-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
แห่งนี้ 1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*********************************************
สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องของเพื่อนเก่าที่เพื่อนๆเคยรู้จักมาเล่าสู่กันฟัง :o8:
ให้คนที่คิดถึงพอหายคิดถึงกันบ้าง :m13: นึกซะว่านานๆเจอกันทีก็มาคุยพอหอมปากหอมคอแล้วกันนะค่ะ
สำหรับคนที่ไม่รู้จักก็ไปที่นี่เลยค่ะ♡ ตรวจสอบหัวใจ ♡ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2968.0)
อ่านภาคนี้แล้วไปอ่านต่อ ไปเที่ยวเชียงใหม่กันที่นี่เลยค่ะ
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
#6บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg464739#msg464739)
#6บนภู(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg467214#msg467214)
**********************************************
สายฝนที่พัดกระหน่ำอย่างแรงทั้งๆที่เป็นตอนบ่ายของเดือนมีนาคม ทำให้ผมต้องอดหันไปมองด้านนอกร้านไม่ได้ อากาศที่เคยร้อนจัดในเวลากลางวันตอนนี้คลายความร้อนลงไปได้มากเพราะความเย็นของฝน ลมพัดกระโชกแรงจนได้ยินเสียงของต้นไม้ที่สะบัดปลิวไปตามแรงลมดังหวือๆ ผมลุกขึ้นยืนเอามือเท้าสะเอวบิดตัวด้วยความเมื่อยล้า สะบัดหัวไปมาเพื่อคลายความมึนแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ผมได้แต่คิดในใจอากาศแบบนี้ทำไมมันน่านอนอย่างนี้นะ อากาศก็แสนจะเย็นสบาย แล้วทำไมตรูต้องมานั่งทำงานงกๆๆๆอยู่เนี่ย สายลมจากภายนอกพัดเข้ามาในร้านปนด้วยละอองฝนโปรยปราย แทนที่ผมจะกลัวเปียกกลับอยากจะออกไปยืนให้ละอองฝนสาดมาโดนตัว ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนี้มันอารมณ์ไหนกัน
ผมลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินออกไปหน้าร้าน ยืนกอดอกมองบรรยากาศฝนตกภายนอก ทำไมมันเหงาจัง......ผมยืนมองเหม่อออกไปแบบไร้จุดหมาย :undecided: ไม่สนใจละอองฝนที่โดนตัว ฝนตกแรงจนเหมือนม่านสีขาวที่พรางตาคนให้เห็นสรรพสิ่งต่างๆอย่างลางเลือน พวกพนักงานคงงงว่าผมเป็นอะไร ทำไมไปยืนนิ่งสงบทำราวกับไว้อาลัยให้กับใบไม้ที่ต้องจำใจปลิวหล่นเพราะแรงของลมฝน หรือเค้าจะคิดว่าผมกำลังเล่นMVเพลงคนอกหักอยู่ซะก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ
แต่ที่ผมต้องมายืนมองสายฝนเหมือนคนอกหักก็เพราะ......ผมไม่ได้เจอพี่ต่ายมาเดือนกว่าแล้ว นึกๆแล้วก็หงุดหงิดในหัวใจ :serius2:อยากจะตะโกนระบายความหงุดหงิดออกมาก็ไม่ได้เพราะคนอยู่กันเต็มร้าน
ช่วงนี้เป็นช่วงที่นักบัญชีส่วนใหญ่จะพอรู้กันว่าเป็นช่วงปิดบัญชี แต่ผมก็ไม่เข้าใจบริษัทใหญ่ๆขนาดที่ทำงานของพี่ต่าย ควรจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าร้านค้าเล็กๆอย่างของผมซิ แล้วทำไมป่านนี้พี่ต่ายยังคงเอาแต่ทำงานๆๆๆ ทำกันไม่เสร็จสักที ไม่มีเวลาให้กับผมบ้างเลย ไม่รู้บ้างหรือไงว่าผมคอยจนจะทนไม่ไหวแล้ววววว คิดถึงการคุยโทรศัพท์กันครั้งสุดท้ายแล้วก็อดเซ็งไม่ได้ :o7:
“โอมก็ขึ้นมาหาพี่ซิครับ.....แต่พี่คงไปหาโอมตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้ที่บริษัททำงานกันทุกวันเลยไม่มีวันหยุด พี่รับผิดชอบหลายบริษัทจะทิ้งให้ลูกน้องทำกันเอง ก็ผิดวิสัยคนเป็นหัวหน้า”
พี่ต่ายพยายามอธิบายเหตุผลให้ผมฟัง ผมก็เข้าใจหมดทุกอย่าง ก็คนทำงานเหมือนกัน พูดนิดเดียวก็เข้าใจแล้ว ไม่ต้องอธิบายให้ยืดยาวหรอก
“ผมเข้าใจ.....แต่ผมไม่พอใจ พี่ไม่ยอมแม้แต่โทรมาหาผม ต้องให้ผมโทรไปเอง พอผมโทรไปก็คุยนิดเดียวเหมือนเสียไม่ได้” :a14:
“ก็พี่ไม่....” พี่ต่ายพยายามจะพูดขัดคำผมขึ้นมา แต่อารมณ์แบบนี้พูดไม่ทันผมหรอกครับ ผมกำลังโมโห ผมรู้ว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ก็นั่นแหล่ะผมทั้งโง่ทั้งบ้า
“พี่ไม่ต้องมายกแม่น้ำทั้งสายมาอ้าง พี่ไม่อยากคุยก็บอกมาตรงๆซิ ผมจะได้ไม่ต้องโทรไปหา”
นี่กรูงอนอยู่นะ ง้อมาด้วยแหล่ะ ขอให้พี่ต่ายง้อแล้วทุกอย่างก็จบ ก็ช่วงนี้ผมเองก็ทำงานเยอะไม่แพ้พี่ต่าย เวลาเหนื่อยๆเราก็อยากได้กำลังใจจากคนรักบ้างน่ะครับ ไม่ใช่ว่าต่างคนต่างยุ่งแล้วก็แค่คิดถึงกันในใจ แล้วจะรับรู้ความรู้สึกกันได้ยังไง ก็ยังเป็นมนุษย์นะครับไม่ได้สื่อสารกันทางโทรจิต ประเภทว่ารักนะแต่ไม่แสดงออกน่ะขอนานๆทีแล้วกันบ่อยๆก็ไม่ไหว :serius2:
แต่น้ำเสียงของผมคงจะฟังดูไม่น่ารักเกินไป หรืออาจจะเป็นคำพูดที่ห้วนเกินไป พี่ต่ายก็เลยตอบมาแบบนี้น่ะครับ “ถ้าโอมจะใช้อารมณ์มาเหนือเหตุผล โดยไม่ฟังคำอธิบายของพี่”
ผมได้ยินเสียงพี่ต่ายถอนหายใจ แล้วก็พูดต่อไปว่า “พี่ว่า....ตอนนี้ต่างคนต่างมีสมาธิกับงานของตัวเองไปก่อนแล้วกัน เราหยุดติดต่อกันชั่วคราว แล้วงานพี่เสร็จเมื่อไหร่พี่จะไปหาโอมแล้วกันนะ ....อืม...แป๊ปนึงนะครับโอม”
ขณะที่ผมกำลังอึ้งกับคำพูดและน้ำเสียงอันดุดันของพี่ต่ายที่ผมไม่ได้ยินมาเป็นแรมปี พี่ต่ายก็ผละจากสายผมไปตอบคำถามลูกน้องครับ ผมกดโทรศัพท์วางหูไปแบบเบลอๆ ได้ยินเหมือนเสียงไอ้บร้าคนนึงมันบ่นพึมพำๆแว่วๆมาว่า
“เออไม่ติดต่อก็ได้ ไม่ต้องมาเจอกันไปเลย ไม่รออีกต่อไปแล้ว อยากจะไปทำงานจนตายก็ไปเลย” :m15:
ก็จากวันนั้นน่ะครับ พี่ต่ายของผม....ก็เข้าสู่โหมดหายยยยยอีกแล้ว o7 ทั้งวันที่ผมวางสายไปก่อน จนถึงวันนี้ไม่มีการโทรกลับมาหาผมเลย ผมเลยต้องมายืนทำหน้าเป็นตูดเป็ดยืนมองฝนตกอย่างกับคนอกหักอยู่อย่างนี้ แต่ตัวผมเองก็ใจแข็งไม่โทรไปหาพี่ต่ายเหมือนกัน ทั้งที่เวลาเผลอๆจากความคิดเรื่องงานเมื่อไหร่ เป็นแอบคิดถึงแต่พี่ต่ายคนเดียว บางทีก็คิดฟุ้งซ่านไปว่าพี่ต่ายจะวอกแวกไปเจอคนอื่นรึเปล่า แล้วก็คิดไปถึงพี่คม...มดแดงเจ้าเก่าที่ไม่รู้ว่าจนป่านนี้ยังคงแฝงพวงมะม่วงวางมือจากพี่ต่ายไปรึยัง
กำลังยืนคิดเรื่อยๆเปื่อยๆแรงกระตุกที่แขนเสื้อทำให้ผมต้องหันหน้าไปมอง ใครว่ะ “อ้าวมรึงมาได้ไงบุ้ง.....กรูกำลังดูฝนแบบโรแมนติคหมดกันเลย อารมณ์ซึ้งๆของกรู”
บุ้งมันดูหน้าตาสดใสครับ ยืนยิ้มหวานให้ผม แต่มือก็ยังจับแขนเสื้อผมอยู่คาไว้ สงสัยมันคงมีอะไรดีๆมาเล่าให้ผมฟัง ทำยังกับกับลูกมาอ้อนขอตังค์แม่ไปซื้อชั่วโมงเกมออนไลน์
“ทำไมมึงมายืนให้ฝนสาดเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก เมิงนึกว่าตัวเองแข็งแรงมากรึไง” ผมฉีกยิ้มเลยครับ มีเพื่อนดีก็อย่างงี้แหล่ะมันห่วงสุขภาพผม ฮ่าๆๆๆๆ แล้วบุ้งมันก็พูดต่อยิ้มๆ
“ถึงเมึงจะทำงานอึดเป็นควาย แต่โดนฝนบ่อยๆควายก็ล้มได้นะเว้ย เดี๋ยวเดือดร้อนพ่อแม่เมิงต้องพาไปหาสัตว์แพทย์”
เหอะๆๆ ฟังมันพูดครับ ทีแรกผมก็ดีใจไอ้บุ้งเพื่อนรักมรึงห่วงกรู ผมก็เริ่มประทับใจมันเตรียมสั่งน้ำตาให้ไหลมาด้วยความซาบซึ้ง แต่พอเริ่มพูดต่อๆไปนี่ ปากมันก็ลืมประเภทของตัวเองไปไม่ได้ ใครไปเอาตระกร้ออกจากปากมันเนี่ย มันด่าว่าผมเป็นควายนี่หว่า ผมสะบัดแขนที่มันยังจับอยู่ออกเลยครับ แล้วมือขวาก็สะบัดฝ่ามือตบกะโหลกมันไปสักที
“ซะทีนะเมิง...ไอ้นี่หลอกด่ากรู คิดว่ากรูโง่คิดไม่ออกรึไง” :angry2:
บุ้งมันเอามือลูบหัวป้อยๆ ร้องโอดโอยแล้วก็ด่าผมต่อ
“โอ๊ย....เมิงมาตบกรูทำไม ก็ดูเมิงดิทำงานเป็นควายจริงๆ ไม่ออกไปดูแสงเดือนแสงตะวันเลย อยู่แต่กะที่โต๊ะทำงานเนี่ย” :o9:
“ถ้ากรูเป็นควายจริง เมิงมาเลยมาช่วยกรูไถนา เมิงรู้จักไม๊ว่าชาวนาน่ะเพื่อนๆต้องมาช่วยกันลงแขก เมิงไม่มาช่วยกูไถนา....ก็ไปไกลๆฝ่าเท้ากรูเลย” พอผมพูดจบแค่นั้นแหล่ะครับ มันมองหน้าผมยิ้มๆด้วยตาเจ้าเล่ห์ครับ
o18
“เมิงพูดจริงเหรอ อยากให้กรูมาลงแขกมึง แน่ใจนะเว้ย แต่คนอื่นไม่ต้องมาช่วยกรูลงแขกเมิงหรอก กรูคนเดียวก็เหลือแหล่แล้ว” พูดเสร็จมันเอาลิ้นเลียปาก ทำหน้าหื่นกว่าปรกติครับ ใช้แววตาเจ้าเล่ห์มองหน้าผม :haun5:คือ.....ถ้าผมคิดว่ามันพูดแบบซื่อๆไม่ได้คิดลามกอะไรกับผม ผมก็คงเป็นหัวหน้าควาย หรือเรียกอีกอย่างว่าโคตรโง่ หรือโง่เป็นพิเศษ
“ไอ้เอี้ยบุ้งมรึงตายยยยยยย.......” :m31:ผมกำลังจะยกฝ่าเท้าทดสอบพลังฝ่าเท้ากับเพื่อนร๊ากกกสักหน่อย แต่ไอ้บุ้งน่ะมันไวครับ ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเกิดปีลิงหรือเปล่า แต่ตอนนี้มันโกยแน่บหนีฝ่าตีนพญายมของผมไปหลังบ้านแล้วครับ ผมวิ่งไล่มันมาทันเอาตรงเกือบจะถึงทางออกพอดี ไม่ใช่อะไรหรอกครับฝนมันตกอยู่ บุ้งมันไม่อยากออกไปตากฝนมันก็เลยวิ่งหนีไปไหนไม่รอด
“มรึงอย่าหนีน่ะ...กรูเหนื่อยแล้วนะ...แฮ่กๆๆ”ผมวิ่งจนหอบเลยครับ เราวิ่งสลับไปมาล่อหลอกกันไปมาหลายหนในที่สุดผมก็คว้าตัวมันได้ ผมเอาแขนล็อคคอมันไว้ได้คราวนี้ผมก็มีโอกาสปู้ยี่ปู้ยำมันมันสมใจอยาก เหอะๆๆ เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะผม โอมผู้ไม่เคยให้ใครมาด่าฟรีๆ
มรึงตายยยไอ้บุ้ง“นี่แน่ะๆๆ ด่ากรูเหรอ วันนี้กรูโดนหลายดอกเลยนะมรึง ด่าซะกรูเขาเลี่ยมทองเลยยย”
“กรูกลัวแล้ว....ปล่อยกรูเถอะ กร๊ากกกก.....ปล่อยยยย...กรูขอร้องไอ้เชี่ยโอม....กรูจะขาดใจอยู่แล้ว” :m14:
ไอ้บุ้งมันดิ้นพราดๆเหมือนกับกิ้งกือโดนไม้จิ้มเลยครับ ทีแรกผมก็ว่าจะตื๊บมันน่ะครับ แต่คิดไปคิดมาผมว่าอย่าให้ถึงกับเลือดตกยางออกเลย เอาแค่ได้แกล้งจี๋เอวมันให้ขาดใจก็พอแล้ว ก็มันน่ะบ้าจี้ขนาดหนักเลยครับ ตอนเด็กๆผมแกล้งมันประจำไม่นึกว่าตอนโตๆมันจะยังเป็นอยู่ แต่ตอนนี้มันดิ้นแรงจนผมแทบจับมันไม่อยู่มันหลุดรอดจากมือผมลงไปกองกับพื้นแล้วครับ
ส่วนผมก็ยืนหัวเราะเยาะมัน “ฮ่าๆๆๆ...เป็นไงล่ะมาเล่นกะกรู” :laugh3: สมน้ำหน้ามัน ตอนนี้มันหน้าแดงไปหมดเลยครับคงใช้แรงดิ้นมากไป พวกลูกน้องผมมองผมเล่นกับบุ้งกันหัวเราะกันคิกๆคักๆ ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าออกจะผิดที่ผิดทางไปหน่อย เลยต้องรีบดึงบุ้งมันขึ้นมา
“เมิงลุกขึ้นมาเลยบุ้ง อายเด็กๆมันเว้ยยย....ขึ้นมา”
ผมยื่นมือดึงบุ้งที่นอนอยู่กระชากตัวมันอย่างแรง บุ้งมันทำเป็นปล่อยตัวให้ผมดึงเต็มที่ แล้วมันเกิดเปลี่ยนใจยังไงไม่รู้ครับตอนที่ผมเผลอๆ มันกับกระชากผมกลับอย่างแรงคราวนี้แทนที่จะเป็นผมดึงมันให้มายืนได้ กลายเป็นว่ามันดึงผมล้มไปทั้งคู่แล้วอีท่าไหนไม่รู้ตัวมันทับผมอยู่
แบบว่าเ่อ่อ....ขัดใจเฟ้ย....วูบนึงผมคิดว่าทำไมไม่เป็นพี่ต่ายว้า หน้ามันมาจิ้มอยู่ที่หน้าผมน่ะครับ สบตากันจะๆได้ประมาณ2 วินาที คือตามันน่ะเริ่มหวานแล้วครับ แต่ผมน่ะตกใจตาเหลือกผลักมันไปอย่างแรงจนมันกระเด็นออกไปนอนข้างๆ ไอ้บร้ามาทำกรูใจหวิวเลือดยางอายสูบฉีดขึ้นหน้า จนหน้าแดงไปหมด :-[
“เดี๋ยวเหอะมรึง........”ผมพูดไม่ออกครับพูดได้แค่นี้ชี้หน้ามัน แล้วก็รีบลุกขึ้นวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน นางเอกอิบอ๋ายเลยกรูทำอย่างกับนางเอกละครเผลอสะบัดตูดไปรึเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ซักพักมันก็เดินตามเข้ามาครับไม่พูดอะไรอีกแต่ผมว่ามันทำหน้าแปลกๆปูเลี่ยนปูเลี่ยนแบบเขินๆ ผมได้แต่นึกในใจผมซิต้องเขิน เมิงน่ะเอาหน้ามาจิ้มกรู อ่ะไม่ใช่ซิมานจิ้มผมมาทั้งตัวมากกว่า แน่ะมานั่งเกาหัวหูเป็นลิง อะไรไม่รู้จะพูดก็ไม่พูด ผมรอมันเปิดปากไม่ไหวในภาวะที่ต้องการผู้นำแบบนี้ผมเลยต้องถามมันก่อน
“อ้าว......นี่วันนี้มรึงมีอะไร หรือว่าเกิดคิดถึงกรูเป็นกรณีพิเศษเลยมากวนตรีนกรูถึงบ้าน” มันเงยหน้ามองผมแต่ตอนนี้มันไม่ตาหวานแล้วครับ โมดกวนตรีนภาคปรกติเริ่มทำงาน
“เออ...คงงั้นมั๊ง...ก็.....ก็....ไม่เจอหน้าเมิงตั้งนานนึกว่าทำงานจนต่ายห่าไปแล้วเลยแวะมาดูสักหน่อย เผื่อตายคาโต๊ะแล้วไม่มีคนเห็นศพ กรูจะได้จัดการให้ เห็นแก่ความดีงามที่เมิงสั่งสมมาให้กรู กรูจะทำบุญกะเมิงเป็นครั้งสุดท้าย”
แล้วมันก็ยกมือไหว้ “สาธุ...จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด” :call:
ครับมาสาปแช่งผมถึงที่เลยเพื่อนรักผม เหอะๆ “เมิงไปไกลๆกรูเลย จะไปทำงานต่อล่ะ เสียเวลาจริงๆ”
ผมโบกมือไล่ให้มันกลับบ้านมันไป ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง เพราะกลัวจะยืดเยื้อไปกันใหญ่ มือก็หยิบงานมาทำต่อไม่สนใจจะคุยกับมันอีกต่อไป :pigwrite:
“นีไล่กรูจริงๆเหรอ อุตส่าห์มาหาไปกินข้าวเป็นเพื่อนกรูหน่อยซิ กรูเหงาจวย” :m17:
“ฮ่าๆๆๆ อะไร จวยของมรึง ภาษาไทยวิบัติหมด ไปไกลๆไปไปไป พูดภาษาไทยแค่นี้ทำเป็นคนลักลอบหนีเข้าเมืองไปได้ ไม่เข้าใจรึไง...ไป!!!” :angry2:
มันทำตาละห้อยครับแล้วมันก็เอาขาหน้ามาสะกิดผมครับ เอ๊ยเอามือมาสะกิดผม แต่ผมไม่สนใจกรูจะตายอยู่แล้วงานท่วมหัว ไม่มีสนใจใครแล้ว ปรกติผมก็สมาธิแตกซ่านอยู่แล้ว ต้องตั้งใจทำงานให้ได้ แล้วนี่มานั่งหน้าเป็นทำเจ๋อ.....กวนอยู่ตรงหน้า ผมจะอดใจ(ไม่ด่า)ได้ยังไงไหว
“กรูไม่ได้เจอเมิงมาตั้งนานยังไงวันนี้เมิงต้องไปกินผัดไทยเจ้าโปรดกะกรูด้วย กรูจะนั่งรอเมิงตรงนี้แหล่ะ” ผมเลยเงยหน้ามองบุ้ง มันทำตาละห้อยเหมือนหมาอยากกิินผัดไทย ฮ่าๆๆๆ
“กรูรู้ว่าเมิงก็ชอบ วันนี้ยังไงเมิงก็ต้องสละเวลากินข้าวอยู่แล้ว เมิงไปกะกรูนะ นะนะนะ”ผมตัดสินใจครับ ถ้าผมไม่ตกลงไปกับบุ้งมานคงจะพูดพล่ามไม่หยุดแน่ๆ แล้วผมจะไปมีสมาธิทำงานได้ยังไง
“เออๆๆๆ แต่เมิงเลี้ยงงงง”ผมมองหน้ามันอีกที บุ้งอ้าปากกำลังจะพูดอะไรไม่รู้คับ แต่ผมชี้หน้ามาน “เมิงหยุด ถ้าเมิงไม่เลี้ยงกรูม่ายยยยไป แล้วเมิงก็กระดิกหางกลับบ้านเมิงไปเลย แล้วนี่หุบปากซะทีกรูจะรีบทำงาน”
มันอ้าปากค้างครับ แล้วก็ค่อยๆหุบปากเงียบอย่างรวดเร็ว มันคงคิดดีแล้วว่ายอมเสียเงินไม่ถึง 50 บาทเลี้ยงผมยังดีกว่าจะต้องกลายเป็นหมาไปจริงๆ 5555+ ก็แค่นั้นเองไอ้บุ้งเอ๊ย.........
พอเสร็จงานสัก 6 โมงเย็นครับวันนี้ผมเลยซ้อนมอเตอร์ไซด์บุ้งไปหาอะไรกินกันสองคนตามประสากิ๊ก หุหุหุ อันนี้บุ้งเป็นคนบอกครับผมเลยปล่อยมันไป ให้มันเป็นกิ๊กไป ผมคงไม่มีอะไรต้องเสียนี่นา ให้ตำแหน่งมันสักหน่อยเงินเดือนอะไรก็ไม่ต้องเสีย ให้แค่ความเป็นเพื่อนกัน แค่นี้ก็สุขใจแล้วครับ
แต่อย่าคิดว่าผมมีอะไรเกินเลยกับมันนะครับ ตำแหน่งกิ๊กของมันเป็นแค่ชื่อ แต่ความหมายจริงๆคือเพื่อนสนิทที่รู้ใจ เป็นเพื่อนที่อาจโดนเนื้อตัวกันได้บ้าง แต่ก็แค่จับมือนิดหน่อย โอบบ้างพอเป็นกระษัยไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น พี่ต่ายก็อนุญาติแล้วครับ ก็พี่ต่ายน่ะไม่มีเวลาให้ผมเลย คิดแล้วมีแฟนใหม่ซะดีไม๊เนี่ย
ผมคงจะคิดฟุ้งเพ้อเจ้อไปกันใหญ่ถ้าบุ้งไม่พาผมมาจอดที่ร้านผัดไทยเจ้าประจำของเราก่อน ร้านผัดไทยเจ้านี้พวกผมกินกันมาตั้งแต่เด็กครับ เป็นร้านไม้เก่าๆเหมือนร้านตามตามจังหวัดทั่วๆไป แต่เพราะฝีมือดีจึงขายกันมายาวนาน ร้านที่ผมเห็นก็ไม่ต่างไปจาก10กว่าปีก่อนที่ผมมา โต๊ะไม้ตัวเดิม แต่คนทำเปลี่ยนจากรุ่นพ่อมาเป็นรุ่นลูกแล้วครับ แต่ฝีมือยังเหมือนเดิม เส้นนุ่มรสชาติกลมกล่ิอม ออกหวานนิดๆ
ฝาผนังมีรายการอาหารตามสั่งที่เป็นลายมืิอเขียนกันเอง ผมเคยสงสัยคำว่าราดหน้าหมูเนี่ย ทำไมคนชอบเขียนกันว่าลาดหน้า จนผมชักสงสัยตกลงมันต้องเขียนยังไงกันแน่ ผมว่าความรู้ภาษาไทยของบางคนยังแย่กว่าภาษาอังกฤษอีก เพราะการศึกษาเราไปเน้นที่ภาษาต่างประเทศมากกว่า
ร้านมีแต่ควันอาหารครับ ผมไม่ชอบแค่ตรงนี้แหล่ะครับ คงต้องกลับไปสระผมกันใหม่ กินอะไรมาหรือที่ร้านขายอะไร พอกลับไปทายเมนูได้เลยครับ มันจะอบอวลไปทั้งหัวและตัว ระหว่างที่ผมนั่งรออาหารก็มีโทรศัพท์มาครับ ใครหว่าเบอร์ไม่คุ้น แต่ผมก็รับครับเผื่อเป็นลูกค้าโทรมา
“สวัสดีครับผมโอมครับ”
“โอมเหรอ....เราเอง”ฟังเสียงแล้วทำไมผมจะจำไม่ได้ครับ ผมเผลอยิ้มปากฉีกไม่รู้ตัว :m3:พอดีเค้าเอาผัดไทยมาเสริฟ บุ้งมันมองผมคุยแล้วทำท่าทางให้ผมกินก่อน แต่ผมว่ามันเอียงหูฟังนะ คือมันตั้งใจฟังแบบไม่มีแอบซ่อนเลยครับ เพื่อนกรูจริงใจอีกแระ อยากรู้ทุกเรื่องของผมจริงๆเลย
“จำเสียงได้ไม๊...ใครเอ่ย” :m1:ที่จริงผมว่ามุขนี้ปัญญาอ่อนนะครับ แล้วก็หน่อมแน้มไปหน่อย แต่คนนี้ผมยกให้คนครับ
“จำได้ซิ....เบ็ตไงทำไมผมจะจำไม่ได้ หึหึ สบายดีไม๊ครับ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไปเอาเบอร์เค้ามาจากไหน”ผมคุยไปเอาตะเกียบเขี่ยผัดไทยให้เส้นมันกระจายออกจากกัน มันจะได้ไม่ร้อนครับ ควันระอุขึ้นมาเลยครับ น่ากินจริงๆ
พอเงยหน้าขึ้นมาเจอตาบุ้งโตเท่าไข่ห่านจ้องผมอยู่ แต่ผมบอกตัวเองว่าเมิงฟังได้ฟังไปเรื่องของกรู มันคงงงกับที่ผมแทนตัวเองว่าเค้าครับ ฮ่าๆๆๆๆ ก็เบ็ตน่ะแฟนเก่าผมเอง
“โอมตัวเองถามเค้ามาเป็นชุดตอบไม่ทันเว้ย เอาทีล่ะคำถามนะ เอ้า...อยากรู้อะไรก่อน ถามใหม่”
“นี่ตัวเองอย่ามากวนนะ ตอบๆมาเค้ากินผัดไทยอยู่ ให้ไวเดี๋ยวมันเย็นหมด”ผมกับเบ็ตเหมือนเพื่อนกันมากกว่าครับ คบกันจากเพื่อนมาเป็นแฟนแล้วจากแฟนกลายมาเป็นเพื่อนในที่สุด เลยแยกๆกันไปโดยปริยายแบบไม่รู้ตัวจริงๆไม่เคยมีคำว่าเลิกกันเถอะจากเราสองคน เอ๊ะหรือว่าเราไม่เคยเลิกกันเนี่ย
“คิกๆๆๆ แหมก็ขอกวนนิดนึงให้หายคิดถึง คิดถึงกันมั่งป่าว ไม่เจอกันนานอ่ะ เนอะโอมเนอะ” :อิอิ1:
“ใช่กี่ปีแล้วอ่ะ ตั้งแต่ตัวเองไปนอก คิดถึงว่ะฟังเสียงแล้วอยากกอดได้ป่าว ขอกอดทีนึงนะ” :กอด1:
ไอ้บุ้งที่ก้มหน้าก้มตากินแต่เอาผมทัดหูกะฟังแบบเคลียร์ๆเงยหน้ามองผมทันทีครับ มันชี้หน้าผมครับทำปากขมุบขมิบพอจับใจความได้ว่า “กรูจะฟ้องพี่ต่าย” :m26: ผมทำปากตอบมันครับ “เชิญเมิงเลย....กรูไม่กลัว”
“มามะมากอดเลย คิดถึงโอมมากเลย เนี่ยไปได้เบอร์จากเพื่อนที่ทำออดิทเหมือนโอมอ่ะไอ้น่อยน่ะ”
“อ๋อเออๆ แล้วตัวเองโทรมาหาเค้าทำไม จะมาหาเค้ารึเปล่า มาเที่ยวซิอยากให้มา หรือจะให้เค้าไปหาดี เอาไงวันไหน”ผมคิดถึงเบ็ตจริงๆนะครับ เวลาเพื่อนเก่าโทรมาหามันดีใจบอกไม่ถูก แล้วเบ็ตก็เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งอดีตแฟนผมก็ยิ่งดีใจสุดๆไปเลย
“เปล่าเบ็ตจะโทรมาบอกโอมว่านนนี่จะแต่งงานเดือนหน้า จะโทรมาชวนโอมให้ไปด้วยกันคิดถึงอยากเจอโอมน่ะ ไปนะโอมนะ จะได้เจอเพื่อนคนอื่นๆด้วย เดี๋ยวนนนี่คงจะส่งการ์ดไปให้ตามหลังน่ะ”
“นนนี่จะแต่งงานเหรอแต่งกับพี่โจรึเปล่าที่เป็นแฟนกันตั้งกะตอนที่เรียนน่ะ”
“ไม่ใช่นะซิ เค้าเลิกกันไปตั้งนานแล้วโอมไปอยู่ไหนมา เจ้าบ่าวนี่เป็นหัวหน้าที่ทำงานนนนี่น่ะ”อ้าวผมก็งงซิ ก็ตอนที่ยังเรียนมหาลัยนนนี่เค้ารักกับรุ่นพี่โจมากๆเลยครับรักกันมาตั้งแต่ปี1จนปี4ก็ยังเป็นแฟนกันอยู่ ใครๆยังล้อกันว่าคงจะแต่งงานเป็นคู่แรก แล้วไหงมาเลิกกันได้
“อ้าวเหรอ ก็เค้าไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนคนไหนเลย ช่วงนี้ก็งานยุ่งมากมาย หัวโตอยู่เนี่ย”
เพื่อนโทรมาแบบนี้ผัดไทยไม่ต้องทำกินแล้วล่ะครับ ขอคุยให้หายคิดถึงหน่อย จะกินไปคุยโทรศัพท์ไปผมก็ไม่ชอบทำ แต่ไอ้บุ้งซิทำไมมันเป็นคนไม่มีมารยาทแบบนี้มานั่งฟังผมคุยโทรศัพท์ มันนึกว่ามันเป็นหน่วยสืบราชการรึไง
“แป๊ปนึงนะเบ็ต”ผมมองหน้าบุ้งเอามือปิดโทรศัพท์ไม่ให้เบ็ตได้ยิน
“นี่มึงอย่ามาฟังกรูพูดได้ไม๊ กรูอึดอัด”บุ้งมันมองหน้าผมครับ แล้วยิ้มกวนติง
“กรูหูไม่ตึง มันได้ยินเอง กรูช่วยอะไรไม่ได้ เมิงไม่อยากให้กรูฟัง เมึงก็พูดไม่มีเสียงดิ ใช้ภาษามือไปเลยกรูดูไม่ออกหรอก เอาดิ ดิ ดิ ดิ” :m14:แล้วส่งยิ้มมาอีก
ตอนนี้ผมอยากถีบมันมากเลยครับ ติดที่ว่าคุยโทรศัพท์อยู่แล้วอยู่ที่ร้านอาหารด้วย ผมเลยได้แต่ชี้หน้ามัน “กรูฝากไว้ก่อนนะเมิง จำไว้”แล้วผมก็หันไปคุยกับเบ็ตต่อ
“เบ็ต เรื่องไปงานเดี๋ยวใกล้ๆถึงวันนั้นแล้วโอมโทรหานะจะได้นัดกัน อยากเจอมากๆเลยครับ คิดถึงผมมั่งไม๊” o18 แอบหยอดนิดหน่อยบริหารเสน่ห์ครับ ตามประสาผู้ชาย หุหุหุ
“ไม่คิดถึงเลย พอไปที่นู่นนะเบ็ตก็ลืมโอมไปเลย มีแต่ฝรั่งหล่อๆ จะมาคิดถึงไอ้ตี๋ทำไมกัน”เสียงเบ็ตหัวเราะคิกคัก ดีใจที่ย้อนผมได้ กรรมหมดกันผมตี๋ก็จริงแต่ตี๋เกาหลีนะ กำลังอินเทรนด์ออก
“โหยน้อยใจอ่ะ ไม่ไปดีกว่างานต่งงานแต่ง แล้วตอนนี้เบ็ตทำงานอะไรที่ไหนล่ะ”บลาๆๆๆๆ.....หลังจากนั้นผมก็ถามสารทุกข์สุขดิบครับ แล้วก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อย กว่าจะรู้ตัวหันมาอีกทีไอ้บุ้งมันนั่งหาวรอผมแล้วครับ แล้วผัดไทยผมก็เย็นชืดไปแล้ว ผมละเซ็ง....ไม่อร่อยเลย
ผมเห็นแก่เพื่อนเลยต้องตัดใจ กล่าวคำลากับเบ็ต เกรงใจบุ้งที่มานั่งรอ เกรงใจผัดไทยจานนี้ด้วยมันคงร้องไห้รอผมมากินมันจนเย็น ผมยังมีโอกาสคุยกับเบ็ตอีกมากมาย แต่สงสารเพื่อนมานั่งรอ ผมรีบกินจะได้รีบกลับ พอทานผัดไทยเสร็จ ผมตบไหล่บุ้งที่นั่งง่วงอยู่
“ไปกลับบ้านกันบุ้งโทษทีว่ะให้เมิงต้องมานั่งรอ”
บุ้งมันเงยหน้ามองผมแล้วพูดคำเดียวครับ “เออ” มันพูดแค่นี้จริงๆแล้วก็เดินไปที่รถเลย เหอะๆๆๆมันโกรธผมรึเปล่าผมเลยไม่รู้จริงๆ แล้วที่สำคัญมันจะคิดว่าผมกับเบ็ตตี้เป็นยังไงอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ล่ะ ทำไมมันไม่ถามผมซักคำ ผมก็ยังงงๆอยู่เลยว่าบุ้งมันแปลกไป ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่เป็นอีกาคาบข่าวไปบอกใครก็แล้วกัน o7
TBC
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไว้มาเล่าสู่กันฟังต่อคราวหน้าค่ะ :teach:
อยากบอกว่าคิดถึงเพื่อนๆทุกๆคนค่ะ ที่จริงเขียนมาตั้งนานแล้ว แต่มันไปไม่ถึงไหนซักทีเลยไม่ได้เอามาลง หวังว่าคงไม่ลืมพี่ต่ายกับน้องโอมไปก่อนนะค่ะ :give2:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:oni2:
-
ดีจายมาก :mc4:
เคยอ่านเรื่องนี้ เป็นหนึ่งเรื่องในดวงใจเลย
ทำให้ต้องสมัคร และ post ครั้งแรกเลยนะ
รอ รอ รอ ต่อไป
-
แอบมาเจาะไข่รีบน :m32:
ร้ากกกคนแต่ง :man1:
:oni1:
-
:m30:
เบ็ตตี้เป็นแฟนเก่าโอม
พี่นนนี่ก็จะแต่งงาน
ทำไมเค้าไม่เคยรู้มาก่อน
ทำไมไม่มีใครบอกเค้า
:o12: :o12: :o12: :o12:
ลป.พี่ฟางขอค่าตั๋วหน่อยดิ่ จะบินกลับไปงานแต่ง :laugh:
-
:m32:
-
:m22:
-
มาให้ :L2:พี่ฟาง :oni1:
ติดตามต่อปายยยยยยย
-
:m4: ดีใจจังได้อ่านตอนต่อไปของเรื่องนี้แล้วอ่ะ :m4:
ชอบพี่ต่าย... :m1: แต่ภาคนี้ออกจาโหด ๆไปไหมอ่ะพี่กระต่ายของเรา :o8:
-
:m4:ชอบมากมาย :L2:
:L2: :L2: :L2:
-
จำพี่ต่ายกับพี่โอมได้แม่นเลยค่ะ
เพราะเพิ่งอ่านที่ห้องนิยายที่แต่งจบแล้วเมื่อไม่นานนี้เองค่ะ
จะรออ่านตอนต่อๆไปนะคะ
สู้ๆนะคะ เรื่องน่ารักมากๆเลย :m1:
-
:man1:
คิดถึงพี่ต่าย นายโอมที่สุดเลยครับ
ภาคใหม่นี้ จะติดตามเป็นแฟนคลับต่อเลยครับ
-
ดีใจจังค่ะ ตอนนั้นไม่ทันได้เม้นให้กำลังใจอ่ะ
(ก๊ออ่านตอนจบไปอ่ะ)
ในที่สุดก็มีต่อ เอพี่กระต่ายแปลกอ่ะ ไม่รักโอมแล้วเง้อ
:กอด1: รักคนแต่งค่ะ
-
หรือบุ้งจะ....
-
อย่าบอกว่าเจ้าบ่าวนนนี่คือพี่ต่าย
ไม่งั้นเราไปถล่มแน่ ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเรย
:m29: :m29: :m29: :m29:
-
:m1:
พี่ต่ายกะโอมกลับมาอีกแล้ววววว
แต่กลับมาแบบนี้ไม่น่ารักเลยยยย o12
หวังว่าคงไม่มีปัญหาอะไรอีกนะ ???
ปล. เบ็ตตี้ นนนี่ คนใกล้ตัวท้างน้าน
ไม่ลงทุนเลยนะฟางกี้... :laugh:
-
ดีใจจังค่ะที่ได้อ่าน
ตอนอ่านภาคที่แล้วไม่ได้เม้นต์ เพราะไปอ่านในกระทู้นิยายที่จบไปแล้ว
ภาคใหม่นี่ก็จะคอยติดตามค่ะ
-
เข้ามารายงานตัวค่ะ
เป็นแฟนพันธุ์แท้ ตั้งแต่ตอนที่แล้ว
ดีใจที่มีภาคต่อนะค่ะ :o8:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ตอนใหม่มาแล้ว
เพิ่งอ่านภาคแรกจบไปเมื่อวันก่อนเอง สนุกมากค่ะ o13
แล้วจะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ :oni1:
-
การี๊ดดดดดดด :m4: พี่ต่ายกะน้องโอมกลับมาแว้วววววว
คิดถึงพี่ต่ายยยยอ่ะ แบบว่าชอบคนบุคลิกแบบเนี๊ยะ
นิ่งๆ เฉยๆ แมนๆ ฉลาดๆ วุ๊ยยยย ชอบไปหมด :o8:
น้องโอมก็ยังคงความเอ๋อได้เหมือนเดิม แต่น่าร๊ากกกกกก :กอด1:
และพี่ต่ายก็ยังคงคอนเซ็ป "ไม่ง้อ ง้อไม่เป็น ไม่รู้ว่าแฟนงอน" อยู่เหมือนเดิม
:เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนน้องโอม
ปล. เป็นกำลังใจให้เจ๊ฟางฉุดจ๋วยนะเคอะ :L2:
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคุณเจ๊ fighting fighting
ปลล. ไม่ได้เป็นคนช่วยโพสต์นี่ไม่ดีเลยเนาะ
อดอ่านก่อนเลย :t2:
-
ยังคิดถึงพี่ต่ายกับน้องโอมอยู่นะ
:oni2:
-
o9ไม่ยอมอ่ะ ไม่ยอม ทำไมเค้าไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
เบตตี้เป็นแฟนกะโอมตั้งแต่เมื่อไร แล้วพี่นนนี่จะแต่งงานทำมั้ยไม่แจ้งข่าวกันบ้างอ่ะ :serius2:
:o12:ใจร้ายอ่ะ
-
กลับมาแล้ว เย้ๆๆ แต่เอ๊ ทำไมไม่ยักกะหวานตามเทรนด์น๊า
ไม่เป็นไร ยังไงก็ ชอบเรื่องนี้ :L2:
-
เอา :L2: มาให้พี่สาวสุดที่ร๊ากกกก
:กอด1: :กอด1:
พี่เบ็ตตี้แฟนเก่า o2
พี่นนนี่จาแต่งงานนนนนนนน ไปด้วยๆ :oni2:
:laugh: :laugh:
ต้องให้เจ้าสาวโยนดอกไม้ให้เจ๊ฟางนะ :t2:
-
:m32:
-
อร๊ายยยยยยยยย ดีใจ ๆ พี่ต่ายกะโอม รีเทิร์น :oni2: :oni2:
-
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่เป็นอีกาคาบข่าวไปบอกใครก็แล้วกัน o7
บอกครับ รบกวนขอเบอร์พี่ต่ายหน่อย เดียวจะโทรไปแจ้งข่าว :laugh:
ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้
กรี๊ดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เข้ามากรี๊ดก่อน ค่อยอ่าน อิอิ
ในที่สุดสิ่งที่เราคอยก็มาเสียที :oni2: :oni2:
.
.
.
:a5: :a5:เบ็ต....พี่นนนี่...มาด้วย!!!!
พี่ฟาง....จ่ายค่าตัวให้เจ้าของชื่อรึเปล่า อ่า...... :t2: :t2:
-
:L2: :L2:
+1ให้คุณ Manfang ที่มาต่อภาคสอง
บุ้งตัวนี้
แฝงตัวเฝ้ามะม่วงมานาน
น่ารักน่าสงสารนะ
มามะมาให้กอดปลอบทีนึง :man1:
-
:m7: :m7: :m7:
-
:m4:
:L2:
-
คิดถึงพี่กระต่ายจัง :m4:
บทพี่ต่ายน้อยมาก o7 555
ระวังเหอะ โอมจะปันใจให้ชายอื่น หุหุหุหุ
-
หวัดดีคร้าบบบ ตามอ่านมาตั้งแต่คราวที่แล้วแต่เมื่อก่อนเป็นชาวซุ่มไม่เคยโพสต์ เรื่องนี้อ่านไปหลายรอบเหมือนกันคร้าบชอบพี่ต่ายมาก(แอบเนียน) เอาแบบหวาน ๆ หน่อยน่ะ ช่วงนี้กำลังจิตตกกับเรื่องของผู้ใหญ่ดื้อ
-
แฟนเก่ามาแร้วววว :m29:
พี่ต่ายจาทามยังไง?????
:oni2: :oni2:
-
แบบนี้ต้องบอกพี่ต่าย
คิดถึงเรื่องนี้จ้า
-
:myeye: :myeye: :myeye: :myeye:
มาหาเจ้าของเรื่อง
งานนี้มีดอง
กร๊ากกกก
-
ถ่านไฟเก่า :o
-
ดีใจจัง พี่ต่ายมาแล้ว คิดทึ้ง คิดถึง
ไม่ว่าพี่ต่ายจะทำอะไร ก็น่ารักไปซะทุกเรื่องแหละ อิอิ
มอบดอกไม้ให้ฟางก่อนอ้ะ :L2: :L2: :L2: แถม :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ก่อนอื่นก็บอกว่าคิดถึงพี่ต่ายกับพี่โอมมากๆๆครับผม
ดีใจมากๆเลยครับที่เห็นกลับมาที่บอร์ดนี้อีกครั้งครับผม
แล้วพี่ต่ายเอาแต่ทำงานแบบนี้พี่โอมน้อยใจแย่เลย
กลับมาหาพี่โอมเร็วๆนะครับก่อนที่พี่โอมจะมีชู้ อิอิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่ต่ายทำงี้จะหาเรื่องกานเรอะเนี่ย....อย่าคิดว่าโอมไม่มีทางไปนะ......555+
บุ้งรีบๆเอาไปฟ้องเลย....อยากรู้ว่าพี่ต่ายจะว่ายังไง.......^^
-
:o เงียบ
เข้ามารอพี่กระต่ายอ่ะค๊าฟฟฟ :o8:
-
ชิส์
ว่าแล้วก็โดนไปหนึ่งดอก
เดี๋ยวดู
เดะเสดสาดคนนี้หละกาน
มีหน้าทีได้ใจมากกกกกกกกกกก
:L2:
เอาไปหนึ่งพวง จากลูกรัก
พี่นนท์แต่งงาน :laugh: พี่แป๋มมมม มางานแต่งพี่นนท์แร๊ววว
ปลปล. พี่เบ็ตจ๋า คิดดีแล้วหร๋อเคอะเป็นแฟนเก่าเจ๊ :laugh:
-
มาต่อไวๆนะ
-
:m4:
-
:กอด1: คิดถึงๆๆๆๆๆ
:a4: รอต่อไป
-
มัวไปอยู่ไหนล่ะพี่ต่าย แฟนเก่าเค้ามาแล้วเนี่ย
บุ้งรีบคาบข่าวไปบอกเลย :m32:
แล้วมาต่อเร็วๆนะ :กอด1:
-
โอ้วววว คิดถุงงงง ๆ ๆ ๆ :กอด1:
มาให้กำลังใจคนเขียนด้วยครับบ :o8:
โอม ก้ออกมาแล้วว เมื่อไหร่พี่ต่ายะออกเต็มบ้างน้า
-
พี่ต่าย โอม :m4:
มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ :L2:
-
โอ้ววววววววว....
มาไงเนี่ยะ
ตกใจหมด
แต่ก็ดีมากพี่คิดถึงงงงงงงงง :m1:
-
มาตามเชียร์พี่ต่ายกะน้องโอมด้วยคน
คิดถึงทุกคนในเรื่องมากๆ คะ :angellaugh2: :angellaugh2:
-
สนุก จ้าาาาาาาา o13
-
มาต่อไวๆๆๆค้าบบบบบ
-
:music:
-
เฮ้ย มาร้องที่นี่อีกแระ
แมวหน้ามึนเอ้ย
-
พี่ต่าย....... :o8:
น้องโอม.... :m1:
คิดถึง คิดถึง คิดถึงมากๆ ค๊าบบบบบ
มาต่อไวๆ เลย
-
ดีใจจังเลย :m13:ยังมีคนคิดถึงเพื่อนเก่าๆด้วย
ภาคนี้อาจจะไม่ยาวนะค่ะ ก็อย่างที่บอกเล่าสู่กันฟังพอหายคิดถึง :m23:
แล้วก็อาจไม่ได้มาลงทุกวัน แต่ก็คงไม่นานมากค่ะ
ไว้ลงเสร็จแล้วว่างๆมาคุยกันค่ะ แต่ต้องรีบลงก่อนคอมจะแกล้งทำพิษ o7
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันเวลาของการทำงานผ่านไปอย่างยากลำบากพอควรสำหรับผมครับ จนย่างเข้าเดือนพฤษภาคม ที่จริงมันก็มีเวลาแบบนี้ทุกปีที่เรานักบัญชีต้องปิดบัญชีกัน ทุกอย่างต้องเสร็จภายในสิ้นเดือนนี้ครับก็เหนื่อยหน่อยครับแต่ก็ต้องทำ เหนื่อยกันบ่นกันทุกปีแต่มันก็ผ่านไปได้ทุกที o6
แต่ปีนี้ผมรู้สึกว่าผมทุรนทุรายกว่าปีก่อนๆ เพราะผมต้องห่างจากพี่ต่ายนานเลย ครับ ผมจำได้ว่าช่วงปีที่พี่ต่ายหายไปอยู่สิงค์โปร์ ผมรู้สึกว่าผมมีสมาธิกับการทำงานมากกว่านี้ แล้วเหมือนปีก่อนผมจะทำงานเสร็จเร็วก่อนกำหนดด้วยซ้ำไป แต่นี่ผมไม่ได้เจอพี่ต่ายมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ มีนา เมษา พฤษภา ไม่น่าเชื่อเลยเกือบ4เดือนแล้ว ผมทนอยู่ได้ยังไงเนี่ย พี่ต่ายก็ใจดำไม่มีโทรหาผมเลย :o12:
ปีนี้ผมให้เวลากับความรักมากไปหน่อย จนเหมือนกับงานการจะเสียไปด้วยซ้ำ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ตองโทษที่ตัวผมเองมากกว่า ทั้งที่เมื่อก่อนพี่ต่ายก็พูดเสมอๆว่าจะมาช่วยผมทำงาน แต่ผมก็อวดเก่งบอกว่าจะทำเองไปซะทุกครั้งไป
แต่ตอนนี้ต้องการผู้ช่วยมากเลยครับ คิดแล้วก็ตัดใจทำหน้ามึนโทรไปหาพี่ต่ายหน่อยดีกว่า ศักดิ์ศรีที่มีมากมายก็กองไว้ซุกไว้ที่ไหนก็ได้ก่อน ตัดสินใจทำเป็นเนียนเหมือนไม่เคยโกรธกันมาก่อน โทรก็โทรว่ะ ยกนาฬิกาขึ้นมาดูเที่ยงคืนกว่าแล้ว แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้เมื่อตัดสินใจที่จะโทรไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายตู๊ดเลยครับ กว่าพี่ต่ายจะมารับสายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนระโหยโรยแรงเชียวสงสัยจะหลับอยู่ด้วยความเพลีย ทำอะไรอยู่ว้า o12
“สวัสดีครับ” พูดเพราะเชียวพี่ต่ายของผม
“สวัสดีครับ”ผมตอบไปแค่นี้เพราะไม่ได้คุยกันนานจนอยู่ๆมันก็ตื้นตัน ผมเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าครั้งสุดท้ายที่คุยกันผมงี่เง่ากับพี่ต่ายไปเยอะ เริ่มสำนึกผิดปนละอาย แต่ก็แป๊ปเดียวครับ ความมึนก็กลับคืนสู่ปรกติ
“โอมเหรอ.....”พี่ต่ายเงียบไป ผมแอบดีใจที่อย่างน้อยพี่ต่ายก็จำเสียงผมได้ :o8:
“ครับ...เหนื่อยไม๊พี่...งานเสร็จรึยังครับ”ผมเก็บคำหวานๆไว้ในใจถ่ายทอดความห่วงใยลงไปในน้ำเสียงเต็มที่ กำลังจะพูดต่อเรื่องงานที่อยากให้มาช่วยพี่ต่ายก็สวนขึ้นมาว่า
“พี่คิดถึงโอมนะ.....จริงๆ” พอพี่ต่ายพูดแบบนี้ ผมก็น้ำตาซึมไม่รู้ตัว แต่พยายามสะกดเสียงควบคุมอารมณ์ให้คุยกับพี่ต่ายได้ตามปรกติ
“ผมก็คิดถึงพี่....พี่ไม่โทรมาหาผมเลย” o7ผมอดที่จะตัดพ้อพี่ต่ายไม่ได้ ทั้งที่รู้มาตลอดว่าพี่ต่ายให้ความสำคัญกับงานมากๆและเสมอๆ งานมาก่อนตลอด
“พี่ขอโทษนะโอม แล้วโอมเหนื่อยมากไม๊ครับ”เสียงที่เป็นห่วงเป็นใยของพี่ต่ายทำเอาผมซึ้งจนน้ำตาจะไหลอีก พี่จะบิลด์อารมณ์ผมไปถึงไหนพี่ ยังครับมีต่ออีก
“แล้วโอมรู้ใช่ไม๊???....ว่าพี่คิดถึง” o18
ผมเผลออมยิ้มแล้วก็พยักหน้าหลายหน แต่พอนึกได้ก็ขำตัวเองว่าพยักหน้าแล้วเค้าจะเห็นได้ไงล่ะไอ้โอมเอ๊ยต๊องอีกแล้ว
“ครับ” :m17:
พูดไปได้แค่นี้เอง แล้วก็ได้แต่เอานิ้วปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอีก ผมอ่อนแอเสมอกับเรื่องของพี่ต่าย จะพูดมากกว่านี้ก็กลัวจะโดนจับได้ว่าร้องไห้เพราะเสียงสั่น เอามาให้ผมเลยตุ๊กตาทองบทนายเอกเจ้าน้ำตา o11
“โอมใช้สมอลทอร์ครึเปล่า....โทรหาพี่น่ะ”พี่ต่ายรู้ว่าผมชอบใช้มือถือโทรหา ทั้งที่พี่ต่ายไม่ค่อยชอบเพราะคุยไปนานๆผมชอบบ่นว่าร้อนหูมั่ง ปวดหัวมั่ง จนพี่ต่ายเป็นห่วงกลัวว่าผมจะเป็นมะเร็งเหมือนที่คนชอบพูดกันว่าใช้โทรศัพท์มือถือมากๆจะเป็น
“ใช้แล้วครับพี่ต่าย”ผมรีบไปเอาหูฟังมาเสียบแล้วเดินไปนอนคุยกะพี่ต่ายดีกว่า
“โอมยกแขนขึ้นมานะระดับตัว....ทำตามที่พี่บอกนะ”ผมทำตามที่พี่ต่ายบอกด้วยอาการงงๆ นี่พี่ต่ายจะให้ผมทำอะไรกันแน่ มีงงๆๆ :confuse:
“ยกทำไมพี่...แต่ยกแล้วล่ะ”หุหุ ก็ผมมันคนเชื่อคนง่ายนี่ครับทำไงได้ แฟนสั่งอะไรก็ต้องทำตามซิ หรือว่าจะให้ทำกายบริหารแก้เครียด
“คราวนี้โอมเอามือกอดอกนะ กอดแน่นๆเลย.....ทำรึยังครับ”ผมทำตามที่พี่ต่าย บอกมันก็อุ่นๆดีครับ แต่ก็งงๆว่าพี่ต่ายจะให้ผมเล่นอะไรเนี่ย เสียงพี่ต่ายยังคงพูดต่อไป
“โอมอุ่นไม๊ครับ....พี่กำลังกอดโอมอยู่นะ....รู้ไม๊” :-[
หูยยยย...พี่ต่าย.....จะมามุขนี้ก็ไม่บอกทำเอาเขินไม่ทันเลย ไม่ทันตั้งตัวแต่ผมก็อดยิ้มเขินๆไม่ได้ ผมหลับตาจินตนาการเอาว่าพี่ต่ายกอดผมอยู่ มันอุ่นจริงๆครับอ้อมกอดของพี่ต่าย นี่ผมคงเพี้ยนไปแล้ว แอบคิดว่าใครอย่ามาเห็นผมตอนนี้นะ คงคิดว่าผมบ้าไปแล้ว
“ต่อไปโอมเอามือจับแก้มนะครับ ให้คิดว่าพี่เป็นคนจับหน้าโอม มองโอมอยู่ตรงหน้า เห็นพี่ไม๊ครับ”ผมยกมือขึ้นจับแก้มตัวเองตามที่พี่ต่ายบอก จินตนาการตามที่พี่ต่ายบอก แล้วก็ตอบพี่ต่ายไปเหมือนคนละเมอ
“เห็นครับ”ผมรู้สึกเหมือนน้ำตาไหลลงมาโดนมือผมเอง ไม่รู้เหมือนกันว่าผมอยู่อารมณ์ไหนกันแน่ เสียใจ ดีใจ คิดถึง มันปนเปกันไปหมด (หรืออารมณ์ว่าแฟนกรูไปซะล่ะ ก็ไม่รู้ 55555+ หรือว่าความห่างไกลทำให้เพี้ยน o7)
“ถ้าโอมกดมือลงเบาๆพี่หอมแก้มโอมอยู่นะครับ”เสียงนุ่มๆของพี่ต่ายยังคงพูดต่อไป เหมือนมีคนมาเปิดเพลงบรรเลงซึ้งๆให้ผมฟังเลยครับ ผมเลยอินไปกับทุกอย่างที่พี่ต่ายให้ผมทำ จนวูบนึงผมคิดว่านี่ผมไม่บ้าพี่ต่ายก็เมาล่ะว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
“โอม...กัดริมฝีปากตัวเองหน่อยครับเบาๆ....เน้นๆนะ” ผมเริ่มทำอย่างที่พี่ต่ายบอกแถมด้วยการเลียริมฝีปากตัวเองไปด้วย
“พี่ขอจูบโอมนะครับ”ผมทั้งซึ้งทั้งขำ ว่าที่เราทำอยู่นี่เรียกว่าเซ็กซ์โฟน คลื่นเหงา หนุ่มไกลบ้าน รึเปล่า แต่มันก็รู้สึกดีจริงๆ ผมว่าพี่ต่ายเริ่มทำเกินไปแล้ว(ก็ตัวผมเองน่ะแหล่ะฮ่าๆๆๆๆ)ตอนนี้มือผมเริ่มลูบเข้าไปในเสื้อของตัวเองลูบไปตามตัว จนมือไปสัมผัสกับหัวนม ผมเอามือลูบไล้ผ่านไปไวๆ มันทักทายกับมือผมด้วยการแข็งขึ้นมาเป็นไต ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับอารมณ์ตัวเอง มันหนาวๆร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก ขนแขนลุกโดยไม่รู้ตัว :fox2:
“โอมครับ...ทำไมเงียบไป”เสียงกระซิบที่ริมหูผมยิ่งทำให้ผมรู้สึกโหยหาพี่ต่าย
“มือพี่ต่ายกำลังอยู่บนตัวผมนะครับ ผมคิดถึงพี่ต่ายจัง”พอพูดออกไปแล้วผมเองกลับรู้สึกอาย พี่ต่ายจะคิดว่าผมเป็นคนยังไงกันแน่ หรือว่าขั้นนี้แล้วคำว่าอายก็โยนมันทิ้งไปซะ มือผมก็เลื้อยไปเรื่อยๆครับไม่หยุด
“พี่ก็คิดถึงโอม....”ผมว่าพี่ต่ายเสียงสั่นๆยังไงไม่รู้ หรือว่าเริ่มอารมณ์เดียวกันหว่า เหอๆๆ
“พี่ต่ายทำอะไรอยู่ครับ”ผมแอบทำเสียงออดอ้อน ใส่จริตไปเล็กน้อยหุหุ เอาแล้วซิมารยาชายเริ่มสิงสู่ตัวผม
“ก็กำลังกอดโอม จูบโอมไงครับ กำลังช่วยโอมด้วย” o18
เจ้ยยยย!!!ไม่พูดธรรมดาครับใส่เอฟเฟคเสียงเอ็คโค...โซปราโน...โอเปร่าด้วยครับมีกระเส่าเล็กน้อย คงไม่ต้องมาถามแล้วครับว่าพี่ทำอะไร จะทำอะไรก็ไม่ปรึกษาเลยจะได้ร่วมด้วยช่วยกัน
ชักสงสัยพี่ช่วยผมหรือช่วยลูกชายพี่กันแน่ พี่ช่วยลูกพี่งั้นลูกผมล่ะใครจะดูแลมัน ผมก็ต้องช่วยมันด้วยซิ เอิกซ์ซซซซซซซซ คืนนี้คงไม่ต้องบรรยายละครับสบายไปทั้งพ่อทั้งลูกทั้งพี่ต่ายทั้งผม กว่าเราจะวางหูแยกย้ายกันไปนอนก็แทบแย่ครับหมดแรงงงงงงไปเลยยยย หุหุหุ ผมเลยลืมเรื่องขอตัวช่วยมาทำงานไปหมดเลยครับ ดันได้ตัวช่วยอย่างอื่นมาแทน เหอๆๆๆๆวัตถุประสงค์ผมผิดเพี้ยนไปจนได้ซิน่า :m25:
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้โทรไปหาพี่ต่ายอีกครับกลัวใจตัวเอง เล่นแบบนี้บ่อยๆไม่ไหวครับมันเขิน ใจนึงก็คิดว่าพี่ต่ายไปเอาวิธีแบบนี้มาจากไหนกันเนี่ย หรือเคยใช้บริการฮอตไลน์สายด่วนชวนหวิว ก็มันนานนะครับที่ไม่ได้เจอกันผมก็ไม่รู้ว่าพี่ต่ายไประบายอารมณ์กับใครที่ไหนหรือเปล่า แต่ผมว่่าคงไม่มีเวลาไปแตกแถวที่ไหนหรอกครับทำงานหัวฟูอยู่ออฟฟิซมากกว่า เหมือนผมเลยตอนนี้ต้องตนเป็นที่พึ่งของตนก่อนครับ
อีก2 อาทิตย์จะถึงเดดไลน์แล้วครับแต่บัญชีลูกค้าที่เอามาให้ผมตรวจยังไม่เสร็จเลยอีก 2งบ ผมอยากจะบร้าตายมันทำจะไม่ทันแล้วครับ ผมต้องตรวจให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้จะทำยังไงดี ช่วงนี้ผมนอนตี1ทุกวัน เช้าก็ต้องตื่นมาเปิดร้าน เหนื่อยจริงๆครับแสงเดือน แสงตะวันไม่มีได้เห็น อยู่แต่ในบ้าน เหนื่อยจนเหมือนแบกอะไรไว้บนบ่าไหล่มันตึงไปหมดเลยครับ ใครว่าทำงานนั่งโต๊ะสบายผมว่าใช้สมองมากๆนี่ก็ทำให้เราหมดแรงได้ง่ายๆเหมือนกันนะครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นควายน้อยไถนา เพื่อให้ได้ผลผลิตเป็นข้าวราคาแพง
ผมนั่งทำงานจนปวดคอไปหมด พอเงยหน้าดูนาฬิกาก็ต้องตกใจ นี่มัน5ทุ่มแล้วนี่ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย มิน่ามันรำคาญตัวยังไงไม่รู้ เหนียวๆตัวบอกไม่ถูก ผมเลยลุกไปอาบน้ำกะว่าอาบเสร็จมานั่งทำงานต่ออีกสักพักนึงแล้วค่อยนอน เครื่องกำลังติดแล้วไฟก็ลนก้นจนนอนเร็วๆไม่ได้อีกแล้ว ผมใช้เวลาในการอาบไม่นานเพราะต้องรีบออกมาทำงาน พอออกมาก็ต้องตกใจ ก็พี่ต่ายมานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของผมน่ะซิ
“พี่ต่ายมาได้ยังไงพี่ ผมตกใจนะเนี่ยมาเงียบๆ” :sad5:พี่ต่ายหันหน้ามามองผม แสงไฟจากโคมที่โต๊ะส่งใบหน้าพี่ต่ายอย่างชัดเจน รอยยิ้มที่คุ้นตาที่ผมไม่ได้เห็นมากว่า4 เดือน คิดถึงจังครับ ผมเดินแบบงงๆเข้าไปหาพี่ต่าย ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยยังคงนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอยู่ พี่ต่ายไม่ได้ลุกขึ้นครับยังคงนั่งอยู่กับที่ นั่งมองผมยิ้มๆ
พี่ต่ายก็ยังคงหล่อดูดีเหมือนเดิมในสายตาผมไม่เคยเปลี่ยน “มาให้พี่กอดหน่อยครับโอม”
พี่ต่ายยื่นมือมาหาผม ผมก็เดินเข้าสู่อ้อมแขนนั้นด้วยความเต็มใจ พี่ต่ายโอบเอวผมไว้แน่น หน้าพี่ต่ายคลอเคลียอยู่ที่หน้าอกผม แล้วพี่ต่ายก็ยืนไล่จูบผมขึ้นไปเรื่อยๆจากยอดอก ไหปลาร้า ซอกคอ ติ่งหู จนยืนขึ้นมาผมก็มัวแต่เคลิ้มไม่ทันได้ตั้งตัว
“อืมมม....โอ๊ะ....พี่ต่าย” ผมยังไม่ทันพูดอะไรเมื่อพี่ต่ายบดริมฝีปากหนักหน่วงมาใส่ผม จูบรุนแรงของพี่ต่ายทำเอาผมเคลิ้มมือผมโอบรอบคอพี่ต่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เท้าพี่ต่ายพาผมเดินไปที่เตียงอย่างทุลักทุเล มือผมช่วยพี่ต่ายถอดเสื้อออกไอ้เรื่องแบบนี้ไม่ต้องมีใครมาสอนครับ ไม่ต้องมีใครมาสั่งด้วย ไม่ต้องมองตากันก็ยังรู้ใจเลย ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
ผมว่าลมมันเย็นๆยังไงไม่รู้ กว่าจะรู้สาเหตุก็เมื่อหลังแตะเีตียงนอนไปแล้วครับ หางตาเหลือบไปเห็นผ้าเช็ดตัววางกองอยู่บนพื้น ออกจะคุ้นๆว่าของใครหว่า ทำไมวางของไม่เป็นที่เป็นทางเลย แต่พอมือพี่ต่ายคว้าหมับเข้าที่น้องชายผม ผมก็รู้ทันทีว่าผ้าของผมเอง ฮ่าๆๆๆๆ มันหลุดไปตอนไหนหว่า ช่างรู้งานดีจริงๆเลย :o8:
พี่ต่ายพูดเสียงกระซิบข้างหูผมเบาๆ “นานเท่าไหร่แล้วโอมที่ไม่ได้ทำแบบนี้.....พี่คิดถึงมันจนทนแทบไม่ไหว” มัน...ไหนอ่ะพี่ ผมถามพี่ต่ายในใจ แต่ก็รู้คำตอบแทบจะทันทีเมื่อพี่ต่ายเริ่มขยับมือเบาๆที่น้องชายผม อ๋อ...มัน....นั่นเองทักทายพี่ต่ายใหญ่เลยนะ ไม่ได้เกรงใจผมเลย เอิกซ์ซซซซซซ ผมแทบจะขาดใจ
ก็เลยไปทักทาย...มัน.....ของพี่ต่ายมั่งท่าทางมันจะกินเก่งครับรู้สึกเหมือนจะอ้วนกว่าเก่า หรือว่ามันดีใจที่ผมไปทักมันมันเลยเบ่งใหญ่ ก๊ากกกกก อึ๋ยยย.... ผมว่าท่าทางมันไม่ค่อยอยากจะอยู่ในมือผมเท่าไหร่ เพราะพี่ต่ายเริ่มส่ายเอวไปมาเหมือนจะดิ้นรนไปที่อื่น ผมว่าคืนนี้ผมคงไม่ได้ทำงานโต้รุ่งแล้วครับ อาจจะได้ทำอย่างอื่นแทน ก็ตามประสาคนไม่เจอกันมานานน่ะครับ คงต้องรื้อฟื้นบทเรียนกันหน่อย ท่าทางพี่จะสอนพี่ น้องจะสอนน้องซะล่ะมาก พี่ต่ายเริ่มรุกรานผมไปทั่วตัวแล้วละครับยกนู่นลูบนี่นั่นไปหมด ผมก็ได้แต่เปล่งเสียงตอบรับว่าอือ..ออๆ..เออๆ...yes no ok.ไปเรื่อย
“พี่ต่ายครับ.........ไปกันเหอะนะเลิกตรวจร่างกายผมซะที....อืมมมม.....”
“ครับโอม......” เป็นอีกครั้งนึงครับที่ผมเรียกร้องก่อนก็มันไม่ไหวแล้วจริงๆนี่ครับ จะว่าผมหื่นก็ยอม ก็มือพี่ต่ายมันทำให้ผมขนลุกเกรียวไปหมดแล้วครับ ตอนนี้บัญชงบัญชีไม่สนแล้วครับบบบ.....เง้อ :-[
**************************************
แบบว่า...เอ่อ....วิ่งหนีไปด้วยความอายยย :oni1: :oni1:
-
:oni2: มาโหม่งซะเรยยย
-
:m32:
-
ฟางจังแต่งนิยายด้วย เด๋วเราตามอ่าน อิอิ
ว่าแต่เรื่องที่จบไปแล้ว เรือ่งไรเอ่ยจะได้ตามไปอ่าน :oni1:
ช่วงนี้ไม่ได้ไปเล่นต่อเพลงเลย เพราะมัวแต่สถิตย์อยู่ห้องนี้ :laugh: :laugh:
-
พึ่งนำพี่ต่ายเละไปที่อินุ อ่านขึ้นมาตอนแรกก็ :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: ถวายบาทาพี่ต่ายหน่อย "ง้อ" รู้จักมั้ยห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :angry2: แต่อ่านๆไปไหงกลายเป็น-ตู๊ด-โฟนซะงั้น :o8:
รักน้องโอมเหมือนเดิน น่ารักไม่เปลี่ยน
-
:-[ :-[ พี่กระต่ายกลับมาหื่นอีกแล้ว :-[ :-[
แถมพ่วงน้องโอมมาหื่น x2 อีกต่างหาก :m3:
-
อยากเป็นพี่โอม
:laugh: :laugh:
อยากโดนพี่ต่าย....
:laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
เค้าก็อยากกกกกก
:o8:
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
พี่ต่ายกับโอมกลับมาแล้วววววววววววววววววววววววววว ฉลองด่วนนนนนนนนนนนน :mc4: :mc4:
-
กรีซซซซ เอาอีกกกๆๆๆ
น่ารักน่าลากจริงๆ เลยคุณฟาง ขออีกๆ คิดถึงพี่ต่ายจริงๆ นี่ขนาดตอนพิเศษยังเอาแต่ทำงานงกๆ โผล่มาแต่เสียงกะชะแว๊บๆ อีกตอนท้ายๆ เองอ้า อยากได้ตอนพิเศษที่พี่ต่ายเข้าซีนอีกเยอะๆๆๆ :m13: :m1:
-
อย่าเพิ่งไป กลับมาต่อก่อนนนนนนนนนนนนนนน
-
:o8: :o8:ทำอะไรกันน่ะ เขินนะ :o8: :o8: :o8:
-
:o8: :o8:ทำอารัยกานเนี่ย......หุหุหุ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ไรว้า
ขอหื่นกว่านี้อีกเด่ะ เอ๊กซ์ เอ๊กซ์ หน่อยยยยยย :t2:
-
เล่นอารายกานเนี่ยยยยยย
สองคนเนี๊ยยยยยยยยยยย
:o8:
-
อ่านแล้วเขิลแทนพี่ต่ายกับน้องโอมจัง
เล่นอะไรกันก็ไม่รู้........
:o8: :o8: :o8:
-
:o8: :o8: :o8:
-
น่าร๊ากกกกๆ
-
ไม่เจอกันนานก้องี้หละ เข้าใจๆๆ
:o8: :o8: :o8:
-
พี่ต่ายยังน่ารักเหมือนเดิมไม่มีผิด อิอิ
ขออีก ขออีก ขออีกหน่อยนะ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
คิดถึงค่า
เราคิดถึงไม่น้อยกว่าท่ีีพี่ต่ายคิดถึงโอมหรอกนะ
-
ไม่มีบทแฟนเก่า
อุตส่าห์นั่งเป่าถ่าน :m30:
สงสัยออกแรงมากไป
น้ำลายเพียบ :laugh:
-
น่ารักทั้งคู่เลย รอตอนพิเศษมานานมาก ดีใจ :t2:
-
โฆ...พี่ต่ายมาตอนโอมหวิวเรย
หรือว่าโอมรู้น๊าว่าพี่ต่ายจามาเลยเตรียมตัวรอ
เหอะๆๆๆ :t2: :t2: :o8: :o8:
-
แหมพี่ต่ายห่างกัน 4 เดือน เล่นซะน้องโอมไม่สนใจงานเลยนะ :m12:
น้องโอมก็...เด็กขี้เกียจเอาแต่นอนเล่น :m25: (กับพี่ต่าย)
-
โฮะๆๆ ดีใจเหลือเกิน ได้อ่านเรื่องนี้อีกแล้วอ่าาาา
แล้วพี่ต่ายก็เหมือนเดิม อิอิ มีการหยอกล้อกันในโทรศัพท์ด้วย อุอุอุ
-
ไม่มีบทแฟนเก่า
อุตส่าห์นั่งเป่าถ่าน :m30:
สงสัยออกแรงมากไป
น้ำลายเพียบ :laugh:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m25: :m25:
กลับมาอย่างร้อนแรงเลยนะคับ เหอ ๆ
มาต่อไว ๆ น้าาาาาาา
-
หืม...หื่นได้ใจดีพี่
ได้อารมณ์เปลี่ยวมาก
แต่งได้เน๊าะ 5555555+
ปล.ยังจะมีแรงมาอ่านเอายามนี้(อยากอ่านจัด..น้องพี่ถึกม๊ะ :laugh:)
-
:oni2: มาโหม่งซะเรยยย
:laugh:อ้าว~~~ พี่นนนี่ยังไม่ไปเตียมตัวแต่งงานอีกเหรอ เดียวก็ไปไม่ทันกันพอดี อิอิ
ไม่มีบทแฟนเก่า
อุตส่าห์นั่งเป่าถ่าน :m30:
สงสัยออกแรงมากไป
น้ำลายเพียบ :laugh:
:o8:เบตตี้ที่รัก ก็นู๋หื่นไม่พออ่ะดิ
ถ่ายไฟเก่าเลยไม่คุกไง 5555
:m29:พี่ต่ายกะเจ้ฟางอ่ะเค้าหื่นชั้นเทพไปละ :m30: เบตตี้น้อยคงต้องถอยทัพอ่ะ :o12:
-
:m25: แค่เริ่มนะเนี้ย
ไม่ต้องวิ่งหนีค่ะ มาอายกันต่อหน้าเนี้ยแหละ
อิอิ ชอบพี่ต่ายอ่ะ นอกในโอมเป่าก็ไม่รุหายไปนาน
เดี๋ยวปั๊ดดด o12 ยุให้โอมมีชู้ซะงั้น
-
ว้ากกกกกกกกกกก
จะอายไปไหน
วิ่งกลับมาก่อนนนนนน
มาต่อให้จบดิ :m25:
-
:m1:
-
อร๊ากกกก น้องโอมมะชอบให้ตรวจร่างกายหรือคับ
พี่ก็มะชอบเหมือนกันเลย คริ คริ :m25:
-
:o8: :o8:
พี่ต่ายกะน้องโอมทำไรกันอ่ะ
อยากบอกว่าช้อบ ชอบ :pig4:
-
โหยๆๆ....
ลงนิยาย ไม่บอกน้องเลย ฮ่าๆๆๆ
พอดีอู้ไปอู้มา เลยเจอเข้า อ่านเเบบผ่านๆไปรอบนึง
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้
ปล.ยุให้มีเรื่องใหม่ไม่สำเร็จ ได้ตอนใหม่มาเเทนถือว่าสำเร็จเป้าประสงค์ไปหนึ่งจุด ฮ่าๆ :a4:
-
โหยๆๆ....
ลงนิยาย ไม่บอกน้องเลย ฮ่าๆๆๆ
พอดีอู้ไปอู้มา เลยเจอเข้า อ่านเเบบผ่านๆไปรอบนึง
ก็เห็นน้องอ่านหนังสือสอบนี่นา อีกอย่างมันเขิน ขอบคุณนะจ๊ะสำหรับกำลังใจ :o8:
:o8: :o8:
พี่ต่ายกะน้องโอมทำไรกันอ่ะ
อยากบอกว่าช้อบ ชอบ :pig4:
ไม่รู้เหมือนกัน เค้าทำกันสองคนอ่ะไม่บอกเรา :a6:
อร๊ากกกก น้องโอมมะชอบให้ตรวจร่างกายหรือคับ
พี่ก็มะชอบเหมือนกันเลย คริ คริ :m25:
แล้วชอบให้ทำอะไรเหรอค่ะ o18 แซวเล่นนะอิอิ
หืม...หื่นได้ใจดีพี่
ได้อารมณ์เปลี่ยวมาก
แต่งได้เน๊าะ 5555555+
ปล.ยังจะมีแรงมาอ่านเอายามนี้(อยากอ่านจัด..น้องพี่ถึกม๊ะ :laugh:)
ถึกมากน้อง :laugh:
omelordkung link,boboaje,พี่แอน(ไต๋),zilveria,snowblack, =@B@=,tawanna ,mist,broncho,
marchmenlo,Givesza,krappom
จะไม่ให้วิ่งหนีได้ไงช้านทำอะไรไปเนี่ย :-[
MeowY,pantanakarn,moonlight,benxine,nana,patee,sweetserena,fcuk,
pongsj,moonlight,PoP~Pu,PRINCE1975,nolirin,modi,YMP,Deshiwa,mahmeow,
cartoons,osaru,~•SAkurAIro•~ ,tawada_j ,jeawsakon,palpouverny,มาดามกุ้ง,
a-mee-ra ,Tris,nOn†ღ ,rero,( = ___ = ),yiyo,christiyaturnm,boboaje, Kirimanjaro
,akike ,nartch ,tsuyu,talala,kongkilmania ,patiharn ,satan666 ,
BEta-K ,๛clearest๛ ,kurugmin,To_Feel ,สาวตัวกลม,น้ำค้าง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ค่ะ :pig4:ทำให้มีแรงโม้ต่อไปอีกนิดนึง อิอิ :give2:
ไม่มีบทแฟนเก่า
อุตส่าห์นั่งเป่าถ่าน :m30:
สงสัยออกแรงมากไป
น้ำลายเพียบ :laugh:
รอก่อนน้อง แฟนเก่าอ่ะ เดี๋ยวคงตามมา ขอไปคิดก่อนว่าจะไฟแรงๆหรือไฟมอดๆ :laugh:
ไว้วันหลังจะมาคุยให้ครบๆทุกคนเลยค่ะ พรุ่งนี้ถึงได้ลงนะค่ะมีน้อยต้องใช้สอยประหยัด :m23:
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
เค้ารู้นะ ว่าคนเขียน ซาดิส
ขอบอก ขอบอก ..... จิ้นเองล้วนๆ
:laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:a2:
พี่ต่ายหายไป 4 เดือน
ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว
จำนวนเดือน x2 ไปเลย
:m10:
:c5:+1 ด้วยความรัก(มากๆ) :o8:
-
:a2:
พี่ต่ายหายไป 4 เดือน
ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว
จำนวนเดือน x2 ไปเลย
:m10:
:c5:+1 ด้วยความรัก(มากๆ) :o8:
:laugh: :laugh:ผมว่างานนี้มีฟ้าเหลืองอ่ะ ไม่ใครก็ใครได้คลานลงจากเตียงกันมั่งล่ะ วุ๊ยคิดแล้วเขิลล :o8:
-
:a2:
พี่ต่ายหายไป 4 เดือน
ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว
จำนวนเดือน x2 ไปเลย
:m10:
:c5:+1 ด้วยความรัก(มากๆ) :o8:
:laugh: :laugh:ผมว่างานนี้มีฟ้าเหลืองอ่ะ ไม่ใครก็ใครได้คลานลงจากเตียงกันมั่งล่ะ วุ๊ยคิดแล้วเขิลล :o8:
:o8: คิดแล้วเขิลเหมือนกัน ทำไปได้เนอะ 5555+ มาต่อรอบเช้ากันเลยค่ะ :m25:
*********************************
“โอม......ตื่นเหอะต้องเปิดร้านไม่ใช่เหรอ” เสียงกระซิบแว่วๆ และลมแผ่วๆที่ใบหูมันช่างเหมือนจริงจังเลยครับ แล้วใครมาสะกิดจมูกผมเนี่ย มาลูบแขนลูบหน้า.....ยังเช้ามืดอยู่เลย แล้วทำไมมันเมื่อยเนื้อตัวขนาดนี้นะ ผมยังไม่ลืมตา แต่ใจก็คิดๆๆๆเพลียลุกไม่ไหวแล้ว หรือว่าเรานอนฝันมากไปฝันอะไรขนาดนั้นไม่รู้ แล้วนี่มันฝันภาค2รึไง
ใครเอาคางสากๆมาถูที่แขนผมละเนี่ย มันขนลุกนะ เอ๊ยเอามือมาลูบหน้าอกผมทำไมกันเล่นอะไรบ้าๆ ผมเอามือปัดมือซุกซนนั้นออก ขนลุกเว้ย แล้วก็ผลักหน้าของคนที่คลอเคลียอยู่ออกไปด้วย
“ไม่เล่น...ง่วง...คนจะนอน”
“น่านะ....ขอก่อน...มีเวลาก่อนเปิดร้านแป๊ปเดียวเอง...นะ” :haun5:
“ขออะไร....ไม่มีให้...จะนอน”ผมละเมอตอบงัวเงียไป ใครว่ะมาขออะไรแต่เช้า เช้าๆต้องมีแต่รับๆซิไม่มีหรอกจ่ายน่ะ ไม่เป็นมงคล
ผมว่าคนนั้นคงจะฟังที่ผมพูดไม่เข้าใจยังคงกอดรัดตัวผม มือไม้ก็อยู่ไม่สุข แน่ะมาลูบอะไรสะโพกผม คราวนี้ดันตัวผมให้นอนตะแคงครับ ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ อะไรเย็นวาบๆล่ะ เจ้ยยยย....อาาาา....อืมมมม อีกแระจะไม่ลืมตาก็ไม่ไหวแล้ว ก็หน้าที่คลอเคลียชักอยู่ไม่นิ่ง เริ่มมาไซร้ที่หลังหูผม แล้วไอ้ที่วาบๆนะมันชอนไชเข้ามาในตัวผมแล้ว อืมมมม... แล้วนี่ผมจะบรรยายให้ละเอียดไปทำไมเนี่ย ผมลืมตาเหลียวไปดูพี่ต่ายนี่นา งั้นที่ผมเมื่อยไปทั้งตัวก็คนนี้ละซิ ตัวจริงของจริง
“อืมมม.....โอม....โอม....” เรียกอยู่นั่นแหล่ะพี่ พี่ต่ายเริ่มรุกรานด้านหลังผมแล้วครับ
“อึกก....โอ๊ะพี่ต่ายอ่าเบาๆหน่อยพี่......อา” :-[
“ก็เดี๋ยวโอมก็ว่าเบาไปอีก.....”น่านมีย้อนครับ หรือว่าผมคงเคยบ่นอะไรไว้พี่ต่ายเลยบอกอย่างงี้ หุหุหุ
พี่ต่ายเป็นคนรับผิดชอบครับได้หน้าไม่มีลืมหลัง เอ๊ยได้หลังไม่มีลืมหน้า มือพี่ต่ายยังคงทำงานประสานด้านหน้ากันไปกับด้านหลังอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว ต้องร้องขอพี่ต่ายอย่างที่พี่ต่ายบอกไว้จริงๆ
“พี่ต่ายเร็วๆหน่อยครับ อืมมม” :impress2:
พี่ต่ายไม่พูดอะไรมากครับ ได้แต่ยินเสียงครางงึมงำไปพร้อมๆกับเสียงผมที่ไปด้วยกัน เหมือนคนร้องเพลงประสานเสียงที่ฟังไม่ออกว่าเป็นเพลงอะไร เสียงเนื้อกระทบกันยังคงดังต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าพี่ต่ายกำลังคิดบัญชีทบต้นทบดอกกับผมอยู่ยังไงยังงั้นเลยครับ หายไป4 เดือนทำอย่างกับเงินฝากประจำเฉพาะกิจมีดอกเบี้ยในอัตราพิเศษยังไงยังงั้นเลย เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอน เช้านี้มาต่ออีก...เอ่อ...หลายรอบจัง
กรูเหนื่อยยยย...... :o7:
เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างจบลงไปเราสองคนได้แต่นอนแผ่หมดแรงครับ ผมยกนาฬิกาขึ้นมาดู7 โมงพอดีผมทำท่าจะลุกขึ้นไปเปิดร้านตามหน้าที่ของผม แต่พี่ต่ายกดตัวผมลงนอนไป ผมกำลังจะอ้าปากท้วงพี่ว่าผมไม่ไหวแล้วนะพี่ถ้าพี่จะอีกรอบ รบกวนพี่ไปหาเอาข้างหน้าแล้วกัน บ้านผมคงต้องปิดซ่อมแล้วไม่ไหวแล้วพี่ มันจะชำรุดก่อนเวลาอันควรก็เพราะพี่เล่นแบบบัญชีสะสมน่ะพี่คิดบัญชีรวบยอดไปหมด :dont2:
ตอนนี้ตัวพี่ต่ายก็คร่อมบนตัวผมแล้ว นี่พี่ไปตายอดตายอยากมาจากไหนนี่..... พี่ต่ายโน้มตัวลงมาจูบปิดปากผมครับลิ้นของพี่ต่ายรุกเข้ามาอย่างรวดเร็วเข้ามาล้อเล่นกับผม กัดริมฝีปากผมแรงๆเป็นนานกว่าจะถอนออกไป ผมแทบขาดใจไม่ไหวแล้วไม่มีแรง อยากร้องไห้ฮือๆๆๆ ทำไมแฟนกรูหื่นขนาดนี้
“ผม....ไม่...”จะบอกว่าไม่เอาแล้วววววว
พี่ต่ายก็พูดสวนขึ้นมาก่อนเลยครับ “โอมนอนต่อเถอะพี่ลงไปเปิดร้านให้เองนะครับที่รัก”
พี่ต่ายมองผมยิ้มๆ “จะเดินไหวรึเปล่า....หึหึ”
น่านเอาอีกแล้วครับพี่ต่ายทำผมอายหน้าแดง รู้ดีเสียจริงๆ ก็ใครล่ะครับไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอเลยทำเอาผมระบบไปทั้งตัว ไอ้เรื่องร่องรอยนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ คงต้องใส่เสื้อแขนยาวปิดให้มิดชิดอีกแล้ว
แล้วพี่ต่ายก็ลุกออกไปทั้งอย่างนั้นน่ะครับ มองด้านหลังยังน่ารักขนาดนี้ช่วงไล่กว้าง สะโพกลมมนบั้นท้ายที่เย้ายวน โอ๊ยยยแฟนผมทำไมมันเร้าใจขนาดนี้ ผมเริ่มคิดอะไรไม่รู้จนหน้าร้อนผ่าวไปหมดต้องนอนหันหลังให้พี่ต่าย ก็เล่นไม่ใส่อะไรเลยนี่ครับดีที่เดี๋ยวนี้ห้องนอนผมมีห้องน้ำในตัวแล้ว เลยไม่ต้องกลัวใครจะมาเห็นอะไร ไอ้เรื่องใครจะมาเห็นนี่ไม่ห่วงครับเพราะเป็นห้องส่วนตัว แต่เรื่องอื่นผมไม่แน่ใจครับ ผมว่าเราก็ลืมตัวกันไปทั้งสองคน ป่านนี้เค้าคงรู้กันหมดทั้งบ้านแล้วครับก็นะ เสียงเราสองคนก็ใช่ย่อยซะที่ไหน แต่ผมนอนคิดอะไรไม่นานก็หลับไปครับก็มันเพลียนี่นา
มารู้สึกตัวอีกทีก็เกือบ9โมงแล้วครับ งานรออยู่มากมายจะมานอนอู้นานๆคงไม่ดี ผมเลยลุกไปอาบน้ำก็แทบแย่เลยครับ ต้องนั่งพักนึงก่อนแล้วค่อยๆลุก แต่ก็ต้องอดทนฝืนสังขารไป ผมลงไปไม่เห็นใครแล้วครับทุกคนไปทำงานกันหมด
ผมรีบทานข้าวที่เค้าวางเตรียมไว้ให้ด้วยอาการหิวเต็มที่ รู้สึกเหมือนต้องการพลังงานทดแทนครับ ตกลงพี่ต่ายมาอยู่นี่ผมกลับเหนื่อยกว่าเดิมไม๊เนี่ย แต่ไม่มีเวลาคิดมากครับ ผมรีบทานจนเสร็จจะได้ไปทำงานต่อ พอเข้าไปห้องทำงานปรากฏว่าพี่ต่ายมานั่งอยู่ที่โต๊ะผมแล้ว กำลังเอางานผมมาดูอยู่
พี่ต่ายเงยหน้าขึ้นมองผมแล้วส่งยิ้มมาให้ “อ้าวตื่นแล้วเหรอโอมพี่กำลังจะไปปลุกพอดีเลย” ผมอยากบอกว่าไม่มาปลุกดีแล้วปลุกทีไรผมเป็นเสียตัวได้ทุกทีซิน่า :o10:
“หูยยยยย.....พี่งานผมเพียบเลย จะมานอนนานๆได้ไง เมื่อคืนก็ดูซิมีเหตุให้ไม่ได้ทำงานเลย ไม่รู้เป็นเพราะใครกัน” ผมเผลอทำตาดุใส่พี่ต่าย :a14: แต่พี่ต่ายไม่ยักโกรธ กลับหัวเราะนิดๆแล้วตอบผมว่า
“ก็พี่จะช่วยโอมทำอยู่นี่ไง ไหนมาบอกพี่ซิว่าทำอะไรไปถึงไหนแล้ว พี่จะได้ช่วย”พอได้ยินแบบนี้มันเหมือพระมาโปรดเลยครับมีพี่ต่ายช่วยนี่ ยิ่งกว่าพระด้วยซ้ำผมว่าเหมือนเทวดามาช่วยจริงๆ มีพี่ต่ายคนนึงเหมือนมีผมสามคน สบายแล้วกรู ฮ่าๆๆๆ
“แล้วงานพี่ต่ายล่ะเรียบร้อยแล้วเหรอ เสร็จหมดไม่ต้องกลับไปทำเหรออีกตั้งสองอาทิตย์นะกว่าจะสิ้นเดือน”เมื่อคืนก็ไม่ได้คุยเลยครับลุยอย่างเดียว แหะๆ เพิ่งจะมาคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวก็ตอนนี้
“งานพี่เสร็จแล้ว แต่อาทิตย์สุดท้ายคงต้องกลับไปดู แต่อาทิตย์นี้พี่ลาพักร้อนแล้วจะมาช่วยโอมไง ดีไม๊ครับ” มันก็ต้องดีซิพี่ ผมกำลังต้องการพี่มากถึงมากที่สุดเลยล่ัะ ผมยิ้มด้วยความดีใจ พี่ต่ายพูดไปก็ก้มหน้าก้มตาดูงานของผม ไม่ได้เหลือบมามองผมซะด้วยซ้ำ พอจับงานทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกทีซิน่า
“ดีมากๆเลยพี่ผมกำลังเหนื่อยจนจะขาดใจแล้วล่ะ”ผมก็ยังคงรำพันไม่ได้ ก็มันเหนื่อยจริงๆครับ แต่คงไม่มีเวลามาพูดกันนานนัก ช่วงเวลาหลังจากนั้นก็แบ่งงานกันไปทำของใครของมันครับ กลางวันพักทานข้าวแป๊ปเดียวแล้วก็รีบกลบมาทำงานต่อ จนกระทั่งเย็นกว่าผมจะได้เงยหน้าขึ้นมามองพี่ต่าย
พี่ต่ายนั่งทำงานเงียบๆมาตลอดทั้งวันเลยครับ ผมแอบนั่งมองพักสายตาจากงานชั่วครู่ แล้วก็อดคิดถึงตอนที่ผมทำงานกับพี่ต่ายไม่ได้ นั่งมองไปก็แอบยิ้มไปเพราะคิดถึงเรื่องเปิ่นๆมากมายที่เคยทำเอาไว้ ไม่คิดว่าบรรยากาศของการทำงานด้วยกันจะได้หวนกลับมาอีกครั้ง
“โอมฝันกลางวันเหรอลูก นั่งมองพี่เค้า มองไปยิ้มไป ทำอย่างกับคนบ้าแน่ะ หึหึหึ”เสียงที่ปลุกผมจากพะวังก็เป็นเสียงคุณนายแม่ของผมเองครับ แม่จับหัวผมโยกเบาๆ
“แม่อ่ะมาล้อผม” ผมอายจนหน้าร้อนผ่าวเลยครับได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะคิกๆกับแม่ ผมเหลือบไปมองพี่ต่ายเม้มปากกลั้นหัวเราะผมอยู่ หมดกันเลยมองแค่นี้กลายเป็นเรื่องทำผมขายหน้าไปซะได้
“แม่จะมาตามเราสองคนไปกินข้าว ทุ่มนึงแล้วลูกไปกินกันก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับมาทำงานต่อ หรือจะไปอาบน้ำกันก่อนล่ะลูก”แม่หันไปถามพี่ต่าย ก่อนมามองหน้าผม
“แล้วแต่พี่ต่ายครับเอาไงดี...พี่ต่ายหิวรึยัง”ผมโบ้ยการตัดสินใจไปที่พี่ต่าย
“ผมว่าทานให้เสร็จไปเลยดีกว่าครับจะได้เก็บจานไปเลยทีเดียว แล้วนี่คนอื่นทานกันหมดแล้วเหรอครับ”พี่ต่ายพูดไปเก็บของไปแล้วก็ถามแม่ไปด้วย
“เค้าทานกันครบหมดทุกคนแล้วลูก....ไปๆไปทานกันก่อน...ไปโอม...มาลูก”พอแม่บอกแบบนี้ผมก็เลยเก็บของก่อนชั่วคราวครับ เพื่อที่จะไปทานข้าวเย็น
อาหารเย็นมื้อนี้ก็ง่ายๆครับน้ำพริกปลาทู ชะอมชุบไข่ทอด ผักต้ม วันนี้แม่ตำน้ำพริกกะปิใส่แมงดาด้วย ของโปรดของผมที่เดียวแต่พี่ต่ายซิจะทานได้ไม๊ “พี่ต่ายทานได้ไม๊พี่น้ำพริกแมงดา”
พี่ต่ายมองแล้วส่ายหน้า “พี่ไม่เคยทาน...โอมตามสบายเถอะ พี่กินแต่ปลาทูก็ได้ กับข้าวอื่นก็ตั้งเยอะแยะ” ผมดูอาหารอื่นมีแกงเรียงกุ้งแม่อุ่นให้ร้อนๆ ผัดคะน้าปลาเค็ม น่าทานมากๆเลยครับ พี่ต่ายก็น่าจะพอทานได้
“งั้นก็ทานกันเลยพี่”ผมตักข้าวให้พี่ต่ายแล้วเราก็เริ่มลงมือทานกันสองคน เพราะคนอื่นแยกย้ายกันไปที่ห้องนั่งเล่นกันหมดแล้ว
“พี่ต่ายเดือนหน้าผมจะไปงานแต่งงานเพื่อนที่กรุงเทพฯนะพี่ ซักวันที่7 รู้สึกจะเป็นวันอาทิตย์ แต่ผมว่าจะไปวันเสาร์ค่ำๆ แล้วไงผมจะโทรบอกพี่อีกที พี่จะได้ไม่ต้องลงมาหาผม”
“พี่ไปด้วยได้ไม๊โอม”พี่ต่ายถามผม ผมอดแปลกใจไม่ได้ แต่ก่อนเวลาผมนัดเพื่อนพี่ต่ายไม่เคยคิดจะไปด้วยไม่รู้คราวนี้คิดยังไงซิ
“พี่ต่ายนึกยังไงถึงอยากไปด้วย”ผมขมวดคิ้วสงสัยตะหงิดๆ
“ก็...ก็....แค่อยากรู้จักเพื่อนโอมมั่ง...โอมไม่สะดวกใจให้พี่ไปด้วยเหรอ”พี่ต่าย
มองหน้าถามผม ผมก็ไม่แน่ใจตัวเองซิว่าพี่ต่ายจะไปในฐานะอะไรกันแน่
“เปล่าพี่ผมแค่สงสัยนิดหน่อยเท่านั้นเองแหล่ะ” ในขณะเดียวกันผมก็ถามตัวเองไปด้วยว่าจะให้พี่ต่ายไปด้วยดีไม๊ แล้วพี่ต่ายก็ถามสิ่งที่ผมคิดขึ้นมาพอดี
“แล้วตกลงโอมจะให้พี่ไปด้วยไม๊ล่ะ”ก็นั่นซิเอาไงดีล่ะ ถ้ารู้เลยจะมานั่งคิดอยู่เหรอพี่ต่ายก็นะ
“อืมมมม....ก็ถ้าพี่ต่ายไปผมกลัวพี่ต่ายจะอึดอัดน่ะ”อย่าไปเลยพี่ ผมขี้เกียจคิดว่าจะแนะนำพี่ยังไง อันนี้คิดในใจครับ
“โอมเห็นพี่เป็นคนเข้ากับคนยากเหรอ...พี่น่ะสบายๆที่สุดแล้วนะ”ก็จริงของพี่ต่ายผมว่าพี่ต่ายค่อนข้างเข้ากับคนง่าย อาจจะเป็นเพราะผ่านงานที่ต้องเจอคนมากหน้าหลายตา การพูดคุยก็คล่องมากกว่าผมเสียอีก
“ก็ตามใจพี่แล้วกัน...ไม่รู้คิดยังไง”ประโยคหลังนั่นผมบ่นกับตัวเองครับ แต่คิดว่าพี่ต่ายก็คงได้ยินแต่ไม่เห็นพูดอะไร เอาไงก็เอากันในเมื่อเส้นทางนี้ผมเลือกแล้วนี่ผมก็ต้องเผชิญหน้ากับมันให้ได้
เราก็เลยจบเรื่องไปงานแต่งงานไปโดยปริยาย เราจะเจอกับอะไรก็ค่อยไปคิดเอาตอนนั้นแล้วกัน เราก็ยังคงทานข้าวต่อไปอย่างเงียบๆ ต่างคนต่างใช้ความคิด ผมน่ะคิดเรื่องงานที่กำลังทำอยู่ว่าเหลืออะไรบ้าง แต่พี่ต่ายผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อ้าวข้าวหมดไม่รู้ตัว
อืมวันนี้แม่ตำน้ำพริกอร่อยจังเลย ผมลูกขึ้นไปตักข้าวจานที่สอง สงสัยคงเป็นเพราะเหนื่อยจากการทำงานด้วยเลยทำให้ทานข้าวได้มากกว่าปรกติ
“พี่ต่ายเอาข้าวเพิ่มไม๊ครับ...หรือจะรับขนมจีบ ซะละเปาไม๊ครับ”แหะๆแอบกวนนิดหน่อยครับ แหมก็พี่ต่ายเล่นทานเงียบเลย พี่ต่ายเงยหน้ามองผมยิ้มๆแล้วบอกว่า
“พี่ไม่เอาขนมจีบซะละเปาแต่วันนี้..... ขอของหวานเป็นโอมได้ไม๊ครับ” :interest:
“คงไม่ได้ครับพี่...พอดีตอนนี้ของขาดสต๊อคคงต้องรออีกหลายวันเลย มันหมดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับพี่มีคนมาเหมาไปหมด อิอิ”
“ว้าแย่จัง...งั้นทำไงดีไม่มีของหวานเป็นโอม...พี่ก็ไม่มีแรงทำงานซะด้วยซิ...งั้นพี่กลับกรุงเทพฯดีกว่า”
กรรมแล้วไงกรู ไม่น่าไปหาเรื่องแหย่เลย พี่ต่ายได้ทีเลยเอาเรื่องงานมาขู่ผม ร้ายจริงๆเชียวแฟนใครว่ะไม่สั่งไม่สอน
“พี่ต่ายช่วยผมทำก่อนเถอะนะ ปีนี้ผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย” o7
พี่ต่ายเงยหน้าทำตาวิบวับมองผม “ทำอะไรโอมพูดไม่เคลียร์เลย” :o9:
“ก็ทำงานน่ะซิ จะให้ทำอะไรล่ะพี่ นี่ผมเครียดจนเส้นเลือดในสมองเต้นแทงโก้แล้วนะ ยังจะมากวนได้อีกนะพี่”มากวนกันไม่รู้เวลาล่ำเวลาจริงๆพี่ต่าย
แต่พี่ต่ายคงกลัวผมจะโกรธไปจริงๆเลยบอกผมว่า
“พี่ก็แค่ล้อเล่นนะโอม เรามารีบทำงานให้เสร็จดีกว่าจะได้สบายกันทั้งคู่แล้วจะได้ไปเที่ยวกัน...ดีไม๊ครับ”
แล้วพี่ต่ายก็ลุกขึ้นเก็บจานข้าวทั้งของพี่ต่ายและของผมที่ทานเรียบร้อยแล้วเข้าไปวางในครัว แล้วก็เดินไปทำงานต่อเลยครับ ผมซิยังยืนงงกับอาการผีขยันของพี่ต่ายที่เข้าสิงอย่างปัจจุบันทันที กว่าจะรู้สึกตัวพี่ต่ายก็เดินไปนู่นแล้ว
“เดี๋ยวซิพี่รอผมด้วย....”ผมต้องรีบวิ่งตามไปเลยครับ เออเอากะพี่ต่ายซิปรับโหมดไม่ทันเลยเว้ย
หลังจากคืนนั้นเราก็ทำกันจนเที่ยงคืนทุกวันครับ ทำงานนะครับอย่าคิดในทางอื่น แหะๆๆ ทำงานแบบนั้นจนอาทิตย์ก่อนสิ้นเดือนพฤษภาคมงานของผมก็เรียบร้อยทันเวลาพอดี ก็ค่อนข้างจะฉิวเฉียดครับแต่ก็ทันแบบสบายๆครับ ผมมีความรู้สึกว่านักบัญชีหลายๆคนก็คงเจอแบบผมมาแล้วครับ ไม่รู้ว่าที่ผ่านๆมาขี้เกียจทำงาน หรือว่าช่วงขยันมันเป็นฤดูแบบมาเป็นช่วงๆเหมือนผลไม้ที่ออกตามฤดูกาลน่ะครับ ฮ่าๆๆๆ ไม่ถึงฤดูขยันก็ยังไม่ออกผลผลิตเป็นงานออกมา ไม่รู้ว่าอาชีพอื่นจะเป็นแบบนี้ไม๊
*************************************************
:oni1: ไปทำงานต่อดีกว่า อิอิ
-
^
^
^
ขยันจริงๆน่ะเนี่ยะ
:t2: :t2: :t2:
-
^
^
^ชิส์ ปาดเค้า :m15:
แถมาให้กำลังใจ อ่านของเก่ายังไม่จบเลย :laugh:
-
^
^
^
โดนปาด ซะงั้น
ทั้งคู่เลย
หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:m25:
-
^
^
^
จิ้มมั่งๆๆ ให้ทะลุทะลวงถึงคนเขียนเลย :m1:
อร๊ายยยย เค้าใกล้จะได้แต่งงานแย้วววว :o8:
ปาดกันเข้าไป :laugh:
-
:a5: อ่านตั้งแต่ภาคที่แล้วยันภาคนี้ พี่กระต่ายยังไม่หายบ้างานอีก :เฮ้อ:
ว่าแต่ว่าโอมปล่อยให้พี่เค้าทำงานแทนไปเห่อะช่วงนี้ พักผ่อนหน่อย......เพราะโอมต้องทำงานกะกลางคืน
อาจจะยันโต้รุ่งด้วย กะเนี๊ยใช้แรงเยอะน่ะจะบอกให้ :laugh:
-
:a11:
-
:m10:พี่ฟางหื่นนนนนนนนน 555555
พี่ต่ายน่าร๊ากกกกกกกกกกกก
ติดตามต่อปายจ้า :a1:
-
คิดถึงๆๆๆๆ
ต่าย-โอม
อิอิ
น่ารักกันไม่เปลี่ยนเลย แง่มๆ
-
ขยันกันจริงๆเลย ทั้งกลางวัน กลางคืน :haun5:
-
โหมมมมมม งานหนักจน :m25:เลยอ่ะ
ขอเวลาปาดเลือดก่อนนะ
-
พี่ต่ายน่ารักคงเส้นคงวาจริงๆ อิอิ
-
จิ้มแรงๆ
ให้โดนมันทุกรู
^
^
^
^
^
:a5:
-
:กอด1:
ยิ่งอ่าน ยิ่งร้ากพี่ต่ายกะนายโอม มากขึ้นๆๆเลยนะคร้าบ
แวะมาลงบ่อยๆนะคร้าบ :L2:
-
ชอบพี่ต่ายจังเลย :m1: :m1:
ขนาดลาพักร้อนของตัวเองยังมาช่วยหวานใจตะลุยงานเต็มที่ :m4:
แล้วเมื่อไหร่จะมีคนมาช่วยเรามั่งหว่า :เฮ้อ:
-
พี่ต่ายสุดยอดจริงๆ ใช่ได้นิ เป็นคนได้หลังไม่ลืมหน้า :pighaun:
จาไปงานแต่งพี่นนนี่ด้วย อยากไปอ่ะ อยากไป o9
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เอาดอกไม้มาให้ จขกทใ
รักนะ :o8:
จุฟๆ :t2:
-
:m13:พี่ต่าย&โอม ยังคงน่ารักเหมือนเดิม
:กอด1:
-
พี่ต่ายขยันทำงานจังเลย
แต่อย่าลืมขยัน........ด้วยล่ะ
(ในช่องว่าง = ก็แบบพี่ต่ายทำกับโอมสองคนนั่นแหละ :o8:)
-
ยังน่ารัก น่าหยิกเหมือนเดิม :o8:
-
หุหุ :t2:
ช. ใกล้ถึงวันวิวาห์แล้วหนา ยอดดวงใจ
ญ. หวั่นไม่หาย น้องหวั่นไม่หาย พี่เอย..
นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาซะเฉยๆ เตรียมไปงานแต่งพี่นนนี่ :oni2:
:กอด1:เจ้าของเรื่องค่ะ ถึงจะป่วยหนูก็จะตามมาอ่าน o2 o2
:a12:
-
ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่มีคนมาเปลี่ยนกะด้วยซิ
+1 ให้คนเขียน (กลับไปทำงานจริงป่าว)
-
พี่ต่ายน่ารักจัง ขยันทั้งทำงาน ขยันทั้งเรื่องบนเตียง :o8: เล่นเอาโอมหมดแรงเลย :t2:
-
หรือว่าพี่ต่ายจะรู้เรื่องกิ๊กเก่าเนี่ย ฮุฮุ
ร้ากกกกกน้องโอมจ้า
-
ณ ห้องประชุม
พี่อยากให้โน้ตว่างๆก็ทำงานให้เสร็จไปก่อนอย่าหมักไว้เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงเกิดอะไรขึ้น
ช่วยทำให้เสร็จก่อนจะดีกว่านะ..... :a6:
นี่แหละพี่ที่น้องเคยเล่าให้พี่ฟัง :sad2:
-
:oni1:
-
งานนี้มีคลานลงเตียง :laugh:
ว่าแต่งานแต่งมีวันที่เจ็ดเหรอ
แล้วเจ้าบ่าวคือใครอ่ะ :t2:
-
โอมงานหนักนะนั้น
ทั้งกลงวัน กลางคืน :o8:
พี่ต่ายก้อน่ารักช่วยโอมทำงาน
ทั้งกลางคืน :m25:กลางคืน
-
:o8: อ่านไปเขิลไป
เจ๊เราไม่มีเตือนกันเลยน้า.... ว่าจะเรท "ฉ" ขนาดเนี๊ยะ
เด๋วไปเตรียมเลือดไว้รอตอนต่อไปนะ :m12:
-
ก็เห็นยังไหวนิโอมจ๋า :m12:
-
:oni1:
-
คิดถึงพี่กระต่ายกับน้องโอมที่สุด ดีใจจังเลยมาต่อภาคใหม่ >O<
พี่ต่ายยังน่ารักเหมือนเดิมเน้ออออ หวังว่าไปงานแต่งงานแล้วคงไม่มีเรื่องให้โกรธกันนะ เค้าอยากอ่านเรื่องหวานๆ เน้อ
-
:t3:พี่ฟางขราาาาาาา
มาต่อสักที่เถอะฮ่ะ รออยู่ สรุปโอมรู้ยังอ่ะพี่เรื่องบ้านที่เขาใหญ่
ทำมัยห้องนอน ต้องมีผนังเก็บเสียงได้อ่ะอยากรู้อ่ะอยากรู้จริงๆนะ :jul1:
-
หุหุ......
5555+
รอดมาได้เก่งแหะ
-
:laugh:
พี่ต่าย น่ารักมากกกก
สงสัยเพื่อนรักนายโอม รายงานเรื่องไปงานแต่งงานแล้วแหงๆ
ไม่งั้นพี่ต่ายไปขอไปด้วยหรอก ห้าห้า
:m29:
เอ้อ แล้วไม่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่กันเหรอฮะเนี้ย?
หรือว่าแค่พักกันสองคน โฮะๆๆ
:a2:
-
มีคนบอกว่าหื่นเกินไปรับไม่ได้ :serius2:
เพราะงั้นจะลดระดับลงแล้วกันนะ เดี๋ยวเด็กๆก็จะเสียเด็ก ที่ไม่เด็กก็จะเสียคน :o8:
+++++++++++++++++++++++++
พรุ่งนี้พี่ต่ายจะกลับกรุงเทพฯแล้วครับเราก็เลยไปค้างที่บ้านริมเขากัน ช่วงนี้ก็อากาศร้อนครับแต่บางวันก็มีฝนบ้างก็พอทำให้เย็นขึ้นมาบ้าง แล้วถ้าเข้าไปในเขาใหญ่ให้อากาศภายในเมืองร้อนมากๆยังไง ต้นไม้ก็ช่วยทำให้เย็นขึ้นได้ครับ พี่ต่ายถึงชอบมาเขาใหญ่เกือบทุกอาทิตย์ถ้าไม่ติดงาน ผมไม่กล้าคิดว่าพี่ต่ายมาหาผมหรอกครับจะดูเข้าข้างตัวเองเกินไป
ผมนอนเล่นมองฝนตกอยู่ด้านนอกเพลินๆก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ถึงแม้ว่าผมกับพี่ต่ายจะคบกันมาหลายปีแต่ความสัมพันธ์ของเราก็เรื่อยๆครับไม่มีรักมากที่สุดหรือรักน้อยที่สุด แต่อันนี้สำหรับความคิดผมคนเดียวน่ะครับแต่พี่ต่ายจะคิดยังไงผมไม่รู้
ผมรู้แต่ว่าไอ้ช่วงที่เศร้าที่สุดมันก็คงผ่านไปแล้ว ถ้าผมเจอมากกว่านี้ผมก็คงทำใจรับกับมันได้ ก็ได้แต่หวังว่ามันจะเป็นอยู่แบบนี้ไปก็แล้วกันโลดโผนนักผมคงไม่ไหว แล้วผมก็เผลอหลับไปครับ :t3:อาจจะเป็นเพราะช่วงที่ผ่านมาหลายๆเดือนสมองใช้งานมากไป เลยสั่งให้พักเสียบ้างนอนหลับไปง่ายๆอย่างนั้นเอง มารู้สึกตัวอีกทีก็พี่ต่ายมาปลุกครับ ผมขยี้ตามองออกไปด้านนอกฝนหยุดตกแล้วครับแต่ความมืดเข้ามาเยือนแทน
“โอนนอนหลับสนิทไม๊ ที่จริงพี่ไม่อยากปลุกนะเห็นเหนื่อยมาหลายวันแต่เห็นว่าทุ่มกว่าแล้ว เลยเรียกมากินข้าวกันดีกว่า”
“หูย....ทุ่มนึงแล้วเหรอพี่ นี่ผมนอนไปนานมากเลยเนอะตั้งแต่ 4โมงเย็น ไม่รู้หลับไปได้ไงแต่พอฝนตกแล้วมันเย็นดีน่ะ”
ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารที่พี่ต่ายจัดเตรียมไว้แล้ว ผมอยากสารภาพว่าผมไม่เคยช่วยพี่ต่ายทำอะไรเลยครับ ยังคงทำตัวเป็นคุณชายได้คงเส้นคงวา คือให้พี่ต่ายบริการตลอด แอบเหล่ตามองพี่ต่ายนี่เริ่มเบื่อกรูรึยังหว่า แต่พี่เค้าก็ดูหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสดีนี่นา สงสัยยังไม่ทันรู้ตัว เหอๆๆหลายปีแล้วนา งั้นก็จงอย่ารู้ตัวเลยผมกำลังสบายยยย :m23:
กับข้าววันนี้เป็นแกงจืดมะระยัดไส้หมูครับ แต่ก่อนผมก็ไม่ทานของขมๆแต่พอมาอยู่กับพี่ต่ายเลือกมากไม่ได้ครับไม่งั้นอดกิน แกบอกว่าหวานเป็นลมขมเป็นขม ให้กินไปอย่าเลือกกินมาก คนอื่นไม่มีกินเยอะแยะ ผมก็เลยต้องก้มหน้ากินไปจนตอนนี้ผมชอบแล้วครับเอิกซ์์ซซซซ
อีกจานหนึ่งเป็นยำปลาทูครับเอาปลาทูทอดที่เราทานนี่แหล่ะครับฉีกเป็นชิ้นเล็กๆแล้วซอยตะไคร้ใส่มีพริก หอมแดง ใส่ถั่วลิสงคั่วด้วย แล้วปรุงรสมะนาวน้ำปลาตามชอบครับ ผมชอบครับพี่ต่ายก็ทำอร่อยด้วย อีกจานนึงเป็นผัดผักบุ้งไฟแดงครับพี่ต่ายชอบทำมากไม่รู้จะกัดผมเรื่องบุ้งหรือว่าแกชอบทานเองอันนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่สูตรของพี่ต่ายต้องกระเทียมโปะเยอะๆครับ ไม่รู้แกกะจะโด๊ปตัวเองรึเปล่าผมก็ไม่รู้หรือว่าจะโด๊ปผม ผมก็ไม่แน่ใจ
เราก็นั่งทานข้าวกันเงียบๆน่ะครับ พี่ต่ายดูเหมือนคิดอะไรอยู่ แล้วก็พูดขึ้นมาว่า“โอมจะไปงานเพื่อนวันอาทิตย์ใช่ไม๊ งั้นวันเสาร์โอมขึ้นไปกรุงเทพฯก่อนนะเราไปเที่ยวกันก่อนดีกว่า”ผมเลิกคิ้วขึ้นมองหน้าพี่ต่าย ไปเที่ยวเนี่ยนะ
“ไปไหนพี่ แต่ผมกลัวมางานไม่ทัน ถ้าเราไปพัทยา หรือระยองมันก็ไกลไปขับรถเหนื่อยเปล่าๆ กว่าจะขับกลับมาอีก น้ำมันยิ่งแพงๆอยู่ เสียดายค่าน้ำมันน่ะ” เศรษฐกิจไม่ดีก็ต้องช่วยๆกันประหยัดครับ ผมสังเกตว่าตั้งแต่น้ำมันใกล้จะ40บาท คนหายกันไปหมดครับจะใช้อะไรก็คิดมากขึ้น ถึงแม้จะลงมาเยอะแล้วก็ตามแต่จะออกไปไหนก็ต้องให้คุ้มกับค่าเดินทาง คิดแล้วก็กลุ้มใจ
“ไปไหนล่ะพี่ต่าย”ผมมองหน้าถามพี่ต่ายอีกที พี่ต่ายยิ้มๆไม่ตอบผม ผมเลยต้องเขย่าแขนพี่ต่ายแรงๆ “พี่ต่ายชอบทำลับลมคมใน ยังไงล่ะพี่”
“ก็ค่อยไปบอกวันเสาร์ไง พี่ไม่พาโอมไปขายหรอกน่า หรือถึงขายก็คงไม่ได้ราคา คงต้องประกาศเลหลังหลายวันหน่อย เอ....หรือจะทำเป็นคูปองลดราคา....อืม....”
ผมเห็นว่าพี่ต่ายจะไปกันใหญ่ ผมเลยลุกขึ้นมาชักเคืองๆครับ หมดกันจะเอาผมไปขายได้ซะล่ะ
“พอๆๆๆเลยพี่....ไม่รักกันก็ไม่ต้องมาเซลส์ ผมไปตามทางของผมเองก็ได้ ไม่ต้องลำบากพี่หรอก” :a14:
นี่ผมงอนแล้วนะ เก่าๆมันก็หมดความหมาย ผมคงเป็นเพียงของตกรุ่นต้องเอาไปขายที่Outlet ขายตามห้างราคาเต็มๆยังไม่ได้เลย โธ่ชีวิต!!! ผมเดินคอตกขึ้นห้องนอนไป ยังได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะหึๆไล่หลังมา แต่ที่จริงก็แอบมีแผนครับ ขี้เกียจเก็บล้างถ้วยชาม แบบนี้จะได้ดูไม่น่าเกลียด หึหึ ทำเนียนๆงอนนี่แหล่ะครับทำบ่อยทำเรื่อยๆจนเป็นนิสัย แต่้เป็นนิสัยที่ไม่ดีนะครับผู้ปกครองควรชี้แนะ
ผมเตรียมตัวอาบน้ำเข้านอนรอพี่ต่ายขึ้นมา วันนี้อากาศเย็นสบายจริงๆครับฝนตกทำให้อากาศน่านอนเป็นที่สุด ปรกติผมก็ง่วงนอนตลอดทั้งวันอยู่แล้ว แต่กลางวันก็ไม่เคยได้นอนซักทีเพราะต้องทำงาน ช่วงนี้เป็นช่วงที่ปลอดโปร่งโล่งใจมากๆเพราะไม่มีงานมารุมเร้าเหมือนช่วงก่อนๆ รู้สึกว่าผ่อนคลายความเครียดไปมากทีเดียว ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปอีกครั้งเมื่อไหร่ แต่มาเคลิ้มเหมือนมีอ้อมแขนของคนคุนเคยมาโอบกอดไว้ ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“หนาวเหรอครับโอมนอนขดตัวเชียว....มาให้พี่กอดนะครับ”
ผมงัวๆเงียๆตอบไปแบบง่วงๆง่า “คร๊าบบบบ...พี่ต่าย” แล้วผมก็ได้รับสัมผัสอบอุ่นนั้นจากพี่ต่ายครับ เพียงแค่อ้อมกอดนี้ก็ทำให้ผมหลับได้อย่างเป็นสุขแล้วครับ เสียดายล่ะซิที่ไม่ีอะไรไปมากกว่านั้น หึหึ บางทีแค่นอนกอดกันก็พอแล้วครับสำหรับเราสองคน :-[
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้วันเสาร์ผมเข้ากรุงเทพตอนสายๆเพราะวันอาทิตย์ผมต้องไปงานแต่งงานนนนี่ ในที่สุดผมก็คงให้พี่ต่ายไปด้วย ก็ยังแอบกังวลใจเหมือนกันถ้าพี่ต่ายเจอกับเบ็ตตี้จะเป็นยังไงกัน แต่ในเมื่อผมคิดที่จะรักกับพี่ต่ายผมก็ไม่อยากจะปิดบังอะไรอีกต่อไป
กว่าผมจะถึงบ้านพี่ต่ายก็เกือบเที่ยงแล้วครับ พอผมขับรถเข้าไปที่บ้านพี่ต่าย พี่ต่ายคงรออยู่แล้วครับ เดินออกมาพร้อมถือกระเป๋าใบย่อมๆมาด้วย เอ....แกจะไปไหนล่ะนั่น ผมยังนั่งงงอยู่ในรถจนพี่ต่ายมาเปิดประตูฝั่งคนขับดึงแขนให้ผมลงจากรถ
“มาโอมพี่ขับรถเอง....”แล้วพี่ต่ายก็ดึงตัวผมมาหอมแก้มครับ ผมยกมือลูบแก้มแล้วลงจากรถเดินไปนั่งอีกข้างหนึ่งของรถอย่างเบลอๆ
“พี่ต่ายตกลงไปไหนน่ะพี่ ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าอะไรมาเลยนะพี่ ไปไหนอ่ะงงนะเนี่ย” :m28:
“ไปตลาดน้ำอัมพวากัน ไปพักผ่อน นอนเล่นกันนะโอม เสื้อผ้าพี่เตรียมมาเผื่อโอมแล้ว”พี่ต่ายหันมายิ้มหวานให้ผม เอื้อมมือมาขยี้ผมผมเบาๆ ผมยังนั่งทำหน้าเอ๋ออยู่
“มันอยู่ที่ไหนน่ะพี่ต่าย ผมเคยได้ยินแต่ชื่อแต่ไม่รู้เลยว่ามันอยู่ตรงไหน”
“อยู่ที่จังหวัดสมุทรสงคราม เดี๋ยวเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันก่อน เพราะตลาดน้ำที่นี่เค้ามีตอนเย็นๆ พอดีลูกน้องพี่ที่ทำงานเค้าไปกันมาเค้าบอกว่าสนุกดี พี่เลยอยากไปกับโอมบ้าง”ท่าทางพี่ต่ายมีความสุขมากครับ เหมือนกับผมตอนนี้เลย เพราะเราอยู่ด้วยกันก็จริงแต่น้อยครั้งมากที่เราจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันสองคน ไม่นับที่พี่ต่ายไปพักที่บ้านริมเขานะครับเพราะอันนั้นมันเหมือนอยู่บ้านเราเองมากกว่า
จากเส้นทางถนนพระรามสอง จาก กทม. ข้ามสะพานลอยเข้าสมุทรสงคราม เจอสามแยกตัวทีเลี้ยวซ้ายไป 3 กม. มีป้ายไปตลอดทางชื่อร้านแดง พี่ต่ายเลี้ยวซ้ายเข้าไปก็พบร้านที่หมายที่พี่ต่ายบอกว่าเพื่อนๆมาทานกันแล้วติดใจเป็นอาหารทะเลครับ ร้านก็เรียบๆธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไร แต่มีคนมารอคิวกันอยู่บ้างแต่คนก็เยอะจริงๆครับ
พวกผมรอซักครู่ก็ได้โต๊ะอาหารมื้อนี้พี่ต่ายเป็นคนสั่งตามเคยครับ เริ่มจานแรกคือหอยหลอดผัดฉ่า รสชาดจัดจ้านดีครับถูกใจคนชอบทานอาหารเผ็ดๆแบบผม จานต่อมาเป็นกุ้งอบเกลือครับตัวใหญ่ไม่มากก็จริงแต่ขอบอกสดมากๆเนื้อหวานสุดๆ ก็ตามเคยครับพี่ต่ายแกะให้ผม ผมเหรอจะทำเอง มีแฟนดีก็ต้องให้บริการซิครับ
“ผมแกะเองก็ได้พี่ต่ายมือเลอะเปล่าๆนะ”ผมแกล้งทำท่าแข็งขันจะทำเองแต่พี่ต่ายก็บอกผมว่า
“ก็ให้พี่มือเลอะคนเดียวก็พอแล้ว พี่แกะให้โอมเองดีกว่า”แล้วผมก็เสวยสุขเป็นคุณชายโอมเหมือนเดิมครับ มีแฟนดีก็สบายไปสิบอย่าง ไม่ซิผมว่าเกินสิบอย่าง อิอิ
จานต่อไปเป็นปูทะเลนึ่งครับ ใส่น้ำจิ้มซีฟู๊ดส์เข้าไปผมแทบลืมน้ำพริกปลาร้าแมงดากะปิของผมไปเลย อยากกินอย่างนี้ทุกวัน มันอร่อยไปหมดเลยครับ ผมเจริญอาหารมากๆ พี่ต่ายเองก็ทานได้มากกว่าปรกติ ที่จริงปลานึ่งเต๋าเต้ยของที่นี่ก็มีชื่อมากว่าสดไม่แพ้กัน แต่ผมสองคนก็ทานไม่ไหวแล้วครับ แค่นี้ก็อิ่มไปจนถึงมื้อเย็น อาจเป็นเพราะเรามาทานกันแค่สองคนเลย แล้วอาหารแต่ละจานก็ใหญ่ๆทั้งนั้น ทานได้ไม่กี่อย่างก็อิ่มแล้วครับ
“อิ่มไม๊ครับโอม ชอบไม๊”พี่ต่ายมองผมเจริญอาหารขนาดนี้ ถ้าผมยังบอกว่าไม่อิ่มพี่จะเลี้ยงผมไหวเหรอ
“อิ่มสุดๆไปเลยพี่ ไว้วันหลังเรามากันอีกนะผมชอบ อิอิ”ก็กินฟรีแล้วอร่อยขนาดนี้ผมก็ต้องชอบซิ ผมนั่งผึ่งพุงเอามือลูบท้องแล้วถามพี่ต่าย “แล้วเราไปไหนต่อดีพี่ต่ายยังอีกตั้งนานไม่ใช่เหรอครับ”
“ไปไหว้พระกันดีกว่าโอมนะ” ผมพยักหน้าให้พี่ต่ายอยากบอกว่าพี่พาไปไหนผมก็ไม่รู้หรอกพี่ ไปนรกสวรรค์ผมก็ไปแล้วล่ะ
วัดที่เราไปกันชื่อ วัดบางกุ้ง ครับสร้างขึ้นโดยภรรยาเศรษฐีตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย ที่นี่มีสิ่งหนึ่งที่ใครหลายต่อหลายคนต้องตกตะลึงกับความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ นั่นก็เป็นเพราะโบสถ์ทรงเรือสำเภา ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหลวงพ่อนิลมณีอยู่นั้น ถูกโอบล้อมด้วยต้นไม้มงคล 4 ชนิด คือ ต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นไกร และต้นกร่าง ขึ้นปกคลุมโบสถ์ และรากของต้นไม้ทั้ง 4 ชนิดยังแผ่หยั่งลึกอุ้มตัวโบสถ์เอาไว้ โดยมิได้ทำอันตรายใดๆ กับตัวโบสถ์เลย นับได้ว่าต้นไม้ทั้ง 4 เป็นสิ่งที่ช่วยปกป้องศาสนสถานแห่งนี้ให้คงอยู่มาถึงปัจจุบันได้
ผมไปเห็นแล้วก็อดทึ่งไม่ได้ครับก็ต้นไม้ปกคลุมโบสถ์ครึ้มไปหมดเลยครับ พอเดินเข้าไปนั่งกราบพระในโบสถ์มันเย็นมากๆครับ เย็นกายเย็นใจ สบายใจอย่างบอกไม่ถูก มีนักท่องเที่ยวและชาวบ้าน เข้ามาไหว้พระกันมากมาย พี่ต่ายนั่งไหว้พระปิดทองคำเปลวไปกับผม ตอนที่เราไหว้พระพร้อมกันผมเหลือบมองพี่ต่ายเห็นหลับตานิ่งไม่รู้อธิษฐานอะไรซิ แต่ผมนะขอแค่ให้ทุกวันของผมเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆผมก็พอใจแล้ว
เรานั่งกันเงียบๆในโบสถ์ลมเย็นๆพักผ่านเบาๆ มองหน้ากันแล้วยิ้มๆ
“สบายจังเลยนะพี่ต่าย ผมชอบมากๆเลย แปลกดีด้วย”
“อืม...พี่ก็ชอบสงบมากๆเลย เห็นว่าวัดนี้เป็นหนึ่งใน UnseenThailandด้วยนะโอม”
“ก็แปลกจริงๆนะพี่ ว่าอยู่มาได้ยังไงตั้งนานๆขนาดนี้ แต่ผมเห็นข้างนอกเค้าเอาแป๊ปเหล็กมายันเอาไว้ คงกลัวว่ามันจะทรุดลงไปน่ะพี่”
“ก็คงต้องช่วยกันทะนุบำรุงรักษาให้อยู่นานๆน่ะโอม น่าเลื่อมใสออก”
เรานั่งกันอยู่ครู่ใหญ่จนนักท่องเที่ยวเริ่มมามาก จนไม่มีที่ให้เรานั่งได้สงบๆ เราก็เลยชวนกันออกมา เดินชมไปทั่วบริเวณวัดจนเมื่อเราเดินไปที่ท่าน้ำ มีปลาที่อยู่ในเขตอภัยทานมากมายตัวใหญ่ๆ ผมดูก็ไม่รู้จักว่าเป็นปลาอะไร มีนักท่องเที่ยวยืนให้อาหารปลากันอยู่ พี่ต่ายเลยไปซื้ออาหารปลามาให้ ดูพวกมันแย่งอาหารกันน่าสนุก
“ปลาพวกนี้มีความสุขจังเลยนะพี่ต่าย อยู่สงบอยู่ดีกินดี ไม่มีใครมาเบียดเบียน ดูซิตัวเบ้อเริ่มเลย”ผมดูปลาแล้วก็อดอิจฉามันไม่ได้
“ทำไมล่ะตอนนี้โอมไม่มีความสุขเหรอ”พี่ต่ายหันมาถามผม ตัวผมเองที่พูดอะไรไปแบบไม่คิด ก็เลยอดมาคิดไม่ได้
“นั่นนะซิ ผมก็มีความสุขดีออก ก็แค่พูดไปงั้นเองพี่ ผมมีความสุขดี”ถ้าได้อยู่กับพี่ต่ายทุกวันคงยิ่งสุขสุดๆ
“แล้วพี่ต่ายล่ะครับมีความสุขไม๊” ผมก็อดขำนะครับอยู่ดีๆมาพูดกันเรื่องอะไรไม่รู้
พี่ต่ายยังให้อาหารปลาไปยิ้มไป แล้วตอบโดยไม่ได้หันมามองผม ลมพัดเย็นๆเสียงของสายน้ำมันทำให้บรรยากาศมันดีจริงๆครับ
“พี่ว่าพี่มีความสุขมากๆ มีโอมที่รัก มีงานที่ชอบทำ มีเพื่อนร่วมงานที่ดี สุขภาพก็แข็งแรงดี มีครอบครัวของโอมที่พี่รัก ความสุขของพี่มันมีมาก มากจนพี่กลัวซะด้วยซ้ำไป”
“พี่ต่ายกลัวอะไรเหรอครับ ในเมื่อมันดีก็ดีแล้วนี่พี่”ผมแอบเอามือไปกุมมือพี่ต่ายที่เกาะอยู่บนราวสะพาน พี่ต่ายหันมายิ้มให้ผม ส่งแววตาสวยๆมาให้ผม
“พี่กลัวว่าพี่จะเหลิงไปกับความสุขเหล่านั้น พี่กลัวว่าพี่จะเสพติดมัน จนขาดมันไม่ได้ ก็พระท่านพูดอยู่เสมอ ว่าทุกๆสิ่งล้วนไม่แน่นอน”
“พี่ต่ายพูดไม่สมกับเป็นพี่ต่ายเลย ผมก็ไม่รู้นะพี่ว่าอะไรที่มันไม่แน่นอน แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนมากๆสำหรับผมก็คือผมรักพี่”พี่ต่ายพลิกฝ่ามือที่กำราวสะพานอยู่หงายขึ้นแล้วเอานิ้วสอดประสานกับผม พี่ต่ายกำมือผมแน่น “ขอบคุณครับโอม....ขอบคุณที่รักกัน” :give2:
ผมรู้สึกเหมือนรอบกายเราไม่มีใครอยู่ เด็กๆที่วิ่งเล่นกัน นักท่องเที่ยวที่ให้อาหารปลา พระสงฆ์ที่ขายอาหารปลา เรือหางยาวที่วิ่งผ่านไปมาก็ดูเงียบไป มีเพียงความรู้สึกดีๆที่อบอวลอยู่ในใจของเรา เรามองตากันอยู่นานไม่มีคำพูดใดๆอีกจากเราทั้งสองคน สักพักนึงพี่ต่ายคงนึกได้ว่าเรายังอยู่ในบริเวณวัด อาจจะไม่เหมะสมสักเท่าไหร่ แล้วผมก็เริ่มร้อนๆแล้วด้วย ก็คนอย่างผมคงอยู่วัดนานๆไม่ได้มันร้อน 55555+
“ไปกันเถอะโอม.....”พี่ต่ายจูงมือผมเดินกลับจากท่าน้ำ ผมเห็นคนมองเราสองคนอยู่บ้างผมเลยอดเขินไม่ได้ หน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย แต่ผมก็ไม่ปล่อยมือนี้ และไม่คิดที่จะปล่อยด้วย
ออกจากวัดมาแล้วพี่ต่ายขับรถลัดเลาะไปตามถนนเล็กๆที่สองข้างทางเต็มไปด้วยสวนครึ้มจนถึงบริเวณตลาดน้ำอัมพวา
ตลาดน้ำยามเย็นอัมพวา เกิดขึ้นด้วยความร่วมมือร่วมใจกันของเทศบาลตำบลอัมพวา และชาวบ้านในพื้นที่ ฟื้นฟูตลาดน้ำอัมพวาขึ้นมาอีกครั้ง ให้นักท่องเที่ยวได้ชื่นชมบรรยากาศตลาดน้ำเฉพาะในวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ตั้งแต่เวลา 16.00 น. เป็นต้นไป และจะไปวายเอาในเวลาพลบค่ำ
เราไปถึงกันประมาณ4โมงเย็นตลาดเพิ่งจะเริ่มๆเปิดคนยังเดินกันไม่มาก พี่ต่ายติดต่อบ้านพักไว้แล้วเราเลยตกลงที่จะเข้าไปพักโฮมเสตย์ที่จองไว้ก่อน จากปากทางเข้าเดินไปตามทางเดินสองข้างทางเป็นร้านค้า มีของกินคาวหวานขายอยู่เรียงรายหลากหลายละลานตาไปหมด ขนาดว่าผมอิ่มๆมาแล้วจากมื้อกลางวัน ยังอดใจแทบไม่ไหวอยากทานไปหมด ดีที่พี่ต่ายกึ่งจูงกึ่งลากผม เลยเดินไปได้
“พี่ต่ายผมอยากกินทอดมันน่ะ...ลูกชุบก็น่ากิน...พี่ต่ายๆ ขายปลาทูเต็มเลยอยากซื้อไปฝากแม่ เห็นเค้าเรียกันว่าหน้างอคอหัก ตลกดีเนอะเรียกซะเห็นภาพเลย”เป็นคำที่เค้าเรียกปลาทูที่นี่กันครับเพราะมันพร้อมใจกันหน้างอคอหักนอนเรียงกันเป็นตับอยู่ในเข่งรอให้คนมาซื้อ
“เดี๋ยวค่อยมาซื้อนะโอม.....เอาของไปเก็บก่อน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย”
แล้วพี่ต่ายก็ลากผมไปเลยครับ ผมเลยได้แต่เล็งๆไว้ก่อนว่าจะกลับมาซื้ออะไรดี ถ้าใครไปตลาดน้ำวันนั้นคงเห็นผู้ชายหน้าตาดีสองคนกึงเดินกึ่งลากกัน ก็ไม่ต้องสงสัยครับผมสองคนเอง ถึงแม้คนถูกลากจะหล่อน้อยกว่าแต่ก็ดูน่ารักครับ อิอิ :laugh:
TBC
**********************************************
วันนี้มาชวนไปเที่ยวกันนะค่ะ นึกซะว่าไปด้วยกันก็ได้ :oni1:
ส่วนเจ้าสาว เจ้าบ่าว แฟนเก่า รอไปก่อนนะ :m12:
-
^
^
^
มาจิ้มก่อน
แล้วรีบแว้บบบบไปอ่านโดยด่วน :m14:
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนจังเลย :o8:
แต่ก็ชอบนะบทหื่นนนนนนนนนน ไม่กลัวเสียเด็กด้วย เพราะโตแล้ว :laugh:
-
:t2:รักล้นใจ หื่นล้นจอ :jul1:
-
ทำไมพี่ต่ายถึงได้เป็นแฟนที่น่ารักอย่างนี้ ดูแลบริการโอมทุกอย่างเลย
ตามันร้อนผ่าวๆ แฮะ ฟางจ๋า ขอน้ำแข็งมาประคบตาหน่อย
-
:t2:คู่นี้น่ารักเนอะ หวานนนนนนน แต่ก็อย่างที่พระท่านว่าอย่าหลงระเริงกับความสุข ถนอมความรักให้นานๆนะครับ :bye2: :bye2:
-
:m1: :m1: ยังไม่เคยไปตลาดน้ำอัมพวาเลยค่ะ
เคยดูจากรายการนำเที่ยว โฮมสเตย์ที่นั่นบรรยากาสดีมากๆเลย เหมาะเป็นที่สำหรับฮันนีมูนมากค่ะ :m12:
:m32: แอบรอดูฉากหื่น หนูชอบบบบบบบบบบ :o8:
-
อุ๊ย!!!!น่าอิจฉา
+1 ที่พาไปเที่ยวด้วย
แค่อ่านก็เหมือนได้ไป :oni2:
-
โอ๊ย...อิจฉาคู่นี้จังเลย :m1: :m1: :m1:
หนีไปเที่ยวกันซะจนคนแถวอัมพวาเป็นเบาหวานตายไปหลายคนแล้วนะเนี้ยะ
-
เพิ่งกลับจากอัมพวาตะกี้นี้เอง อ่านแล้วเห็นภาพเลยว่าสองคนนี้ไปที่ไหนกันมาบ้าง :a11:
บรรยากาศที่นี่โรแมนติกมาก เหมาะสำหรับคู่รักสุดๆ พี่ต่ายเข้าใจเลือกนะเนี่ย :m12:
รอตอนต่อปายยยย :m13:
-
โฮ่.....
หวานมากกกกก
พี่ตายสภาพบุรุษสุดพลัง!
จะเอาแบบนี้บ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
(จะหาได้เร๊อะ???)
งืม...
อยากไปดูหิ่งห้อยยยยย แงแง...
ไม่เคยไปเลย ใกล้แค่นี้เอง
รอตอนต่อไปครับ...
(สรุปว่า หนังสือก็ไม่ได้อ่านตามเคย ฮ่าๆ)
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น้ำตาลแถวอัมพวา คงหวานไม่เท่านะครับ :m1:
คิดถึงจังเลย ไม่ได้ไปนานแล้ว ว่างๆ จะไปเที่ยวบ้างครับ
-
วันนี้ก็ขับรถผ่านร้านแดง อาทิตย์หน้าไปกินดีกว่า อิอิ
-
อ่านกี่ครั้ง อิ่มใจทุกครา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆครับ
-
+1 จ้า
ค่าพากินพาเที่ยว ปกติอ่านไปน้ำลายก็กรึมๆ อยู่แล้ว (เอ๊ะ ยังไงหว่า) อ่านตอนนี้เข้าไป
เพร่ต่ายใช้ได้เลยนะ ทำอาหารได้ ยังรู้จักที่กินอร่อยอีก อิจฉรา...เจ้าโอมจัง :m12:
-
:oni1: :oni1:
-
ใช่เลย ผู้ชายอย่างพี่่ต่ายเนี่ยแหละที่หามานาน
ทำกับข้าวก็เก่ง เก็บกวาดบ้าน
บริการทุกอย่าง
ยกพี่ต่ายให้น้องเหอะพี่ฟาง :t2:
ว่าแต่เมนูที่นำเสนอมาเนี่ย
ไม่เห็นใจคนไกลเลยนะ
เค้าอยากกินอ่ะ :sad2:
-
หวานมากกกกกกกกก :m1:
-
ไป ไป ไปเที่ยวด้วย เรามันใจง่ายอยู่แล้นนนนนนน :oni1: :oni1: :oni1:
-
:pig3: :pig3: :pig3:
-
ส่วนเจ้าสาว เจ้าบ่าว แฟนเก่า รอไปก่อนนะ :m12:
:o12:
:laugh:
อ้าปากรอกินโต๊ะจีนงานแต่ง
ป๋อหลอ...อยากไปเที่ยวมั่งอะ
พาไปหน่อยจิเพ่ฟาง :m13:
-
อ่านแล้วอินจัง
เพิ่งไปมาเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว
ไม่เจอพี่ต่ายกะโอมเลย
สงสัยไปคนละวัน :t2:
-
อยากไปเที่ยวด้วยจัง
-
กลางวันยังหวานขนาดนี้ กลางคืนขอหวานปนหื่นเลยน๊า :o8:
ส่วนเจ้าสาว เจ้าบ่าว แฟนเก่า รอไปก่อนนะ :m12:
เจ้าสาวเต้นรอก็ได้ :a4:
:laugh:
อ้าปากรอกินโต๊ะจีนงานแต่ง
ป๋อหลอ...อยากไปเที่ยวมั่งอะ
พาไปหน่อยจิเพ่ฟาง :m13:
:oni2: ไปด้วยคนนนนน จะไปดูหิ่งห้อยยยยย
-
เล่นงี้แม่ค้าเค้าก็แย่กันดิคับ เล่นหวานกันซ๋ะแม่ค้ายกกระจาดขนมหนีไม่ทัน
มดไต่ตามกันเป็นพรวนขนาดนั้น
หวานซ๊า... :o8:
-
:oak: :oak: :oak: :oak: :oak:
-
^
^
^
อิจฉาเค้าล่ะสิ ตาฟ๊อก :a11: :a11:
-
สงสัยต้องไปอัมพวาซะแล้ว
อยากกินกุ้ง
-
ว้าววววว ภาคสองแล้วววว ดีใจๆๆๆๆๆ ยังหวานกันเหมือนเดิม พี่กระต่ายก้อยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ชอบๆๆ
ส่วนโอมไม่หื่นหรอก ขอเยอะๆๆ เจ๊ชอบ 5555 คิดถึงฮับบบบ เมี่ยวเสร็จแล้วก้อมาต่อเร็วๆๆนะ รออ่านอยู่ฮับบ
ปล. อยากได้กระต่ายสักตัวเหมือนเดิม 555
-
เย้ๆ อ่านทันแล้ว :m4: (ปล. ตอนพิเศษนะ คริคริ :m23:)
ฟางอ่า...ฉากวาบหวิวหวามหวานนั้น ทำเอาอ่านแล้วอมยิ้มไปเขินไปด้วย เขินอ่ะ คึคึ :o8:
เมนูอาหารน่ากินมาก อ่านแล้วอยากกินอ่า กุ้ง หอย ปู ปลา แว๊กกกกกกกกกกกกกก เค้าอยากกิน :serius2:
:laugh:
-
หวานจัง น่ารักดี
-
ไปมาแล้วเหมือนกัน อัมพวาเนี่ย อิอิอิ
คนขายของเพียบ :m29: คนเดินเที่ยวก็เพียบ
ว่าแต่พี่ต่ายจะพาโอมไปดูหิ่งห้อยกันอ๊ะป่าว
จะถามว่า มานเป็นหิ่งห้อยจริงๆ หรือเค้าเอาหลอดไฟมาติดไว้ที่ต้นไม้กันแน่ :t2:
-
ช่วงแรกขอพบประชาชนก่อนนะค่ะ :m1:
คือดูหลายๆรีแล้วรู้สึกว่าคนเคยไปอัมพวาเยอะมาก :m29:
ถ้าข้อมูลตรงไหนไม่ถูกก็แนะนำติชมกันนะค่ะ กลัวเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน :m23:
ไปมาแล้วเหมือนกัน อัมพวาเนี่ย อิอิอิ
ไปกะใครมาล่ะค่ะ :laugh: ต้องติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
ฟางอ่า...ฉากวาบหวิวหวามหวานนั้น ทำเอาอ่านแล้วอมยิ้มไปเขินไปด้วย เขินอ่ะ คึคึ :o8:
เมนูอาหารน่ากินมาก อ่านแล้วอยากกินอ่า กุ้ง หอย ปู ปลา แว๊กกกกกกกกกกกกกก เค้าอยากกิน :serius2:
ไปกินกันพี่กุ้ง อยากกินอีก กร๊ากกก แต่ไอ้เรื่องฉากแบบนั้น อย่าไปพูดถึงมัน ฮ่าๆๆๆ อายวุ้ยยยย :o8:
ว้าววววว ภาคสองแล้วววว ดีใจๆๆๆๆๆ ยังหวานกันเหมือนเดิม พี่กระต่ายก้อยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ชอบๆๆ
ส่วนโอมไม่หื่นหรอก ขอเยอะๆๆ เจ๊ชอบ 5555 คิดถึงฮับบบบ เมี่ยวเสร็จแล้วก้อมาต่อเร็วๆๆนะ รออ่านอยู่ฮับบ
ปล. อยากได้กระต่ายสักตัวเหมือนเดิม 555
เอ่อ ไม่ถึงขนาดภาคสองนะค่ะ เกรงว่าจะไม่ยาวขนาดน้านนน แค่ตอนเล่าสู่กันฟังเฉยยยยยยๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่คิดถึงกันค่ะ :pig4:
สงสัยต้องไปอัมพวาซะแล้ว
อยากกินกุ้ง
กินมาดามกุ้งไปก่อนไม๊ค่ะ กร๊ากกกกกกก อยู่แถวๆนี้ไม่ต้องไปถึงอัมพวา :m12:
:oak: :oak: :oak: :oak: :oak:
^
^
^
อิจฉาเค้าล่ะสิ ตาฟ๊อก :a11: :a11:
ใช่เลยบี อิจฉาคนอื่น อ่ะดิ ฮ่าๆๆๆๆๆ มาทำไม ไม่รักก็ไม่ต้องมา เชอะมาอ๊วกใส่เรา เดี๋ยวให้พี่ต่ายไปจัดการ :m16:
เล่นงี้แม่ค้าเค้าก็แย่กันดิคับ เล่นหวานกันซ๋ะแม่ค้ายกกระจาดขนมหนีไม่ทัน
มดไต่ตามกันเป็นพรวนขนาดนั้น
หวานซ๊า... :o8:
แม่ค้าไม่เปลืองน้ำตาลดีไงล่ะค่ะ อิอิ :oni1:
กลางวันยังหวานขนาดนี้ กลางคืนขอหวานปนหื่นเลยน๊า :o8:
ส่วนเจ้าสาว เจ้าบ่าว แฟนเก่า รอไปก่อนนะ :m12:
เจ้าสาวเต้นรอก็ได้ :a4:
:laugh:
อ้าปากรอกินโต๊ะจีนงานแต่ง
ป๋อหลอ...อยากไปเที่ยวมั่งอะ
พาไปหน่อยจิเพ่ฟาง :m13:
:oni2: ไปด้วยคนนนนน จะไปดูหิ่งห้อยยยยย
ไปตลาดน้ำบ้านนนท์ให้ได้ก่อนเหอะ ค่อยไปอัมพวา รอไปก่อนเลยสองสาว กร๊ากกกกกกกก :jul3:
nobunta_t,SweetSerenade ไว้ไปกันใหม่เนอะ ไปด้วยกัน :m13:
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนจังเลย :o8:
แต่ก็ชอบนะบทหื่นนนนนนนนนน ไม่กลัวเสียเด็กด้วย เพราะโตแล้ว :laugh:
:t2:รักล้นใจ หื่นล้นจอ :jul1:
พี่แอน กะพี่สาวตัวกลมขา มีคนบอกว่าเรื่องนี้หวานปนหื่นอ่ะ จริงเหรอค่ะ กรรมของโอมกะพี่ต่าย ฮ่าๆๆๆๆ :a6:
^
^
^
มาจิ้มก่อน
แล้วรีบแว้บบบบไปอ่านโดยด่วน :m14:
จิ้มแรงอ่ะ เจ็บเลย อิอิ ขอบคุณค่ะที่มาอ่านกัน :L2:
ทำไมพี่ต่ายถึงได้เป็นแฟนที่น่ารักอย่างนี้ ดูแลบริการโอมทุกอย่างเลย
ตามันร้อนผ่าวๆ แฮะ ฟางจ๋า ขอน้ำแข็งมาประคบตาหน่อย
น่านดิน้ำค้าง เขียนไปก็นึกไป จะไปหามาจากไหนหว่าพี่ต่ายเนี่ย :serius2:
:m1: :m1: ยังไม่เคยไปตลาดน้ำอัมพวาเลยค่ะ
เคยดูจากรายการนำเที่ยว โฮมสเตย์ที่นั่นบรรยากาสดีมากๆเลย เหมาะเป็นที่สำหรับฮันนีมูนมากค่ะ :m12:
:m32: แอบรอดูฉากหื่น หนูชอบบบบบบบบบบ :o8:
ใช่เลยค่ะ ยิ่งตอนกลางคืนไฟสวยมากๆเลย :a1:
อุ๊ย!!!!น่าอิจฉา
+1 ที่พาไปเที่ยวด้วย
แค่อ่านก็เหมือนได้ไป :oni2:
อ่านต่อไปนะค่ะ จะได้ไปเที่ยวทั่วๆด้วยกัน :a11:
โอ๊ย...อิจฉาคู่นี้จังเลย :m1: :m1: :m1:
หนีไปเที่ยวกันซะจนคนแถวอัมพวาเป็นเบาหวานตายไปหลายคนแล้วนะเนี้ยะ
อย่าอิจฉาเลยยยยค่ะ :t2:
เพิ่งกลับจากอัมพวาตะกี้นี้เอง อ่านแล้วเห็นภาพเลยว่าสองคนนี้ไปที่ไหนกันมาบ้าง :a11:
บรรยากาศที่นี่โรแมนติกมาก เหมาะสำหรับคู่รักสุดๆ พี่ต่ายเข้าใจเลือกนะเนี่ย :m12:
รอตอนต่อปายยยย :m13:
คนไปเที่ยวกันมาเยอะจังเลย ถ้าข้อมูลผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะค่ะ :t4:
อยากไปดูหิ่งห้อยยยยย แงแง...
ไม่เคยไปเลย ใกล้แค่นี้เอง
รอตอนต่อไปครับ...
(สรุปว่า หนังสือก็ไม่ได้อ่านตามเคย ฮ่าๆ)
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ลองไปเที่ยวดูซิค่ะ น่าเที่ยวมากมาย อิอิ ทำสอบได้ไม๊เนี่ยค่ะ :m1:
น้ำตาลแถวอัมพวา คงหวานไม่เท่านะครับ :m1:
คิดถึงจังเลย ไม่ได้ไปนานแล้ว ว่างๆ จะไปเที่ยวบ้างครับ
หวานไปเหรอออ เหอๆๆๆ : 222222:
วันนี้ก็ขับรถผ่านร้านแดง อาทิตย์หน้าไปกินดีกว่า อิอิ
อยากไปด้วยคนจัง อิอิ :m23:
อ่านกี่ครั้ง อิ่มใจทุกครา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ :กอด1:
+1 จ้า
ค่าพากินพาเที่ยว ปกติอ่านไปน้ำลายก็กรึมๆ อยู่แล้ว (เอ๊ะ ยังไงหว่า) อ่านตอนนี้เข้าไป
เพร่ต่ายใช้ได้เลยนะ ทำอาหารได้ ยังรู้จักที่กินอร่อยอีก อิจฉรา...เจ้าโอมจัง :m12:
อ่านไปน้ำลายกรึมๆเนี่ยนะ เอิกซ์ซซซซซ :laugh3:
ใช่เลย ผู้ชายอย่างพี่ต่ายเนี่ยแหละที่หามานาน
ทำกับข้าวก็เก่ง เก็บกวาดบ้าน
บริการทุกอย่าง
ยกพี่ต่ายให้น้องเหอะพี่ฟาง :t2:
ว่าแต่เมนูที่นำเสนอมาเนี่ย
ไม่เห็นใจคนไกลเลยนะ
เค้าอยากกินอ่ะ :sad2:
ยกพี่ต่ายให้ได้ไงข้ามศพพี่ไปก่อนดิ อิอิ o16กลับมาแล้วไปกินด้วยกันก็ได้นะจ๊ะ
หวานมากกกกกกกกก :m1:
ไป ไป ไปเที่ยวด้วย เรามันใจง่ายอยู่แล้นนนนนนน :oni1: :oni1: :oni1:
:pig3: :pig3: :pig3:
ความหวานมันห้ามกันยากจริงๆค่ะ :give2:
ขอบคุณที่ติดตามกันนะค่ะ มาอ่านกันต่อเลยค่ะ :teach:
-
จากทางเข้าเราต้องเดินกันไปไกลเหมือนกันครับเดินไปตามทางที่เป็นไม้เลียบคลองไปเรื่อย ข้างทางก็เป็นบ้านไม้ที่เปิดเป็นร้านขายของบ้าง เป็นโฮมสเตย์บ้าง ช่วงทางเดินแรกๆก็คึกคักเพราะเป็นร้านค้า แต่พอเดินไปอีกระยะก็จะเริ่มเงียบลงไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ เพราะเป็นบ้านของชาวบ้านที่อาศัยอยู่บ้าง
เป็นร้านขายภาพศิลปก็มี ของที่ระลึกเก๋ๆก็มาก ผมรู้สึกตื่นตาตื่นใจไปหมด ผมว่าบ้านไม้ริมน้ำมันคลาสสิคสำหรับผมมากๆ ระหว่างทางก็มีหลายที่ที่ผมนึกว่าพี่ต่ายจะแวะหยุดพัก โฮมสเตย์บางที่ผมว่าสวยมากๆเป็นบ้านโบราณเปิดไฟสว่างไสว เฟอร์นิเจอร์ไม้สวยๆ แต่พี่ต่ายก็ไม่แวะ ขัดใจจริงๆเลย
“พี่ต่ายเอาที่นี่เหอะ ผมชอบสวยดีอ่ะ.....นะๆ” :a11:
ผมหยุดยืนมองบ้านไม้หลังสวยอย่างถูกใจ อยากนอนที่นี่ซักคืนชอบบบบบ
“ไม่ได้โอม....พี่จองอีกที่ไว้แล้ว อีกอย่างนึงตรงนี้มันพลุกพล่านไปพี่ไม่ชอบ”
ผมก็หน้างอซิครับก็ผมชอบนี่นา o12 มันสวยเหมือนในหนังเลยบ้านสีขาวๆ โปร่งๆลมพัดโกรก ผมไม่ยอมเดินต่อยืนจ้องหน้าพี่ต่ายหน้างออยู่อย่างนั้น พี่ต่ายดึงมือผมยังไงผมก็ไม่ไป ก็อยากอยู่อ่ะ แอบเอากาวตราช้างยึดรองเท้าไว้ แล้วแอบเปลี่ยนเท้าตัวเองเป็นตีนตุ๊กแกด้วย
พี่ต่ายยืนมองหน้าผมส่ายหัวแกคงระอาในความดื้อของผม “ตกลงโอมจะนอนนี่ใช่ไม๊”
ผมพยักหน้าหงึกๆ คิดในใจว่าพี่ต่ายยอมแล้วYes! Yes! Yes! อิอิ ต้องอย่างนี้ซิพี่ต่าย แต่เอทำไมพี่ต่ายปล่อยมือผมล่ะ พีต่ายยิ้มให้ผมอีกครับ แต่.....ผมว่ามันเป็นยิ้มที่กวนประสาทผมมาก o3
“งั้นพี่ไปก่อนนะโอม เรียบร้อยแล้วไปหาพี่ที่.......แล้วกันพี่จะรออยู่ที่นั่น” :o9:
ไปแล้วครับพี่ต่ายเดินไปเลย เหอๆๆๆทิ้งผมเลยครับ ทิ้งเลยยยยย :a6: ไม่มีเหลียวหลังเดินไปแบบสบายๆสุดๆ ทิ้งไอ้ตี๋หน้าจืดยืนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น
ผมก็เอ๋อรับประทานซิครับแต่คนอย่างผมก็ไม่ยอมเสียฟอร์มง่ายๆก็ผมจะอยู่นี่นาก็ต้องได้อยู่ซิ ถ้าพี่ต่ายไม่ยอมอยู่ผมติดต่อเองก็ได้ฟะ เรื่องง่ายๆแค่นี้ผมก็จัดการเองได้
ผมเลยเดินเข้าไปติดต่อที่ด้านในครับ มีเด็กหนุ่มๆหน้าเหมือนมิวคนนึงนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกท่าทางเป็นเจ้าหน้าที่ของที่นี่ ผมเกือบไปถามแล้วว่าโอ้ไปไหนแต่กลัวเค้าด่าเอาว่าบร้าหนังเกินเหตุ ผมเลยถามไปธรรมดาๆ
“ขอโทษครับไม่ทราบว่าผมอยากจะค้างคืนที่นี่น่ะครับห้องพักราคาเท่าไหร่”
“ห้องพักคืนล่ะ 800 ครับพี่”
“ ห้องน้ำอยู่นอกห้องนอน พร้อมอาหารเช้า แต่เป็นพัดลมนะพี่ พี่จะมาวันไหนครับ”
ผมนึกขำในใจ อิอิไม่แพงเท่าไหร่แฮะ แต่มาถามทำไมว่ะ ก็จะนอนคืนนี้ซิไม่งั้นจะมาถามทำแป๊ะเหรอไอ้น้องนี่
“คืนนี้ซิครับน้อง ไม่งั้นพี่จะมาถามทำไม”ผมตอบยิ้มๆแอบกวนตรีนมันในใจ หรือกวนไปแล้วก็ไม่รู้ อิอิ แต่น้องมันหัวเราะหึหึครับ หรือมันจะกวนกลับ
“พี่ครับพี่ต้องจองล่วงหน้าครับ walk in มาแบบนี้ไม่มีหรอกครับ ที่นี่มีไม่กี่ห้องบางทีเค้ามาเป็นกลุ่มไม่กี่คนก็เต็มแล้วครับ” :m19:
แป่วปะแด่วแป่ว ก็เต็มนะซิ แล้วทำไงดีล่ะ :m21:ไม่นึกว่าที่นี่จะเป็นที่นิยมขนาดนี้ แล้วผมจะบากหน้าไปเจอพี่ต่ายได้ยังไง ไม่น่าดื้อเลยตรู ผมบอกลาน้องพร้อมขอนามบัตรน้องเค้ามาด้วยเผื่อวันหลังมาใหม่
ผมเดินออกมาอย่างหงอยๆ แต่คนอย่างผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ผมเลยเดินถามเลาะมาเรื่อยๆระหว่างทางจนผมเริ่มเหงื่อตก บางแห่งก็เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวต่างชาตินั่งดื่มเหล้าอยู่ ผมคงอยู่ไม่ไหว :jul1:
แต่ทุกที่ส่วนใหญ่จะพูดเหมือนกันที่ว่าผมต้องจองมาก่อนล่วงหน้า เพราะตลาดน้ำที่นี่เปิดแค่เสาร์อาทิตย์เพราะฉะนั้นศุกร์เสาร์ส่วนใหญ่จะเต็ม จนมาถึงบ้านอีกหลังหนึ่งครับเงียบๆเป็นบ้านที่ดูเป็นบ้านจริงๆ ค่อนข้างห่างจากกลุ่มร้านค้าออกมามากแล้ว
ผมมองซ้ายขวาหาใครก็ไม่เจอ ผมเหนื่อยมากแล้วครับอยากพักซักทีเมื่อไหร่ถึงจะได้ที่พักสักทีนึงก็ไม่รู้ ผมเลยไปนั่งตรงระเบียงข้างนอกที่มีเก้าอี้ให้นั่ง แล้วนั่งทุบสองขาที่เมื่อยล้า นั่งไปนานเลยครับก็ไม่มีใครออกมา ผมยังนึกในใจถ้าขโมยขึ้นบ้านจะรู้ตัวไม๊เนี่ย
ลมพัดมาตอนเย็นๆสบายมากๆเลยครับผมดูนาฬิกานี่ผมเดินมาเกือบครึ่งชั่วโมงเลยเหรอเนี่ยมิน่าเมื่อยขาเป็นบ้า นั่งไปนานๆชักเคลิ้มๆจะหลับซะให้ได้ ตาก็มองเรือที่แล่นผ่านไปมาในน้ำ เผลอรำพึงกับตัวเองออกมาเบาๆว่า
“มีใครอยู่ไม๊ครับ ผมเมื่อยแล้ว......มีที่ให้ผมนอนไม๊.... ผมโดนแฟนทิ้ง แฟนผมใจร้าย ฮือๆ" :m8:
ผมได้กลิ่นแป้งคุ้นๆลอยมาครับได้ยินเสียงไม้กระดานเอี๊ยดๆ แต่ก็ยังไม่คิดอะไรจนได้ยินเสียงที่ผมคุ้นๆแผ่วๆลอยมากับสายลม
“มีซิครับ....ที่พักสำหรับคนน่าสงสารโดนแฟนทิ้งแบบนี้ เหนื่อยไม๊ครับโดนแฟนทิ้ง”
แล้วก็มีเสียงเพลงร้องมาเบาๆครับ “เหนื่อยไม๊คนดีมีพี่เป็นแฟน ครองรัก บนความขาดแคลน ยากแค้น.....” :m27:
เสียงเพลงหายไปครับ แล้วก็มีจมูกโด่งๆกับปากแดงๆมาหอมแก้มผม ผมตกใจหันไปมอง อ้าว....พี่ต่ายเองครับหน้าตายิ้มกริ่ม ท่าทางจะดีใจสะใจสมใจเป็นพิเศษที่ผมเสียท่าได้ขนาดนี้
ผมอึ้งไปพักนึกสันดานเอ๊ยสัญชาติญาณของการรักษาหน้ายังไม่ออกมา ทำให้ตั้งตัวไม่ทันว่าในสถานการณ์ที่ผมแพ้แบบหมดรูปแบบนี้ผมควรจะทำยังไงให้เสียหน้าน้อยที่สุด ได้แต่เบิกตาโตอ้าปากค้างดูพี่ต่ายอยู่อย่างนั้น o6
ตอนนี้พี่ต่ายอาบน้ำเรียบร้อยแล้วครับใส่เสื้อกล้ามสีขาวอวดกล้ามสวย กางเกงขาสามส่วนสีขาว หน้านวลผ่อง ดวงตาหลังกรอบแว่นเป็นประกาย ปากแดงจัดน่าฟัดมากๆเลยครับ
ผมยกมือเสยผมตัวเองแล้วก็พบว่ามันเป็นก้อนเลยครับ สงสัยเป็นเพราะเดินไปเหงื่อตกไปเกาหัวไปด้วยความกลุ้มใจก็ตั้งหลายครั้ง เอามือลูบแก้มตัวเองที่พี่ต่ายเพิ่งขโมยหอมแก้มไปก็พบว่าหน้าเหนียวหนึบไปด้วยเหงื่อ ก้มดูเสื้อผ้าที่ใส่ก็ซกมกยับเยิน ผมได้แต่เศร้าใจคอตก
ถ้าผมเดินไปไหนกับพี่ต่ายตอนนี้คงเหมือนเด็กจรจัดกับนายแบบ จะหล่อไปไหนกันเนี่ยแฟนผม หล่อได้หล่อดีจนผมกลายสภาพเป็นไอ้กุ๊ยไปซะแล้ว
ผมต้องหยุดความคิดเพ้อเจ้อไร้สาระไปก่อนเมื่อพี่ต่ายพูดต่อไปว่า
“ว่าไงครับเหนื่อยไม๊ถูกแฟนทิ้ง” o18
พี่ต่ายนะพี่ต่ายทำไมต้องมาย้ำให้ผมได้อายด้วย ตอนนี้อาการเก่าเริ่มกำเริบโรคดันทุรังน่ะครับ ไอ้หน้าที่เสียไปแล้วก็ช่างมันไปตอนนี้ต้องเนียนๆทำตัวให้ดูดีมีราคาหน่อย
“ก็แฟนที่ทิ้งไปบอกให้ตามมาหา แต่เล่นเดินหนีไปก่อนไม่ยอมรอก็ต้องเหนื่อยซิครับ ไม่รู้ว่าแฟนจะเห็นใจคนเหนื่อยๆไม๊ซิ เมื่อยขาจะแย่อยู่แล้ว” :m17:
ต้องเปลี่ยนเรื่องบ้านพักไปครับพยายามให้พี่ต่ายลืมๆไปว่าผมไปงอแงอะไรไว้ อย่าไปพูดถึงมัน อิอิ
“มาครับพี่นวดให้ หรือว่าโอมจะไปอาบน้ำให้สบายเนิ้อสบายตัวครับจะได้ออกไปหาอะไรทานกัน”
พี่ต่ายไม่รอคำตอบจากผมแต่นั่งลงกับพื้น เริ่มต้นนวดขาผมด้วยความตั้งอกตั้งใจ ผมสะดุ้งเลยครับไม่นึกว่าพี่ต่ายจะทำจริงๆ แต่แอบดีใจอยู่อย่างนึงว่าพี่ต่ายคงลืมไปแล้วว่าทำไมผมมาช้า
“พี่ต่ายไม่ต้องหรอครับ ผมพูดเล่นๆเดี๋ยวก็หายเมื่อย ผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่าเหนียวตัวจริงๆเลย อยากสระผมด้วย”พี่ต่ายส่งยิ้มสว่างไสวมาให้ผม
“ก็ได้ครับ โอมจะได้สบายใจอารมณ์ดี”
ผมกำลังจะยิ้มอารมณ์ดีตามที่พี่ต่ายบอกครับ :m18: แต่พอพี่ต่ายพูดต่อ ผมก็ต้องหุบยิ้มทันที
“แล้วตกลงเป็นไงครับที่พักเรียบร้อยไม๊ พี่นึกว่าโอมจะมาเอาเสื้อผ้าเฉยๆแค่นั้นเอง แล้วกลับไปอาบน้ำที่บ้านนู้น” :fox2:
คือผมอยากสารภาพว่าตอนที่ผมมานั่งพักก็เพราะผมเดินหาบ้านจนเหนื่อยแล้วก็เมื่อยขามากๆ ไม่ทันดูด้วยซ้ำว่าไอ้บ้านนี้มันเป็นบ้านที่พี่ต่ายมาจองไว้ ถ้าผมรู้ว่ามันก็สวยสงบเงียบดีไม่แพ้บ้านหลังที่ผมอยากพักตอนแรก มันก็คงไม่เกิดเรื่องให้เสียหน้าได้ แต่ตอนนี้ซิ เฮ้อ เอาว่ะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จสร้างเรื่องกันหน่อย
“คือผมไปคิดไปคิดมาระหว่างเดินมาหาพี่ต่าย ผมไม่อยากให้พี่ต่ายเหงาน่ะ ผมก็ยอมเสียสละความชอบส่วนตัว ไหนๆพี่ต่ายก็เป็นคนพาผมมาที่นี่ก็ควรให้พี่ต่ายเป็นคนตัดสินใจ ให้เกียรติพี่ต่ายหน่อยจริงไม๊ครับ ผมก็เลยไม่พักที่นั่นดีกว่า”
ผมมองหน้าพี่ต่ายทำตาปริบๆ ทำเป็นซีเรียสนิดนึงจะได้ดูสมจริงหน่อย พี่ต่ายยิ้มๆครับ ผมพยายามบอกตัวเองว่ายิ้มเอ็นดูผมที่ผมเป็นคนรู้จักคิด ไม่ใช่ยิ้มรู้ทันผม ถึงแม้รอยยิ้มของพี่ต่ายจะดูยากไม่แพ้โมนาลิซ่าว่าตกลงแกในใจคิดยังไงกันแน่
“แล้วทำไมมาช้าล่ะครับ พี่รอตั้งนานจนไม่ไหวต้องไปอาบน้ำก่อนเนี่ยโอมถึงมา”
ผมน่ะอยากจะบอกพี่ต่ายว่าจะถามต่อแบบรู้ทันทำไมเนี่ยพี่ ก็รู้ๆอยู่ว่าผมเป็นคนยังไงจะแกล้งเชื่อหน่อยก็ไม่ได้ ผมก็ต้องแต่งเรื่องต่อไปนะซิจะให้ยอมรับผิดง่ายๆเป็นไม่มี ไหนๆก็เอาเขาไถไปแล้วก็ไถกันต่อไปแล้วกัน
“ก็บรรยากาศมันดีน่ะพี่ต่าย แล้วพวกร้านค้าก็น่าสนใจ ผมก็แวะดูร้านนู้นร้านนี้เรื่อยเปื่อยไป ก็เลยมาช้าไปหน่อย ทำไม....พี่ต่ายสงสัยอะไรเหรอ” :serius2:
ท้ายๆประโยคผมทำเป็นเสียงขึงขังแบบทำนองว่าพี่ไม่เชื่อใจผมเหรอเหมือนคนหงุดหงิด ให้พี่ต่ายหยุดถามซะที แล้วท่าทางจะได้ผลครับ พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ
“โอมคงเหนื่อยแล้วล่ะชมวิวจนเพลิน ไปอาบน้ำก่อนไปจะได้มีเวลาไปเดินเล่นกัน”
ในเมื่อพี่ต่ายตัดบทแบบนี้ถึงแม้จะแอบแดกดันผมนิดหน่อย แต่ผมจะรอช้าอยู่ใย ก็รีบไปเลยซิครับแต่ผมไม่รู้ห้องอยู่ไหนเลยฉุดพี่ต่ายให้ลุกขึ้นด้วย
“พี่ต่ายพาผมไปหน่อย ผมไม่รู้ว่าห้องไหน เสิ้อชุดไหนด้วยที่พี่ต่ายเตรียมมาให้ผม”
พี่ต่ายไม่มีอิดออดครับเดินจูงมือผมขึ้นบันไดบ้านไปชั้นสอง ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมบ้านเงียบจังไม่มีใครอยู่เลยเหรอ
“พี่ต่ายแล้วเจ้าของบ้านเค้าไปไหนน่ะพี่ ทำไมไม่มีใครเลยล่ะบ้านเงียบกริบเลย อย่างกับเป็นบ้านเราเองซะงั้น”
พี่ต่ายหันมามองผม แล้วบอกว่า”เจ้าของบ้านบอกไปธุระแป๊ปเดียวเดี๋ยวมา ส่วนห้องอื่นๆเค้าไปขี่จักรยานเที่ยวอยู่ ก็มีอีกแค่สองห้องเองโอม คงจะมาดึกๆน่ะเห็นเจ้าของบ้านบอกพี่แบบนั้นน่ะ เป็นฝรั่งน่ะเค้ามาอยู่กันหลายวันแล้ว กลับดึกๆทุกวัน”
อืมมม...มันเป็นแบบนั้นเองอย่างนี้ก็สบายเลยซิ เหมือนบ้านเราเอง อิอิ เป็นส่วนตัวดีมากๆ ห้องที่พี่ต่ายพาผมมาอยู่ด้านหน้าของบ้านครับเปิดหน้าต่างออกไปก็เป็นแม่น้ำพอดี พอเข้าไปผมก็เจอของชอบเลยครับก็คือเตียงครับ มันเป็นเตียงคู่ขนาดใหญ่ ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่ใช่ครับ.....ผมไม่ได้ชอบที่มันใหญ่นะครับอย่าคิดเลยเถิดไปถึงเรื่องนั้น :laugh: แต่ที่ผมชอบก็คือมันเป็นเตียงแบบโบราณที่ผมชอบมานานแล้ว เตียงไม้สักมีเสาสี่ด้้าน ข้างบนห้อยคลุมด้วยมุ้งมันดูโรแมนติคดีครับ ผมชอบบบบบ :m3:
แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องสว่างเข้ามาในห้องผ่านผ้าม่านลูกไม้สีขาวที่ปลิวไสวไปตามแรงลม ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนลงต่ำแล้วครับผมอดที่จะออกมาชมทิวทัศน์ยามเย็นและยืนรับลมไม่ได้ แล้วก็หันมายิ้มกับพี่ต่ายที่ยังจับมือผมอยู่ไม่ได้ปล่อย
“ผมชอบจังครับพี่ต่าย”ผมหันไปยิ้มให้พีต่าย ที่ยืนยิ้มอยู่เหมือนกัน
“พี่กะแล้วว่าโอมต้องชอบ ก็พี่น่ะรู้ใจโอมที่สุดนะลืมไปแล้วเหรอ”
พี่ต่ายลูบหัวผมเบาๆด้วยความเอ็นดูผมเกือบโผเข้าไปกอดพี่ต่ายแล้วแต่เกรงใจที่ตัวเองซกมกอยู่เลยยั้งความคึกในใจไว้ก่อน
“แต่ตอนนี้โอมไปอาบน้ำนะครับ พี่เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วนะ”พี่ต่ายส่งผ้าขนหนูมาให้ผมพร้อมเสื้อผ้าชุดใหญ่
ผมต้องท้วงไปว่า “พี่ต่ายผมเอาไปแต่ผ้าเช็ดตัวก็ได้เดี๋ยวค่อยออกมาแต่งตัวข้างนอก” แต่พี่ต่ายท้วงมาหน้าตาจริงจังมาก
“ไม่ได้หรอกโอมไม่ใช่บ้านเรา อีกอย่างเกิดคนอื่นมาเห็นเข้าพี่ไม่ยอมหรอก จะให้คนอื่นมาเห็นโอมไม่ใส่เสื้อได้ไงกัน”
ผมอดขำปนเขินครับที่พี่ต่ายหวงผม โอเคๆก็ได้ตามใจแฟนหน่อย แต่พอผมเห็นเสื้อผ้าที่พี่ต่ายเตรียมมาให้็ถึงกับงงครับ ก็เสื้อที่แกให้ผมมาเป็นเสื้อแขนยาวครับปิดไปถึงข้อมือ ถึงจะเป็นผ้าฝ้ายก็จริงแต่อากาศตอนนี้มันก็ค่อนข้างร้อนนะครับ กางเกงก็เป็นกางเกงเลขายาวปิดไปถึงตาตุ่ม มันจะมิดชิดไปไม๊พี่ ทีของพี่แต่งตัวอย่างกับอยู่ทะเลหน้าร้อน ทีของผมทำอย่างกับหน้าหนาวมันอะไรกันเนี่ย :serius2:
“พี่ต่ายมันร้อนนะ ไม่ไหวพี่ต่าย ร้อนนนนน!!!!! จะเอาชุดแบบของพี่น่ะ”
ผมโอดครวญกับพี่ต่ายอีกครั้งจนได้ ถ้าไม่ติดว่าอายที่อายุมากแล้วจะลงไปนอนดิ้นพราดๆเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย ทำไมมันช่างมีปัญหาไร้สาระแบบนี้ได้นะเนี่ย o9
“ไม่ได้หรอกพี่เห็นได้คนเดียว หวงแฟน ไปอาบน้ำเลยโอม!!!!” :angry2:
พูดออกมาแบบนี้ สั่งออกมาแบบนั้นผมจะกล้าเถียงไม๊ ก็แฟนเค้าหวงขนาดนี้ก็ต้องจำยอมครับ หุบปากหน้างอคว้าเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบๆ
ผมอาบน้ำเสร็จออกมาพี่ต่ายก็ไม่อยู่ที่ห้องแล้วครับ ผมส่องกระจกมองสภาพตัวเองแล้วก็ปลง เสื้อสีขาวแขนยาวถึงข้อมือคอเสื้อก็สูงถึงคอ ผมหงุดหงิดเลยแอบแกะกระดุมออกให้หมดแบะที่หน้าอกออกจนเห็นหน้าอกขาวๆโผล่มานิดหน่อยให้มีทางระบายอากาศ ทาแป้งเด็กที่พี่ต่ายเตรียมมาให้ทั่วตัวแล้วก็ค่อยสบายตัวหน่อย อาบน้ำแล้วก็จริงครับแต่อากาศก็ยังค่อนข้างร้อน ถึงจะมีลดพัดจากแม่น้ำมาให้ชื่นใจก็ยังร้อนๆอยู่ดี จะให้ผมแต่งตัวมิดชิดไปถึงไหนกันพี่ต่าย.....เฮ้อ.....
กางเกงผมก็คงทำอะไรไม่ได้ก็ต้องปล่อยไปกางเกงเลก็ได้ก็สบายดีเหมือนกัน ผมออกจากห้องมาได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของผู้หญิงและเสียงหัวเราะห้าวๆของพี่ต่ายแว่วๆมา ไหนๆๆๆใครมาคุยกะพี่ต่ายเนี่ย ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างเห็นชายหญิงสองคนนั่งหันหลังห้อยขาอยู่ที่ทางเดินริมน้ำ หันหน้ามาหัวเราะกันจนหัวจะติดกันอยู่แล้ว ใครฟะแอบมาตีท้ายครัวผม :m16:
“อะแฮ้ม เอ่อ แค่กๆๆๆๆ”กรูมาแล้ววววว สนใจกรูหน่อยยยยย
พี่ต่าย พี่ต่ายโว้ยยยยย หันมาสักที ผมแกล้งกระแอมกระไอดังๆอีกครั้ง ไม่หันครับ....สงสัยเสียงเรือยนต์ดังกลบ
“แฮ่มๆๆๆ....แค่กๆๆๆ”ไอจนเหมือนมีกระดูกมาติดคอแล้วนะหันมาดิพี่ต่ายยยยย ไม่หันมาครับขนาดผมเดินใกล้เข้ามาขนาดนี้
ผมเลยตัดสินใจบุกตะลุยทะลวงฟันโดยการยื่นหน้าเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างชายหญิงสองคน เสนอหน้าไปคุยกับเค้าด้วย “คุยอะไรกันครับน่าสนุกจัง” o3
*********************************************
TBC
:oni2: ยังอยู่อัมพวานะค่ะ อย่าเพิ่งเบื่อไปก่อน :t2:
-
^
^
^
จิ้มซ๊าเลยยยยย :m14:
ปากแดง ๆ จมูกโด่ง ๆ
เอา เอา เอา....พี่ต่ายมาฟัดหน่อยยยยยย :man1:
v
v
v
กิฟน้องร้ากกกกก :เตะ1: ให้จมเลือดเรยยย :jul1:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
^
^
^
จิ้มคนข้างบนต่อ เอาให้ถึงเจ้าของกระทู้ 555+ (ขอเน้นคนรีบนแรงๆหน่อย ตัวหนัก...!!!)
-
เฮ้อ พี่ต่ายจะหล่อไปถึงไหนกันฮึ :m20:
ทนมะไหวแล้ว ขอหอมทีนะพี่ต่าย จุ๊บ ๆ อือ ชื่นจายจัง :oni1:
-
มีแฟนหล่อก็น่าห่วงเนอะ :laugh: พี่ต่ายหล่อได้อีก :o8:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ น่ารักจัง
จะบอกว่าเคยพักโฮมสเตย์ที่อัมพวา สวยมากกกกกกกก ธรรมชาติมาก
ตอนเย็นเค้าจะทำอาหารมาให้ นั่งเรือนริมแม่น้ำ
นั่งเล่นกีตาร์ ร้องเพลง ลมเย็นๆ
แถมตกดึกๆ ประมาณสองทุ่มมีเรือมารับไปดูหิงห้อย โรแมนติคโคตรๆ ยังไม่ลืมเลย อยากไปอีก :o8:
จะรอดูว่าพี่ต่ายกับน้องโอมะโรแมนซ์กันขนาดไหน :o8:
-
ฮ่า ฮ่า น้องโอม จะเปิ่นน่าร๊ากไปถึงไหนเนี่ย
ว่าแต่ พี่ฟางฮับ ที่ตลาดน้ำอัพวา ยังมีแบบพี่ต่ายขายไม๊คร๊าบบบ อยากได้ง่ะ :m1:
-
อิอิ.....................โอมนี้เด่อด๋าน่ะ อิอิ
-
น่ารักเน๊อะโอมเนี่ย....รั่วดีค่ะ..ชอบ
-
เห่อ ๆ แพ้ทางเค้าตลอด ยังพยายามเน๊อะคนเรา ไม่เข็ด :laugh:
-
^
^
เฮ้ๆ คนข้างบนฟัดพี่ต่ายเสร็จแล้วส่งต่อด้วย คิวยาวมากมายรู้ป่าวเล่า
:man1: :man1: :man1:
ว่าแต่คุณน้องโอม เลี้ยงง่ายเหมือนเบบี้เลยแฮะ กินอิ่ม อาบน้ำสะอาด อารมณ์ดี หลับนอนกะพี่ต่าย สบายแฮเลยนะตะเอง :laugh:
(ตอนนี้น้ำลายเค้าก็กรึมๆ อีกล่ะ คุณฟางอ่ะ ตอนก่อนเก๊าะฉาก ตอนที่แล้วของอาหาร ตอนนี้เจอหนุ่มแว่นขาวตี๋เสื้อกล้ามเข้าไป เค้าไม่กรึมแล้ว กลายเป็นกระฉูดแทน แบบเนี๊ยะ >> :m30:
-
ตอนนี้โอมต๊องได้ใจมาก
ฮ่าๆ
:laugh:
ว่าแต่อย่าลืมนะพี่ฟาง
เค้าจองพี่ต่ายนะ :m13:
-
โอมแถไปเรื่อย :laugh:
พี่ต่ายก้อน่ารักรู้ใจโอมตลอด:o8:
-
:laugh:รู้ละทำมัยพี่ต่ายพาไปอยู่ซะไปเลย
:angry2:ก็ตอนกลางคืน โอมชอมทำเสียงดังไงละ อิอิ
-
:oni2:พี่ต่ายน่ารักมากกกกกกก น้องโอมก็อย่าดื้อนักเด่วไม่น่ารักนะ
-
:m1: :m1:
-
เล่าแบบเห็นบรรยากาศเลยครับ
ผมก็เคยไปอัมพวาเหมือนกัน
แต่ไปตอนช่วงธันวา โอ้โห อากาศสุดยอดครับ
แอร์ กับ พัดลมแทบไม่ต้องเปิดเลย
หวานกันขนาดดนี้..............ตอนต่อไปจะมีฉากเลือดสาดมั้ยเนี่ย
-
ถ้าทริสเป็นโอมเราทิ้งพี่ต่ายจริงๆนะ แบบว่าหมั่นใส้น่ะ แล้วก็ชอบขัดใจอยู่กับทริสไม่ได้เด็ดๆๆ :angry2: พี่ต่ายเป็นคนชอบอมพะนำไม่พูดน่ะ เช่นปัญหาเรื่องบ้านก็ไม่เห็นต้องทำอย่างนั้นเลยก็แค่บอกว่าอีกหลังที่จองไว้ดีไม่แพ้กันโอมชอบแน่ๆ ทริสว่าโอมก็คงเข้าใจอ่ะแต่อีตาพี่ต่ายประชดซะงั้น(ประชดเนียนด้วย) เป็นทริสไม่ไปพักที่นั่นหรอกกลับกรุงเทพซะเลย เฮ้ออออนี่ละน้าเค้าว่าความรักทำให้คนตาบอด :เฮ้อ:
ร่ายมาซะยาวไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะคะแค่อินมากเกิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: ยังรักคนแต่งเหมือนเดิม :bye2:
-
พี่ต่าย..เคือง
หวงโอมได้คนเดียวไงเนี่ยะ o12
โอมก้อหวงเป็นนะเฟร้ย
ที่ตัวเองแต่งหล่อซร้า แล้วให้โอมแต่งมิดชิดขนาด....โอมอย่ายอม...สู้ๆ :laugh:
-
รอดูฉากที่ใช้เตียงคู่อ่ะ อิอิอิ :oni1:
-
เฮอะ ๆๆๆ โอมอย่าไปยอม ออกไปเดินยั่วปั่นหัวพี่ต่ายเล่นเลย :a2:
-
การี๊ดดด
ชอบจังตี๋เสื้อกล้าม
พี่ต่ายร้องเพลงลูกทุ่งด้วยอ่ะ
มีพี่ต่ายเป็นแฟนน่ะไม่เหนื่อยหรอก
แต่จะขาดใจตายเพราะความหื่นนี่แหละ
ว่าแต่ เพ่ต่ายมีความสุขมากจนรู้สึกกลัวนี่มันยังไงอยู่นา
..มันตาหงิด ตาหงิดใจพิกล
กลั๊ว กลัว กลัวเป็นแบบภาคแรก
จิตตก
-
โอ๊ะพี่ต่ายมีกิ๊ก 555+
-
เธอผู้นั้นเป็นไผ คึคึ :m32:
-
:laugh:
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?
ตลกโอมอะ ยื่นหน้าเข้าไปซะงั้น
:m30:
-
พักหมองๆ...มาหาโอม กับพี่ต่าย... :กอด1:
อ่านๆไปอ่านมา...ก็หิวอะ...
เจ๊ฟางทำตบะแตก....กร๊ากกกกกกกกกก...
อาหารทพเลสดๆ....อืม...คิดถึงตอนไปบางแสน....ซื้ดดดด!!!(น้ำลายอะ)
ว่าแล้วก็ไปลัลล้าหาของกินมื้อดึกดีกว่า.... :m32:
ปล.สอบเสร็จเขาก็ไปอัมพวาเช่นกันเน้อ.... :laugh:
-
ว่าแล้วก็ :oni1: :oni1: :oni1:
สอบเสร็จพาเค้าไปเที่ยวด้วย
ไม่ก็ไปหาโดนัทกินกัน
ไม่ดีกว่า
มากินที่เชียงใหม่ดีกว่า มาเที่ยวงิงิ
:o8:
-
เย้ เย้......
ตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วยคน
พี่ต่ายกะโอมน่ารักมากมายยยยยยยยยยยยย
:L2: :กอด1:
-
โอมก็รั่ว คนเขียนก็รั่ว คนอ่านก็รั่วไม๊ :laugh:
*************************************
ก็ตกใจกันไปซิครับสะดุ้งเป็นตลกคาเฟ่ทั้งสองคน อันที่จริงออกจะเสียมารยาทสำหรับสุภาพสตรีไปหน่อยที่อยู่ดีๆมีผู้ชายหน้าตาน่ารักที่ไหนไม่รู้โผล่เข้ามาระยะประชิด แต่เมื่อเหตุการณ์มันเฉพาะหน้าขนาดนี้ สมบัติผู้ดีมารยาทที่ได้อบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กให้สุภาพต่อผู้หญิงก็ส่งกลับครูบาอาจารย์ไปหมดแล้วครับ ผมก็กะว่าเอาหน้าตาดีๆของผมลดความน่าเกลียดของนิสัยเลวๆไปซะบ้าง
“โอมนั่นเอง...พี่ตกใจหมดเลย...แล้วนี่ดูซิทำน้องเดือนเค้าตกใจไปด้วยเลย” o12
อ๋อ......ชื่อเดือนหวานซะ แล้วแม่เดือนนี่หันหน้ามามองผม ถึงคราวผมกระตุกบ้างครับ ก็ผมอดตกตะลึงในความน่ารักไม่ได้ครับก็หน้าใกล้กันซะขนาดนั้น สาวน้อยตาโตผิวคล้ำนิดหน่อย ที่เค้าเรียกกันว่าผิวสีน้ำผึ้งเป็นแบบนี้ใ่ช่ไม๊นะ
น้องเดือนเปิดรอยยิ้มขบขันโชว์ฟันซี่เล็กๆขาวเรียงเป็นระเบียบ เห็นลักยิ้มที่แก้มข้างขวาด้วย น่าร๊ากกกกจังเลยน้องเดือนนนนน :m1: เสียงผมเข้าสู่โหมดพระเอกทันทีครับ พูดนุ่มๆหน่อยโอมผมบอกตัวเองว่าผู้หญิงนะ......น้องเค้าเป็นผู้หญิง
“เอ่อ.....ขอโทษษษ....ครับน้องเดือน ผมไม่ทันคิด o18 ตั้งใจกะจะแกล้งพี่ต่ายเฉยๆ...ลืมไปเลยว่ามีผู้หญิงอยู่ด้วย”
ผมนั่งแปะลงไปข้างหลังทั้งสองคนเลยครับ น้องเดือนเอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ
“คิกๆๆๆ พี่โอมช่างเล่นอย่างนี้นี่เอง ไม่เป็นไรค่ะ เดือนแค่ไม่ทันตั้งตัวเท่านั้นเอง” เสียงน่ารักมากครับเหมือนเสียงนางเอกแบบบัวชมพู ฟอร์ดเลยยยย :m3:
“นี่โอม......น้องที่มากับพี่ครับน้องเดือน โอมนี่น้องเดือนเป็นเจ้าของโฮมสเตย์ที่เราอยู่นี่แหล่ะ”ผมพยักหน้าหงึกหงักส่งยิ้มให้น้องเดือนอีกครั้ง
“สวัสดีเป็นทางการอีกครั้งครับน้องเดือน” o3 ผมยังคงเก๊กเสียงหล่ออย่างต่อเนื่อง น้องเดือนหน้าแดงเลยครับ :o8: เห็นเส้นเลือดสูบฉีดบนแก้มใสๆ ก็หน้าผมยังใกล้กับน้องเค้าขนาดนั้น
แล้วโดยไม่คาดคิดครับพี่ต่ายเอามือมาดึงไหล่ผมออกห่าง ผมไม่ทันตั้งตัวแทบจะหงายหลังต้องรีบเอามือยันพื้นไว้ ผมหันไปมองหน้าพี่ต่ายว่ามาขัดผมทำไมเนี่ย :o แต่พี่ต่ายหน้าดุมากครับอารมณ์ไหนกันแน่เมื่อกี้ยังหน้าระรื่นอยู่เลย
“พี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าไ๊ม๊โอม อย่าไปกวนน้องเดือนเลย”พี่ต่ายมาทำตาดุใส่ผมทำไม แน่ะแล้วก็หันไปยิ้มหวานให้น้องเดือน
“แต่ยังไม่ได้คุยกะน้องเดือนเลยพี่ต่าย”ขอรู้จักอีกนิดไม่ได้เหรอพี่ต่าย น่ารักอ่ะน้องเดือนนนนนค๊าบบบ :t2:
“น้องเค้าต้องดูแลบ้าน พี่หิวแล้วด้วย เดี๋ยวค่อยกลับมาคุยใหม่ก็ได้”ผมกำลังจะท้วงว่าผมยังไม่หิวเลย คุยต่ออีกหน่อยก็ได้มั๊ง แต่ก็มีเสียงน้องเดือนแทรกมาว่า
“พี่ต่าย พี่โอมเชิญตามสบายเลยค่ะ แล้วอย่าลืมนั่งเรือชมหิ่งห้อยนะค่ะ บ้านปิดตอนสี่ทุ่ม อย่าลืมกลับมาก่อนเวลานะค่ะ”
ผมเลยพูดไม่ออกเลย ก็น้องเค้าตัดบทให้ไปแบบนี้ ผมก็ได้แต่กินแห้วทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาของหวานเลย ไปก็ได้ว่ะแต่พอหันไปมองหน้าพี่ต่าย......เหี้ยมเชียว :try2:ใครเอาแกมาเล่นบทพิศาลรึเปล่า อารมณ์แปรปรวนแปลกๆ เมื่อกี๊แทบจะจูบปากน้องเดือน ตอนนี้แทบจะตบหน้าผม ปรกติบทตบจูบนี่มันต้องทำกับนางเอกคนเดียวนี่นาไม่ใช่จูบนางเอกแต่ตบตัวประกอบอย่างผม
พี่ต่ายลุกขึ้นยืนแล้วครับแล้วก็มองหน้าผมทำนองว่าต้องให้ใช้กำลังไม๊ถึงจะลุก ผมมองตาก็รู้ใจเลยต้องรีบลุกขึ้นมาเองครับ ได้แต่ส่งยิ้มแหะๆให้พี่ต่าย น้องเดือนก็เลยลุกขึ้นมาด้วย น้องเดือนตัวสูงไล่ๆกับผมเลยครับ หุ่นนางงามชัดๆเลยเหอๆๆๆ
“พี่ไปก่อนนะครับน้องเดือนเดี๋ยวไว้มาคุยใหม่ พี่...”ผมยังพูดไม่จบประโยคครับพี่ต่ายก็ลากผมไปแล้ว ต้องใช้คำว่าลากครับเพราะตัวผมแทบจะถลาตามมือพี่ต่ายเลยทีเดียว
พอเดินมาได้ซักระยะครับ ไกลจากบ้านพอสมควรแล้วพี่ต่ายก็ยังคงเงียบ สงสัยจะหิวเอามากๆ ผมว่าพี่ต่ายก็กินไปไม่น้อยนะตอนกลางวัน ทำไมหิวข้าวไวจัง
“พี่ต่าย...จะรีบไปไหนพี่เพิ่ง6โมงเองหิวมากเหรอ....” โมโหหิวเหรอไม่เคยเป็นมาก่อนนี่นา
“เราจะกินอะไรดีพี่....ทอดมันดีไม๊น่ากินนะ เอ..หรือก๋วยเตี๋ยวผัดไทย...อือไม่เอาดีกว่า...”
เงียบบบบบ...ผมเหมือนคนบ้าพูดอยู่คนเดียว เป่าสากจะดังกว่าไม๊เนี่ย เอาว่ะผมเป็นโรคความดันด้วย มาทำแบบนี้กับผม ผมก็ดันทุรังไปก่อนก็ถ้าหิว ก็บอกกันดีๆก้ได้มาโมโหหิวทำไมพี่ต่าย ผมเลยชวนคุยต่อ
“น้องเดือนเค้าน่ารักดีเนอะพี่ต่าย เค้าอายุเท่าไหร่น่ะพี่ แล้วพี่ต่ายรู้จักเค้ามานานแล้วเหรอ เค้าดูแลบ้านได้ยังไงกันคนเดียว เค้า....” จึ๊กกกกก... :angry2:
“เอ๊ยยย พี่ต่ายอยู่ดีๆก็หยุดเดินทำไมพี่ ผมเลยเบรคไม่ทันชนเลย เจ็บนะเนี่ย”
ผมลูบหน้าป้อยๆชนซะเต็มแรงเลย ก็พี่ต่ายซิครับอยู่ดีๆก็หยุดเดินเอาดื้อๆ พี่ต่ายยังไม่หันหน้ามาครับ แต่พูดเสียงเข้มๆว่า
“ตกลงไม่ไปกินใช่ไม๊....”เน้นคำว่าไม๊จัง :m29:
“จะกลับไปคุยกะน้องเดือนใช่ไม๊” :m16:เน้นได้อีกไอ้คำว่าไม๊เนี่ย เน้นจนเป็นเค้นแล้วพี่ต่ายยย ตกลงเป็นอะไรละเนี่ย ผมชักเริ่มรู้ตัวครับว่าพี่ต่ายงอนอะไรซักอย่าง อยู่กันมาตั้งนานเพิ่งเคยเห็นนี่แหล่ะครับ
พี่ต่ายงอน 5555+ :laugh:
“เปล่านะพี่ต่าย...ก็แค่...แค่...ผมหาเรื่องชวนคุยเฉยๆไม่มีอะไรเลย” ก็น้องเค้าน่ารักนี่นา แค่นั้นเองงงง อันนี้พูดในใจครับ ไม่กล้าพูดดัง---- คำว่ารักต้องพูดเบาๆ ได้ยินไหมต้องพูดเบาๆ----แหะๆๆๆ แค่น่ารักน่าเอ็นดูเท่านั้นเอง
พี่ต่ายหันขวับมาส่งสายตางูจงอางที่มันหวงไข่มาที่ผม ผมสะดุ้งโหยงพอเห็นหน้าชัดๆ o22ผมชักเริ่มจะฉลาดล่ะ อืมมม...ตกลงหวงน้องเดือนจะแอบเก็บไว้เอง หรือว่าหวงผมจะเก็บไว้เองอีกเหมือนกัน ตกลงเป็นไข่ของงูทั้งสองใบ หรือไง ฮ่าๆๆๆๆ พี่ต่ายเอ๊ยตาเฒ่าหัวงู กร๊ากกกกกกก :kikkik:
ผมเริ่มเดินเข้าหาพี่ต่าย กระแซะเข้าไปใกล้ๆหรือเรียกอีกอย่างว่าเอาตัวไปเสียดสี หรือเรียกอีกอย่างว่ายั่ว(โมโห...รึเปล่าไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ) เอาสะโพกผมไปสะกิดสะโพกพี่ต่าย เอาแขนที่พี่ต่ายจับอยู่ไปบิดไปมาเป็นเกลียวตีลังกาหน้าสองชั้น เจ้ยยยยยไม่ใช่แค่เอาตัวเข้าไปพัวพันนัวเนีย คือมันไม่มีใครเดินผ่านมาเลยครับ ทางสะดวกมากๆ
“พี่ต่ายผมหิวแล้วด้วย ไปกันเหอะนะครับ”แอบทำเสียงอ้อนนิดหน่อยพอน่าเอ็นดู เปลี่ยนเรื่องที่มันทำให้รำคาญใจไปดีกว่าครับ ไม่มีสัญญาณครับ สงสัยสายหลุด เฉยยยย.....เงียบบบบ....ไม่ได้ผลแฮะ
ผมขยับตัวเดินมาข้างหน้าพี่ต่ายส่งสายตาวิ๊งๆๆให้พี่ต่าย กระพริบตาปริบๆ :impress: แต่พี่ต่ายเบือนหน้าหันไปทางแม่น้ำดูวิวซะงั้น แล้วมันจะมีอะไรมีแต่แม่น้ำ......กรรม
ผมเลยเขย่งเท้าขึ้นจูบพี่ต่ายเบาๆที่แก้ม........เฉยยยยได้อีก นี่ต้องง้อต่อใช่ไม๊ ขอบอก
ผมเลยจับหน้าพี่ต่ายให้เบือนมาตรงๆเอามือประคองไว้ พยายามส่งสายตาแห่งความเว้าวอนส่งไปให้เต็มที่ แล้วก็เหลือบตามองซ้ายขวาหน้าหลัง ทางปลอดโปร่งครับ ผมตัดสินใจจูบพี่ต่าย กัดริมฝีปากแดงจัดของพี่ต่ายเบาๆ พี่ต่ายยังคงไม่ตอบสนองครับ มันเป็นการหมิ่นเชิงชายผมอย่างแท้จริง ผมจะยอมแพ้ได้ยังไงศิษย์พี่มาดูถูกฝีมือศิษย์น้องอย่างผม
ผมยังคงไม่ปล่อยมือจากแก้มพี่ต่าย เอานิ้วโป้งคลึงเบาๆที่แก้ม แล้วเริ่มจูบเน้นๆที่ริมฝีปากพี่ต่ายอีกครั้ง ผมเอาลิ้นดุนดันเข้าไปในปากพี่ต่ายพยายามรุกเร้าพี่ต่ายอย่างหนัก จนในที่สุดพี่ต่ายยอมเปิดปากออกมาแต่พี่ต่ายคงเริ่มรู้สึกอะไรบ้างแล้วครับเพราะแกเริ่มไม่อยู่นิ่ง เอามือมาโอบเอวผมไว้แล้วดึงตัวผมเข้าไปแนบชิดกว่าเดิม พี่ต่ายกอดผมแน่นจนผมแอบคิดว่าถ้ามดมันจะเดินผ่านตรงกลางระหว่างเรามันจะเดินได้ไม๊
พี่ต่ายเปลี่ยนบทบาทจากเป็นผู้รับที่โดนรุกราน มาเป็นผู้รุกแทนผมแล้วครับ ไอ้ที่คิดว่าจะเป็นคนยั่วเย้าพี่ต่าย กลับเป็นผมเองที่เริ่มจะยืนไม่อยู่ เหมือนตัวมันจะชาๆ สั่นๆหวิวๆครับ มือผมเปลี่ยนไปคล้องคอพี่ต่ายไว้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ มือผมเริ่มลูบที่ท้ายทอยพี่ต่ายไปแล้ว นิ้วมือซุกซนเข้าไปในผมของพี่ต่าย ผมเริ่มเลื่อนลอยไม่รู้ตัวครับ ผมว่าเราคงจะยืนแลกจูบกันอยู่อย่างนั้นอีกนาน
ถ้า....มันไม่มีเสียงที่ทำให้เราต้องหันหน้าไปพร้อมกันก่อนทางแม่น้ำ
ก็หันตามเสียงนี้น่ะครับ “วู้วๆๆๆๆๆ วิ๊ดวิ้ววววววว.....กรี๊ดดดด.....เฮเฮเฮฮฮ....”
คือ เอ่อ....ทางเดินมันไม่มีคนก็จริงครับ แต่เรือนักท่องเที่ยวที่นั่งกันมาเพียบลำเรือนะซิครับ :sad4:
ถ้าผมตาไม่ฝาดผมว่าผมเห็นแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปแว่บๆด้วย ซวยแล้วซิกรูพยานรักตลาดน้ำอัมพวายกกันมาทั้งลำเลย พวกผมดันมาโชว์จูบให้เค้าดูซะแล้ว ผมว่าเลือดยางอายมันฉีดขึ้นหน้าผมครับมันร้อนวูบวาบไปหมด อย่าได้มีคนเอาไปลงเวปไซท์เชิญชวนมาเที่ยวอัมพวาโดยมีรูปพวกผมเป็นภาพประกอบแล้วกัน คงไม่ต้องมีชิวิตเหลือกันแล้ว
ผมรีบหันหลังให้ฝั่งแม่น้ำทันที แต่พอหันมาก็มาสบตาจ๊ะเอ๋กับสายตาของเด็กผู้หญิงวัยรุ่นสองคนที่แอบอยู่หลังประตูร้านค้าที่ผมว่าผมมองแล้วไม่เห็นใครจริงๆนะ เหอๆๆๆๆ ผมถึงสะดุ้ง :sad5:ในที่สุดผมเลยเป็นคนลากพี่ต่ายที่ยังยืนยิ้มค้างหันมองไปทางแม่น้ำอยู่
“พี่ต่ายไปเร็วจะยืนขายหน้าที่นี่ทำไม...เร็วๆๆๆพี่”
ได้ยินเสียงหัวเราะหึหึของพี่ต่ายเบาๆ ที่ค่อยๆเดินตามผมมา “ก็ใครนะเดี๋ยวนี้ใจกล้าใหญ่ กล้าจูบพี่กลางตลาดเลย....หึหึหึ....ไม่เบาๆๆๆ” o3
“ก็พี่ต่ายน่ะแหล่ะตัวดีเลย....”ผมพูดไปหน้าก็ยังร้อนผ่าวอยู่จนผมรู้สึกได้ ไม่กล้าหันไปมองคนตัวโตที่ยังคงหัวเราะเหมือนคนมีความสุขเสียเต็มประดา
เราเดินต่อไปเรื่อยๆแวะร้านอาหารนู่นนี่ชิมกันไปเรื่อยครับ ร้านอาหารที่หลากหลายทำให้เรายอมแพ้ ต้องอดที่จะชิมไปเกือบทุกร้านไม่ได้ครับ มีเสื้อยืดสวยๆหลายร้าน ของตกแต่งบ้านเก๋ๆมากมาย แต่นักท่องเที่ยวก็มากครับจนเรากลัวที่จะหลงกัน พี่ต่ายเลยจับมือผมไว้แน่น เราสองคนไม่สนใจใคร ใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันเต็มที่ครับ
จนเกือบทุ่มนึงพี่ต่ายเลยชวนผมไปติดต่อเรือนั่งชมหิ่งห้อย ซึ่งนับว่าเป็นจุดขายของตลาดน้ำอัมพวาสำหรับนักท่องเที่ยวอย่างนึง เรือที่ให้นั่งมีทั้งเรือเครื่อง และเรือพายครับแล้วแต่ว่าชอบแบบไหน ถ้ามีความสามารถพายเรือได้ผมว่าก็น่าลองดูนะครับ คงโรแมนติคไม่เบา มีแสงหิ่งห้อยวิบวับๆท่ามกลางเราสอง
“พี่ต่าย ผมว่าเอาแบบพายเองดีกว่าไม๊พี่ ไปเรื่อยๆ เงียบๆ สงบๆ....มีเสียงน้ำ...สายลม....”ผมคงจะเพ้อต่อครับถ้าพี่ต่ายไม่แทรกขึ้นมาซะก่อนว่า
“โอมพายเรือเป็นเหรอ..?????” พี่ต่ายทำหน้าฉงนงงงวย
“ไม่เป็น...ใครจะพายเป็น...ผมคนอีสานนะพี่...ก็ให้พี่ต่ายพายไง????”
เหมือนๆพี่ต่ายจะอึ้งๆ ทำเป็นคิดหนัก แล้วพี่ต่ายก็ส่ายหัวครับ ผมละเซ็ง อะไรว้าแค่นี้ก็ขี้เกียจพายเรือให้แฟนนั่ง แล้วพามาทำไมเนี่ย กลัวเสียเปรียบที่ต้องพายคนเดียวรึไงกัน
“พี่ต่ายอ่ะ....แค่นี้ก็ขี้เกียจพาย”ผมหน้างอได้อีก พี่ต่ายไม่ยักกะกลัวผมโกรธหัวเราะร่วนเลยครับ ขำอะไรหนักหนากัน แล้วก็โบกไม้โบกมือใหญ่ อย่ามาแก้ตัวดีกว่า
“พี่ไม่ได้ขี้เกียจนะ แต่พี่พายเรือไม่เป็นแล้วก็ยังไม่อยากเป็นตำนานรักตลาดน้ำอัมพวา พายไปคงล่มตั้งแต่ยังไปไม่ถึงไหน ฮ่าๆๆๆ”
อ้าวแล้วก็ไม่บอก.....พี่ต่ายนี่ เออ....แต่ผมก็ไม่ได้ถามพี่ต่ายเหมือนกัน สรุปว่าเราก็เลยต้องนั่งเรือเครื่อง ค่าเรือคนละ60บาท เห็นเจ้าหน้าที่ที่ขายบัตรบอกว่าใช้เวลาประมาณ1 ชั่วโมง เรานั่งรอนักท่องเที่ยวคนอื่นอีกประมาณ 15นาทีคนก็ยังมากันไม่มากครับ มีผมสองคนแล้วก็มีคนอื่นอีกประมาณ 5 คน แต่เราก็ขึ้นไปนั่งรอบนเรือแล้วครับ
ผมกับพี่ต่ายนั่งแถวหลังสุด เพราะจะไปนั่งข้างหน้าก็ขึ้นไม่ทันคนอื่น แล้วคนเรือก็มาครับยังหนุ่มๆอยู่เลย ผมว่าอายุก็คงอ่อนกว่าผมไม่กี่ปีหรอก หน้าตาเข้าท่าดีทีเดียวคล้ำนิดๆแต่โดยรวมๆแล้วดูน่าสนใจ(เอ๊ะยังไง....หึหึหึ)แต่เด็กๆแบบนี้จะขับเรือชำนาญเหรอ???ผมชักกลัวๆ ถึงแม้ว่าเราจะใส่เสื้อชูชีพอยู่ก็ตาม
ผมเลยสะกิดพี่ต่าย “พี่ต่ายเค้ายังเด็กอยู่เลยจะไหวเหรอพี่ ขับเรือมืดๆนะ จะอันตรายไม๊”
พี่ต่ายหันไปแอบดูหน้าคนขับเรือครับ แล้วบอกผมว่า “เดี๋ยวพี่สัมภาษณ์เอง ระหว่างรอ ถ้าดูแล้วท่าทางไม่ดีก็เผ่นกัน” ผมเลยพยักหน้าเชื่อฝีปากพี่ต่ายครับ
แล้วพี่ต่ายก็เริ่มรายการสัมภาษณ์ คนค้นคนครับ
“น้องขับเรือมานานแล้วเหรอ”อือดูเนียนดีเหมือนผู้ใหญ่ถามเด็ก
“ก็ขับมานานแล้วครับน้า พ่อผมขับเรือผมก็มานั่งด้วย ผมเริ่มขับตั้งแต่15แล้วล่ะน้า”อ้าวไอ้นี่เริ่มกวน มาเรียกพี่ต่ายว่าน้าได้ยังไงออกจะหน้าเด็กขนาดนี้ ชักมีเคือง :o
“แล้วน้องมีใบอนุญาตขับเรือรึเปล่านี่”ผมเลยอดไม่ได้ต้องถามมั่ง ถามไปแล้วก็ชักสงสัยว่ามันต้องมีไม๊ ก็ขับรถก็ต้องมีใบขับขี่ ขับเรือก็ต้องมีซินะ
“มีซิพี่ แล้วยิ่งทำเป็นธุรกิจท่องเที่ยวแบบนี้ ไม่มีโดนตำรวจจับแย่เลย”เออ...งั้นก็โล่งอกไปเปลาะนึง แต่อย่ามาเรียกผมว่าน้านะ มีโกรธกันเลย
“แล้วน้องขับเรือทุกวันไม๊ เออน้องชื่ออะไรพี่จะได้เรียกชื่อถูก”
อันนี้พี่ต่ายถามครับ พยายามตะล่อมหาข้อมูลเพื่อความมั่นใจในฝีมือคนขับเรือ พร้อมกับย้ำคำว่าพี่ เมิงอย่ามาเรียกกรูว่าน้า ยังไม่อยากแก่ขนาดนั้น ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
“ผมชื่อทอมครับพี่ เรียกทอมก็ได้” อ๋อ ชื่อทอมเป็นฝรั่งเลยแฮะน้องมอมเอ๊ยน้องทอม หึหึหึ :o9:
****************************************************
มานั่งเรือเตรียมตัวกันได้แล้วนะ :oni1:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
-
อิอิ มาแล้วๆๆๆ เค้านั่งเรือกันแล้ว
เตรียมตัวไปสวีทหวาน
:oni1: :oni1:
+ 1 ให้พี่ฟาง
:กอด1:
-
:n1:อ่านเรื่องนี้แล้วไม่ผิดหวังจริงๆ
ของเค้าคุณภาพความหวานคับแก้วเลยดิ :t2:
ส่วนเจ้าสาวนนนี่กะแฟนเก่าเบตตี้ต้องรอก่อนนะ ตอนนี้พี่ต่ายเค้าขอเหมาจ้า :jul3:
-
รีบเกาะท้ายเรือไปแอบดูสองหนุ่มสวีทวิ้ดวิ้วด้วยคน :oni1:
ว่าแต่เด็กขับเรือเนี้ย ชื่อคุ้น ๆ น๊า :t2:
-
แหมมมมมมมมมมมมม ช่างเร้าร้อนกลางตลาดเลย 555
-
โอมนิก็ทำกรุ้มกริ่มกับสาวต่อหน้าพี่ต่ายซะงั้น เป็นไง โดนงอนใส่เข้าให้ หุหุ :m12:
ปล. เอ๋......น้องทอมเป็นคนขับเรือ ท่าทางจะมีหวาดเสียว
:laugh:
-
^
^
^จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม :a2:
กร๊ากกกกกกกกกกกก....
จ๊วบกันกลางตลาด...อยากอยู่ในเหตุการณ์ด้วยจัง(จะได้ร่วมเป็นสักขีพยาน) :o8:
นั่งเรือไม่ลุ้นเท่าตอนกลับมาที่พักหรอกม้างงงงงงงงง
หัวค่ำยังขนาดนี้ แล้วดึกๆจะขนาดไหน....
พี่ต่ายต้องตีตราก่อนไปงานแต่งแน่นอน.... :m12:
-
อืม..เป็นวิธีการง้อที่ต้องอาศัยความกล้านะเนี่ย+555+ :laugh:
อยากไปเที่ยวตลาดน้ำมั่งจัง อยากดูหิ่งห้อย อยากเห็นน้องโอมกะพี่ต่ายหวานกัน..ตึ๊ง(รั่วตามกันไป)
-
มิน่า..!!วันนั้นนั่งเรือจากกลับตลาดอัมพวา
เห็นผู้ชายหล่อๆสองคนยืนจูบกันริมน้ำ
คนนึงใส่เสื้อกล้ามสีขาว
คนนึงใส่เสื้อแขนยาว
สวีทปี๊ดปิ้ว..
