คิมจะไปส่งใช่ไหม ”
“ ครับ ขอลาครึ่งวันนะครับพี่ ”
“ ไปเถอะ พี่จะลงว่าคิมไปทำงานนอกสถานที่ เจอกันตอนบ่าย ..... โชคดีวิน ” พี่ริชโบกมือให้ แล้วก็เดินกลับไป
“ ปะๆ ” ผมกอดคอไอวินเดินออกมา จะว่าไปมึงนี่ตัวสูงจริงๆนะไอวิน เหอะๆ
“ เดี๋ยว ” ใครอีกวะ
“ พี่พาน ” ไอพานตามมาครับ แล้วใส่แว่นดำหล่ออีกมึง
“ พี่ไปส่งเอง ไปด้วยกันสามคน ”
“ มึงจะไปส่งทำไม ว่างงานนักหรือไงมึง ” ผมแซวมัน
“ ปฏิเสธความหวังดี ไม่มีมารยาท ” อ้าว โดนเลยกู เหอะๆๆ
“ ดีเหมือนกันครับ ไม่อยากให้พี่คิมขับรถ พี่แกสายตาไม่ค่อยดี ” รู้ดีอีกไอวินนี่
“ ใช่ ตาถั่วๆแบบนี้ ให้ทำอย่างอื่นไม่ได้หรอก นอกจากทำงาน ”
“ สัดนี่ จะกัดกูทำไมวะ ” ว่ากูตาถั่วอีก
“ มาๆ ” ในที่สุดก็ไปกันสามคนครับ ไอพานก็เอารถเก๋งคันเดิมมารับพวกผม แล้วเดินทางไปที่ทำงานของไอวินกัน
สถานที่ทำงานใหม่ของไอวิน เป็นบริษัทใหญ่ทีเดียวครับ มีสาขาในจังหวัดผมพอดี
“ ใหญ่เหมือนกันนะ ” ไอพานพูดขึ้น
“ ผมขอเข้าไปรายงานตัวก่อนนะครับ ........ พี่คิมช่วยผมถือของได้ไหมพี่ ”
“ ได้ดิ มาๆ ” ขณะที่ผมกำลังจะถือของ ไอพานก็เดินมาพอดี
“ มาพี่ถือให้ ” ผมกับไอวินมองหน้ากันเลยครับ ทำไมช่วงนี้มันดูจะเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกิน
“ พี่รอข้างนอกเถอะครับ ผมไปไม่นานหรอก ” ไอพานพยักหน้า จากนั้นผมสองคนก็เข้ามาที่อาคารครับ
“ พี่คิม ”
“ ผมบอกพี่หลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ขอบอกอีกครั้งนึง ”
“ เรื่องอะไรน้อง ”
“ อย่าไว้ใจพี่พานนะครับ เค้าดูจริงจังกับพี่ ” สายตาของมันบ่งบอกถึงความเป็นห่วงจริงๆ
“ เอาเถอะ รับรองพี่ไม่ให้เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ ” ความจริงผมไม่ค่อยจะเชื่อมันเท่าไรหรอกครับ แต่รับปากเพราะมันจะได้หมดห่วง
“ ครับ แล้วผมจะโทรหานะ ”
“ เออวิน พี่ก็จะบอกเหมือนกัน ” ไอวินหันขวับมาหาผม
“ ว่ามาเลยพี่ ”
“ ถ้าไม่ไหว ก็กลับมาหาพวกพี่นะ ” มันยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ แต่มันถือของอยู่ ไม่อย่างนั้นมันคงได้กอดกับผมอีกแน่ๆ
“ ขอบคุณครับ ” จากนั้นผมก็เดินกลับมาหาไอพาน
“ ไปนานนะ ”
“ กลับห้างเถอะ มีงานรอให้ทำอยู่ ” ไอพานมองดูนาฬิกา
“ กินข้าวก่อน บ่ายค่อยกลับ ”
“ ไปหากินใกล้ๆก็ได้น่า ” ผมบอกมันครับ
“ ไม่ กินอะไรบำรุงบ้างเถอะมึงน่ะ ” มันไม่พูดปล่าวครับ เดินมาดันให้ผมไปนั่งอีก
“ คาดเข็มขัดด้วย ” พอยัดผมใส่รถเรียบร้อย มันก็เดินอ้อมไปขึ้นรถแล้วออกรถครับ ระหว่างทาง ผมอาจจะคิดไปเองนะครับว่า ไอพานชอบมองมาทางผมแล้วถอนหายใจ
“ ไอพาน ” มันพาผมมานั่งที่ร้านอาหารไม่ไกลจากที่ทำงานของไอวินนั่นแหละครับ พอนั่งปุบ ผมก็เอ่ยปากเรียกมัน
“ เรียกกูพี่ซักคำสิ ” อ้าว ผิดอีกล่ะ
“ มึงก็หยุดเรียก กูมึงๆไหมล่ะ ”
“ ได้ คิมมีอะไร ” เชื่อปะครับ ผมแอบใจเต้นเลย ผมรู้สึกว่าเสียงของมันอ่อนโยนมั่ก เหอะๆๆ
“ เอ่อ ...... มีอะไรเครียดๆหรือปล่าววะ ”
“ มี ”
“ บอกกู .... เอ่อ บอกเราได้นะเว้ย ” ไอพานหันมามองหน้าผม
“ แล้วจะบอก ข้าวมาแล้วกินก่อนสิ ” พอเป็นแบบนี้ ผมก็เขินดิครับ คนห่ามๆมาพูดจาดีแบบเนี่ย
“ จะมองหน้ากูเพื่อ ” ผมถามมันครับ
“ อร่อยไหม ”
“ ....... อืม อร่อยดีว่ะ มึงเคยมากินเหรอ ”
“ ฮะๆ ” มันหัวเราะขึ้นมาเฉยๆครับ นาทีนี้แหละ ที่ผมรู้สึกเชื่อสิ่งที่ไอวินพูดแล้ว เพราะอะไรเหรอครับ เพราะว่า ผมเคยทำสิ่งที่คล้ายกับมันมาก่อน ตอนที่ผมจีบผู้หญิง (ซึ่งนานละ คึคึคึคึคึ) ผมก็มักจะทำตัวให้ดูดี และไอการที่มารอนั่งถามว่าข้าวอร่อยไหมเนี่ย ถ้าไม่สนใจความรู้สึกจริงๆ มันไม่ถามกันหรอก
พอผมเริ่มรู้สึกตัว ผมก็เริ่มไม่พูดครับ เพราะเกิดมันรุกหนักกว่านี้ จะลำบากใจไปเปล่าๆ
“ ทำไมเงียบล่ะ ไม่มีเรื่องคุยแล้วเหรอ ” มันถามระหว่างที่เดินทางกลับห้างครับ
“ ก็ .... กำลังนึกถึงไอดิษอยู่ ” อันนี้แกล้งถามครับ
“ ...... มันก็ฟื้นแล้ว จะคิดถึงทำไมมากมาย ” โอ้ เสียงแข็งเลยว่ะ ฮ่าๆๆ
“ ว่าแต่แกเหอะ จะยังไงต่อ ”
“ อะไรยังไงต่อ ” มาพาลซื่ออีกมึง
“ ก็ที่ทำงานเนี่ย ยังไงต่อ ”
“ จิตใจจะไล่กันให้ไปพ้นๆหรือไง ” นั่นไงๆ
“ ไม่ได้ไล่ แค่อยากรู้ แกมาแทนดิษมัน ถ้าดิษกลับมา ตำแหน่งก็ซ้อนกัน ถึงถามไง ” ไอพานหันมามองหน้าผม
“ พานควรทำยังไงล่ะ ” อุ้ย ..... เรียกพานเลยเหรอ
“ ไงดีล่ะ ถ้าจะอยู่ ก็ไปปรึกษาฝ่ายบุคคลสิ ”
“ พาไปได้ไหม ”
“ โห เป็นตั้งรักษาการผู้จัดการ เดินไปเองก็ได้ม้าง ” มันหัวเราะ แล้วพูดต่อไปครับ
“ ลองคิดดู พานทำอะไรไว้มั่ง คนที่อยู่จะอยากให้พานอยู่หรือปล่าว ” เวลามันพูดแบบนี้ ผมไม่ค่อยแปลกใจเลยครับที่สาวๆจะไปหลงมัน นอกจากการแต่งตัวแล้ว เสียงมันยังหวานซะด้วย อ้าวๆๆ คิดอะไรของกูนิ
“ แล้วอย่างนั้นจะอยู่ต่อไหมล่ะ ”
“ เมื่อก่อนอยากกลับ แต่ตอนนี้อยากอยู่ต่อแล้ว ”
“ ได้กูจะช่วย ” ที่ผมตัดสินใจช่วย ไม่ได้มีอะไรหรอกครับ คือมันเป็นรุ่นพี่วากบ้า และผมเคยเห็นความตั้งใจทำงานของมัน เลยรับปากจะคุยกับฝ่ายบุคคลให้
พอกลับมาถึงห้าง ผมก็เข้าไปพบฝ่ายบุคคลพร้อมกับไอพาน หัวหน้าฝ่ายก็ออกอาการไม่พอใจ จนผมต้องบอกความต้องการให้ฟัง
“ เล่นกับหมาระวังหมาเลียปากนะคิม ” ตอนนี้ไอพานไปรอข้างนอกครับ
“ ไม่หรอกครับหัวหน้า ผมดูพฤติกรรมแล้ว พอจะไว้ใจได้ ”
“ เฮ้อ คิมใจกว้างจริงๆ อ่ะ ผมจะเสนอให้ ..... คิมจะเอาไปให้ริชลงนามเองไหมล่ะ จะได้ไม่ยุ่งยาก ” ท่านยื่นเอกสารให้ผมครับ
“ ขอบคุณครับ ” ผมรับมาแล้วออกจากห้อง ซึ่งไอพานก็กำลังรออยู่
“ ว่าไง ”
“ ตามมา ไปหาพี่ริช ”
“ เฮ้อ สงสัยไม่ได้อยู่แหงๆ ” มันทำหน้าสิ้นหวังเลยครับ เหอะๆ ใช่สิ พี่ริชกับมันแย่งตำแหน่งกันมานี่นะ
“ พี่เค้านิสัยดีน่า มาๆๆ ”
พอผมเอาเรื่องไปให้พี่ริชตรวจ แกมองผมตาขวางเลยครับ
“ ทำไมไม่ให้มันกลับไปทำงานที่เดิม ”
“ ก็ มันทำงานที่นี่ก็ดีไม่ใช่เหรอครับ ”
“ นี่ถามจริงๆ ยังไม่ได้มีอะไรกับมันใช่ไหม ” อะไรกันเนี่ย
“ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะครับ ”
“ เฮ้อ ...... พี่เห็นคิมทำให้มันมากมายทั้งที่พี่เตือนแล้วเตือนอีก เลยคิดสงสัยว่าจะติดใจมัน ”
“ อะไรของพี่ครับ ทำไมพูดแบบนี้ ”
“ คิม พี่ไม่ได้พูดเล่นๆนะ ไอคนนี้มันมีประวัติจริงๆ นั่งนี่แล้วฟัง ” พี่ริชแกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วต่อสายครับ
“ ผมริชนะครับพี่ ผมอยากให้พี่คุยกับน้องคนนึงครับ ..... เรื่องคนชื่อพานครับ ” พี่ริชยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
“ สวัสดีครับ ผมคิมครับพี่ ”
“ คิมเหรอ ....... ใช่คิมน้องพี่โต้งไหมจ๊ะ ” หืม ทำไมถึงรู้ล่ะ พี่โต้ง คือพี่คนที่ผมเคยไปทำงานด้วย ตอนนี้ทะเลาะกับวากบ้าเรื่องยัยแจงงี่อะครับ
“ ครับ ผมรู้จักพี่ชื่อโต้งครับ ”
“ นี่พี่นิวนะ พี่เป็นคู่หมั้นของพี่โต้งไง จำได้ไหม ”
“ อ๋อ !!! จำได้ครับพี่ ..... เอ่อ เรื่องคนชื่อพานนี่ยังไงครับพี่ ”
“ คือว่า ....... พานเค้าเป็นคนที่ใช้เรื่องบนเตียงไต่เต้าน่ะ เพื่อนๆของพี่เคยถูกทำแบบนี้มาก่อน และคนล่าสุดเค้าเพิ่งจะรู้ความจริงก็เลยเลิก แต่ไม่รู้ทำไมสินะ ทุกวันนี้เค้าก็ยังไม่ยอมตัดขาด ยังแอบไปมีอะไรกันบ่อยๆ ” ผมไล่ไม่ถูกแล้วครับ ไอพานคนที่กำลังพูดถึง คือไอคนที่ยืนอยู่หน้าห้องจริงๆเหรอ
“ จริงเหรอครับพี่ ...... ทำไม ”
“ พี่ก็ไม่เคยเห็นนะ แต่เพื่อนพี่หลายคนทำแบบนั้น ........ จนบางทียังคิดว่าเค้าขายตัวด้วยซ้ำไป ” ผมแทบเข่าอ่อนเลยครับ พี่นิวคนนี้ ไม่ใช่คนที่จะนินทาใครหรือให้ร้ายใครสุ่มสี่สุ่มห้าซะด้วยสิ
“ ครับ แล้วผมจะถามพี่อีกครั้งนะครับ ” ผมกดวางสาย
“ หน้าเสียเลยเหรอ พี่ขอโทษนะ ”
“ ไม่เป็นไรพี่ ผมขอไปจัดการมันก่อนนะ ” พี่ริชพยักหน้า
“ เอกสารส่งตัว ให้ฉีกทิ้งไหม ”
“ ไม่ครับพี่ ผมขอเอาไว้ก่อน ” ผมรับกลับคืนมา แล้วเดินออกมาหามันครับ
“ ไอพาน มึงมานี่ ” ไอพานทำหน้างงๆ แต่ก็ตามออกมาโดยดีครับ
“ จะไปไหนเหรอ ”
“ ไปที่รถ กูต้องคุยกับมึง ”
“ อืมๆ ” ผมไม่อยากคุยในที่ไม่มิดชิดครับ กลัวมันจะเสียหาย พอมาที่รถผมก็ติดเครื่องแล้วขับรถออกมา
“ ไอพาน ”
“ มีอะไร ”
“ มึงเป็นคนนิสัยยังไงกันแน่ บอกกูมาเดี๋ยวนี้ ” ไอพานสะดุ้งนิดหน่อย
“ ทำไม ..... ถามแบบนั้นล่ะ ”
“ กูยอมเสี่ยงโดนด่า โดนนินทาเพื่อให้มึงได้ทำงาน กูน่าจะมีสิทธิ์รู้อดีตของมึงนะ ” ไอพานกัดฟันกรอดๆ จนเส้นเอ็นปูดเลยครับ หน้าของมันแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ อ๊ากกกกกกกกกกกก ...... ฮือออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ ฮือออ ” มันส่งเสียงร้องจนผมตกใจเลยครับ ดีนะที่ออกมาที่ออกมาจากห้าง ไม่งั้นล่ะแตกตื่นทั้งห้างแน่
“ มึงเป็นอะไรไอพาน ”
“ ฮืออออ กูพูดไม่ได้หรอก แค่นี้กูก็ไม่เหลือใครที่ไว้ใจแล้ว ..... มึงถามแบบนี้ แสดงว่ามึงรู้เรื่องของกูหมดแล้ว ”
“ นี่ กูกับมึงก็ผู้ชาย ..... ถึงกูจะชอบผู้ชายก็เถอะ แต่ก็เปิดอกคุยกันได้ไม่ใช่เหรอวะ ” ไอพานปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายๆ ก่อนที่มันจะเงยหน้ามองผม
“ ช่างเถอะ กูจะ ..... กูจะไม่ให้มึงต้องลำบากเพราะกูหรอก ”
“ ไอพาน ถ้ามึงลงรถ ก็จะต่อยมึง ” ไอพานมองผมอีกรอบ
“ มึงจะสนใจคนต่ำๆแบบกูทำไม ” นี่ถ้าไม่เห็นว่าหล่อ ไม่ใช่ล่ะ เหอะๆๆ ไม่เห็นว่าน้ำตานองน่าจะเตะจริงๆครับ
“ ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับสิวะ กล้าสู้ความจริงหน่อย ”
“ กูจะสู้ไปทำไม ”
“ ถ้าไม่อยากให้ใครด่ามึงว่าเป็นผู้ชายต่ำๆ มึงก็ต้องสู้ไง ” ตอนนั้น รถออกตัวพอดีครับ ไอพานก็ได้แต่นั่งนิ่งๆ ส่วนผมก็ขับรถวนไปเรื่อยๆ
“ ได้คิม ...... กูจะบอกทุกอย่างให้ฟัง ”
**********************************************************************
ครั้งหน้า ก็จะเป็นเรื่องว่า ทำไมผมถึงบอกว่าผมมีกิ๊กแหละ :hao5:
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย คิมไปไม่เป็นเลยครับ ป่วยบ๊อยบ่อย ส่วนใบแทรกที่ค้างไว้ คือเรื่องของไอพานกับพี่ริช รอผ่านบันทึกช่วงนี้ไปก่อนแล้วกันครับ อ่านใบแทรกแล้วมันเหมือนไปทับกับบันทึก แฮะๆๆ
ขอบคุณที่ยังติดตามอ่าน และมารอผมนะครับ พบกันวรรคต่อไปนะครับ
-
น้องคิมมาแล้ว ขอบคุณ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
ใครเตือนก็ไม่เชื่อต้องเจอเองสินะ
-
เรื่องกำลังเข้มข้นเลย รออ่านต่อหน้าค่ะ :call:
-
KD FOREVER
-
พาเคลียด
-
เฮ้อๆ คนดื้ออย่างคิมต้องมีคนที่แข็งกว่ามากำกับ
โชคดีที่คิมคงทำบุญมาเยอะ จึงมีคนที่รักังเยอะอยู่
รออ่านพฤติกรรมของไอพานด้วยใจจดจ่อ อิอิ
ชอบเผือกเรื่องของชาวบ้าน
:mew4:
อากาศย่ำแย่น้องคิมกับวากดิษดูแลสุขภาพด้วยนะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คิมเป็นคนใจอ่อนหรือเชื่อคนง่ายเนี่ย
หรือไม่ได้คิดอะไร คนนั้นคนนี้ทักก็น่าจะสะกิดใจบ้าง
พี่พานก็นิสัยแปลกๆนะถ้าเป็นเราก็คงเหมือนคนอื่นที่ไม่ค่อยจะอยากเข้าใกล้
แต่คิมคงแปลกกว่าเพราะยังคบกับพานได้555
พี่ดิษรีบออกมาจัดการคนมีกิ๊กซะดีๆ ลุ้นจนตับบิดล่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะพี่ดิษน้องคิม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รักษาสุขภาพนะคะ
อยากรู้ว่าน้องคิมโดนพานทำอย่างงัยถึงได้ใจอ่อน
:เฮ้อ:
-
งอนคิม ใจเต้นกับผู้ชายคนอื่น
-
น่าติดตามรอลุ้นชีวิตคิมต่อไปคะ
-
มาต่อไวๆนะค้า :mew1: :mew1: :mew1:
-
ที่ตามอ่านมา เห็นเอกลักษณ์ของคิมที่เด่นชัดอย่างหนึ่งคือ....เป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นมาก ยิ่งในยามเดือนร้อนแม้ใครจะทำอะไรไว้ยังไงก็ตาม และเชื่อแน่ว่าผลที่่ได้จะช่วยให้คิมมีทางออกที่ดีเมื่อต้องเจอปัญหา
สงสัยว่าวินเดย์ยังทำงานอยู่กับคิมไหมนะ และเดย์ก็กลับจากต่างประเทศแล้ว เห็นหลังๆ สองคนนี้ไปด้วยกัน ล่าสุดพาคิมแอบหนีเฮีย เอ้ย!พาไปหาพี่น้อง แสดงว่าสองคนนี้รักกันจริง เป็นคู่พระรองเบยย
เฮียแข็งแรงเร็วๆ น่ารักอย่างหนึ่งคือพอพื้นก็เพ้อหาน้องทันที คนรักกันนินะ อยากมีฟิวนี้บ้าง
จะสองอาทิตย์แล้วที่คิมยังไม่หายป่วย ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ เชียร์ให้เฮียฉีดยา ฉีดยา ฉีดยา!! :110011: :z7:
-
ดราม่าพี่พานเฉย 5555
-
:L2:
เข้ามารอคะ
:mew3:
-
พี่คิมมมมม จะบอกว่า เค้าก็มีนิสัยคล้ายๆ อย่างนี้แหละ แก้ไม่หายด้วย เรื่องช่วยคนไปทั่วเนี่ยยยย
-
น้องคิมเรื่องอิพี่พานเนี่ยจะครบรอบ1ปีล่ะนะยังไม่จบ
สงสัยจะเขียนยากจริงอะไรจริง55555
เข้ามาแซวคนริอาจมีกิ๊ก ชริ
:katai5: :katai5:
-
เรื่องพี่พานก็อยากรู้ กลัวใจพี่คิมก็กลัว
:katai1:
-
รอติดตาม ต่อไปครับคิม
ว่าแต่พานก็น่าสงสารเหมือนกันนะ
เหมือนมีปมอะไรบางอย่าง ของตนเอง
-
รักษาสุขภาพด้วยครับ
-
หายป่วยไวไวครับ เรื่องอดีตพี่พานน่าจะแซ่บมากๆ จะรออ่าน ว่างเมื่อไรก็มาต่อนะครับ พี่คิม
-
จะรอติดตามนะคะ
-
หวัดดีคิมและพี่ดิษครับ
ผมเพิ่งมาอ่านได้สองวัน อ่านทันแล้วในที่สุด ชีวิตของทั้งสองคนน่าอิจฉามากเลยนะครับ
ผมชอบคนแบบคิมมากเลยใจดี ถึงจะออกแนวทึ่มๆไปหน่อยก็เถอะ น่ารักดีครับ
ถ้าพี่ดิษทำให้คิมเสียใจ มาหาผมนะ ฮ่าๆๆๆๆ ว่าไปนั้น ผมมิบังอาจหรอกครับท่านดิษ
เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะครับ ผมจะติดตามต่อไปครับ
-
เข้ามารอหน้าต่อไปจ้าน้องคิม
:L2: :mew1:
ป.ล.ดูสุขภาพด้วยน๊าาาาาทั้งสองคน :mew1:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามารอน้องคิม&พี่ดิษ
รักนะ
:L2:
-
มารอ พี่คิมพี่ดิษ
-
พึ่งมาอ่านค่ะ
เห็นเรื่องมานานแล้ว อยากรู้ว่าเป็นยังไง
บอกตรงๆๆ ติดใจมากกกกก
อยากรู้เรื่องของคุณแบงค์อ่ะค่ะ
แล้วก็ขอแสดงความเสียใจกับคุณดิษ เรื่องคุณพ่อด้วยนะคะ
ขอให้รัก ดูแลกันตลอดไป อภัยให้แก่กันเยอะๆเนอะ
ขอบคุณที่มาอัพเรื่องราวให้อ่านค่ะ เข้มข้นมาก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ ขอให้พี่ๆมาไวๆ
-
มาไวไวนะครับ ผมมารอพี่
-
เข้ามารอคิมกับเฮียดิษ
-
:z13:
:z13:
:z13:
มาจี้น้องคิมให้มาลงด่วน
คิดถึงนะน้องคิมพี่ดิษ
:L2:
-
เข้ามารอ.........รอ :hao4:
-
ขอให้พี่มาไวๆ
-
รอร๊อรอ น้องคิมหายไปไหนน้า
-
เคมมมมหายยย
สบายดีรึป่าวมาคราวที่แล้วก็ยังไม่หายป่วย
ปีที่แล้วช่วงตรุษจีนก็ไม่สบาย
รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
:กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
คิดถึงนะ
:L2:
-
ทักทายจากมือถือครับผม ติดภารกิจใหญ่หลายอย่างเลยครับ ไม่ว่างมาต่อให้ วันที่ 15 งานจบ จะลงมือครับ ขอบคุณที่ถามไถ่กันนะคร้าบ
-
รออ่านวรรคต่อไปนะคะ
พี่คิมแบบสุดยอดอะ เปิดอกคุยกันแมนๆ เท่
-
ครับจะรอ ไหนๆก็รอแล้วก็รอต่อไปจร้า เอิ๊ก
ขอให้มีความสุขกับงานและคนที่เรารักและรักเรานะน้อง
คิดถึงมากๅครับ รักษาสุขภาพด้วยเด้อน้องทั้งสองคนนั่นแหละ
:mew1:
-
วาเลนไทน์แล้วอ่า เฮียกับคิมจะหวานกันบ้างไหมเนีย หาเวลาพักผ่อนกันด้วยนะ
มีความสุขในวันวาเลนไทน์นะ คิมดิษ :L1:
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะน้องคิมน้องดิษ
-
Happy heart's day NKIM PDIT
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมครับ
-
น้องคิมมมมม ว่างยัง เข้ามารอนานแล้วเด้อ
คิดถึงมากมาย
ขอให้สุขสันต์ในเดือนแห่งความรักและมีความสุขตลอดไป
:L2: :mew1: :mew1:
-
พี่จะมาวันนี้ใช่ไหมครับ
-
พี่มาจริงๆหรือป่าวครับ หรือว่าแค่พูดเล่นเฉยเท่านั้น
-
:hao5: งื้อๆ ขอบคุณที่รอคอย แฮะๆ ผมต่อกันก่อนนะครับ
************************************************************
หน้าที่ 41 วรรคที่ 1
หลังจากที่ผมได้รู้ถึงการกระทำเก่าๆของไอพานและตัดสินใจถามมันถึงเหตุผล มันก็ร้องไห้ใส่ผมชนิดไม่ยั้งเลยครับ พอมันหยุดร้องไห้แล้ว ผมก็ไปจอดแถวๆร้านกาแฟไม่ไกลจากที่ทำงานของผมมากนัก
“ มึงนี่ติดกาแฟนะคิม ”
“ ติดตรงไหนวะ ” มันเริ่มจะยิ้มได้แล้วครับ
“ กูเห็นมึงกินกาแฟทุกเช้า ”
“ ช่างสังเกตเหมือนกันนี่มึง ” สั่งดาแฟกันเรียบร้อย ก็ได้เวลาฟังปัญหาของมันครับ
“ ความจริง บ้านที่กูพามึงไปวันนั้นน่ะ ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่แท้ๆหรอก ”
“ อะไรนะ ” ดูดกาแฟไม่อร่อยแล้วไงกู
“ มึงน่าจะเคยได้ยินที่น้องๆกูพูด ที่บอกว่ากูส่งเงินให้ทางบ้านน่ะ ” เออจริงด้วย แต่ตอนนั้นไม่ได้สนใจไงครับ
“ อืม ยังไงล่ะ ”
“ นั่นน่ะพ่อกับแม่แท้ๆกูเอง ”
“ งั้นบ้านใหญ่ๆหลังนั้นล่ะวะ ” มันก้มหน้านิ่งอยู่พักนึง ผมก็ไม่ได้เร่งเร้าอะไรมัน
“ นั่นปู่กับย่า ”
“ แต่มึงเรียกเค้าว่าพ่อกับแม่ไม่ใช่เหรอวะ ”
“ พ่อกับแม่ ทิ้งกูตั้งแต่หย่านมได้ไม่กี่วัน ปู่กับย่าโกรธเลยตัดพ่อตัดลูกกับพ่อแม่ จากนั้นก็รับกูไว้เลี้ยงแทนเป็นลูกบุญธรรมน่ะ จากนั้นพ่อกับแม่ของกูก็หมดเนื้อหมดตัว ปู่กับย่าเลยไล่ไปทำไร่ไม่ให้เจอกับกูอีก ” ชีวิตรันทดไม่ใช่น้อยเลยแฮะ มิน่าน้องๆมันถึงรักมันนักหนา
“ ว่าแต่ มันเกี่ยวกับนิสัยสันดานมึงตรงไหนวะ ”
“ ปากดีชิบหาย ”
“ เล่าๆ กูไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ ” มันร้องเหอะ แล้วตั้งใจเล่าต่อ
“ ตอนแรกกูก็ไม่รู้ว่ามีพ่อกับแม่หรอก ปู่ย่าบอกว่าตายไปนานแล้ว พอกูรู้ก็เลยไปเยี่ยม กูเห็นความเป็นอยู่แล้วกูทนไม่ได้ว่ะ ท่านลำบากมากต้องนอนบ้านหลังเก่า ตัวดำคล้ำ มือไม้เหี่ยวแห้งมาก กูกลุ้มใจ แต่ไม่กล้าพูดกับปู่กับย่า ”
“ มึงเลยหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้ ว่างั้นเถอะ ”
“ อืม ”
“ แล้วทำไมต้องไปทำแบบนั้นด้วย หลอกผู้หญิงเนี่ยนะ ” ไอพานมองหน้าผม จ้องนานกูเขินนะมึง
“ หน้าตาไม่เหมือนคนอ่อนต่อโลกนะ ”
“ พูดอะไรวะ ”
“ ทำไมกูต้องหลอกวะ เรื่องแบบนี้เค้าต้องการกูก็ให้สิ่งที่กูมี ” มันไม่พูดปล่าวครับ แม่มลูบที่เป้าด้วย
“ กูเปลี่ยนคำถามก็ได้ ทำไอที่ว่ามาน่ะ ทำไปทำไม ไม่รู้เหรอว่ามันน่ารังเกียจ ” ไอพานนั่งพิงที่เก้าอี้ ถอนหายใจ
“ เมื่อก่อนเลย กูทำโดยไม่คิดเลย มันสนุกด้วย ได้เงินด้วย กูส่งให้บ้านใช้สบายมากเพราะกูไม่ต้องจ่ายค่ากินอยู่ แต่กูก็รู้ว่ามันไม่ดี บางครั้งพอเค้าเบื่อๆกู ก็ก็เลิกเลย ....... ตอนเรียนจบ กูมาเจอดิษ มันแนะนำให้กูทำงานกับพ่อมันก็ได้ ”
“ แสดงว่ามึงหลอกบ้านมึงทั้งสองบ้าน หลอกผู้หญิงด้วย มึงใช้ชีวิตแบบไหนวะ ” มันแม้มปากอีกล่ะครับ
“ ถามแบบนี้ หมายความว่ายังไง ”
“ ไม่ได้ตั้งใจหมิ่นเกียรติมึงนะเว้ย แต่อยากรู้ว่ารู้สึกยังไง กูว่าคงเหนื่อยพิลึกเลยว่ะ ”
“ หึหึ ใช่ เหนื่อยจนอยากตายๆไปซะ ”
“ งั้นตอนนี้ ปัญหาของมึงคืออะไร ” ไอพานเงยหน้ามองเพดาน ไอนี่ท่าทางเยอะว่ะ มิน่าสาวถึงชอบมันมาก
“ ก็เรื่องเงิน ”
“ อย่างแรกกูว่ามึงเลิกทำตัวแบกโลกเหอะ บอกบ้านทั้งสองบ้านของมึงซะ กูเชื่อว่ามึงทำได้ ใช้ลิ้นให้เป็นประโยชน์ ” มันมองหน้าผมอึ้งๆ ก่อนจะยิ้มแบบมีเลศนัย
“ พูดๆไปนี่ มึงก็มีมุมลามกเหมือนกันนี่ ”
“ พอละๆ กลับไปล้างหน้าล้างตากับทำงานต่อได้ละ ” ไอพานดึงมือของผมไว้
“ มึงถามแต่ตัวกู มึงล่ะ จะไม่ให้กูห่วงมึงเลยเหรอ ” เสียงมันอ่อนโยนดีนะครับ เข้มๆหวานๆปนไปหมดเลย อ้าวๆไปกันใหญ่ละกู
“ กูลูกพ่อเลี้ยงเว้ย ดูแลตัวเองได้ ปะ ” ผมถือโอกาสดึงตัวมันลุก จังหวะนั้นเราตัวใกล้กันมากครับ จนผมรู้สึกเหมือนว่าผมอยากใกล้กับมัน จะว่าไปนี่เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ ที่ผมรู้สึกแบบนี้กับผู้ชาย มันไม่เหมือนกับที่รู้สึกกับดิษครับ แปลกมาก
“ กูขับนะ ” ผมยื่นกุญแจให้มันโดยดีครับ จากนั้นก็กลับกัน
ผมตัดสินใจไปยืนยันให้พี่ริชกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล ให้ไอพานยังทำงานที่ห้างใหญ่ต่อ โดยที่พี่ริชก็ยังหงุดหงิด แต่ด้วยความที่ไม่อยากขัดผม เลยยอมตามนั้น ระหว่างนั้นไอพานมาทำหน้าที่ของพี่ริช ..... ซึ่งก็คือหัวหน้าชั่วคราวของผม
คืนนั้นผมกลับไปหาวากบ้า ซึ่งยังนอนอยู่บนเตียง ท่าทางยังไม่ดีขึ้นง่ายๆครับ เพราะไหนจะนอนนาน กล้ามเนื้ออ่อนแอลง ตามเนื้อตัวก็มีแผลกดทับ แต่ดีที่หน้าตาดูสดใสขึ้นเท่านั้นเอง
“ วันนี้ไปไหนมาบ้าง ” วากบ้าให้ผมไปนอนข้างๆ ...... จะว่าไปดิษเวอร์ชั่นผอมๆนี่ก็ดูหล่อไปอีกแบบนะ หึหึหึหึ
“ เฮ้อ ยังไม่เล่าดีกว่า ”
“ เล่ามาเถอะน่า อยากฟัง ”
“ ดิษ ..... คิมเพิ่งรู้เรื่องของพาน ” จู่ๆวากดิษก็มีสายตาเกรี้ยวกราดขึ้นมาครับ
“ แล้วทำไม ”
“ โกรธอะไรหรือปล่าวอะ ”
“ ไม่หรอก แค่รู้สึกว่าคิมอยู่กับเค้ามากกว่าพี่ ” อ้าว มีงี้ด้วย
“ ตอนนั้นดิษยังไม่ฟื้นไง คิมอยากให้ดิษพักฟื้นมากๆ จะได้หายไวๆไง ” วากบ้ายิ้มออกแล้วครับ
“ ตัวน่ะรักษาไม่ยากหรอก ..... แต่อย่าทิ้งพี่เพราะพี่เป็นแบบนี้นะ ” รู้สึกมันจะพูดจาแปลกๆนะ กินยามากไปไหมมึง
“ ทิ้งแล้ว ผมจะหากินยังไงล่ะคร้าบ ” ผมพุ่งเข้าไปกอดครับ วากบ้ามันหัวเราะ นี่เป็นอีกครั้งที่ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า มันกำลังเปรียบเทียบมันกับดิษอีกแล้ว เฮ้อ กูเป็นอะไรวะ
จากนั้นผมก็ทำแบบนี้แทบเป็นกิจวัตรใหม่เลยครับ พอไอวินย้ายออกไป ผมก็ต้องไปกลับคนเดียว จะมีก็คือไอพานที่เข้ามาใกล้ชิดผมมากขึ้น อีกอย่างเพราะเค้าทำหน้าที่หัวหน้าผมด้วย ทำให้ยิ่งเจอหน้ากันบ่อยขึ้นไปอีก ส่วนพี่ริชวากดิษให้ไปทำงานในห้องของมันแทน เพราะท่าทางจะไม่กลับมาเร็วๆนี้ครับ
เดิมทีมันก็ถูกดูถูกเอาไว้มากครับ มันรับฟังคำแนะนำของผมที่ให้ทำงานพิสูจน์ตัวเอง ซึ่งมันก็ทำตามนั้นครับ ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ มันได้รับการยอมรับมากขึ้น ...... แต่กระแสที่ว่ามันกับผมกิ๊กกันก็เริ่มโหมขึ้นมาเช่นกัน
“ กินข้าวไหม ” ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ไอพานก็โผล่มายืนหน้าโต๊ะแล้วครับ
“ ไม่ดีกว่าครับ หัวหน้ากินเถอะ ”
“ เฮ้อ บางคนลืมหรือปล่าวว่า เรามีปัญหาที่กระเพาะอาหาร ” เออ ลืมไปเลย
“ ก็ได้ครับๆ เดี๋ยวตามไป ”
“ จะไปไหนเหรอ ” พักหลังมันเป็นเด็กดีอยู่นะครับ รู้จักห่วงชาวบ้าน
“ ไปฉี่ครับ ” มันหัวเราะเหอะๆครับ แต่ไม่ตามมาหรอก
“ กูว่าพี่คิมต้องโดนพี่พานเอาแล้วแน่เลยว่ะ ” หืม คิมไหน ใช่กูไหมวะ
“ ได้ไง พี่เค้าเป็นแฟนพี่ดิษนะเว้ย ” ใช่เว้ย
“ โห พี่ดิษป่วยขนาดนั้น จะมีแรงเย่อพี่คิมเหรอวะ พี่พานดิสูงยาวเข่าดี แล้วตอนนี้ก็สนิทกันด้วย พี่คิมถึงขนาดไปขอให้พี่พานทำงานที่นี่ต่อนะเว้ย ไม่ใช่แล้วจะอะไร ”
“ ก็คือว่า กูเป็นสุภาพบุรุษไงไอสัด ” ผมเดินปรี่ไปหามันเลยครับ
“ พะ พะ พี่ครับ ...... ผมพูดไปงั้นแหละครับ ”
“ งั้นแดกตีนไปงั้นก็ได้สิวะ กูไปทำอะไรให้ ถึงมานินทากูขนาดนี้ ” ไอสองคนนี้หน้าซีดเลยครับ เพราะปกติผมก็ใช่จะอารมณ์เย็น ยิ่งเวลาอารมณ์ขึ้นนี่ หัวหน้ายังถอยเลยครับ
“ โหพี่ เค้าคุยกันตั้งเยอะทำไมต้องเป็นพวกผมสองคนล่ะครับ ”
“ อะไรนะ ตั้งเยอะยังไง ..... มานี่ มึงเล่าให้หมด ”
ไอสองคนนั้นเล่าซะผมเห็นภาพเลยครับ คือจินตนาการอย่างกับหนังเอ็กเลย ทำนองว่าผมแอบคบกับไอพานลับหลังอะไรงี้อะ ผมรู้สึกเซ็งในอารมณ์ครับ แต่คำพูดของพี่ริชก็เข้ามาในหัว
“ พี่ริชเป็นคนเล่าให้ผมฟังด้วย ” ทันใดนั้น ผมก็ปรี๊ดแตกเลยครับ
“ เหอะ สรุปจะเขี่ยไอพานโดนใช้กูเหรอเลยเนี่ย ”
“ พี่พูดอะไรครับ ” ไอสองหัวขวดนี่ยังจะตื้อถามอีก
“ เลิกสันดานนินทาชาวบ้านได้แล้ว ไปๆๆๆ ” ผมเดินออกมาอย่างอารมณ์เสีย ไอพานนั่งที่เก้าอี้ผม
“ แน่ใจว่าแค่ฉี่นะ ทำไม ..... ทำไมหน้าตาเป็นแบบนั้น ”
“ พาน วันนี้กูไม่ไปกินข้าวข้างนอก ” พอผมจะเดิน มันก็จับมืออีก ผมสะบัดมือใส่มันเลยครับ ไอพานก็มองผมอึ้ง
“ ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย ”
“ ก็ได้ๆ ไม่ยุ่ง ” ผมเดินดุ่ยๆไปหาพี่ริชครับ รายนั้นกำลังกินข้าวอยู่
“ มีอะไรท่านผู้ช่วย ”
“ ปล่อยข่าวแบบนี้ทำไมครับ ” พี่ริชมองหน้า แล้วก็ก้มหน้ากินข้าว ผมเดินไปใกล้มันมากขึ้น
“ ถามแล้วทำไมไม่ตอบวะ ”
“ แค่อยากให้รู้ว่า มีคนที่หายใจเข้าออกก็คิดถึงแกไงคิม แต่แกก็ไม่สนใจ จะหาตัวสำรองจริงๆใช่ไหม ” ผมเดินไปปิดม่านแล้วเข้าไปกระชากให้ไอริชลุกขึ้น
“ พูดไปพูดมา ก็คืออยากกำจัดคู่แข่งล่ะสิ ” ไอริชมันยังยิ้มได้อีก
“ ก่อนจะพูดอะไร ดูตัวเองก่อนเถอะ ว่าเปลี่ยนไปแค่ไหน ” มันพูดซะโดนเลยครับ
“ ไม่ได้เปลี่ยน ”
“ ขนาดดิษยังรู้สึกได้ว่าคิมไม่ตื่นเต้นที่เค้าปลอดภัย ที่เค้าไม่ดีขึ้นเพราะจิตใจมันแย่ต่างหาก ” ชักจะไปกันใหญ่แล้วครับ
“ ไม่รู้ไม่เห็นอย่าปากมาก ”
“ เหรอ เที่ยงแล้วไปกินข้าว เย็นไปส่ง บางทีก็เดินเที่ยวกันต่อ จากนั้นก็ไปเยี่ยมคนป่วย ถามหน่อยไอแบบนี้น่ะอะไร ” มือของผมค่อยๆคลายคอเสื้อของไปริชครับ
“ ...... ดิษ มันรู้เรื่องนี้เหรอ ”
“ ใช่ ”
“ มึงบอกมันใช่ไหม ” ไอริชยังคงนิ่งมากๆครับ
“ ไม่ใช่ คนที่บอกก่อนหน้านี้คือวิน ..... ก่อนจะออกจากที่นี่ อีกอย่างไอข่าวลืออะไรนั่นน่ะ พี่ไม่รู้ด้วยหรอก เมื่อกี้แค่โมโหแทนดิษ ” แสดงว่าดิษสงสัยในตัวผมเหรอ ผมหลับตาแล้วถอนหายใจ
“ ขอโทษแล้วกัน ” ผมบอกพี่ริชครับ
“ อืม แล้วจะทำยังไง ”
“ ผมจะไปคุยกับดิษ ” พี่ริชยิ้มให้
“ ไปเถอะ ไม่ต้องพา ...... ”
“ ครับ ไม่พามันไปหรอก ” คงหมายถึงไปพานครับ ผมเดินออกมาจากห้อง ขณะที่ไอพานก็ยังยืนอยู่
“ กูจะไปทำธุระ ไม่ต้องตามมานะ ..... กินข้าวซะด้วย ”
“ ครับ ท่านผู้ช่วย ” ผมรีบออกจากห้าง ไปหาวากบ้าที่โรงพยาบาล
พอมาถึงที่โรงพยาบาล พี่กริชก็เพิ่งเดินออกมาจากห้องของวากดิษครับ
“ อ้าว มาทำไมเหรอ ”
“ มาหาดิษสิครับ ”
“ อืมๆ ....... เรื่องแบงค์น่ะ ลองถามเค้าบ้างหรือยัง ” ยังจะมาห่วงแฟนตัวเอง
“ พี่ต้องคุยกับเค้าบ้างครับ ไว้จะนัดให้นะ ” หมอกริชยิ้มหวานเลยครับ จากนั้นผมก็เข้าไปหาวากดิษ อารมณ์ตอนนี้ผมกลัวจะเย็นไม่ไหวครับ เพราะมันระแวงผมทั้งๆที่ไม่ได้ถามอะไรจากผมเลย
“ เป็นยังไงบ้าง มีธุระหรือปล่าว ”
“ ดิษ นายคิดว่าเรานอกใจเหรอ ” วากดิษสะดุ้งนิดหน่อย
“ ไม่นี่ ไม่มี ”
“ แล้วทำไมต้องให้คนตามดูเราด้วย ” วากดิษหลับตานิ่งลง
“ สิ่งที่วินบอกพี่ ที่พี่ริชบอกพี่ ...... กับนิสัยเก่าๆของพาน ทำให้พี่ไม่ไว้ใจ ”
“ เหอะ แค่เพราะนอนสลบไปก็คิดว่าเราจะนอกใจเหรอ ”
“ ถ้าไม่นอกใจแล้วจะพูดใส่อารมณ์ทำไม !!!!! ” เข้าใจไม่ผิดครับ มันตะคอกใส่ผม
“ จะให้ทำยังไง ”
“ ออกไปซะ ” เฮ้ย อะไรเนี่ย
“ อะไรนะ ”
“ บอกให้ออกไป พี่เกลียดที่สุดก็คือคนที่นอกใจ ..... ตอนนี้พี่เกลียดคิม ” ผมแทบลมจะจับเลยครับ
“ นี่เรียกว่าอะไรวะ จะเลิกกันเหรอ ”
“ พี่ไม่อยากพูดแล้ว ไปซะ ...... อย่ามาหาอีก ถ้ายังเป็นอย่างงี้ ”
“ ได้ !!!! ไอคนใจแคบ ” ไอว่ามันครับ
“ หึ ..... ไอคนไม่มีหัวใจ ” ผมกำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าผมโกรธขนาดไหน แต่ผมโกรธถึงขนาดที่มันแสดงความโกรธไม่ออกครับ ผมตัดสินใจเดินออกมาทันที เพราะกลัวจะฆ่าคนป่วย แต่พอผมเดินออกมาก็มาเจอกับคนๆนึงเข้าครับ
“ ไปกินข้าวได้หรือยัง ..... ”
*************************************************************************
วันวาเลนไทน์ ไม่ได้ไปไหนเลยครับ นอนหลับกับเตรียมประชุมวันนี้แหละครับ จบไปเมื่อเย็น จบปั๊บกลับถึงบ้านหลับปุ๊บ เหอะๆ ต้องขอบอกกับทุกคนครับว่า ผมตั้งใจจะพิมพ์บันทึกไปเรื่อยๆ ไม่หยุดพิมพ์หรอกครับ อาจจะขาดไปบ้างเพราะเรื่องส่วนตัวครับ ก็เรื่องงานแหละ แฮะๆ
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจครับ
ปล.อากาศเปลี่ยนครั้งนี้ ผมไม่ป่วยนะเออ ครั้งแรกในรอบหลายปีเลยครับ :hao7:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ดิษก็ขี้น้อยใจขี้ระแวงคิมก็ใจร้อนทุกอย่างเลยไปกันใหญ่ เฮ้อออ
-
ทำดีแต่กลับถูกมองอย่างนั้น...ถ้าเป็นคิมสมัยก่อนนิขอให้บอก 55 จัดเต็ม
ใครจะมองยังไงก็ไม่สำคัญเท่าแฟนตัวเอง เซ็งในอารมณ์ที่เฮียมองน้องอย่างนั้น -_-"
-
เวลาของคนสองคนมันไม่เท่ากันน่ะ
คุณคิมมีชีวิตที่ยุ่งเหยิง มีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะตลอดเวลา หลายอย่างที่เกิดขึ้นทำให้ไม่ได้ใส่ใจ เรื่องมีกิ๊กถึงได้หลุดหูหลุดตาไป
ประกอปกับที่ขาดคนเคยอยู่ใกล้ชิดไปหลายคน เจอพานก็เลยสนิทกันง่าย สถาณการณ์แบบนี้อันตรายเพราะว่ามันเกิดขึ้นเร็ว คุณพานเข้ามาได้ถูกจังหวะมากๆ คุณคิมเป็นคนใจดี บางทีก็ลืมไปว่าคุณถูกรักมากขนาดไหน เข้าใจที่คุณคิมโกรธคุณดิษ
มองกลับกันแล้วเวลาของคุณดิษมันช้านะ เหมือนถูกตัดขาดจากโลกที่เคยอยู่กับคุณคิม เวลาที่มีเหลือเฟือก็เก็บมาคิดนั่นคิดโน่นได้สารพัด ยิ่งคุณดิษไม่อยู่ในสภาพที่ทำอะไรได้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ความกังวลสารพัดไม่แปลกถ้าหากจะเกิดขึ้นกับคุณดิษช่วงนี้ แฟน การงาน สุขภาพ ธุรกิจ จะเรียงลำดับตามไหนก็ตามที คุณดิษเคยเดินกับคุณคิม ไปไหนมาไหนกับคุณคิมแล้วเกิดทำไม่ได้ ตอนนี้คุณคิมมีคนอื่นทำหน้าที่นั้นแทน คุณคิมไม่เดือดร้อนที่มีคนมาแทน คนที่กายกำลังป่วยอยู่ก็สุดกำลังที่จิตจะแข็งแรงโดยเฉพาะุถเาหากว่าไม่ได้หรือไม่มีกำลังใจ
ชี้เฉยๆเพราะเรามองอีกมุมหนึ่ง ไม่มีใครผิด ขอบคุณมากค่ะที่มาอัพเดท ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีด้วยนะค่ะ
นี่เป็นอีกครั้งที่ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า มันกำลังเปรียบเทียบมันกับดิษอีกแล้ว เฮ้อ กูเป็นอะไรวะ
ตรงนี้น่าจะเป็นผมหรือเปล่าคะ?
-
มาม่ามาเต็ม T^T
-
คิมหวั่นไหวกับพานน่ะแหล่ะ
การเปรียบเทียบนี่แหล่ะน่ากลัว
และส่วนมากจะเห็นคนใหม่ดีกว่า
ก็ไม่แน่นะ ถ้าดิษยังหลับนานกว่านี้
อาจจะเสียคิมให้พานไปจริงๆเลยก็ได้
และมันก็อาจจะทำให้ดิษไม่อยากตื่นอีก
อยากรู้ว่าคิมจัดการความรู้สึกที่มีต่อพานยังไง
จะเป็นแค่ความเหงา ความหวั่นไหว หรือสงสาร
แต่นับถือดิษมาก พูดออกมาตรงๆ แรงๆ ดีจริงๆ
ดิษรักคิมมาก พื้นที่ทุกห้องในหัวใจคิม
ที่ต้องมอบให่กีบคนรัก ดิษต้องการแค่คนเดียว
ถ้าต้องปันให้ใคร ดิษก็คงยอมเจ็บแต่จบ
แต่ถ้าคิมจะใจดีให้ใครต่อใคร แต่ไม่ใช่
สถานะคนรัก ดิษไม่เคยที่จะระแวงคิมเลย
แต่นี่ดิษคงรู้สึกได้ ว่าคิมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
สงสารดิษมากๆเลยอ่ะ อย่าเผลออีกนะคิมนะ
โอ้ยย คิมมาต่อเร็วๆนะ มันค้างมากมายก่ายกอง
อ่านแล้วมันหน่วงๆ อ่ะ คิมต้องรีบมาต่อนะ 555
-
ทะเลาะกันจนได้ แรว๊งงงทั้งคู่
เข้าใจพี่ดิษเลยยิ่งตอนนั้นใช้ชีวิตในรพ.ไม่รู้ความคิดทำร้ายตัวเองไปถึงไหน
ส่วนคิมไม่รู้ด้วย
สองคนเคลียกันเอง แต่ขอเดาต้องเป็นอิเเพ่พานแน่มารอหน้าห้องน่ะ
ฮึยยยยยยยยย
:L2: :L2:
-
ยังไงคิมก็ยังเป็นคิมตลอด ไม่ยอมที่ฟังพี่ว๊ากดิษ
คนอยู่กับที่ไม่มีโอกาสได้ไปไหนมีเวลาว่างมาก
ทำให้คิดมาก แต่คิมก็ไม่ยอมรับรู้ เอาอารมณ์ของตัวเองเป็นใหญ่
แล้วที่เผลอไผลไปทำไมไม่ย้อนคิด เฮ้อ สงสารว๊ากดิษมาก
อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีกนะน้องคิม ว๊ากดิษจะใจสลายเสียก่อนแก่
รีบมาต่อไวไวนะ อยากรู้ว่าแสบคิมจะเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนกัน
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงก็ขอใหัรักษาสุขภาพนะทั้งสองคน
รักน้องทั้งสองมากมาย
:mew1:
-
ตามอ่านอยู่น่ะคะ
-
รอต่อไปครับคิม :katai2-1:ตอนนี้มันหน่วงๆอะ
ทะเลอะกันอีกแล้ว
-
ไว้คิมป่วย แบบนี้ แล้วโดนแฟนทำเหมือนกันก็จะเข้าใจ
ใหม่ๆอะไร ก็ดีทั้งนั้น รู้อยู่แก่ใจอ่ะนะ
-
คนป่วย ร่างกายก็ไม่ปกติ จิตใจก็อ่อนแอ ทำให้คิดมากกังวล
คนไม่ป่วยก็มีอะไรให้ทำให้คิดเยอะแยะไปหมด
ไม่ใช่แค่คนอื่นที่จะมาหลงเสน่ห์คิม คิมเองก็เผลอไผลได้เหมือนกัน ก็คนธรรมดาเนาะ
บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำนั้นมีผลกับใครแค่ไหน ต้องมีใครสักคนคอยเตือน
เมื่อรู้ว่าไม่เหมาะไม่ควร ก็ปรับปรุงตัวเสียใหม่ อย่าทำให้ใครเสียใจ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เป็นเรื่องจนได้
รักกันไว้เถิด รักกันไว้เถิด รักกันไว้เถิด
น้องคิม&พี่ดิษ
:L2:
-
:hao5:สงสารคุณดิษ :hao5:
-
สงสารพี่ดิษ ยิ่งไม่สบายแบบนี้ยิ่งคิดมาก หมอห้ามเครียดไม่ใช่เหรอ
ทั้งชีวิตของพี่ดิษมีแต่คิมมาตลอด คงเสียใจมากที่ได้ยินเรื่องคิมแบบนี้
คิมต้องเข้มแข็งนะ อย่าเขว รักพี่ดิษให้มากๆ ผ่านอะไรๆมาด้วยกันตั้งเยอะ
อยากให้รักและดูแลกันตลอดไป
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบค้างตะหลอดเลย ฮือออๆๆ
-
อ่านแล้วเห็นใจดิษจัง แอบเคืองน้องคิมเล็กๆ
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
เราอยากให้เค้า..เข้าใจในเหตุผลของเรา
เค้าก็อยากให้เรา..เข้าใจในเหตุผลของเค้า
เหมือนๆ กัน
จะทำเรื่องดีดี..คงไม่มีใครว่า
แต่ถ้าทำแล้ว..จะทำให้คนที่รักเราเป็นบ้า
มันคงไม่คุ้มค่าที่เราจะทำหรอกนะ
อยากอ่านต่อนะ..คิม
แล้วก็ไปกอดวากดิษให้หน่อยนะ
-
ระหว่างที่กำลังเอาใจช่วยและลุ้นให้ผ่านปัญหากิ๊กพานไป เราก็เลยทำสารบัญแต่ละตอนมาให้
บางส่วนหัวข้อจะไม่ตรง + มีซ้ำกันหลายอัน แต่เราเรียงตามลำดับที่โพสต์ ผิดไปก็ขออภัยเปิดอ่านมา 198 หน้าก็อาจจะมีที่หลุดตาไปบ้าง
สารบัญ บันทึกของคิม
หน้าที่ 1 บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.0)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1092444#msg1092444)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1092624#msg1092624)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1093193#msg1093193)
หน้าที่ 2 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1093868#msg1093868)
หน้าที่ 2 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1094507#msg1094507)
หน้าที่ 3 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1096315#msg1096315)
หน้าที่ 3 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1097511#msg1097511)
หน่าที่ 3 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1098822#msg1098822)
หน้าที่ 3 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1099743#msg1099743)
หน้าที่ 4 วรรคนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1102000#msg1102000)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1103139#msg1103139)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1105471#msg1105471)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1108302#msg1108302)
หน้าที่ 4 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1111537#msg1111537)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1116683#msg1116683)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1121896#msg1121896)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1125479#msg1125479)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1132755#msg1132755)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1142185#msg1142185)
หน่าที่ 5 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1149418#msg1149418)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1165684#msg1165684)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1200669#msg1200669)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1202783#msg1202783)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1211934#msg1211934)
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1222656#msg1222656=หน้าที่ 6 วรรคที่ 5)
หน้าที่ 6 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1237738#msg1237738)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1239220#msg1239220)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1250700#msg1250700)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1251067#msg1251067)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1259672#msg1259672)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1270536#msg1270536)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1280506#msg1280506)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1296053#msg1296053)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1311451#msg1311451)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1313886#msg1313886)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1340244#msg1340244)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1343916#msg1343916)
หน้าที่ 9 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1373114#msg1373114)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1387896#msg1387896)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1398759#msg1398759)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1399712#msg1399712)
หน้าที่ 10 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1400350#msg1400350)
หน้าที่ 10 วรรคสุดท้าย เก็บตกที่ค้างๆไว้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1409184#msg1409184)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1418495#msg1418495)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1427470#msg1427470)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1440608#msg1440608)
หน้าที่ 11 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1444209#msg1444209)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1450938#msg1450938)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1455417#msg1455417)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1463643#msg1463643)
หน้าที่ 12 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1474863#msg1474863)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1487743#msg1487743)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1498240#msg1498240)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1510454#msg1510454)
หน้าที่ 13 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1519918#msg1519918)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1529598#msg1529598)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1542784#msg1542784)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1543270#msg1543270)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1553043#msg1553043)
หน้าที่ 14 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1563662#msg1563662)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1571154#msg1571154)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1572101#msg1572101)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1573273#msg1573273)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1573706#msg1573706)
หน้าที่ 15 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1587834#msg1587834)
-
สารบัญ บันทึกของคิม (ต่อ)
หน้าที่ 16 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1599418#msg1599418)
หน้าที่ 16 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1612936#msg1612936)
หน้าที่ 16 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1618172#msg1618172)
หน้าที่ 16 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1627513#msg1627513)
หน้าที่ 17 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1641624#msg1641624)
หน้าที่ 17 วรรคที่ 1 (ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1661094#msg1661094)
หน้าที่ 17 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1679192#msg1679192)
หน้าที่ 17 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1685137#msg1685137)
หน้าที่ 18 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1695051#msg1695051)
หน้าที่ 18 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1704571#msg1704571)
หน้าที่ 18 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1719665#msg1719665)
หน้าที่ 18 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1742799#msg1742799)
ตอนพิเศษ แก้ขัดๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1769983#msg1769983)
หน้าที่ 19 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1774537#msg1774537)
หน้าที่ 19 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1781491#msg1781491)
หน้าที่ 19 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1795310#msg1795310)
หน้าที่ 19 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1812154#msg1812154)
หน้าที่ 20 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1839375#msg1839375)
หน้าที่ 20 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1851449#msg1851449)
หน้าที่ 20 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1864118#msg1864118)
หน้าที่ 20 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1871345#msg1871345)
หน้าที่ 20 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1881037#msg1881037)
หน้าที่ 21 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1899288#msg1899288)
หน้าที่ 21 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1911452#msg1911452)
หน้าที่ 21 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1940158#msg1940158)
หน้าที่ 21 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1957800#msg1957800)
หน้าที่ 22 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1972362#msg1972362)
หน้าที่ 22 วรรคที่ 2-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1972378#msg1972378)
หน้าที่ 22 วรรคที่ 2-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1987797#msg1987797)
หน้าที่ 22 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2003706#msg2003706)
หน้าที่ 22 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2018362#msg2018362)
หน้าที่ 22 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2019655#msg2019655)
หน้าที่ 23 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2029076#msg2029076)
หน้าที่ 23 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2037368#msg2037368)
หน้าที่ 23 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2039837#msg2039837)
หน้าที่ 23 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2049007#msg2049007)
หน้าที่ 24 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2062564#msg2062564)
หน้าที่ 24 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2071931#msg2071931)
หน้าที่ 24 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2078863#msg2078863)
หน้าที่ 25 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2089160#msg2089160)
หน้าที่ 25 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2098238#msg2098238)
หน้าที่ 25 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2107237#msg2107237)
หน้าที่ 25 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2115527#msg2115527)
จดหมายของดิษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2121559#msg2121559)
จดหมายของดิษฉบับที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2124627#msg2124627)
หน้าที่ 26 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2128176#msg2128176)
หน้าที่ 26 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2133631#msg2133631)
หน้าที่ 26 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2138241#msg2138241)
จดหมายของดิษฉบับที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2142232#msg2142232)
หน้าที่ 26 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2147298#msg2147298)
บันทึกคั่นเวลา คิมออกงาน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2154092#msg2154092)
หน้าที่ 27 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2161523#msg2161523)
หน้าที่ 27 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2170455#msg2170455)
แจ้งข่าว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2186368#msg2186368)
พักเหนื่อยชั่วคราว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2189589#msg2189589)
หน้าที่ 27 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2197338#msg2197338)
หน้าที่ 27 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2201084#msg2201084)
หน้าที่ 28 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2211111#msg2211111)
หน้าที่ 28 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2217867#msg2217867)
หน้าที่ 28 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2224537#msg2224537)
หน้าที่ 29 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2231373#msg2231373)
หน้าที่ 29 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2238562#msg2238562)
หน้าที่ 29 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2243692#msg2243692)
หน้าที่ 29 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2247723#msg2247723)
หายไข้แล้ว….มั๊ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2262728#msg2262728)
หน้าที่ 29 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2263846#msg2263846)
หน้าที่ 30 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2270154#msg2270154)
หน้าที่ 30 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2277208#msg2277208)
หน้าที่ 30 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2285984#msg2285984)
หน้าที่ 30 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2292316#msg2292316)
เล่าให้ฟัง วันวาเลนไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2293124#msg2293124)
หน้าที่ 31 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2299751#msg2299751)
หน้าที่ 31 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2314167#msg2314167)
หน้าที่ 31 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2320483#msg2320483)
หน้าที่ 31 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2327836#msg2327836)
หน้าที่ 32 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2334559#msg2334559)
หน้าที่ 32 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2341564#msg2341564)
เที่ยวสงกรานต์ (2556) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2358196#msg2358196)
หน้าที่ 32 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2364832#msg2364832)
หน้าที่ 32 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2372895#msg2372895)
หน้าที่ 32 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2382298#msg2382298)
หน้าที่ 33 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2392605#msg2392605)
หน้าที่ 33 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2398993#msg2398993)
หน้าที่ 33 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2404857#msg2404857)
หน้าที่ 33 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2413745#msg2413745)
เรื่องแทรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2421426#msg2421426)
หน้าที่ 34 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2426323#msg2426323)
จดหมายของดิษ ฉบับที่ 3 เรียบเรียงใหม่ จากฉบับที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2433860#msg2433860)
หน้าที่ 34 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2438457#msg2438457)
หน้าที่ 34 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2446658#msg2446658)
หน้าที่ 34 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2452768#msg2452768)
จดหมายของดิษ ฉบับที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2452784#msg2452784)
หน้าที่ 35 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2458323#msg2458323)
หน้าที่ 35 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2465876#msg2465876)
หน้าที่ 35 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2471634#msg2471634)
เปิดอกคุย เสียงจากวากดิษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2476566#msg2476566)
หน้าที่ 35 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2482361#msg2482361)
หน้าที่ 36 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2488228#msg2488228)
หน้าที่ 36 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2507688#msg2507688)
หน้าที่ 36 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2516398#msg2516398)
แจ้งข่าวอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2516410#msg2516410)
หน้าที่ 36 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2534044#msg2534044)
หน้าที่ 37 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2540676#msg2540676)
หน้าที่ 37 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2548347#msg2548347)
ใบแทรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2553635#msg2553635)
หน้าที่ 37 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2559514#msg2559514)
แจ้งข่าวอีกรอบ + อีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2568839#msg2568839)
ใบแทรก สัมภาษณ์งาน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2569368#msg2569368)
หน้าที่ 37 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2574482#msg2574482)
ตอนพิเศษ ความในใจเมื่อปีที่แล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2580259#msg2580259)
หน้าที่ 38 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2587801#msg2587801)
หน้าที่ 38 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2593935#msg2593935)
หน้าที่ 38 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2599606#msg2599606)
ใบแทรก ตรุษจีน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2612810#msg2612810)
บอกเล่านิดหน่อย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2620149#msg2620149)
หน้าที่ 38 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2620876#msg2620876)
รายงานตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2628190#msg2628190)
หน้าที่ 39 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2634960#msg2634960)
หน้าที่ 39 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2642140#msg2642140)
หน้าที่ 39 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2656974#msg2656974)
ใบแทรก เรื่องก่อนวันสอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2674230#msg2674230)
ใบแทรก เรื่องวันสงกรานต์ + แจ้งข่าว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2678627#msg2678627)
มีข่าวร้ายมาแจ้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2689341#msg2689341)
บอกความคืบหน้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2695951#msg2695951)
บอกความคืบหน้าเพิ่ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2706369#msg2706369)
รายงานตัว 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2714834#msg2714834)
รายงานตัวอีกแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2723915#msg2723915)
รายงานตัวอีกแล้ว และอีกแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2730439#msg2730439)
รายงานตัว รับบอลโลก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2739895#msg2739895)
เล่าเรื่องอุบัติเหตุ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2750049#msg2750049)
ทักทายกันครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2765002#msg2765002)
หน้าที่ 40 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2770579#msg2770579)
หน้าที่ 40 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2782991#msg2782991)
รายงานตัว + แจ้งข่าว] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2797828#msg2797828)
ใบแทรก 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2838914#msg2838914)
ข่าวเศร้าครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2849979#msg2849979)
แจ้งข่าวอีกที (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2867144#msg2867144)
รายงานตัว 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2888689#msg2888689)
ดิษแจ้งให้ทราบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2905390#msg2905390)
ใบแทรก (แกล้ง) ..... หนี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2918687#msg2918687)
หน้าที่ 40 วรรค 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2933034#msg2933034)
หน้าที่ 40 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2944562#msg2944562)
หน้าที่ 41 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2965787#msg2965787)
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
พี่ดิษแอบซื้ออะไรให้น้องคิมหรือเปล่า
อย่าลืมมารายงานข่าวบ้างนะ
รักนะ น้องคิม :L1:พี่ดิษ
:-[
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษทุกๆวันนะครับผม
:L2: :L2: :L2:
-
กด + แลัวอยากลบ
คิมหางานเข้าตลอด
-
ทะเลาะกันวันละนิดจิตแจ่่มใส ไม่ทะเลาะกันเลย จะมีความสุขกว่านะพี่คิม
-
ระหว่างที่กำลังเอาใจช่วยและลุ้นให้ผ่านปัญหากิ๊กพานไป เราก็เลยทำสารบัญแต่ละตอนมาให้
บางส่วนหัวข้อจะไม่ตรง + มีซ้ำกันหลายอัน แต่เราเรียงตามลำดับที่โพสต์ ผิดไปก็ขออภัยเปิดอ่านมา 198 หน้าก็อาจจะมีที่หลุดตาไปบ้าง
สารบัญ บันทึกของคิม
หน้าที่ 1 บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.0)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1092444#msg1092444)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1092624#msg1092624)
หน้าที่ 1 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1093193#msg1093193)
หน้าที่ 2 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1093868#msg1093868)
หน้าที่ 2 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1094507#msg1094507)
หน้าที่ 3 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1096315#msg1096315)
หน้าที่ 3 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1097511#msg1097511)
หน่าที่ 3 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1098822#msg1098822)
หน้าที่ 3 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1099743#msg1099743)
หน้าที่ 4 วรรคนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1102000#msg1102000)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1103139#msg1103139)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1105471#msg1105471)
หน้าที่ 4 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1108302#msg1108302)
หน้าที่ 4 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1111537#msg1111537)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1116683#msg1116683)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1121896#msg1121896)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1125479#msg1125479)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1132755#msg1132755)
หน้าที่ 5 วรรคที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1142185#msg1142185)
หน่าที่ 5 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1149418#msg1149418)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1165684#msg1165684)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1200669#msg1200669)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1202783#msg1202783)
หน้าที่ 6 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1211934#msg1211934)
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1222656#msg1222656=หน้าที่ 6 วรรคที่ 5)
หน้าที่ 6 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1237738#msg1237738)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1239220#msg1239220)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1250700#msg1250700)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1251067#msg1251067)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1259672#msg1259672)
หน้าที่ 7 วรรคที่ 3 - 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1270536#msg1270536)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1280506#msg1280506)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1296053#msg1296053)
หน้าที่ 8 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1311451#msg1311451)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1313886#msg1313886)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1340244#msg1340244)
หน้าที่ 9 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1343916#msg1343916)
หน้าที่ 9 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1373114#msg1373114)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1387896#msg1387896)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1398759#msg1398759)
หน้าที่ 10 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1399712#msg1399712)
หน้าที่ 10 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1400350#msg1400350)
หน้าที่ 10 วรรคสุดท้าย เก็บตกที่ค้างๆไว้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1409184#msg1409184)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1418495#msg1418495)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1427470#msg1427470)
หน้าที่ 11 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1440608#msg1440608)
หน้าที่ 11 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1444209#msg1444209)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1450938#msg1450938)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1455417#msg1455417)
หน้าที่ 12 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1463643#msg1463643)
หน้าที่ 12 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1474863#msg1474863)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1487743#msg1487743)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1498240#msg1498240)
หน้าที่ 13 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1510454#msg1510454)
หน้าที่ 13 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1519918#msg1519918)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1529598#msg1529598)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1542784#msg1542784)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1543270#msg1543270)
หน้าที่ 14 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1553043#msg1553043)
หน้าที่ 14 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1563662#msg1563662)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1571154#msg1571154)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1572101#msg1572101)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1573273#msg1573273)
หน้าที่ 15 วรรคที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1573706#msg1573706)
หน้าที่ 15 วรรคสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg1587834#msg1587834)
ช่วยย้ายไปหน้าแรกได้ป่าวจ๊ะ จะได้หาสะดวกจ้า
ขอบคุณมากที่อำนวยความสะดวก
ปล.น้องคิมจ๋ากำลังรอน้องมาต่อเรื่องจร้า
-
คุณ Yarkrak
ต้องรอคุณคิมนะคะ เพราะว่ามีแต่ แอดมินกับคุณคิมเท่านั้นที่แก้ไขโพสต์ได้ค่ะ
-
พึ่งสอบเสร็จครับ พึ่งว่าง เดี๋ยวผมตามอ่านนะครับพี่คิม จะเริ่มอ่านตั่งแต่แรกเลย บักทึกของพวกพี่อะ
-
รอคิมกับเฮีย... :L1:
-
อ่านตอนเก่าๆ รอพี่คิม มาเขียนต่อ
-
มารอล่ะน๊า
:katai5:
-
แวะมาต่อก่อนครับ พรุ่งนี้มีธุระกับวากบ้าช่วงเช้าครับ บ่ายๆผมจะแวะมาคุยด้วยนะครับผม ขอต่อให้ก่อน
************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 2
หลังจากที่ผมทะเลาะกับวากบ้าเรียบร้อย ผมเดินหนีออกมาหน้าห้อง โดยที่มีไอพานมายืนรออยู่ จากนั้นผมก็แทบควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าออกมาจากโรงพยาบาลได้ยังไง
“ มีอะไรกันเหรอ ” ไอพานถามผม ขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวกัน
“ ก็ไม่มีอะไรหรอก ”
“ นี่ถ้าไม่ทำท่าทางเมื่อกี้ คงน่าเชื่ออยู่นะ ” ผมเงยหน้ามองมันครับ
“ อะไร ท่าทางอะไร ”
“ นี่จำไม่ได้จริงๆอะ ….. ไม่โหดไปหน่อยเหรอ ” ไอพานเล่าว่า พอเจอหน้ามัน ผมก็ดึงมือไอพานแล้วเดินออกมา ส่วนไอพานมันก็งงๆ พอมันถามว่าผมจะไปไหน ผมก็ตะวาดใส่มันอีก มันเลยพาออกมาโดยไม่ได้ถามอะไร
“ เออ พอจะนึกออกแล้ว ”
“ สรุปจะไม่เล่าใช่ปะ จะได้ไม่ถาม ” ได้ยินอย่างนี้ ผมเลยนึกได้ครับ ว่าผมควรจะจัดการกับมันด้วย
“ พาน เราเป็นอะไรกันวะ ” ผมถามมันตรงๆครับ ขี้เกียจอ้อมค้อม
“ ก็ …… ยังไงล่ะ แล้วแต่คิม ”
“ แล้วแต่กู ….. ได้ มึงอย่าคิดอะไรกับกู โอเคปะ ” ไอพานหางตก เอ้ย คิ้วตกเลยครับ ท่าจะไม่ดีซะแล้วครับ เดิมทีผมคบกับมันเหมือนเป็นเพื่อน แต่หลังๆผมไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะมองยังไง ทำให้ผมอาจจะไม่ได้ควบคุมตัวเอง
“ อย่าคิดอะไร คือ ห้ามชอบแบบนี้เหรอ ” ไอพานเอามือของมันมากุมมือของผม จะว่าไปถ้าไม่มีเหตุการณ์ของวากบ้า ผมอาจจะเฉยๆอีกตามเคย
“ ถ้าทำอีก มึงโดนแน่ ”
“ ฮ่าๆ ก็ได้ ” ไอพานมันทีเล่นทีจริงครับ ผมก็เลยคาดคั้นอะไรกับมันไม่ได้ แต่จะว่าไปเวลาอยู่กับมัน ผมเหมือนกับลืมความทุกข์ที่เพิ่งผ่านมาไปได้พักนึงนะ ตอนนี้ผมควรทำยังไงดีล่ะ
ไอพานขับรถพาผมไอจอดส่งที่โรงพยาบาล ผมต้องไปเอารถกลับครับ เพราะตอนมาหาไอวากบ้าผมขับรถมา แต่ผมแอบห่วงวากดิษไม่ได้ครับ เลยแอบย่องไปหาพี่กริช เพื่อแอบสอบถามอาการของมัน
“ พี่กริช สวัสดีครับ ”
“ เก่งจังนะพ่อคุณ ทำคนป่วยไม่กินข้าวกินปลาอีกแล้ว ” ข่าวไวว่ะ
“ ดิษมันมีปัญหาอะไรหรือปล่าวพี่ ” ผมถามพี่กริช
“ มี ” ผมตาวาวรีบเดินเข้าไปใกล้เลยครับ ผมอยากได้ยินว่าที่มันมีอาการแบบนี้ เพราะมันป่วย
“ ปัญหาอะไรครับ ”
“ คบกับคนเจ้าชู้ ”
“ อ้าว ” พูดซะกูใจแป้วเลยพี่หมอก็
“ คิม พี่ว่าคิมมีอะไรก็พูดตรงๆเถอะ โมโหใครเรื่องอะไรก็พูดออกไป ”
“ ตอนนี้มันมีเหตุผลหรือปล่าวล่ะพี่ มันว่าผมปาวๆ ” ผมสวนกลับทันควันครับ
“ คิมมีเหตุผลไหมล่ะ เวลาที่คิมว่าข้าวกล้องนอกใจ เค้าทำท่าแบบนี้กับคิมหรือปล่าว ” ไอพี่สองคนนี้มันนัดกันมาพูดเชือดเฉือนผมหรือไงเนี่ย
“ คนที่แฟนตัวเองยังดูแลไม่ได้ มีสิทธิอะไรมาว่าผม ….. โอ้ย !!!! ” และแล้วเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นที่สุดก็เกิดครับ พี่หมอต่อยหน้าผม
“ อย่าเอาเรื่องของพี่ไปปนกัน ขอร้อง ….. เสร็จธุระก็กลับไปได้แล้ว ” แถมไล่ผมด้วยครับ ผมกำหมัดแน่นเลย ไอแก้มที่โดนต่อยน่ะไม่เจ็บซักนิดครับ มันรู้สึกปวดที่ใจมากกว่า
“ พอเป็นปัญหาของกู ไม่มีใครช่วยซักคน ” ผมพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกมาครับ ผมเดินออกจากห้องพักของแพทย์กลับไปที่ลานจอดรถ ผมนั่งนิ่งอยู่ในรถนานมาก จนมีโทรศัพท์ตามผม เป็นพี่ริชครับที่โทรมา แต่ผมไม่รับ ตอนนี้ผมขอไปเมาที่ไหนซักที่ดีกว่า
ผมเลือกไปที่ร้านของพี่สิงครับ ร้านของพี่คนนี้ผมเคยมาแล้วครั้งนึง ตอนนั้นผมหนีจากไอวากบ้า ครั้งนั้นทำให้ผมได้รับรู้เรื่องที่ผมตกต้นไม้เป็นครั้งแรก แล้วก็จัดการปิดมือถืออย่างที่เคยทำด้วย
“ เจริญจริงๆ มาร้านกุทีไรดูเหล้าดูมเบียร์เป็นน้ำตลอด ” พี่สิงแกบ่นงุ้งงิ้งๆ แต่ก็หยิบมาให้นะครับ
“ พี่ พี่เคยโดนด่าว่านอกใจแฟนไหม ” พี่สิงไม่ได้กินกับผมหรอกครับ แกต้องดูแลร้าน (ผมไปตอนเย็นๆร้านยังไม่เปิด)
“ หน้าอย่างกู ควรไปนอกใจใครไหมวะ ”
“ ฮุ้ว วันนี้ดวงไม่ดีจริงเลยเว้ย ….. ดึงแก้วไมวะพี่ ” พอเริ่มได้ที่ วาจาเริ่มไม่ไพเราะละครับ ฮ่าๆๆ
“ มึงมีอะไรเล่าไหมวะ ถึงกูไม่โดนด้วยตัวเอง แต่เรื่องชาวบ้านกูฟังมาเยอะ มีประสบการณ์นะ ” มีความหวังเลยกู เหอะๆ ผมรู้สึกสูญเสียความมั่นใจไปหมดเลย ตั้งแต่มันที่วากบ้าพูดกับผมนั่นแหละครับ
ผมเล่าให้พี่สิงฟัง แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่ผมคบกับดิษหรอกครับ เพราะยังไม่รู้ว่าพี่สิงจะคิดยังไง พอฟังจบพี่แกก็นั่งคิดอยู่ครู่นึง
“ แหม มันยากขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ”
“ ก็ไม่ว่ะ แค่อยากรู้ว่าแฟนมึงอะเป็นใคร ” รู้สึกจะงานเข้า ดันมาสงสัยเรื่องไม่น่าสงสัยซะงั้น
“ ถามทำไมพี่ ”
“ อย่างแรก กูเป็นพี่โรงเรียนมึง ไหนจะเป็นญาติมึงอีก กูไม่คิดว่าไอหนุ่มหน้ามลคนชอบแทงอย่างมึง มาคร่ำครวญอะไรกับอีแค่โดนด่าว่านอกใจ ….. มึงคงจะรักแฟนมึงมาก เลยแคร์เค้าขนาดนี้ ” พอได้ยินแบบนี้ ผมมีกำลังใจขึ้นมาทันทีครับ เพราะคำพูดของดิษกับพี่กริช มันเหมือนตำหนิว่าผมไม่ได้รักไอวากบ้าทำนองนั้นเลยครับ
“ ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อยพี่ ผมขอนั่งกินเงียบๆ แล้วจะกลับพี่ ”
“ มึงจะกลับยังไง เมาขนาดนี้ โทรให้ไอคนที่มาหิ้วมึงคราวก่อนพากลับสิวะ ” ผมนั่งถอนหายใจครับ เพราะไอคนนั้นมันคงมาหาผมไม่ได้ มันคือไอดิษครับ
“ เค้าไม่ว่างหรอกพี่ ” พี่สิงปล่อยให้กินอยู่คนเดียว จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมถึงเปิดโทรศัพท์ครับ ไม่นานคนแรกที่โทรมาหาก็คือไอวินครับ
“ ไอเด็กขี้ฟ้อง โทรมาทำไมวะ ”
“ พี่อยู่ไหน ผมอยากไปหา ” ผมหัวเราะใส่มัน
“ ไม่ต้องมาห่วงกูเลย ” ไอวินทำเสียงฮึดฮัด ก่อนจะมีเสียงแทรกเข้ามา ฟังไม่ถนัดเท่าไรครับ
“ คิม เราแบงค์นะ คิมอยู่ไหน ” อ๋อ หนุ่มหล่อของเรานี่เอง
“ ไม่ต้องห่วง เราไม่เป็นอะไรหรอก ” แอบดีใจที่มันห่วงผมครับ
“ คือ ….. คิมจะทำแบบนี้กับพี่ดิษจริงๆเหรอ มันรุนแรงไปนะ ” พอประโยคหลังโผล่มาเท่านั้นเองครับ ผมปรี๊ดเลย
“ ไม่ต้องพูดละ สุดท้ายก็ห่วงมันกันหมด เออ ไม่ต้องโทรมาเลยนะ ” ผมกดวางสายครับ อยากปิดมือถือชิบเป๋งเลย แต่ดันมาเห็นเบอร์ของคนๆนึงเสียก่อน เลยโทรกลับไปหา
“ คิม ทำไมไม่กลับมาทำงาน เป็นห่วงนะ ” ไอพานครับ
“ มึงมารับกูหน่อยเด้ กูเมาอะ ”
“ ที่ไหน ” ผมบอกชื่อร้าน แล้วก็นอนฟุบบนโต๊ะรอครับ
ผมหลับไปน่าจะไม่นานนัก พี่สิงก็เดินมาปลุก พร้อมกับชายร่างใหญ่อีกคน
“ มึงรู้จักพี่น้องโรงเรียนกูเยอะนะคิม ” ผมกระพริบตาปริบๆมองดู ไอพานมาแล้วครับ
“ รู้จักพี่สิงด้วยเหรอ ” มันถามผม ผมกำลงจะอ้าปากตอบ พี่สิงแกชิงกดหัวผมลงก่อน
“ มึงพามันกลับบ้านกลับหอก่อนเหอะ มันเพ้อถึงแฟนมันนานละ พามันไอเคลียร์ด้วยนะไอพาน ฝากสวัสดีไอดิษด้วย ปะๆๆ ” พี่สิงพูดเป็นชุดๆแล้วก็ไปครับ ปล่อยให้ไอพานยืนนิ่งอยู่
“ จะกลับหรือยัง ”
“ กลับดิ ” มันประคองผมออกมาจากร้านของพี่สิง แล้วพาผมขึ้นรถของมัน
“ เพ้อหาแฟนเหรอ …… ทำไมไม่กลับไปหาเค้าล่ะ ” มึงน่าจะเลือกถามให้ถูกเวลานะ เวลานี้กูง่วงมากเลยว่ะ
“ มึงรู้อะไรมาวะ ”
“ เลิกกับมันไม่ได้เหรอ ” ถามซะกูสร่างเลย
“ พากูไปส่งหอเหอะ กูเหนื่อยแล้ว ” จากนั้นมันก็เงียบไปครับ
ผมรู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่มันกำลังประคองผมขึ้นยืน ผมมองไปรอบๆ นี่ไม่ใช่หอกูนี่หว่า ว่าแต่มันหอใครวะ
“ ที่ไหนวะเนี่ย ”
“ หอ ” ดูแม่มตอน
“ เออ หอใครเล่า ”
“ หอกูไง เมาแบบนี้จะนอนคนเดียวทำไม นอนกับกูดีแล้ว มาเหอะ ” ผมปล่อยให้มันลากไปลากมาจนถึงห้อง จากนั้นมันก็ให้ผมนอนลงครับ
ผมนอนขลุกไปมาจนเริ่มรู้สึกว่าหนาวๆ และเย็นที่หน้าอก พอผมลืมตาขึ้นก็เห็นไอพานกำลังแก้ผ้าของผมออก ส่วนมันก็กำลังยุ่งๆกับหน้าอกของผมอยู่
“ ทำเชี้ยอะไรวะพาน ”
“ ทำให้มึงลืมดิษไง ” มันๆค่อยเล้าโลมผมช้า จนผมรู้สึกเคลิ้มครับ อย่างที่รู้กันว่าผมจะยิ่งสติหลุดง่ายไปอีก ตอนที่กำลังเมา
“ จะทำ ….. ยังไง ” มันเลื่อนขึ้นมาประกบปาก ตอนนี้เองที่ทำให้ผมรู้ว่า ไอนี่มันชำนาญขนาดไหน
ผมยอมให้มันลูบเนื้อตัว และนอนทับที่ตัว ผมยอมรับว่ามีอารมณ์ร่วมมากจริงๆ จนมาถึงตอนที่มันล้วงที่ก้นของผม ผมรีบขยับหนีทันที ผมเห็นไอพานทั้งเนื้อทั้งตัวเลยครับ ….. พ่อมึงรักมึงมากจริงๆนะเนี่ย ให้มามากมายก่ายกอง เหอะๆ
“ เป็นอะไรไปล่ะ ”
“ ไม่เอาว่ะพาน กูทำไม่ได้ ” ไอพานหัวเราะในลำคอ
“ น้องชายมึงไม่ได้พูดแบบนั้นนะ ”
“ พอ น้องชายกูไม่ใช่กูเว้ย มันโด่ไวก็เรื่องของมัน ” ผมเริ่มขยับไปหาผ้าห่มมาคลุมตัว แต่ไอพานจับเอาไว้
“ ไม่สะดวกใจ ถ้าจะโดนสอดใส่ปะ ”
“ อะไรนะ ”
“ กูรู้ว่า มึงเป็นฝ่ายรับดิษใช่ไหม ….. นานแล้วใช่ไหมที่ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย ” โห มันพูดอะไรของมันเนี่ย
“เอาสิ ….. กูยอมก็ได้ ถ้าทำให้มึงมีความสุข ” มันล้มตัวลงนอนข้างๆผม ไม่อยากบอกเลยว่า ร่างกายของมันดูดีมาก ทำให้รู้สึกอยากมีอะไรกับมันจริงๆ แต่ทันใดนั้นผมก็เกิดความคิดนึงขึ้นมา
“ ถ้าทำแบบนี้ ทุกอย่างที่คนนินทา ก็จะเป็นความจริงสิวะพาน ….. ขอบใจมึงมากนะ ”
“ พูดอะไรออกมา กูให้มึงทำ ก็ยังไม่พออีกเหรอ ” ไอพานถามกลับมา ผมลุกขึ้นหาเสื้อผ้า โกยๆมาแล้วมองหาห้องน้ำของมัน
“ ไม่ว่ะ ไอดิษพูดแบบนี้กับกู เพื่อให้กูมาจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง มันไม่ได้เลิกกับกู ….. เพราะงั้น ถ้ามึงกำลังจะคิดจริงจัง มึงก็เลิกคิดกับกูด้วย” ผมเดินเข้าห้องน้ำ โดยที่ใจยังเต้นแรงไม่หาย วันนี้มันวันอะไรกันนะ ผมทั้งทะเลาะกับวากดิษ ทะเลาะกับพี่กริช ไหนจะเกือบได้เป็นผัวไอพานด้วย เฮ้อ หวังว่าไอพานจะหยุดแค่นี้ เพราะพรุ่งนี้ผมต้องทวงหัวใจของไอดิษคืน
******************************************************************
ขอบคุณที่มารอกันนะครับ แล้วก็เรื่องสารบัญที่มาทำให้ผม พรุ่งนี้ค่อยมาจัดการนะคร้าบ ขอบคุณทุกคนครับผม :กอด1:
-
น้องคิมอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ. อ่านแล้วสงสารน้องดิษจัง :mew2: :mew2:
-
เวลาปกติคิมก็ดูเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่น่ะ มากๆด้วย มีเหตุมีผลตลอด
แต่บางครั้งเวลาที่โมโห มักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ขาดสติไปบ้าง (ถึงกับลืมไปเลยว่าทำอะไรไปบ้าง ตอนออกจากโรงพยาบาลแล้วไปกับพาน) ยิ่งได้เหล้าเป็นตัวเร่งน่ะ .....ยังดีที่สติมันกลับมาได้ทันเวลา
....คนที่เจอคิมร้ายใส่แบบนี้บ่อยๆเราว่ามันก็คงมีบ้างที่ท้อและเหนื่อย
....หวังว่าดิษจะรักคิมและเข้าใจคิมมากพอ และหวังว่าคิมจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ทันทุกครั้ง เพราะชอบเห็นคนรักกันนานๆๆๆๆ ^^
-
คุณคิม เวลาที่คุณโกรธคุณจะปึงปังไม่ฟังใคร
ชอบหนีไปที่อื่นคนเดียว ชอบปิดโทรศัพย์
เข้าใจว่าโกรธอยากจะอยู่คนเดียว จัดการกับอารมณ์ของตัวเองก่อน
แต่จะขอแนะหน่อยนะว่ามันไม่แฟร์ต่อคนอื่นที่ห่วงคุณ
ยิ่งตอนนี้คุณไม่ใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือยแล้ว
ทั้งภาระและคนที่ห่วง คนที่รักคุณ คนที่ต้องอาศัยคุณมีมากขึ้น
สูตรชีวิตคู่อย่างหนึ่งที่เคยได้ยินมาคือยามที่ทะเลาะกันนั้น
ห้ามขาดการปึงปังออกจากบ้าน
จะทะเลาะกันยังไงก็ห้ามออกจากบ้าน ห้ามบอกเลิก
ไม่อยากพุดกันก็แยกห้องกันอยู่จนกว่าจะเย็นพอที่จะคุยกันใหม่ได้อีก
ช่วงที่อารมณ์ไม่ดีก็อย่ากวนกัน อย่าทู่ซี้คุยกันโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่พร้อม
ช่วงที่อารมณ์เย็นแล้วก็ต้องมาคุยกัน อย่าเก็บเงียบเพราะว่าได้ดอกเบี้ยความขุ่นข้องหมองใจตรงนี้มันไม่ดี
ชีวิตคนมันสั้นและไม่แน่นอน อย่าจากกันโดยที่ยังโกรธกันอยู่
คุณคงไม่อยากให้คำสุดท้ายที่พูดกับคนที่รักมาจากความโกรธใช่ไหม?
สูตรนี้ใช้ได้กับทุกคู่ทุกแบบ
เข้าเรื่องบันทึก พานนี่ desparate มากๆเลยที่จะได้คุณคิมมาเป็นแฟน
ชวนระทึกขวัญมากๆคือกลัวว่าคุณคิมจะไปตามน้ำดีที่รู้สึกตัวทัน
พึ้นฐานความรักที่ดีและมั่นคงก็ช่วยได้ตรงนี้นะ
อดคิดถึงคุณดิษไม่ได้ว่า 24 ชั่วโมงนั้นก็คงเหมือนนรกดีๆนี่เอง
อันใหม่นะคะ
หน้าที่ 41 วรรคที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18082.msg2978054#msg2978054)
-
มาถึงตอนนี้อยากจะเกลียดน้องคิมจริงๆนิสัยไม่ดีเลย
ถึงจะเป็นผู้ชายก็ตามเหอะ เมาแล้วปล่อยเนื้อปล่อยตัว
ถึงจะยังไม่มีอะไรกันก็ตามแต่ก็คงคล้อยตามกันไปเยอะนะ
ว๊ากดิษน่าสงสารมากๆ ป่วยทั้งกายป่วยทั้งใจ
แฟนก็ไม่รักดี นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆจะเอาไม้เพ่นหัวให้อีกคน
รวมทั้งจะกระทืบไอ่พานอีก ฐานที่คิดไม่ซื่อกับน้องคิม(ยอมให้น้องคิมใส่)
หวังแย่งน้องคิมจากว๊ากดิษ เฮ้อ คิมเอ้ยเกือบจะได้เป็นวันทองแล้วน้องเอ้ย
:z6: :z6: :z6:
ปล, 1, รักแล้วรักเลยและให้รักกับว๊ากดิษตลอดไป
2, ดูแลสุขภาพด้วยทั้งสองคน
-
เกือบสายไปแล้ว 555555 ยังดีที่รอดมาอย่างหวุดหวิด
-
ยังดีที่พานยอมปล่อย
เพราะถ้าพานยังดื้อดึงกว่านี้
รับรองคิมไม่รอดหรอก ไม่ว่าจะรับหรือรุก
มาต่อเร็วๆ นะ
พี่อยากรู้ว่าคิมเคลียร์ความรู้สึกของคิม
ที่มีต่อพาน ว่าตกลงแล้วมันคืออะไร
แบบไหน และปริมาณเท่าไร
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
ปล.ปวดใจ
-
ไม่อยากให้กินเหล้าอีก :mew2: ขอได้ไหมครับ
-
น้องคิมโดนเยอะเลยจากคนใกล้ชิด
ดูทุกคนเป็นหูเป็นตาให้พี่วากดิษเหลือเกิน
ทำใจนะพี่ดิษมีแฟนเจ้าชู้เอ้ยไม่ใช่มีแฟนเฟรนลี่
เป็นกำลังใจให้คิมล่ะกันใครๆก็ว่าคิมไปแล้ว
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วใจหายแว๊บๆ ดีนะที่คิมรั้งสติมาได้
ไม่ชอบอิพี่พานเลย อยากกระทืบๆ แทนเฮีย พวกชอบทีเผลอ
...ช่วงนี้กลางวันร้อนมาก เพิ่งจะต้นเดือนมีนาคมแต่ร้อนมากๆ
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคิมกับเฮียดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ คงมาบ่ายๆนี้ :mew1: :mew1: :mew1:
-
คิมดื้อกว่าที่คิด :m16:
-
อะไรๆก็ทำไปหมดแล้ว ทั้งกอด..ทับ..จูบ..ไซร้
เหอ..เหอ
เหลือก็แค่ยังไปไม่สุด ไม่ถึงฝั่ง..เท่านั้นเอง
แค่นี้ล่ะ..ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว
ขอให้ทนสุดๆ นะ..วาก
-
ดีแล้วที่พี่คิม ไม่นอกใจพี่ดิษ รักเดียวใจเดียวเยี่ยมที่สุดพี่คิม
-
เกือบเอวังแล้วไหมล่ะคิม
บททดสอบชีวิตช่วงนี้โหดน่าดู
-
มาอ่านอีกรอบพอดีว่ามะวานอ่านผ่านๆรีบๆ
มาวันนี้อารมย์ร่วมมาเต็ม :fire: :m31:
จี๊ดดดค่ะจี๊ดดดด
อิพี่พานนี่นิสัยไม่ดีแต่แรกล่ะนะตั้งแต่ซ้อมคิมล่ะ
แล้วยังจะมายุ่งกะคนมีแฟนแล้วอีกแฟนเขาก็คนรู้จักเป็นพี่เป็นเพื่อนกันอีกเรียกแทงข้างหลังได้ไหม
คิมแล้วแต่พี่ดิษล่ะกันเขารักของเขานิ แต่อยู่ใกล้ใครทำดีด้วยหน่อยไม่ได้เลย
พี่ดิษก็รีบรักษาตัวจะได้ออกจากรพ.สักทีฟิตหุ่นให้หล่อล่ำกว่าอิพี่พานไปโล้ดสาวแท้สาวเทียมเห็นเป็นน้ำลายไหลดูซิ
หมั่นไส้เคม งอลแทนพี่ดิษหนึ่งนาที
:L2: :L2: :L2:
-
ถ้าจะนอกใจจริง เขาไม่คิดถึงอีกคนหรอก เพียงแต่คิมไม่ได้เด็ดขาดเท่านั้น
คนหน้าตาดีและด้วยลักษณะนิสัยใครก็อยากอยู่ใกล้ แต่ยังไงเฮียก็เป็นพระเอก :o8:
-
เฮ้ออออออ.....อ่านแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
สงสารพี่ดิษจัง สู้สู้นะพี่ดิษ ต่อไปต้องดูแลตัวเองดีๆ ห้แข็งแรงไวๆ จะได้มีแรงสู้.....นะพี่
ให้กำลังใจพี่ดิษสุดๆ
:3123: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เกือบไปแล้ว :mew2: :mew2: :mew2:
-
ใจลึกๆของคมคงเหงาที่ดิษ/ม่/ด้อยู่ใหล้และพานคงมีส่วนอะไรที่คล้ายดิษทำให้คิมเขวไปบ้าง แต่สุดท้ายก็รู้ว่ายังไงก็ไม่ใช่ดิษอยู่ดี เรื่องคนอื่นไม่เข้าใจคอมน่ะเพราะเราแสดงแบบนั้นออกมาเองว่าเขาไม่ได้หรอก ขอแค่คิมลดความใจร้อนลงอะไรคงดีขึ้น
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ขอบคุณครับ กว่าจะตามมาทัน เกือบถอดใจ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ น้องคิม และน้องดิษ
-
คิมเช็คด่วน มีคลิปหลุดหน้าคล้าย ต่อ ฮอร์โมน...เพราะต่อหล่อและน่ารักเหมือนคิม
เกี่ยวไหม 55
-
ผมมารอพี่ผมครับ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
:z13:
:z13:
:z13:
ปล.คิดถึงนะน้องคิม&พี่ดิษ
-
ไม่อยากให้คิมกินเหล้าเลย
อ่านแล้วลุ้นมากตอนนี้
ในที่สุดคิมก็มีคำตอบให้กับตัวเอง
ดูแลรักษาสุขภาพกันดีๆนะ
รอเสมอ
คิมดิษ ดิษคิม
-
ผมมารอพี่ ได้ไหมครับ :mew6:
-
ดีนะที่ห้ามใจทัน. พานก็ยังดีที่ไม่ฉวยโอกาสทำเกินเลย(คือหมายถึงข่มขืนน่ั). ไม่งั้นสงสารดิษตายเลย.
-
น้องมารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ :mew1:
-
มารอน้องคิมจ้า
:L2:
-
มาแวะรอครับ เข้าใจช่วงที่หายไปนานๆ เลย แต่นี่ก็วันที่ 9 แล้วนะครับ
-
สนุกอ่ะ อยากอ่านอีกเรื่อยๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมถ้าว่างแล้วมาต่อนะครับ กำลังสนุกอ่ะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ผมมารอพี่ผมนะคราฟฟฟฟฟ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอเฮียกับคิม แม้ต้องออกไปจัดอบรม สัมนาต่างจังหวัด ก็แอบเข้ามาส่อง
-
น้องคิมมมมัยใจร้อนจังเลย
-
หายไปนาน เป็นห่วง ไม่รู้ไปเผลอใจอีกไหม สองสัปดาห์แล้วครับ
-
รอพี่คิมครับ
-
14วันแล้ว นานจังครับ
-
รอมาต่อครับ ลุ้น
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:mew2: ช่วงนี้มีภารกิจเยอะครับ อาจจะมีงานใหญ่คือติดยาวเดือนหน้า ทำให้อาจจะต้องพักการพิมพ์บันทึกครับ งื้อ
หลังจากพิมพ์บันทึกช่วงนี้จบ อาจจะต้องเก็บไปไว้ที่บอร์ดที่โพสต์จนจบนะครับ เพราะอาจจะติดภารกิจของจริง ช่วงที่ไม่สามารถมาพิมพ์บันทึกได้ ก็อาจจะเอาใบแทรกมาให้ได้อ่านกันนะครับ
ความจริงวันนี้ กะจะนั่งพิมพ์บันทึกแหละ แต่งานมาเข้าตอนบ่ายกว่าๆ นี่ยังปั่นอยู่เลยครับ เฮ้อออ
วากบ้าฝากมาสวัสดีด้วยนะครับ อยู่ดีมีแรงอยู่ครับ ไม่เจ็บไม่ไข้ กัดกันนิสสสหน่อย คึคึคึคึ
แวะมาสวัสดียามดึก ส่งคนอ่านที่หลงมาเข้านอนนะครับ แฮะๆๆ ไม่อยากให้คนอ่านรอเลยอะ งื้ออ
ขอบคุณทุกคนนะคร้าบบ
-
มาแปปเดียวเองหรือครับพี่
-
ยังไงก็ยังอยู่เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะสู้ สู้ :mew1:
-
ว่างเม่่อไหร่ก็มาครับรอเสมอ
-
ครับ หลับฝันดีนะครับทั้งสองคน
ดูแลสุขภาพนะครับ
:mew1:
-
มาบอกกล่าว แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วครับ รักษาสุขภาพกันทั้งสองคนนะครับ
-
จะรอน่ะคะ คงคิดถึงแย่เลย
-
รอได้เสมอจ้าน้องคิม
ฝากทักทายดิษด้วยเน้อ
ขอให้ผ่านทุกเรื่องใหญ่เล็ก
ไปได้ด้วยดีนะทั้งคิมทั้งดิษเลยนะ
-
ทำงานมีวันหยุดบ้างป่าวนะน้องคิมพี่ดิษ
รักษาสุขภาพกันด้วยเน้อ
คิดถึงๆทั้งคู่เลย
:กอด1: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
รอได้คะ
ดูแลกันดีๆนะ
อย่าทำงานจนลืมรักษาสุขภาพนะคะ
รักนะ น้องคิม&พี่ดิษ
-
รอได้ค่ะ หน้าที่การงานสำคัญกว่า ค่อยว่างแล้วมาต่อก็ได้ค่ะ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ทั้งคิมและพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ขอบคุณ และรักษาสุขภาพทั้งสองคนนะ
+1
-
แง...อิพี่พานขาดตอนเลย :serius2:
งานเยอะ แต่ก็ขอให้พักผ่อนเต็มเวลากันด้วยนะครับทั้งคิมและเฮีย อย่าลืมออกกำลังกายกันด้วยนะ
ดีใจที่เฮียแข็งแรงดี หุ่นน่าจะกลับมาฟิตเหมือนนักกีฬาแล้ว :katai5:
-
ผมก้ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย เริ่มเรียนหนักขึ้น แต่ก้ยังคถ.พี่คิมอยู่เสมอคร้าบบบ
ยังคงความสนุกไว้ได้ดีจริงๆ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
ไงก็สู้ๆนะครับพี่ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งพวกเราไปไหนครับ:) o13
-
o13 o13 o13
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
รอนะครับ ไม่ต้องย้ายหรอกยังไงก็รอ :katai2-1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มาเป็นระยะๆให้หายคืดถึงเน้อ.
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบบบบบบบบ
-
แอบพิมพ์เมื่อเช้าตอนรอประชุม คึคึคึคึ เอามาลงให้ก่อนนะครับผม
************************************************************
ใบแทรก วากบ้าผู้น่าสงสาร
เมื่อสามสี่วันที่ผ่านมา วากบ้าไม่ยอมพูดกับผม หนีไปนอนแยกห้องด้วย ผมถามก็ตอบมั่งไม่ตอบมั่ง ผมจะไปนอนด้วยก็บอกว่าไม่เอาอยากนอนคนเดียว ไม่รู้เป็นอะไรของมันครับ
ความจริงจะว่าไปช่วงที่ผ่านมานี้ ตั้งแต่รับภาระงานหนักขึ้น ผมไม่ค่อยได้มีวันหยุดกับเค้าหรอกครับ ส่วนใหญ่ถึงจะหยุดก็จะเอางานค้างเก่าๆของหัวหน้าคนก่อนๆมาปรับมาแก้ บางวันเสร็จงานกลับมาผมง่วงนอนหลับไปเลย ตื่นมาอีกทีทุ่มสองทุ่ม และวันนี้ก็เช่นเคยครับ
“ อ้าวแม่ มาหาทำไมไม่โทรบอกผมล่ะ ” แต่วันนี้แปลกไปตรงที่แม่ของผมมานั่งอยู่กับวากบ้าครับ
“ บอกข้าวกล้องแล้วลูก ” ไอตัวแสบมันนั่งยักคิ้วใส่ผมด้วยอะ
“ แล้ว ..... ” กำลังจะอ้าปากถามไอวากบ้าครับ
“ คิมลูก นอนเย็นๆแบบนี้ไม่ดีนะลูก ”
“ คืองี้แม่ ..... ” กำลังจะอ้าปากอีกรอบ
“ คิมนอนดึกครับแม่ วันศุกร์วันเสาร์ก็ไม่เว้น ไม่พักผ่อน ...... เอาแต่ดูหนัง ” เฮ้ยๆๆ
“ ยังติดหนังอยู่อีกเหรอ ” ถามถูกแล้วแม่ ไม่ใช่เด็กมหาลัยแล้วนะเว้ย (สมัยมหาลัยติดหนังครับ ซีรีย์ด้วย คึคึ)
“ ใช่แม่ เนี่ย ” มันไม่พูดปล่าวครับ หยิบเอาซีดีหนังที่ผมซื้อไว้ดูตอนทำงานให้แม่ผมดู ปกติเวลาทำงาน อ่านหนังสือ ผมจะชอบเอาหนังมาเปิดคลอไปด้วย
“ โอ้โห ไม่ได้แล้วนะลูก วันนี้นอนแต่หัววันเลยนะ ” ผมมองดูนาฬิกา ...... นี่มันก็สองทุ่มแล้วนะ จะให้กลับไปนอนเลยหรือไงอะ
ผมแกล้งเอาหูทวนลม เดินแอบๆไปที่ห้องครัว ไปหาข้าวกินครับ
“ เฮ้ย !!!!! ” ขณะที่ผมกำลังเปิดดูอาหาร ไอวากบ้าก็กัดที่ซอกคอผม
“ หึหึ ”
“ เป็นหมาไงวะ ” พอโดนว่าเอา มันทำหน้ามุ่ยใส่ผม
“ ทั้งหมาทั้งวะเลยนะ .... ตั้งแต่ไม่โดนอย่างว่า รู้สึกจะพูดไม่เพราะ ”
“ เกี่ยวไรกับเรื่องอย่างว่าอีกล่ะ .... พอดีเลย เล่นอะไรเนี่ย ” วากบ้าทำตาปริบๆ น่ารักตายแหละ
“ เล่นอะไร กัดคอเนี่ยเหรอ ” ซื่ออีก
“ ที่บอกให้แม่มาอะ ”
“ ก็ ..... พี่ไม่รู้สิ บอกพี่ว่าอยากมาเยี่ยม พี่บอกว่าคิมกำลังยุ่งเรื่องงาน มาก็เจอแต่พี่ แต่ท่านก็มาอะนะ ” แสดงว่าเมื่อกี้พูดเล่นกันครับ ผมก็นึกว่ามันรู้แล้วไม่บอกผมก่อน ทำให้แม่มาเห็นนิสัยผีดูดเลือดของผม
“ แล้วไป ” ผมหันไปหากับข้าวต่อ
“ ตื่นเอาป่านนี้จะมีข้าวกินได้ยังไง ” วากบ้าพูดครับ
“ อ้าว งั้นดิษกินอะไรล่ะ ” วากบ้าชี้ไปที่ไข่เจียว ..... ตอนนี้ผมชักรู้สึกแปลกๆแล้วสิครับ
“ ทำไม .... ไม่ปลุกเราล่ะ จะได้ตื่นมาทำให้ไง ”
“ พี่ชินแล้ว คิมเป็นแบบนี้มาตั้งเดือนนึงแล้วนะ ไม่รู้ตัวเหรอ ..... พี่กินไข่จนมันใหญ่โตแล้ว ” นั่นๆๆ
“ ทะลึ่ง ”
“ หมายถึงนี่หรอก คิดอะไรน่ะ ทะลึ่ง ” มันเบ่งกล้ามแขนให้ผมดู กูก็คิดว่าไอนั่น คึคึคึคึ
แม่ผมเดินเข้ามาพอดีครับ เลยให้ผมไปนั่งเล่นกับวากดิษ ท่านทำกับข้าวให้กิน ไม่ถึงสิบนาที แม่ก็ผัดผักมาให้ผมหนึ่งจาน
“ เอาอะไรเพิ่มไหมลูก ”
“ ไม่หรอกครับแม่ ” ท่านนั่งยิ้มๆแล้วก็เดินไปดูทีวีอีกมุมนึง ลืมบอกไปว่าแม่มาเยี่ยมผมที่บ้านของวากบ้าน่ะครับ ไม่ใช่ที่หอพักหอนั้นแล้ว (แต่ผมก็ยังไปเก็บค่าน้ำไฟกับดูแลอยู่)
“ ดิษ ”
“ หืม ”
“ ช่วงนี้เราทำตัวแปลกไปมากไหม ” วากบ้านั่งคิดครับ
“ ถามว่ามากไหม คิมก็เคยเป็นนะ ตอนที่เรียนเนติ แต่ช่วงหลังพี่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำงานหนักกว่าคนอื่น ”
“ ขอโทษนะ บางทีเราน่าจะคิดถึงคนใกล้ตัวบ้าง ...... จะเบาลงนะ ” ผมบอกวากบ้า จากนั้นก็กินข้าวจนหมด แล้วไปนั่งทำงานต่ออีกนิดหน่อยครับ
หลังจากผ่านมา ผมก็เบาลงครับ แต่อดแปลกใจที่แม่มาหาไม่ได้ หลังจากแม่กลับไปผมก็เลยโทรถามแม่ไปอีกครั้ง
“ อ๋อ เดิมทีแม่ไม่อยากเล่า กลัวคิมไปงอนพี่เค้า ”
“ โหแม่ งอนน่ะ มากไปปล่าว ” แม่ผมหัวเราะคิกคักๆ
“ ปลายเดือนที่แล้ว ดิษโทรมาหาพ่อบ่อยๆ บอกว่าคิมทำนู่นทำนี่ ไม่ได้เบิกค่าน้ำมัน ออกเงินค่านู่นค่านี่เอง สั่งให้เบิกก็ไม่เบิก ทำงานเยอะไม่ค่อยกินข้าว ” โหๆ นี่มันฟ้องชัดๆเลยนี่หว่า
“ พ่อก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง แต่ซักสี่วันก่อน ดิษเหมือนจะป่วย บอกพ่อกับแม่ว่าต้องไปฉีดวัคซีน กลัวคิมจะติดไข้ก็เลยแยกห้อง กลัวคิมเป็นห่วง กลัวคิมรำคาญ เค้าว่าอย่างนั้นนะ ” ผมเหงื่อแตกเลยครับ รีบหันไปมองหาวากบ้าที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ คิมลูก ...... ถึงดิษกับคิมจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะแสดงความรักกันไม่ได้นะลูก ”
“ ขอบคุณครับแม่ ” พอวางสาย ผมเหมือนช็อตไปอีก เพราะถ้าย้อนกลับไปซักสองวันก่อน ผมจะเห็นไอวากบ้าเดินโฉบมาแถวๆห้องนอนบ่อยๆ ผมก็ไม่ได้ติดใจถามอะไรเลย ทำไมนับวันผมยิ่งทำตัวแย่ลงวะเนี่ย
ผมแอบเดินไปด้านหลังของมัน ไม่ให้มันรู้ตัว สิ่งที่เห็นคือ แม้ว่าตัวจะอยู่หน้าทีวี แต่มันแอบมองไปทางเก้าอี้ของผมตลอดเลย
“ ดิษ ”
“ อ้าว ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ พี่นึกว่า ..... ”
“ ต่อไป อย่าทำอีกนะเว้ย ” วากบ้านั่งนิ่ง แล้วดึงผมปลิวข้ามโซฟามาใกล้ๆกับมัน
“ แม่เล่าให้ฟังเหรอ ”
“ อืม ...... เราพูดกันน้อยไปไหมอะ ” วากบ้ายิ้มครับ
“ แต่รักมากก็แล้วกัน ” ฮึ่ยยยยย ขนลุกๆ
“ เรา ..... ก็ด้วยนะ ”
*******************************************************************
แฮ่ วันหยุดสองสามวันนี้ ขอไปรอฟังคำสั่งจากหุ้นส่วนก่อนนะครับ ว่าต้องไปออกบ้านนอกหรือปล่าว งานที่ผมบอกไว้เมื่อคราวก่อนก็คืออาจต้องไปบ้านนอก ที่บอกบ้านนอกไม่ได้ดูถูกนะครับ แต่เป็นนิยามที่น่าจะสื่อให้คนอ่านเข้าใจว่าท้องที่เป็นยังไง จบกฎหมายยังไม่วายออกพื้นที่แหละ งื้อออ
คิดถึงทุกคนนะครับ :mew1:
-
มีอะไรก็พูดกันเยอะๆก็ดีนะน้องคิม
ออกพื้นที่สู้ๆนะ
-
:L2:
:L2:
:L2:
-
เคยอ่านหนังสือ เรื่องหนึ่ง คนรักพูดให้กันฟังว่า
ไม่ว่าอีกหลายปีต่อจากนี้ หน้าตาคุณจะเปลี่ยนไปยังไงก็ตาม ผมก็ยังจะรักคุณถ้าสิ่งที่ทำให้ผมรักคุณมันยังคงมีอยู่ในตัวคุณเหมือนเดิม
ดิษคิม :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงเหมือนกันว่างก็เข้ามาอัพนะ :katai4:
-
คิมน่ะดื้อรู้ตัวไหมครับ
-
ดีนะที่ครั้งนี้แม่คิมมาช่วยประสานได้ทัน
อยู่ด้วยกันนาน ๆ บางทีก็ชินจนละเลยแบบไม่รู้ตัว
รู้อย่างนี้แล้วอย่าปล่อยให้คนรักเหงาอีกนะน้องคิม
-
55555 เข้าใจพี่คิม แต่พี่ดิษน่าสงสารจริงๆนะ
พี่คิมจัดชุดใหญ่ให้พี่ดิษหน่อยสิ
-
แง...แสดงว่าคิมกับเฮียไม่ค่อยจะมีกิจกรรมกันเลย วันหยุดก็ไม่ได้หยุดถ้าป็นราชการรับไปสองขั้น
เติมรักให้เต็มรส...ขอหวานๆ บ้างจิ
-
คิมอย่าทำงานหรือเห็นใจคนอื่นๆ
จนทำให้หลงลืมดิษไปชั่วขณะนะ
มันอาจจะเกิดการสะสมตะกอนความรู้สึกได้
แสดงความรักกับดิษให้สำลักไปเลยนะ
-
5555มาให้หายคถ.ด้วยแฮะ55 คู่พี่นี่น่ารักกันจริงนะครับ :really2:
-
ขอบคุณครับ พอจะหายคิดถึงมานิดนึง รักษาสุขภาพกันทั้ง 2 คนนะครับ
-
คบกันมาก็หลายปีทำไมน้องคิมพี่ดิษยังทำเหมือนเกรงใจกันอยู่ล่ะ
จำคำของอาม่าไม่ได้แล้วเหรอ
การทำงานอย่างทุ่มเทมันก็ดีอ่ะนะแต่ก็ต้องบริหารเวลาให้ชีวิตส่วนอื่นด้วยน๊า
งานหลวงอย่าได้ขาดงานรักพี่ดิษอย่าให้พร่อง :hao6:
พูดหวานๆไม่ได้สกินชิพบ่อยๆก็ได้เนอะพี่ดิษเด่วส่งผ่านเอง :mew4:
ขอเดาว่าพี่ดิษน้องคิมน่าจะคบกันมา7-8ปีล่ะมั้งเขียนบันทึกมาจะ4-5ปีล่ะ
คนอ่านยังไม่ได้อ่านตอนหวานๆเลยวุ้ย :pigha2:
รอต่อปาย...รักษาสุขภาพด้วยนะพี่ดิษน้องคิม :L2:
-
เหนื่อยแทนจร้า
รู้สึกว่าเราจะอยู่อย่างสบายเกินไปหรือเปล่า
เป็นกำลังใจให้นะ
รักคิมดิษนะจ๊ะ
:L2: :mew1:
-
หวานกันบ้าง งอนกันบ้าง
ก็เป็นสีสันนะงับ
:mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มีอะไรให้คุยกันแสดงความรักออกมาบ้าง o13
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ วันนี้เหนื่อยมากเลยครับ คงรอไม่ถึง5ทุ่มนะครับ :mew1: :hao7:
-
เข้ามาเชียร์ให้ทานข้าวเย็นด้วยกัน แต่คืนวานนี้น่าจะดูบอลด้วยกัน
-
อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับ
-
:L2:
น้องคิมงานไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตเพราะฉะนั้นไม่ต้องเอาเวลาทั้งหมดของเรา
ไปทุ่มเทกันมันมากนัก แบ่งเวลาชีวิตดีๆ
รักและดูแลกันดีๆ เวลาจะทำอะไรคิดถึงคู่ชีวิตของเราเยอะๆ
ปล.1.มีอะไรคุยกันเยอะ
2.น้องคิมคนเก่งต้องจัดการได้ดีทั้งเรื่องงานและชีวิตคู่
3.พี่ดิษต้องรักษาและดูแลตัวเองดีๆนะ เพื่อที่มาช่วยน้องคิมดูแลตัวเองด้วย 5555:)
รักนะ
:mew3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ นี่จะห้าทุ่มครึ่งละ สงสัยวันนี้คงไม่มาละมั้ง :katai5:
-
คิมอย่ามัวแต่ทำงานจนลืมใส่ใจพี่ดิษนะ มีอะไรก็คุยกันเยอะๆ จะได้เข้าใจตรงกัน
-
คิม สู้สู้น๊า
อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย
ิคิดถึงคิมดิษเสมอ
รักษาสุขภาพดีดีนะสองหนุ่ม
รอ รอ รอเสมอ :กอด1:
-
ยังไงก็รักเธอคนเดียว คนเดียวที่รักทั้งหัวใจ
วันเวลาผ่านไป ฤดูเปลี่ยนฉันไม่เปลี่ยน รักเธออยู่อย่างนั้น
เธอคือความรักทุกฤดู คือฤดูรักที่ยาวนาน
เธอคือความผูกพันที่คอยผูกใจฉันอยู่ รักเธออยู่เหมือนเดิม....
มอบเพลงนี้ให้กับคิมและเฮีย
ตอนนี้กทม.ฝนตกหนักและนานมา มันคือฤดูร้อนป่าวอ่ะ :mew5:
-
ฝนตกหนัก ผมคิดถึงพี่ครับ
-
อย่าหายไปนานนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม :L2:
-
อ่านถึงตอนที่ 16 ไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยทีเดียว :hao7:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อ่านถึงตอนที่ 35 บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกนะสำหรับความรักของน้องคิมกับน้องดิษฐ์
คือมันมากกว่าคำว่ารัก มันมีอะไรหลายๆที่ทำให้น้องทั้งสองคนมีกันและกัน
ที่เห็นชัดเจนคือพัฒนาการของคิมมี่อ่ะ. คือแบบความรักของพี่ว้ากดิษฐ์ทำให้
คนแบบคิมเปลี่ยนมาได้ขนาดนี้ พี่ชอบนะเวลาที่คิมเล่าเรื่องตังแต่ตอนแรกๆ คิมเป็นตัวของตัวเอง
คิดอย่างไรก็เล่าอย่างนั้นจริงๆ ไม่ได้กลัวคนมองตัวเองไม่ดีเลยน้อง 5555 :laugh:
จนถึงตอนที่ 35 ซึ่งเป็นตอนที่คิมประสบอุบัติเหตุ คิมพัฒนาความคิด. ความรู้สึกไปมากๆๆ
เราทั้ง 2 คนเจออะไรมาเยอะ เรื่องราวมากมายที่คิดว่าทั้ง 2 คนจะไปไหวไหม
(ไม่ค่อยห่วงดิษฐ์อ่ะ รายนั้นเค้ามั่นคง 555)กลับเปลี่ยนเป็นว่าเธอทั้งคู่เข้มแข็ง
จนพี่ไม่นึกกลัวทุกปัญหาที่จะผ่านมาในชีวิตของเธอทั้งสองคนเหมือนที่อ่านในช่วงแรกๆอีกแล้ว
รักทั้งคู่มากๆๆๆ. รวมทั้งเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่น่ารักทุกคน
ตามลุ้นทุกคู่ 5555
บ่นแล้วขอรีบไปต่อให้จบก่อน. :hao7:
-
ยังมารอพี่ๆอะครับ
-
อ่านจบแล้ว
ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจเรื่องที่พี่ว้ากดิษฐ์ต้องเสียคุณพ่อไปด้วยนะคะ
พี่เชื่อว่าท่านไปสบายแล้วจริงๆ สิ่งที่ค้่างคาในความรู้สึกที่มีให้กับลูกชายนั้นท่านได้แสดงออกมาจนเข้าใจกันหมดสิ้นแล้ว
ขอให้ท่านไปสู่สุคตินะคะ
ยังลุ้นเชียร์ความรักของทุกคู่ โดยเฉพาะชีวิตประจำวันที่น่าตื่นเต้นของน้องคิมที่มีเข้ามาตลอด แหะๆ
น้องเป็นคนที่มีเสน่ห์มากจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่มีแต่คนมารัก
ชอบมากที่น้องคอยแก้ปัญหา ช่วยเหลือคนรอบตัว (ซึ่งมันเป็นกรรมพันธุ์ที่มาจากพ่อเนอะ :laugh:)
ถึงแม้ว่ามันจะนำพาปัญหามาตลอดแต่มันแสดงให้เห็นถึงน้ำใจที่น้องมีให้คนรักรอบๆตัว
รักน้องคิมและพี่ว้่ากดิษฐ์จัง :L2:
ระหว่างรอตอนต่อไปจะย้อนกลับไปอ่านของเดิมก่อนนะ บาย :bye2:
-
เข้ามาคิดถึงในวันหยุด...เงินเดือนออกแล้วแต่ก็ไม่ได้ไปไหนเลย เพื่อนชวนไปเดินเล่นที่ตลาดจตุจักร แต่ก็ปฏิเสธ แอบแว็ปไปเล่นเน็ตที่กระทรวง
ไม่รู้คิมกับเฮียได้มาเดินเล่นซื้อของบ้างรึเปล่านะ มีของให้ไปตกแต่งบ้านเยอะแยะ ต้นไม้ดอกไม้และสัตว์เลี้ยง
-
มารอพี่ดิษพี่คิมนะฮะ :mew1:
-
รอพี่สองคนครับ
-
11วันและ11คืนแล้ว
คิดถึงมากอะ :mew2:
-
มารอใบแทรกของพี่คิมครับ
-
แวะมาบอกคิดถึงพี่ว๊ากดิษกะนุ้งคิม
:katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ 13วันละนะ :ling1: :ling3:
-
คิดถึงบันทึกเล่มนี้จัง
-
คิดถึงจัง :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เพิ่งได้กลับบ้านครับผม มีคิวออกงานอีก ท่านวากหงุดหงิดครับกำลังไปเจรจาอยู่ แฮะๆ เอาไว้รู้ผลแล้วจะบอกกัน ช่วงนี้งานไม่เยอะครับ ออกแนวหงุดหงิดไม่ค่อยสบอารมณ์มากกว่า แต่ก็คิดถึงคนอ่านอยู่นะ ^^
มาต่อกันก่อนดีกว่า พรุ่งนี้จะไปทำบุญครับ แล้วจะเอาใบแทรกมาฝากอีกเน้อ
*******************************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 3
คืนนั้นไม่ได้ผ่านไปง่ายๆหรอกครับ พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นไอพานนั่งอยู่ปลายเตียง .... สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย หึหึ
“ เข้าไปทำอะไรในห้องน้ำตั้งนาน ” ดูมันถามดิ
“ ในห้องน้ำจะทำอะไรได้ ” ผมตอบมันครับ
“ แอบเอาร่างกายของพานไปจินตนาการหรือปล่าว ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ เข้าไปอ้วกกับล้างตัวเว้ย ” มันยิ้มๆครับ
“ เมื่อกี้ทนได้ยังไง ” มึงนี่ไม่ละความพยายามนะ เหอะๆๆ
“ จะให้ตอบไงดี ....... คือกูไม่ได้โดนทำแบบนั้นครั้งแรก ” ไอพานตาลุกวาวเลยครับ
“ จริงอะ เล่าให้ฟังบ้างดิ ” แม่งลุกพรวดเลยนะมึง
“ เดี๋ยวๆ มึงไม่รู้สึกผิดมั่งเลยหรือไงเนี่ย มึงเพิ่งข่มขืนกูนะ ” ไอพานหัวเราะ
“ ความมั่นใจของพาน ถูกคิมทำลายหมดสิ้น ไม่คิดทำอะไรอีกแล้ว ”
“ เหอะๆ กูทำลายความเป็นชายของมึงเหรอวะ ” ผมกับไอพานได้แต่มองหน้ากันครับ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนกับหัวเราะให้การกระทำโง่ๆของตัวเอง
จากนั้นไอพานเดินไปหยิบเบียร์ออกมาจากตู้เย็น ผมก็กินกับมันครับ ส่วนนึงผมไม่คิดว่ามันจะรุกเร้าผมอีกแล้ว (เป็นอะไรที่กล้ามาก ฮ่าๆๆ)
“ เล่าให้ฟังได้หรือยัง เรื่องที่เคยโดนปล้ำน่ะ ” ผมวางกระป๋องเบียร์ดังตู้ม ไอพานสะดุ้งนิดนึง
“ อย่าใช้ว่าโดนปล้ำเว้ย กูผู้ชายนะ ” ไอพานพิจารณาผมอย่างถี่ถ้วน แล้วก็หัวเราะร่าเลยครับ
“ ครับผู้ชายครับ ”
“ เออ ครั้งแรก กูเคยถูกผู้หญิงทำแบบนี้ ตอนนั้นกูมีอะไรกับเค้า ..... แล้วกูก็ถูกเข้าใจผิดว่าทำเค้าท้อง ” ใครนึกไม่ออกคงต้องกลับไปอ่านเอา เหตุเกิดตอนที่ผมพาพวกพี่ๆเพื่อนๆไปเที่ยวครั้งแรก ครั้งที่ไปเล่นโปโลน้ำกันอะครับ
“ ผู้หญิงนั่นโชคดีน่าดูนะ ” มันพูดไม่เหมาะกับตัวเลยครับ อิจฉาผู้หญิงอีกมึง
“ โชคดีของเค้ามากกว่า ..... ครั้งที่สองก็รุ่นพี่ ตอนกูไปนอนด้วย ” พี่โจแหละครับ แต่ผมไม่บอกชื่อกับมันหรอก
“ ได้กันไหม ” แต่ละคำถาม
“ ไม่ได้ เพราะ ...... แฟนกูอยู่ด้วย ”
“ แฟนนี่ใคร ” มันยังถามต่ออีกครับ ผมยกเบียร์จิบๆก่อนเอ่ยปาก
“ ดิษ ” ไอพานถอนหายใจอีกเฮือก
“ ครั้งที่สาม กับเพื่อน ตอนนั้นกูพามันเลี้ยงปลอบใจเรื่องชีวิตครอบครัวของมัน แล้วไปนอนที่โรงแรม ” ไอแบงค์ครับ นี่ผมก็ไม่บอกชื่อกับมัน
“ ได้ ..... ”
“ ไม่ได้เว้ย มันเห็นรูปกูกับดิษก่อน ” ก่อนมันจะถามคำถามน่าอายออกมา ผมรีบชิงตอบก่อนครับ คึคึ
“ ดิษนี่เฮี้ยนชิบหายเลย ”
“ คนนะเว้ย ” ผมคุยเล่นกับมันเรื่องตัวเองไปเรื่อยครับ จนเริ่มง่วงเลยล้มตัวลงนอน
“ คิม ..... มึงไม่โกรธคนพวกนั้นเลยเหรอ ”
“ รวมถึงมึงด้วยใช่มะ ” ตอนนั้นปิดไฟแล้วครับ ไม่เห็นว่าหน้าตามันเป็นยังไง
“ รวมด้วยก็ได้ ”
“ กูมองว่า ถ้าเค้าไม่รักกู คงไม่ทำแบบนั้นกับกู ..... มึงโกรธคนที่รักมึงลงเหรอ ” ไอพานเงียบไปเลยครับ ผมแอบกลัวเหมือนกันนะครับ เพราะจากหุ่นแล้ว ถ้ามันจับผมทำเมียคงไม่ยาก ถึงจะต้องออกแรงหน่อยก็เหอะ แต่มันเงียบไปแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ ผมจะได้นอนซักที ...... ไอวากข้าวกล้อง มึงต้องรอและเชื่อใจกูนะเว้ย
รุ่งเช้า ไอพานต้องพาผมไปเอารถของผมที่ร้านพี่สิง แล้วก็แยกกันครับ ผมกลับมาที่หอพักเพราะต้องเตรียมตัวไปทำงาน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงหลังจากที่ผมหายไปทั้งคืนพร้อมกับไอพาน
ผมแต่งตัวเรียบร้อยก็รีบไปทำงานครับ พอถึงที่ทำงานก็เจอพวกที่คุ้นเคยยืนกอดอกรออยู่แล้วครับ
“ มาหาใครวะ ” มีไอโต้ง ยัยนัท กับไอวาฬครับ
“ จะถามทำไม ..... มีเวลาคุยไหม ” ไม่มีก็ต้องมีแหละครับ เพราะไอสามคนนี้มาหาผม อาจจะเพราะเข้าใจผมมากกว่าคนอื่นๆ
“ มาดิ นั่งคุยกัน ”
พอนั่งเรียบร้อย ผมก็เริ่มเล่าเรื่องหลายๆเรื่องให้พวกมันฟัง ต้องใช้เวลาหน่อยครับ เพราะเราไม่เจอกันนานแล้ว
“ ตายเลยอีคิมบ้า ”
“ ด่ากูทำไมเนี่ย ” ยัยนัทมันด่าผมครับ
“ ชั้นกะจะมาสมัครทำงานใหม่น่ะสิ แล้วแกก็ไปทะเลาะกับผู้จัดการ ชั้นจะทำยังไง ” ห่วงกูจังเลยนะ ฮึ่มม
“ พอๆ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะ คิมนายนอกใจพี่ดิษจริงๆเหรอ ” ไอโต้งสวมบทคนเอาจริงเอาจังมากครับวันนี้
“ กูมั่นใจว่ากูไม่ได้นอกใจอะ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ”
“ ก็ ....... ไปง้อพี่เค้าสิ ” ยัยนัทพูดขึ้นครับ
“ สภาพนี้อะนะ ” ผมตอบกลับ
“ แต่เราว่าเลอะเทอะทั้งคู่นั่นแหละ ”
“ อะไรของมึงวาฬ ” ผมสามคนหันไปมองหน้าไอวาฬหนุ่มหล่อตัวเล็กของเรา
“ มันไม่ใช่เรื่องเลยน่ะ คิมโกรธอะไรพี่ดิษ ”
“ แฟนมึงด่ามึงว่านอกใจ เป็นมึงคิดยังไง ”
“ แล้วคิมเป็นคนยังไงล่ะ ลองนึกซิ ” พูดไปพูดมาไอนี่ท่าทางจะเข้าข้างวากบ้าครับ ผมนี่ลุกเดินไปหามันเลย
“ ถ้าจะไม่ช่วยก็กลับไปเลยไป ”
“ เหอะ โมโหง่ายเป็นเด็กวัยรุ่นเลย ” ไอนี่มันฝึกความกล้ามาจากไหนวะ ปกติมันไม่กล้ากับผมเลยครับ
“ จะให้กูโทษตัวเองให้ได้ใช่ปะ เออกูสำส่อนพอใจยัง ”
“ อีคิม แกจะบ้าเหรอ ” ยัยนัทนี่ก็เรียกกูอีทั้งวันนะ
“ นี่ ทุกคนพอเถอะ คิมลำบากใจนะ ” จู่ๆก็มีพระเอกโผล่มา .... ไอพานครับ
“ ใครอะ ..... หล่อ ” ยัยนัทหางชี้ละครับ
“ อะ .... แฮ่มมมมม ” เหอะๆๆ เสียงไอโต้งครับ
“ คนนี้แน่เลย ” ไอวาฬเอียงตัวไปกระซิบให้ไอสองคนนั้นฟัง แต่ตั้งใจให้ผมได้ยินแหละ
“ คิม บอกพี่เค้าที ว่าเพื่อนสนิทจะขอคุยกัน ” ไอโต้งมันไล่ไอพานทางอ้อมครับ ไอพานมันยอมที่ไหนล่ะครับ ตั้งท่าแง่งเขี้ยวแล้ว
“ พาน ไปรอที่ห้องเหอะ เดี๋ยวไปหา ”
“ ..... ก็ได้ ” ยอมไปโดยดีครับ จากนั้นพวกนี้ก็พูดความในใจกับผม
“ คิม ชั้นอาจจะไม่ได้พูดจาเพราะๆกับแก เพราะบางครั้งแกก็สวยแข่งกับชั้น ” ชมกูสวยอีกมึง
“ ขอเนื้อๆพอ ” ผมบอกครับ
“ พี่ดิษนอนสลบนะแก ...... เค้าไม่ได้แค่ไปทำงานนอกเมืองอะไรงี้ พี่ดิษอาจจะฝันว่าแกนอกใจพี่เค้าเป็นพันๆรอบก็ได้ เวลานี้แกน่าจะอยู่ใกล้กับพี่ดิษให้มากนะ ไม่น่าน้อยใจเรื่องเล็กๆแบบนี้ ” พอฟังที่ยัยนัทพูด ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยจริงๆ
“ ที่พวกกูมา เพราะห่วงทั้งมึงทั้งพี่ดิษนั่นแหละ เมื่อคืนพี่ดิษบ่นกับน้องวิน วินก็โทรไปหาแบงค์ แล้วก็มาถึงพวกกู ” พวกนี้ทำงานเป็นทีมดีนะ งืมๆๆ
“ คิม ” ไอวาฬจับมือผมครับ
“ หืม ”
“ ถ้ายังไม่หมดรักพี่ดิษ อย่าเลิกกับพี่ดิษเลยนะ ขอร้อง ”
“ แล้วจะมาทำตาซึ้งใส่กูเพื่ออะไร ” ไอวาฬหลบสายตาแล้วถอนหายใจ
“ เหอะๆๆ คะแนนเรื่องความรักแก ....... ต่ำติดทรีนว่ะคิม ฮ่าๆๆ ” ไอโต้งหัวเราะใส่ผมอย่างดัง ทำเอาไอวาฬหน้าแดงเลยครับ
“ พอละๆ ขอบคุณพวกมึงมากๆนะ กูจะเข้าทำงานแล้ว ........ พวกมึงทำงานกันที่ไหน ” พวกเราถามไถ่กันเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันไปธุระของตัวเอง
พอผมเดินเข้ามา ไอพานก็ทำท่าเดินมาหาผมอีก แต่พี่ริชเดินมาดักเอาไว้พร้อมกับทำท่าปาดคอใส่ไอพาน
“ ขู่เหรอ ”
“ ใช่ มึงจะเลิกยุ่งกับคิมไหม ” พี่ริชดูจะเข้มขึ้นมาทันตาเลยครับ
“ เฮ้อ ..... มึงคงไม่เคยอกหักสินะ ”
“ เคย แต่ถ้ากูอกหัก กูจะไปร้องไห้อยู่คนเดียวและไม่เจอคนที่ทำให้กูอกหัก จนกว่าจะทำใจได้ ” ไอพานหลับตาลงช้าๆ
“ พี่ริช ...... ทำงานดีกว่าครับ พานก็ด้วย เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง ” ทั้งพี่ริชกับไอพานมองหน้าผมงงๆ
“ ยังมีอารมณ์ทำงานอีกเหรอ ” พี่ริชถาม
“ ผมแยกแยะได้ครับ ” สองคนนั้นเงียบเลยครับ แยกย้ายกันไปทำงาน
หลังจากที่ทุกๆคนพยายามเข้ามาพูดคุยกับผม แม้จะทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่าอาจจะปรับความเข้าใจกับวากบ้าได้ก็ตาม แต่ลึกๆผมคิดว่าบางครั้ง เราสองคนทำตัวสบายๆจนเกินไป บางครั้งคงลืมไปว่าเราเป็นแฟนกันอยู่ สำหรับตัวผมคงยากที่คนอื่นเค้าจะเข้าใจความรู้สึกในตอนนี้ เพราะอะไรเหรอครับ เพราะผมกับวากบ้าเป็นพี่น้องที่สนิทกันด้วย ถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็เหอะ ผมจำเรื่องตอนเด็กไม่ได้ แต่พอทุกคนเล่าเรื่องของผมกับดิษตอนนั้นให้ฟังทีไร มันเหมือนกับว่าเคยเกิดขึ้นกับผมจริงๆ ผมอยากใช้โอกาสนี้ทบทวนตัวเองให้มากขึ้น ...... ผมไม่อยากเห็นวากบ้าจ้องหน้าผมแล้วพูดกับผมเหมือนผมเป็นแฟนที่แย่ ผมอยากรู้สึกถึงความรักของมันบ้าง ถ้าช่วงเวลาที่ผมขอนี้มันมากเกินไป ผมก็ไม่รั้งคนดีๆอย่างมันเอาไว้กับคนแย่ๆอย่างผมอีก
นับจากเรื่องวันนั้นก็ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วครับ
“ นี่ผู้ช่วยคิม ” พี่ริชเดินมาหาผมที่โต๊ะ ตั้งแต่นั้นมาผมกับดิษไม่ได้เจอกันเลย แต่กับไอพานผมก็ไม่ได้สนิทสนมเหมือนที่เคย
“ ถ้ารักกันจริง ..... ช่วยพี่ขนของหน่อยนะ ”
“ อะไรอะพี่ จะไปไหน ” พี่ริชส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ผม
“ เอาเอกสารส่วนหนึ่งไปไว้ห้องผู้จัดการ จะมีคนใหม่มา ”
“ เฮ้ยพี่ ..... ดิษล่ะ ” ผมโพล่งออกมาเลยครับ
“ ไม่รู้สิ พี่ตอบไม่ได้ ” หรือว่ามันจะหนีผมไปอีกแล้ว ผมก้มหน้าถอนหายใจเฮือกๆ หน้าแดงหูแดงไปหมดแล้วมั้งเนี่ย
“ เอาน่าอย่าคิดมาก ” ผมเดินตามพี่ริชเอาเอกสารหลายกองที่พี่ริชเคยทำไว้ตอนทำหน้าที่ผู้จัดการไปส่ง ผมมองดูห้องของวากดิษแล้วก็ถอนหายใจอีกรอบ ห้องๆนี้หลังจากไอพานไม่ได้เข้ามาใช้ ก็ปล่อยร้างเลยครับ ผมเลยตัดสินใจถอนเนกไทแล้วเอาผ้ามาทำความสะอาดให้
ระหว่างที่ผมทำความสะอาด ผมก็คิดถึงวากบ้าไปต่างๆนาๆ มันเป็นคนไม่ชอบฝุ่นครับ ถ้าเจอฝุ่นแบบนี้ล่ะก็นะ
“ เข้ามาทำไม ”
“ อ่อ ประทานโทษครับ คือผมมาทำความสะอาดให้ ........ หืม ” ทีแรกผมกำลังปีนเก้าอี้ไปปัดๆหลังตู้ครับ เลยพูดๆไปเรื่อย แต่พอหันมาเจอกับคนที่พูด ก็ต้องแปลกใจครับ
“ เอ่อ คุณคือ ”
“ เสร็จธุระก็ออกไปเถอะ ” ไอหนุ่มคนนี้ใครวะ ทำไมคุ้นจัง ตัวผอมๆแต่แต่งตัวดูดีชะมัดเลย ...... ที่นิ้วมีแหวนด้วยครับ เฮ้ย นั่นมันๆๆๆ
“ ดิษ !!!!! ”
“ เสียมารยาทพอแล้วก็ออกไปทำงาน ”
“ ดิษๆ ..... ทำไมกลับมาทำงานแล้วล่ะ หายป่วยแล้วเหรอ ” มันไม่ยอมมองหน้าผมอะ
“ บอกว่าพอไง !!!! ” มันพูดเสียงดังครับ
“ โอเคๆ โกรธอยู่ก็เข้าใจนะ แต่อยากรู้เรื่องสุขภาพ ”
“ ก็ได้ ตั้งแต่วันนั้น ร่างกายของพี่ ...... เอ่อ ของผมดีขึ้นมาก ต้องขอบคุณคนไร้หัวใจที่ช่วย ” อ้าว กูกำลังจะอารมณ์ดีอยู่แล้วนะ
“ จะเอายังไง จะให้ทำยังไง ”
“ อยากไปไหนก็ไป จะสนใจทำไมล่ะ ” เชื่อไหมครับ น้ำตาผมไหลลงมาเป็นสายเลย ผมเพิ่งจะดีใจจนกระโดดไปกอดมันแท้ๆ แต่พอฟังคำพูดไม่กี่ประโยคของมัน ผมท้อจนอยากเอาหัวโขกพื้นให้มันจบๆไปซะ
“ เห็นกูเป็นคนไร้หัวใจจริงๆเหรอวะ ” มันยังทำหน้าเข้มอยู่ แต่ไม่ยอมพูด
“ กลับไปทำงานได้แล้ว ”
“ ฮึก ........... ” ผมเดินออกไปช้าๆ โดยที่พี่ริชกำลังยืนรออยู่ พี่เค้าตกใจมากครับ รีบเดินเข้ามาหาผม
“ อะไรน่ะ ”
“ กูขอปลอบได้ไหม ถือว่าสงสารน้องเค้าเถอะ ” ไอพานเดินเข้ามาอีกคน ช่วงหลังๆก็มีแค่นี้แหละครับที่พอจะสนิทกัน
“ เออๆ กูไม่เข้าใจเหตุการณ์แบบนี้เลย ” พี่ริชปล่อยให้ไอพานเดินมาพาผมออกไป ส่วนพี่เค้าไปหาวากบ้าครับ
“ อยากให้กอดหรืออยากยืมแขนไหม ” ไอพานเสนอตัวครับ
“ ไม่หรอก ”
“ จะร้องมากกว่านี้ก็ได้นะ รู้ว่าเจ็บ ”
“ ตลกดีว่ะ คบกันตั้งนาน แต่ดันเล่นตัวกับกู ” ผมพูดกับไอพาน
“ เคยบอกว่า ดิษไม่ได้บอกเลิกไม่ใช่เหรอ ”
“ อืม แต่ท่าทางของมันน่ะ ..... ” พอไอพานพูดแบบนี้ ทำให้ผมนึกอะไรออกครับ
“ เป็นอะไรอีกล่ะ ” ไอพานถาม
“ ขอไปบอกอะไรมันหน่อย ” ไอพานพยักหน้า ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปหาวากบ้าที่กำลังนั่งคุยกับพี่ริชอยู่
“ เราคุยงานอยู่ เดินเข้ามาทำไม ” ไอวากบ้ามันคงเห็นผมแล้วล่ะครับ เลยเตรียมตัวเย็นชากับผม
“ คิม พี่ว่า ..... ” พี่ริชกำลังจะเอ่ยปาก แต่ผมยกมือห้ามก่อน
“ ดิษ ขอโทษ กูกับพานไม่ได้มีอะไรกันเลย ”
“ จะพูดทำไม ”
“ กูคิดมาดีแล้ว ....... กูเลือกมึงจำไว้ด้วย ” วากบ้าเงียบไปครับ คราวนี้ผมจะทำตัวเป็นเด็กที่ตามตื๊อมันซักครั้ง
***************************************************************************
วากบ้าสุขภาพดีครับ หายป่วยแล้วขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
มาบอกกล่าวก่อนว่า ผมอยากพิมพ์ไปเรื่อยๆนะครับ อาจจะต้องไปทำงานไกลมาก แต่ถ้าได้กลับมาพัก ผมก็จะพิมพ์ต่อ เพราะในความคิดผมมันมีอีกหลายอย่างที่อยากถ่ายทอด ยิ่งไม่ได้มาต่อนานๆยิ่งมีเรื่องให้เล่า คึคึ เหมือนกับว่าตอนนี้สิ่งที่บันทึกกับเหตุการณ์มันห่างกันอีกรอบ คล้ายๆตอนที่ลงมือพิมพ์ตอนแรกๆ จากที่เหมือนจะหมดเรื่องเล่า ก็กลายเป็นมีอีกมาก
ดังนั้นขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ทุกคอมเมนต์เรื่องงานเรื่องส่วนตัว ผมขอบคุณมากนะครับ ผมจะพิมพ์ต่อๆไปครับ ห้ามลืมกันด้วย งื้อๆ :mew6:
-
วรรคต่อไปมาไวๆนะครับพี่
-
จะรอดูดิษเล่นตัวกับคิมบ้าง
อยากรู้ว่าคิมมีวิธีง้อที่น่ารักแค่ไหน
เรื่องที่ต้องไปทำงานไกลๆ
มันต้องห่างกับดิษด้วยเปล่า
ดูแลกายดูแลใจตัวเองให้ดีนะ
แล้วก็ดูแลกายใจดิษไปพร้อมกันนะ
-
เป็นข่าวที่ดีนะ ถึงจะไปทำงานไกลๆก็ขอให้มีเวลาเล่าสู่กันฟังบ่อยๆ
คนเราใช่ว่าจะทำงานทั้งวันทั้งคืนเสียหน่อย อย่าหายไปนานๆ
อิอิ อยากเผือกเรื่องของชาวบ้านอ่ะ
บอกตรงๆวรรคนี้ก็ยังไม่ชอบน้องคิมนะ ยังโกรธแทนว๊ากดิศอยู่ 555
รอวรรคต่อไปนะครับ
ปล.ดูแลสุขภาพของตนเองและของว๊ากดิษด้วยเด้อ
:mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
รอๆๆๆ
-
จะรอพี่สองคนมาต่อ :D
-
รอบนึงมาต่อยาวๆได้ไหมคะ อ่านตอนนี้รู้สึกบางที ผู้ชายก้อเล่นตัวงอนกันเหมือนผู้หญิงนิดๆแหะ ไม่พูดกันตรงๆสักที
-
เป็นกำลังใจให้นะ ปรกติไม่ค่อยเม้นค่ะ กลัวตัวเองใส่อารมณ์ ลงไปด้วย คนเขียนจะไม่สบายใจไปกับเราเพราะชอบอินไปกับตัวหนังสือ 555 มาลงต่อนะคะ จะติดตามอ่าน
-
น่ารักที่สุด
-
ขอบคุณมากครับ ไงก็รอติดตามเรื่อยๆนะครับ
-
ติดตามค่ะ
แต่รู้สึกไม่ดีเลย คนรักกัน เจ็บป่วยไม่มีไปดูแล รอจนหายกลับมาทำงานเอง
กำลังใจของคนป่วยจะเป็นยังไง ไม่รู้พี่คิมคิดอะไรอยู่ แต่พี่ดิษคงน้อยใจ
ผ่านมาแล้ว ก็รักละกันนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คิมลืมอีกเหตุการณ์ป่าวกับแฟนเก่าผู้หญิงที่เลิกกับแฟนแล้วคิมไปปลอบแล้วพี่ดิษไปเจอ..