แต่เก็บรูปไม่ทัน
.
.
.
หงิงๆ
บ้านเราอยู่คลองดำเนินฯ
-
:o8:ง้อแบบนี้ พี่ต่ายก็ชอบสิ :n1:
-
พอ ๆ พี่พอเลย เปลี่ยนชื่อเรื่องกันไปเลย ไม่เอาแล้ว
•:*´¨`*:•ღ ตรวจสอบหัวใจ ღ•:*´¨`*:•
เปลี่ยนเป็น
"ตำนานรักตลาดน้ำอำพวา" น่ะถูกที่สุดแล้ว....
โอมน๊าาาทำไปด๊ายยย :o8:
:o8:ง้อแบบนี้ พี่ต่ายก็ชอบสิ :n1:
เข้าทางเค้าเลยล่ะคับ
-
มิน่าล่ะ ภาพที่ถ่ายได้วันนั้น กลายเป็นฟิลม์ดำๆๆไปเลย
ฝีมือพี่ต่ายกะโอมนี่เอง :n1:
55555 :t2:
-
อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ อยากไปเที่ยวอีกครั้ง :o8:
เรือ...จับได้ว่าขาไป(ตอนสว่างอยู่)ขับซิ่งมากๆ แล้วลอดสะพานเตี้ยโคตรๆ
แบบว่า หัวตรูจะชนม้ายยยยยยยย เสียววววววว
(แบบว่าต้องก้มหัวหลบตลอดเวลา :laugh:)
แล้วตอนแรกก็จะลงเล่นน้ำคลองติดหน้าโฮมสเตย์ ปรากฏว่ามีตัวเงินตัวทองเดินออกมาว่ายกันเป็นพรวน
...เอื้อก.... ตอนนั้นแก้ผ้าเตรียมโดดละ หยิบผ้าเช็ดตัวพันเอวแล้วเดินกลับเข้าบ้านทันที
(แต่ไม่บอกคนอื่น เพื่อนคนอื่นมันโดดลงตูมๆไปแล้ว กร๊ากกก เลวววว ดีใจจจจ ฮ่าๆๆ)
เอ้อ นอกเรื่องเค้าไปเยอะ
โอมง้อได้น่ารักมาก :o8:
อยากเป็นนักท่องเที่ยวกลุ่มนั้น กร๊ากก
รออ่านต่อๆ :o8:
-
นายแน่มากโอม o13 กล้าโชว์ฉากจูบกลางตลาดน้ำ
ชอบ :oni2: ชอบ :oni2: ชอบ :oni2: อ่ะ
-
ปองคุงเริ่มสงสัย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งกันหว่า
เฉลยทีคร้าบ อกจะระเบิดเลี้ยว o2 o13 :o8:
-
วิธีง้อได้ใจมากโอม :o8:
-
โอม...นายแน่มาก o13
ลป.ว่าแต่ไอ้น้องทอมคนขับเรือเนี่ยมาจากท่อมท่อมป่าวพี่ฟาง :laugh:
-
ชอบจัง :o8:
-
:o8: ชอบเหมียนกัลลลล
-
ที่จริงนั่งหลังสุดแอบวางแผนว่าจะสวีทกันเต็มที่ป่ะคะ :o8:
-
โชว์หนังสดกันด้วย
5555555555555+
ฮาว่ะ :jul3:
-
ก๊ากก ไอ้ทอมเปลี่ยนอาชีพ
มาขับเรือออออออ
ก๊ากกกกกกกกก
ไม่ลงไม่เรียนมันแระ ป.โท
:t2: :t2: :t2: :t2:
-
ตามมาอ่านภาคนี้ด้วย น่ารักกันจัง :m1:
-
กร๊ากกกกกกกก น้าเลยเหรอ พี่ต่ายคงโมโหพิลึก :laugh: :laugh:
-
อ่า...ตามอ่านทั้นแล้ว
:a2:
ฝากตัวเป็นแฟน(คลับ)พี่ต่ายด้วยคนเคอะ
:o8:
-
แหม พี่ต่าย ทีตอนตัวเอง จิ๊จ้ะกะน้องเดือนเนี่ย เนียนเชียวนะ
พอโอมทำมั่งล่ะ ไฟโหมขึ้นกลางใจเลยมั้ยล่ะ
อย่างนี้ล่ะนะ ใจเขาใจเรา จะทำอะไรก็ต้องคิดมั่งน้า
ไม่ใช่ว่าทำเป็นไม่ได้คิดอะไร แต่เนียนให้คนอื่นหึงเล่นๆ
แต่โอมต้องง้อพี่ต่ายทุกทีเลยอ่ะ น่าโมโหงัยไม่รู้ o12
-
:n1:
-
มาคุยกันก่อนนิดนึงนะค่ะ ถ้าตอบไม่ครบทุกคนก็ขอโทษด้วยค่า ขอบคุณที่ติดตามค่า
:n1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
แหม พี่ต่าย ทีตอนตัวเอง จิ๊จ้ะกะน้องเดือนเนี่ย เนียนเชียวนะ
พอโอมทำมั่งล่ะ ไฟโหมขึ้นกลางใจเลยมั้ยล่ะ
แต่โอมต้องง้อพี่ต่ายทุกทีเลยอ่ะ น่าโมโหงัยไม่รู้ o12
ใจเย็นค่ะ คนเราก็งี้แหล่ะเนอะ
ฝากตัวเป็นแฟน(คลับ)พี่ต่ายด้วยคนเคอะ
:o8:
ได้เลยค่า ด้วยความยินดี :m13:
กร๊ากกกกกกกก น้าเลยเหรอ พี่ต่ายคงโมโหพิลึก :laugh: :laugh:
เป็นเราก็เคืองนะ ยังไม่แก่เลยอ่า
ตามมาอ่านภาคนี้ด้วย น่ารักกันจัง :m1:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
โชว์หนังสดกันด้วย
5555555555555+
ฮาว่ะ :jul3:
ไม่ขนาดน้านนน คุณน้อง :o8:
ที่จริงนั่งหลังสุดแอบวางแผนว่าจะสวีทกันเต็มที่ป่ะคะ :o8:
คิดว่าน่าจะใช่อ่ะค่ะ :m13:
ชอบจัง :o8:
:o8: ชอบเหมียนกัลลลล
ขอบคุณค่า :pig4:
โอม...นายแน่มาก o13
ลป.ว่าแต่ไอ้น้องทอมคนขับเรือเนี่ยมาจากท่อมท่อมป่าวพี่ฟาง :laugh:
อ่านกันต่อไปจ้าแป๋มจ๋า :laugh:
วิธีง้อได้ใจมากโอม :o8:
อยากได้มั่งเนอะ มาง้อแบบนี้ :m1:
ปองคุงเริ่มสงสัย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งกันหว่า
เฉลยทีคร้าบ อกจะระเบิดเลี้ยว o2 o13 :o8:
ปองคุง อยากให้เป็นจริงก็ดีเนอะ จะไม่ปล่อยพี่ต่ายให้หลุดมือไปหรอก เสร็จโจรอย่างเรา :oni1:
นายแน่มากโอม o13 กล้าโชว์ฉากจูบกลางตลาดน้ำ
ชอบ :oni2: ชอบ :oni2: ชอบ :oni2: อ่ะ
ขอบคุณค่า :t2:
อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ อยากไปเที่ยวอีกครั้ง :o8:
แล้วตอนแรกก็จะลงเล่นน้ำคลองติดหน้าโฮมสเตย์ ปรากฏว่ามีตัวเงินตัวทองเดินออกมาว่ายกันเป็นพรวน
...เอื้อก.... ตอนนั้นแก้ผ้าเตรียมโดดละ หยิบผ้าเช็ดตัวพันเอวแล้วเดินกลับเข้าบ้านทันที
(แต่ไม่บอกคนอื่น เพื่อนคนอื่นมันโดดลงตูมๆไปแล้ว กร๊ากกก เลวววว ดีใจจจจ ฮ่าๆๆ)
เอ้อ นอกเรื่องเค้าไปเยอะ
โอมง้อได้น่ารักมาก :o8:
อยากเป็นนักท่องเที่ยวกลุ่มนั้น กร๊ากก
รออ่านต่อๆ :o8:
กรรม ตัวเงินตัวทองเยอะขนาดนั้นเลยเหรอค่ะPa[R]K กร๊ากกกกก ดีไม่ลงไปเล่นน้ำกะเค้าด้วย
มิน่าล่ะ ภาพที่ถ่ายได้วันนั้น กลายเป็นฟิลม์ดำๆๆไปเลย
ฝีมือพี่ต่ายกะโอมนี่เอง :n1:
55555 :t2:
ไม่จริงนะ ออกจะเป็นสีชมพูเปล่งประกายออร่าเลิฟออกมา :o8:
พอ ๆ พี่พอเลย เปลี่ยนชื่อเรื่องกันไปเลย ไม่เอาแล้ว
•:*´¨`*:•ღ ตรวจสอบหัวใจ ღ•:*´¨`*:•
เปลี่ยนเป็น
"ตำนานรักตลาดน้ำอำพวา" น่ะถูกที่สุดแล้ว....
โอมน๊าาาทำไปด๊ายยย :o8:
:o8:ง้อแบบนี้ พี่ต่ายก็ชอบสิ :n1:
เข้าทางเค้าเลยล่ะคับ
ไม่เลวเนอะ ชื่อตอนเข้าท่าดี แบบว่าไปเที่ยวไหนก็มาเล่าให้ฟังอีก :laugh:
หงิงๆ
บ้านเราอยู่คลองดำเนินฯ
ไว้ไปเที่ยวมั่งซิค่ะ คลองดำเนินฯ :m13:
อืม..เป็นวิธีการง้อที่ต้องอาศัยความกล้านะเนี่ย+555+ :laugh:
อยากไปเที่ยวตลาดน้ำมั่งจัง อยากดูหิ่งห้อย อยากเห็นน้องโอมกะพี่ต่ายหวานกัน..ตึ๊ง(รั่วตามกันไป)
งานนี้มีคนไปเที่ยวอัมพวาเพิ่มแน่ๆเลย ดีใจ ไทยเที่ยวไทย :t2:
นั่งเรือไม่ลุ้นเท่าตอนกลับมาที่พักหรอกม้างงงงงงงงง
หัวค่ำยังขนาดนี้ แล้วดึกๆจะขนาดไหน....
พี่ต่ายต้องตีตราก่อนไปงานแต่งแน่นอน.... :m12:
คิดกันไปกันใหญ่เลย :jul3:
ปล. เอ๋......น้องทอมเป็นคนขับเรือ ท่าทางจะมีหวาดเสียว
:laugh:
ต้องอ่านต่อค่าพี่กุ้งจ๋า :a1:
แหมมมมมมมมมมมมม ช่างเร้าร้อนกลางตลาดเลย 555
เอิกซ์ซซซซซ:o8:
รีบเกาะท้ายเรือไปแอบดูสองหนุ่มสวีทวิ้ดวิ้วด้วยคน :oni1:
ว่าแต่เด็กขับเรือเนี้ย ชื่อคุ้น ๆ น๊า :t2:
จับให้มั่นนะนนท์ ระวังเรือทำหล่น :m14:
ส่วนเจ้าสาวนนนี่กะแฟนเก่าเบตตี้ต้องรอก่อนนะ ตอนนี้พี่ต่ายเค้าขอเหมาจ้า :jul3:[/color]
ช่ายแล้วค่าพี่แอนรอหน่อยนึง อิอิ :oni1:
อิอิ มาแล้วๆๆๆ เค้านั่งเรือกันแล้ว
เตรียมตัวไปสวีทหวาน
:oni1: :oni1:
:กอด1:
ขอบคุณค่าต้นอ้อ ไปนั่งเรือเที่ยวด้วยกันนะ :man1:
ถ้าทริสเป็นโอมเราทิ้งพี่ต่ายจริงๆนะ แบบว่าหมั่นใส้น่ะ แล้วก็ชอบขัดใจอยู่กับทริสไม่ได้เด็ดๆๆ :angry2:
ร่ายมาซะยาวไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะคะแค่อินมากเกิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: ยังรักคนแต่งเหมือนเดิม :bye2:
:กอด1: ใจเย็นๆนะค่ะ อย่าเพิ่งรมณ์เสีย :laugh:
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
ไม่ต้องรอแล้วค่ะไปอ่านกันเลยนะค่ะ :a4:
-
แล้วน้องทอมก็คุยต่อครับ ท่าทางพูดเก่งไม่เบาเลยทีเดียว
“ เรื่องขับทุกวันไม๊เนี่ยผมยอมรับกับพี่ตรงๆเลยครับ แหะๆๆ ไม่ได้ขับมาสามอาทิตย์แล้ว พอดีมีสอบน่ะครับเลยไม่ได้มาช่วยพ่อขับเลย”
อ้าวซิบหายแล้ว แสดงว่านานๆมาขับทีซิ :sad5:
“อ้าวน้องทอมยังเรียนอยู่เหรอ เรียนอะไรล่ะ”พี่ต่าย!!!!ไปซักประวัติเรื่องเรียนเค้าทำไม๊
“ผมเรียนเศรษฐศาสตร์ครับ ตอนนี้กำลังเรียนโทเลยยุ่งๆหน่อยครับพี่”
ถึงกับอึ้งไปทั้งพี่ต่ายและผมครับ เพิ่งมาเจอคนขับเรือกิติมศักดิ์ แล้วเรียนโทเนี่ยจะช่วยเรื่องขับเรือให้อัฟเกรดดีขึ้นไม๊ ชักสงสัย หรือว่าเดี๋ยวนี้ต้องเรียนโทถึงขับได้
“อ้าวแล้วทอมไม่ได้ทำงานเหรอครับ”
คราวนี้ผมถามมั่ง ถามไปถามมาชักงงๆว่าตกลงจะไปดูหิ่งห้อยหรือมาทำอัตชีวประวัติคนขับเรือปริญญาโทกันแน่เนี่ย เอาเทปมาอัดบทสัมภาษณ์กันเลยดีไม๊
"ก็มาช่วยพ่อ สงสารท่านอายุก็มากแล้ว อยากให้พักบ้าง ถ้าผมไม่มาช่วยแกก็ต้องขับเรือเอง”
อืมมมก็เป็นคนกตัญญูดีนะ ไม่เลวแฮะ o13 แต่คนดีจะขับเรือดีไม๊ ผมก็ยังวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ล่ะครับเหมือนพวกโรคจิตย้ำคิดย้ำทำ
“แล้วน้องทอมไม่เหนื่อยบ้างเหรอ ทำงานทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้พักผ่อน”
น่าน....สงสัยกลับไปก็รู้จักตาทอม ณ อัมพวา ยิ่งกว่ารู้จักแฟนตัวเองแล้วม๊างพี่ต่าย ชักเคืองได้อีกรอบ ดูซิเรียกน้องทอมทุกคำเลย
“อิอิ ว่างๆผมเลี้ยงปลาครับ ปลาอโรเวน่าพี่รู้จักไม๊ ตัวใหญ่ๆนะมันกินหนอนแดง......”
ไม่อยากรู้เว้ยจะเลี้ยงอะไรก็ช่างซิจะมาอธิบายให้ยืดยาวไปทำไม มาดูหิ่งห้อยไม่ได้มาฟังงานอดิเรกของคุณทอม
พอดีมีนักท่องเที่ยวเริ่มทะยอยลงเรือแล้วครับ ใกล้จะออกได้แล้วล่ะซิ ดีเหมือนกันผมจะได้ไม่ต้องมานั่งฟังตาน้องทอมอะไรเนี่ยคุยกระจุ๋งกระจิ๋งกับพี่ต่าย
“อ้อ...แล้วว่างๆผมก็ชอบอ่านนิยายในเน็ตครับพี่สนุกดี เค้าแต่งกันเก่งๆพี่เคยอ่านกันไม๊” ใครเค้าจะไปว่างเหมือนคุณ งานการก็มีทำแทบจะไม่ได้อยู่เฉยๆ วิ่งไปวิ่งมา :m14:
“ไม่เคยหรอกน้องทอมงานพวกพี่ทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ค่อยมีเวลา”อันที่จริงก็พอมีครับ แต่ว่าต้องกันเอาไว้ให้แฟนก่อนนานๆเจอกันที ขืนมัวแต่ไปอ่านนิยายมีหวังแฟนงอนพอดี
“ทอม ออกเรือได้แล้ว คนเต็มแล้ว”
เสียงพี่ที่ท่าเรือตะโกนมาบอกทอมครับ ดีจะได้ไปซะที มาคุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ขับดีไม่ดีก็ต้องไปแล้วล่ะครับ กระโดดหนีก็คงไม่ทันแล้ว
“คร๊าบบบบน้า....ผมขอตัวก่อนนะพี่ไปขับเรือก่อนไว้คุยกันใหม่”ทอมบอกกับพี่ที่ท่าแล้วทอมก็ไปครับ ไปทำงานขับเรือของเค้า
ผมหันมามองหน้าพี่ต่ายที่หันมายิ้มๆให้ผมพอดีพูดเสียงค่อยๆว่า “ได้นั่งเรือคนขับปริญญาโทเชียวนะโอม หึหึ เท่ห์ไม่เบา”
ผมน่ะไม่เห็นจะสนเลย ขอให้ขับดีๆไม่ทำให้พวกผมเป็นชู้รักเรือล่มก็พอ พี่ต่ายเอามือมากุมมือผมไว้เอาแขนมาเกี่ยวกันอีก แต่เรานั่งข้างหลังครับด้านหน้าเราก็ไม่มีใครนั่งอยู่ ด้านหลังก็เป็นทอมเลยหายห่วง ช่างหัวทอมครับ ฮ่าๆๆๆ :-[
ตอนที่เรือเริ่มออกจากท่าช่วงแรกๆผมก็ลืมสังเกตไปว่าตอนนี้เริ่มมืดแล้ว ร้านค้าริมน้ำก็เปิดแสงไฟกันสว่างไสวดูสวยงามน่าหลงใหลไปอีกแบบหนึ่ง ผู้คนมาท่องเทียวมากมายดูคึกคักมาก ผมเลยบอกพี่ต่ายไปว่า
“เดี๋ยวกลับมาเรามาเดินเล่นอีกรอบนะพี่ต่าย”
พี่ต่ายพยักหน้าให้ผมแต่ตามองวิวทิวทัศน์รอบๆ เรือแล่นไปอย่างช้าๆถึงแม้จะเป็นเรือยนต์ แต่เพื่อไม่ให้เสียงของเรือดังรบกวนผู้คนที่อยู่บนฝั่งคนขับเรือต่างก็ไม่เร่งเครื่องให้ดังมาก ลมเย็นๆพัดมาสดชื่นมากเลยครับ ซักพักเรือเริ่มแล่นผ่านบริเวณบ้านที่เป็นโฮมเสตย์ผ่านบ้านที่ผมชอบด้วยกลางคืนเปิดไฟแล้วยิ่งสวยน่านอนมากๆเลยครับ ก็ยังแอบเสียดายอยู่ดี
“ไหนหิ่งห้อยล่ะทอม ยังไม่เห็นมีเลย” ผมพยายามมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นมี
“พี่ครับแถวนี้ไม่มีต้นลำพู แล้วอีกอย่างไฟสว่างขนาดนี้ถึงมีจริงๆพี่ก็ไม่เห็นหรอกครับ หึหึหึ”
มันตอบคำถามกรูหรือมันหลอกด่าว่ากรูโง่ฟระ เอ๊ะหรือว่าผมอคติเกินไปจนมองคำตอบเค้าในแง่ร้าย :m29:
“โอมก็อย่าใจร้อนซิ นี่เราเพิ่งออกมาแป๊ปเดียวเองนะ”พี่ต่ายก็มาเอ็ดผมด้วย....ดูซิ o12 เข้ากันเป็นปี่กับพระอภัยมณีเลย ไม่น่าปากไวเกินไปเลยเราเฮ้อ
ผมเลยบอกกับตัวเองว่าหุบปากซะอย่าพูดมาก จะทำลายสมาธิพ่อนักขับเรือปริญญาโท แต่ในใจก็แอบบ่นไปเรื่อยครับ นี่เค้าจะไม่บรรยายอะไรหน่อยเลยเหรอ ใจคอจะให้นักท่องเที่ยวจินตนาการ สำนึก สำเหนียก หาข้อมูลมาเองใช่ไม๊ :angry2:
ตอนนี้เรือกำลังจะแล่นผ่านบ้านที่ผมพักแล้วครับเห็นน้องเดือนนั่งเล่นอยู่เหมือนเคยเอ๊ะแต่นั่นนั่งกับใครน่ะท้วมๆน่าจะสูง ใส่แว่นขาวๆคิ้วเข้มๆนั่งจับมือกันด้วย เป็นแบบนี้ได้ไงเนี่ย ผมเผลอไปเขย่ามือเรียกพี่ต่ายให้มาดู
“พี่ต่ายๆน้องเดือนนั่งกับใครน่ะพี่ ใกล้ชิดกันขนาดนั้นพี่ต่ายรู้ไม๊”
เรือผ่านหน้าบ้านพอดี น้องเดือนกับผู้ชายคนนั้นโบกมือไหวๆใ้ห้ผมกับพี่ต่ายด้วย แต่มันน่าไม๊เนี่ยอีกมือนึงยังจับกันไม่ปล่อยเลย แปลกใจจังทำไมผมรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนั้นเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเค้าดูใกล้ชิดสนิทสนมกับน้องเดือนมากๆ
“ก็คนนั้นน่ะสามีเดือนเค้า เจ้าของโฮมสเตย์ตัวจริงไง เค้าเพิ่งแต่งงานกันเดือนก่อนเอง ชื่อพี่กั้ง โอมรู้แค่นี้พอรึยัง....หรือต้องการรู้ประวัติเค้ามากกว่านี้อีก ฮึ”
เอาแล้วซิฟังเสียงพี่ต่ายเข้มแบบนี้ก็งานเข้าล่ะซิ ผมไม่อยากรู้แล้วพี่ มีสามีแล้วก็ไม่บอกปล่อยให้ผมเคลิ้มใจไปหน่อยนึง หันไปสบตากับพี่ต่ายแต่แกไม่มองตอบครับทำเป็นเมิน แบบนี้ที่บ้านเรียกงอน
เหอๆๆพี่ต่ายงอนบ่อยๆได้ด้วยไม่ยักรู้ แต่ผมว่าน่ารักดีปล่อยให้งอนไปพักนึง :fox2:
ผมเลยเริ่มมองวิวรอบข้างบ้างตอนนี้เรือแล่นผ่านส่วนที่เป็นตลาดน้ำที่เป็นบ้านต่อๆกันเป็นเรือนยาวมาแล้วครับ บ้านเรือนเริ่มอยู่แยกห่างกันออกไปผ่านกำแพงวัดมาเริ่มเห็นต้นลำพูอยู่ประปราย เสียงน้องทอมชี้ชวนให้ดูหิ่งห้อย พร้อมกับลดความเร็วเรือไปด้วย
“พี่ๆครับดูทางซ้ายมือนะครับต้นไม้ข้างๆนี่มีหิ่งห้อยอยู่ตัวนึงพี่เห็นกันไม๊ครับ”
พอทอมพูดจบผมอยากจะเอามือตบหน้าผากตัวเองเลยครับ นั่งมาตั้งนานมี.....หนึ่งตัว แล้วมันอยู่ส่วนไหนล่ะเนี่ยของต้นไม๊
“ทอมครับพี่ไม่เห็น พยายามมองแล้วนะ อยู่ตรงไหนเหรอ”
ถามแบบนิ่มๆแต่ใจน่ะโมโหนะครับ ส่วนพี่ต่ายเงียบจนผิดปรกติ ผมหันไปมองแกเมินได้อีกทำเป็นมองหาหิ่งห้อยหนึ่งตัวของทอม ผมเลยนึกขึ้นมาได้ว่าพี่ต่ายงอนผมอยู่นี่หว่าลืมไปเลย แหะๆๆๆ
“พี่ไม่เห็นไม่เป็นไรพี่ ต้นอื่นมีเยอะแยะ ผมให้พี่ซ้อมสายตาก่อนนะพี่ ถ้าพี่เห็นพี่ก็สายตาดีมากเลยพี่” :m20:
คำตอบของทอมเรียกเสียงหัวเราะจากนักท่องเที่ยวได้พอสมควร แต่ผมไม่รู้หรอกว่าในใจเค้าจะด่าอะไรรึเปล่า เพราะเหมือนทอมแกล้งหลอกให้ดูกันซะงั้น
เรือล่องผ่านไปตามคลองอัมพวาผ่านวัดขนาดใหญ่ริมน้ำอีกหนึ่งวัด แสงไฟที่ส่องกระทบกับยอดโบสถ์สีทองส่องแสงวับแวมสวยงามถึงแม้จะเป็นเวลากลางคืนก็ตาม บรรยากาศดูเงียบสงบมากๆเลยครับ เห็นมีคนนั่งคุยกันอยู่ที่ท่าน้ำประปราย
ผมชอบชีวิตที่สงบเงียบของที่นี่จริงๆ ยังคงมีความเป็นต่างจังหวัดอยู่มากทีเดียว ไม่เร่งรีบร้อนรนเหมือนชีวิตในเมืองใหญ่ๆ
ช่วงนี้ทอมเริ่มชี้ชวนให้ดูหิ่งห้อยจากต้นไม้หลายๆต้นที่ขึ้นอยู่ริมน้ำแล้วครับ ไม่น่าเชื่อว่าลำแสงเล็กๆเหล่านั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็นเพียงแมลงเท่านั้นเอง แสงวิบวับจากตัวของมันทำให้ต้นไม้แต่ละต้นดูสวยงามเหมือนมีดวงไฟนับร้อยมาแขวนอยู่ ผมรู้สึกได้ถึงความงามที่ธรรมชาติให้มากับเรา ถ้าเราช่วยกันรักษามันอีกหน่อยลูกหลานของเราที่เกิดมาทีหลังก็จะได้เห็นความงามที่ยังมีอยู่เหล่านี้ด้วย :m3:
“ต่อไปเส้นทางนี้จะเรียกว่าคลองผีหลอกนะครับ พอไปถึงจะมีอยู่ต้นนึงที่มีเยอะมากๆเลยครับผมภูมิใจนำเสนอจริงๆ”
พอสิ้นเสียงทอมเงียบลงไป ก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำหงุงๆหงิงๆของสาวๆนักท่องเที่ยวอ้อนแฟนแว่วๆมาว่า “มีผีด้วยเหรอ กลัวจังเลยอ่ะไม่ไปได้ไม๊ กลับเหอะนะ”
อ้าวพูดแบบนี้ก็สวยซิ แล้วคนอื่นที่เค้าเสียเงินกันมาล่ะน้องสาว กลัวผีแล้วไม่อยู่บ้านล่ะมาทำไมกันเนี่ย แต่เสียงหัวเราะของทอมก็ดังมาก่อน
“พี่ครับไม่มีหรอกผี มันเป็นแค่ชื่อคลองเฉยๆอย่ากลัวไปเลยครับ จะมีก็แต่ผีบ้าแถวนี้ล่ะครับ ฮ่าๆๆ” o3
อ้าวไอ้น้องทอมนี่เวรแล้วไม๊ ก็เวลาพูดดันหันมาทางพวกผมสองคน อ๊ะไม่ใช่ซิหันมาทางผมคนเดียวซะงั้น นี่ผมไปเป็นเพื่อนเล่นกับทอมมาตั้งแต่เมื่อไหร่มาเล่นผมซะแล้วชักลามปามจริงๆเลย แต่ดีอย่างครับพี่ต่ายเริ่มมีอมยิ้มนิดๆ สงสัยคงหายงอนผมแล้วแต่ยังฟอร์มจัดอยู่
“พี่ๆน้าๆครับ ต้นนี้ครับที่ผมภูมิใจนำเสนอ เชิญชมกันเลยครับ” :a1:
มันก็น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆครับก็ต้นที่ตาทอมพามาดูมันช่างสวยงามจริงๆเพราะมีลำแสงจากตัวหิ่งห้อยเปล่งประกายวาววามระยิบระยับเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า ผมประมาณไม่ถูกว่ามันเป็นร้อย หรือเป็นพัน หรือจะถึงหมื่นๆตัวกันแน่ที่เกาะอยู่ทั่วไปบนกิ่งก้านของต้นลำพู ผมอดลืมตัวไม่ได้จับมือพี่ต่ายเขย่าแรงๆด้วยความตื่นเต้น
“พี่ต่ายๆดูซิ....สวยจังเลยพี่ ทำไมมันมากมายอย่างนี้ แล้วแปลกนะที่หิ่งห้อยมันมารุมๆอยู่ที่ต้นนี้มากมายจริงๆ ดูซิเรือลำอื่นๆก็มาจอดดูด้วย” :m1:
พี่ต่ายยิ้มน้อยๆครับทำหน้ามีเลสนัยแล้วมายื่นหน้าจะมากระซิบที่ข้างๆหูผม ผมต้องขยับตัวหนีพี่ต่ายนี่พี่จะมาบอกรักกันเบาๆแบบเพลงของเอ็มเดอะสตาร์อะไรกับผมตอนนี้ ไม่อายคนในเรือตาทอม แล้วก็หิ่งห้อยตั้งเยอะรึไง ผมเลยต้องบอกพี่ต่ายเบาๆว่า
“พี่ต่ายไม่เล่นนะพี่คนเยอะแยะ อายเค้า” :o8:
แต่พี่ต่ายส่ายหัวแล้วก็ปิดปากหัวเราะเบาๆ แล้วก็กระซิบผมจนได้ครับว่า
“พี่ไม่แน่ใจซิโอมว่ามันเป็นหลอดไฟหรือเป็นหิ่งห้อยจริงๆ ดูมันกระพริบเป็นจังหวะสม่ำเสมอยังไงไม่รู้”
เหอๆๆๆๆ...หมดกัน.....อยากเอาหน้ามุดน้ำหนีก็จะตายซะเปล่า ไอ้เราก็นะ...นึกว่าจะมีบทสวีทท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบยามค่ำ แสงหิ่งห้อย สายลมเบาๆ นี่แฟนผมเกิดจะมาเป็นผู้ตรวจสอบอีกแล้ว
เฮ้อ....พูดไม่ออกเลยครับ บรรยากาศสวยๆหมดกัน แต่ผมก็อดคิดตามพี่ต่ายไม่ได้ มันก็เป็นไปได้ที่จะเป็นหลอดไฟ เพราะหิ่งห้อยจากธรรมชาติก็ไม่น่าจะมีมากแล้วเพราะพอความเจริญเข้าไปที่ไหน ธรรมชาติก็ต้องถูกทำลายลงไปด้วย ระบบนิเวศน์วิทยาก็โดนกระทบไปด้วย
แต่ผมก็ไม่สนหรอกครับ เพราะของจริงก็ต้องมีด้วยในเมื่อจัดให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแล้ว ถ้าพาคนมาล่องเรือชมหิ่งห้อย แต่มีหิ่งห้อยให้ดูแค่ตัวสองตัว มันก็คงจะทำให้ธุรกิจเจริญไปไม่ได้ เพียงแต่ว่าทำให้อยู่ในขอบเขตที่ไม่มากจนเกินไปก็แล้วกัน ผมพอใจที่จะเชื่อว่าทั้งหมดเป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมาไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ปรุงแต่งเพื่อการท่องเที่ยว ก็คงคล้ายๆกับที่พี่ต่ายก็คิดเหมือนกันครับ
“แต่พี่ว่าเราแค่ดูแล้วสวย เราพอใจก็พอแล้วโอม อย่าไปคิดมากเลยเนอะว่าไม๊ครับ”
ผมเกือบขว้างค้อนให้พี่ต่ายไปแต่ก็ได้แต่คิดในใจอยากบอกพี่ต่ายว่า--- ก็น่านซิแล้วพี่พูดขึ้นมาทำไม๊ให้เสียความรู้สึก--- ฮ่าๆๆๆ แต่พี่ต่ายหายงอนก็ดีแล้วครับ ดีไม่ต้องง้อให้เหนื่อย อิอิ
ตอนนี้เรือเริ่มเคลื่อนออกจากจุดชมหิ่งห้อยแล้วเริ่มวนเรือกลับทางเดิมแล้วครับ เรือล่องไปเลาะเลียบชมหิ่งห้อยอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ ผมซึมซับบรรยากาศยามค่ำไว้อย่างเต็มที่
พี่ต่ายเอามือมาโอบเอวผมตอนไหนก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะเห็นผมขนลุกเพราะลมก็เย็นพอสมควร แต่โอบก็ค่อนข้างลำบากครับเพราะติดเสื้อชูชีพแต่พี่ต่ายก็บ่ยั่นครับ แกเอื้อมมือมาแกะเข็มขัดผมออก อย่าครับอย่าเข้าใจผิดว่าพี่ต่ายหื่นขนาดที่จะทำมิดีมิร้ายผมบนเรือได้ แล้วอีกอย่างตาทอมก็มองเราเป๋งอยู่ข้างหลังตลอดครับ เพราะผมหันไปทีแระก็เจอรอยยิ้มตอบกลับมาทุกที จนแทบจะบอกว่าไม่ต้องมายิ้มให้ผมก็ได้ เหอๆๆ
พี่ต่ายแกะเข็มขัดเสื้อชูชีพครับ แล้วเอามือสอดเข้ามาด้านในเสื้อเพื่อกอดเอวผม เอากะพี่แกซิ ผมต้องท้วงพี่ต่ายไปว่า
“พี่ต่ายพี่แกะเสื้อผมออกแบบนี้แล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเสื้อผมหลุดไป ผมจะทำยังไงล่ะพี่”
คือผมน่ะรู้ว่ายังไงพี่ต่ายก็ต้องช่วยผมอยู่แล้วใครจะปล่อยให้ผมจมน้ำคนเดียว เดี๋ยวได้มีคำตอบหวานๆมาแน่ๆเลย คิดแล้วก็เขินล่วงหน้า แต่เขินได้ไม่นานครับพี่ต่ายก็ตอบมา
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเหรอ อืมมม.... โอมก็กลายเป็นตำนานผู้ตรวจสอบบัญชีหนุ่มกับคลองอัมพวานะซิ แต่คงเป็นโอมคนเดียวนะเพราะพี่ไม่นิยมที่จะเป็นตำนานแบบสะพานรักสารสินที่โดดไปช่วยแล้วกอดกันตายน่ะ พอดีเดือนหน้าพี่มีงานใหม่รออยู่น่่ะยังไม่ว่างตายครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ” :laugh:
เหอๆๆ จะขำออกดีไม๊ครับ ไอ้ที่เขินไปล่วงหน้า วาดฝันคิดคำพูดสวยหรูไว้ในใจก็หมดกัน แทบจะงอนจนถอดเสื้อชูชีพกระโดดน้ำหนีพี่ต่ายไปเลย แต่ผมก็ทำได้แค่เพียงเอามือหยิกที่แขนของพี่ต่ายเอาให้เจ็บครับ พี่ต่ายก็คงเจ็บครับเพราะหลับตาปี๋ แต่ปากซิยังยิ้มอยู่เลย มันน่าจริงๆครับพี่ต่าย
“โอ๋ๆๆๆๆ ไม่งอนนะครับพี่ล้อเล่น ยังไงพี่ก็ต้องช่วยโอมอยู่แล้วจริงไม๊ครับ ใครจะให้แฟนน่ารักๆแบบโอมเป็นอะไรไปได้ล่ะ”
พูดเสร็จพี่ต่ายก็หอมแก้มผมเลยครับผมหนีแทบไม่ทัน ก็คนในเรือถึงแม้หันหลังกันอยู่แต่เค้าก็อาจหันมาได้นี่ครับ เล่นอะไรไม่รู้เวล่ำเวลาเลยนะพี่ต่าย :-[
**********************************************
หวานต่อได้อีก :oni1: :oni1:
มากไปรึเปล่าค่ะกลัวคนอ่านเป็นเบาหวาน :laugh:
-
^
^
ได้จิ้มโดยบังเอิญ :laugh:
ปรากฎว่าคือทอมมี่จริงๆ ใช่มั้ย
แถมมีพี่กั้งโผล่ด้วย กร๊ากกกก
เกือบหมดเล้้ายังพี่ฟาง
ปองคุงเริ่มสงสัย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งกันหว่า
เฉลยทีคร้าบ อกจะระเบิดเลี้ยว o2 o13 :o8:
ปองคุง อยากให้เป็นจริงก็ดีเนอะ จะไม่ปล่อยพี่ต่ายให้หลุดมือไปหรอก เสร็จโจรอย่างเรา :oni1:
:a1:
ถ้าเป็นจริงขอยกมือจองพี่ต่ายเลย
แบบว่าผู้ชายแบบนี้แหละที่หามานาน กร๊ากกกกกกกกกกกกก
งานบ้านเป็นเลิศ งานครัวก็เยี่ยม งานประจำก็ยอด แถมงาน.....แอร๊ยยยยยยยยส์
ไม่เอา ไม่พูดละ เขิน
-
เป็นเรื่องจริงก็ดีหดิ
พี่ต่ายนี้ชายในฝันเลยนะ มีความจริงใจให้ มีความสามารถรอบตัว
มีการวางแผนร่วงหน้า แถวยัง :o8:อันนั้นอีกอ่ะ อายจัง
อยากบอกว่าแอบรักพี่ต่ายนานแล้วดิ :t2:
-
:a1:
ถ้าเป็นจริงขอยกมือจองพี่ต่ายเลย
แบบว่าผู้ชายแบบนี้แหละที่หามานาน กร๊ากกกกกกกกกกกกก
งานบ้านเป็นเลิศ งานครัวก็เยี่ยม งานประจำก็ยอด แถมงาน.....แอร๊ยยยยยยยยส์
ไม่เอา ไม่พูดละ เขิน
ข้ามศพฉันไปก่อน...ไงซะคนใกล้ย่อมมีสิทธิ์กว่าคนไกล...
กว่าจะถึงมือแก ฉันคงงาบพี่ต่ายไปกินจนเหลือแต่กระดูกละ
:laugh:
-
^
^
โหยยยย
งั้นเอาพี่ต่ายไป
แล้วเอาเด็กผู้ชายของเธอมา
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
:t2:
-
เคยไปคลองผีหลอกเหมือนกัน ประทับใจสุดๆจำได้ว่าเรือที่พาไป
พุ่งเข้าไปในโค้งน้ำที่มีต้นลำภูเลย สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากไปอีกจัง
ปล.พี่ต่ายน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ
-
พรุ่งนี้ต้องไปตรวจเบาหวาน หวานกันจริง ๆ
สนุกมาก ๆค่ะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ขอแทรกด้วยกระทู้เรื่องเศร้าของอัมพวาค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6976808/E6976808.htmlชื่อที่ไว้บอกให้คนคลิ๊ก (http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6976808/E6976808.html)
เคยได้ยินว่าหิ่งห้อยนั้นเป็นแสงไฟส่วนหนึ่งจริงๆ อนาถจิตกับพวกที่เอาแต่ตักตวงจากธรรมชาติจริงๆ เลย
ถ้าเป็นบ้านเมืองที่พัฒนาแล้วนะ เค้าอนุรักษณ์กันสุดๆ ทั้งจำกัดจำนวนคน ทั้งเรื่องเรือที่จะทำเสียงรบกวน...
ผิดโหมดนิดนึง ขอโทษถ้าทำให้ใคร 'รมณ์เสียนะคะ :m23:
-
เบาหวานจะกิน :jul1:
-
โอ๊ยยยยยย...น้ำตาลในเลือดพุ่ง.... :m25:
หวานล้นออกมานอกจอเลยวุ้ย.... :-[
แต่พี่ต่ายดันมาทำขำซะงั้น...เปลี่ยนโหมดตามแทบไม่ทัน.... :m29:
ปล.เขาอยากให้กลับถึงที่พักแล้วอะ.... o9....
เพราะจะได้พักผ่อนซะที
-
หวานนนนน..อ๊าก :jul3:
-
:jul3:
-
หวานกำลังดี...
ชอบบบบบบบบบบบ
ปอลอ อยากได้แบบพี่ต่ายซักคนอ่า อยากได้ อยากได้
-
:n1:
ว่าแล้ว... วันศุกร์เสาร์นี้ ตะลุยอัมพวา จองห้องและ
ไม่ได้ไปตามกระแสนะ แต่ขอหลบไปสวีทกะเขาบ้าง :กอด1:
:L2: :pig4:
-
ขอบตาร้อนผ่าวด้วยความอิจฉา
-
น่ารักอ่ะ อ่านแล้วอิจฉา
:m1: :m1:
-
หวาน ๆ แต่ขออีกได้ป่าว ช่วงนี้ชีวิตไม่หวานพอ :oni2:
-
:o8:ชอบพี่ต่าย กับ โอม อ่ะ
หวานพอเหมาะ :n1:ชอบบบบ
:jul3:
-
มาหวานแหววกันแถวๆ สมุทรปราการ มั่งจิ (บ้านน๊อกกก บ้านนอก) :laugh:
-
เกาะท้ายเรือก็แล้ว :oni1:
เด๋วจะตามไปเกาะขอบประตู หน้าต่าง โฮมเสตย์ :jul3:
-
หวานได้อีกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
หว๊านนนนนนนหวานนนนนนนนนนนน :o8:
-
:o :a5: :m30: :m7:
-
^
^
^
จิ้มให้พรุน คารวะท่านพี่ o15
มีเมียแล้วไม่บอกกานเลยนะ :m20:
v
v
v
เด๋ววันงานพี่จะโยนช่อดอกไม้ให้ป๋อมแป๋มนะ
แต่คนแต่งยังหาเจ้าบ่าวให้พี่ไม่ได้เลย :t2:
-
^
^
จิ้มเจ้าสาว
จะแต่งงานก็ไม่บอกกัน
:laugh: :laugh: :laugh:
-
คิกๆ :oni1: :oni1:
-
น่ารักๆๆๆ
แต่เรื่องต้องเริ่มเกิดตอนไปงานแต่งแหงๆ555
อยากอ่านเร็วๆจัง
แต่อัมพวานี่ดูน่าสนุกจัง โรแมนติกมากกก
ชอบๆๆ
-
น่ารักมากๆ ครับ
พี่ต่ายก็กวน
ตาทอมก็กวน
น่าสงสารโอมจริงๆ หึหึหึ
ปล. อยากไปดูหิ่งห้อยยยยยย
ปล.2 พี่ฟาง ไม่ตอบเมนท์ริวอะ (แล้วแกไปสนิทอะไรกับเค้า ฮ่าๆ)
-
ยังไม่ได้อ่านต่อเล๊ย
อย่าว่าเค้าน๊า
:m13: :m13: :m13:
-
:a1:มายกมือของสมัครเป็นเพื่อนเจ้าสาวฮ่ะ :jul3:
พี่ฟางขราาาาาาาาา มาต่อสักที่เถอะค่า น้องๆรออยู่ :t2:
-
หวานจริง หวานจัง หวานจายยยยยยยย
หู๊ยยยยยยยยยย อยากอ่านต่อแล้วพี่ฟางจ๋า มามะ มาลงต่อซะดีๆ
ปล.ลากเพื่อน พี่ น้อง ในเล้า มาเล่นใหญ่เลยนะพี่ ต้องคอยดูว่าตอนต่อไปใครจะโดน :t2: :t2:
-
น้องโอมน่าร๊ากกกกกกกกกกกจิง ๆ :m1:
โดนพี่ต่ายแกล้งยั่วได้ตลอด :m12:
พี่ต่ายก็เท่ห์จ๊างงงงง เท่ห์ไปไหนเนี่ย :serius2:
อยากได้กระต่ายมานอนกอดจัง :o8:
-
ยังไม่ได้อ่านต่อเล๊ย
อย่าว่าเค้าน๊า
:m13: :m13: :m13:
ขับเรือเหนื่อยมั้ยทอมมี่
:laugh:
-
มาคุยกันก่อนนิดนึงดีกว่าเนอะ :oni1:
krappom ใจจริงอยากเอามาเล่นให้หมดเล้าเลยแป๋ม ท่าจะมันส์ดี แต่กลัวเขียนเสร็จโดนอัปเปหิออกจากเล้านะซิ :laugh:
ไต๋ nartch เอ่อ แบบว่าพี่ต่าย เนี่ยยังไงคงจะโดนฟางตีหัวลากเข้าบ้านก่อนจะถึงมือพวกพี่ๆค่ะ :o8:
pongsj ตอนไปเที่ยวหิ่งห้อยเยอะไม๊คะ อยากให้ได้ไปดูกันจริงๆ สวยมากๆเลย
tawada_j ขอให้ไม่เป็นเบาหวานนะค่ะ เพราะอาจต้องหวานต่อไปอีกพักนึง อิอิ
broncho ขอบคุณคุณม้าค่ะ อ่านกระทู้ที่เอามาลงแล้วก็เสียดายจริงๆค่ะ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย คงต้องให้คนที่นั่นแล้วเจ้าหน้าที่ของรัฐช่วยกันวางแผนให้ดีๆนะค่ะ ไม่งั้นรุ่นหลังๆก็จะไม่รู้จักหิ่งห้อยกันแล้วมั๊ง
snowblack พี่ว่านอกจากเบาหวานจะกินแล้ว โรคอ้วนจะถามหาด้วยป่าวค่ะน้อง อิอิ
BuzZenitH คิดไรอยู่เนี่ยตุ๊ดตู่ จะกลับที่พักท่าเดียว :m12:
GivesZaღIIsD อะไรตัวเอง ไปลงเหมียวๆของตัวเองซิ :กอด1:
SweetSerenade อยากได้พี่ต่ายต้องไปแย่งกะคนข้างบนๆก่อนนะคะ
christiyaturnm ไปสวีทแล้วกลับมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะค่ะ :oni1:
ben~ya เอาน้ำแข็งโปะตาให้ตาหายร้อนพอไหวไม๊ค่ะ
maabbdo อิจฉาโอมเหมือนกันทำไงดีล่ะ
mist โอเคจะเพิ่มความหวานกันต่อไป เพื่อคุณ mist จะได้ชีวิตหวานๆๆ
fellow ขอบคุณค่ะ ตามต่อไปนะคะ :pig4:
มาดามกุ้ง สงสัยต้องมาหวานที่ปากช่องก่อนนะพี่กุ้ง บ้านนอกกว่าอีก
nOn†ღ รอเกาะขอบหน้าต่างได้เลยจ้า แต่ระวังตกลงมานะ แบบว่ามือสั่น :m1:
สาวตัวกลม moonlight เบื่อความหวานรึยังค่ะ
TIÄÑ-Šhªñ พี่เป็นอะไรเหรอค่ะ ไม่พูดซักคำ :m14:
nOn†ღ หาเจ้าบ่าวให้ได้แล้ว แต่เจ้าสาวจะชอบป่าวซิ อิอิ :m23:
punchnaja ขอบคุณค่า ตามกันต่อไปนะค่ะ
ไอ้หัวแห้ว พี่ขอโทษค่าริวไม่ได้ตอบ รักนะเด็กโง่ ตอบว่าไรดี กร๊ากกกก :n1:
ท่อมท่อม ไม่มาอ่านเราจะแกล้งงงงงง :m14:
ไต๋ จะมาต่อแล้วค่าพี่แอน
=@B@= ต้องตามต่อไปจ้าบี :t2:
aa_mm โอมมานรั่วนะค่ะ เหมือนคนแต่ง คริคริ :m4:
ไปอ่านต่อกันเลยดีกว่าค่า :o8:
************************
“พี่ต่ายยยย....” :-[
“คร๊าบบบ.....”
พี่ต่ายตอบมาแค่นี้ครับแล้วก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หันหน้าไปอมยิ้มด้านอื่น ผมเลยไม่พูดอะไรเลยครับ ได้แต่นั่งหน้าแดงอายอยู่แบบนั้น
มันดีมากๆครับได้นั่งเรือเงียบๆมีคนที่เรารักอยู่ใกล้ๆ ผมอยากมีเวทย์มนต์เสกให้ไม่มีคนอื่นนั่งอยู่บนเรือกับเราเลย มันคงเป็นส่วนตัวมากกว่านี้ แต่ตาทอมยกไว้ให้คนครับ เพราะถ้าเราพายเรือ หรือขับเรือกันเองก็ไม่มีเวลามาสวีท แล้วก็ดีไม่ดีจะได้ไปสวีทกันก้นคลองน่ะครับ
ผมเอาหัวซบไหล่พี่ต่ายอินไปกับบรรยากาศ น่าเสียดายครับทำไมขากลับรู้สึกว่ามาถึงเร็วจัง พอเริ่มเข้าเขตชุมชนผมดูนาฬิกาก็เกือบสามทุ่มแล้วครับ
ตอนที่เรากระโดดลงจากเรือ เจ้าทอมตะโกนแล้วยิ้มๆครับบอกมาว่า “วันหลังมาฮันนีมูนกันใหม่นะครับพี่ๆ”
ตะโกนครับ :เตะ1: ตะโกนเพราะคาดว่าคนที่อยู่บริเวณนั้นไม่ต่ำกว่า300 เมตรต้องได้ยินอย่างชัดเจน คนที่อยู่บนเรือมองหน้ากันยิ้มๆแล้วมองพวกผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมก็ไม่รู้ว่าเค้ายิ้มเพราะนึกว่าเป็นคู่เค้าเองที่ทอมแซว หรือเค้ายิ้มให้คู่ของผม เหอๆๆ :try2:
พี่ต่ายไม่พูดอะไรครับมองผมที่อายหน้าแดงแล้วหัวเราะเบาๆ มือนึงจูงมือผมให้เดินตามอีกมือโบกไหวๆให้ทอมครับ แสบจริงๆเลยแต่ก็น่ารักดีครับน้องทอม ผมอยากจะหันไปด่าทอมเป็นที่ระลึกซะหน่อยแต่พี่ต่ายก็ลากผมไปแล้วครับ
พี่ต่ายจูงมือผมเดินไปหาผัดไทยกุ้งสดอร่อยๆทาน เราเดินชมความงามยามค่ำของร้านรวงในตลาดอัมพวา ผู้คนที่มาท่องเที่ยวยังมีอยู่มากมายจนเวลาเดินแทบจะไหลตามกันไปมากกว่า ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนไทยเรานี่แหล่ะครับ ผมชอบร้านค้าที่ตกแต่งหน้าร้านได้น่าสนใจทำให้น่าเข้าไปซื้อของจริงๆครับ ผมซื้อโปสการ์ดทำมือสวยๆได้หลายใบเลย จนเกือบสามทุ่มครึ่งเราเริ่มเดินกลับที่พัก ค่อยๆเดินชมร้านไปอย่างช้าๆ ตามจังหวะหัวใจของเราที่มันไม่รีบครับค่อยเป็นค่อยไป
เดินเลียบฝั่งคลองต่อจากร้านกาแฟมา ก็มาเจอร้านขนมชั้นชื่อดัง ร้านตอง เพราะเขาเคยประกวดทำขนมชั้นจากกล้วยหอมจนได้รับรางวัลพระราชทานยอดเยี่ยมในปี 2546 อันนี้พี่ต่ายเล่าให้ผมฟังนะครับว่าเพื่อนที่ทำงานมาซื้อกินกันแล้วอร่อยมาก แต่ตอนที่เราไปถึงไม่มีแล้วครับมันหมด ผมเสียดายมากๆอยากซื้อไปฝากที่บ้านให้ได้ทานด้วยกัน
“เสียดายจังเลยพี่ต่ายเลยอดซื้อกลับบ้าน อดชิมด้วยอ่ะ ขายหมดตั้งแต่กี่โมงครับ”ผมหันไปถามคุณน้าเจ้าของร้านที่หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสมากๆ
“วันนี้หมดเร็วจ๊ะหมดตั้งแต่บ่าย3แล้ว มีคนมาเหมาไป100กล่อง” คุณน้าเจ้าของร้านบอกกับผมยิ้มๆ ดูๆธุรกิจนี้ถ้ามีฝีมือในการทำ แล้วขายจนดังก็ไม่เลวทีเดียวนะครับ
“นี่ถ้าเรามาซื้อตอนมาถึงก็ไม่ทันอยู่ดีเนอะพี่ต่าย ไม่เป็นไรไว้วันหลังมาใหม่ครับ แต่ก็เสียดายที่ไม่ได้ชิมอยู่ดี แฮะๆ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมหันไปลาเจ้าของร้าน แต่คุณน้ากลับเรียกผมไว้
“เอาเศษขนมชั้นที่น้าตัดขอบไว้ให้คนชิมไปทานก็ได้นี่จ๊ะ เอาไม๊เพราะยังไงน้าก็ไม่ได้เอาไปทำอะไร”
แหะๆคือผมว่าคุณน้าจะบอกว่ายังไงก็ทิ้งอยู่ดีนะครับ ให้ไอ้คนอยากกินแบบผมไปคงจะดีกว่า อิอิ แล้วอย่างผมของฟรีแถมอร่อยๆด้วยมีเหรอจะปฎิเสธ :m23:
“ขอบคุณครับคุณน้า แต่เกรงใจจังเลย แหะๆ”แต่ก็เอานะครับ ไม่ใช่เกรงใจแล้วไม่เอา
เสียงพี่ต่ายหัวเราะหึๆ ยืนกอดอกยิ้มๆมองผมช่วยเจ้าของร้าน เอาเศษขนมชั้นใส่กล่องมาทานกัน ไม่พูดอะไรซักคำ ไม่ช่วยด้วยครับ
เจ้าของร้านบอกผมว่า “ขนมชั้นที่อร่อยต้องลอกออกกินเป็นชั้นๆได้” ลองลอกดูก็ได้จริงๆนะครับ มีตั้งหลายชั้นแน่ะ เนื้อเหนียวนุ่ม ได้ทั้งรสและกลิ่นของส่วนผสมต่างๆที่ใส่ลงไป รสไม่หวานจัด เห็นว่าขายกล่องละ 25 บาท ที่ผมก็ชิมไปใส่กล่องไป เป็นสีม่วงครับมาจากสีของดอกอัญชัญ อร่อยมากๆเลยครับ ใส่ได้เกือบเต็มกล่องเลยครับ
ผมยกมือไหว้คุณน้าอีกทีแล้วกลับออกมาแบบอิ่มจังตังค์อยู่ครบ พี่ต่ายเดินไปยิ้มไปเหมือนผมเลยครับ แต่ผมยิ้มเพราะได้ของกินฟรี แต่พี่ต่ายยิ้มเพราะอะไรผมก็ไม่รู้นะครับ :อิอิ1:
จนมาถึงหน้าบ้านพักเรายังไม่เข้าบ้านเพราะอากาศที่เย็นสบายและเงียบสงบเราก็เลยเห็นดีด้วยกันทั้งคู่ที่จะนั่งเล่นกันก่อน นั่งทานขนมชั้นกันไปเรื่อยๆจนพุงกาง นั่งกันนานไม่ได้ดูเวลาเลยครับ ผมกับพี่ต่ายนั่งห้อยขาที่ระเบียงหน้าบ้านเอาแขนเกี่ยวกันไว้ นั่งคุยกันไปเรื่อยๆเรื่องนู้นนี้ทั่วๆไป ลมพัดเย็นๆสบายไปอีกแบบแตกต่างกับอากาศที่เขาใหญ่ที่เย็นแบบเขา ผมเคลิ้มๆเอาตัวอิงพี่ต่ายไว้อารมณ์มันได้จริงๆครับมานโรแมนติคมั่กๆเลยครับ
“โอมชอบที่นี่ไม๊ครับ สนุกไม๊”พี่ต่ายถามผมแบบนี้ ถ้าผมบอกไม่ชอบวันหลังพี่ต่ายก็ไม่พามาเที่ยวซิใช่ไม๊ ผมเลยรีบพยักหน้าหงึกหงัก
“ชอบซิพี่ ผมชอบอะไรที่มันไทยๆ ชอบอะไรที่เรียบๆง่ายๆสบายๆสงบๆ แล้วพี่ต่ายชอบไม๊ครับ”อยากมีบ้านริมน้ำจังเลย จะได้มานอนคุยกันริมน้ำเย็นๆสบายๆ ชักเคลิ้มครับ เพ้อได้อีก
“งั้นวันหลังพี่พามาอีกนะ สำหรับพี่ที่ไหนมีโอมพี่ก็ชอบทั้งนั้นแหล่ะ”
น่าน.....ไม่ใช่แค่พูดหวานอย่างเดียวครับเอามือมาโอบเอวผมแล้ว พี่ต่ายรั้งตัวผมให้แนบชิดกับตัวพี่ต่าย ผมเอียงศีรษะพิงที่ไหล่พี่ต่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทั้งที่เราอยู่ในที่สาธารณะบรรยากาศมันให้ครับ แต่ที่จริงก็แทบไม่มีใครผ่านแล้วครับ เรือก็แทบไม่มีพายกันแล้วเนื่องจากค่อนข้างดึก ส่วนคนเดินก็ไม่มีเหมือนกัน ตอนที่ผมมาก็ไม่เห็นน้องเดือนกับพี่กั้งสุดหล่ออะไรนั่นที่ว่าเป็นแฟนเค้าแล้วครับ เหมือนโลกนี้มันมีแค่เราสองคนเองครับ :kikkik:
เคยไม๊ครับที่ความเงียบไม่ทำให้เราอึดอัด เคยไม๊ครับที่ความเงียบแต่มันไม่เงียบเพราะเรารู้สึกว่าเราคุยกันในใจ ผมอยากหยุดเวลาไว้ตอนนี้ที่นี่ให้เรามีเรากันสองคน ออกห่างจากความย่งยากวุ่นวายทั้งมวล ผมกับพี่ต่ายกำลังดื่มด่ำกับอารมณ์สบายๆนี้ด้วยกันครับ เีสียงแมลงที่ร้องกันเบาๆส่งเสียงตามธรรมชาติทำให้รู้สึกเป็นเหมือนเพลงประกอบฉากครับ
ผมกับพี่ต่ายก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยอยู่กันสองต่อสองนะครับ แต่ผมว่าเปลี่ยนสถานที่อารมณ์มันก็เปลี่ยนนะครับ เหมือนชอบกินข้าวร้านนี้เป็นประจำเพราะบรรยากาศดี พอเปลี่ยนร้านมันก็ได้อีกอารมณ์ึนึง อาจมีอารมณ์ลุ้นๆนิดหน่อยด้วยซ้ำว่าอาหารจะอร่อยไม๊ พูดไปพูดมาผมชักงงเอง แต่ขณะที่ผมคิดอะไรเพลินๆครับ พี่ต่ายก้มหน้ามาสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆ ผมสะดุ้งเงยหัวขึ้นมาด้วยความตกใจ มองหน้าพี่ต่ายที่ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มกลับมา
“เอ๊ยพี่ต่าย...ทำไร..ไม่เอา...”ผมยังไม่ได้พูดโวยวายอะไรต่อครับ พี่ต่ายใช้สองมือประคองใบหน้าผมไว้แล้วเริ่มจูบพิศวาสรุนแรงครับ ทำเอาผมใจสั่นหวิวๆลมมันเย็นครับ ในขณะที่ผมคิดว่ากรูจะขาดใจคาจูบพี่ต่ายไม๊เนี่ยก็มีเสียงหนึ่งดังค่อยๆขึ้นมาในความเงียบ เสียงนี้ทำให้เราต้องผละออกจากกันอย่างไม่สบอารมณ์
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
“ผับๆๆๆๆ” :m28:
+
+
+
+
+
“เฮ้ยยยยยยยย.... ไม่เอา เว้ยยย” :sad5:
ไม่ใช่นะครับ
ไม่ใช่เสียงผมแต่...................เป็นเสียงพี่ต่ายโวยวายขึ้นมาครับ
มันเริ่มอีกแล้วครับ สถานการณ์์ที่ไม่น่าจะเกิด ในเวลาที่ควรจะโรแมนติคสุดๆ ผมมองอาการของพี่ต่ายอย่างตกใจ ก็พี่ต่ายเต้นหยองแหยง กระโดดออกจากตัวผมไปเร็วมากครั้งแล้วเอามือปัดแขนขาใหญ่เลย ไปยืนกระโดดอยู่ใกล้ๆผมน่ะแหล่ะ แต่ตาก็สอดส่ายมองไปด้วยว่าไอ้เจ้าตัวก่อเหตุมันไปรึยัง ทีแรกไอ้ผมก็ตกใจนึกว่าเสียงแมลงอะไรที่บินมาแถวๆตัวเรา
มันเป็นแมลงสาบครับ ที่อยู่ดีๆก็บินจะมาแลนด์ดิ้งที่พี่ต่ายซะงั้น กร๊ากกกกกกกก :laugh:
ตอนนี้พี่ต่ายหน้าซีดมากครับคงทนรังเกียจไม่ไหว ทำท่าทางขนลุกขนพองใหญ่เลยครับแบบว่าขยะแขยงมาก เจ้าแมลงสาบตัวดีมันก็สร้างวีรกรรมแล้วก็จากไปอย่างสง่างามครับ ส่วนผมน่ะหรือครับตอนนี้ลงไปนอนกลิ้งแล้วครับ :pandalaugh:
;
;
;
;
;
ไม่ใช่กลัวไปอีกคนนะครับแต่มันขำมากกกกถึงมากที่สุด
“กร๊ากกกกกกกก.......ไม่ไหวแระพี่....ตลกอ่ะกลัวแมลงสาบ”มันขำน่ะครับ นี่ล่ะนะเค้าบอกว่าผู้ชายที่แมนสุดๆอาจจะกลัวอะไรที่ไม่น่ากลัวสุดๆก็ได้(มีไม๊สุภาษิตนี้....ชักไม่แน่ใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ) :laugh:
“เงียบไปเลยโอม...ก็.......ก็พี่ไม่ชอบแมลงสาบบินนี่นา มันน่ากลัว มันไปรึยังโอม”พี่ต่ายหน้าแดงปนซีดเลยครับคงรู้แล้วล่ะซิว่าเวลาเสียฟอร์มต่อหน้าคนที่ตัวเองสนใจมันเป็นยังไง แต่ก็น่ารักไปอีกแบบดู
“แมลงสาบบินเป็นเรื่องธรรมชาติพี่ต่าย....กร๊ากกกกกกก”
ผมยังคงขำอย่างต่อเนื่อง ก็มันขำอ่ะ ผมเกือบขาดใจกับจูบเหรียญทองโอลิมปิคของพี่ต่ายไปแล้วนะ แต่ไม่บอกกันก่อนนี่นาว่าได้เหรียญทองกระโดด(หนี)สูงมาด้วย หุหุหุ
ผมเอามือไปจับมือพี่ต่ายไว้ แต่พี่ต่ายสะบัดมือผมแล้วครับเพราะผมไม่ยอมหยุดขำง่ายๆ ถ้าผมมองไม่ผิดผมว่าพี่ต่ายค้อนผมมาวงใหญ่
“พี่ไปอาบน้ำนอนก่อนนะไม่ไหวแล้วขยะแขยง โอมจะนอนหัวเราะอยู่นี่ก็ตามใจแล้วกัน”แล้วพี่ต่ายก็ทิ้งผมไปเลยครับเดินเข้าบ้านไปเลย สงสัยคงเขินสุดขีด หมดกันภาพพจน์พี่ต่ายมาดแมนของผม
ผมยังคงนอนหัวเราะอีกพักใหญ่ครับ ก็นอนเล่นๆคิดถึงตอนที่ผมเคยตดในลิฟท์ตอนที่รู้จักพี่ต่ายใหม่ๆแล้วก็ยังอดขำไม่ได้ครับ เทียบกันแล้วพี่ต่ายน่าจะอายน้อยกว่าผมนะเพราะเราสนิทกันขนาดนี้จนไม่น่าจะมีอะไรต้องอายกันอีกแล้ว แต่ก็เป็นความรู้ใหม่ว่าพี่ต่ายกลัวแมลงสาบ นานๆจะมีเรื่องที่ทำให้ผมดูแมนกว่าพี่ต่าย ฮ่าๆๆๆ
สงสัยผมจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ล้อได้อีกนานเลย ผมนั่งขำคนเดียวอยู่เป็นนาน จนลุกขึ้นเตรียมจะเข้าไปนอนตามพี่ต่าย พี่กั้งแฟนน้องเดือนก็เดินออกมาพอดีแล้วส่งยิ้มหล่อมาให้ผม มายิ้มให้ผมทำไมไปยิ้มให้น้องเดือนคนสวยซิ
“น้องโอมใช่ไม๊ครับ จะนอนแล้วเหรอครับ”มารู้ชื่อผมได้ไงเนี่ย
“ครับ.......พอดีพี่ต่ายเค้าอาบน้ำอยู่นะครับ ผมนั่งเล่นซักพักแล้วครับ นี่ผมกำลังจะตามขึ้นไป”ผมยิ้มนิดๆให้พี่กั้งไป แต่ดูๆท่าทางก็ใจดีนะครับก็เหมาะกับน้องเดือน แต่ก็อดเสียดายน้องเดือนอยู่ดี
“งั้นพี่ปิดบ้านแล้วนะครับ น้องโอมจะลงมาอีกไม๊”พี่กั้งเดินไปลากบานประตูที่เป็นบานเฟี้ยมทำท่าเตรียมพร้อมที่จะปิดประตู แต่ยังหันหน้ามาถามผม
“ไม่ออกไปแล้วครับพี่เดี๋ยวคงจะนอนแล้วครับ ขอบคุณครับพี่กั้ง ผมไปก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับ”ผมหันมาบอกลาพี่กั้งไปนอนแล้วก็ขึ้นบ้านเข้าไปในห้องครับ
ถึงแม้ว่าพี่ต่ายจะดึงมุ้งมากางออกมาหมดจนเมื่อมองผ่านมุ้งจะเห็นพี่ต่ายนอนลางๆอยู่บนเตียง ผมก็ยังเห็นว่าพี่ต่ายนอนหลับไปแล้วครับประแป้งที่หน้าซะลายพร้อยเลย มีผ้าแพรห่มอยู่แค่เอว แต่นั่นยังไม่ทำให้ผมแปลกใจเท่าไหร่แต่ที่แปลกใจมากกว่าคือพี่ต่ายใส่เสื้อกล้ามนอนครับซึ่งปรกติจะไม่เคยเลยครับ ก็ดูซิครับหน้าต่างก็เปิดนิดเดียวลมก็ไม่เข้านะซิ พี่ต่ายคงจะร้อนจนทนไม่ไหว ผมเลยเดินไปเปิดหน้าต่างออกกว้างๆเอาขอหน้าต่างสับไว้ไม่ให้ลมพัดกระแทกปึงปัง ทำให้ลมเย็นๆจากแม่น้ำพัดเข้ามาครับ
แล้วผมก็อดที่จะยืนอ้อยอิ่งเปิดผ้าม่านออกชมจันทร์ไม่ได้ ก็พระจันทร์ทรงกลดคืนนี้สวยมากครับส่องแสงนวลเป็นรัศมีออกมา ท้องฟ้าโปร่งไร้เมฆจริงๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่ทำไมพระจันทร์คืนนี้มันดวงใหญ่กว่าปกติก็ไม่รู้
ผมยืนมองกวาดตามองออกไปรอบๆ ข้างนอกหน้าต่างมีต้นลำพูอยู่ข้างๆบ้านครับ หิ่งห้อยนับร้อยบินอยู่ไม่น้อยทีเดียวเกาะตามกิ่งก้านยอดไม้ เปล่งแสงกระพริบวิบวับจากตัวของมันเหมือนกับจะแสดงโชว์ให้ผมดู ลมพัดมาเบาๆเย็นสบายจนผมยืนมองเพลินไปเลยครับ เพราะเวลาแค่ประมาณห้าทุ่มยังไม่ดึกจนเกินไปผมเลยไม่รู้สึกว่าง่วงอะไร ขณะที่ยืนคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นของร่างที่ทาบซ้อนขึ้นมาข้างหลังครับ
“คิดอะไรอยู่ครับโอม”พี่ต่ายลุกขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ครับมายืนโอบเอวผมไว้หลวมๆเอาคางเกยอยู่บนศีรษะผม
“โอมอาบน้ำใหม่ไม๊ครับจะได้สบายๆตัว”พี่ต่ายชะโงกหน้ามาถามผมแล้วเอามือขยี้หัวผมเบาๆ
“ก็ว่าจะอาบน่ะพี่ แต่พอดีมาเปิดหน้าต่างเลยยืนชมจันทร์เพลินเลย”
“ไม่ง่วงเหรอ...หืมมมม..ปล่อยให้พี่นอนรออยู่คนเดียวตั้งนาน”
พี่ต่ายเริ่มเอามือยุกๆยิกๆครับ ลูบแขนลูบตัวผม ไม่รู้จะมายังไงกันอีกแต่ท่าทางชักไม่ได้การครับ รู้สึกเริ่มส่งสัญญาณแปลกๆ เป็นสัญญาณของการที่จะต้องเสียตัว หรือผมคิดไปเองอีกแล้ว พี่ต่ายยังไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย
“ก็เริ่มนิดๆแล้วพี่ต่าย ผมว่าผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ”
ผมเอามือแกะมือพี่ต่ายออกจากตัว แต่แกะยากมากครับผมก็ดิ้นไปมาอยู่พักนึงเพื่อแสดงว่าผมไม่ได้ง่ายๆนะ แล้วพี่ต่ายก็จับตัวผมหมุนหน้ามาหาพี่ต่าย แล้วรวบตัวผมไว้แน่นจนท้องแทบจะติดกัน
“อย่าเพิ่งไป.....ขอลงโทษคนที่หัวเราะเยาะพี่ก่อน” o18
***************************
ไปแระ.....เจอกันอีกทีก็เมื่อไหร่เมื่อนั้นเนอะ :oni1:
-
พี่ต่ายกลัวกะจั๊ว ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
อดจิ้มพี่ฟางเยย
จิ้มพี่กุ้งแทนก็ด่ะ :t2:
5555ขำอ่ะ เอาทอมมี่มาขับเรือ
หลั่นล้าๆๆ :oni1:
-
อย่าเพิ่งไปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
><
เอาบทลงโทดมาให้ดูก่อน ><
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >< :jul1:
-
กระต่าย กลัว กะจั๋ว
หมดกานนนนนนน :jul3:
เอาบทลงโทษ มาต่อไว ๆ นะจ้ะ :man1:
-
:t2: :t2: :t2:
โทษนี้หนักแน่ๆโอมเอ๋ย....
:t2: :t2: :t2:
-
:m29: หมดกัน พี่กระต่าย :m29:
นึกถึงตอนที่โอมตดในลิฟท์แล้วยังขำไม่หาย ตอนแรกที่อ่านน่ะขำมาก ๆ แต่พอมาคิดอีกที อืมม
สงสัยพี่กระต่ายเมาตดน้องโอมแน่เลย ถึงได้ทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้น่ะ :laugh:
-
อิอิ......................แบบนี้ต้องลงโทษให้ตาย 555
-
อ้าวๆๆๆ บอกเจอกันเมื่อไรก็เมื่อนั้น
แล้วมันเมื่อไรหละ จ้า ไรเตอร์ :a5:
-
:m1:กำลังหวาน โอ๊ยไม่ไหวแล้ว :m30:ตามด้วย :laugh:
-
:jul3: :jul3:
จะลงโทษถึงขั้นไหนกันนะ :o8: ฮิๆๆ
-
หมดกันพี่ต่ายยย กลัวปีเตอร์ :jul3:
อยากรู้บทลงโทษจังเลยค่ะ
-
พี่ต่ายคนดี คนเก่ง สุดเท่ สุดแมน แต่กลัวแมลงสาบสุดๆๆ
นี้แหละเค้าเรียกคนจริง สุดๆทุกอย่าง :t2:
-
:angry2:...ค้างอย่างแรง...กระแทกเขามาเต็มๆเลย...
แง่มๆ...พี่ต่ายกลัวแมงสาบ...แต่พี่ต่ายที่กลัวแมงสาบน่ากลัวกว่านะ....หึหึ
ลงโทษไรกันดึกๆดื่นๆ... :a11:
:oni1:...ไปอัมพวาดีกว่า...
-
ดีเลย อย่างนี้เวลาพี่ต่ายทำตัวน่าน้อยใจมากๆ
ก็ให้โอมเอากะจั้วไปปาใส่เสียเลย สะใจดี :laugh:
-
:m22: เขาลงโทษกัน
-
พี่ตายกลัวแมลงสาบหรือนี่
นึกว่าความลับเรื่องอะไร
แต่ว่าทำไมพี่ฟางตัดฉับเลยอ่ะ ปล่อยให้ค้างคา
:oni1:
-
:m16:
ตัดจบแบบนี้
เดี๊ยะเอากระจั๊วะ ไปใส่หลังคนแต่งเล้ยยยย
หุๆๆๆๆ :laugh:
:pig4: :กอด1:
ไว้ไงจะเล่าให้ฟังนะคร้าบ
ปล.เนี่ย... ไปค้างคืนนี้แหล่ะคร้าบ
-
:laugh:คอนเฟริม ผู้ชายแมนๆๆ มักกลัวอะไรที่คาดไม่ถึง 5555
ทั้งคุณป๊า และพ้องเพื่อน โดนข้าพเจ้าจัดการด้วยกะจั๋วมาแล้ว :oni3:
:m14: :m14: :m14:
พี่ต่ายบทจะหวานก็หวานซะ
-
โรแมนติกมาก
นั่งชมบรรยากาศ
ฟังเสียงแมลง(สาบ) ผั่บๆๆๆ
ก๊ากกก..
หวานมากๆๆๆๆ
ดีนะไม่ใช่ตัวแมลง(ภู่)มาตอมความหวาน
(แถวๆสวนพวกนี้มีเยอะด้วย)
ไม่งั้น
บวม ตุ่ย
-
:m4: :m4: :m4:
-
:jul3:กลัวแมลงสาบ ??????????????
-
:m20:
เวนกำ...พี่ต่ายสุดหล่อ สุดเท่ห์ สุดเพอร์เฟคฉันนนนน
ต้องเอาคืนจากโอมให้หนำใจ :laugh:
-
อย่าพึ่งปายยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
กลับมาต่อก่อนมันค้างงงงงงงงงงง :o12:
-
กาจั๊วมีปีก
กาจั๊วบินด้ายยยยยย
กาจั๊วจะบินไปหาพี่ต่ายแล้วน้าาาาา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ท่าทางพี่ต่ายจะสำอางค์สุดๆ ขยะแขยงซะขนาดนั้น :laugh:
น่ารักจริงเชียว
แต่ ตัดกันแบบนี้มากระซวกกันเลยดีกว่าม้ายยยยยยยยยยยยยย :m31:
ปล หนมชั้นร้านนั้นอยู่ตรงไหนอ่ะครับ ไปครั้งหน้าจะได้ไปแวะชิม(ทำไมคราวที่แล้วพลาดหว่า :serius2:)
-
กะจั๋วไม่รู้จักง่า
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
โอมถอยไป
คราวนี้ขอลองกับพี่ต่ายบ้าง
เดี๋ยวให้บ้านพร้อมที่ดินแถมหนี้สิน
เร็วๆ กำลังได้อารมณ์
:m10:
-
พี่ต่ายกลัวแมลงสาบ :m20:
:serius2: :serius2: :serius2:
เค้าลงโทษกันๆๆ
-
พี่ต่ายน่ารักจัง กลัวแมลงสาบด้วย :fox2:
-
มาจิ้มคุงพี่ไว้ก่อน...เด๋วสอบเสร็จอ่าน :oni1:
-
มาให้กำลังใจพี่ฟางพี่สาวคนสวยจ้า :L2:
พี่ต่ายน่ารักน่าหยิกจริงๆเล๊ย
แต่แมลงสาบบินนี่ น่ากลัวจริงๆนะ
เหมือนมันบินแบบไร้ทิศทางไงไม่รุ o2 หลบไม่ถูกกันทีเดียว บรื๊อสสสสส
-
“ผับๆๆๆๆ”
แหม่ๆๆๆๆ ไอ้ตรงนี้ล่ะนะคุณฟางงงงงงงงงงงงงงง
นึกว่าเดี๋ยวนี้พัฒนาขนาดมีซาวน์แทร์คในตัวซะอีก เหอๆ :haun5:
(นึกว่าเสียงขยับสะโพก ที่แท้เป็นเสียงกระพือปีก กร๊ากกกกกกกกก :m20:
รู้วิธีดักจับพี่ต่ายละ ถึงแม้จะไม่ชอบแมงสาบเหมือนกัน แต่สงสัยต้องไปแอบสะสมไว้โยนใส่คนหล่อ.... เอาไว้ดูตอนพี่ต่ายฟอร์มหลุด... วุ้ย ไม่ใช่จะมีให้ดูทุกวันใช่มะ กิกๆ :interest:
-
พี่กระต่าย กลัวแมลงสาบ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
ปล. ผมก็กลัวนะ ถ้าไม่บินไม่กลัว กลัวมันบินนี่แหละ
-
จะน่ารักกันไปถึงไหนกัน คู่ฮันนีมูนคู่นี้เนี้ยะ :m12:
เข้ามารอดูการลงโทษของพี่ต่าย :o8:
-
โอมขำดีนักโดนทำโทษซะเลย :laugh:
-
เข้ามารอดูบทลงโทษของพี่ต่าย
เอามาลงเร็วๆน้า
ถ้าพี่ต่ายลงโทษโอมแรงไป โอมก็ทำโทษพี่ต่ายกลับเลยนะ :o8:
-
ทำไมพี่ตัดตอนแบบนี้อ่ะ o12
-
ตอน :m25: เนี่ย
มาจากประสบการณ์ตรงของคนเขียนเรื่องปล่าว :laugh:
...กาจั๊วบินได้มันน่ากลัวจริงๆนะ... :sad2:
อะให้ :L2:
-
มาให้กำลังใจพี่ต่าย เพราะเราก็ไม่ชอบเหมือนกัน
:a14:
-
:t3:
-
ตามทันแย้วว อ่านรวดเดียวเลยคร้าฟฟ
พี่ต่ายกัวแมงสาปด้วย เหมือนป๋มเยย
แต่แมงสาปมันแปลกอ่า มันชอบวิ่งใส่เท้าเรา อึ๊ย คิดแย้วก็.... :m29:
-
มาหาเจ้าของนิยาย
จุฟๆๆๆๆ :กอด1: :c5:
-
เข้ามาตามสามี(รีบน)กลับบ้าน
กลับเด๋วนี้ ไอ้แก่!
อิอิ
-
เข้ามาตามสามี(รีบน)กลับบ้าน
กลับเด๋วนี้ ไอ้แก่!
อิอิ
:freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze:
:fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk:
-
:m22: แอบมาดูคุณสามีโดนตาม อิอิ
-
:m20:
เพิ่งรู้ว่าเฮียกับเจ๊สอง :m25:
ปล.เจ๊ฟางงงงงงงง....หายไปไหนอะ....มาต่อเร็วๆ :oni3:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m21:
-
:m22:
ยังมะมา
:a12: รอก่อนกะได้
-
พึ่งมาอ่านคับ พี่ต่ายเท่ห์จังเลย :m1: :m1:
(ถ้าไม่มีตอนกัวแมงสาปนะ :laugh:)
-
หุหุ
สงสัย :o8:
เดี๋ยวพี่ต่ายคงช่วยหนูโอมอาบน้ำต่อ :m10: :m10:
5555555555+ :laugh:
ชอบจังบทจูบกลางตลาด :m25: :m25:
-
รู้สึกคนไม่ชอบปีเตอร์เยอะเลยนะเนี่ย อิอิ :t2:
********************************
“อย่าเพิ่งไป.....ขอลงโทษคนที่หัวเราะเยาะพี่ก่อน”
พี่ต่ายทำตาหวานใส่ผม ยิ้มแปลกๆ ผมกำลังจะอ้าปากบอกว่าทีใครทีมันครับ ขอหัวเราะทีหลังดังกว่าบ้างไม่ได้เหรอ ก็โดนพี่ต่ายก้มลงมาหอมแก้มผมครับ แล้วก็เริ่มเลื่อนริมฝีปากไปเรื่อยๆจูบผมที่หู เอาปากเม้มใบหูผมเบาๆทำเอาผมขนลุกซู่ พี่ต่ายไซร้ไปที่หลังหูซอกคอ
ผมเริ่มใจสั่นๆแอบสงสัยว่าคงยาวเลยกว่าจะได้อาบน้ำ แล้วพี่ต่ายก็หยุดครับแต่ผมน่ะหลับตาพริ้ม เคลิ้มไปแล้วครับรอถูกกระทำชำเราอย่างเดียว...เอิกซ์ซซซซซ ได้ยินเสียงพี่ต่ายกระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า
“ขอจูบต่อจากที่ค้างไว้เมื่อกี้นะครับโอม”
แล้วพี่ต่ายก็เริ่มจู่โจมริมฝีปากผมอีกครั้ง ไม่รู้พี่ต่ายจะมาบอกผมทำไมผมก็รออยู่นี่ไง ค้างแล้วนะรู้ไม๊ละนั่น เราแลกจูบกันเนิ่นนานครับ พี่ต่ายเอาลิ้นมาหยอกล้อผมเล่นๆ ยั่วเย้าจนผมตัวอ่อนไปหมด ใจมันเต้นแรงตลอดเวลา ตัวเราเริ่มเคลื่อนไหวไปด้วยกันอย่างช้าๆเพื่อไปยังเตียงครับแต่.....
ผมรู้สึกว่าช่วงหนึ่งมันทุกลักทุเลครับก็ไอ้มุ้งของเตียงสี่เสาน่ะครับ มันมากลายเป็นอุปสรรคในเวลาเร่งด่วนเช่นนี้ไปได้ยังไงไม่รู้ คือเราพยายามแหวกมุ้งหาช่องที่จะเข้าไปในเตียง หาไม่เจอครับ :laugh:.....มันก็เลยพันมือพันตัวเราไว้จนผมเกรงว่าตัวเราจะรั้งมุ้งให้มันขาดไปซะด้วยซ้ำ
จะเข้าไปในเตียงก็เข้าไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆ :kikkik: มือพี่ต่ายก็ไม่ว่าง มือผมก็คล้องคอพี่ต่ายอยู่ พี่ต่ายเลยต้องใช้มือเดียวแหวกมุ้งจนได้ครับเล่นเอาอารมณ์สะดุดกันไปเลยทีเดียว ผมเลยต้องมาช่วยที่ต่ายมาแหวกมุ้งก่อนครับ
แต่แล้วในที่สุด..........ผมก็หลังแตะเตียงไปจนได้ครับ เหอๆๆ กว่าจะเข้าไปในเตียงได้เล่นเอาเหนื่อยไปเหมือนกัน มารู้ตัวก็เมื่อมือร้อนๆของพี่ต่ายลูบไล้เข้าไปในเสื้อผมเอามือหยอกล้อกับร่างกายผมเบาๆ ผมเริ่มรู้สึก(อีกครั้ง)ว่าผมควรไปอาบน้ำดีกว่าเพราะตัวเหนียวไปหมดในขณะที่ตัวพี่ต่ายหอมไปทั้งตัวเลยครับ แล้วปฎิกริยาทางเคมีในร่างกายผมมันเริ่มแสดงออกมาแล้วครับ ใจมันเริ่มสั่นๆหวิวๆมือเย็นๆชาๆ ตัวมันหนาวๆร้อนๆบอกไม่ถูก :-[
“อืมมม...พี่ต่ายยยย....โอมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ....”
ผมพยายามอุทธรณ์ต่อพี่ต่ายเบาๆ ขยับเบี่ยงตัวเพื่อจะลุกขึ้น แต่ท่าทางพี่ต่ายจะไม่เห็นดีด้วย นอกจากจะไม่ฟังผมแล้ว ก็ไม่มีคำตอบให้ผมเลยครับจะจับผมแก้ผ้าท่าเดียวเลย ไม่เงยหน้ามามองผมเลย ผมอยากจะบอกว่าผมโตแล้วนะพี่ จะอาบน้ำก็ถอดเสื้อผ้าเองได้ไม่ใช่เด็กสามขวบที่ต้องมีคนช่วยแก้ผ้า
แต่เอ....ผมเพิ่งเหลือบไปเห็นว่า...นอกจากเสื้อกล้ามแล้วพี่ต่ายไม่ใส่อะไรเลยครับ.......มิน่าล่ะ.....มันรู้สึกแปลกๆตอนที่พี่ต่ายมายืนอยู่ข้างหลังผมมันเหมือนมีอะไรมาเคลื่อนไหวแกว่งไกวไปๆมาๆอยู่ข้างหลัง
:haun5:กร๊ากกกกกซ์ ผมอายนะเนี่ยทำไมนับวันแฟนผมเป็นแบบนี้ไปได้
พี่ต่ายถอดรอเลยเหรอ หุหุหุ เอ๊ะแต่คิดในแง่ดีหรือว่ากางเกงพี่จะพึ่งจะหลุดไปเพราะกางเกงเลนี่ครับมันก็หลุดง่ายๆได้อยู่แล้ว แต่ผมไม่มีเวลามาหาคำตอบหรอกครับ เพราะพี่ต่ายไม่ให้โอกาสผมวิเคราะห์เลย แกรุกหนักเลยครับ แล้วท่าทางคืนนี้ผมคงจะไม่ได้ไปอาบน้ำแล้วล่ะครับ เพราะตอนนี้ท่าทางพี่ต่ายจะเริ่มรายการสำรวจโลกอีกแล้วครับ ก้มหน้าก้มตาใหญ่สำรวจร่างกายผมโดยละเอียดเลยครับ
“อืมมมม.....อาซ์ซซซซซ”ผมไม่มีคำพูดอะไรแล้วครับ ถึงพูดออกมาก็คงเป็นภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง
แล้วผมก็คงให้พี่ต่ายสำรวจต่อไปเช่นเคยครับ เพราะถ้าผมไม่ยอมเกิดไปสำรวจคนอื่นแทนผมก็คงรับไม่ได้ ตอนนี้ความคิดของผมเริ่มไม่อยู่กับร่องกับรอยแล้วครับ อยู่ดีๆพี่ต่ายจับผมขึ้นมานอนทับพี่ต่ายอยู่ข้างบนครับ แล้วดันตัวผมให้นั่งขึ้น ผมชักสงสัยหรือพี่จะลองเป็นฝ่ายรับ แต่ถ้าจะให้ผมเป็นรุกผมทำไม่เป็นนี่นา ผมเป็นคนข้างล่างตลอดมาและกะว่าจะเป็นตลอดไป :m28:
“โอมลองดูบ้างไม๊ครับ” o18 น่านไงพี่ต่ายถามผมแล้ว หรือว่าพี่ต่ายอยากลองแต่ผมไม่มั่นใจเลยนี่นา ก็ใครๆก็บอกว่ารู้อะไรอย่ารู้แบบเป็ด เชี่ยวชาญอะไรก็ต้องเป็นเฉพาะอย่างไป ผมคงไม่ถนัดเป็นรุก ผมเริ่มเครียดดดดมากกกก เหงื่อตกกับสิ่งที่พี่ต่ายอยากให้ผมทำ :m29:
“พี่ต่าย ผมทำไม่เป็น”จะหันไปศึกษาวิธีการทำกับใครก็คงไม่ทันแล้วซะด้วย เง้อ...
“แล้ว....แล้ว..พี่ไม่กลัวเจ็บเหรอ”ก็ผมเริ่มกลัวแล้วนี่ครับ แล้วพี่ต่ายล่ะไม่กลัวเหรอ
“ทำอะไรไม่เป็นเหรอโอม แล้วจะให้พี่กลัวอะไร” พี่ต่ายทำหน้างงๆครับ แต่จะให้ผมพูดออกไปเลยเหรอว่า ผมไม่อยากเป็นรุก นี่มันไม่ใช่รายการตอบปัญหาเพศศึกษานะพี่
“ก็ที่พี่ต่าย...จะให้ผมลองไง????” :m21:
ผมเริ่มรู้สึกใจเต้นแปลกๆเพราะผมนั่งคร่อมอยู่บนตัวพี่ต่าย ผมน่ะนั่งเฉยๆ แต่มือพี่ต่ายซิไม่อยู่เฉยมาเล่นอะไรกับน้องชายผมก็ไม่รู้ทำเอาผมใจสั่น ไม่รู้มั่งเลยกำลังเป็นงานเป็นการนะเนี่ย เรื่องนี้มันสำคัญนะมีผลกับชีวิตคู่เราในอนาคตนะเนี่ย.....เราต้องเลือกข้างใช่มะ(เห็นในทีวีพิธีกรชิมไปบ่นไปเค้าว่างั้นอ่ะ)
พี่ต่ายท่าทางเริ่มหมดอารมณ์ครับ ฮ่าๆๆๆๆ (ก็น่าอยู่หรอก ก็ผมมาถามอยู่ได้ แล้วก็ยังงงอยู่นั่น มันก็เลยค้างงงงงงง) แต่มือพี่ต่ายก็ไม่อยู่นิ่งหยิบถุงมาใส่ให้ตัวเองครับ
“ก็โอมลองไง” พี่ต่ายก็พูดแต่คำนี้อยู่นั่น
ผมเองก็ชักหงุดหงิดบ้างล่ะ ให้ผมเป็นรุกแต่ใส่ถุงให้ตัวเอง ผมก็อยากใส่ถุงบ้างเหมือนกันนะ เกือบจะลงจากตัวพี่ต่าย มานั่งถกผ้าเอ๊ยถกปัญหากันเลยดีไม๊พี่ ชอบพูดอะไรสั้นๆค้างๆคาๆใ้ห้คิดเองแล้วจะรู้ไม๊เนี่ย
“ก็ลองอะไรละพี่ พี่ต่ายอยากรับเหรอ”อายก็อายนะครับ แต่ก็ถามไปแล้วล่ะสงสัยก็ต้องถามซิ จะไปคิดเองเออเองได้ไงใช่ไม๊ล่ะครับ ไม่งั้นวันนี้คงไม่ต้องไปถึงไหนกันแน่ๆ
แต่พี่ต่ายก็มาถามผมต่ออีกแล้วทำหน้างงๆอีก “รับ.....รับอะไร” :o9:
น่านนนน ต้องให้อธิบายกันถึงแก่นเลยไม๊เพ่ ถ้าผมบอกว่ารับขนมจีบซะละเปาแล้วกันพี่ เป็นได้ฆ่ากันตายไปข้างนึงแน่คราวนี้
“ก็....ก็...พี่ต่ายจะให้ผมลองเป็นรุกแล้วพี่ต่ายเป็นรับไง ผมทำไม่เป็นนะ”ชักโมโหแล้วนะ น้ำเสียงผมออกจะแข็งๆไปซะด้วยซ้ำ :angry2:
ผมทำท่าจะลุกจากตัวพี่ต่าย หมดอารมณ์ไปเลย แต่มือพี่ต่ายยังกำชะตาชีวิตผมไว้อยู่ก็ไอ้ข้างล่างน่ะครับไม่ปล่อยเลยผมเลยลุกไม่ได้ พี่ต่ายนอนทำตาโต อ้าปากค้างครับ แล้วก็ทำหน้าเหมือนคิดได้เลยเริ่มยิ้ม จากนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ฮ่าๆๆๆๆ :m20:
กรรมของตรู ผมอยากเอามือตบหน้าผากตัวเองอีกครั้ง “ ปั๊ดโธ่....พี่ต่าย....นี่ผมอายจนเริ่มโมโหแล้วนะ”
พี่ต่ายหัวเราะเอามือปิดปาก กลั้นหัวเราะแต่ก็ยังสั่นไปทั้งตัวครับหัวเราะจนตัวกระเพื่อมเลยครับ แต่ว่า.....อีกมือนึงยังคงคาอยู่ครับ........ที่น้องชายผม ดีมากเลยพี่ จะขำยังไม่ละเลยหน้าที่ หึหึหึ
“พี่....พี่...ไม่ได้หมายความแบบนั้น ฮ่าๆๆ.....คิดได้ไงน่ะโอมเอ๊ย....กร๊ากกกกก”
เอาแล้วไง :m29:“แล้วพี่จะให้ลองอะไรละพี่....โธ่ พูดมาซิพี่ต่าย”
ผมเอามือนึงไปดึงมือพี่ต่ายที่ปิดปากตัวเองกลั้นเสียงหัวเราะอยู่ แต่พี่ต่ายปิดปากยังไง ผมยังคงได้ยินเสียงหัวเราะ ดังลั่นอยู่อย่างนั้น ที่สำคัญดังขนาดนี้คนอื่นต้องได้ยินกันหมดแน่ๆเลย เฮ้อ
“นี่ๆๆๆๆ...หยุดขำก่อนซิพี่ ผมยังไม่รู้เรื่องเลยนะ พี่ไม่หยุดผมโกรธจริงๆด้วย”
ตอนนี้มือพี่ต่ายมาอยู่ที่มือผมแล้วครับ พี่ต่ายพยายามหยุดขำก็จริง แล้วก็ยกตัวขึ้นมานั่งแววตาระยิบระยับเต็มไปด้วยการล้อเลียน แต่รอยยิ้มที่มาคู่กันกับดวงตาคู่นั้นก็ทำเอาผมใจละลายไปแล้วครับ พี่ต่ายปล่อยมือจากน้องชายผมที่ตอนนี้นอนหลับเอาแรงไปก่อนแล้วครับมาโอบเอวผมแล้วรั้งตัวผมเข้าหาแทน พี่ต่ายสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆ ทำตาระยับเจ้าเล่ห์น่าดู
“มา...พี่จะบอกให้ว่าอยากให้โอมลองอะไร”
แล้วพี่ต่ายก็กระซิบที่ข้างๆหูผมครับด้วยเสียงสั่นพร่าว่า “พี่อยากให้โอม On-top...... ลองทำเองมั่งน่ะครับ”
:interest:
ผมถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เริ่มจะคลับคล้ายคลับคลา แล้วก็อายจนรู้สึกว่าหน้าร้อนไปหมด :-[
ร้องได้แค่ว่า “หาาาาา....อะไรนะแปลไม่ออก...คืออะไรกัน” ความรู้ทางภาษาหายไปชั่วขณะ แต่ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นภาษาอังกฤษใช่ไม๊นะ
แล้วผมก็ไม่ทันได้พูดอะไรอีก เพราะตอนนี้พี่ต่ายเริ่มช่วยตอบคำถามผมแล้วครับไม่รอให้ผมตอบตกลงหรือปฎิเสธอะไรทั้งสิ้น ตัวพี่ต่ายเริ่มขยับขึ้นช้าๆ พี่ต่ายเอาฝ่ามือทั้งสองข้างมาสอดประสานกับมือของผม หลังจากนั้น.....ก็เป็นการทดลองขับของผมอย่างเป็นทางการครั้งแรกครับ เอิกซ์ซซซซซ :oo1:
ผมค่อนข้างตื่นเต้นกับสิ่งแปลกๆใหม่ๆที่ไม่เคยทำมาก่อน ในขณะที่ร่างกายพี่ต่ายขยับไปเรื่อยๆผมเริ่มจะเรียนรู้ทิศทางว่าตัวผมควรไปทางไหน ร่างกายของเราเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ จนถึงเกือบจะถึงที่สุดของมัน “อืม...... อือออ.....”
พี่ต่ายขยับตัวขึ้นมานั่ง ฝ่ามือร้อนๆสัมผัสอยู่ที่สะโพกผมบีบเคล้นอย่างหนักหน่วงขยับเพื่อช่วยให้จังหวะเป็นไปได้ดีขึ้น พี่ต่ายสบตาผมตลอดเวลา ขณะที่มือของผมเปลี่ยนไปโอบรอบคอพี่ต่าย ผมมองนัยน์ตาที่เปี่ยมไปด้วยความเร่าร้อนของพี่ต่ายที่อยู่รงหน้าอย่างหลงใหล พี่ต่ายจูบปากผมเป็นระยะ สัมผัสแล้วก็ผละไป แล้วก็หลอกล่อให้ผมต้องเป็นฝ่ายเข้าหาพี่ต่ายเองหลายๆครั้ง
ผมแทบจะขาดใจอยากระบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นออกมา แล้วไม่นานผมก็ปลดปล่อยความรู้สึกที่พุ่งขึ้นมาถึงจุดสูงสุด
ผมเรียกชื่อพี่ต่ายขึ้นมาออกมาซ้ำๆจนได้“อาร์รร....พี่ต่ายยย....พี่ต่ายยยย” มือของผมบีบกดไปที่บ่าของพี่ต่ายอย่างแรง
พี่ต่ายจูบปิดปากไม่ไห้โอกาสผมพูดอะไรอีกต่อไป แล้วซักพักนึงผมก็รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวที่รุนแรงๆแล้วเร็วขึ้นๆของพี่ต่าย จนรู้สึกได้ว่าพี่ต่ายเองก็ปลดปล่อยตามผมมาติดๆครับ
ผมไม่รู้ว่านี่เรียกว่าเป็นการทดลองออกภาคสนามได้ไม๊ เพราะเรามาทดลองกันต่างถิ่น ก็ทดลองกันจนเห็นประสิทธิภาพน่ะครับ หลายครั้งหลายหน จนผมเริ่มคุ้นเคย แต่ผลลัพท์จะถูกใจไม๊จะบอกผลตอนนี้คงไม่ได้ครับเพราะ ผู้ทดสอบคุณภาพนอนหลับสลบไสลไปแล้วครับ ไว้พรุ่งนี้ผมจะถามให้ว่าฝีมือผมเป็นยังไงบ้าง แต่ตอนนี้ขอไปอาบน้ำก่อนครับเมื่อกี้นี้รู้สึกน้ำมันเครื่องจะหกเลอะเทอะระหว่างทดลองงานกัน เอิกซ์ซซซซมันควบคุมไม่ได้จริงๆครับ แล้วก็ไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครด้วย หุหุหุ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไว้จะมารีตอบรีพลายของคนอ่านนะค่ะ วันนี้ขอไปก่อน :oni1:
ปล.เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าใช้เตียงที่มีมุ้งควรแหวกมุ้งให้เรียบร้อยเสียก่อนเพื่อความต่อเนื่องทางอารมณ์ :laugh:
-
^
^
^
^
^
มาจิ้มซะ
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ฮาปนหื่น
-
โอมน่ารัก ซื่อ จนบื้อเลยทีเดียว กร๊ากกกกก
ขอบคุณที่มาต่อครับ :o8:
-
ทั้งฮา ทั้งหื่นเหมือนพี่แป๋มบอก
ปล. อายแทนโอมอะ คิดได้!!!
-
โอมอย่างฮา :laugh:
พี่ต่ายอย่างหื่น :m10:
:L2: :L2: :L2:
-
:a5:อ่านไป :laugh: ไป
:jul1:ไงก็รักทั้งพี่ต่ายพี่โอมแหล่ะค้าพ
:pig4: :L1: :กอด1:
-
ทั้งฮา ทั้งหื่น จริง ๆ
-
หื่น ๆ :m25: ฮา ๆ :m20:
อยากจะสัมภาษณ์ผู้ทดสอบคุณภาพจังเลย
ว่าออนท๊อปครั้งแรกของโอมเนี่ย ผ่านมั้ย :jul3:
พี่ต่ายชอบพูดไม่เคลียร์ อย่างงี้มันน่าโดนโอมจิ้มเจงๆๆ :m14:
-
:o8:
-
:jul3:
ก๊ากกก..
แสดงว่าที่แล้วๆมา พี่ต่าย โชว์ท่าเดิมๆตาหลอด
หึหึ
โอมคร๊าบบบบบ
เป็นรุก หนุกกว่าเยอะนะ
:oni1: :oni1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ท่าทางคนแต่งจะเก็บข้อมูลมาเยอะ เลยมาระบาย แหง๋ม :laugh:
:m14: :m14: :m14:
-
พี่ก็เขียนไปได้เน๊าะ :jul3: :jul1:
-
จ๊อกกี้โอม อิอิ ไปควบกันจนหิ่งห้อยกระเจิงแน่ๆ อิอิ
-
:jul3:
หุยยยย on top :o8:
-
พี่ต่ายกะน้องโอมน่ารักซะ
ว่าแต่ทดลองภาคสนามบรรยากาศดี
น่าจะไปบ่อยๆๆๆ
:oni1:
-
:m20: :m20:
ฮาได้อีกนะเนี่ย
555++
พี่ต่ายก้พูดไม่เคลียร์
ส่วนโอมน่่ะซื่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
:m20: :m20:
-
ท่าทางคนแต่งจะเก็บข้อมูลมาเยอะ เลยมาระบาย แหง๋ม :laugh:
:m14: :m14: :m14:
บอกเลยว่าไม่จริ๊งงง!!!
คนแต่งจิ้นเอง ล้านนนนนนนนนน%
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เข้ามขำโอมอ่ะ คิดไปได้ว่าพี่ต่ายอยากรับ :m20:
-
:c5:
-
เฮ้ยยยยย ..... คิดได้ไงพี่ต่ายจะรับ
อิอิ.................... :jul1:
-
:o8:
-
กะจั้วบินด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
กะจั้วบินด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ถ้ากระ้้เจี๊ยวบินนี่ ไอ้กิฟคว้าเข้าปากไปแล้ว o17 o17 o17 o17 o17
-
:jul3:
-
เอ่อ .............แล้วบ้านเป็นไม้อย่างงั้น ..................เขามิรู้กันหมดรึว่าทำอารายกันนนนนนนนน
-
:m25: เห็นด้วยกับรีบน
เช้ามาโอมจะมองหน้าผู้ใดได้ :m20:
-
:m25: :m25: :m25:
-
เอิกส์.. :m10:
กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง :m10: :m10:
อิอิ
หนูโอมนี่ซื่อจริงๆ :m25: :m10: :m10:
55555+ :laugh:
คนอ่านก็หัวไว
:laugh:
-
เอ่อ .............แล้วบ้านเป็นไม้อย่างงั้น ..................เขามิรู้กันหมดรึว่าทำอารายกันนนนนนนนน
ว่าแล้วก็จิ้มตามเสียงไม้สีกัน
:m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
เอียดๆ.... อ้าๆ....
-
ทั้ง :laugh: ทั้ง :m25:
คุณค่าที่โอมคู่ควร :o8:
-
:pig4:
-
ทั้ง ทั้ง
คุณค่าที่โอมคู่ควร
เห็นด้วยอย่างยิ่ง...กำลังอินๆ โอมก็ดันทำให้ :laugh: ขำซ้า....
-
:m1:มาคุยกันดีกว่า วันนี้ยังไม่มีมาลง เพราะคงไม่อยู่หลายวัน ไว้กลับมาจะมาลงต่อให้นะค่ะ :oni1:
แล้วก็ ขอบคุณที่ติดตามกันอยู่นะค่ะ :pig4:
ชอบไม่ชอบยังไงก็ติชมกันได้ เนื้อเรื่องอาจจะไปเรื่อยๆมาเรียงๆไปหน่อย ก็เพราะว่าภาคนี้เหมือนเพื่อนเก่ามาเล่าเรื่องชีวิตให้ฟังมากกว่า ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนนะค่ะ รักคนอ่านทุกคน จุฟจุฟ :จุ๊บๆ:
*****************************************
kongkilmania ช่างคิดคำจริงๆนะพี่น้อง คุณค่าที่คุณคู่ควร o13
SoN ขอบคุณเช่นกันค่ะที่ติดตาม
GivesZaღIIsD แอบฟังล่ะของถนัดเลยนะน้องเอ๋ย แล้วอย่ามาเปิดเผยความลับซิ :m29:
Plabu ไม่รู้โอมซื่อหรือโง่กันเนอะ อิอิ
omelordkung ไม่เห็นเสียเลือดเลย ออกจะฮา(ไม๊)
aa_mm โอมหน้ามึนไปแล้วค่ะ อายได้แต่แป๊ปเดียว อิอิ
tawanna ก็ต้องติดตามกันต่อไปค่ะ ว่ามีใครได้ยินไม๊
patee ขอบคุณค่ะที่ชอบ
fcuk อย่ามาทะลึ่งเพ่ เดี๋ยวเมียมาตามอีกนะ :m14:
สาวตัวกลม เค้าก็อายด้วยคนอ่ะ :o8:
boboaje ก็โอมมานต๊องไงค่ะ ชอบเพ้อฝันไปเรื่อย หุหุ
mist โทษพี่ต่ายดีไม๊ พูดไรไม่เคลียร์ ทำให้โอมสติแตก
ooICEoo ตอนเก่าอ่านรึยังค่ะ ขอบคุณที่ชอบค่ะ แต่ใครๆก็กลัวปีเตอร์นะไม่ใช่พี่ต่ายคนเดียว
gateau มาแซวกันได้ไง ไม่เค้ยไม่เคยเลย จริงๆนะ :m21:
BuzZenitH ตู่จ๋าหายไปไหน สอบเสร็จยังจ๊ะ :กอด1:
ChiiCaLorz ขอบคุณค่าฟอง(ไม๊)ที่ตามมาอ่านกัน หวังว่าจะชอบนะค่ะ
sodamini โอมนอกจากซื่อแล้วยังรั่วด้วยไงค่ะ
Melody_of_Life หูยยยเป็นมือปล่อยกระจั๊วเหรอเนี่ย ถ้าเจอกันไม่ต้องนะค่ะ ไม่ค่อยชอบเสวนากับกระจั๊ว หุหุ
maabbdo ไปทดสอบภาคสนามที่ไหนอีกดีล่ะ ต้นอ้อมีที่แนะนำไม๊ค่ะ :m26:
มาดามกุ้ง พี่กุ้งอย่ามาทำเป็นเขินนะ o18
pongsj หิ่งห้อยหมดเวลางานแล้วค่ะตอนนั้น กลับบ้านไปหมดแล้ว
snowblack อย่ามาแซวพี่ซิคุณน้อง อ่านแล้วจุ๊จุ๊
TIÄÑ-Šhªñ ไว้ไปขอข้อมูลกั้งเพิ่มดีกว่า จะได้เขียนให้ละเอียดๆ ดีปะ :o9:
THIP เสียเลือดน้อยแล้วนะเรื่องนี้อ่ะพี่ทิพย์ สู้เรื่องอื่นไม่ได้เลย
kurugmin เก่งมากเลยรู้ว่าพี่ต่ายใช้ท่าเดิมๆๆ อายนะเนี่ย อิอิ :interest:
ไต๋ พี่แอนเขินได้ไงกันเนี่ย
nOn†ღ อย่าแซวซิ ของแบบนี้ต้องปฎิบัติบ่อยๆใช่มะ
tawada_j แล้วชอบไม๊ล่ะค่ะฮาปนหื่น อิอิ
christiyaturnm ดีใจที่ชอบค่ะ ไปเที่ยวอัมพวามาสนุกไม๊ค่ะ แต่ว่าโยนกระจั๊วใส่ไม่เอานะ ไม่ชอบอ่า :laugh:
moonlight ก็เค้าคู่กันไง ฮาๆหื่นๆ
ไอ้หัวแห้ว พี่ก็อายอ่ะริว เขียนไปได้นะเรา :-[
Pa[R]K โอมนอกจากซื่อ บื้อ แล้วยังรั่วเกินพิกัดอีกนะค่ะ ร้านขนมชั้นก่อนขึ้นสะพานเลี้ยวซ้ายค่ะ เดินไปเรื่อยๆๆๆๆถึงแน่ๆ อิอิ
krappom ไปเรียนหนังสือซะ เสียเด็กหมดนะแป๋ม :teach:
aisen จิ้มแรงจัง อิอิ แต่ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกันค่ะ
osaru ชอบบทลงโทษไม๊ค่ะ ถูกใจป่าว
nana อย่างงี้ต้องลงโทษให้เข็ดเนอะ
karenoo ไม่ได้มาฮันนีมูนนะ เค้ามาเปลี่ยนบรรยากาศไม่ให้ซ้ำซากไง
broncho คิดไปได้เลย ขนาดมีซาวน์แทรคเลยเหรอคุณม้า กร๊ากกก แต่ว่าขนาดจะสะสมแมลงสาบไว้โยนใส่นี่มันน่ากลัวนา :sad4:
a-mee-ra รอคุณน้องมาอ่าน เหมือนกันนะจ๊ะ :กอด1:
nartch พี่นารท พี่ต่ายกลัวแมลงสาบ แต่ความหล่อไม่ลดลงนะ ยังรักอยู่ไม๊ค่ะ :haun5:
paosian ไมมีแต่คนโหดๆ งอนกันเอากระจั๊วปาใส่เลยเหรอ ไม่เอานะกลัวๆๆๆ
ben~ya ขอบคุณค่าที่ติดตาม
marchmenlo มนต์รักผายลมไง หลงเสน่ห์มาจนบัดนี้ อิอิ
=@B@= หายไปไหนน้องจ๋า :กอด1:
Ottomechan อ่านบทลงโทษแล้วชอบไม๊ค่ะ
( = ___ = ) น้องโซหายยยย :กอด1:
-
^
^
^
^
มาจิ้ม :oni1: :oni1:
รอโอมตื่นนอน :laugh:
เดินทางไปไหน ก็รักษาตัวด้วยนะค่ะ :กอด1:
-
พี่ฟางจาไปหาสามีที่ หลวงพระบางงงงงง
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
กะจั้วบินด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ถ้ากระ้้เจี๊ยวบินนี่ ไอ้กิฟคว้าเข้าปากไปแล้ว o17 o17 o17 o17 o17
เน้นว่าต้องเป็นของเฮีย
หุหุ
-
มาดามกุ้ง พี่กุ้งอย่ามาทำเป็นเขินนะ o18
อารายยยย ก๊ะพี่เป็นพวกช่างจินตนาการ :laugh:
-
เค้าอยากโดนพี่ต่ายทำโทษม่างงงงงงง :o8:
อยากเห็นพี่ต่ายใส่เสื้อกล้ามจางงง
:m1:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
อย่ามายุ่งกรวยกรูไอ้กิฟ
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
อย่ามายุ่งกรวยกรูไอ้กิฟ
ทำท่าเหมือนจะเจือนให้สิ้นซากแต่เดี๋ยวก่อน
ถ้าคุณสั่งตอนนี้ กรวยเฮียเราไม่ขาย ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องเรียกหา เรามีบริการเสริมเติมแต่ง แถมอุปกรณ์ให้..ฟรี!!!
เพียงแค่ท่ากระโดดงับจรวยเฮียได้ เอาไปเลยทั้งชุด
สินค้ามีจำนวนจำกัดห้ามแบ่งขาย ด้วยความปรารถนาดีจาก TV-Direct
โอ๊ว...!! พระเจ้าจอร์ตมันยอดมากกกก
-
^
^
แล้วมันจะขายออกเหรอฟระกิ๊ฟ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
krappom ไปเรียนหนังสือซะ เสียเด็กหมดนะแป๋ม :teach:
นี่ก็ถือเป็นการเรียนอย่างหนึ่งนะพี่ฟาง
เป็นการเรียนนอกห้องเรียนไง
:m14:
-
ตามนั้น ถามเหมือนรีบน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:oni2: ง่ำ ๆๆๆ
มะถึงอ่ะกิฟ มานสั้นนนนน :jul3:
-
^
^
โดนจริงๆแต่ละรีที่อยู่ข้างบน.... o13
:m20: :m20: :m20:เข้ามาสนับสนุนทุกฝ่าย....ทั้งคนขายของและคนที่เป็นเจ้าของ....
ส่วนเจ๊แป๋ม...พวกเดียวกันเลย...ชอบเรียนรู้นอกห้องเรียน :กอด1:
เจ๊ฟาง...เขากลับบ้านนอกมาอะ...นอนทั้งวันเลย เนตก็ไม่มีให้เล่น...แต่กลับมาแล้วนะ... :กอด1:
เข้าสู้เรื่องดีกว่า....
:laugh:...มาลองของใหม่กันนอกสถานที่ดีจริงๆ...
จะทุลักทุเล จะเลอะเทอะ อันนี้จัดการได้....แต่เจ้าของบ้านเขาจะได้ยินเสียงมั้ยอะ....ท่าทางมันคงจะดังน่าดู
ตอนนี้เรียกเลือfและเสียงฮาได้ดีจริงๆ :m25:
-
ฟางอ่ะเมื่อไรจะมาต่อซักที่ :m13:
:m23: อย่าว่าโง้นงี้เลยนะ สงสารพี่นนนี่ดิ
ไม่ได้แต่งซักที่ :m29: ไอ้เราก็รอเป็นเพื่อนเจ้าสาวจนจะแก่คาเรื่องอยู่ละ อิิอิ :t2:
เที่ยวไม่รู้น้องฟางจะมี nc แบบ MIX&MATCH หรือเปล่า :laugh:
-
รอ :serius2: :serius2:
-
จบจากบอร์ดโน้นก็มาต่อกะบอร์นี้เลย....ฮุฮุ บังเอิญมาก (ดีใจมากด้วย... :m4:)
สวีทวีดวิ้วมากๆ เลย...พี่ต่ายแอบหึงเงียบ..เท่ห์เหมือนเดิม แต่รู้สึก up ความหื่นมาเต็มพิกัดมากกกก
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวอัมพวามั่งจัง...ชีวิตไม่ค่อยได้เที่ยวไหนเลย
-
รอฉาก 3 คน มีไหม๊?
-
:m25:
-
:m29:พี่ฟางฟ๊อกเค้าขอสมัครเล่นบท 3P ด้วยคนดิ
สนองให้ฟ๊อกหน่อยถือว่าสงสารเด็กตาดำดำ อยาก3Pกะเค้าบ้าง :t2:
-
..... :m1:...... รอพี่กระต่ายค่า ...... บทลงโทษมีอีกป่ะ ชอบบบบบบบบบบบ :m25:
-
ลัล ลัล ลัล ลา
:oni1:
:oni1:
-
กลัวคนข้างบนจะเหงา
มาวิ่งด้วยคน
:oni1:
-
รอด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni1:
-
ู^
^
^
^
^
แทงทะลุ 3 รีบน
5555555555+
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ู^
^
^
^
^
แทงทะลุ 3 รีบน
5555555555+
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
^
^
^
งั้นพี่ขอจิ้มตรูดน้องกิ๊ฟบางแล้วกันน้า :t2:
ฟางไปเที่ยวไม่มีชวนกันเลยนะ o12
ว่าแล้วก็ :a12: รอพี่ต่ายกะน้องโอมดีกว่า
-
นานแล้วนะพี่ o12
-
:c5:
-
^
^
^
:o8: อยู่ดีๆมาส่งจดหมายให้ใครค่ะ มาอ่านต่อกันดีกว่านะ :oni1:
******************************************
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆรับแสงอรุณที่ส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาในห้อง เช้านี้อากาศเย็นจังเลยครับ ปรกติผมไม่ค่อยชอบอากาศเย็นเท่าไหร่ ทำให้รู้สึกตัวตื่นเร็วกว่าปรกติ เหลือบไปดูนาฬิกาก็7 โมงแล้วครับ คนที่นอนข้างๆกายผมยังคงนอนหลับอย่างมีความสุข เสียงลมหายใจยังดังสม่ำเสมอคงจะหลับสนิทเลย ผมเองรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวอยู่ไม่น้อย ก็ออกกำลังกายยามดึกกันซะไม่รู้วันเวลา ไม่มีวอร์มอัฟวอร์มดาวน์ ผลมันก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ
อากาศก็เย็นสบาย ผมเลยใช้เวลานอนมองหน้าพี่ต่ายอยู่อย่างนั้น แล้วก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าชีวิตผมมันเป็นยังไงมายังไงไม่รู้ทำไมถึงมาลงเอยที่พี่ต่ายได้ก็ไม่รู้ หรือนี่คือสิ่งที่เค้าเรียกว่าพรหมลิขิต คนนี้น่ะหรือคือแฟนของผม ผู้ชายที่หน้าตาดีคนนี้ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ต่อหน้าผมนี่ :m13:
ปอยผมพี่ต่ายหล่นมาปรกตรงหน้านิดๆ ผมเอามือเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาบังหน้าพี่ต่ายออก
แล้วก็พบความจริงว่า.......พี่ต่ายมีผมหงอกด้วย ฮ่าๆๆๆๆ :laugh3: พี่ต่ายแก่จนควรจะมีผมหงอกแล้วเหรอ หรือว่าเครียดมากไปกันแน่ที่มีแฟนอย่างผม หึหึ
แต่พี่ต่ายก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิมครับถึงแม้จะมีผมหงอกแล้วก็ตาม ผมคิดดูเล่นๆว่าจนวันนึงที่พี่ต่ายมีผมหงอกเต็มหัว เราจะยังรักกันอยู่ไม๊ ความรักของเรามันมั่นคงจริงๆหรือเปล่า จนถึงวันนี้ผมก็ยังอดกังวลไม่ได้ถึงแม้เราจะผ่านเหตุการณ์ต่างๆมามากมาย
แล้วก็คิดถึงงานแต่งงานที่ผมจะไปวันนี้ คงจะมีเพื่อนๆมามากมาย คงน่าจะสนุกน่าดูเพราะไม่ได้เจอกันมานานมากแล้วตั้งแต่ผมย้ายกลับมาทำงานที่บ้าน ผมก็คงไม่มีวันนั้น.....วันที่ได้แต่งงานเหมือนคนอื่นๆ แต่ผมก็ไม่เคยเสียใจเพราะผมมีพี่ต่ายอยู่นี่นา
เมื่อคิดถึงงานแต่งงาน ผมก็อดคิดถึงเบ็ตตี้ไม่ได้ ยังคิดถึงรอยยิ้มสดใสของเบ็ตตี้เวลาที่ผมแกล้ง คิดถึงตอนที่เราไปขี่จักรยานเล่นกันเป็นกลุ่มสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่เราแอบแยกไปขี่กันเพียงสองคนเพื่อที่จะหาเวลาคุยกันตามลำพัง หึหึหึ มันก็ยังสนุกและตื่นเต้นดีครับเมื่อมานึกถึงอีกครั้ง
แล้วก็คิดถึงเจ้าสาวในวันนี้...นนนี่ สมัยที่เราเรียนมหาวิทยาลัยนนนี่กับพี่โจเป็นคู่รักตัวอย่างที่ทุกๆคนชื่นชม แล้วก็คิดว่าต้องเป็นคู่ที่จะได้แต่งงานกันก่อนใครแน่ๆ เพราะคบกันมาตั้งแต่นนนี่ปี1จนพี่โจเรียนจบไปก่อนก็ยังคบกันอยู่ แล้วอะไรกันนะที่ทำให้คนที่รักกันมากๆต้องมาแยกจากกันไปได้
คิดไปก็ปวดหัวเลยกลับไปมองพี่ต่ายดีกว่า คนอะไรนอนหลับลึกขนาดนี้ อยากจะสัมผัสริมฝีปากแดงๆของพี่ต่ายก็กลัวจะไปปลุกคนกำลังนอนอร่อยๆอยู่
ผมนอนเล่นรอพี่ต่ายอยู่อีกพักนึงพี่ต่ายก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น ผมเลยลุกขึ้นแล้วออกไปยืนชมบรรยากาศข้างนอกหน้าต่าง อากาศสดชื่นจริงๆครับ มองลงไปข้างล่างเห็นน้องเดือนกับแฟนเค้ากำลังใส่บาตรพระที่พายเรือมารับบาตร แต่คงใกล้จะเสร็จแล้ว ผมเลยตัดสินใจปล่อยให้พี่ต่ายนอนไปก่อน แล้วผมก็ไปอาบน้ำแปรงฟันก่อนดีกว่า ลงมาข้างล่างเจอพี่กั้งกับน้องเดือนนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้านแค่สองคน พี่กั้งหันมาเห็นผมพอดีเลยเรียกผมไปร่วมวงสนทนาด้วยกัน
“น้องโอมตื่นแต่เช้าเชียวครับ นอนหลับสบายไม๊ครับ”
พี่กั้งยิ้มแปลกๆครับดูตามีประกายเหมือนจะล้อเลียนนิดหน่อย เอ๊ะหรือว่าจะรู้ เอ๊ะๆๆๆ...หรือว่า......ตายยยย :-[ผมล่ะอยากเขกหัวตัวเอง อีกแล้วเหรอเนี่ยเสียงของผมกับพี่ต่ายน่ะซิ ทั้งเสียงหัวเราะ เสียงนู่นนี่นั่น ผมเริ่มจะอายจนแทบจะอยากกลับขึ้นห้องไปก่อน ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด มือไม้ดูเกะกะไม่รู้จะเอาไปไว้ตรงไหนดี
ผมเลยได้แต่เกาหัวแกรกๆด้วยความเขิน แต่ระฆังช่วยครับน้องเดือนไม่ปล่อยให้ผมเขินนาน “พี่โอมมานั่งคุยกันก่อนค่ะ หิวหรือยังค่ะจะรับกาแฟอะไรก่อนดีไม๊ค่ะ”
เห็นหน้าคนสวย ฟังเสียงเพราะๆผมก็ยิ้มได้เลยครับ ผมล่ะอิจฉาพี่กั้งจัง แฟนทั้งสวยทั้งเอาใจเก่งขนาดนี้
“ก็ดีครับพี่ขอกาแฟก่อนแล้วกัน เดี๋ยวข้าวเช้ารอทานพร้อมพี่ต่ายดีกว่า”ผมตอบน้องเดือนไปอย่างนั้น แล้วก็เดินเข้าไปร่วมวงกับพี่กั้ง ในขณะที่น้องเดือนขอตัวลุกไปเอากาแฟมาให้ผม
“มาเลยน้องโอมมานั่งคุยรอกาแฟไปพลางๆ” พี่กั้งเรียกผมไปนั่งข้างๆ
“ดีจังเลยนะครับที่นี่อากาศดีมากเลย แล้วเช้าๆก็ได้ใส่บาตรด้วย ผมก็ไม่รู้ว่ามี จะได้ตื่นเช้าหน่อยมาใส่บาตรด้วยคน”
“ครับเราก็ใส่กันทุกครั้งที่มีโอกาส ทำนุบำรุงศาสนากันหน่อย แล้วก็รักษาวิถีชิวิตของชาวบ้านด้วย อยากให้เป็นแบบนี้ไปนานๆน่ะครับ” พี่กั้งอธิบายให้ผมฟังยิ้มๆ
“เป็นไงครับน้องโอมไปนั่งเรือชมหิ่งห้อยชอบไม๊ครับ”พี่กั้งก็คุยทักทายลูกค้าเก่งดีครับ หล่อดีด้วย เสียแต่อวบไปหน่อย อิอิ
“ชอบครับสวยดี ถ้ามีโอกาสก็อยากจะมาเที่ยวอีกครับ คนที่นี่โชคดีนะครับมีธรรมชาติมาเป็นตัวช่วย ให้ท้องถิ่นได้มีแหล่งทำมาหากิน พี่กั้งเป็นคนที่นี่เหรอครับ”
“ใช่ครับ...พี่เกิดที่นี่ แต่ก่อนบ้านนี้พ่อกับแม่พี่อยู่ แต่หลังๆพอมาทำท่องเที่ยวแกไม่ชอบเพราะว่ามันพลุกพล่านกว่าเดิม เลยไปปลูกบ้านที่สวนอยู่กัน”
น้องเดือนเดินยิ้มมาแต่ไกลเอากาแฟมาให้ผมพอดีครับ ยิ้มสวยเป็นบ้า ผมเลยส่งยิ้มตอบไปทั้งที่สามีเค้าก็นั่งหัวโด่นี่แหล่ะครับตรูไม่สน ตรูชอบ “ขอบคุณครับน้องเดือน” แล้วน้องเดือนก็เดินไปนั่งข้างๆพี่กั้ง
ผมดื่มกาแฟไปก็มองสำรวจด้วยสายตาไปรอบๆบ้านอย่างคร่าวๆ พบรูปถ่ายธรรมชาติและวัดสวยๆมากมาย ติดอยู่ที่ฝาผนังบ้าน เลยหันไปคุยกับพี่กั้งต่อ “รูปที่ติดนี่สวยมากเลยครับ พี่กั้งถ่ายเองหรือเปล่าครับ”
พี่กั้งยิ้มๆแล้วก็ตอบว่า “ใช่ครับว่างๆพี่ก็ไปวัดมั่งไปถ่ายรูป หรือวันไหนแดดดีๆก็ถ่ายรูปต้นไม้ใบหญ้าแถวๆนี้ แต่เวลาเช้าๆตื่นขึ้นมาบางทีเห็นน้ำค้างบนต้นไม้ นอกจากจะให้ความรู้สึกสดชื่นไปแล้ว พี่ก็อยากเก็บความทรงจำพวกนี้ไว้ให้เดือนได้เห็นด้วยครับ” แล้วพี่เค้าก็ส่งสายตาหยอดให้แฟนเค้าครับ เฮ้อ.... อิจฉาจริงๆคนมีแฟน แต่ผมก็มีแฟนนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆ ลืมไป
“แต่ก่อนเดือนเค้าก็ทำมาร์เก็ตติ้ง พี่เลยให้เค้าลาออกแล้วมาดูแลโฮมสเตย์แทน อยากให้ทำงานแบบไม่เครียดน่ะครับ”
“ทำงานแบบนี้ก็สนุกดีค่ะพี่โอม เป็นนายตัวเอง พี่กั้งเค้ารู้ใจเดือนที่ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ชอบไปวุ่นวายกับใคร แต่ดูซิกลับต้องไปทำการตลาดซะได้ คริคริ”
พี่กั้งจับมือน้องเดือนมาเล่นใหญ่เลยครับ แล้วก็ส่งยิ้มสบตาหวานกัน หวานแบบโลกนี้มีเราเพียงสอง ขนาดผมนั่งหัวโด่อยู่ยังไม่มีความหมายเลย จนผมอิจฉาแทบจะอยากไปเรียกคนของผมมาหวานมั่ง ให้มันรู้ไปใครหวานกว่ากัน ถึงจะเป็นน้ำตาลมิตรผลก็เหอะผมก็กล้าท้าพิสูจน์ความหวาน
ชั่วเวลาสักครู่หนึ่งครับเหมือนมีกระแสจิตส่งถึงกันว่าผมกำลังต้องการคู่ พี่ต่ายเดินลงมาพอดี ท่าทางจะอาบน้ำเรียบร้อยแล้วครับ หน้าตาสดชื่นทีเดียวเนื้อตัวหอมกรุ่น พี่ต่ายเดินเข้ามาหาผมยื่นโทรศัพท์ส่งให้ผม “โทรศัพท์เพื่อนน่ะโอม รับซิครับ”
ผมก็งงใครโทรมาแต่เช้า สบตาพี่ต่ายเหมือนจะถามว่าใคร แต่พี่ต่ายก็ส่ายหน้าเล็กน้อยทำนองว่าไม่รู้ว่าเป็นใคร ผมเลยขอตัวทุกคนแล้วเดินเลี่ยงออกมารับสายข้างนอก “สวัสดีครับ”
“หวัดดีโอม เราเอง....นนนี่นะ”อ๋อเจ้าสาวคืนนี้ครับ โทรมาหาผมทำไมล่ะ หรือว่าเปลี่ยนใจไม่แต่งแล้ว หุหุหุ อาจจะคิดได้มั๊งครับว่ามีลูกกวนตัวมีผัวกวนติง :laugh:
“อ้าวนนนี่ว่าไงครับ แสดงความยินดีด้วยนะ เป็นไงสบายดีไม๊ลงมาจากคาน”แอบปากเสียกวนใจเพื่อนหน่อยนึงครับ
“ชิส์....โอมนี่กวนไม่เปลี่ยนเลยนะ นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆนะไม่รอดแน่ๆ”เสียนนนี่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจะจัดการผม หึหึ
“แต่เราไม่อยากจะว่าใครเพราะวันนี้เป็นวันมงคลของเรา ฝากไว้ก่อนนะโอม”เสียงนนนี่หัวเราะเบาๆ
“ คืองี้ค่ะโอมนนจะโทรมาเตือน....ว่าวันนี้อย่าลืมมางานนนนะ ที่จริงก็ว่าจะโทรมาถามนานแล้วว่าได้การ์ดไม๊ เราไม่แน่ใจว่าถึงไม๊น่ะโอม” โทรมาวันนี้เนี่ยนะถ้าผมลืมผมก็ไม่ไปแล้วล่ะ เตือนช้าจัง (แต่ไม่รู้ผมจะบ่นไปทำไม ฮ่าๆๆๆ)
“ได้นานแล้ว ก็ต้องไปซิ ยังไงก็ไปแน่ๆ อยากไปดูหน้าเจ้าบ่าวผู้โชคดีที่คว้าใจนนนี่ไปได้ เป็นใครกันนะเห็นว่าพี่ที่ทำงานใช่ไม๊”
“ใช่จ๊ะชื่อป๋าฟร๊องอ่ะเป็นหัวหน้าเราเอง เดี๋ยววันนี้จะแนะนำให้รู้จักนะ ว่าคนนี้ไงเพื่อนชื่อโอมที่นนนี่เคยแย่งกับเบ็ตจะเอามาเป็นแฟนแต่เราสู้เบ็ตไม่ได้ อิอิ”
“เจ้ยยย ไม่ต้องเอาโอมไปเสี่ยงเท้าเลยนะนนนี่ หาเรื่องให้กันแล้วซิ เกิดป๋านั่นเค้าหึงขึ้นมาโอมก็แย่ซิ หึหึ”
“แล้วทำไมเรียกป๋าฟร๊องล่ะ ไม่เคารพว่าที่สามีเลยนะ เดี๋ยวเค้าได้ยินก็โดนโบกหรอก แล้วเรียกซะแก่เชียว หรือว่าอายุมากกว่าเยอะ แล้วเค้าเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศสรึไงถึงชื่อแบบนี้”ผมละขำเพื่อนผม เพื่อนผู้หญิงผมแต่ละคนกวนไม่ได้น้อยไปกว่าผมครับ
“ไม่กลัวหรอก อยู่ในกำมือแล้ว ก็เอาดวงไปให้หมอดูดู เค้าว่าตกชาตะ เอ๊ย ชะตากลัวเมีย ไม่งั้นเราไม่เลือกหรอก อิอิ” เสียงนนนี่พูดถึงว่าที่สามีอย่างมีความสุขครับก็คนจะแต่งงานนี่นะ
“ นนเรียกป๋าซะเคยนะ เค้าชอบเป็นป๋าอายุก็ไม่เท่าไหร่หรอก พอๆกับเราน่ะแหล่ะ แต่เค้าก็เป็นลูกครึ่งอย่างโอมว่าจริงๆนะ ครึ่งบ้าครึ่งบอ ฮ่าๆๆๆๆ” :อิอิ1:ผมล่ะขำนนนี่คุยไปก็เดินไป พอหันไปมองพี่ต่ายก็เห็นกำลังกวักมือเรียกผมแล้วใบ้ท่าทางให้ผมไปทานข้าวเช้าครับ ผมเลยพยักหน้าว่าจะไปเดี๋ยวนี้แล้วคร๊าบบ
“อืมมม.. ฮ่าๆๆๆ .แต่เราชักสงสัยแล้วซิ ตกลงผู้ชายคนนั้นโชคดีรึเปล่าเราชักไม่แน่ใจแล้วนนนี่ หึหึ แต่เราไปงานแน่ไม่ต้องห่วงคืนนี้ได้เจอกัน”
“อืม เราโทรมาแค่นี้แหล่ะอยากให้โอมได้ไปเจอเบ็ตตี้อ่ะ อยากให้กลับมาคบกันอีก เพื่อนรักของเราทั้งคู่เลย โอมก็ยังไม่มีใครไม่ใช่เหรอ”
พอนนนี่พูดมาแบบนี้ผมก็อึ้งไปพักนึงครับ ก็เล่นถามมาไม่มีปี่มีขลุ่ยไม่มีซอไม่มีจะเข้เลย กำลังคิดอยู่ว่าจะตอบไปว่าไง พี่ต่ายก็ลุกเดินขมวดคิ้วมาหาผมแล้วครับ “โอมไปทานข้าวก่อน”
แล้วพี่ต่ายก็เอามือจูงมือผมไปที่โต๊ะเลยครับ แต่ระฆังยกที่สองก็มาช่วยผมอีกแล้ว ไม่รู้จะมีอีกกี่ยก สี่ยกแบบมวยโอลิมปิคหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมเลยไม่ต้องตอบคำถามที่นนนี่ถามว่ามีใครรึเปล่า เพราะได้ยินเสียงคนเรียกนนนี่ครับ นนนี่เลยขอตัวไปก่อน
“โอมเดี๋ยวเราไปก่อนนะ ยุ่งๆหน่อยมีงานตอนเช้าด้วย นี่แว่บมาโทรอ่ะ แล้วเจอกันนะ ไปแระ บาย”
“คร๊าบบบ คืนนี้เจอกัน หวัดดีครับนนนี่”
พี่ต่ายยิ้มให้ผมแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆเรื่อยๆว่า “สาวที่ไหนโทรมาโอม คุยนานเชียว อาหารเย็นหมดแล้ว” งานเข้าแล้วตรู เอาแล้วซิพูดยิ้มๆแต่ก็รู้ว่ายิ้มแบบมีนัยยะสำคัญ คือพี่ต่ายกำลังล้วงอยู่ครับ....ล้วงข้อมูล เหอๆ
:try2:
“เจ้าสาวไงพี่ ที่เราจะไปงานวันนี้ไง เค้าโทรมาย้ำว่าให้ไปให้ได้ พอดีสนิทกันตอนที่เรียน” พี่ต่ายยิ้มแบบเคลียร์ อืมม..เหตุผลผ่านนนน...ผมแทบถอนหายใจออกมา กรูรอดไปงานนี้
“อืมมมม...งั้นรีบทานซะ น้องเดือนเค้าทำมาให้ตั้งนานแล้ว”
“ครับผม...” นาทีนี้ผมก็ว่าง่ายไว้ก่อนครับ พี่ต่ายให้ทำอะไรก็ทำไป
วงสนทนาก็กำลังเป็นไปด้วยดีคุยกันออกรสชาดครับเพราะพวกเราชอบอะไรคล้ายๆกัน
“วันหลังน้องเดือนกับคุณกั้งไปเที่ยวบ้านผมกับโอมซิครับที่เขาใหญ่ จะได้ลองบรรยากาศแบบเขาๆดูมั่ง ก็เงียบสงบดี อากาศก็ดีไม่แพ้ที่นี่นะครับ เนอะโอม”
“ใช่ครับ เชิญนะครับน้องเดือน ไปส่องสัตว์กัน แล้วก็มีเดินป่าในเขาใหญ่ด้วย ผมกับพี่ต่ายก็เคยไปกัน(ไม่อยากบอกว่าไปมาหนเดียวเองครับ ตอนจีบใหม่ๆ แต่ต้องพูดให้ดูเชี่ยวไว้ก่อน ฮ่าๆๆๆๆ) ไม่เหนื่อยอย่างที่คิดครับ สนุกดี”
“ดีค่ะ งั้นวันหลังเดือนต้องขอไปรบกวนพี่โอมกับพี่ต่ายซะหน่อยแล้ว นะคะพี่กั้ง”น้องเดือนเขย่าแขนพี่กั้งอ้อนแฟนน่าดูเลย ไม่รักไม่หลงก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว เหอะๆ
“แต่ทางนี้ก็มีแขกเข้าตลอดเลยครับจะทิ้งไปก็ลำบาก แต่ไว้จะหาโอกาสไปให้ได้เลยครับ” พี่กั้งตอบยิ้มๆตามมารยาท
“แล้วนี่คุณต่ายกับน้องโอมจะไปเที่ยวไหนต่อครับ ยังเช้าอยู่เลย ไปขี่จักรยานเที่ยวแถวๆนี้ไม๊ ใช้ของที่นี่ได้เลยครับไม่คิดค่าเช่า”
พี่กั้งถามผมกับพี่ต่ายครับ ถ้าเป็นผมก็คงจะบอกว่าไม่ไป อยากอยู่เฉยๆนั่งคุยกันไปชมธรรมชาติกันไป ไหนๆก็จ่ายเงินไปแล้วก็เสพบรรยากาศให้เต็มที่ ถึงแม้จะสนใจจักรยานฟรีไม่ต้องเสียค่าเช่านิดหน่อย หุหุ แต่พี่ต่ายคิดยังไงผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าอยากจะไปไหนไม๊ แต่ผมก็เป็นประเภทใครลากไปไหนก็ไปตามกันซะด้วยซิ ไม่ค่อยชอบใช้สมองครับ เพราะงั้นตามพี่ต่ายอย่างเดียวครับ พี่ต่ายสบตาผมพักนึงเหมือนถาม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมก็สบตาไปเหมือนตอบแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป เอาเข้าไป 5555+
“เดี๋ยวก็คงนั่งเล่นเดินเล่นแถวๆนี้ครับ เพราะเดี๋ยวบ่ายๆเราต้องไปงานแต่งงานเพื่อนกัน คุณกั้งกับน้องเดือนตามสบายนะครับไม่ต้องกังวล ถ้าจะไปไหนผมเฝ้าบ้านให้ก่อนก็ได้”หึหึ พี่ต่ายตอบไปแบบนั้นก็ดีครับเพราะผมก็ขี้เกียจไป เข้าทางพอดี ผมเลยอดยิ้มให้พี่ต่ายไม่ได้ที่รู้ใจผมไปหมดทุกอย่าง
“งั้นเดี๋ยวผมกับน้องเดือนไปบ้านแม่แถวนี้พักนึงนะครับ ยังไงฝากบ้านด้วย ถ้าอยากทานอะไรก็ตามสบายเลยครับ บริการตัวเองได้เลย แล้วยังไงกลางวันผมจะกลับมาทำกับข้าวให้ทานกันครับ”
“ใช่ค่ะพี่โอม กาแฟ ของว่างก็มีในตู้เย็นนะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจเดือนเลย แล้วกลางวันก็เตรียมชิมอาหารรสเด็ดจากฝีมือพี่กั้งนะคะ รับรองจะติดใจ” น้องเดือนหัวเราะคิกๆเมื่อพูดถึงแฟนตัวเองครับ รักกันเหลือเกินนะ แต่ผมว่าน้องเดือนกับพี่กั้งเป็นเจ้าของบ้านที่น่ารักมากๆเลยครับ อะไรๆก็ฟรีหมด ผมชอบจริงๆ อิอิ
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมกับพี่ต่ายพูดขึ้นมาแทบจะพร้อมๆกันเลยครับ
พอเจ้าของบ้านไม่อยู่ แขกอย่างเราก็เริ่มเสวยสุขครับ ผมเริ่มสอดส่ายสายตาว่าทำอะไรได้บ้าง มีเครื่องเล่นเทปวิทยุวางอยู่เครื่องหนึ่งครับ ผมเลยไปเปิดหาเพลงในวิทยุฟัง แล้วก็เจอรายการที่ฟังมานานครับ คลื่นสีม่วง เปิดเพลงฟังสบายๆทั้งวัน วันนี้พี่ฉ่องดีเจรุ่นเก่ากะพี่อ้อน ร่วมกันจัดครับ รายการใครพิเศษของคนพิเศษ ผมไม่ได้ฟังนานแล้วเพราะไปอยู่ต่างจังหวัดเลยลองฟังซักหน่อย หันไปดูพี่ต่ายนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ได้สนใจอะไร
“สวัสดีค่ะ วันนี้หัวข้อของเราคืออะไรคะพี่ฉ่องที่จะให้ท่านผู้ฟังทางบ้านโทรมาคุย มาเล่าสู่กันฟัง”เสียงพี่อ้อนพูดขึ้นมาก่อนครับ
ซักพักพี่ฉ่องก็เริ่ม “รักที่ไม่กล้าบอกค่ะอ้อน พี่ฉ่องว่ามีเยอะเลยนะค่ะ โดยเฉพาะเคสแบบดากานดา เพื่อนรักเพื่อนแต่ไม่กล้าบอก เพราะกลัวที่จะเสียความสัมพันธ์ไป ถ้าอีกฝ่ายไม่ตอบรับ วันนี้เราลองมาฟังกันดูค่ะ แต่ตอนนี้พี่ว่าฟังเพลงกันก่อนซักเพลงดีไม๊ค่ะอ้อย เพลงอะไรดีค่ะ”
“ก็เพลงนี้แล้วกันค่ะพี่ฉ่อง เธอไม่เคยถาม ของน้องโบ สุนิตา ลีติกุล ฟังเพลงนี้แล้วหลังโฆษณามาเจอกันค่ะ ใครมีเรื่องอยากเล่าโทรมาเลยนะค่ะที่เบอร์02-yyyyyyyy”
http://media.imeem.com/m/_SGuxSdQQH
ผมเดินกลับมานั่งเล่นฟังเพลงข้างๆพี่ต่าย มองวิวด้านนอกใจก็ว่างๆครับคิดแต่ว่าวันนี้จะเจอเพื่อนๆใครมั่ง เสียงเพลงก็เพราะดีแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีเหมือนผ่านรูหูซ้ายทะลุผ่านรูหูขวาออกมาไม่ผ่านสมองส่วนประมวลผลครับ
“โอมครับ อยากจะไปไหนไปทำอะไรไม๊ พี่จะได้พาไป”พี่ต่ายเงยหน้าขึ้นมาถามผมยิ้มๆ
“ไม่อ่ะพี่อยากนั่งสบายๆมากกว่า แล้วพี่ต่ายล่ะ ถ้าพี่ต่ายอยากไปผมก็ได้นะไม่มีปัญหา” ต่างคนต่างถามความเห็นกัน ยอมที่จะทำเพื่ออีกคนผมว่ามันดีมากๆเลยครับ
“ไม่.....อยากอยู่กับโอมแบบนี้ แบบไม่มีคนอื่นมากกว่า” พูดจบพี่ต่ายลุกขึ้นมาจูบผมที่หน้าผาก จับหัวผมเขย่าไปมาแล้วก็กลับไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อครับ ผมเลยอดงงๆปนเขินทำหน้าแดงไม่ได้ :o8:
ผมนั่งสักพักเลยลุกขึ้นเดินชมบ้านไปหารื้อหนังสืออะไรมาอ่านเล่น ผมพึ่งสังเกตเห็นหิ้งหนังสือที่มีหนังสือมากมายหลายประเภทอยู่ที่ผนังด้านหนึ่งของบ้านครับ ระหว่างผมหาหนังสืออ่านอยู่เสียงทางวิทยุของผู้ฟังทางบ้านก็ลอยเข้าหูมาครับ ก็คงมาเล่าเรื่องความรักอะไรนี่แหล่ะ
“ทีแรกก็ไม่รู้สึกตัวว่าชอบเพื่อนคนนั้นหรอกค่ะ เพราะเค้าบ๊องๆ ขำๆตลกๆ ก็คิดแค่เพื่อน”เออนิสัยเหมือนผมเลยแฮะ อีตาคนนั้น แล้วผู้หญิงคนนี้ก็เสียงเพราะดี
“โทษนะค่ะ คุณติ่งทำอาชีพอะไรค่ะ แล้วเค้าเป็นเพื่อนร่วมงานเหรอค่ะ”อ๋อชื่อติ่งตลกจัง ผู้หญิงอะไรชื่อติ่ง
“ทำเกี่ยวกับบัญชีค่ะ เพื่อนคนนี้ก็ทำงานด้วยกันค่ะ”อ่ะนะสายเดียวกันอีกด้วยกับเรา
“แล้วยังไงค่ะคุณติ่งมารู้ตัวตอนไหนว่าชอบเพื่อนคนนี้”พี่ฉ่องถามต่อไปครับ
“ก็ไม่เคยสรุปกับตัวเองนะค่ะว่ามาเริ่มชอบตอนไหน กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ตอนที่รู้ว่าเค้ารักคนอื่นไปแล้ว แล้วเพื่อนก็กำลังเจ็บปวดกับความรักครั้งนั้น”น้ำเสียงเศร้ามากครับ แต่ก็คุ้นมากๆด้วย :m21:
*********************************************
มาแล้วก็จะหายไปอีกซักพัก :oni1: ไม่ว่ากันนะค่ะ
-
แอบเศร้ากะน้องติ่งมากมาย หลงรักมาตั้งหลายปี และตอนนี้ก็ยังคงรัีกอย่างสม่ำเสมอ.....
:sad2: :sad2:
นับถือใจเธอจัง ทั้งๆที่สามารถเข้ามาแทรกตรงกลางใด้ไม่ยากน่ะ แต่เธอกลับไม่ทำ
เหตุผล เพราะรักเหรอ
-
:serius2: โดนปาด
พี่ติ่งทำงานบัญชีด้วย แล้วใช่พี่ติ่งหัวหน้าเก่าโอมป่ะ :t2:
:m16: ทำมั้ยเพลงมันฟังยากฟังเย็นนักละพี่ฟาง ต้องDownload iTunes ด้วยเหรอ
ตกลงพี่นนนี่จะแต่งกะป๋าฟร๊องเหรอ อิอิ
เบตตี้จะreturmด้วยแล้วพี่ต่ายทำไงละที่นี้ :jul3:
-
เอ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ติ่งหายไปนานเลย กลับมาแบบนี้โอมไม่ งานเข้า เหรอ 555
-
เจ้าสาวมาแย้ววววว :oni1:
ออกตัวล้อฟรีเลยนะว่าจะหายไปสักพัก :t2:
กร๊ากกกกกกก คนเขียนมุกตันแหงเลย :m14:
-
:oni2: มาต่อแล้ว
โอมจะงานเข้าไหม??
-
:m4: เริ่ดมากเจ๊ฟาง...หนีไปเที่ยวกลับมาแล้วเอานิยายมาลงเลย...
ที่สำคัญ...แต่ละคนมันคุ้นๆนะ.... :m28:...เบตตี้ นนนี่ ฟร๊อง....เหมือนจะเคยเจอ
อ๋อ...คนข้างบนไง นนนี่... :t2:
เอาคนใกล้ตัวมาเล่นซะงั้นนะเจ๊..... :กอด1:
-
ชอบเพลงงงงงง โดนใจ.... o13
ติดตามต่อครับ :o8:
-
พี่ฟางๆ ป๋าฟร้องอะไรเนี่ย
เขียนชื่อผิดป่าว
:m12: :m12: :m12: :m12:
เจ้าสาว.....มาเคลียร์ชื่อเ้จ้าบ่าวหน่อยดิ๊
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ฟางๆ ป๋าฟร้องอะไรเนี่ย
เขียนชื่อผิดป่าว
:m12: :m12: :m12: :m12:
เจ้าสาว.....มาเคลียร์ชื่อเ้จ้าบ่าวหน่อยดิ๊
:laugh: :laugh: :laugh:
มะช่ายตามที่ตกลงไว้ป๋อมแป๋ม :m26:
แต่เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของเจ้าสาวและคนแต่ง :m29:
ชื่อเจ้าบ่าวขอเป็นป๋าฟร้องละกาน :jul3:
-
ว่าที่เจ้าบ่าว ป๋าฟร้อง ครึ่งบ้าครึ่งบอเหรอ อ้าววว ไอ้เรา็ก็นึกว่าครึ่งบ้าครึ่งเมา
หุยย ตกชะตาเกียมัว ตรงมากๆ :a2:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ง่า...อยากอ่านต่ออ่ะพี่ฟางงงงงงงงง
อยากรู้ว่า ติ่ง คือใคร
:a11: :a4:
-
พี่ฟางๆ ป๋าฟร้องอะไรเนี่ย
เขียนชื่อผิดป่าว
:m12: :m12: :m12: :m12:
เจ้าสาว.....มาเคลียร์ชื่อเ้จ้าบ่าวหน่อยดิ๊
:laugh: :laugh: :laugh:
มะช่ายตามที่ตกลงไว้ป๋อมแป๋ม :m26:
แต่เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของเจ้าสาวและคนแต่ง :m29:
ชื่อเจ้าบ่าวขอเป็นป๋าฟร้องละกาน :jul3:
:m28: ช่ายม่ายน่านพี่นนนี่ ป๋าฟร้อง นี้มันแปลกๆอยู่น่า
แต่เพื่อนเจ้าสาวนี้เราขอจองนะพี่ฟาง อิอิ :t2:
-
สรุปได้ใจความว่า...
นนนี่แต่งกับฟ๊อก เอ๊ย ฟ๊อง...เบ็ตตี้รีเทิร์นมาหาโอม
โดยมีติ่งแอบรักโอมเป็นชู้รักในใจ...
คนสุดท้ายพี่ต่ายพบรักใหม่กับพี่นารทเองงงง :o8:
ปล. ก็เค้าอยากเป็นดาราม่างงงงอ่ะ :oni1:
-
ใช่ติงเหรอป่าว ที่โทรมา :m29:
แต่รู้สึกว่างานแต่งงานนี่จะครึกครื้นจังเลยนะ
ไปทั้งเล้าเลยมั๊ง :laugh:
-
ติ่งเพื่อนโอมรึเปล่า :o
-
:a6: ว่านะ เกิดคดีเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอะเป่าเนี้ย
..... ลุ้นค่ะ พี่กระต่ายน่ารักจังอ่ะ ......
-
'แต่ผมก็เป็นประเภทใครลากไปไหนก็ไปตามกันซะด้วยซิ ไม่ค่อยชอบใช้สมองครับ'
ก๊ากก..ประโยคนี้อ่ะ
เหมือนโอมจะกระบือๆน่ารักดี
เป็นผม เหมาทั้งสองต.เลย ทั้งต่ายทั้งติง
แต่..ตรีนน..ไม่เอา
(http://upic.me/i/jq/yociexp81.gif) (http://upic.me/show.php?id=0d2ad9934b9bd86714b1ad7bb0b1c2fb)...(http://upic.me/i/jq/yociexp81.gif) (http://upic.me/show.php?id=0d2ad9934b9bd86714b1ad7bb0b1c2fb)
-
กร๊ากกกก :laugh: พี่ต่ายมีผมหงอกด้วย
มานก็หงอกตามวัยอ่ะนะ ยิ่งทำบัญชีด้วยนี่ ยิ่งสมควรหงอกใหญ่เลย :t2:
โชคดีนะเนี่ย ที่พี่ต่ายมีโอมเป็นแฟน
ความรั่วและฮาของโอมทำให้พี่ต่ายผมหงอกนิ๊ดดดดดเดียวเอง :jul3:
-
พี่ต่ายยิ้มให้ผมแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆเรื่อยๆว่า “สาวที่ไหนโทรมาโอม คุยนานเชียว อาหารเย็นหมดแล้ว” งานเข้าแล้วตรู เอาแล้วซิพูดยิ้มๆแต่ก็รู้ว่ายิ้มแบบมีนัยยะสำคัญ คือพี่ต่ายกำลังล้วงอยู่ครับ....ล้วงข้อมูล เหอๆ
ชอบตรงทีว่ามีนัยยะสำคัญจัง...แบบว่าไม่ทิ้งความเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีดี....
สาวที่โทรไปปรึกษาดีเจเนี่ยเดาว่า...ติง..ใช่มั้ยเอ่ย? ...งานเข้าละทีนี้ โอมเอ๋ย
-
ป๋าฟร๊อง :m20: :m20:
งืม.....คนที่คุณก็รู้ว่าใครรึเปล่านะพี่ฟาง :jul3: :jul3:
งานจ่อคิวเข้ามาหาโอมไม่ขาดสายเลยนิ
พี่ต่ายของเราจะทำไงดีอ่า.....คราวนี้ :t2: :t2: :t2:
-
:m7: :m7: :m7:
ได้ฤกษ์อ่านแระ
ตอนที่ 1 จบปายยยยย
:L2: :L2: :L2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ฟร้อง
คิดได้นะ จขกท.
-
:m7: :m7: :m7:
ตอนที่ 2 จบปายยยยย
แต่สังสัยคนแต่งคนเดิมป่าวเนี่ยะ
o3 o3 o3
:L2: :L2: :L2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ฟร้อง
คิดได้นะ จขกท.
เจ้าบ่าวมาแล้วเว้ย :oni1:
-
รอตอนถัดไป :oni1:
-
อ๊ายยยยยยยยยย :oni2:
แอบรักใครกันนะ :a5:
หนูโอมรึป๋าต่าย :serius2:
อิอิ :m1:
รอๆ :laugh:
-
ไปอ่านภาคแรกมาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบ :oni1:
พี่ต่ายเท่ห์จัง :m1: :m1: พี่โอมก็น่ารัก :o8:
งานแต่งนี่จัดที่เล้าเป็ดเป่าคับ สมาชิกเต็มเลย :m12:
-
อ้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มิน่าล่ะ
วันนั้นพี่กั้งถึงทักว่ากัปตันเรือ
ก็ยังงงอยู่ กัปตันไรฟร่ะ
:t2: :t2: :t2:
ทำไมพี่ต่ายไม่พาโอมไปลงเรือสำราญล่ะ
กัปตันจะได้ดูดีกับเค้าหน่อย
:m19: :m19: :m19:
ปล.ตอนนี้อยากเป็นหิ่งห้อยมากกว่าอ่ะ จะได้แอบดูพี่ต่ายกับโอม อะจึ๊ย อะจึ๊ย กันได้สะดวกหน่อย :m25: :m25: :m25:
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอออออออ.... :oni3:
-
แหมๆๆ ชื่อเจ้าบ่าวไม่โดนใจหลายๆคน ต้องขอโทษนะค่ะ แต่คนนั้นน่ะอย่าไปยุ่งกะเค้าเลย :laugh:
ขอบคุณที่ยังติดตามค่ะ คนเขียนแอบเกเรเล็กน้อย ไม่ว่ากันนะค่ะ :n1:
*******************************************
ผมเลือกหนังสือได้แล้วเลยกลับมานั่งข้างๆพี่ต่ายอีกครั้ง พี่ต่ายเงยหน้ามาคุยกับผมว่า
“ฟังทั้งวิทยุทั้งอ่านหนังสือไปด้วย แยกสมาธิได้ไงโอม หึหึ”
“ก็เก่งไงพี่ อิอิ อีกอย่างคนนี้เค้าทำเกี่ยวกับบัญชีเหมือนเราเลยฟังซะหน่อยนึงเพื่อนร่วมวิชาชีพ” :m23:
พี่ต่ายเลยแค่หัวเราะหึหึ ครับ ไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็หันไปอ่านหนังสือต่อ
“หมายความว่าคุณติ่งรู้อยู่นานแล้วว่าเค้ามีคนรัก แล้วตอนที่รู้ว่าเค้ามีความรักตอนนั้นไม่เจ็บเหรอค่ะ หรือว่าตอนนั้นไม่ทันได้รัก”พี่อ้อนถามต่อ นั่นซิผมก็อยากรู้เหมือนกัน
“ตอนที่เค้าเป็นแฟนกันไม่ทันได้รู้สึกอะไรค่ะ กลับรู้สึกดีใจกับเพื่อนด้วยเพราะเค้าสองคนเป็นคนที่เรารักทั้งคู่ ”เสียงคุณติ่งฟังแล้วคุ้นๆครับแต่ผมยังนึกไม่ออกอยู่ดี หรือผมจะเคยรู้จัก :m21:
“แล้วยังไงต่อเหรอค่ะคุณติ่ง”พี่ฉ่องยังคงถามต่อไปเพราะคุณติ่งเงียบไปเฉยๆซะงั้น
“คือตอนนั้นเราลุ้นให้เค้ารักกันสำเร็จมากกว่า เพราะก็มีคนมาพัวพันเยอะทั้งสองฝ่าย”
ผมชักเริ่มสนุกกับเรื่องชาวบ้านเงยหน้ามองพี่ต่ายว่าฟังอยู่ด้วยไม๊ แต่พี่ต่ายท่าทางไม่สนใจครับอ่านข่าวเครียดเลย คงเรื่องการเมืองนะครับแต่ผมน่ะชอบเรื่องการมุ้งมากกว่า
“จนเค้าตกลงเป็นแฟนกันตอนนั้นก็เฉยๆนะค่ะ แต่เราทำงานด้วยกันเรียนโทด้วยกันก็สนิทกันมากเลยค่ะ ก็ยังไม่ได้คิดอะไรเลย ช่วงนั้นคนก็มาจีบเยอะเราก็ไม่สนใจใคร จะติดอยู่กับเพื่อนคนนี้มากกว่ารู้สึกว่าอยู่กับเพื่อนสนุกกว่า”เรื่องเหมือนผมเลย ผมเริ่มสงสัยก็เลยต้องฟังต่อเรื่องมันคุ้นๆ
“ จนวันนึงที่อยู่ๆแฟนของเพื่อนเค้าหายไปเฉยๆ แล้วเพื่อนก็เศร้ามาก เสียใจมากเพราะอยู่ดีๆพี่เค้าก็หายไปเลย”ผมเอื้อมมือไปเขย่าแขนพี่ต่าย พี่ต่ายผละจากหนังสือพิมพ์มองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วสงสัย ว่าผมเรียกทำไม
“พี่ต่ายฟังเสียงคนนี้ซิพี่ต่ายว่าติงหรือเปล่าอ่ะ”ผมเริ่มแน่ใจครับ แต่ขอความเห็นกับพี่ต่ายอีกทีเพื่อยืนยันครับ
“ไหนๆ...ให้พี่ฟังก่อน....ในวิทยุเหรอ แล้วติงทำไมล่ะ”พี่ต่ายเริ่มตั้งใจฟังบ้าง
“แล้วคุณติ่งรู้สึกยังไงค่ะ ตอนนั้น”ดีเจยังคงถามต่อเนื่องไม่ได้เปิดเพลงอะไรคั่นอีก
“ตอนนั้นสงสารเพื่อนมากค่ะ แล้ววูบนึงก็คิดขึ้นมาว่าโอ...เอ๊ยเพื่อนคนนี้เป็นคนน่ารัก ถ้าเป็นเรามีแฟนแบบนี้เราไม่มีทางทิ้งไปเฉยๆเป็นอันขาดเลย”
พี่ต่ายหันมามองหน้าผมครับ พยักหน้าให้ผมแล้วบอกว่า “ติงแน่ๆ เสียงติง”
“ตอนนั้นเพื่อนอาการหนักมาก เหมือนศพเดินได้ แล้วเราก็เหมือนใจจะขาดไปด้วย มันทรมานใจที่เห็นเค้าเป็นแบบนั้น อยากกอด อยากปลอบใจเค้า” o7
เสียงของติงยังคงเล่าไปเรื่อยๆ ทำให้เหตุการณ์ในอดีตมันย้อนกลับเข้ามาในความคิดผมอีกครั้ง
“ แต่เพื่อนเค้าก็พยายามเข้มแข็งมากๆ คงไม่อยากให้ใครเป็นห่วง แล้วที่สำคัญตอนนั้นเราก็ไม่รู้สาเหตุที่แฟนเค้าหายไปด้วย”พี่ต่ายดึงมือผมไปบีบเบาๆ เหมือนกับว่ารับรู้ในความเสียใจของผมในครั้งนั้น
“ตอนนั้นเองที่คิดว่า....คงจะหลงรักเค้าเข้าไปแล้ว เกือบจะเอ่ยปากบอกเค้าว่า....ไม่เป็นไรนะฉันนี่แหล่ะที่รักเธอ ฉันรอเธออยู่ตรงนี้ หึหึ” เสียงหัวเราะของติงช่างเป็นเสียงหัวเราะที่ฝืดเฝื่อนมากครับ :sad2:
“แล้วได้บอกไปไม๊ค่ะ”
“ไม่ได้บอกค่ะ จนตอนนี้หลายปีแล้วก็ยังไม่ได้บอกอะไรเค้าเลย”เสียงของติงฟังดูเศร้ามากเลยครับ
ที่จริงถึงติงไม่บอกผมๆก็รู้ครับว่าติงรักผม แต่ผมไม่กล้าที่จะบอกกับติงตรงๆเพราะรู้ว่าจะยิ่งทำให้ติงเจ็บไปมากกว่าเดิม เพราะผมก็ทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้เพราะใจผมมีแต่พี่ต่ายเพียงคนเดียวเสมอมา
“งั้นตอนนี้คุณติ่งอยากฟังเพลงอะไรดีค่ะในเบรกนี้ เราจะฟังเพลงนี้แล้วกลับมาฟังเรื่องของคุณติ่งต่อหลังโฆษณาค่ะ”พี่ฉ่องก็จะตัดเข้าโฆษณาอีกแล้วกำลังอยากฟังต่ออยู่เลย :serius2:
“เพลงรักไม่ได้ค่ะ ของกรูฟไรเดอร์อยากบอกกับตัวเองมากกว่า จะได้ตัดใจสักที”
เสียงเพลงที่ดังขึ้นมาทำให้ผมซึมไปเลยครับ ที่จริงผมชอบเพลงนี้มาตลอด แต่วันนี้ผมกลับไม่อยากฟัง ผมว่าเพลงมันเศร้าเกินไปครับ
ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงไม่ลืมเธอ
มีเธอในใจฉันเสมอไม่เข้าใจ
อยากกอดเธอเอาไว้ สักเท่าไร
แต่หัวใจ ฉันก็รู้ดี จูบเธอได้ในฝัน
เท่านี้ แค่นี้ เพียงแค่นั้นในใจ
*รักไม่ได้บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง
ชอบเขาเท่าไหร่ก็ ต้องหยุดไว้เอง
เป็นบททดสอบของเบื้องบน
ให้ค้นหาหัวใจ ส่งมาให้ตัวฉันข้ามไป
อยากจะลองใจฉันหรือเปล่า
จะได้รู้ว่ารักหรือแค่เหงา ให้เห็นเงา
สะท้อนหัวใจ เก็บเธอไว้แค่ฝัน
ได้ไหม เพราะหัวใจฉันกระซิบว่า
รักไม่ได้บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง
ชอบเขาเท่าไหร่ก็ รักไม่ได้
บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง ชอบเขาเท่าไหร่
ก็ต้องหยุดไว้เอง
http://media.imeem.com/m/6JJwlklHtL
พี่ต่ายเห็นผมซึมไปเลยพูดขึ้นมาว่า “ติงก็น่าสงสาร บุ้งก็น่าสงสาร ที่โอมไม่เลือกที่จะรักเค้าแบบนั้น"
"แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของโอมนะ เพราะความรักมันบังคับกันไม่ได้ คนเรามันมีแค่หนึ่งกายหนึ่งใจ จะไปแบ่งมากมายแจกจ่ายให้หลายๆคนมันก็ไม่ได้”
ผมพยักหน้าหงอยๆ เอาหัวพิงไหล่พี่ต่ายไว้พี่ต่ายลูบหัวปลอบผมเบาๆ
“แต่พี่ว่าคนที่น่าสงสารกว่าก็ยังมี”
เสียงพี่ต่ายเรียบๆเย็นๆทำให้ผมแย่มากๆเลยครับ ผมแทบจะน้ำตาไหลออกมา
“ใครเหรอพี่ บุ้งใช่ไม๊ โอมเป็นคนไม่ดีเลย ทำร้ายจิตใจเพื่อน” :o12:
พี่ต่ายหัวเราะหึหึครับ “พี่ไง....น่าสงสารที่สุด มาหลงรักเด็กดื้อ ขี้งอน ต้องคอยเอาใจตลอดไม่งั้นงอนสะบัดตูดสะบัดหน้าหนีตลอด หึหึหึ” o3
ผมฟังแล้วอารมณ์ซึมเศร้าสงสารติง โทษตัวเองหมดกันไปเลยครับ พี่ต่ายมากวนโมโหผมอีกแล้ว ผมก็เลยเอาศอกถองพี่ต่ายไปทีนึง เหอะๆๆ :โป้ก1:
“นี่แน่ะ...พูดเล่นอีกแล้ว งั้นไม่ต้องเลยพี่ไปเก็บเสิ้อผ้ากลับกันดีกว่า เดี๋ยวพี่จะน่าสงสารไปกว่านี้”
“อุ๊บ!!....โอมนี่เล่นอะไรแรงๆนะ ฮ่าๆๆๆ”ยังจะทำมาเป็นขำได้อีกนะพี่ต่ายนี่
เสียงพี่ต่ายหัวเราะดังลั่นเลยครับ คนบร้าอะไรก็ไม่รู้ชอบยั่วโมโหผม :laugh:
“โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนนะครับฟังติงเล่าต่อดีกว่า ไม่รู้คิดยังไงโทรมาเล่าในรายการวิทยุ เฮ้อ”
เสียงพี่ฉ่องถามคำถามออกมา“แล้วคุณติ่งทำไมไม่บอกเพื่อนไปล่ะค่ะว่ารักเค้าช่วงที่แฟนเค้าทิ้งไป”
“ไม่กล้าค่ะ เพราะรู้คำตอบมาตลอดเพราะเพื่อนเค้ารักแฟนเค้ามาก พี่เค้าหายไปปีกว่า แต่เพื่อนก็ใจแข็งไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย เราสนิทกันจนดูออกว่าเค้าคิดยังไง”ก็จริงของติงครับ
“แล้วเคยคิดที่จะบอกรักไม๊ค่ะ”
“เคยค่ะหลายครั้งมันอัดอั้นตันใจอยากพูดออกไปจะได้จบๆ มันเหมือนมีหนามที่เราจะดึงออกไปจากใจก็ได้จะได้ไปรักษาแผลให้หาย แต่เรากลับเลือกที่จะให้หนามมันคาอยู่แบบนั้นให้มันเจ็บอยู่แบบนั้น”
น้ำเสียงที่สั่นเครือของติงทำเอาผมน้ำตาซึม
“อืมมม...แล้วทำไมเราถึงยอมที่จะเจ็บเริ้อรังแบบนั้นล่ะค่ะ”
“คงเพราะขี้ขลาดมั๊งค่ะ หึหึ ไม่รู้ซิค่ะ คงกลัวคำตอบที่เรารู้อยู่แล้ว เลยอยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวมากกว่า ไม่อยากให้เพื่อนลำบากใจเวลาเจอหน้าเรา ไม่อยากเสียเพื่อนไป”
“ที่จริงพี่อ้อนว่าถึงแม้เพื่อนเค้าไม่รักเราแบบนั้น แต่ก็ใช่ว่าเราจะต้องเสียเพื่อนไปนี่ค่ะ ใช่ว่าเค้าจะเลิกคบเรานี่ใช่ไม๊ค่ะพี่ฉ่อง”
“มันก็พูดยากนะคะอ้อน คือรู้กับไม่รู้การแสดงออกก็อาจจะเปลี่ยนไป เพราะแต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน พี่ฉ่องว่าพี่ฉ่องเข้าใจคุณติ่งนะค่ะ แต่มันเจ็บนะซิเวลารู้ว่าเค้ารักคนอื่น แถมเจ็บแบบลำพังด้วย”
“เวลาที่เพื่อนมาคุยถึงคนรักเค้าให้เราฟัง ภายนอกเราก็หัวเราะตามเค้า ยิ้มตามเรื่องที่เค้าพูด แต่ในใจเราน่ะมันจิ๊ดๆ มันเจ็บนะคะแต่ก็ต้องทน”
ผมฟังที่ติงพูดแล้ว ผมรู้สึกว่าผมทำร้ายติงโดยไม่ได้เจตนาอีกแล้วใช่ไม๊ :a6:
“แล้วคุณติ่งทำยังไงให้หายเจ็บค่ะ มีวิธีจัดการกับอารมณ์ของตัวเองยังไง จนถึงตอนนี้”
ติงเงียบไปพักนึงครับ แล้วก็ตอบคำถามของพี่ฉ่องด้วยน้ำเสียงเย็นๆว่า
“ทำใจค่ะ”
ผมอยากจะนึกว่ามันเป็นมุก แต่ก็ขำไม่ออกครับ ติงเงียบไปชั่วขณะ ผมได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจเบาๆ แต่ติงก็เริ่มพูดต่อไปว่า
“แล้วก็พยายามบอกตัวเองว่า...ยังไงเค้าก็ไม่มีทางมาชอบเราแบบนั้นตัดใจซะเถอะ” เสียงของติงเหมือนกับรำพึงให้ตัวเองฟังเลยครับมันทำให้ผมรับรู้ได้ถึงความเศร้าในใจของติง ความสะเทือนใจที่ติงได้รับ
พี่อ้อนพูดเสียงเบาๆว่า “อืมมม พูดง่ายนะค่ะคำสองคำ...ทำใจ...เป็นคำที่พูดง่ายแต่ทำยากมากๆเลยนะค่ะี่พี่ฉ่อง”
“ค่ะพี่อ้อน แล้วตอนนี้คุณติ่งทำใจได้แล้วรึยังค่ะ เพราะผ่านมานานหลายปีแล้วใช่ไม๊ค่ะ”
“ก็พอจะทำใจได้ค่ะ เวลาก็ช่วยให้ความรุนแรงของความรักมันลดลงไป มันไม่ทรมานใจเท่าตอนนั้นแล้วค่ะ แต่ถ้าจะบอกว่ายังรักไม๊............. ก็ยังรักนะคะ แล้วก็คงรักต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ แต่มันคงมาในรูปแบบของความรักแบบเพื่อนด้วย”
ผมได้ยินติงพูดแบบนี้ผมก็สบายใจขึ้นมานิดหน่อยครับ พี่ต่ายบีบมือผมเบาๆ ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ต่ายครับ พี่ต่ายยิ้มให้ผมแล้วบอกผมว่า
“โอมไม่ต้องห่วงติงหรอก ติงเค้าเข็มแข็งกว่าที่เราคิดนะโอม”
“ครับพี่ต่าย” ผมพูดไม่ออกจริงๆครับ
“ขอบคุณ คุณติ่งท่านผู้ฟังทางบ้านมากเลยนะคะสำหรับเรื่องราวของคุณติ่งกับเพื่อน คลื่นสีม่วงของเราขอเป็นกำลังใจให้คุณติ่งได้พบกับความรักที่ดีๆนะค่ะ สำหรับท่านอื่นๆที่มีเรื่องอยากเล่าสู่กันฟังกับเราเชิญเลยนะค่ะหลังจากพักโฆษณาชุดนี้”
เสียงพี่ฉ่องบอกลาติ่ง พี่ต่ายเลยลุกไปเปลี่ยนคลื่นวิทยุครับเป็นเพลงฟังสบายๆคลื่นอื่น
“โอม ทำใจสบายๆนะ อย่าซีเรียส"
" พี่ได้ยินว่าติงเค้าก็มีคนมาชอบแล้ว เป็นคนดีด้วย อีกหน่อยเค้าก็ไม่เศร้าแล้ว”
พี่ต่ายขยี้หัวผมเบาๆ ผมทำหน้าเหวอใส่พี่ต่าย ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลยล่ะ ทำไมติงไม่บอกผม ปรกติเวลามีใครมาจีบติงจะโทรมาคุยกับผมเสมอๆ แต่ทำไมคราวนี้ผมไม่รู้เรื่องเลยซักนิด o12
“อ้าวโอมไม่รู้เหรอ เวรกรรม พลาดไปได้ไงเนี่ย”พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ ทำเป็นขำ
แต่สำหรับผมไม่ขำครับความรู้สึกแรกคือ...อะไรกัน คนนั้นเป็นใคร ผมไม่อยากเสียติงไป :angry2: จะว่าหมาหวงก้างก็ยอมครับ ก็คนเคยเป็นหนึ่งนี่ครับ พอรู้สึกว่าความสำคัญจะลดลงไปก็ต้องรู้สึกหงุดหงิดเป็นธรรมดา แล้วผมว่าคนนี้ต้องมีนัยสำคัญแน่ๆติงถึงปิดปากเงียบไม่เล่าให้ผมฟังเลย แล้วพอได้ยินพี่ต่ายหัวเราะแล้วพูดแบบนั้น ผมรู้สึกเหมือนโดนเยาะเย้ยยังไงไม่รู้ผมเลยหงุดหงิดดับเบิ้ลเข้าไปอีก
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์จะมาโทรหาติง จะถามให้รู้เรื่องครับเรื่องคนที่มาจีบว่าเป็นใครยังไงไปไงมาไงกัน
“โอมจะโทรไปไหนเหรอ” พี่ต่ายมองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วสงสัย
“จะโทรไปหาติง ไปถามเรื่องไอ้คนที่มาจีบติงทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย” ผมก้มหน้ากดหาเบอร์ติงครับไม่สนใจพี่ต่ายแล้ว กวนประสาท
“โอม ใจเย็นๆซิ โทรไปไม่กลัวติงเสียใจเหรอ”พี่ต่ายเดินมากดเบอร์โทรศัพท์ที่มือผมทิ้ง
“เฮ้ยยย...พี่ต่ายทำไมมากดเบอร์ออก ทำไมติงต้ิองเสียใจ ก็แค่ถามนิดหน่อยเอง”ผมก็ยังไม่เข้าใจที่พี่ต่ายพูดอยู่ดี
พี่ต่ายส่ายหัวทำหน้าระอาใจกับผม แล้วดึงมือผมให้มานั่งที่เก้าอี้ พี่ต่ายมองหน้าผมแล้วบอกว่า
“โอมคิดว่าที่ติงโทรมารายการวิทยุ มาระบายเรื่องราวเพราะอะไร”พี่ต่ายทำสีหน้าจริงจังรอคำตอบจากผม
ซึ่งผมก็คิดว่า “เพราะ......ติงรักผม แล้วก็คงอึดอัดใจ อยากระบายออกมา”
พี่ต่ายพยักหน้าให้ผม “ก็ใช่....แล้วก็....ติงยังรักโอมอยู่ด้วย...ใช่ไม๊”
อืมมม...ก็จริงของพี่ต่าย แล้วไงล่ะก็รู้อยู่แ้ล้วนี่นา ผมพยักหน้ายอมรับกับคำพูดของพี่ต่าย แต่ก็ยังคงขมวดคิ้วสงสัยอยู่
“แล้วถ้าโอมโทรไปหาติงตอนนี้ ไปถามเรื่องคนที่มาจีบเค้า ซึ่งเค้าอาจจะกำลังตัดใจที่จะลืมโอม โอมคิดว่าจะยิ่งทำให้เค้าตัดใจไม่ขาดรึเปล่า เพราะรู้ว่าโอมสนใจเค้าไม่อยากให้เค้าไปมีแฟน”
“มันไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้ติงมีแฟนนะพี่ต่าย ผมแค่..แค่...” ผมแค่รู้สึกหวง แต่ผมจะพูดออกไปได้ยังไง ผมกลายเป็นคนติดอ่างไปง่ายๆซะอย่างนั้น
“โอมแค่...หวงเพื่อน แล้วก็รู้สึกถูกลดความสำคัญลงไป”ใช่ครับใช่เลย แต่ผมไม่ได้เป็นคนพูดครับ แต่เป็นคนที่รู้ใจผมมากที่สุดคือพี่ต่ายที่พูดขึ้นมาเมื่อเห็นผมพูดไม่ออก พี่ต่ายรู้ไปหมดว่าผมคิดยังไง เสียงพี่ต่ายยังคงสอนผมไปเรื่อยๆ
“พี่เข้าใจว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับติงที่จะตัดใจจากโอม เพราะมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ถ้าติงเค้าทำใจได้แล้วเค้าก็คงมีใครไปแล้ว เพราะเท่าที่พี่รู้คนมาจีบติงก็เยอะ แล้วก็เป็นคนดีๆทั้งนั้น แต่เค้าก็ไม่ตัดสินใจเลือกใคร”
เรื่องนี้ผมก็รู้มาตลอดครับผมแทบจะรู้เรื่องของผู้ชายทุกคนที่มาจีบติง แล้วก็ผมนั่นแหล่ะที่คอยหาข้อตำหนิของผู้ชายพวกนั้น ว่าขี้เหนียวมั่ง เจ้าชู้มั่ง ตะกละมั่ง ขี้เหล้ามั่ง หน้าตาแย่มั่ง โน้มน้าวไม่ให้ติงคบต่อไปจนในที่สุดติงก็เลยไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักที สะใจผมไป ฮ่าๆๆๆๆ แต่ติงก็ดูมีความสุขดีนี่ครับ ไม่เห็นจะเศร้าอะไรเลย
“พี่ต่ายว่าติงเค้ารอผมเหรอ แต่เค้าก็น่าจะรู้ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้” ผมก็อดคิดเข้าข้างตัวเองนิดหน่อยตามประสาคนหลงตัวเอง แต่พี่ต่ายส่ายหัวไม่เห็นด้วย
“พี่ว่าเค้าคงไม่ได้รอโอมหรอก แต่เค้าคงรอใจเค้ามากกว่า ให้พร้อมสำหรับคนที่เค้าจะรักได้จริงๆ แล้วก็อาจจะยังไม่เจอใครที่โดนใจจริงๆด้วยมากกว่า”
“โอมอาจจะยื้อติงไว้กับตัวโดยไม่รู้ตัวก็ได้นะ พี่ว่าลองปล่อยติงไปซักพักดีกว่าไม๊โอม ถ้าติงเค้าไปได้ดีกับคนๆนี้ ติงก็จะได้มีความสุขกับเรื่องความรักสักที ไม่ต้องมาโทรศัพท์มาระบายความผิดหวังกับรายการวิทยุแบบนี้”
ผมฟังที่พี่ต่ายพูดแล้ว ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัว ผมเป็นคนคิดอะไรน้อยเกินไป ไม่เคยใส่ใจในความรู้สึกของเพื่อนเลย คิดถึงแต่ตัวเองเป็นใหญ่ :เฮ้อ:
เวลามีความทุกข์ก็วนเวียนอยู่กับความคิดตัวเอง จ่อมจมกับความทุกข์ไม่สนใจใคร ใครจะทุกข์ไปด้วยก็ไม่สนใจ พอมีความสุขก็อยู่กับความรู้สึกสุขของตัวเอง ไม่เคยสนใจว่าใครจะมีความทุกข์จากความสุขของผม ทั้งที่รู้ว่าติงรักผมแต่ผมก็โทรไปเล่าเรื่องผมกับพี่ต่ายให้ติงฟังบ่อยๆ ไม่ได้สนใจว่าติงจะรู้สึกเสียใจแค่ไหน :o7:
ผมน้ำตาไหลเมื่อคิดถึงว่าติงจะต้องร้องไห้กี่ครั้งเพราะผม เมื่อผมทุกข์ติงก็คงร้องไห้เพราะสงสารผม เมื่อผมสุขติงก็คงร้องไห้เพราะเสียใจกับตัวเอง ผมนั่งน้ำตาไหลเงียบๆ เอานิ้วปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
พี่ต่ายยื่นมือมาส่งกระดาษทิชชูให้ผม ผมรับไว้แล้วก็สั่งน้ำมูกที่กำลังไหลตามมาพร้อมกับน้ำตา ยื่นมือรับกระดาษทิชชูเพิ่มมาเช็ดน้ำตาอีก
มืออันอบอุ่นของพี่ต่ายลูบหัวผมเบาๆ ปลอบโยนผม “โอมอย่าร้องไห้ไปเลย พี่ไม่ได้ว่าอะไรโอมนะ เพียงแต่พี่อยากจะให้โอมลองมองในมุมของติงบ้างเท่านั้นเอง ไม่ต้องเข้าใจเพื่อนทั้งหมด แต่ก็พยายามที่จะเข้าใจบ้าง”
“บางทีเราก็ไม่ได้ตั้งใจจะมองข้ามความรู้สึกเพื่อนเพราะเรานึกไม่ถึง แต่ถ้าเราใส่ใจมากขึ้นเราก็จะรู้ว่าเราควรทำตัวยังไงให้ถูกต้อง”
ผมก็รู้หมดที่พี่ต่ายสอน แต่ผมลืมไปเอง ผมว่าเวลาเราทำอะไรลงไป บางทีเราทำไปแล้วเราถึงคิดครับว่ามันถูกหรือเปล่า หรือบางทีเราก็ทำลงไปโดยไม่เคยคิดถึงผลของมันเลยด้วย เหมือนที่ผมเป็นบ่อยๆ
*************************************************
แหะๆ เปลี่ยนโหมดไปหน่อยไม่ว่ากันนะค่ะ :t2:
-
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออีกแว้ววว :เฮ้อ:
สงสารติง
โอมนี่ เนื้อหอมอย่างไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย555
-
อ่านทันแล้วววววววววววววว
:a2: :a2: :a2:
วิ่ง วิ่ง วิ่ง :oni1: :oni1: :oni1:
ไปอ่านตอนใหม่
:t2: :t2: :t2:
-
เฮ้อออออออออออออออออ
มันเป็นอะไรที่น่าอึดอัด เขารักเรา เรารักคนอื่น เรารักเขา เขาไม่รัก
แต่ฉันรักเธอ :c5:
รมณ์ไหนวะนิ :laugh:
ปล. เพลงเพราะอ่ะคะ ชอบๆ
-
:m20:
-
:m32:
-
ฟังเพลงไปด้วยอ่านไปด้วยนี่มันบิ้วท์จริง ๆ ทำเอาเสียน้ำตาไปหลายแหมะเลย o7
-
ทันหมดแระ
ทั้งหวาน ทั้งหื่นเลยอ่ะ
:t2: :t2: :t2:
-
เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชีวิตโอม
-
เมื่อ"เพื่อนรัก"กลายเป็นว่า"รักเพื่อน"
ฟังแล้วดูเหมือนว่าใกล้กัน
จริงๆแล้วคำนั้นมันห่างไกล
เมื่อความรักฉันเป็นเหมือนอากาศ
ที่คอยเคียงข้างเธอเรื่อยไป
ไม่เคยเห็นเลยใช่ไหม ว่าใครรักเธอ
:o11: :o11: :o11:
ตอนนี้มัน...โดนง่ะพี่ฟางงงงง
-
ว่าแล้วว่ามันคุ้นๆ
ที่แท้ก็เพื่อนรัก...รักเพื่อนนี่เอง
:jul3:
-
เพลง เข้า กับเรื่องเลย เฮ้ออออ..สงสาร ติง
พี่ต่าย :o8:ก็ยังคงเท่ห์อยู่
:L2: :L2:
-
เพลงเพราะอ่ะ
แอบเศร้านิดนุง :L2:
-
รู้สึกทะแม่งกับไอ้คลื่นสีม่วงมากกว่านะ :a5:
-
เพื่อนที่ดีต้องคอยสนับสนุนและให้กำลังใจเพื่อนนะคับ
เชื่อว่าโอมต้องคิดอย่างนั้นกับติงด้วย
-
วันนี้มาโหมดดราม่านะเนี่ย...แต่ก็ชอบจังที่พี่ต่ายสอนน้องโอมให้โตขึ้น
-
:m20:
:เตะ1: :a6:
:กอด1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งปลื้มพี่ต่าย
:m1:
ชอบติงด้วยค่ะ คิดมาตั้งแต่อ่านภาคที่แล้วว่า
ผู้หญิงคนนี้เข้มแข็งจัง
-
ตอนนี้เข้าใจสภาพจิตใจโอมเป็นที่สุด
มัน..... :เฮ้อ:
-
คนที่มาชอบติง??
หรือจะเป็นบุ้ง
:oni1: :oni1:
-
ผู้หญิงรักเกย์...มีแต่ช้ำกับช้ำ... :o12:
-
:a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
-
:m32:
-
:m13:
-
รีบนๆเนี่ยมาเล่นอีโมอ่ะไรกัน ความหมายว่าไรชวนบอกหน่อยเซ่ :laugh:
มาต่อกะได้ว่าจะอู้ซักหน่อย อิอิ :t2:
************************************
เราคงจะพูดเรื่องนี้กันต่อไป ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์กรีดร้องขึ้นมา มันเป็นโทรศัพท์ของผมอีกแล้วครับ พี่ต่ายส่งโทรศัพท์ให้ผมรับ ผมสูดน้ำมูกฮืดๆ ทำหน้าเบ้ไม่อยากรับสาย ถ้ารับสายตอนนี้คนที่โทรมาก็รู้สิว่าผมร้องไห้อยู่
แต่พี่ต่ายพยักหน้า “รับซิโอม รับเถอะ”
ผมยื่นมือดูเบอร์โทรศัพท์เป็นเบอร์ใครไม่รู้ครับ
“ฮาโหล โอมพูดครับ ใครพูดครับ”ผมสูดน้ำมูกเบาๆ พยายามปรับเสียงให้อยู่ในโหมดปรกติ
“โอม เบ็ตตี้เองนะ โอมอยู่ไหน มากรุงเทพฯยังเนี่ย”เสียงใสๆของเบ็ตตี้เองครับที่โทรมา
“เราอยู่กรุงเทพแล้ว แต่ยังไม่เข้าบ้าน นี่อยู่ข้างนอก ทำไมเหรอเบ็ต ฮืด..ฮืด”น้ำมูกมันไม่หมดครับ เสียงของผมที่พูดออกไปคงแหบแห้งน่าดู พี่ต่ายขยับตัวเข้ามาใกล้ๆผม แต่ทำหน้าตาเฉยๆทำเป็นไม่สนใจอะไรครับแต่ผมแอบหันไปเห็นพอดี ผมขยับตัวออกเล็กน้อยจะได้พูดถนัดๆ
“ตัวเองเป็นไร ทำไมเสียงแปลกๆ บี้ๆ เป็นหวัดเหรอ”เบ็ตเริ่มสงสัยกับเสียงของผมแล้ว แต่ถ้าเค้าคิดแบบนั้นก็ดีนี่ครับปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นไป
“อืมนิดหน่อยเอง ไม่เป็นไรมาก ตกลงตัวเองมีไรล่ะ”
“อืม....ไม่เป็นไรมากใช่ไม๊ ตกลงตัวเองไปงานนนนี่ใช่ไม๊คืนนี้อ่ะ”
อยู่ดีๆพี่ต่ายลุกไปไหนไม่รู้ครับ เดินเข้าไปในครัว ผมเห็นทางสะดวกเลยเดินออกไปนั่งโทรข้างนอกบ้านตรงระเบียงน่ะครับเย็นดี
“ก็ไปน่ะ เมื่อเช้านนนี่ก็โทรมาเตือนให้ไปให้ได้ เบ็ตไม่ต้องห่วงผมไปแน่ เจอกันคืนนี้”
พอคิดเรื่องจะได้ไปเจอเพื่อนเก่าคืนนี้ค่อยรู้สึกดีหน่อยครับ ไม่น่ามีเรื่องเศร้าเสียใจของติงเลยเฮ้อ ทำให้อารมณ์รื่นเริงมันแผ่วไปเลยครับ
“งั้นตัวเองมารับเบ็ตได้ไม๊ เค้าไม่อยู่กรุงเทพนานไม่กล้าขับรถไปคนเดียวกลัวหลงทาง นะโอมนะ บ้านเบ็ตโอมจำได้ไม๊ เบ็ตว่าเป็นทางผ่านไปโรงแรมนะ”
เบ็ตพูดออกมาแบบนี้ผมจะปฎิเสธได้ยังไง เพราะก็จริงของเบ็ตทุกอย่าง ยังไงจากบ้านเราไปโรงแรมก็ต้องผ่านบ้านของเบ็ต แล้วตอนนี้ก็มีถนนตัดใหม่มากมายขนาดผมอยู่เมืองไทยยังหลงบ่อยๆ แล้วเบ็ตที่เพิ่งกลับมาเมืองไทยแล้วก็เอ๋อๆขนาดนั้นถ้าหลงทางก็คงไม่แปลก แอบนินทาเพื่อนในใจได้อีกนะผม ฮ่าๆๆๆ เลวจริงๆ :t2:
“อีกอย่างนึงนะโอม เบ็ตเขินนะไม่กล้าเข้างานคนเดียว คือเบ็ตกะจะสวยกว่าปกติหน่อยอ่ะ อยากมีหนุ่มมาควงแก้เขินหน่อย คริคริ” เสียงของเบ็ตร่าเริงมากครับ
“ไม่เป็นไร โอมไปรับเบ็ตเองกี่โมงดีครับ งานเค้ากี่โมงนะเบ็ต โอมลืมดู”
“ก็ในการ์ดเริ่ม 6 โมงเย็น แล้วเป็นงานค๊อกเทลไม่ใช่โต๊ะจีน เราก็ไม่ต้องไปจองโต๊ะอะไร แต่ว่าเบ็ตอยากไปก่อนนะโอม อยากไปคุยกับนนนี่ก่อน ไปดูหน้าเจ้าบ่าวด้วย อิอิ ว่าจะหล่อขนาดไหน”
สาวๆนี่เค้าคิดอะไรกันแปลกๆนะครับ จะไปดูก่อนทำไมยังไงก็ต้องได้เห็นอยู่แล้วในงาน จะหล่อขนาดไหนเชียว เจอผมกับพี่ต่ายเข้าไปก็คงจืดสนิท หึหึ
“งั้นเอาไงดี เบ็ตจะให้ผมไปรับกี่โมง” แต่พอบอกกับเบ็ตไปแล้ว ผมเพิ่งนึกได้ว่าพี่ต่ายไปกับผมด้วยนี่หว่า แต่ก็คงไม่เป็นไรมั๊งพี่ต่ายก็ใจดีออก
“โอมมารับเค้าซัก4โมงครึ่งไหวไม๊ ไปถึงซัก5โมงเย็นได้มีเวลาคุยกันนานๆหน่อย”พี่ต่ายเดินออกมาพอดีครับ มานั่งข้างๆผมแล้วส่งชามะนาวให้ผมดื่มเย็นๆใจ
“แป๊ปนึงนะเบ็ตตี้”ผมปิดโทรศัพท์แล้วหันไปถามพี่ต่าย
“พี่ต่ายครับเพื่อนโอมจะไปงานด้วยเค้าให้ไปรับ4โมงครึ่งไหวไม๊พี่ แต่เป็นทางผ่านจากบ้านเราไปโรงแรมอยู่แล้ว” พี่ต่ายนั่งคิดพักนึงแล้วก็พยักหน้าตกลงครับ ผมยังไม่กล้าบอกรายละเอียดแน่นอนว่าเพื่อนที่ว่าเป็นใครกัน หึหึ ได้แต่ครั่นเนื้อครั่นตัว
“ได้ๆเบ็ตตี้ แล้วโอมไปรับเอง แต่งตัวสวยๆนะครับ แล้วเจอกัน” ประโยคหลังแอบพูดค่อยหน่อยครับ ไม่กล้าซ่ามาก กลัวซ่าไปจะซวยซะก่อน
“จ้าโอม เจอกันนะค่ะ....จำบ้านเบ็ตได้แน่นะ”
“จำได้ซิ ไม่หลงแน่นอน แต่ถ้าไปไม่ถูกจะโทรไปแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”ขำไม่ค่อยออกครับก็พี่ต่ายมานั่งโอบเอวอยู่แบบนี้ จะกะล่อนมากก็กลัวแฟนที่นั่งอยู่จะขย้ำเอา พอเบ็ตวางสายไปเท่านั้นแหล่ะครับ พี่ต่ายก็เริ่มทันที
“ใครโทรมาเหรอ....โอม”
เสียงพี่ต่ายก็ธรรมดาครับ เพียงแต่ช้าๆไปไม๊นะ แต่ผมเริ่มหนาวๆร้อนๆเองแล้วครับ หรือว่าจะเป็นไข้นะ ผมตากแดดตากลมมากไปรึเปล่านะ แต่ก็ฝืนๆใจตอบไปก่อน ให้รอดตรงนี้ไปก่อน เจอกันแล้วกับเบ็ตจะเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกที
“ก็เพื่อนนนน...น่ะพี่ต่าย เบ็ตตี้”แอบกลืนน้ำลายหน่อยครับ เอื๊อกซ์ซซซ
“เพื่อนที่มหาลัย พอดีเค้าเขินอยากมีเพื่อนไปงานด้วยไง”
พี่ต่ายพยักหน้าอีกทีนึงแล้วก็ถามต่อ“อ๋อเหรอ...อืม...สวยไม๊”
ผมก็นึกว่าพี่ต่ายจะไม่ถามต่อ นึกว่าจะเลิกซักแล้ว แต่คิดอีกทีซักไม่เป็นไรอย่าซ้อมก็แล้วกัน เหอๆๆ
“ก็....สวยยยย...มั๊ง ก็น่ารักอ่ะ ทำไมสนเหรอ”ผมหันไปมองหน้าพี่ต่ายที่ทำหน้ายิ้มละไมอยู่
“ก็...แค่ถามดู”ทำเป็นยักไหล่ ทำหน้ากรุ้มกริ่มครับ กวนนนน
“พี่ก็ชอบคนสวยเหมือนกันนี่” พี่ต่ายสบตาผม แล้วก็ยังคงยิ้มกวนได้ใจครับพี่ต่ายของผม ทำหน้าเจ้าเล่ห์ด้วย
ผมเลยอดหน้างอไม่ได้ “อ๋อเหรอ....เพิ่งรู้ว่าชอบคนสวยๆ…เหอะ.”ผมสะบัดหน้าหนีหน้าพี่ต่าย ทำเป็นกลบเกลื่อนหึงไปงั้นเองแหล่ะครับ ที่จริงกลัวเค้าจับได้ว่าเป็นแฟนเก่ามากกว่า
มือของพี่ต่ายที่โอบเอวผมบีบแน่นขึ้นมาทันที “พี่พูดเล่น....”
อ้าว...หยุดพูดไปซะงั้น แล้วมองหน้าผมเหมือนจะบอกสิ่งสำคัญให้ผมรู้ว่า.... “ใครจะไปกล้าจีบแฟนเก่าโอมล่ะ หึหึหึ”
ผมหันหน้าขวับทันที ทำตาโตเท่าที่ตาตี่ๆของผมจะโตได้มากที่สุด ลืมตัวเอานิ้วชี้หน้าพี่ต่าย แล้วถามละล่ำละลัก ลิ้นพันกันไปหมด ชี้ไปก็นิ้วสั่นไป จนต้องเอาอีกมือนึงมาจับนิ้วตัวเองลง ลืมตัวไปหน่อยครับ
“พะๆๆๆ พี่...พี่รู้ได้ไง....ทำไมรู้ล่ะ..ใครบอกกัน...หรือว่าแอบฟัง..”
ผมหน้านิ่วคิ้วขมวด ใจก็แอบคิดไปด้วย ใครมาเป็นอีกาคาบข่าวอีกล่ะทีนี้ หรือว่่าไอ้บุ้งฟระ แสบจริงๆไอ้เพื่อนเชอร์ล็อคโฮล์ม ไม่บอกเค้าซักเรื่องจะคันปากมากรึไงกันนะ
พี่ต่ายส่ายหัวยิ้มให้ผมเหมือนเห็นเป็นเรื่องขำๆ
“ทำไมต้องลิ้นพันกันแบบนั้นล่ะโอม ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่เลย ก็...แค่แฟนเก่านี่นาใครๆเค้าก็มีกันแฟนเก่ากันจริงไม๊ครับ” พี่ต่ายเอามือมาจับมือผมที่เมื่อกี้ลืมตัวชี้หน้าพี่ต่ายไป แล้วเอามากุมไว้แน่น
“ถ้าแฟนเก่าจะยังคงสถานะไว้แบบนี้ไปตลอด ก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไรนี่โอม”เน้นตรงคำว่าเก่ามากเลยครับ ถ้าเป็นภาษาเขียนก็คงเป็นสีแดงแล้วเพิ่มขนาดฟ้อนท์ให้ตัวใหญ่กว่าปกติด้วย
แรงมือที่พี่ต่ายบีบลงมาที่มือ ผมว่ามันก็อบอุ่นดีครับ แต่มันอุ่นจนร้อน เหมือนโดนเตือนกลายๆเลยว่าอย่าไปเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนเฉยๆก็แล้วกัน เอื๊อกซ์ซซซซ
“แล้ว....แล้วพี่ต่ายไม่ว่าอะไรนะที่ผมจะไปรับ..ไปรับ...เอ่อ..เบ็ตตี้”
กรรมจริงๆผมไม่ใช่คนติดอ่าง แต่ตอนนี้กลายเป็นคนพูดติดอ่างไปเลย ก็พี่ต่ายกุมมือผมแล้วจ้องมองหน้าผมเป๋งเลย มันก็เลยแอบกลัวไม่ได้ ขนแขนลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“ไม่ว่าหรอก ก็พี่ก็ไปด้วยทั้งคนนี่ แต่ถ้าพี่ไม่ได้ไปด้วย โอมก็บอกพี่หน่อยนะครับ” o18 พูดก็เพราะพูดไปก็ยิ้มไปเสมือนจะใจดี แต่ผมก็ไม่รู้(ที่จริงแกล้งไม่รู้มากกว่า )ว่าพี่ต่ายคิดยังไง ก็พี่เล่นพูดซะขนาดนี้ ถ้าผมไม่บอกพี่เวลาผมไปกับเบ็ตตี้ แล้วพี่มารู้ทีหลัง ผมมิคางเหลืองเรอะ เหอะๆ
พอดีเรายังไม่ทันคุยอะไรต่อครับพี่กั้งกับน้องเดือนก็เดินกลับมาจากข้างนอกพอดี ส่งยิ้มมาให้แต่ไกล
“รอซักครู่นะครับเดี๋ยวผมทำข้าวคลุกกะปิให้ทานกัน ทานกันได้ไม๊ครับ”พี่กั้งถามมาแบบนี้แล้วมัดมือชก เลือกเมนูให้แล้ว ผมไม่กินจะไม่เสียมารยาทเหรอพี่ กินก็กิน
“ครับทานได้ครับ เราสองคนทานกันง่ายอยู่แล้วครับ” พี่ต่ายผละจากมือของผมหันไปตอบพี่กั้งที่แยกจากไปทำกับข้าว น้องเดือนเดินเข้ามาร่วมวงสนทนากับเราสองคนครับ
“แล้วน้องเดือนไม่ต้องไปช่วยพี่กั้งเหรอครับ”ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าน้องเดือนน่าจะเป็นแบบผมมากกว่า คือทำกับข้าวไม่เป็น ดีจังมีเพื่อน
“พี่กั้งไม่ยอมให้ช่วยค่ะ เดือนเลยสบาย แต่พี่กั้งทำอร่อยกว่าด้วยค่ะ เดือนเลยปล่อยเลย สบายไป คริคริ” ผู้หญิงฉลาดก็แบบนี้ละครับ อิอิ
“น้องเดือนยังดีนะครับที่ทำเป็นด้วย ไม่เหมือนผมเลยทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง ต้องให้พี่ต่ายทำให้ทานไม่งั้นก็กินไม่ได้แน่ๆ หุหุ”ผมหันไปส่งยิ้มให้พี่ต่าย น้องเดือนหัวเราะเบาๆ ทำตาเป็นประกายล้อเลียน
“พี่ต่ายกับพี่โอมเป็นคู่รักที่น่ารักจริงๆค่ะ น่าอิจฉาจัง” o22
************************************************
น้องเดือนพูดแบบนี้ผมก็สะดุ้งซิครับ รู้สึกเหมือนใครเอาระเบิดมาลง เปลี่ยนมาเรื่องนี้ได้ยังไงกัน ตกลงน้องเดือนรู้เหรอเนี่ยว่าผมกับพี่ต่ายเป็นอะไรกัน?????
แล้วรู้มาตั้งแต่ต้นเลยเหรอ? แล้วพี่ต่ายไปบอกเค้า ?หรือเค้ารู้เอง? คำถามมากมายลอยมาถามผม แต่ผมก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ ผมอดหน้าแดงด้วยความอายไม่ได้ บอกไม่ถูกว่าผมอายเพราะอะไรกัน อายที่ผมเป็นชายรักชาย แล้วมาอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ผมรู้สึกชอบ หรืออายที่น้องเดือนรู้ว่าผมชอบผู้ชาย แล้วทำไมผมต้องอายด้วย
คงจะเกิดภาวะสูญญากาศไปพักใหญ่เลยครับ เมื่อไม่มีใครเปล่งเสียงใดๆออกมา มันเงียบกริบเลยครับ น้องเดือนก็คงรู้แล้วว่าอาจจะพูดอะไรที่ผมนึกไม่ถึงออกมา เพราะหน้าผมแดงจนรู้สึกได้ว่าใบหูร้อนไปหมด แต่พี่ต่ายก็ทำลายความเงียบและอึดอัดใจของผมลง
“คู่ของน้องเดือนก็น่าอิจฉานะครับ คุณกั้งรักคุณเดือนมากใครๆดูก็รู้”พี่ต่ายเอามือผมไปบีบแน่นๆ ในขณะที่ผมยังคงพูดอะไรไม่ออก ยังนั่งอึ้งอยู่
น้องเดือนเงียบไปซักครู่ เหมือนตัดสินใจว่าจะคุยต่อไปดีไม๊
“แต่คู่ของพี่ต่ายน่าอิจฉากว่านะค่ะ เดือนพอทราบมาว่าคู่ชายรักชาย ไม่ง่ายเลยที่จะรักกันได้ คงต้องผ่านอุปสรรคมากันเยอะ กว่าจะมีวันนี้ได้”
ผมเงยหน้าขึ้นมองน้องเดือน นี่ก็ท่าทางจะเป็นสาววายอีกคนละมั๊ง แต่ผมก็ยังคงจนด้วยคำพูด
ผมที่เคยพูดจาจ๋อยๆๆต่อหน้าสาวๆ ก็กลายเป็นคนพูดน้อยไปเลย พี่ต่ายเลยเป็นคนที่เข้าสู่วงสนทนาเพียงคนเดียว
“ก็พอดูเลยครับ ก็ไม่ใช่ง่ายๆอย่างน้องเดือนบอก” พี่ต่ายหันมามองตาผม
“ โอมเองเค้าก็ต้องเสียใจเพราะพี่มากเลยเหมือนกัน”
พี่ต่ายโอบไหล่ผม ดึงตัวผมเข้ามาหาอ้อมอกของพี่ต่าย กริยาของพี่ต่ายที่แสดงออกชัดเจนทำให้ผมเขิน ผมเงยหน้ามองพี่ต่าย แววตาของพี่ต่ายที่มองมาทำให้ผมกล้าที่จะเปิดเผยตัวตนมากขึ้น ผมเผลอถอนหายใจไป ก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมาได้
“ผมเกือบแย่ไปจริงๆครับน้องเดือน พี่ต่ายใจร้ายมากๆ” เสียงของผมสั่นเครือนิดหน่อย เฮ้อ...เกิดมาอารมณ์อ่อนไหวอะไรตอนนี้นะ
“แต่ผมก็ดีใจนะที่เราได้มีวันนี้ด้วยกัน” ผมว่าเสียงของผมชักจะสั่นมากไปแล้ว สายตาของผมกับพี่ต่ายมาเจอกัน ผมรู้ว่านี่เป็นคำพูดที่ผมบอกกับพี่ต่ายมากกว่าพูดกับน้องเดือน พี่ต่ายก็คงรู้สึกถึงได้ มือของพี่ต่ายบีบผมเบาๆอีกครั้ง
ผมว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่ผมได้พูดเรื่องนี้กับคนอื่น ที่ไม่ใช่ญาติและไม่ใช่เพื่อน ที่รู้เรื่องของเราดีอยู่แล้วอย่างติงกับบุ้ง มันก็ไม่ง่ายครับ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับยากอะไร เพราะน้องเดือนก็ดูจะเข้าใจได้ดี
การที่เราจะแสดงตัวกับคนอื่นๆในเรื่องนี้ผมว่ามันเหมือนกับเวลาเราคุยเรื่องการเมืองครับ บางครั้งก็ต้องดูท่าทีของฝ่ายตรงข้ามก่อนว่าเค้าคิดยังไง เค้าชอบสีแดงหรือสีเหลือง ถ้าเค้าไม่ใช่นักศึกษา มธ.ที่ชอบทั้งสองสี ก็ต้องเล็งให้ดีๆก่อนครับ ถ้าเค้ารับความเห็นเราไม่ได้ ถึงพูดไปก็เปล่าประโยชน์ ตีกันตายฟรีๆก็มีมาเยอะแล้ว
ผมยินดีฟังคำตำหนิหรือความเห็นฝ่ายตรงข้ามเงียบๆดีกว่ามานั่งเถียงกันครับ จะว่าผมเป็นคนขี้ขลาดผมก็ยอม แต่ถ้าเรียกแบบเพราะๆก็คือผมเป็นคนรักสงบครับ(ออกจะเข้าข้างตัวเองไปหน่อย หึหึ) แต่ถึงรบก็ไม่ขลาด ถ้ามาตีผมตรงๆผมก็ขอเีถียงแบบสู้ไม่ถอยเหมือนกัน
น้องเดือนเห็นท่าทีและน้ำเสียงของผม เลยหยุดคุยเรื่องนี้ไปเลยครับคงเริ่มจะพอพอรู้ว่าออกจะส่วนตัวไปหน่อยแล้ว เพราะเราก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมายพอที่ผมจะมาเปิดเผยเรื่องของตัวเองด้วย เมื่อผมและพี่ต่ายต่างก็เงียบไปทั้งคู่ น้องเดือนเลยแทรกขึ้นมาเบาๆว่า
“พวกพี่ๆหิวกันหรือยังค่ะ เดี๋ยวเดือนไปดูพี่กั้งดีกว่า รอแป๊ปนึงนะค่ะพี่ต่ายพี่โอม”
พอน้องเดือนลุกออกไป ผมก็ถอนหายใจ หันไปหาพี่ต่ายที่ก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน แล้วผมก็อดถามพี่ต่ายไม่ได้ เปลี่ยนโหมดไปโดยฉับพลัน จนผมชักสงสัยว่านี่อารมณ์ผมมันเปลี่ยนไวนาดนี้เรียกพวกอารมณ์แปรปรวนรึเปล่า คงจะเป็นคนละแบบกับพวกอารมณ์เปลี่ยวนะ
“พี่ต่าย....บอกน้องเดือนเหรอเรื่องเราเป็นอะไรกัน”
************************************
:oni1: :oni1: หนีดีกว่า รอตอนต่อไป เมื่อมาลงก็เจอกันค่ะ :laugh:
-
ความรักที่มีแต่ความเข้าใจให้กันและกัน นิมันชื่นมื่นจริงๆ อิจฉาวุ้ย
ปล. ถึงนนนี่....ใกล้ๆๆๆๆ เข้ามาอีกนิด
:laugh:
-
โอมถึงกะเครียดเลยแฮ่ะ
-
ตอนหน้า...แฟนเก่า เจอ คนรัก ณ ปัจจุบัน จะเป็นไงน้อ....ฝ่ายหญิงจะพาลเสียเซลฟ์รึเปล่า แบบว่าแฟนฉันทำไม....??
ซีเรียสไปรึเปล่านะเรา? :เฮ้อ:
-
:c5:
จดหมายรักเก่าๆ :oni1:
-
พี่ต่ายเนี่ย เป็นแฟนที่ใจดีน่ารักจังเลย :m1:
-
:m1: พี่ต่ายใจดีจัง :m4:
:m29: แล้วจาแนะนำพี่ต่ายกับเพื่อนๆว่าเป็นไรกันล่ะคะ :เฮ้อ:
-
รออ่านตอนต่อไป :oni2:
-
:oni1:
:m23:
-
พี่ต่ายกับพี่โอม :a2:
-
ตอนหน้าถึงตอนงานแต่งแล้วใช่ป่ะ
แบบว่าอยากเห็นเจ้าสาวอ่ะ
ส่วนเจ้าบ่าวนี่.......แหะๆ :m23:
-
อยากไปงานแต่งแล้วอ่ะ
อยากไปดูหน้าเจ้าบ่าวด้วย
อยากรู้ว่าเบตตี้เห็นพี่ต่ายกับโอมแล้วจะทำหน้ายังไง
:oni1:
-
:L2:
:pig4:
-
อ้าว พี่ต่าย งานเข้าซะงั้น :laugh:
-
มีซึ้งตอนท้ายเรื่องด้วย............พี่ต่ายเนี่ยร้ายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลย อิอิ
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
น้องโอมช่างอ่อนไหวจัง...แต่ยังไงพี่ต่ายก็รักใช่ม๊า
-
พี่ต่ายยังคงน่ารักเหมือนเดิม
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ร๊ากกกกก โอม :o8:
-
:กอด1:
:m13:
-
โอมงานเข้าอย่างแรง
แฟนเก่าปะทะแฟนปัจจุบัน
อะไรจะเกิดขึ้น
-
:m29: ท่าทางคนอ่านจะเบื่ออัมพวาแล้ววุ้ย
ขอสัญญาว่าจะไปแล้วจ๊ะ ขออีกตอนแล้วกันนะ :m13:
**********************************************
“พี่ต่าย....บอกน้องเดือนเหรอเรื่องเราเป็นอะไรกัน”
พี่ต่ายเหลือบตาขึ้นมองหน้าผมเสมือนจะหยั่งท่าทีผม โดยการวัดจากน้ำเสียงและกริยาของผมในการถาม แต่ผมก็ยังไม่รู้ตัวอยู่ดี ว่าที่ผมทำไปมันควรไม๊ ผมเลยถามซ้ำไปอีกที o12
“ทำไมพี่ต่ายต้องไปบอกเค้าด้วย เรื่องของเรานะ ไม่เห็นเกี่ยวกับคนอื่นเลย”
น้ำเสียงที่ผมถามแข็งเกินไปโดยไม่รู้ตัว พี่ต่ายยังคงไม่ตอบครับ มองหน้าผมอยู่อย่างนั้น ผมเริ่มหงุดหงิดกับการเงียบของพี่ต่ายแบบนี้ มันเหมือนผมเป็นไอ้บ้าที่พูดอยู่คนเดียว
“นี่พี่จะไม่พูดอะไรเลยเหรอ ตกลงพี่จะไม่บอกอะไรผมมั่งเลยเหรอ”ผมว่าผมเริ่มพาลครับ ตอนที่พูดๆไปผมก็รู้สึกว่าทำไมผมต้องหัวเสียขนาดนี้ ทำไมผมต้องโมโหพี่ต่าย บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเองเหมือนกัน
“พี่ไม่ได้บอกน้องเดือน หรือใครๆถึงเรื่องของเรา พี่ไม่เคยบอก เพราะเค้าไม่ได้ถาม แต่ถ้าเค้าถามพี่...”เสียงของพี่ต่ายเย็นๆครับ ถึงแม้แดดจะร้อนแล้ว แต่ทำไมผมหนาวได้ล่ะ
พี่ต่ายหยุดเงียบไปพักหนึ่ง แล้วถอนหายใจ “พี่ก็จะบอก....... ถึงแม้มันจะทำให้โอมไม่พอใจก็ตาม”
ผมได้แต่อ้าปากค้างตอนที่พี่ต่ายพูดออกมา แล้วก็ค่อยๆหุบปากเองอย่างช้าๆ ยังไม่กล้าพูดอะไรสวนไป ทำได้แค่กลืนน้ำลาย ก็ผมพอจับน้ำเสียงได้แล้วนี่ครับว่าพี่ต่ายเริ่มโกรธผมแล้ว แต่คงข่มอารมณ์อยู่ :m29:
เง้อ....นี่ผมทำผิดอีกแล้วใช่ไม๊ ผมคงทำให้พี่ต่ายเสียใจอีกครั้งหนึ่ง ขนาดว่าเราเป็นแฟนกันมาหลายปี ก็ยังมีผมคนเดียวที่ไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนออกมา ในขณะที่พี่ต่ายสามารถประกาศตัวเองตลอดเวลาว่าเป็นแฟนผม หรือผมเป็นแฟนพี่ต่ายต่อหน้าพี่คม
แต่ผมก็ไม่มีเวลาที่จะคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป หรือจะขอโทษพี่ต่ายได้ทันเพราะพี่ต่ายลุกขึ้นไปก่อน พอดีกับที่พี่กั้งและน้องเดือนเดินออกมาจากข้างในพอดี แล้วเรียกเราสองคนเข้าไปทานอาหารกัน
พี่ต่ายเองก็ไม่พูดอะไรตอนที่ลุกขึ้น แล้วผมจะพูดอะไรได้อีก ได้แต่เดินตามพี่ต่ายไปนั่งที่โต๊ะอาหารเงียบๆ หงอยๆ กร๋อยๆ สงบเสงี่ยมเป็นกรณีพิเศษ :m17:
“น้องโอม คุณต่ายลองทานฝีมือผมดูนะครับ ว่าจะถูกปากไม๊”
พี่กั้งส่งจานข้าวคลุกกะปิมาให้ผม ผมส่งจานข้าวต่อให้พี่ต่าย ที่........ไม่มองหน้าผมเลยแต่มือก็รับจานไปเงียบๆ บนโต๊ะมีเครื่องเคียงมากมาย ถั่วฝักยาวหั่นเฉลียง หอมแดงซอย แตงกวา มะม่วงซอย หมูหวาน กุ้งแห้งทอด ไข่เจียวหั่นเป็นเส้นๆ ตามด้วยพริกขี้หนูน้ำปลาอีกหน่อย อร่อยแน่นอนครับ แถมมีแกงเลียงร้อนๆไว้ซดเผื่อข้าวติดคออีก ทำไมพี่กั้งทำกับข้าวได้น่าทานขนาดนี้นะ เหมือนผมจะได้ยินเสียงท้องร้องต้อนรับอาหารจานเด็ดเลยครับ
แต่ปัญหาคือ......ผมทานไม่ลงเนี่ยซิ ก็ผมดันไปกระตุกหนวดกระต่าย ที่ตอนนี้นั่งหน้าเฉยเมยใส่หน้ากากเป็นคนไร้อารมณ์อยู่นี่แหล่ะครับ แล้วผมจะมีแก่ใจไปทานให้อร่อยๆได้ไงถึงแม้น้ำย่ิอยจะออกมารอในกระเพาะแล้วก็ตาม แต่พี่กั้งกับน้องเดือนคงไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกตินี้ ก็ยังคงชวนเราสองคนคุยตามปกติ
“คุณต่ายกับน้องโอมทานให้เยอะๆนะครับ ถ้าไม่พอเติมได้เลย ไม่ต้องเกรงใจครับ คุยกันถูกคอก็เหมือนเป็นเพื่อนกันแล้วครับ”
“ขอบคุณครับคุณกั้ง อร่อยมากๆเลยครับ ทำกับข้าวเก่งตามที่น้องเดือนชมจริงๆด้วย” พี่ต่ายก็ยังดีครัับคุยกับคนอื่นบ้าง
ช่วงหันไปคุยกับคนอื่นพี่ต่ายก็พูดดีครับ แต่ถ้าเวลาปกติพี่ต่ายต้องคอยเอาใจผมตักนู่นนี่ให้ แต่ตอนนี้ไม่มีเลยครับ เฉยยยยย.... ทำเป็นอาหารบุฟเฟ่ต์บริการตัวเองซะงั้น ผมอยากได้แกงเลียงสักถ้วยอ่ะพี่ต่ายผมตักไม่ถึง ผมพยายามส่งกระแสจิตไปบอกพี่ต่ายโดยการมองสบตาเป็นระยะ :m13:
สบตากับพี่ต่ายแล้วก็ส่งสายตาไปที่แกงเลียง พยายามทำอยู่หลายหนครับ แต่สงสัยว่าจะมีคลื่นแทรกเพราะคนที่ตักมาให้ผมกับเป็นพี่กั้ง ฮือๆๆแย่แล้วทำไงดี :o12:
“น้องโอม นี่ครับ... แกงเลียงพี่กลัวจะตักไม่ถึง”พี่กั้งแกลุกเดินอ้อมมาให้ผมเลยครับ ผมละเกรงใจจริงๆ แต่ก็ดีเหมือนกันผมไม่ต้องลุก แหะๆ ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่กั้งไป อยากจะบอกว่าแกงนะตักไม่ถึงก็ถูก แต่ที่ไม่ถึงมากกว่าก็ใจของผมนะซิครับมันส่งไปไม่ถึงใจพี่ต่าย จังหวะนี้ผมก็คิดได้แค่นี้ละครับ o7
“ขอบคุณครับพี่กั้งเกรงใจจริงๆเลย รบกวนอีกแล้ว”ผมยิ้มให้พี่กั้งแ้ล้วหันมาส่งค้อนให้พี่ต่ายไปครับ แต่เหมือนแกจะขยับตัวหนีทัน ค้อนผมเลยขว้างไปไม่ถึง
พี่ต่ายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ครับ กวนประสาทอย่างร้ายกาจ ขี้งอนเป็นเด็กๆไปได้ แต่ผมก็ไม่ค่อยเจอแบบนี้หรอกครับ เพราะส่วนใหญ่พี่ต่ายใจเย็นมากๆ ผมเองที่เป็นคนคอยวีนคอยป่วนอยู่เรื่อยๆ สงสัยถึงรอบของผมที่กรรมจะตามสนองแล้วครับ ดันพูดอะไรไม่คิดก่อน ผลก็เลยเป็นแบบนี้
“พี่กั้งทำกับข้าวอร่อยทุกอย่างไม๊ครับเนี่ย สงสัยต้องมีจานเด็ดแน่ๆเลย จานไหนที่น้องเดือนติดใจที่สุดครับ”ผมพยายามชวนคนอื่นคุยเพื่อสร้างบรรยากาศให้รื่นรมย์ครับ
“จานเด็ดของพี่กั้งต้องก๋วยเตี๋ยวค่ะ ทุกอย่างอร่อยหมด”น้องเดือนตอบเสียงร่าเริงเลยครับ โดยมีพี่กั้งคอยเสริม
“ก็รักของเราเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยวนี่ครับ ผมไปช่วยเพื่อนทำก๋วยเตี๋ยวขายแค่วันเดียวเอง เลยทำให้ได้มาเจอกับน้องเดือนได้ สงสัยจะเป็นบุพเพหลงทาง หึหึ” o18
“พี่กั้งก็พูดซะเดือนเขินเลย พี่โอมอย่าไปฟังมากนะค่ะ”ผมก็คุยกันสนุกสนานกับพี่กั้งน้องเดือนครับ แต่พี่ต่ายก็แค่หันมายิ้มให้เป็นระยะไม่ได้ร่วมพูดอะไรเท่าไหร่เลย
พี่ต่ายทานข้าวเร็วมากครับ ทำท่าอย่างกับว่ากำลังแข่งทานข้าวคลุกกะปิให้ไวพี่ต่ายทานอิ่มดื่มน้ำแล้ว ผมยังเพิ่งทานไปสองสามช้อนเองครับ สงสัยจะคุยมากไปหน่อย พอผมเงยหน้าขึ้นมาพี่ต่ายเอากระดาษเช็ดปากเรียบร้อยไปซะแล้ว ก็เร็วขนาดว่าน้องเดือนทักน่ะครับ
“พี่ต่ายไม่อร่อยเหรอค่ะ ทานซะเร็วเลยหรือว่าจะรีบไปไหนค่ะ”
“ไม่ใช่ครับอย่าเข้าใจผิดไป คุณกั้งผัดข้าวอร่อยมากครับ แต่พอดีผมว่าผมจะไปเก็บของเตรียมเช็คเอาท์นะครับ”แล้วพี่ต่ายก็หันหน้ามาพยักเพยิดให้กับผม
“ พอดีโอมต้องไปรับเพื่อนสาวก่อนไปงานครับ เลยว่าจะกลับเร็วหน่อยกลัวรถติดน่ะครับ”
อ๋อ.....มันเป็นเช่นนี้เอง (แอบคิดว่าประชดหรือเปล่าเนี่ย) อย่างงี้ผมก็ต้องรีบทานด้วยซิ ผมเลยเริ่มเร่งสปีดทานให้เร็วครับ แต่พี่ต่ายหันมาเห็นผมกำลังจ้วงข้าวใส่ปากพอดีเลยบอกว่า
“โอมไม่ต้องรีบหรอก พี่จัดการเอง ค่อยๆทานเถอะ” เอือกซ์ซซซ ข้าวแทบจะติดคอตาย ผมต้องรีบซดน้ำแกง แล้วก็สำลักไอออกมา “แค๊กๆๆๆ”
“เป็นไรบ้างคับน้องโอม ติดคอเหรอ น่าสงสารจริงๆ ทานช้าๆดีกว่านะครับ ”พี่กั้งเดินมาลูบหลังผมที่กำลังไอครับ โดยที่ผมไม่ได้ต้องการเลยนาทีนี้
ไอ้ผมก็บังเอิญเงยหน้าขึ้นไปพอดีเห็นตาเขียวๆของพี่ต่ายมองมา แต่พี่ต่ายไม่ได้พูดอะไรกับผมอีกครับ หันไปบอกทางน้องเดือนแค่ว่า “งั้นผมขอตัวซักครู่นะครับ”
พอพี่ต่ายเดินออกไปครับ ผมก็ยังคงไอค่อกแค่กอยู่ ข้าวติดคอครับ แต่มันติดเหมือนกับว่ามีกระดูกมาติดคอเลย ทำไมเหมือนหายใจไม่ค่อยออกยังไงไม่รู้ แล้วก็เริ่มรู้สึกว่างานนี้ผมอาจจบศพไม่สวยซะแล้วม๊าง ขึ้นต้นก็เป็นลำไม้ไผ่ดีๆ ไปๆมาๆจะกลายเป็นบ้องกัญชาซะแล้ว
ผมเลยตัดสินใจรีบกินรีบกลับดีกว่า เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าผมไม่ใส่ใจพี่ต่ายไป มันจะไม่งาม
“ผมรีบทานดีกว่าครับไม่อยากให้พี่ต่ายต้องคอยนาน แหะๆ”
ผมรีบทานจนจุกเลยครับ พอกลืนข้าวลงคอทานน้ำเสร็จพี่ต่ายก็เดินลงบันไดมาพอดี ยกกระเป๋าพร้อมแต่งตัวมาเรียบร้อยเชียว ออกเดินทางได้เลยล่ะ
ผมลุกขึ้นยืนรอพี่ต่ายแบบงงๆจุกๆตื้อๆ ตอนที่พี่ต่ายเอากุญแจห้องส่งให้พี่กั้ง แล้วเดินไปจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่ายกัน น้องเดือนหันมามองหน้าเจื่อนๆของผม อาจจะพอรู้ได้ว่าคงมีอะไรซักอย่างแน่ๆ ผมว่าผู้หญิงมีเซนส์เรื่องแบบนี้ดีครับ เรื่องชาวบ้านคืองานของเธอ แต่น้องเดือนก็มารยาทดีพอที่จะไม่พูดอะไรมากครับ
“วันหลังพี่โอมมาเที่ยวอีกนะค่ะ เบื่อๆเมื่อไหร่ก็มาได้เลย ไม่ต้องวันเสาร์อาทิตย์ก็ได้ค่ะ โทรมาได้เลยนะค่ะ พี่กั้งกับเดือนยินดีต้อนรับทุกเมื่อเลย แล้วถ้ามีอะไรที่เราบริการได้ไม่เต็มที่ หรือมีข้อบกพร่องอะไรเดือนต้องขอโทษด้วยนะค่ะ”แล้วน้องเดือนก็ส่งยิ้มหวานมาให้ผม
พี่ต่ายเดินมาพอดีครับ “พี่ต่ายผมไม่ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ ให้กลับชุดนี้นี่นะ”ผมก้มลงมองชุดของผม กางเกงเล กับเสื้อยืดรองเท้าแตะเนี่ยนะ จะสบายๆเกินไปไม๊ เหมือนชุดนอนกลายๆเลย
“ไม่ต้องหรอก ก็นั่งยาวไปจนถึงบ้านเลย ไม่ต้องลงจากรถ จะไปกันเลยไม๊...พี่เคลียร์กับคุณกั้งเรียบร้อยแล้ว”พี่ต่ายยิ้มหวานครับ แต่ตาไม่ยิ้มเลยเหมือนเห็นประกายวิบๆวับๆน่ากลัวส่งมา
“หรือจะอยู่คุยกับน้องเดือนก่อนซักสองสามชั่วโมงก็ได้นะ แต่พี่กลัวจะไปรับเพื่อนสาวของโอมไม่ทันน่ะซิ” พี่ต่ายพูดแบบนี้ เอามีดมาฟันหัวผมเลยไม๊ ไปหัดประชดประชันแบบผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ของดีๆไม่จำ จำแต่เรื่องไม่ดี อยากเอาหัวโขกกำแพงจริงๆเลย อายก็อาย น้องเดือนก็ยืนทำหน้าแปลกๆอยู่เนี่ย เฮ้อ :a6:
“งั้นไปเลย ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน”ผมชักเริ่มมีอารมณ์ ไรกันว้า แค่พูดผิดหน่อยเดียวเอง จะโกรธไปถึงไหน งอนอะไรนานนักหนา :angry2:
ผมยกมือไหว้พี่กั้ง แล้วกล่าวคำอำลา “ผมไปนะครับพี่กั้งน้องเดือน ขอบคุณมากๆเลยครับแล้วเจอกันครับ”
“ครับเจอกันครับ ยินดีต้อนรับเสมอครับคุณต่ายน้องโอม”พี่กั้งโบกมือไหวๆลาผม น้องเดือนก็ส่งยิ้มมาให้
“ไปนะครับ ไว้ผมจะมาใหม่ครับ เจอกันแน่นอน”พี่ต่ายก็โบกมือลาคู่รักหวานแหววแห่งอัมพวา
ผมเดินนำหน้าพี่ต่ายมาก่อน เพราะเริ่มหงุดหงิด เดินเร็วมากครับเหมือนกับกำลังแข่งเดินเร็ว ไม่ได้ยินเสียงพี่ต่ายเดินตามมาเลยครับ
ผมมาถึงที่จอดรถต้องเดินหารถตั้งนานว่าไปจอดตรงไหน(วะ) :m16: ผมชะเง้อมองว่าพี่ต่ายมารึยัง พี่ต่ายก็ไม่ตามมาซักที เป็นนิสัยเสียของผมด้วยครับที่ไม่ค่อยสนใจอะไรเลยเวลาไปกับพี่ต่าย ยกภาระหน้าที่ให้พี่ต่ายทั้งหมดรวมถึงจำที่จอดรถด้วย คราวนี้ผลบุญเลยส่งครับให้ต้องเดินวนหารถจนเหงื่อแตก พอเจอรถผมก็ต้องยืนพิงรถรอพี่ต่าย อยู่อีกเกือบสิบห้านาที พี่ต่ายถึงเดินมาหอบข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือ
ผมไม่อยากจะพูดอะไรมาก ยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก แกล้งยกมือดูนาฬิกาขมวดคิ้วเป็นเงื่อนตาย บอกพี่ต่ายกลายๆว่าพี่มาสายนะ ไหนว่าจะรีบไปไงล่ะ พอพี่ต่ายเปิดรถผมก็เข้าไปนั่งหน้าบูดเป็นอาหารหมดอายุรอเลยครับ
“พี่ซื้อของไปฝากแม่ไง เราไม่มีอะไรติดมือกลับบ้านเลยนะ”
พี่ต่ายเข้ามานั่งในรถแล้วก็พูดขึ้นมาลอยๆ แต่ผมไม่ได้ถามนี่ ผมเลยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หันหน้าออกไปข้างนอกเหมือนวิวสวยซะเต็มประดา ในใจก็คิด...ก็ดีแล้วนี่ซื้อของฝากกลับบ้าน ก็ผมลืม มันเป็นหน้าี่ของพี่อยู่แล้ว ก็ทำไปซิ เดี๋ยวจะให้เข็มเกียรติยศลูกเขยชั้นดีระดับหนึ่งพอไม๊
“โอมไม่ใส่เข็มขัดล่ะรถจะออกแล้วนะ”เสียงพี่ต่ายลอยมาอีก อ้าวผมลืมซะงั้น หันไปดึงเข็มขัดมาคาดให้เรียบร้อย ตอนที่เอาเข็มขัดมาเสียบที่ช่องตรงกลางรถ ใบหน้าเราก็จ๊ะเอ๋กันพอดี สายตาก็จ้องมองกัน รู้สึกเสียวซ่านหัวใจ เจ้ยยย... ไม่ใช่แระนั่นมันเพลงรุ่นแม่ พี่ต่ายเองก็กำลังกดล็อคเข็มขัดเหมือนกัน ผมก็ยังหน้ามึนตึงแสดงอาการงอนอยู่ทำปากยื่นด้วย พี่ต่ายยื่นปากมาสัมผัสปากผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมถึงกับสะดุ้ง
“พี่ทำอะไรน่ะ”ผมร้องออกไปแบบโง่ๆ ก็มันตกใจนี่นา o22
“โอมไม่รู้เหรอว่าทำอะไร สงสัยพี่ทำไม่ลึกซึ้งพอ งั้นเอาใหม่แล้วกัน”ผมยังไม่ทันโวยต่อ พี่ต่ายก็เอามือมาประคองใบหน้าผมไว้ แล้วบดริมฝีปากผมอย่างรวดเร็วจนผมตั้งปากเอ๊ยตั้งตัวไม่ทัน พี่ต่ายดูดปากผมแล้วรุกเร้าเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นผม ลิ้นของพี่ต่ายทำเอาผมครางเสียงสั่นไปหมด ในชั่วขณะที่ผมเริ่มเคลิ้มๆ แล้วก็คิดว่าจะมาเล่นอะไรกันตรงนี้พี่ อารมณ์ไหนกันแน่ กลับไปบ้านกันก่อนเลยไม๊พี่... :-[
*********************************************
คราวหน้าคงไปถึงงานแต่งงานซะที เจ้าบ่าวเจ้าสาวรอนานแล้วเนอะ :m23:
-
:m1: :m1:
ชอบพี่ต่าย
-
:a5:
:a6:
:oni1:
:m32:
-
สงสารคู่ป่าวสาวฟร่ะ
สงสัยจะไม่ได้แต่งกันล่ะมั้ง
:jul3: :jul3: :jul3:
:L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อิอิ จะไปงานแต่งแล้วๆๆ
อยากไปงานแต่งจะไปรับดอกไม้
งานนี้ขอให้โอมรับได้นะ :L2:
-
ฉากสุดท้ายน่ารักอ่ะ :m1:
-
พี่ต่าย แหม้
ไม่เลือกเวลาและสถานที่จริงจริ๊งงง
-
ไม่ใช่แค่เจ้าบ่าวเจ้่าสาวรอนะพี่ฟาง
แขก(ดอย)ก็รออยู่
:jul3:
-
สรุปตอนท้ายพี่ต่ายงอนป่าวเนี่ย อิอิ
-
เขิน เว้ยยยยย :n1:
เอาน่าเรื่องเล็กๆน้อย อย่าใส่ใจมากเลยนะครับ
-
:oni2:
-
ต๊ายยยย ง้อกันถึงพริกถึงขิงน่าดู :o8:
-
หูยยยยย...อย่างนี้เข้าข่ายที่เรียกว่า....ยิ่งทะเลาะยิ่งลูกดก....อะป่าววววววว :laugh:
แหมๆ....พี่ต่ายไม่ได้งอนเรื่องผู้หญิงหรอกม้างงงง
แต่โกรธเรื่อง กั้ง มากกว่า....เพราะเข้าถึงเนื้อถึงตัวตลอด..... :t2:
:กอด1:
-
:m1: :m1: จูบอีก ๆ :m1: :m1:
แต่จะถึงงานแต่งกันรึเปล่าอ่ะ
-
ไม่ใช่แค่เจ้าบ่าวเจ้่าสาวรอนะพี่ฟาง
แขก(ดอย)ก็รออยู่
:jul3:
โดยเฉพาะ แขก (ดอย) เตี้ยๆ สั้นๆ คนนี้ใช่ป่ะ ไอ้กะแป๋ม :laugh: :laugh: :laugh:
-
เขิลลล แทนโอม :o8: :o8:
-
:m4:เย.....จะได้ไปงานแต่งแล้ว
:oni2: :oni2:
-
:m1: น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m13:
-
พี่ต่ายงอน...อิอิ
-
งอลๆ ง้อๆ น่ารักดี :n1:
ว่าแต่กลับถึงบ้านโอมจะโดนพี่ต่ายทำโทษป่าวหว่า อิอิ
-
:t2:
-
พี่ต่ายกะโอม งอล ง้อ กันน่ารักดีนิ อิอิ :m1:
-
เราโครตเข้าใจโอมเลยอ่ะ ขอถวายพี่ต่ายซักที :เตะ1:
-
:m32:
-
มาร้องเพลงรองานแต่งอ่ะ คิคิ :m32:
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ใกล้ ถึงวันวิวาห์แล้วหนายอดดวงใจ
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : หวั่น ไม่หาย น้องหวั่นไม่หาย พี่เอย
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : เจ้าจะหวั่นอะไร ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : โธ่ พี่เอ๋ย ก็ไม่เคย ยังกลัวใจ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : วิวาห์พาชื่นกมล อย่ากังวลเลยน้องเอยแม้เจ้า ไม่เคย จะเฉลย ให้รู้นัย
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ไหนลองบอกหน่อยเป็นไร
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : หันมาใกล้ใกล้ หน่อยซิ แล้วใย น้องพี่เมินเฉย
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : น้อง กลัว จะมาเกินเลย
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : แม้ ฟังเพียงเอ่ย ไฉน จะรู้
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : งั้นทำไงเล่า พ่อคนเจ้าชู้
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ตาม ใจครู เป็นไร
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ก็ครู คอยคิดไม่ซื่อ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : โธ่เธอ จะถือทำไม
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : จมูก อย่าหันมาใกล้
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : เอ็ดไป เฉยไว้คนดี
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : อุ๊ยเบื่อ เหลือใจ ขาดทุน ร่ำไปทุกที
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : แม้อยาก รู้ดี ก็ควร ต้องมียกครู
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : เอากำไร เรื่อยไป ว่าอย่างไร ก็ไม่ฟัง
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : โถ อย่าทำตึงตัง หอมแก้มอีกครั้ง เถิดโฉมตรู
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ไม่เอานะ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : นิดเดียวน่า
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) :ไม่เอาน่า
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : นิดเดียวน่า
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ก็จะบอก เรื่องวิวาห์
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : เดี๋ยวเถิดหนา จงเชื่อครู
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : อุ๊ยพอนะ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ประเดี๋ยวซี่
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif): อุ๊ยพอน่า
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ประเดี๋ยวซี่
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : อีกเมื่อไหร่ จะรู้ดี
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : หอมแก้มอีกที เถอะแก้วตา
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : กลัวแก้ม จะช้ำ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ช่างเป็นไร พี่สอนให้ ต้องตามตำรา
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ก็เร็วซิ
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ประเดี๋ยวซี่
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : เร็วเร็วซี่
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ประเดี๋ยวซี่
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : กว่าจะบอก ซักที น้องเหลือที่ จะระอา
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : จงฟังนะ
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ก็ฟังซี่
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ฟังนะ
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ก็ฟังนะซี่
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : พี่จะบอกวิธี อย่างนี้แหละเริ่มวิวาห์
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : อ๋อ กอด กันนิด
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : จ๊ะ จูบอีกหน่อย จูบฝังรอยรักเป็นพิมพ์ใจ
(http://img384.imageshack.us/img384/8369/pingab4.gif) : ไหนบอก อีกนิด
(http://img126.imageshack.us/img126/2935/foxpaeds5.gif) : ฮึ บอกไม่ได้ อดหัวใจไว้รอวันวิวาห์
-
พี่ต่ายน่ารักจังคับ :m1:
-
ตกไปหน้า2แล้วไดไง o12
มาดันจร้า :a2:
-
รอๆ
-
:m23:ต้องขออภัยท่านผู้อ่านทุกท่านเลยที่มาลงช้าเพราะช่วงนี้ชีพจรลงเท้า :t2:
แล้วก็โรคเดิมๆเริ่มกำเริบ คือโรคอู้ กะโรคสมองตัน อิอิ อาจจะช้าบ้างแต่จะพยายามค่ะ :a2:
ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่มาช่วยดันช่วยกระทุ้งค่ะ ติดตามกันต่อเลยค่ะ :pig4:
****************************************************
ผมกำลังจะคิดเอ่ยปากอุทธรณ์พี่ต่ายว่าทำอะไรน่ะพี่(ผมชอบ...อิอิ) :o8: แต่พี่ต่ายที่เป็นคนดึงอารมณ์ผมให้ขึ้นมาเอง กลับหยุดปฎิบัติการนี้ไปซะดื้อๆ มือพี่ต่ายยังคงประคองหน้าผมส่งสายตาหวามหวานมาให้ แต่ปากกลับบอกว่า
“ลงโทษคนขี้หงุดหงิด หึหึ”
แล้วก็ผละไปขยับจะถอยรถเลยครับ ไม่ไยดีกับอารมณ์ค้างเติ่งของผมเลย......
หงุดหงิดได้อีกรอบ วันนี้หลายรอบแล้วนะเว้ย อย่างนี้เรียกแกล้งกันเห็นๆ :angry2:
เอากับพี่เค้าซิ ทำเอาผมอารมณ์ค้าง แล้วก็ทิ้งไปซะงั้น ผมกำลังงงๆกับอารมณ์พี่ต่ายที่ขึ้นๆลงๆอย่างกับราคาทองคำตอนนี้ กำลังจะอ้าปากโวยตอนที่รถจะออก ก็ต้องตกใจกับเสียงตบมือข้างหูครับ ผมหันไปดูที่มาของเสียงข้างๆกระจกรถผมเองครับ แล้วก็ถึงกับสะดุ้ง :sad5:
ก็ภาพที่ผมเห็นเป็นมือตบหลากสีสันขนาดใหญ่ๆกว่ามือผมอีกครับ มิน่าเสียงดังจัง แบบที่เค้าใช้ไล่นักการเมืองกันน่ะครับ แต่ผมไม่ได้ไปเป็นนอมินีของใครนี่ มาตบมือไล่ผมทำไม พี่ต่ายชะโงกหน้ามาดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็พอดีกับเจ้าของมือตบโผล่หน้ามาครับ
“ไอ้น้องทอมนี่เอง อะไรว่ะ อยากโดนต่อยรึไง กวนซะแล้ว คนยิ่งกำลังโมโหอยู่ ทำตกใจหมด”
ผมเองแหล่ะครับจะเปิดประตูลงไปด่าไอ้คนที่ยืนยิ้มเผล่ โชว์รอยยิ้มกวนประสาทอยู่ได้ แต่พีต่ายรีบเอามือมาดึงมือผมที่กำลังจะเปิดประตูไว้
“ใจเย็นโอม...พี่ถามเอง ว่าเค้ามีอะไร”
แล้วพี่ต่ายก็เลื่อนกระจกลงครับ ไอ้น้องทอมพลขับเรือรีบยกมือไหว้อย่างไวจนผมยกมือรับไม่ทัน
“สวัสดีคร๊าบบบบบบ.....ทอมมากวนรึเปล่า....จะมาแอบดู....เอ๊ยยย..จะมาทักทายแค่นั้นเอง” :t2:
“ไม่กวนอะไรหรอก แล้วนี่จะไปไหนล่ะทอม”ผมว่าไม่เห็นต้องไปสนใจเลย คนกวนประสาท อยู่ดีๆเอามือตบมาตบใส่หูผม o12
“ผมจะไปเที่ยวครับ ว่าจะไปทัศนศึกษาแถวๆที่ทำเนียบหน่อย อยากไปดูบ้านพิษณุโลก ครั้งหนึ่งในชีวิตน่ะ ไปด้วยกันไม๊ครับ ผมมีมือตบเหลือนะ ผมแบ่งให้เอาป่าว แค่4อัน 100 เอง ถูกจะตาย”
ไอ้นี่มันกวนไม่เลิก ตกลงนอกจากขับเรือยังเป็นพ่อค้าขายมือตบด้วยเหรอเนี่ย ผมอยากจะบร้าไปกับมาน
“ไม่ซื้อๆ จะกลับบ้าน ผมจะกลับแล้ว พี่ต่าย ทอมพี่ไปแล้วนะ ไปพี่ต่าย”ผมว่าผมโคตรจะไม่มีมารยาทเลย แต่ผมกำลังโมโหหลายๆอย่างน่ะ ไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าทอมนี่หรอก ไม่สะดวกจะมาเล่นเอาเถิดกันตอนนี้โว้ย
พี่ต่ายขมวดคิ้วดุผมทำนองว่าดื้ออีกแล้ว แล้วก็หันไปยิ้มให้ทอมครับ ดูพี่ต่ายทำซิ ไปพูดดีกับเค้าอีกด้วย
“ทอมติดรถพี่ไปไม๊แล้วไปต่อในกรุงเทพฯ”
นั่น.....อีกล่ะ ดูซิ ดู ดูๆๆๆๆๆๆๆๆไปชวนไอ้กวนนี่ขึ้นรถมาอีก ผมไม่พูดอะไรเลยครับตอนนี้งอนสุดๆ โกรธสุดๆ ผมกอดอกหน้าแดง ไปด้วยความโมโห ถ้าลมออกหูมีจริง ก็คงมีลมพ่นออกมาเยอะเลยครับ
น้องทอมก็ดีครับมีมารยาทดี เห็นผมโมโหขนาดนั้น น้องเค้าก็ดูออกนะครับ ท่าทางดูอึกๆอักๆ คงจะเกรงใจมากๆ น้องทอมเค้าเลยมาบอกผมด้วยน้ำเสียงเจียมตัว เจียมใจครับ
“เอ่อ...พี่หน้าหวานครับ....เอ่อ...”เอ็งพูดมาเลย....จะบอกว่าไม่รบกวนล่ะซิ เอ่อๆอ่าๆอยู่นั่น เสียเวลารอ
“ไม่ต้องเกรงใจ มีอะไรพูดมาเลยทอม” ผมต้องเร่งรัดสรุปความสักหน่อย
“เอ่อ.... ผมขอรบกวนหน่อยน่ะครับ ขอติดรถไปลงนิดเดียวเอง พี่หน้าหวานคงไม่รังเกียจเด็กตาดำๆนะครับ” แล้วก็ทำตาปริบๆครับ
ผมว่าผมโกรธไป ผมโมโหไป สองคนนี้ก็คงไม่สนใจครับ คงเกิดมาเพื่อสิ่งเดียวกันครับ ฟ้าถึงส่งให้มาเจอกัน “กวนโมโห” น่ะครับ ผมคงทำได้แค่ “ปลง”
แล้วดูซิมาเรียกผมพี่หน้าหวาน นี่เป็นครั้งแรกนะครับที่มีคนจริงใจกับผมขนาดนี้ ปกติเวลาคนจะชมผม เค้าจะกลัวผมเหลิงมากไปชอบบอกอ้อมๆว่าผมหน้าตี๋ ไม่มีใครพูดความจริงกับผมแบบน้องทอมซักคน
เฮ้อ!!เห็นแก่ความจริงใจของทอม พูดว่าผมหน้าหวานถึงสองครั้งสองคราเป็นเด็กจริงใจจริงๆ
“จะไปก็รีบขึ้นรถมาซิ มัวแต่ยืนยิ้มอยู่ได้ ขึ้นมา ให้ไว”
พี่ต่ายหัวเราะพรืดออกมาเลยครับ "กร๊ากกกก......โอเคๆๆ...มาๆๆๆทอมขึ้นรถ วันนี้พี่โอมเค้าใจดีนะเนี่ย เร็วๆก่อนที่เค้าจะเปลี่ยนใจ ฮ่าๆๆๆๆ” :laugh:
ผมหันไปถลึงตาให้พี่ต่ายหนึ่งที โทษฐานที่มาล้อผม ทอมรีบกระโดดขึ้นรถมาเลยครับ ท่าทางดีใจมาก ทำประหนึ่งว่าพบสิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิต กรรมจริงๆ
พี่ต่ายยังไม่ยอมขยับรถครับ หัวเราะหึๆๆอยู่ได้คนเดียว ไมรู้ขำบ้าอะไร
“จะไปรึยังล่ะพี่ จะขำไปถึงปีใหม่เลยไม๊” :m14:
เปล่าครับ...ไม่ใช่.....
ไม่ใช่.....ผมที่พูด ไอ้น้องทอมครับที่พูด เอากะน้องทอมซิ ผมไม่ยุ่งด้วยแล้วใครเป็นคนชวนคนแรกก็รับผิดชอบกันเอาเองแล้วกัน :jul3:
ทอมก็ดีครับ กวนๆดีน่ารัก น่าตบ น่าพบปะคบหา นี่คือเนื้อหาบางส่วนของบทสนทนาเราครับ อ่ะไม่ใช่ซิ ของพี่ต่ายกับทอม อิอิ
“ถ้าพี่ขำไปถึงปีใหม่จริงๆ ทอมจะลงจากรถพี่ไม๊ล่ะ” พี่ต่ายเริ่มชงก่อนครับ
ทอมคิดไม่นานครับแล้วก็ตอบมาอย่างฉะฉาน“ผมก็คงจะลง....เพราะถ้ารอถึงปีใหม่ ผมว่าทำเนียบเค้าคงปิดแล้ว ไม่ให้ใครเข้าไปเยี่ยมชม” เอากะทอมซิ ไม่ยอมจนแต้ม
“แล้วถ้าพี่หยุดขำแล้วล่ะ....”พี่ต่ายยังไปเล่นต่ออีกครับ ไม่เลิกซักที ตกลงจะได้ไปจากอัมพวาไม๊เนี่ย ผมเริ่มปาดเหงื่อ
“พี่หยุดขำแล้ว....พี่ก็ออกรถซักทีซิพี่....พี่จะมาถามผมทำไมล่ะ..ฮ่าๆๆๆ แปลกคนจริงๆ” :m20:เอาเข้าไป เจอคำตอบของทอมเข้าไปพี่ต่ายมีซึมไปเลย พี่ต่ายหันมามองหน้าผม คล้ายๆจะเริ่มเห็นว่าผมเป็นคนดีแล้วล่ะซิ สมน้ำหน้าจริงๆอยากไปชวนมาดีนัก เชิญต่อสู้กันทางวาจาไปเองแล้วกัน หึหึ
“พี่ต่ายถึงบ้านแ้ล้วบอกนะ ผมนอนก่อนแล้วกัน เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลย”ผมอ้่าปากหาว แล้วเตรียมใส่แว่นดำเพื่อหลับ แต่ก็ยังได้ยินเสียงแซวแว่วๆจากเจ้าทอมครับ
“นอนไม่หลับหรือไม่หลับไม่นอนกันแน่พี่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ผมสงสัยครับ ถ้าคนหน้าหวานแบบผมถีบคนหน้าตาดีตกรถผมจะมีความผิดมากไม๊
“ทอมอยากลงรถตรงนี้.....หรือว่าอยากไปลงในน้ำครับ พี่ให้ทางเลือก” ผมพูดดีๆกับน้องเลยครับ ไม่ได้ว่าอะไรทอมเลย ได้ยินเสียงพี่ตายหัวเราะมาแว่วๆ ส่วนทอมได้ยินเสียงบ่นพึมพำๆครับ
“คนหน้าหวานใจร้าย แกล้งน้อง...ไม่พูดก็ได้”
ผมหัวเราะหึๆแล้วนอนหลับไปครับ ไม่ได้ร่วมวงสนทนาอะไรกับทอมและพี่ต่ายอีก ได้ยินแว่วๆว่าคุยกันเรื่องภาวะเศรษฐกิจตอนนี้กันน่ะครับ ผมยิ่งไม่ค่อยสนใจอะไรด้วย เลยนอนดีกว่ามารู้สึกตัวอีกทีเอาตอนที่พี่ต่ายแวะจอดรถตรงป้ายรถเมล์ครับคงจะให้น้องทอมลงจากรถ
พี่ต่ายเขย่าตัวผมเบาๆ “โอม..ทอมจะไปแล้ว” ผมปรือตาหันหน้าไปมองหน้าน้องทอม เพื่อนที่โชคชะตาชักนำมาให้ได้รู้จักกัน ทอมยกมือไหว้ผม เป็นเด็กมีมารยา...เอ๊ยมารยาทดีจริงๆ น่าคบหา
“ไปนะครับพี่โอมหน้าหวาน ขอบคุณนะคร๊าบบบ อิอิ” เฮ้อ..พูดแบบนี้ยิ่งน่าคบไปใหญ่.....แต่...ทอมพี่อยากจะบอกว่า...ความจริงเรื่องพี่หล่อเนี่ยพูดบ่อยๆพี่ก็เขินนะ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมก็ได้แต่คิดในใจครับไม่ได้พูดออกไปกลัวพี่ต่ายจะอิจฉา เลยได้แค่บอกลาน้องทอมไป “โชคดีครับ มีโอกาสคงได้เจอกันอีก”
แล้วน้องทอมก็ลงจากรถไป ผมหันไปมองน้องกำลังโบกมือไหวๆให้เรา โบกไม่หยุดเลยครับ สงสัยนึกว่าตัวเองเป็นนางงามอำลาตำแหน่งรึไงไม่รู้ ทำเป็นยิ้มหวานเชียว ฮ่าๆๆๆๆ ผมกำลังจะหัวเราะขำท่าทางน้องทอมแต่ผมก็หมดความสงสัยในทันทีครับ น้องทอมโบกรถเมล์นั่นเอง ไอ้ผมก็หลงดีใจนึกว่าน้องโบกมือให้ ดีนะเนี่ยผมฉลาดไม่โบกมือกลับไป ไม่งั้นมีหวังหน้าแตกแน่ๆเลย แหะๆๆๆ
“ทอมนี่ตลกดีนะพี่ต่าย กวนได้ใจเลย” พี่ต่ายหัวเราะขำๆครับ ท่าทางอารมณ์ดีแล้วนี่ แต่ก็ไม่ได้เสริมต่อเรื่องทอม
ได้แต่บอกว่า “เดี๋ยวรีบแต่งตัวหน่อยก็ดีนะโอม พี่กลัวไปรับเพื่อนโอมไม่ตรงเวลา”
ผมดูนาฬิกาเกือบบ่ายสามแล้วครับ ถ้ามัวแต่อ้อยอิ่งคงไม่ทันจริงๆนั่นแหล่ะ แต่จากตรงนี้ไปบ้านก็ไม่ไกลครับ พอไปถึงบ้านปุ๊ป ผมก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงครับวิ่งจู๊ดเข้าบ้านไปอาบน้ำเลย ลืมไปเลยว่ามีข้าวของในรถที่ผมควรจะช่วยพี่ต่ายถือเข้าบ้าน ตอนกำลังอาบน้ำอยู่ผมถึงเกิดความจำของสำนึกดีเด้งกลับขึ้นมา แต่ไอ้รึจะให้ผมออกไปช่วยตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วพี่ต่ายก็คงยกออกมาหมดแล้วจริงไม๊ล่ะครับ พี่ต่ายทำอะไรเร็วจะตายไป ผมก็ยังเป็นคนมีเหตุผลเสมอมานะครับ(แต่เป็นเหตุผลให้ตัวเองมากกว่า ฮ่าๆๆๆ)
พอผมอาบน้ำเสร็จพี่ต่ายยังนุ่งผ้าขนหนูอยู่เลยครับ ไม่รู้รออะไรอยู่ “อ้าวพี่ต่ายไม่ไปอาบน้ำละครับทำอะไรอยู่ ชักช้าอยู่ได้ เดี๋ยวไม่ทันนะ” แล้วผมก็รีบไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาเสื้อสูทของผมที่จะไปงาน
“อยู่ไหนว้า ไม่ได้ใส่มาตั้งนาน ไม่รู้ยับรึเปล่า เง้อ” ผมได้แต่แหวกเสื้อไปมาหาอยู่นั่นแหล่ะครับ แล้วพี่ต่ายก็ปิดตู้ดึงแขนผมมาที่เตียงที่มีเสื้อผ้าของผมวางพาดอยู่พร้อมแล้วครับ ผมถึงกับอึ้ง
“โอมชุดเราอยู่นี่ พี่เตรียมให้แล้ว พี่ไปอาบน้ำแล้วนะ” พลันผมก็เข้าใจได้อีกว่าพี่ต่ายของผมมัวแต่เีตรียมเสื้อผ้าให้ผมนี่เอง แล้วผมก็ปากเสียไปบ่นเค้า อยากจะตบปากตัวเองเสียจริงๆ แต่ไม่มีเวลาด่าตัวเองนานครับ รีบแต่งตัวดีกว่า
สักพักนึงพี่ตายก็ออกมาครับ แล้วก็ไปแต่งตัวเงียบๆที่ห้องพี่ต่ายครับ “พี่ต่ายโอมเสร็จแล้วลงไปรอข้างล่างนะครับ เสร็จแล้วตามลงมาแล้วกันนะ โอมหิวอ่ะ ไปหาไรกินรองท้องหน่อยนึง”
ผมทานขนมที่พี่ต่ายซื้อมาจากอัมพวานะครับ สงสัยตอนที่กินข้าวของพี่กั้งผมรีบไปหน่อย เลยกินได้ไม่มากอดหิวไม่ได้ พอทานเสร็จผมก็มานั่งรอพี่ต่ายครับ พอพี่ต่ายลงมาผมแทบจะบอกพี่ต่ายว่าพี่อย่าไปเลย พี่โคตรรรรรหล่อเลยอ่ะ :impress:
ไปถึงงานผมมิต้องตามประกบเหรอ หน้าพี่ต่ายขาวผ่อง ริมฝีปากสีแดงสด ดวงตาเป็นประกายหลังกรอบแว่น ยังคงงดงามเสมอ ผมพี่ต่ายยาวมานิดหน่อยดูยุ่งๆไปหน่อยแต่ก็ยังน่ามอง พี่ต่ายใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ เน็คไทผ้าไหมสีม่วงเข้ม ยิ่งตัดกับเสื้อสูทสีดำ โอ๊ย...ใครเอาดาราเกาหลีมาเดินในบ้านเนี่ย จะหล่อไปไหนเนี่ยกลบรัศมีเจ้าบ่าวหมดกัน
“อ้าวโอม ไปซิครับมัวแต่ทำตาโตอยู่ได้ ไหนๆมาดูซิ แต่งตัวเรียบร้อยรึเปล่า” พี่ต่างดึงมือผมขึ้นให้มายืนตรงหน้า แล้วก็ปัดๆเขี่ยๆผมที่ปรกหน้าผม แล้วยิ้มๆ ทำเอาผมเขินไปเลย
“โอมน่ารักจริงๆ ทำผมยุ่งๆแบบนี้ยิ่งหน้าเด็ก ไม่เหมือนคนเรียนจบโทแล้วเลย เหมือนเด็กมหาลัย ดูซิโตขนาดนี้ผูกเน็คไทยังไงไม่สวยเลย”
“ก็ผมไม่ค่อยได้ผูกนี่นาพี่ต่าย อยู่บ้านได้ใช้ที่ไหนกัน แล้วเน็คไทอันนี้ผมไม่เคยเห็นเลยของพี่ต่ายเหรอ” มันเป็นเน็คไทสีฟ้าอมเทาครับ ผมก็ใส่เสื้อข้างในสีดำเหมือนกันสีเน็คไทเลยตัดกันเท่ห์ไม่เบา
“ของพี่เอง พี่ซื้อไว้ให้โอม พี่ว่าน่าจะเหมาะกับโอม ก็เหมาะจริงๆด้วย”พี่ต่ายผูกให้ผมไปก็ยิ้มไป จัดปกเสื้อให้เรียบร้อยแล้ว กลิ่นกรุ่นอาฟเตอร์เชฟของพี่ต่ายทำเอาใจผมปั่นป่วน แล้วเอาหน้าหล่อๆมาลอยหน้ายั่วยวนผมขนาดนี้ ผมแทบจะอดใจไม่ไหวอยากกระโดดขึ้นจูบปากพี่ต่าย :haun5:
“โอเค เรียบร้อยแล้ว.....เหลืออย่างเดียวเท่านั้นเอง เราก็ออกไปกันได้”พี่ต่ายพูดเสร็จแล้วก็อมยิ้ม
ผมขมวดคิ้วสงสัยว่ามันอะไรกัน ดูๆแล้วเราสองคนก็พร้อมแล้วนะ “อะไรเหรอพี่ หรือพี่หิวทานขนมหน่อยไม๊ อร่อยดีนะ” ผมกำลังจะเดินไปที่โต๊ะหยิบขนมให้พี่ต่าย
แต่พี่ต่ายไม่ตอบผมครับกลับเอาแขนรวบเอวผมแล้วดึงเข้าหาตัว บดริมฝีปากผมอย่างรวดเร็วกัดริมฝีปากผมจนเจ็บ แล้วไม่รอช้าที่จะรุกเร้าลิ้นเข้าไปในหยอกล้อในปากของผม ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ครับ ล้อเล่นกับพี่ต่ายจนพี่ต่ายเองก็คงงงเหมือนกัน เรายืนแลกจูบกันจนผ่านไปครู่นึงครับผมลืมไปเลยว่าเราต้องไปงานครับ พี่ต่ายดูเหมือนจะรู้ตัวก่อนครับว่าเดี๋ยวจะไปรับเบ็ตตี้ไม่ทัน
“ไปโอม เรียบร้อยแล้วก็ไปกัน” เสียงพี่ต่ายหอบเล็กน้อยครับ ผมเองก็เบลอๆ ต้องเอามือลูบหน้าตัวเองเรียกสติกลับมา “ไปซิพี่ ไปกัน” หอบไม่แพ้พี่ต่ายเหมือนกัน
ผมเดินเซซังไปที่รถแทบต้องเอามือกดหน้าอกเอาไว้ไม่ให้ใจเต้นแรงเกินไป วันนี้พี่ต่ายทำผมหัวใจจะวายสองครั้งแล้วนะ พอขึ้นรถได้ผมหันไปมองหน้าพี่ต่าย ปากแดงเชียวสงสัยเมื่อกี้ผมกัดแรงไปหน่อย ผมเลยเปิดกระจกตรงหน้ารถดูปากของผม ก็ไม่เบาครับ ยังกับปากเมียแบรทพิท ย้วยเชียวคนจะดูออกไม่เนี่ยว่าสองคนนี้ทำอะไรกันมา...เง้อ
“พี่เตือนโอมขนาดนี้ โอมคงไม่ลืมนะว่าไปงานคราวนี้พี่ไปในฐานะอะไร หึหึ แต่ถ้าโอมลืม พี่คงต้องย้ำให้มากกว่านี้ ดีไม๊ครับ”พี่ต่ายยื่นหน้ามาหาผม แล้วยิ้มละไมทำท่าจะมาจูบผมอีก แต่ผมต้องรีบเอามือปิดปากผมไว้ แล้วดันตัวพี่ต่ายออกไป เล่นอะไรบ้าๆเตือนความจำอะไรกันนักหนา
“ไปได้แล้วพี่ ผมรู้แล้วน่ะ พี่ไม่ต้องมาแกล้งเลย ไปได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะ”พูดไปก็เสียงสั่นไป ใจยังหวิวๆไม่หาย มันร้อนวูบวาบไปทั่วร่างกาย นี่ถ้าไม่ติดไปงาน คงไม่รอดแน่งานนี้ บ่ายสามก็บ่ายสามเหอะ :-[
“โอเคครับ ไปก็ไป งั้นโอมบอกมา..บ้านเพื่อนโอมอยู่ไหนครับ”พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ เหมือนหัวเราะขำผมอีกแล้ว เฮ้อ
ผมต้องบอกทางพี่ต่ายไปเป็นระยะ จนไปถึงบ้านเบ็ตตี้ ตอนสี่โมงกว่านิดหน่อย ผมลงไปกดกริ่งที่ประตู แต่รอไม่นานครับยังไม่ทันไรก็มีสาวร่างสูงโปร่งในชุดราตรีสีม่วงเข้มวิ่งลงมาเปิดประตูให้ผมครับ พร้อมน้ำเสียงที่ร่าเริงดังมาแต่ไกลเลยครับ
“โอมมมม...เบ็ตมาแล้วจ้า”
แล้วก็เหมือนในหนังนะครับวิ่งสโลโมชั่นเข้ามาหาอ้อมกอดผม เอ๊ย...ไม่ใช่ครับวิ่งมาอย่างสง่างามแล้วก็..............สะดุดครับ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: ดีไม่จับกบ เพราะมีผมวิ่งเข้าไปรับเบ็ตพอดี วิญญาณพระเอกของผมเข้าสิงร่างทันที
“อุ๊ย...เกือบไปแล้วไม๊ล่ะ..เฮ้อ..เบ็ตนี่ซุ่มซ่ามเรื่อยเลย”แล้วเบ็ตก็เงยหน้ามาสบตาผมครับ :m13:
ผมเกือบจำเบ็ตเพื่อนผมไม่ได้ เบ็ตแต่งหน้าเล็กน้อยในแนวธรรมชาติ แต่ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงเค้าแต่งหน้ากันยังไงครับ ทำให้สาวน้อยหน้าใสคนเดิมของผม กลายเป็นสาวเซ็กซี่ตาคมไปได้ ริมฝีปากสีกลีบบัวเงาวาววับราวกับจะส่งรอยยิ้มมาให้ผมเพียงคนเดียวในโลก เบ็ตกระพริบตาปริบๆส่งส่งสายตายินดีมาหาผม ทำเอาผมใจสั่น(อีกแล้ว)
“เบ็ตกำลังจะโทรไปหาโอมพอดีเลย ว่าลืิมบ้านเบ็ตรึเปล่า”มือเบ็ตยังเกาะอยู่ที่แขนผมเลยครับ
“โอมน่ารักจังเลยถ้าเค้ารู้ว่าจะหล่อขนาดนี้ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปได้หรอก วันนี้เค้าขอควงโอมหน่อยนะ” ผมค่อยๆพยุงตัวเบ็ตให้ยืนขึ้น แล้วลอบมองเพื่อนสาวของผมอย่างพึงพอใจ เสียงของเบ็ตยังคงเข้าหูซ้ายผ่านสมองของผมโดยไม่ได้กลั่นกรองแล้วทะลุออกกกหูขวาไปเลย เพราะผมกำลังประมวลผลสาวที่อยู่ตรงหน้าผมครับ :o9:
เบ็ตอยู่ในชุดราตรีคอวีลึกสีม่วงเข้ม ผ้าตรงหน้าอกจับเป็นเดรปขึ้นไปผูกที่คอ มีปักระบายอะไรไม่รู้สีดำๆวิบๆๆวับๆตรงใต้ราวหน้าอก ซึ่งรัดเน้นให้เห็นถึงสรีระความเป็นสาวของเบ็ตมากเลยครับ แต่ผมแอบคิดว่าแต่ก่อนมันไม่มากขนาดนี้นี่นา ไปเอามาจากนอกรึไงกัน หุหุหุ ชุดด้านล่างปล่อยยาวไปเลยดูเรียบๆแต่เก๋ๆแสดงความเป็นสาวมั่นอย่างชัดเจน ถ้ารูปร่างไม่สูงโปร่งคงดูไม่จืด
วันนี้เบ็ตปล่อยผมดัดยาวเป็นลอนใหญ่ๆทิ้งเป็นพวงระย้า ปิดหลังไหล่ที่เปลือยเปล่าทำให้เห็นผิวเนิ้อผ่องที่โผล่พ้นมาจากปอยผมรำไรๆ ยิ่งน่าดูไปกันใหญ่ ผมบอกได้คำเดียว....เสียดายจัง
เฮ้อ... เสียดายจัง :kikkik:
“เป็นไงจ๊ะโอม เบ็ตสวยมากจนโอมพูดไม่ออกเลยเหรอ โอมๆๆๆ”เบ็ตเขย่าแขนผมแรงๆผมก็ยังไม่รู้สึกครับ
จนเบ็ตบอกว่า “โอมพี่คนที่ขับรถมากับโอมใครน่ะ หล่อจังเลย พี่เค้ากำลังเดินมาแล้ว”
นั่นแหล่ะครับ ผมถึงได้รู้สึกตัวว่า....กรูมีแฟนแล้ว....พี่ต่ายของกรูมาด้วย....เหอๆๆๆ :a6:
********************************************************
:a6: ผิดสัญญาจนได้ ไปไม่ถึงงาน กร๊ากกกกก :laugh:
-
เบ็ตตี้เซะซี่อ่า :m10:
-
กีสสสสสสสส
เมื่อไหร่จะได้เข้างานค่ะ
รอนานแล้วน้า
เจ้าบ่าวกะเจ้าสาวแก่แล้วมั้งเนี่ย
:laugh:
-
หุหุ เบ็ตตี้ ออกโรงแว้วววว
:m10: :m10: :m10:
-
รอตอนไปงานนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m4:
-
กำลังจะไปงานแล้วววววว :oni1:
เบ็ตตี้จะสงสัยไหมนี่ พี่ต่ายรูปหล่อ โอมหน้าหวาน :o8:
-
อิอิ งานนี้เพื่อนโอมคงมีกรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อิอิ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ :oni2: คนสวยได้ฤกษ์เม้น ซ้าที อิอิ
( ไม่มีใครเห็นใช่ม๊ายยย...หน้า 16 แน่ะ แอบย่องๆมา อย่าเสียงดังกันนะ :m32: ) ตามทันแย้วเย้ๆ
พี่ต่ายจะหล่อไปไหน เนี่ย.... :o8:
กลัวว่า จะเป็นนายโอมซะมากกว่าล่ะมัง ที่จะตามหึงพี่ต่ายในงานแทน
ถ้าเบ๊ตตี้เห็นพี่ต่าย คงเปลี่ยนใจจากควงนายโอมมาควงพี่ต่ายแทนแน่ๆ ฮ่าๆ :laugh:
-
:oni1: แต่งตัวไปงานด้วยดีกว่าว่ะตรู
อาจมีอะไรดีๆให้ดู ช่ายม่ายปี้ฟาง :jul3:
-
นึกภาพเบ็ตตี้เซ็กซี่
:jul3:
-
....ผมว่าพาพี่ต่ายกลับบ้านเถอะ
....งานเค้าเลิกแล้วม้างงงงง :laugh:
-
ตายๆ โอม
พี่ต่ายมาละ
ฮ่าๆๆๆๆ
....ผมว่าพาพี่ต่ายกลับบ้านเถอะ
....งานเค้าเลิกแล้วม้างงงงง :laugh:
คห.ข้างบน อย่างฮา
:laugh:
-
:oni2: ปะเค้าแต่งตัวเสร็จละ ไปงานกัน อิอิ
-
อุ๊ย งานเข้า :oni1:
-
ไหนงานแต่ง?
-
ระวังพี่ต่ายงอนแล้วจะไม่ถึงงานนะจ๊ะ น้องโอมผู้อ่อนไหว อิอิ
-
ไปงานแต่งกันได้แระ :oni1: :oni1: :oni1:
-
:เฮ้อ:และแล้ว เค้าก็พากันไปไม่ถึงงานอีกตามเคย :เฮ้อ:
-
ขออภัย
แต่หนู...ขนลุกอะ
:jul3:
ที่ไปไม่ถึงงานแต่งนี่
เป็นเพราะเพ่ฟางหมดจินตนาการไปกะแฟนเก่าโอมน่าดูสิเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอมจ๊ะ...รู้ได้ไง
ว่าเบ็ตไปเสริมอึ๋มมาเนี่ย :o8:
:a2:รอยลโฉมเจ้าสาวฮับ
-
^
^
^
เง้ออออ
ผ่านมีดหมอแล้วเหรอเนี่ย :m29:
o13 o13
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
เราต้องการเอาอีกใช่ไห๊มพ่อแม่พี่น้อง
:t2: :t2: :t2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้ ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้อีกแล้ว
น่ารักมาก ต่าย กับ น้องโอม :m1:
รอตอนต่อไปน๊า
-
:m13: มารอกันหน้างานเต็มเลย ถ้า...ไม่พาไปจะโดนรุมไม๊เนี่ย
***************************************
พี่ต่ายคงเห็นผมประคองเบ็ตอยู่เลยลงจากรถมาน่ะซิครับ ผมเลยตกใจแทบจะสะบัดเบ็ตออกไปจากมือ ดีที่มือเท้าไม่ชักกระตุกเผลอเอาเท้ายันเบ็ตออกไปยังพอมีสติอยู่ เลยค่อยๆปล่อยเบ็ตออกจากมือไปอย่างเนียนๆ
แต่ปัญหาข้อที่1ของผมเริ่มมาแล้วครับจากที่เบ็ตถาม “พี่ต่ายเป็นใครกัน?”
ผมรีบคิดเอาไงดีว่ะ เอาไง ตอบไงดี วันนี้ทั้งวันก็มัวแต่หวั่นไหวกับจูบพี่ต่ายจนลืมคิดเรื่องปัญหาที่จะต้องตอบพวกนี้ไปเลย อืมมมม...เอาไงดี :m29:
พี่ต่ายส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์มาครับ ผมก็เลยเผลอยิ้มตอบกลับไปให้ทั้งที่ไม่รู้ว่าพี่ต่ายยิ้มทำไมกัน แต่เอ๊ะสายตาพี่ต่ายที่พี่ต่ายมองมาทำไมเฉียงๆ หรือพี่ต่ายสายตาสั้นเพิ่มเนื่องจากอายุมากขึ้น ผมหันหน้ามองตามสายตาของพีต่ายก็พบความจริงว่า พี่ต่ายส่งยิ้มให้เบ็ตตี้นี่หว่า กรรม มิน่าไม่ได้มองมาที่เราเลย :a6:
“ผมเป็นเพื่อนกับพี่ชายโอมครับ ทำงานด้วยกันกับโอมเลยสนิทกัน” พี่ต่ายตอบไปแล้วครับ แต่ตอบไม่หมดว่าสนิทกันกับผมขนาดไหน
“สวัสดีค่ะพี่...” เบ็ตตี้ยกมือไหว้พี่ต่ายค้างไว้แบบนั้น
“พี่ต่ายครับ ผมชื่อต่าย” o18
พี่ต่ายรับไหว้เบ็ตแล้วส่งยิ้มกระชากใจไปให้เบ็ตอีกหนึ่งชุดใหญ่ทำเอาคะแนนผมตกเป็นหุ้นดาวโจนส์เลยครับ ลงเร็วจริงๆ ส่วนเบ็ตก็ยิ้มเขินจนแก้มแทบแตกนะครับ แล้วก็ยืนหน้าแดงเอียงไปเอียงมาอยู่นั่นแหล่ะไม่ยอมไปไหนเลย :-[ผมเลยก้มลงดูว่าส้นรองเท้าเบ็ตตี้หักไปรึเปล่าจากที่ล้มเมื่อสักครู่นี้ แต่ก็ปกติดีนี่นาหรือเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน แล้วเอียงไปมาบิดไปมาทำไมกันเนี่ย แล้วเค้าก็มองกันไปกันมา้จนผมชักโมโหที่ผมหมดความหมายไปซะแล้ว ทั้งที่ผมก็ยังยืนเป็นตอไม้ที่ยังไม่ตายอยู่ตรงนี้
“ไปกันรึยังพี่ต่าย รู้จักกันแล้วเดี๋ยวไปคุยในรถก็ได้มั๊ง จะได้รีบไปงาน..ไปเหอะเบ็ต” เสียงของผมห้วนแข็งหงุดหงิดน่าดู ผมเริ่มนิสัยแย่ๆเก่าๆอีกแล้วครับ ก็มัน....มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกันล่ะ เซ็งจิตจริงๆ โว้ยยยยย..... :serius2:
“โอเค..ไปจ๊ะโอมไปกัน” พอเบ็ตเริ่มขยับก้าวเท้าเดิน ผมรีบเดินกึ่งวิ่งนำไปเลยครับ
ไม่ได้รอเบ็ต......
ไม่ครับ.......
ไม่ใช่........จะไปเปิดประตูให้สุภาพสตรีหรอกนะครับ แหะๆ อันนั้นไม่ใช่ผมแน่ๆ
แต่ที่รีบน่ะ......รีบวิ่งไปนั่งข้างหน้าเลยครับ กลัวโดนเบ็ตแย่งอ่ะ :m23:
สุภาพบุหร่งบุรุษอะไรผมไม่สนใจแล้ว ตอนนี้ผมเริ่มสับสนตัวเอง ว่าผมกำลังหวงใครระหว่างพี่ต่ายหรือเบ็ตตี้ แต่ที่สำคัญขอนั่งหน้าไว้ก่อน กันทั้งสองคนน่ะแหล่ะ กันนนน....ไว้ก่อนตอนนี้คิดได้แค่นี้ครับ คิดอะไรยาวๆไม่ทัน
พี่ต่ายเลยเป็นสุภาพบุรุษไปเลยครับ ทำเป็นเดินไปเปิดประตูให้สาว ชิส์....ทีผมล่ะไม่เคยเลย...ต้องเปิดประตูเองตลอดทุกครั้ง ผมอดโมโหพี่ต่ายไปก่อนอีกครั้งแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า...ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่หว่าลืมไป เหอะๆ ผู้ชายมาเปิดประตูให้กันก็แปลกๆน่าดู พอขึ้นรถกันหมดทุกคน ผมถึงรู้ว่าผมคิดผิดที่มานั่งข้างหน้าก็เพราะว่า
“พี่ต่ายก็จบบัญชีมาเหรอค่ะ...แล้วเป็นผู้ตรวจด้วยไม๊ค่ะ”เบ็ตยื่นหน้ามาช่องตรงกลางน่ะครับ แล้วนี่หน้าสองคนมิยิ่งใกล้กันไปใหญ่เลยเหรอ แค่หันหน้ามาคุยกันก็ห่างกันนิดเดียวเอง ไม่ได้การแล้ว ผมก็เลยชิงตอบเองแทนพี่ต่ายที่อ้าปากกำลังจะตอบแต่ก็ต้องค้างเติ่งไปเลยครับ
“พี่ต่ายเป็นผู้สอบด้วยเบ็ต ทำงานที่เดียวกับโอมทำตอนแรกๆน่ะ แต่ตอนนี้ออกแล้วเป็นคอนโทรลเลอร์อยู่บริษัท.......”บลาๆๆๆๆๆ ผมเล่าประวัติการเรียน การทำงานพี่ต่ายไปหมดเลยครับแบบย่อๆ เว้นไว้ก็แต่ชีวิตคู่ที่ไม่รู้จะพูดยังไงดี เพื่ออะไรเหรอ......ก็
เพื่อ...เบ็ตจะได้หันมาทางผม มาดูหน้าผมแทน หน้าจะได้ไม่ใกล้พี่ต่าย
เพื่อ....เบ็ตจะได้ไม่ต้องถามอะไรพี่ต่ายอีก แล้วทำให้ต้องหันหน้าไปทางพี่ต่ายอีก
เพื่อ...เบ็ตจะได้เห็นความน่ารักของผมมากกว่าความหล่อของพี่ต่าย แล้วทำให้ต้องหันไปดูหน้าพี่ต่ายอีก
เพื่อ..เบ็ตจะไม่ไปอี๋อ๋อกับพี่ต่ายอีก
เพื่อ.....ทุกเหตุผลในโลกนี้แหล่ะครับ ที่ผมจะอ้างมั่วๆซั่วๆได้ ก็คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว สมองผมใช้เวลาสั้นๆคิดได้แค่นี้จริงๆ :try2:
แล้วก็ดูท่าทางแผนผมจะใช้ได้ดี เบ็ตฟังแล้วเงียบไปพักนึงครับแล้วกลับไปนั่งพิงเบาะด้านหลังกอดอกเงียบๆอยู่สักครู่ แต่พี่ต่ายนะซิครับ
“สมัยเรียนโอมเป็นไงมั่งครับเบ็ต ป่วนไม๊ หึหึ” ดูครับมาสืบเรื่องผมอีก
เบ็ตเลยยื่นหน้ามาที่เดิมเลยครับ สงสัยกลัวพี่ต่ายได้ยินไม่ชัด...เซ็งเป็ด
“โอมเหรอค่ะพี่ต่าย....ไม่ขึ้นเรียนเลยวันๆนั่งเล่นหมากรุกจีนอยู่ข้างล่างตลอดเลย เบ็ตยังงงว่าจบมาได้ยังไง แถมเกียรตินิยมอีกต่างหาก”
ดีมากเบ็ต....เหมือนๆจะประณามแต่สุดท้ายก็ชม หรือยังไง หรือว่าประณามล้วนๆ ชักมึนๆ
“แล้วตอนทำงานโอมเป็นไงมั่งค่ะพี่ต่าย ดื้อไม๊ อิอิ”มีถามกลับอีกแน่ะ ไหงเรื่องมันเปลี่ยนมาเป็นเรื่องผมไปได้ล่ะเนี่ย
“โอมเหรอ....... ไม่ดื้อหรอก น่ารักดี” พี่ต่ายหันมายิ้มให้ผม แล้วเผื่อแผ่รอยยิ้มนั้นไปให้เบ็ตตี้ด้วย
“ขยันทำงาน ใช้ได้เลยทีเดียวนะ” พี่ต่ายชมผมด้วย ผมชักจะงงๆปนเขิน เลยไม่รู้ว่าหน้าแดงไปรึเปล่าด้วยซิ
“แล้วนี่โอมเค้ามีใครบ้างไม๊ค่ะพี่ต่าย แฟนนะค่ะ เผื่อเบ็ตจะมีหวัง คริคริ” เบ็ตช่างเป็นผู้หญิงที่พูดตรงอะไรแบบนี้ เอ๊ะหรือว่าพูดเล่น พี่ต่ายหันมามองหน้าผมอีกแล้วยิ้มกริ่มเชียว จะตอบว่าไงล่ะพี่
“โอมเค้ามีแฟนแล้วครับ มีมานานแล้วด้วย ตั้งแต่ทำงานเลย หึหึ” o3
เหอๆๆ ตอบดีนะพี่ต่าย แล้วผมจะไปต่อยังไงเนี่ย หน้าชักร้อนๆมันเขิน มันเขิน :o8:
“อ้าวเหรอ แล้วทำไมไม่เห็นมีใครบอกเบ็ตเลยล่ะ อย่างนี้เบ็ตก็แห้วนะซิ”เบ็ตหัวเราะเบาๆ ขำตรงไหนเนี่ยผมมีแฟนแล้ว ไม่เสียใจหน่อยนึงเลยเหรอ ไม่เสียดายซักนิดเหรอ ฟังเสียงทำไมมีความสุขจังล่ะเนี่ย ตกลงเบ็ตพูดเล่นๆเหรอ หรอกให้ผมดีใจว่ามีคนต้องการแล้วก็ไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ เฮ้อ o7
เบ็ตเอามือมาตีแขนผมเบาๆ“โอมไม่เล่าให้ฟังเลยนะ แล้วนี่ก็ไม่พาแฟนมาโชว์ตัวสักหน่อยให้เพื่อนๆรู้จักหน้าค่าตากันมั่ง คราวหน้ามีตติ้งกันต้องพามาด้วยล่ะ”
ผมล่ะคันปากยิบๆไม่ต้องครั้งหน้าแล้ว ก็นั่งตัวเป็นๆอยู่นี่ไงล่ะเบ็ตเอ๊ย....อยากเอามือปิดตาตัวเอง แล้วเอาอีกมือนึงชี้ไปที่พี่ต่ายชี้จำเลยตัวจริงของจริงที่ขับรถอยู่เนี่ย
พี่ต่ายก็ขำหึหึ หึหึ อยู่ได้ ถูกใจอะไรนักหนา ผมก็เลยได้แต่หัวเราะแหะๆให้เบ็ตไปตามเรื่อง กลบเกลื่อนเรื่องที่เบ็ตตี้พูดไป
“แล้วพี่ต่ายล่ะค่ะโสดไม๊ เผื่อเบ็ตจะแนะนำเพื่อนสาวสวยโสดๆให้มีหลายคนเลยนะค่ะ”เอาล่ะซิ พี่ต่ายก็งานเข้า จะตอบว่าไงล่ะี่ต่าย หุหุ
“ลองถามโอมดีกว่าครับ....ว่าพี่มีแฟนรึยัง ถ้าโอมบอกว่ามีพี่..ก็คงมี ถ้าโอมบอกว่าไม่พี่ก็คงเป็นโสด”
น้ำเสียงพี่ต่ายดูทีเล่นทีจริง จนดูไม่ออกว่านี่พี่ต่ายหยอกผมเล่น หรือพูดจริงๆกันแน่ แต่ที่แน่ๆพี่ต่ายครับโยนงานมาให้ผมอีกแล้ว แล้วผมจะตอบยังไงดีล่ะ ผมภาวนาให้ถึงโรงแรมเร็วๆ ก็มาถึงพอดีครับ รถเลี้ยวเข้าไปโรงแรมเตรียมไปหาที่จอด
“ว้าวถึงแล้ว...เร็วดีจังคุยกันจนเพลินเลยนะคะพี่ต่าย”พอเบ็ตบอกแบบนั้นผมก็นึกว่าผมรอดตายแล้วไม่ต้องตอบคำถามเมื่อกี้นี้ แต่น่าเสียดายที่เบ็ตก็เกียรตินิยมครับ สมองความจำเรื่องอะไรแบบนี้ค่อนข้างแม่นยำ
“อ้าวโอมไม่ตอบล่ะ....ตกลงพี่ต่ายมีแฟนรึยัง”แถมยังมาเขย่าแขนผมด้วยครับ ทำอย่างกับเด็กๆมาอ้อน ไอ้ผมก็แพ้สาวอ้อนด้วย แอบเหล่มองหน้าพี่ต่ายทำอมยิ้มครับ คงดีใจที่หาเหามาใส่หัวให้ผมได้
ผมก็เลยตอบไปว่า....“พี่ต่ายโสดสนิทครับเบ็ต ช่วยหาแฟนให้เค้าหน่อยซิ นี่ก็กะว่าพามาให้เจอสาวๆนะ เหอะๆ ”
ผมก็พูดเล่นๆน่ะครับ แบบว่าพูดไปงั้น ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ แต่พี่ต่ายนะซิครับพอผมพูดแบบนั้นพี่ต่ายเหยียบเบรคจึ๊กเลยครับ เบ็ตที่นั่งข้างหลังแทบจะหัวทิ่มตัวลอยตีลังกามาข้างหน้ารถ ดีที่จับเบาะเอาไว้แน่น
“เอ๊ยยยย พี่ต่ายมีอะไรพี่ ตกใจหมดเลย เบ็ตตัวเองเป็นไรไม๊”ผมหันไปดูเบ็ตเห็นว่าไม่เป็นอะไร ก็เลยมองมาที่พี่ต่ายหน้าเฉยมากเลยครับ หันมามองผมด้วยสายตาเยียบเย็น
“พี่สะดุดอะไรบางอย่างน่ะโอมเลยต้องเบรค ไม่งั้นคงชน ขอโทษน่ะครับเบ็ต”
ผมว่าผมพูดอะไรผิดอีกแล้วแน่ๆ บรรยากาศชักกรุ่นๆ เครียดๆ พี่ต่ายไม่พูดอะไรกับผมอีกแต่หันไปยิ้มและคุยกับเบ็ตตามปกติ
“น้องเบ็ตจะลงก่อนไม๊ครับเดี๋ยวพี่วนรถไปเก็บเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ต่ายไปด้วยกันนี่แหล่ะ เรายังพอมีเวลาเยอะเลย จะได้เป็นเพื่อนกัน”
“งั้นก็ตามใจครับ พี่กลัวน้องเบ็ตจะเมื่อยน่ะครับถ้าต้องเดินไกล ต้องเอาใจแม่สื่อหน่อย หึหึ” พี่ต่ายยิ้มให้เบ็ตทางกระจกหลัง แล้วหันมามองผมหน้าเครียดๆครับ
“พี่ต่ายครับที่จอดรถตรงนั้นว่างพี่”ผมชักยังไงๆกับพี่ต่ายครับ เลยพยายามชวนคุยมั่ง มือที่ชี้ที่จอดรถมือไม้สั่นไปหมด แต่พี่ต่ายก็ไม่พูดอะไร ก็เลี้ยวรถเข้าจอดตามที่ผมบอก พอจอดรถเสร็จผมลงมายืนรอ พี่ต่ายก็เดินอ้อมไปเปิดประตูให้เบ็ตเช่นเคยครับ ไม่มองหน้าผมเลย เง้อ.....ซวยแล้วซิ :m29:
พี่ต่ายยืนรอจนเบ็ตลงรถเรียบร้อยแล้วก็พาเดินไปกันเคียงคู่เลยคับ ทิ้งผมยืนบื้อใบ้งงๆมึนๆอยู่ที่รถ แต่เดินไปสักระยะนึงเบ็ตคงแปลกใจ เลยหันมาเรียกผม
“โอมทำไมไม่มาล่ัะ วันนี้เบ็ตโชคดีจังเลยได้ควงหนุ่มหล่อสองคนแน่ะ มาเร็วโอม”ผมเดินไปหาเบ็ตอย่างหงอยๆ ตอนนี้เบ็ตเลยเดินกลางครับ มีผมสองคนขนาบข้าง
เราเดินขึ้นลิฟท์ไปด้วยกัน ผมแอบเอามือไปเขี่ยๆพี่ต่ายด้านหลังเบ็ต พี่ต่ายเหลือบหันมามองผม ผมยื่นนิ้วก้อยไปให้พี่ต่าย ขอคืนดีหน่อยนะพี่ต่ายคร๊าบบบบบ :m13:
แต่พี่ต่ายเมินหันหน้าไปอีกทางครับ ผมเลยสะกิดไปอีกครั้ง คราวนี้พี่ต่ายไม่หันมาเลยครับ ผมได้แต่หน้าจ๋อยทำอะไรต่อไม่ถูกเลย ทำไมหมู่นี้พี่ต่ายงอนบ่อยจังเนี่ย หรือว่าเข้าวัยทองฮอร์โมนใกล้หมดเลยหงุดหงิดง่ายๆ
เบ็ตตี้พยักหน้าหงึกหงัก ยิ้มๆแล้วเหลือบตามองซ้ายมองขวาแปลกๆ มองผมทีพี่ต่ายที แล้วก็พูดกับผมว่า “วันนี้เบ็ตขอควงพี่ต่ายหน่อยนะโอม อิอิ”
แล้วจะให้ผมพูดยังไงล่ะครับ จะให้ผมบอกว่าไม่ได้เหรอ แล้วจะเพราะอะไรล่ะก็ผมนี่แหล่ะดันไปบอกเองว่าพี่ต่ายโสด อยากจะตบปากตัวเองจริงๆเลย o9
“พี่ยินดีครับเบ็ต เพราะพี่โสด”พี่ต่ายยังมาพูดแบบนี้อีก ตอบออกมาแล้วผมยิ่งใจเสียเข้าไปใหญ่เลยครับ หน้าเริ่มซีดเหงื่อตก มือเย็น ผมจะทำยังไงดี
เราเดินไปที่ล๊อบบี้ด้วยกันผมเพิ่งสังเกตว่าสีชุดของเบ็ตตี้ ช่างเข้ากันได้ดีกับสีเน็คไทของพี่ต่าย เหมือนเป็นแฟนมาด้วยกันเลยครับ เราสามคนเดินไปมีแต่คนมองด้วยสายตาชื่นชมครับแ่ต่ตอนนี้ผมเริ่มเดินช้าลงไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนกับผมเป็นส่วนเกินไปซะแล้ว เบ็ตตี้คุยกับพี่ต่ายอย่างสนุกสนาน ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแว่วมาตลอด
เราเดินต่อไปที่ลิฟท์อีกตัวเพื่อขึ้นไปหาเจ้าสาว ผมพยายามส่งนิ้วก้อยให้พี่ต่ายอีกครั้งในลิฟท์ แต่พี่ต่ายส่งแต่นิ้วโป้งมาให้ผมครับ ทำไมไม่หายโกรธซักทีว่ะ :angry2:
ระหว่างทางเดินไปห้องผมก็พยายามสะกิดพี่ต่ายตลอดเลยครับ แต่พี่ต่ายก็รีบเดินตามเบ็ตไปเลย เราไปถึงที่ห้องที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่งตัวกันแล้วครับ เสียงสาวๆกรี๊ิ๊ดกร๊าดกันทำเอาผมปวดหูเลยครับ
“นนนี่จ๋าเบ็ตมาแล้ว ไหนขอดูเจ้าสาวหน่อย”
นนนี่อยู่ในชุดเจ้าสาวกำลังให้ช่างแต่งหน้าให้อยู่ครับเลยหันมาทักทายสั้นๆ “เบ็ตแป๊ปนึงนะขอนนแต่งอีกนิดเกือบเสร็จแล้วล่ะ อิอิ เบ็ตสวยอ่ะวันนี้นนจำแทบไม่ได้เลย แล้ว....ใครนะ” นนนี่คงจำผมไม่ได้เพราะผมหล่อกว่าเดิม
เบ็ตหัวเราะเบาๆ “ก็โอมไงนนนี่...หล่อมากจนนนนี่จำไม่ได้เลยเหรอ”
นนนี่โบกไม้โบกมือแล้วหัวเราะใหญ่เลยครับ “ไม่ใช่ๆโอมน่ะจำได้ซิ หน้าไม่เห็นเปลี่ยนเลยจืดยังไงก็จืดยังงั้น” อ้าวไหงพูดแบบนั้นล่ะเจ้าสาว เง้อ พูดแบบนี้ก็สวยซิ
“แต่...อีกคนอ่ะ”แล้วนนนี่ก็บุ้ยหน้าไปที่พี่ต่ายครับ
“อ๋อ...คนนั้นพี่ต่ายคู่ควงของเบ็ตคืนนี้จ๊ะนนนี่ อย่าแอบอิจฉานะ” เบ็ตเอามือปิดปากหัวเราะเบาๆหน้าแดงระเรื่อ ส่วนพี่ต่ายก็หัวเราะเบาๆไม่ได้แก้ตัวอะไรเลยครับ
“ เออแล้วคนไหนล่ะป๋าฟร๊องของนนนี่ ยังไม่เห็นเลย” เบ็ตยังมาถามหาเจ้า่บ่าวอีก แต่ผมนะเซ็งจนไม่อยากสนใจอะไรแล้วครับ ผมแทบไม่มีความหมายเลยงานนี้ เหมือนหมาหัวเน่ายังไงไม่รู้
“อ๋อ...ฟร๊องเค้าไปโทรศัพท์แป๊ปนึงจ๊ะเดี๋ยวมา พอดีเพื่อนเค้าโทรมา คนเพื่อนเยอะก็แบบนี้ ..ไม่รู้ใครเป็นใคร อิอิ”
ผมกับพี่ต่ายออกจะเขินๆ เพราะผู้หญิงเค้าคุยกันน่ะครับ ซุบซิบๆแล้วมองมาที่พี่ต่ายใหญ่เลย แล้วก็หัวเราะกันคิกๆคักๆ ผมเลยไปสะกิดพี่ต่ายอยากลงไปงานข้างล่างมากกว่าครับ เป็นผู้ชายมาอยู่ห้องผู้หญิงแต่งตัวดูจะผิดธรรมเนียมไปหน่อย
“นนนี่โอมขอลงไปรอข้างล่างนะ ผู้หญิงจะได้คุยกันสะดวกๆ ดีไม๊ครับ” แต่นนนี่โบกมือใหญ่เลยครับ
“ไม่เป็นไรโอมอยู่ได้นะ ไม่ต้้องเกรงใจ เดี๋ยวอีกแ๊ป๊ปนึงนนก็เสร็จแล้ว ได้ลงไปพร้อมกัน”
แล้วประตูห้องก็เปิดออกครับ มีชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาดีร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อสูทสีดำเข้ามา ท่าทางเค้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นคนมากมายในห้องแต่งตัว ผมพอจะดูออกว่าคงจะเป็นเจ้าบ่าวครับ
“อ้าวฟร๊องมาพอดีเลย ฟร๊องนี่เพื่อนนนนี่ คนสวยๆนี่เบ็ตตี้ ที่ยืนหน้าจืดๆนั่นโอมคนที่นนเล่าให้ฟร๊องฟังไง อิอิ”
แล้วนนนี่ก็หันมาพยักเพยิดกับผมครับให้แนะนำตัวพี่ต่ายแทน
“นี่พี่ต่ายครับเอ่อ...มากับผมเอง”
คุณฟร๊องพยักหน้าให้ผมกับพี่ต่าย แล้วส่งยิ้มมาให้
“เชิญตามสบายนะครับ เพื่อนๆกันทั้งนั้น แต่ผมขอตัวทานอะไรรองท้องนิดนึง แหะๆ ไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว นนเอาไม๊ เปงไง แต่งตัวเสร็จรึยัง เมียจ๋า” :o10:
นนนี่อายหน้าแดงเลยครับแล้วเขวี้ยงแปรงมาที่ฟร๊อง ดีที่ฟร๊องหลบทันไม่งั้นผมเีสียทรงมิต้องมาเซ็ทกันใหม่เหรอ นนนี่คงจะเขิน หุหุ ก็เล่นเรียกกันแบบนี้ต่อหน้าประชาชน “ตาบ้า ไม่รู้จักอายเพื่อนนนเลย เล่นไม่เลือกเวลาเลย เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวเจอดี” o12
ผมกับพี่ต่ายและเบ็ตถึงกับหัวเราะครับ ผมหันหน้ามาหัวเราะกับพี่ต่าย แต่พี่ต่ายหันไปหัวเราะกับเบ็ตแทน ผมเลยหัวเราะไปกับลมครับ กรูจะบร้า....อีกล่ะผมกลายเป็นคนนอกอีกแล้ว :a6:
“ฮ่าๆๆๆๆ ก็ล้อเล่นนิดเดียวเอง ก็เพื่อนกันนี่ใช่ไม๊โอม ต่าย เบ็ต จะมาอายอะไร เป็นเมียฟร๊องต้องภูมิใจซิ เมียจ๋า” ฟร๊องหัวเราะใหญ่เลยครับ ท่าทางชอบแกล้งนนนี่น่าดู :m3:
“ต่าย โอม มากินแซนวิชกับผมไม๊ นนเค้าทำมาให้ ทานด้วยกันไม๊ครับ” ฟร๊องยื่นแซนวิชที่มีอยู่อันเดียวมาถามแล้วใครจะกล้ากินด้วยล่ะครับ อีกอย่างเดี๋ยวก็ต้องเสียเงินช่วยซองแต่งงาน ใครจะบ้ามาแย่งแซนวิชเจ้าบ่าวกินล่ะครับ ไปกินของอร่อยๆในงานดีกว่า
แต่พี่ต่ายตอบไปแค่ว่า“ไม่รบกวนดีกว่าครับ เชิญฟร๊องตามสบายเลย เดี๋ยวคงยุ่งๆไม่มีเวลาทาน”
“ครับงั้นผมขอไปทานก่อน นนจ๋าแล้วนมของฟร๊องอยู่ไหนอ่ะ นนท์ซื้อมาึรึเปล่า”
“ในตู้เย็นจ๊ะนนซื้อไว้ให้แล้ว ฟร๊องไปหยิบเองนะ”นนนี่แต่งตัวเสร็จแล้วครับ พอยืนขึ้นมาเห็นเจ้าสาวเต็มตัว สวยมากเลยครับ ชุดลูกไม้สีขาวคอกว้างโชว์ลาดไหล่เนื้อนวล ชุดแต่งงานสีขาวทำให้เจ้าสาวดูงดงามราวกับนางฟ้าเลยครับ วันนี้นนนี่สวยมากจริงๆ ปกติผมไม่เคยเห็นเพื่อนสาวแต่งหน้า พอแต่งหน้าแต่งตัวเต็มที่ถึงได้รู้ว่าเพื่อนผมสวยๆกันทั้งนั้น
“นนนี่สวยมากเลย เนอะโอม อิจฉาจังเลยอยากใส่ชุดเจ้าสาวแบบนี้มั่งจัง”
ผมก็อยาก.....ไม่ได้อยากใส่ชุดเจ้าสาวนะครับ :jul3: แต่ผมแอบคิดว่าเมื่อไหร่ผมจะมีโอกาสแบบนี้มั่งนะได้แต่งงานเหมือนกับคนอื่นๆเค้า หันไปมองหน้าพี่ต่ายอยากจะอ้อนมั่งก็คนนั่งกันเต็มเลย ได้แต่แอบส่งสายตาซึ้งๆไปให้แต่จะถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ พี่ต่ายไม่มีสายตามาที่ผมเลย
พวกเรานั่งคุยกันอีกพักใหญ่ ท่าทางนนนี่ไม่สนใจที่จะให้ผมคืนดีกับเบ็ตแล้วครับ มีแต่จะเชียร์ให้พี่ต่ายท่าเดียวเลย ผมเซ็งก็ต้องปล่อยไปตามยถากรรม เลยหันมาคุยกับเจ้าบ่าวแทน ฟร๊องก็ดูเข้ากับคนง่ายดีครับแป๊ปเดียวก็เหมือนรู้จักกันมาแต่ชาติปางก่อน อาจจะเป็นเพราะฟร๊องพอรู้เรื่องของผมมาจากนนนี่บ้างแล้วด้วย
“ต่ายรู้จักกับนนนี่มาก่อนไม๊ หรือว่าเค้าเป็นแฟนเบ็ตตี้ ทำไมนนไม่เคยเล่าให้ผมฟังเลย”
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะดีใจไม๊ที่ประเด็นที่ว่าพี่ต่ายเป็นอะไรกับผม มันเปลี่ยนตัวละครกลายมาเป็นเบ็ตตี้แทนได้ เฮ้อ แต่คำถามไหนก็ตอบยากอยู่ดีล่ะครับ
“ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกครับ เพิ่งเจอกันเมื่อกี้นี้เอง ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะ”
ฟร๊องหัวเราะเบาๆ “เปล่าๆ ผมก็ว่าเค้าดูเหมาะสมกันดี ใส่ชุดสีเข้ากันซะด้วย กร๊ากกกก เหมือนเป็นแฟนกันเลย” :laugh: ผมฟังแล้วไม่เห็นขำเหนื่อยหัวใจ จะขำบร้าอะไรฟระ o12 ผมชักไม่อยากเข้าไปในงานแล้วซิ
ผมยกมือดูนาฬิกาเกือบ 6โมงแล้วครับ ผมเลยชวนทุกคนลงไปกันดีกว่า พอถึงด้านล่างฟร๊องกับนนนี่ต้องไปรับแขกและถ่ายรูป ตอนถ่ายรูปกลายเป็นพี่ต่ายไปยืนคู่กับเบ็ตตี้ครับ ผมแทบอยากร้องไห้ รู้สึกโดดเดี่ยวทั้งที่มีคนรุมล้อมมากมาย ได้แต่แอบเสียใจอยู่เพียงคนเดียว ฝืนยิ้มออกไปทั้งที่อยากตะโกนว่าพี่ต่ายน่ะแฟนผมนะ
พอถ่ายรูปเสร็จเราสามคนเลยขอตัวเข้าไปในงานก่อน เพื่อนๆผมมาักันเยอะครับแต่เนื่องจากเป็นงานค๊อกเทลก็เลยเดินกระจัดกระจายไปเป็นวงกว้างๆ แล้วเรามากันเร็วก็เลยยังไม่ค่อยเจอใครเท่าไหร่ พี่ต่ายก็ยืนข้างเบ็ตตี้ตลอดชี้ชวนกันเลือกนู่นนี่มาทานดูสมกันเป็นพันธมิตรกะนปช.เลยครับน่าหมั่นไส้จริงๆ เจอกันเมื่อไหร่เป็นต้องปะทะกันซะแบบนั้น ช่วงที่พี่ต่ายไปเข้าคิวรอหูฉลาม เบ็ตตี้ถึงเพิ่งจะจำได้ครับว่าผมมาด้วย แต่ยืนหน้าบูดอยู่
“โอมทำไมวันนี้ตัวเองไม่ค่อยพูดเลยล่ะ เป็นอะไรรึเปล่า ” อยากจะบอกเบ็ตตี้ว่า รู้เหมือนกันเหรอ ก็เล่นเอาแฟนคนอื่นไปควงตลอดเลย จะให้ยิ้มมีความสุขได้ยังไงกันล่ะ
“เปล่าหรอกเบ็ต เค้าเหนื่อยนิดหน่อยเมื่อคืนนอนน้อยน่ะ”โดนเล่นซะทั้งคืน เพิ่งมารู้สึกว่าง่วงๆเพลียๆยังไงไม่รู้ครับ
“ถามจริงๆนะโอม พี่ต่ายโสดจริงๆเหรอ นี่เบ็ตสนจริงๆนะไม่ได้พูดเล่นๆ”เบ็ตมองหน้าผมตาแป๋ว :teach:แล้วปัญหาเดิมๆก็กลับมาหาผมอีกครั้ง แต่ถ้าผมตอบไปแบบเดิมผมเองนั่นแหล่ะที่จะต้องเสียใจ แล้วก็คงได้แต่มองพี่ต่ายเดินเคียงข้างคนอื่นด้วยความเสียใจ
แต่ผมจะตอบยังไงดีล่ะ กรูละกลุ้มคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่ให้พี่ต่ายมาด้วย เฮ้อ..... :เฮ้อ:
********************************************************
ผ่านไปได้อีกตอน แง่ววววววว :jul3: ถึงงานซะที เย้ๆๆๆๆๆ
-
ในที่สุดก็มาถึงงานแล้วววววววววววววววววว :m1:
-
พี่ต่ายจะโดนขโมยไปแล้ว
เอาใจช่วยโอมเต็มที่
:mc4:
-
หมู่นี้พี่ต่ายขี้งอนจริง ๆ ด้วย เอ...หรือว่าจริง ๆ แล้วเป็นเจ้าโอมที่โดนแกล้งอยู่หว่า :m29:
-
โอมน้าโอม พี่ต่ายงอนก้สมควรแล้ว 555 :m20:
-
:laugh:อย่างนี้เค้าเรียกว่า "ปลาหมอตายเพราะปาก"
โอมเอ้ย...โอม...ไม่น่าเลย ดี สม :m14:
โดนพี่ต่ายแกล้งเข้าไปให้เข็ด :laugh: :laugh:
-
ตอบไม่ดีคราวนี้ สงสัยได้เดินกลับบ้านเองแน่ๆ 555
-
:mc4:ในที่สุดก้อถึงงาน
งานเข้าเลยโอม หุหุ
ถ้าตอบไม่ดีอีกคราวนี้เสร็จเบตแน่ๆ :t2:
:L2: :L2: :L2:
-
จอง
:เฮ้อ: กว่าจะได้มางานแต่ง แต่งตัวรอเก้อมาหลายตอนละ
o16โอมหนอโอม เค้าเรียกว่า ปากหนอปาก
ปากพาซวยแหละ 5555 :laugh3:
เด่ยวพี่ฟางก็หาทางแก้ให้โอมเองแหละ :o9:ของแบบน๊อกรองนะพี่ฟางนะ :oo1:
เค้าไม่ได้รอบบท nc หลอกแต่รักเลยแหละ อิอิ :angellaugh2:
:00210030:
-
:muloyalone:
:jul3: :jul3: :jul3:
-
อยากเอามือปิดตาตัวเอง แล้วเอาอีกมือนึงชี้ไปที่พี่ต่ายชี้จำเลยตัวจริงของจริงที่ขับรถอยู่เนี่ย
เห็นภาพเลยคับท่าน หนักไปทางต๊องน่ะนั้นน่ะ :jul3:
ว่าแต่ว่าโอมงานชักเข้าเยอะะน่ะ
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1129/211129/777ce96829b4eca0b67ab38b090dcb1d_1224043422.gif)
-
น่าสงสารโอมจริงๆ :เฮ้อ:
-
กว่าจะถึงงาน
ใช้เวลาเดินทางนานเหลือเกิน :t2:
ลป.เจ้าบ่าวคนนี้ยังคงคอนเซ็ปกินแซนวิชไม่เปลี่ยนเลยนะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :jul3:
-
โอมเอ้ย o12
พูดไม่คิดมาไม่รู้กี่รอบ
ไม่เข็ดสักที
พี่ต่ายแกล้งซะให้เข็ดเลย
:110011:
-
ผิดคำพูดซะที่ไหน ฮ่าๆ :laugh:
เบตตี้ หันมาควงพี่ต่าย แทนนายโอม ซะแล่ะ
ปากพาโดนจริงๆเนอะโอม...แต่ว่า นายโอมคงไม่ได้หึงฝ่ายเดียวแน่ๆชิมิ :t2:
พี่ต่ายคงได้หึง นายโอม มั่งแล่ะน่า คิคิ :m32:
-
จะสมน้ำหน้าโอมดีไหมนะ
ไหนๆก็พูดไปแล้วนี่ หาทางแก้ปัญหาเถอะ
กลับไปโดนพี่ต่ายทำโทษไม่รู้ด้วยนะ :jul3:
-
พี่ต่ายงอล
โอมต้องง้อ
ง้อไงถึงจะหายโกรธล่ะ :z1: :z1:
-
กัมมุนา วัตตี โลโก - สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เกี่ยวไห๊มเนี่ยะ :jul3: :jul3: :jul3:
สมน้ำหน้าโอมอยากไปตอบแบบนั้นเอง o16 o16 o16
-
:m14: สมน้ำหน้าโอมค่ะ ชอบพูดไม่คิด ไม่ค่อยรักษาน้ำใจพี่ต่ายเลย โฮะๆๆ o12
-
โอมเอ๋ยยยยยยยย งานเข้าแล้วมั้ยหล่ะ
พูดไรไปคิดหน่อยสิหนูเอ้ยยยยยยยยย
กลับจากงานแต่งมีเลือดแน่ 5555 :jul1: :jul1:
-
........ ตัวแสดงจริง เลยเล่นจริงเจ็บจริงเลย โอมเอ๊ย ไม่น่าเลยอ่ะ งานเข้าแล้ว คืนนี้ คางไม่เหลืองแสดง
ว่าพี่ต่ายเสื่อมอ่ะ ......... :z1: :z1:
-
เหตุนี้ต้องเีรียกว่า ปากพาซวย นะโอม :m14:
-
โอม งานเข้าไม่หยุดหย่อน
:laugh:
-
เหอะๆ
ปลาหมอตายเพราะปากนะพี่โอม
เค้าเรียกพูดไม่คิดแบบนี้อะ
:m16: :m16: :m16:
-
วันนี้ไปออกกำลังกายแล้วก็คิดๆๆๆ อยากเขียนวันลอยกระทง จึงได้มาดังต่อไปนี้ค่ะหวังว่าจะชอบกันนะคะ o18
****************************************************************
ทีแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าวันนี้เป็นวันลอยกระทง แต่ไอ้เจ้าลูกน้องผมน่ะซิครับมันมาถาม
“พี่โอมไปลอยกระทงที่ไหนพี่”
“วันไหนเหรอ พี่ไม่รู้เรื่อง???”ผมเงยหน้าจากการตรวจนับสินค้ามามองหน้าคนถามมันชื่อไอ้โต้งครับ ยืนทำงานไปทำหน้าทะเล้นไป
“หูยพี่โอมก็วันนี้ไง เชยจริงๆ สงสัยพ้นวัยลอยกระทงแล้วมั๊ง รอลอยอังคารอย่างเดียว กร๊ากกกกกก” :m20:พวกลูกน้องผมที่มันยืนอยู่แถวนั้นมันหัวเราะกันครืนเลยครับ
“เหอๆๆๆ กรูว่าจะลอยอังคารเมิงก่อนน่ะซิไอ้โต้ง ลามปามน่ะเมิง ใจดีเป็นไม่ได้เลย เดี๊ยะๆๆๆ จะปีใหม่แล้วเงินดงเงินเดือนเท่าเดิมไปเว้ยยยย....” ผมหัวเราะหึหึ ก็พูดเล่นกันน่ะครับ พอขำๆไม่จริงจังอะไร
“หูยพี่โอม อย่าดิผมแค่แซวเล่นนิดเดียวเอง ไม่ลอยก็ไม่ลอยซิ ทำเป็นรมณ์เสียไปได้ โธ่....”ไอ้โต้งยกมือท่วมหัวไหว้ผมประหลกๆ คงกลัวผมไม่ขึ้นเงินเดือนให้มันจริงๆครับ ฮ่าๆๆๆ
ด้วยเหตุนี้ผมถึงได้รู้ครับว่าวันนี้เป็นวันลอยกระทง ก็คงจะจริงอย่าลูกน้องผมว่า ผมคงเลยวัยที่จะลอยกระทงไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้นึกยังไงผมเลยโทรหาพี่ต่ายที่ทำงานอยู่กรุงเทพฯครับ
“พี่ต่ายยยย....”อ้อนหน่อยครับ พี่ต่ายจะได้รักเอ็นดูผมนานๆ :impress2:
“ว่าไง....โทรหาพี่มีอะไรรึเปล่าโอม”เสียงพี่ต่ายอารมณ์ดีครับแต่คงกำลังทำงานอยู่ได้ยินเสียงกดแป้นคอมต๊อกๆแต๊กๆ
“เปล่า....แต่ว่าวันนี้วันลอยกระทงพี่รู้ปล่าวล่ะ” พูดไปเองก็ขำตัวเอง ทำไมเวลาใครถามอะไรจะต้อง “เปล่า” ไว้ก่อน ก็ไม่เข้าใจทั้งที่เวลาคุยทีไรมันก็มีเรื่องที่ไม่ใช่้ “เปล่า” ทุกที
“ไม่รู้....แล้ว....โอมบอกพี่เพื่อ...????”พี่ต่ายถามมาอย่างไม่รู้สึกอะไรเลยครับ นี่ก็คงเป็นอีกคนที่เป็นวัยรอลอยอังคารอย่างเดียว อย่างที่ไอ้โต้งลูกน้องผมมันว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh:
“ก็ๆๆๆๆ....มาบอกเฉยๆๆ แค่นั้นเอง” ก็จริงนะครับผมไม่ได้อยากรู้สึกลอยกระทงมานานมากแล้ว งานประกวดนางนพมาศที่บ้านผมก็มีจัดกันทุกปีแม่ผมไปเป็นกรรมการตัดสินด้วยซ้ำไป แต่ผมก็มิได้นำพา ฮ่าๆๆๆๆ ไม่เคยสนใจจะไปดูหรอกครับเบื่อคนเยอะๆวุ่นวายจะตายไป
“เหรอ...พี่นึกว่าโอมอยากให้พี่ไปลอยกระทงด้วยซะอีกถึงโทรมาหา หึหึ”เสียงพี่ต่ายหัวเราะเบาๆ ไม่รู้ว่าอารมณ์ดีอะไรนักหนา
“ไม่เลยพี่ต่าย ผมรู้ว่าพี่ทำงานจะมาได้ยังไง แต่บอกซะก่อนนะไม่ได้มาลอยกับผม ห้ามไปลอยกับคนอื่นด้วย ผมจะโทรไปเช็คนะคืนนี้ว่าอยู่ที่ไหนฮึ่ม... ถ้ารู้ว่านอกลู่นอกทางล่ะน่าดูเลยนะ” ต้องมีขู่นิดหน่อยครับไม่ได้หรอกแฟนผมชั้นหนึ่งพิเศษขนาดนี้ มีแต่คนรอคิวเป็นกิ๊กเต็มไปหมด ต้องมีปรามๆกันบ้าง เสียงพี่ต่ายหัวเราะขำกร๊ากกกกเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ โอมเอ๊ยถ้าพี่ไปกับคนอื่นจริงๆ โอมจะรู้ได้ไง แน่จริงก็มาหาพี่ซิ มาลอยกับพี่ที่กรุงเทพฯเอาไม๊ล่ะ พี่จะได้รอ หึหึ”
“ไม่ไปหรอก....น้ำมันราคาลดลงก็จริงแต่ไปทีนึงค่ารถก็หลายตังค์เสียดายเงินอยู่บ้านนี่แหล่ะ ประหยัด”ผมคงไม่บ้าจี้ขนาดนั้นครับ เดี๋ยวลอยในเวปเอาก็ได้ประหยัดเงินประหยัดเวลา
“ตามใจนะ แล้วโอมก็นอนอยู่บ้านล่ะ ห้ามไปลอยกับใครด้วยพี่หวงนะครับ”เสียงออดอ้อนของพี่ต่ายทำเอาผมเขินมือกำโทรศัพท์แน่นเลย หน้าแดงอีกแล้ว ก็มันเขินนี่นา :o8:
“ครับพี่ต่าย งั้นพี่ต่ายทำงานไปนะครับผมไม่กวนแล้วล่ะ คิดถึงนะครับ”ที่จริงคือ ผมจะทำงานด้วยครับงานเข้า แหะๆ ลูกน้องมายืนออเต็มโต๊ะเลย มันเลยมายืนฟังเราอ้อนแฟนซะงั้น ผมก็ต้องบอกลาพี่ต่ายไปก่อนแต่เราก็ต้องพูดให้มันดูดีว่าเราไม่กวนเวลางานเค้าหรอกใช่ไม๊ครับ
“ครับ....พี่ก็คิดถึงโอมนะครับ แล้วเดี๋ยวเจอกันครับ บ๊ายบายครับ”พี่ต่ายพูดเหมือนจะได้เจอกันง่ายๆแต่กว่าจะเจอกันจริงๆก็นู่นครับ วันเสาร์อีกหลายวันเลย เฮ้อคิดถึงพี่ต่ายจริงๆ
พอพี่ต่ายวางสายไปผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานครับ จนลืมไปอีกแล้วว่าวันนี้เป็นวันลอยกระทง พอเลิกงานตอนเย็นห้าโมงผมก็ไปวิ่งออกกำลังกายครับ ช่วงนี้ฝนเพิ่งจะหมดไปวันสองวัน อากาศแถวบ้านผมเริ่มเย็นแล้วครับอย่างที่เค้าเรียกว่าปลายฝนต้นหนาว พอเริ่มแดดร่มลมตกก็ลมพัดมาแต่ละทีก็หนาวยะเยือกแล้วครับ
วันนี้ไม่มีฝนผมเลยกะว่าจะไปวิ่งสักหน่อย เพราะช่วงฝนตกบ่อยๆผมห่างหายจากการออกกำลังกายไปนานเลยครับ ก็ไปวิ่งที่โรงเรียนหลังบ้านผมน่ะครับ รอบสนามฟุตบอลสัก10รอบก็เพิ่งจะครึ่งชั่วโมงเองครับ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ขืนนั่งๆนอนๆกินดีอยู่ดีมากไปสุขภาพก็ไม่ดีครับ บางทีเราก็ต้องแบ่งเวลาให้กับตัวเองบ้างเหมือนกัน
สมัยที่ผมทำงานอยู่กรุงเทพฯ ทำงานเสร็จก็ไปกินไปเที่ยว พอเช้าก็แหกขี้ตาไปทำงานแต่เช้ามืิด แทบจะไม่ได้ออกกำลังกายเลยครับ พอมาอยู่ต่างจังหวัดผมว่าร่างกายผมแข็งแรงกว่าเดิมเยอะเลยครับ
วิ่งไปผมก็ฟังเพลงไปด้วยมันก็เพลินๆนะครับ เหนื่อยก็จริง หนาวก็จริง แต่มีว่ามีความสุขครับ แล้วก็มาถึงเพลงนี้ครับเพลงโปรดของผม ฟังทีไรมันก็มีภาพพี่ต่ายลอยมาตลอดเลยครับ :impress:เพลงนี้ครับ เธอทั้งนั้น ของกรูฟไรเดอร์
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอนั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ จนฉันได้เจอเธอ
โลกที่เคยมองดูซึมเซา โลกที่มีแต่ความว่างเปล่า
ฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ จนฉันได้เจอเธอ
ขอบคุณสวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนๆ นั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ...เธอ...สุดที่รัก
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอนั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ จนฉันได้เจอเธอ
ขอบคุณสวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนๆ นั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ...เธอ...
ขอบคุณสวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนๆ นั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ...เธอ...สุดที่รัก
http://media.imeem.com/m/5Sko-vDT_u
พอวิ่งไปได้ครบรอบตามที่ผมตั้งใจไว้ ผมก็แทบจะขาดใจครับเหนื่อยมากๆ อากาศก็เริ่มเย็นลงยิ่งตอนที่ลมพัดมาแต่ละครั้งผมแทบจะปากกระทบกัน สั่นหนาวจนขนลุกไปหมดครับ แต่ผมก็ได้เหงื่อนะครับก็วิ่งนานขนาดนั้น หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาดึ๋งดั๋งข้างนอก
หน้าหนาวแล้วความมืดก็โรยตัวมาอย่างรวดเร็วแค่6โมงก็มืดมากเลยครับ ดีที่สนามฟุตบอลมีไฟสป๊อทไลท์ส่องสว่างอยู่ เพราะมีคนมาออกกำลังกายกันเยอะครับไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวก็เลยไม่น่ากลัว ผมโบกมือลาเพื่อนๆที่วิ่งสวนกันแล้วก็เดินกลับบ้านครับ พอกลับมาถึงบ้านผมกะว่าจะนั่งซักพักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วก็จะไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว แต่ปรากฏว่าผมมีแขกครับ
“โอมมีคนมาหาแน่ะ รออยู่ที่ห้องดูทีวีน่ะลูกไปหาซิ นอนรอจนหลับไปแล้วมั๊ง” แม่ยิ้มๆครับ พอแม่บอกแบบนี้ผมก็รู้เลยครับว่าใครมา
ผมแอบย่องไปดูครับว่าใช่คนที่ผมคิดรึเปล่า เห็นก็เพียงด้านหลังครับแต่ผมก็จำได้ดี ผู้ชายรูปร่างสูงขายาว นอนตะแคงหันหลังให้ผมอยู่บนโซฟา ผมชะโงกหน้าไปดูเห็นเพียงใบหน้าที่มีริ้วรอยของความเหน็ดเหนื่อยครับคิ้วยังขมวดอยู่เลยครับ ถึงแม้จะนอนหลับอยู่ก็ตาม ผมพอจะดูออกว่าหน้าของเค้ายังไม่ได้ล้าง แต่ผมก็ไม่รังเกียจครับอุตส่าห์น่ารักขนาดนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อย ผมก้มลงไปสูดความหอมจากแก้มของพี่ต่าย “ชื่นใจ..จริงๆ”
พี่ต่ายค่อยๆลืมตาจนขนตาหนาๆที่เรียงกันเป็นแพเปิดขึ้น ให้ผมได้เห็นดวงตาสุกใสแวววาวสบตาผมนิ่งจนผมอดประหม่าไม่ได้ พี่ต่ายคลี่รอยยิ้มเปิดให้เห็นฟันสวยเรียงกันเป็นระเบียบ “กลับมาแล้วเหรอโอม...พ่อนักกรีฑา ปล่อยให้พี่รอจนหลับไปเลยนะ ใจร้ายจริง เหนื่อยไม๊ครับ”
พี่ต่ายไม่เห็นรอคำตอบจากผมเลย ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเอาสองมือโน้มคอผมลงมาขโมยจูบผมไปอย่างรวดเร็ว ผมก็เคลิ้มนะครับแต่ก็ต้องประท้วงพี่ต่ายหน่อย ผมเอามือผลักพี่ต่ายออกไปก่อนครับ
“อื้อ...พี่ต่าย...ผมเหงื่อเต็มตัวเลยไม่เอาครับ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยโอม...นะขอนิดนึงโอมยังมาขโมยหอมแก้มพี่เลย”พี่ต่ายพยายามจะจูบผมต่อครับ
“พี่ต่าย....แต่ผมเปียกเหงื่อไปทั้งตัวเลยนะพี่เหม็นออก”ผมก็ยังไม่สบายใจอยู่ดีน่ะครับ
“ไม่เหม็นเลยโอม....มีคนเค้าบอกพี่มาว่า การสูดกลิ่นตัว ผู้ชาย ทำให้หายเครียดได้ เพราะกลิ่นตัวผู้ชายที่เป็นคนรักนั้นมีสารฟีโรโมนผสมอยู่ โดยเฉพาะในผมและผิว เวลาเราสูดดมแล้วจะช่วยลด อาการเครียดและเหนื่อยล้าลงได้ "เสียงพี่ต่ายฟังนุ่มนวลมากเลยครับ
"พี่ก็เชื่อนะ พอพี่มาได้กลิ่นตัวโอมวันนี้พี่หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย หึหึ”
พี่ต่ายไปเอามาจากไหนไม่รู้ครับแต่ก็เล่นทำให้ผมเขินไปเลย :-[
“ไม่เอาอ่ะพี่ พอแล้วนะ แม่รอทานข้าวอยู่ไปทานกันก่อนพี่ต่ายหิวรึยัง”ผมเอามือฉุดพี่ต่ายให้ลุกขึ้น แต่นึกขึ้นมาได้ว่า “เอ๊ะแล้วมาได้ไงล่ะวันนี้วันพุธนะไม่ใช่วันศุกร์ี่นี่นา”
“ก็มีคนโทรไปหาพี่ ไปบอกพี่ว่าวันนี้วันลอยกระทง พี่ก็เลยอยากลอยกระทง” พี่ต่ายลุกยืนขึ้นตามที่ผมใช้แรงดึงครับ แต่ยังไม่ปล่อยมือผม ส่งนัยน์ตาหวานมาให้ผม สงสัยพี่ต่ายยังไม่หายง่วงดี ดวงตาของพี่ต่ายจึงดูเงางามเปล่งประกายมาให้ผม เสียงนุ่มๆของพี่ต่ายยังคงไปเรื่อยๆครับ
“แต่พี่ไม่อยากไปคนเดียวเพราะแฟนพี่หวง เลยต้องมาให้โอมช่วยไปเป็นเพื่อนพี่ลอยกระทง ไปกับพี่หน่อยนะครับโอม”พี่ต่ายรั้งเอวผมมาใกล้ๆ ผมเขินก็เขิน อายก็อาย เลยกลายเป็นว่าผมนี่เองที่ไปเรียกพี่ต่ายกลับมา ทั้งที่พี่เค้าคงเหนื่อยมากเลิกงานแ้ล้วยังต้องขับรถเป็นร้อยๆกิโลมาหาผมอีก
“พี่ต่ายอ่ะ โอมไม่ได้อยากรบกวนพี่ต่ายเลยนะเหนื่อยไม๊ครับขับรถมา ไม่ต้องมาก็ได้นี่นา”พี่ต่ายเอามือมาลูบหัวผม ใช้นิ้วเรียวๆปาดเหงื่อที่หน้าผากผม แล้วลูบคิ้วผมเบาๆ ผมต้องเอามือจับมือพี่ต่ายไว้
“พี่อยากมา ฟังเสียงโอมแล้วก็คิดถึง ถึงไม่ลอยกระทงก็อยากมา รีบทำงานแทบแย่เลย จะได้มาหาโอม”ผมกำลังซึ้งมากๆเลยครับ แต่ยังไม่ทันพูดตอบอะไรไป
“โครกกกก.....”ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จะทำอะไรได้นอกจากขำครับ ก็เสียงท้องของพี่ต่ายร้องออกมาดังลั่นเลย
“พี่ต่ายหิวแล้วซิ...ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วก็ไม่บอกผม ไปทานข้าวกันดีกว่าพี่ แม่รอแล้วด้วย อิอิ”
พี่ต่ายทำหน้าแดงเขินครับเอามือเกาหัวอายๆ น่ารักจริงๆเลย ผมเลยอดไม่ได้เขย่งเท้าหอมแก้มพี่ต่ายไปอีกที ชื่นใจแล้วก็จูงมือพี่ต่ายไปทานข้าวกันครับ
พอทานข้าวเสร็จผมกับพี่ต่ายก็ขอตัวที่บ้านไปลอยกระทงกัน ส่วนคนอื่นๆที่บ้านไม่มีใครสนใจจะไปลอยกับเราเลยครับ ก็เลยทางสะดวกไปสวีท(ไม๊นะ)กันสองคน
“พี่ต่ายเราจะไปลอยที่ไหนดีละพี่ โอมไม่อยากไปที่คนเยอะๆน่ะ เบื่อคน”
ที่จริงผมเป็นเจ้าถิ่นผมควรจะเป็นคนพาพี่ต่ายไปมากกว่านะครับ แต่ทำไมผมดันไปถามพี่ต่ายก็ไม่รู้ คือผมไม่ชอบคิดน่ะครับ กร๊ากกกกกก ลืมตัวอีกแล้วอะไรๆก็ถามพี่ต่าย พอมีพี่ต่ายที่ไรเหมือนสมองผมหายไปเลยครับ เหลือแต่ตัวกับหัวใจ ฮ่าๆๆๆๆ
“พี่พาไปเอง เชื่อพี่รับรองถูกใจโอมแน่นอน” แล้วพี่ต่ายก็พาผมขึ้นรถไปครับ ขับไปได้แป๊ปเดียวพี่ต่ายพาผมมายังที่นึงครับซึ่งผมไม่เข้าใจ
“พี่ต่ายพาผมมาที่โกดังทำไมพี่”
หรือว่าจะพามาหมกโกดังฟระ มันเป็นโกดังเก็บของที่บ้านผมเองครับ โกดังสร้างอยู่ห่างจากร้านไม่ไกลมากครับ พี่ต่ายลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูโกดัง ผมยังยืนงงๆไม่ได้เดินตามไป กระทงอะไรก็ไม่ได้เอามา แล้วมาทำอะไรกันเนี่ยที่นี่ หรือว่าลืมของไว้
พี่ต่ายเปิดประตูแล้วก็มาดึงมือผมให้เดินตามไป ผมก็เดินตามไปเงียบๆมือพี่ต่ายอุ่นจริงๆเลยครับ พี่ต่ายส่องไฟฉายไปตามทางเดิน ผมก็เดินตามไปด้วยความเชื่อมั่น ถ้ามีมือนี้อยู่กับผม ผมไม่เคยต้องหวั่นอะไรเลยครับ
ประตูโกดังด้านหลังถูกเปิดออกผมได้ถึงบางอ้อครับ คือด้านหลังโกดังผมมันทะลุกับสวนเล็กๆหลังบ้านครับมีลำธารเล็กๆไหลผ่านอยู่เชื่อมต่อกับลำธารที่คนอื่นเค้าไปลอยกระทงกันนั่นแหล่ะครับ แต่ก่อนผมก็เคยมาลอยกระทงที่นี่แต่ตั้งแต่โตแล้วผมก็ไม่ได้มาอีกเลย อดจะแปลกใจไม่ได้ว่าพี่ต่ายมารู้ได้ยังไงเนี่ย
“พี่ต่ายจะลอยที่นี่เหรอ....แล้วกระทงเรายังไม่ได้ซื้อมาเลยล่ะ ไปซื้อกันก่อนไม๊”
“ไม่ต้องโอม..พี่เตรียมไว้แล้ว ตามพี่มา...พี่มาเตรียมแล้วก่อนโอมมา”
หูยยยแฟนผมช่างรอบคอบ เตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี สมกับเป็นผู้นำชีวิตคนที่ไม่เคยคิดเคยเตรียมอะไรมาก่อนในชีวิตอย่างผมจริงๆ ทำไมผมช่างโชคดีอย่างนี้นะ ไอ้โอมเอ๊ย สาธุ :call:ชาติหน้ามีจริงขอให้ได้เกิดมาเจอพี่ต่ายอีกตลอดทุกชาติทุกชาติไปเถอะ แต่พี่ต่ายซิจะอธิษฐานขอเจอผมชาตินี้ชาติเดียวหรือเปล่านะ ฮ่าๆๆๆๆ
พี่ต่ายพาผมมาที่เสื่อที่ปูไว้ริมน้ำเรียบร้อยแล้วครับ อากาศเริ่มเย็นลงมากๆ ลมหนาวก็พัดมาแรง ผมต้องกอดอกเอาไว้ให้คลายหนาว แต่พี่ต่ายผู้ไม่เคยพลาดครับมีผ้าห่มมาด้วย เหอๆๆๆ
“พี่ต่ายโอมหนาว เราลอยกันเลยไม๊”
ผมเป็นตัวทำลายบรรยากาศตัวจริงๆครับ เพิ่งมาถึงก็จะลอยเลย แบบว่ากรูหนาวนี่นา ไม่ไหวแระผมเป็นคนขี้หนาว พูดไปก็สั่นไปมือเย็นเฉียบพี่ต่ายก็คงพอรู้เพราะว่าแกจับมือผมอยู่
“ก็ได้โอมตอนนี้ก็ สองทุ่มแล้วมาครับเดี๋ยวพี่จุดเทียนให้”
พี่ต่ายจุดเทียนให้กับกระทงของเรา เราสองคนเดินไปที่ท่าน้ำแล้วอธิษฐานพร้อมๆกัน บรรยากาศมันเงียบมากครับ ก็ไม่มีใครเลยนี่นามีแค่เราสองคนจริงๆ กับเพื่อนบ้านแถวๆนั้นพวกนั้นน่ะครับส่งเสียงกรี๊ดๆๆรบกวนเราเป็นระยะๆพอให้เรารู้ว่ามีพวกเค้าอยู่ข้างๆ ก็พวกหรีดหริ่งเรไรน่ะครับ กริ๊ดๆๆกันอยู่ได้ เฮ้อ จะบอกให้มันเงียบๆหน่อยกรูขอมีสมาธิอธิษฐานหน่อยก็ไม่ได้
ผมไม่รู้หรอกครับว่าพี่ต่ายขออะไรจากพระแม่คงคา ผมแอบเหล่ตาดูก็เห็นพี่ต่ายหลับตานิ่งเลยครับ ผมก็เลยเอามั่ง ผมขอให้ป๋ากับแม่ ให้พี่ๆหลานๆและคนในครอบครัวผมรวมทั้งพี่ต่าย มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง ขอให้สิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายลอยไปกับสายน้ำ ให้ความทุกข์ทั้งหมดมลายไป ลอยไปพร้อมกับกระทง ขอบคุณพระแม่คงคาที่บันดาลความชุ่มชื่นให้เรา แล้วก็อีกมากมายครับจนเงยหน้ามาอีกทีพี่ต่ายมองผมตาแป๋วรอที่จะลอยพร้อมๆกันแล้วครับ ก็เลยตัดใจขอพรสุดท้าย ขอให้พี่ต่ายรักผมนานๆ ชาติหน้าฉันใดขอให้ได้มารักกับพี่ต่ายอีก :อิอิ1:
พอผมขอพรเสร็จพี่ต่ายกับผมก็ค่อยๆปล่อยกระทงลงลำธารไปพร้อมๆกันครับ แสงเทียนที่แวววามวิบวับจากกระทงลอยห่างจากสายตาเราสองคนไปเรื่อยๆ มันลอยเคียงคู่กันไปอย่างสวยงามครับ ผมคาดหวังว่าชีวิตของเราคงจะประคองไปด้วยกันแบบนั้นตลอดไป ผมยิ้มแล้วหันมามามองหน้าพี่ต่าย พี่ต่ายก้มลงมาสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆเพิ่มความอบอุ่นให้กับปากอันเย็นชืดของผม จนผมเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาทันที
เราผละจากกันชั่วคราวแล้วพี่ต่ายก็ให้ผมนั่งที่เสื่อแล้วโอบกอดผมใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
“โอมดูซิพระจันทร์คืนนี้สวยจังเลยนะ มันเต็มดวงและส่องสว่าง สวยจริงๆเลย”
“ครับพี่ต่าย...แต่ผมว่ามันสวยมากกว่าเดิมเพราะผมมีพี่ต่ายนั่งอยู่ด้วยมากกว่า”อย่าเพิ่งเลี่ยนนะครับ นานๆทีขอน้ำเน่าบ้าง เพิ่มรสชาดให้ชีวิต ฮ่าๆๆๆๆ :m23:
“พี่ต่ายๆดูนั่นซิ...ทำไมดาวมันเลื่อนได้นะพี่ หรือว่ามันเป็นฝนดาวตก ไม่เห็นได้ยินข่าวเลยว่าจะมี”ผมชี้ให้พี่ต่ายดูจุดสว่างเล็กๆที่ลอยไปมามากมายบนท้องฟ้าครับ
พี่ต่ายทำหน้างงๆอยู่พักนึงแล้วก็หัวเราะกร๊ากกกกออกมาเลยครับ ผมก็งงทำไมล่ะ ไม่ใช่เหรอ แล้วมันอะไรล่ะ
“โอม...ขำอีกแล้ว นั่นมันโคมลอยอ่ะ โอมไม่เคยเห็นเหรอ เฮ้อ...โอมเอ๊ยไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” :laugh:แล้วพี่ต่ายก็ขำจนตัวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่มไม่หยุดเลยครับ เง้อ...ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าอีสานบ้านผมก็จะมาฮิตลอยโคมกับเค้าด้วย หน้าแตกอีกจนได้นะเรา
“ก็ไม่รู้นี่นา ทำไมต้องมาหัวเราะเยาะกันด้วยอ่ะ” ผมเลยอดงอนพี่ต่ายไม่ได้ครับ หมดอารมณ์เลย มาแซวกันด้วย ผมไม่ใช่เดี่ยวอุดม7นะ ไม่ต้องฮาขนาดนั้นก็ได้
“โอ๋ๆๆๆๆ..ไม่งอนนะครับ หนาวไม๊ตัวเย็นไปหมดเลย มาๆๆพี่ต่ายกอดให้หายหนาวนะ”
“ไม่รู้ไม่ต้องมากอดเลย โอมหนาวกลับบ้านดีกว่า”ผมพยายามจะออกจากอ้อมกอดของพี่ต่ายแล้วลุกขึ้นครับ แต่พี่ต่ายก็ไม่ยอมปล่อยผม ดึงมือผมไว้จนผมล้มลงบนเสื่อ กลิ้งขลุกๆอยู่ในผ้าห่มผืนใหญ่นั้น
“ไม่ต้องไปไหนเลย มานี่มา....”
พี่ต่ายเอาตัวมาคร่อมผมไว้ครับ ผมมองอะไรไม่ค่อยชัดเจน มองพระจันทร์ก็ไม่ค่อยเห็น เพราะหน้าพี่ต่ายที่ค่อยๆโน้มลงมาหาผม พี่ต่ายจูบปากผมอย่างเบาๆ ริมฝีปากอบอุ่นของพี่ต่ายเพิ่มความร้อนให้ผมอีกครั้ง มันอ่อนหวานและเริ่มร้อนแรงๆขึ้นเรื่อยๆจนความหนาวไม่อาจทำร้ายร่างกายของผมได้อีกต่อไป
มือร้อนๆของพี่ต่ายลูบไล้ลามไปทั่วร่างกายผมจนผมไหวสะท้าน ร่างกายของผมเริ่มไม่สามารถอยู่ในการควบคุมได้ด้วยตัวเองอีกต่อไป ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงหรีดหริ่งเรไรอีกแล้วครับ เสียงลมหายใจของเราสองคนมันดังกลบเสียงน่ารำคาญเหล่านั้นไปหมด ตอนนี้มีเพียงเสียงครางของเราสองคนท่ามกลางความเงียบสงบในยามดึก ภายใต้แสงพระจันทร์เต็มดวงที่ส่องอยู่เบื้องบนและลำธารที่ไหลเงียบๆเท่านั้นเอง
*********************************************
เป็นแค่ตอนพิเศษอ่านกันเล่นๆวันลอยกระทงนะค่ะ ขอให้มีความสุขกับวันลอยกระทงกันทุกคนค่ะ
:m1:
-
แจ่มเลย......... :mc4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เอ๋ๆๆๆ พี่ต่ายกะน้องโอม...ทำอะไรกันหนอ...ถึงได้มีเสียงครางงงงงงงงงงงง :impress2:
น่าจะเล่าอย่างละเอียดๆๆๆนะจ้ะ :-[
-
ลอย...ลอยกระทง
ปีนี้อดลอยเลย
:20470030:
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย :-[
-
:o8: :o8: :o8:
OUT DOOR
-
โฮกกกกกกกกกกก พี่ต่าย เอาท์ดอร์เลยเหรองานนี้ :-[
-
ยิ่งอ่าน...
ยิ่งหลงรักพี่ต่าย
:-[
-
........ I love ลอยกระทงค่ะ ......... เย้ย พระจันทร์กันไปเลยเน้อ ....... :z1:
-
อิอิ ใต้แสงจันทร์ด้วย มาเล่ารายละเอียดหน่อยสิค้าบบบบบบบบบบบบ อิอิ
-
ขอพรเยอะจังนิโอม อิอิ
-
เดี๋ยวนี้พัฒนาออกนอกสถานที่แล้วนาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m25:
-
หุหุ โอมเอ๋ย กล้าถามนะ .....ดาวมันเลื่อน
:m20:
-
:-[ :-[ น่ารักอ่ะ :-[ :-[
-
หุหุ...
ลอยกระทงนี่มีอะไรพิเศษๆ กานเจงๆ เลย
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ต่ายน่ารักจัง :o8:
ส่วนโอมฮามาก ดาวเลื่อน :laugh:
-
พี่ต่ายกับหนูโอม..จะมาเป็นนางเอกกับพระเอก เอ็มวี "จูบเย้ยจันทร์" แล้วมั้งงงง
แต่ดูท่าแล้วจะมากกว่าจูบนะนั้น :jul1: :pighaun:
-
:z1: :z1:
น่ารักจัง หวานกันมากมาย
-
:o8: :o8: :o8:
OUT DOOR
:z1: :z1: :m25: :m25: :haun4: :pighaun: :pighaun:
-
หลังจากกระทงหลงทางไปแล้ว ก็มางานเราต่อเลย :m23:
***********************************************
ผมต้องใช้ความคิดนิดนึงครับว่าจะตอบเบ็ตตี้ว่าอะไรดี เพื่อที่จะไม่ให้พลาดอีกเป็นครั้งที่สอง
“เ่อ่อ.........คือว่าพี่ต่ายมีแฟ..”
ผมกำลังจะพูดต่อครับว่า=พี่ต่ายมีแฟนแล้วเบ็ตคงไม่มีหวังหรอก=แต่ว่า…….
ป๊าปปปมีแรงสั่นสะเทือนที่หัวไหล่ครับ ใช่ครับที่หัวและไหล่มีคนมาตบหัวตบไหล่ผม ใครว่ะช่างกล้า....
“เฮ้ย....โอมจ๋า เบ็ตตี้ หวัดดี สบายดีป่าว....???"
"มาด้วยกันเหรอกรูหาตั้งนานว่าอยู่ไหน ที่แท้หลบมาจู๋จี๋กันที่นี่เอง..."
"อะนะ....ตกลงกลับมาคบกันอีกเหรอ????"
"เอ๊ะแล้วเบ็ตตี้กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่...????"
"โอมจ๋าอยู่ต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอแล้วมาวันไหนล่ะ????"
" แล้ว....?????”
"??????????????????????????????"
มีมันคนเดียวกันครับที่ถามผมมา “ ไอ้เจี้ยเล่”
ผมต้องทักทายเพื่อนกลับด้วยการตบกบาลมันเบาๆพอให้มันรู้ตัวครับ ว่าเมิงถามกรูมากไปแล้วกรูตอบไม่ทันโว้ย!!!! :angry2:
“เฮ้ยยยย.....หยุดดดด...ไอ้เจี้ยเปเล่...เมิงจะรีบไปพธม.เหรอว่ะอะไรว่ะแม่ม...ถามมาจนกรูหาช่องจะตอบไม่ได้เลย...นี่เมิงกลัวกรูจะตายวันนี้พรุ่งนี้รึไงว่ะ ถามเผื่อชาติหน้าด้วยเลยไม๊มึง”
“อ้าว...ก็กูดีใจนี่หว่าไม่ได้เจอพวกเมิงพวกคุณมาตั้งหลายปี นี่ถ้านนนี่ไม่แต่งงานกรูไม่ต้องเจอเมิงเลยน่ะไอ้โอมจ๋า ไปเกิดใหม่ต่างจังหวัดเลยน่ะเมิงหายตูดไปเลย คิดถึงเมิงชิกหายเลย”
มันรั้งตัวผมไปกอดแน่นเลยครับ ไอ้บ้านี่กรูอายนะ ผมต้องเอามือดันตัวมันออกไปให้ห่าง ได้ยินเสียงเบ็ตตี้หัวเราะกิ๊กกั๊กอยู่คนเดียว
“เปเล่ไม่คุยกับเบ็ตเลย น้อยใจแล้วนะ พอเจอกิ๊กเก่าลืมเพื่อนเลย”
“อ้าวเหรอ ก็ผมคิดถึงโอมจ๋านี่นา แต่ก็คิดถึงเบ็ตจ๋าด้วย ตอนจะกลับมาไทยก็ไม่บอก ผมว่าจะชวนไปเที่ยวด้วยกันซักหน่อย”
ถูกของเบ็ตครับแหะๆ....เปเล่นี่เป็นกิ๊กเก่าผมเองครับ อยู่หอด้วยกันกับมันสี่ปีเต็มๆ สนิทกันมากแทบจะตัวติดกันเลยเห็นมันที่ไหนเป็นเห็นผมที่นั่น มีแต่คนแซวว่าผมกับมันเป็นผัวเมียกันแล้วเบ็ตตี้เป็นเมียน้อย
มันเรียกผม “โอมจ๋า” ผมก็เรียกมัน “เจี้ยเล่” ตลอดเลยจนกลายเป็นคำเฉพาะของมันกับผมแล้วครับ คนอื่นจะเรียกตามมันก็ห้ามครับมันบอกว่ามันเรียกได้คนเดียว แล้วถ้าใครมาเรียกมัน “ไอ้เจี้ยเล่” มันจะโกรธมากเพราะมีผมเรียกได้คนเดียวเหมือนกันครับ
เปเล่มันหล่อครับก็มันเป็นเดือนคณะนี่ครับ มันเกือบจะได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์คณะเหมือนกัน แต่ว่าบังเอิญมันเตี้ยเกินไปครับ มันก็เลยอด...แต่หน้ามันนี่หล่อประมาณน้องๆวิลลี่น่ะครับ
ผมก็งงว่ามันเป็นลูกครึ่งอะไรกันแน่มันเรียกพ่อว่าเตี่ยครับ แม่มันก็จีน ผมก็อยากรู้แต่ไม่อยากถามครับว่ามันมาหน้าตาเป็นลูกครึ่งได้ยังไง ไม่อยากไปรบกวนบรรพบุรุษมันหรอกครับ แต่ช่างมันเหอะครับยังไงมันก็เพื่อนผมมันหล่อก็ดีแล้ว ไปไหนมาไหนด้วยก็สะดวกครับใครๆก็ชอบคนหน้าตาดีๆ ผมไม่ได้เจอมันเลยตั้งแต่เรียนจบ เพราะพอจบตรีปุ๊ปมันก็บินไปนอกเลยครับไปเรียนโทต่อ ตอนแรกๆเราก็ติดต่อกันครับแต่ช่วงหลังผมยุ่งๆเลยลืมมันไปเลย ผมช่างป็นเพื่อนที่เลวจริงๆครับเอิกซ์ซซซซ
“นี่เจี้ยเล่...เมิงเลิกเรียกกูโอมจ๋าได้แล้ว แก่แล้วนะเมิง....กรูอายเค้า แล้วเมิงเอามือออกไปจากเอวกรูที แน่นไปแล้วเมิงกรูอึดอัด”ผมพยายามแกะมือมันออกจากเอวผมแต่ก็ไม่สะดวกครับเพราะมือนึงผมก็ถือแก้วน้ำอยู่เลยเหลือแค่มือเดียวแกะมันไม่ออกซักที
“เมิงเงียบเลย..... ก็กรูคิดถึงนี่นา” :impress2:มันทำเสียงออดอ้อนครับ ในเมื่อมันไม่ปล่อยผม แล้วผมก็เริ่มเหนื่อยกับมัน ผมเลย.....เอาว่ะ ช่างแม่ง ตอนนี้มันเลยยืนซ้อนอยู่ข้างหลังผมเอามือโอบเอวผมไปด้วยครับ เราก็ยืนคุยกันเพลินครับ สักครู่ผมรู้สึกหนาวๆยังไงไม่รู้ครับหรือว่าแอร์จะเย็นไป เหมือนมีรังสียะเยือกแผ่มาปกคลุมตัวผม o21
“หนาวจัง เบ็ตตี้ไม่หนาวเหรอ เสื้อออกจะบางเบาเว้าไปหมดทั้งตัวด้วย หึหึ”
“บร้าโอมอ่ะ...อย่ามาแซวซิเบ็ตยิ่งเขินๆ ไม่เห็นจะหนาวตรงไหนคนเยอะแยะ ร้อนซะด้วยซ้ำไป”เบ็ตหน้าแดงเลยครับ คงจะเขินจริงๆ
“โอมจ๋าหนาวเหรอ งั้นเจี้ยเล่กอดนะโอมจ๋าจะได้หายหนาว เอามะเอามะ”มันกวนตีนครับมาโอบเอวผมซะแน่นขึ้นไปอีก เบ็ตตี้ได้แต่ส่ายหัวระอาในความเป็นเด็กของไอ้เจี้ยเล่ ส่วนผมน่ะเคยชินไปตั้งนานแล้วครับ
“เมิงไม่ต้องเลย กลางงานเลยนะเมิง ให้หน้ากรูมั่ง เมิงเสริมเหล็กเสริมปูนมาแต่กรูยังหน้าบางเว้ยเฮ้ย...ปล่อยยยย”ผมก็มัวแต่ปัดไม้ปัดมือมันครับ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาผมก็รู้แล้วว่าครับว่าใครเป็นคนปล่อยรังสีเย็นยะเยือกมาให้ผม คนที่ทุกๆคนก็รู้ว่าใครน่ะครับ
พี่ต่ายเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่แค่มองตาพี่ต่ายผมก็หนาวไปถึงขั้วหัวใจ :freeze:
“นี่ครับเบ็ตตี้...ระวังนะครับร้อนนิดหน่อย”พี่ต่ายส่งถ้วยหูฉลามพร้อมรอยยิ้มหวานๆให้เบ็ตตี้แล้วส่งรอยยิ้มขมๆมาให้ผม พี่ต่ายเบือนสายตามามองที่ไอ้เจี้ยเล่ คงเห็นที่มันทำกับผมน่ะครับ แต่ผมพยายามแก้ไขแล้วนะแต่ไอ้นี่มันบร้าอ่ะ ทำไงกับมันดี
“เมิงปล่อยกรูได้แล้ว ไม่งั้นกรูจะโกรธเมิง”ไอ้เจี้ยเล่มันมองพี่ต่ายแล้วขมวดคิ้วงงๆ มือมันเลยปล่อยจากเอวผมไปโดยมันไม่รู้ตัวครับ สัญชาติญาณ CNN NBT โมเดิร์นไนน์ เข้าสิงครับแล้วมันก็มากระซิบที่หูผมครับ ผมล่ะเบี่ยงตัวหนีไม่ทัน...เมิงจะมาใกล้ชิดกรูทำไม๊ตอนนี้ แฟนกรูจะฆ่ากรูด้วยสายตาอยู่ตรงนี้แล้วเมิงนะเมิงไม่ได้รู้อะไรเลย
“ไอ้โอม..ใครว่ะแฟนใหม่เบ็ตตี้เหรอ”
“ไม่ใช่....เค้า...เค้า....”ผมจะพูดไปดีไม๊เนี่ย ผมลังเล
“เอ๊า..ไม่ใช่แฟนเบ็ตตี้แล้วแฟนใคร...ทำไมมาเทคเบ็ตล่ะ”
เอ่อ..แฟนโอมจ๋าเองแหล่ะ เจี้ยเล่ แต่กรูไม่กล้าบอกเมิง.....หรือกรูจะบอกดี... กรูบอกเมิงในใจได้ไม๊ ปกติเรารู้ใจกันนี่ หันไปมองหน้ามัน...กระพริบตาหนึ่งที สองที มันก็ยังไม่รู้ครับ แต่พี่ต่ายส่งสายตาเป็นลำแสงพิฆาตมาฆ่ากรูแล้วเนี่ย พี่ต่ายทำเป็นยืนคุยกับเบ็ตครับแต่ผมเห็นตลอดเลยว่าพี่ต่ายเหลือบมามองผมเป็นระยะๆ ทำไมผมถึงเห็นน่ะเหรอ ก็ผมก็แอบมองพี่ต่ายอยู่ด้วยนี่นาแหะๆ
“นี่เมิงเลิกกระซิบกรูได้ไม๊...น่าเกลียด..เดี๋ยวกรูแนะนำให้.”ผมเอามือยันหน้ามันออกจากหูผม มาเป่าๆลมในหูมันขนลุกครับ มันสยิวกิ๊วบอกไม่ถูก
“ก็เค้าเป็นใครล่ะ...ทำไมมองกรูแบบนั้นว่ะ”
ผมว่าไอ้เจี้ยเล่มันบร้าครับ มานินทากันต่อหน้าแบบนี้ แล้วแสดงออกเลยว่ากรูสองคนกระซิบกระซาบนินทาเมิงอยู่นะไอ้พี่ต่าย เค้ามีแต่นินทาลับหลัง เจี้ยเล่มันคงพยายามจะสร้างมิติใหม่ในการนินทาน่ะครับ นัยว่ามันคงทำตอนอยู่เมืองนอกม๊างงง แต่กรูไม่ไหวแล้วนะกรูหนาววววกับสายตาพี่ต่ายแล้ว
“ทำไม....เค้ามองเมิงยังไง...แล้วนี่เมิงเอามือเมิงออกจากเอวกรูได้ไม๊..มาอีกแล้วนะ”เผลอไม่ได้เลยครับเกาะแกะผมตลอด เง้อ....
มันมากระซิบอีกแล้วครับ ผมจะบ้าตาย ผมว่าพี่ต่ายตาเริ่มเขียวแล้วครับ หรือว่าใส่เลนส์สายตาสีเขียวมา เจ้ยยย....ไม่ใช่นี่หว่าพี่ต่ายใส่แว่น แล้วทำไมตาเขียวได้ล่ะ
“เค้ามองกรูเหมือนกับว่า....เค้าไม่พอใจอะไรกรูซักอย่าง....เหมือนตอนหมาหวงกระดูกอ่ะเมิงพอเข้าใจไม๊...แบบว่ากรูไปแย่งกระดูกห่วยๆอะไรของเค้าไป....เมิงพอเข้าใจไม๊”
เมิงไม่ต้องเน้นนักว่ากรูเป็นกระดูกห่วยๆ ไอ้เจี้ยเล่นี่ ผมกลายเป็นกระดูกไปได้ยังไงนี่เฮ้อ
“พี่เค้าชื่อพี่ต่ายมากับกรูเอง...พอใจรึยังล่ะ”ผมหันไปบอกมันแล้วก็แอบมองพี่ต่ายอีกหนสบตากันดังโครม ถ้าเป็นรถก็ประสานงากันไปแล้ว
คราวนี้เจี้ยเล่มันเดินมาคุยตรงข้ามผมแล้วครับเลยกลายเป็นว่ามันหันหลังให้พี่ต่าย ส่วนเบ็ตตี้ก็ยืนคุยหันหลังให้ผมเพราะงั้นผมเลยมองพี่ต่ายได้เต็มๆ พี่ต่ายก็สบตาผมตรงๆ แล้วพอตามาประสานกันผมว่าผมรอช้าให้เหตุการณ์มันบานปลายไม่ได้แล้วครับ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้กลับบ้านไปผมอาจจะไม่มีพี่ต่ายกลับไปด้วยแน่ๆ เสร็จงานแต่งงานก็จัดงานศพผมต่อได้เลย เหอๆๆ
“เปเล่ นี่พี่ต่าย....มากับกรูเอง”เป็นแฟนกรูด้วย(พูดในใจครับ ผมก็ยังไม่กล้าอยู่ดี แหะๆ) ผมลากแขนมันให้หันหน้ามาหาพี่ต่ายครับ ท่าทางผมเกร็งๆจนผมว่าเปเล่ก็คงสังเกตเห็น
“พี่ต่ายครับนี่่เปเล่....เพื่อนรูมเมทผมตอนเรียนมหาลัย เป็นเพื่อนสนิทครับ” ผมแอบเน้นคำว่าเพื่อนให้พี่ต่ายคลายใจไปบ้างครับ แต่ท่าทางคงยังไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นมาเท่าไหร่ เพราะพี่ต่ายก็ยังยิ้มเย็นๆอยู่ดีครับ ถ้าคนที่ไม่สนิทก็คงดูไม่ออก แต่ว่าผมซึ่งเจอพี่ต่ายงอนติดๆกันมาหลายหนในวันสองวันนี้ ทำไมจะไม่รู้ละครับ ว่าพี่ต่ายยังไม่หายเคือง ยังไม่หายคาใจด้วยเรื่องไอ้เจี้ยเล่
เปเล่ก็ดีครับพอมีมารยาท ยกมือไหว้พี่ต่ายพี่ต่ายก็เลยรับไหว้ไป แล้วยิ้มให้ตามมารยาท
“พี่ต่าย...อยู่มหาลัยเดียวกับเราเหรอโอมจ๋า ทำไมเล่จ๋าไม่เคยเห็น”
ผมอยากจะบร้าไปกับมันแทบจะอ้าปากค้าง มันไปหัดพูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้มาจากไหนกันเนี่ย เมื่อกี้นี้ยังกรูๆมึงๆกับผมอยู่เลย เมิงจะเป็นตัวเร่งให้กรูตายไวรึไงฟระ แล้วดูมันครับมาทำตาปิ๊งๆใส่ผมด้วย ผมว่าผมเจอมันเล่นซะแล้วครับ ไอ้เจี้ยนี่....
“พี่ไม่ได้อยู่มหาลัยเดียวกับโอมครับ แต่พี่เคยทำงานที่เดียวกันกับโอม”พี่ต่ายตอบแทนผมครับ
“แล้วพี่รู้จักฝ่ายเจ้าบ่าวหรือฝ่ายเจ้าสาวครับ”ไอ้เปเล่มันถามต่ออีก เกิดเป็นผู้ชายอยากรู้ขึ้นมาซะอย่างนั้น ผมชักสงสัยแล้วซิตกลงมันเป็นนักข่าวหรือเปล่าเนี่ย ตั้งแต่มามันมีแต่ถามนู่นนี่เต็มไปหมด
“ไม่รู้จักใครเลยครับ เพิ่งรู้จักเมื่อสักครู่นี้เอง” พี่ต่ายตอบพร้อมกับส่งยิ้มใจดีให้ด้วยครับ ไม่รู้ว่าเอ็นดูเด็กช่างถามอย่างเจี้ยเล่ หรือว่าคิดยังไงกันแน่
เปเล่ก็ปากไวครับพูดต่อมาเลย “อ้าว....แล้วพี่ต่ายมา....”มันจะทำวงแตกแล้วครับ ผมเลยต้องรีบแทรกเลยครับ มันคงจะพูดว่าแล้วพี่มาทำไม?? เฮ้อ :try2:
“มากับกรูไง....มาาาา...เป็นเพื่อนกรู”ผมตอบไปแล้วก็ยังตะกุกตะกัก กลายเป็นคนพูดติดอ่างไปเลยครับ ผมไม่กล้าสบตาพี่ต่ายเลยเหมือนเด็กที่ทำความผิดจริงๆ เบ็ตตี้ที่เงียบมานานก็พูดขึ้นมาอีกว่า
“เบ็ตเลยยืมพี่ต่ายมาควงซะเลยไงเปเล่.....” ผมเงยหน้ามองพี่ต่ายพบเพียงสีหน้าเรียบเฉยที่มองผ่านผมไป
“อ๋อเหรอออ......อืมมมมม”เปเล่มันทำเสียงยานๆครับ เหลือบมองหน้าคนนู้นทีคนนี้ที มองพี่ต่ายมั่งมองผมมั่ง จนผมมองตามมันชักจะตาลาย แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันอีกครับ เพื่อนๆผมกลุ่มใหญ่ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้มากมาย ส่งเสียงทักทายกันเกรียวกราวตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันมานานๆ
พี่ต่ายเลยค่อยๆห่างออกมาจากผมไปโดยปริยาย ผมเองก็ห่วงพี่ต่ายนะครับ กลัวพี่ต่ายจะเบื่อไปซะก่อน ผมเองก็ไม่รู้จะดึงพี่ต่ายเข้ามาร่วมวงสนทนายังไง พอปลีกตัวได้นิดหน่อยผมเลยเดินมาหาพี่ต่าย ก็ดูหน้าตาสบายๆดีครับ ติงก็ชวนคุยเป็นระยะๆ
“พี่ต่ายเบื่อไม๊ครับ ผมขอโทษนะ เซ็งรึเปล่า”ผมกังวลว่าพี่ต่ายจะน้อยใจน่ะครับ ว่าจะบอกเบ็ตตี้กับเปเล่ว่าพี่ต่ายเป็นแฟนผมเอง ก็ยังไม่มีจังหวะเลย
“ไม่ต้องห่วงนะโอม เบ็ตเป็นเพื่อนคุยให้เองกำลังคุยสนุกเลย”แต่ผมไม่สนุกแล้วนะ พี่ต่ายยังไม่พูดอะไรกับผมอีกเลย ตั้งแต่ตอนที่แนะนำเปเล่แล้ว นี่ยังดีที่ไอ้เล่มันเร่ไปหาคนอื่นแล้วไม่งั้นผมคงแย่กว่านี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยหันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ซักพักนึงเบ็ตตี้กับพี่ต่ายเดินมาหาผม
“เบ็ตขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะค่ะ พี่ต่าย โอม เดี๋ยวแอนเค้าจะให้ไปช่วยงานอะไรนิดหน่อยจะไปเติมหน้าหน่อยนึง เดี๋ยวงามไม่พอ คริคริ”
“เบ็ตไปเข้าห้องน้ำโอมไปเป็นเพื่อน พี่ต่ายด้วยนะ”ช่างเป็นโอกาสอันดีครับที่ผมจะได้คุยเป็นส่วนตัวกับพี่ต่ายหน่อย ผมดูนาฬิกาตั้งแต่ลงจากรถมา4โมงเย็นจนตอนนี้ทุ่มกว่าแล้ว ผมไม่ได้พูดกับพี่ต่ายเป็นเรื่องเป็นราวเลย เฮ้ออออ
ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำเบ็ตก็บอกพวกผมว่า
“พอออกจากห้องน้ำแล้วโอมกับพี่ต่ายไม่ต้องรอเบ็ตนะ เดี๋ยวเจอกันในงานแล้วกันเพราะเดี๋ยวจะมีพิธีการแล้วล่ะ”
“จะมีอะไรเหรอเบ็ต ให้ผมช่วยอะไรไม๊”ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเค้าจะทำอะไรกันเดี๋ยวนี้งานแต่งงานเค้ามีจัดกันแปลกๆ ไม่ค่อยซ้ำกันเลย
“ไม่ต้องจ๊ะโอม คอยดูอย่างเดียวแล้วกันน่าจะน่ารักดีนะ”แล้วเบ็ตก็แยกไปเข้าห้องน้ำครับ
ผมกับพี่ต่ายเลยแยกไปเข้าห้องน้ำชายกันสองคน ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไหร่ครับ พอเราปฎิบัติภาระกิจส่วนตัวพาน้องชายไปร้องไห้เสร็จ ก็ไม่เหลือใครในห้องน้ำแล้วครับนอกจากเราสองคน ผมก็เลยถามพี่ต่ายไปว่า“พี่ต่ายเบื่อไม๊ กินอะไรไปมั่งรึยังเห็นคอยแต่บริการเบ็ตน่ะ หิวไม๊ครับ”
ต้องถามนิดนึงครับ ถึงผมจะเป็นคนไม่ค่อยได้เรื่องอะไรเท่าไหร่ แต่งานนี้ผมรู้สึกว่าผมทำตัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่ได้ดูแลพี่ต่ายบ้างเลย (เพิ่งสำนึกครับ แหะๆ) พี่ต่ายสบตาผมในกระจกแล้วตอบผมว่า
“พี่ไม่ค่อยหิว ทานอะไรไม่ค่อยลงด้วย ไม่ต้องห่วงเบ็ตตี้เค้าก็ดูแลพี่อยู่”เสียงจะเย็นเยียบไปกว่านี้อีกไม๊พี่น้องเอ๊ย น้ำเสียงพี่ต่ายพูดกับผมทำเอาผมน้อยใจ เหมือนผมเป็นคนอื่นเลย :monkeysad:
“เหรอครับ....ผมขอโทษนะที่ไม่ได้ดูแลพี่ต่ายเลย” ผมว่าน้ำในก๊อกมันเย็นนะครับ แต่ใจผมมันเย็นเฉียบไปมากกว่าอีก ผมพูดต่อไม่ออกเลย น้ำตามันปริ่มๆจะไหลอยู่แล้ว
“ก็เราแค่มางานด้วยกันนี่ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย โอมจะมาขอโทษพี่ทำไมกัน”พอพี่ต่ายพูดออกมาแบบนี้ ผมก็น้ำตาร่วงเลยครับ แอบเอามือปาดน้ำตา แล้วจะเดินออกไปจากห้องน้ำ กะว่าพี่ต่ายคงไม่เห็นเพราะวันนี้ผมไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ต่ายอยู่แล้วนี่
แต่พี่ต่ายกลับดึงมือผมไว้ “โอมจะไปไหน...”
“ก็...เสร็จแล้วจะอยู่ทำไมล่ะพี่...ออกไปดีกว่า”ผมพยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้พี่ต่ายรู้ว่าผมน้ำตาไหล
“อ๋อจะไปคุยกับเพื่อนสนิทเปเล่เหรอ...งั้นก็ตามสบายนะ”พี่ต่ายปล่อยมือผมทันทีที่พูดเสร็จ แต่ที่พี่ต่ายพูดออกมากลับยิ่งทำให้ผมเสียใจไปมากกว่าเดิม แล้วนิสัยเสียๆของผมก็กลับมาอีก ผมหันไปบอกพี่ต่ายด้วยความลืมตัวทั้งๆที่น้ำตายังคลอตาอยู่
“เปเล่เป็นเพื่อนโอมจริงๆนะ เราไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้นเลย” :o12:พี่ต่ายเห็นหน้าผมแล้วก็อึ้งเงียบไปแทบจะทันทีที่เห็นผมร้องไห้ ผมหันหลังให้พี่ต่ายไม่อยากจะพูดอะไรให้มากไปกว่านี้อีกแล้ว มีอะไรคงต้องกลับไปเคลียร์กันที่บ้าน ผมไม่อยากจะมาทำตัวแย่ๆในงานเพื่อน
“เราคงต้องมีเรื่องพูดกันให้เข้าใจก่อนแล้วล่ะโอม....ตามพี่มา”พี่ต่ายไม่ยอมให้ผมออกไปจากห้องน้ำง่ายๆครับ พี่ต่ายดึงมือผมเข้าไปในห้องน้ำคนพิการครับ ผมเข้าใจครับห้องมันกว้างดีกว่าห้องอื่น แต่นี่มันในห้องน้ำนะเนี่ยมันอึดอัด
“พี่ต่ายยยยเข้ามาในนี้ทำไม....ผมไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้นมีอะไรกลับไปคุยกันที่บ้าน”ผมพูดไปน้ำตาก็ไหลไป แล้วแบบนี้เค้าจะปล่อยผมไปง่ายๆเหรอเนี่ย
พี่ต่ายดึงกระดาษทิชชูในห้องน้ำมายื่นให้ผม ผมส่ายหน้า
“ไม่ได้ขี้จะเอามาทำไม” แอบหยาบคายครับ รู้ก็รู้ว่าพี่ต่ายเอามาให้เช็ดน้ำตา แต่อยากกวนนี่นา จะบร้ารึไงเอากระดาษเช็ดก้นมาให้ผมเช็ดน้ำตา
“ฮ่าๆๆๆ เอามาให้เช็ดหน้าที่ตอนนี้เลอะเหมือนก้น หึหึ”พี่ต่ายยื่นกระดาษใส่หน้าผมอีกครั้ง ผมเลยเอามือปัดมือพี่ต่ายออกไปจากหน้าผม พี่ต่ายเลยได้โอกาสดึงมือผมกระชากผมเข้าหาตัวพี่ต่าย แล้วพี่ต่ายก็กอดผมไว้กระซิบที่ข้างๆหูผมเบาๆ
“ร้องไห้ทำไมครับโอม....”พี่ต่ายเอามือลูบหัวผม ผมเลยยิ่งร้องใหญ่ ไม่ได้สนใจเลยครับว่าอยู่ที่ไหน ไม่ได้คิดอะไรเลย
“พี่ต่ายมาพูดแบบนี้ทำไมล่ะ เหมือนโอมไม่ได้มีค่าอะไรกับพี่ต่ายเลย เหมือนโอมเป็นคนอื่นอ่ะ ฮือๆๆๆ”พี่ต่ายยังไม่ได้พูดอะไรต่อครับ ได้แต่ลูบหลังผมเบาๆ จนเสียงร้องไห้ของผมค่อยเบาลง
พี่ต่ายถึงบอกผมว่า“ไม่ร้องนะ...คุยกันดีกว่าไม๊”
พี่ต่ายจับไหล่ผมผลักออกเบาๆเพื่อที่จะเห็นหน้าเห็นตากันชัดๆ แววตาของพี่ต่ายที่มองมายังเป็นพี่ต่ายคนเดิมของผมครับคนที่รักผม พี่ต่ายเอานิ้วมือปาดน้ำตาที่แก้มผมออกเบาๆ แล้วก็แอบเอากระดาษเช็ดก้นมาเช็ดหน้าผมด้วย มันสากจังถึงแม้จะเป็นกระดาษในโรงแรมหรูๆ แต่ผมก็ไม่สนแล้วครับ
“เปเล่เป็นเพื่อนของผมเฉยๆจริงๆนะพี่ต่าย แต่มันต๊องๆกวนตีนน่ะ แต่ก่อนเราก็เล่นกันแบบนี้ มันก็เลยติด แต่มันไม่ได้ชอบโอมแบบนั้นจริงๆ”ผมพยายามอธิบายให้พี่ต่ายเข้าใจ ยังคงสะอึกสะอื้นนิดหน่อยครับ จะหยุดร้องไห้ตามสั่งทันทีก็ยากจัง
“แต่ก่อนทำได้ เพราะพี่ไม่รู้ไม่เห็น แต่ตอนนี้ที่พี่รู้แล้ว พี่ไม่ให้ทำ”
ตอบมาแบบนี้ ผมจะไปโวยวายดื้อดึงได้ยังไงกันครับ แต่ว่า.... “ก็ไอ้เจี้ยเล่มันพูดไม่รู้เรื่องน่ะพี่ต่าย ผมก็พยายามเอามือมันออกจากเอวผมแล้วแต่มันไม่ยอมนี่นาจะให้ทำยังไง”
“ก็ทำไมโอมไม่บอกไปล่ะ ว่าแฟนหวง แฟนมาด้วย แฟนยืนอยู่ตรงหน้านี้ ทำไมโอมไม่บอกไปล่ะ ทำไม...ทำไมล่ะโอม????”
**********************************************
เฮ้อ งานแต่งงานที่รอคอย :call: จะรอดไม๊
-
นึกว่าพี่ ต่าย กับ โอม หลง ลอยไปกับกระทงแว้ว อิอิ :z1:
กลับมาก้องานเข้าอีกแล้วโนะ โอม จะรอดถึงบ้านมั๊ยเนี่ยฮ่าๆ :t3:
ปรับความเข้าใจในห้องน้ำ คู่นี้เขาเลือกสถานที่ได้ดีจิงจิ๊งงง เอิ้กๆ
*ดูถ้าจะมีมาอีกชุดใหญ่แฮะ o22
-
:angry2: โอมเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากเลยอ่ะ ถ้าเราเป็นพี่ต่ายนะ ทิ้งไปแล้ว เห็นแต่ความผิดคนอื่น แต่ไม่รู้จักมองตัวเองเลย เฮ้อ เกือบจะเกลียดโอมแล้วเนี่ย :m16:
-
นั่นซิ..โอม
ทำไม๊...ทำไม
ไม่พูดไปล่ะ
พูดเล๊ย....พูด :serius2:
-
พี่ต่ายแอบดุตอนจบด้วยอ่ะ
:m29:
-
บอกไปเลยโอม
ง่านแต่งยังอีกยาวไกลใช่ม๊ะ
เมื่อไหร่จะโยนดอกไม้อ่ะ
:L2:
-
o13
-
งานเข้าจริงๆ หึหึ
โอมโดนดุเลย
ไหนๆก้อไหนๆแระ
บอกไปเลยว่าเป็นแฟนพี่ต่าย
-
สนุกมาก
ติดตามอ่านมาจากภาคก่อน
เห้ออออ......
เมื่อคืนมีความสุขมากเลย เพราะได้อ่านเรื่องนี้ก่อนนอน อ่านแบบรวดเดียวจบอ่ะ
ถึงจะมีช่วงเวลาเศร้า แต่ก้อจบแบบมีความสุขเป็นอะไรที่......................ไม่รู้จะบรรยายยังไง
ขอบคุณน่ะ ที่ทำให้นอนหลับอย่างมีความสุข :กอด1:
จะติดตามอ่านน่ะ
-
^
^เข้ามาเจาะไข่ :z1:
ต๊ะอ่านไว้ก่อนนะ.... :กอด1:
-
:m32: :m27:
-
น้ำตาโอมแก้ปัญหาได้เสมอสำหรับพี่ต่าย :-[
แต่ว่าเรื่องนี้ท่าทางจะรอดยากอ่ะ ลองพี่ต่ายต้องการประกาศตัวซ่ะขนาดนั้น
โอมเอ๊ยยย งานนี้มีตัวกระตุ้นอย่างดีเลย....ไอ้เจี๊ยเล่ :jul3:
งานนี้มีวิวาห์สองคู่แน่
-
สมควรแล้วล่ะโอม :เตะ1:
-
โอมอายเหรอ ที่จะบอกกะใครๆ ว่าเป็นแฟนกะพี่ต่ายน่ะ ทำอย่างนี้พี่ต่ายเสียใจนะเราก็เสียใจด้วยละ :monkeysad:
-
น้องโอมจ๋างานเข้าจริงๆ
สงสัยงานช้างซะแล้ว
เอาใจช่วยให้งานสำเร็จนะ
:impress2:
-
เหอะๆ...
พี่ต่ายก็น่ะ...
โอมก็บอกไปเร้ยไม่ต้องกลัวหรอก
จะได้ช็อคทั้งงาน ฮาๆ
:jul3: :jul3: :jul3:
-
โอมเอ้ยยยย.....
งานเข้าตามเคย
ได้โบนัสเพิ่มเยอะด้วย
ฮ่าๆๆๆๆ
:a5:
-
สนอง need พี่ต่ายไปเล๊ย
เดินไปบอกเพื่อนทุกคนในงานเลย
ว่าพี่ต่ายเป็นแฟนโอม
:jul3: :jul3: :jul3:
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อู้ววว......พี่ต่ายหึง แต่ก็...นะ
จะให้โอมบอกเพื่อนยังไงดีละ? เดี๋ยวมันก็เรื่องยาวอีก....หรือว่าไงละเนี่ย?
-
เอาละโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย งานนี้ท่าทางพี่ต่ายจะเอาจรองแล้ว
โอมเอ้ยยยยยยยยยยยยย งานนี้เพื่อนรู้ทั้งงานแน่ๆ อิอิ
-
พี่โอมบอกเองเลยว่า...เมียข้าใครอย่าแตะ :laugh:
-
ถ้าบอกออกไปจริง ๆ งานนี้โอมกะพี่ต่ายคงจะชิงซีนเจ้าบ่าวกะเจ้าสาวสุดริด :laugh:
-
........ :haun4:........ ชุดใหญ่ ................
-
ถึงกับเหงื่อตก :m29: เจ้าโอมกลายเป็นหมาหัวเน่าของจริงแน่เลยงานนี้ รักโอมน้อยๆก็ได้นะ แต่ขอรักนานๆแล้วกัน ผมผิดไปแล้ว :o12:
***************************************************
“ก็ทำไมโอมไม่บอกไปล่ะ ว่าแฟนหวง แฟนมาด้วย แฟนยืนอยู่ตรงหน้านี้ ทำไมโอมไม่บอกไปล่ะ ทำไม...ทำไมล่ะโอม????”
พี่ต่ายพูดมาแบบนั้นผมก็น้ำตาไหลอีกรอบ ไม่ใช่ด้วยความกลัวนะครับ
ผมไม่ได้กลัว…….ไม่ได้กลัวพี่ต่ายดุ
ถึงแม้ว่าคำพูดที่พี่ต่ายพูดออกมาจะเหมือนโกรธผม แต่น้ำเสียงของพี่ต่ายไม่ได้ดุผมเลยครับ มันเป็นน้ำเสียงที่ตัดพ้อผมมากกว่า เหมือนกับว่าพี่ต่ายกำลังถามผมซ้ำๆย้ำๆว่า
“ทำไมผมไม่พร้อมที่จะแสดงออกสักที ว่าผมรักพี่ต่าย”
ผมร้องไห้เพราะผมเสียใจ ที่ผมมันเป็นแค่คนขี้ขลาดตาขาวคนนึงเท่านั้น เป็นแค่คนแย่ๆนิสัยไม่ดีที่ไม่รู้จักโตสักที แต่พี่ต่ายก็ไม่เคยตำหนิหรือดุผมเลย แล้วผมจะทำยังไงดี
ผมยังคงร้องไห้ต่อไป ยังคงคิดอะไรไม่ออกว่าผมควรจะทำอะไรยังไงในตอนนี้ พี่ต่ายเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนที่จะเอามือจับคางผมให้เงยหน้าขึ้นมา พี่ต่ายมองผมเงียบๆ เรายังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อไปก็พอดีมีเสียงคนเข้าห้องน้ำมา
“ปวดเยี่ยวชิบหายเลยว่ะ แมร่งกรูแดกเหล้าไปหลายแก้วเลยเมิง สมกับเป็นงานไอ้ฟร๊องจริงๆเหล้าไม่อั้น มองไปทางไหนมีแต่เสริฟเหล้า เสริฟไวน์ ฮ่าๆๆๆๆ”
“เออใช่ สมกับเป็นงานเฮียแกจริงๆ พี่ว่าผมจะเมาก่อนงานเค้าจะเริ่มไม๊เนี่ย เอิกซ์ซซซ ผมว่าพวกเราคงเมาลืมตัวกันไปเลย นึกว่าเป็นงานสังสรรค์รวมเพื่อนไปแล้ว” เสียงคุยของคนเริ่มๆจะเมายังคงคุยกันต่อไป มีเสียงล้างมือแล้วก็เสียงคุยจุ๊กจิ๊กแล้วก็เงียบเสียงไปครับคงจะออกไปแล้ว
แล้วก็มีเสียงคนเดินเข้ามาอีก ผมเลยได้มีเวลาเช็ดน้ำตาโดยการเอานิ้วขยี้ตาตัวเอง พี่ต่ายดึงมือผมออกแล้วพี่ต่ายค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ผม เรามองกันหน้ากันเงียบๆ เสียงคนภายนอกที่กำลังคุยกันไม่ได้มีผลกับเราเลยครับ
พี่ต่ายก้มหน้าลงหอมแก้มผม เอาริมฝีปากนั้นเช็ดน้ำตาให้ผม พี่ต่ายพูดเบาๆให้พอได้ยินกันสองคนว่า
“พี่รักโอมนะ แล้วพี่ก็ไม่ได้โกรธโอมด้วย”
“พี่แค่น้อยใจนิดหน่อยเอง....พี่”
“ไอ้โอมจ๋ามันไปไหนว่ะ เบ็ตตี้ว่ามาเข้าห้องน้ำแล้วก็แยกกันไป เมิงเห็นบ้างไม๊”เสียงเปเล่ครับ มันคงหาผมไม่เจอเพราะก่อนออกมาผมก็ไม่ได้บอกมัน เพราะเห็นมันคุยกำลังคุยกันกับเพื่อนๆอย่างเมามันเลยปลีกตัวออกมาเลย
“ไม่เห็นว่ะ อะไรว่ะไม่เห็นหน้าเมียหน่อยเดียวคิดถึงเหรอว่ะไอ้เล่เอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆ”อ้าวๆๆๆไอ้เพื่อนผมอีกคนจะทำผมเป็นเรื่องอีกแล้วซิ ผมเงยหน้ามองหน้าพี่ต่ายกำลังขมวดคิ้วเลยครับ
“ไอ้ห่าติ๊ด มึงอย่าไปแซวโอมจ๋าแบบนี้ต่อหน้าน่ะเว้ย แม่งเดี๋ยวมันกระทืบกรูตาย มันบอกว่าโตแล้วเลิกเล่น” เสียงเปเล่มันจริงจังมากเลยครับ ผมค่อยยิ้มสบายใจกับพี่ต่าย พี่ต่ายเลยคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ออกแล้วส่งยิ้มตอบให้ผม
“แล้วอีกอย่่างนึงเดี๋ยวเมียตัวจริงกรูมาแหกอกกรูเอา นี่ก็ไม่รู้พาลูกไปวิ่งเล่นที่ไหน จะพามาแนะนำให้เห็นแม่ใหญ่มันซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ โอมจ๋าก็ไม่รู้หายกบาลไปไหน”
ผมแทบปิดปากกลั้นไม่ให้เสียงหัวเราะออกมาไม่ทัน “อุ๊บส์สสสสสส”
พี่ต่ายต้องยกนิ้วมาปิดปากผมทำเสียง “จุ๊ๆๆๆ” แล้วยิ้มๆ
ผมไม่เคยรู้เลยว่าเปเล่มันมีเมียมีลูกแล้ว อะไรกันเนี่ย???? ข่าวนี้ออกจะเป็นข่าวใหม่สำหรับผมจริงๆ แล้วเมื่อกี้มันมานัวเนียผมเป็นคนโสดเลยนะเมิง ไม่ได้กลัวว่าลูกเมียจะมาเห็น คำว่าอายมันคงสะกดไม่เป็น แสบจริงๆ.....แล้วก็เจือกปิดปากเงียบไอ้เสือสิ้นลาย แถมแต่งงานก็ไม่บอกอีกต่างหาก แต่ครั้งนี้ผมเห็นพี่ต่ายฉีกยิ้มหวานเลยครับ ผมเลยรอดตัวไปอีกคดีนึง คงไม่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปอังกฤษแบบคนอื่นที่หนีคดีหรอกครับ เหอๆๆๆ..... :haun5:
“เออแล้วเมิงก็ไม่พาเมียมารู้จักเพื่อนๆกัน อะไรว่ะทำตัวเป็นคนโสดเลย แยกกันเดินตัวใครตัวมันเลยนะเมิงไอ้เล่ ทำเป็นไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอเลย”เสียงไอ้ติ๊ดหัวเราะเบาๆ
“ก็กรูขอวีซ่าเมียกรูมาอ่ะดิ ขอคุยกะเพื่อนก่อน เดี๋ยวกรูค่อยไปดูลูก สลับเวรกันโว้ย” ก็นับว่ามันยังเป็นคนดีครับเกรงใจภรรยา เสียงของเพื่อนผมค่อยๆเงียบๆไป แล้วก็ได้ยินเสียงปิดประตูเพื่อนผมสองคนเดินออกไปแล้วครับ
พี่ต่ายจูบปากผมเบาๆแล้วก็บอกผมว่า “เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ เดี๋ยวเพื่อนๆก็สงสัยหรอกว่าโอมร้องไห้ทำไม ตาแดงหมดแล้วนะ” ผมพยักหน้าให้พี่ต่าย แล้วสูดน้ำมูกที่กำลังจะไหลออกมาให้เข้าไป พูดด้วยน้ำเสียงอู้ๆอี้ๆว่า
“ก็ผมเสียใจที่ทำให้พี่ต่ายน้อยใจ........ ทำให้พี่ต่ายผิดหวังในตัวผม”ผมคิดแบบนั้นจริงๆครับ เวลาที่เรารู้ตัวว่าเราทำให้คนที่รักเราเจ็บ ผมว่าเราเองก็เจ็บไปไม่น้อยกว่าเค้าหรอกครับ เพราะเมื่อรักกันแล้วก็ไม่มีใครอยากทำร้ายกัน ไม่ว่าทางใดก็ตามหรอกครับ
“เดี๋ยวผมจะไปบอกกับเพื่อนๆทุกคนเองว่า...ว่าพี่ต่ายเป็นแฟนผม แล้วเราก็รักกัน”ผมก็กะว่าจะพูดจริงๆนะครับ ในเมื่อความจริงเป็นแบบนี้ผมจะหลีกจะหลบไปทำไมกัน ยังไงๆความจริงนี้ก็ต้องอยู่คู่กับผมไปตลอดชีวิตที่ผมยังเหลืออยู่
พี่ต่ายรวบตัวผมมากอดแน่น น้ำเสียงที่พูดออกมาฟังดูก็รู้ว่าดีใจ ถึงแม้ผมจะไม่เห็นหน้าพี่ต่ายชัดๆก็ตาม
“โอมไม่ต้องทำเพื่อพี่ถึงขนาดนั้น แค่โอมพูดมาแบบนี้ให้พี่ได้ยินพี่ก็ดีใจแล้ว โอมทำไปตามความเหมาะสมเถอะนะ”
ผมโอบกอดตอบพี่ต่ายไปโดยไม่รู้ตัวตอนนี้เราเลยกอดกันกลมเลยครับ
ในบรรยากาศที่เงียบสงบ.....มีเพียงเราสองคน :impress:
.............. ในห้องส้วมคนพิการ เอิกซ์ซซซซซซ ถ้าผมจะซึ้งนี่มันจะผิดที่ผิดทางไปไม๊
แต่สงสัยพี่ต่ายกำลังอินครับ ไม่ได้สนใจเลยว่าเราอยู่ที่ไหน พี่ต่ายก็ยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ
“พี่รู้ว่าคนไหนที่โอมควรบอก คนไหนที่ไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้”
พี่ต่ายก็ยังคงเป็นพี่ต่ายที่ใจดีกับผมเสมอๆครับ น้ำเสียงที่อบอุ่นของพี่ต่ายทำให้ผมอุ่นใจเสมอ
“พี่แค่อยากให้โอมยืนอยู่เคียงข้างพี่ แล้วสามารถบอกคนอื่นได้เต็มปาก.... อย่างมีความมั่นใจเพียงพอ ว่าโอมมีพี่เป็นแฟน เป็นคนที่โอมรัก”
“ยังไงพี่ก็ให้ความรู้สึกเชื่อมั่นของเราสองคนมาก่อนเสมอ ถ้าเราเองยังไม่แน่ใจในกันและกัน ความรักเราก็ไปไม่รอดหรอกโอม”
“ความรักของเราในสายตาคนอื่นมันเป็นเรื่องรองนะ พี่จะแคร์ก็เฉพาะความรู้สึกของคนที่เรารัก เราให้ความสำคัญเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆเค้าจะคิดยังไงพี่ไม่สนใจ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ ผมเข้าใจที่พี่ต่ายพูดทุกอย่าง และก็เห็นด้วยทุกอย่าง ถ้าแม้แต่ตัวผมเองยังไม่มั่นใจในความรักของเราหรือในตัวพี่ต่าย ถึงผ่านวันนี้ไปได้ ปัญหาเดิมๆก็ต้องกลับมาอีกครั้ง เราก็ผ่านเรื่องราวมาตั้งมากมายถ้าจะมาตกม้าตายกับเรื่องพวกนี้ เวลาที่ผ่านมาก็คงไร้ความหมาย
ผมได้ยินเสียงคนเข้าห้องน้ำมาอีกแล้วครับ คราวนี้เข้าห้องข้างๆแล้วปิดประตูด้วย สักพักเริ่มมีเสียงมีกลิ่นแล้วครับ ผมเลยปิดจมูกแล้วสะกิดพี่ต่ายว่าออกไปดีกว่าไม่ไหวแล้วครับมันเหม็น
ก่อนที่เราจะออกไปจากห้องน้ำพี่ต่ายพาผมมาล้างหน้า แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้ผมด้วยความอ่อนโยน ผมแอบคิดแล้วเมื่อกี้มีทำไมมาเอากระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ผมล่ะ ผมเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความขัดใจ
“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่เอามาให้ผมใช้ล่ะ”
อ้าวตายอ่า....เผลอพูดที่คิดในใจออกมาอีกแล้ว กร๊ากกกกก
“อ้าว....เออ...พี่ลืม...โทษทีโอม ฮ่าๆๆๆๆ ช่างมันเถอะนะครับ”พี่ต่ายส่ายหัวแล้วหัวเราะกับหน้าตางอง้ำของผม
“แก้มกับก้นของโอมก็คล้ายๆกัน ป่องๆ มีสองข้าง น่ารักน่าหยิกเหมือนๆกัน” ไม่พูดเฉยๆครับมาหยิกแก้มผมด้วย
เง้อ....เอากับพี่ต่ายซิ พูดจากดำก็เป็นขาวไปได้เรื่อยเลยนะ แก้มกับก้นนี่มันคนละเรื่องยังเอามาเทียบกันได้อีก
ผมเลยต้องเอามือปัดมือพี่ต่ายออก แล้วรีบจูงมือพี่ต่ายออกมาจากห้องน้ำครัับ ไม่อยากสร้างตำนานรักในส้วมต่อไปแล้ว แค่นี้ก็เริ่มส่งกลิ่นอันไม่พึงปรารถนาออกมาแล้ว ไหนจะกลิ่นจากคนอื่น ไหนจะกลิ่นเรื่องง้องอนน้ำเน่าของเราอีก
พอเราเข้าไปในงาน ก็พบว่าพิธีนำตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวข้ามาในงานกำลังจะเริ่มแล้วครับเพราะเค้าหรี่ไฟให้เห็นเพียงสลัวๆ ตรงกลางทางเดินที่เดิมมีพรมแดงปูอยู่ได้ถูกเคลียร์พื้นที่จัดให้แขกที่มาในงานยืนแหวกออกจนเห็นทางเดินอย่างชัดเจน
เพลงเริ่มรักบรรเลงเบาๆครับ แขกทุกคนหยุดส่งเสียงคุยเพื่อรอคอยคู่บ่าวสาวที่กำลังจะเดินเข้ามาในงาน แล้วก็มีเด็กผู้หญิงน่ารักๆสองคนแต่งตัวเป็นนางฟ้าน้อยๆมีปีกเดินช้าๆนำบนพรมแดงมาก่อน ถือกระเช้าที่มีดอกกุหลาบเดินโปรยกลีบกุหลาบมาตามทางเดิน
ต่อจากนางฟ้าน้อยๆก็มีนางฟ้าโตๆเพื่อนๆสาวของผมเองครับเดินยิ้มหวานสวยงามกันมานำโดยเบ็ตตี้ ไต๋ คิม วีวี่ บี ตู่ ต้นอ้อ แล้วก็มีเพื่อนๆของนนนี่อีกหลายคนเลยครัับ แต่ละคนแต่งหน้าแต่งตัวกันสวยงามจนผมแทบจำไม่ได้ หรือประกอบกับไฟมันสลัวๆด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ เลยยิ่งดูสวยกว่าปรกติกันไปใหญ่ ฮ่าๆๆๆๆๆ สาวๆเดินถือโคมเล็กๆที่ทำจากกระบอกไม่ไผ่มาเป็นสองแถวครับ โดยมีเจ้าบ่าวเจ้าสาว เดินเคียงคู่มาด้วยกันตรงกลาง บนทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ผมว่าผมมางานแต่งงานทีไรมันก็ดูน่าประทับใจไปซะทุกครั้งเลยครับ ผมไม่รู้ว่าคนสองคนที่มาจากคนละทิศละทาง แล้ววันหนึ่งใคร....หรืออะไรกัน กำหนดให้คนสองคนนี้ได้มารู้จักกัน ได้มารักกัน แล้วเพราะอะไรที่ทำให้คนสองคนตัดสินใจว่า ชีวิตที่เหลือนับจากนี้ของคนทั้งสอง จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ทั้งที่มีคนอยู่มากมายแต่เราก็ไม่เลือก แต่เรากลับเลือกคนๆนี้ ทางเดินนับจากนี้ของทั้งคู่คงจะมีแสงสว่างนำทาง และเดินไปด้วยเส้นทางที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบเหมือนกับพิธีในวันนี้ครับ
แสงเทียนที่รำไรๆ เพลงเพราะๆที่คลอเบาๆ ทำเอาผมแอบตื้นตันโรแมนติคไปกับคู่บ่าวสาวด้วย ผมเลยค่อยๆสอดมือเข้าไปจับมือพี่ต่ายไว้แน่น พี่ต่ายเองก็สอดประสานกับมือผมแล้วบีบมือผมเบาๆ เราหันมายิ้มให้กันและกัน ผมรู้ว่าถึงแม้ผมกับพี่ต่ายจะไม่ได้มีงานแบบนี้ แต่เราก็จะได้เดินเคียงคู่กันไปด้วยกันบนเส้นทางของเราเองในแบบของเรา ผมดีใจจังที่เราเข้าใจกันแล้ว ทำให้เราได้มายืนมองพิธีด้วยกันด้วยความรู้สึกที่ดีๆได้
พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นเวที ก็ได้ยินเสียงพิธีกรชายกล่าว “ขอต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาวคุณฟร๊องและคุณนนนี่ขึ้นเวทีครับ” แขกที่มางานก็พร้อมใจปรบมือให้ทั้งคู่บ่าวสาวที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอยู่บนเวที
“ครับวันนี้ผมโยในฐานะที่เป็นตัวแทนของคู่บ่าวสาวขออนุญาตมาเป็นพิธีกรในงานครับ”
“ค่ะดิฉันกุ้งก็มาเป็นตัวแทนของทั้งคู่ เป็นพิธีกรคู่กับคุณโยค่ะ”
ช่วงนี้ทุกสายตาต่างมองขึ้นไปบนเวทีครับ พิธีกรชายผมว่าหน้าคุ้นๆครับ หน้าหวาน สวย เอ๊ะหรือเรียกว่าหล่อดี จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวเหมือนคนญี่ปุ่น หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ยิ้มแต่ละทีโลกนี้เป็นของเค้าไปเลยครับ แต่แปลกอยู่หน่อยที่เค้าใส่แว่นดำด้วยครับ เอ....คิดไปคิดมาผมว่าไม่หน่อยหรอกครับแปลกมากเลยด้วยซ้ำไป ทำอย่างกับเป็นนักร้อง ขึ้นคอนเสริททีไรเป็นต้องใส่แว่นดำหรือว่ากลัวตาจะเป็นต้อเพราะเจอแสงมากไปก็ไม่รู้
ส่วนพิธีกรสาวสวยร่างเล็ก ตาโต หน้าหวาน ผิวสีน้ำผึ้ง ก็มีรอยยิ้มหวานไม่แพ้พิธีกรชายครับ เธอใส่ชุดราตรีชีฟองเกาะอกรัดรูปสีเบจ มีดอกไม้เล็กๆที่เอว ปล่อยผมเป็นลอนยาวสลวย ยืนเคียงคู่กับพิธีกรชายที่ผมรู้สึกว่าไซส์ต่างกันมากไปหน่อย หึหึ แต่ก็สมกันดีครับ
“ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับประวัติของคู่บ่าวสาวพอสังเขปนะครับ”เสียงของพิธีกรก็กล่าวบรรยายถึงประวัตินิดหน่อยและหน้าที่การงานของทั้งคู่ให้ฟัง ซึ่งแขกส่วนใหญ่ก็พอจะรู้กันอยู่แล้ว จากนั้นก็เชิญแขกผู้ใหญ่มาอวยพรให้คู่บ่าวสาว คล้องพวงมาลัย แล้วก็เปล่งเสียงไชโยดื่มอวยพรกัน ตามแบบฉบับของงานแต่งงานทั่วๆไป
จากนั้นก็เป็นช่วงฉายภาพน่าประทับใจของทั้งคู่ครับ โดยมีเพลงประกอบที่ผมชอบมากเลยครับ ไฟเริ่มหรี่ให้สลัวๆอีกครั้ง ผมกับพี่ต่ายยืนอยู่ที่เสาเราจับมือกันเงียบๆ ผมขยับตัวเข้าซ้อนไหล่พี่ต่ายอย่างตั้งใจ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นใจเมื่อมีพี่ต่ายอยู่ใกล้ๆ เรารับรู้ถึงเนื้อหาของภาพและเสียงอย่างอบอุ่นใจไปด้วยกัน
ทุกทีเวลาจะไปไหน ทุกทีไม่มีใครข้างๆ กาย
จะทำอะไรก็มีตัวคนเดียว จะเป็นยังไงไม่เคยต้องแคร์ใคร
ทุกทีเวลาไปดูหนัง ทุกทีไม่มีใครนั่งข้างกัน
เดินลำพังไม่มีใครสักคน ตอนจะนอนไม่เคยฝันถึงใคร
* (ช) แต่วันนี้ (ญ) ที่ฉันได้มารักเธอ
(ช) รู้สึกดี (ญ) ก็มันเหมือนได้เป็นคนใหม่
(ช) ต่อไปนี้ (ญ) จะไม่มีคำว่าเหงาใจ
สำหรับฉัน
** เธอเปลี่ยนชีวิตของฉันที่ก่อนนั้น มันช่างวังเวง
ให้เป็นชีวิตที่มีแต่เสียงเพลง
เธอเปลี่ยนให้ฉันเป็นคนที่ไม่คิดถึงแต่ตัวเอง
เธอทำให้ฉันคิดถึงแต่เธอ
หัวใจก็เลยมีความหมาย เพราะใจได้มีใครที่คู่กัน
เธอมาเติมสิ่งที่มันหายไป เธอมาเป็นส่วนที่มันสำคัญ
*,**
Change Your life , Change Your life , Change the World
Change Your life , Change Your life , Change the World
*,**
You Change the life ...
You Change my World
http://media.imeem.com/pl/3gu5unrOnY/
พี่ต่ายเป็นคนที่มาเปลี่ยนชีวิตผมจริงๆครับ ผมเชื่อเช่นนั้นจริงๆ
พอไฟสว่างขึ้นผมก็ยังคงไม่ได้ปล่อยมือพี่ต่าย และพี่ต่ายก็ไม่ได้ปล่อยมือผมเหมือนกัน เบ็ตตี้เดินมายืนข้างผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้สะกิดผมเบาๆ ผมเลยต้องปล่อยมือจากพี่ต่ายไปด้วยความเสียดาย
เบ็ตตี้พูดขึ้นมาว่า “น่ารักเนอะ”
ผมพยักหน้าตอบให้กับเบ็ตตี้ “ใช่...เป็นคู่แต่งงานที่น่ารักจริงๆ”
ผมมองคู่แต่งงานที่กำลังโต้ตอบกับพิธีกรบนเวทีอย่างสนุกสนาน ทำให้ผมอดยิ้มไปด้วยไม่ได้
“เปล่า...” เบ็ตตี้เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะหันมามองหน้าผมอย่างจริงจังแล้วพูดต่อ
“เบ็ตตี้หมายถึง.....พี่ต่าย”
ผมฟังแล้วถึงกับสะอึกครับ สงสัยเบ็ตตี้คงจะชอบพี่ต่ายจริงๆ ผมกำมือแน่นจนรู้สึกได้ว่าเหงื่อเต็มมือ ผมไม่ได้จะชกเบ็ตนะครับที่มาปลื้มพี่ต่าย แต่ผมกำลังตัดสินใจกับตัวเอง ผมกำลังบอกกับตัวเอง ผมรู้ว่าผมควรจะทำอะไรบ้างแล้ว......เพื่อพี่ต่าย
********************************************************
งานจะเลิกแล้วนะ เตรียมตัวกลับบ้านกันได้แล้วแขกๆทั้งหลาย อิอิ o15
-
ปรับความเข้าใจกันในห้องน้ำ สถานที่เป็นใจจริงๆเล้ยยยยยย
แต่ไอ้น้องเปเล่ก็ช่างกวน...มากกกกกกกกกกกกก
ไม่เห็นรึไงว่าแฟนเค้าจะฆ่าแล้ววววว :angry2: :angry2:
ขอให้เสร็จงานแต่งด้วยนะ อาเมน
-
:3123: ให้พี่ฟาง
เบ็ตตี้พูดขึ้นมาว่า “น่ารักเนอะ”
ผมพยักหน้าตอบให้กับเบ็ตตี้ “ใช่...เป็นคู่แต่งงานที่น่ารักจริงๆ”
ผมมองคู่แต่งงานที่กำลังโต้ตอบกับพิธีกรบนเวทีอย่างสนุกสนาน ทำให้ผมอดยิ้มไปด้วยไม่ได้
“เปล่า...” เบ็ตตี้เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะหันมามองหน้าผมอย่างจริงจังแล้วพูดต่อ
“เบ็ตตี้หมายถึง.....พี่ต่าย”
ชีวิตจะสั้นน่าเบตน่า o18
-
เอาเลยโอมจ๋า...
บอกเบ็ตตี้ไปเลยว่า :m26:
พี่ต่ายเป็นของของเรานะห้ามแย่ง
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไรจะได้ออกจาก พธม. ล่ะ
:jul3: :jul3: :jul3:
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:angry2: :serius2: :a5: o22
-
บอกเลยโอมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
โอมจะบอกเบ็ตตี้แล้วเหรอเนี่ย
:เฮ้อ:
-
พี่ต่ายน่ารักจังคับ :m1: :m1:
ถ้าโอมไม่กล้าบอก ขอพี่ต่ายนะคับ :o8: :oni1:
-
เอาเลยคับ..
สู้ๆ บอกไปเรย
o13 o13
-
โอมสู้ๆ เพื่อพี่ต่าย :o8:
:L2:
-
ตามมาอ่าน "ตำนานรักห้องส้วม"
:jul3:
-
"สู้เพื่อพี่ต่าย" :a2:
:L2:
-
บอกเรยโอม
"...น่ารักสิ แฟนเรา่ทั้งคนนะเบ็ต"
:o8:
เบ็ตคงช็อกค้างเติ่งอ้าปากหวออยู่ตรงนั้นแหละ
-
เบ็ตตี้รู้แล้วแต่แกล้งหยอกโอมเล่นแหง ๆ
-
:3123:
-
:L2: :L2: :L2:
-
เบ๊ตตี้เค้าคงรู้แล้วล่ะคับ แต่ก็อย่างว่า บอก ๆ จะได้หายคาใจ :man1:
-
^
^
คิดเหมือนรีบนอ่ะ
เราว่า เบ๊ตตี้ รู้แล้ว
แต่รอให้ โอม บอก
:a2:
-
.........ทุกท่านค่ะรู้สึกมั้ยว่ามันสั้นๆอ่ะค่ะ แต่งงานปาเข้าไป จะ 4 ตอนแล้วมั้งไม่จบงานซะทีอ่ะ ......
........ อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างค่ะ :z1: :haun4: ....... เหอๆ .....
-
งานนี้มีเลือดสาดมั๊ยเนี่ย อิอิ
ไม่เลือดโอม ก็ เลือดเบ็ต ละว๊า :jul3:
-
รักกัน ๆ :กอด1:
-
หืออออ หรือเบ็ตจะแสนรู้ :laugh:
-
:-[ น่ารักอีกแล้วววววววววววววววววววว
:laugh: รอลุ้นๆ โอมจะบอกไปยังไงน้อออออออออออออ หุหุ
-
นึกว่าเบ็ตตี้จะบอกว่า คู่โอมตะหากที่น่ารัก เหอๆ
-
รออ่านนานมากแล้ว มาสะดีๆๆ
[/color][/color]
-
แวะมาหา จขก.
เอา :L1: มาฝาก อิอิอิ
-
มาหาที่รัก :c5:
-
^
^
^
พี่นนนี่ เฮียมาตามหาแล้ว จร้า :z2:
-
ค้างงงงงงงงงงง
แต่ดีจุย ได้อ่านต่อแล้ว
คิดถึงโอม กะ พี่ต่าย ม๊าก มากกกกกก
:กอด1:
-
o22 มีทั้ง :L1: :c5: อุ๊บอิ๊บเป็นของเราหมดเลย อิอิ
ใกล้จบแล้วนะคะ คงอีกไม่กี่ตอนแล้ว อย่างที่บอกว่าเล่าสู่กันฟัง ว่างๆก็มาอ่านกัน อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ยังติดตามค่ะ :pig4:
****************************************************
ผมเลยตอบเบ็ตไปว่า “ใช่...พี่ต่ายน่ารัก”
ผมกลืนน้ำลายอีกครั้งก่อนพูดต่อ“ พี่ต่าย....เป็นแฟนโอมเองล่ะเบ็ตตี้”
ผมพูดขณะที่มองหน้าเบ็ตไปด้วย แต่เบ็ตกำลังมองไปบนเวที แล้วก็พอดีกับที่ บนเวทีและบรรดาแขกที่มาในงานกำลังเฮกับคำตอบของเจ้าบ่าวที่บอกว่าติดใจเจ้าสาวเพราะเสน่ห์ปลายจวักการทำแซนวิชมาให้ทานทุกวัน หึหึ
“คิกคิก อะไรนะโอม...เบ็ตไม่ทันฟังมัวแต่ฟังบนเวที โอมว่าอะไรนะ??”เบ็ตหันมามองผมตาแป๋วใสซื่อ ผมเลยต้องพูดอีกเป็นครั้งที่สอง
“พี่ต่ายเป็นแฟนโอม...เบ็ตได้ิยินรึยัง”
ผมพูดเสียงดังที่ข้างหูเบ็ตอีกครั้ง ผมกลั้นหายใจรอคำตอบและปฎิกริยาจากเบ็ตเมื่อผมพูดจบ รู้สึกเหมือนตอนรอคำตัดสินรางวัลอะไรสักอย่าง ว่าผลงานผมจะเป็นที่พอใจของกรรมการไม๊
เบ็ตตี้เงียบไปพักหนึ่งครับ กระพริบตาถี่ๆแล้วก็ค่อยๆเปิดรอยยิ้มจริงใจส่งมาให้ผม
“ก็แค่นั้นเองโอม....เบ็ตก็รอฟังจากโอมอยู่นี่แหล่ะ ยินดีด้วยนะโอม”เบ็ตมาจับมือผมไว้ มือของทั้งผมและเบ็ตเย็นเฉียบเลยครับ หรือว่าความจริงนี้ก็ทำให้เบ็ตตกใจไปไม่น้อยเหมือนกัน
“พี่ต่ายเป็นคนน่ารักจริงๆ โอมโชคดีจัง”เบ็ตตี้พูดกระซิบข้างๆหูผมเมื่อเห็นว่าพี่ต่ายเริ่มชะโงกหน้ามาดูว่าเราสองคนคุยอะไรกันจุ๊กๆจิ๊กๆอยู่
“ถ้าไม่ใช่แฟนโอมนะเบ็ตจะสอยเลย อิอิ”ผมได้แต่หัวเราะแหะๆครับ การคุยกับเบ็ตตี้ทำให้ผมสบายใจขึ้น มั่นใจขึ้น ว่าเพื่อนผมก็น่าจะรับผมได้ที่ผมจะมีคนรักเป็นพี่ต่าย เหลือก็แต่ไอ้เจี้ยเล่ที่ผมต้องบอกมันอย่างน้อยมันก็เป็นกิ๊กเก่าของผม แล้วถ้าไม่บอกมันให้แน่ชัดกันไป เกิดมันมาลวนลามผมอีกผมคงไม่มีหน้าไปสบตาพี่ต่ายได้อย่างสบายใจอีก
“เบ็ตจะบอกอะไรให้นะโอม เบ็ตรู้ตั้งนานแล้วล่ะ อิอิ”เบ็ตตี้ยิ้มล้อเลียนผม แต่ผมงงว่าเบ็ตรู้ได้ยังไงกัน หรือว่าพี่ต่ายบอก
“พี่ต่ายบอกเหรอ...”เบ็ตตี้ส่ายหน้ายิ้มๆ
“พี่ต่ายเค้าไม่พูดอะไรเลย แต่เบ็ตสังเกตเวลาเค้ามองโอม”ผมได้แต่ทำตาปริบๆพี่ต่ายมองผมเหรอ มองตอนไหนล่ะ หรือตอนเปเล่มานัวเนีย
“มอง...ยังไง???”มองแบบไหนกัน หรือว่าผู้หญิงมีเซนส์เรื่องแบบนี้
“ก็มองแบบๆๆ..บอกไม่ถูกหรอก มองแบบว่ารักน่ะ โอมก็เหมือนกัน โอมไม่รู้ตัวหรอกว่าโอมมองพี่ต่ายบ่อยจะตายไป” เบ็ตตี้พูดไปก็หัวเราะไป ทำให้ผมเขินนะเนี่ย ผมก็ปิดสายตาตัวเองไม่มิดเหรอ ผมเลยได้แต่ยืนหัวเราะเอียงคอ อายหน่อยๆครับ
“แต่ก่อนโอมยังไม่เคยมองเบ็ตแบบนี้เลยนะ น่าอิจฉาพี่ต่ายจัง”เสียงของเบ็ตตี้ดูเป็นการกระเซ้ามากกว่าที่จะอิจฉาจริงๆครับ คงไม่ได้จริงจังอะไร
“เบ็ตน้อยใจผมเหรอ แต่ตอนนั้นผมก็รักเบ็ตจริงๆนะ ไม่ได้หลอกลวงเลย” แต่ความรักตอนนั้นกับตอนนี้ ผมว่ามันต่างกันน่ะครับ อาจจะที่อายุ ความคิดก็ต่างกันด้วยมั๊ง
เบ็ตตี้เอามือมาตีแขนผมเบาๆ “เบ็ตรู้น่า ก็ตอนนั้นเรายังเด็กๆกัน แต่เบ็ตก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้โอมอยู่นะ โอมไม่ต้องกลัวอะไร”
“อือ...แล้วตอนในลิฟท์น่ะเบ็ตเห็นนะ ว่าโอมยื่นนิ้วก้อยให้พี่ต่ายน่ะ ก็ลิฟท์มันเป็นกระจกนี่นา ใครทำอะไรข้างหลังก็เห็นหมดแหล่ะ ตอนแรกก็งงๆว่าเล่นอะไรกัน แต่เบ็ตดูท่าทีของโอมกับพี่ต่ายเบ็ตก็ดูออกนะโอม”
ผมพยักหน้าให้เบ็ตตี้ มองหาพี่ต่ายอีกทีไม่รู้ว่าไปคุยกับใครครับ คงเจอคนรู้จัก ผมเลยหันมาคุยกับเบ็ตตี้ต่อในขณะที่พิธีการบนเวที ก็ยังคงดำเนินต่อไป
“ผมถามเหตุผลคุณฟร๊องหน่อยนะครับ ทุกท่านคงได้รับของชำร่วยงานในวันนี้แล้ว เป็นพวงกุญแจ” เสียงของคุณโยพิธีกรชายหน้าตาญี่ปุ่นในงานถามเจ้าบ่าวขึ้นมา ดึงความสนใจผมไปที่เวทีอีกครั้ง
“สงสัยเหมือนที่ผมสงสัยไม๊ครับ ทำไมพวงของคุณฟร๊อง เอ๊ยพวงกุญแจไฟฉายของคุณฟร๊องถึงส่องออกมาเป็นตัว X” ได้ยินเสียงฮือฮาคุยกันอื้ออึงอีกครั้ง มีเสียงตะโกนออกมาแว่วๆว่า “สงสัยคร๊าบบบ” คงจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวน่ะครับที่แซวมา เจ้าบ่าวยิ้มเขินแก้มบวมเลยครับ
พิธีกรสาวสวยคุณกุ้งกล่าวออกมาว่า“ถามเจ้าสาวคุณนนนี่ดีกว่าค่ะ ว่าที่มาที่ไปของ ของชำร่วยในวันนี้มีที่มาเป็นอย่างไรกัน”
นนนี่ยิ้มเอียงอายแล้วตอบไปว่า “มาจากที่ระลึกของวงดนตรีที่คุณฟร๊องชอบค่ะ” พิธีกรชายถามต่อไปว่า
“แสดงว่าที่บนเวทีเขียนว่า ฟร๊อง X นนนี่ ก็หมายถึงวงดนตรีนี้เหรอครับคุณฟร๊อง”
“ใช่ครับ”เจ้าบ่าวตอบสั้นๆ แล้วยิ้มเขินๆครับ
“เหรอครับผมก็แอบคิดเป็นอย่างอื่นไปซะได้ ฮ่าๆๆๆ” พิธีกรชายยังคงแซวครับ พร้อมกับเสียงเพื่อนๆที่ฟังแล้วเฮๆกัน เจ้าบ่าวไม่ได้พูดอะไรได้แต่หัวเราะแล้วทำหน้าแดงๆนิดหน่อย ดูฟร๊องเค้าจะเป็นคนขี้อายไม่น้อยนะครับ ออกจะขัดกับที่ผมเจอในห้องแต่งตัวไปหน่อย
ผมว่าฟร๊องคงจะชอบวงดนตรีนี้เอามากๆเลยครับ ของชำร่วยก็ X บนเวทีก็ X ตลกดีครับ วันๆคงมีแต่XXXXX ฮ่าๆๆๆ แล้วนนนี่เพื่อนผมมันจะไหวเหรอนั่น กร๊ากกกกกกก
พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวตัดเค้กเสร็จ ก็ถึงเวลาที่สาวโสดหลายๆคนรอคอย ช่วงโยนดอกไม้แต่งงานไงครับ สาวๆเริ่มเดินมาอออยู่หน้าเวที เบ็ตตี้เลยขอตัวจากผม “โอมเบ็ตไปรับดอกไม้ก่อนนะจ๊ะ เผื่อเบ็ตจะได้แต่งงานเป็นคนต่อไปมั่ง คริ คริ ”
พวกเราหนุ่มๆก็ได้แต่ยืนมองอย่างขำๆ ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ แต่ได้ยินคนพูดกันบ่อยๆว่าถ้าได้กินเค้กแต่งงาน ได้รับช่อดอกไม้เจ้าสาวในวันแต่งงาน จะได้เป็นเจ้าสาวคนถัดไป ซึ่งก็ยังพิสูจน์ไม่ได้อยู่ดีว่ามันจริงหรือไม่จริง
แล้วพี่ต่ายที่มายืนอยู่ข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก้ไม่รู้ก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เหมือนพี่เจอน้องที่รู้จักเลยโอม เอ๊ะมางานนี้ได้ยังไง”
“ไหนเหรอพี่ต่าย คนไหน” ผมชะเง้อมองตามพี่ต่ายไปยังกลุ่มสาวๆที่ยืนรอช่อดอกไม้อยู่มากมาย
“คนที่ใส่ชุดสีเขียวขี้ม้า ที่ผมยาวๆ คนที่อยู่เยื้องๆกับเบ็ตตี้น่ะ” ผมมองตามที่พี่ต่ายบอกก็พบว่าเป็นสาวน้อยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ขนาดกระทัดรัด ผิวขาวแบบคนเหนือ พี่ต่ายไปรู้จักผู้หญิงน่ารักน่าหยิกแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย ผมชักระแวงบ้าง
แต่ก็ยังไม่ทันได้ถามอะไรครับ เสียงกรี๊ดจากสาวๆดังขึ้นมาเมื่อนนนี่โยนดอกไม้ ผมเห็นเพื่อนผมซึ่งยังดูไม่ออกว่าเป็นใครกระโดดขึ้นไปรับดอกไม้ ทำให้เบ็ตตี้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นแท้ๆรับไม่ทันครับ แต่เพื่อนๆก็ไม่มีใครจริงจังกันครับเป็นแค่เรื่องสนุกสนานของสาวๆ ไม่ถึงขนาดต้องมาแย่งดอกไม้กันเหมือนกับนางงามแย่งมงกุฎหรอกครับ
ช่วงนั้นเองเจี้ยเล่ก็มาตบไหล่ผม “หูยยย...โอมจ๋ามาอยู่นี่เองกรูมองหาเมิงตั้งนาน อะไรว่ะมาหลบอยู่มุมเสา ไม่ไปคุยกับเพื่อนๆ มีแต่คนถามหาเมิง”
พี่ต่ายหันมามองผมกับเปเล่ครับ แล้วก็ “พี่ขอตัวไปหาอะไรทานหน่อยนะโอม เปเล่ เดี๋ยวมา” ผมพยักหน้าให้พี่ต่าย พยายามสบตาพี่ต่ายก็พบแต่เพียงรอยยิ้ม พี่ต่ายคงจะเชื่อในตัวผม...ว่าผมจะบอกเปเล่ไปตามความจริง เลยเปิดโอกาสให้ผมมากกว่า
พอพี่ต่ายเดินพ้นไปยังไม่ถึง1นาทีครับ เปเล่ก็เปิดฉากเลย
“นี่โอมจ๋า กรูถามเมิงจริงๆ พี่ต่ายมากับเมิง เค้าเป็นอะไรกับเมิงกันแน่”เมิงพูดได้ตรงเป้ามากเจี้ยเล่ เมิงไม่อ้อมไปอ้อมมาซักหน่อยเหรอ เมิงตรงกับกรูจนกรูตกใจแทบตั้งตัวไม่ทัน นี่ถ้าเมิงยิงแกสน้ำตาใส่กรูเมิงก็ทำเอากรูน้ำตาไหลพรากเพราะเมิงยิงตรงหน้ากรูเลยนะเนี่ย
“เป็นแฟนกรูเอง”
มันพูดตรงมา...ผมก็ตรงไปครับ จะได้จบข่าวกันไป ดีเหมือนกันไม่ต้องมาออกรายการความจริงวันนี้ หรือรอออกเรื่องเล่าเช้านี้ให้มันเสียเวลาคุณสรยุทธ
เพื่อนผมถึงกับค่อยๆอ้าปากแล้วค้างไว้อย่างนั้น ราวกับว่าผมเป็นทันตแพทย์กำลังจะตรวจหาฟันผุให้มัน มองหน้ามันแล้วก็ขำ ผมเลยค่อยๆเอามือดันคางมันให้ปากของมันหุบซะกันอุจาด กลัวน้ำลายมันไหลย้อยออกมาด้วยครับ
“เรื่องจริงไม่ผ่านจอ ผ่านจากปากกรูเอง จริงๆนะ ไม่เชื่อเหรอเปเล่” ผมพยายามพูดให้เพื่อนผมมันหายจากอาการช็อคที่มันเป็นอยู่ครับ อยากให้มันขำก็ได้ แต่ก็อยากให้เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด แต่ตอนนี้มันกระพริบตาถี่ๆครับเหมือนคนโดนผงเข้าตา เดี๋ยวกรูเอากีบหน้าเขี่ยผงออกให้เมิงเองไอ้เล่เอ๊ย
“มึงสงสัยอะไรถามกรูได้นะ อย่าเงียบ กรูรู้ว่าเมิงเคยพูดได้ หรือตอนนี้เป็นใบ้ไปทันที”
มันพยักหน้าครับ ตกลงมันเป็นใบ้?? ก็คงจริงเพราะมันยังเงียบ ทำสีหน้าเจ็บปวดครับ นี่ผมทำร้ายจิตใจเพื่อนอีกแล้วใช่ไม๊ :เฮ้อ:
“ไหนถ้าเมิงพูดได้เมิงพูดตามกรูนะ......อาาาาาาาาาาาา”
มันพยักหน้าอีกครั้งครับแล้วพูด “อาาาาาาาาาาาาาาา”มันเชื่องมากครับ ว่าง่ายจริงๆ บอกให้ทำอะไรก็ทำตาม :laugh:
ตอนนี้มันมองหน้าผมนิ่งเหมือนจะพยายามบอกอะไรผม ผมพยายามมองตามัน ใช้เวลาอยู่ครู่ใหญ่ผมทำได้เพียงส่ายหัวครับ
“กรูไม่เข้าใจ เมิงว่าไง เมิงพูดมาดีกว่า กรูอึดอัด” มันพยักหน้าอีกครั้งครับ ทำหน้าลำบากใจ มันคงเกรงใจผมน่าดู
“เมิง........”
“เมิง.......” ผมทำใจแล้วครับ ก็ผมรักพี่ต่ายนี่นา มันจะพูดยังไงผมก็ไม่สนใจแล้ว
“เมิง...เหยียบเท้ากรู กรูเจ็บ "
"ไอ้โอมจ๋า เมิงบอกกรูตรงๆได้กรูไม่ว่า ทำไมต้องลุ้นจัดจนขยี้ตีนกรูด้วยว่ะ...”ผมก้มลงดูที่เท้าผม เต็มๆตรีนครับ ผมรีบชักเท้าออกในทันที มันคงจะเจ็บมาก ทำหน้าเบ้เลยครับ
“อ้าวก็กรูไม่รู้ กรูกลัวเมิงได้ยินไม่ชัดเลยจะเดินเข้าไปไกล้ๆ ใครใช้ให้เมิงเอาเท้ามาเป็นพรมรองเท้ากรูล่ะ กรูขอโทษนะเล่จ๋า”แหะๆ ผมได้แต่ขอโทษขอโพยยกมือไหว้มันครับ
“เออพักเรื่องนั้นไว้ก่อน แต่รองเท้ากรูคู่หลายหมื่น ใครจะรับผิดชอบว่ะ”มันทำหน้าหวงของขึ้นมาทันทีครับ ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะรสนิยมสูงขนาดนี้ใส่รองเท้าแพงๆด้วยเหรอเนี่ย
“เอาน่ากรูขอโทษแล้วกัน เมิงก็ไปเช็ดเอาเดี๋ยวก็เหมือนเดิม ของดีๆตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้หรอก เพชรก็ย่อมเป็นเพชร ขัดๆถูๆเดี๋ยวก็เงาเอง”กร๊ากกกกก พูดมั่วๆไปครับให้มันมึนๆงงๆไว้ก่อน เพื่อนผมมันได้แต่เกาหัวแกรกๆ แล้วมันก็คงลืมเรื่องรองเท้าไปแล้ว แต่มาถามผมใหม่อีกครั้ง
“เออๆๆๆเอาเรื่องแฟนเมิงดีกว่า....ยังไม่มาใช่มะได้คุยกันก่อน”มันชะโงกหน้ามองซ้ายขวา หาพี่ต่ายครับ ผมมองๆก็อ้าวพี่ต่ายไปคุยกะสาวคนนั้นแล้วครับ คนที่พี่ต่ายว่ารู้จักใครกันแน่ก็ไม่รู้ ไม่เป็นไรปล่อยไปก่อน เดี๋ยวค่อยไปดูอีกที
“ว่ามา....จะคุยอะไรเปเล่”คุยไปตรงๆก็ดีครับ ผมจะได้สบายใจ พี่ต่ายด้วย
“ก็.....เมิงเป็นเกย์เหรอ ทำไมกรูไม่รู้ เป็นมานานแล้วเหรอ ทำไมเมิงไม่รักกรูก่อนล่ะ หรือว่ากรูไม่มีเสน่ห์ ทำไมเมิงรักพี่เค้า แล้ว....”
มันยังเหมือนเดิมครับ ถามมาแบบไม่ต้องเกรงใจกันเลย มาเป็นซีรีส์ ผมตอบมันไม่ทันจริงๆครับ ฟังๆแล้วเริ่มท้อคงเป็นเวรเป็นกรรมของผม
“นี่กรูไม่ได้สอบจบปริญญาโทน่ะ เมิงถามอย่างกับกรูเป็นนักเรียน ที่กรูทำรีพอทส่งเมิงเลยไม๊ เมิงได้ดูให้ละเอียด แล้วสอบผ่านไม่ผ่านก็บอกมา”
มันส่ายหน้า ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ไม่เอา เมิงก็รู้ว่ากรูไม่ชอบอ่านหนังสือ กรูขี้เกียจ”
ผมล่ะอยากจะบร้าไปกับมัน ผมพูดเล่น แต่มันเจือกต่อยอดมุกผมไปอีก ทำเอาผมไปต่อไม่เป็นเลย
“ก็กรูเล่าสั้นๆได้ไม๊ล่ะ”ผมก็เลยถามมันไปแบบนี้
“ได้ๆ เล่าไงก็ได้ เล่ามาแล้วกัน กรูไม่ยอมนะ เรื่องแบบนี้มาปกปิดได้ไงว่ะ เมิงอย่ามาทำซุกแฟนแบบซุกหุ้น”
“ กรูไม่ได้ปิดเพียงแต่กรูไม่ได้บอกเท่านั้นเอง ก็กรูไปเจอพี่เค้าที่ทำงาน แล้วก็รักกัน....”
“แล้ว....”มันจ้องผมเขม็งรอผมพูดต่อ
ผมก็เลยพูดต่อไป “แล้วก็...” :m21:
“จบ” o1
จะให้เล่าอะไรมากล่ะครับ ถ้าเล่าให้ละเอียดก็คงต้องไปเปิดห้องโรงแรมนอนกันไม่ต้องกลับบ้านแล้ว
“แค่เนี้ย...”มันกระทืบเท้า สะบัดมือ เป็นเด็กๆเลยครับ มีบิดตัวไปมาเล็กน้อยด้วย ตกลงจะเหมือนจะดูคอนเสิร์ทแล้วครับ ถ้าเริ่มโยกหัว เป่าปาก นี่ก็ใช่เลย
“อืมมม...แค่นั้น”ผมพยักหน้าให้มัน คอนเฟิร์มมมม
“ขอบใจนะเมิง ถ้าเมิงไม่บอกกรูว่าจบ กรูนึกว่าเมิงเพิ่งอินโทรซะอีก”
มันทำหน้างอครับผมสะบัดตัวไม่หยุด ผมเลยต้องโอบไหล่มัน กลัวคนอื่นจะคิดว่าผีเข้าสิงมัน
“ก็กรูรักกับเค้า กรูเป็นเกย์รึเปล่ากรูไม่รู้ รู้แต่ว่าเค้ากับกรูรักกัน กรูมีความสุขที่อยู่กับพี่ต่าย เมิงไม่ดีใจกับกรูเหรอที่กรูมีแฟนน่ะ”
ผมรู้ว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมครับ ผมมั่นใจว่ามันต้องยินดีกับผมแน่ๆ เพียงแต่มันจะพูดว่าไงเท่านั้นเอง
“กรูผิดหวังกับเมิงมากเลยโอม”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
:z3: เฮ้อไปต่อยังไงดีล่ะพี่น้องเอ๊ยยยยย
-
ผมเลยตอบเบ็ตไปว่า “ใช่...พี่ต่ายน่ารัก”
ผมกลืนน้ำลายอีกครั้งก่อนพูดต่อ“ พี่ต่าย....เป็นแฟนโอมเองล่ะเบ็ตตี้”
โอม...นายแน่มาก o13
-
ตกลงว่าเปเล่มันหมายความว่าไง :m16:
“กรูผิดหวังกับเมิงมากเลยโอม” เนี้ยะ ค้างนะตัวเอง :sad4:
-
:z3: โอ๊ยยยยยยยยยยย
อึดอัด จะยังไงต่อไป
:z3:
-
:L2:
-
เหอะๆ...