เสน่ห์แรงจริงๆน้องคิมเนี่ย
ตอนนี้คงเป็นช่วงคิมสับสนมั้งนะเพราะอยู่กับพี่ดิษมาตลอดเป็นทั้งพี่เพื่อนแฟนอีกบางทีคงสับสนกับสถานภาพ
และการวางตัวคืออยู่นานๆไปมันเกิดความเคยชินรึป่าว
รวมทั้งนิสัยของทั้งพี่ดิษและคิมในการแสดงความรัก กราฟความสวีทแทบติดลบ555(อันนี้ไม่รู้นะเดาจากที่อ่านมา)จะนึกขึ้นได้อีกทีก็เมื่อมีอะไรมากระทบความสัมพันธ์
แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีทุกครั้งเป็นกำลังใจให้ค่ะ
วันนี้น้องคิมไปทำบุญขออนุโมทนาด้วยนะคะ สาธุ
รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งสองคน
-
เหตุการณ์นี้คิมต้องตามง้อเฮียด่วนเลย...งอนกันท่าไหนไม่รู้ เจอกันอีกทีอยู่ที่ทำงานแล้ว
-
:mew1: จะรออ่านและติดตามน้องคิมน้องดิษตลอดไปครับ
-
เอาใจช่วยในทุกๆเรื่องนะ จะรอจ้ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
ปล.วันนี้ผมก็ทำบุญมาเหมือนกันครับ ทำบุญให้พี่ๆ บุญใหญ่ :mew2:
-
ขอบคุณมากๆๆที่มาต่อนะน้องคิม
ดีใจที่สุดในโลก ได้อ่านแล้ววววววว :hao7:
-
เอาใจเฮียดิษให้มากๆนะครับ พี่คิมความอึดสูงอยู่แล้ว ส่วนใบแทรกเอาตามความสะดวกครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม ไม่รู้ว่าวันนี้จะมาไหมนะ
-
ถ้าไม่รัก..ก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจ
ถ้าจะเดินจากไป..ก็คงเพราะเค้าไม่รักเรา
"เพราะรัก"
หุหุ
-
คิดถึงอีกแล้ว รอๆๆๆ :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษมาก
-
มารอพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษน๊าคร๊าบบบบบบบบบบ
-
คิมกับเฮียดิษไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนกันบ้างรึเปล่านะ ใช้รถใช้ถนนระวังกันด้วย
กลับบ้านต่างจังหวัด รถช่วงวงแหวนตะวันออกเริ่มแน่น แต่ถนนมิตรภาพไม่ค่อยติดนะ ไม่เหมือนช่วงปีใหม่ เผื่อไปเที่ยวแถวโคราช
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หยุดพักผ่อนในช่วงสงกรานต์ได้แล้วน้องคิม& น้องดิษ
แล้วมาระบายวรรคต่อไป อิอิ
รอน๊าาาาาา
:mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคับ
-
5555ท่านว้ากเรางอนเป็นด้วยแฮะ แต่คิมซะอย่างจัดการได้อยู่แล้ว
ปล.งานหนักก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับทั้งคู่เลย
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ :hao5: ยังติดตามอยู่นะคร้าบบบ :hao7:
-
Happy Songkarn festival to KimDit มีความสุขในวันสงกรานต์ครับ
เฮียชวนน้องไปเที่ยวเล่นน้ำด้วยนะ
-
รอคอคอยพี่คิมพี่ดิษอะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ไม่รู้ว่ายังไปกินเหล้าเมามายอีกหรือป่าว
-
คิดถึงมากมายยยน :ling1:
-
มารอพี่ๆครับ
-
หลังสงกรานต์แล้วอ่า... o9
-
รอตอนหน้านะคะ อารมณ์ค้างมากก :z3: :z3:
-
ดึกแล้ว นี่ผมมารอพี่คิมพี่ดิษนะ พรุ่งนี้ผมต้องไปธุระตั่งแต่ตี4 ไม่กล้านอนดึกเลย ไม่รู้ว่าคืนนี้พี่จะหรือป่าวนะ
-
คิดถึงมากมายนัก
-
:o211: มาสาย มาช้า ตีเลยครับๆๆ :ling3:
*******************************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 4
* ผมนั่งคิดอยู่หลายวันครับว่าจะพิมพ์วรรคนี้ยังไง เพราะมันมีเรื่องอารมณ์เยอะมาก เลยขอตัดๆเอาเนื้อๆหน่อย แล้วก็จะได้ไปเรื่องอื่นกัน เพราะอยู่กับเรื่องนี้นานๆมันบอกไม่ถูก แฮะๆๆ
หลังจากเหตุการณ์ที่วากดิษกลับมาทำงาน ทั้งๆที่มันยังดูซูบๆอยู่ ผมก็ได้แต่มองมันอยู่ห่างๆครับ เพราะมันมักจะส่งสายตาโหดๆมาที่ผมตลอดเวลา แต่ผมไม่ได้กลัวหรือหงุดหงิดอะไรนะครับ ผมต้องตามตื๊อมันนี่
ส่วนความสัมพันธ์ขณะนี้บอกยากครับ เพราะมันไม่เปิดโอกาสให้ผมเข้าใกล้ เราแยกกันอยู่ผมนอนที่หอพัก วากดิษไปนอนที่บ้าน นอกจากเจอหน้ากันในที่ทำงาน เราไม่ได้เจอหรือคุยอะไรกันเป็นพิเศษเลยครับ
ฟากพวกเพื่อนๆของผมพอได้ยินว่าผมนอกใจวากบ้า ก็พาลเดือดร้อนไปหมดครับ เพราะแต่ละคนมีความคิดต่างกัน ทำให้นอกจากทำงานฆ่าเวลาแล้ว ผมทำอะไรได้ไม่มากนัก
“ เออคิม ” พี่ริชเดินมาสะกิดผม ช่วงนี้ก็มีแค่พี่ริชกับพี่พานครับที่ยังพูดกับผมอยู่ ส่วนคนอื่นๆหมายถึงที่สนิทกัน ทำท่าจะคว่ำบาตรผม
“ ครับพี่ ”
“ วันนี้พาลูกค้าไปเลี้ยงหน่อยนะ ”
“ เลี้ยงอะไรล่ะพี่ ” พี่ริชขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“ นวด ” พวกที่มาคุยงานเนี่ย ไม่ค่อยสนใจอย่างอื่นหรอกครับ ถ้ามาต่างที่หน่อย ก็จะเที่ยวแต่แบบนี้
“ ได้พี่ ” พอตกปากรับคำแล้ว ผมก็แกล้งเดินไปรายงานท่านผู้จัดการครับ
“ ดิษ ” มันเงยหน้าละครับ
“ คืนนี้ เราพาแขกไปเลี้ยงนะ ” มันทำท่าถอนหายใจ
“ บอกทำไม ให้เค้าพาไปสิ ” เค้านี่คงหมายถึงพี่พานแหละครับ
“ แน่ใจเหรอ ”
“ ถ้าจะกวนประสาทก็ไม่ต้องมา ” ตกลงใครกวนใครวะ
“ ดิษ ”
“ ไม่เห็นกองเอกสารพวกนี้หรือไง ..... ”
“ ถ้าลำบากใจจริงๆ จะ ...... ”
“ พอๆ ออกไปได้แล้ว ” มันขว้างเอกสารใส่ผมด้วยครับ ความจริงผมกะจะบอกมันว่าถ้าลำบากใจ ผมจะไปก็ได้ แต่มันก็ทำเหมือนเดิมครับ ไม่ให้ผมพูดอะไรเลย แบบนี้เมื่อไรกูจะได้คุยกับมึงเนี่ย
คืนนั้นผมพาพวกแขกที่จะลงทุนกับเราไปยัดตามห้องต่างๆของโรงแรมเรียบร้อย ก็เตรียมจะชิ่งครับ เพราะใจนึงผมอยากจะไปคุยกับเพื่อนๆคนอื่นบ้าง แต่ดันไปเห็นผู้ชายหุ่นคุ้นๆซะก่อน ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอวากบ้านั่นแหละ มันมากับผู้หญิง ..... มาที่โรงแรมเนี่ยนะ
“ สวัสดีครับ ” ผมรีบเดินปรี่เข้าไปหาครับ วากบ้ามันก็ตื่นๆนิดหน่อย
“ ........ ”
“ ใครเหรอคะพี่ ” ผู้หญิงคนนี้ดูสวยดีครับ ดูจากการแต่งตัว เหมือนไปเที่ยวกันมาเลย
“ รุ่นน้องที่ทำงานน่ะ ” มาแล้วครับ คำเชือดเฉือนของมัน
“ งั้นสวัสดีค่ะ ”
“ มาทำอะไรที่โรงแรม ” ผมถามกลับไป น้ำเสียงเปลี่ยนแล้วครับ
“ ไม่ใช่ธุระของคิม ”
“ หึ ..... พรุ่งนี้ถ้ามีข่าวลือแปลกๆอย่ามาโทษผมนะ ” ผู้หญิงคนนั้นเริ่มจะหน้าเสียครับ สงสัยจะชวนกันมาทำอะไรบางอย่างที่ไม่น่าเปิดเผยแหงๆ คิดได้ดังนั้นหัวใจผมเหมือนโดนบีบเลยครับ
“ ไปได้แล้ว ”
“ กูไม่ไปหรอก หึ ไปทำอะไรกันก็ไปเถอะ กูจะไปหากินเหล้าแถวนี้ ” พอได้ยินว่าเหล้าไอวากดิษมันมีสะดุ้งนิดๆครับ แต่สุดท้ายมันก็เบือนหน้าหนีผมไปกับผู้หญิงคนนั้น
ผมเดินออกมาที่ที่ลานจอดรถ ทั้งๆที่ขาแทบจะหมดแรงอยู่แล้ว นี่มันกำลังจะสั่งสอนผมเหรอ ทำไมถึงทำกับผมแรงขนาดนี้นะ
“ พี่โจ ”
“ ....... มีอะไร ” หึหึ แม้แต่พี่โจก็ยังทำเสียงเย็นๆใส่ผมเลยครับ
“ จะตัดพี่ตัดน้องกับกูเลยไหมห๊ะ !!!!! ” ผมตะคอกใส่มันเลย เหลืออดแล้วครับ
“ โธ่คิม พูดเหมือนกับไม่รู้ว่าพี่ก็หนักใจนะ ”
“ กูหิวเหล้า ไปร้านพี่นากได้ไหม ” พูดไปก็กลั้นน้ำตาไปครับ นี่แค่จะหาที่ปรับทุกข์ยังต้องขออนุญาตเลย
“ มาได้ .... พี่ดิษไม่รู้ใช่ไหม ”
“ หึ ป่านนี้คงซั่มสาวจนลืมกูไปแล้วมั้ง ”
“ โอเคๆ อย่าใจร้อน พี่จะรอ ” จากนั้นผมก็โทรหาคนๆนึงเพื่อไปเจอกันที่นั่นด้วย
ผมรีบขับรถไปหาพี่โจครับ พอผมไปถึงก็เจอคนหลายคนที่ไม่คาดว่าจะได้เจอ ในนั้นมีพี่กริช พี่นาก ไอโต้ง และยัยนัทครับ เดิมทีพวกนี้นั่งกินกันข้างนอก พอผมมาพี่นากก็ให้ผมเข้าไปนั่งกินกันข้างในเหมือนทุกครั้ง
“ มาเที่ยว พาเมียมาทำไมไอโต้ง ” ผมแซวมันครับ
“ ย่ะ ไม่ต้องมากัดชั้นเลย ตกลงอะไรขู่พี่โจของชั้นทำไม ”
“ เหอะๆ นัทจ๋า เพลาๆบ้างเถอะ ” พี่นากพูดแซมขึ้นมา พี่นากกับนัทเนี่ยสนิทกันมากครับ
“ พี่กริช พี่ต่อยผมแล้วพี่จะคุยกับผมได้หรือยัง ” พี่กริชมองหน้าผม ก่อนทำท่าจะลุกหนี
“ พี่หมอครับ ” พี่โจจับมือเอาไว้ก่อน
“ เฮ้ยคิมทำอะไรวะ !!!!! ”
“ กูตายนี่จบไหมวะ ” ผมจับมีดที่วางอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะมานักมาจ่อที่ข้อมือตัวเอง พวกนั้นชักจะหน้าถอดสีครับ
“ ตายแล้วมันจะจบเหรอ แกอยากให้มันคนที่รักแกต้องตรอมใจตายไปพร้อมกันหรือไง ” พี่กริชเทศน์ใส่ผม
“ กูจะทำยังไงดีวะ ฮือออออ ” ผมเข่าอ่อนลงไปกองกับพื้นครับ ยัยนัทก็วิ่งร้องไห้มากอดผม
“ นี่แกคิดฆ่าตัวตายจริงเหรอคิม ”
“ จะให้ทำยังไง กูไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ทำไมทุกคนต้องทำแบบนี้กับกูด้วย ” ผมระบายสิ่งที่อัดอั้นมานานออกไป
“ เฮ้ยๆๆ อย่าต่อยกันๆๆ ” ไอโต้งที่ท่าทางนิ่งๆ กระโดดต่อยใส่พี่หมอกริชครับ พี่นากกับพี่โจต้องเข้าไปห้ามเอาไว้
“ โอย อะไรของพวกมึงวะ ร้านกูไม่ใช่สนามมวยนะสัด ” พี่นากคงจะเซ็งเต็มที่แล้วล่ะครับ มาเจอกันที่ร้านแกทีไร มีต่อยกันทุกที เหอะๆๆ
“ กูทำอะไรให้มึงโต้ง ” พี่หมอกริชผู้อ่อนแอยังลุกไม่ขึ้นครับ ได้แต่นอนโวยวายตรงนั้น
“ ยังจะถามอีก ใครที่ส่งข่าวให้พี่ดิษ ตกลงจะให้เค้าปรับความเข้าใจกันไหม ” อะไรเนี่ย
“ กูไม่ได้ส่งข่าว มันถามกูก็ตอบ ” ยังๆ ยังไม่ยอมหลุด
“ ทำไมต้องต่อยไปคุยไปวะเนี่ย ไอพวกเกษตรน้องไอดิษเอ้ย ” พี่นากก็พูดเล่นๆอะครับ
“ ฮืออออ ทำไมกูถึงกลายเป็นแบบนี้ ” แค่ได้ยินว่าดิษๆ ผมก็ร้องไห้อีกแล้วครับ ไม่รู้ทำไมเวลานี้ถึงอ่อนแอขนาดนี้ ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาครับ คนที่เข้ามาทำเอาผมต้องทั้งอึ้งทั้งตกใจ
“ มาจนได้นะพี่ ”
“ เออ แล้วนั้นลงไปนั่งไปนอนอะไรกันตรงนั้น ”
“ พี่ปัน ...... สวัสดีครับ ” ผมค่อยๆพยุงตัวขึ้นไปหาพี่ปัน
“ มึงโง่กันจริงๆ มาให้กูกอดหน่อย ” พี่ปันกอดผมครับ ทำผมร้องไห้อีกรอบแหละ วันนี้กูตีบทแตกกระจุยเลยไหมล่ะ ฮุ้วว
พอพี่ใหญ่ของพวกผมมาทุกคนก็เริ่มระงับอารมณ์แล้วมานั่งกันอีกรอบ พี่กริชก็ถามไถ่ถึงพี่ปันนิดหน่อย จากนั้นครู่นึงคนที่ผมโทรหาก็มาครับ คนๆนั้นคือไอแบงค์ครับ ผมกะว่าจะเรียกมันมาปรับความเข้าใจเรื่องของพี่กริช แต่ตอนนี้ไม่รู้จะมีแรงหรือ ปล่าว
“ ตกลงอะไรกัน ”
“ ใครจะเล่า ” พี่โจถาม
“ อะไรใครจะเล่า มันยากตรงไหนวะ ” พี่ปันถามต่อ
“ มันหลายทางมากพี่ เล่ายังไงก็ไม่ตรงกันหรอก เผลอๆแม่งต่อยกันอีก ” พูดได้ฉลาดมากครับ ตั้งแต่คบกันก็วันนี้แหละ เหอะๆ
“ งั้น พี่หมอเล่าก่อนได้ไหม ” พี่ปันโยนไปที่พี่กริชครับ พี่กริชพยักหน้าก่อนจะเล่าให้ฟัง
พี่กริชบอกว่า ไอวินเข้ามาเยี่ยมวากดิษแล้วเล่าให้ดิษฟังตั้งแต่ก่อนจะผ่าตัด ว่าพี่พานทำท่าจะจีบผม จากนั้นพี่ริชก็เป็นอีกคนที่ไปเล่าให้ดิษฟัง ดิษเลยฝากให้พี่กริชดูแลผมด้วย
“ แต่พี่เชื่อว่ายังไงคิมก็ไม่มีทางเป็นอย่างนั้น พี่เลยไม่สนใจ ”
“ ปกติพี่โกรธเกลียดอะไรคิมมันไหม ” พี่ปันถามครับ พี่กริชส่ายหน้าแต่ไม่ยอมพูด
“ พี่กริชโกรธที่คิมไม่เป็นอย่างที่พี่คิดใช่ไหมคะ ” ยัยนัทพูดขึ้น ผมเริ่มจะเข้าใจความคิดของพี่กริชครับ
“ หึหึ พี่ไม่น่าไปรับปากมันตั้งแต่แรก เรื่องของคนอื่นแท้ๆ ”
“ แล้วพี่เคยคุยกับคิมจริงๆจังๆหรือยัง ” พี่ปันถามต่อครับ
“ ไม่เคย ”
“ เอาความผิดหวังของตัวเองไปลงโทษคนอื่นตามเคย ” จู่ๆไอแบงค์ก็โพล่งออกมาครับ
“ ว่าไงนะ แบงค์เองก็ติดนิสัยเพื่อนมาเหมือนกันสิ ” เอาแล้วไง
“ เหอะ พูดไปเถอะ ผมไปที่อื่นดีกว่า ” แบงค์ไม่อยากเถียง เลยทำท่าจะเดินหนี
“ เดี๋ยวแบงค์ ” ผมพูดขึ้นเองครับ
“ คิมอ่ะ ”
“ เรื่องนี้น่ะ ไม่เกี่ยวกับพวกผม ถึงพี่จะเอาแต่เหน็บแนมผม แต่ผมก็ทนเห็นคนรักกันเข้าใจผิดไม่ได้ ”
“ คิมไม่ได้ยินที่เค้าพูดเหรอ เค้าหาว่าเราเป็นพวกนอกใจน่ะ ” แบงค์พูดไปชี้หน้าพี่กริชไปครับ
“ พี่ปล่าวนะ ” พอได้ยินเค้าแก้ตัว ผมแอบมั่นใจว่าสองคนนั้นยังห่วงหากันอยู่ครับ
“ พี่กริชฟังนะ แบงค์เค้าไม่ใช่เด็กๆแล้วครับ ก่อนเจอพี่เค้าก็หาเงินเอง ถ้าพี่จะให้เค้าเป็นแค่แม่บ้าน เค้าทำไม่ได้ ” อันนี้คงต้องย้อนไปถึงที่ผมคุยกับแบงค์เมื่อนานแล้วอะครับ
“ คิม อย่าพูดเลยนะ เค้าไม่ฟังหรอก ” ตอนนี้ในห้องหันหน้าไปตามเสียงคนพูด ดูไปก็ขำๆดีครับ
“ คิมไม่รู้ว่าเค้าจะฟังไหม แต่เป็นสิ่งที่เค้าควรได้ยิน ” พี่กริชเริ่มถอนหายใจยาวๆ
“ พี่ไม่ได้คิดว่าแบงค์เป็นแม่บ้านเลยนะ ....... พี่แค่เห็นแบงค์เคยมีของพวกนั้น พอแบงค์เลิก ก็แทบไม่gs]nvอะไรเลย ต้องทำงานส่งตัวเอง ทั้งๆที่ครอบครัวก็มี พี่ปวดใจที่เห็นแบงค์ลำบากนะ ”
“ ผมเคยบอกแล้วว่าผมรับได้ ”
“ ขอโทษนะสองคน ” ผมรีบเบรกครับ
“ อะไรเนี่ยคิม กำลังไปได้สวย ถึงกูจะขนลุกก็ตาม ” พี่ปันบ่นใส่ผม ตอนนั้นพี่ปันแต่งงานแล้วครับ ผมคงเคยบอกไปแล้ว
“ พี่ เรื่องเค้าสองคน คนอื่นไม่ต้องรู้ก็ได้ ”
“ หายบ้าแล้วสิ กลับมาเป็นผู้เป็นคนแล้ว .... สองคนจะเคลียร์กันก็ได้นะ ผมคุยกันต่อเอง ” พี่ปันบอกพี่กริชกับแบงค์
“ ไม่ครับ ที่มาเพราะเรื่องของคิม เอาเรื่องนี้ก่อน ” แบงค์ตั้งท่าไม่ยอมไป ส่วนพี่กริชก็ทำท่าคิดอยู่ครู่นึง ก่อนจะเดินมาหาผม
“ พี่ขอโทษ ”
“ ทำอะไรน่ะพี่ ” พี่กริชยิ้มให้ผม น่ารักอยู่นะ คึคึคึคึ
“ ทุกคนพูดถูก พี่ก็แค่คนใจแคบคนนึง พี่เอาความผิดพลาดไปโยนใส่คิมคนเดียว ”
“ พอจะเคลียร์กับเมียได้ล่ะ แหม ...... ” พี่นากได้ทีเหน็บพี่กริชบ้างครับ
“ ยังซะหน่อย ” แบงค์รีบชิงตอบ
“ ยัง ..... แสดงว่าใกล้แล้วใช่ปะ ” พี่กริชหันไปหยอกกับไอแบงค์ แม่งไม่เกรงใจกูเลย
“ งั้น ...... ที่พี่ต่อยหน้าผม ผมขอคืนนะพี่ ” ผมหักนิ้วเตรียมเดินไปหาพี่กริช แกหน้าซีด ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ โต้งต่อยพี่แล้ว หายกันเหอะ ”
“ ฮ่าๆๆ ” ในที่สุดในห้องก็เริ่มกลับมาสู่บรรยากาศเดิมๆครับ ทุกคนเริ่มคุยและยิ้มให้กัน จากนั้นเราก็จับเข่าคุยกัน
“ ดิษเข้าโรงแรมกับผู้หญิงเหรอ ” พี่กริชทวนสิ่งที่ผมเล่าให้ฟัง
“ ครับ ผมเพิ่งเจอกับมัน ”
“ ที่คิมไปโรงแรมมีใครรู้ไหม ” พี่ปันถามผม
“ รู้หลายคนพี่ มันก็รู้ ผมบอกมันเอง ”
“ เหอะ ” พี่นากที่ไปนั่งซุ่มที่มุมห้องกับพี่โจกระแอมใส่ผม
“ อะไรพี่ หิวเท้าเหรอ ” ผมแซวแก
“ แรงนะๆ ..... จะบอกว่าโดนมันปั่นหัวแล้วม้าง มุขง่ายๆมันใช่ประจำ ยังไม่เข้าใจเหรอ ” ผมหน้าแดงวูบเลยครับ
“ อะไรๆ หน้าแดงทำไม ” พี่โจได้ทีแซวผม
“ ก็ ..... แต่มันขึ้นไปจริงๆนะพี่ ”
“ บางทีมันอาจจะทำอะไรขึ้นมาจริงๆก็ได้นะคิม ” พี่ปันพูด
“ ทำไมล่ะคะ ไหนว่าสองคนนี้ยังรักกันอยู่ไง ” ยัยนัทอยู่ไม่สุขแล้วครับ
“ คืองี้นะ พี่ก็ไม่ได้สนิทกับดิษเท่าไร แต่พี่รู้แค่มันมีนิสัยประหลาดมากๆ จำตอนที่มันยกแฟนเก่าให้ไอโจได้มะ ” ผมเหมือนเคยได้ยินนะ
“ จำได้พี่ ” พี่โจตอบ
“ นั่นแหละ ยกแฟนเก่าให้ มันคิดได้ยังไง สุดท้ายมึงก็ไม่ได้คบกันใช่ไหมล่ะ ” พี่โจพยักหน้า
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรพี่ ” ไอโต้งถามบ้าง
“ ก็ ...... ดิษมันคิดว่าคิมนอกใจไปมีอะไรกับคนอื่น มันอาจจะไปหาลองมีอะไรกับคนอื่นดู มันอาจจะอยากรู้ว่าคิมรู้สึกยังไงตอนที่นอกใจ แล้วก็อยากให้คิมเจ็บด้วย อันนี้กูคิดของกูเองนะๆ ” ถึงแกจะย้ำว่าคิดเอง แต่ผมน่ะช็อคไปแล้วครับ
“ เป็นเพราะพี่ พี่ไม่น่าเอาแต่บ่นว่าคิมให้ดิษฟังเลย พี่ผิดเอง ” พี่กริชเริ่มโทษตัวเองครับ
“ ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกพี่ ...... ความจริงผมก็เกือบจะเผลอตัวเหมือนกัน ”
“ เฮ้ยจริงอะ ...... กับผู้ชายด้วยเหรอ ” พี่โจเริ่มหูตั้งครับ พวกนี้นี่หูไวจริงๆ
“ ทุกอย่างมันดูจะใช่ จนเกิดเรื่องนึงขึ้น ผมก็เลยหยุด ”
“ เรื่องอะไร เล่าได้ไหม ” พี่ปันถามอีก ตอนนี้ผมไม่เหลือความอายอะไรอีกแล้วครับ ผมก็อยากรู้ว่าผมทำผิดไปมากขนาดไหน
“ ตอนเกือบมีอะไรกัน ”
“ ........... ” ทุกคนในห้องเงียบฉี่เลย
“ เป็นไรกัน ”
“ แล้วไม่มีเหรอ ” พี่นากขยับเข้ามาถาม ส่วนยัยนัทมันหน้าแดงใหญ่ละครับ สงสัยจะจินตนาการไปไกล เหอะๆ
“ ไม่มี ”
“ มันพิสูจน์ไม่ได้ซะด้วยสิ ” โต้งพูดขึ้น ผมก็ถอนหายใจครับ ผมรู้ดีว่ามันยาก
“ แต่ผมเชื่อ ” แบงค์ที่นั่งนิ่งนานแล้วเอ่ยขึ้น
“ ผมก็เคยจู่โจมคิม ...... นานแล้ว ” พี่กริชหัวเราะในลำคอครับ ไอแบงค์เสียงอ่อนเลย
“ แล้วยังไง จู่โจมแล้วทำไม ”
“ ตอนนั้นคิมใส่สร้อยที่มีแหวนอยู่ด้วย คิมเล่าให้ผมฟังเรื่องของพี่ดิษ ผมเลยหยุดแค่นั้น ..... คนอื่นผมไม่รู้ แต่คิมเป็นอย่างนั้น ” ตอนนี้พี่โจก็ก้มหน้าลงไปครับ คงจะอายที่ตัวเองก็เคยทำกับผม แม้แต่พี่หมอกริชก็ด้วย นึกๆไปกูนี่โดนเยอะเหมือนกันแฮะ ชาติที่แล้วไปทำอะไรไว้วะ ฮุ้วว
“ ผมก็คิดงั้น คิมมันมีความเป็นลูกผู้ชายนะ มันก็มีศักดิ์ศรีของมัน ถ้ามันทำจริง มันคงไม่บากหน้ามาหาพวกเรา และตั้งแต่เรามานั่งคุย มันก็ไม่ได้เอ่ยถึงผู้ชายคนที่กล่าวหาว่าเค้ามีอะไรกับมันเลย ” ผมทั้งอึ้งทั้งตื้นตันครับ ไม่คิดมาก่อนว่าพี่ปันจะพูดถึงผมในแง่นี้ ทุกคนดูเหมือนจะได้คิดกันมากขึ้นครับ หลังจากคุยจบตรงนั้นเราก็ไม่คุยเรื่องความเป็นตัวของผมอีก
“ เออ แล้วนี่ พี่มาได้ยังไง ” ผมถามครับ
“ แม่งเอ้ย ไม่ถามตอนกูกลับซะเลยล่ะ ”
“ ปู่ก็ๆ ” ผมเอาหน้าไปถูกับแขนของพี่ปัน
“ พอๆ ...... ไอดิษมันโทรไประบายกับกู ”
“ จริงอะ แล้วทำมาพี่เลือกมาหาผมล่ะ ไม่ไปหาน้องชายคนโปรดล่ะ ...... โอ๊ะ !!! ” ว่าแล้วก็โดนเขกหัวครับ
“ ก็กูได้คุยกับมันแล้ว เหลือแต่มึงก็ต้องมาหามึงดิ ไอโจมันบอกว่ามึงจะมานี่ กูเลยมา” พี่ผมดูเป็นคนมั่นคงเสมอครับ
“ ผมจะทำยังไงดีพี่ ถ้ามันไปกับผู้หญิงพวกนั้นล่ะ ”
“ เดิมทีกูว่าจะไม่บอก แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ...... มันบอกว่าจะหาผู้หญิงไปเที่ยว แต่จะไม่มีอะไรเด็ดขาด กูก็ไม่รู้ว่ามันทำไปทำไม ”
“ เฮ้อ มันทำให้ผมเจ็บได้แล้วล่ะพี่ ” พี่ปันโอบไหล่ผม
“ ที่ทำได้ก็แค่เลือก ว่ามึงจะเชื่อใจมันหรือปล่าว ”
“ เอางั้นเหรอพี่ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” แล้วจะมาหัวเราะเหมือนคนบ้าทำไมเนี่ย
“ อะไรของพี่ ”
“ นานแล้วล่ะ กูเคยพูดแบบเดียวกันกับไอดิษ ตอนที่มึงไปคบกับผู้หญิงคนนึง มันน้อยใจเหมือนจะตาย กูพูดไอเมื่อกี้แหละ ไอดิษก็ถามแบบเดียวกับมึง ”
“ ใช้มุขเก่าเลยว่างั้นเถอะ ”
“ กูแต่งงานแล้ว กูรู้ว่าพวกมึงเป็นยังไง ” ไม่น่าพี่ปันก็ขอกลับ ผมกะจะไปส่ง แต่พี่ปันบอกว่ารอให้ผมคืนดีกับดิษก่อนค่อยมาประจบ เหอะๆ
“ คิม ”
“ ว่าไงแบงค์ กลับยังไง ” พี่กริชเดินมาแล้วครับ
“ พี่จะไปส่งเอง ..... พี่คงพูดอะไรไม่ได้ แต่พี่จะช่วย พี่ขอโทษนะ ”
“ พี่ทำไปเพราะห่วงมัน ผมจะอะไรกับพี่ได้ ” พี่กริชจับมือผม
“ นัทพูดถูก แบงค์ก็พูดถูก พี่เห็นแก่ตัว ทำให้เรื่องมันบานปลาย ”
“ ถ้าพี่จะช่วยก็แค่ดูแลแบงค์ให้ดีๆ ผมห่วงเพื่อนคนนี้ ” แบงค์ทำตาซึ้งใส่ผมครับ น้ำตาซึมเลย หึหึ
“ คิมล่ะ เราช่วยอะไรได้บ้าง ” แบงค์ถามผม
“ ไม่มีหรอก พี่ปันบอกหนทางให้เราแล้ว ...... แล้วนี่หายงอนกันหรือยัง ”
“ บ้าเหอะ ไม่มีทาง ” แบงค์รีบตอบเลยครับ
“ งั้นพี่ไปส่งแบงค์ แล้วค่อยเจอกันนะ ” ลากันเรียบร้อย ผมก็ไปลาพี่โจกับพี่นาก
“ คิม ไปส่งเราหน่อยเด้ ” ไอโต้งกับยัยนัทมันเมากันอยู่ก่อนแล้วครับ ทีแรกพี่กริชจะไปส่ง แต่เพราะต้องไปส่งแฟนเค้า สองคนนี้เลยไม่มีคนไปส่ง
“ มาสิ ผมไปนะพี่โจ พี่นาก ”
“ คิมๆๆ ” พี่นากวิ่งมาหาผมครับ
“ ครับพี่ ”
“ คืนดีกันเร็วๆนะ ” ผมได้แต่ยิ้มครับ ส่วนพี่โจก็โบกมือพร้อมกับชูกำปั้นให้ ทำนองว่าสู้ๆ จากนั้นผมก็ขับรถไปส่งไอโต้งกับยัยนัท
“ แคมมมม ”
“ มึงเมาแล้วติดเรทนะนัท ” มันขอนั่งหน้าครับ ให้สามีมันนั่งหลัง
“ ฮึก ชั้นมันไร้ค่าจริงๆเลย ฮืออ ”
“ อ้าว ไอโต้ง เมียมึง ...... พวกมึงร้องไห้กันทำไมวะ ” กะจะหันไปให้ไอโต้งปลอบเพราะผมขับรถอยู่ ไอสองคนนี้ดันร้องไห้กันทั้งคู่
“ ฮึก คิม ...... กูทำอะไรได้มากกว่านี้ไหมวะ ” ไอโต้งพูดกับผมทั้งน้ำตา นานแล้วครับที่ผมไม่เห็นมันร้องไห้เป็นเด็กน้อยแบบนี้ ที่จำได้ก็ตอนที่มันจะเลิกกับนัท เพราะมันไปเจาะไข่แดงเค้า
“ สองคนนี้นี่นะ ฮุ้ววววว ” ผมแวะจอดข้างทางเพราะทนเสียงร้องไห้ของมันสองคนไม่ได้ ตอนนี้ผมร้องไปหลายรอบจนไม่ร้องแล้วครับ
“ แกสองคนไม่ต้องร้อง กูโอเคแล้ว ”
“ แต่พวกชั้นไม่นี่ ” อะไรวะ
“ ไม่นี่อะไร ”
“ แกจำได้ไหมว่าพวกชั้นกลับมาคบกันเพราะใครน่ะ ” ผมยืนนึกครู่นึง
“ ใช่ที่กูดึงมึงสองคนมาเคลียร์ไหม ” ไอโต้งพยักหน้า
“ โห พวกมึงเอาไปคิดเป็นบุญเป็นคุณเลยเหรอ เหอะๆๆ ”
“ ไม่ใช่แค่พวกกูนะคิม เพื่อนๆเค้าก็รู้ กูยังเคยคิดเลยว่าถ้าแต่งงานวันไหน จะให้มันไปสู่ขอนัทให้ดู ” ยัยนัทตีแฟนมันผัวะๆเลย เหอะๆๆ เล่นเองเขินเองนะพวกมึง
“ กูยังไม่แก่ขนาดนั้นเว้ย แล้วก็ไม่ต้องคิดแบบนั้นหรอก กูทำไปเพราะ ..... ” พอนึกถึงเหตุผล ผมดันนึกไม่ออกครับ
“ ทำไม มึงพูดไม่ออกเหรอ ” รู้ดีอีกไอนี่
“ เออ ”
“ แกไม่ต้องบอกชั้นหรอกคิม เรื่องของจิตใจไม่ต้องอธิบายหรอก ” ยัยนัทนี่มีมุมน่ารักด้วยแฮะ
“ ก็ได้ ถ้าถามว่าช่วยอะไรได้อีกไหม มึงช่วยส่งแรงใจให้กูก็พอ ”
“ มึงจะทำยังไงต่อ ”
“ กู ........ กูจะจีบไอดิษ ”
“ ห๊ะ !!!! แกก็นอนกันจนแล้ว จะจีบอะไรอีก ”
“ แหม นอนกันแล้ว ไม่ว่ากูโดนเปิดซิงซะเลยล่ะ ” ไอสองคนนั้นเริ่มหัวเราะครับ
“ เอาน่าๆ ...... แต่ยังไง จีบอะไร ”
“ ..... คอยดูแล้วกัน ” จากนั้นผมก็พามันไปส่งที่ห้อง แล้วกลับหอพักครับ แต่แล้วพาถึงห้องผมก็ต้องตกใจสุดขีดครับ เพราะคนที่ยืนอยู่
“ ดิษ !!!!! ...... ”
*********************************************************
:mew2: คิดถึงอะ แฮะๆๆ ขอบคุณทุกคนมากนะครับ และขอโทษจริงๆที่ไม่ต่อเนื่องเท่าไร เข้าใจกันเนอะๆ :mew6:
-
แปะ
ถึงพี่คิม
พี่ต้องเข้าใจพี่ดิษนะ พี่ดิษขยับไปไหนไม่ได้ ใครเอาเรื่องอะไรมาเล่า ถึงตอนแรกมันจะเชื่อใจ
แต่พอนานไปมันก็เริ่มกลัว กลัวที่จะต้องเสียพี่ไป ยิ่งเข้าต้องมาเข้าโรงพยาบาลแล้วนอนรักษาตัวแล้ว
อารมณ์มันจะอ่อนแอและอ่อนไหวมากๆ แล้วพี่คิมก็อย่าไปเผลอบ่อยๆล่ะ แอบหวั่นๆนะเหมือนกันนะเนี่ย
มีเรื่องอะไรก็บอกกัน อย่าปิดบังกัน มันไม่เป็นผลดีเท่าไหร่นะ
ฝากถึงพี่ดิษ
พี่ดิษควรถามพี่คิม ว่าเรื่องไหนจริง ไม่จริง มาคิดเองเอ่อเอง แล้วก็ไปโกรธ ไปงอล ไม่โมโหเขา
ปัญหาทั้งหมดไม่น่าจะเกิดเลยนะ คราวหน้าก็พูดกันดีๆ หันหน้ามาคุยนะ อย่าพยายามมาแกล้งหรือทำจริง
เพื่อทำให้อีกคนรู้สึกเหมือนที่ตัวเองเคยรู้สึก มันไม่ช่วยอะไรเลย วันดีคืนดีอีกฝ่ายเสียใจจนทนไม่ได้ หนีไป
โอ้วสบายเลย ตามหากันวุ่นแน่ๆ
ฝากถึงทีมงานพี่ดิษ
จะพบจะเห็นอะไรก็ตามแต่ อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ใช่ว่าเรื่องที่ตัวเองเคยเจอคนอื่นจะเจอเหมือนกัน
มันไม่เสมอ ทางที่ดีควรจะสืบสาวราวเรื่อง เก็บหลักฐานได้เก็บ แล้วไปถามคนที่ทำว่าทำแบบนี้จริงไหม ยังไง
ไม่ใช่เจอแล้วไป เล่า เล่า เล่า เรื่องไม่จริงมันก็ทำให้คนอื่นแย่ได้เหมือนกันนะ เคยดูข่าวป่ะที่สังคมรุมประนาม
ด่าแบบไม่มีชิ้นดีเลย แล้วบทสรุปคือ ไม่ใช่คนนั้น พอออกมาแก้ข่าว ไม่มีใครสนใจตรงแก้ข่าวเลย คนที่โดนด่าก็โดนฟรี
เหมือนกัน จะทำอะไรก็ดูให้ดีก่อนนะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคน หวังว่าบทเรียนที่ผิดพลาดในอดีต จะเป็นบทเรียนที่สำคัญ เพื่อก้าวเข้าสู่อนาคตที่ดี
จะเป็นกำลังใจ จะเป็นที่ให้คำแนะนำ จะเฝ้าดูพี่ๆด้วยความหวังดีเสมอ
ปล. พิมพ์เยอะสุดเลยนะเนี่ย แต่อยากให้ทุกคนผ่านมันไปได้ด้วยดี
ปล2.ไม่ว่างไม่เป็นไร แต่อย่าหายไปนานๆ ใจไม่ดีเลย
เลิฟยูนะ พี่คิม พี่ดิษ ทีมงานทุกคน
N N
-
ส่งกำลังใจให้พี่ดิษและคิมค่ะ :L2:
และสวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังนะคะ
ขอให้ทั้งคู่มีสุขภาพแข็งแรง
-
มาต่ออีกนะคะ :mew1:
-
ถึงฉากนีัแนะนำจับดิษปล้ำเลย จัดไปซะทีนองทีเดี๋ยวก็หานงอน55555
-
อยากรู้แล้วสิ คิมจะจีบพี่ดิษยังไง
รีบมาลงต่อเลยนะคะ รอไม่ไหวแร๊วว
-
แปะ
ถึงพี่คิม
พี่ต้องเข้าใจพี่ดิษนะ พี่ดิษขยับไปไหนไม่ได้ ใครเอาเรื่องอะไรมาเล่า ถึงตอนแรกมันจะเชื่อใจ
แต่พอนานไปมันก็เริ่มกลัว กลัวที่จะต้องเสียพี่ไป ยิ่งเข้าต้องมาเข้าโรงพยาบาลแล้วนอนรักษาตัวแล้ว
อารมณ์มันจะอ่อนแอและอ่อนไหวมากๆ แล้วพี่คิมก็อย่าไปเผลอบ่อยๆล่ะ แอบหวั่นๆนะเหมือนกันนะเนี่ย
มีเรื่องอะไรก็บอกกัน อย่าปิดบังกัน มันไม่เป็นผลดีเท่าไหร่นะ
ฝากถึงพี่ดิษ
พี่ดิษควรถามพี่คิม ว่าเรื่องไหนจริง ไม่จริง มาคิดเองเอ่อเอง แล้วก็ไปโกรธ ไปงอล ไม่โมโหเขา
ปัญหาทั้งหมดไม่น่าจะเกิดเลยนะ คราวหน้าก็พูดกันดีๆ หันหน้ามาคุยนะ อย่าพยายามมาแกล้งหรือทำจริง
เพื่อทำให้อีกคนรู้สึกเหมือนที่ตัวเองเคยรู้สึก มันไม่ช่วยอะไรเลย วันดีคืนดีอีกฝ่ายเสียใจจนทนไม่ได้ หนีไป
โอ้วสบายเลย ตามหากันวุ่นแน่ๆ
ฝากถึงทีมงานพี่ดิษ
จะพบจะเห็นอะไรก็ตามแต่ อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ใช่ว่าเรื่องที่ตัวเองเคยเจอคนอื่นจะเจอเหมือนกัน
มันไม่เสมอ ทางที่ดีควรจะสืบสาวราวเรื่อง เก็บหลักฐานได้เก็บ แล้วไปถามคนที่ทำว่าทำแบบนี้จริงไหม ยังไง
ไม่ใช่เจอแล้วไป เล่า เล่า เล่า เรื่องไม่จริงมันก็ทำให้คนอื่นแย่ได้เหมือนกันนะ เคยดูข่าวป่ะที่สังคมรุมประนาม
ด่าแบบไม่มีชิ้นดีเลย แล้วบทสรุปคือ ไม่ใช่คนนั้น พอออกมาแก้ข่าว ไม่มีใครสนใจตรงแก้ข่าวเลย คนที่โดนด่าก็โดนฟรี
เหมือนกัน จะทำอะไรก็ดูให้ดีก่อนนะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคน หวังว่าบทเรียนที่ผิดพลาดในอดีต จะเป็นบทเรียนที่สำคัญ เพื่อก้าวเข้าสู่อนาคตที่ดี
จะเป็นกำลังใจ จะเป็นที่ให้คำแนะนำ จะเฝ้าดูพี่ๆด้วยความหวังดีเสมอ
ปล. พิมพ์เยอะสุดเลยนะเนี่ย แต่อยากให้ทุกคนผ่านมันไปได้ด้วยดี
ปล2.ไม่ว่างไม่เป็นไร แต่อย่าหายไปนานๆ ใจไม่ดีเลย
เลิฟยูนะ พี่คิม พี่ดิษ ทีมงานทุกคน
N N
.ใช่ครับ
-
แกล้งกันไปประชดกันมา ทำไมไม่คุยกันดีดีหล่ะ
ดิษมารอหน้าห้องงี้ไม่ต้องตามจีบแล้วมั้งน้องคิม
-
ไม่ใช่ แค่มีอะไรกัน แล้วจะรักกันได้ ทำไมหลายคนชอบคิดแบบนี้และเอาตัวเข้าแลก
คนรักกัน แต่ชอบเอาคืน ทำร้ายจิตใจกัน
เกิดปัญหาไม่ยอมคุยกันดีๆ โดยไม่ใช้อารมณ์ แล้วจะหาความสุขได้ยังไง
-
สองคนนี้รักกันแบบแปลกๆ น่าจะเป็นเพราะทั้งคู่เป็นผู้ชายที่ลักษณะนิสัยจิตใจเข้มแข็ง เลยไม่ง้อกันแบบหวานๆ สิ่งที่ตามมาคือ...เจ็บกันทั้งคู่
-
ค้างอย่างแรง :ling1:
ไม่เสนอคิดเห็นอะไร
รอจบเรื่องนี้ก่อนล่ะกัน
แต่โต้งกับนัทน่ารักอ่ะ
-
ว้า ตัดฉับจบแบบหน้าตาเฉยเลย กำลังอิน
ถึงตอนนี้ผู้อ่านให้อภัยน้องคิมด้วยความจำใจอิอิ
ผ่านมาแล้วก็ขอให้เป็นบทเรียน ต่อไปก็ให้ประคับประคองกันไปให้ดี
มีอะไรขอให้คุยกันอย่าเก็บไว้คนเดียว. ทำอะไรให้นึกถึงใจเขาบ้าง
หนักนิดเบาหน่อย อภัยให้กัน กว่าจะรักกันได้เจออุปสรรคมากมายทำไมผ่านมาได้
ขอบคุณที่มาเล่าความจริงของชีวิตให้ได้รับรู้. 555
:hao7: รักษาสุขด้วยนะทั้งสองคน
รอวรรคต่อไปด้วยใจจดจ่อนะครับ :mew1:
-
คือในสถานการณ์แบบนี้ที่คิมจะเชือดข้อมือตัวเองร้องห่มร้องไห้เสียใจแต่ยังไม่ลืมช่วยเพื่อนอยู่อีก..นับถือๆ
แบ่งแยกความรู้สึกชัดเจนมาก555
สองคนมีเรื่องไรไม่ค่อยคุยกันเลย ขัดใจๆเอาเวลาที่ทะเลาะกันมารักกันดีกว่าชีวิตเราเดินเร็วจะตาย
แล้วพี่ดิษมารอหน้าหอขนาดนั้นไม่ต้องจีบแร่ะ อุ้มเข้าหอเลยเหมือนที่นัดว่าจีบทำไมก็นอนกันจน...
:z1: :z1:
-
:katai2-1: 55555 ผมว่าบันทึกของพี่นี่มีครบทุกรสชาดจริงๆๆ บางอย่างมันก็เอามามอนพวกผมในบางทีที่เจอปัญหาแนวๆเดียวกับพี่อ่ะครับ เลิฝยูวๆๆๆ :mew1:
-
จำไม่ได้ว่าเสียน้ำตากับบันทึกฉบับนี้ไปกี่ครั้ง และเข้าใจว่าทำไมน้องคิมอยากผ่านไปเร็วๆ คนอ่านยังบีบหัวใจเลย
เป็นกำลังใจเสมอครับ
-
ลุ้นทุกที
ลุ้นทุกตอน
เมื่อได้อ่านเรื่องของ ดิษ+คิม
..ลุ้นแรง..
หุหุ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
กว่าจะได้เครียร์กันคิมก็กระอักเหมือนกันนะ :katai2-1:
-
:ling1: แมนฯยูแพ้เลย งื้อออ เอาให้ผ่านช่วงนี้ไปเลยเนอะๆ ไม่ต้องลุ้นละ คึคึ
**************************************************************
หน้าที่ 41 วรรค 5
หลังจากที่ผมได้พูดปรับความเข้าใจกับพี่ๆเพื่อนๆ ผมก็กลับมาที่หอ แต่ดันมาเจอคู่กรณี ก็ไอวากดิษแหละครับ นั่งอยู่หน้าประตูห้องของผม
“ ดิษ !!!!! ...... ”
“ หึ กลับดึกขนาดนี้ไปพรอดรักกันที่ไหนมา ” พอมันพูดมา ผมก็กะจะสวนกลับ แต่คิดอีกทีไม่ดีกว่าครับ
“ นายคิดว่ามีคนชื่อพานคนเดียวหรือไงที่เราจะไปพรอดรักด้วย ” มันทำตาโตเลยครับ
“ คนหลายใจนี่นะ ” เพิ่งสังเกตว่าในมือของมันมีขวดเหล้าด้วย
“ เฮ้ย นี่ยกเป็นขวดๆเลยเหรอ พอๆ ”
“ ไม่ต้องมาสนใจ ” มันยังผอมอยู่เลย แล้วยังจะกินเหล้าอีก ตัวงี้เหม็นทั้งบุหรี่ทั้งเหล้า
“ ดิษ ขอเถอะนะ ถ้าไม่อยากเห็นหน้าเราไม่อยู่ก็ได้ ” มันมองหน้าผม
“ เปิดประตู ” ผมเปิดประตูให้ครับ
“ ทำอะไรน่ะ อื๊มมมมม ” ไอดิษจูบปากผมอยากจังเลยครับ จากนั้นมันก็ผลักผมลงไปนอนที่เตียง
“ จะทำอะไร ”
“ ถามเหมือนคนใสซื่อนะ ” มันต้องการมีเซ็กส์เหรอ
“ ถ้าจะทำ ก็คุยกันก่อน ”
“ ไม่คุย รู้สึกอยากน่ะมาหาไม่ได้เหรอ ” โดนอีกฉึกแล้วครับ มันเห็นผมเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย แต่ผมก็ดันคิดถึงสิ่งที่พี่นากพูดได้ว่าผมอาจจะกำลังโดนไอดิษปั่นหัว
“ แล้วมานี่ทำไม ”
“ บอกว่าอยากไง ” มีเสียงอ่อยแฮะ
“ ผู้หญิงเค้าไม่ทำให้หรือไง ” มันเหมือนกับนึกออกครับ ก็เลยทำท่าจะจู่โจมอีก ผมนอนนิ่งๆเลย
“ ถ้าจะแค่สั่งสอนเราก็พอเถอะ เราเจ็บแล้ว ”
“ หึ เจ็บเหรอ ...... กล้าใช้คำว่าเจ็บเลย รู้เหรอว่ามันเป็นยังไง !!!!! ” ดูเหมือนมันจะระเบิดแล้วครับ
“ ดิษ นายป่วยนะ นั่งพักก่อน ”
“ พอเถอะ ที่มาแค่มาเอาของที่จำเป็น ” มันเดินเข้าไปแบกกระเป๋าแล้วเก็บของบางอย่าง โดยที่ผมได้แค่ทนนั่งมอง เพราะผมไม่รู้ว่าดิษเป็นอะไร ผมพยายามโน้มน้ามแต่เหมือนดิษไม่ยอมเปิดใจให้ผม
“ เรายังโอเคไหมดิษ ”
“ ........ ”
“ เราผิดไปแล้ว ขอโทษ ” มันยืนนิ่งไปพักนึง ก่อนจะเดินออกไปเฉยๆ นี่มันจะไม่ยอมให้อภัยผมจริงๆเหรอ
รุ่งเช้าผมรีบสลัดความคิดแง่ลบออกไป เพื่อจะแก้ปัญหาของตัวเอง ผมออกจากหอตั้งแต่เช้ามืดไปรอแม่ของวากดิษที่โรงพยาบาล
“ อ้าวคิม ” พี่กริชเดินมาหาผมครับ
“ พี่ไม่ได้กลับบ้านเหรอครับ ” แกยิ้มๆให้
“ อาชีพหมอก็แบบนี้แหละ ”
“ กับแบงค์เป็นไง ”
“ เค้าพูดกับพี่แล้ว แต่ยังไม่ยอมยกโทษให้ เรายังคุยกันไม่จบน่ะ ”
“ ค่อยๆทำไปล่ะพี่ มันไม่ง่ายเหมือนปลอบใจผู้หญิง ...... แม่ล่ะ ”
“ หมายถึง ผอ.เหรอ ..... อยู่ห้อง ”
“ นั่นก็ไม่ได้กลับบ้านเหรอครับ ” พี่กริชพยักหน้า
“ มาพี่พาไป ...... พี่มีเรื่องจะได้พูดกับท่านก่อนด้วย ” พี่กริชพาผมมาถึงห้องพัก ห้องที่วากดิษต้องใช้ครั้งก่อนๆอะครับ ปกติแม่ท่านวากท่านไม่ค่อยมาใช้ ไม่รู้ทำไมถึงนอนที่นี่
“ ผอ.ครับ คิมมาขอพบครับ ”
“ มาเลยจ้า ” พอเจอกัน ผมก็เดินไปกราบ แม่ท่านวากลูบหัวผมครับ ทำให้ผมคิดว่าท่านคงไม่ได้โกรธผมอยู่
“ คือว่า ...... เรื่องครั้งก่อน ผมเข้าใจผิดไปครับ ผอ. ” พี่กริชรีบพูดก่อน
“ อืม แม่ก็คิดว่าคิมไม่ทำหรอก ...... แต่ข้าวกล้องดูแย่มาก คิมเจอเค้าแล้วใช่ไหม ”
“ ครับแม่ ”
“ แม่ไม่อยากเห็นเค้าเป็นอย่างนี้เลย โชคดีที่พ่อเค้าไปพักอยู่กับไร่ของพ่อน้องคิม เลยไม่เห็นข้าวกล้องในสภาพนี้ ที่กลับไปทำงานก็แอบกลับไป ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น ” มันนี่ดื้อดีจริงๆ
“ ผมคิดว่าเค้าจะรีบกลับไปหาคิมน่ะครับ ”
“ อะไรล่ะพี่ ”
“ ดิษมันห่วงคิม ขนาดตอนตื่นยังเรียกหาคิมเลย ตอนนี้เป็นปัญหาของนายสองคนแล้ว ” พี่กริชพูดเป็นฉากๆ
“ หน้าตาไม่น่าชำนาญเลยนะกริช ” โดนผอ.แซวซะแล้วไง ฮ่าๆๆ
พอเจอกับแม่ของวากดิษเรียบร้อย ผมก็โทรไปหาพ่อครับ เพราะไม่รู้ว่าทางนั้นรู้อะไรบ้างหรือปล่าว
“ ดีครับพ่อ ”
“ เออ เป็นยังไงบ้าง ได้ยินว่าข้าวกล้องมันฟื้นแล้วนี่ ”
“ ครับพ่อ ...... คือว่าพ่อ ” ผมอ้ำอึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะบอกพ่อดีไหม
“ เอ็งมีอะไรจะบอกก็บอกเลย เคยบอกแล้วไงว่ามีอะไรก็ให้บอกพ่อ ” เหมือนโดนบังคับเลยอะ ผมตัดสนใจเล่าให้พ่อของผมฟังเป็นฉากๆ แทบไม่ตกไม่หล่นเลยครับ
“ .......... ”
“ เงียบทำไมอะพ่อ ”
“ เลิกกันเลย ” ช็อคเลยครับ
“ อะไรนะพ่อ ”
“ เอ้า จะไม่เลิกเหรอ ”
“ ก็จะให้เลิกได้ยังไงล่ะพ่อ ”
“ เออ ไม่เลิกก็คบกันต่อ ทำยังไงก็ได้ให้มันยกโทษ ทำเป็นไหม ” ดูถามเข้า
“ ไม่แน่ใจอะพ่อ ” ความจริงคือทำไม่เป็น ฮ่าๆๆ
“ ลองรับรู้ความรู้สึกของมันบ้าง มันทำอะไรให้ก็ลองทำกับมันดู ง้อกัน มันไม่ยากเท่าจีบกันหรอก ”
“ โด่ ..... พูดอย่างกับรู้มากอะ ” กัดคืนมั่งๆ
“ รีบทำซะก่อนที่พ่อมันจะรู้ สงสารพ่อมัน ”
“ อาสบายดีใช่ไหมพ่อ ” เริ่มรู้สึกเป็นห่วงเหมือนกันครับ
“ อืม มันก็คงปกติได้เท่านี้ รีบไปจัดการให้เวลาสองวัน ” อะไรเนี่ย
“ สองวันมันจะทันได้ไงล่ะพ่อ ”
“ เอ็งโวยวายกันมานานแล้วล่ะ ให้เวลาอีกสองวัน ไม่ดีข้าจะลุยเอง ข้าเอาจริงนะ ” เสียงจริงจังผิดปกติอะ
“ ครับ ผมทำงานละนะ ”
พอผมมาถึงที่ทำงาน ผมรีบตรงไปห้องผู้จัดการก่อนเลย แต่ทางนั้นยังไม่มาครับ ผมนั่งรอพักนึง พี่พานก็เดินมาหา
“ ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ ” เค้าเดินมาทักผม ท่าทางเหมือนไม่ดีกว่าผมซักเท่าไรครับ
“ ทำไงได้ล่ะ ” ผมตอบไป
“ แต่เช้าอีกแล้ว ” เสียงที่คุ้นเคยมาละครับ มาได้เวลาทุกที
“ ดิษ ขอคุยด้วยหน่อย ” พี่พานเดินเข้าไปใกล้กับวากดิษ ผมล่ะกลัวเค้าจะทะเลาะกันจริงๆ
“ ยังอยากคุย ทำเรื่องย้ายเสร็จค่อยมา ” หืม ย้ายอะไร
“ ดิษ !!!!! ” พวกผมมาทำงานกันเช้าครับ พวกน้องๆผู้ขยันยังไม่มากัน จะมีก็แม่บ้าน แต่ด้วยที่วากดิษอารมณ์ไม่ดีเลยไม่มีใครเข้ามาใกล้
“ เรียกทำไม ” ผมได้แต่นั่งมองผู้ชายหุ่นน้องควายสองคนเขม่นกันครับ
“ นายสองคนรักกันอยู่ ทำไมต้องทำให้มันเจ็บทั้งสามคน ”
“ พูดอะไรอีกล่ะ ” วากบ้ามันวางกระเป๋าแล้วครับ จะว่าไปมันหุ่นเพรียวลงแบบนี้ก็ดูเท่ดีนะ เอ้าๆ เค้าทะเลาะกันนี่หว่า
“ เรื่องคนสามคนน่ะ เลือกได้ไม่ใช่เหรอว่าจะให้จบแบบไหน เจ็บแค่คนเดียวหรือเจ็บกันทุกคน ”
“ มึงเข้ามาแทรกระหว่างพวกกู ยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกเหรอ ” หืม พวกกูนี่ใช่กูปะวะ
“ ใช่ไง ก็ให้กูเจ็บคนเดียวได้ไหม ” วากดิษยังจ้องหน้ากับพี่พานไม่เลิก ไฟจะลุกอยู่แล้วครับ
“ เอ่อ ใจเย็นกันหน่อยก็ดีนะ ...... คือดิษเราแวะมาสวัสดีตอนเช้าน่ะ เที่ยงไปกินข้าวกันนะ ” วากดิษหันมามองผมแทบไม่ทัน
“ เหอะ นี่อะไรวะเนี่ย ” พี่พานสบถเลยครับ
“ เที่ยงไม่ว่าง มีนัดคุยงาน ” อั่นแน่ๆ ยังจะมาดเยอะ
“ เราไปรอก็ได้ ”
“ หิวข้าวอย่าโวยวายแล้วกัน ” ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องไปครับ ว่าแต่มันตกลงไหมเนี่ย
พอดิษเข้าห้องไป ผมก็เรียกพี่พานออกมาด้านนอก
“ พี่พาน ผมขอบคุณนะที่จะช่วย แต่ผมว่าไม่อยู่ห่างๆไว้ดีกว่า ”
“ จะดีเหรอ ดูคิมกับเค้ายังแทบไม่ดีขึ้นเลย ”
“ ผมดูแลกันเองได้ ขอตัวนะพี่ ” พี่พานดูจะเศร้านะครับ แต่ตอนนี้ผมต้องแข็งใจไม่สนเค้า เพราะที่ผ่านมาผมประมาทความสัมพันธ์ระหว่างคนใกล้ชิดมากไป ผมเข้าใจแล้วว่ามันไม่ต่างกันเลยไม่ว่าชายหรือหญิง
วันนั้นแทบเป็นวันแรกที่ผมไม่สนใจในงานเหมือนที่ผ่านมา ผมนั่งรอเวลาเที่ยงเท่านั้น พอเวลาใกล้เข้ามา ผมรีบตรงไปขออนุญาตกับพี่ริชทันที
“ พี่ ผมขอไปกินข้าวกับดิษนะครับ ”
“ หืม คืนดีกันแล้วเหรอ ”
“ ยังอะพี่ ” พี่ริชยิ้มให้ผม
“ ระวังตัวหน่อยล่ะ คนกำลังโมโหมันควบคุมยาก ” มีเตือนด้วย
“ พี่ ผมฝากดูอาการพี่พานหน่อยนะ ” พี่ริชหรี่ตามองมาที่ผม
“ กำลังวางแผนอะไรหรือปล่าว ”
“ ไม่นี่ครับ ” ผมแกล้งทำตาใส่ซื่อใส่พี่ริช แกก็หัวเราะนิดหน่อยแล้วให้ผมไป บอกว่าไปทั้งบ่ายก็ได้
ผมมานั่งรอหน้าห้องของดิษ ตอนนี้ยังไม่เดินออกมาเลย ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่
“ น้อง พี่ดิษล่ะ ” ผมถามเลขาของดิษครับ
“ อ่อ พี่ดิษบอกว่าออกไปธุระข้างนอก แต่จะกลับมาก่อนเที่ยง ” มันน่าจะยังไม่ลืมผมนะ หึหึ
“ แล้วทำไมน้องไม่ตามไป ”
“ หึ ผมบอกไม่ได้ครับ ความลับของเจ้านาย ...... ผมขอไปกินข้าวก่อนนะพี่ ” ไอนี่นะ ผมนั่งรออีกพักนึง วากดิษก็กลับมาจริงๆครับ
“ กินข้าวหรือยัง ” ผมถามวากดิษ
“ ถ้าบอกว่ากินแล้วเชื่อไหมล่ะ ” ยังๆ
“ ........ ” ผมยืนขึ้นช้าๆ แล้วเดินไปประชิดกับตัวมัน วากบ้าดูจะตื่นๆนะ
“ ขอจับมือหน่อยนะ ” ดิษเบือนหน้าไปอีกทางครับ ผมจับที่มือของวากดิษ อยากรู้ว่าเค้ายังสวมแหวนของเราหรือปล่าว แล้ว ......
“ นายก็ยังสวมมันอยู่ ” ดิษเหมือนจะคิดออกครับ เลยดึงมือกลับ
“ แหวนมันราคาแพง ไม่ใส่ก็เสียดาย ” ผมกุมมือมันอีกรอบ ทีแรกก็ขัดขืนครับ แต่พอผมไม่ยอมปล่อยเค้าก็นิ่งลง
“ หลับตาแล้วยืนอยู่แบบนี้ซักหน่อยนะ ” แปลกครับ มันทำตามเฉยเลย
“ หึ ” พักนึงเราถึงลืมตาครับ
“ อะไร ไม่พอใจเหรอ ”
“ ไม่หรอก ..... เก่งเหมือนกันนี่ เลิกเล่นแล้วกินข้าวเถอะ ” กูกำลังจะทำซึ้งซักหน่อย บูดอีกล่ะ
พอขึ้นรถ ดิษบอกให้ผมพาไป เพราะผมเป็นคนชวน ผมถามว่ามีงานด่วนอีกไหม แต่รายนั้นเงียบๆ ผมเลยเดาว่าไม่มี ผมกะจะทำสิ่งที่ผมไม่เคยทำให้มันเลยจริงๆ
“ ไม่แพงไปเหรอ ” มีถามๆ
“ นั่งกินกันเย็นๆเถอะน่า ” ผมมาที่ภัตตาคารที่ไม่ได้แพงอะไรมากนักครับ แต่มีอาหารที่ยกระดับขึ้นมาหน่อย เพราะผมกำลังจีบเค้านี่จะพาไปร้านปกติได้ยังไง
“ สั่งเป็นหรือปล่าว ” มันถามซะเด็กเสิร์ฟหลุดขำเลย
“ นายอยากทานอะไรพิเศษ สั่งแล้วกัน เราจะดูรายการปกติให้ ” ผมสั่งๆเรียบร้อยก็นั่งรอครับ ส่วนวากดิษไม่ได้สั่งอะไร
“ นายเชื่อเราไหม ” ผมถามดิษ
“ อย่าเพิ่งพูดถึงมันเลยนะ ”
“ อืม ” ผมสังเกตว่าระหว่างกินอาหาร วากดิษจะมองผมอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าทำไมครับ ผมคงต้องเก็บไว้ถามทีหลัง
“ ไปเดินเล่นกันไหม ” ผมถามหลังจากกินข้าวกันเรียบร้อย วากดิษปล่อยให้ผมพาไปที่สวนสาธารณะครับ
“ ถ้าต้องการคำตอบน่ะ ยังบอกไม่ได้ ” เรานั่งพักมองไปที่คูน้ำในเมือง
“ ดิษ เราไม่ได้คาดคั้นอะไรนายหรอก ..... แค่อยากอยู่ใกล้ๆ ” วากดิษหันหน้าหนีครับ แต่ผมขยับตัวตามมัน
“ ยุ่งน่า ”
“ ฮ่าๆๆๆ หน้าแดงเหรอวะ ” ไม่ผิดครับ ไอดิษมันหน้าแดง แต่ไม่ได้ใช่โมโหนะครับ
“ สนุกมากมะ ”
“ โอเคๆ ขอโทษ ไม่รู้ว่าเขินเป็นด้วย ”
“ เกินไปแล้วนะ ทำไมต้องเขิน ” ผมทำได้แค่ยิ้มครับ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ มันควรจะเกิดตั้งแต่นานมาแล้ว ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ค่าแท้ๆเลย
“ เราไม่มีวันเข้าใจความทุกข์ที่เกิดกับดิษหรอกนะ เราทำได้แค่ยอมรับผิดกับเรื่องที่ผ่านมา ”
“ อืม ”
“ ขอแค่อย่าทำร้ายตัวเองอีก นายเลือกเชื่อเราแล้วครั้งนึง ตอนนี้เราเองก็เลือกนาย ” วากดิษหันมามองผมครับ
“ เลือกอะไร พี่ไม่เข้าใจตั้งแต่วันนั้นแล้ว ” หึหึหึหึหึ พี่ไม่เข้าใจๆ เลิกแอ๊บแล้วสิท่า
“ จำที่พี่ปันพูดได้ไหม ”
“ ......... อ๋อ พี่ปันเล่าเหรอ ”
“ เมื่อคืนนี้เราไปคุยกันน่ะ พี่ปันบอกให้เราเลือกว่าจะเชื่อดิษไหม ” ดิษนั่งยิ้มๆ
“ พี่ขอเวลาหน่อยได้ไหม ”
“ หืม เวลาอะไร ” วากดิษมองผมอย่างที่เคยแล้วครับ แววตาดุดันที่มีให้ผมมานานหายไปหมดแล้ว
“ มันมีหลายเรื่องที่พี่ต้องจัดการก่อน และพี่ยังตอบคิมไม่ได้ ถ้าพี่ยังคิดแบบนี้อยู่ ”
“ ได้สิ ..... นานเท่าไรก็จะรอ รักไปแล้วนี่ ” วากดิษถอนหายใจยาว แล้วลูบหัวผม
จากนั้นผมก็กลับมาเข้าหน้ากับวากดิษเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้ปกติเสียทีเดียว เพราะวากดิษยังไม่ได้กลับมาที่หอ และเรื่องสองเรื่องก็ยังไม่ได้คุยกัน คือเรื่องผู้หญิงคนนั้นที่โรงแรมกับวันที่มาหอพักโดยทำท่าจะบังคับขืนใจผม
แต่ด้วยความที่ว่าผมกับดิษเจอกันที่ทำงาน ผมขับรถไปรับส่ง กินข้าวด้วยกัน เย็นก็ไปเดินเที่ยว ทำให้ผมลืมไปว่าผมไปสัญญากับพ่อว่าภายในสองวันผมจะจัดการเรื่องของดิษให้เรียบร้อย และแล้ววันชี้ขาดเรื่องของผมก็มาถึง
“ คิมๆๆๆ ” ขณะที่ผมกำลังนอนเล่นอยู่ที่หอพักในวันหยุด พี่เคนพี่ชายคนโตของผมก็โทรมาหา
“ อะไรพี่ ตกใจอะไร ”
“ พ่อเอ็งไปหาไอข้าวกล้องแล้วอะ บอกว่าจะให้แกสองคนเลิกกัน เฮ้ยนี่มันอะไรน้อง ”
“ ชิบหาย ตายห่ะ ”
“ อะไร ”
“ ผมวางสายก่อนนะพี่ๆ ” ผมลุกพรวดรีบแต่งตัวแล้วออกไปที่บ้านของวากดิษทันที
พอผมไปถึงก็อาจจะช้าไปแล้วครับ เพราะพ่อผมคงมาถึงแล้ว ผมเห็นเพื่อนผมจากไร่ยืนอยู่ใกล้ๆกับรถของพ่อผม
“ ไงคิม ”
“ พ่อกูมาทำอะไร ”
“ ไม่รู้สิ บอกว่าให้ขับรถมาให้ ” ผมรีบเข้าไปในบ้าน ก็เจอเลยครับ พ่อของผมนั่งอยู่กับแม่ของวากดิษ ส่วนไอดิษนั่งคุกเข่าอยู่
“ ตกลงเอายังไง ”
“ พ่อ ทำอะไรน่ะครับ ” ผมตรงไปหาวากดิษที่กำลังนั่งน้ำตาซึมอยู่
“ ไปขึ้นรถ เดี๋ยวกลับไร่กับพ่อ ”
“ พี่คะ ใจเย็นๆหน่อยนะคะ หนูได้ยินว่าสองคนเค้าก็คุยกันดีแล้ว ” ก็จริงอะครับ
“ ผมก็ไม่ได้จะเป็นคนมากเรื่อง แต่มันอะไรนักหนา ก็คือลูกผมผิดมันเอนเอียงไป แต่มันก็ยืนยันหนักแน่นว่ามันยังรักข้าวกล้อง ทำผิดครั้งเดียว ถึงขั้นต้องหมางเมินเลยหรือไง แทนที่จะเร่งแก้ปัญหา ดันเอาแต่ผลักกันไปกันมา อยู่ไม่ได้ก็เลิก ลูกผมก็มีที่ทางไม่ต้องมายุ่งยากก็ได้ ” ดิษมันน้ำตาไหลเป็นสายเลยอะครับ ผมค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ดิษ
“ พ่อ ”
“ ไปนั่งกับมันทำไม ลุกเดี๋ยวนี้ !!!! ” ทำไมพ่อของผมถึงน่ากลัวขนาดนี้นะ กระชากแขนผมด้วยอะ
“ พ่อ อย่าให้คิมตายเลยนะ ”
“ อะไรวะ ”
“ ผมเหมือนใจจะขาดแล้วอะพ่อ ” พ่อของผมปล่อยมือ มันแปลกมากเลยครับ ผมไม่รู้สึกอยากร้องไห้ แต่มันเหมือนอยากจะเข้าไปอยู่ที่มืดๆเงียบๆที่ไม่ต้องสนใจอะไร
“ พอก่อนเถอะนะครับ ” วากดิษเอ่ยปากแล้วครับ
“ ข้าวกล้องจะทำอะไรน่ะลูก ” วากดิษประคองผมลุกขึ้น
“ ผมอยากพาคิมไปที่ๆสงบกว่านี้ครับ เค้าจะบ้าแล้ว ” หืม ใครบ้า กูเนี่ยนะ
“ ข้าพาลูกข้าไปก็ได้ ”
“ พ่อเลี้ยงจะไม่กดดันเค้าใช่ไหมครับ ”
“ มาๆ เฮ้ยไอหนุ่มพาคิมไปที่รถ ” ไอหนุ่มนี่ไม่ใช่ชื่อนะครับ แค่เรียกผู้ชายคนนึง
“ ครับนาย ” ไอเพื่อนผมนั่นแหละที่มา มันก็ตกใจพอสมควร แต่ก็รีบมาหื้วผมไป พ่อผมบอกว่าจะตามมา ส่วนดิษเองก็เดินขึ้นห้องไปครับ
“ คิม มึงเป็นเกย์จริงดิ ” ผมเห็นไอเพื่อนผมทำหน้างงไม่ได้เลยบอกมันไป
“ เออ มึงจะจับกูแก้ผ้าแห่รอบหมู่บ้านไหม ”
“ เชี้ย จะทำได้ไง ”
“ ดิษเป็นแฟนกู ”
“ พี่น่ะเหรอ เหอะๆๆ สงสัยเพราะมึงสนิทกันมากไป ”
“ ช่างเหอะ สรุปไม่รู้จริงเหรอว่าพ่อกูมาทำไม ”
“ ไม่รู้ บอกแค่ให้ไปเอาชุดสูทที่ร้านให้ด้วย เพิ่งไปกันก่อนมานี่แหละ ” แปลกแฮะ เหมือนพ่อของผมไม่ได้จะมาที่นี่ตั้งแต่แรก
“ ไปๆ ” พ่อผมมาแล้วครับ พอขึ้นรถพ่อก็ไม่ได้พูดเรื่องวากดิษ
“ อะไรนะ เย็นไปไหนนะ ”
“ งานแต่งงาน ไปหาชุดหล่อๆไปกับข้า ”
“ ผมไม่มีอารมณ์ ”
“ ไม่มีก็ต้องไป ” เออ บังคับก็ไม่บอก ผมก็ไม่ได้ถามอะไรอีกหรอกครับ พ่อผมส่งผมลงหอแล้วบอกว่าจะมารับตอนเย็น วากบ้านายอย่าเป็นอะไรไปนะ
***************** มีต่อครับ บรรทัดไม่พอ *****************
-
หน้าที่ 41 วรรคสุดท้าย
*******************************************************
พอถึงตอนเย็น ผมก็มายืนรอหน้าหอพัก ในชุดเสื้อเชิ้ตผูกไท เสื้อสูทพาดแขนหล่อใช่ย่อยเลยแหละ คึคึ
“ มาๆ ” พ่อของผมก็แต่งตัวเรียบร้อย ผมไม่รู้ว่าพ่อผมไปไหนมา เพราะไม่กล้าถามครับ เห็นความโหดแล้วแอบกลัว
“ พ่อไปทำอะไรดิษอีกไหมอะ ”
“ จะไปห่วงมันทำไมมากมาย ”
“ พ่อพูดได้ไง ..... ผมกำลังจีบมันอยู่นะ ” พ่อจ้องหน้าผมครับ
“ เลิกพูดได้แล้ว ” เซ็งเลย
ถึงงานพ่อของผมได้รับเชิญให้ไปนั่งที่โต๊ะของประธานซึ่งเป็นโรงแรมที่ผมเคยโดนยัยแจงงี่ไซโคจนน้ำตาแตกอะครับ งานนั้นเป็นงานแต่งของเพื่อนที่โต้ง
“ พ่อ ”
“ อะไร ”
“ พูดนี่ไม่รู้จริงๆปะ ว่าจะถามอะไร ” ก็พอมาถึงโต๊ะคนที่นั่งก็มีพ่อท่านวากและไอวากดิษด้วย
“ เออน่า เข้าไปนั่ง ” ผมกะจะเดินไปนั่งตรงข้ามกับวากดิษ แต่พ่อของวากดิษโบกมือให้ไปนั่งข้างๆวากบ้า พ่อของผมต้องนั่งกับประธานครับเลยเอาเท้าเขี่ยผมไปนั่งกับวากดิษ
“ สวัสดี ” ผมทักวากดิษ รายนั้นยังตาคล้ำๆสงสัยเพิ่งหยุดร้องไห้
“ อืม ”
“ ไอสองคนนี้ทักกันเหมือนคนเพิ่งจีบกันนะ ” พ่อท่านวากก็พูดไป
ระหว่างอยู่ในงานผมไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ นอกจากนั่งเซ็งๆไปงั้น ใจก็อยากคุยกับดิษแต่หาโอกาสเหมาะๆไม่ได้ กลัวพ่อท่านวากจะสงสัย แต่จะถามกับวากดิษก็ยากอีก เพราะพ่อผมเพิ่งไปอัดมา ไหนจะที่บอกว่าขอเวลาผมอีก อึดอัดเว้ย
“ พ่อ ” ทนอึดอัดไม่ไหวเลยจะลุกไปเดินเล่นครับ
“ อะไร ” พูดน้อยจริงๆ
“ ผมออกไปเดินตรงระเบียงนะ ”
“ อืมๆ ” พ่อผมตบไหล่ปุ๊ๆ แล้วให้ผมออกมา
ที่ระเบียงผมกะจะหาบุหรี่สูบเพราะเกิดอยากขึ้นมา ที่จริงผมเลิกไปนานแล้วครับ มองซ้ายมองขวาเห็นผู้หญิงกลุ่มนึงกำลังสูบบุหรี่คุยกัน สงสัยต้องใช้เสน่ห์ไปขอบุหรี่ฟรี
“ เธอรู้จักกับพี่ดิษเหรอ ” มีใครคุยกับผมไหมอะ
“ ใช่สิยะ ทำไมอิจฉาหรือไง ” ผู้หญิงกลุ่มนั้นแหละครับ พอได้ยินเค้าคุยเลยไม่ขอละบุหรี่ ขอเผือกดีกว่า หึหึ
“ ก็สิ ออกจะหล่อรวย ” ชิ คุยต่อหน้าใครรู้ไหมเนี่ย แล้วก็ไม่มีอายอะไรเลยนะ หงุดหงิดๆ
“ เธอได้เค้าแล้วเหรอ ” เหอะ
“ ก็ไม่หรอก ..... พี่เค้าอดอุ่นมาก ชั้นนี่ตัวสั่นตลอดเลย ” ฮึ่ยยย ไม่เขินไม่อายเลยนะ
“ ทำไมไม่ได้เค้าล่ะ ”
“ กอดกันแล้ว พี่เค้าบอกว่าให้แค่กอด ....... แต่เชื่อไหม เค้าอ่อนโยนจริงๆนะ ” ผมไม่รู้ว่าผมเดินไปหาพวกเค้าตอนไหนนะครับ รู้อีกทีก็อยู่กลางวงแล้ว
“ พวกคุณรู้จักสำรวมบ้าง ผู้หญิงทั้งนั้น ” ในวงก็ทำท่าจะกัดผมครับ ลืมไปว่ามาคนเดียว
“ แล้วคุณยุ่งอะไร ”
“ ก็ดิษที่พวกคุณพูดน่ะ ผะ ...... เฮ้ยอะไรวะ ” จู่ๆผมก็โดนดึงครับ
“ ว้ายพี่ดิษนี่เอง สวัสดีค่ะ ” ไอดิษมาเหรอ
“ ปล่อยๆ กูยังไม่ได้พูดเลย ” วากดิษดึงผมไปยืนข้างๆ
“ พี่ดิษคะ ...... วันนี้ไปเที่ยวกันอีกไหมคะ ” ฮึ่ยยย
“ คุณครับ อย่าใช้คำว่าอีกครับ ผมเจอคุณครั้งเดียวและตอนที่ผมอยู่กับคุณ ใจของผมคิดถึงคนอื่นอยู่ ผมเลยออกจากห้องไปกลางดึก ”
“ ฮะๆ แกมันไม่มีน้ำยาเลย ” ผู้หญิงนี่เวลารวมกลุ่มน่ากลัวจริงๆ
“ ไม่ครับ เพื่อนคุณเป็นคนที่ดี ผมอยากให้คุณทำกับคนที่รัก ขอตัวนะครับ ..... มาเถอะคิม ”
“ เดี๋ยว ” วากดิษกระพริบตาปริบๆ
“ ขอโทษที่เสียมารยาทเข้ามาแทรกระหว่างที่คุยครับ ” ผมขอโทษพวกเธอ จู่ๆหนึ่งในพวกเค้าก็ร้องอ๋อ
“ นี่ก็ลูกของเพื่อนท่านประธานนี่ ชั้นเห็นเดินมาด้วยกัน ...... ไหนๆก็มาแล้ว วันนี้เราไปเที่ยวกันดีไหมคะ ”
“ ไม่ได้ครับ ” วากดิษตอบแทนซะงั้น
“ ให้เค้าตอบสิคะ ”
“ ผมตอบก็เหมือนเค้าตอบนั่นแหละ มาเถอะ ” ผมเดินออกมาอย่างงงๆ วากดิษพาผมลงมาด้านล่างของโรงแรม
“ ดิษ พ่อเราล่ะ ”
“ เอาไว้บอกท่านทีหลัง ” ก็ยังงงๆครับ แต่ได้อยู่ใกล้มันก็โอเค
วากดิษพาผมมาที่สวนดอกไม้ที่โรงแรม แล้วหาซื้อน้ำให้ผม เรานั่งอยู่กันตรงนั้นครับ
“ มีอะไรหรือปล่าวดิษ ”
“ เมื่อกี้ตรงไปหาพวกผู้หญิงจะทำอะไร ”
“ ก่อนตอบ ขอทำบางอย่างก่อนได้ปะ ” มันพยักหน้า ผมค่อยๆเลื่อนไปจูบที่ปากมันครับ วากดิษค่อยๆประคองหน้าของผม ก่อนจะผละออกจากกัน
“ แบบนี้คงคุยได้ไม่นานหรอกคิม โรงแรมก็อยู่ใกล้ๆ ” ดูมันๆ
“ ก็เราน่าจะทำตั้งแต่ดิษฟื้น เราก็ไม่ได้ทำ เราทำตัวไม่สมกับที่ดิษหวังเอาไว้เลยน่ะ ”
“ บอกได้ไหม ว่าเมื่อกี้จะพูดอะไร ”
“ เอาจริงอะ ”
“ อืม ”
“ จะบอกว่า ที่พูดถึงน่ะผัวกู ”
“ ฮ่าๆๆๆๆๆ ” วากดิษหัวเราะจนตัวขดเลยครับ
“ เออ ขำเข้าไป เดี๋ยวก็หัวใจวายตาย ”
“ ฮะๆๆ โอเคๆ ..... อย่างแรก พี่ยอมรับเรื่องที่คิมพูด ”
“ ทำไมยอมรับเร็วนักล่ะ ”
“ ก็ยอมตั้งนานแล้ว แต่มันยิ่งย้ำความรู้สึก ตอนที่พ่อเลี้ยงมาด่าพี่ตั้งแต่ยังไม่เช้าเลย ”
“ ห๊า !!!!! ”
“ คิดถูกแล้วที่ลงมาข้างล่าง ตกใจน่ารักเหลือเกินเด็กน้อย ” มีลูบหัวกูอีก
“ อะไร ด่าตั้งแต่ยังไม่เช้า ”
“ แม่ไปบอกพี่ว่าพ่อของพี่กับพ่อเลี้ยงกลับมา สองท่านรู้เรื่องหมดแล้ว ”
“ เฮ้อออ ” ไม่คิดว่าพ่อของวากดิษก็รู้เรื่อง
“ แต่พ่อของพี่บอกให้พ่อเลี้ยงด่าแทน เพราะท่านไม่มีแรงจะด่า แต่ก็โกรธมากๆ โกรธพี่นะ ”
“ เราเป็นคนผิดแล้วไปโกรธดิษทำไม ”
“ พ่อเลี้ยงบอกว่า ปัญหาที่มั่วๆอยู่ มันแก้ได้ที่พี่ แค่พี่บอกว่าพี่ยกโทษให้ มันจะจบ แต่เพราะพี่เอาแต่หุบปาก เก็บแต่เรื่องทุกข์ใจไว้คนเดียว มันเลยยาก ท่านสั่งสอนพี่เยอะมาก จนพี่เสียใจน่ะ ”
“ เสียใจเรื่องอะไรอีก ”
“ ท่านบอกว่า วิธีที่พี่ทำกับคิม ใช้ได้เฉพาะตอนที่คิมยังไม่สำนึก ถ้าคิมสำนึกยิ่งทำ คิมจะยิ่งหดหู่ลงไปเรื่อยๆ ..... ท่านบอกอีกว่ารอคิมมา แล้วจะทำให้ดูว่าจริงไหม ”
“ เดี๋ยวๆๆ ..... ไอเมื่อเช้าที่ว่าให้เลิกๆ กับ ลากเราออกมานี่ พ่อทำให้ดิษดูเหรอ ” วากบ้าอมยิ้ม
“ พ่อของคิมเก่งมากเลย ขนาดไม่ค่อยสนิทกับคิมยังรู้เลยว่าคิมเป็นยังไง ” ก็พ่อกูอะ คึคึ
“ ความจริงก็แปลกใจตั้งแต่แรก แต่พอเห็นน้ำตาของดิษแล้วทนไม่ได้ ”
“ คิมพูดเรื่องของคิมหมดแล้ว มีเรื่องอะไรของพี่อีกไหม ”
“ เรื่องผู้หญิงกับที่หอวันนั้น ” วากดิษเอามือไปปลดเนกไท แล้วเอนตัวหลังติดกับผม แอบเสี่ยวอยู่นะ
“ ผู้หญิงคิมก็ได้ยินแล้ว พี่ขึ้นห้องกับเค้าจริง แต่ความจริงไม่คิดจะทำร้ายอะไรคิมหรอก ...... เค้าบอกว่าถ้าขึ้นห้องไปด้วย เค้าจะชนะพนันเพื่อนๆ ”
“ ชิ รู้สึกจะตัวเลี่ยมทองสินะ ”
“ ไม่ต้องหึง ...... ไหนบอกมาซิว่าพานมันจับแตะตรงไหนบ้าง ”
“ เยอะเลย ”
“ คืนนี้เคลียร์ยาวแน่ ” มีขู่ๆ
“ แล้วที่หอล่ะ ตอบมา ” วากบ้าขยับตัวมานั่งประจันหน้ากับผม
“ ไม่มีอะไรเลย แค่คิดถึง ”
“ ดิษ ........ เรามัน ” วากดิษกอดผมช้าๆครับ นานมากแล้วที่ผมไม่รู้สึกอยากกอดกับใครแบบนี้
“ อยากอยู่แบบนี้จนเช้าเลย ” ตรงนั้นก็มีแขกเดินไปมาอยู่นะครับ แต่ผมเลือกไม่สนแล้ว เพราะที่ผ่านมาผมสองคนห่วงกันและทำร้ายกันมาก คงอีกนานทีเดียวถึงจะฟื้นมันขึ้นมาอีกครั้ง
“ คืนนี้ กลับหอนะ ” ผมบอกกับดิษ
“ ไม่ ” พอได้ยินผมก็จะผละมันครับ แต่มันไม่ยอมปล่อย แรงมันกลับมาแล้วเหรอเนี่ย แกะไม่ออกเลยโว้ย
“ จะให้ทำอะไรอีก คุกเข่า เกาะขา อ้อนมากกว่านี้หรือไง ”
“ หลุดเป็นชุดๆเลยนะ ..... พี่จะบอกว่าคืนนี้นอนกับพี่ที่บ้านเถอะ ” มันก็คงเหมือนกันนั่นแหละครับ
“ ได้อยู่แล้ว ”
“ กลับไปบอกพ่อเรากัน ” ผมสองคนเดินกลับขึ้นมาที่ห้องจัดเลี้ยง ผมคงเคลียร์กันนานครับ แขกเริ่มกลับกันแล้ว
“ พ่อ ผมสองคน ”
“ หายหัวไปตั้งนาน กลับมาแสดงว่าคุยรู้เรื่อง ” พ่อผมเอ่ยขึ้น ตอนนี้บนโต๊ะเหลือแค่พ่อผมสองคนครับ นอกนั้นเค้าก็นั่งอยู่ห่างๆ
“ ขอบคุณครับพ่อที่เตือนสติผม ” ดิษก้มลงกราบพ่อของผม
“ อืมๆ ส่วนเองน่ะ ”
“ พ่อตบหัวผมทำไม นี่ในงานนะ ” ไม่วายจะตบหัวผมอีกอะ พ่อท่านวากดิษก็หัวเราะครับ เรียกให้ลูกไปหา
“ ข้าบอกกี่หนแล้วว่า มีปัญหาให้บอกข้า ”
“ ก็พ่ออะ ”
“ ข้ารู้ว่าเอ็งกลัวข้าจะว่า แต่จำไว้นะ ข้าจะหยุดห่วงแกหลังจากตายไปแล้ว เพราะตายแล้วมันช่วยไม่ได้ ”
“ มันก็จริง แต่ถ้าพ่อตายล่ะ ” ทีนี้จะโดนเท้าละครับ ต้องกระโดดหนีเลยแหละ
“ มานี่เลยๆ ”
“ ฮ่าๆๆ ” สองพ่อลูกนั่นก็เอาแต่หัวเราะอะ
“ ไม่ต้องหัวเราะเลย ..... พ่อนี่ไม่ใช่บ้านเราน้า ” อ้อนเข้าๆ
“ ข้าไม่สน ไว้ข้าตายเมื่อไร แกค่อยคิด ตอนนี้ยังไม่ตายไม่ต้องห่วง ”
“ พ่อ ผมไม่รู้เคยพูดไหม แต่ผมรักพ่อครับ ” ผมกอดพ่อครับ พ่อของผมดูจะตกใจ เพราะผมจำไม่ได้จริงๆว่าเคยทำแบบนี้หรือปล่าว ที่ผ่านๆมาผมกับท่านไม่ลงรอยกันเลย จนตั้งแต่เจอกับดิษ หลายอย่างถึงเปลี่ยนไป
“ เออๆ ” อย่างกับฝันเลย พ่อยิ้มอะ คึคึคึคึ
หลังงานเลี้ยงเลิก พ่อของผมบอกว่าจะกลับไร่เลย แต่พ่อของท่านวากให้ค้างที่บ้านเพราะดึกแล้ว ท้ายที่สุดทุกคนก็ต้องมาที่บ้านของวากข้าวกล้องกันหมดครับ
“ เป็นยังไงจ้ะ ”
“ แม่มาด้วยเหรอครับ ทำไมไม่ไปด้วยกันล่ะ ” แม่ของผมก็อยู่ครับ
“ พ่อบอกแม่ว่า จะมาทำให้ลูกๆเข้าใจกัน แม่อยากรู้ว่าทำได้จริงไหมเลยตามมา ” พ่อของผมเข็นรถของพ่อวากดิษมาครับ
“ พ่อผมทำเองดีกว่านะครับ ” ดิษเดินตามพ่อผมมา
“ ข้าทำให้พ่อเอ็งไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกัน ....... มันเป็นพ่อผัวลูกข้าด้วยนี่ ”
“ พ่อๆ ...... เกินไปละ ”
“ อ้าวหรือจะให้มันเป็นลูกสะใภ้ ข้าไม่รู้นี่เห็นมันสูงกว่าหล่อกว่าเอ็งก็นึกว่ามันเป็นลูกเขย ” ท่าทางจะเมาด้วยแหละเนี่ย พูดซะเสียงดัง ไอดิษมันแอบมากระซิบอีกครับ คงเดาได้นะว่ามันจะพูดอะไร ไอของใต้กางเกงในนั่นแหละ ฮุ้ววว
“ โรจน์เว้ย อย่าไปพูดว่าสะใภ้เขยเลย ยังไงเค้าก็ผู้ชาย ให้เป็นลูกชายก็พอ ” พ่อวากดิษพูด
“ พูดถูกมากเลยครับพ่อ ” ผมรีบตรงไปเบียดพ่อของผม แล้วเข็นรถให้พ่อวากดิษแทน
“ เออไปเป็นลูกมันเลย ข้าวกล้องมาเป็นลูกข้าก็ได้ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
คืนนั้นเรานั่งคุยกันต่ออีกนานเลยครับ เพื่อนผมที่ขับรถมาให้พ่อไปนอนแล้ว ดึกลงมาหน่อยแม่ของวากดิษก็กลับมาจากโรงพยาบาลครับ
“ คิมกับดิษไปนอนก่อนก็ได้ลูก พวกนี้เค้านอนดึก ” แม่บอกผม
“ ไม่หรอกแม่ ท่านอยู่ผมก็อยู่ด้วย ”
“ ข้าคุยกันเรื่องอื่น ไม่ใช่เรื่องของเอ็งสองคนแล้ว ไปๆ ..... ไปนอนไม่นั่งคุยกันข้างบนไป ” พ่อผมไล่มาครับ
“ งั้นผมขอตัวครับ ” วากดิษจูงมือผมเดินขึ้น แต่ไม่วายมีเสียงคนตะโกนขึ้นมา
“ เฮ้ยๆ เก็บเสียงด้วย ”
“ คุณน่ะ พอแล้ว ” ทีนี้พ่อวากดิษแซว ผมรีบแจ้นขึ้นมาเลยครับ พวกนี้นี่
“ ....... ”
“ พออยู่กันแค่สองคน ดันไม่รู้จะทำอะไรดี ” ดิษพูดขึ้น
“ ไม่รู้จริงๆอะ ว่าทำอะไรดี ” จากนั้นเราก็กอดรัดกันครับ คำพูดคงอธิบายได้ไม่หมด นอกจากให้ร่างกายมันสื่อแทนครับ ครั้งนี้ไม่ใช่วากบ้าคนเดียวที่ได้ครับ หึหึ ผมจะขอถอนทุนคืนด้วย
“ คิมเอาจริงเหรอ พี่ไม่เคยนะ ”
“ เอาน่าไม่เจ็บหรอก ”
“ พี่เห็นคิมร้อง พี่ไม่เชื่อ ” นั่งกุมผ้าห่มเป็นสาวน้อยเลยมึง
“ เอาผ้าห่มออกก่อน ”
“ คิมอ่า ” ผมค่อยๆลูบที่หน้าอกของมัน
“ เจ็บไหม ” ผมลูบที่แผลบนอกของเค้าครับ
“ ไม่แล้ว ”
“ งั้นเราทำนะ ”
“ เฮ้ยๆ ที่บอกไม่ หมายถึงที่หน้าอก ไม่ใช่ตรงนั้น ” หึหึหึหึ
“ ห้ามคืนคำสิ ทำตัวสบายๆนะที่รัก ”
“ ......... อื้อออออ คิมมม ” หลังจากนั้นก็ผ่านไปด้วยดีครับ คึคึ
“ แฮ่ก ..... ที่ชอบล้อว่าคิมน้อยน่ะ ขอถอนนะ ”
“ ทำไม ”
“ แค่นี้ตอนแรกก็ ...... ”
“ เดี๋ยวๆ พูดแบบนี้ หาว่าตรงนั้นเรากว้างเหรอ ” ติดเรทนิสนุงๆๆ
“ ไม่นี่ ..... อันนั้นพี่ทำบ่อย ”
“ หึหึหึหึ ”
“ ไม่ใช่ๆ แม่งเอ้ย วันนี้ทำไมพลิ้วเหลือเกินคิม หลอกพี่พูดได้เยอะนะ ”
“ ถ้าไม่พร้อม เราจะไม่ทำ โอเคปะ ทุกอย่างเอาเหมือนเดิม ” วากดิษก็ยิ้มให้ครับ จากนั้นเราก็นอนกอดกัน ไม่คิดว่าคบกันมาหลายปี วันนี้แค่วันเดียวเหมือนเราได้บทสรุปเลย
รุ่งเช้าผมลงมากินข้าวเช้า พ่อแม่ของเราตื่นกันแล้ว พอผมกับดิษมานั่งทุกคนก็เอาแต่ยิ้มๆ
“ ยิ้มอะไรกันครับ ” ผมถาม
“ ขนาดบอกให้เก็บเสียงนะ ”
“ คุณ ..... คะ ”
“ กินเสร็จไปเดินเที่ยวดีกว่าคิม อยู่นี่โดนล้อทั้งวันแน่ ”
“ ฮ่าๆๆ ” ผู้ใหญ่พวกนี้นี่
กินข้าวเสร็จ ผมก็โทรบอกพี่ๆคนอื่นๆว่าผมปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ติดอยู่ที่คนๆนึงครับ
“ กับพานเราจะพูดยังไง ”
“ ถ้าถามพี่ พี่ว่าไม่ต้องบอกอะไรเค้าหรอก ”
“ จะดีเหรอ ” เรามาเดินเล่นที่สวนบ้านท่านวากครับ
“ เค้าบอกพี่เหมือนกับที่คิมพูด ถ้าบอกว่าเราเข้าใจกันดีแล้ว จะเหมือนกับตอกย้ำเค้า รอให้เค้าถามเองจะดีกว่า ”
“ พี่วากล้ำลึกมากครับ ”
“ ไม่ต้องเลย ...... แหวนนั่นอย่าถอดนะ ”
“ ไม่ถอดหรอก บอกเองว่าของแพงนี่ ”
“ ฮ่าๆๆ ” วันข้างหน้าผมไม่รู้หรอกครับว่าจะเจอกับอะไร แต่วันนี้ผมขอสุขใจ แค่นี้ก็พอแล้ว
*****************************************************************
เหตุการณ์นี้ผ่านไปนานแล้วล่ะครับ ร่วมปีได้แล้ว แต่อ่านทีไรก็อดเหงื่อออก น้ำตาซึมไม่ได้ เพราะมันดูจะใกล้กับคำว่าขาดมากเหลือเกิน ต่อไปจะเป็นเรื่องเหตุการณ์ของไอเด็กน้อยเจ้าปัญหาสองคนต่อครับ
วันนี้แกล้งวากดิษครับ รายนั้นเชียร์หงส์แดง ผมเชียร์แมนฯยู วันนี้เลยพนันกันเล่นๆว่า
" ถ้าแมนฯยูแพ้ คิมโดน โอเคมะ " โดนอะไรเดาเอานะ และแล้วผลก็ออกมาครับ ..... แพ้ วากบ้าก็เดินมาทวงสัญญาทันทีเลย
" พร้อมไหมจ้ะ " ผมลุกยืนอย่างสง่างาม แล้วตอบว่า
" พร้อมจ้ะ " วากดิษยิ้มแป้นไปนอนรอ แต่ผมก็ไม่ได้ไปซักทีครับ มาที่บอร์ดพิมพ์บันทึก เค้าก็เดินหน้ามุ่ยมาเลย
" ไหนว่าพร้อมแล้วไง "
" ไม่ได้ถามถึงบันทึกเหรอ ว้า น่าสงสารจัง " เค้าไม่ยอมง่ายๆครับ กัดกรามกรอดๆ อารมณ์หงี่แรงกล้านะมึงอะ เหอะๆ
" จะไปไหน โกรธเหรอ "
" ปล่าว "
" แล้วจะไปไหน "
" กินกาแฟ "
" โห นี่ไม่เกินไปเหรอ กินกาแฟรอ ..... เนี่ยนะ "
" ใช่ จะกินให้แข็งยันเช้าเลย "
" ทะลึ่ง "
" หมายถึงตาแข็ง ...... รีบไปพิมพ์ซะนะ หึหึ " โดนเล่นคืนซะงั้น ฮึ่ยย
แล้วพบกันนะครับ ขอบคุณที่ให้คำแนะนำ ผมสองคนได้อ่านแล้ว ผมก็รู้สึกไม่ดีที่ไปดึงคนอ่านมาจุกมาอึดอัดด้วย แต่ทำไงได้ เราคนกันเองนี่นะ ร่วมด้วยช่วยกันเนอะ
สงกรานต์ปีนี้ นอนอยู่บ้านครับ ขัดหลังกับแช่น้ำ ไม่ได้ไปไหนเพราะร้อน อีกอย่างเดี๋ยวนี้รู้สึกไม่ซู่ซ่าแล้ว พ่อผมแซวว่าพวกมีผัวมีเมียไวมันเลยไม่สนุกกับสงกรานต์
^^ สุขภาพแข็งแรงทุกคนนะคร้าบ
-
:hao3: :mew1: หายคาใจแล้ว ขอให้มีความสุขมากๆทั้งสองคนนะคะ :mew1:
-
แปะ
มาเต็มมาก ก่อนเข้าเรื่อง ขำแปป พี่ดิษเราสนับสนุนให้กินกาแฟบนเตียงกับพี่คิม 55555555
ตอนนี้ ขอยกย่องให้พ่อพี่คิมเป็นพระเอกเลย มาที่เดียวทุกอย่างจบ
เพิ่งจะเคยเห็นปัญหาระหว่างบุคคล สองคน สามารถสยบได้ด้วยบุตตลที่3 เจ๋งไปเลย
แต่ก็สงสารพี่พานนะ มาร่วมลุ้นร่วมเชียรให้ได้กะพี่ริชดีกว่า แค่คิดก็สนุกแล้วเนี่ย
พี่สองคนดีกันก็สบายใจล่ะ อย่าลืมนะคุยกันบ่อยๆ หมั่นเติมความหวานให้กัน ในโอกาสพิเศษ
พักผ่อนกันบ้างนะ อ๋อ!! แล้วเราไม่สนับสนุนพี่คิมทำหน้าที่แทนพี่ดิษนะ ให้พี่ดิษทำไปดีแล้ว
พี่คิมจะได้ไม่เหนื่อย (รีปล่าว) 55555
บทสรุปส่งท้าย
น้องยินดีที่จะรับฟัง และช่วยให้คำแนะนำคำปรึกษาได้ แต่ความคิดน้องอาจจะไม่ได้ถูกหรือดีที่สุดหรอกนะ
มันเป็นแค่แนวความคิดหนึ่งเท่านั้นแหละ น้องคิดว่าพี่ๆเป็นคนในครอบครัวเสมอนะ ไม่ต้องเกรงใจน้าาา
^^
N.N.
-
เดี๋ยวนี้พี่คิมพี่ดิษเค้าผลัดกันรุกผลัดกันรับเหรอ ชั้นข้ามตอนไหนไปถึงไม่รู้เนี่ย เศร้าาาาาาา :a5: :mew6: :a5: :mew6:
-
รักกัน ดูแลกัน และเชื่อใจให้เกียรติกัน
ขอบคุณเรื่องราวต่างๆที่คิมมาเล่าให้ฟัง :pig4:
ชีวิตคู่ รักอย่างเดียวไม่พอ
-
:L2: :L2:
ขอมอบดอกไม้ให้กับคุณพ่อคุณแม่ของน้องทั้งสองคนครับ
:z6: ส่วนไอพานจะกระทืบมัน ทำให้น้องทั้งสองเสียสุขภาพจิต
รวมทั้งทำให้คนอ่านเครียดตาม 555
-
ก้อจริงนะคะ นี่คือชีวิตจริงของคน ชีวิตคู่มันก้อต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง ปรับตัวกันทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง แต่อย่าปล่อยมือจากกันก้อพอ ตอนหน้ามาเยอะๆแบบนี้อีกนะคะ จะรอค่ะ
-
นี่แหละชีวิต หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง จะได้มีสีสันเนาะ
เพื่อน ๆ พี่ ๆ ของคิมน่ารักมาก เวลามีปัญหาระดมสมองช่วยกันตลอด
-
ดีใจค่ะ ที่ยังได้ยินว่าคู่นี้เค้ายังรักกันเหมือนเดิม และขออวยพรปีใหม่ไทย ให้คู่นี้เค้าอยู่ด้วยกันยืนยาวววววววตลอดไปเลยนะค้าาาาาาา ไม่ได้มาเม้นท์ซะนานนนนน แต่ยังคิดถึงมากกกกกมายยยยยเหมือนเดิมค่าาาาาาาาาา :กอด1: :L1:
-
ดีใจที่กลับมาเข้าใจกันนะคะ :กอด1:
มีความสุขดีกว่า ใจสุขกายก็สุข
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านทันแล้วววววววววครับ
กำลังอ่านตอนปัจจุบันแล้ว แต่มาเม้นให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษก่อนดีกว่า ขอให้มีความสุขมากๆนะคับ แล้วก็มาต่ออีกนะ เดี๋ยวผมแวะมาอ่าน
:hao5:
-
เฮียใจแข็งจริงๆ อ่ะ...คิมพยายามตามง้อแต่ก็ทะลุกำแพงไม่ได้ซักที
พ่อคิมมานิเคลียร์กันได้อย่างเร่งด่วน แถม...แถมเฮียโดนถอนทุนคืนด้วย ...หว๋าๆ ขอไปจิ้นแป๊บ... :o8:
ตอนนี้เฮียน่าจะสุขภาพแข็งแรงเต็มร้อย พร้อมรบเต็มที่ ดูได้จากการกิจกรรมที่พนันกัน แต่ไม่ต้องพนันก็มีกิจกรรมกันบ่อยๆ ก็ได้นะ อิๆ
ปล.เชียร์ให้คิมถอนทุนคืนไวๆ :m4: :m10:
-
อ่านตอนนี้ไปแล้วฟินไปกับทั้งคู่เลย ความรักสวยงามจริงๆ ขอบคุณทั่งคู่ที่ทำให้รู้จักครับ ขอบคุณจริงๆ
ปล.ตอนนี้ท่านว้ากยังมีอาการป่วยอะไรไหมครับ
-
:pig4: :pig4:
-
ฟินนนนนนนนน :hao5:
-
เคลียกันได้แล้วแต่ก็นานพอดูถ้าไม่ได้คุณพ่อน้องคิมก็คงยังตามง้อกันไม่เสร็จสักที
พี่ดิษช่างใจแข็งยิ่งนัก แต่ชอคมากตรงน้องคิมได้ถอนทุนนี่แร่ะ5555ถือว่าช่วยพี่ดิษจะได้ไม่เหนื่อยมาก
แต่เกรงว่าน้องคิมจะยึดอำนาจพี่ดิษซะล่ะคราวนี้เอิ้กๆ
พี่ดิษน่ารักมากๆเลยแลดูทั้งรักทั้งเอ็นดูหรือดูเอ็น??คิมมากๆทั้งเรียกเด็กน้อยโมเม้นลูบหัว อยากอยู่กับกลุ่มสตรีกลุ่มนั้นจัง
เกือบจะได้ยินน้องคิม'sพี่ดิษ^^ อยากรู้พี่ดิษเนื้อหอมในหมู่ญแล้วมีผชบ้างไหมแต่คิมนี่มีทั้งญและชเลยชิชิ
จากเหตุการณ์นี้น้องคิมอย่าทำแบบนี้อีกน๊าถึงแม้พี่ดิษจะอภัยทุกครั้งแต่มันก็เจ็บทั้งสองคน รักและดูแลกันตลอดไปนะคะ
รอติดตามคู่น้องเดย์วินคงแซ่บเหมือนคู่พี่ล่ะมั้ง
รักษาสุขภาพน๊าทั้งสองคน :L2:
-
รักคู่นี้มากจริงๆ :L1:
ดีใจที่เรื่องล่าสุดที่เกิดขึ้นผ่านไปแล้ว แต่ก็เล่นเอาคนอ่านหลายๆคนลุ้นตัวโก่งเลย
เราอ่ะลุ้นไป. น้ำตาไหลไป. คือแบบมันหน่วงจิตมากทั้งๆที่รู้นะว่าเดี๋ยวก็ดีกัน
ความรักของคิมกับพี่ว้ากดิษฐ์นี่เป็นเอกลักษณ์ที่ยากจะมีใครเหมือนอ่ะ
พูดไมุ่ถูกแต่ฟินมาก :-[
รักนัทกะโต้ง. แล้วก็ทุกๆคนในนี้เลย
เออ แต่สำหรับตอนนี้ยกเว้นอีพี่พานไว้คน ตอนอ่านก็ชอบนะ
แต่ถ้าจะมาทำให้เราสองคนผิดใจกันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้มันน่า :z6:
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะ :L2:
สงกรานต์พระประแดงก็เพิ่งจบไปวันนี้เอง
รักเธอสองคนมากจ่ะ ขอกอดหน่อย :กอด1:
-
:impress2: มารายงานตัวค่ะ ตอนนี้เป็นติ่งคิมดิษเต็มตัวแล้ววววววว :impress2:
สิงบอร์ดนี้มาปีกว่าไม่เคยสมัคร ไม่เคยเม้นท์ แต่พอเจอเรื่องนี้ต้องยอมออกจากที่ซุ่ม
ตามอ่านมาทันพาร์ทล่าสุดแล้ว :mew1: หลงรักคิมดิษมากมายยยยย ขอให้รักและดูแลกันอย่างนี้ตลอดไปนะคะ
ปล1 "ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อค.รักแต่ค.รักจะเปลี่ยนตัวเราเอง" ชอบประโยคนี้ของคิมมากกก ทุกวันนี้คิมก็เปลี่ยนไปเพราะค.รักของท่านว๊ากดิษ ทำตัวน่าร๊ากกกกกขึ้นเยอะเลย o13
ปล2 "ต้องรู้จักให้อภัยกัน โดยที่ไม่คิดว่ามันคือบุญคุณ" ประโยคนี้ท่านว๊ากดิษกล่าวไว้ ดิษให้อภัยคิมได้ทุกเรื่องจริงๆเนอะ o13
ปล3 ตอนที่ดิษเกือบพลาดท่าไอพาน พี่อ่านแล้วถึงกับอุทาน "เ-ี้ย!!" อย่าให้มีเรื่องแบบนี้อีกนะ!! สงสารดิษ บอกเลยว่าพี่ #ทีมดิษ :angry2:
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
อย่านอนดึกนะครับ รักษาสุขภาพด้วย เพราะผมเป็นห่วงพี่ทั้งสองคนอะ
-
ดีใจที่ผ่านไปได้ แต่ทั้งหลายทั้งปวงคือบทเรียนของชีวิตคู่สำหรับเพศเดียวกัน หนักนิดเบาหน่อย ถ้าไม่ให้อภัยกัน แล้วใครจะมาให้อภัยเรา ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
แวะมาหา เผื่อคิมมาอัพเดท :z3:
กลับมาอ่านซ้ำอีกรอบ เห็นคอมเม้นท์ตัวเอง
ปล.3 ตอนที่ดิษกำลังพลาดท่าไอพาน :a5: พิมท์ชื่อผิด!!! ถ้าท่านว๊ากดิษพลาดให้ไอพานนี่นึกภาพไม่ออกเลย55+
#จะแก้ไขคอมเม้นท์ต้องทำยังไงคะ?
รอ รอ รอ คิมดิษอยู่น้า~~ พาร์ทหน้าเป็นของวินเดย์ จะเป็นยังไงต่อไป ลุ้นๆๆๆ
-
มายาวรวดสองวันติดต่อ ขอบคุณที่ทำให้คิดถึงนะครับ จะตามติดและคิดถึงกันต่อไป
-
ผ่านไปด้วยดี(?)อีกหนึ่งเหตุการณ์แต่ถ้าจะให้ดี
อย่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย
มีอะไรก็พูดคุยกันจะดีกว่านะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
:L2: :L2: :L2:
No commnent
:mc4:
:mc4:
:mc4:
:mc4:
:mc4:
:mc4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันนี้อากาศร้อนอบอ้าว ร้อนผุดๆ เลย
คิมกับเฮียคลายร้อนกันยังไงนะ :katai5:
-
ดิษ+คิม
เค้ารักกันมากจริงๆ
ยังจะมีอุปสรรคที่ต้องร่วมกันฝ่าด่านที่หนักหน่วงกว่านี้..มีอีกไหม
คงไม่มีแล้วเนอะ
แต่จะคอยลุ้นให้ดิษ+คิมผลัดกันทะลุทะลวงด่านกันและกัน..บ่อยๆ
ดิษต้องรักคิมให้ถี่กว่าเดิมอีก ส่วนคิมอ่ะนานๆทีก็พอ
เชียร์อยู่ข้างดิษอ่ะ
ฮ่าฮ่า
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาอ่านอีกแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว 5555:)
:mew3:
:mew3:
:mew3:
-
คิมเคยบอกว่าบ้านเฮียมีสระว่ายน้ำ ไม่รู้ว่าเป็นบ้านที่อยู่ปัจจุบันรึเปล่า หรือว่าแบ่งมรดกเป็นของฝ่ายญาติเฮีย
อยากให้สองคนออกกำลังกายคลายร้อน
และวันนี้ร้อนยิ่งกว่าเมื่อวาน :m31:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
อยากบอกว่าคุณเขียนเรื่องนี้ไม่ดีเลยครับ
ตอนนี้ยิ่งแย่มากเลยอ่านไปร้องไห้ไป
คุณทำใด้ไง
ขอบคุนมากครับ :sad4: :hao5: :o12:
-
ตอนนี้ขอยกให้พ่อเลี้ยงเป็น ฮีโร่เลย :call:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตามอ่านทันแล้วครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
ปูเสื่อรอน้องคิมพี่ว๊ากกกดิษ...
เป็นไงบ้างพี่ดิษแข็งทั้งคืนป่ะ เอ่อหมายถึงตาแข็งทั้งคืนป่ะคริคริ
:katai5: :katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ฉลองเงินเดือนใกล้ออก รอคิมกับเฮีย
-
คิดถึงอีกแล้วววว มาต่อไวๆๆๆน้าาา :mew1: :hao7: :impress2:
-
:oni3: :oni3: :oni3:
สะกดให้พี่คิมของเรามาต่อไวๆเลยครับผมมมมมมม55555555
-
รอๆๆๆๆๆ คิดถึงมากมายมหาศาล :hao7: :mew1: :-[
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:pig4:
คิดถึงคิมดิษเสมอ
ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะ
คิมดิษ ดิษคิม
รอเสมอ :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาส่องอีกแย้วววว รอนานแย้วววววน่ะที่รัก :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตามอ่านเรื่องของคิมอ่ะ โคตรคิดถึงชีวิตตัวเอง คล้ายๆอ่ะ เส้นบางระหว่างเจ้าชู้กับเฟรนลี่ อิอไม่รู้ดิ ชอบอ่านมาก เพราะนึกถึงใครบางคนที่คบนานๆกว่า 7 ปี เลิกๆคบๆ เฮ้อ
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ :n1:
-
มารอ ครับ :ling1: :ling1: :ling1:
-
หยุดสี่วันคิมกับเฮียมีกิจกรรมกันไหมเอ่ย :m7: :m7: :m7:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ก่อนต่อขอคุยกับมิตรรักแฟนเพลงกันก่อนเนอะ
ช่วงนี้อากาศร้อนจริงๆ เรื่องผลผลิตเกิดปัญหาเลยครับ อารมณ์คนก็ร้ายขึ้นด้วย ยกเว้นผมกับวากบ้านะ เกี่ยวกันไหมล่ะ คึคึ
เรื่องที่ไม่คิดว่าจะพูดถึงกันเยอะ ดันเป็นเรื่องทะลวงด่านลับ อันนี้พูดเลยครับว่า มันเป็นผลดีน้า แฮะๆ ตรงที่เมื่อก่อนเค้าไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไง พอมีการสลับปุบปับ เค้าก็กลายเป็นคนที่อ่อนโยนขึ้นนะครับ เรื่องอย่างว่าเป็นปัญหาน้อยลงมากนะ พูดไปพูดมาหน้าแดงเลยกู เหอะๆ เอาเป็นว่าตามนั้น
เรื่องบ้านที่มีสระน้ำเป็นบ้านของพ่อเค้าครับ ปัญหามรดกไม่มีเพราะเจอพินัยกรรม รู้สึกผมเล่าไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่เราไม่ได้ไปกันบ่อยๆครับ ให้แม่วากดิษกับข้าวจ้าวพักอยู่ ผมกับดิษมีบ้านอีกหลังครับซึ่งเราย้ายมาก่อนพ่อท่านวากจะเสีย หลังนี้ไม่มีสระว่ายน้ำเพราะไม่มีเงินดูแลครับ ที่สำคัญยุ่งยาก ถามวิธีคลายร้อนไม่มีเลยครับ ต้องทำใจร่มๆ ไม่ร้อนตามอากาศแหละครับ
หยุดยาวสี่วัน ก็มีไปทำธุระให้ทางบ้านนิดหน่อยกับทำบุญครับ นอกนั้นพักนอนเล่นดูหนังดูละคร กับหาตำราใหม่ๆมาทบทวน
ช่วงนี้ได้ยินข่าวว่าจะร้อนลงอีก น่ากลัวนะครับ โลกตอนนี้ไม่เหมือนโลกที่เรารู้จัก ขอให้ระมัดระวังกันมากๆ หยุดยาวนี่ก็นั่งพิมพ์ไปเรื่อยๆเลยครับ คงได้อ่านกันยาวๆ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะครับผม
-
หน้าที่ 42 วรรคที่ 1
********************************************************************************
หลังจากที่ผมกับดิษ ผ่านมรสุมชีวิตครั้งล่าสุดมาได้ เราก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติอีกครั้ง โดยที่ผมกั้นเส้นความสัมพันธ์กับคนอื่นให้ชัดเจนขึ้น อย่างพี่พานผมก็ไม่แคร์เรื่องชีวิตส่วนตัวของเค้าอีก เพราะรู้ดีว่าผมขี้สงสารครับ ถ้าได้ยินอะไรสะเทือนใจก็จะกระโดดเข้าไปอีก ส่วนวากบ้าผมยกระดับเป็นคู่ชีวิต (แอบอายนะนิ) เริ่มต้นความคิดที่ว่าผมกับมันเป็นครอบครัวเดียวกัน แรกๆก็เขินครับ เพราะไม่ค่อยชิน แต่หลังๆเขินน้อยลง
“ ทำอะไรน่ะ ” ทุกครั้งที่วากบ้าโผล่หน้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง จะชอบถามแบบนี้ครับ
“ คิดว่าทำอะไรล่ะครับพี่วาก ” ดิษเดินมาทำจมูกฟุดฟิดๆ
“ หอมนะเนี่ย ”
“ ไปนั่งรอเถอะ ” ผมยกข้าวเช้ามาวางให้มัน ข้าวผัดกับต้มจืดครับ
“ คิม พี่เข้างานช้าหน่อยนะ ”
“ ต้องขออนุญาตด้วย เราเป็นเจ้านายเหรอ ” มันยิ้มให้
“ เราเสมอกันแล้วก็ต้องให้เกียรติกันสิ ”
“ พูดอะไร ” มันทำหน้ามุ่ยใส่ น่ารักตายล่ะ คึคึคึ
“ ลืมวันนั้นที่บ้านพี่ไปแล้วเหรอ ลืมง่ายจังนะ ..... มิน่าถึงคบผู้หญิงแบบคบๆเลิกๆ ” มันพูดถึงเรื่องที่ผมถอนทุนมันอะครับ หึหึ
“ อ้าวๆ เริ่มจะพาลใหญ่แล้วนะ ”
“ เห็นปะ ไหนจะคำว่าพาลอีก ตั้งใจยั่วพี่ใช่ไหม ” น้ำเสียงจริงจังเหลือเกินไอวากบ้า
“ คร้าบ ผมผิดไปแล้วคร้าบ ...... ตกลงจะไปไหนล่ะ ” วากบ้าเปลี่ยนมายิ้มละครับ
“ พี่จะไปเยี่ยมพ่อหน่อย ตั้งแต่วันนั้น พี่เห็นพ่อดูไม่มีแรง ”
“ อืมๆ งั้นเราไปด้วยนะ ” วากบ้ารีบยกมือห้าม
“ วันนี้น้องมีธุระที่ห้าง ลืมแล้วเหรอ กินข้าวเถอะ คุยกันแบบนี้ทั้งวันก็ไม่จบ ..... เวลาคุยกับน้อง พี่หยุดตัวเองไม่ได้เลย ”
“ เห็นด้วย ชักจะเลี่ยนละ ”
“ ฮะๆๆ ” เหตุการณ์ต่อจากนี้ เป็นตอนที่ผมไปสัมภาษณ์จนได้พนักงานใหม่ที่ชื่อเจน ที่ผมเคยเล่าในใบแทรกสัมภาษณ์ลูกจ้างใหม่ หน้า 146 กระทู้ที่ 4361 ตามอ่านเอาได้นะครับ
หลายคนอาจไม่สงสัย แต่พอดีอยากเล่า เหอะๆ ว่าทำไมผมเรียกดิษว่าวากดิษ ไม่ใช่เฉพาะในบันทึกนะครับ ปกติผมก็เรียกว่า พี่วาก วากดิษ อยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่คนคบกันน่าจะเรียกแบบอื่น ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอกครับ มันติดจริงๆ ผมเคยดูหนังจีนที่สามีภรรยายังติดเรียกว่าศิษย์พี่ศิษย์น้อง แม้ว่าแต่งงานกันไปแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าเป็นไปได้เหรอ พอตัวเองติดอย่างเค้าบ้างก็เลยเลิกสงสัยละครับ ถ้าไม่เชื่อลองไปหาแฟนเป็นพี่วากดูดิครับ คึคึ
กลับมาเรื่องอาการของพ่อวากดิษ ดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัดครับ พอท่านรู้ว่าเป็นโรคร้าย ท่านก็พยายามจะทำใจ ท่านขอร้องแม่วากดิษ รวมถึงลูกๆว่าอยากไปพักอยู่กับพ่อของผม เพราะในชีวิตท่านมีเพื่อนไม่มาก มีพ่อผมที่จริงใจกับท่าน พวกเราก็เลยตามใจท่าน
พอส่งท่านถึงไร่ของพ่อผม เรากลับมาเพื่อทำงานกันต่อ ผมได้ยินจากวากดิษว่าเดย์กำลังทำเรื่องกลับมาที่บ้านเรา หลังจากไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ เดิมทีผมคิดว่ามันไปเรียนแค่หกเดือน ความจริงมันเป็นหลักสูตรหนึ่งปีนู้นครับ วากบ้าเค้าเห่อน้องเลยเผลอพูดว่าเดย์กำลังจะกลับมา
“ เดี๋ยวๆ แล้วดิษรู้เรื่องเดย์ได้ยังไง มันบอกดิษแต่ไม่บอกเราใช่ปะ ..... ไอเด็กบ้านี่ ”
“ เป็นชุดเลย วินเป็นคนบอกพี่ ” หน้าแหกเลย เหอะๆ
“ พูดไปแล้ว เวลาผ่านไปเร็วเนอะ ” วากบ้าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ ใช่ เผลอไม่นาน พี่รักน้องมาเกือบสามสิบปีแล้วสิ อืมๆ ”
“ เหอะๆ พอเลย ” พักนี้ว่างไม่ได้ ว่างเป็นหยอดๆ ฮึ่ยย
“ นี่คิมไม่ได้ถามถึงเดย์กับวินบ้างเหรอ แปลกนะ ”
“ ก็ดูไม่มีอะไรนี่ แล้วที่ว่าแปลกนี่ยังไง ” วากบ้านั่งพิงพนังเก้าอี้ ดูภูมิฐานมั่ก
“ แปลกตรงที่ ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นเค้าเลยไง ”
“ เออ ไปดีกว่า ”
เรื่องงานของผมก็ถูกกีดกันนิดหน่อยครับ ด้วยความที่ผมเปิดเผยความสัมพันธ์กับดิษอย่างชัดเจน ทำให้เราตกเป็นเป้าโจมตีของคู่แข่งในห้าง แรกๆผมทำใจไม่ได้ครับ เอาไประบายใส่วากดิษบ่อยๆ แต่พอคิดว่าดิษไม่เคยทำแบบนั้นกับผมเลย ก็ทำให้ได้คิดครับ เพราะดิษเองน่าจะโดนสบประมาทมากกว่าผม กลับไม่เคยแสดงท่าทางโกรธผมเลย คิดได้ดังนั้นเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้นไปอีก
ช่วงที่ผ่านมาผมต้องช่วยดูเรื่องการพักฟื้นของดิษครับ เพราะว่ากันตรงๆ ดิษยังไม่ปกติดี กำลังวังชาไม่ได้ดีเหมือนเดิม แต่เค้าบอกว่าตอนนี้กำลังใจดี ไม่รู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนก่อนหน้านี้ นอกนั้นก็ออกกำลังกายด้วยกัน หมายถึงเดินวิ่งนะครับ
จนผ่านมาอีกร่วมเดือน ก็ถึงวันที่ผมนัดเจอกับเพื่อนๆ เพราะตั้งแต่พวกนั้นช่วยผมแก้ปัญหาเรื่องของผมกับดิษแล้ว เราแทบไม่ได้เจอกันเลย ไม่ได้นัดกันไปไหนแปลกๆหรือไกลๆหรอกครับ ร้านพี่นากนั่นแหละ
“ สวัสดีแบงค์ ” ผมนั่งรอที่หน้าร้านกับวากดิษครับ ตอนนี้พี่นากกับพี่โจไปช่วยกันรับแขกกับรับรายการอยู่ด้านใน
“ คิมหน้าตาสดใสมากเลยนะ พี่ดิษไปทำอะไรให้ครับ ”
“ อ๋อ ...... ปล่าวนี่ ปกติคิมก็เป็นแบบนี้ ” รู้สึกจะกลัวคนรู้เหลือเกินว่าโดนทะลวงด่านลับแล้วเนี่ย
“ กับพี่กริช ถึงไหนแล้วแบงค์ ”
“ เอ่อคิม เรากับพี่กริช ไม่ได้คบกันเป็นแฟนแล้วนะ ”
“ เฮ้อ มันยากนักหรือไงวะแบงค์ ยอมเค้าบ้างไม่ได้เหรอ ” ดิษเริ่มหยิกก้นผมละครับ แต่หยิกไปเหอะ กูไม่เจ็บว้อย คึคึ
“ ไม่ใช่แค่เราที่เปลี่ยนไม่ได้ พี่กริชก็เปลี่ยนไม่ได้ ”
“ หมายถึงอะไรที่เปลี่ยนไม่ได้ ”
“ นิสัยมั้ง กริชมันหัวรั้น ..... ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ขู่มัน มันคงไม่วางมือเรื่องคิมหรอก ” พอได้พูด พูดซะน่าชกเลยไหมล่ะไอวากบ้า
“ ครับพี่ดิษ พี่กริชรั้นมากจริงๆ ”
“ เออ กูผิดเองแหละ ต่อไปไม่ช่วยใครละ ” ผมบ่นแบบเซ็งๆ นิ้วก็คีบดินสออยู่ ช่วงนี้พยายามลดบุหรี่ครับ วากบ้าเค้าเลิกไปก่อนหน้านี้แล้ว รายนั้นอาศัยช่วงที่เครียดเลิกบุหรี่เฉยเลย ไม่รู้ทำได้ยังไง
“ ให้มันจริงเห๊อะ !!!! ”
“ อะไรวะพี่โจ มาตั้งแต่เมื่อไร ” ไอสองคนที่อยู่ข้างๆก็เอาแต่หัวเราะ พวกนี้หัวเราะอะไรกันอะ
“ พี่นากให้มาชวนเข้าไปข้างใน แขกน้อย เหงาน่ะ ” ระหว่างที่พี่โจเดินพาแบงค์เข้าไป ไอวากบ้าก็แอบเอาปากมากระซิบที่หูของผม
“ หยิกก้นแล้วไม่ยอมหยุดพูด คืนนี้จะทำโทษทำให้หนักเลย ”
“ ทำไมครับพี่วาก จะทำอะไร ” ยักคิ้วสู้มันเลย ฮ่าๆ
“ ได้ใจใหญ่เลยนะ หึหึหึหึ ” มันไม่เถียงซะงั้นครับ แต่หัวเราะเสียงเย็นไปไหมอะ
เข้ามาในร้าน พี่นากก็ไล่พวกผมไปห้องหลังร้านที่เดิม
“ วันนี้ห้ามต่อยกันนะครับ ถ้ามีอีก คราวหน้าก่อนเข้ามา กูจะจับมัดมือมัดเท้า แล้วให้คลานเข่าเข้ามา ” พวกเราก็หัวเราะครับ
“ นึกว่าจะไม่ให้พวกผมมา ” ผมแซว
“ ไม่ให้มาคงยาก มีแต่พวกบ้าๆ ห้ามก็ไม่ฟังอยู่ดี เดี๋ยวแวะมา ...... โจดูแลด้วยนะ ” ว่ากูบ้าอีก ฮุ้ว จากนั้นพี่แกก็เดินออกไป
“ นี่ นากพูดเหมือนหยอกๆ แต่เค้าคิดมากนะ ”
“ แล้วไปเป็นกระบอกเสียงให้สามีมึงตั้งแต่เมื่อไร ” วากบ้าเริ่มปากมอมละครับ
“ โหพี่ อย่างผมเค้าต้องเป็นเมียสิครับ ”
“ แต่ของแบบนี้มันไม่แน่หรอกนะพี่โจ ” ผมแกล้งวากบ้าครับ รายนั้นหน้าเหวอเลย
“ ยังไงเหรอคิม ”
“ ไม่ต้องเลยคิม ..... เอาที่เรื่องนากคิดมากดีกว่า มันเป็นอะไร ” เลี่ยงตลอด เหอะๆๆ
“ ปกติเค้าเครียดเรื่องแขกอยู่แล้วน่ะพี่ พอพวกเราชอบมีปัญหากันที่นี่ ห้ามอะไรก็ไม่ได้ เค้าเริ่มเสียความมั่นใจ”
“ มันไม่เกี่ยวกันซักหน่อย ดูจากน้องๆที่ทำงานสิ นากมันเป็นเจ้าของที่ดีอยู่แล้ว ” ผมเห็นด้วยนะครับ
“ ไหนจะเรื่องมีคนมาติดอีก ..... มีแฟนหน้าตาน่ารักนี่ลำบากจริงเว้ย ” พี่โจพูด แต่หันหน้ามาทางผม
“ พูดไปทำไมต้องมองหน้าผมวะพี่ ” แบงค์เอาแต่นั่งหัวเราะครับ
“ ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกแล้วกันนะ ที่สำคัญมึงอย่าปล่อยมันหลุดมือนะ ไม่ได้หากันง่ายๆ ” เวลาพูดกับพี่โจ ดูวากบ้าจะผ่อนคลายนะครับ คล้ายๆกับเวลาที่พี่โจพูดกับวากดิษ เห็นพี่น้องรักกันแล้วอารมณ์ดี
“ จะมีใครมาอีกครับ ” แบงค์ถาม
“ เราชวนโต้งกับนัทมา วาฬกับจอยด้วย แล้วก็วินอีกคน ” ผมตอบ
“ ..... พี่กริชล่ะ ไม่ได้ชวนเหรอ ” ทำหน้าหมองเลยแบงค์ของผม
“ คิดถึงก็ชวนเองสิ ” ผมพูดครับ
“ คิมอ่ะ ” รออีกไม่นานนัก โต้ง นัท กับไอวาฬก็มาครับ
“ พอชวนกินเหล้าล่ะรีบเชียว ”
“ คิมบ้า ไม่ต้องกัดชั้นเลยนะ ขอสวัสดีพวกพี่ๆก่อน ” เจอหน้าสาวคนนี้ไม่ได้จริงๆครับ กัดกันตลอด คึคึ
“ จ้านัท นั่งเถอะๆ ” พี่โจให้โต้งกับนัทนั่งใกล้กันครับ ก่อนมันจะนั่ง ไอโต้งก็เดินมากอดผม
“ ดีใจด้วยนะมึง ”
“ เออๆ ขอบใจมากนะ ” เห็นรักกันอย่างนี้ ไอโต้งเป็นคนที่ต่อยผมเพราะเรื่องของดิษหลายหนแล้วนะครับ และผมก็ไม่เคยโกรธที่มันต่อยผมเลย ทำให้ผมคิดไปว่า ที่พี่โจกับวากดิษสนิทกันก็คงจะคล้ายผมกับโต้ง
“ แยกกันได้หรือยังคะ ” อันนี้ยัยนัทพูดครับ
“ แตะติดแตะหน่อยไม่ได้ ของเธอคนเดียวหรือไงยะ ” ผมแกล้งแซว พร้อมกับจับก้นไอโต้งด้วยครับ
“ หึ ชั้นยังคิดเลยว่าโชคดี ที่โต้งไม่ได้เป็นเมทแกอะ ”
“ มึงจะอะไรกับคนเป็นเมทกูนักหนาห๊ะ ” ผมเถียงยัยนัทครับ
“ หืม ทำไมล่ะครับนัท ” แบงค์เริ่มซักละครับ
“ ก็ใครเป็นเมทมันนะ ..... ” พอมันหันไปเจอวากดิษกับพี่โจ ดันไม่กล้าพูด
“ พูดไปเถอะ ว่าเป็นเกย์กันหมดน่ะ เคยพูดมาทีนึงแล้วนี่ ” วากบ้าพูดแทนเลยครับ เหอะๆ
“ เออเนอะ ” พี่โจก็เออออไปกันเค้า
“ จริงอะ ฮ่าๆ คิมมีแม่เหล็กสิท่า ”
“ พี่ก็คิดว่าแปลก สงสัยชาติก่อนคงจะอธิษฐานไว้ ” วากบ้าก็เอาด้วยอีกคน
“ พอๆ เลิกคุยเรื่องนั้นได้ละ เอ้อวาฬ จอยล่ะ ” ผมหันไปหาวาฬน้อยผู้น่ารักดีกว่า
“ เราเลิกกันแล้ว ”
“ ทำไมล่ะ ” พี่โจดูจะตกใจอยู่คนเดียวครับ ก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละ เพราะทั้งผม วากดิษ โต้ง รวมถึงนัท รู้กันหมดว่าวาฬมันเป็นยังไง ส่วนแบงค์ไม่ได้สนิทกับไอวาฬ
“ เอาไว้จะเล่านะครับ ”
เราคุยกันถึงเรื่องงาน กับเรื่องวางแผนเรียนต่อ จากนั้นแขกที่รอคอยก็มาถึงครับ
“ อ้าว มาแล้วเหรอวิน ...... นั่นใครน่ะ ” วินโผล่มาพร้อมกับผู้ชายหน้าตาเรียบร้อยร่างน่าทะนุถนอมคนนึงครับ
“ เฮ้ย แม็ค !!!! ” แบงค์มันโพล่งขึ้นมา แล้วก็เดินเข้าไปหาคนที่มันพูดด้วย
“ หน้าคุ้นอยู่นะ ” ผมพูดกับวากดิษ
“ ผมพาเค้ามาได้ใช่ไหมครับ ” วินถามพวกเรา
“ เอาสิ มาๆ ” วากดิษชวนเค้า เข้ามานั่งครับ
“ เราเคยเจอกันใช่ปะครับ ” ผมหยุดสงสัยไม่ได้ เลยถามออกไป
“ อ้าว คิมลืมน้องมันจริงๆอะ มันเคยเป็นเมทเราไง ....... คิมเจอตอนที่ไปคุยกับเราเรื่องพี่กริช รู้สึกจะไปกับวินด้วย ”
“ อ๋อ โทษทีๆ พี่ลืมง่ายน่ะ ” รีบแก้ตัวครับ หึหึ
“ ใช่ นิสัยไม่ดี ” วากบ้ามันจะเสริมทำไมล่ะเนี่ย
“ เออ โทษฐานว่าเรา วันนี้เลี้ยงด้วย ”
“ เย้ พี่ดิษเลี้ยงๆ ” วากบ้ากำลังจะอ้าปากเถียง ไอพวกที่นั่งๆอยู่รีบเฮซะก่อน เลยหัวเราะแก้เก้อ แล้วก็ลูบหัวผม ก่อนจะก้มลงกระซิบผมอีก
“ วันนี้ถึงคิวพี่ถอนทุน เตรียมใจไว้เลย ” ยังจะวนมาเรื่องนี้อีก ไอวากบ้า
นั่งคุยกันไปได้ซักพัก ผมเริ่มเห็นอาการไม่ค่อยปกติของพวกนี้ คนที่มีคู่มาก็ปกติดีอยู่แหละ แต่แบงค์คุยกับวาฬ และไอวินกับแม็ค ดูไม่ปกติครับ เพราะมันทำท่าจะเชื่อมสัมพันธ์กัน ผมรู้สึกอึดอัดไงไม่รู้ครับ
“ เฮ้ย ” พอผมสบถออกมา ทั้งวงแตกตื่นเลยครับ
“ ยังไม่มีใครหาเรื่องอะไรเลยนะน้อง ” วากบ้ารีบเดินมาหาผม ก่อนหน้านี้เค้านั่งกับพี่โจครับ ผมนั่งส่องอยู่คนเดียว
“ มีสิ ” วากบ้าเอาจมูกมาดมที่ปากผม
“ ทำอะไรน่ะ ”
“ ก็ไม่เมานะ ทำไมพูดเหมือนเมาแล้วล่ะ แอบกินอะไรดับกลิ่นหรือปล่าว ” ซักเข้าไปๆ
“ ไม่ใช่ คือ ...... ” พอผมกำลังจะชี้ให้วากดิษดู ไอวินก็ลุกขึ้น
“ พี่คิม ผมคบกับแม็คอยู่ครับ ”
“ อะไรนะ ” ผมตกใจแก้วน้ำแทบจะหลุดมือ ผมกะจะนั่งคุยกับมันเรื่องไอเดย์ แต่ก็อดไว้ก่อน เพราะมันมากับแม็ค แล้วมันก็ดันพูดเรื่องแบบนี้ออกมาอีก
“ แม็ค ไหนบอกว่ายังไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ ” แบงค์ก็ดูตกใจไม่แพ้กัน ส่วนแม็คเอาแต่ก้มหน้าครับ
“ ผมเห็นสายตาที่พี่มองมาที่พวกเรา แม็คเค้าอึดอัดนะพี่ ”
“ มันอึดอัดแล้วเกี่ยวอะไรกับกู ” ผมชักจะมีน้ำโหแล้วครับ บังอาจมาอ่านสายตากู
“ ให้เกียรติแฟนผมด้วยนะพี่ ” พวกที่เหลือยังไม่หายงงครับ ส่วนผมต่อมระงับอารมณ์เสียไปชั่วขณะเพราะพอมันพูดเรื่องพวกนี้ออกมา ภาพต่างๆที่ผมมโนขึ้นมาในหัว คือภาพก่อนไอเดย์จะไปเมืองนอก ภาพที่ไอเดย์นอนอยู่หลังรถบรรทุกตอนที่หนีไปอาศัยไร่ของพ่อผม แม้แต่ภาพที่ไอเดย์ขโมยจูบไอวินตอนที่เราไปออกค่ายเมื่อหลายปีก่อนก็ด้วยครับ
“ ไอวิน มึงพูดเชี้ยอะไรออกมา มึงทำเรื่องแบบนี้ลับหลังแฟนมึงได้ยังไง !!!! ”
“ คิม ใจเย็นก่อนดีไหมแก โมโหแล้วไม่น่ารักนะ ” นัทคงถูกไอโต้งไล่มาช่วยให้ผมอารมณ์เย็น และก็พอจะได้ผลครับ
“ มึงอธิบายมา ก่อนที่กูจะทนไม่ไหว ”
“ วิน ค่อยๆพูดอย่าใช้อารมณ์ ” ดิษพยายามเจรจาครับ
“ ผมไม่พูดอะไรครับ รับได้ก็รับ ”
“ เฮ้ยวิน มึงเห็นกูเป็นใคร กูไม่ใช่พี่มึงหรือไง ” ผมพูดกับมันต่อ
“ ใช่ไงพี่ ผมถึงพาเค้ามาให้ทุกคนรู้จัก ” ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวผมดูเป็นยังไง เพราะทุกคนหน้าเสียหมดแล้ว วากดิษคงรู้สึกได้ เค้ารีบมาจับมือผมเอาไว้
“ คนที่ไม่รู้เรื่องก็มีนะน้อง เราค่อยๆพูดกันดีกว่า ” พอถูกวากบ้าขอร้อง ผมหายใจไม่ทั่วท้องแล้วสิ
“ ทำไมครับ ผมจะคบใคร ผมต้องรอทุกคนเห็นด้วยเหรอครับ ”
“ ไอวิน เกินไปแล้วนะไอน้องเชี้ย !!!! ”
“ อย่าๆๆ” พี่โจกับไอโต้งคงเล็งอยู่แล้วครับ ทั้งสองคนเข้ามาล็อคผมไว้แน่นเลย
“ เฮ้ยๆ เสียงอะไรแว่วๆ ..... จนได้ใช่มะ จะฟัดกันอีกแล้วใช่มะ ” พี่นากวิ่งเหงื่อแตกมาเลยครับ พี่เค้าเลือกเดินมาคั่นกลาง ทำให้ผมต้องหยุดครับ
“ ฮึก พี่จะต่อยผมเหรอครับ จะทำผมจริงๆเหรอครับ ฮืออออ ”
“ วิน ไม่เอาน่า อย่าร้อง ” ไอวินมันเอามือปิดหน้าร้องไห้ ส่วนแม็คก็ค่อยๆปลอบใจ พอเห็นน้ำตาของมัน ผมชะงักไปเลยครับ
“ มึงเป็นอะไรของมึง พูดเองร้องไห้เองน่ะ ” ผมถามมัน
“ พี่ด่าผม ”
“ กู ..... กูเนี่ยนะ เหอะๆ เอาจริงดิ กูด่ามึงเมื่อไร ”
“ พี่ด่าว่าผมทำเรื่องไม่ดีลับหลังไอเดย์ ถามอีกว่ายังเห็นพี่เป็นพี่หรือปล่าว ” มึงอารมณ์อ่อนไหวเกินไปไหมเนี่ย
“ กูพูดแบบนี้เป็นปกตินี่ ......ใช่ไหมวะ ” ผมหันไปถามพวกที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ ก็จริงนะ ปากแบบนี้ตั้งนานแล้ว ” วาฬน้อยพูดแซมขึ้นมาครับ กูนี่น่ายกย่องจริงๆ หึหึ
“ พี่นึกว่าเราคิดมากที่คิมจะต่อยซะอีก ” พี่โจพูดอีกคน
“ ....... วินมีอะไรในใจมาก่อนหน้านี้หรือปล่าว ” พอวากดิษบอกแบบนี้ ผมถึงได้คิดครับ
“ เออ ..... มึงเป็นอะไรวิน ปกติมึงไม่เถียงกูไฟแลบแบบนี้นี่ ” ไอวินปาดน้ำตา แล้วพูดขึ้นอย่างลำบากครับ
“ ไอเดย์ ....... เดย์ มันทิ้งผมไปแล้วครับ ฮือออ ” ทำไมโลกมันหมุนๆวะ
“ คิม เป็นอะไรไหมคิม ” พี่นากถามผมครับ
“ ไม่พี่ๆ เมื่อกี้นี่อะไรวะ ขอเวลาจูนสมองแปบ เดี๋ยวกลับมา ” ขอเวลากูช็อคหน่อยเหอะ ไอน้องบ้าสองคนนี้ มึงเล่นอะไรกันวะ
**********************************************************************
ปล. ทำไมมาดึกมาก ไม่มีอะไรครับ นอนไม่หลับเลยปลุกวากบ้ามานั่งเฝ้าด้วย เหอะๆๆ มันว่างี้อะครับ
" ไอที่ตื่นน่ะ ไม่ใช่แค่ตัวพี่แล้วนะ ทำไงดีน้อง " ผมก็ตอบไปครับ
" ถ้ามันตื่น ก็กล่อมมันให้หลับเด้ "
" พูดเองนะ ตามมากล่อมด้วยล่ะ " พูดจบก็เดินไปอีกล่ะ ไม่รู้ไปหากาแฟกินอีกไหม ฮุ้วว :katai1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้ว o13
ฟินสุดๆๆ สลับตำแหน่งเพื่อความสัมพันธ์ที่เหนียวหนึบไปกว่าเดิม 55555
ดีใจน้องคิมได้เป็นสามีบ้าง :hao7:
รักน้องคิมมี่กะพี่ว้ากดิษฐสุดๆๆ :mew1:
ผ่านช่วงความเครียดของทั้งคู่ไปแล้วค่อยยังชั่วหน่อย
เครียดแทนเลยตอนนั้น
ทีนี้มาเครียดเรื่องเดย์กะวินแทน ลุ้นคู่นี้เหนื่อยโคตรๆ :sad4:
รักกันแต่ไม่เข้าใจกันบ่อย รักคู่นี้มากนะ
แต่ว่าจำได้ตอนปัจจุบันนิดีกันแล้วใช่ป่ะ
แต่อยากรู้ไมมันกลายเป็นไม่เข้าใจกันอีกแว้ววว
รอตอนต่อไป มาลุ้นกันต่อ :impress2:
-
ยิ่งกว่ารอดูเลิฟซิค รอครับ เป็นหนึ่งกำลังใจน่ะครับ :L2: :L1: :L1: :L1:
-
ตอนรับวันหยุด คิดถึงมากมายครับ
รีบมาต่อนะคร้บ. ลุ้นว่าจะตีกันไหม 5555
รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไป
:mew1: :mew4:
-
ได้หยุดยาวอีกครั้ง พักผ่อนเยอะๆทั้ง. 2 คนนะคะ
-
ค้างอ่ะ อยากรู้เรื่อง เดย์วินแล้ว TOT
-
เสียใจมีแต่เรื่องให้ชอกช้ำ ทำไมมีแต่เรื่องแบบนี้น่ะเฮ้อ :ling3:
-
ชอบคู่นี้อ่ะอ่านไปก็เขิลไป อยากมีแฟนแบบดิษบ้าง55555
-
นี่แหละหนา มากคนก็มากความ ปัญหาคนนึงหมด อีกคนก็เริ่มปัญหาใหม่ ถึงจะเหมือนพูดจากันรุนแรงใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง แต่ก็ช่วยกันหาทางออกด้วยดีเสมอมา สู ้สู้ นะหนุ่ม ๆ
-
มีสลับขั้วกระชับรักกันด้วย
คราวนี้ได้ถอนทุนกันไปกันมา
ใจหายเรื่องหมอกริชกับแบงค์
ยังน้อยกว่าคู่เดย์กับวินอีกอ่ะ
สรุปปัจจุบันทั้งคู่เป็นไงบ้างนะ
หรือเดย์ยอมปล่อยวินเพราะไม่อยากให้วินรอตน
และวินก็ไม่รอจริงๆด้วยนะนั่น
หรือยังไงกันแน่นะ อยากรู้จัง
-
อ้าว!! กลายเป็นเดย์ทิ้งวินก่อน งงเลยทีนี้
-
ค้างเดย์วิน :katai1:
-
อีกแล้ววินเดย์เลิกกันรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ยถ้าเป็นแบบนี้ก็น่าสงสารน้องวินนะ
แต่คิดว่าเดย์ต้องมีอะไรแน่ๆแต่มันคือไรล่ะคนอ่านก็มโนไป555
ขำ ผมนั่งส่องอยู่คนเดียว อ่านตรงนี้ปุ๊บขำเลยมันคือตัวตนของคิมใช่ไหม :laugh:
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษหยอดน้องคิมต่อไปๆ
วันหยุดพักผ่อนเยอะๆมีความสุขกันน๊า
-
เดย์ไปทำอะไรอีกอะ มีเรื่องมาตลอดเลยนะ
-
อากาศร้อนๆๆๆๆ คิมกับดิษรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
รออ่านเรื่องของเดย์กับวินต่อไป :เฮ้อ:
-
ร้อนมากครับ
มารอพี่คิมพี่ดิษ
ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
-
:hao7: :katai4: :ling1:
-
แอบเศร้ากับวินและเดย์ แต่มีน้องๆหลายคู่ แม้แต่เพื่อนๆ ของตัวเอง ก็เปลี่ยนคู่เปลี่ยนแฟนไปหลายคนแล้ว
-
วินเดย์ T T
ฟินตอนท้าย
พี่คิมตามไปกล่อมรึยังน้า?
5555
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
รอพี่คิมมาเคลียร์อะไรยังไง :serius2:
-
ท่านวากดิษหวานซ้า~~ คนอ่านยังเขิน :ling1:
ลุ้นน้องๆเดย์วิน หวังว่าน้องคงกลับมารักกันนะ น้องวินต้องกำลังเข้าใจอะไรผิด ใช่มั้ยๆๆๆ
ปล.. มาอัพเเต่ช่วงวันหยุด งานคงยุ่งใช่มั้ยค่ะ?!?
ยังไงก็รักษาสุขภาพ และดูแลกันดีๆนะคะ :กอด1:
-
...ฟินสุดๆ เลยพระเอกโดนกด อิๆ ตอนนี้ทั้งคิมและเฮียก็วินๆ ทั้งคู่ แต่ถึงยังไงเฮียก็เป็นพระเอกอ่ะนะ อิๆ
กินกาแฟเดี๋ยวจะแข็งทั้งคืนนะเฮีย หวังว่าคิมคงไม่ปล่อยให้ค้าง :z1:
ช่วงนี้เริ่มหวานกันล่ะ แต่ขอน้ำตาลเพิ่มอีกนิด :กอด1: :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากรู้เรื่องวิน-เดย์จุงเบย :hao7:
รอๆๆลุ้นๆๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่ดิษพี่คิมคับ
-
:z3:ขาดช่วงฮะ55555 มีให้ลุ้นทุกตอนเบยยยยย :hao5:
-
คิดถึงคิมมี่กับพี่ว้ากดิษฐแว้ววว
-
คิดถึงมาก
-
เพิ่งได้มาเม้นเลย จำได้ว่าอ่านนานเเล้วแต่ไม่ได้เป็นสมาชิก
รออ่านอยู่นะคะ อยากรู้เรื่องราวของเดย์กับวิน
:pig4:
-
มารอเพราะคิดถึงอะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ
-
เข้ามาคิดถึงคิมกับเฮีย ในวันศุกร์
-
มารอน้องคิมกับว๊ากดิษครับ
ว่างหรือยังน้องคิม
:mew2: :mew3: :mew1:
-
รอพี่คิม :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
คิมดิษ ดิษคิม
-
มรอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
บอลจบถึงมาได้ แฮะๆๆ ทีมรักพี่วากเสมอแหละ คึคึคึคึ มาต่อกันนะครับผม
***************************************************
หน้าที่ 42 วรรคที่ 2
เดิมทีผมกะว่าจะชวนพวกพ้องมาพบปะ หลังจากที่ทุกคนช่วยให้ผมกับวากดิษได้ปรับความเข้าใจกัน พอมาพร้อมหน้า แต่ละคน แต่ละคู่ดูเหมือนจะเจอกับความเปลี่ยนแปลงไปมาก
“ จะออกไปไหนล่ะคิม ” พี่นากถามผมอีกรอบ หลังจากที่ผมบอกว่าจะขอออกไปปรับสมอง
“ ไปข้างนอก ไปดูดบุหรี่ด้วย ” ผมเดินฉับๆออกมา แล้วล้วงกระเป๋าหาซองบุหรี่
“ หาอะไรเหรอ ” ไม่วายมีคนตามมาแหละครับ
“ ตามออกมาทำไม ” ทำไมวันนี้บุหรี่มันล้วงยากล้วงเย็นนักวะ
“ พี่เอาเก็บไว้ที่หอ หาไม่เจอล่ะสิ ” ยังจะยิ้มอีก
“ ไม่ให้ดูดก็ไม่ดูด ” วากบ้าเดินมาจับมือของผม
“ ใจเย็นลงหน่อยเถอะนะ พี่ว่าวินไม่หยุดง่ายๆหรอก ”
“หยุดอะไรไม่ได้ อ่านใจมันออกหรือไง” ผมพูดสวนออกไป มันทำหน้ามุ่ยใส่ผมครับ
“ ตอนนี้อยู่กันแค่สองคน ถ้าไม่พูดเสียงหวานๆ พี่จูบปากจริงๆนะ ” เอ๋อเลยกู
“ แล้วจะทำเสียงหวานยังไง เกิดมาเสียงหล่อขนาดนี้อะ ”
“ ฮะๆๆ ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะด่าพี่อีก ”
“ อ้าว ” พอกำลังจะเข้าเรื่อง ไอวาฬดันเดินออกมาอีกคน
“ ออกมาทำไม หิวบุหรี่หรือไง ” พักนี้เวลามีคนมาขัดจังหวะ พี่วากเค้าจะพาลแบบไม่มีเหตุผลแบบเนี่ยครับ
“ ปล่าวพี่ อยู่ในนั้นเหมือนอยู่ในป่าช้าเลย ”
“ ยังไง ” ผมกวักมือให้ไอวาฬมาใกล้ๆ แต่วากดิษมือไวกว่าครับ คว้าไอวาฬไปนั่งข้างๆซะก่อน
“ ไม่มีใครคุยกันเลย พอจะอ้าปาก พี่โจก็ห้าม ”
“ อืมๆ ” จะว่าไปพี่โจกับวิน เคยทำท่าจะคบกันครั้งนึงนะ
“ วินก็เอาแต่บอกว่า อยากให้คิมพูดบ้าง ” ผมได้ขมวดคิ้วสิครับ
“ จะให้เราพูดอะไรได้ มันเลิกกันเอง ..... พูดกวนบาทามากด้วย ” ผมพูด
“ ตกลงไม่ช่วยเหรอ ” วากบ้าสะกิดหลังผม
“ มันบอกว่าไอเดย์ทิ้ง ตอนนี้ไอเดย์ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ให้ตบกะโหลกหนาๆ ...... ส่วนไอวินก็ลากแฟนใหม่มาเปิดตัว สงสัยจะยากเกินไปสำหรับเราอะ ” วาฬพยักหน้าเข้าใจ
“ แต่เรายังไม่ได้คุยกับเดย์ เราจะคุยกับเดย์ยังไง บางทีวินอาจจะหาเหตุอ้างก็ได้นี่ ” รู้สึกวากดิษจะสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษนะ
“ ก็จริง แต่วินมันนิสัยแบบนั้นเหรอ ” ผมตอบกลับไป
“ คนเราเวลาห่างกัน อะไรก็เกิดขึ้นได้ ...... ขนาด ...... ” ไอวากบ้ามันจะวนไปหาพี่พานอีกล่ะครับ
“ โอเคๆ ผมยอมละครับ ” ผมเลยเบรกก่อน กลัวชาวบ้านจะเดือดร้อน คึคึ
“ นี่ ยังไม่ได้บทสรุปอีกเหรอ ข้างในร้อนเป็นเตาไฟแล้ว ” ผมสามคนคงออกมานานเกินไป ไอโต้งต้องเดินออกมาตามอีกคน
“ เออๆ กำลังจะเข้าไป ”
พอเดินกลับเข้ามา ก็เห็นแบงค์นั่งอยู่กับแม็ค ส่วนไอวินกำลังนั่งอยู่กับพี่นาก พี่โจ และยัยนัท
“ กูไม่สะดวกคุยเรื่องเมื่อกี้ว่ะ วันนี้ขอเว้นหนึ่งวัน ” ผมบอกพวกนั้น แต่ละคนก็ทำท่างงๆ
“ อย่างกับมันจะห้ามไม่ให้พูดได้ .... ดิษ แฟนมึงไหวมะ ” พี่นากกัดผมเลยครับ
“ ก็แค่ไม่พูดจะไปยากอะไร มาๆ ” ในที่สุดเราก็เลี่ยงปัญหาไปก่อน เพราะมันไม่สะดวกคุยในที่ๆคนเยอะแบบนี้
เราเลิกกินกันเร็วครับ เพราะแต่ละคนไม่ค่อยมีอารมณ์ ขากลับผมไม่ได้ล่ำลากับไอวิน เพราะลึกๆผมไม่ค่อยพอใจที่มันพาแฟนใหม่มาเปิดตัว ทั้งๆที่รู้ว่าพวกผมต้องรับไม่ได้
พอมาถึงหอพัก วากดิษก็ตั้งท่าจะคุยกับผมทันทีเลยครับ
“ คิม น้องว่า ..... ”
“ เดี๋ยวนะ เราขอถามก่อน ..... ทำไมอยากเข้าไปยุ่งจัง ” มันเร่งผิดปกติครับ กลับมายังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า พี่วากก็ตั้งท่าจะยิงคำถามแล้ว
“ ก็ ....... คือ คงเหมือนกับคิมแหละมั้ง ” ผมแกล้งเดินเข้าไปกอดวากบ้า
“ แหม รู้งี้ทำไปตั้งนานแล้ว น่ารักขึ้นนะเราน่ะ ” คงรู้นะว่าทำอะไร คึคึ
“ หึหึหึ พี่ลืมไปแล้วว่าจะทำอะไร น้องปลุกมันเองนะ ...... ยิ้มทำไม ” วากดิษผลักผมลงไปกองที่เตียง แล้วขึ้นคร่อมผมเลยครับ ยิ่งฟังมันพูด ผมยิ่งรู้สึกว่ามันอ่อนโยนอะ
“ ไม่บอก ..... จะคร่อมเฉยๆปะ ” วากบ้าค่อยๆยิ้ม แล้วบรรจงจูบที่ปากของผม พอผมหลับตามันเหมือนกับว่าผมถูกดึงหายไปในที่ๆนึง ผมจำไม่ค่อยได้ว่าวากดิษทำอะไรไปบ้าง บอกได้แค่ว่า ...... ไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนเลย (ฉากต่อไปนี้ XXX นิดๆนะ แฮะๆๆ)
.