เอาละไง...
รอลุ้นต่อไปดีก่า...
+1 ให้นะค้าฟ
:L2: :L2:
-
เปเล่ ต้องเล่นมุขอะไรอีกแหง
:laugh:
-
ค้างงงงงงอะ :serius2:
:L2:
-
ง่า...ไมพูดงั้นล่ะเล่
โอ้วววววว :z3:
-
แล้วพี่ต่ายที่มายืนอยู่ข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก้ไม่รู้ก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เหมือนพี่เจอน้องที่รู้จักเลยโอม เอ๊ะมางานนี้ได้ยังไง”
“ไหนเหรอพี่ต่าย คนไหน” ผมชะเง้อมองตามพี่ต่ายไปยังกลุ่มสาวๆที่ยืนรอช่อดอกไม้อยู่มากมาย
“คนที่ใส่ชุดสีเขียวขี้ม้า ที่ผมยาวๆ คนที่อยู่เยื้องๆกับเบ็ตตี้น่ะ” ผมมองตามที่พี่ต่ายบอกก็พบว่าเป็นสาวน้อยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ขนาดกระทัดรัด ผิวขาวแบบคนเหนือ พี่ต่ายไปรู้จักผู้หญิงน่ารักน่าหยิกแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย ผมชักระแวงบ้าง
ครายน่ะพี่.....ทำให้ลุ้นอีกแระ
“กรูผิดหวังกับเมิงมากเลยโอม”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
:z3: เฮ้อไปต่อยังไงดีล่ะพี่น้องเอ๊ยยยยย
นั่นสิ ยังไงต่อดีล่ะ :jul3:
เอากำลังใจไปแต่งต่อนะคะพี่ฟาง :L2: :กอด1: :L2: :กอด1:
-
เฮ้อ.... :z3: ขัดใจๆๆ ตัดจบซ้างั้น...
:mc4: อิอิ ล้อเล่ง
-
:z3:
-
:a5: :seng2ped:
-
ถ้า เล่ พูดต่อไม่สวยนะ
จะมุดจอ เข้าไปเตะก้านคอเลย
-
ไอ้เล่จ๋ามันพูดน่า :beat:นะ
-
คุณเพื่อนทำไมพูดอย่างนั้น o22
-
:z3: :z3: :z3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
กรูผิดหวังมากเลยโอม ..................ที่แต่ก่อนเมิงไม่เห็นเสน่ห์ในตัวกรู :m20:
-
ช่างงง ม๋ายยยยยย ยู้ อายายยย บ้าง เยยยยยยย
ในคะวาม คะยุ้ยเคยยยกานอยู่ยยย มานแซงงง อารวยยย บางยวยยยย ที่มากกกกว่าน๊านนนนน
ช๋าง ม่ายยย ยู๊+++ อารวยยยบ่างงงเลยยย
ว่าเผื่อนนน คนเนิงงงงง มานนน คิดดดด อารายยย ปายย ไกลล....
กว่าเป็นเพื่อนกัน
:เฮ้อ:
-
หวังว่าเล่จะมาแนว ฮาน่ะ
-
o22 เล่จ๋ารับไม่ได้ แล้วโอมจ๋าจะทำยังไงล่ะเนี่ย
-
คุณเล่รับไม่ได้ก็ไม่เปงไร เพราะโอมเปงรับอยู่แล้ว :laugh:
ปล. คุณกุ้งมายังไงฟระนิ ดีนะได้ยืนคู่กะโยที่รัก :impress2:
ฝากถึงคนแต่ง....ทำไปได้ :z2:
-
เปเล่มามุกไหนอีกล่ะเนี่ย
:serius2:
-
.... .ให้โอม 2 เยี่ยมเลย o13 o13 นายแน่มาก เจี้ยเล่ รับได้มั้ยเนี้ย อย่าบอกนะว่าก็มีแฟนเป็นปู้ชายเหมือนกัน
จะฮาให้ ......
-
โอ้วววววววววววว โอมนายแน่มาก สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :mc4:
แต่ว่าพี่ฟางคร้าบ ไฉนถึงปล่อยน้องไว้ค้างแบบนั้นหล่ะเพ่ :serius2: :m31: :angry2:
-
วิ่งหลบลูกระเบิดไป 2 ลูกแล้วน่ะ
ยังไม่ให้ออกจาก พธม. อีก
:jul3: :jul3: :jul3:
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เปเล่กำลังจะปล่อยมุขมากกว่าละม๊างงงง....แบบว่ามั่วไปเรื่อย แหะๆ
-
:-[ เขิลฉากรักในส้วม
หูยยยยย เขาหายไปเกือบอาทิตย์....กลับมาอ่านอีกที..... :-[ เขิลลลลอีกแล้ว
(นึกว่าจะจบแล้วนะเนี่ย....ฮา :L2: )
แล้วยังค้างไว้แบบบบบบบบบ o22
โอร๊ยยยยยย...มาต่อด่วนเลย :z3:
-
:z3: :z3: :z3:
ตัดฉับได้อารมณ์มากๆๆค่ะ
พี่M@nfaNGมาต่อได้แล้ว
:z2: :z2: :z2:
-
เหมือนได้ยินคนเรียกมาต่อเลยมา :laugh:
คนอ่านเก่งกันจริงๆเริ่มเหงื่อตก :m29: มีคนรู้ทันคนแต่งด้วย แล้วอีกหน่อยจะเขียนยังไงล่ะทีนี้ o22
ไปอ่านต่อกันเลยค่ะ ร๊ากกกกกคนอ่านทุกคน :m1:
**************************************************
“กรูผิดหวังกับเมิงมากเลยโอม”
พอเปเล่พูดออกมาแบบนี้วูบแรกผมก็เสียใจครับ ผมรู้สึกเย็นเยียบในใจ ผมนึกว่าเพื่อนจะเข้าใจผมมากกว่านี้ ผมออกจะน้อยใจที่คนที่ผมคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของผม คงมองผมแค่ภายนอกที่ผ่านมาเราคงยังไม่เคยคบกันเข้าไปถึงในใจที่แท้จริง :m17:
ผมยังคงอึ้งพูดอะไรไม่ออกครับ มือเย็นเหงื่ออก มันจุก มันตื้อไปหมด...ผิดหวังในตัวเพื่อนเงียบๆ เบ็ตตี้เป็นผู้หญิงเสียอีกยังเข้าใจผมมากกว่าเปเล่อีก ขนาดคนที่ผมเรียกว่า “เพื่อนรัก”ยังผิดหวังในตัวผม แล้วเพื่อนคนอื่นๆล่ะเค้าจะมองผมในแบบไหนกัน
เปเล่เอามือผลักไหล่ผมเบาๆ ผมได้แต่ก้มหน้าคิดอยู่คนเดียวว่า....เมิงไม่ต้องมาทำรังเกียจกรูก็ได้ กรูจะเป็นคนไปเอง ผมหันหลังกำลังจะเดินจากมันไป แต่มีมือแข็งแรงมารั้งผมไว้ก่อน เจี้ยเล่เองครับ ผมเงยหน้าขึ้นสบตามัน มันยังมองหน้าผมนิ่ง สายตาที่มองผมมาไม่บอกอะไรผมเลยว่ามันรู้สึกยังไง แล้วเปเล่ก็พูดเสียงเคร่งเครียดออกมาว่า
“เมิงนะมีของดีๆไม่เห็นคุณค่า”
ผมขมวดคิ้วมองหน้าเปเล่ที่ทำหน้าตาจริงจังขณะพูดกับผม ผมยังเหวอๆกับคำพูดของมันครับ อะไรคือของดีๆที่ว่ากัน???
“กรูหล่อกว่าพี่ต่ายตั้งเยอะทำไมตอนนั้นเมิงไม่สนใจกรูมั่ง หึหึ “ o16
“คบกันมาตั้งนานเพิ่งรู้ว่าเมิงรสนิยมแย่ว่ะ ผิดหวังกับเมิงจริงๆ”
มันส่ายหัวใหญ่เลยครับ ผมยังงงกับคำพูดของมันครับ มันจะมาไม้ไหนกันแน่ ตกลงที่มันว่าผิดหวังก็เรื่องนี้อ่ะนะ อยากจะเตะมันครับอารมณ์นั้น มันทำเอาผมเกือบน้ำตาไหลไปเลยนะเนี่ย :z3:
ผมยังคงไม่กล้าพูดอะไรออกมาเลยเกิดภาวะสูญญากาศทางเสียงไปชั่วขณะก่อนที่เปเล่จะเงยหน้าขึ้นมองหน้าผมตรงๆแล้วค่อยๆส่งยิ้มให้ผมครับ มันเอามือมาตบไหล่ผมเบาๆ แล้วก็โอบไหล่ผมเอาไว้ คำพูดของมันคราวนี้จริงจังมากกว่าเดิม แต่มันกลับทำให้ผมอิ่มเอมในหัวใจ จนน้ำตาแทบไหล
“กรูดีใจด้วย ถ้าเมิงจะมีความสุข เมิงจะรักกับใครกรูไม่สนใจหรอกโอมจ๋า ต่อให้คู่ของเมิงจะเป็นมนุษย์ต่างดาว กรูก็ไม่แคร์....ยังไงๆเมิงก็เพื่อนกรู”
ผมกระพริบตาถี่ๆ มันซึ้งครับมันซึ้งงงง....ไม่นึกว่าคนแบบมันจะมีคำพูดแบบนี้ได้ด้วย
“แต่บอกตรงๆนะ ตอนแรกกรูตกใจเหมือนกัน”เปเล่มันยิ้มแหะๆให้ผม
“แล้ว......หลังจากตกใจล่ะ”ผมค่อยๆถามมันไปอย่างตะกุกตะกัก อยากจะยิ้มให้มันแต่ก็ยังไม่กล้ายิ้มให้สุดๆ ตอนที่ซึ้งก็น้ำตาจะไหล ผมว่าหน้าผมตอนนี้คงดูไม่ได้จะยิ้มก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่เชิง
“หลังจากนั้น...กรูก็คิดไปแป๊ปนึง....แล้ว....แล้ว..”
มันหยุดนิ่งครับแววตาของมันที่มองมาที่ผมมีแววซุกซน หรืออีกเรียกอีกอย่างหนึ่งแบบหยาบๆได้ว่าแววตากวนตรีน ผมว่ามันเริ่มกวนตรีนผมอีกแล้วล่ะ เห็นผมถามๆด้วยความอยากรู้ มันเลยแกล้งงงงง เริ่มกลับมาเป็นไอ้เจี้ยเล่คนเดิมแล้วครับ
“แล้วอะไร....เมิงจะพูดไม่พูด...ไม่พูดกรูไป” อยากจะกวนตรีนดีนัก ทำเอาผมใจเสีย เสียเซลฟ์ไปมากมายทั้งที่เตรียมใจมาก่อนที่จะบอกมันแล้วก็ตาม ผมทำท่าจะเดินหันหนีจากมัน แต่มันกลับวิ่งมาดักที่ข้างหน้าผม จนผมหยุดเกือบไม่ทันแทบจะชนมัน
“ไอ้เจี้ย กรูเกือบชนเมิงแล้วนะถือไวน์อยู่ด้วย ได้มีเลอะเทอะนะเมิง เล่นอะไรเป็นเด็กๆ” ผมลืมตัวด่ามันไป แต่มันก็ไม่เห็นโกรธได้แต่ยิ้มหน้าแดง ผมว่ามันก็คงดื่มไปหลายแก้วเหมือนกัน
“หูยยย...โอมจ๋าขี้งอนกว่าแต่ก่อนอีก แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวโกรธเล่จ๋าแล้วเหรอ ดีกันนะ”
มันเอามือมาจับแขนผมไว้แต่ผมเบี่ยงแขนหนี แอบงอนจริงๆครับ ยิ่งเห็นมันง้อยิ่งได้ใจ ผมว่าคนเรานี่ก็แปลกครับถ้ารู้ว่าเค้าง้อ ก็ต้องเล่นตัวหน่อยจะได้ดูมีคุณค่า แต่ถ้างอนแล้วไม่มีคนง้อ กลับจะหายงอนเร็วกว่าซะอีก
“นะๆๆๆ....ที่จริงเล่จ๋าต้องงอนโอมถึงจะถูก ทำไมมันกลับข้างกันได้เนี่ย”มันเอามือเกาหัวแกรกๆด้วยความสงสัย แต่ผมก็สงสัยเหมือนกัน
“ทำไม?? ทำไมเมิงต้องมางอนกรูด้วย??” ผมไปทำอะไรให้มันมางอนกัน พูดกับมันแล้วเวียนหัวจริงๆครับ ไม่รู้ว่าผมพูดไม่รู้เรื่องหรือว่ามันบร้ากันแน่ หรือถูกทุกข้อซะก็ไม่รู้
“ก็เมิงนะมีแฟนไม่บอกกรู อุบเงียบ ถ้าไม่มาเจอกันวันนี้กรูก็คงไม่รู้เรื่องเมิงเลยล่ะซิ”มันทำหน้างอนครับ น่ารักตายล่ะเมิงเอ๊ยอายุก็ปูนนี้แล้ว มาทำแอ๊บแบ๊ว
“นี่กรูน้อยใจจริงๆนะ ไม่ได้พูดเล่นด้วย”น้ำเสียงของมันกับสายตาที่มองมาที่ผมทำให้รู้ว่าคราวนี้มันพูดออกมาจากใจจริงของมันครับ
“ก็...ก็เมิงก็ไม่บอกกรูเรื่องมีเมียมีลูกเหมือนกัน ใช่ไม๊ล่ะ”ผมนึกขึ้นมาได้เรื่องนี้ ก็เลยผลักไหล่มันไปเบาๆ มันกับผมก็เจ๊าๆกันละว้า ต่างคนต่างก็ไม่รู้เรื่องกันและกันพอๆกัน ไม่รู้เรียกว่าเพื่อนสนิทกันอีท่าไหน
“อ้าว.....ก็ถ้ากรูปิดแล้วเมิงรู้ได้ไง”มันทำตาโตมองหน้าผมครับ แต่ก็จริงของมัน
“ก็วันนี้กรูบอกไอ้ติ๊ดไปคนเดียวเองว่ากรูเอาเมียมาด้วย กรูยังไม่เจอเมียกรูด้วยซ้ำมาถึงแล้วก็แยกกันเดิน”มันคงงงครับ เหล่ตามมองผมอย่างครุ่นคิด
“แล้วเมิงรู้ได้ไง?”ผมชักหนาวๆครับ ก็ผมจะไม่รู้ได้ไงก็แอบฟังอยู่ในส้วมนี่นา แต่จะบอกมันได้ไงล่ะ
“กรูก็....ก็มีพรายกระซิบมั่งซิ...นี่เมิงไม่ต้องมาโยนบาปให้กรู จนมีลูกแล้วก็ไม่บอก แสบน่ะเมิง”
“ก็กรูไม่เจอเมิงเลย ย้ายไปอยู่บ้านนอก เน็ตอะไรก็ไม่ใช้ แล้วกรูก็เพิ่งกลับมาไม่นานเอง แล้วจะไปบอกเมิงตอนไหน” ที่มันพูดมาก็ถูกทุกข้อน่ะครับ ผมก็ต้องใช้เหตุผลนี้กับมันเหมือนกัน
“กรูก็เหตุผลเดียวกับเมิงน่ะแหล่ะ แล้วจะให้กรูมาบอกเมิงตอนไหนกัน”
“สรุปว่าเราก็เสมอกันนะเรื่องนี้ ผ่านไปได้ยัง ยิ่งคุยยิ่งเวียนหัว ปวดกบาลเว้ย” ผมเลยต้องรีบสรุปไปเลยครับ เจี้ยเล่ก็เงียบๆไปครับแต่พยักหน้าหงึกๆไปด้วย แล้วอยู่ดีๆมันก็ถามผมอีกเป็นเรื่องเป็นราว
“เมิงแน่ใจแล้วเหรอโอม ว่าเมิงรักเค้าจริงๆไม่ใช่แค่เรื่องเผลอไผล หรือเคลิ้มไป นี่คือชีวิตของเมิงเลยนะเว้ย” ผมรู้ว่ามันห่วงผมครับ จากคำถามเหล่านี้ ณ.นาทีนี้ผมอยากพูดกับมันจากใจจริงๆของผมเลยว่า
“กรูว่ากรูมั่นใจที่สุดในชีวิตแล้วว่ะ เมิงรู้ปะตั้งแต่กรูโตมา มีหลายสิ่งหลายอย่างที่กรูเลือกเองมั่ง พ่อแม่เลือกให้มั่ง เพื่อนเลือกให้ก็มี”
“อืมมม เช่นกรูเลือกหนังโป๊ให้เมิงใช่มะ” มันยังไม่เลิกกวนครับ ผมเลยยกเท้าเตะหน้าแข้งมันไปเบาๆ ให้มันรู้ตัวว่ากรูกำลังจริงจังอย่ามาขัด
“ทุกครั้งที่กรูทำอะไร บางเรื่องกรูก็ไม่มั่นใจนะ แต่ก็ทำๆไปไม่คิดมาก ซึ่งมันก็ดีมั่งไม่ดีมั่ง” ผมพูดไม่หยุดครับ ตาก็มองหาพี่ต่ายไปด้วยเห็นยืนคุยกะสาวหันหลังให้ผมอยู่
“บางครั้งกรูก็เสียใจ ที่กรูไม่เลือกเองผลเลยออกมาไม่ดี”
ผมหยุดพูดสักครู่หายใจลึก กลืนน้ำลาย มันเหนื่อยครับพูดอะไรที่จริงๆจังๆเนี่ย เปเล่มันก็ฟังผมตาแป๋วเลยครับ ผมเลยพูดต่อ
“แต่ครั้งนี้กรูมั่นใจ กรูรักพี่ต่าย มั่นใจในตัวเค้า ว่าจะไม่ทำให้กรูเสียใจ”
“แล้วถึงแม้อนาคตมันจะเป็นยังไงก็ตาม กรูก็พร้อมที่จะยอมรับผลของมันไม่ว่าดีหรือร้าย เพราะว่ากรูเลือกแล้วด้วยตัวกรูเอง”
ผมก็ไม่รู้ครับว่าอะไรทำให้ผมพูดออกไปยาวขนาดนั้น มันคงเป็นความรู้สึกของผมจริงๆแต่ไม่เคยเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดมากกว่า ขนาดพี่ต่ายผมยังไม่เคยพูดให้ฟังเลย
เปเล่กระพริบตาปริบๆ เม้มริมฝีปากก่อนที่จะเอ่ยคำพูดที่ผมรู้สึกว่ามันพูดยากมากเหรอเมิง
“งั้นกรูก็จะยืนอยู่ข้างเมิงแล้วกัน ให้โอมจ๋ารู้ไว้ว่าเปเล่อยู่ข้างหลังเสมอ ไม่ว่าจะเป็นยังไงกรูก็ยังอยู่กับเมิงนะเว้ย”
“ตกลงเมิงจะอยู่ข้างๆหรืออยู่ข้างหลังกรูกันแน่เว้ย กรูงง เมิงเลือกที่หน่อยซิ”
“เออๆกรูลืมไป งั้นกรูอยู่ข้างๆเมิงแล้วกัน กรูจะอยู่ข้างหลังเมิงได้เหรอ ก็พี่ต่ายเค้าจองไปแล้วนี่ ฮ่าๆๆๆ”พอมันพูดจบผมอายหน้าแดงเลยครับ ไอ้เจี้ยเล่มันกัดผมอีกแล้ว อย่าให้ถึงทีผมมั่งนะ อยากจะตบหัวมันก็อยู่ในงานเกรงใจเจ้าภาพกันหน่อย
“เดี๋ยวเหอะเมิง เดี๋ยวกลับไปเมียจำหน้าไม่ได้ กรูจะแต่งหน้าให้ใหม่ด้วยกำปั้นซะดีไม๊ พูดจริงๆจังๆไม่ได้เลยนะเมิง”
“เออๆๆ กรูไม่แซวก็ได้ แล้วเพื่อนคนอื่นๆเค้ารู้กันไม๊เนี่ย หรือว่ากรูรู้เป็นคนสุดท้าย แล้วเบ็ตตี้รู้ไม๊”
ผมส่ายหน้า “มีเบ็ตตี้กะเมิงสองคนที่รู้ คนอื่นกรูไม่ได้บอก”
“เมิงจะปิดไม๊ กรูจะช่วย”เมื่อเปเล่ถาม ผมส่ายหน้าอีกครั้ง
“กรูไม่ปิด แต่คงไม่ถึงกับว่าป่าวประกาศ แต่ใครถามกรูก็จะบอก”
ผมคิดว่าผมจะทำแบบนี้จริงๆครับ ผมอยากจะกล้าให้มากขึ้นไปเรื่อยๆไม่ต้องถึงขนาดประกาศลงหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น 3วัน หรือออกอากาศกระจายเสียงทางวิทยุ ก็อยากแค่เพียงเดินไปไหนมาไหนกับพี่ต่ายได้อย่างเปิดเผยครับ ยังไม่ทันคุยอะไรกันต่อพอดีไอ้ติ๊ดเพื่อนผมเดินมาพอดีครับ
“อ้าวโอม เล่มายืนอยู่นี่...ไปๆไปคุยกัน เพื่อนๆถามหา เค้าว่าจะร้องเกะกันต่อน่ะจะไปไม๊”
ผมก็เลยหันไปมองพี่ต่ายเห็นยังคุยกับสาวน้อยคนนั้นหัวเราะเบิกบานครับ มีหน้าแดงนิดหน่อยด้วยเหมือนเขินๆ ให้ตายเหอะผมไม่เคยเห็นพี่ต่ายอาการแบบนี้สักที แล้วเหมือนเรามีกระแสจิตส่งถึงกันพี่ต่ายกับสาวคนนั้นหันมาทางที่ผมยืนอยู่พอดี ผมตกใจเลยยิ้มแหยๆส่งกลับไป สาวน้อยชุดเขียวส่งยิ้มมาให้ผมแล้วพยักหน้าให้ ผมเลยพยักหน้าตอบกลับไปส่งยิ้มเรี่ยราดไปอีกรอบ
“เฮ้ยไปดิโอมมองไรว่ะ”เสียงไอ้ติ๊ดเร่งผมยิกๆ
“เออๆกรูไปเดี๋ยวนี้เรียกอยู่ได้”ผมเลยทำท่าชี้นิ้วใบ้บอกพี่ต่ายว่าไปคุยกับเพื่อนแป๊ปนะพี่ต่าย พี่ต่ายพยักหน้าให้แล้วก็หันไปคุยหัวเราะร่วนกับสาวเขียวอีกครั้ง ไม่สนใจผมเลย แงๆ
เหอะๆ ผมเรียกสาวเขียวนี่แหล่ะครับ ชักไม่ปลื้มพี่ต่ายที่ยืนคุยกันนานไปแล้วนะ ไม่เรียกสางเขียวก็บุญแล้ว เดี๋ยวกลับมาจัดการนะพี่ต่าย หึหึ
ผมไม่มีเวลาคิดอะไรมากครับไอ้เจี้ยเล่มันลากผมไปแล้วครับแล้วกระซิบกับผมว่า “ข้อสอบข้อแรกข้องเมิงกำลังจะเริ่มแล้วนะเว้ยโอมจ๋า” ผมพยักหน้าให้มัน
“เป็นกำลังใจให้กรูนะเล่” เปเล่พยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรตอบผม
ที่จริงในใจของผมรู้สึกว่าตั้งแต่ผมคบกับพี่ต่าย เรื่องอื่นๆที่ผมเจอมามันหนักหนากว่านี้เยอะครับ ถ้าแค่นี้ผมผ่านไปไม่ได้แล้วชีวิตที่เหลือผมจะยืนอยู่ได้ยังไง
“อ้าวโอมกับเล่มาพอดี เบ็ตตี้ว่าจะไม่กลับกับโอมนะว่าจะไปต่อกับเพื่อนๆ เปเล่ โอมกับพี่ต่ายจะไปด้วยไม๊จ๊ะ” เบ็ตตี้เองก็ยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆผมสักห้าหกคนด้วยครับ
“นั่นซิโอมวันนี้ยังไม่ค่อยได้คุยกันเลย คุยๆอยู่ก็หายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งนาน แล้วใครคือพี่ต่ายเหรอ???”
“ช่าย นานๆมาเจอกันที ไปอยู่ต่างจังหวัดซะนานเลย นั่นซิพี่ต่ายไหน มาเกี่ยวอะไรด้วย” ผมถึงกับสะดุ้งไม่นึกว่าคำถามเกี่ยวกับพี่ต่ายจะมาเร็วกว่าแสงแบบนี้
แต่แล้วเพื่อนๆผมก็แย่งกันคุยเรื่องนู้นนี้ครับ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องกันไป เหมือนถามไปอย่างนั้นไม่ได้อยากรู้คำตอบอะไรกัน ทุกคนแย่งกันพูดเหมือนกับกลัวจะไม่ได้พูดจริงๆครับ เปเล่ก็ไปแย่งพูดกับเค้าด้วย เลยสรุปซักทีไม่ได้ว่าตกลงจะไปต่อคาราโอเกะกันกี่คนกันแน่ หรือไปที่ไหน ผมเองก็อยากไปกับเพื่อนนะครับแต่ติดที่ว่ามากับพี่ต่าย ไม่รู็้ว่าพี่ต่ายจะให้ไปกับเพื่อนต่อไม๊
เบ็ตตี้กระซิบเดินมาหาผมแล้วกระซิบที่ข้างหู “ไปถามพี่ต่ายซิว่าจะไปด้วยไม๊ หรือว่าจะให้โอมไปคนเดียว”
“เจ้ย!!! เอางั้นเลยเหรอตัวเอง ให้พี่ต่ายไปด้วยเหรอ??”ผมไม่ทันคิดเลยครับ แต่ถ้าในฐานะแฟนพี่ต่ายก็ต้องไปด้วยซิ ผมหันไปมองหาเปเล่จะปรึกษาหน่อย ไอ้เจี้ยเล่ก็เอาแต่คุยครับ ไม่ได้หันมามองเลยแล้วบอกจะช่วยนะเมิงนะ
“นี่ๆแล้วตกลงโอมจะไปด้วยไม๊” เพื่อนสาวผมอีกคนถามมา
“ไปถามพี่ต่ายก่อนนะเดี๋ยวมาบอก”
“พี่ต่ายอีกล่ะ ใครคือพี่ต่ายน่ะโอม”เพื่อนผมทำหน้าสงสัยอีกครั้ง
“ ฝากด้วยนะเบ็ตตี้”
ผมมองเบ็ตตี้ที่ทีแรกทำหน้างงๆ แต่มองตากันสักครู่เบ็ตตี้ก็ยิ้มๆ “พร้อมแล้วนะโอม”
ผมยิ้มตอบให้เบ็ตตี้ไป “ครับ ผมพร้อมแล้ว เดี๋ยวมานะ ถามเบ็ตตี้แล้วกันนะจิ๊ด ว่าพี่ต่ายเป็นใคร”
****************************************
ไปดีกว่าสบายใจแล้วววว :ped144:
-
เล่ หลงตัวเองได้อีก พี่ต่ายน่ารักและหล่อกว่าอยู่แล้ว
แต่ซึ้งแทนโอมจัง ที่เล่และเบ็ตตี้เข้าใจ
-
....ไปแล้วหรอ...มาแค่นี้จริงอ่ะ :a5: o22 :bye2:
-
:z2: :z2: :z2:
จิ้มก่อนนอน
รักคนแต่งเหมือนกันค่ะ
:z1: :z1: :z1:
-
โอมจะให้เบ็ตตี้บอกว่าพี่ต่ายเป็นใครเหรอ :impress2:
แล้วสาวเขียวนี่ใครอ่ะ กิ๊กเก่าพี่ต่ายป่าว :jul3:
-
ยกนิ้วให้โอมเลย นายสุดยอดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สาวเขียว...เค้าคือใครหนอ
โอม o13 เปิดเผยไปเลย พี่ต่ายออกจะน่ารัก
:L2:
-
555+
สาวเขียวนั้นคือผู้ใดหนอ
ปมต่อไปที่คนแต่งต้องแก้ หุหุ
:L2: :กอด1: :L2:
-
จบแบบไม่รู้ตัวซะงั้น อิอิ
:bye2:
-
เจเนท เขียว ใครฟระ :m20:
-
เรื่องเก่าเคลียร์ไป...
จะมีเรื่องใหม่มาแทนป่าวน้อ
:L2: :L2: :L2:
-
เบ็ตตี้จัดการ!
:z2:
-
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เย้ๆมาต่อแล้ว
รอตอนต่อไป
เมื่อไรพี่พี่
ฮ่าๆ(กดดัน..ขึ้นไหมเนี่ยะ)
-
:man1:
-
:impress2: :impress2:
-
:3123: :L2:
:serius2: ไม่จริ๊งพี่ต่ายหล่อเลิศกว่าใคร
ไหนไหนใครว่าเล่หล่อว่ายกมือขึ้นดิ o18
-
:z2: สาวเขียว คาราโอเกะ...พี่ต่ายจะเลือกอะไร..???
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...
:กอด1:
-
ดูท่างานนี้โอมกับพี่ต่ายได้ขโมยซีนเจ้าบ่าวเจ้าสาวแหงแซะ :laugh:
-
...... เพื่อนแต่ละคนน่ารักจังค่ะ ... นั่นสิ พี่ต่ายคือใคร ? ..........
-
เบ็ตตี้จัดการ!
:z2:
:a5:
หางานให้หนูทามม้าย
:z3:
-
เปิดตัวแว้วววววววววววววววววววววววววววว
-
หุหุ กะแล้วว่าเล่จ๋าต้องปล่อยมุข....แต่อารมณ์นั้นโอมคงช็อคหลายยย...
มีทั้งซึ้งทั้งลุ้นเลย....ตกลงว่าสาวเสื้อเขียวเป็นเพื่อนที่พี่ต่ายบอกว่าเห็นแว่บๆ อ่ะป่าว?
-
ช่วงนี้ไฟแอบแรง มาต่อได้อีก :z2:
*******************************************
ผมเดินไปหาพี่ต่ายโดยทิ้งให้เบ็ตตี้ตอบคำถามของเพื่อนๆผมไปครับ พี่ต่ายยังคงคุยกับสาวเขียวอย่างออกรส ยิ้มหน้าบานเชียว คุยอะไรสนุกนักหนากันนะผมชักขัดใจ
“อ้าวโอมมาพอดี มามะ”พี่ต่ายยื่นมือมาให้ผมจับ ผมเลยจับไว้แน่นเลยครับไม่ยอมปล่อยยืนประสานมือกันแบบนี้แหล่ะจะได้ประกาศความเป็นเจ้าของ
“นี่เ้จ้าหญิงป๋อม นี่โอมจ๊ะป๋อม”สาวเขียวกระพริบตาแล้วมองผมอย่างเพ่งพินิจ ส่งรอยยิ้มสดใสมาให้ ก้มหน้าให้เล็กน้อย “สวัสดีค่ะพี่โอม”
“ค่ะครับ...สวัสดีครับเอ่อ...เจ้าหญิงป๋อม”
ผมถึงกับอึ้งพี่ต่ายรู้จักชนชั้นสูงด้วยเหรอ เป็นราชนิกูลจากประเทศอะไรเนี่ย หน้าตาก็ดูไทยๆนี่นาหรือเป็นเจ้าหญิงเหนือแบบศิลามณี กร๊ากกกก ผมเลยต้องกระซิบ
“ผมต้องพูดราชาศัพท์ไม๊พี่” พูดไม่เป็นอ่ะ ไม่ชอบดูลิเกด้วยซิ ข่าวในพระราชสำนักก็ไม่ค่อยดู ซวยล่ะซิ :m23:
พี่ต่ายกับสาวเขียวหัวเราะกันใหญ่เลยครับ สาวเขียวไปตีแขนพี่ต่ายด้วย “พี่ต่ายน่ะทำป๋อมเสียเลย มาเรียกเจ้าหญิงให้พี่โอมเข้าใจผิดน่ะ”
“ก็พี่ติดนี่นา ลืมไปเลย....ก็เรียกน้องป๋อมมาตลอดเลยเป็นสิบๆปีแล้ว”พี่ต่ายหัวเราะดังเลยครับ ทั้งสองคนคุยกันเหมือนผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น ผมเริ่มเสียเซลฟ์อีกครั้ง
พี่ต่ายคงเห็นว่าผมเงียบเสียงไปนานเลยอธิบายให้ผมฟัง “น้องป๋อมแต่ก่อนเค้าอยู่ข้างบ้านพี่เอง เป็นน้องสาวเพื่อนพี่ บ้านนั้นเค้าลูกสาวคนเดียวเลยเป็นเจ้าหญิงของทุกคน พี่เลยเรียกซะติดปาก หึหึ ”
“เหรอ...โล่งอกจัง...ผมพูดราชาศัพท์ไม่เป็นครับน้องป๋อม แหะๆ”อย่างน้อยก็คนธรรมดาเราๆนี่ล่ะว่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย
“แล้วคุณป๋อมรู้จักฝ่ายไหนเหรอครับในงานนี้”น้องป๋อมยังไม่ทันตอบแต่พี่ต่ายตอบแทนครับ
“น้องป๋อมช่วยงานบริษัทฟร๊องเป็นล่ามให้ที่ญี่ปุ่น เค้าสนิทกันเลยมางานด้วย ใช่ไม๊จ๊ะเจ้าหญิง”
ผมผงกหัวรับรู้แล้ว แต่ว่าน้องป๋อมนี่สนิทกับพี่ต่ายขนาดไหนเนี่ย ทำไมเวลาคุยกันดูพี่ต่ายสบายๆมากๆ หมั่นไส้พี่ต่ายจริงๆทำท่าทางเอ็นดูสาวเขียวซะเหลือเกิน ผมกลอกตาไปมาแอบมองท่าทีของทั้งสองคน จนผมเริ่มปวดตากลัวว่าจะตาเหล่ไปเสียก่อนที่จะรู้เรื่อง
“พี่โอมเป็นเพื่อนคุณนนนี่เหรอค่ะ เจ้าสาวสวยมากเลย เฮียฟร๊องโชคดีจัง”
“ครับใช่นนนี่น่ารักมาก คุณฟร๊องโชคดีจริงๆ เพื่อนพี่เป็นคนดี” แล้วผมก็นึกได้ว่าผมจะมาถามพี่ต่ายเรื่องไปเที่ยวต่อนี่หว่า
“พี่ต่ายครับผมจะมาถามว่า เพื่อนเค้าชวนไปเกะต่อจะไปไม๊พี่...เบ็ตตี้ก็ไปด้วย”
“โอมอยากไปไม๊ล่ะ ถ้าโอมอยากไป...ก็ไป”หมายความว่าพี่ให้ผมไปคนเดียวเหรอ หุหุ
ผมยังไม่ทันถามต่อพี่ต่ายก็พูดต่อมาเลยครับ “แต่พี่ไปด้วยนะ” นั่นน่ะซิ ถ้าไม่ไปด้วยก็ไม่ใช่พี่ต่ายแล้วมั๊ง
“แล้วอยากไปไม๊ล่ะ?”พี่ต่ายถามผม ผมอยากไปครับยังอยากคุยกับเพื่อนๆต่อ ผมเลยพยักหน้าให้พี่ต่าย
“ครับ...ไปกันนะพี่ต่าย”
“โอเค..งั้นไป”
“เจ้าหญิงไปด้วยไม๊...ไปกับพี่....ไปกับโอม”
พี่ต่ายหันไปถามน้องป๋อม เป็นห่วงกันเหลือเกินนะ ดีที่บอกว่าไปกับโอมด้วยนะ ถ้าบอกไปกับพี่ต่ายคนเดียวกลับไปบ้านจะเช็คบิลให้เข็ด ดีแต่หว่านเสน่ห์ให้สาวๆนะพี่ต่าย
น้องป๋อมทำท่าคิดแต่ก็แป๊ปเดียว “ไม่สะดวกค่ะพี่ต่าย...ป๋อมขอตัวดีกว่า ไว้โอกาสหน้าแล้วกัน แค่วันนี้มาเจอพี่ต่ายก็ดีใจแล้ว ยังไงป๋อมขอเบอร์นะค่ะจะได้ไปบอกพี่ปุ๊นว่ามาเจอพี่ต่าย”
พี่ต่ายก็บอกเบอร์แลกเบอร์โทรแลกนามบัตรกันให้วุ่นวายเลยครับ ต่อหน้าต่อตาผม น้องป๋อมหันมาเห็นผมมองอยู่ก็ส่งยิ้มมาให้ ผมเลยยิ้มตอบกลับไปแต่ไม่รู้จะคุยอะไรน่ะครับ
ผมหันไปมองที่เบ็ตตี้เห็นเพื่อนๆกลุ่มนั้นหันมามองที่ผมทั้งกลุ่มเลยครับ เบ็ตส่งสัญญาณมือกวักมือเรียกผมให้ไปหา ส่วนเปเล่ทำสัญญาณว่าโอเค...มาให้ผม ผมเลยค่อยเบาใจหน่อยคิดว่าทั้งสองคนคงช่วยผมไปบ้างแล้ว
ผมเลยเอามือสะกิดฝ่ามือพี่ต่ายแล้วดึงๆเล็กน้อยเพื่อจะให้ไปคุยกับเพื่อนผม พี่ต่ายมองหน้าผมแล้วพี่ต่ายก็คงรู้เลยไปบอกน้องป๋อมว่า
“งั้นวันนี้พี่ไปก่อนนะครับป๋อม ฝากความคิดถึงให้ปุ๊นด้วยแล้วบอกว่าพี่จะโทรหามันนะ นัดมาเจอกันหน่อยไม่ได้เจอกันนานแล้ว”
ก่อนที่จะแยกกันน้องป๋อมดึงแขนพี่ต่ายไว้แล้วไปกระซิบอะไรที่ข้างหูไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าพี่ต่ายหัวเราะคิกเลยครับ สองคนมามองหน้าผมแล้วพี่ต่ายก็หน้าแดง ผมอยากรู้มากๆเลยว่ามันอะไรกันนี่ ต้องนินทาอะไรผมแน่ๆเลย :serius2:
แต่ก่อนแยกออกมาผมก็ไม่ลืมที่จะลาน้องป๋อมครับ “ไปนะครับน้องป๋อม เลยไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย โทษทีนะครับพอดีเพื่อนๆรอกันอยู่”
“บายจ๊ะเจ้าหญิง”พี่ต่ายพยักหน้าให้น้องป๋อมแล้วก็ส่งยิ้มบอกลา
“ค่ะเจอกันค่ะพี่โอม บายค่ะพี่ต่าย”น้องป๋อมโบกมือหยอยๆลาพี่ต่ายแล้วก็เดินจากไป
ผมพึ่งสังเกตว่าตอนนี้มือผมยังจับอยู่กับมือพี่ต่ายเลยครับ ผมเลยดึงแขนพี่ต่ายให้มาชิดตัวผมแล้วก็ถามสิ่งที่สงสัยทันที
“เมื่อกี้กระซิบอะไรกันพี่ต่ายบอกผมมานะ นินทาอะไรผมรึเปล่า”
พี่ต่ายหัวเราะ”กลับไปบ้านแล้วจะบอกแล้วกัน”
ผมยังไม่ทันโวยอะไรเพิ่มเราก็เดินมาถึงกลุ่มเพื่อนผมพอดีเบ็ตตี้เลยแนะนำพี่ต่ายให้เพื่อนๆผมรู้จักอย่างเป็นทางการ “นี่พี่ต่าย....”เบ็ตเว้นช่องไฟให้ผมแล้วส่งสายตาเป็นสัญญาณว่าให้ผมพูดต่อ
“ที่เป็นแฟนโอมไงล่ะ....”
เปล่าครับ....ไม่ใช่ผมตอบ o7ผมยังคิดไม่เร็ว พูดไม่เร็วขนาดนั้น เจี้ยเล่ซิครับมันตอบแทน ขอบใจนะเมิงกรูเพิ่งรู้ว่ากรูมีล่ามส่วนตัวพูดตามใจกรูคิดอีกต่างหาก เพื่อนๆทุกคนยกมือสวัสดีพี่ต่ายกันหมด ยังไม่มีใครพูดอะไรต่อ
พี่ต่ายยกมือรับไหว้ แล้วก็เริ่มบริหารเสน่ห์ครับ“วันหลังไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ เพื่อนโอมก็เหมือนเพื่อนพี่ คนกันเองทั้งนั้น”
“ค่ะ...ครับ”เพื่อนๆผมเลยหายเกร็งกันไปหน่อย
“พี่ต่ายจะไปกับเราด้วยไม๊ค่ะ จะตามไปคุมโอมไม๊”จิ๊ดเพื่อนสาวแสนเปรี้ยวของผมเริ่มบทสนทนาก่อนใครเลยครับ แล้วก็ตามมาด้วยเบ็ตตี้
“ถ้าไม่ไปคุมโอมเดี๋ยวเบ็ตแย่งคืนไม่รู้นะ อิอิ”
“ผมก็ต้องไปซิครับ ถ้าผมไม่ไปต้องกลับบ้านคนเดียว เดี๋ยวจะคิดถึงโอมจนทนไม่ไหว”พี่ต่ายพูดแล้วก็มองผมตาหวานด้วยครับ ทำเอาผมขนลุก
“ แต่เรื่องน้องเบ็ตตี้จะแย่งโอมไปพี่ไม่กลัวอยู่แล้วครับ โอมเค้ารักพี่คนเดียว หึหึ” ผมฟังแล้วก็อึ้งๆ ทึ่งๆ แต่ยังไม่ทันเสียวนะครับ ยังไม่ถึงจุดนั้น แหะๆ แต่ว่าอายยยยยมากกกกกกก :o8:
พี่ต่ายปากหวานเกินไปแล้วครับ ผิดปรกติวิสัยไปหน่อยไม๊พี่ เพื่อนๆผมมันก็โห่ ฮิ้วกันใหญ่เลยครับ ผมเขินจนเลือดสูบฉีดไปทั่วหน้า ร้อนไปหมดทั้งตัว แอร์ไม่เย็นเลยเว้ยย เลยแก้เขินด้วยการไปหยิกมือพี่ต่าย
“เว่อร์แล้วนะพี่นะ น้อยๆหน่อย”
“อู๊ยยยย..โอมเขินใหญ่เลยครับ”พี่ต่ายหันไปหัวเราะกับเพื่อนๆผมอีก
“โอยยย....ไปกันรึยังดึกแล้วไปเถอะเดี๋ยวค่อยไปคุยกันต่อ”ผมต้องรีบตัดบทก่อนที่ผมจะเข้าเนื้อไปมากกว่านี้ เพื่อนๆผมถึงได้ยอมไปกันครับ ก็ไปกันไม่มากถามไปถามมาแค่15คนเอง รวมผมกับพี่ต่ายด้วย เราเลยตกลงไปร้องกันที่ห้องคาราโอเกะของโรงแรมครับเพื่อสะดวกในการเคลื่อนย้าย
***********************************************
“พี่ต่ายไปตกหลุมโอมจ๋าได้ไงเนี่ย ขนาดผมอยู่กับโอมจ๋ามา4ปี จีบผมมาตลอดผมยังไม่ใจอ่อนเลย”
คนที่ปากกล้าอย่างนี้ก็มีเจี้ยเล่คนเดียวแหล่ะครับพอไปถึงห้องเกะมันไม่สนใจร้องเพลงเลย ลูกเมียมันก็ส่งกลับบ้านหมด ผมได้เจอหน้าแป๊ปเดียวเอง แต่เมียมันก็ใจดีครับปล่อยให้เปเล่อยู่กับพวกเราต่อ
ตอนนี้พี่ต่ายโดนประกบข้างขวาเป็นเบ็ตตี้ข้างซ้ายเป็นเปเล่ครับ ผมเลยต้องขยับมานั่งข้างเล่มัน
“เหรอครับสงสัยผมจะเป็นคนหัวอ่อน โอมเค้าจีบผมอาทิตย์เดียวผมโอเคเลย”
ดูดู๊ดูดูพี่ต่ายพูดครับ ผมว่าต้องโทษเจ้าบ่าวครับงานแต่งงานอะไรไม่รู้เสริฟแต่เหล้า ผมจะหาน้ำเปล่าดื่มยังแทบไม่มี พี่ต่ายคงดื่มไปเยอะแต่พี่ต่ายเป็นคนที่ดื่มได้มากยังไงๆก็หน้าไม่แดง มีแค่ตาเชื่อมผิดปกติ กับพูดมากขึ้นมาอีกหน่อย
“พี่ต่ายผมว่าผมไม่เคยจีบพี่นะ เจี้ยเล่ด้วยกรูจีบเมิงตอนไหน พูดผิดพูดใหม่ได้นะทั้งคู่เลย ไรว้าพูดแบบนี้ผมเสียหายหมด”จะกลายเป็นวิวาทะของสองเราซะก็ไม่รู้ต้องโทษเจี้ยเล่ที่ชงเรื่องมาก่อน พี่ต่ายกำลังละตอบแต่ไม่ทันเปเล่ที่สวนขึ้นมากลางคัน
“ใครจีบใครก่อนก็ช่างเถอะ แต่โอมจ๋านี่ผมหวงนะพี่ต่าย”เจี้ยเล่มันดึงเอาแขนผมไปกอดไว้
“นี่ๆ อย่ามาเกิดศึกชิงโอมกันนะ เปเล่โสดก็ไม่โสดมาหวงอะไรโอมเค้า”เสียงเพื่อนๆผมแซวขึ้นมา แต่ตอนนี้เสียงเพลงโหยหวนก็ดังขึ้นมากลบเสียงพูดคุยของพวกเราครับ
เพลงยังคงสลับไปเป็นระยะๆ บางครั้งก็มีเกิลลี่เบอรี่ ใครทิ้งใครก่อน แต่ผมว่าถ้าใครได้ยินเสียงเพื่อนสาวผมร้อง ผมว่าคงโดนเค้าทิ้งก่อนแน่นอนครับ ผู้หญิงอะไร๊ร้องเพลงของน้องโฟร์น้องมดอย่างกับร้องเพลงคาราบาวช่างเป็นความสามารถเฉพาะตัวที่ผู้ปกครองควรชี้แนะจริงๆครับ
พอน้องโฟร์กะน้องมดลงไปก็มีพี่ออฟขึ้นมา เสียงเพลงแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจดังขั้นมาให้ผมสะดุ้ง :sad5:อยากจะลุกขึ้นไปให้รางวัลคนขอเพลงด้วยฝ่ามือจริงๆครับ แสบจริงๆนะพวกเมิง
“โอมมาร้องเพลงนี้ไม๊(กรูขอให้เมิงนะเว้ย)”ในวงเล็บนั่นมันกระซิบครับ ดีนะเมิงยังไว้หน้ากรูมั่ง มันคงไม่แน่ใจว่าพี่ต่ายจะโกรธไม๊มากกว่า
ผมไม่ร้องหรอกครับเพลงนี้ ได้แต่ตอบปฎิเสธมันอย่างสุภาพไปว่า
“เจี้ยนี่ อยากตายนะเมิง กรูไม่ร้อง”
พวกมันก็ได้แต่ฮากันไปครับ พี่ต่ายก็ยิ้มๆไม่พูดอะไร ไม่มีใครแสดงท่าทีว่าไม่พอใจผมกับพี่ต่ายเลย ผมรู้สึกดีใจครับสบายใจมากๆด้วย พี่ต่ายเองก็เข้ากันได้ดีกับเพื่อนๆผมทั้งหญิงและชาย โดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงผมมีแต่คนชมพี่ต่ายกันทั้งนั้น นำทีมโดยเบ็ตตี้
“พี่ต่ายนี่ถ้าโอมหมดรักแล้ว บอกพวกเราก่อนนะ ห้ามเอาไปแกรนด์เซลส์ที่ไหนด้วย ต้องไพรเวทเซลส์เท่านั้น”ดูผู้หญิงสมัยนี้ครับ ผมล่ะตามไม่ทัน แต่เค้าไม่กล้าพูดกันต่อหน้าหรอกครับได้แต่กระซิบกระซาบกับผมเป็นการส่วนตัว ผมก็รู้ว่าเค้าแซวเล่นขำๆ เลยทำให้ผมอดภูมิใจในตัวพี่ต่ายไม่ได้ ที่เรทติ้งดีไม่แพ้นักร้องAF
“พี่ต่ายจะร้องเพลงอะไรดีคับ นี่ครับรายชื่อเพลง โอมเมิงจะร้องเพลงอะไรให้ไวนะเมิง คิวยาว”เพื่อนๆผมส่งรายชื่อเพลงมาให้ผมก็ไม่รู้จะร้องเพลงอะไรดี เลยให้พี่ต่ายเลือกก่อน แล้วผมก็หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อครับ แล้วก็มาถึงเพลงนี้ครับที่พี่ต่ายร้องให้ผมมั๊ง
ก็ได้แค่มอง แค่ได้มองนะขอพูดตามตรง
ก็ใจฉันคงจะละลายไปตรงนี้
ก็ยังไม่รู้ ฉันเจ้าชู้ หรือว่าเธอดูดี
ก็ใจที่มีให้เธอไปแล้วทั้งใจ
แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
ขอมองเธอสักพัก จะเป็นไรไหม
แฟนใครไม่รู้ ให้มาเดินอยู่คนเดียวได้ไง
ระวังจะมีคนที่เผลอใจ แล้วไปบอก I Love You
อ่ะใครกันนะ ใครกันนะผู้โชคดีคือใคร
ที่กุมหัวใจเธอไว้ อยากจะรู้
ก็ใจของฉันที่ให้ไป มันมากมายพอดู
บอกเธอให้รู้ อยากเป็นเนื้อคู่เธอ
แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
ขอมองเธอสักพัก จะเป็นไรไหม
แฟนใครไม่รู้ ให้มาเดินอยู่คนเดียวได้ไง
ระวังจะมีคนที่เผลอใจ แล้วไปบอก I Love You
เธอโดนใจขนาดนี้ จะยังไม่มีแฟนไว้คอยเอาใจ
ยิ่งมองยิ่งน่ารัก ถ้างั้นรักเลยจะได้ไหม
แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
ขอมองเธอสักพัก จะเป็นไรไหม
แฟนใครไม่รู้ ให้มาเดินอยู่คนเดียวได้ไง
ระวังจะมีคนที่เผลอใจ แล้วไปบอก I Love You
แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
ขอมองเธอสักพัก จะเป็นไรไหม
แฟนใครไม่รู้ ให้มาเดินอยู่คนเดียวได้ไง
สักวันฉันก็คงจะเผลอตัว
ก็กลัวว่าสักวัน ตัวเองจะเผลอใจ
เผลอพูดออกไป ว่า I Love you
http://media.imeem.com/m/JcMD33MuHw/aus=false/
พี่ต่ายเลือกเพลงเข้ากับวัยและบุคคลิกมากครับเพลงของน้องบีม :jul3: มันเพลงวัยรุ่นชัดๆพี่ต่ายไปรู้จักได้ยังไงกัน แล้วดูซิร้องเพลงเสียงหลงไปหลงมา เข้าเพลงทันมั่งไม่ทันมั่ง ตลกน่าดูผมต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ ทำไปได้นะแฟนผม แต่ก็ให้คะแนนที่ความพยายาม แล้วหน้าตาท่าทางครับ มีโยกตัวให้เข้าจังหวะด้วยน่ารักจริงๆ ตลอดเวลาที่ร้องเพลงพี่ต่ายหันมาส่งยิ้มให้ผมเป็นระยะๆ :impress:
ตอนที่พี่ต่ายร้องเพลงผมเขินจนแทบจะอยากเดินออกไปจากห้อง แต่ไอ้พวกเพื่อนผมซิครับมันจับตัวผมไว้แน่น “ไม่ต้องไปไหนเลยโอม ฟังเพลงที่พี่ต่ายร้องให้โอมก่อน” พี่ต่ายเริ่มเดินมาหาผม แล้วยื่นมือมาให้ผม ผมละงงจริงๆสิ่งที่พี่ต่ายแสดงออกวันนี้ทำเอาผมหนาวหลายครั้งเลย
“ไปเลยโอมไปๆๆๆ”พวกมันทั้งดันทั้งผลักให้ผมลุกขึ้นตามพี่ต่ายที่พยายามดึงมือผมขึ้นครับ หลายมือมากจนผมไม่รู้มือใครเป็นมือใคร ถ้าพวกมันเอาเท้ายันให้ผมออกไปได้ผมว่ามันคงยันไปแล้วครับ ในที่สุดผมเลยต้องไปยืนให้พี่ต่ายจับมือมองหน้ากัน อายม้วนไปม้วนมา เป็นรีวิวประกอบเพลงไป
*********************************************
ไปร้องเกะกันมั่งดีไม๊ :teach:
-
:jul3:พี่ต่ายช่างกล้า...ไม่น่าเชื่อ...
ไปร้องเกะกันมั่งดีไม๊ :teach:
ไปดิพี่กำลังอยาก................มันส์ :z2:
-
น่ารักจังคู่นี้ หวานไม่มีตกเลย
-
จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 555
-
พี่ต่ายหวานจริงๆ
:o8:
-
พี่ต่ายหวานเยิ้มเพราะเมาปะเนี่ยยยย
-
ฮิ่วววว..อ่านทันแล้ว
เพื่อนๆของโอมชิวๆน่ารักกันทุกคนเลย
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเก่า แฟนเก่า หุหุ
(แฟนเก่าที่เลิกกันไปเพราะห่างๆกันไปเองเนี่ยนะ
พอมาเจออีกทีมันก็ยังหวั่นไหว คล้ายๆกะที่โอมเจอเบ็ต ตอนแรกน่ะ
~อยู่ใกล้มันยิ่งหวั่นไหว~
ทั้งๆที่แฟนใหม่ก็ยืนหน้าหล่ออยู่ข้างๆ ฮ่าๆๆๆๆ)
พี่ต่ายเวอร์ชั่น กรึ่มๆนี่ น่ารักฉาดๆ หวานซะ เพื่อนๆอิจฉา
แต่ชอบเจี้ยเล่อ่ะ กวนๆดี
-
กร๊ากกกกกกกกกก.... :m20:
โอย ขำๆๆๆ พี่ต่าย ช่างเลือกเพลงได้เหมาะกับหน้าตาและวัยม่อกๆค่ะพี่
ส่วน นายเอกมิวสิค ก้อยืนบิดไปบิดมา...เขินอาย :-[ ซ้างั้น เอิ้กๆ
ดีเนอะเพื่อนๆ เข้าใจ ไม่มีอะไรน่าห่วงแล่ะ
รอเก็บแต่ความหวานคู่นี้เขาอย่างเดียว อิอิ :impress2:
-
ไปร้องเกะกันมั่งดีไม๊ :teach:
ไป :a1:
เอ่อ...ว่าแต่ว่าไอ้กะป๋อมตัวเขียวไปโผล่เป็นเจ้าหญิงให้พี่ต่ายได้ไงฟระ :jul3:
-
:z1:
-
พี่ต่ายเมาได้น่ารัก หวานมากๆๆ :o8:
-
น่ารักจริงๆด้วย :impress2:
-
เหล้าเข้าปากแร้ว...
พี่ต่ายก็เลยเปลี๊ยนไป๋
:-[ :-[ :-[
-
:z2: :z2: :z2:
อยากไปร้องเกะกับพี่M@nfaNG ได้ป่าวคะ
:z2: :z2: :z2:
-
:-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
..... ..... :z1: หวานเลี่ยน เจียนรักอีกแล้วอ่ะ อะเหอ อะเหอ :z1: ..... .....
-
รู้สึกภาคสองนี่ข้าวฟ่างจะเอาพี่ต่ายมาปู้ยี่ปู้ยำจนเสียภาพพจน์หมดละ
ไหนจะกลัวแมงสาป ขี้บ่น ขี้งอน มาคราวนี้ร้องเกะเสียงเพี้ยนอีก... :z3:
:laugh: อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเรื่อง my best friend wedding
ยังไงซะก็น่ารักเหมือนเดิมเลยยยยคู่นี้...ที่สำคัญ รักพี่ต่ายเหมือนเดิม...
:o8:
-
พี่ต่ายนี่บทจะหวานก็หวานซ้า :-[
-
อ่านทีไร
ยิ้มทุกที :)
-
พี่ต่ายก็หวานไมอายใครเลยเนอะ
น่ารักกันจริงๆคู่นี้ อ่านแล้วยิ้มทกุที :-[ :z2:
-
อ่านแล้วยิ้มจริงๆเรื่องนี้ น่ารักได้ทุกตอน ซิน่า
พี่ต่ายน่าร๊ากกกกกกก หวานกันจังคู่นี้
-
พี่ต่ายท่าจะเมา..............เมาร๊ากกก
-
:-[ :-[
-
บางคนก็บอกว่าหวาน บางคนก็บอกว่าพี่ต่ายเปลี่ยนไป :m23:
ก็บอกแล้วว่าภาคนี้มันเป็นภาคเล่าสู่กันฟังอ่ะ อย่าแปลกใจไปเลยค่ะ:เหอะ1:
ส่วนใครอยากไปเกะด้วยกันก็ไปกันต่อเลยค่ะ :วู้วว1:
**************************************************
ผมไม่คิดเลยในชีวิตหนึ่งจะได้มีคืนวันที่อายได้ขนาดนี้ไม๊ ดีที่เราอยู่ในห้องส่วนตัวนะครับ มีแต่เพื่อนๆกันทั้งนั้นผมเลยค่อยเบาใจไปบ้าง พอพี่ต่ายร้องเพลงจบพวกเพื่อนๆผมปรบมือชื่นชมกันใหญ่ หรือดีใจที่ร้องได้จนจบไม่ล่มซะกลางคันก็ไม่รู้ หุหุ :eiei1:
เปเล่ีส่งแก้วเหล้าไปให้พี่ต่ายดื่ม “พี่ต่ายครับดื่มให้ผมหน่อยครับเพื่อนเขย สุดยอดครับพี่ พี่ทำไปได้ไงเนี่ย”
พี่ต่ายยิ้มเขินๆเมื่อรับแก้วไป แล้วตอบด้วยเสียงนุ่มๆว่า
“ด้วยแรงแห่งรักครับ” :give2:
ไม่พูดเฉยๆนะครับหันหน้ามามองผมตาเยิ้มเลยครับ พอพี่ต่ายพูดจบคนที่หน้าแดงกว่ากลับกลายมาเป็นผม :-[ เพื่อนๆผมที่ได้ยินกรี๊ดกร๊าด โห่ฮา กันใหญ่อย่างกับดูคอนเสริท พี่ต่ายของผมท่าจะไปซะแล้ว....เฮ้อ อยากจะพากลับบ้านซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ทำได้แค่เพียงดึงมือให้มานั่งที่ คราวนี้ผมเลยนั่งประกบพี่ต่ายแล้วครับจะได้ให้เบาๆเหล้าไปหน่อย
ตอนนี้หน้าพี่ต่ายเริ่มแดงระเรื่อแล้วครับ ดวงตาฉ่ำปรือ แต่กลับทำให้ยิ่งดูยิ่งเซ็กซี่จริงๆครับ ผมว่าผมมากกว่าที่ควรจะร้องเพลงเมื่อกี้ “แฟนใครไม่รู้” ยิ่งดูยิ่งน่ารัก พี่ต่ายเหงื่อตกถึงแม้ว่าแอร์จะเย็นผมเลยจัดการถอดสูทออกให้ แล้วคลายเน็คไทร์ที่ผูกแน่นอยู่ให้พี่ต่ายสบายขึ้น ผมมองหน้าพี่ต่ายที่เริ่มพูดน้อยลงแล้วครับทำหน้าเหมือนจะง่วงๆด้วยซ้ำไป
“พี่ต่ายเมารึเปล่าเนี่ย ดูซิพูดอะไรก็ไม่รู้แปลกๆ ผมทั้งอายทั้งเขินนะเนี่ย”เบ็ตตี้ที่นั่งอยู่ข้างๆชะโงกหน้ามาบอกว่า “เขินอะไร พี่ต่ายน่ารักจะตายเพื่อนๆเค้าอิจฉาโอมกันหมดแล้วนะโอม คริคริ”
“เบ็ตอย่าแซวผมซิ”
“อ้าวก็ไม่ให้แซวโอมแล้วจะให้แซวใคร เพื่อนๆเรามีโอมคนเดียวพาแฟนมาเปิดตัว คนอื่นไม่มีแฟนมากันเลย โสดสลดหดหู่กันหมดทุกคน อิอิ”
“จริงดิ ผมก็ลืมสังเกตุไป เออจริงด้วยแฮะ”ตอนนี้พี่ต่ายเริ่มจะหลับๆตื่นๆแล้วครับเอนเอาหัวมาพิงผม ผมว่าพี่ต่ายต้องดื่มไปเยอะแน่ๆ เพราะพวกเพื่อนผมมันส่งให้พี่ต่ายเรื่อยนี่ครับ
“เฮ้ยเล่!....พี่ต่ายดื่มเยอะเหรอ ทำไมเมาแล้วล่ะ ใครมอมเหล้าพี่เค้าเปล่าว่ะ ปกติเค้าไม่เคยดื่มจนเมาสักทีนะ”
“ก็ไม่มากนี่แต่กรูไม่รู้ว่าพี่เค้าดื่มไว กรูก็ส่งไปเค้าก็ไม่ว่าอะไรกรูก็เลยไม่ทันดู เลยชงอย่างเดียวเลย แหะๆ”
ตายละวาท่าทางผมมิต้องหามพี่ต่ายกลับเหรอเนี่ย “โอมครับ...พี่ยังไม่เมา แค่ง่วงๆนิดเดียวเองยังไหวน่า...นะคร๊าบบบบบบ” ไม่เมาเลยครับเริ่มเอามือมาโอบเอวผมแล้ว เพื่อนผมก็นั่งกันเต็มผมเลยแอบแกะมือออก แต่มือพี่ต่ายแข็งแรงมากครับ จากที่แอบแกะโดยมือข้างเดียวกลายเป็นแกะแบบจริงจังก็ยังเอาไม่ออก ทำเอาผมเหงื่อตก เป็นที่ขบขันของเพื่อนๆไป เฮ้อ
ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย อยากโอบเอวก็เอา.....ตามใจ คราวนี้พี่ต่ายก็ย่ามใจครับดึงตัวผมเข้าไปพิงตัวพี่ต่ายไว้ครับ ผมจะดิ้นรนไปก็ใช่ที่ก็เลย...ปล่อยเลยตามเลยอีกครั้ง กลายเป็นว่าผมนั่งแทบจะเกยไปบนตัวพี่ต่ายแล้วครับ แต่เพื่อนๆก็มิได้นำพา ทำเป็นไม่สนใจอะไร(รึเปล่า??)
“โอมร้องเพลงไม๊??” ผมกำลังจะยื่นมือไปรับรายชื่อเพลงจากเพื่อนครับ แต่มันกลับดึงกลับไปทันที เมื่อเห็นสภาพท่านั่งของผมตอนนี้
“เอ....ท่าทางจะไม่สะดวกข้ามไป ใครจะร้องต่อเลือกเลย”
ดูครับนอกจากตัดสิทธิ์ของคนที่หารเท่าแล้วมันยังยิ้มหัวเราะเยาะผมอีก ผมทั้งแค้นเพื่อนทั้งแค้นพี่ต่ายที่กอดเอวผมแน่นเลย เลยเอาข้อศอกถองพี่ต่ายไปที แล้วพูดด้วยวาจาสุภาพพร้อมกับกัดฟันไปด้วยกับพี่ต่ายว่า
“พี่ปล่อยผมได้แล้ว หายใจไม่ออก อายเค้าบ้างงงง”
แต่พี่ต่ายคงมีแอลกอฮอล์เข้ามาในเส้นเลือดมากเกินปริมาณที่กำหนดก็เลยตอบมาแบบไร้ความอายกระซิบผมที่ข้างหูว่า “อายทำไมคนรักกัน หึหึ”
“อย่ามากวนนะพี่ต่ายเรื่องนินทาโอมกับน้องป๋อมยังไม่เคลียร์นะ อย่ามาหาเพิ่มอีกคดี”
ผมเลยหยิกไปอีกทีนึงครับ แต่พี่ต่ายก็คงชาไปทั้งตัวแล้วไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด กลับมาขโมยหอมแก้มผมเบาๆอีก ผมได้แต่หน้าแดง มิน่าเค้าถึงเรียกว่าเหล้าเปลี่ยนนิสัย วันหลังคงให้ดื่มมากๆไม่ได้แล้วล่ะ ดีที่ในห้องมันค่อนข้างมืดและพวกเพื่อนๆผมมัวแต่ไปสนใจเปเล่ที่ร้องเพลงอยู่เลยไม่ได้เห็นเรา(มั๊ง????)
“โอมครับ...ร้องเพลงให้พี่ฟังมั่งซิ พี่อยากฟังโอมร้องเพลงบ้าง”พี่ต่ายกระซิบเสียงแผ่วๆที่ข้างหูผม แล้วนิ้วมือก็ลูบเอวผมไปมา ผมอยากจะบอกพี่ต่ายว่า ผมเริ่มจะเปลี้ยจนไม่มีแรงที่จะไปร้องเพลงแล้ว ถ้าขืนพี่ยังมานัวเนียหนุบหนับผมอยู่แบบนี้
แต่พี่ต่ายก็เอื้อมไปหยิบรายชื่อเพลงมาส่งให้ผม ผมเลยต้องถามเจตนารมย์ของพี่ต่ายอีกครั้ง
“พี่จะให้ผมร้องจริงๆเหรอ ผมร้องเพลงไม่เพราะนะ”
พี่ต่ายยิ้มกริ่ม กระซิบที่ข้างหูผมอีกแล้วเพราะเพลงมันดังครับ พูดไกลๆไม่ค่อยได้ยิน
“พี่แค่อยากฟังความในใจโอมเท่านั้นเอง ร้องยังไงพี่ฟังก็เพราะอยู่ดี”
ผมว่าเหล้าผมก็ดื่มไม่มากนะ แต่หน้ามันร้อนไปหมด พรุ่งนี้อาจต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลเจาะเลือดตรวจ เกรงว่าน้ำตาลในเส้นเลือดจะมากเกินไป ผมจะเป็นโรคเบาหวานแค่ชั่วข้ามคืนไม๊เนี่ย
ส่วนพี่ต่ายก็อาจจะต้องตรวจอีกคน ว่าขาดน้ำตาลหรือเปล่าเพราะแกเล่นพูดหวานๆซะจนผมนึกว่ามีใครมาทำรถบรรทุกน้ำตาลคว่ำอยู่ตรงหน้า เล่นซะเป็นชุดแบบนี้ วันต่อๆไปที่เหลือยังจะยังมีอะไรมาหยอดผมอีกไม๊เนี่ย
“ร้องก็ได้ แต่พี่ปล่อยผมก่อน ผมจะไปบอกชื่อเพลงกับเพื่อนผมให้เค้าคีย์ให้” พี่ต่ายเลยคลายมือจากเอวผมแล้วบอกผมว่า
“ครับ....แล้วรีบกลับมานะ...คิดถึงโอมนะครับ”
ตายยยยยยย....กรูตายไปเลย ใจมันหวิวๆ หรือว่าความดันขึ้นก็ไม่รู้ เอิกซ์ซซซซ o6
ผมเดินไปบอกเพื่อน ผมก็เดินเซๆไปเล็กน้อยเพราะขามันชา หรือว่าเลือดไปเลี้ยงสมองไม่ทันก็ไม่รู้ครับเพราะมันลงไปที่หน้าหมด จนเพื่อนผมทัก
“โอมเป็นไรว่ะหน้าแดงนะเนี่ย เมิงดื่มเยอะเหรอ กรูไม่เห็นค่อยกินเท่าไหร่นี่”
“เออๆๆ ดื่มไปหน่อยก็หน้าแดงแล้ว ขอเพลงนึง กรูหารเท่าแม่มไม่ให้กรูร้องเลยนะเมิง”
“อ้าว....ก็กรูเห็นเมิงไม่ว่าง เอ้าจิ๊ดจัดให้เพลงนึงของโอม แซงคิวหน่อย ร้องให้พี่ต่ายเว้ยยย....ฮิ้ววววววว”ไอ้ติ๊ดมันล้นไปแล้วครับ ผมไม่ได้พูดสักคำว่าจะร้องให้พี่ต่าย แต่ที่จริงก็ร้องแหล่ะ แหะๆ
เสียงเพื่อนๆกริ๊ดกร๊าดดดด วิ๊ดวิ้วกันถ้วนหน้า เพื่อนๆผมยกแก้วเหล้าให้พี่ต่าย “ดื่มให้พี่ต่ายกับโอมกันหน่อยครับ”
พี่ต่ายก็ยกขึ้นดื่มด้วยครับ แถมลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้เพื่อนๆผมด้วย อาการอย่างนี้ถ้าไม่เรียกว่าเมาก็เรียกว่า(หน้า)มึน
“ครับ..ขอบคุณครับน้องๆที่มางานเลี้ยงฉลองผมและโอม”
จ๊ากกกก....เอาแล้วซิเมาจนผิดงานแล้วไม๊ นี่มันงานแต่งนนนี่กับฟร๊องนะ พี่ต่ายทำเอาผมอยากเอามือตบๆหน้าพี่ต่ายให้ตื่น เมาแล้วเพี้ยนนี่หว่า
เพื่อนๆผมมันฮากันมากครับหัวเราะกันครึกครื้น เพื่อนผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆมาบอกกับผมว่า “พี่ต่ายมุกเยอะนะโอม น่ารักอ่ะ ไปหามาจากไหนเนี่ย มีพี่น้องเหลือไม๊เนี่ยแบบนี้ขอสักคน”
ผมก็ได้แต่หัวเราะเขินๆไปครับ อยากจะตอบพี่เค้าไม่ใช่หมาจะได้มีพี่น้องเหลือๆ เง้อ จะเดินกลับไปหยิกพี่ต่ายให้ตื่นซักหน่อยก็ไม่ทันเพราะเพลงที่ผมเลือกดังขึ้นมาพอดี
http://media.imeem.com/m/zl6gWvkIrH/aus=false/
ฉันนั่งยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง
สดชื่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น
เรื่องจริงกับความฝันเกิดขึ้นด้วยกันทันตา
ฉันอยากจะหยุดเวลานี้
ตั้งแต่วินาทีที่ชีวิตมีเธอเข้ามา
เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า
กล้าจะเปิดหัวใจ
หยุดๆ ชีวิตอยู่กับคนนี้
แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน
หยุดๆ ความรักทั้งหัวใจ
อยู่กับเธอคนเดียว
ฉันนั้นรู้ทันทีและรับทันที
เธอคือความโชคดีที่เข้ามา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น
ชีวิตมีความฝันที่เกิดขึ้นตอนลืมตา
ช่วงที่ผมร้องเพลงเพื่อนๆมันเงียบกริบเลยครับ แต่เปเล่มันก็ดันๆยันๆให้ผมเดินไปหาพี่ต่าย เบ็ตตี้ก็ดันให้พี่ต่ายลุกขึ้นมาหาผมเหมือนตอนที่พี่ต่ายร้องเพลงไม่มีผิด ในที่สุดพี่ต่ายลุกมาหาผมแล้วเดินมาโอบเอวผมไว้ แล้วก็มองหน้าผมตลอดเวลาที่ผมร้อง ทำเอาผมร้องสะดุดตกๆหล่นๆไปตั้งหลายครั้งร้องเกือบจะไม่จบด้วยซ้ำ
หน้าผมก็ยังคงแดงตลอดเวลา พอผมร้องเพลงจบพี่ต่ายหอมแก้มผม กอดผมไว้ทั้งตัวแล้วบอกผมเบาๆได้ยินกันสองคนว่า
“พี่ก็ “หยุด” ที่โอมนะครับ”
ผมตอบรับอ้อมกอดของพี่ต่ายด้วยความอิ่มใจ ความรู้สึกว่า...สุข..มันเ่อ่อล้นขึ้นมาเต็มที่ครับ เหมือนมีเพียงเราสองคนอยู่ด้วยกัน
+
+
+
+
+
แต่เดี๋ยวก่อนถ้าคุณคิดได้ใน10วินาที คุณมาคาราโอเกะกับกลุ่มเพื่อนนี่นา แล้วทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ
?
?
?
?
?
แปลกแหะคราวนี้เพื่อนผมไม่กริ๊ดไม่เป่าปาก ไม่ฮา มันเงียบผิดปกติจริงๆครับ ผมชักเอะใจเลยหันไปดู ทุกคนนั่งเงียบเลยครับเป็นระเบียบเรียบร้อย จัดระเบียบแถวกันดีมาก(ทำกันตอนไหนเนี่ยเมื่อกี้ยังนั่งระเกะระกะกันอยู่เลย???) แต่ทุกสายตาพุ่งตรงมองมาที่ผมกับพี่ต่าย ผมรู้สึกตัวต้องผลักพี่ต่ายออกไป แล้วแก้เขินด้วยการยื่นส่งไมค์และบอกเพื่อนๆว่า “เอ้า...เงียบกันอยู่ได้เพลงต่อไปของใครเร็วเข้า”
แต่พวกมันก็ยังเงียบครับไม่มีใครยอมรับไมค์ต่อจากมือผม แล้วจิ๊ดก็พูดขึ้นมาว่า
“pauseไว้ก่อนแล้ว รอฉากสำคัญอยู่”
“ฉากสำคัญ??? ฉากอะไร??” :confuse:ผมหันไปดูMVในจอก็ไม่มีอะไรนี่เพลงมันจบไปแล้ว
ผมเลยถามไปอีกครั้ง “รอฉากอะไรเหรอจิ๊ด?..”
“...............”
“แล้วทำไมเงียบกันไปหมดเลย” สงสัยผมคงร้องเพลงแย่มาก ไม่น่าเลย...เห็นว่าเป็นเพื่อนกันเลยร้องๆไปกะว่าถึงร้องไม่เพราะมันก็คงไม่ว่าอะไร ไม่ชอบก็บอกกันได้ร้องเพลงเดียวก็ได้ว่ะ
“ฉากKiss” เพื่อนสาวผมคนนึงเอ่ยขึ้นมาอย่างใจกล้า :haun5:
ผมยังงงๆกับคำตอบนั้นไม่ทันหันไปถามอะไรใครอีก พี่ต่ายก็รวบเอวผมดึงตัวเข้าหาพี่ต่ายอีกครั้ง แล้วก็จูบผมอย่างไม่ให้ผมตั้งตัว ตอนแรกก็แค่ปากแตะปากธรรมดาครับ แต่ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้พี่ต่ายให้รุกเร้าเอาลิ้นเข้ามาด้วย ทั้งที่คนมากมายยย......นะพี่ต่าย.....เฮ้ยยยย
ผมเองก็ไม่เมาแต่ก็อดหน้ามึนๆไม่ได้ คงปฎิเสธไม่ได้ว่าจูบของพี่ต่ายก็ทำเอาผมใจสั่นไปด้วยถึงกับเคลิ้มไป ต้องเอามือกอดรอบเอวพี่ต่ายไว้เพื่อพยุงตัวไม่ให้ขาอ่อนไปก่อน แล้วเพื่อนๆก็ช่างเป็นใจเงียบสนิททำตัวเป็นหอยทากครับ ผมไม่รู้มันหายใจกันไม๊ หรือว่ามันกลั้นหายใจเพราะกลัวเสียงจะดังรบกวนเรา แต่พี่ต่ายก็หยุดก่อนครับ ก่อนที่จะทำเอาใจเราทั้งสองคนให้เตลิดไปมากกว่านี้ และก่อนที่เพื่อนๆของผมจะรู้ตัวแล้วหยิบเอามือถือมาถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐาน รอดไปนะไอ้โอมเอ๊ยยย...
“พอแล้วนะครับ ขอบคุณครับ”
พี่ต่ายหันมามองเพื่อนๆผมแล้วโค้งศรีษะให้แล้วจูงมือพาผมมานั่งต่อที่โต๊ะ หน้าตาเฉยครับเหมือนสิ่งที่ทำลงไปเป็นสิ่งที่ธรรมดามากกก ผมเสียอีกยังคงตกตะลึงไม่หายเดินสะดุดขาโต๊ะเกือบล้ม โชคยังดีที่พี่ต่ายรับผมไว้ทัน พอเรามานั่งเท่านั้นแหล่ะครับเสียงกรี๊ดดดดดก็ดังกระหึ่ม ทำเอาผมกับพี่ต่ายสะดุ้งทั้งคู่
“ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหว ฉันอิจฉาโอมมมม ไม่ไหวแล้ว” :m3:
“เอาอีก เอาอีก น้อยไป ดีพคิส เฟรนซ์คิส คิสแบบไหนเอามาให้หมด” :kikkik:
“แฟนฉันไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยอ่า” :m21:
“หูยโอมแม่งใจกล้าว่ะ” :m26:
“เออว่ะไอ้โอมเปลี๊ยนไป๋”
“พี่ต่ายเซ็กซี่จังอ่ะ@@%#^^*_(*&^”
มากมายครับเสียงพูดคุยนินทาผมระยะเผาขนดังขึ้นเซ็งแซ่ เผากันจนผมรู้สึกว่าขนแขนผมมันเริ่มหงิกแล้วครับถ้าเผาต่อไปก็ลอกหนังผมไปจิ้มซีอิ๊วแทนหมูหันได้เลย เอิกซ์ซซซซ เมื่อไหร่เมิงจะเลิกเมาท์กรูซักที เสียงยังคงลอยมาเข้าหูผมมาเต็มไปหมด แต่พี่ต่ายครับหลังจากสร้างวีรกรรมอันงดงามก็หลับไปแล้วครับเอนหัวมาพิงที่ไหล่ผม นอนหลับไปทั้งยิ้มๆอยู่เลย มีความสุขจริงนะพี่นะ ทิ้งภาระอันหนักอึ้งให้ผมแบบรับไว้คนเดียว
“ที่จริงวันนี้เรามางานแต่งงานนนนี่กัน แต่ทำไมเหมือนมาสองงานเลยเนอะเพื่อนๆว่าไม๊ คิกคิก”เสียงยายสาวตัวแสบจิ๊ด ดังขึ้นมาท่ามกลางเสียงของเพื่อนๆทุกคน
“ใช่ๆ ใครไม่มางานนี้คงเสียดายไปตลอดเลยอ่ะ เนอะเบ็ตตี้”
“จริง แอบอิจฉาโอมนะเนี่ย เข้าใจเลยว่าทำไมถึงรักพี่ต่าย โรแมนติคขนาดนี้ หล่อก็หล่อ”
“นี่ๆสาวๆโสดๆครับพวกผมก็ทำได้นะครับแบบพี่ต่ายขออาสาสมัครหน่อยซิ ใครอยากได้เล่จัดให้” เสียงไอ้เจี้ยเล่ดังขึ้นมาเลยครับ เหอๆๆ ทุกคนเฮฮากันไปไม๊ เรามางานนนี่กับฟร๊องนะไม่ใช่งานฉลองงานแต่งงานของผม เข้าใจอะไรผิดไปไม๊ ผมได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดอะไรเลยครับ กลัวเข้าตัว
“เล่เงียบไปเลย เดี๋ยวโทรฟ้องเมียเลย อย่ามาทำจิ๊จ๊ะกะใครนะ เบ็ตตี้โทรบอกจริงๆด้วย อิอิ”
“หูยเบ็ตตี้อ่ะเล่นแรง เค้าแค่ล้อเล่นนิดเดียงเอง เล่นถึงเมียที่เคารพเลยเหรอ หมดหนุกเลย”เปเล่ทำท่าทางท้อแท้แล้วกลับไปที่นั่งครับ เพื่อนๆผมยังคงคุยกันสนุกสนาน ร้องเพลงกันไปแซวผมกันไป ผมว่าคนเดี๋ยวนี้ยอมรับเรื่องพวกนี้กันมากขึ้นแล้วครับ ผมกะว่าถ้ามีมีตติ้งคราวหน้าผมก็คงไปกับพี่ต่ายได้อย่างสบายใจ
เปเล่เลื่อนมานั่งข้างๆผมแล้วเอาผลักหัวผมเบาๆ “กรูดีใจอีกครั้งนะเว้ยที่โอมจ๋าได้มีคนที่โอมจ๋ารักนะดีใจด้วยจริงๆ เพื่อนๆทุกคนก็ไม่มีใครว่าอะไรทุกคนหัวสมัยใหม่พอสำหรับเรื่องนี้ เมิงเบาใจได้นะเฟ้ย กรูเคลียร์ให้หมดแล้ว ใครมีปัญหากรูเอามันตาย”
“กรูซิต้องขอบใจเมิงกะเบ็ตตี้ที่ช่วย ถ้าไม่มีเบ็ตตี้ ไม่มีเมิงทุกอย่างก็คงไม่ง่ายแบบนี้ นี่กรูยังขัดๆเขินๆนิดหน่อยน่ะ”
เปเล่ยิ้มให้กำลังใจผมแล้วบีบมือผมเบาๆ (มันแอบแต๊ะอั๋งผมรึเปล่าว่ะ)
“กรูเข้าใจนะ แต่อย่างที่กรูบอกเมิงไปแล้ว เราเป็นเพื่อนกันไม่ว่ายังไง เราก็คือเพื่อนอยู่ดีใช่ไม๊ล่ะ เพราะงั้นเมิงเก็บอาการเขินของมิงไว้ใช้กับพี่ต่ายแล้วกัน กระเพื่อนเมิงไม่ต้องเลย....สุดๆไปเลยเว้ย เต็มที่” ผมคิดคำพูดยาวๆไม่ออกได้แต่ตบไหล่มัน ยิ้มตอบมันกลับไปพูดได้เพียง
“ขอบใจว่ะ...เจี้ยเล่..กรูรักเมิง”
“เออ...กรูก็รักเมิง...”
วันนี้ผมรับรู้ได้เป็นอย่างดีเลยครับกับคำว่า “เพื่อน” ถึงมันจะตลกโปกฮาดูไม่มีสาระ ทำงานก็ไม่เอาไหน แต่มันก็คือเพื่อน วันนี้จึงเป็นวันนึงที่ผมมีความสุขมากและคงจะจดจำไปอีกนาน
ผมดูนาฬิกาเกืบเที่ยงคืนแล้วครับ พี่ต่ายเองก็หลับอยู่ ผมเลยกะว่าเราน่าจะกลับกันสักที พวกเพื่อนๆผมก็ต้องทำงานกันครับเพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ พอผมปลุกพี่ต่ายตื่นแล้ว พวกเราเลยแยกย้ายกันกลับ ตกลงเบ็ตตี้ก็กลับบ้านกับผมเหมือนเดิม แต่ผมต้องเป็นคนขับเพราะพี่ต่ายไม่ได้เมาขนาดขับไม่ได้แต่ผมก็ไม่วางใจครับ กลัวจะไม่ได้มีชีวิตอยู่อยู่สวีทกันต่อพรุ่งนี้ หึหึ
“อ้าวเบ็ตไม่นั่งหน้าล่ะ ให้พี่ต่ายไปนั่งหลังก็ได้”ผมทักเมื่อเห็นเบ็ตไปเปิดประตูด้านหน้าแต่ผลักให้พี่ต่ายไปนั่งแทน พี่ต่ายก็เบลอๆครับใครให้นั่งไหนก็นั่ง นี่ก็นั่งหลับตาไปแล้ว
“เบ็ตนั่งหลังดีแล้วสบายกว่า พี่ต่ายท่าทางจะเมาเนอะ”เบ็ตหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นท่าทางคอพับคออ่อนของพี่ต่าย
“โอมรัดเข็มขัดให้พี่ต่ายซิ เดี๋ยวก็โดนตำรวจจับหรอก”
พอเบ็ตบอกผมถึงนึกขึ้นมาได้เกือบลืมไปเลย ผมเอื้อมมือไปดึงเข็มขัดมารัดให้พี่ต่าย แต่ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่านะ ว่าตอนที่ผมจะหน้าผมผ่านหน้าพี่ต่ายเหมือนพี่ต่ายขโมยหอมแก้มผม แต่พอผมหันไปดูพี่ต่ายก็หลับตานี่นา หรือว่าบังเอิญหน้าผมไปโดนจมูกพี่ต่ายเองหว่า
มองกระจกหลังเบ็ตก็นั่งเฉยๆนี่ ผมคงคิดไปเองมากกว่า ผมขับรถมาเรื่อยๆจนเกือบจะถึงบ้านเบ็ต เบ็ตตี้ก็เอาหน้ายื่นมาตรงกลางที่ข้างๆเบาะผม
“โอมรู้ไม๊ เบ็ตคุยกับพี่ต่ายน่ะ เค้าบอกว่า ถึงโอมจะเป็นรักครั้งที่สองของเค้า แต่โอมจะเป็นรักสุดท้ายของพี่ต่าย อิอิ” รักครั้งที่สองเหรอ แล้วใครคือรักครั้งแรกล่ะ?? ผมยังคิดไม่จบเบ็ตก็พูดต่อขึ้นมาอีกว่า
“เบ็ตฟังแล้วปลื้มแทนโอมเลย เป็นรักแรกน่ะไม่สำคัญเท่ารักสุดท้ายหรอกนะจริงไม๊โอม”
“อืมมม...ใช่ แต่เบ็ตตี้รู้ไม๊ว่าเบ็ตตี้เป็นรักแรกของผมนะ”ผมพูดไปก็เขินไป แต่มันคือความจริงครับ ความจริงที่ผมไม่เคยพูด ผมหันไปยิ้มให้เบ็ตตี้อายๆ
**************************************************
เพลงเยอะไปหน่อยนะค่ะ ก็มาร้องเพลงนี่นา :music:
v
V
Vซ้อนได้นะมอเตอร์ไซด์แต่ใครขับ??? พี่ขับไม่เป็นอ่ะ :laugh: ไปหาคนขี่มาก่อนแล้วซ้อนสามกัน กร๊ากกกก
-
^
^
ขอซ้อนมอไซค์หน่อยนะคะ
พี่แมนแฟง
อิอิ..รอโอกาสอยู่นะเนี่ย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ต่ายน่ารักที่สุดเลยอ่ะ
อยากเห็นพี่ต่ายมาดแบบนี้บ่อยๆๆจังเลย
โอมจ๋าถ้าไม่หยุดที่นี่แล้วจะไปหยุดที่ไหนเนอะ
ทั้งดี ทั้งเก่ง น่ารักอีกต่างหาก
:z2: :z2: :z2:
-
:z1: :z1: :z1:
-
บอกได้คำเดียว น่ารัก :-[
-
พี่ต่ายจะน่ารักไปไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิจฉาด้วยคน 555
แต่รักครั้งแรกเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย เจ้าหญิงข้างบ้านป่าว
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่ต่าย หวานไปไหน
เมาแล้วรั่วมากกกกกกกกกกก
:laugh:
ปล. รักแรกพี่ต่ายคือใคร?
:really2:
-
:-[
-
ฮุฮุ มาแล้วมาอีก
พี่ต่ายปล่อยมุขสุขยอดดดดดดดด มาให้กรี๊ด..และอมยิ้มตลอด (อ่านแล้วรู้สึกเหมือนคนบ้า ยิ้มกับจอคอม)
มีประเด็นทิ้งให้ตามตลอด...ครายย ใครกันที่เป็นรักแรกของพี่ต่าย
-
แม้จะเมาก๊ะยังหวานได้อีก คุณพี่ต่ายแกเมาดิบป่าวฟระ :laugh:
-
ฮู้วววว
ยาวได้ใจมากมายครับ ชอบ
แถมยังหวานหยาดเยิ้มหยดย้อยได้อีก
ฮิ้วววววววววววววว เขินแทน
+1 ให้นะค้าบบบบบบ
:-[ :-[ :-[
-
มีจูบโชว์เพื่อนด้วยวุ้ย
:z1:
-
:o8: :-[ o13 o13 :m25: สุดยอดมากๆๆพี่ต่าย :call: :call: :call:
-
หวานมากกกกกกกกกก :o8:
-
:z2::a13::z2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด....ด
พี่ต่ายขออะไรได้หมด งั้นคืนนี้ คนจ๋วย ขอ จ๋ามนะเค่อะ อิอิ :z1:
-
พี่ต่ายเมาดิบแน่เลยอ่า :z1:
-
ไฮ่ๆๆๆๆพี่ต่ายเมาแล้วเอ๊กซ์ๆๆ
โชว์ฉากคิสต่อหน้าบรรดาสาววายทั้งหลาย
ขอกรารี๊ดดดดได้ป่ะ..
ฮี่ๆ รักแรกของพี่ต่าย เจ้าหญิงข้างบ้าน
น้องปอมเขียว
ก๊ากกก..อย่านะ ไม่เอา ไม่คิด
คิดแต่ว่าคืนนี้พี่ต่ายจะเมาอึดนานนนนนนนนแค่ไหน
+1 ให้สำหรับเกะ น่ารักๆตอนนี้ครับ
ซ้อนได้นะมอเตอร์ไซด์แต่ใครขับ??? พี่ขับไม่เป็นอ่ะ ไปหาคนขี่มาก่อนแล้วซ้อนสามกัน กร๊ากกกก
ยกมือๆ ผมขับให้ โซดาน้อยนั่งหน้า ผมคนขับอยู่กลาง แมนแฟงซ้อนท้ายนะ :z1:
ก๊ากกกกกก...ตายอีกกรู
-
ยกมือๆ ผมขับให้ โซดาน้อยนั่งหน้า ผมคนขับอยู่กลาง แมนแฟงซ้อนท้ายนะ :z1:
ก๊ากกกกกก...ตายอีกกรู
^
^
:z3: :z3:
มินนี่!!
อย่างนี้เค้าก้อดซ้อนท้ายพี่แมนแฟงอ่ะสิ
ไม่เปนไรนั่งหน้ามินนี่ก้อได้..อิอิ :-[
ป๋อหล๋อ..**พี่แมนแฟงโซดาน้อยหาคนขับได้แล้วน๊าคะ :m20:
:กอด1:(อยากให้พี่ต่ายมาขับให้จังเลย)
-
:sad4: ไม่ไหวแล๊วว พี่ต่ายน่ารักเกิน มีงี้ซักคนรักตายถวายชีวิตพี่น้องเอ๊ย :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กะแล้วชิงซีนกันจริง ๆ ด้วย ว่าแต่หวานกันขนาดนี้กลับบ้านไปจะหวานขนาดไหนน้อออออออออออ :o8:
-
....... ต่อเลยค่ะ ต่อเลย อย่าหยุดน้า พี่ต่ายเราน่ารักได้อีกเนี้ย :sad4: ใจละลายเลยอ่ะ .......
..... เมาซะแระ อดเลย :z1: .....
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รอตอนต่อปายค่ะพี่แมนแฟง
จากลับไปหวานกันบนเตียงต่อรึป่าวเอ่ย
พี่ต่าย+น้องโอม
:L2: :L2: :L2:
-
:o8: :o8: :o8:
และ
:-[ :-[ :-[
-
:o8:
-
ร้องเพลง เต้นรำ :m27: :z2:
-
พี่ฟางงงงงงงงงงงงงงงงง
โหหหหห ถ้าเมาแล้วพี่ต่ายเป็นแบบนี้
เมาบ่อยๆไม่ได้หรอ น้องชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :jul1:
หวานกันเหมือนมีไร่อ้อยอยู่ข้างๆนะตอนอ่านเยี่ย
-
^
^
^รายงานเสร็จรึยังล่ะ กร๊ากกกกก :m14:
มาอ่านต่อให้สบายใจกันดีกว่าเนอะ :m13:
*************************************
“อืมมม...ใช่ แต่เบ็ตตี้รู้ไม๊ว่าเบ็ตตี้เป็นรักแรกของผมนะ”ผมพูดไปก็เขินไป แต่มันคือความจริงครับ ความจริงที่ผมไม่เคยพูด ผมหันไปยิ้มให้เบ็ตตี้อายๆ
“เหรอ ...แต่แปลกนะโอม ตอนนั้นโอมไม่เห็นเคยบอกเบ็ตเลยว่าโอมรักเบ็ต”
“จริง....ทำไมก็ไม่รู้ซิ แหะๆ”นั่นซินะ แต่ผมไม่ใช่คนที่บอกรักใครได้ง่ายๆถ้าผมไม่คิดแบบนั้นจริงๆ
เบ็ตตี้นั่งคิดถึงความหลัง แล้วก็ถอนหายใจ“ตอนนั้นเหมือนคบๆกัน แล้วก็เออๆออๆเองว่าเราเป็นแฟนกันแต่ไม่ได้พูดเรื่องรักอะไรเลยเนอะ”
“หรือเพราะว่านั่นไม่ใช่รักล่ะโอม....อาจจะเป็นแค่ถูกใจก็ได้นะ” ผมเองก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้จริงๆจังๆ บางครั้งเวลาเราทำอะไร ก็คงเป็นเพราะอารมณ์ในตอนนั้นที่มันมักจะมามาก่อนเหตุผลเสมอๆ
“ผมก็ไม่รู้นะเบ็ต แต่เราจะวัดจากตรงไหนล่ะ ดีกรีความเข้มข้นของการคิดถึงเหรอ หรือว่าอะไรกันที่แบ่งระหว่างรักกับชอบ” เบ็ตตี้เงียบไปชั่วขณะใช้ความคิดก่อนที่จะตอบผม
“เบ็ตว่ามันไม่มีอะไรกำหนดตายตัวหรอกโอม เบ็ตก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญของเรื่องความรัก เบ็ตรู้แต่ว่ารักครั้งแรก หรือรักครั้งไหนก็ไม่สำคัญ แต่ขอให้รักมันเป็นรักที่ยั่งยืน เป็นความสุขที่ทำให้เรายิ้มได้เสมอๆไม่ว่าจะมีเรื่องดีหรือร้าย นั่นก็น่าจะพอแล้วนี่โอม”
พอเบ็ตพูดจบผมหันไปมองคนที่นั่งหลับอยู่ข้างๆครับเหมือนๆจะเห็นรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปากของพี่ต่าย คนเรา....จะหลับยังยิ้มอีกนะ
ผมก็อดแซวเบ็ตตี้ไม่ได้“เบ็ตตี้ก็มีคำพูดดีๆเนอะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญจริงเหรอ อิอิ”เบ็ตตี้หัวเราะแล้วมาตีแขนผม
“อย่ามาแซวนะ ทิ้งเค้าไปมีความสุขก่อน ต้องไปช่วยหามาเลยเอาแบบพี่ต่ายเนี่ย หามาให้ด้วยอย่าลืมล่ะ คริคริ”
ผมละขำครับ พี่ต่ายก็ยังเนื้อหอมสม่ำเสมอสำหรับทุกคน หวงห่วงก็เป็นนะครับ ผมก็พอรู้ว่ามีคนชอบพี่ต่ายเยอะแต่ทำยังไงได้ที่ความจำเป็นทำให้เราต้องแยกกันทำงาน ก็ต้องใช้ความเชื่อใจกันอย่างเดียวล่ะครับ
“ได้เลยเบ็ต รับรองว่าถ้าเจอคนดีๆผมจะปักป้ายจองไว้ให้เบ็ตตี้ก่อนใครเลย แต่ตอนนี้ถึงบ้านสาวสวยแล้ว ไว้ว่างๆโทรคุยกันนะครับ คืนนี้ฝันดีนะที่ร๊าก”ผมจอดรถที่หน้าบ้านเบ็ตพอดีครับ
“โอเค แล้วเจอกันฝากโอมลาพี่ต่ายให้ด้วยนะ บอกว่าเบ็ตยินดีต้อนรับเพื่อนเขยคนนี้มากๆเลย ไปแล้วบายค่ะโอม”ผมรอจนเบ็ตเข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้วผมถึงออกรถครับ
หันไปดูพี่ต่ายก็ยังคงหลับอยู่ จากบ้านเบ็ตตี้ไปบ้านผมไม่ไกลมากครับแต่เนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว ถนนหนทางก็เงียบมาก ผมเลยเปิดเพลงฟังแก้เหงาครับ แล้ววิทยุก็เปิดเพลงนี้ขึ้นมาพอดี เพลงที่ผมร้องในคาราโอเกะน่ะครับ เพลงหยุด ผมก็ร้องคลอตามไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ดีๆพี่ต่ายก็ปลดเข็มขัดนิรภัยครับ ผมก็ตกใจซิ หรือว่าแกละเมอ วันนี่พี่จะรั่วให้หมดรูปเลยใช่ไม๊พี่ต่ายของผม
พี่ต่ายมองหน้าผมตาปรือๆเหมือนคนสลึมสลือ “อ้าวพี่ต่ายตื่นมาทำไม...แล้วเอาเข็มขัดออกทำไมล่ะเดี๋ยวตำรวจจับนะ”
“พี่อึดอัดโอม ขอพี่นอนหน่อยนะ”ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไป แต่พี่ต่ายก็ล้มตัวลงนอนแล้วครับ ล้มตัวลงเอาหัวมาหนุนขาผมน่ะซิ เอิกซ์ซซซซ
“เจ้ยยยพี่ต่ายทำอะไร....นั่งดีๆซิเดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้วนะ”
“น่านะ...แป๊ปเดียวก็ยังดี พี่มาวนะโอม”พูดเสียงยานๆเสร็จก็เอาแขนมาโอบเอวผมครับ ศรีษะกระดุ๊กกระดิ๊กไปมาทำเอาผมแทบอยู่ไม่สุข มันใกล้จุดยุทธศาสตร์ของผมมากเลยครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะขับรถอยู่
พอรถจอดติดไฟแดงพี่ต่ายก็ซนดึงมือซ้ายผมมาจูบครับ
“พี่รักโอมจริงๆนะ”
ผมเผลอเอามือลูบหน้าพี่ต่ายที่หลับตาพริ้มอยู่“ครับผมรู้...”
ที่นี่เป็นไฟแดงเดิมที่เป็นจุดเกิดเหตุเสมอๆน่ะครับใกล้ๆบ้านเรา
ปากพี่ต่ายเริ่มจูบมือผมอีกครั้งแล้วก็ซุกซนอมนิ้วของผมเข้าไปด้วย สร้างความรู้สึกสั่นไหวให้ผม
“พี่ต่ายไม่เอาครับอย่าแกล้งผมซิ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วนะ”
“คร๊าบบบ..จะถึงบ้านแล้ว”แล้วพี่ต่ายก็ยอมปล่อยมือผมให้ผมได้ขับรถต่อ พอมาถึงบ้านผมต้องปลุกพี่ต่ายให้ลุกขึ้นนั่งก่อน เพราะผมต้องลงไปเปิดปิดประตู
ผมเอารถเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วพี่ต่ายยังนั่งเฉยอยู่บนรถเลยครับ เหมือนจะหลับไปแล้ว ผมเลยต้องไปพยุงให้พี่ต่ายลงมา กว่าจะเดินโซซัดโซเซเข้าบ้านขึ้นห้องชั้นสองได้ทำเอาผมแทบหมดแรง ถ้าจำไม่ผิดผมไม่เคยต้องทำแบบนี้เลย นี่คงเป็นครั้งแรกจริงๆที่มาดูแลตอนพี่ต่ายเมา เล่นเอาต้องปาดเหงื่อ
ผมพาพี่ต่ายไปนอนแล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าให้พี่ต่าย เพราะมันเหม็นบุหรี่มากเลยครับ ผมตัดสินใจที่จะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่ต่าย ส่วนผมทนกลิ่นบุหรี่ไม่ไหวขออาบน้ำสระผมก่อนนอนดีกว่า ผมค่อยๆถอดเสื้อให้พี่ต่ายที่ตอนนี้นอนหลับสบายเลยครับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เอาผ้าเช็ดตัวให้พี่ต่ายไปก็เขินๆ แอบไปคิดถึงเมื่อคืนที่อัมพวา ยังเห็นร่องรอยที่ผมทำกับพี่ต่ายไว้เลย อิอิ
ผมค่อยๆเช็ดหน้าพี่ต่ายที่ยังเป็นสีชมพูระเรื่อจากพิษของแอลกอฮอล์ พี่ต่ายขยับส่ายหน้าเบาๆหนีผ้าในมือผมแต่ก็ยังคงหลับสนิท เปล่งเพียงเสียงครางงึมงำที่ไม่มีความหมายอะไร “อื้อ...”
ผมเปลี่ยนน้ำใหม่แล้วเริ่มต้นเช็ดตัวต่อ โดยเริ่มที่กลางลำตัวพอผ้าชุบน้ำเย็นๆไปโดนเจ้าตุ่มสีชมพูบนหน้าอกมันแข็งเป็นไตเลยครับผมเลยได้โอกาสแกล้งพี่ต่าย หยิกไปทีนึงให้หายหมั่นเขี้ยว ฮ่าๆๆๆ “อื้อ....”พี่ต่ายขมวดคิ้วแล้วปัดเอามือผมออก อิอิ
พี่ต่ายยังคงมีรูปร่างที่น่าดึงดูดใจสำหรับผมเสมอ ผมอดใจไม่ไหวต้องก้มหน้าลงสัมผัสปากแดงๆของพี่ต่ายเบาๆด้วยความรัก
พอผมเช็ดไปโดนส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวของพี่ต่าย พี่ต่ายก็ส่งเสียงออกมาเลยครับ สงสัยเพราะน้ำมันเย็น ฮ่าๆๆๆ “อือ...อาาา” ท่าทางเจ้าส่วนนั้นมันคงไม่หลับเหมือนกับเจ้าของมัน ผมเลยต้องรีบจบการทำความสะอาดพี่ต่ายไว้แต่เพียงแค่นั้นเมื่องูมันหลับก็อย่าไปปลุกมันเลยจริงไม๊ครับ เดี๋ยวจะไม่ปลอดภัยต่อชีวิต :kikkik:
พอจัดการอาบน้ำทาแป้งให้พี่ต่ายเรียบร้อยผมก็จัดการตัวเองบ้าง ไปอาบน้ำ สระผม แล้วก็เข้านอนง่วงมากๆเลยครับกว่าจะทำนู่นนี่เสร็จก็เกือบตี1 ผมเลยตัดสินใจไม่เป่าผมให้แห้งก่อนนอนเลยดีกว่า ล้มตัวลงนอนก็เห็นพี่ต่ายหลับสนิทไปแล้วครับผมเลยขโมยหอมแก้มไปหนึ่งทีแล้วผมก็หลับสนิทไปในเวลาไม่กี่นาทีครับ โดยมีพี่ต่ายที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆผม
ผมมารู้สึกตัวอีกมีเมื่อรู้สึกว่าอากาศมันเย็นจังผ้าห่มหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มือต้องความหาผ้าห่มก็หาไม่เจอหรือว่าที่ผมตั้งเวลาปิดแอร์ไว้มันไม่ทำงานกันแน่ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันกี่โมงรู้แต่ว่ายังไม่เช้าแน่ๆผมเลยยังไ่ม่ลืมตา เมื่อหาไม่เจอผมก็เลยได้แต่กอดตัวเองครับแล้วก็นอนตัวขดเป็นกุ้ง
แต่สักพักหนึ่งก็เหมือนมีมือของคนที่รู้ว่าใครมาแกะมือผมออก แล้วพลิกตัวให้ผมนอนหงาย ผมเลยต้องบ่นพึมพำๆไปว่า “มันหนาวอ่ะพี่ต่าย ไปปิดแอร์ให้โอมหน่อยซิ” ผมพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้พี่ต่าย เสียงพี่ต่ายเบาๆลอยมาว่า
“แอร์ไม่ได้เปิด โอมหนาวเหรองั้นพี่กอดนะ”
แต่มือของพี่ต่ายไม่ได้กอดผมอย่างเดียวน่ะซิ กลับเริ่มมาลูบไล้ตัวผม มือร้อนๆสอดเข้ามาใต้เสื้อตามลำตัวผม แล้วก็มาหยอกเล่นกับตุ่มไวความรู้สึกบนหน้าอกผม ที่ตอนนี้มันก็เล่นด้วยไปแล้ว เสื้อผมถลกมาอยู่เกือบถึงที่คอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหมือนสวมพวงมาลัยยังไงไม่รู้
“อื้อ...ไม่เอา...โอมง่วงงง”ผมพยายามปฎิเสธโดยดึงมือพี่ต่ายออกจากตัวผม แล้วก็ดึงเสื้อลง ทั้งที่ความรู้สึกง่วงเริ่มถูกทดแทนด้วยความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่
“อืมมม...โอมอยู่เฉยๆนะพี่เองนะครับ”พี่ต่ายไม่พูดอย่างเดียวครับ ตอนนี้เสื้อด้านหลังของผมมันก็ถลกขึ้นไปแล้วครับ มือของพี่ต่ายลูบไล้ไปตามแนวสันหลังของผม แล้วตามด้วยจูบร้อนๆไล่เรื่อยลงไปตามตัวผม มือด้านหน้าก็ยังคงทำงานของมันไปอย่างต่อเนื่อง ผมบิดกายด้วยความรู้สึกที่มันแปลกๆ หนาวๆร้อนๆ
“อื้อออ...”มือพี่ต่ายเริ่มดึงเสื้อผมหลุดออกจากหัวไปแล้วครับ คราวนี้ผมเริ่มหนาวจริงๆอีกครั้งเลยเอามือมากอดตัวเองอีกหน
“ไม่หนาวแล้วนะให้พี่กอดเอง.....”ตัวของพี่ต่ายที่ร้อนระอุขยับเข้ามาแนบกับหลังผม ผมรู้สึกได้ถึงไอร้อนๆจากตัวพี่ต่ายทำให้ผมรู้ว่าพี่ต่ายไม่ได้สวมอะไรเลย ทั้งที่ก่อนที่จะนอนผมจำได้ว่าใส่ให้หมดแล้วนี่ :try2:
มือซุกซนของพี่ต่ายเริ่มเลื่อนลงมาข้างล่างแล้วครับ มันเข้าไปจับจองจุดยุทธศาสตร์ของผม มือของพี่ต่ายลูบไล้ผ่านกางเกงขาสั้นของผม มันก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆครับ แต่อย่างหนึ่งที่รู้สึกได้คือมันรู้สึกอบอุ่นมากๆครับ มือของพี่ต่ายยังคงขยับต่อไปสร้างความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่างกายผม มือของผมที่จับอยู่ที่มือพี่ต่ายกดลงไปโดยผมไม่รู้ตัว
“อาร์รรรร.....อืมมมม...”
ความรู้สึกของผมมันเหมือนกับว่าอีกนิดเดียวก็จะไปแล้วครับแต่พี่ต่ายก็หยุด แล้วดึงกางเกงผมลงมาคราวนี้มือของพี่ต่ายจับเข้าไปที่น้องชายผมเต็มๆ แล้วเริ่มทำต่อไปจนในที่สุดผมก็ปลดปล่อยความอัดอั้นออกมาจนหมดเต็มมือพี่ต่าย ท่าทางวันนี้ผมคงไม่ต้องทำอะไรจริงๆครับ มือพี่ต่ายจัดการให้เรียบร้อยไปแล้ว
แก้มพี่ต่ายเคลียคลออยู่ที่แก้มผม พี่ต่ายหอมแก้มผมเบาๆ “ชอบไม๊ครับ...??”
มาถามแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย แล้วถามแบบนี้จะให้ผมตอบไปได้ยังไงกัน ไอ้ชอบน่ะชอบ แต่จะให้บอกว่าชอบเหรอ ไม่มีทางหรอกผมเลยไม่ตอบได้แต่ก้มหน้างุด กรูเขินนนน...... :-[
รู้สึกเหมือนไอ้น้องชายพี่ต่ายมันเริ่มมาป้วนเปี้ยนที่ด้านหลังผมแล้วครับ ผมเริ่มทำใจคืนนี้คงไม่แคล้วต้องได้เจอกับมันอีกหลายยกแน่ๆ ได้ยินเสียงพี่ต่ายฉีกถุงเบาๆ แล้วก็รู้สึกเย็นวาบๆจากมือพี่ต่ายก็คงเอาของผมเมื่อกี้นี่แหล่ะครับมาใช้ประโยชน์ต่อ เสียงพี่ต่ายกระซิบสั่นพร่าที่ริมหูผม
“ขอพี่นะครับ”ผมหันหน้าหาพี่ต่ายเพื่อรับจูบจากพี่ต่าย ก่อนที่จะรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวเบื้องหลัง วงแขนของพี่ต่ายกอดเอวผมไว้แน่น
“อืมมม.....โอมมม”พี่ต่ายจูบไปที่ซอกคอผมหลังใบหู พี่ต่ายเม้มที่หูผมเบาๆเป่าลมใส่หูผม พร้อมๆกับความเคลื่อนไหวที่แรงขึ้นไปเรื่อยๆ มือผมจับแขนที่ต่ายไว้แน่น “อึ๊กกก.....อื๋อออ” ผมไม่รู้ว่าใครไปถึงไหนก่อนกันแต่สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยไปจนหมด
“พี่ต่ายเอาออกไปได้แล้ว”ผมต้องบอกพี่ต่ายที่ทำท่าจะหลับทั้งๆที่คาๆอยู่แบบนั้น
“............”
เงียบ......พี่ต่ายหลับไปแล้วม๊างงง หรือผมจะขยับเอาออกเองดี ขณะที่ผมรู้สึกว่าพี่ต่ายเงียบไป มือของพี่ต่ายขยับมาจับเอวผมอีกครั้ง
“เดี๋ยวซิ ต่ออีกหน่อย”เสียงพี่ต่ายงัวเงียตอบผมมา
“ต่ออะไรพี่ พอแล้ว...ง่วงนอน..เหนื่อยด้วย”
“พี่เมา...เลยช้าไปหน่อย...”พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ :haun5:
“ช้าอะไรล่ะพี่..เมื่อกี้ทั้งแรงทั้งเร็วจะตายไม่เห็นเหมือนคนเมาเลย”จุกจะตายเมื้อกี้นี้ ยังจะมาบอกว่าตัวเองช้าอีกนะคนเรา
“อ้าว....เหรอ พี่ว่าพี่เมานะ แสดงว่าประสิทธิภาพไม่ได้ลดลงซิ หึหึ”ยังมาฮาได้อีกนะ
“ไอ้พี่ต่ายบร้า....เอาออกไปเลย ไม่น่าเช็ดตัวให้เลย น่าจะปล่อยให้นอนทั้งตัวเหม็นๆซะให้เข็ด กินเข้าไปตั้งมากมายเหล้าน่ะ” พี่ต่ายหัวเราะดังลั่นเลยครับพอผมพูดจบ
“ขำอะไร...ยังจะมาขำอีกนะพี่”ผมเลยเอามือตีแขนที่พี่ต่ายที่โอบเอวผมอยู่
“ก็ขำโอมน่ะซิ....บ่นเป็นเมียเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” :laugh:
คราวนี้ผมเห็นว่าตีคงไม่สะเทือนเลยหยิกอีกครั้งครับ “โอ๊ยยยย....เจ็บนะโอม ใจร้ายกับพี่ได้ไง”
“ก็มันน่าไม๊ล่ะ....วันนี้ทำผมอายตั้งกี่ครั้งกี่หน”ผมนึกแล้วก็ยังเขินไม่หายถ้าเจอเพื่อนๆกันคราวหน้าผมคงทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ
“อายอะไรมีแต่เพื่อนๆกันทั้งนั้น...พี่เห็นแต่เค้าชอบกัน เค้าออกจะเฮฮาดี”
“น่ารักดีนะเพื่อนๆของโอม มีแต่เด็กดี” พี่ต่ายโอบกอดผมแน่นขึ้น
“พี่ดีใจนะที่พี่ไปกับโอมวันนี้”เสียงพี่ต่ายมีความสุขมากครับ พี่ต่ายหอมแก้มผมอีกครั้งก่อนที่จะพูดต่อ “พี่มีความรู้สึกเชื่อมั่นมากขึ้นว่าเราจะต้องไปกันได้ดีแน่ๆ แล้วโอมเองก็จัดการกับสถานการณ์ได้ดี”
“โอมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลยนะ”พี่ต่ายซุกหน้าลงที่คอผม แล้วกระซิบที่ข้างๆหูผมอีกครัง “พี่รักโอมจริงๆ”
ผมเกลือบจะเคลิ้มไปกับคำพูดของพี่ต่ายถ้าไม่บังเอิญนึกถึงเรื่องที่ยังค้างใจอยู่
“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”
****************************************************
ไปดีกว่าตอนหน้าคงจะจบซะทีมั๊ง :eiei1:
ปล.ร๊ากกกกกคนอ่านทุกคน อิอิ :m3:
-
แกว๊กก..ซ้อนท้ายคนแต่งอีกหละ
โฮ่ยย..หลับเอาแรงก่อนอ่ะดิพี่ต่าย ตื่นมาก็เล่น แบบ ช้าาาา ๆๆๆ 2 รอบ
:jul1:
มีความสุขจัง อิ่มๆกับความรักของสองคนนี้
แต่ว่า ไรอ่ะ จะจะจะ..จะจบแล้วเหรอ
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ :z3:
ต่ออีกซัก สองร้อยกว่าตอนอ่ะ..
เอาแบบสองคนแต่งงานฮันนีมูน ผลิตลูกซักสามโหล..ก๊ากก..
อิมินโดน...
(http://upic.me/i/xb/4a46b55d02000tk5.gif) (http://upic.me/show.php?id=7d1521eb8b44e15f7f1d7f21609d21fe)
ออกจากทู้
-
ไม่เอาอะไม่อยากให้จบ ยังไม่จบได้ปะ :m13:
ภาคเล่าสู่กันฟังนี่พี่ต่ายหื่นขึ้นเป็นกองเลย สงสัยจะหื่นตามอารมณ์คนแต่ง กร๊ากกกกกก
-
พี่ต่ายหื่นมากมาย :pighaun:
จะจบแล้วเหรอค่ะ อย่าเพิ่งจบเลยนะค่ะ
-
“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”
ลืมบอกอะไรน่ะ ไม่เท่าไหร่นะโอม
ว่าแต่พี่ต่ายลืมเอาออกหรือเปล่านี่ซิ อะฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ :laugh::m20:
-
อะไรกัน ไม่ยอมให้จบน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หุหุ เมาแล้วก๊ะยังสามารถประสิทธิภาพไม่ตกหล่น
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เหอะๆ...
เลือดสาดกระทู้อีกแว้ววววว
:jul1: :jul1: :jul1:
ปล. แล้วเรื่องเจเน็ทเขียวว่าไงอ่า...
-
ฮาที่ว่า
ภาคเล่าสู่กันฟังนี่พี่ต่ายหื่นขึ้นเป็นกองเลย สงสัยจะหื่นตามอารมณ์คนแต่ง กร๊ากกกกกก
นานๆ ? เจอที ต้องเอาให้คุ้มม๊างง??!!
พี่ต่ายไม่ได้ทำเนียนลืมใช่ม่ะคะ?
-
รีบเคลียร์เลยนะครับ พี่ต่าย รอฟังอยู่เหมือนกัน :mc4: :mc4:
-
พี่ต่ายเมาจริง หรือเมาดิบ เอิ้กๆ
ท่าจะทั้งสองอย่าง แต่ที่แน่ๆ เมาโอมแน่ๆ ชิมิพี่ต่าย :z1:
ค้างได้อีกๆ คนเรา :z3:
-
งานเข้าพี่ต่ายมั่งแล๊วว :m20:
-
...... เหมือนยังค้างๆ คา ๆ เน้อ :oo1: .... จริงด้วยคุยกันทั้งอย่างนั้นอ่ะ ...... พี่กระต่ายน่ารัก .....
.... โอมก็น่าฟัดค่ะ ........ :z1:
-
ลืมไรหว่า :m21:
-
พี่ต่ายน่ารักจังเลย
:z2:
-
ได้อีกพี่ฟาง.....ได้อีกกกกกกกกกกกกกกก :haun4:
-
แล้วพี่ต่ายลืมอะไรอ่ะ
อยากรู้ด้วยคน
-
พี่ฟางไม่เอาน๊า
ตอนหน้าไม่ให้จบ
ขออีกซัก100ตอนก้อได้คร่า
อิอิ (รักพี่ต่าย+น้องโอม)
:กอด1: :กอด1:
-
เห็นด้วยกะรีบนอ้ะ ฟางอย่าเพิ่งจบเลย คิดถึงพี่ต่ายกะโอม แต่งต่อไปเรื่อยๆ ดีกว่า อ่านเพลินดี หลังจากเครียดเรื่องงานได้มาอ่านเรื่องนี้ หายเครียดไปตั้งแยะ ทำให้คนอ่านมีความสุขเนี่ยได้บุญนะจ๊ะ :really2:
-
ชอบเรื่องนี้เหมือนกันครับ ติดตามอ่านมานานแล้ว อย่าเพิ่งรีบจบเลย
-
มาถึงตอนนี้แล้วขอให้คนอ่านยิ้มสักนิดเดียว คนเขียนก็แสนจะปลื้มใจแล้วค่ะ :m1:
***************************************************
“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”
“หืมมม...ลืมอะไรเหรอ”
“ลืมต่ออีกรอบใช่ไม๊ หึหึ งั้นต่อกันเลยนะครับ”พี่ต่ายเอามือจับเอวผมแน่น ผมรีบเอามือปัดมือพี่ต่ายออก
“ไม่ใช่....เปิดช่องไม่ได้เลยนะหาทางเข้าเรื่องนี้ได้ตลอดเลยพี่ต่ายอ่ะ นี่โอมซีเรียสนะ จริงจังด้วย ไม่ตอบมาล่ะน่าดู” :angry2:
ผมพยายามเอาบั้นท้ายผมขยับออกจากพี่ต่าย แต่พี่ต่ายซิครับก็เอามือมาจับกดสะโพกผมไว้ คนบร้าอะไรไม่รู้เอาของตัวเองมาฝากไว้กับคนอื่นไม่ยอมเอาคืนไป นี่ไม่ใช่ฝากตังค์นะ ดอกเบี้ยก็ไม่ได้มีแต่เสียยยย
“ก็พี่ต่ายยังไม่บอกผมเลยว่ากระซิบอะไรกับสาวเขียว เอ๊ย น้องป๋อม”พี่ต่ายทำหน้างงๆคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะนึกออกแล้วยิ้มออกมา
“โอเค...งั้นมานั่งคุยกันดีกว่านะโอมนะ”
ผมก็นึกว่าเราจะนั่งคุยกันดีๆเป็นกิจจะลักษณะ แต่วันนี้พี่ต่ายแกเหมือนเก็บกดอะไรมาไม่รู้
พี่ต่ายขยับตัวจะนั่งขึ้นครับ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมสักที รั้งตัวเกี่ยวเอวให้ผมขึ้นมานั่งด้วยเลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งตักพี่ต่ายอยู่โดยที่ยังค้างคาอยู่แบบนั้น....... พี่ต่ายนะพี่ต่ายมันอึดอัดมากกกกกเลยครับ
“พี่ตายเอาออกก่อนไม่ได้เหรอ โอมอึดอัด”ผมหันหน้ายุ่งๆไปมองหน้าพี่ต่าย :o7:
พี่่ต่ายส่ายหน้ายิ้มกริ่ม แววตายังเจ้าเล่ห์อยู่เลยครับ ส่ายหัวตอบผม
“ไม่ต้องหรอกแบบนี้แหล่ะ คุยเสร็จจะได้ไม่ต้องเสียเวลาต่อกันไปได้เลย”
ผมได้แต่ถอนหายใจระอากับความดื้อของพี่ต่าย
“คนอะไรลามกขึ้นทุกวัน....เอ้า...งั้นก็บอกผมได้หรือยัง เรื่องน้องป๋อม คุยอะไรกันครับตอนที่จะแยกจากกันน่ะ”
“หึหึ ก็..ไม่มีอะไรมาก เจ้าหญิงเค้าบอกว่า ถ้าเป็นโอมเค้ายอมคืนสัญญาให้พี่”
คำตอบของพี่ต่ายไม่ชัดเจนครับ อย่ามาทำพูดขาดๆให้เอาไปคิดเองต่อ ผมชอบแบบชัดเจน
ผมก็เลยต้องถามต่ออีก “สัญญาอะไร สัญญาเมื่อสายัณฑ์ เหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมยังหัวเราะไม่หยุดพี่ต่ายเลยเขกหัวผมครับ
“ไหนบอกว่าจริงจังไงล่ะ พาออกนอกเรื่องอีกแล้วนะเรา แล้วจะคุยต่อไม๊หรือจะฮาอย่างเดียว”พี่ต่ายเขย่าหัวผมแล้วขยี้เบาๆ
ทีแรกผมก็ไม่คิดอะไร แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้มือพี่ต่ายทำ...กับน้องชายผม..อึ๋ย..สงสัยพรุ่งนี้ผมต้องสระผมใหม่อีกรอบแน่ๆ
“พี่เคยสัญญากับเจ้าหญิงไว้ว่าโตขึ้นพี่จะเป็นเจ้าบ่าวให้เค้า ก็ขำๆน่ะแบบเด็กๆ”
เหอๆๆๆ ทำยังกะนิยายทมยันตีเล่มละสิบบาทสมัยก่อน คำมั่นสัญญา พี่รินกับน้องดา เง้อมีด้วยเหรอเนี่ย
“พี่ต่ายกับน้องป๋อม”ชิส์ :a14:
“เด็กๆที่ว่าน่ะกี่ขวบพี่ต่าย” จะจับให้มั่นต้องคั้นให้ตายครับ รู้เขารู้เรารบกี่ครั้งก็ชนะทุกครั้ง
“ก็ซัก 15 ได้มั๊ง แล้วเราก็แยกย้ายกันไป”พี่ต่ายทำเสียงมีความสุขเมื่อคิดถึงความหลัง
“15เนี่ยนะ ไม่เด็กแล้วพี่กำลังวัยรุ่นเลย พี่อย่าบอกนะว่าน้องป๋อมนี่เป็นรักแรกของพี่ที่บอกกับเบ็ตตี้น่ะ”ผมชักจะจับจุดถูกแล้วครับ มิน่าเวลาที่พี่ต่ายคุยกะน้องป๋อมถึงได้ทำสีหน้าชื่นบาน เริงร่าขนาดนั้น ชักอารมณ์ปริ๊ดส์สสสขึ้นไม่รู้ตัว :m31:
“เอ้ย...เบ็ตตี้มาบอกอะไรโอมเหรอ??”พี่ต่ายจับหน้าผมให้หันหน้ามามอง พี่ต่ายทำหน้าตกใจเลยครับ
“พี่ว่าพี่ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ...หรือว่าเมาแล้วพูดอะไรไป”พี่ต่ายทำหน้าขมวดคิ้วนึกสงสัย ผมว่าท่าทางพี่ต่ายมีพิรุธนะเนี่ยคำพูดผมคงจะยิงตรงเป้าพอดี
“ไม่มีนะ...ไม่มี...บอกแค่ว่าโอมจะเป็นรักสุดท้ายของพี่ไง” ทำเสียงละล่ำละลัก รีบโบกไม้โบกมือปฎิเสธใหญ่เลยครับ :m23:
“แล้วใครเป็นรักแรก...น้องป๋อมเหรอ??”ผมหันหน้าไปมองหน้าพี่ต่ายเอามือจับหน้าพี่ต่ายไว้ พี่ต่ายหลบตาผมแล้วอมยิ้ม กลั้นหัวเราะ
“ขำอะไร..บอกมานะใช่ไม๊”ผมถามย้ำไปอีกครั้ง น้ำเสียงเริ่มเข้มขึ้น อารมณ์เมียสิงอีกแล้วครับ
“............เฮ้อ...”ทำเป็นมาถอนหายใจนะพี่ต่าย
ผมพยายามแกะมือพี่ต่ายออกจะลุกขึ้น เมื่อพี่ต่ายไม่ตอบคำถามผมชักงอน ทั้งที่ไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อตอนนี้พี่ต่ายก็มีผมอยู่ในอ้อมแขนคนเดียวแล้วนี่
ผมพยายามจะลุกแต่พี่ต่ายก็ไม่ยอมปล่อยตัวผม มันเลยทำให้ไอ้ของพี่ต่ายที่ยังคาราคาซังอยู่ที่ช่วงล่างผมมันเสียดสีครับ แล้วรู้สึกว่าเสียดไปสีมามันจะแปลงร่างแล้วครับ พี่ต่ายเริ่มส่งเสียงอีกครั้ง
“โอมมม....เบาๆหน่อยครับ..พี่...อึกกก”
“พี่ต่ายยย...เอาออกไป..อื้ออ...”
มันชักจะส่งผลถึงระบบหายใจของผมด้วยซิครับ ผมเริ่มหายใจขัดๆ ผมจะลุกขึ้นพี่่ต่ายก็กดลง พอผมจะลุกอีกพี่ต่ายก็ดันลงอีก คราวนี้เลยยิ่งทำให้ความรู้สึกว่าจะทนไม่ไหวมันมาเอง มันเลยกลายเป็นว่าเราสองคนกำลังยักแย่ยักยัน...กันอยู่...มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ยยยยย :sad5:
“พี่.......ไม่มีใครรร...จริงงงงนะ....โอมมม.....อือ....เชื่อ.....อืมมม”
“ใคร....ก็ไม่สำคัญเท่าโอม....นะครับบบ”
“อาาา......ไม่เชื่อออ......” ผมว่าผมก็เริ่มพูดไม่เป็นภาษาแล้วครับ
ไม่รู้จะเถียงกันไปทำไมไม่รู้นะครับในเวลาแบบนี้ กร๊ากกกกก แต่พี่ต่ายก็พยายามอธิบายครับเพราะผมทำท่าจะลุกออกท่าเดียว แต่พี่ต่ายก็ดึงลงท่าเดียวเหมือนกัน ไปๆมาๆท่าเดียวของพี่ต่ายกับผมเลยกลายเป็นท่าเดียวกัน อิอิ
สุดท้ายต่างคนเลยต่างหมดคำพูดที่ฟังรู้เรื่อง มีแต่เสียงที่ไม่มีความหมายใดๆนอกจากเป็นเสียงที่แสดงความรู้สึกระหว่างกัน เมื่อช่วงเวลานั้นผ่านไป ผมกับพี่ต่ายถึงกับเหงื่อท่วม นอนหมดแรงเคียงข้างกันอยู่ พี่ต่ายเอามือมาลูบเหงื่อที่หน้าผากผม ผมเลยเอามือปัดมือพี่ต่ายออก
“อย่านะ....”
“อะไรครับ...อย่าอะไร เราเพิ่งฉลองแต่งงานกันวันนี้เองจะอย่าแล้วเหรอ หึหึ”
กวนไม๊ครับ ขนาดว่าออกกำลังไปขนาดนั้น เมาก็เมายังมีอารมณ์มาฮาอีก ผมเลยถองข้อศอกเข้าไปอีกหน
“โอ๊ย....โอมอ่ะพี่เจ็บนะ ถ้าศอกแรงกว่านี้หรือต่ำกว่านี้ ของพี่ใช้งานไม่ได้จะทำยังไงล่ะ”
“ไม่ทำยังไง...ใช้ไม่ได้ก็ของของพี่ ไม่ใช่ของผมซักหน่อย หึหึ”
“โอมน่ะแหล่ะจะเสียใจที่สุด..เชื่อพี่ ก็โอมน่ะแหล่ะใช้มากที่สุด”
“บร้า....พี่ต่ายอ่ะ” พี่ต่ายเมาไม่เลิกจริงๆครับ เมาแล้วต๊องไม่ไหว พี่ต่ายได้แต่หัวเราะถูกใจ
“ตกลงเราคุยต่อไม๊ ถ้าไม่คุยพี่นอนแล้วนะโอม ชักเพลีย” จะไม่เพลียยังไงล่ะสองรอบแล้วนะ
“คุยซิ พี่ยังไม่บอกผมเลยว่าตกลงใช่น้องป๋อมไม๊รักแรกของพี่น่ะ”
“..........”
เงียบครับ คนเราถ้าใจไม่คิดอะไรทำไมจะบอกไม่ได้ ทีแรกผมก็ถามไปอย่างนั้นเอง แต่พอพี่ต่ายมาทำอมพะนำ อ้ำๆอึ้งๆ เลยทำให้ผมหงุดหงิด อยากรู้ให้ได้แล้วล่ะตอนนี้ ผมกำลังจะโวยต่อ เสียงของพี่ต่ายก็แทรกขึ้นมา
“ใช่ครับ”
พอพี่ต่ายตอบออกมา ผมกลับไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปได้อีก เหมือนมีคำถามร้อยพันที่มันอยู่ลึกๆในใจ แต่ไม่รู้ว่าจะถามอะไรดี
“แล้วโอมสงสัยอะไรต่อครับ ถามพี่มาได้เลยนะ พี่ตอบหมด”
“พี่ต่ายพูดเองดีกว่า ผมไม่ถาม”ผมเองก็อยากให้เค้าพูดเมื่อเค้าเต็มใจดีกว่าครับ “ผมไม่อยากฝืนใจใคร”
(ทั้งที่เพิ่งคาดคั้นเค๊าจะเป็นจะตายเมื่อกี๊อ่ะนะ ทำเป็นคนดีนะไอ้โอมเอ๊ย ฮ่าๆๆ) :o11:
พี่ต่ายถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆเล่าเรื่องของพี่ต่ายกับน้องป๋อม “ก็อย่างที่เล่าให้โอมฟังว่าบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน แล้วตอนนั้นพี่ไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยสักคนเดียว แล้วเจ้าหญิงเค้าก็น่ารักขาวๆเหมือนตุ๊กตา พี่ก็แค่ชอบเค้าตามประสาเด็กๆน่ะ” พี่ต่ายลูบหัวผมเบาๆ
“พี่ต่ายรักเค้ามากไม๊”
ผมถามไปค่อยๆเหมือนกับว่ามันยากที่จะเอ่ยปาก แล้วก็ปวดใจนิดๆ ออกจะกลัวคำตอบของพี่ต่ายเหมือนกัน แต่ปากก็ถามไปแล้ว
“ตอนนั้นพี่ก็คิดว่าพี่รักนะ พี่ไม่เข้าใจหรอกว่าความรักสำหรับเด็กอายุ15เป็นยังไง”
“หรือว่าเป็นแค่ชอบละมั๊ง....ไม่แน่ใจมันนานมากเลยนะโอม”
“แต่คนที่ทำให้ใจพี่สั่นเวลามองตา คนที่ทำให้พี่ร้อนรนเวลาทะเลาะกัน หรือคนที่ทำให้พี่ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเวลาเค้างอนอะไรพี่ ก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้นนะ”
“มีโอมคนเดียวเท่านั้นนะ”
พี่ต่ายจูบที่หน้าผากผมเบาๆแล้วกอดผมไว้แน่น ทำเอาผมปลื้มใจ ถึงแม้ว่าฟังดูมันแปลกๆเหมือนพี่ต่ายหลอกด่าผมไม๊เนี่ย ว่าผมชอบชวนทะเลาะบ่อยๆแล้วก็ชอบงอน :try2:
“แล้วพี่ต่ายเลิกกับเค้าได้ไง”ยังอยากรู้ต่อครับไหนๆก็เล่ามาแล้วก็ขอรู้ให้หมด ไม่อยากต้องไปมีภาคสองอีก
“เลิกเหรอ จะเลิกได้ไง ไม่ได้เริ่มเลย สัญญากันตอนเจ้าหญิงเค้าจะย้ายบ้านน่ะ แล้วช่วงนั้นเจ้าหญิงเค้างอแงร้องติดพี่ไม่ยอมไป พี่เลยสัญญาไปแบบนั้น”
“อ้าวเหรอ...”แค่เนี้ยเอง.....ว้าตำนานรักพี่ต่ายเชยๆ ไม่เร้าใจเลย ไม่สนุกอย่างที่คิด
“ก็โอมจะให้มีอะไรละครับ พี่ก็บอกแล้วว่าเป็นเรื่องเด็กๆโอมก็ไม่เชื่อพี่”
“ก็ผมไม่รู้นี่...”แค่ได้ยินว่ามีรักแรกก็แทบตาลุกแล้วล่ะครับ อยากรู้ไว้ก่อน
พี่ต่ายหัวเราะเยาะผมเสียงดัง เมื่อรู้ว่าผมคงผิดหวังว่าเรื่องน้องป๋อมมันไม่มีอะไรในกอไผ่เลย
“โอมน่ะ งอแง งอนพี่ เด็กขี้งอนเอ๊ย พี่ว่าจะพักก่อนยังไม่ต่อก็เลยต้องต่อเลย หึหึ”
ผมสะบัดตัวลุกขึ้นยืนบนเตียงเลยครับนาทีนี้ จะมาล้อกันมากไปแล้วนะ ถ้าผมทำร้ายพี่ต่ายนี่ผมจะผิดไม๊ พี่ต่ายยังคงเกาะแขนผมไว้แน่น แต่ผมก็ดิ้นหลุดขึ้นมายืนจนได้
“พี่ต่ายทำแบบนี้อีกแล้วนะ ชอบล้อผม ก็พี่ต่ายน่ะแหล่ะที่หื่น ขนาดเมาๆนะเนี่ย อย่าหวังเลยวันหลัง...งดไปเลยสองเืดือน” :angry2:
“พี่ต่ายไม่ต้องคิดว่าผมจะให้อภัย หรือว่าผมจะหายโกรธไวๆนะ ไม่ต้องไปหาผมเลยสองเดือน”ผมเหลือบตามองพี่ต่ายที่นอนยิ้มกริ่มอยู่บนเตียง ไม่เห็นสะทกสะท้านกับคำขู่ผมเลยครับ อะไรกันเนี่ยหรือว่าเสียงไม่ดุพอ
“โอมอย่าชี้หน้าพี่ซิพี่กลัวแล้ว” เสียงพี่ต่ายสั่นๆหรือว่ากลัวผมตัดสิทธิจริงๆ ที่จริงก็พูดไปส่งๆน่ะครับ จะได้รู้ว่าเราโกรธมั่ง ล้อกันหลายหนแล้วเหมือนผมเป็นเด็กๆ ต้องขู่บ้าง
“ผมไปชี้หน้าพี่ตรงไหนกัน ผมกอดอกอยู่พี่ไม่เห็นเหรอ อย่ามาใส่ความกันนะ”ผมไม่เคยชี้หน้าใครเพราะรู้สึกว่ามันเป็นการไม่สุภาพ ก็เลยงงว่าพี่ต่ายบอกว่าผมชี้หน้าได้ไง
พี่ต่ายไม่ตอบผมแต่ชี้นิ้วขึ้นมาครับ ผมมองตามนิ้วพี่ต่ายแล้วก็พบว่า ผมลืมตัวลุกขึ้นยืนกอดอก พอพี่ต่ายชี้นิ้วมาผมก็เพิ่งขึ้นได้ว่าผมยังไม่ได้ใส่อะไรเลย ตัวผมน่ะยืนกอดอกก็จริงแต่อย่างอื่นมันชี้หน้าพี่ต่ายที่นอนอยู่ครับ กรูอายยย............ยืนเป็นชีเปลือยล่อนจ้อนอยู่แบบนี้ :sad4:
ผมขาอ่อนลงไปโดยอัตโนมัติเลยครับ ทรุดตัวลงไปบนเตียงแล้วก็
“โอ๊ยยยย....มาทุบพี่ทำไม”พี่ต่ายรวบมือของผมที่รัวทุบไปตามตัวพี่ต่ายแต่ก็ยังคงหัวเราะไม่หยุดอยู่ดี แววตาพราวระยับล้อเลียนผม
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“พี่ต่ายมาล้อผมอีกแล้วนะ เพิ่งจะหมดเรื่องนึงก็มาล้อเรื่องใหม่อีก วันนี้กินยาบ้ามารึไง กวนจริงๆเลย”
พี่ต่ายรวบมือผมไปได้แล้วแล้วก็กอดผมแน่น แล้วก็หอมแก้มผม ทำให้ผมดิ้นไม่ถนัด พี่ต่ายพูดเสียงแหบพร่า
“พี่ไม่ต้องกินพี่ก็บ้าอยู่แล้วล่ะโอม”พี่ต่ายค่อยๆจูบปากผมเนิ่นนาน ก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกแล้วสบตาหวามหวานกับผม
“พี่บ้ารักโอมคนเดียวไงครับ”
“อ่ะ.......” :-[ผมไม่ทันได้พูดอะไรเลยครับเพราะ พี่ต่ายไม่ปล่อยเวลาให้ผมได้ประท้วงโวยวายอีกต่อไป
พี่ต่ายประกบปากจูบผมอีกครั้งแล้วก็ไม่ปล่อยให้ผมหลุดจากอ้อมแขนอีกเป็นครั้งที่สาม ผมก็ยังคงพลิกตัวหนีไม่ทันมือแข็งแรงของพี่ต่ายที่จับผมไว้แน่นอีกจนได้ แล้วคืนนี้ก็คงเป็นคืนของพี่ต่ายอีกตามเคย
+
+
+
+
+
+
ผมลองบอกให้พี่ต่ายหยุดเผื่อพี่ต่ายจะเชื่อผมบ้าง..........ผมเพลียแล้วนะเนี่ย :dont2:
“พี่ต่ายยย...พอเถอะนะ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปทำงานไม่ไหวนะครับ”
“พี่ลางานได้..อืมมมมม”พี่ต่ายยังคงซุกไซร้ไปตามตัวผมไม่หยุดนิ่ง
“ลาอะไรอ่ะ วันจันทร์นะ....อื้อออ..พี่อ่ะ”ผมเองก็ชักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้วครับ :m10:
“หืมมมม....ลาได้เหรอพี่...”
“ก็ลา......ฮันนีมูนไง.....โอมครับพี่ขออีกทีนะ.......”
“โอววว.....ม่ายยยย......อาาาาาาา” :o12:
***********************************************************************
จบแล้วค่ะ :m11: ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ติดตามอ่านกันมาทั้งที่อ่านตั้งแต่ภาคแรกจนมาถึงภาคนี้นะค่ะ ขอขอบคุณจากใจจริงๆ ถ้าไม่มีคนอ่านก็คงจะไม่สามารถเขียนมาได้ยาวขนาดนี้ ยอมรับว่าครั้งแรกที่จะเขียนภาคนี้ก็แค่คิดเล่นๆว่าเขียนพอหายคิดถึงก็คงพอ กะว่าจะลงซัก 5-6 ตอนก็คงจบ แล้วก็ปรากฏว่าดันเตลิดเปิดเปิง เลยเถิดเรื่อยเปื่อยไปได้จนนานขนาดนี้ ตกใจในความเพ้อของตัวเองเหมือนกันว่าทำไปได้ อิอิ :laugh:
ต้องขออภัยหากในภาคนี้อาจจะมีแฟนๆพี่ต่ายคิดว่าพี่ต่ายเปลี่ยนไป (หรือเป็นที่คนแต่งก็ไม่รู้ที่ธาตุไฟแตก ฮ่าๆๆๆๆ) แต่อยากจะบอกว่าเป็นเพราะเรารู้จักพี่ต่ายมากขึ้นต่างหากล่ะ ก็เหมือนกับเพื่อนที่เราคบใหม่ๆเราก็ไม่รู้ว่าเป็นคนแบบไหน แต่พอเราคบกันไปเรื่อยๆ เราก็รู้จักเค้าเพิ่มขึ้น ก็ได้แต่หวังว่าเมื่อรู้จักพี่ต่ายกับโอมเพิ่มขึ้นแล้วจะรักพี่ต่ายกับโอมเหมือนเดิมนะคะ
อีกเรื่องที่ต้องกล่าวถึงก็คือ ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในเล้าเป็ดที่อนุญาตให้นำชื่อมาเป็นตัวละครในนิยายเรื่องนี้ ถ้าผู้แต่งทำให้ขัดเคืองใจไปในประการใดก็ขออภัยมา ณที่นี้ด้วย แต่ถ้าหากว่าชอบก็ขอยกความดีให้กับคนอ่านทุกคนแล้วกันค่ะ :pig4:
สุดท้ายนี้คิดว่าคงจะขอจบภาคเล่าสู่กันฟังณ.เพียงเท่านี้ ถ้าใครชอบก็ขอให้มารีพลายให้ชื่นใจหน่อยนะคะ ทั้งคนที่ไม่เคยรีแต่แอบอ่านด้วย แสดงตัวกันหน่อยนะคะ อยากรู้จักกับทุกคนเลย และถ้าไม่ชอบยังไงก็น้อมรับคำติทุกประการค่ะ เขียนบอกกันได้เลย (จะแอบอ่านไม่โวยวายเลย)
ขอบคุณค่ะที่รักพี่ต่ายรักโอม ขอบคุณจริงๆค่ะ
M@nfaNG
http://media.imeem.com/m/NmfeYRcnNu/aus=false/
เสีงฟางห้าวไปหน่อยนะ กร๊ากกกกกกก แต่นั่นคือที่อยากบอกค่ะ
-
ไม่จริงจะจบแล้วเหรอคะ....คงคิดถึงพี่ต่ายกับโอมแย่เลย :sad11:
ขอตอนพิเศษอีกได้เปล่า :sad4:
-
จบได้น่ารักน่าหยิกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ
หวังว่าจะได้ติดตามผลงาน สนุกๆแบบนี้อีกน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ฟางจ๋า ไม่อยากให้จบเลย คิดถึงพี่ต่ายกับโอมแย่
พี่ต่ายน่ารักเสมอละ มีแต่น่ารักขึ้นทุกวัน ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
อิจฉาโอมที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้ไม่แต่งต่อ ก็แต่งเรื่องใหม่ละกันนะฟางนะ
จะเก็บพี่ต่ายไว้ในห้องนึงของหัวใจตลอดปาย รักฟางจัง จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จบแล้วจิงหรอคะพี่ฟาง
น่ารักได้อีกอ่ะค่ะทั้งพี่ต่ายและก็โอมเลย
:o8: :o8: :o8: :o8:
ขอบคุณนะคะพี่ฟางสำหรับเรื่องราวดีดีที่สนุกสนานแบบนี้
ยังไงก็แวะมาลงตอนพิเศษอีกนะคะหรือไม่ก็ขอเรื่องใหม่เลย....อิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
จะรอๆๆๆค่ะพี่สาว
:L2: :L2: :L2:
-
อะจบแล้วเหรอ....
สนุกมากๆๆเลยค่ะ....ต้องคิดถึงเรื่องนี้แน่ๆๆเลย
-
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :o8:
-
อ่านภาคแรก(ไม่จบ) มาตามอ่านภาคเ่ล่าสู่กันฟัง แอบถามคนแต่งว่าอ่านภาคแรกไม่จบแล้วมาอ่านภาคพิเศษ มาดามจะเอ๋อป่าว ก็ได้คำตอบว่า อ่านโลด กั๊กๆๆๆๆๆๆ
เนื้้อเรื่องในภาคนี้น่ารัก อ่านแล้วก็ยิ้มออกจากทู้ไปทุกครั้ง
o13 o13
ขอบคุณมากนะคะ :L2:
ว่างเมื่อไร ก็หาเรื่องใส่หัวแล้วเขียนมาลงอีกนะคะ :laugh:
-
:pig4:
ขอบคุณเน้อ
ว่างๆ ก็มาเขียนตอนพิเศษอีกน๊า
จะได้หายคิดถึง
:กอด1:
-
ช๊อบชอบ หวังว่าคงจะได้อ่านภาคอื่น ๆ ต่ออีกนะ :pig4:
-
....ต่ออีก..น๊า :o8: :-[ :impress2:
-
:z2: ง่า...อ่านไปยิ้มไป แต่ทำไมจบแล้วอ่ะ
ยังไม่อยากให้จบเลย ยังอยากอ่านต่ออ่ะ
พี่ฟางต่ออีกไม่ได้เหรอ แบบเฉพาะกิจ เป็นตามเทศกาลก็ได้
ยังชอบพี่ต่ายกับโอมมากมาย
เรื่องนี้ต้องยกความดีให้เพื่อน เพราะมีเพื่อนในเล้าแนะนำมา
อ่านจนหยุดไม่ได้ ถ้าว่างๆมาต่ออีกน้า
ขอบคุณพี่ฟางที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่าน
:กอด1: :L2:
-
จบแล้วจริงๆเหรอ
คงคิดถึงพี่ต่ายกับโอมไปอีกนาน
ขอบคุณนะที่เขียนเรื่องดีๆและสนุกแบบนี้ให้อ่าน
:pig4:
-
ชอบมากเลย พี่ต่ายน่ารักขึ้น อ่อนโยน โอมก็ดูโตขึ้น :L2:
มาต่ออีกนะครับ จะรอ :กอด1:
-
และแล้วพี่ต่ายก็เปิดเผยตัวจริง
ว่าหื่นไม่แพ้ใคร
:jul3:
ลป.เ้จ้าหญิงป๋อมนี่ท่าทางจะน่ารักเนอะ :-[
-
จบแล้วอ่ะ ไม่จริงใช่ไหม๊???
อ่ะจะเอาโอมมมอ่ะ อีกนิดไม่ได้เหรอ :impress2:
-
อ่า...
จบซ๊ะแล้ว...
ขอบคุณนะค้าบบบบ
:L2: :L2: :L2:
-
จบแล้วเหรอค่ะ :o12:
พี่ต่ายกับโอมน่ารักเหมือนเดิมเลยค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ
-
ไปๆมาๆท่าเดียวของพี่ต่ายกับผมเลยกลายเป็นท่าเดียวกัน
^
^
ท่าเดียว...ท่าเดียวกันทั้งคืนเลยแน่ๆ คึคึ :z1:
และแล้ว ก้อด้รู้ตัวตนอีกด้านนึงของพี่ต่ายว่า "พี่ต่ายหื่น" :haun4: ฮ่าๆ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องเล่าสู่กันฟัง ของคู่นี้ อีกครั้งนะคะ น่ารัก น่าหยิกขึ้นมากมาย :L2:
รอติดตามผลงาน ชิ้นต่อไปค่ะ
-
พี่ต่ายกับโอมน่ารัก :-[
ว่าแต่จบแล้วหรอค่ะ
ว่างๆมาต่อภาคพิเศษอีกนะค่ะ
:pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ
รักคนแต่ง ^^
-
มาลงชื่อว่าแอบอ่านมาตั้งแต่ภาคแรก ชอบมากกกกก
อย่าลืมเขียนเรื่องใหม่มาให้อ่านนะ :pig4:
-
:L2: แทนคำขอบคุณ
:mc4: :mc4:
แต่จบได้หื่น สมกับตัวจริงของคนแต่งเจงๆ :laugh:
-
ดีนะที่จบแบบไม่"ค้างคา" :o8:
ขอบคุณค่ะพี่ฟางที่แต่งภาคต่อของเรื่องนี้มาให้ได้หายคิดถึงพี่ต่ายและน้องโอม น่ารักมากๆเลยค่ะ
ถึงพี่ต่ายจะดูหื่นไปนิด แต่ที่แน่ๆคนแต่งหื่นกว่า(ฮา)
แถมถูกใจผู้อ่านซะด้วยสิคะ o13
ถ้ามีเวลาก็แต่งเรื่องใหม่มาลงนะคะพี่ จะรออ่านแน่นอนค่ะ
หรือจะพาพี่ต่ายกับโอมแวะมาเยี่ยมเยียนกันเป็นบางครั้งคราวก็ไม่ว่ากันนะ อิอิ
:pig4: :L2: :3123: :L1: :กอด1:
-
...... made in Thailand คุณภาพเยี่ยมจริงเลยค่ะ หุหุ อย่างที่บอกเลยนะค่ะ ตอนแรกเริ่มรู้จักกันก็ยังไม่
ได้แสดงออกไรมาก สนิทกันก็เป็นกันเองแบบนี้แหระ โอมงานเข้าชุดใหญ่เลยจะลาฮันนีมูนอีก :z1:อะเหอ อะเหอ
หายคิดถึงได้พักเดียวก็คิดถึงใหม่ได้นะค่ะ ว่างๆ ลื่นๆ เมื่อไหร่มาอีกนะค่ะ :กอด1: ........
-
สนุกมากมาย ทั้งภาคแรก และภาคนี้ ~~ อาจจะมีอารมณ์ของความต่างของสองภาค แต่ก็ชอบมากทั้งสองภาค
ขอบคุณมาก ๆ นะ สำหรับเรื่องสนุก ๆ สร้างร้อยยิ้มและความสุข
+1 เป็นการขอบคุณ ... ถ้ามีเวลาว่างแต่งภาคต่อไปให้ได้อ่านกันอีกน้า ^__^
-
ลป.เ้จ้าหญิงป๋อมนี่ท่าทางจะน่ารักเนอะ :-[
:z1:
-
จบแล้วเหรอ??? รู้สึกเศร้าที่จะไม่ได้รู้เรื่องราวของโอมและพี่ต่ายอีก...(อินจัด)
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วหยุดไม่ได้....สนุกมากจริงๆ ค่ะ ยอดมุขอะไรต่างๆ ได้ถูกจังหวะมาก ทำให้ขำโอมไปพร้อมๆ กับพี่ต่ายทุกที
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่านนะคะ :L2:
-
แหงะ..บอกว่าอีก 2-5 ตอนจะจบ
นี่เพิ่ง 2 ตอนเอง..จบแล้วอ่า
ไม่เป็นไร รุว่าแมนแฟงต้องธาตุไฟแทรกอีกแน่ๆ
คงจะมีเรื่องใหม่ๆมาให้อ่านกันไม่นานเกินรอ
:call:
โอมมมมมมมมม
อิอิ..
ขอบคุณในความเอื้อเฟื้อคร๊าบบบ
-
:pig4: พี่ต่ายกับโอมน่ารักมากๆชอบๆมากๆ จะติดตามต่อไปค่ะ :bye2:
-
ภาคนี้เหมือนเป็นภาคเปิดเผยตัวตนของพี่ต่ายเลยวุ้ย :laugh:
ขอบคุณน้องฟ่างที่เอาเรื่องราวดี ๆ มาให้ได้ติดกันงอมแงม
เอาใจช่วยและรอผลงานดี ๆ ต่อไป :L2:
o14 o15
-
ว้าาาา จบซะละ
:pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากกก จะบอกว่าตอนรู้ว่ามีตอนพิเศษก็ดีใจมากครับ เพราะอ่านตอนธรรมดาแล้วชอบมากจริงๆ
เนื้อเรื่องทุกอย่างคุณแมนแฟงเขียนได้เหมือนมันมีอยู่จริงมาก ความน่ารักของทั้งสองคนมันฝังใจ (นึกถึงโฆษณาความงามมันฝังใจไปด้วยนะ กร๊ากกก)
แอบเม้นต์เรื่องตอนธรรมดาในนี้ได้ป่าว แหะๆ ตอนที่พี่ต่ายหายไป ใจหายวูบเหมือนกันครับ อารมณ์แบบ เซ็งเปร็ดดดด ไรวะ (รึอารมณ์เดียวกะนิยายเรา 55555)
พอกลับมาก็เล่นเอายิ้มแก้มแทบปริ น่ารักจริงๆ ครับคู่นี้
แล้วก็... กรบรรยายลักษณะของพี่ต่ายทำให้ผมนึกถึงใครบางคนที่สำคัญในชีวิตผม คือ ไม่รู้เหมือนกันนะ อ่านทีไรแล้วนึกถึงคนๆ นั้นทุกที ภาพมันเลยคิดตาติดใจมาก (ขาวๆ สูงๆ ใส่ๆแว่น ขรึมๆ อืมมม ใช่เลย หึหึ)
ยังไงก็ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่านอย่างเต็มอิ่มนะครับ
ตั้งหน้าตั้งตารอเรื่องใหม่
ไม่ถามว่าจะมีเรื่องใหม่รึเปล่า แต่นี่คือการพูดแกมบังคับ
"จะรอ"
กร๊ากกกกก
:กอด1:
-
อ้าว! จบแล้วเหรอ ยังแอบอ่านมะจุใจเลยอ่ะ
ยังไงก็ยัง "คิดถึง" พี่ต่าย กะ น้องโอม เสมอน้า
ว่างๆ ก็อย่าลืมมา "เล่าสู่กันฟัง" ให้หายคิดถึงอีกนะฮับ
รักคนแต่งจังเยย :3123:
-
จบซะละ...
พี่ฟางอะ
รีบไปรึเปล่า ห้าห้า
พี่ต่ายน่ารักเสมอๆ
โอมก็ติงต๊องอะ ไม่เปลี่ยนเล้ย ฮ่าๆๆๆ
:z2:
-
จบแล้ว!!ยังไม่หายคิดถึงพี่ต่ายกับโอมเลย (ถ้าจะให้หายคิดถึงคงต้องเล่าต่ออีกเป็นปี เอิ๊กๆ)
ขอบคุณที่เอาภาคนี้มาให้อ่านกัน น่ารักมากกกกคู่นี้
-
ขอบคุณคับ :กอด1:
-
ขอบคุณฟางสำหรับภาคเล่าสู่กันฟังนะคะ :กอด1:
ที่ทำให้ชาวเล้ารู้จัก(ระดับความหื่น)พี่ต่ายกะโอมเพิ่มขึ้นมาอีกระดับนึง
ว่าง ๆ ก็ให้พี่ต่ายและโอมมาทำความรู้จักเพิ่มขึ้นอีกนะคะ
(สรุปว่า ให้เขียนตอนพิเศษไปเรื่อย ๆ นั่นเอง :z1:)
ยังเป็นกำลังใจให้เขียนนิยายน่ารัก สนุกสนาน อ่านทีไรยิ้มได้ทุกที :m1:
ปล.ถึงชีวิตจริงจะไม่ได้เป็นเจ้าสาว แต่ได้เป็นแค่ในนิยายก็ดีใจค่า :laugh:
-
พี่ฟางขา
คิดถึงงงงพี่ต่าย+โอม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ถ้าเป็นเรื่องจริง อยากรู้จักโอมกับพี่ต่ายมาก
นับเป็นคู่ที่กล้าหาญและน่ารักจริงๆค่ะ
ถ้าว่างมาแต่งต่อนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ฟางจ๋า...จบจริงๆหรอกลับมาต่ออีกซักภาคได้มั้ยอ่ะ
เค้ารออยุ่นะเนี้ยยยย
เหอะๆๆๆ พี่ต่ายหื่นจริงๆด้วยนะ
-
:bye2: :bye2: ภาคนี้มีแต่ยิ้มกับยิ้ม :bye2: :bye2:
-
แวะมาส่งความคิดถึงให้ทุกๆคน
และมานั่งเล่นรอตอนพิเศษค่ะพี่ฟาง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ว้า จบซะแล้ว(พี่เราหมดมุข) คงคิดถึงแย่เลย(ตัวละคร...ฮ่าๆ)
เอาตอนพิเศษมาเป็นระยะจะดีมากเลยนะครับพี่
หรือว่าตามแต่มุขพี่จะบรรเจิด ก็จัดมาเลยพี่ให้แควนๆ(น้องด้วย)หายคิดถึง :monkeysad:
รักนะจุ๊บๆ :L2: :L1:
ปล. เรื่องใหม่จัดมาด่วนครับพี่ (มีแอบสั่ง :laugh:)
-
เรื่องใหม่ยังเป็นวุ้น เอาตอนสุดท้ายจริงๆไปก่อน แบบว่าช่วงนี้อ่านของคนอื่นมากแล้วคันมือ อยากมาคุยกับคนอ่านมั่ง สั้นๆเอาไปอ่านเล่นๆนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ :L2:
*************************************************
“พี่ต่าย....เรื่องของเราจบแล้วล่ะ”
“เรื่องอะไรครับโอม...พี่งง ก็เรายังรักกันอยู่นะ ยังไม่จบ”
“ไม่ใช่....พี่ต่าย ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“อ้าวแล้วเรื่องอะไรครับโอม มาบอกว่าเรื่องของเราจบ พี่ไม่ยอมนะ”
“เรื่องนั้นถ้าพี่ต่ายจะจบผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน...ลองพี่มาจบกับผมก่อนซิ เป็นเรื่องแน่ๆ”
“หึๆๆ...แฟนพี่ดุจังเลย พี่กลัวแล้วครับ แล้วตกลงว่ามันเรื่องไหนครับที่ว่าจบ”
“ก็เรื่องตรวจสอบหัวใจของเราไงพี่....”
“อ๋อ...อ้าว....จบได้ไง คนอ่านออกจะเยอะ”
“ก็นั่นน่ะซิพี่...จบไปแล้ว”
“ไปบอกให้ฟางเขียนต่อดีไม๊พี่ต่าย เอาไม๊ เอาอีกซักภาคนึง”
“ได้ซิ ...ก็คนอ่านเค้ายังอยากอ่านเลย เค้ารักเราออกจะตายไป”
“ก็น่านนะซิพี่....แต่หลังๆคนอ่านเค้าบอกว่าพี่ต่ายหื่นนะ พี่ต่ายไม่โกรธเหรอ”
“หึหึ....โกรธทำไมล่ะ”
“อ้าว...ก็เหมือนพี่ต่ายภาพพจน์เสียนะ อย่างผมเค้าบอกผมรั่วแต่น่ารัก อิอิ”
“พี่ไม่โกรธหรอก คนอ่านเค้ารักพี่ ขนาดโหวตให้พี่ติดอันดับพระเอก 1ใน 5 เลยนะ ใครจะไปคิด พี่ต้องไปขอบคุณคนอ่านทุกคนเลยนะเนี่ย”
“น่านซิพี่ผมก็งงเหมือนกัน ว่าพี่ต่ายมีอะไรดีนักหนา เค้าถึงชอบพี่กัน ทีผมไม่เห็นมีคนมาโหวตให้มั่งเลย น่าน้อยใจ”
“โอ๋ๆๆๆ....ใครไม่รักพี่รักนะครับ โอมไม่ติดอันดับอะไรเลยในเล้าแต่ติดอันดับที่1 ในใจพี่เสมอนะครับ ไม่ต้องน้อยใจไป”
“พี่ต่ายชอบพูดอะไรหวานกินไปแล้วพี่ ไม่ไหว ไปหัดมาจากไหนเนี่ย”
“ทำไมต้องหัดล่ะครับโอม คำพูดดีๆกับคนรัก มันออกมาจากใจพี่เอง ไม่ต้องมีใครมาบอกหรอกครับ”
“ครับๆๆ ผมไม่เถียงแล้ว เถียงอะไรไม่เคยชนะพี่เลยซักครั้ง
“ผมว่าฟางลำเอียงแน่เลย เขียนให้พี่ต่ายดูดีไปหมด เขียนซะผมติงต๊องไปเลย”
“ไม่จริงหรอก แฟนๆโอมก็เยอะนะ เค้าชอบที่โอมรั่วไง น่ารักดีออก”
“แง่ววว...ทำไมเหตุผลที่คนชอบพี่กับที่คนชอบผมมันตรงข้ามกันแบบนี้ล่ะ ผมว่าผมออกจะจริงใจนะ”
“ก็เค้าก็รักโอมแบบที่เป็นโอมนะครับ”
“พี่ต่ายอ่ะ ไม่ต้องกอดผมแน่นหรอก ผมรู้แล้วครับว่าพี่รักผม”
“พี่กอดไม่แน่นเลย กอดตามปกติที่เคยกอด”
“อื้อ แต่ผมร้อนน่ะพี่ กอดแน่นๆแบบนี้ ขนาดอากาศหนาวๆผมยังร้อนเลย”
“โอมอยากร้อนมากกว่านี้ไม๊ครับ พี่มีข้อเสนอ”
“ร้อนไปก็ไม่ดีหรอกพี่ ผมว่าอากาศอบอุ่นดีกว่า ช่วงนี้อากาศแปรปรวน ร้อนๆหนาวๆจะเป็นไข้เอานะเนี่ย”
“ไหนพี่ลองวัดอุณหภูมิดูหน่อยดีกว่ามั๊ง ว่าโอมป่วยไม๊”
“พี่ต่าย...ใครเค้าวัดกันแบบนี้เอาหน้าผากมาแตะกัน แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าป่วย”
“โอมอยู่นิ่งๆซิครับ...เดี๋ยวพี่บอกให้ว่าผลเป็นไง”
“อื้อพี่ต่ายมาหอมแก้มผมทำไม...ตกลงผมป่วยไม๊ ไหนหมอต่ายบอกหน่อยซิ”
“พี่ยังวัดไม่เสร็จเลย...ขอตรวจอีกหน่อยนะครับ”
“พี่ต่ายไปตรวจอะไรตรงนั้น...ผมจักจี๋ อย่ามาไซ้ตรงหลังหูผมซิ ผมขนลุก...อึ๋ยยย”
“พี่ต่ายครับทำอะไร....พี่ต่ายจะวัดตัวผมตรงไหนทำไมต้องถอดเสื้อตัวเองล่ะ”
“พี่ต้องเอาอุณหภูมิร่างกายตัวเองเป็นเกณฑ์ถึงจะรู้ น่านะโอมเงียบไว้เดี๋ยวรู้เอง”
“พี่ต่ายอื้อออ...........เดี๋ยวก่อนนนน...ทำไมต้องมาจูบผมด้วย อ่า.....”
“อ้าวเวลาวัดไข้เค้าเอาปรอทวัดที่ไหนครับโอม”
“ให้อมปรอทใต้ลิ้นครับพี่”
“นั่นไง...พี่ก็ทำตามหมอพูดไง...พี่ตรวจอีกทีโอมอย่าเพิ่งขัดนะครับ”
“อื้อ.....อาร์์์รรร.....”
“พี่ต่ายเลิกตรวจเหอะ....ผมไม่อยากรู้แล้วว่าผมป่วยไม๊.....หายใจไม่ทันกลัวหัวใจวายไปก่อน”
“ไหนๆพี่ก็ตรวจแล้วขอตรวจต่อนะครับ โอมหัวใจเต้นแรงจังเลย”
“พี่ต่ายเอามือเข้ามาในเสื้อผมทำไม...มันขนลุกมาจับทำไมตรงนั้น”
“ก็พี่วัดการเต้นของหัวใจไงโอม พี่ไม่มีหูฟังก็ต้องใช้มือจับคลำๆเอาแบบนี้”
“พี่ต่าย....ถอดเสื้อผมทำไม นี่ผมหายร้อนมาหนาวแล้วนะ”
“ก็พี่จะวัดแรงเต้นของหัวใจให้ถนัดๆหน่อย”
“อื้อพี่ต่าย...ไม่เอาแล้วคนหื่น ชอบมาหลอกผมเรื่อยเลย”
“พี่ไม่ได้หลอกโอมนะ...พี่กำลังทำตามคอนเซปท์เลย”
“คอนเซปท์อะไรพี่...แล้วถอดกางเกงผมทำไม มันเย็นพี่.....”
“คอนเซปท์ของเรื่องไง....”
“เรื่องอะไร....อื้อ...อย่าจับซิ....อย่าจับตรงนั้น”
“คอนเซปท์ของฟางไง”
“ฟางมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะพี่ต่าย.....อืมมมมม”
“ก็ตรวจสอบหัวใจไงครับ......พี่ขอจูบหน่อยนะครับโอม”
“งึมมม....อืมมม....”
“ก....ก็เค้าเลิกตรวจสอบไปแล้ว....พี่เค้าจบไปแล้ว....ไม่มาต่อแล้ว”
“ได้ไงเค้าจบเราไม่ยอมจบ...พี่ขอตรวจสอบโอมทั้งตัวไปแบบนี้เรื่อยๆไปนะครับ.....”
“พี่ต่ายย.....ไม่ตรวจแล้ว.......”
“น่านะโอม....นะครับ”
“แงๆ.......ฟางช่วยด้วย”
****************************************
ไม่ช่วยหรอกนะโอม ช่วยได้อย่างเดียวซ้ำเติม :laugh:
-
ขอบคุณค่ะพี่ฟาง :pig4:
พี่ต่ายยังหื่นเหมือนเดิมเลย
แล้วโอมก็น่ารักเหมือนเดิม (เดี๋ยวโอมน้อยใจ)
-
ขอบคุณพี่ฟางมากๆๆนะคะ
ยังไงก้อจะรอภาคต่อไปเรื่อยๆๆแบบนี้
ไม่ว่าจะนานแค่ไหนค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ส่งท้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแบบนี้ เอาภาคต่อไปมาเลยดีกว่า อิอิ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย
น่ารักจังเลย น่าจะมีแบบนี้บ่อยๆเนอะ
กอดพี่ฟางงงงงง จุ๊บพี่ฟางงงงงง
:กอด1:
o13
-
เอาเลยตรวจสอบกันเข้าไป :haun4:
ว่าแต่ว่าฟางจ๋า....มีภาคต่อไปก็ดีนะเรายังรักพี่ต่ายกับน้องโอมอยู่เลย :impress2:
-
ส่งท้ายก็ยังคงคอนเซ็ปต์ความน่ารักไว้เหมือนเดิม :o8:
-
:z1:
น่ารักกก ยังไง พี่ต่ายก็น่ารักเนอะ อิจฉาโอม :o8:
อยากให้มาต่อตอนพิเศษบ่อยๆจังเลย :3123:
:pig4:
-
:o8:
ฮ่าๆๆ
ตรวจสอบกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว???
-
:m21: :m21:
2 คนนั้นเค้าตรวจกันไปถึงไหนแล้วน๊าาาาาาา
พี่ฟางตั้งกล้องแอบถ่ายให้หน่อยค่ะ
:z1: :z1:
-
ต่อภาคสองหรือมาเล่าตอนพิเศษเรื่อยๆ ก็ได้นะฟาง อย่าเพิ่งจบเลย คิดถึงพี่ต่ายกะโอม
:call:
-
หื่นไม่เลิกเจงๆ
แต่ก็น่ารักไม่เสื่อมคลายเหมือนกัน
:-[ :-[ :-[
-
พี่ฟางจิตแตกซ่านแน่เลย
ยิ่งเขียนยิ่งหื่น :m25:
แต่โอมรั่วจริงๆด้วยนะ
-
คนแต่งอ่ะ....อาการน่าสงสัย :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[
แบบพี่ต่ายเนี่ย มีวางขายที่ central ป่าววววว
เค้าอยากได้ ๆๆๆๆๆๆ :m1:
-
ห้ามจบน้า....เค้าไม่ยอมนะ
เอาภาคอื่นมาต่อเร็วๆนะ
ยังไม่สนุกอยู่เลย น่ารักทั้งสองคนเลยอ่ะ
รักพี่ต่ายกับโอมนะค่ะ :impress2: :impress2:
-
พี่ต่ายกะน้องโอม เค้าตรวจสอบภายในกันแว้ววววววววว :m25:
รักคนเขียนนะ :3123:
ถึงภาคต่อไปเป็นวุ้นก็จะรอจ้า :z2:
-
มาให้น่ารักอีกแล้ว.....กรี๊ดดดดด
ใครๆ ก็ชอบโอมเหมือนที่พี่ต่ายรักโอมนั้นแหละ...หุหุ
สุดท้ายพี่ต่ายยังคงคอนเซป...แอบหื่นอยู่ดี 5555
-
:L2:
-
พี่ต่ายหื่น
แต่น่ารัก
ขอบคุณค่ะ
:กอด1:
-
ชอบบทส่งท้ายจัง
ยังน่ารักเหมือนเดิมพี่ต่ายกับโอม
:pig4:คุณฟางนะจ๊ะ
-
อ่านแล้วอิน :laugh:
นนนี่ลากมาให้อ่านละก็ทิ้งไว้ให้ค้างคา
เลยต้องตามมาอ่านเอง
สนุกมากกกกกกก
o13
-
จบซะละ
อ่านมาตั้งแต่ภาคที่แล้ว มาจนเล่าสู่กันฟัง
ชอบคับ อ่านแล้วมีความสุขจัง
ถ้ามีตอนพิเศษมาเรื่อยๆ ก้ดีเหมือนกันนะคับ o13 :bye2:
-
:L2: :กอด1:อิ่มอกอิ่มใจที่ได้ติดตามพี่โอมและพี่ต่ายมาจนจบเรื่อง
:L1:อ่านไปยิ้มไป มีความสุขครับ :n1:
รอติดตามผลงานดีๆของฟางต่อไปนะครับ...
:pig4:
-
เรื่องใหม่ยังเป็นวุ้น เอาตอนสุดท้ายจริงๆไปก่อน แบบว่าช่วงนี้อ่านของคนอื่นมากแล้วคันมือ อยากมาคุยกับคนอ่านมั่ง สั้นๆเอาไปอ่านเล่นๆนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ :L2:
*************************************************
“พี่ต่าย....เรื่องของเราจบแล้วล่ะ”
“เรื่องอะไรครับโอม...พี่งง ก็เรายังรักกันอยู่นะ ยังไม่จบ”
“ไม่ใช่....พี่ต่าย ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“อ้าวแล้วเรื่องอะไรครับโอม มาบอกว่าเรื่องของเราจบ พี่ไม่ยอมนะ”
“เรื่องนั้นถ้าพี่ต่ายจะจบผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน...ลองพี่มาจบกับผมก่อนซิ เป็นเรื่องแน่ๆ”
“หึๆๆ...แฟนพี่ดุจังเลย พี่กลัวแล้วครับ แล้วตกลงว่ามันเรื่องไหนครับที่ว่าจบ”
“ก็เรื่องตรวจสอบหัวใจของเราไงพี่....”
“อ๋อ...อ้าว....จบได้ไง คนอ่านออกจะเยอะ”
“ก็นั่นน่ะซิพี่...จบไปแล้ว”
“ไปบอกให้ฟางเขียนต่อดีไม๊พี่ต่าย เอาไม๊ เอาอีกซักภาคนึง”
“ได้ซิ ...ก็คนอ่านเค้ายังอยากอ่านเลย เค้ารักเราออกจะตายไป”
“ก็น่านนะซิพี่....แต่หลังๆคนอ่านเค้าบอกว่าพี่ต่ายหื่นนะ พี่ต่ายไม่โกรธเหรอ”
“หึหึ....โกรธทำไมล่ะ”
“อ้าว...ก็เหมือนพี่ต่ายภาพพจน์เสียนะ อย่างผมเค้าบอกผมรั่วแต่น่ารัก อิอิ”
“พี่ไม่โกรธหรอก คนอ่านเค้ารักพี่ ขนาดโหวตให้พี่ติดอันดับพระเอก 1ใน 5 เลยนะ ใครจะไปคิด พี่ต้องไปขอบคุณคนอ่านทุกคนเลยนะเนี่ย”
“น่านซิพี่ผมก็งงเหมือนกัน ว่าพี่ต่ายมีอะไรดีนักหนา เค้าถึงชอบพี่กัน ทีผมไม่เห็นมีคนมาโหวตให้มั่งเลย น่าน้อยใจ”
“โอ๋ๆๆๆ....ใครไม่รักพี่รักนะครับ โอมไม่ติดอันดับอะไรเลยในเล้าแต่ติดอันดับที่1 ในใจพี่เสมอนะครับ ไม่ต้องน้อยใจไป”
“พี่ต่ายชอบพูดอะไรหวานกินไปแล้วพี่ ไม่ไหว ไปหัดมาจากไหนเนี่ย”
“ทำไมต้องหัดล่ะครับโอม คำพูดดีๆกับคนรัก มันออกมาจากใจพี่เอง ไม่ต้องมีใครมาบอกหรอกครับ”
“ครับๆๆ ผมไม่เถียงแล้ว เถียงอะไรไม่เคยชนะพี่เลยซักครั้ง
“ผมว่าฟางลำเอียงแน่เลย เขียนให้พี่ต่ายดูดีไปหมด เขียนซะผมติงต๊องไปเลย”
“ไม่จริงหรอก แฟนๆโอมก็เยอะนะ เค้าชอบที่โอมรั่วไง น่ารักดีออก”
“แง่ววว...ทำไมเหตุผลที่คนชอบพี่กับที่คนชอบผมมันตรงข้ามกันแบบนี้ล่ะ ผมว่าผมออกจะจริงใจนะ”
“ก็เค้าก็รักโอมแบบที่เป็นโอมนะครับ”
“พี่ต่ายอ่ะ ไม่ต้องกอดผมแน่นหรอก ผมรู้แล้วครับว่าพี่รักผม”
“พี่กอดไม่แน่นเลย กอดตามปกติที่เคยกอด”
“อื้อ แต่ผมร้อนน่ะพี่ กอดแน่นๆแบบนี้ ขนาดอากาศหนาวๆผมยังร้อนเลย”
“โอมอยากร้อนมากกว่านี้ไม๊ครับ พี่มีข้อเสนอ”
“ร้อนไปก็ไม่ดีหรอกพี่ ผมว่าอากาศอบอุ่นดีกว่า ช่วงนี้อากาศแปรปรวน ร้อนๆหนาวๆจะเป็นไข้เอานะเนี่ย”
“ไหนพี่ลองวัดอุณหภูมิดูหน่อยดีกว่ามั๊ง ว่าโอมป่วยไม๊”
“พี่ต่าย...ใครเค้าวัดกันแบบนี้เอาหน้าผากมาแตะกัน แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าป่วย”
“โอมอยู่นิ่งๆซิครับ...เดี๋ยวพี่บอกให้ว่าผลเป็นไง”
“อื้อพี่ต่ายมาหอมแก้มผมทำไม...ตกลงผมป่วยไม๊ ไหนหมอต่ายบอกหน่อยซิ”
“พี่ยังวัดไม่เสร็จเลย...ขอตรวจอีกหน่อยนะครับ”
“พี่ต่ายไปตรวจอะไรตรงนั้น...ผมจักจี๋ อย่ามาไซ้ตรงหลังหูผมซิ ผมขนลุก...อึ๋ยยย”
“พี่ต่ายครับทำอะไร....พี่ต่ายจะวัดตัวผมตรงไหนทำไมต้องถอดเสื้อตัวเองล่ะ”
“พี่ต้องเอาอุณหภูมิร่างกายตัวเองเป็นเกณฑ์ถึงจะรู้ น่านะโอมเงียบไว้เดี๋ยวรู้เอง”
“พี่ต่ายอื้อออ...........เดี๋ยวก่อนนนน...ทำไมต้องมาจูบผมด้วย อ่า.....”
“อ้าวเวลาวัดไข้เค้าเอาปรอทวัดที่ไหนครับโอม”
“ให้อมปรอทใต้ลิ้นครับพี่”
“นั่นไง...พี่ก็ทำตามหมอพูดไง...พี่ตรวจอีกทีโอมอย่าเพิ่งขัดนะครับ”
“อื้อ.....อาร์์์รรร.....”
“พี่ต่ายเลิกตรวจเหอะ....ผมไม่อยากรู้แล้วว่าผมป่วยไม๊.....หายใจไม่ทันกลัวหัวใจวายไปก่อน”
“ไหนๆพี่ก็ตรวจแล้วขอตรวจต่อนะครับ โอมหัวใจเต้นแรงจังเลย”
“พี่ต่ายเอามือเข้ามาในเสื้อผมทำไม...มันขนลุกมาจับทำไมตรงนั้น”
“ก็พี่วัดการเต้นของหัวใจไงโอม พี่ไม่มีหูฟังก็ต้องใช้มือจับคลำๆเอาแบบนี้”
“พี่ต่าย....ถอดเสื้อผมทำไม นี่ผมหายร้อนมาหนาวแล้วนะ”
“ก็พี่จะวัดแรงเต้นของหัวใจให้ถนัดๆหน่อย”
“อื้อพี่ต่าย...ไม่เอาแล้วคนหื่น ชอบมาหลอกผมเรื่อยเลย”
“พี่ไม่ได้หลอกโอมนะ...พี่กำลังทำตามคอนเซปท์เลย”
“คอนเซปท์อะไรพี่...แล้วถอดกางเกงผมทำไม มันเย็นพี่.....”
“คอนเซปท์ของเรื่องไง....”
“เรื่องอะไร....อื้อ...อย่าจับซิ....อย่าจับตรงนั้น”
“คอนเซปท์ของฟางไง”
“ฟางมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะพี่ต่าย.....อืมมมมม”
“ก็ตรวจสอบหัวใจไงครับ......พี่ขอจูบหน่อยนะครับโอม”
“งึมมม....อืมมม....”
“ก....ก็เค้าเลิกตรวจสอบไปแล้ว....พี่เค้าจบไปแล้ว....ไม่มาต่อแล้ว”
“ได้ไงเค้าจบเราไม่ยอมจบ...พี่ขอตรวจสอบโอมทั้งตัวไปแบบนี้เรื่อยๆไปนะครับ.....”
“พี่ต่ายย.....ไม่ตรวจแล้ว.......”
“น่านะโอม....นะครับ”
“แงๆ.......ฟางช่วยด้วย”
****************************************
ไม่ช่วยหรอกนะโอม ช่วยได้อย่างเดียวซ้ำเติม :laugh:
ชะมด & kakoku_kin: :m25: :o8: :-[
ชะมด :นายคลิ๊กอีกที่สิ
kakoku_kin:คลิกดูแล้ว จบแล้วล่ะ :m15:
ชะมด : ว้าาอยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
kakoku_kin:เน้อขอรับ เราคงต้องขอ ให้คุณฟางช่วย เหมือนที่โอมขอแล้วล่ะ :z1:
ชะมด : นายหื่นไปล่ะ :z1: แต่ก็ขอด้วยคน มาต่ออีกนะคร้าบบบบบคุณฟางตอนพิเศษก็ได้ ผมกันนายเป็นกำลังใจให้คร้าบบบบบ รักงานเขียนคุณ อยากบอกคุณฟางว่า โดยส่วนตัวชะมดชอบมากเลยนะเรื่องนี้ ยิ่งพระเอกหื่นขึ้นมายิ่งชอบ :laugh: เน้ยคุณกระต่าย อิจฉาคุณกระต่ายได้กอดโอมด้วย :o8:
kakoku_kin: เห็นด้วยขอรับ ได้กำลังใจขึ้นเยอะ :o8: ก่อนไปอ่านหนังสือเตรียบขึ้นเขียง :serius2:
ชะมด :แค่คิดว่าต้องอ่านก็ :เฮ้อ:
หวัดดีขอรับคุณฟาง วันนี้แอบมาอ่านตอนเล่าสู่กันฟัง น่ารักโคตร ขอฉลองให้กับคู่แต่งงาน พี่กระต่ายกับโอม ด้วยนะ น่ารักมากเลยตอนร้องคาราโอะ ให้กัน
ชอบตอนนี้มากเลย ดีใจที่ได้อ่านงานคุณฟางนะ จะรอตอนต่อไปอีก เขียนนะขอรับ ถึงจะจบแล้วแต่ว่างๆมาเล่าสู่กันฟังอีกนะขอรับ
ดีใจที่ได้อ่านนะขอรับ
ขอบคุณและโชคดีที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณฟาง ผู้น่ารัก
:bye2:
ปล.ไปอ่านหนังสือล่ะ จะทันไม่ตูมั่วแต่หื่น ท่องไม่ทันแน่ :jul1:
-
ชะมด: มาแวะตรงนี้ แอบหนีนายมา มดขี้เกียจรอด้วยและคร้าบบบบบบบ เพราะอยากขอตอนพิเศษเป็นขอขวัญหลังสอบเสร็จและต้อบรับปีใหม่ด้วย
นะคุณฟาง มดขอนะ มดขอนะ นนนนนนนนนนน:o8: ให้มดทีเถอะคุณฟางงงงงงงงง :z1:
ชะมด: มดล้อเล่นคร้าบบบบบบบบบบ :m20: ที่ขอนะตอนพิเศษอย่าคิดลึก :o8: ล่ะคุณฟาง :laugh:
-
อ้าว เพิ่งเห็นว่ามีตอนพี่ต่ายกะน้องโอมพบประชาชนด้วย
:z1:
-
:impress2: :L2:
-
คิดถึงพี่ต่าย+น้องโอม
คิดถึงพี่ฟางด้วยค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามาซะนาน มีบทส่งท้ายซะด้วย
พี่ต่ายหื่นไม่เลิกเลย :-[
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ :L2:
-
ว้าจบซะแล้ว
คิดถึงตัวละครแล้วก็คนเขียนนะครับ :L1: :L2:
-
. .. . .. ตามมาอ่านบทส่งท้ายค่ะ ใครว่าพี่ต่ายหื่นไม่จริ๊ง ไม่จริงค่ะ ขอบคุณพี่ฟางนะค่ะ . . . ..
. . . .. ว่าแต่โครงการหน้าเมื่อไหร่เนี้ย . . . . . ..
-
:L2:
ขอบคุณอีกทีค่ะ อ่านไปยิ้มไป บ้าไปแล้ว น่ารักที่สุด
ถึงภาคนี้จะหื่นแต่ก็ยังคงคอนเซพท์หื่นแบบเจ้าเล่ห์นะคะ
ภาคแรกเราว่าคุณพี่กระต่ายก็เจ้าเล่ห์ล่ะ มีแผนการณ์ตลอดเลย แต่ภาคนี้น่ารักค่ะ มีพ่อแง่แม่งอน กาหนุงกาหนิง ผลัดกันออดอ้อน กรี๊ดดดดดดดด อยากได้แบบนี้สักคน หาได้ที่ไหนเนี่ย
ปล.รออ่านโปรเจคต่อๆไปนะคะ :L2:
-
ขอบคุณมากครับ
พี่ต่ายยังน่ารักเหมือนเดิม :3123:
-
ชะมด : Merry Chirsmas！！~\(≧▽≦)/~ คุณฟาง น้องโอม พี่กระต่าย
kakoku_kin:((((●ω●))) merry Chirsmas((( ●ω● ))) คุณฟาง น้องโอม พี่กระต่าย
(Novel)•:*´¨`*:•ღ ตรวจสอบหัวใจ ღ•:*´¨`*:• ภาค เล่าสู่กันฟัง บทส่งท้ายแล้ววว
-
ชะมด: ~\(≧▽≦)/~ สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คร้าบ คุณฟาง น้องโอม พี่กระต่าย
kakoku_kin:((( ●ω● )))สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คุณฟาง น้องโอม พี่กระต่าย
ปล.kakoku_kin:คุณฟางระวังชะมดนะขอรับ :m26:
-
เพิ่งจะได้สมัครล็อคอินของตัวเอง หลังจากแอบแย่งเพื่อนอ่านอยู่นาน :-[
ตามอ่านเรื่องของคุณฟางมาตั้งแต่ ตรวจสอบหัวใจ ภาคปกติ (เรียกแบบนี้ได้มั้ยเอ่ย)
แรกๆ ก็แค่ลองอ่านดูซิว่าเป็นยังไง แล้วสุดท้าย.............. ก็ติด
นั่งอ่านไปก็มีคำถามไปตลอด ทำไมพี่ต่ายทำแบบนี้ ทำไมโอมทำอย่างนี้ ฯลฯ อินมากกกกกกกกกก
มียิ้ม มีแอบกรี๊ดดดดดด มีร้องไห้ ครบรส
อ่านจบก็เหงาหน่อยๆ เพราะแอบหลงรักโอมกับพี่ต่ายไปแล้ว
พอมีภาคเล่าสู่กันฟัง ก็เลยตามอ่าน ตามเที่ยวไปกับสองคนนี้ด้วย
ขอบคุณ คุณฟาง สำหรับเรื่องที่อ่านแล้วชุ่มชื่นหัวใจอีกเรื่อง
หวังว่าพี่ต่ายกะน้องโอมจะมีอะไรมา "เล่าสู่กันฟัง" อีกนะคะ
-
แก้มจะแตกแล้วค่ะ
หวานกันซะ :o8:
พี่ต่ายก็เจ้าเล่ห์โอมก็กว่าจะทันพี่ต่าย หุหุ
ชอบเนื้อเรื่องค่ะ อ่านแล้วมีความสุขดี
o13
:pig4:
-
kakoku_kin: ป้ายนี้ขอรับ ปู่ ป้ายนี้
ปู่หนอนรถเมล์ : เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆ
ปู่หนอนรถเมล์ : ป้ายนี้หรือ ตรวจสอบหัวใจ ภาค เล่าสู่กันฟัง อีกเรื่อง ของคุณฟาง
kakoku_kin: ใช่ขอรับ ป้ายนี้แหล่ะขอรับปู่ :m15:
ปู่หนอนรถเมล์ : ลงไปได้แล้ว เจ้าคิน เจ้าชะมด อย่าให้ปู่รอนาน ล่ะ :m31:
kakoku_kin: ปู่อย่าเรียกชื่อเล่นดิขอรับ เขินนะเดี๋ยวเค้ารู้หมด :o12:
ปู่หนอนรถเมล์ : หรือจะให้รีกอีกชื่อ เจ้า惠。。o18
kakoku_kin: หยุดดดดดดดดดดดดดดปู่หยุด เลย :sad4: ยอมก็ได้ ลงแล้ว ลงแล้วขอรับ :m29:
ชะมด : ปู่เรียกเลย :m20:
kakoku_kin: :angry2: หยุดนะไอ้ชะมด
kakoku_kin: มาอีกแล้วขอรับ คุณฟาง มาเป็นกำลัง ใจ ก็มันคิดถึง พี่กระต่ายกับน้องโอม นี่ขอรับ :z1:
ชะมด : ชะมดก็คิดถึง :z1:
-
ชอบมากๆเลย รู้สึกผูกพันกับพี่ต่ายแล้วก็น้องโอมง่ะ อยากให้เป็นคนที่มีอยู่จริงๆ ถ้ารู้จักด้วยยิ่งดี งื่อ
มีความสุขจังค่ะที่ได้อ่าน ว่าจะกลับไปอ่านตอนแรกใหม่ แต่อยากขอให้มีตอนต่อไปเรื่อยๆ แบบไม่อยากให้จบอ่ะค่ะ
อยากมีพี่ต่ายกับน้องโอม เป็นเสมือนเพื่อนที่รักตลอดไป มีความสุขจริงๆค่ะที่ได้อ่าน รู้สึกอบอุ่นมากๆ
ทั้งที่เป็นคนที่ไม่ค่อยโรแมนติค แต่พออ่านเรื่องนี้ไม่รู้ทำไมมันเต็มอิ่ม สุขใจบอกไม่ถูก
ที่แน่ๆคืออยากเป็น้องโอม จริงๆนะ ถึงจะให้เป็นเกย์ก็ยอมค่ะ ชะนีคนนี้อิจฉาน้องโอมจริงๆนะ
อยากเจอคนรักแบบพี่ต่ายบ้าง น่ารักจริงๆ และรักคู่นี้มาก ผูกพันมากเหมือนเพื่อนเหมือนพี่เหมือนน้องเลย
บอกได้ไหมคะว่าเอาอิมเมจมาจากคู่รักคู่ไหนหรือเปล่า หรือจินตนาการล้วนๆ ถ้าเป็นจริงก็ดี
สุดท้ายขอจบเม้นยาวๆนี้ ว่ารักคนแต่งค่ะ คงเป็นคนที่อบอุ่นมากแน่ๆ ถึงแต่งเรื่องนี้มาได้
ขอบคุณค่ะ ที่ให้ความสุข กับคนอ่านคนนี้ ^^
-
****ป.ล. แต่งต่อเถอะนะ ขอร้องถ้าไม่หมดแรงไปเสียก่อน ถ้าไม่ได้อ่านคงคิดถึงพี่ต่ายกับน้องโอมมาก T_T
-
^
^
^
^
:z13: คุณ shoucream
kakoku_kin: มาหาอีกที คิดถึงชอบอ่ะคุณฟาง คิดถึง น้องโอมกะพี่กระต่าย
-
^
^ :z13: kakoku_kin: คุณชะมด คุณช้าง คุณ shoucream
มาเยี่ยมบ่อยๆขนาดนี้ต้องมีรางวัลให้ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
ขอบคุณค่ะที่คิดถึงกัน ดีใจจังเลยที่มีคนชอบ ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุขกันค่ะ :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
กอดพี่ฟางงงงงง
คิดถึงๆๆๆๆๆ
พี่ต่าย+น้องโอมจัง
-
:-[ เขินๆๆๆๆๆๆๆ หวานได้อีกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านเเล้ว :impress2: :-[ :o8:
โลกเป็นสีชมพูเลยครับ :L1: :pig4:
พี่ฟางมาให้ :กอด1:ซะดีๆ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ซินเจิ้งหรูอี้ ซินเหนียนฟาไฉ :mc4: :mc4:
-
ขอบคุณก๊าบ ชอบเรื่องนี้แบบสุด ๆ
รับรองว่าไม่อ่านแค่รอบเดียวอย่างแน่นอน
แล้วจะมาใหม่ อิอิ o13
-
คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
-
:กอด1: :กอด1:
ชอบเรื่องนี้จัง แอบแวะมาเดินเล่นค่ะ
คิดถึงพี่ต่าย โอม แล้วก็พี่ฟางด้วย
-
晚安
-
มาช่วยดัน ขอตอนพิเศษอีกได้ป่ะ โคตรคิดถึงพี่ต่าย กะน้องโอมจัง :monkeysad:
-
คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
-
แวะมาเยี่ยมน้องโอม กับ พี่ต่าย จ้า :กอด1:
-
p'fang
-
ตามมาอ่านคับ
ชอบมากกว่าเดิมคับ :-[ :-[
-
ฝันดีห้าห้าห้า
-
ชะมด : มาอีกแล้ว ผมมาถึงก่อนนาย :laugh: มาเยี่ยมตอนพิเศษด้วยครับ
kakoku_kin: :angry2:ไอ้ชะมด แกทิ้งกันนะ
ขะมด : :m20: :laugh:
kakoku_kin: คิดถึงนะน้องโอมกับพี่กระต่าย :o8:
-
สุขสันต์วันแห่งความรักนะขอรับ
พี่ฟาง
น้องโอม
พี่กระต่าย
:3123:
-
กลับมาหรือยังพี่ฟาง ขอรับ :o8:
-
ฝันดีขอรับพี่สาว อีกครั้งอิอิอิ :L1:
-
ช่วงกลางเดือนที่ผ่านมามีโอกาสได้ไปเที่ยวภาคเหนือเลยเกิดความคิดหาเรื่องใส่ตัวมาเล่าสู่กันฟังได้อีก ถึงไม่มีคนอ่านก็จะดันทุรังลงละว้า :laugh:
***********************************
#1
“โอมศุกร์นี้เข้ากรุงเทพฯมาหาพี่หน่อยนะมาเร็วนิดนึงให้มาถึงสัก5โมงอย่างช้านะครับ”
อยู่ดีๆพี่ต่ายก็โทรมาบอกผมแบบนี้ล่ะครับ พอผมจะถามกลับพี่ต่ายก็ตัดบทบอกว่า
“มาก่อนแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็วางหูไปเลย ให้มันได้แบบนี้ซิแฟนผม เริ่มเผด็จการเข้าไปทุกทีแล้ว ชักจะเหิมใหญ่ สงสัยเริ่มเห็นผมเป็นลูกไก่ในกำมือ แต่ไอ้รึจะหือกลับก็ทำไม่ลง ก็มันรักไปแล้วนี่ครับ ว่าไงก็ว่าตามกันแล้วกัน
ก็เพราะเหตุนี้ละครับผมเลยมานั่งหงุดหงิดอยู่บนรถแท็กซี่ตอนเวลาเร่งด่วนในวันศุกร์13แบบนี้
“พี่บอกแล้วให้มาถึง5โมง ทำไมโอมมาซะ6โมงเลยล่ะ นี่เราจะตกรถกันไม๊เนี่ย เฮ้อ”
ผมฟังแล้วก็โมโห “ก็พี่ต่ายจะให้ไปเที่ยว ก็ไม่บอกผมมา บอกแบบสั้นๆแล้วผมจะรู้ไม๊ว่ามันวิกฤตขนาดนี้ ความผิดใครกันแน่เนี่ยพี่”ผมหน้างอไปในบัดดล ผมผิดตรงไหนก็ไม่รู้นี่ว่าต้องขึ้นรถไฟไปเชียงใหม่ตอน6.45 แล้วก็งานมันติดพันกว่าจะออกจากบ้านมาได้เวลาก็เตลิดน่ะซิ กว่าผมจะมาถึงกรุงเทพฯก็ปาเข้าไป6โมง พี่ต่ายบอกผมว่าไปเชียงใหม่กัน แค่เนี้ยนะ...ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย....เง้อ
“ก็พี่อยากเซอร์ไพรส์โอมน่ะ อย่างอนซิ พี่อุตส่าห์เตรียมตัวตั้งนานนะ กว่าจะเจียดวันมาได้เนี่ย โอมก็รู้ตอนนี้งานเรายุ่งแค่ไหน” พี่ต่ายทำหน้าจ๋อยๆ ซีดๆ ทำเอาผมสงสาร
“แถมทีแรกเพื่อนที่ทำงานจองตั๋วรถไฟให้ ดันจองผิดวันอีก กว่าจะลางานใหม่ เคลียร์งานกันก็แทบแย่แล้วนะโอม”
เสียงออดอ้อนขอความเห็นใจจากพี่ต่าย ทำเอาผมใจอ่อน มันก็จริงแต่บอกกันตรงๆก็ได้ไม่ต้องมาเซอร์ไพรส์หรอก พี่ต่ายทำอะไรก็ดีมาตลอดอยู่แล้ว แค่นี้ผมก็รักหัวปักหัวปำแล้ว แต่จะให้บอกไปแบบนี้ก็ได้ใจซิครับ ไอ้ผมก็เป็นอะไรไม่รู้พูดดีๆไม่ค่อยเป็น
“ผมก็ยุ่งนะ กว่าจะออกมาได้เนี่ย ขับรถมาก็เหนื่อย ก็รีบแล้วนะ เต็มที่แล้ว”พอผมพูดจบ พี่ต่ายไม่พูดอะไรต่อครับเบือนหน้าออกไปนอกหน้าต่าง ได้แต่มองนาฬิกา อาการชักไม่ดีสงสัยจะงอนผมบ้างแล้วมั๊ง
“แล้วจะไปทันเหรอ ทำไมรถติดขนาดนี้ล่ะ มิต้องขึ้นมอเตอร์ไซด์ไปเหรอเนี่ย”
“.....................”เงียบครับ พี่ต่ายไม่ตอบ
“ก็ติดแบบนี้แหล่ะคุณ ทุกวันก็แบบนี้ไม่รู้เหรอ”พี่ต่ายไม่ตอบแต่น้าแท็กซี่ตอบแทน งั้นผมคุยกับน้าเค้าก็ได้วะ
“แล้วผมจะขึ้นรถไฟทันเหรอน้า รถออก6.45 น้าซิ่งหน่อยซิ”
“จะให้ซิ่งไปไหนล่ะคุณ ติดหน้าติดหลังแบบนี้ ผมไม่ใช่โดเรมอนนะจะได้ใช้ไฟฉายย่อส่วนรถให้เล็กลงแล้วลอดผ่านเจ้ารถพวกนี้ไปได้ คุณก็” น่าน....เจอแทกซี่ช่างจินตนาการได้อีก หรือว่ากวนผู้โดยสารกันแน่
“โอเคน้า อย่างมากก็ตกรถ เฮ้อ”ผมหันไปมองหน้าพี่ต่าย ยังเงียบครับ จะงอนไปถึงเชียงใหม่เลยไม๊พี่ครับ ที่รักครับ
“พี่ต่ายแล้วเรากลับวันไหนพี่?”ผมทำเป็นเนียนหันไปถามพี่ต่ายอีกครั้ง นานเลยครับผมเหมือนต้องกลั้นหายใจรอคำตอบพี่ต่าย แล้วในที่สุดพี่ต่ายก็ตอบมาก่อนผมจะขาดใจ (ซึ่งไม่รู้ผมจะกลั้นหายใจไปเพื่อ?...งงกับตัวเองจริงๆ)
“17”ตอบมาแค่เนี้ยครับ
“กลับตอนไหนล่ะ”ผมก็ดันทุรังถามต่อครับ
“กลางคืน” ตอนนี้เริ่มหมั่นไส้แล้วครับ ตอบสั้นๆๆอยู่ได้
“แล้วกลับรถไฟอีกไม๊”จะลองดูซิว่าจะหายงอนไม๊ ไปหัดงอนมาจากไหนเนี่ย
“ดูก่อน”
“ดูอะไร”
“ก็ดูก่อนไง”
“ก็ดูอะไรล่ะ ก็บอกมาซิ”ชักมีอารมณ์แล้วนะ จะต้องชนะผมให้ได้แน่ๆใช่ไม๊พี่ต่าย
“ก็ดูก่อนว่าจะกลับหรือไม่กลับรถไฟนะซิ” พี่ต่ายตอบแล้วหันมายิ้มเยาะให้ผม เหอๆๆช่วยให้ความกระจ่างได้มากทีเดียวครับ แต่ถ้าผมหยุดถามผมก็พ่ายซิในสนามรบนี้
ผมถามเสียงเครียดไปอีกครั้ง“อ๋อดูก่อน อืมมมแล้วถ้าเราตกรถไฟล่ะจะทำไง”
“.......”เงียบต่อได้อีก
“แล้วไปนี่จะไปไหนมั่ง”ไม่ตอบก็ถามต่อ
“ แล้วนี่บอกแม่ยังว่าจะไป”ไม่ตอบอีก แต่เหมือนๆจะเบือนหน้าไปแอบยิ้มๆกับหน้าต่าง แล้วผมก็ดันเห็นภาพสะท้อนมาจากกระจก เราสบตากันในภาพสะท้อนพอดี พี่ต่ายรีบหุบยิ้มทันที กลับมาทำหน้าเฉยเมยต่อ
“ แล้วใครจะทำงานแทนผมตั้งหลายวัน”อันนี้เหมือนเริ่มบ่นกับตัวเอง แล้วก็เริ่มมือไม้คันอยากลงมือลงไม้กับคนยั่วโมโหที่นั่งอยู่ข้างๆ
"......"
“แล้วนี่มีความสุขมากไม๊ที่แกล้งผมได้แบบนี้”ผมสะบัดเสียงใส่ไปหนึ่งที ส่งค้อนไปให้พี่ต่ายอีก1 ครั้ง แล้วกอดอกหันหน้าออกไปที่หน้าต่างทันที ในที่สุดผมก็ควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีกครั้ง ได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะเบาๆ
“โธ่เอ๊ยโอม หึหึ แค่นี้ก็โมโห”มือของพี่ต่ายมาลูบหัวผมเบาๆ ชนะแล้วก็เป็นแบบนี้ครับผมโดนตบหัวแล้วลูบหลังตลอดเลยยย เจ็บใจจริงๆ ผมเอามือปัดมือพี่ต่ายออกไป
“ก็ดูซิ...จะไปเที่ยวอยู่แล้วยังมาหาเรื่องกันอีก แล้วไปเที่ยวกันจะสนุกได้ยังไง”
พี่ต่ายพูดยิ้มยั่วอีกครั้ง “ไปกับพี่ไม่สนุกได้หรือ ไปกับคนที่รักกันต่อให้ทะเลาะกันตลอดทริปก็สนุกอยู่ดี”
ผมหน้าแดงไปกับคำพูดของพี่ต่าย อายจนเกือบจะม้วนเป็นหอยอยู่ตรงนั้น แต่พอเงยหน้าขึ้นตาผมก็ไปสบกับตาน้าแท็กซี่ทางกระจกมองหลังพอดี แกรีบหลบตาผมเหมือนกระสือ นี่แอบดูแอบฟังตลอดเลยละซิเนี่ย ขับรถดีๆไม่ชอบชอบเป็นนักสืบรึไง พี่ต่ายก็พูดอะไรไม่มีอายคนอื่นบ้าง ผมเลยต้องเอาศอกถองเอวพี่ต่ายไปหนึ่งครั้ง แล้วทำตาขยิบๆไม่ให้พูดต่อ
“อุ๊บบบ.....โอมเล่นแรงอีกแล้ว เดี๋ยวพี่แรงมั่งอย่ามาร้องครวญครางนะ หึหึ”พี่ต่ายทำตาแวววาวใส่ผม แล้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้อีก ผมละเชื่อเขาเลย จนตอนนี้6.15 ยังไม่ถึงสถานียังมีอารมณ์มาทำทะลึ่งอีก
“พอเลยพี่ต่าย เราจะตกรถไม๊ผมห่วงเรื่องนี้มากกว่า” พอผมพูดแบบนี้ น้าแท็กซี่ที่คงนั่งฟังพวกผมคุยกันก็รีบยกมือขอพูดทันที (อารมณ์ในห้องเรียนเลย รีบตอบกลัวโดนแย่งพูด 555+)
“หลุดไฟแดงนี้ก็ไม่ติดแล้วครับ แต่อาจต้องวิ่งกันนิดหน่อย เตรียมตัวไว้แล้วกันครับ”พอได้ยินน้าแกพูดแบบนี้ก็ค่อยเบาใจไปนิดนึงครับ แล้วพอหลุดไฟแดงไปได้ก็วิ่งฉิวจริงๆครับ
เราไปถึงสถานีรถไฟบางเขนตอน6.30 น.พอดี ผมกับพี่ต่ายรีบลงไปยืนรอรถไฟ สักพักได้ยินเสียงประกาศว่ารถไฟจะดีเลย์ประมาณ20นาที ทำเอาถอนหายใจกันเฮือกใหญ่ ตื่นเต้นได้ตั้งแต่วันแรกจริงๆ ผมพยายามจะหาร้านขายของกินหรือเซเว่นแถวนั้น แต่ก็ไม่เห็น มีแต่แผงขายไก่ย่างหมูปิ้งข้างทางซึ่งผมก็ไม่อยากทาน เลยไม่ได้ซื้อเสบียงอะไรเลย
รถไฟที่เราไปเป็นตู้นอนครับ ชั้น2 เป็นเตียงนอนบนล่างครับ ค่าตั๋วผมถามพี่ต่ายก็บอกแค่ว่า700กว่าบาทแต่กว่าเท่าไหร่ผมก็ไม่รู้ ผมก็เลยไม่ถามต่อครับกลัวพี่ต่ายขอค่ารถ หึหึ ไม่บอกก็ดีครับจะได้ไม่จ่าย ตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัยผมก็ไม่ได้ขึ้นรถไฟอีกเลยครับ หลายปีแล้วทีเดียว
ขึ้นไปทีแรกก็เป็นที่นั่งปกติครับยังดูไม่ออกว่าจะพับเป็นเตียงได้ยังไง ข้างที่นั่งผมเป็นฝรั่งชายล้วนกลุ่มใหญ่คุยกันเสียงดัง คงจะขึ้นมาจากหัวลำโพง พวกผมก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ที่นั่งฝั่งตรงข้ามผมซิเป็นสาวแว่นหน้าตาน่ารักสามคนนั่งคุยกันไม่สนใจใคร ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มไปให้ แล้วแอบมองว่าเค้าซื้ออะไรมากินกันบ้าง แอบอยากกินของเขาซะงั้น แล้วหันมาโวยกับพี่ต่าย “พี่ต่ายซื้ออะไรมาเป็นเสบียงรึเปล่า ผมเริ่มหิวแล้ว”
พี่ต่ายส่ายหน้าแล้วบอกว่า “เดี๋ยวสั่งเค้ามาทานได้ บนนี้มีข้าวขาย”
“อ้าว..เหรอ ดีๆๆแล้วจะกินยังไงล่ะ ไม่มีโต๊ะให้นั่งกินนี่”ก็ผมพยายามมองดูมันมีแต่ที่นั่ง แล้วเวลากินไม่ลำบากแย่เหรอ
“ไม่รู้ซิ พี่เคยนั่งที่ไหนกัน เดี๋ยวก็คงมีวิธีเอง” สักพักนึงก็มีเจ้าหน้าที่รถไฟเดินเอาเมนูมาถาม ผมกับพี่ต่ายเลยสั่งข้าวมาคนละชุด มีข้าวหมูทอดกระเทียม พร้อมน้ำแกง และข้าวกระเพรากับน้ำแกงชุดละ 90บาท รอไม่ถึง15นาที เจ้าหน้าที่ก็เอามาเสริฟ ผมก็เลยได้รู้ว่าจะทานได้ยังไง น้าพนักงานเอาแผ่นโต๊ะมาจากตรงไหนไม่รู้ครับเอามาเสียบๆแป๊ปเดียวเราก็มีโต๊ะทานอาหารแล้ว สาวๆโต๊ะข้างๆแอบมองอาหารเรากันใหญ่ ผมเลยหันไปชวนให้มาทานด้วย ก็ตามมารยาทนะครับ
“ทานด้วยกันไม๊ครับ” พวกสาวๆยิ้มๆแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวสั่งมาทานกันเอง ขอบคุณค่ะ” พวกผมเลยทานกันต่อ ก็รสชาติดีครับอร่อยใช้ได้ ถึงแม้จะแพงไปหน่อยแต่ก็อุดหนุนกันหน่อยครับ ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีกำไร
“พี่ต่ายจะให้ผมอยู่บนหรือล่าง เอาไงดีพี่”ผมดูๆแล้วนอนล่างก็ดีครับไม่ต้องปีน แต่นอนบนก็ดูน่าสนุกดีอยู่เหนือคนอื่น (เกี่ยวไม๊เนี่ย)
“ปกติพี่ชอบให้โอมนอนล่างนะ พี่ชอบที่สุด.....พี่ว่ามันเป็นท่ามาตรฐาน” ผมถึงกับเหวอหน้าแดง พี่ต่ายตีหน้าซื่อ แต่แววตาระยิบเลยครับ เอ๊ะชักยังไง นี่ผมพูดเรื่องเตียงนะ พี่ต่ายพูดเรื่องอะไรเนี่ย งง......
“แต่คราวนี้พี่ให้โอมอยู่บน อยู่ล่างอันตราย เดี๋ยวคนเข้าหาง่ายๆ เอาไว้คราวหน้าโอมค่อยอยู่บนแล้วกันนะครับ”
เฮ้อ!!!โล่งอกครับ เหมือนๆจะพูดออกนอกลู่นอกทาง แต่ในที่สุดก็กลับมาเข้าเรื่องได้ แต่ผมว่าสาวๆข้างๆดูเงี่ยหูฟังหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ ผมเลยต้องส่งสายตาดุพี่ต่ายไปอีก พี่ต่ายอมยิ้มกลั้นหัวเราะไว้
เวลาผ่านไปหลายๆคนเริ่มให้เจ้าหน้าที่มาจัดเตียงให้ ถ้าจัดด้านบนด้านล่างก็ต้องจัดด้วยครับ พวกผมเลยให้เค้ามาจัดเตียงด้วยเจ้าหน้าที่ใช้เวลาไม่นานเราก็พร้อมนอนได้ทันที แต่พอจัดแล้วก็นั่งคุยไม่ได้ครับ ต้องแยกย้ายกันนอน แต่ปกติผมนอนดึกเลยออกจะหงุดหงิดเพราะไม่มีอะไรทำ ทางเดินยังคงเปิดไฟสว่างไสว ผมว่าก็ดีนะครับปลอดภัยดี เพราะในตู้นอนมีทั้งหญิงและชาย จริงๆถ้าเราเข้าเตียงแล้วรูดม่านปิดก็มืดแล้วครับ นอนได้สบายๆไม่มีแสงไฟแยงตา
(http://img153.imageshack.us/img153/2397/img4860pc6.jpg)
พอสี่ทุ่มกว่าๆ ผมชวนพี่ต่ายไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนอน ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลมากก็สะดวกดีครับ ถึงแม้ว่าจะแคบไปหน่อยแต่ก็สะอาดใช้ได้ ระหว่างทางเดินไปพบว่าผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติครับ ผมดีใจที่ยังไงๆเมืองไทยก็ยังมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันมากอยู่ แอบหวังว่าอีกไม่นานเศรษฐกิจคงจะฟื้นได้แน่นอน
“โอมจะนอนเลยหรือเปล่าครับ”พี่ต่ายถามผมเมื่อผมเริ่มปีนขึ้นไปนอนด้านบน ผมก็ยังไม่อยากนอนแต่นั่งคุยก็คงไม่ได้เพราะส่วนใหญ่รูดม่านปิดนอนกันมากแล้วครับ เกรงใจกลัวเสียงดังรบกวนเค้า สาวข้างๆผมกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ครับ ถ้าผมเปิดม่านมันก็เหมือนกับเรานอนมองเค้า ผมเลยว่าผมนอนดีกว่า
“ก็นอนเล่นๆนะพี่ เดี๋ยวคงหลับ พี่ต่ายนอนเถอะไม่ต้องห่วงครับ”ผมโบกมือให้พี่ต่ายแล้วลาไปนอน ยังได้ยินพี่ต่ายพูดแว่วๆ “ราตรีสวัสดิ์ครับ”
เมื่อผมล้มตัวลงนอนเสียงรถไฟยังคงดังอยู่ ความสั่นสะเทือนของรถไฟเวลาเคลื่อนขบวนไม่รบกวนการนอนของผมอาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการขับรถเข้ากรุงเทพฯ หรืออาจจะเป็นเพราะอิ่มเกินไปก็ได้ ผมจึงเคลิ้มหลับไปหลังจากที่นอนไปได้ไม่นานนัก
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนเพราะเตียงนอนชั้นบนไม่มีหน้าต่าง พอปิดผ้าม่านก็มืดสนิท ผมรู้แค่ว่ามันเงียบมากๆแต่ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว ผมพลิกตัวจะตะแคงแต่ก็ทำไม่ได้มันอึดอัดหรือจะเป็นเพราะที่แคบ ผมพยายามอีกครั้งแล้วก็พบว่ามีคนนอนกอดผมอยู่ ผมตกใจนิดหน่อยหรือว่ามีใครเข้าหาผมจริงๆอย่างที่พี่ต่ายบอก :sad5:
*****************************
ช่วยกันลุ้นหน่อยค่ะว่าจะแต่งตลอดรอดฝั่งรึเปล่า :call:
-
:sad4:.....อ่านคับอ่าน... :sad4:
ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วนะคับ....
อ่านภาค เล่าสู่ แล้วต้องย้อนกลับไปอ่านภาค ตรวจสอบ...อีกครั้งเลยด้วยอ่ะคับ
poom_โอ๋ :o12:
-
“พี่ต่ายแล้วเรากลับวันไหนพี่?”ผมทำเป็นเนียนหันไปถามพี่ต่ายอีกครั้ง นานเลยครับผมเหมือนต้องกลั้นหายใจรอคำตอบพี่ต่าย แล้วในที่สุดพี่ต่ายก็ตอบมาก่อนผมจะขาดใจ (ซึ่งไม่รู้ผมจะกลั้นหายใจไปเพื่อ?...งงกับตัวเองจริงๆ)
“17”ตอบมาแค่เนี้ยครับ
“กลับตอนไหนล่ะ”ผมก็ดันทุรังถามต่อครับ
“กลางคืน” ตอนนี้เริ่มหมั่นไส้แล้วครับ ตอบสั้นๆๆอยู่ได้
“แล้วกลับรถไฟอีกไม๊”จะลองดูซิว่าจะหายงอนไม๊ ไปหัดงอนมาจากไหนเนี่ย
“ดูก่อน”
“ดูอะไร”
“ก็ดูก่อนไง”
“ก็ดูอะไรล่ะ ก็บอกมาซิ”ชักมีอารมณ์แล้วนะ จะต้องชนะผมให้ได้แน่ๆใช่ไม๊พี่ต่าย
“ก็ดูก่อนว่าจะกลับหรือไม่กลับรถไฟนะซิ” พี่ต่ายตอบแล้วหันมายิ้มเยาะให้ผม
:jul3:
แหม...คุ้นๆ นะนั่น
:laugh:
-
วิ้ว ๆๆ :call: ต้องตลอดรอดฝั่งอยู่แล้วค่ะ ^^
อ่านค่ะ ชอบคู่พี่ต่ายกับโอมมากเลยค่ะ น่ารักๆ
อ่านแล้วมีความสุข แล้วก็รอลุ้นว่าใครกันนะที่เข้าหาโอม :z1:
:pig4:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด มีตอนพิเศษด้วย :กอด1:
ยกมือรออ่านด้วยคนค่ะ ชอบมากเลย
โดยเฉพาะภาคสอง พี่ต่ายเริ่มหื่น น่ารักดีๆอ่ะ ไม่ดูขรึมเหมือนตอนแรก รู้สึกจาเจ้าเล่ห์ขึ้นเยอะเลยน่ะ
-
:กอด1:
-
ตอนใหม่ อิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
-
:z1: :z1:
ผีรถไฟจากเตียงข้างล่างแน่ๆๆ :haun4: :haun4:
-
ดีใจจังมีตอนพิเศษด้วยยยยยยยย :กอด1: :กอด1:
คิดถึงน้องโอม กับ พี่ต่าย ม๊าก มากกกกกกกกก :-[
โดนผี(ต่าย)อำ ซะละม๊างงงงง น้องโอม :z1:
-
:m4: :m4: :m4:
พี่ฟางเอาตอนพิเศษมาลงแล้ว
คิดถึงพี่ต่าย+โอมจังเลย :กอด1:
รอตอน..2น๊าคะ
ตลอดลอดฝั้งแน่นอน
:z1: :z1:
-
:jul3:
แหม...คุ้นๆ นะนั่น[/color]
:laugh:
คุ้นเหมือนกัน
555+ :laugh:
-
คุ้นอารายเยี่ยงนี้ o8
-
:z13: :z13:มาจื้ม พี่นนนี่ ทะลุไปถึงน้องกิฟ และไปอ่าน ๆๆๆๆๆๆ ห้าห้าห้า
ในที่สุดสิ่งที่รอก็เป็นจริง :laugh:
รักพี่ฟางจังขอรับ
:กอด1:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อย่าบอกว่าพี่ต่ายขึ้นไปนอนเบียดนะ
โอ้...
มันแคบมากเลยนะจะบอกให้
:a5:
-
:z13: จิ้มพี่ฟาง
ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงนะขอรับ เป็นห่วงนะขอรับ :กอด1:
-
ดีใจสุดๆ เลย จ้ะฟาง ที่ได้อ่านต่อ
คิดถึงพี่ต่ายกับโอมพอดีเลย :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้แต่งต่อจนจบนะคะ
เป็นฟิคเรื่องนึงที่อ่านแล้วมีความสุขทุกครั้ง
:pig4: :L1:
-
ได้อ่านต่อแล้ว
ดีใจจัง
โอมยังคงน่ารักเหมือนเดิม
-
รอไม่ไหวแล้วค่ะพี่ฟาง :กอด1:
โซขอไปนอนก่อนน๊าคะ
ไว้ตื่นมาแล้วจะแอบย่องมาดูใหม่........ว่าเอาพี่โอห์ม+อาม2 มาส่งยัง :a2:
:จุ๊บๆ: :a12:
-
:L2:
-
:really2: ยังมีคนอ่านด้วย ดีใจจัง อิอิ เป็นแค่บันทึกการเดินทางของคนเพ้อๆ ช่วยๆอ่านกัน ช่วยๆกันรีพลายหน่อยนะคะ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว #1มาได้อีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
************************************************
#2 เพื่อนร่วมทาง
แต่เมื่อลืมตาดูก็เห็นว่าเป็นพี่ต่ายนั่นเองที่นอนซ้อนหลังผมอยู่ ผมแอบคิดในใจ แหมรอตั้งนานทำไมเพิ่งมา ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับ เบียดจะตายอัดเข้ามาได้ไงเนี่ย
“พี่ต่าย...” ผมกระซิบเบาๆที่ข้างหูพี่ต่าย
“ครับ...โอม” พี่ต่ายไม่ลืมตาแต่งัวเงียตอบผมเบาๆ
“เนียนละเมอรึเปล่าพี่ต่ายจำได้ว่าพี่ต่ายอยู่ข้างล่างนี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่..ไม่รู้เรื่องเลย”
พี่ต่ายยังคงเป็นนินจาชอบโผล่มาแบบนี้ทุกที แต่มันออกจะน่าเกลียดถ้าใครมาเห็นเข้าว่าผู้ชายตัวใหญ่สองคนมานอนด้วยกัน สถานที่ก็คับแคบและไม่อำนวยเลยครับ ช่วงความยาวสั้นมากๆครับ ถ้าคนขายาวๆก็ต้องนอนงอตัว
“นานแล้ว..โอมหลับสนิทเลย พี่ถึงไม่อยากให้เรานอนข้างล่าง ถ้าใครเข้ามาหาแย่แน่ๆ”
ผมก็รู้สึกแบบนั้น แต่ผมเป็นผู้ชายนะจะห่วงกันเกินไปรึเปล่าพี่ต่ายครับ
“แล้วพี่ขึ้นมามีใครเห็นรึเปล่า”ผมยังห่วงเรื่องนี้มากกว่า
พี่ต่ายยิ้มตาเป็นประกายในความมืดแล้วชู2นิ้วเป็นสัญลักษณ์ของลูกเสือ “สาบานว่าไม่มีใครเห็นแน่นอนครับ”
พี่ต่ายโอบเอวผมแน่นขึ้น “ไหนๆก็ตื่นแล้วขอหน่อยนะครับ” ผมกำลังจะท้วงว่านี่มันที่สาธารณะจะทำอะไรได้ยังไง พี่ต่ายก็ปิดปากผมด้วยริมฝีปากของพี่ต่าย จูบของพี่ต่ายนุ่มนวลล้อเล่นกับผมอีกตามเคย เรียวลิ้นของพี่ต่ายรุกเร้าเข้าไปหยอกล้อกับผมจนผมแทบหายใจไม่ทัน
“อืม...” ผมหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ พี่ต่ายจูบรุกเร้าผมมากขึ้นอาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ผมอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว ได้แต่ส่งเสียงงึมงำ เสียงของรถไฟที่ยังคงดังกลบเสียงครางเบาๆของผมไว้ได้ดีทีเดียว แต่นี่มันบนรถไฟนะ แล้วเตียงข้างๆก็มีสาวๆนอนอยู่ ผมต้องรีบเอามือดันหน้าอกพี่ต่ายเบาๆก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“ไม่ได้พี่ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน” ผมหอบเบาๆเมื่อบอกพี่ต่าย
พี่ต่ายถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงนอนดวงตายังคงซ่อนอารมณ์ที่เตลิดไปไม่มิด พี่ต่ายเอามือเสยผมยุ่งๆแล้วยิ้มเขินๆ แก้มพี่ต่ายแดงเรื่อๆ ผมซิเห็นแล้วกำลังจะอดใจไม่ไหว เดี๋ยวได้คว้าคอพี่ต่ายมาบดปาก เหอๆๆ
พี่ต่ายยื่นหน้ามาใกล้ผมอีกครั้งแล้วกระซิบ“พี่ขอแค่จูบแล้วก็นอนกอดโอมแค่นี้ครับ รับรองว่าไม่มีอะไรเกินเลยแน่ๆ พี่รู้ดีว่าไม่เหมาะ “ผมพยักหน้าแล้วยิ้มอายๆ ไม่อยากบอกว่าผมแอบคิดเหมือนกันว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมันจะตื่นเต้นขนาดไหน(ผมแอบหื่นไปแล้วหรือเนี่ย5555+....กรรม)
แต่แล้วเสียงของฝรั่งในตู้นี้แหล่ะครับที่ดังแทรกขึ้นมาในความเงียบ ทำให้อารมณ์เปลี่ยน
Hey Guy !!!!! You fucking drunk ,Sit down here,…….
เวรแล้วครับไอ้ฝรั่งบ้าไหนไม่รู้มันเดินพล่านเลยครับ บ่นอะไรไม่รู้ แล้วก็มีฝรั่งอีกคนมาพยายามจะลากเพื่อนมันกลับ ผมแอบแหวกม่านดูครับ แต่มันก็มิได้นำพา เสียงเพลง Happy birthday to you ดังลั่นประสานเสียงมาอีกครั้ง
http://media.imeem.com/m/bZPwuY16eD/aus=false/
คราวนี้ได้ยินเสียงคนไทยล่ะครับ มีทั้งผู้โดยสารทั้งเจ้าหน้าที่รถไฟบ่นพึมพำ “ไอ้บ้านี่มันเมาแล้วนี่....จะได้นอนไม๊เนี่ย ใครเสือกมาคลอดลูกบนรถไฟกันรึไงว่ะ ” บลาๆๆๆๆ เจ้าหน้าที่เดินเข้าไปเตือนครับ แต่มันก็ไม่สนใจ ในที่สุดมันนั่งคุยกันตรงบันไดที่เชื่อมต่อระหว่างโบกี้ ขนาดว่ามันนั่งคุยสูบบุหรี่กันข้างนอก แต่ในตู้ยังได้ยินเสียงมันดังเลยครับ จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไงดี
“เซ็งน่ะพี่ จะนอนได้ไงเสียงดังแบบนี้”ผมถอนหายใจดูเวลานี่เพิ่งจะตี1เอง กว่าจะถึงก็เกือบ8โมง ไม่รู้ว่ามันจะหยุดคุยกันเมื่อไหร่ซิ คุยกันอย่างกับว่าธุระในชีวิตมันจะต้องเคลียร์ภายในคืนนี้ แล้วให้พวกกะเหรี่ยงอย่างพวกผมต้องรับรู้ไปด้วย
“นอนไม่หลับงั้นเรามาต่อกันดีกว่า” พี่ต่ายไม่ให้เวลาผมตัดสินใจอีกแล้วครับ ประคองหน้าผมแล้วจูบต่อทันที เราใช้เวลากอดจูบลูบไล้กันไปมาซักครู่ของชักขึ้นครับ ขึ้นทั้งคู่ แต่สถานที่ก็แคบแล้วก็มีเสียงฝรั่งนั่งคุยอยู่แบบนี้ ผมเลยได้แต่เสียดสีกันไปมาทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านั้น จนในที่สุดผมก็เคลิ้มหลับไปในอ้อมกอดของพี่ต่ายตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าถึงแม้มันจะอึดอัดแต่เมื่อได้นอนในอ้อมกอดของคนรักนี่มันอบอุ่นจริงๆครับ
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พี่ต่ายก็ลงไปนอนข้างล่างแล้วครับ ได้ยินเสียงประกาศของเจ้าหน้าที่ว่าเราถึงสถานีลำพูนแล้ว อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงเราก็จะถึงเชียงใหม่แล้ว อากาศเริ่มเย็นขึ้นมาทันที โชคดีที่ผมใส่เสื้อหนาวบางๆไว้ด้วยก็พอจะช่วยได้ครับ เสียงของผู้โดยสารเริ่มคึกคัก พี่ต่ายชะโงกหน้าขึ้นมามองผมว่าตื่นหรือยัง
“มอนิ่งครับ ตื่นรึยัง ไปแปรงฟันกันไม๊” หน้าตาพี่ต่ายสดชื่นเชียวครับ ผมที่เริ่มยาวมายุ่งๆอยู่บนใบหน้า ก็ดูหน้าเด็กลงไปอีก น่ารักไปอีกแบบ ผมอยากจะดึงหน้ามาแล้วหอมแก้มเบาๆ แต่ก็เกรงใจสาวเตียงข้างๆที่เปิดม่านตื่นแล้วเหมือนกัน
ผมกับพี่ต่ายเลยไปล้างหน้าแปรงฟันกัน น้ำเย็นๆทำให้ผมตาสว่างขึ้นมาเลยครับ ผมย้ายของลงมาที่เตียงด้านล่าง แล้วมานั่งอยู่บนเตียงคุยกับพี่ต่ายรอเวลาให้ถึงสถานีเชียงใหม่ซักที ดูเวลา7โมงกว่าแล้วครับ พี่ต่ายยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาใครไม่รู้ครับ สักพักอีกฝ่ายก็รับสาย
“น้องกิฟพี่จะไปถึงแล้วนะครับ ตื่นหรือยัง?...”
“กิฟ” ไหนล่ะ ผมถามตัวเอง ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้จากพี่ต่ายมาก่อน ใครกัน??
พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ “ก็นี่ไงจะถึงแล้ว...กิฟให้ว่องนะอย่าให้พี่ไปรอล่ะ...ครับ...ครับ..มาด้วยซิ”พี่ต่ายหันหน้ามามองผมแล้วยิ้มๆ “มาเร็วๆล่ะ ครับผมแล้วเจอกัน”
“กิฟไหน?”เสียงผมเครียดแบบไม่ได้เจตนาจริงๆครับ ก็คุยกันสนิทสนมขนาดนี้
“ก็....น้องกิฟไง”มาอีกแล้วครับพี่ต่ายรู้ว่าผมกำลังจะเอาเรื่องก็มาแกล้งได้อีก ผมจะรู้ไม๊ว่ากิฟไหน กิฟซี่ เกิลลี่เบอรรี่รึไงกัน แล้วพี่รู้จักใครผมจะต้องรู้จักไปด้วยโดยอัตโนมัติเหรอพี่ครับ
“ก็กิฟไหนล่ะผมไม่รู้จัก..”เริ่มมีอารมณ์ครับ
“รุ่นน้องพี่เอง....เค้าจะมารับเราแล้วพาไปเอารถเช่าไง” อ๋อ..มันเป็นเช่นนี้ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้อยู่ดีครับขอเจอตัวจริงก่อนแล้วค่อยว่ากัน แต่น้องกิฟเนี่ยจะไปกับเราด้วยเหรอ?? ผมก็ชักไม่แน่ใจ
“ไปด้วยไม๊”ถามไปแล้วครับ ก็ว่าคิดอยู่ในใจทำไมเผลอพูดไปได้แล้วเนี่ย
“ใครไปไหน?”พี่ต่ายทำหน้างงได้อีก แต่ก็น่าจะงงนะ ผมก็ถามสั้นไปอีกแล้ว
“ก็น้องกิฟสุดสวยน่ะไปด้วยกับเราไม๊” ที่ถามน่ะไม่ได้อยากให้ไปนะครับ อยากไปกันแค่สองคน ประชดนะประชด
“ไปซิ....เค้าไปเป็นไกด์พาเราเที่ยวไง”
พี่ต่ายตอบหน้าตาเฉยเหมือนมันเป็นเรื่องที่ควรจะเป็นนะครับ แต่ผมกลับอยากจะทำอะไรสักอย่างครับ พอได้ยินคำตอบแบบนี้ แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรดี ระหว่างจับตัวพี่ต่ายมาเขย่าให้หัวคลอน หรือทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด แต่รู้ว่าโกรธมากกกกกก วันนี้ได้ข่าวว่าเป็นวันวาเลนไทน์นะครับ ผมมาเที่ยวกับแฟน แล้วต้องห้อยสาวไปอีกคนไปเป็นติ่งเนี่ยนะ เคืองสุดๆโดยไม่ฟังเหตุผลครับ
“เหรอ...”ผมพูดได้แค่นี้ครับแล้วก็ไม่อยากพูดอีกต่อไป พี่ต่ายก็ไม่ว่าอะไรครับเก็บข้าวของใส่กระเป๋าโดยมิได้สนใจผมเลย ไม่ได้มองหน้าผมที่ตอนนี้บูดเป็นปลากระป๋องหมดอายุไปแล้ว
อากาศยามเช้าที่เชียงใหม่เย็นกำลังสบายครับ แสงของดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า ส่องแสงสีทองให้กับท้องฟ้าเรืองๆ ดูแล้วน่าจะจิตใจเบิกบานครับ แต่ผมไม่มีใจจะซึมซับบรรยากาศงดงามเหล่านี้ ใจคอยแต่กังวลถึงน้องกิฟสุดสวยที่จะไปร่วมทริปวาเลนไทน์กับเราครับ คิดวนไปวนมาก็ไม่เข้าใจ ว่าแล้วต้องดั้นด้นมาทำไมถ้าจะเที่ยวกันหลายๆคน ถ้าเป็นแบบนั้นผมชวนบุ้งชวนติง ชวนพี่อิงพี่อั้มมาด้วยไม่ดีกว่าเหรอ
รถไฟเข้าเทียบจอดชานชาลาที่สถานีรถไฟเชียงใหม่แล้วครับ ผมกำลังจะได้เจอน้องกิฟ แต่พอผมก้าวลงที่สถานี ผมกลับคิดได้ว่านี่ผมให้ความสำคัญน้องคนนี้มากเกินไปจนบั่นทอนความสนุกของตัวเองในการท่องเที่ยวไปรึเปล่า ผมกลับมาคิดใหม่อีกครั้ง ก็แค่น้องเจ้าถิ่นก็ลองเจอดูคงไม่มีอะไรหรอกนะชิลด์ๆน่า
“พี่ต่ายยยย....”
น้องกิฟแน่ๆครับโบกไม้โบกมือให้เรา วิ่งเข้ามาหาแล้วยกมือไหว้เราสองคน คนที่ผมกำลังยกมือรับไหว้อยู่นั้น อายุประมาณ17 -18 รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาถึงแม้จะดูออกว่าเพิ่งตื่นผมยุ่งยาวระต้นคอ แต่รอยยิ้มที่ส่งมาสดใสดวงตาเป็นประกาย เผยให้เห็นใบหน้าหวานละมุน น้องใส่เสื้อเสวตเตอร์ตัวโคร่ง กางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาสวย ผมเองก็ไม่ใช่คนสูงนักแต่น้องกิฟสูงมากครับ เรียกว่าหุ่นนางงามก็คงจะได้ ผมยังพินิจพิจารณาน้องอยู่สักครู่ แล้วประเมินผลว่า ผมน่าจะเจอศึกหนักซะแล้วผมจะไปสู้อะไรกับเด็กได้ ตอนนี้ใครๆก็นิยมกินเด็กกันทั้งนั้น
“พี่ต่ายนี่พี่โอมใช่ไม๊ครับ?.....” พี่ต่ายพยักหน้าให้น้อง
น้องกิฟทักทายผมอีกครั้งด้วยการยกมือไหว้ เป็นนางงามรึไงไว้บ่อยไปไม๊ ผมจะอายุสั้นรึเปล่า
“สวัสดีครับพี่โอม”
“.......”เสียงห้าวๆของน้อง
กับคำลงท้าย “ครับ”......?????!!!!!$^&#%@^%(*_UJHT^##!@
น้องกิฟเป็นผู้ชายยยยยยย!!!!!!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รอดไปอีกตอน :z2:
-
น้องกิฟ๊เป็นผู้ชายยยย
ว๊าวๆๆๆๆ
:laugh:
-
น้องกิฟ๊เป็นผู้ชายยยย
ว๊าวๆๆๆๆ
:laugh:
:laugh:
-
:laugh:
หม่วน
:pig4:
-
น้องกิฟสูงมากครับ เรียกว่าหุ่นนางงามก็คงจะได้ ผมยังพินิจพิจารณาน้องอยู่สักครู่ แล้วประเมินผลว่า ผมน่าจะเจอศึกหนักซะแล้วผมจะไปสู้อะไรกับเด็กได้ ตอนนี้ใครๆก็นิยมกินเด็กกันทั้งนั้น
^
^
^
เด็กๆ เค้าก็ชอบบบ แต่คนนี้คงกินไม่ลง :oak:
เด็กซกม่ก :laugh:
-
o22 เข้ามาตกใจด้วย
-
:z13: อ่านแล้วต้อนสอง อิอิอิ น้องกิฟ เป็น...พี่ล้อเล้น
อ่านแล้วต้อนสอง ดีใจจังขอรับพี่ฟาง
มาต่อไวๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมเดินทางไปด้วยกัน ไปกันแบบชิวๆไม่มีอะไรต้องห่วงเพราะอ่านอย่างเดียวได้เที่ยวแบบไม่ต้องเสียเงินนะคะ บอกแล้วว่ามีหรือไม่มีคนอ่านก็เขียน ถ้ายังไม่หมดมุกเสียก่อน :laugh:
ความเดิมตอนที่แล้วค่ะ
#1มาได้อีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
*******************************
#3 วัดร่องขุน
ผมไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ น้องกิฟสุดสวยที่ผมคิดกังวลมานานเกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้วว่าฟังจากชื่อน่าจะเป็นผู้หญิงมากกว่า พอเจอหน้าก็ยังคิดว่าทำไมหน้าหวานจัง แต่ตัวสูงมากราวๆ180น่าจะได้ แถมก็หุ่นนางแบบขนาดนี้ผอมบางสูงชะลูด แต่พอน้องพูดออกมาเท่านั้นเสียงห้าวๆแบบผู้ชายก็ทำให้รู้ทันทีว่าน้องเป็นผู้ชายแน่ๆ แต่เป็นแบบไหนต้องดูกันต่อไปครับ ผมยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดีว่าระหว่างเพื่อนร่วมเดินทางของผมที่เป็นผู้ชายหรือเป็นผู้หญิงจะน่ากังวลกว่ากันแน่
“พี่โอมหิวไม๊ครับ เดี๋ยวผมพาไปทานข้าวกันก่อน นะพี่ต่ายนะ” น้องกิฟยังคงชวนผมคุยทั้งที่ผมก็เสียมารยาทไม่ตอบน้องซักคำ
“เออๆจะพาไปไหนก็พาไปเลย แต่ทำไมกิฟดูหน้ายุ่งๆจัง เพิ่งตื่นเหรอ”
พี่ต่ายกับกิฟช่วยกันยกกระเป๋าใส่รถ ผมก็ขึ้นไปนั่งข้างหลังทันที ยังอึ้งๆไม่หาย ไม่รู้ควรสบายใจหรือควรหนักใจกว่าเดิมที่น้องเป็นผู้ชาย เฮ้อๆๆๆ ได้ยินเสียงกระซิบที่ดังพอจนผมได้ยินว่า “พี่โอมเป็นอะไร โกรธอะไรกิฟหรือเปล่า ไม่พูดด้วยน่ะ”
“ไม่เป็นอะไรหรอก กำลังตกตะลึงในความงามของกิฟ ฮ่าๆๆๆ”
“พี่ต่ายอ่ะ อย่าแซวซิ ผมเขินนะ พระเจ้า....” ดูครับหยอกล้อกันไม่เกรงใจผมบ้างเลยนะ พระเจ้า.....
สักพักทุกคนก็ขึ้นรถครับ เนื่องจากเป็นเช้าวันเสาร์รถราก็เลยไม่พลุกพล่านเท่าไหร่ แต่อากาศก็ยังเย็นๆอยู่ดี ตอนนี้แปดโมงกว่าแล้วครับ ผมเริ่มตั้งสติได้แล้วก็รู้ว่าตัวเองเสียมารยาทไปหลายครั้งที่น้องชวนคุยแต่ผมไม่ได้ตอบ ทั้งที่น้องก็ดูอัธยาศัยดี “น้องกิฟยังเรียนอยู่รึเปล่าครับ” ถามไปแล้วก็รู้สึกว่าตรูช่างถามอะไรโง่ๆน้องเค้าเด็กขนาดนี้ก็ต้องเรียนอยู่ซิ
“เรียนครับ ผมเรียนปี1”น้องกิฟท่าทางดีใจที่ผมคุยด้วย พี่ต่ายก็ยิ้มอยู่ได้ไม่รู้ขำอะไรนักหนา
“แล้วจะไปเที่ยวกับพวกพี่ไม่ต้องเรียนเหรอครับ จะขาดเรียนหรือเปล่าพี่เกรงใจ” เรื่องนี้คิดแบบนั้นจริงๆนะครับ ไม่ได้จะกีดกัน หรือมีแผนสกัดดาวรุ่งแต่อย่างใดจริงๆ สาบานได้
แล้วพี่ต่ายจะยิ้มรู้ทันต่อไปอีกนานไม๊เนี่ย อยากจะหยิกให้จริงๆเลยครับ กวนประสาท
“อ๋อ...ผมก็ว่าจะโดดนะครับ ช่วงนี้เพิ่งสอบเสร็จ พอมีเวลานิดหน่อย"เจริญแล้วซิ!!พวกผมมาพาน้องโดดเรียน
" แต่เดี๋ยวผมพาพวกพี่ไปทานข้าว แล้วไปเอารถเช่า แล้วสงสัยต้องให้พวกพี่รอผมแป๊ปนะครับจะไปเตรียมเสื้อผ้าที่บ้าน แหะๆเมื่อคืนเที่ยวหนักไปหน่อยยังไม่ได้เตรียมกระเป๋าเลย อีกอย่างนึงขอไปอาบน้ำก่อนไม่ได้อาบมาตั้งแต่เมือวาน หุหุ” มิน่าหัวเป็นปึกเลยครับ กร๊ากกก แต่ก็ยังหน้าหวานอยู่ดีถึงแม้จะซกมกเล็กน้อย
น้องก็ดูธรรมชาติดีครับ ก็เด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งบังเอิญมีหน้าหวานเท่านั้นเอง(มั๊ง) ใช้เวลาทานข้าวไม่นานครับ เราก็ซัดข้าวสวยกับต้มเลือดหมูหมดกันไปคนละจาน ร้านนี้อยู่ตรงข้ามอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ เป็นอาหารเช้ามื้อแรกที่เชียงใหม่ของเรา แล้วพร้อมๆกันที่ความสัมพันธ์ของผมกับน้องกิฟก็เสมือนรู้จักกันมาสองชาติครึ่งแล้ว น้องพูดเก่งมากครับ มากถึงมากที่สุด แล้วก็เข้ากับคนง่ายมาก จนไม่เหลือความขัดเขินระหว่างเราอีกต่อไป แต่ผมก็ยังกังวลใจอยู่ว่าน้องจะรู้ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ต่ายแล้วน้องจะอึดอัดใจหรือเปล่า ก็ได้แต่หวังว่าน้องจะเข้าใจเรา
กิฟพาไปเช่ารถที่บริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งที่น้องเคยใช้บริการ นัยว่าเจ้าของอัธยาศัยดีและไม่สตริกเรื่องเวลาคืนรถเท่าไหร่ เราขับรถวนอยู่สองรอบกว่าจะหาที่จอดรถได้ เนื่องจากร้านอยู่ที่ริมถนนใหญ่ทำให้ไม่มีที่จอดรถ เราเลยต้องไปจอดขวางปิดทางซอยคนเดินเข้าออก ข้างๆวัดดอกคำ มีลุงคนหนึ่งนั่งเฝ้าบริษัทเช่ารถอีกบริษัทหนึ่งที่อยู่ข้างๆแกเขม้นมองพวกเราราวกับว่าทำผิดกฎหมายกันอยู่ (แค่จอดปิดซอยนะลุง...หุหุทำผิดแล้วยังไม่สำนึก)
“นี่คุณ!!!ทำไมไปจอดรถปิดทางเข้าออกแบบนั้นเล่า”แกชี้มาที่พี่ต่ายหน้าตาเอาจริงเอาจัง ดีที่แกไม่ได้เอาผ้าคาดตาแล้วพี่ต่ายไม่ได้เอาผ้าคลุมหน้า ไม่งั้นผมต้องคิดว่าพี่ต่ายไปทำอะไรลุงไว้แน่นอน ลุงแกดูเคร่งเครียดขมวดคิ้วใส่พวกเรา
“ขอโทษครับลุง พอดีเรามาติดต่อตรงนี้ไม่นานครับ มีน้องรออยู่ที่รถถ้ามีคนออกเดี๋ยวขยับรถให้”พี่ต่ายตอบไปอย่างสุภาพที่สุด แล้วทิ้งผมไว้กับลุงหน้าบึ้งคนนั้นไว้เพียงลำพังแล้วก็เดินไปติดต่อรถกับน้องกิฟ
(http://img153.imageshack.us/img153/8337/1007980kc3.jpg)
(ป้ายปากซอยที่เราไปปิดซอยกัน อภินันทนาการภาพจากคุณน้อง life_fracture)
ผมก็มองนู่นนี่ถ่ายรูปวัดไปเรื่อย พอหันหน้ามาคราใด ก็สบสายตาแกทุกที ผมได้แต่หลบด้วยความเขินอาย....เอ๊ยยยยไม่ใช่แระ ผมได้แต่หลบสายตาแกที่มองระแวดระวังผมตลอด ผมอยากจะเดินตรงเข้าไปถามว่าทำไมมันผิดนักหรือที่ไม่เช่ารถบริษัทลุง ได้โปรดอย่ามองผมแบบนั้นได้ไม๊ขอร้องงงง
สักพักพี่ต่ายกับน้องกิฟก็ออกมาครับผมเลยโล่งอกรอดจากลุงไปซักที เราขับรถไปเอารถครับ รถที่เช่าเป็นรถฮอนด้าแจ๊ซสีบรอนซ์เทา เช่าในอัตราวันละหนึ่งพันบาทเรากะว่าจะเช่าจนวันกลับเลยครับพี่ต่ายเลยรูดการ์ดชำระค่าเช่าไว้เรียบร้อย เจ้าของบริษัทใจดีเราเช่าสี่วันแต่เค้าคิดแค่สามวัน วันสุดท้ายเราสามารถคืนเลทได้จนถึงสี่โมงเย็น แต่จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยครับว่าเราจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง ใช้ชีวิตแบบไม่รู้จุดหมายมันเป็นแบบนี้นี่เอง
“ขำมากเลยนะพี่ต่าย ที่พี่เค้าถามว่าเราจะขึ้นเขากันรึปล่า ผมละกลัวพี่จะตอบไปตรงๆว่าเราจะไปนอนภูชี้ฟ้ากัน”พี่ต่ายกับกิฟขำกันใหญ่ แต่ผมไม่ขำเพราะไม่รู้เรื่องที่เพิ่งรู้ว่าก็คืออย่างน้อยเราจะไปภูชี้ฟ้ากัน แต่ก็สงสัยอยู่ดี “ทำไมเหรอกิฟขึ้นเขาแล้วทำไม”
กิฟกับพี่ต่ายหัวเราะเบาๆ “ก็พี่เค้าบอกว่าถ้าขึ้นเขาให้ใช้เกียร์ต่ำ ถ้าคนขับรถไม่เป็นเหยียบแต่เบรก ผ้าเบรกก็ไหม้หมด คนกรุงเทพขับขึ้นเขาลงเขากันไม่ค่อยเป็นหรอพี่โอม พี่เค้ากลัวรถพังน่ะครับ”
“อ๋อแสดงว่าที่เราจะไปนี่ขึ้นเขาลงเขาล้วนๆเลยซิ หึหึ” ผมชักสงสัยว่าจะไปกันรอดไม๊ ขนาดเขาใหญ่ยังนานๆทีพี่ต่ายถึงจะได้ขับขึ้นเลย ความชำนาญนี่ไม่สามารถระบุได้ ส่วนผมก็พอได้แต่ทางราบ ส่วนกิฟนี่เพิ่งรู้จักเลยไม่รู้ว่าฝีมือเป็นยังไง
“แล้วภูชี้ฟ้าเคยขับกันไปไม๊เนี่ยกิฟ พี่ต่าย”
“ไม่เคยครับ”สองคนพี่น้องประสานเสียงกันอย่างไพเราะครับ เจริญแล้ว!! ไปเสี่ยงเอาดาบหน้าจริงๆ แต่ดูสองคนเค้าไม่เดือดร้อนกันเลยครับ
กิฟแยกไปที่บ้านเพื่อเก็บเสื้อผ้าและอาบน้ำ ส่วนผมกับพี่ต่ายไปรอกิฟในมช.ที่หอของมหาวิทยาลัย เรานั่งกันอยู่ที่ใต้ตึกหอคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีน้องๆนักศึกษานั่งกันเป็นกลุ่มๆอ่านหนังสือ คุยกันปรึกษาหารือมากมายบรรยากาศรอบๆหอก็สวยงามเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณหลากสีสัน เนื่องมาจากช่วงก่อนมีงานรับปริญญา ดูแล้วก็เป็นมหาวิทยาลัยที่น่ามาเรียนมากเลยครับ พวกผมนั่งคุยกันไม่กล้ามองซอกแซกมากกลัวความใสของเด็กๆครับได้แต่นั่งหันหลังให้พวกน้องๆ
ในที่สุดน้องกิฟขี่มอเตอร์ไซด์มาถึงด้วยผมกระเซอะกระเซิง น้องบอกว่าบิดมาจนช่วงล่างรวนไปหมดแล้วถ้าเร็วกว่านี้เกรงว่าจะเป็นหมัน เพราะ เกรงใจที่ให้เรารอนาน แต่ได้ข่าวว่าพวกผมรอไปเกือบสองชั่วโมง จนผมนึกว่าน้องไปทำสปามาก่อนที่จะมาหาพวกผม หน้าผ่องมากครับ เอิกซ์ซซซ
เราแวะซื้อน้ำ ขนมขบเคี้ยว เสบียงกรัง ติดรถไปนิดหน่อยที่สหกรณ์ของมหาวิทยาลัย แล้วเราก็เริ่มออกเดินทางไปเชียงรายกันโดยมีจุดหมายคือนอนค้างที่ภูชี้ฟ้าในคืนวันวาเลนไทน์ครับ
เราออกจากเชียงใหม่โดยมุ่งหน้าไปทางเส้นทางสาย เชียงใหม่ ดอยสะเก็ด เวียงป่าเป้า แม่ขะจาน แม่เจดีย์ แม่สรวย เชียงราย ระยะทางประมาณ190กม. เส้นทางจากเชียงใหม่ไปจังหวัดเชียงรายค่อนข้างคดเคี้ยว น้องกิฟเป็นคนขับเพราะชำนาญทางมากกว่า แต่ผมว่าพี่ต่ายกินแรงเด็กมากกว่า หึหึ ส่วนผมก็กินแรงทั้งเด็กและผู้ใหญ่เพราะทริปนี้ผมเป็นพระราชา สบายครับลอยตัวยังไงพี่ต่ายก็ไม่ให้ผมต้องลำบากอยู่แล้ว หุหุ
น้องกิฟขับรถค่อนข้างเร็วถึงแม้จะเข้าโค้งไปตลอดทาง แต่ก็ดูปลอดภัยดีครับเพราะมีความชำนาญ (เป็นข้ออ้างของคนที่ขับไม่เก่งอย่างผมนะครับ แหะๆ) เรามาถึงแม่ขะจานก็ใกล้เที่ยงพอดี เราเลยแวะทานข้าวขาหมูที่น้ำพุร้อนแม่ขะจาน กิฟบอกว่าเป็นข้าวขาหมูภูเก็ตแต่มาทำขายที่เชียงราย
(http://img153.imageshack.us/img153/305/img4866tv1.jpg)
ร้านข้าวขาหมูตั้งอยู่บริเวณที่เป็นจุดหยุดพักรถของนักท่องเที่ยว มีร้านค้าขายของเรียงรายอยู่หลายร้าน แต่น่าเสียดายที่มันเงียบเหงามากเลยครับ นักท่องเที่ยวน้อยมากจนน่าใจหาย ของที่ขายก็มีตั้งแต่ของที่ระลึก เพชร พลอย เครื่องเงิน เสื้อผ้า ด้านหน้าของจุดพักรถข้างๆร้านข้าวขาหมูมีน้ำพุร้อนธรรมชาติที่พุ่งขึ้นมาสูงมากราวๆสองเมตร เสียงของแรงดันน้ำดังฟู่ๆจากแรงอัดมาจากใต้ดินดังจนเราตกใจ
“บางครั้งสูงกว่านี้อีกนะพี่ วันนี้ยังนับว่าไม่สูงเท่าไหร่ พี่โอมจะแช่เท้าก็ได้นะครับ หรือจะต้มไข่ก็ได้ หรือพี่ต่ายจะต้มไข่ ก็ลงไปแช่ทั้งตัวเลยก็ได้พี่ ไข่พี่สุกแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ” น้องกิฟแซวพี่ต่ายครับ ผมได้แต่หัวเราะตามน้ำไปว่าน้องเข้าใจแซว
แต่พี่ต่ายก็คงไม่รู้สึกครับพูดแค่ว่า “ถ้าพี่ต้มไข่ไปแล้วน้องโอมจะเอาที่ไหนใช้ละครับกิฟ เค้าก็โกรธพี่แย่ซิ หึหึ”ผมเลยต้องรีบหยุดหัวเราะแทบไม่ทันเลยครับ หน้าแดงอายเด็กกิฟที่หัวเราะคิกๆอยู่
“พี่ต่ายจะกินไม๊ข้าวขาหมู หรือว่าจะกินขาอย่างอื่นแทน ผมจะได้จัดให้ ฮึ”ผมแกล้งตวัดขาแกว่งไปมา พี่ต่ายไม่พูดอะไรอีกได้แต่หัวเราะขำ ผมลากแขนพี่ต่ายดึงเข้าร้านด้วยความอายน้อง เดี๋ยวนี้พี่ต่ายพูดจาล่อแหลมตลอด ไม่รู้ไปเรียนรู้มาจากไหน
ข้าวขาหมูวันนี้จานละร้อยบาทครับ แม่ค้าบอกว่าราคาเนื้อหมูแพงขึ้น เราผู้ชายสามคนกินกันไปสองจาน กับแกงจืดเต้าหู้ ผัดเห็ดรวมมิตร ผักผัก ปาเข้าไปสี่ร้อยบาท พอเค้ามาคิดเงินผมนึกว่าอยู่กรุงเทพฯถัวเฉลี่ยหัวละร้อยกว่าบาท ขาหมูเหลืออยู่ครึ่งจานกว่าๆเราเลยตัดสินใจห่อมาไว้ก่อนครับ จะได้กินยังไงที่ไหนค่อยว่ากันอีกที ยุคนี้ยุคประหยัดจะกินทิ้งๆขว้างๆไม่ได้อีกแล้ว แล้วผมก็ไม่ลืมขอน้ำจิ้มมาด้วย ฮ่าๆๆๆ หมาที่บ้านชอบน้ำจิ้มครับ ก่อนออกมาเราก็แวะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันนิดหน่อย ผมลองเอามือไปจิ้มๆน้ำพุดูร้อนเหมือนน้ำต้มเลยครับถ้าพี่ต่ายจะลงไปจริงๆผมเป็นไม่มีไข่ใช้จริงๆด้วย
จากน้ำพุร้อนแม่ขะจาน เราเดินทางต่อเข้าสู่เมืองเชียงราย โดยจะเที่ยวตามสถานที่ๆอยู่ในเมืองก่อน สถานที่แรกที่เราจะไปคือ วัดร่องขุ่น (Wat Rong Khun) ออกแบบและก่อสร้างโดยอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ซึ่งปรารถนาจะสร้างวัดให้เหมือนเมืองสวรรค์ที่มนุษย์สัมผัสได้ เริ่มสร้างตั้งแต่ พ.ศ. 2540 จากเดิมมีเนื้อที่ 3 ไร่ ได้ซื้อที่ดินเพิ่มและมีผู้บริจาคคือคุณวันชัย วิชญชาคร จนปัจจุบันมีเนื้อที่ 9 ไร่ และมีพระกิตติพงษ์ กัลยาโณ รักษาการเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ได้รับแรงบันดาลใจในการสร้างวัดมาจาก 3 สิ่งต่อไปนี้คือ
1. ชาติ : ด้วยความรักบ้านเมือง รักงานศิลป์ จึงหวังสร้างงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ไว้เป็นสมบัติของแผ่นดิน
2. ศาสนา : ธรรมะได้เปลี่ยนชีวิตของอาจารย์เฉลิมชัยจากจิตที่ร้อนกลายเป็นเย็น จึงขออุทิศตนให้แก่พระพุทธศาสนา
3. พระมหากษัตริย์ : จากการเข้าเฝ้าฯ ถวายงานพระองค์ท่านหลายครั้ง ทำให้อาจารย์เฉลิมชัยรักพระองค์ท่านมาก จากการพบเห็นพระอัจฉริยะภาพทางศิลปะและพระเมตตาของพระองค์ท่าน จนบังเกิดความตื้นตันและสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ จึงปรารถนาที่จะสร้างงานพุทธศิลป์ถวายเป็นงานศิลปะประจำรัชกาลพระองค์ท่าน
• ความหมายของอุโบสถ
• สีขาว : พระบริสุทธิคุณของพระพุทธเจ้า
• สะพาน : การเดินข้ามจากวัฎสงสารสู่พุทธภูมิ
• เขี้ยว หรือ ปากพญามาร : กิเลสในใจ
• สันของสะพาน : มีอสูรอมกัน ข้างละ 8 ตัว 2 ข้าง รวมกันแทนอุปกิเลส 16
• กึ่งกลางของสะพาน : เขาพระสุเมรุ
• ดอกบัวทิพย์ : มี 4 ดอกใหญ่ตรงทางขึ้นด้านข้างอุโบสถแทนซุ้มพระอริยเจ้า 4 พระองค์ คือ พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์
• บันไดทางขึ้น : มี 3 ขั้นแทน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
(ขอบคุณข้อมูลจาก วีกิพีเดีย)
(http://img153.imageshack.us/img153/8084/img4878aw7.jpg)
(http://img413.imageshack.us/img413/6059/1008004.jpg)
ตอนที่เราเอารถเข้าไปจอดในบริเวณวัด ขนาดว่าอยู่ไกลๆยังเห็นถึงความงามของศิลปะและรัศมีที่ส่องประกายออกมาของศาสนสถานแห่งนี้ ถ้าพูดตามศัพท์ของอ.เฉลิมชัย ก็ต้องบอกว่ามันมีพลังงงง!!!!ครับ มันช่างงดงามวิจิตรพิสดาร แฝงไว้ด้วยความอ่อนช้อย งามไปด้วยศิลปะแบบไทยๆ เส้นสายที่พลิ้วไหวไปราวกับภาพวาด มิใช่ปูนปั้น แสงของกระจกที่ติดเป็นเส้นริ้วๆตามขอบปูนสะท้อนกับแสงอาทิตย์ส่องประกายราวกับมีแสงออกมาจากวัดจริงๆ แดดที่ร้อนในเวลาบ่ายกลับยิ่งทำให้วัดร่องขุนที่มีสีขาวสะท้อนล้อกับแสงแดดได้อย่างสวยงาม ผมถ่ายรูปไปด้วยความเพลิดเพลินทั้งที่แสดงแดดเผาแขนผมจนแทบจะไหม้
ด้านหน้าของวัดมีน้ำล้อมรอบมีสะพานให้เราข้ามไป ในน้ำมีปลาเงินสีขาวว่ายวนไปมาอยู่มากมายเป็นฝูง ตัดกับสีของตะไคร่น้ำสีเขียวๆกลับ สวยดีไปอีกแบบ
“สวยเนอะพี่ต่าย เคยเห็นแต่ในรูปก็ว่าสวยมากแล้วนะ พอมาดูของจริงทึ่งไปเลย ไม่เหมือนวัดอื่นๆจริงๆ”
“ใช่ สวยมาก กิฟมาบ่อยไม๊ครับ”พี่ต่ายหันไปถามน้องกิฟที่กำลังเพลินกับการถ่ายรูปวัดและรูปตัวเองอยู่ หึหึ สงสัยจะเอาไปรวมรุปทำอัลบั้มเดี่ยว
“ก็มาไม่บ่อยครับ แต่เคยมาแล้ว มาทีไรมันก็สวยทุกทีนะพี่ โอ้....พระเจ้า”น้องกิฟยังคงสนุกสนานกับการถ่ายรูป เราสองคนเลยเข้าไปชมด้านในซึ่งมีภาพวาดของอาจารย์เฉลิมชัยที่ยังไม่เสร็จอยู่ ภาพวาดที่ริมฝาผนังเสร็จไปเพียงด้านเดียว อีกด้านหนึ่งมีเป็นภาพร่าง เรื่องราวเกี่ยวกับพุทธศาสนา แต่ผมไม่รู้จะบรรยายอย่างไรเพราะความรู้กับความจำของผมก็แค่หางอึ่ง แหะๆ และด้านในไม่ได้รับอนุญาตให้ถ่ายรูป
เราเข้าไปกราบพระประธาน แล้วก็เดินชมความงามของภาพวาด “โอมมาดูนี่ซิ”พี่ต่ายกวักมือเรียกผมไปดูที่ภาพวาด ผมมองตามที่พี่ต่ายชักชวนให้ผมชม เป็นรูปของนาฬิกาข้อมือแบบสมัยใหม่ซึ่งผมไม่แน่ใจว่ายี่ห้อแท็คฮอยเออร์รึเปล่า
“หูยยย..สุดยอดเลยมีซุปเปอร์แมนกับ เดอะเมทริคด้วย ฮ่าๆๆๆ คีนูรีฟก็มาด้วย”
“เข้าใจทำจริงๆ อีกหน่อยพอคนรุ่นหลังมาดูก็จะรู้ว่ายุคเรามีอะไรบ้าง นี่ไงโอมมียานอวกาศด้วย”
“ดีนะพี่ แปลกสุดๆเลย แต่ผมว่าคนรุ่นเก่ามาดูคงงงว่า นี่มันอะไรกัน หุหุ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ชมผลงานภาพวาดของอาจารย์เฉลิมชัยของแท้ๆครับ ผมรู้สึกทึ่งในฝีมือครับ เรื่องของศิลปะนี่เป็นพรสวรรค์ของใครของมันจริงๆ ให้ผมวาดก็คงได้แค่พระจันทร์ยิ้มเท่านั้นเองครับ แหะๆ เพราะฉะนั้นก็ดูของคนอื่นไปดีกว่า ไม่ควรไปพยายามอะไรที่ตัวเองทำไม่ได้
วันนี้เป็นวันเสาร์ก็เลยมีนักท่องเที่ยวเยอะพอสมควรครับ แต่ก็ไม่มากมายจนถ่ายรูปไม่ได้เหมือนช่วงเทศกาล เราเดินออกมาด้านนอกแล้วเดินอ้อมไปด้านข้างเพื่อออกไปข้างหลัง เนื่องจากทางเดินจะเป็นเข้าทางด้านหน้าออกทางด้านหลัง
(http://img413.imageshack.us/img413/9431/1008026.jpg)
(http://img413.imageshack.us/img413/3176/1008028.jpg)
อากาศถึงแม้จะร้อนด้วยแดด แต่ก็ยังมีลมเย็นๆพัดมาพอให้เราชื่นใจ เดินลงบันไดมาด้านหลังพี่ต่ายถ่ายรูปอีกครั้งแล้วเข้าสู่อาคารที่แสดงภาพวาดของอาจารย์เฉลิมชัยที่จำหน่ายเพื่อเอาเงินมาก่อสร้างวัดในส่วนที่ยังไม่เสร็จต่อไปราคาไม่แพงมากพอซื้อหาได้ ออกมาจากส่วนที่ขายภาพวาดมีอาคารสีทอง ทีแรกผมก็สงสัยว่ามันคืออะไรกันแน่ เห็นคนกลุ่มหนึ่งนั่งชมกันอยู่ผมเลยชะโงกไปดู อ้าว “ห้องน้ำนี่นา...พี่ต่ายเข้าไม๊ครับ ห้องน้ำสวยนะเนี่ย”
(http://img153.imageshack.us/img153/40/img4917qo3.jpg)
“ยังครับ หิวน้ำจังโอมทานน้ำไม๊เดี๋ยวพี่ซื้อให้”
“ดีครับพี่แต่เดี๋ยวออกไปพร้อมๆกันก็ได้ กิฟเดินออกทางไหนครับ”ผมหันไปดูกิฟยังคงส่องกล้องถ่ายดอกไม้อย่างตั้งใจ แล้วก็เอาหน้าตัวเองไปถ่ายคู่กับดอกไม้ด้วย
(http://img413.imageshack.us/img413/6944/1008036.jpg)
ผมไม่รู้ว่าผมคิดผิดรึเปล่าที่มาตั้งป้อมระแวงน้อง ดูๆแล้วกิฟก็เด็กผู้ชายที่ยังเป็นเด็กธรรมดาๆนี่เอง ยังชอบสนุก ไม่คิดอะไรมากมาย ถึงแม้ว่าน้องจะหน้าหวานกว่าผม สูงกว่าผม ขาวกว่าผม แล้วก็......เด็กกว่าผมเท่านั้นเอง เฮ้อ ผมนี่เทียบอะไรกับน้องไม่ได้เลย
จะดีก็อย่างเดียวที่พี่ต่ายรักผม ฮิ้ววววว...... :m3:
****************************************
ขอบคุณภาพถ่ายของน้องเบ็ตตี้สุดสวย ขอบคุณนางแบบที่มีเพียงเบื้องหลัง ขอบคุณความงดงามของวัดร่องขุนที่ให้เราเข้าเยี่ยมชมกัน และสุดท้ายขอบคุณผู้หลงเข้ามาอ่านทุกท่านค่ะ.....พูดเหมือนจะจบ...แต่....ก็ยังไม่จบ :laugh:
อ่านมาแล้วต้องอ่านต่อจนจบด้วยไม่งั้นมีงอนนนนน.... :jul3:
-
จะพยายามเข้ามาอ่านต่อจนจบค่ะ
แต่ไปเที่ยวอะไม่มีชวนเลยยย
ฟางใจร้ายยยยย :serius2:
-
:pig4:
-
เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
ได้อ่านตั้งสองตอน :z1:
ต้องมาต่อให้จบนะจ๊ะ
ไม่งั้นมีงอนเหมือนกัน :z2:
-
หวัดดีพี่ฟางขอรับ และ ราตรีสวัสดิ์
ข้าน้อยก็หาอยู่ว่าอีกคนในทริป ใครอิอิอิ รู้แล้วถ้าไม่ผิดนะ เลยไม่ได้ทักแต่ต้นพี่อย่าเคืองนะขอรับ ดีใจที่รู้แล้วเดี๋ยวจะรอจิ้มพี่อีกคนนะขอรับ :sad4:
ชอบตอนนี้จัง
มีวัดร่องขุนด้วย คินก็ไปบ่อยๆอิอิอิ มันมีศิลปะและมีพลังงงง ของท่านอาจารย์เฉลิมชัย เลยดึงดูด
พี่กระต่ายกับน้องโอมก็น่ารักเหมือนเดิม
ตอนนี้คินมาพักยก อ่านหนังสือไปอีกบทห้าห้า
เวลาอ่านเรื่องนี้ที่ไรรู้สึกดีทุกที ชอบขอรับ
คิดถึงนะพี่ฟาง :กอด1: :L2:
ปล.มาต่อๆๆๆๆๆ ดีใจขอรับ
ตอนที่อ่านเรื่องนี้เพราะเป็นนิยายที่โพสต์จบแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะได้รับการตอบกลับจากนักเขียนที่ตนชอบ
และวันหนึ่งพี่สาวใจดี นักเขียนในดวงใจ ก็บอกข้าน้อยซึ่งเป็นเด็กใหม่ให้รู้ว่ามีตอนพิเศษ ตอนนั้นดีใจมากขอรับ หัวใจพองโต
หลังจากนั้นก็รออีกขอรับ
ในใจคิดหวังว่าจะได้มีโอกาสสักครั้งที่ข้าน้อยจะได้เม้ม ในช่วงที่ยังไม่จบ อยากเป็นส่วนหนึ่งในกำลังใจให้นักเขียนที่ชอบขอรับ
การได้รอตอนที่นักเขียนที่เราชอบมาต่อ มันจะรู้สึกไง
วันนี้ได้มีความรู้แบบนั้นแล้ว ดีใจขอรับ
-
เพิ่งเห็น....อ๊ากกกกกกก
พี่ต่ายสามารถมาก...รถไฟเตียงบนแคบจะตายอุตสาห์เบียดมานอนได้อีก...
-
ลุงแกดุจริงๆ นะ
คอนเฟิร์ม :m26:
-
แหม่ ดีจิงๆที่เข้ามาห้องนี้
ได้อ่านตอนพิเศษ3ตอนรวด 555
-
gateau :ไม่บอกที่ไหนกันเล่า ไม่เจอกันเลยนะจ๊ะ :กอด1:
GajonG :ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ จะพยายามเขียนต่อไปค่ะ สู้เค้าทาเคชิ :a2:
aa_mm :พยายามดันให้จบแน่นอนค่ะ แต่คงหายไปเป็นช่วงๆถ้าสต็อคที่เขียนไว้หมด แหะๆ :z3:
kakoku_kin :ไหนๆน้องคินก็ไม่ได้ไปกะพี่ อ่านแล้วก็เหมือนได้ไปนะคะ แล้วสอบเสร็จแล้วเหรอ :m12:
jannie : มาเห็นแล้วก็ต้องจับไว้เป็นตัวประกัน ให้อ่านต่อไปนะคะ :m21:
life_fracture :เนอะ ลุงแกเป็นผู้ตรวจการซอยรึเปล่าเนี่ย ดูจริงๆ
PoP~Pu :ยังไงก็ขอบคุณค่ะ ที่ได้มาอ่าน ถือว่าไปเที่ยวด้วยกันแล้วกันนะคะ
mist :ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้เสมอมาค่ะ
สำหรับคนอื่นๆที่อ่านแต่ไม่ได้มารีก็ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ ไม่พูดมากแล้วไปอ่านต่อกันดีกว่า :m7:
ความเดิมตอนที่แล้วค่ะ
#1มาได้อีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
****************************************************************
#4 ไปภู....
“ทางนี้พี่โอมพี่ต่าย.....พวกพี่จะซื้อของที่ระลึกอะไรไม๊ครับ”กิฟเดินนำพวกผมสู่ทางออก
ทางเดินออกมีร้านขายของที่ระลึกเรียงรายอยู่สองข้างทางครับ บางคนอาจจะคิดว่านี่เป็นการดักขายกันเหมือนที่ต่างประเทศมักจะทำกัน คือบังคับให้ต้องเดินผ่านร้านค้า แต่ผมกลับคิดว่าเป็นการช่วยชาวบ้านให้มีช่องทางทำมาหากินดีครับ เราพอใจซื้อเราก็ซื้อ ไม่พอใจก็ผ่านไป แต่ชาวบ้านก็จะได้มีรายได้จากนักท่องเที่ยว เป็นการช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจท้องถิ่นได้ดีทีเดียว
เราแวะดื่มน้ำกันแล้วออกเดินทางต่อไปยังเส้นทางอำเภอเทิงเพื่อมุ่งหน้าเข้าสู่ภูชี้ฟ้าจุดหมายของเราคืนนี้
เมื่อเราออกเดินทางไปได้สักพักก็แวะเติมน้ำมันที่ปั๊มปตท.ระหว่างทางและซื้อน้ำในเซเว่นที่กิฟบอกว่า....คนขายน่ารักมากกก ผมก็อยากรู้เลยลงไปดูก็พบว่าน่ารักจริงครับ
แต่.......เป็นผู้ชาย..ไอ้เราก็นึกว่าเป็นผู้หญิงเฮ้อ....
สรุปว่าผมต้องมาระวังพี่ต่ายจากกิฟ ต่ออีกรอบใช่ไม๊ครับเนี่ย....
“พี่ต่ายจองที่พักรึยังครับ”กิฟเอ่ยถามขึ้นมา
“ยังเลย..แต่พี่ว่าน่าจะมีเยอะนะวอร์คอินเข้าไปหาก็ได้มั๊ง”พี่ต่ายยังใจเย็นครับ
“พี่ต่าย!!!..วางใจได้ยังไงมันไกลนะพี่ เต็นท์เราก็ไม่มี เกิดหาที่พักไม่ได้มิต้องนอนในรถเหรอ ผมว่าหาก่อนเถอะพี่”ผมที่ไม่ช่วยอะไรนอกจากโวยวายครับเริ่มเป็นกังวล แต่พี่ต่ายก็ไม่ได้ว่าอะไรคงจะชินกับผมแล้ว
พี่ต่ายกดเบอร์โทรตามที่พรินท์รายชื่อที่พักออกมา “เต็มหรือครับ แล้วคิดราคาเท่าไหร่ครับ อ๋อ500บาทต่อหัวรวมค่าอาหารด้วย แล้วมีว่างไม๊ครับ...คืนนี้ครับ...3คน....ไม่ว่างเหรอครับ”ผมฟังไปก็เครียดไป แล้วจะเปลี่ยนแผนไม๊เนี่ย หรือว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีแผน มีแค่แผนที่ก็บุญแล้ว
“อะไรนะครับ..อย่าขึ้นไปเพราะภูจะแตกแล้ว มีงานอะไรนะครับ...วันดอกเสี้ยวบาน???”พี่ต่ายเริ่มทำตาโตขมวดคิ้ว มองหน้าพวกผม ดูก็รู้เลยว่ามีปัญหาแน่ๆ
“ดอกเสี้ยวอะไรเหรอกิฟ พี่ไม่รู้จัก”ผมหันไปถามน้องกิฟที่ยังคงยืนแอบดูคนขายของเซเว่นอยู่ ดวงตาเป็นประกาย
“หา..อะไรนะพี่ ดอกเสี้ยวเหรอผมก็ไม่รู้จักน่ะพี่ เป็นไงไม่รู้..น่ารักนะพี่โอมดูซิ เมื่อกี้เค้ายิ้มให้กิฟด้วย เค้าถามด้วยว่าจะรับซาละเปาไม๊ครับ”ผมละงงเพ้อไปแล้วน้องกรู จะกู่กลับไม๊เนี่ย ปกติเค้าก็ถามทุกคนไม่ใช่เหรอ
พี่ต่ายวางสายแล้วหันมาปรึกษาเราอีกครั้ง “จะไปไม๊โอม...เค้าว่าบนภูมีงานวันดอกเสี้ยวบาน พี่ก็ไม่รู้มาก่อนเลย นึกแต่ว่าไม่ใช่เทศกาลแล้วคนคงไม่มาก กิฟว่าไง โอมว่าไง”
พี่ต่ายเอ่ยชื่อกิฟก่อนครับ เห็นผมสำคัญน้อยกว่ารึไงกัน แอบที่จะเคืองนิดหน่อยไม่ได้ แต่พยายามไม่คิดอะไรมาก ผมหันไปมองหน้ากิฟที่ยังคงมองแต่คนขายของเซเว่น จนผมอยากจะเขกกะโหลกน้องให้ตื่นซะที แล้วไล่ให้เอาพาสปอร์ทการท่องเที่ยวเชียงราย(เป็นสมุดเล่มเล็กๆที่เวลาเราไปเที่ยวตามสถานที่ๆเค้าแนะนำก็ไปประทับตราครับ จะได้รู้ว่าไปไหนมาบ้างครบหรือไม่)ไปให้น้องคนขายเซเว่นปั๊มตาประทับให้ซะเลย จะได้รู้ว่ามาเซเว่นนี้แล้ว ไม่ยักรู้ว่าน้องเป็นผู้ตรวจการพนักงานขายของเซเว่น
“ผมว่าอย่าไปเลยพี่ เดี๋ยวไม่มีที่นอน แต่แล้วแต่พี่นะผมเอาไงก็ได้”น้องกิฟออกความเห็นไปครับ ส่วนผมไม่เคยไปภูชี้ฟ้าก็อยากไปครับ ต่อให้ต้องนอนในรถก็ขอให้ได้ไป
“ไปเถอะพี่ต่าย ไหนๆก็มาแล้วไปเสี่ยงดวงเอาอย่างมากก็ตีรถกลับมานอนเชียงราย(บ่ไจ้รถตรู ตรูบ่ได้ขับเน้อ ฮ่าๆๆ)” พอผมพูดแบบนี้ไป
พี่ต่ายก็พยักหน้าครับ “งั้นไปกันเลย ไม่มีที่นอนก็เลยไปนอนผาตั้งที่อยู่เลยไปหน่อย ก็ดีลุ้นดี ไหนๆก็มาแล้วนี่นะ” น้องกิฟก็ยิ้มรับผงกหัวครับ ว่าไงว่าตามกัน ชิวๆจริงๆครับทริปนี้
จากปั๊มปตท.เราผ่าน4 แยกเทิง เลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข 1020 ระยะทางจากจุดนี้ถึงภูชีฟ้า 113 กม.
ถึงอำเภอเทิง ที่ สามแยกอำเภอเทิง เลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวงหมายเลข 1020 ไปอำเภอเชียงของ สามารถแยกไปภูชี้ฟ้าได้เช่นกัน เส้นทางที่ไปถึงแม้จะถนนดี แต่ค่อนข้างแคบและคดเคี้ยวไปมา ทำให้เราขับรถเร็วมากไม่ได้ ข้างทางเป็นบ้านของชาวบ้าน บ้างก็เป็นหุบเขา เพราะเรากำลังไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าหูอื้อนิดหน่อยแต่โชคดีที่ไม่มีอาการเมารถทั้งที่ถนนโค้งชันไปตลอดทาง
มีเสียงน้องกิฟร้องกรี๊ดบ้างเป็นระยะเวลาที่มีแม่ไก่ลูกไก่เดินเกะกะอยู่ริมถนน ทำเอาผมกับพี่ต่ายสะดุ้งนึกว่าผีเข้าน้อง น้องกิฟบ่นพึมพำๆ “เดี๋ยวเหอะกว่าจะรู้ตัวเดี๋ยวได้ไปเป็นดาวลูกไก่ไม่รู้ตัวนะพวกเมิง เดินสบายกันเหลือเกิน”
ผมก็แปลกใจคนเราทะเลาะได้กระทั่งกับครอบครัวไก่ มันก็เดินอยู่บ้านมันดีๆแท้ๆ มีแต่เราที่ขับรถไปยุ่งกะมัน กิฟก็บีบแตรไล่นะครับแต่ผมนึกสงสัยว่าถ้าเราบีบแตรมันจะได้ยินหรือเปล่า ใครไม่รู้เคยบอกว่ามันไม่มีหู หรือไก่หูหนวก
“โอม เมารถไม๊ครับ”พี่ต่ายหันมาถามผมเมื่อเห็นผมเงียบๆไปที่จริงแล้วคือง่วงนอนครับ ใกล้จะหลับแล้ว
“ไม่ๆพี่ แค่เคลิ้มๆ น้องกิฟขับรถดีนะ พี่ไม่เมารถเลย”ชมหน่อยครับน้องจะได้มีกำลังใจ “พี่ต่ายซิไม่ช่วยน้องขับรถเลย กิฟเหนื่อยแย่เลย”
“นั่นซิกิฟให้พี่ช่วยขับไม๊ เหนื่อยก็บอกพี่นะ”พี่ต่ายหันมาถามกิฟ แต่กิฟหันหน้าไปมองพี่ต่ายแล้วอมยิ้มครับ ไม่ยอมตอบ เอาแต่หัวเราะคนเดียว “คริ คริ”
ผมกับพี่ต่ายก็สงสัยมองหน้ากันว่าน้องขำอะไร “ขำอะไรกิฟ มีเรื่องไรดีๆเหรอ”ผมจับไหล่กิฟเขย่าเบาๆ กิฟก็ยังเอาแต่หัวเราะ จนพี่ต่ายก็ชักสงสัย “พี่พูดอะไรผิดไปเหรอกิฟ มีอะไรน่ะ งงเลย”
“จะให้ผมพูดตรงๆไม๊ล่ะ ผมกลัวโดนพี่โอมทำร้ายก่อน หุหุ”ผมเลยยิ่งสงสัยมากกว่าเดิม
“พูดมาเลยพี่ไม่ว่าเราหรอก บอกมาเลยไม่งั้นเอ็งโดนตื๊บแน่กิฟ”เริ่มสนิทสนมตบหัวเตะตูดได้แล้วครับหลังจากเจอกันผ่านมาหกชั่วโมงเอง (เร็วไปไม๊เนี่ย ฮ่าๆๆ)
“ก็พี่ต่ายบอกว่าให้พี่ช่วยขับไม๊ แถมพี่โอมก็ยังเป็นคนเสนอก่อนคนแรก ผมก็เลยงงว่าตกลงพี่โอมอนุญาตให้พี่ต่ายขับผมแล้วเหรอ กร๊ากกกกกก”ดูน้องมันครับ คิดไปเรื่อยๆเลย พี่ต่ายขำจนหัวเราะออกมาดังๆ ผมเองก็ขำแต่ก็ตบหัวมันไปทีนึงครับโทษฐานล้อเลียน เวลานี้ไม่มีอายแล้วครับ เปิดเผยกันเต็มที่ใครเป็นยังไง แต่พี่ต่ายข้าใครอย่าแตะ
“กิฟ อย่ามาแทะโลมพี่ต่าย เดี๋ยวเจอดีนะ น้องก็น้องเถอะพี่ไม่มียั้ง”รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว ผมเคยเจอแต่พี่คมที่มาทำท่าจะแย่งพี่ต่ายไป แต่ก็ดูมีชั้นเชิง แต่ทีเล่นทีจริงแบบกิฟนี่เพิ่งเคยเจอ เลยยังรับมือไม่ถูก
“พี่โม่สน3P เหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”มันยังไม่เลิกครับไอ้น้องกิฟ
ปั๊กกกกก!!!! “โอ๊ยยย!!!!” ไม่ใช่ผมครับที่ตบหัวกิฟ พี่ต่ายเองครับ สงสัยแกจะเขินหน้าแดงเชียวครับ “ไอ้กิฟมากไปแล้วนะเมิง เดี๋ยวพี่งานเข้า พอๆๆๆ”
“หูยยย ทำร้ายน้องอ่ะ พี่ต่ายกลัวพี่โอมหงอเชียว กร๊ากกกก”ผมว่ากิฟมันกินยาบ้ามารึเปล่าไม่รู้ครับ ยียวนกวนส้นจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆ ฝากไว้ก่อนนะไอ้กิฟ”พี่ต่ายแค่หัวเราะครับ ชี้หน้ากิฟแล้วยิ้มอายๆ แสดงว่ายอมรับเหรอว่ากลัวผม เหอๆๆ แต่ผมนะพูดไปต่อไม่ถูกเลย ทั้งปลื้มทั้งดีใจ บอกไม่ถูกเลยครับ
ถนนเริ่มชันขึ้นไปทุกที รถสวนฝั่งตรงข้ามมีไม่มากครับ รถเลยวิ่งได้สบาย จนเราเห็นป้ายภูชี้ฟ้าอีก 19กม. เริ่มเห็นรถขนคนลงมาแล้วครับ ส่วนใหญ่เป็นรถปิคอัฟมีชาวบ้านนั่งอยู่คันหนึ่งอย่างน้อย7-8คน
“พี่ต่ายหรือว่าเค้าขึ้นไปแล้วไม่มีที่นอนนะพี่ ลงมากันหมดเลย เยอะแล้วนะเนี่ย”ผมเริ่มกังวลทั้งที่เป็นคนเสนอให้ลุยขึ้นภูมาเลย ถ้าเกิดไม่มีที่นอนผมจะเป็นคนที่รู้สึกผิดมากที่สุดที่พาคนอื่นมาลำบาก
“แต่พี่ดูหน้าแล้วเหมือนเป็นชาวบ้านมากกว่านักท่องเที่ยวนะโอม เดี๋ยวลองขับขึ้นไปค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน”
รถไต่ระดับสูงขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงสามแยก ขวาไปภูชี้ฟ้า ซ้ายไปภูชี้ฟ้า ผาตั้ง ผมละงงตกลงไปได้สองทาง หรือว่าคนทำป้ายสับสนกันแน่
“พี่ต่าย กิฟ แล้วเราต้องไปซ้ายหรือขวาล่ะ ทำไมป้ายบอกสองข้างเลยเนี่ย” ผมสังเกตุว่าตรงสามแยกมีป้ายชี้บอกชื่อรีสอร์ทที่พักบนภูอยู่มากมายล้วนแล้วแต่ชี้ไปทางขวาเป็นส่วนใหญ่
“น่านดิพี่ กิฟก็งงอยู่เนี่ย โอ...พระเจ้า” กิฟเป็นคนขับเลยลังเลว่าจะเลี้ยวไหนดี ได้แต่มองซ้ายทีขวาที
“แต่รถส่วนใหญ่เลี้ยวไปขวานี่ เราตามไปแล้วกัน แต่พี่ว่าท่าทางภูจะแตกจริงๆนะเนี่ย ทำไมคนมากมายอย่างนี้ล่ะ” มีรถชาวบ้านสวนกลับออกมามากเลยครับ บ้างก็จอดข้างทาง รถขาขึ้นเริ่มจอดนิ่งสนิท เพราะไปไม่ได้ ถนนที่แคบอยู่แล้วเมื่อมีรถจอดสองข้างทาง ทำให้ถนนเดินรถได้ทางเดียว ต้องคอยหลบหลีกกัน
“เอางี้แล้วกัน ไปข้างหน้าก็ไม่ได้ กิฟจอดรอตรงนี้ก่อน พี่เดินไปดูหน่อยดีกว่า ว่าเราจะไปได้ไม๊”
กิฟพยักหน้าแล้วเลื่อนรถจอดริมถนน พี่ต่ายเปิดประตูจะลงไปดู พี่ต่ายเดินลงไปแล้ว กิฟก็นั่งฟังเพลงโยกหัวอย่างสนุกสนาน แล้วจะให้ผมนั่งมองพี่ต่ายเดินไปคนเดียวได้ยังไง ผมไม่ชอบที่จะเห็นพี่ต่ายเดินห่างผมออกไปทีละนิด
“พี่ตามพี่ต่ายไปนะกิฟ กิฟรอนี่แล้วกัน”ผมตัดสินใจวิ่งตามพี่ต่ายออกไป โดยไม่สนใจเสียงที่กิฟตะโกนเรียกเอาไว้
พี่ต่ายค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆผ่านรถที่ยังคงติดอยู่บนถนนไปทีละคัน ผมเดินตามพี่ต่ายไปอย่างเงียบๆอย่างไม่มีเหตุผลขอเพียงพี่ต่ายอยู่ในสายตา ผมก็มีความสุขมากๆแล้ว พี่ต่ายมองไปข้างหน้าชะโงกศรีษะซ้ายขวาไปมาเพื่อสังเกตว่าทำไมรถไม่ขยับ มีรถขนคนขับลงมาเป็นระยะๆ ผมเห็นพี่ต่ายสอบถามคนที่เดินสวนลงมา แต่ไม่ได้ยินว่าพูดอะไรกัน แล้วอยู่ดีๆพี่ต่ายก็หันหน้ามามองด้านหลังทันที ผมอยากจะหลบก็ไม่ทัน พี่ต่ายทำหน้างงๆ แล้วก็ส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้ผม ผมได้แต่ยิ้มเขินๆกลับไปอยากจะสะกดรอยตามแต่ก็ทำไปไม่ตลอดรอดฝั่ง
พี่ต่ายยื่นมือมาให้ผมแล้วหยุดรอ ผมค่อยๆเดินไปหาพี่ต่ายอย่างช้าๆแล้วส่งมือให้พี่ต่าย มือของเราจับกันไว้แน่น เป็นการแสดงออกว่าเราจะเดินไปด้วยกัน แขนของผมเกี่ยวแขนพี่ต่ายไว้
“ทำไมเดินตามมาก็บอกพี่ แล้วเดินมาเงียบๆละโอม”พี่ต่ายถามผมอย่างอารมณ์ดี ทั้งที่บรรยากาศโดยรอบดูสับสนวุ่นวาย มีรถเคลื่อนไปด้านหน้าบ้าง แต่บางคันเริ่มกลับรถเพื่อถอยออก เมื่อเห็นว่าไม่สามารถไปต่อได้อีกแล้ว
“ก็ผมมีความสุขที่ได้เดินตามหลังพี่”ผมตอบพี่ต่ายพลางบีบมือแน่นเข้า ผมรู้สึกดีที่ได้พูดไปแบบนี้
พี่ต่ายเอื้อมเอามือมาขยี้หัวผมแล้วหัวเราะ “เด็กโง่ ไม่ต้องตามหลังพี่ เราต้องเดินไปด้วยกันซิ เพราะเราคู่กัน”แววตาของพี่ต่ายที่ส่งมาพร้อมรอยยิ้ม ทำให้หัวใจของผมเหมือนไม่อยู่กับตัว มันลอยๆฝันๆบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าผมมีความสุขทั้งที่สถานการณ์เรื่องที่นอนของเราในคืนนี้ยังไม่แน่นอน ผมยิ้มเป็นบ้าไปคนเดียวอย่างไม่รู้ตัว มือผมทั้งสองข้างกอดแขนพี่ต่ายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ผมเอนหัวเอียงเข้าแนบกับไหล่ของพี่ต่ายขณะที่เรากำลังเดินไปด้วยกัน
“เฮ้ยย.....” เสียงห้าวๆของผู้ชายที่ไหนไม่รู้ครับทำเอาผมสะดุ้ง จิ๊กโก๋ที่ไหนมาแซวว่ะ ต้องหันไปดู ก็เห็นหน้ายิ้มเผล่ของหนุ่มน้อยน่ารักครับเสนอหน้ามากวนประสาท
“พี่ๆ พี่ทั้งสองจะเดินจู๋จี๋กันเสมือนโลกนี้มีเราสองคนไปถึงภูเลยไม๊ ลืมอะไรไปรึเปล่าพี่...ว่ามีน้องกาฝากมาด้วยอีกหนึ่งคนนะครับบบบ”
ไอ้น้องกิฟขับรถตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ กำลังทำหน้าทะเล้นล้อเลียนพวกผมอยู่ ไม่รู้ว่าขับตามมานานรึยังด้วย นี่เห็นหมดทุกฉากเลยไม๊ก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จะตอบว่ายังไงอายเด็กครับ เลยได้แต่แกล้งทำเป็นโมโห
“อะไรว้า ขับตามมาแล้วก็ไม่บอกปล่อยให้พี่เดินเมื่อยอยู่ได้ตั้งนาน” ผมปล่อยมือพี่ต่ายแล้ววิ่งขึ้นรถ พี่ต่ายก็เดินอมยิ้มตามขึ้นรถมาเหมือนกัน
“กิฟกลับรถเถอะ สงสัยเราขึ้นภูไม่ได้แล้ว ข้างบนเค้าจัดงานคนเยอะมาก คงไม่มีที่นอน และที่สำคัญเราจะขึ้นไปไม่ได้นะซิ”
******************************************************
:oni1: วันนี้ไม่มีรูปเพราะไปไม่ถึงภูชี้ฟ้า วิ่งเล่นแถวๆตีนภูไปก่อนนะคะ
-
ไปสถานที่ท่องเที่ยวแล้วคนเยอะนี่...บางทีก็ต้องทำใจอย่างแรงนะคะ....
พี่ต่ายกับโอมเหมือนมาฮันนีมูนกันช่ายม๊ายย? อิอิ
-
"เราต้องเดินไปด้วยกันสิ เพราะเราคู่กัน" :o8:
อบอุ่นดีโนะ
:pig4:
-
เดี๋ยวมาอ่านนะขอรับพี่ฟาง
คิดถึงนะ อยากอ่านๆๆ
แต่ต้องนอน
ขอบคุณขอรับพี่ฟางที่เป็นห่วง :กอด1:
-
น่ารักจิง ๆ มาต่อแล้ว
ขอบคุณจ๊ะฟาง :กอด1:
น้องกิ๊ฟน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
น้องโอมมีคู่แข่งซะแล้ว :laugh:
-
"เราต้องเดินไปด้วยกันสิ เพราะเราคู่กัน" :o8:
อบอุ่นดีโนะ
:pig4:
ช่ายยยเลยยย เห็นด้วยอย่างยิ่ง :m1:
-
จิ้มพี่นนนี้รีบน :z13:
ขอรับคินจะมาอ่านแน่คืนนี้ อิอิอิ
คิดถึงขอรับ :กอด1:
-
ดีๆๆๆ เข้ามาเก็บข้อมูล จะบินไปเชียงฮายบ้างงงงง
พี่ต่ายน่ารักตลอดดดด อิจฉาโอมวุ้ยยย :o8:
-
น่ารักจัง เพิ่งเห็นว่าพี่ฟางมาลงพี่ต่ายกะโอม
:-[
-
"เราต้องเดินไปด้วยกันสิ เพราะเราคู่กัน" :o8:
อบอุ่นดีโนะ
:pig4:
ช่ายยยเลยยย เห็นด้วยอย่างยิ่ง :m1:
ช่ายยยย ชอบประโยคนี้จัง
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตอนพิเศษ
-
เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกก o22
พึ่งเห็นอ่ะ
แถมตอนแรกก็นึกว่าเล่าเรื่องเฉยๆ
แต่มีแถมฉากเบื้องหลังด้วย :o8:
จะมาคอยผลักๆดันๆให้พี่ฟางเล่าจนจบทริปให้ได้
สู้ๆค่ะพี่ฟาง
:L2:
-
เป็นอีกเรื่องที่น่ารักจัง :-[ :-[
ภาคแรกก็ว่าหวานแล้วนะ :o8: :o8:
แต่มาอ่านภาคต่อของเรื่องนี้ ก็ต้องอ่านไปยิ้มไปอยู่คนเดียว น่ารักดี :-[ :-[
ชอบพี่กระต่ายน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดด :m1: :m1:
ส่วนน้องโอมก็น่ารัก รั่ว ติงต๊องดีอ่ะ :m3: :m3:
ยังงัยคุณฟางก็มาต่อภาคต่อให้จบนะคร้าบบบบบบ :bye2: :bye2:
ยังรออยู่นะคร้าบบบบบบ
-
ชอบเหมือนกัน ไม่ได้ลอกการบ้านหรือข้อสอบนะขอรับ
พี่กระต่ายกับน้องโอมน่ารัก
:man1:
ฮิ้วๆๆๆๆๆ
อ่านทีไรก็มีแรงฮิ้วๆๆๆๆ
กอดพี่ฟางอีกหนึ่ง :กอด1:
-
อ่านเพลินเลย
อย่างกะอ่านรีวิว พาเที่ยวเหนือแหน่ะ
:man1: น้องฟาง จัง
ปล.อากาศแปลก ๆ มะสาย ฝนตกด้วย รักษาสุขภาพกันด้วยน้า
-
มาคุยกับมิตรรักนักอ่านกันนิดนึงก่อนดีกว่า :really2:
kakoku_kin อ่านทีไรก็มีแรงฮิ้วๆๆๆๆ>>หวังว่าจะมีแรงอ่านไปจนจบนะคะ ได้ข่าวว่าจะยาวและอาจมีดอง :z3:
kungyung ยังงัยคุณฟางก็มาต่อภาคต่อให้จบนะคร้าบบบบบบ >> นั่นแหล่ะคือปัญหาค่ะ เอิกซ์ซซซซซ
@BUA@ แต่มีแถมฉากเบื้องหลังด้วย >> อาจจะมีอีกหลายเบื้องหลังเลยคะน้องบัว รอดูนะคะ
pongsj เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตอนพิเศษ >>อยากเรียกว่าตอนพล่ามเพ้อมากกว่าค่ะ ดีใจที่ตามมาค่ะ
tawada_j ขอบคุณพี่ฟางค่ะ >> ไว้เราไปเดินคู่กันมั่งดีไม๊ค่ะ
maabbdo เพิ่งเห็นว่าพี่ฟางมาลงพี่ต่ายกะโอม >>แอบมาลงค่ะต้นอ้อ แต่พี่ก็แอบไปอ่านที่ต้นอ้อไปลงให้อาร์ด้วยนะ
nartch ดีๆๆๆ เข้ามาเก็บข้อมูล จะบินไปเชียงฮายบ้างงงงง >>เอ่อคือแบบว่า...ทริปเราเอาสาระไม่ได้ ควรให้ผู้ปกครองชี้แนะนะคะพี่นารท
nOn†ღ ช่ายยยเลยยย เห็นด้วยอย่างยิ่ง >> เชื่อคนง่ายนะเนี่ย คอนเฟิร์ม!!!
aa_mm น้องกิ๊ฟน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย>>สิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณคิดก็ได้นะคะ แต่ยังไงก็ฝากน้องกิฟไว้ในอ้อมใจของแฟนๆด้วยค่ะ :impress2:
GajonG อบอุ่นดีโนะ >> พยายามไม่ให้อุ่นจนร้อนเกินไปค่ะ
โน๊อา อย่างกะอ่านรีวิว พาเที่ยวเหนือแหน่ะ >> อ่านพอเพลินๆนะคะ ไปเที่ยวด้วยกัน
ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านอีกครั้งค่ะ ขอออกตัวก่อนว่าเรื่องนี้เป็นเสมือนบันทึกการเดินทาง อาจจะมีรายละเอียดของสถานที่ท่องเที่ยวเยอะบ้างเพราะอยากให้ได้ทราบที่มาที่ไปของแต่ละสถานที่ๆไปมาพอสังเขป เพื่อรณรงค์ให้คนไปเที่ยวไทยทั่วไทยแบบที่พี่เบิร์ดกำลังทำอยู่ อิอิ จะพยายามไม่ลงยาวมากเพราะอาจจะตาลายกับรายละเอียด แต่ส่วนไหนที่มีรูปก็จะหามาให้ชมกันค่ะ เชิญอ่านกันต่อเลยค่ะ :pig4:
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
“กิฟกลับรถเถอะ สงสัยเราขึ้นภูไม่ได้แล้ว ข้างบนเค้าจัดงานคนเยอะมาก คงไม่มีที่นอน และที่สำคัญเราจะขึ้นไปไม่ได้นะซิ”
#5 ขึ้นภูชี้ฟ้า
“อ้าว..เหรอ โอเช ไม่มีปัญหาพี่”
กิฟกลับรถแล้วออกมาตามทางเดิมทันที เราขับรถมาอีกฝั่งที่ป้ายบอกว่าไปภูชี้ฟ้าเหมือนกัน เส้นทางนี้แทบจะไม่มีรถคันอื่นวิ่งอยู่เลย ผมดูนาฬิกาก็เกือบสี่โมงแล้วถึงแม้ผาตั้งจะอยู่ห่างจากภูชี้ฟ้าไม่มาก แต่ดูจากเส้นทางที่ผ่านมาคงไปด้วยความยากลำบากถ้าจะต้องขับรถต่อไป ผมเริ่มเป็นห่วงว่าเราอาจจะต้องขับรถกลับไปนอนในเมืองเชียงราย
“พี่ต่ายว่าเราจะไปไหวเหรอพี่ ดูไม่มีอนาคตยังไงไม่รู้”ในที่สุดผมก็ถามพี่ต่ายขึ้นมา พี่ต่ายหันมาหาผมแล้วบอกว่า
“ก็ลองไปทางนี้ดู ยังไงเราก็ต้องหาที่นอนจนได้ละน่าโอม อย่ากลัวไปเลย”
“พี่ๆนี่ป้ายนี้เค้าชี้ว่าภูชี้ฟ้า ลองเลี้ยวขึ้นไปไม๊”กิฟชี้ให้เราดูป้ายบอกทางให้เลี้ยวขวาขึ้นไป เราเหมือนกำลังพบเส้นทางใหม่ที่ไม่มีใครรู้ น่าตื่นเต้นดีครับ(ถ้าไม่หลงนะ แหะๆ)
“ไปเลย เลี้ยวไปลองดูกิฟ” อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ลอง เราลุ้นกันมากครับ ถนนที่ขึ้นเป็นทางชั้นขึ้นเขา สองข้างทางมีบ้านที่เป็นรีสอร์ทให้เช่าอยู่เรียงรายลดหลั่นกันไปเป็นระดับ มองเห็นวิวยามเย็นในเวลาพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินของบรรยากาศแบบภูเขา ตอนนี้กิฟเปิดกระจกหน้าต่างรถแล้ว อากาศเย็นๆภายนอกพัดผ่านเข้าสู่ภายใน เป็นอากาศที่สดชื่นและใสสะอาด เหมือนกับเรากำลังมาทำดีท๊อกซ์ปอดกันอยู่เลยครับ
“เราจะแวะถามบ้านพักเลยไม๊พี่ต่าย หรือว่าลองขึ้นไปดูก่อน”ผมกลัวว่าถ้าเราลงมาจะไม่มีที่พักแล้วซิครับ
“ลองขึ้นไปดูดีกว่าพี่ เผื่อข้างบนๆมีที่พักอีก”กิฟเสนอแนะให้ขับขึ้นเขากันต่อไป
ไม่มีรถคันอื่นเลยครับ สภาพถนนดีมากราดยางมะตอยอย่างดีไปตลอดทาง เราขับรถไต่เขาขึ้นไปเรื่อยๆ ผมว่าระดับมันเริ่มชันสูงไปทีละนิด แต่ประสิทธิภาพของแจ๊ซยังคงดีเยี่ยม ไม่มีอาการท้อแท้ให้เราเห็น สองข้างทางเริ่มถูกแทนที่ด้วยแนวต้นไม้สูงใหญ่ ผ่านพ้นช่วงที่เป็นรีสอร์ทไปแล้ว เหมือนกับเป็นอุทยานแห่งชาติแล้วครับ เราขับรถผ่านนักท่องเที่ยวที่กางเต็นท์อยู่ระหว่างทาง พวกเขาชี้ชวนให้ดูรถคันเล็กๆที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่ดันทุรังขับขึ้นมาอย่างไม่เจียม
พอขับพ้นช่วงที่มีคนกางเต็นท์และบ้านพักของอุทยานขึ้นมาระยะหนึ่ง ถนนเริ่มเป็นดินครับทางเริ่มชันมากขึ้น ในที่สุดแจ๊ซก็ยอมถอย แต่ถอยก็ไม่บอกครับไสลด์ถอยหลังลงมาพอให้เราตกใจว่าจะมาตายหมู่อยู่ที่นี่หรือเปล่าผมเริ่มคลำพระที่คอกะว่าจะยกขึ้นมาสวดมนต์ขอพรให้ท่านคุ้มครอง แล้วก็พบว่าผมเลิกใส่พระมาหลายปีแล้วตั้งแต่สร้อยขาดไป ผมเลยต้องหันมาพึ่งพี่ต่ายแทนถึงแม้จะต่างกับพระที่ยังไม่ได้ปลุกเสก แต่พี่ต่ายก็ทำให้ผมอุ่นใจเสมอ ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่ต่ายที่นั่งอยู่เบาะด้านหน้า มือพี่ต่ายเย็นกว่าผมอีกครับ เวรแล้วซิ เหอๆๆ ผมว่าพี่ต่ายหน้าซีดด้วย ฝุ่นดินฟุ้งกระจายจนเราต้องรีบปิดหน้าต่างไม่ให้สำลักฝุ่นไปก่อน
กิฟหันมามองพวกผมแล้วยิ้มๆ“พวกพี่เป็นอะไรกัน ผมแค่ถอยหลังนิดหน่อยเอง”ผมค้านในใจว่าเมิงอย่ามาโกหกกู กูรู้ว่ามึงขึ้นไปไม่รอด รถมันไหลลงมาเอง ไม่ต้องมาหลอกเลยไอ้น้องกิฟ
แต่ในที่สุดเราก็ต้องถอยมาตั้งหลักแล้วยอมลงจากภูครับ ขึ้นไม่ได้แน่นอนรถแรงไม่ถึง เราผ่านลงมาทางเก่าอีกครั้งผ่านนักท่องเที่ยวกลุ่มเดิมซึ่งคงรอดูพวกเราอยู่ว่าจะรอดกลับมาไม๊ พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่าเราพยายามเต็มที่แล้วแต่น้องแจ๊ซกลับยอมแพ้ เฮ้อ...... ไม่ใช่เราเลยนะที่ไม่สู้
“กิฟจอดตรงนี้ก่อนแวะถามบ้านพักดู”พี่ต่ายบอกให้กิฟจอดรถ เราลงไปเดินถามบ้านที่อยู่ข้างทาง เจ้าของบ้านเดินผ่านมาพอดี
“มีที่พักเหลือไม๊ครับ เราจะอยากจะค้างคืนนี้”
“น้องโชคดีมากเลยนะ มีบ้านเหลือหลังหนึ่งพอดีมากันกี่คนคะ”ผมต้องสะกดใจไม่ร้องออกมาดังๆ เยสๆๆๆ ผมดีใจมากเลยครับ มีที่ซุกหัวนอนแล้วคืนนี้นึกว่าต้องเร่ร่อนไปต่อซะแล้ว แอบคิดนิดหน่อยว่าพี่เค้าคงบอกทุกคนแบบนี้แหล่ะว่าเหลือหลังสุดท้าย
(http://img153.imageshack.us/img153/4581/img5018hm5.jpg)
บริเวณบ้านพัก เฮือนดอกเสี้ยว
พี่เค้าคิดเราราคาต่อหัว250บาท ไม่รวมอาหารเย็น มีทีวี น้ำอุ่นให้ด้วย เราเดินเข้าไปดูสภาพในบ้านพักมีสองชั้น มีสองห้องน้ำ ห้องนอนด้านบนเป็นโถงโล่งปูเป็นฟูกนอนได้ห้าหกคนเลยครับ ด้านล่างก็มีห้องนอนอีกห้องหนึ่งต่างหาก เสียก็แต่บันไดขึ้นชั้นสองแคบมากครับวางฝ่าเท้าได้ครึ่งเดียวต้องเป็นผู้ดีตะแคงตีนเดิน ไม่อย่างนั้นเป็นได้ตกบันไดกันแน่นอน ในที่สุดเราตกลงนอนที่บ้านนี้(เพราะขี้เกียจหาแล้ว ฮ่าๆๆๆ) กว่าจะตกลงกันได้ก็เย็นมากแล้วครับเกือบห้าโมงเย็น อากาศเริ่มหนาวแต่เวลาแบบนี้กลางป่าเขาลำเนาไพร จะให้นอนเลยก็เบื่อแย่ครับ
“ไปเดินเที่ยวกันพี่โอม เราเดินขึ้นไปทางที่รถขึ้นไม่ได้มะกี้ดีไม๊”น้องกิฟมาดึงมือผมให้ไปเดินเล่น ถ่ายรูปกัน ในขณะที่พี่ต่ายขนกระเป๋าเข้าบ้านไป ข้างๆบ้านมีต้นไม้สูงดอกสีขาวบานกระจายไปทั่วเต็มต้นเลยครับ ถามพี่เจ้าของบ้านก็เลยรู้ว่านี่เองคือดอกเสี้ยวที่เค้าจัดงานขึ้นมา มิน่าตลอดทางจึงเห็นต้นไม้แบบนี้อยู่มากมายตามไหล่เขาเห็นดอกสีขาวบานสะพรั่งอยู่ทั่วไปหมด ถ้ามาวันที่บานมากกว่านี้คงจะสวยน่าชมทีเดียว
(http://img153.imageshack.us/img153/7537/1008101ka2.jpg)
รูปดอกเสี้ยว
น้องกิฟยังคงมีความสุขจากการถ่ายรูปถึงแม้ว่าแสงอาทิตย์จะเริ่มลดน้อยลงไปทุกที เห็นเพียงแสงสีส้มเรืองๆอยู่ที่ริมขอบฟ้าตัดกับวิวภูเขาและหลังคาบ้านของชาวบ้านที่อาศัยอยู่บริเวณนี้ อากาศที่เริ่มเย็นลงทำให้บรรยากาศชวนเหงามากขึ้นไปอีก ริมถนนที่เราเดินเล่นมีต้นไม้ออกดอกสวยงามอยู่มากมายทั้งดอกเสี้ยว ดอกคริสมาสต์สีแดงสด ดอกลำโพง และอีกมากที่ผมไม่รู้จักชื่อ ผมเริ่มหนาวจนต้องเดินกอดอก
(http://img231.imageshack.us/img231/9792/copyofp2140499.jpg)
ดอกลำโพง
น้องกิฟวิ่งเล่นไปไหนไม่รู้แล้วครับผมค่อยๆเดินเล่นไปอย่างช้าๆสูดอากาศบริสุทธ์ที่ธรรมชาติสร้างมาให้เรา พอได้กลิ่นอากาศสะอาดๆแบบนี้ผมก็แอบคิดถึงอากาศที่เขาใหญ่ ก็ไม่แพ้ที่ภูชี้ฟ้านะครับ คิดถึงบ้านขึ้นมาตะหงิดๆไม่รู้ว่าแม่จะว่ายังไงที่ผมทิ้งงานมาดื้อๆ “คิดอะไรอยู่ครับโอม” เสื้อแจคเก็ตของพี่ต่ายคลุมลงมาบนไหล่ผมพร้อมกับอ้อมแขนของพี่ต่ายที่โอบเอวผมไว้หลวมๆ
“ก็คิดว่าที่บ้านจะว่าไงที่ผมมาเที่ยวยาวแบบนี้”
“ไม่ต้องห่วงหรอกโอมพี่บอกที่บ้านแล้ว ว่าขอเที่ยวก่อนที่จะต้องลุยงานหนัก แม่ไม่ว่าอะไรนี่บอกให้มาเลย”
“เหรอแล้วแม่เงียบเลยไม่บอกผมซักคำ บอกแต่ว่าเอาเสื้อหนาวไปด้วยก็ยังงงๆว่าร้อนจะตายเอามาทำไม”
“หึหึ นานๆได้มาเที่ยวไกลๆแบบนี้มั่งก็ดีนะโอม ได้ใช้เวลากันในที่แปลกๆบ้าง เราไม่ได้ไปไหนแบบนี้นานแล้วนะ”
“ช่าย อือ ผมว่าจะถามพี่ต่ายพี่ไปรู้จักกิฟได้ยังไงน่ะ ดูสนิทสนมกันจัง”ไม่ได้คาดคั้นนะครับ แค่อยากรู้ที่มาที่ไปแค่นั้นเอง ไม่ได้หึง สาบานได้จะไปหึงทำไมแค่เด็กๆ
“ก็กิฟเค้าเป็นเพื่อนของน้องที่ทำงาน ไม่ใช่ซิน้องของเพื่อนที่ทำงาน พี่ก็งงเอง” พี่ต่ายหัวเราะ ผมก็เริ่มงงด้วย
“แล้วเคยเจอกันเหรอ” พี่ต่ายส่ายหัว แล้วขำๆ
“ไม่เคยเจอเลยเชื่อไม๊ เคยคุยโทรศัพท์ไม่กี่ครั้งเอง ตอนที่พี่จะมาแล้วเพื่อนบอกให้คุยกะน้องเค้า พี่ก็ยังมึนๆนะเนี่ย” น่านซิน้องกิฟช่างเข้ากับคนง่ายขนาดนี้ น่าจะไปเป็นประชาสัมพันธ์ให้จังหวัดเลยนะเนี่ย
“พี่ๆครับมาถ่ายรูปกัน”เสียงกิฟตะโกนเรียกให้พวกผมไปถ่ายรูปกับป้ายยินดีต้อนรับสู่ภูชี้ฟ้า เราใช้เวลาถ่ายรูปกันพักใหญ่ แล้วก็ลงมาทานข้าวกันก็เป็นร้านของชาวบ้านแถวๆนั้นที่พอฤดูกาลท่องเที่ยวก็จะขึ้นมาทำอาหารขาย พอหมดเทศกาลก็ลงไปอยู่ข้างล่างครับ อาหารมื้อนี้อร่อยกว่าที่เราคิด เป็นอาหารง่ายๆเช่นไข่เจียว ต้มยำไก่ ผัดผักรวม ผมเลยเอาขาหมูที่เหลือเมื่อกลางวันมาให้ป้าแกช่วยอุ่นให้ ก็กินกันเต็มที่ครับหมดไปไม่ถึง2ร้อย แถมป้ายังไงใจดีทำลาบไข่ปลามาแถมให้จานใหญ่แต่พวกผมลองทานแล้วมันเผ็ดและไม่ถูกปากพวกเราครับเลยได้แต่ขอบคุณป้าในความมีน้ำใจของแกไป
(http://img231.imageshack.us/img231/6082/copyofp2140479.jpg)
ดอกเสี้ยวข้างๆบ้านในยามพระอาทิตย์กำลังจะตก
เราตกลงกับเจ้าของบ้านว่าพรุ่งนี้ให้เอารถมารับเราขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ตกลงพรุ่งนี้ต้องตื่นตี5ครับ เอิกซ์ซซซ ผมจะตื่นไหวไม๊เนี่ย
อากาศหนาวจัดๆ ท้องฟ้ามืดสนิท ผมลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ แต่อะไรๆก็ดูไม่สำคัญสำหรับผมแล้ว ยังไงพี่ต่ายก็อยู่กับผม คิดไปคิดมาก็ไม่น่าเชื่อนะครับว่าตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันในวันวาเลนไทน์เลย
เพราะต่างคนก็ต่างทำงานกัน แต่วันนี้เราได้อยู่ด้วยกันในอากาศหนาวๆ ท่ามกลางขุนเขา บ้านกลางป่า
และ น้องกิฟ !!$@$^%*&(TUF%#@!%^
อยากจะเอาหัวโหม่งพื้น จะกำจัดน้องออกไปชั่วคราวได้ยังไง ผมเริ่มคิดถึงละครทีวีที่แม่ชอบดู นางร้ายจะจัดการกับนางเอกที่มากีดขวางทางรักได้ยังไง หน้าตาใสซื่อของกิฟลอยเข้ามาในภวังค์ของผม เราสามคนกำลังเดินกลับบ้านกันอย่างสบายๆ
“กิฟสบายดีไม๊ครับ อิ่มไม๊ ขับรถมาเหนื่อยไม๊ ง่วงรึยัง” เริ่มแล้วครับลองเกริ่นๆดูก่อน หึหึ ลองสวมบทพี่ชายที่แสนดีดูสักหน่อย
“เหนื่อยมากเลยพี่โอม อิ่มมากด้วย”เข้าแผนเราแล้วซิ สงสัยไม่ต้องทำอะไรหรอก เด็กวัยกำลังกินกำลังนอน เดี๋ยวก็หลับคร่อก ฮ่าๆๆ
“แต่...ตาสว่างมากเลยพี่โอมไม่ง่วงเลย”เวรแล้ว....กินอิ่มต้องง่วงซิ ตาสว่างได้ยังไง
“แต่พี่ว่ากิฟไปนอนเถอะถึงไม่ง่วงก็เหอะ วันนี้ขับรถมาทั้งวัน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก เดี๋ยวจะลุกไม่ไหว”
“อึอื๋อ...ตอนนี้นะพี่3ทุ่มกว่าเอง นอนไม่หลับหรอก ดูทีวีดีกว่าเนอะ”กิฟวิ่งนำไปก่อนเลยครับ แล้วคงนึกขึ้นมาได้ว่าบ้านล็อคเลยตะโกนถามมาว่า “กุญแจอยู่ไหนพี่??”
“อยู่กับพี่”พี่ต่ายตะโกนตอบ กิฟวิ่งกลับมาเอากุญแจอีกครั้ง แต่ “ไปเร็วๆซิพี่ต่ายเดินเป็นลุงอยู่ได้ เร้ววว”ฉุดพี่ต่ายไปแล้วครับ ลากพี่ต่ายของผมไปเลย ฉกกันต่อหน้าต่อตา ผมอยากจะบอกว่าเฮ้ย....เอาไปแต่กุญแจซิ ต้องเอาคนไขกุญแจด้วยรึไงว่ะ
พอเริ่มเอ็นดูน้องทีไร มันก็ชอบมาทำให้เราระแวงอีกจนได้ ความระแวงนี่มันไม่ดีเลยนะครับ หรือว่านี่เองที่เรียกว่าหึงหวง ผมเพิ่งรู้ว่าผมก็เป็นนะ แล้วเป็นมากซะด้วย ก็อย่างที่บอก น้องกิฟมันขาวสวยหมวยเซ็กส์ขนาดนี้แล้วผมขาวตี๋ตี่แห้งกร๋อยจะเอาอะไรไปสู้ ผมได้แต่เดินคอตกคิดไม่ออก ทำใจให้ไม่คิดก็ยากจริงๆครับ
พอเข้าบ้านไปปรากฏว่ากิฟกำลังอาบน้ำอยู่ห้องข่างล่างครับได้ยินเสียงบ่นว่าน้ำไม่ร้อนเลยพี่โวยวายออกมา พี่ต่ายคงจะอยู่ข้างบนผมเลยเดินขึ้นไปข้างบน กระเป๋าเรากองอยู่ห้องข้างล่างหมด เพราะถ้าขนขึ้นไปคงจะได้ตกลงมากันก่อน แค่ประคองตัวเองให้เดินขึ้นยังยากลำบาก
“พี่ต่ายนอนทำไรอยู่ครับ”ถามไปแล้วก็โง่ได้อีก ก็เห็นอยู่ว่าพี่ต่ายนอนพังพาบอยู่บนฟูกเปิดดูเลือกทีวีอย่างเพลิดเพลิน
“โอมมานี่ซิ จะดูอะไรดีล่ะ ปกติพี่ไม่ค่อยได้ดูทีวีเลย”ผมเข้าไปนอนคางเกยหมอนข้างๆพี่ต่าย แอบเอาตัวไปกระแซะข้างๆพี่ต่ายขอความอบอุ่นหน่อย พี่ต่ายกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆครับยังคงให้สมาธิกับรายการทีวี เหมือนเพิ่งเคยมีทีวีเป็นครั้งแรกในชีวิต ผมก็ไม่ค่อยได้ดูทีวีเหมือนกันเลยไม่รู้ว่าจะดูอะไรดี แต่มีโฆษณาบิ๊กซีนีม่าวันนี้ฉายเรื่องBrokeback mountain ซึ่งผมไม่เคยดูครับ
“เรื่องนี้นะดีมากเลยนะโอมดูรึยัง”
“ผมยังไม่เคยดูเลยพี่ มันเป็นยังไงเหรอ”ตอบไม่ทันครับ ไอ้น้องกิฟอาบน้ำเสร็จแล้วตัวหอมกรุ่น ขาวจั๊วะมาเชียวทำหน้าใสเอาผ้าเช็ดผมที่เปียกๆอยู่
“กิฟอยากดูม๊ากกกเลยพี่ต่าย เล่าให้ฟังคร่าวๆหน่อยซิ”ขโมยซีนอ้อนของผมไปได้อีก ไอ้น้องแสบ
“ผมก็ไม่เคยดูพี่ แต่ผมว่าเราไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่าพี่ เดี๋ยวยิ่งดึกยิ่งหนาว”ผมไม่ควรเปิดโอกาสครับถึงแม้ว่าพี่ต่ายดูไม่คิดอะไร กิฟก็ดูไม่คิดอะไร แต่ผมซิคิดอะไรๆ คิดไปมากมายก่ายกอง นึกแล้วก็ทั้งขำทั้งสมเพชตัวเองจริงๆ ท่าจะบ้าไปแล้ว
พี่ต่ายก็ไม่ว่าอะไรครับตามผมมาอาบน้ำแต่โดยดี
ได้ยินแต่เสียงกิฟตะโกนมา “พี่โอมน้ำไม่อุ่นเลยพี่ อุ่นตอนเปิดแป๊ปเดียวเอง ไม่มีราวแขวนผ้าด้วย พี่โอมเอาถุงไปใส่เสื้อด้วยนะคร๊าบบบ”น้องมันน่ารักนะครับ แล้วทำไมผมถึงคิดเลวๆไปได้อีก อาบน้ำเสร็จผมจะล้างความคิดไม่ดีออกไปเกี่ยวกับกิฟให้หมดดีกว่า ผมควรมองโลกในแง่ดี
เราแยกกันอาบคนละห้องใช้เวลาไม่นานก็อาบเสร็จตามๆกันครับ จะอาบนานๆได้ยังไงหนาวขนาดนี้
“ในห้องพี่เหม็นกลิ่นแก๊สมากเลย น้ำก็เย็นเฉียบไม่ได้อุ่นเลย หนาวน่าดูเลย บรื๋ออออ”พี่ต่ายปากซีดมากเลยครับคงจะหนาวจริงๆ ตอนที่เราขึ้นไปข้างบนน้องกิฟนอนเล่นโทรศัพท์กับเปิดดูรูปในกล้องอยู่ครับ
“พี่ต่ายมาเล่าเรื่องBrokebackก่อน กิฟรออยู่นะ” กิฟตบฟูกตรงข้างๆตัวให้พี่ต่ายไปนอน พี่ต่ายก็ไปครับเห็นเด็กเรียกแล้วไปเลยครับ ลืมผมไปเลย ผมก็ได้แต่คลานตามไปเงียบๆ ตกลงพี่ต่ายจะนอนกลางระหว่างผมกับกิฟใช่ไหมเนี่ย ตะเภาแก้วตะเภาทองซ้ายขวาเลยนะพี่ เหอๆๆ พี่ต่ายนั่งพิงเสาตั้งใจเล่าเรื่องให้กิฟฟัง กิฟก็นอนฟังตาแป๋ว ผมเลยนอนฟังตาแป๋วมั่ง ประมาณว่าเด็กๆรอฟังพี่เล่านิทาน
“ก็เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนงานที่เค้าจ้างไปเฝ้าแกะในหุบเขาไง แล้วเฝ้าไปเฝ้ามาเค้าหลงรักกัน แต่ตอนหลังต่างคนก็ต่างต้องแยกจากกันไปแต่งงาน”
“แล้วมีบทอย่างว่าไม๊พี่ต่าย”กิฟถามครับผมไม่ได้ถาม ผมหื่นแต่ไม่แสดงออก(ไม๊)
“มีนิดเดียวนะ แต่ในทีวีมันคงตัดนะ”
“ว้า...”ผมกับกิฟร้องขึ้นมาพร้อมๆกันเลยครับ
“งั้นรอดูก่อน ว่าจะตัดไม๊ เนอะพี่โอมเนอะ”ผมพยักหน้ากับกิฟนี่คง เป็นครั้งแรกที่ผมคิดตรงกับกิฟอย่างบริสุทธิใจ
ผมเริ่มง่วงแล้วครับหนังที่คิดว่าจะดู ก็เริ่มฉายแล้วแต่ตาก็ปรือจะหลับเสียให้ได้ ปรากฎว่ามีพี่ต่ายที่ดูแล้วแต่ยังคงนั่งดูอีกครั้ง ส่วนน้องกิฟเลื้อยนอนไปแล้วครับ
“นี่ไงฉากนี้ที่หลบฝนเข้าไปในเต็นท์ เอ๊ยยย ทำไมมันเช้าแล้วละ”เสียงพี่ต่ายปลุกผมสองคนให้ตื่นมาอีกครั้ง
กิฟรีบสลัดหัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมก็งัวๆเงียๆลืมตาดู “ไหนๆๆไม่เห็นมีอะไรเลย ไหนล่ะ”ฉากนี้ที่รอคอย
“ก็มันคงตัดไง นี่ไงใส่กางเกงแล้ว แสดงว่าตัดไปหมดแล้วล่ะ”ผมกับกิฟเลยทิ้งตัวลงนอนต่อเหมือนเดิม
“งั้นก็ไม่ดูแล้วนอนดีกว่า สู้เพื่อนกรูรักมึงก็ไม่ได้”กิฟบ่นๆแล้วทำท่าให้ดู ผมได้แต่ขำท่าทางของกิฟที่โยกตัวหัวสั่นหัวคลอน เพราะผมก็ไม่ได้ดูเรื่องนั้น พี่ต่ายกับผมหัวเราะกับความบ้าของน้อง ผมว่าผมไม่รู้จะไปหึงน้องทำไม แกล้งน้องยังจะน่าสนุกกว่าอีก
“ผมนอนแล้วนะครับพี่ ง่วงนอนเหมือนโดนยาสั่ง ”กิฟปิดปากหาวก่อนที่จะลาไปนอนก่อน โดยที่พี่ต่ายยังคงนั่งดูหนังต่อเพียงลำพัง ผมก็ไม่ไหวแล้ว
“พี่ต่ายผมนอนแล้วนะครับ”ผมก็จะลานอนไปตามน้อง แอบคิดนิดเดียวจริงๆ วันนี้วันวาเลนไทน์ไม่ใช่เหรอ ทำไมมันเหมือนวันอื่นๆเลยล่ะ ไม่มีอะไรแตกต่างให้หัวใจมันกระชุ่มกระชวยเลย กำลังจะเลื้อยตัวไปนอนหลับให้สบาย พี่ต่ายก็ดึงแขนผมไว้ “โอมมานอนนี่มา” พี่ต่ายตบที่ต้นขาพี่ต่ายแล้วพยักหน้าเรียกผมอีกครั้ง เป็นทำนองว่าให้มานอนที่ตักของแก ผมส่ายหัวยื้อดึงแขนตัวเองกลับขืนตัวเองไว้
“เดี๋ยวพี่เมื่อยขา จะดูหนังก็ดูไปซิ จะไปทรมานเมื่อยทำไม”
พี่ต่ายก็ยังจับมือผมไว้ไม่ปล่อย ทำส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ผม “อยากอยู่ใกล้ๆ วันนี้ก็นั่งห่างกันทั้งวัน มานอนบนตักให้พี่ได้มองหน้าหน่อยนะครับโอม” อ้อนกันขนาดนี้ไม่ตามใจก็ใจแข็งไปแล้วครับ เหลียวไปดูกิฟ ก็นอนหลับคร่อกไปแล้วเป็นใจเปิดทางดีมากน้อง ให้พี่ได้อยู่กันสองคนมั่งเถอะ ผมขยับศรีษะดึงผ้าห่มมาห่มแล้ววางหัวบนขาพี่ต่าย เงยหน้าขึ้นไปมองพี่ต่ายยิ้มส่งมาให้
“กู๊ดไนท์ครับโอม รักนะ”แล้วก้มลงมาจูบผมที่ริมฝีปากผมเบาๆ แค่นี้ผมก็อิ่มใจแล้วครับ ต่อให้วันนี้จะเป็นวันอะไรมันก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป มือพี่ต่ายลูบหัวผมเบาๆแล้วใช้เวลาไม่นานผมก็หลับไปอย่างง่ายดาย
******************************************************************************
ว่าจะลงไม่ยาวไหงยาวได้หว่า :z3:
ปลล.รูปที่ลงมาจากฝีมือของหลายๆคนทั้งน้องเบ็ตตี้ นนท์ กิฟ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :pig4:
แถมรูปเบื้องหลังอีกรูปค่ะ กำลังคิดไม่ตกกันหมดทุกคน อิอิ
(http://img410.imageshack.us/img410/5171/img5037.jpg)
-
:z13:
บ้านพักนี้ เครื่องทำน้ำอุ่นเย็นมาก
คอนเฟิร์ม :jul3:
-
สุดท้ายก็ แอบหวาน
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
สนุกมาก ๆ มีแอบหวานด้วย
tawada_j ขอบคุณพี่ฟางค่ะ >> ไว้เราไปเดินคู่กันมั่งดีไม๊ค่ะ <<<< 5555
-
:-[
อาวอีกกกกกกกกกกก
-
ง่ะ อุดส่ารอดูฉากอย่างว่า หื่นไปไม้เรา เอิ้กๆๆๆ
มี่ออีกมั้ยอ่ะ อยากรู้อ่ะๆๆๆๆๆ
หวานๆๆๆจนน่าอิจฉา :z3:
-
:z13:
บ้านพักนี้ เครื่องทำน้ำอุ่นเย็นมาก
คอนเฟิร์ม :jul3:
โถ่ พี่นนท์
มันทำให้น้ำจากเย็นมากกกกกกกกกกก
มาเป็นเย็นมากได้นี่ ก็ถือว่าเก่งแล้ว
จริงๆ ก็น่าจะให้กิฟนอนห้องข้างล่าง
พี่ต่ายกะโอมจะได้สวีทกันชั้นบน :laugh:
ปล. พี่ฟางจ๋า จากรูปเบื้องหลังอ่ะค่ะ คิดไม่ตกจริงๆ
เพราะไม่อยากจะนึกสภาพถ้าไม้มันหักโผล๊ะ
คงได้มีตกไปหัวแตกกันมั่งอ่ะ :jul3:
-
ดีใจจังค่ะที่มาต่อเรื่องนี้ให้แล้ว :L2:
ชอบพี่ต่ายอ่ะ จะเหมือนไม่สนใจแต่มีแอบหวานตลอด น่ารักดีค่ะ
ว่าแต่ว่า น้องกิฟเนี่ยไม่มีอะไรใช่มั้ย แอบกลัวนะเนี่ย
-
:impress3: :impress3:
ไม่ได้เข้ามาแป๊บเดียว
ทำไมวิ่งไป5ตอนแล้ว
:serius2: ตามอ่านๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: พี่ฟางคนขับมอไซต์ของนู๋โซ
-
จะมาอ่าน ตอนไม่มีแรงอ่านหนังสือเรียนขอรับพี่ฟาง :3123:
มีแรงรอเสมอ :sad4:
อยากอ่านแต่ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะหนังสือเรียนที่รักยังอ่านไม่จบขอรับ :sad4:
ปล.คนถึงนะเป็นห่วงด้วย พี่สาว :กอด1:
ปล.เห็นแล้วก็ยั่ว อยากอ่านแต่... :o12:
-
แถมรูปเบื้องหลังอีกรูปค่ะ กำลังคิดไม่ตกกันหมดทุกคน อิอิ
คิดไม่ตกอะดีแล้วเพ่ฟาง
เกิดคิดตกแล้วไอ้ที่เรานั่งๆ กันอยู่มันหักโพล๊ะละก้ออออออออออ :z13:
ปล...หนูม่ายอยู่สองวัน
หนีขึ้นภูกันหมดเลย
ชริ
-
gateau :ไม่บอกที่ไหนกันเล่า ไม่เจอกันเลยนะจ๊ะ :กอด1:
:m29: ไม่เจอกันนานจริงๆอะแหละ
เขียนโอม กะ พี่ต่าย น่ารักอะ
ที่เที่ยวยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากไป
ว่าแต่ น้องกิ๊ฟ ลูกสาวฟางอะ เป็นแบบที่เขียนเลยมะ หรือว่ามากกว่านั้น :z1:
-
แอบเขิล :-[
น้ำเย็นมากกกกกกกก
เน่ๆ
ปล.สังเกตุไหม คนซ้ายสุดแระขวาสุด
มันมีอะไรเหมือนจะสปาร์คๆๆ
อ่ะนะ
:laugh:
-
วู่วๆ หวานนะนี่ตอนท้าย :-[
"ถึงแม้จะต่างกับพระที่ยังไม่ได้ปลุกเสก แต่พี่ต่ายก็ทำให้ผมอุ่นใจเสมอ " ^__________^'
>>มีร้อนๆบ้างก็ดีนะคะ :z1:<<
:pig4:
-
:-[ :-[
โอ้ยยยยยยยย
หวานกันจิงๆๆเลยอ่ะ
:pig4: สำหรับรูปประกอบด้วยค่ะ สวยๆๆๆ :really2:
มาเล่าต่อเรื่อยๆๆนะคะพี่ฟาง :กอด1:
-
พี่ต่ายหวานน่ารักจัง อิอิ
-
อร๊ายยยยยยยย
พี่ต่ายน่ารักมากมาย ให้โอมนอนหนุนตักด้วยอ่ะ
(อิอิ เป็นอีกคนที่ชอบ นอนหนุน ตักแฟน)
-
ว่าแต่ น้องกิ๊ฟ ลูกสาวฟางอะ เป็นแบบที่เขียนเลยมะ หรือว่ามากกว่านั้น :z1:
:-[
-
พี่ต่ายน่ารักอีกแล้วววววว
อัพเร็วดีจัง ชอบๆๆ 555
-
โอมน่ารัก หุ หุ
ช่างมีความคิดบรรเจิด คิดจะกำจัดน้องตลอดเวลา o13
อ่ะ ล้อเล่น :กอด1:
ขอบคุณจ้าที่มาต่อให้อ่านกัน :L2:
-
:-[ แบบไม่รู้เลยนะ ว่าพี่ต่ายมาต่อ พอดีมีเพื่อนบอก :กอด1:
น่ารักจังคู่นี้ ทั้งพี่ต่าย กับ โอม เลย
:L2:
-
โอมคิดได้งัย ตะเภาแก้วตะเภาทอง
พี่ต่ายคงต้องเป็นไกรทองแน่ๆ :laugh:
น่ารักจังเลย
-
:really2:
-
:jul3: ริจะลงลิงค์ชื่อตอน ดันเบลอๆลงชื่อตอนผิดอีก ถ้างวดหน้าไม่มีชื่อตอนไม่ว่ากันนะคะเริ่มคิดไม่ออก
หรืออีกนัยหนึ่งขี้เกียจคิด :laugh:
วันนี้ดึกแล้วขอลงนิยายก่อนตอบรีพรุ่งนี้แล้วกันค่ะ จะแอบที่ทำงานมารี :m23:
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
***************************************************
#6 บนภู... (บอกแล้วว่าชื่อตอนสิ้นคิดจริงๆ) :z3:
นี่ฝนตกเหรอ หรือว่าหลังคารั่วทำไมไม่ได้ยินเสียงฝนเลยล่ะ หรือว่าผมฝันไป หูแว่วได้ยินแต่เสียงเพลงที่ดังคลอเบาๆจากทีวี น้ำเสียงของนักร้องฟังดูเศร้าสร้อยเจ็บปวด ขนาดว่าผมนอนหลับตาฟังยังรู้สึกถึงอารมณ์เสียใจที่ส่งถึงคนฟัง
http://media.imeem.com/m/PSWuxTpM8T/aus=false/
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาดูก็ทันเห็นพี่ต่ายกำลังเอาหลังมือเช็ดที่ตา พี่ต่ายตาแดงๆเช็ดน้ำตาป้อยๆ ตอนแรกผมก็นึกขำนะครับ ผมไม่เคยเห็นพี่ต่ายร้องไห้เลยสักครั้ง ผมแอบมองหน้าพี่ต่ายอยู่เงียบๆ ดูๆก็น่าสงสารแต่ในขณะเดียวกันก็น่าเอ็นดูที่คนตัวโตๆมานั่งเช็ดน้ำตามีเสียงสูดน้ำมูกเบาๆ พี่ต่ายเป็นอะไรไปกันแน่ ผมเอื้อมมือไปอย่างช้าๆค่อยๆเอานิ้วเกลี่ยน้ำตาที่แก้มของพี่ต่ายเบาๆ
“พี่ต่ายเป็นอะไรครับ...”
พี่ต่ายสบตาผมแล้วยิ้มให้ เอามือกุมมือผมไว้แล้วจูบที่มือผมเบาๆ พี่ต่ายทำท่าจะเปิดปากพูดกับผมแต่ก็เสียงก็ยังสั่นจนรู้สึกได้“ตื่นแล้วเหรอ พี่ขอโทษนะที่ทำให้ตื่น ไม่มีอะไรโอม” พี่ต่ายเอานิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาที่หยดลงมาบนหน้าผม
“ไม่มีอะไร...แล้วพี่ต่ายเสียน้ำตาทำไม”ผมก็อยากรู้นี่นา หรือว่าชีวิตมันเศร้านักที่มารักกับผม หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ระหว่างที่ผมหลับไป
พี่ต่ายสูดน้ำมูกจับมือผมแนบไว้ที่แก้มพี่ต่าย “พี่ดูหนังแล้วเศร้าน่ะโอม หึหึ น่าอายจริงๆ”
พี่ต่ายยิ้มอายๆ ผมถึงกับงงคนอย่างพี่ต่ายเนี่ยนะดูหนังแล้วร้องไห้ อยากจะคิดว่าฟังผิดไปแต่ก็ไม่ใช่ พยานหลักฐานชัดเจนเห็นๆ
“ทำไมล่ะพี่ หนังมันว่าไงพี่ มันเศร้ามากเลยเหรอ”ผมหันไปดูภาพในทีวี ตอนนี้หนังจบไปแล้วครับมีเพียงเสียงเพลงกับตัวอักษรวิ่งขึ้นอยู่
“ก็ตอนสุดท้ายมีคนนึงต้องตายไป แต่คนที่ยังอยู่ก็เก็บเสื้อของคนรักไว้ เขาเอาเสื้อมาสวมซ้อนกัน ภาพมันเหมือนจะบอกว่าเขากำลังกอดกันดูแลกันไว้อยู่เสมอ”ผมพยักหน้ารับรู้พยายามนึกภาพตามแต่ผมไม่ได้ดูหนังเต็มๆ ผมเลยไม่รู้ว่ามันเศร้าตรงไหน
“พี่เคยดูเรื่องนี้ตอนไปอยู่สิงค์โปร์คนเดียว ตอนที่เราแยกกัน”พี่ต่ายคุยไปก็ลูบหัวผมไป ผมแหงนหน้ามองหน้าพี่ต่าย ตอนนี้พี่ต่ายควบคุมอารมณ์ได้แล้วครับ บางทีคนเราก็มีจุดที่อ่อนแออย่างที่เราคาดไม่ถึงเหมือนกันนะครับ
“ตอนที่พี่ดูเรื่องนี้แล้วในหนังเค้าต้องแยกจากกันเพราะสังคม มันเจ็บปวดนะโอม พี่ก็มาคิดถึงที่เราต้องแยกจากกันทั้งที่ยังรักกันอยู่ พี่กลัวว่าเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกไม๊ โอมจะยังรักพี่เหมือนเดิมรึเปล่า”น้ำเสียงของพี่ต่ายทำให้ผมเย็นไปถึงหัวใจ เนื้อเรื่องบางฉากของหนังเรื่องนี้คงไปกระทบใจพี่ต่ายเข้า พี่ต่ายก้มลงมาสบตาผม
“ แล้วถ้าเราต้องแยกจากกันไปตลอดชีวิต....พี่จะเป็นยังไง”
ผมฟังพี่ต่ายพูดแล้วผมก็น้ำตาไหล ความรู้สึกของผมเองก็คงไม่ต่างจากพี่ต่ายในตอนนั้น แต่ผมยังโชคดีที่มีครอบครัว มีงานมากมายที่ต้องรับผิดชอบทำให้ความรุนแรงในการคิดถึงพี่ต่ายถูกทดแทนไป ผมดึงมือพี่ต่ายมากดไว้ที่อก
“มันผ่านไปแล้วนะพี่ต่าย ต่อไปนี้จะไม่มีเวลาแบบนั้นแล้ว เราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปซิ”
พี่ต่ายดึงตัวผมขึ้นมาแล้วสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆ พี่ต่ายดึงตัวผมเข้ามากอดผมกอดตอบพี่ต่ายอย่างเต็มใจ ผมรู้สึกอบอุ่นใจในอ้อมกอดนี้เสมอมา
“พี่ร้องไห้เพราะดีใจนะ ที่เราไม่เป็นแบบในหนัง”เสียงพี่ต่ายปนเขินอายเหมือนพยายามจะแก้ตัว พี่ต่ายจูบผมที่หน้าผาก เราสบตากันเนิ่นนานต่างใช้ความคิดของตัวเองไป
“โอ๊ววว........”ผมเผลอหาวออกมาจนได้ พี่ต่ายยิ้มขันแล้วสูดความหอมจากแก้มผม
“ไปนอนกันเถอะโอมดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้งในอ้อมกอดของพี่ต่าย ผ้าห่มดูจะผืนเล็กเกินไปสำหรับผู้ชายสองคน แต่นอนกอดกันแบบนี้ยังไงก็อุ่นกว่านอนคนเดียวแบบกิฟแน่นอน หึหึ
*************************************************
เช้าแล้วครับอากาศเย็นๆทำให้ผมตื่นไวกว่าปกติ ผมลุกขึ้นมายกนาฬิกาขึ้นมาดูเกือบตี5แล้ว เหลียวมองคนข้างกายลุกไปไหนไม่รู้แล้วครับมิน่าเลยหนาวๆไม่มีคนกอดนี่เอง มองไปทางกิฟยังคงนอนคลุมโปงอยู่ แต่เพื่อความปลอดภัยค่อยๆเดินจรดปลายเท้าไปที่กิฟ
แอบเลิกผ้าห่มดูด้านบน.....ไม่มี...
เปิดที่ปลายเท้า...ไม่เห็น มีเพียงเท้ายาวๆของกิฟคนเดียว
ไม่มีพี่ต่ายอยู่ภายใต้ผ้าห่มนั้น แล้วพี่ต่ายไปไหนล่ะ ผมได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำดังซู่ๆ คงไม่ต้องสงสัยแล้วพี่ต่ายกำลังอาบน้ำอยู่แน่นอน ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อแปรงฟันปล่อยให้กิฟนอนไปก่อน แต่จะให้อาบน้ำเหรอครับผมต้องขอบาย อากาศหนาวๆแบบนี้ไม่อยากสั่นเป็นเจ้าแต่เช้าครับ
พอผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็พอดีที่พี่ต่ายออกมาพอดี “มอนิ่งครับ หลับสนิทดีไม๊” ยังไม่ทันตอบพี่ต่ายก็ดึงตัวผมไปหอมแก้ม หน้าผมยังเปียกน้ำอยู่เลยครับ
“อื้อ..อย่าดิหน้ายังเปียก”ผมผลักพี่ต่ายออก ซนแต่เช้าเชียวนะ พี่ต่ายได้แต่หัวเราะ
“แล้วกิฟตื่นหรือยังจะตี5แล้วนะ นี่พี่เก็บของให้โอมเสร็จแล้ว พี่รู้ว่ายังไงโอมก็ไม่อาบน้ำ เอาแป้งไปทาไป๊ ตัวจะได้หอมๆ”พี่ต่ายส่งแป้งเด็กมาให้ผม ผมถอดเสื้อออกทาแป้งแล้วเดินไปหยิบเสื้อตัวใหม่มาใส่ พี่ต่ายเข้ามาโอบผมจากด้านหลังแล้วกระซิบข้างๆหู เอานิ้วคลึงไปมาบนหน้าท้องผมไปด้วย
“เมื่อวานพี่ขอโทษนะ ทั้งที่เป็นวันวาเลนไทน์แท้ๆแต่พี่ลืมสนิทเลย”อ้าว.....ตกลงพี่ต่ายลืม ผมก็นึกว่าชวนมากะว่าให้ตรงวันวาเลนไทน์ แต่ผมก็ควรทำใจมาตั้งนานแล้วนี่ เรื่องจะมาหวานกันหยดย้อยลืมไปได้เลย แต่ยังไงเราก็รักกันทุกวันอยู่แล้วนี่
“ไม่เป็นไรพี่ ผมก็ลืมเหมือนกัน”ผมแกล้งหัวเราะโกหกแบบนี้คงไม่บาปมั๊ง ผมเสไปหยิบเสื้อมาจะแต่งตัว
“มาพี่ใส่ให้”พี่ต่ายแย่งเสื้อจากมือผมหันตัวผมเข้ามาหา แล้วช่วยสวมลงที่ศีรษะ พอเสื้อพ้นคอมาได้พี่ต่ายก็รั้งเอวผมเข้ามาหาตัวทันที ตัวเราแนบชิดกัน พี่ต่ายเอามือประคองใบหน้าผมไว้
จูบผมที่หน้าผาก “ขอให้โอมเป็นเด็กดี”
จูบที่จมูก “ขอให้โอมสุขภาพแข็งแรง”
จูบที่ตา “ขอให้มีความสุข”
จูบที่แก้ม “ขอให้มีแต่คนรัก”
แล้วก็สัมผัสริมฝีปากผมเนิ่นนาน ช้าๆนุ่มนวลและอ่อนหวาน ก่อนที่จะผละออกแล้วส่งสายตาวิบวับมองหน้าผมก่อนที่จะเอ่ยปากว่า
“ขอให้เป็นที่รักของพี่.....และรักพี่ตลอดไป”
ผมนึกคำพูดอะไรไม่ออกได้แต่เอาหัวซุกหน้าอกพี่ต่ายไว้ เลือดสูบฉีดขึ้นใบหน้าจนร้อนไปหมดพูดได้แค่ “ครับ” เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้นจนกระทั่ง
“อะแฮ่ม....”ใครเกิดมากระดูกติดคอเอาตอนนี้ล่ะ
“ฉากสวีทจบรึยังครับผมปวดฉี่ขอไปฉี่หน่อยนะ ให้ผมเข้าห้องน้ำไปก่อนแล้วค่อยต่อภาคสองนะครับ”
ผมกับพี่ต่ายถึงกับสะดุ้ง รีบสปริงตัวแยกออกจากกันเหมือนแม่เหล็กคนละขั้วทันทีโดยไม่รอคำตอบ เจ้าเด็กแสบที่เกิดตื่นขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ก็วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไปทันที ก่อนที่จะหันมาทำหน้าหื่นใส่เราสองคนแล้วปิดประตูทันทีก่อนที่กระป๋องแป้งในมือผมจะเขวี้ยงไปโดนหัว
“ผมว่ากิฟมันทะเล้นไปแล้วนะพี่ต่าย”ผมหันไปฟ้องพี่ต่าย พี่ต่ายส่ายหัว “แต่ก็น่ารักดีใช่ไม๊ละ”พี่ต่ายเดินไปหยิบเสื้อหนาวมาส่งให้ผม แล้วเดินขึ้นไปสำรวจความเรียบร้อยด้านบนอีกครั้งว่าลืมของอะไรรึเปล่า
ผมแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วก็ไปเคาะเรียกกิฟที่ยังไม่ยอมออกจากห้องน้ำ “กิฟออกมาได้แล้ว จะตีห้าแล้วนะ ทำไรอยู่”
“ทำใจ...”เป็นไรไปอีกล่ะ ทำเสียงอย่างกับคนท้องผูก
“อิจฉาคนมีความรัก อยากมีแฟนนนน”เสียงของกิฟตะโกนออกมาจนผมตกใจ ตามอารมณ์กันไม่ถูกทีเดียว
“เออ ทำใจได้แล้วเดินตามไปบนภูแล้วกันนะ พวกพี่ไปรอที่รถแล้ว”พี่ต่ายตะโกนบอกกิฟอีกทีก่อนจะเดินออกไปก่อน “แล้วอย่าลืมล็อคประตูด้วยล่ะกิฟพี่คล้องกุญแจไว้ให้แล้ว”พอพูดจบเสียงกิฟก็เปิดประตูอกมาทันที
“ทำใจได้แล้ว...พี่แกล้งน้อง ไม่ยอมรอกัน ฮือๆ”ผมว่ามันอ้อนมากนะครับ อ้อนจะโดนดีซักที
พอเราเดินมาที่นัดหมายรถก็มาพอดีครับแต่มีคนอื่นที่จะขึ้นรถไปกับเราด้วย เป็นคู่สาวๆหนุ่มๆอยู่หลายคู่ทีเดียว เนื่องจากรถที่เราจะขึ้นไปเป็นรถปิคอัฟ มีคนบางส่วนไปนั่งด้านหน้าแล้วพวกเราเลยต้องไปนั่งด้านหลังไปโดยปริยาย แต่คนที่มานั่งแต่ละคนขนาดไม่ใช่เล็กๆครับผมกับพี่ต่ายขึ้นช้ารถเลยเต็ม เหลือแค่ที่เดียวกิฟกระโดดไปนั่งตั้งแต่แรกเลยมีที่นั่ง พี่ต่ายเลยขึ้นไปนั่งก่อนผมกำลังจะโวยว่าทิ้งกันเห็นๆเลยนะ แต่พอพี่ต่ายนั่งเสร็จก็ตบที่ตักตัวเองให้ผมไปนั่งตักครับ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงรถก็ทำท่าจะออกแล้วเพราะคนอื่นนั่งกันเรียบร้อยแล้ว ก็เลยต้องรีบปีนขึ้นไปนั่งบนตักพี่ต่ายอย่างลืมอาย ได้แต่บอกกับตัวเองว่ามันมืดๆน่าไม่มีใครเค้าสนใจหรอก
“พี่ต่ายจับผมแน่นๆนะ อย่าให้ตกลงไปละผมกลัว”ก็ถนนมันชันนะครับเมื่อวานก็ลองขึ้นมาแล้ว แล้วไปไม่รอดทำไมจะไม่รู้ว่ามันน่ากลัวเอาเรื่องที่เดียว พี่ต่ายรัดเอวผมแน่นขึ้นสวมฮูทที่เสื้อให้ผมเพราะอากาศหนาวเวลารถวิ่งก็ยิ่งหนาวมากขึ้นไปอีก “ไม่ต้องห่วงครับพี่ไม่ให้โอมตกหรอก”
*************************************************
รู้สึกว่าช่วงนี้หวานมากไปเนอะ ทำไงดี แต่ขอโทษคนที่หวังNCนะคะ เพราะน้องกิฟอยู่แบบนั้นจะมีได้ไง :jul3:
-
^
^
กระซวกคนแต่ง
พี่ต่ายกะโอมยังคงค้างอีกหลายคืน
คืนหลังๆ เอากิฟซี่ไปไกล ๆ เลยนะ
สองหนุ่มเค้าจะได้สวีทหวานแหวว nc กระจายมั่งอ่ะ
ว่าแล้วก้อ :beat: กิฟ ระบายอารมณ์ :laugh:
-
:L2: :กอด1:
-
เห็นด้วยว่าควรเอากิฟไปให้พ้นๆ หน่อยสิ คนเค้าจะสวีทกันนะ
-
^
^
กระซวกยาวๆๆทะลุพี่นนและพี่ฟาง
:z3: :z3:
เราก็นึกว่ามี Nc.แน่นอน ทำไมเป็นงี้หว่าอีกนิดเดียวแท้ๆๆ :m16:
แกล้งไปลืมกิฟไว้บนเขาได้มั้ย ไม่ต้องเอามาด้วยย
แล้วกลับกัน2คนจะได้สวีท วี้ด วิ่ว :-[
พี่ฟางโซรอฉากพิสดารอยู่นะคะ :z1:
-
:z6:
ให้กิ๊ฟ
ขวางดีนัก :m20:
-
:-[
เอาอีก ๆ ๆ หวานอีก ๆ ๆ ๆ
-
แอบมารี อิอิ :o8:
aisen สุดท้ายก็ แอบหวาน>>ไม่รู้ว่าหวานจนคนอ่านเป็นลมไปรึเปล่าเนี่ย
tawada_j สนุกมาก ๆ มีแอบหวานด้วย>>สงสัยคนเขียนไม่หวานเลยอยากให้ตัวละครหวานๆ
jajunaja ง่ะ อุดส่ารอดูฉากอย่างว่า หื่นไปไม้เรา เอิ้กๆๆๆ>>ไม่หื่นเลย พูดตรงดี กร๊ากกกก
pdolphin อาวอีกกกกกกกกกกก>>เอาไรเหรอค่ะ 555+
@BUA@ ปล. พี่ฟางจ๋า จากรูปเบื้องหลังอ่ะค่ะ คิดไม่ตกจริงๆ>>นึกแล้วยังเสียวตกไม่หาย อิอิ
LOT ว่าแต่ว่า น้องกิฟเนี่ยไม่มีอะไรใช่มั้ย แอบกลัวนะเนี่ย>>ไม่มีเชื้อโรคค่ะ มีแต่เชื้อบ้า 555+(แอบว่าน้องอีก)
kakoku_kin อยากอ่านแต่ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะหนังสือเรียนที่รักยังอ่านไม่จบขอรับ >>ไม่เป็นไรค่ะ พี่จะดองรอน้องคินสอบเสร็จ หุหุ
life_fracture ปล...หนูม่ายอยู่สองวัน หนีขึ้นภูกันหมดเลย>>ยังอยู่บนภูอยู่เลย รอเบ็ตเนี่ย
gateau ว่าแต่ น้องกิ๊ฟ ลูกสาวฟางอะ เป็นแบบที่เขียนเลยมะ หรือว่ามากกว่านั้น >>ก็ๆๆๆ มากกว่าก็มี น้อยกว่าก็มี แต่รวมๆน่ารักพอได้ อิอิ
GajonG มีร้อนๆบ้างก็ดีนะคะ >>อากาศก็ร้อนแล้ว จะร้อนกว่านี้อีกเหรอ
♥โซดาน้อย♥ มาเล่าต่อเรื่อยๆๆนะคะพี่ฟาง >>รับรองว่าหนังชีวิตค่ะ
pongsj พี่ต่ายหวานน่ารักจัง อิอิ>>หวานไปไม๊ค่ะ
โน๊อา (อิอิ เป็นอีกคนที่ชอบ นอนหนุน ตักแฟน)>>อิจฉาคนมีตักให้หนุนจังเลย ฮือๆ
PoP~Pu อัพเร็วดีจัง ชอบๆๆ 555>>อาจจะแผ่วปลายนะคะ
aa_mm ช่างมีความคิดบรรเจิด คิดจะกำจัดน้องตลอดเวลา >>ก็น้องเป็นก้างนี่นา จะเอาไว้ทำไม ชริ
fellow แบบไม่รู้เลยนะ ว่าพี่ต่ายมาต่อ พอดีมีเพื่อนบอก >>ขอบคุณค่ะที่ตามมา ฝากขอบคุณเพื่อนด้วยค่ะ
patee พี่ต่ายคงต้องเป็นไกรทองแน่ๆ >>สงสัยจะไม่มีจระเข้ให้ปราบ ต้องมาปราบโอมแทน อิอิ
ღGivesZaღ สังเกตุไหม คนซ้ายสุดแระขวาสุด มันมีอะไรเหมือนจะสปาร์คๆๆ>>อืมม มีคนต้องรับผิดชอบนะ
nOn†ღ คืนหลังๆ เอากิฟซี่ไปไกล ๆ เลยนะ>>กลัวไม่มีคนขับรถอะดิ
น้ำค้าง เห็นด้วยว่าควรเอากิฟไปให้พ้นๆ หน่อยสิ คนเค้าจะสวีทกันนะ>>อืมม น่าสนใจ
♥โซดาน้อย♥ พี่ฟางโซรอฉากพิสดารอยู่นะคะ >>แบบว่าโอมตีลังกา หกหน้า2ชั้น ดีไม๊โซ
life_fracture กิฟขวางดีนัก >>ดูแลหน่อยดิ หนูเป็นผู้รับผิดชอบนี่นา
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ :pig4:
-
^
^
^
^
โอ๊ะ โอ ได้จิ้มฟางป่าวเนี่ย
พี่ต่ายน่ารักจิง :-[
ขอสนับสนุนทุกความคิดเห็น
ที่ให้กำจัดน้องกิฟจ้า o13
พี่ต่ายกับโอม จะได้สวีทกันซะที :z1:
-
:a1: 900
หวานจังเลยนิ :o8:
สนับสนุนให้ถีบน้องกิฟตกภูเลยค่ะ
เผื่อจะ...ซักที :m23: อิอิ
-
อ่ะๆ ตอนนี้ยอมให้ไม่มี NC ก็ได้
เห็นว่ามีก้างตัวสูงๆ อยู่ด้วย
แต่ๆๆๆๆๆๆๆ
ที่เสลา ห้ามพลาดนะคะ
เพราะบรรยากาศมันน่า...จริงๆ :z1:
แล้วก็ไม่มีก้างด้วย
:laugh:
-
ู^
^
^
โหยยยยยยยยยยย
กิฟ๊กลายเป็นตัวประกอบ เก้งก้าง
:jul1:
-
ชอบพรที่พี่ต่ายให้โอมในวันวาเลนไทม์จัง
:กอด1:
-
จากชื่อตอนที่สิ้นคิดเลยคิดว่าไม่มีชื่อดีกว่าเริ่มละอาย :sad4:
ตอนที่จะลงสั้นๆเลยขอเป็น#6(ต่อ)บนภูแล้วกันนะคะ
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
#6บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg464739#msg464739)
****************************************
#6(ต่อ)บนภู
ตอนตีห้าฟ้ายังมืดครับรถวิ่งไปตามเส้นทางเดิมที่ผมขึ้นมาแล้ว แต่เพราะรถในวันนี้เป็นรถที่ใช้เพื่อวิ่งกับถนนแบบนี้เป็นหลักเลยแรงดี ขึ้นฉิวๆไม่มีสะดุด ไม่เหมือนน้องแจ๊ซที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน
“โอมหนาวไม๊”พี่ต่ายแอบหอมแก้มผมแล้วกระซิบถาม ไม่มีใครสนใจใครหรอกครับ ทุกคนมองไปข้างหน้า
ผมส่ายหัว “ไม่หนาวครับ”ผมว่าอากาศมันก็เย็นๆครับแต่มีคนกอดแบบนี้จะหนาวได้ยังไง ผมจับมือพี่ต่ายที่กอดผมไว้ แล้วอีกมือหนึ่งต้องจับราวของรถไว้ กลัวไม่ตกคนเดียวครับ จะกลิ้งตกคู่กันไปซะมากกว่า ยังไม่อยากเป็นคู่เฮี้ยนเฝ้าภูให้เป็นตำนานกล่าวขาน ส่วนกิฟก็นั่งสะลึมสะลือเหมือนคนที่ยังตื่นไม่สุด หน้าตาง่วงนอนมากครับ
พอรถขับมาถึงช่วงเนินที่รถเราไถลลงเมื่อวาน รถคันนี้ขับขึ้นไปเหมือนเป็นเรื่องกล้วยๆเลยครับพอพ้นโค้งนั้นไปก็ถึงตีนภูพอดี “แสดงว่าเมื่อวานนี่อีกนิดเดียวเราก็ถึงแล้วนะพี่” กิฟหันมาบอกพวกผม”เสียดายเนาะ น่าจะดันทุรังอีกนิดส์สสส”
พอรถจอดเสร็จคนรถก็บอกว่าจะรอเก็บเงินทีเดียวตอนขาลง พวกผมก็เลยทะยอยเดินขึ้นภูไป มันมืดๆน่ะครับไม่ได้เตรียมไฟฉายกันมาเลยซักคน ก็เลยแอบใช้ไฟของคนอื่นนำทาง จะบอกว่าพวกผมไม่มีไฟก็ได้ครับ แหะๆ
ทางเดินขึ้นภูไม่ชันมากครับ เจ้าของบ้านบอกไว้ก่อนแล้วว่าทางขึ้นภูมีได้สองทางคือทางที่เรามากับทางที่เมื่อวานเราจะขึ้นแต่ขึ้นไม่ได้เพราะคนแน่น ดังนั้นวันนี้พวกผมเดินกันสบายมาก
ในเส้นทางที่เราเดินกันแทบไม่มีคนอื่นเลย เราค่อยๆเดินไต่บันไดดินขึ้นไป เดินไม่ยากครับเพราะมีการนำเอาไม้มาทำเป็นขั้นบันได แต่เนื่องจากมันมืดเลยรีบๆเดินไม่ได้ เพราะถ้าเร่งมากก็เหนื่อยครับแล้วก็อาจจะเดินสะดุดได้ เดินมาได้พักนึงเห็นคนลิบๆแล้วครับ แสงแฟลชบนยอดภูทำให้เรารู้ว่าจุดหมายเราอยู่ที่ไหน ซึ่งมันไกล..มากครับ...สูงมากกก...ครับ กรูเหนื่อยยยย ผมดึงมือพี่ต่ายที่เดินตามกิฟไว้ “พี่ต่ายพักแป๊ปดิ ผมเหนื่อย”
กิฟหันมามองแล้วแซวผม “คนแก่ก็งี้สู้เดะๆก็ไม่ได้ งั้นกิฟนำไปก่อนนะพี่ จะไปถ่ายรูป กำลังเห่อกล้องใหม่” กิฟเดินนำไปแล้วครับแต่พี่ต่ายยังหยุดรอผมอยู่
“ไม่ต้องรีบโอม ค่อยๆเดินพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นหรอก มันรอเราอยู่ พี่นัดกันไว้แล้วยังไงเค้าก็มา” พี่ต่ายอมยิ้มเล่นมุกนัดพระอาทิตย์ขำตายแล้ว ผมเลยส่งยิ้มตอบรับมุกไป ผมสูดหายใจเข้าแล้วค่อยๆเดินขึ้นไปหาพี่ต่าย ถ้าเราสูดลมหายใจลึกๆแล้วเดินช้าๆก็น่าจะเหนื่อยน้อยลงนะครับ
ผมไม่ได้ตื่นตี5มาสูดอากาศสะอาดๆแบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ พี่ต่ายส่งมือมาให้ผมแล้วประสานมือเราไว้แล้วเดินไปด้วยกันโดยมีจุดหมายคือยอดภู ในที่สุดเราใช้เวลาไม่นานเราก็ถึงยอดภูครับ ผมดูเวลายังไม่หกโมงแต่คนก็เยอะแล้วครับ ตอนนี้เราก็เดินไปทั่วๆหาทำเลสวยๆนั่งรอพระอาทิตย์ขึ้นครับ แต่ตรงไหนล่ะที่เรียกว่าภูชี้ฟ้าแบบที่เราเคยเห็นรูปในหนังสือ
ผมพยายามมองว่าน้องกิฟไปอยู่ที่ไหนแต่คนก็เยอะมากจริงๆ “พี่ต่ายตรงไหนที่เค้าว่าชี้ฟ้าล่ะ”
พี่ต่ายก็ส่ายหัวครับคงไม่รู้เหมือนกัน เราเดินดูไปรอบๆแล้วก็มีที่นั่งเหมาะพอที่เราจะนั่งได้สบายๆครับอยู่ทางด้ายซ้ายของทางขึ้นเป็นที่ลาดลงไปปากหน้าผาเห็นราวลวดตาข่ายกั้นว่าห้ามผ่าน เพราะเมื่อปีก่อนถ้าผมจำไม่ผิดมีนักท่องเที่ยวถอยหลังไปเรื่อยๆเพื่อถ่ายรูปแล้วพลัดตกลงไปกลายป็นโศกนาฎกรรมของภูชี้ฟ้าไป
ถึงแม้ประเทศลาวจะอยู่ฝั่งตรงข้ามแต่เรามองไม่เห็นหรอกครับว่าอยู่ตรงไหนรู้แต่ว่าพ้นจากแนวเขานี้ไปแล้วก็ไม่ใช่ประเทศไทย ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงๆแดงๆคล้ำๆส้มๆ มองเห็นเทือกเขาสลับซับซ้อนเป็นแนวยาว พระอาทิตย์กำลังจะมาตามนัดกับพี่ต่ายแล้วครับ แต่เนื่องจากเข้าเดือนกุมภาพันธ์แล้วครับ อากาศก็ไม่หนาวจัดๆเหมือนช่วงเดือนมกราคมเราจึงไม่ได้เห็นทะเลหมอก แต่ภาพวิวทิวทัศน์ที่เราเห็นก็ยังสวยสุดใจ
การรอคอยแบบนี้มันมีความสุขนะครับ ทุกๆคนซึ่งผมคิดว่าไม่ต่ำกว่าร้อย กำลังนั่งรออย่างมีความหวังทั้งๆที่พระอาทิตย์ก็มาทุกวันจนบางทีเราหลงลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีมันอยู่ในชีวิตของเรา แต่วันนี้เรากลับรอคอยที่จะเห็นมันอยากจะให้มาโดยที่ไม่มีอะไรปิดบัง
ผมอดคิดไม่ได้ว่าเราทุกคนต่างมีความหวังและเมื่อมีหวัง....ชีวิตเราช่างมีความหมาย เรายิ้มได้ในความเงียบเพราะความหวังในใจของเรา มีคู่รักหลายคู่กำลังยืนชมภาพของธรรมชาติที่งดงามด้วยกัน มองไปทางไหนก็มีแต่ความรักอบอวลไปทั่วภูชี้ฟ้า
(http://img153.imageshack.us/img153/865/img4986ir2.jpg) (http://img153.imageshack.us/img153/7934/img4987pq5.jpg)
อิจฉาคนรักกันจริงจริ๊งงง
ผมกับพี่ต่ายนั่งพิงไหล่กันเงียบๆต่างคนก็ต่างใช้ความคิดของตนเองไป พี่ต่ายนั่งติดๆกันกับผมเรายังคงจับมือกันไว้ ผมแอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่ต่าย เห็นแนวสันจมูก แพขนตา ริมฝีปากของพี่ต่าย ตาของพี่ต่ายกำลังมองไปยังแสงอาทิตย์ที่กำลังค่อยๆโผล่พ้นขอบฟ้า พี่ต่ายยังคงอยู่ตรงนี้ทำให้ชีวิตผมมีความหวัง มันช่างคุ้มค่าจริงๆที่เราได้มารักกัน
พี่ต่ายหันมายิ้มให้ผมแล้วเลิกคิ้วสงสัยกระพริบตาปริบๆเมื่อเห็นผมนั่งมองหน้าอยู่ “มีความสุขจังนะโอม ได้มานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นอย่างนี้ด้วยกัน”พี่ต่ายลูบหัวผม ผมไม่ตอบอะไรได้แต่บีบกระชับมือนั้นที่กุมมือผมไว้
(http://img153.imageshack.us/img153/7257/img4980yb4.jpg)
ภาพยามพระอาทิตย์กำลังค่อยๆขึ้น
เสียงคนเริ่มเอะอะ เดินกันพลุกพล่านมองไปทางไหนก็มีแต่หัวคน พอผมหันหลังไปดูก็พบว่าคนมากกว่าเมื่อตอนผมมาหลายเท่าเลยครับ ทุกคนต่างหามุมสวยๆถ่ายรูปถึงแม้ต่างก็รู้ว่ารูปด้านหลังจะเต็มไปด้วยคนมากมาย แต่ทุกคนก็มีความสุขครับมีแต่รอยยิ้มอยู่บนใบหน้า
ผมกับพี่ต่ายถ่ายวิวสวยๆไปหลายรูป แต่เหมือนพระอาทิตย์จะขึ้นไปแล้วครับ เราไม่ได้ภาพพระอาทิตย์สีส้มลูกกลมๆ เห็นเพียงแสงสว่างของดวงอาทิตย์ที่ส่องออกมาจากหลังหมู่เมฆ
“ผมอยากถ่ายคู่กับพี่จังเลย ไม่รู้กิฟไปไหนจะให้ถ่ายคู่ให้หน่อย” ผมชะโงกมองหากิฟก็หาไม่เจอ พี่ต่ายเลยเดินไปขอให้พี่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆนั้น ซึ่งดูเป็นโปรกล้องเห็นแบกอุปกรณ์ขาตั้งกล้องมามากมายให้ช่วยถ่ายให้ ในที่สุดเราก็ได้รูปคู่มาสมใจ ผมกับพี่ต่ายหากิฟไม่เจอเลยลองเดินไปดูที่ทางขึ้นอีกทาง ทางนั้นยังคงมีคนทะยอยเดินขึ้นมาเรื่อยๆครับ เห็นกิฟกำลังถ่ายรูปวิว ถ่ายรูปตัวเองให้ง่วน
(http://img153.imageshack.us/img153/3277/img5006qg8.jpg)
มุมที่ไม่เป็นภูชี้ฟ้าเลย เง้อ
ผมเพิ่งสังเกตว่าถ้าเราขึ้นมาจากด้านนี้จะเห็นยอดภูกำลังชี้ฟ้าเหมือนในภาพที่เราเคยเห็นกัน แต่ปัญหาคือเราต้องเดินลงไปอีกครึ่งทางเลยครับเห็นคนตัวเป็นมดยืนอยู่ข้างล่าง
“พวกพี่ๆเราลงไปข้างล่างกันไม๊ครับ”กิฟหันมาถามผม แต่ผมขี้เกียจเดินแล้วนี่ เดินลงก็ต้องเดินกลับขึ้นมาอีกเหนื่อยตายเลย “พี่ไม่ไปดีกว่าถ้ากิฟไปพี่ก็รอกันตรงนี้แล้วกัน” ผมหันไปมองหน้าพี่ต่ายถามความเห็น พี่ต่ายก็พยักหน้าเห็นด้วยกับผมครับ
“งั้นกิฟไม่ไปก็ได้ แต่เดี๋ยวกิฟวิ่งไปตรงนู้น”ผมมองตามที่กิฟบอกก็คือตรงที่ยื่นออกมาเป็นจะงอยแหลมๆน่ะครับ
“อืมมม แล้วให้พี่ถ่ายใช่ไม๊ แต่มันไกลนะกิฟ ตัวเป็นมดแน่ๆจะดูรู้เหรอ” กิฟบอกว่า “ไม่เป็นไรพี่เอาเท่าที่ได้ กิฟไปแล้วนะ” แล้วน้องก็วิ่งจู๊ดไปเลยครับ สักพักผมก็เห็นคนตัวยาวๆยืนโบกแขนอยู่ท่ามกลางคนมากมายผมเลยถ่ายให้กิฟไปแต่ก็เห็นไม่ชัดหรอกครับ
(http://img152.imageshack.us/img152/1062/copyofp2150584.jpg)
คนที่ทำท่าน่ารักอยู่ตรงนู้นตัวจริงเสียงจริงค่ะ น้องกิฟ
พอกิฟเดินกลับมาถึงเราก็เริ่มเดินลงกัน ขาลงไม่เหนื่อยและง่ายกว่าขาขึ้นเยอะเลยครับ เพราะตอนนี้ฟ้าสว่างมากๆแล้วเดินสบายๆแป๊ปเดียวก็ถึง
ลงมาถึงที่ตีนภูรถก็มารอรับอยู่แล้ว รถพาเรามาส่งที่บ้านพักพวกผมรีบทำเวลาทานข้าวเช้ากันที่ร้านเดิมเป็นข้าวต้มเครื่อง กาแฟ โอวัลติน ขนมปัง อร่อยดีครับแต่กิฟไม่อิ่มขอข้าวไข่เจียวรสเด็ดเหมือนเมื่อคืนอีกจานพอทุกคนทานกันอิ่ม เราต้องทำเวลาก็รีบออกเดินทางไปเที่ยวกันต่อเพราะเวลาเรามีจำกัดครับ
*************************************************************
ลงวันละนิดจิตแจ่มใส ดูรูปกันไปขำๆ ล่อหลอกให้ไปเที่ยวกัน อิอิ
เรื่องกำจัดน้องเอาไว้ได้เวลาเหมาะๆค่อยลงมือนะคะ ตอนนี้เลี้ยงไว้เอ็นดูก่อน :laugh:
-
อารายเนี่ย น้องกิฟยังไม่โดนยันตกจากภูชี้ฟ้าอีกหรอเนี่ย
น้องเก้งก้างนิ จะติดสอยไปอีกนานป่าวเนี่ย :beat:
ไอ่ตอนเอาแจ๊สขึ้นครั้งแรกก็หน้าซีดกันเป็นแถบๆ แล้ว ยังจะกล้าดันทุรังขึ้นอีกเนอะคนเรา :m29:
มีภาพคู่รักยูริด้วย 555+ แค่ข้างหลังก้อสวยกินขาดแล้ว เอิ้กกกกกกก
-
ขึ้นภูยังไงก็คงต้องพึ่ง 4wd ละมั้งนะคะ ถ้าชันมากๆ (อย่าดันดุรังแจ๊สดีกว่า เหอๆ น่ากลัวนา)
เห็นภาพ+บรรยากาศผ่านโอมและพี่ต่าย(?) แล้วน่าไปมากๆ เลยยย ยังไม่เคยไปแอ่วเหนือเลยยย
ลงภูเมื่อไหร น้องกิฟก็ไปเมื่อนั้นใช่มั้ยคะ :impress: (ถาม+แอ๊บใสซื่อ 5555+)
-
แง๊!!!!!!
พี่นนท์.....แง๊
น้องยังไม่อยากลงภูตอนเน๊น๊า ใจเย็งๆๆ
โหยยยยยย......... งอล
:z2:
-
^
^
กิ๊ฟฟฟฟฟฟฟจ๋า :กอด1:
เยี่ยงที่พี่นนท์ว่าไว้ข้างบน
ทำไมไม่แกล้งลื่นตกเขาลงมาอ่ะ :z1:
แล้วเค้าจะได้อ่าน NC.พี่ต่ายกับโอมม่ะไหร่เนี่ย
:pig4: พี่ฟางจอมอู้(งาน)ค่ะ :laugh:
:fire: :fire:
V
V......จิ้มผิดป่าวคะพี่นนท์ ใครลำยองอ่ะ :sad4:ไหนๆๆ
-
^
^
ดีใจจังน้องลำยองใจตรงกะพี่นนท์ :man1:
:beat: กิฟให้กระเด็นตกภู แล้ววิ่งจากไป :oni1:
ถึงผู้เขียน Nc นะมีมั้ยยยยย o11
-
^
^
^
จิ้มๆ คู่ยูริของบัว :o8:
ใจเย็นๆค่ะพี่น้อง
ยังไงพี่ฟางก็คงไม่ใจร้าย ให้เราอด NC กันนานหรอก
ใช่มั้ยคะพี่ฟาง o18
ปล.ถึงหนูกิ๊ฟ อย่าน้อยใจไปเลย ถึงแม้ในนิยายหนูจะเป็นก้าง
แต่ในเรื่องจริง พี่เบ็ตตี้เค้าก็ให้หนูเป็นนางเอกแล้วนี่คะ
นางเอกคลิป AV ซะด้วย :m20:
-
^
^
^
ไม่จริงชิมิคร๊า
:m25:
-
^
^
เชื่อใครดีหว่า
พี่บัวหรือกิ๊ฟซี่ดี
:laugh: :laugh:
-
:a5:
-
:impress2: :impress2:
-
มารอ สวีท หวาน ๆ ต่อนะน้องฟาง
.....
มองไปทางกิฟยังคงนอนคลุมโปงอยู่ แต่เพื่อความปลอดภัยค่อยๆเดินจรดปลายเท้าไปที่กิฟ
แอบเลิกผ้าห่มดูด้านบน.....ไม่มี...
เปิดที่ปลายเท้า...ไม่เห็น มีเพียงเท้ายาวๆของกิฟคนเดียว
ว่าแต่ว่า เจ้าโอม คิดได้ไง
-
กี่ตอนกี่ตอนพี่ต่ายกะโอมน่ารักอยู่เสมอเลย
ว่าแต่พี่ต่ายคะน้องๆ เรียกร้องกันมากมายแล้วนะ
ถ้ากำจัด..ก้าง..ได้เมื่อไหร่ก็ nc เลยนะคะ o18
-
แวะมารับของหวานก่อนนอนค่ะ
แอบอิจฉานะเนี่ย อยากไปเที่ยวบ้างจัง
-
o9
จิ้มรีล่าง
:z13:
v
vคริคริ
v
-
^
^
สวนขึ้นไป o9 (ไรอ่ะเดี๋ยวนี้มีจิ้มรอด้วย)
จะเอา NC. พี่ต่าย+โอม ไม่เอากิ๊ฟซี่ o21
-
มารอดูเอ็น .... ซี ของพี่ต่าย :z10:
-
แฟนผมเป็นคนเหนือ ผมกับเขายังไม่มีโอกาศไปเที่ยวอย่างคู่สวีทนี้เลย หวังว่ากลับเมืองไทยคราวนี้ จะหนีไปกันบ้าง แค่นั่งอ่านและดูรูปที่ประกอบ ก็แทบทำให้ไฟลุกเหมือนที่วิคทอเรียแล้ว อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รู้สึกว่าคนอ่านเรื่องนี้ชอบใสๆ ไม่ค่อยชอบNCกัน :laugh: มีแค่อยากกำจัดกิฟซี่ เป็นคนใจบุญกันทั้งน้าน o18
ดีใจที่คนอ่านแล้วอยากไปเที่ยวกัน ตอนที่ไปก็คิดว่าเคยไปมาแล้วหลายที่แต่พอไปจริงๆ คนที่ไปด้วยเปลี่ยน วิธีการเดินทางเปลี่ยน สถานที่ๆที่เคยไปก็เลยเหมือนเปลี่ยนไปด้วย ความสนุกมันอยู่ที่ไปกับคนที่เราอยากไปด้วยจริงๆนะคะ
เพราะงั้นหายร้อนเมื่อไหร่ไปเที่ยวกันเถอะนะ พักผ่อนกัน แต่ถ้ายังไม่มีเวลาไปก็มาเที่ยวไปกับการอ่านแล้วกันค่ะ
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
#6บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg464739#msg464739)
#6(ต่อ)บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.900)
************************************
#7วัดพระแก้ว และบ้านดำ
วันนี้เราจะเที่ยวเชียงรายเป็นวันสุดท้ายครับกะว่าจะขับรถขึ้นไปทางเหนือของจังหวัดเชียงราย ซึ่งมีที่เที่ยวมากมาย ไม่ว่าจะเป็นพระตำหนักดอยตุง พระธาตุดอยตุง สวนแม่ฟ้าหลวง ดอยแม่สลอง ตลาดแม่สาย สามเหลี่ยมทองคำ
แต่ขากลับมาเราใช้เส้นทางเดิม พอพ้นช่วงโค้งกิฟก็เกิดอาการแบ็ตหมดครับ สงสัยที่นอนชาร์จมาเมื่อคืนคงไม่พอ กิฟขอนอนพักให้พี่ต่ายขับแทนไปจนถึงเมืองเชียงราย กิฟย้ายไปนั่งด้านหลังผมแอบตีปีกดีใจนิดหน่อยก็นี่เป็นโอกาสแรกเลยที่ผมได้มานั่งเคียงคู่อยู่ด้านหน้าพี่ต่ายในทริปนี้จะได้นั่งกุ๊กกิ๊กกันเสียที
แต่พี่ต่ายขับรถอย่างใจเย็นมากครับจนผมเผลอหลับไปอีกคน กว่าจะรู้สึกตัวว่าพลาดโอกาสที่เสมือนได้อยู่กันสองคนไปอีกครั้งรถก็เข้าสู่ตัวเมืองเชียงรายแล้วครับ
“โอมครับ..โอมเรียกกิฟให้พี่หน่อยว่าต่อไปเราไปไหนกัน”เสียงพี่ต่ายปลุกผมจากภวังค์
ผมเอามือเช็ดน้ำลายที่ย้อยหยดลงมาที่เสื้อจนเปียกไปหมด อายจังเลยแต่หวังว่าคงไม่มีใครทันเห็น หันไปดูกิฟก็น้ำลายยืดไม่แพ้กันที่สำคัญกิฟมันเอาเสื้อหนาวผมไปใส่นี่หว่าน้ำลายหยดเป็นดวงเลย นี่ กลับไปมิต้องเอาไปต้มใส่เด็ตตอลฆ่าเชื้อก่อนใส่เหรอ “กิฟๆๆ น้องกิฟเราไปไหนต่อ” ผมเอื้อมมือไปเขย่าที่ตัวกิฟ
กิฟยังงัวเงียๆตื่นมาแบบเบลอๆ มองหันซ้ายหันขวาอย่างงงๆ “นี่เราอยู่ไหนแล้วพี่ ถึงในเมืองแล้วเหรอ”กิฟเอามือปิดปากหาวต่อ กระพริบตาอย่างง่วงๆ
“ใช่ เราจะไปที่ไหนก่อนกิฟ มีที่ไหนที่เราจะเที่ยวก่อนไปดอยตุงได้บ้าง”พี่ต่ายถาม
“ก็เข้าไปตามทางที่ป้ายเขียนเลยพี่ไปไหว้พระที่วัดพระแก้วกันก่อน” กิฟบอกทางเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาซึ่งถ้าผมมากันเองรับรองว่าหลงแน่นอนครับ ดังนั้นถ้าจะให้ดีไปไหนควรมีแผนที่ถนนในเมืองไปด้วยก็จะดีที่สุดครับ แต่ในกรณีนี้ถึงมีแผนที่ก็คงหลงเพราะผมเคยพยายามแล้ว
จากประสบการณ์ในอดีตสอนผมว่าถ้าให้ผมเป็นคนบอกทางดูๆแล้วจะตีกันตาย เช่น พอถึงทางแยกผมจะบอกพี่ต่ายว่าทางนี้ๆ แล้วใช้ยกมือบอกแทนว่าซ้ายหรือขวา แล้วพี่ต่ายก็บอกว่า “โอมครับพี่ขับรถครับ ไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซด์ที่โอมจะมาโบกซ้ายโบกขวา แล้วพี่มองถนนอยู่จะหันไปมองได้ไงครับ พูดซ้ายขวาได้ไม๊ครับ ไหนลองพูดซิ” มันเป็นแบบนี้ครับนับตั้งแต่นั้นมาผมเลยไม่เสนอตัวเป็นเนวิเกเตอร์ให้พี่ต่ายอีกเลย แล้วถ้าไปด้วยกันแต่ไปไม่ถูกพี่ต่ายก็จะจอดรถแล้วดูเองครับ เป็นอันจบเรื่องสบายใจไปทั้งสองฝ่าย
เมื่อถึงห้าแยกพ่อขุนเม็งรายกลางตัวเมืองเชียงรายกิฟบอกให้เลี้ยวซ้ายแล้วตรงไปเรื่อยๆ จนสุดทางสามแยกให้เลี้ยวซ้ายไปประมาณ 100 เมตร จะเห็นวัดพระแก้วอยู่ทางขวามือ เราขับรถมาถึงวัดพระแก้วแต่กิฟบอกให้เลี้ยวเข้าตัววัดไม่ทัน พี่ต่ายก็เลยจอดรถหน้าโรงพยาบาลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม กิฟขอตัวนอนในรถต่อไม่เข้าไปในวัดกับเรา ผมกับพี่ต่ายเลยเข้าชมวัดกันสองคน
วัดพระแก้ว เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ตั้งอยู่ที่ถนนไตรรัตน์ ในตัวเมืองเชียงราย แต่เดิมมีชื่อว่าวัดป่าเยี้ย เยี้ยแปลว่าไม้ไผ่ บริเวณที่ตั้งวัดเป็นป่าไผ่จึงตั้งชื่อตามที่มา ต่อมาในปี พ.ศ.1977 ฟ้าผ่าเจดีย์วัดนี้ จึงได้ค้นพบพระแก้วมรกต ชาวบ้านจึงเรียก วัดพระแก้ว หลังจากนั้นอีก 45 ปี ที่พระแก้วมรกต ได้ประดิษฐานที่ลำปาง เชียงใหม่ เวียงจันทร์ และกรุงเทพมหานคร จนปัจจุบัน ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม พระบรมมหาราชวัง พระนามว่า"พระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร"
พระอุโบสถสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2433 โดยพระประธานชาวเชียงรายเรียกกันว่า "พระเจ้าล้านทอง" ส่วนพระเจดีย์ที่ค้นพบพระแก้วมรกต ได้บูรณะแล้วเสร็จ พ.ศ. 2497 ภายในวัดยังมีอาคารสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ หอพิพิธภัณฑ์ โรงเรียนพุทธิวงศ์วิทยา ซึ่งเป็นโรงเรียนพระปริยัติธรรม และหอพระหยกเชียงราย ประดิษฐานพระพุทธรตนากร นวุติวัสสานุสรณ์มงคล ซึ่งเป็นพระพุทธรูปหยก โดยสร้างขึ้นเป็นองค์แทนพระแก้วมรกต ที่ถูกค้นพบ ณ. เจดีย์วัดพระแก้วเป็นแห่งแรก
(ขอบคุณข้อมูลจาก โอเคเนชั่น)
(http://img228.imageshack.us/img228/9339/1008113.jpg)
พระอุโบสถที่งดงามจริงๆ
เมื่อเราเดินเข้าไปภายในวัดความรู้สึกแรกเลยก็คือความร่มเย็นภายใน เพราะในวัดร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้ มีแนวต้นไผ่เรียงราย วันนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวมามากนักเราจึงใช้เวลาเดินชมกันอย่างสบาย ชมความงดงามของพระอุโบสถที่แกะสลักอย่างดงาม มีพญานาคเลื้อยอยู่ตรงบันได เราเข้าชมภายในพระอุโบสถพบว่ามีนักท่องเที่ยวกำลังกราบพระอยู่ ผมกับพี่ต่ายเลยเข้าไปไหว้พระให้คุ้มครองเราในการเดินทาง
ความรู้สึกของผมทุกครั้งที่เข้าโบสถ์คือร้อนนนน....เอ๊ยยยไม่ใช่ครับ เข้าโบสถ์ทีไรผมรู้สึกเย็นกายเย็นใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่รู้ว่ามาจากการออกแบบของการก่อสร้างอันชาญฉลาดของคนไทยที่ทำให้ลมเข้าได้ทุกทิศทุกทาง หรือว่าเป็นเพราะเราเกิดความสงบในใจของเราหรือเป็นเพราะอะไรกันแน่
กราบพระชื่นชมความงามกันแล้ว ทำบุญกันไปตามสมควรแล้วเราก็ออกไปชมพิพิพิธภัณฑ์ที่อยู่ด้านซ้ายจากทางเข้า เป็นเรือนไม้ที่สวยงามไปอีกแบบ ผมไม่มีไกด์อธิบายความเป็นมาก็ได้แต่ชื่นชมไปแบบคนที่ไม่รู้ศิลปะ บอกได้แต่ว่า เป็นพิพิธภัณฑ์ที่น่าเข้าชมจริงๆ ด้านในมีสองชั้นมีพระพุทธรูปองค์เล็กๆที่สร้างแบบศิลปะล้านนา และของสมัยโบราณมากมาย
ออกมาจากพิพิธภัณฑ์ด้านนอกอ้อมไปทางด้านหลังของพระอุโบสถเป็นหอพระแก้วเชียงราย บอกได้เลยว่าถ้าไปเชียงรายนอกเหนือจากวัดร่องขุนแล้ว ถ้ามีโอกาสควรเข้าเยี่ยมชมวัดพระแก้วด้วยก็จะเรียกได้ว่ามาถึงเมืองเชียงราย
(http://img228.imageshack.us/img228/3532/1008121.jpg)(http://img165.imageshack.us/img165/1948/1008125.jpg)
ภาพพิพิธภัณฑ์ และหอพระแก้ว
เราเก็บภาพความสวยงามของวัดเสร็จแล้วก็กลับไปที่รถกิฟก็ยังไม่ตื่นอยู่ดี เป็นเรื่องจริงที่ว่าเด็กๆเวลานอนต้องนอนเต็มที่ แต่เวลาเล่นนี่ก็ไม่หลับไม่นอนเลยจริงๆ พี่ต่ายเลยต้องเป็นคนขับรถต่อ ก่อนที่จะมาเชียงรายพี่ต่ายบอกว่ามีน้องแนะนำให้ไปบ้านศิลปินซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมากในจังหวัดเชียงราย และหนึ่งในนั้นที่เราจะไปก็คือบ้านดำของอาจารย์ถวัล ดัชนีย์ พี่ต่ายสอบถามระหว่างทางที่ไปจากชาวบ้านข้างทาง
บ้านดำตั้งอยู่ในตำบลนางแล อ.เมือง ออกจากเมืองเชียงรายมาไม่ไกล แต่ทางเข้าไม่มีป้ายบอกถ้าจะไปควรสอบถามคนใกล้ๆแถวนั้นให้ดีก่อนเพราะอาจจะขับเลยไปได้ เพราะปากทางแคบนิดเดียวต้องเข้าไปในซอยเล็กๆผ่านบ้านเรือนของชาวบ้านแถวนั้น ช่วงที่เราไปมีบ้านหลังหนึ่งกำลังจัดงานแต่งงาน “ไปหาข้าวฟรีทานกันดีกว่าพี่ต่าย พี่ต่ายจะเป็นญาติฝ่ายไหนดี ของผมของเป็นฝ่ายเจ้าสาวดีกว่าสวยดี” พี่ต่ายได้แต่หัวเราะกับมุกของผม เราขับต่อไปอีกไม่ไกลก็มาถึงบ้านดำครับ ไม่มีป้ายบอกด้านหน้าแต่พอเห็นเราก็รู้ได้ทันทีว่าถึงแล้ว คือภาพหมู่เรือนไทยสีดำที่สร้างกระจายอยู่ห่างๆในอาณาบริเวณล้วนเป็นสีดำ
(http://img410.imageshack.us/img410/631/img5061.jpg)
เข้าไปจะเจอเรือนไทยหลังนี้เป็นหลังแรก ซึ่งยังก่อสร้างไม่เสร็จ
บ้านดำ ตั้งอยู่ที่ ต.นางแล อ.เมือง จ.เชียงราย สร้างขึ้นโดย อ.ถวัลย์ ดัชนีศิลปินแห่งชาติ ลักษณะเป็นกลุ่มบ้าน ศิลปะแบบล้านนา ทุกหลังล้านทาด้วยสีดำ ซึ่งเป็นที่มาของคำว่าบ้านดำ ในบ้านแต่ละหลังจะประดับด้วยไม่แกะสลักที่มีลวดลายงดงามวิจิตรยิ่ง นอกจากไม้แกะสลักแล้วยังประดับด้วยเขาสัตว์ เช่นเขาควาย เขากวาง และยังมีกระดูกสัตว์ เช่นกระดูกช้าง
(http://img232.imageshack.us/img232/9738/img5091e.jpg)(http://img3.imageshack.us/img3/8590/1008139.jpg)(http://img165.imageshack.us/img165/622/copyofp2150621.jpg)
เรือนไทยสีดำที่ตั้งอยู่ไม่ห่างกัน สามารถเดินชมได้ไม่เหนื่อย ยกเว้นก็คือร้อนเท่านั้นเอง
ในบริเวณบ้านประกอบไปด้วยบ้าน 36 หลัง ที่มีลักษณะแตกต่างกันไปไม่เหมือนกัน ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ซึ่งบ้านเหล่านี้ไม่ได้สร้างไว้สำหรับอยู่อาศัย แต่สร้างไว้สำหรับเก็บสิ่งของสะสมต่าง ๆ ของอาจารย์ถวัลย์ นอกจากนั้นยังมีอีกหนึ่งหลังที่ยังสร้างไม่เสร็จ คือพิพิธภัณฑ์ที่ใช้แสดงผลงานของ อ.ถวัลย์ สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง มีลวดลายแกะสลักที่สวยงามอย่างยิ่ง เนื่องจากลักษณะศิลปะของบ้าน การทาสีที่ใช้สีดำ การประดับด้วยเขาสัตว์ กระดูกสัตว์นี่เอง จึงเป็นที่มาของคำว่า “ถวัลย์ นรก”
(ขอบคุณข้อมูลจาก เวปการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย)
“กิฟถึงบ้านดำแล้ว ตื่นๆๆ”ผมปลุกกิฟให้ตื่นเพื่อที่จะเข้าไปเดินเที่ยวด้วยกัน เพราะกิฟบอกว่ากิฟก็ยังไม่เคยมาเหมือนกัน พวกเราตื่นตาตื่นใจในความแปลกของบ้านเรือนไทยแต่ละหลัง บ้านเรือนไทยยกพื้นสูง ด้านล่างของเรือนบางหลัง จัดเป็นที่วางของสะสม ที่มีมากที่สุดก็คือเขาสัตว์ ซึ่งถ้าพวกอนุรักษ์สัตว์ป่าหรือพวก NGOมาเห็นผมว่าน่าจะโดนประณามเหมือนกัน
ผมก็ไม่เข้าใจว่าศิลปะของอาจารย์ถวัลย์ต้องการสื่ออะไร แต่ศิลปะคงไม่ต้องมีคำอธิบายแล้วแต่จะตีความจากความคิดของแต่ละคน ส่วนใหญ่เรือนแต่ละหลังจะเข้าไม่ได้เป็นกระจกรอบๆให้เราสามรถส่องเข้าไปดูภายในได้ บางเรือนเป็นเสมือนห้องนอน มีเตียงนอนที่มีหนังหมีที่มีหัวหมีด้วยนะครับวางอยู่ บนเก้าอี้ บนพื้น บนฝ้า บนผนังมีเขาสัตว์แขวนมากมาย นี่ถ้าใครจ้างผมให้มาเดินตอนกลางคืนผมคงกลัวน่าดูเลยครับ ให้แค่ไหนก็คงไม่รับ
ผมกำลังส่องดูด้านในที่เหมือนเป็นห้องพักผ่อนของอาจารย์ “โอม”พี่ต่ายมากระซิบที่หู ทำเอาผมสะดุ้ง กำลังกลัวอยู่นะเนี่ย ผมเอาศอกถองพี่ต่ายอย่างขัดใจ“พี่ต่ายอ่ะ ตกใจหมดเลย เรียกดังทำไม คนกำลังกลัว”
พี่ต่ายยิ้มๆแล้วชี้ให้ผมมองตาม “ดูนั่นซิโอม” ผมมองตามสายตาพี่ต่ายบนฝาผนังของห้องเค้าทำเป็นรูปตุ๊กแกเกาะอยู่นับสิบๆตัวหรืออาจจะถึงร้อย สีของตุ๊กแกสีเนื้อตัดกับสีพื้นของฝ้าที่เป็นสีดำทำเอาผมขนลุก แค่นึกว่าไปเดินด้านในแล้วเงยหน้าขึ้นมาก็สยองแล้ว “โอยยย...ไม่ไหวแล้วพี่ ไปดูที่อื่นดีกว่า”
(http://img410.imageshack.us/img410/1324/img5077.jpg) (http://img232.imageshack.us/img232/3774/img5075.jpg)
แอบดูว่ามีอะไรข้างใน แล้วก็พบว่าห้องน้ำที่ไม่กล้าเข้านี่เอง
งานส่วนใหญ่จะป็นแกะสลักจำพวกงานไม้ทั้งหมด โดยมีองค์ประกอบหลักๆก็คือเขาสัตว์ หนังสัตว์ ก้อนหิน และสีดำ เดินออกมาสักพักเห็นคนกำลังเปิดประตูดูเรือนสีดำชั้นเดียวอยู่พวกผมเลยไปดูมั่ง ปรากฎว่าด้านในเป็นห้องน้ำ เหมือนกับเป็นห้องน้ำโชว์มากกว่าครับ มีหิ่งห้อยไม้นับสิบตัวส่องแสงสว่างสีนวลๆอยู่ด้านใน มีเขาสัตว์เป็นที่ใส่กระดาษทิชชู พื้นปูด้วยหินกาบสีดำ มีถังไม้ขนาดใหญ่เป็นถังอาบน้ำ มีเครื่องทำน้ำอุ่นด้วยนะครับ แต่ให้ผมมาใช่ผมก็ไม่เอาเหมือนกันครับ อาบน้ำไปก็คงกลัวไปทั้งหัวทั้งหำหดกันพอดี
“พี่โอม พี่อยากโดนสวมเขาไม๊”กิฟทำตาเจ้าเล่ห์ถามผมแปลกๆครับ หรือว่าที่จริงแล้ว กิฟก็สนใจพี่ต่ายอยู่เหมือนกัน
“ไม่ ทำไม”เสียงห้วนๆของผมทำเอากิฟขำก๊าก ที่ยั่วโมโหผมได้ “ว้าจะชวนถ่ายรูปซักหน่อย งั้นพี่โอมถ่ายให้กิฟนะ กิฟอยากโดนสวมเขา” แล้วกิฟก็ลากผมไปที่ซุปเปอร์เขาครับ ที่ผมต้องเรียกแบบนี้เพราะเจ้าเขานี่เป็นไม้สลักทำเป็นรูปเขาซ้อนๆกันขึ้นไปหลายสิบอัน พอเราไปยืนข้างหน้าท่อนไม้นี้ ศรีษะของเราก็จะตรงกับเขาพอดีเหมือนถูกสวมเขาหลายชั้นๆเลยครับ ทำเอาผมอยากโดนสวมเขาบ้างแล้วซิ “กิฟถ่ายให้พี่มั่ง”
“อะนะ ไหนว่าไม่อยากไง มาๆจัดไป ...โอพระเจ้าเขาช่างเหมาะกับพี่โอมจริงๆ” ผมก็ยิ้มรับคำชมของกิฟครับ รูปแปลกๆแบบนี้จะไปหาถ่ายที่ไหนได้ละ ถ้าไม่ใช่ที่บ้านดำ นี่ถ้ากิฟไปพูดแบบนี้ในสถานการณ์อื่นเป็นมีเรื่องกันแน่ๆ
“พี่ต่ายถ่ายไม๊พี่” ผมตะโกนเรียกให้พี่ต่ายมาถ่าย
แต่พี่ต่ายส่ายหน้าบอกว่า “โอมยอมโดนสวมเขาเองนะ แต่พี่ไม่ยอมหรอก” เอ๊ะมันหมายความว่าไงเนี่ย หรือว่าคิดจะมีใหม่มาสวมเขาให้ผม
“ไปกันเถอะ โอม กิฟ เดี๋ยวจะมีเวลาเที่ยวน้อย” เรากะว่าวันนี้ต้องไปต่ออีกหลายที่ครับเลยจบการชมบ้านดำแต่เพียงเท่านี้ เราออกจากที่บ้านดำกันด้วยความประทับใจ อดนึกเปรียบเทียบศิลปะของศิลปินสองท่านที่แตกต่างกันคนละด้านเลยทีเดียว ดังที่มีคนบอกว่าถ้าไปวัดร่องขุนคือไปสวรรค์ มาบ้านดำก็เหมือนมาชมนรกนั่นเอง ที่จริงงานก่อสร้างยังไม่เสร็จสมบูรณ์นะครับ ผมกะว่าอีกสักสองสามปีมาใหม่ต้องมีอะไรที่น่าดูชมมากกว่านี้เป็นแน่
*************************************************
ขอให้สนุกในการท่องเที่ยวค่ะ : 222222:
ปล.การเดินทางอีกยาวไกล อย่าเพิ่งหมดแรงเที่ยวไปซะก่อนนะคะ :m13:
-
^
^
แอบเห็นรูปน้องกิฟซี่แว็บๆๆ
อ้าวยังอยู่อีกหรอ :z3: :z3:
ไปอ่านก่อนค่ะ :กอด1: พี่ฟางงง
V
V........ป้านนนี่ก็ว่าไปค่ะ :z2:
-
^
^
:z3:
ลำยองมาแย่งพี่นนนี่จิ้มพี่ฟาง :impress3:
หนีไปอ่านมั้งดีก่า
-
เหมือนชมสารคดีท่องเที่ยว pilot guide โดยมีโอม พี่ต่าย (และกิฟ) เป็นตัวประกอบ 55+
ข้อมูล+ภาพประกอบ ปึกๆ
-
อยากบอกว่า......รักพี่ต่ายมากมาย :L2:
รักโอมด้วยนะ :L1:
-
มีแต่คนมิชอบกิฟ๊ซี่ กิฟ๊ซี่ผิดอารายยย :laugh:
เอารูปมาอัพคร๊าบบ
(http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/IMG_5085.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150623.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150635.jpg)
(http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150638.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150619.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150613.jpg)
(http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150618.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150639.jpg)
(http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150647.jpg) (http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/P2150646.jpg)
(http://i403.photobucket.com/albums/pp111/GivesZa/IMG_5082.jpg)
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/th/6/6d/NewTVRate_06.png)
555+ วิจารณ์ได้เต็มที่งับ 555+
-
บ้านสีดำน่ากลัวจริงๆด้วย
แล้วเมื่อไหร่จะแยกกับน้องกิฟท์ล่ะ :really2:
-
จริงๆ น้องกิฟออกจะทำประโยชน์มากมาย...พาไปแอ่ว พาไปหม่ำ
แต่ผิดอย่างเดียว....ที่เป็นกขค.พี่ต่ายกับโอม 555
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ สำหรับเรื่องน่ารัก ๆ
-
:z2:
เข้ามาวิ่งเล่นก่อน
เจ๊ฟาง :กอด1:
เขาหายไปนาน...คิดถึงตะเองจัง...
-
บ้านดำนิ เหมาะกับให้กิฟซี่อยู่มาก ๆ เลย :beat:
น่าจะให้พี่ต่ายกะโอมทิ้งยันลงกะทะยักษ์เจงๆๆ :laugh:
-
ขอบคุณทุกท่านที่คลิกเข้ามาอ่าน หรือมาดูรูป อยากโชว์รูปมากกว่า ไปเที่ยวกันต่อเลยค่ะ
ช่วงนี้ขอเว้นวรรคการรีตอบคนอ่านชั่วคราวนะคะ
แต่ว่าอ่านทุกรี ตอบอยู่ในใจทุกรีค่ะ แต่ตอบว่าไงไม่บอก :laugh:
*****************************************
#8มฟล.& สปาเก็ตตี้ขี้โมโห
ออกจากบ้านดำก็เกือบเที่ยงแล้ว เราก็เลยต้องหาที่ทานข้าวกัน กิฟโทรหาเพื่อนที่เรียนที่มฟล.หรือมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากครับ
“ฮาโหลพี่คิดครับ อยู่หรือเปล่า กิฟจะมาหาคนพาไปทานข้าวหน่อนครับ” กิฟบอกว่าถ้าเพื่อนว่างก็จะให้เค้าพาไปที่ร้านครับ ถามเจ้าถิ่นน่าจะดูดีที่สุด
“พี่คิดไม่อยู่เหรอ อ้าว แล้วกิฟจะไปยังไง”กิฟทำหน้าเบ้สะบัดมือเป็นสัญญาณบอกเราว่าเพื่อนไม่สามารถพาเราไปได้ครับ แล้วจะเอาไงดีล่ะ
“งั้นพี่คิดบอกทางผมได้ไม๊ครับ เดี๋ยวผมไปกันเอง อ่อ...อืม...อะนะ เข้าซอยเลยทางเข้ามอ.อืมมมมตรงไปไม่ไกลนะพี่..โอเค เดี๋ยวผมลองไปเองถ้าไม่เจอแล้วโทรถามพี่นะครับ ขอบคุณครับ”
กิฟวางหูเสร็จแล้วก็บอกพวกเราว่า “ไปกินกันพี่ หิวข้าวสุดๆแล้วเนี่ย เดี๋ยวผมพาไปเอง”
เราออกเดินทางจากบ้านดำไปบนเส้นทางที่จะไปแม่จัน มหาวิทยาลัยอยู่ห่างจากอนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งราย 22กม. ห่างจากสนามบินเชียงรายพียง 11กม. เราขับรถผ่านสถาบันราชภัฎเชียงรายที่อยู่ด้านซ้ายมือ เลยมานิดเดียวก็จะเห็นทางเข้ามหาวิทยาลัย กิฟเลี้ยวขวาทันที แต่พอเลี้ยวไปยังไม่พ้นปากทางก็นึกมาได้ว่า
“ชิกหายแล้ว ร้านอยู่เลยไปสองซอยนี่หว่าเอาไงดีพี่ สวนเลนเลยนะ”
ได้ยินเสียงพี่ต่ายตะโกนว่าอย่าแต่ก็ไม่ทันแล้วครับ ตกลงกิฟมันบอกครับไม่ได้ถามความเห็นแต่อย่างใด กิฟทำหน้าลอกแลกหันซ้ายหันขวามองหาตำรวจ มองว่าไม่มีนะครับไม่ได้มองให้มาจับ เราขับสวนเลนไปแล้วตอนนี้เหอะๆๆ แหล่มจริงน้องกิฟหน้าหวาน
พอเห็นปากซอยผมก็ดีใจที่รอดตำรวจมาได้ และรอดจากอุบัติเหตุไปได้ด้วย ซึ่งจริงๆแล้วมันอันตรายมากนะครับไม่ควรทำที่สุด แต่ก็ห้ามไม่ทันแล้วนี่ครับก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย พี่ต่ายก็พูดไม่ออกได้แต่ส่ายหัวอย่างเดียว
พอเราเข้าซอยมาได้ก็มาเจอปัญหาอีกครับ ด้านหน้าซอยมีป้ายมาตั้งกั้นไม่ให้เข้า “แต่กูจะเข้านี่หว่า”
กิฟเปิดประตูลงไปเลยครับยกป้ายออก ผมกับพี่ต่ายได้แต่หันมามองหน้ากันแล้วยิ้ม น้องมันจัดการได้ดีเลยครับ น้องไม่ลงผมลงเองแล้ว เรื่องแบบนี้ขอให้บอกชอบนักเชียวแหกกฎ
พอเข้าไปหน่อยเดียวก็รู้แล้วครับว่าทำไมเค้าเอามากั้น ก็รถโม่ปูนกำลังเทปูนคาอยู่กลางซอยเลย รถเข้าออกไม่ได้แน่ๆ
“มิน่าล่ะเค้าถึงห้ามเข้า แต่เราก็ดันทุรัง แล้วนี่จะได้กินไม๊เนี่ย” ผมเริ่มบ่น ทำไมปัญหาเยอะจัง
กิฟต่อโทรศัพท์อีกรอบหาเพื่อนที่ชื่อคิด “พี่คิดซอยนั้นเข้าไม่ได้ มีรถเทปูนปิดซอยเลย เอาไงเปลี่ยนร้านไม๊”
“อืม...โอเคงั้นเดี๋ยวผมลองดูนะ ถึงแล้วจะบอกอีกที ครับๆๆ”กิฟวางสายแล้วหันมาบอกพวกผมว่าไปอีกทางได้
กิฟถอยหลังออกจากซอย แล้วเลี้ยวเข้าไปในบริเวณของมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ตั้งแต่เราขับรถเข้ามาบนถนนมุ่งสู่มหาวิทยาลัย ผมก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับภูมิทัศน์ที่สวยงามของที่นี่ครับ มิน่าถึงได้ชื่อว่าเป็นมหาวิทยาลัยที่มีภูมิทัศน์ที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย เกาะกลางของถนนถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาพันธ์ ต่างแข่งกันแสดงสีสันอันสดใส ต้นไม้เขียวชะอุ่ม ถนนคอนกรีตอย่างดี ยังมองไม่เห็นมหาวิทยาลัยเลยครับจากปากทางต้องเข้าไปลึกพอสมควร กิฟก็เลี้ยวออกทางเบี่ยงด้านซ้ายมือซะแล้ว
“อ้าว เราไม่เข้ามหาวิทยาลัยเหรอกิฟ”พี่ต่ายถามขึ้นมาจนได้ “นั่นซิ”ผมก็สงสัย แต่กิฟบอกว่า
“ป่าว พี่คิดบอกกินข้างนอกแต่ไปทางนี้ได้ ไปก่อนเถอะอย่าเพิ่งพูดเพิ่งถามเลย”ผมสองคนได้แต่หุบปากเงียบ โดนน้องดุ ได้แต่ดูทางไปเรื่อยๆ กิฟขับรถวกวนนิดหน่อยแต่พอรู้ว่าจะไปทางไหน กิฟชี้ให้เราดูร้านตึกแถวสีส้มที่เห็นอยู่ลิบๆกลางทุ่งนา ไม่ไกลจากถนนที่รถเราวิ่งอยู่เท่าไหร่ ซักพักเราก็มาถึงได้โดยไม่หลงทาง เราจอดรถใกล้ๆแล้วเดินเข้าไปในร้านที่แนะนำมา ปรากฎว่าคนแน่นมากครับมีแต่นักศึกษาทั้งชายและหญิงมากมาย ทั้งที่ตอนนี้เวลาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว มุมหนึ่งของร้านจัดเป็นชั้นหนังสือการ์ตูนมีลูกค้านั่งอ่านไปทานไปกันเยอะทีเดียว
แทบจะทุกโต๊ะเต็มไปด้วยนักศึกษากำลังทานอาหารไปคุยกันไปอย่างเอร็ดอร่อย เราสามคนหันมามองหน้ากันแล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง กิฟบอกว่า “ท่าจะดีนะพี่”
ผมกับพี่ต่ายพยักหน้าเห็นด้วยขึ้นมาทันที ดีเหมือนกันมาทานข้าวท่ามกลางเด็กๆเราจะได้รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนักศึกษาอีกครั้ง( เกี่ยวไม๊ครับ) แต่ท่าทางน้องๆจะไม่คิดแบบนั้น น้องๆมองเราเหมือนเป็นตัวประหลาด ว่าไอ้พวกแก่ๆนี่มาจากไหนกัน ก็พวกผมดูไม่เข้ากับสถานที่เลยครับ ส่วนใหญ่น้องๆใส่ชุดนักศึกษากัน ผู้ชายก็จะไว้ผมทรงเกาหลี ทีแรกผมนึกว่าดงบังชิงกิหรือSJ มาเอง ผมแอบสงสัยมาก่อนว่าทำไมเด็กสมัยนี้คล้ายๆกันไปทุกอย่าง เสื้อผ้าหน้าผม ระบาดไปทุกทิศทั่วไปไทยจริงๆ น้องผู้หญิงก็เขียนขอบตากันดำๆทั้งๆที่หมวยๆก็ยังดูคมเข้มไปได้ มิน่าเค้าถึงว่าตอนนี้อยู่ไกลแค่ไหนก็เหมือนใกล้กัน วัยรุ่นต่างจังหวัดก็ไม่มีที่จะเชยกว่าเด็กกรุงเทพหรอกครับ
เราเดินเข้าไปด้านในซึ่งมีโต๊ะว่างอยู่ พวกเรานั่งกันนานเลยครับไม่มีพนักงานมารับออเดอร์ซักที ได้แต่มองไปมองมาเลิ่กลั่ก “พี่คิดผมถึงร้านที่พี่ว่าแล้วนะ คนยังเยอะอยู่เลย แต่เค้าไม่มาบริการเลยอ่ะ”น้องกิฟโทรฟ้องครับ
“ เนี่ยๆๆนั่งตั้งนานแล้ว มีแต่คนมองความสวยของกิฟ กิฟเขินไปหมดแล้วเนี่ย” ผมแอบหมั่นไส้น้อง หันไปมองพี่ต่ายกำลังส่ายหัวครับ คงทนไม่ไหวเหมือนกัน เวียนหัวกะน้อง หึหึ
กิฟฟังโทรศัพท์แล้วทำตาโต “อ้าวเหรอ บริการตัวเองเหรอ เวร มิน่าล่ะมีแต่คนมอง โอเคคร๊าบ พี่คิดมาด้วยไม๊ ....เหรอ โอเคไม่เป็นไร ขอบคุณครับ”
กิฟวางสายแล้วบอกว่า “พี่คิดบอกว่าบริการตัวเองพี่ เดี๋ยวผมไปเอาเมนูมา พี่โอมไปตักน้ำซิ นั่งเฉยอยู่ได้”ผมสะดุ้ง แล้วกรูจะรู้ไม๊เนี่ยว่าต้องไปตักเอง ต้องรีบลุกไปเลยครับกลัวน้องมันตบเอา ยังทันได้ยินเสียงแว่วๆ
“พี่ต่ายอยากทานน้ำอะไรไปหยิบมาเอง เปิดขวดด้วย” พี่ต่ายลุกตามผมมาติดๆครับหลังจากหนึ่งวันผ่านไปน้องกิฟเริ่มดุขึ้นทุกวันถึงแม้ตายังไม่ขวาง ผมเริ่มสงสัยกลับไปผมต้องไปฉีดยารอบสะดือรึเปล่า เพราะอาจจะติดเชื้อบ้าจากน้องได้ หรือคิดอีกอย่างน้องติดเชื้อบ้าจากผม หึหึ ไม่รู้สมมุติฐานไหนจะเป็นจริง
ที่ร้านมีถาดวางแก้วเปล่าอยู่อีกด้านครับ มีกระติกน้ำแข็งให้ด้วย ผมแอบดูน้องๆทำกันก็พอรู้ว่าต้องทำยังไง(มันยากมาเลยนะกะอีแค่หยิบแก้วน้ำ) ผมหยิบแก้วขึ้นมาก่อนทีละใบแล้วตักน้ำแข็งใส่แก้วแรกเสร็จไปแล้ว หันไปบอกพี่ต่าย “พี่ต่ายเอาน้ำไปวางแล้วช่วยผมเอาไปแก้วนึงซิ ถือไม่หมด” พี่ต่ายพยักหน้ารับรู้แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะก่อน
ผมกำลังจะก้มลงไปหยิบแก้วเพิ่ม ก็มีน้องนักศึกษามั๊งครับแต่ไม่ได้ใส่เสื้อนักศึกษาหน้าตาเป็นมิตรยื่นแก้วให้ผม “ใช้กี่ใบครับ”พูดเสร็จแล้วส่งยิ้มสดใสมาให้ อืมมม...หน้าตาดีจังนะ ผมคิดในใจ
“สองใบครับ”ผมชูสองนิ้ว ซึ่ง....เมิงจะชูทำไมเค้าไม่ได้เป็นใบ้ถึงต้องใช้ภาษามือ ผมรับแก้วมาแล้วขอบคุณไปพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งผมก็ได้เป็นรอยยิ้มกลับมาเหมือนกัน “ไม่เป็นไรครับ” ผมตักน้ำแข็งต่อไปไม่ได้สนใจอีก แต่น้องคนนั้นก็ยืนข้างๆผมรอที่จะตักต่อจากผม
ผมตักเสร็จจะหันกลับไปดูพี่ต่าย พี่ต่ายก็แทรกกลางเข้ามาพอดีระหว่างผมกับน้อง มาเงียบๆทำเอาผมสะดุ้งเกือบปล่อยแก้วหลุดมือไปนึกว่าเจอใครแกล้ง
“เฮ้ย....หูยยย..พี่ตกใจหมด” ผมถอนหายใจโล่งอกแก้วไม่ตกแตก เด็กๆเต็มร้านขอบอกได้อายแน่ๆ
“พี่ต่ายขมวดคิ้ว พี่มาช่วยถือ”ผมก็งงเป็นอะไรไปล่ะเนี่ย หน้าดุจริง ผมถือแก้วสองใบพี่ต่ายถือใบเดียว อีกมือหนึ่งคล้องแขนผมกึ่งดึงกึ่งลากให้กลับไปทีโต๊ะ
“อะไรล่ะพี่” ผมชักฉุนพี่ต่ายจะรีบร้อนไปไหนกัน
กิฟนั่งรออยู่ที่โต๊ะกำลังอ่านเมนูอย่างตั้งใจ ผมมองหน้าพี่ต่ายที่ทำตาขึงใส่ผม อยากจะพูดจะถามกันให้รู้เรื่อง กิฟก็นั่งอยู่จะพูดก็ไม่ถนัด ได้แต่นั่งมองหน้ากันตาปริบๆ “พวกพี่ๆจะทานไรดีคับ กิฟจะเอาข้าวหมูชุบแป้งทอด เอหรือจะเอาสปาเก็ตตี้ดี” กิฟก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
“พี่ๆฟังนะกิฟจะอ่านให้ฟังว่ามีอะไรบ้าง สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศ สปาเก็ตตี้ขี้เมา สลัดทูน่า”
ผมถามแทรกกิฟขึ้นมาแต่มองหน้าพี่ต่าย“กิฟมีสปาเก็ตตี้ขี้โมโหไม๊”
ผมอยากจะถามพี่ต่ายจริงๆว่าโมโหอะไรกัน พี่ต่ายทำหน้าเฉยครับ แต่ไม่ยิ้ม ไม่ขำ ไม่ฮา โอเคมุกแป๊ก ส่วนน้องกิฟก็หาใหญ่เลยครับในเมนู
“ไหนๆอะไรนะกิฟดูก่อน....สปาเก็ตตี้ขี้โมโห...เจ๊ยยยจะมีได้ไง”กิฟเงยหน้ามามองผมหัวเราะกร๊ากกกออกมา กิฟมองผมที่หน้างอ แล้วมองพี่ต่ายที่หน้าเครียด มองไปมาสลับกัน เริ่มผิดสังเกตกับอาการผมสองคน
“เป็นอะไรกันเนี่ยพี่สองคน”
“........”ก็นี่ไงผมก็ไม่รู้พี่ต่ายเป็นอะไร อยากจะถามเหมือนกัน
แต่พี่ต่ายคงรู้เลยเอ่ยขึ้นมาว่า........“เป็นแฟน”
สั้นๆเลยครับ ตรงประเด็นจริงๆนะพี่ต่าย ผมถึงกับอึ้ง ผมถึงกับหน้าแดง
“.........”ตอบไปได้นะพี่ต่าย พี่ไม่อายน้องแต่ผมอาย ถึงน้องจะรู้แต่เราก็ไม่เคยพูดออกมาตรงๆ
“กิฟแล้วมีสลัดแฟนไม๊”ผมกวนพี่ต่ายต่อ
“เอ่อ...”กิฟอ้าปากค้าง พูดได้แค่นั้น แล้วเริ่มขมวดคิ้ว ไปต่อไม่ถูก
พี่ต่ายคงอยากสั่งอาหารบ้าง “มีข้าวผัดคนเจ้าชู้ไม๊กิฟ”หึหึ พี่ต่ายมาว่าผมเจ้าชู้ได้ไงเนี่ย ชักของขึ้นแล้วนะ ผมชักจะพอเดาๆออกแล้ว ว่าพี่ต่ายงอนเรื่องอะไร
“แล้วข้าวผัดขี้ระแวงล่ะกิฟมีไม๊” ก็ผมไม่ได้ทำอะไรเลยจะมากล่าวหาได้ไง เป็นไงล่ะ....อึ้งละซิ เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับโอม ลูกเจ้าพ่อเขาใหญ่ แต่กิฟคงทนไม่ไหวครับ พูดออกมาซะดัง
“พวกพี่ๆฟังผมนะครับ ผมจะอ่านเมนูให้ฟังอีกครั้ง กรุณาอย่าตั้งเมนูเองเพราะผมเริ่มหิว” ผมกับพี่ต่ายกำลังจะเอ่ยปากขัดขึ้นมากิฟรีบยกมือห้ามเป็นปางห้ามญาติ เริ่มดุอีกแล้วครับสงสัยองค์ลง
“ประกาศ...โปรดฟังอีกครั้ง ข้าวหน้าหมูทอด ข้าวหน้าปลาทอด ............ข้าวหน้าปลาไข่ทอด บลาๆๆๆๆ”กิฟวางเมนูแล้วหยิบกระดาษมาเตรียมจด “ของกิฟเอาข้าวหน้าหมูทอด พวกพี่ๆล่ะ” กิฟชี้มาที่พี่ต่าย
“พี่เอาข้าวหน้าปลา...กัด ทอด”พี่ต่ายมากวนได้อีกครับ
“งั้นพี่เอาสปาเก็ตตี...ซี้ซั๊ว”ผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ
คราวนี้น้องกิฟมีโวย “พี่ๆไม่กินใช่ไม๊ กิฟไม่สนแล้ว อยากกินอะไรไปสั่งเอาเอง หิวๆๆๆๆ”แล้วน้องกิฟก็สะบัดหน้า เด้งตูดเดินไปเลยครับ เหลือแต่ผมกับพี่ต่ายนั่งมองหน้ากันอยู่
“โอมเป็นอะไร?” ตาพี่ต่ายดุจัง แต่อย่ากลัว อย่าไปกลัว....ผมสะกดจิตตัวเองไว้
“ผมซิต้องถามว่าพี่เป็นอะไร”ผมถอนหายใจ
“ อยู่ดีๆก็มาหน้าบึ้งใส่ผม แล้วลากผมมาที่โต๊ะ ผมอายนะพี่ ทำอย่างกับผมเป็นเด็กๆ”
น่าโมโหจริงๆคนนั่งกันเต็มร้าน แต่ที่จริงก็ไม่ค่อยมีใครมองหรอกครับ แต่ผมโวยไว้เว่อร์ๆไปก่อนเผื่อต่อ
“ก็โอมไปยิ้มหวานให้เค้าทำไมล่ะ”พี่ต่ายเสียงเย็นเชียวครับ
“เค้าไหน..ไม่เห็นรู้เรื่อง”รู้ครับแต่ทำเป็นไม่รู้ไว้ก่อน ผมแค่ยิ้มเฉยๆหวานตรงไหน แอบหันไปมองกิฟว่ามารึยังก็เลยสบตากิฟที่แอบมองอยู่ พอผมหันไปเห็น กิฟก็แกล้งทำเป็นหันไปคุยกับเจ้าของร้าน
“ก็คนที่หยิบแก้วให้ไง”หน้าเรียบราบไร้อารมณ์ จนน่าเป็นห่วง น่าเป็นห่วงตัวเองนะครับไม่ใช่เป็นห่วงพี่ต่าย
“พี่ไม่มีสิทธิ์หวงโอมเหรอ”พี่ต่ายถามเครียดมาอีก แล้วผมจะตอบยังไงดีล่ะ
“มีสิทธิ์ซิพี่ แต่ผมไม่ได้ยิ้มเลย..แค่ขอบคุณเค้าเฉยๆที่เค้าหยิบแก้วให้ จริงๆนะ”ผมเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากทะเลาะด้วย เรื่องไม่เป็นเรื่อง กลัวยาวครับ ไปเที่ยวกันทะเลาะกันจะสนุกตรงไหน แล้วมันก็ไม่น่ามีเรื่องด้วย เอ..หรือว่าผมยิ้มก็น้องน่ารักนี่นา
กิฟเดินกลับมาแล้วครับ เดินแบบย่องๆช้าๆหยั่งท่าทีว่าเคลียร์บอมบ์รึยัง แอบสบตาผมผมเลยพยักหน้าให้กิฟ
“กิฟสั่งให้พี่ๆแล้วนะครับขออนุญาตสั่งให้ เพราะเมนูที่พี่ๆเลือก เค้าไม่มีครับ” กิฟดูพูดเกร็งๆไปเลยครับ
ผมพนักหน้าให้กิฟหงอยๆ มันไม่น่าเลย กำลังสนุกๆอยู่แท้ๆ เซ็งเลย
“ดีแล้ว..พี่กำลังหิวมาก”ผมต้องเนียนแล้วครับ ปรับบรรยากาศหน่อย อากาศก็ไม่ร้อนมากแต่ทำไมผมเหงื่อแตก เริ่มสงสัยว่าผมผิดเหรอ ทำไมผมต้องยอมด้วยเนี่ย
“พี่ต่ายดื่มน้ำอะไรดีครับ”ถามไปก็ปล่อยไก่อีก ก็พี่ต่ายเอามาแต่ชาลิปตัน แล้วเมิงจะถามเพื่อ....?ปลดปล่อยความโง่ รึไงเนี่ย เฮ้อ...เหนื่อยใจกับตัวเอง แต่ก็ยังดีที่พี่ต่ายกลั้นยิ้ม อย่างน้อยก็ได้ประโยชน์จากความรั่วบ้างละน่า
“พี่ขอแค่น้ำใจจากโอมก็พอแล้ว”พี่ต่ายพูดได้หน้าตาเฉยเลยครับ
“เอิกซ์ซซซ....”เสียงทำลายบรรยากาศมาแล้วครับ จากขาประจำเจ้าเดิม น้องกิฟ รู้อย่างนี้ตอนผมหาน้องไม่เจอที่ภูชี้ฟ้าแกล้งทิ้งไปเลยซะก็ดี ผมได้แต่ทำตาเขียวไปให้กิฟที่ปิดปากกลั้นหัวเราะอยู่
เรารอกันไม่นานครับ อาหารก็มาเสริฟหน้าตาน่าทานมาก แต่ละจานใหญ่ๆทั้งนั้นทั้งที่ราคาประมาณ 49 บาทเท่านั้นเอง พวกผมไม่รีรอรีบทานกันอย่างรวดเร็ว ทำเวลาเพื่อจะไปเที่ยวต่อครับ
(http://img156.imageshack.us/img156/6236/1008151.jpg) (http://img156.imageshack.us/img156/9207/1008145.jpg)
(http://img156.imageshack.us/img156/9597/1008148.jpg)
เมนูน่าทานสปาเก็ตตี้ขี้เมา อีกสองจานจำชื่อไม่ได้ แต่อร่อยจริงๆ
ออกจากร้านอาหารกิฟเสนอแนะให้ขับรถชมมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงอีกครั้ง ซึ่งพี่ต่ายกับผมก็เห็นดีด้วยไหนๆก็มาถึงที่แล้วขอชมหน่อย
มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงตั้งอยู่ที่ ต.ท่าสุด อ.เมือง จ. เชียงราย สร้างขึ้นในปี 2541 กิฟเล่าว่ามีศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมจีนสิรินธรด้วย โดยมหาวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งขึ้นเพื่อสืบสานปณิธานของสมเด็จย่าที่จะ "สร้างคน สร้างความรู้ สร้างคุณภาพ" โดยเน้นที่การอนุรักษ์และฟื้นฟูธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ด้อยโอกาสด้วยการให้การศึกษาระดับสูงเพื่อพัฒนาบุคคล เพื่อพัฒนาบ้านเมืองและธำรงไว้ซึ่งประเพณีและศิลปวัฒนธรรมที่ดีงามของชาติพันธุ์ต่างๆในภาคเหนือและ ภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงตอนบน
(ข้อมูลจาก เวปไซท์ของมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง)
เมื่อเราขับรถเข้ามาในมอ ความรู้สึกคือสงบ สวยงาม แล้วธรรมชาติที่สวยงามก็เคียงคู่ไปกับอาคารสถานศึกษาที่ใหญ่โต กว้างขวาง มีสวนสวยริมน้ำอยู่ที่ด้านหน้าของมหาวิทยาลัย ภายในมหาวิทยาลัยมีรถวิ่งรอบให้นักศึกษาได้ใช้เดินทางระหว่างอาคารเรียน แต่ส่วนใหญ่นักศึกษาก็จะใช้จักรยานหรือมอเตอร์ไซด์เหมือนกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มีนักศึกษาอยู่ประปราย อาจจะเป็นเพราะสถานที่กว้างขวางมาก
“แล้วกิฟไม่นัดเจอเพื่อนหน่อยเหรอ”พี่ต่ายถามถึงน้องคิดที่กิฟโทรหาถามเรื่องร้านอาหาร
“พอดีพี่คิดเค้าติดทำรายงานน่ะพี่ ไม่เป็นไรโอกาสหน้ายังมีเดี๋ยวคงได้เจอกันอีกแน่นอน”
แต่เนื่องจากเราต้องรีบเดินทางต่อก็เลยไม่ได้ลงไปถ่ายรูปกัน เก็บมาได้เพียงความทรงจำและภาพที่ผมพยายามถ่ายตอนรถจะเลี้ยวกลับออกจากมหาวิทยาลัย
(http://img156.imageshack.us/img156/2289/img5095.jpg)
****************************************
ขอบคุณที่ยังอ่านค่ะ :laugh:
รูปใหญ่ไปหน่อย แต่ก็เรียกน้ำย่อยดีไม๊ค่ะ ต้องขอบคุณเบ็ตตี้สำหรับรูปสวยๆค่ะ :กอด1:
-
:z13: จิ้มกระซวกฟางก่อนแล้วค่อยไปอ่าน
จานสุดท้ายน่าจะเป็นข้าวหน้าปลาทอด พอดีจำเสื้อเจ้าของจานได้อ่ะ :z1:
อาหารจานเบิ้ม ราคาประหยัด และอร่อยทุก ๆ จานจริงๆ
เที่ยวแจกยิ้มหวานไปทั่ว เกือบไปแล้วมั้ยโอม แต่อย่างว่าเด็ก ๆ สมัยนี้นิ
หน้าตาดีแถมมีน้ำใจ จะไม่ให้เคลิ้มได้ไงเนอะ :impress2:
v
v
v
โซพูดจาหยาบคายยยย เรียกพี่ป้า พี่รับไม่ได้ :o12:
-
^
^
ป้านนนี่ตัดหน้าอีกแล้วอ่ะ
:z3: :z3:
:pig4: :กอด1: พี่ฟางคนขยัน
-
:oni1: :oni1:
นี่ๆๆ ฟ้องๆๆ เค้าไม่สะบัดตูด เริศ เชิด หยิ่ง ออกไปสั่งกับข้าวนะ
:z10:
-
ดี ๆ เอาำไปสั่งบ้าง สปาเก็ตตี้ซี๊ซั้ว
-
:oni1: :oni1:
นี่ๆๆ ฟ้องๆๆ เค้าไม่สะบัดตูด เริศ เชิด หยิ่ง ออกไปสั่งกับข้าวนะ
:z10:
เรื่องนี้ base on true story ของแต้ๆ เลย ...ไปเที่ยวกันโกรธกันไม่หนุกเลยจริงๆ เนอะ
-
โหยยยยยยย อาหารหน้าตาน่ากินจัง :z1:
ฟางจ๋า พี่ต่ายกับโอม งอนกันบ่อยจัง
สงสัยไม่ได้......กันนานละมั๊ง :laugh:
-
เห็นอาหารแต่ละจานแล้วชักหิว น่ากินมากกกกกกกกกกกกก
พี่ต่ายเนี่ยขี้หึงเหมือนกันเนอะ ตั้งแต่เริ่มอ่านมาแรกๆ ดูเหมือนจะเป็นคนนิ่งๆ เฉยๆ ซะอีก
สงกะสัยจะเป็นอย่างนี้เฉพาะกะคนที่รักมากกกกกกกกกก เท่านั้นล่ะมั้ง :กอด1:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
งอนกันได้น่ารักจริง ๆ พี่ต่ายขี้หึงจังเลย
-
:sad4:คิดถึงพี่ฟาง :a5: นี่มาถึงตอนนที่แปดแล้วหรือ :sad4: คิดติดไว้ก่อนนะขอรับ ใช่ขอรับ ไปเที่ยวขอรับ
แล้วจะเที่ยวเผือ อยากอ่านแต่ต้องไปแล้ว :sad4:
ปล.กอดพี่ฟาง :กอด1:
-
ชอบจังเลยเมนูที่พี่ต่ายกับน้องโอมคิดจะสั่งมากินเนี่ย
:laugh:
-
ดีๆๆๆๆ งอนกันซะที เผื่อจะมีบทง้อหวานๆ
:laugh:
ป๋อหลอ ต่อไปจะพยายามบอกแยกซ้ายแยกขวาให้ถูกอ่ะนะคะ 555
-
ร้านที่พี่โอม กะพี่ต่าย
ไปกิน ชื่อ ร้าน มนตรา จ้า....