.
“ อืม อื้ออ ” รู้ตัวอีกที ..... ผมอยู่ข้างบนตัวมันแล้วครับ
“ อ่ะ โอยย ...... น้องไหวหรือปล่าว ”
“ หึหึ ดิษล่ะ ” มันยิ้มครับ ที่ถามเพราะไม่รู้หัวใจวากบ้าปกติดีหรือยัง
“ งั้นลงมาซะ ....... โอเคนะ ” วากบ้าพลิกตัวอย่างชำนาญ ให้ผมนอนลง โอเคนะของมัน คงหมายถึงจะจัดหนักแล้วสิ
“ อือ ........ อ๊า !!!!!! ”
“ อ๊ะ ..... ไม่พัก อ้า ...... ได้ไหม ” เหอะๆ แรงดีแบบนี้คงไม่น่าห่วงแล้วมั้ง
“ อืม ....... อือ ” จากนั้นทุกอย่างก็ค่อยๆผ่านไป
หลังจากเสร็จกิจกรรมเรียกเหงื่อ เราก็เข้ามาอาบน้ำกัน โดยที่วากบ้าก็เอาแต่กอดผมอยู่จากด้านหลัง จมูกก็ซุกที่ซอกคอ จุดอ่อนผมไม่ได้อยู่แถวนั้นครับ สบายๆ คึคึคึคึ
“ กอดแบบนี้ ผมจะถูหลังยังไงพี่วาก ” ผมถามมันหยอกๆ
“ พี่ถูให้ไง คิมยืนเฉยๆ เดี๋ยวพี่ทำให้ ”
“ แหม ไม่ต้องทำเหมือนเราเสียสาวก็ได้นะ ” วากบ้ามันยังตัวไม่ห่างผมเลยครับ แปลกจัง
“ ครั้งนี้พี่ไม่ได้ออมแรง พี่กลัวคิมเจ็บมากน่ะ ..... คิมรู้สึกยังไง ” ยังจะพูดให้เสียว ไม่ใช่ละ พูดให้คิดอีก
“ ก็ ...... ทำอะไรน่ะ ” พอผมจะหันหน้าไปหา วากดิษก็เอาแต่ให้ผมอยู่ท่าเดิม
“ ไม่กล้ามอง อย่าเพิ่งหันมา ” บอกแล้วไงว่ามันน่ารักขึ้น ฮ่าๆๆ
“ ก็ได้ๆ ...... แต่ถ้าอยู่ท่านี้มันจะเปลืองน้ำมากนะ อาบแล้วค่อยไปกอดข้างนอกก็ได้น่า ” วากบ้ายังไม่ยอมคลายอ้อมกอด ตัวกูหดไปสองสามนิ้วแล้วมั้งเนี่ย
“ ครับ พี่ถูหลังให้นะ ” พออาบน้ำเสร็จ เราก็มานั่งเล่นที่โซฟาครับ
“ กินอะไรหวานๆปะ ” ผมถามวากบ้า รายนั้นยังไม่หยุดยิ้มเลยครับ
“ คิมกินเถอะ พี่มองเฉยๆก็พอ ” เหอะๆ
“ เมื่อกี้ยังไม่ตอบเลย ทำไมถึงอยากเข้าไปยุ่งด้วยจัง ปกติเห็นแต่บ่นเราอะ ” วากดิษมีสีหน้าเข้มขึ้นมาครับ ท่าทางจริงจังน่าดู
“ พี่กลัว ”
“ หืม กลัวเหรอ กลัวอะไร ” วากดิษถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ วันนี้ คนที่เคยคบกัน เค้าเลิกกันหลายคู่นะ ...... พี่มั่นใจว่าโต้งกับนัทก็คิดมากเหมือนกัน ”
“ ดิษกลัวว่าเราจะเลิกกับดิษเหรอ ถ้าพูดถึงเรื่องพาน คิมกล้าพูดเลยนะว่าคิมไม่เคยคิดนอกใจ ” ยิ้มอีกล่ะ
“ พี่ก็มั่นใจ ถึงยังตามน้องไง ...... แต่ที่จะบอกคือ ชายรักชายด้วยกัน มันดูอ่อนไหวกว่าชายกับหญิงนะ ”
“ อ๋อ หมายถึง ไอวินกับไอเดย์ พี่กริชกับแบงค์ด้วยใช่ปะ ”
“ ใช่ รวมไอโจกับไอนากด้วย พวกนั้นรักๆเลิกๆกันเร็ว ส่วนวาฬเป็นยังไงเรารู้กันดี ” คือวาฬเองก็ชอบผู้ชายด้วยครับ แต่ก็คบกับผู้หญิงได้
“ ไหนเคยบอกว่า ความรักไม่ได้แบ่งแยกไง คนอื่นเค้าก็รักๆเลิกๆกันเยอะแยะไป ” ผมถามวากบ้า
“ ใช่พี่พูดแบบนั้น แต่เรื่องเมื่อตอนค่ำ ทำให้อดคิดไม่ได้ ” อ่อนไหวจริงนะข้าวกล้อง คึคึ
“ อืมๆ ถ้าดิษอยากช่วยน้อง ต้องช่วยเพราะเห็นว่าสองคนนั้นยังรักกัน ถ้าจะช่วยเพราะกลัวมีผลกระทบกับเราสองคน ก็อย่าทำเลย ” ผมตอบ
“ ทำไมล่ะ พี่ก็แค่อยากจะช่วย เหตุผลสำคัญด้วยเหรอ ”
“ สำหรับเราสำคัญมาก ...... เราไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว ” วากบ้าสะดุ้งนิดหน่อย
“ คิมอะ ว่าพี่แรงนะ ” พูดเสียงอ่อนเสียงหวานอีก นี่ถ้าไม่ติดว่าโดนจัดหนักไปก่อนนะ จะ ..... จะ ..... จะทำอะไรดีวะ เหอะๆ
“ ใครว่า ..... ดิษทำเพราะรัก ใครจะว่าได้ ..... เนอะ ” นานๆครั้ง ที่ผมจะแค่มองตาใครแล้วรู้สึกดีและใจเต้นแรงนะครับ การสบตากันครั้งนี้ ผมไม่ได้หลบสายตาของเค้า ผมไม่กลัวแววตาดุๆของวากบ้าอีกต่อไปแล้ว
“ งั้นคิมบอกทีสิว่าเราควรทำยังไง ”
“ เราว่าวินมันต้องเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังบ้าง เพราะตอนนี้มันกลัวเราอยู่ ”
“ พี่ว่าวินไม่ฟังเราเลย พูดจาชวนทะเลาะด้วย ” อันนี้จริงครับ
“ ไม่รู้สิ แบบนี้คงตัดสินอะไรไม่ได้ ..... เฮ้อ ปวดหัว นอนเหอะ ”
“ ปะ ”
เช้าวันต่อมา เราก็ไปทำงานกันตามปกติ ติดตรงวากบ้าเริ่มจะมองโลกเป็นสีชมพู ให้ผมใส่ชุดคล้ายๆกัน จับมือ กอดมั่ง หอมมั่ง ไม่รู้เป็นอะไรของเค้าครับ
“ คิมจะบอกพ่อไหม ” ก่อนจะออกจากหอพัก วากดิษถามผมครับ
“ เรื่องเดย์กับวินปะ ”
“ ใช่ พ่อเคยบอกไม่ใช่เหรอว่ามีอะไรให้บอก ” เออจริงแฮะ
“ ขอคิดก่อนนะ ” จากนั้นเราก็มาทำงานครับ
ช่วงนี้เพื่อนๆที่เคยทำงาน ออกไปทำงานที่อื่นกันหมด ที่ทำงานของผมไม่เหลือคนที่สนิทๆแล้ว ทำให้เราเจอกันไม่ค่อยบ่อยนัก นอกจากโทรศัพท์แล้ว นานๆครั้งถึงจะได้เจอกันครับ
“ สวัสดีพี่พาน ” พี่พานยังหล่อเหมือนเดิมครับ
“ ปรับความเข้าใจกันแล้วใช่ไหม ”
“ ครับ ...... พี่ไม่เป็นไรใช่ปะ ” ผมถาม
“ ถามแบบนี้ กับคนที่หักอก ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ ” พี่พานรับงานเดิมของพี่ริชเฉพาะส่วนของลูกค้าสัมพันธ์ไปครับ เราเลยเจอกันไม่บ่อย ส่วนพี่ริชกำลังจะรอสัมภาษณ์เป็นผู้ช่วยผู้จัดการแทนคนเดิมที่ขอเกษียณตัวเองไป
“ ว่าไปนะพี่ ผมจำไม่ได้ว่าไปอ่อยพี่ตอนไหน ” พี่พานยิ้มให้ผม
“ คิมไม่ผิดหรอก ...... ดูแลเค้าดีๆนะ ดิษรักคิมมาก พี่ไม่เคยคิดแย่งคนรักใครมาก่อน พอจะทำครั้งแรกก็พังไม่เป็นท่า ต่อไปพี่ไม่คิดอีกแล้ว ” ดูเข้าใจโลกแบบแปลกๆเนอะ คึคึคึคึ
“ ครับ แต่ผมยังนับถือพี่นะ สู้ๆนะครับ ” ที่ผมนับถือคือเรื่องความอดทนของเค้าน่ะครับ พี่พานมีปัญหาทางบ้านหนักมาก
“ อืม ” พี่ริชโบกมือให้พี่พานครับ สองคนนี้ดูไปเหมือนคู่แฝดเลย สูงพอๆกัน เหมาะสมกันอยู่นะ แฮะๆๆ
ขณะที่ผมทำงานเพื่อไม่คิดถึงเรื่องของพวกนั้น ก็มีคนโทรศัพท์มาหาผมครับ
“ สวัสดีครับ ” ผมพูด
“ ครับ ...... นั่นคิมหรือปล่าวครับ ” ว่าจะตอบว่ามึงโทรหาคิมปล่าวล่ะ เหอะๆๆ
“ ใช่ครับ ” ได้แค่คิดแหละ เหอะๆ
“ ผมกั้งนะครับ ...... เป็นเพื่อนกับเดย์ ลูกแม่เลี้ยงของเดย์ ” กั้ง ..... ผมจำไม่ได้อะครับ แต่ถ้าบอกว่าเป็นลูกแม่เลี้ยงของเดย์ เราคงเคยเจอกันมาก่อน
“ ครับ มีเรื่องอะไรเหรอครับ ”
“ คุยทางโทรศํพท์จะยาวเกินไป เราเจอกันได้ไหมครับ ผมขอให้อาเอารถไปรับก็ได้ ” อาของเค้า คงหมายถึงพ่อของเดย์ครับ
“ ไม่เป็นไร ให้ผมไปเจอที่ไหนดี ”
“ ที่บ้านก็ได้ครับ อาอยากคุยกับคุณด้วย ” อยากบอกว่าทำไมต้องกูอีกแล้ววะ
“ ยินดีครับ เดี๋ยวประมาณห้าโมงผมไปถึง ” ก็ได้แค่คิดอีกแหละ ฮ่าๆๆ
“ เป็นเรื่องของเดย์น่ะครับ ผมจะรอนะ ” พอวางสาย ผมรีบตรงไปห้องผู้จัดการทันที
“ ท่านครับ พอมีเวลาไหม ” เค้าอยู่กับเลขา มีลูกน้องด้วย เลยต้องเรียกเพราะๆ
“ ได้สิ ” วากดิษเดินออกมาครับ
ผมชวนดิษออกมานอกห้าง ไปหาอะไรดื่มด้วย
“ ทำไมต้องชวนกินกาแฟล่ะ ” วากบ้าถามครับ
“ เห็นในซีรี่ย์ทำแล้วเท่ดี ”
“ ทำไปได้นะ ..... มีเรื่องด่วนเหรอ ” ขยี้หัวกูอีกล่ะ
“ คืองี้ ........ ” ผมเล่าเรื่องที่กั้งโทรมาให้ดิษฟังครับ รายนั้นเอามือลูบคางท่าประจำของเค้าเลย
“ กั้งนี่ คือคนที่ไปเมืองนอกกับเดย์ไม่ใช่เหรอ ”
“ ทำไมถึงจำได้อะ ” พอวากดิษบอก ผมก็จำได้เลยครับ
“ มันก็เหตุผมเดียวกันว่าทำไมพี่ถึงเป็นผู้จัดการไง ” ชมตัวเองฉลาด โด่ววว
“ เออ เราไปได้ใช่ปะ ”
“ เราเพิ่งคิดว่าจะคุยเรื่องเดย์กับใคร พี่ว่าคิมไปเถอะ ”
“ แล้วจะกลับมาเล่านะ ” วากดิษจะทำงานถึงเย็นๆนู้นครับ เพราะมีเรื่องด่วนเลยไปกับผมไม่ได้แน่ๆ ผมต้องไปคนเดียวครับ
ระหว่างทางผมก็โทรเล่าให้พ่อฟังเรื่องของวินกับเดย์ ท่านไม่ได้พูดอะไร บอกว่าเข้าใจแล้วๆ
ผมมาถึงก่อนเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง พอเข้ามาในบ้านพ่อบ้านออกมาต้อนรับครับ บอกให้ผมเอารถไปจอดที่ร่มๆดีกว่า เค้าขับไปจอดให้ผมครับ จากนั้นผมถึงเข้ามาในบ้าน
ภายในบ้านแต่ละคนก็อยู่กันครบ ทั้งพ่อของเดย์ แม่เลี้ยง กับผู้ชายอีกสองคน ผมเดาว่าคนที่ดูแก่กว่าน่าจะเป็นกั้ง
“ สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า ”
“ สวัสดีๆ มานั่งก่อน เอาน้ำอะไรดี ” บ้านคนรวยนี่นะ
“ ขอเป็นน้ำเปล่าแล้วกันครับ ” พ่อของเดย์ก็มองซ้ายทีขวาที สงสัยจะมองหาลุงพ่อบ้าน ผู้ชายคนที่ดูอายุมากกว่าเลยเดินไปหยิบให้ผมแทน
“ ผมกั้ง ที่โทรไปหาคุณนะครับ ” จริงๆด้วยครับ คนนี้แหละที่ผมคิดว่าคุ้นๆ
“ ครับกั้ง ”
“ เฮ้อ ไม่รู้จะเริ่มยังไง ..... กั้งบอกกับลุงช้าไป ” พ่อของเดย์เริ่มคุยครับ
“ เป็นเรื่องของวินกับเดย์ใช่ไหมครับ ” ลุงเค้าพยักหน้า
“ ใช่ เค้าก็ไปเรียนตามปกติ ...... วันนึงเกิดไปปาร์ตี้แล้ว เฮ้ออ ...... ลุงก็ลืมนึกถึงจุดนี้ไป ” งงแล้วสิกู
“ เกิดอะไรขึ้นครับ ” ลุงส่งสายตาให้กั้งพูดแทนครับ
“ เดย์มีอะไรกับผู้หญิงคนนึง ...... แล้วก็ไปหลงเค้า ” ใจหายวูบเลยครับ
“ ตอนนี้ก็เลยขออยู่เมืองนอกต่อ ลุงน่ะตั้งใจว่าถ้าจบแล้วก็จะให้กลับมา ”
“ ประทานโทษนะครับ เดย์เป็นแบบนี้ลุงไม่รู้สึกดีเหรอครับ ” พูดถามครับ ที่ถามแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้ พ่อของเดย์คัดค้านเรื่องที่เดย์ชอบผู้ชาย จนตัดสินใจส่งไปเมืองนอก
“ ฮ่าๆๆๆ ...... เธอนี่พูดตรงจริงๆ มิน่าเดย์ถึงพูดถึงบ่อยๆ ” ลุงดูจะเข้าใจความหมายที่ผมสื่อครับ ท่านหัวเราะร่าเลย
“ ลุงห่วงลูกของลุงจริงๆ ที่ส่งไปเรียน ไม่ได้คิดถึงเรื่องให้เค้าเลิกชอบผู้ชาย มันอาจจะดีกว่านี้ถ้าเค้ากลับมาแล้วพูดกับลุงด้วยตัวเองว่า พ่อครับผมไม่ชอบผู้ชายแล้ว แต่นี่ไม่ใช่ ถ้าเค้าจะไปเพื่อหาเมีย สู้ลุงจับส่งไปเฉยๆ ไม่ต้องเรียนไม่ดีกว่าเหรอ ” สมเป็นท่านทูตครับ พูดเสียงนิ่มนวลมาก
“ ผมขออภัยที่เสียมารยาทนะครับ ” ลุงก็ยิ้มๆให้ผม
“ ไม่เป็นไรลูก ที่เชิญมาเพราะอยากให้ช่วยพูดกับเดย์ได้ไหม ..... เค้าไม่ฟังลุง ”
“ พวกเราด้วยครับ ก่อนหน้าที่จะเรียนจบ เดย์ไม่มีอาการดื้อรั้นขนาดนี้เลย พอจบมาจริงๆ เดย์ก็ทำเรื่องบ้าๆขึ้นมาครับ ” กั้งร่ายยาวต่อจากลุงครับ
“ ยกตัวอย่างได้ปะ ”
“ บอกว่าจะหางานทำที่เมืองนอก ไม่กลับมาแล้ว ” เก่งเหลือเกินไอดิษน้อย
“ ผมต้องคุยกับเค้าก่อน พอจะมีทางไหมครับ ” ผมถาม
“ ติดต่อผ่านกั้งนะ ....... เฮ้อ ลุงต้องไปแล้ว เดี๋ยวจะขึ้นเครื่องไม่ทัน ลุงฝากคิมด้วยนะลูก ” ผมก็เข้าใจท่านนะครับ ที่มาคงเพราะห่วงลูก แม่เลี้ยงของเดย์ก็มีสีหน้าทุกข์ใจแต่ไม่พูดครับ
“ งั้นผมจะติดต่อกับกั้งนะครับ ” ผู้ใหญ่สองท่านไปกันแล้วครับ ส่วนน้องอีกคนก็ยกมือสวัสดีผม แนะนำตัวว่าชื่อนัท แล้วก็ตามผู้ใหญ่ไปครับ พอไปกันหมดก็เหลือผมกับกั้ง
“ กั้งเป็นอะไรหรือปล่าว ” กั้งดูท่าทางมีพิรุธสุดๆ
“ คือ คิมครับ จำได้ว่าเดย์นับถือคิมมากๆ ผมมีเรื่องสำคัญที่อยากบอกกับคิม ”
“ เรื่องอะไร น่ากลัวมากเหรอ ” คือหน้าตาเค้าดูตื่นมากเลยครับ
“ ........ คิมต้องเก็บเป็นความลับนะครับ เพราะไม่อย่างนั้นเดย์ต้องหัวขาดแน่ๆ ที่คิดแบบนี้ ”
“ ร้ายแรงงั้นเลย ”
“ ใช่ครับ เดิมทีเค้าว่าจะทำเอง แต่ผมกลัวว่ามันจะล้มเหลว ” อะไรกันเนี่ย
“ ได้ๆ คิมจะเก็บเป็นความลับ ”
“ เดย์น่ะ ...... กลับมาเมืองไทยแล้ว เรื่องเลิกกับวินก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นจริงๆ ”
“ ว่าอะไรนะ !!!!!!!!! ” เอาอีกแล้ว ไอพวกบ้า
************************************************************
มีเรื่องมาเล่าด้วยครับ คืองี้เลย
อาทิตย์ที่แล้วผมกับวากดิษกลับมาที่บ้าน หลังที่พ่อท่านวากให้ไว้ อากาศก็ร้อนสุดๆอย่างที่รู้กัน ตกกลางคืนตอนนอนพี่วากก็เอาแต่จะกอดผมครับ
" กอดอะไรอีกเนี่ย จะนอนแล้ว " ผมเอ็ดเค้าครับ
" ก็นอนกอดกันไง " ความจริงผมก็ไม่ได้อะไรที่จะให้เค้ากอดหรอกครับ
" อากาศมันร้อนนะดิษ แอร์ก็ไม่เย็น งี้เรานอนไม่หลับหรอก " วากบ้ารีบตรงไปลดแอร์ให้เย็น แล้วมากอด ผมเป็นคนเหงื่อออกง่ายครับ ถ้าอากาศร้อนปุบ เหงื่อออกปับเลย ที่สำคัญเราเพิ่งให้ช่างมาเจาะทะลุห้องนอนให้ใหญ่ขึ้น แอร์มันตัวเล็กกำลังเลยไม่ถึงครับ
" เห็นปะ แบบนี้นอกจากแก้ผ้านอน เรานอนไม่หลับแน่ "
" แก้ผ้านอน พี่ก็ไม่นอนไม่หลับเหมือนกัน ..... บางอย่างมันไม่ยอมหลับ " พูดไปพูดมาไม่วายเรื่องใต้กางเกง
" งั้นก็ไม่ต้องนอนกอดกันก็ได้ ตื่นมาจะให้กอดจนตัวหดเลย "
" ก็ด้ายยยยยยย " ลากเสียงงอนเป็นสาวๆเลย คืนนั้นก็ผ่านไปครับ
เช้าวันถัดมา วากบ้าหายตัวไปตั้งแต่เช้า ผมกลัวมันงอนอะไร รายนี้งอนแปลกซะด้วย ถ้าไม่หายก็ไม่หาย ง้อก็ไม่ได้ซะด้วย หลังกินข้าวเช้า ผมก็กระวนกระวายนะครับ จนมาถึงช่วงสาย
" ดิษ ...... พาใครมาน่ะ "
" พี่เองครับ พี่เคยจัดโปรแกรมออกกำลังกายให้คิม ตอนที่คิมผ่าเข่าใหม่ๆไง " จำชื่อไม่ได้ตามเคย คึคึ
" สวัสดีครับพี่ ........ นั่นใครอีกล่ะ "
" ช่างแอร์ " วากดิษตอบสั้นๆ
" มันบ่นว่าแอร์มันร้อน ไปปลุกพี่ให้เรียกช่างตั้งแต่เช้า ไม่รู้จะร้อนอะไรนักหนา " ผมหันไปมองหน้าวากดิษ มันยังหน้ามุ่ยไม่เลิก
" ฮ่าๆๆๆๆๆ " ผมหัวเราะจนตัวเกร็งเลยครับ
" หัวเราะอะไร " ก็ดูมันดิครับ แค่แอร์ไม่เย็น ผมไม่ให้นอนกอด ถึงขนาดไปพาลเพื่อนให้มาติดแอร์
" กูติดให้เลยนะ " พ่อของพี่เค้าเป็นเจ้าของร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าครับ
" อืมๆ รีบติดรีบไป กูมีธุระ "
" ธุระอะไรครับพี่วาก " ผมแกล้งถามครับ
" ไม่ต้องยิ้ม ...... คืนนี้ตัวหดแน่ " พี่ที่มาดูไม่เข้าใจหรอกครับ เหอะๆ ไม่เข้าใจอะดีแล้ว มีเพื่อนแบบวากบ้าปวดหัวตายชัก เหอะๆๆ
อาทิตย์ที่แล้วเจอโกงกันในองค์กรซึ่งผมเคยทักท้วงไว้ พอเจอเลยต้องไปดูด่วน แล้วก็ต้องพักโรงงานด้วย เลยขอให้ผมไปตรวจสอบ ช่วงนี้คิวเยอะ อย่างว่าเนื้อหอมนี่ คึคึ
ขอบคุณแฟนๆที่ยังหนาแน่น แฮะๆๆ ยังรักการพิมพ์บันทึกอยู่นะครับ ไม่ได้หายไปไหน พบกันครั้งหน้านะครับ ราตรีสวัสดิ์
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai1: เดย์ก็นะทำไปได้ กว่าจะได้รักกันกว่าจะกอดคอฝ่าฟันกันมาได้ มาถึงตอนนี้แล้วไม่มีความหมายอะไรเหลือแล้วมั๊ง
ดีใจด้วยที่ดีกันและโลกเป็นสีชมพูนะคะ ขอให้รักกันไปนานๆ
-
งง เดย์วิน ไม่รู้จะยังไง :katai1:
-
เหนื่อยเน๊าะ. ระยะนี้โลกเป็นสีชมพูสำหรับพี่วากกับน้องคิม คึคึ
ยินดีด้วยนะ รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไป
อ้อ! ดูแลตัวเองด้วยนะทั้งสองคน ด้วยความเป็นห่วงนะครับ
ป.ล. รอวรรคต่อไปครับ
:mew4: :mew1:
-
ชักเป็นห่วงวินกะเดย์อีก แต่ท่านว้ากดูมุ้งมิ้งขึ้นนะครับ5555
-
ดิษดูน่ารักขึ้นนะ ^^^
-
:L2: :L2: :L2:
ดูแล้วน่าจะยุ่งนะ เดย์+วิน
รักและคิดถึงนะคะน้องคิม+พี่ดิษ
:mew3:
-
เดย์วิน ช่วยเท่าที่ทำได้ก็พอ เรื่องของคนสองคน
ถ้าเค้าไม่พยายามที่จะดีกันเอง ก็ลำบาก อย่างที่พี่ดิษคิมบอกไว้ ไม่รู้ว่ายังรักกันอยู่หรือเปล่า
แล้วไปหลงผู้หญิง :mew5: นี่ งง เลย
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:
หมายความว่า วินหลอกพ่อป่ะอ่ะน้องคิม เรื่องที่นอกใจวินนิไม่จริงป่ะ พี่ก็มึนๆ 555
แต่พี่เชื่อว่าเดย์รักวินมากอ่ะ ไม่น่าถึงขนาดจะเลิกได้อ่า
ฮาตรงกลับมาเมืองไทยแล้วนิแหละ คริๆๆ
รอตอนต่อไปนะ ลุ้นตัวโก่ง :impress2:
น้องคิมกับพี่ว้ากนิดูเข้าใจกันมากขึ้นเยอะเลย เริ่ดมากค่ะ ต้องดีใจกับพี่ว้ากดิษฐ์เค้าเลย :-[
กว่าคิมจะเคลียร์ใจตัวเองได้ คนอ่านก็ลุ้นนะ 5555
ตอนนี้ ปลื้มปริ่มมากๆๆ สุดๆๆ รักทั้งคู่มากๆจ่ะ
ปล. มีทางจะรวมเล่มจัดพิมพ์หนังสือไหม อยากได้มาเก็บไว้เป็นที่ระลึก
ชอบเรื่องราวของทั้งคู่จริงๆอ่ะ ทำหนังสือเหอะ :impress2:
-
ความรักของเพศไหน ๆ ก็หวั่นไหวได้ง่ายถ้าสองคนไม่ช่วยกันประคับประครองและตั้งมั่นในรักเดียว
อยู่ที่นิสัยใจคอของคน ๆ นั้นมากกว่าไม่เกี่ยวกับเพศสภาพ
พี่ข้าวกล้องจะกอดคิมให้ได้ใช่ไหมถึงกับตามช่างเแอร์ น่ารักนะนี่
-
พี่ดิษเวอชั่นมุ้งมิ้งน่ารักมากๆๆเลยเนอะกอดๆหอมๆระวังคิมจะช้ำคริคริ :mew3:
ตั้งแต่ตามบันทึกน้องคิมมาตอนนี้หวานเฟ่อฟินเว่อ แต่ยังหวานกว่านี้ได้อีกนะพี่ดิษ :heaven
เรื่องน้องวินเดย์ลุ้นมากระทึกมาก อยากมโนมากว่าจะเหมือนละครหลังข่าว
เดย์แกล้งตัดขาดกับวินกะมาเซอร์ไพร์ แต่เผอิญไม่เป็นตามแผนน้องวินดันมีแฟนใหม่เหอๆ
โอ๊ย!!อกจิแตก น้องคิมมาเฉลยด่วน ก่อนคนอ่านจะมโนได้ล้ำกว่านี้ :katai4:
รักษาสุขภาพกันน๊า พี่ดิษน้องคิมพักผ่อนเยอะๆทำงานก็อย่าหักโหมมากเดี๋ยวเครียดหน้าแก่เด้
-
มีเรื่องวุ่นๆเข้ามาตลอดเลยเนอะคิม เป็นกำลังใจให้นะ เมื่อไหร่จะอยู่แบบสงบ หวานๆเรียบๆกันบ้างนะ สู้ๆครับ
-
ค้างเรื่องเดย์กับวินมากมายก่ายกอว
แต่ยิ้มแก้มปริเรื่องท่านวากอยากกอดคิมมากๆๆๆ
-
เฮียวากน่ารักสุดๆ เลยอ่ะ หวานฉ่ำเลยตอนนี้
แอบอมยิ้มเลย เพียงข้ามวันเฮียเรียกช่างมาติดแอร์ตัวใหม่เลย หลังจากนั้นก็กอดกันทุกวัน :-[
แนะนำเฮียให้เลือกแอร์ BTUสูงๆ เพราะช่วงเวลามีกิจกรรมเบิร์นพลังงานกันจะได้ไม่ร้อน อิๆ
ดูบอลเสร็จเชียร์ให้เบิร์นกันก่อนนอน :กอด1:
-
555555 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
รอพี่คิมพี่ดิษคับ
-
ฝากพี่คิมบอก พี่วินและพี่เดย์ว่า " ถ้าคิดจะปล่อยมือกัน ขอให้เป็นเหตุข้อเดียว นั่นคือ เราไม่ได้รักกัน "
นับถือพี่ดิษ ติดแอร์ใหม่ 555555555
-
รอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
55555มุ้งมิ้งกันจิงๆ :hao5:
-
:pig4: :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
เอ้า..รักกันมาก รักกันเข้าไป
..อิจฉานะ..
คิมดิษ หวานวิ้งฟรุ้งฟริ้งมากมาย
อ่านแล้ว แฟนคลับปลื้มจายยยยยยย
รุกรับ..รุกรับ..รุกรับ
มันดีมากมายขนาดนี้เลย
จริงจริ๊ง
:pighaun:
อิอิ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่รู้มั้ย ว่าน้องมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ 555+
มารอพี่คิมพี่ดิษค่ะ
ใช้เวลา1 อาทิตย์ในการอ่านจนถึงปัจจุบัน อิจฉาในความรักที่พี่ๆมีให้กันมว๊ากกก :กอด1:
รักกันนานๆนะคะพี่คิมพี่ดิษ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตอนแรกคิดว่าวินนอกใจเดย์ก่อน แต่พออ่านตอนหลังรู้ว่าเดย์กลับไทยมาก่อนแล้ว มันยังไงกันนะ :hao4:
-
รอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาได้ยังครับพี่ ผมคิดถึงแล้ววววว
-
คิดถึงคิมมี่ พี่ว้ากแล้วจ้าาา :hao7:
-
มารอพี่คิมพี่ว๊ากดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอรอรอพี่คิมพี่ดิษ
-
คิดถึงคิมมี่กะพี่ว้ากดิษฐ์จ้าาาาา ไปเที่ยวเพลินเปล่าาาา :hao7:
-
ผมมารอพี่คิมมี่พี่ว๊ากดิษนะฮะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษค๊าาาา :hao7:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
บาร์ซาได้แชมป์แล้ว ทีมพี่วากรึเปล่านะ และก็เข้ามารอ
-
น่ารัก
คิมดิษ ดิษคิม
:L2:
-
ไทยชนะเวียดนาม :ped149: คิมกับเฮียดิษดูบอลกันป่าวนะ
-
น้องมารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบ
:katai5: :katai5: :mew1:
คิดถึง
-
:katai4: เชียร์บอลดึกๆดื่นๆ รีบมาต่อเดี๋ยวขี้เกียจแล้วจะเผลอหลับ เหอะๆ มาต่อก่อนดีกว่าเนอะ
*********************************************************************
หน้าที่ 42 วรรคที่ 3
พอผมได้รู้ความจริงจากฝั่งของเดย์ โดยกั้งเป็นคนที่เล่าให้ฟังว่าไอเดย์กลับมาแล้ว แต่หลอกพ่อตัวเองและพวกผมว่ายังไม่กลับ ผมก็เลยยังกลับหอไม่ได้ครับ เพราะอยากรู้เรื่องมากกว่านี้
“ ทำไมกั้งต้องไปช่วยไอเดย์มันด้วย จำได้ว่ามันไม่เห็นจะให้เกียรติกั้งเลย ” กั้งยิ้มให้ผม
“ พอได้ใช้ชีวิตด้วยกัน ทำให้เห็นในมุมที่ไม่เคยเห็นน่ะครับ ”
“ ยังไงเหรอ ” ผมสองคนออกมานั่งคุยกันที่นอกตัวบ้าน เพราะไม่รู้ว่าแถวนั้นมีคนอื่นอยู่หรือปล่าว
“ เดย์ทำอะไรเหมือนประชดคนอื่นซะหมด ตอนแรกผมก็ไม่อยากทนกับเค้า แต่พอถึงจุดนึงเดย์ก็เล่าถึงตัวเองให้ผมฟัง เลยนึกเห็นใจครับ ”
“ อยู่กับใครก็เที่ยวเล่าให้ฟังไปซะหมดเลย ” ผมแซว
“ เดย์บอกว่าอยากให้คิมคุยกับวินให้ด้วย ” กูอีกล่ะ
“ บอกอะไร ทำไมมันไม่มาบอกเอง ” กั้งจ้องหน้าผมเขม็งเลยครับ บ้านนี้พอทำท่าแบบนี้ดูน่ากลัวอยู่นะ
“ คิมฉลาดอย่างที่เดย์ว่าจริงแน่นะครับ ” อ้าว ด่ากูนี่หว่า
“ เดี๋ยวก็โดนทรีนหรอก เพิ่งรู้จักก็ไม่เว้นนะเว้ย ” เห็นเป็นรุ่นๆกัน เลยอัดแรงครับ หึหึ
“ เหอะๆ คืออย่างนี้ครับ ..... คิมก็รู้จักอา หมายถึงพ่อของเดย์อยู่นี่ ”
“ อืม พอจะเข้าใจแล้ว แต่มันไม่เห็นต้องลงทุนขนาดนี้ ” ผมเดาว่าเพราะพ่อเค้าหูตากว้างไกลน่ะครับ จะหลอกเล่นๆคงไม่ได้
“ กั้งว่าเดย์ต้องมั่นใจว่าจะทำสำเร็จนะครับ ”
“ เออนึกได้พอดี ขอคุยกับมันหน่อยได้ปะ ” กั้งส่ายหน้า
“ ไม่ได้ครับ ผมว่าผมคงถูกจับตาแล้ว คิมก็ด้วยเหมือนกัน ” นี่บ้านทูตหรือบ้านมาเฟียวะ
“ งั้นเราจะได้เจอมันอีกไหม มันจะไปเปลี่ยนชื่อด้วยปะ ” กั้งหัวเราะครับ
“ เค้าบอกว่าจะติดต่อเองครับ ”
“ อืมๆ จะไปคุยกับวินให้ เพราะ ...... เออ ช่างเหอะ ” กั้งอมยิ้ม คนซื่อๆนี่ดูมีเสน่ห์อีกแบบนะ
คุยจบเรียบร้อย ผมก็รีบกลับไปหาวากบ้าที่หอพัก แต่ไม่เห็นตัวครับ เลยโทรศัพท์ไปหาถึงรู้ว่ายังทำงานอยู่
“ งั้นเดี๋ยวไปหานะ ” ผมได้ยินเสียงคุยกันข้างๆ สงสัยจะมีคนทำงานอยู่ด้วย เลยอยากไปหาครับ ผมคนขี้เหงา คึคึ
“ ไม่ต้อง !!!! ”
“ ทำไมต้องเสียงดังด้วยเล่า ” วากบ้าเงียบไปครู่นึงครับ
“ กลับถึงหอแล้วก็นอนพักสบายๆดีกว่า ค่ำๆพี่กลับนะ ” ได้ยินเสียงหูวๆๆ แหลมมาด้วยครับ
“ คร้าบบ ” ผมวางสายแล้วก็ทำตามที่มันบอกโดยดีครับ รีบตรงออกจากหาไปที่สำนักงานทันที หึหึหึ
มาถึงสำนักงาน ไฟปิดเกือบหมดทุกจุดแล้วครับ มีแค่แถบของท่านผู้จัดการยังเปิดอยู่ ผมตรงปรี่เข้าไปทันที
“ อ้าว คิม ” พี่ริชทักผมครับ
“ ทำไมอยู่กันครบเลยล่ะครับ ” ผมถามกลับไป เพราะคนที่ทำงานอยู่นี่ มีแต่ระดับหัวหน้าทั้งนั้นเลย
“ บอกไม่ฟังเลยนะ เดี๋ยวผมมา ” วากบ้าทำท่าจะเดินมาฉุดผมครับ ผมเลยวิ่งปรุ๊ดไปหาพี่พาน
“ พี่ผมอยู่ด้วยนะ ” พี่พานหัวเราะครับ ส่วนวากบ้าเดินดุ่มๆเข้ามาอีก
“ เดี๋ยวๆ ...... คือเราประชุมเตรียมงานเอาไว้เซอร์ไพรส์พนักงานกันอยู่น่ะ ”
“ อ๋อ เข้าใจแล้ว ...... ก็แค่เนี่ยทำไมไม่บอกทางโทรศัพท์ ” คนอื่นๆดูจะเห็นด้วยกับผม เพราะยังไงผมก็มีระดับนะ ไม่ได้เป็นพนักงานปกติ จะบอกก็ไม่เสียหายและผมชอบแกล้งลูกน้อง เรื่องดีๆแบบนี้ ผมไม่เล่าแน่นอน
“ มันไม่ใช่แค่นั้น ” ผมมองไปที่พี่ริช รายนั้นทำเหมือนกลั้นหัวเราะอยู่ครับ พี่พานก็สายหน้านิดหน่อย
“ งั้นอะไรบอกมาเด้ ” วากบ้าถอนหายใจเฮือกกกก
“ จะอยู่ก็อยู่ ..... เรื่องแบบนี้ไม่มีความฉลาดเลย ” พวกในวงก็หัวเราะกันใหญ่ เออ ไม่สนใจหรอก คึคึ
พักหลังนี้เราไม่ค่อยได้จัดให้พนักงานได้ไปพักผ่อนร่วมกัน ปีนี้มีกำไรเหลืออยู่บ้าง เลยอยากคืนกำไรให้พนักงาน
“ คงไม่ต้องไปไกล สถานที่ก็เลือกที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกพอใช้ ” ผมพูดครับ
“ มันจะไม่ดูงกไปเหรอ ” วางดิษถามกลับมา
“ ไม่หรอก ในมุมพนักงานไม่ได้ต้องการของแบบนั้นเท่าไหร่ ...... พวกเหล้าเบียร์สำคัญกว่า ” วากบ้าเบ้ปากใส่ผม
“ งั้นเอาตามนี้เถอะ สถานที่ให้คิมเลือกดีไหม ” พี่ริชบอกพวกหัวหน้าคนอื่นๆ
“ ดีครับ พวกพี่ๆไม่ได้เที่ยวนานแล้ว คุณนายเค้าไม่เปิดโอกาส ”
“ โอกาสนี้เลยพี่ ไม่ต้องเอาเมียไป ” พวกนี้ก็แบบเนี่ยครับ คุยกันเป็นปกติ
“ เรื่องทุนผมจะช่วยด้วยครับ คิมไม่ต้องงกให้มากนะ ” พี่ริชเหน็บผมอีก เดี๋ยวก็กัดซะนี่
“ ทีนี้ก็เรื่องรายการ ผมว่า ......... ” ช่วงนี้เป็นรายละเอียดครับ คุยกันนานมาก ผมเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า เป็นหัวหน้านี่มันไม่ได้ง่ายๆเลย ทุกคนที่นี่เป็นหัวหน้าคน แต่ต้องมานั่งคุยเรื่องของคนอื่น กลัวนู้นกลัวนี่ ผมว่าผมและดิษโชคดีนะ ที่ได้เจอคณะทำงานแบบนี้
“ คุยกันครบเรื่องแล้ว พี่ขอนอกเรื่องหน่อยนะดิษ ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลพูดขึ้นหลังการหารือจบไปแล้ว
“ ครับพี่ ”
“ เด็กที่ดิษจะให้ส่งไปสมัคร นี่เรียนต่างประเทศมาจริงๆเหรอ ” หืม
“ ครับ แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไง ผมติดต่อไม่ได้ ”
“ เร็วหน่อยก็ดีนะ คนเก่าออกไปเราเดินงานไม่ได้ ” หมายถึงทอมหล่อๆคนที่จะจีบผมอะ ตอนนี้ลาออกไปแล้วครับ
“ ครับ กลับกันเลยหรือจะไปกินข้าวกันก่อนดีครับ ” วากดิษถามคนอื่นๆ
“ กลับเถอะ พี่สงสาร ” พี่ริชพูดขึ้นมาอีก
“ ใช่ กลับเถอะ ” พี่พานก็อีกคน ที่เหลือเลยแยกย้ายกันหมดครับ พอทุกคนออกจากห้องวากดิษก็เลื่อนบานพับหน้าต่างลง แล้วตรงมาหาผม
“ โอ๊ะ !!!! ไอดิษ ไอบ้า เดี๋ยวเป็นรอย ” วากดิษดูดที่ซอกคอผมเล่นครับ ขนลุกเลยไอบ้า
“ พูดไม่ฟัง ”
“ อะไรเล่า ก็สงสัยว่าจะทำอะไรลับๆเลยมานะเนี่ย ”
“ พานอยู่นี่ พี่ไม่อยากให้เห็นหน้ากัน ” โฮ่
“ โห ทำงานที่เดียวกัน ไม่เจอคงไม่ได้มั้งพี่วาก ” วากดิษมองผมด้วยสายตาเอ็นดูมากครับ บอกแล้วเห็นปะว่ามันน่ารักขึ้น คึคึคึคึ
“ รู้ไหมพี่ห่วง ”
“ ถามอีก เห็นสิครับตายเยิ้มออกขนาดนี้ ” วากบ้าชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ผมแทน อะไรของมันวะ
“ ไอพานมันก็ทำตาซึ้งแบบนี้ ทำไมมองไม่ออกว่ามันยังคิดลึกกับน้องอยู่ ” เป็นชุดๆ
“ เหอะๆ ให้พูดจริงอะ ”
“ ใช่ ตอบมา ” ผมถอนหายใจ รวบรวมความกล้า
“ เพราะ ...... เราไม่เคยคิดลึกซึ้งกับคนอื่น เราเลยไม่แคร์สายตาของคนอื่นว่าจะมองเราแบบนี้ คิดอะไรลึกๆกับเราหรือปล่าว ” วากดิษอึ้งไปเลย
“ อย่าแกล้งไร้เดียงสาอีกนะ ..... พี่หึง ” เฮ้อ กูล่ะชอบจริงๆเลย เหอะๆๆ
เสร็จเรื่องงานที่ห้าง ผมมัวแต่กระหนุงกระหนิงกับวากบ้าอยู่ จนลืมเรื่องของไอเดย์ไปซะสนิท ผมนึกได้เอาตอนที่พี่โจโทรมาบอกผมว่า เห็นวินมาเที่ยวกับแม็คบ่อยๆ เป็นห่วงว่าถ้าเกิดสองคนนั้นถลำลึกจะยากที่จะทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
“ ผู้จัดการครับ ” ผมแง้มหน้าผ่านประตูห้องท่านวากบ้า
“ ไม่มีคนอยู่ เรียกสามีก็ได้ ” ฮึ่ยย
“ คือ เย็นนี้ขอไปหาวินหน่อยนะ ” ดิษพยักหน้าหงึกๆ
“ แล้วเรื่องของเดย์ล่ะ ไปคุยวันนั้นไม่ได้อะไรเลยเหรอ ” ผมกะจะเล่าให้วากบ้าฟังวันนั้นแหละครับ แต่กลับไปก็ดันยุ่งทำอย่างอื่นกันแทน เลยลืม แฮะๆๆๆ
“ อ๋อ ไม่หรอก ” เห็นมันกำลังเลือกอาหาร เลือกชุดการแสดง ซ้อมเต้นท่าตลกๆกับพวกหัวหน้า แล้วไม่อยากเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องไปรบกวนเค้าครับ
“ ค่ำๆไปดินเนอร์กันนะ ” แหมทำพูดฝรั่ง
“ คร้าบ ” ผมกลับไปทำงานที่ค้าง แล้วรีบโทรนัดไอวิน ทีแรกมันบ่ายเบี่ยง แต่สุดท้ายก็รับปากมาเจอผม ผมขอให้มันไปคนเดียวครับ
“ คิม ”
“ พี่พาน เป็นไงบ้าง ซ้อมท่าเต้นไปถึงไหนแล้ว ” พี่พานยิ้มๆ รายนี้ผอมแทนวากดิษครับ หน้าตาซูบๆลง แต่ก็ดูดีเหมือนเดิมแหละ
“ เต้นไม่ถนัด ถนัดอย่างอื่นมากกว่า ” วนไปใต้กางเกงอีกละ
“ เรียกผมมีอะไรปล่าวพี่ ”
“ คิมอึดอัดหรือปล่าว ที่ดิษหึงใส่แบบนี้ ”
“ ฮ่าๆ ไม่เลยครับ ” พี่พานหลับตาแล้วค่อยๆลืมขึ้น
“ อย่างนั้น พี่จะได้ไม่ต้องโกหกดิษ ”
“ โกหกเรื่องอะไร ”
“ โกหกว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรกับคิมไง ”
“ ไม่ต้องเสี่ยวละพี่ ผมไปทำงานแล้วนะพี่ ” พี่พานโบกมือให้ เฮ้อ หวังว่าคงได้เจอคนที่พร้อมจะคบกันเร็วๆนะ
บ่ายแก่ๆ หลังเสร็จงาน ผมออกไปหาไอวิน เพื่อจะได้บอกสิ่งที่ไอเดย์ฝากกับกั้งมาครับ
“ วิน มึงยังรักไอเดย์อยู่ไหมวะ ” ไอวินทำหน้าเอือมระอาสุดๆ
“ ไม่ใช่ทุกคนจะเหมือนพี่กับพี่ดิษนะครับ ” ไอนี่หัดกวนโอ้ยมาจากไหนวะ
“ ย้อนกูทำไมวะ ตอบไอที่ถามไปดีกว่า ”
“ พี่ถามผมทั้งๆที่รู้ว่าผมจะตอบอะไร ...... และมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะพี่ ” ตอบเลี่ยงขนาดนี้ งั้นเดาว่ายังรักมันอยู่แล้วกัน
“ กูต้องให้มึงยืนยันก่อน เพราะที่จะพูดนี่คอขาดบาดตายว่ะวิน ” มันเริ่มเงยหน้ามองผมแล้วครับ
“ เกี่ยวกับเดย์เหรอครับ ”
“ อืม ”
“ บอกมาเถอะครับ ผมคงไม่มีปัญญาทำอะไรหรอกครับ ”
“ เดย์มันกลับมาแล้ว แต่ยังหลบพ่ออยู่ ” ไอวินอึ้งไปพักนึง
“ แต่มันไม่บอกผมเหรอครับ ”
“ เฮ้ยๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ” ไอวินมันทำตาแดงๆใส่ผมครับ
“ ฮึก ....... ผมคิดถึงมันทุกวัน ผมร้องไห้จนใจจะขาดไม่รู้กี่ครั้ง แต่มันไม่ห่วงผมเลยใช่ไหม มันห่วงแต่เรื่องของตัวเอง ฮือออ ” โชคดีผมเดาว่ามันจะออกมาทำนองนี้ เลยนัดกันนอกตัวเมือง
“ วิน พี่ยังไม่ได้เจอ ยังไม่ได้คุยกับมัน แต่ขอให้วินเชื่อใจมันอีกซักครั้งได้ไหม ” ไอวินปาดน้ำตาลวกๆ แต่น้ำตามันยังไหลไม่หยุด กอดปลอบใจมันดีไหมเนี่ย
“ มันต้องทำลับๆล่อๆ ขนาดนี้เชียวเหรอพี่ ..... เกิดวันนึงมันเดินมากับผู้หญิงคนนึง แล้วบอกผมว่ามันต้องไปกับเค้าล่ะ ผมจะทำยังไง ”
“ คิดอะไรของมึงวะ ”
“ พี่ไม่เคยเจอเรื่องแบบผม พี่คงไม่รู้สินะครับว่า คืนๆนึงผมคิดเรื่องแบบนั้นได้กี่เรื่อง และผมนอนหลับน้อยกว่านอนไม่หลับซะอีก ” นี่มันรันทดขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“ งั้นจะทำยังไง จะเลิกกับมันหรือไง ”
“ ผมอยากรักใครซักคนให้มากกว่ามัน ผมน่าจะเจ็บน้อยลง ถึงมันจะทำไปเพราะมีแผน แต่ทำไมต้องปกปิดผมด้วย ”
“ ถามจริงๆ กับแม็คไปถึงไหนแล้ว อย่าคิดโกหก ” ไอวินยิ้มๆ
“ มากสุดแค่ช่วยกันครับ แม็คอยากมีอะไรกับพี่แบงค์ แต่พี่แบงค์ไม่เคยยอม ก็เลยทำกันไปแก้เหงา ”
“ แล้วเรียกว่าแฟน ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ”
“ ผมสองคนมีบางอย่างคล้ายๆกันครับ ผมไม่อยากไปกันไกลกว่านี้หรอก ..... อีกอย่างผมก็ยังเลิกคิดถึงเดย์ไม่ได้ ” ผมไม่อยากถามมันต่อครับ เลยอาสาพามันไปส่ง
“ ขอบคุณนะครับพี่ ” ผมตบไหล่มัน แล้วขับรถออกมาครับ
คืนนั้นวากดิษพาผมไปกินข้าวข้างนอก เราคุยกันเรื่องซ้อมเต้น ซึ่งดูจะยากที่สุดครับ เลยอยากให้ผมไปช่วยผมก็รับปากครับ หลังจากนั้นเราถึงกลับมาที่หอพัก
“ คิมคร้าบ ” วากบ้าคลานขึ้นเตียงมา
“ มีอะไร ” วากดิษยิ้มๆ
“ พี่ว่าน้องแอบปกปิดพี่อยู่นะ ” อะไรวะ ไอนี่มีฌานหรือไง
“ อะไร ไม่มีนี่ ”
“ ต้องให้พี่บรรยายก่อนใช่ไหมถึงจะยอมรับ ” ผมแยกเขี้ยวใส่มัน
“ ไหน พูดมาซิ ”
“ ก็ได้ คิมเจอเรื่องเครียด แต่ไม่ปริปากบอกพี่ซักคำ พี่ว่าเด็กอยู่ไม่สุขแบบคิมคงต้องพยายามไม่พูดถึง และก็คือปกปิดพี่ไง ” ตรรกะแปลกๆ แต่ก็ถูกแฮะ
“ เราดูแลได้ ห่วงเรื่องเต้นไปเถอะ ...... แล้วทำอะไรน่ะ ” วากดิษใส่กางเกงขาสั้นถอดเสื้อเหมือนผม อาบน้ำเสร็จเราชอบอยู่ในชุดแบบนี้ครับ ที่ผมถามเพราะวากบ้ามันลูบแก้มของผม เลยแอบหวั่นว่ามันจะงับผม
“ หึหึ การฟังอย่างเดียวเหนื่อยใช่ไหมล่ะ ”
“ อืม เรากำลังรอให้เหตุการณ์เปลี่ยนน่ะ ” วากบ้าไม่ถามต่อครับ จากนั้นเวลาก็ผ่านไป โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนมาถึงสองวันก่อนพวกผมและหนักงานจะไปเที่ยวกัน
กิจวัตรของผมปกติดีครับ นอกจากการทำงานที่ค่อนข้างมีสีสันเพราะต้องทำงานฝ่ากระแสคนหัวเก่าและอคติเรื่องเพศ เรียกว่าปกติ จนผมก็ลืมๆเรื่องของคนอื่นไปเหมือนกัน
“ คืนนี้เหนื่อยเนอะ พี่ไม่มีแรงเลย นอนเลยนะ ” ไม่มีแรงแล้วเกี่ยวอะไรกับกูล่ะ หึหึ
“ อาบน้ำเหอะ ” วากบ้าเดินไปอาบก่อนครับ พักนึงก็มีคนมาเคาะประตู
“ มาแล้วครับ .......... ”
“ ......... ” ใครมายืนทำหน้าบูดบึ้งใส่กูวะเนี่ย เด็กในหอก็ไม่ใช่
“ คุณมีธุระกับผมเหรอครับ ”
“ ผมยาว แล้วจำไม่ได้เหรอครับ ” พอมันยิ้ม ประกอบกับที่บอกว่าผมยาว ผมนึกออกทันทีครับ
“ ไอเดย์ ...... ใช่มึงไหม ”
“ ครับ ผมเอง ” ผมกอดมันครับ ไอเดย์ก็โอบกอดผมเหมือนกัน
“ ใครมาน่ะน้อง ..... ” วากบ้ารีบเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ พี่ดิษสวัสดีครับ ”
“ เดย์ ...... พี่ใส่เสื้อก่อน คิมพาน้องไปคุยข้างล่างดีกว่า ” ที่สำนักงานจะสะดวกกว่าครับ ผมเดินนำไอเดย์มา แต่ผมคิดไปเองหรือปล่าวไม่รู้ว่า มันดูเศร้ามากๆ
“ มึงมาหากูทำไมเดย์ เมียมึงรออยู่นะ ” ไอเดย์ถอนหายใจ
“ ผมไม่มีที่ไปแล้ว ”
“ อะไรของมึง ” เดย์ฝืนยิ้ม
“ วินทำให้แผนผมแตก พ่อไล่ผมไม่ให้เข้าบ้าน วินเจอผมทำงานกับผู้หญิงก็โกรธ เหอะ ..... ด่าผมจนหาดีไม่ได้ ผมเพิ่งรู้ว่าผมสารเลวขนาดนี้ ”
“ เดย์ มึงทำใจดีๆ อย่าโทษตัวเองสิวะ ”
“ ว่าไงเดย์ ไหนว่ายังไม่กลับมาไง ทำไมมาดึกๆดื่นๆล่ะ ” ไอเดย์เล่าซ้ำอีกรอบ
“ แผน ที่ว่าคืออะไร ” ดิษถามจี้ครับ
“ ไม่สำคัญแล้วพี่ วินก็มีคนใหม่ ผมก็ตัดสินใจแล้วว่าผมจะมีเหมือนกัน ...... ในเมื่อวินคิดว่าเค้าคนเดียวที่เสียสละ ผมก็ไม่อยากพูดอะไรอีก ” เดย์มันนิ่งมากเลยครับ ดูสุขุมขึ้น
“ เดย์ มึงยอมแพ้แล้วเหรอวะ มึงลืมแล้วเหรอว่ามึงไปต่างประเทศทำไม ” เดย์น้ำตาซึมๆครับ
“ พี่คิม ...... ผมบอกแล้วไงว่าไม่สำคัญ คนที่ผมอยากทำทุกอย่างให้ เค้าไม่เห็นค่ามันแล้ว ”
“ ก็ ..... ” ผมกำลังจะพูด ไอวากบ้าก็แอบจับก้นผมครับ ก้นกูนี่เป็นเบรกมือหรือไงวะ
“ คืนนี้พักที่นี่ก่อน พรุ่งนี้ไปทำงานกับพี่ ตกลงไหม ” อะไรของมันเนี่ย
“ ครับพี่ ” วากดิษให้เดย์นอนเฝ้าสำนักงาน ผมสองคนเดินกลับขึ้นมาบนห้อง
“ ห้ามเราทำไมดิษ ”
“ พี่ว่าคาดคั้นไป จะยิ่งทำให้เดย์เจ็บนะ พี่รู้ความรู้สึกของเดย์ตอนนี้ดี ”
“ ยังไง ” ดิษดันหัวของผมไปชนหัวของมัน
“ ความรู้สึกว่าเราไม่มีค่า ทำอะไรก็แย่ไปหมด ทำไมต้องเป็นเราที่ถูกกระทำ ..... พี่เจอมาตลอดชีวิต ” รันทดรับเที่ยงคืนเลยไง ดิษคงพูดถึงชีวิตวัยเด็กของมันครับ
“ ขอโทษนะ ไม่น่าถามเลย ”
“ อาบน้ำแล้วนอนเถอะ พรุ่งนี้ว่ากันใหม่ ” ผมเห็นด้วยครับ ปัญหาของไอเด็กสองคนนี้ ผมจะช่วยได้ยังไง ผมยอมรับว่าผมนึกวิธีไม่ออก หวังว่าวากดิษจะมีความคิดดีๆนะ
*********************************************************************
ขอบคุณมิตรรักแฟนบันทึกนะครับ ที่ยังติดตามกันอยู่ หายไป 2 อาทิตย์พอดีเลย ออกพื้นที่ครับ มีคิวออกอีก แต่ไม่เหนื่อยครับ สู้ๆๆ
วากดิษเชียร์หงส์แดงครับ วันนี้โดนไปครึ่งโหลเลย คึคึ นั่งหน้ามุ่ย :m16: แบบนี้เลย แฮะๆ
ที่จริงมีใบแทรกเรื่องนึงครับ เป็นเรื่องที่แฟนเก่าผมเจอกับผมและวากบ้าที่ไร่ แล้วดันไปพูดจาบางอย่าง เลยต้องเคลียร์กับวากดิษพอสมควรเลย ขอเป็นวันพุธแล้วกันครับ เพราะอังคารเดินทางไปทำงานพื้นที่ ^^
ปล. ส่งคนหลงเข้ามา นอนหลับฝันดีนะครับ
-
ชอบพี่ดิษเวลาเป็นผู้ใหญ่ดูอบอุ่น รู้ทันคิมตลอดๆ
-
เป็นกำลังใ้ห้น้องคิมและดิษเสมอ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาอีกคู่ล่ะ พี่คิม ฝากบอกพี่วินหน่อย ถ้าคิดจะรักต้องเชื่อใจกัน ถ้ามัวแต่ประชดประชัน ทุกอย่างจะพังไม่เหลือชิ้นดี
ฝากบอกพี่เดย์ ถ้าคิดจะรักต้องไม่ความลับต่อกัน ยึดในคำมั่น รักนั้นยืนยาว เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองผ่านพ้นไป
N
-
เกิดเป็นน้องคิมกับพี่ดิษนี้ดีนะ
มีเรื่องให้คิดตลอดเลย
การช่วยคนอื่นทำให้เราได้บุญ
จะทำให้น้องคิมและพี่ดิษรักและเข้าใจกันมากขึ้น
สาธุ 55555:)
รักนะ
ปล.อยากอ่านใบแทรกแล้วอะ อยากเห็นพี่ดิษหึง 5555:)
-
ชีวิตของคิมกับดิษ
ที่อ่านๆมามีครบทุกสีแล้วนะ
้ไม่ว่าจะแม่สีหรือสีผสม
สงสารเดย์กับวิน ทำไมต้องประชดกันด้วย
-
น้องวินเดย์เค้าก็มั่นคงกันนะจากกันตั้งหนึ่งปีแต่ยังรักกันอยู่
แต่อุปสรรคและความไม่เข้าใจกันเยอะเกิน จะว่าไปทุกคู่ก็มีเหมือนกันหนักบ้างน้อยบ้าง
เอาใจช่วยคู่นี้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้สู้สู้น้องวินเดย์
ชอบพี่วากดิษเวอร์.นี้จริงๆเลยน่ารักมุ้งมิ้งมากเลยชิป่ะน้องคิม
แล้วน้องคิมไม่ได้เต้นด้วยหรอ วุ๊ยยอยากอ่านน้องคิมเผาพี่ดิษเต้น :mew4:
เจอกันวันพุธ อย่าลืมนัดล่ะ555 รักษาสุขภาพกันด้วยน๊า
-
ทำไมมันยุ่งยากกันจัง ทำชีวิตให้ง่ายๆบ้างก็ได้
จะวางแผนอะไรคนเป็นแฟนกันก็ปรึกษา บอกกล่าวกันก่อนสิ รอให้เกิดความเข้าใจผิด แล้วจะฟูมฟายไปเพื่อเดย์วิน
เดย์วินกลับไปหาวินเถอะ วินมันมีเพื่อนสาวไปกันไม่รอดหรอกขั้วเดียวกัน
พี่ดิษย์คิมช่วยคนก็เหมือนทำทานนะพี่
-
สงสารสองคนที่รักกัน แต่ไม่ยอมเข้าใจกัน หวังว่าจะออกมาดีนะครับ
-
กว่าแต่ละคู่จะได้ลงเอย ไม่ใช่เรื่องง่าย ผ่านมาสารพัดเรื่องราว
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คู่รักทุกคู่นะคะ
-
เราก็แฟนหงส์นะ สงสารป๋าเจิด จบไม่ค่อยสวย แต่เราก็ยังเชียร์ต่อไป
รู้ว่าคิมกับพี่ดิษหวานกันยิ่งกว่าเดิมแล้วมีความสุขมากกก
ขอให้ช่วย วินเดย์ให้กลับมารักกันเหมือนเดิมได้สำเร็จนะ สู้สู้ :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สู้ๆคับคิม รอนะครับ
-
อ่านแล้วอมยิ้ม คิมมีมุมน่ารักเยอะเลย
คิมนิเสน่ห์แรงจริงๆ ขนาดเรื่องจบแล้วพี่พานยังแอบคิดได้อีก ไหนจะเรื่องสาวทอมชอบอีก
คิมต้องหล่อกว่าต่อ นักแสดงแน่ๆ แต่คิดว่ายังไงเฮียต้องหล่อกว่า 55 :m4:
-
รออ่าน..รอลุ้น
ใบแทรก
จะดราม่าซักแค่ไหน
รอนะ..คิม
-
รอพี่คิมพี่ดิษ
-
รอครับ
-
แค่วินกับเดย์ต้องหันหน้ามาคุยกันมากขึ้นแบบไม่เอาอคติเป็นที่ตั้งนะ คนรักกันยังไงก็ต้องคุยกัน
-
ขอบคุณที่มาต่อนะน้องคิม. ฝันดีละคืนนี้ 55555
ทำไมมันน่ารักขนาดนี้. อ่านกี่ทีก็ฟินตลอดๆๆ :laugh:
แล้วก็รอลุ้นเดย์-ว้นต่อไป อิอิอิ :hao7:
-
ขอบคุณมากๆเลยนะ
-
รอ
-
รอ
-
รอ
-
รักและเป็นห่วงกันมากๆนะครับผม พี่ชาย
ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ลา
-
สวัสดีวันวิสาขบูชา
เอาบุญมาฝากน้องคิม น้องดิษและfcทุกคนครับ
คิดดี ทำดี ได้ดี ขอให้ทุกๆคนมีความสุขถ้วนทั่วตัวตน
:mew2:
-
ในงานเลี้ยงที่ผู้บริหารต้องเต้น จะเป็นรูปแบบไหนนะ เฮียต้องสวมชุดอะไรแปลกๆ รึเปล่า o22
แล้วคืนนั้นผู้จัดการได้นอนพักห้องเดียวกับแฟนเขารึเปล่านะ คาดว่าคงจัดหนักเพราะเหล้าเบียร์จัดเต็ม อิๆ
-
คิดถึงมากๆๆๆๆ มาต่อได้แล้วน้าาาน้องคิมมี่ :mew1:
-
สวัสดีครับทุกคน
ผมดิษนะครับ ขอมาแจ้งข่าวแทนคิม
คิมป่วยเป็นไข้เลือดออกครับ ตั้งแต่วันที่ 1 ที่ผ่านมา แต่เพิ่งส่งไปนอนโรงพยาบาลเมื่อวาน เพราะคิมดื้อ พูดไม่ค่อยฟังครับ จนเมื่อวานนี้เขานอนสั่นกับกระตุก ตัวร้อน เลยตัดสินใจหิ้วไปตรวจ ผมก็ออกมาว่าเกล็ดเลือดต่ำ พอเอาเชือกมัดที่ต้นแขนต้นขาก็เจอรอยผื่นแดงๆตรงแขนกับลำตัวครับ ตอนนี้ยังนอนเพ้ออยู่ แต่แม่ยืนยันว่ามาทันเวลา ไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะที่น่าห่วงคือเขาไม่ยอมมาโรงพยาบาลมากกว่า
มารบกวนเท่านี้ครับ ขอบคุณ
-
ขอให้น้องคิมหายป่วยไวไวนะ
ขอบคุณน้องดิษมากค่ะที่มาส่งข่าว
-
เฮ้อ! น้องคิมพ่อจอมดื้อจอมอวดดี แล้วไม่ดูแลตัวเอง
ประมาทโรคภัยไข้เจ็บเกินไปแล้วน้อง ตัวเองร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
ยังไม่ยอมรับ ดื้อเกินไปแล้วน้อง
วากดิษดูแลน้องด้วยนะครับ ถ้าดื้ออนุญาตให้จูบแทนการตี
พอหายแล้วให้หวดสักป๊าบ
ให้รู้ว่าทุกคนเป็นห่วง
ขอบคุณวากดิษที่ส่งข่าว
ท่านว๊ากก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
หายไวๆนะน้องคิม
:L2::เยี่ยมไข้ครับ
:mew1:
-
ขอให้คุณคิมหายป่วยไวๆ และขอบคุณ คุณดิษที่ช่วยส่งข่าว :3123:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: อิอิ คิมคนดื้อ เทคแคร์นะคับบบบ แหมๆๆ อิจฉาละ เฮียดิษ มาส่งข่าวววว จริงๆเฮียดิษน่าจะเขียนอะไรให้อ่านบ้างเนอะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: หายไวๆๆครับบบ เป็นห่วงงง
-
หายไวๆนะน้องคิม
-
คิมดื้อมากเลย เป็นหนักแล้วยังไม่ยอมไปหาหมออีก ดิษอย่าไปตามใจมาก :laugh:
พักผ่อนมากๆ หายไวๆ นะจ๊ะ น้องคิม
-
หายไวๆนะครับ แล้วทีหลังอย่าดื้อนะครับ ไข้เลือดออกน่ะผมเคยเป็น แค่อาการร้อนๆหนาวๆก็ทนไม่ไหวแล้วต้องรีบไปโรงพยาบาล นี่ถึงขั้นเื้อจนชักเลย น่าตีจริงๆ
ปล.สงสัยหายดีแล้วต้องให้หมอดิษจับฉีดยาแก้ดื้อสักสี่ห้าเข็ม55555555
-
น้องคิม ทำไมดื้ออย่างนี้
ถ้าคราวหน้ามีอาการอะไรอีก
ดิษรีบหิ้วไปแต่เนิ่นๆเลยนะ
ขอให้น้องคิมหายป่วยเร็วๆนะคะ
ขอบคุณดิษสำหรับการแจ้งข่าวคราวกันค่ะ
-
นุ้งคิมอีกแล้วนะดื้ออีกแล้วเจ็บป่วยอะไรอย่านิ่งนอนใจ
แล้วไม่ใช่เป็นน้อยๆนะเพราะมันปวดหัวมากๆและไข้ขึ้นสูงแล้วยังจะทน
อิ่มน้ำเกลือแน่ๆนุ้งคิม :กอด1:
ขอให้หายไวๆนะส่งกำลังใจให้รัวๆ
พี่ดิษก็รักษาสุขภาพด้วยอย่าดื้อแบบนุ้งคิมล่ะคึคึ
:L2: :L2:
-
หายป่วยไวๆนะคะพี่คิม
อย่าดื้อเลยพี่คิม เดี๋ยวเป็นอะไรหนักกว่านี้แล้วจะแก้ยากนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษ รออยู่เสมอค่ะ :L2:
-
ขอบคุณท่านวากดิษที่ส่งข่าวนะคะ
คิมเด็กดื้อ ป่วยแล้วไม่ยอมรีบรักษา ฮึ่ยๆๆ เดวให้ท่านวากดิษจับฉีดยาเลย :o8:
...หายไวๆนะคะ TC na ka... :mew1:
-
หายไวไวนะคะพี่คิม
เฮียดิษดูแลเด็กดื้อดีดีน้า
:mew3:
-
หายป่วยเร็ววันนะคิม ป่วยอยู่สี่ห้าวันกว่าจะไปหาหมอ จนเฮียบอกว่าดื้อเลย
สุขภาพสำคัญมากกว่างาน ฝากเฮียดูแลน้อง...
ขอบคุณเฮียที่มาแจ้งข่าว
-
:L2:
หายไวๆนะน้องคิม
พี่ดิษดูแลดีๆนะคะ
ปล.พี่ดิษถ้าน้องคิมดื้อก็ตีเลย 555:)
-
ขอบคุณเฮียดิษฐ์ที่มาแจ้งข่าวนะ กำลังคิดถึงคิมมี่กะเฮียว้ากดิษฐ์อยู่เลย
และที่สำคัญขอให้น้องคิมหายไวๆ
เรื่องสุขภาพไม่กลัว แต่กลัวเรื่องดื้อนี่ล่ะเน้อออ
ยังไงสุขภาพต้องมาก่อนเรื่องอื่นเลยนะ แฟนคลับเป็นห่วงกันทุกคน
รักเสมอนะ หายไวๆจ้า :mew1:
-
พี่ดิษต้องจัดการเลย ดื้อขนาดนี้ #แต่ผมก็ไม่ไปนะ ไม่ชอบโรงพยาบาล หมอน่ากลัว T^T
-
หายป่วยไวๆนะครับพี่คิม เป็นห่วงๆๆๆๆๆ :hao5:
-
:L2:
มาเยี่ยมไข้ครับ หายป่วยไวๆนะครับคนดื้อ
เป็นกำลังใจให้น๊า หมอหล่อๆคงหลงเหลืออยู่บ้างนะ อิอิ
-
เข้ามาเยี่ยมไข้คิม เฮียป้อนข้าวต้มน้องด้วยนะ :o8:
ทำไมคิมป่วยเป็นไข้เลือดออก เพราะโดยส่วนมากเด็กจะป่วย ผู้ใหญ่ไม่ค่อยเป็นนะ แสดงว่าภูมิคุ้มกันคิมไม่สูงรึเปล่า ต้องให้เฮียฉีดยาบ่อยๆ :katai5: จะได้แข็งแรง
-
:L2:
น้องคิมหายหรือยังครับ
วากดิษดูแลดีๆนะคร้บ
-
เข้ามาเป็นน้องใหม่ของเรื่องนี้ อ่านมาสามสี่วันก็ตามทัน น้องคิมป่วยก็ขอให้หายไวไว ดีวันดีคืน
เรื่องของคิมดิษนี้มี้ครบทุกรสชาติเลยยย มันน่าเหลือเชื้อที่ยังมีผู้ชายที่รักเราเป็นสิบปี สุดยอดดด ถึงเส้นทางที่เดินจะไม่ใช่ทางตรง แต่มันก็มีจุดหมายเดียวกันคือความรักที่มีให้คนๆ หนึ่งตลอดมา บางเหตุการณ์ที่ผ่านมันช่างคล้ายกับชีวิตคนอ่านเหลือเกินนนน บางเรื่องก็เรียกน้ำให้ไหลได้อีก ทำให้คิดถึงความรักคร้งก่อนของคนอ่านพูดแล้วน่อย (เป็นเอามากแฮะเรา 555 ฉันบ้าาา)
ปอลิง. เป็นกำาลังใจให้หายป่วยไวไวจ้า
-
คิดถึงน้องคิมมี่ หายไวๆน้าาา
อาการดีขึ้นแล้วใช่ไหม รักนะจ้า :mew1:
-
:L2: :L2: ขอมอบดอกไม้ก่อนทักทายนะค่ะ
สวัสดีพี่คิม พี่ดิษค่ะ เอ๊ะ!! หรือ พี่ดิษพี่คิมดี ฮ่าๆๆ
ก่อนอื่นแนะนำตัวว่าเพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ค่ะ อะไรดลใจให้เข้ามาอ่าน....ชื่อหัวข้อเรื่องเลยค่ะ
อันที่จริงสิงอยู่ในเล้ามานานแล้วค่ะ แต่ตามอ่านเฉพาะเรื่องที่แต่งจบแล้วซะส่วนมาก เพราะเป็นคนที่รออะไรไม่ค่อยได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย ฮ่าๆๆๆ
เหตุการณ์เริ่มขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 5 มิ.ย. 2558 ได้เผลอกดเข้ามาอ่านตามชื่อหัวข้อเรื่อง ตอนแรกนึกว่าเป็นเรื่องแต่งธรรมดาทั่วๆ ไป
แต่ต้องตกใจสุดขีดเมื่อได้อ่านแนะนำตัวข้อความสั้นๆ ที่ว่า เป็นเรื่องจริงที่นำมาแต่งเพิ่มให้ได้อ่านกัน
ใบหน้าหนูนิยิ้มทันที :m13: เรื่องเผือกขอให้บอก ฮ่าๆๆ :laugh:
พอได้อ่านแล้วต้องอุทานทุกตอนว่า เฮ้ย!! มันคืออารายยย... :a5:
นอนเช้าทุกคืนค่ะ ตื่นมาก็ต้องมาทำงานอีก หนูมีเรื่องที่เหมือนพี่คิมคือ หนูเป็นมนุษย์กลางคืน นอนเช้าทุกวัน... ตีหนึ่ง ตีสอง ตีสาม หนักๆ เข้าตีสี่ หรือแอดว้านคือตีห้าอาบน้ำแล้วไปทำงานซะ
ส่วนเรื่องที่หนูมีเหมือนพี่ดิษคือ หนูเกิด 25 กันยายน เหมือนกันค่ะ เย้ๆๆ :mc3: :mc2:
และแล้ววันนี้หนูก็ทำสำเร็จ ลงบันทึกทีมมี่ (วันที่ 11.มิ.ย. 2558 เวลา 10.45 น. ได้อ่านบันทึกของคิมมาถึงตอนล่าสุด o13) ปรมมือค่ะ :katai2-1: :katai2-1:
หนูอ่านมาถึงตอนล่าสุดคือพี่ดิษมาแจ้งข่าวว่าพี่คิมป่วยเป็นไข้เลือดออก หายไวๆ นะค่ะ เป็นห่วง... มัวแต่เป็นห่วงเพื่อนๆ และคนรอบข้างแต่อย่าลืมเป็นห่วงตัวเองด้วยนะค่ะ :กอด1:
ความรู้สึกเมื่อได้เข้ามาอ่าน
เฮ้ย!! ความรักมีอยู่จริง ตอนแรกแอบหมันใส้พี่คิมมากเลยค่ะ อะไรจะรู้สึกช้าขนาดนี้ เฮ่อ....ขอถอนหายใจหนักๆ ทีเถอะ :เฮ้อ:
พี่ดิษก็สุดยอด รักมากมายนายตัวแสบ เรื่องราวของพวกพี่สองคนทำให้หนูรู้สึกว่ามีอะไรที่หนักกว่านี้ได้อีกไหม? แต่สุดท้ายพวกพี่ก็ผ่านกันมากได้ o13 o13
ทึ่งในความรักที่พี่ดิษมีให้พี่คิมมาตลอด (มองกระจกแล้วถามตัวเองว่า พ่อกับแม่แอบเลี้ยงใครมาเป็นพี่เราแบบนี้ป่าวว่ะ? ฮ่าๆ มโนล้วนๆ เพราะเป็นลูกคนโตค่ะ) พี่ดิษเป็นคนที่มุ่งมั่นมาก มั่นคงในความรักที่สุด และชอบที่สุดคือ ถึงจะมีปัญหาที่ร้ายแรงแค่ไหนพี่ดิษก็จะไม่ยอมปล่อยมือจากพี่คิม อร๊ากก... อยากเอาหัวโขกเสาแรงๆ อยากได้บ้างง... :ling2:
พี่คิมก็รักพี่ดิษมากๆ หลังจากรู้ใจตัวเอง ยิ่งพี่คิมรักพี่ดิษมากจนยอมที่จะเป็นฝ่ายไล่ตามพี่ดิษบ้าง แหมๆๆ น่าอิจฉาเว่ออ่ะ :impress2:
หลังๆ พี่คิมทำตัวน่ารักน่ากัดเว่ออ่ะ อย่างนี้พี่ดิษจะหนีไปไหนรอดค่ะ กร๊ากกก.... :laugh:
พี่คิมอย่าดื้อกับพี่ดิษมากได้ไหมค่ะ ดื้อมากๆ ให้พี่ดิษจับตีก้นให้เข็ดเลย o18
มีคำถามค่ะ ถ้าพี่คิมหน้าตาคล้ายน้องไผ่ ฮอร์โมน พี่ดิษหน้าตาจะคล้ายใครค่ะ? :m28:
ประทับใจมากค่ะ ขอติดตามเรื่องพี่คิมพี่ดิษด้วยอีกคนนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ ขอให้พี่ทั้งสองคนรักกันมากๆ รักกันนานๆ ค่ะ
ไม่รู้จะพูดอะไร แค่ขอให้พี่ทั้งสองคนโชคดี พบเจอแต่เรื่องดีๆ และมีความสุขมากๆ ในทุกๆ วันนะค่ะ
ปล. 1 ถ้าพี่ยังไม่เลิกเขียนบันทึกให้พวกเพื่อนๆ ในเล้าอ่าน หนูจะขอติดตามต่อไปค่ะ
ปล. 2 ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ และครอบครัวพี่ดิษพี่คิมทุกๆ คนด้วยค่ะ
จบบันทึกทีมมี ฮ่าๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นห่วงคิมจัง ไม่รู้ว่าได้ออกจากโรงพยาบาลรึยัง
-
น้องหายป่วยยังเอ่ย ขอให้หายไวๆนะ
ท่านวากดิษก็ระวังติดไข้นะคะ :กอด1:
-
:call:หายรึยังค่ะพี่คิม.... :man1:
พี่ดิษดูแลคนป่วยอยู่รึเปล่า... เงียบทั้งคู่เลยอ่ะ
พักผ่อนเยอะๆ นะค่ะ หายแล้วจะได้มาต่อไว้ๆ สงสารวินกะดิษน้อยอ่ะ :m15:
รอนะค่ะ รอๆๆๆ :oni2:
-
:L2:
มาเยี่ยมน้องคิมครับ หายยังเอ่ย
ดูแลตัวเองนะทั้งน้องคิม&วากดิษ
:mew1:
-
มาเยี่ยมไข้นุ้งคิมหายป่วยยัง
แต่คิดว่ากลับไปทำงานแล้วแหงเลย
รักษาสุขภาพด้วยน๊าพี่ดิษนุ้งคิม
มิสสยูววว :L2:
-
น้องคิมมี่เป็นไงบ้าง คิดถึงค่ะ :impress2:
-
:L2: :L2: :L2:
หายหรือยังน้องคิม
พักผ่อนเยอะๆนะ
ปล.พี่ดิษก็พักผ่อนมากๆนะอย่าเฝ้าไข้น้องคิมจนลืมพักผ่อน
ช่วงนี้คนเป็นหวัดเยอะมากกกกกก
:mew3:
-
o18 o18 o18 o18
-
:a12: :a12: นอนรอ....ขอให้พี่คิมหายไวๆ นะค่ะ
-
รู้สึกเป็นห่วง...
-
คิมหายดีหรือยังน้ออออ
-
สวัสดีทุกคนครับ
อย่างที่วากดิษอุตส่าห์เข้ามาบอกทุกคนครับ เป็นไข้เลือดออกเฉยเลย อาการทีแรกมันไม่คล้ายเลยครับ ผมก็สบายใจ กินยาแก้ไขไป พอไข้ขึ้นก็กินอีก เวียนไปเวียนมาได้สองวันมั้งครับ เริ่มมีอาการเพิ่ม มันเหมือนโดนชกโดนต่อยตามเนื้อตัวครับ ร้องอึกๆทั้งคืน วากบ้าท่านโมโหเลยแบกออกมาเลย เกือบได้อายคนทั้งโรงพยาบาลละ แฮะๆๆ
ความจริงน่าจะเอะใจ เพราะก่อนป่วย ผมออกไปดูสวนที่บ้านท่านวากดิษ เวลาประมาณหกโมงกว่าๆ เดินเล่นเพลินครับ โดนยุงกัดเยอะ (บ้านหลังที่ว่ามีคูน้ำข้างๆด้วย) แต่ไม่ได้สนใจอะไรครับ ผ่านไปสองวันได้เรื่องเลย ตอนแรกแค่หน้าแดงๆ ก็นึกว่าไปตากแดดมา ตาออกแดงๆ ก็คิดว่าโดนฝุ่น สุดท้ายเจอรางวัลเด็ดเลย
รักษาตัวนี่เป็นอะไรที่เบื่อม้ากมากครับ คนเข้ามาเช็คตลอด (ตอนนี้ก็มีเสียงแว่วๆว่า นอนดึกแบบนี้ไง เลยป่วยตลอด ฮุ้วว) แต่ถามว่าหายดีหรือยัง หมอบอกว่ายังนะ เพราะป่วยมาก ต้องพักเป็นอาทิตย์ห้ามออกกำลังกาย (เลยมีคนอารมณ์บูดแถวนี้แหละ ก่ากๆ)
ขอโทษทุกคนที่เข้ามารอด้วยความเป็นห่วงนะครับ ช่วงนั้นไม่มีแรงเลย ลุกเดินยังยาก แต่จะพยายามรักษาตัวให้หายไวๆนะครับ แวะมาบอกทุกคนก่อน เพราะพรุ่งนี้มีงานที่ต้องไปทำเฉพาะตัว เลยเลี่ยงไม่ได้
อ่อ ลืมต้อนรับคนอ่านใหม่ๆ ยินดีต้อนรับนะครับ แฮ่
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะครับ และขอให้รักษาสุขภาพดีๆอย่าป่วยง่ายแบบผมเน้อ ราตรีสวัสดิ์คร้าบ
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เปิดเข้ามาเจอว่าเข้ามารายงานตัว รีบจิ้ม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โล่งใจที่น้องคิมอาการดีขึ้น หมอยังไม่ฟันธง แต่ต้องรีบหายเพราะต้องไปทำงาน
ไม่เข้าใจงานของบริษัทน้องคิมนี่ทำแทนกันไม่ได้เหรอ ต้องงานใครงานมันเหรอ
เจ้าของงานป่วยแล้วงานไม่เดินเลยเหรอ เป็นงง อ่ะ
ไม่มีเวลาพักและไม่มีเวลาป่วยเลย สรุปไม่มีสิทธิ์พักและไม่มีสิทธิ์ป่วยใช่ป่าวน้องคิม
บอกคนอื่นดูแลตนเอง จริงๆ น้องนั่นแหละต้องดูแล และรักตัวเองให้มากๆ
อย่าประมาทและล้อเล่นกับโรคภัยไข้เจ็บ
ิอิอิ บ่นมาด้วยความเป็นห่วงครับ
:L2: :mew1:
-
เย่ หายแล้ว
ช่วงนี้ฝนตกอีก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ทั้งเฮียคิมและเฮียดิษเลย
:L2:
-
เย้ๆๆๆ น้องคิมดีขึ้นแล้วเนอะ หายไวๆน้า รักนะจ้า :mew1:
รอได้เสมออ่ะ รักษาสุขภาพก่อน o13
-
หายไวไว ดูแลตัวเองด้วยนะ
-
:a5: :a5: :a5: เป็นกำลังใจหั้ยยย มียาดีอะซิ หายเร็ววววววว ยาอะไรเอ่ยยยยยย กินหรือฉีด อุ้ยติดเรท o13 o13 o13
-
เฮ้ออออโล่ง
คิมก็อย่าดื้อนักซิ
สงสารคนที่เขาเป็นห่วงบ้าง
ชีวิตมีชีวิตเดียว ถนอมกายใจให้ดีๆ
-
:3123: :3123: มอบดอกไม้ให้กับการกลับมาของน้องคิม สุขภาพกลับมาแข็งแรงแล้วก็อย่าหักโหมทำงานเยอะเกินควรนะจ๊ะ
-
:L2:
:L2:
:L2:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
หายไวๆ แข็งแรงๆค่ะ :L2:
-
หาป่วยเร็วๆ นะค้าาาา :mew6:
-
ขอให้คิมหายป่วยไวๆ รักษาตัวดีๆนะ
-
:sad4: :sad4: คัมแบล็คๆๆ อร๊ากก..... หายไวๆ นะคร้าาา....
เป็นห่วง....แต่แอบฮาคนที่นั่งหน้าบูดข้างๆ ฮ่าๆๆๆ :laugh: :laugh:
o18 ห้ามออกกำลังกาย :a5: :a5:
มันคืออารายยย..... :impress2: :impress2:
-
รักษาสุขภาพน๊าจะได้หายขาดไวไว
สงสารเพ่ดิษเค้าบ้างรักษาร่างกายที่เขาฝากดวงใจไว้น่ะอิอิ
:L2: :L2:
-
สบายใจที่คิมออกจาก รพ.แล้ว
ต่อไปก็ระวังตัว ดูแลตัวเองให้ดี
ไข้เลือดออกเป็นโรคที่มาเร็ว เคลมเร็วมาก
-
ดีใจด้วยที่คิมอาการดีขึ้นแล้ว ต่อไปก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ ขอให้หายป่วยไวๆค่ะ
-
หายไวไวครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
รีบๆหายนะคิม แล้วค่อยมาเล่าก็ได้ ยังไงก็รอครับ
-
แข็งแรงไวๆ จะได้มีกิจกรรมกันเร็ว คึๆ
อ่านไปแล้วเหมือนเฮียจะงอนอยู่นะ ต้องใช้ลูกอ้อน...
-
ดีครับ พี่คิมพี่ดิษ :z2: ผมเพิ่งได้อ่านเรื่องของพวกพี่ๆหน่ะครับ ขอสารภาพเลยว่าอินมากและติดมาก 5555
แต่ยังไล่อ่านไม่จบเลย :z3: เลยแว้ปมาเม้นก่อน
คือไม่รู้นักอ่านคนอื่นเป็นเหมือนผมมั้ยคือ อ่านแล้วอินมากๆ รับเอาอารมณ์พี่ๆในนี้มาเต็มที่ จนแบบเครียดตามเลยอ่ะ แรกๆก็ฟินอยู่ หลังๆดราม่าหนักมากกกกกกกเริ่มไม่ไหว เพราะเก็บเอามาคิดว่าถ้าตัวเองเจอเรื่องแบบนั่น คนรอบข้างแบบนั้น จะยังทน จะยังรักเหมือนพี่ดิษได้มั้ย :z6:
อีกอย่างคือผมเห็นเลยว่า อย่าเอาเพศมาแบ่งแยกความรักเลย รักก็คือรัก
ปล. ยาวไปมั้ยอ่ะ แถมพิมพ์ในมือถืออีก T_T
ปล.สุดท้าย รักกันนานๆนะครับ อิจฉาพี่ๆสุดๆไปเลย
ปล.สุดท้ายจริงๆละ (ฮุ้ววว555) ผมสมัครเป็น FC พี่อีกคนนะครับ :hao3:
-
ขอให้คิมหายเร็วๆ น๊าา รีบรักษาตัวให้แข็งแรง พี่ดิษจะได้ไม่ต้องห่วงมาก ว่าแต่พี่ดิษระวังเป็นไข้เลือดออกอีกคนนะ ช่วงนี้ยิ่งเป็นฤดูไข้เลือดออกระบาดด้วย ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ :กอด1:
-
พี่คิมเป็นยังไงบ้างครับ หายดีแล้วใช่ไหม
-
แวะมาเม้น หุหุ
เพิ่งกลับมาบ้านครับ แต่เหนื่อยๆเลยแค่มาให้ลายแทง
วากข้าวกล้องหน้าเหมือนใคร ?
เมื่อวันวานผม ไปเจอเพื่อนสมัยมัธยมมาครับ พี่วากติดไปด้วย เพื่อนสาวของผมถามว่า
"พี่แกน่ะ เหมือนคุณก้องภพมากเลยอะ" มันว่า
"ใครวะ" ผมถามกลับ
จากนั้นมันเกิดเหตุที่เพื่อนผมหยอกแรง ดิษงอนๆแล้วหายไป กลับมาอีกที เลยให้คำตอบผมว่า
"พี่ว่า ..... พี่หล่อกว่า"
ผมสงสัยเลยไปเซิชหาก้องภพมา เลยแวบมาให้ฟินเล่นๆว่า
... คล้ายครับ แฮ่
-
หายขาดแล้วใช่ไหมน้องคิม
ก้องภพไหนอ่ะ
มีรูปให้ดูไหมจ้ะ
(แบบว่าไม่รู้จริงๆอ่ะ)
-
อย่าบอกนะว่าเหมือนคุณก้องภพช่องวัน
ถ้าใช่คนอ่านเพ้อหนักมาก :m25: แค่นี้ก็ละลายจะตายแบ๊ว5555
นี่พี่ดิษยังว่าหล่อกว่าอีกรึ :heaven
อิชชี่คิมเบาๆ
น้องไผ่ฮอร์โมนคนอ่านเฉยๆแต่ถ้าคุณก้องภพช่องวันขอคนอ่านกรี๊ดได้ม๊ะ๊คะ
:-[ :-[
ฝันดีค๊าพี่ดิษนุ้งคิม
edit จากความเห็นข้างล่าง
ทำไมคุณก้องภพมีหลายคนแท่รู้จักอยู่คนเด่วกะคุ้นหน้าคนที่2คน1และ4ไม่รู้จักแฮะๆๆ
-
(http://)
คนไหนอ่ะ :hao4: อยากรู้ๆ
[attachment deleted by admin]
-
ก้องภพคือครายยยยย??
ตอนนี้หายดีรึยังคะ ต่อไปคงต้องออกกำลังกายเยอะๆร่างกายจะไดแข็งแรง ฮุๆๆๆ :mew2:
-
สวัสดีค่ะ พี่ดิษ&พี่คิม
กว่าจะอ่านทันใช้เวลาเกือบเป็นเดือนเลย
ทีแรกอ่านมาได้ครึ่งทางแล้วก็หยุดอ่านไปเฉยๆเอง งง ตัวเองเหมือนกัน :serius2:
จากนั้นก็ไปอ่านเรื่องอื่นต่อ :hao3:
แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเวลาเข้าเล้าทีไรใจมันคิดถึงแต่เรื่องของ พี่ดิษ&พี่คิมตลอดเลย งงๆๆๆๆๆตัวเองเหมือรกัน :z10:
จนเมื่อประมาณ3วันก่อนตัดสินใจกดเข้ามาอ่านต่อแต่อ่านตอนที่พ่อพี่คิมมาบอกให้พี่ดิษเลิกกับพี่คิมนั่นแหละ
ตอนนั้นก็เลยมีอาการช็อค o22และอยากรู้ว่าทำไมเรื่องมันกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้ก็เลยต้องย้อนกลับไปอ่านต่อจาก
ตอนที่ค้างๆไว้ อ่านมาเรื่อยๆก็ อ๋อ มันเป็นแบบนี้นะ o22ตกใจมากเรื่องของพี่พาน แต่ตอนนี้ทุกอย่างokแล้วก็สบายใจค่ะ :mew1:
ประทับใจกับความรักที่พี่ดิษมีให้พี่คิมเสมอมา เป็นรักที่มั่นคงรักเดียว และขอให้รักตลอดไปจนลมหายใจสุดท้ายนะคะ
พี่คิมรักและดูแลกับพี่ดิษมากๆนะ เอาให้พวกที่ชอบดูถูกความรักของพวกพี่ๆมันอายไปเลย ให้พวกเค้ารู้จักคำว่า"รักแท้ รักเดียว และรักมั่นคง"
จากความรักของพี่ทั้ง2คนนะ เอาให้พวกนั้นอิจฉาให้หมดเลย :laugh: :laugh:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่ดิษ&พี่คิมพักผ่อนเยอะ ๆ
"ใจเราเข้มแข็งและแข็งแรง แต่ถ้าร่างกายอ่อนแอและอ่อนล้า มันคงไม่ดี"
ต่อไปจะมาเม้นบ่อยๆนะคะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
เฮียดิษเหมือนคุณก้องภพ
กรี๊ดดดด หล่อมากกกก
แล้วพี่คิมล่ะเหมือนใคร หนูจะได้จิ้นถูก
:hao6:
-
:sad4: :sad4: ก้องภพคือคายยยยยย มาบอกด่วนว่าจากเรื่องไหน เค้าจะได้ฟินถูกก แค่นี้ก็ฟินจะแย่และ
ปล. ถ้าใครมีรูปบอกกันบางนะจ๊ะ :mew1: :mew1:
-
ใบแทรกให้โพยเลยนะเอา
*****************************************************************************
ใบแทรก กินเลี้ยง
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมถูกเพื่อนๆสมัยมัธยมดึงไปกินเลี้ยง ความจริงจังหวัดที่ผมเรียนอยู่บ้านเกิดผมครับ แต่พวกมันเห็นผมไม่ไปสังสรรค์กับพวกมันซักครั้ง เลยบุกมาชวนถึงบ้านที่ผมกับดิษอยู่
“ ไปเหอะน่าๆ ” เพื่อนที่มานี่มีหมดแหละครับ ทั้งหญิงทั้งชาย
“ กูไม่อยากไปอะ พวกมึงก็เอาแต่กินเหล้า ดูสาวดูหนุ่ม ”ผมท้วงไป
“ โห นั่นอะของชอบมึงเลยไม่ใช่เหรอ ” ปากอะปาก ผมหันไปมองวากดิษ นั่งตาขวางเรียบร้อยละครับ พักก่อนเวลาใครมาเกาะแกะผมก็จะอาละวาดใส่ ช่วงหลังนี้เวลาได้ยินวีรกรรมเก่าๆของผม คุณท่านก็จะทำท่าแบบเนี่ย
“ กูเลิกแล้วๆ ” ผมบอกต่อไปอีก
“ เถอะน่า ถือว่าเห็นแก่เพื่อนๆ ”สาวๆมารุมเกาะละครับ พวกนี้ไม่มีพิษภัยอะไร มันเพื่อนกันทั้งนั้น
“ ไปสิคิม เพื่อนชวนขนาดนี้แล้ว ” วากดิษดันให้ไปครับ
“ เห็นม้ายๆ พี่ชายเธอใจดีมากเลย ” พวกนี้ไม่รู้เรื่องของผมกับดิษ ส่วนเรื่องวัยเด็กพวกนี้ไม่รู้แน่นอน
“ ก็ได้ๆ ” ผมเดินขึ้นมาแต่งตัวที่ชั้นบน (ห้องที่ติดแอร์ใหม่แหละ เหอะๆ) จู่ๆวากดิษก็เดินตามมา
“ อะไรเนี่ย ”
“ ตกใจอะไร น้องไม่ได้รู้กันกับเพื่อนใช่ไหม ” โดนสอบเฉยเลย
“ ไม่รู้จริงๆ มันมาได้ยังไงก็กำลังคิดอยู่ ”
“ พี่ไปด้วยแล้วกัน ” มันจะหมดสนุกเพราะพี่เนี่ย
“ จะดีเหรอ ”
“ อยู่นี่ก็ได้แต่นั่งคิดถึงน่ะ อาบน้ำได้แล้ว ” แหม อุตส่าห์หยอด เหอะๆๆ แต่ดูจะไม่ค่อยพอใจเท่าไรนะครับ
อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็มานั่งเล่นอีกพักนึง ก็ได้เวลายกโขยงออกไปที่ร้าน เดิมทีผมชวนไปร้านพี่นาก แต่มันบอกว่าจองร้านอื่นไว้ ยังมีเพื่อนอีกหลายคนรออยู่ก่อนแล้ว ก็เลยตามใจครับ
“ เป็นไงบ้างคิมๆๆ ” พวกเพื่อนเก่ามากันเยอะครับ
“ สบายดีไหมพวกมึง ”
“ ได้ข่าวจบสูงใหญ่แล้ว ทำงานที่ไหนวะ ” ผมก็บอกบริษัทของท่านวากบ้าไป
“ โอ้โห ก็ใหญ่โตอยู่นะ ” คุยไปเรื่อยๆ เจ้าของเค้ามา เหอะๆๆ
“ พี่นั่งแถวนั้นนะ ” วากดิษเดินมาบอกผมครับ ไอพวกเพื่อนๆก็งงกัน
“ ใครวะคิม ” พวกมันคงเกร็งๆอะครับ พี่วากเค้าใส่ชุดดำแขนยาว แว่นเหลืองอีกต่างหาก ไม่ยิ้มไม่แสดงอารมณ์เลย
“ ...... ” ผมกำลังอึกอัก เพราะใจผมจะตอบเลยว่าแฟน แต่วากดิษดันมากอดคอไว้ก่อน
“ เป็นพี่ชาย ” เค้าคงไม่อยากให้ผมอายอะ
“ พี่มึงหล่อกว่ามึงเยอะเลยอะ พี่เคนหรือปล่าวครับ ” เดี๋ยวมึงก็โดนทรีน หล่อกว่าตรงไหนๆ
“ ไม่ใช่ พี่รู้จักคิมตั้งแต่เด็กๆ เป็นพี่สายรหัสสมัยเรียนมหาลัย ” พวกนั้นก็เข้าใจครับ จากนั้นเราก็แยกกันไปนั่ง
พวกเพื่อนผมทำตัวสมเป็นเด็กหลังวัดจริงๆครับ พอเหล้าเข้าปากมันมั่วกันใหญ่เลย มั่วที่ว่าคือเดินว่อนมั่ง กอดกันเอง ไอขอร้องเพลงมั่งทำนองนี้ ส่วนผมนั่งเฉยๆครับ ดีที่มีไอจักรมาด้วย ไม่งั้นคงไม่รู้จะทำอะไรดี
“ คิม ”
“ หือ ” เพื่อนผู้หญิงของผมคลานแตะๆมาหาผม
“ พี่ชายเธอน่ะ ...... โสดไหม ” ผมกับไอจักรหันมามองหน้ากัน
“ อ่อ ไม่มั้ง ” เธอก็ถอนหายใจ พร้อมกับโถมตัวมากอดผมเฉยเลย
“ พี่แกน่ะ เหมือนคุณก้องภพมากเลยอะ” มันว่า
“ ใครวะ ” ผมถามกลับ มันยิ้มกว้าง
“ ใจคอจะไม่ดูหนังดูละครเลยเหรอค้า ” ความจริงเมื่อก่อนเธอเป็นสาวน่ารักๆนะครับ แต่ไม่เจอกันนานดูจะแก่นขึ้นเยอะเลย
“ ก็มันน่าสนใจตรงไหนล่ะ ”
“ จำไว้ๆ ก้องภพของน้ำหนึ่งๆ ”
“ น้ำหนึ่งนี่ใครอีกวะ ” ผมหันไปถามไอจักร เพราะสาวเจ้าเริ่มจะซอกแซกตามลำคอผมใหญ่ละ
“ นี่ๆ ...... เพื่อนมาเยอะแยะเลิกเกาะคิมได้แล้ว ” ไอจักรนี่พึ่งพาได้จริงๆ
“ ทำไมล่ะ ไม่แค่กอดนะ ชั้นจะทำเรื่องที่ค้างไว้ตอนวันจบกีฬาสีด้วย ”กูไปค้างอะไรไว้อีกวะ
“ กรี๊ดดดดดดด !!!!!! ” ทันใดนั้นผมก็เหมือนโดนฟ้าผ่าใส่ที่ริมฝีปาก ยัยนี่เธอจูบปากผมครับ
“ โอ้ยๆ อื้อ ...... อื้ออ ” ผมไม่ได้เคลิ้มนะ พอตั้งสติได้ก็รีบดันออก แต่มือเธอเหนียวโคตร
“ ตายๆๆ ไม่เอาน่าๆ ออกมา ” จักรช่วยดึงเธอออกไป พอแยกกันได้ผมก็หอบแดกเลย ผู้หญิงอะไรจูบโหดเหลือเกิน
“ อะไรน่ะ ” วากดิษเดินมาเลยครับ
“ ไม่มีอะไรครับพี่ ดิษอย่าถือสาเลย ....... เมื่อก่อนไอคิมมันทำบ่อย ”
“ เฮ้ยไอจักร อย่านะเว้ย กูทำอะไร ” ดิษงี้ตาเขียวผ่านแว่นสีเหลืองมาเลย
“ คิมอะ วันนั้นคิมบอกว่า ถ้าเค้าเป็นลีด คิมจะจูบง้าย ...... ชั้นชนะแล้ว ฮ่าๆๆ ” ตายกูๆ
“ มึงชอบเล่นแบบนี้ไง ผู้หญิงเลยชอบถึงเนื้อถึงตัวมึงอะ ”
“ กลับเองนะ ” วากดิษโยนกุญแจให้ผมครับ ผมกำลังจะลุกตาม วากดิษดันหันมาอีกรอบ
“ อย่า ....... ตาม ” ใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลย เวรกรรมอะไรของคนหล่อวะ เซ็งโว้ย
คืนนั้นผมเลยบอกไอจักรให้ดูผมด้วย เพราะผมจะกินเหล้า งอน ไม่ใช่ล่ะ โมโหครับ หลังจากผมกินไปได้ซักพัก ผมก็ลุกไปเต้นๆกับพวกเพื่อน สาวๆจะกอดก็ปล่อยครับ มึงไม่หวงกูดีนักนี่ ฮึ่มม
“ คิมไม่ถือใช่ม้า ” พวกเพื่อนสาวๆน่ะชอบผมเยอะนะ ไม่รวมเรื่องอย่างว่า ผมก็ทำดีไว้หลายอย่าง
“ ไม่หรอก ทำไมจะทำอะไร ”
“ คืนนี้ขอคิมได้ไหมล่ะ ” ผมได้แต่ยิ้มครับ
“ ได้หมด ยกเว้นบนเตียง เอาป่ะล่ะ ” เพื่อนผมทำน่าผิดหวังนิดหน่อย ความจริงผมก็ปฏิเสธนั่นแหละ แต่พอกินเหล้าแล้วชอบพูดครึ่งๆกลางๆ
ใกล้เที่ยงคืนเราก็แยกย้ายกันครับ ตอนนี้ผมมีผู้หญิงคนที่จูบปากผม กับไอจักรหิ้วผมมา
“ จักรปล่อยชั้นดีกว่า ”
“ ไม่เอาน่า อย่าทำเป็นเด็กๆดีกว่า คิมมันมีแฟนแล้ว ” พูดไปเพื่อนๆ
“ ไหนล่ะ ชั้นเห็นคิมยังเต้นรูดคนนู้นคนนี้เหมือนเดิม ” รูดอะไรวะ
“ พี่เอง ....... แฟนของคิม ” ผมลืมตาโพล่งงงงง
“ ดิษ ”
“ พี่ก้องภพนี่เอง พี่ไม่หวงน้องใช่ไหมคะ ” ท่าทางเจ๊จะยังไม่เข้าใจนะ เหอะๆๆ
“ ดูนะครับ ” ผมรู้สึกโดนดึงๆ แล้วปากก็โดนครอบ
“ อี๊ !!!!!! ...... ” ผมได้ยินเสียงตกใจของเพื่อนผู้หญิงครับ ...... ไอดิษมันกำลังจูบปากผมนี่หว่า
“ เฮ้อ ....... ไงล่ะ พอใจยัง ” ไอจักรคงถามผู้หญิงคนนั้นครับ
“ พอค่ะ พอๆ ” ไอดิษดึงผมไปกอด ตอนนี้ผมหันหลังให้พวกเพื่อนๆ ซบอยู่ตรงอกของมัน
“ พี่กลับนะครับ ”
“ ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะคะ ” ยังๆ เดี๋ยวกูก็โดนอีก
“ บอกแล้วจะได้อะไรครับ คิมจะอายเพื่อนปล่าวๆ ” ใจก็จะบอกว่า กูไม่อาย แต่ตอนนี้เขิน
“ นี่ ขอได้ไหม ไม่ต้องบอกพวกนั้น ”
“ หูย บอกไปใครจะเชื่อ ...... พวกมันก็คิดถึงแต่คิมที่มันเคยเห็นทั้งนั้น ” เห็นมะ บอกแล้วผมเป็นคนดี คึคึคึคึคึ
“ งั้นผมลาละนะพี่ ..... ไปนะเว้ยคิม ฝันดีๆ ” ไอจักรตบไหล่ผม ผมก็โบกมือให้
จากนั้นผมกับวากบ้าก็เงียบกันมาตลอดทาง
“ พี่ว่า ..... พี่หล่อกว่า ”
“ อะไรนะ ” ผมหันไปมองดิษแทบไม่ทัน
“ บอกว่า พี่หล่อกว่าคนที่น้องผู้หญิงพูดถึง ” ผมหรี่ตามองมัน
“ คุยเรื่องเมื่อกี้ก่อนดีมะ โมโหมากไหม ”
“ หึหึ จะโมโหทำไม ..... ได้เห็นคิมออกท่าทางแล้ว คุ้มจะตาย ”
“ ห๊ะ ..... ไม่ได้ไปไหนหรอกเหรอ ทำไมเราไม่เห็นล่ะ ” วากดิษมาลูบหัวผมอีกแล้วครับ
“ พี่แอบคิมมาเป็นสิบปี คิมยังไม่รู้เลย แค่วันเดียวคิมไม่เห็นก็ไม่แปลก ” แอบรู้สึกผิดเลยกู เล่นอะไรไปเยอะด้วย แฮ่ะๆๆๆ
“ ขอโทษนะ แค่ ...... แค่ ”
“ แค่อะไร ”
“ งอน ..... ว่ะ ” วากบ้าหัวเราะใหญ่เลยครับ แล้วคืนนั้นก็ผ่านไป ....... มีอะไรต่อคิดเอาเองนะ หึหึ
***********************************************************************
มาต่อให้ก่อน เผื่อจะหายคิดถึง (ใครเค้าคิดถึงมึง เหอะๆๆ) ที่มาคราวก่อน มีคนถามเรื่องการทำงาน ก็คือมันเป็นงานด้านกฎหมายครับ ซึ่งคนที่รู้เรื่องและลูกค้าไว้ใจมีแค่ผม สงสัยจะหน้าตาดี หึหึหึ ไม่เกี่ยวหรอก สุดท้ายก็เลยต้องไปครับ
ไข้ของผม ตอนนี้หายดีแล้วครับ ไม่ต้องนอนซมแล้ว ก็เลยไปหางานทำอยู่แถวๆบริษัทท่านวาก โดนด่าประจำแหละครับ แฮะๆ
อีกเรื่องคือพระเดย์ไปบวชแล้วครับ แต่คงไม่กี่วัน ผมไม่ได้ไปร่วมเพราะพระท่านไม่บอก ได้ยินมาว่าพระท่านให้ไอวินถือหมอนแหละ พระท่านก็พอได้นะๆ อืมๆ พอละรอสึกก่อนค่อยว่ากัน
สุดท้ายก่อนไปกินข้าว ไม่ใช่ข้าวกล้องหรอกไม่ต้องจิ้ม เหอะๆ เรื่องหน้าตาท่านวาก พอดีมีถามมาเป็นระยะๆก็มองหาอยู่ว่า ไปคล้ายใครเค้าหรือปล่าว ความจริงผมมองว่าคล้ายดาราของเกาหลีคนนึง เคยดูเมื่อนอนแล้วเรื่องนี้ can you hear my heart คนที่เป็นหมอ แต่ดิษบอกว่าไม่คล้าย พอดีเจอเพื่อนมันบอก ดิษเค้าว่าคล้าย มองดูดีๆก็มีส่วนครับ แต่ตาวากบ้าดุกว่า
แล้วก็ไม่ใช่เล่นตัวไม่บอกนะครับ แบบอยากให้ลองไปเซิทเผื่อได้อารมณ์แบบผมไง แฮะๆ ภาพที่คุณ bomm ขึ้นไว้ มีคนนึงใส่ชุดเหมือนในใบแทรกเลย เห็นเมื่อกี้แล้ว ชะอุ้ยเลย ครั้งหน้าก็กลับไปเรื่องของไอเดย์กับไอวินนะครับ
ขอบคุณที่มาติดตามนะครับ ยินดีต้อนรับคนอ่านใหม่ๆอีกครั้ง
-
:กอด1: :กอด1: จิ้มๆๆ
อร๊ากกก.....คิดถึงอ่ะพี่คิม สั้นไปๆๆ เพิ่มให้หน่อยคร้าาา
:impress: พี่ดิษเหมือนคุณหมอจริงๆ เหรอค่ะ? ว๊ากกกก!!!! หลบไปกรี๊ดแพ๊พ!! (แต่ไม่ได้เตี้ยเหมือนพี่หมอใช่ป่ะค่ะ เพราะหนูชอบเรื่องนี้มร๊ากก เศร้า สงสารคุณพ่อ ปญอ. อ่ะ เรื่องนี้ดูเกิน 4 รอบบอกเลย)
พี่คิมหายดีแล้วใช่ไหมค่ะ? พักผ่อนเยอะๆ นะค่ะ เปงห่วง..... :กอด1:
จะรอเรื่องของพระเดย์นะค่ะ :ling1:
รออยู่ๆๆ :call: :call:
-
อ่านใบแทรกนี้แล้วรู้สึกว่าคิมน่ารักขึ้นเยอะเลย
ดูเป็นคนขี้เล่นๆ ดูมีเสน่ห์ขึ้นอีกแล้วนะนี่
ต้องเตือนวากดิษให้คอยดูแลไม่ให้ห่าง
ไปหามาแล้วแหล่ะก้องภพน่ะ อิอิ
-
คิมยังคงขี้งอนเหมือนเดิม ท่านว้ากก็ยังดูแลดีเหมือนเดิม อ่านแล้วยิ้มตาม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาแล้วค่อยหายคิดถึงหน่อย :mew1:
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้
เรื่อง can you hear my heart ไม่เคยดู
ต้องไป search ซะหน่อยละ อิอิอิ :hao7:
รอตอนต่อไปของเดย์ วินน้า
-
น่ารักจังค่ะ คุณดิษหน้าคล้ายก้องภพเหรอนี่ ถ้างี้น้องคิมก็ดีเลยได้แฟนหล่อ. อิ อิ :impress2:
-
เฮียหล่อ เฮียหล่อ คิมน่ารัก ฟินๆๆๆ
แก้ไข>>ขอตัดรูปออกนะครับ
-
พี่ดิษดุจริงอะไรจริงที่พี่เค้าออกไปคงกลัวคิมเกร็งๆล่ะมั้ง
และไม่ผิดหวังนุ้งคิมยังไว้ลายเสือพี่ดิษเหนื่อยหน่อยนะ
จักรรู้ตอนไหนว่าพี่ดิษเป็นแฟนคิมนึกว่ารู้แค่น้องชายจักรเองคนที่ชอบคิมอ่ะ555
คิมมีแฟนหล่ออ่า :hao6:
ช่วงเน้กำลังเพ้อคุณก้องภพเอิ้กๆ
ตกลงเราก็ได้คู่จิ้นเรื่องนี้แล้วสินะหล่อแพ็คคู่ :mew1:
-
คุณดิษหล่อขนาดเฮียพุฒิเลยเหรอ? ป้าเป็นลมตายเพราะความฟิน แถมคุณดิษยังบอกว่าหล่อกว่าอีก เป็นลมแป๊บ
ดูลายเซ็นต์ป้านะ
-
แว๊กกกกกก น่ารักมากๆ
อิอิ เขินแทน 55555
ล :mew4: :mew1:
-
เดี๋ยวนี้ผู้หญิงแรงใช้ได้ 5555555
ดี่ที่ท่านวากเข้าใจ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฟินกันเลย
พี่ก้องภพ&น้องต่อฮอร์โมน
ปล.น้องคิมแฟนตัวเองอะหล่อใช่เล่นนะ
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
-
:-[โดนหลอกอีกแล้วคิม วากแอบดูอยู่555
-
If you watch..ugly. Duckling... Dj. 'Pud plays p'tigger .he is very handsome.
I am imagine Toe and Pud be your couple.
Thank for caracther.
-
คิมเนื้อหอมไม่เปลี่ยน
ผู้หญิงสมัยนี้ก็แรงซะ
-
ตามมมาอ่านเพลินสนุกมากๆ อนุโทธนากับพระะเดย์ พี่คิมหายไวๆครับ
-
ก่อนอื่นต้องขอเสียมารยาทหน่อยนะคะ o1 o1 o1 o1 o1
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
ดังๆสักครั้งให้สุดเสียง ฟินกับคู่จิ้นคู่จริงคู่นี้มาก :katai2-1:
อะไรจะเหมาะสมกันขนาดนี้คะ :L1: :L1:
ทั้งพี่ดิษและพี่คิมหล่อลากกมากค่ะ :impress2: :-[ :impress2:
นี้แค่คล้ายๆนะเนี่ย โอ้แม่เจ้า!!! ^อกอีแป้นจะแตก^(55อีนี่น่าจะบ้า) :hao6:
รักและคิดถึงพี่ทั้ง2นะคะ รอพี่คิมมาต่อเรื่อยๆนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จุ๊ฟๆๆๆๆๆๆ GN ค่ะ :bye2:
-
:m3: :m3: คุณพระ อกอีแป้นจะแตก อะไรจะน่ารักกันขนาดนี้ โอ๊ยยย
ดิษวิน เป็นคู่ที่เหมาะมากกกกกกกก น้องดิษหล่อกว่าก้องภพ กริ๊ดดด คนแก่จิเป็นลม (บ้าไปแล้ววว 555++)
น้องวินก็น่ารักขึ้นทุกวัน :-[ :-[
ปล. รอตอนพระดิษจ๊ะ
-
แวบมาอีกละ แฮะๆ
กะจะมาต่อชีวิตรันทดวินเดกับใบแทรก แต่โดนเรียกตัวประชุมต่อ อาจมาต่อนะแต่เวลาไม่แน่ครับ
วากดิษได้ทีเลยไง คุยใหญ่เลยว่า พี่บอกแล้วเทรนพี่มาแรง ฮุ้วว
แล้วก้อนี่แหละที่คนรอบตัวไม่ค่อยเชื่อว่าวากดิษจะชอบผมงาย งืมๆ
ถ้าจะมาต่อ คงเวลาเดิมๆนะครับ แล้วเจอกันๆ
-
แอร๊ยยยย นี่มันคู่รักที่พระเจ้าตั้งใจปั้น!!! :pighaun:
อ่านใบแทรก#ถ้าจะเกิดมาหล่อขนาดนี้แล้วมีสาวๆมาติดสมัยเรียนก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร เนอะๆๆ :impress2: ฝากบอกท่านวากดิษ #เป็นแฟนคิมต้องอดทน!!!! 555+
...รอลุ้นค่เดย์วิน^___^...
-
ปูเสื่อรอ ดิษอปปากะนุ้งคิม :m20:
-
เชื่อเลย...หล่อจริงอะไรจริงคู่นี้ :-[
เฮียหล่อและรวยมาก เป็นผู้บริหารด้วย ทรัพย์สมบัติพร้อม คิดว่าสาวๆ นิคงจ้องตาวาวเลย แต่เชื่อใจเฮียที่สุดและ
ส่วนคิมก็หล่อน่ารัก และเฮียก็ห้วงหวง หากคิมดื่มแล้วต้องมีคนดูแลเลย เสี่ยงอันตรายจากสาวๆ และหนุ่มๆ มั๊กๆ
แต่เอ๋...คิมน่าจะเพิ่งหายป่วย แต่เฮียจัดในคืนงานเลี้ยงเลยอ่ะ ฟินยิ่งกว่า คิๆ :mew3:
-
มารอพี่ดิษ&พี่คิมค่ะ
คิดถึงแล้วนะ :mew1: :mew1:
-
แก้ไข>>ขอตัดรูปออกนะครับ
-
:hao6: เชียร์บอลๆๆ
**************************************************************************
หน้าที่ 42 วรรค 4
รุ่งเช้าของวันต่อมา วากดิษกำลังก้มๆเงยๆ ..... ออกกำลังกายครับ ขยันจริงคนนี้ ผมเลยรีบลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา
“ รีบจังเลยนะ จะไปคุยกับเดย์เหรอ ” วากบ้าถามผม
“ อืม เป็นห่วงน้องมัน ” ดิษพยักหน้าหงึกๆแต่ไม่พูดอะไรต่อ ผมเลยเดินลงมาข้างล่าง ก็เจอคนรูปร่างคุ้นๆกำลังนั่งอยู่กับไอเดย์
“ กั้ง มาได้ยังไงเนี่ย ”
“ เดย์โทรไปเรียกครับ ” ผมมองดูรอบๆยังไม่สว่างดีเลย
“ แล้วนั่นอะไรไอดิษน้อย ” ผมหันไปหาไอตัวดีมั่ง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันนั่งกินเบียร์อะ
“ เบียร์ไงพี่ ไม่เคยเห็นเหรอ ของชอบนี่ ” ตอบกวนอีก
“ นี่มันหอพักนะเว้ย ถ้าจะกินก็ไปนั่งด้านใน ” ไอเดย์ก้มหน้าลง ผมเห็นมันยิ้มๆ
“ ขนาดที่นี่ ผมยังทำอะไรตามใจไม่ได้เลย ”
“ เดย์ อย่าร้องอีกเลยนะ ” พอกั้งพูดขึ้น ถึงรู้ว่าไอเดย์มันยิ้มทั้งน้ำตานี่หว่า ผมเดินไปหามันใกล้ๆ
“ โอ๊ยยย !!! ...... ตบหัวผมทำไมพี่ ” หมั่นไส้แม่ม เหอะๆ
“ ปัญหาก็เยอะอยู่แล้ว ยังจะทำท่าตัวแบบนี้อีก ไปๆ เข้าไปในห้อง ” ไอเดย์ลุกเซๆถือกระป๋องเข้าไปในห้อง กั้งก็จะเดินตามไปแต่ผมดึงไว้ก่อน
“ กั้ง เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยสิ ” กั้งถอนหายใจแล้วเริ่มเล่าให้ฟังครับ
หลังจากที่ผมบอกเรื่องไอเดย์กับไอวินในวันนั้น ไอวินคงอดคิดถึงไม่ไหวเลยไปด้อมๆมองๆที่บ้านของไอเดย์ จนโดนตำรวจล็อคไป มันไม่ยอมบอกใครเรื่องนี้ พอพ่อของเดย์ได้ยินว่ามีคนมาใกล้ๆบ้าน นึกว่าไอเดย์เลยตามมาดูแ พอรู้ว่าเป็นวินเลยบอกตำรวจว่าเป็นคนรู้จัก ตำรวจถึงปล่อยตัวออกมา
“ อาคงจะหว่านล้อมวินน่ะครับ อาเค้ามีวิธีการพูด ” อืม คงมีแหละ ไม่งั้นเค้าคงไม่เป็นท่านทูตหรอกมั้ง
“ วินก็เลยบอกอาเรื่องที่เดย์กลับมาอยู่ที่นี่ ” กั้งพยักหน้า
“ งั้นเรื่องนี้พี่ก็ผิดเองที่ไปบอกวิน เฮ้อออ ”
“ อย่าโทษตัวเองเลยครับ ถ้าเป็นผมได้ยินแบบนั้น ต่อให้เสี่ยงกว่านี้ก็อยากไปหา ” ดูจะเข้าใจอะไรดีนะครับ กั้งคนนี้ ยังไม่ทันที่ผมสองคนจะไปหาไอเดย์ วากดิษก็เดินลงมา
“ อ้าว ...... กั้งเหรอ ”
“ สวัสดีครับพี่ ...... คิม ทำไมพี่คนนี้จำเราได้ล่ะ ”
“ เหอะ กวนมากๆระวังล้มทั้งยืนนะ ” กั้งมันจะล้อว่าผมขี้ลืมอะ ดิษทำหน้างง คงจะสงสัยว่าผมไปสนิทกับกั้งได้ยังไง
“ เดย์ล่ะ ”
“ กินเบียร์อยู่ในห้อง ” วากดิษขมวดคิ้วเลยครับ
“ สมเป็นรูมเมทคิมจริงๆเลย ”
“ เออ อะไรดีๆยกให้เรานี่แหละ ฮุ้ว ” กั้งหัวเราะใหญ่เลยครับ
“ พี่ว่าจะพาไปสมัครงาน ดันมาเมาซะแล้ว ....... ติดเชื้อใครแถวนี้แน่ๆ ” ยังไม่วายกัดกูๆ
“ ดูภายนอกไม่รู้จริงๆนะเนี่ย ” ไอกั้งก็ไปเล่นกับไอวากบ้าอีกครับ
“ คุยกันเป็นงานเป็นการบ้างได้ไหมคร้าบ ” ดิษยิ้มๆครับ
“ กั้งถูกทางบ้านตำหนิมาด้วยหรือปล่าว ”
“ ยังครับ อาคงไม่อยากทะเลาะกับแม่ของผม ” เออดี ไล่ลูกตัวเอง ลูกเลี้ยงไม่ไล่ ไอเดย์คงจะภูมิใจตายเลย
“ เอาไงต่อดีล่ะ สภาพนี้คงทำอะไรไม่ได้หรอก ” ผมพูดบ้าง
“ ลองคุยกับเดย์หน่อยดีปะ ” วากบ้าพูดแล้วก็เดินนำไปเลยครับ
พอเข้ามาข้างใน ผมเห็นไอเดย์นั่งซุกอยู่ที่มุมห้อง กอดเข่าตัวเอง ตามันลอยไปลอยมา จะว่าเมาก็ใช่ แต่ปกติมันไม่ดูหลุดลอยแบบนี้ เชื่อไหมครับว่าใจผมเสียไปเลย
“ เดย์ ...... ”
“ พี่คิม ..... ผมโดนไล่ออกจากบ้าน แฟนก็ทิ้งผมไปมีคนใหม่ อะไรก็ไม่เหลือ ผมจะทำอะไรต่อไปดี ” ฟังมันพูดออกมา ก็น่ากลุ้มอยู่นะเนี่ย จู่ๆวากดิษก็เดินตรงเข้าไปหาไอเดย์ครับ
“ เดย์ ฟังพี่ ” วากดิษเอามือประคองหน้าของไอเดย์ ตางี้ดุเข้มเลย ผมไม่เห็นวากบ้าจริงจังขนาดนี้มานานแล้วครับ
“ ก่อนทำเรื่องนี้ เดย์ต้องรู้สิ่งที่อาจจะเกิดตามมา ....... ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ดีหรือร้ายก็ต้องรับ เข้าใจไหม ” เดย์มันย่นไหล่นิดนึง ผมว่ามันกลัวนะ
“ ผมไม่เคยลำบากอะพี่ และผมก็หมดกำลังใจแล้ว ..... วินเค้า ....... โอ้ย !! พี่ ” ภาพที่เห็นตรงหน้าทำผมตกใจเลยครับ วากบ้าตบหน้าไอเดย์ ตบแบบมือเดียวอะ อีกมือก็จับหน้าไอเดย์ จะบอกว่าเถื่อนมาก
“ พี่ดิษครับ ผมว่า ” กั้งขยับมาใกล้ขึ้น
“ ใครทนดูไม่ได้ ออกไปรอข้างนอก ...... คิมช่วยปิดประตูให้พี่หน่อย ” กั้งเลยได้แต่ยืนนิ่ง ส่วนผมก็เดินไปปิดประตูให้
“ ฮือ พี่ ...... ผมไม่อยากแยกกับวินอะพี่ ฮือ ผมถึงคิดทำเรื่องนี้ ”
“ เดย์ มันยังไงกันแน่ ” ฟังไปฟังมา มันทะแม่งๆนะครับ มันหลอกพ่อว่าติดผู้หญิง แล้วเกี่ยวอะไรกับการแยกกับไอวิน
“ พ่อผมพี่ ฮือ ...... พ่อผม เค้าบังคับให้ผมหมั้นหมายกับผู้หญิง โดยไม่ได้บอกผม กะว่าผมกลับมาก็จะจับผมแต่งงาน ”
“ อาน่ะเหรอ ..... ไม่จริงมั้ง ระยะหลังนี้ อาดูเข้าใจเดย์มากนะ ” กั้งพูดครับ
“ ล่อให้กูมาติดกับไงไอโง่ !!!! โฮ้ยพี่ดิษ ผมเจ็บ ” ดิษนี่น่ากลัวแฮะ มันตบเสียงดังฉาดเลยอะ ขนลุกๆ
“ โมโหแค่ไหนก็ห้ามด่าคนที่ยืนข้างเราเวลาที่ลำบาก ..... ขอโทษกั้งเร็ว ” เป็นกูนะ แกล้งตายไปละ หึหึหึหึ
“ ทำไมผม ....... ก็ได้ครับ กั้งโทษว่ะ ”
“ แสดงว่าเดย์รู้เรื่องตั้งแต่อยู่เมืองนอกแล้วใช่ไหม ถึงทำแบบนี้ ..... ทำไมไม่บอกเราล่ะเดย์ ”
“ เพราะพ่อกูจะหลอกถามมึงจนมึงยอมพูด ใครก็หลอกเค้าไม่ได้หรอก ” ถึงตรงนี้รู้สึกผิดคาดครับ เพราะวันที่ผมได้คุยกับพ่อของเดย์ ท่านดูกังวลเรื่องไอเดย์มา ท่านหลอกได้แม้กระทั่งแววตาเลยเหรอ
“ วันนี้เดย์ตามพี่ไปทำงาน สมัครงานเอาไว้วันหลัง ........ คิมเราต้องไปแล้ว เดี๋ยวไม่ทันเตรียมงาน ” จริงด้วยครับ
“ เดย์รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ...... กั้งไว้คุยกันต่อนะ ” ผมขึ้นมาเสื้อผ้ามาให้ไอเดย์เปลี่ยน ส่วนกั้งกลับไปแล้วครับ
“ พี่ .... ขาพี่สั้นกว่าผม ”ไอเดย์ยังไม่ได้อาบน้ำ มันลองเสื้อผ้าก่อนเลย
“ หดขาดิ ไอค - - ย ...... ” ด่ามันแก้เซ็งซะหน่อย
“ อย่าดุนักดิพี่ ”ทำเสียงอ้อนอีก
“ เออๆๆ เดี๋ยวไปเอากางเกงไอดิษมาให้ลอง ”
“ พี่คิม พี่โกรธผมไหม ” พอผมจะเดินกลับ ไอเดย์ก็ถามขึ้น
“ กูไม่เหมือนดิษว่ะเดย์ กูไม่โกรธมึง ” มันยิ้มครับ ผมขึ้นไปเอากางเกงมาให้ลอง ปรากฏว่าพอใส่ได้ครับติดที่เอวของดิษหนากว่า แต่ใส่เข็มขัดแล้วก็พอดูดีอยู่ จากนั่นผมขึ้นมาที่ห้องบ้าง ดิษยังไม่ได้อาบน้ำครับ
“ รออะไรครับ พี่วากขาโหด ” ผมแซวเล่นๆ แต่มันไม่ยิ้มอะ
“ ปะอาบน้ำ ” นั่นไง
“ ดิษ เช้าแบบนี้ โดนเข้าไปเราเดินไม่ไหวแน่ๆ ” วากบ้าหัวเราะ
“ คิดทะลึ่งล่ะสิ ...... อาบน้ำด้วยกันเฉยๆ ”
“ เฉยได้ซักทีไหมล่ะ ฮุ้ววว มืออย่าซนแล้วกัน ” เริ่มจะยิ้มออกละครับ ที่จริงผมก็อยากรู้ว่าพี่วากนึกครึ้มอะไรถึงอยากจะอาบน้ำแบบนี้ตอนเช้า
พอเข้ามาในห้องน้ำ เรายืนหันหน้าชนกันครับ วากดิษยืนนิ่งๆ ตัวแทบจะไม่ขยับเลย
“ เป็นอะไรดิษ จะให้อาบน้ำให้เหรอ ” ผมถาม
“ ฮึก ....... ” เฮ้ย มันเป็นอะไรไป
“ เป็นอะไร ” ดิษยืนก้มหน้าลง น้ำตาไหลออกมาช้าๆครับ
“ ....... ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปจากบ้าน สอบไม่ได้ก็ออกไปนอนข้างถนนเถอะ ” มันเพ้ออะไรไม่รู้ครับ
“ พูดอะไรน่ะ ”
“ วันนั้นเป็นวันก่อนที่จะสอบเข้า ม.1 พี่จับสลากไม่ได้ พ่อพี่โกรธและไล่พี่ขึ้นมาบนห้องเพื่ออ่านหนังสือ พอพี่ได้ยินที่พ่อพูด พี่กอดเข่าพ่อ ขอร้องว่าอย่าไล่พี่เลย ...... พี่ต้องสอบเข้า ม.1 ให้ได้ พี่จะไม่ยอมนอนข้างถนน ”
“ ดิษ ไม่เอาน่า ” ผมนึกอะไรไม่ออกนอกจากเดินเข้าไปกอดมัน ..... รู้สึกเสียวๆอยู่นะ คึคึ
“ หลังจากที่พ่อพี่เดินออกไป พี่อยู่ในสภาพเดียวกับเดย์เลย ”
“ เราไม่ขอให้นายลืมอดีตนะดิษ แต่อย่าเอามันมาตอกย้ำดีปะ ” ผมผละมันออก แล้วส่งยิ้มให้
“ ที่ให้คิมอยู่ด้วย พี่ไม่ได้คิดลามก ...... พี่แค่ไม่กล้าหลับตาแล้วรู้สึกว่าอยู่คนเดียว พี่กลัว ” นี่คงเป็นสาเหตุที่พี่วากอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อกี้
“ พอๆ นั่งนี่เลย จะสระผมให้ ” ผมคิดว่ามันคงโดนวัยเด็กหลอนอีกแล้ว เลยตัดบทดื้อๆ ผมจำได้ว่าดิษเคยเป็นครับ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นตอนที่ผมนอนกับมันครั้งแรกๆ หมายถึงนอนหลับเฉยๆนี่นะ มันร้องไห้ ฮึกๆ คล้ายๆกันเลย
“ ขอบคุณนะ ”
หลังจากนั้นผมสามคนออกมาที่ทำงานครับ พอมาถึงก็เจอพี่ริชกับพี่พานกำลังยืนอยู่แถวๆทางเข้า ส่วนคนอื่นๆ ไม่ต้องมองหาหรอกครับ เหอะๆ
“ มากันแล้วเหรอ ..... นั่นใครน่ะ ” พี่พานถามครับ
“ ชื่อเดย์ เป็นนักเรียนนอก มือตีนหนักใช้ได้เลย ” พี่ริชแนะนำไอเดย์ให้พี่พานรู้จัก พร้อมบรรยายสรรพคุณด้วย เหอะๆ
“ สวัสดีครับพี่ริช ” พี่ริชยกมือไหว้ ว่าแต่ทำไมเค้าสองคนถึงมายืนด้วยกันนะ ปกติพี่ริชออกจะไม่ชอบพี่พาน
“ รู้จักด้วยเหรอ ”
“ ผมเดย์ครับ พี่ชื่ออะไรครับ ” ไอเดย์เสียงแข็งๆนะผมว่า
“ พี่ชื่อพาน ”
“ ...... พี่ดูไม่คล้ายพี่ดิษเลย ทำไมพี่คิมถึงไปชอบพี่ได้ ” นั่นดิ ทำไมผมถึงไปชอบมันได้ ถุยยยย
“ เฮ้ยไอเดย์ ปากมอมนะมึง ” ผมหลุดด่ามันเลย ลืมไปว่าไอเดย์ไอวินเป็นแฟนกัน มันคงรู้เรื่องนี้จากไอวิน
“ น้องพูดอะไรครับ คิมไม่เคยชอบพี่หรอก ..... พี่ ”
“ พานๆ พูดอะไรใช้ความคิดบ้าง ” พี่ริชพูดถูกครับ เรื่องมันซาแล้วจะคุ้ยกันเพื่ออะไร เดี๋ยวกูก็โดนอีกอะ
“ พี่จะเข้าไปทำงาน จะคุยกันต่อก็ได้นะ ” วากบ้าเดินไปละครับ ส่วนพี่ริชมองซ้ายมองขวาก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินตามไป
“ พี่ดิษเค้าเป็นสุภาพบุรุษ แต่ผมไม่ใช่ ขืนทำแบบนั้นอีกผมไม่ไว้หน้า ” ไอเดย์นี่หัวรุนแรงว่ะ
“ หึหึ ” ไอพานก็พอได้ครับ มันไม่ตอบโต้ไม่พอ ยังยิ้มให้แล้วก็แตะไหล่ไอเดย์ก่อนจะเดินไป
“ กรรมอะไรของกูเนี่ย ฮุ้ววว ” ผมบ่นๆ
“ ตอบมา พี่ดิษกับพี่พาน คนไหมมองแล้วจี๊ดกว่ากัน ”
“ มึงไม่ใช่พ่อกูนะเดย์ เดี๋ยวต่อยคว่ำ คดีของมึงอะไปเคลียร์ก่อนดีมะ ” มันทำปากหมุบหมิบๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อครับ
อีกไม่กี่วันจะถึงวันที่พวกเราจะพากันไปกินเลี้ยงนอกสถานที่ ผมวางแผนจัดโชว์ให้พวกกลุ่มหัวหน้าแสดงเซอร์ไพรส์ในงาน พวกเราบอกลูกน้องว่าจะประชุมงานเช้า แต่นัดมาคุยเรื่องอื่นครับ ตอนนี้มีแต่พวกหัวหน้า ผม และไอเดย์ครับ
“ พวกพี่ต้องแกล้งไม่อยู่หลังพิธีปิด แล้วหลบไปแต่งตัว ” ผมเอาภาพชุดให้เลือก วากดิษอยากให้ใส่ชุดบอยด์แบนด์เกาหลีครับ
“ โอย แบบนี้ก็มีแค่ดิษ พาน กับริชที่ดูดี พวกพี่ไม่ไหวแน่ๆ ” หัวหน้าบุคคลทัก
“ ที่จริงผมก็คิดอยู่ครับ แต่ถ้าไม่ใส่ชุดเดียวกันก็เต้นไม่เท่ ” ท่าทางนี่ พวกหัวหน้าซักซ้อมดีครับ เต้นออกมาทั้งตลกทั้งน่าเอ็นดู
“ ทำไมไม่เอางี้ล่ะครับ ” ไอเดย์โพล่งขึ้นพูด
“ เอาอะไรเดย์ ” ผมถาม
“ ทำไมไม่ให้ทุกท่าน เลือกชุดที่เหมาะกับรูปร่างไปเลย ” ไอนี่จะประจบผู้ใหญ่หรือไงวะ
“ มันก็จะดีนะ แต่ฉากเปิดตัวนี่ล่ะ ที่พอเปิดไฟแล้วเราออกมาพร้อมกันที่เวที ไม่ชุดเดียวกันก็ไม่เข้าจริงๆนะผมว่า ” หัวหน้าคนนึงถามครับ
“ จะยากอะไรครับ นี่ ....... ” ไอเดย์บอกลำดับการแสดงที่มันคิดให้ แอบชมเลยว่าดี และมันช่างคิดมากๆครับ
“ งั้นท่าก็เอาที่คิมฝึกให้ แต่ฉากเปิดตัวกับเครื่องแต่งกายให้เดย์ดูให้ ” วากดิษสรุปครับ
“ ดิษ พาน้องชายมาทำงานเหรอ หน้าเหมือนกันเลย ” ผมขำดิครับ
“ ไม่ใช่ครับ ..... คนนี้แหละที่ผมจะให้สมัครทำงานแทนเจน ” แทนพ่อทอมหล่ออะครับ
“ อ๋อๆ ดีเลย เดี๋ยวรายละเอียดหลังกลับจากกินเลี้ยง เรามาว่ากันอีกทีนะ ” หัวหน้าท่านๆอื่นๆค่อยๆเดินออกไป ก็เหลือผม ดิษ กับไอเดย์ครับ
“ สมองแล่นดีนี่ดิษน้อย ” ผมแซวครับ
“ พี่ ..... ผมอยากเจอวิน ” ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยกู
“ ตอนนี้วินไปอยู่ที่ไหนล่ะ มีใครรู้บ้าง ” ผมถาม
“ พี่คิมลองโทรหาดิครับ ”
“ ได้ ” ผมโทรศัพท์ไปหาไอวินครับ แต่มันไม่รับสาย
“ ไม่รับว่ะ ” ไอเดย์ถอนหายใจ
“ เดย์ไปนั่งอยู่กับเลขาพี่ มีอะไรก็ช่วยพี่เค้า แล้วพี่จะเรียก ” วากบ้าใช้น้องใหญ่เลยครับ ผมก็ปล่อยให้พวกหน้าเหมือนกันนั่งแถวนั้น ส่วนผมกลับมานั่งทำงาน
งานตอนนี้ไม่มีอะไรเครียดหรือหนักครับ ส่วนนึงเพราะเพิ่งจะปิดงบภาคนี้ไป กำลังจะเริ่มกันใหม่ ทำให้ผมมีเวลาเรียงลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับไอเดย์กับไอวิน
ผมกำลังคิดว่า ครั้งนึงพ่อไอเดย์เคยให้ตำรวจออกหมายเรียกพวกผม ซึ่งก็เหมือนจะไม่ใช่หมายจริงๆ ถ้าไอวินถูกจับไปจริง คนที่มันสนิทด้วยก็มีคนชื่อแม็ค ผมติดต่อแม็คไม่ได้แน่ เลยติดต่อแบงค์แทนครับ
“ แบงค์ อยู่ไหน ยุ่งไหม ”
“ ไม่หรอกมีอะไรเหรอ ” ก่อนที่เราจะแยกกันวันนั้น ได้ยินว่าครอบครัวของแบงค์ลดอาการแพ้เกย์ลงแล้วครับ ทำให้มันไม่ขัดสนถึงขนาดต้องทำงานหนักๆเหมือนก่อนหน้านี้
“ คนชื่อแม็ค พักนี้เค้าสนิทสนมกับวินอยู่ปะ ”
“ แบงค์ถามแล้ว เค้าว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เห็นวินอยู่ตัวคนเดียวเหงาๆก็เลยสนิทกัน ” ความเหงานี่น่ากลัวเนอะ
“ เราอยากไปหาแม็คน่ะ จะไปหาได้ที่ไหน ” แบงค์เงียบไปพักนึง
“ อืม งั้นคิมมารับเราสิ เดี๋ยวพาไป ” ผมตอบตกลงครับ แบงค์บอกให้มารับที่บ้าน ผมบอกไปว่าจะไปรับหลังเลิกงาน
ตลอดทั้งวัน ผมทำงานตามปกติครับ เที่ยงก็พักกินข้าว ไอเดย์นี่น่าสงสารครับ มันกินเบียร์จนเมาตั้งแต่เช้า ยังโดนไอดิษลากมาทำงานจนหน้ามืด อ้วกด้วย แต่มันก็ไม่ให้กลับ หลังจากที่มันออกไปนั่งกับเลขา ผมขอคุยกับดิษครับ
“ ดิษ ” วากบ้าหันมาส่งสายตาคมกริบใส่ผม เสื้อผ้ากูขาดหมดละมั้ง อยู่กันสองคนยังจะโหดอีกเฮ้ย
“ ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่ต้องดู บอกแล้วไง ”
“ นึกว่าจบตั้งแต่อยู่ที่หอ นี่ยังจะทำอะไรกับมันอีกดิษ ถ้าไม่บอกเหตุผลเราจะสู้แล้วนะ ” หมายถึงเถียงนะ ไม่ได้ท้าเค้าต่อยหรอก ถึงจะซูบลงแต่ก็ยังหนากว่าอยู่ดีอะ งืมๆ
“ น้องทำส่วนของน้อง พี่ทำส่วนของพี่ไง ”
“ นี่เรียกเหตุผลเหรอพี่วาก ” มันเริ่มจะยิ้มละครับ
“ เดย์ต้องไม่เดินหลงทางอีกไง ส่วนคิมก็ไปคุยกับวิน ”
“ คราวนี้ลงมือเองเลยสินะ ” ผมพูด
“ เพิ่งรู้ว่า ...... สนุกดี ” ชักจะลามไปใหญ่ละ บ่ายวันนั้นวากดิษสั่งผมออกไปซื้อของเตรียมจัดงาน ทีแรกพี่พานจะมาด้วย แต่แน่นอนไม่มีใครยอม คนที่มาด้วยเลยเป็นไอเดย์ครับ
“ มึงนั่งเฉยๆดีกว่า กูซื้อเอง ” ไอเดย์โดนไอดิษทรมานจนหมดราศีเลยครับ
“ ผมเคยคุยกับพี่ก่อนไปเมืองนอกนี่ ว่าผมไม่เคยทำอะไรเองเลย ถือซะว่าให้คุณหนูอย่างผมพิสูจน์ตัวเองนะพี่ ” สงสัยวิธีของวากบ้าจะเริ่มเกิดผลแฮะ เปลี่ยนไปยังไม่ทันข้ามวันเลย
“ เออ ก็ได้ ”
หลังจากผมซื้อเครื่องดื่ม ขนม กับอื่นๆครบ ผมก็ขับรถไปหาแบงค์ตามสถานที่ ที่บอกครับ
“ พี่จะไปไหนน่ะ ”
“ ตามหาแฟนมึงไง ” ไอเดย์เริ่มยุกยิกๆละครับ
“ อ้าว ...... เดย์เหรอ ” แบงค์เดินตัวสูงมาเลยครับ
“ สวัสดีครับ ” ความจริงมันอายุเท่ากันหมดนะ แต่เดย์คงจะชินแบบนี้มากกว่าครับ
“ จะไปกันแบบนี้เหรอ ” แบงค์คงกลัวไอเจอวินมั้งครับ
“ มาเถอะๆ ”
ผมเดินทางไปที่หอเก่าของแบงค์ ลืมไปว่าเดิมแบงค์กับแม็คเป็นรูมเมทกัน พอมาถึงแบงค์ก็โทรไปหาว่าอยากเจอ แบงค์บอกว่าแม็คเสียงลนลานๆ แบงค์เลยแกล้งบอกไปว่าอีกชั่วโมงจะไปถึง
“ เดย์ เกิดเห็นอะไรเข้า อย่าตกใจหรือสติแตกได้ไหมวะ ” หลังจากฟังที่แบงค์บอกมา ผมกลัวว่าวินจะอยู่กับแม็ค
“ ครับ ” ผมไม่เชื่อมันหรอกครับ เหอะๆ ขนาดเมื่อเช้ามันยังประกาศสงครามกับพี่พานเลย แบงค์เดินมาถึงห้องเก่า แล้วเคาะประตู ไม่นานก็มีคนเปิดประตู
“ อ๊ะ ....... นี่ ” คนที่เปิดประตูออกมาทำเอาผมอยากจะแหกปากร้อง ทำไมถึงเป็นมันได้นะ
คนที่เปิดประตูออกมา ไม่ใช่ใครแปลกหน้าหรอกครับ แต่ดันเป็น ......