อร่อยดี ยิ่ง ยำทูน่า สุดยอด
เปรี๋ยวได้ใจ มาก....
อ่าๆๆๆ ...
ว่างๆ ลองไปชิมกันนะ
-
อยากไปแอ่วเหนืออออออออออออออออ
-
มาเที่ยวกันต่อได้เลยค่ะ :pig2:
.
.
(#9) ชมดอกไม้ที่สวนแม่ฟ้าหลวง & แวะนมัสการพระธาตุดอยตุง
จากมหาวิทยาลัยเราเดินทางต่อไปที่สวนแม่ฟ้าหลวง ตามทางหลวงหมายเลข 110 แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวง 1149 ไปประมาณ 15 กิโลเมตร เส้นทางที่ไปก็ยังคงรักษามาตรฐานถนนที่นี่คือ คดเคี้ยว ขึ้นเขาลงเขา แต่เป็นถนนคอนกรีตอย่างดีจึงไม่มีปัญหาในการขับรถแต่อย่างใดสำหรับมือโปรแบบกิฟ ตอนที่เราไปถึงเป็นเวลาบ่ายมากแล้ว เราตัดสินใจกันว่าจะเข้าชมเฉพาะสวนแม่ฟ้าหลวง โดยไม่เข้าไปชมพระตำหนักดอยตุง เพราะกลัวว่าจะกลับเชียงใหม่ดึกเกินไป ค่าเข้าชมสวนแม่ฟ้าหลวงสมัยก่อนเพียง50บาท แต่ตอนที่ผมไปก็ขึ้นรับนักท่องเที่ยวอย่างผมเป็น 80บาททันที แต่พอเข้าชมแล้วก็ไม่เสียดายเงินเลยครับ
สวนแม่ฟ้าหลวง ตั้งอยู่ด้านหน้าพระตำหนักดอยตุง สร้างในปี พ.ศ. 2535 มีเนื้อที่ประมาณ 10 ไร่ เป็นสวนไม้ดอกไม้ประดับนานาพรรณ มีดอกไม้เมืองหนาว อาทิ ดอกซัลเวีย พิทูเนีย บีโกเนีย กุหลาบ ไม้มงคลต่าง ๆ นอกจากนั้นยังมีไม้ยืนต้นและซุ้มไม้เลี้อยอีกมากกว่า 70 ชนิด และยังมีรูปปั้นต่อเนื่อง ฝีมือปั้นของคุณมีเซียม ยิปอินซอย มีศาลาชมวิวและร้านจำหน่ายสินค้าของที่ระลึก โดยมูลนิธิแม่ฟ้าหลวง สวนแม่ฟ้าหลวงสร้างโดยการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย เพื่อถวายสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมทุกวัน ตั้งแต่เวลา 07.00-18.00 น.
(http://img156.imageshack.us/img156/9967/copyofp2150653.jpg)
เมื่อเริ่มเดินเข้าไปด้านใน ผมก็รู้สึกได้ถึงความเย็นที่มาจากความร่มรื่นของต้นไม้ที่ปลูกไว้อย่างแ่น่นขนัด มีทั้งไม้ดอกไม้ใบ เราเดินตามทางที่กำหนดให้นักท่องเที่ยว เดินผ่านห้องเพาะเลี้ยงต้นไม้จากห้องทดลองของที่นี่ ผ่านไปยังห้องที่เป็นไม้ใบเขียว มีบางห้องเป็นต้นกระบองเพชร บางห้องมีกล้วยไม้แปลกๆ น้องกิฟถ่ายรูปเพลินเลยครับ ไม่สนพวกผมเลย
(http://img156.imageshack.us/img156/4294/1008154.jpg) (http://img156.imageshack.us/img156/5686/img5128.jpg)
(http://img156.imageshack.us/img156/9467/img5120.jpg)
“สวยมากๆเลยนะพี่ต่าย วันหลังน่าพาที่บ้านมาเที่ยวบ้าง” ผมลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้เรายังง่องๆแง่งๆกันอยู่ เลยหันไปชวนพี่ต่ายคุย พี่ต่ายก็คงลืมไปแล้วเหมือนกัน “นั่นซิเอาไว้ปีหน้าช่วงอากาศเย็นๆเราเช่ารถมาจากที่บ้านเลยนะ มากันทั้งบ้านเลย คงจะสนุกดี”
(http://img156.imageshack.us/img156/6969/copyofp2150685.jpg) (http://img156.imageshack.us/img156/446/copyofp2150664.jpg) (http://img156.imageshack.us/img156/7108/copyofp2150680.jpg) (http://img156.imageshack.us/img156/4957/copyofp2150710.jpg)
พี่ต่ายกับผมชวนกันถ่ายรูปดอกไม้สวยๆเอาไปฝากแม่ เดินกันจนมาถึงรูปปั้นที่ตั้งอยู่กลางสวนมีขั้นบันไดให้นักท่องเที่ยวได้ยืนถ่ายรูปกัน รอบรูปปั้นจัดเป็นสวนดอกไม้ล้อมรอบเป็นลงกลม สวยงามมากครับผมว่าสามารถเอาไปสู้กับในต่างประเทศได้เล อากาศที่ร้อนในเวลาบ่ายทำเอาพวกผมแทบแย่ไปเหมือนกัน แต่ไหนๆก็มาแล้วก็ต้องถ่ายรูปเก็บภาพงามๆไปให้ได้มากที่สุดถึงแม้ว่าแทบจะไหม้กันไปเลย แต่ก็ต้องยอมแพ้เด็กๆครับ เด็กที่พูดนี่คือเด็กจริงๆนะครับดูจากอายุไม่น่าเกินสิบสอง มีทั้งเด็กผู้หญิงผู้ชาย น้องๆโพสท์ท่าแบบนางแบบกันเต็มที่ พวกผมเห็นแล้วก็อดชื่นชมในการกล้าแสดงออกของเด็กสมัยนี้จริงๆ
(http://img156.imageshack.us/img156/6562/copyofp2150727.jpg)
เราออกมาจากสวนแม่ฟ้าหลวงด้วยความอิ่มใจในความสวยงามของสถานที่ท่องเที่ยวในประเทศเราที่ไม่แพ้ชาติใดในโลก แต่ความอิ่มใจก็ยังไม่สามารถดับกระหายที่มาจากความร้อนของอากาศไปได้
“พี่ต่ายผมอยากกินกาแฟสด”
“กิฟก็อยากกิน”
“งั้นไปกินกัน”พี่ต่ายเดินนำไปก่อนเลยครับ
เราเดินไปที่ร้านขายกาแฟสดตรงปากทางเข้าออกของสวน แต่พอดูราคาแล้ว “หูยพี่ 85 บาท ผมไปดื่มน้ำที่รถดีกว่า เสียดายตังค์”ผมถอยก่อนเลยครับ แพงเกินไปถึงจะร้อนแค่ไหนอยากดื่มน้ำเย็นๆแค่ไหนก็อดใจไว้ดีกว่า
“ผมก็ไม่เอาดีกว่าพี่ ไปเหอะไปหาซื้อน้ำกระป๋องดื่มยังถูกกว่าแน่ๆ”กิฟก็ถอยอีกคนครับ รู้สึกเราจะเข้ากันได้ดีขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย
“ทำไมล่ะถ้าอยากกินก็กินไปเหอะ อย่าไปเสียดายเลย เราไม่ได้กินบ่อยๆ นานๆมาเที่ยวที”พี่ต่ายพยายามดึงผมกลับไปที่ร้าน แต่ผมก็เอาแต่ส่ายหน้า “ไม่เอาหรอกพี่ ไปเหอะ ขึ้นรถ มันร้อน”
ผมดึงมือพี่ต่ายกลับมาที่รถ สองตาก็พยายามหาร้านขายน้ำหรือตู้แช่ แต่ก็เห็นเพียงร้านขายใบชาเต็มกาดดอยตุงไปหมด อากาศร้อนขนาดนี้ใครจะอยากดื่มชาร้อนๆ
เราตัดสินใจไปไหว้พระธาตุดอยตุงกันต่อ เส้นทางจากสวนแม่ฟ้าหลวงไปต่ออีกไม่ไกลมากนัก แต่ทางแคบและชันมากต้องขึ้นเขาไปตลอด เรียกได้ว่าคนที่คิดจะขับรถไปเองต้องใช้สมาธิและระมัดระวังในการขับรถกันตลอดเวลา ก่อนที่จะถึงพระธาตุดอยตุงจะมีวัดพระธาตุดอยตุง เราต้องขับรถต่อไปอีกประมาณหนึ่งกิโล
พระธาตุดอยตุง สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.1454 ในสมัย พระเจ้าอุชุตราชเจ้าผู้ครองนครนาคพันธ์โยนกชัยบุรี รัชกาลที่ 3 แห่งราชวงศ์สิงหนวติ ในพ.ศ.2470 ครูบาศรีวิชัย นักบุญผู้ยิ่งใหญ่แห่งลำพูนพร้อมด้วยคณะศรัทธาชาวพุทธได้ทำการปฏิสังขรณ์องค์พระเจดีย์ พระวิหาร พระประธาน โดยไ ด้บูรณะขึ้นใหม่ โดยสร้างเป็นเจดีย์องค์ระฆังขนาดเล็กสององค์บนฐานแปดเหลี่ยม ตามศิลปะแบบล้านนา องค์พระธาตุบรรจุพระบรมสารีริกธาตุกระดูกไหปลาร้า(พระรากขวัญเบื้องซ้าย) ของพระพุทธเจ้า และได้ปัก "ตุง" ขนาดใหญ่บูชา ความยาว 1,000 วา ปลายชายตุงปลิวสะบัดถึงที่ใด ให้หมายเป็นเขตศักดิ์สิทธิ์ ดอยลูกนี้จึงมีชื่อว่า "ดอยตุง" ตราบเท่าทุกวันนี้
(http://img25.imageshack.us/img25/8223/img5149.jpg)
พระธาตุดอยตุงได้มีการบูรณะและปฏิสังขรณ์มาเรื่อยๆ ดังนั้นในวันนี้ที่เราได้มากราบพระธาตุกัน จึงดูงดงามด้วยสีทองอร่าม พี่ต่ายนั่งไหว้พระธาตุอยู่เมื่อผมเข้าไปนั่งข้างๆ ผมไม่รู้ว่าพี่ต่ายอธิษฐานขออะไร แต่พี่ต่ายหันมายิ้มให้ผม ผมเข้าไปกราบขอพรให้ครอบครัวของผม พี่ต่าย น้องกิฟ เพื่อนๆที่ไม่ได้ไปด้วยกันและขอให้เราเดินทางโดยสวัสดิภาพไปตลอดทริปนี้ เราเดินชมวิวรอบๆพระธาตุมีลมพัดแผ่วๆเนื่องจากเป็นเวลาเย็นและเราอยู่ในที่สูง
เราออกจากพระธาตุกันด้วยความอิ่มใจ วันนี้นอกจากจะได้เที่ยวชมสวนดอกไม้สวยๆ ยังได้มากราบพระธาตุที่เป็นเจดีย์แห่งแรกของล้านนาด้วย
เมื่อเราออกมาจากพระธาตุเป็นเวลากว่า4โมงเย็นแล้ว พอลงมาจากดอยตุงกิฟซึ่งขับรถขึ้นเขาเป็นเวลานานก็เหนื่อยและเพลีย ต้องขอให้พี่ต่ายช่วยขับกลับเชียงใหม่ไปก่อนชั่วคราว กิฟย้ายไปนั่งข้างหลังอีกครั้งและหลับไปในเวลาอันรวดเร็ว
บรรยากาศเงียบจนผมจะหลับ เคลิ้มๆไปหน่อยทั้งที่ตั้งใจว่าจะนั่งเป็นเพื่อนชวนพี่ต่ายคุย
“โอมโกรธพี่ไม๊เมื่อกลางวัน...”อยู่ดีๆพี่ต่ายก็พูดขึ้นมาเสียงเรียบๆ ทำเอาผมที่กำลังตาปรือๆจะหลับต้องสะดุ้งตื่น
“ก็...นิดหน่อยพี่”ที่จริงตอนนั้นโกรธมากครับ อายคนอื่นเรื่องใหญ่ที่สุด แต่ตอนนี้เฉยๆแล้ว รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเล็กจริงๆ
“พี่ขอโทษนะ”สายตาของพี่ต่ายเหลือบมามองที่ผมชั่วขณะ ก่อนที่จะหันกลับไปเพ่งสมาธิในการขับรถต่อไป
“ขอโทษเรื่องไหนล่ะ....”เรื่องที่มาลากผมหรือเรื่องเมนูอาหารพิสดารนั่น ผมได้แต่คิดในใจนะครับไม่กล้าถามออกไป เพราะมีชนักปักหลังที่สร้างเมนูเหน็บพี่ต่ายไปหลายคำเหมือนกัน
“เรื่องที่พี่หน้าบึ้งใส่โอมเมื่อกลางวันน่ะ”
ผมก็ไม่ติดใจอะไรนะครับ “ที่จริงพี่ต่ายไม่ต้องขอโทษผมก็ยังได้ ผมลืมไปแล้ว” แต่ที่จริงยังจำได้นะครับ จำหน้าน้องคนนั้นได้ชัดเลย น่ารัก หึหึ
“พี่อยากทำ เราก็ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย พี่ก็ไม่น่าหงุดหงิดกับเรื่องเล็กๆ”
พี่ต่ายจริงจังไปไม๊เนี่ย ผมไม่คิดอะไรเลยจริงๆ
“พี่ต่าย ผมไม่คิดอะไรจริงๆ ผมก็งอนพี่เล่นๆ เรามาเที่ยวกันนะ อย่ามากังวลกับเรื่องเล็กๆเลย” ผมว่าเดี๋ยวนี้พี่ต่ายเริ่มรับรู้อารมณ์ผมมากขึ้น จากที่มักจะทำเฉยๆก็แสดงออกบ้าง
“ถ้าพี่ขอโทษผม ผมก็ต้องขอโทษพี่เหมือนกัน”ผมเอามือไปจับที่ขาพี่ต่าย แอบลวนลามพี่ต่าย
“เรื่อง...?”พี่ต่ายขมวดคิ้ว ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ ผมไม่ค่อยทำอะไรผิดเลยจริงๆในสายตาพี่ต่าย (แต่เรื่องจริงๆผิดประจำ หุหุ)
“เรื่องที่ผม..หงุดหงิดไปกับพี่เหมือนกัน”พี่ต่ายหันมายิ้มแล้วครับ แล้วตอบด้วยน้ำเสียงสดใส
“งั้นเราก็เจ๊ากันไปดีไม๊โอม แล้วเราก็จะไม่ทำแบบนี้อีกนะครับ พี่สัญญา”พี่ต่ายเอามือซ้ายมากุมมือผมไว้ พี่ต่ายเริ่มเป็นคนสัญญาก่อน ถ้าผมไม่สัญญาบ้างผมก็จะไม่แมนใช่ไม๊ครับ ก็ได้สัญญาก็สัญญา
“ผมก็สัญญา”แต่แอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง แหะๆ ยังไงผมก็ยังรู้ตัวว่าผมต้องมีวีนใส่พี่ต่ายอีกแน่ๆ แล้วเรื่องอะไรจะเอาตัวเองไปเสี่ยงกับฟ้าผ่าละครับ
ตอนนี้บรรยากาศดีขึ้นเยอะเลยครับ เพลงที่เมื่อกี้ฟังว่าง่วงนอนก็ดูน่าฟังขึ้นมาทันที
http://media.imeem.com/m/MmsCOsuuNQ/aus=false/
ฟังไปแล้วก็ยิ้มไป พี่ต่ายก็ไม่ปล่อยมือผมเลยครับ ทั้งที่ทางก็โค้งตลอด ผมรักพี่ต่ายก็จริงแต่ก็ยังรักชีวิต พอรถเป๋ไปซักโค้งสองโค้ง ถึงพี่ต่ายจะหันหน้ามายิ้มแหะๆให้ผม แต่ผมชักจะยิ้มไม่ออก พอเลี้ยวโค้งอีกครั้งผมเลยรีบดึงมือออก รักกันบนโลกมนุษย์ชาตินี้ดีกว่าครับ ยังไม่อยากไปรักกันในชาติหน้า
*****************************************************
ขอบคุณทุกคนสำหรับการติดตามค่ะ :กอด1:
-
:oo1: น้องฟางซักที
ขอบคุณที่พาชมดอกไม้ สวยมากเลยจ้ะ
:pig4:
-
ดอกไม้สวยจังเลยจ๊ะฟาง
ขอบคุณที่เอารูปสวย ๆ และเรื่องราวทางเหนือมาฝากนะจ๊ะ
แต่.....................ทำไมกิ๊ฟยังอยู่ :z3: :z3:
งี้เมื่อไหร่พี่ต่าย กับ น้องโอมจะ :z1: :z2:
-
แต่.....................ทำไมกิ๊ฟยังอยู่ :z3: :z3:
o9
-
แต่.....................ทำไมกิ๊ฟยังอยู่ :z3: :z3:
o9
น่านนะสิ ทำไมกิฟยังอยู่เนี่ย :m20:
-
อันตรายนะพี่ต่าย ขับรถไม่ชินเส้นทางแล้วขับมือเดียวเนี่ย
-
น่ารัก :กอด1: แต่เมื่อไหร่จะได้อยู่กันสองคนซักทีล่ะ
-
มาตามอ่านแล้วขอรับ
แต่ก็ยังอยู่ในช่วงเที่ยว แวะมาเก็บไปอ่านรับบรรยากาศดีดี
ขอบคุณขอรับ
คิดถึงพี่ฟาง
:3123:
-
อ่านกี่ครั้งก็มีแต่ความสุข ชอบเรื่องนี้ที่ซู้ด :pig4:
-
ขอบคุณค่ะพี่ฟาง :L2:
ดอกไม้สวยมากค่ะ
-
ซาหวีท หวานแหว๋ว น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
แต่ว่า........................
NC หายไปไหนอ่าาาาา
-
ดอกไม้สวยมากเลย
อยกไปบ้าง :really2:
-
3P 3P 3P 3P
!!! สามพี สามพี สามพี สามพี
:haun4:
-
:impress2: Wait a minute naka
Miss you all my reader :กอด1:
-
มาต่อแล้ว ว๊ากกกกกกกกกกกกก ย๊ากกกกกกกก อ๊ากกกกกกก ถูกใจอ่า :mc4: คิดถึงมากกกกกกกก :monkeysad:
-
ขอบคุณที่คนที่ติดตามอ่านค่ะ :กอด1: ไว้คนเขียนจะตอบรีพลายเมื่อชาติต้องการนะคะ :laugh:
(#10)คืนของสองเรา
เราขับมาถึงเมืองเชียงใหม่ก็มืดแล้วครับ เพราะพี่ต่ายไม่ชำนาญทางด้วย และระยะทางก็ไกลพอสมควร ผมเริ่มหิวข้าวแล้วตอนนี้ กิฟก็ยังไม่ตื่น แล้วจะไปไหนยังไงกันต่อล่ะทีนี้
“พี่ต่ายผมหิวข้าวแล้ว พี่ต่ายล่ะ”ผมดูเวลาเพิ่งจะหนึ่งทุ่มครับ “แล้วคืนนี้เรานอนที่ไหนพี่ต่าย” เหนื่อยกับการเดินทางจริงๆครับ อยากกินข้าวให้เสร็จๆ แล้วอาบน้ำนอนจริงๆ
“กิฟอยากกินไอเบอร์รี่ พี่ต่ายพาไปกินหน่อยซิ”น้องกิฟตื่นมาขัดจังหวะได้ แล้วมันอะไรกันเนี่ย ไอเบอร์รี่คืออะไรกัน??
“ก็ที่เชียงใหม่ก็มีนี่ กิฟไม่เคยไปเหรอ”พี่ต่ายก็ยังรู้จัก ว่าแต่ว่า..มันเป็นอะไรไอ้ไอเบอร์รี่ “เบอร์รี่ของฉัน”เหรอ
ผมได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น ไม่กล้าถามกลัวเสียฟอร์มเลยเงี่ยหูฟังต่อไปเรื่อยๆ
“ก็มันแพงไอติมลูกหนึ่งตั้งหลายบาท เลยอยากให้พี่เลี้ยงไง ฮี่ๆ มาๆๆไม่ต้องสงสัย เดี๋ยวพี่ต่ายจอดรถข้างทางเดี๋ยวกิฟพาไปเอง”ตกลงก็เป็นแค่ร้าขายไอศกรีม สรุปว่ายังไงก็ต้องพาไปแน่ๆแล้ว ใครไปตกลงว่าจะไปกินไอติมกันเมื่อไหร่เนี่ย ผมหิวข้าว อารมณ์นี้ไม่ต้องการของหวาน แล้วร้านนี้มันมีอะไรดี มีข้าวรึเปล่าหว่า
พี่ต่ายจอดรถเข้าข้างทาง แล้วลงมาจากที่คนขับ ผมเลยลงด้วย ช่วงพี่ต่ายจะขึ้นนั่งแทนที่ผม ผมแอบดึงมือไว้แล้วพูดกับพี่ต่าย “พี่ต่ายผมหิวแล้ว อยากกินข้าว” ผมทำตาละห้อย อยากให้พาไปกินอะไรอร่อยๆหน่อย
พี่ต่ายหัวเราะแล้วเอามือขยี้หัวผม “พาน้องไปกินก่อนแล้วกันเดี๋ยวร้านจะปิดไปเสียก่อน แป๊ปเดียวน่ะโอม”
ผมยังไม่ยอมแพ้ยื้อมือพี่ต่ายไว้ “แล้วมันมีขายข้าวไม๊ ร้านนี้ แล้วพี่ต่ายรู้จักได้ไงแล้วพี่ยัง.....”ผมจะถามว่าพี่ยังไม่ได้บอกผมเลยว่านอนที่ไหน แต่เจ้ากิฟที่เข้าไปนั่งที่คนขับแล้วตะโกนออกมาว่า
“พี่ๆครับ ตกลงปัญหาหัวใจกันอยู่เหรอ ไม่ขึ้นรถละคร๊าบบบ กิฟอยากกินไอเบอร์รี่ ไปเร้ว..”ผมได้แต่ถอนหายใจไหล่ตกหูตูบ แล้วปล่อยมือพี่ต่าย ต้องก้าวขึ้นรถไปอย่างเพลียๆ พี่ต่ายก็ไม่ได้พูดอะไรครับ ผมก็เหนื่อยจนไม่อยากอ้าปาก อยากพาไปไหนก็ไปแล้วกันพี่น้อง
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ครับ พอตื่นขึ้นมาเราก็มาจอดหน้าร้านไอเบอร์รี่ที่ว่าแล้ว ร้านนี้อยู่ที่นิมมานเหมินทร์ ซอย 19 ผมมารู้ทีหลังว่าร้านนี้ดังเพราะเจ้าของคือโน้ส อุดม ที่หลังๆเหมือนจะมาตั้งรกรากอยู่ที่เชียงใหม่ ร้านตกแต่งอย่างทันสมัย มีส่วนที่นั่งทานในร้านและสวนด้านนอก จัดร้านแบบโปร่งโล่ง มองได้รอบทิศ มีต้นไม้ใหญ่พอให้ร่มเงา ตอนที่เราไปมีลูกค้านั่งอยู่ประปราย กระจายไปตามจุดต่างๆ ร้านนี้มีจุดเด่นที่เก้าอี้นั่งมีหลากหลายรูปแบบหลากสีสัน ส่วนเรื่องรสชาติไอศกรีมผมไม่รู้เพราะยังไม่เคยทานเหมือนกัน
“พี่ต่ายสั่งให้ผมแล้วกัน ผมนั่งรอข้างนอกนะ”ผมเดินไปนั่งรอพี่ต่ายข้างนอก กิฟกับพี่ต่ายเลยช่วยเลือกกันอยู่ สักพักหนึ่งสองคนก็ออกมา ไอศกรีมที่พี่ต่ายเลือกให้ผมเป็นสีแดงอมชมพูเข้มปนสีช็อคโกแลท “รสอะไรน่ะพี่สีแปลกๆ” พี่ต่ายยิ้มหวานแล้วบอกชื่อ “ช็อคโกแลทอินเลิฟ”
อายซิครับ มาหวานอะไรตอนนี้ ผมเลยแก้เขินด้วยการขอดูของพี่ต่ายบ้าง “ของพี่ต่ายรสอะไรพี่ ขอชิมบ้างซิ”
“ของพี่รสขิง ลองดูซิไม่หวานมานักอร่อยดีนะ” ผมลองชิมของพี่ต่ายก็แปลกๆดีครับ
“พี่ต่ายลองชิมของผมซิ ดีเหมือนกัน”บรรยากาศเหมือนร้านนี้มีเราสองคนจริงๆเลยครับ
“โอ๊ยยย...ไอติมมันหวานอะไรอย่างนี้”เสียงเจ้าตัวดีโวยขึ้นมาเชียวครับ ผมกับพี่ต่ายเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีกิฟมาด้วย แหะๆ
“หวานได้ยังไงกิฟ ของกิฟเป็นเชอร์เบ็ทไม่ใช่เหรอ น่าจะเปรี้ยวมากกว่านะ”พี่ต่ายงงกับอาการของน้องคนเล็กครับ
“ก็...ไอติมมันก็เปรี้ยวสะใจกิฟดีนะ แต่ไอติมของคนรักกันมันหวานจนต่อมอิจฉามันกำเริบน่ะ พี่รู้ไม๊”จนปัญญาครับ ไม่รู้จะไปต่อล้อต่อเถียงอะไรกับน้องอีก ตอนนี้เราเลยเหมือนนั่งผ่อนคลายทานไอศกรีมกันไปเรื่อยๆ ความหวานของไอศกรีมทำให้อาการเหนื่อยของผมลดลงไปเยอะเลยครับ
“พี่ต่ายแล้วตกลงเรานอนที่ไหนพี่ ผมถามหลายหนยังไม่รู้เรื่องเลย” กิฟเขยิบเข้ามาทันทีเลยครับ
“พี่ยังไม่ได้จองเลย”พี่ต่ายพูดและทำหน้าเหมือนกับมันเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่พวกผมได้แต่ “หา.....” เอากับพี่ต่ายซิ มาหาเอาดาบหน้าอีกแล้ว
ผมดูเวลาตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วอีกไม่ถึงสิบห้านาทีก็จะสามทุ่ม แต่เรายังไม่มีที่นอนเลย
*
*
*
“พี่ๆครับแต่ยังไงคืนนี้กิฟขอกลับไปนอนบ้านนะครับ แม่โทรหาหลายทีแล้ว สงสัยวันนี้ต้องกลับไปให้เห็นหน้าก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” คือผมก็เข้าใจน้องกิฟนะว่าแม่ตาม แต่ที่น้องบอกพวกผมกลายๆคือ น้องมีที่นอนแล้วแต่พวกผมต้องหาก่อน น้องมันทิ้งพี่แล้วครับคราวนี้ไม่ต้องไปทิ้งน้องก่อน
ผมหันไปมองหน้าพี่ต่าย เหมือนๆจะปรึกษาแต่ก็หงุดหงิดครับ“แล้วพี่จะให้ผมนอนที่ไหน”
“ก็นอนที่เดียวกับพี่ไง.....”ผมกำลังลังจะโวยต่อ พี่ต่ายก็ชิงพูดต่อ “เพียงแต่พี่ยังไม่ได้โทรหาเท่านั้นเอง...รอก่อนนะโอม ใจเย็นๆ” พี่ต่ายรื้อๆกระเป๋าแล้วหยิบกระดาษเอสี่ออกมาหนึ่งปึก แล้วแบ่งเป็นส่วนๆเท่าๆกันแจกให้ผมกับกิฟได้มาคนละสามสี่แผ่น “อะไรพี่” ผมกับกิฟก็มองหน้ากันงงทั้งคู่
“รายชื่อที่พักในเชียงใหม่ไง ลองดูซิจะไปไหนดี” ผมลองพลิกๆดู มีรายชื่อเกสท์เฮาท์ โรงแรม ที่อยู่ เบอร์โทร ราคาคร่าวๆ แล้วจะเลือกยังไงมีแต่ชื่อ “พี่ต่ายทำอย่างกับแจกข้อสอบ ผมต้องวงกลมเลือกไม๊พี่ หรือเอาถูกทุกข้อได้”อารมณ์กวนติงกลับมาแล้วครับ สามทุ่มกว่าแล้วนะ หิวด้วย เหนื่อยด้วย วันนี้ตื่นตั้งแต่ตีห้านะขอบอก (ซึ่งคนอื่นขับรถกันเค้าไม่บ่นซักคำ นี่นั่งๆนอนๆบ่นอยู่นั่นแหล่ะ) กิฟก็เอาแต่หัวเราะขำผม
ส่วนพี่ต่ายไม่ว่าอะไรที่ผมกวนเพราะคงชินชา หรือไม่ก็รู้ว่าโกรธไปมันก็กวนอยู่ดี แต่พี่ต่ายก็ลองหาดูอยู่เหมือนกันแล้วสักพักพี่ต่ายก็โทรศัพท์ครับ
“คุณคมเหรออยู่บ้านหรือเปล่า” อ้าวมาไกลถึงนี่ยังมีแก่ใจโทรหากิ๊กเก่ากันต่อหน้าต่อตาแบบนี้ก็มีเฮละซิครับ พี่ต่ายคงหันมาเห็นผมทำตาเขียวใส่อยู่พอดี เลยรีบยกมือขึ้นเป็นปางปราบมาร(ในตัวผม)ว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร ทำให้ผมต้องอ้าปากค้าง
“อยากให้ช่วยเปิดเน็ตหาที่พักให้ผมหน่อย พอดีผมลืมจดซอยมา....ใช่ๆ..ที่บ้านเสลาที่คุณแนะนำนั่นแหล่ะ ” พี่ต่ายปิดปากโทรศัพท์แล้วบอกผมว่า “ให้เค้าหาเลขซอยให้อยู่แถวๆนิมมานต์นี่แหล่ะ”
ก็ถ้ารู้ว่าจะไปนอนที่ไหนแล้วส่งโพยปึกใหญ่มาให้ผมกับกิฟหาเพื่อ???....กิฟถึงกับวางโพยทันทีไม่ดูไม่หากันแล้ว เหนื่อยฟรีๆ
“โอเค...ครับๆ ซอย5 โทร053894XXX ขอบคุณนะครับ พึ่งได้ในยามยากจริงๆ สนุกครับ...ได้ๆๆ”ท่าทางพี่คมจะชวนคุยยาวครับ ผมต้องทำขมวดคิ้วใส่แล้วพูดภาษาใบ้ว่า “พอได้แล้ว วางได้แล้ว” พี่ต่ายถึงอุบๆอิบๆแล้ววาง พอวางสายเสร็จก็ต่อสายไปหาบ้านพักครับ พี่ต่ายบอกว่าเคยเห็นทางเวปแล้วท่าทางน่าจะดี แต่ยังไม่ได้จอง
“ครับห้องเดียวครับ มีห้องน้ำในห้องไม๊ครับ อ๋อ เหลืออย่างละห้อง เดี๋ยวผมไปดูห้องก่อนแล้วกัน โอเค ..คืนนี้ครับ ครับๆเดี๋ยวรีบไปเลย”
พวกเรารีบออกจากร้านไอเบอร์รี่ ออกไปอีกไม่ไกลก็ถึงครับ ดูจากภายนอกเป็นอาคารพาณิชย์สีขาวสูง 3ชั้นเข้ามาจากปากซอยไม่ลึกมากนัก มีลูกกรงระเบียงสวย ด้านหน้ามีต้นไม้ประดับและมุมนั่งเล่นอยู่ เข้าไปด้านในมีมุมรับแขกอยู่ด้านหน้ามีผู้ชายนั่งคุยกันอยู่สองสามคน แต่ไม่รู้ว่าเป็นลูกค้าหรือเป็นใครกันแน่
(http://img25.imageshack.us/img25/9645/img5227.jpg)
มุมรับแขกด้านหน้า น่านั่งเล่นจริงๆ
เราเข้าไปติดต่อเรื่องที่พักพบสาวน้อยหน้าตายิ้มแย้มพูดจาสุภาพ ทำให้คิดว่ายังไงๆคืนนี้ก็คงพักที่นี่แน่ๆ “เดี๋ยวจะพาชมห้องนะคะ ห้องที่มีห้องน้ำในตัวอยู่ชั้นล่างค่ะ” ห้องที่เข้าไปชม ดูสะอาดสะอ้านดี มีห้องน้ำในตัวด้วย คืนละ800บาท
เราขึ้นไปชั้นสองมีห้องเตียงเดี่ยวสี่เสา มีพัดลม ทีวี โต๊ะเครื่องแป้ง มีเก้าอี้ให้นั่งเล่นในห้องด้วย การจัดวางค่อนข้างลงตัวกับขนาดห้อง แต่ไม่มีห้องน้ำในตัว ซึ่งพี่ต่ายไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ผมก็ตกลงที่จะเอาห้องชั้นสอง เรื่องห้องน้ำข้างนอกไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ เรื่องเตียงเรื่องพัดลมก็ไม่มีปัญหา ขนาดห้องก็แทบไม่ต่างกัน จะไปเสียเพิ่มอีก300บาทไปทำไมครับ ห้องน้ำที่ว่าอยู่ข้างนอกก็มีสองห้อง อยู่ติดกับห้องนอนที่เราเลือกเองใกล้นิดเดียว ไม่น่าจะลำบากอะไร (http://img204.imageshack.us/img204/7253/img5153.jpg)
ห้องนอนแสนสวย มีสี่เสาด้วย อิอิ
(http://img25.imageshack.us/img25/4304/img5226.jpg)
มุมนั่งเล่นชั้นสอง น่าสบายเหมือนกัน
“เอาห้องนี้ครับ ห้องน้ำข้างนอกไม่มีปัญหา”
“แต่พี่กลัวไม่ปลอดภัยนะโอม”พี่ต่ายขัดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ
กิฟคงอยากให้ตกลงเร็วๆครับ “ผู้ชายนะพี่จะกลัวอะไร เอาๆไปเหอะ จะได้ไปหาอะไรกิน ผมชักหิวแล้ว รีบเอาของมาเราจะได้ไปเดินถนนคนเดินกันต่อไงพี่”
“ไปๆกิฟไปเอากระเป๋ากัน พี่ต่ายไปจ่ายเงินด้วยนะเอาห้องนี้แหล่ะ”ผมลากกิฟไปเอากระเป๋าที่รถ ทำอะไรต้องให้ไวครับ แค่ได้บ้านตอนเกือบสี่ทุ่มก็ช้าเกินไปแล้ว ถ้ายังงมกับไอ้รายชื่อนับร้อยในกระดาษปึกนั้นคืนนี้พวกผมอาจต้องค้างที่ไอเบอร์รี่ก็ได้ หึหึ
ตอนที่ผมเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วลงมาหาพี่ต่าย พนักงานกำลังบอกพี่ต่ายเรื่องเวลาปิดบ้าน “บ้านจะปิดตอนสี่ทุ่มครึ่งนะคะ ให้เข้าทางประตูด้านหลัง มีลูกกุญแจอยู่ที่พวงแล้วค่ะ เดินเข้ามาตรงข้างๆบ้านนะคะ”
คราวนี้เราก็จะไปเดินถนนคนเดินกันแล้วครับ ผมแอบมีหวังว่าจะได้กินอะไรอร่อยๆที่นั่น ถนนคนเดินที่เชียงใหม่จะมีเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์ครับ วันนี้กิฟพาเราไปเดินเส้นถนนราชดำเนิน สี่แยกกลางเมือง ใกล้ๆหอศิลป์ กิฟเอารถไปจอดที่แฟลตตำรวจที่อยู่ใกล้ๆแล้วเราก็เดินทะลุซอย ไปที่ถนนที่มีพ่อค้าแม่ค้ามากมายมาขายของ มีทั้งของกิน เสื้อผ้า ของใช้ ของที่ระลึก มีทั้ง ภาพวาด เยอะมากครับ ผมกับพี่ต่ายก็เดินชมไปเรื่อยๆ ถนนทั้งเส้นยาวไปตลอดสายเลยครับ มีแต่ของขายเต็มไปหมด
วันนี้มีคนมาเดินเที่ยวกันมากทีเดียวแต่ผมว่าส่วนใหญ่จะเป็นคนไทยมากกว่า มีทั้งมาเป็นกลุ่ม มาเป็นคู่ มาเป็นครอบครัว มากับเพื่อน แต่ที่เป็นคู่แบบผมก็มีมากครับ เดินๆไปคนชักแน่นขึ้นเรื่อยๆพี่ต่ายเลยเอามือผมมาจับไว้
ผมเลิกคิ้วถามพี่ต่าย ว่าจับทำไม พี่ต่ายย่นจมูกแล้วพูดแค่ว่า “เดี๋ยวหลง”แล้วก็จูงมือผมไปตลอดเลยครับ
กิฟพาเราไปหาอะไรทานกันที่วัดพันอ้น มีรถเข็นขายอาหารมากมาย ก็เหมือนกับฟู๊ดเซนเตอร์น่ะครับ แต่ร้านปิดไปเยอะแล้ว เดินวนไปหลายรอบก็ยังไม่รู้ว่าจะทานอะไรดี มีพวกข้าวขาหมู ลูกชิ้นทอด ส้มตำ ก๋วยเตี๋ยว แต่ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้ว ความหิวโบยบินไปไหนหมดไม่รู้ ไม่อยากกินแล้วครับ จากหิวมากเลยกลายเป็นไม่กินก็ได้แล้วครับ
“งั้นไปกินขนมจีนกัน เดี๋ยวกิฟพาไป”กิฟพาเดินออจากวัดพันอ้น แล้วเข้าสู่อีกวัดหนึ่งแถวๆนั้น แต่พอเราเดินเข้าไปก็เริ่มปิดร้านกันแล้วครับไฟเริ่มปิดไปจนมืดๆ เราเลยเดินทะลุออกไปทางประตูอีกด้าน ร้านค้าก็เริ่มเก็บร้านกันแล้ว มีร้านรถเข็นขายเครปอยู่ข้างๆกำแพงวัด “กินเครปกันไม๊พี่ แทนข้าวไปเลย”กิฟชวนกินเครป ผมดูๆแล้วท่าทางไม่เลว มีฝรั่งยืนรออยู่ด้วย โกอินเตอร์ขนาดนี้ก็ต้องลองกันหน่อย
“พี่ต่ายเอาไส้อะไรครับ”ผมหันไปถามพี่ต่ายเห็นดูป้าแกทำอย่างสนใจ
“พี่เอาหมูหยอง โอมล่ะ”
“ของผมเนยกล้วย กิฟล่ะ”
“ของกิฟเอา ปูอัด แฮมครับ ราดทั้งซอส ทั้งช็อคเลยนะป้า”
เรายืนรอคอยป้าที่ทำไปยิ้มไป ดูชีวิตมีความสุขดีครับ ขนาดดึกขนาดนี้แกยังยิ้มได้ ทั้งที่ผมอายุก็น้อยกว่า เดินแป๊ปเดียวเริ่มเมื่อยขาแล้วครับ แล้วนี่แกคงยืนทำมาตั้งแต่เย็น บางทีผมก็รู้สึกว่าความอดทนต่อเรื่องความลำบากของผมช่างมีน้อยจริงๆ เราเดินไปกินไปเครปอันละ15บาทเองครับ กินเล่นๆรองท้องกันไป
จนกลับ ผมไม่ได้ซื้ออะไรเลยทั้งที่ตั้งใจว่าอยากจะซื้อของฝากไปให้แม่แต่ก็ไม่เจอที่ถูกใจจริงๆ ตอนที่เราเดินกลับกัน ร้านค้าก็เก็บกันไปมากแล้วครับ เราตกลงให้กิฟเอารถกลับบ้านไป แล้วพรุ่งนี้ค่อยมารับตอนเช้าเพื่อเที่ยวเชียงใหม่กันก่อนที่จะมีจุดหมายต่อไปคืออ.ปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน
“พี่ต่ายไปอาบก่อนไม๊ ผมง่วงให้ผมนอนก่อนนะ”ผมล้มตัวลงนอนไปที่เตียงแต่พี่ต่ายก็ดึงมือผมขึ้น
“ไปอาบน้ำด้วยกันก่อนโอม”
“ไม่เอาผมง่วงมากเลย เหนื่อยด้วย เมื่อยด้วยไม่ไหวแล้ว”
พี่ต่ายก็ปล่อยมือผมแล้วไปรื้อของกุกๆกักๆ ผมก็นึกว่าพี่ต่ายจะไปคนเดียว แต่อีกพักพี่ต่ายมาลูบๆแก้มอีกแล้ว ผมเลยปัดมือออก “ผมง่วงนะพี่”
“ไปอาบน้ำก่อนโอมจะได้นอนสบายๆตัวนะครับ น้องโอม”พี่ต่ายหอมแก้มผมเบาๆ ผมรู้สึกถึงสัมผัสเบาๆที่เปลือกตา พี่ต่ายจูบแตะริมฝีปากผมเบาๆ เหมือนหยอกเย้า
“อื้อ...อย่ากวนซิ”
“ก็ไปอาบน้ำกัน อาบพร้อมกันสองห้อง แล้วจะได้ล็อคประตูห้องไปไง พี่ไม่อยากมาเคาะกวนตอนโอมหลับสนิทอยู่” ผมลืมตาขึ้นมองพี่ต่ายอย่างเบลอๆเลียริมฝีปากที่เพิ่งโดนแกล้งมา บิดขี้เกียจก่อนจะยอมลุกขึ้น อาบก็อาบไม่งั้นพี่ต่ายคงไม่ยอมเลิกกวนแน่ๆ พี่ต่ายยิ้มอย่างพอใจที่ทำให้ผมตื่นขึ้นมาได้
“แล้วใครจะถือกุญแจห้อง? ผมอาบเร็วกว่าพี่ต่าย งั้นไว้กับผมนะ เสร็จแล้วผมได้เข้าห้องก่อน” พี่ต่ายพยักหน้าตกลงเราเลยต่างแยกย้ายกันอาบน้ำ
อากาศที่เชียงใหม่พอเริ่มดึกก็ยังหนาวอยู่ ผมได้อาบน้ำอุ่นที่อุ่นจนร้อนจากหลายวันที่เจอแต่น้ำเย็นๆ ก็ทำให้หายเหนื่อยขึ้นเยอะเลยครับ ผมอาบน้ำสระผมเสร็จก็กลับเข้าห้องไปก่อน พี่ต่ายเอาเสื้อผ้าให้ผมใส่จากในห้องน้ำเลย แต่ผมขี้เกียจนะครับ อยากไปแต่งตัวในห้องมากกว่า เลยนุ่งผ้าขนหนูเอา ก็มันดึกแล้วเกือบเที่ยงคืนแถมห้องก็ติดกันขนาดที่ว่าผนังเดียวกัน ออกจากห้องน้ำเสร็จผมก็วิ่งจู๊ดเข้าห้องเลยครับ ตอนออกมาจากห้องน้ำผงะไปเหมือนกัน มีแขกออกมาจากห้องอื่นพอดีครับคงมาโทรศัพท์โชคดีที่เป็นผู้ชาย เค้าเองก็ตกใจไปเหมือนกันที่เห็นผมวิ่งออกมาแบบนั้น ซวยจริงๆ
ค่ำคืนนี้มีใครบางคนหายไป :z1:
ส่วนคืนนี้ของสองเราจะเป็นอย่างไร ไว้มาติดตามกันตอนต่อไปค่ะ :z2:
-
:z6:
โหยยยย
อุฉ่าหวังว่าจะมี NC ไว้เรียกเลือด
ไม่มี
ค้างได้อีกกกกกกก
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ทำไมไม่เลือกห้องน้ำในตัว
รู้นะ พี่ต่ายคิดอะไรอยู่
-
:serius2:................................มาด่วนเลย
-
:a5: อะไรเนี่ย ไมจบแล้ว
กิฟมันอุตส่าห์ไปนอนบ้าน
แล้วไมจบงี้ :z3:
มา่ต่อด่วน ๆ เลยนะ ให้ไว :z2:
-
เพิ่งเห็นว่ามีตอนใหม่ เลยอ่านทีเดียว 10 ตอนรวด
พี่ต่ายน่ารักใจดีเหมือนเดิม ปู้จายในฝันจริงๆ
โอมก็ o13เนอะ
-
ขอบคุณค่ะพี่ฟาง :pig4:
แล้วโอมจะโดนพี่ต่ายดุไหมอ่ะ :m20:
-
ค่ำคืนที่รอคอย
:z1:
-
โอวววว ตอนต่อไปคงจะ อะคิก อะคิก อะคิก :z1: :haun4:
มาต่อนะฮับ พี่ต่าย+น้องโอม ทางสะดวกแล้ววววว
-
วันนี้มาบวกให้น้องฟางด้วย ขอบคุณสำหรับตอนที่ 10
ปล. ขอเรียกน้องฟางนะ เพราะว่า อยากแก่....................
-
จาอาววว NC :haun4:
-
ฉากที่รอคอยมานานแสนนาน
:z1::z1:
ตอนหน้านะคะพี่ฟาง อย่าเบี้ยวนะ :กอด1:
-
บรรยากาศที่พักสวยดีจริงๆ
รอตอนต่อไปค่า :กอด1:
-
มาขออนุญาติคุยกับคนอ่านก่อนค่ะ ส่วนตอนหน้าขอเวลาไปพิมพ์ก่อนนะคะ :t3:
vin2526 แฟนผมเป็นคนเหนือ ผมกับเขายังไม่มีโอกาศไปเที่ยวอย่างคู่สวีทนี้เลย หวังว่ากลับเมืองไทยคราวนี้ จะหนีไปกันบ้าง >>มาเที่ยวเลยค่ะเมืองไทยไม่ไปไม่รู้จริงๆ ถูกกว่าเที่ยวต่างประเทศด้วย
อ่านกี่ครั้งก็มีแต่ความสุข ชอบเรื่องนี้ที่ซู้ด >>ขอบคุณค่ะ ตามต่อไปนะคะ พอกลับมาไทยอยากให้ไปเที่ยวเยอะๆเลยเพราะที่ไปมานี่ยังน้อยมากๆเลยจริงๆ :pig4:
♥โซดาน้อย♥ ป้านนนี่ตัดหน้าอีกแล้วอ่ะ>>สองคนกะนนนี่ ตัดหน้าจิ้มตูดกันตลอด 555+
ตอนหน้านะคะพี่ฟาง อย่าเบี้ยวนะ>>เอ่อ..แบบว่า ตอนหน้ายังเป็นลายมืออยู่เลย ยังไม่ได้พิมพ์ หุหุ :กอด1:
jannie เหมือนชมสารคดีท่องเที่ยว pilot guide โดยมีโอม พี่ต่าย (และกิฟ) เป็นตัวประกอบ 55+>>ประมาณนั้นค่ะ แต่ว่าอยากให้เหมือนเพื่อนเล่าให้ฟังมากกว่าว่าไปเที่ยวมาเจออะไรบ้าง
จริงๆ น้องกิฟออกจะทำประโยชน์มากมาย...พาไปแอ่ว พาไปหม่ำแต่ผิดอย่างเดียว....ที่เป็นกขค.พี่ต่ายกับโอม 555>>ช่ายยย เห็นแก่เด็กตาดำๆให้ไปเที่ยว ดันไปเป็นก้างเค้าซะงั้น :z1:
taem2love อยากบอกว่า......รักพี่ต่ายมากมาย >>ขอบคุณค่ะ อยากให้รักวันละน้อยแต่รักตลอดไปได้ไม๊คะ :L1:
ღGivesZaღ มีแต่คนมิชอบกิฟ๊ซี่ กิฟ๊ซี่ผิดอารายยย >>ผิดที่ไปกะเค้านะซิ บอกให้กลับบ้านไปก็ไม่ยอมกลับ อิอิ
3P 3P 3P 3P>>ฝันไปเหอะ เชอะๆๆๆ :z2:
น้ำค้าง บ้านสีดำน่ากลัวจริงๆด้วย>>น่ากลัวแต่ก็น่าไปนะคะน้ำค้าง ถ้ามีโอกาสอยากให้ไปเที่ยวจริงๆ
น่ารัก แต่เมื่อไหร่จะได้อยู่กันสองคนซักทีล่ะ>>กำลังหาทางกำจัดกิฟอยู่ค่ะ อิอิ
tawada_j ขอบคุณพี่ฟางค่ะ สำหรับเรื่องน่ารัก ๆ >>ขอบคุณเช่นกันค่ะที่ติดตาม
งอนกันได้น่ารักจริง ๆ พี่ต่ายขี้หึงจังเลย >>ชอบให้แฟนหึง จะได้รู้ว่ายังรักกันอยู่ค่ะ อิอิ :impress2:
BuzZenitH เขาหายไปนาน...คิดถึงตะเองจัง...>>คิดถึงเหมือนกันจ้า กลับมาแล้ว ก็มากอดกันให้อุ่นๆ จนร้อนไปเลยดีไม๊จ๊ะ
nOn†ღ น่าจะให้พี่ต่ายกะโอมทิ้งยันลงกะทะยักษ์เจงๆๆ >>พี่นนท์เริ่มโหดไปแล้วนะเนี่ย ไม่ได้เลยนนนี่ผิดคอนเซปท์ สวยใสใจดีนะจ๊ะ o18
pdolphin ดี ๆ เอาำไปสั่งบ้าง สปาเก็ตตี้ซี๊ซั้ว>>แล้วจะอร่อยไม๊เนี่ยคะ
NC หายไปไหนอ่าาาาา>>ยังไม่ได้พิมพ์ค่ะ 555+ :jul3:
aa_mm ฟางจ๋า พี่ต่ายกับโอม งอนกันบ่อยจัง สงสัยไม่ได้......กันนานละมั๊ง >>ตรง...นี่ให้เติมว่าอะไรดีละ หุหุ ก็รักกันก็ต้องงอนกันซิคะ ไม่งอนกันก็ชีวิตขาดรสชาติ
แต่.....................ทำไมกิ๊ฟยังอยู่ งี้เมื่อไหร่พี่ต่าย กับ น้องโอมจะ >>กิฟใช้กาวตราช้างเกาะหนึบเลย รออีกนิดนะคะ หุหุ
LOT เห็นอาหารแต่ละจานแล้วชักหิว น่ากินมากกกกกกกกกกกกก>>สงสัยต้องหาคนแถวมฟล.พาไปกินแล้วค่ะ ใกล้ๆแค่เชียงรายเท่านั้นเอ๊ง
บรรยากาศที่พักสวยดีจริงๆ >>ช่ายย สวยแบบเก่าๆดีค่ะ ขอแนะนำเลย
kakoku_kin ติดไว้ก่อนนะขอรับ ใช่ขอรับ ไปเที่ยวขอรับแล้วจะเที่ยวเผือ>>ขอบคุณค่ะ ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะน้องคิน :กอด1:
patee ชอบจังเลยเมนูที่พี่ต่ายกับน้องโอมคิดจะสั่งมากินเนี่ย>>มันเป็นเมนูของคนขี้โมโหนะค่ะ อย่าไปเลียนแบบนะคะ
ดอกไม้สวยมากเลย>>ใช่เลยค่ะ แต่ตอนที่ไปร้อนมากเลย ใช้เวลานิดเดียวเอง ทั้งที่สวยขนาดนี้ คิดแล้วยังเสียดายถ้ามีเวลาอยากจะอยู่ให้นานๆเลย
@BUA@ ป๋อหลอ ต่อไปจะพยายามบอกแยกซ้ายแยกขวาให้ถูกอ่ะนะคะ 555>>โอเค คราวหน้าลองใหม่อีกทีค่ะน้องบัว
aisen ร้านที่พี่โอม กะพี่ต่ายไปกิน ชื่อ ร้าน มนตรา จ้า....อร่อยดี ยิ่ง ยำทูน่า สุดยอดเปรี๋ยวได้ใจ มาก....อ่าๆๆๆ ...ว่างๆ ลองไปชิมกันนะ>>อ้าววว อยู่แถวนั้นก็ไม่บอก..จะได้ชวนมากินด้วยกันเลย เจอเจ้าถิ่นอีกคนแล้ว..ถ้าพาเที่ยวแล้วมีตรงไหนผิดพลาดช่วยชี้แนะด้วยค่ะ o13
pongsj อยากไปแอ่วเหนืออออออออออออออออ>>ปีหน้าไปเลยค่ะ เอาช่วงหนาวๆนะ ตอนนี้น่าจะร้อนมากเลยค่ะ
โน๊อา ขอบคุณที่พาชมดอกไม้ สวยมากเลยจ้ะ>>สวยจริงๆค่ะ ต้องขอบคุณภาพสวยๆจากน้องกิฟที่ถ่ายมาให้
ปล. ขอเรียกน้องฟางนะ เพราะว่า อยากแก่....................>>ยินดีค่ะ เพราะอยากเด็ก กร๊ากกกก ขอบคุณสำหรับ+ด้วยค่ะ :L2:
shoucream มาต่อแล้ว ว๊ากกกกกกกกกกกกก ย๊ากกกกกกกก อ๊ากกกกกกก ถูกใจอ่า คิดถึงมากกกกกกกก >>ไปเที่ยวด้วยกันเลยค่ะ
โอวววว ตอนต่อไปคงจะ อะคิก อะคิก อะคิก >>ลุ้นกันจนคนเขียน เครียดเลยนะเนี่ย เง้อออ อิอิ :sad4:
SANDSEAME ทำไมไม่เลือกห้องน้ำในตัว รู้นะ พี่ต่ายคิดอะไรอยู่>>เหมือนๆพี่ต่ายไม่คิดแต่คนอ่านคิดน่ะซิ 555+
panpan พี่ต่ายน่ารักใจดีเหมือนเดิม ปู้จายในฝันจริงๆ>>ขอให้ฝันจะเป็นจริงเถอะนะ เพี้ยงงงง
name จาอาววว NC >> ไม่หื่นกันจริงๆขอบอก คนอ่านทุกคนไม่หื่นเลย555+ :z1:
-
โหย เห็นชื่อคนแต่ง กดมือไม้สั่น
ม่ายมี NC
แง ๆ ๆ ๆ ๆ
:m15: :m15: :m15: :m15:
NC เถอะนะ ขอร้องงง
-
ค่ำคืนที่รอคอย
:z1:
:z1:
ไม่มีอะไรในกอไผ่
-
:z3:
-
NC.............พี่ฟางกำลังพิมพ์อยู่ใช่มั้ยคะ :z1: :z1:
:กอด1: พี่ฟาง ป้านนนี่ พี่เบ๊ต พี่บัวคนงาม กิ๊ฟซี่ด้วย
-
:o8: เขียนได้แค่นี้เอง อายยยย
***********************************************
#10.1 คืนของสองเรา
พอเข้าไปในห้องได้ผมค่อยสบายใจหน่อย แอบนึกเสียใจที่ไม่เชื่อพี่ต่าย ที่ให้ผมแต่งตัวให้เรียบร้อย ถ้าเกิดคนที่ผมเจอเป็นผู้หญิงคงดูไม่ดีเลยที่ผมแต่งตัวไม่สุภาพแบบนั้น มิน่าที่บ้านผมถึงชอบว่าผมบ่อยๆว่าชอบทำอะไรตามใจตัวเองไม่ค่อยระมัดระวัง
ผมกำลังทาแป้งตามตัวอยู่ตอนที่ได้ยินเสียงพี่ต่ายเคาะประตูเรียก ผมหันไปประตูก็เปิดออกมาโดยที่ผมยังไม่ทันได้เดินไปปลดล็อค กลายเป็นว่า “โอมแต่งตัวแบบนี้แล้ว ทำไมไม่ล็อคประตู ถ้าพี่เป็นคนอื่นจะทำยังไง” ไม่กล้าบอกเลยว่าเจอคนอื่นมาแล้วในสภาพแบบนี้แหล่ะ ผมได้แต่หันไปยิ้มแห้งๆให้พี่ต่าย
“ก็ลืมน่ะพี่ เคยตัวนึกว่าเป็นที่บ้าน เลยสบายๆไปหน่อย”
“โอมชอบเป็นแบบนี้เรื่อยเลย”เสียงพี่ต่ายบ่นอ่อยๆ ผมมองหน้าพี่ต่ายในกระจกเห็นบ่นงึมงำในคอ แต่ไม่ได้ยินเสียงชัดๆ
“บ่นไรพี่ต่าย คนแก่ขี้บ่น บ่นเป็นหมีกินผึ้ง”ผมพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆ มองหน้ากันในกระจก ผมกำลังเช็ดศีรษะที่ยังไม่แห้งอยู่ พี่ต่ายเอื้อมมือจะดึงผ้าขนหนูมาเช็ดให้ ผมเองผมเอี้ยวตัวเบี่ยงไว้ไม่ส่งผ้าขนหนูให้
“แล้วเมื่อกี้เข้ามาเห็นมีคนนั่งอยู่หน้าห้อง โอมเจอไม๊” พี่ต่ายเอาแป้งไปทาตามเนื้อตัวบ้าง เริ่มติดนิสัยมาจากผมแล้วครับ ดีครับหอมดีผมชอบ
“เจอซิพี่ ผมตกใจเลยรีบวิ่งเข้าห้องแทบไม่ทัน ดีที่เป็นผู้ชายนะพี่ เป็นผู้หญิงผมคงอายกว่านี้ แหะๆ” พี่ต่ายขมวดคิ้วทันทีที่ผมพูดจบ แล้วเดินเข้ามาโอบเอวผมไว้จากด้านหลัง พี่ต่ายเอาคางมาเกยที่ไหล่ผม ลมหายใจแผ่วๆที่ข้างหูทำเอาผมขนลุก พี่ต่ายพูดเสียงกระซิบ
“ทำไมโอมไม่เคยเชื่อพี่เลย เรื่องให้ระวังอย่าเปิดเผยเนื้อตัว”พี่ต่ายหอมแก้มผมสูดดมเบาๆ โชคดีที่ผมทาแป้งไปแล้วนะ ลองเอาน้ำหยดดูก็ไม่ดูดซับด้วย รับรองว่าไม่เปียกชื้น
“อื้อ...ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่...ผมเป็นผู้ชายนะพี่ลืมไปแล้วเหรอ”มือพี่ต่ายเริ่มไม่อยู่นิ่ง ลูบไล้ไปตามตัวผมไปมาเหมือนพยายามจะช่วยทาแป้ง แต่ผมทาเสร็จไปแล้วนะพี่
ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่าผมยังไม่ได้แต่งตัวเลย ทีแรกว่าหนาวก็แค่เพราะอากาศเย็นๆ แล้วก็เพราะดันนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว แต่พี่ต่ายมาทำให้ผมสั่นขึ้น ขนแขนตามตัวลุกไปหมดแล้ว....กลายเป็นว่าหนาวเพราะสภาพการแต่งตัวและสิ่งเร้าจากคนที่ชื่อพี่ต่าย
“ก็เนี่ย...โอมขาวน่ารักขนาดนี้..พี่ยังอดใจไม่ไหว แล้วคนอื่นเค้าเห็นเค้าจะไม่คิดอะไรเลยเหรอ”พี่ต่ายเอาตัวมาประชิดตัวผมจนแทบจะเป็นปาท่องโก๋แล้ว ทาแป้งเสร็จทั้งคู่แล้วนี่ เหลือแค่เอาลงไปทอดเท่านั้นเอง
พี่ต่ายเอาจมูกมาซุกไซ้ตามลำคอผม หลังใบหู จนมือผมที่ถือผ้าเช็ดศีรษะอยู่ร่วงไปแล้ว ลมหายใจกับรสสัมผัสจากริมฝีปากพี่ต่าย เพิ่มความร้อนให้ผมไปทั่วร่างกาย ผมรู้สึกได้ถึงส่วนกลางลำตัวพี่ต่ายที่ดันอยู่ข้างหลังผม
ผมต้องเอามือดันโต๊ะเครื่องแป้งไว้เพื่อพยุงตัวให้ยืนอยู่ได้ แข้งขามันอ่อนไปหมด มือของพี่ต่ายต้องรั้งเอวผมไว้ให้ยืนทรงตัวอยู่ได้
“พี่ต่าย...ขอโอมแต่งตัวก่อนนะ โอมหนาว...”
เสียงแผ่วเบาของผมเอ่ยคำอ้อนวอนกับพี่ต่ายทั้งที่รู้ว่าความหวังน้อยนิด เราห่างกันมานานเกินไปแล้ว ผมพยายามแกะมือพี่ต่ายที่เอานิ้วลูบไปมาที่เอวผมอยู่ได้มันหวิวนะรู้ไม๊พี่ ผมครั่นเนื้อครั่นตัวหนาวสลับร้อนจนราวกับคนที่จะเป็นไข้
“แต่งไปทำไมโอม เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี หืมมม....อืมมม ทำไมหอมไปทั้งตัวแบบนี้ละแฟนพี่” มือพี่ต่ายเริ่มซุกซนลงมาใต้ผ้าแล้วครับ แต่ผมพันไว้รอบตัว ต้องผ่านกันหลายขั้นหน่อย แต่แค่เรื่องนี้หรือจะหยุดพี่ต่ายไว้ได้
ความร้อนจากร่างกายพี่ต่ายที่ยืนแนบชิดกับร่างกายผม ส่งผ่านมาสู่ตัวผม จนผมรู้สึกได้ เมื่อมือของพี่ต่ายแตะลงไปตรงจุดไหน ส่วนนั้นก็ดูจะร้อนขึ้นมาทันที ทุกส่วนของร่างกายผมตอบสนองต่อทุกๆสัมผัสของพี่ต่ายได้อย่างรวดเร็ว พี่ต่ายเอาฝ่ามือลูบไล้วนไปมาที่หน้าอกผมจนส่วนเล็กๆสีชมพูบนหน้าอกผมหดตัวแข็งเป็นไต
พี่ต่ายประคองใบหน้าผมเพื่อแหงนรับจูบจากพี่ต่าย รสจูบที่นุ่มนวล อบอุ่น ไม่เรียกร้องแต่ก็รุกเร้าอยู่ในที ผมตอบสนองทุกความรู้สึกกลับไปแบบเดียวกัน ลมหายใจสะดุดติดขัดไปหมด เสียงพี่ต่ายสั่นพร่า “รอเวลามานานแล้วขอกอดให้หนำใจหน่อยนะครับ”
พี่ต่ายก็ยังคงขอผมทุกครั้ง ผมไม่ทันได้ตอบก่อนสักครั้งว่าได้หรือไม่ได้ พี่ต่ายก็มักจะดำเนินการล่วงหน้าไปก่อนได้รับอนุมัติไปแล้ว เพราะผมมักจะตอบได้เพียง “อืมม.....ครับ”
พี่ต่ายค่อยๆดันตัวผมจนติดกับโต๊ะเครื่องแป้ง พี่ต่ายผละจากริมฝีปากผมแล้วสบตาผมในกระจกอีกครั้ง ดวงตาของพี่ต่ายช่างเร่าร้อน หน้าของเราทั้งสองคนพราวไปด้วยเหงื่อ ผิวหน้าเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งคู่ แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา พี่ต่ายค่อยๆเอื้อมมือปลดปมผ้าขนหนูที่พันอยู่ที่เอวผม ผมมองตามผ้าที่ค่อยๆเลื่อนลงพื้นอย่างช้าๆแล้วหยุดสายตาอีกครั้งพี่มือของพี่ต่าย ผมรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง เราไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ชั่ววูบหนึ่งผมรู้สึกประหม่าเขินอายเล็กน้อยที่สีหน้าของผมปกปิดความต้องการไว้ไม่มิด มันแสดงออกชัดเจนถึงอารมณ์ของผมในตอนนี้
“โอมดูซิว่าร่างกายของโอมก็รอคอยพี่ขนาดไหน”ผมเหลือบตาก้มลงดูตามสายตาของพี่ต่าย ตอนนี้ลูกชายผมมันเริ่มขยายตัวขึ้นมาแล้วครับ ผมรู้สึกว่าเลือดสูบฉีดไปทั่วใบหน้า
“โอมรู้ไม๊ว่าสีหน้าโอมตอนนี้เซ็กซี่มากๆเลยนะ”
ผมอดขำไม่ได้พี่ต่ายคงชอบเห็นของแปลก แต่เมื่อสบตาตัวเองในกระจกอีกครั้งก็ต้องเบนหน้าหนีไปซบที่ไหล่ของพี่ต่ายด้วยความอาย
ผมต้องทำตาโตอีกครั้งเมื่อแรงกดจากด้านหลังทำให้รู้ว่าลูกชายของพี่ต่ายก็พร้อมแล้ว พี่ต่ายปลดกางเกงของพี่ต่ายลงไปตอนไหนก็ไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าตอนนี้ระหว่างเราไม่มีเสื้อผ้าใดๆคั่นอีก ผมยังไม่กล้าเบือนหน้าออกจากไหล่ของพี่ต่าย มือขวาของพี่ต่ายจับเอวผมไว้แน่น พี่ต่ายเบี่ยงตัวเพื่อหยิบเครื่องมือป้องกันที่วางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งผมไม่ได้สังเกตเลยว่ามันวางอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ต่ายที่ส่งยิ้มมาให้ผมพอดี
“พี่ยิ้มทำไม ทำมายิ้มกรุ้มกริ่ม”
“ก็ยิ้มขำ คนที่รอพี่อยู่เหมือนกันไม่ยอมแต่งตัวซักที ใช่ไม๊ล่ะ”
กรรมเวร!!!ผมกำลังจะใส่ต่างหากล่ะแต่ยังไม่ทันได้แต่งตัวให้เสร็จ ผมถองศอกใส่ลำตัวพี่ต่ายแรงๆ “นี่แน่ะ..ผมแต่งตัวไม่ทันคนหื่นต่างหากล่ะ อย่ามากล่าวหากันนะ”
“อุ๊บส์สสส”ได้ยินเสียงพี่ต่ายอุทานเบาๆพร้อมๆกับที่ผมรู้สึกเย็นวาบที่ส่วนล่างของผมไปแล้ว
“อื้อพี่ต่าย...เบาๆนะ”
ผมก็ท้วงๆไปพอเป็นพิธีให้ดูมีมารยาชายหน่อยครับแหะๆ ตอนนี้มือพี่ต่ายประสานกันช่วยทั้งด้านหน้าด้านหลังให้ผมไปพร้อมๆกัน มือของพี่ต่ายขยับอย่างรวดเร็วทั้งสองด้าน ผมรู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมด หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงพี่ต่ายพูดว่า “มองในกระจกโอม” ผมต้องมองตัวเองตามที่พี่ต่ายบอก มือผมจับไปที่โต๊ะมือกำแน่นขึ้นไปเรื่อยๆ
ผมเริ่มจะทนไม่ไหวต้องกัดปากกลั้นเสียงตัวเองเอาไว้ พี่ต่ายหอมแก้มผม ปากก็ไซ้ไปที่หลังใบหู พี่ต่ายเอานิ้วออกแล้วเปลี่ยนเป็นร่างกายอุ่นร้อนของพี่ต่ายแทน ผมรู้สึกคับแน่นเหมือนเช่นเคย เมื่อพี่ต่ายเริ่มขยับตัวเข้ามาเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มจะทนไม่ไหว ต้องเอามือมาจับที่แขนพี่ต่ายแน่น “อึก....อือออ” เหงื่อของพี่ต่ายหยาดหยดลงที่คอของผม เราใช้เวลากันไม่นานก่อนที่เราจะเข้าใกล้สู่จุดหมายไปด้วยกัน
เราสบตากันอีกครั้งในกระจก แววตาวาวหวานของพี่ต่ายที่เห็นทำให้ผมอยากจะจดจำไว้นานๆ
“ผมรักพี่ต่ายนะครับ” มันเป็นคำพูดที่ผมอยากพูดทุกครั้งที่เรามองหน้ากัน
“พี่ก็รัก...อึก...รักมากด้วยนะ”
เสียงของโต๊ะที่กระแทกกำแพงไปตามแรงขยับตัวของเราดังไปพร้อมๆกับเสียงครางของผมและพี่ต่าย ผมปลดปล่อยออกมาก่อนในมือพี่ต่ายก่อนที่พี่ต่ายจะตามไปติดๆในตัวผม ผมยืนหายใจแรงเหงื่อโทรมกายพิงอยู่กับอกพี่ต่ายอยู่แบบนั้น พี่ต่ายโอบเอวประคองตัวผมไว้ ได้ยินเสียงพี่ต่ายหอบอยู่เหมือนกัน ผมก้มตัวลงเก็บผ้าเช็ดตัวที่ตกลงที่พื้น กะว่าสงสัยจะต้องไปอาบน้ำใหม่อีกรอบ
พี่ต่ายจับตัวผมหันหน้าเข้าหาพี่ต่ายช้าๆ แล้วดึงตัวผมมากอดไว้อีกครั้ง ผมเอาคางเกยไหล่พี่ต่ายยืนพิงตัวพี่ต่ายไว้พักเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อครู่ หัวใจผมยังคงเต้นแรงอยู่เหงื่อออกเหนียวตัวไปหมด “พี่ต่ายปล่อยผมก่อนนะ ผมไปอาบน้ำใหม่ก่อน”ผมเอามือผลักพี่ต่ายให้ขยับตัวห่างออกไป
“จะรีบอาบไปทำไมล่ะโอม” พี่ต่ายค่อยๆดันตัวผมให้บั้นท้ายผมติดกับโต๊ะเครื่องแป้งอีกครั้ง พี่ต่ายแยกขาผมออกแล้วยกขาข้างหนึ่งจับมาพักไว้ที่เอวพี่ต่าย
“เหนื่อยแล้วอ่า...อยากนอน ไม่ไหวแล้วนะ”ผมต้องประท้วงพี่ต่าย แค่นี้ผมก็หมดแรงแล้ว ยืนขาเดียวแทบจะยืนไม่อยู่ต้องเอาตัวพิงไว้กับโต๊ะ แต่พี่ต่ายคงไม่ได้ยินที่ผมพูด พี่ต่ายเอาน้องชายสอดเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง
“พี่ต่า....”ผมกำลังจะขอให้พี่ต่ายหยุด แต่พี่ต่ายก็ปิดปากผมด้วยจุมพิตอีกครั้ง พี่ต่ายขยับตัวเองเข้ามาเรื่อยๆจนทำเอาผมแทบจุก ในที่สุดผมต้องเอามือคล้องคอยึดพี่ต่ายไว้แล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ มีเสียงครวญครางของเราทั้งคู่ดังแทรกเข้ามาในความเงียบ เมื่อความรู้สึกเสียวที่ด้างล่างเพิ่มขึ้นจนทนไม่ไหวผมต้องเผลอกัดไปที่ไหล่พี่ต่ายจนห้อเลือด ไม่มีบทสนทนาระหว่างเราอีกต่อไป ทุกอย่างดำเนินไปตามที่ควรจะเป็น ผมไม่รู้ว่ามันจบลงตอนไหนเมื่อหลังผมแตะเตียง มีเพียงความรู้สึกลางเลือนเมื่อพี่ต่ายเอาเสื้อผ้ามาสวมให้ผม แล้วผมก็นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียไปในที่สุด
********************************
ทำไปได้ :pandalaugh:
-
^
^
กริ๊สสส
ขอจิ้ม ก่อนนะจ๊ะ
ขาดแคลนเน็ตเหลือเกินอ่านไม่ทันค่ะ :m15:
-------------------------------------------
Edit.. :haun4:
:pig4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: พี่ต่ายยังคงได้ใจเช่นเดิมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
เหวยๆ พี่ต่ายนี่จะเหนือใต้ออกตกก็หื่นได้ทุกภาค
น้องโอมน่ารักเหมือนเดิมเลย :-[
-
:jul1: นอนจมกองเลือด พี่ต่ายนะพี่ต่าย ทำเราใจแตกตอนดึกๆ หึหึ
-
มาแล้ววววววววววววววววววว :z1:
ไม่ไหวแล้ว เลือดพุ่งก่อนนอน :jul3: พี่ต่ายหื่นเจงๆๆ แต่ก็น่ารักเสมอทั้งคู่เลยค่ะ
:กอด1: พี่ฟางแน่นๆค่ะ ขอบคุณมากมายสำหรับฉากพิสดาร :L1:
รอ 10.2 นะคะ :oo1:
-
เอิ่มมมมมม .....
ข้างห้อง :m25: :m25:
-
:z1:
-
ชอบโอมจังเลย น่ารักดี อ่านตอนนี้แล้ว :m25:
ขอ :man1: คนแต่งหน่อยค่ะ o13
-
จะสงสารคนข้างห้องดีไหม???
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
-
:jul1:
อิอิ เป็นไงล่ะ ไม่มีห้องน้ำในตัว โสน้าน่า
ปล.โทษฐาน ให้ (ดู) เอ็น (.. ซี) บวกให้ เป็นกำลังใจจ้ะ
-
:mc4:ยะฮู้ NC ที่รอคอยยยยยยยยยยย
พี่ต่ายหื่นเหมือนเดิม 55+ :z1:
ขอบคุณนะจ๊ะ ฟางจ๋า +1 ให้เลย
โอมน่าร๊ากกกกกกกก :กอด1:
-
อืมมมมมมมมมม ดีจัง น่ารักสุดๆ :really2:
-
Na-Rak. o13
-
คุ้มค่าแก่การรอคอยเจงๆ :-[
วันหลังขอห้องแบบมีจากุชชี่เลยนะพี่ต่ายยยย :haun4:
-
คือแบบว่า
ใครเป็นคนเขย่าเตียงไม่รู้
:z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาแล้วๆ NC ที่รอคอย
ขอบคุณมากมายค่ะพี่ฟาง
:L2:
-
ตอนนี้เลือดสาดเลย อิอิอิอิ
ชอบนะ
-
รอร้อรอว่าเมื่อไหร่จะถึงรี1000ก็ไม่มีคนมารี ไม่ถึงซักที :z3:
ถ้าเป็นคนอื่นคงแบบว่า ไม่สิบรีไม่ลง แต่เราอยากลงก็ลง :laugh:
บอกแล้วไง ไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนรีก็จะลง
ไหนๆก็เริ่มไปแล้วนี่นา ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวปิดไม่มิด ถ้าขึ้นเขาก็จะต้องเข็นครก :jul3:
ไปๆๆ ไปอ่านกันต่อ เดี๋ยวจะบ้าไปกว่าเดิม อ้อ..เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกัน :pig4:
***************************************************
#11เช้าของสองเรา
จากการเดินทางที่ยาวนานหลายร้อยกิโล หรือจากกิจกรรมนอกสถานที่ที่ทำไปเมื่อคืนก็ไม่รู้ครับ ทำให้ผมหลับสนิทเป็นตาย ถ้าให้คะแนนระหว่างเรื่องทั้งสองเรื่องผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องไหนจะทำให้หมดแรงไปได้มากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆทั้งสองเรื่องก็ทำให้ผม “ถึง”เชียงใหม่ทั้งคู่ แหะๆ
อากาศเย็นๆตอนเช้าๆของเมืองเชียงใหม่ปลุกให้ผมตื่นแต่เช้าอีกแล้วครับ เสื้อผ้าบางเบาที่ผมใส่เมื่อคืนช่วยกันความหนาวเย็นอะไรไม่ได้มาก นอกจากกันไม่ให้อุจาดเพราะนอนโป๊เท่านั้นเอง พอผมขยับตัวไปมาก็ติดร่างกายพี่ต่ายที่นอนอยู่ข้างๆ ผมเลยเบียดตัวเข้าหาพี่ต่ายเพื่อหาความอบอุ่น พี่ต่ายเหมือนจะรู้ก็เลยเอามือมาโอบกอดผมโดยอัตโนมัติ
ผมซุกหน้าเข้าที่หน้าอกพี่ต่ายใจหนึ่งก็อยากตื่น แต่อีกใจยังไม่อยากลุกแอบกังวลใจว่ากิฟจะมารับตอนไหน ผมกวาดตามองไปรอบๆเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี เมื่อคืนแทบไม่ทันได้มองหรือสังเกตอะไรเลยจริงๆ เสร็จกิจกรรมที่ว่าหลับไปตอนไหนยังไม่รู้เรื่องเลย เพิ่งเห็นว่านอกจากเตียงสี่เสาแล้วมุ้งที่ผูกอยู่ผมยังไม่ได้ใช้เลย มุ้งที่ว่าไม่ได้ครอบด้านบน ยังสงสัยว่ามีเพื่ออะไร
เพื่อตอบสนองความอยากรู้ของตัวเองผมเลยขยับตัวจากพี่ต่ายไปค่อยๆปลดมุ้งที่ผูกอยู่สี่ด้านของเตียง ข้างที่อยู่ฝั่งผมก็ง่ายๆไม่มีปัญหาอะไร แต่ฝั่งพี่ต่ายผมต้องพาดตัวข้ามตัวพี่ต่ายไป พี่ต่ายคงจะหนักเพราะตัวผมก็ไม่ใช่เล็กๆ
“โอมทำอะไรครับ” พี่ต่ายดึงแขนผมไว้เมื่อเห็นผมตะกายไปมา
“ผมจะเอามุ้งลง สวยดี อยากเห็นว่าเอาลงมาหมดแล้วจะเป็นยังไง” พี่ต่ายยิ้มซะตาหยี หัวเราะเบาๆ
“ยังไม่เข็ดกับมุ้งอีกเหรอโอม ที่อัมพวาก็ทีนึงแล้วนะ จำไม่ได้เหรอไง หึหึ”
ผมนึกขึ้นได้แล้วก็ขำ “ฮ่าๆๆ จำได้ซิพี่ทุกลักทุเลน่าดู ทีแรกผมนึกว่าเราจะทำมุ้งเค้าขาดด้วย”
“ก็ใช่อีก แล้วยังไม่จำนะเรา” พี่ต่ายนอนหัวเราะไม่รู้ขำอะไรนักหนา
ผมหน้าแดงพอนึกขึ้นได้ว่าเราทำอะไรกันคืนนั้น เลยบ่นๆว่า“แต่วันนี้ไม่เหมือนกันนะพี่ต่าย นี่เราอยู่ข้างในแล้วทั้งคู่” พี่ต่ายยิ้มกริ่มทำตาวิบวับใส่ผม จนผมต้องเอากำปั้นทุบลงไปที่อกพี่ต่าย “ยิ้มทำไม ชอบยิ้มแบบนี้ทุกที”
“อุ๊บส์...เจ็บนะโอม อะไรกันยิ้มก็ไม่ได้”พี่ต่ายคว้าเอากำปั้นผมไว้ไม่ให้ทุบต่อ
“ใครบอกโอมล่ะว่าไม่เหมือนวันนั้น..........”ผมได้แต่กลืนน้ำลายพอพี่ต่ายพูดจบ
“......”ตายอ่า ไม่น่าเลยกรู ไปชี้ช่องให้กระต่ายมันจะวิ่งเข้าโพรงกรูอีกละมั๊งเนี่ย เมื่อคืน “ถึงเชียงใหม่”ไปตั้งกี่รอบยังไม่พออีกเหรอเนี่ย พี่ต่ายดึงตัวผมมาแล้วกอดไว้เริ่มจูบที่แก้มแล้วเรื่อยไปที่คอ ไซ้ไปที่หู เมื่อริมฝีปากพี่ต่ายกัดผมที่หุเบาๆผมขนลูกซู่ แล้วรีบเบี่ยงตัวหนี “ไม่เล่นแต่เช้านะพี่ต่าย”
"ใครว่าพี่เล่น..เอาจริง..ของจริง..ไม่มีสตันท์..ไม่มีตัวแทน"ฮือๆ ฟังพี่ต่ายพูดซิครับกลายเป็นจาพนมไปแล้ว
ผมยังเอามือดันตัวพี่ต่ายออกต่อไป “เดี๋ยวกิฟมารับแล้วนะ…อื้อ..ไปอาบน้ำกันเหอะ” เมื่อคืนก็กินอะไรไปนิดเดียว ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนกันเนี่ย พี่ต่ายไม่สนใจที่ผมพูดเลยยังคงคลอเคลียอยู่ตามลำคอผม
“ให้กิฟรอไป..เสร็จ..แล้วค่อยอาบทีเดียว....อื้อตัวยังหอมอยู่เลย”
ท่าทางผมจะไม่พ้นมือพี่ต่ายแน่ๆ ไม่น่าไปนัวเนียเลย ผมพยายามกลิ้งตัวออกจากอ้อมกอดพี่ต่ายอีกครั้งเผื่อจะรอด คลุกวงในกันไปมาสักครู่หนีไปก็ขำไปทั้งคู่ได้หัวเราะกันแต่เช้าแววรอดรำไรๆ แต่พอตะกายไปเกือบพ้นเตียงพี่ต่ายกลับดึงขาผมไว้อีก
“พี่ต่ายปล่อยผมนะ...ปล่อย”ผมพยายามตีกรรเชียงเตะขาไปมาจะว่ายให้พ้นจากเตียงมันยากเย็นเหลือเกิน ไอ้ความกว้างความหนืดของเตียงไม่เท่าไหร่ ลำบากก็ไอ้หนวดปลาหมึกที่พันแข้งพันขาอยู่ต่างหาก พอผมจะหลุดได้พี่ต่ายกลับดึงกางเกงผมไว้ “นี่แน่ะจะไปไหนพ้น...หึหึ”
“เฮ้ยๆๆๆ...หลุดดดแล้ว..ไม่เอาไม่เล่น...พี่ต่ายยยบ้า..” ผมจะโวยต่อตัวพี่ต่ายก็โถมทับผมมาทั้งตัวแล้วครับ ตัวไม่ใช่เล็กๆ ผมเริ่มจุก หนักไปหมดขยับตัวไม่ได้เลยเว้นแต่แขนที่พยายามว่ายอยู่ รู้สึกเหมือนเป็นนักมวยปล้ำกำลังโดนคู่ต่อสู้ทับอยู่ รอก็แต่กรรมการจะมานับสิบให้ผมรอดกลับมาสู้ใหม่
“พี่ต่ายมันหนักนะ..เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ ฮือๆๆ” ผมยังคงนอนยันปฎิเสธพี่ต่ายอย่างแข็งขัน
“เมื่อคืนไม่เห็นบ่นหนักเลย ....หืมมม”พี่ต่ายประคองหน้าผมให้หันหน้ามาแล้วหยุดเสียงบ่นของผมด้วยรอยจูบ ลิ้นของพี่ต่ายรุกเร้าเข้าไปในโพรงปากผม แล้วผมก็ตกอยู่ในวังวนของความต้องการพี่ต่ายอีกครั้งจนได้ ใจผมสั่นหวิวไปหมด ผมรู้สึกได้เลยถึงความอึดอัดในเบื้องล่าง มือพี่ต่ายเริ่มปลดกางเกงผมออกอย่างง่ายดาย มันก็ต้องแน่อยู่แล้วเพราะพี่ต่ายเป็นคนผูกมากับมือเองนี่นา
น้ำหนักจากฝ่ามือพี่ต่ายขยำลงที่บั้นท้ายผมเบาๆ เสื้อยืดของผมถูกดันขึ้นไปด้านบนจนมาค้างอยู่ที่ใต้รักแร้ พี่ต่ายค่อยๆจรดริมฝีปากร้อนๆไล่ตามแนวสันหลังของผม ตัวผมสั่นสะท้านไปหมดได้แต่บิดตัวไปมา พี่ต่ายเริ่มสำรวจด้านล่างของผมอย่างจริงจัง
ความรู้สึกของผมเริ่มไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆตามแต่ที่พี่ต่ายต้องการชักจูงไป พี่ต่ายขยับตัวผมเอามือผมให้จับหัวเตียงไว้ เตียงโยกไปเล็กน้อย แต่เราก็มิได้นำพา (ก็จะไปนึกถึงอะไรออกละครับตอนนั้น) พี่ต่ายเริ่มขยับตัวสอดใส่เข้ามาในตัวผม และเริ่มขยับแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือผมเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อกำหัวเตียงไว้แน่น หน้าซุกไปกับหมอน เตียงสั่นโยกไปมาตามแรงที่พี่ต่ายโถมตัวเข้ามาหาผม เสียงไม้เสาเตียงกระแทกกำแพงไปมา ตึงๆๆๆๆ ผมไม่รู้จะทำให้เสียงมันเงียบไปได้ยังไง ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย “อึกก.....อือออ....พี่ต่ายยย”
มือพี่ต่ายเอื้อมมาช่วยลูกชายผมที่ตอนนี้มันปวดจนอึดอัดไปหมด มือพี่ต่ายขยับไปพร้อมๆกับแรงจากด้านล่างที่กระแทกเข้ามาเรื่อยๆ พี่ต่ายแนบแก้มไว้ที่แก้มผม ลมหายใจของพี่ต่ายแผ่วๆอยู่ข้างหูผม เราไม่ได้พูดอะไรกัน มีแต่หยาดเหงื่อที่รินรดกายกันและกัน แบบนี้เรียกว่าอาบเหงื่อต่างน้ำได้หรือเปล่าผมก็ไม่รู้
เสียงตึงๆๆที่กระแทกกำแพงกลบเสียงที่เกิดจากการเสียดสีของร่างกายเรา จนเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลงผมกับพี่ต่ายที่เล่นมวยปล้ำกันมา1ยก กลับรู้สึกเหนื่อยแทบขาดใจเหมือนไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมา10รอบมากกว่า หัวใจเต้นแรงจนแทบจะควบคุมไม่อยู่ เหงื่อไหลโทรมกาย แรงหมดไปทั้งคู่ พี่ต่ายนอนหงายแผ่หายใจแรง ส่วนผมนอนคว่ำหอบอยู่ข้างๆ มือแดงไปหมดเพราะเผลอกำขอบเตียงซะแน่น อากาศที่ว่าเย็นๆไม่รู้สึกแล้วครับร้อนไปหมด
พี่ต่ายพลิกตัวผมให้มานอนกอดพี่ต่ายมือพี่ต่ายลูบหัวผมไปด้วย เรานอนพักเหนื่อยกันเงียบๆแต่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆครับ จนเสียงโทรศัพท์กรีดร้องขึ้นมา ผมที่อยู่ใกล้โต๊ะเครื่องแป้งที่สุดเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา
“ฮาโหลวว..ทำไรอยู่ครับ ตื่นกันรึยังเอ่ยยย......”
“...”ยังเหนื่อยหอบขนาดนี้ไม่อยากตอบอะไรออกไปเลยครับ กลัวน้องจับได้ ยิ่งฉลาดๆอยู่ด้วย
“ฮาโหลวว...เป็นไรอ่ะ กิฟจะออกไปรับแล้วนะครับ เสร็จรึยัง” ผมหันไปมองหน้าพี่ต่ายที่นอนเอามือประคองศีรษะฟังอยู่ ริมฝีปากแดงจัด แววตายังหวานอยู่เลย ผมเกือบละเมอเผลอตอบไปว่า “เสร็จแล้ว”หลายรอบด้วยถ้านับเมื่อวานนะ หุหุ
แต่ก็ตอบไปตามประสาแค่ว่า “พี่เพิ่งตื่น..ยังไม่ได้อาบน้ำเลย กิฟไม่ต้องรีบนะจะได้ไม่ต้องมารอพวกพี่” แต่เท่าที่ฟังๆดูน้องยังอยู่บ้าน ยังพอมีเวลาแต่งตัวทัน
“โอเคครับงั้นเดี๋ยวเจอกันนะคร๊าบบบ...”พอกิฟวางสายไปผมก็รีบควานหากางเกงมาใส่ แล้วเขย่าพี่ต่าย “พี่ต่ายไปอาบน้ำกัน กิฟจะมารับแล้ว” พี่ต่ายแกล้งหลับตานอนยิ้ม แก้มแดงระเรื่อ เหงื่อพราวเต็มหน้าผาก ไม่มีทีท่าว่าจะลุกง่ายๆ
“จะมา...ก็แสดงว่ายังไม่มาใช่ไม๊โอม” พี่ต่ายพูดออกมาทั้งที่ไม่ลืมตา เห็นเพียงรอยยิ้มที่มุมปาก
“ใช่....ยังไม่ออกจากบ้านแต่กำลังจะออก..เร้วพี่” ผมเขย่าพี่ต่ายแรงๆอีกครั้ง พี่ต่ายลืมตาหันมามองหน้าผม อย่างเป็นจริงเป็นจัง “ไม่ต้องเร่งโอม....งั้นเราก็พอมีเวลาต่ออีกรอบซิ...พี่ต้องทำสกอร์เผื่อสต๊อคไว้ก่อน เดี๋ยวคืนนี้อด” พี่ต่ายมองผมแววตาวิบวับเป็นประกาย
ผมได้แต่อ้าปากค้างได้แต่กระพริบตาปริบๆ ที่เร่งให้เร็วนะให้ไปอาบน้ำ นี่ผมพลาดไปอีกครั้งแล้วใช่ไม๊เนี่ย
“ผมเป็นอะไรเนี่ยทำไมต้องมาทำสกอร์ตุนไว้ด้วย...ไอ้พี่หื่น...” ผมเริ่มงอแงแล้วครับฟาดแขนฟาดขา
แต่พี่ต่ายก็ได้แต่ขำ “อ้าว หึหึ..ก็เดี๋ยวกิฟกลับมานอนกับเรา พี่ก็อดซิ โอมอย่าช้าเลยเวลามีน้อยให้ไวหน่อย”นี่เร่งเวลาอย่างกับจะรีบทำงานให้เสร็จไอ้พี่ต่ายนะพี่ต่าย
หลังจากนั้นไม่มีเวลาเกี่ยงงอนครับ มีแต่เร่งทำตามระเบียบปฎิบัติกันสุดฤทธิ์ จนสำเร็จเสร็จสมอารมณ์หมายไปอีกครั้ง แล้วก็รีบตาเหลือกวิ่งเข้าห้องน้ำกัน เรารีบอาบน้ำกันแบบทหารเกณฑ์ไม่มีเวลามากนัก ภาพพจน์ของเราต้องดีที่สุดเมื่ออยู่ต่อหน้าน้อง ซึ่งไม่รู้ว่าภาพพจน์ที่ดีๆจะยังเพอเหลืออยู่ไม๊ หุหุ
พอเราเก็บกระเป๋ากันเรียบร้อยกิฟก็มาเคาะประตูห้องพอดี ผมเร่งจนถึงกับหอบ“มอนิ่ง...ฮาวอ๋ายู ....สลีบเวล เซ็กส์กู๊ด..ไม๋ค่ะ”
ผมเห็นน้องแต่งตัวมาเต็มที่เสื้อแดงลายขวางสลับขาว กางเกงขาว รองเท้าผ้าใบสีแดง กำลังจะแซวน้องแต่พอเจอคำทักทายตอนเช้าเข้าไปทำเอาอึ้งพูดสวนไปไม่ทัน หรือว่าเมื่อคืนพอพวกผมเข้าห้องน้องมันแอบมาเช่าห้องข้างๆเจาะรูแอบดูพวกผมหรือเปล่าเนี่ย กิฟกวาดตามองไปทั่วแล้วเดินไปรอบๆ ดูเตียง พยักหน้าหงึกหงัก เดินไปชะโงกถังขยะ แล้วหัวเราะกิ๊ก
“ดูจากสมรภูมิรบ และหลักฐานที่หลงเหลืออยู่ให้เห็น คิดว่าข้าศึกคงทำประตูไปหลายครั้ง รบกันดุเดือดเลือดสาดกันไปเลย ดูท่าทางพวกพี่คงใช้กำลังกันไปไม่น้อย หุหุ”
ผมรู้สึกว่าหูแดงเหมือนโดนใครเอาไปอบ เลือดฉีดปริ๊ดขึ้นใบหน้า พี่ต่ายไม่พูดอะไรเดินไปหัวเราะไป แล้วพอเดินผ่านกิฟก็ตบหัวน้องไปที “ไอ้เด็กทะลึ่ง..เดี๋ยวเหอะเมิง ยกกระเป๋ามา”
สองคนพี่น้องหัวเราะขำกันใหญ่ครับ แต่ผมซิได้แต่อุบปากเงียบ อายเด็ก หมดกันภาพพจน์พี่ชายที่แสนดี เดินไปไม่ถูกเลย จนกิฟตะโกนมา “พี่โอมไม่ไปเหรอ เตียงไม่ต้องเก็บแล้วไปเที่ยวกันแล้ว...บะต้องใช้แล้วปี้โอม ฮ่าๆๆ” ผมรีบวิ่งตามไปตบกระบาลมันอีกที ไม่ติดว่าต้องให้ช่วยพาเที่ยวต่อผมคงยันน้องตกบันไดไปแล้วครับ ใครจะว่ารังแกเด็กก็ยอม
พี่ต่ายกำลังคืนกุญแจพร้อมลูกค้าคนอื่นๆ ยืนรวมๆกันที่เคาท์เตอร์ ผมเลยไปนั่งรอที่เก้าอี้รับแขกด้านหน้าได้ยินเสียงแว่วๆ “เมื่อคืนมีเสียงแปลกๆนะป้าเหมือนอะไรกระแทกกำแพง ตึงๆๆทีแรกผมนึกว่าผี นานเลยนะครับมาเป็นช่วงๆ พอดึกๆถึงเงียบไป นี่พอสายๆอีกละ ตึงๆๆ แต่คราวนี้ไม่นาน แต่ไม่ใช่ผีแน่นะป้า ไม่งั้นวันหลังผมไม่กล้ามาแน่ๆ”
พี่ต่ายหูแดงหันมามองหน้าผมแล้วแอบยิ้ม ส่วนผมสบตาพี่ต่ายแล้วต้องรีบหันหน้าออกไปข้างนอกกลั้นหัวเราะ ไม่กล้าพูดกล้าขำออกมาดังๆ กลัวคนจับได้ ส่วนไอ้น้องกิฟทำหน้าขมวดคิ้วสงสัย ไปกับเค้าด้วย เรารีบเผ่นแน่บกันออกมาแทบไม่ทันกลัวจะมีคนอื่นมาโวยอีก ทั้งอายทั้งขำปนกันไปหมด
พอคืนกุญแจเสร็จมานั่งที่รถ อยู่ดีๆกิฟก็ถามขึ้นมา “พวกพี่ได้ยินเสียงด้วยไม๊ น่ากลัวอ่ะ” ผมไม่อยากมุสาน้อง เลยได้แต่ยิ้มๆ ส่วนพี่ต่ายน่ะหรือ “ได้ยินชัดเลย แต่พี่ไม่เห็นกลัว ชอบด้วยใช่ไม๊โอม” พี่ต่ายหันมายักคิ้วให้ผม
ผมฟังพี่ต่ายพูดแล้วก็กลัวกิฟจะจับได้ว่าหมายถึงอะไรกัน จะทำร้ายพี่ต่ายก็ทำไม่ถนัดได้แต่ส่งสายตาเขียวเรืองแสงไปให้พี่ต่าย พี่ต่ายเลยเบือนหน้ายิ้มออกไปที่กระจกด้านนอกไม่พูดอะไรอีก
“งงจริงๆ เสียงอะไรหว่า แต่ยังดีเนอะพี่เนอะไม่มีเสียงเรียกของผี ถ้ามีเสียงครางละก็ผมว่าผีชัวร์”
ผมแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ แต่ก็นึกดีใจตามกิฟไปเหมือนกัน ถ้าเสียงพวกผมลอดออกไปด้วย คงถึงกาลหายนะของที่นี่แน่ๆ หุหุ
******************************************
เฮ้อหมดทางโลกแล้วเราจะได้เข้าสู่ทางธรรมเสียทีนะโยม :call:
-
:m32: มาก่อนป้า..นนนี่
ขำกิฟซี่ได้อีก มีการไปแอบดูในถังขยะอีกด้วย เจอถุงก็อปแก๊ปเลยละสิ :jul3:
พี่ต่ายนี่นับวันยิ่ง :haun4: (มีเสียงกระแทกไปข้างนอกเลย) แต่โอมก็นะ ขยันยั่วแล้วก็ทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ
ตอนแรกก็นึกว่าจะหมดแรงกันไปแล้ว ที่ไหนได้มีต่อตอนเช้าอีก :-[
:กอด1: พี่ฟางคนขยันเดี๋ยวให้ซ้อนมอไซต์ก็ได้นะคะ :m20:
-
:mc4: :mc3: :mc2:
ตรวจสอบหัวใจ ของพี่ฟาง
1000 รีแล้วคร่าๆๆๆๆ :m4:
-
^
^
กระซวกโซดาให้ไส้ไหล o18
พี่ไม่เป็นป้าน้า น้องลำยองงงงง :z3:
ชิส์ เป็นรีที่ 101 กะได้ :z2:
-
^
^
ป้านนนี่จ๋า :กอด1:
ก็พี่เรียกนู๋ลำยองอ่ะ นู๋ก็จะเรียกป้านนนี่คนสวย...แถมท้ายให้ :jul3:
เจ้ยๆๆๆรีที่ 101 หรอพี่ สงสัยตาฟางตกเลข 0 ไปตัวนึงนะคะ :z1:
เจ็บท้องจัง ไส้ไหลมากองหมดแล้วววววว :m15:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
คนที่ 1004 :mc4:
พี่ต่ายหื่นได้ใจจิง ๆ o13
กิ๊ฟนี่มัน ..........สุดยอดจิง ๆ55
ขนาดไม่อยู่ในเหตุการ์ณนะ้เนี่ย :z1:
-
0 อีกตัวคือตัวของพี่นนท์นั่นเองหนูโซ :laugh:
แต่จริงๆ ช่วงนี้พี่ฝ้าฟางบ่อยจริงๆ ซะด้วย :เฮ้อ:
-
:m4: ในที่สุดพี่นนท์ก็หาศูนย์อีกตัวมาจนได้ๆๆๆ :m1:
ลองมาเป็นกิ๊กนู๋ดูมั้ยคะ เลี้ยงด้วยผักบุ้ง รับรองตาสวย..หวาน :z1:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ :L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจ
ตามอ่านอยู่นา :กอด1:
-
ฮ่ะ ฮ่ะ พี่ต่ายตลกน่ารักจริงๆ มีการทำสกอร์เอาไว้เผื่ออดคืนนี้อีกด้วย กร๊ากกกกก
ฟางแต่งได้น่ารักจริงๆ ขอบอก :really2: :really2:
-
เย้ เย้ ครบพันแล้ว ดีใจป่าว
มาช่วย ดัน ดัน อีก
-
:pig4: ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ ยังคงตามอ่านอยู่ครับแต่ไม่ค่อยได้เมนท์เท่าไหร่
-
อ่านตอนนี้ แล้วคิดถึงแฟนสุดๆ รอให้กลับเมืองไทยก่อนเถอะ จะไปเที่ยวแบบสวีทๆอย่างนี้บ้าง แต่อย่างไรก็เหอะ โคตรน่ารักเลยคู่นี้
-
จะว่าพี่ต่ายลามกคนเดียวถ้าจะไม่ได้นะโอม เพราะเหมือนโอมก็ใช่ย่อย พี่ต่ายด้านกายกรรม ส่วนโอมเนี่ยด้านวจีวาจาก็พาให้พี่ต่ายเข้าเรื่องทู้กที 555+
รอชมที่เที่ยวต่อด้วยค่ะ
-
พี่ฟางใจดีจริงๆ
แถมตอนเช้าให้ด้วย :laugh:
เตรียมตัวเข้าสู่ทางธรรม :call:
-
^
^
เสียบพี่บัวคนงามมมมมมม :m20:
:กอด1: :L2: :กอด1:
โซเห็นทู้ร่วงเยอะแล้ว เลยมาดันให้น๊าคะพี่ฟาง
V
V....ไม่ยอมอ่ะพี่ฟาง :z3: มาไม่บอกกล่าวป้านนนี่ตัดหน้าอีกแล้ว ไม่เป็นไรค่ะโซจิ้มข้างบนก็ได้ :a14:
-
หลังจากเน้นทางโลกกันไปแล้วพอหอมปากหอมคอ คราวนี้เราก็ไปไหว้พระกันค่ะ :call:
ยังคงต้องขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ รายการเที่ยวยังคงดำเนินต่อไปถึงแม้จะไร้เรี่ยวแรง :jul3:
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
#6บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg464739#msg464739)
#6บนภู(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg467214#msg467214)
#7วัดพระแก้ว&บ้านดำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.920)
#8มฟล.& สปาเก็ตตี้ขี้โมโห (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.920)
#9ชมดอกไม้ที่สวนแม่ฟ้าหลวง & แวะนมัสการพระธาตุดอยตุง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.940)
#10คืนของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.960)
#10.1คืนของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.980)
#11 เช้าของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.980)
***********************************************************
#12 ไปไหว้พระกัน
“แล้วนี่เราไปไหนกันกิฟ ไปหาข้าวกินก่อนดีกว่าสายแล้ว”พี่ต่ายคงเพิ่งนึกได้ครับว่ายังไม่รู้จุดหมายปลายทางของเราเลย มัวแต่ขำกันอยู่ได้
“กิฟจะพาพวกพี่ไปทานอาหารเช้าที่ร้านBoatนะครับ ก็มีอาหารเช้าหมดทุกอย่างน่ะ ลองไปดูแล้วกัน”
“อืมดีๆ..พี่หิวมากเลย”ผมหิวมากเพราะใช้พลังงานไปเยอะ แล้วเมื่อคืนก็เรียกได้ว่าแทบไม่ได้กินอะไรเป็นเรื่องเป็นราวด้วย กินแค่เครปอันเดียวเอง
กิฟยังคงเล่าว่าเคยมาทำงานพิเศษที่นี่ แล้วร้านนี้ก็เปิดมานานแล้วตั้งแต่สมัยคุณแม่กิฟยังเรียนหนังสืออยู่ พอไปถึงก็มีพนักงานคนอื่นๆทักทายกิฟไปตามประสาคนรู้จัก เราสั่งอาหารจานเดียวพวกข้าวผัดมาทานกันไปคนละสองจาน ร้านนี้อาหารรสชาติใช้ได้ทีเดียวครับสมกับที่กิฟคุยไว้ กาแฟปั่นของที่นี่ก็อร่อยมาก ราคาก็ไม่แพงจนเกินไป เช้านี้เราทานอาหารเช้ากันอย่างเพลิดเพลินกินไปคุยไปจนลืมดูเวลามารู้ว่าสายมากแล้ว
“พวกพี่ๆอยากไปที่ไหนกันมั่ง กิฟจะพาเที่ยวในเชียงใหม่ก่อน” มาตั้งหลายวันคราวนี้ละครับจะได้เที่ยวซะที
“พี่อยากไปงานพืชสวนโลกตอนเค้าจัดงานกันพี่ก็ไม่ได้มา ” พี่ต่ายบอกที่อยากไปมาก่อนครับ “อ๋อ..พืชสวนลวก ได้ๆพี่ไปกัน ดอกไม้สวยตลอดปีแหล่ะ แต่แดดแรงมากเพื่อนกิฟบอกว่าเหมือนโดนลวกมายังไงยังงั้น อิอิ”
“อืมร้อนยังไงก็ยังอยากไปดูอยู่ดี”พี่ต่ายคงอยากดูจริงๆครับ ส่วนผม "พี่อยากไปไหว้พระ อยากไปวัดสวยๆในเชียงใหม่ วันก่อนพี่ดูทีวี เค้าพาไปเที่ยววัดมีแต่สวยๆ” กิฟกับพี่ต่ายถึงกับงงในความสนใจของผม คงคิดละซิว่าหน้าแบบนี้ไม่น่าอยากเข้าวัด
ก็จริงครับ....ว่าเวลาเข้าวัดทีไรแล้วมันร้อน แหะๆก็มันหน้าร้อนนี่ไปไหนมันก็ร้อนไปหมดแหล่ะน่า แต่วัดสวยๆดูแล้วมันอิ่มใจ เย็นใจ แล้วเที่ยวเมืองไทยไม่ไปวัดแล้วจะไปไหนล่ะครับ
ในที่สุดเพื่อตอบสนองความต้องการของทุกคน (ก็สองคนผมกับพี่ต่ายไง พูดให้ดูเยอะๆหน่อย จะได้ดูคึกคักหุหุ)
เราก็เลยจะไปทุกอย่างที่เราเสนอมาโดยเริ่มจากงานพืชสวนโลกก่อน บริเวณงานจัดห่างจากในเมืองออกไปแล้วยังเช้าอยู่ถ้าเราไปเที่ยวก่อนก็จะไม่ร้อนมาก แต่เมื่อเราขับไปถึงก็พบว่า “วันจันทร์...ปิด” แล้วมาไกลขนาดนี้ต้องมาปิดวันจันทร์
“โอพระเจ้า....กิฟขอโทษกิฟไม่รู้ว่าเค้าปิดวันจันทร์ งั้นพรุ่งนี้เรามาใหม่นะพี่ แหะๆ” ที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดของกิฟหรอกครับ มันผิดที่เราอยากจะมาวันจันทร์มากกว่ามั๊ง
“ไม่เป็นไรกิฟไว้ค่อยมาทีหลังได้ ไปที่อื่นกันต่อดีกว่า ไปไหว้พระกัน” พี่ต่ายก็ไม่ได้ว่าอะไรครับยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี เพราะเวลาของเราก็น้อยมาก ที่เที่ยวก็เยอะจริงๆ แล้วอะไรที่ไม่ได้ดูในวันนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสได้มาดูอีกนี่ครับ อีกอย่างนี่ก็อยู่ในเมืองไทยแค่นี้เอง เราคงได้มาอีกแน่ๆ แล้วโปรแกรมของเราเคยมีอะไรที่แน่นอนที่ไหนกัน เปลี่ยนไปเรื่อยตามสถานการณ์อยู่แล้ว
เราก็เลยไปเที่ยววัดกันต่อครับ เพราะในเชียงใหม่มีวัดเยอะมากไม่แพ้อยุธยาที่มีวัดเยอะมากเหมือนกัน
กิฟเสนอว่า “ไปวัดสวนดอกกันพี่ที่เขาออกทีวีไง ไปดูพระใส่โอบิกัน เยอะมากม๊ากกขอบอก” ผมไม่อยากให้ไปเพราะเหตุนี้เลย แต่ความจริงที่เป็นอยู่ก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ครับ ก็คงต้องเป็นปัญหาให้ผู้ใหญ่ของบ้านเมืองไปจัดการกันเอง
วัดสวนดอก พระเจ้ากือนาธรรมิกราช ได้ทรงพระราชทานพระอุทยานสวนดอกไม้ของพระองค์สร้างเป็นวัด และพระราชทานนามว่า “วัดบุปผาราม” ซึ่งเป็นภาษาบาลี หากแปลเป็นภาษาไทยหมายถึงวัดสวนดอกไม้พะยอม ต่อมาชาวบ้านนิยมเรียกง่ายๆว่า วัดสวนดอก
วัดสวนดอกมีพระเจดีย์ทรงลังกา, ทรงผสมแบบลังกาล้านนา คือ เป็นเจดีย์ที่สร้างแบบเหลี่ยมไม้สิบสองและพระเจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์หรือดอกบัวตูม อันเลียนแบบจากศิลปะสุโขทัย และมีกลุ่มพระเจดีย์เล็กที่เรียกกันว่า “กู่” ที่บรรจุอัฐิของเจ้าผู้ครองนครพร้อมด้วยญาติพี่น้อง
นอกจากนี้ยังเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธปฏิมากรที่สวยงามเป็นเยี่ยมหล่อด้วยช่างล้านนาสุโขทัย เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยที่ใหญ่และสวยงามที่สุดในล้านนา คือ พระเจ้าเก้าตื้อ ซึ่งประดิษฐานในพระอุโบสถ พระพุทธรูปปางสมาธิ ประดิษฐานบนพระวิหารใหญ่ นอกจากนี้ พระพุทธรูปยืน หันพระพักตร์ไปทางพระเจดีย์ พระพุทธรุปปางมารวิชัยปูนปั้นขนาดใหญ่ ซึ่งถือเป็นองค์ประธานก่อสร้างสมัยพระเจ้าดิลกปนัดดาธิราช และมีพุทธนฤมิต ซึ่งจำลองแบบมาจากศิลปะพุกาม หรือพระทรงเครื่องศิลปะพม่าสร้างขึ้นราว พ.ศ. 2474-2475
เมื่อเราเดินเข้าไปทีแรกสิ่งที่เห็นสะดุดตาก็คือหมู่เจดีย์ที่บรรจุอัฐิของเจ้าทางเชียงใหม่นั่นเอง “กู่”ตั้งเรียงรายอยู่ในขนาดและรูปแบบต่างๆกัน เราเดินผ่านโบสถ์ขนาดใหญ่ด้านซ้ายมือที่สวยงาม แล้วอ้อมพระเจดีย์ที่ได้รับการบูรณะมาเป็นอย่างดี เข้าไปไหว้พระภายในโบสถ์ทางด้านข้าง “เข้าไปกราบพระกันโอม” เราเข้าไปไหว้พระทำบุญกันเงียบๆไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
(http://img25.imageshack.us/img25/1082/img5156.jpg) (http://img242.imageshack.us/img242/574/img5154.jpg) (http://img242.imageshack.us/img242/9666/1008169.jpg)
“วัดเงียบจังนะกิฟ ไม่ค่อยเห็นพระเห็นเณรที่กิฟว่าเลย”
“นั่นซิพี่โอม ปกติจะเห็นเยอะมากเลยนะ ไม่รู้วันนี้ไปไหนกันหมด พวกพี่ๆเลยอดดูเลย” ผมก็ได้แต่หัวเราะกับที่กิฟอยากให้มาดู เราใช้เวลาถ่ายรูปและเดินชมวัดชั่วครู่ก็ไปเที่ยววัดโลกโมฬีต่อ
" วัดโลกโมฬี " เป็นวัดที่อยู่ ติดถนนมณีนพรัตน์ ต.ศรีภูมิ อ.เมือง เชียงใหม่ อยู่ใกล้กับประตูช้างเผือก ด้านหน้าจะเป็นถนนติดคูเมือง ใครนั่งรถผ่านก็สามารถเห็นได้ชัดเจน เห็นซุ้มประตูที่มีลวดลายสวยงาม เห็นวิหารที่เป็นรูปแบบของล้านนาและสร้างด้วยไม้สักหลังใหญ่ มีซุ้มประตูที่เป็นอิฐสีน้ำตาล แต่แต่งแต้มด้วยลายปูนปั้นแบบล้านนา ทำให้เห็นลวดลายสีขาวโดดเด่น
วิหารไม้สักเป็นจุดเด่นที่มองจากท้องถนน ด้วยรูปแบบที่ค่อนข้างจะแปลก แต่แฝงไว้ด้วยลีลาของศิลปะ มีการเล่นลายปูนปั้นอันละเอียดอ่อนในส่วนที่เป็นโครงสร้างของเสารูปเหลี่ยมสีดำ ที่แปลกตาและเด่นมากก็คือตรงหน้าบันรูปจั่วได้ประดับกระจกสี ซึ่งทำให้เกิดสีสันหลากสีบนหลังคาวิหารที่มีพื้นโทนสีดำ ซึ่งพื้นดำนี้มีส่วนช่วยขับกระจกสีแดง ขาว น้ำเงิน เขียว เหลือง จนดูระยิบระยับ
(http://img25.imageshack.us/img25/4294/img5164.jpg)โบสถ์เรือนไม้สักที่สวยงาม
(http://img242.imageshack.us/img242/5933/img5166.jpg)ซุ้มประตูปูนปั้นที่สวยงาม
พอรถเข้าไปจอดขนาดมองไกลๆก็ยังรู้สึกได้แต่แรกเลยว่าโบสถ์สวยมาก ข้างๆโบสถ์มีรูปปั้นนักษัตร 12ราศีอยู่ แต่หมาหมู หนู วัว หน้าตาเหมือนกันหมด ก็น่ารักดีครับ เราเข้าไปภายในกราบพระกัน แล้วออกไปเดินดูพระเจดีย์ด้านนอก ผมกำลังจะกดรูปน้องก็วิ่งเข้ากล้องมาพอดีเลยได้รูปนี้มา
(http://img25.imageshack.us/img25/1618/img5170.jpg)
ออกจะไม่สุภาพไปหน่อยแต่น้องก็ไม่ได้ตั้งใจให้ผมถ่ายแต่ผมมือไวไปเอง
“กิฟ มาทำภาพพี่เสียหมด ฮ่าๆๆ”
“ไหนๆๆขอดูหน่อย”กิฟวิ่งมาขอดูแต่ผมไม่ให้ดูเอามาให้ทุกคนดูกันดีกว่า :laugh:
จากวัดโลกโมฬี ผมดูนาฬิกาสิบเอ็ดโมงกว่าแล้วครับ แต่ว่าโปรแกรมไหว้พระของเรายังไม่หมด “ไปวัดนี้พี่..วัดพระสิงห์”กิฟพาเราไปไหว้พระกันต่อครับต้องทำเวลาหน่อยเพราะไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีเวลาไม๊
วัดพระสิงห์เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชนิดวรมหาวิหาร นิกายเถรวาท ประดิษฐานพระพุทธสิหิงค์(พระสิงห์) เป็นศิลปเชียงแสน ตั้งอยู่บนถนนสามล้าน ตำบลพระสิงห์ อ.เมืองเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ พญาผายูกษัตริย์เชียงใหม่ราชวงศ์เม็งราย โปรดเกล้าฯให้สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1888 ขั้นแรกให้สร้างเจดีย์สูง ๒๓ วา เพื่อบรรจุพระอัฐิ ของพญาคำฟู พระราชบิดา ต่อมาอีกสองปีจึงสร้างพระอาราม เสนาสนวิหาร ศาลาการเปรียญ หอไตร และกุฎิสงฆ์เรียบร้อย ทรงตั้งชื่อว่า วัดลี ต่อมาบริเวณหน้าวัดมีตลาดเกิดขึ้นชาวบ้านเรียกว่าตลาดลีเชียง แล้วเรียกวัดว่า วัดลีเชียง และ วัดลีเชียงพระ
(http://img25.imageshack.us/img25/6726/img5184.jpg) (http://img25.imageshack.us/img25/446/img5201.jpg)
ระหว่างปี พ.ศ. ๑๙๓๑ - ๑๙๕๔ สมัยพระเจ้าแสนเมืองมา พระเจ้าแสนเมืองมา ขึ้นครองนครเชียงใหม่โปรดให้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์มาจากเมืองเชียงราย เมื่อขบวนช้างอัญเชิญพระพุทธสิหิงค์มาถึงหน้าวัดลีเชียงก็ไม่ยอมเดินทางต่อ พระเจ้าแสนเมืองมาจึงให้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์ประดิษฐาน ณ วัดลีเชียง ประชาชนทางเหนือนิยมเรียกพระพุทธสิหิงค์ สั้นๆ ว่า พระสิงห์จึงเรียกชื่อวัดตามพระพุทธรูปว่า วัดพระสิงห์ เมื่อถึงปี 2354พ.ศ. 2354 พระเจ้ากาวิละได้โปรดฯ ให้สร้างอุโบสถ และหอไตรขึ้น โดยมีลักษณะเป็นอาคารทรงล้านนาขนาดใหญ่ ตรงกลางอาคารมีกู่ซึ่งแต่เดิมคงเป็นสถานที่ที่ประดิษฐานพระประธาน
ภาพจิตรกรรมฝาผนังในวิหารลายคำวัดพระสิงห์เขียนขึ้นในราวสมัยรัชกาลที่ 5 โดยฝีมือของ เจ็กเส็ง เป็นจิตรกรรมที่มีความสวยงาม มีอิทธิพลศิลปะจากกรุงเทพฯ ผสมผสานกับแบบประเพณีท้องถิ่นล้านนาที่ยังปะปนกับอิทธิพลศิลปะตะวันตกด้วย ภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนังของวัดพระสิงห์เป็นภาพเขียนเรื่องสังข์ทองหรือสุวัณณสังขชาดก ซึ่งเป็น 1 ใน 50 เรื่องของปัญญาสชาดกหรือชาดกนอกนิบาต เป็นงานวรรณกรรมที่แต่งเลียนแบบชาดกโดยพระเถระชาวเชียงใหม่ เมื่อ พ.ศ.2000-2200 นอกจากสุวัณณสังขชาดกแล้วยังมีเรื่องสมุทรโฆษชาดก สุธนชาดก รถเสนชาดก
ผมต้องยอมรับว่าวัดในเชียงใหม่นอกจากจะเยอะแล้วแต่ละวัดก็มีความงดงามไปคนละแบบไม่แพ้กัน ส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลมาจากทางล้านนา ทำให้บางวัดพระอุโบสถคล้ายๆกับวัดที่เมืองหลวงพระบางในประเทศลาว
ในวัดพระสิงห์มีโรงเรียนอยู่ด้วย ช่วงที่เราไปเป็นเวลาพักกลางวันของเด็กนักเรียนพอดี มีเด็กนักเรียนมาเล่นในสนามกีฬามากมาย หญิงสาวคนหนึ่งกำลังส่องกล้องถ่ายรูปไปทางเด็กเหล่านั้น ผมสงสัยแต่ก็ไม่ทันกิฟครับ
“พี่ถ่ายรูปไปทำอะไรเหรอครับ”
ผมไม่ได้ยินที่กิฟคุยกับเค้าว่าพูดอะไรกัน ผมเลยหันไปถามพี่ต่ายแทน “เค้าถ่ายไปทำไมน่ะพี่”
พี่ต่ายส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน “หรือจะเป็นพวกแมวมองหานายแบบ ที่จริงหันกล้องมาทางเราสามคนก็ได้แล้วเนอะโอม หึหึ” ผมได้แต่แป๊กกับมุกพี่ต่าย ได้แต่แลบลิ้นไว้อาลัยให้หนึ่งที คนอะไรหลงตัวเองจริงๆ
“แต่ผู้หญิงแว่นคนนี้เหรอเป็นตากล้อง ดูแล้วผมว่าไม่ใช่หรอกพี่”คุยไปสักพักผมชักสงสัยตัวเองว่าจะไปอยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้าทำไม ทั้งที่เรามาไหว้พระก็ควรจะไปไหว้พระนี่หว่า ผมเลยเรียกกิฟกลับมา แล้วคินดาอิจิกิฟนักสืบหัวเห็ดก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง “พี่เค้าก็นักท่องเที่ยวเหมือนเราแหล่ะพี่ พอดีเค้ารักเด็กแล้วก็ชอบถ่ายรูปคนก็เลยเก็บบรรยากาศในโรงเรียนเฉยๆ”
(http://img25.imageshack.us/img25/9537/img5187.jpg)
(http://img242.imageshack.us/img242/1879/1008182.jpg)วิหารลายคำหลังซ้ายมือ ที่ประดิษฐานพระพูทธสิหิงค์
เป็นอันว่ารู้กันไปเรื่องชาวบ้าน “แหมไอ้เราก็นึกว่าเป็นแมวมองหานายแบบ อิอิ” เราเดินไปต่อที่ด้านหลังเพื่อดูวิหารลายคำ ที่ประดิษฐานองค์พระพุทธสิหิงค์ ด้านข้างวิหารติดกับโรงเรียน เห็นเด็กนักเรียนและเณรเดินกันขวักไขว่ ผมยังเห็นหญิงสาวคนนั้นมาส่องเณรต่อด้วยครับ เธอคงจะชอบเด็กจริงๆ ก็แหมเด็กกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินดูยังไงๆก็สดใสครับ
พี่ต่ายหยุดถ่ายรูปในวัดเหมือนกัน ผมแอบเข้าไปด้านหลังพี่ต่ายแล้วกระซิบ “พี่ก็ส่องเด็กเหมือนกันเหรอพี่ ในวัดยังไม่เว้นนะ” พี่ต่ายมีสะดุ้งครับ “ไม่ยักรู้ว่าพี่ก็ชอบเด็กด้วย ชิส์” ผมเบะปากใส่พี่ต่ายแล้วเดินหนี แล้วเดินบ่นไปคนเดียว “ในวัดยังตัณหาจัดได้อีก ไอ้พี่ต่ายบ้า”
(http://img397.imageshack.us/img397/3995/img5195.jpg) จากในวิหารเมื่อถ่ายรูปออกมาด้านนอก เด็กนักเรียนมากมายครับ
“แหมๆๆก็ไม่เพราะรักเด็กเหรอครับ...พี่ถึงมีแฟนเป็นน้องโอมคนนี้ไง”
พี่ต่ายวิ่งตามผมมาติดๆแล้วเดินข้างผมเนียนๆพูดไปด้วย ผมเดินจ้ำอ้าวหนีไป พี่ต่ายก็เร่งฝีเท้าจนก็เดินนำหน้าผมแล้วก็มาดักหน้าผม หันมายิ้มประจบ
“หลีกไปในวัดนะ คนเค้าจะมาไหว้พระ สำรวมหน่อยซิ” ดุไปเลยครับตอนนี้ผมเอาธรรมะนำหน้า แต่เหมือนๆขันติจะหายไป ได้แต่ใจหงุดหงิด มีแต่โทสะ โมหะ แย่แล้ว ไม่น่าเลย ผมเริ่มสำรวมใจใหม่อีกครั้ง แล้วตั้งใจกราบพระอีกหน
ผมกราบพระขอพรเหมือนทุกๆครั้ง แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าเราขออย่างเดียวแล้วกลับไปเราก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกสิ่งทุกอย่างจะได้ตามพรที่ขอไม๊ หรือว่าไม่ได้ดั่งที่ขอเพราะพระที่เราขอไม่ศักดิ์สิทธ์ แต่ที่จริงแล้วการขอพรพระก็เพื่อเป็นกำลังใจเท่านั้นเอง ทุกสิ่งทุกอย่างเราต้องหามาด้วยตัวเอง และตั้งอยู่ในสติทำสิ่งที่ดีงาม
“อธิษฐานอะไรครับโอม นานเชียว”พี่ต่ายเริ่มมากวนผมอีกแล้ว ที่จริงผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามประสานะครับไม่มีอะไรเป็นเรื่องเป็นราว แต่อยากแซวพี่ต่าย ผมเลยหันไปตอบพี่ต่ายว่า “ขอให้พี่ต่ายรักเด็กคนนี้ไปนานๆ” ผมแกล้งกระพริบตาปริ๊บๆวิ๊งๆส่งให้พี่ต่าย แกล้งหวานใส่พี่ต่ายบ้าง จะเป็นยังไงนะ
“เรื่องนั้นไม่เห็นต้องขอเลยโอม มันเป็นเรื่องจริงที่ไม่ต้องรอการพิสูจน์อยู่แล้ว”พอพี่ต่ายพูดแบบนี้ผมที่เป็นคนเริ่มหยอดพี่ต่ายเลยกลับต้องอายม้วนเสียเอง แต่จะไปนั่งจีบกันในวัดก็คงไม่เหมาะ เอาแค่พอชุ่มชื่นหัวใจ เราก็เลยไหว้พระเสร็จแล้วออกจากวัดพระสิงห์มา
**************************************
รอบนี้เอาบุญมาฝากทุกคนค่ะ ขอพรไปแล้วอย่าให้เล้าล่ม จะได้มีนิยายให้อ่านกันไปนานๆเนอะ :call:
-
:z13: มาจิ้มก่อนโซ
เอ้ามาสาธุด้วยคน :call:
ปล.เคยเห็นเหมือนกันผู้หญิงใส่แว่นคนนั้นอ่ะ
ชอบมาแอบถ่ายรูปเด็กที่โรงเรียนแถวบ้านเหมือนกัน
หน้าตาท่าทางไว้ใจไม่ค่อยได้เลย ออกแนวจะล่อลวงเด็กมากกว่าเอ็นดู :laugh:
-
อนุโมทนาสาธุ ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
สาธุด้วยคนค่ะ :call:
-
:z10:
-
^
^
กิ๊ฟซี่ๆๆๆๆ :z13:
:z13: มาจิ้มก่อนโซ
เอ้ามาสาธุด้วยคน :call:
:serius2: :serius2:
ไม่ได้ๆๆๆ ป้านนนี่ตัดหน้าน้องลำยองได้ไง
แต่เกมส์นี้เราเสมอกันนะคะ เพราะพี่จิ้มข้างล่างแต่นู๋จิ้มข้างบน :laugh:
:call: วิ่งมารับบุญด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ฟาง :กอด1:
-
ู^
^
^
แทงโซคืน
:laugh:
-
:z10: :z10:
ดันไว้ๆๆๆๆ
-
รอด้วยเด้
:z10:
-
สาธุ :call:
-
น่ากลัวจริงๆ
ผู้หญิงใส่แว่นคนนั้น
:sad3:
-
น่ากลัวจริงๆ
ผู้หญิงใส่แว่นคนนั้น
:sad3:
^
^
^
คนหน๋ายยยยยย หว๋าาาพี่บัว
:confuse:
-
^
^
^
คนนี้งายยยยยยยย
:fire:
-
^
^ตะเองเป็นไรเหรอ :m29:
ไปต่อดีก่ากลัวโดนน้องตื๊บบบ :mc1:
**********************************
#13ไปปายยย
พอออกจากวัดพระสิงห์กิฟก็ฟิตหนัก “พี่ๆมาเชียงใหม่ไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพได้ยังไงกัน”
วัดพระธาตุดอยสุเทพ สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1929 ในสมัยพญากือนา กษัตริย์องค์ที่ 8 แห่งอาณาจักรล้านนา ราชวงศ์เม็งราย พระองค์ทรงได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุองค์ใหญ่ ที่ได้ทรงเก็บไว้สักการะบูชาส่วนพระองค์ถึง 13 ปี มาบรรจุไว้ที่นี่ ด้วยการทรงอธิษฐานเสี่ยงช้างมงคลเพื่อเสี่ยงทายสถานที่ประดิษฐาน พอช้างมงคลเดินมาถึงยอดดอยสุเทพ มันก็ร้องสามครั้ง พร้อมกับทำทักษิณาวัติสามรอบ แล้วล้มลง พระองค์จึงโปรดเกล้าฯให้ขุดดินลึก 8 ศอก กว้าง 6 วา 3 ศอก หาแท่นหินใหญ่ 6 แท่น มาวางเป็นรูปหีบใหญ่ในหลุม แล้วอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุลงประดิษฐานไว้ จากนั้นถมด้วยหิน แล้วก่อพระเจดีย์สูง 5 วา ครอบบนนั้น
ด้วยเหตุนี้จึงห้ามพุทธศาสนิกชนที่ไปนมัสการสวมรองเท้าใน บริเวณพระธาตุ และมิให้สตรีเข้าไปบริเวณนั้น ในปี พ.ศ. 2081 สมัยพระเมืองเกษเกล้า กษัตริย์องค์ที่ 12 ได้ทรงโปรดฯให้เสริมพระเจดีย์ให้สูงกว่าเดิม เป็นกว้าง 6 วา สูง 11 ศอก พร้อมทั้งให้ช่างนำทองคำทำเป็นรูปดอกบัวทองใส่บนยอดเจดีย์ และต่อมาเจ้าท้าวทรายคำ ราชโอรสได้ทรงให้ตีทองคำเป็นแผ่นติดที่พระบรมธาตุ
ในปี พ.ศ. 2100 พระมหาญาณมงคลโพธิ์ วัดอโศการาม เมืองลำพูนได้สร้างบันไดนาคหลวงทั้ง 2 ข้าง เพื่อให้ประชาชนขึ้นไปสักการะได้สะดวกขึ้น และกระทั่งถึงสมัยครูบาศรีวิชัย ท่านได้สร้างถนนขึ้นไป โดยถนนที่สร้างนี้มีความยาวถึง 11.53 กิโลเมตร
ครับข้าวปลาไม่ต้องกินกันไปต่อเลย ผมมาเชียงใหม่คราวไหนก็มาขึ้นดอยสุเทพฯทุกที แต่ทุกครั้งผมก็เดินขึ้นไปเองทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เวลาน้อยเราก็เลยขึ้นกระเช้าซึ่งผมก็วาดภาพว่าจะเป็นกระเช้าแบบชิงช้าสวรรค์โล่งๆหวิวๆ
ผมแอบสะกิดพี่ต่าย“น่ากลัวไม๊พี่ต่าย”
พี่ต่ายส่ายหน้า “พี่ก็ไม่เคยขึ้นพึ่งมาครั้งแรกเนี่ย” อ้าวพี่เชยกว่าผมอีก
กิฟจัดแจงซื้อตั๋วแล้วพาเราไปรอคิว ระหว่างรอก็มีคนยืนรอกันอยู่มากแล้วครับเป็นหนุ่มๆสาวๆนี่แหล่ะ ผมว่าดูๆไปแล้วคนแก่เดินขึ้นเอง ส่วนวัยรุ่นขี้เกียจเดินกันเสียเป็นส่วนใหญ่ เรากะว่าขากลับเราจะเดินลงกันเองครับ ออมแรงไว้ไปเที่ยวต่อดีกว่า
“กระเช้า” ที่เราขึ้น...ไม่ซิ ผมว่าน่าจะเรียกว่ารถรางหรือลิฟท์มากกว่า เพราะมันเลื่อนไปตามรางครับ ใครที่คิดว่าจะอยู่ที่ด้านหน้าชมวิว ขอแสดงความเสียใจเพราะจะเห็นแต่รางของลิฟท์ ใครที่กลัวความสูงก็ไม่ต้องกลัวครับ เพราะไม่เห็นอะไรสูงๆเลยไม่หวิวไม่หูอื้อหรืออะไรทั้งสิ้น ใช้เวลาไม่นานเราก็ขึ้นไปถึงข้างบน
เราเดินรอบๆด้านนอกก่อน “ผมอยากตีระฆัง” ผมหันไปบอกพี่ต่าย
“งั้นมานี่เลยพี่”กิฟจูงมือผมไปด้านขวาของพระธาตุ มีระฆังแขวนเรียงรายกันเป็นแถวอยู่นับสิบๆใบ
“พี่โอมทำแบบนี้นะ” กิฟบอกผมให้ดู แล้วกิฟก็วิ่งเอาเอามือจับที่ระฆังแล้ววิ่งเอามือระปัดไปยาวๆรวดเดียวเลยครับ เสียงระฆังดังก้องกังวาลเหง่งหง่างไปพร้อมๆกับเสียงหัวเราะของเรา ผมวิ่งทำตามแบบกิฟโดยไม่ต้องชักชวน พี่ต่ายเองก็นึกสนุกทำตามด้วย ไม่ได้สนใจหรอกครับว่าจะมีใครมามอง มีผู้หญิงสาวคนหนึ่งคงอยากเล่นด้วยเธอก็เลยทำตามเราครับ น่ารักดี มาเที่ยวทั้งทีก็ต้องปลดปล่อยครับ เราไม่ได้นั่งทำงานอยู่ใในออฟฟิซใครจะว่ายังไงก็ช่าง ( แต่ในวัดก็ดูซ้ายดูขวาให้ดีก่อนก็จะเหมาะนะครับ แหะๆ เดี๋ยวจะว่าผมไม่เตือน)
(http://img25.imageshack.us/img25/6879/img5233.jpg)สาวน้อยตีระฆังบนดอยสุเทพ
จากด้านนอกเราเดินวนขวาเพื่อหยุดชมวิวเมืองเชียงใหม่ชั่วครู่ เห็นในมุมสูงๆแบบนี้ก็รู้สึกว่าเมืองเชียงใหม่นี่ช่างหนาแน่นจังเลยครับ ( แต่ผมไม่รู้ว่าถ้าหมอกปกคลุมหมด ขึ้นไปตอนนี้จะเห็นอะไรไม๊) เราเข้าไปด้านในเพื่อไหว้พระธาตุกันก่อนครับ กิฟบอกว่าเซียมซีที่นี่แม่นนัก ผมกับพี่ต่ายก็เลยลองมั่งครับ ผลออกมาก็ดีครับทำเอาผมเบาใจไป โดยเฉพาะเรื่องความรักบอกว่าถ้าใครยังมีเนื้อคู่จะเจอคู่แท้ เอ๊ะหรือจะเป็นกิฟ....ฮ่าๆๆ สงสัยผมต้องมองกิฟใหม่เสียแล้ว
เราตัดสินใจเดินเวียนเทียนรอบพระธาตุกันสามรอบ ผมก็เดินอธิษฐานขอพรไปเรื่อยครับ ให้สุขภาพแข็งแรง ให้มีความสุข ให้ปราศจากศัตรู ให้การงานก้าวหน้า ให้ผมกับพี่ต่ายรักกันไปนานๆ ฯลฯ ผมว่านานมากๆแล้วครับที่ผมจะได้ไหว้พระทำอะไรแบบนี้ ปกติทุกๆวันก็ทำแต่งานวัดวาไม่ได้เข้าหรอกครับ มาครั้งนี้คุ้มจริงๆผมอยากให้คนมาเที่ยวเชียงใหม่นอกจากจะชมความงามทางธรรมชาติแล้ว ไหว้พระชมศิลปะก็เป็นอีกทางเลือกนึงที่น่าสนใจนะครับ(พี่เบิร์ดมาเอง หุหุหุ) เดินวนกันจนเหงื่อแตกพลั่ก ท่ามกลางอากาศที่เริ่มร้อนของตอนบ่ายๆมีกรุ๊ปทัวร์ชาวต่างชาติมามากมายครับ ทั้งคนจีนและชาวตะวันตกมาเดินตามพวกผมด้วยครับ เราก็เลยสาธิตวิธีเดินเวียนเทียนกันซะเลย
(http://img264.imageshack.us/img264/6449/img5234.jpg)ช่วงนี้มีการบูรณะพระธาตุอยู่ครับ
(http://img25.imageshack.us/img25/235/img5235.jpg) ทางลงจากดอยสุเทพมีคำอวยพรให้เดินทางปลอดภัย
ได้เวลาพอสมควรเราก็ลงจากดอยครับ เพราะจุดหมายต่อไปของเราก็คือ ”ปาย” ครับ
“อย่าลืมนะข้าวซอยอร่อยๆนะกิฟ”ผมบอกกิฟแต่เช้าน้องก็บอกว่าจะพาไปทานข้างๆร้านBoat ที่เราไปกินข้าวเช้ากัน ผมก็เลยกระหยิ่มใจว่าคราวนี้ได้กินข้าวซอยแบบเหนือแท้ๆแล้วแน่นอน แต่ทำไมตอนนี้บ่าย2แล้ว
“นี่เราจะไปไหนเนี่ย” ผมเริ่มเอะใจ เพราะท้องมันเริ่มร้องครวญครางออกมาดังๆ ว่ากรูยังไม่ได้กินอะไรเลยนะตอนเที่ยงนี้ “อ้าวพี่โอมก็ไปปายไง ทำเป็นลืม” กิฟมันกินลมรึไง???ไม่หิว ???
“รู้ว่าไปปาย....แต่ไหนว่าจะพาไปกินข้าวซอยไง” เริ่มถามแบบมีอารมณ์โมโหหิว เที่ยวชิวเกินไป...ข้าวปลาไม่กิน ชักไม่ไหว :m16:
“ตายอ่า กิฟลืมไปเลยพี่นี่เราออกมาทางแม่ริมแล้ว” ทางที่จะไปปายจากเชียงใหม่ไปด้วยเส้นทางหลวง 107 ผ่านอำเภอแม่ริม จนถึงอำเภอแม่แตง ผ่านแยกแม่มาลัยเลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวง 1095 สู่ถนนเส้นแม่มาลัย-ปาย ระยะทางประมาณ 103 กิโลเมตร ครับ แล้วนี่ผมต้องหิ้วท้องรอไปอีก103กม.รึไง
“งั้นหากินแถวๆนี้แล้วกันพี่”กิฟชี้ให้ดูร้านข้างถนนเล็กๆที่เขียนว่าข้าวซอย ผมเหลือบไปมอง แล้วจิ๊ดดด
“ไม่กิน ร้านบ้าไร ไม่มีรถจอดซักคันจะไปอร่อยได้ไง ไม่มีคนกินซักคน” ในใจนึกว่าอยากมากินของเด็ดๆไม่ใช่ร้านธรรมดาๆนะ พอผมพูดจบพี่ต่ายหันมามองหน้าผม ฟังจากน้ำเสียงผมก็คงจะพอเดาอารมณ์ได้ถูก
พี่ต่ายเลยพูดขึ้นมาว่า “กิฟดูร้านที่พอประมาณหน่อยซิ บ่ายกว่าแล้ว ทานให้เสร็จๆระหว่างทางเราจะได้ไม่ต้องไปหาที่กินอีก ออกไปนอกๆเมืองจะหาร้านยาก”
กิฟพยักหน้าทำหน้าจ๋อยๆ “คับผม ขอโทษนะกิฟลืมไปจริงๆ ใจคิดแต่ว่าจะไปปายอ่ะ” พอน้องพูดมาแบบนี้ผมรู้สึกผิดเลยครับ น้องก็ไม่ได้ตั้งใจ เราไม่น่าไปอารมณ์เสียกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย
“เอาร้านนั้นไม๊พี่ท่าทางน่าจะใช้ได้” ก็เป็นร้านเล็กๆน่ะครับ มีรถจอดพอสมควร ผมไม่อยากเป็นปัญหาให้ทุกคน กินๆให้มันเสร็จๆไปซะดีกว่า พี่ต่ายเองก็คงจะหิวเหมือนกัน
“อืม...”เป็นคำตอบสุดท้ายของผม กิฟก็เลี้ยวรถเข้าจอดทันที เราเข้าไปทานกันด้วยความรวดเร็วครับใช้เวลาไม่นานผมก็จัดการข้าวซอยไก่ ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นไปอย่างละชาม ส่วนพี่ต่ายข้าวซอยหมู กับข้าวซอยไก่ อย่างละชาม น้องกิฟทานก๋วยเตี๋ยวลุกชิ้นครับ คนเหนือคงจะเบื่อข้าวซอยแล้ว ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆแต่รสชาติอาหารไม่เลวทีเดียว เสียดายผมจำชื่อไม่ได้
“อร่อยไม๊พี่โอม” กิฟทำหน้ายิ้มหวานตาแป๋วประจบผม
“อืม..ก็ดี” ยังแอบไว้ฟอร์มอยู่ครับ กิฟทำหน้าจ๋อยๆ พี่ต่ายเห็นแล้วก็ยิ้มอีก ไม่รู้อารมณ์ดีอะไรนักหนา “โอมลองข้าวซอยหมุไม๊ อร่อยดีนะ พี่ก็เพิ่งเคยทานเนี่ย” พี่ต่ายชี้ชวนให้ผมลอง แต่ผมอิ่มแล้วนี่ “อิ่มอ่ะพี่ แต่อยากลอง พี่ต่ายช่วยนะ ผมคงกินไม่หมด”
“เอาซิ พี่ช่วยเอง” ผมว่าผมได้ยินกิฟถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ผมกินได้ คงจะกลัวไม่ถูกปากผม
“พี่ๆครับกิฟว่าเราไรท์เพลงไปฟังในรถกันดีกว่าระหว่างรอข้าวซอย เดี๋ยวกิฟไปเอาคอมในรถแป๊ปนะ”
พอกิฟวิ่งไปพี่ต่ายก็ถามผม “โอมโมโหหิวเหรอ ไม่เห็นเคยเป็นนี่”
“มันไม่ใช่นะพี่ เหมือนกับผมเสียความตั้งใจไงเลยหงุดหงิดนิดหน่อย กิฟเดินมาไกลๆพอดี พี่ต่ายเลยเอามือมาลูบหัวผม “น้องไม่ได้ตั้งใจ เราโตแล้วใจเย็นๆครับ” ถ้าเป็นก่อนที่จะได้กินผมคงปริ๊ดแตก แต่ตอนนี้ท้องอิ่มแล้วสติและความคิดเริ่มกลับมา เลยพยักหน้าเป็นเด็กดีกับพี่ต่ายไป
กิฟกับพี่ต่ายช่วยกันเลือกเพลงในขณะที่ผมกินข้าวซอยไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวกินหมดเลยครับอิ่มจนท้องจะแตก ไม่ต้องให้พี่ต่ายมาช่วยกินเลย พี่น้องเค้าช่วยกันเลือกเพลงวัยรุ่นฟังกันใหญ่ ซึ่งส่วนใหญ่ผมไม่รู้จัก เพราะผมอยู่บ้านนอก อิอิ
“พี่ต่ายนี่รู้จักเพลงวัยรุ่นเยอะนะ” กิฟก็สงสัยเหมือนผมน่ะครับ “ก็น้องที่ทำงานไรท์มาให้ฟังเรื่อย พี่เลยพอรู้จัก” พี่ต่ายตอบอ้อมๆแอ้มๆ ทำหน้ามีพิรุธ ผมเงยหน้ามาเห็นพอดี
“น้องที่ไหน? เค้ามาจีบพี่หรือเปล่า?” เปล่าครับผมแค่คิดในใจแต่กิฟถามนำผมไปแล้ว เซนส์มันดีจริงๆรู้ใจผมไปหมด(ยกเว้นเรื่องข้าวซอยอย่างเดียวจริงๆ) พี่ต่ายได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ รีบตอบว่า “ไม่รู้พี่ไม่ได้สนใจ” คำตอบมันชี้ชัดครับ เชิงปฎิเสธแสดงว่าใช่แน่นอน
“พี่ไม่สนใจก็ดีแล้ว...ถ้าพี่สนใจเมื่อไหร่.หึหึ ผมก็จะสนใจด้วยคน หึหึ”
เปล่านาครับผมไม่ได้ขู่จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจเลย แค่พูดอย่างที่คิดเท่านั้นเอง แต่พี่ต่ายคงไม่อยากรับรู้ความคิดผมเท่าไหร่ ก้มหน้างุดหาเพลงไรท์ต่อ รีบเปลี่ยนเรื่องพูดเป็นเรื่องเพลงเลยครับ
เราทานข้าวกันเร็ว แล้วรีบเดินทางต่อทันทีเพราะไม่อยากให้ไปถึงปายดึกจนเกินไป พอเลี้ยวเข้าเส้นแม่มาลัยเส้นทางก็คดเคี้ยวเลี้ยวลด แต่ยังไงก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน เอ๊ยยย ไม่ใช่แล้ว กลอนพาไปจริงๆครับ เส้นทางลาดยางอย่างดีแต่คดไปคดมาเป็นงู มีขึ้นเป็นเนินบ้างเหมือนเรากำลังไต่ระดับความสูง แต่เส้นทางก็สวยงามเลาะเลียบริมเขาไปเป็นช่วงๆ
“ผมว่ากลับไปคงเอวกิ่วเพราะเลี้ยวทีก็บิดเอวที เลฟแอ๊นด์ ไรท์ วัน แอ๊นด์ทู แอ๊น ทรี เอ๊า อัฟ แอ๊นดาวน์ ฮ่าๆๆๆ” อารมณ์เริ่มดีแล้วครับท้องอิ่มแล้วนี่ ตอนนี้กิฟเริ่มเปิดเพลงที่เลือกมาเริ่มด้วยเพลงนี้ครับ ความคิด ผมขอยกให้เป็นเพลงของทริปนี้ครับ เพราะถูกใจจริงๆ
http://media.imeem.com/m/jJh1FzpTiU
***********************************************
:จุ๊บๆ: ให้คนอ่านทุกคนค่ะ
-
^
^
^
:กอด1: พี่ฟางแล้ววิ่งไปอ่าน
ป้านนนี่ :m22: โซมาก่อน
ลำยองชนะนะคะยกนี้อ่ะ :angellaugh2:
อยากกินข้าวซอยบ้างอ่ะค่ะ เกิดมายังไม่เคยกินเลย
สาวคนที่ตีระฆังเป็นใครหรอ :z1:
-
ยิ่งอ่านแล้วยิ่งอยากไปแอ่วเหนือสุดๆ ต้องมีงบประมาณเท่าไรคะเนี่ย....
เราทานข้าวกันเร็ว แล้วรีบเดินทางต่อทันทีเพราะไม่อยากให้ไปถึงปายดึกจนเกินไป พอเลี้ยวเข้าเส้นแม่มาลัยเส้นทางก็คดเคี้ยวเลี้ยวลด แต่ยังไงก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน เอ๊ยยย ไม่ใช่แล้ว กลอนพาไปจริงๆครับ
ท่อนนี้นึกถึงพระอภัยมณีในหนังสือเรียนมานี มานะ ชูใจ...สมัยนี้เค้าไม่เรียนแบบเรียนนี้แล้วนิเนอะ...เลยสงสัยว่าแบบเรียนปัจจุบันมีรึเปล่า? (สงสัยแบบบ่งบอกอายุมากๆ 555+)
-
เพิ่งรู้ว่าพี่โอมโมโหหิว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ครึกครื้นกันจริงเลยนะห้องน้องฟางเนี่ย :impress3:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ สนุกมาก ๆ เลยค่ะ
ปล. พี่นน เป็นป้านนนี่ไปแล้ว :m20:
-
^
^
เมจิพูดไม่เพราะเลย :monkeysad:
นิสัยอย่างนี้ให้เจ้าโซมันเป็นคนเดียวก๊ะพอน้าา
มาจิ้มฟางไม่ทันโซเลยจับโซ :oo1: แทน
:z2:
V
v
v เด็กอารายเนี่ย ยังไม่ทันจุดธูปก็มาแล้ววววว น่ากลัวที่ซู้ดดดด :sad3:
-
^
^
เรียกหาโซหรอ..โซมาและค่ะป้านนนี่
เชิญจับ :oo1: :oo1: ตามสบายค่ะ
:-[ เขินจังๆๆ
-
อยากกินข้าวซอยมั่งจัง :z1:
-
อยากไปมั่ง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
:กอด1: :กอด1:
-
^
เมจิพูดไม่เพราะเลย :monkeysad:
นิสัยอย่างนี้ให้เจ้าโซมันเป็นคนเดียวก๊ะพอน้าา
มาจิ้มฟางไม่ทันโซเลยจับโซ :oo1: แทน
:z2:
V
v
v เด็กอารายเนี่ย ยังไม่ทันจุดธูปก็มาแล้ววววว น่ากลัวที่ซู้ดดดด :sad3:
โซออกจะน่ารัก ใสซื่อ ซนนิดนึง :sad4:
ป้านนท์มากลัวไรเค้าอ่ะ
:impress2: :impress2:
-
โอ้ววววว พลาดไปได้ไง...ไม่ได้มาตามโอมกับพี่ต่ายสุดเลิฟเลยยยยย :sad4:
พักหลังนี่พี่ต่ายหื่นขึ้น ๆๆๆๆ แถมยังมีคนตามจีบอีก โอมต้องคุมเข้มหน่อยแล้ว
+1 ให้เป็นการไถ่โทษ...รอไปปายด้วยกันต่อค๊าบบบบบ :z2:
-
^
^ :กอด1: ด้วยความคิดถึงพี่นารทแฟนคลับพี่ต่าย นึกว่าลืมกันไปแล้ว :sad4:
jannie ยิ่งอ่านแล้วยิ่งอยากไปแอ่วเหนือสุดๆ ต้องมีงบประมาณเท่าไรคะเนี่ย....>>>ถ้าตามที่อ่านนี่กินกันน้อยมากๆค่ะ เพราะงั้นค่าอาหารน้อยมาก จะหนักค่าเช่ารถกับค่าน้ำมันรถซึ่งตอนนั้นยังถูกกว่าตอนนี้มากๆ ตอนที่ไปเฉลี่ยแล้วไม่เกินคนละประมาณ5พันค่ะ แต่ถ้ากินดีกว่านี้นอนดีกว่านี้ก็อาจเพิ่มอีกไม่มาก เมื่อเทียบกับความสนุกที่เราจะได้จากการเที่ยว :laugh: ต้องลองดูค่ะ แต่ตอนนี้ร้อนน่าดูเนอะ
ช่วงนี้อากาศร้อนมาก :m29: ดูแลสุขภาพกันหน่อยนะคะ ด้วยความห่วงใยจากพี่ต่ายและโอมค่ะ :m13:
***************************************
#13.1 ไปปาย (ต่อ)
เส้นทางจากเชียงใหม่ไปปายเต็มไปด้วยความสนุกสนาน กิฟขับรถอย่างมั่นใจทั้งที่เป็นเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย จนเรามาใกล้ปายเข้าไปทุกที เสียงโทรศัพท์ของพี่ต่ายก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับ ...อือ..อ้อว่าไง”ผมยื่นหน้าเข้าไปด้านหน้าทันทีครับ อ้อไหน??ว่ะ พี่ต่ายดูไม่สนใจผมกับกิฟที่หูผึ่งฟังด้วยทั้งสองคน เพราะไม่ได้แอบฟังครับ แต่ปิดเพลงให้เงียบแล้วตั้งใจฟังกันเป็นอย่างดี เปิดเผยเจตนารมณ์ว่าอยากรู้มากมาย
“ก็บอกให้เค้าเข้ามาหลังพี่กลับซิ”พี่ต่ายพูดไปหน้านิ่วไป
“เอ๊ยไม่ได้ๆ ต้องพี่อยู่เท่านั้น อยู่กันแต่พวกเราได้ไง อย่าไปยอมนะ” เริ่มแนวบู๊ครับ
ผมพอรู้แล้ว เลยหันไปบอกกิฟ “สงสัยออดิทจะเข้าก่อนนัด”
กิฟทำหน้าเหวอ “อะไรคือออดิทพี่”
ผมเลยต้องอธิบายให้กิฟฟังว่าเป็นพวกผมในอดีตที่คอยเข้าไปตรวจสอบว่าเค้าทำบัญชีกันถูกหรือไม่ ช่วงนี้ก็จะทยอยกันเข้าไปตรวจตามบริษัทต่างๆ แต่พี่ต่ายคงอยากให้มาช่วงที่พี่ต่ายอยู่นะครับ กิฟพยักหน้าเข้าใจ แล้วเราก็ฟังกันต่อ
“บอกส้มไปเลย ถ้าอยากเข้าก่อนให้โทรมาคุยกับพี่ ยังไงพี่ก็ต้องกลับไปดูอีกทีก่อนให้เค้าเข้ามาได้”
“เรื่องของเค้า...ว่าจะเข้าที่อื่นไม่ได้ แต่นัดเราเมื่อไหร่ก็ต้องตามนั้น เราก็มีตารางของเราเหมือนกัน “ผมมองดูพี่ต่ายไปก็คิดถึงความหลัง พี่ต่ายดูน่ารักเหมือนตอนที่ผมทำงานด้วยเลย มั่นใจ แล้วก็มีจุดยืนตลอดเวลาที่ต้องตัดสินใจอะไร พวกออดิทคงไม่กล้าสู้หรอก ฮ่าๆๆ
พี่ต่ายวางหูไปแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมซิแอบอยากรู้ “ที่ทำงานเหรอพี่ต่าย เค้ารู้ไม๊พี่เที่ยวอยู่” พี่ต่ายพยักหน้า “เค้าก็รู้กันหมดแหล่ะ แต่พี่แพลนงานแบ่งงานไว้แล้ว ที่จริงเสร็จแล้วนะ พอกลับไปก็ตรวจรอบสองอีกที สรุปได้เลย” ผมก็เดาแล้วว่าต้องแบบนั้น ถ้าไม่ไกล้เสร็จพี่ต่ายไม่ทิ้งมาแน่ๆ ผิดกับผม ไม่อยากประจานตัวเอง งานก็ไม่เสร็จแต่ถ้ามีโอกาสเที่ยวก็ขอเสนอหน้าก่อนเลย แล้วค่อยไปเผางานเอาใกล้ๆ เอิกซ์ซซซ
เราขับรถไปจนใกล้จะถึงปายแล้วครับแต่15กิโลที่ปายนี่ผ่านไม่รู้กี่โค้งนะครับ นานกว่าถนนปกติทางตรงๆแน่นอน เรามาถึงจุดตรวจของทหารเนื่องจากแถวนี้ใกล้ชายแดนจึงต้องมีทหารมาช่วยตรวจความเรียบร้อย เพราะมีข่าวขนยาเสพติดทางภาคเหนือกันอยู่บ่อยๆ ทหารโบกมือให้เราหยุดรถแล้วชะโงกหน้าดูด้านหน้าด้านหลัง แล้วโบกมือให้ไปได้ แต่กิฟไม่ไปครับผมก็สงสัย ทหารก็คงสงสัย เลยเข้ามาซักถาม “ไปไหนกันเหรอครับ” ทหารคนนี้หน้าตาดี..ตาใสแจ๋วเลยครับ พอเข้าใจแล้วว่าสงสัยกิฟจะมองเพลินไปหน่อย
“ผมจะไปเที่ยวปายครับ”กิฟตอบเสียงห้าวไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้ น้องทหารคนนั้นยิ้มอายๆให้กิฟ แต่ผมนั่งด้านหลังข้างกิฟพอดีเห็นจะๆเลยครับ ผมว่าเดี๋ยวนี้เซนส์ของผมกับเรื่องแบบนี้มันดีขึ้นจริงๆครับ ไม่รู้ว่ามันไปพัฒนาตอนไหน หรือว่าตั้งแต่มาคบกับพี่ต่ายก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆน้องทหารนั่นเขินใส่กิฟแน่นอนครับ ผมนึกว่ากิฟจะไม่ยอมไปไหนแล้วจอดไม่ขยับอยู่ครู่ จนพี่ต่ายต้องบอกว่า “ไปได้แล้วกิฟ”
พอรถเราเคลื่อนตัวไปได้เท่านั้นกิฟก็พูดขึ้นมาทันที “โอพระเจ้า....ทำไมทหารแถวนี้หน้าตาดีอย่างนี้ กิฟไม่ไปแล้วนะพี่..ปาย กิฟจะอยู่นี่แหล่ะพวกพี่ไปกันเองนะ” ดูน้องทำครับเห็นรั้วของชาติแล้วอยากไปทดแทนบุญคุณซะงั้น จะทิ้งพวกผมไปเลย ฮ่าๆๆ
“นี่...แต่พี่สงสัยเมื่อกี้พี่ว่าเค้าโบกแล้วนะทำไมกิฟไม่ไป ไปบอกเค้าทำไมว่าเราจะไปปาย”ผมก็ฮาน้องนะครับแต่ก็อยากรู้
“ก็พี่เค้าถามว่าไปไหนกันครับ กิฟก็เลยบอกว่าไปเที่ยวปายกันครับ แอร๊ยยยเค้ามองหน้ากิฟแล้วยิ้มอายๆนะพี่โอม...น่ารักอ่ะ”กิฟเพ้อไปแล้วครับ แต่ผมก็เห็นตามที่กิฟเห็นจริงๆน่ะแหล่ะ
ผมกับกิฟเมาท์กันสนุกสนาน “อือพี่ก็เห็น แต่น่ารักนะ ตาใสเชียว” พี่ต่ายหันมามองหน้าผมทันทีแล้วส่ายหัว ยิ้มๆแบบปลงตก แต่ผมก็ไม่สนใจครับกำลังสนุกอยู่
“เนอะพี่โอม...ใช่มะพี่เค้ายิ้มอายๆ น่ารักอ่ะ ขากลับจะเจอไม๊เนี่ยพี่ ทำไงดีจะได้เจอ กิฟรู้แล้วขากลับซื้อของมาฝากดีกว่า แล้วมาจอดบอกว่าผมซื้อมาฝากพี่ครับ” กิฟฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ทำเอาผมพลอยยิ้มตามไปด้วย นึกถึงสมัยก่อนตอนที่ไปเจอสาวสวยๆก็ความรู้สึกแบบเดียวกันเลย วิพากษ์วิจารณ์กับเพื่อนๆอย่างเฮฮาแต่ตอนนี้อารมณ์นั้นของผมหายไปไหนหมดไม่รู้ไม่เคยมองใครอีกเลย เห็นทุกคนเป็นเรื่องธรรมดาไปหมด
“พี่ว่ากิฟเอาของมาให้ แล้วใส่เบอร์โทรที่อยู่ให้ด้วยเลยดีกว่า นะ ฮ่าๆๆ”ผมก็เสนอไปสนุกๆน่ะครับ
“ใช่ๆจริงๆด้วยพี่โอมทำไมเพิ่งบอกผม เชี่ยวนี่หว่า แล้วขากลับมาผมจะเจอไม๊เนี่ย เสียดายอ่า...ชื่ออะไรก็ไม่รู้เนอะ”
“น่านซิ โอมเชี่ยวจังเคยทำแบบนี้เหรอ ถึงรู้วิธี”พี่ต่ายถามแทรกขึ้นมา ผมก็นึกว่าไม่ฟังซะอีกเห็นเงียบๆที่แท้ก็แอบฟังนี่หว่า ผมพูดตอบด้วยความภูมิใจ “ไม่เคย....แต่ฉลาด..อยู่ดีๆก็แปล๊ปเข้ามาในหัว ว่าน่าจะดีใช่ไม๊กิฟ“ ผมไปเขย่าไหล่กิฟหาพักพวกกิฟก็พยักหน้าแล้วหัวเราะไปกับผมด้วย
“ก็ถ้ากิฟว่าดีก็ทำไป แต่โอมอย่าทำก็แล้วกัน”
แหง่ะ....พี่ต่ายพูดซะหมดอารมณ์เลยกำลังขำๆกันอยู่ น่าจะรู้ว่าเราพูดเล่นๆกัน กิฟก็พูดขำๆไปแบบนั้นให้ไปจีบเค้าก็คงไม่กล้า (เอ๊ะหรือจะกล้า??)
กิฟตอบขึ้นมาว่า “หูยย..กิฟก็ไม่กล้าหรอกพี่ คุยกันสนุกๆเฉยๆ ไม่มี๊ไม่มี เนอะพี่โอมเนอะ” ผมว่าผมเห็นพี่ต่ายเหลือบตามาดุผมหน่อยแล้วพูดว่า “งั้นก็แล้วไป”แล้วก็หันหน้ากลับไปที่ถนนต่ออีกครั้ง ผมเกือบซวยไปแล้วซิ แหะๆเล่นจนได้เรื่อง
เส้นทางที่เป็นตัว S ตัวU ตัว C มีหมดครับทำเอาลำไส้ผมจัดระเบียบใหม่ไปแล้วแน่นอน ยังดีที่ไม่มีใครเมารถนะครับ เลยขับได้รวดเดียวยาวเลยไม่เสียเวลาแวะอาเจียนกัน เราขับผ่านอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดังไปก่อนเพราะกิฟแนะนำให้แวะขากลับดีกว่า “ที่จริงกิฟเคยมาเที่ยวแล้วนะพี่...มาดูทะเลหมอกตอนเช้าๆมากางเต้นท์แถวๆนี้แหล่ะ แต่เราไปบ่ายๆก็คงเห็นวิวไปอีกแบบ พรุ่งนี้ค่อยแวะแล้วกันนะครับ” ผมสองคนไม่มีความเห็นครับตามใจไกด์ไป
ผมดูหลักกิโลอีกไม่นานก็ใกล้จะถึงปายแล้ว กิฟเปิดหน้าต่างปิดแอร์ประหยัดน้ำมัน ช่วยลดโลกร้อน และสุดท้ายได้สูดอากาศบริสุทธ์ครับ แต่กิฟทำจมูกฟุดฟิด “พี่ต่ายได้กลิ่นเหม็นไหม้ไม๊ มาจากรถเราไม๊” พี่ต่ายส่ายหน้า “ได้กลิ่นแต่พี่ว่าไม่ใช่รถเรา แล้วก็ภาวนาอย่าให้ใช่”
“กิฟว่ากลิ่นเหมือนผ้าเบรคไหม้”
พี่ต่ายทำจมูกฟุดฟิดพยายามดมกลิ่น“เหรอแล้ว...กิฟเหยียบเบรครึเปล่าล่ะ”
กิฟตอบว่า “ไม่เลยพี่...รถคันหน้าแน่ๆ เดี๋ยวเราทิ้งช่วงแล้วพิสูจน์กลิ่นกันดีกว่า ปิคอัฟคันหน้าอ่ะเหยียบเบรคตลอดเลย”
“นี่กิฟก็เหยียบเบรคเท่าที่จำเป็นจริงๆนะ ไม่ได้เหยียบตลอดเลย” สองพี่น้องก็พิสูจน์กันไปครับ ขับรถที่ทางโค้งมากๆขึ้นเขาลงห้วยแบบนี้ถ้าเหยียบเบรคตลอดทุกครั้งที่เข้าโค้ง กลับไปผมคงต้องขายตัวใช้หนี้ค่าซ่อมรถแน่ๆ
เราไปถึงปายก็เย็นแล้วครับ พอเข้าเขตปายผมก็หยิบเอาแผนที่มาดูว่าที่พักเราอยู่ที่ไหน
“พี่ต่ายจองบ้านยังครับ คืนนี้เรานอนที่ไหนหรือว่าต้องโทรไปถามน้องอ้อ พี่คม น้องกิฟ เชอรรี่น้องวาย หรือน้องลำไยให้ช่วยหาเบอร์โทรให้อีก”
พี่ต่ายหัวเราะก๊ากเลยครับ ผมก็พูดไปได้ไม่รู้อารมณ์ไหนกัน
“พี่จองบ้านแล้วครับ เป็นที่เดียวจริงๆที่จองแล้ว ให้น้องอ...เอ่อ..น้องที่ทำงานจองไว้ให้ เดี๋ยวก่อนนะชื่ออะไรนะ...อ่อ..วิลล่าเดอะปาย”
“ดีแล้วพี่ต่าย ผมขี้เกียจขับรถวนหา ที่นี่ผมไม่รู้ทางด้วย แล้วนี่ไปไงล่ะพี่”
เราเข้าสู่อ.ปายก็เป็นเวลาเย็นแล้วครับเกือบ5โมงเย็น พระอาทิตย์เริ่มทอแสงอ่อนลง อากาศเย็นลงเรื่อยๆแต่ยังไม่ถึงกับหนาว เราเองก็อ่อนแรงลงไปกับการเดินทางเหมือนกัน เราผ่านร้านกาแฟชื่อดังที่ททท.ใช้ภาพเป็นแผนโปรโมทปาย “Coffee In Love” และใช้เป็นสถานที่ถ่านทำหนังด้วย แต่...เราก็ยังไม่แวะครับ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ร้านกาแฟแห่งนี้ตั้งอยู่บนที่สูงมองเห็นวิวเนินเขาด้านล่างเป็นฉากหลัง ถ้านั่งดื่มกาแฟตอนเช้าๆคงได้บรรยากาศดีครับ
พี่ต่ายกับกิฟปรึกษากันเรื่องที่ตั้งของที่พักเรา วนๆเวียนๆอยู่พักนึงเราก็พบว่าหาไม่ยากเลยครับอยู่ไม่ไกลจากถนนคนเดินเท่าไหร่เลย ขับวนไปวนมาแป๊ปเดียวก็เจอ กิฟขับรถเข้าไปในลานจอดขณะที่พี่ต่ายไปติดต่อบ้านพัก ผมมองไปรอบๆมีบ้านพักอยู่จำนวนมากพอสมควรครับ ทุกหลังเป็นหลังคามุงจากแต่แบบก็เรียบง่ายทันสมัย บ้านถูกสร้างขึ้นมาแบบโปร่งๆไปด้วยประตูหน้าต่างเป็นกระจกโดยรอบ แต่มีผ้าม่านซึ่งเป็นผ้าฝ้ายทอมือแบบเหนือ ปลูกต้นไม้อยู่ด้านหน้าบ้านพอสมควร ตัวบ้านสร้างล้อมรอบที่ว่างตรงกลางที่ใช้เป็นที่จอดรถ
พี่ต่ายเดินมากับผู้ชายร่างหนาซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นเจ้าของที่นี่ “นี่ครับบ้าน B2ที่จอง” ชายหนุ่มเดินนำเราเข้าไปด้านในสุดเป็นบ้านหลังใหญ่กว่าด้านนอก อยู่มุมในพอดี ตัวเรือนยกพื้นสูง มีระเบียงนอกชานกว้างน่าดู พอชายหนุ่มคนนั้นจากไป กิฟก็รีบเข้าบ้านทันที “บ้านน่ารักจังเลยพี่โอม มีอินเตอร์เน็ต จอพลาสมา หูยยย น้ำอุ่นอีก ตู้เย็น ห้องน้ำในตัวอีก เริดจริงๆ คืนเท่าไหร่นะพี่ต่าย” ผมนึกว่ากิฟจะไม่หยุดพูดให้คนอื่นพูดบ้าง หึหึ
(http://img172.imageshack.us/img172/2904/img5246.jpg)
ในห้องนอน
“หนึ่งพันบาท นอนได้สี่คน ใช้ได้ไม๊โอม”พี่ต่ายหันมาถามผม
ผมเลยบอกว่า “เยี่ยมเลยพี่ น่าอยู่จัง” ภายในห้องนอนมีเตียงคู่สองเตียง มีมุ้งแขวนอยู่ด้านบน ผมมองประตูหน้าต่างกระจกโดยรอบ ไม่มีมุ้งลวดแสดงว่าอาจจะมียุงเหมือนกันถึงมีมุ้งแขวนไว้
พี่ต่ายชี้ไปที่มุ้งแล้วยิ้มให้ผม ผมอดเขินไม่ได้แต่แต่อมยิ้มแล้วเดินหนีพี่ต่าย เจอมุ้งเข้าไปทีไรผมแพ้พี่ต่ายทุกที กิฟง่วนกับการเปิดคอมพิวเตอร์ต่อเน็ต ไม่รู้ว่าติดเวปอะไรกัน พอเข้าปุ๊ปเห็นรีบคลิกทันที “ดีจังเลยนะพี่วันไหนไม่ได้เล่นเน็ตเหมือนจะขาดใจ เออแต่กิฟเอาคอมมาด้วยนี่ ไปเอามาดีกว่า” ว่าแล้วกิฟก็วิ่งไปเอาคอมที่รถ
(http://img25.imageshack.us/img25/3855/img5245.jpg)
กิฟเข้าเวปอะไรก็ไม่รู้ :laugh:
พี่ต่ายหอมแก้มผมทันทีที่กิฟลับตาไป แล้วพูดว่า “ที่พักที่นี่ดีนะ เงียบสงบดีด้วย ถ้ามากันสองคนนะรับรองว่าไม่ให้โอมไปไหนเลย” ผมได้แต่ทำตาโตแล้วหัวเราะ “งั้นผมก็ต้องพากิฟมาด้วย จะได้ออกไปเที่ยว เสียใจนะพี่ต่าย คืนนี้ไม่มีรายการสำหรับผู้ใหญ่นะครับขอบอก” ผมทำแก้มป่องยิ้มอย่าลำพองใจ
“ก็นี่ไงล่ะเหตุผลที่พี่ต้องทำสกอร์ล่วงหน้า บรรยากาศแบบนี้มีโอมอยู่ข้างๆพี่จะทนไหวได้ไงกัน”ผมได้ส่ายหัวกับพี่ต่าย เดี๋ยวนี้หวานเกินไปแล้ว ไม่กล้าไปเช็คเลือดเลยกลัวเปอร์เซ็นต์น้ำตาลในเลือดพุ่ง
พอกิฟกลับมาก็เล่นคอมเสียเพลินลืมทุกสิ่งทุกอย่างหมด ผมเลยเดินสำรวจห้องพักไปพลางๆ พอเดินออกไปที่ระเบียงยังเห็นกระสอบทรายที่ทำเป็นแนวกั้นน้ำ “พี่ว่าพี่ดูรูปมันริมน้ำนะ แต่ไหงไม่มีน้ำเลยเนี่ย “พี่ต่ายมองแล้วก็พึมพำเบาๆ
“ผมว่าหน้าหนาวน้ำมันแห้งน่ะพี่ ถ้ามีน้ำจะสวยกว่านี้มากเลยนะ” ตอนนี้ภาพภายนอกที่เราเห็นเลยมีแต่ต้นไม้แห้งๆ พื้นดินแล้งๆ สรุปว่าอยู่ในห้องแล้วกันวิวไม่ต้อง “พี่ต่ายช่วยกิฟหน่อยพิมพ์ภาษาไทยไม่ได้น่ะพี่”
พี่ต่ายผละจากผมไปช่วยกิฟ ผมเลยเดินสำรวจห้องน้ำต่อ ห้องน้ำกั้นด้วยไม้ไผ่สานมันบางมากเลยครับ กว้างมากครับกว้างพอๆกับห้องนอนทีเดียว มีชักโครกและน้ำอุ่นพร้อม แต่พื้นห้องน้ำทำเป็นไม้ระแนงตีห่างๆให้น้ำลอดลงไปยังด้านล่างได้จนเห็นต้นหญ้าที่อยู่
“พี่ต่าย ผมกลัวคนมาแอบดูเวลาอาบน้ำ พี่ต่ายมาดูนี่ซิ”ผมไปลากพี่ต่ายให้มาดูด้วยกัน แล้วชี้ให้พี่ต่ายดู
*********************************************************
พรุ่งนี้ไปเชงเม้งร้อนแย่แน่ๆเลย แล้วเจอกันค่ะขอให้ร้อนแบบมีความสุขทุกๆคนนะคะ :เหอะ1:
-
^
^
ลงชื่อจิ้มพี่ฟาง :pig4:
ลำยอง+ป้านนนี่
:กอด1: :กอด1:
อยากไปด้วยอ่ะ อยากไปนั่งเล่นเล้าข้างๆคนเสื้อแดงจัง :-[
-
ทามมายคนใส่เสื้อแดง-ขาวน่ารักงี้อ่า
:-[
-
ไล่กิ๊ฟไปนอนข้างนอกก๊อได้นี่นา
เพราะตอนกลางคืนก็มียามมาเฝ้าให้
ดีออกนะ ว่ามั้ยคะ :laugh:
-
555 พี่ต่ายไม่วาย (เอ๊ะ หรือวาย :z1:)
พรุ่งนี้ไปเชงเม้งเหมือนกันค่ะ..
-
^
^
ลงชื่อจิ้มพี่ฟาง :pig4:
ลำยอง+ป้านนนี่
น่ารักมากลำยอง :กอด1: ในที่สุดสองเราก็รวมเป็นหนึ่งเดียว :-[
อยากไปปายยยยยย :m15:
อุตส่าห์ได้เป็นคนจองที่พักแต่ไหงไม่ได้ไปเหยียบปาย :z3:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ :L2:
โอมดักคอพี่ต่ายซะงั้น หึหึ
อยากไปปายยยยยย :m15:
อุตส่าห์ได้เป็นคนจองที่พักแต่ไหงไม่ได้ไปเหยียบปาย :z3:
เขาเรียกบุญมีแต่กำบังหรือเปล่าค่ะ ป้านนนี่ เอ๊ยยย พี่นน ฮ่าๆๆ
-
อ่านแล้ว คิดถึงสมัย เที่ยว เชียงใหม่ ปาย แม่ฮ่องสอน ตาก กะแฟน เหนื่อยโค่ด ๆ ขับรถกันเป็นบ้าเป็นหลัง แต่หนุกนะ ตอนนี้ชวนเค้าอีก เค้าบอกว่าได้ แต่เทอขับ โห่ ไรวะ
-
^
^
ลงชื่อจิ้มพี่ฟาง :pig4:
ลำยอง+ป้านนนี่
น่ารักมากลำยอง :กอด1: ในที่สุดสองเราก็รวมเป็นหนึ่งเดียว :-[
:o8: ป้านนนี่
ในเมื่อเรารวมเป็นหนึ่งกันแล้ว งั้นให้แม่มาขอโซด้วยนะคะ :กอด1:
-
^
^
ก่อนได้กะลำยองอ่ะ พี่ได้พี่ฟางมาแล้ว :z1:
โซต้องขออนุญาตพี่ฟางก่อนน้า :laugh:
-
แอร๊ยยยยยยยยย
คุณป้าๆๆ ทั้งหลาย ได้อะไรกันหร่อคร่ะ
:laugh:
ไล่กิ๊ฟไปนอนข้างนอกก๊อได้นี่นา
เพราะตอนกลางคืนก็มียามมาเฝ้าให้
ดีออกนะ ว่ามั้ยคะ :laugh:
ไม่เอาอ่าาาาา พี่บัวววว ไม่อยากนอนข้างเฮียฟ๊อก
เดี๋ยวตบกัน แย่งผ้าเช็ดเท้า
:laugh:
-
^
^
^
^
^
^ :z13:จิ้มน้องกิ๊ฟ
หวัดดีขอรับ หายไปนาน พอดี มาแว้ว แหะ ๆ มาปายกันแล้ว ต้องรีบอ่าน
คิดถึงพี่ฟาง :กอด1:
-
^
^
^
kakoku_kin >>>กลับมาแล้วเหรอค่ะ :กอด1:
pdolphin อ่านแล้ว คิดถึงสมัย เที่ยว เชียงใหม่ ปาย แม่ฮ่องสอน ตาก กะแฟน เหนื่อยโค่ด ๆ ขับรถกันเป็นบ้าเป็นหลัง ตอนนี้ชวนเค้าอีก เค้าบอกว่าได้ แต่เทอขับ โห่ ไรวะ>>>ตอบไปเล้ยก็ได้ แต่เปลี่ยนคนนั่งที่ไม่ใช่เธอ :laugh:
ღGivesZaღ ทามมายคนใส่เสื้อแดง-ขาวน่ารักงี้อ่า>>>น่านซิ น่ารักเสียจนน่าทิ้งไว้ที่นู่นเลย
nOn†ღ ก่อนได้กะลำยองอ่ะ พี่ได้พี่ฟางมาแล้ว >>>อร๊ายยยเอาความลับมาเปิดเผยได้ไงที่รัก
♥โซดาน้อย♥ ลงชื่อจิ้มพี่ฟาง >>อยากให้รางวัลเป็นจูบซักสองสามฟอด ในฐานะที่ช่วยดันตลอดเลย :กอด1:
tawada_j เขาเรียกบุญมีแต่กำบังหรือเปล่าค่ะ ป้านนนี่ เอ๊ยยย พี่นน ฮ่าๆๆ>>>เรียกพี่ดีแล้วนะ แบบป้าๆๆไม่เอาอ่ะไม่พูด :laugh:
jannieพรุ่งนี้ไปเชงเม้งเหมือนกันค่ะ..>>>ร้อนน่าดูนะคะ กลับมาจะเป็นลม ช่างร้อนเหลือ :serius2:
@BUA@ ไล่กิ๊ฟไปนอนข้างนอกก๊อได้นี่นา>>>พี่บัวใจร้ายน่าดูไล่น้องกิฟได้ลง อย่างนี้ต้องให้ :กอด1:
อยากตอบคนอ่านให้มากกว่านี้ แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านอ่าน อิอิ แต่ยังไงก็ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเช่นเคยค่ะ :pig4: อีกไม่กี่ตอนคงจะจบแล้วดีใจจังเลย ทำงานไม่ทันแล้วตอนนี้ อยากจะบร้าวันละหลายหน :z3:
******************************************************
#14 เที่ยวปายยย
“นี่ไงดูซิพี่คนอยู่ด้านล่างมองขึ้นมาเห็นแน่ๆเลย”พี่ต่ายมองตามที่ผมชี้แล้วบอกผมหน้าตาเฉยว่า
“ก็ถ้าใครเค้ายอมมุดพื้นบ้านแล้วส่องดูจริงๆ พี่ว่าก็ให้เค้าดูไปเถอะ เป็นค่าตอบแทนในความพยายามของเค้า นะโอมนะ” พี่ต่ายเดินออกไปอย่างไม่สนใจเลยครับ ผมละเซ็ง...พี่ต่ายไม่ได้รู้สึกเลยหรือไงว่าถ้ายืนอาบน้ำตรงนี้มันจะระแวงแค่ไหน ผมได้แต่ยืนบ่นจิ๊จ๊ะอยู่คนเดียว ผมลองเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูดูสังเกตว่าได้ยินเสียงคนข้างนอกคุยกันชัดเจนเลยครับ เพราะผนังไม้ไผ่ที่ใช้กั้นมันบางมาก ถ้าเราคุยกันในนี้ผมว่าข้างนอกก็ต้องได้ยินเหมือนกันแน่ๆ
“กิฟ....พี่ว่าเราน่าจะออกไปเที่ยวได้แล้วนะ มาเที่ยวทั้งที่ยังจะมานั่งเล่นเน็ตในห้องเหรอ” พี่ต่ายชักชวนให้เราออกไปข้างนอกกันหลังจากที่ดูโปรแกรมเที่ยวแล้ว เพราะดูจากอาการกิฟแล้วเมื่อขาดเน็ตก็เหมือนคนขาดอาหาร พอขาดไปหลายๆวันเมื่อมาเจออาหารวางอยู่ตรงหน้าก็อดที่จะมากินก่อนไม่ได้ เพราะงั้นเราก็ต้องลากกิฟออกมาเที่ยวกันก่อน
ในที่สุดตกลงเราก็เลยเดินออกมาจากที่พักกัน กะว่าคงเดินเล่นแถวๆนี้เพราะตามโปรแกรมต้องดูพระอาทิตย์ตกที่วัดอะไรซักอย่าง (กร๊ากกกกลืมชื่อ) แต่เรามัวตื่นเต้นกับอินเตอร์เน็ตอยู่พระอาทิตย์ก็ตกไปแล้ว(ไม่รอกันเล้ย...)ก็เลยเป็นอันว่าโปรแกรมดูพระอาทิตย์ตกพับไป เนื่องจากที่พักตั้งอยู่ในถนนที่ขนานไปกับถนนคนเดิน พอเราเดินเลี้ยวออกมานิดเดียวตามเส้นทางที่เดินก็มีชาวเขา ชาวบ้านเอาของมาวางขายแล้ว ของที่ขายก็คล้ายๆกันเป็นกระเป๋าผ้าขนาดต่างๆมีตั้งแต่ใบเล็กใบใหญ่ หมวกชาวเขา มีราคาตั้งแต่50บาท-500บาท
มีร้านให้นั่งดื่มมากมายตกแต่งร้านสวยงามไปด้วยโคมไฟ ตอนที่เราออกมาเดินกันก็6โมงกว่าแล้วครับ ท้องฟ้าในหน้าหนาวเริ่มโรยตัวไปด้วยความมืด ร้านค้า ร้านอาหารต่างแข่งกันตกแต่งแสงไฟกันอย่างสวยงาม ดูแล้วอยากจะเดินเข้าไปชมให้หมดทุกร้าน เราเดินพ้นซอยออกมาก็เห็นลำธารมีสะพานไม้ขัดแตะให้ข้ามจากฝั่งเมืองไปอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นรีสอร์ทที่พักเหมือนกัน
ผมว่ารีสอร์ทเกสท์เฮาส์ที่นี่มีมากจริงๆครับไม่แพ้เขาใหญ่ นักท่องเที่ยวไปที่ไหนความเจริญก็ตามไปเป็นของคู่กันนี่เป็นสัจจธรมจริงๆ แต่เราจะทำอย่างไรให้ธรรมชาติที่มีอยู่ไม่ถูกความเจริญทำให้เสียลงไปนั่นคือปัญหามากกว่า เดิมเสน่ห์ของปายอยู่ที่ธรรมชาติ ของบ้านเรือน ขุนเขา ลำธารและสายน้ำ แต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าเมื่อผมกลับไปสิ่งที่ผมจำได้จะเป็นเสน่ห์ของแสงไฟที่ตกแต่งตามร้านค้าในยามค่ำคืนหรือเปล่า
ตอนที่จะออกมาเดินเล่นผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะไม่นึกว่าอากาศจะเย็นลงอย่างรวดเร็ว จนผมรู้สึกหนาวๆนิดหน่อย ผมเลยเดินกอดอกไปด้วย “หนาวไม๊โอม” พี่ต่ายคงสังเกตผมอยู่เลยถามขึ้นมา “ก็นิดหน่อยพี่ ไม่คิดนะว่าที่นี่จะยังหนาวอยู่”
“นั่นซิ..โอมจะเอาเสื้อแจ็คเก็ตไม๊เดี๋ยวพี่วิ่งกลับไปเอามาให้” พี่ต่ายเสนอมาอย่างหวังดี แต่เราเดินออกมาไกลแล้วครับผมก้ไม่อยากให้พี่ต่ายต้องลำบาก อีกอย่างหนึ่งอากาศเย็นๆแบบนี้ก็สบายดีเหมือนกัน ผมยังทนหนาวไหว
“ไม่ต้องหรอกพี่ต่าย ผมพอทนได้ ไม่หนาวมากมายเท่าไหร่ครับ”
“คนแก่แล้วก็อย่างนี้แหล่ะพี่ ผิวบางสู้เด็กๆอย่างกิฟก็ไม่ได้” กิฟพูดเสร็จก็เอาไหล่กระแทกพี่ต่ายเล่นเบาๆ ผมเลยเอามะเหงกให้กิฟไปหนึ่งทีโทษฐานล้อเลียน “นี่แน่ะ พูดหยาบคายนะเรา” กิฟหัวเราะเบาๆไม่โต้ตอบอะไรแค่วิ่งหนีผมเท่านั้นเอง
เราเดินชมแสงไฟในยามค่ำคืนและการจัดแต่งของร้านรวง ไม่เว้นแม้แต่ของที่คนนำมาขาย ผมสังเกตว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นคนไทยครับ และจะเป็นวัยรุ่นเป็นส่วนมาก มีชาวต่างชาติเยอะอยู่เหมือนกันแต่เมื่อเทียบเป็นสัดส่วนกับคนไทยแล้วก็นับว่าไม่มากเท่าไหร่ ร้านค้าเปิดไฟกันสวยงาม บนริมทางเดินก็มีคนนำของมาขายหลากหลาย ทั้งของที่ระลึก หรืออาหาร ของที่ระลึกที่มากที่สุดคือเสื้อยืดที่มีเขียนว่า “ปาย”อยู่ในนั้น แต่แตกต่างกันที่สีสันและลวดลาย ผมคิดในแง่ของการตลาดว่าที่นี่กำลังสร้างแบรนด์ของ “ปาย”ให้เหมือนกับเมืองที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวหลายๆแห่งทั่วโลก และดูทีท่าว่าจะสำเร็จเสียด้วย
ร้านที่ระลึกหลายๆร้านเคยลงในนิตยสารหรือแม้แต่เราอาจพบเห็นกันตามฟอร์เวิร์ดเมลล์เช่นร้าน “มิตรไทย” แต่ร้านอื่นๆก็ตกแต่งในแนวคล้ายคลึงกัน ผมเลือกไม่ถูกเลยว่าจะของไปฝากเพื่อนๆที่ร้านไหนดี เราเลยเดินชมวิวยามกลางคืนของปายไปก่อน นอกจากสินค้าที่จะเป็นที่นิยมอย่างเสื้อยืดแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่เดินไปที่ไหนก็ต้องเห็นแทบจะทุกร้านก็คือ “โปสการ์ด” ซึ่งออกแบบกันมาแตกต่างกัน บ้างเป็นรูปถ่าย บ้างเป็นกราฟฟิคการ์ตูนสวยๆ บ้างเป็นภาพวาด ละลานตาไปหมดครับ แต่ราคาไม่ถูกเลย ด้านหน้าร้านจะมีตู้ไปรษณีย์สีแดงให้คุณสามารถส่งโปสการ์ดถึงคนที่คุณคิดถึงทันที
(http://img257.imageshack.us/img257/2633/p2160731.jpg) ร้านแบบนี้มีแทบจะตลอดสายบนถนนคนเดิน
ผมอยากได้เสื้อเป็นที่ระลึกสักหนึ่งตัวว่าได้มาที่นี่แล้ว เราเดินเข้าร้าน “มู่”ซึ่งมีสินค้าแทบจะครบตามที่ผมบอกไปแล้ว นอกจากนี้ยังมีถุงผ้า แม็คเน็ตติดตู้เย็น สมุดบันทึก และสารพัดที่จะมี แน่นอนทุกอย่างมีคำว่า “ปาย” ซึ่งมันอาจจะดูเกร่อเมื่อคุณอยู่ที่นี่ แต่เมื่อคุณกลับไปรับรองว่ามันจะมีค่ามากทีเดียวและมันจะทำให้คุณคิดถึงที่นี่จริงๆ โปสการ์ดถ้าซื้อแผ่นเดียวจะแพงครับแต่ถ้า5ใบขึ้นไปราคาจะถูกลง เช่น1ใบ25 6ใบ100บาทเป็นต้น (แต่ผมก็ว่าแพงอยู่ดีแหะๆ) ผมเลือกซื้อสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ โปสการ์ด แม็คเน็ตขนาดต่างๆเอาไปฝากที่บ้านและเพื่อนๆที่ไม่ได้มาด้วยกัน
(http://img257.imageshack.us/img257/4232/img7364.jpg)ของที่ระลึกที่มีขายกันในปาย
ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ซื้อของฝากคนที่ผมรัก ถึงแม้มันจะเป็นของที่ราคาไม่สูงนัก แต่นั่นคือเมื่อเราซื้อมาฝากเพราะเราคิดถึงเค้าเสมอเมื่อเราอยู่ไกลกัน พอคิดเงินก็พันกว่าบาทครับผมขอถุงกระดาษใบเล็กๆขนาดประมาณใหญ่กว่าฝ่ามือนิดหน่อยเพื่อไปแยกใส่ของเวลาให้เพื่อนก็จะดูดี แต่แม่ค้าพูดด้วยหน้าตาไม่ยิ้มแย้มเลยบอกว่า “ถุงมีจำกัดค่ะให้ไม่ได้”
ผมก็ถึงกับงงและเสียความรู้สึกจริงๆ ผมซื้อของพันกว่าบาทแค่ถุงกระดาษขนาดเล็กไม่กี่ใบก็ให้ไม่ได้ ถ้าเธอพูดด้วยท่าทีและน้ำเสียงที่ดีๆผมจะไม่นึกเคืองเลยครับ ตอนนั้นผมรู้สึกแค่ว่าแม่ค้าที่นี่ไม่เฟรนด์ลี่เลย มันทำให้ผมหมดความสุขไปมากทีเดียว ผมกับกิฟเดินออกมาแบบงงๆเราไม่ได้ต่อว่าอะไรนะครับ (แต่เรามาบ่นในนิยาย กร๊ากกกก) แต่เรามาบ่นนอกร้านให้คนที่กำลังเลือกซื้อหรือกำลังจะเข้าร้านได้ยิน “ซื้อของเป็นพัน แค่ถุงยังไม่ให้จะอะไรกันนักกันหนา”
“เอาน่ากิฟร้านแบบนี้เราก็คงมาหนเดียว”ผมปลอบกิฟแล้วก็บอกตัวเองไปด้วย พี่ต่ายเดินตามผมออกมาไม่รู้เรื่องอะไร
“มีอะไรกันสองคนพี่น้อง หน้างอเชียว” ผมเห็นลูกค้าคนอื่นยืนฟังพวกเราคุยกันด้วย
“ก็เนี่ยพี่ต่าย พี่โอมซื้อของตั้งเป็นพัน แล้วแค่ขอถุงกระดาษ ก็งกไม่ยอมให้ไม่ได้ซื้อห้าบาทสิบบาทซักหน่อย ไม่สปอร์ทเลย....”บลาๆๆๆกิฟบ่นเป็นชุดเลยครับฟ้องพี่ต่ายฉอดๆๆ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ ทำเอาผมเซ็งไปจริงๆนะ ที่มาเล่าสู่กันฟังจะได้ไม่ไปเสียอารมณ์เพราะขอถุงแบ่งแบบผม
พี่ต่ายก็พยายามปลอบให้กิฟหายโมโห กิฟก็ยังหงุดหงิดไม่เลิก“เนี่ยรู้งี้ไปซื้อร้านอื่นดีกว่าไม่น่าเลย” เดินไปได้อีกหน่อยพี่ต่ายไปแวะซื้อรองเท้าแตะใส่เป็นร้านเล็กๆของชาวบ้านธรรมดาๆครับ ป้าแกใจดีมากหยิบรองเท้าออกมาให้พี่ต่ายลองหลายคู่ยังกับเราไปซื้อของในห้างทั้งที่เป็นแค่รองเท้าฟองน้ำคู่ละไม่ถึงร้อยบาท ทำไมมันแตกต่างกันได้ขนาดนี้ผมก็ไม่รู้ ผมก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่ายังไงร้านนั้นคงไม่ใช่คนท้องถิ่นแน่ๆ ปล่อยเค้าให้ทำธุรกิจไปตามแบบของเค้าเหอะ
“ผมหิวแล้วทานข้าวที่ไหนดีพี่ต่าย...”ผมหันไปถามพี่ต่ายก็หยิบโพยมาดู ในลิสต์มีรายชื่อร้านอาหารเยอะเลยครับ แต่ไม่รู้อยู่ตรงไหนบ้าง แต่ที่ใกล้ตาเราที่สุดตอนนี้ที่สี่แยกปายหนาวก็คือร้านน้องเบียร์ ผมลองไปยืนดูที่ป้ายสี่แยกหยุดอยู่ซักครู่ กิฟก็เดินมาหา “พี่โอมยืนทำอะไรครับ” ผมหันไปยิ้มให้กิฟ “พี่ลองมายืนดูว่ามันหนาวกว่าปายที่อื่นบ้างไม๊ ก็ปกตินะกิฟ หนาวปกติ ฮ่าๆๆๆ”
(http://img257.imageshack.us/img257/7466/p2160741.jpg) ถึงแล้วสี่แยกปายหนาว
กิฟถึงกับเหวอ....อึ้งกับมุกของผมไป พี่ต่ายถึงกับเดินหนีเหมือนไม่อยากมาด้วย เราเลยเข้าไปทานอาหารกันครับ ร้านน้องเบียร์อยู่เยื้องๆกับป้ายสี่แยกปากหนาว (ที่เป็นร้านแบล็คแคนยอน ) ถ้าใครชอบทานอาหารแบบง่ายๆแบบข้าวแกงตักราดก็มาเลือกทานที่นี่ได้ครับสะดวกดี ราคาไม่แพง แต่ถ้าต้องการอาหารตามสั่งก็ยังมีร้านอาหารอีกมากให้เลือกชิมกัน
“โอมนั่งที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปดูว่ามีอะไรทานบ้าง”พี่ต่ายเดินไปแลกคูปองอาหารแล้วสั่งกับข้าวมาให้ผมเป็นข้าวราดแกงฮังเลกับแกงเผ็ดหน่อไม้ เพราะพี่ต่ายรู้ว่าผมไม่ชอบทานไข่เจียว ผมทานได้หมดน่ะครับถ้าอารมณ์ดีๆ ผมไม่ค่อยเลือกทานอยู่แล้วพี่ต่ายก็รู้ใจผมดี ที่สำคัญตอนนี้หิวมากครับเอาอะไรมาก็กินหมดอยู่แล้ว มื้อนี้มีหมูสะเต๊ะด้วย
“น่าอิจฉาคุณชายโอม มีพี่ต่ายบริการตลอดเลย...เชอะ” ผมได้แต่ขำที่กิฟมาแซว แต่ก็จริงของน้องครับ พี่ต่ายสม่ำเสมอกับผมมาตลอดจนผมเคยตัวไปแล้ว “กิฟก็กลับไปหาพี่ทหารคนนั้นซิ อย่าลืมซื้อโปสการ์ดใส่ที่อยู่เบอร์โทรศัพท์ไปให้เค้าด้วยล่ะ” มีกิฟมาก็ดีครับไม่เหงามีเรื่องให้ได้เถียงกันได้ตลอด
“หูยพี่โอมคิดได้ไง หรือกับพี่ต่ายก็ใช้วิธีนี้”กิฟทำยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผม “กับพี่เหรอ...โอมเค้าใช้วิธีอื่น”พี่ต่ายพูดแล้วก็ยิ้มแปลกๆ ผมเองกลับสงสัยว่าผมมีวิธีอะไรด้วยเหรอในเมื่อพี่ต่ายต่างหากล่ะที่เป็นคนมาจีบผม แล้วจะไปมีวิธีอะไรได้ยังไงกัน “ผมไม่เคยทำอะไรเลยนะพี่ต่ายเอาที่ไหนมาพูด....ไม่ใช่แระมั่วววว”
ชักร้อนตัวหรือผมทำ เอ๊ะ..แต่ผมไม่ได้ทำนี่ เริ่มสับสนชีวิต “พี่ต่ายเล่ามาให้ไวเลยนะ พวกพี่ไปรักกันได้ยังไง โดยละเอียดนะ ” พี่ต่ายเล่าให้กิฟฟังไปเรื่อยๆมีแต่ผมที่นั่งหน้าแดงสลับซีดอยู่เป็นระยะๆ ไม่รู้จะเล่าให้เด็กฟังไปทำไมซะละเอียด พอเล่าถึงช่วงที่ผมตดในลิฟท์กิฟถึงกับปล่อยกร๊ากกกออกมาดังลั่นร้านอย่างไม่อายใคร ผมแทบอยากเอามือไปปิดปากให้กิฟหยุดขำ
“เฮ้ยๆๆดังไปแล้ว อาคนอื่นเค้าบ้างไอ้น้อง”ผมต้องปรามๆกิฟไป
“ก็มันขำน่ะพี่ ทำไปได้ นี่ถ้าผมเป็นพี่ต่ายผมไม่เอาพี่แล้วนะ” ผมถึงกับเสียเซลฟ์ต้องถามสวนกลับไป “ทำไมว่ะ?”
“ก็ผมกลัวระบบหายใจของผมจะมีปัญหา สูดดมของมีพิษบ่อยๆเยื่อจมูกผมอักเสบพอดี กร๊ากกกกก” กิฟยังแซวไม่เลิกครับเป็นเพราะพี่ต่ายคนเดียวเลยที่เปิดเรื่องมาก่อน ผมได้แต่ถลึงตาใส่พี่ต่าย
“เล่านักนะพี่มีแต่เรื่องดีๆของผมที่ทำงามหน้าทั้งนั้น” พอเราทานข้าวเสร็จพี่ต่ายก็เล่าเรื่องจบพอดีครับ
เราเดินเล่นเพื่อกลับที่พักผ่านร้านที่ตกแต่งจนน่านั่งดื่มต่อหลายร้าน แต่ทั้งผมและพี่ต่ายไม่นิยมดื่มเท่าไหร่เลยไม่มีใครชวนให้แวะเลย ผ่านร้านขายโปสการ์ดอีกร้านนึงมีคนมุงเยอะครับเลยแวะเข้าไปดูบ้าง ร้านนี้โปสการ์ดถูกครับใบละ5 บาทเองเป็นภาพถ่ายกระดาษหยาบๆแต่ก็ทำให้สวยไปอีกแบบ ร้านนี้ชื่อร้าน “ปายไม่เคยเปลี่ยน” ชายหนุ่มที่เป็นคนขายหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสมากครับบอกเราว่า “ค่าแสตมป์ 3บาทครับไม่ได้บวกเพิ่ม”
(http://img25.imageshack.us/img25/5442/img5316.jpg)ร้านนี้คนขายอัธยาศัยดี แลโปสการ์ดราคาไม่แพง
ผมเลยชักสนุก“ส่งกันบ้างไม๊พี่ต่าย...เอาไม๊กิฟ”ทั้งสองคนพยักหน้าครับ พี่ต่ายบอกว่า “เอาซิ ส่งหาตัวเองก็ได้นะ”
พวกเราเลยต่างคนต่างไปเลือกโปสการ์ดกัน มีทั้งที่เป็นภาพถ่ายขาวดำต่อเนื่องกันเป็นชุดโดยมีถ้อยคำสั้นๆลงท้าย เช่นคิดถึง...... และมีทั้งที่เป็นรูปภาพถ่ายเดี่ยวๆพร้อมถ้อยคำที่น่าประทับใจ พอเลือกได้แล้วเราก็มายืนเขียนกันที่โต๊ะที่ร้านจัดไว้ให้ มีตาประทับในรูปแบบต่างๆกันให้ใช้ประทับลงบนไปรษณียบัตรให้มีความหมายต่อผู้รับมากขึ้น เช่น Love ปาย ฯลฯ
ผมตัดสินใจส่งให้พี่ต่ายแต่พี่ต่ายมาชะโงกดูของผม “ไหนโอมส่งให้ใคร?”
ผมรีบเอามือปิดไว้ “อยากรู้ต้องกลับไปอ่านที่บ้านนะ ห้ามดูก่อนเดี๋ยวไม่สนุก” ผมชะโงกดูของพี่ต่ายบ้าง พี่ต่ายก็ส่งให้ผมเหมือนกันแต่พี่ต่ายปิดไม่ทันสายตาอันเฉียบคมของผม ในโปสการ์ดเขียนไว้ว่า “พี่รักโอมตลอดปาย” ผมอ่านแล้วก็เขินพูดไม่ออกได้แต่แอบอมยิ้มคนเดียว
“เฮ้อคู่รักเค้าส่งให้กัน.... แล้วน้องกิฟที่น่ารักจะมีคนคิดจะส่งให้บ้างไม๊หนอ”กิฟทำตาปริบๆให้น่าสงสาร หุหุมันกวนครับ กวนได้ตลอด
“นี่ไง...เอาที่อยู่มาซิพี่จะส่งให้เราอยู่แล้วนะ”พี่ต่ายโชว์ไปรษณียบัตรในมือให้กิฟดู แล้วส่งให้ผมเขียนต่อ ผมเลยเขียนลงไปว่า “ขอให้กิฟมีความสุขตลอดไป” เพราะผมคิดว่า ในชีวิตคนเรายังไงก็ต้องมีความทุกข์ครับเพราะเรายังตัดทางโลกไม่ขาด ยังไม่ได้ไปบวช แต่ถ้าเราทำใจให้เป็นสุข...ยิ้มได้เมื่อมีปัญหาเราก็จะสามารถยืนหยัดสู้กับปัญหาได้ทุกเรื่องครับ
ส่วนพี่ต่ายเขียนว่า “ว่าง่ายๆพูดน้อยๆเลิกโตไวๆซะที” หุหุ ก็ตอนนี้น้องตัวสูงเกินไปแล้วครับและมีที่ท่าว่าจะโตต่อไปถึงแม้ว่าในภาวะเศรษฐกิจหดตัวแบบนี้
ผมส่งโปสการ์ดให้พ่อกับแม่ พี่อั้ม พี่อิง บุ้ง ติง ของบุ้งผมเขียนว่า “โสนะหน้ามึงไม่ได้มาปายกะกู กริ๊วๆๆๆ”
ส่วนติงผมเขียนไปว่า “อยากให้ได้มาอยู่ที่นี่ด้วยกัน” พอเขียนไปแล้วก็รู้สึกว่าถ้าแฟนเค้ามาเห็นจะมีปัญหาไม๊เนี่ย ผมเห็นพี่ต่ายส่งให้น้องสาวใบนึงแล้วก็พยายามเหลือบดูว่ามีส่งให้ใครอื่นอีกหรือเปล่า แต่โชคดีของพี่ต่ายไปที่ผมไม่เห็นครับ ระหว่างที่เราเขียนโปสการ์ดกันอยู่มีชายกลุ่มหนึ่งกำลังพยายามขายขนมจีบพ่อค้าสุดหล่อครับ
“พรุ่งนี้น้องเปิดกี่โมงครับพี่จะได้มาหา”
“น้องชื่ออะไรครับ ทานข้าวหรือยัง” น้องคนขายก็ใจดีครับขายของไปก็ตอบไปยิ้มไป ไม่มีทีท่าเบื่อหน่าย รำคาญหรือหงุดหงิดเลย น่าชื่นชมในความอดทนจริงๆ ขนาดพวกผมเขียนกันเสร็จแล้วกลุ่มนั้นก็ยังคงวนเวียนชวนพ่อค้าพูดคุยอยู่เลย
เราส่งไปรษณียบัตรกันไปแล้วก็เดินกลับที่พักโดยไม่ลืมภารกิจสำคัญคือ.....แวะเช็คความหล่อของพนักงานขายของเซเว่นที่ปาย หุหุ กิฟบอกว่า “ไม่ผ่านเลยพี่....ยังไงก็สู้ที่ปั๊มปตท.ที่เชียงรายไม่ได้ คิดแล้วยังเสียดายพวกพี่ๆไม่ยอมปลุกกิฟเลยตอนขากลับ” ก็ฮากันไปครับ ผมว่ากิฟก็ได้แต่แอบมองแหล่ะครับไม่เห็นลุยซักที
พอเรากลับถึงที่พักกิฟก็เล่นคอมต่อเลยครับ ผมแกล้งยื่นหน้าไปถาม “กิฟไม่มีคลิปอะไรดีๆบ้างเหรอ”
ผมก็ถามไปอย่างงั้นเองครับของผมก็มีเยอะแยะ....... เจ้ยยยไม่ช่ายยยย ปกติผมไม่มีเวลาดูเลย แล้วก็ไม่รู้จะไปหามาจากไหนด้วย แต่กิฟกระตือรือร้นคึกคักมากในการหามาให้ผมดู “เดี๋ยวนะพี่กิฟหาให้” กิฟทำหน้าทะเล้น ท่าทางผมจะถามถูกคนจริงๆ
พี่ต่ายมัวแต่อ่านรายการเที่ยวในวันพรุ่งนี้ซึ่งผมก็สงสัยว่าจะดูไปทำไมในเมื่อพอถึงเวลาก็ไม่มีอะไรเป็นไปตามแผนสักอย่างเดียว “พี่ต่ายผมอาบน้ำก่อนนะ”เริ่มง่วงๆครับพี่ต่ายรื้อๆกระเป๋าแล้วส่งเสื้อผ้ามาให้ผม น้ำอุ่นของที่นี่อุ่นจริงๆครับแต่เปิดแรงๆไม่ได้จะไม่ร้อนทันที หึหึ ผมใช้เวลาในการอาบน้ำสระผมนานพอควรทีเดียวแล้วก็ได้ยินเสียงแว่วๆออกมา “อือ.....อ๊า...อ๊า....” เสียงแบบนี้มันคุ้นๆนะครับ เหมือนติดอยู่กับหูเลย............
*************************************************
ค้างอีกคืนนึงเราก็จะกลับกันแล้ว ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ :z2:
-
:z13: ฟางงงง
จาก นนนี่ + ลำนอง 555+
-
^
^
:กอด1: :pig4: พี่ฟาง
จาก :-[ลำยอง+พี่นนนี่
-
ขำกะที่พี่ต่ายบอกว่า ถ้าคนมุดมาแอบดูจริงก็ให้เค้าดูไป เป็นรางวัลแห่งความพยายาม 555+ อ่ะนะ คิดแล้วมันก็ใครกันมันจะพยายามขนาดน๊านน...แต่คิดอีกที มันก็มีจริงๆ แหละคนที่พยายาม ไม่งั้นจะมีอาชีพปาปาราซซี่เหรอ
อยากไปปายยยยยยยยยยย
-
นี่ก็จะ 6 ร้อยแล้ว เลยมาช่วยดันแต้มอีก 1 แต้ม :oo1:
-
:L2: ....อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเหนือมั้งจัง.....
-
สวัสดีขอรับพี่ฟาง
มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม อยากไปเที่ยวกับพี่กระต่ายและน้องโอมจัง ฮิ้วๆๆๆๆๆ
ปล.กอดพี่ฟางก่อนไป :กอด1:
-
“อือ.....อ๊า...อ๊า....” เสียงแบบนี้มันคุ้นๆนะครับ เหมือนติดอยู่กับหูเลย............
เสียงอะไรเหรอค่ะ หนูไม่รู้ :-[
หวัดดีค่ะคุณ M@nfaNG ป้าเพิ่งฟักออกจากไข่เป็ดวันนี้เองค่ะ เลยแวบงานมาเม้าท์นักเขียนนักเขียนจอมขยันแห่งเล้าซะหน่อย ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ทั้งขำ ทั้งฮา แถมมีดราม่าเคล้าน้ำตา มาเป็นระยะ ครบรสเลยเน้อ o13
รออ่านเฉลยเสียงปริศนาด้านบนนะค่ะ หุหุ
-
เสียงอะรายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เฮอะๆๆๆๆๆ
-
น้องกิฟเปิดคลิปอะไรให้พี่ต่ายดูอ่ะ
เดี๋ยวเหอะ แกล้งผู้ใหญ่นะเราหน่ะ รู้อยู่ว่าคืนนี้หน่ะไม่มีรายการสำหรับผู้ใหญ่ o18
-
น้องกิฟน่ารักดีนะ แต่ชอบที่พี่ต่ายเขียนโปสการ์ดให้อ่ะ บรรยายกิฟชัดมากกก
พี่ต่ายกับโอมก็ยังน่ารักเหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
-
ปายยยย บ่ เปลี่ยนนนน
:-[
แบบว่าอยากมีแควนพาำปเที่ยวปายมั้ง
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนานเลย แหะ แหะ ขอเม้นให้ตอนที่ 11 ละกันเลยนะ......
โอ้โห พี่ต่ายยยยยยยย หื่นอ่ะ เช้าก็ไม่เว้น
ขำคนข้างห้อง ช่างไร้เดียงสายิ่งนัก หึหึ
แต่อิจอ่ะ อยากได้ยินบ้าง (ออกแนวจิตนะเนี่ย555)
-
ตอน 12... เอ้า ฮิ้วววววววววววววววววววววววว ขอโห่หน่อย ขนาดในวัดก็ยังหวานไม่เว้น อิจฉาจริงจริ๊งงงงงงง o18
-
ตอน 13.........
อ่า สงสารน้องกิฟท์ โดนโอห์มแผลงฤทธิ์ใส่ซะแล้ว
แต่ก็นะ เคยโมโหหิวเหมือนกัน มากด้วย เลยว่าอะไรโอห์มมากๆไม่ได้ 555+++
มีคนมาจีบพี่ต่ายเหรอ โอ้โหเสน่ห์รุนแรงร้ายเหลือ
อย่าปล่อยให้คาราคาซังนะโอม อย่างนี้ต้องเคลียร์ เอาแบบเมื่อคืนก็ได้ อิอิ :z1:
-
พี่ต่ายก็นะ ยังขุดยังคุ้ยไม่เลิก เรื่องตดเนี่ยจำดีนักนะ กร๊ากกกกกกกกกกก
ว่าแต่เสียงนั่นเสียงอะไร อย่าบอกนะเสียงหมูสับ :haun4:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อากาศก็ร้อน คนก็ใจร้อน แต่เราไปเที่ยวแบบอบอุ่น หนาวนิดส์ๆๆพอให้ได้กอดกันดีกว่าเนอะ : 222222:
*********************************
#15 นอนที่ปาย
ผมเอาหูแอบฟังเสียงภายในห้องพยายามคิดว่ามันไม่น่าจะมีอะไรหรอกแต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ผมค่อยๆเปิดประตูอย่างช้าๆ แอบดูความเป็นไปภายในห้องเงียบๆ สิ่งที่ผมเห็นก็คือสองคนพี่น้องรุมกันอยู่หน้าคอม ครับตางคนต่างเงียบ เสียงที่ผมได้ยินมันดังมาจากในคอมนั่นเอง ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆ 2 คนนั้นยังไม่รู้เรื่องเลยครับ มีสมาธิกันจริงๆ
“เฮ้ยยย.....”เสียงพี่ต่ายกับกิฟอุทานขึ้นมาดังๆพร้อมกัน
“ตกใจหมดเลย...โอมน่ะ”
พี่ต่ายหันมามองผมอย่างอายๆ ซึ่งไม่รู้จะอายไปทำไม อย่างน้อยตอนนี้มือพี่ต่ายก็อยู่เป็นระเบียบดีไม่ได้ซุกซนทำอะไรซักหน่อย เรื่องแบบนี้มันเป็นธรรมดาของผู้ชาย ถ้าเทียบกับครั้งที่ผมไปพบพี่ต่ายดูหนังแบบนี้โดยบังเอิญครั้งแรก ครั้งนั้นผู้ต้องหาคามือเลยครับ น่าเขินมากกว่าอีก
พี่ต่ายชี้ไปที่กิฟ “กิฟชวนดู พี่ก็เลย....ก็เลยมาดูหน่อยนึง กลัวน้องเสียน้ำใจ” พี่ต่ายพยายามยิ้มให้ผม แต่มันเป็นยิ้มที่กร่อยมากๆครับ
“หูยยยพี่ต่ายชิ่งเลยนะ นู่นแน่ะคนที่ขอกิฟดูคนแรกเลยคนนี้ต่างหากล่ะ”กิฟชี้มาที่ผมทำอย่างกับจำเลยซักทอด ผู้บงการยังไงยังงั้น ผมถึงกับยืนสะดุ้งเปลี่ยนสีหน้ากันไม่ทันเลยทีเดียว ได้แต่แก้ตัวไปว่า
“ก็พูดไปอย่างนั้นเอง ไม่คิดว่ากิฟจะมีจริงๆนี่นา”
พี่ต่ายทำตาโตมองหน้าผมอย่างแปลกใจ “โอมเนี่ยนะขอดู....ไม่น่าเชื่อ”ผมก็ตอบในใจไปว่าพี่ก็อย่าไปเชื่อซิ แต่ฟังไปฟังมาชักรู้สึกเหมือนโดนปรามาสว่าไม่เคยดูหนังแบบนี้ หรือผมเด็กไป...ไม่ควรดู
“ทำไมพี่...ถ้าผมดูแล้วมันเป็นไง” ผมชักกรุ่นๆ ตัวพี่ต่ายเองแท้ๆเลยที่ชอบดู
พี่ต่ายพูดง่ายๆครับ“ก็ไม่เป็นไง ดูไปก็ดีจะได้เก่งๆ”ว๊ากกกกก....ดูพี่ต่ายตอบผมล่ะอายกิฟจนอยากกลับไปเข้าห้องน้ำใหม่อีกรอบ “ไม่ต้องเถียงกันพี่โอมเอาUSBมารึเปล่าครั บ กิฟจะเซฟให้ ให้เอาไปศึกษาต่อกันสองคน จะได้แม่นๆทั้งทฤษฎีและปฎิบัติ คิคิ”
ผมก็อยากได้นะครับเอาไปศึกษาวิชาชีววิทยา หุหุ “ไม่ได้เอามา.... ใครจะไปรู้มาเที่ยวต้องพกUSBด้วย กำเวร”
“ถูกต้อง...ไม่ได้เลยนะพี่ เราไม่รู้หรอกว่าเราจะไปเจออะไร อาจจะได้ส่งมอบอะไรดีๆให้กับคนที่คุณรักให้น้องให้นุ่ง ไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมก็ได้ ...” ผมฟังแล้วก็นึกถึงแต่นมตราหมีครับ หรือพวกแบรนด์ยอดซุปไก่ รังนกสก๊อตที่คนกินไม่ได้ซื้อ คนซื้อก็ไม่ได้กิน แต่ไม่ยักรู้ว่าพวกคลิปอะไรนั่นจัดอยู่ในหมวดเดียวกันกับเครื่องดื่มบำรุงร่างกายด้วย หรือว่าดูวันละนิดร่างกายแข็งแรงประเภทนั้น
“เหอๆๆ งั้นไรท์มาจะเอาไปดูที่บ้าน ดูที่นี่ได้ไงเสียงออกไปข้างนอกรบกวนชาวบ้านเค้า ขนาดพี่อยู่ในห้องน้ำยังได้ยินเลย “
”ท่าทางโอมอยากดูจริงๆนะนี่ ไหนว่าถามไปอย่างงั้นเองไง คุยไปคุยมาให้ไรท์ให้ซะงั้นนะเรา”พี่ต่ายส่ายหัวกับผม ก็ผมเผลอแสดงเจตจำนงค์ไปแล้วนี่จะกลับลำก็ไม่ทันแล้ว เลยได้แต่
“อื้อ...พี่ต่ายอย่ามาจับผิดผมซิ” เสียงในคอมยังคงดังอยู่ต่อไปอื้ออ้าไปตามเรื่อง “เอ..แต่เสียงมันดังขนาดนั้นเลยเหรอ ไหนกิฟลองเปิดต่อเดี๋ยวพี่จะออกไปตรวจสอบข้างนอกดูว่าได้ยินไม๊” พี่ต่ายพูดเสร็จก็เดินออกไปตรวจสอบทันทีครับสมกับเป็นผู้ตรวจสอบจริงๆ
กิฟเปิดคลิปอีกครั้งผมก็เลยนั่งดูบ้างเป็นภาพชายสองคนกำลังปฎิบัติภารกิจปลดปล่อยความสุขให้กันและกันอยู่ สักพักนึงพี่ต่ายเดินหน้ามุ่ยเข้ามา “ถ้าอยู่หลังใกล้ๆได้ยินชัดเลย แต่ถ้าหลังนู้นไม่ได้ยิน”แล้วพี่ต่ายก็พูดต่อไปว่า
“ถ้าวันหลังเรามาต้องเลือกหลังไกลๆชาวบ้านเค้าจะดีที่สุดนะโอม”ผมขมวดคิ้วงงๆกับพี่ต่าย ยังไม่ทันนอนเลยคิดถึงคราวหน้าซะแล้ว “อะไรนะจะมาใหม่ยังไง นี่เพิ่งจะมาถึงแล้วจะมาใหม่อีกแล้วเหรอพี่”
พี่ต่ายเลยแอบมากระซิบที่หูผมบอกว่า “โอมพูดดังทำไม พี่ก็พูดเผื่อๆไว้วันหลังเรามากันสองคน ก็ต้องเลือกหลังที่มันส่วนตัวหน่อยไง” ผมได้แต่มองหน้าพี่ต่ายอย่างไม่ไว้วางใจ
“พี่ๆมาดูคู่นี้ซิเด็ดสุดหน้าตาน่ารักทั้งคู่เลยอ่า....”กิฟเรียกครับชี้ชวนให้ผมดู ผมกับพี่ต่ายรีบไปดูแล้วก็เห็นด้วยครับจะไม่น่ารักได้ยังไงก็มันเป็นการ์ตูนอนิเมชั่นนี่นา ชักจะไปกันใหญ่ ผมดูนาฬิกาพึ่งจะ3ทุ่มกว่า แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำอะไรดีครับ จะออกไปนั่งเล่นมิวสิควีดีโอข้างนอกก็กลัวจะมีเพื่อนตัวประกอบเป็นยุงจะมาเล่นด้วยโดยไม่ได้รับเชิญ
“หรือจะนอนดี” ผมหันไปถามพี่ต่าย
“โอมง่วงแล้วเหรอ” พี่ต่ายถามผมกลับ
“ก็ไม่มีอะไรทำ ทำอะไรดีล่ะ” ผมถามกลับพี่ต่ายอีกรอบทำตาปริบๆ
พี่ต่ายยังไม่ทันเลือกกิจกรรมให้ผมกิฟก็มาดึงแขนเสื้อ “พี่ๆอันนี้3P สนป่าว” กิฟยังคงสนใจหาคลิปนู่นนี่แล้วก็ลากผมกับพี่ต่ายไปดู ตั้งใจที่จะนำเสนอมากมาย ผมกับพี่ต่ายมองหน้ากัน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะดูไปกับที่กิฟชี้ชวน ดูไปดูมาภาพในจอคอมพิวเตอร์ทำเอาผมปั่นป่วนในช่องท้อง แอบเหลือบตามองพี่ต่ายเห็นจ้องไม่กระพริบเลยครับ ผมชักเสียวสันหลังเหมือนเป็นลางร้าย พี่ต่ายหันมามองหน้าผมพอดี ผมเหมือนเห็นประกายอะไรบางอย่างในดวงตาพี่ต่าย กิฟก็นะ......ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ผู้ชายมาดูอะไรแบบนี้มันก็ต้องของขึ้นกันบ้าง แล้วผมก็นั่งยั่ว(โมโห)พี่ต่ายอยู่ตรงนี้ทั้งคน ผมกำลังจะลุกขึ้นเดินหนีไปดีกว่าแต่พี่ต่ายก็ดึงมือผมไว้ไม่ให้ไป
พี่ต่ายส่งสายตาเว้าวอนมาให้ผม ผมส่ายหน้าให้พี่ต่ายทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเว้าวอนไปทำไม รู้แต่ไม่ใช่ระยะปลอดภัยเท่าไหร่กิิฟก็นั่งอยู่หัวโด่สูง182อยู่ทั้งคน เราส่ายหน้าพยักหน้ากันอยู่อย่างนั้นจนผมเมื่อยคอไปหมด จนกิฟหันมาเห็น
“พวกพี่เป็นอะไรกัน คอชักกระตุกเหรอ หรือว่าอะไรติดคอ” กิฟกลอกตามองผมสองคนที่ทำหน้าปูเลี่ยนๆไม่รู้จะทำหน้ายิ้มหรือทำหน้ายังไงดีมันเลยออกมาเป็นยิ้มเจื่อนๆ
“ พี่ต้องการให้กิฟช่วยอะไรรึเปล่า บอกมาได้นะครับ หุหุ”คำพูดของกิฟเหมือนส่งสัญญาณลับอะไรบางอย่างให้พี่ต่ายทั้งสองคนสบตากันวิ้งๆ เหมือนกับเวลานักสืบจะส่งซิกแนลกัน แต่ผมไม่อาจรับความช่วยเหลือของน้องได้
“ช่วยอะไร...ไม่ต้องเลย...ไปๆไปอาบน้ำแล้วนอนได้แล้ว ดูซิมัวแต่เอาคลิปอะไรมาให้ดู เสียเด็กเสียผู้ใหญ่หมด ” ผมดึงมือฉุดให้กิฟลุกขึ้น แล้วพยายามลากเข้าห้องน้ำ กิฟก็ยิ่งแกล้งทำอ้อยอิ่ง “ไปกะได้แต่กิฟบอกอะไรให้เอาม๊ายยย”
กิฟทำหน้ามีเลศนัยครับ ยิ้มประจบน่าดู “มีอะไรว่ามา”แล้วพี่ต่ายถามทำไมต้องยิ้มด้วยฟระ ดูมีเงื่อนงำอีกคน
“คือ...กิฟจะบอกว่า..กิฟอาบน้ำนานม๊ากกกก..ถ้าพวกพี่ๆจะง่วง....หรือจะนอน...หรือจะ.....ทำอะรายย...ก็ตามสะดวก....ไม่ต้องรอกิฟเลยนะครับ คิคิ”
พี่ต่ายพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “โอเค..งั้นพี่ไม่รอนะ..กิฟก็..ตามสบายเลยไม่ต้องห่วงพี่”มันมาแล้วครับอาการขนพองสยองขวัญ เสียวสันหลังยังไงบอกไม่ถูก เค้าลางมันมาแล้วครับ
“งั้นพี่นอนก่อนนะ ไม่รอแล้ว”ผมรีบกระโดดขึ้นเตียงทันที รีบล้มตัวลงนอนอย่างรวดเร็วแล้วหันหลังเข้าผนัง กิฟไม่พูดอะไรแต่เดินไปหัวเราะไปท่าจะเพี้ยน ผมแอบมองตามเห็นพี่ต่ายเดินไปหากิฟแล้วกระซิบกระซาบอะไรกันไม่รู้ พอกิฟเข้าห้องน้ำไปผมได้ยินเสียงกุกๆกักๆแล้วเสียงทีวีก็ดังขึ้น
“พี่ต่ายเปิดทีวีทำไม?ผมจะนอน..มันนอนไม่หลับ หนวกหูนะ” พี่ต่ายไม่ตอบคำถามผม ทีวีก็ไม่เห็นดู ได้แต่เดินไปรูดม่านที่ประตูหน้าต่างแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงผม “อะไรพี่....”ผมยังพูดไม่จบพี่ต่ายก็เอามือนึงมาปิดปากผมแล้วทำท่าจุ๊ๆให้ผมเสียงเงียบๆ “เวลามีน้อย...ใช้สอยให้คุ้มค่า ทำเวลากันหน่อย”
“เฮ้ย....”ผมอุทานออกมาได้แค่นี้ ผมพอเข้าใจที่พี่ต่ายพูดแต่พี่ต่ายไม่รู้หรือไงว่ากิฟก็อยู่ในห้องน้ำ
“แต่กิฟ.....”พี่ต่ายพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็มิได้นำพา......."ก็นั่นแหล่ะ..ถึงบอกว่าเวลามีน้อยไงโอม”
พี่ต่ายไม่ยอมให้ผมพูดมากอีกต่อไป ประกบปากผมทันทีให้ผมหยุดโวย คงเห็นว่าเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ปัญหาทุกอย่างของผมหมดไป ให้ผมเลิกสงสัยหรือมีข้อแม้ใดๆได้อีก พี่ต่ายทาบทับตัวลงมาแล้วจูบอย่างกระหายราวกับเห็นผมเป็นแหล่งน้ำชั้นดี ผมไม่มีแรงจะต่อต้านด้วยเรื่องอะไรอีก ได้แต่มือไม้อ่อนเอามือไปกอดพี่ต่ายซะงั้น แล้วก็ค่อยๆเลื่อนเอามือไปคล้องคอพี่ต่ายไว้หลวมๆ นิ้วของผมสอดแทรกเข้าไปเล่นที่ท้ายทอยสวยได้รูปของพี่ต่าย แล้วกดนิ้วไปตามอารมณ์ที่ถูกชักนำไป
พี่ต่ายกดตัวผมลงบนที่นอนอย่างรวดเร็ว รีบร้อนกันน่าดูแต่มันจะตื่นเต้นไปไม๊เนี่ยพี่ อยากจะหันไปถามนะครับแต่ไม่มีโอกาสเลย ผมกังวลก็แต่เรื่องเดียว “พี่ต่ายในห้องน้ำจะได้ยินนะ”
พี่ต่ายบอกผมว่า “เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พี่ต่ายเอามือข้างหนึ่งกดตัวผมไว้แล้วขยับตัวไปหยิบรีโมททีวีแล้วเปิดเสียงให้ดังขึ้นแล้วหันมาทำส่งยิ้มให้กับผม “แค่นี้ก็ไม่ได้ยินแล้ว”
แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นรวดเร็วมาก จนผมไม่รู้ว่าพี่ต่ายเริ่มต้นตรงไหน แล้วรูปแบบวิธีการเป็นอย่างไร รู้แค่ว่าถึงแม้จะใช้เวลาไม่นานแต่มันก็มีความสุขมากครับ มากจนผมแทบทนไม่ไหวทั้งที่พยายามกัดปากกลั้นเสียงของตัวเองไว้ แต่ก็ยังอดไม่ได้ส่งเสียงครางออกมา ตัวพี่ต่ายเองก็เหมือนกันพี่ต่ายจูบที่ศีรษะผมเบาๆแล้วโอบกอดผมแน่น เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างจบลง เราแต่งตัวกันเรียบร้อยแล้วนอนกอดกันนิ่งๆอยู่ชั่วขณะ ก็ได้ยินเสียงกิฟตะโกนออกมาดังๆว่า
“กิฟอาบน้ำเสร็จแล้วนะพี่....จะออกไปแล้วน้า...ออกแล้วนะ....” กิฟตะโกนดังมากครับเพราะต้องแข่งกับเสียงทีวีที่พี่ต่ายยังไม่ได้หรี่เสียงลง จนผมคิดว่าข้างบ้านต้องด่าแน่ๆว่าบ้านเราทำเสียงดัง
พี่ต่ายตะโกนตอบกิฟไปดังๆว่า “โอเคพี่รู้แล้ว เดี๋ยวพี่อาบต่อ ออกมาได้เลย” ผมร่ำๆอยากไปอาบน้ำมั่งแต่ก็อายกิฟเพราะผมก็พึ่งจะอาบเสร็จมาใหม่ๆ พี่ต่ายหอมแก้มผมเร็วๆอีกครั้งก่อนวิ่งไปที่ห้องน้ำ “โอมนอนก่อนก็ได้นะครับไม่ต้องรอพี่”
กิฟค่อยๆโผล่หน้าออกมาอย่างช้าๆจากห้องน้ำทำสีหน้าล้อเลียนอย่างชัดเจน ผมอายจนไม่กล้ามองหน้าน้อง รู้สึกร้อนผ่าวไปหมดทั้งตัวเหมือนเลือดฉีดพล่านไปทั่ว เหมือนคนออกกำลังกายมาอย่างหนักในเวลาอันสั้นไม่หัวใจวายไปก็บุญแล้ว ผมรีบหันหน้าเข้าหาผนัง
“อ้าวพี่โอมหลับไปแล้วเหรอพี่” เสียงพี่ต่ายตอบแว่วๆ “อืมหลับแล้ว ค่อยๆละอย่าไปกวนพี่เค้า ปิดทีวีด้วยกิฟ” ได้ยินเสียงพี่ต่ายหยิบของกุกๆกักๆก่อนเสียงประตูห้องน้ำจะปิดลง แล้วก็เปิดใหม่อีกครั้ง
“กิฟ...”
“คราบบบพี่ต่ายลืมอะไรเหรอ”
“เปล่าๆ...พี่จะบอกแค่ว่า..พี่อาบน้ำเร็วนะ..เดี๋ยวก็ออกมาแล้ว”
ได้ยินเสียงกิฟหัวเราะ แล้วก็เสียงพี่ต่ายปิดประตูไป ผมอดสงสัยไม่ได้ ว่านี่เป็นการนัดแนะอะไรกันหรือเปล่า ทำไมต้องมาย้ำด้วยว่าอาบน้ำเร็ว ผมจะนอนก่อนก็เลยไม่กล้านอนได้แต่นอนรอพี่ต่ายออกมา จนผมเริ่มเคลิ้มๆเกือบหลับแล้วก็ได้ยินเสียงพี่ต่ายออกมาจากห้องน้ำ
“ว้าว..พี่ต่ายอาบเร็วจริงๆด้วย” กิฟพูดเสียงร่าเริงเชียวครับ
“หึหึ...ไม่ได้หรอก ไม่อยากฝากปลาย่างไว้กับแมว ไม่น่าไว้ใจ” เสียงพี่ต่ายพูดกับกิฟเบาๆอย่างขำๆ
“แหมๆพี่ต่าย...ปลาย่างเค้าไม่สนแมวอย่างผมหรอก เค้ารอแต่กระต่ายมากินอย่างเดียว” เสียงหัวเราะของกิฟกับพี่ต่ายประสานกัน นินทาผมระยะเผาขนเลยนะเนี่ย แต่ผมก็อดยิ้มไปด้วยไม่ได้
“พี่นอนก่อนนะ เราอย่านอนดึกล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นไปเที่ยวกันด้วย” พี่ต่ายล้มตัวลงนอนข้างๆผม
ได้ยินเสียงกิฟตอบมาแว่วๆ “คร๊าบบบบผม รับรองว่ากิฟตื่นไม่สายแน่ๆ อากาศหนาวๆแต่ไม่มีคนกอดให้ความอบอุ่น ต้องนอนเดียวดายอยู่คนเดียว ฮือๆ”
ผมอยากตื่นมาเอาหมอนเขวี้ยงไอ้น้องกิฟ ข้อหาที่กวนใจ แต่อีกใจก็อยากตื่นมาคว้าพี่ต่ายมาหอมแก้มให้กิฟอิจฉาเล่น แต่พี่ต่ายก็เอามือมากอดผมไว้ก่อน ผมยิ้มกับตัวเองที่ผมโชคดีจริงๆ พี่ต่ายกระซิบที่หูผมบอกว่า “ราตรีสวัสดิ์ครับคนดี”
อากาศที่ปายก็หนาวนะครับ แต่ผมก็หลับไปอย่างรวดเร็วเพราะผมอุ่นไปทั้งกายและใจจริงๆในอ้อมกอดอันอบอุ่นของพี่ต่าย
******************************************************************************
จะมาบอกว่าอาจจะทิ้งช่วงไปอีกนิดแล้วก็คงจะจบแล้วไม่น่าเกินสองตอนจากนี้ เพราะตอนนี้เริ่มไฟลนก้น ทำงานไม่ทัน :z3:
แต่ยังไงก็ตามขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ มีแรงใจเสมอเมื่อเห็นจำนวนคนมาอ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ :pig4:
มาช่วงคุยกันประสาเราๆ :really2:
jannie อยากไปปายยยยยยยยยยย>>ตอนกลางคืนสวยมากค่ะ กลางวันร้อน แต่ต้องมีค้างซักสองคืนอย่างน้อยนะคะ
โน๊อา นี่ก็จะ 6 ร้อยแล้ว เลยมาช่วยดันแต้มอีก 1 แต้ม >>ขอบคุณค่า :pig4:
jurassic อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเหนือมั้งจัง.....>>ไปไหนก็ได้คะ รับรองสนุกแน่ๆ o13
kakoku_kin มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม อยากไปเที่ยวกับพี่กระต่ายและน้องโอมจัง ฮิ้วๆๆๆๆๆ>>คราวหน้าไปกันนะคะ
kikipanda ป้าเพิ่งฟักออกจากไข่เป็ดวันนี้เองค่ะ เลยแวบงานมาเม้าท์นักเขียนนักเขียนจอมขยันแห่งเล้าซะหน่อย ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ>>ขอบคุณมากค่ะ ที่เป็นกำลังใจแบบเงียบๆแต่ก็ออกมาชมแสงภายนอกแล้ว แล้วมาอีกนะคะ
pongsjเสียงอะรายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เฮอะๆๆๆๆๆ>>ติดตามต่อไปค่ะ
karenoo เดี๋ยวเหอะ แกล้งผู้ใหญ่นะเราหน่ะ รู้อยู่ว่าคืนนี้หน่ะไม่มีรายการสำหรับผู้ใหญ่ >>รู้ได้ไงว่าไม่มีค่ะ หุหุ :z1:
tawada_j น้องกิฟน่ารักดีนะ แต่ชอบที่พี่ต่ายเขียนโปสการ์ดให้อ่ะ บรรยายกิฟชัดมากกก >>ใช่เลยค่ะแบบนั้น
ღGivesZaღ แบบว่าอยากมีแควนพาำปเที่ยวปายมั้ง>>ไปหาพี่ทหารคนนั้นซิคะ
shoucream โอ้โห พี่ต่ายยยยยยยย หื่นอ่ะ เช้าก็ไม่เว้น>>วัยหนุ่มก็แบบนี้แหล่ะคะ ฟิตจัด หุหุ :z1:
พี่ต่ายก็นะ ยังขุดยังคุ้ยไม่เลิก เรื่องตดเนี่ยจำดีนักนะ>>ก็นะ ประทับใจครั้งแรกมั๊งค่ะ
-
ขอมา :z13: ก่อน
พี่ต่ายหื่นอ่ะ แต่เค้าก็ช้อบชอบบบบบบ :m3:
ช่างเป็นคนที่ใช้เวลาได้คุ้มค่าเจงๆ
v
v
v
ความไวมันผิดกานน้องนู๋ :laugh:
-
^
^
^
แอร๊ยยยยยย ทามไมเร็วงี้อ่า
ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วทำไมตอนเราอาบน้ำไม่ได้ยินเรยหละ
:z1:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ
พี่ต่ายหื่นมาก ๆ
เวลามีน้อยใช้สอยประหยัดจริง ๆ :z1:
-
รู้สึกทริปนี้พี่ต่ายต้องทำเวลาตลอดเลย 5555 กิฟก็รู้เห็นเป็นใจเหลือเกิน
-
:z1:
ความสามารถสูงลิบจริง ๆ กระต่ายเนี่ยะ
-
พี่ต่ายเนี่ย เก่งทุกเรื่องเลยนะ น่ารักจริงๆ :L2:
-
ชอบจังเรื่องนี้
พี่ฟาง อยากได้หนังสือ เรื่อง ตรวจสอบหัวใจ :o8: :กอด1:
-
สนุกมากเลยครับ
พี่ต่ายกับโอห์มนี่ทำเวลาได้เยี่ยมมาก
ดีนะที่น้องกิฟไม่ลืมของแล้วออกมาเอา ไม่งั้นนะ :haun4:
-
อย่าเพิ่งรีบจบดิคร้าบ ยังหนุกอยู่เลย
-
น่าร้ากกกกก :m1:
ชอบพี่ต่าย คิคิ หื่นได้ใจ :m4:
-
เข้ามาแปะไว้ก่อน
แบบว่าตามอ่านอยู่ค่ะ
:o8:
^^
ขอบคุณค่ะ
ปล. ว่าแล้วก็ไปอ่านต่อ ยังไม่ไปไหนเลย
-
(ฉาก)สั้นๆ แต่อัดแน่นด้วยคุณภาพนะค่ะพี่ต่าย o13
-
ถ้าจบตอนเที่ยวเหนือแล้ว ก็ไปเที่ยวที่อื่นกันต่อนะ จะได้หายคิดถึงโอมกะพี่ต่าย
ว่าแต่น้องกิฟตัวจริงเป็นอย่างงี้จริงๆ เหรอ
-
:z1:
อยากเป็นแฟนพี่ต่ายเจง ๆๆๆๆๆๆๆ มันตื่นเต้ลลลลลลล :-[
-
มาถึงตอนจบแล้วเย้ๆๆๆๆ ทีแรกว่าจะแบ่งสองตอนแต่ไหนๆก็ไหนๆ ยาวไปหน่อยนะค่ะ :m23:
ก็คงจะจบเรื่องเล่าสู่กันฟังตอน "ไปเที่ยวเชียงใหม่กัน" เพียงแค่นี้ :m13:
ที่จริงแล้วอยากไปเที่ยวให้เยอะกว่านี้แต่ก็ติดที่เวลาค่อนข้างน้อย ถ้าใครอยากไปเที่ยวกันจริงๆ ก็แนะนำให้อยู่อย่างน้อยจังหวัดละ2คืน จะได้เก็บเที่ยวให้ครบ
ยังไงก็ตามก็เหมือนเดิมคือขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกท่าน :pig4: ที่มาลงกี่ครั้งก็ยังมีคนติดตามอ่านกัน
ถึงแม้มันจะเรื่อยเปื่อยไปบ้าง แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียนได้เล่า
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วใครที่อ่านอย่างเดียวไม่เคยรีก็ขอเสียงหน่อยนะคะ
แล้วจะกลับมาตอบให้ครบทุกๆคนเลย : 222222:
ความเดิมตอนที่แล้ว
#1มาอีกรอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.800)
#2เพื่อนร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.820)
#3ชมวัดร่องขุน (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#4ขึ้นภู.. (http://http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg459100#msg459100)
#5ขึ้นภูชี้ฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg462341#msg462341)
#6บนภู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg464739#msg464739)
#6บนภู(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg467214#msg467214)
#7วัดพระแก้ว&บ้านดำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.920)
#8มฟล.& สปาเก็ตตี้ขี้โมโห (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.920)
#9ชมดอกไม้ที่สวนแม่ฟ้าหลวง & แวะนมัสการพระธาตุดอยตุง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.940)
#10คืนของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.960)
#10.1คืนของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.980)
#11 เช้าของสองเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.980)
#12ไปไหว้พระกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.msg489867#msg489867)
#13ไปปายยย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.1020)
#13.1ไปปายยย (ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.1040)
#14เที่ยวปายยย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.1040)
##15 นอนที่ปาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6127.1060)
+++กำลังคิดจะรวมเล่มหนังสือค่ะ ถ้าใครสนใจก็แจ้งชื่อและอีเมลล์ติดต่อกลับ มาที่PMเลยค่ะ
แล้วมีรายละเอียดยังไงจะแจ้งให้ทราบทีหลังค่ะ+++
**********************************
#16 กลับแล้วนะ
เช้าๆอากาศที่ปายเย็นจนหนาวครับ ผมต้องเบียดตัวหาพี่ต่ายเพื่อขอความอบอุ่นจากร่างกายพี่ต่าย ผมค่อยๆเปิดเปลือกตาดูพี่ต่ายยังคงหลับอยู่ มองไปที่กิฟก็นอนหลับอยู่ ยังไม่มีใครตื่นเลยทั้งที่พระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าไปแล้ว ผมไม่ได้ดูนาฬิกาว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว รู้แต่ว่าอากาศยังคงหนาวอยู่
ผมเอามือไปโอบตัวพี่ต่ายไว้อีกครั้งแอบฟังเสียงหัวใจที่ยังคงเต้นอย่างสม่ำเสมอ ก็นั่นซิเนอะไม่เต้นก็ตายซิ กร๊ากกกกก กรูท่าจะบ้า ผมหอมแก้มพี่ต่ายด้วยความรัก แล้วหลับตาต่ออย่างมีความสุข ไม่กล้ายุกยิกมากให้พี่ต่ายตื่นครับ ช่วงนี้ทำไมพี่ต่ายของผมหื่นเกินปกติผมก็ไม่เข้าใจ เซ็กส์แบบฟาสต์เซ็กส์เมื่อคืนมันก็รวดเร็วดีครับเหมือนสั่งKFCรอไม่ถึง5นาทีก็ได้ แต่พออิ่มแล้วก็เหนื่อยครับ ผมชอบแบบค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า
ผมยังคงคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วก็ไม่อยากนอนต่อ เลยลุกออกมาชมวิวด้านนอกบ้าน หมาขนสีเทาเงินที่ไหนไม่รู้ครับนอนขดตัวอยู่บนพรมด้านนอก มันคงนอนเฝ้าเราทั้งคืนน่ารักจริงๆ ด้านนอกแสงสีทองของดวงอาทิตย์ยังคงสวยงาม อากาศที่เย็นสบายทำให้ผมมีความรู้สึกปรอดโปร่งใจอย่างบอกไม่ถูก
(http://img207.imageshack.us/img207/6025/img5253.jpg) เห็นหมาตัวนี้แล้วคิดถึงเพื่อนครับ ฮ่าาๆๆ
วันนี้ผมก็ต้องกลับบ้านแล้ว การได้ใช้เวลาในการเดินทางท่องเที่ยวกับคนที่เรารักช่างเป็นความสุขอย่างที่ผมคาดไม่ถึง เราเจอกันเรื่อยๆก็จริงแต่เมื่อเราได้มีโอกาสมาเจอสิ่งแปลกใหม่ด้วยกันมันยิ่งเติมเต็มความรู้สึกที่บางครั้งเราเผลอเฉื่อยชาหรือลืมกันไป พอกลับไปก็คงงานยุ่งจนไม่มีเวลามาดูแลกัน ดังนั้นตอนนี้ผมก็ขอเก็บเกี่ยวความสุขไว้ให้ได้มากที่สุด จะได้เป็นกำลังใจเวลาทำงานหนักๆ
“คิดอะไรอยู่ครับ...ทำไมมานั่งเล่นมิวสิควีดีโอแต่ไม่เรียกพระเอกออกมาด้วยล่ะ หนาวไม๊” ผมส่ายหัวว่าไม่หนาว พี่ต่ายเข้ามากอดผมที่นั่งมองแสงอาทิตย์ยามเช้าอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน
“ยังไม่อยากกลับเลยพี่ต่าย”ผมนั่งพิงอกพี่ต่าย แล้วดึงเอามือพี่ต่ายมากอดไว้บ้าง “มันสบ๊ายย สบาย อากาศก็ดีจัง”
เสียงพี่ต่ายบอกผมว่า “อืม...พี่ก็เหมือนกัน อยากเที่ยวกับโอมแบบนี้ไปเรื่อยๆๆ” พี่ต่ายเองก็เริ่มเกเรแล้วครับ อยากเบี้ยวงานเหมือนกัน
“ทำไงได้นะพี่ บัญชีก็ยังปิดไม่เสร็จ ยังไงก็ต้องกลับไปสะสางให้เรียบร้อย” พี่ต่ายเอามือมาจับศีรษะผมไว้แล้วจูบที่ขมับ
“ไว้งานพี่เสร็จแล้วจะกลับไปช่วยโอมนะครับ” ผมได้แต่อมยิ้มสบายอีกแล้วเรา หุหุ เข้าทางพอดี
เรานั่งดื่มด่ำกับธรรมชาติกันอยู่พักใหญ่กิฟก็ตื่นครับ เรารีบอาบน้ำกันเพื่อที่จะออกไปเที่ยวต่อ แล้วเช็คเอาท์ออกจากที่พักเก็บของกันเรียบร้อยไปเลยครับ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของทริปเราแล้ว ตอนเช้าเที่ยวปายแล้วบ่ายๆก็คงกลับเชียงใหม่แล้วกลับกรุงเทพฯคืนนี้ ผมอดรู้สึกใจหายไม่ได้ ตอนมาเที่ยววันแรกๆจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้าเพราะยังกังวลกับงานที่ทิ้งมาอยู่ แต่พอไปเที่ยวหลายๆวัน ก็ลืมบ้านไปแล้วครับสนุกกับการเที่ยวอย่างเดียว ออกจะใจหายต้องแยกจากน้องกิฟไป ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ส่วนพี่ต่ายก็เฉยๆครับยังไงพี่ต่ายก็ต้องตามติดผมอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ ของตายในกำมือ
เราออกไปถ่ายรูปที่แม่น้ำกันนิดหน่อยแล้วเราก็ขับรถออกมาหาาข้าวเช้าทานกันครับ เราต้องวนหาที่จอดในตลาดแต่ในที่สุดก็ต้องไปจอดไกลๆออกไปแล้วเดินเข้ามา
(http://img25.imageshack.us/img25/5176/img5263.jpg) ริมแม่น้ำตอนสายๆ น้ำน้อยจริงๆครับแต่ดูเงียบสงบดีจริงๆ
ปายตอนกลางวันกับกลางคืนนี่ผิดกันมากเลยครับ กลางวันค่อนข้างร้อนพวกผมไม่มีแผนว่าจะทานข้าวเช้าที่ไหนกันดีในที่สุดเราก็เลยมาหยุดอยู่ที่เดิม “สี่แยกปายหนาว” ร้านแบล็คแคนยอนเปิดแล้ว สีสันของร้านสวยจนเราอยากเข้าไปนั่งครับ อาหารก็เหมือนกับที่กรุงเทพราคาก็พอๆกัน เราเลยตัดสินใจทานอาหารเช้ากันที่นี่ ระหว่างนั่งรอเราก็ถ่ายรูปกันไปเรื่อย
“ตำรวจจราจรจับคนไม่ใส่หมวกกันน็อคใหญ่เลย พี่ต่ายดูซิ” จากที่นั่งในร้านเราเห็นมีทั้งคนไทยและคนต่างประเทศกำลังโดนแจกใบสั่งครับ กร๊ากกกกก พี่ตำรวจจับกันไม่ปรึกษาเลยครับโดนกันถ้วนทั่วทั้งชาวบ้านเองและนักท่องเที่ยว พวกผมนั่งดูฝรั่งมายืนทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมแล้วก็ขำ เพราะงั้นถ้าเช่ามอเตอร์ไซด์ขี่ที่ปายช่วงเช้าๆสิบโมงกว่าถ้าผ่านไปแถวนั้นอย่าลืมใส่หมวกกันน็อคนะครับเดี๋ยวจะโดนจับเสียเงินกันเปล่าๆ
(http://img237.imageshack.us/img237/1175/p2170457.jpg) (http://img237.imageshack.us/img237/9124/p2170461.jpg) เราใช้พลังงานไปเยอะนี่แหล่ะคืออาหารของเรา
(http://img264.imageshack.us/img264/7592/img5286.jpg) ชอบดูเวลาคนถูกจับครับ แต่ตัวเองไม่อยากโดน ฮ่าๆๆๆ
(http://img264.imageshack.us/img264/3425/img5269c.jpg) มุมสวยๆหน้าร้านนั่งดูคนถูกตำรวจจับ (แอบจิตนิดๆ ฮ่าๆๆ)
อีกมุมหนึ่งสวยๆภายในร้าน (http://img207.imageshack.us/img207/8857/img5292.jpg)
พอเราทานอาหารเช้าเสร็จก็เดินชมถนนในปายที่เมื่อคืนเราเดินกันครับ กลางวันที่นี่เงียบกริบเลยครับ แทบไม่มีผู้คนหรือจะอาจจะเป็นเพราะอากาศร้อนด้วย “ไม่ไหวแล้วพี่กิฟลืมทาซันบล็อคมาด้วย แดดขนาดนี้ตายๆๆดำแน่ๆ”เดินกันไปได้พักนึงเหงื่อหยดครับร้อนจริงๆผิดกับอากาศตอนเช้าเลย
(http://img25.imageshack.us/img25/6450/img5311.jpg) ร้านขายของในตอนเช้าๆ
(http://img207.imageshack.us/img207/9167/img5313.jpg) ร้านนี้ก็โปสการ์ดเยอะเลยครับ
(http://img25.imageshack.us/img25/8312/img5279l.jpg) สี่แยกยอดฮิต ใครมาก็ถ่ายรูปตรงนี้
เราเลยตัดสินใจไปเที่ยวกันเลยดีกว่า สถานที่แรกที่เราจะไปก็คือวัดถ้ำน้ำฮู ซึ่งเป็นวัดที่เดินทางจากในเมืองออกมาไม่ไกลเลยครับ
“แผนที่มันว่าต้องผ่านโรงพยาบาลนะพี่”
“แต่นี่มันบอกต้องผ่านเขตทหาร...แล้วมันไปทางไหนเนี่ย” ครับกิฟกับพี่ต่ายเถียงกันเรื่องแผนที่ตามเคย ในที่สุดต้องจอดแล้วแวะถามชาวบ้านดีที่สุด ซึ่งผมก็ว่าจะมาเถียงกันทำไม๊ แต่ไม่ค่อยอยากถามข้างทางกันจริงๆกลัวเสียฟอร์มอยู่ได้ไม่เข้าใจเหมือนกัน เรามาถึงที่วัดจนได้ครับเพราะมันเข้าได้ทั้งสองทางที่เค้าเถียงกันนั่นแหล่ะ
วัดน้ำฮูเป็นวัดเก่าแก่คู่เมืองปาย ตั้งห่างจากอำเภอปายประมาณ 3 กิโลเมตร เมื่อมาถึงปายคุณควรเดินทางมานมัสการสักครั้ง จากตัวเมืองให้ใช้ถนนเส้นชัยสงครามไปทางทิศทางตะวันตก คุณจะพบวัดนี้ตั้งอยู่อย่างโดดเด่น วัดน้ำฮูเป็นสถานที่ประดิษฐานปูชนียวัตถุที่สำคัญ คือ “หลวงพ่ออุ่นเมือง” เป็นพระพุทธรูปสิงห์สาม ปางมารวิชัยหล่อด้วยทองสัมฤทธิ์ หน้าตักกว้าง 24 นิ้ว 30 นิ้ว เชื่อกันว่าสร้างในรัชสมัยของพระนเรศวรมหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยา เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระพี่นางสุพรรณกัลยา อายุของหลวงพ่ออุ่นเมืองถึงปัจจุบันนับได้ประมาณ 500 ปีแล้ว
ความอัศจรรย์ของหลวงพ่ออุ่นเมืองอยู่ที่บริเวณพระเศียร เพราะพระพุทธรูปนี้มีพระโมฬี (มวยผม) กลวง สามารถเปิดออกได้ ภายในมีน้ำขังอยู่ตลอดเวลา ชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ นิยมขอจากทางวัดกลับไปเป็นสิริมงคล นอกจากนี้ด้านหลังโบสถ์ยังเป็นที่ตั้งของเจดีย์อนุสรณ์สถานพระนางสุพรรณกัลยาอีกด้วย
(http://img207.imageshack.us/img207/9146/img5328.jpg)
(http://img207.imageshack.us/img207/9201/p2170491.jpg)
ในวัดมีวีดีโอเปิดให้นักท่องเที่ยวดูความมหัศจรรย์ของน้ำที่ออกมาจากเศียรพระ ส่วนด้านนอกมีน้ำมนต์ให้ใครที่ศรัทธาสามารถเอากลับบ้านได้ มีขวดให้พร้อม ผมกับกิฟเลยเอาไปกันคนละขวด
“ดีเหมือนกันนะพี่เวลาผีเข้าจะได้เอามาอาบให้ผีออก ฮ่าๆๆ”กิฟมันคิดได้ครับ สงสัยเพราะมีผีอยู่ในหัวใจ แต่ผมไม่มีนี่ครับ
“แต่ผีไม่เข้าพี่นะ คงไม่คอยได้ใช้ กิฟซิเอาไปอีกขวด เดี๋ยวไม่พอ ท่าทางผีเข้าบ่อย ฮ่าๆๆ” กิฟเลยส่งค้อนมาให้ผมซะ หุหุ
ที่วัดนี้เงียบมากๆครับนักท่องเที่ยวก็น้อย พระก็แทบหาไม่เจอ ด้านหน้าวัดมีร้านขายของที่ระลึกอยู่แต่ก็เงียบเหงา เราเดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อชมเจดีย์ อนุสรณ์สถานพระนางสุพรรณกัลยา พอกราบพระเสร็จ ทำบุญแล้วเราก็ไปที่บ้านดินของศูนย์วัฒนธรรมยูนาน
(http://img207.imageshack.us/img207/7959/img5329.jpg)
(http://img207.imageshack.us/img207/7058/img5331f.jpg)
ที่นี่มีอาหารยูนานให้คนที่อยากลิ้มลองชิมกัน แต่พวกผมไม่สามารถแล้วครับทานกันมาจนอิ่มแปล้ เลยได้แต่เดินชมบ้านดินภายในบ้านมีของวางขายมากมายจากชาวจีน เป็นพวกผลไม้อบแห้ง ผลไม้แช่อิ่ม ชาและของใช้ที่เป็นฝีมือคนที่นี่ ครับ ผมเห็นพี่ต่ายแวะเข้าร้านค้าในขณะที่ผมถ่ายรูปอยู่ด้านนอก ซักพักพี่ต่ายเดินถือถุงมาครับ “ซื้ออะไรเหรอพี่”
พี่ต่ายตอบยิ้มๆ “กระจายรายได้หน่อย เห็นร้านเค้าไม่มีคนเลย พี่เลยซื้อบ๊วยหวานมาฝากโอมเอาไว้กินเวลาขับรถมาหาพี่” ผมต้องอมยิ้มกับพี่ต่ายจะช่วยชาวบ้านซื้อของ ยังไม่วายมาหยอดผมอีก เดี๋ยวนี้พี่ต่ายช่างเจ้าคารมคมคายจริงๆ
“สงสัยเราต้องกลับแล้วล่ะโอม เดี๋ยวจะคืนรถไม่ทัน แล้วต้องไปจองตั๋วกลับกรุงเทพฯด้วย”นั่นไง ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรมาให้ลุ้นได้อีก เฮ้อ แต่เวลาเดินเที่ยวกันนี่ก็ชิวเหลือเกิน แต่ผมอดเสียดายไม่ได้ว่าเราเที่ยวปายกันน้อยจริงๆ “ทำไมเรามาตั้งไกลเพื่อมาแค่เนี้ย พี่ต่าย เท่าที่รู้ที่นี่มีอีกตั้งหลายที่นี่นา”
“พี่ดูเวลาแล้วเราจะไม่ทันนะโอม เรานัดคืนรถตอนสี่โมงเย็นนี่ก็จะบ่ายโมงแล้วเราต้องเดินทางอีกไกลเลย”พี่ต่ายอธิบายเหตุผลให้ผมอย่างใจเย็น แต่ผมรู้ว่าที่ปายยังมีอีกหลายแห่งที่เรายังไม่ได้ไปเช่น ปางอุ๋ง โป่งน้ำร้อนท่าปาย น้ำตกหมอแปง พระธาตุแม่เย็น สะพานประวัติศาสตร์ วัดกลาง ทั้งที่บางแห่งเราก็สามารถไปได้ ก็มันเสียดายนี่นา พี่ต่ายโอบบ่าผมแล้วบีบไหล่
“ สงสัยเราต้องได้มาใหม่อีกแล้วละมั๊งโอม” พี่ต่ายพยายามปลอบใจผม ซึ่งที่จริงผมก็บ่นไปยังงั้นเองครับ ก็เข้าใจว่าเราตื่นสาย เข้าใจว่าเรากินข้าวเช้ากันช้ามากๆ เข้าใจว่าเราเดินลอยชายกันมากเลยที่ตลาดทั้งที่ไม่มีอะไรเลย ก็สมควรแล้วครับ แต่ก็ไม่ใช่ไม่สนุกนะครับ มันดีกว่ารีบๆๆไปซะหมดทำอะไรตามโปรแกรมมันก็เที่ยวครบถ้วนดี แต่มันไม่สบายใจแบบนี้หรอกครับ ผมพยักหน้าให้พี่ต่ายเบาใจว่าไม่โกรธ
“งั้นก็ไปพี่....กลับกัน เผื่อไปเชียงใหม่เร็วเราจะได้ไปซื้อของฝากกลับบ้านด้วย” กิฟก็พยักหน้าเห็นด้วย เราเลยออกจากปายกันครับ
เมื่อรถขับออกมาในเส้นทางกลับเราก็ผ่านร้านกาแฟชื่อดังครับ แล้วจะไม่แวะได้ยังไง “Coffy in Love” ถ้าใครเคยดูหนังเกาหลีหลายๆเรื่องจะเห็นว่าวิวของร้านกาแฟที่นี่คล้ายๆกันเลยครับ สวยเหมือนฝัน
(http://img207.imageshack.us/img207/1553/p2170544.jpg)
(http://img207.imageshack.us/img207/6918/p2170514.jpg)
(http://img207.imageshack.us/img207/5287/img5365y.jpg)
(http://img207.imageshack.us/img207/7905/img5373.jpg)
ร้านสวยอยู่บนเนินเขาดื่มกาแฟไปชมวิวไป ถ้ามากับคนรักคงไม่อยากไปไหนเลย มีมุมให้ถ่ายรูปสวยๆมากมาย
เราใช้เวลากับที่นี่ดื่มกาแฟกัน แล้วก็นั่งเล่น กว่าจะรู้ตัวว่ากินเวลาไปมากก็ตอนที่พี่ต่ายมาเตือนครับ
“ไปกันเถอะโอม กิฟ เดี๋ยวจะไม่ทัน” ครับพอรู้ตัวเราก็รีบออกเดินทางกันต่อ แต่เราก็ไม่ลืมนะครับ แวะที่ด่านตรวจของทหาร
“พี่ๆช่วยกันดูนะว่าคนเดิมไม๊” กิฟคึกคักขึ้นมาทันทีครับ แต่ก็น่าเสียดายที่ไม่ใช่คนเดิมครับ
“ไม่ใช่น่ะพี่ แต่คนนี้ก็โอนะ แล้วอีกคนนึงที่ใส่ผ้าปิดจมูกน่ะตาหวานนะพี่ กิฟเห็น...เค้ามองตามกิฟด้วย” ผมเชื่อแล้วครับว่ากิฟชอบตรวจสอบความหล่อของคนทั่วไป ขนาดซ่อนหน้าไว้ยังไปเห็นตาของพี่ทหารอีก เหอๆๆ
“แต่สรุปได้อย่างนึงนะพี่...แถวนี้ทหารหาญหน้าตาดีจริงๆ เหอๆๆ”นี่คือข้อสรุปของกิฟครับ
(http://img207.imageshack.us/img207/7513/img5375.jpg)เส้นทางคดเคี้ยวไปตลอด
เราขับรถผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวกันต่อครับ แล้วเราก็มาถึงอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดังครับ กิฟหันมาถามพวกผมว่าจะแวะไม๊ พี่ต่ายเลยบอกให้แวะ “ไหนๆก็มาแล้ว ถึงแม้ว่าน่าจะมาตอนเช้าจะสวยกว่า” เราต้องเสียค่าเข้าครับคนละ20บาท ค่ารถอีก30บาท หลังจากนั้นก็ต้องขับรถขึ้นเขาต่อไปอีก ใช้เวลาไม่นานเราก็ถึงจุดชมวิวครับ ระหว่างทางแทบจะไม่มีรถสวนเลย ก็ใครเค้าจะมากันตอนนี้ล่ะครับตอนบ่ายๆแดดเปรี้ยง
“ร้อนน่ะพี่ต่าย จะมีอะไรดูรึเปล่าก็ไม่รู้”ผมชักเพลียแดด แต่ก็ไหนๆก็ไหนๆอย่างพี่ต่ายว่าครับ แต่พอขึ้นไปถึงที่นั่นจริงๆแดดร้อนตามที่คาดแต่อากาศเย็นสบายครับ สมกับอยู่ที่สูงจริงๆ จากจุดชมวิวที่กิฟบอกผมว่าจุดนี้เป็นที่ชมทะเลหมอก ไม่เห็นอะไรเลยครับ เห้นแต่ต้นไม้ที่ขึ้นมาสูงเต็มไปหมด สรุปว่าวันหลังกลางวันไม่ต้องไปรับ ฮ่าๆๆ แต่ถ้าเช้าๆหนาวๆก็ไปดูทะเลหมอกกัน สามารถไปตั้งเต้นท์ได้ครับแต่ต้องติดต่อทางอุทยานฯก่อน
(http://img207.imageshack.us/img207/639/1008215.jpg) วิวยามบ่ายที่ห้วยน้ำดัง (http://img207.imageshack.us/img207/9732/img5381.jpg) กล้วยไม้สวยๆที่ห้วยน้ำดัง
กว่าเราจะออกจากห้วน้ำดังก็เสียเวลาไปมากครับแต่เราก็ยังไปเรื่อยๆ ไม่เหนื่อยไม่เมื่อยไม่อ๊วกเหมือนเดิมทั้งที่ทางคดซะเหลือเกิน กว่าเราจะเข้าเชียงใหม่มาได้ก็สี่โมงกว่าแล้วครับ พี่ต่ายต้องโทรศัพท์ไปบอกว่าจะส่งรถเลท
“กำลังเข้าเชียงใหม่มาแล้วครับ พอดีรถติดไปหน่อย คงไปส่งสายนะครับ” พวกเราเงียบกริบครับทั้งที่ตอนโทรยังหลายกิโลเลยครับกว่าจะถึงเชียงใหม่ แล้วที่สำคัญแม่ผมฝากซื้อของรายการยืดยาวมาด้วย
“กิฟ...แม่พี่อยากได้เค้ก ฝากซื้อมา แล้วก็เห็ดหอม เห็ดหลินจือ ลูกชิด น้ำพริกหนุ่ม ไส้อั่ว แล้วก็หมูทอดทำไงดี”
“อ้าว..แม่ฝากมาตอนไหนโอม”พี่ต่ายยังมาถามผมอีกก็พี่ต่ายเองที่ไปบอกแม่ไว้ “ก็แม่โทรมาซิ...ทำไงพี่ท่าทางไม่ทันนะเนี่ย” ผมชักกังวลใจ
กิฟส่ายหัว “ไม่ทันแน่ๆพี่ ...ให้เลือกได้อย่างเดียว พี่โอมโทรไปถามแม่ดู”
ผมจะทำยังไงด้ต้องโทรกลับไปถามแม่ “ไม่ทันไม่เป็นไรโอม เอาแต่เค้กมา ร้านต้องตา&ตะวันนะ ตามเบอร์โทรที่แม่ให้” เรียบร้อยครับ ในที่สุดกิฟก็พาเราไปซื้อเค้กกัน เป็นเค้กบราวน์นี่รสเข้มข้นห่อฟอยล์สามารถเอากลับได้สบายๆยกเว้นหนักอย่างเดียว แหะๆ อร่อยมากๆครับ แล้วก็แนะนำเค้กส้มรสนุ่มคล้ายๆขนมไข่มีกลิ่นหอมของส้ม จากนั้นเราก็ไปจองรถกลับกันก่อน
“กลับเที่ยวไหนดีครับพี่ๆ” กิฟมาถามเราเพราะมีหลายรอบมากๆครับ ที่จริงรถทัวร์เชียงใหม่กรุงเทพฯมีหลายบริษัทครับแต่กิฟแนะนำนครชัยแอร์เพราะค่อนข้างได้มาตรฐาน เราเลยจองเที่ยวสองทุ่มครึ่งถึงกรุงเทพฯก็ตีห้ากว่า พี่ต่ายกับผมจะได้ไปทำงานต่อได้ทันที “เอาด้านคนขับนะพี่ทีวีชัดดี” น้องกิฟจัดการจองให้เรียบร้อยเลยครับ หลังจากจองรถทัวร์เสร็จเราถึงเอารถไปคืนครับ เอิกซ์ซซซซซ ห้าโมงกว่าแล้วครับ บริษัทรถเช่าโทรมาตามอีก
“รถติดมากเลยพี่ เดี๋ยวไปถึงครับ” เราหายใจไม่ทั่วท้องไม่รู้จะโดนปรับที่เราคืนรถช้าหรือเปล่า แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดีนี่ครับ เราต้องไปส่งกิฟที่บ้านเพื่อเปลี่ยนรถก่อนครับ กว่า พี่ต่ายจะขับรถไปคืนก็พอดีห้าโมงครึ่งเค้าเลิกงานพอดี นับว่าที่นี่ใจดีมากครับเหมือนได้ใช้ฟรีๆมาอีกวันนึงเลย
“ใจหายอ่ะพวกพี่ๆจะกลับกันแล้ว เอางี้ไปทานมื้อเย็นที่มช.ดีกว่าที่กาดฝายหิน” กิฟพาเราไปที่กาดของมหาวิทยาลัยที่พวกนักศึกษานิยมมาทานกันมากมายครับ ผมรู้สึกหมือนกลับไปเป็นนักศึกษาอีกครั้ง เห็นน้องๆเดินกันขวักไขว่ เราทานอาหารกันอย่างสบายๆ มองหน้ากิฟแล้วก็อดคิดถึงไม่ได้
(http://img207.imageshack.us/img207/5563/img5405l.jpg) อาหารอร่อยทุกอย่างเลยครับที่กาดฝายหิน ราคาไม่แพงด้วย
“พี่จะกลับแล้วนะ ขอบคุณมากนะกิฟที่พาพวกพี่เที่ยว”พี่ต่ายเองก็คงคิดเหมือนกันกับผม
“ใช่พี่สนุกมากนะ ดีใจที่ได้มีน้องเพิ่มมาคนนึง” พอผมพูดจบกิฟทำหน้าม่อยเลยครับ
“พวกพี่อย่าพูดแบบนี้ซิ พอพี่ๆกลับไปกิฟคงเหงาน่าดู กิฟก็สนุกมากเลย”
“เอาน่าประเทศไทยไม่กว้างเกินไป กิฟไปกรุงเทพฯเมื่อไหร่พี่จะพาไปเที่ยวบ้าง” ถึงพี่ต่ายจะพูดแบบนี้ แต่ผมก็อดคิดไม่ได้หนทางของเราคงไม่ได้มาพบกันง่ายๆ สามสี่วันที่เราไปเที่ยวกันมาทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับกิฟเหมือนรู้จักกันมาแรมปี มันเป็นโชคชะตาจริงๆที่นำพาเราให้ได้มาเจอกัน
กิฟทำหน้าหงอยๆตอนที่ขับรถพาเราไปส่งที่รถทัวร์ “ไม่อยากให้กลับกันเลย กิฟมีความสุขมากๆเลยนะพี่ ตอนที่เราไปเที่ยวกัน” กิฟทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมเลยพลอยเศร้าไปด้วย “เอาน่าไว้ไปกรุงเทพฯ ไปหาอะไรกินอร่อยๆกัน” ผมตบบ่ากิฟเบาๆดึงตัวมาโอบกอดไว้หลวมๆ แล้วลูบหัวน้อง แทบแย่เลยครับน้องตัวสูงกว่าผม ลูบเสร็จเมื่อยแขนเลย “พี่ดีใจที่เราได้มารู้จักกัน”
พี่ต่ายเองก็เดินเข้ามาแตะไหล่กิฟไว้ “ไปก่อนนะไอ้น้อง แล้วเจอกัน” เราแยกจากกิฟกันมาด้วยรอยยิ้ม กิฟยกมือไหว้พวกเราแล้วโบกมือลา เห็นน้องโบกมือแบบนั้นผมกลับไปนึกถึงนางงาม “พี่ต่ายดูซิ กิฟมันแขนยาวจริงๆ อย่างกับนางงามโบกมืออำลาตำแหน่ง หน้าก็หวานซะ ฮ่าๆๆ” พี่ต่ายหัวเราะกร๊ากกกก บอกผมว่า
“โอมต๊อง..ไม่เลิกจริงๆ”
-
รถค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆออกจากสถานี เห็นกิฟยืนตัวเล็กลงไปทุกที พนักงานต้อนรับแต่งตัวสวยงามราวกับแอร์โฮสเตทบนเครื่องบิน ใส่หมวกด้วยนะครับ หุหุ เธอกล่าวต้อนรับผู้โดยสาร แล้วเริ่มแจกอาหารและน้ำครับ มากมายจนผมเสียดายที่รับไว้ไม่ได้ทั้งหมด ทานไม่ไหวจริงๆครับ “ง่วงนอนนะโอม..นอนกันเถอะ”ผมพยักหน้าให้พี่ต่ายแล้วเราก็หลับกันไปอย่างรวดเร็วครับ
มารู้สึกตัวอีกทีเราก็ถึงกรุงเทพฯแล้วครับ ผมกับพี่ต่ายหลับสนิทแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลยได้แต่กุมมือกันไว้ ตีห้ากว่าๆก็ถึงแล้วครับยังเช้าอยู่มากจริงๆ เรากลับไปที่บ้านพี่ต่ายกันก่อน ผมทนไม่ไหวไปถึงต้องอาบน้ำก่อนแต่พี่ต่ายนอนไปเลยครับคงเพลียมากจริงๆ พอกลับออกมาพี่ต่ายหลับสนิทไปแล้วครับ วันนี้เราสองคนต้องแยกย้ายกันไปทำงานรับผิดชอบหน้าที่กันต่อไป คงอีกหลายอาทิตย์กว่าจะได้เจอกันอีก ผมเองพออาบน้ำเสร็จตาสว่างก็จริงแต่ก็ยังเบลอๆหน่อยๆ มองออกไปข้างนอกก็ยังมืดอยู่ผมเลยของีบซักพักครับเพราะเดี๋ยวต้องขับรถกลับบ้านอีกไกล ผมล้มตัวลงนอนข้างๆพี่ต่ายกะว่าจะตื่นซัก7โมงเช้าแล้วค่อยกลับ
พี่ต่ายซิครับมาทำให้ผมต้องตื่นก่อนเวลาที่ตั้งใจไว้ มือของพี่ต่ายมากอดผมแน่นๆ พี่ต่ายไม่ยอมลุกแต่เอาหน้ามาซุกไซ้ที่ซอกคอผมแล้วหลับต่อ ผมเองก็ง่วงนะครับอยากนอนต่อ แต่ก็อึดอัดเลยขยับตัวจะลุกขึ้น พอจะลุกพี่ต่ายก็กดตัวผมไว้
“โอมจะไปไหนครับ” เสียงพี่ต่ายพูดอู้ๆอี้ๆข้างหูผม ยังไม่ยอมตื่นแต่มือยังกดผมไว้อย่างกับคีมเหล็ก
“ผมจะตื่นแล้ว จะกลับแล้วนะพี่ต่าย”ผมเอามือลูบศีรษะพี่ต่ายเล่นมีความสุขจริงๆ
“โอมครับ...จะไม่ได้เจอกันนานเลยนะอยู่ต่อก่อนซักวันซิ...นะ”พี่ต่ายเริ่มงอแงแล้วครับทั้งที่ตกลงกันไว้แล้วว่าผมจะกลับบ้านเลยวันนี้
“ไม่ได้พี่ต่าย....ทิ้งไปตั้งหลายวันงานเต็มโต๊ะแน่ๆ”พี่ต่ายเอามือลูบไล้ผมไปทั่ว แล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ยังไม่ยอมลืมตา
“ไม่อยากเลย...ไม่อยากให้กลับ วันนี้พี่ไม่ไปทำงานก็ได้ลาไปเลย เราอยู่ด้วยกันก่อนนะโอมนะ...นะครับ”อ้อนมากเลยครับทำเอาแทบจะใจอ่อนแต่ก็ต้องทำใจแข็งเข้าไว้ พยายามแกะมือพี่ต่ายออก
“พี่ต่าย.....โอมจะกลับแล้วครับ..นะครับ” พี่ต่ายส่ายหัวยุกยิกที่คอผม ทำเอาผมจั๊กจี๋ พี่ต่ายยังคงรั้นไม่ยอมให้ผมไปไหนกดตัวผมไว้แน่น
“ไม่ให้ไป...ขอแค่นอนกอดนะ ไม่ได้กอดสบายๆเต็มไม้เต็มมือมาหลายคืนแล้ว นะครับ...”อ้อนอีกแล้วจะทนไม่ไหวแล้วนะ แต่ก็ใจนึงก็กลัวๆพี่ต่าย รู้สึกเป็นระยะไม่ปลอดภัยหมู่นี้ดูแกหื่นผิดปกติ
“แต่โอมไม่ไหวแล้วนะพี่ต่าย เหนื่อยด้วยเพลียด้วย ไม่ทำแบบนั้นนะครับ” พี่ต่ายเงยหน้ามามองผมทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วแล้วถาม
“ทำแบบไหน..ที่โอมว่า”เอาแล้วไงดูตาซิระยิบระยับขึ้นมาเชียว พี่ต่ายพยักหน้าหงึกๆ ผมพูดผิดไปอีกแล้วใช่ไม๊เนี่ย ฮือๆ
“อือ...ฮ่าๆๆๆ”พี่ต่ายขำแล้วก็ฟูบตัวลงบนตัวผมขำแบบไม่ปรึกษากันเลยว่าเมื่อไหร่จะหยุด แล้วก็ถามผมทั้งที่ยังหัวเราะอยู่ “โอมอยากเหรอ..”ดูพูดซิครับ
“ใครว่าอยาก!!!..ไอ้พี่หื่น...ลามก คิดแต่เรื่องนี้”ผมเอากำปั้นทุบๆๆหลังพี่ต่ายแรงๆให้สาสม
“นี่แน่ะ...มีแต่พี่ต่ายนะที่เริ่มก่อนทุกทีเลย”
“โอ๊ยๆๆๆ...พอแล้วๆพี่พูดเล่น”พี่ต่ายร้องโอดโอยคร่ำครวญเสียงดังทำอย่างกับผมเอาน้ำกรดมาราดซะแบบนั้น
“พี่ก็ขอแค่นอนกอดไง พี่ก็เพลียไม่ไหวเหมือนกัน อยากนอนไม่ไปทำงานแล้ว” พี่ต่ายลุกมาเอามือมาจับมือผมที่ยังทุบๆๆพีต่ายไว้ “แค่อยากนอนกอดแฟนสำรองไว้ไม่ได้เหรอ จะไม่ได้กอดอีกตั้งนาน”
พี่ต่ายทำตาปรอยๆใส่ผม พร้อมทำเสียงออดอ้อน ผมจะไม่ใจอ่อนยังไงไหว
“แค่นอนกอดนะไม่ทำอย่างอื่น ...”ผมพยายามขอสัญญาจากพี่ต่ายซึ่งไม่รู้ว่พี่ต่ายจะยอมไม๊ พี่ต่ายหลับตาคิดไปพักใหญ่ก่อนพยักหน้า
“โอเค....ตอนนี้ไม่มีแรงจริงๆขอแค่กอด”ผมเลยยอมนอนต่อครับ ผมเป็นคนใจดีมากๆนะ เห็นแก่คนอื่นตลอด
“งั้นก็ได้..นอนก่อนแล้วตื่นมาผมจะได้โทรบอกที่บ้านว่ากลับพรุ่งนี้”ผมมันคนซื่อครับพี่ต่ายบอกอะไรก็เชื่อไปหมด ผมคงจะนอนหลับไปพร้อมๆกับพี่ต่ายอีกครั้งถ้าไม่เหลือบไปเห็นว่าพี่ต่ายไขว้นิ้วเอาไว้ แสดงว่าที่สัญญาเมื่อกี้ไม่ได้พูดจริงๆเลย ผมเลยจับมือพี่ตายที่นิ้วยังไขว้กันอยู่แล้วหักเลยครับ
“นี่แน่ะ...คนเจ้าเล่ห์”
พี่ต่ายดิ้นแล้วกลิ้งหนีผมไปมาหัวเราะไปตลอด เราก็แหย่ๆแกล้งๆกันอยู่แบบนั้นเลยไม่ได้นอนอย่างที่ตั้งใจเลยครับ ไปๆมาๆผมเลยโดนพี่ต่ายรวบไว้ทั้งตัว แล้วพี่ต่ายก็เริ่มนอกเหนือคำสัญญา พี่ต่ายจูบปากผมจนได้ แล้วก็ผละออกห่างสบตาหวามหวานกับผม
“ก็คนมันรักนี่”
พี่ต่ายหยุดเพื่อบอกรักกับผมแล้วก็จูบต่อ จนผมเคลิ้มกับรสจูบพี่ต่ายไปแล้ว คิดว่าสงสัยจะไม่ได้นอนแล้วมั๊งเช้านี้ แต่ก็เตรียมใจไว้แล้วครับ
.
.
.
.
.
แล้วอยู่ๆพี่ต่ายก็ผละไปจากผม แล้วก็นอนแผ่หงายหลังหลับเลยครับ แต่ยังไม่วายลืมตาอีกครั้งแล้วหันมาบอกผมก่อนจะหลับไปว่า “พี่ไม่ไหวจริงๆโอม....รอก่อนนะขอนอนซักตื่นรับรองว่าจะจัดไปไม่ให้เสียเลย.....”
“.......”ค้างครับ......มันค้างงงง...แต่ผมจะพูดอะไรได้ครับก็พี่ต่ายเค้าบอกแล้วนี่ ว่าจะจัดไปไม่ให้เสีย..........นี่ครับ
ผมก็ต้องรอซิ .... :m29:
(จบแล้วนะ.........หุหุ) :m4:
1อาทิตย์ผ่านไป
“พี่ต่ายโทรมาทำไมเนี่ย”ตั้งแต่กลับมาก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ ต่างคนต่างแยกกันทำงาน
“โอม....หึหึ.....แสบนักนะเรา”ฟังน้ำเสียงพี่ต่าย แยกไม่ออกระหว่างแค้น รักหรือเอ็นดูครับ
“อะไรเหรอพี่....ผมทำงานงกๆไปทำอะไรเหรอ”ผมล่ะงง อยู่ดีๆมากล่าวหากันง่ายได้ยังไง
“ก็วันนี้ไปรษณียบัตรจากปายมาที่ทำงานพี่แล้วนี่ รู้กันทั้งออฟฟิซเลย....แสบจริงๆ......หึหึ”
“อ๊ะเหรอ.....กร๊ากกกกกก แสบแล้วรักไม๊ล่ะ”ผมถามกลับไปหาพี่ต่ายแล้วยิ้มรอคอยคำตอบ
ชั่วอึดใจเดียวเองครับ เสียงทุ้มนุ่มของพี่ต่ายก็กระซิบบอกมาว่า
“รักซิ...รักมากด้วย....รับรองจะทำตามที่โอมเขียนมาเลย....ตลอดปายยย”
ถ้าเอาหัวโขกโต๊ะเพื่อลดความเขินได้ผมทำไปแล้วครับ แต่ติดที่ว่าอยู่ในห้องทำงาน พ่อแม่พี่น้องนั่งกันเต็ม เลยต้องก้มหน้างุดแล้วยิ้มๆให้มันสุดๆ ทำได้เต็มที่แค่เพียงกระทืบเท้าหลายๆทีด้วยความดีใจ แต่ปากน่ะบอกไปแค่ว่า
“ดีแล้ว...ที่ทำงานจะได้รู้ซะทีว่าคนนี้น่ะมีเจ้าของแล้ว....”
เสียงพี่ต่ายหัวเราะอย่างมีความสุขลอยเข้าหูมาครับผมเลยต้องหัวเราะตอบกลับไป มีคนเคยบอกว่าความสุขมันอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง ไม่ต้องไปหาให้วุ่นวาย หัดยิ้มให้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ แค่นี้ก็สุขจนไม่ต้องแสวงหาแล้วครับ
อ้อ....ผมเขียนไปแค่นี้เอง....
“พี่ต่ายได้หนูแล้วอย่าทิ้งหนูนะ....ขอให้พี่รักหนูตลอดปายยย...”
หนูโอมของพี่ต่าย :จุ๊บๆ:
The End
-
โอ๊ย อ่านแล้วหัวใจจะละลาย โอมเนี่ย ช่างอ้อนดีจริง พี่ต่ายก็สุดจะน่ารักน่ากินที่สุด
ขอบใจฟางมากๆ เน้อ ที่ทำให้เรามีความสุข นั่งอ่านปายยิ้มปาย :กอด1:
-
ตอนนี้มีอาการเหมือนโอม...ต้องยิ้มแบบแอบๆ เก็บอาการ อิอิ
ชอบจังเลยบรรยากาศแบบรักนะ ... มันอิ่มอกอิ่มใจไปด้วย (แถมด้วยอาการอิจฉา 555+)
ขอบคุณที่มาเพิ่มตอนพิเศ๊ษ..พิเศษให้ได้สนุกกับเรื่องราวที่ชอบมากๆ เรื่องหนึ่งนะคะ :L2:
จะรอตอนพี่ต่าย+โอมล่องใต้ เที่ยวเลกันมั่งนะคะ (อันนี้คือแอบหวังแบบดังๆ นิดนึง... :impress2:)
-
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆจัง สนุกและอบอุ่นจิงๆค่ะ แต่ก็เข้าใจค่ะพี่ฟาง
:pig4: ขอบคุณพี่ฟางมากๆนะคะสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆแบบนี้ อ่านแล้วมีความสุขจัง
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าพี่สาวมีเวลาว่างแล้วจะแต่งเรื่องใหม่อีก :L2:
“พี่ต่ายได้หนูแล้วอย่าทิ้งหนูนะ....ขอให้พี่รักหนูตลอดปายยย...” :-[
บรรยายไม่ออก น่ารักที่สุดเลยค่ะทั้งพี่ต่าย+โอม และกิ๊ฟซี่ด้วย
-
:o8:
เป็นเรื่องที่น่ารักค่ะ เรียบ ๆ ง่ายๆ แต่ก็มีอะไรให้คิด ไม่ละเลยครอบครัว แต่คงความเป็นตัวเองไว้
แล้วผลิตงานออกมาให้ชื่นชมกันอีกนะคะ ^_^
-
เอร๊ยยย ไม่ได้เข้ามาพักเดียว
เล่นเอาซะตามอ่านไม่ทันเลย เหอๆ
ไม่ได้ล่ะงานนี้ขออ่านรวดดดดดด สู้ตาย555
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก อ่านไปยิ้มไปอบอุ่นไปถึงหัวใจเลยค่ะ
ดีใจที่ได้มีส่วนร่วมและเป็นส่วนเล็ก ๆ ของนิยายเรื่องนี้
หวังว่าโอกาสหน้าคงจะได้พบกับพี่ต่าย(จอมหื่น)และน้องโอม อีกนะคะ
ปล.รักคนเขียนและจะเป็นกำลังใจให้เสมอค่า :man1:
-
มาให้กำลังใจอีกเช่นเคยก่อนอ่านขอรับ :กอด1:
ปล.อย่าจบได้ไหม :sad4:
-
ยิ่งอ่าน พี่ต่ายยิ่งหื่นนะคับ อิอิ
ขอบคุณนะคับที่สละเวลามาแต่งเรื่องน่ารักๆ ให้อ่านกัน
ขอบคุณมากคับผม
-
ขอบคุณค่ะพี่ฟาง
ทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้ มีความสุข ยิ้มไปตลอด อบอุ่นมาก ๆ ค่ะ
พี่ต่าย โอมน่ารักมาก ๆ ค่ะ :pig4: :L2:
-
อ่านจบแล้วก็ยิ้มกับความน่ารักของคู่นี้จัง ... ขอบคุณสำหรับทริปเที่ยวเหนือครั้งนี้นะคะ
-
กรี๊ดดดดดด พี่ต่าย(ของหนู)ถึงน่ารักก เช่นนี้
มีแฟนน่าฟัดอย่างงี้(เอาหื่นแบบนี้ด้วยนะค่ะ :-[) ป้ารักตายเลย(อิจฉาจนขนตาไหม้แล้วเนียะ)
แอบฮาน้องโอมด้วยค่ะ มีการส่งเอกสาร(โปสการ์ด)ไปแสดงอาณาเขตถึงที่ทำงานด้วย พี่ต่ายไม่รักไงไหวค่ะ :jul3:
สนุกมากเลยค่ะ อ่านไปอมยิ้มไปตลอด จนหัวหน้าชักเขม้น (ทำอะไรของมันนะนังป้านี่! :angry2:)
-
ขอบคุณค่ะ คุณฟาง
เป็นอีกคู่หนึ่งที่ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน
ได้เก็บเกี่ยวความสุขจากทุกเรื่องที่เล่าให้ฟัง
เป็นคู่หนึ่งที่น่ารักจริงๆ :L1: :pig4:
-
เย้ๆ พี่ฟางทำสำเร็จจนได้
:L2:
ขอบคุณค๊าบบบบบ ที่มาเขียนตอนพิเศษน่ารักๆเช่นนี้
พี่ต่ายและน้องโอมน่ารักมาก
ป๋อหล๋อ อาจจะน่ารักกว่านี้ ถ้าไม่มีน้องก.
:jul3: :jul3: :jul3:
-
^
^
^
o18
เจ๊!!! จบแย้วหย๋อออ เหนื่อยมะ
อิอิ คิดถึงจัง ถึงเชียงใหม่แว้ววว
:monkeysad:
-
:-[
อ่านไปก็เขินไป...ดูท่าตูจะบ้า...คิดว่าตัวเองโดนพี่ต่ายลวนลาม :pigha2:
หนูโอมเด็ดมากกกกก เจ๋งที่ซู้ดดดด ประกาศความเป็นเจ้าของซะ
กุ้งหอยปูปลาจะได้ไม่เข้ามาตอดพี่ต่ายของเรา... ขอเน้น "เรา" :z1:
-
มีออดิทที่ไม่ได้มาเพื่อตรวจสอบหัวจายยยยยยย
เลยเพิ่งหาเวลาอู้มาหาพี่ต่ายนายโอมได้ :-[
แต่ไหง...จบเสียแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รักคนแต่ง จ๊วบๆ
-
จิ้มรีบน :z13:พี่เบ๊ตตี้
ยังไม่กล้าอ่านตอนจบก่ะอ่านตอนกลับบ้าน ไม่อยากจบ :sad4:
คิดถึงพี่ฟาง :กอด1:
-
มาจุ๊บ ๆ น้องฟาง แล้วก็ ให้กำลังใจสำหรับก้าวต่อไปของน้องจ้ะ
-
มาเป็นกำลังใจ ให้พี่ฟาง :กอด1:
-
น่ารักทั้งคู่เลย ไม่อยากให้จบเลย :กอด1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารัก ๆ จ้า :L2:
-
....สวัดดีปีใหม่ไทยคับ....
ตามมาอ่านต่อ..อ่านค้างไว้แค่ตอนที่6เองอ่ะ...อ่านๆๆๆๆๆๆๆ
poom_โอ๋ :really2:
-
สุขสันต์ปีใหม่ไทยนะขอรับ :3123:
-
:beat:
-
แวะเข้ามาเพราะคิดถึงคนแต่งเสมอเลยค่ะ :กอด1: :L2:
-
:L2: :L2:
ทู้หล่นไปหน้า2แล้วคร่าพี่ฟาง
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่ฟาง ขอรับ :3123:
-
เพิ่งได้มาอ่านตอนจบ จบแล้วเหรอ ตอนจบน่ารักได้อีก จะรอตอนต่อไป แน่ะๆยังไม่พอๆ อิอิ
-
ขอบคุณค่ะ
มีภาพประกอบเรื่องด้วยน่ารักจัง
^^
+1
-
:L2: สนุกมากค่ะ โอมน่ารักจัง
ปกติไปเที่ยวภาคเหนือเกือบทุกปี แต่บางที่ในเรื่องก็ยังไม่เคยไปจะลองไปค่ะ
:pig4:สำหรับเรื่องสนุกๆมีสาระเรื่องนี้นะคะ
ป.ล.ยัง+1ไม่ได้ +กำลังไปแทนนะ
-
. . .จ๊าก ก ก ก ก ไม่ได้เข้ามานานเลยค่ะ อ่านจบแล้ว พี่ต่ายังหื่น(กว่าภาคแรก) และมั่นคงได้อีก พี่โอมน่ารักค่ะ คู่นี้
อ่านกี่ทีไม่มีเบื่อเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ได้สถานที่ท่องเที่ยวเก็บในความทรงจำอีกเพียบเลยค่ะ .. .อยากปายย ย ย ยบ้าง
-
:haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:m16:
-
คิดถึงพี่ฟางงงง :กอด1: มาเป็นกำลังให้เหมือนเดิมขอรับ :3123:
-
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมาก ๆ ๆ เลยค่ะ
อ่านแล้วยิ่งชอบพี่ต่ายเพิ่มมากขึ้น
โอมก็รั่วได้น่ารักมากกกกก
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ อ่านเท่าไรก็มีความรู้สึกว่าไม่พออ่ะ
เป็นกำลังใจให้ รอตอนต่อ ๆ ไปนะค่ะ
-
ภาคปกติก็น่ารักพออยู่แล้ว
ภาคเล่าสู่กันฟังนี่ยิ่งหวานเป็นสองเท่าเลยค่ะ
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจคนอ่านจริงๆ
ยกนิ้วให้คนเขียนเลยค่ะ
-
คิ๋ดถึ๋งเป็นห๋วงน๋ะขอรั๋บพี่สาว :กอด1:
-
o22 พึ่งรู้ว่ามีต่อ :o12:
-
พี่โอม กับ พี่ต่ายมีต่อด้วย คิคิ :z2:
-
:z1: กระต่ายหื่นๆ
อ่านแรก ลุคส์พี่ต่าย สุขุมจะต่าย
:laugh: อยู่ๆไปกลานเป็นกระต่ายหื่น ซะงั้น
ชอบมากเลย น่ารักมาก
:กอด1:
-
โอมน่ารักอ่ะ พี่ต่ายระดับความหื่นเพิ่มนะเนี่ย :laugh:
อ่านแล้วอารมณ์ดี อมยิ้มตาม
ขอบคุณภาพสวยๆที่นำมาฝากด้วยนะคะ
เที่ยวที่ไหนอีกก็มาเขียนอีกนะคะ ^^
:pig4:
-
เห็นคนอื่นเค้ามาดันนิยายตัวเองเลยเนียนมาดันกะเค้ามั่ง :jul3:
ซึ่งไม่รู้ดันมาทำไม...เพราะไม่ได้ลงต่อ :m14:
ไปดีกว่าวิ่งหนีก้อนอิฐคนอ่าน :oni1:
-
อยากทำหนังสือจริงเปล่าครับ
ชอบพี่โอม พี่ต่าย :z2:
-
ทำจริงค่ะ แต่ช้าหน่อย เพราะไม่เคยทำ 555+
รักแล้วรอหน่อยแล้วกัน ใครสนใจPMมาก่อนจะแจ้งอีเมลล์ให้อีกทีค่ะ :really2:
-
o13 สวัสดีจ้า
ตรวจสอบหัวใจ เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เรานอนไม่หลับหลายวัน
มัวแต่อ่านอยู่และจบจนได้
ขอบอกว่าชอบมากมาย อ่านแล้วรัก โอม พี่ต่าย อยากได้มาเป็นแฟนจริงๆๆๆอิอิ
อยากให้มีภาคเล่าสู่กันฟังอีกอะ จะมีโอกาสอีกไหม
ขอบคุณ คุณ M@nFaNG ที่แต่งมาให้อ่านกันจ้า
ปล.จะทำเป็นหนังสือน่าสนใจที่สุดดดดดด
-
เห็นของคนอื่นจบแล้วก็ยังมีมาลงประปราย เลยจัดมาลงบ้างสั้นๆให้หายคิดถึงกันค่ะ
“พี่ต่าย”ผมตะโกนเรียกพี่ต่ายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆในขณะที่ผมนั่งอ่านนิยายทางเน็ท
“อะไรครับโอม”พี่ต่ายถามแต่ไม่เงยหน้ามามองผมเลย สงสัยกำลังติดพันหนังสืออยู่
“เค้าจะประกวดเซ็งเป็ดอวอร์ดอีกปีแล้วนะพี่” ผมเลื่อนดูรายชื่อของนิยายที่เข้ารอบ มีอยู่หลายเรื่องที่ผมอ่านแต่บางเรื่องก็ยังหาโอกาสอ่านไม่ได้สักที สงสัยต้องอ่านซะหน่อยแล้ว
“รางวัลอะไรนะโอม”พี่ต่ายขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าสงสัยเรื่องรางวัล หรือรำคาญที่ผมเรียกอยู่ได้ทั้งที่ก็เห็นว่าคนกำลังอ่านหนังสืออยู่
“ก็รางวัลที่ปีก่อนพี่ต่ายเข้ารอบพระเอกไง ฮ่าๆๆ”ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่ต่ายแกล้งเอาข้อศอกถองไปที่แขนพี่ต่ายเบาๆ
พี่ต่ายยิ้มแล้ววางหนังสือลงเอาแขนมาโอบไหล่ผมแทน “แล้วปีนี้พี่เข้ารอบด้วยรึเปล่า?”
“อื้อ...จะเข้าได้ไงของเรามันปีเก่าแล้ว ตอนนี้เค้ามีแต่พระเอกหนุ่มๆหล่อๆ น่ารักๆ อ่อมีกวนๆก็มี ที่เข้ารอบกันมา” ปีนี้หลากสไตล์จริงๆครับพระเอกที่เข้ารอบ แต่ผมก็อ่านไม่ครบทุกเรื่องอยู่ดี
“แล้ว..โอมเลือกใครล่ะ”พี่ต่ายหอมแก้มผมหลังจากถาม
“ก็ยังไม่เลือกเลย ..คิดดูก่อน” ยังไม่อยากรีบตัดสินใจครับ แต่ถึงปีนี้จะเลือกใคร พี่ต่ายก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจผมเสมออยู่แล้ว
“แล้วไม่อ่านนิยายต่อแล้วเหรอ...”พี่ต่ายเห็นผมมานั่งกระแซะพี่ต่ายไม่ไปหมกมุ่นกับคอมเหมือนเคย
“พอแล้ว..มานั่งกับพี่ดีกว่า”อารมณ์อยากอ้อนนะครับ
“พี่ต่ายอ่านหนังสือต่อก็ได้นะ เดี๋ยวโอมดูทีวี”
พี่ต่ายส่ายหน้า “ไม่อ่านแล้ว มานั่งคุยกัน” อ้อมแขนของพี่ต่ายบีบผมแน่นผมเอียงหัวลงไปซบที่ไหล่พี่ต่าย ได้ยินเสียงทีวีค่อยลง อากาศจากภายนอกกำลังเย็นสบายดูเหมือนฝนจะตกพรำๆจนผมเริ่มหนาว
“โอมหนาวเหรอ”พี่ต่ายเห็นผมกอดอกเลยลูบๆแขนผม กลับยิ่งทำให้ผมขนลุกไปกันใหญ่
“ทีแรกหนาวไม่มาก แต่ตอนนี้ขนลุกเพราะพี่มาลูบแขนผมนี่แหละ ฮ่าๆ” พี่ต่ายก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมอีกครั้ง
“หนาวได้ยังไงพี่กอดอยู่ทั้งคน หืม”เสียงพี่ต่ายอ่อนโยนจนผมอบอุ่นในหัวใจ เราใช้ชีวิตแบบนี้มาด้วยกันปีกว่าแล้วหลังจากพี่ต่ายกลับมาจากสิงค์โปร์ ชีวิตผมมันดีจนผมกลัวๆว่าวันนึงความสุขมันจะไม่ยั่งยืน
“พี่ต่าย...พี่จะรักผมไปอีกนานแค่ไหนครับ”ผมว่าผมรู้ใจตัวเองว่าคงไม่หมดรักพี่ต่ายไปง่ายๆ แต่พี่ต่ายเจอคนมากมายไม่รู้ว่าจะมีคนไหนมาทำให้เปลี่ยนใจรึเปล่า
“รักไปอีกนานแค่ไหนเหรอ...พี่จะรู้ได้ยังไงล่ะ” พี่ต่ายทำเสียงลังเล
ผมขยับตัวลุกขึ้นทันทีทำหน้างอ “แสดงว่าพี่ต่ายไม่แน่ใจตัวเองเลยซิ” เค้าก็คงไม่อยากรับปากเราเพราะกลัวจะเสียคำพูด
“ใช่....พี่ไม่แน่ใจ” ฮือๆ พี่ต่ายทำไมพูดตรงแบบนี้ไม่รู้เลยว่ามันทำร้ายจิตใจคนฟังอย่างผม ผมหมดอารมณ์อ้อนลุกขึ้นหนีเข้าห้องดีกว่า น้อยใจจริงๆ
พี่ต่ายตะโกนถามผมแต่ก็ไม่เดินตามมา “โอมจะไปไหนครับ?”
“ไปนอนแล้ว...เซ็งเป็ด” พี่ต่ายก็คงไม่รู้ว่าผมงอนอีกตามเคย ขนาดคบกันมานานขนาดนี้ ผมก็คงต้องทนกล้ำกลืนความเสียใจแล้วก็รอวันเวลาที่บาดแผลจะได้รักษาตัวมันเองให้หายดี คงจะหวังให้พี่ต่ายมารับรู้ได้ยาก
ผมนอนหลับไปแล้วนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ตอนที่พี่ต่ายเข้าห้องมาผมก็ไม่รู้สึกตัว มารู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่โดนกอดจากพี่ต่าย ผมเบี่ยงตัวหนีอ้อมแขนพี่ต่าย ถึงแม้จะนอนไปแล้วแต่อารมณ์งอนยังอยู่ครับยังไม่ลืม
เสียงพี่ต่ายแหย่ผมฟังดูมีความสุขจริงๆ “เอ๋..โอมโกรธอะไรพี่นะ?”
พี่ต่ายยังไม่ยอมปล่อยผมเอามือเกาะไหล่ไว้ ฝ่ามือพี่ต่ายลูบไปมาทำเอาผมขนลุกได้อีกครั้ง “อ๋อ..หึหึ..โอมนี่กี่ปีก็ไม่เปลี่ยนนะแสนงอน”
“อย่ามาว่าผมนะ”ก็รู้ว่างอนเก่งจริงๆ แต่พี่ต่ายอย่ามาว่าผมด้วยเพราะผมงอนมันก็ไม่มีผลกับพี่ต่ายอยู่แล้วนี่
“ไม่ได้ว่า...ก็แสนงอนก็ไม่เป็นไร” พูดมาแบบนี้ก็แน่ล่ะซิ ก็พี่ต่ายไม่แคร์อยู่แล้วนี่ เหอะๆ
“ให้ร้ายกว่านี้ ยังไงพี่ก็รัก” พี่ต่ายกดจมูกลงมาที่ซอกคอผม แล้วซุกไซ้ไปมาที่หลังหูผม ทำเอาผมแทบอยู่เฉยๆไม่ไหว หัวใจมันเต้นโครมครามอย่างกับมีคนมาเล่นคอนเสิร์ทในใจ แต่ก็ยังไม่วายทำเป็นดิ้นพอเป็นพิธี
“อื้อ..ไม่เอานะ”
“เอาเหอะน่า..”
“ไม่เอาน่า..” ชักคุ้นๆเหมือนเพลงที่ป๋ากับแม่ชอบฟังเลย
“อีกนิดน่า..” เอ่อเริ่มต่อต้านไม่ไหวแล้วครับ มือไม้นัวเนียไปทั่วแบบนี้ แต่ยังโกรธอยู่นี่นาลืมไป
“อื้อ...พี่ต่าย...อย่ามาทำเป็นรักผมเลย เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่แน่ใจว่าจะรักไปนานแค่ไหน” พี่ต่ายยังคงไม่ยอมพูดปฏิบัตรการต่ออย่างไม่สนใจคำพูดใดๆ ผมขยับตัวหนีพี่ต่างก็รั้งเอวผมกลับมาให้ชิดตัวพี่ต่าย
“ที่พี่บอกว่า....พี่ไม่แน่ใจ..”
พี่ต่ายค่อยๆพลิกตัวผมให้หันหน้ามาหาพี่ต่าย จนหน้าของเราตรงกัน แววตาของพี่ต่ายที่มองมาส่งแววหวานกรุ้มกริ่มเหมือนเคย ทำเอาผมใจสั่นขนาดมองตากันมานานแล้วก็ยังเขินเสียทุกครั้งไป
“ก็เพราะว่า..”พี่ต่ายสัมผัสปากผมเบาๆแตะแล้วปล่อย นิ้วพี่ต่ายลูบริมฝีปากผมเบาๆ สายตาผมเองก็จับอยู่ที่ปากพี่ต่าย
“เพราะว่าถ้าคนเราไม่รู้วันตาย...พี่ก็ไม่รู้ว่าวันไหนพี่จะหมดรักโอม เพราะพี่คงรักโอมไปจนถึงวันนั้น” ผมไม่รู้ว่าเมื่อพี่ต่ายพูดจบทำไมน้ำตาผมมันไหล คนอื่นอาจจะคิดว่าคำพูดของพี่ต่ายมันน้ำเน่า แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังชอบฟังคำพูดน้ำเน่าจากปากคนรักเราเสมอไม่ใช่เหรอ ผมก็เป็นคนหนึ่งในนั้นด้วย
พี่ต่ายส่งยิ้มเอ็นดูมาให้ผม “พี่อาจจะไม่ได้พูดทุกวันว่าพี่รักโอม แต่พี่ขอใช้การกระทำของพี่เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วกันนะครับ” พี่ต่ายจูบผมที่เปลือกตาเบาๆ ผมขยับซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดพี่ต่าย แล้วบอกตัวเองว่าผมจะไม่ถามหาความรักของพี่ต่ายต่อไป เพราะผมมั่นใจว่าผมจะได้รับจากพี่ต่ายอยู่แล้ว
“แต่ตอนนี้เรามาต่อกันดีกว่านะ อย่าให้มันค้างคาเลย” ฮือๆ พี่ต่ายยังไม่ลืมจริงๆด้วย ผมกับพี่ต่ายเลยต้องร้องเพลงนี้กันต่อไป
“ไม่เอาน่า..”
“อีกนิดน่า..”
“บอกว่าไม่เอาน่า..”
“ก็มันรอไม่ไหวแล้วน่า...”
กำลังจะทำหนังสือค่ะ ใครสนใจให้PMมาแล้วจะแจ้งอีเมลล์ให้อีกครั้ง รีบๆจองนะจะปิดการจองแล้วค่ะ :bye2:
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :pig4:
-
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน พี่ต่ายก็ยังน่ารักและอบอุ่นเหมือนเดิม
อิจฉาโอมจังค่ะ งอนได้เสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ เลยนะคนเรา o13
-
คนมีแฟนนนนน มันว๊านนนนหวานเนอะ :-[
-
:-[ โอ๊ยทำงัยดีเค้าตกหลุมรักพี่ต่ายอีกแล้ว :-[
-
:mc4: อร๊ายยยยยยย ตอนพิเศษ
ปล. สนใจจะจองซื้อหนังสือไม่ทราบว่ามีของแถมอะไรบ้างคะ :laugh:
-
1 เล่มค่ะ อยากเก็บเรื่องนี้ไว้
เดี๋ยว Pm ไปหานะคะ :กอด1:
-
:impress: มีพี่ๆน้องๆหลายคนPmมาหาเรื่องหนังสือ
ซึ้งใจจริงๆค่ะ ต้องขอบคุณที่สนใจถึงแม้จะจบไปนานแล้ว :pig4:
บางคนแจ้งอีเมลล์มา ตัว @ มันจะเขียนว่าอย่าแสดงบนบอร์ดค่ะ
เลยต้องรบกวนให้ส่งอีเมลล์ไปหาฟางใหม่ ตามที่จะแจ้งในPm
เพราะงั้นถ้าสนใจหนังสือ ส่งอีเมลล์ให้ฟางทางPM
โดยเขียน ตัว@ เป็น แอท หรือ(at)ก็ได้ เหมือนที่หลายๆคนทำแล้ว
แล้วฟางจะแจ้งความคืบหน้าต่อไปค่ะ ตอนนี้ตรวจคำรอบแรกไปได้ครึ่งแล้วปรากฎว่า360หน้า :z3:
พึ่งจะได้แค่30ตอน แล้วก็แก้เลขตอนจนตัวเองงเอง :z10:
เลยกำลังสับสนว่ามันจะกี่เล่มกันแน่ ท่าทางจะยาวกว่าที่คิด
(ดันมาบ่นซะงั้น) :laugh:
ไม่บ่นต่อดีกว่า คืบหน้ายังไงจะแจ้งให้ทราบทางเมลล์ค่ะ
ปล.มีรีบนถามเรื่องของแถม ยังคิดไม่ออก เอาหนังสือให้รอดก่อนดีกว่าค่ะ ไอเดียของแถมมีแล้วแต่หาคนทำไม่ได้ 555+
-
อยากร้องเพลงคู่กะพี่ต่ายม่างอ่ะ :laugh:
ขอบคุณคับสำหรับนิยายที่อ่านกี่ที หัวใจก็มีความสุข...
-
:ped149: พี่ฟางสู้ๆ ฮึบๆ ฮูเรๆ
-
เล่มละเท่าไหร่คะ อยากได้เหมือนกันรักน้องโอมกะพี่ต่ายค่ะ
-
สนใจเหมือนกันนะพี่ฟางง
เล่มเท่าไหร่รึ
-
อยากได้หนังสือด้วย
มีออะำรแถมบ้างอ่ะ
อิอิ :z1:
-
"ไม่เอานะ"
"อีกนิดน่า"
อรึ๊ยยยยย เล่นไรกันอ่ะ น้องโอม พี่ต่าย????????
คนอ่านจิ้นไปไกลแล้ววว :haun4:
พี่ฟางใจร้าย จบห้วนอ่ะ เชอะๆๆๆๆ
เรื่องหนังสือ เอาด้วยคนจ้า...
เก็บตังค์ก่อนนะพี่
หนูให้เวลาพี่ได้นานเท่าที่พี่ฟางอยากได้เลยจ้า :laugh:
-
Pm ไปแล้วนะครับ
คิดไปคิดมา
ช่วงนี้ก็อับจนใช่ย่อย หลายเล่มละ :z3:
-
คิมสนใจ มากกกกกกกกกกกกกกกก
เร่งทำให้ไว แต่จองไม่เปน ฝากนนนี่ละกันนะฟางจ๋า 5555 :o8:
-
:impress2: มาตอบคำถามก่อนค่ะ
ราคาหนังสือ ตอบได้เต็มปากเต็มคำยังไม่ทราบค่ะ :laugh:
เพราะยังแบ่งเล่มไม่ลงตัว เลยยังบอกไม่ได้แน่นอนคงต้องรอให้ตรวจคำให้เสร็จก่อนทั้งหมด แล้วรวมทั้งหมดมาแบ่งเล่มดูว่าจะเป็นสองหรือสาม แต่คิดว่าแน่ๆคือสองขึ้นไปแน่นอน ก็จะพยายามไม่ให้ราคาสูงเกินไปเพราะทำหนังสือไม่ได้หวังอะไรแค่อยากทำเฉยๆ แต่ถ้ามันพอได้ก็คงจะจัดสรรสมทบทุนให้เล้าด้วย
ของแถม คิดเอาไว้หลายอย่าง แต่ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย อยากจะทำเองก็ไม่มีปัญญา :z3:
ถ้าทำหนังสือเสร็จคงพอมีเวลาคิดอ่านทำการมากกว่านี้ค่ะ
ตอนพิเศษ ก็กะว่าจะต้องมีแน่นอนแต่ยังไม่ได้เขียนเลย :jul3: เพราะฉะนั้นใครอยากได้แนวไหนให้บอกมาจะพยายามจัดให้ บอกมาทางหน้ากระทู้หรือPMหรือเมลล์ก็ได้ค่ะ ตอนนี้สมองยังว่างๆกลวงๆเอ๋อๆ แต่NCดุเดือดคงไม่สามารถนะคะ แค่นี้พี่ต่ายก็หื่นจนเกือบจะเล่นหนังเอ็กซ์แล้ว :laugh:
แจ้งว่ายังมีบางคนที่ส่งPMมาแจ้งความต้องการแล้วแต่ยังไม่อีเมลล์กลับมาที่เมลล์ที่ฟางบอกไป ยังไงรบกวนตอบมาทางอีเมลล์อีกครั้งนะคะ เพราะว่าอีกหน่อยจะไม่แจ้งข่าวทางPm คงจะแจ้งทางเมลล์เพื่อไม่ให้ไปเปลืองทรัพยากรเล้ามากไป แต่ถ้ายืนยันจะให้แจ้งทางPMก็บอกมาค่ะ เพราะจดรายชื่อไว้หมดแล้วค่ะ
ยังลงชื่อแจ้งได้เรื่อยๆนะคะยังไม่มีกำหนดปิดรับจองเพราะ อย่างที่บอกยังทำหนังสือไม่เสร็จ
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ ใครไปดูหนังวันที่1ไปเจอกันนะคะ :really2:
-
^
^
จิ้มๆ
วันดูหนังเจอกันนะค้าบ
:z1:
-
ตอนพิเศษ เพราะฉะนั้นใครอยากได้แนวไหนให้บอกมาจะพยายามจัดให้
จริงอ่ะ?
ncเลือดสาด นะพี่นะ :z1:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ของแถม คิดเอาไว้หลายอย่าง แต่ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย อยากจะทำเองก็ไม่มีปัญญา
ถ้าทำหนังสือเสร็จคงพอมีเวลาคิดอ่านทำการมากกว่านี้ค่ะ
เอาที่คั่นหนังสือดว้ยนะครับ :laugh: เพราะ มันจะมีเป็นของเรื่องๆไป :z2:
แล้วก็แถมอย่างอื่นด้วยนะ ที่คั่นมันน้อยไป :m20:
แล้วจะแถมไรอีกดี ช่วยกันคิดเร็ว ฮิฮิ
-
สนใจหนังสือค่ะ
ส่งPMไปให้แล้วนะค่ะ
-
^
^ได้Pmแล้วค่ะ เดี๋ยวจะแจ้งอีเมลล์ติดต่อกลับไป :pig4:
เอาที่คั่นหนังสือดว้ยนะครับ :laugh: เพราะ มันจะมีเป็นของเรื่องๆไป :z2:
แล้วก็แถมอย่างอื่นด้วยนะ ที่คั่นมันน้อยไป :m20:
แล้วจะแถมไรอีกดี ช่วยกันคิดเร็ว ฮิฮิ
ที่คั่นก็น่าจะมีนะ แต่ตอนนี้นึกออกอย่างเดียวที่ทำได้เลย คือแถมลายเซ็น :laugh:
-
ชูมือด้วยคนดิคร้าบ
เรื่องนี้สนุกดี น่ารักทั้งตัวพระตัวนาย :z1:
เดี๋ยวpmไปนะ
-
:m23: ยังหาคนทำปกให้ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่า.....
ถ้าให้เสนอปกมาประกวด ไม่รู้ว่า...จะมีคนส่งเข้าประกวดมั้ย :m29:
แต่มีรางวัลให้นะคะ เป็นหนังสือชุดนี้แหละ(ดีมั้ย)
มาแจ้งข่าวหนังสืออีกรอบว่า คงเป็นสามเล่ม(มั๊ง)เพราะว่ามันยาวเหลือเกิน เพราะไม่อยากให้หนาจนเกินไป
แล้วคืบหน้ายังไงจะแจ้งอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ส่งPMมาจองค่ะ :pig4:
-
ไปหัดเรียน photoshop มาทำปกนิยายชิงรางวัลจะทันมั้ยเนี่ย :z1:
-
:laugh:
อยากทำนะ
แต่อาร์ทไม่พอจริง ๕๕๕
-
ไปหัดเรียน photoshop มาทำปกนิยายชิงรางวัลจะทันมั้ยเนี่ย :z1:
น่าสนใจนะจ๊ะไปหัดเรียนด้วยคนนะ 555+
-
เมื่อวาน(วันที่1)ไปดูหนังมา ใครไปกันบ้างค่ะ สนุกรึเปล่า ไม่ค่อยกล้าทักใครแอบเขิน :o8:
อยากบอกว่าน้องกิฟที่เล่าในตอนไปเชียงใหม่ก็ไปดูหนังด้วยนะคะ น้องเสื้อแดงนั่นแหละ เหมือนกับที่คิดกันบ้างมั้ย :jul3:
จะมาแจ้งว่าบางท่านจองหนังสือแต่ยังไม่แจ้งอีเมลล์มา
หรือแจ้งอีเมลล์มาแต่ในบอร์ดตัว @ จะเขียนว่าอย่าแสดงบนบอร์ด ช่วยแจ้งมาใหม่นะคะ
หรือส่งอีเมลล์มาหาฟางตามที่บอกไปแล้วทางPM (รายชื่อตามนี้ค่ะ Mr.Frog,isati,kj_blue,the_pooh9)
ปิดจองหนังสือคงราวๆกลางเดือนพย. (แอบหวังไว้ว่าจะเสร็จ :laugh:)
ตอนนี้ค่อนข้างลงตัวว่าจะเป็น3เล่ม มีภาคปกติ 2เล่ม+ตอนพิเศษเรื่องบ้าน+ลอยกระทง+ตอนใหม่(สั้นๆ1ตอน)
อีก1เล่ม ภาคเล่าสู่กันฟัง (ตอนแฟนเก่า+ไปเชียงใหม่ปาย)+ตอนพิเศษใหม่(สั้นๆอีก1 ตอน)
ส่วนเรื่องราคายังไม่ลงตัว เพราะหน้ายังไม่นิ่งค่ะ แต่คาดว่าไม่เกินเล่มละ300แน่ๆ ขึ้นอยู่กับว่าเวลาเขียนตอนพิเศษจะยาวแค่ไหนและขึ้นกับว่าตอนเก่าๆที่ลงไปแล้วจะตัดทอนออกไปได้แค่ไหน แต่ละเล่มหนาประมาณ 300หน้า
ส่วนเรื่องปกยังต้องการอาสาสมัครอยู่ค่ะ เพราะฟางทำไม่เป็น แล้วก็ตัวเนื้อหายังไม่เรียบร้อย
งานประจำก็เยอะ ร่างกายก็ซูบผอม(แอบอ้อนแฟนๆ :jul3:)
อ้อ...มีอีกเรื่องค่ะ อยากให้ช่วยเขียนคำนิยมให้หน่อยค่ะ จะซื้อหนังสือหรือไม่ซื้อก็ได้
ช่วยเขียนมากันไม่ยาวมากขอไม่เกิน3บรรทัด
แต่ถ้าใครเขียนมายาวๆมากก็จะอ่านหมด แต่จะขอตัดเวลาไปลงในหนังสือ
แต่อยากอ่านของทุกคนค่ะ บอกว่ามาชอบตรงไหน ไม่ชอบยังไง คิดซะว่าเป็นเพื่อนกัน ติชมกันได้
เขียนมาในทู้นี้เลยค่ะ ใครที่ซุ่มอ่านก็ขอเสียงกันหน่อยนะคะ หรือจะPM อีเมลล์มาก็ได้
ทั้งหมดนี้คือคร่าวๆนะคะ เขียนยาวเลย อดไม่ได้ :laugh:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ :กอด1:
-
มีคำนิยมมาเสนอค่ะ :o8:
ตรวจสอบหัวใจเป็นนิยาย y ที่ชอบมากๆ เนื้อเรื่องที่มีสำนวนภาษาอ่านสบายๆ เข้าใจง่าย และตัวละครที่น่ารัก
พี่ต่าย-สุดหล่อโรแมนติก & น้องโอม-หนุ่มน้อยขี้งอน
กับความรักที่หวานปนฮา อ่านแล้วหยุดไม่ได้ต้องอ่านให้จบในทีเดียว สนุกมากจริงๆค่ะ (อวยซะ555+)
:L2: :L2:
:กอด1: :กอด1:
-
คูนี้ของเค้าดีจริงๆ
โอ้ยน่ารัก
อิจฉาสุดแรงเกิด
-
เค้าเรียกคำนิยมหรือเปล่าก็ไม่รู้ ลองอ่านดูแล้วนะคะคุณฟาง
สำหรับตัวเอง "ตรวจสอบหัวใจ" เป็นนิยายเรื่องนี้ที่ปราศจากมลพิษ อ่านอย่างมีความสุข
เหมือนเฝ้ามองความรักของผู้ชายสองคนที่ค่อยๆ ปลูกต้นรักขึ้นมา แม้จะมีหนามหรืออุปสรรคบ้าง
แต่ทั้งคู่ฝ่าฟันไปดูความเชื่อใจซึ่งกันและกัน อยากให้คนที่ยังอยู่ในวัยที่กำลังแสวงหาความรัก
ลองอ่านเรื่องนี้ แล้วคุณจะพบว่าคุณจะมีความสุขและมีกำลังใจเพิ่มขึ้น
ไม่รู้พอใช้ได้หรือเปล่านะคะ คุณฟาง เพราะเป็นคนไร้สาระอย่างสม่ำเสมอ :เฮ้อ:
-
ถ้าอยากได้หนังสือ
ต้องทำยังไงหรอค่ะ
อยากจองหนังสือ
รบกวนส่งรายละเอียดเข้าเมลล์ให้หน่อยนะค่ะ
:กอด1:
-
^
^
^
แจ้งอีเมลล์ให้ทางPMแล้วนะคะ (เปิดตรงที่เขียนว่า my messags ด้านบน)
ยังไงช่วยส่งเมลล์ตอบกลับไปให้ด้วยแล้วแจ้งชื่อ ล็อคอินด้วยค่ะ
ความคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะค่ะ
ปล.ขอบคุณสำหรับคำนิยมที่โพสในทู้ และที่ส่งPMมาให้ค่ะ ยังอยากให้ช่วยกันเขียนมาอีก ยังรออยู่นะคะ :3123:
-
โฟโต้ชอป ยังเรียนไม่เสร็จ :z3:
เจ้าของเรื่องจะเอาคำนิยมได้อีก :a5:
ใช้งานคนอ่านคุ้มเจงๆ ๆๆๆ :jul3:
เอ้า ... อยากได้นิยายไปครอบครองกันไวๆ ก็มาช่วยกันคนละไม้คนละมือนะคะ :pigha2:
-
จิ้มพี่นนนี่ อิอิ
เพ่ฟางจ๋า...ขอเวลาไปเรียบเรียงก่อน เขียนอะไรในทางบวกไม่ค่อยถนัดอ่ะ 555555
เพราะสังเกตตัวเอง...ถ้าในเขียนแนวเนกาทีฟ(แปลว่าเขียนให้ร้ายหรือเขียนด่านั่นล่ะ คึคึ)มักจะลื่นไหลเป็นพิเศษ
:กอด1:พี่ฟางสู้ๆฮับ
-
^
^ :laugh: แบบไหนก็เอา จัดมาอย่าให้เสีย
ช่วยกันทำมาหากินหน่อยค่ะ ตอนนี้งานท่วม ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี :jul3:
รอกันก่อนนะคะ พยายามเร่งงานกันอยู่อ่านทวนมาหลายรอบ ไม่เสร็จสักที :z3:
คิดก่อนว่าใช้งานคนอ่านอะไรดีอีก ถ่วงเวลา กร๊ากกกกก :laugh:
ปล.คำนิยมของทุกคนใช้ได้แน่นอนค่ะเพราะมาจากใจ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :pig4:
-
พี่ฟางสู้ๆ :L2: :L2:
-
:m31: เอาไฟมาให้ จะได้มีไฟเยอะๆ
:laugh:
-
ผุยิ๋งคนนี้ มาแต่เช้าเลยนะ :laugh:
อะช่วยกัน พ่นไฟๆๆๆๆ :fire: :fire: :fire:
-
เมื่อวานนั่งเขียนตอนพิเศษอยู่ ปรากฎว่ามีน้องมาชวนอ่านนิยายผีๆ ก็เลยไปอ่าน
แล้วก็มีเรื่องวุ่ยวายนิดหน่อยที่ทู้อื่น ที่เราก็อดไม่ได้ไปเสนอหน้ากับเค้าด้วย
สรุปว่าบรรยากาศมีทั้งผี ทั้งคนทะเลาะกัน จนเริ่มรู้สึกว่าฤกษ์คงไม่ดีเท่าไหร่
เพราะเขียนออกมาไม่รู้ว่ามันจะได้อารมณ์ไหนกันแน่ เลยมาเขียนต่อวันนี้
ตัดตัวอย่างมาให้อ่านพอหายอยากค่ะ เดี๋ยววันนี้จะพยายามเขียนให้จบเพื่อเขียนอีกเรื่องต่อไปค่ะ(วันหลังค่อยเขียน)
***********************************************************
“พี่อิงมีอะไรโทรมาดึกๆ”
“เอ๊ย ทำไมรับเร็วยังไม่นอนเหรอโอม”เสียงพี่อิงฟังร้อนรน
“ช่ายสิ รู้เหมือนกันเหรอว่าดึกแล้ว มีอะไรล่ะพี่”นี่ถ้าผมนอนอยู่มีหวังด่ายาวกว่านี้ครับ โทษฐานที่โทรมาปลุกผม
“ก็มันมีเรื่องนะสิ นี่โอมอยู่ที่บ้านริมเขารึเปล่า รีบออกมาเร็ว” อยู่ๆจะให้ผมออกมาทำไมก็ไม่รู้ แต่โชคดีที่ผมกำลังออกมาพอดี
“ออกมาพอดีเลย มีเรื่องอะไรเหรอ เฮ้ย...หรือว่าป๋ากับแม่ไม่สบาย”ดึกขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องงานแน่ๆครับ ก็เหลือเรื่องเดียวเท่านั้นเอง ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
“ไม่ใช่ โอมทำใจดีๆนะ ต่ายมันเกิดอุบัติเหตุ”เหมือนที่พี่อิงพูดไม่เข้าหูผม แต่ลอยไปลอยมาอยู่รอบๆตัวผม นี่ผมฟังผิดไปแน่ๆ
“โอมฟังอยู่รึเปล่า โอม”พี่อิงเรียกผมดังๆอีกครั้ง
“ฟังอยู่ พี่อิงอย่ามาล้อเล่นนะ มันไม่ขำ” ผมหัวเราะฝืนๆกลับไป
“ใครว่าล้อเล่นล่ะ ฝนมันตกถนนลื่น เห็นเค้าว่าหมาวิ่งตัดหน้ารถ ต่ายมันหักลบเลยขับรถลงข้างทาง ตอนนี้ต่า...”
ผมขับมาถึงไฟแดงพอดีแต่เกือบลืมเหยียบเบรกเพราะมัวแต่คิดเรื่องที่พี่อิงบอกมาอยู่ พอนึกได้รีบเหยียบเบรกเสียงล้อรถเบียดกับถนนเลยดังลั่นเลยครับ เกือบจะชนมอเตอร์ไซด์ที่ขับมาอีกฝั่ง ผมใจหายวาบ
“เฮ้ย!โอมเป็นอะไรทำไมเสียงเบรกรถดัง โอมๆๆตอบมา โอม”พี่อิงโวยวายลั่นโทรศัพท์ ผมมือเย็นเฉียบ ตอบพี่อิงไปเสียงสั่นๆ
“เค้าไม่เป็นอะไร แล้วพี่ต่าย พี่ต่ายเป็นอะไรรึเปล่า” เสียงที่พูดออกไปมันเหมือนไม่ใช่เสียงผมมันแหบค่อยจนแทบจะไม่ได้ยิน
“โอมว่าอะไรนะเค้าไม่ได้ยิน ต่ายกำลังไปที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ โอมรีบไป เดี๋ยวพี่ตามไปเจอกันที่นั่น ขับรถดีๆนะ”
ผมเลี้ยวรถกลับทันทีไม่ได้มองเลยว่ามีรถสวนมารึเปล่า โชคดีที่ดึกมากแล้วถนนแทบจะว่างเปล่าผมถึงยังปลอดภัยดีอยู่ ผมขับรถไปน้ำตาไหลพรากกลัวว่าพี่ต่ายจะเป็นอะไรไป ถ้าพี่ต่ายเป็นอะไรไปผมจะทำยังไงดี ผมพยายามคิดในแง่ดีว่าไม่ได้ชนกับใครแค่ถลาลงเอ๊ย ไถลลงข้างถนนคงไม่เป็นอะไรมากหรอก
*********************************************
เอาไปอ่านแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้ไปติดตามกันในหนังสือ หวังว่าจะชอบกันเหมือนเคย
-ส่วนเรื่องหนังสือการพิสูจน์อักษรยังไม่จบสิ้นเพราะตัวเองอ่านเองยังแก้ไปเรื่อย :laugh: แอบจิตเล็กน้อย
แต่ไม่ต้องห่วงค่ะกำลังเร่งรีบทำอยู่
-เรื่องปกมีคนเสนอตัวจะลองทำแล้วแต่ก็ยังเงียบกันอยู่ ก็จะรอดูอีกทีค่ะ ยังทำมาได้นะคะ ยังรออยู่ คำนิยมก็ยังรอค่ะ
-เรื่องราคาค่อนข้างลงตัวที่ 3เล่ม 750บาท (รวมค่าจัดส่งในประเทศ)ยังไงก็เก็บเงินรอไว้เลยค่ะ
ถ้าใครจะจองช่วงนี้ยังPMมาจองได้เรื่อยๆนะคะคือถ้าเพิ่มไม่มากคงพอมีเผื่อ แต่ถ้ามาหลังๆแล้วขายหมดก็ไม่แน่ใจว่าจะได้พิมพ์อีกไหม
ปล.คนที่ส่งอีเมลล์มาให้แล้วจะส่งไปแจ้งทางอีเมลล์อีกที ถ้าใครไม่ได้รับอีเมลล์แจ้งให้PMมาบอกอีเมลล์ใหม่นะคะ กลัวจะพลาดข่าวสารไป อย่าลืมแก้นามสกุลเป็น @ฮอทเมลล์/ยาฮู.com นะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :pig4:
ปล.ถ้าใครอยากอ่านผลงานเรื่องต่อไป หาอ่านได้นะคะลงมาในเล้าหลายตอนแล้ว เรื่องจดหมายจากเพื่อนรัก โพสท์โดย คิคิคุคุ อ่านแล้วเมนท์ติชมกันได้ แต่ช่วงนี้จะต่อช้าหน่อยเพราะงานหลายอย่างรุมจริงๆค่ะ
-
PM ไปจองหนังสือแล้ว .... :impress3:
-
:z3:
ตออนนี้คอมเพี้ยน
พยายามจะลองทำปก
แต่หัวคิดไม่ออกเลยอะครับ
-
pm ไปแล้วนะค่ะ ส่วนคำนิยมรอแป๊ปนะค่ะ ไปอ่านบิวท์อีกรอบก่อน อิอิ
ปล. ดีใจที่คนเขียนรวมเล่ม เพราะเรื่องนี้เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมาก (โดยเฉพาะพี่ต่าย หึหึ)
:-[
-
เค้าขอตอนพิเศษหวานนนนๆๆๆๆๆ แบบนี้ :oo1:
แต่อ่านที่มาสปอยยย o22
แล้วพี่ต่ายจะเป็นอารายม้ายยยย :sad4:
-
แง๊!!!!!!
พี่ฟางใจร้าย!!! จะให้พี่ต่ายเค้าเป็นอะไรอ่ะ ไม่ยอมนะพี่ หนูไม่ย๊อม!!!! :serius2:
เรื่องปก ขอเวลาไปงมตำราก่อนนะ อิอิ :z2:
-
เค้าบอกให้มาดัน ก็ดัน
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านจบแล้ว น่ารักดีค่ะ
สนใจหนังสือเหมือนกัน :-[
-
นั่งเขียนตอนพิเศษไปสามสี่วัน จรดออกมาได้ดังนี้ มีตัวอย่างมาพอเป็นน้ำจิ้มให้อ่านกัน อ่านจบอย่าเขวี้ยงอะไรมานะ :call:
*****************************************
โอมหอมแก้มผมก็จริงแต่ทำไมผมไม่รู้สึกดีขึ้นมาเลย หรือว่าความรู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องเล็กๆพวกนี้มันเกิดขึ้นเพราะผมเข้าสู่วัยทองไปแล้ว ผมสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป แล้วค่อยๆคิดผมกับโอมก็รักกันดีเราไม่ค่อยทะเลาะกัน มีแต่เรื่องที่โอมงอนผมนิดๆหน่อยๆซึ่งกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับผมไปแล้ว แต่วันนี้ผมอยากให้โอมหึงผมมากกว่านี้ แคร์ผมสนใจความรู้สึกของผมมากกว่านี้ แต่โอมก็ไม่เป็น ผมแอบระแวงคิดว่าโอมอาจจะเบื่อผมแล้วก็ได้
ความระแวงเหมือนยาพิษที่ทำร้ายจิตใจเรา วันนั้นทั้งวันผมก็ยังไม่รู้สึกดี ผมยังควบคุมตัวเองให้คุยกับคนอื่นได้ตามปกติ แม้แต่กับโอมก็ตาม แต่ลึกๆในใจผมกำลังสะสมสิ่งที่ผมไม่เคยเป็นคือความระแวง...ว่าโอมกำลังจะหมดรักผม
ผมตัดสินใจกลับกรุงเทพฯในวันรุ่งขึ้นทันที “ไหนพี่ต่ายว่าจะกลับมะรืนไง”โอมก็ยังถามผมเมื่อผมบอกว่าผมจะกลับ ก็ยังดีที่ถาม
“พอดีมีงานด่วน พี่เลยจะกลับไปเคลียร์ก่อน พรุ่งนี้โอมไปกับพี่มั้ยล่ะ พี่ไปทำงานครึ่งวันเอง บ่ายเราจะได้ไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน” ถ้าโอมไปด้วยผมก็จะดีใจมากครับผมชวนจากใจจริงๆแต่โอมก็ไม่ไป
“อื่อฮึ...ไม่เอาอะขี้เกียจอยากนอนอยู่บ้าน ไม่อยากนั่งรถกลับคนเดียวด้วย”
“พี่ขับมาส่งก็ได้นะ ไม่ต้องกลับรถทัวร์หรอก” ผมเอาใจโอมทุกอย่างที่ผมทำได้
“ไม่ต้องหรอกพี่ เปลืองน้ำมัน พี่ต่ายเหนื่อยเปล่าๆ”
โอมพูดจบแล้วก็เลิกสนใจอีกต่อไป ถึงแม้จะมีโอมในอ้อมกอดผมแต่ทำไมผมยังรู้สึกโดดเดี่ยวขนาดนี้นะ เมื่อโอมหลับผมปล่อยตัวโอมออกจากอ้อมกอดผมไป โอมพลิกตัวหันหลังให้ผมทันที ผมข่มตายังไงก็ยังนอนไม่หลับครุ่นคิดเพ้อเจ้อไปจนเกือบรุ่งสาง วันรุ่งขึ้นผมเก็บกระเป๋ากลับบ้านมาตามลำพังเงียบๆ โอมมาส่งผมที่รถก้มลงจูบปากผมไวๆแล้วบอกว่า
“พี่ต่ายขับรถดีๆนะครับแล้วเจอกัน”
***************************
เขียนไปเรื่อยๆก็เริ่มรู้สึกว่า ทำไมมันเครียดขนาดนี้ว้า แต่มันก็...นะ :z3:
ตอนนี้รอบรรณาธิการตรวจอีกทีค่ะ บก.ก็เครียดจนป่วยไปด้วย :laugh:
รอๆกันหน่อยเน้อ มีแต่ป้าแก่ๆสองคนทำ :jul3:
-
รองบรรณาธิการ
กับ
บก.
อยู่ดี
ไหงสุดท้ายจบด้วยป้าแก่สองคน :z1:
โอ๊ยย
แบบปก
ยังคิดไม่ออก หัวศิลป์ไม่มากพอ
แต่จะพยายามเต็มที่
-
รักเรื่องนี้ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
อ่านกี่ครั้งก็ทำให้ยิ้มได้เสมอ
รอหนังสืออยู่น้าาาาาอยากได้ๆๆๆๆ
-
:a13:
:จุ๊บๆ:
-
:a13: ใคร?? พี่ฟางเหรอค่ะ นั้น :b: :L2:
-
:o8: น่ารักและหวานมากค่ะ รวมเล่มหนังสือมะไหร่ จองด้วยคนนะคะ
-
แบบปก
ยังคิดไม่ออก หัวศิลป์ไม่มากพอ
แต่จะพยายามเต็มที่
รออยู่นะคะ อยากให้ลองทำกันมาเยอะๆ :m1:
:a13:
:จุ๊บๆ:
:a13: ใคร?? พี่ฟางเหรอค่ะ นั้น :b: :L2:
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ แก่ไปอีกปีละ เฮ้อ :z3:
:o8: น่ารักและหวานมากค่ะ รวมเล่มหนังสือมะไหร่ จองด้วยคนนะคะ
รวมแล้วนะคะ ถ้าจะจองส่งอีเมลล์ไปแจ้งชื่อไปที่PMเลย อย่าลืมแก้ตัว@เป็น at นะคะไม่งั้นส่งเมลล์กลับไม่ถูกแน่ๆ
ปล.ตอนนี้ตอนพิเศษที่เพิ่มได้งอกเป็น 3ตอนแล้ว :jul3: เนื่องจากคนแต่งเวิ่นเว้อ ถ้าบก.ตรวจหนังสือไม่เสร็จซักที อาจงอกมาอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ :laugh:
-
คิคิขอโทษทีนะคะ่ไม่ทันมองคำเตือน
แถมตอนส่งพีเอ็มไปอีกรอบก็ดันไม่ได้ตอบคำถามด้วยคิคิ
สกุล ยะฮู ค่า
ขอบคุณน่ะคะ่
-
:pig4:ชอบเรื่องนี้จิงๆน่ารักสุดยอด
-
กำลังอ่านภาคแรกใกล้จบแล้ว
ชอบน่ะคะ่
คิคิ ตอนแรกแอบคิดว่า พี่ต่ายขรึมๆ
ไงพอกลางเรื่องพอเป็นแฟนกันแล้ว
พี่ต่ายหื่นใช้ได้เลยค่า
-
^
^
^
คาดว่าพี่ต่ายจะหื่นเหมือนคนแต่งอะค่ะ :jul3:
-
ปล.ตอนนี้ตอนพิเศษที่เพิ่มได้งอกเป็น 3ตอนแล้ว :jul3: เนื่องจากคนแต่งเวิ่นเว้อ ถ้าบก.ตรวจหนังสือไม่เสร็จซักที อาจงอกมาอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ :laugh:
งอกได้เต็มที่เลยค่ะคุณฟาง ป้าชอบบบบ เดี๋ยวจะสำรองเงินไว้สำหรับตรวจสอบหัวใจซัก 1000 นึงเลยค่ะ เผื่อคนเขียนจะไฟแรง เขียนตอนพิเศษเพิ่มได้อีก 1 เล่ม :impress2:
-
pmไปแล้วนะคะ :pig4:
-
^
^ได้PMแล้วเดี๋ยวติดต่อกลับนะคะ :pig4:
คนที่จองหนังสือและแจ้งอีเมลล์มา จะได้รับเมลล์ให้โหวตเลือกสีปกนะคะ
ใครไม่ได้เมลล์แจ้งด้วยค่ะเป็นการเช็กไปในตัวว่าฟางมีเมลล์ครบทุกคนรึเปล่า
ให้เวลาโหวตสองวันดีกว่า คนทำปกจะได้ไปทำได้เร็วๆ อิอิ
โหวตมาหน้าทู้หรือ ที่อีเมลล์ก็ได้ค่ะ อยากให้มีส่วนร่วมกันทุกคน :really2:
การโหวตตามนี้คือ หนังสือมี3เล่มนะคะ
เล่ม 1 ได้สีแล้วเป็นสีเขียว---> อันนี้ไม่ให้เลือก บังคับไป 555+
เล่ม2 ให้เลือกระหว่าง2สี ชุดสีฟ้า
เล่ม3 ให้เลือกคือชุดที่ 2 โทนชมพู
ตอบมา2เล่มนะคะ เหมือนๆหลายคนจะงงๆ อิอิ :laugh:
-
:a11:เต้นระบำตามพี่ฟางมาติดๆ วะฮู้ๆๆ
ได้รับเมล์ตัวอย่างอาร์ตปกแล้ว...วววววว
โซขอโหวต1.2โทนฟ้า-น้ำตาลจ้ะ
เดือนธันวาแล้ว...แต่อากาศแถวบางกอก(ก็กรุงเทพฯอ่ะแหล่ะ555555)ไม่เย็นเท่าไหรเลย
เซ็งงงงงงงงงงงงงงงง ไม่ได้บรรยากาศลานเบียร์อ่ะ งุงิๆ
-
:กอด1:
-
1.1.ฟ้า+เหลือง
2.1ม่วงอ่อน+ม่วงเข้ม
ึครับโหวตในนี้แหละ
แต่จะใส่คำนิยามอีกใช่มั๊ยครับ :z2:
-
^
^มีค่ะ แต่เดี๋ยวก่อน นิยาม หรือ คำนิยม ? 555+
รออยู่นะคะ คำนิยม :z2:
v
v ฟ้า-ชมพู ไม่มีอะ :z3: มีฟ้า-น้ำตาล กับฟ้าเหลือง ค่ะ น่าจะเป็นฟ้าน้ำตาลไหมค่ะ :really2:
-
เล่ม ๒ ฟ้า-น้ำตาล
เล่ม ๓ ชมพู-ม่วง
-
เล่ม2 ฟ้า - น้ำตาล
เล่ม3 ชมพู- ? (จำไม่ได้ :jul3:)
ปล.เอาเป็นว่า เหมือนพี่นนท์แหละค่ะพี่ฟาง :laugh:
-
เล่ม 2 ฟ้า-น้ำตาล เล่ม 3 ชมพู-ม่วง
-
ตอบไปทางเมล์ แอบตอบไม่หมด อายจัง อ่านไม่ละเอียด อิอิ
โหวต 1.1.ฟ้า+เหลือง ( ยังชอบฟ้าสด+เหลืองมากกว่านะ ได้ข่าวไม่มีให้เอ๊งเลือก :laugh:)
กับ 2.3ชมพู+เขียว ชอบโทนคู่สีนี้ แต่มันอ่อนไปทั้ง สองสีเลย
เรื่องมากจริงๆตรู :really2:
-
1.2.ฟ้า+น้ำตาล
กับ
2.1ม่วงอ่อน+ม่วงเข้ม
ตอบทางนี้ละนะคะ
-
o18
ยะฮู็็้
เลือกตามนี้ฮะ
1.1 ฟ้าเหลือง
2.1 ม่วงเข้ม ม่วงอ่อน หรือน้ำเงินหว่า
คืออันนี้แอบงงเพราะตอนดาวน์โหลดรูปมาดู
รูปชื่อ005_re
ก็เลยแอบงงตัวเลือกฮะ
แต่เอาเน้นม่วงไว้ก่อนค่าคิคิ :L1:
-
การโหวตตามนี้คือ หนังสือมี3เล่มนะคะ
เล่ม 1 ได้สีแล้วเป็นสีเขียว---> อันนี้ไม่ให้เลือก บังคับไป 555+
เล่ม2 ให้เลือกระหว่าง2สี ชุดสีฟ้า
เล่ม3 ให้เลือกคือชุดที่ 2 โทนชมพู
โหวตทางนี้ แทนในเมล์นะค่ะ
ชุดแรก
1.2.ฟ้า+น้ำตาล
ชุด2
2.1ม่วงอ่อน+ม่วงเข้ม
-
โหวตค่า
1. ฟ้า+เหลือง
2. ชมพู+เขียว
-
pmไปแล้ว จองเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ อ่านนานแล้วชอบค่ะ น่ารักดี :pig4:นะคะที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน
-
โหวตด้วยๆๆ
ฟ้า+ น้ำตาล
ชมพู+เขียว สู้ๆๆ :z2:
-
จากคำอธิบายที่ไม่ชัดเจนของฟางเลยทำให้การโหวตไม่ชัดเจนบางคนโหวตมาเล่มเดียวก็มี :laugh:
ผลเลยออกมาเป็นเยี่ยงนี้
เล่มที่ 2
ฟ้า+น้ำตาล 16 คะแนน
ฟ้า+เหลือง 7 คะแนน-------------------> เล่มสอง สีฟ้า+น้ำตาล ชนะเลิศค่ะ
เล่มที่ 3
ชมพู+ม่วง 8 คะแนน
ชมพู+เขียว 7 คะแนน
ม่วงอ่อน+ม่วงแก่ 9 คะแนน------->เล่มสาม ม่วงอ่อน+ม่วงแก่ ชนะเลิศ ค่ะ เฉือนกันสุดๆ
นี่ขนาดว่าไม่ได้ลงคะแนนด้วยนะคะเพราะชอบไปหมดเลยรอคะแนนจากทุกคนจริงๆ
ต้องขอโทษที่จัดให้ตามที่เลือกไม่ได้ทุกสี ใจจริงอยากได้หมดเหมือนกันค่ะ
แต่พอดีทำแค่ 3เล่ม เลยจำใจต้องเลือกค่ะ
ขอขอบคุณในทุกคะแนนเสียงค่ะ :pig4: เดี๋ยวจะส่งความรักไปให้เป็นรางวัลค่ะ :m13:
ตัวอย่างปกคร่าวๆค่ะ อาจมีการเปลี่ยนแปลงอีกบ้างตามความเหมาะสมแต่ก็คงใช้สีตามนี้ค่ะ
เล่ม 1.
(http://img687.imageshack.us/img687/4058/001yvl.jpg)
เล่ม 2.
(http://img687.imageshack.us/img687/9725/002vw.jpg)
เล่ม 3.
(http://img441.imageshack.us/img441/9113/0031o.jpg)
สันปก สีสันปกที่เป็นสีชมพูไม่ใช่นะคะ ต้องเป็นม่วงอ่อนพอดีลืมเซฟมาแฮะๆ ดูเป็นแนวไปก่อนแล้วกัน
(http://img529.imageshack.us/img529/5299/000ay.jpg)
สีหวานมากจริงๆ :m3: ขอบคุณน้องนุชผู้ออกแบบและจัดทำด้วยค่ะ :กอด1:
ปกพร้อม คนเขียนพร้อม หนังสือยังไม่พร้อมขอเวลาอีกนิดส์นะ บก.งานเข้าจริงๆ :z3:
-
หนังสือสวยเวอร์!!!!!!!!
มากกกกกกกกกกกกกกก
แอร๊ยยยยยยย
สวยกว่า บก. อีกกกกกก
กรี๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
:fire: :fire: :fire:
-
สวยมากมายอ่ะพี่ฟาง o13
กรี๊ดดดด
อยากได้เร็วๆ :o8:
-
หนังสือสวยมากค่ะ
สีหน้าทานมากกก
-
:oo1:
ได้รับเมล์แล้วชอบปกน่ะคะ่
สวยงาม มากเลยฮับ :n1:
-
ปกสีสวยจัง
อยากได้ๆ ๆ ๆ ๆ
ตอนโหวตครั้งแรก เบลอไปหน่อย เนื่องจากดื่มไปเยอะ โทษทีจ้า :laugh:
-
ปกน่ารัก
คิขุ :z2:
-
อยากได้แล้วอ่ะเจ๊ฟางงงง
-
o13 สีปกสวยทุกเล่มเลย อยากได้แล้ววววววววววววววว
-
น่ารักเนอะ เค้าเปิดโอนเงินยังนี่ ไม่ได้เช็คเมล์เลย :impress2: :impress2:
-
o13
-
หนังสือสวยดีครับ
แต่ปกคงไม่สื่ออะไรออกมามาก ใช่มั้ย?
-
สื่อ?? น่าจะมีความหมายเป็นไปตามเนื้อเรื่องมากกว่าค่ะ
ไม่ได้คิดอะไรลึกๆมากมายจริงๆ
หรือยังไง... :laugh:
ไม่รู้ตอบคำถามถูกรึเปล่าคะ :m23:
-
ออกแบบหนังสือสวยมากค่ะ
ฝนกาวให้แน่น ๆ น้า
เพราะคาดว่าจะเปิดอ่านหลายรอบจะได้ไม่ปลิดปลิว o13
-
ถูกใจทั้งสามเล่มเลยค่ะ อยากได้มาครอบครองไว ๆ จังเลย
ชอบทุกสีเลย สวยค่ะ :pig4:
-
ไ้ด้รับเมล์แล้วนะคะ เมื่อไหร่จะจัดทำคะ
อยากได้พี่ต่ายมาไว้ในครอบครองเร็ว :z1: :-[
-
ตอนพิเศษเหมือนจะแบบเศร้า :monkeysad:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี นั่งอ่านลืมวันลืมคืนเลย
โอมฮาดีค่ะ พี่ต่ายก้อน่ารักดีนะ หลังๆนี่มีแอบหื่น
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อยากได้ไปสะสมยังไงขอจองด้วยคนนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่อๆ ปกหนังสือสีหวานมากค่ะ หุหุ ชอบๆ
-
อรุณสวัสดิ์
พี่ฟาง สวัสดีขอรับ
แวะมาดู
ปีสี่แล้วงานเข้ามากมาย
ตอนพิเศษก็ยังไม่ได้ไปตามอ่านเลยครับ :sad4:
พี่ฟาง รักษาสุขภาพด้วยนะขอรับ
คิดถึงนะเป็นห่วงด้วย
คิน
ราตรีสวัสดิ์ขอรับ
-
o22 นั่งอ่านตั้งแต่เมือวาน มาอ่านจบตอนนี้เลย
สนุกมากกกกกกก โอมกับพี่ต่าย น่ารักกันสุด ๆ
อยากได้เรื่องนี้มาก ๆ เลยอะจ๊ะ ยังจองทันหรือเปล่าอะจ๊ะ
ถ้าทันขอจองด้วยคนนะจ๊ะ :bye2:
-
ใครจะจองรีบPMมานะคะ จะส่งโรงพิมพ์แล้ว ตัดสินใจได้เลยค่า :pig4:
-
ใครที่มาลงชื่อจองไว้ลองเช็คอีเมลล์ดูนะคะ แจ้งเลขที่บัญชีให้โอนแล้ว
ใครยังไม่ได้รับเมลล์แจ้งกลับด้วยค่ะจะส่งให้ใหม่
ส่วนคนที่แจ้งอีเมลล์มาไม่ชัดเจน ฟางจะส่งให้ทางPMนะคะรบกวนเช็คPMด้วย
เริ่มโอนกันได้เลยค่ะ ไม่มีกำหนดหยุดโอน
เพียงแต่ไม่โอนหนังสือมาก็ไม่ส่งให้เท่านั้นเอง :laugh:
แต่ว่าส่งหนังสือเมื่อไหร่ :o11: แหะๆเอาเป็นว่าไม่เกินกลางเดือนหน้าค่ะ
รอๆกันหน่อยนะคะ พยายามเผางานกันสุดๆแล้ว :dont2:
V
Vแจ้งไปทางเมลล์ให้ใหม่แล้วนะคะ ลองดูอีกทีค่ะ :z2:
-
ู^
^
^
^
ใครที่มาลงชื่อจองไว้ลองเช็คอีเมลล์ดูนะคะ แจ้งเลขที่บัญชีให้โอนแล้ว
ใครยังไม่ได้รับเมลล์แจ้งกลับด้วยค่ะจะส่งให้ใหม่
ส่วนคนที่แจ้งอีเมลล์มาไม่ชัดเจน ฟางจะส่งให้ทางPMนะคะรบกวนเช็คPMด้วย
เริ่มโอนกันได้เลยค่ะ ไม่มีกำหนดหยุดโอน
เพียงแต่ไม่โอนหนังสือมาก็ไม่ส่งให้เท่านั้นเอง :laugh:
แต่ว่าส่งหนังสือเมื่อไหร่ :o11: แหะๆเอาเป็นว่าไม่เกินกลางเดือนหน้าค่ะ
รอๆกันหน่อยนะคะ พยายามเผางานกันสุดๆแล้ว :dont2:
ยังไม่ได้ทั้งเมล์แล้วก็ PM ค่ะ
ได้รับเมล์แล้วค่ะ จะรีบโอนตังค์ไปนะค่ะ
-
เมล์ได้แล้ว จ้า
ไปอ่านก่อนนะ
แท้งกิ้ว
:mc4:
-
โอนปีหน้าก็ทันใช่มั๊ยครับบบ
แบบว่า
เมื่อ 2 วันก่อนเพิ่งซื้อเรื่องอื่นไป ๕๕
ก็เลย
แกรบนิดๆ :o12:
-
^
^ได้ค่ะไม่มีปัญหา 555+
ใครโอนมาแล้ว เมลล์มาบอกแล้ว แต่2-3วันยังไม่ได้รับเมลล์กลับว่ารับทราบเรื่องการโอนเงินแล้ว
ให้เมลล์มาตาม หรือถามหน้าทู้ได้นะคะ ฟางกลัวหลงๆลืมๆ
อยากให้เสร็จทันปีนี้จังเลย :z3:
-
โอนเงินไปแล้วค่ะ ตอนเช้าวันนี้ 07.48 น. แต่ยังไม่มีเวลาแจ้ง
ตอนนี้แจ้งไปทาง E-mail ที่ให้ไว้นะคะ คุณฟาง :pig4:
-
เห้นในเมล์ไม่ได้แจ้ง
เรื่องค่าส่งไปรษณีย์รวมใน 750 มั๊ยครับ
-
ขอโอนปีใหม่นะคับ
ช่วงนี้กำลังกรอบได้ที่
ยอดคงเหลือแค่ ๑๗๐๐ เอง งิ
แย่ๆ
-
รับทราบครับ
แต่ขอโอนปีหน้านะครับ
-
เห้นในเมล์ไม่ได้แจ้ง
เรื่องค่าส่งไปรษณีย์รวมใน 750 มั๊ยครับ
ใช่ค่ะราคารวมค่าขนส่งแบบลงทะเบียนในประเทศ 750 บาท/ชุด ขอโทษด้วยค่ะที่ตกๆหล่นๆ
ช่วงนี้เบลอๆ :jul3:
แว๊กกก เพิ่งรู้ว่าบอกไปผิดว่าบัญชีกระแสรายวัน ที่จริงมันคือออมทรัพย์ :z3: เมื่อไหร่จะหายเบลอหว่า
-
^
^
^
:z13: จิ้มรีบน อิอิอิ
คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
อย่าหักโหมนะขอรับ
รักษาสุขภาพด้วย
ราตรีสวัสดิ์ อรุณสวัสดิ์ครับ
:กอด1:
-
สวัสดีค่ะ
เด็กใหม่ มารายงานตัว หลังจากซุ่มอ่านมานาน
ชอบเรื่องนี้มากเลย โอมน่ารักมากกก
ดีใจมากเลยค่ะที่รวมเล่ม สั่งตอนนี้ยังทันมั้ยคะ
ปกสวยมากมาย สีก็สวยมากเลยค่ะ อยากได้ๆ :o8:
ปล. เนียนมั้ยพี่ฟาง อิอิ
-
โอนเงินให้แล้วนะค่ะวันนี้ 30/12/09
แจ้งให้ทราบทางเมล์แล้วนะค่ะ
-
สวัสดีค่ะ
เด็กใหม่ มารายงานตัว หลังจากซุ่มอ่านมานาน
ชอบเรื่องนี้มากเลย โอมน่ารักมากกก
ดีใจมากเลยค่ะที่รวมเล่ม สั่งตอนนี้ยังทันมั้ยคะ
ปกสวยมากมาย สีก็สวยมากเลยค่ะ อยากได้ๆ :o8:
ปล. เนียนมั้ยพี่ฟาง อิอิ
มาเจาะไข่น้องใหม่ 555+ :jul3:
โอนเงินให้แล้วนะค่ะวันนี้ 30/12/09
แจ้งให้ทราบทางเมล์แล้วนะค่ะ
คุณ muyong ตอบกลับไปทางเมลล์แล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ
พร้อมมาแจ้งข่าวว่าส่งโรงพิมพ์ไปแล้วก่อนปีใหม่ รอลุ้นว่าจะออกมาเป็นยังไง :z2:
ปีหน้ามารอเล่มจริงกันนะคะ
-
ตามมาอ่านตอนพิเศษต่อค่ะ น่ารักจิงๆ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ฟาง มีความสุขมาก ๆนะค่ะ
-
เย่ๆๆ
และแล้วก็อ่านจบ
พี่ต่ายน่ารักมากมาก
โอมก็จี้อ้อน
น่ารักง่ะ
>_<"
-
สวัสดีคะ ซุ่มอ่านมานาน ขอจองหนังสือด้วยคนนะคะ (ทันไหมอะคะ)
แต่ได้ pm ไปก่อนหน้านี้แล้วคะ แจ้งอีเมลล์เรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้
รับตอบกลับเลยคะ รบกวนช่วยเช็คให้หน่อยนะคะ
ขอบคุณคะ :pig4:
-
สวัสดีคะ ซุ่มอ่านมานาน ขอจองหนังสือด้วยคนนะคะ (ทันไหมอะคะ)
แต่ได้ pm ไปก่อนหน้านี้แล้วคะ แจ้งอีเมลล์เรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้
รับตอบกลับเลยคะ รบกวนช่วยเช็คให้หน่อยนะคะ
ขอบคุณคะ :pig4:
Pmแจ้งรายละเอียดไปแล้วนะคะ เพราะอีเมลล์ที่แจ้งมาต้องแก้ตัว@ เป็นแอทค่ะ มิเช่นนั้นจะออกมาเป็น xxxอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
ยังไงลองเช็คPMอีกครั้งนะคะ หรือแจ้งอีเมลล์มาใหม่ก็ได้ค่ะ จะแจ้งรายละเอียดทางอีเมลล์อีกครั้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
^ ^ ^
^ ^ ^
^ ^ ^
พรุ่งนี้จะไปโอนเงินละครับ
ปีใหม่ นอนอย่างเดียวเลย :laugh:
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ นะคร้าบบบ
-
แจ้งโอนแล้วครับ
ตอนนี้หนังสือไปถึงไหนแล้ว
อยากอ่าน
เคืองมาก
ที่สปอยตอนพิเศษไว้ แล้วคนอ่านต้องนั่งรอ ๕๕ :m25:
-
^
^ตอบอีเมลล์ไปแล้วนะคะ
หนังสือเสร็จรีบส่งให้เลยค่ะ
ไปถึงไหนแล้วเหรอ ใกล้แล้วค่ะ เหลือแก้อีกรอบ รอหน่อยนะ อิอิ :jul3:
-
แจ้งโอนไปแล้วเน้อ
เมื่อวานลืม :laugh: เพิ่งนึกได้วันเน้
-
^
^ได้รับแล้วค่า กำลังนึกว่าเงินใครนะ ใครแจ้งช้าอุ๊บอิ๊บเลย หาเจ้าของไม่เจอ :jul3:
V
V
Vตอบอีเมลล์ไปแล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
แจ้งโอนไปแล้วนะคะ
-
แจ้งโอนไปให้แล้วนะครับ รบกวนเช็คด้วยครับ :bye2:
-
มาเฝ้ารอสถานะ :z2:
-
สวัสดีค่ะมารายงานตัว เดี๋ยวจะสงสัยว่าทำไมหายไป :jul3:
ได้หนังสือเล่มตัวอย่างมาแล้วค่ะ แต่ยังต้องแก้ไขอีกนิดหน่อย
กำลังจะตัดใจส่งโรงพิมพ์ใหม่อีกครั้งในอาทิตย์นี้ค่ะ
คิอว่ากำหนดส่งคงเลื่อนไปจากกลางเดือนอย่างที่เคยแจ้งไว้ ต้องขออภัยด้วยค่ะ
ก็พยายามกันเต็มที่ แต่ก็อยากให้ดีที่สุดเท่าที่มือสมัครเล่นอย่างทีมงานเราจะทำได้ค่ะ
แล้วคืบหน้ายังไงจะแจ้งอีกครั้งนะคะ
ตอนนี้คิดว่ารีพลายตอบกลับครบเกือบทุกคนแล้วที่โอนเงินมา
มีแต่ของเมื่อวานที่กำลังจะรีพลายกลับค่ะ
เดี๋ยวจะแจ้งข่าวสารทางอีเมลล์อีกครั้งนะคะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
วะ วะ ว่ะ ว้าววววว ใกล้จะได้หนังสือแล้ว :z2:
-
อย่าลืม ลายเซ็นของหนูด้วยน๊าค๊า.... :L2:
-
ได้รับหนังสือมาแล้วนะคะ ทีมงาน(ฟังดูดีเนอะ ที่จริงไปเกณฑ์ลูกน้องให้ทิ้งงานมาช่วย)กำลังแพคอยู่ค่ะ
ไว้จะลงรูปหนังสือให้ดู ใครที่โอนเงินมาแล้วรอรับนะคะคงประมาณอาทิตย์หน้าจะได้รับหนังสือ
อาจจะได้ปลายๆอาทิตย์นะคะ เพราะกว่าจะได้ส่งคงเป็นวันจันทร์ รอปกอยู่ :z3:
ใครที่ยังไม่โอนมาก็โอนมาได้แล้วค่ะเพราะตอนนี้มีคนรอคิวเสียบอยู่นะคะ :laugh:
(http://img16.imageshack.us/img16/1205/img0559ds.jpg) (http://img16.imageshack.us/i/img0559ds.jpg/)
-
รอ
รอ
รอ :z2:
-
:mc4: ดีใจจังจะได้หนังสือแล้ว
ขอบคุณ คุณฟางและทีมงานมากค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
โอ้ จะได้หนังสือแล้ว ดีใจจังเลย
-
เย้ๆๆ จะได้หนังสือแล้ว :mc4:
:pig4:คุณฟางและทีมงานจ้า
รอ รอ รอ อิอิ
-
ใครที่จองไว้ แต่ไม่มีอีเมลล์ติดต่อกลับจากฟาง อาจเป็นเพราะไม่แจ้งเมลล์มา หรือแจ้งเมลล์มาแต่ไม่สมบูรณ์
ให้ติดต่อมาด้วยนะคะเพราะตอนนี้ฟางPMไปหลายครั้งแล้วยังเงียบๆไป อาจเพราะไม่ได้เข้ามาเช็คPM
อยากให้ยืนยันมาอีกครั้งและมารับเลขที่บัญชีไปค่ะ
(http://img718.imageshack.us/img718/1066/img0562.jpg) (http://img718.imageshack.us/i/img0562.jpg/)
ปกยังไม่มาเลยวุ้ย :z3:
-
ตื่นเต้นจั่งฮู้ :impress2:
-
ว้าวๆๆ ที่คั่นนน :laugh:
สวยมากมาย
อยากได้อะค่ะ อิอิ :L2:
ปล. รูปใหญ่ไปมั้ย 555
-
ร้องเพลงรอหนังสือ อิ อิ
-
ว้าวๆๆ ที่คั่นนน :laugh:
สวยมากมาย
อยากได้อะค่ะ อิอิ :L2:
ปล. รูปใหญ่ไปมั้ย 555
รีนี้อยากได้แต่ที่คั่น แล้วหนังสือไม่เอาหรอจ้ะ o17
มานั่งรอดูรายชื่อผู้โชคดีรายที่สองที่ได้รับหนังสือ 555
[/quote]
-
ส่งพัสดุไปแล้ววันนี้ค่ะ :try2:
ไปรอบแรกมัวแต่ขนกล่องกัน พนักงานไปรษณีย์ก็ไม่รู้จัดส่งแบบธรรมดาไป
พอกลับมาถึงรู้ว่าไม่ได้ลงทะเบียนเลยต้องกลับไปใหม่ ให้ส่งลงทะเบียน เอิกซ์ซซซ
ได้เลขพัสดุมาดังนี้ค่ะ ใครโอนเงินมาแล้วแต่ไม่มีรายชื่อแจ้งด้วยนะคะ แต่คิดว่าเก็บครบนะ :pig4:
maicy RD045931810
pdolphin RD045931620
SANDSEAME RD045931823
MaeMoo RD045931837
น้ำค้าง RD045931845
littlepretty RD045931647
DEMON3132 RD045931854
Joobperman RD045931806
kikipanda RD045931868
jigsaw44 RD045931871
Momoro RD045931749
THIP RD045931885
sweetener RD045931899
sopapan RD045931908
ปี้ปี้ปี้~PalmY RD045931911
สมุนไพร RD045931602
nongree RD045931925
bigbeeboom RD045931939
nirun4 RD045931942
muyong RD045931956
Vesi RD045931633
astral RD045931960
dimond_pach RD045931718
leeO5 RD045931973
senei RD045931770
jannie RD045931987
Non_stop RD045931681
WARA RD045931995
blythedoll RD045932007
สาวตัวกลม RD045964013
MIXER RD045931766
OhJa RD045931576
jimmy RD045964027
kautumn RD045964035
May_May RD045964044
martedi RD045931664
kunnyppk RD045964058
kamui1972 RD045931704
tipaple RD045931721
aa_mm RD045931616
lunarinthesky RD045931752
ploy RD045931783
Turn_righT RD045931797
the_pupae RD045931735
siam977 RD045931695
panacotta RD045931559
moopimba RD045931593
CanonD RD045931562
sakuya RD045931580
Dryad RD045931655
คิน RD045931678
ได้รับหนังสือแล้วขอฟีดแบคกลับด้วยค่ะชอบไม่ชอบยังไง รวมถึงตอนพิเศษด้วยนะคะว่าชอบตอนไหนบ้าง :really2:
-
ทราบ
-
:กอด1:รอรับหนังสือค่า :z2:
-
click (http://track.thailandpost.co.th/trackinternet/Default.aspx)
ลิงค์ไว้ตรวจเลขพัสดุ
ปล. ต้องใส่ TH ต่อท้ายด้วยนะ ถึงจะเชคได้
-
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดหน่อย
จะได้หนังสือแล้วดีใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
click (http://track.thailandpost.co.th/trackinternet/Default.aspx)
ลิงค์ไว้ตรวจเลขพัสดุ
ปล. ต้องใส่ TH ต่อท้ายด้วยนะ ถึงจะเชคได้
:pig4: ขอบคุณนะคะที่ช่วยแจ้งลิงค์ให้ ทีแรกว่าจะลงเหมือนกันแต่ลืม :laugh:
แอบไปเช็คพัสดุมาเหมือนจะมีบางคนได้แล้ว อิอิ เพราะอยู่โคราช :t2:
คิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้คงได้กันค่ะ ได้รับแล้วแจ้งหน่อยนะคะ
ขอบคุณอีกทีค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ได้รับแล้วครับ
แพคดีมากเลยครับ
ของแถมก็น่ารักดี
ดีใจมากครับที่ได้ก่อนวันศุกร์ มีอะไรอ่านตอนนั่งรถกลับบ้านซะที :L2:
-
ได้รับหนังสือแล้วนะครับ
ขอบคุณนะครับ ห่อมาแน่หนามากเลยครับ :pig4:
-
o13
ได้รับหนังสือแล้วน่ะคะ่
ของแถมน่ารักดีค่า
จ๊วบๆ :mc4:
-
เย้ ได้รับหนังสือแล้ว ตุ๊กตาที่ห้อยโทรศัพท์/กระเป๋า น่ารักมากค่ะ
ที่คั่นก็สวย หนังสือยิ่งสุดยอด สวยทุกเล่ม พอได้รับแล้วนั่งอ่านไปยิ้มไป
เพื่อนคงนึกว่าแกบ้าไปแล้ว (แต่หวงไม่ให้ใครอ่านหรอกนะ กลัวหนังสือช้ำ)
หนังสือที่ส่งมาก็ใส่กล่องใส่ซองกันกระแทกอย่างดี แถมมีซองพลาสติก
หุ้มตัวหนังสืออีก สุดยอดมากค่ะ ปลอดภัย แม้จะเจอะเจอพายุ
ขอบคุณคุณฟางและทีมงานที่จัดส่งมาก :L1: ทุกคนนะคะ
:pig4:
-
ได้รับของเรียบร้อยแล้วค่ะ :L1:
ขอบคุณมาก สำหรับของแถมน่ารัก ได้มีพี่ต่ายไว้ในครอบครองแล้ว :pig4:
ใส่ใจในทุกรายละเอียดจริงๆๆ เห็นการแพ็คที่เรียบร้อยปราณีต
ไม่กล้าแกะออกมาเลยนะค่ะ มองผ่านๆตั้งไว้ ดูคล้ายๆๆBOXSETเลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งกับความตั้งใจดีๆๆที่ทำขึ้นมานะค่ะ :L2:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
weekend นี้จะได้นอนอ่านให้ฉ่ำไปเลย
ปล.ขอสารภาพว่า สั่งหนังสือเรื่องนี้ ทั้งที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องมาก่อน เหอ ๆ
-
มาบอกว่าได้รับ แต่ได้เมื่อไหร่ไม่รู้ ไปเข้าค่้่ายมา :z3:
-
เห็นเขาได้หนังสือแล้ว เกิดอิจฉาอย่างแรง
รีบไปโอนเลย รายละเอียดในเมล์น่ะค่ะ
-
ดีใจจังที่ได้หนังสือกันแล้ว เชียงใหม่ สงขลาได้แล้ว :really2:
คิดว่าคงได้กันวันนี้พรุ่งนี้ค่ะสำหรับคนที่ส่งวันอังคาร
ของคนที่แจ้งมาเมื่อวาน ส่งไปให้แล้ววันนี้นะคะแจ้งเลขพัสดุไปให้แล้วทางเมลล์
ส่วนที่เพิ่งโอนมาวันนี้jaaeyboy พรุ่งนี้ส่งให้นะคะ
ใครได้แล้ว อ่านกันแล้วขอฟีดแบคตอนพิเศษด้วยค่ะ :pig4:
-
ได้รับหนังสือแล้ว ขอบคุณค่ะ o13
-
ได้หนังสือแล้วนะค่ะ >////<
ยังไม่ได้แกะพลาสติกที่หุ้มเลย 555 5
เดี๋ยวไว้ไปเที่ยวกลับมาแล้วจะมาอ่านนะค่ะ กลัวอ่านๆไปแล้วค้าง เอิ๊กก
:pig4:
-
ได้รับหนังสือแล้ว รวมทั้งตุ๊กตาห้อยโทรศัพท์ และหนังสือ....ธรรมะ พยายามอ่านหนังสือธรรมะให้จบนะค่ะ แต่เมื่อไรไม่สัญญานะค่ะพี่ฟาง
ขอบคุณสำหรับหนังสือที่สวยและน่ารัก
ขอบคุณสำหรับที่คั่นหนังสือที่น่ารัก+ข้อความดี ๆ ทั้ง 4 ใบ
ขอบคุณสำหรับตุ๊กตาห้อยโทรศัพท์รูปกระต่ายที่น่ารัก
ขอบคุณสำหรับหนังสือธรรมะ จะพยายามอ่านให้จบนะค่ะ ^^
และสุดท้าย ขอบคุณสำหรับงานเขียนดี ๆ และที่ทำให้รู้จักกับพี่ต่ายและโอม
:L2:
-
ได้รับหนังสือแล้ว(เพิ่งมาทำงาน29มคก็ได้หนังสือเลย ว่าจะรีมาบอกแต่ไม่ว่างแว๊บเลยเพิ่งว่างตอนนี้ค่ะ)
หนังสือสวยมากกกกก มีปกหุ้มด้วย ดีใจ ดีใจ
ที่คั้นหนังสือก็สวย สรุปว่า ถูกใจมากกก อยากอ่านแล้ว แต่ยังไม่ว่างอ่ะ อ่านเมื่อไหร่จะรีมาอีกที
อ้อ เกือบลืม ขอบคุณสำหรับกระต่ายอ้วนตัวขาว น่ารักๆ ตัวนี้ด้วยนะค่ะ (ด้วยความไม่เห่อเท่าไหร่เอาห้อยโทรศัพท์ไปแล้ว)
:pig4:ฟางค่ะ
-
:mc4:`อยากจะบอกว่าได้รับหนังสือแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เปิดกล่องออกมาเจอ......................พี่กระต่ายอ้วนขาวอวบน่ารักเชียว
หนังสือห่อพลาสติกและใส่กันกระแทกแกะออกมาด้วยมือที่สั่นๆๆๆ(ตื่นเต้นดีใจ)
เป็นหนังสือที่ถูกใจทุกอย่างเลย สีชอบ หน้าปกชอบ ที่คั่นหนังสือชอบมากๆๆ
ที่ชอบที่สุด เรื่องราวระหว่างพี่กระต่ายกับน้องโอม 555+
เดี่ยวไปอ่านก่อนแล้วจะมาคุยกันใหม่
ขอบคุณ คุณฟางมากจ้า o13
-
เพิ่งอ่านจบไป ๒ เล่มเอง
เพราะให้น้องสาวยืมอ่านระหว่างไปร่อนรอบเชียงใหม่ ละทีนี้มันลืมคืนให้ แย่ๆ
ต้องให้มันส่งกลับมาให้ที่บ้าน :sad4:
-
ได้หนังสือแล้ว ชอบมากเลยปกสีน่ารักมาก
ที่คั่นหนังสือก็สวย ตุ๊กตาก็น่ารักอีก ขอบคุณนะๆ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่า :mc4: :mc4: :mc4:
-
จะมาบอกว่าแกะกล่องแล้ว แฮะๆ ตั้งแต่ได้รับเพิ่งแกะกล่องวันนี้แหละ
แล้วก็จ๊ะเอ๋กับน้องต่ายสีขาว แก้มป่องๆ
สัมผัสแรก โอ้วววว งดงาม
แต่ว่า ทำไมรู้สึกว่าปกสวม (ที่ว่าโรงงานทำมาแก้ให้) มันดูจะหลุด จะร่วงทุกครั้งที่เปิดอ่าน :z3:
เปิดไปหน้าแรกก็เลยถอดมันออก แต่้ก็ยังไม่อ่าน ดองไว้ก่อน ๕๕๕
แล้วเล่มสีไหนนี่แหละ (ลืม) ปกสวมมันโครต ของโครตจะร่วงเลยอะครับ เพราะรู้สึกว่าเล่มนั้นจะบางสุดมั้ง
ก็เลยจะหลุด
พอเป็นงี้เลยยังคิดไม่ออกว่าจะห่อปกยังไงดี เก็บไว้งี้เละแน่
พอเห็นน้องต่ายแล้วก็จับห้อย DS ซะเลย :z1:
(http://upic.me/i/tf/palm_l3ing0408re.jpg) (http://upic.me/show.php?id=0c31e2143a19b34081aefd0c0a613dda)
-
โอนไปแล้วเมื่อเช้า....
แจ้งรายละเอียดทางเมลล์แล้วอ่ะค่ะ
เห็นหนังสือแล้วอยากได้เร็ว..
ตอนนี้ก้อรอลุ้นคุณไปรษณีย์อย่างเดียวเลย :z2:
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะคะ
คุณอาเอามาให้ เมื่อวานนี้เอง
ปกสวยดีค่ะ ชอบปกหุ้มด้วย สวยงามเลยแหล่ะ คุณอาชมเลยว่าปกสวย
พี่กระต่ายขาวก็น่ารักมากๆ ชอบจังเลยค่ะ :o8:
-
:m13: ดีใจจังเลยค่ะที่ชอบหนังสือกัน
ความสวยของปกกับที่คั่น ยกความดีให้ผู้ออกแบบ น้องนุช
ความน่ารักของพี่ต่าย และการจัดรูปเล่ม ตรวจสอบภาษา ยกความดีให้บก.นนนี่
ไอ้ที่หลุดๆ หลงหูหลงตา ตกๆหล่นๆ ของทุกสิ่งอย่าง ฟางขอน้อมรับไว้แล้วกันค่ะ :m23:
เรื่องปกสวมที่บางๆไปหน่อย ก็ถือเสียว่าเอาไปดูเล่น
ถ้ายังไงก็สวมแล้วเอาไปใส่ปกพลาสติกมันก็คงจะไม่หลุดค่ะ :laugh:
แจ้งเลขพัสดุเพิ่มสำหรับที่ส่งหลังจากรอบแรกค่ะ
kijah RD045927483TH
minimini RD045927506TH
บี RD045927497TH
Krit RD045927758TH
HIPPO RD045927775TH
jaaeyboy RD045927761TH
siam977 RD045927863TH
YYlove RD045927877TH
RD045927903TH
Poly999 RD045927885TH
Seaomee RD045927894TH
-
ได้รับแล้วเมื่อวันเสาร์ค่า (จริงๆ วันศุกร์ก็ถึงแล้ว แต่ไม่มีใครอยู่รับ)
ชอบรูปเล่มมากค่ะ สวย สะอาดตา
ที่คั่น คำพูดที่โค้ดมาแต่ละประโยคนี่โดนหมดเลย
อ่านจบไปอีกรอบ อิอิ (อ่านตอนเที่ยวเชียงใหม่ เชียงราย แล้วนึกถึงช่วงที่อ่านโพสในกระทู้ที่มีภาพจริงประกอบด้วยเลย)
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วคะ
สภาพดีทุกประการ
ขอบคุณมากนะคะ o13
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วคะ ขอบคุณมากคะ :pig4:
สีสวย น่ารักมากคะ กำลังนั่งอ่านอีกรอบอยู่คะ
พี่ต่ายกะโอม น่ารักกกกกกกกกก :-[
-
กำไม่ต้องแบ ไม่ได้เข้าเวปบ่อยเหมือนเมื่อก่อน เลยไม่รู้เรื่องกับเขาเลย o22
จะพอมีหนังสือเหลือให้เราสั่งซื้อไหมหนอ :sad4:
-
^
^
^ แอร๊ยยย คุณบุหรง ยังพอมีเหลืออยู่ค่ะ
ถ้าใครต้องการจะเก็บเป็นที่ระทึก
PMบอกอีเมลล์มานะคะจะส่งรายละเอียดไปให้
ปล.ไหงอ่านตอนพิเศษกันแล้วเงียบกริบ
หรือไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก :z3:
สงสัยต้องไปแต่งเล่มใหม่อีกสักเล่มแล้วมั้ง :o12:
-
ขอโทษด้วยนะคะ ที่เข้ามาตอบช้า
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
หนังสือสวยนะคะ ส่วนที่ปกบางอย่างที่บอกกัน
ใช้วิธีถอดออกก่อนเวลาอ่าน
ชอบวิธีบอกว่าเล่มที่เท่าไหร่ โดยใช้จำนวนกระต่าย
น่ารักจัง
ส่วนตอนพิเศษ เป็นตอนที่แสดงให้เห็นว่าชีวิตคู่
ต้องมีอะไรที่ต้องปรับเข้าหากัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา
ชอบค่ะ
แต่ถ้าจะแต่งเพิ่มอีกเล่ม ไม่ว่ากันนะคะ
ชอบค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
:pig4: :L1:
-
คึคึ จะแต่งเพิ่มอีกหรอออ
กล้าพูด :m12:
แต่งมาเลยให้ไวๆ ถ้าทำได้ รออ่านอยู่ :z2:
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านสารคดีท่องเที่ยวเลย เห็นภาพมาก ไม่ว่าจะเป็นเขาใหญ่ อัมพวา ปาย ภูชี้ฟ้า เชียงใหม่ อ่านแล้วนึกภาพตามได้เลยครับ ถึงแม้ว่าบางที่จะไม่เคยไปมาก่อนเลยก็ตาม(เช่น อัมพวา) ให้อารมณ์ไปฮันนีมูนมากๆ เลย ให้น้องสาวยืมอ่านไป น้องบอกว่าอยากไปเที่ยวอัมพวามั่งจัง ให้ช่วยกันยุพ่อหน่อย พูดไปพูดมา เห็นดีด้วยเพราะไม่ค่อยได้เที่ยวกับครอบครัวแบบจริงๆ จังๆ มานานแล้ว หึๆๆๆ แรงบันดาลใจในการเที่ยวเกิดจากนิยายจริงๆ นะ ปกติไม่เคยคิดจะไปเที่ยวอัมพวาเลย อยู่ใกล้แค่นี้แต่ไม่มีเวลาไป(ไม่รู้จะไปยังไงด้วย) มีอยู่ตอนนึงในเรื่องที่อ่านแล้วขำจนปวดท้อง ตอนที่พี่ต่ายให้โอมลองทำเองดูบ้างอ่ะ คิดได้ไงเนี่ยโอมมมมมมม แต่น่าจะให้โอมหลับหูหลับตากระหน่ำพี่ต่ายดูบ้างนะ พี่ต่ายจะได้เข้าใจความรู้สึกของการถูกทำมั่งไง
อ้อ อีกอย่างนึง พี่ต่ายดูแลโอมดีเกินไปล่ะ กลายเป็นคุณชายโอมไปเลย แต่ก็ชอบนะ น่ารักดี บุคลิกของทั้งคู่ก้เป็นตัวประกอบที่ทำให้เข้ากันได้ดีด้วยสิ พี่ต่ายบุคลิกแบบพี่คนโต โอมบุคลิกแบบลูกคนเล็ก ช่างเหมาะกันเสียนี่กระไร
ปล. อ่านเพลินมากเลย นั่งอ่านบนรถทัวร์ตั้งแต่กรุงเทพ จนถึง พิษณุโลกเลย ติดลม
ปล๒. ตอนนี้ทำน้องกระต่ายขาวอวบดำแล้ว :sad4:
-
หนังสือสวยนะคะ ส่วนที่ปกบางอย่างที่บอกกัน
ใช้วิธีถอดออกก่อนเวลาอ่าน
แต่ถ้าจะแต่งเพิ่มอีกเล่ม ไม่ว่ากันนะคะ
ชอบค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
:pig4: :L1:
เรื่องปกสวมบางต้องขออภัยด้วยนะคะ มีเวอร์ชั่นปกสวมโดยไม่ได้เจตนา 555+อันนี้แถมค่ะ
ส่วนเรื่องแต่งเพิ่มอีกเล่มกลัวไม่มีคนซื้อ อิอิ ถ้าแต่งอีกจะเอามาลงในบอร์ดแล้วกันค่า :pig4:
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านสารคดีท่องเที่ยวเลย เห็นภาพมาก
แรงบันดาลใจในการเที่ยวเกิดจากนิยายจริงๆ นะ
มีอยู่ตอนนึงในเรื่องที่อ่านแล้วขำจนปวดท้อง ตอนที่พี่ต่ายให้โอมลองทำเองดูบ้างอ่ะ คิดได้ไงเนี่ยโอมมมมมมม แต่น่าจะให้โอมหลับหูหลับตากระหน่ำพี่ต่ายดูบ้างนะ พี่ต่ายจะได้เข้าใจความรู้สึกของการถูกทำมั่งไง
อ้อ อีกอย่างนึง พี่ต่ายดูแลโอมดีเกินไปล่ะ กลายเป็นคุณชายโอมไปเลย แต่ก็ชอบนะ น่ารักดี บุคลิกของทั้งคู่ก้เป็นตัวประกอบที่ทำให้เข้ากันได้ดีด้วยสิ พี่ต่ายบุคลิกแบบพี่คนโต โอมบุคลิกแบบลูกคนเล็ก ช่างเหมาะกันเสียนี่กระไร
ปล. อ่านเพลินมากเลย นั่งอ่านบนรถทัวร์ตั้งแต่กรุงเทพ จนถึง พิษณุโลกเลย ติดลม
ปล๒. ตอนนี้ทำน้องกระต่ายขาวอวบดำแล้ว :sad4:
ขอบคุณที่ชอบค่ะ อยากให้ได้ลองไปเที่ยวเมืองไทยดู ไปกับครอบครัวหรือกับเพื่อนก็ได้
แล้วจะรู้ว่าเมืองไทยมีสิ่งดีๆ สถานที่น่าสนใจกว่าที่เราคิด
เรื่องแนะนำให้โอมกระทำพี่ต่าย ทำไมลืมไปได้เนอะ 555+ น่าจะลองลุยดู อิอิ :z1:
ปล.พี่ต่ายดำเอาไปซักก็คงได้มั้งคะ :laugh:
-
วันนี้มีผู้อ่านท่านหนึงPMมาว่าหนังสือเยินแล้ว เพราะอ่านเยอะ แอบดีใจนะเนี่ย เลยคิดถึงพี่ต่ายกับโอม เอาเรื่องวันตรุษจีนบวกวาเลนไทน์มาฝาก หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปนะคะ
*************************************
อีกสองวันเป็นวันตรุษจีน ซึ่งปีนี้ตรงกับวันอาทิตย์ ผมเองโดยส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับว่าเราต้องไหว้หรือต้องทำอะไรบ้าง รู้แต่ว่าช่วงก่อนตรุษจีนแม่จะเกณฑ์คนในบ้านมาทำความสะอาด ซึ่งหน้าที่นั้นแน่นอนว่าไม่มีผมอยู่แน่ๆ แค่เอาตัวเองให้สะอาดก็แย่แล้วครับ หน้าที่พวกนี้ผมจึงไม่เสนอตัวเข้าไปช่วยอะไรได้หรอกครับ แล้วอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมไม่อยากไปยุ่งกับพิธีการของแม่ก็เพราะผมรู้ว่าถึงไม่เสนอตัว ยังไงผมก็โดนครับ หึหึ
ผมจะหนีไปไหนรอด พี่อิงกับพี่กุ้งยังพอมีข้ออ้างที่ต้องดูแลลูก ส่วนพี่อั้มแกทำงานอยู่กรุงเทพฯกลับมาก็ไหว้บรรพบุรุษเลย แต่ผมที่อยู่บ้านหัวโด่เดินไปเดินมาให้แม่เห็นก็ต้องได้รับสิทธินั้นครับ
ใช่ครับผมต้องพาแม่ตระเวนไหว้เจ้าตามบรรดาศาลต่างๆที่มีอยู่ในอำเภอบ้านผม ปกติการไหว้เจ้าจะเริ่มในวันที่13เช้า แต่เพื่อความสะดวกคนส่วนใหญ่ที่ไม่เคร่งครัดธรรมเนียมมากก็มักจะไหว้กันคืนวันที่12 ของที่ไหว้ก็มี หมูไก่ ผลไม้5อย่าง ชา ขนมเทียนขนมเข่ง หรืออาจจะมีเหล้าด้วย คนอื่นในบ้านไม่มีใครไปครับนับแล้วนับอีกก็มีผมกับแม่
“โอมไปคนเดียวได้มั้ย แม่แก่แล้วแม่ไม่ไหว” แต่แรกแม่บอกผมแบบนี้ครับ แล้วชี้ให้ผมดูของที่แม่จัดเตรียมให้ผมนำไปไหว้ มีกระเช้าผลไม้ขนาดใหญ่หนึ่งกระเช้า ถาดหมูไก่อีกหนึ่งถาด ถาดขนม ตะกร้าธูปเทียนชาของใช้ ทุอย่างคูณสองนะครับ ผมต้องไปไหว้สองที่ ผมยกมือตัวเองขึ้นมาดูก็พบว่า ผมก็มีสองมือเหมือนกับคนทั่วไป ผมส่ายหน้าขยับเท้ากำลังจะเดินชิ่งหนีแม่แล้วครับถ้าไม่ได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจ “เฮ้อ ลูกๆไม่มีใครสนใจไหว้สักคน อีกหน่อยแม่ตายบ้านเราคงไม่มีคนสืบสานประเพณี”
เท้าที่กำลังจะก้าวออกไปก็เลยชะงัก แต่ยกมือตัวเองดูอีกทีก็ยังได้คำตอบเดิมคือผมมีแค่สองมือ จะไปมีปัญญายกทุกสิ่งที่ว่ามานั่นหมดได้ยังไง “แม่ไปกับผมด้วยดีกว่า ผมไหว้ไม่เป็น ไม่รู้ต้องทำยังไงมั่ง”คิดต่อในใจแม่จะได้ช่วยผมถือของด้วยไง ถึงแม่จะแก่แล้วก็ต้องออกกำลังกายใช่มั้ยครับ เดี๋ยวเส้นยึด (ใช้แม่ได้อีกนะกู...ฮา)
“แม่พยักหน้า แต่จะให้ลูกน้องเราไปช่วยยกด้วยก็เกรงใจเค้า โอมก็รับบทหนักหน่อยนะลูก” แม่พูดจบแล้วเดินหนีครับ ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้บ่นหรือพล่ามถึงความยากลำบากแต่ประการใด ผมได้แต่อ้าปากค้างอยู่แบบนั้น ก่อนที่จะคิดได้ว่า ทำไมผมไม่หาตัวช่วยล่ะ
“พี่ต่ายคร๊าบบบ..ศุกร์นี้ไม่กลับบ้านเราเหรอ คิดถึงพี่ที่สุดเลย” อยากได้พี่มาช่วยยกของไหว้เจ้าจัง ไอ้ที่ผมพูดนี่จากใจจริงนะครับ แต่ไอ้ความในใจอันหลังนี่พูดออกมาไม่ได้ครับขอทดไว้ในใจก่อน
“พี่ตั้งใจจะกลับวันเสาร์เช้าอยู่แล้วนะ โอมจะให้พี่กลับก่อนเหรอ มีอะไรรึเปล่า” พี่ต่ายคงงานยุ่งครับ ปกติพี่ต่ายจะกลับคืนวันศุกร์เสมอๆ มีเดือนมกราคมที่เพิ่งจะเริ่มกลับวันเสาร์คงเพราะงานเริ่มยุ่ง
“ไม่มี๊ไม่มี แค่คิดถึงจริงๆ”ไม่มีพี่มาช่วยกูตายเดี่ยวแน่ มีหวังกล้ามแขนทรุด เพราะแม่ผมไหว้สิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่แม่จะหามาได้ครับ ผมแอบให้ลูกน้องไปเอากระเช้าชั่งกิโล ได้ความว่าผลไม้ทั้งหลายร่วมๆ8กิโล น้ำหนักพอๆกับหลานผมเลยครับ อันนี้ไม่นับหมูไก่และอย่างอื่นๆอีก ถ้าจะต้องกล้ามขึ้นเพราะสาเหตุยกของไหว้แล้วล่ะก็ ผมขอไปยกดัมเบลดีกว่าดูเท่กว่ากันเยอะเลย
“กลับก็กลับ แต่คงดึกนะโอมงานมันติดพัน”เสียงพี่ต่ายตอบมาอ่อยๆคงจะเหนื่อยจากงานน่าดู แล้วต้องมาขับรถมาหาผมอีก ผมเริ่มสงสารพี่ต่ายไม่อยากให้เหนื่อย ปากก็พูดไปว่า “พี่อย่ามาดึกนะ เดี๋ยวไม่ทัน..เอ๊ยเดี๋ยวดึกเกินไปมันอันตราย”
พี่ต่ายรับคำแล้วรีบวางสายไปทำงานต่อ ผมแอบกระหยิ่มใจที่จะมีพี่ต่ายมาช่วย แต่ยังไม่กล้าบอกแม่กลัวแม่บ่นที่ผมไปรบกวนพี่ต่ายอีกครั้ง แม่สงสารพี่ต่ายที่ต้องทำงานหนักๆ จนบางครั้งสงสารมากกว่าลูกตัวเองอย่างผมเสียอีก บางครั้งแม่ยังไล่ผมให้ขับรถขึ้นไปหาพี่ต่ายบ้าง แต่ผมก็ขี้เกียจ แหะๆ พี่ต่ายมาหาผมก็ดีแล้วแม่จะให้ผมเหนื่อยขับรถไปหาพี่ต่ายทำไม พี่ต่ายยังไม่บ่นสักคำ
ผมรอพี่ต่ายจนสี่ทุ่มพี่ต่ายก็ยังไม่มาครับ แม่บอกผมว่าจะไปไหว้ตอนสี่ทุ่มครึ่งผมเลยเริ่มกระวนกระวายกลัวพี่ต่ายมาไม่ทัน ตัดสินใจโทรหาพี่ต่ายดีกว่า “พี่ต่ายอยู่ที่ไหนแล้ว?”
“อยู่แก่งคอย พี่เลี้ยวเข้าเส้นมิตรภาพมาแล้ว เดี๋ยวก็ถึงโอม” เสียงพี่ต่ายใจเย็นอารมณ์ดี ถึงแม้จะฟังเหนื่อยนิดหน่อย แต่ผมสิแม่เดินมาสะกิดว่าจะไปแล้วทำเอาผมโมโหที่พี่ต่ายมาสาย ผมเลยเหวี่ยงใส่พี่ต่ายไปโดยไม่รู้ตัว(แก้ตัวเรื่อยเลยล่ะไอ้โอมเอ๊ย) “ทำไมพี่ถึงแค่ตรงนั้น ผมบอกพี่แล้วไงว่าอย่ามาดึกๆดื่นๆ มันไม่ทันแล้วเนี่ย”
“อะไรไม่ทันเหรอโอม โอมมีอะไรรึเปล่า” เสียงพี่ต่ายยังไม่รู้เรื่องอีกว่าไม่ทัน แต่คิดไปคิดมาจะรู้ได้ยังไงเพราะผมไม่ได้บอกนี่หว่า แต่ไม่รู้ล่ะทำไมไม่รีบมา ผมยังคงสาดอารมณ์ใส่พี่ต่ายต่อไป
“ผมจะชวนพี่ไปไหว้เจ้าพ่อน่ะสิ นี่แม่จะไปแล้ว พี่มาไม่ทันจนได้ ผมไม่น่าเชื่อพี่เลย ว่าพี่จะมา แค่นี้นะ”
ผมวางสายไปอย่างหงุดหงิด แล้วเริ่มลำเลียงข้าวของใส่รถ ผมยกของจนแขนล้าไปหมด หน้าตาบอกบุญไม่รับ แล้วพอไปถึงที่จอดรถก็ดันมีปัญหาได้อีก ที่จอดรถใกล้ๆศาลเต็มเพราะมีคนมาไหว้กันมากมาย เหลือแต่ไกลๆร่วมๆร้อยเมตร ผมจำใจจอดรถอย่าเสียไม่ได้ แต่มันไม่มีทางเลือกนี่ครับ ผมให้แม่เดินไปก่อนแล้วผมจะยกของตามไป “จอดไกลขนาดนี้ โอมจะถือไหวเหรอลูก แม่ช่วยนะ” ผมส่งถาดขนมใบย่อมๆให้แม่อย่างไม่ลังเล แต่พอมองของที่เหลือผมก็ไม่ใจดำพอให้คนแก่ต้องยกของหนักขนาดนั้น
“ไหวแม่ เดี๋ยวเดินสองรอบเอา แม่ไปก่อนเถอะ” ผมปล่อยให้แม่เดินไปแล้วยกของเต็มมือทั้งสองข้าง แต่ก็ดันมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาซึ่งผมไม่มีทางรับสายได้เลยทั้งๆที่รู้ว่าเป็นใคร “พี่ต่าย..โทรมาทำไมวะ นี่ถ้าไม่เบี้ยวเราก็ไม่ต้องเจ็บแขนขนาดนี้ ไอ้พี่ต่ายนะพี่ต่าย”
ผมเดินสองรอบกว่าจะขนของเสร็จ ภายในศาลเจ้าผู้คนพลุกพล่านจอแจ กลิ่นควันธูปคละคลุ้ง ภายในเต็มไปด้วยควันจนมองหน้าใครก็สวยไปหมดเพราะมันเบลอๆ ผู้คนที่มาไหว้ต่างก็มีศรัทธาในสิ่งศักดิ์สิทธ์
ส่วนผมก็ศรัทธานะครับไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่พออะไรทำให้ผมลำบากแล้วผมก็พาลน่ะครับ แม่เรียกให้ไปทำอะไรก็หน้างอๆ จนแม่ต้องถามว่าเป็นอะไร ผมส่ายหน้าให้แม่ฝืนยิ้มให้ไป เพราะไม่อยากให้แม่เข้าใจผิดว่าผมไม่เต็มใจจะมา (ที่จริงก็ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่แต่หนีไม่ทันมากกว่า..ฮา) แต่ชักจะยิ้มไม่ออกก็เมื่อมีแต่คนมาทักผมว่า
“ลูกเจ๊ทำไมยังไม่แต่งงาน มีแฟนรึยัง จะแนะนำให้เอามั้ยลูก”
“หน้าตาก็ดีทำไมไม่ให้ลูกแต่งงานไปซะ จะได้มีลูกสะใภ้มาไหว้แทนยังไงล่ะเจ๊”
ผมฝืนยิ้มไปให้แต่ในใจนึกว่า ‘มายุ่งอะไรกับชีวิตกูนักหนาวะ’ แต่แม่ผมก็ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาได้
“เค้ามีแฟนแล้ว อยู่กรุงเทพจ๊ะ” แม่หันมายิ้มให้ผมท่าทางภูมิใจในตัวพี่ต่ายมาก ผมอยากบอกแม่ว่า “แฟนมีแต่มาไม่ทัน ใช้ไม่ได้เลยใช่มั้ยแม่” ก็พี่ต่ายใช้ไม่ได้จริงๆนี่ครับจะให้ช่วยอะไรนิดหน่อยก็มาช้า ผมก็กลับมาโกรธพี่ต่ายอีกรอบ แค่นึกถึงตอนยกของไหว้กลับไปที่รถกล้ามแขนผมก็แฟบไปแล้ว
มือขวาผมถือถาดไก่เรียบร้อยแล้วมือซ้ายกำลังจะยกกระเช้าผลไม้ แต่อยู่ๆก็มีคนมาขโมยไก่จากมือผมไปต่อหน้าต่อตา “เฮ้ย...เอาคืนมานะ ขโมย!!!” ผมอ้าปากกำลังจะตะโกนว่าคนขโมยไก่ ช่วยด้วย...แต่พอเงยหน้ามาเห็นคนที่เป็นขโมยผมก็ต้องหุบปากแถมทำปากคว่ำลงไปอีก
“มาทำไม” ผมถามพี่ต่ายไปเสียงดุๆ ต้อนรับปีใหม่จีนกันเลยทีเดียว
“มารับแฟนครับ” พี่ต่ายแต่งตัวโทรมเชียวครับยังใส่เสื้อทำงานยับยู่ยี่อยู่เลย แต่รอยยิ้มประจบและแววตาอ้อนๆที่ส่งมาให้ผม พร้อมด้วยน้ำเสียงง้องอนทำเอาผมใจอ่อนยวบ แต่ปากแข็งทำโมโหต่อ
“มาช้าก็ไม่ต้องมาเลย”
“มาช้าดีกว่าไม่มานะครับ” พี่ต่ายเอื้อมมือจะดึงกระเช้าผลไม้ไปจากมือผม อย่าคิดนะ อย่าคิดว่าผมจะให้
ผมส่งให้พี่ต่ายอย่างเต็มใจครับ ให้ไปเลย...หนักจะตาย จะทำเป็นงอนแล้วมาถือของหนักๆทำไมให้โง่ เหลืออีกสองตะกร้าแต่ไม่หนักเท่ากระเช้านี่หรอกครับ พี่ต่ายรับกระเช้าไปแล้วถึงกับหน้าเบ้ไปทีเดียว “อุ๊บส์..หนักเอาการเลยนะเนี่ย ไหว้เจ้าเค้าไหว้หินกันด้วยเหรอ” พี่ต่ายพูดแล้วขำ ทำเอาผมขำกับมุกของพี่ต่ายไปด้วย
“บร้าเหรอ จะฟ้องแม่ว่าพี่ต่ายแซว”
พี่ต่ายรีบส่ายหน้า “อย่านะโอม ลูกงอนคนเดียวพอแล้ว อย่าให้แม่งอนอีกคนเลย ง้อจนหมดแรงพอดีสิ” มือผมไม่ว่างครับแต่เท้ายังฟรี ผมเลยเหยียบเท้าพี่ต่าย เอ๊ย...ไม่ใช่สิ กระทืบเท้าพี่ต่ายไปที แต่แค่เบาะๆนะครับ เอาแค่เจ็บจนตาหยี ร้องแค่โอ๊ย...แค่นั้นเอง พี่ต่ายเดินตามผมกลับไปที่รถแต่ก็ยังบ่นให้ผมได้ยินเบาๆว่า
“เจ็บจัง ใจร้ายขึ้นทุกวันแล้วนะโอม ไม่เห็นใจกันบ้างทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด อุตส่าห์รีบบึ่งรถมาหาแฟน แฟนก็มางอนอีก ทำไมชีวิตพี่มันน่าสงสารแบบนี้น้า...พะ..”
ผมหันขวับมาที่พี่ต่าย “ถ้าไม่หยุดบ่น วางของลง เดียวผมมายกเอง แล้วพี่กลับไปเลย” ผมสะบัดหน้าหนีพี่ต่ายไม่อยากเห็นหน้าอ้อนๆของพี่ต่ายที่ชอบใช้เวลาผมโมโห
“โอเคๆ ไม่พูดแล้ว แต่พี่ขอโทษนะโอม พี่ไม่รู้ว่าจะมีไหว้เจ้านี่ โอมก็ไม่บอกพี่ พี่เลยขับมาตามสบาย ถ้าพี่รู้พี่ก็รีบมาแล้ว” เสียงพี่ต่ายยังพยายามอธิบายเหตุผลให้ผมฟัง ผมก็รู้นะครับว่าผมมีส่วนผิด แต่คนอย่างผมผิดแล้วเรื่องอะไรจะยอมรับ แถได้เป็นแถ เนียนๆมั่วๆไว้ก่อนเป็นปกตินิสัยอยู่แล้ว
“ผมก็แค่เห็นว่าถ้าพี่มาทันก็ไปด้วยกัน แม่คงดีใจ แต่พี่ก็มาช้าทำไมล่ะ” ผมพูดไปเผื่อพี่ต่ายจะเชื่อผม
“พี่ก็อยากมาไหว้นะ พี่ไม่รู้จริงๆ เดี๋ยวพี่ต้องขอโทษแม่ด้วย” เราเดินมาถึงรถพอดี แม่ผมหันมาเห็นพี่ต่ายก็ร้องขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม “ต่ายมาได้ไงลูก แม่กำลังคิดถึงพอดีเลย”แม่เดินเข้ามาหาพี่ต่ายลูบหลังลูบไหล่ทักทาย ผมเหล่ดูแม่ลวนลามพี่ต่ายทำไมกันนี่ แอบหวง หึหึ
“รถต่ายอยู่ไหนลูก เดี๋ยวไปไหว้เซียนต่อด้วยกันนะ”
“ครับแม่ ผมขอโทษนะครับที่มาช้าเลยมาช่วยแม่ไม่ทันเลย” ผมกับพี่ต่ายจัดการเก็บของเข้ารถเรียบร้อย เตรียมพร้อมไปต่อ
“ไม่เป็นไรลูก ไปไหว้ต่อกันดีกว่า จะได้เลิกไม่ดึก”
แม่บอกว่าไปไหว้ต่อจะได้เลิกไม่ดึก แต่มันก็ดึกอยู่ดีครับ คืนนั้นกว่าจะเสร็จก็เที่ยงคืน เราสองคนดันทุรังกลับไปนอนบ้านริมเขา แต่กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง ผมอยากนอนแต่ก็นอนไม่หลับเพราะปวดเมื่อยแขนไปหมด ต้องนอนให้พี่ต่ายนวดแขนให้
“ พี่ต่ายบีบแรงๆหน่อยสิ โอมปวดอะ เป็นเพราะพี่ทีเดียวเลย มาช้าทำให้โอมต้องมาเป็นแบบนี้”พี่ต่ายเอาแต่ยิ้มไม่ยักเถียงผมกลับ บีบน้ำมันนวดใส่แขนผม แล้วบีบแรงๆจนแขนผมร้อนไปหมด ค่อยคลายความปวดเมื่อยไปได้บ้าง
“พี่ต่ายล่ะไม่เมื่อยเหรอ กระเช้าหนักจะตายไป”
“เมื่อยสิ โอมนวดให้พี่มั่ง” ผมรับน้ำมันมาจากพี่ต่ายแล้วถกแขนเสื้อพี่ต่ายขึ้น “พี่ปวดตรงไหน บอกมาเลย หมอนวดโอมจัดให้”
พี่ต่ายเอานิ้วจิ้มที่ต้นแขน ผมเลยละเลงน้ำมันแล้วเริ่มบีบนวดพี่ต่ายที่ตอนนี้เลื้อยตัวลงไปนอนแล้ว เหมือนท่านเจ้าคุณมีนางเล็กๆ อย่างผมค่อยปรนนิบัติพัดวี
“อืมม...สบายจังเลย”พี่ต่ายทำตาเยิ้มมองผมแปลกๆ
“พี่ต่ายหายเมื่อยแล้วนะ โอมจะได้เลิกนวด” ผมทำท่าจะผละออกจากพี่ต่าย แต่พี่ต่ายดึงมือผมเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยว ข้างซ้ายก็เมื่อยมาข้างซ้ายด้วย” ผมขี้เกียจลงจากเตียงไปเดินอ้อม เลยปีนข้ามตัวพี่ต่ายไปข้างซ้าย ตอนที่ผมปีนข้ามพี่ต่ายดันยกตัวขึ้น ผมเลยสะดุดหัวทิ่มลงไปทับตัวพี่ต่าย
กลายเป็นว่าผมกอดพี่ต่ายทั้งตัว
พี่ต่ายร้อง “อุ้ย...”แล้วก็ยิ้ม เอามือจับเอวผมไว้แน่น “โอมเล่นอะไรครับ”
ผมส่ายหน้าพยายามจะลุกขึ้นแต่พี่ต่ายไม่ยอมปล่อย เลยกลายเป็นว่าผมนั่งขี่พี่ต่ายอยู่ “ไม่ได้เล่น..ตกลงพี่ต่ายจะไม่นวดแล้วใช่มั้ย”
“โอมไม่ต้องนวด พี่นวดเองดีกว่า”พี่ต่ายจะไม่นวดน่ะสิครับ ผมดูท่าแล้วจะทำอย่างอื่นมากกว่า พี่ต่ายจับตัวผมลงมานอนแทนแล้วจูบผมเบาๆ ก่อนลูบแก้มผม เขี่ยเส้นผมที่รกรุงรังของผมออกจนผมหนาวแล้วสลับเป็นร้อน เพราะพี่ต่ายเริ่มก้มลงหอมแก้มผม
“โอมจ๋า พี่คิดถึงโอมจัง” เสียงของพี่ต่ายกระซิบแผ่วเบาสลับกับจูบไปทั่วตัวผมทำเอาผมขนลุกไปหมด “พี่ต่ายยย...” ผมพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรด้วยได้แต่ปล่อยให้พี่ต่ายทำอะไรกับผมไปเรื่อย จนกว่าจะรู้ตัวผมก็โดนโจรขโมยไก่ ถอดเสื้อผ้าผมออกไปหมดแล้วครับ พี่ต่ายที่ผมคิดว่าเหนื่อยจากการทำงานหนักตอนนี้ไม่รู้เอาพลังงานสำรองที่ไหนมาใช้ไม่รู้ครับ ท่าทางจะเป็นพลังงานติดเทอร์โบเสียด้วยเพราะพี่แกทั้งแรงและเร็วจนผมสั่นไปทั้งตัว “อึกก....อื๋อ..พี่ต่ายแรงไปแล้ว”
พี่ต่ายส่ายหน้าเอามือลูบเช็ดเหงื่อให้ผม “อีกนิดเดียวโอม…นะครับ” พี่ต่ายรั้งตัวผมเข้ามากอดแล้วมอบจูบอันแสนหวานมาให้ผม แต่ส่วนล่างก็ยังขยับไม่หยุด ผมกอดคอพี่ต่ายแน่น ความรู้สึกพุ่งขึ้นมาจนใจหวิว เมื่อพี่ต่ายผละจากริมฝีปากผมแล้วรัดผมแน่นขึ้น ผมเองแทบทนไม่ไหวต้องจูบฝังรอยไว้ที่คอพี่ต่าย แถมเผลอกัดไปเบาๆ
เมื่อเราผละจากกันอีกครั้งก็ไม่มีการพูดคุยอะไรอีกเพราะต่างเหนื่อยจากการไหว้เจ้าและการนวดเวอร์ชั่นใหม่ เราต่างก็พร้อมใจนอนกอดหลับไปทั้งคู่
วันรุ่งขึ้นภารกิจสำหรับวันตรุษจีนของผมยังไม่หมด เริ่มต้นด้วยการไหว้เจ้าที่ตามบ้านและร้านค้า แม่จัดผลไม้กับไก่มาให้ผมกับพี่ต่ายไหว้เจ้าที่บ้านริมเขาด้วย
“พี่ต้องอธิษฐานว่าอะไรบ้างล่ะโอม พี่ไม่เคยไหว้” พี่ต่ายจุดธูปเสร็จหันมาถามผม
ผมถึงกับเหวอไปเพราะผมก็ขอมั่วๆมาตลอด แต่ไม่อยากเสียฟอร์มว่าไม่รู้เลยบอกพี่ไปต่ายไปส่งเดชว่า “ขอให้คนที่รักสุขภาพแข็งแรง ขอให้คนที่รักมีความสุข ให้ความรักไม่มีอุปสรรค อะไรพวกนี้แหละพี่ต่าย”
พี่ต่ายมองหน้าผมงงกว่าเดิมอีก “ขอให้โอมหมดเลยเหรอ แปลกๆ” พี่ต่ายส่ายหน้าเหมือนไม่เชื่อ แต่ก็หลับตายกมือไหว้แล้วนิ่งเงียบ ผมเลยไม่รู้ว่าพี่ต่ายคิดอะไรขออะไรกันแน่ แต่ยังไงผมก็ไม่มีอะไรต้องเสียนี่ครับ ผมก็ขอของผมมั่งสิ ผมจุดธูปแล้วไหว้ขอบ้าง แต่ผมคงขอมากไปหน่อย เพราะพี่ต่ายมาสะกิดผมว่า
“โอม ธูปมันลามมาครึ่งดอกแล้ว ถ้าโอมยังขอพรเจ้าต่อ พี่ว่ามันจะลามมาไหม้มือโอมนะ หึหึ”
ผมจำใจหยุดรายการขอพรไว้เพียงเท่านั้นทั้งที่ยังเหลืออีกครึ่ง ผมเหลือบมาดูธูปมันเกือบถึงมือผมแล้วครับ พอผมขยับมือขี้ธูปก็ร่วงใส่มือผมจนแสบร้อนไปหมด “โอ๊ย...พี่ต่ายมาเขย่าแขนผมทำไม เห็นมั้ยธูปไหม้มือผมเลย”
พี่ต่ายไม่สงสารผมกลับหัวเราะขำแล้วเดินหนี ปล่อยให้ผมโอดโอยร้องว่าปวดๆอยู่คนเดียว สักพักพี่ต่ายก็เดินออกมาแล้วยื่นมือมาหาผม มองไปที่มือแล้วพยักหน้าให้ ผมขมวดคิ้วด้วยความไม่รู้ พี่ต่ายเล่นเกมอะไรอีกแล้ว “จะเอาอะไรพี่ต่าย เป็นใบ้เหรอ” พูดไปแล้วก็ถึงรู้สึกว่าผมพูดห้วนๆกับพี่ต่ายไปอีกแล้ว
“ส่งมือมา” ผมส่งมือให้พี่ต่ายอย่างงงๆ พี่ต่ายถามต่อว่า “มือไหนที่โดนธูป ไม่เห็นมีเลย”
ผมยื่นมืออีกข้างไปให้พี่ต่าย “วันหลังระวังๆหน่อยนะโอม ขอพรอะไรกันนักหนา จนธูปหมดดอก”
“อูย..เจ็บๆๆ พี่ต่ายเอาอะไรมาทาให้ผม ทำไมมาแล้วเย็น”
พี่ต่ายยิ้ม “บัวหิมะ แม่โอมให้พี่มา”
“อ๋อ ที่เค้าใช้ทาคนโดนไฟลวก ดีเนอะผมไม่แสบร้อนแล้ว”
“ใช่ แม่บอกว่าให้เอามาติดบ้านไว้ โอมชอบซุ่มซ่าม ต้องมียาไว้ให้พร้อม หึหึ” ผมส่งค้อนให้พี่ต่ายอีกที
“อีกแล้วนะพี่หาเรื่องผมอีกแล้ว...พี่ต่ายชอบว่าผม”
ผมแกล้งเอาศอกถองพี่ต่ายแรงๆ แต่พี่ต่ายก็หัวเราะ การได้แกล้งผมคงเป็นความสุขอย่างหนึ่งของพี่ต่าย ผมคงจะต่อว่าพี่ต่ายต่อไปถ้าแม่ไม่โทรมาตามผมให้ไปไหว้บรรพบุรุษต่อ ผมกับพี่ต่ายเลยต้องรีบกลับไปที่ร้านจัดการพิธีการให้เสร็จสิ้นไป
ช่วงบ่ายผมก็ยุ่งกับการจ่ายเงินแต๊ะเอียให้ลูกจ้าง ตามด้วยงานเลี้ยงโต๊ะจีนลูกจ้างที่เราทำกันเป็นประเพณีทุกปี กว่างานจะเลิกผมก็กรึ่มจนเมานิดๆ เพราะลูกน้องมันคอยแต่จะมาขอชนแก้วกับผม ทั้งที่พี่ต่ายก็ห้ามแอบเอาหล้าผมเททิ้งซะหลายหน พี่ต่ายประคองผมเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลเพราะผมก็ทั้งง่วงทั้งเมา พี่ต่ายทิ้งผมไว้ที่เตียงก่อนที่จะผละออกไปอาบน้ำจนเสร็จ แล้วกลับมาพยุงตัวผมเข้าไปอาบบ้าง พี่ต่ายพยายามดึงตัวผมให้ลุกขึ้นแต่ผมก็เลื้อยเอาแต่จะนอนท่าเดียว
“โอมไปอาบน้ำเถอะ เหม็นเหล้า”
“อื้อ...ง่วง” ผมลืมตาขึ้นมาถามพี่ต่ายว่า “ไม่อาบได้มั้ย ขอซักแห้งสักวัน”
ก่อนที่ผมจะหลับตายังทันเห็นพี่ต่ายส่ายหน้า แล้วพี่ต่ายก็ลากผมไปอาบน้ำจนได้ ผมนั่งสะลึมสะลือให้พี่ต่ายอาบน้ำให้ ฟังพี่ต่ายพูดไปด้วย “รู้มั้ย ที่โอมโทรไปให้พี่มาหา พี่นึกว่าเพราะพรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์ พี่ก็อุตส่าห์ดีใจ”
“โอมจำได้มั้ย ปีก่อนเราไปเที่ยวเหนือด้วยกัน แล้ววันวาเลนไทน์เราก็อยู่กันที่ภูชี้ฟ้า” ผมเริ่มตาสว่างขึ้นมาทีละน้อย เหมือนเสียงของพี่ต่ายมาจุดความจำให้ผม พี่ต่ายล้างหน้าให้ผมแล้วเอามือลูบหน้าผมเบาๆ พี่ต่ายยิ้มแล้วคุยกับผมทั้งที่รู้ว่าสติผมมันไม่เต็มร้อย พี่ต่ายช่างอดทนจริงๆ
“แต่ปีก่อนพี่ลืม แล้วดูปีนี้สิ พี่จำได้แต่โอมกลับลืม” ที่พี่ต่ายพูดมาถูกทุกข้อครับทั้งก.ข.และค. ผมลืมไปจริงๆด้วยทั้งที่หลายๆคนบอกว่าปีนี้วันตรุษจีนเป็นวันเดียวกับวันวาเลนไทน์ แต่ผมก็ยังลืม
พี่ต่ายคว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้ผมก่อนใส่เสื้อให้ แล้วทาแป้งให้ผมด้วย พี่ต่ายเอาแป้งมาตบที่แก้มผมทั้งสองข้าง แล้วหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวา เหมือนตรวจสอบว่าแป้งหมดอายุรึเปล่า ยังมีกลิ่นหอมมั้ย แล้วพาผมไปนอน
“อ้าว...คราวนี้ก็พร้อมนอนหลับอย่างสบายๆแล้วนะ โอม...นี่เราเมามากเลยนะพี่พูดอะไรก็เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับมาสักคำ” ผมกอดพี่ต่ายบ้างแล้วดึงตัวพี่ต่ายมานอนข้างๆ
“ผมตาสว่างแล้ว ที่พี่พูดมาผมรู้เรื่องหมดนะ ผมยอมรับว่าผมลืมไปจริงๆว่าพรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ผมขอโทษพี่ต่ายนะคร๊าบ”
พี่ต่ายยิ้มแล้วลูบหัวผมอย่างเอ็นดู “ไม่เป็นไรถือว่าเราเจ๊ากัน ปีก่อนพี่ลืม ปีนี้โอมลืม ดีมะ”
“วันวาเลนไทน์ดู ไม่สำคัญสำหรับพี่ต่ายเลยนะ” ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆครับ เดิมผมก็เรียกร้อง (ในใจ)จากพี่ต่าย อยากได้นู่นนี้บ้างในวันวาเลนไทน์ แต่ผลก็คือพี่ต่ายไม่รู้อะไรเลย ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนวันหยุดราชการคือไม่มีผลกับชีวิตเรา เราก็ยังถือคติทำงานกันต่อไปไม่เว้นวันหยุดราชการ สำหรับพี่ต่ายและผม วันเชงเม้งหรือวันเข้าพรรษายังมีผลกับเรามากกว่าเยอะเลยครับ
“ก็คงจะจริงนะ พี่ก็ไม่รู้จะไปสนใจทำไมกับแค่วันๆเดียว ในเมื่อทุกวันนี้เราก็รักกันอยู่แล้ว พี่ก็ไม่เคยรักโอมวันนี้มากกว่าหรือน้อยกว่าวันปกติซะเมื่อไหร่” พี่ต่ายกอดผมแน่นๆ แล้วหอมแก้มผมอีกครั้ง ผมเงยหน้าขึ้นส่งสายตาหวานให้พี่ต่าย
“งั้นเรานอนกันดีกว่าเนอะ พรุ่งนี้จะวันอะไรก็ช่างมัน เราก็มีกันและกันอยู่แล้วนี่”พี่ต่ายอมยิ้มพยักหน้าให้ผม
“ช่าย...พรุ่งนี้จะวันอะไรก็ช่าง ยังไงพี่ก็รักโอมอยู่ทุกวัน”พี่ต่ายเอานิ้วเขี่ยแก้มผมเล่น แล้วเริ่มหอมแล้วหอมอีก ซุกไซ้ไปที่ซอกคอผมลดตัวลงมาเรื่อยๆ จนผมต้องรีบบอกพี่ต่าย
“เชื่อแล้วว่าพี่ต่ายรักผมนะครับ ไม่ต้องแสดงออกก็ได้ อา...อื้อ..”
แต่พี่ต่ายคงกลัวผมไม่เชื่อครับ วันนี้ยังเป็นวันก่อนวาเลนไทน์พี่ต่ายคงอยากให้ทุกๆวันไม่มีความแตกต่าง ผมก็คงต้องยอมๆให้พี่ต่ายไป เพราะตอนนี้แอลกอฮอล์ในเลือดผมคงจะเยอะเกินไป ผมถึงไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน ผมได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้เช้าที่แม่บอกให้ผมไปไหว้ขนมอี๋ตอนหกโมงเช้า ผมจะมีแรงตื่นนะครับ
“พี่ต่ายอ่า....เดี๋ยวโอมตื่นไม่ไหว” พี่ต่ายหยุดการกระทำชั่วคราว แล้วเงยหน้ามาบอกผมส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้
“งั้นก็ไม่ต้องนอน...ถึงเช้าไปเลยโอม”
“แง๊ๆๆ....พี่ต่ายยย”
*********************************
นึกว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้อีกแล้วนะ เผลอเขียนไปอีกจนได้ :jul3:
-
โอ๊ะ มีตอนพิเศษตรุษจีนด้วย
น่าจะแต่งให้โอมลองลุยเองดูบ้างนะครับ ท่าจะมันส์+ฮาได้ใจ
-
ก่าเค้าจะมาเม้นท์ตามสัญญาก็ได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มพอดี ฮาฮา มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะ (คุ้น ๆ ไหมลอกมาจากข้างบนอย่างหน้าด้าน ๆ) :m13:
ตอนที่สั่งซื้อเรื่องนี้ บอกตรง ๆ ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้แม้แต่ตอนเดียว
ตอนตัดสินใจสั่งคิดว่า ถ้าไม่ดีจริงคงไม่กล้าทำเล่มขายหรอก
และอดใจรอไม่ยอมอ่านเรื่องก่อนจนกว่าจะได้หนังสือ
วันแรกที่ได้มาอ่านจบไปแล้ว 2 เล่ม และในวันถัดมาก็จบหมด
ความรู้สึกแรกหลังจากที่อ่านจบ เฮ้ย...เรื่องนี้เรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าเนี่ย (กลับมาเช็คที่บอร์ดอย่างรวดเร็ว)
เรื่องแต่งนี่น่า ทำไมเขียนได้เหมือนเรื่องเล่าเลยล่ะ
ด้วยความที่เป็นคนชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน(ฮา) เลยชอบอ่านเรื่องเล่ามาก ๆ อยากรู้ว่าชีวิตชาวบ้านเค้าเป็นไง
และรู้สึกว่ามัน real ก็เลยชอบ
เรื่องนี้ทำให้แอนรู้สึก และเชื่อไปแล้วว่าตัวละครมีตัวตนจริง
ตอนพิเศษที่เล่าเรื่องราวของการไปท่องเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ
หรือแม้กระทั่ง เรื่องของการสารภาพความในใจของเพื่อนสาวผ่านรายการวิทยุก็เล่าได้อย่างสมจริงมาก ๆ
พูดได้เลยว่าไม่ผิดหวังเลยค่ะ กับการซื้อนิยายเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ :L2:
-
กีสสสสสสสส ตอนพิเศษ
พี่ต่ายยังคงความหื่นเหมือนเดิม :laugh:
ตอนนี้พี่ต่ายยังไม่ดำ แต่ว่าจะเอาออกจากมือถือ ไปอยู่ที่กระเป๋าแทนค่ะ เพราะมันใหญ่มาก
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค่ะ :L2:
-
:-[ :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
:L2:
-
:pighaun:ขอบคุณตอนพิเศษ อ้า พี่ต่ายชั่งแสนใจดี น้องโอมสุดแสนจะเอาแต่ใจแต่น่ารัก
ขอให้มีความสุขมากๆน่ะค่ะhappy happyตลอดไป :L1:
-
:-[ ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนพิเจดๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณนะคะ ^ ^
-
จุดประทัดต้อนรับพี่ต่าย :mc4:
พี่ต่ายน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย :man1:
ส่วนคุณชายโอมก็แพ้ทางพี่ต่ายตามเคย :z1:
ปล. ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษแต่ไม่เคยพอสำหรับพี่ต่ายและหนูโอม
เรายังรอท่านอยู่ :laugh5:
-
แปลกใจ ไม่คิดว่ามีตอนพิเศษ :m25:
รับพี่ต่าย :mc4: :mc4:
น่ารักเหมือนเดิม
น้องโอมขี้งอนเก่งกว่าเดิมนะ
-
ตะแรกเราคิดว่าพี่ตายหื่น
แต่ตอนนี้เรามั่นใจแล้ว
คนแต่งมานหื่นนั่นเองงงงงงงงงงงง
-
:haun4:
หวานปนหื่นจริง ๆ
-
พี่กะต่ายน่าร๊ากกกก :pig4:
-
ว้าวๆๆๆๆตอนพิเศษ :mc4:
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้นะคร้าฟฟ :call:
-
แอบอ่านตอนพิเศษ :m22:
น่ารักมากมาย :-[
ขอบคุณคร้า ^_^
-
:o8: :o8:หวานกันซะ พี่ต่ายนี้หื่นิงๆเลย เเต่ชอบๆ :laugh:
-
+1 ให้คุณฟางสำหรับตอนพิเศษ น่ารักดีค่ะ หวาน + :haun4:
แต่ก็ชอบมากกกก ยังอยากอ่านตอนพิเศษอยู่นะคะ ตอนนี้หนังสือ
ที่ได้มาก็เริ่มจะเยินเหมือนเพื่อน ๆ บางคนแล้ว เพราะอ่านซ้ำไป
ซ้ำมา ตอนไหนชอบมากก็อ่านบ่อย เอาที่คั่น ๆ ไว้เลย ขอความ
กรุณาแต่งเรื่องใหม่เถอะค่ะ จะได้มีเรื่องอื่นมาทดแทนกันบ้าง
สงสารหนังสือชุดนี้จะถึงเวลาหมดอายุขัยก่อนวัยอันสมควร.. :laugh:
:bye2:
-
พี่กระต่ายยังคงน่ารักมากกกกกกก
น้องโอมก็น่ารักๆ
:กอด1:
-
อ่านรอบสองแล้วเหมือนกับเราได้ไปเที่ยวกับคุณต่าย คุณโอมเลยนิ
อยากไปกินทอดมันที่อัมพวา อยากไปดูวัดร่องขุ่น อยากไปนอนที่ปาย
โอ้ย อีกเยอะแยะจนอดอิจฉาคู่รักคู่นี้ไม่ได้แล้วน่ะเนี้ย น่ารักมากเลย
-
นึกว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้อีกแล้วนะ เผลอเขียนไปอีกจนได้ :jul3:
ขอให้คุณฟางเผลอบ่อยนะค่ะ ป้าชอบ หุหุ :impress2:
ปล.คิดถึงพี่ต่ายจังค่ะ ได้แต่ลูบๆคลำๆ น้องกระต่ายปุย(ในซอง)ที่ได้จากคุณฟาง ไม่กล้าห้อยโทรศัพท์อ่ะ กลัวดำ 55+
-
พี่ต่ายน่ารักแต่พักหลังชักหื่นนนน :jul3:
แต่ก็รักโอมกะพี่ต่ายนะค้าบบบบบ
:L1:
-
ขอบคุณที่เผลอ นะค่ะ :pig4:
พี่ต่ายสมกับเป็นแฟมิลี่แมนจริงๆๆ
ใจเย็น อดทน แล้วคงเส้นคงวาที่สุด :m25:
น้องโอมน่ารัก มีหลากอารมณ์ ไม่น่าเบื่อ
เหมือนจะเอาแต่ใจ แต่ก็ตามใจพี่ต่ายทุกครั้ง
อยู่ด้วยกันไปนานๆๆนะ :กอด1:
-
สมกับที่เป็นพี่ต่ายเลยน่ารักได้อีก โอมก้อนะแพ้ทางพี่ต่ายตลอด....55555 :mc4:
อยากให้มีมาเรื่อยๆอ่ะ... :impress2:
ขอบคุณนะคะ
-
แอบมาลงตอนพิเศษไม่บอกกันเลยน้า....