“ ไอวาฬ ทำไมมึงมาอยู่ที่นี่ ” แล้วสภาพนี่ก็ เฮ้อ ท่องบนเปลือย ดีที่ท่อนล่างยังปกปิดไว้ เหอะๆ
“ คิม ..... คือ นายมากันได้ยังไง ”
“ วินอยู่ที่นี่ไหมครับ ” ไอเดย์ถามวาฬ
“ ไม่นะ พี่ไม่เห็นวินเลย ”
“ นี่ๆ ทุกคนลงไปรอข้างล่างได้มะ ขอคุยกับเพื่อนหน่อย ” ผมโบกมือไล่ไอสองคนที่มาด้วยให้ลงไปครับ พวกนั้นก็ดีครับ เดินลงไปก่อน
“ วาฬนี่อะไรวะ เลิกกับจอยแล้วก็เปิดตัวเลย ” หมายถึงประกาศเพศสภาพอะครับ เหอะๆ
“ จอยเลิกกับเราก็เพราะแบบนี้ไง จอยไม่บอกคิมเหรอ ”
“ จอยเสียใจมากไหม ” วาฬยืนนิ่ง
“ แล้วที่เราเสียใจ คิมไม่สนใจเลยใช่ไหม ” อารมณ์มาเต็มเลยไง
“ วาฬ ..... อยากใส่เสื้อก่อนปะ ” ไอวาฬยิ้มๆ
“ เขินเหรอ หุ่นเราเป๊ะสู้พี่ดิษไม่ได้อยู่แล้ว คิมจะเขินทำไม ” ยังจะวนไปหามันอีก
“ พูดงี้ถอดเสื้อคุยกันเลยมะ ฮุ้ว ” แซวกันเล่นนิดหน่อยครับ จากนั้นวาฬก็เล่าต่ออีกว่า วันนั้นคือวันที่ผมเจอพวกนี้ครั้งสุดท้าย วาฬเป็นคนมาส่งแม็คที่หอนี้ ทำให้รู้จักกัน แต่ก่อนจะมาถึงเรื่องแม็ค วาฬเล่าเรื่องของมันกับจอยให้ฟังก่อน
“ ตลอดปีสองปีนี้เราทำให้จอยสบายใจ พยายามคิดทุกวิธีที่จะทำให้เราคบกับต่อ แต่ยิ่งทำมันเหมือนยิ่งตอกย้ำว่ามันไม่ใช่ตัวเรา เราทนหลอกทั้งตัวเองกับจอยไม่ได้เลยบอกทุกอย่างกับจอย ” ใจเด็ดกว่าที่คิดแฮะ
“ ผลล่ะ ..... เฮ้ยๆๆ ทำอะไร ” วาฬมันแก้ผ้าเช็ดตัวอะครับ
“ ดูดีๆสิคิม ” วาฬมันใส่กางเกงในครับ แต่รอยที่ผมเห็นทำเอาตกใจเลยทีเดียว
“ รอยกรีดนี่หว่า ได้มายังไง ” วาฬเอาผ้าเช็ดตัวมาคาดไว้ แล้วค่อยๆเล่า
“ จอยเสียใจมาก ร้องไห้ แต่ไม่ด่าเราเลย เราขอให้จอยด่า ทำร้ายเราบ้างก็ยังดี ..... ร่างกายเราสองคนใกล้ชิดก็จริง แต่ใจเราล่องลายไปนานแล้ว ” งงปะ
“ หมายถึงอะไร มึงนอนกับจอยด้วยใช่ปะ ”
“ เราคิดว่านั่นจะทำให้เราผูกพันกัน ” คดีใหม่นี่ทำเอาผมเวียนหน้าเลย
“ งั้นแผลนี่ จอยเป็นคนทำสินะ ” วาฬส่ายหน้า
“ วันนั้นจอยร้องไห้หนักมาก เรารู้สึกเหมือนจะขาดใจแทน ก็เลยหยิบมีด ....... ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ เรากะเฉือดแขนตัวเอง แต่จอยมาคว้าไว้ เลยพลาดมาโดนท้องน้อย ”
“ น่าจะโดนช้างน้อยซะ จะได้จบๆ เป็นอะไรมากมะคิดทำร้ายตัวเองน่ะ ”
“ คิมไม่เคยเลยเหรอ ” นั่นไง ด่าไม่คิดเลยกู เหอะๆๆ
“ จบกันด้วยดีหรือปล่าว ”
“ จอยขอให้เราเลือกทางเดินให้ดี เค้ามีความสุขที่ได้คบกัน ” คงจะดีอยู่เนอะ
“ งั้นคิมไม่ถามต่อละ ในเมื่อเลือกแล้วก็ ...... ขอให้พบแต่ความสุขนะ ” ผมกอดมันแน่นเลยครับ สำหรับวาฬมันคงทนทุกข์มาตลอด การฝืนทั้งใจทั้งกาย คงเป็นอะไรที่ทรมานมากจริงๆ
“ คิมถามหาวินอยู่ วาฬได้ยินว่าวินลางานหลายวัน ไปต่างจังหวัด ” เกือบละๆ เกือบลืมละไง ฮ่าๆๆ
“ อะไรก็ยุ่งไปหมดแล้ววาฬ ” วาฬยิ้มให้ผม
“ วากหน้าหวาน มีอะไรให้ช่วยก็บอก ...... วาฬขอร่วมด้วย เราจะเป็นวาฬที่ควรจะเป็นแล้ว ” พอมันเลิกทำตัวสมเป็นชายชาตรี ยอมรับว่ารอบยิ้มของมันสดใสอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาตลอดนับห้าปีเลย
“ แล้วเจอกับ ..... ลืมไป กูหล่อเว้ย ” ไอวาฬหัวเราะก่ากเลย พวกนี้นี่ ฮุ้ว
พอผมเดินลงมา แม็คก็อยู่ตรงนั้นกับไอเดย์และแบงค์ด้วยครับ
“ คือ พี่คิมครับ ผมน่ะ .... คือผม ” แม็คเสียงสั่นเลยครับ สงสัยสองคนนั้นจะเล่าวีรกรรมมแหงเลย
“ แม็ค พี่ฝากเพื่อนพี่ด้วย เค้าไม่เคยมาก่อนทะนุถนอมด้วยนะ ”สามคนนั้นยืนเอ๋อ ผมเห็นไอวาฬเขย่งเท้า ไม่ก็ร้องเบาๆ เลยเดาว่า ..... แฮะๆๆๆๆๆ
“ พี่พูดอะไรอะ ”ไอเดย์ถาม
“ ยังไม่เข้าใจกันอีก ไม่ต้องกลัวพี่โกรธ คบกันหรือยัง ”
“ ยังครับ ”
“ แต่นอนกันแล้ว ”
“ คือ ..... คือ ”
“ พี่พูดเอง คิม พวกอย่างเราน่ะ น้อยคู่จะเหมือนคิมกับพี่ดิษนะ ” แบงค์แทรกขึ้นมาซะงั้นครับ
“ แล้วกูพวกไหนวะ ” ผมถามกลับไป
“ พี่แบงค์หมายถึงชายรักชายอะพี่ ที่แม็คกับวาฬทำกันเป็นน่ะปกติ ”
“ ล่อกันโดยไม่ต้องจริงใจก็ได้ จะว่างั้นเหรอ ” ผมถามอีก
“ ไม่งั้นแบงค์จะมีเงินใช้เหรอคิม ”
“ ไม่สน ....... แม็ค เพื่อนคนนี้พี่รักมาก เค้าเจ็บพี่เจ็บกว่าเค้าแน่ๆ ถ้าจะไม่สานต่อ เอาแค่เพื่อนนอน หาคนใหม่ซะ ถ้าได้ยินว่าแตะต้องเพื่อนพี่ พี่เอาตายแน่ ”
“ ทำไมต้องขู่ด้วยล่ะคิม ” แบงค์ไม่เห็นด้วยครับ
“ หึหึ เพิ่งรู้จักคิมเหรอแบงค์ ปะกลับห้าง ” ผมแตะไหล่ของแม็ค แล้วเดินออกมาก่อน ไอสองคนนั้นคงจะคุยต่ออีกหน่อย ผมไม่ว่าครับ จากนั้นก็ขับรถกลับมาที่ห้าง
“ คิม จะซื้อของพวกนี้ ทำไมไม่ซื้อร้านแบงค์ล่ะ ลดให้ก็ได้นะ ” ขณะที่แบงค์กำลังจะล็อบบี้ผม ก็มีคนโทรเข้ามาพอดี
“ กั้ง ว่าไง ”กั้งโทรมาครับ
“ คิมครับ ...... ฟังดีๆนะครับ ” ผมแวะจอดข้างทางครับ
“ ว่าไงบอกมาเลย ”
“ แม่ของผมบอกว่า อา พาวินไป ....... ไปต่างประเทศแล้วครับ ”
“ เฮ้ย จริงเหรอ ถูกหลอกหรือปล่าว ”
“ พี่คุยอะไรกันครับ ผมฟังด้วย ” ขืนบอกมันได้ร้องไห้ขาดใจแน่มึงอะ
“ เฉยๆเหอะ ...... ตกลงยังไงกั้ง ”
“ ไปจริงๆครับ ไปกันเมื่อสองวันก่อน หลังจากที่วินถูกตำรวจจับ ” โอย เวียนหัวๆ
“ แบงค์ ขับรถเป็นไหม ขับแทนคิมทีสิ ” แบงค์พยักหน้าครับ ผมเดินลงไปนั่งข้างหลังแทนแบงค์
“ จะให้กั้งช่วยอะไรก็บอกนะ ”
“ ไว้คิมโทรกลับ ” ผมนั่งพิงเบาะ พ่อของเดย์จะจับเดย์แยกกับวินเหรอ
“ พี่บอกผมได้ยัง ไม่บอกผมจะบีบคอกั้งจนยอมบอก ”
“ กั้งบอกว่าพ่อมึงกลับมาที่บ้าน กำลังให้คนตามหามึง ” ไอเดย์ผงะ
“ พวกพี่วุ่นวายแน่ๆ งั้นผมจะไปนอนที่อื่น ” หลอกง่ายจริงดิษน้อย
“ พวกพี่ยังอยู่ มึงไม่ต้องกลัวไปหรอก ปะ กลับห้าง ” ทุกคนไม่ถามต่อ ใจลึกๆผมก็คิดว่านี่เป็นเรื่องจะล่อให้ไอเดย์โผล่ไปหรือปล่าว ก็เลยใจร่มๆไว้ก่อน บ้านนั้นเค้านิสัยเหมือนชาวบ้านที่ไหน เรื่องยุ่งๆนี่จะผ่านไปได้ยังไงนะ
************************************************************
ความจริงก็ดีอย่างนะเนี่ย พอเห็นเค้าโครง ทำให้น่าจะเล่าบอกเรื่องที่มันต้องจินตนาการหน้าตาพวกผมได้ แฮะๆๆ มีในใจหลายเรื่องเลย แต่ตอนนี้ตั้งใจไว้อันนึง สปอยว่า เป็นเหตุการณ์ที่วากดิษพาผมไปเจอรักแรกของเค้า สนุกสนานทีเดียว งืมๆ
เรื่องของคู่ทรหดวินเดย์มีอีกวรรคนึงครับ พรุ่งนี้มาแน่นอน ที่ไม่ต่อวันนี้เพราะ ..... เยอรมันแพ้มากไป เหอะๆ ไม่เกี่ยวๆ กำลังนั่งพิมพ์ครับ
พรุ่งนี้พบกันครับ
-
น้องคิมกลับมาเล่าต่อแล้ว สุขภาพแข็งแรงแล้วใช่มั้ยคะ
อ่านใบแทรกแล้ว เพื่อนสาวคิมก็กล้าจริงๆนะ พี่ดิษก็ใจเย็น
นึกว่าจะโกรธเหมือนกัน แต่ดีแล้วที่เข้าใจ
มาต่อที่เรื่องของเดย์ พี่งงกับความคิดคุณพ่อ เพราะมองในมุมเดย์
พ่อไม่เคยเข้าใจ และยอมรับในสิ่งที่เดย์เป็น ยิ่งอ่านก็ลุ้นไปด้วย
ว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่
รอตอนต่อไปนะคะ
ปล.เห็นรูปดีเจพุฒแล้วบอกคล้ายพี่ดิษนี่ ขอกรี๊ดดด อ่ะน้องคิม
-
:pig4:
รอตอนต่อไปครับ
:mew1:
-
น่าเห็นใจเดย์กะวินสู้สู้นะไม่เข้าใจคุณพ่อของเดย์เลยจริงๆ
ส่วนพี่ดิษไม่คิดมากน๊าอะไรไม่ดีก็อย่าคิดถึงมันเลย :กอด1:
ตอนหน้าต้องเตรียมหมอนไว้จิกหรือเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ซับน้ำตาดีล่ะนี่
-
พอทำงานแล้วนานมากๆๆๆๆๆจะได้เข้ามาตามอ่านที
พอมาอ่านแล้วมีความสุขอ่ะ วันหยุดต้องแว๊บมาดูบ่อยๆแล้ว
ขอบคุณนะคะที่งานยุ่งแค่ไหนหรือป่วยแค่ไหนก็ไม่เคยทิ้งกัน
รอติดตามนะคะ :L2: :pig4:
-
วินเดย์ รักกันจริงรึเปล่า ถ้ามีอะไรยอมคุยยอมบอก ว่าจะทำยังไงกัน ปัญหาคงไม่บานปลายขนาดนี้
พี่คิมพี่ดิษย์เหมือนมีลูกๆหลายคน ต้องคอยช่วยแก้ปัญหาให้เลย
-
จะเป็นยังไงต่อไปนะคู่ของเดย์วิน รอคับคิม
-
รอๆๆๆ :hao6: :hao6: :hao6:
-
:ling2: :ling2: :ling2: ปวดใจแทนวินเดย์ ทำมายยยย....
แล้วรักแรกล่ะค่ะือยากรู้ๆๆ สุดๆ ค่ะ
รอๆๆ นะค่ะ คืนนี้ใช่ไหม? :a12: :a12:
-
พ่อพี่เดย์แรงมาก พี่คิมกับเฮียดิษ น่ากู้สถานการณ์ให้วินกับเดย์ได้ เอาใจช่วย
-
สวัสดีชาวบอร์ด มาต่อกันหลังกินข้าวเนอะ บอกแล้วว่ามาๆ หึหึ :hao3:
**************************************************************
หน้าที่ 42 วรรคสุดท้าย
พอกลับมาถึงห้าง ผมฝากให้สองคนนั้นช่วยกันขนของลง ส่วนผมรีบตรงไปหาวากดิษ พอถึงห้อง ผมปิดประตูห้องแล้วมองซ้ายมองขวา
“ ฆ่าคนมาเหรอ ”
“ ไม่ตลกนะดิษ พ่อไอเดย์พาวินไปต่างประเทศแล้ว ทำไงดี ”
“ ว่าไงนะ ! เดย์รู้หรือยัง ” วากบ้าตกใจครับ
“ มันกำลังสงสัยว่าเกิดเรื่องไม่ดี เราต้องปิดมันนะ ”
“ อืม แบบนั้นคงดีกว่า ” ตกลงเรียบร้อย เราก็แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนแบงค์จะกลับเอง ผมก็เกรงใจนะครับ แต่เค้าบอกว่าวันจัดงานจะไปด้วย
ผมสามคนคือผม วากดิษ และเดย์ก็อยู่ด้วยกันเรื่อยมาครับ แต่ดูจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่าแม็คไม่ใช่แฟนใหม่ของไอวิน แต่เรื่องวินไปต่างประเทศแล้วหรือปล่าวนี่สิคงต้องรอไปก่อน
ในที่สุดก็มาถึงวันจัดงานนอกสถานที่ที่พวกผมภูมิใจเสนอ ช่วงสายของวันนั้นพวกเราออกเดินทางด้วยรถบัสไปยังรีสอร์ทที่เราจองเหมาไว้ ขณะที่คณะของผมแยกกันกับคณะใหญ่ มีผม วากดิษ ไอเดย์ กับแบงค์ ส่วนพี่ริชไปกับพี่พาน
เราเดินทางแค่สองชั่วโมงครับก็มาถึงที่พัก วันแรกพวกเราจัดอบรมให้พนักงาน ช่วงเย็นเราให้ไปเที่ยวน้ำตกกันครับ ต่อมาในวันที่สองก็พากันไปสวนเกษตรกับศูนย์ผลิตภัณฑ์ ช่วงเที่ยงเรากลับมานั่งพักกับมอบรางวัลพนักงานดีเด่นประจำปี และแล้วช่วงเวลาที่รอคอยก็มาถึง งานเลี้ยงสุดซอยนั่นเองครับ
“ สวัสดีครับสาวสวยหนุ่มหล่อทุกคนครับ ” ผมเป็นพิธีกรครับ พวกข้างล่างก็ปรบมือให้
“ ตลอดปี ทุกคนทุ่มเททำงานกันมาก ทำให้เรามีวันนี้ใช่ไหมคร้าบ ”
“ ทำทุกวันก็หวังจะมีวันนี้แหละพี่คิ้มมม ”
“ ฮ่าๆๆ ”
“ ไม่สงสัยเหรอว่า ........ มีคนหายไป ” พวกนั้นเริ่มส่งเสียงหูวๆ
“ เออว่ะ หัวหน้าไปไหนล่ะ ” มันเริ่มกระวนกระวายกันละครับ
“ ว้า แบบนี้ใครจะจ่ายเงินให้เราล่ะครับ ” ผมแกล้งแซว ขณะที่พวกพนักงานกำลังตกใจ ไฟในห้องประชุมก็ดับลง
“ อะไรน่ะ ...... ” พวกเราเซ็ทไฟสีๆไว้ที่หน้าเวทีแล้วครับ จากนั้นผมก็โดดลงมาจากเวที
“ ลูกเรือทั้งหลาย ทำไมถึงขี้เมากันอย่างนี้ !!!!! ” จู่ๆก็มีชายแต่งตัวเป็นกัปตันแจ็คเดินโต๋เต๋ออกมา ตะโกนเสียงดัง
“ กรี๊ดดดดด ชั้นจำได้ๆ ..... พี่ดิษแน่เลย ”
“ ถ้าไม่หยุดส่งเสียง ข้าจะยิงธนูใส่เจ้า ” จากนั้นก็มีผู้ชายตัวสูงๆหุ่นผอมเพรียวกระโดดออกมาพร้อมด้วยคันธนู คนนี้แต่งตัวเป็นมือธนูผมขาวในเรื่องเดอะลอร์ดฯอะครับ พวกข้างล่างเริ่มเดาว่าเป็นใคร แต่ก็กรี๊ดๆไปด้วย
“ ข้าจะดูดเลือดเจ้า ฮ่า ”
“ กรี๊ดดด พี่พานนน ” พี่พานเป็นแดร็คคิวล่าครับ หล่อซะ หึหึหึหึหึ
“ พวกเจ้าคิดจะกรี๊ดให้เฉพาะคนหล่อหรือ ”
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” พี่คนนี้ค่อนข้างอ้วนครับ เค้าเลือกแต่งเป็นโป๊ยก่าย แฮะๆๆ จากนั้นคนอื่นๆก็ทยอยออกมา เครื่องแต่งกายก็มีชุดฮ่องเต้ เทวดา ทำนองนี้ครับ พอออกมาครบ ผมก็ส่งสัญญาณขึ้นเพลง เพลงก็เป็นเพลงเกาหลี ซอรี่ย์ ซอรี่ แฮะๆ เราต้องการจะสื่อแค่ว่า หัวหน้าทุกคนอยากขอโทษที่บางครั้งด่ารุนแรง ตำหนิจนร้องไห้ วันนี้เราอยากให้พวกเค้ามีความสุขครับ
หลังจากจบเพลง เรียกเสียงหัวเราะกันไปเรียบร้อย แต่ละท่านก็ผลัดเปลี่ยนกันมาแสดงความรู้สึก พนักงานหลายคนก็ยิ้ม หลายคนน้ำตาซึม เพราะวันนี้ทุกคนตัดสินใจเป็นแค่พี่ๆไม่ใช่หัวหน้า ไม่ใช่เจ้านาย จากนั้นก็ไม่ต้องบรรยายหรอกครับ เราเปลี่ยนเป็นเธคขนาดย่อม เพลงดังปั้บ ก็ดิ้น ก็ร้องเพลงกัน
“ มาๆถ่ายรูปกัน จะได้เปลี่ยนเป็นคนซักที ” หัวหน้าบุคคล ฮ่องเต้ของเราพูด นอกจากผมกับเดย์ก็มีน้องอีกสองคนช่วยกันองค์ทรงเครื่องให้เหล่าหัวหน้า
“ พี่ๆต้องมาแต่งตัวตลกๆ เพราะผมกับเดย์แท้ๆ ผมขอบคุณและขอโทษด้วยนะครับ ” พี่ๆหัวเราะ
“ โธ่คิม เห็นพวกเราไหม เราสนุกมากนะ พี่คิดว่าความรู้สึกพวกนี้จะจบไปแล้วตั้งแต่สมัยเรียน สมัยรับน้อง ทั้งคิม ทั้งดิษ และเดย์ด้วย ทำให้เหมือนกลับไปเป็นวัยรุ่น ” เห็นเค้าสนุกผมก็ดีใจครับ
“ พวกพี่สุดยอดเลยครับ ” น้องๆก็มาขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึก จากนั้นคนอายุมากๆบอกว่าขอเปลี่ยนเสื้อ แต่มีไอสามคนคือวากดิษ พี่ริช กับพี่พานที่เหมือนจะคิดอะไรพิเรนทร์ขึ้นมาอีก
“ คิดอะไรกันเนี่ย ”สามคนนี้ท้ากันว่าใครจะชนะใจผู้ชม
“ ป็อปปูล่าสุดชนะ คนชนะขออะไรคนแพ้ก็ได้ ” โห แล้วตำแหน่งท่านสามคนนี่ มันน่ามาท้าเล่นกันไหมเนี่ย แต่สามคนนั้นก็ยังยืนยันจะแข่งกันให้ได้
“ ก็ได้ๆ ” ผมต้องขึ้นไปหยุดเพลง คิดเอาว่าเสี่ยงตายขนาดไหน
“ ทุกคนคร้าบบ ” ผมพูด
“ พี่คิมมม กำลังมันส์อ่า ”
“ มีสิ่งที่น่าสน ...... ”
“ ขอสั้นๆเพ่ ” พวกนี้นี่ ขอสั้นๆใช่มะ
“ เออ ฟัง !!!! สามหัวหน้าหัวใจเด็กของทุกคน อยากรู้ว่าผู้ชมชอบใครมากที่สุด ขึ้นมาเลยๆ ” พอสามคนนั้นขึ้นมาบนเวที พวกข้างล่างก็ส่งเสียงให้ครับ
“ ประกวดเหรอคะพี่ ” น้องคนนึงถามขึ้น
“ ใช่จ้า จะเอาไง วัดจากอะไรดี ” ผมถามลงไปข้างล่าง
“ เค้าแน่จริงกันหรือปล่าวคะ ” พวกสาวๆกลุ่มนึง พวกกลุ่มต้อนรับที่ปกติดูน่ารักม้ากมาก วันนี้แต่ละนาง เฮ้ออ
“ อยากให้ทำอะไรล่ะ ”
“ โชว์ซิกแพ็คสิคะ คนไหนฟิตถูกใจ ชนะไปเลย ”
“ กรี๊ดดดด ” เป็นไงละ สมใจอยาก ไอสามคนนั้นแทนที่จะอาย ดูจะกล้าซะด้วย
“ ต้องเต้นด้วยนะคะ เพลงๆๆ ” พอเพลงดังก็เหมือนเวทีประกวดชายงามเลย
“ งั้นให้เดินมาโชว์นะ ทีละคนๆ ...... เริ่มที่ นักธนูเลยคร้าบ ” พี่พานเต้นมาตามจังหวะเพลง เต้นยั่วนิดหน่อยครับ จากนั้นเค้าก็ถกเสื้อขึ้นมาถึงหน้าอก
“ อ๊ายยย ขาวอะขาวๆ ” เหอะ เดี๋ยวกูก็เปิดด้วยซะนี่ ชิๆๆ
“ แดร็คคิวล่าคร้าบบ ” พอพี่พานเดินมา เสียงกรี๊ดดังกว่าครับ เพราะหลายคนจ้องเค้าอยู่ด้วยซ้ำไป พอเค้าลูบเสื้อขึ้นแค่นั้นแหละ ห้องแทบแตก นี่ขนาดโชว์แค่ท้องนะ
“ สุดท้าย ..... กัปตันครับ ” แต่พอรายนี้ขยับมา เค้าโพสต์ท่านายแบบแทนครับ เสียงกรี๊ดดังขึ้นๆ มันทำแบบนี้เป็นด้วยเหรอเนี่ย และก็ถึงคิวโชว์หน้าท้อง ..... ตอนนี้เองที่ผมเพิ่งนึกอะไรออก
“ ผู้จัดการชนะค่าๆๆ ”
“ ฮ่าๆๆ ” พอข้างล่างตะโกนขึ้นมาก็จบครับ วากดิษชนะขาด พอรู้ผลเริ่มหายบ้ากันแล้วก็ต่างคนต่างเดินลงมา
ด้านล่างเวที ไอเดย์กับแบงค์นั่งหัวเราะรออยู่แล้ว สองคนนี้คงนึกแบบเดียวกับผม ที่บอกว่านึกได้นั่นแหละ
“ เอาสิดิษ ชนะนี่ จะขออะไร ” พี่พานถามขึ้น กัปตันดิษของเรายิ้ม
“ เลิกมองคิม หาคนใหม่ ...... พี่หน้าตาดี นิสัยก็ใช้ได้ หยุดเรื่องวุ่ยวายระหว่างเราเถอะ ” อะไรจะตรงขนาดนั้น
“ ...... ได้ ยังไงซิกแพ็คพี่ก็สู้ดิษไม่ได้นี่ หึหึ พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ ” เดินไปละครับ
“ พี่ล่ะดิษ จะขออะไร ”
“ ผมไม่ขออะไรพี่หรอก ขอแค่พี่อยู่กับพวกเรานานๆ ” พี่ริชยิ้มให้ แล้วเดินไปบ้างครับ
“ แหม เหลี่ยมใช่เล่นนะพี่ ” พอคล้อยหลังสองคนนั้น ไอเดย์ก็พูดขึ้นมาครับ
“ นั่นสิ ฟิตหุ่นเพื่องานนี้เลย ” แบงค์พูดบ้าง
“ หึหึ ”ยังจะมายิ้มพิมพ์ใจให้กูอีก
“ กูล่ะหมดคำพูด ขอไปนั่งเล่นรอข้างนอกนะ ” ที่ว่านึกได้ก็ ช่วงนี้วากดิษมันออกกำลังกายหนักมาก พวกผมทุกคนโดนลากไปด้วย สงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม มากระจ่างวันนี้เอง เหอะๆๆ
ผมเดินออกมานั่งเล่นตรงบ่อน้ำข้างนอก ดีใจที่แผนและการดำเนินกิจกรรมของเราผ่านไปด้วยดี ผมเปิดเบียร์ยกจิบเย็นๆ ไม่นานแบงค์ก็เดินออกมาสมทบด้วย
“ เพลินดีไหม ” ผมถามแบงค์
“ แบงค์รู้นะว่าคิมแอบชวนพี่กริชมา ถามจริงๆกะจะทำอะไร ” สุดท้ายมันก็รู้สินะ พี่กริชติดธุระมาไม่ได้ครับ ผมไม่ใช่คนเมาง่ายนะ แต่พอมันซึมเข้าตัว ผมจะรู้สึกว่าตัวเองลอยได้ เหอะๆๆ
“ เรากะให้พี่กริชจัดการแบงค์ซะ เอาให้ดิ้นไม่หลุดเลย ”
“ คิม เรายอมรับว่า เรายังชอบพี่กริชอยู่...... แต่เราขอดูแลด้วยตัวเอง จะได้ไหม ” แบงค์ดูมั่นคงมากขึ้นนะ
“ ทำให้ได้นะ เอาใจช่วย ” ขณะที่ผมสองคนกำลังนั่งเล่นกันอยู่ ไอเดย์ก็เดินตาแดงมาทางผม
“ เป็นไรวะเดย์ ซิกแพ็คเข้าตาหรือไง ”
“ วิน ...... เค้าไม่อยู่แล้วเหรอพี่ ”
“ พูดอะไรวะเดย์ ” ไอเดย์หยิบโทรศัพท์ผมขึ้นมา ตายห่ะ ผมฝากไว้กับมันนี่หว่า
“ กั้งโทรมาหาพี่ มันบอกผมแล้ว ..... ทำไมพวกพี่ถึงปิดบังผม ”
“ ใจเย็นๆก่อนนะเดย์ ” แบงค์พยายามช่วยครับ แต่แบงค์ก็ไม่รู้เรื่องนี้นะครับ
“ พ่อผมคงเสนออะไรให้เค้า เค้าถึงไป ” ไอเดย์ท่าจะเตลิดใหญ่ละครับ ผมเดินไปใกล้ๆ มันร้องไห้ออกมาอีกแล้ว มันซุกหน้าลงที่ไหล่ของผม เป็นการซ้ำเติมว่ากูเตี้ยกว่าสิ ฮึ่ยย
“ วินก็ไปแล้ว คิดว่าผมจะกลับบ้านได้ไหมพี่คิม ”
“ นั่งนี่ก่อนๆ เดี๋ยวกลับมา ” ผมขอมือถือคืน แล้วขอให้แบงค์อยู่เป็นเพื่อนไปก่อน ผมรีบตรงไปหาวากดิษครับ รายนั้นกำลังล้างตัวอยู่
“ ยังไม่สะอาดเลยน้อง รอก่อน ” ดูมัน
“ เรื่องใหญ่ๆ เดย์รู้แล้วว่าวินไปต่างประเทศ ”
“ ..... เดี๋ยวพี่ไป ” ผมโทรกลับไปหากั้ง แต่กั้งไม่รับสายครับ หลังจากวากดิษออกมาผมทั้งสี่คนก็นั่งคุยกันแถวๆนั้น
“ วินเคยบอกผมว่าฝันอยากไปต่างประเทศ ถ้าได้อยู่กับผมสองคนโดยที่ไม่ถูกกีดกันคงจะดี ” สองคนนี้ฝันซะหวานเลย มิน่าเวลามันพูดถึงกันทีไร ทำท่าเหมือนจะขาดใจทุกที
“ งั้นมันคงไม่หนีไปคนเดียวหรอก เชื่อใจมันหน่อย ”
“ พ่อผมอาจจะรับปากช่วยครอบครัวของวิน ให้เค้าไปศึกษาสูงๆ อะไรเค้าก็ทำได้พี่ ” เจอพ่อน่ากลัวแบบนี้ เป็นผมคงทำตัวลำบากอะ
“ มีเรื่องอะไรหรือปล่าว ” พี่ริชเดินมาซะงั้นครับ ด้านหลังนู้นก็เหมือนจะเป็นพี่พาน คงเพิ่งล้างเนื้อล้างตัวกันเสร็จ
“ เดย์อยากเมา ก็เอาเลยเหอะ เอาให้เต็มที่ ” วากบ้าเป็นคนยื่นเบียร์ให้เองเลยครับ ผมก็จนใจไม่รู้จะบอกอะไรแล้ว
พวกผมย้ายกันมานั่งที่บ้านพักหลังที่เราพักกัน คืนนั้นเดย์นั่งกินเหล้าจนเมาเละมากครับ มันไม่ได้เมาแล้วซ่านะครับ มันจะเดินเซไปหาคนนู้นคนนี้ แต่มันแทบไม่พูดเรื่องของมันกับวินเลย ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้ก็ให้มันเมาไปเถอะ เวลาผ่านไปพวกที่นั่งด้วยกันง่วงนอนหลับไปแล้วครับ เหลือแค่วากบ้ากับผมที่นั่งเฝ้าไอเดย์
“ อึก ...... ผมนอนละพี่ ” ไอเดย์กลิ้งไปกลิ้งมาแล้วนอนลงแถวๆนั้น
“ เฮ้อ ” ผมถอนหายใจ
“ มาเถอะ ” วากดิษยื่นมือให้ผม ผมกับดิษเดินจูงมือกันมานั่งข้างๆสระน้ำ มองไปที่ห้องประชุมซึ่งตอนนี้พวกเราแยกย้ายกันไปนอนหมดแล้ว
“ ชีวิตคนเรา ไม่มีวันที่สมบูรณ์แบบเลยจริงๆ ” วากบ้าบอกกับผม
“ ทำไมเหรอ ”
“ วันนี้คิมเตรียมงานออกมาดี พี่ก็ชนะประกวด ...... ถ้าไม่มีเรื่องเดย์ ป่านนี้เราคงไม่ได้ลุกจากเตียงกันหรอก ”
“ ฮุ้ววว นึกว่าจะทำซึ้ง ” วากบ้าหัวเราะ
“ หมายถึงนอนกอดกัน คิดอะไรน่ะ .... อุ๊ก เจ็บนะ ” ผมชกหน้าอกมันเลย หึหึ
“ ดิษ กอดกันเหอะ ” ดิษค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้และกอดผมไว้
“ ถ้าเสียใจเรื่องเดย์ อยากร้องไห้ก็ได้นะ ”
“ หึหึ ไม่หรอก เราทำได้เท่านี้ จะเสียใจทำไม ” ผมตอบ ดิษกอดผมแน่นขึ้น
“ พี่รักคิมนะครับ ” มันมามุขไหนเนี่ย คุยอยู่ดีๆบอกรักเฉยเลย
“ อือ ”
“ อืออย่างเดียวได้ไง ”
“ ครับพี่ดิษ ผมรักพี่ครับ ” ผมผละออกจากกันแล้วนั่งเอาหัวชนกัน เหมือนตอนที่ปรับความเข้าใจกันที่โรงแรม หมายถึงสนามหน้าโรงแรมนะ คึคึ
“ น้อง ..... เราจองเหมาใช่ไหม ” จู่ๆดิษก็ถามผม
“ ใช่ ทำไมเหรอ ”วากดิษสะกิดให้ผมดูที่นิ้ว มีรถเก๋งคันใหญ่ขับเข้ามาครับ
“ เราตามยามมาดูดีไหม ” ผมถาม
“ นั่งดูตรงนี้ก่อนก็ได้ ” ผมสองคนตัดสินใจนั่งดูครับ พอรถจอดนิ่งดีแล้ว ก็มีคนสามคนเดินลงมา หนึ่งในนั้นผมจำแม่นเลย เพราะมันสูงเด่นมาก คนนั้นคือไอวิน
“ นั่นวินนี่ดิษ ไอวินจริงๆ ”
“ อีกสองคนก็คุ้นนๆ ” พอรู้ว่าเป็นไอวิน ผมสองคนก็เดินเข้าไปเลย แต่พอเห็นหน้าอีกสองคนแค่นั้นแหละ เข่าแทบทรุดเลยครับ
“ มาถูกแล้วครับอา ” หนึ่งในนั้นคือกั้งครับ
“ สวัสดีครับท่าน ” ผมมืออ่อนกว่าวากดิษครับ รายนั้นไม่ยอมยกมือไหว้
“ คุณมาทำไมครับ เรากำลังทำธุระอยู่ ” วากดิษถามไปที่ผู้ชายอีกคน นั่นคือพ่อของเดย์ครับ
“ เดย์อยู่ที่นี่ใช่ไหม กั้งบอกว่าเค้ารับโทรศัพท์ของคิม ” พ่อของเดย์ถามกลับมา
“ ผมจะไม่ให้เค้าไปไหนแน่ครับ ” ดิษชักจะอารมณ์ร้อนละครับ
“ พี่ดิษครับ เราเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ขอเราคุยกับเดย์ก่อน ” ไอวินพูด
“ หืม ” ผมก็งงสิครับ ไปเข้าใจอะไรได้ยังไง
“ เรื่องยุ่งเหยิงเพราะผมสองพ่อลูก เอาไว้จะขอโทษทุกคนทีหลัง แต่ให้เดย์มาคุยกันก่อน ” พอได้ยินพ่อของเดย์พูดเชิงขอร้อง เราเลยเดินนำมาที่บ้าน ไอเดย์ที่บอกว่าจะนอน มันกำลังยกเบียร์โดยที่หันหน้าเข้าไปที่มุมห้อง ผมใจหายอีกแล้วครับ
“ ทำไมเป็นถึงขนาดนี้ ” พ่อของเดย์พูด
“ เดย์คิดว่าเค้าสูญเสียทุกอย่าง ” ขณะที่เราพูดกัน วินแทบไม่สนใจฟังอะไรเลยครับ มันเดินเข้าไปยืนที่ด้านหลังของเดย์
“ อือ ....... อือ ” ไอเดย์มันบ่นงืมงัมๆ ใครเห็นภาพนี้ก็คงต้องสะเทือนใจครับ
“ เดย์ พอแล้ว ..... ฮืออ ” ไอวินปล่อยโฮออกมา คนในห้องที่นอนกองกันอยู่ก็ตกใจ ลุกขึ้นมาดู
“ อะไรน่ะ ใครน่ะคิม ” พี่พานที่คงจะเพิ่งเข้ามานอน ถามผม
“ พ่อของเดย์ ” พวกขี้เมายกมือสวัสดี ผมเลยขอให้คนที่ไม่เกี่ยวออกไปก่อน เค้าจะได้คุยกัน
“ เรากะไว้แล้ว .... ถ้ากินกระป๋องนี้ เราจะได้เห็นหน้านาย เรากินทั้งหมดเนี่ย เพราะจะได้เจอนาย ...... ฮึก แต่ทำไมเราไม่เคยได้เจอกับนายเลยล่ะวิน ” เพี้ยนก็เพี้ยน ซึ้งก็ซึ้ง อารมณ์ไหนดีเนี่ย
“ ให้เค้าคุยกัน เราออกมาเถอะ ” พ่อของเดย์บอก พวกเราก็ออกมากันครับ
พอเดินออกมา พวกขี้เมาที่ออกมาตรงระเบียงก็ต้องอพยพหนีกันไปอีก น่าเวทนาดีแท้ เหอะๆ พวกนี้รู้ว่าพ่อของเดย์เป็นผู้ใหญ่ เลยเกรงใจมาก ตอนนี้เลยเหลือแค่ผม ดิษ กั้ง กับท่านทูต
“ เรื่องหมั้นหมาย ผมทำจริงๆ เดิมทีผมคิดว่าเค้าไปเจอโลกที่กว้างขึ้น เค้าจะเปลี่ยนใจ แต่หลังจากได้ยินว่าเค้าจะไม่กลับมา ให้เหตุผลว่า เค้าจะอยู่เมืองนอกมีเมียมีลูกให้ แต่ไม่ยอมถูกผมคลุมถุงชน ” ท่านก็ยังเป็นท่านจริงๆ เดย์ก็ยังเป็นเดย์
“ ผมรู้ว่าเดย์บอกเลิกกับน้องวิน ยิ่งทำให้ผมหนักใจ ผมรู้ว่าเค้าประชดผม ” ผมสองคนไม่มีอะไรถามครับ เพราะท่านเล่าจนเรามองภาพออก
“ พอผมรู้จากน้องวินว่าเดย์กลับมาแล้ว ทุกอย่างยิ่งยากขึ้นไปอีก ”
“ มันจะยากได้ยังไงครับ ” ผมถาม
“ ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงรู้เค้าก็มาตกลง ต้องการให้มาเจอตัวกัน ผมเลยต้องขอเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่มีสติ ด่าลูกว่าไม่รักดี ที่ไปมีเมียอยู่เมืองนอก กลายเป็นว่าผมเรียกเค้ากลับมาและไล่ลูกออกจากบ้าน เพื่อให้ฝ่ายหญิงรู้สึกรังเกียจผม ”
“ ท่านไล่เดย์ออกมา เพราะต้องการยกเลิกเรื่องหมั้นเหรอครับ ” ดิษถาม ท่านยิ้มครับ
“ ลูกไม่รักดี พ่อก็อารมณ์ร้ายเห็นแก่ตัว คงไม่มีใครอยากให้ลูกมาเป็นลูกสะใภ้พ่อแล้ว ” แล้วท่านก็แทนตัวเองว่าพ่อครับ ตอนนี้เองที่ผมรู้สึกว่าท่านเริ่มเสียสละเพื่อลูก เพราะครั้งแรกที่ผมเห็นท่านคือคนที่หยิ่งทะนงมากๆ
“ ผมคิดว่าท่านจะหาทางออก ที่ราบรื่นกว่านี้ได้ ” วากดิษยังติดใจครับ
“ พ่อเป็นพ่อคนนะลูก คงไม่ผิดถ้าอยากจะคาดหวังว่าลูกจะทำตามใจพ่อ ” วากดิษนิ่งไปเลย ผมว่ามันคงคิดถึงพ่ออีกจนได้
“ เรื่องวิน ท่านพาไปต่างประเทศจริงๆเหรอครับ ” ท่านพยักหน้า
“ ผมพาวินไปเพราะอยากปรับความเข้าใจกับเค้า และอยากให้เค้าได้เห็นสังคมที่ทำให้ผมเป็นคนอย่างนี้ ” ผมคงไม่ถามว่าสังคมแบบไหนล่ะครับ เพราะแค่ที่ผมเคยเห็นในงานเลี้ยงแต่งงานเพื่อนพี่โต้งก็ทำเอาผมไม่กล้าเข้าไปในสังคมพวกนั้นแล้ว
“ ผมเองที่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ ..... วินเข้าใจผม เราตกลงกันแล้ว ”
“ ตกลงอะไรครับพ่อ ” ผมอ้อนใส่ครับ วากดิษงี้ส่ายหน้าเลย คือผมกลัวว่าไอวินจะบอกเพื่อจบกับไอเดย์
“ ว่าต่อไปเค้าจะต้องดูแลกันและกัน ”
“ หืม ” วากดิษอุทานครับ
“ วิธีของผมทำให้เกิดแต่ปัญหา แก้ปัญหาแบบผม เดย์ก็ไม่มีความสุข ..... ต่อไปก็ให้เค้า ..... ให้เค้าเลือกเอง ” พ่อของเดย์พูดขึ้นอีกครับ
“ ผมขอบคุณแทนเค้าสองคนด้วยนะครับ ท่านใจกว้างและ ...... และรักลูกจริงๆ ” วากดิษยอมพูดในที่สุดครับ
“ ขอบใจนะ ขอบคุณที่ให้เค้าอยู่ใกล้ๆนะ ” ท่านเดินมาจับไหล่ของผมกับดิษ หลังจากนั้นท่านบอกว่าท่านจะกลับก่อน ไม่รอเจอกับเดย์ เห็นปะ เค้าแปลกจริงๆ
“ กั้งขับรถดีๆนะ ” ผมบอกกั้ง
“ กั้งมึนหัวไปหมดแล้ว เอาไว้ค่อยคุยทีหลัง แต่ไม่ต้องกังวลนะ ...... อาจะนอนในตัวเมือง ”
“ เดี๋ยว !!!!! อย่าเพิ่งไป ” ผมกะจะถามว่าทำไมอาถึงไม่รอคุยกับเดย์ ไอดิษน้อยก็วิ่งออกมาพอดีครับ
“ จะคุยกับอาเหรอ ”
“ ใช่ ”
“ เอาสิ ” กั้งเปิดประตูรถ พอประตูเปิดออกภาพที่เห็นคือ พ่อของเดย์กำลังเช็ดน้ำตาอยู่ ท่านร้องไห้ครับ
“ พ่อ ” ไอเดย์ยืนอยู่ตรงนั้นนานทีเดียว
“ อืม ..... เป็นยังไงบ้างลูก ” ไอเดย์ค่อยๆเดินไปที่ประตูรถ จากนั้นมันก็คุกเข่าลง
“ พ่อให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเองหรือต่อไปพ่อจะไม่สนใจผมอีกแล้ว ”มันคงยังระแวงพ่ออยู่แน่เลย
“ เดย์เอ้ย พ่อรู้แล้ว พ่อไม่ได้ให้โอกาส ไม่ใช่จะไม่สนใจ ....... แต่ต่อไปพ่อจะยอมรับทุกอย่าง ทำตามที่ต้องการ ลุกขึ้นลูก ลุกขึ้นมา ” พอไอเดย์ลุกขึ้น อาก็สวมกอดกับไอเดย์ครับ ผมร้องไห้เลย มันซึ้งเกินกว่าจะทนไหว เหอะๆ ส่วนไอแบงค์เป็นอีกคนที่บ้านไม่ยอมรับ มันก็ร้องไห้เหมือนกันครับ
“ ดูแลวินให้ดีๆ ต่อไปพ่อจะสนุบสนุนทุกอย่างนะลูก ” ฟังไปฟังมา ก็คล้ายกับที่พ่อของวากดิษเคยเปรยๆไว้นะครับ
“ พ่อจะเข้าเมืองเพราะกลัวคนเห็นน้ำตาใช่ไหม ถ้าถึงขนาดนี้แล้ว นอนที่นี่เถอะ ” เริ่มแซวพ่อเชียวนะดิษน้อย
“ ก็ได้ๆ ” พ่อของเดย์ออกจากรถ
“ ทุกห้องในนี้ถูกจองหมดแล้ว เหลือแค่ห้องนั้นที่ดีที่สุด ..... ถ้าท่านไม่รังเกียจ ”
“ พ่อนอนได้ลูก ” วากดิษพูดยังไม่ทันขาดคำ ท่านก็ตอบออกมา แล้วเดินเข้าไปที่บ้านหลังที่พวกเราเมากันนั่นแหละ โดยไอกั้งเดินตามไป
“ เดย์ ” ไอวินเดินมาครับ
“ เราคุยกันจบแล้วนี่ มีอะไรอีกเหรอ ” วินหัวเราะครับ
“ คนที่อยู่รอบๆเนี่ย เค้ายังไม่รู้เลย ตัวเองสร้างปัญหาขนาดนี้จะไม่พูดอะไรได้ยังไง ” แหมตัวเอง เดี๋ยวก็อ้วกใส่หน้าซะนี่
“ จะให้เค้าพูดอะไรล่ะ ” ไม่รู้ไอสองคนนี้มันเล่นอะไรกันครับ
“ วินกล้าพูดป่ะล่ะ กล้าเดย์ก็กล้า ”พวกผมที่ยืนฟังหันไปหันมา
“ เอาซี่ ..... วันที่บอกว่าเดย์เห็นแก่ตัว ไม่รักกันจริง วินไม่ได้ตั้งใจ วินขอโทษ !!!!!!! ”
“ อ๋อๆ ได้ ที่เดย์พูดว่าวินใจแคบ หลงตัวเองว่าเสียสละอยู่คนเดียว เดย์พูดด้วยอารมณ์ ขอโทษ !!! ” เอาเข้าไปๆ เสียงดังขึ้นเรื่อยๆแล้ว
“ เออออ !!! ที่วิน ...... ”
“ พอแล้วพวกบ้า หยุดเลย จะพูดอะไรกันก็เอาสั้นๆสิวะ แล้วจะขึ้นเสียงกันทำไม ฮุ้ววว ” ไอเดย์ยิ้มกริ่ม ยิ้มทำไมวะ
“ เห็นมะ พี่คิมจะเป็นคนแรก ” แล้วมันก็พูดอะไรไม่รู้ครับ
“ พูดอะไรกัน ” ไอดิษหัวเราะใหญ่เลยครับ เข้าใจเร็วไปไหมท่าน
“ เค้าจะล้อว่าคิมจะยุ่งเรื่องชาวบ้านเป็นคนแรกไง ฮ่าๆๆ ” แล้วไอพวกนั้นก็หัวเราะกัน
“ เออออ ต่อไปจะไม่สนละ พวกไม่รักดีทำกูแก่เร็ว ”
“ ทุกที ” อันนี้วากดิษครับ ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปดูว่าพ่อของเดย์เป็นยังไง ไอวินกับไอเดย์ก็จับมือกัน ผมเลยต้องหันกลับมามอง แฮะๆๆ
“ เดย์ทำตามสัญญาแล้วนะ ”
“ อืม ..... ขอบคุณนะ เราเชื่อแล้ว ”
“ โฮ้ววววว หวานไปละ ไปนอนดีกว่าโว้ย ”
“ ฮ่าๆๆ ” เหตุการณ์ในวันนี้เกิดขึ้นเร็วครับ พลิกไปพลิกมาอย่างน่าเหลือเชื่อ ผมถอดใจเรื่องของเดย์ทั้งๆที่ปัญหาถูกแก้ไปแล้ว และเรื่องมันจบด้วยดี บางสิ่งที่เรารู้สึกอยู่กลับตรงข้ามกับความจริง
“ ดีใจด้วยไอพวกบ้า ” ผมหันกลับไปบอกมันสองคน ไอสองนั้นก้มหัวให้ผม ผมอยากเห็นน้องสองคนก้าวหน้าด้วยกัน ขอให้จับมือไว้แล้วเดินไปด้วยกันให้นานที่สุด พี่ขอส่งกำลังใจให้
***************************************************************
ไม่รู้เรียกว่าผ่านพ้นด้วยดีไหมนะ แต่สำหรับในเวลานั้นผมยินดีกับพวกมันครับ บันทึกของผมอันต่อๆไปก็จะมาต่อเหมือนเดิมนะ
ขอบคุณเพื่อนคนอ่านทุกคน กับที่เข้ามาใหม่และให้กำลังใจกันนะครับ พักผ่อนฝันดี แล้วพบกันครับ o14
-
ฮือ ไม่ได้เข้ามานานมาก
เข้ามาวันนี้ได้เจอพี่คิมเลย :กอด1: ดีใจที่พี่คิมยังมาเล่าบันทึกเรื่อยๆนะคะ
เห็นพี่สองคนยังรักกันดีเราก็มีความสุขไปด้วย
ดีใจกับเดย์,วินเหมือนกันที่ในที่สุดคุณพ่อก็เข้าใจ ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะเนอะ ขอให้รักกันนานๆ มั่นคงต่อกันและกันเหมือนคู่พี่คิมพี่ดิษนะคะ
:L2:
-
:z13: จิ้มไว้ค่อยมาเม้นนะค่ะ
หึหึ ถ้าไม่มีพี่คิม หลายๆ คนคงไม่เข้าใจกัน ว๊ากดิษก็ด้วยนะค่ะ
ยินดีกับเดย์(พระเดย์)วินด้วยนะค่ะ อ่านแล้วทำให้รู้ว่ารักแท้มีอยู่จริง
ประสบการณ์ที่พี่คิมเจอมาสอนอะไรหลายๆ อย่างเลยค่ะ ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ให้ได้อ่านนะค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้พี่คิม ว๊ากดิษ และทุกๆ คนค่ะ :กอด1:
-
จบด้วยความเข้าใจกันดีนะระหว่างพ่อกับลูก แต่กว่าจะเข้าใใจกันได้
-
มีความสุขจริงๆที่ได้อ่าน ลุ้นๆๆ ตอนต่อไป
ว่าแต่คิมมี่ขาลุยตลอดเลยนะเรา 5555 :laugh:
รักนะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอให้มีความรักที่ไม่มีอุปสรรคตลอดไปนะคะ :L2:
-
เรื่องวินเดย์ดราม่ากว่าที่คิด แต่ก็เป็นไปได้ดี...ยินดีกับทั้งสองคน ตอนนี้น่าจะหวานกันแล้ว แต่คงไม่สู้คิมกับเฮีย คิๆ
อ่านแล้วไปสะดุดเรื่องของวาฬ...อยากบอกว่าสมัยนี้เพศที่สามในสังคมในเมืองน่ากลัวมากครับ ฟรีเซ็กส์แบบไม่ป้องกัน คือทราบจากสื่อสังคมออนไลน์
เซ็กควรจะมีเฉพาะกับคนที่รัก เช่น คิมกับเฮีย แอ๊กๆ ไปฟินรูปคิมกับเฮียต่อ...
-
คิมกับผองเพื่อนนี่เจออะไรที่มันดูซับซ้อนวุ่นวายดีเนอะ
รู้สึกว่าจะมีปัญหาให้คิมตามเข้าไปแก้ หรือไปมีส่วนร่วมอยู่เรื่อยๆ
นี่ก็หมดไปอีกเรื่อง แต่ผมก็ยังคิดว่ามันต้องมีปัญหามาประลองเชาว์ปัญญาของคิมอีก
แต่ละเรื่องที่เจอนี่ เรียกว่า ท่ายาก เจอท่ายากแบบนี้คิมเหนื่อยแย่เลย
สำหรับตอนนี้ซึ้งใจครับ คนเรากว่าจะผ่านอะไรมา มันไม่ใช่เรื่องง่าย
กว่าเราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราต้องหวั่นไหวกี่ร้อยครั้ง เราต้องร้องไห้กี่พันครั้ง
แต่ฟ้าหลังฝนมันก็ย่อมจะสดใสเสมอ
ยังรอตอนต่อไปอยู่นะครับ เสน่ห์ของเรื่องนี้คือการที่คิมแก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง
คิมซัง หนุ่มน้อยเจ้าปัญญา (ขอเลียนแบบอิคคิวซังเณรน้อยเจ้าปัญหานะครับ คงไม่ว่ากัน)
-
กะรี๊ดดดดดดดดซิกแพ็กเพ่ดิษมโนว่าอยู่ในงานด้วยอิอิ
ลุ้นแทบแย่คุณพ่อนะคุณพ่อ ก็นะความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่เสมอ
ต่อไปก็อยู่ที่ตัวเองแล้วนะวินเดย์ขอให้มีความสุขมากๆ
พี่ดิษน้องคิมเลยอดสวีทวี๊ดวิ้วเลยตอนนี้ดราม่าน้องเดย์เกิ้น
รอตอนหน้าน้องคิมจะเล่าไรให้ฟังไม่มีเกริ่นนำเลยลุ้นตลอดๆ
:katai4:
:pig4:
-
อ่านแล้วทำไห้รู้ว่าปัญหาความรักบางทีก็ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน มันต้องมีใครสักคนเป็นกาวให้และต้องเป็นกาวที่ดี
:mew1: :mew1:
-
เสียน้ำตาให้กับบันทึกของคิม
กับเรื่องของวินเดย์อีกแล้ว
ต่อไปถ้ามีน้ำตา ขอให้มาจากความสุขกันนะ
-
จำไม่ได้ว่าร้องไห้กี่รอบ แต่รอบนี้สะเทือนใจมาก รออ่านตอนต่อไปครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองให้กับความสำเร็จของงานสังสรรค์ขอบคุณพนักงาน
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองให้เดย์กับวิน
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองให้น้องคิมที่หมดไตรมาสพอมีเวลาได้หายใจยาวๆอีกวาระหนึ่ง คริคริ
:mew1: :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี
ดีใจกับ น้องวิน&น้องเดย์ ขอให้เดินจับมือกันตลอดไป อย่าปล่อยมือกันนะ
รักจังน้องคิม&พี่ดิษ ผู้คลี่คลายได้ทุกเรื่อง 55555:)
ปล.พี่ดิษอย่าลืมไปพาน้องคิมไปจดทะเบียนที่USA นะ :mew1:
-
ลุ้นเลย ดีใจกับเดย์และวินด้วยนะ
ในที่สุดพ่อเดย์ก็เข้าใจ
รักกันดูแลกันไปนานๆ
คิมดิษ คู่นี้น่ารัก หวานขึ้นทุกวัน
ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะสองหนุ่ม
คิมดิษ ดิษคิม :mew1:
-
เฮียบอกว่าหล่อกว่าก้องภพ และตอนนี้ก้องภพศัลยกรรม...คือหล่อยิ่งกว่าคนศัลยกรรม
แล้วฟิตหุ่นจนขึ้นซิกแพ็ค เฮียคือพระเอกของ FC. :กอด1:
-
:L2: :L2:
-
ประทับใจมากค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าท่านทูตจะยอม
ยังไงครอบครัวก็คือสิ่งสำคัญที่สุด
จากนี้ก็ดูแลกันดีดีนะ
:กอด1:
-
รอพี่คิมพี่ดิษ
-
:m7: :m7:
-
คิดถึง
-
คิดถึงๆๆๆๆ :ling1:
อยากอ่านตอนต่อไปแบ้วววว :hao7:
-
เข้ามารอ น้องคิม&น้องดิครับ
:เฮ้อ:
-
อยากเห็นหกแพคเพ่ดิษฮาาาา
:z1:
คิดถุงแล้วน๊านุ้งคิม
:katai5:
-
เวลาเฮียออกกำลังกายฟิตหุ่น อยากให้ชวนน้องออกกำลังกายด้วย ไม่รู้ว่าเล่นกีฬาคู่กันด้วยกันไหม ออกกำลังกายร่างกายจะได้แข็งแรง เวลามีกิจกรรมกันจะได้ไม่เหนื่อย :o8:
-
มรอครับ คิดถึงแล้ว นี่ก็วันพุธจะพฤหัสละ
-
:serius2:หายไปหนาย~~~~~ ติ่งทนไม่ไหวแล้ว น้องคิมกลับมาเห๊อะๆ มาต่อไวๆๆๆๆๆ
ปล.1ยินดีกับคู่วินเดย์ด้วยนะคะ^^ ครอบครัวนักการฑูตนี่คิดอะไรซับซ้อนกันจิ๊งงงงง
ปล.2 ที่ท่านว้ากบอกว่าหล่อกว่าคุณก้องภพอ่ะ จิงปะ?? น้องคิมช่วยคอนเฟิร์มหน่อย>///<
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:m22: :m22:
-
มารอพี่คิมอะเมื่อไหร่จะมา :ling1: :ling1:
คิดถึงใจจะขาดแล้วนะ :katai1:รู้บ้างไหม :m31: :m16: :serius2: :angry2:
-
:mew1: มวฟฟ จุ๊บขอโทษคนอ่าน แฮ่ ไปสอบใบอนุญาตว่าความมาครับ รอผลสอบเดือนหน้า หึหึหึ ช่วงนี้เวลาเยอะเลยแหละ บันทึกอันหน้าเอายาวๆเลยเนอะ ไม่มีคนทวงแล้วเฉื่อยชา ใครไม่รู้เนอะๆๆ
*******************************************************************
ใบแทรก รักแรกของวากดิษ
* ใบนี้ถ้าอ่านแล้วสับสนเรื่องงานของผมไม่ต้องใส่ใจนะครับ เล็งเนื้อหาพอ แฮ่
หลังจากที่ผมเล่าเรื่องใบแทรกอันก่อนไป คนที่ตามอ่านคงจะเดาหน้าตาของวากดิษได้แล้ว สิ่งแรกที่ผมคิดมานานแล้วแต่ไม่อยากถามก็คือ ...... หน้าตาแบบมันอะเคยมีแฟนกี่คน แล้วก็รักแรกของมันคือใคร
“ ถามได้ไงว่าใคร ก็คิมไง ” เพราะรู้ว่ามันจะตอบแบบนี้ไง ฮ่าๆๆ
“ ไม่เอาๆ เอาผู้หญิงดิ ” วากบ้าเริ่มขมวดคิ้วใส่ผม
“ ทำไมต้องถามเรื่องแบบนั้น ...... ให้พี่ถามคิมบ้างมะ ” ช่วงที่ถามเนี่ย เป็นช่วงที่กำลังแต่งตัวออกมาทำงานครับ
“ ดิษบอกว่ารู้หมดไม่ใช่เหรอ แต่เราไม่เคยรู้จักตัวตนเก่าๆของดิษเลย ” คราวนี้ไม่แค่ขมวดคิ้วละครับ ทำตาเข้มใส่ด้วย
“ คิมไม่อยากรู้หรอก ..... ใส่ด้วยนะเนกไทน่ะ เป็นหัวหน้าแล้ว ”
“ ครับท่านกรรมการ ” กูกะแล้วไง มันต้องโมโห ฮุ้ว
ระหว่างทางผมเลือกไม่คุยเรื่องเก่าแล้วครับ เพราะพี่ท่านดูจะอ่อนไหวกับเรื่องนี้มาก แต่ผมไม่หายสงสัยซักทีเลยกะจะไปถามพี่พานซึ่งเค้าคบอยู่กับพี่ริช (ใบแทรกนี้นำเรื่องหลักนิดเดียว รายละเอียดค่อยเล่าเนอะๆๆ)
“ อย่าไปถามเรื่องพี่กับคนอื่นด้วยนะ ” ก่อนลงจากรถยังไม่วายกำชับผมอีก
“ ครับ ” ผมรับปากสั้นๆ เพราะไม่ฟังมันหรอก ฮ่าๆ
ห้างที่ผมทำงานเพิ่งจะแปรสภาพครั้งใหญ่ผ่านมา เราขายหุ้นตั้งเป็นบริษัทจำกัดครับ เรื่องนั้นมันเกี่ยวกับผมนิดหน่อย แต่เป็นสาเหตุที่ผมได้เป็นหัวหน้า กลุ่มก้อนของผมเค้าตอบแทนเรื่องความสามารถครับ ก็ได้ขยับกันหลายคน ชื่อ ตำแหน่งก็เปลี่ยนไป
“ สวัสดีคร้าบหัวหน้า ” นี่เลยลูกน้องผมเด็กนักเรียนนอก ไอเดย์ครับ
“ เรียกไปเหอะ มีกันอยู่แค่ห้าหกคน ” มันมีข้อตกลงเพิ่มเติมในส่วนของผมครับ ถ้าผมเป็นทนายคิม (จะเกาหลีเต็มตัวละนะ ฮ่าๆ) ก็จะพิจารณากันใหม่
“ ผมจะไปช่วยกันขนของที่แผนกนะพี่ ” ขนของเหรอ
“ พี่ไปด้วย ” ผมเดินคู่มากับไอเดย์ไปที่แผนกเดิมของผม ซึ่งเค้าเปลี่ยนชื่อเรียกเป็นฝ่าย ที่ผมอยากมาเพราะผมคิดถึงที่ทำงานเก่าๆครับ โต๊ะ เก้าอี้ ผมอยากเก็บไว้
“ อ้าวคิม ” พี่ริชก็กำลังจัดข้าวของครับ
“ ดีครับผู้จัดการ ”
“ ไม่ต้องเลย ....... ที่ฝ่ายจัดเสร็จแล้วเหรอ ”
“ ยังหรอกพี่ อยากมาดูสถานที่ ” พี่ริชยิ้มให้ เหมือนจะเข้าใจครับ เลยบอกว่าเดี๋ยวให้คนยกของไปให้ ผมก็กลับมาที่ห้องของผมไม่นานก็มีคนช่วยกันยกโต๊ะกับของมาให้ผม
“ พี่พาน ...... ทำไมยกมาให้ผมล่ะ ” คนที่มาดันเป็นพี่พานครับ พี่พานเองมีคดีเยอะเลยจมอยู่ระดับเดียวกับผม
“ ทำไมห้องนี้ดูดีกว่าของพี่ล่ะ กรรมการเลือกให้เหรอ ” แซววากดิษครับ เหอะๆ
“ ไม่ต้องแซวเค้าเลย เออ พี่พาน พี่รู้จักดิษนานหรือยัง ”
“ นานสิ ” ตั้งแต่พี่พานยอมรับว่าคบกับพี่ริช เค้าดูอ่อนโยนลงครับ ไม่แข็งกระด้างเท่าไร แต่ผมกลัวมันจะไม่นานครับ เพราะสิ่งนึงที่ผูกสองคนนี้ไว้คือเรื่องบนเตียง (อุบไว้อีกล่ะ รออ่านนะๆ)
“ ถามจริง ห้ามโกหก มันมีแฟนมากี่คน ใครเป็นรักแรก ”
“ เรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ” พี่พานวางกล่องลง แล้วทำท่าจะเดินกลับไปครับ
“ เฮ้ยพี่ ไม่เห็นแก่ที่ผมช่วยเลยนะ ” ความจริงก็ไม่ได้ช่วยอะไรอะครับ เรื่องเค้าคบกับพี่ริชแหละ
“ คิม เรื่องอดีตบางเรื่องเค้าไม่อยากพูด คิมก็อย่าไปซักไซร้เลยน่า เดี๋ยวจะเจ็บใจปล่าวๆ ” ไปละครับ ฮุ้ว รักแรกเค้านี่ใช่พี่แจงหรือปล่าว เพราะผมได้เห็นอีกด้านนึงของพี่แจงแล้ว เลยคิดไปทั่วแล้ว (เคลียร์ใจกันละครับ ทุกเรื่องอยู่บันทึกฉบับหน้า งืมๆ)
วันนั้นงานเรามีน้อยมากครับ ส่วนของผมมีแค่สัญญากับข่าวสารที่ไอเดย์แปลมาให้ผมวิเคราะห์ ไม่มีงานหนักๆ เลยอดคิดเรื่องรักแรกของมันไม่ได้ซักที
“ นั่งคิดเรื่องพี่จนหน้ามุ่ยเลยสินะ ”
“ อ่ะ ..... อ้าว ท่านกรรมการ มาเมื่อไรครับ ” แกล้งกลบเกลื่อนครับ เดี๋ยวไม่เนียน วากบ้าแสยะยิ้มให้
“ ห้ามก็ไม่ฟัง งั้นเย็นนี้จะพาไปเจอ ...... ห้ามนอนร้องไห้ล่ะ ” พูดเสร็จก็ไป อะไรจะกดดันกูขนาดนั้น ไม่สนแหละ นาทีนี้ขอเห็นเป็นพอ
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็น ผมเดินขึ้นไปหาวากดิษที่ห้องทำงาน ปรากฏว่ากำลังคุยงานกับผู้บริหารท่านอื่นอยู่ ผมก็เลยลองมองดิษจากมุมนี้ครับ
คนๆนี้เหรอที่บอกว่าชอบผม พูดแบบไม่อายก็คือมันหน้าตาดีนะ ไม่นับเรื่องมรดกของพ่อเค้าอีก ทำไมผมถึงเพิ่งคิดได้นะ ผมเจอดิษอีกครั้งตอนอายุยี่สิบกว่า ผ่านเรื่องราวมากันก็เยอะ ทำไมนะ ทำไมผมถึงเพิ่งคิดได้ในวันนี้ว่า ..... ผมโชคดี
“ พร้อมไหม ที่รัก ” เดินออกมาละครับ
“ อืมๆ ” วากดิษเดินนำผมลงมา ก่อนจะขับรถพาผมมาที่ร้านอาหารแห่งนึง ซึ่งไกลจากตัวเมืองพอสมควรครับ
“ น้องครับ พี่มาหา (ชื่อคน) ครับ ” วากดิษเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนึงขึ้นครับ
“ ค่ะ ขอไปบอกก่อนนะคะ ” พนักงานเดินหายไปข้างใน พักนึงก็มีผู้หญิงที่ ........
“ นั่น ...... ดิษหรือปล่าว ” วากดิษยิ้มหวานเลย ทำไมมันยิ้มแบบนั้นให้ล่ะ
“ ใช่ นึกว่าจะลืมแล้ว ”
“ ฮิ คงจะลืมลงหรอก ..... แล้วนั่น ” คงเป็นพี่อะครับ พี่ผู้หญิงที่ผมเห็นนั้นสวยมากครับ สวยขนาดที่ถ้าเจอในที่เที่ยว ผมคงไม่กล้าเดินไปใกล้
“ น้องชายเราเอง ” นาทีนั้นหัวใจผมกระตุกวูบเลยครับ กูน้องชายมึงเหรอวะ ฮึ่มมมม
“ งั้นเข้ามาคุยกันเถอะ ” พี่เค้าเดินเข้าไปก่อน ส่วนดิษหันมามองหน้าผม
“ ปะ ” ดิษไม่ได้จับมือผม แค่พยักหน้าให้
“ ดิษ ...... ”
“ หืม เดี๋ยวพี่เค้ารอนะ ” ผมก้าวขาไม่ออกครับ
“ เรารอข้างนอกก็ได้ ”
“ ไหนๆก็มาแล้ว ทำมันให้จบ ” วากดิษผลักผมเข้าไปครับ
หลายคนคงเริ่มสงสัยว่าทำไมผมถึงมีอาการแบบที่ว่า ส่วนนึงผมเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์นึงมา มันทำให้ผมกลัวว่าวากดิษจะคิดมีลูกครับ ทำไมให้เกิดเรื่องเยอะแยะเลย (อยู่ในบันทึกหลักอีกแหละ) ยิ่งผู้หญิงคนนี้ที่อาจเป็นรักแรกของวากดิษด้วยแล้ว ผมยิ่งจิตตกเพิ่มขึ้นอีก เลยเป็นอย่างที่บอกไป
“ ดิษ ทำไมไม่ติดต่อกันเลยล่ะ ” มาแล้วครับ พี่ผู้หญิงเกริ่นนำ
“ เราทำขนาดนั้นจะให้ติดต่อไปได้ยังไง ”
“ ..... น้องก็อยู่นะ พูดไม่อาย ” วากดิษกอดคอผมครับ
“ น้องคนนี้เรารักกันมากน่ะ ...... เค้าบอกว่าอยากเห็นรักแรกของดิษ ” พี่ผู้หญิงหัวเราะขึ้นมาอีก
“ สนิทกันจริงๆเลยเหรอ ” ยิ่งฟังผมยิ่งรู้สึกเน้นหน้าอกอะ
“ อืม ”
“ งั้นก็ดีเลย ตอบคำถามต่อหน้าน้อง ” วากดิษยิ้มบ้างครับ
“ อะไรล่ะ ”
“ เลิกกับเราเพราะอะไร ” ตายห่ะ อย่าตอบให้กูอายนะเว้ยๆ
“ ..... เธอไม่ยอมเรา ”
“ เหอะ !!! ” นี่มันจะมาเพื่ออะไรวะเนี่ย พูดจาน่าโดนตบอะ
“ ที่จริงอีกเรื่องคือ เรารู้สึกแอบชอบรุ่นพี่อีกคนนึงด้วย ”
“ ถ้าวันนี้เรายอมเธอล่ะ เธอจะจีบหรือคบเราไหม ” โห นี่กูกำลังฟังเค้าพูดอะไรวะเนี่ย
“ คือ ..... ที่มาวันนี้จะมาขอโทษ เราได้ยินว่าเธอเสียใจมากที่เราทิ้งเธอ ...... วันนี้เรามีคนที่รัก ถึงรู้ว่าถ้าเราถูกทำแบบเธอ เราคงตายแน่ๆ ”
“ ที่แท้ก็มีแฟน ..... เรื่องนั้นเราไม่เคยลืมนะ แต่พอรู้ว่าเหตุผลเป็นแบบนั้น เราก็โอเค ” หืม
“ โอเคยังไง ”
“ ฮิ ดีใจที่ไม่หลงเธอมากไปกว่านั้นไง เธอนี่ใช้ได้นะเนี่ย เห็นหล่อสุภาพ ก็คิดเรื่องทำร้ายผู้หญิง ” ทั้งชมทั้งด่าเลยไง เหอะๆ
“ ขอโทษนะ ”
“ เราเป็นรักแรกจริงๆเหรอ ” พี่ผู้หญิงถามวากบ้าอีกรอบ
“ อืม ” พี่ผู้หญิงยื่นมือให้วากดิษ
“ เสียดายนะที่ไม่ได้ไปไกลกว่านั้น ” ยังจะพูดอีก หมายถึงพี่ผู้หญิงครับ ส่วนวากดิษมึงก็ไม่ปล่อยมือเค้าซักทีนะ
“ ไกลกว่านั้น เธอนั่นแหละจะเสียใจ ” พูดกันเสร็จ พี่ผู้หญิงชวนทานข้าวที่ร้านของเค้า แต่วากดิษคงรู้ว่าผมไม่ไหวแล้ว เลยบอกว่าจะกลับมาคราวหลัง
พอขึ้นรถ ผมก็หันหน้าออกหน้าต่าง ไม่ได้มองหน้าวากดิษครับ
“ ตอนเรียนพี่ไม่หล่อขนาดนี้หรอก อย่าจินตนาการไปไกล ”
“ ไม่ต้องพูดเลย ” จะบอกว่าตอนนี้แค่หน้ามันก็ไม่กล้ามองละครับ รักแรกเค้าสวยขนาดนี้ ตอนเรียนนี่วากบ้าคงจะยิ่งกว่านี้มากกว่า
“ ถามมาเถอะน่า ไม่งั้นพี่จะพูดเอง ”
“ วันนั้นถ้าเค้ายอมล่ะ ” วากดิษเอามือข้างนึงมาลูบหัวผมครับ
“ ยอมจริง พี่คงเลิกกับเค้าเหมือนเดิม ”
“ ทำไม ” วากดิษยิ้มให้
“ พี่เคยทำอย่างว่าลับหลังเค้ากับคนอื่น ถึงรู้ว่าเซ็กส์สำหรับพี่ ถ้าไม่ใช่กับคนที่รัก มันก็แค่เรื่องเปลืองแรง .... นิสัยของพี่น่ะชอบทำอะไรเหมือนกับมั่นใจหน้าตารูปร่าง แต่ความจริงพี่กลัวไม่ได้ความรักจากคนอื่น ” ผมเริ่มจะเข้าใจมากขึ้นครับ
“ ที่บอกพี่ผู้หญิงว่าเลิกเพราะเค้าไม่ยอม ก็หลอกเค้าสิ ”
“ อืม จะให้บอกว่าพี่ไม่รักเค้า คบต่อไปก็เซง แบบที่คิมชอบพูดใส่สาวๆเหรอ ” ไม่วายกัดกูๆ
“ แต่ไม่เข้าใจอะ ทำไมไม่บอกตรงๆ ”
“ พี่ขอเป็นคนเลวให้เค้าลืมดีกว่า ” ผมเข้าใจดิษแล้วครับ เค้ามีวิธีจัดการกับผู้หญิงคนเก่าๆด้วยวิธีนี้ ทำให้ไม่เคยมีปัญหาตามมาแบบผมเลย จะว่าไปเหมือนจะยอมถูกทิ้งด้วยซ้ำไป
“ แล้ว ....... ”
“ สงสัยอีกเหรอ ไม่แล้วนะน้อง พี่ไม่มีนิสัยจีบคนแบบหว่านเสน่ห์ พาขึ้นรถขึ้นห้องจริงๆนะ ” หึหึ แสดงว่าทั้งวันนี้ปั้นหน้าเพื่อทำให้กูเครียดสิ
“ ไม่ใด้สงสัยเรื่องนั้น ...... จะถามว่ารักแรกของจริงอะใคร ” ถามไปก็ลุ้นเองนะ คึคึคึคึคึ
“ ก็นั่งข้างพี่ไง ” จากนั้นก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะครับ
***********************************************************************
ดิษชอบกัดผมว่าเสียดายที่ตัวเค้าไม่ใช่รักแรกของผม แต่ผมก็มักจะแก้คืนว่า ชอบขอให้เป็นคนสุดท้ายไม่ใช่เหรอ เค้าก็จะยิ้มออกครับ
เสริมว่า พี่ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนมหาลัยเรียนอีกคณะนึง วากดิษได้ยินข่าวจากเพื่อนเก่าๆพวกพี่หมี พี่ส้มอะครับ ระหว่างวันก็ถามเรื่องร้านของพี่เค้า บอกว่าผมไม่หยุดแน่ถ้าไม่ให้เจอหน้ากัน (พี่พานแม่มไปฟ้องดิษอีกว่าผมถาม หึหึ) ก็ทำนองนี้ครับ
ปล.แล้วก็มีคนถามว่าหล่อกว่าก้องภพเลยเหรอ บอกยากครับ แต่เอาอย่างยุติธรรม (ไม่รู้บอกไปเค้าอ่านเจอจะโดนไหมนะนิ งืมๆ) ให้ดาราหล่อกว่าครับ แฮะๆๆ ดิษอาจจะต่างตรงที่ตาดุกว่า พอๆเลิกคลั่งดารา รออ่านบันทึกผมเสาร์อาทิตย์ดีกว่า
-
พี่อ่านไปตื่นเต้นไป
เหมือนจะตื่นเต้นมากกว่าคิมอีก 555
รอบันทึกต่อๆไปนะคะน้องคิม
-
อะไรที่ผ่านไปแล้วก็คือผ่านไป
อดีตเราเข้าใจเลย คบเพื่อรอเลิก ต้องมีใครสักคนเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้
-
ยังไงวากดิษก็หล่ออยู่ดีหละน่า ใช่มั้ยคิม
-
น่ารักจัง 2คน :hao5:
-
ขอบคุณมากคร้าา.... ที่มาต่อให้ได้ติดตามอ่าน ถึงจะนานก็เถอะ กร๊ากกกก.... :laugh:
ล้อเล่นๆๆ คิดถึงพี่คิมกับว๊ากดิษเสมอค่ะ
ปลฺ ดีใจด้วยที่จะได้เป็นเกาหลีเต็มตัว :m20:
:L2: :L2:
-
รักแรกอาจดูสำคัญ. แต่รักปัจจุบันสำคัญสุด
ดูแลความรักในวันนี้ที่มีกันและกันให้ดีนะคะ
รอตอนหลักจ้าน้องคิม :mew1:
-
เรื่องที่ผ่านมาแล้วบางเรื่อง
ถ้ารู้แล้วเป็นทุกข์ก็ไม่ต้องอยากรู้ก็ได้นะน้อง
จะรอตอนต่อไปจ้ะ
-
รักคิมดิษฐ์มากๆๆๆๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1:
แล้วก็ดีใจกับวินเดย์ที่สุดอ่ะ กว่าจะได้สมหวังแทบตาย ลุ้นเหนื่อยเบยยยย
อ่านเรื่องราวของน้องคิมกับพี่ว้ากดิษฐ์ทีไร ถีงจะไม่ใช่ตอนเศร้าน้ำตาก็ซึมทุกที
มันคงปลื้มปริ่มแบบบอกไม่ถูก รักน้าาา มาต่อเรื่อยๆแบบนี้แฟนๆรักตายเลย
ขอให้มีความสุขมากๆๆนะคะ
รักเสมอ รอตอนต่อไปๆๆๆๆๆ
แหม อยากให้ทำหนังสือจุงเบย :impress2:
-
อ่านแล้วอมยิ้มเลย รักแรกของเฮีย เหมือนคิมจะนอยด์ไปชั่วขณะนะ 55
ยินดีกับคิมในตำแหน่งหัวหน้า และอาจควบตำแหน่งในฐานะทนายอันใกล้ หรือที่ปรึกษาด้านกฏหมาย
เฮียใหญ่สุดและหล่อสุดแล้วงานนี้...ในฐานะกรรมการผู้จัดการใหญ่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่คิมคิดมากเรื่องพี่ดิษอยากมีลูกอีกแล้ว ฟุ้งซ่านอีกแล้ว
-
จะติดตามบันทึกคุณคิมต่อไปนะครับ ได้แง่คิดดีดีเยอะเลย 55
-
พี่คิมบทจะอยากรู้ก็ไม่ปล่อยเลยจนกว่าจะรู้
ยอมเค้าเลย
5555
ว่าแต่พี่ริชพี่พานนี่มาไง รออ่านเลยคะ
:katai2-1:
-
สืบไปสืบมาความจริงก็ปรากฎว่า
รักแรกกน้องคิมนั่นเอง
ถึงจะหน่วงในตอนแรกแต้ก็เป็นปลื้มในตอนหลัง
ว๊ากดิษหล่อที่สุดครับ
:mew4: :mew1: :mew1:
-
ใบแทรกนี้เล่นเอาหน่วงนิดๆเลยแฮะ แต่ดีแล้วที่เข้าใจกัน :m4:
รอตอนหลักนะจ๊ะ :m13: :m13:
-
ถามเองนอยด์เองนะนุ้งคิมพี่ดิษเขาก็ร๊ากกกคิมอยู่คนเดียวนั่นแร่ะ
เป็นคิมก็คิดมากอยู่เหมือนกันนะแต่ไม่ค่อยแสดงออกใช่ไหม
คิมน่ะโชคดีที่พี่ดิษเขารักมากกกกก คุ้นๆเหมือนมีคนเคยบอกคิมเด้
ปูเสื่อรอเผือกเรื่องต่อไปอิอิ :katai4: :katai4:
-
:katai2-1: ปรบมือให้คนขยันๆ ฮ่าๆๆ พอดีเจอจดหมาย ลองอ่านนะๆ
***************************************************************
ใบแทรก จดหมายของวากดิษ
ผมขอโทษเรื่องจดหมายของดิษก่อนเลยครับ ส่วนนึงเค้าคืนให้ผมมา แต่มันพับมั่วๆไล่แล้วง่วงนอน ก็เลยหยิบอ่านเอาแทน บังเอิญเจอบันทึกสำคัญที่อยากเล่ามาก คืออ่านแล้วขำ ก็เลยเอามาเล่าเป็นใบแทรกดีกว่า
ผมว่าแทบทุกคนคงสัมผัสนิสัยของวากบ้าจากบันทึกแล้ว อาจจะมองข้ามไป ไม่ก็สงสัยแต่กลัวพี่วากเลยไม่ถาม คำถามคือ เห็นมันสุภาพกับผมม้ากมาก ทำไมตอนก่อนจะคบกัน มันถึงทำตัวแบบว่า แฮะๆๆ เหลือเกิน วันนี้ใบแทรกนี้มีคำตอบ (เอาแบบข้อความของดิษแล้วกันนะ ส่วนที่เค้าเขียนว่าพูดกับใครทำนองไหนผมมโนให้ เพราะผมจำสำเนียงคนพวกนี้ได้ )
ผมทราบข่าวจากพ่อของคิมว่า คิมสอบติดโควตามหาวิทยาลัยที่ผมศึกษา ผมจัดการคุยกับทั้งเพื่อนและอาจารย์เรื่องหอพัก จัดการเรื่องพี่รหัสให้ ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือแค่การเปิดตัวของผม
“ หมี ” ผมเลือกปรึกษาไอหมีเป็นประธานชั้นปีและเพื่อนสนิทของผม
“ ไรวะ ”
“ สมมติมึงจะจีบสาว แต่เค้าไม่รู้จัก ไม่สนใจมึง มึงจะทำยังไง ”
“ คุยกับเค้าสิควาย ” มันด่าผมครับ
“ เวลามึงขอคำแนะนำจีบส้ม กูยังบอกมึงเลยนะ ” หมีกับส้ม (ที่ผมเรียกป้าส้มๆ เค้าแอบกิ๊กกิบพี่หมี - ก็เพิ่งรู้นี่แหละ) กำลังศึกษาดูใจกันอยู่ โดยผมเป็นคนแนะนำและเชียร์ให้
“ เอ้า เก่งขนาดนั้นมึงจะถามกูทำไมล่ะ ” มันย้อนผมแสบเลยครับ
“ เออ เอาตรงๆก็ได้ ..... น้องกูคนนั้นจะมารายงานตัว กูให้ไอโจบังคับให้มากินข้าวที่ร้านอาหารข้างๆคณะเรา ทำยังไงให้เค้ามองแล้วรู้สึกว่ากูหล่อกว่าคนอื่น ” ผมตัดสินใจบอกความในใจของผมให้มันฟังแทนที่จะอ้อมค้อม
“ กูว่าหล่อไม่หล่อไม่ใช่ปัญหามั้ง ถ้าน้องมึงไม่ชอบผู้ชาย หล่อกว่ามึงเค้าก็คงไม่แล ” พอได้ยินสิ่งที่มันพูด ผมรู้สึกหนักใจแล้วสิ
“ งั้นวันรายงานตัว กูอยู่โต๊ะลงชื่อเอง ” ผมเสนอตัวเพื่อจะได้ให้คิมเจอหน้าผม
“ โต๊ะนั้นเค้าแย่งกันเว้ย งานง่ายแถมได้ต้อยสาวๆ ..... มีแต่มึงอะหมกมุ่น ” มันหาว่าผมหมกมุ่นอีก
“ กูจอง ใครมายุ่งกูซ่อมแม่งหมด มึงก็ด้วย ”
“ เออ กูจะดูว่ามึงกล้าแบบเนี่ยไหม กับน้องมึงน่ะ ”
ผมรอวันที่เป็นวันรายงานตัวของคณะผม ผมแต่งตัวด้วยเครื่องแบบถูกต้อง ต่างจากเพื่อนๆที่สวมเสื้อช็อป ผมมั่นใจว่ายังไงคิมก็ต้องเห็นผม ผมนั่งรอที่โต๊ะรายงานร่วมชั่วโมง คนที่ผมตั้งตารอถึงมา
“ น้อง ...... น้องชื่อ อะไรครับ ” ผมประหม่าเหลือเกิน คิมหยุดที่หน้าของผม เค้าจะจำผมได้หรือปล่าว ทำไมถึงมองหน้าผมนานขนาดนั้น
“ พี่ครับ นี่โต๊ะรายงานตัวของเกษตรเหรอครับ ” ทำไมคิมถึงถามแบบนั้นล่ะ
“ ใช่สิครับ ”
“ ผมคิดว่าไม่ใช่ หน้าพี่ไม่เข้าเลยครับ ” พูดอะไรของน้องไม่รู้สิครับ
“ น้องเองก็ไม่เข้านะ .... พี่ชื่อ ”
“ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!! ” ไอหมีก็วิ่งโวยวายมาหาผม
“ อะไรวะ เสียงดังทำไมคนมองหมดแล้ว ”
“ ลุกมานี่เลย เฮ้ย ฟางมึงรับลงชื่อแทน ” ฟางเป็นน้องปีสองครับ ประธานชั้นปี มันเป็นอีกคนที่รู้เรื่องนี้
“ ทำอะไรวะหมี กูกำลังจะได้ทำความรู้จักกับน้อง ”
“ อย่างแรกมึงจะบอกชื่อเค้าไม่ได้ อย่างสองมึงเห็นไหม คิมน้องมึงมากับผู้หญิงอีกคน กำลังยืนอยู่นั่น ” พอหันกลับมา หัวใจของผมเหมือนโดนบีบด้วยมือเลยครับ (เข้าใจว่าคงมีอาการป่วยอยู่แล้วมั้งครับ)
“ อย่าคาดหวังมากเกินไปดีกว่า ”
“ กู ...... กูกลับนะ ” ไอหมีปลอบใจผม มันรู้ว่าผมไม่เคยทำแบบนี้ แม้แต่ตอนที่คบกับผู้หญิง
วันนั้นทั้งวัน ผมกลับมาที่หอเพื่อคุยกับโจ โจบอกว่าคิมค่อนข้างคุยง่าย มีเพื่อนแล้วหลายคน เรื่องอื่นมองไม่ออก รู้แค่เวลาที่โจแกล้งถอดเสื้อ โชว์ร่างกาย คิมจะโวยวาย (ที่แท้แม่มวางแผนกันมาแต่แรกเลยอะ ดูๆ ด่ามันๆ)
“ งั้นวันนี้พี่ไปคณะมาเหรอ ” ไอโจถามผมเรื่องเดิม
“ อืม ”
“ พี่ไปทำไม พี่อยู่ปีสาม นอกจากพี่หมีคนอื่นไม่ต้องไปก็ได้ ” ผมรู้สึกอยากหาที่สงบๆพักและคิดอะไรอีกมาก เพราะแค่ก้าวแรกผมก็พลาดแล้ว
“ โจ ..... กูจะทำยังไงดีวะ น้องไม่สนใจกูเลย ”
“ พี่ดิษ พี่คิดจะได้น้องในวันในพรุ่งเหรอพี่ ”
“ แค่เห็นหน้ากูก็อยากคุย อยากกอดแล้ว ..... กูคิดผิดหรือปล่าวที่ดึงเค้ามาใกล้ๆ กูคลั่งตายก่อนได้เค้าเป็นแฟนแน่ ” ไอโจปลอบใจด้วยการลูบไหล่ของผม
“ ผมจะหาโอกาสให้เค้าได้เจอกับพี่บ่อยๆ ”
“ ขอบใจว่ะ ”
จากนั้นคิมก็เดินผ่านผมไปมาอีกหลายครั้ง โจทำตามที่บอกกับผม แต่คงผิดที่ผมไม่สะดุดตาเขาเลย ผมจะดักรอเจอตอนกินข้าว ปกติปีสามจะเก็บตัวไม่ใกล้กับปีหนึ่ง แต่ผมแหกกฎเพื่อลดความร้อนรุ่นในใจของผม .... คิมเมินผมตั้งแต่วันแรกจนตอนนี้ผ่านมาร่วมเดือนแล้ว
“ ดิษ มึงจะไปรอน้องมึงอีกไหมเนี่ย ” หมีถามผมที่ห้องเรียน
“ ไป ” วันนี้ในคณะเพิ่งให้พี่รหัส คิมได้โจเป็นพี่รหัสตามแผน
“ ไปเพื่ออะไรวะ ”
“ กูจะไปจนกว่าเค้าจะถามว่ากูชื่ออะไร ” หมีส่ายหน้า
“ ถ้าจะหงอยขนาดนี้ แสดงตัวไปเลยว่ามึงเป็นใคร เค้าอาจจะไม่ชอบคบคนแปลกหน้าไง ”
“ หาว่ากูแปลกเหรอ เชื่อเถอะกูรู้จักน้องกูดี ”
“ เบาหน่อยเถอะมึง ” ผมเดินออกมาจับกลุ่มกับปีสอง กับปีสามบางส่วนที่อยากกินเหล้า ไม่นานคิมก็เดินมาพร้อมกับเพื่อนชื่อโต้ง เค้าสองคนนั่งชิดกัน คุยกันก็ยิ้ม คุยกันก็หัวเราะ ทำให้ผมเริ่มหมดความอดทน ทำไมเค้าถึงไม่มองผมบ้าง ไม่เห็นผมในสายตาเลยใช่ไหม
“ หึหึ โต้ง เพื่อนคนนี้เหรอที่ประกวดเดือนด้วยกันมึง ..... หน้าตาอย่างกับผู้หญิง ท่าทางอ่อนแอ ติ๋มๆแบบมึงน่ะ เคยได้ผู้หญิงซักครั้งหรือยัง ” ความอัดอั้นทำให้ผมพูดโดยไม่คิด แม้แต่เพื่อนๆก็เริ่มสนใจ
“ ผู้หญิงเค้าก็มีศักดิ์ศรีนะครับ คนที่ดูถูกเค้าด้วยเรื่องนั้น น่าจะเรียกว่าติ๋มมากกว่า ” ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าคิมก็ยังจำผมไม่ได้อยู่ดี เพราะผมรับลงทะเบียนแท้ๆ คิมต้องรู้ว่าผมเป็นรุ่นพี่ ถ้าจำได้คงไม่ว่าผมกลับแรงๆ
“ ว่ากูเหรอไอหน้าติ๋ม กวนกูระวังจะอยู่ยาก ” ผมยังด่าต่อไป เพื่อนๆเริ่มจะห้ามผม
“ พูดเองแล้วเถียงไม่ได้ ยกเรื่องรับน้องมาบีบ ..... ติ๋มจริงๆว่ะ ”
“ กวนมากไปแล้วไอสัด ” ผมลุกไปผลักคิม แต่เค้าคงตั้งท่ารออยู่ก่อน คิมเป็นนักเลงครับ เค้ากล้าอยู่แล้ว จากนั้นต่างคนก็ต่างถูกแยก ไอโจกลับมาจากไปเที่ยวเพื่อห้ามผม พอคิมถูกพากลับไป
คนที่รู้เรื่องก็มายืนรอผมที่หน้าห้อง ในหอพักในของมหาวิทยาลัย
“ ไง จะเอายังไง ชอบเค้าแล้วไปดูถูกเค้า ทีนี้มึงจะเอาไง ” ไอหมีถามผมที่หอ น้ำตาของผมไหลออกมาช้าๆ ใครกันที่สั่งให้คิมลืมผม หน้าตาของผมไม่น่าจดจำขนาดนั้นเลยหรือ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ หัวใจผมถูกบีบอีกแล้ว
“ พี่ร้องไห้ทำไม ” โจดูจะเป็นห่วงผมมาก ไม่เสียแรงที่ผมยอมเสียสละเพื่อมันหลายครั้ง (ปกปิดความชั่วสิ ฮุ้วว)
“ ใจเย็นๆเถอะดิษ กูจะไม่ย้ำว่ากูเตือนแล้วนะ แต่น้องมึงอะห้าวไม่เข้ากับใบหวานๆ มึงก็อย่าคิดว่าเค้าจะทำตัวเหมือนตอนอยู่บ้านสิวะ คนเราก็ทุกคนอะ พอเข้ามหาวิทยาลัย มันได้เปิดโลกกว้าง นิสัยก็ไม่เหมือนเดิม ” พี่ปันพี่รหัสของผมทั้งเตือนทั้งสอน แต่ผมเริ่มจับใจความจากสิ่งที่พี่ปันพูด นิสัยไม่เหมือนเดิมเหรอ
“ หึ ....... หึ ” หลังจากนั้น ผมก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น
“ อ้าว บ้าแล้วมั้งเพื่อนกู ดิษเว้ย ทำใจดีๆ ” ไอหมีปลอบใจผม
“ ไม่ว่ะหมี ...... กูรู้แล้วว่ะ ต้องทำยังไง ”
“ มึงจะทำอะไร ”
“ กูจะทำให้คิมไม่มีวันลืมกู ..... ในเมื่อทำดีแล้วยากนัก กูจะเลวให้ถึงที่สุดเลย เริ่มตั้งแต่ประชุมเชียร์คราวหน้า เค้าจะต้องจดจำกู หึหึหึ ”
“ ไอดิษ ....... มึงบ้า ”
“ ต่อให้แรงแค่ไหน ก็ห้ามยุ่งเรื่องของกู เข้าใจไหม ใครยุ่งใครขวาง ..... กูไม่เอาไว้ ” ทุกคนในห้อง ไม่ว่าจะเป็นโจ ฟาง แม้แต่พี่ปันที่มองอยู่ห่างๆ ได้แต่ด่าว่าผม บอกว่าผมคิดแบบนี้เพราะเมา สร่างแล้วให้คิดใหม่ แต่ผมไม่สนใจอีกแล้ว ผมขอทำตามส่วนลึกในใจเสียที ส่วนที่บอกว่าผมต้องได้เค้าเป็นแฟน
“ มึงไหวแน่นะดิษ น้องมึงเค้ามีความมั่นใจในตัวเองนะ กูแอบมองแล้วไม่ใช่คนที่เล่นด้วยง่ายๆมั้ง ” พี่ปันยังไม่ยอมออกไปครับ ส่วนคนอื่นๆออกไปกันหมดแล้ว ผมหยิบรูปใบเก่าที่ผมถ่ายกับคิม ก่อนที่ผมจะถูกจับแยกจากกันเพราะพ่อ
“ ... พี่ดูสิ ผมเอามือปิดแผลเป็นของคิม ตอนนั้นเค้ากลัวคน ไม่กล้าแบบวันนี้ ผมจะบีบจนกว่าเค้าจะเผยตัวตนจริงๆออกมา ตัวตนที่ผมรู้จัก ไม่ใช่คนนี้ ”
“ กูล่ะกลัวบาปจริงๆ มึงแม่งพระเอกร้าย ” พี่ปันชอบแซวผมแบบนี้ครับ
“ ผมเป็นตัวร้ายพี่ อย่าลืมล่ะ ”
“ งั้นถามเผื่อก่อน ถ้าไม่สำเร็จมึงจะเลิกตอนไหน ” ผมชูรูปใบนั้นให้พี่ปันดู
“ ถ้าหมดหวัง ..... ผมจะคืนรูปและเอาหัวใจผมคืนมา ผมมั่นใจว่าอาการโดนบีบที่หัวใจต้องหาย ” (ขณะนั้นมันเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นเพราะผมอะ กูผิดตลอด ฮึ่ย)
“ ก็ได้ จะคอยดู คอยให้กำลังใจ แต่ต้องไม่บีบคั้นน้องมันเกินไปนะ ถ้ากูขอมึงต้องเบาลง ”
“ ได้ครับพี่รหัส ”
***************************************************************************
พอเจอฉบับนี้ก็นึกถึงวันนั้นนะครับ แอบรู้สึกผิดที่ทำให้วากข้าวกล้องคิดแบบนั้น ความจริงผมก็อยากบอกนะ คือบอกดิษไปแล้วว่า ผมน่ะมองดิษเหมือนกัน แต่มองด้วยความรู้สึกอิจฉา ผมคิดว่าคนเรียนเกษตรทำไมต้องแต่งตัวเนี๊ยบ อย่างกับจะเป็นหว่านแหให้สาวๆหลงอะ ผมไม่ชอบ ก็เลยพยายามไม่เข้าใกล้ .... ถ้าสงสัยซักนิด เดินถามซะว่าทำไมต้องทำตัวหล่อขนาดนั้น คงไม่โดนมันทารุณ เป็นน้ำหนึ่งกับก้องภพแบบที่ได้อ่านกันมั้งเนอะ แฮะๆๆ
หลังกินข้าวมาอ่านกันต่อนะ ไม่หายคิดถึงไม่เลิกลงด้วย (จะทำได้ไหมล่ะ หึหึหึ)
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
Love your couple
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รสชาติของชีวิต 555555
-
:-[
-
พี่ดิษเขาน่ารักเนอะแล้วก็รู้จักคิมจริงๆรู้ว่าทำยังไงให้คิมจำจนลืมไม่ลง
แต่แหมคิมเล่าเรื่องงี้เล่าไม่หมดนะเรื่องสาวๆตัวเองเว้นไว้อ่ะดิไปลงทะเบียนยังจะพกสาวไปด้วย555+
:katai5:
-
Kim , where are you?
-
มารอพี่คิมพี่ดิษค่ะ คิดถึงๆ :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:hao7: พิมพ์ 4x100 เลย พิมพ์ไม่ทันบันทึกอะ งื้อ
***********************************************************
หน้าที่ 43 วรรคแรก (เตรียมกระดาษทิชชู่ หมอนมุ้งด้วยนะ หน้านี้ทั้งหมดของหนัก แฮ่ๆๆ)
หลังจากจบเรื่องของไอวินและไอเดย์ พวกเราได้พบความสงบสุขยาวๆกันซะทีครับ เราไปทำงานไปเที่ยวกันตามปกติ หลายๆคนที่รู้จักใช้ชีวิตตามทางของตัวเอง ผมคิดถึงพ่อครับเลยโทรศัพท์ไปคุยในเรื่องที่เพิ่งผ่านไป กะจะอวดด้วยว่าครั้งนี้ไม่ได้พึ่งพาพ่อเลี้ยง หึหึ
“ อืมๆ ” ทำไมเสียงพ่อผมไม่ค่อยตื่นเต้นเลยอะ
“ พ่อจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ”
“ เฮ้อ เอาไว้จะพูด ...... ว่างก็กลับมาเยี่ยมพ่อบ้างนะ ” ทำไมเสียงเรียบเฉยจัง หลังจบงานเลี้ยงก็มีให้หยุดพักร้อนกันต่อครับ เหลือแค่พนักงานที่พร้อมมาทำงานเท่านั้น ส่วนพวกผมน่ะไม่มีที่ไปอยู่แล้ว ก็เลยมาจุ่มกันอยู่ที่ทำงาน
เรื่องราวช่วงที่ผมจะเล่านี้ ก็เป็นช่วงที่บางส่วนกระจายตามใบแทรกนะครับ ผมคงไม่เล่าซ้ำอีก แต่มันจะต่อๆกัน พ่อของวากดิษนอนรักษาตัวลุกไม่ขึ้น ไม่ตอบสนองเท่าที่ควร (ซึ่งท่านเสียไปก่อนห้างจะดำเนินการทางทะเบียน ทำให้ดิษได้มรดก) ต่อมาผมก็ประสบอุบัติเหตุ ถ้าจำได้กันลางๆคงนึกออกว่าพี่พานยังทำท่าซึ้งๆกับผม เรื่องที่จะเล่าก็จะต่อจากช่วงนั้นครับ
“ อย่าน่า ” เสียงอะไรวะ
“ ตกลงจะเอายังไง ...... ” เสียงคุ้นๆอยู่นะครับ ผมค่อยๆเดินไปแอบฟังกลัวเสียมารยาท คึคึคึคึคึ
“ อย่าเร่งเร้ากับกู โอเคนะ ” พอได้ยินเสียงฝีเท้า ผมรีบวิ่งไปแอบอีกมุม ก็เห็นพี่ริชเดินออกมา คนที่พูดเสียงแข็งๆคงเป็นพี่ริช แล้วอีกคนใครล่ะ ผมเดินถึงจุดที่มีคนคุยกัน ก็ไม่มีคนแล้ว พี่ริชกำลังโมโหใครอยู่นะ
“ คิมมาพบพี่ที่ห้อง ” วากดิษโทรศัพท์ตามผมครับ ชิ ผู้จัดการนี่นะ พักเดียวผมก็มาถึงห้องของเค้า
“ มาแล้วครับท่าน ..... สวัสดีครับพี่ ” พี่ที่ว่าคือทนายความในสำนักงานของอาทนายความประจำห้างเราน่ะครับ แต่คนนี้หนุ่มกว่ามาก พี่เค้าบอกว่าเป็นพี่ผมไม่กี่ปี
“ นั่งก่อนสิคิม ” วากดิษให้ผมนั่งครับ
“ ดิษคุยกับน้องก่อนไหม กูออกไปอยู่ข้างนอกดีกว่า ” เรื่องอะไรวะ ท่าทางจะวาระสำคัญ งืมๆๆ
“ มึงอยู่นี่เลย ...... น้องพี่มีเรื่องขอร้อง ”
“ เรื่องอะไรล่ะ ” วากดิษเล่าถึงแผนการที่จะแปรสภาพห้างให้มีเงินทุนมากขึ้นครับ ซึ่งวากดิษบอกว่าเค้าไม่ได้เป็นคนคิดแผน แต่พวกหุ้นส่วนเค้าต้องการเห็นผลกำไรที่มากกว่านี้ บวกกับรูปแบบห้างมันมีปัญหาเรื่องความรับผิดชอบด้านต่างๆ
“ เป็นเพราะเรื่องของเราด้วยหรือปล่าว ” ผมถาม
“ ไม่หรอกคิมครับ คนส่วนใหญ่มองแค่เงินของเค้า ที่เราเอาเงินเค้ามาเราใช้มันคุ้มหรือปล่าว ..... ส่วนเรื่องของคิมกับดิษเป็นแค่เรื่องบังหน้าที่เค้าใช้หยุดความก้าวหน้าของดิษ ” พี่ทนายเล่าเป็นฉากๆ
“ งั้นจะขออะไร ”
“ พี่อยากขอให้คิมยินยอมให้พี่จัดการหุ้นในส่วนของคิม ” ผมนั่งคิดสิครับ ผมไปมีหุ้นตอนไหนวะ
“ เรามีเหรอ ” พี่ทนายเอาเอกสารโอนสิทธิหุ้นของพ่อให้ผมดู
“ ไม่บอกเลยนะพ่อเนี่ย ”
“ พ่อของคิมบอกให้หัวหน้าพี่บอกคิมตอนที่เหมาะสม ...... ตอนนี้คงเหมาะแล้ว ”
“ เราให้ดิษจัดการมันจะมีผลอะไรล่ะ เงินแค่นี้เอง ” มูลค่าที่ผมจำได้คือเงินที่พ่อวากดิษยืมจากพ่อผมไปอะครับ ซึ่งวัดกับจำนวนที่พวกหุ้นส่วนขาใหญ่มีนี่ถือว่าน้อยมาก
“ พี่จำเป็นต้องใช้ต่อรอง ”
“ งั้นเอาเอกสารมา ผมลงนามให้ ” ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ เค้าให้ลงนามก็เอาเลย อีกอย่างดิษลำบากมามาก ให้เค้ามีอำนาจสูงๆซักครั้งคงจะดี หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าประชุมกับหุ้นส่วนครับ เป็นดิษที่จัดการแทน แต่เค้าก็จะมาเล่าให้ฟังตลอด
ผ่านช่วงนั้นมา ผมก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนใกล้ชิดครับ
“ ไปไหนครับ ” ภาพที่เห็นบ่อยๆในช่วงนี้คือ พี่พานมันจะเดินออกจากห้องไปบ่อยๆ พี่เค้าเป็นหัวหน้าผมครับ ส่วนพี่ริชไปเป็นรองผู้จัดการ
“ พี่จะไปเยี่ยมริชหน่อย เค้าไม่สบาย ”
“ ก็เอาแต่ไปเที่ยวกันดึกๆดื่นๆ นี่ดิษรู้เข้านะโดนแน่ ” พี่พานทำหน้าคิดอยู่ครู่นึง
“ คิมไม่ต้องบอกดิษหรอกนะ ”
“ เอ้าพี่ รองผู้จัดการป่วย ดิษก็ต้องรู้ดิ ” ผมตอบกลับไป
“ เถอะน่า ช่วยหน่อย ” อะไรวะ สรุปเค้ามีอะไรกัน พอเรดาร์สงสัยตรวจเจอ ผมก็เดินไปหาดิษทันที
“ พี่ครับ ผู้จัดการมีแขก ”
“ ไหนแขก ” ผมมองไปที่หน้าต่างห้องท่านวาก แต่ปิดครับ
“ สำคัญมากเหรอ ” น้องเลขาไม่ตอบครับ ผมนั่งคอยนานพอสมควร ประตูห้องถึงเปิดออก คนที่เดินออกมาทำผมแทบหยุดหายใจ
“ พี่ ..... พี่มาได้ยังไง ”
“ เอ่อ คิม ” วากดิษสะดุ้งนิดหน่อย
“ เราค่อยคุยกันดีกว่านะ ที่นี่ไม่สะดวกหรอก ไปก่อนนะ ..... จะทำตามที่ขอแล้วกัน ” ผู้หญิงคนนี้ ยังแจงงี่ เค้ามาที่นี่อีกทำไม มิน่าน้องเลขาถึงทำหน้าแบบนั้น
“ คิมจ้ะ เจอกันเย็นพรุ่งนี้นะ ” ยังแจงงี่เดินมาโค้งให้ผมด้วย ผมหันไปมองวากบ้าทันที
“ บ่ายไม่มีอะไรอีกแล้วใช่ไหม ” วากดิษหันไปถามเลขา
“ ไม่มีครับ ..... แต่รองไม่อยู่ไปต่างจังหวัด เกิดมีเอกสารเข้าจะไม่มีคนลงนามนะครับ ”
“ เอาไงดีน้า พี่ว่าจะพาคิมไปกินข้าวแล้วเดินเล่น ” พูดไม่อายน้องเลยอะ
“ อยู่นี่แหละ กินที่นี่ มีเรื่องเคลียร์เยอะ ”
“ ฮะๆ ก็ได้ ..... สั่งข้าวให้ที ” พอมันสั่งเลขาเสร็จก็เดินกลับเข้าไป ผมก็เดินประชิดตัวเลยครับ
“ เล่าให้ละเอียดห้ามตกหล่น ” ผมผลักวากบ้าจากด้านหลัง มันแกล้งเซๆก่อนจะดึงผมไปที่โซฟา
“ แต๊ะอั๋งเค้าเหรอ ” แหม เค้า ฮึ่ยยย
“ เล่าๆ ” วากดิษนั่งลงแล้วค่อยๆพูดขึ้นครับ
“ พี่ให้ไอต้น (ชื่อพี่ทนายครับ) มาคำนวณหุ้นกับมูลค่ากับสิทธิต่างๆ ก็เลยรู้ว่าเราต้องเป็นหุ้นใหญ่ ไม่งั้นพี่ลำบากตอนเลือกกรรมการ พี่ขอสิทธิทั้งหมดจากพ่อแล้ว ที่ให้แค่สิทธิเพราะกลัวเรื่องถูกฟ้องร้องเลยไม่ได้ยกหุ้นให้ เพราะญาติๆพี่ต้องการส่วนแบ่ง ตอนนี้พ่อพี่นอนอยู่เฉยๆ เค้าขู่ว่าถ้าโอนหุ้นให้พี่ทั้งหมดจะฟ้องว่าพ่อพี่เป็นคนอะไรซักอย่างคิมคงรู้ดีกว่าพี่ ”
“ เสมือนไร้ความสามารถ ไม่ก็ไร้ความสามารถเนี่ยนะ ไม่แรงไปเหรอดิษ ” ไม่ต้องขยายมากหรอกเนอะ ผิวๆพอเดี๋ยวนึกว่าติวนิติศาสตร์ คึคึคึคึ
“ พี่ได้สิทธิในการดูแลผลประโยชน์ สิทธิออกเสียง ตอนนี้พี่ได้ของพ่อ ของคิม ...... เลยขอพ่อของแจงอีกคน ”
“ ถึงขนาดต้องไปขอกับเค้าเลยเหรอดิษ ไม่กลัวโดนนินทาหรือไง ” ผมถามเพราะห่วงอะครับ
“ เพื่อรักษาของๆพ่อ กับรักษาคิม แย่กว่านี้พี่ก็จะทำ พี่ไม่สนหรอก ” ที่ว่ารักษาผมต้องเล่าซ้ำว่า ผมเพิ่งโดนเบรกไม่ให้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น เรื่องเอกสารที่ผมจัดทำเป็นร้อยๆหน้านั่นแหละครับ และต่อด้วยเรื่องที่เคยมีรองกรรมการของบริษัทใหญ่มาขอตัวผมไปทำงานและผมได้คุยกับอาม่าของดิษ (กระทู้เลข 4958)
“ ดิษ ..... ขอคิมมีส่วนด้วยเถอะนะ ดิษวางแผนซับซ้อนเหมือนผู้ร้ายเลยว่ะ ” ผมพูดเหมือนเล่นๆอะครับ กลัวเค้าเครียด
“ เชื่อใจพี่เถอะ ” ยังคุยไม่จบ ข้าวก็มาซะก่อนครับ เรานั่งกินข้าวกันโดยไม่คุยเรื่องงานอีก
“ เมื่อกี้ เลขาดิษบอกว่าพี่ริชไปต่างจังหวัดเหรอ ”
“ อืม ..... ใช่ ”
“ พี่พานบอกว่าพี่ริชป่วย ”
“ หืม ..... สองคนนี้เล่นอะไรกัน ” วากดิษมองซ้ายมองขวา แล้วหยิบเอกสารมาดู
“ อะไรอะดิษ ”
“ พี่ไม่ไว้ใจสองคนนี้น่ะคิม เราไปตามดูที่พักเค้าเถอะ ” ผมคิดว่าดิษคงกลัวคนแทงข้างหลังอะครับ เพราะตอนนี้พวกหัวหน้าโดนชักจูงกันให้วุ่น หลังจากมีการเริ่มดำเนินการทางทะเบียน มรสุมก็จะมาเยือนห้างของพวกผมแน่ๆ
วากดิษสั่งเลขาให้ดูหนังสือทุกฉบับที่เข้ามาถึงเค้า ให้ละเอียด ตอนนี้ดิษทำงานรัดกุมเข้มงวดมากครับ หล่อเลย เหอะๆ ไม่ใช่หรอกครับ โหดมากเลย
“ ให้เลือก จะไปไหนดี ” หมายถึงห้องพี่พานกับห้องพี่ริชครับ
“ ดิษรู้จักห้องพี่ริชเหรอ ”
“ คิมรู้จักห้องพานล่ะสิ ” ไม่วายอีกละ กลับมาเรื่องเดิมจนได้
“ ขอร้องเอาเรื่องงานก่อน ...... แล้วไปหาที่ห้องคิดว่าจะเจออะไรเหรอ เกิดเค้านัดกันไปที่อื่นล่ะ ”
“ อยู่เฉยๆพี่ร้อนใจน่ะ ถ้าคนใกล้ตัวจะทำร้ายพี่ พี่อยากรู้เหตุผล ” ดิษเองบอกว่าต่อไปอีกว่า เค้าเจอข้อมูลเรื่องสินค้าที่พานดูแลบ่อยๆ แต่ไม่ใช่เรื่องทุจริตนะครับ ลักษณะบกพร่อง ดิษบอกว่าพานภายนอกดูเป็นคนของเรา เกิดฝ่ายตรงข้ามโจมตีว่าคนของเราบกพร่อง แค่นี้ก็พอจะทำลายวากดิษได้แล้ว
“ ทำไมคิดได้เนี่ย ” ผมว่าดิษนี่เป็นคนน่ากลัวกว่าที่เห็นอะ แฮะๆๆ
“ เหตุผลเดียวกันที่พี่เป็นผู้จัดการ ..... คิมเป็นรองหัวหน้าไง ”
“ โห แรงไปไหมพี่วาก ...... วันนี้นอนข้างเตียงนะ ข้อหาปากดี ” กวนซะเลย ฮ่าๆ
“ อันนี้แรงกว่าอีกนะ ปะ งั้นบอกทางไปห้องพาน ” ผมบอกทางไปห้องของพี่พาน ไม่นานก็มาถึง เราเจอรถของพี่พานจอดอยู่ด้วยครับ
“ คิมเดินนำไป พี่จะดูห่างๆ ”
“ เฮ้ย เราเป็นสายลับเหรอ ”
“ ใช่สิ คู่รักสายลับไง เก๋ปะ ” เล่นแม่มตลอด เขินเด้ เหอะๆๆ
ผมบอกยามให้เปิดประตูให้ โชคดีของเราครับตรงที่ยามจำผมได้ ประกอบกับไอพานบอกว่าถ้าเป็นคนของห้าง มีธุระให้เข้ามาได้ แต่ให้เอาบัตรประชาชนไว้ครับ ผมเดินนำวากดิษมา รายนั้นก็มาดสายลับจับบ้านเล็กเลย ยืนอยู่ห่างๆ พอถึงหน้าห้อง ผมก็เคาะประตูครับ
“ คิม !!!!! ..... มาได้ยังไง ”
“ ออกจากห้างมาทำ ........ ” ผมยังไม่ทันพูด วากดิษก็โผล่ออกมาผลักไอพานเข้าไปในห้อง แต่ภาพที่เราเห็นทำเอาผมเกือบหยุดหายใจเป็นครั้งที่สองของวัน
“ พี่ริช ..... พี่เอากับพี่พานเหรอ ” ผมถาม
“ สองคนทำอะไรกัน ” วากดิษก็ตกใจเหมือนกันครับ
“ ถึงขนาดนี้แล้วปิดไปก็เท่านั้น ” พี่พานพูด
“ ใส่เสื้อผ้ากันก่อน ผมรอที่ระเบียง มาคิม ” ไอพี่สองคนนี้มันจูนกันติดได้ยังไงวะ
หลังจากที่ผมกับดิษออกมาหาข้อมูลเรื่องของพี่ริชกับพี่พาน เดิมทีดิษกลัวว่าสองคนนี้จะโดนอีกฝ่ายชักจูงให้ไปช่วยเหลือ กลับกลายเป็นว่าได้มารู้ความลับของเค้าสองคนแทน
“ กูพูดเอง ” พี่พานเรียกผมสองคนเข้ามานั่งในห้องแล้วครับ
“ ........ ” พี่ริชยังเงียบอยู่
“ พี่กับเค้ากำลังดูใจกัน ”
“ พี่สองคนไม่เห็นผมกับคิมเหรอ ” วากดิษพูดครับ
“ หมายความว่าไง ” พี่พานถามกลับมา
“ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกฝ่ายตรงข้ามเค้ารู้ เราจะอยู่กันได้ไหมครับ ” วากดิษพูดออกแนวไม่เห็นด้วยอย่างแรงเลย
“ เราจะชอบกันไม่ได้เหรอ ” พี่พานพูดกับดิษ
“ ไม่ได้ ..... อย่างน้อยจนกว่าจะจบเรื่องแปรสภาพ ห้ามคนอื่นรู้เด็ดขาด ”
“ ดิษ ทำไมต้องทำขนาดนี้ล่ะ ” ผมถามบ้างครับ
“ ห้ามถามพี่เรื่องนี้ พี่ตัดสินใจแล้ว ...... มาสิกลับกันเถอะ ” อะไรจะขนาดนั้น
“ เดี๋ยวๆ ขอคุยกับพี่ก่อน ”
“ ก็ได้ ถ้าจะคุย เอากุญแจไป ..... พี่จะกลับก่อน ” มันยื่นกุญแจให้ แล้วก็มองหน้าผม
“ คิม กลับก่อนเถอะ เพิ่งจะคืนดีกัน อย่าทะเลาะกันอีกดีกว่า ” พี่ริชยอมเปิดปาก ดูสภาพแล้วคงโดนจัดหนักแน่เลย แฮะๆๆ
“ จะเอายังไง ” วากดิษจะคาดคั้นผมเพื่ออะไรเนี่ย
“ เอากุญแจมา แล้วกลับไปก่อนเลย ”
“ นี่ ..... ได้ ” วากบ้าเดินออกไปละครับ
“ ไร้เหตุผลว่ะ ทีไอเดย์กับไอวินดิ้นจะเป็นจะตาย ฮุ้วว ”
“ เอาไงดี กูบอกแล้วว่าดิษต้องไม่ยอม ...... เค้ากลัวว่าจะโดนโจมตี เราทั้งสี่คนมีตำแหน่งกันทั้งนั้น ถ้าเกิดเรื่องตอนนี้ ดิษรับศึกไม่ไหวหรอก ” พี่ริชพูดครับ
“ งั้นพานจะออก ”
“ พาน ขอคุยกับคิมสองคนได้ไหม มึงออกไปก่อน ”
“ ได้ไง ตอนนี้เราเป็นอะไรกันลืมแล้วเหรอ ”
“ อย่าให้ย้ำ ” พี่พานดูไม่ค่อยพอใจนะครับ
“ หึ ใจแข็งให้ถึงที่สุดแล้วกัน ” เดินออกไปอีกคนละ
“ ทำอะไรกันวะพี่ ผมงงไปหมดแล้ว ” พี่ริชยิ้มสุดเศร้าเลยครับ
“ พี่ไม่น่าเลย ...... พี่คงติดใจพานเข้าแล้วคิม ”
“ อะไรนะครับ ” พี่พานนั่งเล่าถึงเรื่องต่างๆให้ผมฟัง เริ่มตั้งแต่ที่ผมกับดิษคืนดีกัน ส่วนพานก็ตรอมใจจนป่วย ไม่รู้ไปตรอมใจเพราะใคร ใจร้ายเนอะ
“ พี่อดสงสารไม่ได้เลยพาเค้าไปเที่ยว เดิมทีมันก็สนุกๆน่ะ พานมักจะชวนผู้หญิงมานอน พี่ขับมาส่งเฉยๆ ...... จนมันผิดพลาดไปหมดเมื่อเดือนก่อน พี่ขับรถมาส่งมันเหมือนทุกที คราวนั้นมันไม่ได้คั่วผู้หญิง มันถามว่าทำไมพี่ไม่เห็นพาใครกลับไปที่หอบ้าง จะผู้ชายมันก็ไม่รังเกียจ ถือว่าพี่เป็นเพื่อน ”
“ แล้วยังไงต่อ ”
“ พี่ตอบว่าพี่จะหาเด็กมหาลัยนอนด้วย ” หึหึ แดกเด็ก ฮ่าๆๆ
“ พานกำลังเมาก็จูบปากพี่แบบไม่ทันตั้งตัว เราเกือบมีอะไรกันในรถเลย แต่พี่รับไม่ได้ พี่กลัว ”
“ มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ” ไม่กล้าเล่าว่า ..... ผมว่ามันก็โอเคอยู่นะ คึคึคึคึ
“ ปล่าว มันอ่อนโยนจนพี่กลัว ...... พี่ตัดปัญหาเลยบอกว่างั้นพี่จะจ่ายเงินให้มัน ”
“ เหมือนซื้อบริการเลยนะ ” พี่ริชยิ้ม
“ ใช่ไง แต่พานโมโหทั้งฉุดทั้งกระชากพี่ขึ้นมาที่นี่ ..... แล้วมันก็ เฮ้อ ”
“ งั้นน่าเศร้าตรงไหนล่ะพี่ ออกจะสบายตัว ” ผมแซวครับ
“ คิม .... พี่รู้จักพานพอสมควรนะ แต่พี่รู้แต่ด้านลบของเค้าทั้งนั้น จะให้พี่พูดว่าพี่ชอบเค้า เพื่อให้เค้ามีอิทธิพลกับพี่ พี่ทำไม่ได้หรอกคิม ”
“ คิดมากไปหรือปล่าวพี่ ”
“ ทุกครั้งที่มีอะไรกัน พี่จะจ่ายเงินให้ ...... เค้าไม่พูดอะไร แค่รับแล้วก็ทำเหมือนคนพวกนั้น ” พวกนั้นก็พวกนั้นแหละนะ ไม่แปล แฮะๆๆๆ
“ ผมว่าพี่คิดผิดละ ...... ผมต้องกลับไปทำงานแล้ว ต้องไปตามไอวากบ้านั่นด้วย พี่พักผ่อนนะ ”
“ คิม ขอบคุณนะ ” ผมจับมือพี่ริชมากุมไว้เพื่อให้กำลังใจ จากนั้นก็เดินออกมา ตรงทางลงก็เจอพี่พานนั่งรออยู่
“ เค้าพูดอะไร เค้ารักพี่ใช่ไหม ”
“ พอๆๆ ผมต้องรีบไปตามดิษนะ เอาไว้คุยกันทีหลัง ”
“ งั้นพี่ส่งที่รถแล้วกัน ” ระหว่างทางลงผมก็คุยกับพี่พานไปด้วย
“ พี่ ..... ผมว่าพี่พูดตรงๆไปเถอะ จะทำเหมือนเด็กขายทำไม ”
“ เค้าชอบแบบนั้นนี่ พี่ทำให้ได้แล้วกัน ” นิสัยแม่มไม่เปลี่ยน ถากถึงที่สุด
“ พี่ริชเค้าอายุมากกว่าพี่นะ เล่นกับจิตใจมันไม่ดีนะ เกิดพี่เค้าเด็ดเดี่ยวขึ้นมา ทีนี้ไม่มีคนห่วงพี่แล้วนะ ”
“ คิมก็จะไม่ห่วงเหรอ ”
“ ไม่แน่นอน ” เราสองคนเดินมาจนถึงประตู พี่พานก็ยิ้มให้
“ เรื่องคนนอก พี่รับปากไม่บอกใครแน่นอน บอกดิษด้วย ”
“ ก็ดี ”
“ เฮ้ย ...... ไหนว่ากลับก่อนไง ” วากดิษโผล่มาจากห้องของยามครับ ไอนี่นะ
“ ฮ่าๆๆ ไม่ทิ้งห่างหูห่างตาเลยนะ ” พี่พานบอกวากดิษ
“ เรื่องตัวเองกลับไปแก้ อย่าลืมที่สัญญา ...... ถ้ายังคิดถึงผมกับคิมอยู่ มาได้แล้ว ” วากดิษดึงผมไปหา
“ พรุ่งนี้เจอกัน ” พี่พานลาพวกผม วากบ้าก็แทบจะอุ้มอยู่แล้วเนี่ย
“ ทำอะไรกัน สามคนสุขสันต์หรือไงถึงลงมาช้าน่ะ ” ปากอะปาก
“ ถ้าให้สนุก สี่คนไม่มันกว่าเหรอ ”
“ กลับที่ทำงานเถอะ พี่มีเอกสารเข้า ” มันเดินกอดผมจนถึงรถครับ เฮ้อ พี่ริชกับพี่พานจะเป็นยังไงต่อนะ
*************************************************************************
ที่มาช้ามีเหตุครับ เพราะงี้เลย
วากดิษพาผมมากินข้าวกับไอเดย์แล้วก็ไอวิน ไอเดย์เล่าว่าตอนนี้ผู้นำของยุโรปสองประเทศเปิดตัวว่าเป็นรักร่วมเพศ เป็นชายชาย หญิงหญิง อย่างละคู่ แต่งงานกันด้วย
" กล้าเนอะ ระดับนายก " ผมพูด
" อืมๆ " ไอเดย์มันโชว์รูปให้ดูด้วย
" แฟนนายกหล่อว่ะ " ผมพูดต่อ
" แล้วที่นั่งเนี่ยยังไง " นั่นไงกูหาเรื่องแท้ๆ
" พี่คิมเค้าเขินนะพี่ ความจริงอะแกโคตรเห่อพี่เลย "
" ไอวิน ปากมาก กูเคยเห่อที่ไหน "
" ไม่เห่อก็ไม่เห่อ " ฮึ่ย
หินข้าวเสร็จ ผมบอกว่าจะมานั่งพิมพ์บันทึกต่อ วากดิษดันบอกว่าจะไปหาประวัติของสองคนที่เดย์พูดถึงไปจัดบอร์ดที่บริษัท
" เออจริงอะ มันจะไม่แรงไปเหรอ "
" นี่ ..... ที่นายกเค้าทำก็เพื่อพวกเรานะ ก็แค่ประกาศให้คนอื่นเห็นว่ามันไม่แปลกแล้ว ผิดตรงไหน " วากดิษยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนนั้นผมเข้าไปบริษัทเพื่อสั่งประชาสัมพันธ์เตรียมขึ้นบอร์ด แล้วถึงกลับมาที่บ้าน
" นายกคนนั้นรู้คงปลื้มใจตายเลย ที่มีคนหลอกใช้เค้า " ผมแกล้งกัดมันครับ
" หึ ว่าไปเถอะ สามีตัวเองน่ะ "
" โว้ยยยยย " เซง ฮ่าๆๆ
อ่านให้สนุกๆน้า ผมจะพิมพ์เรื่อยแหละ มาอีกทีคงดึกหน่อย แบบอารมณ์อยากนอนกลางวัน แฮ่ๆ
ขอบคุณทุกคนนะครับ
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอตอนต่อไป :hao6: :hao6: :hao6:
-
ยอมๆๆพี่ดิษนุ้งคิมเจอแต่ละเรื่องหนักหนาเหลือเกิน
แต่ก็ผ่านกันมาแล้ว o13
พี่ริชเขากลัวอะไรไม่เข้าใจเท่าไหร่หวังว่าคู่นี้จะลงเอยด้วยดี
อุปกรณ์หมอนผ้าห่มพร้อมรอคิมมาเร็วเลยคริคริ
:L2: :L2:
-
อ่านในบันทึกของเฮียแล้วประทับใจเลย เห็นเลยว่าเฮียรักและรอคิมมาก แต่เฮียกลับเล่นบทโหดในตอนแรก แปลกที่ไม่เข้ามาแบบหวานๆ และกว่าจะได้มาเป็นแฟนไม่รู้ว่าคิมเรียนปีไหน แต่จำได้แม่นว่าเฮียเบิ้ล 6 ยก :o8:
-
อ่านในบันทึกของเฮียแล้วประทับใจเลย เห็นเลยว่าเฮียรักและรอคิมมาก แต่เฮียกลับเล่นบทโหดในตอนแรก แปลกที่ไม่เข้ามาแบบหวานๆ และกว่าจะได้มาเป็นแฟนไม่รู้ว่าคิมเรียนปีไหน แต่จำได้แม่นว่าเฮียเบิ้ล 6 ยก :o8:
ใช่เลย ฮ่าๆๆๆ โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายยังจำได้ดีเลย555ครึ่งโหลฮ่าๆๆๆ
ปล.มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอให้ได้ตั๋วทนายน๊า
รอ รอ รอ
คิมดิษ ดิษคิม
:pig4:
:L1:
-
ึใบแทรกจดหมายของดิษอ่ะ
ดิษรักและรอที่จะเป็นแฟนคิม
คารวะให้กับดิษเลย จิตใจมั่นคงมาก
ส่วนเรื่องพี่ริชกับพาน เขาอาจเป็นคู่แท้กันก็ได้
เรื่องขึ้นบอร์ด ทำเอาดิษอารมณ์ดีไปเลยซิ
รอบันทึกของคิมเสมอนะคะ
-
ต่อ 43 วรรคสองด่วนจ้า :hao7:
ขอใบแทรงจดหมายว๊ากดิษด้วยนะค่ะ ชอบความคลั่งคิมของพี่ว๊ากมาก ฮ่าๆๆ :laugh:
อาการหนักมั่กๆ :impress2:
ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
ฟินนนนน 555555
-
ขอบคุณที่มาต่อนะหนูคิม อยากอ่านเยอะๆๆๆเลย :impress2:
ขอให้พี่พานพี่ริชเค้าสมหวังกันน้า จะมีสักกี่คู่ที่รักกันได้แบบคิมดิษฐ์ยากอ่ะ
ก็เรื่องเยอะอ่ะเราสองคน 5555 :laugh:
รอตอนต่อไปน้าาาา :L2:
-
ก้องภพไม่น่าโหดกับน้ำหนึ่งเลย ทำเขาแรงๆสุดท้ายตัวเองมาช้ำใจตลอด555555.
หลังๆรู้สึกพี่ว้ากเรามุ้งมิ้งขึ้นนะ
-
ขอพระรัตนไตรปกป้องรักษาพี่ๆให้สามารถผ่านอุปสรรคไปได้แม้จะยากเพียงใดก็ตามครับ
:mew1: :mew2:
-
เข้ามารอครับบบบบ
:mew4:
-
ก้องภพนี่ปากหนักจริงเชียว
-
:pig4:
เข้ามารอด้วยหนึ่งคน
:z2:
-
ในที่สุดความลับก็ถูกเปิดเผยยย พานริช
ดิษคงภูมิใจน่าดูมีคนประกาศตัวแทนแล้วว มีความสุขกันมากๆ นะจ๊ะ ดิษคิม. :z2:
-
อิจฉาความรักของคิมกับพี่ดิษจัง ขอให้รักกันยั่งยืนตลอดไป
แถมคู่ พาน-ริช เยอะๆหน่อยนะ น่าลุ้นให้ร้กกันเหมือนคู่อื่นๆ
:กอด1:
-
ดิษโดนรถชนอะ งื้อ แต่โดนเค้าชนนะครับ รถบุบเลย เพิ่งเคลียร์เรื่องจบ ผมได้โชว์ฝีมือเจรจาขั้นเทพด้วย คึคึคึคึ ไม่มีคนเจ็บนะครับ โชคดีไป ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว ผมก็มาต่อตามสัญญา แฮะๆๆ
*****************************************************************
หน้าที่ 43 วรรคที่ 2
พอกลับมาถึงห้าง วากดิษก็บอกให้ผมกลับไปจัดการงานของไอพาน ให้ไปแก้งานที่ขาดๆเกินๆเผื่อพวกฝ่ายอื่นจะขอดู ส่วนตัวเค้ามีงานเยอะเป็นปกติอยู่แล้วครับ ...... คนอื่นก็น่าโมโหอะครับ ใช้มันทำขนาดนี้ยังจะอยากได้ของๆมันอีก
“ พี่วากคิมไปไหนมาครับ ” ไอดิษน้อยโผล่มาละครับ
“ เออ มาก็ดีละ ข้างนอกมีคนอยู่ไหม ”
“ แอบกลับไปหลายคนละพี่ พวกพี่แหละหายไปไหนมา พอไม่เห็นทั้งหัวหน้าทั้งรอง เค้าก็กลับกันหมดสิ ” พูดไปก็ทำมือทำไม้ไป ติดมาจากนอกหรือไงมึง เหอะๆ
“ ก็ดี ไปเอาเอกสารพวกนี้มา แล้วออกไปคลังกับพี่ ” ไอเดย์ขมวดคิ้ว
“ ไหนว่างานผมแค่นั่งโต๊ะไงพี่ ”
“ เกี่ยงงานตั้งแต่เดือนแรกเลยนะ เดี๋ยวกูไม่เสนอขั้นระวังเหอะ ” มันยิ้ยเยาะผมเฉยเลยครับ
“ เงินผมเยอะแยะพี่ ไม่กลัว ” ขู่ผิดคนเองแหละกู ฮุ้วว
“ มาๆ งานเยอะนะ ” มันเดินมารับกระดาษที่ผมให้ไปเอาเอกสาร แล้วก็ออกไปพักนึงครับ ก่อนจะกลับมาพร้อมกองงาน
จากนั้นเราก็ออกไปดูของที่คลังว่าเสร็จตามที่รายงานจริงไหม ปรากฏว่าบางส่วนยังไม่มา บางส่วนมาแล้ว คือตามปกติเค้าทำกันแบบนี้อยู่แล้ว แต่ช่วงนี้ดิษอยากให้เข้มงวดเราก็ต้องทำครับ ผมบอกไอเดย์ว่าต่อไปมันต้องมาช่วยผมตรวจของอีกคน เพราะคนอื่นผมไม่ไว้ใจ เสร็จงานก็กลับมาที่ห้าง พี่ทนายต้นจะมาตอนช่วงนี้ของทุกวันครับ ก็เลยมีกันอยู่สี่คน
“ พี่ ห้างพี่นี่ทำไมทำงานกันน้อยจัง รวยได้ไงเนี่ย ”
“ ช่วงนี้เราให้เค้าลาได้ เพราะมันมีคิวแปรสภาพ ไม่ต้องให้คนรู้เยอะน่ะดีแล้ว ..... อีกอย่างที่นี่สำนักงาน อยากเห็นคนมากๆ ไปโรงงานกับคลังสิ ย้ายเลยไหมล่ะ ” วากดิษโหดกับน้องนอกไส้ละครับ เหอะๆ
“ ผมก็พูดไปงั้นเอง พี่ต้องการความช่วยเหลือ ถามพ่อผมไหมล่ะ ”
“ อย่าเลย แค่นี้ตัวแปรก็เยอะมากแล้ว ท่านเข้ามาอีกจะยุ่งมากขึ้น ” ผมเห็นด้วยนะ
“ พรุ่งนี้บริษัท (ชื่อ) เค้าจัดเลี้ยงดิษต้องไปใช่ไหม ” พี่ทนายต้นถาม บริษัทนั้นเป็นของพ่อเจ๊แจงงี่ครับ ได้ยินว่าได้เงินมาซื้อครอบเลย
“ จะขอสิทธิเค้าคงต้องไป ...... คิมนั่งเล่นกับเดย์แล้วกันนะ ”
“ นั่งเล่นแบบไหนพี่ แบบผู้ใหญ่ได้ปะ ”
“ มึงก็ไม่หยุดนะไอเดย์ เปลี่ยนตัวมึงกับวินได้ไหมวะ ไอนั่นได้งานกว่ามึงเยอะเลย ” ไอดิษน้อยขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนวากบ้าครับ
“ อยากได้ผมจัดให้ ..... พี่คิมควรไปกับพี่ดิษนะ ผมเห็นพี่แจงมาโฉบแถวนี้ ไม่ควรไว้ใจ กับไปเป็นกำลังใจให้ผัวพี่ด้วย ”
“ เชี้ยนี่ ผัวเลยนะ ” ไอนี่มันไวครับ ถีบไม่เคยทันเลย
“ อืม เดย์พูดก็มีเหตุผล พาคิมไปด้วย ” พี่ต้นคงไปด้วยกัน เพราะช่วงนี้ควรมีนักกฎหมายตามไป ความจริงผมก็เรียนกฎหมายนะ แต่ยังมีได้เข้าสายวิชาชีพเลยไม่ออกตัว
“ พี่ไม่สบายใจเลย รู้สึกไม่ดี ”
“ ทำเป็นกลัวไปได้ท่านผู้จัดการ วันนี้หาข้าวกินแล้วค่อยแยกย้ายเถอะ ” ตอนนี้ยังหัวค่ำครับ วากดิษเลยชวนไปร้านพี่นาก เวลาแบบนี้คนไม่มาก แค่มากินข้าวแล้วกลับคงไม่ติดลม
“ นี่ ...... บาร์เกย์เหรอวะดิษ ” พี่ต้นหน้าซีดเลยครับ คือผมคงไม่ได้อธิบายคุณลักษณะของพี่ต้น ถือโอกาสบรรยายซะเลย พี่ต้นรูปร่างสูง คล้ำนิดหน่อย คิ้วเข้มๆ จมูกโด่ง จัดว่าพอใช้เลย แต่พี่เค้าไม่ได้ชอบผู้ชายครับ
“ กลัวอะไร มากับผู้ชายตั้งสามคน ”
“ ไม่ได้กลัวเว้ย ” หน้ามันฟ้องอะพี่ เหอะๆ พอเราทั้งหมดมาก็สั่งข้าวกินกัน คุยเรื่องทั่วๆไป
“ ต้น มึงไม่หนักใจนะที่ต้องอยู่กับพวกกู ”
“ ตอนแรกหัวหน้าไม่ได้บอกหรอกว่าเป็นยังไง แต่พอได้มาทำงาน มันก็ไม่แปลกอะไร กูยังรู้สึกรำคาญคนในห้างมึงด้วยซ้ำ ” ดีไปครับที่เค้ารับได้
“ ทำไมพี่ต้นดูสนิทกับดิษจังเลยครับ ” ไอเดย์ถาม
“ อ๋อ ดิษเคยลงเรียนกฎหมายน่ะ ไม่รู้กันเหรอ ” ช็อคเด้
“ อย่าพูดต่อขอร้อง ”
“ พี่เรียนที่ภูมิภาคนี่แหละ เจอดิษก็เลยถามไถ่กัน เจอบ่อยเข้าก็ถามเรื่องส่วนตัว ถึงรู้ว่าอายุเท่ากัน ” เห็นมะ โชควาสนาคนอะ (ผมเองก็ได้เจอเหมือนกันนะครับ ยังหาคิวเล่าถึงมันไม่ได้เลย เพื่อนคนนี้สอบไล่จบมาด้วยกัน เรียนเนจบพร้อมกันด้วยครับ เอาไว้จะหาโอกาสเล่าถึง)
“ แล้วทำไมพี่จบจนเป็นทนาย พี่ดิษไม่ต่อละครับ ” มึงนี่ก็ปิดมิดดีเหลือเกินนะ เคยเรียนก็ไม่บอก
“ ..... มันยากอะ เยอะด้วย พี่อ่านไม่ไหว ”
“ ใจไม่สู้ว่ะ ฮ่าๆๆๆ ” ผมแซวเลยครับ มันกัดกรามงุ่มๆๆ
“ พอๆเลย คุยเรื่องอื่น ” ไม่นานไอวินก็มากินข้าวด้วยอีกคน คืนนั้นไม่มีอะไรพิเศษครับ อิ่มแล้วก็แยกกัน
ถึงห้องผมก็จ้องเตรียมแซวเรื่องเรียนนิติของวากดิษครับ
“ มองจ้องขนาดนี้จะกินพี่เหรอ ” ผมเอาเสื้อสีขาวที่ถอดไปแช่ให้ครับ พี่วากชอบใส่เชิ้ตขาวโชว์หน้าอก ชิชะ
“ สนใจให้ติวให้ปะกฎหมายอะ ”
“ มีคิมจบแล้วคนนึงนี่ ทำไมต้องเรียนอีกคน ...... ไม่กลัวพี่เก่งกว่าหรือไง ” แอบจริงแฮะ ฮ่าๆๆ
“ เก่งก็ดีดิ จะแกะแน่นๆ ไม่ช่วยหากินเลย ” ผมเดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำ แต่วากบ้าดึงไว้ซะก่อน
“ ไหนว่าจะเกาะไง ” อารมณ์นี้ จะเชือดกูแหงเลย
“ พูดเล่น คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้ ”
“ ครับ เชื่อใจพี่นะ ” เชื่อใจอีกแล้ว ช่วงนี้มันย้ำบ่อยมากนะครับ บ่อยจนเริ่มแปลก แต่เอาเถอะ ปล่อยไปก่อน คืนนั้นไม่ได้ทำอะไรกันครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปงานของพ่อแจงงี่กัน
รุ่งเช้าวากดิษดึงผมลุกไปเดินด้วยกัน ช่วงนี้เค้าห่วงใยสุขภาพมาก ยิ่งหุ่นไม่หนาควายเหมือนเมื่อก่อน ดันดูดีไปอีกแบบ
“ คิมไม่คิดจะเพิ่มมั่งหรือไง หน้าอกหน้าท้องน่ะ ” มันทั้งจับทั้งลูบเลยครับ
“ มีแล้วพิเศษตรงไหน แค่นี้ก็ดูดี ..... ไม่ใช่เหรอ ” เห็นหุ่นมันแล้วชักไม่มั่นใจ แฮะๆๆ
“ หึหึ พิเศษสิ เอาหูมา ....... ฮ่าๆๆ ” มันพูดเสร็จก็วิ่งนำผมไป ไอที่มันพูดไม่พ้นเรื่องใต้กางเกงหรอก คิดเองเถอะ
ตลอดทั้งวันไม่มีเรื่องให้ทำเท่าไรครับ ส่วนพี่ริชกับพี่พานยังเงียบกันอยู่ ถึงจะกลับมาทำงานแล้วแต่ไม่ได้เข้าหากันเหมือนก่อน เห็นแล้วรู้สึกว่าผมกับดิษเห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้ครับ
พอช่วงบ่ายแก่ๆ ดิษให้ผมกับเดย์ไปเตรียมตัวก่อน เค้าจะไปรอที่งาน (ดิษมีเสื้อผ้าที่ห้าง) ส่วนพี่ริชกับพี่พานไม่ตามไปด้วย คงจะแอบเคืองแต่ไม่พูดอะครับ
“ ต้องหล่อขนาดไหนพี่ ” ไอเดย์ถาม
“ งานเลี้ยงธรรมดา ก็สุภาพหน่อยแล้วกัน ”
“ อีกชั่วโมงผมกลับมารับนะ ” ไอเดย์บอกผมก่อนขับรถออกไป (ช่วงนี้เป็นช่วงหลังเกิดอุบัติเหตุครับ ผมไม่ได้ขับรถเองเลย)
ผมอาบน้ำแล้วก็เลือกชุด พอถึงเวลาที่นัดหมาย ผมกับเดย์ก็ไปที่งานกันครับ ที่งานไม่มีอะไรพิเศษครับ แต่พวกนักธุรกิจมากันเยอะแยะ มีเลี้ยงโต๊ะจีน ร้องเพลง ก็ธรรมดาครับ
“ พี่ดิษอยู่ไหนเนี่ย ”
“ คิม ”
“ เอ่อ ” คนที่มาดันเป็นแจงงี่ครับ
“ ดิษคุยธุระกับพ่อของพี่ ...... น้องคะ พี่ขอคุยกับคิมสองคนนะคะ ” ไอเดย์ขยับมาใกล้เลยครับ
“ ไม่ครับ คุยกันก็คุยไปแต่ผมจะอยู่ด้วย ” ผมยืนคิดว่า ถ้าเค้าจะหาเรื่องผมอีก ดิษก็อยู่มันคงอาละวาดบริษัทแตกแน่ แจงงี่ก็น่าจะรู้
“ เดย์ไปนั่งก่อน เดี๋ยวพี่ตามไป ” ไอเดย์ทำท่าฮึดฮัดตามนิสัยมัน แต่ยอมไปโดยดีครับ
“ เชิญครับ ” แจงงี่ยกน้ำมาให้ผม ก่อนจะเริ่มพูดขึ้น
“ ที่ผ่านมา พี่รู้ว่าคิมคงรังเกียจพี่ ...... แต่ถ้าพี่ไม่พูด ทุกอย่างคงจะติดอยู่ในใจพี่และคิม ”
“ อะไรครับ ” คือแจงงี่เค้าดูสวยสุภาพอะครับ (พูดไปก็ไม่แพ้รักแรกเค้าหรอก ฮึ่มมม) ดูแล้วมีเสน่ห์ไม่น้อยเลย
“ พี่ทำกับคิม เพราะคิดว่าดิษไม่ได้รักปักใจกับคิม ใจจริงแค่จะลองใจ ไม่คิดว่าจะเลยมาถึงขั้นนี้ ”
“ จริงเหรอครับ ผมเชื่อได้เหรอ ”
“ พี่ทำไปเพราะพี่รักเค้า ” ตอนแรกผมก็จะไม่คล้อยตามหรอก แต่บังเอิญไปเจอแหวนเพชรที่มือของเค้า
“ นั่น ..... ”
“ พี่หมั้นแล้วจ้ะ ”
“ ถ้าพี่พูดว่าทำไปเพราะรัก ผมจะไม่ถือเอาเรื่องเก่ามาคิดอีก ..... พี่มีความรักจริงๆแล้ว พี่คงเข้าใจผม ” พี่แจงกุมมือผม
“ อีกเรื่อง จำได้ไหมว่าพี่เคยพูดเรื่องมีลูก ” ผมกลืนน้ำลายเลยครับ
“ ครับ อันนั้นผมก็ ...... ”
“ ดิษเค้า .... ” ยังไม่ทันพูดจบ พี่แจงก็มองข้ามหัวผมไปด้านหลัง ผมเลยหันตาม
ผมเห็นดิษอยู่ในชุดสูทสีเทา ดูสง่ามากเลย แต่ที่ผมต้องตกใจคือดิษกำลังหยอกกับเด็กน้อยที่มันอุ้มอยู่ ผมเห็นสายตาที่เอ็นดูและเปล่งประกายมากๆของดิษ ใจผมสั่นไหวไปหมดเลยครับ
“ คิมจ้ะ ..... อย่าคิดมากเรื่องนั้นเลย พี่พูดแบบไม่คิด แค่ต้องการให้คิมแพ้ ”
“ ไม่หรอกครับ เรื่องของพี่ก็อีกเรื่อง แต่พี่ดูสายตาสิครับ ” พี่แจงลูบไหล่ของผม
“ เพราะพี่พูดเรื่องนี้ใช่ไหม ...... พี่ขอโทษนะจ้ะ ”
“ ไม่เกี่ยวจริงๆครับ ” ผมคงเบลอเพราะความคิดเมื่อกี้ ก็เลยเอามือจับมือของพี่แจง กว่าผมจะรู้ตัว วากดิษก็เดินหน้าเข้มมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“ อุ้มลูกชายเหรอ ” ผมถาม
“ แจง พูดอะไรกับคิมน่ะ ”
“ ไม่ต้องยุ่งกับพี่แจง พี่เค้าไม่เกี่ยว ” วากดิษส่งสายตาพิฆาตไปที่พี่แจง ผมรีบไปบังตัวพี่เค้าไว้ มันจะพาลคนแบบนี้ไม่ได้ครับ
“ ขอร้อง ”
“ อย่าใส่ไฟ อย่ายุ่งกับเรื่องครอบครัวคนอื่นนะ ” มันพูดจบก็เดินไปครับ ผมหันกลับมาหาพี่แจง รายนี้ยิ้มทั้งน้ำตาเลย
“ พี่อย่าเสียใจไปเลยครับ ”
“ ฮึก พี่รู้แล้วล่ะ ..... ว่าทำไมเค้าถึงรักคิม ” ผมสองคนยิ้มให้กัน
“ ว่าแต่ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน ทำอะไรครับ ” พี่แจงมีร้านเสื้อและขายน้ำหอม อาหารเสริม บอกว่าตอนนี้มั่นคงดี จากนั้นต่างคนต่างไปทำธุระ ผมเดินมาที่โต๊ะที่ไอเดย์นั่งคอยอยู่
“ พี่ชอบหายไปนานๆอะ ”
“ ขอโทษๆ ไปเคลียร์กันมาไง ”
“ เข้าใจกันไหมล่ะ ” มันจะถามทำไมนะ
“ ก็คงดีอะ ”
“ คือพวกใครไม่รู้โต๊ะข้างๆอะ คุยกัน ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะ ..... ก่อนพี่ดิษจะเดินมา เค้าคุยกันเรื่องพี่ด้วย ”
“ ดิษมาหามึงเหรอวะ ”
“ ครับ มาบอกผมว่าห้ามผมคุยกับคนอื่น เสร็จงานจะรีบกลับ ..... พี่ฟังเรื่องนั้นก่อนดีปะ ”
“ เออๆ เล่ามา ” ไอเดย์ขยับเก้าอี้มาใกล้ผมครับ
“ เค้าบอกว่าพี่ดิษเนี่ยเจ้าเล่ห์หลอกได้หมดทุกคน โดยเฉพาะกับคนที่เป็นแฟน คงหมายถึงพี่อะ ”
“ มึงได้ยินมาชัดหรือปล่าววะ ” ไอเดย์หน้าเครียดเลยครับ
“ ชัดครับ ...... เค้าบอกว่าพี่แจงเปลี่ยนไปมาก เข้าข้างทั้งพี่ทั้งพี่ดิษ มาขอสิทธิไปให้พี่ดิษ ...... ส่วนพี่น่ะหนักที่สุด โดนหลอกให้ลงนามเรื่องสิทธิออกเสียง ”
“ พูดไปมึงจะเข้าใจหรือปล่าวไม่รู้นะเดย์ สิทธิของกูน่ะน้อยนิดเดียวเอง ”
“ เค้าบอกว่ามันเป็นข้อตกลงตอนตั้งห้าง ...... เหมือนสิทธิพิเศษอะพี่ พี่ดิษบอกพี่ไม่หมด ” ตอนนี้ผมตัวชาเลยครับ หลอกเหรอ
“ พี่ คือ ..... ผมไม่ได้ตั้งใจเอาเรื่องมาทำให้พี่กลุ้มใจนะ แต่ผมว่าพี่ดูเอกสารดีแล้วหรือปล่าว ถ้าสิทธิอะไรนั่นมีจริงๆ พี่สามารถไปอยู่ระดับใกล้เคียงพี่ดิษนะครับ ” ผมหลับตานั่งนิ่ง
“ เค้าปิดพี่เพื่ออะไรวะ ”
“ แล้ว ..... ผมไปเติมน้ำนะครับ ” ผมจับอาการไอเดย์ได้ครับ ถึงผมใกล้วีนแตกแค่ไหน ผมก็มีสติ (เพราะไม่กินเหล้างาย ฮ่าๆ)
“ พูดมาซิ เค้าว่าอะไรอีก ”
“ พี่เรื่องนี้มันไร้สาระอะ เรื่องสำคัญพูดไปแล้ว ”
“ ก็บอกให้พูด สำคัญไหมกูคิดเองได้ ” ไอเดย์หางตาตกเลยครับ
“ .... เค้าว่า หลังพี่ดิษกับพวกแปรสภาพแล้ว เค้าคงจะหาแฟนใหม่ มีครอบครัว มีลูกซักที ”
“ หึ ..... หึ ” ไอเดย์รีบมาจับมือผม
“ ผมว่าไปๆมาๆ มันเหมือนพวกขี้อิจฉาพูดกันน่ะพี่ พี่ต้องเชื่อใจพี่ดิษ ” เชื่อใจ คำนี้อีกแล้ว
“ กูจะเชื่อตาตัวเองดีกว่า ” ผมเดินออกมาที่ด้านข้างของห้องประชุมที่เค้าจัดเลี้ยง
ดิษทำอะไรอยู่กันแน่นะ ถ้าเค้าจะใช้สิทธิที่ผมมี แค่บอกผมยอมยกให้เลยก็ได้ เพราะผมรู้ดีว่า คนที่สร้างห้างขึ้นมาคือพ่อของดิษ พ่อผมได้มันมาเพราะหนี้ทางศีลธรรมที่พ่อวากข้าวกล้องติดไว้เท่านั้นเอง
แต่ถ้าเค้าหลอกผม เค้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาร่วมปีๆแบบนี้เลยเหรอ ...... ไม่สิ เค้ารอผมมาหลายปีได้ แต่รอเพื่อผมแค่นั้นจริงๆหรือปล่าว พักนี้ผมรู้สึกว่าดิษดูจะไม่ใช่คนที่ผมรู้จักเท่าไร ทั้งห้ามพี่พานพี่ริชด้วยเหตุผลเรื่องงาน ไม่หรอก ชีวิตจริงคงไม่มีตัวร้ายอย่างในละครหรอกมั้ง
“ ยืนคิดอะไร ”
“ ไม่อุ้มลูกแล้วเหรอ ” มันถอนหายใจ
“ เจอกับแจงไม่นาน ก็มีอาการแบบนี้ ..... พี่ขอโทษที่ห้างวันนั้น เดิมทีพี่จะไปหาพ่อเค้าเอง แต่ท่านให้แจงมาหา ”
“ เรื่องพี่แจงเราไม่ติดใจแล้ว ”
“ งั้นไม่พอใจพี่เรื่องอะไร ”
“ ปล่าวนี่ ” ความจริงผมอยากถามเรื่องหุ้น แต่ในเมื่อเค้ายังไม่พูด ผมใจเย็นไว้ก่อนดีกว่า
“ ตาของคิมบอกพี่ว่ากำลังโกรธพี่ บอกมาเถอะ ”
“ นายนี่มองเรารู้หมดจริงๆเนอะ เรานี่ของตายจริงๆ ”
“ อย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้นนะ ไม่พอใจก็ว่าพี่ อย่าดูถูกตัวเองสิ ” มันเดินมาใกล้ผมมากขึ้น
“ ..... ถ้าวันนึง ดิษต้องการสิ่งที่คิมให้ไม่ได้ ...... จะยังเป็นแบบนี้อยู่ไหมวะ ” วากดิษเอามือมาจับแขนทั้งสองข้าง มันบีบแน่นจนผมยอมรับว่าเจ็บครับ
“ พี่ว่าคนที่อยากมีลูกน่ะ เป็นคิมมากกว่ามั้ง ถึงเอาแต่พูดเรื่องนี้ ” เสียงมันเย็นจับหัวใจผมเลยครับ
“ กูไม่เคยอุ้มเด็กแล้วยิ้มแบบนั้น มึงต่างหากล่ะ !!!! ” นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนจริงๆนะครับ แม้แต่ตอนที่ทะเลาะกันครั้งพี่พาน เราขึ้นเสียงกันแบบไม่เต็มที่นัก
“ บอกแล้วไงอย่าพูดเรื่องนี้ ” เรื่องนี้มันกวนใจผมนาตลอดเลยครับ พูดเรื่องนี้ทีไร ผมน้ำตาไหลทุกที
“ มึงน่ะ ...... ตอบมาสิ ” ผมเห็นเส้นเลือดขึ้นจนลำคอของมันแดงไปหมด ก่อนที่วากดิษจะคำราม เดย์กับพี่แจงก็เดินออกมาเจอเข้าพอดี
“ สองคนไม่ได้มีปัญหากันใช่ไหม ” พี่แจงถาม
“ เรื่องของครอบครัว อย่ายุ่งแจง ”
“ พี่ดิษครับ พี่โมโหผมเถอะ ผมเล่าเอง ” ไอดิษหันไปมองหน้าไอเดย์ ซึ่งไอเดย์ก็กล้านะครับ ทั้งๆที่รู้ว่าไอวากบ้าเวลาโมโหไม่ธรรมดา มันยังกล้ายอมรับอีก
“ เดย์ .... ” ก่อนมันจะเดินไปหา ผมดึงมือมันไว้
“ ไหนว่าทำงานอยู่ไง ทำให้เสร็จก่อนสิ ” ผมพูดเตือนสติ
“ พอแล้ว ให้ต้นจัดการต่อ พี่ไม่ไหวแล้ว ...... ทุกคนวันนี้ห้ามยุ่ง ถอยไป ” ดิษจูงมือผมเดินออกมาจากงาน ให้ผมขึ้นรถแล้วออกตัวอย่างรวดเร็ว ตลอดทางไม่ได้คุยอะไรกันครับ
“ ว่ามาซิ จะให้พี่ทำยังไง ”
“ ก็ไม่อะไร แค่ถาม ”
“ บอกแล้วว่าไม่เคยคิดไง ทำไมชอบบีบคั้นพี่อยู่เรื่อย ” ไอดิษถอดเสื้อปาลงที่พื้น ก่อนจะขึ้นเสียงกับผม
“ ไม่คิดแล้วจะโมโหกูทำไม ห๊ะ !!!!! ” ผมสวนกลับ
“ ก็ต้องโมโหสิ ถ้าคิมอยากมีลูกนัก ก็บอกมาสิ ไม่ต้องกดดันพี่ ”
“ พอเหอะ ” ผมถอดเสื้อนอกวาง แล้วถอนเนกไทออก
“ จะไปไหน ” มันไม่ได้ดึงมือนะครับ แค่ถามเสียงดัง
“ หาเบียร์กิน อารมณ์นี้ไม่เมานอนไม่หลับ ..... ไม่ต้องตามมา ” ผมเดินข่มอารมณ์ลงไปหาซื้อเบียร์ที่ร้าน ผมค่อยๆเดินลงมา ใจก็ลอยไปไหนไม่รู้หรอกครับ ไม่มีเป้าหมายเลย
“ เฮ้ย !!!! ”
“ ตกใจทำไม ” ไอดิษครับ
“ ไม่จบใช่ไหม บอกว่าอย่าตาม หรือต้องให้ด่า ” ช่วงหลังนี่ เราไม่ได้ด่ากันเจ็บๆเลยครับ จนนึกคำด่าไม่ออกแล้ว
“ เรื่องเมื่อกี้ .... พี่ไม่ได้ตั้งใจ ที่บอกว่าคิมอยากมีลูก พี่พูดส่งๆเพราะโมโห ”
“ ไปบอกตัวเองในกระจกเถอะ กูรู้ว่าไม่ตั้งใจ ” ผมบอก
“ งั้นกลับห้องเถอะ ”
“ ไม่ บอกแล้วว่าวันนี้ต้องกิน ” ผมเดินต่อไป ส่วนวากดิษก็พยายามจะจับมือ แต่ผมสะบัดตลอด กว่าจะมาถึงร้านเสียเวลามาก จนมาถึงเซเว่นผมก็เดินตรงไปเลือกเบียร์
“ คุณคะ ..... หมดเวลาจำหน่ายแอลกอฮอร์แล้วค่ะ ”
“ นี่ ..... แค่สามสี่นาทีเองนะครับ ”
“ ไม่ได้จริงๆค่ะ ” ผมหันไปมองหาวากดิษ มันถือน้ำอัดลมมาให้ผม แล้วก็ยิ้มที่มุมปาก
“ มึงนี่วางแผนแม้กระทั่งเรื่องกินเบียร์เลยเหรอ ” มันแกล้งดึงแกล้งลากผมเพราะเรื่องแค่นี้อะนะ
“ ตัวเองอย่างอนเค้าแล้วกินเบียร์สิ ขอนะๆ ” มันตีบทแตกเลยครับ พนักงานยิ้มกันหมด ผมเลยจำใจไม่กิน
“ เรื่องนี้จะให้พี่พิสูจน์ยังไงล่ะคิม ” พอมาถึงห้อง ผมรีบอาบน้ำแล้วนอนคลุมโปงเลย
“ ไม่ต้องหรอก มันอยู่ในหัวคิมเองแหละ คิมขอโทษ ”
“ ......... ” วากดิษเงียบไปครับ ผมเลยต้องแง้มผ้าห่มออกมามอง
“ เงียบทำไมอะ ”
“ พี่ไปทำหมันดีไหม ”
“ เฮ้ย อย่านะ ห้ามเลย ” วากดิษยิ้มครับ
“ ทำหมันน่ะยังเอากับคิมได้เหมือนเดิมน่า ”
“ รู้เว้ย ห้ามเลยนะ ถ้าทำกูจะไม่เจอหน้ามึงอีกเลย ” วากดิษขยับมากอดผมครับ
“ ขอบคุณนอน นอนเถอะ ” ผมแปลกใจเหมือนกันที่เราปรับความเข้าใจกันเร็ว แต่ลึกๆมันแค่การวางปัญหาไว้ก่อนครับ ผมไม่สามารถขจัดความคิดนี้ไปจากหัวของผมจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง
ผมนอนหลับไปได้น่าจะไม่กี่นาทีก็มีคนโทรศัพท์หาผม
“ สวัสดีครับ ” วากดิษงัวเงียลุกมาฟังด้วย เพราะโทรศัพท์ตอนดึกๆเนี่ยมักเป็นเรื่องไม่ดี
“ ขอโทษว่ะคิม มึงรู้ข่าวหรือยัง ”
“ ใครครับ ”
“ กูจักรไงวะ ”
“ อ๋อ .... นี่ตีหนึ่งตีสอง มึงโทรมาทำไมวะ ” ไอจักรเหมือนจะเงียบไปพักนึง
“ พ่อเลี้ยงน่ะ นอนลุกไม่ขึ้นมาสองวันแล้ว ”
“ ว่าไงนะ !!!!!!!! ...... มึงว่าอะไรนะ พ่อกูเหรอ ” เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของผม
*****************************************************************************
:hao3: ไม่ต้องห่วงวากบ้านะครับ ปกติดี ค่ำๆค่อนไปทางก่อนดึกจะมาต่ออีกรอบครับ ช่วงนี้ว่างแล้วขยันใหญ่เลย คึคึคึคึ
-
มารอรอพี่คิมพี่ดิษครับบ
-
รอตอนต่่อไป (คุณดิษมีลูกกับแจงจริงๆเหรอ)
:hao6: :hao6: :hao6:
-
หายเร็วๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่
เรื่องบางเรื่องอย่าใช้อารมณ์ ถ้าจะทำแค่เรื่องสิทธิ์มีวิธีต่างๆอีกมากมาย
ถ้าไม่รักชอบจริง ยิ่งเป็นชายชาย ไม่มีใครเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงหรอก
-
เลิกเถอะน้องคิม เวลาโมโหแล้วต้องดื่มน่ะ
พ่อไม่สบายเหรอ
-
เลี้ยงหลานสิ่ น้องคิมดิษ หรือไม่ก็ หาแม่อุ้มบุญ หรือขอแจงให้ช่วยอุ้มท้องให้ วินๆ แจงยอมตกลงแน่นอน
-
:hao7: :hao7: รอหน้า 43 วรรคสามค่ะ อิอิ
ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ทั้งพี่คิมและท่าว๊ากค่ะ
:L2: :L2:
-
:pig4:
ถึงจะช้าแต่เข้ามาก็ดีใจแล้วครับ
เรื่องลูกอย่ามาเก็บให้กวนอารมณ์ทั้งสองคน
หลานๆมีตั้งหลายคนเลี้ยงดูเขาดีๆด้วยความรักเขาก็จะรักเราเองนั่นแหละ
บุญกุศลมีจริง เราไม่ทิ้งบุพการี แก่เฒ่าขึ้นมาก็จะมีคนดูแลเราเหมือนกัน
พี่ดิษไม่เป็นไรแน่นะ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับทั้งสองคน
หมดเคราะห์หมดโศกนะว๊ากดิษ ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขความเจริญนะครับ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พระเอกร้ายเริ่มออกมาอีกครั้งแล้วสินะพี่ดิษนิน่ากลัวจริงๆซับซ้อนซะ
เรื่องเด็กนุ้งคิมก็คิดม้ากกกอุ้มเด็กเอ็นดูเด็กธรรมดาจะตาย
ว่าแต่พ่อนุ้งคิมเป็นอะไรน้อ รอเผือกต่อไปชอบมากกกกกกกกกคิมมาบ่อยๆนะเลิฟเลย :pig4: :pig4:
-
คิมคงกังวลเรื่องนี้จริงๆ ถึงขั้นทะเลาะกันเลย เฮียโหดอ่ะถอดเสื้อปาลงพื้น...ลุ้นมาก
คิดว่าจะมีเหตุการณ์เสียเลือดเหมือนละครซะอีก ที่พระเอกโมโหแล้วจับนายเอกกด...
มีพี่่ในที่ทำงานเป็นข้าราชการทั้งสอง ยังหนุ่มสาวกันอยู่เลย พอถามเรื่องลูกทั้งสองบอกจะไม่มีลูก
เลยถามว่าทำไมไม่มีเพราะเมื่อแก่เฒ่าจะได้มีลูกดูแล...แต่พอพี่เขาตอบกลับมาเท่านั้น ทำเงิบเลย
เพราะบอกว่าเด็กสมัยนี่คิดเหรอว่าเขาจะดูแลยามเราแก่...ไปไม่เป็นเลย...
ฉะนั้น ดูแลกันเองดีที่สุด ยิ่งเอาเด็กมาเลี้ยงนิต้องคิดหนักและคิดให้รอบคอบเลย อย่าเอาเรื่องนี้มาทำร้ายจิตใจกันเลยนะ
เป็นห่วงเฮียจัง โชคดีที่ไม่เป็นอะไรนะ :L2:
-
ไม่รู้จะเม้นอันไหนก่อนดี ขยันจริงๆพี่คิม555
ตอนจดหมายพี่ดิษวางแผนอย่างดีเลยนะเนี่ย
ทำให้ย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆอีกรอบเลย
ได้รู้แล้วว่าพี่ดิษคิดอะไรอยู่
พี่ริชพี่พานหวังว่าจะเจอรักจริงเนอะลุ้นอ่ะ
ส่วนตอนล่าสุด อึมครึมจัง
ขอให้ทุกเรื่องผ่านไปได้ด้วยดี
:mew2:
-
เรื่องโดนรถชนดีแล้วที่ดิษปลอดภัยและไม่มีใครเจ็บ
เรื่องบันทึกก็กำลังลุ้น คิมต้องเชื่อใจดิษนะ
ดิษรอคิมมาตลอด กว่าจะถึงวันสมหวัง
ไม่รู้ต้องเจ็บปวดกับการเฝ้ารอมากแค่ไหน
รอบันทึกต่อไปนะ
-
มารอคราบบบบบบบบบ
-
:pig4: :pig4 :pig4:
-
น้องคิมมาต่อเร็วแบบนี้ดีใจที่สุดดดดดดด กรี๊ดดดด o13
ตอนนี้มันแอบหน่วง ลุ้นมากอ่ะ พี่ว้ากดิษฐ์จะทำอะไรหนอออ
แต่เชื่อใจพี่ดิษฐ์ล้านเปอร์เซนต์อ่ะ แต่อยากรู้รายละเอียดตอนนั้นมากเลย
มาต่อเร็วๆอีกนะ กำลังตื้นเต้น :ling1:
พ่อคิมคงไมืเป็นอะไรมากนะ :impress2:
-
มารอคิมกับท่านว้ากครับ
-
กรี๊ด ค้างอ่ะ
-
ว่าจะมาต่อตอนดึกนิดๆครับ ดันโดนคนเจ็บแกล้งเอายาแก้แพ้ให้กิน หลอกผมว่ายาเนี่ยกินไม่ง่วงเพราะราคาแพง ผมก็ซื่อเชื่อ กินปั้บไม่นานร่วงตุบเลย ตื่นเช้าเลยไง แฮะๆๆ มาต่อให้อีกรอบ บทจะขยันนี่ฉุดไม่อยู่จริงๆ ปรบมือๆ :katai2-1: เหอะๆๆ
***********************************************************************
หน้าที่ 43 วรรคที่ 3
หลังจากที่วากดิษได้ยินผมพูดว่าพ่อ เค้าเดินไปเปิดไฟ แล้วยืนกอดอกมองผม
“ ไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้นหรอก แต่กูเห็นว่าพ่อเลี้ยงเรียกพี่เคนให้กลับมาเตรียมดูแลไร่แทน ”
“ .......... ”
“ คิม คิมเว้ย ตอบกูสิวะ ” วากดิษขยับมานั่งกอดผม และขอโทรศัพท์จากผม
“ ไม่เป็นไร ..... จักร พรุ่งนี้กูกลับนะ มึงมารอรับที ”
“ อืม ขอโทษจริงๆนะเว้ย กูคงเมาถึงโทรบอกมึง ขอโทษนะ ” มันวางสายแล้วครับ
“ น้อง เกิดอะไรขึ้น ” วากดิษยังกอดผมอยู่ครับ
“ พ่อป่วยน่ะ ลุกไม่ขึ้น ”
“ ไปหาท่านกันไหม ..... พี่พาไป ”
“ ไม่ต้องๆ เราจะนั่งรถไปเอง ”
“ พี่อยากไปด้วย ” ผมซบลงที่อกของมัน
“ ดิษทำงานของตัวเองให้จบก่อนเถอะ ” วากดิษลูบหัวผมอีกล่ะ ชอบจริงหัวกูเนี่ย
“ งั้นนอนกัน ไม่ต้องกังวลนะ ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นขอให้เชื่อใจพี่ ” อืม ตอนนี้ผมคงไม่มีทางอื่นนอกจากเชื่อใจเค้า
ตลอดทั้งคืนผมนอนไม่หลับหรอกครับ ผมคิดเรื่องสารพัดเลย สิ่งแรกคือทำไมพ่อถึงเลือกพี่เคนไปดูแลแทนถ้าท่านไม่ไหว ผมไม่ใช่คนโลภในสมบัติอะไรหรอกนะครับ แต่ผมเรียนสายนี้มา ต่างกับพี่เคนที่จบสายปกครองทำงานบริษัทที่กรุงเทพฯ อันนี้คงต้องถามแน่ ต่อมาคือ ถ้าผมมีโอกาสกลับไปที่ไร่ เรื่องหุ้นก็จะได้ไม่มีอะไรคาใจผมกับดิษ ถึงแม้มันจะมีอะไรลึกๆ แต่ถ้าผมยกหุ้นให้ไปเลย ก็คงจะจบ ....... และถ้าผมห่างกับดิษ พี่ริชกับพี่พานจะได้มีโอกาสสานรักกันด้วย
“ เมื่อคืนนอนไม่หลับใช่ไหม ” ดิษตื่นมาทำอาหารให้ผมครับ
“ เป็นใครจะหลับลง ”
“ คิดอะไรบ้าง บอกได้ปะ ”
“ มันต้องมีอะไรที่อยากเก็บไว้ส่วนตัวมั่งแหละ ” ผมแกล้งพูดลองใจ จะดูว่ามันจะแสดงท่าทางยังไง
“ ก็จริง ..... แต่พี่น่ะไม่มีกับคิมหรอก ” ตามันใสแป๋วเลยอะ เฮ้อ
“ ผมไปด้วย ” พอเรามาถึงที่ทำงาน ไอเดย์รู้ข่าวเป็นคนแรกรีบมาจองตั๋วเลยครับ ส่วนวากดิษขอไปดูงานก่อน
“ ไม่ๆ พ่อกูป่วยไม่หนัก ”
“ ลุกไม่ขึ้น เรียกไม่หนักเหรอ ผมจะไปอะ ” พี่ริช พี่พาน รวมถึงผู้บริหารบางคนที่สนิทกันก็นั่งร่วมอยู่
“ ทำไมคิมไม่ไปเที่ยวเช้าล่ะ รอเที่ยวบ่ายทำไม ” หัวหน้าบุคคลถามผมครับ
“ มีงานต้องจัดการนิดหน่อยครับ ”
“ ฝากบอกท่านว่า เราจะไปเยี่ยมท่านแน่นอนนะ ” ที่ก็หัวหน้าครับ
“ ขอบคุณครับ ” พวกหัวหน้าคนอื่นๆทยอยออกไปแล้ว เหลือแค่รองริชกับหัวหน้าพาน
“ เดย์พี่ขอคุยกับพี่สองคนหน่อย ”
“ รับปากว่าจะให้ผมไป ครั้งนึงลุงดูแลผม ที่ผมผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ลุงเป็นส่วนสำคัญนะ ”
“ ก็ได้ๆ ไปทำใบลาช่วงบ่ายไป ” มันเดินออกไปละครับ
“ คิมมีอะไรเหรอ ”
“ ผมบอกพี่สองคนเพราะ ..... อยากให้ช่วยดิษ ” เค้าสองคนมองหน้ากัน
“ ทำไมล่ะ ”
“ ที่ไร่อาจมีเรื่องสำคัญต้องเปลี่ยนแปลง ...... ถ้าผมต้องกลับไปอยู่ไร่ พวกพี่ต้องช่วยดิษให้มากนะครับ ”
“ คิมพูดอะไรน่ะ ” พี่ริชชี่ถามผม
“ มันมีเรื่องคาใจ ผมอยากให้มันจบๆไป ”
“ ดิษรู้เรื่องหรือปล่าว ” พี่พานถาม
“ ไม่รู้ ”
“ ถ้าคิมไป พวกพี่ก็จะคบกันได้หมายถึงแบบนั้นเหรอ ”
“ ดิษห้ามพวกพี่ไม่ได้อีกไง ” พี่พานชักสีหน้าเครียดขึ้นมาครับ
“ ทำไมคิมต้องคิดกลับไร่โดยไม่คุยกับดิษ ...... จะให้พี่สองคนคบกันต่อหน้าเค้าเหรอ คิมจะฆ่าดิษหรือไง ”
“ คิม ทุกวันนี้เราก็ยังไม่ได้ตัดสินใจจะคบกัน ”
“ พวกพี่จะมีโอกาสมากขึ้นไง พอละผมจะไปคุยงาน ” สองคนนั้นหัวเสียเลยครับ แต่ผมเลือกเดินเลี่ยงออกไป เพื่อออกไปที่สำนักงานทนายความประจำห้าง
“ สวัสดีครับพี่ๆ ” พี่ต้นกำลังนั่งอ่านอะไรไม่รู้ครับ เดินออกมารับผม ส่วนลุงทนายก็อยู่ด้วย
“ นั่งก่อนคิม ”
“ พี่ต้น ..... สัญญามอบสิทธิในหุ้นของผมอยู่ไหนครับ” ผมถามก่อนเลยครับ
“ เอ่อ ” ลุงทนายเงยหน้ามอง
“ มีด้วยเหรอ เอาสัญญามาให้ผมดูซิ ” พี่ต้นต้องยอมไปเปิดเอาเอกสารให้ลุงทนายดู
“ คิมไม่รู้เหรอว่า โรจน์มอบหุ้นพร้อมกับโอนสิทธิออกเสียงให้ ”
“ ผมรู้ไม่นานนี้ แต่ดิษขอเอาไปใช้ประโยชน์ ” ลุงทนายมองหน้าพี่ต้น
“ ต้นได้อธิบายรายละเอียดหรือให้คิมอ่านสัญญาที่ว่านี่หรือปล่าว ”
“ อย่าว่าพี่ต้นเลยครับ ผมไม่อ่านเอง ” ลุงทนายก้มลงอ่านอีกรอบ ก่อนจะแปลให้ผมฟัง
“ คิมจะไม่มีสิทธิอะไรเลยจนกว่าจะแปรสภาพเสร็จ พอแปรสภาพเสร็จหุ้นของคิมก็ยังให้ดิษจัดการจนแล้วเสร็จ หมายถึงคิมจะต้องลุ้นว่าดิษจะเอาไปลงทุนยังไง ...... ต้นทำไมมีสัญญาแบบนี้ ใครเป็นคนสั่งให้ทำ ”
“ อย่าตำหนิกันเลยครับ ผมมาวันนี้ไม่ต้องการเอาเรื่อง ”
“ แล้วเอายังไงดี ” ผมลากเก้าอี้มาหาลุงทนาย
“ ผมอยากให้ลุงร่างสัญญาโอนหุ้นให้ดิษทั้งหมด แล้วให้พี่ต้นบอกให้ดิษลงนามรับ ”
“ ไม่นะคิม ดิษไม่รับหรอก ” พี่ต้นตอบออกมา
“ ทำแบบนั้นทำไมคิม ” ผมเล่าเรื่องของพ่อที่ป่วย กับเรื่องที่ไร่ของผมอาจต้องการคนดูแล ซึ่งผมจะอาสาเอง
“ แต่ทำแบบนี้ ไม่รวบรัดเกินไปเหรอ ..... เหมือนคิมจะทิ้งดิษเลยนา ”
“ ผมมีเหตุผลของผม ผมขอให้ลุงช่วย จะได้ไหมครับ ..... ถ้าไม่ได้ผมร่างเองนะครับ ” ลุงทนายจนใจเลยเอาแบบสัญญามาตกแต่งให้ แล้วให้ผมลงนาม
“ ...... ลุงจะคุยกับดิษเอง ต้นมันฟังแต่ที่ดิษขอ ไม่รู้จักอธิบาย ”
“ ทำตามที่ผมขอนะครับ ผมขอตัวกลับไปเยี่ยมพ่อก่อน ”
หลังเสร็จเรื่องทั้งหมด ผมให้ไอเดย์มารอที่หอ ส่วนดิษเองตอนนี้ก็มาอยู่ด้วย
“ พี่จะตามไปหลังเสร็จงานนะ ” ผมยิ้มๆให้ ไอเดย์ช่วยถือกระเป๋านำผมไปก่อน
“ จะโทรหา ”
“ เดี๋ยว ....... คิม ” วากดิษกอดผมแน่นเลยครับ ไม่แค่นั้น มันยังซุกจมูกที่ซอกคอของผมด้วย
“ จั๊กจี้นะเว้ย ”
“ พี่รู้สึกเหมือนครั้งที่คิมจะกลับไร่ ตอนโดนไอโจทำร้าย ...... คิมสัญญากับพี่ก่อนว่าจะไม่หนีพี่ไป ” เอาไงดีวะ
“ เรากลับไปไร่ออกบ่อย ทำเป็นตื่นเต้น ” ในที่สุดผมก็ไม่ยอมสัญญาครับ วากดิษดูไม่สงสัยอะไร เลยขับรถพาผมกับไอเดย์ไปที่ขนส่งเพื่อกลับไปที่ไร่
ผมกับไอเดย์ไม่ได้คุยอะไรกันมากนักระหว่างเดินทาง มีบ้างที่มันคุยเล่นกับไอวินครับ จากนั้นเย็นๆเราก็มาถึงขนส่ง โดยที่ไอจักรรับอาสามาพาเข้าหมู่บ้าน
ไอจักรเล่าว่า พี่เคนมาถึงเมื่อวาน พอถึงไร่หลายคนอยู่ในอาการไม่ค่อยสดใสเหมือนทุกครั้ง ผมมาที่เรือนใหญ่เพื่อเจอแม่ก่อนครับ
“ คิม กลับมาทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก ” แม่ของผมเดินมากอด
“ เดย์ขึ้นไปชั้นบน ทำความสะอาดก่อนไป ” ผมบอก มันก็อยากเจอพ่อผมแต่ก็ฟังผมด้วยครับ
“ แม่ ทำไมไม่บอกคิมว่าพ่อป่วย ”
“แม่ก็ทำตามที่พ่อบอก ..... มาเถอะลูก ” ผมเดินไปที่ห้องด้านล่างซึ่งปกติพ่อกับแม่ผมจะนอนข้างบน
“ แม่รอนะ ”
ผมเปิดประตูเข้าไป ก็เจอพ่อของผมนอนหลับอยู่ ผมของพ่อขาวแล้วเหรอ ผมเอามืออุดปากตัวเองเอาไว้ไม่อยากให้พ่อสะดุ้งตื่น นี่เหรอไม่หนักน่ะ ไอจักรมึงหลอกกูได้นะ
“ อ่ะ แฮ่มมมมม ..... โอ๊ะ ” พ่อของผมกระแอมเหมือนจะไอ แล้วก็ตัวกระตุก ผมรีบวิ่งไปที่เตียง
“ พ่อ ”
“ ไอคิม .... แค่กๆ ” ผมมองหาแก้วน้ำใกล้ๆ เอาหลอดจุ่ม แล้วให้พ่อจิบ
“ ...... เฮ้อ เองมาทำไม ”
“ เกินไปแล้วนะพ่อ ทำไมไม่บอกผม ”
“ ข้าปวดหลัง สติสตางค์ยังดี จะบอกเองทำไมวะ อย่ามางอแงนะ ”
“ พ่อลุกไม่ขึ้น ขยับตัวก็ไม่ได้ เกิดจากอะไรพ่อ ” พ่อผมเอนหัวลง
“ เวรกรรมคงตามมาแล้ว ข้าเคยเห็นพ่อไอข้าวกล้องนอนพะงาบก็คิดถึงชะตากรรมตัวเองนานแล้ว ”
“ อะไรกันพ่อ ”
“ เราเลี้ยงวัวเลี้ยงสัตว์ส่งให้เค้าฆ่า ไม่ทำกรรมตรงๆก็ทำอ้อมๆ ..... เองก็ต้องมีปัญหาที่กระดูกก็เพราะพ่อทำกรรมไว้มาก ”
“ พ่อ ”
“ ช่างเถอะลูก .... มันเป็นกรรมของพ่อ ” พ่อของผมมีปัญหาที่กระดูกหลังทุกส่วนเลย วันเกิดเหตุพ่อผมปวดร้าวจนก้าวขาไม่ได้ กลิ้งตกลงมาจากบันได สลบไปวันนึง วันที่ไอจักรโทรไปน่ะพ่อผมฟื้นแล้ว แต่ลุกไม่ได้ พอผมเห็นอาการพ่อเลยไม่ถามเรื่องของพี่เคน ผมรอไอเดย์มาสวัสดีพ่อ แต่พอเห็นเข้ามันก็ยกมือไหว้แล้วเดินร้องไห้ออกไปเลย
“ ข้าวกล้องล่ะ ”
“ ติดงานครับ ”
“ งั้นทำไมเองไม่ติด ..... ข้าให้หุ้นเองไปแล้วไม่ใช่เหรอ เองน่าจะได้ตำแหน่งอะไรบ้าง ” ผมก้มหน้าลง ผมคงต้องบอกพ่อ
“ พ่อ ...... ผมโอนหุ้นให้ดิษไปหมดแล้ว ”
“ ว่าอะไรนะ โอ๊ะ ...... โอย ให้ไปแล้ว ” พ่อของผมตกใจมากเลยครับ
“ ขอโทษนะพ่อ คิมไม่มีทางเลือก ”
“ เฮ้อ มันเป็นของขวัญที่พ่อข้าวกล้องให้เองเป็นของขวัญแต่งงานนะ ..... ทำไมไม่เก็บไว้ ”
“ พ่อพักผ่อนเถอะนะครับ ” พูดไปมันจะไม่จบอะครับ ชิ่งดีกว่า
ผมเดินออกมาจากห้อง ก็เจอพี่เคนกำลังนั่งอยู่
“ สวัสดีเฮีย ”
“ ไงวะ ” พี่เคนสวมกอดผม ผมร้องไห้กับพี่เคนอยู่พักใหญ่เลยครับ ก่อนจะพอกันเดินออกไปชมไร่คุยปัญหากันต่อ
“ ทำไมข้าวกล้องไม่มาวะ ”
“ ผม ..... ผมไม่ให้มันมา ” พี่เคนส่ายหน้า
“ เฮียว่าเองมีเรื่องบาดหมางกันอีกแล้วแน่เลย ”
“ อะไรกันเฮีย ”
“ เหอะๆ แคทชอบแซวว่าถ้าไม่มีปัญหากัน จับแกแยกกับข้าวกล้องไม่ได้ ถ้าแยกกันต้องมีปัญหา ” ขยันจับผิดกูจริงๆ ฮุ้ว ป้าแคทนี่ก็เหลือเกิน ตัวไม่อยู่ยังจะหลอกหลอนผมอีก
“ อันนั้นผมจะจัดการเอง แต่เฮียเรื่องดูแลไร่ เฮียจะว่ายังไง ”
“ ไปได้ยินมาจากไหน ”
“ ไอจักรบอก ” พี่เคนผงกหัว
“ พ่อบอกเฮียนานแล้ว เฮียก็สงสัยนะ แค่ไม่คิดว่าเป็นเรื่องสุขภาพ ...... แต่เฮียก็คิดจะกลับมาตามที่พ่อสั่งนะ ”
“ แต่เฮีย งานเฮีย เมียกับลูกล่ะ ” พี่เคนมีลูกน้อยคนนึงนะครับ
“ บอกตามตรง เฮียก็ไม่รู้ว่ะ พ่อบอกว่าจะเรียกเราทุกคนมาพร้อมกัน หลังจากเริ่มเดินได้ ”
“ เฮีย ผมก็จะบอกตรงๆ ..... ผมขอกลับมาช่วยเฮียได้ไหม ”
“ เฮ้ยนี่หรือว่า ...... เลิกกับข้าวกล้องจริงๆ ” เฮียก็นะ
“ ไม่ใช่เฮีย ”
“ ถ้าไม่เลิกกันก็อย่าเพิ่งตัดสินใจ เรามีเรื่องให้คิดให้ตัดสินใจแน่ แต่ใจเย็นๆดีกว่า ” ผมเดินกลับมาที่เรือนใหญ่ แม่ของผมให้พวกเราไปกินข้าวกับพ่อที่ห้อง โดยแม่เป็นคนป้อนข้าวให้พ่อ
“ นอนกินสบายสิ ” ผมแกล้งแซว พ่อของผมยิ้มๆ
“ เดี๋ยวคิมไปรอรับแขกให้พ่อหน่อย หน้าไร่นะ ”
“ ใครจะมาพ่อ ” พ่อของผมไม่บอก แค่ให้ไปรับ ผมเดินมากับไอเดย์ซึ่งมันหน้าเศร้ามากๆ
“ เข้มแข็งหน่อยสิวะ เห็นปะพ่อกูกินข้าวหมดเป็นชามๆ ” ผมบอก
“ มันก็แค่นั้นอะพี่ ..... แววตาลุงเหมือนปลงๆ ”
“ ปลงสิดี เลิกคิดมากไอดิษน้อย ”
“ เฮ้อพี่ .... ไม่คิดถึงดิษของใหญ่บ้างเหรอ ” ติดเรทจนได้
“ อย่าลามกเดี๋ยวกูเตะ ” ผมนั่งคุยไปเรื่อยจนในที่สุด ก็มีรถคันนึงขับเข้ามา
“ มาแล้วมั้งพี่ ” ผมเดินยกมือสวัสดีแต่ไกล แต่พอเดินเข้ามาใกล้ ทำไมรถมันคุ้นจังวะ
“ นั่นมัน ...... ”
“ สวัสดีครับพี่คิม ” ไอวินเปิดประตูออกมา พร้อมกับกั้งครับ
“ ไอเดย์มึงรู้มาก่อนไหมเนี่ย ”
“ ไม่นะครับ ..... วินหลอกเราเหรอ ” ไอวินยิ้มร่าเลยครับ
“ มีคนชวนมาน่ะ นั่งอยู่นั่นไง ” ผมมองเข้าไปใกล้ ก็ถึงกับผงะ ตีนเย็นเลย แฮ่
“ ดิษ ” มันเปิดประตู พร้อมกับส่งสายตาใส่ผม
“ คืออาทราบข่าวแต่มาไม่ได้ เลยกำชับให้ผมมาเยี่ยมให้ได้ ” กั้งบอกผม แต่ตอนนี้กูกลัวไอคนที่เดินมาทางผมอะ
“ก่อเรื่องแล้วหนีกลับไร่ ....... วันนี้อดนอนแน่ๆคิม ”
“ หวายๆ จะฟันกันถึงเช้าเลยเหรอครับ ” ไอเดย์นี่ก็เล่นไม่รู้เวลา
“ ไม่ขำ ..... เยี่ยมลุงโรจน์ก่อนแล้วเตรียมใจไว้เลย ” หรือว่า พี่ริช พี่พาน พี่ต้น จะรุมหักหลังผม ไม่นะเว้ย
ผมโดนลากมาพร้อมกับคนที่เหลือ ไม่นานทุกคนก็ได้พบกับพ่อของผม กั้งเอากระเช้าและของฝากจากพ่อของเดย์มาให้เยอะเลยครับ
“ โทรบอกท่านสิลูก ” พ่อผมบอกกั้ง
“ ตอนนี้ติดประชุมครับ ” สงสัยไม่อยู่เมืองไทย เพราะใครจะประชุมกันสี่ห้าทุ่ม
“ ทุกคนพักผ่อนเถอะ ปะๆ ” พ่อของผมขยับมือไล่ พวกเราพาเหรดกันขึ้นมาที่เรือนใหญ่ชั้นบน
“ นอนมุ้งกันปะ ” ไอเดย์เด็กดื้อเริ่มมั่วครับ
“ มุ้งมันร้อนเว้ย ” ผมบอก นับไปก็มี ผมกับดิษ วินกับเดย์ กับกั้ง
“ กั้งนอนห้องเดี่ยว วินกับเดย์นอนที่ห้อง ..... คิมไปเรือน เราต้องคุยกัน ” เห็นนิ่งมาตลอด ถึงเวลาฆ่ากูหมกเรือนแล้วสิ งื้อ
ดิษเดินนำผมลงมา แต่ก็มาเจอกับแม่ของผมเข้าพอดี
“ ง่วงกันมากไหมลูก ”
“ ไม่ครับแม่ มีเรื่องที่ลูกของแม่ทำไว้เยอะมาก ต้องคุยกันครับ ”
“ ข้าวกล้องเล่าให้พ่อฟังแล้วใช่ไหมลูก ” หืม
“ คือ ...... ท่านถามผมน่ะครับ ผมเลยเล่า ”
“ พ่อถามอะไรดิษ ” ผมถาม
“ ถามว่าทำไมคิมกลับมาคนเดียว พี่ก็เลยเล่าเรื่องที่คิมโมโหคิดว่าพี่อยากมีลูก กับเรื่องนั้นด้วย .... เรื่องหุ้น ”
“ พ่อบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคิมและข้าวกล้องแค่สองคน ขอให้แม่ไม่อยู่ด้วย ถ้ายังไม่เหนื่อยมาก ก็คุยกับพ่อก่อน ...... พ่อกลัวว่าถ้าไม่พูดให้รู้วันนี้ จะมีโอกาสหรือปล่าวน่ะลูก ” แม้แต่แม่ก็ไม่ให้รู้เหรอ เรื่องสำคัญอะไรกัน
“ งั้นผมคุยกับพ่อก่อนครับ ” ผมกับวากดิษเดินเข้ามาในห้องอีกรอบ
“ ปิดประตู ล็อคห้อง แล้วนั่งสบายๆลูก ”
“ พ่อครับ ถ้าเรื่องพวกนั้นผมจะปรับความเข้าใจกับคิมครับ ” วากบ้าพูดขึ้นก่อน
“ ฮ่ะ .... ฮ่าๆๆ แกมั่นใจตัวเองมากไปข้าวกล้องเอ้ย คิมมันไม่ใช่คนที่ยอมปล่อยอะไรง่ายๆ ข้ารู้ดี ”
“ พูดอะไรอะพ่อ ”
“ ....... เพราะที่เองเป็นแบบนี้ ส่วนนึงเพราะข้าเองด้วย วันนี้ข้าจะพูดให้ฟังทุกเรื่อง ” ทำไมหัวของผมมันหมุนไปหมุนมา เหมือนถูกของแข็งฟาดก็ไม่รู้สิ ทำไมพ่อถึงพูดเหมือนเคยทำผิดกับผมกันนะ
***********************************************************************
คำนวณดูจะเหลืออีก 2 กระทู้คงจะผ่านหน้านี้ละครับ นานๆจะเป็นเรื่องของผมแบบเต็มเหนี่ยวเนอะ ขอมั่งๆ แฮะๆๆ ไม่ต้องกลัวขาดตอนนะครับ รับงานประสานภายนอกมาทำ ได้สิทธิไม่ต้องเข้าสำนักงานก็ได้ (แต่ก็จะแอบไปดูพี่ดิษเค้าแหละ ไม่รู้แกล้งปกติหรือปล่าว) นู้นเลยกำหนดเสร็จ 15 ฉะนั้นต่อยาวแน่นอน
ขอบคุณทุกคนนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบๆๆๆ ว้าๆๆพลาดกันไม่กี่นาทีเองอะ
-
เมื่อคืนแว่บๆมาดู ไม่เห็นลง
คิดว่ามีอะไรหรือเปล่านะ
ที่แท้คิมก็โดนวางยานี่เอง
แต่ดีแล้วร่างกายจะได้พักผ่อน
ว่าด้วยเรื่องบันทึก
ู้วรรคหน้าตื่นเต้นน่าดู
-
ขอบคุณครับ :L2:
-
มาต่อเร็วนะคับ. ขาดตอน5555 กำลังเข็มข้นเลย555 :katai2-1: :katai4: :katai4:
-
:pig4:ย
:mew4:
ขยันก่อเรื่องจริ๊ง แต่ก็ดีจะได้มีเรื่องเล่า
รอตอนต่อไปครับ
-
ดื้อๆแบบคิมน่าให้หมอดิษฉีดยามากกว่าวางยานะครับ. หุหุ
-
ลุ้นระทึก มาต่อไวๆน้า :z3::z10: :z2:
-
จัดให้แบบยาวๆ เลยนะค่ะ อย่าให้ค้างนะค่ะพี่คิม
ขอบคุณมากค่ะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งพี่คิมพี่ดิษค่ะ คุณพระคุ้มครองนะค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น้องคิมมีให้ลุ้นตลอดๆ
รักนะ น้องคิม&พี่ดิษ
:L2:
-
พึ่งจะได้อ่านตอน 43 วรรคแรกไป เข้ามาดูอีกที่ ปะติโถถถถ ทำไหมมาวรรค 3 เร็วจัง พี่นี้รีบอ่านเลยครับ (แอบอ่านตอนทำงาน 5555 แต่งานไม่เสียนะจ้า) และแล้วพี่ก็อ่านทันจนได้ อุอุ อุบัติเหตุเกิดขึ้นทุกเมื่อ ดิษโชคดีที่ไม่เป็นไร หาเวลาว่างทำบุญกันด้วยนะจ๊ะ ทั้งดิษคิม :L2: :กอด1:
-
นุ้งคิมหนีพี่ดิษตลอดเลยนะพี่ดิษจัดการเหมือนที่เดย์บอกรุยจะได้ไม่มีแรงหนี555
หวังว่าตอนนี้คุณพ่อนุ้งคิมจะสุขภาพดีแล้วนะรวมทั้งทุกคนด้วยดูแลสุขภาพตัวเองดีๆน๊า
เราจำได้ตอนอ่านที่คิมเคยบอกน้องคิงว่าไม่อยากให้เจอหรือเจ็บปวดอย่างที่คิมเคยเป็นเรายังคิดในใจว่าคิมเคยเจออะไรมาบ้าง
ตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่านุ้งคิมเจอมาตลอดแค่ไม่กล่าวถึงตรงๆเป็นกำลังใจให้พี่ดิษนุ้งคิมตลอดๆไป :กอด1:
:L2: :L2:
-
รอลุ้นตอนที่เหลือ :กอด1:
-
:m32:
:m32:
:m32:
-
รอออ
-
ลุ้นระทึกอ่ะน้องคิม. อ่านยาวเลยรอบนี้
-
ว้าวๆๆๆชอบจังที่คิมมาต่อให้แบบรัวๆๆๆๆๆ :mew1:
มาเจอ3-4พาร์ทต่อแบบนี้เม้นท์ไม่ถูกเลย แหะๆ
ทั้งหวาน ทั้งหน่วง ทั้งแอบเศร้า ทั้งแอบเครียด โอ๊ยยยยยย
ยังไงก็ขอให้ปัญหาทุกสิ่งผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ รักและเชื่อใจกันตลอดไป~ แต่บางครั้งคิมก็ชอบแก้ไขปัญหาคนเดียว ถ้ามีเรื่องอะไรก็ปรึกษาท่านวากดิษบ้าง สองหัวดีกว่าหัวเดียวเนอะๆ ส่วนสังคมคนทำงานมันก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีแต่คนคอยจ้องเลื่อยขาเก้าอี้คนอื่น สู้ๆๆนะคะ ติ่งคนนี้เป็นกำลังใจ :impress2: ขอให้คุณพ่อหายป่วยไวๆ
-
ขอให้พ่อน้องคิมหายป่วยไวๆด้วยน้า คงไม่เป็นหนัก หายแล้วใช่ไหม :impress2:
คิมมาต่อบ่อยต่อเนื่องแบบนี้ปลื้มปริ่มมาก
รู้สึกดียิ่งกว่าตามติดชีวิตดารา ซึ่งยังไม่น่าสนใจขนาดนี้ แฮ่ๆๆ :hao7:
ทุกคนล้วนเป็นตัวแปร มีส่วนร่วมกันหมด คงเพราะคิมชอบช่วยเหลือคนอื่นๆมาตลอด
เออ ตอนที่น้องเดย์บอกว่าจะไปเยี่ยมพ่อคิม นึกถึงตอนที่ท่านช่วยเดย์
นึกตามแล้วได้ภาพช่วงเวลานั้นออกมาเป็นฉากๆเลย
คิดถึงคุณพ่อ ท่านน่ารัก และก็เข้มแข็ง โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าคิมกัยพี่ว้ากดิษฐ์รักกัน
รอลุ้นตอนต่อไป ตามติดๆๆๆ
รักทุกคนนเรื่องนี้เลย :mew1:
แต่น้องคิมมี่กะพี่ว้ากดิษฐ์อันดับหนึ่งเสมอนะ อิอิอิ :mew1:
-
ดีค่ะคุณพ่อ เคลียร์ให้จบ ๆ
คิมนะเวลาคนอื่นมีปัญหาวิ่งเข้าชนไปช่วยเขาเคลียร์ ทีปัญหาของตัวเองชอบหนีเรื่อยเลย
-
มีเรื่องใหอยากรู้ได้ตลอดเลย มาต่อเร็วๆนะคิม
-
ลุ้นมาก
พี่ดิษทำอะไรชอบปิดอ่ะ พี่คิมก็คิดมากดิ
:katai1:
-
:pig4: :pig4:
รอเสมอ
คิมดิษ ดิษคิม
-
วันนี้จะได้รู้เรื่องจากคุณพ่อของน้องคิมไหมเนี่ย
:mew4: :mew4: :mew4:
-
:z3:โอ้ยอยากจะบ้า
อารมย์กำลังมาเลย
รอ
รอ
รอ
เด้อ
-
:mew4: :mew4:รอ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษดึกๆครับ
-
มีเรื่องอะไรกันนะ ลุ้นครับ
-
มาให้กำลังใจพี่คิม&พี่ดิษนะ :กอด1: :L2:
ขอให้ผ่านอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี o13
ขอให้คุณพระรักษาและคุ้มครองคุณพ่อพี่คิมให้หายและปลอดภัย :call: :call:
พี่คิมต้อง"เชื่อใจพี่ดิษมากๆนะ" :n1:
พี่ดิษทำทุกๆอย่างก็เพื่อพี่คิมคนเดียวเพราะแกก็ไม่มีใครแล้ว :hao4:
ครอบครัวที่เหลือก็มีแต่พี่คิมคนเดียว แต่พี่คิมยังมีครอบครัวที่น่ารักครบสมบูรณ์อยู่ :L1: :L1:
พี่ต้องรักและดูแลกันและกันให้มากๆนะเป็นห่วงพี่ทั้งคู่มาก :impress3: :mew6: :mew2:
อย่าคิดเองเออเองคนเดียวนะพี่คิม บอกพี่ดิษบ้าง สงสารแกเรื่องที่ทำงานก็หนักมากพอแล้ว :mew5:
พี่คิมต้องตั้งสติให้ดีก่อนตัดสินใจที่จะทำอะไรก็ตาม แคร์คนข้างๆให้เยอะๆนะ :n1:
จับมือกันให้มั่นคงและเหนียวแน่น สู้ๆนะคะ :teach: :teach: :teach:
-
เคารพการตัดสินใจของคิม...แต่...อยู่คนละที่แล้วรักสองเรา???....ดีที่พระเอกตามมาในวันนั้น
ขอพระคุ้มครองพ่อคิมให้แข็งแรงขึ้น หายป่วยเร็ววัน
-
:mew2: มีดราม่าด้วยอะ เป็นของเพื่อนฝูงนั่นแหละครับ เอาเป็นว่าทำเอาไม่ได้นอนเลย กลับมาก็อยากลงบันทึก หึหึหึหึ
******************************************************************************
หน้าที่ 43 วรรคที่ 4
จากนั้นผมนั่งลงข้างๆเตียง ส่วนวากดิษขยับมานั่งด้านหลังผม
“ พ่อ นี่ดึกมากแล้วนะ นอนก่อนดีไหม ” ผมบอก
“ ข้านอนมาทั้งวัน ตอนนี้ไม่ง่วงเลย ..... ที่สำคัญถ้าข้าไม่พูด ถ้าดิษจะมองเองเป็นคนแบบนั้น มันไม่ยุติธรรมสำหรับเอง ”
“ แบบไหนดิษ มองเป็นคนแบบไหน ” ผมหันไปหาวากบ้า มันถอนหายใจเบาๆ
“ คือพี่บอกพ่อว่า ..... คิมมักจะหนีปัญหากลับมาที่ไร่ ไม่ยอมถามพี่ตรงๆ ”
“ ก็ใช่ แต่มันก็ไม่ถูกทั้งหมดนะเว้ย ” ผมบอกวากดิษ คืออีกเรื่องคือคนดูแลไร่นี้ไงครับ
“ พวกเองไม่พูดจากันเรื่องอะไร ” สงสัยพ่อผมคงจะจัดการปัญหาของผมสองคนก่อนจะพูดเรื่องสำคัญ
“ ผมเห็นดิษอุ้มเด็กแล้วก็ร่าเริง ผมไม่เคยเห็นเค้ายิ้มมีความสุขแบบนั้นอะ ..... ก็เลย ”
“ นั่นเป็นหลานของแจง พี่ก็อุ้มเอาใจพ่อของเค้าเฉยๆ ”
“ เอาจริงเอาจังไปไหม ” ผมถามต่อ
“ เดี๋ยวนะๆ ข้าวกล้องแกมีความคิดจะมีลูกเหรอ ” วากบ้าชักสีหน้าจริงจังละครับ
“ พ่อครับ ผมไม่ชอบเด็ก ..... ถ้าผมมีลูก ชีวิตตอนเด็กของผมจะไม่มีวันหายไปจากหัวของผมแน่ แล้วผมก็ไม่คิดเอาเด็กมาลบปมด้อยตัวเอง ” รู้สึกจะเท่ เอ้ย เด็ดเดี่ยวไปไหมพ่อวากข้าวกล้อง
“ เรื่องหุ้นล่ะ ” ข้ามหัวข้อนี้ไปไวจังอะ
“ ยังไม่จบนะพ่อ ”
“ เออน่า ข้าจะเล่าทีเดียว ข้าว่ามันตอบเรื่องคาใจพวกเองได้ ” อะไรจะสารพัดประโยชน์ขนาดนั้น
“ เรื่องหุ้นผมไม่ได้หลอกคิมครับ ผมยังบอกเค้าทั้งหมดไม่ได้ ...... นี่อ่านสิ ” วากดิษสะพานกระเป๋าอยู่ เค้าดึงเอกสารซองนึงออกมา แล้วส่งให้ผมอ่าน
“ อะไรเนี่ยหุ้นส่วนอะไร ” ผมอ่านคร่าวๆก็ตกใจนะครับ เพราะในนี้เขียนทำนองว่าดิษตกลงมอบผลประโยชน์ที่หาได้จากห้างโดยการทำงานของเค้าให้ผมครึ่งนึงแล้วก็มีสำเนาใบโอนสิทธิของผมอยู่ด้วย
“ พี่เคยให้โฉนด บัญชีธนาคารไว้กับคิมตอนแต่งงาน จำได้ไหม ” เออแฮะ
“ อืม ”
“ คิมไม่ได้เปิดดู ไม่ได้เอาบัญชีไปปรับเล่ม เลยไม่รู้ว่าพี่ทำตามที่สัญญามาตลอด ” ผมเริ่มคิดตามช้าๆ
“ งั้น ..... ทำไมต้องขอสิทธิของเราล่ะ ”
“ หนังสืออันนั้นพี่ใช้ขู่หุ้นส่วนคนอื่นว่าพี่ได้สิทธิขาดถอนสิทธิกลับไปไม่ได้ นอกจากช่วยให้เค้าฟังพี่ พวกนั้นก็จะไม่ไปรังควาญคิมกับพ่อของแจงด้วย ” ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนมีน้ำมันราดลงที่กองไฟ เรื่องมันสว่างจนแสบตาเลยแหละ เหอะๆ
“ ทำไมคิดทำคนเดียวไม่บอกเรา ”
“ ก็ มันเป็นภาระของพี่ไม่ใช่เหรอ ..... ” พ่อของผมฟังอยู่เงียบๆ ก่อนจะขอให้หยิบน้ำให้ สงสัยตั้งท่าเตรียมเล่าเรื่องละครับ
“ ข้าวกล้อง ..... คิม ฟังนะ เมื่อก่อนตอนคิมเล็กๆ คิมสนิทกับข้าวกล้องมาก เวลานั้นปู่กับย่าของลูกเค้าให้แฟนเก่าของพ่อมาไล่แม่ไปจากไร่ แม่ของลูกเสียใจเลยหนีพ่อไป ” ที่แท้เป็นเรื่องนี้เอง
“ ครับ แล้วยังไงต่อ ”
“ ตอนนั้นเคนถูกปู่กับย่าขอไปเลี้ยง แคทยังไม่โตเท่าไร ...... คิมน่ะท่าทางเหมือนเด็กไม่เต็ม ส่วนคิงยังไม่เกิด ”
“ อะไรนะพ่อ ”
“ ครอบครัวของพ่อเลือกเอาเคนไป แต่ไม่เลือกคิมไปเลี้ยงเพราะสาเหตุนี้ ” พ่อของผมเริ่มหน้าแดงๆครับ ผมเลยเลือกไม่ขัดดีกว่า เอาไว้ถามทีเดียว
“ ข้าวกล้องมันดูแลคิมดีนะ ถ้านับว่าเป็นแค่เด็ก ข้าก็เลยรักมากอยากได้มันมาเป็นลูกคนโต เผื่อเคนไม่มีโอกาสกลับมา พ่อคุยกับแม่เองก่อนจะหนี แต่แม่ไม่ยอม บอกว่ามันยังมีพ่อแท้ๆ ไม่ควรไปแย่งเอาลูกคนอื่นมา ” เล่าตรงกันกับที่แม่ผมเล่าเลยครับ
“ ผมขอบคุณจริงๆครับพ่อ ” อันนี่วากดิษพูด
“ ทีนี้ ตอนที่แม่เองหนีไป ข้าไม่อยู่ไร่ พอกลับมารู้เรื่องก็เลยไปให้ไอกอง (น้องชายแม่ผมเอง - น้าเค้าอยู่ที่ไร่ตลอด ผมอาจจะเคยพูดถึงชื่อแบบผ่านๆ) ไปหาทางพาแม่เองกลับมา เพราะแม่เองน่าจะเข้าใจผิดว่าข้าจะกลับมาอยู่กับแฟนเก่า แฟนเก่าข้าเป็นรุ่นน้อง ได้เป็นอาจารย์มหาลัย ย่าของเองน่ะเคยมาจิกหัวด่าแม่ของเองว่าชั้นต่ำ ไม่มีการศึกษา แต่แม่เองก็ทนมาตลอด ในที่สุดก็หมดความอดทน” มิน่าพ่อของผมถึงไม่ให้ผมเรียกท่านแบบคนจีน ที่แท้เพราะพวกเค้าทำร้ายแม่ผมนี่เอง
“ ข้าคิดจะให้ลูกคนนึงตามไอกองไปพาแม่เองกลับ .... ฮึ ....... ฮึก ” ทำไมต้องสะอื้นอะ
“ พ่อ ..... พ่อครับ พ่อเป็นอะไร ” พ่อของผมน้ำตาไหลออกมา ใจของผมเหมือนโดนบีบจนผมพูดแทบไม่ออก เรื่องนี้มันอัดแน่นในอกของพ่อผมขนาดนี้เชียวเหรอ
“ ข้าเลือกให้เองไป ..... ฮึก เพราะแม่เองจะต้องเห็นใจเด็กที่ไม่เต็ม ฮืออ .... แล้วกลับมาที่ไร่ ” ดิษถอนหายใจพรวดๆ แล้วเอาทิชชู่ไปซับน้ำตาให้
“ พ่อครับ เราพักก่อนดีไหม ” วากดิษดูจะยังอารมณ์เย็น แต่ผมน่ะสติลอยไปลอยมาคว้าไม่เจอแล้ว
“ ไม่หรอก ข้าอยากเล่าให้จบ .... ฮึ ฮึก น้ำตาให้มันไหลไป ”
“ อย่างงั้นเล่าต่อเถอะครับ ” วากบ้าเดินกลับมานั่ง
“ ข้าน่ะสอนเองพูด ฮึกก .... สอนให้พูดว่ากลับมาอยู่กับพ่อนะ ฮึก ข้าสอนเองอยู่สามวันจนเองจำขึ้นใจ .... ฮือ ข้าจำได้ว่าก่อนไปข้ายังขู่เองว่า ถ้าแม่ไม่กลับมา .... ข้าจะส่งข้าวกล้องไปอยู่ที่อื่น ” ผมเองก็เริ่มจะน้ำตาซึมแล้วครับ วากดิษขยับมากุมมือผมเอาไว้ พร้อมกับกระซิบบอกผมว่าใจเย็นๆฟังให้จบ
“ เองร้องไห้ ...... บอกข้าว่า เองก็คิดถึงแม่ แต่อย่าไล่ข้าวกล้องไป .... เองจะพาแม่กลับมาให้ได้ เองยืนขอข้านานมาก ..... แม้แต่ขึ้นรถไปกับไอกองเองก็เอาแต่ถามไอกองว่าข้าวกล้องจะโดนไล่ไหม ฮือ ” ระหว่างที่เล่า พ่อผมร้องไห้น้ำตาไหลออกมามากเหลือเกิน ผมแทบจะทนไม่ไหว อยากขอให้พ่อหยุดเล่า ไม่ใช่เพราะโกรธที่พ่อว่าผมไม่เต็ม แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงเสียใจขนาดนี้
“ พอไปถึงบ้านของแม่เอง .... ไอกองเล่าว่าแม่เองไม่ยอมกลับ ... ฮึก เองอดข้าวจนกระเพาะมีปัญหา ฮืออ แต่เองเอาแต่พูดว่าแม่กลับมาอยู่กับพ่อนะ ฮืออ ตามที่ข้าสอนเองไป ” ถึงตอนนี้ทั้งผมทั้งวากดิษตอนนี้น้ำตาไหลเรียบร้อย ที่กระเพาะอาหารผมมีปัญหาที่แท้เป็นเรื่องนี้เอง และก็ไม่น่าแปลกใจที่ดิษรู้อาการนี้ของผม
“ แม่เองตัดสินใจกลับมา ...... แม่เองบอกกับข้าตอนมาถึง ให้สาบานว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไร ป่วยแค่ไหน ฮือ ..... เองจะทำอะไร พ่อต้องไม่ทำร้ายเองและต้องตามใจเองทุกอย่าง ไม่ให้เองต้องลำบาก ไม่อย่างนั้นแม่เองจะไม่อยู่กับพ่ออีกเลย ”
“ ฮึก ..... แสดงว่าที่พ่อยอมรับผมกับข้าวกล้อง ก็เพราะเรื่องนี้ ” พ่อของผมขยับมาที่สั่นไม่หยุดมาลูบหน้าของผม
“ วันที่พ่อไอข้าวกล้องบอกข้าเรื่องเองสองคน ข้าไม่มีอะไรให้หนักใจ ข้ายอมรับได้เลย แต่ข้าน่ะ เอาความบกพร่องของเองมาใช้ ฮือ พ่อผิดไปแล้ว พ่อขอโทษนะลูก ” ผมขยับไปกอดแขนของพ่อ แล้วก้มลงร้องไห้ มือของพ่อผมยังสั่นหงึกๆเหมือนกันทนปวดอยู่
“ คือ ..... คือ ทำไมตอนนี้คิมดูไม่เหมือนคนไม่เต็มเลยครับ ” คนเค้าจะซึ้งกัน นี่ก็แซมตลอด
“ เฮ้อ หลังจากแม่เองกลับมา ข้าก็พากันไปเลี้ยงฉลอง ..... ที่ภาคใต้ ที่ๆเองเจออุบัติเหตุ ”
“ พ่อ มันไม่เกี่ยวนะ ..... คนทำมัน ...... ” ผมพูด ก่อนจะหันไปมองหน้าวากดิษ
“ ความจริงแล้วผมเป็นคนทำให้คิมหนีขึ้นต้นไม้ ก่อนจะตกลงมาครับ ”
“ ถ้าข้าไม่พาพวกเองไปล่ะ ” พ่อผมนี่โทษตัวเองหมดทุกอย่างแล้วนะเนี่ย อย่างที่ไอเดย์ว่าไว้เลย ว่าพ่อผมดูปลงๆ
“ พ่อ ถึงไม่เกิดที่ใต้ ก็ต้องเกิดจนได้แหละพ่อ ” ผมพูดแทน
“ ตอนนั้นข้าคิดแล้วว่าเองต้องแย่กว่าเดิมแน่ เวรกรรมอะไรของลูกคนนี้ ..... ก่อนนั้นเองก็ไม่เต็ม ไปไหนมาไหนไอข้าวกล้องจะพาไป ” วากบ้าหยิบรูปใบนึงให้พ่อผมดู รูปที่มันพกติดตัวนั่นแหละครับ
“ ใช่แล้ว อันนี้หลังตกต้นไม้ใช่ไหม ”
“ ครับพ่อ ” พ่อของผมยิ้มออก
“ กระทั่งแผลเป็นของมัน เองยังช่วยปิดให้เลย ดีแล้วๆ ” พ่อผมส่งรูปคืน ตอนนี้ไม่ได้สะอึกสะอื้นแล้วครับ
“ แต่มันผิดคาด เองดันกลายเป็นคนละคน จริงอยู่ที่หลงๆลืมๆ แต่เองไม่พูดจาตลกๆเหมือนก่อนหน้านั้น แล้วก็พูดเก่งหัวดี ”
“ งั้นพ่อสบายใจเถอะครับ ตกต้นไม้น่ะดีแล้ว ” วากดิษพ่นออกมา ผมนี่หันขวับเลย
“ ไอดิษ !!!! อย่าๆ ...... พ่อ ทำไมหลังจากนั้นผมถึงไม่ติดไอตัวนี้เลยล่ะ ไหนว่ามันดูแลผมดี๊ดี ” หึหึ คิ้วตกเลยมึง
“ ข้าก็แปลกใจ หลังจากเองเริ่มดีขึ้น เองไม่ติดข้าวกล้องเหมือนก่อนจริงๆ แต่จากนั้นไม่นานพ่อมันก็มารับมันไป ”
“ ครับ ผมก็ร้องไห้มากเหมือนกัน .... ” ผมหันไปยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มตอบครับ
“ เฮ้อ .... เองโตขึ้นมา หน้าหวานๆเหมือนแม่ แต่เองนิสัยผิดกันเลย ดื้อมากๆ ส่วนนึงเพราะข้ารักษาคำสาบาน ข้าไม่เคยตี ไม่เคยด่า ไม่เคยห้ามอะไรเอง แต่ข้าน่ะรักเองมากนะ ” ก็จริงอีกครับ มีอยู่ครั้งนึงพ่อเหมือนจะลงมือกับผม แต่ก็ไม่ได้ทำ
“ ผมรู้สึกได้นะครับ เพราะลูกคนอื่นพ่อกล้าปล่อยไปไกลๆ .... แต่คิมน่ะพ่อให้อยู่ใกล้ตัว ” วากดิษนี่ช่างเอาใจนะมึงอะ
“ พ่อ ถ้ารักผมขนาดนั้น ทำไมพ่อไม่ให้ผมกลับมาที่ไร่ แต่เลือกพี่เคน ”
“ ไม่ได้นะ แล้วพี่ ...... ” พ่อของผมพยายามยกมือ ทำนองว่าขอพูดก่อน
“ คิมเอ้ย เคนมันเป็นลูกจ้างงานการไม่มั่นคง ตอนนี้มีเมียมีลูก แต่ลูกยังเล็กไม่ได้เข้าโรงเรียน กลับมาที่ไร่ยังมีโอกาสสร้างเนื้อสร้างตัวได้ทัน ..... แคทเค้านิสัยแบบนั้นคงหาแฟนไม่ได้ง่ายๆ ตัวคนเดียวเค้าไปรอด ....... ส่วนคิงอยากเป็นอาจารย์ มันเรียนมหาลัยมีชื่อ แล้วก็เรียนดี ถ้ามันได้เป็นอาจารย์ข้าก็จะหมดห่วงด้วย ”
“ งั้นผมล่ะพ่อ ” ทำไมโหว่อยู่คนเดียว เนอะ
“ เดิมทีตอนเองยังมีอาการหลงลืม ข้าตั้งใจไว้แล้วว่าเองจะเป็นคนเดียวที่ไม่ต้องทำงาน ข้าจะหาเงินให้เองใช้ได้ตลอดชีวิต ..... เพราะเอง แม่ถึงกลับมา และข้าต้องชดใช้สิ่งที่ทำไว้ ดังนั้นเองต้องเป็นคนที่สบายที่สุด ” ที่แท้ก็แบบนี้
“ พ่อก็ไม่ได้ผิดมากมายซักหน่อย ..... ทำไมต้องร้องไห้ขนาดนั้นด้วย ”
“ เหอะๆๆๆ ” เอ้า จู่ๆก็หัวเราะ
“ อะไรอะพ่อ ”
“ ใครจะไปคิดว่า ดันมีตัวละครโผล่เข้ามาเปลี่ยนทุกอย่าง ” พ่อผมหันไปหาวากบ้า
“ ผมเหรอครับ ” เออ คงไม่ใช่คนอื่นหรอก เหอะๆๆ
“ พอข้าเห็นมันกลับมา ข้าก็คิดจะฝากมันดูแลเองอยู่แล้ว ..... เพราะข้าวกล้องดูมั่นคง ข้ากะให้มันช่วยดูแลเองเหมือนกัน แต่ในเมื่อมันหลงขนาดจะเอาเองทำเมีย ข้าก็ไม่ถือ ”
“ ฮ่าๆๆ ” เอา ฮาเข้าไป
“ ฮุ้ว พ่ออะพูดอะไรไม่คิดถึงคนหล่อมั่ง ” พ่อของผมลูบหน้าของผมอีกครั้ง
“ เอ้อพูดไปแล้ว ...... ข้าไม่คิดเลยว่า เด็กบ๊องที่ไม่เต็มคนนั้น มันจะโตมาแล้วหน้าตาดีขนาดนี้ .... เองกล้ามากที่ไม่คิดอาศัยข้า ทั้งๆที่ข้าพร้อมให้ทุกอย่าง ตอนนั้นเองไปตั้งกลุ่มในหมู่บ้านมีคนยี่สิบสามสิบ ข้ากลัวเองหลงทาง แต่บทจะเลิกเองก็หยุด บางครั้งข้าก็กังวลกับความเด็ดขาดตัดสินใจเร็วของเองนะ ”
“ จะกลับมาเรื่องลูกแล้วใช่ปะ ” ข้ามไปตั้งไกล กลับมาจนได้ ฮุ้ว
“ รู้ทันอีก ไอหมานี่ ” พ่อด่าผมหยอกๆ วากบ้าก็ลูบหัวผมซะงั้น มึงจะรับมุขพ่อกูไปถึงไหน
“ เรื่องลูก ข้าว่าที่เองคาใจไม่หาย คงเป็นเพราะอยู่กับข้าและแม่มาตลอด ..... ตอนเองอายุน้อยกว่านี้ เองทำคนอื่นไว้มาก คงคิดว่าไอข้าวกล้องดูดี มีคนรุมชอบ เป็นพ่อพันธุ์ได้ ก็เลยกลัวมันคิดจะมีลูก ข้าว่าถูกไหม ” อืม พ่อพันธุ์นั่นแหละ
“ ครับ ” ที่ผ่านมา ผมอะไม่เคยชมหน้าตามันหรอกครับ เพราะผมไม่ได้มองเต็มสองตาซักครั้งตั้งแต่คบกัน คือทำนองว่าเห็นหน้ามันแล้วรู้สึกเขินทุกทีเลย
“ เหตุผลที่มันบอกมาก็ส่วนนึง ..... แต่ข้าอยากบอกเองในส่วนของข้านะ การมีลูกมันต้องเกิดจากความรักและความพร้อม ข้าน่ะไม่พร้อม ถ้าเองคิดว่าทำไมข้าถึงมีลูกตั้งสี่คน เพราะอะไรเองฟังนะ คนแรกไอเคนเพราะข้าอยากให้ครอบครัวยอมรับ คนที่สองแคทเป็นลูกสาวแม่เองดีใจมาก ข้าเฉยๆ ส่วนเองนะข้าอยากมีเพราะไอเคนไม่อยู่ แต่พอเห็นเองท่าทางไม่เต็ม ข้าก็ไม่คิดมีอีก ...... เห็นไหมว่าข้าคิดมีลูกทำไม เพื่อความสุขส่วนตัวของข้าทั้งนั้น ถามว่าถ้าครอบครัวข้ายอมรับล่ะ ข้าอาจจะไม่คิดมีลูกก็ได้ ”
“ จริงอ่ะพ่อ ”
“ ทุกๆวันที่พวกเองโตขึ้น จิตใจและร่างกายของข้าจะเสื่อมถอยลงทุกวัน เองจะอดคิดถึงไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว แค่เดินออกจากบ้านข้าก็ต้องแบ่งสมองออกเป็นสองส่วน ทำมันเกิดมาแล้วไม่รักไม่ดูไม่ได้ ...... ข้าอยู่กับความกลัวกับลูกสี่คน ถ้าไม่มีแม่เองที่คอยปลอบข้า ข้าก็ไม่คิดว่าวันนี้เราจะอยู่กันได้ไหม ”
“ แต่พ่อ .... ถ้าไม่มีพ่อกับแม่ ผมจะ .... ”
“ เองศรัทธาอะไรข้าไม่สนนะ สำหรับข้าทุกคนเกิดมาเพราะกรรม ไอเรื่องที่มันไม่สามารถคิดล่วงหน้าได้ เองอย่าไปเอามาติดใจ เองเกิดเพราะต้องเกิด ตอนทั้งสี่คนเกิดข้าไม่รู้หรอกว่าจะหน้าตาท่าทางเป็นยังไงข้าก็เลือกไม่ได้ ถ้าเองไม่อยากอยู่คนเดียว เองก็ต้องหาคู่ ตอนนี้สำคัญเองรักข้าวกล้องมันไหม พร้อมไหมที่จะอยู่ด้วยกัน ..... เรื่องลูกไม่เกี่ยวกับยุคสมัยอะไรหรอก เค้าว่าหน้าที่สืบพันธ์เป็นของคน ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ของคน เองทำไม่ได้คนอื่นมันก็จะทำ เองก็ไปหาหน้าที่อื่นทำ ทำให้มันดี ชีวิตคนไม่ได้สุดที่การสืบพันธ์หรอกนะไอคิม ” พ่อผมนี่ร้ายแฮะ ผมรู้สึกดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเลย
“ ผม .... ผมดีขึ้นแล้วครับพ่อ ”
“ ข้าวกล้องก็ด้วย คิมมันไม่ได้จะแค่อยู่เพื่อตัวมันเองนะ .... มันสลัดเขี้ยวเล็บออกไปมาก มันพยายามเลิกนิสัยฉายเดี่ยว เองควรมองมันใหม่ ปรับความเข้าใจกันดีๆ เฮ้อ ..... ข้าคงตายตาหลับแล้ว พวกเองไปนอนเถอะ ”
“ พ่อ นอนนิ่งๆนะ ” ผมเอาผ้าขาวชุบน้ำ เช็ดคราบน้ำตา และขอเปลี่ยนหมอนให้ เพราะหมอนนี่เปียกโชกเลย
“ ดีแล้วลูก ดีแล้ว ” ผมกอดพ่ออีกครั้ง ก่อนที่ดิษก็จะกราบลงที่เท้า จากนั้นเราสองคนถึงเปิดประตูออกมา
“ โห ..... นี่อะไรกันเนี่ย ” ทุกคนที่แยกย้ายกันไปนอน คนงาน ญาติๆ กลับมานั่งอยู่ที่ใต้ถุนกันหมด
“ เป็นไงบ้างลูก พ่อสั่งเสียเหรอ ” แม่ผมนี่มือเย็นหมดแล้ว ผมเดินมาใกล้ๆ
“ พ่อน่ะ เค้ารักแม่ขนาดนั้น ไม่รีบไปไหนหรอก..... คิมขอบคุณแม่นะครับ พ่อบอกผมแล้ว ”
“ หืม เรื่องอะไรลูก ...... เรื่องที่คิมไปตามแม่เหรอ ” ผมยิ้มให้
“ ผมรักแม่นะ ” ผมกอดแม่โยกไปมา พวกที่ยืนงงตาโตเลย เพราะปกติผมไม่มีทางทำแบบนี้ต่อหน้าพวกเค้า พ่อผมบอกแล้วไงว่านิสัยเก่าๆเป็นยังไง
จากนั้นเราก็ขอให้แยกย้ายกันไปอีกรอบ ระหว่างเดินไปบ้านของผม วากดิษไม่ได้พูดอะไร ผมเลยตัดสินใจถามมัน
“ เราคุยกันต่อดีไหมดิษ ”
“ ที่ไหนดี ” ผมมองไปเรือนรับรอง
“ เรือนรับรองดีไหม คุยกันให้หมดทุกเรื่องเลย ”
“ เอาสิ ...... เราจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันจริงๆซะที ” แบบไหนว้า แฮะๆๆ
*************************************************************************
สองวันนี้อาจจะแค่แวะมาหานะครับ ตามที่บอกว่างานต้องเสร็จงานก่อนวันที่ 15 นี้ ก็เลยต้องดูความพร้อม แฮะๆๆ ส่วนดราม่าของใครก็บอกเลยดีกว่า เป็นของหมอกริชกับแบงค์ครับ ไม่รู้ออกหัวก้อย ดีที่วากดิษอยากไปส่งพี่กริชก็เลยอยู่ห้ามทัพทัน สองคนนั้นหวิดวางมวยกันครับ เฮ้อๆๆ เป็นคู่ที่ยื้อยากมาก เอาไว้ขอคิดดีๆก่อนว่าจะเล่าดีไหม เพราะยังไม่แน่นอน แต่ผมว่ามีอะไรที่น่าคิดมาก อาจจะเคยเกิดกับหลายๆคู่ทั้งหญิงทั้งชายครับ ไหนๆก็นอนไม่หลับ ใครหลงมาอ่านก็ติดไวรัสกริชแบงค์ไปละกัน จะได้อึนด้วยกัน ฮ่าๆๆ
วรรคหน้า ขอเกริ่นก่อนว่า ...... ชอบถามถึงว่าผมหวานกันไหม หวานยังไง ผมว่าตลอดหลายปี วรรคหน้าเป็นอะไรที่ผมไม่อยากพิมพ์ที่สุดเลย เขียนเองอ่านเองยังเขินเลย งืมๆๆ
ปล. ตื่นเช้าเมื่อวาน แกล้งคืนละครับ พี่ท่านเอาแต่อวดเก่งจะไปทำงาน แต่จับหน้าอกตลอด ตอนโดนชนคงจะกระแทกอะ แต่จะโชว์ว่าแข็งแรง ผมเลยบดยาใส่น้ำให้กินซะ นอนหลับเลย เหอะๆๆๆๆ วันนี้เค้าก็ได้พักอีกวัน (ผมก็ไม่เข้า) ตกเย็นก็นัดเจอพี่กริชจนเป็นเหตุให้ไม่ต้องนอนจนเวลาเนี่ย ฮุ้วว
อ่านให้สนุกน้า :hao7:
-
มารอใครเลยวุ้ยยยยยย ฮ่าๆๆๆ มารอพี่คิมพี่ดิษเนาะ
-
ขอบคุณครับ
:L2:
-
:pig4:
โล่งใจแล้วครับ
ต่อไปก็มารอความหวานของทั้งคู่
:mew1:
-
:monkeysad: พี่คิมเศร้าอ่ะ พ่อพี่คิมทำซึ้งมาก....
ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัวนะค่ะ :call:
ปล. ขอวรรคหน้าด่วนเลยค่ะ อยากหวาน ฮ่าๆๆ
เมื่อไหร่พี่กริชกับแบงค์จะลงเอยกันซะทีนะ พี่คิมจัดการด่วน!!! :katai1:
-
:hao5: :hao5: พ่อมาซึ่งอะ ขอให้คุณพ่อแข็งแรงเร็วๆ นะคะ
กริชกะแบงค์ หน่วงรอเลยแล้วกัน :katai1: :katai1:
ตอนหน้าดิษคิมจะหวานกันเหรอออ มดจะขึ้นจอไหมน้อ อิอิ :katai2-1: :katai2-1:
-
คิมครับ ไม่ใช่แค่หมอนพ่อแล้วล่ะที่เปียก
หมอนของพี่ก็เปียกเหมือนกัน
พ่อกับแม่รักกันมากๆเลยนะ
เอาใจช่วยหมอกริชกับแบงค์
ให้ลงตัวกันสักทีนะคู่นี้
-
โห ทำเอาน้ำตาซึม ชีวิตวัยเด็กคิมน่าสงสารจริง
ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ประสบการณ์ชีวิต ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ก็ทำให้เราเป็นเราทุกวันนี้
เอาใจช่วยหมอกริชกับแบงค์ คือจะจบก็อย่าเจ็บก็แล้วกัน
-
:เฮ้อ:
ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
พ่อน้องคิมเป็นคนคิดอะไรรอบคอบมากๆ
รักกัน รักกัน รักกัน
ปล.ขอให้หมอกริชกับน้องแบงค์กลับมาเข้าใจกัน รักกันนะ
ปล.1 อยากอ่านตอนหน้าและ ดูซิว่าน้องคิมเขินอะไรมากมาย
:z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณพ่อพูดดีมากๆเลยค่ะ o13
แอบขำนิดนึง ตอนพ่อบอกว่าพี่คิมตอนเด็กๆดูไม่เต็ม แต่โตมานี่หล่อฉลาดเชียว
พี่ดิษตาถึงมาก เล็งไว้แต่เล็กแต่น้อย
-
:mew4: ซึ้งๆไปกับคุณพ่อท่านห่วงอนาคตลูกๆมากเลย
แต่ท่านคงหมดห่วงแล้วล่ะก็นุ้งคิมได้คู่ชีวิตที่มั่นคงทั้งหล่อรวยแถมยังหลงคิมมากๆขนาดนั้น
ขำคุณพ่อที่บอกไม่ถือพี่ดิษที่มาหลงคิมขนาดเอาทำเมีย ท่านไม่ถือคริคริ
ไม่มีใครเหมาะสมกับคิมเท่าพี่ดิษอีกแล้วอ่ะเนอะ
แล้วพี่ดิษช่วยจัดให้นุ้งคิมดูพี่เต็มๆสองตาหน่อยจิคนอารายไม่กล้ามองหน้าแฟนตัวเอง :mew3:
รอตอนหน้าขอด่วนๆรุยน๊าเตรียมหมอนไว้จิกแล้วเนี่ยครั้งแรกจะได้เห็นพี่ว๊ากตาดุกับนุ้งว๊ากหน้าหวานเขาหวีด เฮ้ย..สวีทกัน
ปูเสื่อออออ :katai3: :katai3:
-
ขอบคุณคิมนะครับอ่านแล้วมีความสุขจัง
-
คุณพ่อพูดดีมากๆเลยค่ะ o13
แอบขำนิดนึง ตอนพ่อบอกว่าพี่คิมตอนเด็กๆดูไม่เต็ม แต่โตมานี่หล่อฉลาดเชียว
พี่ดิษตาถึงมาก เล็งไว้แต่เล็กแต่น้อย
นี่แหละ เค้าเรีกว่าเนื้อคู่แบบบุพเพสันนิวาสครับ ชนิดที่ว่าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันแน่ๆครับฮ่าๆๆๆ ฮิ้วๆๆๆๆมีความสุข :katai2-1:
-
ทำไมคู่นี้น่ารักกันจังเลย
-
รออ่านตอนต่อไป. ตอนนี้คุณพ่อน้องคิมหายดียังคะ ขอให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะคะ
-
เฮียยังเก็บรูปไว้อยู่อ่ะ ซึ้งมาก.... :L1:
ได้รู้เรื่องราวในอดีตจากพ่อของคิมเลย หวังว่าตอนนี้ท่านคงหายป่วยแล้วนะครับ
เป็นห่วงเฮียอ่ะ หากเจ็บหน้าอกแล้วไปหาหมอดีกว่านะ ฝากคิมเทคแคร์เฮียดิษ :กอด1:
อยากอ่านตอนหวานๆๆๆๆ :z13: :z3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ตอนนี้ซึ้งกับพ่อน้องคิมมากๆๆ เล่นเอาน้ำตาคลอ. แงๆๆๆ
พ่อหนูรักแม่มากๆๆๆ แม่หนูก็อดทนมานานเนอะ ในที่สุดก้ได้อยู่ด้วยกันจนป่านนี้ o13
คิมกับพี่ว้ากดิษฐ์นี่เป็นคู่ที่หายากจริงๆ นะ คือพี่ว้ากแกรักของแกมาตั้งแต่เด็กๆ
แล้วก็ไปๆมาๆการที่ทำให้คิมมี่หล่นลงมาจากต้นไม้กลับส่งผลดีซะอีก.
แต่อยากรู้จริงๆตอนหนูไม่เต็มนิเป็นยังไงบ้าง ให้พี่ดิษฐ์เล่าสิ ฮี่ๆๆ
เรื่องของหนูเอาไปทำเป็นละครได้เลย คู่แท้แบบนี้มีอยู่จริง
ว่าแต่รอตอนต่อไป ลุ้นเรื่องแบงค์กับพี่กริช จะเป็นยังไงหนอคู่นี้
คิมหนูจะเหนื่อยเปล่าหรือจะทำสำเร็จไหมคู่นี้
แต่อยู่เค้าสองคนเนอะ.
รักคิมกับพี่ว้ากดิษฐ์เสมอ
รวมทั้งทุกคนในเรื่องราวนี้เลย :-[
-
อยากอ่านตอนหน้าแล้วหละสิ จะหวานแค่ไหน
-
ตอนนี้คุณพ่อแข็งแรงดีแล้วใช่มั้ยคะ คิมกับดิษเองก็รักษาสุขภาพด้วยน๊ะ :กอด1:
-
ขอบคุณครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:z13:
:z13:
:z13:
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.เป็นห่วงนะ
-
:katai1:ยังไม่มาหรอ~~ รอตอนหน้าไม่ไหวแล้ว อยากรู้ว่าคู่นี้ยังสวีทได้มากกว่านี้อีกหรอ?? อ่านตั้งแต่เริ่มจนถึงช่วงวรรคสุดท้ายที่ลง ก็สวีทจนพี่ลืมคิมตัวแสบในตอนแรกๆ สมัยซ่าๆกับท่านว้ากดิษไปซะสนิทเลย คิมเปลี่ยนไปเยอะมากกกกกกกก ทำตัวน่ารักและแคร์ท่านว้ากมากขึ้น :katai2-1: ความรักทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆเนอะ>< o13
คือแค่วรรคหลังๆที่คุยกันเรื่อง"รักแรกกับรักสุดท้าย" ก็ทำพี่เขินจนหน้าแดง ร้อนฉ่า เลือดกำเดาแทบพุ่ง น้ำหมากนี่กระจายเต็มบ้าน!! รอลุ้นวรรคหน้า รีบมาต่อไวๆนะคะ
:hao4: อันนี้นอกเรื่องนิดนึง ... เมื่อวานอ่านเรื่องนึงในเล้าเป็ด(เรื่องเล่าไม่ใช่ฟิค) แล้วทำให้นึกถึงคิมดิษ ... เรื่องประมาณว่า ... ผช.2คน ต่างคนต่างมาจากคนละที่ แล้วบังเอิญมาเจอกันในที่ๆนึง(เจอในมหา'ลัยเหมือนคิมดิษ) แต่อยู่ๆหมอดูก็ทักทั้ง2คนว่า... ในที่สุดก็หากันจนเจอ...ผช.คู่นี้เป็นคู่กรรมมาตั้งแต่ชาติก่อน...คนนึงต้องกลับมาชดใช้กรรม ให้กับอีกคน...ซึ่งในชาตินี้ทั้งคู่ก็กลายมาเป็นคนรักกัน...แล้วผช.คนนั้นก็คอยซัปพอร์ทอีกคน(ที่มีชีวิตดราม่า แบบรายการฝันที่เปนจริง วงเวียนชีวิต ประมาณนั้น)ในทุกๆด้าน... และก็ยังรักกันหวานชื่นมาจนถึงปัจจุบัน น่าจะ10ปีเศษๆแล้วมั้ง... ดูเป็นการชดใช้กรรมที่มีความสุข 555
:z2: เอาหล่ะ กลับมาเรื่องของคิมดิษต่อ... พออ่านเรื่องนั้นแล้วทำให้นึกถึงคู่คิมกับท่านว้ากดิษ... อาจจะเคยเป็นคู่กรรมในชาติก่อนก็ได้ หุๆๆๆ อันนี้คหสต.กับความคิดเพ้อฝันของพี่นะ :mew4: เท่าที่อ่าน มันยากนะที่อยู่ๆท่านว้ากจะไปตกหลุมรักเด็กที่ดูไม่เต็ม(อันนี้ไม่ได้ว่าคิมน้า~~เค้าพูดตามพ่อคิมเฉยๆ) ทั้งๆทีตัวเองอายุยังน้อย ไม่น่าจะรักใครจริงๆจังๆเป็น(แต่อาจจะด้วยประโยคทีคิมบอกกับลูกคนงานว่าคิมซื้อท่านว้ากมา เลยทำให้ว้ากรู้สึกดีกับคิมมากๆๆ) แล้วตัวเองก็เป็นคนทำให้คิมตกต้นไม้ แต่กลายเป็นว่าคิมกลับมาเป็นเด็กปกติที่ทั้งฉลาดและหล่อมาก(อยากจะเติมหน้าหวานมากด้วย แต่กลัวน้องคิมจะเคือง 555) แต่กลับจำพี่ดิษไม่ได้ซ๊ากกกกกนิด หลังจากนั้นก็ต้องแยกกันอยู่ จนมาเจอกันอีกในมหา'ลัย... แต่จากคู่ของคิมดิษเนี่ย... พี่ว่าถ้าชาติที่แล้วเป็นคู่กรรมกันจริงๆ....ท่านว้ากในชาตินั้นคงจะทำคิมเอาไว้เยอะ ชาตินี้เลยต้องชดใช้กรรมด้วยการทรมารใจกับวีรกรรมแสบๆๆๆของคิมเหมือนที่โดนๆมา 5555+ ... :mew5: แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้ทั้งคู่ก็รักกันหวานแหวว เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เนอะๆๆๆ
ปล...อาการพ่อคิมดีขึ้นแล้วใช่มั้ยคะ?? อ่านวรรคนี้แล้วรู้สึกเศร้ามากกก คุณพ่อคงอัดอั้นและรู้สึกผิดมาตลอด ฮือๆๆๆๆ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านบันทึกพี่คิมทันซะที ใช้เวาลาไป สามวันกะอีกสองคืนแหนะ :ruready
ทำไงได้พออ่านแล้วมันติด รู้สึกว่าอยากรู้ต่อไปเรื่อยๆ วางไม่ลงเลยจริงๆ
หนูนับถือในความรักของพี่คิมกับพี่ดิษมาก พวกพี่นี่มั่นคงกันจริงๆ ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ บอกตามตรง ประทับใจมากค่ะ
ยังไงก็รอพี่คิมมาเล่าต่อนะคะ :o8: :o8:
ปล. พี่คิมพี่ดิษรักษาสุขภาพด้วย อ่านช่วงหลังๆมานี่ มีเรื่องให้ป่วยบ่อย :mew2: :mew2: :mew2:
-
วันนี้พี่คิมจะมาหรือป่าว
:z12: :z12: :z12: :z12: :z12:
-
:hao6: จองกระทู้ก่อน กลับมาถึงแล้วกำลังพิมพ์น้าครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao6: จองกระทู้ก่อน กลับมาถึงแล้วกำลังพิมพ์น้าครับ
จองจิ้มจึ๊ก!! รออ่านค่ะ
:z13: :z13: :z2:
โอ๊ยยย.....พี่คิมโชคดีมากกก... พี่ดิษนี่ก็รักจริงเว่อๆ อ่ะ
รักกันนานๆ นะค่ะพี่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2: :L2: :L2:ล
-
นานไหม นาน รอไหม ก็ยังรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มุกๆๆ :t3:
-
มาต่อแล้วนะคร้าบ
************************************************************************
หน้าที่ 43 วรรคสุดท้าย
ผมเดินไปเปิดเรือนรับรอง เพื่อขึ้นมาที่ระเบียงชั้นบน วากดิษไปยกหมอนมุ้งกับยากันยุงมาจุด จากนั้นเราก็นอนดูท้องฟ้ากัน แสงสว่างในไร่ของผมไม่สว่างมาก ที่เรือนก็ไม่ได้เปิดไฟ ทำให้มีแค่แสงสว่างจากดวงจันทร์ที่นั้นที่ส่องผ่านมุ้งเข้ามา
“ พูดกับน้องว่าร้อนๆ แล้วให้พี่เอามุ้งมากางทำไม ” มีบ่นๆ
“ บนระเบียงนี้มันลมพัดเย็นออก ”
“ ขึ้นมานั่งเหงาบนนี้บ่อยไหม ” วากดิษถามครับ
“ ปกติเวลาอยู่ที่นี่คิมไม่เหงาหรอก ”
“ ....... เคยพาคนอื่นขึ้นมาที่นี่หรือปล่าว ” น้ำเสียงจับผิดเลยอะ
“ ไม่มี เมื่อก่อนมันเป็นมุมลับ ”
“ ใครจะพูดก่อน ” วากดิษยิงคำถามต่อ ผมยังไม่ได้เตรียมตัวจะตอบเลยครับ
“ เรื่องลูก ..... ” ผมยังไม่ทันพูดจนจบคำ วากบ้าก็คว้ามือของผมไปกุมไว้
“ คิมรู้ไหมทำไมพี่ถึงไม่ชอบเวลาที่คิมเอาเรื่องนี้มาพูด เพราะยังไงพี่ก็ไม่คิดจะมี เวลาที่คิมพูดทีไร ภาพในอดีตมันจะย้อนเข้าหาพี่ไม่หยุด จนบางครั้งที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ” ผมพูดยังไม่จบวากดิษก็โพล่งไม่หยุดเลยครับ
“ เหมือนวันที่ปาเสื้อลงพื้นใช่มะ ” ผมถาม
“ พี่ ..... ไม่มีนิสัยแบบนั้นจริงๆนะ คิมนั่นแหละบีบพี่ ” ผมแกล้งดึงมือออกไปบีบคอมัน
“ บีบแบบนี้พอมะ ........ เอ่อ ” ไม่ใช่อะไรหรอกครับ วากบ้ามันหันหน้ามามองผมพอดี คิมหรือจะยอม .... หลบสายตาทันที
“ หันมา ” มีสั่งๆ
“ พูดต่อเหอะ อะไรภาพอดีตอะ ” ผมก้มหน้างุดๆ
“ บอกให้หันมา ”
“ ขู่เหรอ ........ เอ่อ ” พอจะหันไปเจอหน้ามันอีกรอบ คอมันหันกลับมาเองอะ เหมือนมีอะไรมาดึงไว้
“ นี่ไงล่ะที่บอกว่าไม่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันซักที ...... หันมาช้าๆ มองพี่ชัดๆ ” ตอนนี้อะมือผมเย็นไปหมดแล้วครับ
“ ดิษ ..... อย่าเพิ่งดีกว่า แบบนี้มันจะไม่ได้พูดกันอะ ” ยอมรับแบบแมนๆเลย คือมองหน้ากันสามสี่วิ ถ้าอารมณ์แบบเพิ่งเคลียร์ปัญหาจบ ไม่ได้ทำอย่างอื่นหรอกครับ นอกจากแว่บๆกัน เหอะๆ
“ มองหน้าคนที่รัก ไม่ยากหรอก หันมาเถอะ ” ผมกัดฟันหันไปมองหน้าของมัน ใจของผมมันหวิววูบเหมือนตกจากที่สูงเลย ...... คนๆนี้เหรอที่บอกว่ามันหลงรักผมอะ
“ ดิษ ... ทำไมมึงต้องมาชอบกูด้วย ” ความรู้สึกตอนนี้ ผมเหมือนคนที่ดึงมันลงมา มันดูหล่อจริงๆด้วย ผมไม่เคยได้มองมันจากมุมนี้เลยซักครั้ง นอกจากโฉบไปซ้ายไปขวามองข้างๆ ไม่ก็ตอนโมโห แต่แววตาตอนนี้ของมันนี่สิ
“ เห็นอะไร บอกได้ไหม ”
“ ตา ...... มึงไม่ดุเลยนี่ ” วากดิษยิ้มกว้าง ตาของมันเหมือนจะมีน้ำตาซึม
“ คิมไม่เคยมองพี่ในมุมนี้เลยเหรอ มุมน่ารัก มุมที่อ่อนโยน ..... พี่ทำมาแทบจะตลอด ” กูตาถั่วเองแหละ มุมน่ารักอะนะ ฮุ้ว
“ ให้มองนี่มีอะไรอีกมะ ” วากดิษยังยิ้มไม่หยุด
“ พี่เลือกรอคิมเพราะพี่รอจะปกป้องเด็กบ๊องคนนั้น ...... พี่มองคิมเป็นเด็กบ๊องๆ พี่ลืมไปว่าคิมโตแล้ว ทำให้พี่ขาดสติจนทำร้ายคิมหลายครั้ง รู้ไหมว่าเวลาที่คิมส่งสายตาเกลียดชังพี่ มันทำให้พี่ใจแทบสลาย ...... พี่เลยบังคับไม่ให้คิมมองดีกว่า เพราะพี่ทนสายตาของคิมไม่ได้ ” ที่จริงผมน่าจะสัมผัสแววตาของมันตั้งแต่วันที่มันบอกว่ามันไม่มีความลับกับผมแล้ว
“ งั้นต่อไปถ้าเราส่งสายตาใส่ ดิษจะ ..... ”
“ พูดด่าพี่เหมือนเดิมเถอะ ถ้าคิมไม่พูดเอาแต่จ้อง พี่ทนไม่ได้แน่ ” ตอนนี้เป็นผมที่ยิ้มบ้าง
“ ดิษ มึงรักกูมากไปไหม ”
“ อยากได้ยินแบบไหนล่ะ ” ตอนนี้ก็ยังมองหน้ากันนะครับ
“ ขอไม่เสี่ยวอะ ..... อุ๊บบ ” พอขอไม่เสี่ยว มันเอาเสียวเลยครับ วากดิษจูบปากผมเน้นๆเลย ผมหลับตานิ่ง นี่มันตอบคำถามผมใช่ไหมเนี่ย
“ ว่าไง ” ยังจะถาม
“ ..... ” ผมหายใจแรงมากเลยครับ
“ เอ ..... ทำไมเวลาโดนจูบทำหน้าแบบนั้นล่ะ หรือว่า ..... จุดอ่อนน้องอยู่ที่ริมฝีปากเหรอ !!!! ” มันพูดเหมือนถูกหวยเลย ฮุ้ว
“ พอเลยๆ ”
“ ไม่พออะ มิน่าล่ะ น้องถึงจะเสร็จคนอื่นเค้าง่ายๆ ฮ่าๆๆๆ ”
“ ไม่ได้มีจุดอ่อนที่หน้าอกแล้วกัน นี่ !!!! ” ผมผลักวากบ้าลงไปนอน แล้วก็ลูบที่หน้าอก
“ หึหึ เราจะไม่คุยกันแล้วใช่ปะ เล่นจุดอ่อนกันเนี่ย ” ผมดึงวากบ้าลุกนั่ง
“ จะบอกว่าเรื่องลูกน่ะ พ่อพูดถูก ทุกอย่างมันฝังอยู่ในใจ ตอนนี้คิมคงจะไม่คิดมากแล้ว ”
“ จะโทษก็โทษที่พ่อหล่อเถอะเนอะ ” กูล่ะอยากกัดมึง เหอะๆๆ
“ หุ้นล่ะดิษ ทำไมไม่แค่บอกเราตรงๆ ...... แล้วทำอะไรน่ะ มาซุกหน้าอกเราทำไม ” วากดิษเอนหัวลงที่หน้าอกของผม ไม่รู้จะเล่นอะไรอีก
“ พี่กลัวคิมจะลำบากน่ะ พี่อยากแค่ให้คิมรับไว้ ”
“ รับอะไรเหรอ ”
“ รับทุกอย่างจากพี่ไง พี่ทำไปทั้งหมด ....... เพราะพี่รักน้องจริงๆ ” มือของผมเหมือนถูกบังคับให้ลูบหัวมันเลยครับ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ คำว่ารักผมที่พูดตอนนี้ ทำไมถึงต่างจากทุกครั้งนะ มันวูบวาบๆ เหมือนอะไรวิ่งไปทั่วร่างเลย ทำไมผมถึงไม่เคยรู้สึกแบบนี้นะ
“ อะไรวะเนี่ย ” ผมก้มลงจูบที่หัวเหม็นๆของวากบ้า แล้วก็กอดมันเอาไว้
“ น้อง ...... น้องครับ กำลังร้องไห้หรือปล่าว ” มันคงจะแปลกใจเหมือนที่ผมแปลกใจตัวเองอะ แฮะๆๆ
“ ปล่าว ”
“ พี่ว่ามันทะแม่งๆนะ น้องลูบหัว จูบพี่ กอดพี่ด้วยน่ะ ” พอกูจะหวานให้เห็นมึงก็เป็นแบบเนี่ย ฮุ้วว
“ ดิษ คิมรู้สึกว่า คิมตกหลุมรักดิษแล้ว .... โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย ” วากดิษมันดันหัวออกจากอกของผมอะ
“ ว่าอะไรนะ ตกหลุมรัก หมายความว่าไง ....... ที่ผ่านมาไม่ได้รักพี่เลยเหรอ ” ผมได้แต่ยิ้มครับ
“ แล้วใครที่ข้ามขั้นตอน ไม่บอกรักก่อนล่ะ ” วากดิษท่าทางตลกมากครับ มันเอ๋อจนตาโต นิ่งเป็นหินเลย
“ พูดไม่ตลกเลยนะน้อง ที่ไร่นี่ไง หน้าเรือนนี้ พี่บอกรักแล้วไง ”
“ อย่าเหอะ ดิษขอเราเป็นแฟน เราพูดว่าเราซื้อดิษแล้วห้ามหนี แค่นั้นนี่ ” วากบ้าทำหน้าหมางงต่อ
“ ทุกทีพี่ก็บอกรักน้องนะ ”
“ คำพูดแบบนั้น คิมเคย ..... เอ่อ ” จะบอกว่าใช้บ่อยโดนมันจูบปากหายใจไม่ออกตายแน่ เหอะๆๆ
“ เรื่องนั้นพี่จะถามคิมทีหลัง แล้วๆ ..... ใช่แล้วตอนพี่ขอคิมแต่งงานล่ะ พี่ต้องเคยสารภาพกับคิมสิ ”
“ ตอนนั้นดิษบอกว่าใช้ชีวิตด้วยกันนะ ”
“ มันต่างกันด้วยเหรอ ” ทีนี้ล่ะใสซื่อเลยไง
“ ที่จริงมันไม่สำคัญหรอก แต่ความรักมันก็ต้องการการแสดงออกไม่ใช่เหรอ ก่อนๆนี้ความรู้สึกแบบเมื่อกี้ไม่เคยเกิดกับคิมมาก่อนในชีวิต ....... ตอนนี้คิมรู้สึกไม่อยากแยกกับดิษเลยอะ ”
“ ไม่ตกหลุมรัก ทำไมไม่บอกพี่เล่า ” นั่นไง
“ แล้วผมจะรู้ไหมพี่วาก ว่าตกหลุมรักใครมันเป็นแบบนี้น่ะ ”
“ แต่แบบนั้นก็ดี ” อารมณ์ไหนอีกวะ
“ ดีอะไร ” มันค่อยกุมมือทั้งสองข้างของผม แล้วก็หอมแก้มผม ตอนนี้ผมไม่รู้สึกเขินหรือขนลุกซู่ๆแล้ว
“ ก็ขนาดไม่ตกหลุมรัก คิมยังรักพี่ขนาดนี้ ...... ต่อไปพี่จะทำให้คิมรักพี่มากขึ้น คิมจะได้มีความสุขมากขึ้นไง ” นี่มันผู้ชายพูดกันเหรอเนี่ย ฮึ่ยยย
“ เลี่ยนเนอะ ” ผมแซว
“ ทีนี้เรามาคุยเรื่องเก่าๆกันดีไหม พี่อยากรู้ ”
“ เรื่องอะไร ” วากดิษเปลี่ยนท่านั่งให้ผมอยู่ในอ้อมแขนยาวๆของมันมั่ง ผมก็นิ่งให้มันดึงให้มันขยับครับ จะเหมือนตุ๊กตาไปทุกวันละ
“ ทำไมคิมถึงต้องเอากับผู้หญิงแทบทุกคนที่คบ ”
“ แน่ใจนะว่าคำถาม ” ผมขยับมานั่งเอาหัวชนกับมันแทน ท่านี้สะดวกกว่า แฮะๆๆ
“ อืมสิ ตอบมาเถอะไม่ต้องอาย ” ผมนั่งคิดอยู่พักนึงก่อนจะค่อยๆพูด
“ คือเราบอกไม่ได้ ....... ครั้งแรกของคิมเกิดขึ้นแบบไม่ได้ตั้งตัว พอได้ลอง มันรู้สึกดี เวลาที่เราได้กอดใครซักคน ทำให้เค้ายิ้ม ..... ทำให้เค้าครางออกมา ไม่รู้สิดิษ ยิ่งเวลาที่เค้าขัดขืน คิมยิ่งจะทำให้เค้ายอม พอเค้ายอมคิมก็จะมัดเค้าไว้ด้วยสิ่งนั้นน่ะ เฮ้อ ไม่รู้จะพูดให้ดิษรังเกียจทำไม ”
“ คิมทำไปเพราะคิมขาดความรักน่ะ ”
“ ไม่จริงหรอกดิษ ...... มันเป็นนิสัย เล ...... อุ๊บบบบบ ” ไอบ้านี่ก็ขยันจูบปากกูเหลือเกินวันนี้
“ อย่าว่าตัวเองนะ พี่เจ็บ ” เออ จะจำไว้ เหอะๆๆ
“ ก็ไม่จริงเหรอ ”
“ พี่ว่าลึกๆคิมคงไม่เข้าใจพ่อ ทำไมไม่ให้คิมไปอยู่กับพี่ๆน้องๆ ทำไมต้องเป็นคิมที่อยู่ตัวคนเดียว พ่อก็ดูเข้มงวด แข็งกร้าว แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร ....... รู้สึกเหมือนถูกทิ้ง ทำนองนี้หรือปล่าว ”
“ ทำไมถึงรู้ล่ะ ”
“ ทุกครั้งเวลาพี่แอบมาที่ไร่ คิมก็ไม่ได้มีนิสัยคั่วสาวทุกคน ข้าวจ้าวน้องพี่ยังบอกเลยว่า คิมดูแลแขกดีมาก ..... แต่หลังงานจบคิมเหมือนเป็นคนที่ถูกลืม น้องคงคิดให้คนที่น้องมีเซ็กส์รักน้อง จดจำน้อง ก็เลยใช้หน้าหวานๆตัวขาวๆไปหลอกล่อเค้า ”
“ ระวังเหอะๆ พูดก็พูดไป อย่าแขวะ ” มันหัวเราะแล้วก็กอดผมแน่นขึ้น
“ พี่มั่นใจคิมมาตลอด เลยกล้ารอและแลกทุกอย่างให้ได้คบกับคิม ..... อย่าจมอยู่กับอดีตนะ ”
“ อืม ขอบคุณนะ ” แค่เค้าปล่อยเรื่องเก่าๆของผมผ่านไปผมก็รู้สึกดีแล้ว นี่มันเข้าใจผมถึงขนาดนี้ ผมคงขึ้นจากหลุมที่มันปล่อยผมตกลงไปไม่ได้แล้วล่ะ
“ คิมไม่สงสัยอะไรในตัวพี่แล้วเหรอ ”
“ มี ....... ครั้งแรกกับผู้หญิงรู้สึกยังไง ” วากดิษเงยหน้าแล้วนิ่งไปครู่นึง
“ พี่ไม่รู้สึกว่ามันจะดีกว่าช่วยตัวเองตรงไหน ” โห แรง อันนี้เถียงเลย คึคึคึคึคึ
“ เค้าไม่ใช่สเป็คม้าง ”
“ แน่นอน สเป็คพี่อยู่ใกล้ๆ รอให้พี่จูบนี่ไง ” มันจะจูบจริงอะครับ แต่ผมผลักหน้ามันออกไปก่อน
“ ขอเหตุผลได้ปะ อยากรู้จริงๆ ”
“ ครั้งนั้นพี่ก็ไม่ได้ตั้งตัว พี่เมา คนนั้นเค้าว่าเค้าทำให้พี่ได้ พี่กำลังสับสนตัวเอง ...... พี่เองก็อยากหลุดจากความคิดที่อยากได้คิมเหมือนกัน ” คราวนี้จุก งื้ออ
“ ผลล่ะ ”
“ เค้าก็ไม่ได้ติดใจอะไรพี่ พี่ก็เลยไม่สนใจเรื่องแบบนั้นอีกไง ”
“ เสียดายแทน .... โอ้ย รัดคอทำไมๆ ” มันเอาแขนมาล็อคคอผมครับ
“ พี่จะถอนทุนจากคิมนี่ไงเสียดายแทนทำไม ”
“ เออ เก่งจริงก็อย่าปล่อยเราแล้วกัน ” เราคุยกันไปแทบจะหมดทุกเรื่อง จนรู้สึกหนังตามันหนักๆ ก็เลยนอนลง แต่วากบ้าไม่วายพูดต่ออีก ทำให้ผมรู้ว่าวากดิษเป็นคนคุยเก่งมาก มุมมองก็ลึก แล้วก็กล้าด้วย กล้าที่จะรอให้ผมรักมัน
“ หลับนะ น้องคิมของพี่ ” ถึงไม่ขนลุก แต่หน้าอกมันจี๊ดอีกแล้วครับ ในที่สุดคืนที่ยาวนานก็ผ่านพ้นไป
ผมคิดว่าเราคงนอนกันไม่กี่ชั่วโมง ซึ่งเป็นผมที่สะดุ้งตื่นก่อนดิษ วันนี้ผมไม่อยากลุกไปจากมันเลย ผมพลิกตัวมามองหน้าวากบ้าตอนหลับ หึหึหึ วันนี้กูตื่นก่อนว้อย
ผมได้โอกาสมองมันชัดๆอีกครั้ง ทำไมมันชอบน้อยใจเวลาผมไม่แสดงความรัก ทำไมชอบถอดเสื้อให้ผมดู ทำไมต้องทำให้ดูดีตลอดเวลา ทั้งๆที่ผมไม่ได้ถือเอาหน้าตารูปร่างมาเป็นตัวตัดสินเลย ครั้งแรกที่ผมตอบตกลงเป็นแฟนก็อาจจะเกิดเพราะสงสารแต่ก็สองจิตสองใจอยู่ ตอนที่ครอบครัวรู้เรื่องเราทะเลาะกัน ผมสองคนแยกกันไปหลายรอบ แต่เราก็ไม่เคยมีคนอื่นมาแทนที่ของกัน วันนี้เองที่ผมได้เข้าใจ ..... มันแค่รักผมและผมก็แค่รักมันเท่านั้นเอง
ผมค่อยๆขยับลุกเอากันสาดบังแดดลงไว้ เผื่อวากบ้านอนขี้เซา ผมลงบันไดมาล้างหน้าล้างตาแล้วเดินไปที่เรือนใหญ่
“ อ้าว ทำไมเองตื่นเช้าจังล่ะ ” นั่นมัน .....
“ พ่อ ออกมานั่งข้างนอกได้ยังไง มีน้ำค้างนะพ่อ ” ผมรีบแจ้นเข้าไปหา
“ เคลียร์กับพี่ดิษจบไหมพี่ ..... กี่ยก ” ไอดิษน้อยปากมอมพาออกมานี่เอง
“ เกรงใจมั่ง พ่อกูนั่งอยู่ ”
“ อะไรของเอง คนรักกันเอากันกี่ยกน่าถามออกจะตายไป ” แล้วเค้าก็หัวเราะกันสองคน
“ เอามันไปเป็นลูกเลยไป ปล่อยเด็กบ๊องอย่างผมไปแล้วกัน ” พ่อของผมยิ้ม
“ บ๊องหรือไม่ เองก็เสร็จข้าวกล้องแหละน่า ” ไม่จบๆ
“ พ่อ .... เมื่อวานพ่อยังขยับไม่ได้ ทำไมนั่งรถเข็นออกมาล่ะ ”
“ มันไม่เชิงขยับไม่ได้หรอก แต่มันปวด ข้าป่วยมาหลายวันก็ต้องดีขึ้น .... มานี่มา ” พ่อของผมเรียกไปใกล้ๆ
“ ข้าเห็นข้าวกล้องแล้ว ...... เองต้องเอาใจใส่มัน รักมันให้มาก เพราะข้าไม่รู้ว่าพ่อมันจะไปวันไหน ถ้าวันนั้นมาถึง มันจะเสียศูนย์ เองต้องเป็นคนจับมันยืนขึ้น มันไม่เหลือแม่แท้ๆ ความรักที่มันมีต่อผู้หญิงเลยไม่ราบรื่น ข้ามั่นใจว่าที่มันปักใจไม่ยอมเรื่องเอง เพราะเงื่อนไขมากกว่าที่ว่ามันรักเอง ”
“ ผมยังไม่เข้าใจนะพ่อ แต่ผมรักมันมากขึ้นแล้ว ...... มึงขำอะไรไอเดย์ ” ไอเดย์หลุดขำออกมาแทรกอะครับ
“ โดนไปกี่ทีแน่พี่ ถึงรักมากขึ้น ” พ่อผมก็ดูจะไม่ถือสามันนะครับ อาจจะเพราะไม่คิดว่าผมจะถูกใครพูดเล่นได้ขนาดนี้ เมื่อกี้งี้ตบคว่ำหมด แฮ่
“ ปากแม่งลอกพี่มึงมาเลยนะ พ่อคิมไปหาแม่ก่อนนะ ”
“ แม่เองไปตลาดเช้า เดี๋ยวมารอกินข้าวด้วยกัน ”
“ ผมไปเดินเล่นนะ ” พ่อของผมจับมือผมเป็นสัญญาณว่าให้เข้มแข็ง จากนั้นผมก็เดินไปที่หลังไร่ซึ่งไกลทีเดียวครับ
ไร่ของผมอยู่สูงกว่าไร่คนอื่นๆอีก เพราะเป็นเนิน ทำให้ฤดูน้ำมาทีไร ไร่ผมมักจะรอด อันนี้พ่อของผมเป็นคนเลือกซื้อ และมันก็เป็นเหตุที่ทำให้พ่อผมมีฐานะกว่าคนรอบข้าง เพราะพ่อผมเลือกปลูก เลือกดู ถึงแม้ผมไม่ได้สนิทกันตอนนั้น แต่ผมก็ศึกษาจากพ่อมาตลอด
หลังไร่จะมีต้นไม้สูงใหญ่อยู่ต้นนึงผมตั้งชื่อเรียกคนเดียวของผมว่าปู่ อยู่ในพื้นที่ซึ่งพ่อผมซื้อมาทีหลัง เหตุผลก็เพราะเจ้าของไร่จะทำรีสอร์ทจำเป็นต้องตัดมันทิ้ง พ่อของผมยอมเสียเงินไม่น้อยซื้อเพื่อเก็บต้นไม้ต้นนี้ไว้ ....... ครั้งนึงผมเคยอธิษฐานบ้าๆว่า ขอให้ผมได้เจอคนที่รักผมที ผมทนรักคนอื่นโดยเค้าไม่รักตอบไม่ได้ วากดิษพูดไม่ผิดเลยว่า ผมโหยหาความรักจริงๆ ผมอาจจะสมหวังเร็ว ได้มีอะไรกัน แต่ก็เพราะผมใช้สิ่งนั้นสนองตัวเอง ก็เลยถูกคนอื่นแย่งไปบ้าง เค้าจากไปอย่างรวดเร็วบ้าง นั้นเพราะผมหาความรักแบบผิดๆมาตลอด ไม่ว่าจะด้วยอะไร ผมยอมรับว่าผมทำผิด
ผมค่อยๆนั่งลงที่โขดหิน ซึ่งพ่อผมเอามาวางตกแต่งไว้
“ ปู่ ผมว่าผมเจอแล้ว ” พูดคนเดียวซะเลย หึหึหึ
“ แอบเดินมาหลังไร่ทำไมน้อง ” ผมค่อยๆหันกลับไป ..... ปู่ว่าใช่ไอคนนี้ไหมครับ เหอะๆ
“ ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อยล่ะ ” วากดิษยิ้มให้ผม
“ พี่ตื่นก่อนน้องนานแล้ว ..... ได้จ้องหน้าใสๆของพี่ไหม ” ผมงงครับ
“ พูดอะไรอะ ”
“ ถ้าไม่จ้อง พี่แกล้งหลับตาเสียปล่าวเลยนะ ” ไอวากตัวแสบ
“ ต่อไปกูจะมองหน้ามึง หมดหล่อเมื่อไรกูทิ้งแน่ ..... ว่าแต่หาเจอได้ยังไง ไม่เคยพามาเลยนี่ ” วากบ้าเดินมานั่งข้างๆผม
“ พี่ยืนเล่นแถวหน้าเรือน กำลังคิดว่าทำไมถึงข้ามไม่บอกรักน้อง ก็เห็นคิมเดินฉับๆมาทางนี้ ก็เลยย่องตามมา อยากรู้ว่าคิมจะทำอะไร ”
“ แล้วคิดว่าคิมทำอะไร ”
“ เห็นคิมพูดคนเดียว พี่เลยกลัวคิมเป็นอะไรน่ะ .... เจอแล้วนี่อะไรเหรอ ” ผมมองหน้าวากดิษไม่วางสายตา ทำไมเวลาพูดถึงผม มันต้องเอ็นดูขนาดนี้ด้วยนะ
“ คิม ........ ไม่บอกดีกว่า เป็นความลับของคิมกับปู่ ” ผมลุกขึ้น
“ ไหนว่าจะไม่มีความลับกันไง น้อง ..... น้อง ” ผมเดินกลับมาเลย วากบ้าก็ทั้งดึง ทั้งเดินมาดักหน้า ผมก็ได้แต่หัวเราะครับ ปู่ ผมไม่แค่เจอนะ ผมว่าผมรักไอนี่แล้วด้วย
********************************************************************************
ความจริงแล้ว ผมเคยวางเอาไว้ว่าจะเอาหน้านี้ วรรคนี้เป็นตอนจบ ไม่ใช่เปลี่ยนใจนะ แต่เพราะสนุกดีที่ได้พิมพ์สิ่งเหล่านี้นะครับ คนอ่านทุกคนทำให้ผมรู้สึกว่าเขียนต่อก็ดี น่ารักทุกคนๆ แฮะๆๆ
วรรคนี้อาจจะไม่ยาว เพราะความจริงกะเอาไว้ให้ต่อกับวรรคที่แล้ว แต่มันพิมพ์ไม่ทัน ก็เลยเว้นช่วงมา ไม่โกรธน้าๆ
เดิมทีผมคิดว่าเรื่องเศร้าของดิษเรื่องพ่อของเค้าไม่เล่าดีไหม แต่พอจบหน้านี้ ก็เป็นใบแทรกนั้นต่อ มันมีรายละเอียดที่ไม่รู้จะเหมาะไหม ถามคนอ่านดีกว่า ว่าข้ามปะ ถ้าข้ามก็จะตัดตอนเลือกเอาคู่ผีบ้าพานกับริชเล่าไป พูดอย่างกับจะพิมพ์ง่าย เหอะๆๆ
ปล.ตอบอาการพ่อของผม ดีขึ้นครับ เมื่อไม่กี่วันก็มาที่โรงพยาบาลแม่พี่วาก คงใกล้วางมือจริงๆ ก็รอดูอาการครับ
ปล.ต่อ หายไปสองวันไม่ใช่ไม่ได้อะไรนะครับ มันมีเหตุบังเอิญเรื่องพี่กริชกับพี่แบงค์ ทำให้ผมได้แสดงบทวากเกอร์ แฮะๆๆ ณ วันนี้เค้ายังไม่เลิกกัน แต่ความสัมพันธ์ไม่รู้ครับ เสาร์อาทิตย์นี้ เอาใบแทรกเรื่องนี้เนอะ
คิดถึงและขอบคุณทุกคนนะครับ :mew1:
-
มาอีกบ่อยๆนะครับพี่ๆ
:hao7:
-
:pig4:
-
เย้ พี่คิมมาต่อแล้ว ..รอวรรคหน้านะครับพี่
ดูแลสุขภาพพี่ และคนที่พี่รักทุกคนด้วยนะครับ
ปล. อ่านวรรคนี้แล้ว น้ำตาไหลเองเลย รับรู้ได้ถึงความรักของพี่ทั้งสองที่มีให้กัน
:hao5:
-
อ่านแล้วเขินแทนคิมอ่ะ.
รักของคิมและดิษผ่านเรื่องราวชีวิตกันมามาก รักษาความรักนี้ไว้
เวลาทะเลาะกันหรือไม่เข้าใจ มีสติและคุยกัน คิดถึงเวลารักกันไว้นะ
-
เป็นรักที่ลึกซึ้งมาก
อย่าให้อะไรหรือใคร
มาทำร้ายทำลายความรัก
และความสัมพันธ์ของทั้งคู่เลยนะ
เรื่องบันทึก แล้วแต่คิมเลยจ้า
ถ้าลงเรื่องพ่อแล้วจะสะเทือนใจดิษ
-
ผมอ่านตอนล่าสุดนี้ครับ ทำให้มีความสุขตามพี่สองคนไปด้วยเลย เพราะมันคือความรักจริงไม่ใช่ความรักปนความหลงเหมือนในอดีต พออ่านจบคิดเล่นๆ เลยแต่งความรู้สึกออกมาเป็นโคลงดูครับ เพราะความรักของพี่ทั้งสองคนที่ผ่านมา ไม่ว่าจะคบมากี่คู่ต่อกี่คู่หรือแม้แต่เจอกันจนคบกันแล้ว บางครั้งความรักที่พวกพี่ๆมีให้กันกลับทำร้ายกันและกันเอง นั่นก็คงเป็นเพราะว่าความรักในตอนนั้นคงปนความหลงไว้ด้วย ซึ่งมันเป็นความรักที่ดูไกลๆมันเหมือนความรักในปัจจุบันที่พี่สองคนมีให้กัน แต่พอเข้ามามองใกล้ๆแล้ว ความรักในอดีตที่พี่ทั้งสองมีให้กัน เมื่อเทียบกับรักในปัจจุบันแล้ว ความรักที่ผ่านการเข้าอกเข้าใจกันมานานในปัจจุบันนี้"บริสุทธิ์"จังครับ ผมพรรณาออกมาเป็นโคลงตามความรู้สึก
ผมขอชื่นชมพี่ๆทั้งสองคนครับ พี่ดิษเป็นคนที่มีรักมั่นคง และเพราะเชื่อในความรักไม่ว่ามันอาจจะต้องเจอกับอะไรก็แล้วแต่พี่ดิษก็กล้าครับ มันคือความ"กล้าหาญ" ในทางทีดีครับ เพราะความกล้าประเภทนี้มันสามารถสร้างกำลังใจให้ตัวเองขึ้นมาได้ด้วยตัวของมันเอง แม้ว่าช่วงเวลานั้นพี่จะถูกอุปสรรคทดสอบอย่างหนักก็ตาม ผมขอขอบคุณที่พี่รักพี่คิมและเลือกที่จะรอพี่คิมนะครับ และไม่เคยทิ้งที่คิมไปไหน แม้มีหลายครั้งที่พี่มีโอกาสจะเลือกทางเดินที่ไม่มีพี่คิมก็ตาม ผมเข้าใจพี่ เข้าใจคนที่ต้องรอคอย และวันนี้ผมก็รู้ว่าพี่คงจะมีความสุขมากๆ มันเป็นของขวัญสำหรับคน"กล้าหาญและคนรอคอย"นะครับ พี่ดิษ
สำหรับพี่คิม ผมคงไม่พรรณามาก(เพราะเดี๋ยวเลี่ยนฮ่าาา) แต่ว่าเมื่อหลายปีก่อนถ้าเป็นช่วงบันทึกแรกๆมีหลายข้อเลยที่ผมจะตำหนิพี่ แต่หลังจากนี้ไปผมคงคิดแบบนั้นไม่ได้แล้วหละครับ เพราะพี่ไม่เหลืออะไรไว้ให้ผมตำหนิอีกแล้ว ตรงกันข้าม ตอนนี้เวลานี้ในหัวของผมกลับมีแต่ความชื่นชมและความปีติยินในความรักและความสำเร็จต่างๆของพี่ สำหรับพี่ผมก็ขอบคุณพี่มากๆเหมือนกันนะครับ ขอบคุณที่พี่เลือกพี่ดิษ ขอบคุณที่พี่ไม่ให้พี่ดิษต้องรอเก้อ ขอบคุณที่พี่ยอมในหลายๆเรื่องรวมทั้งเรื่องบันทึก(เพราะถึงพี่จะดีหรือไม่ดีก็ตาม สิ่งที่ผมสังเกตุมาตลอด คนเรามีทั้งด้านดีและไม่ดี แต่พี่กลับเล่าแต่สิ่งที่ดีๆของพี่ดิษ พี่ไม่เคยตำหนิพี่ดิษเลย ความจริงพี่หลงรักพี่ดิษมานานแล้วแหละครับ แม้แต่คำพูดที่พี่มาเล่าให้เราฟังในบันทึกพี่แสดงออกเป็นนัยๆอยู่ทุกครั้งว่าพี่รักพี่ดิษมาก ซึ่งพี่อาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม เพียงแต่ที่มีปัญหากันอยู่ตลอดเพราะพี่ไม่เคยรู้ว้าพี่หลงรักพี่ดิษได้พอๆกับที่พี่ดิษหลงรักพี่คิม เพราะในบันทึกที่ลงให้อ่านพี่จะเขียนให้ตัวเองผิดซะส่วนใหญ่ นั่นก็แสดงว่าทุกวันนี้แม้แต่ในบันทึกพี่ก็กำลังจะปกป้องพี่ดิษเช่นกัน เหมือนที่พี่ดิษเคยปกป้องพี่มาตลอด) ผมอยากขอบคุณที่พี่รักพี่ดิษ ขอบคุณที่พี่มาเจอพี่ดิษ ขอบคุณที่พี่ยอมเพื่อพี่ดิษ และขอบคุณที่พี่ยอมความรู้สึกรักที่มีให้พี่ดิษโดยไม่ต่อต้านความรู้สึกนั้นเหมือนในอดีตนะครับ ขอบคุณพี่มากๆนะครับ พี่คิม
รัก..ใดรักแน่แท้ จริงเชียว
รัก..ฤๅหลงฤๅเทียว รักเล่น
รัก..มั่นจนกลมเกลียว เหมือนพี่ ดิษคิม
รัก..อตีตาเว้น บ่คล้าย คลึงกัน
:mew1: :mew1: :mew1:
ขอบคุณ"บันทึกของคิม"
-
นับถือดิษเลย รอคิมด้วยความมุ่งมั่นจริงๆ อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณครับคิม
-
:-[ :-[ เรื่องที่จะเขียนต่อ จะเอาเรื่องไหนมาเล่าก่อนก็ได้จ๊ะ เอาที่คิมสบายใจที่จะนำเสนอ ถามคนอ่านชอบเผือกมันก็อยากรู้ทุกเรื่องและจ้า :m17: :m17:
-
ซึ้งมาก...ในบันทึกของคิมวรรคนี้...เหมือนเป็นตอนจบของเรื่องอย่างที่คิมได้วางพล็อตไว้ แต่อย่าเพิ่งจบนะ
ชีวิตคนเรายังก้าวเดินต่อไป ติดตามอ่านบันทึกของคิมตั้งแต่เรียนอยู่ ปี4 จนตอนนี้รับราชการในกระทรวง...
รู้สึกประทับใจในบันทึกของคิม และคิดว่าอธิบายเป็นคำพูดยังไงก็คงไม่หมด
ที่ไม่คิดว่าชีวิตคนๆ หนึ่งจะมีความรักได้มากมายขนาดนี้ ซึ้งและตราตรึงใจ...รักกันตลอดไปนะคิมดิษ :L1: :L1:
ส่วนหนึ่งอยากให้คิมรวมเล่มด้วยอ่ะ ได้ตังค์ด้วยน่าาาา
-
อยากอ่านทุกเรื่อง มีความสุขมากๆนะคะ พี่คิมพี่ดิษ
-
:pig4: รออ่านตอนต่อไป :hao6:
-
อบอุ่นด้วยความรักของนุ้งคิมพี่ดิษแผ่กระจายออกมาตามตัวหนังสือทำให้คนอ่านมีความสุขไปด้วย
คนอ่านมองว่าทั้งพี่ดิษและนุ้งคิมเป็นคนที่มั่นคงในความรักทั้งคู่แต่นุ้งคิมจะออกแนวปากแข็งหน่อย555
แสดงความรักต่อกันบ่อยๆน๊าเติมหวานให้พี่ดิษบ้างแล้วก็เผื่อแผ่ความฟินมาทางนี้บ้างเอิ่มไม่ใช่แร่ะคริคริ^^
เีรื่องที่จะเล่าคนอ่านก็เกรงใจพี่ดิษนะถ้ามันทำให้พี่ดิษไม่สบายใจก็ข้ามๆไปก็ได้อยากเห็นพี่ดิษนุ้งคิมมีความสุข
ในการเล่าเรื่องจะได้อยู่เล่าให้กันฟังนานๆ :hao6:
ขอให้พี่ดิษนุ้งคิมมีความสุขตลอดไปตลอดไปและตลอดปายยยย :L2: :L2:
-
เข้าใจกันมากขึ้นก็ดีแล้วแบบนี้ไปไหนไม่รอดแล้วใช่ไหมคิม ขอให้รักกันตลอดไปเลยนะ
-
สนุกมากค่ะ จริงๆสองคนอาจต้องเปิดใจคุยกันมากกว่านี้จริงๆนะ555+
-
น้องคิม ขอเรื่องพ่อพี่ดิษฐ์ด้วยได้ไหม ไม่อยากให้ข้ามเลยสักเรื่อง
แต่น้องคิมจะเล่าตอนไหนก็ได้ แต่อยากอ่านด้วยอ่ะ ถึงเศร้าก็อยากอ่าน
ลุ้นทั้งคู่พี่พานกะพี่ริช รวมทั้งพี่กริชกะแบ้งค์ด้วย
เอาทุกเรื่องเลย :impress2:
รักคิมดิษฐ์เสมอจ้า จุ๊บๆๆ :mew1:
-
:o8: :o8:
ทุกๆอย่างดูละมุนละไม จัง
-
รอตอนต่อไป
:mew4: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:impress2: รู้สึกตกหลุมรัก แอร๊ยยยยยยยส์ :impress2:
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มาไม่เคยรู้สึกเลยนะว่าท่านว้ากดิษยังไม่เคยบอกรักคิม
สิ่งที่ท่านว้ากทำทั้งหมดก็สื่อให้รู้แล้วว่ารักคิมมากกกกกกกกกแค่ไหน
.....ฟีล กู๊ดดดดดดดดดดดดดดด.....
-
ขอให้มีความสุขมากๆ ทั้งสองคน
+1
-
เค้าเพิ่งบอกรักกัน มันใช่เหรอ
:-[
พ่อพี่คิมน่ารักมาก ชอบตอนแซว5555
ขอให้คุณพ่อหายไวไวนะคะ
ปล เรื่องเศร้านั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องอ่อนไหวมาก
แล้วแต่พี่คิมเลยค่ะ ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนเน้อ
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
อ่านแล้วอบอุ่นมากๆๆๆๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
นุ้งคิมอยู่ไหนๆๆ
วันนี้อากาศดี๊ดีฝนตกปรอยๆเลยเข้ามารอนุ้งคิม..เกี่ยว???555
:katai4: :katai4:
:katai5:
-
:mew6: วากดิษอยู่โรงพยาบาลครับ งื้อ
อย่ารีบตกใจ (ไม่รู้ทันไหมนิ คึคึ) ตอนนี้หมอบอกว่าคงเป็นเพราะผลจากที่โดนชน บวกกับโหมใช้กำลัง (ไม่รู้ทำอะไรใช้กำลัง งืมๆ) เลย ..... กล้ามเนื้อหน้าอกอักเสบ
อาการตอนแรกพี่วากหน้าซีด เค้าบอกว่า สงสัยมันกลับมา แล้วก็กุมหน้าอก ผมตกใจจริงๆครับ รีบพาไปโรงพยาบาลเมื่อซักสามทุ่มกว่าๆ ไปถึงเค้าเห็นหน้าตากับอาการปวดรุนแรง บวกด้วยเค้ามีประวัติโรคทางนี้ เลยรีบไปตรวจอะไรไม่รู้มากมาย แต่ไม่เห็นจะเจอ มีแค่ความดันสูงนิดหน่อย
หมอเค้าเลยไล่ว่าวันนี้ไปทำอะไรมา ผมก็ย้ำว่าตอบดีๆ เพราะอะไรคิดเอง แฮะๆๆ มันบอกว่าเช้าไปวิ่ง เย็นซื้อของกับผม ค่ำก็ไม่ได้ทำอะไร ..... นอกจากวิดพื้นกับยกน้ำหนัก หมอเค้าก็กดๆบีบๆ มันร้องแว้กๆเลย เหอะๆ
สุดท้ายเค้าให้นอนเพราะจะได้ไม่ต้องทำอะไรอีก ให้พัก 2 วัน ช่วงนี้อย่างที่บอกไปว่ากำลังวุ่นๆเรื่องวางแผนงานกัน เค้าขาดไม่ถึงกับเสียหายใหญ่โต แต่ผมขาดไม่ได้ครับ เลยไม่ได้มาต่อให้ แอบเสียใจ (จริงๆนะๆ)
ขอติดไว้ก่อนครับ ว่างในอาทิตย์นี้มาต่อให้เน้อ
อ่อลืม วากดิษไม่ติดใจเรื่องพ่อเค้านะครับ ให้เล่าได้ เตรียมตัวเตรียมใจกันอีกรอบ เหอะๆๆ
ขออภัย และขอบคุณทุกคนที่ตามอ่าน ให้กำลังใจกันนะครับ
-
ไม่เป็นไรครับพี่คิม ดูแลพี่ดิษก่อน อะไรหลายๆอย่างดีขึ้นแล้วค่อยว่ากัน
-
พี่คิมดูแลพี่ดิษให้หายดีก่อนครับ แล้วค่อยมาเล่าก็ได้ รอได้ครับ
ว่าแต่พี่คิมมีชุดนางพยาบาลยัง // หลบตีนพี่คิมแปปปปป 55555
-
รอได้นะจ๊ะคิม สะสางงาน ดูแลดิษก็ยุ่งมากมายแล้วละ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ให้ดิษหายเป็นปกติเร็วๆนะ
ส่วนบันทึกรอได้เสมอจ้าน้องคิม
-
ขอให้คุณดิษหายไวๆ :mew2:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอให้ท่านว๊ากดิษหายจากอาการป่วยไวๆ นะค่ะ :L2: :L2:
-
พี่คิมดูแลพี่ดิษให้หายดีก่อนครับ แล้วค่อยมาเล่าก็ได้ รอได้ครับ
ว่าแต่พี่คิมมีชุดนางพยาบาลยัง // หลบตีนพี่คิมแปปปปป 55555
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ กร๊ากๆๆๆ :z6: :beat: :m16: :fire: :serius2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
ว้ากดิษหายไวๆนะ ดูแลตัวเองด้วย. สู้ๆนะน้อง
-
พี่ดิษพักผ่อนเยอะๆหายเร็วๆน๊าเป็นห่วงๆ
รักษาสุขภาพกันด้วยทั้งพี่ดิษนุ้งคิมเลย
:L2: :L2:
-
รอได้จ้ะ ให้น้องดิษหายไวไวนะ
อย่าให้ออกกำลังหักโหมมากนะ
-
:L2: :L2: :L2:
พี่ดิษหายไวไวนะ
น้องคิมว่างเมื่อไรค่อยมาต่อนะ
เฝ้าไข้และเป็นกำลังให้พี่ดิษก่อน
รักนะ
:mew3:
-
ใช่ๆๆๆๆ เห็นด้วยกับทุกคน รอคิมมี่ได้อยู่แล้ว
ที่สำคัญที่สุด ดูแลพี่ว้ากดิษฐ์ก่อนน้า มีน้องคิมอยู่ดูแล พี่ดิษฐ์จะได้หายไวๆ :o8:
ช่วงนี้หักโหมไม่ได้เลยนะ เบาๆกันไปก่อนเนอะ แหะๆๆ :laugh:
รักคิมมี่กะพี่ว้ากดิษฐ์เสมอจ้า กอดๆๆ :กอด1:
-
หายไวๆนะครับท่านว้าก คิมก็อย่าหักโหมไปนะครับ
-
หายไวๆนะคะ สุขภาพแข็งแรงใจก็สุขทั้งพี่คิมพี่ดิษเลยค่ะ
-
ไม่ได้อ่านนานแล้ว เข้ามาอ่านทีจุใจเลย
ขอบคุณนะคะกับการแชร์เรื่องราวชีวิตรัก
และครอบครัว รอตอนต่อไปนะคะ :bye2:
-
เขินน้า
-
หายไวไวนะคะพี่ดิษ
รอค่า
:L2:
-
หายไวไวนะคะ
-
เฮียฟิตมาก ตอนเช้าออกไปวิ่ง ตอนเย็น ซิทอัพกับยกน้ำหนัก...
และก็โหมใช้กำลังอะไรก็ไม่รู้ในตอนเย็น...ฟินสุดๆ ไปเลยยยย :-[
คิมดูแลเรื่องอาหารให้เฮียด้วยนะ เช่นทำไข่ลวกให้ทาน อ๊ากกกกก
-
มาเยี่ยมพี่ดิษคราบบบ
-
ขอให้พี่ดิษหายไวๆ นะครับพี่คิม :mew1:
-
หายไวไวนะครับพี่ดิษ พี่คิมก็สู้ๆนะ
-
:L2: มาเยี่ยมว๊ากดิษ
หายไวๆนะครับ
:katai4: เฝ้าคนป่วยเป็นเพื่อนน้องคิม :mew4: :mew1:
-
มาเยี่ยมพี่ดิษคราบ วันที่3แล้ว
-
พี่ดิษเป็นยังไงบ้างคราบบ มีคนเป็นห่วงเยอะเลย
:mew1:
-
หายไวๆนะท่านว้ากดิษ เข้ารพ.อีกแล้วคู่นี้ ยังไงก็รักษาสุขภาพแลัวก็ระวังอุบัติเหตุด้วยนะคะ :mew1: นอนรพ.อย่างงี้ท่านว้ากก็คงไม่ได้ออกกำลังกายสินะ คงจะหงุดหงิดน่าดู ฮุๆๆๆ :hao6:
-
:L2:
เข้ามาเยี่ยมคนป่วยครับ
หายไวๆนะท่านว๊าก
น้องคิมก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ
:mew1: :mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
Good Morning
คนป่วยหายยัง คนเฝ้าไข้ก็พักผ่อนบ้างนะ
รักนะ น้องคิม&พี่ดิษ
:L2:
:L2:
:L2:
-
มาเยี่ยมพี่ดิษอีกวันคราบบบบบ มาส่งข่าวพี่ดิษด้วยนะพี่คิม
-
ว๊ากดิษออกจากโรงบาลยังเอ่ย
พี่ว๊ากดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน๊า
น้องคิมดูแลตัวเองและว๊ากดิษด้วยเด้อหล่า
:L2: :mew1: :mew1: :mew1:
-
วันศุกร์แห่งชาติ...
รอคิมกับเฮียดิษ
-
มารอข่าวพี่ดิษนะคราบบบบบบบ
-
มาแล้วก็มารายงานตัวเลยยยยยยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :ling1: :katai2-1:
-
:mew1: มวฟทุกคน
ห่างหายไปหลายวัน ก็เรื่องเดิมๆครับ ไม่มีอะไร แต่มามีเมื่อวาน (สรุปคือมี เหอะๆๆ)
วากดิษเค้าดูเศร้ามาก ผมก็คิดว่าสงสัยเป็นเพราะโดนหมอสั่งให้นอนเพิ่ม (คือพอนอนวันนั้นก็มีไข้อ่อนๆ เลยโดนเบิ้ลอีกสองวัน หมดสภาพเลยครับ) พอเอาเข้าจริงไปนั่งน้ำตาไหลที่รูปของพ่อ แล้วก็บ่นงืมๆ ผมงอน ไม่ใช่แหละ คือบอกไม่ถูก มีอะไรอึดอัดใจไม่บอกผม ผมก็เลย ...... เดินเข้าไปกอด แฮะๆๆๆ แล้วถามว่าเป็นอะไร คิดถึงป๊าป๋าเหรอ เค้าว่ามางี้ครับ
" วันพรุ่งนี้(วันนี้แหละ)ครบรอบวันตายของแม่พี่ " คือผมไม่รู้ว่าแม่ท่านเสียวันไหน รู้แค่หน้าตาเป็นยังไงและวากดิษก็ไม่เคยชวนไปซักครั้ง
" แล้ว ...... ร้องไห้ทำไมอะ "
" ปกติพ่อของพี่เป็นคนไปทำบุญทุกปี ไม่เคยขาด ปีนี้ท่านคงไม่เหงาแล้ว " ยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ
" งั้นพรุ่งนี้ก็ไปทำบุญด้วยกันสิ " วากดิษพยักหน้า
เช้าวันนี้ก็เลยไปจ่ายตลาดตั้งแต่เช้ามืด เพื่อมาทำกับข้าวไปวัด ผมก็ปากมอมโทรไปบอกพี่โจ เค้าเพิ่งปิดร้านเสร็จก็มากับพี่นาก พี่นากก็เลยโทรไปชวนยัยนัทอีกคน สรุปมากันเต็มบ้านตั้งแต่ยังไม่เช้าเลย
สรุปไปทำบุญมาแล้วครับ วากบ้าคงจะนอนไม่หลับหลายวัน กลับมาตอนบ่าย นอนไปแล้ว ผมก็ว่างสิ หึหึหึ เลยรีบมาพิมพ์ใบแทรก กลัวกลางคืนจะไม่ว่าง แฮ่
แว่บมาสวัสดีกับแจ้งข่าว ไปพิมพ์ใบแทรกเรื่องพี่กริชวายร้ายก่อนครับ
ขอบคุณทุกคนนะครับ
-
รอๆครับ เร็วๆแบบสี่คูณร้อยเลยนะ ฮ่าๆๆๆ รอๆ
-
:mew1: มวฟทุกคน
ห่างหายไปหลายวัน ก็เรื่องเดิมๆครับ ไม่มีอะไร แต่มามีเมื่อวาน (สรุปคือมี เหอะๆๆ)
วากดิษเค้าดูเศร้ามาก ผมก็คิดว่าสงสัยเป็นเพราะโดนหมอสั่งให้นอนเพิ่ม (คือพอนอนวันนั้นก็มีไข้อ่อนๆ เลยโดนเบิ้ลอีกสองวัน หมดสภาพเลยครับ) พอเอาเข้าจริงไปนั่งน้ำตาไหลที่รูปของพ่อ แล้วก็บ่นงืมๆ ผมงอน ไม่ใช่แหละ คือบอกไม่ถูก มีอะไรอึดอัดใจไม่บอกผม ผมก็เลย ...... เดินเข้าไปกอด แฮะๆๆๆ แล้วถามว่าเป็นอะไร คิดถึงป๊าป๋าเหรอ เค้าว่ามางี้ครับ
" วันพรุ่งนี้(วันนี้แหละ)ครบรอบวันตายของแม่พี่ " คือผมไม่รู้ว่าแม่ท่านเสียวันไหน รู้แค่หน้าตาเป็นยังไงและวากดิษก็ไม่เคยชวนไปซักครั้ง
" แล้ว ...... ร้องไห้ทำไมอะ "
" ปกติพ่อของพี่เป็นคนไปทำบุญทุกปี ไม่เคยขาด ปีนี้ท่านคงไม่เหงาแล้ว " ยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ
" งั้นพรุ่งนี้ก็ไปทำบุญด้วยกันสิ " วากดิษพยักหน้า
เช้าวันนี้ก็เลยไปจ่ายตลาดตั้งแต่เช้ามืด เพื่อมาทำกับข้าวไปวัด ผมก็ปากมอมโทรไปบอกพี่โจ เค้าเพิ่งปิดร้านเสร็จก็มากับพี่นาก พี่นากก็เลยโทรไปชวนยัยนัทอีกคน สรุปมากันเต็มบ้านตั้งแต่ยังไม่เช้าเลย
สรุปไปทำบุญมาแล้วครับ วากบ้าคงจะนอนไม่หลับหลายวัน กลับมาตอนบ่าย นอนไปแล้ว ผมก็ว่างสิ หึหึหึ เลยรีบมาพิมพ์ใบแทรก กลัวกลางคืนจะไม่ว่าง แฮ่
แว่บมาสวัสดีกับแจ้งข่าว ไปพิมพ์ใบแทรกเรื่องพี่กริชวายร้ายก่อนครับ
ขอบคุณทุกคนนะครับ
รอค่ะ นั่งรอ นอนทุกวันเลย
:pig4: :pig4:
-
:hao5: พิมพ์ยากอะ งื้อ
****************************************************************************
ใบแทรก กริชที่เราไม่รู้จัก
ผมเคยเล่าให้ฟังไปแล้วว่า แบงค์บอกผมว่าเค้าสองคน คือพี่กริชกับแบงค์จะขอจัดการความสัมพันธ์กันเอง นั่นเป็นสาเหตุที่ผมเลือกไม่ยุ่งกับคู่นี้ครับ
“ คิม น้องว่าแบงค์เป็นคนยังไง ” เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา ดิษพูดกับผมตอนกำลังไปทำธุระด้วยกัน .... ธุระของบริษัทนะเออ
“ สูง หล่อ ขาว ” ผมบอก วากบ้ากัดกรามงุ้มๆ คือทุกวันนี้ห้ามชมใครหล่อเด็ดขาด ไม่งั้นเค้าจะแง่งเขี้ยวแบบนี้เลย
“ ในหัวไม่คิดเรื่องอื่นเลยสิ ”
“ แล้วถามเคลียร์ไหมครับ ” ผมไม่ได้มองหน้าเค้าหรอกครับ จ้องเอกสารอยู่
“ อุปนิสัย ” ถามสั้นๆแสดงว่าเอาจริง เหอะๆๆ
“ ถ้าเอาที่รู้จัก เป็นคนอ่อนไหวเรื่องความรักมาก แต่ก็กล้าได้กล้าเสียนะ ”
“ อืม พี่ก็คิดแบบนั้น ”
“ แล้วจะถามคิมทำไม ” วากดิษทำท่าเหมือนโดนผีเข้า เหงื่อที่คอไหลนิดนึง
“ พี่จะบอกคิมดีไหมนะ ”
“ ถ้าจะถามยั่วก็ไม่ต้อง ..... บอกมาเลยครับ ผมยอมแพ้ ” วากดิษหัวเราะไปลูบหัวผมไป คอยดูกูจะตัดสกินเฮด คึคึคึ
“ กริชดูจะมีคนอื่น ”
“ อะไรนะ !!!!! ” ตกใจสุดขีดเลย
“ เอาไงดี บอกแบงค์ดีไหม ”
“ ....... ” ประมวลผลไม่ทันครับ เหอะๆ
“ คือพี่รู้มาว่าเค้านอนด้วยกันแล้วด้วย ”
“ ใครกันอะดิษ ”
“ พี่เห็นกริชซื้อกระเป๋าเหมือนของผู้หญิงเป็นของขวัญ ..... กลัวจะเป็นผู้หญิง ” ผมหันขวับ
“ เดี๋ยวๆ ดิษรู้ได้ยังไง ” วากดิษกระพริบตาปริบๆ
“ คือ ....... คือ เค้าบอกพี่ แต่พี่ไม่ได้บอกคิม ” ผมรู้สึกตัวร้อนๆ ไม่ใช่เป็นไข้นะครับ แต่ดูท่าฮีทจะขึ้น
“ ปกปิดให้เค้าทำไม นี่มันนอกใจกันนะ ไม่ต้องมาทำตาละห้อย ”
“ คิมอะ จะให้พี่ทำยังไงล่ะ พี่ก็ติดหนี้เค้าเรื่องนึง ” ผมหรี่ตามองวากดิษ
“ หนี้อะไร ”
“ ก็เรื่องพานกับคิมไง ” กูล่ะอยากกัดคอคน
“ ถ้าจะขนาดนี้ก็ให้เลิกกันเถอะ จะให้อีกคนมาขี่บนหัวเพื่อนของคิมได้ไง ” วากดิษจับแขนผมเขย่าๆ ถ้ากูทำจะดูน่ารักเลยแหละ นี่สูงอย่างกับอะไรมาทำอ้อนกู ฮึ่ยยยย
“ ที่ตัดสินใจบอก เพราะอยากให้ไปคุยให้ที ”
“ ไม่คุย ” ผมพูดเสร็จก็เดินลิ่วๆมารอที่รถ พอมาถึงปรากฏว่าวากบ้ายังเดินชักช้าไม่มาซักที
“ เออ คิมรู้แล้วนะ ...... ไม่ได้บอกๆ ..... เห็นคิมโง่ขนาดนั้นหรือไง ” ทำไมมีชื่อกระผมไปเกี่ยวด้วยอะ
“ คุยกับใคร ” ผมถาม วากดิษทำปากจุ๊ๆ
“ จะทำก็รีบทำ เออๆ ” วากดิษกดวางสายแล้วถอนหายใจ
“ ตกลงคุยกับใคร ” วากดิษยิ้มแหมๆ ไม่ยอมพูด แต่มาเปิดประตูกับเช็ดเหงื่อให้ ก่อนให้ผมไปนั่งบนรถ อะไรจะบริการดีขนาดนี้
“ กลับบริษัทเลยดีไหม ”
“ คุยกับพี่กริชใช่ปะ ตกลงยังไง ” วากบ้าทำหน้าเอ๋อสุดขีด
“ มันว่ามันมีวิธี ...... อะ ” ดูมันจะปกป้องไอหมอหื่นนี่จริงๆ
“ ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง ”
“ ปะๆ กลับบริษัท ”
กลับมาถึงที่ทำงานเกือบเย็นแล้วครับ ผมก็นั่งคิดถึงแบงค์ รู้สึกสงสารมันมากๆที่โดนคนที่มันมอบความรักให้ทำเรื่องเหม็นคาวลับหลังมัน
“ แบงค์เหรอ นี่คิมนะ ” ก็เลยโทรไปหาครับ
“ อื้อออ ” ทำไมเสียงอ้อแอ้แบบนี้วะ
“ ทำอะไรน่ะแบงค์ ”
“ กำลังเมา คิมอยู่ที่ไหนคร้าบ ” โห นี่บ่ายแก่ๆเองครับ
“ อยู่กับใคร ”
“ นับก่อนนะๆ ...... มีวาฬ แม็ค แค่นี้แหละ ” ยังจะขอนับก่อน
“ ขอคิมคุยกับวาฬหน่อย ”
“ ครับ ” เสียงหวานๆแบบนี้ สงสัยจะกรึ่มๆพอกัน
“ วาฬ แบงค์กินเหล้าทำไม ” ปกติแบงค์ดื่มก็จริง แต่จะไม่เมาจนเสียงเปลี่ยนขนาดนี้ครับ
“ แบงค์บอกว่ามีความลับที่บอกใครไม่ได้ มันเสียศักดิ์ศรี ” ได้ยินแบบนี้ ชักจะอยู่ไม่สุขละครับ
“ บอกชื่อร้านมา เดี๋ยวไปหา ” วาฬบอกสถานที่ ไม่ใช่ร้านอาหารครับ แต่ก็บอกอีกว่าอาจจะพากลับหอของแม็คก่อน เพราะแบงค์เมามาก
ผมเดินมาขอดูงานจากไอเดย์ กับผู้ช่วย เห็นว่าไม่มีงานค้าง ก็เลยเดินไปหาวากดิษครับ
“ ดิษ เราไปหาแบงค์ก่อนนะ ” วากดิษกำลังนุ่งคุยกับพี่พานอยู่ครับ สองคนนี้เริ่มเข้าหน้ากันติดหลังจากพี่พานล้วงพี่ริชอยู่หมัดแล้ว แฮะๆๆ
“ ไปหาทำไมล่ะน้อง เดี๋ยวเค้าก็ ....... ” วากดิษหยุดพูด พี่พานมองหน้าผมก่อนจะลุกออกไปก่อน
“ พี่รอข้างนอกนะ ” มีมารยาทซะด้วยครับ
“ ขอไปหาแบงค์นะ ” ผมถามอีกรอบ
“ น้อง กริชบอกว่าจะจัดการเร็วๆนี้ ”
“ คืออะไรบอกเลิกเพื่อนเราเหรอ ” วากดิษถอนหายใจ
“ เราจะไม่ให้โอกาสกริชเหรอคิม ”
“ คิมจะไปดูว่าเพื่อนเป็นยังไง ไม่ได้ไปให้เค้าฆ่ากันหรอกน่า ไม่เชื่อฝีมือเลย ฮุ้ว ” วากดิษค่อยๆยิ้มออกมา
“ พี่จะรอฟังข่าวนะ ” ผมขอยืมรถของวากดิษไป เพราะรถคันเก่าพังพ่อไม่ให้ขับคันเดิมครับ ผมก็ไม่อยากได้คันใหม่ เลยอาศัยไปมากับวากบ้าตลอด
ผมมาถึงหอของแบงค์ ก็เจอแบงค์กำลังขนอะไรไม่รู้ลงมาจากรถ น่าจะเป็นรถของวาฬไม่ก็ของแบงค์อะครับ
“ ทำอะไรกันเหรอ ” ผมรีบเดินเข้าไป แบงค์กำลังปาดน้ำตา
“ แบงค์ขอฝากของจากหอพี่กริชไว้กับแม็ค มีบางส่วนยังไม่ได้ขนออกมา ”
“ เฮ้ย นี่เลิกกับพี่กริชเหรอ .... พี่กริชว่ายังไง ” ผมถาม
“ ถ้าเค้ามีคนอื่นแทนที่พี่แบงค์ ก็ไม่จำเป็นต้องถามไม่ใช่เหรอครับ ” ไอแม็คนี่ดูดีมีมุมกวนบาทาใช้ได้ครับ ตัดกับคู่ขามันเลย เหอะๆๆๆ
“ หมายความว่าไง ” ผมพยายามแกล้งทำโง่ เพราะไม่อยากผิดใจกับแบงค์อีกคน เกิดเค้ารู้ว่าผมรู้มาก่อนทั้งที่รู้วันนี้ก็เหอะ อาจจะกลายเป็นผมไม่ยอมบอก
“ ฮืออ .... เค้าให้คนอื่นนอนบนเตียงของแบงค์ .... นั่งเบาะของแบงค์อะคิม เค้าทำให้แบงค์เป็นอะไรคิม ฮือ ” ปล่อยโฮซะงั้นครับ ผมเดินเข้ามาจับไหล่ของแบงค์
“ ขึ้นบนห้องดีกว่านะ ”
มาถึงที่ห้อง แบงค์ยังร้องไห้เสียใจไม่หยุด ทำให้ผมรู้ว่าแบงค์น่ะรักพี่กริชเข้าแล้ว ที่ผมไม่รู้เพราะผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเลย
“ แบงค์ยอมรับว่าพี่กริชน่ะเจ้าชู้ ตาของเค้าหลอกกริชไม่ได้หรอกคิม .... แต่ถึงเค้าจะคบผู้ชาย แบงค์ก็เจ็บปวดอยู่ดี ” หืม ว่าไงนะ
“ ไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ ” แล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าพลาดครับ สามคนนั้นหันมามองผมเป็นทางเดียว
“ คิมหมายถึงอะไร .... พี่หมอกริชมีอีกคนเหรอ ”
“ เฮ้ย ไม่ใช่นะ .... โว้ยย ช่างแม่มละ คือคิมเพิ่งรู้เรื่องพี่กริชวันนี้ นึกว่าเป็นผู้หญิง เพราะได้ยินว่าไปซื้อกระเป๋าผู้หญิง ” แบงค์ก้มหน้าร้องไห้อีก คราวนี้อ้วกพุ่งครับ วิ่งไปกอดโถส้วมอ้วก ผมเป็นคนตามมันไป
“ ........ ฮ้วกกกกกก ฮืออ ” ผมล่ะกลัวมันขาดใจเหลือเกิน การร้องไห้แบบนี้น่ะ ใครจะรู้ว่ามันสาหัสขนาดไหน
“ ทำใจดีๆก่อนนะ ” แบงค์พิงฝาห้องน้ำ ร้องไห้ไม่หยุด ผมก็เลยเกิดอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกัน
“ คิม อย่าลำบากเพื่อแบงค์เลยนะ ” เหมือนแบงค์จะรู้ว่าเชื้อคิมในอดีตโดนปลุก เหอะๆๆ ก็มันเป็นเพื่อนผมนี่
“ ตกลงจบแน่ใช่ไหม ” ผมถาม
“ ....... ” ไม่ตอบ
“ เอางี้ คิมจะไปลากคอมัน แล้วถามให้รู้เรื่อง ถ้ามันยอมรับและจบกับคนๆนั้น ก็แล้วแต่แบงค์ ถ้ามันไม่จบคิมขอถีบมันก่อนแล้วเลิกคบกับมัน ” แบงค์หัวเราะออกมา
“ แบงค์เคยเห็นคิมทำแบบนั้น มันโหดมากนะ ”
“ อย่านอกเรื่องสิ เอาไหม ”
“ คือแบงค์เลือกได้ว่าจะเลิกไหม ..... เหรอ ”
“ อืม ”
“ ก็ได้ .... ขอโทษนะคิม แบงค์ไม่ได้อยากให้คิมทำแบบนั้นอีกแล้ว ” แบบนั้น แบบไหน คอยดู หึหึหึหึ ผมโทรหาวากดิษ เล่าเรื่องที่แบงค์ขนของออกจากหอให้ฟัง
“ ......... ” เงียบทำไมวะ
“ เงียบทำไม ”
“ กริช ..... เพิ่งโทรมานัดพี่กินข้าว เราเอายังไงดีน้อง กริชอยากให้พี่ไปคนเดียว ”
“ ไม่ได้ เราต้องไปด้วย ถ้าดิษไม่ยอมนะ ..... ”
“ ภรรยาพูดขนาดนี้ ผัวไม่กล้าหรอกน่า ” แม่มนี่
“ เออ งั้นรอด้วยเดี๋ยวกลับ ” โมโห ไอคำว่าภรรยา กับผัวเนี่ย เหอะๆๆ
ดิษดูจะเกร็งมากครับ ผมก็ไม่รู้ทำไม เพราะความจริงเค้าไม่บอกกับผมก็คงเพราะรู้ว่าผมอารมณ์ร้อน ได้ยินว่านอกใจเพื่อนรักคงไม่วายตามหา แล้วกระทืบไอตัวการแน่ๆ ซึ่งผมเข้าใจความรู้สึกดิษดีครับ
ช่วงค่ำวากดิษนัดพี่หมอกริชไปที่ร้านอาหาร ไม่ใช่ร้านพี่นากครับ เพราะกลัวเรื่องจะรั่วไปถึงคนอื่น
“ คิม ...... ”
“ นั่งเหอะกริช ” วากดิษให้พี่กริชนั่งลงครับ พี่แกเดินมานั่งลงช้าๆ
“ คิดได้ไงนอกใจแฟนน่ะ ”
“ คิมน่าจะเข้าใความรู้สึกของพี่นะ ” นั่นๆๆ
“ ขอเลย ผมไม่เคยลากไอพานไปขี่ ไม่ได้ให้มันนอนบนเตียงไอดิษแล้วผสมพันธุ์กัน นอกใจก็ไม่มีซักนิดด้วย ” วากดิษกลืนน้ำลายเอือกๆ
“ ขอพี่อธิบายได้ไหม ” มันไม่เถียงแฮะ
“ เอาเลย รีบๆ ” วากดิษรีบตัดบท ไอพี่หมอกริชสั่งเหล้ามากิน ผมกับวากดิษไม่ดื่มครับ
“ พี่เจอกับเค้าครั้งแรก ตอนมาสมัครทำงานที่โรงพยาบาล ..... เค้าเป็นนักวิชาการ เพิ่งจบสาธารณสุขมา เราออกพื้นที่ไปดูงานกันพวกเรื่องจัดกระดูก แล้วพี่ก็ถอนตัวไม่ได้เลย ”
“ หมายความว่ายังไง ” ดิษถามครับ
“ พี่รู้สึกอยากดูแลเค้า แต่พี่ไม่ได้รู้สึกจะผูกพันเค้า มันคืออะไรพี่ก็ไม่รู้ ...... พี่รักแบงค์ แต่พี่ก็อดดูแลเค้าไม่ได้ ”
“ งั้นให้เลือกจะเลือกใคร ” ผมถามบ้าง
“ พี่ ..... เลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ ”
“ ไอกริช มึงไม่เกินไปเหรอ ถ้าแบงค์เป็นแค่แฟนของมึงกูจะไม่ว่าเลย แต่ไหนมึงบอกว่าจะรักเค้าดูแลเค้า ..... มึงบอกว่าอยากเหมือนกูกับคิมไง ” วากดิษคงจะโมโหเหมือนกันแหละครับ อาการเริ่มออก
“ แต่กับเค้าคนนี้ มันเหมือนกันหลายอย่าง เคยอกหัก ชอบอะไรเหมือนๆกัน กินก็เหมือนกัน ...... เวลาอยู่กับเค้าแล้วมันสบายใจ ”
“ มึงหาโอกาสบอกเลิกแบงค์ซะ มึงถลำลึกไปไกลแล้ว ” ดิษพูดครับ ซึ่งผมก็เห็นด้วยครับ ในเมื่อเค้าดีกว่าเพื่อนผมขนาดนั้น จะดึงเพื่อนผมเอาไว้ทำไม
“ ไม่ได้ ”
“ อะไรไม่ได้ ”
“ พี่ขาดแบงค์ไม่ได้เหมือนกัน ...... ทุกวันพี่ขมขื่นจนทำใจรับความน่ารังเกียจนี้ไม่ไหว พี่กินยานอนหลับทุกคืน เหลือแค่ยาที่ทำให้มันหลอนเท่านั้นที่พี่กำลังจะลอง ” อ้าวๆ
“ กริช มึงตั้งสติหน่อยสิวะ เออใช่ สถานการณ์อย่างมึงหลายคนเคยเจอ กูก็เคย แต่มึงเองที่ปล่อยตัวจนเกิดปัญหา มึงต้องเลือกว่าจะเอายังไง แบงค์รู้เรื่องของมึงแล้ว ” พี่กริชทำตาโต
“ หม ...... หมายความว่ายังไง เค้ารู้แล้ว ” หมอกริชส่งสายตาเคียดแค้นใส่ผม
“ เฮ้ยๆ อย่ามองแบบนั้น ผมไม่เกี่ยวนะพี่ ”
“ กริชๆๆ แฟนกูนิสัยยังไง มึงรู้แก่ใจดี ” แหม แฟนกูๆ ฮึ่ย
“ รับไม่ได้ที่ต้องโทษตัวเองหรือไง เหอะ ” ผมด่าแสกหน้าเลย จากนั้นเค้าก็กินเหล้าปานจะกลัวคนแย่ง
ไม่นานก็พี่กริชก็อ้อแอ้ๆ นั่งก็แทบจะนอนกอง เดินนี่ไม่ตรงทางละครับ
“ คิม ปล่อยมันกลับเอง มันคว่ำตายแน่เลย ”
“ งั้นเอาไงล่ะ ”
“ พี่ห่วงมันน่ะ ขอไปส่งมันที่หอนะ ” ผมเอื้อมมือไปลูบหัวของมัน วากดิษก็ยิ้มให้ เราไม่ได้ตอบอะไรกันครับ ดิษส่งกุญแจรถให้ผม ส่วนเค้าขับรถพี่กริช
ขณะเดินทางวาฬโทรหาผมถี่มาก แต่ผมไม่สนใจครับ ผมคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไร เลยขับไปเรื่อยๆ พอมาถึงคอนโด ผมขอยามว่าจะหิ้วหมอขี้เมาขึ้นไปที่ห้อง ก็ได้ยินยามบอกว่า
“ คุณหมอเป็นอะไรเหรอครับ ทำไมถึงเมาบ่อยมาก ”
“ คือว่า มีใครที่พี่หมอพาขึ้นมานอกจาก ..... เอ่อ นอกจาก ” พี่ยามยิ้มๆ
“ หมายถึงคู่รักใช่ไหมครับ นอกจากผู้ชายที่สูงๆหน้าตาดี ผมจำชื่อไม่ได้ ไม่มีคนอื่นครับ ผมอยู่กะกลางคืนไม่เคยเห็นเลย ” แต่ถึงยังงั้นตอนเช้า หรือบางทีเค้าอาจจะมาโดยที่ไม่ได้บอกว่ามาหาพี่กริชก็ได้ ผมเลยคิดเลยเถิดแล้วมาช่วยวากดิษหิ้วขึ้นมาที่ห้อง
“ ซักครู่นะ ” ไอวาฬมันโทรจิกไม่หยุดครับ ผมเลยโทรกลับไป ยังไม่ทันได้ยกโทรศัพท์มาแนบที่หู ไอวาฬก็พูดสวนขึ้นมา
“ คิม ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกิดเรื่องแล้วนะ รีบมาๆ ”
“ อะไร เกิดอะไร อุบัติเหตุเหรอ ”
“ ไม่ใช่ เอาไงดี มาที่ห้องพี่กริชนะ !!!@##@@@!! ” มันบอกเส้นทางซะผมไปไม่ถูกอะครับ นี่ถ้าไม่ยืนอยู่ที่คอนโดเค้านะ กูหลงแล้วไอวาฬบ้า
“ อะไรเหรอน้อง ” วากดิษถามผม
“ ไม่รู้อะ ขึ้นห้องพี่เค้าเหอะ ” วากดิษล้วงกุญแจจากกระเป๋ากางเกง ไอหมอขี้เมานี่ก็หัวเราะคิกคัก ว่าดิษอยากลูบขา เลยโดนวากดิษตบหัวไปทีนึง
พอเดินมาถึงห้องเป้าหมายก็ต้องตกใจ เพราะเห็นห่อเสื้อ ถุงย่าม กระเป๋ากองอยู่ที่หน้าห้องเต็มไปหมด พร้อมด้วยนายปลาวาฬ แม็ค กับแบงค์ ซึ่งท่าทางคล้ายๆกับว่า มันมาเก็บของที่เหลือออกไป
“ พวกมึงมาเสือกเรื่องของผัวเมียทำไม ” เสียงนี้ หมอกริชนี่หว่า นี่มันยังไม่สลบอีกเหรอ
“ อย่าว่าคนอื่น .... หลีกไปซี่ !!!!! ” แบงค์พยายามเดินเลี่ยง แต่พี่กริชผละจากผมกับวากดิษไปยืนประจันหน้ากับแบงค์
“ เฮ้ย ทำอะไรกัน อายชาวบ้านบ้าง ปิดห้องๆ ” ผมไล่ทุกคนเข้าไปในห้อง เพราะเริ่มเห็นคนมามองๆกันแล้ว
“ คิมก็ยุ่งกับเค้าด้วยเหรอ ”
“ พูดเมื่อกี้ไม่ชัดใช่ไหม สันดานโทษแต่คนอื่นน่ะพอเถอะ ” แบงค์สาดกระสุนใส่ไม่ยั่งเลยครับ
“ แล้วใครทำให้เป็นแบบนี้ ”
“ -วยตัวเอง ยังไม่เข้าใจ จะมีปัญหาเข้าใจใคร พอเถอะ ” พี่กริชเดินเข้าไปเหมือนจะหาเรื่องแบงค์ แต่ก็ไม่แน่ใจนะครับ เพราะสุดท้ายมันเหมือนทำท่าจะจูบปากแบงค์มากกว่า ผมรีบดึงเสื้อพี่หมอ
“ ใครไม่เข้าไปตอนนี้กูต่อยแม่งปากฉีก ..... แม็คกับวาฬรอข้างนอกที ไล่ๆพวกที่แอบฟังด้วย ” แม็คกับวาฬมองหน้ากัน ส่วนคนที่มองอยู่ก็ขยับถอยออกไป
“ ผมจะไม่โดนต่อยใช่ไหมครับ ” ไอหนุ่มแม็คนี่ก็ถามซื่อ
“ เออๆ ขอโทษ พูดถึงสองคนนี้ ” วาฬกับแม็คยืนรอข้างนอก เหลือแค่หมอกริช แบงค์ วากดิษกับผม
“ คิม ฮืออ ...... แบงค์เหนื่อย แบงค์ไม่ไหว คบกันต่อแบงค์ต้องตายแน่ ฮือ ”
“ แบงค์ พี่บอกแล้วไงว่า พี่แค่หลงไปเท่านั้นเอง ” นาทีนี้ขอนั่งฟังดีกว่า
“ หลงกับกูมากกว่ามั้ง .... เค้าคือคนที่ใช่นี่ มึงว่าอะไรจำได้บ้างไหม ” แบงค์พูดไปน้ำตานองน่าสงสารจริงๆครับ
“ ตอนนั้นพี่พูดประชด ”
“ กูจับได้ก็หาว่ากูหาเรื่อง ฮือ ..... กูบอกว่าถ้าไม่จบกับมัน ก็อย่ามานอนกับกู ฮือ ...... มึงก็ทำร้ายกู ทำจนกูเลือดออก มึงหมดรักกูก็ปล่อยกูไปเถอะ ” โห X กันเลือดสาดฟังแล้วเสียววาบเลย
“ กริช มึงถึงขนาดขืนใจแบงค์แล้วเหรอวะ ” วากดิษหันไปถามคุณหมอ
“ เค้าจะได้รู้ไง ว่าพี่มีอะไรกับเค้าแค่คนเดียว ”
“ เดี๋ยวๆ ไหนแบงค์บอกว่าเค้าเอากันแล้ว ” หมอกริชรีบโบกมือ
“ ไม่ใช่ พี่ทำกับแบงค์แค่คนเดียว ...... ถึงพี่เลวพี่ก็รู้ว่า ใครคือหัวใจของพี่ ” เมาแต่เลี่ยน ฮุ้ว
“ ไอคนโกหก แล้วกูอยู่ตรงไหน กูเป็นใคร ทาสที่เอาไว้ระบายน้ำเ-ยน มึงใช่ไหม ”
“ แล้วใครกันห๊ะ ที่เล่นตัว เอะอะก็บอกว่าอยู่ได้ ห้ามยุ่งกับความเป็นอยู่ ซื้ออะไรก็ไม่ถูกใจ ..... ทุกวันนี้ไม่ได้แค่ติดใจ -วยของพี่หรือไง ”
“ สัดเอ้ย ..... พวกมึงหยุดซิ ” ผมลุกชี้หน้าพวกมันสองคน
“ น้องๆ ” วากดิษ
“ คิมอายุแค่นี้ จะเข้าใจอะไร ” ไอหมอบ้านี่ไม่หยุดแฮะ
“ ลองตีนกูก่อนดีกว่า ..... เว้ย อย่าดึง ” ผมถีบโดนถากๆครับ แต่หมอกริชล้มถลาไปกอง แบงค์ได้แค่ยืนมอง
“ หึ ...... หรือไม่จริง ตอนนี้พี่เป็นอะไรสำหรับแบงค์ ” สองคนนี้อะไรกันวะ หมอกริชพูดไปก็น้ำตาไหลไป
“ หายบ้ายังหมอกริช มึงฟังกูมั่ง ” ผมพูด
“ คิมไม่ต้อง ..... ”
“ แบงค์ด้วย มึงยั่วเรื่องน้ำเ-ยนมันก่อนนะ มันถึงพูดใส่ ” แบงค์นี่เงียบไปเลยครับ
“ ถามจากใจ ยังรักกันอยู่หรือปล่าว ” วากดิษถาม
“ มันก็รักกันนั่นแหละ แต่ครั้งนี้พี่กริชผิด ยอมรับไหม ” ผมพูด
“ ก็ ..... คิมไม่ได้ฟังที่พี่พูดเหรอ ” ไอหมอหัวดื้อนี่
“ พี่ มึงคิดซิ โทษแบงค์ว่าไม่ยอมนู้นยอมนี่ มันเกี่ยวอะไรกับนอกใจแฟนตัวเอง ”
“ พี่แค่อยากได้รับความรู้สึกแบบนั้นจากคนรัก ” แบงค์ยังยืนนิ่งๆครับ
“ แล้วเคยถามกันไหม คุยกันหรือยัง ...... ความคิดของพี่น่ะเป็นไงไม่รู้ เพราะไม่ได้เกี่ยวกับคนอื่น แต่ที่พี่ไปทำเนี่ย คือพี่ผิดกับแบงค์ แค่นี้ยังจะไม่ยอมรับเหรอ ”
“ เฮ้อ คนที่ไม่เคยผิดอย่างมึง ฟังไงก็ไม่เข้าใจ กลับเหอะ ” วากดิษกดดันอีกคน
“ แบงค์ พี่ขอโทษ ...... ขอโทษนะ พี่ผิดไปแล้ว ” หมอกริชแอ๊บแตกละครับ เดินไปกุมมือของแบงค์ แต่แบงค์สะบัดมือออก ทำท่าจะเดินหนีออกจากห้อง
“ เดินกลับมานี่ สูงๆแบบมึงกูก็ต่อย ”
“ คิม อย่า ....... ” มันเหมือนจะเถียงผมเลยครับ แต่พอเห็นไม้กวาดในมือผมมันคงจะเปลี่ยนใจ
“ น้อง จะดีเหรอ ขู่จนมันสองคนกลัวแบบนี้ มันอาจจะจำใจยอมก็ได้ ” วากดิษถามผม
“ ไม่อะดิษ ปากแม่งบอกจัดการได้ๆ สุดท้ายก็จะพังอยู่ละ รักกัน เถียงกัน แล้วก็เอากัน มันสองคนไม่คิดจะหาความสุขบ้างหรือไง ” ผมถามผ่านวากดิษ
“ ก็ได้คิม พี่จะขอคุยกับแบงค์ดีๆ ” หมอกริชบอกผม
“ ไม่ได้ กูเสียประสาทเพราะคู่พี่หลายครั้งละ ...... แบงค์ เก่งแบบนั้นทำไมไม่อยู่คนเดียวซะเลยวะ กูบอกให้คุยกัน มึงก็คุยเพราะกูสั่งเหรอ งั้นกูขอเอามึงทีนึงมึงยอมไหม ”
“ เอ้ย น้อง พูดอะไรบ้าๆ ”
“ พูดเล่นคร้าบพี่วาก ตกลงว่าไงแบงค์ ” ความจริงก็แค่อยากให้อารมณ์เย็นลงอะครับ
“ คิม ..... คิมรู้จักเรา คิมรู้ว่าแบงค์น่ะ ไม่ได้อยู่โดนพึ่งพาใครมากี่ปี ขายตัวแลกเงินแบงค์ก็ทำ มันไม่ง่ายเลยนะคิมที่จะเลิก ...... ทุกครั้งที่พี่กริชให้ของ ก็จะชอบให้ ..... ชอบให้หลังจากที่ ..... ”
“ พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ ...... พี่ไม่คิดว่าแบงค์มีเรื่องอ่อนไหวขนาดนี้ ” เริ่มมีสัญญาณละๆ แฮะๆๆๆๆ
“ กริช มึงเป็นหมอ มึงทำตัวฉลาดตลอดเวลา แต่มึงเคยได้ยินไหมว่า เวลาที่มึงทำความผิดมึงจะชอบคิดว่าคนอื่นโง่ ครั้งนี้มึงปกปิดทุกคนไม่ให้ใครรู้ กูรู้เพราะมึงหลอกว่าจะซื้อกระเป๋าไปให้แม่กู ไม่ใช่มึงมาสารภาพกับกู ” วากดิษต่ออีกเป็นชุดครับ
“ ถ้าพี่ไม่ยอมรับว่าผิด ...... และเลิกกับเด็กของพี่คนนั้น ผมจะไม่พูดแทนแบงค์ ”
“ แต่ ...... ”
“ มึงจะรออะไร โอกาสพิสูจน์มาถึงแล้ว ทำไมมึงต้องทำให้ยุ่งยากอีกวะ ”
“ คือ พี่กำลังจะเลิกกับเค้า อีกแค่อาทิตย์หลังสอบภาค ก. ”
“ ทำไมวะ ”
“ เค้าอยากรับราชการ ..... พี่ติวหนังสือให้ ไม่ว่าจะผ่านหรือปล่าว พี่ก็จะหยุด ” คือเค้ายอมรับมาเยอะแล้ว ถ้าจะโกหกเรื่องนี้ไป จะทำเพื่ออะไร
“ งั้นตอนนี้ผ่านการสอบมาแล้ว เลิกกันหรือยัง ” แบงค์เป็นคนถาม
“ พี่อยากขอให้แบงค์เชื่อ ...... พี่คิดจะเลิกแบบจบกันมาหลายวัน พี่กินเหล้าให้เมาเพื่อหาโอกาสสารภาพกับแบงค์ด้วยตัวเอง แต่เวลาพี่เห็นแบงค์ยิ้มเวลาพี่กลับมา พี่ไม่อยากให้แบงค์ร้องไห้เพราะพี่ พี่เลือกจะหนี ” ไอหมอมันหยิบถุงยาถุงนึงขึ้นมา
“ กริช นั่นยาอะไร ”
“ ยานอนหลับไง แบบแรงที่สุดเท่าที่พี่จะหาได้ ถ้าพี่ตื่นพี่จะพูด ถ้าไม่ตื่นพี่ก็ไป ” แบงค์น้ำตาไหลออกมาอีก วันนี้เพื่อนผมเสียน้ำตาไปเป็นกิโลแล้ว มิน่าล่ะ มันถึงกินเหล้าเยอะมาก เยอะขนาดอาจจะทำเรื่องไม่คาดฝันได้เลย
“ พวกบ้านี่คิดไม่ออกก็จะฆ่าตัวหาย ฮุ้ว ”
“ มีแค่พวกบ้าๆที่คิดได้ ”
“ พูดก็หันไปทางมันสองคนเด้ ” หมอกริชกับแบงค์พอเห็นผมสองคนหยอกกันก็ยิ้มออก
“ นี่ร่วมสองชั่วโมงแล้ว ...... สองคนจะเอายังไง ” วากดิษถาม
“ เอางี้ คุยกันให้ดี ไม่ต้องเร่ง พรุ่งนี้คิมจะถามดีกว่า ปะดิษ ” สองคนนั้นยังไม่ทันบอกข้อสรุป ผมก็ออกมา ทั้งแม็คและวาฬก็นั่งอยู่หน้าห้อง ยิ้มรอผมสองคนอยู่แล้ว
“ คิมนี่วากไม่แพ้สมัยเรียนเลยนะ ”
“ อะไรวะ แอบฟังเหรอเนี่ย ” แม็คหันไปยิ้มกับวาฬ
“ พี่วาฬบอกให้ฟังครับ ”
“ โหช่างกล้านะ ”
“ เรากลับกันเถอะ เอาของเข้าไปไว้ในห้อง สองคนนั้นจะคุยกันเอง ” ผมบอก
“ แต่เมื่อกี้เค้าเกือบจะต่อยกันเลยนะ ”
“ โดนคิมดูดออกหมดแล้ว ปะเหอะ ง่วงจริงๆ ” ได้ยินดูดๆ ไอแม็คก็หัวเราะครับ ไอนี่ดูไปดูมา ไม่ได้เหนียมอย่างที่เห็นครับ คงได้ดูกันไปยาวๆ เพราะตอนนี้มันก็ยังคงใกล้ชิดกับไอวาฬอยู่
กลับถึงห้องวากดิษก็จ้องเขม็งผ่านเนื้อหนังผมเลย
“ อะไรครับพี่วาก ” วากดิษถอดเสื้อออก แล้วทำท่ายืดกล้ามเนื้อ
“ เมื่อกี้ ..... บอกว่าขอเอาแบงค์เหรอ ” ท่าไม่ดีแล้วแฮะ
“ พูดล้อเล่นเว้ย ” มันประชิดเข้ามาอีก ผมเหลือบมองนาฬิกาดึกแล้วอะครับ
“ ดูท่าเราสองคน ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันสินะ ” มันสื่ออะไรวะเนี่ย
“ แล้วไง ”
“ เห็นคิมวันนี้แล้ว รู้สึก ...... รู้สึก ” ตามันเยิ้มจนสงสารอะครับ หึหึหึ ผมถอดเสื้อออก แล้วยืดกล้ามเนื้อบ้าง
“ มีอารมณ์ล่ะสิ คืนนี้ใครแพ้โดน ใจปล่าว ” วากดิษยิ้มแบบโคตรเจ้าเล่ห์
“ ได้สิ ..... อื้มมมม ” วากดิษโถมตัวลงทับผมลงที่เตียง แล้วจูบปากผมแบบโหดสุดเท่าที่เคยโดนมาเลย ตั้งแต่มันรู้จุดอ่อน มันก็จงใจทำแบบนี้ตลอด ฮึ่มมม
“ หึหึ กล้าเหลือเกินนะ ” ผมผลักไอวากบ้าบ้าง แล้วก็เล่นหน้าอกมัน เล่นด้วยอะไร ก็นะ หึหึหึหึ
“ อึ่กกกก .... โอย ” วากดิษตัวสั่นเลยครับ ฮ่าๆๆ ขณะที่ผมกำลังจะชูมือชนะ ไอวากบ้าก็ดันตัวมาจูบผมอีกรอบ ทีนี้คิมตายเลย เหอะๆๆๆ
“ ฮุ้ว ไรวะ ” บ่นตัวเอง เหอะๆ
“ วันนี้เท่ดีนะ พี่ไม่เห็นมานานแล้ว ” วากดิษไม่ได้รุกใส่ผมต่อ ทั้งๆที่ผมนอนหมดแรงบนตัวมัน
“ แต่เราไม่รู้เค้าจะโอเคกันไหม ”
“ คิมให้โอกาสทั้งสองคนแล้ว ถ้าเค้าไม่คว้าไว้ คิมก็พอเถอะนะ ...... ที่วันนี้จูบแพ้พี่เพราะใช้พลังปากมากไปล่ะสิ ฮ่าๆๆ อุ๊บ ” พูดมากนะ จูบซะเลย คึคึคึ
“ จะไม่ทำเหรอ ” วากดิษถามผม
“ ดิษไม่ทำก็ไม่เอา ” วากดิษดันหัวผมลงซบที่อก
“ พักให้หายเหนื่อยนะ ”
“ อืมม ” ผมขยับตัวไปนอนข้างๆ ผมสองคนคงจะใช้ทั้งความคิดและร่างกายไปมาก ทำให้เรานอนทั้งชุดแบบนั้นจนเช้าเลยครับ
รุ่งเช้าแบงค์บอกผมว่า เค้าอยากให้โอกาสพี่กริชอย่างจริงจัง เพราะสิ่งที่ผมพูดเมื่อวาน เป็นสิ่งที่เค้าสองคนควรคุยกันตั้งแต่วันแรกที่เริ่มคบ แต่ทั้งสองคนก็เลือกเอาด้านดีออกมาแสดง นานวันเข้าด้านไม่ดีก็ค่อยๆหลุดออกมา
“ ต่างจากพี่ดิษกับคิม ที่รู้กันหมดซอกหมดมุมแล้วถึงตัดสินใจคบกัน ”
“ เหอะๆ ไม่จริงหรอก ไม่มีทางที่จะรู้ทุกอย่างหรอกแบงค์ ”
“ งั้นก็ขอให้เปิดใจกันจริงๆนะ ”
“ ขอบคุณนะคิม ” พอกดวางสาย วากดิษก็มองผมยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรกันครับ
*****************************************************************************
บันทึกหลักก็ใกล้ลงตัวแล้วครับ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของพ่อผมสองคน ซึ่งพ่อผมก็ไม่เคยบอกเลย ส่วนพี่พานกับพี่ริช ก็จะอยู่ในบันทึกหน้าเนี่ยครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ
-
ขอบคุณคราบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่กริซก็แย่เนอะ อาจจะเพราะเบื่อ รึไม่ถูกใจ ก็เลยอยากหาของใหม่มาทดแทน
แรกๆอาจจะหอมหวานเหมือนได้ดอกไม้ช่อใหม่ ถึงแม้คราวนี้พี่แบงค์จะให้โอกาสแต่คงไม่ได้มีมาบ่อยแน่
เพราะมันไม่ใช่เรื่องหมดรัก ที่คุยกันมันไม่ใช่เลิกกันก็ยังเป็นพี่น้องได้ แต่เรื่องมือที่3เนี่ยมันเป็นอะไรที่ไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ
พี่คิมฝากบอกพี่แบงค์ด้วยน้า อย่าอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเราให้เปลืองเวลาเลย ยื้อไม่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นยิ่งเรื่อง มือที่3 :z6:
-
อิหมอกริชนี่เห็นแก่ตัวน่า :z6: มาก นี่แบงค์มันยอมจนถึงที่สุดแล้วหล่ะ
พี่ดิษรู้จุดอ่อนคิมแล้ว เสร็จ :hao6:
-
โอ้ย ร้องไห้น้ำตาเป็นปี๊บ
-
ขอบคุณครับ :pig4:
หมอกริชนี่เห็นแก่ตัวเน๊าะ แบงค์น่าสงสารอ่ะ
คู่ของคิมกับว๊ากดิษน่ารักที่สุด 5555 :mew4:
-
โห สุดยอด ตอนนี้ดุเดือดกันจริงๆ
ขอให้ทุกคนมีความสุขด้วยเถอะ
แต่คู่พี่ดิษพี่คิมคือที่สุดละ
:mew3:
-
ชีวิตคิมดูมีสีสันดีอ่ะ
-
ขอบคุณน้องคิมที่มาเล่าสู่กันฟัง :pig4:
คู่ของกริชกับแบงค์นี่ ปัญหาที่เกิดจากมุมมองที่คิมเล่ามาคือ ไม่เปิดใจคุย ไม่รับฟังความต้องการของอีกฝ่าย
รักกันจริง แต่ชีวิตคู่ต้องเรียนรู้และพูดคุยกันให้เข้าใจ รวมทั้งยอมรับตัวตนที่แท้จริงทั้งสองฝ่าย
แต่ประเด็นนอกใจนี่ เป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะ เพียงแต่หวังว่าวันข้างหน้ากริชจะไม่มีปัญหาเรื่องนี้อีก
คนเราจะเลิกกัน ขอให้เป็นเหตุผลว่าไม่รักกันแล้วดีกว่าปัญหามือที่สาม
ฝากกำลังใจไปให้ทั้งกริชและแบงค์ด้วยนะจ๊ะคิม :L2:
ส่วนน้องคิมกับดิษฐ์ก็รักษาสุขภาพและดูแลความรักของกันและกันให้ดีนะคะ
-
+1
-
คิมเอ้ยอ่านที่แรกเรื่องของพี่กริชกับแบ้งค์โคตรเครียด ลุ้นสุดๆ. จะบ้าตาย :katai1:
คิมนี่เป็นเจ้าแม่ขาลุยจริงๆ o13
เสียดายความรักของทั้งคู่ เพราะฉะนั้นก็ยังเชียร์ต่อไป
อยากให้แบ้งค์มีความสุขจริงๆสะที ได้แต่หวังว่าพี่หมอกริชจะไม่ทำให้ผิดหวังเน้อออ.
ดีนะที่มีปิดท้ายเรื่องคิมกับพี่ดิษฐ์ ค่อยจูนอารมณ์ :hao7:
กะแล้วว่าพี่ว้ากต้องจำได้ เอามจัดการกับคิมชัวร์ แล้วก็จริงด้วย 5555 :laugh:
-
พี่กริชมีอีกคนแต่ไปคบอีกคนนี่... :z6:
ความรักมีหลากหลายรูปแบบมากมายจริง ทุกปัญหาสามารถแก้ได้ แต่ปัญหารักอาจต้องให้คนอื่นช่วยแก้ :impress3:
คิมกับเฮียหวานอ่ะ...คิมเล่นจุดอ่อนเฮียเลย...
คนที่ออกกำลังกายผิวกายจะแน่น...เนื้อไม่เหลว ทั้งกล้ามหน้าท้อง ราวนม :-[
คุ้มค่ามากกับการฟิตๆ...มัดใจคิมได้ชัวร์เฮีย
-
เราโกรธพี่หมอกริช 7 วัน ชิส์
พี่คิมกับดิษเท่มากเลย นี้แหละไอดอล 55555
-
พี่ว้ากเรารู้ยิธีสกัดจุดคิมด้วย5555
-
มารอพี่ๆคราบๆ
-
อยากอ่านอีก ยาวๆๆๆๆ 5555 :hao7:
ตอนนี้ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่า ยิ่งตอนแรกๆโคตรสงสารพี่ว้ากดิษฐ์เลย :m15:
อ่านเรื่องราวของคิมแล้วอยากเก็บเป็นหนังสือเลยอ่ะ
แล้วมาต่ออีกน้า :mew1:
-
สงสารแบงค์จังทุกอย่างเกิดจากความไม่เข้าใจกัน
แบงค์ก็อยากยืนด้วยตัวเองพี่กริชคงอยากมีโมเม้นดูแลแฟน
เป็นกำลังใจให้แบงค์กริชเป็นคู่ที่มีความสุขเน้อ
แอร๊ยยยๆๆท้ายๆพี่วากกะนุ้งคิมล่มซะงั้น
-
:katai1: :katai1: :hao5: :hao4: :hao4:
:hao6: :katai4:
-
รอครับ
-
โหหห คบกันได้ไง ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบไม่ชอบอะไร
ถึงว่าล่ะ สองคนนี้ทะเลาะกันและไม่เข้าใจกันตลอดเลย
-
บันทึกหลักยังไม่ได้พิมพ์เน้อ เอาใบแทรกมาคั่นก่อน
**********************************************************
ใบแทรก ก่อนจะคบกัน
วันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง วันนี้เป็นวันที่ตกลงว่าจะกวาดบ้านกับเก็บของกัน วากดิษได้ทำให้ผมได้แปลกใจมากๆเรื่องนึง คือเค้าหยิบเอาเศษกระดาษใบนึงซึ่งอยู่ของบันทึกจดงานสมัยเรียนมหาลัยมาให้ แล้วก็ถามผมว่าทำไมถึงเยินขนาดนั้น
“ อยากฟังจริงอะ ” ผมเคยขยำกระดาษใบนั้นกะจะทิ้ง แต่คิดอีกทีเสียดายสิ่งที่เขียนเลยแยกไปเก็บอีกเล่ม
“ น้องจำได้ด้วยเหรอว่านี่เป็นบันทึก ...... นี่ถ้าพี่ไม่เห็นหัวกระดาษก็ไม่รู้นะเนี่ย ”
“ คิมมีวิธีเลือกซื้อ เลือกเขียน แล้วก็นี่ไงคิมทำรหัสไว้ ” ผมชี้ให้ดูที่มุมกระดาษ วากดิษลูบที่ซอกคอ ท่านี้ผมชอบมากเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ ทำไมถึงฉีกทิ้ง " ดิษถามต่ออีกครับ
“ ค้นเจอทำไมไม่อ่าน ”
“ บันทึกเป็นความลับของคิมไม่ใช่เหรอ พี่อยากรู้จากคิมไม่ใช่บันทึกของคิม ” พูดซึ้งนะ แต่ผมดันนึกได้
“ ไหนเคยบอกว่าไปแอบอ่านที่พิมพ์ไง หึหึหึหึ คิดจะหลอกเราเหรอ ” ผมแกล้งเอามือไปบีบจมูกมัน วากดิษคว้าเอาไว้แล้วเอาไปลูบที่แก้มของมันแทน ขนลุกเลยสาด เหอะๆๆ
“ คิมพิมพ์ลงไปแล้ว ก็เท่ากับพูดออกมา พี่จะไม่อ่านถ้าไม่จำเป็น ” แอบรู้สึกตงิดนิดๆที่เหมือนไม่แฟร์กับมันเลย หลายครั้งที่ผมไม่ได้บอกอะไรมัน แต่ดันมาพิมพ์ทิ้งไว้ในนี้
“ เฮ้อออ ” มันจะน้อยใจผมหรือปล่าวนะ
“ ไม่ต้องคิดมากน่า พี่ไม่ได้รู้สึกไม่ดีหรอก .... แล้วนี่จะเลี่ยงไม่ตอบเรื่องกระดาษใบนี้ใช่ไหม มีอะไรน่าปกปิด ” มันทำท่าจะแย่งกระดาษที่ผมเอาไปแทรกไว้ในสมุดจดงานเก่าของผม แต่ทำเล่นๆครับ เพราะแม่มทั้งหอมทั้งจูบหน้าผมอะ
“ อยากฟังเหรอ ” พอมันเลิกฉวยโอกาส ก็นั่งอมยิ้มให้ผม ...... ทำไมวันนี้ชักจะไม่อยากมองหน้ามันอีกละ
“ จะหลบตา แสดงว่าเป็นเรื่องน่าอาย ไม่ก็เกี่ยวกับพี่ล่ะสิ ” ทำไมมันรู้มากขนาดนี้เนี่ย นับวันผมแทบไม่ต้องสารภาพอะไรเลยครับ
“ เออๆๆๆ ฟังแล้วกัน ” ผมจำได้ดีเลยว่าไอใบนี้เป็นบันทึกอะไรเอาไว้ เรื่องก็คือ ......
เป็นวันหลังจากที่วากดิษคืนรูปใบเก่า (ซึ่งก็ยังเก็บไว้ในกระเป๋า ขาดแล้วขาดอีก พอผมถามมันตอบซะฟินเลย ยังไม่บอกหรอก ขอฟินคนเดียวก่อนแฮะๆๆ) แล้วก็พูดร้ายๆกับผม จนถึงผมต่อยมัน แล้วก็น่าจะเป็นช่วงหลังจากที่แม่ผมมาเจอผมที่ร้านเหล้าพร้อมกับวากดิษ มันจะมีอยู่ครั้งนึงที่พูดว่ามันจะไปช่วยพวกพยาบาลจัดสวน นั่นแหละครับ กระดาษใบนี้ก็คือเรื่องนั้นเอง แล้วทำไมผมถึงเลือกฉีกออก แล้วเอาไปไว้ในสมุดจดงานเก่า ก็เพราะ .... (หลับตาแล้วหมุนรอบตัวเองเหมือนย้อนเวลานะ ฮ่าๆๆ)
ผมกำลังนั่งเขียนบันทึกของผมอยู่ ....... จากเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา ผมพยายามทบทวนตัวเองว่า พ่อรหัสของผมคือคนในรูปนี้จริงหรือปล่าว เพราะผมจำได้ว่านั่นคือผมตอนเด็ก เค้าเป็นใคร แม่ถามผมว่า ผมจำเรื่องข้าวกล้องได้บ้างไหม ก่อนนั้นผมไม่รู้สึกคุ้นเคยมาก่อน แต่ทำไมตอนนี้ผมต้องคิดถึงเค้าขนาดนี้ด้วย
“ คิมมึงนั่งทำไรวะ ขยันแต่เช้า ” ไอกันต์เดินมาแตะไหล่ของผม ผมเลยต้องปิดบันทึกก่อน (คนที่เรียนอยู่คณะนิติศาสตร์ พี่ๆของไอจ้าวกับไอไก่อะครับ - จำใครไม่ได้ก็ผ่านๆไปแล้วกัน คึคึคึคึ)
“ นั่งจดอะไรเล่นนิดหน่อย มีอะไรวะ ” มันชี้ไปที่ลานกว้างข้างๆหอพัก
“ ไปเตะบอลกันเหอะ ” ผมลองลูบไปที่เข่าว่ามีอาการอยู่ไหม (ยังไม่ผ่าเข่าครับ)
“ ไม่ดีกว่าว่ะ ...... กูเหนื่อยๆ เช้าอยู่มึงไปเตะเถอะ ”
“ เออๆ ” มันเดินไปโดยดี แต่ผมเริ่มเห็นเพื่อนๆอีกหลายคนตื่นนอน เลยเลือกเดินไปนอกหอดีกว่าครับ และผมก็คิดได้ว่า วากดิษบอกผมว่าจะไปช่วยพวกพยาบาลจัดสวน ผมเลยโทรไปหาพี่หมี
“ พี่หมี คณะพยาบาลจัดสวนตรงไหน ”
“ โหคิม โทรหาเช้าขนาดนี้ มึงจะฆ่ากูใช่ไหม ”
“ ตอบมาดิพี่ ” แต่เสียงพี่แกไม่ไหวจริงๆอะครับ
“ ถามพ่องรหัสมึงสิ มันเป็นคนอาสาไป ”
“ สัดนี่แม่งก็พูดไม่เข้าใจ ” ผมบ่นออกไปโดยลืมตัว
“ อ้าวๆ ด่ากูทำไม ”
“ พี่ ...... ไอดิษเพื่อนพี่มันเป็นอะไรมากไหม คนเชี้ยไรวะพี่ บอกจะลืมผมให้ได้” ผมระบายความอัดอั้นกับพี่หมี
“ มึงเป็นใครมันถึงลืมไม่ได้ แล้วไหนมึงว่ามันเลิกชอบมึงก็ดีไงวะ ” นี่ขนาดกึ่งหลับกึ่งตื่นยังเล่นกูได้ขนาดนี้
“ ตกลงจะบอกมะ ไม่บอกผมจะไปหาถึงหอเลย ”
“ ร้อนรนอย่างกับมันเป็นเมียมึงเลยนะ ” โดนดอกสองแล้วไหมล่ะกู ฮึ่มมมม
“ ผมเตือนครั้งสุดท้ายพี่ ”
“ เออๆ หน้าตึกเค้าแหละ ........ ถ้ามึงเห็นคนดัดฟัน รีบสกัดซะนะ ” ทำมานึกนาน
“ ทำไมล่ะพี่ ”
“ กูจำได้ว่ามันแอบมองแว่บๆหลายครั้งละ ” ได้ยินว่ามันแอบมอง ผมขึ้นเลยครับ พอกดวางสายผมเก็บบันทึกไว้ที่ย่ามแล้วไปที่คณะพยาบาล
พอถึงคณะก็เห็นคนจัดสวนกันอยู่ คนที่เห็นไม่ยากคงเป็นวากบ้าพลังครับ มันตัวสูงอยู่แล้ว ยิ่งยืนในวงคนของคณะนั้นยิ่งเด่น มองจากตรงนี้ไม่เห็นว่าใครเป็นใครครับ ผมเลยเดินไปใกล้อีกนิด
“ ผมยกเองครับ คุณนั่งรอพรวนดินกับรดน้ำดีกว่า ”
“ พี่คะ ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกหนูเป็นรุ่นน้องทั้งนั้น ” ไม่รู้ล่ะสิ เวลาคนเค้าจะงับน่ะ เค้าสุภาพกันทุกคนแหละ
“ พี่ก็ได้ นั่งเถอะเดี๋ยวผิวเสีย ” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะจนเห็นฟัน ไม่นะเว้ย คนนี้ดัดฟัน !!!!
“ สวัสดีครับพี่วาก !!!!! ” ผมกระโดดข้ามแผงกั้น ทั้งที่เจ็บเข่า เดินไปหามัน วากบ้าถอนหายใจยาวววววว มาก ฮ่าๆๆ
“ จัดแค่นี้เดี๋ยวก็เสร็จ มาทำไม ”
“ เอ๊า พี่วากมา น้องวากก็ต้องมาด้วยสิครับ ...... ผมคิมครับ ” ผมหันไปยิ้มให้สาวพยาบาล
“ อ่อๆ ค่ะ ” เค้ายังไม่บอกชื่อครับ ผมเห็นแววตาพิโรธของวากดิษแล้วยิ่งได้ใจครับ
“ ผมคิมนะครับ จำได้หรือยัง ” คราวนี้ผมไม่พูดปล่าวครับ ผมยื่นมือให้เค้าด้วย สาวเริ่มยิ้มนิดๆแล้ว
“ มานี่ ขอคุยธุระด้วย ”
“ โอ้ยๆ พี่ๆๆ ” วากดิษปัดมือผมออก แล้วจับหัวไหล่ผมทั้งกดทั้งลากผมออกมา ทั้งมือทั้งนิ้วครอบไหล่ผมทั้งหัวไหล่เลย
“ กูมาทำธุระจริงๆ ” วากดิษพูดกับผมหลังจากลับตาสาวๆ
“ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เห็นว่ามาคนเดียว กูก็จัดสวนได้นะ ”
“ แต่ที่ทำเมื่อกี้ มันเลวมากนะ กลับไปซะ ถ้าไม่อยากโดน ” ผมหัวเราะสิครับ
“ คิดว่ากูจะทำอะไร ..... กูรู้ว่ามึงคิดจีบสาวดัดฟัน ” วากบ้ากระพริบตาปริบๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
“ งั้นที่มาก็แค่จะไม่ให้กูได้จีบใครล่ะสิ ตอนนี้มึงห้ามกูไม่ได้แล้ว กูจบกับมึงแล้ว ” มันส่งสายตาที่ทำให้ผมเจ็บไปถึงจุดเลยครับ ทั้งปวดที่หน้าอก ทั้งรู้สึกร้าวที่หัวด้วย
“ กูไม่ได้มาห้ามมึง กูก็ ....... จะจีบสาวเหมือนกัน ”
“ หึหึ งั้นเหรอ เจ้าชู้เป็นสันดานหรือสมองเสื่อม มึงเพิ่งได้แฟนที่สวยพร้อมไปหยกๆ จะอ้างก็เอาที่มันไม่ขัดกันหน่อยเถอะ ” มันพูดจบก็จะเดินกลับไป ผมได้แต่ยืนมอง ผมเหลียวกลับมามองผมก่อนก็หันไปเรียกสาวดัดฟันมาช่วยจัดสวน
ผมไม่ช่วยมันจัดสวนครับ ผมมานั่งกับพวกสาวๆที่คงมาอ่านหนังสือ มาทำงาน แล้วก็มองไปที่ไอวากดิษกับสาวดัดฟัน ตอนแรกมันไม่มีท่าทีจะใกล้ชิดเค้าเลย แต่ตอนนี้มันทั้งยิ้มทั้งพูดด้วย ผมกำมือของแน่นจนรู้สึกได้ มึงตั้งใจยั่วกูจริงๆ ได้งั้นกูเล่นด้วย
“ อ้าว เธอจะไปไหนเหรอ ” สาวคนนึงถามผม
“ เราฝากของไว้ได้ไหม จะช่วยรุ่นพี่จัดสวน ” สาวๆพยักหน้า ผมวางของแล้วตรงไปหาเค้าสองคน
“ มาทำไมน้องวาก ”
“ ผมเห็นพี่วากเหนื่อย เลยอยากชวนเค้าไปซื้อน้ำให้ครับ ” วากดิษมีสีหน้าตกใจนะครับ
“ ไปคนเดียวสิ ” วากดิษตอบกลับมา
“ มันไม่เหมือนไปกับเค้านี่ครับพี่ ” ผมส่งสัญญาณไปที่สาวดัดฟันครับ ผมจะแกล้งจีบเค้า และเค้าก็ดูจะสนใจผมนิดหน่อยแล้ว
“ งั้นกูสั่ง ไปซื้อน้ำมา ”
“ ที่นี่ไม่ใช่คณะเรามั้งครับ ...... ผมก็แค่อยากรู้จักชื่อเค้า ทำไมพี่แกล้งไม่เข้าใจล่ะครับ ” วากดิษเริ่มโมโหนิดๆ แต่ยอมให้ผมพาสาวดัดฟันออกไป
ระหว่างทาง ผมพยายามโปรยเสน่ห์ใส่ไม่หยุด จนเค้าเริ่มทำตัวสบายๆกับผม แต่พอผมเห็นยิ้มของเค้า ผมเริ่มรู้สึกว่าผมทำเรื่องเลวๆอยู่ ทำไมผมถึงทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลย มันเป็นเรื่องของผมกับดิษไม่ใช่เหรอ
“ ขอโทษนะ ความจริง ..... เราแค่ไม่อยากให้เธอถูกแฟนพี่ดิษหึงน่ะ ” ถามไปถามมาเป็นรุ่นเดียวกันครับ
“ เอ่อ เราก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้านะ วันนั้นถูกรุ่นพี่ทำโทษให้มาจัดสวน พี่รหัสรู้จักกับพี่ที่ชื่อหมี ตอนแรกคิดว่าพี่หมีจะมา ไม่คิดว่าจะเป็นพี่คนนี้หรอก ” พูดมานี่ใสๆเลยครับ ไม่มีเรื่องที่ผมกลัวปนอยู่แม้แต่นิด ผมยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีก
“ มันหน้าตาดีน่ะ แฟนเลยหวง ” เพ้อไปเรื่อยละกู
“ แล้ว ..... คิมล่ะ แฟนไม่หวงเหรอ ” ผมหันควับ สาวเจ้าก็หลบไปทางอื่น นั่นไงล่ะ สร้างเรื่องแท้ๆเลยกู
“ ไม่รู้ว่าหวงไหม เพิ่งคบกันน่ะ ” สาวดัดฟันถอนหายใจ
“ เกษตรนี่มีแฟนกันหมดเลยเนอะ ”
“ เธอน่ารัก ไม่ต้องคิดเรื่องไม่มีแฟนหรอก แค่ถูกรุ่นพี่กักตัว เอาไว้เป็นอิสระเมื่อไรเลือกดีๆล่ะ ” สาวดัดฟันยิ้มให้ผม ช่วงนี้พี่ๆในคณะเค้าจะหวงน้องมาก ชนิดที่เคยได้ยินว่าใครมาจีบ จะโดนแม่ใหญ่ทั้งหลายเอาเรื่องเลย แต่สำหรับผมไม่กลัวครับ เค้าไม่กล้าไปถึงเกษตรอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ
กลับมาถึงผมก็มองหาวากดิษครับ ไม่รู้มันหายไปไหน ผมให้สาวดัดฟันไปพักข้างๆ ผมลงมือช่วยจัดสวนแทนไปพลางๆ ไม่นานวากดิษก็กลับมา
“ อ้าวพี่ มาทำไมครับ ” แต่ไม่กลับมาคนเดียวนะครับ มากับพี่หมี
“ ถ้าไม่มีมึง กูคงไม่รู้ว่ากูมีความหวังอยู่ ” วากดิษยิ้มให้แล้วก็พูดกับพี่หมี
“ เรื่องนี้กูคิดตอนมันโทรหาเลยนะ ” พี่วากแสยะยิ้มมองมาที่ผม
“ เฮ้ยๆพี่ พูดอะไรกัน ”
“ อยากจัดสวนนัก มึงจัดไปให้เสร็จ ไม่ดีกูจะซ่อมๆๆๆ จนกว่าจะดี ” พี่หมีเค้าซ่อมผมได้ครับ ตำแหน่งเค้าใหญ่กว่าอะ
“ นี่ถึงขนาดลงทุนตามพี่หมีมาขู่เลยเหรอ โหดว่ะ ฮุ้วววว ”
“ กูไม่ปล่อยมึงทำคนเดียวหรอกน่า ฮ่าๆๆๆ ” วากดิษมันไม่โกรธผมเหรอ ทำไมถึงจะช่วยผม มันน่าจะรู้สิว่าผมแกล้งจีบผู้หญิง ซึ่งมันไม่ชอบเอามากๆ โดนเฉพาะผู้หญิงที่มันสนใจด้วย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ
บันทึกของผมมีแค่นั้นครับ แต่เรื่องที่จะมาเล่าในใบนี้มันยังไม่จบสิ แว่บบบบ .... กลับมาเมื่อวันอาทิตย์ เหอะๆๆ
“ ...... นี่ไง ” วากดิษฟังผมเล่าไปก็ทำท่าคิดไปด้วย
“ พี่ไปแบกน้องกลับมาจากร้านเหล้า เรื่องนี้ก่อนหรือหลังเลิกกับน้องซัน ”
“ ก่อนสิ ก็เพิ่งบอกว่ามีแฟนแล้ว ” นึกตามไปเลยนะ คือผมอ่านจบเค้าก็ถาม
“ อ๋อ ฮ่าๆๆๆ ”
“ อะไรล่ะ มีอะไรน่าหัวเราะ ...... เฮ้ยๆๆ ไม่จูบปาก ” วากดิษดึงผมไปหาใกล้ๆ กลัวมันจูบปากอะ
“ พี่ก็ไม่ได้จะจูบ กลัวเหลือเกินนะ อยู่ด้วยกันสองคนไม่มีใครทำอะไรได้หรอกน่า ” ก็กลัวพี่นั่นแหละครับ เหอะๆ
“ งั้นมีอะไร ” วากดิษกอดผมเฉยเลยครับ
“ วันนั้นน้องโดนไอหมีมันลองใจ ” หืม
“ ลองใจหมายความว่าไง ”
“ เรื่องคืนรูปพี่ไม่ได้จริงจังหรอก แค่อยากให้มีคนไปพูด เผื่อคิมจะเสียใจ ไม่คิดว่าพี่ปันจะเป็นคนเข้ามา จำได้ลางๆว่าเรื่องวุ่นวายมาก ก่อนน้องไปคบกับน้องซัน ไอหมีบอกให้พี่แยกคิมกับซัน เพราะไม่อยากให้ผู้หญิงมาเกี่ยว แต่พี่คิดแค่จะทำให้คิมเสียใจ .... โกรธหรือปล่าวเนี่ย ขมวดคิ้วแล้ว ” คือผมรู้มาก็นานแล้วล่ะว่า วากดิษเค้าวางแผนในเรื่องของผม และยิ่งนานวันเข้าผมยิ่งไม่แปลกใจเพราะดิษมักจะวางแผนทุกเรื่อง แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่แยกผมกับซัน
“ ก็งงๆว่า ทำไมไม่ห้ามเราคบกับซัน เนี่ยเห็นปะเลยเกือบได้ฟันกัรละ ” ผมพูดถึงตอนที่โดนซันจู่โจมอะครับ นึกเอาๆ แฮ่
“ หึหึหึ พี่คิดว่าน้องจะเจ็บมากกว่านั้น ดันกลายเป็นว่าซันเข้าใจคิมง่ายเหลือเกิน ”
“ เอะอะก็จะให้เจ็บๆ นี่รักเราไหมเนี่ย ” มันหัวเราะอีกละ
“ พี่คิดได้แค่นั้นไง ขอโทษนะ ” พอฟังคำนี้ ผมรู้สึกเหมือนในหัวมันโล่งไปหมด โล่งแบบเบาสบายนะครับ เพราะถึงมันไม่พูดผมก็รู้สึกได้ว่า เค้าทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีค่าอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย
“ เกือบลืมๆ พี่หมีลองใจอะไร ” วากดิษหลับตา แม่มปาก ฮ่าๆๆๆ
“ กะจิตกะใจจะไม่ให้พี่จูบเลยใช่ไหม ” มันก็เล็งอยู่ที่เดียวเนี่ย ฮุ้วววววว
“ มันยังไม่รู้เรื่องเลยอะ ”
“ ฟังเร็วๆนะ เสียเวลาพี่ ....... รุ่นพี่วานไอหมีไปช่วยน้องรหัสเค้า ก็คือสาวดัดฟันของคิม ไอหมีมั่นใจว่าพี่ต้องอยู่ใกล้กับสาวดัดฟัน เพราะเค้าเป็นคนถูกทำโทษ ถ้าคิมออกท่าทางแสดงว่าคิมต้องมีใจให้พี่แต่ไม่ยอมพูด มันรู้ว่ากำลังใจของพี่ตอนนั้นแทบไม่เหลือแล้ว มันเลยอยากช่วยพี่ ” กลัวเสียเวลาจริงๆ พูดเร็วมากครับ จากนั้นก็จุ๊บปากผมเบาๆ แต่ผมยังอึ้งไม่หายอะครับ
“ ดิษไปช่วยสาวพยาบาล ไม่ได้คิดอะไรเลยเหรอ ”
“ อืม พี่เบื่อๆ ไม่อยากคิดเรื่องของคิม เพราะใกล้สอบแล้ว แต่ไม่นานพี่ก็รู้ว่าคิมเลิกกับซัน จากนั้นเราก็ได้เปิดใจกันที่ไร่ไง ” ไหล่ตกเลยผม ถึงมันจะเป็นเรื่องเก่าแล้ว แต่ได้ยินแบบนี้ ผมทำมันไว้เยอะกว่าที่คิดนะเนี่ย
“ เฮ้อ คิดถูกแล้วแท้ๆที่ฉีกไอใบนี้ไปไว้ที่อื่น แล้วก็ยังอุตส่าห์เจออีกนะ ” ผมชกไปที่หน้าอกของมัน แข็งดีจริงๆ อิจฉาว่ะ
“ ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นหรอก ไอนี่ช่วยยืนยันไงว่าคิมเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอพี่ ” วากดิษหยิบกระดาษใบนั้นแล้วโบกๆ
“ ใช่ครับ เปลี่ยนไปมาก ไอที่ใช้บ่อยๆตอนนี้ก็ไม่ได้ใช้เลยไงครับ ฮุ้ว ” ใช้อะไร แบบไหนยังไง ไม่บอกหรอก คึคึคึ ผมลุกจะเดินไปที่อื่น แต่วากดิษดึงผมจนล้มลงแล้วกอดผมจากด้านหลัง
“ แต่ตรงที่ไม่เคยได้ใช้ ...... ก็ได้ใช้ไม่ใช่เหรอ ”
“ ทะลึ่งชิบหายเลยโว้ยยย ”
“ ฮ่าๆๆ ” พอละ จบๆๆ
*************************************************************************
อาทิตย์นี้มีหยุดยาว ได้เจอกันแน่เลย แฮ่ะๆๆ จะมาต่อบ่อยๆนะคร้าบ
-
:3123:ขอบคุณเรื่องราวดีดีที่แบ่งปันค่ะ
-
โอ้ยน่ารักกันจริงๆคู่นี้
-
กี๊ด กี๊ดดดดดด ตอนนี้หวานเวอร์ ฟินมากกกก
:pighaun: :haun4: :pighaun:
-
เพราะคอมทำตัวน่ารักตลอดไงพี่ว้ากเลยอดใจไม่รังแกไม่ได้55555
-
ชอบๆๆๆ หวานๆๆๆ กำลังย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าอีกที ฟินๆๆ
พี่ดิษฐ์เค้าเจ็บเพราะหนูมาเยอะนะ มีวันนี้ได้นิ รู้สึกว่าเป็นอะไรที่สุดยอดที่สุดละ
ดีใจกับพี่ดิษฐ์ด้วยที่เค้ามีวันนี้ได้นะ 5555 :laugh:
-
:pig4:
น่ารักเนาะ คู่กันแล้วมันก็ไม่แคล้วจริงๆ
:mew1:
-
ชอบตอนย้อนไปแบบนี้จัง
รู้แผนการพี่ดิษ5555
ว่าแต่อะไรใช้ไม่ใช้ :o8:
-
:o8: :-[ :-[
-
น่ารักดี :-[
-
อะไรๆๆใช้ไม่ใช้ :pighaun:
พี่ดิษเค้าน่ารักเสมอต้นเสมอปลายเนอะ
ส่วนนุ้งคิมโนคอมเม้นคือไม่กล้าพิมพ์น่ะเดี๋ยวคิมเขิลลไม่มาเล่าหวานๆให้ฟังฮี่ฮี่
และใช่แล้วอาทิตย์นี้หยุดยาวสวรรค์คนทำงาน555แล้วเด่วจะเข้ามารอคิม
รักษาสุขภาพกันนะคะทั้งพี่ดิษนุ้งคิม
:katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อะไรอะ ทีเคยใช้แล้วไม่ได้ใช้
ที่ไม่เคยใช้แล้วมาได้ใช้ 5555:)))
รักนะ จุ๊บ จุ๊บ
:mew1:
-
หวานผุดๆ... :o8:
ตอนนั้นคิมก็หึงเฮียจากสาวดัดฟันด้วย ไม่เรียกว่ารักคงไม่ได้แล้ว แต่อาจจะยังไม่หวาน...
อยากใช้บ่อยๆ ต้องสลับๆ แต่เฮียจะยอมรึเปล่านะ :z1:
-
อะไร อะไร ำม่เคยได้ใช้ คิดไปถึงไหนต่อไหนล่ะเนี่ย 555555
น่ารักกันจริงๆ มีความสุขละ ไปนอนดีกว่า บายๆๆๆ ^O^
-
ขอบคุณครับ
-
ชอบจังน้องคิมเล่าอดีต อ่านไปยิ้มไป
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เรื่องของหมอกริชกับแบงค์เนี่ย จิงๆแล้วรักกันใช่มั้ย?!?
แต่เคืองหมอกริชมั่กๆๆ แอบนอกใจได้ไง!!! ไหนบอกจะดูแลไง!!! แบงค์น่าสงสารมากกกกก ฮือๆๆ
...อ่านใบแทรกเรื่องคิมดิษแล้วนึกภาพตามสมัยเรียนนู่นนนนน
คิมก่อคดีไว้เยอะจิงๆเนอะ ดีที่ท่านว้ากจิตแข็งเลยทนทุกข์ทรมาน ผ่านมาได้
จนได้รักกันถึงทุกวันนี้... o13
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคับ
-
เข้ามารอสุดหล่อของใครบางคน...อิๆ น่าจะของเฮียคนเดียว
พรุ่งนี้จะหยุดยาวแล้ว...นั่งเครื่องกลับต่างจังหวัด
-
ขอบคุณที่คอยมาต่อครับ
ตามมาตลอด แม้ว่าช่วงหลังจะไม่ค่อยเข้าเล้า
แต่มาทีก็ไล่อานจนจุใจเลยครับ
ระลึกถึงเสมอครับ
-
มารอครับ
-
รอรอบดึก :laugh:
-
มารอครับ :katai2-1:
-
:กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
เอาบุญมาฝาก สาธุ สาธุ สาธุ
เมื่อเช้าไปทำบุญที่วัดมา
รักนะ พี่ดิษ&น้องคิม
-
วันนี้เหนื่อยมากครับ
คิดถึง เลยมารอ
-
เพราะว่าเราไม่ยอมให้ดูแล
เลยต้องไปหาดูแลคนอื่น
เอาคนอื่นมาแทนที่เรา
ตรรกะเหี้ยๆ
อย่างนี้เหรอที่เรียกว่า..รัก
รักของคนแบบเห็นแก่ตัว
ไอ่มั่วกริช
สู้คู่หลักก็ไม่ได้
หวานขึ้นทุกวัน..ทุกวัน
ไม่อยากจะอิจฉาหรอกนะ
ดิษ+คิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอน้องคิม&วากดิษครับ
:katai2-1:
-
คิดถึงน้องคิม พี่ว้ากดิษฐ์แล้ว :hao7:
สุขสันต์วันเข้าพรรษา ไปทำบุญที่ไหนกันมาอ่ะเปล่าจ้า :3123:
-
รอพี่คิมพี่ดิษคับบ
-
:sad4: วุ่นวายๆๆ บริษัทโดนไฟไหม้แหละ งืมๆ แต่มันไหม้จุดเดียวครับ ปัญหาคือน่าจะเทศบาลมั้งนะเค้าตรวจสอบอะไรไม่รู้วุ่นวายมาก สั่งให้พักกิจการไปก่อน โชคดีที่ไม่ได้มีแค่งานนั่งโต๊ะ ไม่งั้นมีขาดทุนแหง๋มๆเลย
สรุปวันอังคารก็ไม่ได้เข้าที่ทำงานละครับ แต่มีงานเข้ากว่า คือพ่อผมชวนผมไปเยี่ยมพี่สาวที่นอนป่วยที่กรุงเทพ ไปเยี่ยมก็มีเรื่องจะเล่าด้วย อันนี้ใบนึง
พอวันพฤหัส พี่โจก็คิดอะไรแผลงๆเพราะร้านพี่นากปิดวันหยุดยาว (กลัวโดนจับ เหอะๆ) เราเลยไปเที่ยวที่บ้านแม่ของผม หมายถึงจังหวัดอะครับ แต่ไปเที่ยวอีกที่ พี่โจให้แยกคู่วันนึง เพื่อให้ได้คุยกันแบบเปิดอก ฝั่งผมมีตัวผม ไอเดย์ กับพี่นาก อีกฝั่งก็นั่นแหละจับเอาเอง แฮะ่ๆๆ ส่วนหมอบ้ากับแบงค์กะจะชวนไป แต่ดูแล้วยังมีรอยร้าวอยู่เลยไม่ชวนครับ ส่วนพี่ริชกับพี่พานเค้าเลิฟกันแบบคนมีอายุ ไม่ยอมมาเล่นแบบเด็กๆกับพวกผม ผมกำลังนั่งเขียนบันทึกอยู่ คงจะพิมพ์อีกที เนอะ อันนี้อีกใบ
เกริ่นไปแล้วก็มาตามบันทึกหลักกันต่อ
***************************************************************************
บันทึกของคิม หน้าที่ 44 วรรคแรก
ค่ำคืนแห่งความเข้าใจผ่านไปด้วยความสุขสมของผมกับดิษ แล้วก็ถึงเวลาที่ต้องกลับไปเตรียมรับศึกใหญ่เรื่องการงานกันแล้วครับ ผมกับดิษเลยไปลาพ่อกับแม่ โดยวากดิษเอาพวกมาลัยมากราบขอขมาด้วย
“ ผมไม่ตั้งใจทำให้เรื่องเป็นแบบนี้จริงๆครับพ่อเลี้ยง ” วากดิษมันพูดประโยคพวกนี้แทบทุกครั้ง
“ เฮ้อ เองก็เอาแต่คิดมาก ..... พูดตรงๆนะ ใจจริงข้าก็คิดให้เองสองคนดูแลกัน อย่างที่ข้าบอกไงข้าก็คิดจะหลอกใช้เองดูแลไอบ๊องนี่ แต่โตมามันดันเป็นแบบนี้ ”
“ ถามจริงเหอะ ผมกลับไปเอาหัวทิ่มดินใหม่จะดีไหมพ่อ ” พ่อของผมเอื้อมมือจะเขกหัวผม แต่นอนอยู่แบบนั้นมีหรือคิมจะไม่หนี ฮ่าๆๆ
“ เอามันมานี่ข้าวกล้อง ”
“ พ่อ ไม่เอาๆ .... โอ้ยยย ” สองพ่อลูกนั่นเค้าเข้ากันครับ พ่อผมป่วยจริงป่วยเล่นเนี่ย ฮุ้วว
“ ข้าวกล้อง กลับไปก็ดูแลพ่อดีๆนะลูก ” แม่ของผมพูดขึ้น
“ ครับแม่เลี้ยง ผมอยากดูแลให้มากกว่านี้ แต่มันยากแล้วครับ ” ช่วงนั้นผมเคยเล่าในใบแทรกไปแล้ว คือ พวกเราเข็นพ่อวากดิษไปเที่ยวที่ห้างด้วยกัน ท่านปิดจมูกมีถังช่วยหายใจ ตอนนี้พ่อท่านวากป่วยหนักเริ่มมีอาการหลงๆลืมๆ
“ คนน่ะเลือกเกิดก็ไม่ได้ เลือกตายก็ไม่ได้ เองคิดให้ได้นะข้าวกล้อง ” พ่อของผมพูดย้ำอีกครั้ง
“ ผมไปนะครับ ” วากดิษก้มกราบพ่อกับแม่ของผม
“ เออ ข้าขอคุยกับไอคิมมันหน่อยนะ ” วากดิษยิ้มๆก่อนจะเดินออกไปก่อน พ่อของผมเรียกผมไปใกล้ๆ โดยที่แม่ของผมขยับเข้ามาใกล้เหมือนกัน
“ โห สงสัยจะเป็นความลับนะ ” ผมแซว
“ ไม่เล่นเว้ย ไอคิม ...... พ่อของข้าวกล้องน่ะ คงอยู่ได้ไม่นาน ” ผมใจหายวาบเลย
“ ทำไมพ่อไม่คุยกับมันล่ะครับ ”
“ บอกมันจะมีประโยชน์อะไร เห็นอย่างนั้น ข้ามั่นใจว่าเกิดเรื่องจริงๆมันจะต้องเป็นหนักกว่าคนอื่น ” พ่อของผมให้แง่คิดครับ แต่ใจลึกๆของผมไม่คิดอย่างงั้นสิครับ ผมคิดว่าดิษไม่น่าจะเสียใจมากนัก เพราะสองคนนั้นไม่ถูกกัน
“ พ่อกับลูกมีอะไรที่อธิบายไม่ได้อยู่นะลูก ต่างครอบครัวจะต่างเหตุผล ” แต่พอแม่ของผมพูด ผมกลับคล้อยตามครับ เพราะครั้งนึงตอนที่พ่อยอมรับเรื่องที่ผมกับดิษคบกัน นั่นก็ทำให้ผมแปลกใจมากๆ
“ ดิษมันรักพ่อมัน ..... มันเคยต่อยคนที่ว่าพ่อมันเจ้าชู้ด้วยนะ ที่ไร่นี่แหละ ”
“ งั้นทำยังไงดีล่ะพ่อ ผมมีกันแค่สองคน ” แม่ของผมลูบไหล่ของผม
“ พูดแบบนั้นได้ยังไง ลูกแม่เป็นผู้ใหญ่ ตอนนี้มีครอบครัวแล้วนะ ”
“ แม่อ่า อย่าล้อผมดิ ” เขินแม่ดิครับ คึคึคึคึ
“ ครอบครัวเองอาจจะเล็กกว่าคนอื่น แต่ก็คือครอบครัวนะคิม ” พ่อผมกินยาเข้มมาอีกละครับ
“ ผมเนี่ยนะมีครอบครัว มองไม่ออกเลย แฮะๆๆ ” ผมคงจะหัวเราะเศร้าไปครับ พ่อของผมพยายามจะลุกขึ้น
“ มานี่ มาพยุงข้า แล้วนั่นข้างๆ ” ผมทำตามที่พ่อสั่ง
“ คุณจะทำอะไรคะ ” แม่ของผมพูดกับพ่อผมเพราะมากครับ คือก็พูดมาเพราะมาตลอดนั้นแหละ อาจจะมีบ้างที่พ่อเรียกแม่ไม่เพราะ แต่เวลาคุยกันจะไม่มีคำหยาบให้ผมได้ยินเลย ทุกวันนี้ก็ยังคิดว่าผมไปติดคำหยาบมาจากไหน แฮ่
“ เองอาจจะมโนไปว่า ข้ามีครอบครัวใหญ่ มีลูกสี่คน มีพี่น้องมากมาย ไหนจะเพื่อน ไหนจะคนงาน แต่ความจริงแล้วข้ามีแค่แม่เองคนเดียว ” พ่อของผมพูดไป แม่ก็นั่งนิ่งๆครับ
“ ผมไม่ติดใจเรื่องลูกแล้วพ่อ ”
“ ข้ารู้ ที่เองเที่ยวมีเพื่อนฝูงเยอะแยะ กับไปช่วยคนมากมาย มันก็ตอกย้ำอยู่ว่าลึกๆเองยังขาดเรื่องนี้ ” ผมนั่งตาปริบๆดิครับ พ่อของผมนี่ติดตามชีวิตผมไม่ห่างเลย
“ เรื่องอะไรพ่อ ”
“ ลูกต้องอยู่กันสองคนให้ได้ เพราะสุดท้ายจะมีกันแค่สองคนนะลูก ” แม่ของผมพูดบ้าง ตอนนี้หลายอย่างเริ่มจะสว่างบนหัวของผมแล้ว
“ ไปๆ ข้าจะนอนแล้ว ” ซึ้งหน่อยไม่ได้จริงๆคนนี้ แม่ของผมกับพ่อไม่เดินมาส่ง เพราะบอกว่าเดี๋ยวก็ต้องเจอกันอีก (ซึ่งทางบ้านผมถือเรื่องนี้นะครับ คือเจ้าบ้านไม่ก็ผัวหรือเมียต้องมาส่งแขกหรือคนที่จะไปไกลๆที่หน้าประตู ไม่งั้นจะมีเหตุให้ได้เจอกันอีก และจะเป็นเรื่องไม่ดี แต่วันนั้นไม่มีใครคิด ซึ่งก็จะเล่าต่อไป)
พอลาพ่อกับแม่ พี่เคนมาส่งผมที่รถ ผมกับได้คุยกันอีกนิดหน่อยเรื่องทางบ้าน เพราะผมกลัวว่าพี่เคนจะไม่ชอบชีวิตในไร่ อาจมีคนคิดว่ามันง่ายนะ เป็นคนคุมไร่ แต่ความจริงมันหยุมหยิมและยุ่งยากมาก เรียกว่าถ้าเราไม่เป็นแค่อย่างเดียวก็อาจเกิดเรื่องเสียหายได้เลย
“ เฮีย ถ้างานไม่ราบรื่น อย่าลืมน้องคนนี้นะพี่ ” หลังจากคุยกันจบ ผมก็จับมือกับพี่เคน
“ พวกนี้บอกว่าพี่หน้าเหมือนพ่อ แกหน้าเหมือนแม่ สงสัยจะจริง ...... น่ารักอยู่นะน้องกูเนี่ย ”
“ แล้วเฮียไปบ้าตามไอข้าวกล้องทำไม ฮุ้ววว ” หลังๆนี้ผมชักมีน้ำโหละครับ วากบ้าชอบถามนำคนอื่นว่าผมน่ารักไหม คนตอบเค้าก็ต้องตอบน่ารักดิ ฮึ่ยยย
“ ฮ่าๆ เอาเถอะ ไปลาพ่อกับแม่แล้วกลับเถอะ พี่ก็จะรีบไปจัดการตัวเอง แล้วค่อยมาเจอกันที่นี่ ” พี่เคนหมายถึงวันที่พ่ออาการดีขึ้นกว่านี้ เราพี่น้องจะได้มาตกลงกันครับ
ตลอดทางวากดิษดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ขับรถมีน้ำใจม้ากมาก ไม่แซงแบบหวาดเสียว หันมาคุยกับแกล้งจี้เอวผมตลอด นานแล้วที่ไม่ได้เห็นมันอารมณ์ดีขนาดนี้ แต่พอกลับมาถึงหอพักเท่านั้นแหละ
“ ย้ายไปอยู่กับพี่เถอะ ”
“ แล้วนี่ไม่อยู่ด้วยกันเหรอครับ ” ผมถาม
“ ก็ใช่ แต่มันไม่ใช่บ้านของเราไง ในหอเนี่ย ทำอะไรแรงไปก็กลัวคนได้ยิน ” ไอเรื่องอย่างว่านี่พัฒนาขึ้นทุกวันเลยว่ะ
“ ก็เอาหมอนอุดปากดิครับ ” ผมเดินเอากระเป๋าไปวาง เตรียมจะเอาเสื้อผ้าออก
“ คิม ไปเถอะนะ ” กะจะแกล้งเฉย แต่พอเห็นสายตาอ้อนวอนแล้วอดไม่ได้ แฮะๆๆ
“ เอางี้ดีปะ ..... เรากำลังวุ่นกับงานอยู่ หลายอย่างยังไม่ลงตัวเอง แล้วนี่ถ้าเราย้ายก็ไม่มีคนดูแลหอ ”
“ หึหึ มีสิ ” วากดิษยิ้มตาหยีเลย
“ หมายความว่าไง ”
“ คือพี่เห็นน้องยุ่งๆเลยไม่ได้บอก ข้าวจ้าวเค้าสอบติดมหาลัย เป็นน้องเรานี่แหละ ” ผมแทบหงายหลังเลย
“ ไม่นะ เรียนเกษตรเหรอ ทำไมไม่บอกน้องๆ ” ผมบีบแขนของวากบ้า แต่มันดูไม่เจ็บไม่ปวดหรอกครับ ลืมไปนึกว่าผู้หญิง เหอะๆๆ
“ พูดซะเสียเลย เรียนเกษตรแล้วเป็นยังไง ”
“ ไม่เอาๆ บอกให้ซิ่วซะ ” วากดิษยิ้มอีกล่ะครับ
“ เค้าสอบได้ทันตะครับ เตรียมเป็นหนุ่มหมอฟัน ” อ้าว
“ แล้วไม่บอกอะ ฮุ้ว ” ผมกับข้าวจ้าวไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรครับ รู้แค่ว่าเรียนเก่ง และพี่กริชกับเพื่อนอีกคนคอยติวหนังสือให้ตลอดแค่นั้น บวกกับหล่อใสกว่าวากดิษด้วย ก่ากๆๆ พอได้ยินว่าเป็นรุ่นน้องก็ดีใจด้วยครับ
“ คิมมีสาวในเครือเป็นพวกทันตะไหม ”
“ ไม่มีเว้ย ” มันตั้งใจแขวะผมอะ
“ ไม่รู้จะดีไหมถ้าให้มาอยู่หอนอกตั้งแต่ปีแรก ก็กลัวจะโดนเขม่นไง ”
“ มันไม่มีใครบ้าเท่าพวกเราหรอก ” แซวเล่นครับ จากนั้นเราพวกกันอีกเดี๋ยวเดียวถึงออกไปที่บ้านพ่อท่านวากดิษ
พอมาถึง แม่บ้านบอกว่าพ่อของวากดิษถูกส่งไปโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้ อาการทรุดหนักน่ากังวลมาก ทั้งแม่ และข้าวจ้าวไปที่โรงพยาบาลแล้ว พอได้ยินป็บวากดิษก็เงยหน้าขึ้น
“ อะไรกันวะ !!!!! ”
“ ดิษๆ เป็นอะไร ” ผมเขย่าแขนของวากดิษ
“ พี่ ..... พี่จะเข้าที่ทำงานนะ คิมจะกลับหอก่อนไหม ” อะไรของมันเนี่ย วันหยุดจะเข้าที่ทำงานทำไม
“ เรารออยู่ที่นี่แล้วกัน ” ดิษหันมาจ้องหน้าผม แต่ไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย มันหอมแก้มผมแล้วเดินขึ้นรถไป
“ คุณดิษนี่อ่อนโยนขึ้นมากเลยนะคะ ” ลืมไปว่าแม่บ้านอยู่ คึคึคึคึ
“ ผมเข้าไปนั่งรอข้างในแล้วกันนะครับ ” แม่บ้านเชิญผมเข้ามาในบ้าน ผมคุ้นเคยอยู่แล้วครับ เลยไม่ต้องเตรียมอะไรให้
ผมนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ครั้งแรกที่ผมได้กินข้าวพร้อมหน้ากับครอบครัวของดิษ เป็นอะไรที่น่าอึดอัดมาก ดิษพยายามจะออกจากเงาและเงื้อมมือของพ่อมาตลอด แต่พอถึงวันที่อายอมหยุดและกำลังจะจากไป ดิษดันไม่แสดงอาการดีใจเสียใจอะไรเลย ผมนั่งคิดอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับดิษ ที่ผ่านมาเค้ามีชีวิตที่สับสนและน่าสงสารจริงๆ
“ อ้าวคิม มาได้ยังไงๆ ” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“ สวัสดีครับอา ” อาทนายมาที่บ้านครับ
“ แล้วนี่ไปไหนกันหมดเหรอ ”
“ ได้ยินว่าไปโรงพยาบาลครับ พ่อของดิษป่วยอาการทรุดหนัก ” อาทนายความถอนหายใจ
“ คิมมาดูนี่ ” อาส่งใบคำร้องขอซึ่งเป็นแบบฟอร์มศาลให้ดู ผมอ่านคร่าวๆถึงรู้ว่า
“ เวลาแบบนี้ ทำไมถึงคิดทำได้ครับ ” หลักๆคือเค้าจะพยายามขอแบ่งนู้นแบ่งนี่ กับเอาเรื่องที่พ่อวากดิษเคยยืมเงินมาต่อรอง บวกกับเรื่องอีกเยอะแยะเต็มไปหมด
“ คนเราจะเห็นธาตุแท้ก็ตอนนี้ล่ะ อารับหมายจากศาลเลยเพราะให้คนไปเฝ้าอยู่แล้ว ”
“ จะทำยังไงดีครับ ”
“ อามาเพื่อถามเรื่องพินัยกรรม เพราะอาเคยบอกวิธีเขียนพินัยกรรมให้ไปนานแล้ว ถ้ามันมีพินัยกรรมทุกอย่างจะง่ายขึ้น ”
“ แต่อาป่วยหนักขนาดนี้ จะทำพินัยกรรมได้ยังไงครับ ”
“ หวังให้มันมีเถอะน่า ” อาเป็นเพื่อนกับพ่อของดิษมานานครับ เคยอุ้มชูกันและกันมา ทำให้สนิทและรักนับถือกันมาตลอด ผมเชื่อว่าปัญหาพวกนี้จะต้องผ่านไปได้ อาทนายความบอกผมว่าต้องรีบไปตรวจสำนวนที่สำนักงาน คงไม่ได้อยู่เจอกับดิษ
วันนั้นวากดิษกลับมารับผม พร้อมกับเอาเอกสารมาให้ผมกรอก โดยจะส่งผมไปอบรมที่กรุงเทพฯสองวันหนึ่งคืน
“ ต้องไปพรุ่งนี้เลยเหรอ ”
“ อืม ความจริงพี่จะบอกตั้งแต่อยู่ที่ไร่แล้ว แต่คิมทำพี่ลืมน่ะ ” ผมมองดูดีๆ มันยิ้มอารมณ์ดีผิดปกติอะครับ
“ ดิษ ”
“ คร้าบบ ”
“ ไม่ต้องแกล้งทำหรอก รู้ว่าห่วงพ่อ ” วากดิษนิ่งไปครับ
“ คิมรู้จักพี่ดีแล้วเหรอ ถึงรู้ว่าพี่แกล้งทำ ” น้ำเสียงของมันเข้มขึ้นทันตาเลย ทีนี้เป็นผมที่ยิ้มบ้าง
“ อาจจะรู้จักไม่ดีพอ แต่น้ำเสียงเนี่ยมันฟ้องว่าเราคิดถูก ” มันถอนหายใจเฮือก
“ ขอพี่ทำอะไรตามใจพี่ซักครั้งเถอะนะ ” ผมขยับไปกุมมือของมันเอาไว้
“ อะไรเหรอ นอกใจเรา ? ” วากดิษยิ้มออกละ
“ ถึงเวลา พี่จะพูดให้ฟังนะ ” เราหยุดเรื่องเครียดไว้แค่นั้นครับ
ต่อมาขณะที่ผมไปอบรม ข้าวจ้าวแจ้งผมว่า อาเสียแล้ว ผมต้องกลับจากกรุงเทพฯทั้งๆที่ยังไม่ได้กินเลี้ยงหลังอบรม ระหว่างทางผมโทรบอกกับพี่ๆเพื่อนๆและน้องๆที่รู้จัก ให้เตรียมตัวมาช่วยงานศพของอา
พอกลับมาถึงหอ ตอนนี้มีไอเดย์ ไอวิน พี่โจที่รออยู่หน้าหอ
“ ดิษล่ะ ” ผมถามทั้งสามคน
“ ......... ” ทำไมเงียบวะ
“ เป็นไรวะ อย่าบอกนะว่า มันป่วยอะ ”
“ ไม่อะพี่ แต่พี่ดิษไม่ยอมเจอใครเลยครับ ” ไอเดย์บอกผม ผมเดินนำขึ้นมาที่ห้อง แล้วไขกุญแจ แต่ติดล็อคครับเข้าไปไม่ได้จริงๆ
“ ดิษ ดิษเว้ย อยู่ข้างในใช่ไหม ”
“ ...... อย่า อย่ายุ่ง ” เสียงมันแผ่วเบามาก
“ เปิดเถอะดิษ เราจะเข้าไปคนเดียว ” ผมพูดสวนเข้าไป
“ ไม่ ....... คิมก็ไม่ได้ ฮึกก ” ชัดแล้วครับ มันร้องไห้อยู่นี่เอง
“ เราพังประตูเถอะ แบบนี้ไม่ดีมั้ง ” พี่โจบอก
“ เอาไงดีครับพี่ ” ไอวินถามผม
“ ประตูบานเดียว ไม่ต้องเสียดายหรอกพี่ พังเลย ” ไอเดย์เชียร์ผมอีกคน
“ ไม่เอาว่ะ ลงไปกันก่อนเถอะ ” ทั้งสามคนมองหน้าผม
“ พี่จะถีบคนเดียวใช่ไหม ไหวเหรอพี่ ” ไอเดย์ถามผม ผมผลักๆมันสามคนไปพ้น จากนั้นก็มานั่งที่หน้าประตู
“ ดิษ ....... ตอบเราทีเถอะ ไม่คิดถึงเราเหรอ ”
“ ฮึก พี่ไม่ไหวคิม ”
“ กินข้าวหรือยัง ” คุยผ่านประตูที่โรแมนติกเหลือเกิน เจอหน้ามึงนะ กูจะตีแสกหน้าเลย ฮึ่มม
“ พี่มีแล้ว ..... ขอเวลาพี่เถอะ ”
“ ก็ได้ๆ กูรักมึงดิษ เข้มแข็งนะเว้ย ” ผมเดินลงมาเจอทั้งสามคนกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่
“ พังแล้วเหรอพี่ เร็วจัง ” ไอเดย์นี่ก็ถามไม่รู้เวลา
“ ไม่พังเว้ย เราไปช่วยงานกันเถอะครับ ”
งานศพของอายุ่งยากมากครับ ญาติของอาก็มาวุ่นวายหาว่าแม่ของข้าวจ้าวเป็นเมียน้อย ญาติจะเป็นคนเก็บซอง จนต้องแก้ไขกันไปตลอดทั้งงาน แม่ของข้าวจ้าวเศร้ามากอยู่แล้ว ยิ่งเจอว่าแบบนี้ยิ่งเสียใจมากเข้าไปอีก ตอนนี้คนที่คอยทำงานซื้อน้ำอาหารเหลือแค้ผม ข้าวจ้าว และพี่น้องเพื่อนๆที่พอจะมาได้ ผมโทรไปบอกพ่อกับแม่ ท่านบอกผมว่ายังมาไม่ได้ แต่จะรีบมา
ในที่สุดวากดิษก็ยอมออกมาจากห้อง และเข้ามาแก้ปัญหาได้อย่างรวดเร็ว โดยมีทั้งอาทนายความและหุ้นส่วนหลายคนมาช่วยปราบญาติของพ่อดิษจนถอยกันไป แต่ก็ยังไม่วายขู่ว่าจะกลับมา และวันต่อๆมาพ่อและแม่ของผมก็มาสมทบอีกแรง
เสร็จงานศพพ่อท่านวาก ห้างของพ่อวากดิษที่กำลังวางแผนจะแปรสภาพก็ต้องถูกแช่แข็งไป เพราะตกลงกันเรื่องหุ้นส่วนใหญ่คือหุ้นของพ่อวากดิษไม่ได้ ตอนนี้ดิษต้องไปหารือกับพวกทีมกฎหมาย (ลองหาอ่านจากกระทู้ช่วงนั้นนะครับ)
“ สวัสดีครับพี่ๆ ” พี่ริชเดินมากับพี่พานครับ
“ อืม ดีขึ้นหรือยัง ” ระหว่างงานผมเหนื่อยมากครับ
“ ดีแล้วพี่ ..... ว่าแต่สองคนเอาไงดี คบกันยัง ”
“ จำที่พูดได้ไหม ” เฮ้ย วากดิษออกมาได้ไงวะ
“ อะไรเหรอดิษ ”
“ บอกแล้วนะว่าอย่าประเจิดประเจ้อ ทำไมต้องเดินคู่กันมา ” รู้สึกพี่วากจะโมโหนะเนี่ย แฮะๆๆ
“ ดิษ ใจเย็นนะๆ ” ผมพยายาม
“ แค่เดินคู่กัน ไม่ทำให้ใครคิดเหมือนดิษหรอกมั้ง ” ไอพานนี่ก็ไปยั่วมัน
“ ถ้าทำไม่ได้ ..... ก็ไปซะ เข้าใจไหม ” มันพูดจบก็เดินกลับเข้าไป
“ ทำไมมันเป็นแบบนี้วะ ” ผมบ่นๆ
“ สงสัยรักเราจะไม่ง่ายแล้วล่ะ ” พี่ริชพูดจบก็เดินไปครับ
“ พี่พาน ตามไปดิ ” ผมบอกพี่พาน
“ หึหึ เค้าอยากให้ห่างดีนักนี่ ”
“ อ้าวเฮ้ย พี่ .... พี่ ” พวกนี้นี่นับวันจะมีนิสัยประหลาดขึ้นนะ
***************************************************************************
หลังๆนี่ บันทึกออกไปทางหนังชีวิตมากไปไหมครับ แฮ่
ขอบคุณทุกแรงใจที่ให้เสมอๆนะครับ ส่วนเรื่องพี่กริชผมไม่ได้ตั้งใจใส่ความเค้าเลยครับ แค่ถอดคำออกมาเท่านั้นเอง จริงๆผมก็อยากรู้ด้วยแหละว่าคนทั่วไปเค้าคิดกันยังไง ซึ่งก็คงได้บทสรุปแล้ว
บริษัทปิดบางจุด แต่ทำงานได้ครับ ดีอย่างตรงที่มีเวลาเยอะหน่อย เน้นไปทางขายของมากกว่า งานปวดหัวได้พักกันครับ ลาพักเป็นแถวๆเลย มีผมเนี่ยไม่ได้พัก ทำไงได้แฟนเค้านี่ :mew5:
ขอบคุณทุกคนครับ
-
อ่านแล้วเศร้าแทนพี่ว๊ากดิษ แต่พี่คิมทำหน้าที่ได้ดีมากค่ะ
คอยเป็นกำลังใจและเข้าใจพี่ว๊ากดีที่สุด.... o13
ขอบคุณมากค่ะ จะติดตามต่อไปค่ะ
:pig4: :pig4:
สู้ๆ คร๊าบบ :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องพ่อพี่ว้ากดิษฐ์ด้วยอ่ะ ถึงแม้จะรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึงสักวันอยู่ดี อย่างที่พ่อคิมพูดไวัจริงๆ ถึงเวลาพี่ว้ากเป็นหนักเลยอ่ะ มันคงอยู่ในใจพี่เค้าเนอะ
กำลังเศร้าๆทีไร คิมมีอะไรให้แอบฮาทุกที แอบขำตอนเกลี่กล่อมให้พี่ว้ากออกมา ใครอยู่ใกล้คิมนิไม่มีความสุขมากก็อาจจะบ๊องตามคิมจริง 5555
น่าสนใจมากเลยเรื่องใบแทรก พี่โจคิดไงให้แยกคู่ อยากรู้ความลับอะไรพี่นากเปล่า 5555
แต่ก็เป็นความคิดที่ดีเนอะ คริๆๆ
ขอให้จัดการเรื่องที่ทำงานให้เรียบร้อยเร็วๆนิ
ดูแลรักษาสุขภาพกันทั้งคู่ด้วยนะ
รักเสมอ :กอด1:
-
:pig4:
แต่ละเรื่องน่าสนใจทั้งนั้น แบบว่าชอบสอดรู้เรื่องของชาวบ้าน อิอิ :mew4:
ช่วงนั้นท่านวากคงแย่มากๆ แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นก็ไม่ได้แม้แต่กับแฟนตัวเอง
แต่ก็เก่งที่สามารถขจัดปัญหาความวุ่นวายไปได้
ขอถามหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านวากความหล่อลดลงบ้างไหม รู้สึกพี่ท่านจะเครียดและจริงจังกับการคบกันของ
พี่ริชกับไอ้พานเหลือเกิน รักได้แต่อย่าให้คนอื่นเห็น :mew4: อย่าประเจิดประเจ้อ
มีแต่ปัญหา แต่ต่อไปก็จะดีแล้วน้องคิม กิจการก็จะเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นไปนะครับ
อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเอง พี่ว๊ากและคนรอบๆตัวด้วยนะ
ป.ล. รอเผือกใบแทรกและตอนต่อไปครับ
:mew1:
-
สู้ๆนะ บริษัทใหญ่ก็งี้แหล่ะ มีเรื่องมาให้แก้ตลอด
-
คนไม่รู้จักพอแถมอยากได้ของคนอื่นที่ไม่ใช่ของตน
ไม่ว่าเป็นชื่อเสียง เงินทอง สิ่งของหรือแม้แต่ความรัก
ช่างเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจแถมหามีเยอะซะด้วยนะ
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องพ่อของท่านวากดิษด้วยนะคะ ชื่นชมความรักของทั้งสองคน ร่วมกันฝ่าฟันปัญหามาโดยตลอดกับหนทางข้างหน้าจับมือกันแน่นๆ สู้ๆนะคะ
-
รสชาดชีวิต :เฮ้อ:
-
อืมมมมม..ก็นะ
มีปัญหาก็ต้องตามแก้ไขกันไป
เพราะชีวิตคือชีวิต
ส่งกำลังใจให้
ทั้งคิมและดิษ
สู้ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เหมือนมีลางจะเข้าโหมดดราม่าอีกล่ะ T^T
-
คิมเป็นคนชอบช่วยเหลือคนรอบข้างมันเป็นเหตุผลที่คิมเป็นที่รักของทุกคน
เมื่อมีอะไรเกิดขึ้นทุกคนก็น่าจะพร้อมที่จะอยู่ข้างคิม(ยกเว้นห้ามมีเรื่องกับพี่ดิษมั้ง555)
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษนุ้งคิมผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้ด้วยดีนะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
+1
-
นี่แหละครับชีวิตคู่เมื่อดิษล้มคิมก็คอยพยุงกันฝ่าอะไรไปด้วยกัน รักกันนานๆครับ
-
พี่โจคิดอะไร แยกคู่ทำมาย...เตรียมตั้งรับของฝ่ายตรงข้ามรึเปล่า 55 :z1:
คิมเองก็มองเฮียออก ที่ปิดอารมณ์เรื่องพ่อของเฮีย...เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
คิดถึงนะ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงๆๆ รอตอนต่อไปน้าน้องคิมมี่ :impress2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอน้องคิม&วากดิษ
:mew1:
-
เฮ้อๆๆๆชีวิตคู่นี้นี่มีสีสัน มีเรื่องตลอดเลยเนอะ ถึงจะมีเรื่องยุ่งวุ่นวายแค่ไหน ยังไงก็ให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew3:
เข้ามารอครับ
:katai3:
-
น้องคิมอยู่ไหนนนนน
-
หายไปหนายยยย~ น้องหายไปนานแบบนี้ พี่นี่กลัวว่าจะมีเรื่องยุ่งๆ วุ่นวายอะไรรึป่าว หรือเรื่องไฟไหม้ยังไม่จบคะ??
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอๆครับพี่ๆ
ไม่รู้พี่คิมจะมาต่อบันทึกไหมน้าา ดึกแล้วจะตี2แล้ว คงพักผ่อนกันแล้วมั้ง :katai1:
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:m22: :m32:
-
แว๊บมาเยี่ยมนุ้งคิมกะพี่ดิษ
เป็นยังไงบ้างอาทิตย์นี้ไม่เข้ามาเลยน๊าคิดถุงๆ
:mew1: :mew1:
-
รอ :z2:
ร้อ :z10:
ร อ :z3:
-
:L2: มาส่งดอกไม้ก่อน แฮะๆๆ
อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่มีอะไรครับ กลับบ้านแม่อีกรอบเพราะว่า ...... ป้าป่วยครับ ป้านี่พี่ของแม่ผม อาการคล้ายพ่อวากดิษเลย แต่ก็ให้กำลังใจกันอยู่ อาทิตย์นี้เลยไม่ได้มาพบปะทุกคน
งานราบรื่นดีครับ ไม่หนักอะไร แต่เวลาว่างๆที่คล่องตัวหายากขึ้น ส่วนนึงเพราะเราไม่ใช่คนกำหนดเวลาอะ ผู้ใหญ่เค้ากำหนด รอผมเป็นผู้ใหญ่มั่งจะรู้สึก หึหึหึหึ
กลับมาถึงเมื่อวานวากบ้าลื่นล้มครับ ช่วงนี้มีแต่เรื่องให้เจ็บตัว ไหนจะเพิ่งโดนชนมาหมาดๆ ก็เลยต้องประคบประหงมหน่อย เดี๋ยวพี่ท่านน้อยใจจะง้อยาก แก่แล้วใจแข็ง ฮ่าๆๆๆ
แว่บมาสวัสดี และจะรีบมาต่อบันทึกนะคร้าบ :mew1:
-
พี่คิมชวนพี่ดิษไปทำบุญกันบ้าง ดูท่าเจอเรื่องร้ายๆมาเยอะ TT
จะรอติดตามไปเรื่อยๆนะคับ
-
ยังดีที่ไม่เป็นไรมาก เข้าวัดทำบุญบ้างก็ดีนะขออโหสิกรรมต่อเจ้ากรรมนายเวรบ้าง
เข้าพรรษาแล้วทำบุญเมื่อมีโอกาส
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะน้องคิม อย่ามัวแต่ดูแตพี่ดิษแล้วลืมตัวเอง
รอวรรคต่อไปครับ
:mew1: :katai3: :katai3: :katai3:
-
รอจ้า
-
ทำบุญบ้างก็ดีนะ สู้ๆ แข็งแรงปลอดภัยค่ะ
-
:pig4:
รอต่อไป :hao6:
-
เป็นห่วงเฮียอ่ะ คิมดูแลเฮียด้วยนะ ถ้าพี่วากบ่นเจ็บ พาไปหาหมอเลย
-
เป็นห่วงพี่ๆนะครับ
-
ขอให้คุณป้าอาการไม่หนักนะ แข็งแรงขึ้นไวๆ :L2:
แล้วก็พี่ว้ากดิษฐ์ ระมัดระวังเวลาทำอะไรอย่ารีบร้อน เป็นห่วงนะ :impress2:
แต่มีกำลังใจที่ดีอย่างคิมมี่ หายห่วง :laugh:
เห็นด้วยกับทุกคนเลย คิมมี่พาพี่ว้ากไปทำบุญบ้างยามมีโอกาส
เสาร์ อาทิตย์ ก็ได้
ช่วงนี้มีเรื่องบ่อยเลย
รักน้องคิมมี่ พี่ว้ากดิษฐ์เหมือนเดิม :L1:
-
ดูแลตัวเองและดูแลกันและกันดีๆนะคิมดิษ
ปีชงป่ะเนี่ยดิษน่ะ หรือเบญจเพศ
-
:L2:
:L2:
:L2:
หายไวๆนะพี่ดิษ
น้องคิมดูแลอย่างใกล้ชิดด่วน
ปล.ชวนกันไปทำบุญเถอะ แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร และเทวดาที่คุ้มครองเรา สาธุ
-
มีเรื่องให้เจ็บตัวอีกแล้วน๊า
ทำท่าไหนให้เข่าอ่อนเนี่ยพี่ว๊ากห๊าาไม่ใช่ อ่อลื่นล้มคริคริ
รักษาสุขภาพกันเน้อทั้งคู่เบย
:katai5: :katai5:
-
ดูแลตัวเองและดูแลกันและกันดีๆนะคิมดิษ
ปีชงป่ะเนี่ยดิษน่ะ หรือเบญจเพศ
พี่ดิษเลยเบญจเพศหลายปีแล้วครับ น่าจะปีชง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงด้วยยยย :impress2:
-
มอบดอกไม้ :L2: เฮียดีขึ้นรึยังอ่ะ
-
:L2: เยี่ยมไข้คุณป้าค่ะ ขอให้อาการดีวันดีคืนค่ะ :L2:
ส่วนท่านว้ากดิษ ตอนนี้น่าจะหายเจ็บหายปวดจากการลื่นล้มเเล้วมั้งคะ?
เพราะพี่มั่นใจว่าท่านว้ากยังไม่แก่(เท่าไหร่) หกล้มแค่นี้ จิ๊บๆ ใช่มั้ยคะ?
ยังหนุ่มยังแน่น(?) ฟื้นตัวเร็วอยู่แล้ว :mew4:
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
เป็นห่วงพี่ดิษมากครับ
-
กำลังใจสำคัญที่สู๊ดดดด ดิษเจ็บซ้ำซ้อน ขอให้หายไวไวจ้า ทั้งคนล้มและคนดูและ ขอให้คุณป้าหายเร็วๆ กินเยอะๆๆ :a2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:hao6: แวะมาอัพเดท เพิ่งรู้ว่า แมนฯยู เตะด้วย ระหว่างรอบอลมานี่ก็กำลังพิมพ์บันทึกอยู่ครับ แต่มันมีเรื่องเมื่อกี้เอง อยากเล่าๆ เผื่อจะหายคิดถึงพี่วาก แฮะๆๆๆ
ค่ำที่ผ่านมา หลังจากคืนความสุขให้คนทั้งชาติ แฮะๆๆ วากดิษเค้ารอดูอะครับ ก่อนหน้านั้นผมเปิดช่องๆนึง ดูหนังอยู่ด้วย
" น้องติดละครด้วยเหรอ " พี่วากถาม
" นางเอกน่ารักดี " ตอบไปแล้วเพิ่งรู้สึกว่าพลาดแฮะ
" หึหึ จะดูว่าน่ารักขนาดไหนเชียว "
พอละครจบช่วงแรกไป ลุงตู่ก็มา วากดิษเค้าติดตามสิ่งที่ลุงพูดเพราะ เค้าบอกว่าลุงพูดถึงเกษตรกรเยอะมาก และก็มีอะไรหลายอย่างที่ถ้าตั้งใจฟัง จะนำไปใช้กับธุรกิจของเราได้ ผมเลยนั่งฟังไปด้วย
หลังลุงพูดจบ ละครก็กลับมาฉายต่อ พอพี่วากเห็นหน้านางเอกปั้บ ก็ขยับมาใกล้ผมเลย
" ชอบผู้หญิงผมสั้นตั้งแต่เมื่อไร " พลาดจริงๆด้วยกู
" โหยไรเนี่ย แค่บอกว่าน่ารักเฉยๆ "
" น่ารักของน้องน่ะคือชอบเค้านั่นแหละ " พูดจบก็กอดผมอีก แต่ผมก็ปล่อยมันครับ
หนังเค้าสนุกดีครับ ผมชอบบทของพระนางคู่นี้ ดูสนุกๆดี ดูไปดูมาคล้ายคู่พี่โจกับพี่นากครับ คนนึงยุกยิกๆ อีกคนขรึมๆ แต่พักนึงวากดิษก็ลุกไปจากผม ทีแรกผมรู้สึกสบายตัวครับ แต่คิดอีกที กลัวจะมีอะไรผิดปกติเลยเดินตามไป
ปรากฏว่าภาพที่เห็นตรงหน้า ทำเอา ......
" เฮ้ย ดิษเป็นอะไรน่ะ ร้องไห้ทำไม " วากดิษเสียบหูฟังแล้วก็น้ำตาไหล
" ป่ะ ปล่าวหรอก ..... หนังจบแล้วเหรอ "
" เราพูดอะไรผิดไปหรือปล่าว หรือว่าเพราะหนัง เราเลิกดูก็ได้ " ผมกำลังจะเดินไปปิดโทรทัศน์ วากบ้าก็มาดึงมือของผมไว้ และดึงผมนั่งลงข้างๆ พร้อมกับให้ผมฟังเพลงๆนึง
*** ไม่มีเจตนาจะโปรโมทอะไรให้ใครนะครับ
เพลงที่ว่าชื่อ รักที่ไม่เห็นทาง ลองเซิร์ชดูนะครับ อยากให้ฟังแล้วนึกถึงตามไป
ขณะที่เพลงเล่นไป วากดิษซุกหัวข้างๆผม มันไม่ร้องไห้แล้ว แต่เป็นผมที่น้ำตาซึมแทน
" ไอวากบ้า ตกลงคิดจะคบกูจริงไหมเนี่ย " ระหว่างนั้น ผมนึกถึงช่วงเวลาที่เราเรียนมหาลัยด้วยกันเลยครับ
" ถ้าตอนนั้นมีเพลงนี้ พี่ก็คงร้องไห้ตามเพลงอยู่ดี "
" ทำไมล่ะ "
" ห้ามใจตัวเองไม่ให้รักน่ะมันบรรยายความเจ็บออกมาไม่ได้หรอก .... นอกจากร้องไห้ออกมา "
" ...... " มันตั้งให้เพลงวนไปวนมา ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีก นอกจากกอดมันแน่นๆ
อารมณ์เพลงล้วนๆเลย เหอะๆ ขอไปรอดูบอลก่อน พิมพ์เสร็จเมื่อไรจะรีบมาต่อเลยนะครับ ผมเลือกต่อเรื่องของพานริชกับวิกฤตบ้านวากดิษก่อนนะครับ ใบแทรกเอาไว้ก่อน แฮะๆๆ
อาการของวากดิษไม่ได้ร้ายแรงอะไรครับ แต่มันอดคิดถึงเรื่องดวงเรื่องโชคลางไม่ได้ เพราะวากดิษก็บอกว่าฝันเห็นพ่อ อาจจะคิดถึงมากไปเอง แต่นั่นก็ดีครับ ทำให้เราได้ไปทำบุญกัน ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะครับ
รักทุกคนๆ :mew1:
-
กำลังฟังเพลงนี้เลยครับพี่
ฝากบอกพี่ดิษด้วยนะครับ ว่าดูแลสุขภาพด้วยครับ
-
คนที่อยู่ในอารมณ์รักนี่ จิตใจมันอ่อนไหวง่ายเน๊าะ อ่านแล้ว น้ำตาซึมเลย
พี่ว๊ากอย่าคิดมากยังไงๆน้องคิมก็รักพี่ว๊ากคนเดียว อิอิ (คิดว่า)
ดูแลสุขภาพด้วยนะทั้งสองคน
อนุโมทนาบุญด้วยนะที่ไปทำบุญมา มีเวลาก็พยายามทำบ่อยๆนะครับ
ขออำนาจบุญกุศลให้น้องคิม น้องดิษ รวมทั้งบุคคลใกล้ชิตมีความสุขดวามเจริญ
ผ่านพ้นอุปสรรคต่างไปด้วยดีครับ
:mew1: รออัพครั้งต่อไปครัช :katai3:
-
ดิษเป็นคนอ่อนไหวกับเรื่องของคิม คิมก็เอาใจคนแก่หน่อยค่ะ แซวเล่นน๊าา ^^
-
เพราะรักจึงอ่อนแอ และเพราะแคร์จึงอ่อนไหว
อาจเพราะงานเครียด ป่วย สูญเสียคนสำคัญ
ทำให้ดิษมีภาวะหัวใจอ่อนแอ(สภาพจิตใจ)
กำลังใจสำคัญมาก แต่ดิษเองก็ต้องให้กำลังใจตัวเองด้วย
อย่าคิดอะไรที่ทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ทำยากแต่ต้องพยายาม
เพราะอาจเป็นโรคซึมเศร้าแบบไม่รู้ตัว ภายนอก ยิ้มหัวเราะ
แต่ข้างในมืดมน.
ส่วนคิมเองก็ดูแลตัวเองให้แข็งแรงทั้งกายและจิตใจ :L2:
ดูแลกันและกันน๊ะทั้งสองคน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สู้ๆนะครับ ^^
-
:mew2: จะรออ่านเรื่องนี้ไปจนแก่เลยแล้ว คิมดิษฐ์ก็ต้องอยู่เล่าไปตลอดดดด
-
555555 ทำไมขำ พี่คิมดูแลพี่วากดีๆนะ แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน
-
:mew1: :กอด1: :L1:
-
ฟังตามแล้วนึกถึงตอนแรกๆเลย
:hao5:
-
:o12: พี่นี่แทบจะร้องตามท่านว้าก :o12: อารมณ์อ่อนไหวจัง ไม่ว่าเมื่อก่อนท่านว้ากจะผ่านเรื่องแย่ๆอะไรมา ยังไงวันนี้ก็มีน้องอยู่ข้างๆแล้ว มั่นใจในรักที่น้องมีให้เหอะ เนอะๆๆๆๆ
***พี่เป็นติ้งคิมดิษยังสัมผัสได้เลยว่าน้องรักท่านว้ากมว๊ากกกกกกก***
-
รักกัน ดูแลกันตลอดไปนะคะ
-
รักน้องคิม พี่ว้าก ยิ่งอ่านยิ่งรัก :mew1:
ว่าแล้วก็ขอไปเปิดเพลงนั้นฟังมั่ง
(แล้วก็แอบคิดว่าละครเรื่องนั้นเรื่องอะไรหว่า :hao7:)
พี่ว้ากคงคิดมากในหลายๆเรื่อง กว่าจะผ่านหลายๆเรื่องมาได้
ทั้งเรื่องพ่อ เรื่องสุขภาพ เรื่องหนูคิมมี่ด้วย
รักและขอติดตามคู่นี้ไปตลอดเช่นกันนะ
รักที่สุด :impress2:
-
:m22: :m32:
-
มุมหนึ่งของพี่วากก็น่ารักนะ ให้กำลังใจกันและกัน :กอด1:
-
ดิษนี่แกร่งได้กับทุกเรื่อง
แต่ถ้าเป็นเรื่องของคิม
จะกลายเป็นอ่อนไหวทันที
ก็ดิษรักคิมมากนี่นา
สงสัยกลัวคิมเปลี่ยนใจ
-
จะบอกว่ารู้แล้วน้องคิมดูเรื่องอะไร รวมทั้งเพลงประกอบเรื่องนี้ด้วย
ดูเรื่องเดียวกันเลย :hao7:
นั่งฟังเพลงแล้วอินไปกับพี่ว้าก นี่แสดงว่าพี่ดิษฐ์ยังห่วงเรื่องคิมอยู่มากนะ
จิตใจยังหวั่นไหว ไม่มั่นใจ กลัวคิมอยากแต่งงานกับผู้หญิงสักคนในอนาคตเปล่า
เศร้าไปด้วยเลยย. แงๆๆ
คิมมี่สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้พี่ดิษฐ์เสมอๆ
ถึงพี่ดิษฐ์จะรู้ว่าคิมรักพี่เค้าแต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้เนอะ
ค่อยๆเติมความรักกันแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ สู้ๆๆ
รักเสมอๆ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
วันนี้ทำหลายอย่างเลยครับ เพลียเลย
พี่ดิษกับพี่คิมอย่านอนดึกนักนะครับ เดี๋ยวแก่ไวไม่หล่อนะพี่ฮ่าๆๆๆ พี่ๆดูแลกันด้วยนะครับ จุ๊บๆฮ่าๆๆ:mew1:
-
ตื่นมาก็ต่อเลยนะนิ งืมๆๆ
**********************************************************************
หน้าที่ 44 วรรคที่ 2
หลังจากที่วากดิษระเบิดใส่พี่พานกับพี่ริช เรื่องที่สองคนนั้นตัดสินใจจะดูใจกัน ผมกะว่าจะตามไปถามเหตุผล แต่วากดิษเดินกลับเข้าไปในห้องซึ่งเต็มไปด้วยผู้บริหารและนักกฎหมาย ผมเลยต้องนั่งรออยู่ข้างนอก แต่พอนานเช้ากลัวพวกคนในห้างจะนินทา ในที่สุดก็ไม่ได้ถามเหตุผลครับ ต้องกลับไปนั่งทำงานต่อ
“ ช่วงนี้พี่ดิษดูเคร่งเครียดมากเลยอะพี่ ” พวกน้องๆตัวดี พอเห็นผมกลับมานั่งก็คุยเรื่องสำคัญกันทันที
“ อืม อาจจะเพราะเค้าเป็นหัวหน้าพวกลิงมั้ง ” ผมพูดกวนพวกมันเล่นๆ
“ ไม่ใช่ดิพี่ ผมกลัวพี่เค้าจะ ...... ” มันจะเว้นวรรคกันทำไม
“ อะไร กลัวอะไร ”
“ อาจจะเป็นโรคซึมเศร้าก็ได้นะพี่ ” ผมเงยหน้าแทบจะทันที
“ ปากอะพวกมึง ถามหน่อย ทำไมพวกมึงถึงสนใจเรื่องของพี่ดิษนักวะ ” พวกน้องๆเริ่มจะน้องเสีย เพราะผมใส่อารมณ์หน่อยๆแล้วครับ
“ ก็ ...... แบบเราห่วงอะครับ ขอโทษที่ทำให้โมโหนะพี่ ”
“ เออๆ พี่อารมณ์ร้อนไป เข้าใจว่าห่วง แต่อย่าพูดอะไรแบบนั้น มันไม่เป็นมงคล ” ไอสองตัวนั้นวิ่งหายไปละครับ
พูดไปแล้วผม ระยะหลังนี้วากดิษก็มีมุมที่ทำให้ผมแปลกใจบ่อยๆนะครับ เช่นไม่ชวนผมกลับไปที่บ้านของเขาเลย ชอบพาไปดูหนัง ทั้งๆที่ปกติมันไม่ชอบไปไหนนอกบ้านเท่าไร ไม่ก็สั่งอะไรแพงๆมากิน ทั้งที่นิสัยพี่ท่านเป็นคนอดออมมาก สุดท้ายคือนอนดึกขึ้น
ช่วงเย็น ผมเดินไปแอบมองวากดิษที่ห้องทำงาน แต่คณะนั้นไม่มีทีท่าจะจะออกมาง่ายๆ ผมได้ยินว่านอกจากเรื่องของห้างแล้ว ยังมีธุระส่วนตัวเรื่องทางบ้านของวากดิษด้วย
“ สวัสดีครับพ่อ ” พ่อของผมโทรมาหา ตอนนี้ท่านยังอยู่ที่นี่ คืออยู่บ้านของวากดิษ
“ เออนี่ เลิกงานกันหรือยัง ”
“ เลิกแล้วพ่อ แต่ดิษยังไม่กลับ ”
“ เองกลับมาก่อนสิ เดี๋ยวมันก็ตามมาเองแหละ ” อยากจะบอกพ่อว่า ช่วงนี้เค้าไม่ตัวติดกับผมอย่างเคย แต่ไม่อยากให้พ่อเครียดครับ ตอนนี้ท่านยังเดินไม่ได้ แต่ที่มาเพราะต้องฝืนตัวเองมาช่วยจัดการกับพวกญาติทางพ่อของดิษ
“ ครับ ” ผมตกปากรับคำแล้วก็เก็บของครับ
“ กลับแล้วเหรอรูปหล่อ ”
“ อ้าวพี่พาน จะกลับเหมือนกันเหรอครับ
“ เฮ้อ พี่คงจะกลับก่อน ..... ริชบอกว่าจะขอคุยกับดิษหน่อย ”
“ พี่สองคนใจเย็นหน่อยนะครับ ผมจะคุยกับดิษให้ ” ” พี่พานยืนยิ้มให้ผม
“ คิมนั่นแหละที่ต้องใจเย็นๆ พี่สองคนยังไม่ได้คืบหน้าขนาดนั้น เจออุปสรรคขนาดนี้อาจจะเลิกไปเองก็ได้ ”
“ กล้าพูดนะพี่ หลอกตัวเองเก่งจริงๆ ” ผมแซวครับ ถามว่าทำไมผมถึงบอกว่าพี่พานหลอกตัวเอง เพราะพี่เค้ากล้าคุยกับผมมากขึ้นๆ ก่อนหน้าที่เรียกว่าพยายามหลบหน้าก็น่าจะพูดแบบนั้นได้
“ ริชน่ะเป็นคนที่ดูยากนะคิม ” แต่อันนี้เห็นด้วยครับ
“ พี่กลัวเหรอ ” พี่พานมองซ้ายมองขวา
“ ในนี้พูดซี้ซั้วไม่ได้นะ นั่งคุยกันข้างนอกเถอะ ” ลืมไปครับ เหอะๆๆ พี่พานกะจะเดินออกด้านหน้า แต่ผมนึกครึ้มๆเลยเดินผ่านหน้าห้องผู้จัดการแบบ .... ช้าๆ หึหึ
ผมกับพี่พานนั่งคุยกันที่ด้านข้างของลานจอดรถ ซึ่งผมเพิ่งมาจัดพื้นที่ให้เอาไว้พูดคุยกัน
“ คิมนี่ก็ช่างคิดนะ มุมนี้หลบพวกหัวหน้าได้สบายๆเลย ” ผมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“ เป็นลูกน้องก็คิดแบบลูกน้องไงพี่ วันไหนเป็นหัวหน้าผมจะคิดอีกแบบ ” พี่พานหัวเราะ
“ นิสัยโหดไม่เบานะ ดิษคงไม่เคยเห็นเลยสิท่า ”
“ กับดิษ ผมไม่จำเป็นต้องใช้นิสัยแบบนั้นหรอกพี่ ออกจะปลอดภัย ” พี่พานนั่งลงที่เก้าอี้ ผมก็นั่งลงข้างๆด้วยครับ
“ คิมรู้ไหมว่าทำไมเรื่องของพี่สองคนถึงไม่ง่าย ”
“ มันไม่มีอะไรง่ายหรอกพี่ ทำไมถึงคิดว่าเป็นเรื่องยากง่ายครับ ” ผมถามเพราะ ผมไม่รู้จักพี่พานเท่าไร
“ จีบคนอื่น ก็มีติดยากติดง่ายไง ”
“ พี่คงต้องเปลี่ยนความคิดแล้วล่ะครับ โลกของพวกผม ไม่ใช่แบบนั้น ” พี่พานเริ่มสนใจครับ
“ เราอยู่คนละโลกเหรอ พูดตลกๆ ”
“ สำหรับคนอื่นผมไม่รู้นะ แต่ในความคิดผม พี่ริชหรือแม้แต่ดิษ เค้าไม่คิดจะคบใครแค่ให้มาจีบหรอกครับ ”
“ ก็ต้องจีบก่อนสิแหม ”
“ ชายหญิงมันอาจจะเกิดจากมุมนั้นได้เสมอพี่ ผมก็ทำบ่อย .... แต่พอเรื่องนี้ มันไม่ใช่ว่าจะเรื่อยๆเรียงๆแล้วถึงจะคบกันได้นะพี่ ถ้าพี่ไม่เชื่อในความรักแบบนี้ จีบเล่นๆไปก่อน เผื่อรักมั่นทีหลัง ผมไม่คิดว่าพี่ริชจะยอมพี่หรอก ” พี่พานยิ้มร่า
“ พี่คบคนมามากนะคิม อีกอย่างริชกับพี่เราได้กันจนเริ่มจะผูกพันกันแล้ว ”
“ ตามใจ ผมแค่เตือน กลัวจะมานั่งร้องไห้ทีหลัง ” พี่พานตีไหล่ผมหยอกๆ
“ ปล่อยให้เป็นไปแบบนี้แหละ ปะ กลับเถอะ ..... ช่วงนี้ไปไหนมาไหนกับดิษตลอด นี่จะกลับก่อนเหรอ ” เพิ่งจะสนใจ ชิชะ
“ ผมขึ้นรถไปก็ได้ ” พี่พานส่ายหน้า
“ ไปกับพี่ก็ได้ ไปที่ไหนล่ะ ” ผมบอกสถานที่ ที่จะให้ไปส่ง จากนั้นผมสองคนก็เดินทางมาที่บ้านของดิษ ซึ่งบรรยากาศเงียบเหงามาก มีแค่พ่อของผมกับแม่ที่อยู่เฝ้าบ้านให้ ส่วนบรรดาคนงานที่เคยทำงานด้วย พอพ่อวากดิษเสียไป ก็พากันขอกลับบ้านกันหมด
“ หนุ่มที่ไหนมาส่งวะ ” พ่อผมตะโกนข้ามรั้วออกมา เสียงนี่ไม่หายตามอาการเลยครับ
“ เข้ามาก่อนก็ได้พี่ ” ผมพาพี่พานไปสวัสดีพ่อ
“ สวัสดีครับ ผมชื่อพานเป็นพี่ในที่ทำงานของคิมครับ ” พ่อของผมมองแบบไม่ค่อยแสดงอารมณ์
“ มันเคยพูดถึงคุณ แต่ดูจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไร ”
“ มัน ..... นี่ดิษเหรอพ่อ ” ผมถาม พ่อของผมพยักหน้า ส่วนพี่พานยิ้มออกมาครับ
“ ผมเคย ...... ”
“ อ้าว ใครมาน่ะคุณ ” แม่ของผมคงกำลังทำงานบ้านอยู่ครับ เดินออกมาเจอพวกผมพอดี
“ เพื่อนในที่ทำงานมาส่งไอคิม ”
“ ดิษเค้าคัดแต่หน้าตาดีๆมาทำงานนะเนี่ย ” พอมีคนชม พี่พานหัวเราะร่าเลยครับ
“ แม่หมายถึงผมครับพี่ ”
“ อ้าวเหรอ เหอะๆ งั้นผมกลับก่อนดีกว่าครับ สวัสดีครับ ” พี่พานดูไม่ขัดเขินอะไร เพราะจริงๆก็เจอหน้ากันมาแล้วในงานศพพ่อท่านวากดิษ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้แนะนำตัวกันเท่านั้นเองครับ
“ ไปอาบน้ำล้างตัวไป แล้วมานั่งคุยกัน ” พ่อของผมจะสั่งให้ผมไปอาบน้ำหลังเรียนเสมอครับ อารมณ์เด็กแนวก็ไม่ชอบหรอก แต่ไม่อยากขัดใจ พอโตมาถึงรู้ว่าทำแบบนี้แหละดี แฮะๆๆ
ผมเดินขึ้นมาก็ต้องผ่านหน้าห้องของพ่อวากดิษที่เราเคยทำเอาไว้ให้ท่าน ช่วงที่พักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ในห้องนี้ผมเคยเจอกับเหตุการณ์มากมายจนไม่อยากคิดถึงมันอีก เพราะมันสับสนปนเปกันไปหมด ไม่ว่าจะเป็นตอนที่สั่งให้ผมเลิกกับดิษ ตอนที่ดิษมากราบเพื่อขอคบกับผม จนถึงวันที่ให้เงินผมไปซื้อเสื้อเพื่อไปงานแต่งเพื่อนพี่โต้ง
“ พี่คิมสวัสดีครับ ” พอหันหลังไปก็เจอข้าวจ้าวแต่งชุดนักศึกษาเดินมาทางผม
“ ข้าวจ้าว หล่อนะเนี่ย ” ข้าวจ้าวแกล้งยกกระเป๋ามาบังหน้าอก
“ อย่านะครับพี่ เดี๋ยวผมติดใจ ” ไม่รู้เพราะอะไร แต่ข้าวจ้าวมีนิสัยตรงข้ามกับดิษเลยครับ แนวๆขี้เล่น ยิ้มง่าย เรียกว่าสดใสก็ใช่ เพียงแต่สูงไม่เท่ากับดิษเท่านั้น ถ้าสมัยเรียนดิษมีนิสัยแบบข้าวจ้าว ผมว่าหัวกระไดหอไม่แห้งแน่ๆ
“ นี่ไปทำอะไรมาล่ะ ” ข้าวจ้าวเดินจูงผมเข้ามาในห้องของพ่อวากดิษ ไม่รู้ทำไมถึงต้องพาเข้ามา
“ ผมไปหาซื้อหนังสือตามที่รุ่นพี่บอกมาครับ ”
“ ขยันมาก แต่ทำไมต้องใส่ชุดนักศึกษา ” ข้าวจ้าวเริ่มทำหน้าบูดครับ
“ พวกพี่ๆจะคัดผมไปเป็นลีดเดอร์อะครับ แต่ผมเต้นไม่เป็น ”
“ ลีดเดอร์ไม่ต้องเข้าเชียร์นี่ ดีออก ” ผมแซว
“ พวกพี่ๆที่คุมไม่น่ากลัวครับ เชียร์เฉยๆสบายกว่า ” ผมเอามือแตะไหล่ของข้าวจ้าว
“ เวลาที่เราอยู่ในรั้วมหาลัย อะไรที่ไม่เคยลองก็ลองดู ทำไม่ได้ก็ไม่มีใครตำหนิหรอก ”
“ พี่คิมจะไม่เข้าไปดูผมหน่อยเหรอครับ พี่เคยทำงานเชียร์ น่าจะแนะนำผมได้ ” ผมได้แต่ยิ้ม
“ เรามันคนละตระกูลกันเลยข้าวจ้าว คณะพี่หาลีดหน้าตาแบบข้าวจ้าวไม่ได้ง่ายๆหรอก ”
“ งั้นพวกพี่ก็เป็นพันทางสิครับ หน้าตาไม่เข้าพวก ”
“ แรงละ ปะ พ่อพี่คงรอแล้ว ” ผมกับข้าวจ้าวเดินออกมาจากห้อง ก็เจอวากมหาลัยชื่อข้าวกล้องมองด้วยสายตาน่ากลัวมั่ก
“ โห กับน้องก็ไม่เว้น ” ข้าวจ้าวแซวพี่มันครับ
“ โตแล้วไม่ต้องทักทายพี่แล้วสินะ ” ผมทำปากโอ้โหกับข้าวจ้าว เข้มเหลือเกิน หมั่นไส้ เหอะๆๆ
“ สวัสดีครับพี่วาก ” วากดิษแสยะยิ้ม
“ เรียกเองนะ ทั้งสองคนเลยหมอบท่าเตรียม ” ผมหันหน้ามองกับข้าวจ้าว
“ แต่เราก็วากนะเว้ยดิษ ” ผมต่อรอง ส่วนข้าวจ้าวเหมือนโดนหักหลังครับ ขอโทษนะ มันเป็นธรรมชาติเวลารับน้อง ฮ่าๆ
“ จะหมอบหรือจะคลาน ”
“ หมอบครับหมอบ ” ผมแตะๆข้าวจ้าวให้ทำตาม
“ เข้าไปห้องนั้นทำไม ”
“ โฮ่ววว ให้เงยหน้าพูดกันดิคร้าบ เดี๋ยวก็หน้ามืด ” ผมแซว ข้าวจ้าวดูจะเกรงๆ แต่ผมรู้ว่าดิษจะแกล้งน้องครับ เพราะคงเห็นชุดนักศึกษาแล้วคันมือ
“ พอละๆ สงสาร มายืนๆ ”
“ เล่นไรอะพี่ พวกผมไม่โหดแบบนี้หรอก ” แหม พวกผม
“ สนุกๆน่า แล้วเข้าไปทำไม ”
“ คิดถึงพ่อครับ เมื่อก่อนตอนพ่อรักษาตัวที่โรงพยาบาล ผมก็นั่งเล่นบ่อยๆ ”
“ ......... ” พอข้าวจ้าวตอบ ดิษถึงกับยืนนิ่งไปเลย
“ ข้าวจ้าวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ จะได้นั่งคุยกันต่อ ” ข้าวจ้าวพยักหน้าแล้วเดินขึ้นห้องไป
“ พ่อเรากะว่าดิษต้องตามมา แล้วก็มาจริงด้วย ”
“ กลับหอกันเถอะนะ ” ดิษพูดชวนผม แต่นาทีนี้ผมไม่ปล่อยดิษกลับหอหรอกครับ เพราะอย่างน้อยต้องให้เค้าระบายออกมาบ้าง
“ ไมเอา อยู่นี่คึกคักดี ” ผมพูดจบก็เดินขึ้นห้องของวากดิษ นั่งรอพักนึง วากดิษก็ไม่ตามขึ้นมา ผมเลยล้างตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นถึงเดินลงมานั่งรวมกับคนอื่นๆ
“ พ่อกลับไปพักฟื้นที่ไร่จะดีกว่านะครับ ..... อยู่ที่นี่ผมกลัวว่าญาติจะมาระราน ” พอเดินมาถึง วากดิษก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา
“ พวกนั้นหายไปเป็นสิบปี โผล่มาตอนเพื่อนข้าใกล้ตาย มันก็ไม่รู้จักเตรียมอะไรเลย ” พ่อของผมคงพูดถึงพ่อวากดิษครับ
“ คุณคะ เราจะยุ่งกับเรื่องของครอบครัวเค้าเหรอ ”
“ ครอบครัวเค้า ครอบครัวไหน ยังไงไอคิมกับไอดิษก็ครอบครัวเดียวกัน ผมจะยุ่งจนได้นั่นแหละ ” พ่อผมเองๆ เหอะๆๆๆ
“ มีลุงอยู่ด้วย ผมสบายใจครับ ในงานศพ แม่ของผมกลายเป็นเมียน้อยได้ยังไงก็ไม่รู้ ” ข้าวจ้าวเสริมขึ้นมา
“ ถามไอคิมนู้นมันเรียนกฎหมาย ตกลงเมียอะไร เมียหลวงใช่ไหม ”
“ เค้าเป็นภรรยาโดยชอบด้วยกฎหมาย เรียกเมียหลวงเหมือนอามีเมียน้อยนะพ่อ ” พ่อของผมแกล้งทำปากล้อเลียน
“ ปกป้องเหลือเกินแม่ย่าน่ะ ”
“ คุณคะ ไม่ต้องแซวลูกเลยนะ คิมต้องเป็นกำลังใจให้อาผู้หญิงด้วยนะลูก ถึงเค้าไม่เกี่ยวข้องทางสายสัมพันธ์กับข้าวกล้อง แต่เค้าก็เป็นคนที่พ่อตาข้าวกล้องรักมาก บ้านแม่บอกว่าแม่ตายยังพอทน แต่พ่อตายทุกอย่างจะขาดสะบั้น ญาติฝ่ายพ่อคงไม่คิดจะคุยกับดิษดีๆหรอกนะลูก ”
“ ผมตั้งใจไว้ว่าจะไม่ให้อะไรพวกเค้าครับ ” เหตุการณ์ช่วงนี้ เกี่ยวกับใบแทรกส่วนนึงที่ผมเคยเล่าไป โดยญาติฝ่ายพ่อเค้าไปยื่นคำร้องตามศาลท้องที่ต่างๆให้นำทรัพย์สินมาใช้หนี้ ซึ่งรู้อยู่แก่ใจว่า ไม่เหลือหนี้อะไรแล้ว แต่ก็ดื้อจะทำ
“ ข้าคิดว่าจะแบ่งให้บ้าง ” พ่อของผมถาม
“ เค้าดูหมิ่นคิมต่อหน้าผม ผมรับไม่ได้ครับ ”
“ ดิษ ถ้าหมายถึงวันนั้น ...... เราไม่ติดใจ ” วันนั้นคือวันที่ผมโดนชี้หน้าในห้องไกล่เกลี่ยว่าเป็นคู่เกย์ เรียกผมว่าพวกผิดเพศ คบหากันแบบผิดธรรมชาติ แล้วก็บอกว่าดิษควรเอามรดกแบ่งคืนทางนั้น เพราะพ่อของดิษช้ำใจที่ลูกเป็นเกย์จนตรอมใจตาย ควรจะให้คนที่มีทายาทสืบสกุลมากกว่าเอาไว้ใช้สุขสบายกับคู่เกย์ ซึ่งพูดต่อหน้าศาลด้วย จนท่านเองก็ทนไม่ไหว และเตือนว่าถ้าพูดอีก ตัวผมอาจจะฟ้องร้องพวกเค้าได้
“ แต่สำหรับพี่ เค้าฝากแผลที่ลึกที่สุดลงกลางใจพี่ ” วากดิษกุมมือของผมเอาไว้แน่น ผมได้แต่มองตาของเค้า พูดอะไรไม่ออกครับ
“ เฮ้อ ตอนนี้คงมีแค่เองที่ต้องเผชิญหน้า พวกเราทุกคนเป็นได้แค่กำลังใจ ” วากดิษยิ้มออกครับ
ช่วงค่ำ แม่ของข้าวจ้าวกลับมาเพื่อคุยกับพวกผม ซึ่งทุกคนตัดสินใจให้ดิษเป็นตัวแทน เพราะแม่ของข้าวจ้าวไม่สามารถเจอหน้าญาติฝ่ายพ่อได้อีกแล้ว ส่วนข้าวจ้าวยังไม่พร้อมเท่าที่ควร
“ ตลอดหลายสิบปี หนูเองคิดว่าเค้าจะเห็นความดีของเราบ้าง ” แม่ข้าวจ้าวเริ่มระบายออกมาบ้างแล้วครับ
“ มันก็เห็นแต่ไม่พูดถึง ” พ่อของผมพูด
“ อย่ากังวลไปเลย มีลูกชายเข้มแข็งขนาดดิษ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ ” แม่ของผมให้กำลังใจอีกคน พวกผู้ใหญ่น่ะหัวเราะกลบเกลื่อนไป ยกเว้นผมกับข้าวจ้าว
เรานั่งกินข้าวฝีมือของแม่ผมเรียบร้อย แม่ท่านวากต้องขอตัวกลับไปที่โรงพยาบาล เพราะเหตุผลสองข้อ หนึ่งคือท่านทำใจยังไม่ได้ และสองมีงานค้างอยู่นิดหน่อย ทำฆ่าเวลาและให้เวลารักษาไปด้วย
“ เธอพูดแบบนี้ ชั้นไม่อยากให้ข้าวกล้องอยู่ที่นี่เลย ” ขณะที่แม่ท่านวากกำลังจะขับรถกลับ ผมก็เห็นพ่อเข็นรถเข็นออกไปหา ผมเลย .... เผือกซะเลย แฮ่ะๆๆๆ
“ หนูเองก็ห่วงค่ะพี่ สำหรับหนูพี่เค้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดีเลย แต่กับข้าวกล้องหนูกลัวว่าเค้าจะทำใจลำบากกว่าหนู ” หูงี้ผึ่งเลยผม
“ นิสัยของมันนี่ไม่น่าให้อภัย ถ้ามันมาเข้าฝัน ชั้นจะกระทืบมัน ” อาได้ยินคงจะมาหรอกพ่อ คึคึคึคึ
“ หวังว่าคิมจะมีพลังอย่างที่เราคิดนะคะ ” หืม ผมเป็นยอมมนุษย์เหรอ
“ เหอะๆ จะได้รู้ว่ามันเกิดมาคู่กันจริงไหมก็ครั้งนี้ล่ะ ” แม่ของวากดิษขึ้นรถแล้วครับ ผมรีบมุดหนีกลับมาที่ชานบ้าน ก่อนจะวิ่งขึ้นไปตามหาวากดิษ
“ ดิษ อยู่ไหนอะ ”
“ ที่ระเบียงครับ น้องมาสิ ” ระหว่างทางข้าวจ้าวก็สอดหน้ามากระซิบว่าอยากคุยกับผมต่อ ผมก็พยักหน้าให้
“ นั่งรับลมเหรอครับพ่อวากหน้าเข้ม ” ผมแซวเล่นครับ
“ เมื่อกี้ วิ่งหลบพ่อตลกมากเลยนะ ”
“ อะไรของดิษ เราปล่าว ” วากดิษจับตัวผมมายืนตำแหน่งใหม่ แล้วก็ชี้นิ้วไปสองที่ ซึ่งก็คือจุดที่ผมแอบ กับที่พ่อผมส่งแม่ของข้าวจ้าวเมื่อกี้เอง
“ คนที่ไหนจะมาแอบส่องคนอื่นแบบนี้ บ้าปะ ” วากดิษยิ้มหวานให้ผม แล้วก็กอดผมจากด้านหลัง
“ มุมนี้เห็นทุกอย่าง แต่คนมองขึ้นมาไม่เห็นเรา ...... พี่มองพ่อจากมุมนี้บ่อยๆ ”
“ เหมือนมุมที่ไร่เลยสินะ ”
“ ช่วงนี้พี่งี่เง่ามากเลยใช่ไหม พี่รู้ว่าคิมคิดแต่ไม่พูด ” ผมดิ้นๆจนหลุดจากแขนของมัน
“ เราละเมอบอกหรือไงถึงได้รู้น่ะ ”
“ พี่แกล้งทำนิสัยแปลกๆ คิมก็ไม่ยอมพูดซักที ทำไมเหรอ ” อ๋อ มึงแกล้งเหรอ ฮึ่ยยย เล่นซะกูป่วนเลย ฮุ้ว
“ คิดว่ากำลังใช้ความคิดแล้วเผลอตัวไง ...... ใช่คิมห่วง แต่คิมก็กลัวเราจะทะเลาะกัน ”
“ น่ารักนะเนี่ย ฮะๆๆ ” และผมก็ไม่ได้ถามเรื่องพี่ริชกับพี่พานอีกจนได้ พอวากดิษขอตัวไปอาบน้ำ ผมก็แว้บไปหาข้าวจ้าวต่อ
“ พี่คิมครับ พี่ข้าวกล้องไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ผู้ใหญ่คิดใช่ไหมครับ ” ข้าวจ้าวเวอร์ชั่นนี่เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย พี่น้องคู่นี้นี่นะ
“ ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ ”
“ ผมไม่มีพ่ออีกแล้ว แม่ของผมกำลังใจย่ำแย่ ถ้าพี่ดิษพึ่งไม่ได้ พวกผมพังแน่ ”
“ เห็นร่าเริงนี่ แอบเก็บเอาไว้ลึกเลยนะเนี่ย ฮะๆๆ ” ข้าวจ้าวกัดฟันกรอดๆ ไม่เล่นกับกูเหรอวะ เหอะๆๆ
“ ผมชอบคิดอะไรเข้าข้างตัวเองอะพี่ ก็พอจะลืมไปได้ ”
“ ข้าวจ้าว ”
“ ครับ ”
“ พี่รู้ว่าเราสองคนไม่สนิทมากพอจะฝากความไว้ใจในเรื่องที่เสี่ยงแบบนี้ แต่ ....... แต่เชื่อพี่เถอะ มันร้ายกว่าที่ข้าวจ้าวคิดมากเลยล่ะ ญาติฝ่ายพ่อน่ะไม่ได้กินมันหรอก ” ข้าวจ้าวยังไม่แสดงสีหน้าใดๆครับ
“ พี่จะหลอกผมเหมือนแม่หรือปล่าว ”
“ หืม อาน่ะเหรอ ” ข้าวจ้าวพยักหน้า
“ แม่เคยบอกผมว่า ท่านจะดูแลผม ปกป้องผมหลังจากพ่อเสียไป แต่ท่านถูกญาติฝ่ายพ่อต้อนจนเอาตัวเองไม่รอด ปล่อยผมให้ร้องไห้คนเดียว ” ที่แท้ที่กัดฟันนี่ คือแค้นนี่เองครับ
“ แม่ของข้าวจ้าวอยู่โดยที่พ่อปกป้องมาตลอด ถึงท่านเป็นหมอเป็นผู้บริหาร แต่บางเรื่องเช่นเรื่องที่เกิดขึ้น มันมีอารมณ์ความรู้สึกมาเกี่ยว ท่านถูกโจมตีแบบไม่ได้ตั้งตัว เลยมีสภาพแบบนั้น แต่ตอนนี้เราตั้งตัวกันได้แล้ว ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ”
“ ขอบคุณครับ ”
“ เออ เข้ามหาลัยน่ะ รักษาไว้ดีๆนะ ” พอผมพูดจบ ข้าวจ้าวก็หน้าแดงครับ ว่าผมลามกแล้วก็หวดแขนผมด้วยครับ เหอะๆๆ
“ พี่นี่นิสัย ..... ”
“ หมายถึงหน้าตาน่ะ รักษาไว้ดีๆ ทะลึ่งจริง ” พูดจบก็หัวเราะกันครับ ผมเดินออกมาก็เจอแม่ของผมยืนยิ้มอยู่
“ เข้าออกห้องพี่น้องเค้าไม่ได้ว่างเลยนะลูก ” ผมเดินมาเกาะไหล่ของแม่
“ ผมกังวลแทนดิษน่ะแม่ ”
“ พ่อก็คิดแบบนั้น ถึงให้แม่มาบอกให้ลูกไปหา ” คิวเยอะจริงกูวันนี้ ฮุ้ว
“ ผมไปบอกดิษก่อนนะแม่ ”
“ เมื่อกี้ ดิษเดินออกมาหาลูก แม่บอกแล้วว่าจะมาคุยกับพ่อ ” ได้ยินดังนั้นผมเลยเดินลงมาหาพ่อเลย
“ เหนื่อยไหม ” ได้ยินคำถามนี้ หายเหนื่อยเลยผม แฮะๆๆ
“ ไม่ครับพ่อ สบายมาก ”
“ เมื่อกี้ไอดิษบอกข้าว่าเองแอบฟังข้าคุยกับแม่เลี้ยงมันแล้ว ”
“ เฮ้ยๆๆๆ ไม่จริงพ่อ ” แม่ของผมหัวเราะลั่นเลย
“ ดูสิๆ ” พ่อของผมก็หัวเราะด้วย
“ ข้าก็ไม่คิดจะปิดบังอะไรเองหรอก แค่บังเอิญไปส่งแล้วนึกได้เลยพูด ข้าน่ะคิดจะบอกเองอยู่แล้ว ” รู้สึกผิดเลยอะ วากบ้าเอ้ย คืนนี้กูเอามึงแน่ ฮึ่ยยย
“ ครับพ่อ ” ตีหน้าเศร้าก่อนแล้วกัน
“ แต่อันนี้ลับ เองเข็นข้าไปที่สวนปะ ทายากันยุงซะด้วย ” แม่ของผมไม่เดินตามมาด้วยครับ บอกว่าจะดูละคร เหอะๆๆ
*******************************************************************
-
หน้าที่ 44 วรรคที่ 3
พ่อของผมให้ผมเข็นมาที่โต๊ะหินอ่อน แต่ท่านไม่ได้ลุกจากรถเข็นนะครับ
“ บ้านนี้ต้องเจอเรื่องเปลี่ยนแปลงทั้งๆที่ยังไม่พร้อม ข้าอยากให้เองเก็บเอาไว้เป็นประสบการณ์ เกิดวันหนึ่ง ..... ” ผมหยุดเข็นไปเฉยๆ
“ พ่อครับ อย่าแช่งตัวเองได้ไหม ”
“ เฮ้อ คิมเอ้ย ถ้าเราเห็นแล้วแกล้งไม่เห็น เท่ากับเราประมาทเราโง่ ” ความจริงแล้ว ผมก็ไม่มีทางรับไม่ได้หรอกถ้ามันเกิดขึ้น
“ ครับพ่อ ”
“ ก่อนหน้านี้ พ่อบอกว่าถ้าพ่อมันตาย ไอดิษจะเป็นมากกว่าคนอื่น เองคิดว่าทำไม ”
“ ผมว่าลึกๆดิษมันรักพ่อ ติดที่มันขัดกับความคิดของมัน .... ตรงที่พ่อไม่เคยทำเหมือนรักมันเลย แล้วมันจะรักพ่อด้วยเหตุผลอะไร ผมมองแบบนี้ ” ผมเลยตอบไปแบบนั้น เพราะดิษดูเป็นคนใช้เหตุผลทุกเรื่องมาตลอด ยกเว้นเรื่องผมนะ แฮะๆๆ
“ เองถูกส่วนนึง แต่ส่วนที่เองไม่เข้าใจคือมุมมองของคนเป็นพ่อ ”
“ ยังไงล่ะพ่อ ”
“ มันเลี้ยงลูกแบบให้เกิดความกลัว กระตุ้นได้ตามใจมันมาตลอด ..... สำหรับคนเป็นพ่อแล้ว ที่ต้องการคือลูกที่เชื่อฟังกันทั้งนั้น แต่มันเลือกที่จะไม่ยอมให้ลูกต้องเจอกับปัญหาแบบมัน ” ดูจะซับซ้อนมากเลยครับ
“ ปัญหาอะไรครับ ”
“ พ่อของไอดิษเป็นคนใจอ่อนมาก คบหาคนง่าย มันเสียทุกอย่างเพราะถูกโกง ..... ข้าเลยให้เงินมันไป ” พ่อของผมดูจะก้มหน้าอีกแล้ว ท่าทางเหมือนวันที่คุยกับผมเลย
“ ทำไมไม่คุยกันก่อนหน้านี้ล่ะพ่อ ”
“ อย่างมันจะอยากให้ใครรู้เหรอ ” จริงครับ เหอะๆๆ
“ งั้นมันเกี่ยวอะไรกับดิษครับ ”
“ เมียคนแรกมันรักมากจริงๆ ข้าเป็นคนพามันไปสู่ขอ เพราะบ้านมันเป็นยังไงเองคิดเอาเองได้ ” อืม คงจะไม่เคยยอมรับอาเค้ามาตลอดนั่นแหละ หิวแต่เงิน ด่าแม่ม ฮ่าๆๆ จะว่าไปแอบคิดถึงไอโต้งเพื่อนสนิทผมนะครับ มันเคยบอกผมว่าอยากให้ผมไปสู่ขอยัยนัท
“ มันตั้งใจจะสร้างครอบครัวที่ดี แต่เพราะตั้งใจกันมากไป แม่ของข้าวกล้อง พอคลอดลูกแล้วสุขภาพไม่แข็งแรง ป่วยเสียชีวิตไป ทีนี้มันก็ตราหน้าญาติพี่น้องว่าคือคนที่ทำให้เมียมันตาย มันไม่ไปเจอญาติอีกเลย แต่พวกนั้นหาว่ามันหนีหนี้ที่ติดค้างญาติเลยหนีไป ...... ก่อนที่มันจะฝากข้าวกล้องกับข้าน่ะ มันบอกว่ามันจะทำให้ข้าวกล้องเป็นคนที่เข้มแข็ง ไม่ล้มเหลวเหมือนมัน ” ผมเริ่มจะซึมซับหัวอกของอาท่านมากขึ้นแล้วครับ เพราะพ่อผมเป็นเพื่อนรักของพ่อวากดิษ ท่านคงคุยกันแทบทุกเรื่อง เผลอๆจะสนิทยิ่งกว่าเมียกว่าลูกด้วยซ้ำไป
“ แต่อาไม่ทำเกินไปเหรอครับพ่อ ”
“ ใช่สิ มันทำเกินไปอยู่แล้ว ..... ไอทำให้เข็มแข็งน่ะคิดดี แต่มันคิดต่อปอีกว่า ข้าวกล้องยังไปได้ไกลกว่านั้น มันไม่เคยหยุดกระตุ้น ไม่เคยหยุดบังคับลูกมันเลย ” พอได้ยินคำว่าไปได้ไกล ผมหวนนึกถึงวันที่ท่านพูดกับผมว่า ถ้าผมกับข้าวกล้องไม่คบกัน จะไปได้ไกลกว่าที่เป็น สิ่งนี้คงหลอกหลอนกัดกินท่านเหมือนกัน
“ เฮ้อ ผมรู้สึกแย่ ” พ่อของผมตีมือของผมโผะๆๆ
“ เองจะรู้สึกแย่ทำไม ก็เพราะเองแหละ มันถึงคืนสติได้ก่อนตายไปแบบคนโง่ ”
“ อะไรพ่อ ผมเนี่ยนะ ”
“ เออสิ สำหรับไอดิษมันช่วยข้า แต่พ่อของดิษเองเป็นคนช่วยไว้ ” ผมเกาหัวแกรกๆเลย
“ ไม่เข้าใจอะพ่อ ” พ่อของผมยิ้มออกมา
“ ข้าจะถือโอกาสพูดแทนมัน ....... ตอนที่ข้าวกล้องเสเพล เคยมีครั้งที่มีผู้หญิงไปก่อกวนพ่อมัน มันเล่าให้ข้าฟังว่ามีผู้หญิงมาเกาะกินลูกมัน ข้าขอให้มันใจเย็นๆ มันเถียงว่าเลี้ยงมากับมือ แต่ไปเสียกับเรื่องแบบนี้ มันเสียความรู้สึก ” ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นคนที่มันเปิดซิงตัวเองก็ได้ครับ
“ ข้าเลยบอกมันไปว่า ถ้าลูกมึงมีเมีย มึงจะเสียลูก เพราะไม่มีทางที่เมียมันจะยอมให้ผัวเป็นทาสมึง ” พ่อผมนี่ก็ด่าแรงเหมือนกันนี่
“ อาไม่สติแตกเลยเหรอครับ ”
“ มันจะกล้าอะไรกับข้าล่ะ หลังจากนั้นมันก็สกัดลูกมันแทบทุกทาง จนถึงครั้งที่เองตามมันไปที่บ้านของแม่มัน นึกออกไหม ” ผมอึ้งมากกว่าครับ นึกอะนึกออกอยู่แล้ว แต่พ่อผมนี่ไม่เคยปล่อยผมเลยจริงๆ
“ นึกออกดิพ่อ แล้วทำไมอะ ”
“ พ่อมันน่ะป่วยเลยนะ ที่ได้ยินว่าลูกมันอกหัก จนหนีไปบ้านแม่ ” อาเองก็แคร์ลูกมากเหมือนกันครับ
“ พอเรื่องของเองกับดิษแดงขึ้นมา มันตรอมใจไปอีก เพราะมันไม่อยากมีปัญหากับข้า แต่ท้ายที่สุดมันก็พูดกับข้าว่า ข้าคิดผิด ”
“ ผิดเรื่องอะไรพ่อ ”
“ มันบอกว่าวันนี้ดิษกับคิมตกลงแต่งงานกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ของมันกับข้าวกล้องแย่ลงตรงไหนเลย .....ข้าเลยสวนมันว่า นั่นเพราะลูกข้าต่างหาก มันก็หัวเราะแล้วบอกว่าใช่ และมันยอมรับว่าความสุขของลูกมันต่างหากที่มันต้องการ ไม่ใช่ความสำเร็จ ”
“ พ่อ พ่อไม่โกรธใช่ไหม ที่ผมเป็นแบบนี้ ” ยิ่งฟังผมยิ่งรู้สึกรักพ่ออะ น้ำตาปริ่มๆเลย
“ มานั่งตรงหน้านี่ ...... ไม่โกรธ ไม่ว่า ข้าดีใจ ” ผมหัวเราะกันแบบไม่มีเหตุผล ก่อนที่ผมจะพาพ่อมาส่งที่ห้องรับแขก และแม่ของผมก็รับช่วงต่อ แปลกที่แม่ไม่ถามเลยว่าไปไหนกันมาตั้งนาน สงสัยจะเตี๊ยมกันมาก่อนแล้ว
ผมค่อยๆเดินผ่านทุกซอกทุกมุมในบ้านของวากดิษ รูปครอบครัวของอาทุกภาพอาไม่เคยยิ้มเลย ทำให้ทุกคนในภาพไม่เคยยิ้มออกมาเหมือนกัน แต่ผมก็สะดุดกับภาพสุดท้ายที่อาไปเที่ยวกับพวกผม ท่านพยายามชูนิ้วสองนิ้วและพยายามยิ้มด้วย
“ คิม ” วากดิษเดินออกมาหาจนได้ครับ
“ ถอดเสื้อโชว์ใครครับพี่วาก ”
“ กล้าถามนะ โชว์คนเดียวนั่นแหละ เข้าห้องกันไหม ” พอวากดิษคล้อยหลัง ผมกระโดดขี้หลังมันเลยครับ
“ ฮ่าๆๆ หนักไหม ”
“ อารมณ์ดีจากไหนเนี่ย ฮึบ .... พี่มารอให้คิมว่าเรื่องที่พี่บอกพ่อว่า ..... โอย คิมเล่นอะไรน่ะ ” พอเข้าห้องมาแล้ว ผมแกล้งซุกจมูกลงที่ซอกคอ กับลูบหน้าอกมันเล่น
“ มีอะไรจะบอก ”
“ หืม ” ผมพยายามคิดหาคำที่จะบอกกับดิษเรื่องความในใจของพ่อเค้า แต่มันบรรยายออกมาสั้นๆไม่ได้ ครั้นจะเล่ายาวๆก็กลัวดิษจะยังไม่มีความพร้อมพอจะรับฟัง
“ คือ ...... ”
“ คือ ....... ” มันทวนตามผมอะ กวนว่ะ
“ ข้าวกล้องนายรู้ไหมว่า นายคือชีวิตของพ่อนาย ” วากดิษยืนนิ่งไป ผมพูดออกไปก็หลับตาปี๋เลยครับ กลัวมันโมโหจนทุ่มผมลงบนเตียง
“ มีต่อไหม ”
“ อ่ะ ห๊ะ ..... ก็ ถ้านายไม่อยากให้พ่อตายจากใจ นายต้องเป็นข้าวกล้องที่มีชีวิตให้ได้นะ ” วากดิษหัวเราะในลำคอ ก่อนจะให้ผมนั่งลงที่เตียงโดยปลอดภัย แล้วหันหน้ากลับมาหาผม
“ มีข้อแม้อยู่ข้อนึง ”
“ ว่ามาสิ ”
“ คิมก็ต้องเป็นคิมของพี่ด้วย พี่จะได้เป็นข้าวกล้องที่มีชีวิตได้ไง ” นักพูดนี่ไม่ยอมเลยว่ะ
“ ได้คร้าบ ผมยอมนานแล้วมั้งครับ ” วากดิษกอดเอวผม เราอยู่นิ่งๆท่านั้นนานทีเดียวครับ ก่อนจะล้มตัวลงนอน
“ คิมเหนื่อยมาทั้งวัน ตอนนี้ไม่มีอะไรให้กังวลแล้วนะ ”
“ ความจริงมันก็มีอยู่ ” แกล้งพูดอ้อมๆครับ มันหัวไวยังไงก็รู้ว่าผมพูดถึงพี่ริชกับพี่พาน หึหึ
“ ไม่มีแล้ว ”
“ หมายความว่ายังไง ”
“ พี่ริชบอกพี่ว่า เค้าจะไม่สานต่อกับพาน ” ผมเด้งตัวขึ้นนั่ง แต่วากบ้ามันดันผมลงไปนอนอีก ผมก็ดิ้นสู้มันสิครับ
“ ปล่อยโว้ยๆ ”
“ แรงเยอะนัก งั้นก็ไม่ต้องนอน ..... ยิ่งสู้พี่จะยิ่งบังคับนะ ตั้งแต่ยอมหน่อยนี่รู้สึกว่าจะดื้อขึ้น ” ผมโดนมันกดทั้งมือทั้งขาเลยอะ ดิ้นไม่หลุดก็เลยปล่อยๆไป เหอะๆๆ แต่ครั้งนี้มันร้อนแรงมากเลย หมายถึงตัวมันอะ ผมหอบอย่างเดียว แฮ่
“ เป็นไงบ้าง ”
“ ไม่ต้องเลย ” ไม่บอกมันหรอก เดี๋ยวจะได้ใจแฮ่ะๆๆๆๆ
“ ไม่โกรธนะๆ ” มันพูดไปก็ลูบแขนผมไป
“ ผ้าปูน่ะเปลี่ยนด้วยนะ เหงื่อออกขนาดนี้นอนไม่ได้หรอก ” ผมบอกมัน วากดิษก็ยิ้มๆ ทีแรกจะอุ้มผมไปนั่งโซฟา แต่ผมขยับหนีมานั่งเอง จากนั้นวากดิษก็เปลี่ยนผ้าปูให้
“ ก็คิมดิ้นน่ะ พี่เลยคึกมากหน่อย ท้องเกร็ง เอวเคล็ดเลยมั้งเนี่ย ” มันลูบๆหน้าท้องตัวเองอีก กวนเหลือเกิน
“ สรุปเรื่องพี่ริชกับพี่พาน ดิษไม่ได้บังคับอะไรใช่ไหม ”
“ พี่ทำเพื่อเค้าสองคนนั่นแหละ แต่ที่พี่ริชจะเลิก พี่ไม่เกี่ยวนะ ” ผมเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้ รู้สึกได้ถึงสายตาหื่นๆ ฮึ่ย
“ ทำไมกลายเป็นแบบนี้ ต้องเพราะพี่พานแน่ๆ ”
“ นี่ วันนี้พี่ไม่อยากต่ออีกนะ พูดถึงพานอีกแล้ว จะยั่วพี่ใช่ไหม ” ผมหันขวับ
“ ห้ามคิมคิดไม่ได้หรอก ปูเสร็จแล้วก็มาล้างตัวเถอะ จะได้นอน ”
“ คร้าบ ” วากดิษยิ้มหวานเข้าไปล้างตัวกับผม จากนั้นเราก็เข้านอนซักที เฮ้อ พี่พานนะพี่พาน พี่จะได้มีความรักกับเค้าไหมเนี่ย
*******************************************************
เมื่อคืนก็ถามเค้าอยู่นะครับว่า ทำไมอ่อนไหวเหลือเกิน เค้าบอกว่าเวลาฟังเพลงชอบอินแบบเต็มที่ รู้สึกได้ปลดปล่อย เค้าทำบ่อยๆ แล้วผมก็เอาที่ตอบผมไปถามด้วยแหละ เค้าว่าไงรู้มะ
" พี่ต้องกลัวคิมไปคบผู้หญิงด้วยเหรอ ...... ลืมวิธีจีบหรือยัง ให้สอนไหม " เยอะเย้ยมากกกก
ปล.แล้วก็มีคนเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุจากรถจักรยานยนต์อีกรายด้วยครับ เมื่อคืนทราบข่าว วันนี้แหละจะไปสวดศพ เป็นรุ่นพี่ที่เคยมาเล่นที่บ้านครับ ไม่ได้สนิทกันมากนัก แต่กับวากดิษเค้าบอกว่าเคยคุยกันบ่อยๆ
ขอบคุณทุกแรงใจนะครับ
-
มารอให้กำลังใจพี่วา๊ากดิษกับพี่คิมครับผม
-
อ่านตั้งแต่ทำงานที่แรกจนตอนนี้ที่ที่สามแหละ ดิษยังน่ารักกับคิมไม่เคยเปลี่ยนเลย 5555
-
บันทึกของคิมอ่านไปลุ้นไปทุกวรรคเลยเชียว
คิมรักและดูแลดิษให้เยอะๆเลยนะ
-
คุณพ่อน้องคิม สุดยอดค่ะ พี่อ่านที่คิมเขียนก็ได้รับแง่คิดดีๆมาด้วย
ขอบคุณคิมนะคะที่เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า :L1:
-
:pig4:
คุณพ่อน้องคิมกับคุณพ่อน้องดิษนี่เป็นเพื่อนที่รักกันมากจริงๆและไม่ยอมเสียของรักไปให้ใครอื่นด้วย
ต้องเอาอยู่รวมกันรักร่วมกัน นับถือจริงๆ คารวะน้ำใจและความรักของคุณพ่อทั้งสองด้วยความจริงใจสุดๆ
ให้รักและดูแลกันดีๆตลอดปีและตลอดไปครับ
:mew1:
-
:pig4:
:pig4:
:pig4:
-
รักคู่นี้จังเลยวุ้ย :mew1:
ขอบคุณที่มาต่อนะ เป็นกำลังใจให้พี่ดิษฐ์สู้ๆ มีคิมอยู่เป็นกำลังใจที่วิเศษสุดแล้ว o13
เรื่องพี่พานจะเป็นยังไงเหนอ แอบสงสารพี่พานอ่ะ
พี่ริชจะเลิกจริงๆอ่ะ แงๆๆๆ :ling1:
-
คุณพ่อน้องคิมน่ารักจังเลย รู้เลยว่าคิมเหมือนใคร o13
-
คู่ชีวิตจริงๆ พี่คิมพี่ดิษ
เรื่องคนอื่นก็ปล่อยเค้าไปตามทางเค้าเถอะ
-
คุณพ่อน้องคิมเป็นอะไรที่พึ่งพาได้ตลอดเลย เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก :L2:
-
คิมมาต่อตอนเช้ามาก...เปิดไฟนั่งพิมพ์เฮียไม่ตื่นด้วยเหรอ... o22
พ่อของคิมเข้าใจคิมได้ดีมากนะ และเป็นเพื่อนรักกับพ่อของเฮียด้วย ช่วยเหลือกันมาตั้งแต่หนุ่มๆ
อ่านแล้วรู้สึกว่าคิมน่ารักมากนะ ชอบแก้ปัญหา และฮาตอนที่เฮียเห็นคิมแอบวิ่งหลบพ่อ แถมเฮียยังเอาไปบอกพ่อคิมอีกด้วย :m20:
ตอนท้ายนี่บ่งบอกได้ชัดว่าเฮียเอาคิมอยู่หมัด...ถึงกับลืมวิธีจีบสาว 55 และเฮียฟิตหุ่นอยู่ตลอด คิมจะไปไหนรอด...
ว่าแล้วก็ไปดู รักนะเป็ดโง่ เพื่อฟินรูปเฮียต่อ.... :mew3:
วันนี้ bike for mum ออกไปไหนไม่ได้เลย รถน่าจะติดมาก
-
สุดยอดคุณพ่อจริงๆ
เหมือนคิมจะใจเย็นลงหรือป่าวแต่ที่แน่ๆน่ารักขึ้นนะ
อ่านแร่ะเขิ้นเขิลลลล :o8:
ก็ตามลุ้นพี่ริชกะพานต่อไป
ที่จริงเชียร์พี่ริชอยากให้มีคนรักนะส่วนพานก็แล้วแต่
แตว่าดันจะมาคู่พี่ริชนี่ดิก็เลยต้องเชียร์ไปโดยปริยาย
-
ขอบคุณค่ะ :L1: เสียใจเรื่องรุ่นพี่ด้วย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
ปล.การเห็นการตายเกิดขึ้นก็เท่ากับกฏของธรรมะหรือกฏของธรรมชาติกำลังเกิดขึ้น(ธรรม+ชาติ(เกิด)=ธรรมชาติ แปลว่า"การเกิดของธรรมะ") ให้นึกเสมือนนั่นเป็นการเตือนเราทางอ้อมเรื่องการใช้ชีวิตนะครับ เพราะโดยธรรมะหรือโดยธรรมชาติของการเกิดก็จะคู่กับการตายอยู่แล้วครับ ขอให้พี่ๆทั้งสองใช้ชีวิตด้วยสติและทำในสิ่งที่ทั้งพี่ทั้งสองยังไม่ได้ทำให้กันและคนรอบข้างนะครับ
-
อิชั้นลืมเม้นถึงประโยคนี้ คือฟินคือนิพพาน แอร๊ยยยยย :heaven
"คิมก็ต้องเป็นคิมของพี่ด้วย พี่จะได้เป็นข้าวกล้องที่มีชีวิตได้ไง"
เขิลลลลตัวบิดนึกว่าตัวเองเป็นคิม555++
รักกันๆๆๆพี่ดิษนุ้งคิม :o8: :o8:
-
เห็นด้วยกับเม้นท์ข้างบนค่ะ
ประโยคนั้นคือ นิพพานนนนนนน :hao5:
ท่านว้ากคือที่สุด... ทั้งอ่อนไหว อ่อนหวาน แอบมีอารมณ์ศิลปินด้วย ที่สำคัญ คือ ... ร้อนแรง ... :katai1: :katai1:
-
จึ๋ย...ราเบิดแยกราชประสงค์ แถวนั้นไปบ่อยมากเพราะมีสกายวอล์เข้า ZEN
-
ใช่ครับ พึ่งระเบิดเมื่อคํ่าๆนี่เอง ตกใจกันหมด
แต่...
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคราบบบบบบ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะคร้าบบบ
:katai2-1: :hao7:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
รอคิมมาต่อจ้า
-
:m4: :m4: :m4: :m4:
-
รอพี่คิม รอพี่ดิษ อิอิ
-
ชอบตอนพี่คิมคุยกับคุณพ่อมาก อบอุ่นดีจัง
ส่วนพี่คิมพี่ดิษต้องใช้คำว่าร้อนแรง
:laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ เพราะคุ้นๆ
เฮียเอวเคล็ดไปเบยยยย :jul1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
มารอด้วยคน ดูละครเพลินป่ะคิมมี่ แหะๆ
เป็นยังไงบ้าง คิดถึงน้า ว่างๆมาต่อน้า :impress2:
-
มารอด้วยคน ดูละครเพลินป่ะคิมมี่ แหะๆ
เป็นยังไงบ้าง คิดถึงน้า ว่างๆมาต่อน้า :impress2:
มารอพี่คิมพี่ดิษเหมือนกันหรอครับ ขอบคุณนะครับพี่มารอเหมือนกัน พี่ดิษกับพี่คิมคงจะดีใจน่าดูเลยนะครับที่มีคนมารอพวกเค้าเยอะเลย :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
อย่าทำงานหนักนักนะครับ พี่สองคนรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
:m22: :m32: :m22: :m32: :m32:
-
:really2: :really2: อร๊ายย
-
นางสาวทองสร้อยจบแล้ววว..
เข้ามารอคิมกับเฮียดิษ
-
คิดถึงมากมายมหาศาลครับ
:mew2:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
ยังคงรอต่อไป
:katai5: :katai5: :katai5:
-
คิดถึง
-
:z13:
:z13:
:z13:
น้องคิม&พี่ดิษ
คิดถึงนะ
:mew3:
-
สวัสดีครับพี่น้อง แฮ่ๆๆ
ช่วงนี้มีภารกิจเรื่องเกี่ยวกับการฝึกอบรมว่าความแหละ คือต้องไปจัดการให้เรียบร้อย ซึ่งเรียบร้อยไปแล้ว แต่นอกจากนั้นก็เป็นงานประจำครับ อย่างเค้าว่ากันเลย ไม่เป็นหัวหน้าไม่หลั่งน้ำตา เหอะๆๆ แอบรู้สึกนับถือพวกพี่ๆคนก่อนๆเลยครับ
แวะมาหาเพราะกลัวคิดถึง กำลังจะนอน ตั้งใจไว้ตั้งแต่วันก่อนว่าจะมาโพสต์ก่อนนอน แต่บางคนชอบขู่อะ เพราะเวลาเปิดคอมทีไร ต้องทำอย่างอื่นด้วย หึหึหึหึ หมายถึงงานเล็กๆน้อยๆ ไม่ก็หาอ่านกฎหมายอะไรที่แก้ใหม่ๆ ช่วงนี้เยอะ นี่ก็โหลดมานั่งอ่านละ ไม่กลัวคำขู่ๆ คึคึ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารอติดตามนะครับ อ่อ ข่าวดีๆ วันเสาร์นี้ไปงานแต่งงานของญาติครับ ถ้าฟ้าฝนเป็นใจ วันอาทิตย์คงจะมาต่อกันเนอะ ราตรีสวัสดิ์ทุกคนๆ
-
แปะ
จะมารอพี่คิมพี่ดิษ นะ สู้ๆนะ
-
หัวรอติดตามอยู่เสมอนะค่ะ
-
รับทราบคะ
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รอต่อไป
:katai3: :katai3: :katai3:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :กอด1:
-
ปูเสื่อรอ
-
รอได้จ้า สู้ๆ
-
ใครบางคนนี่คือใครน้า~~~ :mew2:
-
เพ่ดิษหวงนุ้งคิมหราาาไม่ยอมๆๆ :ling1:
รอร้อรอ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:pig4: :pig4:
รอเสมอ
คิมดิษ ดิษคิม
-
ขอบคุณน้าที่มาบอกกล่าว
มารอนะคิมมี่ :L1:
-
:m22: :m32: :m22: :m22:
-
เข้ามาปูเสือรอค่ะ คิดถึง คุณคิม-คุณดิษ
:กอด1:
-
รอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอครับ
:katai3: :katai3:
-
อ่านแล้วเหนื่อยใจ ไม่ไหวแล้วค่าาา ขอโทษน้า
ถึงจะยังอ่านได้ไม่ถึงไหนก็เถอะ
ส่วนมากที่ไม่อยากอ่านต่อจะเป็นเรื่องของสำนวนการเขียน
แต่เรื่องนี้สำนวนการเขียนดีนะคะ ลื่นไหลดี
แต่นิสัยตัวละครอ่านแล้วเหนื่อยใจจริงๆค่ะ
-
เข้ามารอ :z3: :z3: :z3:
-
รอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ฟ้าฝนยังไม่เป็นใจสินะ ไมเก็นน้องมาต่อซ๊ากกกกที :katai1: หรือท่านว้ากไม่ยอมปล่อยตัวน้อง :hao3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:o8: สวัสดีครับทุกคน ถือโอกาสอัพเดทตัวผมหน่อย
บังเอิญว่าอาทิตย์นี้โดนใช้ให้มางานศพของหุ้นส่วนเก่าๆของพ่อวากดิษ บังเอิญอีกที่งานจัดที่บ้านของแม่ผม หมายถึงจังหวัดนะครับ เลยโดนใช้จากแม่ให้ไปดูป้าด้วย ตอนนี้ไม่ต้องสงสัยแล้วครับ คงเป็นโรคที่คุณก็รู้กัน แต่ท่านปลงตกครับ ไม่คิดอะไร แต่ใจสู้ เพิ่งทราบข่าวจากแม่ แล้วก็เดินทางมาถึงเมื่อชั่วโมงก่อน
วากดิษไม่ได้มาด้วยครับ ผมเลยเหน็บบันทึกมานั่งพิมพ์ซะเลย อยู่ไกลไม่โดนกระชากแน่ ก่ากๆๆ (เงียบๆๆ เดี๋ยวเค้าอ่านเจออีก)
สัปดาห์ก่อนเนี่ย มันมีความรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้เป็นอะไร ทำนองว่า เออ กูเป็นอะไรวะ กูทำอะไรวะ อะไรเงี่ย แต่การทำงานเอย ความคิดยังโปร่งใสนะ วันนี้ว่างจริง (และฤทธิ์กาแฟ คึคึ) เลยถือโอกาสมารายงานตัวและเอาบันทึกมาต่อเลยครับ
******************************************************************
หน้าที่ 44 วรรคสุดท้าย
เช้ามืดของวันต่อมา ผมว่าจะตื่นมาช่วยแม่ทำกับข้าวให้ทุกคนได้กินกันตอนเช้า ผมกำลังจะพลิกตัวลงจากเตียง วากดิษก็เอามือมาจับแขนของผมไว้
“ จับทำไมเนี่ย ”
“ ตื่นเช้าจัง ไม่เจ็บไม่ปวดตรงไหนเหรอ ” ดูมันถาม
“ อย่างกับใหญ่โตนักนี่ ” ได้ทีแซวเลยครับ รายนั้นลุกพรวดขึ้นมาเลย
“ กล้านะ ที่ไม่เจ็บเพราะพี่ทำดีหรอก ” ขนาดเพิ่งตื่นมันยังขนาดนี้อะ
“ พอๆ จะไปช่วยแม่ทำกับข้าว ” ตอนนี้มันก็ยังไม่ได้ปล่อยมือผมครับ
“ แม่อยู่ทั้งคน น้องนอนต่ออีกหน่อยเถอะ”
“ ว่าจะไปคุยเล่นกันด้วย ” ผมก็จะถามเรื่องที่ไร่นั่นแหละครับ เมื่อคืนมีเรื่องให้คุยหลายเรื่องเลยไม่รู้จะเอามาคุยช่วงไหน
“ อย่าหักโหมนะ พี่เป็นห่วง ” ทำเองยังจะอุตส่าห์ห่วง ฮุ้ว
ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา แล้วเดินลงมาด้านล่าง มองดูนาฬิกาเพิ่งจะตีสี่ครึ่ง เห็นไฟชั้นล่างเปิดสว่างแล้วครับ ก็เลยเข้าไปในครัวเลย
“ ทำไมตื่นเช้านักล่ะ เป็นแบบนี้ทุกวันไหม ” ทีแรกเห็นแต่แม่ครับ ไม่นึกว่าพ่อจะอยู่ด้วย
“ ไม่อะพ่อ ปกติช้ากว่านี้เยอะ ” เยอะนี่คือน่าจะเป็นชั่วโมงอะครับ
“ แล้วกินอะไรกันล่ะตอนเช้า ” ยังไม่ทันตื่นดี โดนสัมภาษณ์สดซะงั้น เหอะๆ
“ ไข่มั่ง ผัดอะไรมั่ง นิดหน่อยครับ ” พ่อผมยิ้มนิดหน่อย
“ อย่าไปคิดมากเรื่องพวกนี้ล่ะ ข้าบอกแล้วว่ามันเป็นครอบครัว ถึงจะน้อยกว่าคนอื่นก็เป็นครอบครัว ”
“ แหม ผมไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นหรอกพ่อ ” กะจะไปช่วยแม่ พอคุยกับพ่อแล้วเพลินซะงั้น แฮะๆๆ
“ วันนี้ข้าไม่กลัว แต่ซักวัน เกิดไม่พอใจกัน อาจจะขุดเอาเรื่องที่ว่าไปมาด่ากัน ” สิ่งที่พ่อพูดออกมา ผมไม่ได้คิดถึงดิษเลยครับ ผมดันไปคิดถึงคนอื่นมากกว่า
“ พ่อ คนเมื่อวานน่ะ คือคนที่ ..... เรียกไงดีอะ คนที่ ..... ” ผมหมายถึงพี่พานครับ
“ อะไร คนที่จะมาเป็นชู้หรือไง ”
“ อ๋อๆ ก็ ..... พ่อ ชู้มันใช้กับผู้หญิง ลูกพ่อเป็นผู้ชายนะ ” พ่อผมหัวเราะฮ่าๆ เออ หัวเราะเข้าไป ฮึ่ย
“ เอาเป็นว่าเข้าใจ ทำไมล่ะ มีอะไร ” ผมขยับเข้ามาใกล้พ่อมากขึ้น กลัวสองพี่น้องข้าวกล้องข้าวจ้าวจะมาได้ยิน
“ พ่อว่าจากที่เห็นนิสัยเค้าเป็นไง ”
“ ข้าไม่รู้หรอก คนที่ท่าทางดีอาจจะซ่อนอะไรไว้ด้านหลังก็ได้ แต่ไอการที่เค้ามายุ่งกับเองสองคน ทำให้ข้ามั่นใจว่าเค้ามีด้านที่ไม่ดี ข้าไม่ค่อยชอบคนนิสัยแบบนี้ ” กร่อยเลยกู เหอะๆๆ
“ แต่ว่าเค้า ..... กำลังจะคบกับอีกคนอะพ่อ พ่อรู้จักพี่ริช ลูกของหุ้นส่วนไหม ”
“ ข้าไม่คุ้น แต่เองเคยเล่าว่าคนที่บอกอยู่เมืองนอกไม่ชิน ” จำแม่นอยู่นะพ่อผม
“ เค้าสองคนอะทำท่าจะคบกัน ”
“ แล้วตื่นเต้นอะไรถ้าเกิดมาคู่กันเค้าก็คบกันเอง ” ได้ยินพ่อพูดแบบนี้ ผมชักจะคิดอะไรออกนิดหน่อย
ก็คือที่ผ่านมา เวลาที่คนอื่นดูต้องการความช่วยเหลือ ผมมักจะแทบยื่นทั้งตัวไปช่วยเสมอ แต่ระยะหลังนี้ผมเริ่มสังเกตว่าตัวเองคิดผิดไปหรือปล่าว เพราะยิ่งผมมองดูคนอื่นมากเท่าไร เหมือนผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนที่ยืนข้างๆผมเท่าที่ควร คงใกล้แล้วสินะ ที่ผมควรจะคิดถึงคนใกล้ตัวมากขึ้น เลิกคิดว่าคนอื่นจะแย่ถ้าเราไม่ช่วย อีกอย่างพวกเค้าต้องมีพัฒนาการของตัวเองไม่ว่าเรื่องอะไรอยู่แลเว
“ อรุณสวัสดิ์ครับพ่อ ” ขณะที่ผมกำลังคิดเพลินๆ วากดิษก็เดินลงมา
“ เช้าๆมีคนมาทักทายแบบนี้ก็ดีนะ ไม่เหงาดี ฮะๆๆ ” และผมก็ไม่ได้พูดเรื่องไร่อีกตามเคย แปลกที่พ่อของผมก็ไม่เอ่ยขึ้นมาเลยเหมือนกัน เอาไว้ค่อยถามทีหลังแล้วกัน
“ ไหนว่าจะลุกมาช่วยแม่ไง ขี้เกียจใช่ไหมเนี่ย ” อ้าวมากัดผมซะงั้น
“ กำลังจะไปนี่ไง ” วากบ้าผลักๆให้ผมลุกขึ้น ส่วนตัวเค้านั่งเป็นเพื่อนพ่อของผมต่อครับ
พอข้าวจ้าวลุกมาอีกคน เราก็กินข้าวเช้ากัน แต่ยังเช้าอยู่เลยไม่มีใครรีบไปแต่งตัวครับ
“ ข้าถามหน่อยสิ อาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวนะ ”
“ ครับพ่อ ” หลังจากกินข้าวเช้าแล้ว เราย้ายมานั่งที่มุมรับแขกกัน
“ มีบ้านตั้งสองหลัง จะอยู่กันยังไง พวกพ่อบ้านแม่บ้านเค้าจะเอายังไง ” วากดิษเริ่มจะลูบต้นคอตัวเอง บอกแล้วว่าชอบท่านี้ คึคึคึคึ
“ คือผมว่าจะคุยกับข้าวจ้าวอีกทีครับ ”
“ บ้านหลังขนาดนี้ ถ้าไม่มีคนอื่นอยู่คงเหงามากแน่เลยครับ ” ข้าวจ้าวพูดขึ้น
“ แม่คิดว่า มาอยู่บ้านหลังนี้ด้วยกันสิลูก ที่หอพักก็ไปเฉพาะตอนที่จดรายการไฟฟ้าน้ำประปา ” วากดิษหัวเราะหึหึ แล้วเอาเท้ามาเขี่ยผม ผมนั่งติดกับเค้าครับ
“ ผมก็ ....... คิดอยู่เหมือนกันครับ ...... ติดที่ ...... ” มันแกล้งพูดจาเน้นๆคำใส่ผมอะ น่าจะจำกันได้ว่าวากบ้ามันตื๊อให้ผมมาอยู่บ้านเค้าหลายครั้งแล้ว แต่ผมบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
“ เออ พอเลย ”
“ สองคนนี้มีรหัสลับกันหรือไง ” ข้าวจ้าวแซวเลยเห็นไหมละ ฮุ้วววว
“ ดิษอยากให้ผมมาอยู่บ้านกับเค้าอะพ่อ แต่ผมว่ามันไม่สะดวก ”
“ พ่อว่าไงครับ ” อ้าว วากดิษหันไปพึ่งพ่อผมอีกล่ะ
“ เรื่องนี้ข้าเห็นไม่ตรงกับแม่เองนะ พ่อไม่รู้จะบอกอะไร ลองไปคุยกันเองเถอะ ” โดนไล่ส่งเลยไง ฮ่าๆๆ วากดิษหูตกเลย แต่เท้ายังเขี่ยผมไม่เลิก ผมก็เฉยๆครับ คือกระทืบตีนมันคืนเฉยๆ คึคึคึคึ
“ งั้นพ่อกับแม่จะยังอยู่ที่นี่ใช่ไหมครับ ”
“ อีกวันสองวัน ต้องกลับแล้ว ”
“ เรื่องไร่ใช่ไหมพ่อ จะเรียกพวกผมคุยเมื่อไร ” พ่อผมยิ้มๆให้
“ ไปแต่งตัวได้แล้วไป ปกติเห็นแต่งตัวช้า หล่อก็ไม่หล่อ ”
“ อ๊าววว ” คนอื่นก็หัวเราะใส่ผมครับ ผมเลยจำใจเดินขึ้นมาอาบน้ำข้างบน แต่วากดิษก็ไม่ตามมาเหมือนเดิม ผมรู้สึกว่าดิษก็ต้องการที่ปรึกษาแบบพ่อ ความจริงเค้าอาจจะคิดคุยกับพ่อแท้ๆ แต่วันนั้นมันไม่มีโอกาสเกิดขึ้นอีกแล้ว
พอผมอาบน้ำเสร็จ วากดิษก็ถอดเสื้อโชว์หุ่นรออยู่แล้ว ..... ทำไมอดอิจฉาหุ่นมันไม่ได้เลยวะ เหอะๆๆ
“ ยิ้มอะไร ” ผมถาม
“ ยังอยากกลับไร่อยู่อีกเหรอหัวหน้าคิม ”
“ เกลียดคนรู้ทันว่ะ ” ผมแกล้งเดินผ่านๆมัน แต่วากดิษจับมือของผมเอาไว้
“ เมื่อคืนพูดว่าอะไร ” ถามซะงงเลยอะ
“ พูดอะไรล่ะ หลายเรื่องอยู่ ” ภาพตอนนี้คือ ยืนหันข้างให้กันแล้วก็พูดๆ มันอาจจะคิดว่าเท่ครับ แต่ผมอะชอบ เพราะไม่ต้องมองตามัน ก่ากๆ
“ ที่บอกว่าพี่เป็นชีวิตของพ่อน่ะ ..... รู้ใช่ไหมพี่จะพูดอะไรต่อ ”
“ เหอะๆ จะหยอดชั่ว ” วากดิษหันมาแล้วก็หอมซอกคอผม สยิวมาก เหอะๆๆ
“ เก่งจังเด็กน้อย พี่ไม่พูดให้เขินหรอก พี่อาบน้ำดีกว่า ” มันเดินไปห้องน้ำแล้วครับ แต่ผมอะลูบซอกคอตัวเองอยู่เลย สงสัยมันคิดมุขใหม่ได้แหงๆเลย กูเขินกว่าตอนที่หยอดตรงๆอีก เหอะๆ
“ ข้าวจ้าว วันนี้ไม่แต่งหล่อเหรอ ” ข้าวจ้าวแต่งชุดปกติครับ ไม่ได้ใช่ชุดนักศึกษา
“ จะไปเดินเล่นดูบรรยากาศน่ะครับ ...... ทำไมลุงกับป้าดูจะไม่ช่วยเราล่ะครับพี่คิม ” ข้าวจ้าวคงจะระแวงไม่หายครับ
“ ถามพี่ พี่คงได้แต่เดาน่ะ ”
“ พี่เดาๆมาเถอะครับ ผมอยากรู้ ” จะว่าไปพี่น้องคู่นี้ความอดทนต่ำแฮะ
“ พี่ว่าพ่ออยากให้พวกเราช่วยกันมากกว่า ไม่ใช่ให้ผู้ใหญ่ชี้นำไปหมด ” ข้าวจ้าวถอนหายใจเบาๆ
“ ผมยังเด็ก จะทำอะไรได้ครับ ”
“ พี่ขอกอดหน่อย อย่าคิดลึกนะ ” ข้าวจ้าวยิ้มให้ แล้วเดินมากอดผม
“ เชื่อใจพี่ตัวเองมากๆ ...... เชื่อใจพี่ และก็มั่นใจในตัวเองหน่อย ” ผมตบหลังข้าวจ้าวปุ๊ๆ หุ่นดีนะเนี่ย คึคึคึ
“ ทำอะไรกัน ” เซ็งเลย เหอะๆๆ
“ พี่ข้าวกล้องมานี่ ” วากดิษใส่เชิ้ตขาวเหมือนเคยครับ ชอบเหลือเกิน
“ หืม ” วากดิษเดินมาช้าๆ ข้าวจ้าวให้วากดิษเข้ามาในอ้อมกอดด้วยอีกคน
“ พี่ไม่กลับบ้านมาตั้งหลายปี ผมกลัวแต่ผมจะเชื่อใจพี่ๆ และจะเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่านี้ครับ ”
“ อืม ” วากดิษขานรับสั้นๆ พอเราคลายอ้อมกอด เห็นแม่ของผมยืนยิ้มให้ ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบไป
เท่าที่ผมฟังจากหลายๆคน ผมยิ่งเชื่อว่าคุณอาพ่อของวากดิษต้องทุ่มเทให้วากดิษมากกว่าแน่นอน เพราะดูจากสภาพจิตใจ วากดิษเข้มแข็งมาก เค้าคงเป็นอย่างที่อาตั้งใจไว้ ถ้าเทียบกับข้าวจ้าวนี่มาดคุณชายชัดๆ ยังไม่ชินกับการใช้ความคิด หรือเผชิญกับปัญหาต่างๆ หวังว่าถ้าเราสนิทกันมากขึ้น ไว้ใจกันมากขึ้น คงจะทำให้น้องคนนี้มีอนาคตที่ดีได้ เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่
หลังจากลาพ่อกับแม่ ผมนั่งรถออกมาด้วยกันสามคน ส่งข้าวจ้าวที่มหาลัยก่อนแล้วถึงเดินทางข้ามฟากเพื่อมาที่ทำงาน
“ น้องมันก็บอกจะไปเองๆ ” ผมพูด
“ พี่ว่าเราคุยเรื่องๆนึงค้างอยู่ เรื่องพี่ริชกับพี่พาน ” เออออ ว่ะ เหอะๆๆ
“ พอดีเลย ทำเพื่อเค้าสองคนนี่อะไร ” วากดิษหันขวับ
“ จำได้ตอนนั้นเลย ไม่ตำหนิแล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงต้องกีดกัน เห็นพี่เป็นคนดีขึ้นมาแล้วเหรอ ” อะไรเนี่ย
“ เยอะนะพี่วาก เราคิดว่าทำไม่ดีตรงไหน ” วากดิษเป้ปากใส่ผม
“ การกระทำกับหน้ามันฟ้อง ไม่พูดก็รู้ว่ากำลังด่าพี่ในใจ ” เกลียดคนรู้ทัน คึคึ
“ เราว่าเค้าสองคนก็โอเคอะ ..... แต่ช่างเหอะ ไม่อยากคบก็ไม่สนละ ”
“ ..... โกรธพี่หรือปล่าว ”
“ โกรธเรื่องอะไร ”
“ พี่คิดว่าจะพยายามเป็นคนกลางไง ” ผมนั่งพิงด้วยความอ่อนใจ
“ อย่างแรก เราว่าจะไม่ไปทำอะไรให้ใครง่ายๆละ อย่างที่สอง เราว่าสองคนนั้นยังจูนกันไม่ติดอะ ”
“ จูนไม่ติดนี่เข้าใจ แต่ไม่ทำอะไรให้ใครเนี่ยคืออะไร ” ผมแกล้งเอามือไปลูบหลัง มันก็ทำท่าขยับไปขยับมา เหอะๆๆ
“ เป็นผู้ใหญ่ขี้สงสัยนี่ไม่น่ารักเลยน้า ” วากดิษหัวเราะเบาๆ แล้วก็ไม่ถามผมต่อ บอกแล้วไงว่าเวลาเค้าเห็นผมไม่พูด เค้าจะไม่ถามอะไรต่อ ตรงข้ามกับผมเลย คึคึ
เรามาถึงที่ทำงานสายนิดหน่อย วากดิษแก้ตัวให้เรียบร้อยว่าไปดูทำเลที่ตั้งบริษัท ซึ่งก็ผ่านมาจริงๆครับ กำลังอยู่ระหว่างการขอเช่าอยู่ (ตอนหลังเปลี่ยนเป็นซื้อ แล้วก็ไฟไหม้ไปส่วนนึงครับ)
มาถึงแผนกของผม ก็มีงานมาวางเต็มโต๊ะของผม ผมเลยมองไปที่ห้องหัวหน้า ปรากฏว่าเปิดกว้างเลย
“ หัวหน้าไปไหน ” ผมถามน้องๆ
“ ยังไม่มาอะครับพี่ ลาหรือปล่าว ” พอได้ยินว่าไม่มา ต่อมสงสัยเริ่มทำงานอีกล่ะ ผมโทรศัพท์ไปหน้าห้องของพี่ริช รายนั้นมาครับ พี่พานไปอยู่ที่ไหนเนี่ย
“ ติดต่อทีดิ บอกว่างานสำคัญ ” ไอน้องนั่นก็ทำหน้างง
“ พี่โทรไปไม่ดีกว่าเหรอครับ เบอร์แปลกๆพี่เค้าไม่ค่อยรับ ” นิสัยดีอีก ฮุ้ว สุดท้ายต้องกูจนได้สิเนี่ย
“ เออๆ นี่หาข้อมูลนี่หน่อย ” ผมยื่นงานที่ผมนั่งดูเมื่อวานให้น้องไป แล้วเดินออกมาโทรหาพี่พาน
“ พี่อยู่ไหน ทำไมไม่มาทำงาน ขาดเกินสองวันติดต่อกันไล่ออกนะพี่ ”
“ พี่ว่า ..... พี่คงอยู่ต่อไม่ได้แล้ว ” เฮ้ย
“ พูดอะไรของพี่ ”
“ อกหักจากคิมพี่ยังรู้สึกดีกว่านี้ ” เอาซะไม่ทันตั้งตัวเลยอะ
“ พี่มาทำงานเหอะ อย่างน้อยจะได้คุยกันตอนว่างๆ ”
“ ให้เจอหน้าเค้าอีกเหรอ ไม่ไหวแล้วคิม ” มันเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้กันแน่เนี่ย
“ พี่ ...... ยืนยันกับผมก่อน ”
“ พี่รู้ พี่ไม่ฆ่าตัวตายหรอก ” หลังๆนี่ ชักจะกลัวคนคิดสั้นไปหมดละผม ต้องโทษไอน้องสองคนนั้นด้วย ไอเดย์กับไอวินอะครับ ว่าแต่ไอเดย์ไปอยู่ไหนอีกเนี่ย
“ เฮ้ย ไอเดย์ไปไหน ” ไอน้องคนเดิมชักหน้าเสีย
“ พี่ไม่ต้องวากก็ได้ครับ กลัว ” อ๋อลืม เหอะๆ
“ มันมาหรือยัง ”
“ บอกว่าพ่อโทรมาหาครับ ” ผมมองดูนาฬิกา ก็เลยเวลามาไม่ถึงสิบนาที จะว่ามันเรื่องธุระส่วนตัวก็ยังเร็วไปครับ คือเฉพาะที่ผมทำงาน ผมไม่อนุญาตให้ใครติดต่อธุระส่วนตัว เว้นแต่ญาติพี่น้องป่วย ตาย ไม่ก็เกิดอุบัติเหตุ ไม่ได้เกินไปนะครับ เพราะขนาดห้ามนี่ก็ยังมีหลุดรอดสายตาอยู่ แต่เพื่อฝึกนิสัยครับ ต้องยอมโหด
ผมว่าพี่พานคงไม่มาทำงานแน่ เลยให้น้องเอาใบแจ้งลาไปยื่นแทน หัวหน้าบุคคลไม่รู้เรื่องลึกก็ตำหนินิดหน่อย แต่เห็นว่าที่ผ่านมาพี่พานก็ทำงานได้ดี เลยยังไม่เสนอเรื่องไปหาดิษ เฮ้อ ผมยิ่งคิดยิ่งกลัวว่า ท้ายที่สุดต้องมีคนไปซักคนครับ
ผมนั่งดูงานได้ไม่นาน น้องสุดที่รักก็เดินหน้าเครียดกลับมานั่งที่โต๊ะ ไม่ทักผมด้วย
“ ดิษน้อย อมอะไรมิทราบ พี่มาแล้วก็ไม่ทัก ”
“ สวัสดีครับพี่ ” มันยกมือไหว้ พูดสวัสดีแล้วก็หันหน้าเข้าจอคอม ชักจะแหลกๆอีกละ
“ สนใจงานดีนี่ แบบนี้วินนี่หลงตายชักดิ้นชักงอแน่ ” กะจะแซวครับ มันดันหันมาทำหน้าโหดใส่ แว่บแรกใจหายว้าบเลย เหอะๆ
“ ไว้จะถามตอนพักเบรก เตรียมตัวเหอะ ” มันขู่ผมด้วยครับ เออช่างเหอะ จะให้ต่อมเผือกพักบ้าง
ผมทำงานจนถึงเวลาพัก ไอเดย์ก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมด้วยกาแฟร้อนสองแก้ว
“ พี่คิม พี่ดิษจะว่างให้ปรึกษาไหม ” ผมเงยหน้ามองมัน
“ ทำไมเหรอ ”
“ พ่อผมไม่พอใจที่ผมทำงานที่เล็กๆ เรียกหลักสูตรต่างประเทศมาก็ไม่ได้ใช้อะไร นี่จะบังคับผมไปเรียนปริญญาโทแล้วก็ให้เรียนเฉยๆ ไม่ต้องทำงานอะ ” ผมนั่งคิดอยู่พักนึง ขณะที่มันก็พร่ามด้วยคำพูดไม่ค่อยน่ารักเท่าไร
“ นี่ๆ คุยกันแล้ว ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยเหรอ ”
“ ดียังไงล่ะ นู้นเทียบผมกับวินอีก บอกว่านั่นพ่อแม่เค้าตายแล้ว ยังเลือกไปบริษัทที่มั่นคงเลย ” มันพูดเสียงค่อยๆครับ ไม่ได้ร้อนแรงตามถ้อยคำที่พูด
“ งั้นบอกส่งๆไปก่อนว่า ช่วยแปรสภาพแล้วจะไปเรียนโทกับออกจากงาน ”
“ ได้ไงล่ะพี่ เนี่ยผมทำงานเองไม่ขอเงินพ่อแม่แล้วนะ ”
“ ซื้อเวลาไปก่อน พี่ว่าพ่อคงแอบอายที่ลูกผู้ใหญ่มาขลุกทำงานที่นี่ไง ” ไอเดย์มองหน้าผม
“ งั้นถามบ้าง ทำไมพี่ไม่กลับไปที่ไร่ ...... เพราะพี่กลัวพี่ดิษเหงาใช่ปล่าว ” มันถามซะผมอมยิ้มเลย
“ เรื่องในบ้านพี่ ยังไม่ลงตัว เอาไว้จะเล่าให้ฟัง ” หลังจากช่วยงานศพพ่อของวากดิษ พ่อของเดย์ก็บอกว่าอยากคุยกับดิษ แต่ยังไม่มีโอกาส นี่แสดงว่าจะให้วากดิษมากดดันไอเดย์แน่เลยครับ เราไม่ได้คุยกันต่อเพราะเวลาพักหมดแล้ว เลยแยกย้ายกันกลับไปทำงาน
ช่วงพักเที่ยงวากดิษงานยุ่งครับ เพราะมีประชุมเครียดกับหุ้นส่วน ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่ดีขึ้น เพราะเค้าถูกญาติฝั่งพ่อวากดิษส่งหนังสือไปห้ามการลงมติแปรสภาพ ไม่อย่างนั้นจะหาว่าสมคบกับวากดิษโกงเงิน ผมเลยไม่ได้ไปชวนเค้ากินข้าว แต่ก็เอาข้าวกล้องไปนั่งกินให้เค้าเห็นหน้าครับ แฮะๆๆ
ช่วงบ่าย แขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินทางมาที่ห้าง หนึ่งในนั้นคือญาติฝ่ายพ่อของวากดิษ อีกคนคือทนายความ เค้าบอกพนักงานประชาสัมพันธ์ของผมว่า ญาติคนนั้นเลือกมาคุยกับผม และจะส่งทนายความไปคุยกับดิษ
“ พี่คิม ” ตอนนี้พนักงานก็ไม่เป็นอันทำงานกันครับ เพราะข่าวที่ว่ากำลังจะมีการฟ้องอายัดเงินของเราเริ่มถึงหูพวกนั้น
“ ว่าไง ”
“ เราจะวุ่นวายไหมครับ ”
“ อย่าห่วงเลย ลูกปืนแม่งหาง่ายจะตาย ” ผมแกล้งตะโกนเสียงดัง ทนายความคนนั้นเดินเข้ามา ผมก็ยืนยิ้มให้ พร้อมกับแนะนำตัวว่าผมเรียนกฎหมาย สอบเนติบัณฑิตไทยผ่านไปสองขา (ตอนนั้นผลสอบอีกภาคยังไม่ออกไม่กล้าอวดรอ คึคึ) เค้าก็เปลี่ยนจากท่าทางหาเรื่องมายิ้มให้แทน พร้อมกับบอกผมว่าเค้าต้องทำหน้าที่ อย่าโกรธเค้าเป็นการส่วนตัว ผมก็ยอมรับตามนั้น
ญาติคนนี้ขี้อวดมาก ใส่ชุดราคาน่าจะแพง เครื่องแต่งกายนี่เยอะจนน่าโดนโจรจี้มากๆ และท่าทางก็เหยียดหยามผมมาก เดินมานี่คนสวัสดีเจ๊ยังไม่ยกมือตอบเลย
“ เธอเหรอ คือลูกของคุณโรจน์ ”
“ ครับ ผมชื่อคิม ”
“ อามาเพื่อขอให้เธอ อย่าย้ายไปบ้านของดิษในตอนนี้ ” ผมผงะดิครับ เค้ารู้ได้ยังไงว่าผมกำลังมีแผนกลับไปที่บ้าน
“ เอ่อ .... ทำไมคุณถึง ”
“ อาเป็นน้องสาวพ่อของข้าวกล้อง ถึงอาเกลียดที่พวกเธอเป็นเกย์ แต่อาไม่อยากให้สายเลือดต้องตัดกัน ” พูดอะไรของเค้าวะ
“ เหอะๆ แล้วยังไงครับ ผมสองคนลำบากด้วยกันขนาดไหน ..... พวกอาๆอาจจะคิดไม่ถึง ”
“ อาบอกตรงๆ เราไม่ได้กังวลว่าคุณโรจน์จะเอาเงินทองของเราไป ”
“ ขอโทษนะครับ แต่เงินของเราตรงไหน ...... อาไปขอเมียพวกคุณก็ค้าน อาหมดตัวพวกคุณเห็นเป็นขยะ วันที่อามีเงินพวกคุณก็เข้ามาขอแบ่ง ผมจำได้ว่าอาไม่เคยคิดยกอะไรให้พวกคุณ ” ต้องขอบคุณพ่อผมที่ใส่ข้อมูลแน่นลงหัวผมเมื่อคืนนี้ ผมอัดไปจนคุณเธอต้องถอดแว่นออก
“ เราตกลงกันระหว่างญาติพี่น้อง เธอไม่ต้องใส่อารมณ์แทนหรอก ” ผมหัวเราะ
“ ถึงเงินดิษไม่ใช่เงินผม ..... แต่ถ้าเป็นเงินของคนรักผม ผมก็ยุ่งแน่ ” คุณเธอเริ่มถอนหายใจ ผมตั้งใจกดดันคืนจากที่เคยโดนใส่ญาติคนนี้หมดเลยครับ หึหึหึ
“ เราอยากซื้อบ้านหลังนั้นจากพวกเธอ ถ้าให้เราจะไม่เอาอะไรทั้งสิ้น ” หืม
“ ทำไมไม่ไปบอกดิษครับ ”
“ อาต้องการให้ไปบอกคุณโรจน์ เพราะเค้าจะต้องคุยกับข้าวกล้องได้ ”
“ ช้าไปแล้วครับ พ่อผมเพิ่งบอกจะไม่ยุ่ง ”
“ ตัวเองเอาไม่ได้ เลยให้ลูกมาเอาแทนสินะ ” พอแปลดีๆถึงรู้ครับว่า นี่มันดูถูกพ่อกูนี่หว่า
“ ขอโทษนะครับ ..... ใฝ่ต่ำว่ะ ” ไม่รู้เจ๊พ่นอะไรใส่อีก แต่ผมเลือกเดินออกมาเลย ไม่อยากคุยละครับ คนที่ไม่สนใจอะไรนอกจากประโยชน์นี่ต่ำช้าจริงๆ ด่าได้ไม่เลือกคน
พักนึงทนายความคนนั้นก็เดินออกมาจากห้องของวากดิษ โดยพี่ทนายต้นเดินตามมา ทนายความคนนั้นหันไปหาพี่ต้นแล้วบอกว่า ถ้าผมเป็นทนายความคงมีเรื่องสนุกให้คุยเยอะ แล้วก็ไปกลับไปกับเจ๊ตู้โชว์นั่นครับ
ถามไปถามมาก็รู้ว่า ทนายความน่ะเค้าไม่ได้แยกพวกแยกเหล่า ยกเว้นคนที่ไม่สนใจชาวบ้าน เจอหน้ากันนอกคดีก็ไม่ถือสาเอาความกันเป็นเรื่องส่วนตัว เพราะมันเป็นเรื่องคนอื่นทั้งนั้น แค่ถือสำนวนว่า เวลากัดก็กัดให้จมเขี้ยว ถอนเขี้ยวก็แล้วกันไป ดุเนอะ
เย็นวันนั้น วากดิษได้ยินว่าพี่พานไม่มาทำงานจากใบแจ้งการลา (ยุ่งขนาดไม่ได้คุยกันอะ งื้อ) เลยเรียกผมไปหา
“ สวัสดีครับผู้จัดการ ” วากดิษหน้ามันแผล็บเลย
“ นั่งก่อน พี่พานไม่มาทำงานเพราะอะไร ”
“ ไม่รู้สิดิษ เราไม่ได้ถามอะ ...... พูดเหมือนจะขอย้ายไปที่อื่น ”
“ คลังเราปิดไปที่นึงแล้ว อีกที่ยังไม่เปิด ยังไงก็ต้องอยู่นี่ ” ได้ข้อมูลใหม่อีกละ
“ แต่ ..... ”
“ พวกคลั่งความรักนี่จริงๆเลย มาเถอะไปคุยให้รู้เรื่อง ” วากดิษเดินคว้าเสื้อคลุมแล้วเดินมาใกล้ๆ
“ จะไปไหนล่ะ ”
“ หาพี่พานไง พี่ว่าเค้าเข้าใจพี่ผิดเยอะไปแล้ว ”
“ เดี๋ยวๆ พี่เค้าพูดทำนองว่าพี่ริชไม่ยอมรับเค้า ” วากดิษเท้าสะเอว จะหล่อไปไหน คึคึ
“ ไม่รู้สิ ขอไปทำอะไรที่เคยทำหน่อย ” อะไรของเค้าวะ
“ คืออะไร ”
“ เล่นบาสให้เหงื่อออก แล้วคุยอะไรโง่ๆกัน มาเถอะ ” ผมยังงงไม่หายเลย
“ เดี๋ยวๆ ” วากดิษหันมามองหน้าผม
“ อะไร ”
“ ...... ล้างหน้าล้างตาก่อนเหอะ ” วากดิษฉีกยิ้มกว้าง
“ อ่ะผ้า ออกมาเช็ดให้ด้วยล่ะ ” ฮึ่ยยยย เลี่ยน เหอะๆๆ พอเค้าเดินไปที่ห้องน้ำ ผมก็คิดว่า ปัญหาที่ถาถมเข้ามาหลายเรื่อง ตั้งแต่ครอบครัวของดิษ พี่ริชกับพี่พานที่ทำท่าจะส่งผมกับการงาน แม้แต่จุดเล็กๆในปัญหาของไอเดย์ ผมต้องตั้งหลักให้ดีซะแล้ว ดูท่าเรื่องพวกนี้จะไม่ผ่านพ้นไปง่ายๆเหมือนเรื่องก่อนๆอย่างแน่นอน
*********************************************************************
นอนไม่ค่อยหลับอะครับ ใจนึงห่วงป้า พรุ่งนี้อาจจะได้เยี่ยม เพราะท่านอยู่ห้องปลอดเชื้อ
ไม่รู้ทำไมงานเดือนนี้ถึงทั้งเร่งทั้งหนักแทบทุกปีเลย ผมเอาบันทึกมานั่งดู ปีที่แล้วก็แบบนี้เลย เหอะๆๆ
ขอบคุณคนอ่านๆที่เค้ามาทักทาย มารอกันนะครับ พูดถึงคนอ่าน อย่าบอกว่าวากดิษหวงผมเลยครับ ปกติก็แซวผมว่าเป็นบุคคลสาธารณะอยู่ละ แฮ่ รักกันๆ
อีกเรื่อง ไม่มีใครทักเรื่องแฝดผมเป็นวากเกอร์เหรอครับ มีสาวๆที่ทำงานถามผมเหมือนกันว่า อย่างน้องดาราคนนั้นจะวากได้ซักแค่ไหน ผมหัวเราะดิครับ ...... คือเสียงน้องเค้าไม่ดุเท่าผมอะ ดูอาการก็ห่วงๆ เหอะๆ แต่เชื่อว่าวากได้น่ารัก เอ้ย น่ากลัวพอตัวแหละครับ
นั่งไปนั่งมาคิดออกคิดเรื่อง แถมเลย วันอาทิตย์ที่ผ่านมา พ่อผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ก็เรื่องหลังของท่านอะครับ ผมเลยชวนไปกินอาหารญี่ปุ่น ซึ่งแน่นอนแพงนิดหน่อย
" เองนี่ทำไมกินของทีนึงราคาแพงขนาดนี้ล่ะ "
" ผมออกครับพ่อ " วากดิษพยายามพูดให้พ่อผมไม่คิดมาก เพราะจริงๆผมออกแน่นอน
" ใครออกจะต่างกันตรงไหน " พ่อผมกินอาหารไม่กี่ชิ้นเอง คือจริงๆพ่อผมกินอาหารนอกบ้านน้อยครับ แต่งั้นก็เหอะ พูดแบบนี้ผมงอนดิ อารมณ์อยากจ่ายให้พ่อหดหายเลย
" พ่อเนี่ย พูดไม่ถนอมน้ำใจคิมเลยอะแม่ " หลังจากส่งพ่อเข้าไปพัก ผมโทรไปฟ้องแม่ครับ แม่ผมไม่ได้มาด้วย ระยะนี้ท่านบ่นปวดเข่า
" แน่ใจนะ "
" อะไรอะแม่ " แม่ผมหัวเราะผ่านสายแบบหนักมาก มีอะไรน่าหัวเราะเนี่ย
" ฮะๆๆๆ ..... คิมรู้ไหมว่าพ่อน่ะ โทรไปคุยหมดหมู่บ้านแล้วว่าลูกพาไปเลี้ยงข้าว " ผมหน้าชาเลยครับ
" แต่ พ่อแทบไม่กินเลยอะแม่ "
" พ่อคงกลัวลูกจะหมดเงินมากเฉยๆ "
" งั้น ผมวางสายก่อนนะแม่ " วากดิษนั่งมองผมคุยเฉยๆครับ
" โกรธพ่อเหรอ อย่าเลยน่า ท่านคงกลัวคิมสิ้นเปลือง "
" ฮ่าๆๆๆๆ " ผมหัวเราะไป น้ำตาซึมไป วากดิษนั่งไม่ติดดิครับ
" น้อง ไม่เอานะ อย่าร้องสิ " มันคงยังไม่เข้าใจที่ผมคิดอะ
" เดี๋ยวมา ไปหาพ่อก่อน "
" น้องอะ " ผมดึงแก้มวากบ้าเล่นๆ รายนั้นเห็นผมอารมณ์ขึ้นๆลงๆก็ไม่ยอมให้ผมไปหาพ่อคนเดียวครับ เดินตามมาด้วย
" พ่อ "
" อะไร " ตลอดทางที่กลับ ผมไม่ได้คุยกับพ่อเลย ครั้นจะแกล้งพูดให้อายก็เห็นใจคนอายุมาก เหอะๆๆ
" ขอบคุณนะพ่อ " พ่อของผมนั่งงงๆ แล้วผมก็เดินออกมา
" น้องเป็นอะไรน่ะ " วากดิษงงหนักกว่าพ่อผมอีกครับ
" ม่ายบอกหรอก ฮ่าๆๆ "
เนี่ยครับ แบบอยากเล่า เผื่อใครมีพ่อปากแข็งแบบพ่อผม เหอะๆ ขอไปทำธุระให้เรียบร้อย แล้วจะมาประจำการตามปกติ ย้ำนะครับว่าเดือนนี้โปรแกรมโถมเข้ามาอีกแล้ว แต่ใจยังห่วงทุกคนเหมือนเดิมน้า
ขอบคุณมากครับ :katai2-1:
-
มาให้กำลังใจพี่สองคนครับ
-
:L2: ส่งกำลังใจให้น้องคิม กับดิษนะคะ
-
:pig4:
:L2: เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
สู้ สู้
น้องคิมคนเก่งของพี่ดิษ
:กอด1:
-
ถึงจะมีปัญหาถาโถม แต่ถ้าเราใช้สติและปัญญาแล้วค่อย ๆ แก้เป็นขั้นตอน
ปัญหาก็จะเบาบางลงได้ ที่สำคัญคนข้าง ๆ ต้องเป็นกำลังใจให้กันด้วย
-
คนอ่านแซวพี่ว๊ากดิษกะนุ้งคิมเล่นเฉยน๊าแต่ถ้าจะหวงจริงก็ดีคนอ่านฟินคริคริ :o8:
เรื่องช่วยเหลือคนอื่นเราว่ารอบนี้คิมคิดถูกล่ะช่วยได้ก็ช่วยที่เหลือต้องให้เขาแก้ปัญหาเองบ้าง
คิมเอาเวลาที่เหลือไปร๊ากกกเพ่ดิษดีกว่างุงิ :hao6:
พี่พานเป็นไงล่ะประมาทเรื่องความรักดีนักแต่ก็เอาใจช่วยนะชอบเห็นคนรักกัน
แฝดนุ้งคิมที่ได้เป็นว๊ากก็เห็นอยู่เหมือนกันคือเห็นว่าน่ารักมากๆส่วนเรื่องว๊ากไม่รู้555+
แต่ปีนี้กระแสรับน้องมันช่างรุนแรงเห็นดราม่ามาเป็นระลอกๆ
อ่อจะมีละครช่อง3กับญาญ่าด้วยนะติ่งงี้ตั้งตารอเลย :impress2:
ขอบคุณนุ้งคิมสำหรับเรื่องเล่ายุ่งขนาดก็ยังแบ่งเวลาให้คนอ่านน่ารักที่สุด
รักษาสุขภาพกันน๊าทำงานหนักกันทั้งเพ่ดิษและนุ้งคิมเลยสู้สู้
:L2: :L2:
-
ขอบคุณนะคะที่มาต่อทั้งที่งานก็ยุ้งยุ่ง เป็นกำลังใจให้ท้ังพี่ดิษและน้องคิมนะคะ
-
อ่านแล้วอบอุ่นใจดีจัง
ทั้งคนรัก และครอบครัว
จับมือกันไว้ แล้วปัญหาทุกอย่างย่อมผ่านไปได้ด้วยดี
ปล ชอบที่พี่คิมแอบมีชมพี่ดิษหล่ออย่างงั้น เท่อย่างงี้บ่อยๆ
เขินอ่ะ
:mew3:
-
วากดิษมีวิธีหยอดแบบใหม่
ระวังจะมาอ่านแล้วรู้ว่าได้ผล
คราวนี้คิมได้เขินวันละหลายตลบแน่
คู่พานริชจะยังไงกันล่ะทีนี้
ไหนจะเรื่องของดิษน้อยอย่างเดย์อีก
-
มาให้กำลังใจเหมือนกันทั้งคิมมี่ทั้งพี่ว้ากดิษฐ์ ตอนนี้พิเศษเพิ่มพี่พานกับเจ้าเดย์ด้วย ขอให้ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายให้ได้นะ จะบอกว่าแอบลุ้นเรื่องพี่พานมานาน
ถ้าพี่ริชแกจะทิ้งจริงๆ ฝากคิมมี่ให้กำลังใจแกด้วยนะ
เหมือนแกมีความเศร้าอยู่ในใจตลอดเวลาไงไม่รู้
แล้วก็ต้องมาลุ้นกับเรื่องหนูเดย์เค้าอีก :katai1:
เรื่องญาติพ่อพี่ว้าก ร้ายกาจดีเนอะคนเรา
คิมก็รักษาตัวเองดีๆนะ มีคิมคอยให้กำลังใจดีแบบนี้ พี่ว้ากแกจะได้มีแรงลุย สู้ๆๆๆ o13
แล้วที่สำคัญที่สุด รักษาสุขภาพด้วยอ่ะทั้งคู่
ช่วงนี้ฝนตกตลอดๆๆ
ปล อ่านเรื่องของคิมที่ไร ก็รู้สึกรักคิมมากขึ้นตลอดเลย
มีหลายอารมณ์ เศร้า สนุก ขำ แล้วก็ซึ้งด้วย
อินตลอดๆๆ >< :-[
-
อยากบอกว่าเรื่องงานตกอยู่ในสภาวะเดียวกับคิมเลย เดือน ก.ย. เป็นเดือนที่ต้องปิดงบ หลายงานที่ต้องทำให้ทันก่อนสิ้นเดือนนี้ มันช่างรุมเร้าเหลือ และกว่าอธิบดีจะเซ็นได้ก็ยากเย็นแสนเข็ญ ทั้งที่บางเรื่องไม่ใช่เรื่องเงิน :katai1:
พ่อคิมน่ารักมากเลยอ่ะ พาท่านไปทานข้าวบ่อยๆ นะ ท่านเป็นคนที่เข้าใจความรักของคิมกับเฮียมาตั้งแต่แรกเลย...รวมถึงแม่คิมด้วยนะ :L1:
คิมกับเฮียมีหวานกันด้วย อ่านแล้วมีฟามสุข ไม่รู้เรื่องงานจะกระทบกับการเอาใจใส่ดูแลกันบ้างไหม เฮียยังคงออกกำลังกายเช้าเย็นรึเปล่า และคิมได้ทำอาหารให้เฮียบ้างไหม...ยังคงเดินจับมือกันในยามที่มีเวลาว่างเดินสวนสาธารณะ นั่งกอดกันดูทีวี เชียร์บอล... :o8: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณมากครับ
-
ขอให้คุณพ่อหายไวๆนะครับคิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
ตามอ่านย้อนหลัง ติดตามตลอดๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
คิดถึง
-
คิดถึงมากเลยครับ
-
ตามทันแล้วค่ะ... พี่ทำหนูอดหลับอดนอนเกือบสี่วันฮ่าๆๆๆ
รอๆๆๆนะคะ ><
อยากอ่านใบแทรกช่วงพี่เป็นไข้เลือดออกจะเลยค่ะ พอเล่าได้ไหมคะ :hao4:
-
รอครับ
-
เข้ามารอครับ
:hao3:
-
มารอครับ ในขณะที่รอก็เปลี่ยนขนาดกับสีอักษรเล่นไปพรางๆฮ่าๆๆ คิดถึงมากมายแล้วนะครับ
:ling1:
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:z13:
-
ว่างๆเข้ามารอนุ้งคิม แต่ไปสะดุดข้อความหนึ่ง
ที่บอกว่าไปเที่ยวกัน3คู่แล้วแยกคู่กันน่ะ
แล้วน้องเดย์นุ้งคิมและพี่นากอยู่ด้วยกัน
คือแรกๆน้องเดย์นี่ออกตัวแรงมิใช่เหรอ
ถึงต่อมาจะเปลี่ยนกันบ้างแต่ก็น่าจะแต้มนำนะ
อร๊ายยยยชั้นคิดอัลลัย
:katai5: :katai5:
-
มารอพี่ครับ ไม่รู้ว่าเป็นไงมั่ง
:mew2:
-
พี่
-
พี่คับ หายไปนานจัง
-
คิดฮอด...
-
คิดถึงมากครับ
-
งานยุ่งเหรอออ รอบนี้นานอ่ะ คิดถึงๆๆๆ :impress2:
-
คิดถึงครับ เป็นห่วงด้วยครับ พี่ดิษพี่คิม
-
อย่าเพิ่งกังวลไปครับ แฮะ หายไปไหน ไปทำอะไร ไว้จะมาเล่ากันยาวๆ ตอนที่สบายตัวสบายหัวก่อน ช่วงนี้งานชุกของแท้เลย แวะมาต่อใบแทรกช่วงเข้าพรรษาเมื่อเดือนที่แล้วก่อนครับ มีอีกใบเรื่องพี่สาวแต่พิมพ์ไม่ทันครับ
********************************************************************
ใบแทรก ความในใจ
เมื่อไม่นานมานี้ เกิดไฟไหม้ที่สำนักงานซึ่งเราเพิ่งจะซื้อมาใหม่ หน่วยงานราชการขอปิดพื้นที่กับขอดูนู้นดูนี่ส่วนมากเป็นกระบวนการของราชการเค้าครับ ทำให้ผมวากดิษรวมถึงไอเดย์ไม่มีงานให้ทำครับ
“ ไปหากินเหล้าปะพี่ ” ไอเดย์เสนอความคิด ผมก็นั่งลูบปากเล่นๆ วากบ้าก็ทำเสียงเหอะใส่
“ เปรี้ยวปากขนาดนั้นเลย ”
“ เกี่ยวอะไรกับเปรี้ยวปากเล่า ..... ก็น้องมันถาม ” ไอเดย์ขยับตัวมาใกล้ผมมากขึ้น
“ ไปปะพี่ ”
“ คิดก่อน ” คือผมเพิ่งกลับมาจากกรุงเทพฯไปเยี่ยมพี่สาวที่ป่วยมา วากดิษก็ออกแนวงอนผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะอะไรเหรอครับ ก็พ่อผมไม่ให้วากดิษตามไปด้วย บอกว่าคิมเป็นของเอ็งคนเดียวหรือไง เหอะๆๆ
“ ลีลาเยอะนะ ทำไมเดี๋ยวนี้ขี้เกรงใจเหลือเกินล่ะ ” ดูมันยั่วๆ
“ เออไป จะแ-กให้เมาคลานอ้วก โดนสาวฉุดแม่ม ” ตอบไปก็กัดเขี้ยวไป หึหึ
“ ถ้าจะเมาขนาดนั้น พี่จะแยกขาจัดในห้องน้ำเลย ”
“ โอยพวกพี่น่ะลามกว่ะ .... ตกลงไปนะ ผมจะได้โทรหาวิน ” พาไปเดย์เดินไปโทรศัพท์ ผมก็หันมาส่งสายตาอาฆาตใส่วากบ้าทันที
“ เมื่อกี้พูดอะไรมิทราบ ” วากดิษทำตาลุกวาวใส่ผม
“ ก็แค่เตือนไว้ ” ยังจะทำไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก ฮุ้ว
“ นับวันจะคิดแต่เรื่องลามก ฮึ่ย ” เค้าไม่ตอบโต้ละครับ แค่หัวเราะ หลังจากไอเดย์กลับมามันก็ขอไปนั่งเล่นที่บ้านของผม หมายถึงบ้านหลังใหญ่ของพ่อวากดิษครับ ไม่ใช่บ้านที่พ่อเค้าให้มา (มันมาเกิดเหตุช่วงในบันทึกหลักแหละ ทำให้เราตัดสินใจอยู่กันที่บ้านหลังใหญ่ช่วยนึง ไว้จะเล่า แฮะๆๆ)
“ มีห้องว่างไหมพี่ ขอเช่าอยู่ด้วยดิ ” พอมาถึง ไอเดย์ก็พูดเพ้อเจ้อเลย
“ บ้านมึงหลังใหญ่หลังโต จะมาขออยู่เพื่อ ??? ” ผมสวนกลับไป
“ โหยพี่ มันไกลอะ ผมทำงานหาเงินเองนะ ” นี่ก็เป็นเหตุการณ์อีกส่วนนึงที่ต่อติดอยู่ในบันทักหลักครับ อุบก่อน คึคึ
“ พูดน่ะง่ายเดย์ แต่อยู่บ้านคนอื่นน่ะไม่ง่ายนะ เชื่อพี่เช่าหออยู่ดีแล้ว ”
“ ก็ได้ครับพี่ ”
“ อะไรวะ กูพูดตั้งนานมึงเถียงเอาๆ พอไอ .... ”
“ พูดกับที่รักน่ะ พูดเพราๆะสิครับ ถ้าไม่อยากโดนจูบบบบ ปาก ” ผมแยกเขี้ยวใส่มัน ก่อนจะลุกไปข้างนอก ได้ยินไอเดย์ถามวากดิษว่า ทำไมพี่คิมต้องเดินหนีแค่บอกจะจูบปาก มันก็หัวเราะเสียงดัง แล้วบอกว่านั่นสิ ฮึ่ยย
เรานั่งคุยเรื่องงานเรื่องส่วนตัวไปเรื่อย จู่ๆพี่โจก็โทรมาหาวากดิษ รายนั้นเปิดลำโพงให้ได้ยินกันทั่วถึง
“ มีอะไรวะโจ ”
“ พี่จะไปร้านผมกันเหรอครับ ” ผมแกล้งทำเสียงโห่ใส่
“ แหมของมึงเลยเหรอ ยังไง ไอนาก ยกเป็นสินสมรสหรือไงวะ ”
“ บอกคิมด้วยว่าอย่าเยอะ แล้วก็เรื่องสินอะไรน่ะไม่ใช่พี่ ก็พูดไปงั้นๆ ” ผมเดาว่าสองคนนั้นคงพัฒนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆอะครับ เพราะช่วงหลังนี้ไม่มีข่าวเสียๆเลย
“ ตกลงโทรมามีอะไร ”
“ ร้านปิดเข้าพรรษาน่ะพี่ ” อ้าวไมงั้นอะ
“ ปิดทำไมพี่ ”
“ พ่อบอกมา ” พ่อเค้าหมายถึงอะไรที่ชุดกากีเข้มๆอะครับ เหอะๆ
“ งั้นก็นั่งกินบ้าน ดีเหมือนกัน มีอารมณ์จะได้จับคิมขึ้นห้อง ...... โอ้ยยยยยยย ” มันพูดไปเรื่อยเลยอะ ผมหรือจะยอม ทั้งบีบคอทั้งตุ๊ยท้อง
“ อะไรเนี่ย คุยโทรศัพท์ยังจะจู๋จี๋กัน ” ไอเดย์ล้อเลยครับ
“ จู๋จี๋บ้านมึงอะ ” ผมว่าไอเดย์
“ ไปเอากันก่อนปะ ค่อยคุยต่อ ” พอพี่โจถามกลับมา ผมก็หักนิ้วรอ คราวนี้ตอบไม่ดีนะ มีเรื่อง หึหึหึ
“ พอละ กูเจ็บ ..... ร้านปิดก็ปิด มานั่งเล่นที่บ้านกู ” เออ ไม่ถึงเนื้อถึงตัวไม่เป็นงาน
“ ทำไมไม่ไปเที่ยวกันล่ะพี่ ไหนบอกว่าสำนักงานพี่ไม่เปิดนี่ ”
“ ก็ใช่ แต่ไม่ใช่ว่าจะว่างขนาดนั้น ” คือมันก็ยังมีงานส่วนอื่นให้ทำครับ
“ ลูกจ้างพี่เยอะแยะ หัวหน้าน่ะพักบ้างเถอะพฤหัสศุกร์เสาร์ ” วากดิษรับปาก แต่ขอไปคุยกับพวกหัวหน้าก่อน
ไม่นานนักก็เดินกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
“ พี่ริชกับพี่พานบอกให้ไปพักกันเถอะ เค้าจะไม่ไป ”
“ ทำไมล่ะ ชวนเค้าไปด้วยกันเด้ ” ผมบอก
“ ถ้าเค้าจะไปเค้าบอกก่อนแล้ว คนอายุขนาดนั้นไม่ติดเที่ยวเป็นเด็กๆหรอก ” วากดิษตอบกลับมา
“ จะบอกตัวเองอายุน้อยก็ว่าไปเถอะพี่ ” ไอเดย์แซวครับ
“ ปล่าว .... แค่จะบอกว่าหน้าพี่เด็กเฉยๆ ”
“ สองคนนี้ สมเป็นพี่น้องนอกไส้เหลือเกิน ฮุ้ว ”
“ ฮ่าๆๆ ”
พอตกลงกันได้ พี่โจใจร้อนอยากไปในวันนั้นเลย บอกให้พวกเราเตรียมตัว ผมกับดิษเลยเก็บของกันก่อน จากนั้นก็ไปที่บ้านของเดย์และรับวินมาอีกคน พวกผมนัดเจอกับพี่โจและพี่นากที่ปั๊มน้ำมัน พอพร้อมหน้าผมก็โทรบอกแม่กับพ่อครับ
“ เอ็งจะไปไหนนะ ” ผมบอกชื่อจังหวัดซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ผม
“ ไกลก็ไกลนะ ทำไมไม่กลับมาไร่ ” ผมได้ยินเสียงแทรกไปแทรกมา คงเป็นแม่ผมครับ
“ อยากเปลี่ยนบรรยากาศอะพ่อ ”
“ คิมลูก จะไปบ้านแม่เหรอ ” แม่ผมถือสายละครับ
“ ครับแม่ ”
“ ใครขับรถล่ะ ”
“ มีดิษกับเดย์ครับแม่ ” สองคนนั้นก็ตะโกนบอกแม่ผมว่าไม่ต้องเป็นห่วง ความจริงผมก็ลืมไปว่า ตอนผมเกิดอุบัติเหตุก็ใช้เส้นทางสายนั้น พอคิดออก ผมก็ใจเต้นแรงเลยครับ รู้สึกกลัวไปซะอย่างงั้น
“ ค่อยๆขับไปนะลูก กว่าจะถึงก็ค่ำแล้ว ”
“ ผมจะโทรหานะแม่ ..... บอกพ่อด้วยๆ ” พอวางสาย วากดิษก็เอามือมาลูบใบหน้าของผม ผมค่อยๆยิ้มออกมา
“ มองทาง ขับรถไป ” พอผมพูด ไอน้องสองคนที่นั่งเบาะหลังหัวเราะก่ากเลย
“ ซึ้งหน่อยก็ไม่ได้นะ น่าน้อยใจจริงเลย ”
“ ไม่เป็นไร ไม่ต้องน้อยใจครับ พวกผมจะได้หวานกันให้ทันพวกพี่ ” ไอวินพูด ไม่รู้สินะ ระยะหลังผมรู้สึกว่าไอวินดูมีความมั่นคงมากขึ้น หล่อขึ้นด้วย คึคึคึคึ
“ ..... ” ผมได้แค่นั่งยิ้มคนเดียว หวานให้ทันพวกกูเหรอ คิดได้นะพวกมึง ผมหันไปมองหน้าวากบ้าเค้าก็คงยิ้มแบบเดียวกัน เดี๋ยวนี้ยิ้มไม่มีเหตุผลก็ได้ เป็นเอามากละผม เหอะๆๆ
รถสองคันขับตามกันไปเรื่อยๆครับ เหนื่อยก็พัก มีการเปลี่ยนคนไปนั่งคันของพี่นากกับพี่โจด้วย คือไม่เหงากับไม่ง่วงด้วย จนมาถึงจุดที่ผมถูกชน ความรู้สึกมันเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานนี้เอง ใจหวิวมากๆครับ
“ กลัวเหรอ ” พอผ่านเข้าเขตนี้ วากดิษให้พี่โจมาขับรถแทน เค้านั่งกับพี่นาก ส่วนวากดิษนั่งกับผมที่เบาะหลัง
“ อืม ทำอะไรดิษ ”
“ จับมือพี่ไง ” ผมรู้ว่ามือตัวเองเปียกครับ
“ ไม่ต้องหรอก ”
“ หลับตานะ ” ผมไม่กล้าหลับตาครับ ผมกลัวจริงๆ ช่วงที่เกิดเหตุใหม่ๆภาพในวันนั้นมันวนซ้ำไปมาจนผมนอนไม่หลับ
“ ไม่อะดิษ ..... เรา ”
“ ดื้อนะ หลับตา ” ไอสองตัวข้างหน้าก็ไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอวะ ฮุ้วว
“ ก็ได้ .... ” วากดิษค่อยๆเอาเอนตัวผมไปกอด ผมอยู่ท่านี้น่าจะนอนพอสมควรครับ เพราะได้ยินพี่โจถามว่าผมหลับแล้วเหรอ
“ นี่ถึงไหนละเนี่ย ” ผมถาม
“ ยังไม่หลับเหรอ ใกล้ถึงที่พักเราแล้ว ” พี่โจตอบ
“ นี่เราหลับมั้งเนี่ย ” ผมพูดกับวากดิษ
“ เวลาหลับตาแล้วอยู่ใกล้กับคนที่เชื่อใจ ..... เวลามันผ่านไปเร็วใช่ไหมล่ะ ”
“ ไม่ต้องหยอดกันเลยไอบ้า แค่นี้ก็ตามไม่ทันแล้ว ” พี่นากสวนขึ้นมาซะก่อนครับ เหอะๆ ดีเหมือนกัน ดิษถามมาแบบนี้ผมตอบไม่ได้อยู่ดี แต่ดิษไม่ว่าอะไรครับ แค่ยิ้มๆ
พอมาถึงที่พักเป็นรีสอร์ทที่พี่นากโทรจองไว้ บรรยากาศยอดเยี่ยมเลยครับ ไม่ร้อนมาก ที่นั่นแบ่งเป็นโซนๆ จะพักแบบโรงแรมก็ได้ แบบปิกนิค แบบช่วยเหลือตัวเองก็ได้ แน่นอนพี่นากเลือกแบบหลังครับ
“ มาก็ไกล ยังต้องหาอะไรกินเองอีก มึงคิดอะไรเนี่ยนาก ” วากบ้าโวยวายอย่างไม่มีเหตุผล
“ เอ้า คนอื่นเค้าเดือดร้อนหรือยัง ” พี่นากเนี่ยก็ดูสนิทกับวากดิษมากเช่นกันครับ อย่างว่าเค้ารู้จักกันมานานนี่
“ นั่นสิพี่ ” ไอวินคงเห็นด้วยกับพี่นาก ซึ่งก็จริงอะ จะโวยวายทำไมไม่รู้
“ ก็ ..... เดี๋ยวก็ลำบากแฟนกูอีก พวกมึงทำอาหารเป็นกันที่ไหน ”
“ อุ๊บบ ..... ฮ่าๆๆๆๆ โถๆ ดิษเอ้ย มึงนี่ทั้งหวงทั้งห่วงเมียมึงเลยนะ ” พี่นากล้อเลียนเลยดิครับ
“ อะไรวะพี่ อะไรเมีย พูดดีๆ ” ผมถามพี่นาก
“ ไหนว่าใครใหญ่คนนั้นข้างบนไง ” พอแกตอบมา ผมงี้หน้าแดง หูร้อนเลยดิครับ ไม่ได้โกรธนะ ..... อาย เหอะๆๆ
“ จริงอะครับ ” จู่ๆไอวินก็โพล่งขึ้นมาอีกคน
“ เฮ้ยๆๆ พอละพี่ คุยอะไรไม่สร้างสรรค์เลย ” ผมเห็นไอวินหัวเราะแล้วก็เอามือไปตบก้นไอเดย์ น่ารักไปไหมพวกมึง
พอยกกระเป๋าลง ทางพนักงานเค้าบอกว่าเค้าจะจัดเตรียมพวกอุปกรณ์ทำอาหารให้ ถ้าไม่มีอาหารเค้าก็จะเตรียมให้ด้วย แต่ตอนนี้ยังไม่ค่ำ เราก็เลยจะไปหาซื้อวัตถุดิบกันเอง โดยพี่นากกับพี่โจจะไปซื้อให้
“ เฮ้ย แล้วเรื่องที่นอนว่าไง มีบ้านสองหลังจะให้แยกกันนอนยังไง ” วากดิษถามพี่โจ
“ ค่อยมาตกลงกันหลังกินข้างดีกว่าพี่ ” แล้วพี่โจก็ไปหาซื้อของกับพี่นากครับ
ระหว่างนั้นไอเดย์กับไอวินเค้ากระหนุงกระหนิงกันมาก ผมเลยเดินออกมาห่างๆ
“ จะไปไหนรอพี่ด้วย ” วากดิษวิ่งมาหาผมครับ
“ เดินดูรอบๆบ้านนี่แหละ ”
“ คิดว่าจะได้มีเวลาอยู่กันสองต่อสอง ที่ไหนได้ ..... ”
“ ดิษ ”
“ หืม ” วากดิษยิ้มหล่อๆให้ผม เฮ้อ ทำไมมึงแก่ช้าแบบนี้วะ ฮึ่ยย
“ เราจะอยู่กันแค่สองคนแบบนี้ได้แน่เหรอ ” ได้ผลครับ หน้ามุ่ยเลย เหอะๆๆ
“ อยากมีลูกไหม ..... จะถามพี่แบบนี้อีกแล้วใช่ไหม ”
“ ปล่าว ก็ไงดีล่ะ เราจะไม่เหงาเหรอ ”
“ คิมเหงาหรือปล่าวล่ะ ” ผมส่ายหน้า วากดิษมองซ้ายมองขวาแล้วกอดผม
“ ทำอะไรเนี่ย ”
“ แบบนี้ล่ะรำคาญไหม ” คือผมก็กอดๆคนอื่นเยอะนะครับ ทั้งกอดแบบเพื่อน กอดแบบคนที่ชอบ กอดพ่อกอดแม่ แต่แปลกจริงๆที่เวลากอดกับวากบ้า มันอธิบายไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไง
“ ไม่อะ ” แต่ไม่รำคาญแน่นอน
“ ถ้าพี่จูบ ..... ”
“ จะวนมาจนได้สินะ เราไม่ได้มีจุดอ่อนที่ปากนะเว้ย ” เถียงครับเถียง
“ จริงจังหน่อยสิ ..... นิ่งๆนะ ” สุดท้ายก็ไม่รอดครับ วากดิษจูบปากผมจริงๆ ผมขนลุกเกลียวเลยอะ
“ เบื่อมันหรือยัง ”
“ ห๊ะ ..... เบื่ออะไร ”
“ ที่พี่ทำให้เนี่ย ” เค้าคงหมายถึงไอทั้งหมดที่ทำเมื่อกี้อะครับ คงไม่ใช่แค่จูบปากหรอก คึคึ
“ ไม่ เราไม่เบื่อ ” วากดิษยิ้มให้ผมอีกครั้ง แต่ที่ตาของเค้ามีน้ำตาซึมนิดหน่อย
“ งั้นเราก็อยู่กันได้ เชื่อพี่ ” ผมยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว วากดิษแค่กอดคอแล้วพาผมกลับมาที่บ้าน พอมาถึงไอเดย์ก็ถอนหายใจเฮือก
“ เป็นอะไรดิษน้อย ”
“ นึกว่าหนีพวกผมไปอะดิ ..... วินพี่ๆกลับมาแล้ว ” ไอวินเดินอ้อมหลังพวกผมมา
“ พูดบ้าๆ ปะๆจัดข้าวของ ” นานทีเดียวครับ กว่าพี่นากกับพี่โจจะกลับมา แต่ก็สมกับเป็นเจ้าของร้านอาหาร ซื้อมาครบถ้วนทั้งปิ้งย่างต้ม ได้หมดแน่ๆ พวกผมช่วยกันทำอาหารพวกซุปเสร็จ ก็มาหาปิ้งกับย่างเนื้อและหมูกันที่นอกชาน
“ วันนี้เรามาแยกคู่กันดีกว่า ” พี่โจพูดออกมา
“ อะไรวะ แยกยังไง ” วากดิษถาม
“ ก็เดี๋ยวบอก ”
“ ไงกูก็นอนกับคิม ” พี่วากนี่ก็เหลือเกินนะ เหอะๆ
“ เอาไงพี่ก็บอกมาดิ ”
“ เราแยกคู่กัน พี่ก็จะจับคู่กับพี่ดิษ ส่วนวินกับเดย์ก็เลือกมา ” วากดิษบ่นงึมงำๆ แต่ไม่โวยวายละครับ
“ เพื่ออะไรวะ ”
“ ไม่มีครับ แค่ให้แยก ” พวกเราดูไม่ค่อยจะเต็มใจ แต่พี่โจพี่นากอุตส่าห์บอกมาขนาดนี้ก็ตามใจหน่อย
หลังกินข้าวเสร็จ ก็แบ่งโซดา เหล้า กับแกล้มกันไป บ้านที่ผมพัก ก็มีตัวผม ไอเดย์ และพี่นาก ส่วนอีกหลังก็เป็นวากดิษ ไอวิน และพี่โจ พอมาอยู่กันสามคนปั๊บไอเดย์ก็เดินไปนอนแผ่ตรงโซฟาเปิดทีวีดู
“ ทำอะไรวะเดย์ ”
“ นอนเล่นไงพี่ ทำไมเหรอครับ ” ผมหันไปหาพี่นาก แกยิ้มๆ
“ เรามานั่งคุยเรื่องเก่าๆสมัยเรียนกันดีปะ ” ไอเดย์ลุกพรวดปิดทีวีเลยครับ
“ น่าสนแฮะ ผมชงเหล้าให้เอง ” พวกผมสามคนดื่มไปคุยกันไป ผมเล่าเรื่องที่เจอพี่นากครั้งแรกตอนเป็นหัวหน้าวิน เหอะๆ พี่นากก็แฉว่าผมเคยต่อยทั้งดิษและพี่โจพี่คณะของพี่เขา จากนั้นผมก็เผาไอเดย์เรื่องที่มันไปดูดปากไอวินที่แคมป์ เราพูดกันไปมาสนุกดีครับ และแล้วก็มาถึงเรื่องของพวกที่อยู่อีกหลังนึง ......
“ พี่นากครับ พี่โจน่ะเคยจีบวินด้วย พี่ไปติดใจอะไรพี่โจ ” ไอเดย์พอเมาเริ่มจะมั่วครับ
“ ถามอะไรแมวๆ ระวังหน่อยมึงอะ ” ผมปราม
“ กติกาง่ายๆน่ะคิม เราจะพูดทุกเรื่อง .... แต่จะไม่บอกฝั่งนู้น ” มันไปตั้งตอนไหนวะ ไอเดย์น่ะหางกระดิกรอฟังอยู่แล้วเลยไม่สนใจที่พี่นากบอก
“ งั้นเล่าไปแล้วกัน ” พี่นากตั้งท่าแล้วเล่าให้พวกผมฟัง
“ ครั้งแรกเลยพี่บอกตรงๆ พี่ชอบมองผู้ชายที่หน้าตาดี แต่ก็จีบผู้หญิงอยู่ ”
“ พี่เป็นไบชัว ” ไอเดย์สวนตอบ
“ พี่ไม่รู้นะเดย์ คนอื่นๆพี่แค่มอง แต่กับโจมันไม่ใช่เลย ..... ครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดกันก็คือตอนที่เตะบอลกันหลังเลิกทำงานที่คณะ วันนั้นดิษพาโจมาที่คณะของพี่ เราไปกันน่าจะสี่คน อีกคนกลับไปก่อน เลยเหลือแค่ดิษ โจกับพี่ ...... โจทักพี่ว่าพี่หน้าตาดี พี่เลยบอกว่าเค้าน่ะหล่อ ”
“ เล็งตั้งแต่แรกเลยดิ แล้วพี่ไปมีปัญหากันได้ไง ” พี่นากหัวเราะ
“ ตอนแรกพี่คิดว่าพี่แค่มองโจเพราะหล่อ จากนั้นโจกับพี่ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงมาตลอด เพราะโจแย่งผู้หญิงที่พี่จีบไปหมดเลย พี่โมโหจนอยากต่อยเค้าสุดๆ ติดที่ดิษชอบมาขอเอาไว้ ...... ในที่สุดวันนึง พี่ตัดสินใจถามว่า มึงทำแบบนี้กับกูทำไม ” แกเล่าไปก็ออกท่าทางไปด้วยครับ
“ เค้าตอบพี่ว่าไง ” ไอเดย์ถาม
“ เค้าบอกว่า มึงรู้หรือยังล่ะว่ากูหล่อ มึงเห็นบ้างไหม ” เรียกร้องความสนใจได้น่าถีบจริงพี่กู
“ แล้วไปคบกันยังไงพี่ ”
“ โจคุยกับพี่ตรงๆอีกครั้งวันที่เราไปดูงาน ..... ไม่ดิ เราก็มาดูงานแถวๆนี้ไงคิมจำได้ปะ ” คงหมายถึงที่ไร่ข้าวโพด ผมพยักหน้าให้ครับ
“ บอกพี่ว่าอะไร ”
“ บอกว่าจริงๆแล้วเค้าชอบพี่มาก แต่วันนั้นเค้าขอมีอะไรกับพี่ พี่ยอมเพราะเค้าบอกว่าคิมเองก็โดนดิษจัดการแล้ว ” ระลึกชาติเลยครับ
“ วันนั้นพี่คิมเสร็จพี่ดิษไหมล่ะครับ ” ไอเดย์ถามอีกครับ
“ ไม่เว้ย ”
“ วิธีจีบของโจไม่น่าประทับใจหรอก ไม่หวานเลย เค้าคิดว่าเค้าหล่อยังไงก็ต้องได้พี่ .... เพราะพี่ไม่อยากเป็นของเล่น เราเลยเจ็บกันมาหลายครั้ง เหอะๆ ” พี่นากหัวเราะก็จริงครับ แต่ดูยังหวาดๆอยู่
“ ทุกวันนี้เค้าดูแลพี่ดีไหมครับ ”
“ เราคิดว่าคงไปกันเรื่อยๆน่ะคิม โจเค้ามีสิ่งที่ล้ำค่าอยู่กับตัว เค้าอาจไม่ต้องอยู่อย่างกลัวๆแบบพี่ ”
“ พี่นากครับ ผมเชื่อว่าพี่โจรักพี่ครับ ” ไอเดย์คุยมากจริงๆครับวันนี้ เหอะๆๆ
“ ทำไมล่ะ ”
“ พี่เค้ามีธุรกิจของพ่อ แต่ก็มาช่วยพี่แทบทุกวัน พี่น่าจะพูดกับพี่โจตรงๆว่าพี่กลัวอะไร ให้พี่เค้ารู้จักพี่ดีกว่านี้ไงครับ ” จะว่าไปพี่โจก็ทุ่มเทกับพี่นากมากครับ ถึงจะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ก็ไม่เคยขออะไรจากพี่นากเลย
“ อืม พูดดีนะ ว่าแต่มึงเหอะ วินน่ะยังไง ”
“ ถามจริงพี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง น้องพี่น่ะป็อปมากเลย ”
“ แค่มันป็อปมึงจะเดือดร้อนทำไม ”
“ ไม่แค่นั้นดิพี่ เดี๋ยวนี้ขอผมบ่อยมากอะ ” พี่นากงี้ร้องเหอะเลย
“ ขอ ..... ขอเอา ” ผมถาม ไอเดย์ทำเสียงฮุ้วๆแบบที่ผมชอบทำ
“ เหอะๆ ทำไมล่ะ เจ็บเหรอ ”
“ ไม่ได้กลัวเจ็บพี่ .... กลัวมันติดใจแล้วไปใช้กับคนอื่น ” ผมยิ้มให้มัน
“ เดย์ เราผู้ชายทั้งคู่นะเว้ย จะหวังให้เค้าเป็นแค่คนรับอย่างเดียวน่ะ ถ้าแน่ใจว่าคุมความรู้สึกได้ก็ทำไป แต่ถ้าไม่ก็อย่ากดดันเค้า ไม่อย่างนั้นเค้าจะไปทำกับคนอื่นจริงๆ ” พอผมตอบ พี่นากถึงกับขอจับมือ กูเก่งละสิ ฮ่าๆๆ
“ แสดงว่าปลอดล็อคดิษแล้วล่ะสิ ”
“ ห๊ะ ..... ทำไม ถามงั้นล่ะ ” คือวากดิษเค้าอายมากครับ ผมก็ไม่ได้บอกใครเรื่องที่ถอนทุนเค้า
“ แหม พูดมาน่ะ คิมเองนั่นแหละที่เป็นตัวพิสูจน์ ก่อนนี้ทะเลาะจนแยกกันกี่หน ช่วงหลังรักกันดีเหลือเกิน แสดงว่ามันต้องมีอะไรต่างออกไป ดิษก็มีนิสัยผู้หญิงบ่อยๆ ไม่คิดเลยนะเนี่ย ดิษเอ้ยๆ ”
“ ขอร้องนะ อย่าล้อ มันกระทบต่อความมั่นใจ ” ผมขอพวกนั้น สองคนก็ยิ้มๆให้ ไม่ได้ล้อเลียนอะไรครับ
“ งั้นจะลองบ้างแล้วกัน ” พี่นากพูด
“ พี่ยังไม่เคยได้เลยเหรอเนี่ย ” แหมเคยได้ พูดไม่อายนะไอดิษน้อย
“ พี่รู้สึกดีเวลาเค้าทำน่ะ พอๆ กินเหล้ากัน ชนๆๆ ” หลังจากนั้นเราก็พูดเรื่องอื่นๆ พวกเรื่องงาน ลูกจ้างไปครับ พอเริ่มดึกเราก็นอนหลับกัน
แต่ยังไม่ทันล้มตัวลงนอนดีเลยก็มีเสียงเคาะประตู พี่นากเป็นคนเดินออกไปเปิด แล้วก็คุยๆนิดหน่อย จากนั้นถึงเดินกลับมาหาผม
“ ใครมาอะพี่ ”
“ โจ ”
“ วินล่ะครับ มาด้วยไหม ” ออกตัวเลยนะไอเดย์
“ ไม่มา .... ทางนู้นโจให้เขียนความในใจลงจดหมาย จะอ่านกันดูไหม ”
“ เขียนทำไมอะพี่ ” ผมถาม
“ ก็หลอกว่าจะเอาไปเผา ..... ในนี้น่าจะสื่ออะไรถึงเรานะ อ่านๆ ” พี่นากส่งจดหมายของดิษให้ผม ของวินให้เดย์ ตัวพี่นากก็ของพี่โจ
“ ขอแค่รักที่มีไม่น้อยลง ก็พอแล้ว ..... ไอเสาไฟฟ้าเอ้ย หึหึหึ ” ไอเดย์อ่านไปแล้วก็ยิ้มจนปากแทบฉีก
“ ของคิมล่ะ ”
“ เอาของพี่ก่อนเด้ ” พี่นากหัวเราะแล้วอ่านให้ผมฟัง
“ ถ้าโจแย่ โจจะทำตัวให้ดีกว่าเดิม ถ้าโจทำดีแล้ว โจจะรักษาไว้ รักครับ ” เค้าก็คงรู้ตัวว่าพี่นากจะอ่านอะ เขียนซะหรู
“ น่ารักดีนะพี่ ” เดย์พูดไป แต่ยังกอดจดหมายไว้ครับ
“ เค้ารู้ว่าพี่ต้องอ่านไง ..... เกมส์นี้พี่สองคนคิดอย่าคิดมาก อ่านสิวากคิม ” ผมเปิดจดหมายแล้วอ่านช้าๆ ......
“ พี่ต้องการแค่คนที่นอนหลับไปกับพี่ โดยที่พี่นอนหลับได้เต็มตา พี่ขอแค่คนที่จะไม่ทำร้ายพี่ข้างหลังตอนที่เผลอ และคนที่จะรักพี่แม้ว่าพี่ไม่อยู่ใกล้ๆ ทำให้พี่นะเด็กน้อย ..... ฮึก เชี้ย ” พออ่านจบ ผมน้ำตาไหลเลยครับ
“ เฮ้ยพี่ ทำไมอะ โกรธเหรอพี่ ”
“ ขอโทษนะคิม ไม่คิดว่าดิษจะเขียนว่าคิม ” ทุกคนเข้าใจไปแบบนั้นกันหมดครับ แต่ความจริงไม่ใช่เลย
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่หรอก มันไม่ได้ว่าผม ” พี่นากกับไอเดย์หันไปมองหน้ากัน
“ แล้วร้องทำไม ”
“ มันแค่ขอให้ผมรักมันน่ะครับ ..... มันไม่ได้ต้องการอะไรจากผมเลย ฮึก ” ไอเดย์ขยับมากอดผม
“ ให้มันได้งี้สิ จับแยกกันยังจะส่งความหวานถึงกัน เซ็งๆ นอนเหอะ ” พอพี่นากปิดไฟ ผมเก็บจดหมายไว้ที่กระเป๋า แล้วคิดไปว่า ถ้ารู้ว่ามึงมักน้อยขนาดนี้นะ รักตั้งนานแล้ว เหอะๆๆ
รุ่งเช้า พี่นากไปเฉลยกับสองคนนั้น คือดิษกับวินว่าจดหมายไม่ได้โดนเผา แต่พวกผมอ่านเรียบร้อย ไอวินงี้หน้าแดงรีบไปคว้าไอเดย์ไปคุย ส่วนพี่โจบอกพี่นากว่ารู้สึกแบบนั้นจริงๆ แล้วหันมาหาผม
“ คุยกันไปนะพี่ จะไปรอที่รถ ” พวกเราจะไปตระเวนเที่ยวแถวๆนี้กันครับ พอทุกคนไปกันหมดก็เหลือแค่ผมกับดิษ
“ อ่านแล้วคิดยังไงเหรอ ” หน้าหงอยเลยครับ คงคิดว่าผมจะโกรธที่เขียนแบบนั้น
“ ก็คิดว่า .... ไม่มีเรานอนข้างๆดิษจะนอนหลับไหม เราไม่อยู่ข้างหลังดิษจะกลัวไหม กับอยู่ไกลกันตั้งครึ่งคืน ดิษคิดถึงเราไหม ” วากดิษยิ้มกว้างเลยครับ
“ เข้าใจที่พี่เขียนจริงๆอะ ” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ
“ แบบนี้เรียกว่ารักปะ ”
“ ..... พี่เขินนะ ฮ่าๆๆ ” ผมกอดกันแล้วเดินออกมา ระหว่างทางก็มีคนมองกันเยอะ ผมไม่สนหรอกว่าเค้าจะรังเกียจผมหรือปล่าว เพราะวันนี้ผมมีกันแค่สองคนก็พอแล้ว
****************************************************************************
อาทิตย์นี้ต้องหิ้วกระเช้าไปหาผู้ใหญ่ที่เกษียณครับ ทั้งราชการทั้งเอกชน เหตุผลคือดูสุภาพสุด หึหึหึ แล้วก็ต้องวางแผนให้พวกที่ลาออกกันอีกครับ จัดเลี้ยงให้นั่นแหละ ต่อไปก็งานด้านกฎหมายอีกครับ ชุลมุนเนอะ แต่รักคนอ่านเหมือนเดิม งืมๆๆ
ขอบคุณที่มาส่งความคิดถึงนะครับ แล้วพบกันนะคร้าบๆ :mew1:
-
:pig4:
จิ้มก่อนด้วยความคิดถึง
:mew1:
-
ชอบตอนนี้จัง น่ารักทุกคนเลย :กอด1:
ป.ลเป็นสายซุ่มแต่กด+เป็ดให้ตลอดน้าพี่คิม เลิฟยู :mew1:
-
น่ารักกกกก พี่คิมกับพี่ดิษเข้าใจก็ดีแล้ว ยิ้มอย่างมีความสุขทุกวันก็เพียงพอ
-
บทจะหวานก็หยานก่นจนน่าหมั่นไส้จริงๆ55555
-
น่ารักกันทุกคู่เลย
ถ้าขอได้ อยากขอให้ทุกคู่รัก
และอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะคะ
-
:pig4:
-
น่ารักตลอดเลยนะคะน้องคิม&พี่ดิษ ดูแลกันตลอดไปนะคะ
-
สามคู่สามความหวาน
น่ารักที่สุดดดด
:-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น่ารักกันจังเลย
อิจฉามากมาย
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
-
น่าหมั่นไส้ทุกคู่เลยอ้ากกกก :ling1:
-
ตอนนี้น่ารักสุดๆๆๆๆ ซึ้งว่ะ อีพี่ว้ากดิษฐ์ :m15:
ตอนนี้มัน "3 คู่ชูชื่น"จริงๆ :o8: :hao7:
น่ารักกันหมดเลย :hao5: :impress2:
-
อยากบอกว่าใบแทรกนี้หวานสุดๆ....คิมกับเฮียหวานและลึกซึ้งมากๆๆๆ สองคู่นั้น คิมกับเฮียชนะขาดลอย
เดาว่าทริปในใบแทรกนี้คิมน่าจะไปรีสอร์ทที่เขาใหญ่กัน เพิ่งได้ไปมาเมื่อไม่กี่อาทิตย์ เขาใหญ่ป่าเขียวชะอุ่มมาก
เที่ยวน้ำตกนางรอง สาริกา น้ำใสไหลเย็น แนะนำทริปหน้าคิมกับเฮียลองไปโซนนี้
-
ปล่อยให้สงสัยตั้งนานว่าพี่ดิษนุ้งคิมหวานกันมั่งไหม
มีคนการันตีความหวานเพียบเลย :heaven
มีความสุขมากที่ได้อ่านตอนนี้พี่ดิษหยอดคิมเป็นว่าเล่นได้ทุกเวลาจริงๆ
เขิลลลตัวบิดคริคริ
น้องเดย์น้องวินก็น่ารักหวานตามคู่พี่ไปติดๆ
พี่นากพี่โจตามให้ทันล่ะ
ขอให้มีความสุขรักกันตลอดไปนะทุกคน
:L2: :L2:
-
เป็นตอนที่น่าอิจฉามากทุกคู่เลย ขอให้รักและมีความสุขด้วยกันไปนาน ๆ นะคะ
-
เมื่อคืน กทม.ฝนตกมาก ตอนเช้าอากาศเย็นสบาย
คิมกับเฮียหยุดไหมอ่ะ เข้ามารอ...
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:z13:
:z13:
:z13:
:z13:
:z13:
:L2:
-
เข้ามาดูพี่วากดิษเขิลลล ฮิ้วววว :o8:
-
เข้ามารอน้องคิม&พี่วากดิษ
:o8: :-[
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงจุงเบยย :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พรุ่งนี้วันเกิดวากดิษนะครับ
เจ้าตัวป่วยนอนโรงพยาบาล ช้างล้มครับ 555
อาการไม่มีอะไรมากครับ มีแนวจะไม่รอดตั้งแต่ 19 ที่ผ่านมาครับ แต่มาป่วยหนักคือเวียนหัว เสียงหายเมื่อวันจันทร
นอนโรงพยาบาลเมื่อวานครับ ผมมาเอาของไปเฝ้าไข้ ไว้หมดกิจเรามาต่อกันครับ
-
หายไวๆนะครับ คิมก็อย่าหักโหมนะ
-
หายไวๆค่ะ :L2:
-
หายไวไวนะ
hbdล่วงหน้านะขอให้สุขภาพแข็งแรงนะ
-
หายไวๆนะ ขอให้ได้ฉลองวันเกิดที่บ้านนะ
-
:L2:
หายไวไวนะ วากดิษ น้องคิมเป็นกำลังเยอะๆน๊า
:a: :HBD4: ล่วงหน้าครับ
-
หายไวๆนะพี่ดิษ สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าด้วยค่ะ :L2: :L1:
-
ขอให้หายไวไวครับ. สุขภาพแข็งแรงทั้งคนไข้และคนเฝ้านะครับ. สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้า
-
ส่งกำลังใจให้สองหนุ่ม แข็งแรงๆๆๆ :L2:
-
มาเยี่ยมไข้พี่ดิษครับ หายไวๆนะครับ พี่คิมก็ดูตัวเองด้วยนะครับ :L2:
-
หายป่วยไวๆ นะครับเฮีย... ฝากคิมดูแลเฮียดิษด้วยนะ ป้อนข้าว ทานน้ำทานยา
มีคิมอยู่ไม่ห่างเฮียหายป่วยไวแน่ครับ
-
หายไวไวนะคะพี่ดิษ มีพยาบาลน่ารักๆอย่างน้องคิมรับรองหายวันหายคืน
-
:L1:เอาใจช่วยให้หายไวๆนะค่ะ
-
HBD นะคะท่านว้าก มีค.สุขมากๆนะ :กอด1:
ป่วยรับวันเกิดแบบนี้สงสัยทำงานหนัก
เอ๊ะ หรือออกกำลังกายแบบจัดนักเกินไป ฮิ้ววววว
:hao6: :hao6:
ช่วงนี้ฝนตก พายุเข้า รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หายไวๆๆๆๆๆๆๆน้า. :กอด1:
-
:L2:
เยี่ยมไข้ครับ หายไวไวน๊า
:HBD2: สุขสันต์วันเกิดจ้า
-
:L2: ดอกไม้เยี่ยมไข้จ้า สุขภาพแข็งแรง หายป่วยเร็ววันนะคะ
:b: วากดิษครบรอบปีที่....... ขอให้ความรักยั่งยืน ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข อย่าได้มีสิ่งใดติดขัด ตลอดกาลจ้าาา :3123:
-
เข้ามาให้กำลังใจให้เฮียดิษหายป่วย
และอวยพรในวันเกิด ขอให้เฮียมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ คิมรักคิมหลงทุ้กกกวัน
แก้ไข>>ขอตัดรูปออกนะครับ กลัวโดนฟ้อง
-
สุนสันต์วันเกิดค่ะพี่ดิษ
ขอให้สุขภาพแข็งแรง หายป่วยไวไวนะคะพี่
:L2:
-
:a:
ขอให้ดิษสุขภาพแข็งแรง หายป่วยไวๆ มีความสุขมากๆจ้า
-
ขอให้หายไวไว happy birthday ค่ะ
-
:L2: :L2: HBDพี่วากดิษ
มีความสุขมากๆสุขภาพแข็งแรงๆ
เป็นที่รักของนุ้งคิมตลอดไปๆๆ
ขอทายว่าพี่วากฉลองวันเกิดครบ29-30-31 :laugh:
อยากรู้จังนุ้งคิมให้อะไรเป็นของขวัญแฟน :hao6:
รักษาสุขภาพด้วยทั้งสองคนเน้อพี่วากก็รีบๆหายป่วย
ออกมาฉลองกันที่บ้านดีกว่าเนอะ ไฟท์ติ้งๆ
-
:L2: :L2: HBD ค่ะท่านว๊าก
ขอให้ท่านว๊ากมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงๆ หายป่วยไวๆ รักกับพี่คิมมี่นานๆ นะค่ะ :L2:
ปล. วันนี้ก็วันเกิดเค้าเหมือนกานน ไปฉลองกับเพื่อนสาวค่ะ เดี๋ยวจะกินเผื่อพี่คิมกับท่านว๊ากด้วยค่ะ
มีความสุขมากๆ ในทุกๆ วันนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ :L2:
-
หายป่วยไวๆนะพี่ว้ากดิษฐ์ :impress2:
แล้วก็สุขสันต์วันเกิดนะจ้า :L1:
มีความสุข สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ
หายป่วยหายไข้ไวๆน้า
เงินทองไหลมาเทมา
แล้วก็ขอให้ฝ่าฟันทุกปัญหาไปได้อย่างราบรื่นปรื้ดๆ :laugh:
อะไรเรียบร้อยแล้วค่อยมาอัฟนิ
รอนะจ้าหนูคิมมี่
-
โรแมนติกจัง
น่ารักมากทุกคู่เลย
อ่านแล้วฟินจังเลยคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
สุขสันต์วันเกิดนะคะดิษ
ขอให้มีความสุขตลอดไป
โดยเฉพาะสุขร่วมกับคิม :o8:
-
ขอให้พี่ดิษหายไวๆนะครับ HBD
-
:L2: :L2: :L2:
HBD นะคะพี่ดิษ
หายป่วยไวๆ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สุขสันต์วันเกิดพี่ดิษ ขอให้หายป่วยเร็วๆ สุขภาพแข็งแรงๆคับผม
คิดถึงพี่ดิษกับน้องคิม
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ใช้เวลาถึง 2 วันในการตามบันทึกคิมจนถึงปัจจุบัน
อ่านแล้วอยากบอกว่ารักกันให้มากๆๆๆๆๆนะ
จับมือเดินร่วมทางชีวิตคู่ไปด้วยกันให้ยาวนาน
ดูแลทุกข์สุขกันและกันดูแลสุขภาพซึ่งกันและกันนะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เป็นห่วงเฮียอ่า... :L1: :L1:
-
พี่ดิษเป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นบ้างไหมคับ
-
เป็นห่วงแล้วครับ นั่งจะไม่ติดพื้นอยู่ละ
-
ถามข่าว พี่วากดิษดีขึ้นยังครับ
ออกโรง'บาลยัง
แข็งแรงพื้นตัวเร็วไวนะครับ
กลับมาอ้อนกันทีบ้านน๊าหนุ่ม สดวกกว่า คึคึ
:mew4:
-
พี่วากดิษหายป่วยหรือยังแข็งแรงเร็วๆน๊า
:L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงแล้ว
-
:L2: :L2: :L2:
พี่ดิษเป็นงัยบ้าง
หายหรือยังคะ
นายพยาบาลน้องคิมดูแลดีๆนะ
รักนะ
:กอด1:
-
เข้ามารอข่าว...
คิดถึงคิมกับเฮีย
-
ขอให้พี่ๆปลอดภัยครับผม
-
อาทิตย์นึงแล้ว คิดถึงแล้วจ้า เป็นยังไงกันบ้างอ่า
รออัฟเดทน้า :impress2:
-
ว๊ากดิษหายป่วยยังครับ
น้องคิมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ
คิดถึงครับ
:L2:
-
พี่คิม พี่ดิษ รักษาสุขภาพต้วยเน้อ :mew3:
-
มารอครับ เป็นห่วง
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับ
-
:mew1: แว่บมามวฟทุกคน แฮะๆๆ
หายหน้าหายตาไปนานมาก มีเรื่องยุ่งๆอยู่ครับ อันแรกก็วากดิษป่วย ครั้งนี้ไม่น้อยเลยครับ ออกแนวอาการเก่ากำเริบ น่าจะมาจากเครียดเรื่องงานก็เลยโดนหมอสั่งให้นอนโรงพยาบาล แต่ก็ดีครับได้รู้ว่า ...... พี่วากของเรา กลัวเข็มฉีดยา หึหึ ชนิดที่หน้าเขียว เหงื่อแตก เลยแหละ
ถัดมาเป็นเรื่องทางบ้านครับ ตอนแรกผมกะว่าจะเล่าเรื่องที่มีหนุ่มมาจีบพี่สาว ป้าแคทแหละ แต่พี่ผมเล่นตัวมาก เพิ่งจะรับรักเค้าได้ไม่นาน ก็ดันมีเรื่องซะก่อน คือ พี่ผมโดน ..... แฮ่ ว่าที่พี่เขยเลยจะมาขอขมากับสู่ขอที่บ้านผม ผมกลับไปตามที่พ่อสั่งเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา อาทิตย์นี้ก็จะไปอีกครับ น่าจะมีจัดงาน
ต่อมาก็กำลังจะไปที่ไร่ของวากดิษครับ วากดิษบอกให้ไปดูแทนเพราะช่วงนี้เค้าไม่เดินทาง ว่าจะไปวันพุธนี้ครับ
ผมยังพิมพ์บันทึกอยู่นะครับ แต่เวลากับบรรยากาศไม่ค่อยเอื้อ เลยทำให้ไม่ได้มาต่อ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ช่วงอาทิตย์นี้ที่มีช่วงว่าง จะมาพิมพ์ใบแทรกสองใบ กับบันทึกช่วงของพี่พานกับพี่ริชต่อเน้อ
ปล.แมนฯยูไม่มีตีนอะ เซ็ง งื้อออ เลยแว่บมาส่งข่าวแล้วจะปดไฟนอนเล่า แฮะๆๆ มาส่งคนที่ตามอ่านเข้านอนเลยแล้วกัน ราตรีสวัสดิ์ครับ
-
ขอให้พี่ทั้งคนฝันดีครับ
-
ขอให้พี่ว๊ากหายไวๆ นะค่ะ ยังรอคิมมี่เสมอน้าา...
ครอบครัวสุขสันต์ ยินดีกับพี่สาวด้วยนะค่ะ ในที่สุดก็สละโสด อิอิ :katai2-1:
-
:pig4:
ขอบคุณครับ ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีครับ
ขอให้วากดิษหายไวไวครับ รักษาสุขภาพตนเองด้วยนะครับพี่วาก
แสดงความยินดีด้วยที่น้องคิมจะมีพี่ชายเพิ่มมาอีกคน
เดินทางไปไหนมาไหนขอให้ปลอดภัยนะน้องคิม
และรอติดตามเรื่องราวต่างๆของชาวบ้านตามประสาคนชอบเผือกครับ
หลับฝันดีนะครับ
:m25:
-
ขอให้พี่วากหายไวไวนะคะ น้องคิมก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย ยินดีด้วยนะคะกับเรื่องพี่สาว
-
คิดถึงนะ ฝากความคิดถึงให้พี่ดิษด้วยคน
รักษาสุขภาพกันด้วยนะ :L2: :L2: :L2:
-
ดิษหายดีขึ้นบ้างยังน้อ
คิมก็ดูแลตัวดูแลใจตัวเองดีๆด้วยนะ
ไหนจะอากาศเปลี่ยนแปล่ง ไหนจะเดินทางบ่อย
-
ไม่รีบไม่ร้อน รอหนูคิมได้เสมอ :impress2:
รักษาสุขภาพด้วยนะ พักผ่อนเยอะๆ อย่าโหมงานจนลืมดูแลตัวเอง
แล้วเดี๋ยวจะไม่มีแรงมาดูแลพี่ว้ากนิ :hao7:
ขอให้พี่ว้ากอาการดีขึ้นเร็วไวเน้อ :3123:
ดีใจกับพี่แคทด้วยน้า สละโสดแบบว่องไว แหะๆๆ :pigha2:
แล้วก็รอตอนต่อไปน้า
เคลียร์อะไรแล้วค่อยมาต่อเนอะ
ปล พี่ดิษฐ์กลัวเข็มหรือนี่ ความรู้ใหม่ 5555
-
ขอให้หายไวๆ นะคะ ทุกอย่างโอเคผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
พี่ดิษหายเร็วๆน๊านุ้งคิมก็รักษาสุขภาพด้วยเดี๋ยวป่วยไปด้วยกัน
ยินดีกับพี่สาวที่จะสละโสดสักทีปล่อยน้องแต่งไปก่อนตั้งหลายปีคริคริ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ไฟท์ติ้งๆๆ :3123:
-
เป็นกำลังให้น้องคิมและดิษเสมอ
โรคภัยไข้เจ็บที่เป็นก็ขอให้หายเร็ววัน
ยินดีกับพี่สาวและครอบครัวน้องคิมด้วย
ที่จะมีงานมงคล :L2:
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
กอดเพื่อส่งกำลังใจให้
น้องคิม&พี่ดิษ
รักนะ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นห่วงเฮียจัง
ยินดีกับพี่สาวคิมด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มารอพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอะ
-
หายไปนานนนนนนนนเลย
ท่านว้ากหายดีรึยังคะ ออกจากโรงพยาบาลยัง หายไวๆๆๆๆๆๆๆนะคะ
น้องคิม!! สู้ๆๆๆๆ!! :mew1:
-
คิดถึงจังเลย :mew1:
-
เย้!! อ่านทันสักที ขอบอกเลยว่า ชีวิตของน้องทั้งสอง เหมือนนิยายที่น่าอ่านเรื่องนึง ไม่คิดเลยว่าชีวิตจริงของคนคู่นึงมันจะครบทุกรสชาติขนาดนี้ พี่ใช้เวลาที่ว่าง ๆ ในการอ่านเรื่องของน้อง เกือบ 2 เดือน อ่านไปก็อยากจะเม้นอยู่หลายครั้ง แต่ก็คิดว่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว จนวันนี้อ่านทันปัจจุบันสักที เลยอยากเข้ามาเป็นแฟนคลับ “คิมดิษ” กะเค้าด้วย
สิ่งแรกที่อยากจะบอกเลยว่า น้องคิม เป็นคนที่โชคดีจริงๆ ที่ได้ความรักของน้องดิษ (ซึ่งเป็นผู้ชายในอุดมคติของสาวๆ หลายๆ คน) หลาย ๆ ครั้งที่อ่านพฤติกรรม(เกือบ)นอกใจของน้องคิม พี่ละอดเคืองไม่ได้ ที่ทำร้ายจิตใจน้องดิษจัง แต่มันก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง ทำให้รู้สึกว่า ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร ความรักของน้องทั้งสองยิ่งแนบแน่นมั่นคง ทำให้คนอ่านรู้สึกเต็มตื้นไปด้วย ขอให้น้องทั้งสองรักกันนานๆ นะคะ (เฮ้อออ ยาวเชียะ ไม่เคยเม้นใครยาวขนาดนี้เลย)
ปล. 1 อยากอ่าน จดหมาย หรือ เรื่องราวในด้านของน้องดิษบ้าง เห็นว่าเขียนไว้เยอะ แต่ไม่ค่อยเอามาลงเลยนะคะ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้น้องทั้งสองนะคะ :mew1:
-
ขอให้พี่ทั้งสองปลอดภัยจากอุปสรรคต่างๆครับผม
-
พี่สองคนยังสะบายดีอยู่ไหมครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นห่วงนะ
-
:L2:
:L2:
:L2:
พี่ดิษเป็นอย่างงัยบ้าง
น้องคิมหายยุ่งหรือยัง
รักษาสุขภาพกันนะคะ
:กอด1:
-
สบายกันดีรึป่าวพี่ดิษนุ้งคิม
รักษาสุขภาพกันน๊า
:katai5:
-
มาได้หรือยังครับพี่ๆ
-
มารอพี่ครับ
-
คิดถึงน้องคิม&ว๊ากดิษ
เริ่มหนาวแล้วดูแลสุขภาพกันด้วยน๊า
รออยู่เด้อ
:katai5:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
i miss you like crazy ~~~ even more than word can say~~~
คิดถึงจัง~~~ รอบนี้มาเป็นเพลง555+
(ถ้าเราอายุใกล้ๆกันน่าจะรู้จักเพลงนี้เนอะๆๆ)
หายไปไหนคะเนี่ย ติ่งๆๆๆๆๆๆคิดถึงจะแย่ ช่วงนี้คงยุ่งๆใช่มั้ยคะ
ทั้งเรื่องงาน ทั้งต้องเดินทาง ทั้งต้องเตรียมงานมงคลป้าแคท ทั้งดูแลพ่อแม่ วากดิษ บลาๆๆๆๆ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆๆๆๆ ดูเเลรักษาสุขภาพด้วย เดินทางปลอดภัย :mew1:
หายไปนานนนนนนนนนนนขนาดนี้จะคิดซะว่า
NO NEWS IS A GOOD NEWS NA KA :mew3:
:katai5: :katai5: :katai5:
-
อย่าหายไปอย่างนี้ เพราะฉันรู้สึกไม่ดี ทุกครั้งที่ต้องห่างก็กลัวว่าเราจะลืมกัน
มาอัพบ้างได้ไหม อาทิตย์ละหนึ่งครั้งก็ยังดี ก็แค่นานๆ ที ก็คงไม่รบกวนเกินไป...
-
มาสวัสดีวันหยุดครับผม
ก่อนอื่นขอโทษทุกคนที่หายไปนานมาก ตามไล่อ่านทุกความเห็นก็ขอบอกตรงๆว่า มีปัญหาประชิดตัวหลายเรื่องครับ เลยคิดอยู่ว่าระหว่างเงียบๆไปก่อนกับมาบอกข่าวนี่จะเอาอะไรดี แล้วก็ตัดสินใจมาบอกหน่อยดีกว่า แฮ่
คือพ่อผมป่วยอาการหนักครับ พร้อมกับวากดิษที่อาการค่อนข้างเรื้อรัง ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยจะเข้มแข็ง นอกจากทำงานไม่มีอารมณ์รับเรื่องอื่นเท่าไร ซึ่ง ณ วันนี้พ่อก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาล วากดิษกลับมารักษาตัวที่บ้านแล้ว
ด้วยเหตุที่ว่าไป เรื่องงานของพี่แคทก็เลยเลื่อนตามไปด้วย
แต่วันนี้รู้สึกคึกๆ เลยกำลังจะนั่งต่อบันทึกละครับ เพราะมีคนทำให้มีกำลังใจนิดนึง หุหุ เรื่องมีอยู่ว่า .....
อาทิตย์ก่อน พ่อผมป่วยเข้าโรงพยาบาลรอบที่สองของเดือน ผมทราบข่าวเมื่อวันอังคารเพราะพี่ๆได้รับคำสั่งจากพ่อไม่ให้บอกผม ตอนนั้นผมก็เฝ้าวากบ้าอยู่ด้วย
" แล้วพวกเฮียไปเชื่อพ่อได้ไง ..... แบบนี้ถ้าพ่อเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่ต้องอดดูใจพ่อเหรอ " ผมสาดกระสุนใส่เฮียเคนครับ ผมออกมาโทรคุยที่นอกห้อง
" เออน่า คิมก็อย่าใจร้อนดิวะ แบบนี้ไงพ่อถึงห้ามบอก " โดนซะกู เหอะๆ
" เดี๋ยวคิมกลับนะ "
" อย่าเลยน่า ดูแลข้าวกล้องไปเหอะ "
" มันดูแลตัวเองได้น่าเฮีย " ผมกดวางสายแล้วเดินวนไปวนมา ก่อนจะเดินกลับเข้ามา แต่ดันเห็นพี่กริชเดินนำเข้าไปก่อน ที่ห้องวากดิษจะมีห้องแยกครับ คนป่วยจะอยู่อีกห้อง ผมเดินแอบๆไปเผื่อจะได้ยินเค้าคุยอะไรกัน
" ทำอะไรเนี่ย " เสียงพี่กริชครับ
" เช็ดตัวอะดิ "
" คิมอยู่ทั้งคน เช็ดตัวเองทำไม " ใช่กูอยู่ทั้งคน
" เฮ้อ ดูบ้างไหมว่าน้องเค้าเครียดๆ " หืม ผมว่าผมเก็บอารมณ์ไว้อยู่นะ ดิษรู้ได้ไงอะ
" เรื่องอะไร "
" ต้องเป็นเรื่องพ่ออยู่แล้ว ...... ยิ่งต้องมาเฝ้าคนขี้โรคแบบกูอีก น่าสงสารออก " ผมใจหายวาบเลย ที่เห็นมันไม่ค่อยพูดอะไรกับผม ที่แท้ก็แอบคิดนี่เอง
" ก็จริง งั้นทำไมไม่บอกน้องว่าห่วง " เออ วันนี้พี่กริชถามดีเนอะ คึคึ
" ..... ตอนพ่อกูป่วย กูนอยด์กับน้องไว้มาก กูรู้ว่าเครียดขนาดไหน ถ้าไม่จำเป็นเรื่องอาการกูไม่ต้องเล่าให้คิมฟังนะเว้ย " ผมไม่อยู่ฟังต่อละครับ เลือกเดินออกไปหากาแฟกินแก้กลุ้มดีกว่า
ที่เลือกเดินหนีไม่ใช่อะไรนะครับ กลัวน้ำตาจะไหลถ้ายืนฟังนานกว่านี้ วากบ้านี่ป่วยอยู่แท้ๆยังต้องมากลัวผมอาละวาดใส่อีก กูนี่แย่จริงๆเลย
ผมโทรศัพท์ไปหาพ่อ แล้วบอกพ่อตรงๆว่า ผมขออยู่เฝ้าวากดิษให้อาการดีกว่านี้ก่อน แล้วจะกลับไปเยี่ยมพ่อ
" เองคิดได้แบบนี้น่ะดีแล้ว "
" ทำไมอะพ่อเลี้ยง "
" เองมีตัวคนเดียว เวลาต้องเลือกก็เลือกให้ถูก ...... ไอข้าวกล้องมันก็มีเองคนเดียว เลือกห่วงมันก่อนน่ะถูกแล้ว "
" ไม่หวงลูกเลยว่างั้นเถอะ " กัดซะเลย หึหึหึหึ
" หวงทำไม มันผัวเองนี่ "
" แรงละพ่อเลี้ยง รักษาสุขภาพด้วยนะพ่อ ขอไปดูดิษก่อน " เฮ้อ ที่ผ่านมากูนั่งคิดอะไรของกูเนี่ย แค่นี้ก็แยกความรับผิดชอบไม่ได้
พอผมกลับเข้ามาที่ห้องของวากดิษก็ไม่เจอพี่กริชแล้วครับ มีแค่วากดิษที่นอนเสื้อหลุดลุ่ยอยู่บนเตียง
" ไปไหนมาเหรอ " วากดิษถาม
" โทรหาพ่อมา " ผมสังเกตว่าวากดิษฝืนยิ้มครับ
" จะไปเยี่ยมพ่อใช่ไหม พ่อฝากด้วยนะ "
" อืม " วากดิษแกล้งหัวเราะอีก อาการหนักนะพี่วาก ผมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วจัดเสื้อผ้าให้ ที่พี่กริชพูดเรื่องเช็ดตัวเพราะวากบ้ามีสายน้ำเกลือเจาะอยู่ครับ
" เราไปแน่ แต่ดิษต้องอาการดีขึ้นก่อน " หน้าเค้าตอนนี้เหมือนดอกไม้ที่ค่อยๆบานอะครับ
" ...... จะดีเหรอ นั่นพ่อนะ " นาทีนั้นไม่รู้คิดอะไร ผมเอาปากไปใกล้ๆกับหูของวากบ้าแล้วพูดว่า .......
" แล้วผัวเราล่ะ " พูดจบวากดิษก็หน้าแดง กระพริบตาปริบๆๆ เหอะๆๆ
" ต้องรีบหายแล้วล่ะ "
" ทะลึ่ง "
วันนี้วากบ้ารักษาตัวที่บ้านครับ ผมเอางานของวากบ้าที่ตอนนี้มีคนทำแทนมาตรวจช่วยเค้า รายนั้นจะตื่นเกือบเที่ยง ผมต้องสรุปให้ฟังเป็นระยะๆ
ต้องขอโทษทุกคนจริงๆที่หายไปนานนะครับ ผมไม่ใช่คนรออาจจะไม่ทันรู้สึก แต่ผมก็คิดถึงคนทางนี้เสมอเลยนะ (หยอดๆ แฮ่) ขอตัวไปพิมพ์บันทึก กับหาอะไรเตรียมให้คนป่วยกินก่อนนะครับ
แล้วพบกันๆ
-
ขอให้คุณพ่อกับพี่วากดิษหายป่วยสุขภาพแข็งแรงนะ
พี่คิมเองก็ดูแลตัวเองดีๆนะ ทั้งทำงานทั้งดูแลพี่วากดิษ
กลัวจะไม่สบายไปอีกคน :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอให้พี่ดิษและพ่อของพี่คิม หายป่วยเร็วๆนะคับ เป็นกำลังใจให้ :mew1:
-
เป็นกำลังใจให้พี่คิมค่ะ และขอให้พี่ว๊ากกับคุณพ่อหายป่วยไวๆ นะค่ะ
สู้ๆ คร้าา :L2: :L2:
-
:L2: :L2:
เยี่ยมไข้คุณพ่อกับวากดิษครับ
ขอให้หายป่วยไวๆ มีสุขภาพแข็งแรง
น้องคิมก็ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าเครียดให้มาก
อย่าใช้อารมณ์มากเกินไป สุขภาพจิตที่ดีย่อมทำให้สุขภาพกายสมบูรณ์
:mew1:
-
ขอให้หายไวๆทั้งพ่อและพี่ดิษค่ะ
ร่างกายอ่อนแอจิตใจก็จะอ่อนแอตามไปด้วย ดูแลทั้งร่างกายและจิตใจเนอะ
หัวเราะอย่างน้อยให้ได้วันละครั้งก็จะหายป่วยไวขึ้นค่ะ :กอด1: ดิษคิม
-
รักษาสุขภาพทั้งกายและใจด้วยนะจ๊ะน้องคิม
เข้มแข็ง สู้ๆๆๆ นะ เพี่อพี่ดิษและคุณพ่อนะคะ
ขอให้คุณพ่อหายไวๆ นะ
-
ขอให้คนป่วยทั้งสองคนหายไวๆ และคนดูแลคนป่วยก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เดี่ยวจะไม่สบายไปอีกคน
ให้กำลังใจเสมอค่ะ สู้ๆนะค้าาาาาา คิมดิษ
-
บุญรักษาค่ะ
-
ขอให้พ่อคิมกับดิษหายเร็วๆนะ
คิมก็ดูแลกายและใจตัวเองดีๆด้วยนะ
จะได้มีกำลังใจและกำลังกายดูแลคนที่รัก
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมนะคะ ขอให้ทั้งคุณพ่อและพี่วากหายป่วยไวไวค่ะ
-
ขอให้เรื่องทุกๆอย่างของพี่ๆดีขึ้นเร็ววันนะครับ
-
ขอให้คุณพ่อ และวากดิษ หายป่วย สุขภาพแข็งแรงไวๆนะ เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องเลย
-
ขอให้พี่ดิษกับพ่อพี่คิมหายป่วยไวๆครับผม
-
ส่งกำลังใจให้น้องคิมค่ะ
ขอให้ดิษและคุณพ่อแข็งแรงขึ้นโดยเร็ว
น้องคิมเองก็สุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะจ๊ะ
จะได้มีแรงดูแลคนป่วย
-
ขอให้ทั้งคุณพ่อ ทั้งท่านวากหายป่วยไวๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ แข็งแรงๆๆๆๆ สุขภาพดีวันดีคืน :3125: :L2:
น้องคิมเข้มแข็งไว้นะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
ขอบคุณนะคะที่คิดถึงพวกเราในเล้า ต่อไปมีปัญหาอะไรก็เล่าให้เราฟังได้นะ
ได้ระบายออกบ้างก็ดีนะ อย่าเก็บค.เครียดไว้คนเดียว
ร๊ากกกกกกกกกกกคิมดิษที่ซู๊ดดดดดดด :mew1:
-
มาเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
สวัสดีครับพี่คิม
ผมติดตามพี่มาตั้งแต่ ปลายเดือนมีนาปีก่อน ที่รู้จักเพราะมีคนแนะนำมาให้อ่าน
แต่ไม่ได้เม้นท์ซักที ผมติดเรื่องพี่ แม้แต่ไปเที่ยว ไปคณะ ก็เอาไอโฟนไปเปิดเปิดอ่าน นั่งจิ้นอยู่คนเดียว
ยิ่งตอนดราม่า เดินอ่าน กัดเล็บรอบห้องเรียน กระทั่งเพื่อนๆบอกว่าบ้านิยาย ผมก็บอกไปว่า "นี่คือเรื่องจริง" :z3:
ขอบคุณครับ ที่นำเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟัง เรื่องพี่คิมเป็นหนึ่งในเรื่องที่น่าประทับใจสำหรับผม
และขอให้คุณพ่อและพี่ดิษอาการดีขึ้นเร็วๆนะครับ
-
ขอให้ดิษและคุณพ่อคิมหายดีไวๆ นะคะ คนอ่านรอได้ ไม่ต้องห่วง แต่ถ้าจะเงียบหายนานไม่สะดวกมาต่อแบบยาวๆ มาฝากข่าวสั้นๆ แบบนี้ดีแล้ว จะได้ไม่เป็นห่วงกันว่าคิมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า :pig4:
-
ขอบคุณมากๆนะหนูคิมมี่ที่มาอัฟเดท
คิดถึงมากๆ
ขอให้พี่ดิษฐกับคุณพ่ออาการดีขึ้นไวๆ หายป่วยเร็ววันนะ
ตัวคิมเองก็ดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีด้วยน้า เราต้องแข็งแรงเป็นพิเศษเพราะต้องดูแลคนไม่สบายคนสำคัญทั้งสองคน
รอได้เสมอ
อะไรเรียบร้อยแล้วค่อยมาต่อเนอะ
รักและคิดถึงมากๆจ้า
ปล ขนาดป่วยยังมีหวานใส่กัน น่าชื่นใจแทนพี่ดิษฐ์ 5555
-
ขอให้ทั้งพี่ดิษกับคุณพ่อของพี่คิมหายป่วยไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
เป็นห่วงนะ คิดถึงด้วย เลยมารอครับ
-
ฟินแทนว้ากนานๆมีโมเม้นหยอดคำ มาคหน้าอยู่เคาบอกห้ามขยับหน้า เรานี่ยิ้มแทนหุบไม่ลงเลย :hao7:
-
เป็นกำลังใจให้คิมกับเฮีย ขอให้เฮียดิษหายป่วยเร็ววัน สุขภาพแข็งแรง
เฮียอายุเท่าไรอ่ะ ป่วยก่อนวันเกิดด้วย ต้องทำบุญเยอะๆ
และขอให้พ่อคิมหายป่วยด้วย
อยากบอกว่าเฮียโชคดีมากที่ได้น้องเป็นแฟน ดูแลกันและกันเสมออย่างนี้ตลอดไปนะ รักคิมกับเฮียดิษ :L1:
-
ส่งกำลังใจให้นุ้งคิมรัวๆๆ
ขอให้คุณพ่อและพี่ว๊ากดิษหายป่วยสุขภาพแข็งแรงไวไวจ้า
คิดถึงๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้พ่อเลี้ยงกับท่านว้ากด้วยครับ ส่วนคิมต้องใจเย็นๆและนิ่งมากกว่านี้นะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ฝากบอกพี่ดิษว่าหายเร็วๆค่ะ ขยันออกกำลังกายเยอะๆ ไม่ต้องหักโหมมากนะคะ.....
-
:L2: :L2: :L2:
ขอให้คุณพ่อน้องคิมกับพี่ดิษ อาการดีวันดีคืนนะคะ
น้องคิมดูแลสุขภาพด้วยนะ
รักและห่วงใยเสมอ
:กอด1:
-
คุณพ่อและวากดิษ ดีขึ้นยัง ขอให้อาการป่วยไข้ของทั้งสองท่านดีวันดีคืน
มีสุขภาพแข็งแรงดังเดิม น้องคิมก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ขออย่าได้เจ็บได้ไข้
สุขภาพแข็งแรง เป็นขวัญและกำลังใจให้กับบุคคลรอบข้าง :กอด1:
เป็นกำลังให้นะครับ :mew1: ว่างก็คอยส่งข่าวนะครับ
-
เป็นห่วงนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ผมมารอพี่คิมพี่ดิษอะครับ
ปล.คืนนี้คงนอนดึกไม่ได้
-
:L2: :L2:
มาเยี่ยมพี่ดิษนุ้งคิม
คุณพ่อกับพี่ดิษหายป่วยหรือยังขอให้แข็งแรงๆนะคร๊า
นุ้งคิมไฟท์ติ้งๆ
:L1:
-
พี่ดิษเป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นบ้างไหม พี่คิมละครับ เหนื่อยมากหรือป่าว ดูแลตัวเองด้วยนะ แล้วพ่อพี่คิมละครับดีขึ้นบ้างหรือยัง ขอให้ท่านหายไวๆนะครับ
ยังไงก็รอพี่ทั้งสองนะครับ รอๆครับ ไม่หายไม่ห่างไปไหน :mew1:
-
คิดถึงนะคะ รออยู่น้า
ขอให้พี่ดิษฐ์กับคุณพ่อหายไวๆน้า สู้ๆๆ
-
มารอๆครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
หายไปนานมาก คิดถึงมาก เป็นห่วงมาก~~~
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ สู้ๆๆๆๆ :mew1:
-
รอพี่คิมกับพี่ดิษครับ
-
จะคอยเป็นกำลังใจให้เธอหายเหนื่อย จะเป็นดังสายลมพัดมาห่วงใย และเธอจะได้รู้ทุกวินาที หัวใจ ว่ายังมีฉันเข้าใจเสมอ
-
:L2: :L2:
มาเยี่ยมไข้ครับ หายไวไวนะ ดูแลสุขภาพ
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม พี่เป็นยังไงบ้าง
-
มารอพี่คิมกับพี่ดิษนะ
-
รอบนี้หายนาน คิดถึงมากๆๆ
พี่ดิษฐ์กับคุณพ่ออาการดีขึ้นหรือยัง ขอให้ทั้งคู่หายป่วยไวๆน้า
รอน้องคิมมาอัฟเดท :impress2:
-
เป็นห่วงมากเลย พี่หาย
-
พี่หายไปไหนครับ เป็นห่วง
-
เข้ามารอทุกวัน และเป็นห่วงเสมอ
ขอให้คิมสบายใจแล้วค่อยมาต่อ
ห่วงเฮียมาก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.เป็นห่วงพี่นะ
-
:L2: :L2: :L2:
ส่งดอกไม้มาเยี่ยม คุณพ่อน้องคิมและพี่ดิษ
ขอให้อาการป่วยหายวันหายคืน
ร่างกายกลับมาปกติในเร็ววัน
ขอให้คุณพระคุ้มครอง สาธุ
:L2:
ปล.น้องคิมคนที่คอยดูแลคนป่วยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ
-
พี่หายไปไหนครับ
-
เป็นกำลังใจให้พี่ดิษและพ่อของพี่คิมหายไวไวนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นห่วงพี่นะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew2: มาส่งข่าวสั้นๆครับ
อาทิตย ที่ผ่านมา ผมเพิ่งรับพระราชทานประกเนติฯมาครับ เลยไม่ได้แว่บมา
ด้านอาการป่วยของพ่อผมและวากบ้า ทรงๆทั้งสองคน โดยเฉพาะไอรายหลังนี่ดื้ออะ
ป่วยแต่ยังหาโอกาสทำงาน เลยงอนซะ แฮะๆ ไม่ใช่หรอก โกรธนิดๆครับ
ส่วนพ่อของผม แย่พอตัวครับ แต่กำลังใจดี แม่ผมเฝ้าประจำที่โรงพยาบาล ร่วมสองเดือนแล้ว
ท่านฝากผมให้กำลังใจวากบ้ามากๆ ผมทำตามที่ว่ามาแหละ
โปรแกรมทำงานยังมีไม่ได้พักเลยครับ บังเอิญวันนี้ วากบ้ามีคิวตรวจ ผมขอลามาเฝ้าเอง กลัวจะ
ไม่บอกอาการจริงๆ คิดได้ว่าไม่ได้ส่งข่าวนาน ทุกคนคงห่วงเนอะ
ตั้งใจว่าจะเล่าต่อนะครับ ไม่เลิกแน่ๆ
ขอบคุณทุกคนครับ
-
ขอให้ทั้งคุณพ่อและพี่ดิษหายไวๆค่ะ :L2:
-
น้องคิมรับเนติแล้วดีใจด้วย
ขอให้หายไวไวทั้งคู่เลย
-
ดีใจด้วยนะที่รับพระราชทานประกาศฯเนติฯ o13 o13
และขอให้คุณพ่อและวากดิษหายไวๆ :L2: :L2: :L2:
ฝากบอกวากดิษเป็นพิเศษด้วยนะว่าอย่าดื้อ
ป่วยแต่ยังหาโอกาสทำงานเนี่ยนึกถึงใจคิมที่เป็นห่วงบ้างนะ :mew1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:L2: :L2: :L2:
หายไวไวนะคะ
ทั้งพี่ดิษและคุณพ่อน้องคิม
ปล.คนป่วยก็ยังนี้แหละเอาใจเยอะ ให้หายก่อน
แล้วค่อยมาจัดการตอนหายดีแล้ว 5555:)
:กอด1:
-
ขอให้หายป่วยไวๆนะคะ :mew2: :mew2: :mew2:
-
:L2:
ยินดีด้วยกับการได้รับพระราชทานประกาศเนติฯครับ
ขอให้อาการป่วยของคุณพ่อและวากดิษหายไวๆครับ
เป็นกำลังใจให้น้องคิมและอย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองด้วยนะน้อง
:mew1:
-
ขอให้ว๊ากดิษและคุณพ่อ หายป่วยไวๆแข็งแรงเร็วๆน๊า
น้องคิมอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ
เป็นห่วงทุกคนเลย เป็นกำลังใจให้นะ
คิดถึงคิมดิษเสมอ :L1:
-
:L2: :L2: หายป่วยไวไวนะคร้าา ทั้งพี่ว๊ากและก็คุณพ่อพี่คิมคร้าา
:pig4: :pig4:
-
ยินดีด้วยนะคะพี่คิม
เก่งสุดๆเลย
และขอพระคุ้มครองคุณพ่อกับพี่ดิษให้หายป่วยไวไวด้วยนะคะ
:L2:
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะคิม
ส่วนดิษเองที่ยังดื้อทำงาน
เพราะเค้าเป็นห่วงคิมด้วยแหละ
ไม่อยากทิ้งให้เป็นภาระคิมเพียงคนเดียว
ส่งกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ แล้วก็ขอให้คุณพ่อน้องคิมแข็งแรงขึ้นโดยเร็ว :L2:
-
เฮียแข็งแรงเร็วๆ....พระเอกสู้ๆ
เป็นกำลังใจให้พ่อคิมหายป่วยด้วย
ต้องกลับไปหาดูรูปเพื่อนที่ทำงาน ที่ได้รับพระราชทานเนติบัณฑิต สมัยที่ 67 เผื่อว่าคิมติดกล้องด้วย 55
ยินดีกับคิมด้วยครับ เก่งมากๆ เลย
เป็นห่วงเฮียดิษมาก หายป่วยไวๆ ครับเฮีย สู้ๆ
-
พี่คิมพี่ดิษ สุขภาพแข็งแรงๆนะคะ
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวนะน้องคิม
ขอให้คุณพ่อกับพี่ว้ากอาการดีขึ้น แข็งแรงขึ้นไวๆนะ
รอมาอัฟเดทเหมือนเดิม
รักและคิดถึงจ้า :impress2: :L1:
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวนะคะ
อ่านแล้วใจหายยังไงไม่รู้แฮะ
ัอยากให้พ่อของคิมกับดิษ
ให้เป็นปกติเร็วๆจังเลยค่ะ
สู้ๆนะคิม กำลังใจจากคิม
มีค่าสำหรับคนที่รักทุกคนนะคะ
-
ขอแสดงความยินดีกับน้องคิมด้วยนะคะ และขอให้คุณพ่อกับพี่ว้ากหายป่วยไวไว
-
ยินดีด้วยกับเนติบัณฑิตป้ายแดง และขอเป็นกำลังใจสำหรับคุณพ่อและพี่ดิษค่ะ
-
มาเยี่ยมไข้พี่ดิากับคุณพ่อครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คุณพระคุ้มครองให้คุณพ่อและดิษปลอดภัย แข็งแรง ครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ท่านว้ากนี่ดื้อนะครับ ต้องตีและนะครับ ส่วนคุณพ่อขอให้หายไวไวนะครับ. ส่วนคิมก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับอย่าหักโหม ล้มไปท่านว้ากจะหักอีก
-
มาเยี่ยมพี่ๆครับ
-
ขอให้คุณพ่อและพี่วากดิษแข็งแรงเร็ววัน
ส่งกำลังใจให้คิมค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รออ่านคะ
-
คิดถึงมากครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษอีกนะครับ
-
มารอครับ คิดถึงพี่จัง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมสบายดีไหม เฮียแข็งแรงขึ้นหรือยัง เป็นห่วงทั้งสอง
-
คิดถึงพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หวัดดีจ้า คิม :L2:
พี่เพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่กี่วันนี้เอง ตอนนี้ทันปัจจุบันแล้ว
แค่เข้ามาแนะนำตัว เป็นสมาชิก บันทึกด้วยคน
อยากให้พวกคิมรักษาสุขภาพนะ เห็นทำงานกันหนักมากเลย
และก็ขอให้ คุณพ่อคิม และดิษ แข็งแรงในเร็ววันนะจ๊ะ
-
มาเยี่ยมพี่ครับ เป็นห่วง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิมกับเฮียไปลอยกระทงกันด้วยนะ
-
สุขสันต์วันลอยกระทง น้องคิม น้องดิษ และเพื่อน ๆ พวกน้อง รวมถึง เพื่อน ๆ สมาชิกบันทึกทุกคน :pig3:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาเยี่ยมพ่อน้องคิม กับพี่ดิษ
เป็นอย่างไรกันบ้าง
ถ้าน้องคิมว่างก็ส่งข่าวกันบ้างเน้อ
รักและคิดถึงจร้าา
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาเยี่ยมนุ้งคิมจ้า
พี่ดิษและคุณพ่อเป็นยังไงบ้างสุขภาพแข็งแรงหายป่วยเร็วๆนะคะ
นุ้งคิมก็รักษาสุขภาพด้วย
คิดถึงๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงน้องคิม พี่ว้ากดิษฐ์ เป็นยังไงกันบ้างหนอ อาการพี่ว้ากกับพ่อน้องคิมดีขึ้นแล้วใช่ไหม
มาอัฟเดทนะ คิดถึงมากๆๆๆ :impress2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงพี่คิมครับ วันก่อนได้ไปลอยกระทงกับพี่ดิษไหมครับหนิ :katai2-1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึง
-
คิดถึงพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอบนี้หายไปนานจริงๆ คิมมี่เป็นยังไงบ้าง คิดถึงมากๆอ่ะ
รอๆๆๆๆๆ :impress2:
-
คิดถึงน้องคิม&วากดิษ
ขอให้คุณพ่อกับพี่วากหายป่วยและมีสุขภาพแข็งแรงฟ
การงานลื่นไหลทั้งน้องคิมและพี่วากครับ
:L2: :mew1:
-
คิดถึงเธอแทบใจจะขาด :monkeysad:
-
คิดถึงพี่ๆมากครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
งือๆ...คิมหายไปนานมาก....
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงคิมดิษนะเป็นห่วงคุณพ่อด้วย ขอให้สุขภาพคุณพ่อและดิษแข็งแรงขึ้นนะจ๊ะ
-
คิดถึงพี่ดิษพี่คิมนะ :mew2: :mew2:
-
มารอด้วยคน มาอัฟเดทหน่อยเน้อ คิดถึงมากๆ
พี่ว้ากกับคุณพ่อเป็นยังไงบ้างหนอ
ขอให้แข็งแรง อาการดีขึ้นทั้งคู่นะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:-[ ไม่อยากบอกเลยว่าคิดถึง แฮ่ๆ
เอาเป็นว่าเอาใบแทรกที่พิมพ์ค้างมาส่งก่อน แล้วคุยกันต่อ
***************************************************************************
ใบแทรก ว่าที่แฟนของพี่สาว
ผมเคยเกริ่นไว้เมื่อนานแล้วแหละ ว่าพี่สาวผมคือพี่เคทเนี่ยน่าจะมีหนุ่มมาจีบเพราะว่าดูจะน่ารักผิดปกติ คึคึ แต่ป้าแกเล่นไม่ยอมเล่าให้ทางบ้านฟัง พอผมถามเข้ามากๆ เจ๊จะว่างี้เลย
“ ชั้นจะตีฉิ่ง เหมือนที่แกชนช้างกับข้าวกล้องไง ” ผมก็จะคิดกันไปว่าป้าแกไม่พร้อมจะบอก จนวันที่ผมได้เจอกับคนๆนั้นก็มาถึง
ช่วงนั้นเป็นวันหยุดยาวครับ วากดิษอุตส่าห์เคลียร์งานจนดึกจนดื่น เพื่อมารอดูบอลกับผมตอนในวันหยุด แต่ปรากฏว่ากลางดึกพ่อผมก็โทรมาบอกว่าเช้ามืดจะพาผมไปกรุงเทพ
“ อะไรอะคิม ทำไมพ่อทำงี้ล่ะ ”
“ เราว่า เรางงน่าจะมากกว่าดิษนะ ” คือจะให้ผมไปด้วย ทำไมบอกมันล่ะ
“ ไม่รู้ล่ะ พี่จะไปด้วย ” ตอนนั้นวากดิษเริ่มมีอาการป่วยแล้วครับ แต่ยังไม่หนักเท่ากับช่วงที่ผ่านมานี้
“ โทรหาพ่อก่อนนะ ” วากดิษทำหน้ามุ่ยละครับ เหอะๆๆ
“ โทรก็โทรไปสิ มานั่งนี่ ” พี่วากดึงผมไปนั่งตรงหว่างขา คงจะอุ่นมั้งเนอะ ฮึ่ยยย
“ ดีครับพ่อเลี้ยง จะหิ้วลูกไปไหน ”
“ เองเตรียมตัวหรือยัง ข้าโทรไปย้ำข้าวกล้อง เพราะคิดว่ามันต้องไม่บอกเอง ”
“ ย้ำเรื่อง ” ย้ำอะไรอะ
“ ข้าบอกมันเมื่อวานว่าพรุ่งนี้จะไปเยี่ยมเคท มันตอบส่งๆ ข้าเลยบอกมันว่าคิมอะของเองคนเดียวหรือไง ” วากบ้ามันคงได้ยินด้วยอะครับ มันกระซิบข้างๆหูผมว่า ไม่จริงๆ
“ มิน่าล่ะหวงชิบหายเลยครับ ” พ่อของผมหัวเราะฮ่าๆ ก่อนจะบอกให้ผมเก็บเสื้อผ้า ว่าจะนอนคืนนึง
“ พี่เคทป่วยอะดิษ ” พอวางสายผมก็ต้องเจอสายตาหมาจะถูกทิ้งอีก ฮ่าๆๆ
“ ก็ใช่ ..... นานๆจะได้หยุดยาวนะ ”
“ เคลียร์งานให้เรียบร้อย กลับมาค่อยนั่งเล่นกันนะ ” วากบ้ายิ้มกว้างให้ผม ถึงตอนนี้แค่มีเวลานั่งเล่นที่บ้านแบบไม่เอาอะไรมาใส่หัวก็ยากอยู่แล้วครับ เพราะอะไรๆที่เปลี่ยน ทำให้เราต้องทำอะไรมากขึ้นเรื่อยๆ
เช้ามืดถัดมาไม่กี่ชั่วโมง พ่อของผมก็มายืนรอที่หน้าบ้านของวากบ้า (บ้านหลังที่อาพ่อวากดิษเคยอยู่นั่นแหละครับ)
“ ให้ข้าเอาไปกี่วัน ” พ่อถามไปที่ดิษ ผมก็ยืนงงดิครับ
“ คืนช้าผมขับไปเอากลับนะพ่อ ”
“ เว้ยๆ ผมคนนะครับ ฮุ้วว ” แรกๆเหมือนจะโมโหกัน ทีงี้ล่ะมารวมหัวแซวผม ฮึ้ยย
“ ข้าอยากไปดูมันหน่อย ตั้งแต่ไปกรุงเทพ ข้าไม่เคยไปหาเลย ” คราวนี้เป็นผมหันกลับมาแทน
“ ว่าไงนะพ่อ ไม่เคยไปหาอะ ”
“ ขึ้นไปคุยบนรถเถอะ ท่าจะยาว ” วากดิษดันๆผมขึ้นไปบนรถตู้ ผมมองผ่านกระจกข้าง ก็เห็นสองพ่อลูกคุยกันนิดหน่อย พ่อผมตบไหล่สองสามทีแล้วเดินขึ้นมานั่งกับผม ส่วนคนขับก็ไอเพื่อนคนที่ขับรถมาให้พ่อผมครั้งก่อน
“ พ่อไม่เคยไปหาพี่แคทจริงอะ ”
“ อืม แปลกใจอะไร ” ดูๆ
“ แบบนี้ไม่งอนตายเลยเหรอ ” พ่อผมส่ายหน้า
“ ทุกคนห่วงเองกันหมด ข้าก็ห่วงเองมากด้วย ” พักนี้ พ่อผมจะดูอารมณ์อ่อนไหวครับ ตั้งแต่ที่ผมกับดิษเปิดเผยตัวเองมากขึ้น ดูพ่อผมจะเป็นคนอ่อนโยนไปเลย
“ เอาเรื่องไร่ดีกว่า เฮียเค้าเป็นไงมั่งอะ ” ผมเลยคุยเรื่องอื่นแทนครับ เราคุยกันไปก็พักงีบกันไป ชวนเพื่อนผมคุยไป ไม่นานเราก็ถึงกรุงเทพ แต่ผมมัวแต่คิดเรื่องอื่นจนลืมถามว่าทำไมเราต้องเดินทางกันดึกๆดื่นๆ ทั้งๆที่มาถึงนี่ก็ยังไม่เช้าดีเลย
“ พ่อ ทำไมมาเช้าจังล่ะ ” พ่อของผมยิ้มเจ้าเล่ห์มาก แล้วก็เดินนำผมไป
ผมเดินตามพ่อไปเรื่อย เห็นผมสีขาวบนหัวของพ่อแล้วจนมันสั่นๆครับ ไม่รู้เพราะอะไร ตอนผมจำความได้ พ่อของผมยังเดินต้อนวัวกลับคอกอยู่เลย เวลานี่น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ เฮ้อ
“ อ๊าวววว !!!! พ่อ อีคิม ” พอพ่อของผมเปิดห้องไป ก็เจอพี่แคทนอนอยู่บนเตียง
“ ............ ” แต่สายตาผมไม่ได้มองที่พี่แคทหรอกครับ เห็นบ่อยละ คนที่มองน่ะเป็นอีกคน
“ เอ่อ สวัสดีครับ พ่อน้องแคท น้องด้วยครับ ” คนที่ว่าเป็นผู้ชายครับ หน้าตานี่คุณชายสุดขั้ว ใสมากๆ สูงปานกลาง ชุดที่ใส่นี่แค่เห็นก็อึ้งละครับ แว่บแรกรู้เลยว่ารวย เหอะๆๆๆ
“ อ๋อ เออ คุณเป็นใครเหรอ ทำไมอยู่ห้องของลูกสาวผม ”
“ พี่เค้าเพิ่งมาน่ะพ่อ ”
“ ข้าถามว่า .... ” คือพ่อผมเนี่ย ถึงจะอยู่บ้านไร่ แต่ถ้าไล่เหตุผลพ่อผมไม่เพี้ยนครับ พ่อผมถามว่าทำไมอยู่ที่นี่
“ ผมเพิ่งมาอะ หิวข้าว พี่ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ ”
“ อีคิม แกจะทำอะไร ” จะบอกดีไหมว่า พ่อจะฆ่าเจ้าชายนั่นด้วยสายตาอยู่ละ ฮ่าๆ
“ พี่ไปเป็นเพื่อนน้องก็ได้ครับ ..... คุณพ่อ ”
“ อ๋อ ผมไม่ทานข้าวเช้า ” บอกดีไหมว่าพ่อผมกินข้าวเช้าเยอะมาก หึหึหึ
“ งั้นฝากน้องด้วยนะคะ ..... อีนี่แรด ” ฟังจากคำพูด พี่สองคนคงสนิทกันพอตัวเลยครับ ถึงแซวผมต่อหน้า เจ้าชายของเราก็ได้แต่ยิ้มๆ ไงดีล่ะ ยิ้มน่ารักอะครับ
ผมพาพี่เจ้าชายออกมาจากห้อง แล้วก็มองหามุมเหมาะตรงชั้นนั้น ก่อนจะหยุดยืนเฉยๆ
“ น้องไม่ได้หิวข้าวใช่ไหมครับ ” บอกดีไหมว่าหิวอะไร คึคึคึคึคึ
“ ครับ ผมคิมน้องพี่เคท ”
“ พี่ชื่อจิวครับ ” ชื่อแปลกเหมาะกับมาดดีนะ หึหึ
“ พี่มาหาพี่สาวผมเช้าๆแบบนี้ทุกวันเหรอครับ ” พี่จิวขยับแว่นนิดนึง เริ่มจะยิ้มอีกล่ะ
“ ครับ ”
“ ผมว่า ...... คนปกติไม่ทำกันมั้งครับ ” พี่เค้ายิ้ม แล้วถอนหายใจยาววววว
“ พี่ดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ ”
“ ไม่ง่ายหรอกครับ คือ ผมกับพี่เคทสนิทกันมาก ถ้า ..... ”
“ เคทเล่าถึงคิมให้พี่ฟังบ่อย แต่ไม่คิดว่าตัวจริงจะสูงขาวน่าตาดีแบบนี้ ” รวมๆคือหล่อแหละ ก่ากๆๆ
“ เอาเรื่องพี่ก่อน ตกลงยังไงครับ ” ปกติผมก็ไม่ชอบไล่ต้อนคนแบบนี้หรอกครับ แต่อาการพี่จิวดูอึดอัดๆ
“ พี่ชอบเคท ”
“ ตรงดีพี่ ”
“ แต่เคทไม่ชอบพี่ ”
“ เฮ้ย ” ผมตกใจครับ เหอะๆๆ
“ เป็นอะไรคิม ” อยากบรรยายให้ชัดขึ้นอีกหน่อยครับ คือ พี่สาวผมอะ บอกตรงๆว่าจับเข้าคู่กับพี่จิวยากมาก พี่จิวดูพร้อมทุกเรื่องเลยทั้งหน้าตาอาจจะรวมถึงฐานะซึ่งเอาไว้ค่อยถาม ถ้าผมนะจะ .... เหอะๆๆๆ
“ พี่รู้ได้ไงว่าพี่สาวผมไม่ชอบพี่ ”
“ อ่ะ ....... ดูสิ ” พี่จิวเอาภาพที่ไปเที่ยว ทำงาน และอีกหลายอย่างที่ทำร่วมกับพี่เคทให้ดู ในนั้นพี่เคทจะพูดเสมอว่าไปกับเพื่อน พี่จิวคือเพื่อน เพื่อน กับเพื่อน แล้วยังจะด่าคนที่เชียร์ว่าเค้าเห็นเพื่อนเป็นเพื่อน ไม่สนว่าใครจะคิดอะไร
“ อืมๆ ” เวลาพี่จิวเล่าเรื่องก็จะยิ้มตลอดเวลา นี่มันหนักเข้าขั้นนะเนี่ย
“ เคทน่ะไม่ยอมไปไหนสองคนกับพี่ ถึงมีโอกาสก็จะโพล่งไม่หยุดว่าพี่เป็นเพื่อนที่ดี ”
“ นานหรือยังครับ ” ผมถาม
“ ซัก ..... ปีเกือบสองปีแล้ว ”
“ โหพี่ พี่ก็ทนให้พี่สาวผมปั่นเล่นมาปีสองปีแล้วเนี่ยนะ ” พี่จิวกระพริบตาปริบๆ
“ ปั่น ..... ปั่นหัวพี่เหรอ ”
“ ไม่เชิงอะพี่ เวลาที่ใครบอกว่าพี่เป็นเพื่อน พี่ก็เป็นเพื่อนให้ ง่ายงั้นเลยเหรอพี่ พี่สาวผมเป็นคนยังไงพี่คงรู้ดี ถ้าพี่แน่จริงพี่ต้องกล้าบอกสิว่าพี่ไม่ได้คิดกับพี่สาวผมแค่เพื่อน ”
“ แต่ถ้าบอกไปแล้ว เค้าโกรธหาว่าพี่ทรยศล่ะ ” ไปๆมาๆ ผมลืมไปแล้วนะเนี่ยว่า เราเจอกันไม่ถึงชั่วโมง แต่คุยกันไปลึกมาก
“ กล้าป่ะล่ะ กลัวก็กลัวต่อไป ” พี่จิวมองหน้าผม แล้วค่อยๆยิ้มออกมา
“ ได้ ...... พี่จะลองดู ”
“ ผมถามได้ปะเนี่ย ว่าพี่ทำงานอะไร ” พี่จิวบอกว่าจบกฎหมายแบบผม แต่เรียนมหาลัยเอกชน พ่อเป็นเจ้าของพวกโปรดักชั่น เลยให้มาสืบทอดกิจการ ส่วนที่ไปเจอพี่ผมได้ไง ก็สวนกันที่มหาลัยตอนพี่สาวผมเรียนปริญญาโท
“ พี่ผมขออย่างนึง ”
“ บอกมาเลย ”
“ เกิดพี่สาวผมยอมรับ ห้ามบอกว่าผมแนะนำพี่ ” พี่จิวขมวดคิ้ว
“ เป็นเรื่องดีออกนะ ทำไมห้ามล่ะ ”
“ ได้ไหมล่ะ ” พี่จิวหัวเราะออกมา
“ คิมเด็ดขาดดีนะ ตกลงตามนี้ ” พอคุยเรียบร้อย ผมก็เดินกลับเข้ามา ปรากฏว่าพ่อของผมโทรสั่งให้คนเอาข้าวมากินกับพี่เคท รายนั้นบ่นว่ากับข้าวโรงพยาบาลจืด ปกติจะเป็นพี่จิวที่หาซื้อมาให้ แต่ผมดันลากพี่จิวออกไป เลยโทรไปสั่งมากินแทน
จากนั้นพี่จิวบอกว่าต้องไปทำงานแล้ว เลยขอตัวกลับ พอดีกับที่พ่อผมบอกว่าจะไปหาเดินยืดเส้นสาย ทำให้ตอนนี้ผมอยู่กับป้าเคทสองคน
“ ป้าเล่นตัวมากไปปะ ”
“ พูดอะไรยะ เดี๋ยวก็ตีตาย ” พี่สาวผมตัวเล็กๆ แต่น่ารักนะครับ ชอบพูดเสียงดังกลบเกลื่อนความสูง ก่ากๆๆ
“ คนนี้ไม่ชอบเลยเหรอ ”
“ ทำไมสเป็คแกหรือไง นึกว่าชอบสูงๆ หุ่นนายแบบๆ ” แซวข้าวกล้องมันอีกล่ะ
“ เอาจริงป้า อยู่แค่สองคน ” ป้าเคทเม้มปากแน่น แสดงว่าความจริงก็อึดอัดมากไม่แพ้พี่จิว
“ แกคุยกันซักพักแล้ว คิดไงล่ะ ”
“ ชอบเค้า แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะโอไหมเหรอ ” ป้าเคทตาโตเลยครับ
“ แกนี่ ร้ายกาจ ”
“ ป้า ป้าจะรอเพื่ออะไร ป้าเคยมีแฟนป่ะเนี่ยถามจริง ”
“ มีย่ะ ...... แต่ไปกันไม่ได้ ” ผมขยับตัวขึ้นไปกอดพี่สาวข้างๆ
“ พี่เคท ผมไม่บอกอะไรพี่ แต่พี่ใช้ใจตอบไปเลยว่าคิดยังไง เลิกคิดไปเอง ก่อนที่ ..... ” ป้าเคทมองผมสายตาซึ้งมากๆ
“ ก่อนอะไรคิม ”
“ ก่อนขึ้นคานอะดิ ถามได้ ฮ่าๆๆๆ ”
“ อีบ้า แกนี่กับคนป่วยก้จะแกล้ง ฮือ ” ผมไม่รู้ว่าพี่ผมร้องไห้ทำไมนะ แต่พี่ไม่ได้โกรธผม จากนี้ผมคงได้แต่รอฟังข่าวต่อไป
เสร็จธุระเรียบร้อย พ่อของผมก็ชวนกลับบ้าน
“ ไหนว่าจะอยู่นี่วันนึงไงพ่อ ” พ่อของผมหัวเราะ
“ เองว่าไอดิษมันจะทำหน้ายังไงตอนเองไปยืนอยู่หน้าบ้าน ”
“ โห พ่อ เดี๋ยวมันก็หัวใจวายหรอก ” พ่อผมส่ายหน้า
“ เดี๋ยวพอถึง เองก็บอกมันว่าถ้าคิดถึงก็ออกมามองหาที่ท้องฟ้าสิ รับรองมันต้องแทบกระโดดลงจากระเบียงมาหาเองเลย ” ผมได้แต่ส่ายหน้าดิครับ
“ ไปคิดมุขแบบนี้มาจากไหนเนี่ย ”
“ คิดว่าของแบบนี้เพิ่งมามียุคเองเหรอ ยุคข้าก็ทำกัน ”
“ เอาเหอะ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ”
****************************************************************************
เรื่องต่อจากที่เล่าไปก็คือ พี่สองคนดันไปปาร์ตี้ไรไม่รู้ พี่จิวดันอดใจไม่ได้ ไปตุบตุบพี่สาวผม ผมเลยมารู้ตอนนั้นว่า ..... พี่ผมเนี่ย ครั้งแรก แฮะๆ ในที่สุดทั้งสองคนมาขอขมาพ่อ แต่คนที่เดือดแทนดันเป็นตัวผม เกือบต่อยพี่จิวที่ชิงสุกก่อนห่าม ท้ายสุดผมพี่น้องทุกคนเลยไปเคลียร์ใจกัน ตอนนั้นถึงรู้ว่าพี่สาวผมรักพี่จิวมากแค่ไหน ถามว่ายอมไหมไม่ได้ยอม แต่เห็นว่าเป็นพี่จิวๆแน่ๆเลยเฉยไป ณ วันนี้ ผมก็ได้พี่เขยแล้ว ส่วนที่มันคั่นๆกันกับที่ผมเล่าไปก่อนหน้าก็คือ พ่อผมป่วยอาการไม่ดี เลยไม่ได้ทำตามประเพณี พ่อผมดีขึ้นถึงได้ทำพิธี
ส่วนเรื่องต่อท้าย ก็เป็นเรื่องเศร้าครับ คืออาม่าของวากดิษ ท่านเสียชีวิตไปเมื่อกลางเดือนที่แล้ว วากดิษเสียใจมาก ถึงขนาดกลางคืนมีเพ้อด้วย เรื่องที่ผมจะเล่าคือ วันก่อนที่ท่านเสียประมาณสองวัน
ช่วงที่อาม่าป่วย ดิษกับผมจะสลับกันไปเยี่ยมท่านเช้าเย็นทุกวัน เป็นแบบนี้มาประมาณสองเดือน จนมีวันนึงก่อนผมกลับ อาม่าที่นอนอยู่ที่ห้องไอซียู มีสายต่อที่ตัวมากมาย บอกผมว่า
“ อาคิม พรุ่งนี้ให้ข้าวกล้องมาพร้อมกันนะ ”
“ คิดถึงหลานตัวจริงขนาดนั้นเลยเหรอครับ ” ผมแซว แต่อาม่ากลับน้ำตาไหล ไม่หัวเราะเหมือนเคย ผมเลยไม่พูดต่อ แค่รับปากว่าจะพาวากดิษมา
พอผมเล่าให้ดิษฟัง ดิษก็กระวนกระวายจะมาหาอาม่าให้ได้ แต่ตอนนั้นหมดเวลาเข้าเยี่ยม เราเลยรอมาหาอาม่าตอนบ่ายของอีกวัน ก่อนเข้าห้อง ผมดึงมือวากดิษไว้
“ ห้ามร้องไห้นะ ทำได้ปะ ”
“ อืม ” อาการของอาม่าวันนี้แย่มากเลยครับ ท่านหายใจอ่อน แต่เร็วมาก
“ ข้าวกล้อง ...... คิม ” เสียงอาม่าตอนนี้แผ่วเบามาก ผมสองคนรีบขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ อาม่าใกล้จะกลับไปทำขนมแล้วใช่ไหมครับ ” วากดิษพูดขึ้น
“ เฮ้ออ ..... ข้าวกล้องมีอะไรอยากบอกพ่อไหม ” พอได้ยินคำนี้ วากดิษช็อคไปชั่วครู่ ผมรีบสะกิดวากดิษพร้อมทั้งพยักหน้าให้
“ ผม ...... รักพ่อ ” วากดิษกลั้นน้ำตาสุดๆแล้วครับ ผมเห็นท่าไม่ดี เลยส่งสายตาให้ดิษออกไปก่อนก็ได้ พอวากดิษไป อาม่าก็กุมมือผมไว้
“ คิม ...... อาม่าถามตรงๆ ได้ไหม ”
“ ครับ ถามได้เลย ” อาม่าหลับตาแล้วพูดขึ้น
“ ชาติหน้ายังอยากเป็นแฟนข้าวกล้องไหม ”
“ อยากครับอาม่า ”
“ แล้ว ..... แล้ว ..... ” ผมเห็นอาม่าหายใจเต้นแรง ผมเลยหันไปหาพยาบาล แต่อาม่ากลับกุมมือผมแน่นอีก
“ ถ้าเลือกได้ ...... จะเกิดเป็นผู้หญิงไหม ” ผมจำได้ดีว่าผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ ไม่ครับอาม่า ผมอยากเป็นผู้ชาย แล้วก็เป็นแบบนี้ด้วย ” น้ำตาของอาม่าค่อยๆไหลออกมา แล้วปล่อยมือผมออก
“ ข้าวกล้อง .... อาม่าไม่ห่วงแล้วลูก อาคิมอาม่าจะนอนแล้วนะลูก ” แล้วนั่นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่อาม่าพูด เพราะหลังจากผมออกมาจากโรงพยาบาลไม่ถึงชั่วโมงท่านก็จากไป ในช่วงงานศพซึ่งมีพิธีจีนเยอะมาก วากดิษจะร้องไห้ไม่หยุด พอถามก็ได้ความว่า
“ ตอนเล็ก พี่ป่วยมาก พ่อของพี่ต้องวิ่งหางานหาเงินไปขอแม่ มีแค่อาม่าที่ขอรับไปเลี้ยง ญาติคนอื่นแม้แต่อาม่าแท้ๆยังไม่รับพี่เลย พี่คิดว่า ซักวันพี่อยากทำให้ท่านภูมิใจ อยากให้เห็นว่าพี่ยืนหยัดต่อได้หลังจากไม่มีพ่อ แต่พี่ก็ทำไม่ทัน ” ผมเลยตัดสินใจเล่าเรื่องก่อนท่านเสียให้ดิษฟัง รายนั้นถึงยิ้มออก
“ ยิ้มอะไรครับพี่วาก ”
“ ไม่บอก แบร่ ” เดี๋ยวนี้หัดแลบลิ้นด้วยไง เหอะๆๆ
อาการป่วยของดิษดีแล้วนะครับ เมื่อวานยังไล่เยาะเย้ยที่ผีแดงตกรอบอยู่เลย เหอะๆ หลังจบงานวุ่นๆ เพิ่งมีโอกาสหายใจ ที่จริงวันนี้วันหยุดผมมีคิวไปทำงานอีกที่ แต่ผมปฏิเสธ เพราะตอนนี้วากดิษกลุ้มใจเรื่องเสียคนที่รักไปอีกหนึ่ง ยอมถูกว่าละครับ คนอื่นทำกันบ้างเนอะ
หวังว่าจะไม่หนีผมไปน้า ผมยังไม่ไปไหนนะ พิมพ์เท่าที่พิมพ์ได้ครับ ขอบคุณที่มารอกันเน้อ
ขอบคุณครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:pig4:
น้องคิมมมมมมมน้องดิษษษษษษษ
คิดถึงมากมาย
ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของอาม่าของน้องดิษครับ ขอให้อาม่าไปสู่สุคติ
และยินดีด้วยที่อาการป่วยของคุณพ่อและน้องดิษดีขึ้น ต่อไปก็ขอให้มีแต่ความสุขกายสุขใจครับ
วันนี้ก็ขอให้ใช้วันหยุดพักผ่อนอย่างมีความสุขทุกๆคนครับ
:mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
ค่อยหายคิดถึงหน่อย พอได้อ่านเรื่องราว
เสียใจด้วยคะเรื่องอาม่า อาม่าไปสบายแล้ว
พี่ดิษขอให้กลับมาสุขภาพดีเร็ววันนะคะ รวมทั้งพ่อน้องคิมด้วย
น้องคิมไม่ต้องขยันมากหรอก มีเสี่ยเลี้ยงแล้ว 5555:)
รักกัน รักกัน รักกัน
:z2:
:z2:
:z2:
-
เสียใจด้วยนะคะเรื่องอาม่า และขอบคุณน้องคิมที่มาต่อ ดีใจที่คุณพ่อกับพี่วากสุขภาพแข็งแรงแล้ว :mew1:
-
รออ่านอยู่ตลอดค่ะ
ขอให้แข็งแรงๆนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวครับ
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี. สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่ครับ
-
เสียใจด้วยนะเรื่องอาม่า
ทั้งว้ากดิษ คิม และคนในครอบครัวทั้งสอง :กอด1: :L2:
ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงสุขภาพจิตแจ่มใสดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เสียใจด้วยนะคะเรื่องอาม่า
ท่านน่ารักมากจากที่อ่านมา
ปล พ่อพี่คิมน่ารักอ่ะ แอบอยากเห็นหน้าพี่ดิษตอนพี่คิมกลับบ้านด้วย
:mew3:
อาการดีขึ้นแล้ว ก็ขอให้ดีขึ้นไปอีก หายไวไวนะคะ
สุขภาพแข็งแรง
-
ยังรออ่านอยู่เสมอนะจ๊ะ น้องคิมพี่ดิษ
รักษาสุขภาพด้วยจ้า
ขอบคุณที่มาส่งข่าวเป็นระยะ จ้า
-
เสียใจเรื่องอาม่ากับดิษด้วยนะคะ
ส่งกำลังให้คิมและดิษเสมอ
ดูแลสุขภาพกายและสุขภาพใจให้ดี
รวมทั้งสติตั้งมั่น เหตุการณ์ใดๆก็จะสามารถผ่านพ้น
รอติดตามทั้งคู่เสมอจ๊ะ
-
ขอบคุณมากๆเลยคิมที่มาต่อ คิดถึงมาก :impress2:
อ่านเรื่องราวของอาม้าแล้วมันเศร้าใจที่ท่านจากไป
แอบน้ำตาตก แต่ก็เพราะซาบซึ้งถึงความรักที่ท่านมีให้พี่ว้าก :monkeysad:
และรู้สึกว่าท่านวางใจเรื่องคิมกับพี่ว้ากดิษฐ์แล้ว
เชื่อว่าท่านไปสบาย หมดห่วงแล้ว
แต่พี่ว้ากคงต้องใช้เวลาทำใจ ยิ่งเป็นคนละเอียดอ่อนมากด้วย
ดีใจกับพี่แคทด้วยนะ ที่เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว
ถึงแม้จะขรุขระหน่อย แหะๆ
ขอให้พ่อน้องคิมแข็งแรงๆนะ พี่ดิษฐ์ด้วย
น้องคิมมีอิทธิพลมากๆกับทุกคนเหมือนเป็นศูนย์รวมจิตใจไงไม่รู้ ฮี่ๆๆ
รักคิมนะ รอเสมอ ขอบคุณจริงๆที่มาต่อ
-
ผมเป็นห่วงพวกพี่มากครับ
-
ชนช้างกับข้าวกล้อง ฮาหนักมาก....คำนี้ พี่เคทน่ารักอ่ะ ชอบคำพูดพี่เคทเวลาคุยกับคิม 55 :mc4:
ดีใจที่คิมมาต่อ :L1:
สิ้นเดือนนี้ก็ปีใหม่แล้ว หาเวลาพักผ่อนกันด้วยนะคิมดิษ
เฮียป่วยขาดหายกิจกรรมกันแน่เลย เติมความหวานกันด้วยนะ อิๆ
-
ดีใจคิมมา
ไม่เล่าต่อเลยพี่ดิษเห็นคิมแล้วเป็นไงเหมือนที่คุณพ่อว่าไว้ป่าว
ยินดีกับพี่สาว
และเสียใจเรื่องอาม่าด้วยนะคะ พี่ดิษสู้สู้
รักษาสุขภาพพักผ่อนกันเยอะๆนะพี่ดิษนุ้งคิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ดีใจนะที่วากดิษ อาการดีขึ้นแล้ว
ดูแลกันและกันดีๆนะ คิมกับดิษน่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เสียใจเรื่องอาม่าด้วยน๊า
ยินดีกะพี่สาวด้วย
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะสองหนุ่ม
คิดถึง รอเสมอ
:mew1: :mew1:
-
อาม่าน่ารักอ่า
และเราพอใจคำตอบของคิมมากๆ
ชอบมากๆ
จะขอคู่กันแต่ไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง
เสียใจด้วยเรื่องอาม่าน่ะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นห่วงพี่ๆจังครับ
-
รอนะคิมมี่ รักษาสุขภาพกันด้วย เริ่มจะหนาวแล้วววว :L1: :mew1:
-
ดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่ทั้งสอง
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ครับ เฮียดิษเข้มแข็งนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mc3: :pig3:
-
สวัสดีค่ะน้องคิมน้องดิษ (ที่เรียกน้องเพราะคำนวนดูแล้วพี่แก้กว่าชัวร์ 555555)
ต้องบอกเลยค่ะว่าเป็นสมาชิกใหม่ของ "บันทึกของคิม". ใช้เวลาตามอ่านอยู่ประมานสามวันได้อะ :pigha2:
อ่านไปแล้วก็ลุ้นไปเอาใจช่วยทุกตอนนะคะ เรียกว่ามโนว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วเนี่ย
จะตามอ่านและเอาใจช่วยนะคะ :hao3:
-
อยากอ่านแล้ว
ทำไงดี.
-
ผมเป็นห่วงและคิดถึงพี่ครับ
-
คิดถึงคิมดิษเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ รวมถึงครอบครัวด้วยนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคร๊าบบบบบบบ
:hao7: :mew1:
-
คิดถึงพี่จัง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ปีเก่าๆ ผ่านไป ปีใหม่ จะมาถึง ขอให้น้องคิมและครอบครัว มีความสุขความเจริญ ตลอดปีตลอดไป :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คุณ anukul นี่คงเป็นแฟนตัวยงของคุณคิมสินะครับนี่ เห็นมารอทุกวันเลย อิอิ
เห็นเรื่องนี้เขียนมานานแล้ว แต่ผมก็เพิ่งมาอ่านตอนท้ายปี 2015 นี่เอง ช้าไปไหมนี่ ฮ่าๆ
สนุกดีนะครับ มีหลากหลายอารมณ์ เพิ่งอ่านถึงหน้า 40 กว่าๆ เอง แหะๆ
-
หนูคิม จะปีใหม่แล้วน้า
ว่างๆ แว่บมาอัฟเดทหน่อยน้าาา
คนอ่านคิดถึงกันหมดแล้วววว :impress2:
-
มารอพี่ว๊ากคิมพี่ว๊ากดิษครับ
-
:L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สุขสันต์วันส่งท้ายปีเก่า ขึ้นปีใหม่น้าหนูคิม พี่ว้ากดิษฐ์
คุณพระคุ้มครองนะ
คิดถึงมากกกกกก รอบนี้หายนานนนน
จะลงแดงแล้วจ้าาาา :sad4:
-
สวัสดีปีใหม่จ้าน้องคิม
-
มารอนะครับพี่
-
สวัสดีปีใหม่คับ ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆรักกันนานๆ
-
Happy New Year 2016 ขอให้คิมกับเฮียดิษมีความสุข สุขภาพกายแข็งแรง สุขภาพใจสดใส ร่ำรวยๆ ทั้งคู่ รักกันยืนยาว
[attachment deleted by admin]
-
วันนี้วันปีใหม่ ผมมาอวยพรให้พี่ๆสองคนครับ
ขอให้พี่ความสุข สมหวังดั่งตั่งใจ และรักดูแลกันสุขทุกข์ไปพร้อมๆกัน ตลอดไปนะครับ
สวัสดีปีใหม่ครับพี่ว๊ากดิษ พี่ว๊ากคิม :mew1:
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๙
ขอให้พี่ดิษน้องคิม
มีความสุขมากๆ
สุขภาพแข็งแรง
รักกันดูแลกันแบบนี้ไปนานๆ
คิดหวังสิ่งใดสมดั่งใจหมาย :L1:
-
สุขสันต์วันปีใหม่น่ะค้าคิม-ข้าวกล้อง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีปีใหม่น้องคิมน้องดิษ
ปีใหม่ ชีวิตใหม่ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลาย
จงปกปักรักษาและอำนวยพรน้องทั้งสองจงมีความสุขความเจริญสุขภาพแข็งแรง
โรคภัยไข้เจ็บต่างๆหายไปกับปีเก่า ให้มีสุขภาพพลานามัยที่ดี เจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
คิด หวัง ประกอบกิจการงานใดก็ขอให้ประสบผลสำเร็จทุกประการ คิดเงินขอให้ได้เงิน คิดทองก็ขอให้ทอง
มีชีวตรักที่สดใสผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปด้วยดี ให้มีรักที่ยืนยาวตลอดไป
:mew1:
-
สวัสดีปีใหม่ครับพี่คิม
ขออวยพรให้พี่คิมมีช่วงเวลาที่ดี สุขภาพที่ดี กำลังใจที่ดี และมีความสุขมากๆในวันปีใหม่
ขอบคุณสำหรับการมอบความสุขที่เล่าเรื่องให้ผมได้อ่านมาตลอดเกือบ 2 ปีนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2: :L2: :L2:
หวัดดีปีใหม่จร้า
ขอให้น้องคิมพี่ดิษ สุขภาพแข็งแรง คิดอะไรสมความปรารถนาทุกอย่าง
ไม่เจ็บไม่จน รวมถึงทุกคนในครอบครัวด้วยนะคะ
รักนะ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีปีใหม่คร๊าพี่ดิษนุ้งคิม
มีความสุขมากๆร่างกายแข็งแรงน๊า
:L2: :L2: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ห่วงเสมอ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ปล.ผมจะมารอพี่ๆทุกวันเลยครับ ผมคิดถึงพวกพี่เสมอ
:mew1:
-
:m32: :m22:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอด้วยยยยย :กอด1:
-
หายไปเป็นเดือนแล้วอ่า คิดถึงน้ำตาจิไหล... :m17:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นห่วงพี่สองคนนะครับ
-
มาคอยพี่สองคนนะครับ
-
คิดถึง คิดถึง
ดูแลสุขภาพกันดีๆด้วยนะสองหนุ่ม
:L1:
-
มานั่งรอพี่นะ
:mew6:
-
เดือนกว่าแล้ว คิดถึงคิมมี่ พี่ว้ากดิษฐ์ ทุกๆคนเลย
แล้วคุณพ่อน้องคิมอาการดีขึ้นหรือยัง ขอให้ทั้งคุณพ่อและพี่ว้ากหายไวๆนะ
แข็งแรงๆๆ สู้ๆๆ :กอด1:
ช่วงนี้งานยุ่งมากแน่เลยใช่ไหมคิม รักษาสุขภาพให้มากๆ
เราต้องดูแลคนสำคัญ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ :impress2:
ว่างๆมาอัฟเดทนะ คิดถึงที่สุด
น้ำตาจะไหลแล้ว คิดถึงจริงๆ :sad4:
-
ผมเป็นห่วงพี่นะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ขอให้พี่มีความสุขทุกวัน ขอความดีปกป้องคุ้มครองพี่ครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
ขอบคุณที่แชร์บันทึกให้อ่านนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
อากาศหนาวมาก ห่วงคิมกับเฮีย
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
หนาวแล้วพี่ๆดูแลกันด้วยนะครับ
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงๆๆๆ รอน้องคิมน้า :impress2:
เกือบจะสองเดือนแล้วอ่า เป็นยังไงกันบ้างหนอ
พอมีเวลาว่างมาอัฟเดทข่าวคราวบ้างน้า พลีสสส :impress2:
รักษาสุขภาพนะ น้องคิม พี่ว้าก :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ หนาวมากเลยครับ
-
คิดถึงพี่จังครับ มารอพี่ๆนะ
-
เป็นห่วงพวกพี่มากเลยครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันนี้จะตีสองแล้ว ไม่รู้ว่าพี่จะเข้ามาหรือป่าวนะครับ
แต่ก็มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงแรงจริง เพราะรอบนี้หายนานเกิน :mew2:
เป็นห่วงนะ แฟนคลับคนสำคัญคุณ anukul มาตามทุกวันเลย o13
รอคิมมี่ พี่ว้ากดิษฐ์นะ ขอให้เคลียร์งาน เคลียร์ปัญหา
รักษาสุขภาพได้มาต่อนะ
แล้วก็จะไปญี่ปุ่นปลายเดือนมีนา เอาของฝากไหม ฟรีๆๆ :-[
คิดถึงจริงจัง มาต่อเถอะ พลีสสสสส! :impress2:
-
ผมมาตามพี่กลับบ้านครับผม ผมจะรอให้พี่ๆกลับมานะ
:mew1:
-
คิดถึงงงงงงงง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ คิดถึงนะ
-
มาคอยพี่ทั้งสองครับ
-
คิดถึง
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะคะ
น้องคิม&พี่ดิษ
เป็นอย่างไรกันบ้าง
ถ้าว่างมาส่งข่าวกันบ้างนะ
รักคะ
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
พวกพี่ไม่สะบายหรือป่าว
-
คิดถึงนะครับ
-
คิดถึงนุ้งคิมพี่ดิษ
แวะมาทักทาย
รักษาสุขภาพกันน๊า
:L2: :L2:
-
สบายดีกันนะ ยังรออยู่นะ :monkeysad:
-
จะตรุษจีนแแล้ว คิดถึงสองหนุ่ม
-
:hao6: :hao6: :hao6:
รอๆๆๆ
:z2:
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษนะ
มารอ
-
ซินเจียยู๋อี่ ซินนี่ฮวดใซ้
ขอให้น้องคิมน้องดิษมีสุขภาพแข็งแรง
ร่ำรวยๆเฮงๆตลอดปีและตลอดไปครับ
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ ช่วงนีี้มีสอบหนักอีก ดูหนังสือดึกทุกวัน แต่ก็มารอพี่ทุกวันครับ
-
ซินเจียยู่อี่ซินนี่ฮวดใช้นะคะ หายไปนานนนนนมากกลับมาไวๆนะคะ เป็นห่วง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หายไปนานจัง แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ :pig4: :pig4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบ
ช่วงสอบนี่เหนื่อยสุดๆไปเลยครับ สลบดึกๆทุกวัน แต่ก็ต้องตื่นเช้าๆทุกวัน แต่ก็มารอพี่ทุกวันเหมือนกัน เป็นหน้าที่และความรู้สึกคับ เป็นห่วงนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามาหาบ่อยๆแต่ไม่เห็นน้องคิมมาอัพเดทเลย คิดถึงจะแย่ :กอด1: กลับมาอัพให้หายคิดถึงหายเป็นห่วงหน่อยนะคะ
จะวาเลนไทน์แล้วมีแพลนไปสวีทที่ไหนกันเอ่ย คิดถึงและเป็นห่วงมากๆๆๆคร่า :impress2:
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษจังครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:hao5: กระทู้แรกของปี พิมพ์ทีมือไม้แข็งมากเลย งื้อ
ก่อนอื่นขอมาบอกก่อนว่าสบายดีนะครับ ไม่ได้ตั้งใจทิ้งผลงานไปไหน แฮ่ แค่ตั้งแต่ปลายปีมีแต่เรื่องแย่ๆครับ ยังไม่เล่าดีกว่า เสียบรรยากาศ
รวบมาสวัสดีปีใหม่ทั้งของไทยของจีนเลยแล้วกันเนอะ เมื่อตรุษจีนที่ผ่านมาเป็นปีแรกที่อาม่าของพี่วากเสียไป แต่ละคนก็ทำใจไม่ได้ ทำให้ผมต้องไปช่วยทำนู้นนี่เหมือนที่เคยไปทำ จะเล่าเรื่องแรกเลย อีกเรื่องเป็นความลับของพี่วาก ฮี่ๆๆ
ช่วงนี้คงเข้าใจกันดีว่าอะไรก็ฝืดเคือง ที่จริงลำพังพวกผมไม่ลำบากหรอกครับ ไปลำบากที่น้องๆ ซึ่งทำให้ผมหาทางแก้ไขไม่เว้นวันจริงๆ ณ ตอนนี้ก็ยังมีไม่ขาดครับ ไม่รู้จะทุเลาเมื่อไร
แต่นานๆมาทีขอเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาเล่าให้ฟัง สองเรื่องสั้นๆ
เรื่องแรก ตรุษจีน
เทศกาลตรุษจีนทุกปี ผมกับวากดิษต้องไปที่บ้านของอาม่าเพื่อไปช่วยทำอาหารไหว้กันครับ แต่ปีนี้ต่างจากทุกคราวตรงที่อาม่าท่านเสียไปแล้ว วันนี้ก็เช่นเคย ผมกับวากดิษมานั่งรอตั้งแต่ช่วงสายๆ
" ดิษ ทำไมไม่เห็นใครเตรียมอะไรเลยอะ " ผมถามวากบ้า
" นั่นสิ รอนี่นะ " วากดิษลูบหัวผมทีนึง แล้วถึงลุกไป
" อาโกครับ ข้าวกล้องมาแล้วครับ " แหมข้าวกล้อง
" อ่ะ อ้าวข้าวกล้อง คิม มากันได้ยังไง " ได้ยินแบบนี้ผมถึงกับงงดิครับ ก็นี่มันวันจ่ายวันทำของนี่
" ก็ ..... วันนี้ต้องทำของไหว้กันนี่ครับ " อาโกได้ยินเข้าก็เอามือปิดปากแล้ววิ่งหายเข้าไป วากดิษบอกให้ผมรออยู่นี่ก่อน ผมก็นั่งรอเฉยๆครับ
พักนึงวากดิษถึงเดินออกมา แบมือตรงหน้าผม
" ทำไรครับ " ผมถาม
" กลับบ้านไง "
" กลับได้ไง ของไหว้ล่ะ " วากดิษถอนหายใจเฮือกกกก
" ขึ้นรถก่อนนะ เดี๋ยวบอก "
" ไม่อะ วันนี้ไงก็จะทำ "
" ไม่มีคนช่วยจะทำได้ยังไงเล่า .... ญาติพี่ทะเลาะกันไม่ยอมมาไหว้ อาโกเลยไม่ไหว้ไง " ได้ยินทะเลาะๆนี่ขึ้นเลยกู
" ช่างหัวคนไม่ไห้วดิ เราทำของเรา เค้าไม่มาทำไมต้องไปสนใจ ปะ พาไปส่งตลาดหน่อย " ผมหันไปทางซ้ายทางขวา ถ้าหลายคนจำได้ ในปีที่ผมโดนอาม่าของพี่วากชี้ให้ทำนู้นนี่เหมือนทดสอบ จะมีคนงานตึกข้างๆที่อาม่าชอบแบ่งข้าวไปให้มาคอยช่วย ตอนนี้ผมเห็นอยู่สองสามคนแล้วครับ
" ไม่ใช่ง่ายๆนะคิม กลับเถอะ "
" บ้านเราก็ไม่ไหว้ บ้านนี้ก็จะไม่ไหว้ ถามจริงๆไม่อายคนตายหรือไง " ผมคงเผลอพูดแรงไปหน่อยครับ อาโกที่หายเข้าไปก็เดินออกมายืนข้างๆดิษ วากดิษก็นิ่งไปเลย
" งั้นเรา ..... ซื้อให้พอไหว้ดีไหม " อาโกที่คอยดูแลอาม่ามาตลอด เหมือนจะเริ่มได้สติครับ
" คือ .... เดี๋ยวมานะครับ " ผมเดินไปหาคนที่เคยมาช่วยทำของ ถามว่าจะมาช่วยผมได้ไหม สองคนนั้นตกลงครับ ผมเลยโทรไปหาแบงค์ (ซึ่งก็ดื้อไม่เลิกกับพี่กริชซักที เหอะๆ) ว่ามาได้ไหม มันบอกว่าจะมา
" วุ่นวายใหญ่แล้วนะเด็กน้อย ทำอะไรน่ะ " คำพูดเหมือนบ่นนะ แต่หน้านี่ยิ้มร่าเลยไอวากบ้า
" ไปนั่งคอยขับรถเลย จะไปซื้อของ " สุดท้ายอาโกก็ยอมออกจากบ้านไปซื้อของ โดยให้ผมอยู่เฝ้าบ้านแทน ขณะที่นั่งรอก็มีคนโทรศัพท์มาหาผม
" เฮ้ย "
" ครับ .... " ใครเฮ้ยใส่กูวะ
" ซุ่มทำอะไรอยู่ "
" ใครครับ "
" ทายดิ " ผมนั่งนึกอยู่ แต่บังเอิญมีเสียงหัวเราะเข้ามาในสาย คนที่หัวเราะนี่เสียงไอโต้งชัดเจนเลยครับ
" ไอเร มึงหรือปล่าว "
" โหไรวะ จำได้ไง "
" เสียงมึงหล่อสุดละ ไงก็จำได้ ทำไมมีอะไร "
" พี่ดิษโทรไปหาพี่หมีว่าช่วยไปทำของอะไรไม่รู้ที่บ้าน พี่หมีเลยโทรหาพวกกูไง " ว่าแต่กูทำวุ่น วากบ้าเอ้ย ฮึ่ยยย
" มึงทำไม่เป็นหรอก "
" แต่ก็แดกเป็น ไงเดี๋ยวบ่ายๆไปหานะ " พูดจบก็วาง แล้วมึงจะโทรมาทำไมวะ
ก่อนเที่ยงของต่างๆเริ่มทะยอยมาส่ง ทั้งผลไม้ ขนมบางอย่างที่เราทำไม่ทัน กระดาษต่างๆ ทีนี้ก็ถึงคิวผมลงมือต้มเป็ด ไก่ กับหมูละครับ
ปีนี้ผมไม่ได้ช่วยถอนขนเป็ดกับไก่ เพราะจะไม่ทันเอาครับ เป็นวากบ้านำทีมแทน ขณะที่ผมคอยดูแลอาหารให้
" คิมลูก "
" ครับอาโก "
" อาโกขอบคุณนะที่ไม่ลืมเรา " ผมหันไปมองวากบ้าที่กำลังจามไม่หยุด คำที่จะพูดก็กลืนหายไปในลำคอหมดเลย
" ปกติดิษไม่เคยทำเรื่องพวกนี้เลยนี่ครับอาโก "
" คือ ..... ข้าวกล้องน่ะแพ้ขนเป็ดขนไก่ "
" ห๊ะ !!!! " ผมกะจะรีบลุกไปหาซักหน่อย แต่อาโกขอไว้
" เค้าอยากทำก็ให้ทำไปเถอะลูก เชื่ออาโก " ผมต้องแกล้งไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงจามของมันครับ เฮ้อ
ช่วงบ่ายแบงค์ โต้ง กับเรก็มาที่บ้านครับ พวกนี้ช่วยยกนู้นยกนี่หลายอย่าง ปกติทำของพวกนี้บ้านจะรกมากๆ แต่พวกนั้นช่วยเก็บตลอดทำให้ไม่สกปรกครับ แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือ
" กูว่าหวาน "
" ไม่อะ จืดๆ " ไอโต้งกับไอเรยืนเถียงกันเรื่องรสชาดอาหารดิครับ เหอะๆๆ
" มึงอะลิ้นไม่ถึง แบงค์ว่าไง " ตอนนี้วากดิษมานั่งจมูกแดงอยู่กับผมละครับ
" เราว่า .... พอดีนะ "
" พวกมึงอะ ไม่ต้องวิจารณ์เลย ไปนั่ง " ไอสามคนนั้นก็คุยเสียงดังไม่เลิกครับ ตอนนี้หน้าเตาเหลือแค่ผมกับดิษ ขณะที่ผมคนหม้อน้ำพะโล้ ก็ดันคิดถึงตอนที่อาม่าเจอผมครั้งแรก จู่ๆก็น้ำตาไหลออกมา
" ไม่เอาน่า ร้องไห้ทำไม "
" ไม่เป็นไรหรอก จริงๆ " วากดิษเอามือปาดน้ำตาให้ผม
" ถ้าไม่หยุด พี่จะร้องด้วย คนอื่นก็จะร้องด้วยนะ ..... เก็บไว้ร้องตอนไหว้ดีกว่านะ "
" ห้ามได้ที่ไหนละ พูดบ้าๆ "
" ไม่ก็เอาไว้ร้องตอนที่พี่ ........ ก็ได้ " ติดเรทเลยไงล่ะ หึหึหึ
" เออออ "
ปีนี้ใช้เวลาทำของไหว้นานครับ เพราะญาติพี่น้องที่ปกติมาช่วยกันก็ไม่มา มีแค่คนที่รักอาม่าจริงๆ ก่อนที่ผมจะกลับอาโกที่ตอนนี้เฝ้าบ้านคนเดียว (ไม่มีแฟนด้วยครับ) มาส่งผมกับวากดิษที่หน้าบ้าน
" ขอบคุณทั้งสองคนนะพรุ่งนี้ก็ลำบากกันอีก "
" ไม่หรอกครับ พรุ่งนี้คนจะมามากกว่านี้ " วากดิษตอบอาโก
" น่าภูมิใจนะ "
" อาม่าคนรักมากก็แบบนี้แหละครับ " ผมตอบมั่ง อาโกเดินมาจับมือผมกับดิษ
" มีแค่ข้าวกล้องกับคิมเท่านั้นแหละลูก ที่รักอาม่าจริงๆ " ผมกอดอาโก ก่อนจะขึ้นรถมากับวากดิษ
" เฮ้อ เสร็จซะที กลับบ้านนอนเลยเนอะ " วากดิษส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางผม แต่ไม่ยอมพูด หึหึ ไงคืนนี้กูก็ไม่ให้มึงหรอก กูเหนื่อย ฮ่าๆๆ
พอมาจอดหน้าประตูบ้าน ก็เจอรถจอดเต็มไปหมดครับ
" อะไรกันเนี่ย " ผมอุทาน
" เข้าไปสิ พี่จอดกรถก่อน " ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปในบ้าน ปรากฎว่า .....
" มายังไงกันวะเนี่ย " ตอนนี้สามคนที่ไปช่วยทำของแล้วบอกว่าจะกลับก่อน มารออยู่ที่บ้านครับ ทั้งข้าวจ้าวน้องพี่วาก คิงน้องผม (สองคนนี้มีเรื่องเล่าด้วย แต่ไม่ใช่อะไรอย่างว่านะ ไม่ต้องจิ้น) บวกกับพี่หมี พี่โจ พี่กริช มาอยู่ที่บ้านนี้ครับ
" นานๆได้เจอกันทีน่าอย่าถามสิน้องรัก มาๆ " พี่หมีเดินมากอดคอผม กลิ่นเหล้างี้นะ เหอะๆๆ พอวากดิษเดินมา ผมก็ตรงไปหยิกหลังเลย
" ทำอะไรไม่ยอมบอกเลยนะ "
" นั่นๆ ผัวเมียคู่นี้หยอกกันอีกล่ะ " ไอเรแซวเลยครับ ท่าทางมันจะหลายแก้วแล้วด้วย
" ตกลงยังไงเนี่ย " ผมถามซ้ำอีกรอบ
" ต่อไปตรุษจีน พี่จะชวนพวกเรามากินนู้นกินนี่ที่บ้านด้วยไง ไม่ดีเหรอ "
" ดีคร้าบบ " ชายแบงค์ตอบรับก่อนเพื่อนเลย
" งั้นก็ได้ " คืนนั้นเรากินกันพอประมาณครับ จากนั้นก็พักผ่อน เช้าของวันไหว้เราก็พากันยกโขยงไปไหว้บรรพบุรุษที่บ้านของอาม่า ก่อนที่จะแยกย้ายกัน นี่เป็นเรื่องแรกครับ
เรื่องต่อมาเลย สั้นๆ
ประมาณปลายเดือนที่แล้ว ผมกับวากดิษตัดสินใจไปนอนที่บ้านหลังที่พ่อพี่วากยกให้ ที่จริงก็ไม่มีอะไรเลยครับ จนผมได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรไปคุ้ยของในห้องนอน
" เฮ้ย หนู " ผมเห็นหนูตัวน้อยๆวิ่งวนไปตามซอกห้องครับ ก็เลยเอาไม้ไปไล่ๆกะจะให้ออกไปข้างนอกระเบียง
" ทำอะไรน่ะ ถือไม้ซะด้วย " วากดิษเดินออกมาจากห้องน้ำ คาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เซ็กซี่เลยแหละ ฮ่าๆๆ
" ดิษช่วยเตะๆแถวมุมห้องหน่อยดิ " ตานี่ก็ว่าง่ายครับ เดินไปเตะๆ
" หาอะไรน่ะ แมลงสาบ ตุ๊กแก อ่อ ใช่สิ วากคิมกลัวตุ๊กแกนี่นะ " ดูมัน
" ถ้าไล่ตุ๊กแกจะให้เตะแถวนั้นเหรอ หาหนูตัวน้อยอยู่ "
" ห๊าาาาา " ทุกอย่างผ่านไปไวมากครับ วากดิษวิ่งหายไปที่อีกห้อง แล้วเอาผ้าอีกผืนมาคลุมตัว คลุมหัวเลย
" เป็นอะไรดิษ "
" มัน ..... มันมีหนูได้ไง หลอกพี่ใช่ไหม " ผมขมวดคิ้วเลยดิครับ
" อะไรของดิษ ..... เฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ "
" อย่าหัวเราะนะ หยุดเลย รีบๆไล่มันเร็วๆ " คือตอนที่พูดเนี่ย พี่วากยืนอยู่บนเก้าอี้ครับ
" ล้อกูมาตั้งหลายปีว่ากลัวตุ๊กแก แล้วไปกลัวหนูเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ "
" ไล่ก่อน แล้วจะบอก " ผมเดินไปตามมุม แต่มันช้าเพราะหัวเราะมันด้วยครับ วากดิษก็คอยแต่จะฟาดผ้าใส่ผม ผมก็แกล้งกวนว่ามันวิ่งไปทางดิษ ขำจนปวดท้องเลย ในที่สุดหนูตัวน้อยๆมันก็ยอมไปทางระเบียงครับ
" เฮ้อ เหนื่อย "
" เหนื่อยอะไรอะ เราคนไล่นะ " วากดิษบ่นเหนื่อยครับ ช่างกล้า
" อย่าพูดเล่นเรื่องหนูโอเคปะ พี่กลัว " แหม ทีตุ๊กแกกูนี่ล้อทั้งคืน
" ก็ได้คร้าบ ไปดิ ไปนอนตรงขอบเตียง " ปกติผมจะนอนติดกำแพงครับ วากดิษนอนกั้น
" ไม่เอา คิมนอนตรงนั้นแหละ ..... เผื่อมันกลับมา " เออ เข้าใจคิดนะ
" ที่จริงอะ หนูมันชอบอยู่แถวมุมๆ นอนติดมุมอะระวังเหอะ .... เฮ้ยๆ ทำอะไร " จู่ๆวากดิษก็ลุกพรวด ไล่ผมไปยืนห่างๆ จากนั้นก็ .....
" นอนกลางห้องเลย มันจะได้ไม่มาซุกอีก "
" เออ ตามใจเหอะ " สุดท้ายนอนกลางห้องกันครับ เหอะๆๆ
************************************************************************
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ หายไปนานๆอะ คิดถึงจริงๆนะ ได้มาเล่ามาคุยก็เหมือนเจอเพื่อนที่เข้าใจครับ ตรงเรื่องหลักก็ขอเลื่อนอีกตามเคย แต่ช่วงนี้มีเตรียมสอบเป็นทนายคิมด้วยไง เลยมีเวลาน้อยไปอีก ต้องขอโทษล่วงหน้านะครับ
แล้วพบกันใหม่ๆนะครับๆ
-
ดีใจที่คิมยังมาเล่าสู่กันฟัง
งานเยอะยังไงอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
ดิษกลัวหนูขนาดนี้น่าจะมีเรื่องฝังใจนะเนี่ย
-
เป็นห่วงพวกพี่ตลอดครับ
-
ท่านว้ากน่ารักอ่ะมีแอบหื่นใส่ด้วย ฟินเลยยยย
-
มาต่อบ่อยๆน่ะคะ
อ่านแล้วเพลินดี
-
รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งสองคนเลย :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีใจอะที่น้องคิมมาต่อ
พี่ดิษน่ารักอะกลัวหนู
อ่านแล้วยังไม่หายคิดถึงเลยจบแล้ว
รักนะ
:mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:ดีใจจัง ที่เห็นน้องคิมกลับมาต่อให้หายคิดถึง
-
อ๊ายยย ดิษกลัวหนู :laugh: :laugh:
-
:L1:ขอให้น้องทั้งสองคน มีความสุขมากๆ นะครับ
-
มนๆอย่างดิษกลัวหนู กร๊ากกกกก :jul3:
ดีใจค่ะที่คิมเข้ามาแจ้งข่าว
-
:L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หายไปนานก็คิดถึง
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
รอพี่ๆเสมอครับ
-
ขอบคุณที่ส่งข่าวให้หายคิดถึงนะคะ ขอให้จับมือกันแน่นๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ
-
นึกว่าฝันเห็นคุณคิมมาเล่าเรื่องต่อ
ดีใจนะคะที่ยังสบายดี ไม่เป็นไรค่ะ อ่านหนังสือสอบก่อน ว่างแล้วมาต่อก็ได้ค่ะ รออ่านเสมอ :hao3:
-
พี่วากดิษเรากลัวหนูซะงั้น
ฮาตรงที่เฮียเอาผ้าฟาดคิมแหละ คิดภาพตามแล้วหัวเราะร่วนเลย แทนที่จะไปช่วยกันไล่ 55
ขอบคุณคิมที่มาต่อ
พรุุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้ว เชียร์ให้จัดหนักจัดเต็มทั้งคู่ คิๆ
-
สุขสันต์วันแห่งความรักเฮียดิษ&คิม
-
ผมนึกว่าพี่คิมจะหายไปซะแล้ว แอบเข้ามาเช็คทุกวันเลย
เข้ากูเกิลมาก็ค้นหา "บันทึกของคิม" เป็นอันดับแรก :ling1:
Happy Valentine ครับ ทั้งพี่คิมพี่ดิษ
-
ขอให้พี่ๆมีความสุขมากๆนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ด้วยจ้า คิมดิษ :L2:
ดีใจที่ยังมาพบปะกันอีก นึกห่วงอยู่เสมอว่าจะสุขสบายดีหรือเปล่า
และคิดว่าอาม่าต้องดีใจมาก ๆ แน่ที่ เธอสองคนยังกลับมาไหว้อยู่
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพี่ว๊ากของเราจะกลัวหนูตัวกะจิ๊ดเดียว 5555 :laugh:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณมากๆๆเบยที่มาแจ้งข่าว o13
ยังน่ารักกันเหมือนเดิม พร้อมทั้งผองเพื่อน :laugh:
อาโกวแกคงดีใจมากที่ยังไม่ลืมแก :mew1:
ขอให้หนูสอบผ่าน ได้พบแต่สิ่งดีดีตามที่หวังนะ สาธุ :3123:
-
คิดถึงน้องคิมน้องดิษมากๆครับ
ดีใจที่สุขสบายดีทั้งสองคน
ขออวยพรให้น้องคิมสอบผ่านการได้เป็นทนายความครับ
ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดี ขอให้น้องทั้งสองรักษาสุขภาพด้วยครับ
:L1:
-
ขอให้สอบผ่านค่ะ ^^
-
มาแล้ววว
พี่ดิษนุ้งคิมยังน่ารักเหมือนเดิม
ผ่านไปแปปๆตรุษจีนอีกรอบล่ะ
ปีนี้ก็ขอให้เฮงๆๆเพิ่มๆๆขึ้นไปอีกนะคะ
พี่หนูกะน้องตุ๊กแก
:3123: :3123:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอให้สอบผ่านเป็นทนาย สมใจครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
ขอให้พี่สอบผ่านครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงเธอจุง ขอกอดหน่อย :กอด1:
-
ดีใจที่ยังไม่ลืมกันครับ
สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่นะครับ
-
:mew1:
โหลๆ น้องคิม&วากดิษ คิดถึงครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอในวันหยุด ขอให้คิมสอบตั๋วทนายผ่านโดยง่าย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ผมคิดถึงพี่ครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคราบบบบบบ
:mew1: :mew1:
-
คิดถึงนะคะ :mew1:
-
ผมคิดถึงพี่นะครับ
:mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงคิมมี่และพระเอกสุดหล่อ :L1:
-
มาคอยพี่ดิษพี่คิมครับผม
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
:mew1: :mew2:
-
ขอให้สอบได้นะทนายคิม
ดูแลสุขภาพด้วยทั้งสองหนุ่ม
ว้ากดิษกลัวหนู :mew1:
คิดถึงเสมอ รอได้เสมอ
-
ผมก็ขอให้พี่สอบผ่านดังที่ตั่งใจไว้นครับ ดูแลสุขภาพด้วย
มาคอยพี่ๆเหมือนเดิมครับ
:mew1: :mew2:
-
ขึ้นหัวเรื่องว่า"รายงานตัว" แต่มีไหนอ่ะ
-
:hao3: แว่บมาสวัสดีครับ แฮ่
พักนี้มาเดือนเว้นเดือนเลยอะ งื้อ คืออยู่ในวัยเจริญพันธ์ไม่ใช่แหละ วัยเจริญในหน้าที่การงานงาย กำลังจะไปสอบเป็นทนายคิมครับ เลยต้องขยันอีกสองเท่า ที่ต้องลดไปก็กลายเป็นเรื่องเล่าในนี้แหละครับ
แต่พอดีว่างหลังเลิกงาน ช่วงนี้นอนเร็วอะครับ มีเมื่อคืนไม่เร็ว มีคนปลุก เหอะๆๆ :hao6:
แวะมาทั้งทีก็มีอะไรสั้นๆมาเล่านิดนึงครับ เป็นเรื่องไอวินกับไอเดย์ เรื่องงี้เลยครับ
อาทิตย์ก่อน ไอเดย์มันมานั่งหน้าบูดใส่ผมตั้งแต่เช้า ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลยครับ
" มาเช้าหน่อยนี่หน้าตาไม่รับแขกเลยนะมึงอะ " ผมถือกระเป๋าให้พี่วากไปด้วย แซวไอเดย์ไปด้วย
" ทะเลาะกับวินเหรอ "
" ไม่ครับ ..... แค่วินไม่ยอมย้ายไปบ้านผม " เหอะๆ
" โธ่ เดย์ อย่าคิดมาเลย ดูพี่ตัวดีของเดย์เหอะ ..... " พูดกับไอเดย์แล้วจะมองมาที่กูเพื่อ เออว่ะ นึกไปนึกมา กว่าผมจะยอมย้ายไปนอนบ้านดิษนี่ก็นานเหมือนกันนะ
" แต่ไงดีล่ะพี่ ถ้าบอกว่าไอค้างวันสองวัน ยอมไปอะพี่ พอให้ย้ายมาดันไม่ยอม " วากดิษยิ้มๆ แล้วมองมาที่ผม
" ถามคิมแล้วกัน พี่ไม่มีประสบการณ์ " ปกติถ้าโยนขี้มาที่ผม พี่แกจะเดินไปเลยนะครับ แต่ทีนี้ดันยืนอยู่ด้วย
" ไปเด้พี่วาก ยืนอยู่ทำไม " ผมพูด
" เอ้า พี่ก็อยากรู้ว่าทำไมคิมยอมย้ายมาบ้านพี่เหมือนกันนี่ " สรุปเราสามคนมาเช้าแต่ไม่ยอมเข้าไปทำงานครับ มาฝอยกันก่อน
" ทำไมอยากให้มันย้ายเข้าบ้านมึง "
" หึหึ ..... " วากบ้าหัวเราะครับ
" หัวเราะไร " ผมหันไปแว้กใส่พี่วาก
" พี่สองคนนี่จะปลอบใจผมหรือจีบกัน " นั่นไง ผมชี้หน้าวากบ้าให้เงียบๆ ก่อนกลับมาตบหัวไอเดย์
" แล้วถามทำไมไม่ตอบกู "
" พี่ดิษจะตอบว่าอะไรล่ะ " ดูมัน
" เวลาที่คิดถึงกันตอนดึกๆเนี่ย ...... มันก็ "
" ลามกทั้งพี่ทั้งน้อง ฮุ้ว " ผมไม่ฟังมันพูดจบอะครับ ด่าแม่ม เหอะๆๆ
" หมายถึง อยากได้ยินเสียง อยากกอดหรอกน่า คิดอะไรลามกจริง แฟนใครก็ไม่รู้ " ผมกะจะบีบคอไอวากดิษอะครับ แต่กลัวไอเดย์แซวอีกเลยผลักให้มันหันหน้าไปทางอื่นแทน
" ก็นั่นแหละพี่ เวลาเราอยู่ด้วยกันอะ แค่เห็นตัวก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้วอะพี่ " แหม วินได้ยินนี่คงจะปลื้มมม
" แล้วบอกมันไปยัง ไอวินอะ "
" รายนั้นเขินเร็วจะตาย หยอดนิดเดียวก็ม้วนหายไปเล่า "
" แล้วมันจะคล่อมมึงได้ไงวะ "
" ดูถาม พี่ดิษ แฟนพี่ลามกว่ะ " พอพูดสาระก็โดนตลอดแหละกูอะ
" พี่ว่าคิมเข้าเรื่องเหอะ จะได้เวลาทำงานแล้ว " โดนตัดตอนเลย เหอะๆๆ
" ก็ตรงๆนะ มันเหมือนพี่เป็นเจ้าสาวแต่งเข้าบ้านเจ้าบ่าวว่ะ ถึงพี่ชอบผู้ชาย แต่พี่ไม่อยากเหมือนผู้หญิงที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น " วากดิษงี้นิ่งไปเลยครับ
" พี่ไม่เคยคิดว่าคิมเป็นอย่างนั้นเลยนะ "
" ก็รู้ไง ถึงยอมย้ายไปอยู่ด้วยกัน ..... เข้าใจยังดิษน้อย " เดย์ทำหน้าหงอยลงครับ
" ผมต้องทำให้เค้ามั่นใจว่า ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายจะไม่โดนดูหมิ่นเหรอ มันจะทำยังไงล่ะพี่ ยอมก็ยอมแล้วอะ " ยอมอะไรคิดเองเลย ฮ่าๆ
" ถ้าง่ายแบบนั้นพี่คงไม่รอมาเป็นปีสองปีหรอกเดย์ ถึงเวลาใช่ เค้าจะไปเอง " วากดิษปิดท้ายให้ครับ ก่อนที่ไอเดย์จะถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมมองทีแรกก็ขำๆครับ อะไรจะต้องการขนาดนั้น แต่พอมองหน้าวากดิษที่เอาแต่มองไอเดย์ ผมเลยคิดได้ แสดงว่าตอนที่ผมบ่างเบี่ยงไม่ไปอยู่บ้านพี่วากนี่ มันทำหน้าเหมือนจะตายงี้บ่อยเหรอ เฮ้ออ ทำบาปคนแก่แท้ๆเลยกู ฮ่าๆ
ก็เนี่ยครับ เอามาเล่าคั่นเวลา ไม่รู้เพราะผมกับดิษหรือปล่าวที่ทำให้คนอื่นๆเค้าไม่กล้าทำอะไรกันแบบรวบรัด ตัวอย่าง พี่โจพี่นากก็ยังนะครับ แค่นอนด้วยกัน หมายถึงนอนหลับนะ ส่วนแบงค์กับหมอกริชก็ได้ยินพูดๆว่าอยู่กันเหมือนพี่น้องมากกว่า ช่วงนี้เลยมีคำถามในใจนิดหน่อย แต่ไม่หนักใจอะไรนะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่อยมานะครับ ช่วงนี้ไปมา ที่นู้นที่นี่บ่อย ก็เลยไม่มีเวลาว่างมาต่อเลย เนื้อเรื่องหลักถึงตอนพี่พานพี่ริชนะอย่าลืม (อันนี้บอกตัวเอง 555) ช่วงนี้ว่างๆกลับไป อ่านบันทึกเก่าๆได้ครับ ผมเพิ่งอ่านเมื่อวานนี้เอง เขินตัวเองสุดๆเลย เหอะๆๆ
มาอัพเดทจดหมายพี่วากหน่อย อันหลังๆนี่เป็นพวกงานกับเพื่อนซะเยอะครับ แต่กับผมนี่มีฉบับนึงที่อ่านแล้วรู้สึกฉงฉาน คร่าวๆคือ เค้าบรรยายความรู้สึกตอนที่ทำไม่ดีกับผมอะ ขอไปเรียงหน่อยนะ แล้วจะมาพิมพ์ครับ
ขอไปเตรียมเอกสารต่อก่อนนะคร้าบ อย่านอนดึกนะ แก่ไว ฮ่าๆๆ
:bye2:
*******************************************************
แก้เลย ตอนกดส่ง มีคนตั้งกระทู้สวนผมอะ เกือบไม่ได้ต่อเลย เหอะๆๆ :m16:
-
:pig4: :mew1:
สิ่งที่รอคอยครับ ขอบคุณที่เข้ามาเสียที
คิดถึงครับ
ขออภัยใจร้อนไปหน่อย ครึ ครึ
-
มาบ่อยๆนะ ครั้งนี้มาไวไปไวมั๊กๆๆๆ55555555
-
คิมมาต่อคืนนี้ฝันดีแหละครับ
ปล.คิมกับว้ากดิษมุ้งมิ้งกันน่ารักนะ อิจฉาฉาาาาาา
-
ขอบคุณนะคะ ว่างๆก็มาอัพเดทอีกนะคะน้องคิม
-
ขอให้สอบผ่านดีเยี่ยมนะคะคิม
ว่างๆก็แวะมาทักทายกันบ้างนะ
ให้แค่รู้ว่าคิมกับดิษสบาย
และยังรักกันดีก็พอจ้า
-
:pig4:
-
พี่คิมมาต่อ เราเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าอะ
หายไปนาน แต่พอมาอัพเดทเล่าโน่นนี่นั่น ก็มีความสุขแล้ว :hao3:
-
:katai2-1: ชอบมาต่อบ่อยๆ นะ คิดถึง คิม ว้ากดิษ ดูแลกัน น่ารักมากกกก :mew1:
-
สอบผ่านทนายนะจ๊ะคิม เป็นกำลังใจให้จ้า
-
มารอให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สรุปทุกคู่(นอกเหนือจากคิมดิษยังซิงหรอค่ะะ
-
มีข่าวคราวทุกคนมาอัพเดทด้วย
แอบคิดถึงน้องวิน-เดย์แต่น้อยกว่านุ้งคิมพี่วากดิษน๊า :mew2:
ขอให้ได้เป็นทนายคิมสมปรารถนานะคะรอฉลอง :mc4:
แล้วเจอกันเมื่อคิมมาตอนหน้า :katai5:
-
เฮียทำไม่ดีกับคิมด้วยหรือ ยังไงอ่ะ ต่อมเผือกทำงาน....
รอคิมอีกรอบเดือนแน่เลย กระซิกๆ :mew6:
แต่ยังไงงานก็สำคัญกว่านะ ยิ่งสอบทนายนิ เห็นเพื่อนต้องท่องบทกฏหมายอย่างเครียด
-
พี่ๆดูแลตัวเองด้วยนะครับ รักษาสุขภาพด้วย
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
:mew1: :mew2:
-
โชคดีครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
โคตรดีใจเลยที่คิมมาอัฟ คิดถึงมากมาย :impress2:
มาตอนสั้นๆแต่เล่าให้ฟังทุกคู่ ชอบมากกกกกกกก :-[
ตัวเองกะพี่ว้ากก็น่ารัก มุ้งมิ้ง ปนๆกวนๆกันเหมือนเดิม ฟินจริง :laugh:
รักตัวเองที่สุด อย่าลืมเรื่องพี่พานพี่ริชนะ ช่วยเตือนให้อีกแรง อิอิอิ :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจมากกกเลยค่ะ ที่น้องๆ ทั้งสองสบายดี มาส่งข่าวคราวกันบ่อยๆ นะคะ เพื่อนๆ คิดถึงงงงง :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ดีนะเนี่ย มีพี่ๆคอยให้คำปรึกษา^^
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
:mew1:
-
คิดถึง
คิดถึง
คิดถึง
คิดถึง
คิดถึง
คิดถึง
:mew1:
-
ผมคิดถึงพี่ๆมากครับ
มารอนะครับ
-
เข้ามาชวนคิมกับเฮียไปเที่ยวงานกาชาดสวนอัมพร สินค้าแบรนด์เนมลดราคามากมาย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาให้กำลังใจค่ะ คิดถึงๆ :pig4:
-
ปักจร้าาา
-
คิดถึงนะ สงกรานต์นี้จะไปเล่นที่ไหน มีอะไรสนุกๆมาเล่าให้ฟังบ้างนะ
-
:L2:
:L2:
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงจังครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงเสมอ
-
ผลสอบเป็นอย่างไรบ้าง ขอให้ผ่านนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
คิดถึงจุงเบยยยย :impress2:
-
คิดถึงพี่สองคนครับ
-
พี่ๆจะมาไหมครับ วันนี้
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
พรุ่งนี้ก็สงกรานต์แล้ว คิมกับเฮียมีทริปการเดินทางรึเปล่าอ่ะ
ช่วงนี้ร้อนมากจริงๆ คิมกับเฮียเปิดแอร์อยู่ในห้องแล้วทำกิจกรรมกันหนุกกว่าไปเล่นน้ำนะ อิๆ :z1:
-
:L2:
Happy Songkarn Day naja
:mew1:
-
ชอบบบบบบบ o13
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
ไปเล่นสงกรานต์ไหมครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า
-
คิดถึงน้องคิม น้องดิษนะค๊า :mew1: สุขสันต์วันสงกรานต์คร้า
-
สวัสดีปีใหม่ไทย
สุขสันต์วันสงกรานต์
สุขสันต์วันครอบครัว
คิดถึงเสมอ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค้าบ :กอด1:
-
ขอให้พี่ๆมีความสุข ในวันสงกรานต์ครับ
คิดถึงนะครับ :mew2: :mew1:
-
กลับบ้านช่วงสงกรานต์ อากาศที่บ้าน 41 องศา!! ร้อนเสมือนอยู่หน้าเตา อยากจะกลับ กทม. เลย
คิมกับเฮียเป็นไงมั่งอ่า...ได้เล่นน้ำสงกรานต์บ้างไหม
-
เล่นสงกรานต์สนุกไหมครับ
ผมเหนื่อยหลายวันเลยครับ เหนื่อยเพราะงานนะครับไ่ใช่เพราะได้เล่นกรานต์5555 วันนี้มารอพี่คิมพี่ดิษเหมือนเดิมครับ แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ดึกไหวไหม เพราะตาจะปิดแล้วคราบบบบบบ :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
น้องคิมน้องดิษ สงกรานต์หยุดยาวได้พักผ่อนกันไหมเอ่ย
ว่างๆมาทักทายกันหน่อยน๊า
:mew3:
-
พี่ๆไม่สะบายหรือป่าวครับ มารอพี่ๆครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หายไปนานนนนนนนมากคิดถึง :mew1:
ช่วงนี้ประกาศผลเน'แล้ว ขอให่น้องคิมสอบผ่านนะ :กอด1:
-
:katai4:
:katai4:
:katai4:
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
:mew1: :mew2:
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอสุดหล่อ...
อยากเห็นคิมใส่สูทด้านกฏหมายจัง คงภูมิฐานมาก
-
คิดถึงนุ้งคิมพิว๊ากดิษแล้วนา
:ling1: :ling1:
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษมากๆครับ มาคอย
-
พี่ๆเป็นยังไงบ้างครับ พี่ๆยังสะบายดีอยู่หรือป่าวครับ
-
ผมเป็นห่วงพี่ๆนะครับ
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ คิดถึงทุกวัน
:mew1: :mew2:
-
รอครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:mew2:
คิดถึง :)))
:mew1:
-
คิดถึงเสมอนะคิมดิษ
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ
:L1: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:m15:
ช่วงที่ผ่านมาสองสามเดือน ผมมีธุระด่วนและสำคัญครับ เนื่องจากพ่อของผมอาการทรุดลง และบวกกับพี่เคนมีปัญหาเรื่องการดูแล จากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นหลายอย่าง จนทำให้ผมต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ
ผมคงต้องขอจบบันทึกกระทู้นี้ไว้เท่านี้ เนื่องจากผมต้องไปงานที่เลี่ยงไม่ได้เลยครับ อย่างน้อยคงสองถึงสามเดือน ซึ่งผมจะเอามาเล่าให้ฟังปิดท้ายกระทู้ แต่หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวกลับมาเหมือนเดิม ผมจะเริ่มกระทู้ใหม่เป็นเล่มต่อนะครับ
และทุกคนคงจำได้ว่า บันทึกเล่มนึงของผมเสียหายไปตอนที่ผมประสบอุบัติเหตุรถชน ทุกครั้งที่ผมนึกถึงมัน จิตใจไม่ค่อยสงบเลยครับ และด้วยที่บันทึกกระทู้นี้ก็ใช้เวลาบันทึกมาเกือบ 6 ปีแล้ว บางทีมันถึงเวลาต้องเริ่มเล่มใหม่แล้วครับ
ผมขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามและให้กำลังใจผมมาตลอด ผมสนุกและได้รับอะไรดีๆจากบันทึกของผมกระทู้นี้มากๆ ที่ผมต้องไปทำงานนี้ก็เหมือนกับการเริ่มชีวิตครั้งใหม่อย่างหนึ่ง ซึ่งผมจะเล่าต่อไปจากนี้นะครับ
ผมยืนยันว่าเมื่อเสร็จงานผมจะกลับมาพิมพ์ใหม่อีกครั้ง ถ้าทุกคนยังรักกัน
อย่าให้เวลาสองสามเดือนจากนี้ ทำให้เราลืมกันนะครับ ^^
ปล.ใครมีคำถามอะไรอยากถามก่อนที่ผมจะหายวาบไปประมาณสามเดือน เชิญได้เลยนะครับ ถ้าเกี่ยวกับดิษจะให้เข้ามาบอก แต่ผมจะพิมพ์ให้ครับ เพราะรายนั้นแก่แล้วมือไม่ไว 55555
-
:m15:
ช่วงที่ผ่านมาสองสามเดือน ผมมีธุระด่วนและสำคัญครับ เนื่องจากพ่อของผมอาการทรุดลง และบวกกับพี่เคนมีปัญหาเรื่องการดูแล จากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นหลายอย่าง จนทำให้ผมต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ
ผมคงต้องขอจบบันทึกกระทู้นี้ไว้เท่านี้ เนื่องจากผมต้องไปงานที่เลี่ยงไม่ได้เลยครับ อย่างน้อยคงสองถึงสามเดือน ซึ่งผมจะเอามาเล่าให้ฟังปิดท้ายกระทู้ แต่หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวกลับมาเหมือนเดิม ผมจะเริ่มกระทู้ใหม่เป็นเล่มต่อนะครับ
และทุกคนคงจำได้ว่า บันทึกเล่มนึงของผมเสียหายไปตอนที่ผมประสบอุบัติเหตุรถชน ทุกครั้งที่ผมนึกถึงมัน จิตใจไม่ค่อยสงบเลยครับ และด้วยที่บันทึกกระทู้นี้ก็ใช้เวลาบันทึกมาเกือบ 6 ปีแล้ว บางทีมันถึงเวลาต้องเริ่มเล่มใหม่แล้วครับ
ผมขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามและให้กำลังใจผมมาตลอด ผมสนุกและได้รับอะไรดีๆจากบันทึกของผมกระทู้นี้มากๆ ที่ผมต้องไปทำงานนี้ก็เหมือนกับการเริ่มชีวิตครั้งใหม่อย่างหนึ่ง ซึ่งผมจะเล่าต่อไปจากนี้นะครับ
ผมยืนยันว่าเมื่อเสร็จงานผมจะกลับมาพิมพ์ใหม่อีกครั้ง ถ้าทุกคนยังรักกัน
อย่าให้เวลาสองสามเดือนจากนี้ ทำให้เราลืมกันนะครับ ^^
ปล.ใครมีคำถามอะไรอยากถามก่อนที่ผมจะหายวาบไปประมาณสามเดือน เชิญได้เลยนะครับ ถ้าเกี่ยวกับดิษจะให้เข้ามาบอก แต่ผมจะพิมพ์ให้ครับ เพราะรายนั้นแก่แล้วมือไม่ไว 55555
ผมคิดถึงพี่ๆครับ ฝากบอกพี่ดิษด้วยนะครับ
-
บันทึกของคิม เริ่มชีวิตใหม่ ???
ที่ผมขาดๆหายๆจากการมาต่อบันทึก เนื่องจากเรื่องสองเรื่องครับ คือ พ่อของผมป่วยและช่วงนึงผมเป็นคนมาเฝ้า และอีกเรื่องคือพี่เคนไม่สามารถดูแลไร่ทั้งหมดได้ พอผมได้รู้จากพี่เคนว่าตอนนี้พ่อของผมอาการทรุดลงอีกครั้ง ผมเลยไปบอกกับวากบ้า
“ ดิษ เรากลับไปดูพ่อนะ เย็นพรุ่งนี้กลับ ” วากดิษถอนหายใจ คอตกเลย
“ ต้องกลับไปดูแลไร่แล้วใช่ไหม ”
“ ยังน่า เราแค่จะกลับไปดูอาการพ่อหน่อย ” วากดิษเงยหน้ามองผม
“ คิดว่าพี่ไม่รู้จริงอะ ว่าคิมคิดอะไร ”
“ โหไรเนี่ย ทีตอนนั้นตัวเองยังชวนไปหาพ่อเช้าเย็นเลยอะ ” วากบ้าได้ยินก็สะดุ้งครับ
“ ขอโทษนะ ...... พี่ชอบเอาเปรียบคิมตลอดเลย ” ผมขยับไปนั่งข้างๆ
“ เราแค่ไปดูพ่อจริงๆ ถ้าจะตัดสินใจอะไรอะ เราจะถามดิษก่อนแน่นอน เชื่อเรานะ ” วากดิษยิ้มออกละครับ ไม่วายลูบหัวกูอีก ฮุ้ว
“ ขอบคุณนะเด็กน้อย ”
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมไปขนส่งเพื่อรีบไปรถเที่ยวเช้า ซึ่งรถวิ่งช้ามากครับ มาถึงก็บ่ายแล้ว พอถึงผมก็เข้าไปหาพ่อเป็นอันดับแรก
ในห้องชั้นล่างที่เคยเป็นห้องทำงาน ตอนนี้ปรับสภาพเป็นห้องนอนของพ่อกับแม่ของผมแทนครับ พ่อของผมนอนอยู่บนเตียง พี่เคนกับแม่ยืนอยู่ใกล้ๆ พอเห็นหน้าผม พี่เคนก็เดินมากอดผม ส่วนแม่แค่ยิ้มๆครับ
“ มาจนได้นะ ไอขี้ดื้อ ”
“ ป่วยนิดหน่อย นอนไม่ลุกเลยนะพ่อเลี้ยง ” พ่อของผมหัวเราะนิดหน่อย
“ เอ็งไม่ต้องแกล้งพูดนอกเรื่อง จะมาคุยกับเคนก็ไปคุย ”
“ รู้ทันอีกล่ะ ”
“ กินข้าวก่อนนะ ไอดิษมันฟ้องว่าเอ็งไม่กินข้าวเช้า ” ผมเดินเข้าไปกอดพ่อ ขณะที่พ่อผมค่อยเอามือมาจับไหล่ของผม ผมไม่มองสภาพของพ่อครับ กลัวจะร้องไห้ เลยเดินออกมา แต่แม่ของผมก็ยังไม่พูดด้วยเหมือนเดิม จากนั้นผมเดินมาพร้อมกับพี่เคน
ถึงโรงอาหาร พี่สะใภ้ของผมคือแฟนพี่เคน เป็นคนคุมพวกกับข้างในโรงอาหารแทนแม่ ก็มาทักทาย แล้วให้ผมกับพี่เคนคุยกันแค่สองคนครับ
“ เฮีย เป็นไงบ้าง ”
“ เฮียดูแลงานธุรการได้หมดแล้ว แต่กับคนงานนี่ไม่โอเคเลย ” ไอพวกนี้นี่ต้องเจอของแรง
“ ได้ยินว่ามันมีเรื่องอะไรเหรอครับ ”
“ ครั้งก่อนมันทะเลาะกันในไร่ ข้าไปห้ามไม่ได้ ต้องให้ตำรวจมา ..... พวกตำรวจก็เลยคุยว่า เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เข้าไร่พ่อเลี้ยง ตอนที่พ่อแข็งแรง ตำรวจไม่กล้าเข้ามาด้วยซ้ำ ” ผมกุมมือพี่ชายคนโตเอาไว้
“ เฮียอดทนหน่อยนะ ขอผมจัดการธุระส่วนตัวก่อน ผมจะรีบมา ”
“ คุยกับข้าวกล้องมันหรือยัง เฮียรักมันเหมือนน้องแท้ๆ อย่าทำให้มันเสียใจนะ ” คือเดิมทีพี่เคนยังไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากผมครับ แต่ช่วงนี้ควบคุมไม่ได้ และแม่ก็ต้องดูแลพ่ออย่างใกล้ชิด ถ้าต้องทำงานดูแลไร่อีกแม่ผมคงป่วยอีกคนแน่ๆ เลยตัดสินใจปรึกษาผม
“ ผมจัดการเองเฮีย ” กินข้าวเสร็จ เราก็ไปเดินดูไร่กัน ผมมองดูคร่าวๆก็รู้ว่า พี่เคนแค่ขาดประสบการณ์ครับ ผมคงใช้เวลาช่วยกันไม่มาก เพราะดูแล้วภายนอกเรียบร้อยดี ติดที่คนในมันมีอคติ ช่วงบ่ายแก่ๆ ผมก็เข้าไปหาพ่ออีกครั้ง ไปลาเพื่อจะกลับครับ
“ ว่ายังไง ”
“ ขอคิดอีกทีครับ ” พ่อของผมทั้งยิ้มทั้งส่ายหน้า
“ สมัยก่อนพ่อมันพรากมันไปจากเอ็ง ตอนนี้กลายเป็นข้าที่พรากเอ็งจากมัน ”
“ พูดไปนะ พ่อเลี้ยงก็ ” พ่อของผมไม่ได้พูดอะไรต่ออีกครับ ผมก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปโกหกพ่อแล้ว เลยเข้าไปกราบพ่อแล้วออกมา จากนั้นผมเข้าไปหาแม่ที่ห้องครัวครับ
“ แม่โกรธอะไรคิมอะ ”
“ ปล่าวจ้ะ ...... แม่แค่ไม่รู้จะทำยังไง ถ้าแม่เป็นคิมแล้วต้องมาตัดสินใจอะไรแบบนี้ แม่คงทำอะไรไม่ถูก ” ผมกอดแม่หลวมๆ
“ ให้ลูกแม่คิดเองเหอะนะ ผมไปละครับ ” พ่อเคนรับจะขับรถไปส่งผมที่ขนส่งในจังหวัด เพราะรถในอำเภอไม่มีแล้ว แล้วถึงแยกกันครับ
พอมาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจครับ เพราะในบ้านมีทั้งพี่พานพี่ริช ไหนจะผู้จัดการอาวุโสหลายท่าน พอทุกท่านเห็นผมก็กวักมือเรียกให้เข้าไปหาที่ห้องประชุมเล็กในบ้าน
“ สวัสดีครับ นี่วางแผนลับอะไรกันครับเนี่ย ”
“ มานั่งข้างพี่มา ” วากดิษบอกผม
“ ไม่อะ บอกก่อนว่านี่ทำอะไรกัน ” พวกผู้อาวุโสก็หัวเราะกันใหญ่
“ วันนี้ขนาดแฟน ยังไม่ได้ดั่งใจเลย ใช่ไหมดิษ ” หืม ไม่ได้ดั่งใจเหรอ
“ แฟนคิมเกือบโดนเตะตกเก้าอี้ ” พี่ริชบอกผม ผมตกใจเหงื่อแตกเลยครับ
“ หมายความว่าอะไรครับ ” ผมรีบเดินไปยืนหลังวากดิษ แล้วบีบไหล่ให้ กับผู้อาวุโสกลุ่มนี้ผมไม่ปิดอะไรครับ เพราะทุกท่านน่ารักมาก และรับผมสองคนได้ด้วย
“ ผลประกอบการกับงบการเงินปีนี้ เราไม่มีกำไร ผู้ถือหุ้นเลยเรียกประชุมปลด ” ผู้จัดการฝ่ายบัญชีบอกความจริงกับผมครับ
“ อ้าว มันก็เห็นๆอยู่นี่ครับว่าเราหาผลผลิตคุณภาพไม่ได้ ” ผมถามกลับไป
“ เค้าไม่เห็นเงิน อะไรก็ไม่สำคัญ ” พี่ริชตอบผม
“ นวดต่อสิ ” ดิษคงเห็นผมนิ่งไปครับ คือตอนนี้ผมปวดหัวมากเลย
“ ได้ๆ แล้วนี่คุยกันถึงไหนแล้วล่ะครับ ” ผมถามต่อไปอีก
“ เราก็หาวิธีเพิ่มรายได้แหละ แต่ตรวจทุกที่มันไม่มีที่ให้เพิ่มแล้ว ” ผู้จัดการอาวุโสบอกผมครับ
“ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้บริหารกับผู้อาวุโสเมตตาพี่ ป่านนี้เราเจอตัวเลขแดงไปแล้ว ” วากดิษพูดขึ้นครับ
“ อย่าพูดแบบนั้นสิดิษเอ้ย เราเป็นมากกว่าเจ้านายลูกน้องนะ ” ผมดีใจแทนดิษเลยครับ ที่มีคนเข้าใจเขาบ้าง
“ ไหนๆเราก็คุยกันมาทั้งวัน ...... ผมว่าเราพักก่อนดีไหม พรุ่งนี้คุยกันต่อ ”
“ แหม พอที่เลิฟกลับมานี่ ไล่พี่ๆเลยนะ ไม่เหงาแล้วอะดิ้ ” พี่พานแซวเลยครับ หลังจากที่ปรับความเข้าใจกัน สองคนนี้ก็สนิทกันเหมือนเดิมครับ ผมคงเก็บไว้เล่าในเล่มต่อกระทู้ใหม่นะครับ
“ ขอบคุณทุกคนนะครับ จริงๆพี่จะกลับมาคนเดียว แต่พี่ๆรู้ว่าคิมกลับบ้าน เลยขอมาอยู่ด้วย ”
“ ผมขอบคุณทุกคนเช่นกันนะครับ ” ทุกคนพากันทยอยกลับ ผมเป็นคนไปส่งครับ วากดิษขอขึ้นไปพักก่อน แต่ก็มีผู้อาวุโสมากระซิบผมก่อนจะกลับไปว่า ให้ผมปลอบใจดิษด้วย เพราะดิษอาจจะเครียดแต่ไม่ยอมแสดงออก
พอผู้บริหารกลับไปกันแล้ว ข้าวจ้าวกับน้องชายผมคิงก็วิ่งเข้ามาครับ
“ เฮ้ยๆ สองคนนี้ทำไมอยู่ด้วยกันวะ ” ผมถาม
“ อ้าว พี่คิมนี่ตกข่าว ไม่รู้จริงอะ ” ผมยืนตัวแข็งทื่อเลยครับ
“ ว่าอะไรนะ ”
“ จ้าวอย่าไปแกล้งพี่กูดิ คือ ผมปิดเทอมไงเลยอยากมาอยู่กับพี่คิม ” ผมชี้หน้าไอข้าวจ้าวตัวแสบ
“ ทำให้พี่คิดมากนะ เดี๋ยวโดนๆ แล้วไปไหนกันมา ” คิงนี่อายุมากกว่าข้าวจ้าวปีนึงครับ
“ อ่อ ผมเก็บเงินหอพักมาให้ครับ ..... แล้วก็นี่แม่ให้ผมเอาส่วนแบ่งมาให้พี่ดิษ ” คือตอนนี้ วากดิษเอาเงินหอพักกับเงินที่แม่เลี้ยงของวากดิษได้กำไรจากโรงพยาบาลมาหนุนบริษัทครับ
“ พี่คิมเป็นไรอะครับ ”
“ เฮ้อ ปวดหัวว่ะ จ้าวไม่ติดขัดเรื่องเงินใช่ปะ ” ข้าวจ้าวหัวเราะ
“ โถพี่กลัวอะไร นี่ไงมีคนใช้เพิ่มมาตั้งคน ” ข้าวจ้าวชี้ไปที่คิง น้องผมก็ส่ายหน้าครับ
“ เดี๋ยวมันก็เตะเอาน่ะ พี่ไปหาดิษก่อนนะ ” ตอนนี้ข้าวจ้าวไม่ได้ไปอยู่ที่หอใกล้ๆมหาลัยครับ เพราะไม่อยากใช้ห้องฟรี เลยมาอยู่ที่บ้าน ยอมตื่นเช้าไปมหาลัยแทน
พอขึ้นมาบนห้องก็เห็นวากดิษนอนอยู่บนเตียง
“ ...... ” ตอนนี้หันมามองผมครับ แต่ไม่ได้ลุกมากอดผมเหมือนเคย
“ เป็นไรพี่วาก ”
“ พี่ไม่มีแรงลุกไปกอดคิมอะ ” ผมค่อยๆเดินไปหาวากดิษแล้วนอนลงข้างๆ
“ เสียใจไหม ที่โดนทำแบบนี้ ” คือไอพวกที่จะไล่มันเนี่ย ก็รู้ว่าตอนนี้ดิษเอารายได้ในบ้านไปสนับสนุนบริษัทเยอะมาก
“ ตอนแรกก็แค้นน่ะ แต่ตอนนี้ให้ต้นไปดูข้อบังคับละ จะเรียกเงินค้างแกล้งมันบ้าง ” ต้นทนายอะครับ
“ ดีแล้วๆ ”
“ คิมจะกลับไร่เมื่อไร วันนี้พี่ไม่มีแรงตื๊อจริงๆ พูดตรงๆนะ ”
“ เรากลับแน่ๆ แต่ขอดูเวลาที่เหมาะก่อน ” ผมบอกไปตรงๆ
“ คิมกลับไปเถอะ พี่รู้ว่าคิมรักไร่กับพ่อไม่น้อยกว่าพี่หรอก พี่บังคับให้คิมเลือกไม่ได้พี่รู้ดี ”
“ แล้วที่เคยบอกว่าถ้าเรากลับไปจริง จะขับรถไปกลับสามร้อยโลเพื่อเราไง ” คือตอนที่ผมบอกว่าอาจจะต้องไปดูแลไร่ร่วมกับพี่เคน วากดิษก็พูดอย่างงั้นอะครับ ผมเลยกลัวมันทำจริง
“ ..... พี่กลัวคิมไม่เชื่อใจพี่ ”
“ จริงเหรอออ ..... ไม่ใช่ไม่เชื่อใจเราเหรออ ” ผมแกล้งลากเสียง วากดิษเลยขยับมาประคองหน้าของผม
“ งั้นเราเชื่อใจกันมากพอปะ ” วากดิษถามผม
“ พูดไปห้ามหัวเราะได้ปะล่ะ ” ผมพูดก่อน
“ เอาสิ ”
“ ...... เราขาดดิษไม่ได้หรอก ” วากดิษน้ำตาซึมครับ ผมก็ตกใจนะ แต่วากดิษล้วงเอากระดาษใบนึงให้ผมอ่าน
“ ห้ามทิ้ง พี่ขาดคิมไม่ได้ ” ใจผมเหมือนหยุดเต้นเลยครับ
“ อย่าเล่นเกมเดาใจแบบนี้อีกนะเว้ย หัวใจจะวาย ” วากดิษยิ้มร่า
“ พี่ไม่ได้ลองใจ แค่อยากรู้ว่าใจตรงกันแค่ไหน ” ต่างกันตรงไหนวะ เหอะๆๆ
“ ถ้างั้นเราตัดสินใจได้แล้วปะ ..... อาทิตย์หน้าเราไปลาออกนะ ” วากดิษลูบหัวผม
“ อืม แต่พี่ไม่เซ็นให้นะ วันไหนลาออกพี่จะไม่ไปทำงาน ”
“ คร้าบ ตามใจเถอะ ” คืนนั้นเราไม่คิดเรื่องงานกันอีก พอกินข้าวกับไอน้องตัวแสบแล้ว เราก็นอนหลับครับ
ช่วงก่อนที่ผมกำลังจะลาออก คือผมเคลียร์งานทุกอย่างแบบเร่งรีบ น้องๆกำลังจะขอเลี้ยงส่ง ก็เกิดเหตุพลิกผันขึ้น
“ คิมๆ พ่อเอ็งจะไปหาที่ทำงานนะ ” พี่เคนจะชอบพูดแบบนี้อะครับ
“ ทำไมเพิ่งบอกล่ะเฮีย แล้วพ่อเดินได้แล้วเหรอ ”
“ ลุกได้ เดินไม่ได้ แต่อยากไปที่บริษัทบอกว่าต้องไป ”
“ โอเคเฮีย เดี๋ยวผมถามก่อน ” ผมโทรหาพ่อไม่ติดครับ ร้อนใจมากก็เลยจะไปหาดิษ แต่ก็เพิ่งรู้ว่ามีเรียกประชุมอีกรอบ
“ อะไรนักหนาวะ ฆ่าแม่งทิ้งง่ายกว่าไหมวะ ” ผมตะโกนเสียงดังเลยครับ พวกผู้ถือหุ้นบางคนก็เดินแน่บๆเข้าไปในห้องประชุม เออ แปลกแฮะ ทำไมกลัวกูเอาวันนี้
“ อ้าว ยืนทำอะไรล่ะคิม ไม่เข้าเหรอ ” พี่ริชเดินมาข้างหลังผมครับ
“ หืม ผมเกี่ยวอะไรอะพี่ ”
“ ถามงี้ได้ไง ก็เนี่ยรายชื่อคนเข้าประชุม ดิษไม่ได้ให้เลขาเอาไปให้เหรอ ” ผมอ่านคร่าวๆ ถึงเห็นชื่อพ่อของผมเป็นคนเรียก แปลกจังทำไมพ่อผมเป็นคนถือหุ้นไปด้วย แล้วก็มีชื่อผมเป็นผู้เข้าประชุม
“ อะไรเนี่ย งงอะพี่ ผมไม่ได้ใส่สูทอะพี่ ”
“ พ่อตัวเองเรียกมา กลัวอะไรล่ะ มาเลยๆ ” ผมหันไปสั่งน้องๆให้ตรวจงานไปก่อน แล้วเข้ามารอประชุม
บรรยากาศในห้องประชุม ผู้ถือหุ้นดูจะเงียบๆผิดปกติ ถ้าพวกนี้เคยกล้าจะเตะดิษออก ทำไมวันนี้มันหงอจังวะ ไม่นานวากดิษก็นำพ่อของผมมาถึงห้องประชุม โดยคิงเป็นคนเข็นมาให้ ผมเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆไปหน่อยนะ เมื่อเช้าตอนออกมาไม่เห็นมีใครบอกอะไรผมเลย
“ วันนี้ผมให้คุณ (พ่อผม) เป็นประธานการประชุม ขอมติครับ ” วากดิษพูดขึ้นหลังพ่อของผมนั่งลงแล้ว ส่วนคิงก็ยิ้มให้ผมแล้วนั่งด้านหลังพ่อของผม
“ ขอบคุณมาก วาระมีวาระเดียว คือผมจะลงทุนในบริษัทด้วยการมอบที่ดินกับโกดังที่จะก่อสร้างให้ แลกกับหุ้นของคนที่อยากขาย ใครอยากได้เงินเร็วขายมาให้ผมเร็วๆ เสียเวลาคุย ” แปลกๆว่ะ ลงทุนที่ดิน ซื้อหุ้นด้วยเนี่ยนะ พ่อผมจะช่วยวากดิษเหรอ
“ คุณกล่าวดูถูก ... ”
“ ก็ดูถูกไง ภาษาไม่ชัดหรือมึงเรียนน้อย บริษัทไม่ขาดทุนที่ไหนเขาลงมติไล่กรรมการ ที่เชิญมาดีๆเพราะไม่อยากไปคุยกับมึงที่บ้าน มึงไม่รู้หรือไง ตกลงจะเอาเงินด่วนใช่ไหม ” ผมงี้ตกใจตาค้างเลยครับ พ่อผมโหดมากอะ ผมต้องบ้องหูตัวเองหลายรอบเลย อย่างกับฝันไปอะครับ
“ ยังไงบริษัทก็มีข้อบังคับ คุณมาบังคับผมขายไม่ได้ ”
“ เหรอ แล้วหุ้นคุณมากพอจะมานั่งประชุมไหม เขาให้เกียรติคุณยังไม่สำนึกอีกเหรอ ” อ้าวๆ นิ่งเลยว่ะ ฮ่าๆๆ
“ ผลประกอบการไม่มีกำไร แปลว่าคุณได้เงินตามสัดส่วน แต่ไม่ได้เงินเพิ่มแค่นั้นไง เข้าใจยากเหรอ ” ดอกสองเลย
“ มีอะไรอีกไหมครับ เสียเวลามากแล้ว ” ถามแบบนี้ รนหาที่แล้วมึงอะ
“ ผมจะมาแจ้งว่าผมถือหุ้นส่วนนึง และผมลงทุนเพิ่มด้วยที่ดินกับจะก่อสร้างโกดังที่ผมจะทำสัญญาขายผลผลิตให้บริษัทคุณหกเดือน ไม่ทราบพอใจไหม ” คือพ่อผมก็ไม่ได้ทำตามระเบียบประชุมอะไรเลยครับ แต่ไม่มีใครกล้าพูด สงสัยส่วนนึงเพราะพ่อผมก็คงเคยทำแบบนี้มาก่อน
“ คุณจะออกสิทธิออกเสียงมากกว่าคนอื่นเหรอ ” ไอนี่นี่เฮ้ย
“ แล้วสมัยที่ผมมีสิทธิเด็ดขาดกว่านี้ผมเคยออกเสียงไหม คุณมีอะไรที่ผมอยากรู้นะ เรื่องอะไรสำเหนียกดูเอง ” นั่นไงมึง
“ ผมขอแค่เข้าใจกัน เวลานี้เราขาดทุน ถ้าขาดน้ำใจด้วยเราก็จะล้มกันทุกคน เรื่องมติอะไรก็หารือกันต่อนะ ผมจะไปพักแล้ว ” พ่อของผมให้คิงมาพาออกไปจากห้อง ผมก็ยังงงไม่หายครับ ต่อจากนั้นก็ประชุมต่อโดยผู้ถือหุ้นไม่อยู่ด้วย เพราะเป็นเรื่องบริหารแล้ว
สรุปก็คือ พ่อของผมมีที่ดินห่างจากอำเภอที่ไร่ของพ่อตั้งอยู่ประมาณ 50 กิโลเมตร ไม่ได้ใช่ประโยชน์นานแล้ว พอได้ยินว่าดิษขาดทุนกำไร โดนผู้ถือหุ้นลงมติไล่ กับดิษบอกว่าผมจะลาออกในไม่กี่วัน ก็เลยสั่งให้เฉยๆไว้ก่อน ขอคิดอะไรหน่อย จนได้แผนออกมาคือ พ่อผมขอซื้อหุ้นของดิษบางส่วนเพื่อจะได้ไม่เหมือนการแทรกแซง แล้วเอาที่ดินมาลงทุนอีกส่วน
“ แล้วเรียกผมมานั่งด้วยทำไมล่ะ .... ทีคุยยังแอบคุยกันเองเลยอะ ” ผมบ่นน้อยใจหลังจากประชุมเสร็จ ตอนนี้มีแค่พ่อ วากดิษ ผมและคิง
“ ไม่ต้องเลย ทีเอ็งตัดสินใจแล้วยังไม่บอกข้าเลย ”
“ ก็ .... ” อย่างที่บอกอะครับ ผมไม่รู้จะโกหกอะไรพ่อ
“ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะฟ้องอะไรคิมนะ แต่คือพ่อสั่งไว้ว่าให้โทรบอกด้วย ” ว่าเค้าไม่ได้หรอกครับ เพราะตั้งแต่ก่อนคบกัน พ่อของผมก็ถามจากดิษมาตั้งนานแล้ว
“ เอ็งไม่ต้องลาออก แต่ต้องรับหน้าที่ไปคุมงานที่โกดังจนกว่าจะเสร็จ ”
“ อ้าวพ่อ แล้วไร่ละ ”
“ ดิษเอ็งอธิบายให้เมียฟังแล้วกันนะ ข้าต้องไปโรงพยาบาลละ ” เฮ้ย ไรอะ
“ นี่อะไรเนี่ยพ่อ งงนะเนี่ย ”
“ ไว้เจอกันที่ไร่ ปะคิงลูก ” ผมส่งพ่อแค่หน้าห้อง เพราะไม่ให้ผมไปส่งต่อครับ
“ ดิษ นี่อะไรกันอะ ”
“ พ่อบอกว่ายังไม่ต้องบอกคิม เพราะเล่าไปคิมต้องโกรธที่ไม่ให้ลาออก ”
“ เลยทำให้งงๆมึนๆ จะได้ไม่โกรธใช่ปะ คิดว่าจะสำเร็จไหมไอวากบ้า ” ผมตรงไปบีบคอมันเลยครับ แต่วากบ้าแกล้งเซลงไปนั่งตรงโซฟา ผมเลยต้องปล่อมมือ ไม่งั้นก็ล้มทับมัน
“ พี่จะให้คิมไปคุมงานที่โกดังสามเดือน ..... แต่คิมต้องกลับไปช่วยพี่เคนดูแลไร่นะ เสร็จแล้วรีบกลับมาอยู่กับพี่ ”
“ ทำไมถึงไม่ให้เราลาออกล่ะ ” ผมถามดิษ
“ พ่อบอกว่ายังไงพี่ก็ต้องอยู่กับคิม ถ้าลาออก คิมจะไม่อยากกลับมาอีก ..... จริงหรือปล่าว ” พ่อผมนี่นะ
“ ไม่ทันคิดอะ ”
“ งั้นเชื่อพ่อเถอะ ว่างๆพี่จะไปหาที่ไร่ คิมยังเป็นพนักงานของพี่อยู่ ห้ามนอกใจนะ ”
“ พนักงานเกี่ยวอะไรกับนอกใจ ” วากดิษยิ้มให้ผม
“ ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากพูด ”
สุดท้ายคือผมก็ต้องตามแผนเดิมครับ แต่มันดีกว่าเดิมตรงที่ ผมไม่ได้ลาขาดจากงานเดิม เพราะพ่อผมใช้เทคนิคช่วยผมกับดิษไว้ ผมถามพ่อแล้วว่าถ้าพ่อยังมีแรงขนาดนี้ ทำไมต้องเลือกผมกลับไปอีก พ่อของผมบอกว่า ถึงผมรู้ว่าพ่อผมทำงานแบบไหนแต่ก็ไม่รู้ทุกเรื่อง เวลานี้ไม่ว่าพ่อจะสอนอะไรพี่เคน พี่เขาก็จะแค่ทำตามไม่คิดเอง แต่หากเป็นผมร่วมกันทำกับพี่เคน พี่เคนจะยอมรับและพัฒนาตัวเองได้ ก็คือยืมผมไปเป็นโทรโข่งให้พี่เคน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนั้น แต่ผมเชื่อว่าพ่อผมคิดดีแล้วครับ ดังนั้นผมจึงเลือกวันที่ 1 พฤษภาคม 2559 วันแรงงานไปทำพิธีวางเสาโกดังตามตำแหน่งจริง จากนั้นก็จะทำงานที่ไร่เต็มที่ตามกำหนดที่สัญญาใจกับดิษคือสามเดือน ซึ่งผมจะไม่เหลือเวลาว่างให้มาพบปะครับ ถ้าผมไม่ทำเต็มที่สามเดือนไม่พอสำหรับงานนี้แน่นอนครับ ผมก็เลยมาสัญญาใจกับทุกคนที่นี่ว่า เมื่อทุกอย่างลงตัว ผมจะกลับมาพิมพ์
สัญญากับผมนะว่าจะไม่ลืมกัน
**************************************************************************
คือขอความเห็นความรู้หน่อยครับว่า ผมควรปิดกระทู้เลย หรือปล่อยไว้เฉยๆสองเดือน แล้วมาเมื่อไรก็ต่อเลย คือไม่ค่อยจะคล่องเท่าไรอะครับ
-
:mew1:สัญญา ไม่ลืมคิม
เป็นกำลังให้คิมกับว๊ากดิษ นะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
จะรออ่านเล่มใหม่ของคิม กับว๊ากดิษ :mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
ขอบคุณครับที่เข้ามาแจ้งให้ทราบ
คิดถึงทุกวันครับ ขอเป็นกำลังใจในการทำงาน
ไม่ต้องปิดกระทู้ก็ได้เพื่อที่จะได้เข้ามาให้กำลังใจได้
เสร็จสิ้นภารกิจน้องคิมจะได้มาต่อเลยหรือว่างๆน้องคิมจะได้เข้ามาทักทายได้ครับ
ระยะเวลา3 เดือนไม่นานครับ สู้ๆ
:mew1:
-
ขอให้คุณพ่อพี่คิม สุขภาพแข็งแรง พี่ิคิมพี่ดิษดูแลสุภาพด้วยครับ
ส่วนเรื่องกระทู้ไม่ต้องปิดครับเรื่องยังไม่จบ พี่คิมมีเวลาก็มาต่อได้เลย
เป็นกำลังให้ทุกคนครับ สู้ๆ
-
อ่านบันทึกของคิมตั้งแต่ตอนแรก
จนมาถึงตอนล่าสุด ทำให้คิดเลยว่า
คำว่า"ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป" มันตรงจริงๆ
ไม่ว่าเพศไหน สถานะอะไร จะมีมากมีน้อย
จะรวยจะจน ต่างก็ต้องสู้ไปคนล่ะแบบ
ว่าแต่คิมหายดีแล้วใช่ไหมจากอุบัติเหตุคราวนั้น
แล้วดิษล่ะ อาการป่วยเรื้อรังยังมีอยู่ไหม
สุขภาพแข็งแรงดีขึ้นแล้วใช่ไหม
สู้สู้นะคิม สู้สู้นะดิษ ส่งกำลังใจไปให้พ่อคิมด้วย
ให้หายป่วยเร็วๆ ถึงกำลังกายจะกลับมาไม่เท่าเดิม
แต่ขอให้กำลังใจกลับมามากกว่าเดิมนะ
เรื่องบันทึกเล่มนี้ ไหนๆคิมก็บอกว่าเริ่มต้นชีวิตใหม่
พี่ว่าย้ายไปไว้ในโพสน์จบแล้วก็ดี พอกลับมาอีกที
ก็เปิดกระทู้ใหม่เป็นภาคต่อกันไปเลย
(ที่แนะนำอย่างนี้ ยอมรับว่าส่วนหนึ่งกลัวกระทู้นี้ไปอยู่ในโพสน์ไม่จบ ถ้าอย่างนั้นแย่แน่เลย)
แต่ไม่ว่าคิมจะตัดสินใจอย่างไร
จะมารอต่อกนะทู้เดิม
หรือจะมาตั้งทู้ใหม่ (อย่าลืมมาแปะลิ้ง)
พี่ก็ไม่ลืม "บันทึกของคิม" แน่นอนจ้า
-
ลงจบ แล้วค่อยมาต่อเรื่อยๆดีกว่าค่ะ
พ่อพี่คิม มีประสบการณ์และความคิดมากจริงๆค่ะ เหมือนไม้ใหญ่ให้ลูกหลาน กราบ^^
-
แจ้งจบแล้วมาอัพเดทเป้นระยะ คับ สู้ๆนะ
-
:L2: :L2: :L2:
สู้ สู้ สู้
น้องคิมแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง
รักน้องคิมพี่ดิษนะ
เป็นกำลังให้
:mew1:
-
:pig4:
-
:L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
รอตอนต่อไป. :z10:
-
:pig4: สัญญาแล้วนะ
คิดถึง ดูแลสุขภาพด้วยนะ
-
อ่านมาตั้งนานหกปีแล้วเหรอเนี่ย! เป็นกำลังใจให้ทั้งคิม ท่านว้ากและคุณพ่อด้วยครับ ต้องยอมรับว่าช่วงนี้เศรษฐกิจมันไม่ดีจริงๆ ไม่ใช่แค่ที่นั่นหรอกครับเป็นกันทุกที่ ยังไงก็ต้องอดทนและมีสติฝ่าฟันไปครับ รอครับอีกกี่เดือนก็จะรอ
-
ผมขอเป็นกำลังใจให้พี่ๆผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้ด้วยดีนะครับ ขอให้พระรัตนตรัยและความดีคุ้มครองพี่ๆครับ
:L2:
-
มาส่งกำลังใจให้ทั้งสองคน
+1
-
เป็นกำลังใจให้น้องคิมกับดิษและครอบครัวนะคะ
ขอให้ทุกเรื่องราวผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
จะรอติดตามบันทึกเล่มต่อไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องต่างที่นำมาเล่าสู่กันฟัง
ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
ไม่ลืมกันแน่นอน ขอให้ประสบความสำเร้จตามที่หวังไว้นะ
-
ขอให้สิ่งที่คิมตั้งใจจะทำ ราบรื่น สำเร็จลุล่วง
ขอให้คุณพ่อคิมหายป่วย กลับมาแข็งแรงไวๆ
รออ่านภาคใหม่ต่อแน่นอนค่ะ
ระหว่างคิมไม่ว่าง ดิษมาอัพเดทให้อ่านเป็นระยะๆ ก็ดีค่ะ ไม่งั้นคิดถึงแย่ :pig4:
-
ขอให้มีความสุขกันมากๆน่ะคะ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็อย่าทิ้งกับทั้งคู่น้าค้า
-
คงคิดถึงคิมและพี่ดิษแน่เลยแต่ก็ดีใจนุ้งคิมสัญญาจะกลับมา
ขอให้สิ่งที่นุ้งคิมและพี่ดิษคิดและลงมือทำสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้จากการอ่านบันทึกนุ้งคิมมาหลายปีน้องเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง
ตั้งใจจะทำสิ่งใดก็จะตั้งใจทำเต็มร้อย ครั้งนี้ก็เหมือนกันสู้สู้นะคะ
สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญอย่าลืมรักษาร่างกายให้แข็งแรงน๊าทั้งน้องคิมพี่ว๊ากดิษ
ขอให้คุณพ่อน้องคิมแข็งแรงขึ้นในเร็ววัน
เจอกันเมื่อนุ้งคิมกลับมาค่ะไม่ไปไหน
เดินทางโชคดีคร๊า
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
จะไม่ลืมครับ แต่พี่คิมก้อย่าลืมเหมือนกันนะครับ จะมาแวบๆจนพี่คิมจะมาต่อครับ
-
ขอให้น้องคิมสู้ๆๆเต็มที่ ขอให้ราบรื่นๆทุกทางนะคะ จะรอติดตามตลอดไปค่ะ :mew1:
-
ขอให้คุณพ่อของคิมมี่มีจิตใจที่เข้มแข็ง
ใจสู้ กายสู้ o13
คิมมี่กับพี่ว้ากก็เหมือนกันสู้ๆ ไม่ว่านานแค่ไหนก็จะรอนะ :impress2:
ขออย่างเดียวอย่าทิ้งคนอ่าน
เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยดี
ไม่ต้องทำจบได้ไหม ปล่อยทิ้งไว้นี่ล่ะ
รักคิมมี่กับพี่ว้ากดิษฐ์เสมอ :กอด1:
ขอให้สุขภาพแข็งแรงเด้อค่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอให้คุณพ่อของคิมหายป่วย กลับมามีสุขภาพแข็งแรงในเร็ววัน
ส่วนคิมกับพี่ดิษก็ขอให้รักและดูแลกันตลอดไป พี่ดิษดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน๊าาา
สำหรับคู่รักทรหดอย่างน้องคิมพี่ดิษ 3 เดือนไม่นานนะ เรารอได้ ขอให้คิมกลับมาอัปเดตเรื่องราวต่างๆให้หายคิดถึงบ้าง
ความจริง ต่อกระทู้นี้ไปเรื่อยๆ ก็ดีนะ จะได้รู้สึกว่าได้ติดตามชีวิตของคิม ดิษและครอบครัว เพื่อนฝูงไปเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนเป็นครอบครัวไปด้วย อบอุ่นดี
รักและรอน้องคิมกับพี่ดิษน๊าาา
:กอด1: :L1: :pig4:
-
มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษนะครับ
มารอ
-
มาให้กำลังเฮียทั้ง ๒ คนและอีกหลายๆคนนะครับ
กระทู้ผมว่าปล่อยไปก่อน แล้วค่อยมาต่อใหม่ก็ได้ครับ
เอาให้มันยาวๆ ไปเลย
ขอให้คุณพ่อของพี่ สุขภาพดีขึ้นนะครับ
รอเสมอ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ผ่านมาที่ได้มาเล่าให้ฟัง ส่วนกระทู้ไม่ต้องปิดก็ได้ 3 เดือนเอง กลับมาต่อที่เดิมก็ได้
แต่ถ้าจะขึ้นใหม่ ๆ จริง ก็จะตามไปโลดดดดดดดดดดดด
:bye2: o13
-
ขอให้คิมกับเฮียดิษ ผ่านพ้นอุปสรรค์ไปได้ด้วยดี
ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้คิมสู้กับสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาและผ่านพ้นไปได้ด้วยดี :L1:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
ยังไงเราก็รออยู่เสมอค่ะ
ถ้ามีโอกาสก็แวะมาทักทายกันบ้าง ไม่ต้องเล่ายาวก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรเพราะจรอเหมือนเดิม
:mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้เสมอไปครับ เปิดไว้เถอะหลายๆคนคิดถึงจะได้เข้ามาเยี่ยม สามเดือนมันแป๊ปเดียวเอง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:hao5: อ่านเจอหัวกระท้บอกว่า"จบ" รสึกใจหายว๊าบ
แตพออ่านๆไปแล้ว คิมสัญญาว่าจะมาต่อ...พวกเราก็สัญญาว่าจะรอ :mew3:
อ่านพาร์ทนี้แแล้วหลงรักพ่อคิมเลย ขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงๆๆ ดีวันดีคืนนะคะ :mew1:
ฝากให้ว้ากดิษ...พ่อพี่สอนว่าจะทำงานใหญ่ จะคุมคนเยอะๆ ใจต้องนิ่ง และเด็ดขาด
ด้วยความที่ว้ากดิษยังเด็กเลยโดนพวกผู้ใหญ่อีโก้สูงเพ่งเล็งเป็นธรรมดา
ต่อไปไม่มีคิมอยู่ข้างๆ(ตั้ง3เดือน)ขอให้สู้ๆๆนะคะ อย่าเครียด เดี๋ยวอาการกำเริบ เป็นห่วงมากๆๆๆๆๆ มีอะไรก็เล่าให้คิมฟังบ้าง อย่าเก็บอะไรๆไว้คิดคนเดียว อย่าลืมค่ะว่าเรามีคู่ชีวิตแล้วนะ :กอด1:
ตามอ่าน...บันทึกของคิม...ตั้งแต่ต้นจนจบ จนรู้สึกผูกพัน (นี่พยายามเอาตัวเองไปผูกกะเค้า..ซะงั้น555) จนเรียกว่า..ติ่งคิมดิษ..ไปแล้ว เรื่องของคิมดิษทำให้เห็นว่าความรักไม่ได้เปนเรื่องของคนแค่2คน มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายยยยยที่ต้องพบเจอ ฝ่าฟันกันมา กว่าจะรักกัน ตั้งแต่สมัยเรียนจนตอนนี้เข้าสู่วัยทำงาน เรื่องของคิมดิษ มีทุกรสจริงๆทั้งสุข เศร้า ทุกข์ เสียใจ ผิดหวัง สมหวัง ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆมาให้พวกเราได้อ่าน ทำให้เราเศร้า ร้องให้ ดีใจ ยิ้มแก้มปริ ไปตามเรื่องราวที่คิมเล่าผ่านตัวหนังสือ ขอให้รักครั้งนี้อยู่กับเราตลอดไป :mew1: :mew1:
เคลิ้มมมมมม ...ขาดกันและกันไม่ได้... :impress2:
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ สัญญาว่าจะมาต่อใช่ม่ะ จะรอคร่าา รอเป็นเพื่อนว้าก (หรา?) แค่3เดือนเอง แป๊บเดียวเองเนอะท่านว้าก :hao3:
Q: ถามทั้ง2คนนะคะ ทำไมถึงเลือกคนๆนี้คะ?
Q: ท่านว้ากเป็นประเภทสวีท/หื่น มากกว่ากันคะ?
ปล2.ผช.อย่างท่านว้ากหาได้ที่ไหนคร้าาาาาาช :katai1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ไล่อ่านตั้งแต่แรกจนมาถึงล่าสุด รู้สึกผูกพันธ์อยากอ่านเรื่องราวต่อไปเรื่อยๆ รอนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เรื่องนี้รวมเล่มไหมอ่ะคร้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:กอด1: ยังไงก็สู้ๆนะพี่คิม
เราจอบันทึกของคิมต่อไป
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษ
กลับมาไวๆนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษ
-
คิดถึงพี่ๆจังครับ
นี่ขนาดยังไม่ครบเดือนเลย อยากให้พี่กลับมาแล้ว
:mew2: :mew2: :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
นิยายมาอยู่ห้องจบแล้ว แต่จะติดตามตลอดไปน้า แอบกระซิก :sad11:
อย่าทิ้งกันไปนะ ว่างๆค่อยมาต่อ รอเสมอเน้อ
รักคิมมี่ พี่ดิษ คุณพ่อหนูคิม แล้วก็ทุกคนเลย :3123:
รอเสมอ :impress2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ย้ายมานี่ก็จะมารอเหมือนเดิมครับ
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมกับเฮียดิษ
สู้ๆ นะครับทั้งสอง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับผม
:mew2: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาบอกว่า "คิดถึงครับ"
ขอเป็นกำลังใจให้กับการทำงานของน้องคิมและน้องดิษครับผมล :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีวันวิสาขบูชา
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยจงคุ้มครองน้องคิมน้องดิมให้มีความสุข
ความเจริญในหน้าที่การงาน คิดทำสิ่งใดให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
รวมทั้งส่งไปถึงแฟนๆที่ติดตามเรื่องราวของน้องคิมน้องดิษด้วยเด้อ
:mew1:
-
สวัสดีวันวิสาขบูชา
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยจงคุ้มครองน้องคิมน้องดิมให้มีความสุข
ความเจริญในหน้าที่การงาน คิดทำสิ่งใดให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
รวมทั้งส่งไปถึงแฟนๆที่ติดตามเรื่องราวของน้องคิมน้องดิษด้วยเด้อ
:mew1:
สาธุครับ
ขอให้พรที่อวยพรไว้บังเกิดกับพี่ดิษพี่คิมนะครับ
ปล.มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงจัง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
คิดถึงนะ
ปล.ก่อสร้างโกดังเป็นอย่างไรบ้าง สู้ สู้
:L2:
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ได้ไม่นาน แต่ขอบอกว่ารักพวกคุณทั้งสองคนมาก ความรักไม่เลือกชั้นวรรณะ เพศ ทั้งสองรักกันได้ขนาดนี้ถือว่ายอดเยี่ยม ทุกคนผิดพลาดกันได้ แต่ก็สามารถแก้ไขได้เหมือนกันถ้าเกิดมีใครทำผิด และคิดได้เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสอง เป็นห่วงดิษเรื่องสุขภาพ ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ อย่าเครียดมาก คิมก็ต้องดูแลสุขภาพด้วย ถึงงานจะเยอะแต่สุขภาพก็สำคัญค่ะ รวมถึงคุณพ่อด้วยรักษาสุขภาพด้วย ขอให้คุณพ่ออยู่เป็นที่พึ่งพิงของลูกๆอีกนานๆ ขอให้น้องคิมกับน้องดิษรักกันนาน อยู่ด้วยความเข้าใจ และเชื่อมั่นซึ่งกันและกันนะค่ะ ยังไงก็รอน้องทั้งสองค่ะ นานก็รอจะจร้า :pig4: :L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้องดิษน้องคิม
ขอให้เรื่องราวผ่านไปด้วยดี
ยังไงก็รอคิมดิษเสมอ ไม่ลืมแน่นอน
ดูแลสุขภาพกันด้วยน๊า
ขอให้คุณพ่อหายป่วยไวๆสุขภาพแข็งแรงเร็วๆ
คิดถึงเสมอ และยังคงรอคิมดิษเสมอ
:n1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ช่วงนี้คงเร่งงานที่โกดัง ทำงานเหนื่อยไหาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยน้าช่วงนี้ฝนตกบ่อย
ร๊ากกกกกกกกและคิดถึงทั้ง2คนเลย :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:z13: สนุกมากกกก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
สวัสดีค่ะ ทักทายครั้งแรก จากที่อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ติดตามตั้งแต่เมื่อ2 ปีที่ผ่านมา ชีวิตของทั้งพี่คิมพี่ดิษผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะแยะเป้นเรื่องราวที่น่าประทับใจมากค่ะที่ถึงตอนนี้ก้ยังรักกันอยุ่ และขอให้ยังรักกันตลอดไปนะคะ :katai2-1:
เป้นกำลังใจให้ ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคร้ายๆ ผ่านปัญหาต่างๆไปได้ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง คุณพ่อพี่คิมก้ให้มีกำลังใจเต็มเปี่ยมเพื่อให้ฟื้นกำลังกายขึ้นมาบ้าง ขอให้รักกันนานนตลอดไป :L1:
ถ้ามีบันทึกอีกตามอ่านแน่นอนค่ะ ให้กำลังใจนะคะผูกพันๆๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามาให้กำลังใจคิมกับเฮียดิษ
อยู่กันคนละที่ ทั้งสองคงคิดถึงกันมาก หวังว่าคงโทรคุยกันหรือแชทหากันทุกวันนะ อย่าให้งานมาทำให้ต้องใส่อารมณ์กันนะ
นานๆ เจอกันทีหวังว่าเฮียคงจัดเต็มชดเชยให้น้อง อิๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงน้องคิมพี่ดิษ ว่างๆกลับมาต่อน้า :impress2:
คิดถึงจริงจังแล้ว :sad4:
-
ฝนตกหนักเลย คิดถึงนะครับพี่คิมพี่ดิษ
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษจังครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอคิม เมื่อไรจะถึงสามเดือน มันช่างยาวนาน...
รอคิมเข้ามาอัพเดท เรื่องราวความเป็นไป...
ยังคงคิดถึง...เสมอ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านบันทึกของพี่คิมซะนานเลย แฮ่ๆ
รอติดตามเล่มใหม่นะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงเหลือเกินครับ
-
มาเจอเรื่องนี้ตอนจบพอดี เสน่ห์เรื่องเล่า อ่านแล้วฟิน
เดาทิศทางของเรื่องไม่ได้ รักของ คิม ดิษ คือ พรมลิิขิต
กว่าจะรักกันได้ รักแล้ว มีเรื่องราวมากมาย ให้พิสูจน์
สู้ๆ นะคะ เราเชื่อว่า ความรักที่คุณมีต่อกัน จะทำให้ความรักอยู่ต่อไป
คนเราจะเห็นใจกัน เห็นความดีกัน ตอนลำบาก ฝ่าฟันปัญหาไปด้วยกัน
พ่อ แม่ เราบอกว่าคู่ชีวิต คือ การเริ่มต้น เรียนรู้กัน อย่างไม่มีสิ้นสุด
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงพระเอกกับนายเอกของเรื่อง
ไม่รู้ทั้งสองจะเป็นอย่างไรบ้าง
วันหยุดเสาร์อาทิตย์จะได้มีเวลาพักผ่อนไหม มีเวลาที่จะได้เอาใจใส่กันหรือไม่...
ห่วงเสมอ...
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ รีบมาไวๆนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ยังคิดถึงพวกพี่เหมือนเดิมนะครับ :กอด1:
-
ผมอยากเป็นให้ได้อย่างพี่คิมจัง พี่คิมมีน้ำใจ รักพวกพ้อง ทำให้มีแต่คนรักพี่ คิดถึงพี่ๆนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้นะ ท้อเมื่อไหร่ให้นึกถึงพวกเรานะ ถึงเราไม่เคยเจอกัน พี่ไม่รู้จักผม แต่ผมรักพี่นะ พี่ดิษด้วย พี่เป็นตัวอย่างที่ดีในสังคม เราอยากจะอยู่กับพี่ไปนานๆ เขียนเรื่องไปจนเเก่เฒ่าเลยนะพี่ ยังไงก็มีคนอ่าน
-
เข้ามาบอกว่า
คิดถึงจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ คิดถึงที่สุด
-
รักษาสุขภาพทั้งกายและใจนะ :impress2:
ขอให้ฝ่าฟันทุกอุปสรรคไปได้ด้วยดี
รักและคิดถึงเสมอ
รอตลอดไปนะคิมมี่ :กอด1:
-
คิดถึงมาก
-
เพิ่งจะได้รู้จักกับบันทึกของคิม พอได้เข้ามาอ่านก็วางไม่ลง ใช้เวลาในการตามอ่านประมาณ 5 วันจนจบ ยอมรับในความรักของน้องทั้งสองที่ดูแลประคับประคองกันมา และขออวยพรให้น้องดูแลกันและกันต่อไป รักกันมั่นคงไปนานๆนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แค่คิดถึงจึงแวะมาหา :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2:
มาเป็นกำลังใจให้น้องคิม&วากดิษครับ
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงมากอ่ะ เป็นยังไงกันบ้างหนอ
อย่าทอดทิ้งกันนะ
อยากจะตามหาตัวจริงเลย แงๆๆ :sad4:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
แวะมาทักทาย ให้รู้ว่ายังไม่ลืมคิมกับดิษนะ
-
คิดถึงมากนะ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงคิมกับเฮียสุดหล่อ
-
อีกแค่เดือนเดียว พี่ๆจะกลับมาแล้ว ดีใจจัง คิดถึงนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงพี่คิมพี่ดิษจังครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ว่างก็แวะเข้ามาหาพวกเราบ้างนะครับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เห็นเรื่องนี้มานาน แต่ไม่เคยเข้ามาอ่าน จู่ๆมือไปโดนเข้า
เลยรู้สึกว่าควรอ่านดู(มีเพื่อนแนะนำให้อ่านหลายครั้งแต่ก้อไม่ยอมเข้ามาอ่านสักที)
สุดท้ายต้องขอบคุณอะไรก้อแล้วแต่ ที่ทำให้ได้เข้ามาอ่าน ขอบคุณพี่คิม พี่ดิษที่เข้ามาให้หลายๆอย่าง
พวกพี่สร้างทุกอย่างมาด้วยกัน จนทำให้คิดว่าสักวันเราอาจจะโอกาสนั้น ถ้าเราเจอคู่ชีวิตเราจิงๆ
อ่านกันแบบลืมนอน และจะรอการกลับมาของพี่ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจต่างๆ
ขอให้ทุกสรรพสิ่งคุ้มครอง
#น่าจะเป็นเม้นที่ยาวที่สุดตั้งแต่อยู่ในเล้ามา9ปี
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:m9:
แวะมาทักทายคิมกะดิษจ้า
หวังว่าคิมและผองเพื่อนจะสบายดีกันทุกคนนะ
-
คิดถึง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องคิม&น้องดิษ
งานน้องคิมเสร็จยังเอ่ย
รอน้องทุกวันครับ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึง...ในวันหยุด
ได้ดูข่าว บ.โตโยต้าปลดพนักงานแล้วอดห่วงเฮียไม่ได้
ไม่รู้สภาพคล่องบริษัทเฮียกับคิมเป็นยังไง สภาวะเศรษฐกิจตอนนี้กระทบกับหลายๆ ภาคส่วน
เป็นกำลังให้คิมกับเฮียดิษ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ ที่สำคัญดูแลรักของกันและกันให้หวานชื่น...
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
หวังว่าคงสบายดีทั้งคู่นะครับ รัษาสุขภาพด้วยครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2:
:L2:
:L2:
คิดถึงมากมาย
เป็นอย่างไรกันบ้าง
พี่ดิษ&น้องคิม
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงนะครับพี่ๆ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew3: :mew3: :mew3:
-
เพิ่ฝเข้ามาอ่าน
ชีวิตพี่คิม พี่ดิษนี้ ำลักผลันหลายทีมาก
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงพี่ๆนะครับ :mew2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงนะครับ
-
คิดถึงพี่ๆนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:L2:
มาให้กำลังใจครับ
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ส่งกำลังใจให้คิมกับเฮียดิษ :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษคับ
-
กลับมาได้รึเปล่า กลับมาหาฉันทีได้มั้ย~~~ คิดถึงจะเเย่แล้ว :mew6:
รออยู่นะครัช :mew1:
-
กลับมาได้รึเปล่า กลับมาหาฉันทีได้มั้ย~~~ คิดถึงจะเเย่แล้ว :mew6:
รออยู่นะครัช :mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอนะรอเธออยู่ ว่างๆส่งข่าวมามั่งเน้ออออ
คิดถึงมากๆอ่ะน้องคิมพี่ดิษ
-
คิดถึง
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
นี่เป็นการคอมเมนท์ครั้งแรกของผมในกระทู้ของพี่คิมครับหลังจากพยายามอ่านมาทั้งหมด 249 หน้าภายใน 3 วัน ยอมรับว่าเหนื่อยมากครับ ผมประทับใจและปลื้มกับชีวิตของพี่คิมพี่ข้าวกล้องมากนะครับ ผ่านอะไรต่ออะไรมาเยอะมาก ชีวิตของพี่คิมกับพี่ข้าวกล้องก็อย่างกับนิยาย พระเอกรอนายเอกถึง 10 กว่าปีอย่างไม่เคยลืม ซึ้งจริงครับ พาผมเกือบร้องให้หลายรอบแล้ว :mew6: :mew6: :mew6:
แล้วอย่าลืมมาต่อด้วยนะคร้าบบบ
สัญญาเป็นสัญญานะคร้าบบบพี่คิมมมม
:bye2:《เฝ้ารอและคิดถึงพี่คิมและพี่ข้าวกล้องครับ》 :bye2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:bye2: :bye2: มารอพี่คิมพี่ข้าวกล้องคร้าบบบ :bye2: :bye2:
-
พี่คิม วันไหนจะมาหนอ ดู trailer ซีรีย์เรื่อง SOTUS the series
แล้วนึกถึงตอนพี่รับน้อง แล้วเจอพี่ดิษอ่ะ คงอารมณ์ประมาณนั้นใช่ไหม อิอิ
-
คิมคร้าบบ ครบ 3 เดือนแล้วน่าา
คิดถึงเจงๆ นะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอเล่มใหม่ของคุณคิมคุณดิษด้วยคนค่าาาาาาาาาาาา :L2:
-
:bye2: :bye2: มารอพี่คิมกับพี่ข้าวกล้องคร้าบบบ :bye2: :bye2:
-
มารายงานตัวรอนุ้งคิมพี่ดิษ
คิดถึงมาก
:mew1: :mew1:
-
:m22: :m7:
มารอน้องคิมน้องดิษ
คิดถึงครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ ผมคิดถึงพี่นะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึง :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับ คิดถึงทุกวันเลย
-
:กอด1:
คิดถึงนะคะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:bye2: :bye2: รอทุกวันนะครับ มาเล่าเร็วๆน้า~~~ :bye2: :bye2:
-
3 เดือนแล้วเนอะ รอนะคิม
คิดถึงและเป็นห่วงนะ
ขอให้สุขภาพแข็งเรงทั้งน้องคิมกับพี่ดิษฐ
ว่างๆมาอัฟเน้อ ได้โปรด
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงมากมาย มากจนไม่รู้จะว่าจะต้องใช้คำพูดว่าอะไรถึงจะบอกปริมาณหรือความคิดถึงนั้นว่ามากมายขนาดไหนเลย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:mew3:
น้องคิมภารกิจยังไม่เสร็จเหรอครับ คิดถึงมากๆครับ
รอน้องทุกวัน รีบๆมาน๊า
:mew1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:bye2: :bye2: มารอพี่คิมพี่ข้าวกล้องคร้าบบบ :bye2: :bye2:
-
มารอพี่ดิษพี่คิมครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอ. :hao6: :hao6: :hao6:
-
หายไปไหนหนอ คิดถึงคิมกับพี่ว้ากดิษฐ์สุดใจแล้ว
รอเสมอนะ เข้ามาอัพเดทนิดหน่อยก็ยังดี
รักษาสุขภาพทั้งคู่นะ รักเสมอ :mew1:
-
น้องคิมมาส่งข่าวบ้างสิครับ นะนะขอเวลานิดๆมาบอกกล่าวให้หายคิดถึง
-
สวัสดีคร้าบ น้ำตาไหลเลย งื้ออ :hao5:
ก่อนอื่น ขอโทษก่อนนะครับ ที่หายไปนานกว่าที่บอกไว้รอบแรก แล้วก็ไม่มีโอกาสเข้ามาหาด้วย เพราะอะไรเล่ายาวๆดีกว่า
ทีนี้มาเล่าอาการแต่ละคนก่อนดีกว่า เพราะมันเป็นส่วนนึงที่ผมเข้ามาไม่ได้ครับ
รายแรก พี่ดิษของผม คึคึคึคึ รายนี้พอผมต้องไปทำงานก็เป็นหนุ่มน้อยเศร้าสร้อยไปครับ ไม่โทรมาคุยเลย ผมก็น้อยใจอะ เลยไม่โทรมาหาเหมือนกัน จนผ่านไปเกือบเดือน วากบ้าทนไม่ไหวเลยมาหาผมที่ไซต์งาน เจอผมมีเลขาน่ารักหน่อย เลยหึงโหด .... ผมโดนนับไม่ถ้วนเลย เหอะๆๆ ตอนนี้อาการปกติดีเลยครับ
ต่อมาพ่อของผมครับ อาการท่านทรุดลง ผมต้องลางานมาเยี่ยมเพราะท่านเดินไม่ได้ ป่วยมากจริงๆ ทำให้เราต้องเปลี่ยนแผนนิดหน่อย โดยผมวนไปวนมาไซต์ก่อสร้างกับไร่ตลอดสามเดือนมานี้ ล่าสุดท่านประคองตัวเองได้แล้วครับ
แม่ผมก็ป่วยเพราะดูแลพ่อไม่ได้พักครับ เลยไปลากป้าเคทมาดูแลอีกคน แต่มันก็มีเรื่องเหนือความคาดหมายคือ ป้าแกท้องหลานผมมาด้วยคนนึง เหอะๆๆ ยังไม่คลอดนะครับ ช่วยตั้งชื่อเล่นหน่อยเร็วๆ
สุดท้ายตัวผม อาการเข่ากำเริบครับ เพราะสู้งานมั่ก คึคึคึคึ มีครั้งนึงก่อนกลับมานี่เดือนนึง เข่าทรุดลงไปกองในหลุมเลย คอเกือบหักครับ แต่ก็ไม่หนักอย่างที่กลัว ตอนนี้กำลังนวดๆเค้นๆให้คืนสภาพก่อนครับ
ส่วนพวกอื่นๆมีเรื่องเล่ายาวเป็นร้อนหน้าได้อะ เหอะๆๆ ไว้จะเปิดเล่มใหม่เร็วๆนี้อะครับ ไม่ต้องห่วงนะ คิมกลับมาแล้ว พร้อมเรื่องเต็มหัวไปหมด อยากปล่อยของมาก คึคึ
ขอบคุณและขอโทษทุกคน โดยเฉพาะน้องที่แสนดีคนนึง และเพื่อนๆพี่ๆที่เป็นห่วงผมมาตลอด ผมสารภาพว่าผมไม่ได้เปิดดูเลยแม้แต่วันเดียว เพราะพื้นที่ของผมเน็ตไม่มีครับ เหลือเชื่อปะล่ะ มันกันดารจริงๆ ใครว่าครอบคลุมผมจะด่าแม่มเลย -วย เหอะๆๆ
วันนี้มาเป็นเพือนแม่ที่บ้านท่านครับ พอดีน้าชายเสีย เลยพอดีกับเวลาที่ผมจะได้กลับมาทำงานสำนักงานอีกครั้ง เออลืมเลยผมสอบผ่านในอนุญาตว่าความนะครับ รุ่นนี้หินมากอะ แต่ก็ผ่านนะ แฮ่ๆๆ
แม่ตามแล้วครับ ต้องไปงานศพก่อน แล้วผมจะมาคุยเล่นก่อนเริ่มเล่มใหม่นะครับ ไม่หายไม่ลาไม่ขาดละทุกคน ^^
-
คิดถึง
https://www.youtube.com/watch?v=CIQgnzHSxjU
-
คิดถึงมากจ้า รอและเป็นกำลังใจให้นะ :3123:
-
:pig4:& :pig2:
ดีใจที่น้องคิมเข้ามาแล้ว ภารกิจคงสำเร็จเรียนร้อยเนาะ
รอเผือกเรื่องราวมากมายร้อยๆหน้า เมื่อน้องพร้อมจะเล่าครับ
ขอให้คุณพ่อและคุณแม่ของน้องมีสุขภาพที่แข็งแรง เอาชนะความเจ็บไข้ได้ป่วยครับ
และแสดงความยินดีที่สอบผ่านใบอนุญาตว่าความครับ :L2:
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:กอด1:ดีใจมากเลยค่ะ ที่เห็นน้องคิมกลับมาอีกครั้ง เป็นห่วงและคิดถึงตลอดนะคะ แม้จะไม่ได้เข้ามาเม้นบ่อย แต่เข้ามาดูเกือบทุกวัน เพื่อรอน้องคิมนะค๊าา
-
ดีใจที่น้องคิมมาอัพเดทให้ทราบข่าวคราว จะรอเล่มใหม่ต่อไปนะคะ :mew1:
-
:mc4: ดีใจน้องคิมกลับมาแล้วคิดถึงมาก
ขอแสดงความดีใจกับใบอนุญาตว่าความนะคะเก่งที่สุด o13
พี่ดิษคงดีใจมากแน่ที่แฟนสุดที่รักกลับมาหาแล้ว :hao6:
ขอให้คุณพ่อคุณแม่น้องคิมสุขภาพแข็งแรงๆค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
ดีใจมากมาย
น้องคิมมาส่งข่าว
ขอให้ทุกคนในครอบครัว น้องคิม&พี่ดิษ
สุขภาพแข็งแรง
ไม่เจ็บ ถ้าป่วยอยู่ก็ให้หายไวไว
รักและคิดถึงนะคะ
:กอด1:
-
ขอให้คุณพ่อพี่คิมอาการดีขึ้นตามลำดับ ส่วนตั้งชื่อลูกของพี่เคทไม่ถนัดเลย ส่วนเข่าพี่คิมรักษาทั้งร่างกาย เป็นห่วงครับ ยินดีด้วยกับใบว่าความพี่คิมเทพอยู่แล้ว จิ๊บๆ คิดถึงทั้งคู่ครับ ทั้งพี่ดิษและพี่คิม ช่วงนี้ดูโอลิมปิกรอ พี่คิม มาเปิดเรื่อง
-
มารอพี่ๆนะครับ คิดถึงนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวครับ
ยินดีที่ยังไม่ลืมกัน
คุณพระคุ้มครองให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพดีครับ
-
มาตอยพี่คิมพี่ดิษ
-
ขอบคุณที่คิมเข้ามา...กังวลว่าจบเล่มจะหายไปเสียแล้ว
เฮียดิษน่ารักเสมอ จัดซะคิมหนักเลย...
สู้ๆ ครับคิม มีเลขาส่วนตัวแล้วก้าวหน้าในตำแหน่งไปอีกขั้น และมีดีกรีทนายว่าความได้แล้ว เก่งมากๆ และยินดีกับพี่แคทด้วยครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอเล่มใหม่ครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอๆๆต่อไปคร่า :impress2:
ขอให้ปัญหาทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ
คิดถึง :mew1:
-
:m7: :m22:
มารอน้องคิมครับ
-
ขอให้พี่ๆฟันฝ่าทุกๆอุปสรรค์ทุกๆปัญหาไปให้ได้นะครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้พี่ๆตลอดไป สู้ๆนะครับ
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ดีใจมากมาย คิมมารายงานตัวตามที่บอกไว้
ดีใจที่งานเสร็จเรียบร้อย
ดีใจที่สอบผ่านใบว่าความได้แล้ว
ดีใจที่พ่อคิมทรงตัวเองได้บ้างแล้ว
ดีใจที่คิมจะได้เป็นน้าแล้วนะ
ดีใจที่คิมจะมาเปิดเล่มใหม่
ดีีใจสุดๆที่คิมกับดิษยังรักกันเหมือนเดิม
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
รอครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
วันนี้เหนื่อยมากๆเลยครับ งานเยอะเลย
แต่คิดถึงพี่เหลือเกินนะ
-
คิดถึงจัง
-
:m22: :m32: :m7:
-
ยินดีตอนรับกลับมานะจ้า
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ดีใจจังที่พี่คิมกลับมาแล้ว ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ถ้ามีเวลาว่างไม่มาก แค่เเวะเข้ามาทักทายเฉยๆก็ได้นะครับ ฝากความคิดถึงให้พี่ข้าวกล้องด้วยนะครับ
-
คิดถึงนะครับ
-
ขอบคุณคิมมี่ที่มาส่งข่าวคราวน้า ดีใจผุดๆ
ขอแค่มาส่งข่าวแบบนี้ ไม่หายไปเลยก็ดีแล้ว
ยังรักและห่วงใยเสมอ
ขอให้คุณพ่อน้องคิมจิตใจเข้มแข็ง แข็งแรง สู้ๆ นะ
แล้วก็ยินดีกับพี่เคทที่มีหลานมาให้คิมกับพี่ดิษฐอุ้มด้วย 5555
-
มารอพี่คิมพ่ดิษครับ
-
:m22:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
ขอบคุณครับน้องคิมที่มาแจ้งข่าวให้บรรเทาความคิดถึงครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดษครับ
-
:m22: :m7:
-
พี่ๆจะมาอีกไหมครับ แล้วจะมาวันไหนครับ อยากให้พี่มาไวๆครับ คิดถึงแล้ว
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
คิดถึงนะจ๊ะ
:L2:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
คิดถึงงงง
-
คิดถึงมากครับ
-
รอพี่คิมพี่ดิษค่ะ
คิดถึงมากกก :L1: :L1: :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
จะยังไง ผมก็จะรอพี่ๆครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:katai5: :katai5:
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่นะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ กลับได้หรือยังครับ เป็นห่วง
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
น้องคิมยังไม่ว่างเหรอครับ
ส่งข่าวนิดหน่อยก็ดูดี
เป็นห่วงน้องคิมกับว๊ากพิษ
เป็นกำลัง จให้นะ สู้ๆ
:mew1:
-
เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงนะครับพี่
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
ผมเป็นห่วงพี่ๆนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
รอติดตามนะครับ ชอบประสบการณ์ ที่ผ่านมาของคุณคิมมากครับ รู้สึกอิจฉาคุณคิมที่มีพ่อที่รัก คอยช่วยเหลือตลอด มีคุณดิษ(สามี)ที่รักมาก มีเพื่อนๆพี่ๆที่ดีค่อยช่วยเหลือ ขอให้คุณคิมและคุณดิษ รักกันตลอดไปนะ กว่าจะเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ต้องเหนื่อยและพบเจอเรื่องราวมากมาย จนผ่านพ้นสิ่งต่างๆมาได้ด้วยกัน อย่าให้สิ่งเหล่านี้หายไปเลยนะครับ เป็นกำลังใจให้และติดตามต่อไปครับ
-
-
มารอคอยพี่คิมพี่ดิษนะครับ ผมเป็นห่วง
-
รอนะ ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
ขอเข้ามาเม้นท์หน่อย
น้องคิมยุ่งใช่ไหม แต่คิดถึงมาก รอๆนะ
มาต่อน้าาาา
รักษาสุขภาพด้วย
-
:L2:
:L2:
:L2:
คิดถึงจร้าาาาา
:กอด1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษนะครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มาคอยพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เข้ามารอคิมของเฮียดิษ
ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันเลย
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
:hao7: สวัสดีครับทุกคน แฮ่
ตั้งแต่มาครั้งที่แล้ว ก็หายไปเลย ที่หายไปเพราะปัญหาทางบ้านครับ เก็บไว้เล่าในใบแทรกกระทู้ใหม่เลยเนอะ
เรียกว่า เยอะจนนึกอะไรไม่ค่อยออกเลย ดีที่วากบ้าไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ เลยทำให้ผ่านมาได้ครับ ที่จริงหลายอย่างยังไม่เข้าที่เลย แต่จู่ๆใจมันก็เรียกให้กลับมาพิมพ์บันทึก หุหุหุ
วันนี้จะเปิดกระทู้ใหม่ เป็นบันทึกเล่มต่อนะครับ คงจะทักทายกันนิดนึงก่อน จากนี้คงจะลงตัวไปเรื่อยๆ จนเรียกว่ากลับมาปกติในที่สุด
อ่อ ลืมบอกไป ตอนนี้ผมรับหน้าที่เกี่ยวกับกฎหมายเต็มตัวละครับ ตลกตัวเองจริงๆอะ จบเกษตรศาสตร์มา แต่หักเหไปทำงานสายกฎหมายเฉยเลย
คิดถึงทุกคนมากเกิน บรรยายไม่ถูกเลยอะ เหอะๆ ดีใจที่จะได้กลับมาพิมพ์อีกครั้ง แล้วพบกันนะครับ
-
คิดถึงนะครับ
-
ส่องน้องทุกวันครับ คิดถึงมาก
เจอกันเล่มใหม่ด้วยใจจดจ่อครับ
:mew1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีใจที่มาเปิดเล่มใหม่
รักนะ
น้องคิม&พี่ดิษ
:L2:
-
ดีใจจังรอเล่มใหม่อย่างใจจดจ่อเลย :L1:
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
เล่มต่อพี่ดิษน้องคิม http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55965.0
:katai5: :katai5:
-
เข้ามารอครับ
คิดถึงเฮีย ไม่รู้งานเป็นไงบ้าง แล้วได้อยู่กับคิมไหม หรืออยู่กันคนละที่อ่ะ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
น้องคิมมีกระทู้ใหม่แล้วน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55965.0
-
มารอพี่คิมพี่ดิษครับ
น้องคิมมีกระทู้ใหม่แล้วน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55965.0
เอ้า พึ่งรู้ ขอบคุณนะครับ
-
เพิ่งได้มาอ่าน เป็นเรื่องที่เรียวจริงๆ จะมีใครรักคนๆหนึ่งๆได้มากขนาดนี้อีกไหมหนอ เก๊าอยากได้ :z3: :z3: :z3:
-
คิดถึง
:L2:
-
คิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว ลุยอ่านใหม่ๆๆๆ
-
คิดถึงเหมือนกันครับ
-
ไอ้ลุกนั่งเป็นร้อยวิ่งรอบคณะเป็นร้อย ถามจริง ๆ รับน้องแบบนี้ได้อะไร ปัญญาขนคิดหาวิธีการให้คนรักสามัคคีแล้วก็อดทนด้วยวิธีอื่นนอกเหนือจากการทารุณกรรมไม่ได้จริง ๆ เหรอ
-
ไม่ชอบก็ไม่น่าไปด่าเค้าแบบนั้นเราว่าคิมนิสัยไม่ค่อยน่ารักอ่ะ
-
ด่ากันขนาดนั้นน่าจะไปตั้งนานแล้ว คิมปากเสียมาก
-
เรารู้สึกว่าความรักมันไม่เท่ากัน คิมไม่ได้รักดิษมากพอ เลยทำอะไรแบบไม่แคร์พูดจาก็ไม่ดี เอาแต่ใจ ถ้าดิษเลิกนี่คือไม่แปลกใจแถมเชียร์ด้วยนะ
-
เวลาแบบนี้คิมก็ต้องคิดกลับกันด้วยว่าเวลาที่คิมทำอะไรลับหลังดิษ เค้าก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเราอ่ะ
-
:L2:
คิดถึงนะ
เป็นงัยกันบ้าง น้องคิม&พี่ดิษ
:กอด1:
-
คิดถึง
-
ดูเหมือนคิมจะลืมว่าปล่อยตัวปล่อยใจกับพานไปขนาดไหนอ่ะ สงสัยว่ารู้สึกผิดมั่งมั้ย คิดถึงใจดิษมั่งมั้ยอ่ะ แล้วบ่อยด้วยนะ
-
มองการนอกใจว่ามันไม่ผิดกันเหรอ
-
คิดถึงคิม เป็นยังไงบ้าง เข้ามาเพื่อดูว่าเราอัฟหรือเปล่า
ยังไงรักษาสุขภาพนะ
รักนะ
-
คิดถึง
-
เข้ามาอ่านในเล้าหลายปีแล้ว แต่เพิ่งตัดสินใจสมัครสมาชิกเพราะคุณคิม แรกๆที่อ่านยอมรับว่าสะดุดและงงนิดหน่อยกับการเขียนและตัวสะกด แต่พออ่านไปๆก็เริ่มอินกับคำว่าบันทึก ตะลุยอ่านมาสองวันจนถึงหน้า184 ไม่ได้แล้วอยากคุยด้วยต้องสมัครๆๆๆ เริ่มมีความรู้สึกว่าเป็นคนๆนึงในบันทึกนี้ รูปลักษณะหน้าตาของทุกคนในบันทึกถูกเราสร้างภาพขึ้นมาชัดเจนมาก พูดง่ายๆคือเราอินมากๆและติดอย่างงอมแงมเลย
คงไม่พูดอะไรมาก นอกจากส่งความปรารถนาดีไปยังคุณดิษคุณคิมให้มีสุขภาพแข็งแรงมีความสุขมากมายทั้งเรื่องงานและความรักนะ :L1: :L2: :กอด1:
-
อ่านยังไม่จบแค่จะมาอวยพรวันเกิดย้อนหลังให้ดิษ HBD.25/09
ูคิมไม่ได้เข้ามาอัพเดทนานแล้วไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า
เพราะไม่ใช่นิสัยของคิมทีจะหายไปเฉยๆ ยอมรับว่าเห็นชื่อเรื่องก็ผ่านเลย
ไม่คิดที่จะอ่านคือพลาดอย่างแรง ทะยอยอ่านเรื่องเล่าจนเกือบจะหมด
จำได้เคยเห็นผ่านๆตาเลยแวะเข้ามาอ่าน วางไม่ลงเลยตอนนี้ไล่อ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว
ซึ้งในมิตรภาพระหว่างเพื่อนโต้ง วาฬ นาก โจ วิน เดย์ หมอกริช แบงค์ เพื่อนหนิงที่
จากไปก่อนวัยอันควร
ดิษคิมผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ นับถือใจดิษมากคิมคือรักแรก
ีีและรักเดียวเล่นจะกดน้องตั้งแต่เด็กเลย หวังเป็นอย่างยิ่งว่าดิษคิมจะยังคงรักกันไม่เปลี่ยนแปลง
:L1: :L1:
:pig4: :n1:
-
คิดถึงนะ พี่คิมพี่ดิษ