แปะไว้ก่อนเดี๋ยวเข้ามาอ่านค่ะ
หวังว่าจะมีตอนพิเศษต่อไปอีกเรื่อย ๆ
เอ...คิดอีกที เอาเป็นว่าลงเป็นเรื่องใหม่เลยดีกว่านะพี่ฟาง
จะได้อ่านพี่ต่ายกับน้องโอมให้จุใจกันไปเลย หุหุ
(งานเข้าซะ :jul3:)
-
คู่นี้ยังน่ารักเหมือนเดิมนะ
-
ในที่สุดก็ได้อ่าน อิอิ :o8:
โอมจ๋าก็ยังคงเหมือนเดิม ขี้งอนยังไง ปากแข็งยังไง ก็เสมอต้นเสมอปลายไม่มีเปลี่ยนแปลง
พี่ต่ายก็ยังคงเหมือนเดิม ตามใจได้ตลอดจริงๆ
แต่อ่านกี่ครั้งๆ ก็ยังน่ารัก ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
เผลอบ่อยๆก็ดีค่ะ จะได้มีตอนใหม่ออกมาเรื่อย
เดี๋ยวจะจับคู่สีใหม่ๆสำหรับเล่มใหม่ไว้รอเลย :L2:
ปล. หนังสือยังไม่เยินค่ะ เพราะยังไม่มีเวลาแม้แต่จะแตะเลย :o12:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณมากเลยที่แต่งตอนพิเศษมาให้ อย่างกะรู้แน่ะว่าเราคิดถึงพี่ต่ายกะโอมอยู่ :กอด1:
-
อรั๊ยๆๆๆ คิดถึงเรื่องนี้มาาาาาาก
โอมก็ยังเอาแต่ใจ แต่ก็น่ารักเสมอ
ส่วนพี่ต่าย....กร๊าาาาาากๆๆๆ หื่นตลอดเว... แต่ก็น่ารักมากๆเหมือนกัน
:-[
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาหาด้วยใจที่คิดถึงพี่สาว
ไปไกลกันเหลือเกิน
สู้สู้ จะพยายามตามให้ทันให้ได้ขอรับ
ขอบคุณพี่สาวที่ไม่เคยลืมน้องคนนี้
กอดดดดดพี่ฟางง :กอด1:
-
มาตามเสียงเรียกจากคุณฟางเลยค่ะ ว่ามีตอนพิเศษ แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย น่ารักมากจริงๆ
ตรุษจีนปีนี้ ก็ต้องไหว้หลายที่เหมือนโอมเลย พอวันวาเลนไทน์ก็เลยพักผ่อนสบายๆ หาของอร่อยๆทานกัน
ขอบคุณอีกครั้งกับตอนพิเศษนะคะ
-
ไรท์เตอร์คะ สงกรานต์ละค่ะ สองหนุ่มเค้าจะมีวีรากามมม อารายกันอีกมั้ย :z1:
-
:o8: :o8:
-
ไรท์เตอร์คะ สงกรานต์ละค่ะ สองหนุ่มเค้าจะมีวีรากามมม อารายกันอีกมั้ย :z1:
อึ๋ยๆๆๆ
เป็นความคิดที่เจ๋งมากเลยค่าพี่.... o13
ทางที่ดีควรมีทุกเทศกาล กร๊ากกกกกกกกกกก :jul3:
-
แหะๆ
ยังไม่ได้อ่านแบบเป็นเล่มเลยอะ ยังไม่มีอารมณ์อ่าน ติสเกิน เหอะๆ
เลยเข้ามาอ่านตอนพิเศษเล่น
ว่าแต่จะมีตอนพิเศษเพิ่มหรือเปล่าอะพี่
แต่ว่า...มีเถอะนะ เหอะๆ
-
:จุ๊บๆ: น้องๆ แควนๆ มาขอกิจกรรมของพี่ต่ายกะน้องโอมอะไรกันจ๊ะ
ตอนนี้ขอไปทำกิจการของตัวเองก่อนนะ จะตายแระ งานการไม่คืบหน้า :laugh3:
แต่ก็เผลอๆมาแอบอ่านนิยายของคนอื่นได้อีก ไม่เจียมตน :pandalaugh:
-
พี่ฟางสามารถอยู่แล้ว อิอิ
อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะพี่ฟาง
:L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ (ยังไม่ได้อ่านตอนธรรมดาเลยอ่า)
ชอบตอนพิเศษมากๆเลยค่ะ
พี่ต่ายกับน้องโอม น่ารักมากๆ
พี่ต่ายหื่นไปมั้ยค่ะ อิอิ
เห็นว่าตอนก่อนนี้ พี่ต่ายไม่ค่อยหื่น
เดี๋ยวขอไปอ่านตอนธรรมดาก่อนนะค่ะ
มีรวมเล่มด้วย ยังพอจะมีหนังสือเหลือมั้ยอ่ะค่ะ
ถ้ายังมี ขอจอง 1 ชุดค่ะ
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ :L2:
-
พี่ต่ายน่าร๊ากกกกก
ไม่เปลี่ยนเลย
น่ารักมากมาก
เขินนนน
:กอด1:
-
เอาเพลงมาลงเฉยๆ ตอนนี้พี่ต่ายกะโอมแยกกันทำงานอยู่ค่ะ
http://www.4shared.com/embed/132591122/e2155fa7
-
น่าร๊ากกกกกที่ซู้ดดดดดดดดด :-[ :o8: :impress2:
คิดถึงน้องโอม พี่ต่ายจัง :กอด1: :กอด1:
-
มาเก็บตกครับ +55555 (ยังไม่ได้อ่านฮะ) :jul3:
-
ไม่มีตอนพิเศษวันสงกรานต์เหรอครับ :impress:
-
:pig4:
ไม่ได้อ่านมานานแล้ววว ...
กลับมาอ่านอีกที .. น่ารักมากกก .. ขอบคุณมากมายนะคะ
-
อ่านจบแล้ว
ขอบคุณมาก
:pig4: :pig4:
-
พี่ต่ายหื่นหว่ะ :z1: o18
อ่านจบและ ชอบมากๆ
-
อ่านจบแล้ววว น่ารักที่สุดเลยอ่ะ :-[
พี่ต่ายถึงจะหื่นขั้นเทพแต่สิ่งที่ทำให้โอม ไม่เคยขาดตกบกพร่อง...
โอมนี่ขี้งอน แถมเจ้าเล่ห์จริงๆ แต่ยังไงก็ยังแพ้ทางให้พี่กระต่ายจอมหื่นแหล่ะเนอะ...คิกคิก...
น่ารัก อบอุ่น อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดเลย ขอบคุณค่ะ o13 :L2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย น้องโอมกับพี่ต่ายน่ารักมากๆๆๆ เลยค่ะ :L1:
อยากได้หนังสือจังไม่ทราบว่าตอนนี้ยังจะมีเหลืออยู่ไหมน้า :z1:
-
ยังมีคนอ่านอีกเหรอ :jul3:
ขอบคุณนะคะที่ติดตาม ไว้หายติดเกมจะมาต่อ :laugh:
-
^
^
คงหายติดยากอ่ะค่ะ ได้ข่าวว่าติดเป็นเดือนแล้วนิค่ะ
อยากอ่านแล้วอ่ะค่ะพี่ฟาง คิดถึงๆๆๆๆ พี่ต่ายกับโอมค่ะ
-
:jul3: มาดันไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวจะตามมาด้วยตอนเต็มๆ ถ้าเน็ตเป็นใจนะคะ
------------------------
รักไม่ยุ่ง มุ่งเล่นเกม
“อือ...ง่วงแล้วพี่ต่ายแค่นี้ก่อนนะ” ผมเหลือบตาดูเวลาตอนนี้ห้าทุ่มเข้าไปแล้ว เป็นเวลาที่กะไว้พอดี ผมต้องรีบวางสายแล้ว
“ทำไมล่ะโอมง่วงแล้วเหรอ ปกตินอนดึกนี่” พี่ต่ายคงแปลกใจ แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีเวลาอธิบาย ผมกำลังรีบผมมีนัด
“ช่าย วันนี้ผมง่วงไว ไปนอนก่อนนะครับพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน บายครับ”
ผมไม่ฟังว่าพี่ต่ายจะพูดอะไรอีก ต้องรีบวางสายก่อนที่เวลาจะหมดไป ก็ตอนนี้มันถึงเวลาที่ผมต้องปฏิบัติภารกิจสำคัญผมจะมาอ้อยอิ่งคุยโทรศัพท์อยู่ได้ยังไง
มือที่จับเมาส์เลื่อนไปมา สายตาที่เป็นประกายของผมไม่อาจละจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า ไม่ต้องแปลกใจครับว่าผมกำลังทำอะไรที่ลามกอย่าได้คิดแบบนั้นเป็นอันขาดเพราะผมไม่ใช่พี่ต่ายนี่ครับ พี่ต่ายจอมหื่น
:z2:
-
มานั่งรอตอนต่อไปจ้า
คิดคุณพี่ต่ายและน้องโอมมาก
-
:กอด1:
รอๆๆๆๆ
-
มาปูเสื่อนอนรอเลยค่า
มาไวไวน่ะค่ะ คิดถึงพี่ต่ายกะน้องโอมแล้วอ่ะ
เหมือนจะรู้เลย เพิ่งอ่านหนังสือจบไปรอบที่สามเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง :-[
-
มาปูเสื่อรอจ้า
-
โหหหหหห เรื่องนี้ไม่ได้เข้ามานานเลย
ตั้งแต่อ่านจบไป...เห็นวันที่ว่ามีตอนพิเศษ
เลยแว้บเข้ามาทันที มาเกริ่นๆไว้ซะน่าสงสารพี่ต่ายเลยอ่ะ
แฟนติดเกมส์ 555
รอนะคะ
-
กราบงามๆ แนบอกของมิตรรักนักอ่านทุกท่านที่เมื่อคืนไม่ได้มาลงตามนัด :เฮ้อ:
อันเนื่องมาจากเน็ตทรยศ :monkeysad:
กว่าจะเข้าได้ก็แสนยากเย็น พอจัดหน้าอะไรเสร็จหมดแล้ว กดปุ๊ปหลุดปั๊บดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง :z3:
วันนี้เลยมาลงให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกันค่ะ
*******************************
“อือ...ง่วงแล้วพี่ต่ายแค่นี้ก่อนนะ” ผมเหลือบตาดูเวลาตอนนี้ห้าทุ่มเข้าไปแล้ว เป็นเวลาที่กะไว้พอดี ผมต้องรีบวางสายแล้ว
“ทำไมล่ะโอมง่วงแล้วเหรอ ปกตินอนดึกนี่” พี่ต่ายคงแปลกใจ แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีเวลาอธิบาย ผมกำลังรีบผมมีนัด
“ช่าย วันนี้ผมง่วงไว ไปนอนก่อนนะครับพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน บายครับ”
ผมไม่ฟังว่าพี่ต่ายจะพูดอะไรอีก ต้องรีบวางสายก่อนที่เวลาจะหมดไป ก็ตอนนี้มันถึงเวลาที่ผมต้องปฏิบัติภารกิจสำคัญ ผมจะมาอ้อยอิ่งคุยโทรศัพท์อยู่ได้ยังไง มือที่จับเมาส์เลื่อนไปมา สายตาที่เป็นประกายของผมไม่อาจละจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า ไม่ต้องแปลกใจครับว่าผมกำลังทำอะไรที่ลามก อย่าได้คิดแบบนั้นเป็นอันขาดเพราะผมไม่ใช่พี่ต่ายนี่ครับ พี่ต่ายจอมหื่นของผม
ผมกำลังจะเก็บดอกไม้ต่างหากล่ะ ไม่ผิดครับเก็บดอกไม้จริงๆ ผมไม่ได้เพี้ยนนะครับ อาจจะคิดว่าคงไม่มีใครจะบ้ามาเก็บดอกไม้ตอนห้าทุ่ม แต่มีคนเก็บพร้อมๆ กับผมเยอะเลยครับ อย่างน้อยก็ไอ้เกลอเก่าแก่ของผม ไอ้บุ้งไงครับ
‘มึงเก็บรึยัง’
‘เน็ตกูเลวว่ะ รีเฟรชหลายรอบแล้ว แม่ง...ยังเก็บไม่ได้เลย’
‘มิน่าล่ะ กูเปิดหน้าจอแล้วขาวเลย นี่ดีนะเรายังคุยเอ็มกันได้’
‘ของมึงเก็บอะไร ของกูมะเขือเทศกำลังโตเลย’
‘มึงไม่ได้ปลูกสตอเบอรี่เหรอ เห็นมึงชอบนี่ ฮ่าๆ’
‘เอาอีกแล้วนะมึง หลอกด่ากูเรื่อย สตอกูเก็บไว้ให้มึงปลูก ไอ้สตอตัวพ่อเอ๊ย’
ผมไม่ได้สนใจที่ไอ้บุ้งมันหลอกด่าผมคืน เพราะเริ่มหงุดหงิดกับการรีเฟรชหน้าจอหลายๆครั้งแต่มันก็ยังไม่เป็นผลอะไรเลย หน้าจอยังคงขาวสนิท แถบสีเขียวข้างล่างที่แสดงการโหลดหน้าจอเลื่อนไปอย่างช้าๆ จนผมแทบจะขาดใจ
‘เชี่ยบุ้ง พรุ่งนี้มึงโทรไปด่า3BBให้กูเลย ทำไมเน็ตมันเลวขนาดนี้วะ’
‘เชี่ยโอม มึงไม่โทรไปเองวะ มาใช้กูอีกแล้ว ใช้แต่เรื่องเสื่อมๆทั้งนั้น’
‘เสื่อมที่ไหน สร้างสรรค์จะตาย ให้มึงได้ลับปาก ได้ฝึกพูด มึงยิ่งพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง’ ผมให้มันโทรเพราะกลัวผมด่าไปแล้วเขาจะด่าผมกลับน่ะครับไม่ใช่อะไรหรอก เรื่องแบบนี้จะไปเปลืองตัวทำไมในเมื่อเรามีตัวช่วยอย่างเพื่อนผม
‘เดี๋ยวนะ กูไปเก็บดอกไม้ของกูก่อน มึงเห่ารอกูไปก่อน’
ขนาดคุยกันทางเอ็มผมยังรู้เลยครับว่ามันกำลังด่าผมอยู่ ที่ทิ้งมันดื้อๆ แต่ใครจะแคร์ล่ะครับในเมื่อผมไม่ได้ยิน ฮ่าๆ
ผมละจากการลับฝีปากกับไอ้บุ้งมาตั้งหน้าตั้งตาเก็บดอกไม้ที่แปลงของผมก่อนครับ ดอกกุหลาบกำลังบานสวยน่ารักเชียวครับ ผมรอมาตั้งสองวันกว่ามันจะบาน อดจะปลื้มกับผลงานไม่น้อย ใช่แล้วครับผมปลูกดอกไม้ในเกม เกมปลูกผักที่หลายๆคนคงเคยเล่นกันแต่ผมกำลังติดหนักครับ ขนาดว่ายอมทิ้งเวลาคุยกับสุดที่รักมานั่งจัดแปลงปลูกผักหว่านเมล็ดพรวนดินอย่างเอาเป็นเอาตาย
จะโทษใครไม่ได้นอกจากไอ้บุ้งครับที่มันมาชวนผมเล่นเฟซบุ๊คแล้วหลังจากนั้นมันก็ชวนผมมาเป็นเพื่อนบ้านของมันกับน้องสาวในการปลูกผัก ตอนแรกๆผมก็ขำกับอาการติดเกมของมันจนต้องเข้ามาดูว่ามันเล่นกันยังไง แต่ไปๆมาๆทำไมผมมาติดไปกับมันซะด้วยสิ
คราวนี้กลายเป็นว่าผมบ้าไม่ต่างไปกับมันเลย เผลอๆจะมากกว่าเสียอีกถึงกับต้องโกหกพี่ต่ายว่าจะไปนอน แต่ไม่นอนกลับมานั่งหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ตอนนี้พี่อั้ม พี่อิงกลายมาเป็นเพื่อนบ้านผมกันหมดแล้วด้วยความจำยอม
ในเกมFarm vill จะจำลองเสมือนว่าเรามีพื้นที่อยู่หนึ่งแปลงที่เราสามารถทำการเกษตรปลูกผักหรือเลี้ยงสัตว์อะไรก็ได้ที่เราต้องการ
การปลูกผักแต่ละชนิดจะมีเวลาเก็บเกี่ยวไม่เท่ากัน บางชนิดก็แปดชั่วโมง หนึ่ง สองหรือสามวันแตกต่างกันไปขึ้นกับว่าเราจะเลือกปลูกอะไร และเมื่อเรามีกิจกรรมมากขึ้นเราก็จะมีทางเลือกในการทำการเกษตรมากขึ้นเช่นมีประเภทผักผลไม้ดอกไม้มากขึ้น มีสัตว์ให้เลี้ยงมากขึ้น อาจต้องสร้างคอกม้า หรือซื้อเล้าไก่ มีอะไรแปลกๆใหม่ๆตลอดเวลา ทุกอย่างล้วนดึงเวลาและความสนใจของผมไปจนหมด แม้กระทั่งเวลากลางวันถ้าว่างผมก็อดไม่ได้ต้องแวบเข้าไปตรวจดูฟาร์ม จัดนู่นนี่เปลี่ยนไปมาจนผมเริ่มโดนพี่อิงเหล่
“โอมทำอะไร” พี่อิงมายืนอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทำเอาผมสะดุ้งโหยง
“เล่นเกมมม...”ผมตอบไปแนวๆรำคาญคนมากวน
“นี่มันเวลางานนะเว้ย เฮ้ย...แล้วนั่นรูปพี่นี่หว่า” ผมแหงนหน้าไปมองพี่อิงแล้วหัวเราะ ก่อนกลับมาง่วนกับการเก็บผักต่อ
“ไม่แปลก ก็ตัวเองเป็นเพื่อนบ้านเค้าไง” ผมเพิ่มพี่อิงเป็นเพื่อนบ้านตามที่เกมกำหนดให้เราหาเพื่อนเล่นด้วยเยอะๆเพื่อที่จะแบ่งปันของและขยายฟาร์มได้ ผมเลยขออีเมลล์พี่อิงมาแล้วสมัครแทนซะเลย
“เป็นได้ไง ก็เค้าไม่เคยเล่น”
ผมชักรำคาญคนขี้สงสัย หันไปเหล่มองหน้าพี่ชายแล้วทำหน้ายักษ์ใส่ “ก็ยืมชื่อ ยืมหน้ามาแค่นี้ ทำไมมีปัญหาเหรอ” ผมยืมชื่อยืมหน้าทั้งพี่อิงพี่อั้มกลับเป็นผลดีครับ เพื่อนของน้องบีม น้องสาวไอ้บุ้งติดใจความหล่อของเราสามคนขอเป็นเพื่อนเล่นเกมมามากมาย ทำให้ผมสบายไม่ต้องไปหาเพื่อนให้ลำบากเลย
“ไอ้ที่มาขออีเมลล์ไปเหรอ แสบนักนะ ถ้ากุ้งมาเห็นเค้ามิตายเหรอ ทำไมมีสาวๆตรึมเลยวะ หาเหาให้เค้าแล้วมั้ยล่ะ ไอ้น้องตัวแสบ” พี่อิงเริ่มบ่นพึมพำ แต่สายตายังซอกแซกมองหน้าสาวๆ ที่ขึ้นในดิสเพลย์
“กลัวจริงเหรอ เห็นชอบคุยกับเด็กๆนี่นา”
พี่อิงตบหัวผมเบาๆ แต่ผมกลับไม่โกรธ หัวเราะขำไปเสียอีก พี่อิงบ่นงึมงำ“ปากดีนักนะ เดี๋ยวจะโดนดี”
“อย่ามัวแต่เล่นล่ะ บ่ายต้องออกไปหาลูกค้าไม่ใช่เหรอ” พี่อิงออกจากห้องทำงานผมไปแล้วแต่ผมก็ไม่ได้สนใจครับ มันเพลินจนลืมทุกสิ่งไปจริงๆ
ผมไม่รู้ตัวเลยครับว่าเกมจะดึงผมออกจากพี่ต่ายมากจนเกินไป แต่คนที่ผิดสังเกตกลับเป็นที่รักของผมเอง
“โอม บอกพี่มาตรงๆปิดอะไรพี่รึเปล่า เดี๋ยวนี้จะคุยกันก็ไม่ว่างทุกที ไม่รู้ทำอะไรนักหนา”
ช่วงนี้งานพี่ต่ายเริ่มซาเพราะปิดบัญชีไปแล้วพี่ต่ายเลยว่างมีเวลามาใส่ใจความรักของเรามากขึ้น ในขณะที่ผมเองว่างจากงานมายุ่งกับเกมแทน
ไม่มีเวลาใส่ใจความรักของพี่ต่ายเลย
“ไม่มีอะไรจริงๆ” จะบอกได้ยังไงครับ ไม่อยากให้พี่ต่ายเข้ามาเฟซบุ๊คของผม มารู้มาเห็นว่าผมคุยอะไรกับใครหรือทำอะไรบ้าง ก็ต้องปิดกันต่อไปครับ
“แน่ใจนะโอม” พี่ต่ายทำเสียงเข้มเชียวครับ แต่ผู้ร้ายถ้าปากแข็งแล้วก็ต้องแข็งให้ตลอดมาบอกตอนนี้ก็เสียหายสิครับ ผมก็รู้ตัวตลอดว่าผมไม่ได้ไปมีกุ๊กมีกิ๊กที่ไหน รักพี่ต่ายยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น แค่ขอแบ่งเวลามาปลูกผักเป็นชาวไร่เท่านั้นเอง ไม่ได้ปันใจให้ใครเลย
แต่แล้ววันหนึ่งมันก็เกิดปัญหาขึ้นมาจนได้ครับ “ไอ้บุ้งทำไงดีวะ เน็ตเจ๊งทั่วอำเภอเลย ของมึงใช้ได้รึเปล่า”
“ไม่ได้เหมือนกัน นี่งานการกูเสียหายหมด ต้องติดต่อส่งเมลล์ทำอะไรไม่ได้มาวันเต็มๆ”
“กูไม่รู้เลยว่ามันเจ๊ง กูไปข้างนอกทั้งวันรีบกลับมาจะเก็บผัก ให้อาหารไอ้ต้าหู่ ปล้ำกับคอมอยู่ตั้งนานต่อยังไงก็ไม่ติด ชิบ...กูทำไงดีวะนี่ หรือไปร้านเน็ตหน้าสถานีรถไฟดีวะ”
“ถ้ามันเสียมันก็เสียไปทั่วแหละไอ้โอม กูว่ามึงตัดใจปล่อยผักมึงเหี่ยวไปเถอะ ของกูโชคดียังไม่ถึงเวลา พอมีลุ้นให้เน็ตใช้ได้”
ถึงบุ้งมันจะบอกผมแบบนั้นแต่ผมก็ยังไม่อยากยอมแพ้ครับ กลัวไอ้ต้าหู่(หมาของผมเองครับ)มันจะตาย ให้คนโทรไปถาม3BBแล้วก็ไม่มีคำตอบว่าจะใช้งานได้เมื่อไหร่ มันหงุดหงิดอารมณ์เสียไปหมด แต่เมื่อมีปัญหาคนที่ช่วยผมมาตลอดก็ยังมีนี่ครับ ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วครับมือกดเป็นระวิง
“พี่ต่ายครับ...”
ผมคิดวนเวียนอยู่หลายครั้งก็จนปัญญาครับเหลือเพียงคนนี้คนเดียวที่ช่วยผมมาตลอด
“ว่าไง มีอะไรโทรหาพี่ตอนนี้”
ปกติผมจะไม่โทรหาพี่ต่ายเวลางานหรอกครับเพราะรู้ว่าพี่ต่ายงานยุ่ง บางครั้งก็เข้าประชุม ผมไม่อยากไปรบกวนสมาธิในการทำงานของพี่ต่าย แต่เหตุการณ์เฉพาะหน้าแบบนี้ไม่สนแล้วครับ
“พี่ต่ายช่วยโอมหน่อยสิ ที่บ้านเน็ตเจ๊งทั้งอำเภอเลย”
“อืม แล้วไง เข้าพันทิพย์ไม่ได้ จะลงแดงเหรอ”
เอ่อ...แน่ใจนะครับว่าปาก เริ่มกัดผมเข้าให้แล้ว เสียงหัวเราะเบาๆ ของพี่ต่ายแว่วเข้าหูมา ผมเม้มปากแน่นอยากจะสวนกลับตามความเคยชินก็พยายามอดทนเข้าไว้ เวลานี้จะมาเปิดศึกไม่ได้คงต้องเสแสร้งปรองดองไปก่อน แล้วค่อยใช้วิธีตลบหลังกลับในภายหลัง
“ไม่ช่ายย...”
อะไรที่เคยพูดง่ายๆ มันกลับติดอยู่ที่ริมฝีปากไปหมด กว่าจะพูดจะเอ่ยอะไรออกมาช่างยากเย็น กลายเป็นว่าผมมันแย่กว่าที่พี่ต่ายแซวอีก ไม่ใช่ว่าผมเอาเวลางานมาอ่านกระทู้ แต่กลับเอาเวลาไปเล่นเกม อย่างไหนจะแย่กว่ากันนะ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาคิดมากครับ ด้านได้อายอด
“เอ่อ พี่ต่ายเข้าเฟซบุ๊คให้โอมหน่อยสิ” ผมกลืนน้ำลาย สมองวิ่งจี๋คิดต่อว่าพี่ต่ายจะถามอะไรอีกแล้วจะตอบว่าอย่างไรดี
“หืม...เฟซบุ๊ค เข้าไปทำไม มีอะไรด่วนเหรอ”
“เข้าไปก่อน เดี๋ยวรู้เองน่า” ขืนมามัวอธิบายกันหมากับผักของผมตายพอดี ผมบอกอีเมลล์กับพาสเวิร์ดให้พี่ต่ายจด เสียงพี่ต่ายยังถามต่อไม่เลิก
“เรื่องของโอมด่วนขนาดไหน พี่มีงานด่วนต้องเซ็นเสนอเจ้านาย ขอพี่ทำงานก่อนไม่ได้เหรอ ”
ยังมีปัญหาไม่เลิกอีกนะพี่ต่าย ผมเริ่มหงุดหงิด “ด่วนมาก หมาผมกำลังจะตาย สิ่งที่ผมทำกำลังจะสูญเปล่า”
เหตุผลของผมดูเข้าทีดีมั้ยครับ ผมไม่ปล่อยให้พี่ต่ายสงสัยอีกต่อไปยังไงเรื่องของผมก็ต้องมาก่อนเสมอ เลวได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
“พี่เข้าหน้าเฟซบุ๊คผมรึยัง”
“เข้าแล้ว เอ้า จะให้พี่ทำอะไร หมามาเกี่ยวอะไรด้วย พี่ยังงงอยู่เลย”
ผมไม่ตอบพี่ต่าย แต่รีบบอกให้พี่ต่ายเข้าฟาร์ม “พี่ต่ายดูทางซ้ายมือนะที่มีรูปฝักข้าวโพดคลิกเข้าไปเลย”
“โอเค เข้าไปแล้ว เหมือนมันกำลังโหลดหน้าจอ โอมบอกพี่ได้รึยังว่าจะให้พี่ทำอะไร”
เสียงพี่ต่ายเครียดเข้าไปทุกที คิดว่าพี่ต่ายคงรู้แล้วว่าผมจะต้องให้ทำอะไรสักอย่างที่...แหะๆ ไร้สาระ
“พี่ต่ายครับ” งานนี้ต้องอ้อนไว้ก่อนครับ ด้านไว้ไอ้โอม
“ช่วยโอมเก็บผัก กับให้อาหารไอ้ต้าหู่หน่อยนะครับ นะๆๆ”
พี่ต่ายเงียบไปเลยครับไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จนผมต้องพูดซ้ำออกไปดังๆ “ถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆ ผมไม่รบกวนพี่ต่ายหรอก”
เริ่มเปลี่ยนคำแทนตัวเองจาก ‘โอม’ มาเป็น ‘ผม’ แล้วครับ ชักกลัวพี่ต่ายแฮะ นิ่งเงียบแบบนี้ส่งสัญญาณไม่ค่อยดีเลย แต่แล้วก็มีเสียงเบาๆ เหมือนกระซิบผ่านตามสายเข้าหูผม
“ครับ เดี๋ยวผมเข้าไปครับ กำลังทำอยู่ครับ ครับ ครับ”
ไม่ได้พูดกับผมครับ พูดกับใครไม่รู้ รู้แต่ว่าผมเริ่มหนาวๆร้อนๆ เหมือนเป็นไข้ สำนึกดีเริ่มเข้ามาสู่ใจ หรือว่าผมไม่ควรเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมารบกวนเวลางานของพี่ต่าย แต่อีกใจหนึ่งก็บอกผมว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่พี่ต่ายใช้เวลาแค่ไม่ถึงห้าถึงสิบนาทีถ้าเน็ตลื่นไหลดี ยกเว้นว่าเฟซบุ๊คจะมีปัญหาหรือเน็ตขัดข้องก็อาจกินเวลาไปสักสิบห้านาทีถึงครึ่งชั่วโมง นานเหรอ ไม่นะ ไม่นานเลย
“โอม จะทำยังไงบอกมาไวๆ พี่ต้องรีบทำงานแล้ว”
เสียงพี่ต่ายเคร่งเครียดจนผมเกรงใจ แต่ไหนๆก็ดันทุรังมาขนาดนี้แล้ว เอาวะแล้วค่อยไปชดเชยให้พี่ต่ายทีหลัง ผมเริ่มอธิบายวิธีการให้อาหารหมา และวิธีเก็บผักให้พี่ต่าย ผมไม่หวังให้พี่ต่ายมาช่วยปลูกผักให้ผม ขอแค่เก็บที่ผมปลูกไว้ก็พอแล้ว
ขณะที่ผมถือสายรอ พี่ต่ายใช้เวลาไม่นานก็จัดการให้ผมเรียบร้อย “เสร็จแล้วโอม”
“ขอบคุณครับพี่ต่าย” ผมผ่อนลมหายใจโล่งอก รอดไปอีกวัน มันไม่น่าจะมีปัญหาก็ดันมีได้
“เราคงมีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว แต่ตอนนี้พี่ไม่มีเวลา เสร็จงานแล้วพี่จะโทรหานะ”
พี่ต่ายพูดเสียงเย็นๆจบก็วางสายไป ไม่รอให้ผมได้แอะสักคำ ผมเริ่มสัมผัสได้ถึงกลิ่นที่ไม่ค่อยดี ผมต้องโดนพี่ต่ายดุแน่เลย เผลอๆพี่ต่ายจะไปบอกแม่ผมด้วย แต่ตอนนี้มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วครับ อะไรจะเกิดก็ค่อยแก้ไขกันไป
ผ่านไปหลายชั่วโมงพี่ต่ายก็ยังไม่โทรกลับมาจนผมลืมไปแล้ว ผมทำงานเสร็จอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นเรียบร้อยผมก็เข้าสู่โลกส่วนตัวของผมทันที โชคดีที่ตอนนี้เน็ตใช้ได้เป็นปกติแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย
ผมเข้าไปปลูกผักของผมตามปกติ เจ้าต้าหู่ยืนกระดิกหางให้ผมอย่างน่าเอ็นดู “เกือบได้ตายแล้วนะแกไอ้ต้าหู่ โชคดีที่แฟนฉันน่ารักแกเลยรอดมาได้ หึหึ” แต่พอนึกขึ้นมาได้ก็ยังครั่นเนื้อครั่นตัว
ผมเล่นเกมไปพักใหญ่ไอ้บุ้งก็ทักมาทางเฟซบุ๊คครับ ‘ใครเก็บผักให้มึงวะ’
‘สุดที่รักของกู’
‘อ้วกกกกก’
‘มึงอย่าอิจฉาเค้าเลยที่เค้าเป็นสุดที่รักของกู’
‘เหอะ อิจฉาแย่แล้ว ทุกวันนี้กูยังดีใจ ที่มึงไม่เลือกกูไม่งั้นป่านนี้กูตายอ่าไปแล้ว ขนาดไม่ใช่แฟน แม่ม...ใช้กูยังกะขี้ข้า’
‘ไอ้พวกองุ่นเปรี้ยว อย่ามาทำพูดดี ลองกูไม่คบจะมาโอดโอย อย่ามาง้อนะ’
-
ผมปิดหน้าต่างออนไลน์ทันทีแล้วกลับมาง่วนอยู่กับฟาร์มของผมต่อ ขณะที่กำลังย้ายนู่นนี่ไปมา เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ด้วยเสียงเพลงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น พี่ต่ายโทรมานี่หว่าผมกลืนน้ำลายลงคอคว้าแก้วน้ำมาดื่มไปอึกใหญ่ให้เสียงกังวานใสพอต้อนรับพี่ต่าย
“พี่ต่ายโทรมาดึกจังเลยครับ”
“โอมรับแอดเฟซบุ๊คพี่หน่อยสิ”
“???” ผมอึ้งเงียบไปพักใหญ่ พี่ต่ายว่าไงนะ
“ทำไมเงียบไป ฟังพี่อยู่รึเปล่า พี่อยู่หน้าจอแล้วนะ ถ้าเน็ตโอมไม่ดี เดี๋ยวพี่เข้าไปในเฟซของโอมรับแทนก็ได้ จะเอายังไง?”
กว่าสติจะกลับมา ก็ต้องใช้เวลาเล็กน้อย “เอ๋อ พี่ต่ายเล่นเฟซบุ๊คด้วยเหรอ” ถามไปแล้วก็โง่ พี่เค้าก็บอกอยู่เมื่อกี้นี้แท้ๆ
“ไม่เคยเล่น แต่ตอนนี้จะเล่นแล้ว มีความจำเป็น กดรับพี่รึยังล่ะโอม” พี่ต่ายส่งเสียงถามแกมดุมาให้ผมตาตื่นอีกครั้ง
รับก็ได้วะ ขืนไม่รับคงเป็นเรื่อง ผมจิ้มกดรับพี่ต่ายไปอย่างเซ็งๆ “รับแล้วครับพี่”
“ดีแล้ว งั้นดี๋ยวเจอกัน” พี่ต่ายชิงวางสายไปก่อนอีกแล้ว ถึงผมจะสงสัยในความหมายคำพูดของพี่ต่ายว่ายังไงกันแน่ แต่ใช้เวลาไม่นานก็รู้ครับ ช่องคุยออนไลน์ในเฟซบุ๊คปรากฏรูปพี่ต่ายขึ้นมา สัญญาณเสียงดังขึ้นมาให้ผมเข้าต้องไปคุยกับพี่ต่ายอีกครั้ง
‘คุยกันได้สักทีนะเรา’
‘แหะๆ’
‘แหะ ทำไม มาหมกมุ่นอยู่ในนี้นี่เอง ถึงกับทิ้งพี่’ ไม่แหะแล้วจะให้เขียนอะไรเล่าพี่ต่ายของผม
พี่ต่ายมีตัดพ้อเล็กน้อยครับ
‘ก็แค่เล่นเกมเฉยๆ’ ไม่ได้นอกลู่นอกทางอะไรเล้ย
‘พี่ขอเป็นเพื่อนบ้านกับโอมในฟาร์มแล้ว รับด้วยสิ’
‘ พี่จะเล่นด้วยเหรอ เอาเวลาที่ไหน’ ผมถามไปอย่างจริงใจแต่คนฟังไม่คิดแบบนั้นครับ
‘ทำไม ไม่อยากให้พี่เล่นเหรอ’
‘เปล่านะ เห็นพี่งานยุ่ง’ งานยุ่ง แถมไม่เคยเห็นพี่ต่ายเล่นเกมอะไรกับใครเลย นึกยังไงจะมาเล่นกับผม
ทำไมพี่ต่ายต้องเขียนเหมือนงอนด้วย ทำให้ผมยิ่งเกร็ง
‘ผมรับพี่ต่ายเป็นเพื่อนบ้านแล้วครับ’
‘ทำไมเพื่อนบ้านโอม มีแต่เด็กวัยรุ่น ไปรู้จักกันตอนไหน’มาอีกคำถามแล้วครับ นี่ผมป็นจำเลย(รัก)ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่
‘เพื่อนน้องสาวไอ้บุ้งทั้งนั้น แค่เพื่อนเล่นเกมจริงๆนะพี่’
‘อ่อ เกมนี่เล่นยังไง สอนพี่หน่อย’ ผมใช้เวลาสอนพี่ต่ายไม่นานครับแต่เมื่อมานั่งโต้ตอบกับพี่ต่ายอยู่นั่น วันนี้ไม่ต้องเล่นฟาร์มกันแล้วครับ ออกจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่ต้องเก็บอาการไว้
คุยกันตั้งนานผมเพิ่งเห็นว่ารูปที่พี่ต่ายเอาขึ้นอวาทาร์เป็นรูปที่เคยถ่ายคู่กับผมแต่ครอปหน้าเฉพาะพี่ต่ายซึ่ง...หล่อน่ากินมากครับ
‘พี่ต่ายนึกยังไงใช้รูปนี้’ ที่จริงปากคันยิบๆอยากถามว่าทำไมต้องตัดผมออกไปด้วย แต่ก็ยั้งใจยั้งปากเอาไว้
‘หารูปไม่ทัน พอดีมีในเครื่องรูปนี้ ไม่ดีเหรอโอม’
‘อืม ไว้วันหลังโอมเปลี่ยนรูปให้นะ’
‘ตามใจโอม’ พี่ต่ายถามผมอีกหลายคำถามก่อนที่จะขอตัวไปนอน แต่ผมยังไม่ลืมเรื่องสำคัญ
‘พี่ต่ายครับ โอมขอพาสเวิร์ดกับอีเมลล์ที่พี่ต่ายสมัครด้วยสิ’
‘เอาไปทำไมโอม?’
‘เอาไว้ส่งของให้ผมในเกม ผมจะได้เปลี่ยนรูปให้พี่ด้วย’
‘อ๋อ เอาไปสิ’
พี่ต่ายให้พาสเวิร์ดผมมาอย่างง่ายๆครับ คืนนั้นเราแยกย้ายกันไปนอนอย่างเป็นมิตร ผมวางใจไปได้หน่อยที่อย่างน้อยก็คงมีคนช่วยผมเล่นเกมแล้ว พี่ต่ายไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ผมใช้เวลางานไปเล่นเกมไร้สาระเลย ทำเอาผมโล่งอก แต่ผมก็ไม่รู้ครับว่ามันยังมีปัญหาที่ผมคิดไม่ถึงตามมา
วันรุ่งขึ้นผมเข้าไปเล่นฟาร์มตามปกติลืมเรื่องพี่ต่ายในเฟซบุ๊คไปเสียสนิท กลางคืนผมเปลี่ยนมาคุยกับพี่ต่ายในเฟซบุ๊คแทน แอบขัดใจนิดหน่อยที่เล่นๆเกมอยู่แล้วพี่ต่ายมาไล่ให้ผมไปนอนแต่วัน ถึงแม้ผมจะยอมไปนอนจริงมันก็คาใจจนต้องมาเข้าฟาร์มใหม่อีกครั้งทุกที หลายวันผ่านไปผมเห็นเลเวลกับคะแนนในเกมของพี่ต่ายยังนิ่งๆ ผมเลยนึกขึ้นมาได้ว่าเข้าไปช่วยพี่ต่ายเล่นเกมดีกว่า ผมเปลี่ยนล็อคอินเข้าไปในชื่อพี่ต่ายแล้วจัดการส่งของในเกมมาให้ตัวผมเอง
แต่แล้วผมก็พบว่า...มีทั้งสาวและหนุ่มแอดพี่ต่ายมาเป็นเฟรนด์มากมาย มีทั้งที่เป็นเพื่อนพี่ต่ายบ้าง น้องๆที่เล่นเกมกับผมบ้าง ที่สำคัญหน้าตาใช้ได้ดีมีสกุลกันทั้งนั้น แต่พี่ต่ายคงยังไม่รู้ว่ารับเพื่อนยังไง ผมเลยเข้าไปจัดการให้พี่ต่ายเสียเอง
ก่อนอื่นรับเฉพาะเด็กๆ พวกหลานๆหรือเพื่อนหลานของผม ส่วนคนที่หน้าตาดีๆสาวสวยผมปฏิเสธไปให้หมด ทีแรกผมกะว่าจะรับคนที่เป็นผู้ชาย แต่คิดไปคิดมาปฏิเสธไปดีกว่าเพศไหนๆ ก็ไว้ใจไม่ได้ ในที่สุดพี่ต่ายได้เพื่อนในเฟซบุ๊คมาห้าหกคนจากที่ขอแอดมาเกือบยี่สิบ ผมยิ้มกับตัวเองกระหยิ่มใจในความรอบคอบของตัวเอง จากนั้นผมก็ไปเปลี่ยนรูปพี่ต่ายเป็นรูปโนบิตะ จะได้ไม่หล่อเตะตาใครอีก หึหึ เท่านี้ผมก็เล่นเกมต่อไปได้อย่างสบายใจ
หลังจากนั้นไม่กี่วันพี่ต่ายก็มีคำถาม ‘โอม รับเพื่อนยังไงเหรอ เพื่อนพี่มันถามมาว่าทำไมพี่ไม่แอกเซปเค้า’
‘เพื่อนที่ไหน คนไหน เดี๋ยวโอมจัดการให้’ ผมแกล้งพูดไปยังงั้นเองครับ ไม่จริงใจหรอก ฮ่าๆ เดี๋ยวผมขอคัดกรองก่อน พี่ต่ายบอกชื่อมาหลายคนที่ผมรู้จักมั่งไม่รู้จักมั่ง
‘พี่ทำเองก็ได้นะ โอมแค่แนะนำมา’
‘อื้อไม่ต้อง พี่ต่ายงานเยอะ โอมทำให้เอง’
‘ก็ดีเหมือนกัน พี่ไม่ค่อยได้เข้าไปทำอะไรหรอก แค่เข้ามาคอยสอดส่องดูโอมเท่านั้นเอง’
ในที่สุดพี่ต่ายก็เผยไต๋ออกมา ทำเอาผมเคืองนิดหน่อย แต่ผมบริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรต้องปิดนี่ครับเลยไม่อยากชวนทะเลาะ พี่ต่ายชวนผมคุยเรื่องอื่นไม่ได้ติดใจเรื่องนี้อีกต่อไป
หลังจากวันนั้นพอพี่ต่ายถาม ผมก็จะบอกว่า ‘รับไปหมดแล้ว สงสัยระบบเออเร่อ’ พี่ต่ายเลยไม่ได้ว่าอะไรอีก
วันศุกร์เย็นถึงเวลาที่พี่ต่ายมาหาผมที่บ้านริมเขา ผมนั่งเล่นเกมรอพี่ต่ายอยู่จนพี่ต่ายอาบน้ำเสร็จมาไล่ผมไปอาบน้ำบ้าง
“ไปอาบน้ำได้แล้ว มัวแต่เล่นเกม ทำอย่างกับเด็กๆเลยนะเรา ทำตัวเป็นเด็กแข่งกับมะขามรึไง”
พี่ต่ายไม่ว่าเปล่าเอามือมาขยี้หัวผมด้วย ผมเอามือเปะปะปัดออกก่อนจะแบะหน้าใส่ แกล้งทำเป็นงอน
“โอมแก่แต่อายุ ใจไม่แก่นะ”
พี่ต่ายยิ้มกริ่มก้มลงหอมแก้มผม “รู้แล้วครับ แต่ตอนนี้คนใจไม่แก่แก้มไม่หอมเลย ไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยมาเล่นต่อ พี่จะรอ”
เจอคำอ้อนๆ เสียงนุ่มๆแบบนี้ผมก็หายโกรธหายงอนได้ทุกที ต้องรีบไปอาบน้ำแล้วกลับมาให้ไว แต่พอออกจากห้องน้ำมาพี่ต่ายนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์หน้าเครียดเลยครับ ‘เป็นอะไรไปอีกล่ะ เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีๆอยุ่เลย’
พอผมเดินมาใกล้ๆพี่ต่ายหันหน้ามามองผมหัวคิ้วขมวดผูกกันเป็นเงื่อนเลยครับ พี่ต่ายส่งสายตาให้ผมดูข้อความที่อยู่ในหน้าจอ มันเป็นข้อความที่ผมเขียนค้างไว้ก่อนไปอาบน้ำกับพี่ๆที่เล่นเกมด้วยกันครับ
‘วันนี้ผมไปขโมยแมลงของพี่มา ได้มาเยอะเลย’
‘พี่ว่าขโมยอย่างอื่นด้วยมากกว่า’
ผมจำได้ว่าพี่เค้าเขียนค้างไว้แค่นี้แล้วหายไป ผมเลยไม่ได้ตอบแล้วทิ้งไปอาบน้ำ
‘โอมมาขโมยหัวใจพี่ไปเหรอ ทำไมหายไปเลย’ นี่เป็นคำตอบที่พี่แม็กตอบผมไว้แล้วต่อด้วย
‘โอมใจร้าย ขโมยหัวใจพี่ไป แล้วก็ทิ้งกันได้ลงคอ’
‘โอม ไปไหนแล้ว’ ข้อความสุดท้ายนี้ขึ้นมาก่อนที่พี่แม็กจะออฟไลน์ไป
ผมเลียริมฝีปากก่อนสบตาพี่ต่ายเงียบๆ พูดไม่ออก ที่จริงผมก็ผิดเพราะผมคุยเล่นกับพี่เค้ามานานแล้ว แต่ถึงแม้พี่เค้าจะตื๊อยังไงผมก็ไม่เคยสนใจ แค่ขำๆ แต่ตอนนี้เริ่มขำไม่ออก
“เอ่อ เพื่อนรุ่นพี่ของบุ้งครับ เล่นเกมเฉยๆ” น้ำเสียงผมเบาจนผมแทบไม่ได้ยิน พี่ต่ายก็คงไม่ได้ยิน ถามมาอีกครั้ง
“ใครกันนะ รู้จักกันได้ยังไง หน้าตาดีนี่ เคยเจอกันรึเปล่า…” และอีกหลายคำถามที่ผมจำได้ไม่หมด ผมตอบไปแบบตะกุกตะกักแต่ท่าทางพี่ต่ายก็ยังไม่พอใจเพราะพี่ต่ายบอกว่า
“ลบเค้าออกจากเฟรนด์ไปซะ”
ผมจับมือพี่ต่ายลูบไปมาปลอบพี่ต่ายให้หายโกรธ จะลูบหัวก็เกรงใจกลัวพี่ต่ายดุผมว่าลามปาม พยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ พี่แม็กช่วยผมในเกมหลายครั้งจะปล่อยของทีไรก็บอกให้ผมไปตามเก็บเสมอๆ แถมส่งของให้ผมตลอดขออะไรก็ได้
“โอมไม่มีอะไรกับเค้าจริงๆ แค่เล่นเกมกัน ไม่คิดจะไปเจอตัวด้วย”
ผมส่งสายตาเว้าวอนให้พี่ต่าย แต่พี่ต่ายปลดมือผมออก มองผมอย่างเย็นชาแล้วลุกขึ้นเดินออกไปนอกบ้าน ทิ้งให้ผมยืนบื้ออยู่คนเดียว ผมไม่เคยเห็นพี่ต่ายเป็นแบบนี้มานานแล้ว แววตาของพี่ต่ายทำให้ผมกลัว กลัวว่าพี่ต่ายจะไม่รักผมเพราะผมดื้อ
ผมเดินเข้าไปกอดพี่ต่ายจากข้างหลังเอาหน้าเอียงแนบหลังพี่ต่าย พี่ต่ายยืนกอดอกมองออกไปที่ความมืดมิดภายนอก ผมไม่รู้ว่าพี่ต่ายคิดอะไรอยู่ แต่แล้วพี่ต่ายก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
“เค้าจีบโอม ใช่มั้ย”
ผมรู้มาตลอดว่าพี่เค้าจีบผม แต่ในเมื่อผมไม่ได้ชอบพี่เค้าผมเลยไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เลย “ครับ แต่โอมไม่ได้ชอบเค้าเลยนะ”
“โอมบอกเค้าไปแบบนี้รึเปล่า”
คำถามของพี่ต่ายทำให้ผมต้องหยุดคิดเพราะผมไม่เคยบอกพี่แม็กเลยว่าผมไม่ชอบเค้า ความจริงข้อนี้ทำให้ผมไม่กล้าพูดต่อ
“โอมปล่อยให้เค้าจีบโอมอยู่ได้ยังไง ทำไมไม่บอกไปว่ามีแฟนแล้ว โอมคิดอะไรกันแน่”
ผมไม่ได้คิดอะไรเลย หรือเพราะผมไม่คิดมันเลยกลายเป็นแบบนี้ไปได้ “ผมไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้สนใจ เพราะผมสนแต่เกมเท่านั้น”
พี่ต่ายปลดมือผมออกจากเอวแล้วหันหน้ากลับมาหาผม พี่ต่ายประคองใบหน้าผมไว้มือพี่ต่ายยังคงอบอุ่นเหมือนเคย แต่ผมไม่เห็นแสงสว่างจากดวงตาของพี่ต่าย มันดูหม่นหมองอย่างน่าใจหาย
“โอมไม่สนพี่แล้วใช่มั้ย หรือว่าโอมเบื่อพี่แล้ว”
เป็นอีกครั้งที่ผมคิดว่าพี่ต่ายเหมือนเด็ก เด็กที่ขาดความมั่นใจในตัวเอง ทั้งที่ผมรักพี่ต่ายมาตลอดไม่เคยเปลี่ยนแปลง หึงได้กระทั่งเกมนะแฟนเรา
ผมเลื่อนตัวเข้าไปกอดพี่ต่ายอีกครั้งซบลงตรงที่อกของพี่ต่ายจนรับรู้ถึงแรงเต้นของหัวใจพี่ต่าย
“ไม่เคยเบื่อเลย โอมไม่เคยเบื่อพี่ต่าย พี่ต่ายก็พูดอยู่เสมอๆว่าโอมเหมือนเด็ก โอมยังรักสนุก มักจะหาเรื่องนู้นนี้มาให้ตื่นเต้นเรื่อยๆ พอหมดเรื่องนี้โอมก็หาเรื่องใหม่ได้ตลอด” ผมโน้มคอพี่ต่ายลงมาแล้วขโมยหอมแก้มพี่ต่ายแรงๆ ก่อนเลื่อนมาสัมผัสริมฝีปากพี่ต่ายเบาๆ พี่ต่ายคลี่ยิ้มจนได้ ในที่สุดแสงจากดวงตาของพี่ต่ายก็เปล่งประกายอีกครั้ง
“มีเรื่องเดียวที่โอมไม่คิดจะเปลี่ยน” ผมเอานิ้วมือไล้แก้มพี่ต่ายเบาๆ พี่ต่ายเอียงหน้าหนีแล้วหัวเราะเมื่อผมเริ่มเล่น เสียงหัวเราะของพี่ต่ายเป็นเสียงที่ผมชอบที่สุด
“รักพี่ต่ายคนเดียวนะครับ” ผมมองตาพี่ต่ายอีกครั้งเห็นรอยยิ้มผมอยู่ในนั้น อ้อมแขนของพี่ต่ายรัดผมแน่น
“งั้นโอมเลิกเล่นเกมนะ พี่ขอ”
เหมือนพี่ต่ายไปเผลอกดสวิทช์เปิดปุ่มรั้น นิสัยดื้อรั้นของผมกลับมาทันที ผมดึงตัวเองออกจากแขนพี่ต่าย หันหลังจะเดินเข้าบ้าน อารมณ์เสียสุดๆ มาเกี่ยวอะไรกับเกมของผม แต่พี่ต่ายกลับดึงมือผมไว้
“โอม...”
“ผมจะเล่น” ผมมองหน้าพี่ต่ายอีกครั้งก่อนค่อยๆแกะมือพี่ต่ายที่รั้งผมไว้ออก
“ พี่ต่ายไม่มีเหตุผลเลย”
พี่ต่ายนิ่งเงียบไป มองผมอยู่นาน ผมรู้ว่าพี่ต่ายเสียใจที่บอกให้ผมเลิกเล่นเกม และพี่ต่ายก็รู้ว่าผมเสียใจที่ผมบอกพี่ต่ายว่าจะเล่นต่อ มันเหมือนเราไม่แคร์ความรู้สึกกันและกัน แต่มาถึงจุดนี้แล้วเราก็ดึงคำพูดเหล่านั้นคืนมาไม่ได้
ผมกลับเข้าไปในบ้านนั่งปลูกผักปลูกหญ้าอะไรของผมไปเรื่อย แต่ในใจผมกลับไม่มีความสุขเลย ผมไม่สนุกอีกต่อไป พี่ต่ายหายไปจากสายตาผม ผมไม่รู้ว่าพี่ต่ายกลับเข้าห้องไปแล้วหรือไปอยู่ที่ไหน แต่เมื่อนั่งไปนานๆความรู้สึกว่างเปล่าเมื่อไม่มีพี่ต่ายกลับเกิดขึ้นมาในใจผม
เมื่อไม่มีพี่ต่ายอะไรๆสำหรับผมก็ไม่สนุกอีกต่อไป ผมเปลี่ยนจากหน้าบึ้งขมวดคิ้วมาเป็น หน้าเศร้าน้ำตาคลอ บอกกับตัวเองว่า
‘ไม่เล่นก็ไม่เล่น ก็แค่เกม ไอ้ต้าหู่ลาก่อนนะมึง กูว่าจะเลี้ยงให้มึงโตเป็นหมา(ตอนนี้มันยังเป็นลูกหมาอยู่ครับ ยังเลี้ยงไม่ครบตามที่กำหนด) แต่มึงมันไม่มีบุญ เราคงร่วมบุญกันมาแค่นี้’
ผมถ่ายรูปแปลงผักของผมอีกครั้งก่อนล็อคเอาท์ออกมา ปิดเครื่องคอมแล้วเดินอย่างหงอยๆ เข้าไปห้องนอน พี่ต่ายไม่ได้อยู่ในนั้นอย่างที่ผมเดาไว้ ผมเดินง่วนหาพี่ต่ายอีกครั้งที่ห้องน้ำแต่ก็ไม่มี ผมออกมาดูนอกบ้านอีกครั้ง กวาดสายตามองไปที่รถของพี่ต่าย แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างน้อยพี่ต่ายก็ยังไม่ได้กลับไปกรุงเทพฯ เวลากลางคืนเมื่อย่างเข้าฤดูฝนค่อนข้างเย็นเพราะฝนตกไปเมื่อตอนเย็น พื้นหญ้ายังเปียกไปด้วยละอองฝนผมย่ำเท้าเดินหาพี่ต่ายรอบๆบ้านจนชายกางเกงเปียกแต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา ผมเริ่มใจไม่ดีพี่ต่ายไปไหนกันแน่ ผมตัดสินใจตะโกนเรียกหาพี่ต่าย
“พี่ต่ายอยู่ไหน”
“พี่ต่าย!”
ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา มีเพียงเสียงของผมเองที่สะท้อนจากภูเขา ความรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนอยู่คนเดียวย้อนกลับมาอีกครั้ง ผมเอามือเช็ดน้ำตาที่เริ่มซึมออกมา เราไม่น่าจะหงุดหงิดกันด้วยเรื่องบ้าๆเรื่องเกมนี่เลย ผมผิดเอง ผมเป็นคนก่อเรื่องแท้ๆ พี่ต่ายไม่ได้ผิดตรงไหนเลย ติดเกมก็ผม ไปคุยเล่นปล่อยให้พี่แม็กจีบก็ผม ชวนพี่ต่ายทะเลาะก็ผม ผมเดินหน้าเศร้ากลั้นสะอื้นเข้าบ้านไป ปิดประตูหน้าบ้านให้เรียบร้อยกำลังจะเดินขึ้นบนบ้าน
“จะนอนแล้วเหรอโอม”
เสียงเยียบเย็นของพี่ต่ายที่ดังแทรกความเงียบขึ้นมาทำเอาผมสะดุ้งร้องโวยออกมา “เฮ้ย!”
พี่ต่ายก็คงตกใจเสียงผมเหมือนกันร้องขึ้นมาบ้าง “เฮ้ย!”
“พี่ต่ายเหรอ” ผมรู้ว่าเป็นพี่ต่ายแต่ก็ไม่แน่ใจก็ถ้าพี่ต่ายอยู่ตรงนี้ทำไมผมไม่เห็นล่ะ
“ก็พี่น่ะสิ นึกว่าใคร” พี่ต่ายลุกขึ้นนั่งเอามือลูบหน้าตาแรงๆเหมือนคนเพิ่งตื่น
“ทำไมผมไม่เห็นพี่ล่ะ เดินตามหาเสียทั่วก็ไม่เจอ”
ผมเดินเข้าไปหาพี่ต่ายใกล้ๆ พี่ต่ายเลยส่งมือมาให้ผม ผมยื่นมือไปจับมือพี่ต่ายอย่างกลัวๆ พี่ต่ายดึงมือผมแรงๆให้ผมมานั่งข้างๆ แล้วโอบไหล่ผมไว้
“ไม่ต้องหาพี่หรอก ยังไงพี่ก็อยู่ไม่ไกลจากโอม” พี่ต่ายพูดเบาเสียงเนือยๆ ส่ายหัวไปมาแล้วเอ่ยต่อ “ไปไหนไม่รอด หึหึ”
ผมลอบมองเสี้ยวหน้าของพี่ต่าย อยากรู้ว่าพี่ต่ายยังโกรธผมหรือว่ารู้สึกยังไงกันแน่ที่พูดแบบนี้
“พี่ต่าย”
“โอม” เราเรียกชื่อแต่ละฝ่ายขึ้นมาพร้อมกัน พอพูดมาชนกันต่างคนต่างเลยหยุด แต่ริมฝีปากเริ่มคลี่ยิ้มทั้งคู่
“ผมมีเรื่องจะบอก”
“พี่มีเรื่องจะบอก”
เราพูดพร้อมกันอีก คราวนี้ผมกับพี่ต่ายยิ้มกว้างทั้งคู่ พี่ต่ายยกมือให้ผมเป็นทำนองว่าให้ผมพูดก่อน แต่ผมส่ายหน้า “พี่นั่นแหละพูดก่อน”
แต่พี่ต่ายก็ไม่ยอม “งั้นเราพูดพร้อมๆกัน” พี่ต่ายมองหน้าผมเหมือนถามว่าดีมั้ย?ถ้าเราจะพูดความรู้สึกของเราออกมาพร้อมๆกัน ผมคิดไม่นานก่อนพยักหน้าตกลง ก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยเราจะได้พูดโดยไม่ต้องมีคำพูดของอีกฝ่ายมามีอิทธิพลต่อกัน
“ต่อไปผมจะเลิกเล่นเกม”
“พี่ให้โอมเล่นเกมต่อ”
เมื่อเราต่างพูดไปแล้วต่างก็เบิกตาโตเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ผมกัดปากแน่น แต่ในใจกลับเบิกบาน พี่ต่ายเองก็ดูเขินๆแต่ก็ยิ้มไม่หุบ
“พี่พูดก่อนนะ พี่มาคิดดูพี่ไปจำกัดสิทธิ์โอมมากไป โอมก็โตแล้ว พี่ไม่น่ามาคิดอะไรหยุมหยิม ไม่เข้าท่า”
“งั้นผมพูดมั่ง ผมโตแล้วไม่น่าจะเอาเรื่องเกมมาเป็นสาระสำคัญในชีวิต เอามาเป็นเรื่องชวนทะเลาะกับพี่ต่าย ไม่เข้าท่าเหมือนกัน”
พี่ต่ายรวบตัวผมเข้าไปกอดกระซิบที่ข้างหูผม “พี่ขอโทษโอมนะครับ ที่พี่โมโหเลยพูดไปแบบนั้น”
“ผมก็ขอโทษพี่ที่เอาแต่ใจครับ”
“งั้นเราไปนอนกันนะ ไม่น่ามาเสียเวลากับเรื่องบ้าๆเลย” อยู่ๆพี่ต่ายก็ลุกขึ้น แล้วดึงแขนผมให้ลุกตาม
“ไปไหน”
“ไปนอนไง ดึกแล้ว”
พี่ต่ายส่งสายตายิบๆมาให้ผม ผมรู้ครับว่าพี่ต่ายคิดอะไร แต่ผมไม่อยากไปกวนน้ำให้ขุ่นคงต้องตามใจ ตามน้ำกันไป คืนนี้ผมเลยไม่ได้เล่นเกมปลูกผัก แต่คงต้องเล่นเกมที่พี่ต่ายเป็นคนเลือกให้ ก็เกมเดิมๆล่ะครับ ที่คนเล่นมีกันแค่สองคนไม่ต้องไปหาเพื่อนบ้านให้วุ่นวาย เล่นกันกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อ ไม่ต้องโดนตัดแต้ม ไม่ต้องเพิ่มเลเวล ไม่ต้องทำเวลาตามกำหนด อาจจะมีเปลี่ยนรูปแบบไปบ้างแต่ใช้เวลาไม่นานก็เข้าใจได้ดี ไม่ต้องเรียนรู้อะไรกันมากมาย
เพียงแต่ไม่รู้ว่าเกมนี้ผมต้องเล่นไปตลอดชีวิตรึเปล่าเท่านั้นเอง เอิ้กกก...
หลายอาทิตย์ต่อมา ในหน้าเฟซบุ๊คของผม
“โอม ทำไมเพื่อนบ้านพี่ในเกม มีแต่เด็กเล็กๆล่ะ” พี่ต่ายเริ่มสงสัยแล้วครับ
“ก็เล่นเกม พี่จะไปเล่นกับผู้ใหญ่ที่ไหนกันล่ะ” ผมไม่ยอมให้มีคนอื่นหรอกครับ ไม่ได้เลย
“โอม ทำไมเพื่อนพี่ไม่มีเลยล่ะ มีแต่เพื่อนโอม” ก็เพื่อนพี่ผมไม่อยากให้คบน่ะสิ
“ก็บอกพี่แล้วว่าระบบมันเอ๋อเหรอ พี่ก็ให้เค้าแอดมาใหม่สิ” แอดมาผมก็จะลบออกให้หมดอีก ให้มันรู้ไป หึหึ
“ทำไมโอมยังเล่นเกมอยู่ล่ะ ไหนว่าจะเลิกเล่น” เอ๊ะสงสัยอีกแล้ว พี่ต่ายผมกลายเป็นเจ้าหนูเจ้าปัญหาไปได้ยังไง
“ก็พี่ต่ายให้ผมเล่นต่อนี่ พูดแล้วจะกลับคำเหรอ”
“แต่ว่า...”จะเถียงผมเหรอ ไม่ทันหรอก ขอบอก
“พี่ต่ายว่ายังไงผมก็ทำตามแล้วนี่” เจอไม้นี้เข้าไปต่อไม่ติดเลยครับ พี่ต่ายใบ้ไปเลย ไปต่อไม่เป็น
แต่ผมเริ่มผิดสังเกตเหมือนกัน “พี่ต่ายทำไมเลเวลพี่ต่ายขึ้นไปเรื่อยเลยล่ะ แซงหน้าผมไปแล้ว”
“ไม่รู้สิ พี่ก็เล่นนิดๆหน่อยๆช่วงกลางคืนเท่านั้นเองนะ ทำไมมันไปไวพี่ก็ยังงงๆ โอมอย่าลืมส่งของมาให้พี่นะ พี่กำลังสร้างคอกม้าอยู่”
เอิ่ม...พี่คงเล่นไม่นิดหน่อยแล้วล่ะ แถมคงไม่ได้เล่นแค่กลางคืนแล้วมั้ง เหมือนผมตอนบ้าเกมไม่มีผิด
“พี่ให้ใครช่วยเล่นให้รึเปล่า อย่าบอกนะว่ามีใครนอกจากผม”
“ไม่มีจริงๆ โอมอย่าลืมล่ะ อีกนิดเดียวพี่จะได้อัพเลเวลแล้ว”
รู้สึกเหมือนกรรมตามสนองครับ ช่วงนี้ผมเจอเกมใหม่ทำให้ไม่ค่อยเห่อเกมนี้แล้ว แต่กลายเป็นพี่ต่ายเริ่มสนุกเสียเอง ผมเลยต้องคอยสอดส่องเฟซบุ๊คพี่ต่ายบ้าง ว่ามีอะไรแปลกปลอมไม่น่าไว้วางใจรึเปล่า
‘เฮ้อ ไม่น่าเลย ไอ้โอม ไม่น่าไปชี้โพรงให้กระต่ายเล้ย’ :o7:
*********************
จบแล้วค่ะ หวังว่าคงจะชอบกันนะคะ o1
-
อารมณ์เหมือนตอนบ้าfarmville เลย แต่ตอนนี้ไม่เล่นแล้ว
มาเล่น barn buddy กับ frontier ville แทนละ
-
:laugh:
กลายเป้นว่าน้แงโอมต้องมาสอดส่องพี่ต่ายซะงั้น
น่ารักไม่เคยเปลี่ยน :กอด1:
(เอามาอีกตอนก้จะดีน่ะ อิอิ)
-
น่ารักอะคู่นี้ :กอด1:
มาต่ออีกนะ รออ่านจ้า :call:
-
อย่างนี้แหละโอม กรรมเริ่มตามสนองแระล่ะ
แต่ว่ามันก้ติดจริงๆแหละเนอะ ตอนนั้นอ่ะ เดี๋ยวนี้ไม่ติดเกมแระ อิอิ
ขอบคุณค่าาาา มีตอนพิเศษน่ารักๆอย่างนี้อีกน้าาา :กอด1:
-
ว้าวๆ ตอนพิเศษ~
อยากอ่านจังค่ะ แต่ต้องออกไปข้างนอกแล้ววว...เด๋วกลับมาจะรีบอ่านรีบดิทนะคะ ^0^
------------
55555555 อารมณ์เหมือนเราตอนเริ่มเล่นแรกๆเลยอะค่ะ
วันๆไม่เป็นอันทำอะไร เอาแต่ทำควิซกับนั่งปลูกแต่ผัก = ="
-
โอมนี่น้า ไม่น่าเลย 5555
-
ฮาได้อีก...พี่ต่ายเลยมาติดเฟซซะงั้น
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
-
+1 ให้คุณฟางแทนคำขอบคุณ ตอนนี้ได้หายคิดถึงพี่ต่ายกับน้องโอมไปได้หน่อยนึง
แต่ตลกมากเลยมาผิดใจกันด้วยเรื่องเกมส์เฟซบุ๊คนี่เอง อยากจะเข้าไปเล่นบ้างจังแต่กลัวติด
แล้วทำให้เสียเวลาที่จะทำอย่างอื่น เพื่อน ๆ ก็ติดกันงอมแงมเลย ไม่เป็นอันทำอะไร
จะรอลุ้นตอนพิเศษตอนต่อไปนะคะ ว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่ฮา ๆ อีกหรือเปล่า
:pig4: คุณฟางคนสวย ....
-
ตอนนี้ทำให้รู้สึกดีว่าเราไม่เล่น facebook 555
ไม่เล่นจนเพื่อนด่าอ่ะ ก็ไม่รู้จะเล่นทำไม อืมมมม
พี่ต่ายกลายเป็นคนติดเกมส์ไปแทน โอมเอ๊ย ไม่รู้จะเห็นใจดีมั้ยน้อ
-
ต๊ายตาย
แต่ว่า พี่ต่ายกับน้องโอม ทำผิดหลัก IT security นะเนี่ยย ให้ username password กัน
ส่วนหลักของใจ หรือหลักอื่น อันนั้นทำยังไง น้องโอมก็ไม่ผิดในสายตาพี่ต่ายอยู่แล้ว
ขอบคุณ คุณ M@nFanG ที่่ยังมาต่อตอนพิเศษทีเผลออยู่เรื่อยนะคะ
-
กร๊ากกกกกกกกกก เห็นพี่ต่ายกะโอมแล้วนึกถึงตัวเองเลย
ช่วงแรกก็ติดมาก ลงทุนตื่นตีห้ามาเก็บผัก ตรูจะบ้า 55555
แต่ตอนนี้ก็เบื่อแล้ว ไม่ได้แตะอีกเลย ผักเน่าไปหมดแล้วมั้ง
มีตอนพิเศษออกมาบ่อยๆอีกน่ะค่ะ ชอบจังคู่นี้
-
เหมือนเราเลย ติดเกมส์สุดๆ
แต่ก่อนติดมาเฟียวอร์ส ตอนนี้มาติดฟาร์มวิวล์ จะเลิกหลายทีละตัดใจไม่ได้ซะที
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
พี่ต่ายกับโอมน่ารักเสมอ
:L2:
+1 ให้ไรท์เตอร์ค่ะ
-
คู่นี้ยังน่้ารักเหมือนเดิม
:pig4:
-
น้องโอมกับพี่ต่ายยังน่ารักกันเสมอ ขอบคุณคุณฟางที่มอบตอนพิเศษให้นะคะ :L2:
-
ขอบคุณพี่ฟางค่ะ :pig4:
อ่านเมื่อไรก็ยิ้มได้กับพี่ต่ายและโอม
แต่พอเข้าใจอาการคนติดเกมใน facebook เพราะคนรอบตัวติดกันเพียบบบบบบบ
ดีนะไม่ได้เล่น ถึงเล่นก็ไม่ติด เพราะมีแล้วทิ้งร้าง 5555
-
:m20: ได้อีกทั้งคู่เลย ห้าๆๆๆๆๆๆๆ
จะว่าไป เราก็ติดเหมือนกัน เหอๆ :เฮ้อ:
-
ติดเกมส์เหมือนกันเลยค่ะ
ตอนแรกเล่นแต่ barn buddy ในไฮ5
หลังๆพี่ๆแนะนำให้เล่น ฟาร์มวิล ใน fb- พี่เค้าบอกว่ามีอาไรให้เล่นเยอะกว่า
เลยสมัคร fb เพื่อเล่นเกมส์โดยเฉพาะเลยนะเนี่ย หึหึ
ตอนนี้ก็ติดหนึบทั้ง 2 เกมส์เลยอ่ะ
ขนาดวันไหน เน๊ตล่ม ต้องรีบจรลีออกไปร้านเน๊ตข้างนอก (เป็นเอามากมั้ยเนี่ย เหอๆ)
แต่ยังไม่ได้เลี้ยงน้องหมานะ รู้สึกว่าต้องให้อาหารประจำด้วยอ่ะ
กลัวว่าเผื่อต้องไป ตจว แล้วไม่มีเน๊ตให้เล่น มีหวังน้องหมาตายแน่เลย
ชอบฟาร์มวิล ตรงที่มีให้สร้างโน่นนี่ (นี่ยังสร้าง เนิร์ดซารี่ยังไม่เสร็จเลย)
แล้วก็ชอบที่มี job ให้ร่วมทำกับเพื่อนด้วย - ได้ช้างมา 2 ตัว ดีใจมากกก555
แต่ไปบ้านเพื่อนคนอื่นๆ เค้าแต่งฟาร์มกันสวยมากเลย ส่วนของเราเน้นปลูกผักเก็บเงินไปก่อน
พูดถึงเกมส์ก็เวิ่นยาวเลย อิอิ
ยินดีต้อนรับน้องโอมกะพี่กระต่ายเข้ามาร่วมติดเกมส์ด้วยกันนะ
ขอบคุณที่มาอัพให้นะค่ะ
-
สาวกฟาร์มวิวมารายงานตัวแล้วจ้า 55+
กว่าจะหลุดออกจากฟาร์มมาหาพี่ต่ายที่รักได้ก็ใช้เวลานานโขอยู่ เอิ้กกกกกกกก
อ่านไปยิ้มไปได้เหมือนเดิม
คึคึ มาจิ้ม + ให้แฟนๆ พี่ต่ายทุกคนเลยจ้า :man1:
-
:กอด1: :กอด1: พี่ต่ายน่ารัก 5555 ชอบคู่นี้จิงๆ หนูโอมก็เอาแต่ใจจิงจิ๊งงงงง
ชอบตอนพิเศษค่ะ ขออีกๆ :laugh:
-
น่ารักอ่ะตอนพิเศษ อ่านแล้วก็คิดถึงตัวเองตอนที่ติดเกม (แต่ตอนนี้ไม่ติดเกมแล้ว หันมาติดนิยายแทน 55+)
-
:jul3: ไม่คิดเล้ย ว่าจะมีคนติดเกม และคนเคยติดเยอะขนาดนี้
แต่ทำไงให้เลิกติดล่ะ :z3:
-
555+ ติดเกมส์กันทั้งคู่เลยอ่ะ ..
แบบว่า เค้าก้อเคยเป็นนะ ไอ้อาการแบบนี้อ่ะ ..
คนแต่ง แต่งได้น่ารักดีอ่ะ .. ชอบอ่ะ ขอบคุณนะคะ
-
น่ารักเหมือนเดิม
แกล้งจนได้เรื่องนะน้องโอม
-
ขอบคุณมาก ๆ ค่า สำหรับตอนพิเศษ
คิดถึงพี่่ต่ายกับน้องโอมจะแย่
อ่านตอนนี้แล้วทำให้อยากไปเล่นเกมส์ในเฟซบุ๊คเหมือนกัน
มีแต่ไม่เคยเล่นกับเค้าเลย 55+
-
เหมือนจะมาจากชีวิตจริงของคนแต่ง (รวมทั้งคนอ่านด้วย แฮะ ๆ) :z1:
-
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็น่ารักเสมอเลยนะคู่นี้เนี่ย
-
ยิ่งอ่าน...ก้อยิ่งรักพี่ต่ายกับน้องโอม... :impress2:
-
คู่เกรียน :-[
-
:กอด1: กรี๊ดดดดดดด...คิดถึงเจ๊ฟางเบาๆ....(ไม่ได้อ่านนานมากกกกกก)
มีเพื่อนสาวเข้าไปบอกว่าเจ๊อัพตอนใหม่ได้โดนใจมาก....(โดนใจจริงๆ) o13
ติดเกมนี้เหมือนกันเลย... :o8:
ของเขาเพื่อนโทรมาตอนเที่ยงคืนเพื่อบอกว่า "เรากลัวผักแกเน่าเลยโทรมาบอกให้เก็บ"
--" เกือบจะนอนแล้วอะ...ต้องเข้าเนตเพื่อเก็บผัีก...
-
ไม่แน่ใจว่าบอกไปรึยังว่าหนังสือหมดแล้วนะคะ
ถ้าใครยังสนใจก็ไปลงชื่อไว้ที่กท.ในห้องซื้อขาย ถ้าได้จำนวนพอสมควรอาจจะได้พิมพ์ใหม่ค่ะ :z2:
ปล.ยังไม่หายติดเกมเลย 555+
-
:pigha2:
เออเนอะ...บ้าฟาร์มวิลล์เหมือนกัน ตอนคลั่งก็เล่นทั้งวัน
ตอนนี้เบื่อละปล่อยร้างไม่ได้เข้าไปดูเล๊ยยย :laugh:
-
อ่านตอนนี้แล้วทำให้นึกตอนติดเกม ตูก็บ้าเหมือนกันเนอะ 555 สนุกมาก มาก เลย ขอบคุณมากค่ะ
-
มาเยี่ยมเล้าหลังจากยังงมงายอยู่กับเกม 555+ ยังไม่หลุดจากวงโคจรเลย
เลยแอบมาดันขึ้นมา มีเรื่องสั้นใหม่มาลงแล้วนะคะ เรื่อง "เปลี่ยน"
ว่างๆลองไปอ่านแล้วช่วยวิจารณ์กันหน่อยค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ
ปล.ใครอยากเล่นเกมด้วยกัน ไปเสริช Varis Phr แล้วแอดไปนะคะ
-
คิดถึงเลยมาอ่านอีกที่ -///-
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
สวัสดีปีกระต่ายค่า คิดถึงพี่กระต่ายจริงๆ ปีนี้น้องโอมจะมีอะไรพิเศษๆให้พี่กระต่ายมั้ยคะ ไรเตอร์ :กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่า
พี่ต่ายน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
อ่านตอนไปเที่ยวแล้วก็อยากไปบ้างนะคะ
ตอนเล่นเฟซบุคก็น่ารักดีค่ะ
-
คุ่นี้ยังน่ารักเหมือนเดินเลยนะ
-
อ่านจบแล้ว อยากได้รวมเล่มมาไว้ในครอบครองมั่ง T^T
-
คืนนี้ว่าจะไปยิบเล่มที่เก็บไว้มานั่งอ่าน +.+
-
กว่าจะอ่านจบปวดตาเลย 555
เรื่องนี้น่ารักมากกกก > <
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ
-
สามารถสั่งจองนิยายได้หรือเปล่า
-
สอบจังเลย อ่านตั้งแต่ภาค1ยัน 2 55+ พี่ต่ายกับโอมน่ารักจังเลย อิอิ อยากมีแฟนแล้วสิ
-
อ่านจบรวดเดียวเลย สนุกมากๆๆ
ทั้งสองคนแบบน่ารัก อ๊ากกกก>///<
อิอิ
-
อ่าาา ชอบโอมอ่ะ
เคยอ่านจากพี่คนหนึ่งที่ให้ยืมหนังสือ เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากเลย
-
:m20: ชี้โพลงให้พี่กระ....ต่าย จริงๆด้วยอ่ะ สงสัยจะติดงอมแงม ยิงกว่าพี่โอมเราอีก :jul3:
-
เพิ่งรู้ว่ามีตอนพิเศษ (รู้อย่างช้าเลย-*-)
ได้หายคิดถึงพี่ต่ายกับน้องโอมบ้าง^^
โอมเอ๋ยโอม ติดเกมขนาดหนักนะนั่น ถึงขนาดขอร้องให้พี่ต่ายช่วยเก็บผลผลิตกันเลย555 (คนแต่งเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมเนี่ย?)
สุดท้ายเจอพี่ต่ายติดเกมเข้าบ้าง ฮาไม่ออกสิ แต่คนอ่านฮาแตกค่ะ
เคยติดฟาร์มวิวเหมือนกัน แต่คอมไม่ค่อยเป็นใจในช่วงหลังๆ เลยเลิกเล่นในที่สุด555 ไม่อย่างนั้นคงไม่แคล้วเป็นเหมือนโอมแน่เลยเรา อิอิ
-
อธิบายความรู้สึกได้คำเดียวว่า "ประทับใจ"
อ่านแล้วเห็นภาพของโอม กะ พี่ต่าย ได้ชัดเจนจังเลย
เหมือนเป็นหนังฉายให้เห็นชัดเลย
ฉากโอมนั่งดูหนังเกาหลี ซดมาม่า ใส่เสื้อผ้าย้วยๆ
(นายเอกเรา โทรมซะไม่มี แต่ก็น่ารักทุกท่วงท่า 555)
ฉากโอมเสียใจเพราะพี่ต่ายต้องจำใจทิ้งไป
(เป็นตอนที่เศร้า ที่สุดเลย อ่านไปน้ำตาคลอไปด้วย :m15:)
NC ครั้งแรกที่เกือบจะเป็นการลักหลับ :m25:
(เป็นครั้งแรกของโอมที่น่ารัก ออกหื่นเล็กน้อย)
สรุปว่า ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้ให้อ่านนะคร๊าบ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณครับ ซึ้งดี เด่วว่างๆ หามั่งดีกว่าแฟนเนี่ย :really2:
-
+1 ให้พี่ต่ายกะพี่โอมคร้าบ พี่ๆ น่ารักมาก
-
o13 อ่านจบแล้ว อิอิ ชอบอ่า น่ารักๆๆ :z2:
-
:t3: สืบเนื่องมาจากมีคนPm มาถามเป็นระยะ ว่ายังมีหนังสือหลงเหลือรึเปล่า
ก็ไม่รู้ว่าเค้ามาหลอกให้ดีใจว่าหนังสือเรายังเป็นที่ต้องการ ทั้งที่มันจบไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว
ทำเอาคนแก่แอบดีใจอยู่ลึกๆ แต่เนื่องจากว่างานที่ต้องรับผิดชอบก็ยังมากอยู่
ไหนจะกิจกรรมที่ไปสรรหามาทำและค้างคาอยู่มากมาย
เลยทำให้เกิดอาการลังเลว่า ถ้าแบ่งเวลามาทำแล้วจะมีคนซื้อจริงๆรึเปล่าหว่า
ก็เลยเกิดกระทู้นี้ขึ้นมาค่ะ เพื่อมาให้ลงชื่อแสดงความจำนงค์ในหนังสือ
ให้ลงต่อกันไปเลยนะคะ เช่นคนแรกมาลงไว้ 1.ต่าย ณ ไทยบอย 1 ชุด คนต่อมาก็ก็อปมาเลยแล้วโพส
1. ต่าย ณ ไทยบอย 1 ชุด
2.โอม ณ ปากช่อง 1 ชุด
เพื่อสะดวกในการนับจำนวน แต่ขอเน้นว่า คนที่มาลงชื่อมีความต้องการซื้อจริงๆ ไม่ใช่ว่าลงชื่อไปก่อน เดี๋ยวค่อยตัดสินใจอีกที เพราะถ้าทราบจำนวนจะเอาไปคุยกับโรงพิมพ์ เดิมที่ขายคือชุดละ 750บาท สามเล่มต่อชุด ก็ผ่านมาสองปีกว่าแล้ว ราคาคงต้องแพงขึ้นค่ะ แต่ไม่รู้เท่าไหร่ ลงชื่อไปเรื่อยๆนะคะ คงทิ้งช่วงไปพอสมควรเผื่อใครไม่ได้เข้ามาดู ยังไงก็รอกันหน่อย ไหนๆก็รอกันมาแล้ว เผื่อว่าจะเกิดไอเดียบรรเจิดเขียนเพิ่มลงไปอีกในเล่มที่สาม อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล. ถ้าไม่มีคนมาลงชื่อเราจะหน้าแตกมั้ย :laugh:
ตอบตัวเอง: หน้าแตกก็หน้าแตกเนอะ :impress2:
-
วิ่งมาลงชื่อจองค่ะ
1. talala 1 ชุด
รับเรื่องนี้มาตั้งหลายเดือน ไม่มีคนติดต่อขายเลยค่ะ :monkeysad:
เชื่อว่าหลายๆคนผ่านวิกฤตน้ำท่วมมาได้ แต่คลังหนังสือสุดรักอาจจะ... :z3: :z3:
ดีใจค่ะที่มีโครงการจะรีพริ้นท์ :กอด1:
-
2. saruttaya 1 ชุดค่า ^^
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
ปล. ก๊อปมาต่อๆกันอย่างนี้ใช่ป่าวคะ
-
ู^
^
^
ใช่แล้วววว ขอบคุณค่ะ ทำแบบนั้นเลย เพื่อไม่ให้ใครตกหล่น ช่วยๆกันหน่อยค่ะ :pig4:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
Ps สาธุ รีปริ้นๆๆ :call:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
Ps สาธุ รีปริ้นๆๆ :call:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
-
:mc4: ว้าววว จะมี Re-print ด้วยยย
จะมีเล่ม 4 เพิ่มมั้ยคะ ^___^
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด ค่ะ
-
มีเรื่องนี้แล้วค่ะชุด 3 เล่ม แต่อยากให้รวมตอนพิเศษเป็นเล่ม 4 ได้ไหมคะจะได้ซื้อแยกเล่มได้
คิดถึงพี่ต่าย น้องโอม อยากอ่านอีกหลายๆตอนด้วยสมกับที่หายไปนาน :3123:
-
ดูเหมือนจะมีตอนพิเศษสองตอนที่ลงในเล้า และไม่มีรวมอยู่ในหนังสือ แต่คิดว่าคงไม่นำมารวมในสามเล่มนี้ค่ะเพราะเดี๋ยวคนที่ซื้อไปแล้วจะน้อยใจ อิอิ
แต่ถ้าจะให้รวมเป็นเล่มสี่ออกมาเกรงว่า จะไม่มีเนื้อหามากพอ เพราะถ้าให้เขียนเพิ่มตอนนี้ก็ยังไม่กล้ารับปาก เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสเขียนเพิ่มก็เอามาลงในเล้าให้ได้อ่านกันทั้งคนที่ซื้อและไม่ได้ซื้อหนังสือดีกว่านะคะ
ยังไงก็ขอบคุณที่ยังรักกันอยู่ ไว้แอบเบื่องานจะมาเขียนให้อ่านกันค่ะ
ส่วนเรื่องรีพรินท์ก็ยังให้ลงชื่อไปก่อนค่ะเพราะตอนนี้คิดว่าต้องเอาหนังสือมาอ่านใหม่อีกรอบสองรอบ เผื่อมีแก้ไขที่ยังหลุดๆไปบ้าง ออกจะตกใจเล็กน้อยที่มีคนสนใจเยอะเหมือนกัน คิดว่าคงเป็นคนที่มาอ่านในระยะหลัง ขอบคุณที่ชอบนะคะ
:pig4:
-
^
^
^
คุณฟางคะอยากได้"จดหมายจากเพื่อนรัก"มีโอกาสจะรวมเล่มมั้ยคะ
เรื่องนี้ก็น่ารักไม่แพ้"ตรวจสอบหัวใจ"นะคะ :L2:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
-
^
^
^
คุณฟางคะอยากได้"จดหมายจากเพื่อนรัก"มีโอกาสจะรวมเล่มมั้ยคะ
เรื่องนี้ก็น่ารักไม่แพ้"ตรวจสอบหัวใจ"นะคะ :L2:
ไม่กล้ารับปากเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ทีมงานก็เจอมหาอุทกภัยยังกู้บ้านกันอยู่เลย เมื่อวานเลยนึกครึ้มๆกลับไปอ่าน จดหมายจากเพื่อนรัก มีที่ต้องแก้เยอะเหมือนกัน กลัวไม่มีเวลาทำ เอาไว้สบายๆกว่านี้ก่อนแล้วจะแจ้งข่าวอีกทีค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
-
ว้าวว รีปริ้นๆๆ
ระหว่างรอทีมงานกู้บ้าน
ก็เขียนตอนพิเศษไปพลางๆ ก็ดีนะคะ :z1:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
ปล. คราวที่แล้วเราลืมโอน คราวนี้ไม่พลาดแน่นอน!!
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
-
:impress2: ดีใจจังเลยค่ะที่ยังมีคนอยากได้หนังสือมากขนาดนี้ คิดว่าคงไม่รีพรินท์รอบสามแล้ว ยังไงใครอยากได้ก็มาลงชื่อไว้นะคะ เพื่อเป็นการขอบคุณคนอ่านเลยเขียนเรื่องสั้นๆ มาให้อ่านแก้คิดถึงกันค่ะ
**********************************
“พี่ต่ายน้ำจะท่วมบ้านเรารึเปล่า"
ผมดูข่าวแล้วพลอยแตกตื่นไปกับชาวกรุงเทพฯด้วยทั้งที่ผมเป็นคนที่ราบสูงไม่เคยกลัวน้ำท่วม จะไม่ให้แตกตื่นได้ยังไงกันครับ เค้าท่วมกันแทบจะเต็มพื้นที่ขนาดนั้น โทรถามเพื่อนๆก็โดนกันถ้วนหน้า นาทีนี้น้องน้ำรักทุกคนจริงๆ
“ติงแย่เลยโอม อพยพไปอยู่ปากช่องได้รึเปล่า ไม่ไหวแล้วล่ะ น้องน้ำเข้ามาในสวนแล้ว" ผมจำได้ว่าบ้านติงอยู่แถวนนทบุรี จะรอดไปง่ายๆได้ยังไงกันครับ
“มาเลยติง มาอยู่บ้านเราได้ ลางานก่อนก็ได้มั้ง บัญชงบัญชี ปล่อยให้มันจมน้ำไป เราจะได้ไม่ต้องทำ ฮ่าๆ" มันเหมือนการปลดปล่อยนะครับ ถ้าบัญชีโดนน้ำท่วมไป เรานักบัญชีก็ว่างงาน สบายแน่ๆครับ แต่หลังจากน้ำลดไม่อยากจะคิด แค่คิดก็ปวดหัว ปวดกบาล ปวดตับไตไส้พุงแล้ว
“บ้าเลยโอม ถ้าบัญชีน้ำท่วมจริง คนที่อ่วมก็พวกเรานะ ตายแน่ๆ" ผมดีใจที่ติงยังหัวเราะได้กับมุกมั่วซั่วของผม ก็ยังดีครับ น้ำท่วมขนาดนี้ไม่ใครก็ใครก็หนีไม่พ้นง่ายๆ คงต้องทำใจและใช้เวลาคิดว่าจะหางานทำเพิ่ม เก็บเงินมาซ่อมแซมบ้านยังไงดีกว่า ตอนนี้บ้านผมเปิดรับเป็นศูนย์อพยพสำรองให้เพื่อนๆทุกคนครับ ใครอยากมาก็มาได้เลย แต่เอาเข้าจริงๆก็ไม่มีใครมาสักราย คงร่อนเร่อยู่ในกรุงเทพฯเพราะยังต้องทำงานอยู่
ส่วนบ้านผมกับบ้านพี่ต่ายน่ะเหรอครับ "บ้านพี่ไม่มีปัญหา โอมก็รู้ พี่ไม่สะสมของอะไรอยู่แล้ว แตเค้าก็ย้ายไปอยู่คอนโด ข้าวของเค้าไม่ค่อยมี คงไม่น่าห่วง" ผมจำได้ว่าเมื่อผมไปบ้านพี่ต่ายครั้งแรกแทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยนอกจากเก้าอี้ไม่กี่ตัวกับโต๊ะกินข้าว แต่ช่วงหลังๆเมื่อผมไปกรุงเทพฯมันก็ไม่แตกต่างครับ พี่ต่ายไม่ค่อยได้อยู่บ้านนั้นส่วนใหญ่ไปอยู่บ้านผมกับพี่อั้มมากกว่า เป็นกุศโลบายที่แม่ผมเป็นคนแนะนำเองครับ
“ให้ไปอยู่ด้วยกันน่ะดีแล้ว สองหนุ่มโสดอยู่บ้านเดียวกันจะได้คอยรั้ง คอยสอดส่องกันไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง"
ผมก็เห็นด้วยครับเพราะเวลาคืนไหนที่พี่ต่ายไม่กลับบ้าน พี่อั้มก็มักจะโทรมาถามผมว่าพี่ต่ายกลับมาหาผมที่เขาใหญ่รึเปล่า หรือช่วงไหนพี่อั้มเงียบไป แม่ผมก็โทรถามพี่ต่ายว่าพี่อั้มไปไหน ทำอะไรบ้าง ผมก็เลยเบาใจว่าพี่ต่ายจะไม่แอบไปมีกิ๊กมีกั๊กที่ไหน พี่อั้มเองก็อยู่ในสายตาแม่ผมเสมอ
“พี่ต่าย ข้าวของผมของเยอะมากนะ พี่ย้ายเสร็จรึยัง" ผมเกือบหลุดปากไปแล้วว่าต้องให้ผมไปช่วยย้ายรึเปล่า แต่ก็รอก่อนครับ ผมอาจไม่ต้องเหนื่อยพี่ต่ายคงจัดการได้เองหมดเหมือนเคย มีแฟนดีก็สบายแบบนี้ ฮ่าๆ
“ของโอมพี่ยังไม่ได้ขนย้ายอะไรเลย พี่เห็นมีแต่ของไร้สาระ โอมจะย้ายเหรอ" ผมคาดผิดไปแยะ เสียงพี่ต่ายไม่ตื่นเต้นเลยครับ แต่มันของๆผมนะ ได้ยังไงกัน ถึงมันจะเป็นของไร้สาระในสายตาใครๆแต่ผมก็ห่วงหวง
“เฮ้ย ได้ไงพี่ ป่านนี้แล้วพี่ทำไมเพิ่งมาบอกผม เกิดน้องน้ำแกใจเร็วด่วนได้ วิ่งเข้าบ้านวันนี้พรุ่งนี้ แล้วผมจะทำยังไงล่ะ" ผมเริ่มร้อนใจ โรคงกกำเริบขึ้นมาจุกอกทันที
“โอม...เราน่ะย้ายกลับไปอยู่บ้านหลายปีแล้วนะ พี่เห็นของๆเราวางกองอยู่ยังไงก็อยู่อย่างนั้น พอพี่จะเก็บให้ก็บอกไม่ต้อง พี่จะเอาไปขายทิ้งก็โกรธพี่ แล้วจะให้พี่ไปทำอะไรกับมันได้ล่ะ"
พี่ต่ายทำเสียงระอาใส่ผมอีก แต่ผมก็ยังถือว่าไม่ใช่ความผิดของผม ก็ผมไม่มีเวลาไปจัดการจะมาโทษผมได้ยังไงกัน ไอ้ของพวกนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เป็นพวกหนังสือการ์ตูน หนังสืออ่านเล่น แผ่นดีวีดีหนังเกาหลี อัลบั้มรูป ที่ผมกองรวมๆกันไว้มุมหนึ่งของบ้าน ผมก็ทิ้งๆไว้เผื่อผมเข้ากรุงเทพฯแล้วอยากรื้อมาดูอีกจะได้สะดวก
“แล้วจะให้ผมทำยังไง ถ้าพี่ไม่ช่วยเก็บย้าย พี่จะให้ผมเข้ากรุงเทพฯไปเก็บเองเหรอ" ถ้าพี่ต่ายบอกให้ผมไป ผมจะเหวี่ยงใส่ให้น่าดูเลย ผมกลั้นใจรอฟังคำตอบของพี่ต่าย แต่แล้วคำตอบนั้น...
“ใช่ โอมมาจัดการเองดีกว่า เดี๋ยวพี่เก็บให้แล้วโอมเกิดหาไม่เจอจะมาโทษพี่ ถือโอกาสมาทำความสะอาดบ้านด้วยไปในตัว โอมจะรู้ดีกว่าพี่ว่าอันไหนควรเก็บอันไหนควรทิ้ง" ผมอ้าปากค้าง มาแบบมีเหตุมีผล ดักหน้าดักหลังแบบนี้ผมจะเอาอะไรมาอ้าง ที่พี่ต่ายพูดมาก็จริงทั้งหมด ถ้าผมหาของไม่เจอพี่ต่ายก็คงเป็นแพะรับบาปเหมือนเคย
“แต่ถ้าน้องน้ำไม่มาล่ะ ผมก็เหนื่อยฟรีสิพี่" ผมยังอิดออดด้วยความขี้เกียจ
“ก็ตามใจโอม ของๆโอม ตัดสินใจเอาเองแล้วกัน พี่ก็จัดการไปตามเท่าที่ทำได้ อั้มเค้าก็เก็บของเค้าแล้ว พี่ก็เก็บของพี่ เหลือแต่ของโอมคนเดียว"
“พี่ต่ายอ่า...ใจร้าย ทำไมไม่เก็บของผมด้วยล่ะ"ผมเริ่มโอดครวญ คราวนี้พี่ต่ายใจแข็งจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนพี่ต่ายคงเสนอตัวช่วยผมไปแล้ว หรือว่ารักเรามันเก่าไป ไม่หอมหวานเหมือนในอดีต
“หึหึ ใจร้ายตรงไหน พี่บอกตรงๆนะ พี่จะดัดนิสัยโอมที่ชอบซื้อของเกินความจำเป็น แล้วยังไม่เก็บของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ถ้าโอมไม่มาเก็บเองน้องน้ำมาเมื่อไหร่ แล้วของลอยน้ำกลายสภาพเป็นขยะ ตอนนั้นพี่ค่อยช่วยเก็บทิ้งให้ ดีdกว่ามั้ยโอม"
น้ำเสียงพี่ต่ายทั้งยั่วโมโห กวนประสาทอย่างที่สุด น้องน้ำที่จ่อคอหอยบ้านเราอาจทำให้จิตใจคนเปลี่ยนไป พี่ต่ายเริ่มแสดงด้านมืดออกมา พี่อั้มก็ใจดำ ไม่ช่วยผมเก็บของบ้างเลย ผมเริ่มสติแตกคิดโทษคนอื่นต่อไป
“ผมไม่พูดกับพี่ต่ายแล้ว พี่อั้มอยู่รึเปล่า ผมให้พี่อั้มเก็บให้ก็ได้ มีแฟนก็พึ่งพาไม่ได้ อยู่ไกลก็ไกล"
“หึหึ อยู่ โอมคุยกับอั้มก็ได้...อั้มน้องมึงบอกให้มึงช่วยเก็บของให้ว่ะ เค้าจะคุยกับมึง มาคุยกับโอมหน่อยซิ"เสียงพี่ต่ายหัวเราะเบาๆ ตะโกนเรียกพี่อั้มที่คงอยู่แถวนั้น ได้ยินเสียงพี่อั้มบ่นพึมพำแว่วเข้ามา"ไม่เอาเว้ย ของใครก็มาเก็บเอง เก็บของกู กูก็จะแย่แล้ว"
“เฮ้อ...เหนื่อย อะไรโอม มีอะไร? พี่กำลังซีลบ้านกับไอ้ต่ายอยู่ คุยอะไรกันนานนักหนา" มาถึงก็เริ่มบ่นเป็นตาแก่เลยพี่ชายผม สงสัยเพราะขี้บ่นแบบนี้เลยหาเมียไม่ได้สักที
“พี่อั้ม ตัวเองเก็บของให้หน่อยสิ เค้าขี้เกียจเข้ากรุงเทพ มันต้องขับรถวกวนเข้านครนายก ฉะเชิงเทรา วุ่นวาย ไปไม่เป็น ไกลด้วย เหนื่อยด้วย" หวังว่าอ้อนแฟนแล้วไม่สำเร็จอ้อนพี่อาจจะพอไหวนะครับ ขอพิสูจน์หน่อยว่ามารยาของผมยังใช้งานได้อยู่รึเปล่า
“จะให้ช่วยยังไง นี่เค้าลางานมาสองวันย้ายโซฟา ตู้เย็น ตู้หนังสือ ของในบ้านไปไว้ชั้นสอง เหนื่อยจะตาย แล้ววันนี้จะขนกระสอบทรายมาวางกั้นหน้าบ้าน เอาแผ่นสมาร์ทบอร์ดทำกั้นเป็นเขื่อนอีก ไหนจะต้องเอาพลาสติกมาซีลตามประตูหน้าต่าง โอมไม่มาช่วยแล้วยังหางานมาให้เค้าเพิ่มอีกเหรอ..."
พี่อั้มบ่นมาเป็นชุดเลยครับ อาการหนักกว่าพี่ต่ายอีก ผมเองก็ไม่รู้ว่ามารยาของผมมันหมดอายุไปนานแล้ว ตอนนี้คงต้องใช้แต่ความจริง ไม่ใช่ภาพลวงตาอีกต่อไป ยังได้ยินเสียงพี่อั้มบ่นหรือสวดมนต์ดำไล่น้องน้ำก็ไม่รู้ ถ้าผมไม่รีบหยุดพี่อั้มตอนนี้ผมคงเป็นบ้าไปด้วยอีกคน
“โอ๊ยยย..พอๆๆ หยุดบ่นได้แล้ว ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย พี่อะไรว้าช่วยน้องแค่นี้ก็ไม่ได้ เค้าไปเก็บเองก็ได้ เอาแต่บ่นๆๆ น้องขอนิดๆหน่อยๆ แค่นี้ก็ไม่ยอมช่วย"
เสียงพี่อั้มหัวเราะ "อ้าวอย่ามาพาล มีแฟนทำไมไม่บอกให้แฟนทำให้ล่ะ แต่ต่ายมันย้ายของมาสามสี่วันแล้วนะ หมดแรงแล้วมั้ง หึหึ หน้าโทรมไปเลย" พอพี่อั้มพูดแบบนี้ผมเริ่มเป็นห่วงพี่ต่ายขึ้นมาบ้าง พี่ต่ายของผมจะหมดหล่อรึยัง
“แล้วทำไมพี่อั้มไม่ช่วยเค้าฮึ ทำไมให้พี่ต่ายทำงานหนัก เป็นเพื่อนกันยังไง"
“นั่น ทีนี้ทำมาห่วงแฟน เค้าก็ช่วยกันหมด อิงมันก็ส่งกระสอบทรายมาให้ มีแต่เรานั่นแหละ น้ำท่วมจนจะเต็มกรุงเทพฯแล้ว เพิ่งจะมาห่วงบ้าน ห่วงของ"
ผมจ๋อยเลยครับ ก็ตอนน้ำท่วมใหม่ๆผมไม่ได้สนใจจริงๆ นึกแต่ว่าคงท่วมเหมือนเคยๆ เดี๋ยวน้ำก็ลด แต่พอพี่ต่ายเริ่มไม่กลับบ้านมาสองอาทิตย์ ข่าวน้ำท่วมที่แม่เปิดดูทั้งวันทั้งคืน กรอกหู แยงตาผมทุกวัน ลูกค้าที่เคยมาซื้อของเริ่มหดหาย สินค้าเริ่มขาดตลาดเพราะขนส่งลำบาก เห็นชาวบ้านเขตนู้นเขตนี้ทยอยมาประท้วงรื้อบิ๊กแบ็ก ผมถึงรู้ว่านี่มันเป็นปัญหาของทุกคนในประเทศไปแล้ว ถึงผมจะความรู้สึกช้าไปหน่อย แต่ไม่ใช่ผมจะไม่ห่วงนี่ครับ
“โอเคๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ยิ่งพูดยิ่งเข้าตัว เดี๋ยวเค้าเข้ากรุงเทพฯไปช่วยเอง แล้วเจอกัน บอกน้องน้ำด้วยล่ะ ว่าเค้ายังไม่ไปเก็บของยังไม่ต้องมา มาเป็นโกรธตัดขาดกันเลยชาตินี้ อย่าลืมล่ะ" ผมกำลังจะวางสายไปแต่ยังได้ยินเสียงพี่อั้มหัวเราะแอบนินทาผม "โอมแฟนมึงมันท่าจะบ๊อง หึหึ" พี่ต่ายเองก็หัวเราะเข้าสายมา
"แฟนกูก็น้องมึงนั่นแหละ หึหึ"
ผมได้แต่ฮึ่มฮ่ำ สองคนนี้แพคคู่กันแกล้งผมกันแน่ๆ ไม่ยอมช่วยคนแสนดีและอ่อนแออย่างผม จำไว้เลย อย่าให้ได้เจอนะจะป่วนเสียให้เข็ด
-
ผมตื่นแต่เช้าออกจากบ้านเพราะต้องใช้เวลาในการเดินทางนานกว่าเคย เส้นทางถนนพหลโยธินที่ผมเคยวิ่งช่วงวังน้อย จังหวัดอยุธยาเจอน้องน้ำมาป่วนจนไปไม่ได้แล้วครับ ผมเลยต้องเป็นนักทัศนาจรไปเส้นทางใหม่ อำเภอบ้านนา นครนายก ไปออกปราจีนบุรี ฉะเชิงเทราแล้วย้อนเข้ากรุงเทพฯมันส์พะยะค่ะ กว่าผมจะลากสังขารไปถึงบ้านปาเข้าไปเกือบเที่ยงใช้เวลามากกว่าปกติถึงสองสามชั่วโมง ผมทั้งเหนื่อยทั้งหิว ทั้งโมโหสารพัด แต่พอผมเห็นสภาพการจัดการเตรียมต้อนรับน้องน้ำของพี่ต่ายกับพี่อั้มแล้วก็เห็นใจครับ กองกระสอบทรายที่ตั้งสูงซ้อนๆกัน ดูขนาดแต่ละใบไม่ต่ำกว่าสามสิบกิโลเป็นร้อยๆใบ งานแบกหามแบบนี้สำหรับผู้ชายที่ปกติเคยแต่นั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศมันก็ไม่ใช่เล่นๆนะครับ ถ้าเป็นผมคงหลังหัก เดี้ยงไปแล้ว
ผมปีนกระสอบทรายเข้าบ้านเจอพี่ต่ายกับพี่อั้มกำลังเอาพลาสติกมาห่อขาโต๊ะ ขาเก้าอี้ ข้าวของชั้นล่างโล่งไปเยอะเลยครับ แต่ที่ยังกองเด่นเป็นสง่าก็ของผมทั้งน้าน น่าดีใจจริงๆครับที่พี่อั้มและพี่ต่ายพร้อมใจกันทิ้งไว้ให้ผมคนเดียวเลยจริงๆ อยากกัดฟันบอกพี่ทั้งสองว่า 'ขอบใจจริงๆ'
พี่ต่ายคงได้กลิ่นผม เงยหน้าขึ้นมาเห็นผมกำลังทำหน้างอพอดี พี่ต่ายพยักหน้า "โอมมาแล้วเหรอ มาเลย มาช่วยกัน"
ผมได้แต่บ่นอยู่ในลำคอได้ยินคนเดียว "ไม่ทักไม่ทาย ไม่ดีอกดีใจ คิดแต่จะหาคนมาช่วย หมดรักกันแล้วล่ะสิ"
ส่วนพี่ชายผม พี่ชายที่เคยแสนดี แต่ตอนนี้ "จนน้ำมันจ่อคอหอยแล้วเพิ่งจะเห็นหน้า ขยะส่วนตัวก็กองเป็นภูเขาเลากา ไม่รู้จักมาจัดการ มาเก็บไปซะให้เรียบร้อย" พี่ต่ายก็กลับมาเป็นหน่วยกองกำลัง(ด่า)เสริม
“ใช่ กูว่าของโอมเยอะกว่าของเราสองคนอีกนะอั้ม ขนาดไม่ได้อยู่มาสองสามปี ของมีแต่เพิ่มขึ้นไม่ยุบลงไปเลย"
พี่ต่ายพูดจบพี่อั้มก็หัวเราะ "นานน้านกูจะเห็นด้วยกับมึงว่ะต่าย" พี่อั้มยื่นมือไปจับมือพี่ต่ายเขย่า สองคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แต่คนที่เริ่มไม่สนุกกลับเป็นผม
ผมจะพูดอะไรออก เจอรุมโทรมแบบนี้โมโหจนลืมหิวไปเลย "รู้แล้ว ก็มานี่แล้วไง มาจัดการเองแล้ว เลิกบ่นเลิกดุกันสักที ผมโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ ที่ไม่มาก็เพราะไม่นึกว่ามีอะไร อยู่บ้านก็ทำงาน(ปลูกผัก)ไม่ได้อยู่เฉยๆ"
พอผมแผลงฤทธิ์เข้าไปเท่านั้นสองคนคู่หูสรยุทธ์กับโก๊ะตี๋เงียบกริบเลยครับ ไม่กล้าตอแยผมอีกต่อไป หน้าซีดกันไปทั้งคู่ ให้รู้เสียบ้างใครเป็นใคร
พี่ต่ายกับพี่อั้มคุยกันไปทำงานกันไปสองคน มีที่ท่าพยายามจะชวนผมคุยแต่ผมทำไม่สนใจ ทั้งๆที่ผมแอบชำเลืองมองดูสองคนนั้นเป็นระยะ กำลังปรึกษากันว่าจะทำยังไงดีเรื่องท่อระบายน้ำในบ้านที่อาจมีน้ำผุดขึ้นมาทั้งๆที่ไม่ใช่บ่อน้ำพุร้อนตามธรรมชาติ
“กูว่าหาดินน้ำมันมาอุดแม่งเลยดีมะ หรือว่าเอาท่อพีวีซีมาครอบแล้วเอาซิลิโคนอุดรอบๆ กูเห็นเค้ามาลงรูปในเฟซบุค ก็เข้าท่านะเว้ยต่าย"
“มึงมาถามอะไรกู กูจบบัญชี ไม่ใช่พวกวิศวะแบบมึง ถ้าถามกู กูก็ตอบแบบนักบัญชีถ้าคิดว่าคุ้ม ไม่สิ้นเปลืองและกันน้ำได้มึงทำไปเลยกูอนุมัติงบ"
“มึงอย่ามาอ้างว่าไม่จบวิศวะ กูเห็นลุงแก่ๆบางคนแกไม่ได้จบอะไรมาเลย ยังดัดแปลงทำเครื่องผลักดันน้ำ ทำจักรยานน้ำ เก่งกว่าพวกกูที่เรียนมาสูงๆอีก" พี่อั้มบ่นต่อ
“แต่มึงว่าน้องน้ำมันจะมามั้ยวะ กูว่ามันคงไม่ชอบพวกเราหรอก คนนึงก็ชอบผู้ชาย อีกคนก็บ้าๆบอๆ คงไม่มา รึมึงว่าไง เค้าคงไม่ชอบของแปลก"
“ไอ้อั้ม มึงมันบ้า กัดกูแล้วยังเสือกกัดตัวเองอีก น้องมึงนั่งหน้าบูดอยู่นั่น ไม่อายน้องมั่งรึไง มึงเหน็บกูมันสะเทือนถึงดวงดาวนะเว้ย"
ผมหันขวับไปมอง พี่อั้มกับพี่ต่ายกำลังมองมาที่ผมแล้วยิ้มยั่ว(โมโห) “พี่จะกัดกัน ก็อย่ามายุ่งกับผม พวกบ้าทั้งคู่"ผมสะบัดหน้าหนี มองกองของตัวเองแล้วก็กลุ้ม ทำไมมันเยอะอย่างนี้วะ
พี่อั้มยังพล่ามต่อ “อายมันทำไม ถ้าโอมมันไม่บ้าก็คงไม่ชอบมึง แล้วถ้ามันไม่บ้าก็คงไม่ใช่น้องกู"
ผมนั่งแหมะลงที่กองของส่วนตัวของผมแล้วเริ่มรวบรวมหนังสือก่อน แยกเป็นกองๆว่ากองไหนจะทิ้งกองไหนจะเก็บ ผมลืมไปแล้วว่ามันเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าพอใจก็ซื้อๆๆ หนังสือบางเล่มผมยังไม่ได้อ่านเสียด้วยซ้ำ รื้อไปรื้อมามีหนังสือที่ซื้อซ้ำอยูหลายเล่ม เล่มแรกอยู่ข้างบนอีกเล่มอยู่ล่างสุด คงมีจำนวนหนึ่งที่น่าจะเอาไปชั่งกิโลขาย หรืออาจจะเอาไปบริจาคห้องสมุดชุมชนดี แยกก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยคิดอีกที
หนังบางเรื่องผมโลดมายังไม่ได้ดูใส่ซองพลาสติกไว้จนตอนนี้ซองเปื่อยไปแล้วผมก็ยังไม่ได้ดู เหลียวมองรอบตัวหา
กล่องจะเอาของเก็บก็ไม่มี พี่ต่ายที่แอบมองมาสบตากันพอดีส่งยิ้มมาให้ แต่ผมยังไม่หายโกรธเลยเมินหน้าหนี "โอมมองหาอะไร จะเอาอะไรเหรอ"
แต่มีหรือที่ผมจะตอบ ในใจพูดว่า 'หากล่องอยู่แต่หาเองก็ได้วะ' ผมลุกขึ้นเดินวนไปมาข้างบนข้างล่างไม่มีกล่องเปล่าเลย ทุกกล่องเต็มไปด้วยของที่ขนย้าย เข้าไปในห้องผมที่ตอนนี้พี่ต่ายอยู่ ของพี่ต่ายที่เคยอยู่ข้างล่างกองอยู่มุมหนึ่งในห้อง ผมลงไปข้างล่างอีกครั้ง ตัดสินใจยกกองหนังสือมาทั้งอย่างนั้น ไม่มีกล่องก็ไม่ต้องใช้ ผมเอาหนังสือมากองมุมข้างๆ หัวเตียง ผมเดินขึ้นเดินลงอยู่หลายรอบ พี่ต่ายไม่พูดอะไร ได้แต่เหลือบตามองผมเรื่อยๆ ผมเริ่มร้อนและเหนื่อยจนอยากจะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สบายๆ รอบนี้ผมวางของเสร็จเลยรื้อตู้เสื้อผ้าเอาเสื้อกล้ามตัวเก่งกับกางเกงขาสั้นมาใส่
ผมลงมาข้างล่างอีกครั้ง พี่อั้มไม่รู้ไปไหนเหลือแต่พี่ต่ายย้ายกระสอบทรายอยู่ลำพัง “พี่ย้ายทำไม”
ผมสงสัยคันปากยิบๆในที่สุดก็ถามไปจนได้ หนักก็หนักย้ายไปย้ายมาทำไมกัน ผมยืนพิงประตูดื่มน้ำพักเหนื่อยสักหน่อยถามพี่ต่าย พี่ต่ายยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่เกาะพราวเต็มหน้า เปิดร้อยยิ้มกว้างส่งให้ คงเพราะเหนื่อยบวกกับอากาศที่ค่อนข้างร้อนทำให้แก้มพี่ต่ายแดงระเรื่อ...น่ารักเป็นที่สุด
“อั้มมันว่าต้องเองผ้าพลาสติกรองก่อนเลยต้องรื้อออกครึ่งนึง” ตอบผมแล้วพี่ต่ายกลับไปยกกระสอบทรายต่อ เห็นวงแขนกล้ามขึ้นเป็นมัดๆ น่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ หึหึ
“อ้าวแล้วพี่อั้มไปไหน ทำไมไม่มาช่วยพี่” พี่ต่ายยกแขนขึ้นปาดเหงื่ออีกครั้ง ยืดตัวแล้วบิดเอวไปมาคงเพราะเมื่อย
ผมเดินเข้าไปตรงหน้าแล้วยื่นแก้วน้ำที่ผมกินอยู่ไปให้ พี่ต่ายยิ้มรับแก้วน้ำไปจากผมดื่มน้ำของผมจนหมดแก้ว
“ชื่นใจ...”
ผมยิ้มขำกับคำพูดของพี่ต่าย “หิวน้ำก็ไม่บอก พักบ้างเถอะพี่ ทำมามากแล้ว”
“อีกนิดเดียวก็เสร็จ คืนนี้โอมจะได้นอนหลับอย่างสบายใจ”
พี่ต่ายกลับไปทำงานต่อ ผมก็สงสารแฟนนะครับ แต่ถุงทรายมันหนัก คนแบบผมจะยกไหวได้ยังไง แต่พี่อั้มนี่สิทิ้งไปได้ง่ายๆได้ยังไงกัน “แล้วตกลงพี่อั้มไปไหน?” ผมเดินไปมาหาพี่อั้มอีกครั้ง
ในที่สุดพี่ต่ายก็ให้คำตอบผม “ไม่ต้องหาหรอกอั้มมันไปข้างนอกแล้ว มีผู้หญิงโทรมาหา”
“เอ๊ย...ไปได้ไงงานตั้งเยอะ แล้วใครจะทำต่อ แฟนเค้าโทรมาเหรอ มีแฟนก็ไม่บอกกันพี่อั้มนะพี่อั้ม”
“ไม่ใช่แฟนมั้ง เยอะจัดพี่ก็ไม่รู้คนไหนตำแหน่งอะไร อั้มมันบอกว่าโอมมาแล้วให้โอมทำบ้าง มันทำเยอะแล้ว” พี่ต่ายเงยหน้าบอกผม ผมส่ายหน้าทันที “ของผมยังไม่เสร็จเลย พี่อั้มเล่นมาโยนงานแบบนี้ให้น้อง ผมจะกลับไปฟ้องแม่ คอยดูสิ”
พี่ต่ายหัวเราะ “งั้นเราก็ไปจัดการของเราซะ เดี๋ยวตรงนี้พี่ทำเอง”
เปิดช่องให้แบบนี้ใครจะอยู่ต่อล่ะครับ อ่อนแอบอบบางอย่างผมใช้แรงงานไม่ไหวหรอกครับ ผมรีบเดินกลับไปที่กองของรักของผมรีบเก็บของให้เสร็จ กว่าผมจะยกกองสุดท้ายหมด แสงอาทิตย์ก็อ่อนแรงไปด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ห้องนอนผมเหลือทางเดินแคบๆ เพราะใช้พื้นที่กองของส่วนตัวผมเข้าไปครึ่งห้อง
ผมนึกเห็นใจพี่ต่ายเหมือนกันว่าคงทำให้ไม่สะดวก แต่ผมก็คิดไม่ออกว่าจะเอาไปไหน จะขนกลับบ้านที่ปากช่อง ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีที่เก็บรึเปล่า จะให้ทิ้งก็เสียดาย อาการรักพี่เสียดายน้องเลยทำให้ผมทิ้งไม่ลงสักอย่าง ผมเข็ดจนตายเรื่องซื้อของมามากๆโดยไม่จำเป็น
ผมเมื่อยไปหมดทั้งตัว เหนื่อยก็เหนื่อย ตั้งใจว่านอนเล่นสักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยลงไปดูพี่ต่าย จะนอนเตียงก็รู้สึกว่าตัวเองสกปรกจากเหงื่อและขี้ฝุ่นเลยนอนลงไปบนพื้นห้อง แต่ผมก็เผลอหลับยาวจนมารู้สึกตัวเมื่อมีคนมาลูบหัว
“โอม ตื่นไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวออกไปกินข้าวข้างนอกกัน เหนื่อยมาพอแล้ว” ผมยังนอนกะพริบตาปริบๆ มองพี่ต่ายที่ดูเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้ว กลิ่นสบู่หอมรวยระรินเข้าจมูก พี่ต่ายส่งยิ้มอ่อนๆมาให้
“ลุกขึ้นเถอะ นอนตั้งนานยังไม่หายเหนื่อยเหรอ”
ผมเหยียดแขนขายืดเส้นยืดสายอีกครั้ง ปวดหลังนิดหน่อยเพราะพื้นมันแข็ง “ทำไมขึ้นมาแล้วไม่เรียกผมล่ะ ปล่อยให้นอนทำไม ปวดหลังจัง”
“ก็เห็นหลับสบาย น่าจะไปนอนบนเตียงไปนอนทำไมที่พื้น พี่เหนียวตัวเลยอาบน้ำก่อน โอมจะได้นอนยาว พี่รู้ว่าคงเหนื่อยมากปกติไม่ค่อยได้ทำอะไรแบบนี้นี่ ” ผมก็พอเข้าใจว่าพี่ต่ายรักผมอยากให้ผมได้พัก แต่ทำไมต้องแอบมีจิกกัดว่าผมไม่ค่อยได้ทำงานใช้แรง
ผมดันพี่ต่ายออกไปแล้วลุกขึ้น “ก็ผมเหนื่อยมาก พี่ก็ไม่ช่วย ถอยไปเลย ผมจะไปอาบน้ำมั่ง” ผมเข้าห้องน้ำไปแล้วยังได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะไล่หลังมา เราอยู่กันมานานจนเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องขำๆไปแล้วครับ ผมไม่ได้โกรธอะไรพี่ต่ายจริงจัง รู้ว่าพี่ต่ายล้อด้วยความรัก พี่ต่ายก็ไม่ถือสากับอาการวีนของผม แต่ถ้าไม่มีอะไรแบบนี้เลยชีวิตผมคงน่าเบื่อกว่านี้
กว่าผมจะอาบน้ำเสร็จพี่ต่ายก็จัดการบ้านเรียบร้อยแล้วครับ บ้านโล่งเหมือนไม่ใช่บ้านผม กระสอบทรายถูกจัดเรียงหน้าประตูอย่างสวยงาม ถ้าน้องน้ำยังดันทุรังจะเข้ามาอีกก็คงต้องปล่อยแล้วล่ะ
“ออกหลังบ้านกันโอม หน้าบ้านเปิดไม่ได้แล้ว”
ประตูหน้าพี่ต่ายซีลด้วยซิลิโคนไว้หมดแล้วครับ เราเลยเข้าออกด้านหลังแทน “รถพี่ไปไว้ที่ไหนล่ะ” ผมเพิ่งสังเกตว่ารถพี่ต่ายไม่อยู่ วันนี้เราเลยต้องใช้รถของผมแทน
“พี่จอดไว้ที่ทำงานแล้ว ช่วงนี้ไปรถเมล์มั่ง แท็กซี่มั่ง ไม่ก็รถไฟฟ้า” พี่ต่ายก็อินเทรนด์กับเค้าเหมือนกันแฮะ
พี่ต่ายขึ้นไปนั่งที่คนขับหันมาถาม “ไปกินที่ไหนดี นานๆโอมจะมาค้างคืนกรุงเทพฯ ไปหาร้านอร่อยๆกินกัน โอมอยากไปไหนเป็นพิเศษรึเปล่า”
ผมส่ายหน้า “ไม่มีความเห็นเลย พี่จะพาไปไหนผมก็ต้องไป”
นานๆครั้งผมถึงจะมานอนค้างกรุงเทพฯ เพราะช่วงหลังผมเริ่มเบื่อการจอแจของที่นี่ ไม่จำเป็นจริงๆผมไม่มา แต่ก็เข้ามาหาพี่ต่ายบ้างเวลาที่พี่ต่ายไม่กลับบ้านนานๆ
-
ในที่สุดพี่ต่ายก็พาผมมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านมากนัก บรรยากาศค่อนข้างร่มรื่น เก้าอี้นั่งสบายๆ เสียงดนตรีเปิดคลอเบาๆ แต่ละโต๊ะตั้งห่างกันไม่อึดอัดเหมือนบางร้าน แต่ทั้งที่บรรยากาศดีแบบนี้กลับมีผู้คนบางตาคงเตรียมตัวต้อนรับน้องน้ำอยู่กับบ้านมากกว่า นาทีนี้ผมเชื่อว่าคนกรุงเทพฯส่วนใหญ่เครียดกับเรื่องน้ำมากกว่าจะคิดหาวิธีผ่อนคลายจิตใจ
เราสั่งอาหารไปสองสามอย่างแล้วต่างนั่งฟังเพลงไปเงียบๆ พอผมหันมาอีกทีพี่ต่ายนั่งมองหน้าผมเหมือนคิดอะไรอยู่
“พี่ต่ายไม่กลับบ้านเราเหรอ ไหนๆน้ำก็ท่วมแล้ว น่าจะถือโอกาสลาพักร้อนซะเลย”
พี่ต่ายส่ายหน้า “ช่วงนี้ยังไม่กลับ เพราะที่ทำงานไม่ปิด แต่ถ้าพี่จะกลับก็กลับไปเลยไม่กลับมาแล้ว”
“หืม พี่หมายความว่ายังไง ที่ว่าไม่กลับมาแล้ว” นี่เป็นเรื่องใหม่ที่เราไม่เคยคุยกันมาก่อน ผมไม่ระแคะระคายมาก่อนเลย พี่ต่ายหมายถึงการลาออกรึไง?
“พี่เริ่มเบื่อกรุงเทพฯ อยากเปลี่ยนแปลงเรื่องงานด้วย แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจแน่นอน ว่าจะถามโอมอยู่เหมือนกัน”
ตอนนี้พี่ต่ายทำงานเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการเงินและบัญชีของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง เงินเดือนหกหลัก โบนัสเพียบ สวัสดิการพร้อม เป็นที่น่าอิจฉาของเพื่อนผมหลายๆคน ถ้าพี่ต่ายจะออกก็น่าเสียดาย แต่ผมไม่ใช่พี่ต่าย พี่ต่ายมักมีเหตุผลที่ดีเสมอ
“ผมแล้วแต่พี่ พี่กลับมาอยู่ที่บ้านผมก็ชอบนะ แต่ผมรู้ว่าพี่ชอบทำงานที่ทำอยู่ ผมถึงแปลกใจ ที่อยู่ๆพี่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา”
“พี่ชอบงานที่ทำ แต่พี่ก็รักโอมด้วย บางครั้งเวลาที่เราชอบอะไรสองอย่างพร้อมๆกัน มันก็บังคับให้เราต้องเลือก”
“ถ้าพี่จะทำงานไปด้วยแล้วรักผมไปด้วย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรพี่ต่ายนี่ ถ้ามันเป็นงานจริงๆ ไม่ใช่ว่าพี่ต่ายแอบไปมีใครลับหลังผม ไม่ต้องเลือกก็ได้เอาไว้ทั้งสองอย่างเลย ดีออก ไม่ต้องเสียอะไรไปสักอย่าง”
“โอมไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ เวลาที่พี่ไม่อยู่ด้วย พี่นึกว่าโอมจะดีใจถ้าพี่ไปอยู่ด้วยตลอด” น้ำเสียงพี่ต่ายเหมือนจะตัดพ้อ หรือว่าผมไม่ค่อยแสดงออกเลยว่ารักพี่ต่าย พี่ต่ายเลยไม่แน่ใจ
ผมรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ “ไม่ช่ายยย... ใครว่าล่ะ ผมนอนคนเดียวออกจะเหงา หน้าหนาวยิ่งเหงาจับใจ คิดถึงแต่พี่ต่าย”
พี่ต่ายเอื้อมมือมากุมมือผมไว้บีบเบาๆ ทำสีหน้านิ่งแต่ดวงตาพราวระยับ“พี่คิดถึงโอมทุกฤดูเลย ไม่เฉพาะหน้าหนาว”
ผมสำลักน้ำจนไอ พี่ต่ายมาหวานอะไรตอนนี้ เอิ้กๆ... ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทัน หวานมากๆแบบบนี้ไม่ได้ยินมานานแล้วจริงๆ
“พี่ต่าย ไม่เขินเหรอ พูดอะไรอะตลก” ปากผมบอกว่าตลกแต่ผมเขินจนหน้าร้อนไปหมด พี่ต่ายถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่
“ไม่เขิน เขินทำไม พี่พูดเรื่องจริง แต่ไม่เอาละมาเข้าเรื่องดีกว่า ที่พี่เอาเรื่องนี้มาพูดอีกที เพราะที่ทำงานพี่อาจมีการเปลี่ยนแปลง”
“เรื่องอะไรเหรอ หรือพี่จะได้เลื่อนตำแหน่ง” ผมพูดส่งเดชไปแบบนั้น ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ยิ่งไม่น่าจะลาออกสิ
“ใช่ พี่จะได้โปรโมทเลื่อนเป็นพาร์ทเนอร์...” พี่ต่ายพยักหน้าขรึม ดูวี่แววไม่ดีใจสักนิดเดียว ผิดกับผมที่ดีใจมาก เพราะแสดงว่าแฟนผมเป็นคนเก่งจนเจ้านายยอมรับ
“เฮ้ย...ก็ดีน่ะสิพี่ ข่าวดีในรอบปีเลยนะ ยิ่งกว่าข่าวน้องน้ำไม่เข้าบ้านอีก ฮ่าๆ” แต่ผมก็ต้องหัวเราะค้างเมื่อพี่ต่ายพูดต่อด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
“แต่พี่ต้องไปอยู่ฮ่องกงนะโอม อาจจะสองหรือสามปี”
พี่ต่ายพูดจบก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พอดีกับพนักงานเสริฟเข้ามาวางอาหาร พี่ต่ายตักไก่ทอดตะไคร้ใส่จานให้ผมแล้วบอกว่า “ถ้าพี่ไปฮ่องกงจริง ใครจะคอยดูแลโอม”
ผมอึ้งไปกับรายละเอียดที่ได้รู้ รอยยิ้มที่ใบหน้าหุบลงทันทีผมพูดอะไรไม่ออก พี่ต่ายยังคงพูดต่อไป “จากฮ่องกง พี่อาจจะต้องย้ายไปเซี่ยงไฮ้ หรือประเทศอื่นๆ ในแถบเอเซียอีก ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมืองไทยอีกเมื่อไหร่”
ในใจผมคิดเพียงว่าพี่ต่ายจะไม่อยู่เท่านั้นเลือดในกายผมก็เหมือนจะแห้งเหือดไป มือเย็นเท้าเย็นทั้งที่อากาศไม่ได้เย็นเลยแม้แต่น้อย
“โอมคิดยังไงล่ะ ยังอยากให้พี่ได้ทำงานนี้ต่ออีกรึเปล่า” สำนึกของผมบอกว่าพี่ต่ายกำลังก้าวหน้า การงานของพี่ต่ายมีแต่จะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ ในระดับต่างประเทศ ไม่ใช่แค่กิจการแบบครอบครัวของผมในบ้านนอก
“ว่าไงโอม ทำไมเงียบไป บอกให้พี่รู้บ้าง”
พี่ต่ายเขย่ามือผมเรียกสติผมให้กลับคืนมา ผมยกน้ำขึ้นมาดื่มแต่ก็ดูจะไม่พอที่จะทำให้ผมเปล่งเสียงได้ เสียงที่ดังขึ้นมาจึงแผ่วเบาเหมือนกระซิบ
“ผมมัวแต่เซอร์ไพรส์ มันเป็นข่าวดีในรอบปีของพี่ต่าย ยินดีด้วยครับ” ผมพยายามยิ้มให้ดูจริงใจที่สุด
ผมคงจะเห็นแก่ตัวเกินไปที่จะรั้งพี่ต่ายไว้ ผมไม่อยากให้พี่ต่ายเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่บ้านนอก...กับผม พี่ต่ายขมวดคิ้วแววตาสับสน “โอมอยากให้พี่ไปเหรอ เราต้องแยกกันเป็นปีเลยนะ ไม่ใช่แค่สี่ห้าวันเหมือนตอนนี้”
พอพี่ต่ายพูดว่าจะต้องแยกกันเป็นปี ผมก็แทบน้ำตาร่วง คิดย้อนไปในวันที่เราแยกกันเพราะพี่ต่ายหนีไปสิงค์โปร์ถึงแม้ตอนนั้นผมจะไม่รู้เหตุผลในการแยกทาง แต่ก็ทำเอาวิญญาณผมหายไปเป็นปีๆ ผมจะมีคืนวันที่ทรมานอย่างนี้อีกได้ยังไง กระบอกตาผมร้อนผ่าวมันทำท่าจะร้องไห้ออกมาประท้วงการเลื่อนตำแหน่งแบบนี้
“มีทางเดียวที่เราจะไม่ต้องแยกจากกันก็คือโอมไปกับพี่ด้วย ?”
พี่ต่ายกำลังให้ทางออกกับผม แต่มันเป็นทางที่ทำให้ผมตัดสินใจลำบากเหมือนกัน ถ้าพี่ต่ายมีทางเลือกสองทางคือผมกับงาน ทางเลือกที่พี่ต่ายบอกผมก็คือให้ผมเลือกระหว่างครอบครัวกับพี่ต่ายเหมือนกัน กลายเป็นว่าเพิ่มความขัดแย้งในใจผมให้มากขึ้นไปอีกทวีคูณ ผมตัดสินใจไม่ได้ถ้าผมทิ้งป๋ากับแม่ไปผมคงรู้สึกแย่ไปตลอดชีวิต
ผมหัวเราะฝืดๆออกมา “ทำไมพี่ไม่บอกผมล่วงหน้าสักคำ ถ้าผมไม่มาจัดการเรื่องของเพราะกลัวน้องน้ำ พี่ตั้งใจจะบอกผมเมื่อไหร่กัน” ผมไม่ทันเตรียมใจกับปัญหาใหญ่แบบนี้
“พี่อยากให้โอมมาเก็บของก็เพราะเหตุนี้ พี่อยากคุยเรื่องนี้กับโอม” มิน่าล่ะ อยากจะคุยธุระก็ไม่บอกกันตรงๆ พี่ต่ายก็คือพี่ต่ายตลอดคิดอะไรสองชั้นสามชั้น
อาหารออกมาครบแล้วรสชาติค่อนข้างดีแต่ผมกลับกินไม่ลงทั้งที่ทำงานมาเหนื่อยๆ พี่ต่ายเองก็ดูไม่ค่อยเจริญอาหาร
“ทำไมกินน้อยจังโอม ไม่อร่อยเหรอ”
“อร่อย แต่ไม่อยากกิน” พี่ต่ายยิ้มเจื่อนๆ คงพอจะรู้ถึงความรู้สึกของผม “กินก่อนดีกว่าโอม ค่อยๆคิดไปก็ได้ แล้วคิดยังไงก็บอกพี่มา นี่มันเป็นชีวิตของเรา ไม่ใช่เรื่องของพี่คนเดียว”
ผมพยักหน้ารับรู้อย่างหงอยเหงา ฝืนกินให้พอผ่านมื้อนี้ไป ใช้เวลาไม่นานเราก็ทานเสร็จ กลับบ้านกันทันทีไม่มีอารมณ์นั่งฟังเพลงอีกต่อไป ช่วงเวลาในรถไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ผมคิดว่าต่างคนก็ต่างครุ่นคิดว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี จนมาถึงบ้านดูเหมือนว่าพี่อั้มจะยังไม่กลับมา พี่ต่ายจัดการปิดประตูบ้านในขณะที่ผมอาบน้ำอีกรอบแล้วพยายามจะนอนแต่ก็นอนไม่หลับจนต้องนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงคิดวนไปวนมาหาข้อสรุปไม่ได้
ถ้าเพื่อความสุขของผมเอง ผมเลือกพี่ต่ายผมก็ห่วงพ่อแม่ พี่อิงก็มีครอบครัวที่ต้องดูแลแค่นี้ก็แทบไม่มีเวลาเหลือให้ใครอีก พี่อั้มก็อยู่ไกลแถมยังมีความสุขกับชีวิตโสดอิสระในเมืองไม่คิดที่จะกลับบ้านง่ายๆ ไหนจะธุรกิจส่วนที่ผมต้องช่วยดูแลใครจะมาทำแทน แต่ถ้าผมเลือกที่จะให้พี่ต่ายไปอยู่ต่างประเทศเพียงลำพัง ก็เหมือนผมตัดสินใจเลิกกับพี่ต่ายไปโดยปริยาย แล้วชีวิตผมจะอยู่ได้ยังไงต่อไป คำตอบที่มีมาให้ผมเลือกมันไม่มีคำตอบประเภทถูกทุกข้อเสียด้วยสิ ผมคงไม่สามารถเก็บไว้ทั้งสองอย่างดังที่ต้องการ
สำหรับความสุขของพี่ต่าย ถ้าพี่ต่ายเลือกที่จะไปต่างประเทศ พี่ต่ายก็จะก้าวหน้า ได้ทำงานโกอินเตอร์ที่ตัวเองรัก แต่เส้นทางนี้อาจจะไม่มีผมอยู่ข้างๆ แต่ถ้าพี่ต่ายไม่ไปก็คือลาออกกลับมาอยู่กับผม อาจจะช่วยผมทำงานที่ร้านเป็นเถ้าแก่ของร้านค้าเล็กๆในต่างจังหวัดมีชีวิตเรียบราบง่ายๆ โดยมีผมเกาะติดเป็นปลิงไปตลอดชีวิตของพี่ต่าย แต่ผมก็ไม่กล้าคาดเดาใจของพี่ต่ายว่าจะเลือกทางไหน สุดท้ายผมก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้แล้วผมจะไปให้คำตอบพี่ต่ายได้ยังไง ทำเอาผมปวดหัวตึบๆ
“โอม...ทำไมไม่นอน ไหนว่าเมื่อย ไหนว่าเหนื่อย หืม...” ผมทำตาปรอยหันไปมองพี่ต่ายซึมๆ ถอนหายใจไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา พี่ต่ายขยับตัวมานั่งข้างๆ ผมเอื้อมมือมาโอบไหล่ผมไว้ แล้วกดหัวผมลงซบที่ไหล่
“พี่รู้ว่ามันยากสำหรับโอมที่จะตัดสินใจ วันแรกที่พี่รู้มันก็ยากสำหรับพี่เหมือนกัน” น้ำเสียงนุ่มนวลของพี่ต่ายปลอบประโลมใจผม และราวกับว่าพี่ต่ายผ่อนคลายกับปัญหานี้ลงไปบ้างแล้ว
“มันยากมากสำหรับผม ถ้าผมตัดสินใจแบบเห็นแก่ตัวก็จะต้องมีคนที่เสียใจ ผมเลือกไม่ได้จริงๆนะพี่ต่าย”
พี่ต่ายคว้ามือผมมาจับไว้ “ถ้าโอมเชื่อใจพี่ให้พี่ตัดสินใจแทนได้ไหม”
ผมเงยหน้ามองพี่ต่าย ถึงริมฝีปากพี่ต่ายจะเจือรอยยิ้มเล็กๆ แต่แววตาพี่ต่ายที่มองมากลับดูจริงจัง ผมมองตาพี่ต่ายผมก็รู้ว่าพี่ต่ายคิดยังไง แต่ผมไม่อยากให้พี่ต่ายเลือกทางนั้น
“พี่ต่ายไม่ต้องเสียสละเพื่อผม ผมรู้ว่าพี่ต่ายรักการทำงานมาก นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่พี่สามารถไปต่อได้” ถึงแม้พี่จะไม่ได้เป็นเดอะสตาร์ แต่ผมก็ยังอยากให้พี่ได้ไปต่อ เพราะคณะกรรมการ(บริษัท)คงเห็นแล้วว่าพี่มีความสามารถโดดเด่นกว่าใคร
ผมกัดฟันพูดต่อไปทั้งที่ผมอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แบบปาล์มมี่ “ถ้าพี่ต่ายจะต้องเสียอะไรไปเพื่อผม ผมคงรับไม่ได้” ผมรู้ว่านี่อาจเป็นการผลักให้พี่ต่ายไกลออกไปจากผม แต่ผมไม่อยากให้พี่ต่ายเสียใจในภายหลังว่าไม่น่าทิ้งโอกาสที่ดีในชีวิตไป
“โอมคิดว่าพี่จะเสียอะไร?” พี่ต่ายมาย้อนถามผมอีก ทำไมต้องให้ผมตอกย้ำด้วยไม่คิดบ้างว่าผมจะเสียใจ
“ผมรู้ว่าพี่ต้องเลือกออกจากงานมาอยู่กับผม พี่ก็ต้องเสียโอกาสโกอินเตอร์ไป” พูดแล้วผมก็เศร้าผมกลายเป็นตัวขัดแข้งขัดขา ขัดความเจริญของพี่ต่ายไปแล้ว
พี่ต่ายจับหัวผมเขย่าแรงๆ ยังมีอารมณ์หัวเราะได้“โอมเอ๊ย ไอ้คนหลงตัวเอง คิดว่าพี่จะเลือกทิ้งโอกาสไปหาโอมเหรอ”
พอได้ยินผมตาค้างจ้องพี่ต่ายเหมือนเห็นตัวประหลาด พี่ต่ายพูดแบบนี้...ก็แสดงว่า...”พี่จะทิ้งผมไปเหรอ...ฮือๆ” ผมกะพริบตาปริบๆ พยายามกักเก็บน้ำตาไว้ แต่คราวนี้ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาเลยครับ มันผิดคาด ผิดหวัง ผิดแผนไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ในที่สุดรักเราคงเก่าไปจริงๆ
“พี่ต่ายใจร้าย หลอกผมมาเก็บของจนเหนื่อย แล้วก็มาบอกผมว่าจะทิ้งผมไป ใจดำอำมหิต ได้แล้วทิ้ง...”ผมคงจะพร่ำเพ้อต่อไปเรื่อยๆ ถ้าพี่ต่ายไม่รวบตัวผมมากอดแล้วปลอบ
“โอ๋ๆ...อย่าร้องไห้สิ พี่ยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะทิ้งโอมไป โอมพูดเองเออเองตลอด เป็นแบบนี้มานานแล้วนะ เมื่อไหร่จะหายสักทีฮึเรา”
“ก็ผมไม่เข้าใจ พี่ต่ายจะเอายังไงกันแน่ ถ้าพี่ไม่พูดออกมาให้รู้เรื่องเป็นอันเห็นดีกัน” ผมเริ่มคุ้นเคยกับรายการล้อกันเล่นของพี่ต่าย หรือว่าที่พี่ต่ายพูดมาทั้งหมดเป็นแค่การลองใจผม แล้วที่ผมพูดไปมันถูกหรือไม่ถูกล่ะ
“โอมอย่าเพิ่งโกรธพี่ งั้นพี่ถามโอมก่อน ที่โอมว่าไม่อยากให้พี่เสียสละ แสดงว่าโอมอยากให้พี่ไปนอกเหรอ ให้เราแยกจากกันใช่มั้ย...” พี่ต่ายถามเหมือนโมโหผม แต่ผมงงว่าผมผิดตรงไหน
“ผมไม่ได้อยากแยกกับพี่ แต่พี่จะทิ้งโอกาสก้าวหน้าในการงานเพื่อผมเหรอ” ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ต่ายไม่เข้าใจที่ผมพยายามจะสื่ออีก
พี่ต่ายจับตัวผมไว้ให้มองหน้ากันได้ตรงๆ “เราอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ โอมยังไม่รู้จักพี่อีกเหรอ ว่าถ้าพี่จะต้องเสียอะไรไป สิ่งที่จะยอมเสียเป็นสิ่งสุดท้ายก็คือโอม” น้ำเสียงอันอ่อนโยนของพี่ต่ายทำผมน้ำตาไหล
ผมก้มหน้าอีกครั้ง พยายามพูดไม่ให้สะอึก “เพราะผมรู้ไง ว่าพี่ต้องคิดถึงความสุขของผมไว้ก่อนเสมอ”
“โอมเข้าใจผิดอีกแล้ว” พี่ต่ายจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น “ถ้าพี่จะทำอะไรก็เพราะความสุขของพี่ ถ้าพี่เลือกที่จะกลับบ้านเราไปอยู่กับโอม ก็เพราะพี่มีความสุขที่จะทำแบบนั้น” ผมรู้ว่าพี่ต่ายพูดมาจากใจผมอ่านได้จากดวงตาคู่นี้
พี่ต่ายรวบตัวผมมากอด ก่อนสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆ “เพราะการได้อยู่กับโอมคือความสุขของพี่”
พี่ต่ายจูบผมอีกครั้ง “พี่รักโอมขนาดนี้ โอมยังจะตัดใจปล่อยพี่ไปได้ยังไงกัน”
อ้อมแขนของพี่ต่ายรัดผมแน่นขึ้น ผมรู้ว่าระหว่างเรามันเกินเรื่องความต้องการทางร่างกายไปแล้ว แต่การแสดงความรักแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้เราผูกพันกันมากขึ้นไปทุกที
หลังจากผ่านการแสดงออกของความรักแบบเราๆไปแล้ว เรานอนกันเงียบผมอยู่ในอ้อมกอดของพี่ต่ายเหมือนเคย มีเพียงมือพี่ต่ายลูบแขนผมเล่น
“คราวนี้พี่ต่ายช่วยสรุปให้ผมรู้เรื่องหน่อยได้ไหม ว่าพี่จะเลือกแบบไหน” พรุ่งนี้ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่อยากแบกความไม่รู้กลับบ้านไปด้วยให้ค้างคาใจ
“พี่ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น ที่พี่เล่าให้โอมฟังเพราะโอมก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่ โอมมีสิทธิที่จะรู้ทุกเรื่องราวกับตัวพี่
แต่ถ้าบริษัทยืนยันให้พี่ไปจริงๆ อย่างมากพี่ก็ออก กลับบ้านเราไปให้โอมหาเลี้ยง หรือไม่ก็หาที่ทำงานใหม่ ก็แค่นั้น”
“ก็แค่นั้น...เนี่ยนะ พี่พูดง่ายจังเลย พี่ไม่เสียดายเหรอ โกอินเตอร์เชียวนะพี่ ได้ไปทั่วเอเซียก่อนนิชคุณอีก”
“นิชคุณคืออะไร? กำลังพูดเรื่องเราอยู่มาพูดให้พี่งงอีกละ โอมนี่”
ผมหัวเราะ ขำที่พี่ต่ายไม่รู้จักนิชคุณ ทำเอามุกผมแป๊กไม่เป็นท่าแต่ช่างมันเถอะ “ไม่รู้จักก็แล้วไป เค้าเป็นนักร้องไปโกอินเตอร์ที่เกาหลีน่ะพี่ ผมพูดเล่น พี่ไม่รับมุกซะเลย พี่ไม่เสียดายแน่นะ”
พี่ต่ายส่ายหน้า “ไม่เสียดาย เสียดายทำไม อยากไปเที่ยวเมืองนอกก็ซื้อตั๋วไปเองก็ได้ เรื่องไปทำงานพี่ไม่เกี่ยงแต่ถ้าไม่มีโอมไป พี่ก็ไม่รู้จะไปทำไม พี่รู้ว่าโอมเลือกไม่ได้หรอกเพราะโอมมันงกอยากได้ไปหมดทุกอย่าง รักพี่เสียดายน้อง ถ้าโอมจะทิ้งที่บ้านไปอยู่กับพี่ พี่ก็ไม่อยากให้ทำแบบนั้น พี่ก็เป็นห่วงป๋ากับแม่เราเหมือนกัน”
ผมยืดตัวหอมแก้มพี่ต่ายแรงๆ “ขอบคุณพี่ต่ายครับ ที่เข้าใจผม ขอบคุณที่ชมด้วยว่าผมงก ฮึ ชอบลูบหลังแล้วตบหัวทุกที”
“หึหึ ไม่เข้าใจโอมแล้วพี่จะเข้าใจใคร” พี่ต่ายก้มลงหอมศรีษะผม
“คราวนี้นอนกันได้แล้วดีกว่า พรุ่งนี้พี่จะขับรถไปส่งเราที่บ้าน น้องน้ำจะมาหรือไม่มาปล่อยไอ้อั้มมันเจอเองแล้วกัน อยากหนีเที่ยวดีนัก”
ผมซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของพี่ต่าย มันยังอบอุ่นเหมือนเคยไม่มีเปลี่ยนแปลงนับตั้งแต่วันแรกที่เราอยู่ด้วยกัน ผมไม่น่ามาคิดอะไรให้เสียเวลา ผมน่าจะรู้ทางออกของพี่ต่ายไม่ได้มีแค่ข้อก.หรือข้อ ข. เท่านั้น มันมีทางเลือกอื่นๆที่เราสามารถเลือกได้เสมอ เพียงแต่ผมวางใจให้พี่ต่ายเป็นคนเลือก คำตอบสุดท้ายในชีวิตของผมที่มีพี่ต่ายอยู่ด้วยคงไม่อ้างว้างแน่นอน
*********************************
:pig4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษให้หายคิดถึงค่ะ
แอบดราม่าเล็ก แต่โอ๊ยยรักกันหวานชื่น อิจฉาๆๆ :-[
-
พี่ต่ายกับน้องโอมยังน่ารักเหมือนเดิม :-[
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ :กอด1:
-
กำลังใจมาเต็ม
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า :L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้า
สนุกๆๆมากๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ :L2:
เหนื่อยแทนพี่ต่าย มีแฟนเด็กต้องทำใจ :laugh:
+1
-
พี่ต่ายกับโอมก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
ชอบมากเลยเรื่องนี้
:pig4:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ พี่ต่ายกับโอมยังน่ารักเหมือนเดิม
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
-
ลุ้นอยากให้รีปริ๊นค่ะ :mc4:
-
ขอด้วยคนครับผม
-
รีปริ้นๆๆๆๆ
-
:t3: สืบเนื่องมาจากมีคนPm มาถามเป็นระยะ ว่ายังมีหนังสือหลงเหลือรึเปล่า
ก็ไม่รู้ว่าเค้ามาหลอกให้ดีใจว่าหนังสือเรายังเป็นที่ต้องการ ทั้งที่มันจบไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว
ทำเอาคนแก่แอบดีใจอยู่ลึกๆ แต่เนื่องจากว่างานที่ต้องรับผิดชอบก็ยังมากอยู่
ไหนจะกิจกรรมที่ไปสรรหามาทำและค้างคาอยู่มากมาย
เลยทำให้เกิดอาการลังเลว่า ถ้าแบ่งเวลามาทำแล้วจะมีคนซื้อจริงๆรึเปล่าหว่า
ก็เลยเกิดกระทู้นี้ขึ้นมาค่ะ เพื่อมาให้ลงชื่อแสดงความจำนงค์ในหนังสือ
ให้ลงต่อกันไปเลยนะคะ เช่นคนแรกมาลงไว้ 1.ต่าย ณ ไทยบอย 1 ชุด คนต่อมาก็ก็อปมาเลยแล้วโพส
1. ต่าย ณ ไทยบอย 1 ชุด
2.โอม ณ ปากช่อง 1 ชุด
เพื่อสะดวกในการนับจำนวน แต่ขอเน้นว่า คนที่มาลงชื่อมีความต้องการซื้อจริงๆ ไม่ใช่ว่าลงชื่อไปก่อน เดี๋ยวค่อยตัดสินใจอีกที เพราะถ้าทราบจำนวนจะเอาไปคุยกับโรงพิมพ์ เดิมที่ขายคือชุดละ 750บาท สามเล่มต่อชุด ก็ผ่านมาสองปีกว่าแล้ว ราคาคงต้องแพงขึ้นค่ะ แต่ไม่รู้เท่าไหร่ ลงชื่อไปเรื่อยๆนะคะ คงทิ้งช่วงไปพอสมควรเผื่อใครไม่ได้เข้ามาดู ยังไงก็รอกันหน่อย ไหนๆก็รอกันมาแล้ว
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ขออนุญาตโค้ดข้อความมาอีกทีนะคะ ใครสนใจหนังสือลงรายชื่อต่อจากคนก่อนๆด้วยค่ะ ^^
-
จองในนี้ได้หรือเปล่าหว่าาาาาา :m29: :m29: didi ๑ชุด
:pig4:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
-
อ๊ากกกกกกก รักพี่ต่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
พี่ฟางจ๋า รวมเล่มตอนพิเศษอีกเล่มด้วยดีม๊ายยยย ได้หลายตอนแล้วนาพี่จ๋า อิอิ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
ปล. รบกวนพีเอ็มมาบอกด้วยนะคะ กลัวจะลืมเช็ค
-
อ๊ากกกกกกก รักพี่ต่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
พี่ฟางจ๋า รวมเล่มตอนพิเศษอีกเล่มด้วยดีม๊ายยยย ได้หลายตอนแล้วนาพี่จ๋า อิอิ
ความคิดนี้ เยี่ยมเรยย ^^V
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
-
ไม่แน่ใจว่าเคยเห็นปกกันรึยัง เอารูปปกมาให้ดูค่ะ
(http://img846.imageshack.us/img846/3714/000fb.jpg) (http://imageshack.us/photo/my-images/846/000fb.jpg/)
Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)
(http://img818.imageshack.us/img818/7180/001mbf.jpg) (http://imageshack.us/photo/my-images/818/001mbf.jpg/)
Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)
(http://img221.imageshack.us/img221/9829/002xgyezjkf.jpg) (http://imageshack.us/photo/my-images/221/002xgyezjkf.jpg/)
Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)
(http://img267.imageshack.us/img267/1232/0031vj.jpg) (http://imageshack.us/photo/my-images/267/0031vj.jpg/)
Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)
สีปกอาจจะมีเพี้ยนบ้างนะคะ เอามาให้ดูคร่าวๆก่อน ใกล้จะสรุปจำนวนแล้วนะคะ ยังไงก็ลงชื่อจองกันได้เลย
ติดต่อโรงพิมพ์แล้วที่จำนวนใกล้เคียงกับยอดจอง ราคารวมค่าส่งประมาณ 850 บาท/ชุด ค่ะ คงไม่เกินไปจากนี้
ราคาสูงขึ้นเนื่องจากเหตุผลสองประการคือจำนวนที่พิมพ์น้อยลงและระยะเวลาห่างจากที่พิมพ์ครั้งแรกปีกว่าราคากระดาษก็มีการเปลี่ยนแปลง ถ้าให้โอนเงินเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบทางPMอีกครั้งค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
-
ของจองด้วย 1 ชุดค่ะ ยังทันมั้ยอ่า
-
จองหนังสือตรวจสอบหัวใจ 1 ชุดค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
-
ถ้าเปิดจองเมื่อไหร่รบกวน PM มาบอกด้วยนะค่ะ
เลขจอง 33.zine ค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาเช็คบอร์ด ขอบคุณค่ะ
หรือถ้าPMไม่สะดวกเมลมาที่ ken_zineแอดhotmailดอทcom ก็ได้ค่ะ
แอดเปลี่ยนเป็น @ ดอทเปลี่ยนเป็น .
-
ขอบคุณ คุณPaoling ที่ช่วยลงชื่อคนจองให้ค่ะ :pig4:
ส่วนคนที่ลงชื่อจองไว้แล้ว ถ้าแก้ไขหนังสือเรียบร้อยแล้วจะPMไปบอกทุกคนค่ะเรื่องเลขที่บัญชี
แต่ถ้าใครไม่สะดวกให้แจ้งทางPMอยากให้บอกทางเมลล์ ก็PMมาบอกแอดเดรสที่จะให้แจ้งข่าวไว้ก่อนได้เลย
แต่อย่าลืมแก้นามสกุลข้างหลังเป็นแอท เช่น แอทhotmail.com
คิดว่าเดือนนี้คงให้โอนเงินกันแล้วก็ส่งโรงพิมพ์ เพราะไม่อยากเอาเงินชาวบ้านมาดองไว้นานๆค่ะ
ราคาต่อชุดอยู่ที่ 850บาท 3เล่ม รวมค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน เก็บเงินรอไว้ได้เลยค่ะ
ปล.ช่วงนี้ บก.ไปทริปเกาหลี รอเค้ากลับมาแป๊ปนึงนะคะ :z2:
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
-
เล่มที่จะพิมพ์ใหม่มีตอนพิเศษเพิ่มจากเดิมมั้ยคะ :-[
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
-
ตอนนี้ ถ้าจะจอง ยังทันไหมครับ ??
ผมขอ 1 ชุดน่ะครับ
-
เล่มที่จะพิมพ์ใหม่มีตอนพิเศษเพิ่มจากเดิมมั้ยคะ :-[
ไม่มีเพิ่มจากเดิมค่ะ เพราะเดี๋ยวคนที่ซื้อไปแล้วจะเสียความรู้สึก ใจจริงก็อยากมีเพิ่มให้นะคะ เอาเป็นว่าถ้ามีเวลาก็จะเขียนตอนพิเศษมาลงในเล้าให้อ่านกันเรื่อยๆแล้วกันค่ะ จะได้อ่านกันทั้งคนที่ไม่ได้ซื้อหนังสือด้วย
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
ช่วงนี้ยังลงชื่อจองได้เรื่อยๆนะคะ เพราะยังรอแก้ไขหนังสืออีกนิดหน่อย
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
-
สวัสดีค่ะ
เพิ่งเคยโพส เลยยังไม่คล่องเท่าไร ( ยังก็อปปี้ลำดับคนที่จองต่อลงมาไม่เป็นค่ะ )แต่อยากจะขอจองด้วยคนค่ะ อยากได้มากกกก
ระริน / 1 ชุด
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด
-
แล้วรายละเอียดในการจอง ทางผู้แต่งจะแจ้งให้ทราบในนี้ใช่รึเปล่าครับ หรือว่า แจ้งที่ไหน รบกวนด้วยน่ะคัรบผม
ขอบคุณมากครับ
-
ขอบคุณ คุณ talala มากค่ะที่ช่วยลงให้ ^____^
และขอถามคุณ M@nfaNG นิดนึงค่ะ เห็นบอกว่าจะแจ้งรายละเอียดการโอนทาง PM แต่เราไม่เคยเล่น ( ว้ายย..อายจัง ไปอยู่ป่าไหนมาเนี่ย คนอื่นเขาเป็นหมดแล้ว ) ถ้ายังไงช่วยแจ้งรายละเอียดผ่านเมลแทนได้ไหมคะ
-
ช่วยแจ้งทางเมลด้วยอีกคนนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด
50.namon 1 ชุด
-
ตอนนี้ยังจองทันหรือเปล่าคะ
ลงชื่อเลย น้ำแข็งใส 1 ชุดค่ะ
-
รบกวนแจ้งทาง E-mail ด้วยอีกคนนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด
50.namon 1 ชุด
51.น้ำแข็งใส 1 ชุด
-
ภายในอาทิตย์หน้าจะแจ้งรายละเอียดการโอนเงินให้ในPMและเมลล์นะคะ
ใครอยากให้ส่งทางเมลล์ด้วยก็PMมาบอกได้เลยหรือจะโพสหน้าเวบก็ได้ค่ะ
ส่วนคนที่อยากได้หนังสือก็ยังลงชื่อได้ค่ะ
เห็นคนมาจองเยอะๆเลยมีตอนพิเศษมาฝากอีกตอนเป็นของขวัญรับตรุษจีน
:jul3: มันมาแบบไม่รู้ตัวจริงๆ หวังว่าจะชอบกันนะคะ อ่านกันไปก่อนระหว่างรอหนังสือค่ะ
************************************************
ผมไม่เคยคิดเลยว่าเวลามีใครมาก่อกวนมันจะน่ารำคาญได้ขนาดนี้ เรื่องมันเริ่มจากไอ้เด็กกวนตีนคนนี้
“เฮียบุ้ง เช็คค่าซ่อมเสร็จรึยัง”
“เดี๋ยว ใครพูดเนี่ย แล้วค่าซ่อมอะไร?” วันดีคืนดีขณะที่ผมกำลังหัวหมุนกับลูกค้าเจ้าปัญหาอยู่ก็มีสายโอนเข้ามาหาที่โต๊ะ แล้วมาเรียกชื่อผมราวกับสนิทสนมรู้จักกันมานาน ใครวะ?
“เฮียก็...อย่ามาทำเนียนไม่รู้เรื่อง แม่วางบิลกับเฮียแล้วยังไงล่ะ” คำตอบของเด็กหนุ่มที่ตอบกลับมาก็ยังไม่ให้ความกระจ่างกับผมอยู่ดีแต่กลับเพิ่มความโมโหให้ผมมากขึ้นที่มากล่าวหาว่าผมทำเนียนไม่รู้เรื่อง งานก็เยอะแล้วยังต้องมาพูดไร้สาระอะไรกับใครก็ไม่รู้ ผมกำลังหัวเสียกับลูกค้าที่สั่งของผิด พอผมไปส่งก็ให้ไปขนกลับ แถมโบ้ยหาว่าทำไมผมไม่แนะนำกลายเป็นโยนความผิดให้ผมดื้อๆเสียอย่างนั้น พอเจอคำพูดผิดหูนิดหน่อยผมก็ระเบิดออกมา
“แล้วใครเป็นแม่คุณ แม่ๆๆอยู่นั่นแหละ จะไปตรัสรู้ได้ไงว่าแม่ไหน ทั้งอำเภอมันมีคนที่เป็นแม่ตั้งไม่รู้กี่คน”
เสียงจิ๊จ๊ะเหมือนขัดใจดังเข้าสายมาก่อนตอบด้วยน้ำเสียงห้าวห้วน “ก็แม่แดงอู่ช่างตี๋ไง รู้รึยังล่ะ ว่ะ...พูดนานแล้วนะไม่รู้เรื่องสักที” ยิ่งฟังผมก็ยิ่งอารมณ์เสีย ถึงประโยคท้ายๆนั่นจะเป็นการสบถส่วนตัวแต่ผมไม่ได้หูหนวกจะได้ไม่ได้ยิน
“เด็กไม่มีมารยาท ไม่ต้องมาเก็บเลยนะ จะให้ใครมาก็ได้ แต่นายไม่ต้องมา” แล้วผมก็วางหูไปเลยครับ อารมณ์เสีย ไอ้คนที่โทรมาจะเป็นใคร เป็นลูกจ้างหรือลูกแท้กับพี่แดงผมไม่สนแต่มันไร้มารยาทจริงๆ
ยังไม่ทันใจเย็นขึ้นเสียงโทรศัพท์ก็กรีดร้องขึ้นมาอีก “โว้ย...ใครวะ กูจะทำงาน” ผมตะโกนขึ้นมาก่อนรับสายอีกครั้ง
“โหล จะพูดกับใคร?”
“ก็พูดกับเฮียบุ้งนั่นแหละ เป็นอะไรมากมั้ย ผมแค่โทรมาจะมาเก็บเช็ค ทำไมต้องมาเหวี่ยงโวยวายใส่ด้วย”
มันก็ไอ้เด็กคนเดิมนั่นแหละครับ คงนึกว่าตัวเองแน่ไม่กลัวอะไรถึงได้โทรมาอีกแถมยังมาต่อว่าผมอีก ผมสะกดอารมณ์ตอบไปดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
“ผมไม่ได้เป็นอะไร แต่กำลังยุ่ง ถ้าจะมาเก็บเช็คอะไรให้ติดต่อพนักงานบัญชี เค้าจะบอกเองว่ามาได้ตอนไหน พอใจรึยัง นี่ไม่ได้เหวี่ยงไม่ได้โวยวาย แต่พูดอย่างมีมารยาทที่คนควรจะมี” ผมพูดอย่างใจเย็นทั้งที่หงุดหงิดหน้าดำหน้าแดงอยู่ อยากเห็นหนังหน้าไอ้เด็กเว...คนนี้จริงๆว่ามันจะกวนอารมณ์เหมือนคำพูดรึเปล่า
“เออๆ เดี๋ยวถามบัญชีเอง...ซวยชิ...หาย แค่จะมาเก็บเงินต้องมาโดนใส่อารมณ์...” ผมยังได้ยินที่เด็กบ้ามันบ่น แต่ก่อนที่ผมจะวางสาย เด็กนั่นก็ตะโกนใส่หูผมอีกครั้ง“เฮ้ยยย อย่าเพิ่งวาง...โอนให้ได้ป่าวจะได้ไม่ต้องเสียค่าโทรอีกรอบ”
“ไม่ได้...โทรมาใหม่เอง แค่นี้นะ” ผมวางสายไปเลยทั้วที่จริงโอนได้แต่อยากแกล้งมากกว่า สักพักแป๋ว พนักงานบัญชีเดินเข้ามาหาผม
“เสี่ย อู่ช่างตี๋จะขอมาเก็บเช็ค ให้มาได้ตอนไหนคะ? เค้ารอสายอยู่”
“มาบ่ายแล้วกัน ยังไม่ได้ถามสมหมายเลยว่างานซ่อมเรียบร้อยรึเปล่า” พนักงานของผมกำลังจะออกไปแต่ผมนึกอะไรขึ้นมาได้ “แป๋ว บอกเค้าให้เด็กที่โทรมาถามนั่นมาเก็บเองนะ” ผมขอกลืนน้ำลายที่ถุยไปแล้ว อยากเห็นหน้าไอ้คนที่ต่อล้อต่อเถียงผู้ใหญ่
แป๋วกลับมาอีกครั้งเริ่มหน้านิ่ว “เสี่ย น้องเค้าบอกเสี่ยไม่ให้เค้ามานี่ ตกลงเอาไงแน่คะ”
“เปลี่ยนใจแล้ว ให้เด็กนั่นมาเองเลย” คนเราจะเปลี่ยนใจบ้างไม่ได้รึไง
ไม่ถึงสามวินาทีแป๋วกลับมาอีกทีตอนนี้หน้างอกว่าเดิม คงรำคาญที่ต้องเดินกลับไปกลับมาหลายรอบ “เค้าบอกไม่มา บอกให้ไม่ต้องมาแล้วจะให้มาอีก เค้ายึดคำพูดแรกเป็นหลัก” ผมบอกแล้วว่าเด็กมันกวน ผมน้อตหลุดเผลอตะโกนใส่แป๋วไป “เออ บอกมันไปถ้าไม่มา คราวหน้าก็ไม่ไปซ่อมอู่นี้แล้ว”
แป๋วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ส่ายหัว“เสี่ย ถ้าน้องเค้าจะคุยกับเสี่ยอีกจะโอนสายเข้ามานะ ไม่รู้ไปทะเลาะกันทำไม แป๋วขี้เกียจเป็นตัวกลางแล้ว”
แต่ก็ไม่มีสายโอนมาอีกแสดงว่าไอ้เด็กนั่นมันคงยอมแพ้ผมแล้ว ผมแอบหัวเราะในใจคนเดียวให้มันรู้ไปสิว่าเด็กจะมาชนะผู้ใหญ่ได้ยังไง บ่ายนี้คงได้เจอหน้ากัน เวลาในการทำงานผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมตรวจทานบิลเสร็จเรียบร้อยทำเช็คจ่ายรอคนมาเก็บ
“เสี่ย อู่ช่างตี๋มาขอรับเช็กค่ะ” แป๋วมีสีหน้าแปลกๆ ขณะที่บอกผม
“เหรอ เดี๋ยวผมถือเช็คออกไปเอง” ผมจะเดินตามแป๋วออกจากห้องไปดูหน้าเด็กกวนๆสักหน่อย แต่แป๋วหันมาบอกผมว่า “น้องเค้าไม่ได้มา พี่แดงมาเอง”
ผมฟังแล้วปรี๊ดดดขึ้นมาอีกครั้ง เดินออกมาทั้งที่ยังฉุนพยายามปั้นสีหน้าให้ยิ้มแย้ม “พี่แดงสวัสดีครับ ค่าซ่อมงวดนี้หลายหมื่นเลย ลดให้ผมบ้างรึเปล่า”
“วุ้ย เสี่ยบุ้ง พี่ก็ลดให้ตลอดแหละค่ะ ถึงเสี่ยไม่บอกพี่ก็ไม่กล้าคิดแพงอยู่แล้ว เสี่ยไปเทียบราคากับอู่อื่นได้เลย”
“ผมก็ไม่ได้ไปทำที่อื่นนะจะไปรู้ราคาเค้าได้ยังไง แต่เห็นช่วงนี้ส่งรถไปซ่อมแล้วทำนานจัง งานเยอะเหรอพี่แดง”
“เยอะตลอดค่ะเสี่ยแต่พี่ลัดคิวทำให้เสี่ยก่อนทุกครั้งล่ะค่ะ ที่จริงวันนี้พี่จะเข้ากรุงเทพฯ กับพี่ตี๋ไปซื้ออะไหล่ จะให้ลูกชายมาเก็บเช็คแทน มันก็เป็นอะไรไม่รู้บอกไม่มาจะไปกับพ่อ พี่เลยต้องตามใจมัน ไอ้ลูกคนนี้เอาแต่ใจตัวเอง”
เข้าเรื่องเสียที ไอ้เรื่องที่ผมอยากจะรู้ถึงได้เสียเวลามาคุยกับพี่แดงอยู่ “นั่นสิพี่ เห็นโทรมาตามเช็คกับผม ผมก็อยากเจอซะหน่อย คนนี้ที่ว่าเรียนที่กรุงเทพฯใช่มั้ยพี่”
“ค้า คนนั้นแหละค้า เจ้าต๋อง ลูกชายคนเล็กตอนนี้เรียนที่มอปทุมฯ ช่วงนี้เค้าปิดเทอมรึไงไม่รู้กลับมาอยู่บ้านได้เป็นอาทิตย์แล้ว แต่พี่เคยพามาที่ร้านนี่ยังเจอกับเสี่ยเลย จำไม่ได้เหรอ”
“เคยเหรอ ทำไมจำไม่ได้ล่ะ นานรึยัง”
พี่แดงหัวเราะ ตบผลัวะเข้าที่แขนผม “เออ นานแล้วตั้งแต่เสี่ยมาทำงานที่ร้านใหม่ๆ ตอนนั้นต๋องมัน มอหกมั้ง ตอนนี้ปีสาม แล้ว หลายปีแล้วล่ะ พี่ก็ลืมไป”
“ตั้งสามปี ผมลืมไปหมดแล้ว” ผมจำได้ลางๆ ถึงเด็กผู้ชายผอมแห้งหัวเกรียนคนนั้นที่เดินตามแม่มาแบบกลัวๆ ป่านนี้คงโตเป็นผู้ใหญ่ไปแล้ว พี่แดงเก็บเช็คเสร็จพอดีบอกลาผม “รถอีกสองคันพี่กำลังเร่งซ่อมให้อยู่นะ คงเสร็จในอาทิตย์นี้ค่ะ แล้วพี่จะโทรมาบอกนะ”
ที่จริงพี่แดงแกก็อัธยาศัยดี อู่แกก็ได้มาตรฐานที่สุดแล้วในอำเภอบ้านผม แต่เด็กต๋องมันกวนไม่ยอมมาที่ร้านให้ผมด่ามันด้วยสายตา ผมควรจะทำยังไงดีให้ผมไม่เสียคนที่พาลไม่ไปซ่อมอู่ช่างตี๋เพราะทะเลาะกับลูกเค้า คิดแล้วก็ปวดตับจะหาทางออกยังไงดี
เย็นวันนั้นผู้ช่วยส่วนตัวของผมก็ฮอตไลน์สายด่วนเข้ามาพอดี “บุ้ง วันนี้อยากกินผัดไทย”
“อืม แล้วมึงบอกกูเพื่อ?...”
“เพื่อ?...ให้มึงอยากด้วยไง เส้นผัดไทยนุ่มลิ้น ร้อนจนควันฉุย ถั่วงอกดิบแสนกรอบ รสกลมกล่อม...”
“พอๆๆ” ผมรีบห้ามก่อนที่โอมมันจะพรรณาจนเสียงท้องร้องดังเข้าสายมันไปให้ได้อาย “กูไปกับมึงก็ได้วะ บอกมาตรงๆเสียก็หมดเรื่อง ลีลาตาหลอดดดนะมึง”
“ฮ่าๆๆ มารับหน่อยนะ มอไซด์เสีย ซ่อมมาสองวันยังไม่เสร็จเลย มึงมารับกูเลย หิวไส้จะขาด”
“มึงไม่กินข้าวบ้านแม่ไม่ว่าเหรอ” ไม่บ่อยครั้งที่โอมโทรมาเรียกผมไปกินข้าวนอกบ้านเพราะฝีมือกับข้าวของแม่โอมไม่เป็นรองใครในถิ่นนี้
“แม่ไม่ว่า แม่ให้มาเลย แม่กำลังรำคาญลูกอย่างกู” โอมพูดเหมือนจะทะเลาะกับแม่แต่ผมว่าไม่ใช่หรอก มันพูดเล่นเสียเคยตัวมากกว่า ผมบอกโอมก่อนออกจากบ้านไปว่า
“เออ ถ้ากูมีลูกก็รำคาญลูกอย่างมึง แต่เดี๋ยวกูไปรับกำลังเบื่อๆ” เบื่อๆอยากๆครับ ผมทั้งเบื่อที่มันเอาแต่ใจชอบให้ผมตามใจมันอย่างกับว่าผมเกิดมาเพื่อรับใช้มัน แต่ผมก็อยาก อยากเจอหน้ามันบ่อยๆ อยากพูดคุยต่อล้อต่อเถียงกับมัน ได้เจอมันเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ผมขาดไม่ได้ไปแล้ว ได้พบได้เจอถึงไม่ได้ครอบครองแต่ผมนับนิ้วมือนิ้วเท้าดูแล้วยังไงในหนึ่งอาทิตย์ผมก็ได้เจอมันมากกว่าพี่ต่ายแน่นอน
ผมกินผักไทยกับมันเสียอิ่มแปร้เดินลูบท้องในไนท์บาซ่าร์เพื่อย่อยอาหาร โอมดูสนุกสนานกับการต่อรองราคาแล้วไม่ซื้อของ แต่ผมเริ่มไม่สนุกที่ต้องคอยสะกิดให้มันเลิกกวนประสาทพ่อค้าแม่ค้า “ถ้ามึงไม่อยากได้แล้วมึงต่อไปทำป๋ามึงเหรอ” ผมไม่กล้าพูดดดังแต่ต้องกระซิบกันพลาดไปเข้าหูแม่ค้าที่หน้างอใส่โอมอยู่
“กูกำลังฝึกวิทยายุทธเว้ย” มันไม่กระซิบตอบแต่คำตอบของมันทำผมคิดไม่ทัน
“วิทยายุทธห่ะอะไรของมึง” ผมเริ่มไม่สบายใจกับโอม มันเป็นอะไรมากรึเปล่าแค่พี่ต่ายไม่กลับมาสองอาทิตย์เท่านั้นเอง หรือว่ามันจะเพ้อ ใกล้บ้าไปแล้ว
คราวนี้มันดึงมือผมให้ห่างร้านค้าก่อนเอ่ยกระซิบกระซาบมาเบาๆ “กูอยากรู้ว่าเวลาลูกค้ากวนตีน หรือต่อราคามากๆพ่อค้าแม่ค้าเค้าตอบว่าไงกัน”
มันคิดได้ยังไงครับไอ้เรื่องแกว่งปากหาส้นแบบนี้ “งั้นมึงฝึกวิทยายุทธไปคนเดียว กูไปละ กูสำเร็จวิทยายุทธไปแล้วไม่ต้องการบัวหิมะ หรือคัมภีร์เทวดาอะไรอีก” ผมหันกลับกำลังจะชิ่งแต่โอมมันดึงตัวผมไว้
“ไปไหน ไปได้ไง มึงต้องอยู่ช่วยกูจำสิ เจ๊แกพูดไวขนาดนี้กูจำได้ไม่หมด” มันยังไม่รู้ตัวว่าเจ๊แกกำลังด่าไม่ได้พูดจากันดีๆ หรือว่าโอมมันเมาผัดไทย ผมชิมแล้วคนผัดเค้าก็ไม่ได้ใส่เหล้าลงไปนี่นา
“กูก็จำไม่ไหว โอม...มึงไม่ต้องฝึกหรอก กูรู้ว่ามึงทำได้ แค่เดินต่อราคามาสามสี่รายกูว่ามึงแข็งแกร่งพอแล้ว ตอนนี้ให้ลูกค้ามาจากบู๊ลิ้มมึงยังต้านทานเค้าได้เกินสามชั่วยามแน่นอน” โอมหัวเราะก่อนเอ่ยตอบ
“สหายบุ้ง ท่านก็ชมข้าเกินไป ฝีมือข้ายังเป็นรองท่านมากนัก”
เราคงจะพูดกันนานเกินไปจนเจ๊แกรำคาญตะโกนถามมาว่า “น้อง ต่อราคาแล้วตกลงจะซื้อรึเปล่า น้องชายคนนี้เค้าจะซื้อแล้วนะ ไม่งั้นพี่ขายไปก่อนจะมาว่ากันไม่ได้นะ จะซื้อก็ต่อราคาอยู่นั่นแหละของถูกจนแทบจะยกให้ฟรีๆอยู่แล้ว หน้าตาก็ดูมีอันจะกิน ยี่สิบบาทยังต่อราคาอีก” ไอ้ท้ายๆประโยคนั่นแกบ่นครับ แต่จงใจให้พวกผมได้ยิน
โอมลากผมให้กลับมาที่แผง “เอาสิพี่สาวคนสวย ใจเย็นๆครับ” โอมดึงของที่อยู่ในมือเด็กผู้ชายที่ยืนหันหลังให้ผม
“น้องอันนี้พี่จะซื้อ น้องเลือกอันใหม่นะ โทษที”
“ไรวะ...ไหงงั้น” เสียงไอ้เด็กคนนั้นบ่นพึมพำ “อ้าว...เฮียโอมนี่เอง งั้นไม่เป็นไรเฮียเอาไปเถอะ ผมเห็นมันสวยดี ไม่แพงด้วย แต่ถ้าเฮียเลือกไว้ก็เอาไปเลย เดี๋ยวผมเลือกใหม่” โอมมันกว้างขวางครับรู้จักคนเยอะเพราะมันคุยสนุก แต่ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้มันรู้จักคบเด็กแนวด้วยแฮะ
-
“เลือกใหม่แล้วกันนะ เดี๋ยวเฮียซื้อให้”โอมหันไปบอกเด็กคนนั้นก่อนหันไปทางเจ๊
“พี่สาวคนสวยผมซื้อสองอัน สามสิบเนอะ ลดราคาหน่อยน่า ต่อตั้งนานให้ค่าน้ำมันรถเครื่องหน่อยคร้าบ”
เด็กคนนั้นก็เสริมขึ้นมาบ้าง “ช่าย เจ๊ลดหน่อย แพงๆๆ”
เจ๊แกแว๊ดขึ้นมาทันควัน “โอ๊ย...รวยก็รวยมาต่อของราคาห้าบาทสิบบาท ไม่ซื้อก็ไม่ต้องซื้อไปๆๆ คนเค้าจะทำมาค้าขาย ขวางหน้าร้านมายืนเป็นชั่วโมงไม่ซื้อสักอัน”
ผมเห็นท่าไม่ดีโอมมันกำลังยืนงง เจ๊แกดึงของในมือโอมคืนไปแล้วครับ ผมเห็นแกหยิบแก้วน้ำมาทำท่าจะสาดไล่ ผมรีบเข้าไปดึงมือโอมกับเด็กคนนั้นหนีให้พ้นเงื้อมือเจ๊ก่อน
“เฮ้ย หนีก่อน” ผมลากทั้งสองคนวิ่งหนีมาไกลพอสมควรคิดว่าพ้นเงื้อมมือเจ๊แกแล้วเลยหันมาด่าโอมทั้งที่ยังหอบอยู่
“เป็นไงล่ะ สมใจมึงรึยังได้คัมภีร์ด่ากระเจิง แล้วเกือบได้น้ำถีบจากสระดอกเหมยมาด้วย หาแต่เรื่องดีนักนะมึง พากูเหนื่อยไปด้วย”
โอมกับไอ้เด็กนั่นมันก้มตัวหอบเหนื่อยอยู่ แต่โอมเงยหน้าขึ้นมาก่อนหัวเราะร่วนเหมือนสนุกเหลือเกิน “เหนื่อยแต่หนุกดีว่ะ ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานานแล้ว”
“ใช่ๆ สนุกจังเฮีย ผมชอบจริงๆกวนโมโหคนเนี่ย” เสียงคุ้นๆแฮะ พอมันเงยหน้าขึ้นมาผมก็ยังไม่รู้ว่าผมเคยเจอรึเปล่าอยู่ดี หน้าไม่คุ้นเอาเสียเลย รู้แต่ว่าหน้าตาพอใช้ได้ในยามพลบค่ำ ไฟธรรมชาติน้อย ไฟนีออนเยอะแบบนี้
“งั้นวันหลังเฮียชวนต๋องมาเดินด้วยกันดีกว่า มากับบุ้งไม่ไหวเลยดีแต่กลัวเค้าจะด่า” โอมมันหามาพยักพเยิดใส่ผมยิ้มกวนใจแกมเยาะเย้ย “เก่งอย่างเดียวกะจังหวะหนีทันทุ้กที”
โอมมันเป็นแบบนี้เป็นกิจวัตร ได้โอกาสสบช่องเป็นไม่ได้ต้องถือโอกาสจิกกัดผมตลอด ว่าแต่ว่าเด็กคนนี้ชื่อ'ต๋อง' ผมเผลอเอานิ้วชี้หน้าเด็กที่ยืนยิ้มมุมปากใส่ผม แววตาระยิบวิบวับเย้ยหยันอยู่กลายๆ
“อย่าบอกนะว่านี่'ต๋อง'ลูกพี่...”
ผมยังพูดไม่จบเด็กหนุ่มที่ยืนหน้าเป็นอยู่ตรงหน้าก็ช่วยเติมคำในช่องว่างให้ผม “แดง อู่ช่างตี๋”
ต๋องเอามือมาจับนิ้วผมที่ชี้หน้าเขาไว้ “ได้เจอกันจนได้นะเฮียบุ้ง”
เด็กคนนี้มันไม่กลัวใครจริงๆด้วย แววตาแรงกล้าที่มองกลับมาทำเอาผมประหม่าต้องเบือนสายตาไปที่โอมที่ยืนตาใสมองอยู่ ผมค่อยๆดึงนิ้วออกจากมือต๋อง ไอ้เด็กนั่นกลั้นหัวเราะแล้วเสเอามือมาลูบแก้มตัวเอง สีหน้าสบายอกสบายใจ ผมได้แต่นึกในใจว่ามันเป็นบ้าอะไรของมัน
ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อโอมก็สวนขึ้นมา “อ้าวไม่เคยเจอกันเหรอ นึกว่ารู้จักกันแล้ว ลูกพี่แดงไงบุ้ง พี่เค้าให้ไปเก็บเช็กแทนออกจะบ่อยไป”
ถ้าอยู่กับโอมสองคนและผมไม่มีคดีกับเจ้าเด็กตัวดีนี่อยู่ผมก็คงตอบมันไปว่า 'เออ กูรู้แล้ว' แต่พอจะอ้าปากตอบแล้วดันหันไปเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเด็กต๋องที่ยืนล้วงกระเป๋ามองอยู่ ผมก็หุบปากคิดก่อนพูดทันทีเลยตอบไปได้แค่ “อืม” แต่คำตอบของผมคงสั้นเกินไปโอมเพื่อนโง่ของผมมันเลยถามซ้ำอีก
“อืมของมึงนี่แปลว่า รู้จักหรือไม่รู้จักล่ะบุ้ง”
ผมยังไม่ได้ตอบแต่มีคนชิงตอบแทน“ไม่รู้จัก” ผมกลอกตาไปมองหน้าต๋องอีกครั้ง พูดกับมันในใจ 'มึงจะมาตอบแทนกูทำไมวะ กูมีปาก กูตอบเพื่อนกูเองได้'
ต๋องมันคงรับคำพูดของผมไม่ถนัดคลื่นไวไฟมันอ่อนเกินไปจริงๆ ผมคงต้องไปแจ้งทรูว่าไวไฟไม่ได้เรื่อง
ต๋องมันเสนอหน้าอธิบายต่อ “เฮียเค้าไม่เคยจำผมได้หรอก แต่ผมจำเฮียเค้าได้ เจอกันบ่อย”
ผมก็งงเจอกันบ่อยตรงไหน เพิ่งจะเห็นหน้า ตา ปาก จมูก ติ่งหูกันจะๆก็วันนี้ ผมไปเจอมันตอนไหนทำไมผมไม่รู้ตัว แต่ถ้าจะถามกลับก็ไม่อยากให้โอมมันรู้เรื่องว่าเดี๋ยวนี้ผมทะเลาะได้แม้กระทั่งกับเด็ก แค่นี้มันก็มองไปมองมาทำท่าจับพิรุธ
“สรุปว่าบุ้งไม่รู้จักต๋อง แต่ต๋องรู้จักบุ้งมานานแล้ว ใช่มั้ย กูสรุปถูกรึเปล่าวะบุ้ง”
“ในส่วนของกูถูก แต่ในส่วนของคนอื่นกูไม่รู้” ผมจะรู้ได้ยังไงว่าต๋องมันรู้จักผมจริงรึเปล่า มันอาจจะปากดีไปเพื่อให้ได้หน้าก็ได้
ต๋องมันสวนขึ้นมาบ้าง “งั้นส่วนของผมถูก แต่ส่วนของเฮียบุ้งผมไม่แน่ใจ” นอกจากคำพูดที่ทำให้ผมคันๆเท้าแล้ว หน้าตามันยังทำให้ผมคันใจมาก มันจะไม่แน่ใจในส่วนของผมได้ยังไง
“ใครจะมารู้ดีไปกว่ากู” ผมเริ่มไม่เก็บอาการ โอมมันจะรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหนผมไม่สนใจแล้ว
“โอมเราไปกันเถอะ กลับบ้านดีกว่า เบื่อแล้ว” ไม่อยากมานั่งถกเถียงไร้สาระอีกต่อไป ผมลากมือโอมให้เดินตามผมมาทำเสมือนมีแค่ผมกับโอมเท่านั้น
“ทำไมชอบทำแบบนี้นะ ไหนว่าให้ไปรับเงินเอง แล้วทีนี้ทำมาหลบหน้า”
คงมีคนอยากหาเรื่องกับผมต่อ ท่าทางคืนนี้หนทางยังยาวไกล ต๋องมันเดินกึ่งวิ่งตามผมมา ผมสะบัดมือโอมทิ้งหันมาปะฉะดะกับไอ้เด็กหน้าตาเปลืองสารส้ม ทำไมผมต้องให้มันกัดผมอยู่คนเดียวล่ะในเมื่อผมก็กัดมันได้เหมือนกัน ถึงผมจะไม่ได้เป็นหมาเหอะ
“ไหน ใครหลบหน้า ไม่ต้องทำมาพูดว่าคนอื่น ก็ตอนให้มาทำไมไม่มาล่ะ ตอนนี้ไม่อยากเจอแล้วโผล่หน้ามาทำไม”
ต๋องเม้มปากแน่น “ก็ตอนแรกไม่ให้มา แล้วมาเปลี่ยนใจทีหลังได้ยังไง ผมไม่เห็นต้องทำอะไรตามใจเฮียเลย” มันกัดปากตัวเองอีกจนปากแดงแล้วพูดต่อ “ตลาดไนท์ ใครจะเดินก็ได้ มันเป็นร้านของเฮียรึไง จะมาเที่ยวห้ามไม่ให้ใครมา ผมก็มาเดินของผม แล้วเฮียเสือ...มาเดินให้เจอผมทำไมล่ะ”
ผมมึนจัดเลือดฉีดปรี๊ดกำหมัดแน่น ในมโนภาพผมปล่อยหมัดใส่หน้ามันไปแล้ว แต่ความเป็นจริงโอมมันยึดมือผมไว้ “เฮ้ยๆ ใจเย็นบุ้ง ไอ้ต๋องด้วย พวกมึงชาติที่แล้วเป็นศัตรูกันรึไงวะ มาระลึกชาติจะฆ่ากันให้ตายตอนนี้รึยังไง”
ต๋องมันก็ทำท่าจะพุ่งเข้ามาหาผมจนโอมต้องเอามืออีกข้างยันอกมันไว้ “นี่พวกมึง เมาอากาศรึไงว่ะ กูไม่เข้าใจ ไปๆ แยกย้ายกัน
ต๋องมึงก็รู้บ้างบุ้งเค้าอายุมากกว่า ให้ความเคารพกันบ้าง เค้าเป็นลูกค้าไม่ใช่เหรอ”
ผมได้ทีเสริมต่อคำพูดโอม “ก็มึงดูดิโอม มันเคารพกูบ้างมั้ย กูเป็นเพื่อนเล่นมันรึไง”
ต๋องฮึดฮัดไม่พอใจแต่สีหน้าไม่ได้สลดลงเลย มันคงไม่เคยเรียนคำว่า 'สำนึก' “ไม่เคยบอกว่าเป็นเพื่อนเล่น แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่เคารพ แต่ทำไมเฮียต้องมาเหวี่ยงใส่ผมตลอด ผมไม่เข้าใจ ผมมันแย่นักรึไง” มันพูดจบก็เดินชิ่งหนีไปทันที
ผมไปเหวี่ยงใส่มันตอนไหนวะ หรือผมทำ ผมเดินไปกระชากแขนมันไว้ให้มาฟังผมบ้าง “แล้วนายล่ะ ที่พูดมาทั้งหมดเรียกว่าเคารพตรงไหน”
“ผมก็แค่อยากจะแสดงความสนิทสนม เพียงแต่ผมมันแย่เอง ไม่มีมารยาท พูดผิด แต่มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายถึงขนาดลอบวางระเบิดไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องถึงขนาดห้ามไม่ให้เข้าร้านมั่งล่ะ แล้วอยู่ๆก็บังคับต้องให้มามั่งล่ะ ไม่งั้นก็ขู่จะไม่ส่งงานให้ เฮียทำแบบนี้ เอ๊ยบอกว่าเฮียเป็นผู้ใหญ่ได้ไง ว่ะ...”
ผมตาค้าง ต่อหน้าต่อตามันยังสบถใส่ผมอีก ผมหันไปมองหน้าโอมที่อ้าปากค้างอยู่เพื่อหาคนเข้าข้าง โอมชี้หน้าผม “บุ้ง...เท่าที่กูฟัง มึงผิด”
“เฮ้ย...กูผิดตรงไหน” ทำไมผมผิดไปได้ล่ะ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ตกลงโอมมันจะไม่อยู่ข้างผมใช่ไหม
“ก็มึงแก่กว่าไอ้ต๋องมัน น้องพูดผิดก็สอนเค้าสิ ไปสวนกลับเค้าได้ยังไง แล้วไอ้ที่อารมณ์แปรปรวนพูดจากลับไปกลับมา ถึงขนาดขู่ว่าจะไม่ส่งงานให้ กูว่ามึงดูละครไทยมากไปรึเปล่า กูบอกมึงแล้วให้มาดูละครเกาหลีมันเน่าก็จริงแต่น้อยกว่ามึงก็ไม่เชื่อกู แล้วเป็นไง...” ท่าทางโอมมันจะสนุกปากมากไปแล้วครับ พูดจาเลอะเทอะเลื่อนเปื้อนจนผมต้องสต็อปมันไว้แค่นี้ก่อน
“พอเลยมึง ออกอ่าวไทยไหลลงเจ้าพระยาแล้ว มึงอย่าออกนอกเรื่องสิ แค่นี้ก็คุยกันแทบไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว”
ต๋องถอนหายใจแรงเหยียดแบะปากออกเหมือนรำคาญแล้วพูด “ผมไปล่ะนะ เฮียโอมหวัดดี” ต๋องมันยกมือไหว้โอมเสร็จ เดินหันหลังให้เราสองคนทำท่าจะกลับไม่ได้คิดจะลาผมเลย ผมกำลังจะห้ามมันไว้แต่ก็ไม่ทันโอมที่วิ่งไปคว้าแขนมันไว้ก่อน
“จะรีบกลับไปไหนล่ะ เฮียกำลังช่วยเคลียร์ให้อยูนี่ไง”
“ไม่ต้องเคลียร์หรอกเฮีย ไร้สาระ เฮียบุ้งพอใจยังไงแบบไหนก็ตามใจ ผมพอใจแบบไหนผมก็จะทำ แค่นี้...จบ”
ต๋องมันว่าจบแค่นี้ผมก็ว่าดีเหมือนกัน ผมคงแก่เกินไปที่จะมาถกเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกับเด็ก ผมต้องใช้สมองคิดโต้ตอบโอมคนเดียวก็พอแล้วในชีวิตนี้ ช่วงที่มันไปมีพี่ต่ายไปผมอาจจะเหงานิดหน่อยแต่ผมก็ได้พักผ่อนปากได้พักหู
“เออ ดีเหมือนกัน ไปไหนก็ไปๆ”
ผมสะบัดนิ้วไล่ให้ต๋องมันไปผมจะได้กลับบ้านกลับช่องบ้าง ต๋องมันยอมกลับไปดีๆก็จริงครับแต่ถ้าผมตาไม่ฝาดต๋องมันเหลือบสายตาหงอยเศร้าส่งมาให้ผม ก่อนที่ผมจะทันคิดอะไรต่อไอ้เพื่อนตัวดีก็เริ่มก่อกวนหัวใจผมจนได้
“พี่ต่ายไม่มาได้ไง หลายอาทิตย์แล้วนะ” ปากก็พูดต่อว่าไปแบบนั้นแต่หน้าตากลับมีความสุขที่ได้คุยกับพี่ต่าย มันจะทำให้ผมปวดใจไปถึงไหนกัน ใครๆก็คิดว่าผมทำใจได้แล้วแต่จริงๆแล้วผมพยายามทำใจมากกว่า
“ถ้าอาทิตย์หน้าไม่มา ผมจะตามไปประชิดตัวพี่ต่ายถึงบ้านเลย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะ”
ผมได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะแว่วๆลอดสายออกมา อย่างน้อยเขาก็ยังรักกันดีผมคงทำได้แค่เพียงอวยพรให้เพื่อนมีความสุข เราเดินตามกันไปที่รถในขณะที่โอมยังคุยโทรศัพท์ไม่หยุดแม้กระทั่งโอมขึ้นซ้อนท้ายผมแล้วมันก็ยังไม่หยุดคุย ผมออกรถแรงจนโอมตกใจรีบเอามือกอดเอวผมไว้แน่น ผมสัมผัสเสียงหัวใจของโอมที่เต้นแนบอยู่กับหลังผม ความรู้สึกสุขอุ่นวาบเข้ามาในอกทั้งที่หักห้ามใจแล้วก็ยังเผลอ
อากาศยามดึกเย็นกว่าที่เคย ปกติเราไม่ค่อยได้อยู่เถลไถลยาวกันจนดึกดื่น กินข้าวในตลาดเสร็จผมก็ส่งโอมที่บ้าน แต่คืนนี้ดันมามีเหตุ ลมหนาวที่ตีผ่านหน้าในยามรถมอเตอร์ไซด์วิ่งฝ่าไม่หนาวอย่างที่ควรจะเป็น กลับอุ่นขึ้นเพราะคนที่กอดอยู่ข้างหลัง
“อืม ซ้อนมอไซด์บุ้งอยู่...ก็เสียงลมไงพี่ต่าย...ไม่ๆ กอดเอวบุ้งไว้ไม่ตกง่ายๆหรอก...ชัวร์สิ บุ้งขับดีนิ่มเหมือนนั่งลีมูซีนเลย...จริงมั้ยวะบุ้ง”
“อืม” ตอบไปแล้วก็เหงา ทั้งที่มันอยู่ใกล้แค่นี้ใกล้จนหัวใจแทบจะเต้นเป็นจังหวะเดียวกันก็ยังเหงา ผมค่อยๆจอดรถหน้าบ้านโอม มันก้าวลงจากรถโบกมือข้างที่เหลือจากโทรศัพท์ให้ผมเป็นการกล่าวลาค่ำคืนนี้ ผมเปิดยิ้มให้มันเหมือนเคยแล้วกลับบ้านนอน ยังมีรอยยิ้มเปี่ยมสุขของโอมติดอยู่ในฝันพร้อมๆ กับแววตาเศร้าของใครบางคนที่ติดตาตามมาด้วย
***************************
:bye2: ขอบคุณที่ติดตามค่ะ จบแว้ววว
-
การฆ่านักเขียน ท่าจะไม่บาปโนะ แง่ง ๆ ๆ
-
มันจะได้เป็นเรื่องยาวอีกเรื่องมั้ยนะ พี่บุ้งกับน้องต๋อง o18
-
มีแววว่าเราจะได้อ่านอีกเรื่องนึงเว้ยเฮ้ย :เหอะ1: :เหอะ1:
-
ว้าววว จะมีเด็กน้อยมาดามใจบุ๊งแล้ว ดีใจจัง แอบสงสารเพื่อนบุ๊งมานานล่ะ TwT
-
ขอข้อมูลทาง E-Mail แทนนะคะ :กอด1:
-
แจ้งรายละเอียดเรื่องการชำระเงินค่าหนังสือไปทางPM และเมลล์ ของทุกท่านที่แจ้งไว้แล้วนะคะ
แต่ท่านใดที่ยังไม่ได้รบกวนตามด้วย เพราะออกจะเบลอๆ :t3:
ส่วนใครจะให้แจ้งทางเมลล์ก็บอกเมลล์มาด้วยค่ะ
:pig4:
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 2 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด
50.namon 1 ชุด
51.น้ำแข็งใส 1 ชุด
ปล.PM ดูจาก ที่เป็นรูปซองจดหมายเขียนว่า My Message ช่วงส่วนหัวของหน้าเวบบอร์ดค่ะ
V
V
V ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องโอนมากันก่อนนะคะ :pig4:
-
มาติดตามอ่านต่อครับผม
ได้รับรายละเอียดแจ้งมาแล้วน่ะครับ
เตรียมรอโอนเงิน อิอิ
-
ได้รับแจ้งทางอีเมล์แล้วค่ะ
-
มีคนอ่านรึเปล่าเนี่ย เรื่องของบุ้ง น่าสงสารโดนทั้งโอมทิ้ง โดนทั้งคนอ่านเมิน :sad4:
:jul3: ล้อเล่นค่า
ไม่มีไรแค่มาดันว่าวันที่หกเดือนหน้าจะให้เริ่มโอนแล้วนะคะใครต้องการหนังสือก็จองเพิ่มมาได้เลยที่หน้าทู้ค่ะ :pig4:
-
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ
น้องต๋องยังไม่เคลียร์ สงสารเด็กน้อย
อยากอ่านคู่ต๋อง บุ้งอ่าาาา :m13:ฮ่าๆ
-
โอนเงินให้แล้วนะคะ แจ้งโอนไปที่เมลล์แล้วค่ะ :กอด1:
-
แจ้งกลับหมดแล้วนะคะสำหรับคนที่โอนเงินมา :pig4:
ใครยังไม่ได้เมลล์ตอบกลับรบกวนPMมาตามหรือตามหน้าเมลล์ค่ะกันหลุด
ส่วนใครที่สนใจจะจองเพิ่มก็ลงชื่อต่อจากด้านบนได้เลยค่ะ อยากให้ลงชื่อกันจะได้ไม่หลงเวลาแจ้งข่าวสารค่ะ
-
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 1 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. Alone Alone 1 ชุด
-
ขอแก้เลขจองของคุณAlone Alone เดี๋ยวจะงงกัน
1. talala 1 ชุด
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด
4. Paoling 1ชุด
5. Money_m_ 2 ชุด
6. yeyong 1 ชุด
7. Nobuseri 1 ชุด
8. GaIta 1 ชุด
9. NAS 2 ชุด
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด
14. pungplaza 1 ชุด
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด
17. YYY 1 ชุด
18. himecrazy 1 ชุด
19. ishiya 1 ชุด จ้า...
20. anan4293 1 ชุด
21. AutomaticLM 1 ชุด
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด
24. Princea 1 ชุด
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า
26.eddiam 1 ชุด
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด
29. ma_ko 1 ชุด
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ
31.Minnie_min 1 ชุด
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ
35.murasakisama 1 ชุด
36. gear 1 ชุด
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด
39. sakurazaka 1 ชุด
40. rai 1ชุด
41. Greennut 1 ชุด
42. tsukino 1 ชุด
43. nunamicky 1 ชุด
44. akazu 1 ชุด
45.mizuths 1 ชุด
46.amkang12 1 ชุด
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด
50.namon 1 ชุด
51.น้ำแข็งใส 1 ชุด
52.Alone Alone 1ชุด :pig4:
มีคนถามมาว่าจะได้หนังสือเมื่อไหร่ คาดว่าถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะได้ไม่เกินกลางเดือนหน้านะคะ
ยังไงก็รอกันหน่อยค่ะ ถ้าคืบหน้ายังไงจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
โอนเงินแล้วนะค๊าบ ^_^
-
โอนเงินเรียบร้อยแล้วนะคะ
ลำดับที่ 36
-
ลำดับ 44 รายงานตัว โอนเงินแล้วก๊าบบบบ :o8:
-
จะแจ้งข่าวว่าส่งต้นฉบับไปโรงพิมพ์แล้ว
ถ้าโรงพิมพ์จัดการได้เร็วก็คงจะได้จัดส่งหนังสือให้เร็วเหมือนกันค่ะ รอกันหน่อยนะคะ :pig4:
ณ วันนี้ เราตัดสินใจพิมพ์หนังสือเผื่อในจำนวนไม่มาก
ถือว่าตอนนี้ใครจองหรือไม่จองแต่ถ้าโอนเงินมาก่อน ถ้าหนังสือเสร็จเราก็พร้อมส่งให้เลยค่ะ
คนที่ลงชื่อจองก่อนหน้านี้แต่ไม่ได้โอนเงินมาก็ไม่มีผลอะไร นับเงินโอนเป็นหลัก
ถ้าหนังสือที่เผื่อหมดก็คือหมด คงไม่พิมพ์อีกแล้ว
ยิ่งเขียนก็งงเอง :laugh: กลุ้มใจตัวเอง เอาเป็นว่าแจ้งข่าวแค่นี้ก่อนนะคะ ได้หนังสือมาเมื่อไหร่จะแจ้งอีกครั้ง :pig4:
-
:o12: ฮือเกือบไม่รู้อะ ดีนะที่รุ่นน้องเค้าบอกมา
จัดมาเลย 1 ชุดค่ะ
-
:a5: พอไปอ่านกระทู้ข้างบน เห็นเค้าโอนเงินกันแล้ว นี่เราจะทันไหมเนี่ย ขออย่าให้สายเกินไปนะคะ please...............
-
ควรมีไว้ใน Collection อย่างยิ่งเลยค่า....เชียร์รวมเล่มตอนพิเศษ เพิ่มมาอีก 1 เล่มท่าจะดี เพราะตอนพิเศษหลายตอนมาก
-
ขอเลขบัญชีค่ะ ส่งมาที่ frodo3632แอทgmail.คอม จ้า และขอเชียร์รวมเล่มตอนพิเศษอีกหนึ่งเสียงค่ะ
-
เมลล์แจ้งรายละเอียดไปแล้วนะคะ สำหรับคนที่สนใจหนังสือให้PMมาถามหรือบอกเมลล์ให้แจ้งกลับรายละเอียดได้เลยค่ะ
วันนี้โทรไปถามความคืบหน้าของหนังสือ เห็นว่าปกสีสันสดใสกว่าเดิม :really2:
หวังว่าอาทิตย์หน้าจะได้หนังสือมาทันก่อนที่จะไม่อยู่อีกหลายวัน ไม่งั้นมีหวังได้กองอยู่กับบ้านไม่มีคนจัดการส่งแน่ๆ :เฮ้อ:
อีกนิดเดียวจริงๆ รอกันหน่อยนะคะ :pig4:
ปล.รวมเล่มตอนพิเศษที่มีเพิ่ม ยังไม่มีโครงการค่ะ เอาเป็นว่าอ่านกันเล่นๆไปก่อนแล้วกัน ^^
-
โอ้ะ ในที่สุดการรอคอยก็ใกล้สิ้นสุด
(มันพูดซะเว่อ ฮะๆ)
-
:a2: ได้หนังสือมาแล้วววว แพคเสร็จแล้ว
พรุ่งนี้พร้อมส่ง ยังไงจะแจ้งเลขที่พัสดุอีกครั้งค่ะ
ขอโทษในความล่าช้าด้วยค่ะ :pig4:
-
เลขพัสดุค่ะ ยังไงจะส่งให้ทางเมลล์อีกครั้งเผื่อคนที่ไม่ได้เข้ามาดู
1. talala 1 ชุด RG002351565TH
2. saruttaya 1 ชุด
3. bennnyyy 1 ชุด RG002351574TH
4. Paoling 1ชุด RG002351588TH
5. Money_m_ 2 ชุด RG002351693TH
6. yeyong 1 ชุด RG002351605TH
7. Nobuseri 1 ชุด RG002351614TH
8. GaIta 1 ชุด RG002351628TH
9. NAS 2 ชุด RG002351631TH / RG002351645TH
10. oppee 1 ชุด
11. panis 1 ชุด
12. YenOh 1 ชุด
13. SweetyYY 1 ชุด RG002351659TH
14. pungplaza 1 ชุด RG002351662TH
15. tamaki1 1 ชุด
16. women007 1 ชุด RG002351676TH
17. YYY 1 ชุด RG002351680TH
18. himecrazy 1 ชุด RG002351594TH
19. ishiya 1 ชุด จ้า...RG002351702TH
20. anan4293 1 ชุด RG002351716TH
21. AutomaticLM 1 ชุดRG002351720TH
22. munjung 1 ชุด
23 inoue 1 ชุด RG002351733TH
24. Princea 1 ชุด RG002351747TH
25. bvan 1 ชุด เจ้าค่า RG002351755TH
26.eddiam 1 ชุด RG002351764TH
27.honey honey drop 1 ชุด
28. dukdikdukdik 1 ชุด RG002351778TH
29. ma_ko 1 ชุด RG002351781TH
30.genieposh อีก 1 ชุดครับ RG002351795TH
31.Minnie_min 1 ชุด RG002351804TH
32.hyukling 1 ชุด
33.zine 1 ชุด RG002351818TH
34.KïssKïss_KÚRÚ 1 ชุดครับ RG002351821TH
35.murasakisama 1 ชุด RG002351835TH
36. gear 1 ชุด RG002351849TH
37. arakanji 1 ชุด
38. khao_tung 1 ชุด RG002351852TH
39. sakurazaka 1 ชุด RG002351866TH
40. rai 1ชุด RG002351870TH
41. Greennut 1 ชุด RG002351883TH
42. tsukino 1 ชุด RG002351897TH
43. nunamicky 1 ชุด RG002351906TH
44. akazu 1 ชุด RG002351910TH
45.mizuths 1 ชุด RG002351923TH
46.amkang12 1 ชุด RG002351937TH
47.didi 1 ชุด
48.midnight 1 ชุด
49.ระริน 1ชุด RG002351949TH
50.namon 1 ชุด RG002351954TH
51.น้ำแข็งใส 1 ชุด RG002351968TH
52.Alone Alone 1ชุด RG002351971TH
หวังว่าไปรษณีย์ไทยจะทำงานกันอย่างรวดเร็วนะคะ ทุกท่านจะได้รับหนังสือไวๆ
แจ้งข่าวอีกเรื่อง ถ้าใครจะติดต่อฟางช่วงนี้จะไม่อยู่จนถึงวันพุธที่21
ดังนั้นหากใครโอนเงินมาหรือเมลล์มาคงไม่ได้ตอบนะคะ
กลับมาแล้วค่อยว่ากันอีกครั้ง
ต้องขอโทษในความล่าช้าและข้อขัดข้องทุกประการค่ะ :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดด เข้ามาทัน ได้อ่านข่าวดี จะรอหนังสือนะคะ ^________^
-
ได้หนังสือมาแล้วสวยเว่อ :-[
เหมือนซื้อของแจ่มใสอ่านเลย o13
(ป.ล.ว่าแต่คุณฟางก็อยู่ปากช่องเหมือนกันเหรอคะเนี่ย :กอด1:)
-
ได้รับหนังสือแล้ว ขอบคุณค่ะ
-
ได้หนังสือแล้วค่ะ วันนี้เลย :pig4:
-
ได้หนังสือแล้วนะคะ ไปรษณีย์มาส่งแต่เช้าเลย :pig4:
-
แวะเข้ามาบอกว่า ได้รับหนังสือเรียบร้อยเเล้ว หนากว่าที่เห็นในรูป...คาดว่าคืนนี้คงหลับคาหนังสือเเน่ ๆ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :pig4:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ สวยงามมาก :กอด1:
ขอบคุณมากเลยค่ะ
-
ได้หนังสือวันนี้แล้วค่า วันนี้จะได้เอามาอ่านก่อนนอน อิอิ
-
กลับมาแล้ววว หวังว่าจะได้รับหนังสือกันแล้วทุกคนนะคะ :3123:
อ่านตอนพิเศษแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไงเล่าสู่กันฟังได้นะคะ
-
บอกได้คำเดียวว่า ชอบบบบ ค่ะ...
ตอนพิเศษตั้งเล่มนึงเต็ม ๆ เยอะมากกก ละลานตาสุด ๆ
ขอบคุณอีกครั้งจ้าาาาาา :pig4:
-
ยังไม่ได้PM เลยค่ะ ลำดับที่ 37 arakanji
-
ยังไม่ได้PM เลยค่ะ ลำดับที่ 37 arakanji
อ้าวววว...เดี๋ยวส่งให้ใหม่ค่ะ ถ้ายังไม่ได้อีกมาบอกหน้าวอลล์นะคะ
-
ได้หนังสือแล้วนะครับ มาส่งนานแล้วแต่ไม่ได้มาโพสบอกมัวแต่อ่าน
พี่ต่ายกับโอมน่ารักมากๆ ขอบคุณ คุณฟางที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านกัน
หวังว่าจะมีผลงานเรื่องใหม่ให้ติดตามอีกนะครับ o13
-
ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ในบอร์ดเลยค่ะ (ที่ไม่เคยอ่านเพราะไม่มีเวลา) ได้แต่เข้ามาดูและอ่าน
คนที่เขียนความเห็นหลังจากที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ และเป็นว่าเปิดจองรอบสอง ก็เลย
เข้ามาจองและมีไว้ในครอบครองเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ได้อ่านสองเล่มแรก และเล่ม
ที่สามกำลังอ่านได้อีกนิดหน่อย ขอบอกว่าคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปเป็นอย่างมาก เป็นคนที่บรรยายและให้ความเห็นไม่ค่อยเก่ง บอกได้คำเดียวว่า สนุกมากกกกกกกกค่ะ อ่านไป
ยิ้มไปกับน้องโอมที่แสนจะน่ารักและแสนงอน และพี่ต่ายที่ดูแล้วอบอุ่นและรักน้องโอม
จริง ๆ อ่านแล้วเหมือนได้อ่านไดอารี่ของเพื่อนเลย อ่านแล้วเห็นภาพตาม สำนวนการเขียนน่ารักมาก ๆ ค่ะ น้องคนเขียนไม่คิดจะเขียนเรื่องอื่นอีกบ้างเหรอคะ อ่านแล้วไม่อยาก
จะให้จบเลยจริง ๆ เพราะมีความสุขมากขณะที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ให้ได้อ่านกัน
-
อ่านแล้วรู้สึกในตอนนี้จะมีอุปสรรคและปัญหาต่างๆในชีวิตคู่ที่เพิ่มมาขึ้น แต่ทั้งคู่ก็สามารถฝ่ามันออกมาได้
ปล.แอบชอบตอนพิเศษตอนสุดท้ายจริงๆ อยากให้เปิดมาอีกสักเรื่อง o18
:pig4:
-
ดีจังเลย
-
:L1:
-
พี่ต่ายน่ารักจัง
-
สนุกมากค่ะ อ่านแบบติดตามวางไม่ลงเลย :กอด1:
-
น่ารักทั้งโอมทั้งพี่ต่ายเลยค่ะ มาเขียนตอนพิเศษอีกนะคะรอๆ
:pig4:
-
ตามอ่านจนจบทั้งสามภาค
เง้อ สนุกจังค่ะ อบอุ่นจัง
อิจฉาโอมสุดๆ เด็กขี้งอนและเอาแต่ใจ แต่ก็มีคนคอยตามใจ
อยากได้แฟนแบบพี่ต่ายสักคนจะหาได้ที่ไหนน้อ ฮ่าๆ
ขอบคณคนเขียนนะคะ
-
กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบครับ หลังจากที่ไม่ได้อ่านมานานหลายปีเลย
คิดถึง โอท กับ พี่ต่าย มากๆๆๆ ไม่รู้เป็นยังไงบ้างคู่นี้
คิดถึงเสมอครับ
-
ตามมาจากตอนหลัก
เขียนดีเขียนได้สนุกน่าติดตามมากค่ะ ^^
-
แรก ๆ เรื่องมันเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ไปหน่อย แต่มาตอนหลัง ๆ ก็สนุกดี แต่เราว่าการดำเนินเรื่องของตัวละครมันดูเด็กกว่าวัยทำงานไปหน่อยนะ
:z10: :z10: :z10: