CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: haeinpark ที่ 27-10-2009 21:57:13

หัวข้อ: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 27-10-2009 21:57:13

 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
สวัสดีเน้อ.......... บรรดานักอ่านตัวยง

ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อ Sunny ฝากนามปากกา Haein Park ไว้ด้วยน้างับ ตอนนี้เรียนอยู่ที่ม.บูรพาปีสาม เอกภาษาเกาหลี

วันนี้เอานิยายเรื่องแรกมาฝากกัน ใครที่ชื่นชอบนิยายรักแนว กุ๊กกิ๊ก เศร้า ตลก บอกได้คำเดียวว่ามีทุกรส


สุดท้ายนี้ ฝากผลงาน เรื่อง Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ด้วยงับ ยังไงก็ช่วยให้กำลังใจหรือติชมนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยน้า.... :call:


ก่อนอ่านก่อนอื่นเลย...ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.


                                   ....................................................................

                                                 :กอด1:ตัวละครหลัก [Main Character] :กอด1:

  (http://image.ohozaa.com/ij/jang20geun20suk20001.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5885ac7025ea9123278ce5de07ef9100)   จาง กึน ซอก รับบทเป็นไปป์ เด็กหนุ่มวัยรุ่น รักในศักดิ์ศรี รักพวกพ้อง และชอบช่วยเหลือผู้อื่น ดูภายนอกจะเป็นคนแข็งๆ แต่ความจริงแล้วเป็นคนอบอุ่นอ่อนโยน รักใครรักจริง

(http://image.ohozaa.com/ir/c125787e0a7b1d873c2625d5023ced9c.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c125787e0a7b1d873c2625d5023ced9c)   พิช วิชญ์วิสิฐ รับบทเป็น ปอนด์ หนุ่มน้อยหน้าใส จิตใจดี เป็นคนทีไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เซ่อซ่า ป้ำๆเป๋อ และซุ่มซ่ามเป็นที่สุด นอกจากนี้ยังเป็นคนยอมคน ขี้สงสาร และใจอ่อน

(http://image.ohozaa.com/is/nadan_05_8e1ryusfri30104.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5000273993463bcc16a9fe58bb37f65b)   แบร์รี่ ณเดช รับบทเป็น ปีเตอร์ เด็กหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับความรักเต็มที่ โแมนติก และเป็นสุภาพบุรุษ

(http://image.ohozaa.com/ih/n0152.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=80b5e5928c79d9fa1cfc3d6b3c623c4c)   สน ยุกต์ ส่งไพศาล รับบทเป็น ปาล์ม นักกีฬาว่ายน้ำโรงเรียน เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ชอบเอาชนะ และมีความลึกลับอยู่ในตัวเองมาก

(http://image.ohozaa.com/ig/wbrxek56405002.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f968b8e70691541d432b466110d9eaa1) จองเบ เคโอทิค รับบทเป็น ท้อป เด็กหนุ่มอัจฉริยะ เรียนเก่ง เรียบร้อย ขี้อาย และมั่นคงในความรัก
...................................
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก (UP...Ep.1-2)
เริ่มหัวข้อโดย: ChiiCaLorz ที่ 27-10-2009 21:58:45

 :mc4: เย้ว นิยายใหม่
มาบ่อยๆน่ะคร้าฟ รออ่านอยู่
รา่ยงานตัวคับป๋ม  :o8:

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก (UP...Ep.1-2)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 27-10-2009 23:27:46

เข้ามาทักทายนิยายใหม่จ้า  :mc4:

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก (UP...Ep.1-2)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-10-2009 03:00:10

เอากฏมาแปะด้วยนะ แล้วอีกทู้นึงลบออกไปแล้ว ยังงัยก็ลงนิยายในทุ้นี้แล้วกันจ้า

หัวข้อ: Re:(New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก Ep.1(มือใหม่หัดเขียนเป็นกำลังให้ด้วยน้า)
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-10-2009 14:08:12

   สวัสดีตอนเที่ยงๆๆ หลังจากลองโพสต์ผิดโพสท์ถูกมาหลายครั้งก็เริ่มเข้าใจวิธีมากขึ้น วันนี้ก็อย่างที่บอกจะลงนิยายเรื่องแรกของเราให้ลองอ่านดู ชอบไม่ชอบก็ติชมได้เลย จะเป็นพระคุณอย่างสูงสุด

    คำว่า "เพื่อน" นั้นสำคัญไฉน มีหลายคนบอกเอาไว้ว่าเป็นเพื่อนกันแล้วไม่สามารถเปลี่ยนไปมากเกินกว่านี้ได้ นิยายเรื่องนี้จะเป็นเหมือนสื่อกลางที่ทำให้ผู้อ่านได้เข้าใจคำว่า "เพื่อนรัก ที่เกิดขึ้นพร้อมกับคำว่า "รักเพื่อน" ความจริงอันปวดร้าวที่ทำให้หลายหัวใจต้องเจ็บปวด แต่หลายคนก็ยอมเจ็บปวดด้วยคำถามที่เปี่ยมไปด้วยความหวังที่ว่า "ทำไมเราจะรักกันไม่ได้" พิสูจน์นิยามรักนี้ได้ใน "Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก" :n1:
                                                                                                                      
                                                                 ......................................................                                                    
                                                              
                                                          Sorry Friend   ใกล้เกินไป หัวใจสปาร์ครัก
      
             “เส้นบางๆของคำว่าเพื่อนกับแฟนนั้นบางเบาเสียจนไม่รู้ว่าเป็นเส้นเดียวกันหรือไม่ เส้นสองเส้นนี้สำหรับผมแล้วมันใกล้กันมากจนขนานทาบทับกันได้ในบางเวลา ความเป็นเพื่อนนั้นก่อตัวอย่างเปิดเผย แต่เส้นบางๆที่เรียกว่าแฟน ก่อตัวขึ้นอย่างลับๆ และพยายามกลบเส้นเพื่อนไปทีละน้อย จนในที่สุดเส้นเพื่อนก็ยอมแพ้ และอ่อนกำลังลง ทำให้เส้นแฟนนั้นค่อยๆทำงานอย่างช้าๆ กว่าเราจะรู้ตัวอีกที เราก็ไม่รู้ไปเสียแล้วว่า คำว่าเพื่อนนั้นสะกดยังไง”

 ตอนที่ 1 ความห่างไกล    
      
      ผมกับไปป์เป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ตั้งแต่จำความได้เพื่อนคนแรกของผมก็คือนายไปป์คนนี้นี่แหละ เรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพราะเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ทั้งๆที่ทุกปีจะมีการเปลี่ยนห้องไปเรื่อย แต่ผมกับไปป์กลับได้อยู่ห้องเดียวกันตลอด ตอนเด็กผมไม่ค่อยชอบเล่นกับเพื่อนผู้ชายเท่าไหร่ เพราะเด็กผู้ชายชอบเล่นกันแรงๆ จนผมเจ็บตัวทุกครั้ง ผมมักจะแอบไปเล่นกับเพื่อนผู้หญิง ซึ่งเมื่อเพื่อนชายของผมมาเห็นก็มักจะมาแซว และแกล้งผมแรงๆ ในขณะที่ผมกำลังตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย พระเอกที่ชื่อไปป์ ก็มักจะขี่ม้าขาวมาช่วยผมเสมอ ด้วยเหตุนี่ผมจึงรู้สึกอุ่นใจที่มีไปป์เป็นเพื่อน เราโตมาด้วยกัน เรียนด้วยกัน ห้องเดียวกัน และก็เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรก็ต้องคอยบอกคอยปรึกษากันอยู่เสมอ
       
         จนกระทั่ง...................

       วันหนึ่งในฤดูร้อนตอนปิดเทอม ผมยังจำได้ดีถึงข่าวร้าย ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของไปป์กับผมต้องสั่นคลอน ตอนนั้นเราเพิ่งจบ ม. 3 เราก็เลยไปสมัครเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัดด้วยกัน ไปป์เป็นคนหัวดี เรียนเก่ง แต่ติดเกเรไปหน่อย ผมจึงต้องเป็นคนคอยช่วยผลักช่วยดันไม่ให้ไปป์ออกนอกลู่นอกทาง เราต่างคาดหวังกับโรงเรียนนี้มาก ติวหนังสือด้วยกันทุกวันแต่ในที่สุด......................

      
  “เฮ้ย! ปอนด์ กูสอบโรงเรียนประจำจังหวัดไม่ติดว่ะ”  ไปป์บ่นด้วยความผิดหวัง พาลทำให้ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
       
 “ไปป์ มึงพูดจริงเหรอวะ เก่งอย่างมึงเนี่ยนะสอบไม่ติด” ผมถามกลับด้วยความหวังในใจว่าเขาอาจจะล้อเล่นตามนิสัยคนชอบอำ
  
 “เออ! กูพูดจริงๆ แล้วมึงล่ะสอบติดเปล่าวะ” ไปป์ถาม ด้วยความที่ผมยังไม่ได้เช็คข้อมูล ผมจึงภาวนาในใจให้สอบตกไว้ล่วงหน้า
      
 “กูยังไม่ได้ดูเลยเลย เดี๋ยวกูขอเช็คก่อนนะ” ผมตอบ พร้อมเปิดคอมพิวเตอร์หาข้อมูล ผมกับไปป์นั่งลุ้นกันอยู่สองคนด้วยใจระทึก ผมค่อยๆใส่รหัสผ่านทีละตัว ภายในใจก็ภาวนาหนักขึ้น ไม่ให้มีชื่อผมอยู่ในรายชื่อผู้สอบติด
   
     ^
    ^
    ^
 
 “ปอนด์ มึงสอบติดนี่หว่า ดีใจด้วยนะ” หน้าจอของคอมพิวเตอร์แสดงรายชื่อชัดเจนว่ามีชื่อของผมอยู่ ไปป์ทำท่าดีใจไปกับผม แต่ในแววตาฉายแววเศร้าอย่างสังเกตได้
      
  “ไปป์ แล้วมึงจะเอายังไงต่อไป มึงจะเรียนที่ไหนวะ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
       
 “ก็คงอยู่โรงเรียนเดิมแหละ กูไม่อยากเรื่องมาก” ไปป์ตอบเสียงเบา ใบหน้าผิดหวัง
      
  “เอาอย่างนี้มั้ย กูสละสิทธ์โรงเรียนนี้ แล้วกลับไปเรียนโรงเรียนเราเหมือนเดิม เป็นเพื่อนมึง ดีมั้ย” ผมถามหน้าจริงจัง เหมือนผมจะล้อเล่นถ้าจะสละสิทธิ์โรงเรียนดีๆ และสอบเข้ายากขนาดนี้ไป แต่ผมคิดจริงทำจริง
       
 “ไม่ได้นะ มึงอุตส่าห์พยายามจนสอบได้โรงเรียนนี้ แล้วจะมาสละสิทธิ์ด้วยเหตุผลง่ายๆแบบนี้ไม่ได้” ไปป์ต่อว่าผม คงโมโหมากที่ผมคิดอะไรไม่เข้าเรื่อง
     
  “แต่........กู  กูเป็นห่วงมึงนะเว่ย” ผมตอบเสียงอ่อน
       
 “ไม่ต้องห่วงกูหรอก กูไม่เป็นไร โรงเรียนก็โรงเรียนเดิม เรียนมาตั้งแต่อนุบาล 12 ปีแล้วนะเว่ย ยังไงก็สบายมาก แต่มึงสิน่าเป็นห่วงยิ่งกว่า โรงเรียนใหม่ สังคมใหม่ เพื่อนใหม่  .....” ไปป์พูดเพื่อให้ผมสบายใจ แต่ผมก็รู้ว่าไปป์พูดปลอบใจตัวเองด้วย ผมเดินเข้าไปใกล้ ค่อยๆวางมือที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงลงบนบ่าของไปป์
       
 “ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่มึงกับกูก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ อย่าลืมสิว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน” ผมพูดให้กำลังใจผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้มีความทุกข์อยู่ ถึงแม้เขาจะไม่ได้แสดงออกถึงความเสียใจ แต่ด้วยความที่คบกันมานาน ทำให้ผมค่อนข้างที่จะรู้ใจเขามากพอสมควร ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และค่อยๆผ่อนลมออกช้าๆ เพื่อทำให้ตนเองรู้สึกเตรียมพร้อม กับการออกไปเจอกับสังคมใหม่ที่ผมกำลังจะได้พบเจออีกในไม่ช้า

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 28-10-2009 14:11:09

ตกใจหมดเลย


กระทู้หายครับ


หาตั้งนาน
 :a5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย]... (New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก EP.2 [เปิดเทอมใหม่ฯ]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-10-2009 14:55:26

เรามาต่อตอนที่สองกันเลยดีกว่า
ความเดิม เมื่อเพื่อนที่สนิทกันมากอย่างไปป์กับปอนด์ โดนความห่างไกลเล่นงาน ทั้งคู่จะยังรักษาความสัมพันธ์ต่อกันและกันไว้ได้อย่างไร ติดตาม ตอนที่ 2
    ...

 ตอนที่ 2 เปิดเทอมใหม่ หัวใจว้าวุ่น
       
            วันนี้เป็นวันแรกที่โรงเรียนแห่งใหม่ของผมเปิดเทอม โรงเรียนของผมเปิดเรียนก่อนโรงเรียนของไปป์เสียอีก ผมมองไปรอบ ๆ โรงเรียนอย่างพิจารณา โรงเรียนนี้ใหญ่โต มีตึกเรียนที่สูงมากที่สุดถึงสิบชั้น รอบๆโรงเรียนร่มรื่นไปด้วยต้นไม้หลากหลายพันธุ์ โรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดแห่งนี้มีนักเรียนจากหลายอำเภอ และจากต่างจังหวัดมาเล่าเรียน จึงไม่ต้องแปลกใจเลยที่ผมเดินสำรวจมานานแต่ก็ไม่ยักเจอกับคนรู้จัก
       
            กริ่งดังขึ้นบอกเป็นสัญญาณให้ไปเข้าแถวหน้าเสาธง ผมกวาดสายตามองหาแถวที่เป็นห้องของผมคิดดูแล้วการที่ผมได้เข้ามาเรียนที่นี่เหมือนเป็นเรื่องที่เกินคาดสำหรับผมมาก ผมเป็นเด็กที่เรียนไม่ค่อยดีแต่กลับสอบติดห้องคิงที่โรงเรียนนี้ พอผมเดินมาถึงแทบไม่ต้องถามใครเลยว่าห้องผมอยู่ไหน เพราะพิจารณาดูจากแถวที่โดดเด่นจากแถวอื่น และผมจำเพื่อนบางคนที่มามอบตัวด้วยกันได้ ผมจึงเดินไปเข้าแถวโดยมาลังเล ห้องของผมมีนักเรียน 35 คน ผู้ชาย 5 คน ผู้หญิง 30 คน ก็แปลกใจเหมือนกันที่ทำไมทรัพยากรผู้หญิงมีมากขนาดนี้ ผมยืนอยู่ข้างหลังเพื่อนผู้หญิงสองคนที่กำลังเม้าท์อย่างเมามัน พวกเธอคงจะรู้ว่าผมแอบฟังและแอบหัวเราะไปกับเรื่องที่พวกเธอพูดกัน ผู้หญิงผมยาวข้างหน้าหันมายิ้มให้ผม เผยให้เห็นฟันขาวแต่เรียงตัวไม่สวยค่อนข้างยืนออกมาเกินปาก หรือที่คนเค้าเรียกว่าฟันเหยินนั่นเอง
      
  “หวัดดี เราชื่อแนนนะ แล้วนี่เพื่อนสนิทของเราชื่อ น่องโป่ง เอ๊ย! ชื่อฝน” เธอคนนี้แนะนำตัวเองพร้อมเม้าท์ฉายาเพื่อนตัวเสียเสร็จสรรพ ผมมองไปที่น่องของผู้หญิงอีกคน พร้อมกับหลุดหัวเราะ น่องของเธอที่โป่งออกมาเป็นกล้ามทำให้ผมกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
      
 “นี่แน่ะ! ยัยแก้วหน้าม้าเม้าท์เพื่อนอ่ะ อย่าไปใส่ใจเลยนะเธอ…..”
     
 “ปอนด์ครับ” ผมตอบ
        
“มาครับมาเคริ๊บอะไรกัน ไม่ต้องสุภาพกับเราหรอกอยู่ห้องเดียวกัน พอสนิทกันก็เรียกมึงกูแล้ว” แนนบอกอย่างอารมณ์ดี
        
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ แนน ฝน” ผมรู้สึกดีใจที่มาวันแรกก็มีเพื่อนสติแตกอย่างนี้ ผม แนน และ ฝนเดินคุยกันมาอย่างถูกคอ ซักประวัติกันไปมาก็รู้ว่าทั้งสองคนย้ายมาจากโรงเรียนในกรุงเทพฯ พวกเธอชวนผมไปเที่ยวที่นั่นที่นี่จนผมชักเริ่มนึกสนุกไปกับพวกเธอ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยไปกรุงเทพฯมาก่อนทั้งที่ก็อยู่ไม่ไกลมากนัก
     
              เมื่อมาถึงห้องเรียน เป็นความโชคดีของเราที่โต๊ะเรียนจัดเป็นแถวละสามตัว เราทั้งสามก็เลยได้นั่งด้วยกันไม่ต้องแยก ซึ่งผมนั่งริมสุดเพื่อความสะดวกเวลาออกไปไหนมาไหน บรรยากาศภายในห้องดูครึกครื้นเนื่องจากทั้งสองนางเดินเม้าท์กับเพื่อนไปทั่ว เพียงแค่วันเดียวพวกเธอก็รู้จักกับเพื่อนทุกคนในห้องอย่างรวดเร็ว
        
“ผู้ชายห้องเราแม่งโคตรหล่อเลยว่ามั๊ย มีแค่ห้าคนแต่เป็น.....หนึ่งคน เหลือสี่หนุ่มหล่อเด็ดทุกคน ถ้าได้ใครชั้นโอหมดอ่ะ” แนนเริ่มเปิดประเด็นพร้อมทั้งกำหนดเพศให้ผมเสร็จสรรพ
  
  “นายกันย์คนนั้นอ่า เป็นลูกผู้ว่าฯ รวยโคตร ๆ มีลักยิ้มด้วยน่ารักจัง” ยัยฝนเริ่มพูดถึงผู้ชายในห้องขึ้นมาบ้าง
       
 “ดูคนนั้นสิ ที่นั่งหน้าห้องอ่ะ เป็นเด็กเรียนใส่แว่น ชื่อนายท้อป เรียนเก่งเว่อร์ สอบติดคะแนนเป็นที่หนึ่งของสายชั้นเลยนะเว้ย” ยัยแนนเล่าต่อ
      
  “แต่ฉันว่าคนที่ผมตั้ง ๆ แลเกเร ๆ คนนั้นน่ารักกว่าว่ะ นายปาล์มเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ หุ่นดีโคตรขาวเว่อร์” ยัยฝนเล่าอีก ผมทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็แอบเก็บข้อมูลสุดฤทธิ์
      
 “แต่ไม่มีใครสู้ปีเตอร์ของฉันได้หรอกย่ะ ลูกครึ่งไทย-แคนาดา ใส่เหล็กดัดฟันด้วยอ่ะ ยิ้มทีโอ๊ย! ใจจะละลาย ดูดิ ๆ เค้ายิ้มให้ชั้นด้วยอ่ะ” ยัยแนนพูดพร้อมพร่ำเพ้อ ป่านนี้คงไปถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ไปแล้ว
      
  “เฮ้ย! ปอนด์แกจองคนไหนวะ ตอนนี้เหลือสองช้อยส์แล้วนะ เร็ว ก่อนชั้นกะยัยฝนจะขอคนละสองแล้วแกอด” ยัยแนนเริ่มเพ้อเจ้อ
      
  “ไม่อ่ะ....เรามีคนที่ชอบอยู่แล้ว” ผมตอบ ทำให้ยัยสองคนกรี๊ดลั่นพร้อมแซวผมอย่างพร้อมเพรียง
       
 “แหม! มีแฟนแล้วก็ไม่บอก”
        
             ในขณะที่พวกเรากำลังคุยกัน คุณครูประจำชั้นหรือเรียกให้ทันสมัยก็คือครูที่ปรึกษาเดินเข้ามาในห้องพอดี
      
  “สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน ครูชื่อพิจิตราภรณ์ หรือครู น้ำชานะคะ ครูจะมาเป็นครูที่ปรึกษาตลอดระยะเวลาสามปีให้กับพวกเรา ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าห้องของเราเป็นห้องวิทย์-คณิตห้องแรก และเป็นห้องคิงส์ของโรงเรียน ดังนั้นนักเรียนต้องตั้งใจเรียนให้มากไม่ให้เสียชื่อของห้องเรานะคะ เอาละค่ะ ครูอยากรู้จักนักเรียนทุกคนแล้วล่ะ เริ่มจากเธอก่อนเลย” คุณครูน้ำชาชี้ไปที่นักเรียนคนแรก นั่นก้อคือนายท้อปนั่นเอง
       
 “สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมชื่อนายณัฐพล ชื่อเล่นท้อปครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ” นายท้อปกล่าวเสร็จก็ถอนหายใจเป็นการใหญ่ สื่อให้รู้ว่าเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อาย
        
“นายท้อปเนี่ยเป็นคนที่สอบได้คะแนนสูงสุดของสายชั้นเรา ขอให้เพื่อนๆทุกคนปรบมือให้หน่อยค่ะ” คุณครูน้ำชาว่า ทุกคนต่างทำเสียงฮือฮา พร้อมปรบมือให้อย่างดัง คุณครูน้ำชาไล่ถามชื่อนักเรียนจนครบห้อง แล้วทิ้งท้ายไว้ว่า จะมีการเลือกหัวหน้าห้องในวันพรุ่งนี้ เพื่อนๆก็ต่างเสนอชื่อท้อปกันเป็นแถว เพราะดูจากท่าทางที่สุขุมน่าจะทำงานได้ดี คนที่สองเพื่อนก็เสนอว่าให้เป็นนายปาล์มที่ดูท่าทาวมั่นใจ และคงอยากเป็นหัวหน้าเต็มแก่ หน้าหมั่นไส้ที่สุด คนที่สามเพื่อนก็เสนอชื่อผม ที่ดูเป็นผู้ชายเรียบร้อย น่าจะเป็นผู้นำและทำงานออกมาเรียบร้อยได้
        
 “นายชื่ออะไรนะ ปอนด์รึป่าวเราฟังไม่ชัด นายเคยเรียนที่โรงเรียนรัตนวิทยาใช่มั้ย” ท้อปถามผมหลังจากที่คุณครูน้ำชาเดินออกไปแล้ว
       
 “อืม เราเรียนที่นั่นตั้งแต่อยู่อนุบาล ถามทำไมเหรอ” ผมตอบและถามกลับด้วยความสงสัย
       
 “นายจำเราได้มั้ย เราท้อปไงที่เข้าเรียนตอนป.1 ปีเดียวก็ออก เราจำนายได้” ท้อปว่า
       
 “อ๋อ! เราจำได้แล้ว นายท้อปแว่นหนาที่ชอบโดนแกล้งใช่มั้ย ถึงว่าหน้าตาคุ้น ๆ” ผมตอบพร้อมกับเพ่งมองท้อปด้วยความจำได้
      
  “โลกกลมจริง ๆ เลย เรายังจำได้ตอนนั้นนายก็โดนแกล้งไปพร้อมกับเรา แต่ก็มีเพื่อนของนายที่ชื่อไปป์มาช่วยพวกเราตลอดตอนนี้นายไปป์ไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ ยังติดต่อกันอยู่รึป่าว” ท้อปเริ่มซักท่าทางน่าสงสัย
        
“เค้าก็เรียนที่เดิมแหละ พอดีว่าเราสอบติดที่นี่ก็เลยมาเรียนที่นี่”  ผมตอบ
        
“ว่างๆก็ชวนไปป์มาเที่ยวที่โรงเรียนเราบ้างก็ได้นะ เราอยากจะขอบคุณเค้าที่เค้าคอยช่วยเรา ถ้าไม่มีเค้าเราแย่แน่ ๆ” ท้อปพูดไปก็แสดงอาการบิดไปบิดมาเหมือนคนกำลังเขิน ผมไม่อยากจะคิดอกุศล แต่สัญชาตญาณมันบอกว่าท้อปผิดปกติ ห้องเราจะเหลือผู้ชายสามคนก็ตอนนี้แหละ
      
  “ได้ เดี๋ยวเราบอกให้” ผมพูดพร้อมขอตัวออกไปกินข้าวเพราะเป็นเวลาเที่ยงแล้ว
        
“แนน ฝน ไม่รอเลยนะ” ผมวิ่งตามไปนั่งหอบแฮก ๆ
        
“ก็แกมัวแต่ยืนจีบกับนายท้อปอยู่ ก็เลยไม่อยากขัด แหม มาวันแรกก็เอาเลยนะ ชั้นสงสารแฟนแกว่ะ โดนสวมเขาตั้งแต่วันแรก 555” ยัยฝนพูดกระแนะกระแหนทันที
“บ้าเหรอ ชั้นยังไม่มีแฟนซักหน่อย แค่บอกว่าแอบชอบเฉย ๆ แล้วนายท้อปนั่นชั้นก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย ชั้นว่านายท้อปต้องเป็นเหมือนชั้นแหละ” ผมว่าเล่นเอาสองคนนั้นตาถลึง
   
“จริงเหรอวะ” ทั้งสองคนพูดแทบจะพร้อมกัน
   
“เออน่า เชื่อชั้นเถอะ ชั้นดูไม่ผิดหรอก” ผมตอบ
   
“เดี๋ยวไปซื้อข้าวก่อนนะ หิวม๊ากมาก”
   
             โรงอาหารโรงเรียนนี้ค่อนข้างกว้างมีของกินให้เลือกกินมากมาย ข้าวราดแกง ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน อาหารตามสั่ง หรือแม้แต่ขนมขบเคี้ยวก็มีให้เลือก ขณะที่ผมกำลังมองหาของอยู่นั้น ด้วยความซุ่มซ่ามทำให้เดินไปชนกับใครบางคนจนน้ำก๋วยเตี๋ยวหกเลอะเต็มเสื้อของผมไปหมด
   
“เฮ้ย ! ขอโทษ อ้าวปอนด์ เราขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจ” ผู้ชายคนนี้สำเนียงออกแปร่ง ๆ เพราะเนื่องจากเป็นลูกครึ่งก็เลยพูดไม่ชัดเท่าไร คนนั้นก็คือ นายปีเตอร์นั่นเอง เมื่ออยู่ใกล้กันขนาดนี้แล้ว ผมลอบมองหน้าของปีเตอร์อย่างพิจารณา หน้าตาของปีเตอร์ใสมากจนมีเลือดฝาด เหล็กดัดฟันสีชมพูรับกับริมฝีปากสีชมพูระเรื่อได้เป็นอย่างดี
   
“ไม่เป็นไรหรอกปีเตอร์ เราเดินไม่ดูทางเอง” ผมว่าพร้อมกับเอามือปัดเศษผักออกจากเสื้อ
   
“น้ำก๋วยเตี๋ยวลวกมั้ยปอนด์ นี่ผ้าเช็ดหน้าเราเอาไปเช็ดนะ” ปีเตอร์ยื่นผ้าเช็ดหน้าลายมิกกี้เม้าส์สีหวานมาให้ผม
   
“ขอบใจนะ แต่ว่าเสียดายผ้าเช็ดหน้า เราว่าปีเตอร์เก็บไว้ใช้เถอะ เดี๋ยวเราเอาทิชชู่เช็ดออกก็ได้” ผมตอบด้วยความเกรงใจ
   
“คนอย่างเราถ้าให้ของไปแล้ว แล้วคนรับไม่รับไว้ เราจะเสียใจมากนะ รู้มั้ย” ปีเตอร์เริ่มปรับโทนเสียงพูดจนผมรู้สึกขนลุก
   
“รับเอาไว้เถอะถือว่าเป็นคำขอโทษจากเรา งั้นเราไปก่อนนะ แล้วเจอกันในห้อง” ปีเตอร์ว่าพร้อมจับมือผมขึ้นมา แล้ววางผ้าเช็ดหน้าลงบนมือของผม และเดินจากไป ผมยืนขาแข็งทำอะไรไม่ถูก รู้สึกหน้าชา มือผมสั่นไปหมด ไม่เคยโดนใครจู่โจมอย่างนี้มาก่อน
   
“กริ๊ดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องดังลั่นโรงอาหาร ผมได้สติคืนมาหันมามองต้นเสียงทันที ก็เห็นยัยแนนยืนจังก้าท้าวสะเอวท่าทางเอาเรื่อง
   
“นี่ปอนด์ แกคุยอะไรกับปีเตอร์ของชั้นยะ ชั้นเห็นนะ บาดตาบาดใจ นี่อะไร ผ้าเช็ดหน้า ต้องเป็นของปีเตอร์แน่เลย แกแย่งแท่งอ้อยชั้น ชั้นไม่ยอม” ยัยแนนกระทืบเท้าอย่างขัดใจ จนทำให้ใครหลายคนหันมามอง
   
“ก็เราเดินซุ่มซ่าม ไปชนปีเตอร์เข้า ก๋วยเตี๋ยวก็เลยหกใส่ เค้าก็เลยให้ผ้าเช็ดหน้ามาก็แค่นั้น ” ผมตอบพยายามทำหน้าให้เรียบเฉยที่สุดเท่าที่จะทำได้
   
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ของดีแบบเนี้ยจะเอาไปเช็ดคราบอาหารไม่ได้ เราขอนะปอนด์ นะ นะ” แนน
กระเซ้าขอผ้าเช็ดหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน
   
“เอาไปดิ เพื่อนกันให้กันได้อยู่แล้ว” ผมให้แนนไปด้วยใจที่เสียดาย ผมพยายามควบคุมใจไม่ให้เตลิด พยายามไม่วอกแวก
   
“กูรักไปป์คนเดียวและจะไม่มีวันชอบใครเด็ดขาด” ผมท่องคำนี้ไว้ตลอดในใจ แต่บางครั้งคำว่าไปป์ของผมกลายเป็นสองพยางค์ซะได้ เฮ้อ! ใจผมมันเป็นอะไรไปเนี่ย
   
             ผมเดินใจลอยเข้ามาในห้องด้วยความซุ่มซ่ามทำให้ผมเดินสะดุดขาเก้าอี้หลังห้องจนล้มหน้าคะมำไป ขณะที่ผมกำลังจะยันกายลุกขึ้นก็มีมือหนึ่งยื่นมาให้ผม ผมหันไปมองหน้าเจ้าของมือนั้น แล้วก็ต้องหน้าแดงขึ้นอย่างไร้เหตุผล ปีเตอร์นั่นเอง
   
“ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะปอนด์ มาลุกขึ้นเราช่วย” ปีเตอร์ยื่นมือให้ผม หน้าอมยิ้ม ผมค่อยๆยื่นมือไปจับมือของปีเตอร์อย่างช้า ๆ แล้วยันตัวลุกขึ้นมา
   
“ขอบใจนะปีเตอร์” ผมว่าพร้อมทั้งรีบเดินไปก่อนที่ความอายจะแสดงออกไปมากกว่านี้ ยังไม่ทันเดินถึงที่นั่ง ผมก็สังเกตเห็นยัยแนนเอาเท้ามาวางพาดที่เก้าอี้ของผมเสียแล้ว พร้อมหันหน้ามาแยกเขี้ยวที่เหยินคับปากของเธอ ขู่ฟ่อ ๆ เหมือนแมวเจอหมายังไงยังงั้น
   
“ปอนด์ อีกแล้วนะ” แนนกัดฟันกรอด ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
   
“เอ่อ…….” ผมพูดไม่ออก ทำหน้าจ๋อย แต่ก็เป็นความโชคดีที่อาจารย์เข้ามาสอนพอดี ก็เลยทำให้สงครามเล็กๆจบลง
   
                  ขณะที่นั่งเรียนอยู่ ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรไม่รู้ปากระทบหลังผม พอหันกลับไปดูก็เห็นนายปีเตอร์นั่งยิ้มแฉ่งพร้อมทั้งชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปที่พื้น ผมมองตามก็เจอก้อนกระดาษหล่นอยู่ ผมจึงหยิบขึ้นมาอ่าน
   
“เย็นนี้ว่างมั้ยครับ” ข้อความในกระดาษว่าอย่างนั้น ในใจผมก็คิดว่านายปีเตอร์ต้องเป็นคนเขียนแน่ๆ
   
“ไม่ว่าง” เป็นคำตอบที่ขัดกับใจที่สุด ผมเขียนตอบแล้วปากลับคืนไป โดยพยายามไม่คิดอะไร สักพักก็มีอีกก้อนหนึ่งปากลับมา
   
“แล้วเมื่อไหร่จะว่างอ่ะครับ” ผมหยิบขึ้นอ่าน หัวใจเต้นรัว แล้วเขียนกลับไปอีกว่า
   
“ไม่รู้สิ ทำไมเหรอ” ผมถามกลับไปบ้าง แล้วโยนคืนไป ปีเตอร์ก็เขียนกลับมาอีกว่า
   
“เราอยากชวนปอนด์ไปกินข้าวด้วยกัน เราอยากรู้จักปอนด์มากกว่านี้ได้มั้ยครับ” ผมหยิบอ่านปุ๊บก็บิดไปบิดมาหน้าร้อนผ่าวๆ อย่างนี้หรือป่าวที่เรียกว่า “โดนจีบ” ตื่นเต้นอะไรอย่างนี้
   
“อยากรู้จักก็มาคุยกันตรงๆก็ได้ไม่เห็นต้องชวนไปที่อื่นเลย” ผมรีบม้วนกระดาษแต่ยังไม่ทันได้โยนกลับไป ก็ต้องหยุดชะงักเพราะอาจารย์มายืนอยู่หน้าโต๊ะของผมเรีบยร้อยแล้ว
   
“นี่ เธอจะโยนกระดาษหากันอีกนานมั้ย ครูเห็นมาตั้งนานแล้วนะ ถ้าไปอยากเรียนก็ออกไปข้างนอกโน่นทั้งคู่เลย แล้วเอากระดาษไปด้วยนะ เขียนแล้วโยนคุยกันให้หนำใจจนกว่าจะหมดคาบ” อาจารย์ไล่พวกเราด้วยความโกรธ อาจารย์ให้ผมกับปีเตอร์นั่งอยู่คนละด้านกับประตูห้อง แล้วก็สั่งให้เขียนโน้ตพับจรวดคุยกัน ปีเตอร์เริ่มเขียนดูท่าทางไม่ทุกข์ร้อนดูมีความสุขด้วยซ้ำ
   
“ขอโทษนะปอนด์ นายซวยเพราะเราแท้ ๆ เรานี่มันแย่จริงๆ” ผมอ่านแล้วแอบอมยิ้ม
   
“ไม่เป็นไร ต้องโดนทำโทษซะบ้างชีวิตจะได้มีสีสัน” ผมตอบกลับแล้วโยนคืนไป ปีเตอร์รับไปเปิดอ่านพร้อมกับอมยิ้มเหมือนกัน
   
“ปอนด์ นี่เป็นคนมองโลกในแง่ดีมากเลยนะ” ปีเตอร์เขียนกลับมา
   
“เราไม่ชอบให้ตัวเองเครียด ชีวิตคนเราสั้นก็อยู่อย่างมีความสุขดีกว่า” ผมเขียนกลับไป
   
“อืม เรามีเรื่องอยากจะถาม” ปีเตอร์เขียนมาทำหน้าซีเรียส
   
“มีอะไรเหรอ” ผมถามกลับใจเต้นตุบตับ ๆ
   
“เราจะคบกันได้มั้ย” ปีเตอร์ถามมา หน้าของเค้าแดงก่ำเป็นลูกตำลึง
   
“ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ” ผมตอบใจสั่นเป็นจังหวะกลองรัว ไม่อยากจะคิดอกุศลไปไกล และก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเอง
   
“แล้ว……….ถ้าคบกันมากกว่าเพื่อนปอนด์จะว่ายังไงครับ” ถามมาแบบนี้เล่นเอาผมหน้าดึง หัวใจแทบหยุดเต้น สติของผมกระเจิงจนมือไม้สั่น เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาตามหน้าผาก ผมเผลอมองเข้าไปในห้องก็เห็นยัยแนนนั่งมองตาขวาง แยกฟันเหยินใส่ผมน่ากลัวสุด ๆ ขณะที่กำลังหยิบปากกาเขียนตอบอยู่นั้น โทรศัพท์ของผมก็สั่นขึ้นมา ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นนมาดูชื่อไปป์โชว์หราขึ้นหน้าจอ ผมกดรับ
   
“ปอนด์เลิกเรียนยังวะ มาหากูที่บ้านหน่อยดิ มีเรื่องอยากคุยกับมึง” เสียงของไปป์ฟังดูไม่สบายใจ
   
“ได้ดิ ใกล้จะเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวกูไปหานะมึง” ผมพูดจบแล้ววางหูโทรศัพท์ไป ใจที่เป็นห่วงไปป์ทำให้ผมเลิกคิดเรื่องของปีเตอร์ไปเสียสนิท พอสติกลับคืนมา ผมก็มองหน้าปีเตอร์แล้วยิ้มแหย ๆ ความกลัวที่จะตอบเริ่มเกิดขึ้น ผมไม่กล้าตอบตกลงแล้วก็ไม่กล้าตอบปฏิเสธใด ๆ ทั้งนั้น มือผมสั่นยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
   
“ตึ๊ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึ่ง” เสียงหมดเวลาเรียนดังขึ้น พร้อมกับอาจารย์สอนเสร็จทันที เด็กห้องข้าง ๆ ก็พากันเดินมาออหน้าห้องจนเต็มพื้นที่ รวมทั้งห้องของผมด้วย ผมหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้กับปีเตอร์อีกครั้ง แล้วเดินเข้าประตูหลังห้องเตรียมกลับบ้าน
   
“ไอ้ปอนด์ แกทำไมทำแบบนี้ชั้นไม่ยอม ๆ ๆ” ยัยแนนเริ่มงอแง
   
“เดี๋ยวค่อยคุยกันนะแนนเรารีบ ไปก่อนนะ” ผมหยิบกระเป๋าได้ก็รีบวิ่งแจ้นไปหน้าโรงเรียนทันที รถเมล์ก็คนเยอะมาก คันแล้วคันเล่าเต็มจนแน่น ผมตัดสินใจเมื่อรถเมล์อีกคันมาจอด ถึงแม้คนจะเยอะผมก็จะขึ้น ขณะที่ผมเบียดเสียดคนจนได้ขึ้นไปสำเร็จแล้ว ผมก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกผมตามหลังมา
   
“ปอนด์ เรายังรอคำตอบอยู่นะ กลับบ้านดีๆนะครับ บ๊ายบาย” ผมหันหลังกลับไปมองกระจกรถเมล์ก็เห็นปีเตอร์ยืนโบกมือให้ผมแล้วพูดเรียกชื่อผมลั่นไม่อายใคร แต่ผมนนี่สิอายเพราะคนในรถจ้องมองผมเป็นตาเดียว
   
                  รถเมล์จอดหน้าบ้านของไปป์ ผมรีบวิ่งเข้าไปหาไปป์ในบ้าน ภายในบ้านเงียบไม่มีคน
   
“ไปป์กูมาแล้ว มึงอยู่ไหนวะ” ผมเรียกแต่ทว่าไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมจึงโทรศัพท์ไปหา แต่ไม่มีสัญญาณ ผมเดินตามหาไปป์อีกครั้งแต่ก็ไม่เจอ ป้าข้างบ้านของไปป์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเล่าเรื่องให้ผมฟัง
   
“ไอ้หนู เพื่อนไปป์เหรอ ตอนนี้ไปป์ไม่อยู่บ้านหรอก มีพวกวัยรุ่นยกพกมาตีกันหน้าบ้านป้า แล้วไอ้ไปป์ก็ออกไปช่วย ก็เลยดูลูกหลง ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลโน่นแหละ” ป้าข้างบ้านบอก
   
“ขอบคุณครับป้า” ผมรีบวิ่งออกไปโบกแท็กซี่ไปที่โรงพยาบาลทันที พอถามพยาบาลที่ประจำอยู่ก็ได้รู้ว่าไปป์ไม่เป็นอะไรมากแค่หัวแตก และฟกช้ำตามตัวทำให้ขยับตัวค่อนข้างลำบาก ผมรีบเดินไปหาไปป์ที่ห้องฉุกเฉิน
   
“เอ้าปอนด์ มึงมาได้ไง” ไปป์ทักผมด้วยความแปลกใจ
   
“ไปทำไรมาวะมึง อยู่ดีๆก็มานอนหน้าแหกแบบนี้” ผมถามขำ ๆ แต่ก็ลอบมองแผลของไปป์ด้วยความสงสาร
   
“ก็มีคนมาตีกันหน้าบ้านกูแล้วมันก็จะพาลทำลายของร้านค้าข้างๆบ้าน กูก็เลยไปช่วยเค้า พวกมันก็เลยยำกูเละแบบนี้แหละ” ไปป์ตอบขำ ๆ
   
“แล้วที่มึงโทรมาตามกูนี่ จะให้กูตามไปช่วยมึงเหรอไง” ผมถาม
   
“คงงั้นมั้ง ก็กูอยากมีฟีลเพื่อนขี่ม้าขาวมาช่วยตอนลำบากบ้างนี่หว่า แต่กูเซ่อไปหน่อยที่ตามมึง” มันแกล้งว่ากระทบผม
   
“มึงอย่ามาดูถูกกูนะเว้ย กูก็สู้คนนะ ถ้ากูมาทันป่านนี้มึงก็ไม่ต้องมานอนเละเป็นโจ๊กแบบนี้หรอก” ผมพูดเอาขำเข้าสู้
   
“มึงมาไม่ทันอ่ะดีแล้ว ถ้ามึงมาแล้วโดนยำไปอีกคนกูคงจะรู้สึกผิด” ไปป์ว่าแล้วยิ้มที่มุมปากมองมาที่ผม
   
“มึงนีเป็นเพื่อนที่แม่ง โคตรประเสริฐเลยว่ะ” ผมแกล้งพูดยอ  
   
“กูไม่ทำแบบนี้กับทุกคนนะเว้ย กูเลือกคนปฏิบัติ” มันว่า
   
“แล้วคนแบบไหนวะ ที่มึงจะเลิกทำดีให้” ผมแกล้งถาม
   
“ก็คนที่กูรักไง” มันตอบหน้าตาเฉย แล้วจู่ ๆ หน้าของไปป์ก็แดงขึ้นมาจนลามไปถึงใบหู ภายในห้องเงียบกริบเราต่างพากันพูดไม่ออก
   
“เออ ๆ ๆ ๆ ก็รักแบบเพื่อนไง คิดมาก มึงก็เป็นเพื่อนรักกูไม่ใช่เหรอวะ” ไปป์เหมือนจะเรียกสติคืนมาได้ก่อน ก็เลยแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ
   
“เออ มึงดูแลตัวเองด้วยนะ เปิดเทอมไปหน้าแหกไม่หล่อแล้วหาว่ากูไม่เตือนไม่ได้นะเว้ย” ผมก็เริ่มขำ ๆ เปลี่ยนประเด็น
   
“แล้วมึงเป็นไงบ้างวะ เปิดเทอมวันแรก มีคนมาจีบป่าววะ” มาถามผมหน้าตาอยากรู้อยากเห็นเอามากๆ
   
“มีเพื่อนเยอะแยะเลย ไปดีกว่ามืดแล้วเดียวแม่ด่า ไปแล้วนะเดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่พรุ่งนี้” ผมขอตัวกลับบ้านในใจยังคงนึกถึงคำที่ไปป์พูด
   
“คนที่ไปป์จะเลือกทำดีให้คือคนที่ไปป์รักอย่างงั้นเหรอ” ผมมพูดพึมพำ
   
“เฮ้ย ไม่เอา ๆ ๆ ๆ อย่าคิดมาก” ผมเรียกสติคืนมา สะบัดหัวสลัดความคิดนั้นออกไปโดยเร็ว จนลืมนึกไปว่ากำลังนั่งอยู่บนรถเมล์ ซึ่งพฤติกรรมของผมนั้น คนบนรถเมล์รับรู้กันหมดแล้ว.แย่เลย
   ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย]... (New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.1มาแว้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 28-10-2009 15:07:37

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย](New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.3มาแว้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-10-2009 16:16:19

 วันนี้แถมให้อีกตอนแล้วกันน้าๆๆๆๆๆๆ เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างยาว จะได้ศึกษาเนื้อเรื่องให้แน่นยิ่งขึ้น ขอบคุณทุกคนที่สนใจอ่านเรื่องนี้กัน ถ้าจะให้ดีติชมกันมาด้วยนะๆๆๆๆ คนเขียนจะได้มีกำลังใจเขียนต่อไป
ความเดิม เปิดเทอมวันแรกก็งานเข้าปอนด์ซะแล้ว ปอนด์ถูกปีเตอร์หนุ่มหล่อลูกครึ่งตามจีบ และดูท่าทางจะคิดจริงจังเสียด้วย แล้วปอนด์จะตัดสินใจต่อไปอย่างไรในเมื่อในใจเค้าก็แอบรักเพื่อนสนิทอย่างไปป์อยู่อีกใจก็ตื่นเต้นกับความรักครั้งใหม่ ชุลมุนวุ่นรักกันได้ต่อ ตอนที่ 3 งับ
                                                                                                               .............................................................................
ตอนที่ 3 บุพเพอาละวาด
   
           การมาโรงเรียนเป็นครั้งที่สองผมเริ่มชินขึ้นมาแล้ว เริ่มรู้จักสถานที่ในโรงเรียนบ้างแล้ว ขณะที่กำลังเดินไปรอเข้าแถวที่สนาม ก็เห็นยัยแนนนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ริมสระน้ำโดยมียายฝนนั่งปลอบข้างๆผมเห็นเพื่อนทั้งสองคนก็รีบวิ่งไปหา
   
“แนน ฝน มาอยู่นี่เอง  อ้าวแนนเป็นอะไรร้องไห้ทำไม” ผมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
   
“ยังจะมาถามอีก แกนั้นแหละเป็นต้นเหตุ” ฝนหันมาตอบกลับผม
   
“เราทำอะไร เราไม่รู้ เราขอโทษ” ผมทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าเหตุการณ์อย่างนี้จะเกิดขึ้น
   
“เอานี่ไปดู แล้วจะเข้าใจเอง” ฝนยื่นกระดาษที่พับเป็นรูปจรวดให้ผม ผมก็เข้าใจทันทีถึงสาเหตุของเรื่อง
   
“แนน เราขอโทษ จะให้เราทำยังไง ก็ปีเตอร์เค้า.....” ผมเสียงสั่น
   
“ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเพื่อนชอบยังจะแย่งอีก”   ฝนต่อว่าผม ผมเริ่มใจเสีย น้ำตาผมเริ่มซึมที่เจอเหตุการณ์แบบนี้
   
“แนน เรายังไม่ได้ตกลงนะ เรายังไม่ได้ให้คำตอบปีเตอร์ เดี๋ยวเราจะไปตอบปฎิเสธเดี๋ยวนี้แหละ” ผมรีบ    เสนอข้อเสนอทันที
   
“ไม่มีประโยชน์” แนนตอบพลางเงยหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตามองผม
   
“เพราะ.................................” แนนพูดช้าๆพลางสะอึกสะอื้น
   
“เพราะปีเตอร์เค้าชอบแกมาก และเค้าก็อยู่ข้างหลังชั้นนี้แล้ว แต้แหน่ว กรู๊ๆๆๆๆๆๆ” ยัยแนนกับยัยฝนกระโดกระเดก้งเต้นกันหลุดโลก เล่นเอาผมงง ปีเตอร์โผล่ออกมาจากหลังต้นไม้ ในมือถือกระดาษสีชมพูดใบหนึ่ง แล้วยื่นส่งให้ผม
   
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” ผมถามงงๆ
   
“ก็เกมกามเทพแผลงศรยังไง ปอด์นคงไม่รู้ว่าเรากับฝนชอบจับคู่ให้คนได้สมหวังกัน แล้วนี่ก็เป็นคู่แรกของโรงเรียนนี้ ที่เราเต็มใจจับคู่ให้ด้วยความยินดี” ยัยแนนพูดเสียงแปร๋นอารมณ์ต่างกับเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง
   
“แล้วแนนไม่ชอบปีเตอร์แล้วหรอ” ผมถามด้วยใจที่ยังสงสัยอยู่
   
“ก็ชอบอะ บอกตามตรง แต่ในเมื่อปีเตอร์ชอบแก เพื่อนที่ดีแบบชั้นก็ต้องหลีกทางให้ ให้เธอได้กับเขา และจงโชคดี อย่ามีอะไรให้เสียใจ๊..............” แนนร้องเพลงเสียงแหลมอย่างอารมณ์ดี
   
“การ์ดเนี่ยเราตั้งใจทำมาให้ปอนด์นะ เปิดอ่านสิ เราหวังว่าปอนด์คงจะตอบตกลง” ปีเตอร์พูดตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงแล้วแดงอีก
   
“สัญญาเป็นแฟนกัน” ผมอ่านจบแล้วตะลึงไปพักหนึ่ง แล้วอ่านรายละเอียดกฎของการเป็นแฟนกัน 5ข้อที่ปีเตอร์คิดมา

1 ต้องโทรหากันหรือคุยกันตลอด ห้ามขาดการติดต่อ

2 อยู่ที่โรงเรียนต้องแสดงความรักต่อกันอย่างเปิดเผยห้ามปิดบัง

3 ห้ามมีกิ๊ก

4 ห้ามลืมวันสำคัญของกันและกัน และต้องให้ความสำคัญกับวันแรกที่เขียนสัญญา ให้ถือว่าวันนี้ของทุกปีเป็นวันครบรอบรักกัน

5 ห้ามเห็นเพื่อนสำคัญกว่าแฟนเด็ดขาด
   
                      พอผมอ่านถึงข้อห้า ใจของผมก็หายวาบผมไม่ได้คิดจริงกับปีเตอร์ ขนาดต้องทำสัญญาเป็นแฟนกันขนาดนี้ หน้าของผมเริ่มซีด ความรู้สึกถูกกดดันเกิดขึ้นอีกครั้ง

“เซ็นต์เลยดิวะรออะไร ถ้าแกช้านะชั้นจะเซ็นต์แทนแกเองแล้วนะ” ยัยแนนเชียร์

“คือ...ขอเวลาคิดก่อนได้มั้ยอะ” ผมตอบไม่ค่อยเต็มเสียงนัก

“เฮ้ย แนน แกจำได้ป่าววะ ปอนด์มันเคยบอกว่า มันมีคนที่ชอบอยู่........” ฝนพูดยังไม่ทันจบประโยค เสียงก็ขาดหายไปก่อน เนื่องจากโดนยัยแนนตบปากเข้าให้

“เบาๆสิ อินี่ปากรั่ว” แนนต่อว่า

“ปอนด์มีคนที่ชอบแล้วหรอ แย่จัง ปีเตอร์อกหักแล้วละ” ปีเตอร์หน้าจ๋อยทันที

“คือ.........ปีเตอร์ไม่ใช่หรอก เรายังไม่มีแฟน เราเป็นเพื่อนกันเฉยๆ แล้วก็เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆเป็นแฟนคงไม่ได้มั้ง” ผมพูดด้วยความสงสารปีเตอร์ แต่พอพูดจบกลับลำบากใจเสียเอง

“แล้ว ปอนด์จะคบกับเราได้มั้ย” ปีเตอร์ถามอีกครั้งด้วยความหวัง น้ำตาของปีเตอร์เริ่มคลอเบ้า อะไรจะเซนซิทีฟขนาดนี้

“ขอเวลาเราหน่อยนะปีเตอร์ เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาไม่ใช่หรอ” ผมตอบกลับ

“เพื่อปอนด์เรารอได้เสมอ” ปีเตอร์ว่า

“ปอนด์ เราขอกอดปอนด์จองไว้ก่อนได้มั้ย” ปีเตอร์พูดออกมาอายๆ ผมตะลึง ไม่คิดว่าจะมีคนต้องการตัวผมมากขนาดนี้ ก็เลยพยักหน้าตอบตกลงโดยไม่ตั้งใจ ปีเตอร์ค่อยโน้มตัวเข้ามากอดผมไว้ ปีเตอร์ค่อนข้างสูงกว่าผมมาก ทันทีที่หน้าของผมได้สัมผัสไออุ่นจากอกกว้างของปีเตอร์ ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกดีๆที่ไม่เคยได้รับ กลิ่นหอมของตัวปีเตอร์ทำให้ผมเผลอสูดดมเข้าไป กลิ่นของความใคร่ที่ทำให้หัวใจของผมถวิลหา ผมค่อยๆผละออกจากปีเตอร์ เมื่อเสียงกริ่งเข้าแถวดังขึ้น เราไปเข้าแถวพร้อมกันปีเตอร์ยืนอยู่ข้างหน้าผม มักหันมายิ้มให้ผมบ่อยๆจนผมเริ่มเขินอายและอ่อนระทวย

                ชั่วโมงแรกมาถึงแล้ว เป็นชั่วโมงสำคัญที่ใช้เลือกหัวหน้าห้อง คุณครูน้ำชาให้ท้อป ปาล์ม และผมออกไปยืนหน้าห้องแล้วให้พูดแนะนำตัวคนละสามนาที ด้วยความที่ผมโม้เก่งก็เลยพูดพล่ามไปเรื่อย ๆ คงจะตลกมากเพื่อนทั้งห้องก็เลยพากันขำผมกันยกใหญ่ พร้อมทั้งปีเตอร์ที่ยกนิ้วโป้งเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่ายอดเยี่ยม ทำให้ผมพูดไม่หยุดจนเกินเวลา พอพูดครบก็มีการลงคะแนนและนับคะแนน พอนับเสร็จก็ปรากฏผลออกมาว่าผมชนะ ได้กลายเป็นหัวหน้าห้องโดยบังเอิ๊ญบังเอิญ
หลังเลิกเรียน

“ดีใจด้วยนะปอนด์” ท้อปพูดกับผม ทำให้ผมนึกได้ถึงสิ่งที่ผมลืมไปนั่นคือท้อปฝากขอบคุณไปป์ แต่ก็ช่างเถอะ

“เลือกมั่วๆแบบเนี้ย ห้องมันจะเจริญได้ไง” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ทุกคนเงียบกันสนิท นายปาล์มนั่นเอง ยืนทำหน้าหาเรื่อง

“อ้าว! นี่แพ้แล้วพาลนี่หว่า” ยัยฝนถียงขึ้นมา ถึงยัยฝนจะแอบชอบปาล์มแต่ก็รู้อะไรถูกไม่ถูก

“เราไม่ได้พาล แค่ไม่เห็นด้วย” นายปาล์มเถียงหน้ากวน

“ก็ผลคะแนนส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ ประชาธิปไตยรู้จักป่ะ” แนนเถียงแทนผม

“ไม่รู้จัก รู้จักแต่ประชาทัณฑ์” มันพูดทิ้งท้ายแบบกวน ๆ แล้วเดินออกจากห้องไป สร้างความงุนงงสงสัยให้กับทุกคนมาก

“อะไรของมันวะ” แนนสบถ

“ช่างมันเหอะแนน เชื่อเรา” ผมบอกให้แนนที่อารมณ์ร้อนเย็นลง

“เย็นนี้ต้องฉลอง จังซี่มันต้องหลอง งึก งึก งัก งัก....”เอากับสองคนนี้สิ เข้าขากันตลอดยัยแนนกับยัยฝน

“เย็นนี้ ไปกินข้าวด้วยกันนะปอนด์” ปีเตอร์ชวน

“เอ่อ......” ผมลังเลใจ

“ไม่ต้องมาเอ้ออ้าเลย ตกลงเดี๋ยวนี้ไม่งั้นโกรธ” ยัยฝนบอกแกมบังคับ

“ก็ได้ แต่กลับดึกไม่ได้นะ เดี๋ยวโดนดุ” ผมเสนอ

“แหมพ่อแม่หวงน่าอิจฉา” ยัยแนนเริ่มเหน็บแนมจนน่าหมั่นไส้

“จะไม่ห่วงได้ไงครับ ก็ลูกชายน่ารักขนาดนี้” ปีเตอร์แซวทำให้ผมปรับอารมณ์แทบไม่ทัน

“เดี๋ยวไปรถเรานะ เราเอารถมา” ปีเตอร์บอกพร้อมชี้ไปที่รถเก๋งคันหนึ่ง เป็นรถที่หรูหราเปิดประทุนสีดำเป็นเงาแวววาว คงแพงน่าดู

“ป๊าด! หรูขนาด กรี๊ดดดดดด อิจฉาคนแถวนี้ว่ะ พร๊อบเลิศ ทั้งคนทั้งรถ” ยัยแนนยังไม่วายจิกกัด

“ไปกันเถอะ” พวกเรานั่งรถกันออกไป ผมได้แต่นั่งเกร็งด้วยความไม่คุ้นเคย ต่างกับสองสาวที่เม้าท์กันตลอดทาง ยังไม่พอ ยังแอบจิกผู้ชายรายทางด้วย

“กริ๊งงงงงงงงงงง” เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ไปป์โทรมา

“ฮัลโหล ว่าไงมึง” ผมถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

“ปอนด์ กูกลับบ้านแล้วนะ เหงาว่ะ มึงเลิกเรียนยังวะ” มันถาม

“อืม แต่ว่าวันนี้ไม่ว่างว่ะ” ผมตอบเสียงอ่อน

“แย่เลย แม่ก็ไม่อยู่แผลก็ตึงทำไรไม่ถนัดเลยว่ะ” มันบ่น

“เดี๋ยวกูรีบกลับละกันนะ แค่นี้นะ” ผมวางสายไป ทั้งสามสายตามองมาที่ผมเขม็ง รวมทั้งปีเตอร์ที่กำลังขับรถก็ยังทำหน้าฉงน

“มีไรรึป่าวปอนด์” ปีเตอร์ถาม

“คือ เพื่อนป่วยเป็นห่วงมัน เลยต้องรีบกลับไปดู คงอยู่นานไม่ได้” ผมตอบทุกคนไป

“คราวหน้าก็ยังมีไม่ใช่เหรอ อย่าเครียดกันสิ” ผมพูดปลอมทุกคนที่ตอนนี้หน้างอเป็นม้าหมากรุก

                      พอขับมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นที่ปีเตอร์แนะนำ พวกเราแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะผมรีบกินจนไม่เงยหน้ามองใคร ใจที่เป็นห่วงไปป์เริ่มทำงานหนักจนผมนั่งไม่ติดที่ เมื่อกินเสร็จแล้ว

“รีบมากรึป่าวปอนด์ เดี๋ยวเราไปส่งนะ” ปีเตอร์เสนอ

“เกรงใจจัง ปีเตอร์ไม่เป็นไร ยังกินกันได้นิดเดียวเองหนิ ขอบใจนะที่อยากจะเลี้ยงฉลองความสำเร็จให้กับเรา ขอบคุณมาก แล้วก็ต้องขอโทษที่ต้องกลับก่อน แล้วเจอกันทุกคน” ผมพูดจบก็ขอตัวกลับ ผมเรียกแท็กซี่มุ่งไปที่บ้านไปป์ทันที

“ไปป์ กูมาแล้ว” ผมตะโกนส่งเสียงเข้าไปในบ้าน

“มาเร็วกว่าที่คิดอีกนะมึง” ไปป์ส่งเสียงออกมา

“เป็นไงมึง นอนหลังยาวเป็นไม้กระดานเลยนะ” ผมแซวมันเมื่อเดินเข้ามาถึงในห้อง

“หิวข้าวว่ะปอนด์” มันบ่น

“เดี๋ยวกูไปซื้อให้ เอาอะไรล่ะ” ผมถาม

“ไม่! กูอยากกินฝีมือมึง เห็นแม่เมิงชอบมาเล่าว่ามึงทำกับข้าว อร่อยสุดยอดไปเลย” มันเล่า

“มึง ก็พูดเกินไป ก็พอแดกได้จะลองเสี่ยงรึป่าวล่ะ” ผมแกล้งหลอกมัน มันพยักหน้า หงึก ๆ ทำตาแป๋วอ้อนวอนสุดฤทธิ์ ผมเลยใจอ่อนเดินเข้าไปในครัว ผมเปิดตู้เย็นมีของสดอยู่มาก ก็เลยกะว่าทำอาหารจานเดียวให้กิน จะได้ไม่ต้องตักหลายอย่าง จะพาลเจ็บมือ
                        ข้าวผัดกุ้งกลิ่นหอมฉุยออกมาจากครัว ผมถือจานโฉบจมูกไปป์ไปมาให้อยาก แล้วแกล้งเอาช้อนตักใส่ปากตัวเอง

“อ้า! อร่อยสุดยอด ฝีมือใครวะ โคตรอร่อย” ผมแกล้งมัน

“เฮ้ย! กูให้ผัดให้กูกิน ไม่ได้ให้ผัดกินเอง” มันโวยวายด้วยความหิว

“เอ้า อยากแดกก็เอาไปแดก แต่อย่าชมว่าอร่อยจนออกนอกหน้านะเว้ย เขิน” ผมแหย่มัน

“ขอบใจ แต่ว่ากูมือเจ็บกินไม่ได้ว่ะ มึง” มันบอกพร้อมสีหน้าที่น่าสงสาร

“อ้าว มือใช้แดกไม่ได้ ก็ใช้ตีนแดกสิวะ” ผมกวนมัน

“โห! โหดว่ะ คนป่วยนะเนี่ย มึงป้อนกูหน่อยดิ” มันอ้อนวอน

“ไม่พ้นกูเลยนะ” ผมแอบด่ามัน แต่ก็หยิบจานขึ้นตักข้าวป้อนมันอยู่ดี

“อร่อยจัง” มันกินไปคำแรกก็ชมซะเสียงหวานเชียว

“เออ กูรู้แล้วไม่ต้องชม รีบๆกินเข้าไป” ผมรีบป้อนอย่างรวดเร็วแก้อาการเขิน พอกินหมด มันก็นอนพุงกางหมดท่า ผมจึงเดินเอาจานไปล้าง

“อิ่มมาก ๆ อยากป่วยตลอดไป จะได้มีคนดูแล ดีจริง ๆ” มันบ่นเปรย ๆ

“ใครจะมาดูแลมึง กูสมเพชนะเนี่ยเลยมาดูให้ แต่ถ้าป่วยนาน ๆ มีหวังตายคาที่นอน” ผมตอบกลับขำ ๆ หลังจากจัดการกับจานกองพะเนินเสร็จแล้วก็เลยเดินเข้าห้องมา

“เฮ้อ! เหนื่อย จานเจินเต็มอ่างไปหมด กูล้างให้แล้วนะ เหนื่อยฉิบ” ผมล้มตัวลงนั่งข้างมัน หอบแฮ่ก ๆ เหนื่อยจากการล้างจานกองมหึมา

“โอ้ย! บังคนจะดูทีวี เอาหัวหลบไปหน่อยดิ” มันโวยวายขึ้นมา

“จะให้หลบไปทางไหนละวะ” ผมเริ่มฉุน

“งั้นก็นอนลงมาดิ จะได้เห็นทั้งคู่” มันเสนอ ผมก็ล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย พอนอนลงปุ๊บ ไปป์ก็เอาขาข้างหนึ่งมาก่ายผมไว้ ก่ายไปก่ายมามืออันซุกซนของไปป์ก็มาดึงผมให้นอนบนแขนของเขา กลายเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของไปป์ซะงั้น ผมนอนตัวแข็งทื่อเหมือนลูกไก่ในกำมือยังไงยังงั้น ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

“นอนนิ่งเลยนะมึง หลับแล้วเหรอ” มันถามผมเมื่อเห็นผมนอนเกร็ง

“ใครจะหลับลง ตัวเหม็นจะตายห่า” ผมแกล้งว่ากลบความเขิน

“จริงดิ ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้ว ทำไงดี ปอนด์เช็ดตัวให้กูหน่อยได้มั้ย กูเหนียวตัว” ไปป์ขอร้อง สายตาเว้าวอน

“เฮ้ย! กูทำไม่เป็น” ผมหาข้ออ้าง ใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ

“แค่เอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้รอบ ๆ ตัว แค่นี้ง่ายจะตาย นะนะ ตัวเหม็นมากเลย ทนตัวเองไม่ได้แล้ว” ไปป์เริ่มขอร้องหนักขึ้น

“เออ ๆ ๆ สงสารนะเนี่ยเลยทำให้” ผมตอบตกลงทั้งหัวใจเต้นถี่

                    ผมเข้าไปในห้องน้ำเตรียมกะละมังใส่น้ำและผ้าเช็ดตัว พอเดินออกมาถึงห้องไปป์ก็ต้องตกตะลึง เพราะไปป์ตอนนี้เสื้อผ้าอาภรณ์ถูกเปลื้องออกไปเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว

“อนาจาร” ผมหลุดปากพยายามหันหน้าหนีไปทางอื่น

“จะเช็ดตัวก็ต้องแก้ผ้าสิ ถ้าไม่แก้จะเรียกเช็ดตัวเหรอ หรือจะให้ถอด กกน.ด้วยเลยมั้ย” ไปป์ตอบหน้ายียวน ตั้งแต่คบกันมาก็เพิ่งเคยเห็นรูปร่างของไปป์ก็วันนี้แหละ ดูภายนอกเหมือนจะเป็นคนผิวคล้ำแต่ข้างในขาวมาก จัดว่าเป็นคนรูปร่างดีเลยทีเดียว กล้ามแขนสมส่วน กล้ามหน้าท้องที่เป็นรอนสวย ยิ่งทรงผมของไปป์เป็นสกินเฮดอีก ดูตอนนี้ยิ่งเหมือนพระเอกหนังเกย์ยังไงยังงั้น มือที่ถือกะละมังเริ่มสั่น ผมค่อย ๆ เขยิบตัวเข้าไปใกล้แล้วบรรจงเช็ดหน้าของไปป์ ที่ผมเพิ่งสังเกตเหมือนกันว่าเป็นคนที่รูปหน้าสวย จมูกโด่ง เรียวปากบางเป็นสีชมพูระเรื่อ มีเคลาเล็กน้อยใต้คาง ดูแล้วแอบจั๊กกะจี้ เช็ดผ่านลำคอมาที่รักแร้และหน้าอกของของไปป์ คราวนี้ผมไม่ได้แค่มองอย่างเดียวแต่ยังได้สัมผัสกล้ามเนื้อหน้าอกที่เป็นมัด ๆ ไล่ลงมาบริเวณกล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนได้รูป มีขนรำไรบริเวณสะดือยาวลงไปจนไม่รู้ว่ามันสิ้นสุดที่ไหน จากนั้นผมก็ทำอะไรไม่ถูกเมื่อเช็ดมาถึงจุดนั้นของไปป์

“ไปป์ เดี๋ยวกูเช็ดขาให้มึงเลยนะ ส่วนตรงนั้นมึงก็ไปทำความสะอาดเองละกัน” ผมบอกเสียงสั่น ๆ

“เช็ดตัวภาษาอะไร เช็ดก็ไม่ทั่ว” ไปป์บ่นน้ำเสียงล้อเลียน

“ทำให้แค่นี้ก็บุญแล้ว พอ ๆ ๆ เสร็จ ๆ ๆ”ผมละล่ำละลักแล้วรีบลุกขึ้นเอากะละมังไปเก็บ ผมไปยืนทำใจในห้องน้ำนานสองนาน กว่าจะตั้งสติได้ ทำเอาผมใจสั่น ผมเดินออกมาเพื่อเตรียมกลับบ้าน ไปป์ยังคงนอนในสภาพกางเกงในตัวเดียวเช่นเดิม

“ทาแป้งให้หน่อย” ไปป์เริ่มจิกหัวใช้ผม

“ทำยังกะเป็นคนพิการไปได้แค่แขนเจ็บแค่เนี้ย” ผมบ่นแต่ก็หยิบกระป๋องแป้งทาให้ไปป์อยู่ดี

“กลับแล้วนะ ดึกแล้ว เดี๋ยวปิดบ้านให้ เอ้านี่ชุดนอนใส่ซะ กูไปก่อนนะ” ผมรีบบอกลา เดี๋ยวไปป์จะยื้อผมให้อยู่นานกว่านี้

“ปอนด์ ขอบใจมึงมากนะเว้ย กูโชคดีจริง ๆ ที่มีเพื่อนแบบมึง” ไปป์บอกกับผมแบบนี้ ทำให้ผมหน้าแดงขึ้นอีกครั้งด้วยความอาย

“เออ เพื่อนกันก็ต้องช่วยกัน” ผมยิ้มให้ไปป์อีกครั้งแล้วเดินออกจากบ้านไปเตรียมเรียกรถกลับบ้าน

                  พอกลับมาถึงบ้านก็รื้อการบ้านขึ้นมาทำ การ์ดสีชมพูของปีเตอร์ที่สอดอยู่ระหว่างสมุดหลุดปลิวออกมา

“เฮ่อ! เอาไงดีวะกู งานเข้าซะแล้ว” ผมได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวท่ามกลางพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวบนท้องฟ้า เสี้ยวของพระจันทร์นั้นคล้ายกับรอยยิ้มที่ไม่สามารถเข้าใจได้ว่า แสดงความยินดีหรือหัวเราะเยาะก็ไม่รู้กับโชคชะตาของผมในตอนนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย](New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.3มาแว้ว] 28/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 28-10-2009 16:36:15

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย](New) Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.4มาแว้ว] 28/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-10-2009 22:08:45

New ตอนที่ 4 อัพแล้วน้ามาอ่านกัน
ความเดิม หลังจากโดนเพื่อนตัวแสบหลอกตุ๋นจนเปื่อยเกี่ยวกับเรื่องปีเตอร์ ทำให้ปีเตอร์ถือโอกาสขอความรักจากปอนด์ด้วยการให้สัญญาเป็นแฟนกันเพื่อให้ปอนด์กลับไปคิดทบทวน ปอนด์หนักใจมากเพราะยังไม่ได้คิดกับปีเตอร์ไปไกลถึงขนาดนั้น ส่วนไปป์ก็มีคนเข้ามาเกี่ยวพันก็คือนายท้อปเพื่อนร่วมห่องที่เคยรู้จักกันมาก่อนตอนเด็กๆ ดูท่าทางท้อปจะชอบไปป์เข้าแล้ว นายเอกของเราจะตัดสินใจยังไงดี ตามมาเลย ตอนที่ 5
                                                                ..............................................

ตอนที่ 4 การตัดสินใจครั้งสำคัญ
    
            โรงเรียนของไปป์เปิดเทอมแล้ว แผลของเขาก็หายวันหายคืนจนกลับมาหล่อเฟี้ยวเหมือนเดิม (ชมเชียวนะ) ชีวิตของผมก็เหมือนเคย เช้ามาไปโรงเรียน เย็นกลับบ้าน จะมีบางวันที่ไปกินข้าวเป็นเพื่อนปีเตอร์ หรือไม่ก็ไปช็อปปิ้งกับยัยแนน ยัยฝน แต่หน้าที่หลัก ๆ ที่ผมจะต้องทำก็คือไปหาไปป์ที่บ้าน ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเราจะรุดหน้าไปไกล เรากลายเป็นเพื่อนคู่กัดกันไปเสียแล้ว เจอหน้ากันก็ตั้งท่าทะเลาะกัน สนุกเป็นบ้าเลยชีวิตนี้

“ปอนด์ วันนี้กูไปเที่ยวบ้านมึงนะ” ไปป์โทรมาวันหนึ่งหลังเลิกเรียน

“ไปเรียนวันแรกก็มีเรื่องเล่าเลยเหรอวะ แหม….” ผมแซว

“มันแน่นอนอยู่แล้ว เดี๋ยวเจอกันนะ บาย” ไปป์วางสายไป

“วันนี้มาแปลก แลดูอารมณ์ดี” ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง

“คุยโทรศัพท์กับใครเหรอคับ” ปีเตอร์เดินยิ้มกว้างทักผมมาแต่ไกล

“คุยกับเพื่อนเก่าที่สนิทกันมาก” ผมตอบ

“เพื่อนเก่าที่สนิทกัน ใช่คนที่ปอนด์บอกว่าปลื้มเค้าหรือเปล่า” ปีเตอร์ถามทำหน้าสงสัยใคร่รู้

“เพื่อนกันจริง ๆ วันนี้เราคงต้องกลับก่อนนะปีเตอร์ พรุ่งนี้เจอกัน” ผมรีบเปลี่ยนประเด็นแล้วลาปีเตอร์ไปอย่างห้วน ๆ

“เดี๋ยว ปอนด์ ถ้าปอนด์ยังไม่มีใคร ทำไมปอนด์ยังไม่ตอบตกลงกับเราซักทีล่ะ เรายังให้เวลาปอนด์ไม่พออีกเหรอ” ปีเตอร์เริ่มพูดน้ำเสียงน้อยใจ

“รักมันต้องการเวลานะปีเตอร์” ผมทิ้งท้ายพร้อมเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับไปมอง

“ปอนด์ บางครั้งความรักก็ไม่ต้องการเวลาหรอก สำหรับเราการรอคอยมันทรมานมาก ถ้าปอนด์จะปฏิเสธเรา ก็บอกเราก่อนได้มั้ย เราจะได้ไม่ต้องรอ เวลาของคนที่ให้รอ กับเวลาของคนรอมันต่างกันมากนะ ปอนด์” ปีเตอร์วิ่งตามหลังผมแล้วสวมกอดเข้าด้านหลัง ปีเตอร์ซุกหน้าของเขาที่หลังของผม เสียงสะอื้นทำให้ผมรู้สึกได้ถึงหยดน้ำตาที่หยดลงบนแผ่นหลังของผม ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูกรู้สึกสะท้อนใจเข้าใจความรู้สึกของปีเตอร์ดี ผมกลับหลังหันไปหาปีเตอร์ ใช้สองมือจับที่ใบหน้าของปีเตอร์ที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาให้เงยขึ้นมา

“ถ้าปีเตอร์รักเรา ปีเตอร์ต้องพร้อมที่จะรอเราได้เสมอ ถ้าปอนด์จะตัดสินใจที่จะรักใครสักคนก็ต่อเมื่อปอนด์พร้อมและไม่มีใครติดค้างอยู่ในใจ หรือปีเตอร์อยากจะให้เรามีปีเตอร์เป็นแฟนแล้วมีอีกคนใจไปพร้อมๆกัน ปีเตอร์อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอ” ผมปลอบใจปีเตอร์ มือของผมเช็ดน้ำตาของปีเตอร์ที่ค่อยๆไหลลงมา

“หยุดร้องไห้นะ เราเห็นคนร้องไห้เพราะเราแบบนี้แล้วเราใจไม่ดีเลย” ผมค่อยๆเอามือเสยผมที่ลงมา

ปรกหน้าของปีเตอร์ให้ขึ้นไป

“เราเข้าใจปอนด์แล้ว เราขอโทษนะที่งี่เง่าเกินไป ต่อไปนี้เราจะไม่ทำแบบนี้อีก ยกโทษให้เรานะ”ปีเตอร์ได้สติก็รีบขอโทษ ขอโพยผม

“งอแงเป็นเด็กไปได้” ผมเอามือลูบผมของปีเตอร์ ความรู้สึกสงสารเกิดขึ้นในใจ  แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า  ความสงสารเป็นบ่อเกิดของความรัก

“เลิกร้องได้แล้ว” ผมว่าพลางเข้าไปสวมกอดปีเตอร์ด้วยสัญชาตญาณ ปีเตอร์กอดผมแน่นมากและไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย  ผมเริ่มรู้สึกอึดอัด ก็เลยต้องขอร้องปีเตอร์ให้เลิกกอดผมเสียที

“ปีเตอร์ เราต้องไปแล้วเลิกกอดเราได้แล้ว” ผมพูด  เรายังไม่ทันได้คลายกอดออกจากกัน ปีเตอร์ ก็ขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ ทำให้ผมอึ้งไปพักหนึ่ง

“ตาบ้า!!”  ผมรีบสลัดตัวออกจากปีเตอร์

“ไปแล้วนะ” ผมรีบวิ่งไปก่อน กลัวจะโดนทำอะไรไปมากกว่านี้

“กลับบ้านดีๆนะครับ ที่รักของผม” ปีเตอร์ยังไม่วายพูดตามหลังมาอีก

             ผมยืนรอรถเมล์อยู่ที่หน้าโรงเรียน เมื่อรถเมล์มาถึง ผมเดินขึ้นพร้อมกับสังเกตได้ถึงความผิดปกติของคนที่กลับบ้านรอบเย็นพร้อมผมวันนี้ บ้างหันมามองผมบ้างก็ซุบซิบนินทากัน พวกเขาคงจะเห็นภาพเมื่อสักครู่กระมัง  ผมค่อยๆเอามือจับแก้มข้างที่โดนหอมเมื่อครู่แล้วยิ้มขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

“ปอนด์” ผมหันไปตามเสียงที่ได้ยิน

“เอ้า ! ไอ้ไปป์มึงมาได้ไงเนี่ย” ผมถามด้วยความสงสัยที่มาเจอไปป์บนรถเมล์นี้

“กูเพิ่งเลิกเรียน คิดว่ากำลังจะไปบ้านมึงพอดีเลย” ไปป์ตอบเสียงตะกุกตะกัก

“เอ้า โรงเรียนเลิกนานแล้วไม่ใช่หรอ ตอนที่มึงโทรมามึงยังไม่เลิกเรียนอีกเหรอวะ” ผมซักด้วยความสงสัย

“เลิกแล้ว แต่วันนี้กูคุยกับอาจารย์นานไปหน่อยก็เลยกลับบ้านเย็น” ไปป์ตอบ


“ไหนบอกว่าจะเล่าอะไรให้กูฟัง เล่ามาดิ” ผมถาม

“ไม่มีอะไรมากหรอกเดี๋ยวถึงบ้านค่อยเล่า” ไปป์ตอบผม ดูท่าทางของเขาแปลกไป ทุกครั้งที่เจอกันไปป์มักจะหาเรื่องมาเล่า แต่วันนี้กลับเงียบจนผิดสังเกต

“เฮ้อ! คนเราเนอะ อยู่ดีๆก็เงียบไปซะงั้น เดี๋ยวนี้มีอะไรปิดบังเพื่อนเหรอ” ผมพูดลอย ๆ ขึ้นมา ในใจก็คิดว่าไปป์ต้องมีปัญหาอะไรแน่ ๆ

“ไม่มีไรจริง ๆ โว้ย” ไปป์เริ่มขึ้นเสียง
            
             ขณะที่ผมกำลังทำการล้วงคองูเห่าอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งใส่ชุดนักเรียนสถาบันเดียวกับผม เดินจากแถวข้างหน้ารถตรงมาเรา

“ปอนด์” ผู้ชายคนนั้นทัก ด้วยความที่ผมมองไม่ชัดก็เลยถามกลับไปว่าเป็นใคร

“เราท้อปเอง” ผู้ชายคนนั้นตอบ

“อ๋อ ท้อปนั่นเอง” ในที่สุดผมก็คิดออกเมื่อเห็นแว่นกรอบหนาแวบเข้ามา

“ไปป์ มึงจำท้อปได้ป่าววะ เพื่อนเราตอนป.1ไง ที่ใส่แว่นหนา ๆ แล้วตอนนั้นก็ชอบโดนแกล้งไปพร้อมกับกู แล้วมึงต้องไปช่วยทุกทีเลย” ผมรีบแนะนำท้อปให้ไปป์รู้จัก

“จำได้ ๆ เป็นไงบ้างท้อปไม่เจอกันตั้งนาน” ไปป์ทักท้อป

“ก็ดี” ท้อปตอบสั้น ท่าทางกรุ้มกริ่ม

“เนี่ยไปป์ ท้อปแม่งเรียนเก่งสุดยอด สอบได้คะแนนที่หนึ่งในสายชั้นเลยนะเว้ย” ผมแนะนำต่อ

“สุดยอดเลยอ่ะ ว่าง ๆ ก็สอนเราบ้างนะ เราอ่ะโง่” ไปป์เน้นคำว่าโง่ดังผิดปกติจนผมสะดุ้ง

“ได้เลย ตอบแทนที่นายคอยช่วยเราตอนนั้น” ท้อปรับคำน้ำเสียงดูร่าเริงผิดปกติ ทั้งสองคุยกันตลอดทางดูถูกคอกันมาก จนทำให้ผมกลายเป็นส่วนเกินไป เมื่อถึงบ้านท้อป ท้อปก็ขอตัวลงไปก่อนและก่อนลงยังมีการทิ้งเบอร์โทรศัพท์ให้กันอีก ผมเริ่มหงุดหงิดใจ

“คุยกันถูกคอจริงนะ” ผมกระแนะกระแหนด้วยอารมณ์หึง

“ผิดตรงไหน กูคุยกับคนฉลาด ๆ กูจะได้ฉลาด ๆ ขึ้น” ไปป์พูดเหมือนประชด

“อะไรของมึง อย่ามาชวนทะเลาะสิ พูดด้วยดี ๆ นะ” ผมเริ่มหมดความอดทด

“กูยังไม่ได้ว่าอะไรมึงเลย กูด่าตัวเองโง่ยังไม่ได้ว่ามึงตรงไหนเลย” ไปป์เถียงไม่ลดละ

“เออ ไอ้โง่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ผมด่าไปป์รัว ๆ อย่างไม่เกรงใจแล้วก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนรถมาจอดหน้าบ้านผม ผมรีบเดินลงแล้วสาวเท้าหนีไปป์อย่างเร็ว

“ปอนด์ มึงโกรธกูเหรอ” มันวิ่งตามผมมา

“ปอนด์ กูขอโทษ” มันยังวิ่งตามมาง้อติด ๆ

“กูไม่ชอบให้มึงด่าตัวเองเลยนะเว้ย มีอะไรก็บอกมา โกรธกับใคร มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกตรง ๆ ถามจริงๆ กูทำอะไรให้มึงรู้สึกว่ามึงโง่เหรอ” ผมพูดด้วยความโมโห

“กูขอโทษมึงอย่าโกรธกูนะ” ไปป์วิ่งตามหลังผม ที่เดินไปบ่นไปโดยไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น

“ปอนด์ ถ้ามึงยังไม่เลิกเดินหนีกู กูจะถือว่ามึงโกรธ ไม่ยอมให้อภัยกูนะ ขอร้องเลิกเดินหนีกูซะที” ไปป์ขอร้องวิ่งตามผมมาติดๆ  ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้ามัน ไปป์เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วเอามือลูบหัวผมที่มองค้อนมันอยู่ ไปป์ขยี้หัวผมเบาๆ

“งอนทีไรทำตัวเป็นเด็กๆทุกที หน้าบูดแบบนี้ ไม่น่ารักเลยน้า” ไปป์ว่าผม

“ก็กูไม่ได้อยากน่ารักนี่” ผมตอบประชด

“หึ หึ  คนเรานี่ก็แปลกนะ น่ารักอยู่ดีๆไม่ชอบ อยากเป็นคนไม่น่ารักซะงั้น” ไปป์หลุดปากชมผมทำเอาผมเขิน จนกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่

“นั่นแน่ แอบยิ้มอย่างนี้แสดงว่าหายโกรธกูแล้วใช่มั้ย เฮ้อโล่งอกไปที ปะกลับบ้านกัน”  ไปป์ชวนผมกลับบ้านด้วยความโล่งใจและยื่นมือข้างหนึ่งมาให้ผม ผมมองไปป์แบบงงๆ

“ปะ กลับบ้านด้วยกันนะ มืดแล้วเดี๋ยวหลงทาง” พอพูดจบไปป์ก็คว้าข้อมือผมแล้วเดินนำผมไป ผมเดินตามอย่างว่าง่าย  ไปป์จูงมือผมเดินไปตลอดทาง ถึงแม้จะมีคนมองบ้างแต่ดูไปป์ไม่มีทีท่าจะเขินอายคนที่อายกลับกลายเป็นผมไปซะนี่ ผมมองผู้ชายที่เดินนำหน้าผมค่อยๆทบทวนความสัมพันธ์ของเขากับผมอยู่ในใจ ความจริงเราเป็นเพื่อนกันแต่การกระทำของเขาตอนนี้ดูเหมือนจะเกินกว่าสิ่งที่เพื่อนทำให้กันไปซะแล้ว เขาจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าสิ่งที่เขาทำให้กับผมนั้น ทำให้หัวใจของผมหวั่นไหวมากขึ้นทุกวัน  
            
           เราเดินมาถึงหน้าบ้าน ไปป์ค่อยๆปล่อยมือผม

“ถึงบ้านแล้วปอนด์ ยืนหน้าเอ๋ออยู่ได้ ไขกุญแจดิ” คำพูดของไปป์ทำให้สติที่กระเจิดกระเจิงของผมกลับมา

“บ้านก็บ้านกูยังมาสั่งอีก” ผมบ่นกลับไปเบาๆ
          
            เมื่อเข้ามาถึงในห้องไปป์ก็ล้มลงบนเตียงของผมอย่างถือวิสาสะ

 “เฮ้ย เหนื่อยจริงโว้ยปราบม้าพยศ กว่าจะยอมสงบได้เล่นเอาแทบแย่”  ไปป์พูดพร้อมกับกลิ้งตัวไปมาบนเตียง

“ไอ้ไปป์ตัวสกปรกยังมานอนบนเตียงกูอีกลุกขึ้นเดียวนี้”  ผมบ่นพลางดึงแขนไปป์ให้มันลุกขึ้นจากเตียง

“กูขอนอนแป๊บนึงไม่ได้หรือไงวะ มึงหวงที่นอนหรอ”  ไปป์ยืนกรานไม่ยอมลุกท่าเดียว แต่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันพยายามดึงแขนไปป์ไห้ลุกจากเตียงให้ได้ ดึงกันไปมาผมก็เสียหลักล้มลงไปทับบนตัวของไปป์ ผมรีบใช้แขนยันร่างกายลุกขึ้นให้พ้นจากตัวของไปป์ ไม่รู้ว่าตอนนี้เรี่ยวแรงของผมหายไปไหนอยู่ดีๆแขนของผมเกิดไม่มีแรงขึ้นมาซะงั้น แทนที่จะพยุงตัวเองขึ้นมาได้กลายเป็นว่าข้อแขนของผมพับเสียก่อนจนผมเสียหลัก  หน้าของผมซุกลงบนอกของไปป์พอดิบพอดี  แล้วมือทั้งสองข้างของไปป์ก็โอบกอดผม  ผมเงยหน้าขึ้นเราสองคนสบตากัน ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ผมค่อยๆโน้มใบหน้าของผมเข้าไปใกล้ๆใบหน้าของไปป์ทุกที ทุกที ไปป์หลับตาพริ้ม

“ปอนด์!!!มากันข้าวได้แล้วลูก” แม่ผมเรียกเสียงดังลั่นบ้าน เราทั้งคู่ได้สติ รีบผละออกจากกันโดยเร็ว

“หิวข้าวแล้วไปกินข้าวกัน” ผมชวนไปป์อย่างเขินๆ  เราสองคนไม่กล้าสบตากัน เราลงไปกินข้าวพร้อมกัน แม่ของผมโชว์ฝีมือทำอาหารไว้หลายอย่างและอาหารหลักที่ขาดไม่ได้ก็คือ น้ำพริกกะปิ ที่ใครก็ชมว่าอร่อยเหาะ เวลาบนโต๊ะอาหารช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าแม้อาหารฝีมือแม่จะอร่อยเพียงใดแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ผมกับไปป์ทานข้าวได้มากขึ้นเลย  ถึงตอนนี้ผมยังคงอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อยู่และผมคิดว่าไปป์ก็คงคิดเรื่องเดียวกันเพราะผมเห็นไปป์เขี่ยข้าวไปมาราวกับทานข้าวไม่ลง บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบจนแม่เอะใจ

“อาหารไม่อร่อยหรอลูก ไม่ค่อยทานกันเลยทุกทีเห็นคุยกันออกรส วันนี้ทำไมเงียบละ” แม่ถามด้วยความสงสัย

“วันนี้คุยกันเยอะแล้วก็เลยหมดเรื่องคุยอ่ะแม่” ผมตอบสั้นๆ ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง

“เฮ้อ แปลกคน  ทานเสร็จแล้วแม่ฝากเก็บจานด้วยนะลูก”

“ครับ” ผมกับไปป์ตอบรับคำแม่เกือบจะพร้อมกัน  เราเก็บจานไปในครัวแล้วยืนล้างจานด้วยกัน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดเลยชวนคุยขึ้นมา

“ไปป์  มึงจะบอกได้หรือยังว่าจะเล่าเรื่องอะไรให้กูฟัง” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา

“ก็เรื่องทั่วไปมึงคงไม่อยากรู้หรอก” ไปป์บอกโดยไม่มองหน้าผม

“เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับกูหรอ”  ผมถามแบบกวนๆ

“ไม่มีอะไรจริงๆ” ไปป์บอกปัด  ผมไม่อยากเซ้าซี้ เลยเปลี่ยนเรื่องคุย

“วันนี้มึงจะกลับกี่โมงวะ” ผมถามอีกเพื่อจะได้มีเรื่องคุย

“ล้างจานเสร็จก็กลับแล้ว” ไปป์ตอบห้วนๆ

“อ้าว  มึงรีบไปไหนวะทุกทีเห็นกลับดึก”  ผมถามเมื่อเห็นผิดสังเกต หลังจากล้างจานเสร็จแล้ว ไปป์ก็รีบเดินออกไป

“เฮ้ยไปป์   รอกูด้วย” ผมรีบจัดการกับอ่างล้างจานแล้วตามออกไป

“มึงรีบขนาดนี้เลยหรอไปป์”  ผมทักท้วงเมื่อเห็นไปป์เก็บกระเป๋าเตรียมจะกลับบ้านแล้ว

“เออปอนด์ วันนั้นกูลืมหนังสือไว้มึงเอาไว้ตรงไหนวะ” ไปป์ถามอย่างรีบร้อน

“อยู่ในลิ้นชักบนหัวเตียงอ่ะ ไปหาดูสิ”  ผมตอบ ไปป์เดินไปที่ลิ้นชักแล้วเปิดออก แทนที่ไปป์จะหยิบหนังสือที่ลืมไว้ขึ้นมา กลับหยิบการ์ดสีชมพูที่อยู่ในลิ้นชักนั้นขึ้นมาแทน ไปป์ค่อยๆเปิดการ์ดขึ้นอ่าน ผมจะร้องห้ามแต่ว่าไม่ทันซะแล้ว  ไปป์อ่านออกเสียง  “ใบสัญญาเป็นแฟนกันระหว่างปีเตอร์กับปอนด์”  สีหน้าอยากรู้ของไปป์ตอนนี้กลับกลายเป็นหน้าซีดไป

“โรแมนติกดีเนอะ ปอนด์เพื่อนกูจะได้มีแฟนกับเขาสักที ว่าแต่ปีเตอร์นี่ใครวะ ไม่เห็นพามาให้รู้จักเลย แบบนี้เค้าเรียกว่ามีความลับกับเพื่อนนี่หว่า”  ไปป์อ่านเอง สรุปเองเสร็จสรรพ

“เออ.................คือ........เค้า........มาขอกูเป็นแฟนแต่กูยังไม่ได้ตอบตกลงเลย” ผมพูดเสียงเบา

“แล้วมึงรู้สึกกับเขายังไงละ มึงรักเขาหรือเปล่า” ไปป์ถามผม  โดยพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติ

“คือ............ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ” ผมตอบตามความจริง

“ถ้ากูกับปีเตอร์เป็นแฟนกัน มึงจะว่ายังไงวะ” ผมรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยถามไปป์

“กูก็ต้องยินดีกับมึงสิวะ มึงเป็นเพื่อนรักของกู มึงรักใครกูก็รักด้วย” ไปป์ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่นัยน์ตาเศร้า

“แต่....แต่ความจริงแล้วกูชอบ มะ....”

“ไม่ต้องมีแต่ความรักไม่มีข้อแม้อยู่แล้ว มึงได้เจอคนที่รักมึง กูในฐานะเพื่อนก็ต้องยินดีด้วย”  ไปป์พูดสวนขึ้นมาทำให้ผมหมดโอกาสที่จะพูดต่อ

“มึงเห็นแล้วใช่มั้ย  ถ้ากูตอบตกลงกับปีเตอร์ก็หมายความว่ากูพร้อมที่จะทำตามกฎ ห้าข้อที่ปีเตอร์เขียนมา แล้วข้อที่เขียนไว้ว่าห้ามเห็นเพื่อนสำคัญกว่าแฟน มึงโอเคมั้ย ถ้ากูกับมึงต้องห่างกันกว่าเดิม”  ผมถามด้วยเสียงสั่นๆ

“มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก ความสุขของมึงสักวันนึงกูก็ต้องพูดอย่างนี้กับมึง  ไม่ว่าใครก็ต้องมีคนรักไม่มีใครอยู่กับเพื่อนไปตลอดชีวิตหรอก”

“นี่ก็แสดงว่า.........”  ผมกำลังเดา

“ใช่  แล้วอีกอย่างตอนนี้กูก็มีคนที่กูรักอยู่แล้ว  แต่เค้ายังไม่พร้อมที่จะรักกู  แต่กูเชื่อว่าสักวันนึงเค้าคงใจอ่อน  กูก็ได้แต่หวังให้เขารับรู้ความรู้สึกของกูสักที” ไปป์พูดพลางมองหน้าผมด้วยแววตาเศร้า

“อ่ะ นี่ปากกา  เขียนตกลงสิอย่าให้คนที่รักเรารอนาน สงสารใจคนรอบ้าง มึงต้องรีบตัดสินใจก่อนที่จะสายเกินไป”  ไปป์พูดพร้อมยื่นปากกาให้ผม

“ถ้ามึงไม่ว่าอะไรกูจะได้สบายใจ”  ผมรับปากกามาจากไปป์  แล้วมองไปที่การ์ดอย่างพิจารณา ตอนนี้ผมรู้สึกหนักใจไม่รู้ว่าจะเขียนตอบอย่างไรดี

“งั้นกูกลับบ้านแล้วนะปอนด์  มีอะไรก็ปรึกษากูได้นะ ขอให้มึงมีความสุข”  ไปป์เดินคอตกกลับไป ผมอยากจะรั้งเขาไว้แต่ไม่สามารถเอ่ยคำพูดใดๆออกมาได้เลย ผมได้แต่ยืนมองไปป์ เดินออกจากบ้านของผมไปไกลเรื่อยๆผ่านทางหน้าต่างห้องนอนของผมก่อนจะพ้นสายตาไปป์หันหลังกลับมาแล้วมองตรงมาที่ห้องนอนของผมอีกครั้งทำให้ผมต้องรีบหลบหลังผ้าม่าน ผมแอบมองไปป์ผ่านทางช่องเล็กๆของผ้าม่านถึงแม้จะไกลจนมองไม่เห็นสีหน้าของไปป์แต่ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกเศร้าแปลกๆพี่เกิดขึ้น ไปป์หันหลังกลับไปแล้วเดินต่อยก
แขนข้างหนึ่งขึ้นขึ้นปาดหน้า แล้วยกมืออีกข้างขึ้นปาดบ้าง ผมเข้าใจว่าคงปาดเหงื่อ แต่ทำไมระยะปาดจึงต่ำกว่าระดับหน้าผากเหมือนกำลังปาดหรือเช็ดอะไรบริเวณดวงตา จะว่าไปท่าทางของไปป์คล้ายๆกับผมที่ยืนสะอื้นไห้อยู่ข้างกระจกนั้น พร้อมทั้งใช้มือทั้งสองข้างปิดดวงตาเอาไว้ เพื่อกั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมาภายนอก

                                                                                   ..............................................................................

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.4มาแว้วสดๆๆๆ] 28/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 28-10-2009 22:38:06

 :กอด1: มาให้กำลังใจเรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.4มาแว้วสดๆๆๆ] 28/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 29-10-2009 12:41:31

โอ๊ะโอ ตอนที่ 5 มาแย้ว
ความเดิม หลังจากที่ไปปืได้รู้ความจริงว่าปอนด์เพื่อนรักของเขากำลังจะมีแฟน เขาก็ยินดีด้วยความจำใจเพื่อให้เพื่อนสมหวังในความรัก เมื่อเห็นท่าทีอันเศร้าสร้อยของเพื่อน ปอนด์จะตัดสินใจอย่างไรในความรักครั้งนี้ ติดตามได้ตอนนี้เรยงับ งับ
                                                                   .....................................

ตอนที่ 5 ลางร้ายแห่งรัก

          วันรุ่งขึ้น ผมถือการ์ดสีชมพูไปที่โรงเรียน ก็แสดงว่าผมได้ตัดสินใจดีแล้ว ผมตั้งใจจะมอบการ์ดให้ปีเตอร์ทันทีที่ถึงโรงเรียน ผมข้ามถนนไปถึงฟากโรงเรียน ซึ่งตอนนี้บริเวณหน้าโรงเรียนมีเพื่อนรักของผมทั้งคู่รออยู่ คือแนนกับฝนนั่นเอง

“ปอนด์ ในที่สุดแกก็ตัดสินใจตอบตกลงแล้วใช่มั้ย ดีใจแทนปีเตอร์อ่ะ” แนนทักเมื่อเห็นสิ่งของในมือผม

“เพื่อนเราก็เป็นฝั่งเป็นฝากันแล้ว ส่วนเราก็เหงาต่อไป” ฝนพร่ำรำพัน ผมได้แต่ยิ้มให้ไม่ตอบเพื่อนแม้แต่คำเดียว

          ปีเตอร์กำลังเดินมาหาผม เค้าคงจะสังเกตเห็นการ์ดในมือจึงเดินยิ้มแก้มปริ ปรี่เข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว

“ปอนด์ ตอบตกลงแล้วใช่มั้ย ดีใจที่สุดเลย” ปีเตอร์ทำท่าจะกระโดดดีใจ แต่ผมยื่นการ์ดให้ก่อน

“อ้าว ปอนด์ไม่เห็นจะเขียนอะไรเลย” ปีเตอร์ถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นหน้ากระดาษว่างเปล่า

“ปีเตอร์ ฟังเราให้ดีนะ เราขอบใจที่ปีเตอร์มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเรา เรายอมรับว่าเราก็มีความรู้สึกดี ๆ แบบนี้ให้ปีเตอร์ พูดง่าย ๆ คือเราก็รักปีเตอร์เหมือนกัน แต่จะให้เรารักแต่ปีเตอร์ ห่วงแต่ปีเตอร์โดยที่ละเลยคนรอบข้างอย่างเช่นเพื่อน เราทำไม่ได้ กฎ 5 ข้อของปีเตอร์ เราขอข้อนึงได้มั้ย ขอให้เราได้มีโอกาสห่วงใยคนรอบข้างได้บ้าง เราคิดว่าปีเตอร์คงให้เราได้” ผมพูดอธิบายเหตุผลให้ปีเตอร์เข้าใจถึงสาเหตุที่ผมไม่ได้ตอบตกลง

“นึกว่าเรื่องอะไร เราต้องขอโทษ ที่คิดกฎเห็นแก่ตัวแบบนี้ขึ้นมา เรารู้ว่าปอนด์เป็นคนดี ห่วงคนรอบข้างเสมอ ทำตามที่ใจตัวเองต้องการเถอะปอนด์ กฎพวกนี้ไม่มีความสำคัญอีกต่อไป” ปีเตอร์พูดจบก็ฉีกสัญญาทิ้งต่อหน้าผม ทุกคนต่างตกใจในการกระทำของปีเตอร์

“ปีเตอร์ โกรธเราเหรอ ทำไมต้องฉีกสัญญาทิ้ง” ผมถามด้วยอาการตกใจ

“ไม่ใช่หรอกปอนด์ ต่อไปนี้เราจะคบกันแบบบริสุทธิ์ใจ ถ้าเราจริงใจต่อกันกฎอะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น เราดีใจที่ปอนด์บอกว่ารักเรา ก็แสดงว่าปอนด์ตกลงจะคบกับเราแล้วใช่มั้ย” ปีเตอร์มองผมด้วยสายตาชื่นชมแล้วยิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

“อืม” ผมตอบเขิน ๆ ปีเตอร์เดินเข้ามาสวมกอดผม ผมรู้สึกว่าตอนนี้ความสุขกำลังวิ่งผ่านตัวเราไป ถึงแม้คนรอบข้างจะมองมาแต่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะอายแล้วตอนนี้แนนกับฝนร่วมร้องเพลงอวยพรให้เราอย่างสนุกสนาน ผมยอมรับว่าผมมีความสุขที่สุดในช่วงเวลานี้

        หลังเคารพธงชาติ ปีเตอร์เดินจูงมือผมเข้าเรียนแม้จะมีสายตาจากใครต่อใครมองมาตลอด แต่ปีเตอร์ก็ไม่หวั่นกลัวเลย เดินจูงมือผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเดินเข้ามาถึงในห้องเรียน เพื่อนทั้งห้องแซวเรากันยกใหญ่ ผมและปีเตอร์ก็ต้องเขินอายเป็นธรรมดา ปีเตอร์ย้ายที่มานั่งข้างหลังผม เหมือนบรรยากาศเป็นใจ ทุกคนแลดูยินดีไปกับความรักครั้งนี้ของเรา ยกเว้นนายปาล์มที่จ้องมองพวกเราตาขวางราวกับว่าโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน

“เตอร์ ดูปาล์มสิ นั่งมองแกทำหน้าแปลก ๆ” ฝนสังเกตเห็นแล้วเริ่มเล่า

“หล่อแต่นิสัยไม่ดี ขี้อิจฉาอีกต่างหาก” ยัยแนนเสริม

“ช่างเค้าเหอะ เราก็ไม่ต้องไปสนใจ คงไม่มีอะไรหรอก” ผมรีบตัดบท คาบเรียนนี้ผมรู้สึกใจไม่ดีเลย เพราะนายปาล์มเล่นจ้องมองมาที่พวกเราตลอดเวลา ราวจะกินเลือดกินเนื้อ

         หลังจากกินข้าวเที่ยง ผมก็ขอตัวไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ด้วยความที่ชอบความเงียบสงบ ผมตัดสินใจไปเข้าห้องน้ำที่ตึกหลังโรงเรียน ซึ่งเก่ามากแล้วคงไม่มีใครไปเข้าที่นั่นกันมากนัก ขณะที่กำลังทำธุระอยู่นั้นผมก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีคนมาเดินวนไปมาบริเวณห้องน้ำที่ผมเข้าอยู่ ผมมองด้วยความสงสัย และรอจนกว่า คน ๆ นั้นจะออกจากห้องน้ำไป เมื่อเขาไปแล้ว ผมบิดลูกบิดประตูเตรียมออกมาข้างนอก แต่ปรากฏว่าบิดเท่าไรก็บิดไม่ออก เหมือนมีคนล็อกจากด้านนอก ผมรับรู้ถึงสัญญาณอันตรายนั้น ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคิดว่าจะโทรไปหาเพื่อนที่รู้จัก แต่ผมไม่มีเบอร์ของใครเลยไม่ว่าจะเป็นแนน ฝนหรือปีเตอร์

“โครตซวยเลย ไม่ได้ขอเบอร์ใครไว้ด้วย” ผมบ่นกับตัวเองแล้วตัดสินใจเรียกให้คนช่วย แต่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีคนได้ยิน
“
ไม่น่ามาเข้าห้องน้ำหลังโรงเรียนเลย ไม่ค่อยมีใครมาเข้าด้วย” ผมเริ่มโทษตัวเอง ห้องน้ำหลังโรงเรียนนี้กำลังจะถูกทุบทิ้งเนื่องจากโรงเรียนกำลังจะสร้างตึกใหม่แทนตึกเก่า หลังโรงเรียนจึงเคลียร์พื้นที่ไว้รอการก่อสร้าง อาจารย์จึงห้ามนักเรียนไม่ให้ไปบริเวณนั้น ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดและร้อนมาก เพราะอากาศที่อบอ้าวและความแคบของห้องน้ำ ผมพยายามถีบประตูหลายครั้งแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าประตูจะเปิดออก ผมอยู่กับความเงียบนานสองนาน ผมก็ได้ยินเสียงรถใกล้เข้ามา เมื่อเงี่ยหูฟังจนแน่ใจแล้วผมจึงได้รู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงรถที่ใช้ทำการก่อสร้างแน่นอน พลันความคิดผมก็นึกถึงคำที่ ผอ. เตือนเมื่อเช้าว่าจะมีการทุบตึกนี้ทิ้งตอนเที่ยง ผมใจหายวาบเมื่อมองไปที่นาฬิกาข้อมือแล้วพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเลยเที่ยงไปแล้วนิดหน่อย ผมพยายามตั้งสติแล้วคิดหาวิธีเอาตัวรอดต่างๆนานา เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ คนเดียวที่ผมนึกถึงคือไปป์ เพื่อนที่ผมรักมากที่สุด

“ฮัลโหล ไอ้ไปป์ ช่วยกูด้วย กูติดอยู่ในห้องน้ำหลังโรงเรียน เปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก ตอนนี้มีรถเข้ามาทุบตึกนี้แล้ว กูกลัวไปป์ มึงต้องรีบๆมานะเว่ย กูหายใจไม่ค่อยออกมันอึดอัดมาก” เมื่อไปป์กดรับสายปุ๊บผมก็ไม่รอช้าขอความช่วยเหลือทันที

“ใจเย็นๆนะเว่ยปอนด์ กูจะไปช่วยมึงเดี๋ยวนี้แหละ” ไปป์ตอบน้ำเสียงตกใจ แฝงความห่วงใยต่อผมจนรู้สึกได้
        
       หลังจากที่ได้รับรู้ถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับผม ไปป์ก็ไม่รอช้ารีบยืมมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนบิดมาอย่างเร็ว พลางโทรศัพท์หาท้อปเพื่อให้ท้อปที่อยู่ใกล้เหตุการณ์ช่วยก่อนเบื้องต้น แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้

       ในขณะเดียวกัน แนน ฝน และปีเตอร์ก็เริ่มเอะใจในการหายตัวไปของผม ทั้งสามคนจึงยอมโดดเรียนมาตามหาผมตามสถานที่ต่างๆ แต่ก็ไม่เจอ ก็เลยพากันไปห้องทะเบียนเพื่อขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อถึงผม

“กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นภายในเวลาไม่ถึงห้านาที

“ปอนด์ กูมาถึงแล้ว มึงยังไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” ไปป์โทรมาถามไถ่อาการผมด้วยดวามเป็นห่วง

“กูกลัวไปป์ ตอนนี้เหมือนเค้าจะเริ่มทุบตึกแล้ว กูรู้สึกว่าตึกมันสั่นๆ รีบตามคนมาช่วยกูทีนะ” ผมละล่ำละลักบอก น้ำเสียงสั่นเครือ

“ไม่ต้องกลัวนะมึง กูมาถึงที่นี่แล้ว ยังไงกูต้องช่วยมึงออกมาให้ได้” ไปป์พูดน้ำเสียงจริงจัง ระหว่างนั้นผมได้ยินเสียงไปป์เล่าเรื่องของผม และอ้อนวอนให้คนเหล่านั้นมาช่วยผมดังมาเป็นระยะ ไปป์ไม่ได้วางสายเพราะกลัวว่าผมจะตื่นกลัวเกินไป ความห่วงใยที่ไปป์มีให้ผมวันนี้ ทำให้ผมนึกย้อนไปในวันแรกที่เรารู้จักกัน ความรู้สึกแบบนี้ไปป์ยังคงมีให้ผมอยู่เหมือนเดิมไม่ได้จางหาย ผมรู้สึกอุ่นใจมากที่มีไปป์อยู่ใกล้ๆแม้ว่าจะเป็นเพียงแต่เสียง แต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกกลัวเต็มทีแล้วก็ตาม

          หลังจากที่ได้ทราบข่าวจากไปป์แล้ว ยามหน้าโรงเรียนรายงานเรื่องนี้ไปให้ ผอ. รับทราบ ผอ. จึงได้มอบหมายให้การทุบทำลายตึกระงับก่อนชั่วคราว ผมรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่หยุดลง ผมรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ด้วยความที่ตึกถูกทุบทำลายที่ชั้นบนไปมากทำให้เพดานห้องน้ำเริ่มยุบลงมาอย่างเห็นได้ชัด

“ปอนด์ เป็นยังไงบ้าง” เสียงของไปป์ดังลอดหูของโทรศัพท์เข้ามา

“ไอ้ไปป์ เพดานมัน ๆ ๆ จะถล่มแล้ว.....โอ๊ยยยยย!” ผมร้องตกใจที่จู่ ๆ แผ่นปูนเพดานร่วงลงมาในห้องน้ำที่ผมอยู่ ผมรีบกระโดดไปให้ชิดกำแพงด้านใน ซึ่งตอนนี้แผ่นปูนแผ่นใหญ่ที่ร่วงทับโถส้วมจนแตกแหลกละเอียด

“ปอนด์ มึงเป็นอะไรไป” ไปป์ตะโกนถามผม เมื่อได้ยินผมร้องเสียงหลง

“มึง เพดานมันถล่มลงมาแล้ว” ผมตอบเสียงสั่น

“แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บรึเปล่า” ไปป์ถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงยิ่งกว่าเดิม ขณะที่คุยกันอยู่นั้นโทรศัพท์สายซ้อนก็เรียกเข้ามาในเบอร์ของผม เป็นเบอร์แปลกที่ผมไม่ได้เมมเอาไว้ ผมเผลอกดรับสายทั้งที่ใจคิดว่าจะไม่รับเพราะต้องการคุยกับไปป์จนกว่าจะออกไปข้างนอกได้

“ฮัลโหล” ผมรับด้วยน้ำเสียงอิดโรย

“ปอนด์ ปอนด์รึเปล่าครับ เราปีเตอร์เองนะ ปอนด์อยู่ที่ไหนครับ เราเป็นห่วงปอนด์มากเลยรู้มั้ย” ปีเตอร์ถามด้วยความห่วงใยเมื่อผมกดรับสาย

“ปีเตอร์ ช่วยเราด้วย เราติดอยู่ในห้องน้ำหลังโรงเรียน เราออกไปไม่ได้ เค้ากำลังจะทุบตึกนี้ทิ้ง เรากลัว ช่วยเราด้วยปีเตอร์” ผมเล่าด้วยความหวาดกลัว

“อะไรนะ ปอนด์ ใจเย็นๆๆนะเราจะรีบไปเดี๋ยวนี้” ปีเตอร์วางสายไป น้ำเสียงของเขาแลดูเป็นกังวล น้ำความเป็นห่วงผมไม่ต่างจากไปป์ ทำให้ผมใจชื้นขึ้น

           ปีเตอร์ รีบบอกแนนและฝนถึงเรื่องนี้ แล้วรีบวิ่งมาที่ห้องน้ำหลังโรงเรียนทันที ในขณะที่ไปป์ก็กำลังตามคนมาช่วยผมเหมือนกัน

ปีเตอร์ใช้ความชำนาญพื้นที่วิ่งมาถึงก่อน แล้วเรียกตะโกนชื่อผมเสียงดังลั่น เมื่อผมได้ยิน ผมจึงรีบขานรับกลับไปโดยเร็ว ปีเตอร์วิ่งมาถึงห้องน้ำที่เกิดเหตุ แล้วกระแทกประตูห้องน้ำห้องที่ถูกล็อคจากด้านนอกซึ่งเป็นห้องที่ผมกำลังเผชิญชะตากรรมเลวร้ายอยู่

“ปีเตอร์” ผมเรียกชื่อคนที่มาช่วยผม ด้วยแรงกระแทกอันหนักหน่วงทำให้ประตูเปิดออกอย่างไม่ยากนัก

“ปอนด์ เรามาช่วยปอนด์แล้วนะ ไม่เป็นไรนะครับ เตอร์อยู่นี่แล้ว ขวัญเอ๊ยขวัญมา” เมื่อปีเตอร์เปิดประตูสำเร็จก็รีบเข้ามาสวมกอดผม แล้วปลอบผมด้วยความรัก

“ปอนด์คงเหนื่อยมาก เดี๋ยวเราอุ้มปอนด์ออกไปนะ” ปีเตอร์เสนอ แล้วอุ้มผมขึ้นในอ้อมแขนของเขา ผมหลับตาพริ้มลงด้วยความเหนื่อยอ่อน ความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเกิดขึ้นภายในอ้อมแขนอันแสนอบอุ่น


“ปีเตอร์อุ้มผมที่เหนื่อยล้าเต็มทีออกมาที่ด้านนอกตึก เขาค่อยๆวางผมลงอย่างอ่อนโยน

“ขอบใจปีเตอร์มากเลยนะที่ช่วยเราถ้าไม่ได้นายช่วยไว้เราต้องแย่แน่ๆเลย” ผมเอ่ยอายๆ

“เมื่อคนที่เรารักกำลังลำบาก จะให้เราอยู่เฉยๆได้ยังไง ปอนด์เห็นแล้วใช่มั้ยครับ ว่าเตอร์รักปอนด์มากแค่ไหน” ปีเตอร์พูดเสียงจริงใจ ผมมองใบหน้าคนที่รักผมอีกครั้ง แล้วเราก็โผเข้ากอดกันอีกครั้ง ผมซุกหน้ากับไหล่อบอุ่นนั้นอยากให้เวลาหยุดหมุน ผมรู้สึกอยากจะสัมผัสอ้อมกอดนี้นานๆ

“ปะ................ ปอนด์”  เสียงที่คุ้นเคยของไปป์ดังขึ้น ใบหน้าที่ดูเหน็ดเหนื่อยของไปป์ที่พยายามมาช่วยผม ทำให้ผมเกิดความละอายจึงรีบคลายอ้อมกอดออกจากปีเตอร์ ผมทำหน้าไม่ถูก ไปป์เองก็เช่นกัน ใบหน้าที่ซีดเผือดยากเกินคาดเดาความรู้สึก ปีเตอร์มองไปป์งงๆ แล้วจับมือผมแน่นพาเดินไปหาไปป์ที่กำลังมองมา

“ไปป์ มึงมาช่วยกูจริงๆด้วย กูขอบใจมึงมากนะ” ผมพูดขอบคุณในความมีน้ำใจของไปป์ ที่พยายามมาช่วยผม

“กูยังไม่ได้ช่วยอะไรมึงเลย เค้าต่างหากที่ช่วยมึงออกมา มึงควรจะขอบคุณเค้ามากกว่านะ ไม่ต้องขอบคุณกูหรอก” ไปป์พูดเสียงอ่อน

“เออ! ไปป์เนี่ย ปีเตอร์นะ แฟนกูเอง”  ผมแนะนำไม่ค่อยเต็มเสียงนัก

“ส่วนคนนี้ชื่อไปป์นะ เป็น........... เพื่อนของเรา” ผมแนะนำไปป์ต่อให้ปีเตอร์รู้จัก

“อ๋อ! ไปป์คนนี้นี่เองยินดีที่ได้รู้จักครับ ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลปอนด์มาโดยตลอด ปอนด์ไม่ค่อยเล่าอะไรเกี่ยวกับนายให้เราฟังซักเท่าไหร่เลย งั้นถ้าว่างๆเดี๋ยวเราไปทานข้าวด้วยกันดีมั้ย จะได้ทำความรู้จักกันกว่านี้” ปีเตอร์ทักน้ำเสียงร่าเริง ผิดกับไปป์ที่หน้าซีดเป็นไก่ต้ม

“เราฝากดูแลปอนด์ด้วยนะ ปอนด์เป็นแฟนนาย นายอย่าทำให้ปอนด์เสียใจเด็ดขาด” ไปป์พูดใบหน้าจริงจัง ทำให้ปีเตอร์ที่ฟังอยู่หลุดขำกับคำพูดแปลกๆ ที่ได้ยิน

“นายไม่ต้องห่วงหรอกเพื่อน เรารักปอนด์มากแล้วก็หวงมากๆด้วย ไม่มีทางที่เราจะทำให้ปอนด์เสียน้ำตาเด็ดขาด “ ปีเตอร์พูดขำๆ แล้วหันมามองหน้าผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

“เป็นยังไงบ้าง ปอนด์ เพื่อนทั้งห้องกรูกันออกมาเมื่อรู้ข่าวจากแนนและฝน ทุกคนถามไถ่อาการผมกันยกใหญ่ด้วยความเป็นห่วง ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ

“อ้าว! ไปป์นายมาได้ยังไงเนี่ย” ท้อปถามเมื่อเห็นไปป์เข้ามาอยู่ในโรงเรียน

“ก็................... ปอนด์โทรตามเราให้มาช่วย แต่โชคดีแฟนเค้าช่วยไว้ได้ก่อน ไม่งั้นแย่เลย” ไปป์ตอบฝืนยิ้ม

“นี่ใครวะปอนด์ น่ารักดีว่ะ” ฝนถามเมื่อเห็นไปป์

“โครตจะแมนเลย เท่ห์ สมาร์ท เป๊กเลยหว่ะ เพื่อนแกเหรอวะปอนด์” ยัยแนนกระเซ้าถามบ้าง

“อือ! ก็ไปป์ที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ” ผมตอบสั้นๆ

“น่ารักขนาดนี้ ไม่น่าปอนด์ถึงได้.............................” ยัยฝนกำลังจะหลุดปากพูด แต่ถูกยัยแนนสกัดไว้ทัน

“ฝน แกนี่ปากปีจอจริงๆเลยนะเงียบไปเลย” แนนปราม

“เดี๋ยวเราแนะนำให้นะ เฮ้ยไปป์มานี่ดิ๊” ผมเรียก พยายามเบนปะเด็นสนทนา

“นี่ แนน ฝน เพื่อนสนิทของกู” ผมแนะนำอย่างห้วนๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” แนนกับฝนตอบแทบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“เอ่อ! ปอนด์ กูมานานมากแล้วคงต้องกลับไปเรียนต่อ ไปก่อนนะ ลาก่อนครับทุกคน” ไปป์บอกลา ก่อนกลับหลังเดินไป จังหวะการเดินที่ช้ากว่าที่เคยของไปป์ ดูไม่คุ้นเคยเหมือนเพิ่งจะเคยเป็นแค่ช่วงเวลานี้เท่านั้น คนที่เดินช้าลง เค้าว่าอาจเกิดจากการครุ่นคิดอะไรบางอย่างอย่างหนักขณะเดิน จึงทำให้จังหวะในการเดินช้าลง อยากรู้จริงๆว่าไปป์กำลังคิดอะไรอยู่ เพราะไปป์เดินไปแต่ละก้าวนั้นช้ามากและยิ่งไปกว่านั้นยังเดินไม่ตรงทางอีกด้วย เหมือนกับว่าไม่ได้มองทางเลยขณะเดิน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.5มารายงานตัวแล้วจ้า...] 29/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 29-10-2009 13:33:03

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.5มารายงานตัวแล้วจ้า...] 29/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-10-2009 14:01:27

ขยันลงเจงๆๆเลยน๊า น้อง sunny
หิวข้าววว แต่ยังอ่านไม่จบ...
เลยต้องอ่านให้จบก่อนไปทานข้าว 55+
แล้วจะรออ่านะคร้า :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.5มารายงานตัวแล้วจ้า...] 29/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: forest ที่ 29-10-2009 14:19:39

สนุกจัง  น่ารักด้วย o13 o13จะรออ่านต่อนะครับ :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก EP.6
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 29-10-2009 21:18:57

 มาแล้วตอนที่ 6 มาเร็ววววว มาอ่านกันงับๆๆๆ
  ความเดิม  ปอนด์ตัดสินใจคบกับปีเตอร์ โดยมีข้อแม้ให้เปลี่ยนแปลงกฎในการคบกันที่ยากต่อการตัดสินใจออกไป ปีเตอร์ไม่ขัดข้องทำให้ทั้งคู่คบได้กันอย่างเปิดเผย แต่จู่ๆก็เกิดเหตุร้ายกับปอนด์ ปอนด์ถูกกลั่นแกล้งด้วยการขังไว้ในห้องน้ำในตึกที่กำลังจะถูกทุบทิ้ง ปอนด์ขอร้องให้ไปป์มาช่วย แต่ความพยายามของไปป์นั้นดูไร้ค่าไปทันที เมื่อแฟนตัวจริงอย่างปีเตอร์ช่วยปอนด์ไว้ได้ก่อน เหตุการณ์นี้ส่งผลต่อจิตใจของไปป์อย่างหนักหน่วง หรือเพื่อนอย่างไปป์จะหมดความหมายไปแล้วจริงๆสำหรับปอนด์ ติดตามต่อ ตอนที่ 6
                                                           ...............................................

ตอนที่ 6 สับสน

             หลังเหตุการณ์เลวร้ายนั้นผ่านพ้นไป ผมพยายามไม่พูดถึงสิ่งผิดปกติก่อนเกิดเหตุที่ผมรู้สึกกับใครเลย แม้กระทั่งปีเตอร์ ผมพยายามลืมมันไป แต่ดูเหมือนว่ายิ่งคิดจะลืมยิ่งกลับฝังใจกว่าเดิม เวลามีคนมาถามผมก็จะโทษความสะเพร่าของตัวเองที่เข้าไปใช้ห้องน้ำที่นั่น ทั่งๆที่มีประกาศติดเสียทั่วโรงเรียนว่ากำลังจะทุบตึกนั้นทิ้ง แต่เรื่องที่กุญแจถูกล็อคจากด้านนอกนั้น ผมให้คำตอบไม่ได้จริงๆ ปีเตอร์แลดูเป็นห่วงผมมาก ติดผมแจไปทุกที่เลยแม้จะรู้สึกรำคาญอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกดีและอบอุ่นใจ หลังจากนั้นทุกเย็นปีเตอร์ก็จะขับรถไปส่งผมถึงบ้าน นอกจากนี้ยังทำโทษที่ผมไม่ยอมเมมเบอร์โทรศัพท์ของเขา ด้วยการให้คัดเบอร์ของเค้าทุกวัน วันละหนึ่งหน้ากระดาษเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เล่นเอาผมจำเบอร์ได้ขึ้นใจเลย ด้วยความที่เราใกล้ชิดกันมากๆ จนเรียกว่าตัวติดกันเลยก็ว่าได้ทำให้ผมยิ่งห่างไกลกับไปป์มากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก เพื่อไม่ให้ขาดการติดต่อผมจึงส่งข้อความไปหาไปป์ทุกวัน แต่ทว่าไม่มีข้อความตอบกลับมาเลยแม้แต่ข้อความเดียว ความห่างไกลที่ไม่คุ้นเคย เริ่มทำให้ผมคิดถึงไปป์อย่างไม่มีเหตุผล วันนั้นผมไม่มีนัดกับปีเตอร์พอดี ก็เลยตัดสันใจไปหาไปป์ที่บ้านโดยไม่ได้โทรบอกล่วงหน้า

            เมื่อมาถึงหน้าบ้านของไปป์ ประตูหน้าบ้านที่เปิดอ้าไว้ ทำให้ผมสามารถเข้าไปในบ้านได้โดยไม่ต้องเรียกไปป์มาเปิดประตูให้ ผมเดินตรงไปที่ห้องนอนด้วยความแน่ใจว่ามีคนอยู่เนื่องจากได้ยินเสียงแว่วมา เมื่อเงี่ยหูฟัง ก็ได้ยินเสียงของใครบางคนที่ไม่ค่อยคุ้นเคยดังลอดออกมา

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ ไปป์เนี่ย คิดผิดหมดเลย เราบอกแล้วไงว่าถ้าเป็นโจทย์แบบนี้ต้องคิดยังไง” เสียงผู้ชายคนนั้นดังขึ้น คุ้นๆแต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร


“อ้าว...เหรอ ว้า คิดผิดมาตั้งนาน งั้นเดี๋ยวลองใหม่” ไปป์ตอบน้ำเสียงผิดหวังเล็กๆ เสียงเงียบไปพักหนึ่ง

“โอเค เก่งมากนายคิดถูกแล้ว ไปป์นี่ก็หัวดีไม่ใช่เล่นเลยน้า สอนแป๊บเดียวคิดได้เลย” ผู้ชายบอก น้ำเสียงใสแสดงความรู้สึกชื่นชมไม่น้อย ผมยืนนึกอยู่นานสองนานก็คิดไม่ออกว่าเสียงแปลกที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงของใคร ก็เลยเดินเข้าไปใกล้ขึ้นๆ พยายามเอาหูแนบประตูห้อง พลันหูก็ได้ยินเสียงกุกกักในห้องด้วยความตกใจผมเลยก้าวถอยหลังออก แต่ด้วยความซุ่มซ่ามประกอบกับไม่ได้ดูทางก่อนถอยก็เลยทำให้เท้าของผมไปเตะเข้ากับลังกระดาษที่วางซ้อนกันอยู่หน้าห้องไปป์ล้มลงครืน ผมอุทานเสียงดังด้วยความตกใจแล้วรีบเอามือปิดปากไว้กันไม่ให้เสียงตัวเองลอดออกมาอีกและพยายามจะวิ่งหนีไป แต่ไม่ทันเสียแล้วไปป์เปิดประตูออกมาก่อนแล้วมองผมด้วยใบหน้าฉงน ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยิ้มแหยๆ

“ปอนด์ มึงมาเมื่อไหร่เนี่ย” ไปป์ถามผม พร้อมกับผู้ชายคนนั้นซึ่งก็คือ ท้อป ที่โผล่หน้าออกมาพ้นประตูห้องมองมาที่ผม

อ้าว!ปอนด์นั่นเอง ดีเลยมาช่วยกันสอนไปป์คิดเลขกันเถอะ เราคนเดียวแทบแย่” ท้อปบ่นน้ำเสียงแกมหยอก

“อย่างเนี้ยไปป์ต้องสอบได้คะแนนดีแน่ๆ มีติวเตอร์คนเก่งมาสอนถึงที่บ้าน” ผมพูดพยายามทำน้ำเสียงให้ขัน แต่พอพูดจบเหมือนพูดประชดยังไงก็ไม่รู้

“มาคนเดียวเหรอ ปอนด์ ปีเตอร์ไม่มาด้วยเหรอ”ท้อปถาม

“อ๋อ เค้าไม่ว่าง เราผ่านมาแถวนี้ก็เลยแวะมาเฉยๆ” ผมโกหกตอบไป

“แล้วบอกปีเตอร์หรือเปล่าว่ามาคนเดียว เดี๋ยวนายนั่นจะโกรธเอาน้า คิดดูดิไปป์น่าอิจฉาปอนด์แค่ไหน มีแฟนทั้งหล่อ รวย แถมเอาใจเก่ง แล้วที่สำคัญเป็นห่วงเป็นใยคนรักเอามากๆแบบเนี้ย” ท้อปเล่า

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”ผมพูดแก้ตัว เมื่อเห็นใบหน้านิ่งสนิทของไปป์

“ดูดิไปป์ ปอนด์อายใหญ่เลย ความจริงมันก็คือความจริงอยู่วันยันค่ำนั่นแหละปอนด์ หลอกคนอื่นได้แต่ว่าหลอกตัวเองไม่ได้หรอก ดีจะตายมีแฟนดีๆ คอยไปรับไปส่งทุกวัน ไม่เห็นต้องปิดบังเลย” ท้อปยังฝอยต่อ ชักจะรู้มากเกินไปแล้ว ผมเห็นท่าไม่ดีขืนอยู่ต่อมีหวังท้อปเล่าเรื่องของผมจนหมดเปลือก ทางออกที่ดีที่สุดตอนนี้คือต้องรีบกลับให้เร็วที่สุด

“งั้น เรากลับก่อนดีกว่า เออ..ไปป์กูส่งข้อความหาได้รับมั่งป่าววะ ถ้าได้ก็ส่งกลับมาหากูบ้างนะเว่ย กูเป็นห่วง” ผมพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกจากบ้านไป ไม่มีการตอบรับจากไปป์ที่ยืนหน้านิ่ง สายตาเหมือนไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ผมเดินกลับบ้านด้วยใจที่ไม่สบายนัก เดินครุ่นคิดมาตลอดทาง ผมคิดหลายเรื่องจนไม่รู้ว่าคิดเรื่องอะไรบ้างความคิดตีกันวุ่นวายไปหมด

“ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” เสียงแตรรถดังกระชั้นจนผมสะดุ้ง ผมตกใจมากที่พบว่าตัวเองมายืนอยู่กลางถนน ทั้งที่ผมเดินเลาะตามฟุตบาทมาแท้ๆ ผมรีบเดินกลับไปที่ฟุตบาทแล้วมองกลับไปเบื้องหลัง พลางบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความแปลกใจ

“ เดินมาตั้งนานแล้ว ยังไม่พ้นเขตบ้านของไอ้ไปป์อีกเหรอเนี่ย ทำไมกูเดินช้าแท้”

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.5มารายงานตัวแล้วจ้า...] 29/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 29-10-2009 21:42:12

ปอนด์ น่าร๊าาาาากกกก






จาเอาๆๆๆ
 :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.5มารายงานตัวแล้วจ้า...] 29/10/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-10-2009 21:51:57

^
^
^


เฮียแกเป็นอารายอ่ะ 55+


คนชื่อท้อปนี่ยังงายหว่า น่า :z6: จริงๆๆ


ที่มอมีลูกครึ่งคนนึง เด็กรัดสาด...เค้าน่ารักดี  :o8:

งั้นเบียร์เชียร์ปีเตอร์น๊า....55 เกี่ยวไรกันฟระ~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก [EP.6มารายงานตัวแล้วจ้า...] ใหม่ล่าสุด
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 30-10-2009 15:29:37

 ตอนที่7 กำลังจะมาแร้วววววววว :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่7
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 30-10-2009 18:45:38

 ตอนที่ 7

 ความเดิม หลังเหตุการณ์เลวร้ายนั้นผ่านไป ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ความสัมพันธ์ฉันท์แฟนอันเหนียวแน่นของปอนด์และปีเตอร์กำลังไปได้สวยแต่กลับทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนของไปป์และปอนด์สั่นคลอน ยิ่งรู้ว่าท้อปใกล้ชิดไปป์มากเกินไปแล้ว ปอนด์จะทำอย่างไร คนนั้นก็รัก คนนี้ก็หวง หรือว่า
ปอนด์ของเราอยากจะจับปลาสองมือซะแล้ว ลุ้นกันต่อตอนนี้เลย
                                                                 ...........................................

ตอนที่ 7 เรื่องน่าสงสัย

           กีฬาสีของโรงเรียนกำลังจะมีขึ้นในอีกไม่กี่วัน รุ่นพี่เรียกประชุมพวกเราถี่ยิบ ห้องของผมได้อยู่สีชมพู สีที่ทำผลงานดีมาโดยตลอด ดังนั้นรุ่นพี่จึงเคร่ง และคาดหวังกับพวกเราไว้มาก พอเริ่มแบ่งหน้าที่ ผมก็โดนรุ่นพี่รบเร้าให้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ แต่ด้วยความที่ผมไม่มีทักษะในการเต้น และเป็นคนความจำสั้น จึงขอไปทำอย่างอื่น ในที่สุดสิ่งที่รุ่นพี่บอกว่าเหมาะสมกับผมที่สุดนั่นคือ การเป็นดรัมเมเยอร์ ส่วนปีเตอร์ก็ถูกคัดเลือกให้แข่งกีฬาว่ายน้ำ ร่วมกับนักกีฬาในห้องอีกคนก็คือนายปาล์มจอมลึกลับ ยัยแนนกับยัยฝน ก็ถูกคัดเลือกให้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ แต่เป็นหรีดโจ๊ก สมใจพวกเธอ

            ทุกเย็นหลังเลิกเรียนผมมีหน้าที่ต้องซ้อมเดิน ซ้อมควงไม้คฑาที่โรงเรียน โดยมีปีเตอร์มาคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง ปีเตอร์จะคอยหาขนมและเครื่องดื่มเย็นๆมาให้ผม แม้การซ้อมจะเหนื่อยจนเหงื่อโทรมกายแต่ปีเตอร์ก็เตรียมผ้าเย็นๆมาคอยซับเหงื่อให้ผมทำให้ผมหายเหนื่อยและซ้อมได้ดียิ่งขึ้น ความหวานของเราทำให้รุ่นพี่ที่ซ้อมคฑาให้ผมพากันแซวไม่หยุดปาก บางครั้งผมอายมากจนต้องไปยืนห่างๆปีเตอร์ เมื่อปีเตอร์เห็นก็จะตามติดผมไม่ยอมให้ผมออกห่างจากตัวเลย เท่านั้นยังไม่พอยังมากอดหอมผมต่อหน้าคนอื่นอีก ผมอายจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีแต่ก็ไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกดีมากๆๆๆๆๆๆ

          หลังจากซ้อมคฑาเสร็จ หน้าที่ของผมยังคงไม่หมดไป ผมต้องตามปีเตอร์ไปที่สระว่ายน้ำเพื่อรอปีเตอร์ซ้อมว่ายน้ำอีก เมื่อมาถึงปีเตอร์ก็ไปเปลี่ยนชุดเตรียมซ้อม ปล่อยให้ผมนั่งรอบนอัฒจรรย์คนเดียว ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว นาฬิกาบอกเวลา หกโมงกว่าๆ ผู้คนในโรงเรียนเริ่มซา คงเหลือแต่นักกีฬาว่ายน้ำในสระนี้ที่รอซ้อมช่วงเย็นด้วยความที่ไม่มีอะไรทำ ผมก็เลยกวาดสายตามองอะไรไปเรื่อยเปื่อยในสระ พลันสายตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง ที่ยืนหันหลังให้ผมบริเวณริมสระ ที่ผมสะดุดก็คงจะเป็นเพราะแผ่นหลังขาวเนียน ดูกำยำ และก้นที่งอนได้รูป เป็นคนที่มีเสน่ห์เพราะรูปร่างโดยแท้ ผมจ้องมองตาไม่กระพริบอยู่นานสองนาน แต่แล้วก็ต้องชะงักด้วยความตกใจ เมื่อเค้าหันมาจ้องที่ผมเขม็ง สายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตร ทำให้ผมถึงกับต้องหันหน้าหนี เสมองไปทางอื่นแทนโดยไม่มีความคิดว่าจะหันกลับไปมองเค้าอีก

“ปอนด์ครับ” ปีเตอร์เรียก ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“ตกใจอะไรอ่ะปอนด์ สะดุ้งเชียว รอเตอร์นานมั้ยครับ”ปีเตอร์ถาม ผมถอนหายใจโล่งอก

“ไม่มีอะไร เรานั่งคิดอะไรเพลินๆก็เลยตกใจที่เตอร์เรียกน่ะ เตอร์รีบซ้อมรีบกลับนะ เดี๋ยวจะดึกเสียก่อน” ผมว่าพร้อมส่งยัมหวานให้

“ครับผม” ปีเตอร์รับคำแล้วก็วิ่งไปซ้อม

             ตอนนี้นักกีฬาทั้งหมด ขึ้นแท่นเตรียมซ้อมแล้วผมมองแล้วยิ้มให้ปีเตอร์ข้างๆกันนั้นมีปาล์มที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่ แล้วก็พลันมุ่ยกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าผมกำลังยิ้มให้เค้าอยู่ ผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าโหดเป็นบ้า เกิดมาเคยยิ้มป่าววะยิ้มให้ก็ไม่ยิ้มตอบ หน้าแหกเลยกู ไม่รู้ว่าจะทำหน้าหงิกไปถึงไหน หมดหล่อเลยให้ตายสิ” ผมบ่นพึมพำกับตัวเองในใจก็คิด ปาล์มเป็นผู้ชายที่หล่อและดูเท่ห์เอามากๆรูปร่างก็ดี ผิวก็ดี ขาวสูสีกับปีเตอร์แต่แลดูผิวจะมีสุขภาพดีกว่า ปีเตอร์เป็นคนที่สูง ผอมแต่ดูน่ารักแบบเด็กๆ แต่ปาล์มดูหล่อเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว สังเกตได้จากกล้ามเนื้อทุกส่วนแล้ว คงผ่านการออกกำลังกายมาอย่างสม่ำเสมอ หน้าท้องที่แบนราบปราศจากไขมันส่วนเกิน ดูแล้วเป็นผู้ชายที่รูปร่างดีที่สุดที่เคยผมเคยเห็นมาก่อนเลย แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เด็กมัธยมเท่านั้น

             ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดฟุ้งซ่านมากเกินไปแล้วจึงหยิบการบ้านขึ้นมาทำฆ่าเวลา ท่ามกลางแสงไฟสลัวทำให้มองตัวอักษรไม่ชัดเจนนัก ขณะที่กำลังเพ่งทำการบ้านอยู่นั้น พลันผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย

“เฮ้ย! คนจมน้ำนี่หว่า สงสัยจะเป็นตะคริวหว่ะ ใครก็ได้ช่วยที” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติในสระน้ำ

              ผมมองตามเสียงนั้นก็เห็นคนดำผุดดำว่าย ท่าทางเหมือนคนจะจมน้ำจริงๆ ผมทำอะไรไม่ถูกเพราะตัวเองก็ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน ผมมองหาปีเตอร์ เมื่อหาเจอก็ตัดสินใจตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือทันที

“ปีเตอร์ ๆ ช่วยด้วยมีคนจมน้ำ อยู่ตรงโน้น” ผมตะโกนลั่นสระ ปีเตอร์ได้ยินเสียงผมก็เงยหน้าขึ้มมามองหาจุดเกิดเหตุ แล้วว่ายน้ำตรงเข้าไปทันที เขาค่อยๆช้อนร่างที่ไร้สตินั้นว่ายเข้ามาใกล้ขอบสระ ใกล้เข้ามาๆ ผมเห็นหน้าผู้ชายผู้โชคร้ายคนนั้นก็ต้องตกใจเมื่อปีเตอร์เหวี่ยงร่างนั้นขึ้นมา ปาล์มนอนแน่นิ่งลมหายใจแผ่วเบาเสมือนไร้ลมหายใจ

“ปีเตอร์ ทำยังไงดี” ผมถามด้วยน้ำเสียงตระหนก

“คนจมน้ำแบบนี้ คงต้องลองผายปอดดู” ปีเตอร์บอกผมพลาง ใช้มือของเขาล้วงกวาดสิ่งของที่อาจจะติดค้างในช่องปากเพื่อกันสิ่งนั้นเข้าไปติดค้างในลำคอหลังการผายปอดออก เขาใช้มือข้างหนึ่งบีบจมูกของปาล์ม มืออีกข้างก็เอามาวางป้องปากไว้ ปีเตอร์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติเตรียมผายปอด เขาค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปอย่างช้าๆ ยังไม่ทันได้ประกบปากก็เงยหน้าขึ้นมาหายใจอีก สีหน้าที่แปลกไปของเขาและท่าทางที่บ่งบอกความลังเลทำให้ผมแอบสงสัย ปีเตอร์มองหน้าปาล์มที่นอนนิ่งเหมือนเขาคิดอะไรสักอย่างในใจ คิ้วเริ่มขมวดติดกัน แล้วจู่ๆเขาก็ร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดพลางเอามือทั้งสองข้างกุมขมับดิ้นพล่านไปมา.......................

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 30-10-2009 19:32:51

เรื่องไมวุ่นวายอย่างงี้อะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-10-2009 19:41:40

แอร๊ยยยย ปีเตอร์กะปาล์ม m2m กันดัวะ  :-[

จะเกิดการผิดฝาผิดตัวป่ะเนี่ยยยย

ลุ้นๆๆๆๆๆ :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 30-10-2009 21:09:29

เรื่องนี้ ป. เยอะจังงง

ไปป์  ปอนด์ ปีเตอร์ ปาล์ม  555+

ปาล์มแอบลึกลับอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 30-10-2009 21:48:31

 :จุ๊บๆ:ฝายปอด กันด้วย
วุ่ยวายจริงๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: J๐ly ที่ 30-10-2009 22:34:04

ซา-หนุก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่7 [เรื่องน่าสงสัย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 30-10-2009 23:44:01

 เรื่องเริ่มจะชุลมุนวุ่นวายกันใหญ่แล้วสินะงับ เห็นว่าวันนี้มีคนเข้าเม้นกันเยอะแต่ละคนก็งงตึ๊บไปตามๆกันว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไปเดาไม่ถูก งั้นวันนี้เด๋วลงให้อีกตอน เอาไว้เพิ่มความสงสัยให้มากยิ่งขึ้น ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่เข้ามาอ่านแล้วก็เม้นให้ ได้กำลังใจเยอะเลย มีแรงคิดได้อีกเยอะ

ความเดิม กีฬาสีของโรงเรียนจะเริ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทุกคนก็มีหน้าที่รับผิดชอบกันหมด ปอนด์เป็นดรัมเมเยอร์ ปีเตอร์แข่งว่ายน้ำ แล้วก็กลายเป็นภาระของปอนด์อีกตามเคยที่จะต้องไปนั่งเฝ้าคนรักฝึกซ้อม เมื่อไปทุกวันก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนร่วมห้องที่ชื่อปาล์มที่แลดูจะไม่ค่อยชอบปอนด์เท่าไรนัก แล้วก็เกิดเรื่องจนได้ ปาล์มจมน้ำแต่ได้ปีเตอร์ช่วยไว้ แต่จู่ๆปีเตอร์ก็ปวดหัวกระทันหันอย่างแรง แล้วปอนด์จะทำยังไง จะพาคนรักไปหาหมอ หรือจะช่วยปาล์มที่กำลังตกอยู่ในอันตราย เฮ่อ!!!!! หนักใจแทนปอนด์จริงๆๆๆ
                                                                       ...........................................

ตอนที่ 8 อยากรู้แต่...ไม่อยากถาม

“ปีเตอร์ เป็นอะไรไป ปีเตอร์...ตอบเราสิ” ผมรีบเดินเข้าไปพยุงและเขย่าตัวเพื่อเรียกสติของปีเตอร์ให้กลับคืนมา เมื่อปีเตอร์เริ่มได้สติ ผมจึงพาเขาไปนั่งที่อัฒจรรย์

“ใจเย็น ๆ นะปีเตอร์ เดี๋ยวเราช่วยผายปอดให้ปาล์มเอง ไม่ต้องเป็นห่วง” ผมรีบวิ่งไปหาปาล์มที่นอนแน่นิ่ง มือข้างหนึ่งบีบจมูก อีกข้างป้องปากของปาล์มไว้แล้วค่อย ๆ โน้มใบหน้าใช้ริมฝีปากประกบปากของปาล์ม เป่าลมเข้าไปในปากของปาล์มอย่างช้า ๆ ตามที่ได้เรียนมาในวิชาสุขศึกษา ใช้เวลาเพียงไม่นานปาล์มก็เริ่มได้สติพร้อมสำลักน้ำออกมา ขณะเดียวกันปีเตอร์ก็เดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้าง ๆ ผม เพื่อดูอาการของปาล์ม ปาล์มค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา และพยายามจะลุกขึ้นนั่ง ปีเตอร์จึงพยุงปาล์มขึ้นนั่ง ปาล์มมองหน้าพวกเราด้วยความมึนงงเหมือนจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“นายจมน้ำ” ปีเตอร์พูด

 “ขอบใจนะ ที่ช่วยเรา” ปาล์มพูดพร้อมสายตาที่มองไปที่ปีเตอร์ด้วยความซึ้งใจ

“แต่เรา.......”ปีเตอร์พยายามบอกความจริงเกี่ยวกับผู้ที่ช่วยชีวิตปาล์มไว้ แต่ดูท่าทางปาล์มจะเชื่อมั่นมากว่าปีเตอร์เป็นคนช่วยชีวิตตน

“ยังไงก็ต้องขอบใจนายอยู่ดี ถ้าไม่มีนายก็ต้องแย่แน่ ๆ” คำขอบคุณจากปากของปาล์มแฝงด้วยความรู้สึกแปลก ๆ อีกทั้งรอยยิ้มที่ปาล์มยิ้มให้ปีเตอร์เป็นรอยยิ้มที่มีเลศนัย สื่อความรู้สึกที่ลึกซึ้งบางอย่าง พอเหตูการณ์เข้าสู่สภาวะปกติแล้วปาล์มก็บอกลาปีเตอร์กลับบ้านโดยไม่หันมามองหน้าผมเลยเหมือนผมไม่มีตัวตน

“ปาล์มนี่แปลกเนอะปีเตอร์” ผมคุยกับปีเตอร์เมื่อปาล์มกลับไปแล้ว

“แปลกยังไงเหรอ” ปีเตอร์ถามหน้างงคงไม่เคยสังเกตพฤติกรรมของปาล์ม

“ปาล์ม เค้าเป็นคนเงียบ นิสัยแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้” ผมตอบไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเล่ายังไง

“คนเงียบนี่นะแปลก ปอนด์คิดมากอ่ะ ไม่เอาแล้วไม่พูดถึงคนอื่นแล้ว กลับบ้านกันดีกว่า” ปีเตอร์ว่าผมขำ ๆ แล้วเราก็กลับบ้านพร้อมกัน
 
                    ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว แต่ความคิดฟุ้งซ่านและความสงสัยยังคงไม่จางหายไป ผมไม่เข้าใจการกระทำที่ปาล์มทำเลยตั้งแต่เจอกันครั้งแรก หรือว่าปาล์มจะเคยมีความแค้นกับผม ก็คงไม่ใช่เพราะเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมยิ่งคิดยิ่งปวดหัวจึงสลัดความคิดนั้นออกไปแล้วเตรียมตัวอาบน้ำนอน หลังจากนั้นผมก็ส่งข้อความไปหาไปป์ก่อนนอน

“ไอ้ไปป์ เป็นยังไงบ้างวะ ไม่ได้คุยกันนานเลย โคตรคิดถึงมึงเลยว่ะ” ผมพิมพ์เสร็จก็ส่ง โดยในใจก็ยังมีความหวังว่าไปป์จะส่งกลับมา

“ตี๊ด ๆ” เสียงข้อความดังขึ้น ผมรีบเปิดดูด้วยความดีใจ

“sweet dream na kub” ข้อความจากปีเตอร์นั่นเอง

“ไม่ตอบอีกตามเคย” ผมบ่นด้วยความท้อใจ ก่อนที่จะนอนหลับไป

                 การซ้อมเดินคฑามันชักจะไม่ใช่เรื่องง่ายซะแล้ว ยิ่งซ้อมท่ายิ่งยากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น หลังซ้อมเสร็จก็ต้องไปดูปีเตอร์ซ้อมว่ายน้ำอีก เมื่อไปหลายวันเข้าผมก็ยิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติของปาล์มได้มากขึ้น ปาล์มเริ่มคุยกับปีเตอร์ได้ถูกคอ และท่าทีของปีเตอร์ก็เริ่มเปลี่ยนไป

“ปีเตอร์ เดี๋ยวนี้เริ่มมีเพื่อนคุยกันถูกคอแล้วอะดิ” ผมแกล้งถาม

“ใครเหรอปอนด์” ปีเตอร์ถามทำหน้าสงสัย

“ก็ปาล์มไง เดี๋ยวนี้เห็นคุยกันบ๊อยบ่อยนะ” ผมตอบไป ปีเตอร์จึงยื่นหน้ามาใกล้ผม พร้อมกระซิบถาม

“ถามแบบนี้ หึงเค้าเหรอปอนด์” ปีเตอร์แกล้งถามใบหน้ายิ้มกริ่ม

“จะบ้าเหรอ ไม่ได้หึงซะหน่อย แค่ถามเฉย ๆ ดีซะอีกเราจะได้มีเพื่อนเพิ่ม” ผมตอบพยายามเปลี่ยนประเด็น

“แต่ที่ปอนด์ทำแบบนี้ บ้านเค้าเรียกว่าหึงนะ” ปีเตอร์ยังไม่เลิกแซว

“เตอร์จะคิดยังไงก็ช่าง เราขี้เกียจพูดแล้ว” ผมชักอารมณ์เสีย

“ขอโทษ ๆ เค้าบอกก็ได้ เรากับปาล์มรู้จักกันตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แล้ว เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน อย่าคิดมากสิ เรารักปอนด์คนเดียวแหละ” ปีเตอร์พูดจบก็ลักหอมแกมไปหนึ่งฟอด

“แต๊ะอั๋งตลอดเลยนะ” ผมต่อว่าแล้วทุบอกของปีเตอร์ไปหนึ่งที เมื่อปีเตอร์ทำแบบนี้ความสงสัยในเรื่องของปาล์มที่ผมอยากจะถามก็ต้องสิ้นสุดไปโดยปริยาย

                  กีฬาสีวันจริงมาถึงแล้ว ผมต้องรีบมาโรงเรียนแต่เช้ามืด เพื่อมาแต่งหน้าเตรียมเดินพาเหรด โดยมีแนนและฝนมาพร้อมกัน ทั้งสองสาวแลจะมีความสุขกับการแต่งหน้าแต่งตัวมาก พวกเธอบอกว่า เป็นหรีดโจ๊กต้องแต่งหน้าแต่งตัวให้ฮาที่สุดถึงจะดี

“แนน มึงลองแรเงารูจมูกดูสิ กูเห็นในทีวีโคตรตลกเลย” ฝนแนะ

“จริงเหรอวะ ไหนมึงลองทำให้กูดูดิ๊” แนนบอกให้ฝนลองทำ ฝนจึงหยิบสีดำขึ้นมาทาเข้าไปในรูจมูกตัวเอง

“อิฝน โคตรอุบาทว์เลยว่ะ ดูดิเหมือนคุณป้าลูซี่เลยอ่ะ ฮ่ะ ๆ ๆ” แนนหัวเราะลั่น ผมหันไปมองหน้าฝนที่ตอนนี้แต่งหน้าเละไม่ไหวแล้ว ก็พาลขำไปด้วย

“ทาปากเบิน ๆ อย่างนี้สิ สวยยยยยยย” แนนว่าพลางหยิบลิปสติกสีแดงทาปากให้ฝน ทำใบหน้าตลกยิ่งขึ้นไปอีก

“น้องปอนด์ อยู่นิ่ง ๆ สิคะ พี่แต่งหน้าไม่ถนัดเลยค่ะ” ผมขำไม่หยุดจนพี่ที่แต่งหน้าให้ต้องขอร้องให้ผมหยุดขำ ผมพยายามทำหน้าให้นิ่งเพื่อการแต่งหน้าให้ดำเนินไปด้วยดี

                  ชุดที่ผมใส่ เป็นชุดกรีก โรมันสีชมพูสวยหวาน คอตั้งเป็นระบาย มีหมวกทรงสูง และรองเท้าหัวแหลม ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายหน้าหวาน ทำให้เวลาที่เดินไปตามที่ต่าง ๆ จึงมีคนมองมาเยอะมาก มีคนพยายามเข้ามาจีบโดยซื้อน้ำมาให้ บ้างก็ซื้อขนมมาให้ในระหว่างที่เดินพาเหรด แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มให้เท่านั้น พอเดินเข้ามาถึงในโรงเรียน ผ่านประตูหน้าโรงเรียนเข้ามา ผมก็รู้สึกแปลกใจเมื่อเหลือบไปเห็นไปป์ที่ยืนกอดอกมองผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตรงประตูโรงเรียน โดยที่ข้าง ๆ ก็มีท้อปยืนโบกไม้โบกมือให้ผมอยู่ด้วยเหมือนกัน ผมเลยยิ้มให้ทั้งคู่แบบแห้ง ๆ

“ปอนด์ เค้าอยู่นี่” อีกเสียงที่คุ้นเรียกผมเสียดังลั่น ปีเตอร์ยืนอยู่ด้านหนึ่ง เมื่อผมมองไปปีเตอร์ก็ส่งยิ้มหวานให้ แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มทีละน้อยเมื่อเห็นปาล์มยืนทำหน้าถมึงทึงยืนอยู่ข้างปีเตอร์

                 เมื่อเดินเข้ามาถึงในสนาม หลังจากประธานกล่าวเปิดกีฬาเสร็จเรียบร้อยแล้ว หน้าที่ของผมก็จบลง ผมเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะอากาศที่ร้อนแต่ก็มีคนคัดค้านเอาไว้ก่อน

“ปอนด์ มาถ่ายรูปกัน” ท้อปพูดพร้อมกับไปป์ที่เดินตามหลังมาด้วย

“ไปป์ ถ่ายรูปให้หน่อยนะ ปอนด์ วันนี้น่ารักมากเหมือนตุ๊กตาเลย”  

“ขอบใจนะ” ผมตอบเขิน ๆ พลางมองไปที่ไปป์

“ไปป์ มึงมาได้ไงวะ” ผมถามสั้น ๆ พร้อมความสงสัย

“ท้อปชวนมาว่ะ เห็นว่ามึงเป็นดรัมเมเยอร์ก็เลยมาดู ทำไมมึงไม่ชวนกูมาเลยวะ” ไปป์ตอบด้วยน้ำเสียงปนความน้อยใจ

“กูส่งข้อความไปหามึงตั้งหลายวัน มึงไม่เคยเปิดอ่านเลยเหรอวะ?” ผมตอบเคือง ๆ

“เร็ว ๆ ปอนด์ เราพร้อมแล้วนะ ถ่ายรูปกัน” ท้อปตัดบทการสนทนาของเราสองคนแล้วยืนเก๊กท่าถ่ายรูปกับผมไปหลายรูป

“เฮ้ย ไปป์ มาถ่ายรูปกับปอนด์มั่งดิ นานที ๆ จะได้เห็นปอนด์ในลุคส์แบบนี้” ท้อปพูดแล้วไปหยิบกล้องจากไปป์ พร้อมไล่ให้ไปป์มาถ่ายรูปคู่กับผม

              ไปป์ค่อย ๆ เดินมายืนข้างผม ทิ้งระยะห่างเป็นช่วงแขน

“ทำไมยืนห่างขนาดนั้น เข้าไปใกล้ ๆ กันสิ” ท้อปสั่งไปที่ทำท่าเงอะ ๆ งะ ๆ ไปป์ค่อย ๆ เขยิบมาจนชิดผมแล้วก็ยืนนิ่ง

“ไปป์ ปอนด์ กอดคอกันหน่อยดิ จะได้เหมือนเพื่อนรักกันไง” ท้อปสั่งอีก ไปป์ค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาโอบไหล่ผม ผมค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองพลันสายตาของเราก็สบกัน

“โอเค ๆ เอาอีก ๆ ๆ ๆ” ท้อปพูด เมื่อถ่ายเสร็จไปแล้ว 1 รูป ไปป์รีบผละออกจากผมเมื่อถ่ายสำเร็จ

“มาอยู่นี่เอง หาตั้งนาน” ปีเตอร์ส่งเสียงมาแต่ไกล

“ถ่ายรูปเหรอปอนด์ ถ่ายมั่งดิ” ปีเตอร์มาถึงก็จับมือผมเลย

“อ้าว!! แฟนตัวจริงมาแล้ว ถ่ายรูป ๆ” ท้อปว่าอย่างกระตือรือร้น

                 ปีเตอร์แทรกเข้ามาถ่ายรูปกับผม เราถ่ายรูปด้วยกันหลายอิริยาบถมาก มีทั้งจับมือ โอบกัน หรือแม้กระทั่งหอมแก้มกันตามท่าที่ท้อปจัดให้

“เฮ้ย ไปป์ ๆ เข้ามาถ่ายรูปหมู่ด้วยกันดิ ไปป์อยู่ข้าง ๆ ปอนด์ละกัน” ท้อปสั่งพร้อมทั้งจัดที่ให้พวกเราเสร็จสรรพ

                 ปีเตอร์จับมือผมข้างหนึ่งอย่างรู้หน้าที่ มืออีกข้างชูสองนิ้วแล้วหันมาพยักหน้าให้ผม เป็นสัญญาณว่าให้ผมทำท่าเดียวกันผมจึงยกมืออีกข้างชูสองนิ้วเช่นเดียวกับปีเตอร์ ปีเตอร์ค่อยๆโน้มหัวเข้าหาผม ผมจึงต้องโน้มหัวตาม ส่วนไปป์ที่ยืนอยู่อีกด้านก็ทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ยืนเฉยยิ้มแหยๆ รูปหมู่ของเราจึงกลายเป็นรูปคู่ที่ถ่ายติดใครก็ไม่รู้มาด้วย โดยไม่ได้ตั้งใจ

                 การแข่งว่ายน้ำกำลังจะเริ่ม ปีเตอร์จึงชวนทุกคนไปเชียร์แล้วล่วงหน้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมแข่งก่อน ที่สนามมีคนแน่นมาก ผมรีบเดินเข้าไปสมทบกับหรีดโจ๊ก แนนฝน ที่มาตั้งท่ารอเชียร์อยู่แล้ว การเชียร์ของหรีดโจ๊กนี้เรียกเสียงฮาจากคนในสนามได้มาก ด้วยความที่ผมยังใส่ชุดดรัมเมเยอร์อยู่ก็เลยถูกชักจูงเข้าเต้นเนียนๆไปด้วยกัน ถึงจะอายแต่ก็สนุกดี

                 การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว ผู้เข้าแข่งขันทุกคนยืนเตรียมบนแท่นเรียบร้อย ปีเตอร์มองมาที่ผม ผมจึงส่งรอยยิ้มหวานคืนไปเป็นกำลังใจให้

“อย่าแพ้เค้านะ เตอร์ เตอร์ เพราะปอนด์เชียร์อยู่ อยู่ อยู่” ยัยแนนกับยัยฝนเตี๊ยมเพลงมาอย่างดีแล้วเอามาร้องแซวผมทำเอาผมเขินแทบแย่ ปีเตอร์ก็เช่นกันยิ้มอายจนหน้าแดง ทุกคนในสนามมองมาที่ผมกันหมด อายโคตร.....................

                 สิ้นเสียงนกหวีดนักกีฬาทุกคนก็กระโดดลงน้ำ แข่งว่ายน้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ปีเตอร์ที่ได้กำลังใจดีกว่าคนอื่นว่ายนำหน้า ปาล์มก็ว่ายตามมาติดๆ การแข่งขันคู่คี่สูสีกันมาก ปีเตอร์กับปาล์มผลัดกันนำผลัดกันตาม จนใกล้จะถึงเส้นชัยความเร็วของปาล์มก็ลดลงอย่างผิดสังเกต ทำให้ปีเตอร์ที่เร่งความเร็วเต็มกำลังว่ายแซงหน้าจนแตะขอบสระชนะไปในที่สุด ทุกคนในสนามแปลกใจในฝีมือการว่ายน้ำอันฉกาจของปาล์มที่ลดลงจนทำให้นักกีฬาหน้าใหม่เช่นปีเตอร์สามารถเอาชนะได้ แต่ก็ไม่มีใครทักท้วงอะไร

“นายทำได้ดีมาก” ปาล์มเดินมาตบไหล่แสดงความยินดีกับปีเตอร์แล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำไป ปีเตอร์ที่หน้าไม่ค่อยสู้ดีนักเดินตามเข้าไปทันทีเหมือนรู้ว่าเกิดความผิดปกติอะไรในการแข่งขันเมื่อครู่ คนเริ่มทยอยออกไปจากสนามจนหมด เพราะการแข่งเชียร์ลีดเดอร์กำลังจะเริ่มขึ้น

“ปอนด์ไปดูแข่งหรีดกัน” ท้อปชวน

“ไปก่อนเลยท้อป เดี๋ยวเรารอปีเตอร์ก่อน” ผมบอกเบาๆ

“งั้นเราไปรอก่อนเลยนะ ป่ะ ไปป์ไปกัน” ท้อปว่าแล้วจับมือไปป์จูงไปด้วยกัน ผมมองทั้งคู่เดินไปด้วยใจสั่นๆ อารมณ์ที่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นอารมณ์อะไรเกิดขึ้น ทั้งสองสนิทกันขนาดจับมือถือแขนกันได้เลยเหรอเนี่ย

“มึงว่าไอ้สองคนนั้นมันแปลกๆเปล่าวะ ไอ้ปาล์มก็เป็นเชี่ยอะไรไม่รู้ร้องห่มร้องไห้เหมือนจะตาย ส่วนไอ้เตอร์ก็พูดแปลกๆฟังแล้วโครตจั๊กจี๋เลยว่ะ” นักว่ายน้ำผู้ชายคนหนึ่งเดินคุยมากับนายชายนักว่ายน้ำอีกคน ผมถึงกับตกใจในเรื่องที่ได้ยิน

“ไอ้เตอร์มันเป็นเกย์ ใครๆก็รู้ กูยังรู้จักแฟนมันเลยไอ้ปอนด์ที่เป็นดรัมเมเยอร์สีชมพูไง มึงเนี่ยโครตเชยเลย เมื่อกี้เค้าก็ให้กำลังใจกันซะหวานหยด มึงไปมุดอยู่รูไหมมาฮะ” นายชายเล่า

“กูรู้ว่าไอ้เตอร์มันเป็นเกย์ แต่ถ้ามันมีแฟนแล้วมันยุ่งกับไอ้ปาล์มทำไมวะ หรือว่า.............” ผู้ชายอีกคนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ใช่ ไอ้ปาล์มมันก็เป็นเกย์ แล้วยิ่งไปกว่านั้นนะ..............”  ผมแอบฟังด้วยใจระทึก นายชายกำลังจะเล่าแต่หันมาเห็นผมที่ยืนแอบฟังอยู่จึงแสดงความตกใจและพากันเดินหลบไป ผมวิ่งตามทั้งคู่ไปเพื่อถามความจริงเกี่ยวกับปีเตอร์ที่ผมไม่เคยรู้ ผมแน่ใจว่านายชายต้องรู้แน่ๆ เพราะเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันมาก่อน แต่ตามไม่ทันเพราะทั้งคู่วิ่งเร็วเหลือเกิน ผมจึงเดินคอตกกลับเข้าไปในสระว่ายน้ำตามเดิม

                    ปาล์มเดินก้มหน้างุดๆ สาวเท้าเดินนำออกมาอย่างเร็ว เมื่อเดินมาถึงตรงที่ที่ผมยืนรออยู่ เขาก็เงยหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา แล้วจ้องสายตาที่แดงก่ำมาที่ผมทำให้ผมกลัวจนทำหน้าไม่ถูก แล้วปาล์มก็วิ่งชนไหล่ผมออกไป ตัวผมเซด้วยด้วยแรงชนเล็กน้อยใบหน้าชา สมองทำงานหนักด้วยความครุ่นคิด ไม่นานนักปีเตอร์ก็เดินตามออกมา หน้าของเขาซีดอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อเขามองมาเจอผมที่ยืนรออยู่เขาก็พยายามยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่สบายหรือเปล่าเตอร์ สีหน้าดูไม่ดีเลย” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“เรารู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ปอนด์” ปีเตอร์ตอบเสียงสั่นเครือ

“กลับไปนอนพักผ่อนเถอะเตอร์ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ผมบอก พร้อมยิ้มให้เล็กน้อยที่มุมปาก

“งั้นเราคงต้องกลับก่อน ปอนด์อยู่คนเดียวได้นะครับ” ปีเตอร์ถามผมน้ำเสียงเจือความห่วงใย

“อือ มีเพื่อนอยู่ด้วยตั้งเยอะ ไม่ต้องห่วงปอนด์หรอกเตอร์ ดูแลตัวเองนะ” ผมบอกแล้วเราก็ลาจากกันตรงนั้น

                        ผมเดินไปที่สนามแข่งเชียร์ลีดเดอร์ด้วยใจหดหู่ แม้ว่าการแข่งขันจะสนุกสนานและน่าติดตามขนาดไหน ก็ไม่ทำให้ผมมีกะจิตกะใจจะรับชม ผมยืนเหม่อลอยครุ่นคิดเรื่องที่ยังคาใจอยู่อย่างนั้น จนการแข่งขันจบลง เวลาประกาศรางวัลมาถึง สีของเรากวาดรางวัลมาได้มาก ไม่ว่าจะเป็นการประกวดขบวนพาเหรด การประกวดเชียร์ลีดเดอร์ หรือแม้แต่ถ้วยชนะเลิศกีฬารวม ผมควรจะดีใจที่ได้ถ้วยรางวัลมาครอบครอง แต่ผมกลับไม่มีความรู้สึกนั้นเกิดขึ้นเลย ความพยายามทำผลงานให้ดีที่สุดของผมจนสำเร็จนั้นไม่มีความหมายเลยในช่วงเวลาที่จิตใจหดหู่เช่นนี้
                                                      

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่7
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 30-10-2009 23:44:37

สนุกๆ น่าติดตามมากมาย ยังเดาไม่ถูกเลยว่าหนูปอนด์จะคู่กับใครอ่ะ  :really2:

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ เก่งมากจ้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 [อยากรู้แต่...ไม่อยากถาม]New
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 30-10-2009 23:47:21

ปอนด์ กับ ไปป์


เท่าั้นั้น!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 [อยากรู้แต่...ไม่อยากถาม]New
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 31-10-2009 15:26:29

 เมื่อคืนเขียนเสดไปอีกหนึ่งตอน



 คงจะได้ลงตอนที่ 9 เร็วๆๆๆ นี้งับ




  :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: alcadia ที่ 31-10-2009 17:18:59

รีบ ๆ มาลงนะคะ

หนูชอบเรื่องของพี่มาก ๆ ค่ะ
สนุกมาก ๆ เลยนะคะ
ดูแล้วมีปมเยอะดีค่ะ
ชอบตัวละครด้วยค่ะ

สู้ ๆ นะคะ :L1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 31-10-2009 18:18:14

เพิ่งได้มาอ่านนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวเป็น FC ด้วยคน อิอิ


มันชักยังไงๆอยู่นะเนี่ย ปีเตอร์กับปาล์มเนี่ย เป็นแบบเดียวกับไปป์กับปอนเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 31-10-2009 18:19:38

มาติดตามด้วยคนนะครับ

รีบต่อนะๆๆๆๆๆ   ตอนนี้งงกับความลับอันมากมาย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2009 20:15:54

แอร๊ยยยยย  :beat: :beat: :beat: อิปีเตอร์

แง่มๆๆๆ อย่าให้รู้นะว่าเคย..........กะปาล์มอ่ะ :m16:

เลิกเชียร์ปีเตอร์แล้ว แต่ยังไม่รู้จะเชียร์ใครดี 555

sunny เอาผู้ชายโผล่มาอีกซักคนสองคนสิ เราจะได้เลือกถูก

 :z6: :z6: :z6: ปอนด์กระโดดถีบ บอกหล่อนเป็นนางเอกเหรอยะ 555

ชอบฝนกะแนนอ่า...เหมือนเพื่อนสมัยมัธยมเลยยยย o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 31-10-2009 20:24:58

สงสัยต้องยื่นมือช่วยไปป์ซะแล้วเซ่!!







อย่างงี้อดแดกแน่




/เปิดเว็บสั่งซื้อ ไวอะกรร้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่8 และพิเศษ แนะนำโฉมหน้าของตัวละคร
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 31-10-2009 20:39:03

ยิ่งอ่านก็ยิ่งยุ่งอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 31-10-2009 22:04:08

 หลังจากที่ลงตัวละครเรียกน้ำย่อยกันไปแล้ว วันนี้เรามาต่อตอนที่ 9 กันดีฝ่างับ ตั้งใจอ่านให้ดีน้า ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากรู้
ความเดิม งานกีฬาสีวันจริงมาถึงแล้ว หลังจากการเดินคฑาผ่านพ้นไปด้วยดี  ปอนด์ก็มีหน้าที่ไปเชียร์ปีเตอร์แข่งว่ายน้ำ แต่แล้วในระหว่างการแข่งขันปาล์มก็ทำให้ทุกคนในสนามแปลกใจ ที่นักว่ายน้ำอย่างปาล์มดูเหมือนจะอ่อนข้อให้นักว่ายน้ำมือสมัครเล่นอย่างปีเตอร์จนเค้าต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ปาล์มเริ่มมีท่าทีแปลกๆกับปีเตอร์ยิ่งนับวันยิ่งน่าสงสัย หลังการแข่งขันปอนด์ยังแอบได้ยินความลับบางอย่างเกี่ยวกับทั้งคู่จากเพื่อนเก่าของปีเตอร์ที่เป็นนักว่ายน้ำด้วยกัน แต่ไม่ว่าจะตีความยังไงก็ไม่เข้าใจ ไม่ใช่แค่นั้นท้อปเพื่อนร่วมห้องคนเก่งก็ดันพาเพื่อนรักของเขาเข้าร่วมงานกีฬาสีของโรงเรียนโดยไม่ได้บอกกล่าว แถมดูสนิทสนมถึงขั้นจับมือถือแขนกันด้วย เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างเริ่มไม่น่าไว้วางใจ ปอนด์จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร เพื่อตอบคำถามคาใจทั้งหมด หรือจะมีเหตุการณ์อื่นที่เลวร้ายกว่านี้เกิดขึ้นอีกจนเรื่องยุ่งเหยิงไปกว่าเดิม ติดตามได้ในตอนนี้งับ งับ
                                                          .............................................

ตอนที่ 9 วันเกิดไปป์กับความจริงที่ปวดใจ

            วันนี้เป็นวันที่ 24 กรกฎาคม พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของไปป์ ผมจำได้ขึ้นใจไม่เคยลืม เพราะทุกปีวันนี้จะเป็นวันที่ผมต้องเสียเงินซื้อของขวัญจนเงินหมดเกือบทุกครั้ง

“ปีเตอร์ พาเราไปซื้อของขวัญหน่อยน้า........” ผมอ้อนปีเตอร์ รู้สึกอายเพราะไม่เคยอ้อนใครมาก่อน

“ของขวัญ.....ของขวัญให้ใครล่ะ” ปีเตอร์ถามพลางขมวดคิ้ว

“วันนี้วันเกิดไปป์น่ะ เรายังไม่ได้ซื้อของขวัญเลยนะๆ ปีเตอร์นะ พาเราไปซื้อหน่อย” ผมอ้อนอีก

“ขอโทษน้า..........แต่วันนี้เค้าไม่ว่างอ่ะปอนด์ มีปาร์ตี้ของชมรมว่ายน้ำตอนเย็นอ่ะครับ อยากไปแต่ว่าไปไม่ได้จริงๆ” ปีเตอร์ตอบเสียงอ่อน

“ไม่เป็นไร เราไปเองก็ได้ เจอกันพรุ่งนี้นะ” ผมตอบเสียงปนความผิดหวัง

“ไม่โกรธเค้านะ ปอนด์” ปีเตอร์ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ไม่หรอก เราเข้าใจ ไปปาร์ตี้ให้สนุกนะ” ผมพูดก่อนเดินทางไปหาร้านที่จะซื้อของขวัญให้ไปป์ ร้านรวงแถวนี้ตอนเย็นก็ปิดหมดแล้ว ตลาดนัดที่เคยไปเดินก็จำทางไปไม่ได้เหลืออยู่ตัวเลือกเดียวก็คือห้างโรบินสันที่พอจะมีของให้เลือกซื้อ ผมเดินหาอยู่หลายรอบ จากเวลาเย็นกลายเป็นกลางคืนอย่างรวดเร็ว ในที่สุดผมก็ตัดสินใจซื้อนาฬิกาแนวสปอร์ต ยี่ห้อดัง ที่ราคาค่อนข้างแพงให้เป็นของขวัญไปป์

“หวังว่าคงถูกใจมึงนะ ลงทุนแคะกระปุกซื้อให้เกือบหมดตูดเลยนะเนี่ย” ผมพูดพึมพำกับตัวเองแล้วยกกล่องของขวัญที่ห่ออย่างสวยงามแล้วขึ้นมองด้วยความพิจารณาอีกครั้ง

“เดินมาตั้งนาน ชักหิวแล้วล่ะสิ” ผมบ่นพลางลูบท้องด้วยความหิว ขณะที่กำลังเดินหาของกินอยู่นั้นสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นปีเตอร์หลังไวๆ ใช่ปีเตอร์จริงผมมั่นใจ แต่คนที่มาด้วยนั่นสิใคร คุ้นๆแต่คิดไม่ออก

“ไหนบอกว่าไปปาร์ตี้ แต่ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้นะ” ผมพูดกับตัวเองด้วยความฉงน แต่ไม่รอช้าที่จะเดินสะกดรอยตามทั้งคู่ไปด้วยใจระทึก ทั้งคู่เดินมาถึงที่จอดรถบนชั้นสาม แล้วเปิดประตูรถขึ้น แล้วปีเตอร์ก็ออกรถทันที
                รถของปีเตอร์กำลังวิ่งมาทางผม ผมจำได้จึงกระโดดหลบมุมเสา แล้วเพ่งสายตามมองว่าผู้ชายที่มาด้วยนั้นเป็นใคร รถค่อยๆแล่นผ่านไปอย่างช้าๆ เผยให้เห็นใบหน้านั้นอย่างชัดเจน คนที่มากับปีเตอร์ไม่ใช่ใครที่ไหน ปาล์ม นั่นเอง ใบหน้าของทั้งคู่ปรากฏความเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ผมตกใจมาก สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กล่องของขวัญในมือหล่นลงกับพื้น ผมรวบรวมสติแล้วค่อยๆก้มลงเก็บกล่องขึ้นมา

“ปีเตอร์กับปาล์ม ชั้นจะต้องรู้ให้ได้ว่านายทั้งคู่มีความลับอะไรปิดปังอยู่” ไวเท่าความคิดผมหยิบโทรศัพท์ ตัดสินใจโทรไปหาอาจารย์เล็กที่เป็นอาจารย์ชมรมว่ายน้ำทันที

“สวัสดีครับอาจารย์เล็ก ไม่ทราบว่าวันนี้ที่ชมรมจัดงานปาร์ตี้ที่ไหนครับ” ผมถามน้ำเสียงเรียบเฉย

“เราจัดไปแล้วนี่ครับ วันนี้ไม่มีงานอะไรทั้งสิ้น นั่นใครครับเนี่ย”อาจารย์เล็กถามกลับ เมื่อแน่ใจในคำตอบผมก็รีบวางสาย หัวใจเต้นรัว ผมกำมือแน่นด้วยความโกรธ

“ปีเตอร์โกหกเรา” ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ ความรู้สึกโกรธ กับความกลัวประเดประดังเข้ามาพร้อมกัน น้ำตาของผมไหลอาบแก้ม โกรธจนคุมสติไว้ไม่อยู่ น้ำตาที่ไหลของผมหยดหนึ่งหยดลงไปบนกล่องของขวัญที่ผมตั้งใจซื้อให้ไปป์ ผมค่อยๆใช้นิ้วโป้งเช็ดออก แล้วรีบเช็ดน้ำตา วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่ผมต้องทำ

                 ผมเรียกแท็กซี่เพื่อไปที่บ้านของไปป์ แม้ว่าจิตใจจะบอบช้ำเพียงใด แต่ผมก็ตั้งใจที่จะไปอวยพรวันเกิดให้ไปป์ เมื่อมาถึงผมก็เห็นรองเท้าหลายคู่ถอดอยู่หน้าบ้าน เพื่อนของไปป์คงมากันเยอะ ผมเคาะประตู ประตูก็เปิดออก ไปป์เป็นคนเดินมาเปิดเอง เมื่อไปป์เห็นผมมันก็ทำหน้าเหรอไปพักหนึ่งก่อนเอ่ยปากทักทาย

“ปอนด์............ มึงมาได้ไงเนี่ย? ไปป์ถาม คงสงสัยไม่น้อย

“ก็วันนี้เป็นวันเกิดมึงไม่ใช่เหรอวะ กูก็มาอวยพรให้มึงไง” ผมตอบยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

“เข้ามาในบ้านก่อนดิ กำลังสนุกเลย” ไปป์ชวน หน้าที่เศร้าหมองเมื่อครู่สดใสขึ้นมาทันที

“เฮ้ย! นี่ปอนด์เพื่อนรักกู” ไปป์แนะนำผมให้เพื่อนรู้จัก

“หวัดดี” ผมทักทายสั้นๆ พยายามยิ้มให้ทุกคน

“ไอ้ไปป์ เพื่อนรักมึงเนี่ย มึงรักขนาดไหนวะ กูขอรักด้วยคนได้เปล่าวะ” เพื่อนไปป์แซวขึ้นมา

“อย่าเชียวนะเว่ย คนเนี้ยไอ้ไปป์มันรักจริงน้า... ตอนแรกหน้านี่บูดเป็นตูดลิง แต่ดูตอนนี้สิเพื่อนที่ร้ากมาทีเดียวหน้านี่บานเป็นกระด้งเลย” เพื่อนอีกคนเสริมขึ้นมา

“ไอ้เชี่ย พวกมึงเมาแล้วเพ้อเจ้อว่ะ” ไปป์ด่าเพื่อนเขินๆ แล้วทำท่ายกเท้าจะถีบเพื่อน

“ไอ้ไปป์ มึงแดกเหล้าหรอ เหม็นหึ่งเชียว” ผมทักเมื่อได้กลิ่นเหล้าแรงโชยออกมาจากปากของไปป์

“ก็.... แดกนิดหน่อยเอง” ไปป์ตอบเบาด้วยความละอาย

“อย่าแดกให้มันมากนักนะ เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัย” ผมเทศน์ใส่ไปป์
            
                       ปาร์ตี้วันเกิดดำเนินไปด้วยความน่าเบื่อ เพราะเพื่อนของไปป์ยิ่งดึกยิ่งเมา เริ่มรั่วเต้นกันหลุดโลก บ้างก็พล่ามไม่หยุด เวลาล่วงเลยจนมาถึงเวลาดึกมาก พอนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนปุ๊บ ไฟในบ้านก็ดับลงทันที เพลงวันเกิดถูกร้องดังลั่น ฟังไม่เป็นภาษาเพราะเป็นเสียงของเพื่อนไปป์ที่เมาได้ที่ เสียงเทียนวูบวาบปรากฏขึ้นหลังประตูบ้าน ถูกนำพามาด้วยใครคนหนึ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ๆๆ  เมื่อเข้ามาใกล้ด้วยแสงเทียนสว่างไสวทำให้เห็นหน้าคนที่ถือเค้กชัดเจนว่าเป็นท้อป เพื่อนร่วมห้องของผม ไฟเปิดขึ้นทันทีที่เค้กอวยพรมาถึงตรงหน้าเจ้าของวันเกิด

“สุขสันต์วันเกิดนะไปป์ อธิษฐานแล้วเป่าเค้กนะ” ท้อปพูดอายๆ ไปป์ค่อยๆยกมือขึ้นพนมแล้วอธิษฐาน พลางมองหน้าท้อปที่ยืนอยู่ข้างหน้า สายตาหวานซึ้ง

“ขอบใจมากนะท้อป” ทั้งสองคนยืนสบตากัน ผมรู้อยู่แก่ใจว่าท้อปชอบไปป์มากและก็พร้อมที่จะช่วยเหลือไปป์ได้เสมอ ท้อปอาจจะทำหน้าที่ดูแลไปป์ได้ดีกว่าเพื่อนอย่างผมด้วยซ้ำ การ์ดสีชมพูที่แลดูคุ้นตาถูกมอบจากท้อปสู่ไปป์ ไปป์เปิดอ่านแล้วสีหน้าเจื่อนลง

“ถ้าไปป์ยังไม่มีใคร ให้โอกาสเราซักครั้งนะ” ท้อปพูดเขินๆ หน้าเริ่มแดงก่ำ เพื่อนทุกคนโห่ร้องให้ทั้งคู่ด้วยเสียงอันดัง ท้อปจึงเดินหนีไปอย่างอาย ๆ โดยอ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ไปป์ยกการ์ดสีชมพูขึ้นแล้วมองมาที่ผมหน้าตาเหรอหราทำอะไรไม่ถูก ผมส่ายหน้าช้าๆแล้วเดินหนีความกดดันเข้าไปในครัวตรงเข้าไปที่อ่างล้างหน้า ผมเปิดน้ำแล้ววักน้ำล้างหน้าหลายครั้งถูด้วยความปวดใจ จนเริ่มรู้สึกแสบหน้าไปหมด ท้อปเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี เมื่อเห็นผมยืนอยู่ตรงอ่างล้างหน้าท้อปก็เดินตรงมาหาผมทันที

“ปอนด์คงไม่ว่าอะไรนะ ถ้าเราจะชอบไปป์ ปอนด์รู้มั้ยเราชอบไปป์ม๊ากมาก ไปป์เป็นรักแรกของเราเลยเชื่อมั้ย อิจฉาปอนด์จังที่ได้อยู่ใกล้ชิดไปป์ มีไปป์คอยเป็นห่วงเป็นใย” ท้อปพูดพลางจับมือผมขึ้นมาสัมผัสเบาๆ

“ปอนด์ เราถามจริงๆนะ ปอนด์คิดยังไงกับไปป์หรอ” ท้อปถามน้ำเสียงจริงจัง

“คะ...คิดแบบเพื่อน” ผมตอบพยายามทำน้ำเสียงให้เรียบเฉยที่สุด

“โล่งอกไปที เฮ่อ! เราคิดว่าปอนด์ชอบไปป์อยู่ซะอีก พอได้ยินแบบนี้เราก็สบายใจ ปอนด์ว่าไปป์จะชอบเรามั้ย” ท้อปถามผมต่อ เสียงที่ร่าเริงเบาลง ท้อปค่อยๆเอาหัวมาพิงที่แผ่นหลังของผม เราทั้งคู่เงียบไป

“ไปป์เป็นคนดีมาก ถ้ามีใครซักคนที่จะมาดูแลไปป์ เราก็อยากให้ไปป์ได้เจอคนดี ที่รักไปป์ ไม่ทำให้ไปป์เสียใจ ถ้าท้อปรักไปป์ท้อปสัญญากับเราได้มั้ยว่าท้อปจะดูแลไปป์ตลอดไป และจะไม่ทอดทิ้งให้ไปป์ต้องโดดเดี่ยว” ผมเอ่ยน้ำตาคลอหน่วยพยายามทำใจให้ยินดีไปกับท้อป แต่ยิ่งทำยิ่งเจ็บปวดใจ

“เรื่องง่ายๆแบบนี้ทำไมเราจะทำเพื่อไปป์ไม่ได้ ต่อให้เราต้องยกชีวิตนี้ให้ไปป์เราก็ยอม” ท้อปรับคำน้ำเสียงดูร่าเริงขึ้นมาอีกครั้ง

“ปอนด์พูดแบบนี้ก็แสดงว่า ปอนด์ไม่ขัดข้องที่เราจะชอบไปป์นะ ขอบคุณมาก นายเป็นเพื่อนที่น่ารักที่ซู้ดดดดดดดด”  ท้อปว่าแล้วโผเข้ากอดผมด้วยความดีใจ ผมค่อยๆเลื่อนมือลูบหลังท้อป

“ถึงเราจะคบกับไปป์มานาน แต่เราก็ไม่ได้รู้ใจไปป์ไปหมดทุกเรื่อง เราไม่รู้หรอกนะว่าไปป์คิดยังไง แต่เราก็ขอให้นายโชคดีนะท้อป เมื่อได้ความรักครั้งนี้มาเมื่อไหร่ก็ควรที่จะทะนุถนอมไว้ให้คงอยู่ตลอดไปนะ ท้อปสัญญากับเราแล้วน้า..” ผมพูดเสียงเครือ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบสองแก้ม ผมต้องแอบเช็ดพยายามไม่ให้ท้อปรู้ว่าผมเสียใจ

                    เมื่อระงับความหดหู่ได้แล้วผมก็เดินตามท้อปออกมาที่ห้องรับแขกที่จัดงาน แล้วยื่นของขวัญให้ไปป์

“ไอ้ไปป์ สุขสันต์วันเกิดนะเว่ยเพื่อน ขอให้ให้มึงมีความสุขมากๆ สมหวังในทุกเรื่อง แล้วก็อย่าซ่ามากนะมึง ดูแลตัวเองให้ดีค้วย ถึงแม้ว่ากูจะไม่ค่อยมีเวลาให้มึงแต่กูก็เป็นห่วงมึงเสมอ อย่าคิดว่ามึงไม่มีใคร อย่างน้อยก็มีกูคนนึงที่อยู่เป็นเพื่อนมึง” ผมอวยพรเสียงสั่น น้ำตาที่กลั้นไว้พาลจะไหลออกมาอีก ไปป์เห็นท่าทีของผมแล้วกำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรสักอย่างกับผม แต่ผมตัดบทก่อน

“กลับก่อนมึง มีอะไรก็โทรมานะเว่ย  อย่าขาดการติดต่อเหมือนที่ผ่านมา มันรู้สึกว่าห่างไกลกันเกินไปว่ะ” ผมพูดลาโดยไม่หันหลังกลับไปมองเบื้องหลังอีก เพราะกลัวเหลือเกินว่าน้ำตาแห่งความอ่อนแอนี้ จะเป็นตัวการในการทำลายความรู้สึกของคนอื่นที่กำลังจะได้สมหวังในความรักครั้งแรกในชีวิตไป

                    เมื่อกลับมาถึงบ้าน ผมก็ล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า น้ำตาแห่งความเสียใจยังคงไหลไม่หยุด ผมซุกลงกับหมอนแล้วปล่อยโฮอย่างหนัก ไม่รู้ว่าที่เสียใจอยู่นี้เป็นเพราะเรื่องอะไร เรื่องปีเตอร์กับปาล์ม หรือเรื่องของไปป์กับท้อปกันแน่ น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานพอได้ไหลออกมาแล้วก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ยิ่งร้องยิ่งสะอึกสะอื้น ยิ่งห้ามไม่อยู่

“กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบขึ้นมา ค่ำคืนนี้ผมคงไม่มีกะจิตกะใจคุยกับใคร ถ้าคนนั้นไม่ใช่ ไปป์

“ฮัลโหล” ผมรับสาย ขานทักสั้นๆ กลัวไปป์จะจับพิรุธในน้ำเสียงได้

“ปอนด์.... มึงนอนยังวะ” ไปป์ถามเสียงเบา

“ยัง” ผมตอบห้วนๆ

“กูมีเรื่องอยากปรึกษามึงหน่อย” ไปป์เปิดประเด็น

“เรื่องการ์ดสีชมพูนั่นรึเปล่า” ผมถามแกมประชด

“ก็.... เออเรื่องนั้นแหละ ปอนด์กูจะทำยังไงดีวะ กูไม่ได้คิดอะไรกับท้อปเลยนะเว่ย” ไปป์พูดค้วยความลำบากใจ

“แต่.... ท้อปมันชอบมึงมากนะ” ผมพูดเสียงอ่อน

“กูรู้... แต่..........” ไปป์พูดไม่ออก

“เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้หรอก ถ้ามึงยังไม่มีคนที่มึงรัก มึงก็ลองเปิดใจให้กับคนที่รักมึงดูบ้าง วันนี้มึงอาจจะยังไม่พร้อม แต่ถ้าวันไหนมึงเสียใจ กูเชื่อว่าคนที่รักมึง อย่างท้อป จะเป็นคนสุดท้ายที่อยู่เคียงข้างมึง คิดให้ดีๆนะเว่ย ถ้าไม่มีอะไรแล้วกูจะได้วางสายนอน” ผมรีบตัดบท

“เฮ้ย! อย่าเพิ่งวางดิวะ กูยังมีอีกเรื่องนึง” ไปป์บอกเสียงตื่น

“กูอยากขอโทษ ที่กูทำตัวห่างเหินมึง” ไปป์สารภาพเสียงเบา

“ต่อไปนี้ เพื่อนอย่างกู จะไม่ทำตัวแบบนั้นอีกแล้ว ปอนด์ มึงเชื่อมั้ย ว่ากูไปอยู่ใกล้ๆมึง ได้ตลอดเวลาที่มึงต้องการ” ไปป์พูดแปลกๆ ทำให้ผมสงสัย

“มึงพูดเป็นการ์ตูนไปได้ แม่มึงเป็นยอดมนุษย์รึไง งั้นถ้ากูบอกให้มึงมาให้กูเห็นตอนนี้เลย มึงทำได้เปล่าวะ” ผมขันกับเรื่องที่ได้ยิน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะแกล้งต่อมุกกับไปป์

“สบายมาก ปอนด์ มึงอยากเจอกูใช่มั้ย มึงเดินมาที่หน้าต่างแล้วมองลงมาหน้าบ้านดิ” ไปป์ว่า ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่หน้าต่างห้องนอน หน้าบ้านที่เคยมืดสนิท แต่บัดนี้กลับมีแสงไฟกระพริบ ส่องเรืองๆของนาฬิกาข้อมือ ที่ผมจำได้ขึ้นใจว่าเป็นสิ่งที่เพิ่งซื้อให้เป็นของขวัญให้ไปป์ ซึ่งตอนนี้มันถูกสวมอยู่กับข้อมือของไปป์ที่กำลังยืนโบกมืออยู่ที่หน้าบ้านของผม

“เชี่ย! มึงทำได้ไงวะ กูเชื่อมึงเลย” ผมบอกด้วยความประหลาดใจ พลางแอบยิ้มดีใจอยู่คนเดียว

“ปอนด์ ทำไมมึงถึงซื้อนาฬิกาแพงๆแบบนี้ให้กูวะ” ไปป์ถามแล้วชูนาฬิกาในมือขึ้น

“คุณค่าของนาฬิกาอันเนี้ยมันไม่ได้อยู่ที่ราคาหรอกนะเว่ย  ที่กูซื้อนาฬิกาให้มึงกูแค่อยากจะบอกให้มึงรู้ว่า กูมีเวลาให้มึงเสมอ เมื่อมึงต้องการ” ผมตอบเสียงอายๆ ใบหน้าเริ่มร้อนวูบวาบ

“กูเข้าใจแล้ว ขอบใจมึงมาก ที่มึงไม่เคยลืมกู” ไปป์เอ่ยน้ำเสียงเปี่ยมสุข

“ก็...ตอบแทนที่มึงไม่เคยทอดทิ้งเพื่อนอย่างกูเหมือนกัน “ เราทั้งคู่เงียบไป เมื่อจะต้องเผชิญกับความเงียบ และความมืดมิดของราตรีกาลหลายต่อหลายคนมีความหวาดหวั่น หวาดกลัว แต่ไม่ใช่เราสองคนในค่ำคืนนี้ ราตรีนี้นำพาความรู้สึกอบอุ่นหัวใจมาให้แบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน

“ปอนด์...... “ ไปป์เรียกผมสั้นๆ หลังจากเงียบไปอยู่นาน

“อะไร” ผมถามกลับ

“กูรักมึงนะปอนด์” ไปป์พูดออกมาน้ำเสียงจริงจัง ผมอึ้งไปเมื่อได้ยิน

“เพราะมึงเป็นเพื่อนรักของกูไง” ไปป์พูดต่อ ผมแอบผ่อนลมหายใจออก แต่ใจยังสั่นอยู่

“อือ! กูก็รักมึง” ผมตอบกลับเสียงสั่น การบอกรักกันแบบนี้เป็นเรื่องที่เราไม่เคยแสดงต่อกันมาก่อน เมื่อได้ลองทำก็รู้ว่ามันยากมากในการเอ่ยคำรักออกไปแต่ละคำ

“โอ๊ย! ยุงเยอะชิบ กูกลับก่อนนะเดี๋ยวยุงจะหามเอา” ไปป์รีบพูดตัดบท

“กลับบ้านดีๆนะมึง ขอให้มีความสุขมากๆในวันเกิดนะ” ผมอวยพรให้อีกครั้ง

“เออ! มึงก็หลับฝันดีนะเว่ย” ไปป์บอกก่อนไป

“อืม...” ผมตอบรับ แล้วไปป์ก็วางสายไป ผมมองตามไปป์ที่เดินออกไป วันนี้จังหวะการเดินที่คล่องแคล่วของไปป์กลับมาแล้ว เพียงกระพริบตาเดียวไปป์ก็เดินหายลับตาผมไปอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก จนลืมเรื่องของปีเตอร์ไปเสียสนิท

 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2009 22:40:42

ชอบไปป์แล้วอ่า...น่าร๊ากกกกก

จาเอาอ่ะ จาเอา ให้เค้านะปอนด์ :laugh: (:beat: :beat: :beat: มันยังไม่จบเรื่องอยากเป็นนางเอก 55)

ปอนด์นี่ก็น๊า...ยังไม่รู้ใจตัวเองก็เงี้ยยย

หนักแน่นหน่อยลูก  ส่วนอิปีเตอร์ ต้องเจอนี่  :z6:

ขยันอย่างนี้ แอบบวกให้แล้วน๊า  :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 31-10-2009 22:45:56

ให้เป็นแค่เพื่อนรักจริงเหรอไปป์  :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 31-10-2009 23:28:07

ตามมาต่ออีกแล้ว ห้าห้าห้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 31-10-2009 23:47:32

อะไรกัน... สรุปปีเตอร์มันเป็นชู้กับปาล์ม ส่วนท้อปก็ดูเลวๆ ร้ายๆยังไงชอบกลอีก เฮ้อออออ เครียดดด :serius2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 31-10-2009 23:48:53

 เจอกันพุ่งนี้งับ






:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:








 :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 01-11-2009 06:25:25

ต่อหลายๆตอนเลยน่ะ

เพื่อนสนิท เจ็บจี๊ดเลย (ว่ะ) เหอะๆ   :o12:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 01-11-2009 09:18:52

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 01-11-2009 16:55:09

 ช่วยให้กำลังใจกันด้วยน้า



 เขียนใกล้จบแล้ว



 คงมีประมาณยี่สิบตอนเห็นจะได้




 คืนนี้เด๋วโพสต์ตอนที่ 10 โพสต์เร็วเว่อ วันละตอน 555++++


 :pig4: :pig4: :call: :call: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 01-11-2009 18:35:54

หวัดดีคัฟ พี่ซันนี่

ชอบนิยายพี่ม๊ากมายเลยอ่า

หนุกดี อิๆ ลงวันล่ะ 3-4 ตอนเลยคับ 555+ พูดเล่นคับ

เป็นกำลังใจให้น๊าคับ เขียนเร็ว ๆ เลยน๊า

ผมจะรออ่าน อิอิ

..........................เป็นกำลังใจให้พี่ซันตลอดไป....................

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-11-2009 21:14:41

แง้ววว

นึกว่าจะลงเรื่องซะแล้ว มารอเก้อเลย :sad4:

เฮ้ออออ  พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วอ่ะ ขี้เกียจเรียนนน

แต่ไม่ขี้เกียจอ่านนิยายนะจ๊า อิอิ

รอตอนต่อไปจร้า :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 9 [วันเกิดไปป์และความจริงที่ปวดใจ]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 01-11-2009 21:38:29

อ่านะ สามทุ่มครึ่งแล้ว

ยังม่ายลงเลย = []=

แล้วจะมาดูใหม่พรุ่งนี้น๊าคับ

ฝันดีนะคับทุกคน ราตรีสวัสดิ์ อิๆ ~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 01-11-2009 23:37:39

 
วันนี้มาดึกหน่อยน้างับ เอาตอนที่ 10 สดๆร้อนๆมาฝากแล้ว
 ความเดิม วันเกิดของไปป์ ปอนด์ต้องไปซื้อของขวัญโดยลำพังไร้ซึ่งเงาของปีเตอร์คนรัก ปีเตอร์อ้างว่าติดงานที่ชมรม แต่ปอนด์เห็นปีเตอร์ไปห้างกับปาล์มแลดูสนิทสนมจึงทำให้เข้าใจว่าปีเตอร์โกหกตน ถึงแม้ปอนด์จะตกใจและโกรธจนตั้งสติแทบไม่อยู่ แต่เค้าก็ไม่ลืมไปอวยพรวันเกิดให้ไปป์ แต่แล้วเค้าก็ต้องปวดใจอีกครั้งเมื่อรู้ว่าท้อปได้ขอไปป์เป็นแฟนในวันเกิด เค้าต้องทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดีด้วยการอวยพรให้ทั้งคู่มีความสุขแต่ลึกๆเจ็บปวดมาก แต่ในความโชคร้ายที่ปอนด์ได้พบเจอก็ยังมีเรื่องดีเกิดขึ้น หลังจากวันเกิดไปป์จบลงความสัมพันธ์อันห่างเหินของปอนด์และไปป์ก็กลับสู่สภาพปกติและยิ่งทำให้ทั้งคู่เข้าใจกันกว่าเดิม ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนรักของเค้าทั้งคู่จะดำเนินต่อไปอย่างไร หรือจะเกิดสิ่งไม่คาดฝันที่ทำให้ทั้งคู่ไม่เข้าใจกันอีก ให้กำลังใจพวกเขาได้ใน ตอนที่ 10 10 10
                                                                     .....................................

ตอนที่ 10 เรื่องที่ถูกปิดบัง
          
               หลังจากวันเกิดของไปป์ผ่านพ้นไป เมื่อเข้ามาในห้องเรียนทุกครั้งผมมักจะได้ยินเรื่องเล่าจากท้อปที่พูดถึงตัวเองกับไปป์ตลอด แม้ว่าไปป์จะยังไม่ได้ตอบตกลงปลงใจแต่ด้วยการที่ท้อปไปช่วยสอนหนังสือไปป์ที่บ้านทุกวันจึงมีเรื่องเล่ากุ๊กกิ๊กๆ มาเล่าเสมอ ผมจึงได้ฟังเรื่องจริงบ้างไม่จริงบ้าง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ปอนด์ ปีนี้ปอนด์จะสอบชิงทุนรึเปล่า” ท้อปถามผม

“คงไม่อ่ะ ” ผมตอบเสียงเรียบ

“แย่เลย! วันก่อนเราชวนไปป์ไปสอบด้วยกันไปป์ท่าทางสนใจมาก แล้วทุนนี้นะเค้าคัดจังหวัดละสองคนเท่านั้น ถ้าใครสอบได้นะสบายเลย เพราะเค้าส่งให้เรียนจนจบปริญญาเอกเลยนะ ไม่สนใจเหรอ”  ท้อป  กระเซ้าถาม

“เราไม่อยากไปเรียนต่อต่างประเทศอ่ะ เราคิดถึงบ้าน แล้วอีกอย่างเราคงสอบไม่ติดหรอก แต่ถ้าเป็นท้อปอ่ะคงสบายมาก” ผมพูด ยิ้มให้เล็กๆที่มุมปาก

“ถ้าเราสอบได้ เราก็อยากให้ไปป์สอบได้ด้วย ปอนด์คิดว่าดีมั้ย ต่อไปนี้เราจะต้องใช้ความรู้ที่มีทั้งหมดสอนไปป์ให้ได้มากที่สุดแล้วเราจะได้สอบติดแล้วไปด้วยกัน เราคาดหวังกับทุนนี้มากเลยนะ” ท้อปพูดสีหน้าเพ้อฝัน ยังไม่ทันที่ผมจะจบการสนทนากับท้อป ยัยแนนก็รีบเดินเข้ามาลากผมไปเสียก่อน หน้าตาดูมีพิรุธ

“มีอะไรเหรอแนน” ผมถามด้วยความสงสัย

“อย่าเสียงดังไปสิ ฉันมีอะไรอยากจะถาม แกว่าหมู่นี้ปีเตอร์แปลกไปมั้ยวะ” แนนถามผมด้วยสีหน้ากังวล

“ไม่หนิ” ผมตอบโดยไม่คิดแต่ในใจยังตะขิดตะขวงอยู่แต่ไม่อยากเล่า

“หมายความว่าหมู่นี้ปีเตอร์สนิทกับใครจนมากผิดปกติรึป่าวอ่ะ” แนนเริ่มเฉลย

“ชั้นก็ไม่อยากเล่าหรอกปอนด์ แต่ชั้นไม่สบายใจ ไม่อยากให้แกเสียใจ ก็เลยมาเล่าให้ฟัง เดี๋ยวนี้ปีเตอร์ชอบอ้างว่าไม่ค่อยว่างใช่มั้ย ตอนแย็นก็ไม่ไปส่งแกที่บ้านใช่มั้ยล่ะ” แนนถามสีหน้าจริงจัง

“ก็ใช่ ทำไมเหรอ” ผมเริ่มอยากรู้ขึ้นมาแล้วว่าจะตรงกับที่ผมคิดหรือเปล่า

“ก็ชั้นเห็นปีเตอร์ไปรับไปส่งนายปาล์มทุกวัน ตอนเย็นก็แอบไปกินข้าวด้วยกันสองต่อสอง ดูสนิทสนมกันมากเลย” แนนเล่า

“เนี่ย วันนี้ก็คงจะมาพร้อมกัน ไม่เชื่อคอยดู” แนนเล่าจนผมเห็นภาพ พอแนนพูดจบปุ๊บปีเตอร์ก็มาพอดี โดยมีปาล์มเดินตามติด ๆ แต่ก็ไม่ได้คุยไม่ได้ทักกัน

“ชั้นบอกแล้วไม่มีผิด” แนนตอกย้ำ ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออก หน้าเริ่มชาวาบ ๆ
 
“ปอนด์ คิดถึงจัง” ปีเตอร์เรียกพร้อมเสนอหน้าเข้ามาเชียว

“เจอกันทุกวัน ยังจะมาคิดถึงอีก” ผมพูดปนประชด

“ปอนด์ ซื้อขนมมาฝากอ่ะ” ปีเตอร์ยื่นกล่องคุกกี้ให้ผม

“ขอบใจ” ผมตอบห้วน ๆ รับกล่องคุกกี้มาแล้วแกะแจกเพื่อนทั่วห้อง ปีเตอร์มองผมด้วยสายตาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร วันนี้ตั้งแต่เช้าผมก็เงียบขรึมทั้งวัน ไม่พูดไม่จากับใคร

                วันนี้ตอนบ่ายจะมีการทดสอบสมรรถภาพทางกายวิชาพละ พวกเราจึงต้องเตรียมกางเกงและเสื้อพละมาเปลี่ยน การทดสอบมีสามด่านด้วยกัน ซิทอัพดันพื้น – วัดแรงบีบมือ – แล้วก็วิ่งรอบสนาม พวกเราเข้ารับการทดสอบทุกด่านจนเหนื่อยล้า โดยเฉพาะการวิ่งรอบสนามเหนื่อยมาก ๆ ผมวิ่งรั้งท้ายเลย เพราะด้วยตัวที่เล็กและผอม แรงก็ไม่ค่อยมีเลยวิ่งช้า ต่างกับปีเตอร์และปาล์มที่แข็งแรงด้วยกันทั้งคู่ วิ่งคู่คี่กันไปเข้าเส้นชัยไล่เลี่ยกัน

“ปอนด์ สู้ ๆ ครับ” ปีเตอร์วิ่งครบก็ยืนเชียร์ผมหน้าเส้นชัย ผมยิ่งหงุดหงุดเหมือนเป็นการล้อเล่นยังไงก็ไม่รู้ ก็เลยเดินเข้าเส้นชัยให้มันช้าไปยิ่งกว่าเดิมเลยซะงั้น

“ปอนด์ ไม่สบายเหรอแลดูเงียบ ๆ” ปีเตอร์ถามพลางเอามือมาอังหน้าผาก

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่หน่า” ปีเตอร์ว่า มองหน้าผมแล้วยิ้ม ๆ แต่ผมไม่ตลก ผมหน้าบูดยิ่งกว่าเดิม

“ปอนด์ เป็นอะไรทำไมไม่บอกล่ะ ทำเหมือนโกรธอะไรมา” ปีเตอร์ตั้งข้อสังเกต

“เปล่า ปวดห้องน้ำ” ผมผละจากปีเตอร์แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำในโรงเรียน ผมปิดประตูห้องน้ำแล้วยืนพิงกำแพง ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

“อ้าว กางเกงใครเนี่ย พาดทิ้งไว้” ผมเห็นกางเกงพาดไว้ในห้องน้ำก็เลยถือวิสาสะหยิบจะเอาไปถามแล้วคืนเจ้าของไป ขณะที่ผมหยิบออกมาก็มีของหล่นลงมาจากกางเกง เป็นกระเป๋าเงินสีดำหล่นลงมา เมื่อหล่นถึงพื้นกระเป๋าก็อ้าออกเผยให้เห็นรูปถ่ายใบใหญ่ที่ใส่หราอยู่ภายใน
เป็นภาพคู่ของคนรักกัน แต่แปลกที่ว่าเป็นรูปของผู้ชายสองคนที่หันหน้าเข้าหากัน ริมฝีปากใกล้กันมากคือพูดง่ายๆ เกือบจะจูบกันอยู่แล้ว ผมรีบเพ่งพิจารณาด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่าบุคคลที่อยู่ในรูปนั้นเป็นใคร
 
 ผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาว ผมตั้ง หน้าตี๋ ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนที่ผมเคยเห็นมาก่อน

ปาล์มแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์!!!!!

ผมตกใจมากเมื่อเห็นรูปในลักษณะนี้ของปาล์ม แต่ผมต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อพิจารณาดูรูปผู้ชายอีกคน

ผู้ชายหล่อ จมูกโด่ง หน้าตาคมสัน โครงหน้าแบบนี้ไม่เป็นต่างชาติก็ต้องเป็นลูกครึ่ง ใช่!!!!เค้าเป็นลูกครึ่ง แต่ไม่ใช่ลูกครึ่งที่ผมไม่คุ้นหน้า คนที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ในรูปผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี  เพราะหน้าตาของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยจนถึงตอนนี้
     
     ^
    ^
    ^




“ปีเตอร์” แฟนของผมนั่นเอง !!!!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 02-11-2009 00:13:36

มาจิ้มก่อนนอนอย่างรวดเร็ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 02-11-2009 09:57:36

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-11-2009 14:35:08

อี ปี เตอร์...

เลว มากกกก

เอา มัน ไป เก็บ  :m16:

ฮ่าๆๆ สติแตก เรียนวันแรกงานก็เข้าเลย

เมื่อคืนไปลอยกระทงมาแล้ว  แล้ววันนี้จะไปลอยอีกมั้ยเนี่ย ซันนี่ ^_^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 02-11-2009 17:56:09

คิดว่าหล่อหรือไง

ถึงหล่อแต่เลวก็ไม่เอา(มั้ง) ห้าห้า   :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 02-11-2009 18:12:46

คิดไม่ออกเลยแฮะ ตอนต่อไปจะเป็นยังไง

ต่อเร็ว ๆ ละกันน้อ

เมื่อคืนลงตั้ง 5 ทุ่ม =O=' หลับแล้ว อิๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 02-11-2009 20:26:15

 ไปลอยกระทงแล้วเด๋วมาอัพ อัพ



 แอนด์ ดาวน์




 เหอๆๆๆๆๆ





  :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 02-11-2009 20:37:10

 :m27: มาร้องเพลงรอครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 02-11-2009 20:54:02

หมั้นไส้ ไอ่เตอร์แหมๆตอนแรกอย่างนู้นอย่างนี้
รักปอนด์ๆๆๆ อะโด่ เอ้ย แย่มาก
ปาล์มไอ่มือที่สามมมมหมั้นไส้
ปอนด์หาไปป์ดีกว่าเนอะแต่ว่าท๊อปก้อชอบไปป์อ่า
เหมือนคิดว่าปอนด์ไม่เหลือใครเลยอ่ะ ทั้งเตอร์ ทั้งไปป์
อ๊ากกกคิดได้ไงฟร้า อยากให้คู่กับไปป์อ่า(แอบจิ้นไปป์หน้าเหมือนเทมตอนตัดสกินเฮด 555+)

(http://i866.photobucket.com/albums/ab230/yunchun/350055-0036.jpg)

เหมือนมิ คริคริ 
ไรท์เตอร์ลอยทระทงเสร็จอย่าลืมมาอัพน้า :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 02-11-2009 20:57:46

T^T' ไม่มีคนไปลอยด้วย

น่าเหงาอยู่บ้านหน้าคอม ฮือ ๆ

ชีวิตชั่ง..  :z3: 555+   

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 10 [เรืองที่ถูกปิดบัง]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 02-11-2009 21:04:07

ไปนอนล่ะคับ ยาโยนาระ พี่ซัน และทุกคน อิๆ

ฝันดีกั๊บผม ราตรีสวัสดิ์คร้าบ

(http://s242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter2/glitterThai/T261009_10C.gif)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 02-11-2009 21:10:26

 วันเพ็ญเดือนสิบสอง แต่มาอัพตอนที่ 11 รู้สึกว่ามาอัพบ่อยเกิ๊น เผลอแป๊บเดียวจะจบเรื่องอยู่แล้ว ไม่อยากให้จบเร็วเรยอ่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คิดเรื่องไปได้อีกหลายๆตอนเรยน้างับ
ความเดิม เหตุการณ์ดีๆๆยังไม่ทันจางหาย เรื่องร้ายๆก็เข้ามาจู่โจมปอนด์อีกครั้ง ท้อปที่จะสอบชิงทุนไปเรียนต่อเกิดอยากให้ไปป์สอบติดด้วย ก็เลยไปติวหนังสือให้ทุกวันอย่างหนัก แบบนี้โอกาสสอบได้ก็คงสูงอยู่ ส่วนเรื่องของคนรักนับว่าก็จะยิ่งเลวร้ายเมื่อปอนด์ไปเจอรูปคู่สุดหวานของปีเตอร์กับนายปาล์มจอมลึกลับ เรื่องนี้มันคงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว ทำไมจึงเกิดเรื่องร้ายๆกับปอนด์ไม่เว้นแต่ละวัน ช่วยให้กำลังใจนายเอกของเราด้วยนะงับ ในตอนที่ 11
                                                                 ............................................

ตอนที่ 11 รูปถ่ายปริศนา

         ผมมือสั่น โกรธก็โกรธ เสียใจก็เสียใจที่ปีเตอร์กับปาล์มรวมหัวกันหลอกผม ดูจากในรูปทั้งสองคนยังเด็กกว่านี้มาก ถ้าจะให้เดาผมว่ารูปนี้ต้องถ่ายเมื่อไม่เกินห้าปีที่แล้ว ผมปิดกระเป๋าเงินแล้วรีบเก็บเข้าไปในกางเกงตามเดิม เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในห้องน้ำนี้

“เอาไปวางไว้ตรงไหน คิดให้ดีๆสิปาล์ม” เสียงของปีเตอร์แน่นอน

“เราจำได้ว่าเราถอดกางเกงพาดไว้ที่ห้องน้ำนี้แหละ แต่มีคนเข้าอยู่ เราว่าเดี๋ยวรอให้เค้าออกมาก่อนแล้วกัน” ปาล์มพูดขึ้น ผมอยากจะจับให้ได้คาหนังคาเขาจึงรีบบิดประตูออกมา

“ปะ... ปอนด์” ปีเตอร์เรียกน้ำเสียงตระหนก

“กางเกงตัวเนี้ยของปาล์มรึเปล่า เมื่อกี้เราได้ยินว่าปาล์มกำลังหาของอยู่” ผมถามพร้อมยื่นของในมือให้

“ใช่..ขอบใจ” ปาล์มตอบห้วนๆแล้วกระชากกางเกงไปจากมือผม ผมเดินฝ่าทั้งคู่ออกไปโดยไม่หันหลังกลับไปมองอีก ปีเตอร์หน้าซีดพูดไม่ออก เหมือนรู้ว่าผมล่วงรู้ความลับที่ทั้งคู่ช่วยกันปิดบังแล้วยังไงยังงั้น

             ผมรีบเดินกลับมาที่ห้องเรียน เพื่อเตรียมกระเป๋ากลับบ้าน แต่ปีเตอร์วิ่งเข้ามากันผมเอาไว้ก่อน

“ปอนด์ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ” ปีเตอร์เปิดประเด็น

“คุย... วันนี้เราไม่ว่างวันอื่นแล้วกัน” ผมตอบสั้นๆพยายามแทรกตัวหลบปีเตอร์ที่ยืนกางแขนกันไว้ แต่ก็ออกไปไม่ได้เสียที

“วันนี้เราต้องเคลียร์ให้ปอนด์เข้าใจ ปอนด์กำลังเข้าใจเราผิดนะ” ปีเตอร์พูดเหมือนรู้ว่าผมโกรธอะไรอยู่

“เข้าใจผิดเหรอ.. ไม่หรอกมั้งมีแต่จะเข้าใจถูก” ผมกระแทกเสียง เมื่อได้โอกาสก็รีบวิ่งหนีไปโดยเร็ว ปีเตอร์วิ่งตามผมมาติดๆ พูดพล่ามมากมายเสียจนน่ารำคาญ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรผมก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ปีเตอร์คงโมโหก็เลยอุ้มผมขึ้น ผมดิ้นสุดแรงแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ เลยถูกอุ้มมาวางในรถของเขาแต่โดยดี

“ปีเตอร์นายจะทำอะไร นายจะบังคับเราเหมือนเราเป็นสัตว์แบบนี้ไม่ได้นะ” ผมว่าพลางกำมือทุบอกปีเตอร์ไปหลายครั้ง

“ในเมื่อปอนด์ไม่ฟังเรา เราจำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้” ปีเตอร์พูดจบก็ออกรถกระชากอย่างแรง ผมหลับตาปี๋ด้วยความกลัว รถของปีเตอร์แล่นไปอย่างเร็ว ผมค่อยๆรวบรวมสติแล้วตัดสินใจถาม

“ปีเตอร์รู้ใช่มั้ย...” ผมถามเสียงสั่น

“รู้..รู้ว่าปอนด์กำลังหูเบาเชื่อคำที่คนอื่นพูดใส่ร้ายเรา”ปีเตอร์ตอบเสียงแข็ง

“ใส่ร้ายเหรอ...เตอร์ ไม่มีใครใส่ร้ายเตอร์ทั้งนั้น เรื่องนี้ถ้าเราไม่รับรู้และก็ไม่เห็นมากับตาเราก็คงไม่โกรธขนาดนี้หรอก เตอร์โกหกเรา บอกมาตามตรง...เตอร์กับปาล์มรักกันใช่มั้ย “ผมถามกระชากเสียง เมื่อได้ยินคำถามนี้ปีเตอร์ถึงกับหยุดเบรกกระทันหันจนผมตัวโยน รถนิ่งสนิทอยู่กับที่

“ปอนด์ เอาที่ไหนมาพูด” ปีเตอร์ถามเสียงสั่น หน้าซีดเผือด

“เราเห็นเตอร์ไปไหนมาไหนกับปาล์มทุกวัน เตอร์ทิ้งเรา เตอร์ไม่เอาใจใส่เราเหมือนแต่ก่อน เหตุผลแค่นี้มันคงจะดูน้อยไป ที่มากกว่านั้นคือเราเห็นรูปที่เตอร์ถ่ายกับปาล์ม ในกระเป๋าเงินของปาล์มวันนี้ เตอร์กับปาล์มรักกันชัดเจนขนาดนี้แล้วเตอร์จะแก้ตัวยังไงอีก อธิบายมาสิเตอร์ว่ามันไม่จริง พูดมาสิ” ผมปล่อยโฮ

“ปอนด์ เราขอโทษ ฟังให้ดีนะ เรารู้จักกันจริงๆ รู้รักกันมาตั้งแต่เด็ก เรายอมรับว่าตอนนั้นเรายังเด็กมาก เรายังทำอะไรโดยไม่คิด ตอนนี้เรา...เรา...โอ๊ย ปอนด์ เรารักปะ..... โอ๊ย!” พูดยังไม่ทันจบปีเตอร์ก็ใช้มือกุมขมับร้องด้วยความเจ็บปวด

“เตอร์ ๆเป็นอะไรอ่ะเตอร์”

“ไม่เป็นไร เอ่อ... ปอนด์ต้องเชื่อใจเตอร์นะ เตอร์ไม่ได้หลอกปอนด์ ที่เตอร์ต้องทำตัวสนิทกับปาล์มก็เพราะเตอร์ไม่อยากเห็นปอนด์ต้องตกอยู่ในอันตรายอีก” ปีเตอร์เล่าหายใจรวยริน

“หมายความว่ายังไง เรางงไปหมดแล้ว” ผมถามกลับด้วยความสงสัยหนัก ไม่เข้าใจในเรื่องที่ปีเตอร์พูด

“จำได้มั้ย วันที่ปอนด์ติดอยู่ในห้องน้ำนั่น มันไม่ใช่อุบัติเหตุ มันเป็นฝีมือของปาล์ม ปาล์มตั้งใจจะทำร้ายปอนด์” ปีเตอร์เฉลย ภาพวันนั้นผุดขึ้นในหัว ผมตกใจมากจนน้ำตาหยุดไหลสนิท

“เรากับปาล์มเคยคบกันก็จริง แต่เราก็เลิกกัน เราจำไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร เมื่อเราคบกับปอนด์ ปาล์มดูจะไม่พอใจเอามากๆ จนวันนั้นวันกีฬาสีปาล์มก็หลุดปากเรื่องที่ปาล์มขังปอนด์ไว้ในห้องน้ำ และขู่ว่าถ้าเรายังคบกันปาล์มจะทำร้ายปอนด์อีก ปาล์มไม่ได้พูดเล่นนะปอนด์ สำหรับเตอร์แล้วปาล์มจะทำอะไรก็ได้เพราะพ่อของปาล์มเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวของเตอร์มากๆ ปาล์มสั่งให้เราเลิกคบปอนด์ แต่เราขอเวลาเดือนนึงปาล์มก็ยอม แต่ความจริงเราไม่อยากทำแบบนี้ เพราะเรารักปอนด์มาก ปอนด์คือทุกอย่างของเราในตอนนี้ เราจะทำยังไงต่อไป ถ้าเรายังดึงดันคบกันแบบนี้ เรากลัวว่าปอนด์จะตกอยู่ในอันตรายอีก” ปีเตอร์เล่าใบหน้าเครียด น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้ม ปีเตอร์กำมือผมแน่นน้ำตาหยดหล่นลงจนเปียกชุ่มหลังมือของผม

“เตอร์เราเข้าใจแล้วว่าทุกอย่างที่เตอร์ทำลงไปเพราะเป็นห่วงปอนด์ ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าเราเชื่อมั่นในรักแท้ รักแท้นั่นแหละจะพาเราไปเจอทางออกที่ดี ความรักย่อมมีอุปสรรคเป็นธรรมดา แต่ปอนด์เชื่อว่าเราต้องผ่านพ้นไปได้ ในวันที่เราต้องเผชิญสิ่งที่เลวร้ายหรือในวันที่ลำบากที่สุดในชีวิต ขอเพียงแค่เตอร์อยู่ข้างเรา เราก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น” ผมกุมมือปีเตอร์ขึ้นมาแล้วบรรจงจูบลงไปอย่างแผ่วเบาแล้วค่อยๆเลื่อนมืออันบอบบางของผมไปที่ใบหน้าปีเตอร์เช็ดน้ำตาให้ด้วยความอ่อนโยน ปีเตอร์ก็ค่อยๆเลื่อนมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมเช่นกัน หน้าของเราโน้มเข้าใกล้กันเรื่อย ๆ ๆ ๆ  ............

             ด้วยแรงดึงดูดประหลาด ริมฝีปากของเราประกบกันชิด เหมือนโลกนี้หยุดหมุนไปชั่วขณะเราแสดงความรักต่อกันเนิ่นนาน ปล่อยความรู้สึกไปตามอารมณ์ที่ตกอยู่ในภวังค์รัก ผมค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากปีเตอร์ ปีเตอร์จับที่ใบหน้าผมอีกครั้งแล้วบรรจงจูบไปที่หน้าผากอย่างนุ่มนวล เรายิ้มให้กันด้วยความรักเต็มเปี่ยม ก่อนที่รถจะขับเคลื่อนออกไปสู่จุดหมายของเรา ที่นั่นก็คือ

     ^
    ^
    ^




บ้านของผม!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 02-11-2009 21:37:52

 :-[
ความจริงออกมาแล้ว

มาต่อเร็วๆ อยากดูฉากที่บ้าน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-11-2009 22:16:27

อ้างจาก: Cha Ris Ma ที่ 02-11-2009 21:37:52  

:-[
ความจริงออกมาแล้ว
มาต่อเร็วๆ อยากดูฉากที่บ้าน

เอาด้วยๆๆๆ อยากอ่านฉากบ้านด้วยคน คริๆๆๆ

ปอลอ. เค้าปวดขาอ่ะ :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 02-11-2009 22:25:55

แง้ววว เชื่อเตอร์ได้หรือเปล่าหว่า เนี่ย   :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 02-11-2009 22:27:18

 :a5:เตอร์น่าสงสัยสุดๆ :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 02-11-2009 22:37:06

รู้สึกค้างคาไงชอบกล

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 03-11-2009 04:30:47

 :m16:   เห็นด้วยกับรีบนนะครับ




 :z2:   :z2:   :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: Donpopper ที่ 03-11-2009 11:35:40

ค้างครับ

มากๆด้วย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 03-11-2009 18:19:42

 เห็นคนอ่านแล้วค้างคาแบบนี้ถูกใจคนเขียนมากๆๆๆงับ



 555++++



 เรื่องยังอีกยาวไกล



 ติดตาทต่อไปแล้วจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร  555++++



 *ขอบคุณทุกคนงับที่ติชม  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 03-11-2009 18:37:03

ว้าว งง ๆ ไปหมดแล้ว

ใครพระเอกใครนายเอกเนี่ย = []='

ใกล้จบยังเนี่ยคร้าบ

ตอนยิ่งลึกยิ่งสนุกผมว่า อิๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 03-11-2009 20:10:11

อ๊ากกกเข้าใจแล้วเตอร์นายปาล์มน่ากระทีบมากมายง่ะ
ว่าแต่เตอร์ไม่โกหกป่ะเนี่ย  มันแปลกๆอยู่น้า
เห็นด้วยกับทุกคนงับ มันค้าง เหอะๆ :serius2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 []
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 03-11-2009 22:03:25

มาอัพกันอีกแล้ว มาบ่อยเกิ๊น อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนล่ะ วันนี้วันดี ลงตอนที่ 12 เอย (ลิเกสุดๆ555+++)

ความเดิม และแล้วความจริงเรื่องรูปถ่ายปริศนาก็เปิดเผย เป็นอย่างที่ปอนด์สงสัยจริงๆ ปีเตอร์กับปาล์มเคยคบกันมาก่อน ปอนด์เสียใจมากที่ถูกคนรักหักหลัง แต่สุดท้ายปีเตอร์ก็พูดความจริงที่น่าตกใจออกมา ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องร้ายๆที่เกิดกับปอนด์แท้จริงแล้วคือนายปาล์ม คำพูดของปีเตอร์น่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหน ความรักของทั้งคู่จะหวานแบบนี้ตลอดไปท่ามกลางอุปสรรคได้หรือไม่ ติดตามใน ตอนล่าสุด ตอนที่ 12
                                                                  .............................................

ตอนที่ 12 ข่าวร้าย

        ปีเตอร์ขับรถออกไปตั้งแต่เช้ามืด เพราะโทรศัพท์จากปาล์มเรียกเข้ามา ใจของผมอยากจะห้ามไม่ให้เขาไป แต่ก็ต้องเข้าใจ และเคารพการตัดสินใจของเขาที่ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเพื่อความรักของเราในอนาคต ผมค่อยๆขยับตัวช้าๆ บนเตียงนอนว่างเปล่าความยุ่งเหยิงของผ้าปูที่นอนและหมอนที่กระจัดกระจายทำให้นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ติดตา  ผมค่อยๆพลิกตัวความเจ็บที่ได้รับแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ร่างอันเปลือยเปล่าของผมเต็มไปด้วยร่องรอยที่ความรักฝากไว้ เหนื่อยแบบที่ไม่เคยเหนื่อย ล้าแบบที่ไม่เคยล้า เจ็บแบบที่ไม่เคยเจ็บ แต่ทว่ามีความสุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
 
       ผมค่อยๆยันกายลุกจากเตียงนอน ควรที่จะไปอาบน้ำเสียที นอนกลิ้งไปมานานมากแล้ว โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่อย่างนั้นคงลุกไปเรียนไม่ไหว

“ติ๊ดๆ ๆๆ” เสียงข้อความดังขึ้นผมเปิดอ่าน ข้อความจากไปป์

“ไปเที่ยวกัน” ผมรู้สึกแปลกใจปนขัน วันนี้ไปป์มาแปลกส่งข้อความมาชวนไปเที่ยว

“ผมค่อยๆลุกขึ้นยืน คว้าผ้าขนหนูมาคาดพุงไว้เตรียมอาบน้ำ ผมชำระร่างกายอย่างช้าๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังผุดขึ้นมา ผมค่อยๆใช้มือคลำชำระล้างส่วนที่บอบช้ำอย่างเบามือ อาบไปก็ยิ้มไปตลกตัวเองชะมัด เสียเวอร์จิ้นครั้งแรกทำให้ผมเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย เมื่อชำระล้างตัวเองเรียบร้อยผมก็คาดผ้าขนหนูผืนสั้นที่เอวความยาวของผ้ายังไม่พ้นหัวเข่าผมเลย

        ผมเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมา ยังไม่ทันจะได้แต่งตัวก็ต้องกระโดดโหยงด้วยความตกใจ

“ไอ้ ปอนด์” ไปป์เปิดประตูโผล่พรวดเข้ามาในห้อง คงต้องการให้ผมประหลาดใจ แต่ความรู้สึกตอนนี้คงต้องเรียกว่าอายมากกว่า ร่างของผมมีแค่ผ้าขนหนูสั้นๆพันท่อนล่างไว้หลวมๆ จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

“เฮ้ย! มาได้ไงวะ ออกไปก่อนเลย กูยังไม่ได้แต่งตัวเลย เชี่ย มาแม่งไม่เคยเคาะประตูเลยนะมึงอ่ะ” ผมไล่ด้วยความอาย

“โอกาสมาถึงแล้ว ปล่อยไปง่ายๆก็โง่สิวะ” ไปป์พูดทำหน้าหื่นสุดฤทธิ์ มันเดินเข้าใกล้ทำท่าเหมือนจะข่มขืนผมอย่างงั้นแหละ

“ไม่เล่นนะเว่ย เดี๋ยวผ้าหลุด ไอ้เวร!!!!!” ผมเริ่มหวั่นๆจึงด่าระงับมันไว้ แต่เหมือนว่ามันยังไม่เลิก

“ขอเหอะ วันนี้กูหื่น” ไปป์วิ่งไล่กวดผมทั่วห้อง ผมหยิบอะไรได้ก็ปาใส่มัน มันระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ วิ่งไล่กันไปมาผมก็เหนื่อย

“พอเหอะมึง!!เลิกเล่นเหงื่อออกแล้วเพิ่งอาบน้ำนะเว่ย” ผมยกมือขึ้นห้าม

"ก็บอกแล้วไง ว่าวันนี้ไม่รอด” ไปป์ยังไม่เลิกหื่น มันเดินตรงเข้ามาหาผม ผมทำอะไรไม่ถูก หยิบรีโมททีวีได้ก็ปาใส่ กะจะให้โดนตัวแต่ด้วยความที่ปาแม่นเกินไปก็ลยปาไปโดนหน้าผากไปป์หัวแตก เลือดไหลซิบ ไปป์เอามือกุมแผลไว้ ร้องโอดโอย

“ไอ้ไปป์เป็นไงมั่ง กูขอโทษนะเว่ย เจ็บมากมั้ยวะ” ผมถามเสียงตื่นไปป์ค่อยๆเปิดมือที่ปิดบาดแผลออก เลือดแดงฉานเต็มมือ

“ปอนด์ กูกลัวเลือด” ไปป์พูดหน้าตื่น

“เดี๋ยวกูทำแผลให้ มึงใจเย็นๆนะเว่ย ต้องหากล่องพยาบาลก่อน อยู่ไหนวะ” ผมกำลังจะลุกไปหาของ แต่ไปป์คว้าแขนผมได้ก่อน

“เลือดกูออกเยอะมาก กูจะไม่ไหวแล้วปอนด์ มึงเอาผ้าที่มึงนุ่งเช็ดเลือดให้กูนะ” ไปป์พูดขอร้อง

“ไอ้ไปป์นี่ผ้าขนหนูกูนะ ไม่ใช่ผ้าเช็ดเลือด มึงรอนี่ก่อนเดี๋ยวกูหาผ้ามาให้”

“ปอนด์ กูหน้ามืดไปหมดแล้ว.....” ไปป์เริ่มครวญ

“มึงอย่าแกล้งกูดิวะกูกลัวไอ้เชี่ย อย่าล้อเล่นดิ” ผมจับไปป์เขย่ากลัวว่าจะเป็นลมหมดสติไปจริงๆ ตาไปป์ค่อยๆ ปรือ ปิดลงทีละน้อย

“ไอ้ไปป์!!!!!!” ผมเริ่มคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วจึงดึงผ้าขนหนูที่คาดเอวอยู่มาม้วนเป็นเกลียวหลวมๆ พาดไว้ที่หน้าผากของไปป์เพื่อห้ามเลือด ผมเป็นห่วงไปป์ถึงขนาดที่ลืมนึกไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเปลือยอยู่

“หึๆ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะในลำคอของไปป์ดังขึ้นเบาๆ ผมสังเกตเห็นมุมปากที่ขยับคล้ายจะหลุดยิ้มก็รู้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกเสียแล้ว ผมรีบกระชากผ้าห่มมาห่มตัว ปากก็ตะโกนด่าลั่นบ้าน

“ไอ้เชี่ยไปป์ มึงแกล้งกู มึงออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวกูจะช่วยเพิ่มอีกแผลให้เอง” ผมเริ่มควานหาของอีกครั้ง ไปป์ลุกพรวดจากเตียงวิ่งอย่างเร็วไปที่หน้าประตูห้อง ทำหน้าทะเล้นล้อเลียนผม

“นี่ผ้าเช็ดโจ๊ะโจ๋ใครวะ ห๊อมหอม...” มันยกผ้าแกว่งไปแกว่งมา ผมโมโหก็เลยปาของไปอีกชิ้นแต่ตอนนี้มันหลบทัน แล้วรีบเปิดประตูออกไป

            ผมกระชับผ้าห่มที่ใช้คลุมร่างกายแล้วเดินไปล็อคประตูห้อง ผมหันกลับมาเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดมาใส่ทีละตัว พลางส่องกระจกไปด้วย ในกระจกหน้าผมแดงเถือกเป็นลูกตำลึงเลย นอกจากแดงแล้วยังร้อนผ่าวๆ แข่งกับจังหวะหัวใจที่เต้นรัวๆ

            แต่งตัวเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล่าง ไปป์นั่งดูทีวีหน้าระรื่นผิดกับเมื่อตะกี๊โดยสินเชิง ผมเดินเข้าไปในห้องเก็บของหยิบกล่องปฐมพยาบาลติดมือออกมาด้วย เดินมาถึงผมก็กระชากผ้าขนหนูของผมที่ตอนนี้ยังพาดอยู่ที่หน้าผากของไปป์ออกแล้วนั่งลงข้างๆ มันมองตาเขียวพลางส่ายหัวอย่างขัดใจ

“จะทำแผลมั้ย หันหน้ามาดีๆ” ผมสั่งฉุนๆ ไปป์รีบยื่นหน้ามาใกล้จนเกือบชิดหน้าผม ด้วยท่าทางกวนๆ ผมกลั้นหายใจ มันจู่โจมรวดเร็วมาก ผมรีบเอามือผลักหัวมันออกไปแล้วเอาสำลีที่ทาแอลกฮอล์ไว้แล้วจิ้มลงไปเน้นๆ

“โอ๊ย!!!!!!!!!!” ไปป์ร้องเสียงหลงคงจะแสบน่าดู สมน้ำหน้ามัน

“เฮ้ย เบาๆสิวะเจ็บนะว้อย” มันบ่นเสียงดัง

“ใจปลาซิวโครตมึงอ่ะ ตัวยังกะควายโดนน้ำยาล้างแผลแค่เนี้ยถึงกับร้องโอดโอยเลยหรอวะ 555+++” ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง

“เออ แกล้งได้แกล้งไป แกล้งให้พอใจไปเลยก่อนที่มึงจะไม่ได้แกล้งกูอีกนาน” ไปป์ว่าเสียงเบาลง ผมหันมองหน้าไปป์

“อะไรของมึง พูดเชี่ยอะไร พูดเหมือนมึงจะไปไหนอย่างนั้นแหละ” ผมแกล้งๆถาม

“กูกำลังจะได้ไปเรียนต่อที่อเมริกา กูสอบชิงทุนได้ กูจะได้ไปเรียนที่นั่น เรียนได้สูงเท่าที่กูต้องการ”

“มึงสอบทุนนั้นติดหรอวะ แล้ว......”

“ท้อป ใช่มั้ยรายนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ทุนนี้ถ้าไม่ได้ท้อปช่วยมาติวให้กูก็คงไม่โชคดีขนาดนี้ ปอนด์มึงดีใจกับกูมั้ยวะ” ไปป์ถามเสียงสั่น หน้าสลดเหมือนคนใจไม่ดี

“ดีใจสิ เพื่อนกูอนาคตกำลังจะไปได้สวย ไปที่นั่นมึงคงเอาปริญญามาฝากที่บ้านได้ กูยิ่งหมดห่วงเมื่อรู้ว่าท้อปก็ได้ไปกับมึงด้วย แล้วมึงจะไปเมื่อไหร่วะ” ผมถามใจกลั้น

“อีก 5 วันเครื่องบินจะออก” ไปป์ตอบห้วนๆ เราทั้งคู่เงียบไป เหมือนไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ผมใจหายในใจก็นึกว่าจะพูดอะไรต่อเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต แต่ยิ่งคิดในหัวยิ่งตื้อไปหมด

“วันนี้เราไปเที่ยวกันดีมั้ยวะ ไปดูหนังกัน” ไปป์ชวนขึ้นมา

“ไปดิ กูกำลังอยากดูอยู่พอดี แล้วหัวมึงไม่เป็นไรแล้วเหรอ”

“ แค่นี้ชิวๆ แล้วเราจะดูเรื่องอะไรกันดีวะ” ไปป์ถาม

     ^
    ^
    ^





“เพื่อน......กูคิดถึงมึงว่ะ” ผมตอบโดยไม่ลังเล หนังดีที่โดนใจมักมาได้ถูกช่วงเวลาเสมอ

           โรงภาพยนตร์วันนี้มีคนค่อนข้างเยอะ เพราะเป็นวันหยุดและที่สำคัญมีหนังดีเข้าใหม่มาเพิ่มอีกหลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือหนังที่ผมและไปป์กำลังจะได้ดูด้วยกันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ ผมคิดด้วยใจที่หดหู่ ไปป์เดินไปซื้อตั๋ว ส่วนผมแยกไปซื้อน้ำและขนม

          หลังจากนั่งรออยู่นานเสียงประกาศรอบหนังก็ดังขึ้น ผมเดินตามหลังไปป์ไปช้าๆ จ้องมองแผ่นหลังเบื้องหน้าเหมือนจะเก็บรายละเอียดเอาไว้ก่อนจะจากกัน เราเดินมานั่งที่นั่งที่อยู่กึ่งกลางโรงหนัง ตัวอย่างหนังเริ่มฉาย เพราะเป็นหนังตลก คนที่มาดูทุกคนต่างหัวเราะดังลั่น แต่ไม่ใช่เราที่นั่งนิ่งใจลอยกันทั้งคู่

           ผมมองไปที่เก้าอี้ข้างๆที่ว่างเปล่าทั้งสองที่ เด็กหนุ่มสองคนที่เพิ่งมา เดินตรงเข้ามาที่เก้าอี้ข้างๆผม ผมรีบหันไปอีกทางอย่างเร็ว พลางหยิบเสื้อคลุมมาคลุมไหล่ไว้แล้วพยายามหลบหน้าหลบตาผู้ชายทั้งคู่ เนื่องจากผมเห็นใบหน้าผู้มาใหม่อย่างชัดเจน ว่าเป็น.....

    ^
    ^
    ^




           ปีเตอร์กับปาล์ม!!!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 03-11-2009 22:21:22

ปีเตอร์ ดูยังไงๆอยู่นะ วิธีนี้ ดีที่สุดแล้วเหรอ ข้ออ้างป่าวเนี่ย

 :เฮ้อ:ปอนด์ คงต้องระวังว่าจะโดนหลอกเนอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 03-11-2009 22:25:58

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เดาผิดไปซะแล้ว

ไมปอนด์ยอมง่ายจังอะ

สงสารไปป์จัง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-11-2009 22:43:41

อีรุงตุงนัง กันต่อปายย

ไม่ยอมเฉลยง่ายๆๆเลยน๊าซันนี่ ที่น่ารัก อิอิ

ว่าแต่...โจ๊ะโจ๋ที่ไปป์ถาม มันคืออารายหว่า...
(ทำหน้าแบ๊วๆๆ แบบไม่รู้เรื่อง อิอิ)

มารอตอนต่อไปคร้า :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 03-11-2009 23:26:53

 วิชามารกันเล็กน้อย อิอิอิ




 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 03-11-2009 23:42:54

เอาอีกแล้วววว เอาอีกแล้ว

ไอเตอร์นี่ ควรโดนฆ่า  :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 04-11-2009 00:07:12

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายจิตใจหนูปอนด์อย่างนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: Nichdia ที่ 04-11-2009 00:41:02

ไปป์...อย่าไปนะ

 :sad11:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-11-2009 06:06:07

เค้าเป็นพี่จริงๆๆจ้ะ... :-[

และที่คิดไว้ก็ใช่อีก :-[

ส่วนวิชามารน่ะ  ม่ายช่ายอย่างนี้ๆๆๆ

เดี๋ยวเค้าบอกอีกทีนะ...เจอกันนนน

แว๊กกกก  หนาวเฟร้ยยย :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 12:42:36

อ้างจาก: BeeRY ที่ 04-11-2009 06:06:07  

เค้าเป็นพี่จริงๆๆจ้ะ... :-[

และที่คิดไว้ก็ใช่อีก :-[

ส่วนวิชามารน่ะ  ม่ายช่ายอย่างนี้ๆๆๆ

เดี๋ยวเค้าบอกอีกทีนะ...เจอกันนนน

แว๊กกกก  หนาวเฟร้ยยย :sad4:

แบบนี้แม่นบ่ 555++++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 12:44:15

อ้างจาก: his*SPECTIVE ที่ 04-11-2009 00:07:12  

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายจิตใจหนูปอนด์อย่างนี้

คนแต่งยังร้ายได้มากก่านี้อีก 555++++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 11 [รูปถ่ายปริศนา]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 12:46:12

อ้างจาก: yunchun ที่ 03-11-2009 20:10:11  

อ๊ากกกเข้าใจแล้วเตอร์นายปาล์มน่ากระทีบมากมายง่ะ
ว่าแต่เตอร์ไม่โกหกป่ะเนี่ย  มันแปลกๆอยู่น้า
เห็นด้วยกับทุกคนงับ มันค้าง เหอะๆ :serius2:

 ค้างก็ตามกันต่อไปงับ เด๋วค้างกว่านี้อีก 555+++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 12:47:52

อ้างจาก: Chatcha ที่ 03-11-2009 22:25:58  

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เดาผิดไปซะแล้ว

ไมปอนด์ยอมง่ายจังอะ

สงสารไปป์จัง

 สะใจทำให้คนอ่านเดาผิด หุหุหุหุ :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 12:56:46

อ้างจาก: basza2x ที่ 03-11-2009 23:42:54  

เอาอีกแล้วววว เอาอีกแล้ว

ไอเตอร์นี่ ควรโดนฆ่า  :m16:

 555+++ อินงับอิน :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 04-11-2009 16:56:56

 :m15:




สงสาร ปอนด์ จังเลย



เพื่อนรักต้องจากไกล



แฟนก็มาดูหนังกับคนอื่น



ถ้าเป็นอย่างนี้ เอาปืนยิงกันเลยดีกว่ายะ



 :z2:    :z2:    :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 04-11-2009 17:15:40

เจ็บสุดๆๆๆ อะไรจะเป็นข่าวร้ายขนาดนี้เนี่ย :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 19:44:51

อ้างจาก: DexTunG ที่ 04-11-2009 16:56:56  

 :m15:




สงสาร ปอนด์ จังเลย



เพื่อนรักต้องจากไกล



แฟนก็มาดูหนังกับคนอื่น



ถ้าเป็นอย่างนี้ เอาปืนยิงกันเลยดีกว่ายะ



 :z2:    :z2:    :z2:

รันทดกว่านี้ยังได้อีกนะงับ 5555 :z10:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 19:46:07

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 04-11-2009 17:15:40  

เจ็บสุดๆๆๆ อะไรจะเป็นข่าวร้ายขนาดนี้เนี่ย :z3:

 เจ็บต่อไปเรื่อยๆๆ ต้องทำร้ายนายเอกเข้าไว้เรียกคะแนนสงสารกับคนอ่าน 555+++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 04-11-2009 20:06:03

เตอร์พูดจริงรึป่าวเนี่ยยยยเครียดอ่ะ 555+
ไม่อยากให้เตอร์เป็นแบบนี้ง่ะ(มีอคติกะชื่อปีเตอร์อยู่แล้วด้วย 555+ -*-)
เตอร์อย่าทิ้งปอนด์นะ ไปป์ก็ไปแล้วอ่ะปอนด์ไม่เหลือใครเลยง่ะ
สงสารนู๋ปอนด์ หาสามีใหม่ดีกว่าลูกคริคริ
ไอ่คุณปาล์ม ช้านอยากฆ่าแก๊  ท็อปด้วย 2คนนี้เหมือนเป็นมารรรร  :fire: :angry2:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 20:27:03

อ้างจาก: yunchun ที่ 04-11-2009 20:06:03  

เตอร์พูดจริงรึป่าวเนี่ยยยยเครียดอ่ะ 555+
ไม่อยากให้เตอร์เป็นแบบนี้ง่ะ(มีอคติกะชื่อปีเตอร์อยู่แล้วด้วย 555+ -*-)
เตอร์อย่าทิ้งปอนด์นะ ไปป์ก็ไปแล้วอ่ะปอนด์ไม่เหลือใครเลยง่ะ
สงสารนู๋ปอนด์ หาสามีใหม่ดีกว่าลูกคริคริ
ไอ่คุณปาล์ม ช้านอยากฆ่าแก๊  ท็อปด้วย 2คนนี้เหมือนเป็นมารรรร  :fire: :angry2:

 :bye2:

 อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิงับ เรื่องมันยังไม่จบ หุหุหุหุ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-11-2009 20:41:04

น้องซัน!!!

มาดัก :z6: อิปีเตอร์

เมื่อไหร่จะมาก๊ะ...

เฮือกก  น้ำเย็นเจี๊ยบบบ  ขี้เกียจอาบน้ำเลยยยอ่า :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 12 [ข่าวร้าย]
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 21:38:25

อ้างจาก: BeeRY ที่ 04-11-2009 20:41:04  

น้องซัน!!!

มาดัก :z6: อิปีเตอร์

เมื่อไหร่จะมาก๊ะ...

เฮือกก  น้ำเย็นเจี๊ยบบบ  ขี้เกียจอาบน้ำเลยยยอ่า :sad4:

รอฤกษ์งามยามดี สี่ทุ่มงับ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 []
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 22:15:31

ตอนที่ 13 Unlucky Number มาแล้ว มาอ่านกันต่อว่าจะรันทดขนาดไหนได้อีก อิอิอิ

ความเดิม ด้วยอานุภาพความรัก ทำให้ปอนด์ตกเป็นของปีเตอร์อย่างง่ายดาย ถึงจะอิ่มเอมในความสุขที่ปีเตอร์มอบให้ แต่ก็ต้องได้ยินข่าวร้ายจากปากเพื่อนรักอย่างไปป์ว่าเขาจะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศโดยไม่มีกำหนดกลับ ปอนด์รู้สึกใจหาย ด้วยเวลาที่เหลือน้อยเขาทั้งคู่ก็เลยชวนกันไปดูหนังเพื่อจะได้มีเวลาอยู่ร่วมกันก่อนจาก แล้วสัญญาณอันตรายก็เกิดขึ้นกับปอนด์อีกจนได้ เมื่อปาล์มกับปีเตอร์ก็มาดูหนังรอบเดียวกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังได้ที่นั่งติดกันด้วย ซวยซ้ำซวยซ้อนแล้วนายเอกของเรา วื่นวือกันได้เรยงับ ตอนที่ 13

                                                            ................................................

ตอนที่ 13 ปากเหว

“จะทำยังไงดีวะ” คำถามนี้ดังซ้ำๆในโสตประสาท โชคยังเข้าข้างผมที่ คนที่มานั่งข้างๆเป็นปีเตอร์ไม่ใช่ปาล์ม ผมค่อยๆเหลียวไปมอง พลันสบสายตากับปีเตอร์อย่างจัง ปีเตอร์เห็นว่าเป็นผมก็รีบหันหน้ากลับไปแล้วนั่งห่อตัวคล้ายกับบังไม่ให้ปาล์มมองมาเห็นผม ผมก็เช่นกันนั่งงอหลังบังไปป์เพื่อไม่ให้มองเห็นปีเตอร์ ช่วงเวลาอันแสนอึดอัดผ่านไปอย่างเชื่องช้า ผมดูหนังไม่รู้เรื่องเลยเพราะความกระวนกระวายใจ ความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมันเป็นแบบนี้เอง

“เฮ้ย!! ปอนด์เป็นไรไปวะ หนังไม่สนุกหรอวะ” ไปป์กระซิบถาม

“กูรู้สึกไม่ค่อยสบายว่ะ กลับกันเหอะมึง” ผมรบเร้า

“มึงเป็นอะไรมากรึเป่าเนี่ย หน้าซีดเลย”

“อือ... ไปป์พากูกลับบ้านที” ผมรบเร้าหนักจนไปป์ใจอ่อน

“ไป..กลับก็กลับ”

                 ไปป์ค่อยๆลุกขึ้นพลางสะกิดผมให้ลุกขึ้นตาม ผมค่อยๆลุกอย่างเงียบๆ แต่ด้วยความรีบร้อนและความซุ่มซ่ามอีกตามเคยทำให้มืออันเก้งก้างของผม ปัดไปถูกแก้วน้ำที่พนักพิงกระเด็น น้ำในแก้วสาดกระเซ็นหกใส่คนที่นั่งเก้าอี้ข้างผม

                 ปีเตอร์พรวดลุกขึ้น ผมไม่รอช้าวิ่งหนีออกจากโรงฉายอย่างรวดเร็ว เมื่อวิ่งออกมาไกลมากแล้วผมก็มาหยุดยืนพักหายใจที่หน้าห้างด้วยความเหน็ดเหนื่อยในใจก็ภาวนาไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แค่เพียงไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากในห้าง ผมเริ่มใจไม่ดีจึงรีบวิ่งกลับไปดูที่เกิดเหตุ

“ไอ้ปีเตอร์ มึงเลวมากมึงทำกับปอนด์แบบนี้ได้ยังไงวะ” ไปป์เอ่ยถามด้วยความโมโหจัด ปีเตอร์ได้แต่ก้มหน้านิ่ง พูดไม่ออกซักคำ

“ไปป์..กลับบ้าน” ผมแทรกฝูงชนพยายามลากไปป์ที่กำลังโกรธออกจากที่นั่น

“ปอนด์ มึงก็เห็น ไอ้ปีเตอร์มันหลอกมึงอยู่ มันมีคนอื่น”

“ไอ้ไปป์ นั่นปาล์มเพื่อนร่วมห้องกูเอง” ผมตอบไม่เต็มเสียงนัก
    
     ^
    ^




“ไม่ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ไหนๆเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว จะปิดบังไปอีกนานเท่าไหร่ ไหนเตอร์บอกปาล์มไง ว่าวันนี้เตอร์จะขอเลิกกับปอนด์ต่อหน้าปาล์ม ตอนนี้ปอนด์ก็อยู่ตรงนี้แล้ว บอกเลยสิเตอร์ บอกเลิกกับปอนด์เดี๋ยวนี้” ปาล์มสั่งเสียงแข็ง

“ไอ้สารเลวเอ๊ย!!!!! “เมื่อปาล์มพูดจบ ไปป์ไม่พูดพล่ามทำเพลงกระโจนเข้าไปต่อยปีเตอร์อย่างแรง จนกระเด็นล้มลง แล้วก็ตามไปต่อยซ้ำอีกหลายหมัด ผมกับปาล์มพยายามเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่เป็นผล อารมณ์เดือดของไปป์ยากเกินควบคุม จนในที่สุด รปภ.ของห้างต้องวิ่งเข้ามาช่วยจึงระงับเหตุไว้ได้ทัน ปีเตอร์อาการสาหัสใบหน้าช้ำ เลือดกบปาก เพราะการที่เค้าไม่สู้ไปป์เลยแม้แต่น้อย

“มึงจำใส่กะโหลกมึงไว้เลยนะไอ้ปีเตอร์ ตั้งแต่กูคบปอนด์มากูไม่เคยทำให้ปอนด์ต้องเสียใจ ปอนด์เป็นคนดีมาก ที่กูยอมให้มึงคบปอนด์เพราะกูเชื่อในการตัดสินใจของปอนด์ ปอนด์รักมึงมาก แต่มึงเสือกทำกับปอนด์แบบนี้ กูยอมไม่ได้ กูทนเห็นเพื่อนกูเจ็บไม่ได้ กูรักปอนด์ มึงได้ยินมั้ย....”
 
“ปอนด์กูรักมึง...” ไปป์พล่ามจบก็มองมาที่ผมสายตาจริงจัง
    
     ^
    ^
    ^




“ปอนด์กูรักมึงจริงๆนะ!!!!!”

“กูรู้ไอ้ไปป์ กูเข้าใจดี ที่มึงรักกูก็เพราะว่า.... กูเป็นเพื่อนรักของมึง มึงเป็นห่วงกูเพราะกูเป็นเพื่อนของมึง กูขอบคุณที่มึงอยากช่วยกู แต่เรื่องนี้กูขอจัดการเองนะ เพื่อนรักกันบางทีก็ช่วยเหลือกันไม่ได้ทุกเรื่องหรอกนะเว่ย”

“มึงว่ายังไงนะ มึงหมายความว่า....” ไปป์ถามกลับเสียงสั่นเครือ

“มึงเข้าใจถูกแล้ว กูไม่อยากให้มึงยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ กูคงดีใจกว่านี้ถ้ามึงจะใช้เวลาที่มีค่าของมึงทำอะไรเพื่อตัวมึงเองบ้าง มึงช่วยกูมามากพอแล้ว ถ้ามึงไม่ยอมปล่อยให้กูลองแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ต่อไปถ้ามึงไม่อยู่กูจะแก้ปัญหาเองได้ยังไง”

“กูเข้าใจแล้ว..กูยุ่งกับชีวิตมึงมากเกินไป กูขอโทษ ขอบคุณที่มึงช่วยเตือนสติกูทำให้กูรู้ว่าตอนนี้ สำหรับมึงกูเป็นแค่ ”ไอ้ตัวน่ารำคาญ” เออ!!! ไอ้ไปป์คนนี้มันชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน แม่ง!!!โคตรเชี่ยเลยว่ะ” ไปป์สลัดตัวเองออกจาก รปภ. ที่ยึดแขนมันไว้แล้วรีบวิ่งออกไปอย่างเร็ว ผมตกใจในคำตัดพ้อของไปป์ที่ได้ยิน ผมรีบวิ่งตามไปด้วยความรู้สึกผิดที่พูดแรงเกินไป ผมวิ่งข้ามถนนไปอีกฟากหนึ่งแต่ก็สายเกินไป ไปป์วิ่งหายลับตาไปแล้ว

                   ปีเตอร์กับปาล์มวิ่งตามออกมา ปีเตอร์จะวิ่งเข้ามาหาผม แต่ถูกปาล์มกระชากแขนไว้ ปีเตอร์พยายามดิ้นให้หลุดจากการเหนี่ยวรั้งของปาล์มแต่ก็ไม่เป็นผล ปาล์มแรงเยอะเหลือเกิน

“อยากไปหามันมากใช่มั้ยเตอร์ ก็ไปสิ!!!! แต่เราไม่รับรองความปลอดภัยของมันนะ”ปาล์มขู่ พร้อมปล่อยมือปีเตอร์ลง

“ปาล์ม...ทำไมปาล์มไม่เห็นใจเราบ้างนะ ปาล์มจะยื้อเราไว้ทำไมในเมื่อเรา....”

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าเตอร์เดินไปหามันอีกก้าวเดียว ปาล์มจะถือว่าเตอร์เลือกมัน”

                  ปีเตอร์วิ่งมาหาผมอย่างไม่ลังเลเมื่อปาล์มปล่อยมือเขาแล้ว

“ได้....เตอร์ผิดสัญญากับปาล์ม เราเตือนแล้วนะ แล้วจะหาว่าปาล์มร้ายไม่ได้”

                   แม้ปาล์มจะขู่เพียงใดแต่ปีเตอร์ก็ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว เขาวิ่งมาหาผมที่ยืนอิดโรยอยู่อีกฝั่งของถนนหน้าห้าง

“ปอนด์ เราตัดสินใจแล้ว ตอนนี้เราไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าเราจะรักกัน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” ปีเตอร์ตะโกนพลางโบกมือให้ผมอยู่อีกฝั่งของถนน พยายามจะข้ามมาหาผมแต่ด้วยจำนวนรถที่สัญจรไปมามีจำนวนมากก็เลยลำบากต่อการข้ามฟากไปอีกฝั่งของถนน

“ปอนด์.....เรามาหาปอนด์แล้วนะ อย่าเพิ่งไปไหนนะปอนด์”


ปีเตอร์.............. ระวัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
    
    ^
    ^
    ^




“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โครม!!!!!!!!!!!!!!”

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 04-11-2009 22:22:39

ชักอยาก...ไรเตอร์จริงๆนะนี่

มาแต่ละครั้งพี่ก็ลุ้นจนตัวโก่ง

แต่พออ่านมาจนจบ

งงได้อีก

ค้างมากมาย

เฮ้อ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 22:37:31

อ้างจาก: Chatcha ที่ 04-11-2009 22:22:39  

ชักอยาก...ไรเตอร์จริงๆนะนี่

มาแต่ละครั้งพี่ก็ลุ้นจนตัวโก่ง

แต่พออ่านมาจนจบ

งงได้อีก

ค้างมากมาย

เฮ้อ...

เรื่องอารายจะคลายปมง่ายๆ ตัวโก่งกันต่อไปงับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 04-11-2009 23:24:36

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด   เลยโครม!!


อ๊ากกกกกก ใครเป็นอะไรอีกนะ
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 04-11-2009 23:31:34

อะไรอ่ะ เห้อๆ  :m15:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 23:55:48

อ้างจาก: Cha Ris Ma ที่ 04-11-2009 23:24:36  

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด   เลยโครม!!


อ๊ากกกกกก ใครเป็นอะไรอีกนะ
 :เฮ้อ:

 อ้ากกกกกกกกกกกก


 คนเขียนกำลังจะตายงับ เพราะจะโดนคนอ่านฆ่าตายคาบอร์ด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-11-2009 23:56:42

อ้างจาก: basza2x ที่ 04-11-2009 23:31:34  

อะไรอ่ะ เห้อๆ  :m15:

 ถอนหายใจยาวโลด...... o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 05-11-2009 07:42:51

 เฮ้อ.... เตอร์กับปอนนี่ สงสัยสุดท้ายแล้วจะไม่ได้คู่กันในที่สุดละมั้ง :serius2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-11-2009 07:57:00

อย่าให้ถึงขั้นต้องไปกินข้าวต้มที่วัดอะไรงี้นะซัน

เค้าทำใจไม่ได้อ่ะ :o12:

เออ แล้วปอนด์อ่ะ ไปพูดกะไปป์แบบนั้น เป็นใครก็สะเทือนนนน

ใจร้ายว่ะ เค้าพูดขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกว่าเค้าคิดอะไรยังไงกะตัวเอง

แต่ก็นะ เพราะว่ามันใกล้เกินไปหรือเปล่า (แหม ตามชื่อเรื่องเลย) เลยไม่ยอมรับรู้ว่าไปป์เค้ารู้สึกยังไง

หึหึ ตอนนี้มันช่างเข้ากับชีวิตจริงมากมาย... :m15:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 15:51:25

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 05-11-2009 07:42:51  

เฮ้อ.... เตอร์กับปอนนี่ สงสัยสุดท้ายแล้วจะไม่ได้คู่กันในที่สุดละมั้ง :serius2:

ตามต่อไปคับ.....

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 15:53:41

อ้างจาก: BeeRY ที่ 05-11-2009 07:57:00  

อย่าให้ถึงขั้นต้องไปกินข้าวต้มที่วัดอะไรงี้นะซัน

เค้าทำใจไม่ได้อ่ะ :o12:

เออ แล้วปอนด์อ่ะ ไปพูดกะไปป์แบบนั้น เป็นใครก็สะเทือนนนน

ใจร้ายว่ะ เค้าพูดขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกว่าเค้าคิดอะไรยังไงกะตัวเอง

แต่ก็นะ เพราะว่ามันใกล้เกินไปหรือเปล่า (แหม ตามชื่อเรื่องเลย) เลยไม่ยอมรับรู้ว่าไปป์เค้ารู้สึกยังไง

หึหึ ตอนนี้มันช่างเข้ากับชีวิตจริงมากมาย... :m15:

เศร้าง่ะ คนเขียนเองยังอึดอัดเรย ไม่รู้ว่าจะจบลงรึเปล่า แต่ว่าต้องสู้เพราะเป็นคนผูกปมเอง เอาใจช่วยด้วยน้า....

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 16:55:22

 วันนี้ผมมีอารายอยากจะถามความคิดเห็นนิดหนึ่งคับ



 อยากถามว่าอยากให้เรื่องนี้จบแบบ แฮปปี้ หรือว่าไม่แฮปปี้



 ถามเฉยๆนะคับไม่ได้สปอยเรื่องตัวเองน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 05-11-2009 17:37:51

แฮปปี้สิ

ดีที่สุด

แต่คนที่คิดร้ายต้องได้รับผลแห่งการกระทำของตัวเองนะ

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 05-11-2009 18:49:53

ผมเอาไม่ Happy คัฟ (แหวกแนวชาวบ้าน)

เอาแบบปอนด์ตายเพราะไปป์ไรงี้

อู้หู เอาไปเลยโล่รางวัลนิยายน้ำเน่าอันดับ 1 55+

หนีก่อนโดนตืบดีกว่า ชาวบ้านเค้าจะเอาแฮปปี้กัน เหอๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 05-11-2009 19:31:26

เวรของกรรมจริง เตอร์ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ง่า  :z3:
ไปป์น่าสงสารรอ่า ปอนด์ใจร้ายว่ะ
ปาล์ม  :beat:  น่าเกียจมากกก เหอะๆ
อยากให้ปอนด์มีความสุขง่า เครียดพอแล้ววว  
แฮปปี้น้าไรท์เตอร์ขอร้องงง อ่านไม่แฮปปี้แล้วมันปวดจิต มากเลย

ไรท์เตอร์  :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 21:29:15

อ้างจาก: PrinceOfNaughty ที่ 05-11-2009 18:49:53  

ผมเอาไม่ Happy คัฟ (แหวกแนวชาวบ้าน)

เอาแบบปอนด์ตายเพราะไปป์ไรงี้

อู้หู เอาไปเลยโล่รางวัลนิยายน้ำเน่าอันดับ 1 55+

หนีก่อนโดนตืบดีกว่า ชาวบ้านเค้าจะเอาแฮปปี้กัน เหอๆ

 เด็กน้อยจอมโหดคือนายนั่นเอง :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 21:55:01

อ้างจาก: yunchun ที่ 05-11-2009 19:31:26  

เวรของกรรมจริง เตอร์ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ง่า  :z3:
ไปป์น่าสงสารรอ่า ปอนด์ใจร้ายว่ะ
ปาล์ม  :beat:  น่าเกียจมากกก เหอะๆ
อยากให้ปอนด์มีความสุขง่า เครียดพอแล้ววว  
แฮปปี้น้าไรท์เตอร์ขอร้องงง อ่านไม่แฮปปี้แล้วมันปวดจิต มากเลย

ไรท์เตอร์  :3123:

เห็นด้วยงับ วันนี้จาลงดีมั้ยน้อ ไม่อยากให้จบเร็วเรยง่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 05-11-2009 21:57:17

happy จิ

จบเศร้าม่ายชอบอะ

แต่ขอให้ปาล์มได้รับผลกรรมตัวเองด้าน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 22:26:56

อ้างจาก: Chatcha ที่ 05-11-2009 21:57:17  

happy จิ

จบเศร้าม่ายชอบอะ

แต่ขอให้ปาล์มได้รับผลกรรมตัวเองด้าน

 ทำไมใจร้ายกับปาล์มแบบนี้งับ :m15:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 05-11-2009 22:29:41

ลงเร็วคอดๆ


กรูกินเหล้าแล้วแฮ็งค์



มาอ่านนี่ยิ่งกว่าเดิมอีก



ขยันจิงๆ



บวกหนึ่งให้ละกัน



ปล ยังตามอ่านไม่ทันเน้อ
งานเยอะช่วงนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 22:55:45

อ้างจาก: Chinnawut ที่ 05-11-2009 22:29:41  

ลงเร็วคอดๆ


กรูกินเหล้าแล้วแฮ็งค์



มาอ่านนี่ยิ่งกว่าเดิมอีก



ขยันจิงๆ



บวกหนึ่งให้ละกัน



ปล ยังตามอ่านไม่ทันเน้อ
งานเยอะช่วงนี้

ขอบคุณหลายๆๆๆเด้อ มาอ่านให้ทันน้างับเด๋วตกข่าวไม่รู้ด้วย 55555+++++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-11-2009 23:50:44

ขอโทดด้วยน้า

วันนี้ไม่อัพ


 พรุ่งนี้มาอัพน้า :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 13 [ปากเหว] 4/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 12:18:01

 ตั้งตารออัพ



 :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 20:07:46

เมื่อวานพลาดมากที่ไม่ได้ลง วันนี้ก็เลยมาลงซะตั้งแต่หัววันแล้วกันงับ

ความเดิม แย่แล้ว!!!! เหตุการณ์ชักบานปลาย เมื่อปอนด์ ไปป์ ปาล์ม และปีเตอร์ ไปเจอกันในโรงหนัง ไปป์ที่เห็นความไม่ชอบมาพากล ด้วยความรักเพื่อนจึงเข้าไปช่วยไกล่เกลี่ย แต่ปอนด์กลับมองความหวังดีของไปป์เป็นสิ่งที่ไร้ค่าซะแล้ว น่าน้อยใจแทนไปป์จริงๆ และในที่สุดปีเตอร์ก็ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวที่จะเลือกปอนด์โดยไม่สนผู้ที่อยู่เหนือกว่าอย่างปาล์ม เหมือนทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี แต่ปีเตอร์ดันมาถูกรถชนอาการสาหัส เรื่องมันชักจะน่าติดตามเข้าไปทุกที งั้นก็ต่อเรยงับ ตอนที่ 14
                                                                 .............................................................

ตอนที่ 14 ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป
 
                ภายในห้องสีขาวบริสุทธิ์ของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ปรากฏร่างชายที่นอนหายใจรวยริน รอบๆตัวเต็มไปด้วยสายน้ำเกลือระโยงระยางทั้งยังมีเครื่องช่วยหายใจสวมอยู่บริเวณใบหน้า ตามร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ มีผ้าพันแผลพันเกือบจะทั่วร่าง เขานอนหลับไปเป็นเวลากว่า 48 ชั่วโมงแล้ว ความสามารถอันฉกาจของแพทย์ที่พยายามกระตุ้นให้เขาฟื้นวิธีแล้ววิธีเล่าแต่ก็ไม่สัมฤทธิ์ผล  
  
                ผมมาถึงนานแล้ว แต่ไม่กล้าเข้าไปใกล้ร่างชายที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้า เพราะข้างๆร่างของเขามีผู้ชายอีกคนนอนหลับฟุบอยู่กับเตียง แม้จะหลับไม่ได้สติแต่มือของเขายังคงวางทับแนบแน่นอยู่บนมือของชายผู้เคราะห์ร้ายนั้น ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ วางกระเช้าผลไม้ที่เตรียมมาเยี่ยมลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ผมค่อยๆถอยออกมา กลับหลังหันเตรียมจะเดินออกไปจากห้องด้วยใจเศร้า
  
    ^
    ^
    ^




“ปอนด์ จะรีบไปไหนเข้ามาก่อนสิ” เสียงของปาล์มดังทำลายความเงียบขึ้นมาเบาๆ ผมหันหลังกลับไปแล้วเดินตรงไปที่เตียงอย่างว่าง่าย

“ปีเตอร์เป็นยังไงบ้าง” ผมเอ่ยถามสั้นๆ

“อาการยังไม่ดีขึ้นเลย นอนไม่ได้สติมาสองวันแล้ว หมอบอกว่าสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก เราไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดกับปีเตอร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า” ปาล์มพูดน้ำเสียงเครียด ความกำกวมในคำพูดของปาล์มทำให้ผมสงสัย

“ปาล์ม เราไม่เข้าใจ นายว่ายังไงนะ เกิดอะไรขึ้นกับเตอร์ ปาล์มเล่าความจริงให้เราฟังเถอะนะ เราขอร้อง”

“ในเมื่อนายอยากรู้เราก็จะเล่าให้ฟัง  .......................................
    
    ^
    ^

           ตอนแรกครอบครัวของเตอร์ทำธุรกิจอยู่ที่แคนาดา แต่ก็ถูกหุ้นส่วนโกง จนโดนฟ้องล้มละลาย พ่อของเตอร์ก็เลยพาครอบครัวหนีมาอยู่เมืองไทย ตอนนั้นแม่ของเตอร์กำลังท้องแก่ เมื่อมาถึงเมืองไทยวันแรกแม่ของเตอร์ก็ปวดท้องคลอดลูก คงเป็นความโชคร้าย แม่ของเตอร์คลอดเตอร์ออกมารอดชีวิตแต่ตัวเองก็ไม่สามารถอยู่ดูลูกได้ เพราะเสียเลือดไปมาก เตอร์ก็เลยกลายเป็นคนกำพร้าแม่มาตั้งแต่เกิด พ่อของเตอร์พยายามหาเงินมาเลี้ยงลูกด้วยความยากลำบาก ทำงานหามรุ่งหามค่ำหนักเบาเอาสู้ จนในที่สุดก็เขาก็ได้มาทำงานกับพ่อปาล์ม พ่อของปาล์มเห็นว่าพ่อของเตอร์มีความสามารถในการบริหาร ก็เลยลองให้ทำงานสำคัญชิ้นหนึ่งดู ปรากฎว่าได้รับการตอบรับที่ดีมาก บริษัทของพ่อกลายเป็นที่รู้จักในระดับสากล พ่อดีใจมากก็เลยให้พ่อเตอร์มาคอยเป็นผู้ช่วยส่วนตัว ฐานะทางสังคมของครอบครัวเตอร์ก็เลยดีขึ้นเรื่อยๆ
          
          หลังจากที่พ่อของเตอร์ได้เป็นผู้ช่วยพ่อปาล์ม พ่อเตอร์ก็จะเอาเตอร์มาฝากแม่บ้านที่บ้านปาล์มให้ช่วยเลี้ยง ตอนเด็กๆนะ เรายังจำได้ดีเลยแหละ เตอร์เป็นคนเงียบๆ ไม่พูดไม่จา และก็ขี้แยมากๆด้วย ปาล์มเข้าใจว่าส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเตอร์ฟังภาษาไทยไม่เข้าใจ ก็เลยช่วยสอนให้ทุกวันจนเตอร์พูดไทยคล่องปรื๋อเลย!!! พอเราโตขึ้นหน่อยประมาณห้าขวบ เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นกินข้าวก็ต้องกินพร้อมกัน อาบน้ำพร้อมกัน นอนพร้อมกัน เราตัวติดกันจนพ่อของเราคุยกันว่าจะย้ายบ้านมาใกล้ๆกัน จะได้ไปมาหาสู่กันได้สะดวกๆ เพราะอยู่ด้วยกันทุกวันแบบนี้ เราถึงได้รู้ว่าเรารักกันมากขนาดไหน ทุกปีวันเกิดของปาล์ม เตอร์จะต้องหาของขวัญมาให้ปาล์ม ปาล์มจำได้ปีนั้นที่เราสอบติดม.หนึ่ง ด้วยกันตอนนั้นตรงกับวันเกิดปาล์มพอดี เตอร์ลงทุนไปหัดทำเค้กเพื่อเอามาอวยพรให้ปาล์มในวันเกิด แต่ทำเท่าไรก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายเตอร์ก็ถือแค่ก้อนแป้งปักเทียนมาอวยพรให้ปาล์มทั้งน้ำตา ปาล์มรู้ว่าเตอร์ตั้งใจมาก ก็เลยกินเค้กแป้งนั้นอย่างเอร็ดอร่อย เชื่อมั้ยเตอร์ยิ้มไม่หุบไปหลายวันเลย วันที่ปาล์มเกิดอุบัติเหตุ ปาล์มเสียเลือดไปมากเตอร์รู้ว่าเลือดตัวเองกรุ๊ปเดียวกับปาล์ม เตอร์ก็เลยทำท่าจะบริจาคเลือดให้ แต่ด้วยความที่เตอร์ยังเด็กก็เลยบริจาคไม่ได้ เตอร์กลัวว่าปาล์มจะตายก็เลยวิ่งไปทั่วโรงพยาบาลเพื่อขอร้องให้คนอื่นช่วยบริจาคเลือดให้ สุดท้ายก็มีคนมาบริจาคเลือดให้เยอะมาก จนปาล์มรอดชีวิตขึ้นมา วันนี้เตอร์เป็นผู้ตกอยู่ในอันตรายแต่ปาล์มกลับช่วยอะไรเตอร์ไม่ได้เลย ปาล์มจะทำยังไงดี ปาล์มกลัวว่าเตอร์จะ..................” พูดถึงตอนนี้ปาล์มถึงกับปล่อยโฮสะอื้น ผมได้แต่ยืนอึ้ง ใบหน้าชาในเรื่องที่ได้ฟัง

“แล้วเรื่องที่นายบอกว่า เกิดเรื่องอะไรซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับปีเตอร์มันหมายความว่ายังไง” ผมตัดสินใจถามต่อด้วยเสียงสั่น

“เหตุการณ์วันนั้น เรายังใจได้ติดตา ไม่เคยลืมเลย วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์เมื่อปีที่แล้ว ปาล์มอยู่ทำกิจกรรมกับทางโรงเรียนจนดึก พอกลับมาถึงบ้านเตอร์ก็ทำให้ปาล์มประหลาดใจด้วยการเอาดอกกุหลาบมาจัดจนเต็มห้องปาล์มไปหมด ปาล์มตื่นเต้นมากแต่สิ่งที่ทำให้ปาล์มรู้สึกดีใจมาจนถึงทุกวันนี้มันคือสิ่งนี้...”

              ปาล์มค่อยๆหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสะพาย สร้อยเงินแวววาว ประดับจี้ทองคำขาวรูปหัวใจ สลักเป็นตัวอักษร PP อยู่ด้านใน

“สร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยที่เตอร์ให้ไว้กับปาล์มในวันนั้น ก่อนที่จะสารภาพกับปาล์มว่าเตอร์รู้สึกยังไงกับปาล์ม เตอร์บอกรักปาล์ม ปาล์มตกใจมากทำอะไรไม่ถูก ความจริงแล้วปาล์มก็เตรียมของไว้ให้เตอร์เหมือนกัน ก็เลยบอกเตอร์ไปว่ามีของจะให้แต่ว่าอยู่ข้างล่าง เตอร์ทำท่าตื่นเต้นมากแต่ปาล์มอยากแกล้งเตอร์ก็เลยยื้อกันไปมา เตอร์จะลงบันไดให้ได้ เพราะการยื้อกันไปมาแบบนั้นก็เลยทำให้เตอร์พลาดตกบันไดไป ปาล์มรีบวิ่งลงไปดูอาการของเตอร์แต่เตอร์แน่นิ่งไปแล้ว เลือดของเตอร์ไหลเยอะมาก ปาล์มรีบตะโกนให้คนช่วย พอไปถึงโรงพยาบาลหมอบอกว่าสมองของเตอร์ได้รับการกระทบกระเทือน อาจจะความจำเสื่อม ปาล์มก็ได้แต่ภาวนาไม่ให้เตอร์เป็นอะไร พอเตอร์ฟื้นปาล์มก็โล่งที่เตอร์ยังจำทุกคนได้ แต่คำแรกที่เตอร์ถามปาล์มรู้มั้ยว่าเตอร์ถามว่าอะไร เตอร์ถามว่า

“ขนมเค้กวันเกิดที่เตอร์ทำให้อร่อยมั้ย สุขสันต์วันเกิดนะ...” ประโยคนี้ทำให้ปาล์มสงสัยมาก ปาล์มก็เลยถามเรื่องสร้อยที่เตอร์ให้ แต่เตอร์ก็จำไม่ได้ว่าเป็นสร้อยอะไร เตอร์สูญเสียความทรงจำจริงๆ แต่เป็นแค่ความทรงจำที่เพิ่งเกิดก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่ปีเท่านั้น เตอร์จำได้แต่เหตุการณ์ตอนเด็กเท่านั้น เรื่องล่าสุดที่จำได้ก็คงจะเป็นงานวันเกิดปาล์มเมื่อตอนปาล์มอายุได้ 12ขวบเท่านั้นเอง ปาล์มพยายามซักเพื่อเรียกความทรงจำของเตอร์กลับคืนมา แต่หมอสั่งห้ามไม่ให้ถามเพราะจะเป็นผลเสียกับเตอร์ ปาล์มก็เลยพยายามอยู่ห่างๆเตอร์ เพราะรู้ว่าถ้าอยู่ใกล้กันปาล์มต้องทนไม่ได้ที่จะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เตอร์ฟัง เราย้ายมาเรียนม.4 ด้วยกันที่นี่ พอเตอร์รู้จักกับปอนด์ ปาล์มก็ดูออกว่าเตอร์ชอบปอนด์เข้าแล้ว พอปาล์มถามเตอร์ก็ยอมรับว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ปาล์มทำใจไม่ได้ ปาล์มไม่อยากเสียเตอร์ไป ปาล์มโกรธที่เตอร์ห่วงปอนด์จนลืมปาล์ม ปาล์มพยายามหาวิธีแยกเตอร์ออกจากปอนด์ให้ได้ ตอนนั้นเกิดเรื่องที่ปอนด์ถูกขังในห้องน้ำ ปาล์มก็เลยโกหกเตอร์ไปว่าปาล์มเป็นคนทำเอง เพราะเห็นว่าเรื่องนี่จะทำให้เตอร์ยอมและก็ขู่อีกว่าถ้าเตอร์ไม่เลิกกับปอนด์ปาล์มจะทำร้ายปอนด์อีก เตอร์โกรธมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะปาล์มเหนือกว่าเตอร์ทุกอย่าง เตอร์รู้ว่าถ้าปาล์มไม่พอใจครอบครัวของตัวเองจะแย่ ก็เลยยอมทำตาม ที่ปาล์มทำทุกอย่างอาจจะดูเลวในสายตาคนอื่น แต่ปาล์มทำไปเพราะปาล์มรักเตอร์นะ ปาล์มภาวนาทุกวันให้เตอร์จำเรื่องของเราได้ ปาล์มหวังว่าซักวันเตอร์คนเดิมที่รักปาล์ม ห่วงปาล์มจะกลับมาเหมือนเดิม ” ปาล์มละสายตาจากผมแล้วหันหลังกลับไปมองที่ปีเตอร์ เขาค่อยๆยื่นมือของเขาไปจับมือของปีเตอร์มากุมไว้

“ตื่นได้แล้วเตอร์ นอนนานๆแบบนี้ปาล์มใจหายนะ ถึงเตอร์จะจำเรื่องของเราไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่เตอร์ฟื้นขึ้นมาคุยกับปาล์ม แค่เนี้ยปาล์มก็พอใจแล้ว ฟื้นเถอะนะเตอร์”

ปาล์มพูดไปน้ำตาก็ไหลไปจนหยดรดหลังมือปีเตอร์หลายหยด นิ้วของปีเตอร์กระดิกเบาๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหว ปาล์มจึงเงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าที่แน่นิ่งไม่ต่างจากเดิม แต่ตรงบริเวณดวงตากลับมีน้ำคลอเอ่อไหลออกมาอย่างช้าๆ อาบแก้ม
    
    ^
    ^
    ^




 “ปีเตอร์ฟื้นแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 06-11-2009 20:32:30

จ่อตูดไรท์เตอร์ 555+
อ๊ากกกกอย่าบอกนะว่า
ฟื้นครั้งนี้จำปาล์มได้แต่ลืมปอนด์
ถ้าเป็นอย่างนั้นนะเตอร์  :beat:  :z6: ไปตายซ้า
ปาล์มน่าสงสารเหมือนกันอ่าเพิ่งจะรู้ เราว่า
คนที่ขังปอนด์ไว้ในห้องน้ำต้องเป็นท๊อปแน่เลย
ไอ่คนร้ายลึก  ไปป์ไปแล้วหรออ ไปป์ อย่าเพิ่งไปดิ
กลับมาก่อนนน :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 06-11-2009 20:39:16

ค้าง...ค้างอีกแล้ว

ม่ายเอาน๊าพี่  :o12:

นอนม่ายหลับแน่ ๆ ต่อโดยเร็วไว

จารอคัฟ TwT

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 20:41:54

อ้างจาก: yunchun ที่ 06-11-2009 20:32:30  

จ่อตูดไรท์เตอร์ 555+
อ๊ากกกกอย่าบอกนะว่า
ฟื้นครั้งนี้จำปาล์มได้แต่ลืมปอนด์
ถ้าเป็นอย่างนั้นนะเตอร์  :beat:  :z6: ไปตายซ้า
ปาล์มน่าสงสารเหมือนกันอ่าเพิ่งจะรู้ เราว่า
คนที่ขังปอนด์ไว้ในห้องน้ำต้องเป็นท๊อปแน่เลย
ไอ่คนร้ายลึก  ไปป์ไปแล้วหรออ ไปป์ อย่าเพิ่งไปดิ
กลับมาก่อนนน :sad4:

 ทุกสิ่งบนโลกล้วนอนิจจัง เอาแน่เอานอนไม่ได้งับ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 20:43:22

อ้างจาก: PrinceOfNaughty ที่ 06-11-2009 20:39:16  

ค้าง...ค้างอีกแล้ว

ม่ายเอาน๊าพี่  :o12:

นอนม่ายหลับแน่ ๆ ต่อโดยเร็วไว

จารอคัฟ TwT

นอนไม่หลับให้จริงน้า อย่าให้รู้ว่า 3 ทุ่มไปนอน ถ้าเป็นงั้นเจอดีแน่ 555+++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 06-11-2009 20:47:03

แง้วๆๆๆๆๆๆๆ

ค้างๆๆๆๆๆๆๆ

หักมุมไปหักมุมมา

งงดีจริงแฮะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 21:23:40

อ้างจาก: Chatcha ที่ 06-11-2009 20:47:03  

แง้วๆๆๆๆๆๆๆ

ค้างๆๆๆๆๆๆๆ

หักมุมไปหักมุมมา

งงดีจริงแฮะ

 เป็นกลยุทธอย่างหนึ่งที่จะทำให้เรื่องดูน่าติดตามงับ แล้วแวะมาอีกน้า :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 06-11-2009 21:44:38

ปาล์มก็เป็นคนดีนี่นา

 :serius2:
สับสน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 06-11-2009 22:27:57

อ้างจาก: Cha Ris Ma ที่ 06-11-2009 21:44:38  

ปาล์มก็เป็นคนดีนี่นา

 :serius2:
สับสน

 เชื่อได้เหรองับ 555++++

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 14:38:11

 แงงงงงงงงงงงงงงง



 คอมเม้นไม่ขึ้นเลย




เศร้า :m15:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 07-11-2009 17:37:24

อ้างจาก: haeinpark ที่ 07-11-2009 14:38:11  

แงงงงงงงงงงงงงงง



 คอมเม้นไม่ขึ้นเลย




เศร้า :m15:

โอะโอ๋ !  ไม่ต้องเศร้านะ    แวะมาเม้นให้แล้วนะครับ




เรื่องราวกำลังน่าติดตามเลย



ปอนด์ จะทำอย่างไรนะ  เพื่อนรักก็กำลังจะไปไกล




แฟนก็เป็นขอคนอื่น   สงสาร ปอนด์จังเลย




รีบมาต่อหน่อยนะครับ   อย่าปล่อยให้ค้างนานนาน




:undecided: :undecided:   

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 07-11-2009 20:20:54

 :seng2ped:แล้วปอนด์ละ ใครจะดูแลปอนด์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 20:24:58

ตอนล่าสุดมาแว้วววววววววววววววววว

ความเดิม หลังจากที่ปีเตอร์ถูกรถชน ปอนด์ก็ได้รู้ความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาสงสัยจากปากของคนใกล้ชิดอย่างปาล์ม เมื่อความจริงเปิดเผยว่าปีเตอร์กับปาล์มเคยลึกซึ้งกันเท่าไร ปอนด์ยิ่งทำใจลำบาก สิ่งที่ต้องรอคอยในตอนนี้เพียงแค่ให้ปีเตอร์ฟื้นขึ้นมา และแล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อปีเตอร์เริ่มรู้สึกตัว การตัดสินใจของเตอร์จะเป็นอย่างไร ปีเตอร์จะเลือกใคร ติดตามต่อใน คอนที่ 15
                                                           ............................................

ตอนที่ 15 คำพิพากษาของพรหมลิขิต

               ร่างปีเตอร์ที่เคยนอนนิ่งสนิท บัดนี้เริ่มขยับเขยื้อน เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆห้อง สีหน้างุนงงเหมือนกำลังครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดกับเขา ปีเตอร์มองหน้าหน้าปาล์มที่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้างๆ เขาค่อยๆกำมือตัวเองกุมกับมือปาล์มที่กุมมือเขาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ปีเตอร์เริ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มือยังกุมมือปาล์มแน่น

“เตอร์ !!!!ฟื้นแล้ว เตอร์จำปาล์มได้มั้ย” ปาล์มละล่ำละลักถามด้วยความตื่นเต้น หน้านิ่งของปีเตอร์เริ่มแสดงความรู้สึกเล็กน้อย
   
     ^
    ^



“ปาล์ม......................” ปีเตอร์เอ่ยชื่อผู้ชายตรงหน้าด้วยเสียงแหบพร่า แต่ทว่าแฝงอารมณ์ตื้นตันอยู่ในน้ำเสียง
   
     ^
    ^
    ^




“เตอร์...ได้ยินที่ปาล์มเล่าหมดแล้ว  เตอร์จำทุกอย่างได้แล้วปาล์ม” ปีเตอร์พูดออกมาพลางเขย่ามือของปาล์มแรงเท่าที่แรงของเขาจะทำได้ ผมลอบถอนหายใจ ภาพของทั้งคู่ที่อาทรณ์กัน ความรักที่ปาล์มกับปีเตอร์มีให้กันนั้นมากมายเหลือเกิน ถึงตอนนี้ผมจะยังรักปีเตอร์มากแค่ไหน ผมก็ไม่สามารถที่จะทำร้ายเขาทั้งคู่ด้วยการยื้อปีเตอร์ไว้ข้างผมอีกต่อไป

“ปาล์ม ปีเตอร์ เราเข้าใจทุกอย่างแล้ว ไม่ต้องกังวลนะ เราไม่โกรธที่เรื่องจะต้องลงเอยแบบนี้ ความรักของปาล์มกับเตอร์ยิ่งใหญ่มาก ทำให้เรารู้สึกว่าความรักที่เรามีให้เตอร์กลายเป็นสิ่งเล็กน้อยไปเลย เมื่อเทียบกับความรักที่เตอร์และปาล์มมีให้กัน เตอร์ที่ผ่านมาขอบคุณมากมากนะ ทุกสิ่งที่เตอร์ทำให้ปอนด์ ปอนด์ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไง ถึงแม้เวลาที่เราได้คบกันมันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ปอนด์ก็ไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รับความรัก ความห่วงใยจากเตอร์ เราขอให้เตอร์กับปาล์มมีความสุขมากๆนะ” กว่าผมจะพูดแต่ละคำออกมาได้มันช่างยากลำบากเหลือเกิน แต่ผมคิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่ผมจะสามารถทำได้ในช่วงเวลานี้ ปีเตอร์ค่อยๆคลายมือออกจากปาล์มแล้วยื่นมือนั้นมาให้ผม ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วสัมผัสมือนั้นอย่างอ่อนโยน

“เตอร์ ขอโทษนะปอนด์ เตอร์ไม่อยากให้ปอนด์เข้าใจว่าสิ่งที่เตอร์ทำทุกอย่างมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือทำเพื่อหลอกลวงปอนด์ ตอนนั้นเตอร์รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ถ้าเตอร์ไม่ได้รู้ความจริงในวันนี้ เตอร์คงจะรักและดูแลปอนด์ได้มากกว่านี้ แต่ในอนาคตถ้าเตอร์มารู้ทีหลังเราทั้งสองคนจะเป็นยังไง เรื่องนี้เราคงจะทำใจได้ลำบาก ไม่มีใครหนีความจริงไปได้หรอกปอนด์ ตอนนี้เตอร์รู้ใจตัวเองแล้ว เตอร์รู้ว่าเตอร์ต้องการใครมากที่สุด และก็เข้าใจว่าใครเป็นคนที่รักและห่วงเตอร์มาเสมอ ใครที่พร้อมเป็นทุกอย่างให้เตอร์ เตอร์ดีใจนะที่ปอนด์เข้าใจพวกเรา ที่พวกเราทำแบบนี้ปอนด์คงไม่คิดว่าพวกเราเห็นแก่ตัวนะ” ปีเตอร์เอ่ยสีหน้าเป็นกังวลพลางกำมือผมแน่น

“ไม่เลยเตอร์ เรายินดีเสียอีกที่เตอร์กับปาล์มได้เข้าใจกัน เราบอกตรงๆนะว่าเราก็แอบอิจฉาที่เตอร์ได้พบกับรักแท้เร็วขนาดนี้ มันเป็นความฝันของเราเลย เราหวังว่าซักวันหนึ่งเราจะเจอรักแท้บ้าง เหมือนที่เตอร์ได้เจอกับปาล์มไง” ผมพูดแล้วยิ้มให้ปาล์ม ค่อยๆคลายมือออกจากปีเตอร์ ปาล์มเขยิบเข้ามาใกล้แล้วจับมือทั้งสองข้างของผมยกขึ้นมาอย่างช้าๆ

“ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ ที่เราทำไม่ดีไว้กับนาย นายเป็นคนดีมาก ไม่ต้องกลัวว่านายจะไม่ได้เจอกับรักแท้ นายอาจจะยังไม่รู้ว่าตอนนี้นายเองได้เจอกับสิ่งนั้นแล้ว เราเชื่อว่านายพบกับความรักแท้นั้นแล้ว ทำตามที่หัวใจตัวเองเรียกร้องสิปอนด์ มีกี่คนกันที่รักเรา พร้อมจะเป็นทุกอย่างให้กับเรา คิดดูให้ดีๆนะดูอย่างปาล์มเป็นตัวอย่าง จริงๆแล้วรักแท้ไม่ได้อยู่ไกลเราเลย อาจจะเป็นคนใกล้ตัว แต่เราเองไม่เคยรู้เลยว่านั่นแหละคือรักแท้ของเรา” ปาล์มพูดแล้วหยิบสิ่งของอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากในกระเป๋า ตลับกำมะหยี่สีแดงสุดหรูถูกเปิดออก

“สร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยที่ปาล์มตั้งใจจะให้เตอร์ในวันเกิดเหตุ บังเอิญใช่มั้ยหล่ะว่าทำไมสร้อยเส้นนี้มันเหมือนกับสร้อยที่เตอร์ให้ปาล์มเลย จำไว้นะปอนด์ สิ่งที่บ่งบอกถึงความรักมีไม่กี่อย่างหรอก ก็เหมือนกับคน ที่มีไม่กี่คนที่ใช่สำหรับเรา” ปาล์มพูดจบก็หย่อนสร้อยลงบนฝ่ามือผม จี้รูปหัวใจทองคำขาวสลักอักษร PP เงาวาวโดดเด่นอยู่ในอุ้งมือ

“ขอให้นายโชคดีนะปอนด์ ปาล์มเชื่อว่าปอนด์เข้าใจในสิ่งที่ปาล์มพูดไปทั้งหมด ตามหารักแท้ของนายให้เจอให้ได้นะ”

“ขอบใจนะ ปาล์ม ปีเตอร์ เราเข้าใจทุกอย่างแล้ว” ผมวิ่งกำสร้อยแน่นออกจากโรงพยาบาลไปอย่างมีจุดมุ่งหมาย เวลาของผมเหลือน้อยลงทุกที หวังว่าอีกไม่ช้าผมจะได้มอบของชิ้นนี้ให้กับคนที่ใช่สำหรับผม

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 07-11-2009 20:30:48

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ

อย่าบอกนะว่าไปป์บินไปคืนนี้อะ

ขอให้ปอนไปทันเหอะ

แล้วขอโทษด้วยที่ว่าปาล์มอะ

ปาล์มเป็นคนดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 20:32:19

อ้างจาก: DexTunG ที่ 07-11-2009 17:37:24  

อ้างจาก: haeinpark ที่ 07-11-2009 14:38:11  

แงงงงงงงงงงงงงงง



 คอมเม้นไม่ขึ้นเลย




เศร้า :m15:

โอะโอ๋ !  ไม่ต้องเศร้านะ    แวะมาเม้นให้แล้วนะครับ




เรื่องราวกำลังน่าติดตามเลย



ปอนด์ จะทำอย่างไรนะ  เพื่อนรักก็กำลังจะไปไกล




แฟนก็เป็นขอคนอื่น   สงสาร ปอนด์จังเลย




รีบมาต่อหน่อยนะครับ   อย่าปล่อยให้ค้างนานนาน




:undecided: :undecided:   

 มาลงแล้วน้างับ งับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 07-11-2009 20:50:21

อ๊า ใช่แล้วไง

สร้อยที่ปาล์มจะเอาไปให้..

PP - ปาล์ม,ไปป์

ว๊าเฉลยแล้ว สูดยอด ไม่เสียแรงที่เชียร์คู่นี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 14 [ความลับที่ไม่ลับอีกต่อไป] 6/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 20:56:00

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 07-11-2009 20:20:54  

:seng2ped:แล้วปอนด์ละ ใครจะดูแลปอนด์

 ติดตามตอนต่อไปงับว่าปอนด์จะรันทดได้อีกมั้ย 555++++


 ลงแล้วนะงับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 07-11-2009 21:15:12

จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย

วันนี้มาสั้นจัง :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 07-11-2009 21:46:22

 :a5:

ปอนด์  :L3:  ไปป์ อย่าเพิ่งไปนะไปป์ กลับมาก๊อนนน

ตอนนี้อยาก  :beat: นายปีเตอร์ เหอะๆ ได้เค้าแล้วก้อทิ้งเค้า

ไอ้เตอร์  :z6:  :angry2: 

ปอนด์น่าสงสารได้อีกลูกเอ้ยยย

+1 ให้ไรท์เตอร์จร้าอัพเร็วทันใจ  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 22:24:10

อ้างจาก: Chatcha ที่ 07-11-2009 20:30:48  

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ

อย่าบอกนะว่าไปป์บินไปคืนนี้อะ

ขอให้ปอนไปทันเหอะ

แล้วขอโทษด้วยที่ว่าปาล์มอะ

ปาล์มเป็นคนดีจริงๆ

ลุ้นๆๆๆงับ ให้กำลังใจกันไปอีกนานๆน้างับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 22:40:57

อ้างจาก: PrinceOfNaughty ที่ 07-11-2009 20:50:21  

อ๊า ใช่แล้วไง

สร้อยที่ปาล์มจะเอาไปให้..

PP - ปาล์ม,ไปป์

ว๊าเฉลยแล้ว สูดยอด ไม่เสียแรงที่เชียร์คู่นี้

 555+++ เขียนชื่อผิด เง้อๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 22:43:23

อ้างจาก: Cha Ris Ma ที่ 07-11-2009 21:15:12  

จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย

วันนี้มาสั้นจัง :z2:

 555+++ แกล้งคนอ่านงับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 07-11-2009 23:05:30

เพิ่งเข้ามาอ่านไม่ทันไรจะจบอีกละ :เฮ้อ:

สนุกมากๆน๊า ใจหวิวเลย เมื่อถึงฉากของไปป์กับปอนด์อ่า

แต่เริ่มรู้สึกกลัวท้อปมากกว่าตอนนี้ มันตะหงิดๆไงม่ายรู้(คิดเองเออเอง)

ถ้าจบเสร้าละก็ o18 หึ หึ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 23:08:43

อ้างจาก: yunchun ที่ 07-11-2009 21:46:22  

:a5:

ปอนด์  :L3:  ไปป์ อย่าเพิ่งไปนะไปป์ กลับมาก๊อนนน

ตอนนี้อยาก  :beat: นายปีเตอร์ เหอะๆ ได้เค้าแล้วก้อทิ้งเค้า

ไอ้เตอร์  :z6:  :angry2: 

ปอนด์น่าสงสารได้อีกลูกเอ้ยยย

+1 ให้ไรท์เตอร์จร้าอัพเร็วทันใจ  o13

ขอบคุนง๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 +1ด้วยรู้สึกดีจัง


 แล้วมาตามต่อนะงับ



 ห้ามพลาดแม้แต่ตอนเดียว :pig4:



 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-11-2009 23:15:24

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 07-11-2009 23:05:30  

เพิ่งเข้ามาอ่านไม่ทันไรจะจบอีกละ :เฮ้อ:

สนุกมากๆน๊า ใจหวิวเลย เมื่อถึงฉากของไปป์กับปอนด์อ่า

แต่เริ่มรู้สึกกลัวท้อปมากกว่าตอนนี้ มันตะหงิดๆไงม่ายรู้(คิดเองเออเอง)

ถ้าจบเสร้าละก็ o18 หึ หึ

 ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่งับ



ขอบคุนมากๆๆๆๆที่อ่านจนจบในวันเดียว เก่งมากๆๆๆๆๆ
 :pig4:


 ยกนิ้วให้เรยงับ



ปลื้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 07-11-2009 23:44:18

 :m3: กรี้ดดดดดดดดดด รีบไปให้ทันนะปอนด์ (แต่เรื่องคงจะชืดไปซินะ งั้นเอาเป็นไม่ได้เจอกันก็แล้วกัน แล้วบังเอิญกลับมาเจอกันใหม่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 08-11-2009 13:40:28

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 07-11-2009 23:44:18  

:m3: กรี้ดดดดดดดดดด รีบไปให้ทันนะปอนด์ (แต่เรื่องคงจะชืดไปซินะ งั้นเอาเป็นไม่ได้เจอกันก็แล้วกัน แล้วบังเอิญกลับมาเจอกันใหม่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี)

 เดาเก่งจิงนะ 555++++ แต่ว่ามันง่ายแบบนี้เรยหรอ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 08-11-2009 13:56:54

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 08-11-2009 15:52:05

อ้างจาก: beernp ที่ 08-11-2009 13:56:54  

รออ่านนะครับ

 ขอบคุนง๊าบที่ยังติดตาม  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 08-11-2009 17:00:35

มาลงแล้วก็จริง แต่.....



 :serius2:   สั้นไปอะครับ




อยากรู้จังเลย ปอนด์ จะไปทันบอกหรือป่าว




มาต่อเลยนะ 



 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 7/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 08-11-2009 20:29:59

อ้างจาก: DexTunG ที่ 08-11-2009 17:00:35  

มาลงแล้วก็จริง แต่.....



 :serius2:   สั้นไปอะครับ




อยากรู้จังเลย ปอนด์ จะไปทันบอกหรือป่าว




มาต่อเลยนะ 



 :undecided: :undecided:

ไม่แน่ใจว่าจาได้ลงรึเป่าน้า เวลาเหลือน้อยแง้ว ต้องทามการบ้านกองมหึมา ถ้าไม่ทันก้อพุ่งนี้น้างับ :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 08-11-2009 20:46:52

นึกว่าจะจบ แบบ เศร้าซะแล้ว เห้อ  :o12:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-11-2009 16:06:14

อ้างจาก: basza2x ที่ 08-11-2009 20:46:52  

นึกว่าจะจบ แบบ เศร้าซะแล้ว เห้อ  :o12:
[/quot]



จะเปงไงก้อรู้วันนี้งับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 09-11-2009 17:09:55

จะรอนะครับ   แต่อย่าให้รอนาน



แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:




 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-11-2009 18:36:15

แวะมาอ่าน...

แว้บบบ ไปทำการบ้านก่อน o18

เฮ้อออ  แล้วมันจะเป็นไงต่อไปเนี่ย

ลุ้นจนเหนื่อยยย :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 15 [คำพิพากษาของพรหมลิขิต] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-11-2009 20:09:26

อ้างจาก: DexTunG ที่ 09-11-2009 17:09:55  

จะรอนะครับ   แต่อย่าให้รอนาน



แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:




 :undecided: :undecided:

วันนี้แน่นอนงับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-11-2009 21:29:51

ตอนหม่ายล่าสุดที่รอคอยมาแล้ว ง๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ความเดิม เมื่อความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผย ปอนด์จึงต้องยอมปล่อยปีเตอร์กับปาล์มให้ครองรักกัน เพราะเห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ที่ทั้งคู่มีให้กัน ปาล์มได้ให้สร้อยแทนใจสลักตัวอักษร PP ไว้กับปอนด์เส้นหนึ่งและอวยพรให้ปอนด์นำไปให้กับผู้ที่รักปอนด์และปอนด์ก็รักเค้า ก่อนที่เวลาที่เหลืออยู่น้อยระหว่างทั้งคู่จะจบลง ใครคือคนนั้น และเหตุการณ์ร้ายๆจะจบลงเพียงเท่านี้จริงหรือ ลุ้นกันจนตัวโก่งใน ตอนที่ 16ง๊าฟ

ตอนที่ 16 เรื่องของไปป์กะท้อป

“ไปป์ทำอะไร เก็บของอยู่เหรอ” เสียงทักของท้อปที่เอ่ยทักไปป์ ขณะที่ง่วนอยู่กับการจัดของภายในห้องนอน วันนี้ก็อีกตามเคยท้อปมาหาไปป์โดยไม่ได้นัดล่วงหน้า จะว่าไปก็ไม่แปลกเพราะท้อปมาที่บ้านไปป์ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติแล้ว ดังนั้นเรื่องโทรบอกล่วงหน้าคงจะไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่จะต้องทำ

“อือ...!!!!!” ไปป์ตอบห้วนๆ โดยไม่หันไปมองผู้มาเยือน แล้วก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อไป การกระทำที่แสนเย็นชาของไปป์ทำให้ท้อปต้องเซ็งถึงขั้นทำจมูกย่น

“อือ ไปป์ วันนี้เราเอารูปวันกีฬาสีมาให้ดูด้วย นี่ไง!!! น่ารักมั้ยล่ะ” ท้อปหยิบรูปออกมาจากซองแล้วยื่นให้ไปป์ ไปป์มองหน้าคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย วางมือจากการเก็บของแล้วยื่นมือไปรับรูปอย่างปฎิเสธไม่ได้ เขาค่อยๆเปิดดูทีละรูป รูปแรกๆเป็นรูปของท้อปที่ให้เขาถ่ายให้ตลอดทางตอนที่เดินตามขบวนพาเหรด ต่อมาก็เป็นรูปตัวเขาเองที่ท้อปถ่ายให้มีทั้งรูปที่เขาตั้งใจให้ถ่ายและรูปเผลอๆที่ท้อปแอบถ่าย เปิดดูไปอีกก็เริ่มมีรูปปอนด์ รูปท้อปกับปีเตอร์ที่ถ่ายกับปอนด์ และสุดท้ายก็เป็นรูปสามคนปีเตอร์,ปอนด์และตัวเขาเอง ในรูปนั้นใครดูก็คงประหลาดใจและคงคิดว่าเป็นรูปคู่แต่ถ่ายติดใครก็ไม่รู้มาด้วยเป็นแน่ ปีเตอร์กับปอนด์จับมือกันแน่น เอนหัวเข้าหากันยิ้มกว้างให้กล้องดูเป็นคู่รักหวานแหวว ส่วนเขาที่ถ่ายด้วยกันก็ยืนห่างทั้งคู่เป็นโยชน์แถมสายตายังลอยๆเหมือนไม่ได้มองกล้องอีกต่างหาก ไปป์เปิดจนหมดอัลบั้มแล้วย่นคิ้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง พลางเปิดอัลบั้มรูปดูซ้ำอีกหลายรอบ

“เฮ้ย!!! ท้อป รูปที่เราถ่ายกับปอนด์หายไปไหน ไม่เห็นมีเลย” ไปป์ถามเสียงโวยวาย

“จริงเหรอ ดูดีๆ ไปป์อาจจะดูไม่ทั่วก็ได้”

“เราดูหลายทีแล้วไม่เห็นมีเลย” ไปป์บ่นด้วยความหงุดหงิด

“ที่ร้านเขาอาจจะล้างไม่หมดก็ได้มั้งไปป์” ท้อปว่า พลางมองท่าทางของไปป์ด้วยความฉงน

“เป็นไปไม่ได้ นอกจาก....นายจะไม่ได้ถ่ายไว้” ไปป์จ้องเขม็งไปที่ท้อป

“เฮ้ย!!! ทำไมไปป์พูดแบบนี้หล่ะ เราถ่ายเองกับมือเลยนะ ถามจริงๆรูปเนี้ยมันสำคัญมากเลยเหรอ ทำไมถึงต้องทำหน้าผิดหวังที่หารูปไม่เจอขนาดนี้ด้วย” ท้อปถามน้ำเสียงแกมประชด

“สำคัญสิ สำคัญมากด้วย ตั้งแต่คบกันมาเรากับปอนด์ยังไม่เคยถ่ายรูปคู่กันเลย แล้วอีกสองวันเราก็ต้องไปเรียนต่อแล้ว เราก็แค่อยากมีรูปเอาไว้ดูตอนที่ไม่ได้เจอกันก็แค่นั้นเอง” ไปป์พูดโดยไม่สบสายตาท้อป แสดงพิรุธด้วยการเสมองไปทางอื่นแทน

“อ๋อ!!! ในเมื่อมันไม่มีในนี้ก็ไปขอถ่ายใหม่ก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องโมโหเลย” ท้อปพูดเสียงอ่อน

“เราขอโทษนะท้อป ที่เราอยากได้รูปนั้นเพราะเรารู้ว่าตอนนี้เรากับปอนด์อาจจะไม่มีโอกาสถ่ายรูปคู่กันอีก ปอนด์เค้าคงไม่ต้องการเพื่อนที่คอยมาวุ่นวายกับชีวิตของเค้ามากเกินไปแบบเราแล้วก็ได้” ไปป์เล่าหน้าเศร้า

“หมายความว่ายังไงอ่ะไปป์ เรางงไปหมดแล้ว”

“ไม่มีอะไรหรอกท้อป แค่เรากับปอนด์มีเรื่องเข้าใจกันผิดนิดหน่อย แต่เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ” ไปป์พูดมีลับลมคมใน จนท้อปกลั้นอารมณ์น้อยใจไว้ไม่ไหว

“ไปป์ เราถามจริงๆนะ นายยังคิดอะไรกับปอนด์อยู่รึเปล่า เราเข้าใจนะที่เพื่อนกันต้องห่วงใยกัน แต่ที่นายห่วงปอนด์มันมากเกินเพื่อนรู้ตัวหรือเปล่า ตอนนี้ปอนด์ไม่ได้มีแค่นายเท่านั้นแต่เค้ามีปีเตอร์เป็นแฟนตัวจริงแล้วเค้าก็รักกันมาก นายเป็นแค่เพื่อนนายจะทำตัวแบบนี้ไม่ได้” ท้อปเอ่ยออกมาอย่างมีอารมณ์ ไปป์ได้แต่ก้มหน้านิ่ง

“บอกกับเรามาตามตรง ว่านายคิดยังไงกับปอนด์ นายยังรักปอนด์อยู่ใช่มั้ย ถ้านายยังไม่เปลี่ยนใจเราจะหลีกทางให้ เราคงจะบังคับใจนายไม่ได้ถ้านายจะยังรักปอนด์ แต่เราจะบอกว่าถ้านายทำแบบนี้ คนที่จะเสียใจที่สุดก็คือตัวนายเอง เสียใจในฐานะที่เป็นคนทำลายความรักของเพื่อนรักตัวเองไง“ ท้อปพูดเสียงจริงจัง คำพูดแทงใจดำจากปากท้อปทำให้ไปป์โกรธมาก

“ถ้า ท้อปมาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ เราว่าท้อปกลับบ้านไปดีกว่า” ไปป์ไล่ทางอ้อมด้วยความโมโห

“ไปป์ไล่เราเหรอ? เราไม่กลับจนกว่าเราจะได้รู้ความจริง” ท้อปยันเสียงแข็ง

“ถ้าท้อปไม่ไปเราไปเองก็ได้” ไปป์พูดแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางที่ไปป์ทำกับท้อปมันช่างทำร้ายจิตใจของเขามาก ท้อปทรุดลงนั่งร้องไห้โฮ ปล่อยน้ำตาให้ไหลจนเต็มอุ้งมือที่เขาใช้ปิดตาไว้ เขาครวญสะอื้นเสียงดังแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าไปป์จะกลับมาสนใจ ช่วงเวลาที่แสนทรมานของท้อปผ่านไปอย่างเชื่องช้า เมื่อร้องไห้จนหมดน้ำตาแล้วก็ยังไร้ซึ่งวี่แววของชายที่เขารัก ท้อปค่อยๆยันกายลุกขึ้น แล้วค่อยๆเดินไปที่เตียงนอนของไปป์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับไปป์จบลงก็เป็นได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาจะทำอย่างไรต่อไป ท้อปค่อยๆเอามือลูบเตียงของไปป์ จากผ้าปูเตียงสีฟ้าไล่ไปที่ปลอกหมอนสีเดียวกัน จากนั้นค่อยๆเอนกายลงนอนอย่างถือวิสาสะ แค่คิดว่าคำพูดของเขาทำให้ไปป์โกรธ น้ำตาก็พาลจะไหลอีกครั้ง ท้อปนอนคว่ำหน้าลงบนหมอนของไปป์ เผลอทำหมอนของไปป์เปียกน้ำตาโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาค่อยๆสอดมือลงไปใต้หมอนกอดกระชับหมอนไว้ พลันมือของเขาก็ไปสัมผัสเข้ากับสิ่งของสิ่งหนึ่งที่ถูกซ่อนอยู่ในปลอกหมอนนั้น เขาลุกขึ้นนั่งแล้วใช้มือล้วงเข้าไปในปลอกหมอนเพื่อหยิบสิ่งนั้นออกมา  
  
     ^
    ^


 มันเป็นไดอารี่เล่มหนึ่ง ที่คงผ่านการเขียนมาแล้วพอสมควร สังเกตได้จากสันหนังสือที่ย่นและเปื่อย เขาค่อยๆเปิดออกอ่านอย่างช้าๆ ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ!!!!!
                                       ...............................................

                    ไปป์กลับมาถึงบ้านในเวลาโพล้เพล้ นาฬิกาข้อมือที่ได้รับจากปอนด์ในวันเกิด บอกเวลาใกล้หกโมงเย็น ไฟในบ้านปิดสนิท ท้อปคงไม่อยู่แล้ว ไปป์ค่อยๆเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าบ้านพลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไปป์กำลังจะไขกุญแจเปิดประตูเข้าบ้าน แต่ก็ต้องแปลกใจที่ประตูบ้านไม่ได้ล็อค หรือว่าท้อปลืมล็อคก่อนออกจากบ้านก็เป็นได้ เขาบิดลูกบิดประตูเข้าบ้านเปิดไฟให้สว่างจึงเห็นรองเท้าของท้อปวางอยู่ที่ชั้นวาง แสดงว่าท้อปยังอยู่ที่นี่ เขาเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพราะคาดว่าท้อปคงอยู่ที่นั้นแต่ก็ไม่เจอ ในห้องน้ำ ห้องครัว ก็ไม่มีวี่แววของท้อป ไปป์หน้าเสียเริ่มเป็นห่วงท้อป บางทีการกระทำของเขาในวันนี้อาจจะทำร้ายจิตใจท้อปจนท้อปคิดสั้นก็เป็นไปได้ ไปป์เดินออกมาหน้าบ้านอีกครั้งเมื่อหาจนทั่วบ้านแล้วไม่เจอท้อป  

“ท้อป นายอยู่ไหน ท้อป” ไปป์ตัดสินใจตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงตอบ
                                                  
                                                                                     ...................................
                    ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างๆบ้านของไปป์ ปรากฏร่างเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนเหม่อลอย มือข้างหนึ่งถือการ์ดสีชมพู อีกข้างถือไฟแชก เขายืนซึมอยู่อย่างนั้นนานพอสมควรแล้ว คนที่เดินผ่านไปผ่านมามองเขาด้วยสายตาประหลาด นอกจากท่าทางแปลกๆของเขาที่แสดงออกแล้วอีกสาเหตุหนึ่งที่คนมองคงเป็นเพราะเขายืนเท้าเปลือยไร้รองเท้าสวมแต่อย่างใด

“ท้อปมาอยู่นี่เอง” ไปป์ทักอย่างเหนื่อยหอบ แต่ก็โล่งใจที่ตามหาท้อปจนเจอ ท้อปยังยืนนิ่งไม่ได้หันมามามองหรือพูดอะไรทั้งสิ้น ไปป์ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ ท้อปจึงจุดไฟแชกขึ้นมา พรึบ!!!!

“ท้อป จะทำอะไร!!!! “ ไปป์ถามพลางวิ่งเข้าไปปัดไฟแชกกระเด็นหลุดจากมือท้อป แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของท้อปมาไว้ข้างหลัง ท้อปไม่สามารถดิ้นขัดขืนได้เพราะไปป์ยึดเขาเสียแน่น

“ไปป์...ปล่อยเรานะ ในเมื่อนายไม่ต้องการการ์ดนี้เราก็จะเผามันทิ้งนายจะได้ไม่ต้องลำบากใจ เรารู้ว่ายังไงนายก็ไม่มีวันรักเราหรอก คนที่นายรักคือปอนด์คนเดียวเท่านั้น” ท้อปตะโกนลั่นเหมือนคนบ้าคลั่ง

“นายเอาอะไรมาพูดท้อป นายพูดอะไรออกมา” ไปป์ว่าด้วยน้ำเสียงตำหนิ

“ถ้านายยังความจำดีอยู่นายจำได้มั้ยว่านายเคยทำอะไรไว้ ตอนนั้นนายเคยบอกว่านายรักปอนด์มาก โตขึ้นจะคบเป็นแฟนกับปอนด์ ตอนแรกเราก็คิดว่านายพูดตามประสาเด็กๆ แต่การกระทำตอนนี้ดูยังไงก็ยังเหมือนเดิม นายบอกมาตามตรงดีกว่าว่านายยังรักปอนด์อยู่ หรือไม่จริง ถ้ามันไม่จริงก็พูดออกมาสิว่านายไม่ได้รักปอนด์ บอกกับเราสิไปป์ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง นายอย่าทำร้ายเราด้วยคำโกหกเลยนะ เราขอร้อง” เมื่อท้อปพูดจบไปป์ก็ค่อยๆคลายมือที่จับแขนท้อปไว้ออก เขาจับไหล่ของท้อปแล้วบิดให้ท้อปที่หันหลังอยู่หันหน้าเข้ามา แขนทั้งสองข้างโอบรอบตัวท้อปพลางซุกหน้าลงบนไหล่ท้อป

“อย่าบังคับให้เราต้องพูดเลยนะท้อป มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะรักปอนด์แบบไหน ก็อย่างที่นายบอกปอนด์คบอยู่กับปีเตอร์เค้าทั้งคู่กำลังไปได้สวย เราจะไม่มีวันเอาความรู้สึกของเราไปทำลายความรักของเค้าทั้งคู่เด็ดขาด” ไปป์พูดเสียงเศร้า แล้วค่อยๆคลายอ้อมกอดออกจากท้อป มือทั้งสองข้างของเขาเลื่อนลงมาจับมือของท้อป เงยใบหน้ามองที่ท้อป ยิ้มให้จางๆ

“ ท้อป....เราตัดสินใจแล้ว..........ว่า..............”
    
      ^
     ^
     ^




“เราจะคบกับนาย!!!!”

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 09-11-2009 21:47:12

ไปป์หนีปอนด์ไปอีกคนและ
 :o12:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 09-11-2009 22:12:25

 :o12: สลด!!!!!  สงสารปอนด์ขนาดหนัก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 09-11-2009 22:56:58

เห้ออออออออออออ

อะไรๆ มันจะสายไปหรือเปล่า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 09-11-2009 22:59:28

ม่ายยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-11-2009 06:43:20

ขัดใจมากเลยยซันนี่ :m16:

ปอนด์ก็อุตส่าห์เลิกกะปีเตอร์แล้วนะ

ไปป์ยังจะไปคบกับอิท้อปอีก ฮึ่ย!!! โกดดดด :fire:

แอร๊ยยย อารมณ์เสีย :m31:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 10-11-2009 11:55:25

สงสารแต่ปอนด์  ที่โดนทิ้งให้เดียวดายคนเดียว


คนอื่นเค้ามีคู่กันหมด  ปอนด์ คงผิดหวังในรักจนต้อง


เลิกรักหรือป่าว ผิดหวังมาครั้งหนึ่งแล้วกับปีเตอร์


มาผิดหวังอีกครั้งกับไปป์   สงสารปอนด์จริง ๆ เลย


 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 8/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:09:45

อ้างจาก: Cha Ris Ma ที่ 09-11-2009 21:47:12  

ไปป์หนีปอนด์ไปอีกคนและ
 :o12:

รันทด แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:11:34

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 09-11-2009 22:12:25  

:o12: สลด!!!!!  สงสารปอนด์ขนาดหนัก

 สงสานเหมือนกัน แต่ไรท์เตอร์แอบหมั่นไส้ปอนด์ที่มีคนมาจีบเยอะ ก้อเรยแกล้งให้หนัก 555+++


 สรุป ไรท์เตอร์ร้ายที่สุด o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:12:50

อ้างจาก: Chatcha ที่ 09-11-2009 22:59:28  

ม่ายยยยยยยยยยย

อารายจาเกิดก้อต้องเกิดง๊าบๆๆๆๆๆๆๆ

 รออ่านต่อไปคัฟ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:14:34

อ้างจาก: BeeRY ที่ 10-11-2009 06:43:20  

ขัดใจมากเลยยซันนี่ :m16:

ปอนด์ก็อุตส่าห์เลิกกะปีเตอร์แล้วนะ

ไปป์ยังจะไปคบกับอิท้อปอีก ฮึ่ย!!! โกดดดด :fire:

แอร๊ยยย อารมณ์เสีย :m31:

 มันเปงเวงกัมของปอนด์ อยากจาจับปลาสองมือดีนัก สะใจ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:16:21

อ้างจาก: DexTunG ที่ 10-11-2009 11:55:25  

สงสารแต่ปอนด์  ที่โดนทิ้งให้เดียวดายคนเดียว


คนอื่นเค้ามีคู่กันหมด  ปอนด์ คงผิดหวังในรักจนต้อง


เลิกรักหรือป่าว ผิดหวังมาครั้งหนึ่งแล้วกับปีเตอร์


มาผิดหวังอีกครั้งกับไปป์   สงสารปอนด์จริง ๆ เลย


 :undecided: :undecided:

เง้อ.... ไม่มีครายสมน้ำหน้าปอนด์เรยหรอ 555+++ พูดเร่นคัฟ สงสานกานต่อปาย555+++ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 13:17:51

อ้างจาก: basza2x ที่ 09-11-2009 22:56:58  

เห้ออออออออออออ

อะไรๆ มันจะสายไปหรือเปล่า  :monkeysad:

 ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดท้ายจาลงเอยยังไงน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 10-11-2009 17:56:06

o22ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ปอนด์  :undecided:  
ไปป์ไมทำงี้ฟร่ะ ผิดหวังกะเตอร์มาผิดหวังกะไปป์อีกคน  :z3:
ไรท์เตอร์อ๊ากกกไมทำงี้อ่ะ สาธุขอให้ปอนด์มีสามีใหม่หล่อเท่ายุนโฮ เท่กว่าไปป์ หล่อกว่าเตอร์ 555+
o18  ไปป์เร็วเข้าก่อนที่เอารายจะสายเกินไป

 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 16 [เรื่องของไปป์กะท้อป] 9/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 19:02:24

อ้างจาก: yunchun ที่ 10-11-2009 17:56:06  

o22ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ปอนด์  :undecided:  
ไปป์ไมทำงี้ฟร่ะ ผิดหวังกะเตอร์มาผิดหวังกะไปป์อีกคน  :z3:
ไรท์เตอร์อ๊ากกกไมทำงี้อ่ะ สาธุขอให้ปอนด์มีสามีใหม่หล่อเท่ายุนโฮ เท่กว่าไปป์ หล่อกว่าเตอร์ 555+
o18  ไปป์เร็วเข้าก่อนที่เอารายจะสายเกินไป

 

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 19:48:25

ตอนที่ 17 มาแร้วก๊าบ วันนี้มาเร็วมากๆๆๆๆ มีเหตุจำเปนเล็กน้อยที่ต้องลงเร็ว ตั้งใจอ่านนะงับเพราะใกล้จบเต็มทีแล้ว

ความเดิม  ท้อปได้ไปพบไดอารี่ลับของไปป์ทำให้ความลับบางอย่างที่เขาสงสัยเปิดเผย ท้อปตัดสินใจถามไปป์เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ทำให้ทั้งคู่มีปากเสียงกัน ก่อนที่สถานการณ์ระหว่างไปป์กับท้อปจะแย่ลงไปป์ก็ได้ตัดสินใจบอกสิ่งที่ท้อปรอฟังมาตลอดนั่นคือ การยอมรับที่จะคบกับท้อปเป็นคนรัก เหตุการณ์ที่เหมือนจะดีขึ้นกลับเข้าสู่วิกฤตอีกครั้ง ติดตามกันได้เรยในตอนที่ 17

ตอนที่ 17 แผนร้ายซาตาน

                ผมวิ่งออกมาจากโรงพยาบาลหลังจากที่ตอบคำถามคาใจได้แล้วว่าใครเป็นคนที่รักผม และผมรักใครมากที่สุด ก็จริงที่ปาล์มว่าคนที่ใช่สำหรับเราอาจจะไม่ได้อยู่ไกลตัวอาจจะเป็นคนใกล้ตัวที่รักกันมาก แต่มองข้ามความรักของกันและกันไป ผมวิ่งไปตามถนนอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ความตั้งใจอันแรงกล้านี้เป็นพลังขับเคลื่อนให้ผมได้เป็นอย่างดี ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้มบอกเวลาบ่ายแก่มากแล้ว ผมวิ่งผ่านทุ่งนาเขียวขจี เอามือลู่ต้นข้าวจนสะเก็ดน้ำฝนที่เกาะตามใบข้าวเปียกมือผมไปหมด ผมค่อยๆ หยิบสร้อยออกมาจากกระเป๋าแล้วค่อยๆคลายสร้อยลงมาดู ตัวอกษร PP ยังแวววาวล้อกับแสงแดดรำไรยามเย็น ผ่านเขตชนบทของจังหวัดมาแล้วภาพเบื้องหน้าผมตอนนี้เป็นตึกรามบ้านช่องทันสมัยตามสมัยนิยม อีกไม่กี่อึดใจผมก็จะถึงจุดหมายของผมแล้ว ผมเริ่มเร่งฝีเท้าเมื่อรู้ว่าใกล้ถึงเต็มทีแล้ว ผมอยากไปถึงที่นั่นโดยเร็วที่สุด ความในใจมากมายคงได้ระบายออกมาวันนี้เป็นแน่ หลังคาบ้านสีฟ้าที่คุ้นตาโผล่พ้นหลังคาบ้านข้างเคียงออกมา ใจผมเต้นรัวและแรง ในที่สุดผมก็เดินมาถึงจนได้ บ้านของไปป์ที่ตอนนี้ปิดมืดสนิท

“ไปป์ไม่อยู่เหรอเนี่ย เฮ่อ!!! “ ผมถอนหายใจอย่างผิดหวัง ผมกลับหลังตัดสินใจกลับบ้าน พลันหูของผมก็ได้ยินเสียงแว่วมาเหมือนต้นเสียงดังอยู่ไม่ไกลจากนี้

“ท้อป....” เสียงนั้นเรียกชื่อคนๆหนึ่งดังทำลายความเงียบขึ้นมา ผมมองเพ่งไปเบื้องหน้า ใต้ต้นไม้ใหญ่นั้นมีชายสองคนยืนจับมือถือแขนกันอยู่ ระหว่างมือที่จับกันของทั้งคู่มีสิ่งของที่ดูเหมือนจะเป็นกระดาษอยู่ด้วย

“เราตัดสินใจแล้ว......ว่า.....................” ผู้ชายคนนั้นพูดต่อ

“ไปป์กับท้อปนี่หว่า” ผมคิดในใจ ไวเท่าความคิดผมรีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้อีกต้นหน้าบ้าน ยืนแอบฟังทั้งคู่สนทนากันอย่างเงียบๆ

“เราจะคบกับนาย!!!!”   ผมตกใจมากที่ได้ยิน เข่าผมแทบทรุดลงไปกองกับพื้น แต่ผมต้องกลั้นใจฟังต่อ

“ไปป์พูดจริงๆเหรอ ไปป์เราดีใจที่สุดเลย” ท้อปร้องออกมาอย่างดีใจสุดขีด ไม่เพียงเท่านั้นยังโผเข้ากอดไปป์ ทั้งคู่ยืนกอดกันโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“นายมาช้าเกินไป” เสียงหนึ่งดังก้องในหูผม ความตั้งใจที่มีทั้งหมด ความหวังพังลงต่อหน้าต่อตา ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ภาพตรงหน้าผมคงทนดูต่อไปอีกไม่ได้แล้ว                         

“ขอให้โชคดีนะ ไปป์ ท้อป” ผมพูดออกมาเบาๆเป็นการอวยพรให้ทั้งคู่ก่อนเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างช้าๆ

                      ผมเดินกลับมาถึงบ้านด้วยความอ่อนเพลีย เปิดประตูห้องนอนทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ผ้าขนหนูเปื้อนเลือดของไปป์ตอนนั้น กลายมาเป็นผ้าเช็ดน้ำตาของผมไปแล้วในตอนนี้ ผมนอนร้องไห้ทั้งคืนจนหลับไปทั้งน้ำตา
                               
                                                                  .................................................................

                     หลังจากที่ท้อปกลับไปแล้วไปป์ก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกับปอนด์ เขาเอนกายลงบนที่นอนอย่างช้าๆ สมองครุ่นคิดหนัก การตัดสินใจของเขาวันนี้มันถูกต้องหรือไม่ เขาก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน แต่เขาก็รู้สึกโล่งใจเรื่องการ์ดนั้นไปได้เรื่องหนึ่ง เขาให้เหตุผลกับท้อปไปว่าถ้ารักกันก็ต้องเชื่อใจกัน ถ้ายิ่งมีกฎต่อกันก็จะยิ่งมีโอกาสระหองระแหงกันมากขึ้น ท้อปก็เลยไม่ได้ว่าอะไรที่ไปป์ไม่ได้ตอบตกลงใดๆในการ์ดนั้น ไปป์นอนคว่ำกับหมอนพลางเอามือควานหาไดอารี่เล่มโปรดที่ซ่อนอยู่ใต้หมอนนั้น

“เฮ้ย!!! ไดอารี่หายไปไหนวะ” เขาพรวดลุกขึ้นแล้วยกหมอนขึ้นดูอีกครั้งแต่ก็ไม่พบ เขาค้นหาทั่วห้องแต่ก็ไม่มีวี่แววของไดอารี่เล่มนั้นเลย
                             
                                                                      ..................................................................

                        วันนี้โรงเรียนเปิดเรียนตามปกติหลังจากหยุดวันสำคัญของโรงเรียนไปเป็นเวลาสี่วัน บรรยากาศภายในห้องแลดูคึกคัก เพราะไม่ได้เจอกันหลายวันเพื่อนทั้งห้องต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ต่างกับผมที่นั่งใจลอยไม่มีอารมณ์คุยกับใคร

“ปอนด์ วันหยุดไปเที่ยวไหนมาจ๊ะ รู้มั้ยเรากับฝนกลับบ้านที่กรุงเทพมา ช้อปปิ้งกันแหลกเลยแหละ นี่ปอนด์เรามีของฝากให้ปอนด์ด้วยนะ” แนนเข้ามาทักพร้อมยื่นกล่องๆหนึ่งให้ผม ผมยังนั่งเหม่อลอยไม่ได้ฟังที่ทั้งสองคนพูดเลย

“ปอนด์ ฟังอยู่ป่ะเนี่ย ปอนด์” ฝนเรียกด้วยเสียงอันดัง ผมสะดุ้งเล็กน้อยแล้วมองตามเสียงยิ้มให้ทั้งคู่จางๆ

“นี่ของฝาก เราซื้อมาให้ อ่ะ ขอบอกว่านายต้องชอบแน่ๆ แกะเลยนะๆใบ้ให้นิดนึงมีสองชิ้น ชิ้นหนึ่งของปอนด์ อีกชิ้นสำหรับคนพิเศษของปอนด์”

                         ผมค่อยๆแกะของขวัญอย่างไร้อารมณ์ยิ่งได้ยินว่าสำหรับคนสองคนผมยิ่งหดหู่

“SurPrise!!!!!” เมื่อผมหยิบของออกจากกล่อง แนนร้องลั่น ของในกล่องนั้นเป็นที่ห้อยโทรศัพท์สองชิ้น เป็นรูปหัวใจครึ่งดวงที่สามารถประกอบติดกันได้
           
 “น่ารักมั้ย ของปอนด์อันนึง อีกอันเอาไปให้ปีเตอร์นะ ห้อยโทรศัพท์ไว้คนอื่นจะได้รู้ว่าปอนด์กับเตอร์เป็นคู่กัน จะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเตอร์ไง โดยเฉพาะ.....” ยังไม่ทันที่แนนจะพูดจบปาล์มก็เดินเข้ามาในห้อง

“พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆพับผ่า” แนนกระซิบเสียงเหยียด

“ปาล์มมานี่หน่อย” ผมทักปาล์มพร้อมเรียกมาตรงที่นั่งของผม ไม่ใช่แนนกับฝนเท่านั้นที่ทำหน้าเหวอ เพื่อนในห้องทุกคนรวมทั้งท้อปที่มาเรียนเป็นวันสุดท้ายก็มองพวกเราด้วยความสงสัย

“เราจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าต่อไปนี้เรากับเตอร์เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น เพราะเตอร์เค้าค้นพบแล้วว่าคนที่เค้ารัก และรักเค้ามากที่สุดคือปาล์ม” ผมพูดออกไปทุกคนถึงกับทำเสียงฮือฮา

“นี่มันเรื่องอะไรกันอ่ะ ปอนด์ หมายความว่ายังไงเรางงไปหมดแล้ว” ท้อปแทรกกลุ่มเพื่อนที่ล้อมพวกผมอยู่เข้ามา ทำหน้าตาตื่น

“ปาล์ม เป็นหน้าที่ของนายแล้วที่จะต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง ไม่ต้องกลัวนะถ้าทุกคนได้ฟังจากปากของนาย เราเชื่อว่าทุกคนต้องเข้าใจนาย” ผมพูด ทุกคนมองไปที่ปาล์มด้วยความอยากรู้ ปาล์มเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับตัวเขาและปีเตอร์ รวมทั้งเรื่องที่ปีเตอร์ถูกรถชน เพื่อนทั้งห้องพากันตกใจในเรื่องที่ได้ยิน โดยเฉพาะท้อปที่ยืนหน้าซีดจนสังเกตได้
   
     ^
    ^



“ปาล์ม สู้ๆนะ”

“ปาล์มเราขอโทษนะที่มองนายผิดไป”

“ขอให้นายกับเตอร์รักกันไปนานๆนะ” ทุกกำลังใจที่เพื่อนให้กับปาล์ม ทำให้ปาล์มยิ้มออกมาได้อย่างมีความสุข ตอนนี้ปาล์มจอมลึกลับคนเดิมเปลี่ยนไปแล้ว

“ขอบใจนะปอนด์ที่ช่วยให้เพื่อนเข้าใจเรา” ปาล์มพูด ยิ้มกว้างให้ผม

“ไม่ใช่เราหรอกที่ช่วยปาล์ม ความรักที่ปาล์มกับเตอร์มีให้กันมากกว่าที่เป็นตัวช่วยให้คนอื่นๆเข้าใจนายทั้งสองคน” ผมพูดจบก็หยิบสร้อยที่ปาล์มเคยให้ออกมา

“ของชิ้นนี้มันเหมาะกับนายสองคนมากกว่า เก็บเอาไว้ให้เตอร์วันที่เตอร์หายดีนะ เราคงไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไป”  ผมจับมือปาล์มแล้วจะวางสร้อยนั้นลงบนฝ่ามือปาล์ม แต่ปาล์มไม่ยอมแบมือ

“มันเรื่องอะไรกัน เล่าให้เราฟังหน่อยได้มั้ย เกิดอะไรขึ้นกับนายกับ......” ผมรีบเอามือปิดปากปาล์มก่อนที่เขาจะเอ่ยชื่อชายคนนั้นออกมา เพื่อนทุกคนมองเขม็งมาที่เราด้วยสายตาสงสัยยิ่งกว่าเดิม

“เอาคืนไปเถอะนะ เราขอร้อง แล้วก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก” ผมพูดแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องโดยเร็ว
                                         
                                                     .........................................................

                        ในคาบสุดท้ายผมไปแอบนั่งตรงใต้ต้นไม้หลังตึกเพราะไม่มีเรียน นั่งกลั้นน้ำตาอยู่นานแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าน้ำตาจะหยุดไหล

“ปอนด์ มาหลบอยู่ที่นี่เอง” เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมรีบเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

“อ้าว!!! ท้อปนั่นเอง วันนี้มาเรียนด้วยเหรอ ได้ยินว่าพรุ่งนี้ก็บินไปเรียนต่อแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมกลั้นใจถามไป ท้อปเดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆผม

“อือ...เราเสียใจด้วยนะเรื่องปีเตอร์ นายคงยังทำใจไม่ได้ เห็นนายเป็นแบบนี้เราเลยไม่กล้าเล่าเรื่องน่ายินดีของเราให้นายฟังเลย” ท้อปพูดพลางถอนหายใจ

“เรื่องอะไรเหรอ ท้อป” ผมแกล้งถามเหมือนไม่รู้มาก่อน

“นี่ไง....” ท้อปยื่นการ์ดสีชมพูให้ผม ผมค่อยๆเปิดดู ในช่องเซ็นชื่อใบสัญญานั้น มีชื่อของไปป์เขียนลงบนเส้นนั้นด้วย

“ในที่สุด เรากับไปป์ก็ตกลงกันได้แล้วนะ เมื่อวานนี้เองเราตื่นเต้นมากเลยจู่ๆ ไปป์ที่ไม่เคยมีทีท่าว่าจะตอบตกลงซักที ก็บอกว่าตัดสินใจว่าจะคบกับเราซะงั้น เหมือนฝันเลยปอนด์ ได้ไปเรียนด้วยกันที่นั่นเราคงมีความสุขมาก” ท้อปพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ดีใจด้วยนะท้อป เราขออวยพรให้นายโชคดีทั้งการเรียนและความรักนะ แล้วพรุ่งนี้เครื่องออกกี่โมงล่ะ”

“เก้าโมงเช้า ปอนด์จะมาส่งพวกเรามั้ย” ท้อปถาม

“คงไม่ไปหรอก พรุ่งนี้เรามีสอบ” ผมโกหกเสียงอ่อน

“เฮ่อ!!!  โล่ง...” ท้อปพูดออกมาทำให้ผมสงสัย

“โล่ง...หมายความว่าท้อปไม่อยากให้เราไปส่งเหรอ” ผมถามเสียงเขียว

“คือ... ความจริงเราก็อยากให้ปอนด์ไปส่งอ่ะนะ แต่ว่าไปป์อ่ะดิ เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากจะไปวุ่นวายกับเรื่องของปอนด์อีกและที่สำคัญตอนนี้เค้าไม่อยากเจอปอนด์...ด้วย” ท้อปบอกอย่างตะกุกตะกักเต็มที พอพูดจบก็เสหน้าไปทางอื่นไม่กล้าสบตาผม ผมลุกพรวดเดินหนีออกไปจากตรงนั้นโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ

“ได้... ไอ้ไปป์ถ้ามึงไม่อยากเจอกูขนาดนี้ กูก็จะไม่ไปให้มึงเจออีก ต่อไปเนี้ยมึงกับกูอย่าเจอกันอีกเลยดีกว่า” ผมคิดในใจ น้ำตาที่คลอหน่วยกำลังจะไหลอีก ผมสูดลมหายใจเข้าไปอย่างแรงจนทำให้น้ำในตานั้นหายไปสนิทไม่มีน้ำตาหยดใดหลงเหลือบนใบหน้าผมอีกต่อไป

                                                                    ................................................

                      หลังจากปอนด์เดินออกไปแล้ว ท้อปค่อยๆลุกขึ้นยืน เขาเอามือปัดเศษใบไม้ออกจากกางเกง สีหน้าเศร้าหมองเมื่อครู่ กลายเป็นรอยยิ้มที่มีเลศนัยคล้ายกับยิ้มเยาะ
     
     ^
    ^
    ^




“หลอกง่ายกว่าที่คิดอีก ดี!!!!..จะได้ไม่เปลืองแรง” ท้อปพูดกับตัวเองด้วยความภูมิใจ

การกระทำของเขาทั้งหมดนี้ปอนด์ไม่ได้รับรู้

แต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดสายตาของปาล์มที่แอบตามเขามา แล้วเห็นทุกการกระทำของเขาไปได้!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 10-11-2009 20:17:04

ว่าแล้วไม่มีผิด ไอ่ท็อปปปป  :angry2:
ไปป์กลับมาหาปอนด์นะ สงสารปอนด์อ่ะ
ปาล์มนายเป็นคนดีมากเล้ยอ่า รักกะเตอร์นานๆ :เฮ้อ:
ยังแอบหมั้นไส้เตอร์อยู่เล็กน้อย เหอะๆ
ปอนด์สู้ๆๆน้า  :sad11:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 10-11-2009 20:31:16

ยุ่งจริงๆเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-11-2009 20:34:33

เอิ่มมมม นายร้ายยย คือท้อป

อย่าแกล้งปอนด์มาก เดี๋ยวเจอดัก :beat: :beat:

กดบวกให้แระกัน สำหรับความขยัน

เหนื่อยกะโปรเจค แต่ก็ยังมาอ่านนิยายของน้อง o18

เพราะน้องขยันอัพ อัพ และอัพ อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 10-11-2009 21:58:42

ท๊อปเลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 10-11-2009 22:22:14

กุว่าแร้ววววว เลวยิ่งกว่า ท้อปเนี่ยะ ไว้ใจไม่ได้ เหนือปาล์มยังมีท้อป
ดีนะที่ปาล์มแอบมาได้ยินอ่า :serius2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 10-11-2009 22:23:04

แง่วววววววววววววววววว 

ไอ้ตัวร้ายมาแล้วง่ะ   :m31:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:44:09

อ้างจาก: yunchun ที่ 10-11-2009 20:17:04  

ว่าแล้วไม่มีผิด ไอ่ท็อปปปป  :angry2:
ไปป์กลับมาหาปอนด์นะ สงสารปอนด์อ่ะ
ปาล์มนายเป็นคนดีมากเล้ยอ่า รักกะเตอร์นานๆ :เฮ้อ:
ยังแอบหมั้นไส้เตอร์อยู่เล็กน้อย เหอะๆ
ปอนด์สู้ๆๆน้า  :sad11:

 :pig4: ตามต่อก๊าบ มะอยากหั้ยจบเรยง่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:45:23

อ้างจาก: Chatcha ที่ 10-11-2009 20:31:16  

ยุ่งจริงๆเลยเรื่องนี้

 ยังวุนได้อีกก๊าบ 5555++++ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:46:34

อ้างจาก: BeeRY ที่ 10-11-2009 20:34:33  

เอิ่มมมม นายร้ายยย คือท้อป

อย่าแกล้งปอนด์มาก เดี๋ยวเจอดัก :beat: :beat:

กดบวกให้แระกัน สำหรับความขยัน

เหนื่อยกะโปรเจค แต่ก็ยังมาอ่านนิยายของน้อง o18

เพราะน้องขยันอัพ อัพ และอัพ อิอิ

พี่เบียร์ใจดีที่ซู้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:47:36

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 10-11-2009 21:58:42  

ท๊อปเลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :angry2:

 ทามไมว่าท้อปแบบนี้ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:48:43

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 10-11-2009 22:22:14  

กุว่าแร้ววววว เลวยิ่งกว่า ท้อปเนี่ยะ ไว้ใจไม่ได้ เหนือปาล์มยังมีท้อป
ดีนะที่ปาล์มแอบมาได้ยินอ่า :serius2:

 มาตามอีกครั้ง ขอบคุนก๊าบ


 ให้กำลังใจกันต่อไปเหลืออีกไม่ตอนแร้ว


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 10-11-2009 22:49:41

อ้างจาก: basza2x ที่ 10-11-2009 22:23:04  

แง่วววววววววววววววววว 

ไอ้ตัวร้ายมาแล้วง่ะ   :m31:

 ท้อปโดนใส่ร้าย 555+++


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 11-11-2009 13:37:26

ขยันลงจริงๆ
ยังตามอ่านไม่ทันเลย
พึงถึงตอนที่หกเอง
เนื้อเรื่องน่ารักดี
เพื่อนรักเพื่อนแนวนี้ชอบอยู่ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 11-11-2009 14:04:44

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 11-11-2009 14:07:43

อ้างจาก: teenza ที่ 11-11-2009 13:37:26  

ขยันลงจริงๆ
ยังตามอ่านไม่ทันเลย
พึงถึงตอนที่หกเอง
เนื้อเรื่องน่ารักดี
เพื่อนรักเพื่อนแนวนี้ชอบอยู่ :กอด1:

 ตามต่อก๊าบ


 ยินดีต้อนรับซามาชิกหม่าย



 เข้ามาบ่อยๆน้ากั๊บ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 11-11-2009 14:08:26

อ้างจาก: beernp ที่ 11-11-2009 14:04:44  

รออ่านนะครับ

กั๊บ ๆ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 11-11-2009 17:00:13

อยากรู้แต่ไม่อยากถาม


+1ให้นะครับ  ที่ทำให้เรื่องนี้น่าติดตาม


อ่านแล้วเพลิน อยากอ่านอีก  เห็นว่าใกล้จบแล้วหรอ


 :เฮ้อ:  ปาล์มจะช่วยปอนด์อย่างไรนะ


รอลุ้นดีกว่า


 :undecided: :undecided: 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 10/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 11-11-2009 18:13:15

อ้างจาก: DexTunG ที่ 11-11-2009 17:00:13  

อยากรู้แต่ไม่อยากถาม


+1ให้นะครับ  ที่ทำให้เรื่องนี้น่าติดตาม


อ่านแล้วเพลิน อยากอ่านอีก  เห็นว่าใกล้จบแล้วหรอ


 :เฮ้อ:  ปาล์มจะช่วยปอนด์อย่างไรนะ


รอลุ้นดีกว่า


 :undecided: :undecided: 

ก๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โค้งสุดท้ายแล้ว



มะอยากหั้ยจบเรย



เง้อ....


แต่ก้อขอบคุนมากกั๊บที่บวกให้ ปลื้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 11-11-2009 22:57:46

อ่านทันแล้ว
น้องซันผูกปมใช้ได้
พลิกไปพลิกมาดี
แต่ช่วงแรกๆรู้สึกบรรยายการกระทำของตัวละครเยอะไปหน่อย
พอมาตอนหลังๆอ่านแล้วลื่นไหลขึ้น
ส่วนการเว้นวรรค และการจัดบรรทัดก็ดีคับอ่านง่ายดี
ค่อยๆพัฒนาการเขียนไปนะคับ เป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่ :L2:
ปล ตอนหน้าเมื่อไหร่ รออยู่นะคับน้องซันนี่ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 12-11-2009 16:17:47

อ้างจาก: teenza ที่ 11-11-2009 22:57:46  

อ่านทันแล้ว
น้องซันผูกปมใช้ได้
พลิกไปพลิกมาดี
แต่ช่วงแรกๆรู้สึกบรรยายการกระทำของตัวละครเยอะไปหน่อย
พอมาตอนหลังๆอ่านแล้วลื่นไหลขึ้น
ส่วนการเว้นวรรค และการจัดบรรทัดก็ดีคับอ่านง่ายดี
ค่อยๆพัฒนาการเขียนไปนะคับ เป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่ :L2:
ปล ตอนหน้าเมื่อไหร่ รออยู่นะคับน้องซันนี่ o18

ปลื้มกั๊บ


เปนคำแนะนำที่ดีและก้อมีประโยชน์มากๆๆๆๆๆๆๆ

 :pig4:


จาเก็บเอาคำเหล่าเน้ไปใช้ในครั้งต่อไป



แล้วแวะมาอีกน้า พี่ทีน



ตอนหม่ายคงเร็วๆๆๆนี้



ความจริงก้อเขียนจบแล้ว


แต่ว่าอยากอยู่โลดแล่นในบอร์ดนานๆๆๆๆ


ก้อเลยเว้นช่วงไป



ขอบคุนอีกครั้งที่ติดตามแล้วเข้ามาติชมได้อีกน้ากั๊บ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 12-11-2009 19:53:46

มาอ่านรวดเดียว จนทัน

แอบงงกับตัวเองว่าทำไมเราไม่รู้สึกสงสารปอนด์เลยสักนิด
แต่กลับชอบเตอร์ปาล์มและก็ไปป์ด้วยอ่ะ
ส่วนเจ้าทอปก็เฉย ๆ

แต่ก็หนุกดี
รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 12-11-2009 20:29:24

อ้างจาก: Solar cell ที่ 12-11-2009 19:53:46  

มาอ่านรวดเดียว จนทัน

แอบงงกับตัวเองว่าทำไมเราไม่รู้สึกสงสารปอนด์เลยสักนิด
แต่กลับชอบเตอร์ปาล์มและก็ไปป์ด้วยอ่ะ
ส่วนเจ้าทอปก็เฉย ๆ

แต่ก็หนุกดี
รอตอนต่อไปจ้า

ขอบคุนกั๊บสำหรับคอมเม้น


ยินดีต้อนรับซามาชิกหม่าย


แล้วมาอีกน้า


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 12-11-2009 22:15:24

 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 11/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 12-11-2009 22:33:35

อ้างจาก: maxtorpis ที่ 12-11-2009 22:15:24  

o13

ยินดีต้อนรับซามาชิกหม่าย



 แล้วมาตามต่อนะกั๊บ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-11-2009 22:57:58

แวะมาให้กำลังใจคุณน้องคร้า :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 13-11-2009 12:14:49

อ้างจาก: BeeRY ที่ 12-11-2009 22:57:58  

แวะมาให้กำลังใจคุณน้องคร้า :L2:

 มาถูกวันมั่กมาก



 วันเน้ได้ฤกษ์ลงอีกตอน




555+++




ตามด้วยน้า มิส มิส :L1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 13-11-2009 19:32:37

มารอล้วครับ สำหรับตอนต่อไป





 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 13-11-2009 22:27:29

อ้างจาก: DexTunG ที่ 13-11-2009 19:32:37  

มารอล้วครับ สำหรับตอนต่อไป





 :undecided: :undecided:

จาลงแร้วก๊าบ :mc4:

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 13-11-2009 22:31:18

 :z2:
เต้นรอ โยว่ โยว่

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 17 [แผนร้ายซาตาน] 12/11/52 มาเร็วมั่ก
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 13-11-2009 22:40:35

 :z3: ผ่านไป17ตอน ตัวร้ายพึ่งเผยตัว

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 13-11-2009 22:58:05

มาต่อแล้วน้า ตอนที่ 18

ความเดิม นอกจากปอนด์จะได้รับรู้เกี่ยวกับเรื่องที่ไปป์ตอบตกลงเป็นแฟนกับท้อปแล้ว ยังมีอีกเรื่องที่ปอนด์ต้องทุกข์หนักเมื่อได้รู้นั่นก็คือ ไปป์ไม่ต้องการให้เค้าไปส่งที่สนามบินก่อนที่เค้าจะบินไปเรียนต่อ เมื่อเรื่องออกมาจากปากของท้อปเรื่องนั้นจะจริงเท็จประการ ติดตามต่อเรยก๊าบ ตอนที่ 18
                                                           ................................................

ตอนที่ 18 หน้ากาก

             ผมทิ้งต้วลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าเมื่อกลับมาถึงบ้าน ชีวิตผมตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นชีวิตที่ว่างเปล่าก็เป็นได้ ผมไม่มีใครอีกแล้ว ไปป์ ปีเตอร์ ทุกคนได้เลือกทางของตัวเองที่ปราศจากผม

“เหงาว่ะ กูไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย” ผมบ่นกับตัวเอง แล้วค่อยๆยันกายลุกขึ้นเดินไปที่ริมหน้าต่าง ทอดอารมณ์ว้าเหว่ออกไปนอกหน้าต่าง ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ใจที่บอบช้ำดีขึ้นมาเลย

             รถคอนเทนเนอร์คันใหญ่วิ่งเข้ามาในซอยแล้วค่อยๆจอดตรงข้างๆบ้านผม คนงานหนุ่มสามสี่คนลงมาจากรถ แล้วค่อยๆขนของที่วางกองอยู่หน้าบ้าน จำพวกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆขึ้นรถไป

“ย้ายบ้านเหรอ หึหึ ขนาดข้างบ้านที่อยู่ร่วมรั้วกันมานานยังย้ายหนีกูเลย แล้วนับประสาอะไรกับมึง” ผมหยิบรูปไปป์ที่ใส่กรอบวางไว้ที่ข้างหน้าต่างขึ้นมารำพันเบาๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกันก็เอามาโยงกันได้เป็นเรื่องเป็นราวนะผมเนี่ย ผมคงเริ่มมีอาการทางจิตนิดๆแล้ว

“กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!” โทรศัพท์จากปาล์ม

“ฮัลโหล ปาล์มมีอะไรเหรอ”ผมถามเสียงแห้ง

“นายอยู่ที่ไหน”

“อยู่บ้าน”

“ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปหานะ มีเรื่องสำคัญมากจะบอก เรื่องนี้นายจำเป็นต้องรู้” ปาล์มเล่าเสียงตื่น

“เรื่องอะไรเหรอปาล์ม น้ำเสียงไม่ค่อยสบายใจเลย”

“เออน่า เดี๋ยวไปถึงนายก็รู้เองแหละ” ปาล์มเล่าร้อนรนจนผมร้อนใจ เริ่มนั่งไม่ติดที่ เดินไปเดินมาด้วยความกังวลใจจนกระทั่งปาล์มมาถึงที่บ้านผม

“ปอนด์ เรามีอะไรอยากให้นายฟัง มันสำคัญกับนายมาก ฟังให้ดีนะ” ปาล์มมาถึงก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไฟล์เสียงไฟล์หนึ่งให้ผมฟัง
                                         
                                                                ..........................................
   
    ^
    ^
    ^




“อะไรเลวๆที่ตัวเองทำลงไปถึงคนอื่นจะไม่รู้ แต่ตัวเองเท่านั้นที่รู้ว่าการกระทำของตัวเองเลวแค่ไหน” บทสนทนาแรกเริ่มที่คำทักทายอันเผ็ดร้อนของปาล์ม

“ปาล์ม... นายพูดอะไรของนาย เราไม่เข้าใจ” คู่สนทนานั้นก็คือท้อปเขาตอบเสียงเหมือนถูกกล่าวหา

“เลิกเฟคซักทีเถอะ หน้ากากที่นายสวมอยู่ตอนนี้มันถูกกระชากออกแล้ว” เสียงเงียบไปซักพัก
                       
                                                        ...................................................................

“นายทำลายความรักของคนอื่นมากเกินไปแล้ว เลิกทำแบบนี้เถอะ นายทำไปเพื่ออะไร” ปาล์มพูดต่ออย่างไม่ลดละ

“นายเองก็ดีแต่พูดเหมือนกัน ตัวเองดีตายแหละถ้านายดีจริงทำไมนายไม่ยอมปล่อยปีเตอร์ไปหล่ะ ทำแบบนี้มันก็เลว.. ไม่แพ้กันหรอก” ท้อปตอบกลับ ผมถึงกับอึ้ง

“ท้อป ฟังเราให้ดีนะอีกไม่กี่วันนายกับไปป์ก็จะได้ไปเรียนต่อด้วยกัน ทำไมนายไม่ให้ปอนด์กับไปป์ปรับความเข้าใจกันล่ะ” อารมณ์ปาล์มเริ่มเย็นลง

“ไม่มีประโยชน์ เพราะเราไม่อยากให้ทั้งคู่เจอกันอีก ภาพทั้งคู่อยู่ด้วยกันมันเป็นภาพที่เราเกลียดที่สุด เพราะไปป์สนิทกับมันมากเกินไปไงเราก็เลยเกลียดมัน เราก็เลยทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดมัน”

“หรือว่าเรื่องนั้น.....” เสียงปาล์มถามปนความระทึก

“ใช่!!!! นายเข้าใจถูกแล้ว วันที่มันถูกขังในห้องน้ำเราเป็นคนขังมันเองกับมือ แต่มันดวงดีรอดมาได้ ถ้ามันตายไปตั้งแต่วันนั้นเรื่องก็จบไปแล้ว หึหึหึ” ท้อปตอบด้วยเสียงสะใจ ผมตกใจที่คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากท้อป

“นายมันซาตานกลับชาติมาเกิดชัดๆ นายทำแบบนี้ได้ยังไง” ปาล์มถามแกมตำหนิ

“ที่เราทำทั้งหมด เหตุผลง่ายๆก็คือไปป์ ใช่เราต้องการครอบครองเค้า แต่ไปป์เองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเราเลย เค้าบอกว่าจะคบกับเราแต่ดูแววตาก็รู้ว่าเค้าพูดไปอย่างนั้นแหละ ขนาดสัญญาที่เราให้เค้าไปเค้ายังไม่สนใจ และไม่ยอมรับด้วย นี่ไง!!!! สัญญาอันเนี้ยไง แล้วที่เห็นมีชื่อเขาเขียนอยู่บอกอีกก็ได้ว่าเราเป็นคนเขียนเองทั้งหมด แผนการของเราจะได้สำเร็จง่ายๆ ไอ้ปอนด์มันโง่ตามใครก็ไม่ทัน สมควรแล้วที่จะต้องเป็นผู้สูญเสีย” ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยในสิ่งที่ได้ยิน

“ท้อป.นาย” ในสถานการณ์แบบนี้ทำให้ปาล์มพูดไม่ออก

“นายจะเอาเรื่องนี้ไปบอกใครก็เชิญ เราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หรือจะไปบอกไปป์ก็ได้นะแต่บอกไว้ก่อนว่ายังไงก็ไม่มีวันเจอหรอก ไปป์เค้าย้ายบ้านออกไปถาวรแล้ว พรุ่งนี้เรากับไปป์จะได้ไปที่ไกลแสนไกลที่ไม่มีปอนด์ ไม่มีมารหัวใจอีก ไปป์จะได้ลืมปอนด์เสียที”

“ท้อปนายจะไปไหน กลับมาก่อนท้อป นายยังเปลี่ยนใจได้นะท้อป.....”

                 เมื่อฟังจบ ผมก็หน้าซีด ใบหน้าชาวาบ ปาล์มเห็นสภาพอันย่ำแย่ของผมก็กระเถิบเข้ามาใกล้แล้ว แล้วโอบผมไว้ในอ้อมแขนเพื่อปลอบใจ

“เราเห็นว่าท้อปมีอาการแปลกๆตั้งแต่เช้า เราก็เลยสะกดรอยตามเพราะเรารู้สึกเหมือนว่าท้อปกำลังตามหาใครอยู่ แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิดท้อปตามหานาย เพื่อเล่าเรื่องโกหกที่เค้ากุขึ้นให้นายฟัง ตอนแรกเราก็คิดเหมือนนายว่าท้อปคงพูดความจริง แต่หลังจากที่นายกลับไปแล้ว ท้อปก็ยิ้มกริ่มแล้วพูดคำที่ทำให้เรามั่นใจว่าเค้ากุเรื่อง เค้าพึมพำกับตัวเองว่า  “นายหลอกง่าย...ไม่เปลืองแรง” อะไรทำนองนี้แหละ เราก็เลยแสดงตัวและตัดสินใจพูดลองใจเค้าดู แต่ไม่คิดว่าเค้าจะยอมเปิดเผยง่ายขนาดนี้”

“ปาล์ม งั้นพาเราไปหาไปป์นะ เราอยากเจอเค้า” ผมอ้อนวอน

“ก็อย่างที่ท้อปบอก ไม่มีประโยชน์หรอก ก่อนหน้านี้เราไปหาไปป์มาแล้ว เขาย้ายออกไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่ย้ายแค่ตัวนะปอนด์ ที่หน้าบ้านยังปิดประกาศขายบ้านด้วย” ปาล์มเล่าหน้าสลด

“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ” ผมถามด้วยเสียงเป็นกังวล

“งั้นเราลองโทรหาไปป์ดูนะ วิธีง่ายๆแค่เนี้ยทำไมคิดไม่ออกนะ” ปาล์มเสนอแล้วรีบกดเบอร์ติดต่อ

“เฮ้ย!!! กดทิ้งเฉยเลย เดี๋ยวลองใหม่นะ”

“ตู๊ด ๆ ๆ”

“ปิดเครื่องไปแล้วอ่ะ” ปาล์มทำเสียงผิดหวัง

“เค้าคงรู้ว่าเป็นเรามั้ง ก็เลยไม่อยากคุยด้วย” ผมพูดเสียงอ่อน
         
 “ไม่เอาน่าปอนด์อย่าคิดแบบนั้น เอางี้เดี๋ยวเราส่งข้อความเสียงอันนี้ไปให้ไปป์ก็ได้ ถ้าเค้าเปิดเครื่องเมื่อไหร่เค้าก็จะได้รู้ความจริงทั้งหมดว่าเป็นยังไง” ปาล์มไม่รอช้ารีบส่งข้อความไปทันที

“เออ!!! ปอนด์เรายังมีอีกวิธีนะ ไปดักรอเค้าที่สนามบิน รู้มั้ยว่าเครื่องออกกี่โมง” ปาล์มถามอีก ท่าทีของปาล์มที่พยายามช่วยผมทำให้ผมซึ้งใจมากๆ

“เก้าโมงเช้า” ผมตอบสั้นๆเริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้ว
“
โอเค!!!งั้นพรุ่งนี้เรามารับนะ เราคงต้องโดดเรียนกันซักวันนึง ปอนด์ว่ายังไง ดีมั้ย”

“ขอบคุณนายมากเลยนะปาล์ม ถ้าไม่ได้นายช่วยไว้เราคงรู้สึกว่าเป็นคนโง่ไปตลอด ยังไงเราก็ต้องไปให้ได้เราต้องบอกความจริงทั้งหมดกับไปป์ เราจะไม่ยอมให้คนอื่นทำร้ายเราฝ่ายเดียวอีกต่อไปแล้ว” ผมพูดเสียงจริงจัง

                วันพรุ่งนี้จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะได้แก้ไขอดีตที่ผิดพลาดไป ผมจะไม่ยอมปล่อยให้ความรักครั้งแรกและจะเป็นรักครั้งสุดท้ายของผมหลุดลอยไปเด็ดขาด อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด!!!!

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 14-11-2009 02:18:26

แวะมา   :z13:   ทักทายก่อนอ่านนะครับ


+1 ให้เลยก็แล้วกันที่ทำให้หายคิดถึง


แล้วเดี๋ยวกลับไปอ่าน





 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-11-2009 08:00:07

ปอนด์จาปายทันมั้ยยยอ่า...

เอาอิท็อบไปถ่วงน้ำเลยยย :m16: :m31: :fire:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 14-11-2009 11:02:11

ว่าแล้ววววว ไอ่ท๊อปป :beat: :beat:

สู้ๆน้าปอนด์เอ้ย ตามไปป์ให้ทันนะ

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 14-11-2009 11:11:53

ปอนด์จาตามไปทันป่าวเนี่ย

เกลียดท๊อปสุดๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 14-11-2009 11:19:55

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 13:44:33

อ้างจาก: DexTunG ที่ 14-11-2009 02:18:26  

แวะมา   :z13:   ทักทายก่อนอ่านนะครับ


+1 ให้เลยก็แล้วกันที่ทำให้หายคิดถึง


แล้วเดี๋ยวกลับไปอ่าน





 :undecided: :undecided:

เย้ๆๆๆ บวกหนึ่ง


แต่ว่าคะแนนมะขึ้นเรยง่ะ



อยากได้ๆๆๆๆ กั๊บ


  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 13:45:55

อ้างจาก: BeeRY ที่ 14-11-2009 08:00:07  

ปอนด์จาปายทันมั้ยยยอ่า...

เอาอิท็อบไปถ่วงน้ำเลยยย :m16: :m31: :fire:

 ขอจับถ่วงด้วยคน  :3123: 55555

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 13:46:26

อ้างจาก: yunchun ที่ 14-11-2009 11:02:11  

ว่าแล้ววววว ไอ่ท๊อปป :beat: :beat:

สู้ๆน้าปอนด์เอ้ย ตามไปป์ให้ทันนะ

 :call: :call:

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 13:47:27

อ้างจาก: Chatcha ที่ 14-11-2009 11:11:53  

ปอนด์จาตามไปทันป่าวเนี่ย

เกลียดท๊อปสุดๆๆๆๆๆๆ

ท้อปร้ายได้มากก่านี้อีก 5555  :laugh:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 13:48:33

อ้างจาก: beernp ที่ 14-11-2009 11:19:55  

รออ่านนะครับ

 รอลงนะกั๊บ   :bye2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: art ที่ 14-11-2009 13:54:15

รู้ตั้งแต่เเรกแล้วว่าเป็น ท๊อป

อย่างงี้ต้องโดน   :beat: :beat: :beat:

 :laugh: :laugh: :laugh:

ปล.จ๋งจ๋านปอนด์

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 15:51:24

อ้างจาก: art ที่ 14-11-2009 13:54:15  

รู้ตั้งแต่เเรกแล้วว่าเป็น ท๊อป

อย่างงี้ต้องโดน   :beat: :beat: :beat:

 :laugh: :laugh: :laugh:

ปล.จ๋งจ๋านปอนด์

:pig2:

เย้ๆๆๆๆๆ



 ซามาชิกหม่ายมาอีกแย้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ




ยินดีต้อนรับกั๊บ




ติชมกันได้ต่อไป ใกล้จาถึงตอนสุดท้ายแล้วกั๊บ  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 14-11-2009 17:28:21

 :angry2:เอามันไปเก็บบบบบ

ตามหาไปป์ให้เจอนะปอนด์

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 14-11-2009 19:11:31

สู้ๆๆๆ เค้า ปอนด์ อิอิ  o13

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 22:26:54

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 14-11-2009 17:28:21  

:angry2:เอามันไปเก็บบบบบ

ตามหาไปป์ให้เจอนะปอนด์

เอาใจช่วยด้วยคนก๊าบ  :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 22:27:35

อ้างจาก: basza2x ที่ 14-11-2009 19:11:31  

สู้ๆๆๆ เค้า ปอนด์ อิอิ  o13

ปอนด์ Fighting  :3125:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 14-11-2009 23:21:37

ท๊อปสู้ๆ ท๊อปสู้ตาย :ped149:
มาแหวกแนว จะโดนตรีนมะเนี่ย
ไม่มีท๊อปก็ไม่มันส์อะดิ
บวกหนึ่งเป็นกำลังใจให้คนแต่ง 5+1=6

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 14-11-2009 23:33:12

อ้างจาก: teenza ที่ 14-11-2009 23:21:37  

ท๊อปสู้ๆ ท๊อปสู้ตาย :ped149:
มาแหวกแนว จะโดนตรีนมะเนี่ย
ไม่มีท๊อปก็ไม่มันส์อะดิ
บวกหนึ่งเป็นกำลังใจให้คนแต่ง 5+1=6

 ขอบคุนกั๊บ บวกๆๆๆๆๆๆๆ


ร๊ากแฟนนิยายทู้กคนเรย  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 15-11-2009 17:15:41

มารอตอนต่อไปแล้ว




คิดถึงคนโพสจังเลย




มาต่อเลยนะ





 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 15-11-2009 19:17:10

อ้างจาก: DexTunG ที่ 15-11-2009 17:15:41  

มารอตอนต่อไปแล้ว




คิดถึงคนโพสจังเลย




มาต่อเลยนะ





 :undecided: :undecided:

คิดเถิงคนอ่านเหมือนกาน



ตอนนี้ไรท์เตอร์อยู่ในช่วงงานยุ่ง



เด๋วมาลงแน่นอนกั๊บ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 15-11-2009 21:58:16

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายปอนด์อย่างนี้(อีกแล้วอ่ะ)  เค้าไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 16-11-2009 18:22:03

อ้างจาก: his*SPECTIVE ที่ 15-11-2009 21:58:16  

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายปอนด์อย่างนี้(อีกแล้วอ่ะ)  เค้าไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

วันนี้ลงแน่ กั๊บๆๆๆ



 ตอนที่ 19



มาดูกันว่าไรท์เตอร์จะทำร้ายนายเอกยังไงอีก





 555+++



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 18 [หน้ากาก] 14/11/52 มาแร้วๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 16-11-2009 22:31:24

หายไปสามวัน มาแล้วกั๊บ ตอนล่าสุด นับถอยหลังกันได้เรย ใกล้จบเต็มที

ความเดิม ปาล์มได้เอาไฟล์เสียงที่บันทึกบทสนทนาระหว่างเขากับท้อปมาให้ปอนด์ฟัง ทำให้ปอนด์เข้าใจเรื่องต่างที่เกิดขึ้น และรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดที่ไม่ดีเป็นฝีมือของท้อป เมื่อตัดสินใจโทรไปหาไปป์แล้วไม่รับ วิธีสุดท้ายคือไปตามที่สนามบิน แล้วทั้งคู่จะได้เจอกันและปรับความเข้าใจกันได้หรือไม่ ติดตามอย่างระทึกในตอนที่ 19

ตอนที่ 19 ความหวังครั้งสุดท้าย

“เรากลับมาแล้ว ไปป์ เป็นไงอยู่คนเดียวเหงามั้ย” ท้อปถามอย่างอารมณ์ดี เมื่อกลับมาถึงดอนโดหรูใจกลางกรุง ดอนโดนี้เป็นของพี่สาวท้อปที่อนุญาตให้ทั้งคู่มาพักก่อนจะออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น เพราะใกล้กับสนามบินเวลาเดินทางจะได้ไม่ลำบากมาก

“ไม่หรอก ว่าแต่วันนี้ไปโรงเรียนมาเป็นยังไงบ้าง” ไปป์ถามเสียงเรียบเฉย ท้อปได้ยินคำถามนั้นก็รู้สึกโมโหมากแต่ต้องฝืนยิ้มตอบ

“ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกไปป์ แค่ไปลาเพื่อนๆลาอาจารย์แต่นั้นเอง” ท้อปตอบฝืนๆ

“แล้วนายเจอปอนด์บ้างรึเปล่า” ไปป์ถามเสียงเกรงๆ

“ก็เจอ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ อือ!!! แต่เราก็ได้ยินมาว่าปอนด์กับปีเตอร์เลิกกันแล้ว เพราะว่าปีเตอร์เคยรักอยู่กับปาล์มมาก่อน แล้วก่อนที่เค้าจะมาคบกับปอนด์เค้าก็เสียความทรงจำอะไรไปนี่แหละ และก็เพิ่งมาจำได้ว่าเค้ากับปาล์มเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาก ปอนด์เค้าคงเข้าใจก็เลยปล่อยปีเตอร์ไปอ่ะ” ท้อปเล่าลอยหน้าลอยตา ผิดกับไปป์ที่หน้าซีดเผือด

“เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง ปอนด์คงจะเสียใจมากเลยเนอะ เออ!!!! แล้วที่เราฝากไปคุยกับปอนด์เรื่องนั้นล่ะ ท้อปได้บอกปอนด์ให้เรามั้ย” ไปป์ถามใบหน้าคาดหวัง

“ก็บอก แต่ว่า... ปอนด์บอกว่าไม่อยากมาอ่ะ” ท้อปตอบแสร้งทำเสียงเศร้า

“อืม!!! เรารู้อยู่แล้วแหละว่าปอนด์คงไม่มาหรอก เค้าไม่มาก็ไม่เป็นไร เราก็แค่ถามไปอย่างนั้นแหละ” ไปป์บ่นกับตัวเองเสียงเศร้า

“อย่าคิดมากนะไปป์ พักผ่อนดีกว่านะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงเดินทางน้า...” ท้อปปลอบใบหน้ากระหยิ่ม

“อือ.. เราไปอาบน้ำก่อนนะ” ไปป์บอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ท้อปถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก


“กรื๊ง!!!!!!!!!!!!!!”

“โทรศัพท์ไปป์นี่นา ใครโทรมานะ “ ขณะที่หยิบขึ้นมาท้อปก็ต้องตกใจสุดขีด

“ปอนด์....” ท้อปรีบกดทิ้ง และปิดเครื่องไป

“ท้อปใครโทรมาอ่ะ” ไปป์ตะโกนถามออกมาจากห้องน้ำ

“ไม่มีหนิ เสียงโทรศัพท์ในทีวีอ่ะไปป์” ท้อปตอบโกหกไป เขารอเวลาอยู่สักพักก็เปิดเครื่องของไปป์ขึ้นอีกครั้ง

“คงไม่โทรมาแล้วนะ” เขาบ่นเบาๆ

“ตู๊ด ๆ ๆ” เสียงข้อความดังขึ้นท้อปถือวิสาสะเปิดอ่านทันที
 
     ^
    ^
    ^




“ไปป์เรามีอะไรอยากให้นายฟัง ฟังแล้วนายจะเข้าใจทุกอย่างเอง” ข้อความว่าอย่างนั้น แต่ไม่ได้มีแค่ข้อความอักษรข้อความนี้ยังแนบไฟล์เสียงมาด้วย ท้อปไม่รอช้าที่จะเปิดฟัง
                   
                                                              .................................................................................
    ^
    ^
    ^




“นายทำลายความรักของคนอื่นมากเกินไปแล้ว เลิกทำแบบนี้เถอะ นายทำไปเพื่ออะไร.....” แค่ประโยคแรกท้อปก็เข้าใจเลยว่าข้อความนี้มีเจตนาอะไร

“ไอ้ปาล์มร้ายมาก แกแอบอัดเสียงชั้นเอาไว้เหรอ แส่ไม่เข้าเรื่อง คิดว่าชั้นจะยอมให้แกเอาคืนชั้นง่ายๆเหรอ รู้จักไอ้ท้อปน้อยเกินไปแล้ว” พูดพึมพำจบปาล์มก็รีบลบข้อความทิ้งแล้วเปิดฝาเครื่องออก ดึงเอาซิมการ์ดในเครื่องออกมา
 
“ถ้าไม่มีไอ้เนี่ย ก็อย่าหวังเลยว่าจะติดต่อกันได้อีก” ท้อปไม่รอช้า เขาใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของมือทั้งสองข้างจับซิมอันเล็กนั้นขึ้นมา แล้วบิอย่างแรงจนซิมนั้นหักเป็นสองท่อน พลางยิ้มให้กับการกระทำของตัวเองด้วยความสะใจ!!!!!   
                   
                                                                                                                             

                                                         ......................................................................
             

            ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า บอกเวลาของวันใหม่ ปอนด์ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทั้งคืน เขานอนครุ่นคิดเรื่องต่างๆที่ผ่านมา จะว่าไปแล้วเรื่องที่เกิดกับเขามันดูคล้ายกับละครเรื่องหนึ่ง และเขาก็เปรียบเหมือนนางเอกผู้น่าสงสารที่ต้องถูกรังแกเรื่อยไป วันนี้แล้วสินะที่เขาจะได้มีโอกาสต่อสู้เพื่อทวงความรักที่กำลังจะสูญเสียไปให้กลับคืนมา

“ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงนาฬิกาปลุกดังแทรกความเงียบแห่งรุ่งอรุณขึ้นมา

“ตีห้า แล้วเหรอวะ ยังไม่ได้นอนเลย” เขาพูดด้วยอารมณ์ประหลาดแล้วก็ไม่รอช้าที่จะลุกขึ้นจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดในชีวิตของเขาก็ว่าได้

             รถของปาล์มมาจอดที่หน้าบ้าน ปอนด์แต่งตัวเรียบร้อยก็รีบออกมาแล้วขึ้นรถ จุดหมายปลายของเขายังอีกไกล ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า ยังเหลือเวลาอีกมากยังไงก็ไปทันเที่ยวบินเก้าโมงเช้าอย่างแน่นอน

“ยิ้มมาตลอดทางเลยน้า..ปอนด์ ดีใจอ่ะดิ” ปาล์มแซว

“อือ.... เราตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยหล่ะ ปาล์ม” ผมตอบเขินๆ

“ถ้านายกับไปป์เข้าใจกันแล้ว ที่ไปป์ต้องไปเรียนต่างประเทศ นายไม่กลัวเหรอว่าระยะทางจะทำให้นายกับไปป์เปลี่ยนไป” ปาล์มถาม

“ก็จริงของนาย เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้สิ่งที่เราควรทำก็คือต้องทำให้ไปป์เข้าใจเราให้ได้ ขอแค่ไปป์ไม่โกรธเราและกลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมเราก็พอใจแล้ว” ผมตอบด้วยความมั่นใจ

“แค่เพื่อนจริงๆเหรอปอนด์ที่นายต้องการอ่ะ” ปาล์มแซวอีก ผมได้แต่ยิ้มเขินหน้าแดง

“เราดูคนไม่ผิดหรอกนะปอนด์ มองตาก็รู้ว่านายรักไปป์มากแค่ไหน ตัวไปป์เองก็เถอะถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอมาก่อน แต่ที่เราเห็นท่าทีปกป้องปอนด์ ห่วงปอนด์และแววตาจริงจังของไปป์วันนั้นแล้วเราก็ดูออกเลยว่าไปป์ก็รักปอนด์ม๊ากมาก ไม่แพ้กันเลย”ปาล์มเล่าอย่างวิเคราห์

“ปาล์ม...เฮ่อ!!! พูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่พูดด้วยแล้ว” ผมอายมากในสิ่งที่ปาล์มเล่า ก็เลยตัดบททิ้งซะงั้น

“ก็เราพูดความจริงนี่นา ปากแข็งแบบนี้ระวังน้า... 555++++” ปาล์มยังแซวต่อไป ผมทำท่าเป็นไม่สนใจแต่ก็ฟังทุกคำที่ปาล์มเล่า ก็มันตรงทุกอย่างเลยนี่ครับ ยกเว้นเรื่องความรู้สึกของไปป์ที่ยังไม่อยากเข้าข้างตัวเอง

                   รถคันหรูขับมาจอดที่สนามบินแล้ว ด้วยการจราจรที่ติดขัดทำให้เรามาช้ากว่ากำหนดการนิดหน่อย แต่ก็ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ

“แปดโมงยี่สิบ ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ ไปกันเถอะปอนด์ ป่านนี้ไปป์มารอแล้ว” ปาล์มจูงมือผมเดินไปอย่างเร็ว ดูตื่นเต้นกว่าผมเสียอีก เราทั้งคู่เดินมาตรงเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์

“สวัสดีค่ะ การบินสยามยินดีให้บริการค่ะ” พนักงานสาวสวยพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ไม่ทราบว่า ผู้โดยสารที่จะบินไป นิวยอร์ค เที่ยวบิน เก้าโมงเช้า จุดรออยู่ตรงไหนครับ” ปาล์มถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“รอซักครู่นะคะ.......................


“ขอโทษนะคะ เช็ครอบถูกต้องหรือเปล่าคะเที่ยวบินเวลาเก้านาฬิกาวันนี้ เป็นเที่ยวบินที่จะบินไปที่ซานฟรานซิสโกนะคะ ไม่ใช่นิวยอร์คค่ะ” พนักงานตอบหน้าฉงน

“แล้วเที่ยวบินที่ไปนิวยอร์ควันนี้มีเที่ยวบินกี่โมงครับ” ผมถามบ้าง เริ่มใจคอไม่ดี
     ^
    ^



“เครื่องออกไปตั้งแต่หกนาฬิกาแล้วค่ะ!!!!!!!!!!!” พนักงานสาวตอบน้ำเสียงมั่นใจ

“นี่ก็แสดงว่าเรามาไม่ทัน โธ่เอ๊ย!!! ไอ้ท้อปมันร้ายกว่าที่เราคิดอีก” ปาล์มบ่นเสียงแค้น ผมได้แต่ยืนนิ่งไม่คิดเลยว่าจะโดนหลอกซ้ำซ้อน
                                       
                                                                      ..................................................................
   








    ^
    ^


“ไอ้ไปป์!!!”...............................................................

ไม่รู้อะไรเข้าสิง ผมวิ่งไปตรงกลางห้องโถง แล้วตะโกนเรียกชื่อเพื่อนรักของผมสุดเสียง ทุกคนที่มาใช้บริการที่สนามบินต่างหันมามองด้วยความประหลาดใจ

“ยังไงก็ขอให้มึงโชคดีนะเว่ย กูคิดถึงมึง กูจะรอวันที่มึงกลับมานะ ไปอยู่ที่โน่นดูแลสุขภาพด้วยนะ อย่าลืมกูล่ะ กูรักมึงนะ ไอ้ไปป์...”

“กูรักมึง!!!!”

                 พอพูดสิ่งที่อยากพูดไปหมดแล้ว ผมก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่อย่างน้อยก็ได้พูดความในใจที่อัดอั้นออกมา ถึงแม้ว่าจะเป็นการบอกผ่านอากาศที่ไร้ซึ่งตัวตนของคนที่ผมปรารถนาจะบอก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำตามันต้องไหลออกมาอยู่เรื่อย น้ำตาทำให้ผมกลายเป็นคนอ่อนแอในสายตาคนอื่น แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้คนอื่นรู้ว่าผมเสียใจมากแค่ไหนโดยไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำพูดแม้แต่คำเดียว

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-11-2009 22:40:26

 :z13: จิ้มน้องเลิฟฟก่อนน

เดี๋ยวมาอ่านเน้อ...







/ระวังโดนฉุด 555

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 16-11-2009 22:48:53

ไปป์ ต้องได้ยิน แน่ ๆ TT ซึ้งอะ

 :o12: :o12: :o12:


 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 16-11-2009 23:09:42

ท้อปร้ายได้โล่ห์  :beat: :z6:

ปอนด์เอ้ย ไปป์จะรับรู้ไหมน่ะ :sad4:

ไปป์จ๋า ตาสว่างซักที

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 16-11-2009 23:49:52

 :o12:เศร้าๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 17-11-2009 00:42:34

 :m15:  โอ๊ย ต้องได้ยินน่ะ ต้องได้ยิน่ะ ๆๆๆๆๆๆ   :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 17-11-2009 10:11:45

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 17-11-2009 13:46:51

 :z3:   ไม่จริงใช่ใหม   



สงสารปอนด์จัง  จะได้พบกับไปป์ อีกหรือป่าวนี้






:undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:20:25

อ้างจาก: BeeRY ที่ 16-11-2009 22:40:26  

:z13: จิ้มน้องเลิฟฟก่อนน

เดี๋ยวมาอ่านเน้อ...







/ระวังโดนฉุด 555

555+++ ฉุดเค้ามากก่ามั้ง


 มะคืนเม้ากัน เกบเอาไปฝันเรย


 555+++

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:23:01

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 16-11-2009 22:48:53  

ไปป์ ต้องได้ยิน แน่ ๆ TT ซึ้งอะ

 :o12: :o12: :o12:


 :call: :call: :call:

 สวัสดีกั๊บ ซามาชิกหม่าย



 เอาใจช่วยกันต่อไปน้า



 โค้งสุดท่าย



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:25:09

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 16-11-2009 23:09:42  

ท้อปร้ายได้โล่ห์  :beat: :z6:

ปอนด์เอ้ย ไปป์จะรับรู้ไหมน่ะ :sad4:

ไปป์จ๋า ตาสว่างซักที

 เหงด้วยกั๊บ


 เรื่องกะลังเข้ม



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:26:38

อ้างจาก: *SparklinG* ที่ 16-11-2009 23:49:52  

:o12:เศร้าๆๆ

 โคดๆๆๆ ถ้าเปงเรี่องจิงนะ


 คงรันทดมากๆๆ เรยว่ามะกั๊บ


  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:29:00

อ้างจาก: basza2x ที่ 17-11-2009 00:42:34  

:m15:  โอ๊ย ต้องได้ยินน่ะ ต้องได้ยิน่ะ ๆๆๆๆๆๆ   :call:

 ส่งกำลังใจ ให้ปอนด๋กั๊บ


  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:30:17

อ้างจาก: beernp ที่ 17-11-2009 10:11:45  

รออ่านนะครับ

 รอลงนะกั๊บ 555++


 รออีกซักหน่อย



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 14:32:00

อ้างจาก: DexTunG ที่ 17-11-2009 13:46:51  

:z3:   ไม่จริงใช่ใหม   



สงสารปอนด์จัง  จะได้พบกับไปป์ อีกหรือป่าวนี้






:undecided: :undecided:

 ถ้าเกิดมาเปงของกันและกัน ก้อคงได้เจอกันแน่ๆ



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 17-11-2009 16:11:39

คนแต่งใจร้ายที่สุดเลย

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 18:32:44

อ้างจาก: Chatcha ที่ 17-11-2009 16:11:39  

คนแต่งใจร้ายที่สุดเลย

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 สะใจที่ซู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555+++


 เราไม่สมหวัง ปอนด์ก้อต้องเปงงั้นด้วย



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 17-11-2009 18:47:54

คนแต่งอะ

เอาใจคนอ่านหน่อยจิ

สงสารคนอ่านบ้างเถอะนะ

เรื่องเปงงี้ปวดจิตสุดๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 20:03:43

อ้างจาก: Chatcha ที่ 17-11-2009 18:47:54  

คนแต่งอะ

เอาใจคนอ่านหน่อยจิ

สงสารคนอ่านบ้างเถอะนะ

เรื่องเปงงี้ปวดจิตสุดๆๆๆๆ

 ลุ้นเอากับสามตอนที่เหลือแล้วกันกั๊บ



 ว่าจะเปงไง



 :3123:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 17-11-2009 20:06:54

เข้ามารอ

ต่อปายยยยยยยยยยยยยยยย

ป.ล. ตี 4 อย่าลืมดูฝนดาวตกนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 17-11-2009 21:17:53

อ้างจาก: Chatcha ที่ 17-11-2009 20:06:54  

เข้ามารอ

ต่อปายยยยยยยยยยยยยยยย

ป.ล. ตี 4 อย่าลืมดูฝนดาวตกนะจ๊ะ

 ตี 4 เรยหรอ


 จาได้ดูมะเนี่ย



 555++  :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 17-11-2009 21:43:51

พล๊อตเรื่องคุ้นๆแฮะ
หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ o18

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 18-11-2009 01:02:50

 :oni1:  มาวิ่งเล่น รอตอนต่อไปครับ










 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 18-11-2009 01:14:17

มาปูเสื่อรอ


 :t3: :t3: :t3:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-11-2009 05:41:44

หึหึ  แวะมาดัน
แบบแว่  อารมณ์ดีค้างมาจากเมื่อคืน
คืนนี้เจอกัน (ในฝัน) นะซัน
เรื่องนั้นยังมะจบ  คริๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 18-11-2009 14:29:03

 :o12: :o12:
ไปป์ยังไม่ได้ไปใช่มั้ยอ่า  :sad4:
อ๊ากกกกลับมาๆๆๆๆ ปอนด์เอ้ยน่าสงสารได้อีกลูก
ไอ่ท๊อป  :beat: :beat: :z6:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 14:36:51

อ้างจาก: teenza ที่ 17-11-2009 21:43:51  

พล๊อตเรื่องคุ้นๆแฮะ
หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ o18

ไม่ได้ลอกพลอตใครน้า



 สาบานๆๆๆๆ




เอางี่ตามจนถึงตอนจบแล้วกันกั๊บ



อาจไม่เปงอย่างที่คิด




 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 14:38:31

อ้างจาก: DexTunG ที่ 18-11-2009 01:02:50  

:oni1:  มาวิ่งเล่น รอตอนต่อไปครับ










 :undecided: :undecided:

วิ่งไปก่องน้ากั๊บ




รออีกแป๊บเดียวเด๋วมาแน่




 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 18-11-2009 14:38:43

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 14:40:02

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 18-11-2009 01:14:17  

มาปูเสื่อรอ


 :t3: :t3: :t3:

 ขอบคุงกั๊บที่รอ



เด๋วจารีบลงให้เรยกั๊บ




เร็วที่สุดที่สามารถ




 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 14:50:39

อ้างจาก: BeeRY ที่ 18-11-2009 05:41:44  

หึหึ  แวะมาดัน
แบบแว่  อารมณ์ดีค้างมาจากเมื่อคืน
คืนนี้เจอกัน (ในฝัน) นะซัน
เรื่องนั้นยังมะจบ  คริๆๆ :o8:

 ถ้าเจอกันในเอมนะ


 เม้ามา



55+++



 :L2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 15:14:27

อ้างจาก: yunchun ที่ 18-11-2009 14:29:03  

:o12: :o12:
ไปป์ยังไม่ได้ไปใช่มั้ยอ่า  :sad4:
อ๊ากกกกลับมาๆๆๆๆ ปอนด์เอ้ยน่าสงสารได้อีกลูก
ไอ่ท๊อป  :beat: :beat: :z6:

  :o12: ชีวิตรันทด



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 15:15:15

อ้างจาก: beernp ที่ 18-11-2009 14:38:43  

รออ่านนะครับ

 กั๊บ



  :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 18-11-2009 18:08:14

กลับมาจากดูดาวตกด้วยจิตใจห่อเหี่ยว

ม่ายมีบุญได้เห็นอะ

เมฆเยอะมาก

เลยมาปูเสื่อรออ่านนิยายดีกว่า

ชัวกว่ากันเยอะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 18-11-2009 18:14:15

อ้างจาก: Chatcha ที่ 18-11-2009 18:08:14  

กลับมาจากดูดาวตกด้วยจิตใจห่อเหี่ยว

ม่ายมีบุญได้เห็นอะ

เมฆเยอะมาก

เลยมาปูเสื่อรออ่านนิยายดีกว่า

ชัวกว่ากันเยอะ

 อันนี้ก้อมะชัวเหมือนกัน



555+++



ขอโต้ดน้า ลงพรุ่งนี้ดีก่า



วันนี้งานเยอะเกิ๊น



มะคืนกะว่าจะไปดูเหมือนกัน แต่สลบเหมือดไปก่อง อดเรย



อยากจาบ้า 5555+++

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 19-11-2009 00:28:30

มา ๆ กางเต็นท์ นั่งรอเลยแล้วกัน


 :L1: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 19-11-2009 12:57:00

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 19-11-2009 00:28:30  

มา ๆ กางเต็นท์ นั่งรอเลยแล้วกัน


 :L1: :3123: :L1:

 วันนี้ แน่นอน ตอนที่ 20


 ขอบคุงก๊าบที่มารอ



 :pig4:



 :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 19-11-2009 13:01:59

แง้บๆๆๆๆๆ

โดนหลอก

นึกว่าจามาอัพ

คนแก่เซ็ง

ป.ล. รออยู่นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 19-11-2009 17:15:37

อ้างจาก: Chatcha ที่ 19-11-2009 13:01:59  

แง้บๆๆๆๆๆ

โดนหลอก

นึกว่าจามาอัพ

คนแก่เซ็ง

ป.ล. รออยู่นะจ๊ะ

ฤกษ์ดีวันนี้นะกั๊บ




รอๆๆๆๆๆ





 :3123:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 19-11-2009 17:29:39

มารอรับปอนด์ กลับบ้าน


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 19-11-2009 20:25:13

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 19-11-2009 17:29:39  

มารอรับปอนด์ กลับบ้าน


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

จับจองที่ได้เรยก๊บ จะลงแล้ว



 แต่ว่าตอนเนี้ยสั้นมากอ่ะ




อาจจะค้างกันต่ไป 555++++




 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 19-11-2009 20:26:35

หุหุหุ

ปูเสื่อรอ

มาสั้นยังดีกว่าม่ายมา

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 19-11-2009 20:36:00

มาลงรับวันที่ 20 กับตอนที่ 20 กั๊บ

ความเดิม ปาล์มพยายามหาวิธีช่วยปอนด์ทุกวิถีทางในการตามหาไปป์ให้เจอและบอกความจริงทั้งหมดให้ไปป์รู้ หนทางสุดท้ายคือการไปที่สนามบิน ทั้งคุ่ไปถึงก่อนเวลา แต่เครื่องบินเที่ยวที่ไปป์นั่งไปนั้น ออกจากท่าไปแล้ว ปอนด์และปาล์มถูกท้อปปั่นหัวอีกครั้งเกี่ยวกับเวลาที่เครื่องบินจะออก เมื่อไม่ได้พบไปป์สิ่งเดียวที่ปอนด์จะทำได้นั่นคือ การเอ่ยความในใจของตนออกมากับอากาศธาตุ คำสารภาพของเขาจะมีผลให้ไปป์ได้ยินหรือไม่ หรือนี่คือการจากลาอย่างแท้จริง ติดตามต่อใน ตอนที่ 20

ตอนที่ 20 แค่ได้คิดถึง

“ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย

ต้นไม้ ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย

ชีวิตที่มันขาดเธอ วันนี้ยังเดินต่อไป

แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ”

             เสียงเพลงจากเครื่องเสียงรถยนต์ของปาล์มทำให้ผมรู้สึกหดหู่หนัก แม้ว่าเจตนาของปาล์มต้องการที่จะใช้เสียงเพลงทำให้ผมผ่อนคลายตอนขากลับ แต่โชคร้ายที่เปิดไปกี่คลื่นก็เจอแต่เพลงอกหัก รักคุด ปาล์มคงสังเกตเห็นสีหน้าอันเศร้าสร้อยของผมที่ได้ฟังเพลงตอกย้ำอารมณ์ จึงรีบกดปิดเพลงทันที

“อ้าว ปาล์มปิดเพลงทำไมล่ะ กำลังเพลินเลย” ผมพูดอย่างขัดใจ

“มีแต่เพลงอะไรก็ไม่รู้ อย่าฟังเลยนะปอนด์ ยิ่งฟังยิ่งคิดฟุ้งซ่าน” ปาล์มว่า

“เปิดเพลงให้เราฟังเถอะนะ คนเราถ้าผิดหวังมากๆ เราก็คงจะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น นอกจาก....”

“ทำร้ายตัวเอง ด้วยการทำให้ตัวเองเสียใจหนักขึ้นไปอีก ปอนด์คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วเหรอ” ปาล์มตอบแทรกขึ้นมา

“แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะปาล์ม เรามืดแปดด้านไปหมดแล้ว เรายังทำใจไม่ได้ มันเหมือนการสูญเสียของรักชิ้นสำคัญในชีวิตไปเลยนะ” ผมครวญ

“แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่านายจะไม่มีโอกาสแก้ไขมันอีกไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับนายแล้วว่านายจะรอได้หรือเปล่า เวลาเท่านั้นที่ตอบคำถามให้นายได้”

“นายก็พูดได้หนิ นายไม่ได้มาเป็นเรานายไม่เข้าใจหรอก เราเป็นผู้สูญเสีย ไม่เหมือนนาย... ที่กำลังสมหวังในความรัก”

                                                           .........................................................

“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด” ปาล์มหยุดรถกะทันหัน จนหัวผมกระแทกกับเบาะรถ

“เราผิดหวังในตัวนายมากนะปอนด์ นายเคยเข้มแข็ง นายเคยมีความหวัง แต่ตอนนี้นายกำลังจะโดนพิษของความรักเล่นงานจนไม่เป็นผู้เป็นคน ทำไมเราจะไม่เข้าใจล่ะปอนด์ เรื่องความผิดหวัง เราเจอกับมันมาก่อนปอนด์อีก เราต้องหนักแน่นเข้าไว้สิ อย่าปล่อยให้ใจเราอ่อนแอ ในชีวิตคนไม่มีคำว่าสายเกินไปหรอกนะ ตราบใดที่เรายังสู้อย่างมีความหวังแล้วล่ะก็ สักวันหนึ่งเราจะเอาชนะทุกอย่างได้ด้วยตัวของเราเอง” ปาล์มหันมาพูดกับผมอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของปาล์มทำให้ผมคิดได้

“เราขอโทษนะปาล์ม ต่อไปนี้เราจะรอคอยอย่างมีความหวัง เราจะไม่อ่อนแอให้ใครเห็นอีก” ผมพูดน้ำตาคลอ

“ไหนบอกว่าจะไม่อ่อนแอให้ใครเห็นไง พูดยังไม่ทันขาดคำจะร้องไห้อีกแระ” ปาล์มปลอบแกมล้อ

“อือ... ไม่ร้องแล้ว เราจะไม่ร้องไห้แล้ว” ผมรีบเช็ดน้ำตา แล้วหันไปยิ้มให้ปาล์มอีกครั้งก่อนที่ปาล์มจะสตาร์ทรถแล้วออกเดินทางต่อ

                รถของปาล์มขับเข้ามาในตัวจังหวัด สถานที่ๆคุ้นตาเริ่มปรากฏริมสองฝั่งข้าง

“อยากแวะไปบ้านไปป์ก่อนมั้ย บางทีอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นที่นั่นก็ได้นะ” ปาล์มเสนอเมื่อรถขับมาถึงละแวกบ้านไปป์

“ก็ดีเหมือนกัน” ผมพูดตอบรับสั้นๆ แต่ในใจก็แอบอธิษฐานให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริงๆตามที่ปาล์มบอก

                รถคันงามขับมาจอดที่ริมฟุตบาทหน้าบ้านของไปป์แล้ว ผมรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก สถานที่ที่เคยมาบ่อยๆ กลับกลายเป็นเหมือนบ้านร้างที่ปราศจากผู้คน ไม่มีสุ้มเสียงใดแว่วออกมาเหมือนเคย เสียงหัวเราะ เสียงก่นด่า เสียงแห่งความรักและความผูกพันคงจะไม่มีอีกแล้วสำหรับผมในสถานที่นี้

“ปาล์ม..วันนี้นายเหนื่อยมากแล้ว นายกลับไปก่อนเลยก็ได้นะ ขอบคุณมากที่ช่วยเรา นายเป็นคนดีมาก” ผมพูดหลังลงจากรถแล้ว

“งั้นเราไปก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์จะรอนาน มีอะไรก็โทรปรึกษาได้ทุกเวลาเลยนะ เรายินดีช่วยเหลือนายเสมอ”

“อืม... ฝากทักทายปีเตอร์ด้วยนะ ขับรถดีๆล่ะ” ผมพูดทิ้งท้าย ปาล์มหยักหน้าตอบรับแล้วขับรถออกไป

               ผมเดินไปที่บ้านตรงหน้าอย่างช้าๆ ลมเย็นพัดมากระทบตัวจนรู้สึกหนาวสะท้าน แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาบ่าย แต่ท้องฟ้ากลับมืดสลัว ไร้ซึ่งแสงแดดที่เป็นสัญลักษณ์ของกาลกลางวันแต่อย่างใด ใบไม้แห้งปลิวว่อนตามแรงลมกรรโชก บรรยากาศแบบนี้คาดเดาได้ไม่ยากว่าอีกไม่ช้า ฝนคงต้องตกลงมาเป็นแน่

             กระดาษแผ่นย่อม เขียนตัวอักษรอ่านได้ใจความว่า “ขายด่วน” ถูกเจาะรูร้อยเชือกฟางแขวนไว้ที่ลูกบิดประตูหน้าบ้าน เป็นการย้ำชัดในความรู้สึกว่าผู้ที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ไม่ได้อยู่อีกต่อไปแล้ว

              ผมใช้มือข้างหนึ่งลูบบานประตูอย่างอาลัย แววตาเศร้าของผมคงบอกได้ดีว่าผมคิดอะไรอยู่
                                      
                                                    ..............................................................



“ไอ้หนู...” เสียงเรียกของหญิงวัยกลางคนที่ผมคุ้นหน้าทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ

“ครับ”  ( อ๋อ... ป้าข้างบ้านคนนั้นเอง)

“หนูชื่อปอนด์ หรือเปล่าจ๊ะ” ป้าถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ครับ... มีอะไรเหรอครับป้า”

“คือ... หนูไปป์เค้าฝากไอ้เนี่ยเอาไว้ให้หน่ะ...” ป้าพูดพร้อมยื่นสิ่งของสิ่งหนึ่งให้ผม

“อะไรนะครับ ไปป์ฝากให้ผม” ผมถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นปนดีใจ

“ใช่จ้ะ... เค้าบอกว่ามันสำคัญมาก ถ้าป้าเจอหนูเค้าบอกให้ให้กับมือหนูเท่านั้น สภาพมันอาจจะเละไปหน่อย เพราะมันถูกไอ้หนูอีกคน ชื่ออะไรนะจำไม่ได้....ที่ใส่แว่นหน่ะ...”

“ท้อปรึเปล่าครับ”

“เออ.ๆๆๆ..ใช่จ้ะ....หนูคนนั้นแหละฉีกจนเยินและก็เอาไปทิ้งถังขยะ หนูไปป์เค้าอุตส่าห์ลงทุนคุ้ยขยะทั้งคืน เพื่อค้นหาหนังสือเล่มนี้เลยน้า พอหาเจอแล้วเค้าก็ดีใจมากรีบเอาไปซ่อมสภาพมันก็เลยเป็นแบบเนี้ยจ้ะหนู”

“ครับ ขอบคุณป้ามากนะครับ” ผมรีบรับของสิ่งนั้นมาทันทีโดยไม่ลังเล
    
     ^
    ^
    ^

 

             สมุดบันทึกเล่มเล็กบาง สภาพยับเยิน อาจจะเรียกว่าเป็นเศษขยะประเภทหนึ่งก็ได้ในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมมันเป็นสิ่งของที่มีคุณค่าทางใจมาก เพราะมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่คนที่ผมรักตั้งใจมอบให้ผม ก่อนที่เวลาจะพรากเราไม่ให้ได้เจอกันไปอีกนานเท่าไรก็ไม่อาจคาดเดาได้เลย

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 19 [ความหวังครั้งสุดท้าย] 17/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 19-11-2009 20:41:13

อ้างจาก: Chatcha ที่ 19-11-2009 20:26:35  

หุหุหุ

ปูเสื่อรอ

มาสั้นยังดีกว่าม่ายมา

มาแล้วก๊บ



มาถูกเวลาพอดีเรย 555++



ม้วนเสื่อ 5555++



แล้วอ่าน



 :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 19-11-2009 20:46:14

ปอนด์จ๋า

สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 19-11-2009 20:50:28

TT" เศร้าได้อีกอะครับ


 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 19-11-2009 20:54:24

ง่ะปอดน์เอ้ยยย น่าสงสารได้อีก
ไปป์ยังไม่ได้ไปใช่ป่ะ ไปป์ TT-TT  :o12:
ปาล์มเป็นเพื่อนที่ดีสุดเลยอ่ะ  ตอนหน้าอย่าเศร้าเลยนะ
ไรท์คุง อยากอ่านแบบมีความสุขมั้งง่ะ :sad4:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-11-2009 21:35:33

 :z13:  จิ้มทะลุไส้น้องซันนน

เดี๋ยวมาอ่าน  ทำการบ้านก่อน :z1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 19-11-2009 21:47:40

^
^
จิ้มเบียร์ทะลุถึงซัน
เอ่อ
สั้นไปไหม

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 20-11-2009 09:55:09

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 20-11-2009 14:39:35

งั้นต้อนรับวันที่ 21 ด้วย ตอนที่ 21 ก็วันนี่สินะ หึหึหึ



 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 20-11-2009 14:51:36

 :m15:   sad ๆๆ อ่ะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 14:57:37

ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเหนื่อย :เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดี

จะได้เจอกันอีกไหมเนี่ยะ :m15:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 20-11-2009 15:43:48

อยากจะบอกว่า     :sad11:  มาก ๆ 



อ่านแล้วก็    :undecided:




สงสารปอนด์จังเลย








 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:29:22

อ้างจาก: Chatcha ที่ 19-11-2009 20:46:14  

ปอนด์จ๋า

สู้ๆนะ

เอาใจช่วยไรท์เตอร์ด้วยกั๊บ


 กะลังจะเขียนเรื่องใหม่



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:31:14

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 19-11-2009 20:50:28  

TT" เศร้าได้อีกอะครับ


 :o12: :o12: :o12:

 ต้องรันทดแบบนั้แหละ ชอบ



 555++



 ซาดิสต์



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:33:01

อ้างจาก: yunchun ที่ 19-11-2009 20:54:24  

ง่ะปอดน์เอ้ยยย น่าสงสารได้อีก
ไปป์ยังไม่ได้ไปใช่ป่ะ ไปป์ TT-TT  :o12:
ปาล์มเป็นเพื่อนที่ดีสุดเลยอ่ะ  ตอนหน้าอย่าเศร้าเลยนะ
ไรท์คุง อยากอ่านแบบมีความสุขมั้งง่ะ :sad4:

 :bye2:

 เหลืออีกสองตอนเองกั๊บ



ลุ้นๆๆๆๆๆ



อาจจะมีตอนพิเศษ อันนี้ยังไม่แน่



ต้องตามต่อไปกั๊บ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:34:52

อ้างจาก: BeeRY ที่ 19-11-2009 21:35:33  

:z13:  จิ้มทะลุไส้น้องซันนน

เดี๋ยวมาอ่าน  ทำการบ้านก่อน :z1:

 5555+++


 ไส้แตกแล้วพี่



ปั่นการบ้านซะ



ป.ล.อย่าลืมสันยานะ อิอิอิอิ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:36:36

อ้างจาก: teenza ที่ 19-11-2009 21:47:40  

^
^
จิ้มเบียร์ทะลุถึงซัน
เอ่อ
สั้นไปไหม

 555++ ไม่อยากให้จบเร็วเกินนี่ก้๊บเรยเพิ่มตอน



2 ตอนสุดท่าย เอาใจช่วยด้วยกั๊บ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:38:10

อ้างจาก: beernp ที่ 20-11-2009 09:55:09  

รออ่านนะครับ

 รอๆๆๆๆๆ



 จาปูเสื่อหรือกางเต้นท์ก้อตามสบายกั๊บ 555++


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:40:31

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 20-11-2009 14:39:35  

งั้นต้อนรับวันที่ 21 ด้วย ตอนที่ 21 ก็วันนี่สินะ หึหึหึ



 :z1: :z1: :z1:

 โหๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรวไปมั้ยเนี่ย


 ยิ่งไม่อยากให้จบเรวอยู่ด้วย



อย่างนี่ต้องรีบเคลียร์งาน เขียนตอนพิเศษแล้วแหละ


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:41:54

อ้างจาก: basza2x ที่ 20-11-2009 14:51:36  

:m15:   sad ๆๆ อ่ะ

 เศร้าได้อีกนะ 555+++


  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:44:09

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 14:57:37  

ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเหนื่อย :เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดี

จะได้เจอกันอีกไหมเนี่ยะ :m15:

 สงสารไรท์เตอร์แล้วกัน


 อยากเขียนตอนพิเศษแต้ก้อไม่มีเวลาเรยกั๊บ



 :z3:



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:46:51

อ้างจาก: DexTunG ที่ 20-11-2009 15:43:48  

อยากจะบอกว่า     :sad11:  มาก ๆ 



อ่านแล้วก็    :undecided:




สงสารปอนด์จังเลย








 :undecided: :undecided:

ขอบคุนทุกความเห็นกั๊บ



ไม่ว่าจะรู้สึกยังไงก้อตาม ก้อดีใจมากที่ติชมกันมา



ตอนนี้ไฟท์เพื่อ ตอนพิเศษ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 22:36:09

อ้างจาก: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:44:09  

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 14:57:37  

ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเหนื่อย :เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดี

จะได้เจอกันอีกไหมเนี่ยะ :m15:

 สงสารไรท์เตอร์แล้วกัน


 อยากเขียนตอนพิเศษแต้ก้อไม่มีเวลาเรยกั๊บ



 :z3:



 :pig4:

เขียนเลยค่ะ สู้ๆ :mc4: ยุ สุดริด :-[

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 19/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 21-11-2009 13:24:07

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 22:36:09  

อ้างจาก: haeinpark ที่ 20-11-2009 17:44:09  

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 20-11-2009 14:57:37  

ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเหนื่อย :เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดี

จะได้เจอกันอีกไหมเนี่ยะ :m15:

 สงสารไรท์เตอร์แล้วกัน


 อยากเขียนตอนพิเศษแต้ก้อไม่มีเวลาเรยกั๊บ



 :z3:



 :pig4:

เขียนเลยค่ะ สู้ๆ :mc4: ยุ สุดริด :-[

555+++



จาพยายามนะ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: กะทิน้อย ที่ 21-11-2009 15:41:13

โอ่วววววววววววววววววววววววววววววววววว
อ่านแร้ว หัวใจบีบคั้นมากเรยคร้าคุณนักเขียน
อ่านเรียวเดียว 20 ตอน
ชอบตอนนาฬิกาหน้าบ้านมาก ๆ
อ่านแร้วมันอบอุ่นอิ่มเอมใจสุด ๆ
ชอบคร้าชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

แอบขอเว้าวอนนิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านตอนพิเศษ 55555555555555
คู่ของเตอร์กะปาล์มอ่ะ
ได้โปรดรับข้อเสนอนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะฮ้า

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 21-11-2009 17:00:50

อ้างจาก: กะทิน้อย ที่ 21-11-2009 15:41:13  

โอ่วววววววววววววววววววววววววววววววววว
อ่านแร้ว หัวใจบีบคั้นมากเรยคร้าคุณนักเขียน
อ่านเรียวเดียว 20 ตอน
ชอบตอนนาฬิกาหน้าบ้านมาก ๆ
อ่านแร้วมันอบอุ่นอิ่มเอมใจสุด ๆ
ชอบคร้าชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

แอบขอเว้าวอนนิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านตอนพิเศษ 55555555555555
คู่ของเตอร์กะปาล์มอ่ะ
ได้โปรดรับข้อเสนอนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะฮ้า

เย้ๆๆๆๆ ซามาชิกหม่าย



ยินดีต้อนรับเข้าเล้าหมูกั๊บ 5555+++



ขอบคุนที่อ่านและติชมกันมา



เรื่องตอนพิเศษเนี่ย กะลังวางแผนเขียนอยู่ ตอนนี้ก้อรับไว้พิจารณาแล้วกั๊บเรื่องปีเตอร์กับปาล์ม



รออ่านนะกั๊บ เหลืออีกสองตอนเท่านั้น



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 22-11-2009 13:24:15

 วันนี้ฤกษ์ดี



 ตอนที่ 21 ก๊าบ



 :mc4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 23-11-2009 17:11:53

มารอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 23-11-2009 19:20:25

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 23-11-2009 17:11:53  

มารอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



 :L2: :L2: :L2:

มารอน้อยจัง



 หมดกะลังใจลง



แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ




 :o12:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 20 [แค่ได้คิดถึง] 20/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 23-11-2009 19:31:18

รออ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 23-11-2009 20:24:24

มาลงแล้วก๊าบ ขอโต๊ดที่หายไปนานเรย ก้อกะลังเขียนตอนพิเศษอยู่อ่ะกั๊บ จาได้ลงต่อได้อีกเรื่อยๆ ตอนนี้ก็เชิญทัศนาตอนก่อนอวสาน กันได้เรยกั๊บ

ความเดิม ปอนด์ต้องพบความผิดหวังครั้งใหญ่เมื่อไม่ได้เจอไปป์ ปอนด์ได้แต่รอปาฏิหาริย์ที่ไม่รู้ว่าจะมีจริงหรือเปล่า เขาไปที่บ้านไปป์เพื่อรอปาฏิหาริย์นั้น ในที่สุดฟ้าก็เห็นใจปอนด์ ไปป์ได้ฝากไดอารี่เล่มหนึ่งไว้ให้แม้จะเป็นแค่หนังสือเก่าๆ แต่สำหรับปอนด์มันเป็นสิ่งของที่มีค่าทางใจมาก  

ตอนที่ 21 ไดอารี่เล่มนั้น

               ใต้หลังคาตึกแถวหลังเก่า ผมยืนกอดสมุดไดอารี่ที่เพิ่งได้รับมาเพียงลำพัง ท่ามกลางสายลมที่พัดกระหน่ำแรง ละอองฝนเล็กๆเริ่มโปรยปรายลงมากระทบผิวเนื้อ พลันทำให้ขนลุกซู่ขึ้นมาด้วยความรู้สึกหนาวสะท้าน ผมอยากจะเปิดอ่านไดอารี่ในมือเหลือเกิน แต่ด้วยละอองฝนตอนนี้ทำให้ผมไม่กล้าที่จะคลายอ้อมกอดออกจากสมุดบันทึกเล่มบาง กลัวว่าละอองฝนจะเปียกจนทำให้ตัวอักษรที่เขียนอยู่ลบเลือนไป ผมเขยิบเข้าไปชิดตัวตึกมากขึ้น โชคดีที่ยังพอมีที่แคบๆให้ผมได้ยืนแล้วฝนสาดไม่ถึง ผมค่อยๆคลายกอดออกจากสมุดบันทึกนั้นแล้วเปิดออกอ่านอย่างเบามือ

“หึหึหึ!!!” ผมเปิดไปอ่านหน้าแรกก็หลุดหัวเราะเบาๆกับตัวเอง

“ความลับของผม” หน้าแรกเขียนไว้แบบนั้น ตัวหนังสือเท่าหม้อแกง ลายมือไก่เขี่ยที่อ่านยาก ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นลายมือไปป์แน่นอน ที่ผมหลุดหัวเราะไม่ใช่เรื่องข้อความที่เขียนไว้หรอกครับ แต่เป็นรูปหัวใจเบี้ยวๆที่ไปป์วาดเองต่างหาก ดูตลกชะมัด ไปป์ไม่เก่งวาดรูปอย่างมาก ขนาดขีดเส้นโดยใช้ไม้บรรทัดยังขีดไม่ตรงเลย....

              ผมเปิดไปหน้าที่สอง แล้วเริ่มอ่านข้อความยึกยือที่ดูเหมือนลายแทงสมบัตินั้นช้าๆอย่างตั้งใจ


“วันที่ 30 พฤษภาคม.....
เมื่อไม่นานมานี้ผมเพิ่งสังเกตได้ว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้นกับผม หลังจากที่ผมสงสัยตัวเองมานาน  “ผมคิดว่าผมกำลังมีความรักคับ” มันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กมัธยมปลายอย่างผมจะมีความรัก แต่แปลกที่ผมไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย แล้วจู่ๆก็รู้สึกแปลกๆ ผมพยายามถามเพื่อน ตลกดีเหมือนกันที่เพื่อนทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ผมกำลังตกหลุมรักใครบางคนเข้าอย่างจัง เหมือนว่าผมจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระ แต่ยิ่งพยายามลืมเรื่องนี้ทีไรมันกลับนึกขึ้นมาอยู่เรื่อยๆ ผมต้องหาคำตอบให้ตัวเองให้ได้ว่าผมเป็นอะไรกันแน่”
เนื้อความของหน้าที่สองเขียนไว้เพียงเท่านี้ ผมไม่รอช้าเปิดไดอารี่ไปอีกหน้าพลางก้มหน้าอ่าน
                                           
                                                                              ...................................


“วันที่ 5 มิถุนายน.....
ผมแทบเอาชีวิตไม่รอดจากบาทานักเลงคับ อุตส่าห์ทำตัวเป็นคนดีไปช่วยยุติเรื่องทะเลาะวิวาทแต่โดนยำเสียเอง เฮ่อ!!!! ต้องนอนโรงพยาบาลตั้งวันหนึ่งแน่ะ น่าเบื่อชะมัด แต่วันนี้โชคดีคับมีคนมาเยี่ยมผมด้วย หุๆๆ ความจริงเค้าไม่ได้มาเองหรอกคับผมตามตัวเค้ามา 555+++  คนๆนี้เป็นเพื่อนที่ผมรักมากคับ เรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นใครๆก็คิดว่าเราเป็นแฟนกัน ผมก็จำอะไรไม่ค่อยได้แล้วด้วยเพราะนานมากแล้ว แต่ที่จำได้ก็คงเป็นเรื่องที่แม่ผมชอบเล่าเป็นเรื่องตลกทุกครั้ง แต่ผมนี่สิอายแทบแทรกแผ่นดินหนีก็คือ ตอนเด็กๆผมชอบแอบจุ๊บแก้มเค้า แล้วก็เคยพูดเรื่องจะแต่งงานกันด้วยป่าวประกาศไปทั่วโรงเรียนเลย คงเป็นเพราะผมยังไม่รู้ประสีประสามั้งตอนนั้น พอโตขึ้นก็เลยเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เราต่างก็เป็นผู้ชายจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง ผมไม่ใช่เกย์ซักหน่อย......
พูดถึงเพื่อนคนนี้ต่อคับ เพื่อนคนนี้เค้าเป็นคนเอ๋อๆ คับ ซุ่มซ่ามแต่เค้าก็เป็นคนจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่นๆ โดยเฉพาะผมที่เป็นเด็กค่อนข้างเกเร เค้าชอบพูดให้ผมคิดได้เสมอก่อนที่ผมจะทำอะไรผิดไป ต้องขอบคุณเค้าคับที่คอยให้คำปรึกษาดีๆกับผมมาโดยตลอด แต่พอรู้ว่าเราจะไม่ได้เรียนต่อที่เดียวกันผมนี่โคตรเศร้าเลยคับ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเราก็เจอกันบ่อยๆ วันนี้ก็เหมือนกันเค้าไม่ได้มาแค่เยี่ยมผม เค้ามาทำกับข้าวให้ผมกินด้วย อร่อยมากๆๆๆ แล้วผมก็แกล้งให้เค้าเช็ดตัวให้ผมด้วย ท่าทางของเค้าตลกเป็นบ้าเลย บางครั้งผมก็แอบสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมผมถึงชอบอยู่ใกล้ๆเค้า คงเป็นเพราะเค้ามีนิสัยเหมือนเด็กๆมั้ง ผมยอมรับว่าผมเอ็นดูในความไร้เดียงสาของเค้า ผมก็เลยชอบแกล้งให้เค้าโกรธเพราะเวลาที่เค้างอนมันดูน่ารักดี
ไปป์พูดถึงผม...... น้ำตาผมรื้นขึ้นมาคลอเบ้า
                                             
                                                                          ................................................


“วันที่  8 มิถุนายน.....
“ วันนี้ผมไปที่โรงเรียนเค้ามาด้วย ตั้งใจว่าจะไปทำให้เค้าประหลาดใจซักหน่อย แต่ไปถึงก็เห็นเค้ายืนกอดกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ แล้วผู้ชายคนนั้นก็ร้องไห้ใหญ่เลยด้วยไม่รู้ว่าเสียใจอะไรนักหนา ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าคนนั้นชอบเพื่อนของผมมากถึงขั้นขอคบเป็นแฟน ผมมองแววตาก็รู้ว่าเพื่อนของผมก็ชอบเค้าด้วยเหมือนกัน เมื่อเป็นแบบนี้เพื่อนที่ดีอย่างผมก็คงต้องอวยพรให้เค้าทั้งคู่มีความสุข เหมือนมันขัดกับความรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ความจริงผมไม่มีความสุขเลยซักนิดที่ทำแบบนี้ เครียดว่ะ พอไปปรึกษาเพื่อน มันก็บอกว่า “ผมอาจจะกำลังคิดอะไรเกินเลยกับเพื่อนคนนี้อยู่” 555+ เป็นไปไม่ได้และต้องไม่เป็นแบบนี้ด้วย ผมจะรักเพื่อนตัวเองได้ยังไง ในเมื่อผมกับเค้าเป็นเพื่อนสนิทกันเกินที่จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแล้ว ว่ามั้ย...เพื่อนผมแม่ง!!! ชอบเพ้อเจ้อ”
                                           
                                                                                 .....................................


“วันที่ 11 มิถุนายน.....
เหงาว่ะ พอไม่ได้เจอกันก็เพิ่งรู้จักคำนี้ ก็คนเคยเจอกันเกือบทุกวันนี่คับ ป่านนี้เค้าคงมีความสุขอยู่กับแฟนเค้า เค้าคงลืมเพื่อนแบบผมไปแล้วแหละ
                                               
                                                                                 ....................................   


“วันที่ 14 มิถุนายน.....
ตลกตัวเองชะมัด ตั้งใจไปเป็นฮีโร่ช่วยเค้าแท้ๆ กลับกลายเป็นประกอบไปซะได้ แฟนตัวจริงของเค้ามาช่วยไว้ได้ก่อน ต่อไปนี้คงมีคนคอยช่วยเหลือเค้าแทนผมแล้วล่ะ เพื่อนอย่างผมควรยืนตรงไหนดี ไม่มีที่ยืนคับ
                                                 
                                                                                   .....................................


วันที่ 15 มิถุนายน.....
คิดถึงเค้ามากคับ ไม่เจอตัวได้แต่ข้อความ แต่ผมไม่มีอารมณ์จะอ่าน
                                               
                                                                                .......................................


วันที่ 16 มิถุนายน.....
เหมือนเดิม
                                           
                                                                                    ...........................................

                               “””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””

และเค้าก็ไม่ได้เขียนอีกหลายวัน.......
                                         
                                                                        ....................................................

วันที่ 18 กรกฏาคม
ท้อปชวนผมให้ไปกีฬาสีด้วยกัน ใจจริงไม่อยากไปแต่ก็ขัดไม่ได้ ผมไปเจอเค้าที่นั่นหลังจากไม่ได้เจอกันเป็นเดือนๆ วันนี้เค้าน่ารักมากคับ เค้ากับแฟนเค้าดูหวาน และรักกันมากด้วย พอผมไปถ่ายรูปคู่กับพวกเค้า ผมเหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ ถึงเป็นแค่เพื่อนก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ผมรู้สึกว่าอาการที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันคล้ายอาการของคนที่หึงหวงคนรัก หรือว่าผมจะเป็นอย่างที่เพื่อนผมบอกจริงๆว่า ”ผมกำลังคิดเกินเลยกับเพื่อนสนิทตัวเอง” ความจริงแล้วผมเป็นเกย์หรอเนี่ย!!!!
                                               
                                                                     ..................................................


วันที่ 25 กรกฎาคม
วันนี้เป็นวันเกิดผมครับ เค้าก็ไม่ลืมที่จะมาอวยพรให้ผมเหมือนเคย แค่ผมเห็นหน้าเค้าผมก็ดีใจมากแล้ว แต่ผมก็ต้องตกใจเรื่องท้อป เค้าขอผมเป็นแฟนคับ ผมทำตัวไม่ถูกเลย ก็คนมันไม่ได้ชอบนี่คับ และที่สำคัญตอนนี้ผมก็รู้ใจตัวเองและก็มั่นใจแล้วด้วยว่าผมรักใคร.......
 หลังจากที่ผมแกะของขวัญที่เค้าให้ผมแล้ว ไม่รู้อะไรเข้าสิงผมรีบไปหาเค้าที่บ้าน โทรไปคุยกับเค้า อยากได้ยินเสียงเค้ามากๆ แล้วก็เผลอบอกรักเค้าพล่อยๆ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร เค้าคงคิดว่าผมบอกรักเค้าตามประสาเพื่อนล่ะมั้ง ลำบากใจคับ ไม่รู้ว่าจะปิดบังความลับนี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่
                                           
                                                                 .....................................................................

“อย่าบอกนะว่ามึง....

"รักกู” ผมบ่นพึมพำออกมาเมื่ออ่านประโยคนั้นจบ เริ่มไม่กล้าอ่านต่อแล้ว

                       ฝนเริ่มตกหนักขึ้น เสียงฝนสาดหลังคาตึกดังถี่ๆ เหมือนใจของผมตอนนี้ที่เต้นรัวจนเกินจะควบคุม ผมไม่อาจควบคุมตัวให้อยู่เฉยๆได้ ใจที่กระวนกระวายของผมทำให้ผมยืนไม่ติดที่ ผมค่อยๆปิดสมุดลง แล้วสอดเข้าไปในเสื้อ แล้ววิ่งฝ่าฝนออกมาด้านนอก ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมต้องการจะไปที่ไหน เพราะก็รู้อยู่แก่ใจว่าจะไม่ได้เจอคนที่ปรารถนาจะเจออย่างแน่นอน เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ตอนนี้เขาคงเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางที่ไกลแสนไกลของเขาแล้ว พร้อมกับคนที่เขาเลือกและคนๆนั้นก็รักเขามาก ปล่อยให้คนที่เขาเคยผูกพันธ์ต้องเผชิญความโดดเดี่ยวอย่างทรมาน
ผมลดความเร็วในการวิ่งลงกลายเป็นเดินช้าๆ อย่างคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต ฝนที่ตกหนักทำให้ตัวผมเปียกโชก เสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ที่คำรามร้องอยู่บนท้องฟ้า ฟ้าที่คะนองหนักไม่ทำให้ผมคร้ามกลัวเลยสักนิด ความเหนื่อยล้าทำให้ผมอ่อนแรงแต่ผมก็ไม่คิดจะท้อถอย แต่ปัญหาที่เกิดกับผมตอนนี้คือผมไม่รู้ว่าผมจะไปไหน ท้องฟ้าก็มืดลงทุกที ดูเหมือนว่าการเดินอย่างไร้จุดหมายของผมไม่ได้ช่วยผมเลยในตอนนี้
ผมก้มหน้าเดินเข้ามาในซอยบ้านผม ในที่สุดผมก็ยอมแพ้ไม่สามารถต่อสู้กับโชคชะตาที่เล่นตลกกับผมได้อีกต่อไป ผมมานั่งหมดท่า พิงประตูเหล็กอยู่หน้าบ้าน สภาพคงน่าเวทนามากๆ ผมเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วหบิบไดอารี่ที่เปียกปอนออกมาอีกครั้ง ผมมีความคิดว่าจะไม่อ่านต่อ เพราะยิ่งรู้ก็ยิ่งทำให้ผมเสียใจ ไปป์ก็คงไม่กลับมา ความหวังของผมตอนนี้ริบหรี่ลงทุกที
“กูขอโทษนะ กูคงอ่านต่อไปไม่ได้แล้ว ยิ่งรู้ว่ามึงรู้สึกกับกูมากแค่ไหน กูยิ่งเจ็บที่จะไม่มีมึงอยู่กับกู ในเมื่อมึงเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาสนใจกับสิ่งที่มึงเลือกจะทิ้ง ขอบคุณนะที่มีความรู้สึกดีๆให้กู ถึงแม้ว่ากูจะไม่เข้าใจว่ามันคือ “ความรัก” หรือเปล่า” ผมพูดเบาๆกับหนังสือในมือ
 ผมค่อยๆยกมือข้างที่ถือไดอารี่ขึ้นกำลังจะเหวี่ยงทิ้งไป แต่ก็ต้องลดมือลงด้วยทำใจไม่ได้ ผมยอมแพ้ใจตัวเองอีกแล้ว ความอ่อนแอของใจทำให้ผมเปิดอ่านไดอารี่เล่มน้อยต่อไปอีกจนได้ ผมใช้แสงไฟจากโคมหัวเสาหน้าบ้านส่องให้ความสว่าง ถึงหน้ากระดาษจะเปียกชุ่มแต่ก็พออ่านได้ใจความอยู่
                             
                                                                               ......................................................


วันที่ 26 กรกฎาคม
ในที่สุดผมก็เข้าใจแล้วคับ ว่าเพื่อนอย่างผมไม่เคยมีค่าอะไรเลยสำหรับเค้า ยังไงคนที่สำคัญที่สุดสำหรับเค้าตอนนี้ก็คือแฟนของเขาไม่ใช่เพื่อนจอมจุ้นอย่างผม ต้องขอบคุณเค้า ที่ทำให้ผมเข้าใจโดยเร็วว่าสำหรับเค้าแล้ว ผมน่ารำคาญแค่ไหน การเป็นคนดีแล้วมันไม่มีใคร ความรู้สึกมันทรมานเกินจะบรรยายเลยคับ ผมควรต้องใช้เวลาที่เหลือรักตัวเองให้มากๆและรักคนที่รักผม ต่อไปนี้ผมควรจะทำใจเสียที มีคนเคยบอกไว้ว่า....ควรรักเพื่อนแค่ฐานะเพื่อนเท่านั้นอย่าเกินเลย ก็จริงของเค้าทุกอย่าง แม้ว่าผมจะพยายามฝืน แต่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่วันยันค่ำ เลิกคิดเหอะ เหนื่อยมามากพอแล้ว!!!
                                         
                                                                                ........................................................

“ไอ้ไปป์.... กูขอโทษ กูไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลยนะ กูไม่รู้ว่ามึงเป็นห่วงกูขนาดนี้ กูผิดเอง กูจะทำยังไงให้มึงเข้าใจได้นะ กู......” ผมพูดอะไรไม่ออก คำแก้ตัวต่างๆ พร่างพรูออกมาด้วยความสำนึกผิด หยาดน้ำแห่งความอ่อนแอไหลอาบแก้ม หนังสือที่เปียกชุ่มด้วยน้ำฝนตอนนี้เปียกขึ้นไปอีกด้วยหยดน้ำตาของผม ผมรวบรวมสติ ในเมื่อตั้งใจจะอ่านให้จบแล้วต้องทำให้ได้ ผมเปิดไดอารี่ไปอีกหน้าอย่างเบามือ กลัวว่ากระดาษจะขาดเสียก่อน
                             
                                                                                   ...................................................


วันที่ 29 กรกฎาคม
                     คืนนี้คงเป็นคืนสุดท้ายที่ผมจะได้นอนดูดาวอยู่ที่บ้าน ผมคิดถึงเค้ามากเลยคับ ไม่ว่าจะพยายามแล้วก็ห้ามไม่ให้คิดถึงไม่ได้ หลังจากที่ผมไปเรียนต่อบ้านหลังนี้ก็คงต้องขาย แม่กำลังจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่ที่สะดวกสบายกว่านี้ ทันทีที่ผมเรียนจบก็คงต้องย้ายตามแม่ของผมไปอยู่ที่นั่น น่าสงสารเค้านะครับถ้าวันหนึ่งเค้าคิดจะตามหาผมเพื่อคุยเรื่องที่ค้างคาใจของเรา เค้าคงตามหาที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมไม่อยากไปโดยค้างๆคาๆแบบนี้เลย ยังไงเค้าก็เป็นเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด ผมอยากเจอเค้ามาก แต่ก็คิดว่ามันคงสายเกินไปแล้วที่จะพูดความในใจของผมให้เค้าได้รับรู้  ก็คงจะมีเพียงสมุดไดอารี่เล่มเก่านี้ให้เค้าแทน ก็ได้แต่หวังว่าเค้าจะมีโอกาสได้อ่านมันสักครั้ง ก่อนที่ผมจะไป ผมยังหวังอีกนะคับว่าจะได้เห็นเค้ามาส่งผมที่สนามบินด้วย ผมอยากบอกลาเค้าด้วยตัวเอง และจะบอกด้วยว่าผมรู้สึกกับเค้ายังไง....
ข้อความในไดอารี่จบแต่เพียงเท่านี้ แม้ว่าผมจะพลิกดูแล้วดูอีกก็ไม่มีอะไรเขียนอยู่อีกเลย ผมแทบคลั่ง สมุดเล่มเปื่อยเมื่อเปิดไปมาหลายครั้งเข้าก็ฉีกขาด จนสภาพยับเยิน เมื่อผมไม่สามารถที่จะได้รับรู้อะไรผ่านไดอารี่เล่มนี้แล้ว มันก็คงหมดประโยชน์ ผมโยนสมุดไดอารี่ทิ้งอย่างหัวเสีย กระดาษสมุดกระจัดกระจายอยู่เต็มบริเวณ ผมปล่อยโฮแข่งกับเสียงคำรามของของท้องฟ้า ฝนยิ่งตกหนักผมก็ยิ่งเหมือนคนบ้าที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ผมคร่ำครวญครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่รู้ว่าจะทำให้มันได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา รู้อยู่แก่ใจว่าไปป์จะไม่มีวันมาหาผมได้ในตอนนี้


“*เหลือเพียงความรักที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอมากมายเท่าไร ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉันกับใจที่มันแทบสลาย .......................
เธอทนทุกข์ใจ ทรมานและต้องอ้างว้าง
ปวดร้าวมากเท่าไร ฉันไม่เคยรู้เลย
เธอซ่อนน้ำตาไว้ข้างในไม่ให้ใครเห็น
เธอเข้มแข็งอย่างนั้น ทำหมดเพื่อฉัน
**ฉันเพิ่งได้รับรู้ความจริงที่เป็น ที่เธอแอบเก็บไว้
ฉันเพิ่งรู้ว่าวันที่เธอจากไป มันสายไป
***เหลือเพียงความรักที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอมากมายเท่าไร ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉันกับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป
****เพียงต้องการอยากเอ่ยคำลา กับเธอซักวินาที
พอให้ฉันได้มองแววตาสุดท้ายของเธอคนนี้
ยอมทั้งนั้นแค่เพียงให้ฉัน ได้กอดเธอเอาไว้ตรงนี้
จะย้ำเตือนกับเธอ ว่ารักเธอจนนาทีสุดท้าย.....
*****เสียงหัวใจร่ำร้องเท่าไร เธอก็ไม่มีวันหวนคืน
มีเพียงฉันที่บอบช้ำกับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มีเพื่อรักแค่เธอตลอดไป”
                                   ......................................................

       
 “มึงเพื่อนกูหรือเปล่าวะ...ทำไมตอนที่กูเศร้าแบบนี้มึงถึงปล่อยให้กูอยู่คนเดียว มึงเป็นเพื่อนที่ใช้ไม่ได้เลยนะไอ้ไปป์ ไหนมึงเคยบอกว่ามึงมาอยู่ใกล้ๆกูได้ตลอดเวลาที่กูต้องการไงล่ะ”



      “ฮือ.....................................................................”
     ^
     ^
     ^
     ^





   

 “แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”
 

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 23-11-2009 20:32:57

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

รีบมาต่อหละ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 23-11-2009 20:38:57

อ้างจาก: beernp ที่ 23-11-2009 20:32:57  

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

รีบมาต่อหละ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 ว้าวๆๆๆๆ ปลื้มๆๆๆๆ


 วันเน้เม้นยาวๆๆๆ 555+++



ตอนหน้าก็อวสานแล้วก๊าบ



รอนะก๊าบ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 23-11-2009 21:02:50

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครกัน

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

อย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

รอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 23-11-2009 21:13:19

ไปป์ ช่ายมั้ยยยยยยยยยยยยย
ไปป์มาหาปอนด์แล้วรึป่าวเนี่ย TT-TT
สงสารไปป์มากเลยต้องเก็บความรู้สึกไว้อ่ะไปป์ :sad4:
มีความสุขกันซักทีดี TT-TT เศร้าจาแย่แล้ววว
ไรท์เตอร์มาต่อไวๆน้า :z13:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 23-11-2009 21:36:20

"แล้วตอนนี้มึงยังต้องการกูอยู่รึปล่าวหละ"
ขอตอบแทน
กูต้องการมึงสิวะ :o8:
ฮิ้ววววววววววววววววว
เขินแทน
รอตอนต่อไป :z2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 23-11-2009 22:40:29

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

รอลุ้นบทสรุปความรักของทั้งคู่

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: gamerpor ที่ 23-11-2009 22:43:45

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ตอนนี้หรอออออ .....  o18 o18 o18


ตอนนี้ต้องการ ถีบไรท์เตอร์กั๊บบบบบบบบบ .......  ค้างงงงงงงงงงง 


 :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 24-11-2009 05:02:25

น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว  เห้อ อ อ อ   :m15:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-11-2009 06:16:03

 :z13:  แต่ยังไม่ได้อ่าน

เอาไว้ให้พี่สาวคนสวยพูดสัมมนาเสร็จก่อนนะน้องเลิฟฟ แล้วจะมาอ่าน

หนาวววๆๆๆๆ  มากอดกันๆๆๆ :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: beernp ที่ 24-11-2009 11:08:12

มารออ่านตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:46:11

อ้างจาก: Chatcha ที่ 23-11-2009 21:02:50  

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครกัน

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

อย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

รอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

มันอาจจาไม่เปนแบบที่คิดก้อได้น้าๆๆๆ




 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:48:01

อ้างจาก: yunchun ที่ 23-11-2009 21:13:19  

ไปป์ ช่ายมั้ยยยยยยยยยยยยย
ไปป์มาหาปอนด์แล้วรึป่าวเนี่ย TT-TT
สงสารไปป์มากเลยต้องเก็บความรู้สึกไว้อ่ะไปป์ :sad4:
มีความสุขกันซักทีดี TT-TT เศร้าจาแย่แล้ววว
ไรท์เตอร์มาต่อไวๆน้า :z13:

ตอนสุดท้ายนี้ก้อขึ้นอยู่กับความพอใจของไรทืเตอร์กั๊บ 555++


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:52:36

อ้างจาก: teenza ที่ 23-11-2009 21:36:20  

"แล้วตอนนี้มึงยังต้องการกูอยู่รึปล่าวหละ"
ขอตอบแทน
กูต้องการมึงสิวะ :o8:
ฮิ้ววววววววววววววววว
เขินแทน
รอตอนต่อไป :z2:

 555+++


 คุนคือนักเขียนคนต่อไป



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:54:20

อ้างจาก: nidnoi ที่ 23-11-2009 22:40:29  

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

รอลุ้นบทสรุปความรักของทั้งคู่

 :impress2:

 บราโว่


 ซามาชิกหม่าย



ยินดีต้อนรับเข้าเล้าหมูก๊าบ



มาตามต่อกั๊บ ตอนสุดท้าย เร็วๆๆนี้



 :L1:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:56:45

อ้างจาก: DearlyGod ที่ 23-11-2009 22:43:45  

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ตอนนี้หรอออออ .....  o18 o18 o18


ตอนนี้ต้องการ ถีบไรท์เตอร์กั๊บบบบบบบบบ .......  ค้างงงงงงงงงงง 


 :fire: :fire: :fire:

โก่งก้นรอกั๊บ



กร๊ากๆๆๆๆๆๆ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 19:58:24

อ้างจาก: basza2x ที่ 24-11-2009 05:02:25  

น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว  เห้อ อ อ อ   :m15:

 ซึ้งขนาดน้านเรย จิงดิ


 อยากจะก้มลงกราบงามๆๆๆ



  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

 

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 20:00:23

อ้างจาก: BeeRY ที่ 24-11-2009 06:16:03  

:z13:  แต่ยังไม่ได้อ่าน

เอาไว้ให้พี่สาวคนสวยพูดสัมมนาเสร็จก่อนนะน้องเลิฟฟ แล้วจะมาอ่าน

หนาวววๆๆๆๆ  มากอดกันๆๆๆ :man1: :man1:

 กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่สาวคนสวยของน้อง



ขอให้ทำงานลุล่วงไปด้วยดีทุกอย่างเทอญ สาธุ





 :call:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 24-11-2009 20:01:55

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครอะที่มาถาม  :confuse:  




แต่ ถ้าไม่มีใครต้องการส่งมาทางนี้ครับ





 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 20:03:30

อ้างจาก: beernp ที่ 24-11-2009 11:08:12  

มารออ่านตอนต่อไปนะครับ

 เกร็งกันเรยทีเดียว


 เด๋วเน้เค้าพัฒนาแล้ว



เม้นแตกต่างได้แล้ว


555++


ล้อเล่นกั๊บ



แค่มาเม้นก้อดีใจสุดๆๆแล้ว



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 20:07:28

อ้างจาก: DexTunG ที่ 24-11-2009 20:01:55  

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครอะที่มาถาม  :confuse:  




แต่ ถ้าไม่มีใครต้องการส่งมาทางนี้ครับ





 :undecided: :undecided:

จะดูแลหัวใจไรท์เตอร์หรือกั๊บ


อายๆๆๆๆๆ



บ้าไปแระกรู




555+++



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 24-11-2009 21:03:55

อร๊ายย.........   ไร้ท์เตอร์น่ารักที่สุด  :oni2:

อย่าโกรธเค้านะ ที่เค้าเคยว่าตะเองอ่ะ :m23:     :m29:

มามะ  :จุ๊บๆ:ที่นึง

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 24-11-2009 21:38:57

อ้างจาก: his*SPECTIVE ที่ 24-11-2009 21:03:55  

อร๊ายย.........   ไร้ท์เตอร์น่ารักที่สุด  :oni2:

อย่าโกรธเค้านะ ที่เค้าเคยว่าตะเองอ่ะ :m23:     :m29:

มามะ  :จุ๊บๆ:ที่นึง

555+++


ตัวตนที่แท้จริงของไรท์เตอร์คือน่ารักแบบนี้แหละกั๊บ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: okotba ที่ 24-11-2009 22:20:39

อย่างเศร้า..

 :sad11:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chic-ka-ho ที่ 24-11-2009 22:40:56

วันที่ 16 มิถุนายน.....
เหมือนเดิม

อ่านซึ้งๆอยู่ พอเจอประโยคนี่ ฮาพรึ่ดดด  :laugh:

ไปป์ ตาสว่างสักที

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: กะทิน้อย ที่ 25-11-2009 13:06:12

ตอบไปเรย

"กูไม่ต้องการมึง..........

..................เป็นเพื่อน

.....

...

..

.

แต่กูอยากให้มึงเป็นแฟน"

5555555555555555555555555+

รออ่านอยู่นะคะ  ตอนจบจะมีตอนสวีทวี้วี๊ดดดดของทั้งคู่ป่าวอ่ะคร้า
คุณนักเขียน
อยากกกกกกกกกกกกก อ่านซุปเปอร์แวรี่แอนด์แวรี่มากเลย

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 17:35:15

อ้างจาก: okotba ที่ 24-11-2009 22:20:39  

อย่างเศร้า..

 :sad11:

ซามาชิกหม่าย เย้ๆๆๆ  :pig2:


 พาเพื่อนมาตามเยอะๆน้ากั๊บ



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 25-11-2009 17:39:10

อ้างจาก: haeinpark ที่ 24-11-2009 20:07:28  

อ้างจาก: DexTunG ที่ 24-11-2009 20:01:55  

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครอะที่มาถาม  :confuse:  




แต่ ถ้าไม่มีใครต้องการส่งมาทางนี้ครับ





 :undecided: :undecided:

จะดูแลหัวใจไรท์เตอร์หรือกั๊บ


อายๆๆๆๆๆ



บ้าไปแระกรู




555+++



 :pig4:

ถ้าไรท์เตอร์ ต้องการ ก็ยินดีนะครับ:-[




 :z13:














 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 17:43:36

อ้างจาก: Chic-ka-ho ที่ 24-11-2009 22:40:56  

วันที่ 16 มิถุนายน.....
เหมือนเดิม

อ่านซึ้งๆอยู่ พอเจอประโยคนี่ ฮาพรึ่ดดด  :laugh:

ไปป์ ตาสว่างสักที

ฮาจิงดิ 555++


 นี่เปลี่ยนไปเยอะมากแล้วน้า


 ถ้าเอาต้นฉบับเดิมมานะ



 ยิ้งก่านี้อีก


 ช่วยเศร้าหน่อยก๊าบ


 ตอนสุดท้าย  :call:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 17:45:29

อ้างจาก: กะทิน้อย ที่ 25-11-2009 13:06:12  

ตอบไปเรย

"กูไม่ต้องการมึง..........

..................เป็นเพื่อน

.....

...

..

.

แต่กูอยากให้มึงเป็นแฟน"

5555555555555555555555555+

รออ่านอยู่นะคะ  ตอนจบจะมีตอนสวีทวี้วี๊ดดดดของทั้งคู่ป่าวอ่ะคร้า
คุณนักเขียน
อยากกกกกกกกกกกกก อ่านซุปเปอร์แวรี่แอนด์แวรี่มากเลย

เดาเก่งนะเนี่ย 555++


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 17:48:27

อ้างจาก: DexTunG ที่ 25-11-2009 17:39:10  

อ้างจาก: haeinpark ที่ 24-11-2009 20:07:28  

อ้างจาก: DexTunG ที่ 24-11-2009 20:01:55  

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”



ใครอะที่มาถาม  :confuse:  




แต่ ถ้าไม่มีใครต้องการส่งมาทางนี้ครับ





 :undecided: :undecided:

จะดูแลหัวใจไรท์เตอร์หรือกั๊บ


อายๆๆๆๆๆ



บ้าไปแระกรู




555+++



 :pig4:

ถ้าไรท์เตอร์ ต้องการ ก็ยินดีนะครับ:-[




 :z13:














 :undecided: :undecided:

555555555555555555555555555555555555++++++++++++++++++++++++++++++++++



 หมายความว่าไงอ่ะ



 เหอๆๆๆ



 อินโนเซ้น  :z1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 25-11-2009 18:06:26

ไรท์ใจร้าย

เมื่อไรจามาต่ออะ

จาขาดใจตายแล้ว

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 21:48:15

อ้างจาก: Chatcha ที่ 25-11-2009 18:06:26  

ไรท์ใจร้าย

เมื่อไรจามาต่ออะ

จาขาดใจตายแล้ว

ตายแล้วค่อยฟื้นมาอ่านก้อได้กั๊บ 555++++


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-11-2009 21:50:45

 :z13:

แวะมาจิ้มอินู๋





...แล้วก้อจากไป o18






มาช่วยพี่แปลเจอนัลหน่อยดิ๊  จะบ้าตายย
(เกี่ยวไรกะนิยายเค้าฟระ อิป้านี่ :angry2:)

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 23/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 25-11-2009 22:13:57

อ้างจาก: BeeRY ที่ 25-11-2009 21:50:45  

:z13:

แวะมาจิ้มอินู๋





...แล้วก้อจากไป o18






มาช่วยพี่แปลเจอนัลหน่อยดิ๊  จะบ้าตายย
(เกี่ยวไรกะนิยายเค้าฟระ อิป้านี่ :angry2:)

 ไม่อ่านหรอ


 มาจิ้มมาเพื่อ



 ยัยพี่บ๊องส์


 555+++

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 26-11-2009 21:22:10

 วันเน้กะจะลง แต่ติดการบ้าน



 พรุ่งเน้ ละกันนะกั๊บ



 ตอนสุดท้ายๆๆๆๆ




  :call:



 :pig4:


 

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 26-11-2009 22:41:32

ปูเสื่อ นั่งรอค่าา

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 27-11-2009 19:52:44

อ้างจาก: nidnoi ที่ 26-11-2009 22:41:32  

ปูเสื่อ นั่งรอค่าา

รอกันอีกนี๊สนุง


  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: สุขาพาเพลิน ที่ 28-11-2009 13:06:18

พรุ่งนี้ตอนสุดท้ายหรอ อร๊าก..... จบไวเกิ้นส์

แต่เอาเหอะ หนูปอนด์จะมีความสุขกะค้าซะที หลังจากี่ไรต์เตอร์ได้ทำร้ายหัวใจดงน้อยๆของหนูปอด์ซะบอบช้ำ จากนี้จะได้พองขึ้นมาได้ซะที 5 5

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-11-2009 13:57:34

อ้างจาก: his*SPECTIVE ที่ 28-11-2009 13:06:18  

พรุ่งนี้ตอนสุดท้ายหรอ อร๊าก..... จบไวเกิ้นส์

แต่เอาเหอะ หนูปอนด์จะมีความสุขกะค้าซะที หลังจากี่ไรต์เตอร์ได้ทำร้ายหัวใจดงน้อยๆของหนูปอด์ซะบอบช้ำ จากนี้จะได้พองขึ้นมาได้ซะที 5 5

 อีกเดือนนึงค่อยโพสต์ดีมั้ยน้า



 ห้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 28-11-2009 16:27:20

และแล้วก้อตามอ่านจนถึงซักที
เหนื่อยจิ๊งงง
ปวดตาด้วย
เพราะมีใครบางคนทรมานปอนด์ของเค้า.. :serius2:

ว่าจะงอนอยู่แล้วเชียว แต่ตอนที่ 21 มาต้องติ้งค์ใหม่ซะแล้ววว :laugh:

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!” o22
เสียงนั้นเค้าเป็นครายยกาน

ไปค์ใช่มั้ยนั่น
ตาไปค์ไม่ได้ไปเรียนต่อแล้วเร๊อะ

ก้อดีเหมือนกัน..หึหึ
ปล่อยให้ไอท๊อปไปคนเดียวเลย ตามเวรตามกรรม :z6:
55555

 :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 28-11-2009 19:09:49

อ้างจาก: PaTtO ที่ 28-11-2009 16:27:20  

และแล้วก้อตามอ่านจนถึงซักที
เหนื่อยจิ๊งงง
ปวดตาด้วย
เพราะมีใครบางคนทรมานปอนด์ของเค้า.. :serius2:

ว่าจะงอนอยู่แล้วเชียว แต่ตอนที่ 21 มาต้องติ้งค์ใหม่ซะแล้ววว :laugh:

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!” o22
เสียงนั้นเค้าเป็นครายยกาน

ไปค์ใช่มั้ยนั่น
ตาไปค์ไม่ได้ไปเรียนต่อแล้วเร๊อะ

ก้อดีเหมือนกัน..หึหึ
ปล่อยให้ไอท๊อปไปคนเดียวเลย ตามเวรตามกรรม :z6:
55555

 :beat: :beat: :beat:

:pig2:

มาแย้วเหยื่ออีกราย


ยินดีต้อนรับเข้าสู่เล้าหมู


 ขอบคุนมากมายที่เม้นให้กันนะกั๊บ



 ตามต่อนะกั๊บ



 ตอนต่อไปตอนสุดท้ายก้อจริง



 แต่คิดหรอว่ามานจะจบง่ายขนาดนี้


 555+++

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 28-11-2009 22:06:56

 :call: :call: :call:

ไรท์เตอร์จงมา  :z13:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 29-11-2009 01:14:01

ตามมารออ่าน

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: art ที่ 29-11-2009 10:12:57

 :beat: :beat: :beat:สำหรับอิทอป

 :z13:จิ้มรีบน
 :call:ไรท์เตอร์จงมา(เหมียนกัน)

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-11-2009 18:55:34

ห า ย ไ ป ห น า ย เ นี่ ย อิ นู๋
เ ดี๋ ย ว ห น อ น ก็ ขึ้ น ก ร ะ ทู้ ห ร อ ก  5 5 5
เ จ๊ ไ ม่ ช่ ว ย เ ขี่ ย ใ ห้ เ น้ อ

คิ ด ถึ ง ง ง ง  จ๊ ว ฟ ฟ ฟ ฟ
ม า ต่ อ ไ ด้ แ ร ะ  ห รื อ ห า ย ไ ป ปั่ น ต อ น พิ เ ศ ษ กั น น๊ า   อิ อิ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PrinceOfNaughty ที่ 29-11-2009 19:30:52

มาเม้นให้คั๊บ

ฝุ่นเกาะเต็มปัยหมดแระ = ='

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 29-11-2009 19:32:49

ไร้เตอร์จะทรมานทรกรรมเค้าอีกแล้วง่า... :sad4:

ไม่จบง่ายหมายความว่างัยกานน :m31:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 30-11-2009 01:31:35

 o9ไม่ยอมนะให้เค้ารอนานแล้วคราวนี้



 :o11:   เมื่อไหร่จะมาต่อครับ







 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 30-11-2009 15:42:53

 แจ้งแฟนนิยายทุกคน


 ตอนนี้ไรท์เตอร์กำลังอกหักอยู่



 ตอนสุดท้ายคงเลื่อนไปอีกนิด



 ขอเวลาอีกสักหน่อยน้ากั๊บ



 ขอโทษที่ทำให้รอ  :sad11:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 30-11-2009 16:12:26

เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ

ยังไงพี่ก็รออ่านได้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 30-11-2009 19:18:02

อ้างจาก: haeinpark ที่ 30-11-2009 15:42:53  

แจ้งแฟนนิยายทุกคน


 ตอนนี้ไรท์เตอร์กำลังอกหักอยู่



 ตอนสุดท้ายคงเลื่อนไปอีกนิด



 ขอเวลาอีกสักหน่อยน้ากั๊บ



 ขอโทษที่ทำให้รอ  :sad11:

ก็พี่บอกแล้วว่าพี่จะดูแล ก็ไม่ยอม



 :L2: แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ


อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะครับ








 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 30-11-2009 19:36:20

อ่า....

ครายทำพี่ซันอกหักนิ๊ :angry2:

บอกมา.. :serius2:




น้องคนนี้จะไปจัดการ :z6:
หึหึ :beat:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก UPตอนที่ 21 [ไดอารี่เล่มนั้น] 27/11/52มาแว้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 01-12-2009 19:54:00

 ข่าวประชาสัมพันธ์ล่าสุด



 เร็วๆนี้จะลงตอนสุดท้าย



 แต่ตอนพิเศษของเรื่องนี้คงจะไม่ได้เขียนต่อ ขอโทดด้วยกั๊บ



 แต่ในอนาคตไม่แน่อาจจะต่อ


 แต่ไรท์เตอร์ไม่ได้หายไปไหน กำลังปั่นเรื่องใหม่อยู่



 ตามให้กำลังใจกันด้วยนะกั๊บ



 ขอบคุนสำหรับทุกำลังใจ


 ถ้าไม่มีพวกคุน ไรท์เตอร์หน้าใหม่คนนี้คงแย่



 ขอบคุนมากๆๆก๊าบ



  :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ [กำลังจะมา] ขอเวลาอีกนี้ดนะกั๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 01-12-2009 20:03:37

มารอ และให้กำลังใจไร้ท์เตอร์ค่ะ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ [กำลังจะมา] ขอเวลาอีกนี้ดนะกั๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 01-12-2009 20:49:05

 :oni3:       :oni3:   มาเร็ว ๆนะ










 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ [กำลังจะมา] ขอเวลาอีกนี้ดนะกั๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 03-12-2009 21:35:07

สุดสัปด่าห์นี้ลงแน่นอนก๊าบ



 ตอนจบ



 ตอนนี้ไรท์เตอร์กำลังขมักเขม้นปั่นนิยายเรื่องใหม่



 ขอสปอยชื่อเรื่องหน่อยคงไม่ว่ากัน



 4 Seasons เรื่องรักหลากฤดู



 รับรองว่าจุใจไปเลย เพราะมีตั้ง 4 คู่แน่ะ ตอนนี้สำเร็จไป 5 เปอร์เซนต์แล้ว น้อยเกิ๊น



 ขอบคุนที่ตามติดตามผลงานกันมา



 ย้ำห้ามลืมตามเรื่องหน้าด้วยนะ อยากเป็นนักเขียนแถวหน้าอย่างเค้าบ้าง อิอิอิ



 ร๊ากสมาชิกเล้าหมูทู้กคนเลย



 บะบาย



 จู๊ฟ จู๊ฟ




 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ [กำลังจะมา] ข่าวประชาสัมพันธ์
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-12-2009 18:56:30

เล้าเป็ดกลายเป็นเล้าหมูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยนู๋ซัน :laugh:

รออ่านเรื่องใหม่จร้า   อยากจิ้มทู้เป้นคนแรกอ่า

ถ้าลงเรื่องใหม่เมื่อไหร่บอกเจ๊ด้วยนะ :z1:

ปอลอ.  มาต่อเร็วกว่านี้ได้มะ  แบบใจจะขาดแระ อิอิ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ [กำลังจะมา] ข่าวประชาสัมพันธ์
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-12-2009 20:48:28

อ้างจาก: BeeRY ที่ 04-12-2009 18:56:30  

เล้าเป็ดกลายเป็นเล้าหมูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยนู๋ซัน :laugh:

รออ่านเรื่องใหม่จร้า   อยากจิ้มทู้เป้นคนแรกอ่า

ถ้าลงเรื่องใหม่เมื่อไหร่บอกเจ๊ด้วยนะ :z1:

ปอลอ.  มาต่อเร็วกว่านี้ได้มะ  แบบใจจะขาดแระ อิอิ

 ก้อเล้าหมูเฉพาะกระทู้ของซันคนเดียว 5555++



 จะลงอยู่แล้วแฟลตเสียบไม่ขึ้น




 รอไปก่อนเน้อ




 ตั้งใจมาลงแล้วนะเนี่ยวันนี้


 :bye2:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 04-12-2009 22:37:56

ตอนอวสานมาแล้ว ขอโทษที่ให้รอนานนะก๊าบ

ความเดิม "แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ" ประโยคเด็ดของใครกันเนี่ย
                                          
                                                             .............................................................
                                                
ตอนที่ 22 คำสัญญา (ที่ต้องรักษาตลอดไป)

“แล้วตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่าหล่ะ!!!!”

                                      ........................................ เงียบ ..................................................

              เสียงอันคุ้นเคยดังแทรกความอื้ออึงของเสียงฝนฟ้าคะนองเข้าในโสตประสาทของผม ผมค่อยๆเงยหน้าที่นองน้ำตาขึ้นมาด้วยใจระทึก

“ใช่... เสียงนี้เป็นเสียงของมึงจริงๆ.... “ไอ้ไปป์!!!!!” ผมขยับปากพูดพึมพำกับตัวเอง เบาเสียจนแทบจะไม่มีเสียงหลุดรอดออกมา หัวใจเต้นแรงเสียจนต้องเอามือกุมหน้าอก

               ตรงหน้าผม มีร่างของใครบางคนยืนอยู่ ใต้ร่มสีแดงที่คุ้นตา ร่มกางปิดบังใบหน้าไว้ ทำให้ผมไม่สามารถมองเห็นหน้าตาบุคคลที่อยู่ใต้ร่มได้



“ไอ้ไปป์....”

            ร่างนั้นค่อยเดินเข้ามาใกล้ทุกที ๆ ๆ แล้วหยุดยืนตรงหน้าผม ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้า เขาก็ก้มลงมามองผมเช่นกัน

“ปอนด์.... มึงยังไม่ได้ตอบกูเลยนะว่าตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่รึเปล่า”

             ผมรีบยันกายลุกขึ้นแล้วโผเข้ากอดเขาด้วยความดีใจ เขาเอามืออีกข้างลูบหลังผมเบาๆ ผมซุกหน้าลงกับอกของเขาแล้วหลับหูหลับตาร้องไห้

“ปอนด์.... มึงจะตอบกูได้หรือยังว่าตอนนี้ มึงยังต้องการกูอยู่หรือเปล่า” เมื่อได้ยินคำรบเร้าหนัก ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ก็ผมเป็นคนปากแข็งนี่คับ แล้วก็ปากไม่ตรงกับใจด้วย

“ที่กูเป็นขนาดเนี้ย ถ้ามึงยังดูไม่ออก มึงก็โง่เกินคนแล้ว” ผมคลายกอดออกแล้วหันหน้าหนี รีบใช้มือปาดน้ำตา

“อือ... กูจะไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้นจนกว่ากูจะได้ยินจากปากของมึง” ไปป์เริ่มกวน

“เออ.... นั่นแหละ” ผมตอบอย่างขอไปที .....โคตรอายเลย

“กูไม่เข้าใจ” ไปป์ยังไม่เลิกซัก

“กูไม่ตอบแล้ว.... .  “ ผมเบือนหน้าหลบ แอบยิ้มอยู่คนเดียว

“แล้วมึงมาที่นี่ได้ยังไง... มึงไม่ไปเรียนต่อแล้วเหรอ.... เรื่องมันเป็นยังไงเล่าให้กูฟังเดี๋ยวนี้” ผมเพิ่งนึกเรื่องสำคัญขึ้นได้

“เอ... จะเล่าให้ฟังดีไม่เล่าดีน้า ให้เค้าเล่าแต่ตัวเองก็ยังไม่ตอบคำถามเค้าเลย...” ยังจะพูดล้อเล่นอีก เครียดนะโว้ย!!!!

“ถ้ามึงไม่เล่า กูไม่ฟังก็ได้ ลาก่อนนะ” ผมทำท่าจะเปิดประตูเข้าบ้าน แต่ถูกไปป์คว้าข้อมือเอาไว้ก่อน มันกระชากผมไปอยู่ในอ้อมกอดมันเฉยเลย บรรยากาศก็โครตเป็นใจ ใต้ร่มสีแดงกลางสายฝน เหมือนหนังโรแมนติกซักเรื่อง

“เฮ้ย!!! ปล่อยกู เดี๋ยวแฟนกูมาเห็นนะเว่ย” แน่ะ.. ยังมีหน้าไปโกหกมันอีก

“ใคร ไอ้ปีเตอร์อ่ะเหรอ  แฟนตัวจริงของมันคือไอ้ป่าล์มไม่ใช่เหรอวะ” มันพูดแล้วหัวเราะออกมา

“มึงรู้..........”

“แน่นอน ไม่มีอะไรเกี่ยวกับมึงที่กูไม่รู้”  มันพูดเสียงภูมิใจ

“รู้ดี....”  ผมแอบบ่น แต่ก็แอบดีใจที่มันใส่ใจผม เหอๆๆๆๆ

“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง เล่าเรื่องของมึงมา แล้วก็ปล่อยกูด้วยกูอึดอัด”  แน่ะ ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้ว

“ถ้ามึงอยากฟังมึงต้องยอมให้กูกอด จนกว่ากูจะเล่าจบ”  พูดอะไรของมึงเนี่ยกูเขินนะเว่ย

“เออ...เล่ามา”  ผมยอมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง

“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.................... ไปป์ทำท่านึก ภาพเหตุการณ์ต่างๆผุดขึ้นในสมอง
                        
                                                                          ....................................................................

“ท้อปมาบอกข่าวดีว่ากูสอบติดกับที่บ้าน กูก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่ากูจะสอบได้ แม่กูดีใจมากก็เลยบอกให้กูเตรียมตัวไปเรียนที่นั่น ความจริงแล้วกูก็ไม่อยากไปหรอกนะ เพราะว่ากูยังมีอีกหลายอย่างที่กูอยากจะทำที่นี่ แต่เห็นว่าแม่กูคาดหวังในตัวกูไว้มากก็เลยยอมไปเพราะไม่อยากให้แม่ผิดหวัง พอกูตัดสินใจได้กูก็เลยไปบอกให้มึงรู้ แต่ว่าก็เกิดเรื่องนั้นแหละ...”

“เรื่องนั้นกูผิดเอง กูขอโทษนะ” ผมเอ่ยเสียงเศร้า

“กูไม่โทษมึงหรอก กูก็ผิดที่ใจร้อนเกินไป หลังจากเหตุการณ์นั้นกูก็ก็เสียใจมาก เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ท้อปเข้ามาดูแลกู กูบอกตามตรงว่าตอนนั้นกูก็เห็นใจท้อปที่ทำดีกับกูมาตลอด กูก็เลย.....”

“บอกว่าจะคบกับเค้า...ใช่มั้ย” ผมถามขึ้นมา ไปป์มองผมด้วยความแปลกใจ

“มึงรู้ได้ไง”

“ก็วันนั้นกูกำลังจะไปคุยกับมึงให้รู้เรื่อง แต่ว่ากูก็เห็นมึงยืนกอดอยู่กับท้อปกูก็เลย...”

“อ๋อ... มึงหึงกูก็เลยพาลโกรธกูมากกว่าเดิมใช่ม้า...” ไปป์ถามแกมหยอก

“ใครหึงมึง..... เล่าต่อดีกว่ากูขี้เกียจเถียง.... มึงจะได้ปล่อยกูซักที ยิ่งผมพยศไปป์ก็ยิ่งกอดผมแน่นกว่าเดิม

“อืม นั่นแหละกูก็บอกท้อปว่ากูจะยอมคบกับเค้า แต่พอลองมาคิดอีกทีก็รู้ว่ากูทำผิด ที่กูบอกว่าจะคบกับเค้ากูแค่อารมณ์ชั่ววูบว่ะ......  เพราะความจริงแล้วกูรู้อยู่แก่ใจว่ากูรักใคร” พูดจบประโยคไปป์ก็เงียบไป

                ผมค่อยๆหันหลังกลับไปมอง แต่ไปป์ก็ทำให้ผมตะลึงด้วยการโน้มริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากของผม ผมตาลุกวาว โดนจู่โจมแบบไม่ได้ตั้งตัวเล่นเอาผมแทบช็อค

“เฮ้ย!!! ไอ้ไปป์มึง ๆ “ ผมต่อว่าเสียงตะกุกตะกัก ไปป์ค่อยๆเอามือมาปิดปากผมแล้วเล่าต่อ

“คืนนั้นกูก็คิดว่าจะอธิบายกับมึงยังไงก่อนไป กูก็เลยนึกถึงไดอารี่ที่กูเขียนขึ้นมาได้ กูก็เลยจะเอามาเขียนต่อเพื่อทิ้งข้อความให้มึงอ่าน แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ กูตามหาจนทั่ว เริ่มเอะใจว่าท้อปอาจจะเอาไปก็เลยโทรไปถาม ท้อปตอมมีพิรุธมากสุดท้ายเค้าก็ยอมรับว่าเค้าเอาไปทิ้งถังขยะ กูก็รีบคุ้ยขยะตามหาแล้วก็เจอในสภาพยับยู่ยี่ ขาดกระจุย กูรีบเอาไปซ่อมแล้วก็เอาไปฝากป้าข้างบ้านไว้ เพื่อให้เค้าเก็บเอาไว้ให้มึงเอาไปอ่าน วันต่อมาท้อปก็มาที่บ้านแต่เช้าแล้วเร่งให้กูเก็บของเตรียมเข้ากรุงเทพ เค้าบอกว่าจะได้สะดวกเวลาจะเดินทาง กูรู้ว่าท้อปจะไปโรงเรียนเป็นครั้งสุดท้ายก็เลยฝากท้อปให้บอกมึงเรื่องมาส่งที่สนามบิน แต่มึงบอกว่ามึงไม่อยากมา ทำไมมึงโกรธกูขนาดนั้นเลยหรอวะ...” ไปป์ถามเสียงอ่อน

“ก็มึงไม่ใช่เหรอที่บอกว่าไม่อยากให้กูมาส่ง เพราะว่าไม่อยากเจอกูอ่ะ” ผมถามเสียงน้อยใจ

“ใครบอก” ไปป์คลายกอดออกจากผม ทำหน้าตื่น

“ท้อป...” ผมหันกลับไปมองทำหน้าเอาเรื่อง

“กูไม่ได้พูดแบบนั้นเลยนะ กูขอร้องท้อปแทบตายให้บอกมึงให้มาส่งกูให้ได้ กูอยากเจอมึง” ไปป์อธิบายเสียงจริงจัง

“นี่ก็แสดงว่าท้อปโกหก”

“ใช่...เป็นแผนการของท้อป” ไปป์ตอบด้วยความโล่งใจ ผมได้แต่พยักหน้ารับรู้

“หลังจากที่ท้อปกลับมา ท้อปก็เล่าเรื่องมึงกับปีเตอร์ให้ฟังกูก็เลยรู้ความจริง ตอนดึกที่ท้อปหลับไปแล้วกูก็จะแอบโทรหามึง แต่ว่ากูก็มารู้ว่าซิมการ์ดกูหาย กูปลุกท้อปขึ้นมาถาม ท้อปก็บอกหน้าตาเฉยว่าทำลายทิ้งไปแล้วเพราะว่ากลัวกูจะโทรติดต่อกับมึง”

“ท้อป ร้ายมาก คืนนั้นที่กูโทรหามึงกูนึกว่ามึงโกรธกูมากถึงขั้นตัดสายกูทิ้ง แล้วก็ยังปิดเครื่องหนีอีก กูก็เลยจะส่งข้อความเสียง ที่ท้อปคุยกับปาล์มเกี่ยวกับเรื่องมึงกับกู ให้มึงฟังมึงจะได้รู้ว่าความจริงเป็นยังไง ท้อปคงมาเจอเข้าซะก่อนก็เลยทำลายซิมทิ้ง”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้เองหรอวะเนี่ย กูเข้าใจแล้ว” ไปป์คิดตามอย่างพิจารณา

“แล้วเรื่องเรียนต่อหล่ะ” ผมถามขึ้นอีกครั้ง

“ความจริงแล้ว ท้อปโกหกกูมาตลอด ทุนนั้นท้อปสอบติดกับเด็กอีกคนต่างโรงเรียนไม่ใช่กู ท้อปบอกว่าอยากให้กูไปกับเค้า ไปเริ่มต้นใหม่กับเค้าที่นั่น ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายเค้าจะเป็นคนจัดการให้กูเองขอเพียงแค่กูไปอยู่กับเค้าเท่านั้น พอกูรู้ความจริงกูก็โกรธมากแทบอยากจะฆ่าท้อปให้ตาย ยิ่งท้อปสารภาพเรื่องที่เค้าเคยทำกับมึงกูยิ่งทนไม่ได้ ทั้งเรื่องที่เค้าขังมึงไว้ในห้องน้ำ เรื่องที่เค้าคอยพูดปั่นหัวพวกเรามาโดยตลอด และที่สำคัญมันคือไอ้นี่...” ไปป์หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าแล้วยื่นให้ผมดู

“ใบสัญญาเป็นแฟนกัน” ผมพูดเสียงเบา

“ใช่... เรื่องนี้กูยอมรับว่ากูโกรธมึงมาก” ไปป์พูดเสียงแข็ง

“อ้าว...เกี่ยวอะไรกับกูด้วย” ผมหน้าเหวอ

“กูโกรธที่มึงไม่ดูให้ดี ลายมือกูไม่ใช่แบบนี้ มึงดูไม่ออกหรือไงวะ”

“ก็กูโมโหจนไม่ได้คิดนี่หว่า”

“นี่มันไม่ใช่ลายมือกู...ลายมือกูต้องตัวเท่าหม้อแกงแบบนี่ต่างหาก” ไปป์พูดพร้อมหยิบการ์ดอีกใบออกมา แล้วโยนการ์ดใบนั้นทิ้งไปให้ไกลสายตา

“ใบสัญญาเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป” ในกระดาษมีข้อความเพียงเท่านี้ ตรงมุมล่างของทั้งสองด้านก็มีที่ให้เซ็นต์ชื่อ มีชื่อไปป์เขียนอยู่แล้วด้านหนึ่ง ผมอ่านข้อความในการ์ดแล้วรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“การเป็นเพื่อนรักกันมันไม่เหมือนการเป็นแฟนกัน ตรงที่ว่าการเป็นเพื่อน มันไม่ต้องมีกฎ ไม่ต้องมีข้อบังคับ เรารักกันโดยบริสุทธ์ใจ ถ้ากูเลือกได้กูก็จะเลือกเป็นเพื่อนกับมึงแบบนี้เหมือนเดิม การเป็นเพื่อนมันดีที่สุดแล้วสำหรับเรา มึงมาเป็นเพื่อนรักที่แสนดีคนเดิมของกูนะ” ไปป์พูดสายตาเว้าวอน

“ในที่สุดมึงก็เข้าใจกูเสียที การที่เราเป็นเพือนกัน ก็ไม่ได้หมายความเราจะรักกันไม่ได้อย่างคนที่เป็นแฟนกันเขาแสดงออก ความจริงกูคิดว่าการเป็นเพื่อนเราสามารถที่จะรักและเข้าใจกันมากกว่าการเป็นแฟนเสียอีก มึงคิดเหมือนกูมั้ย” ผมถามใบหน้าฉาบไปด้วยรอยยิ้ม ไปป์พยักหน้าให้ผมช้าๆเป็นเชิงตอบรับ

“แล้วมึงตกลงมั้ย” ไปป์กระซิบถามข้างหูผมเบาๆ

“อือ... “ ผมตอบ ไปป์ยื่นปากกามาให้ผม ผมมองหน้าเขาอีกครั้งแล้วยื่นมือไปหยิบปากกามาเซ็นต์ชื่อบนเส้นที่เว้นไว้นั้น ไปป์ยิ้มกว้างเมื่อผมตอบตกลง

“อือ... ไอ้ไปป์กูก็มีของให้มึงเหมือนกันนะ” ผมบอกอย่างเขินๆ แล้วหยิบของในกระเป๋าออกมา

“อะไรวะ...ปอนด์ ไหนมึงมีอะไรให้กู” ไปป์ถามน้ำเสียงตื่นเต้น

“นี่ไง...” ผมยื่นที่ห้อยโทรศัพท์ที่แนนและฝนซื้อให้ ให้ไปป์ชิ้นหนึ่ง ในมือของผมก็ถืออีกชิ้นหนึ่ง

“น่ารักดี....”

“ป่ะ เข้าบ้านกันเถอะ มายืนตากฝนกันอยู่ได้” ผมพูดชวนแก้เก้อ

เอ่อ... ปอนด์กูมีอีกเรื่องที่อยากบอกมึง” ไปป์พูดเสียงอ่อนเล่นเอาผมใจแป้ว

“เรื่องอะไร..” ผมใจเต้นหรือว่ามันกำลังจะบอกรักผม

“เรื่องบ้าน.....” ผมได้ยินเรื่องนี้ถึงกับใจเสีย

“ใช่...มึงย้ายบ้าน... แล้วมึงจะย้ายไปอยู่ไหน ไกลมั้ย แล้วกูจะได้เจอมึงเหมือนเดิมมั้ย ไอ้ไปป์ทำไมยืนนิ่งล่ะ ทำไมไม่ตอบกู” ผมเริ่มใช้อารมณ์

“คือ.......”   ไม่มีเสียงตอบรับ

“ปอนด์ มึงฟังกูให้ดีนะ ความจริง....” ไปป์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ผมที่อารมณ์คลั่งต้องหยุดฟังนิ่งๆ

“ก่อนที่กูจะบอกมึงว่ากูจะย้ายไปอยู่ที่ไหน กูขอถามอะไรมึงซักอย่างได้มั้ย” ไปป์พูดหน้าเศร้า ผมค่อยๆพยักหน้าตอบ เห็นไปป์เป็นแบบนี้แล้วรู้สึกแย่มาก

“ที่ผ่านมา มึงเคยรักกูเกินเพื่อนรึเปล่าวะ...”  ไม่คิดว่าจะโดนถามแบบนี้ อึ้งสิคับ
                          
                                             .....................................................

“ถ้ามึงตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร กูนี่ก็โง่เนอะรู้ทั้งรู้ว่ามึงรักกูแค่เพื่อนยังมาถามคำถามแบบนี้อีก กูขอโทษนะเว่ยปอนด์” จู่ๆน้ำตาไปป์ก็ไหลออกมาเฉยเลย

“มึงร้องไห้ทำไมวะ...ไอ้ไปป์ มึง... หยุดร้องเหอะ...นะ ๆ ๆ” ผมเข้าไปปลอบ ไปป์ซุกหน้าลงกับบ่าผมน้ำตาไหลซึม

“กูไม่เป็นไร กูแค่เสียใจกับความรู้สึกของกูเอง กูจะบอกมึงว่ายังไงดีวะ”

“ไอ้ไปป์มึงอย่าโทษตัวเองเลยนะ ที่ผ่านมากูทำให้มึงต้องเสียใจเพราะกูมามากพอแล้ว วันนี้กูจะบอกความจริงกับมึงก็ได้ว่าที่ผ่านมา กู.... “ ผมพูดด้วยน้ำตา

“กู...... รักมึง.....กูรักมึงมากนะ แล้วกูก็คิดว่ากูรักมึงเกินเพื่อนด้วย” ผมตัดสินใจพูดความจริงออกไป ผมหลับตาปี๋รู้สึกไม่คุ้นที่จะต้องมาบอกรักใครแบบนี้

“ในที่สุดมึงก็ยอมรับแล้วใช่ม้า... ว่ามึงรักกู” ไปป์พูดโพล่งออกมาน้ำเสียงทะเล้น น้ำตานี่แห้งสนิท หรือว่าผมโดนหลอกถามซะแล้ว

“ไอ้ไปป์นี่มึงหลอกถามกูเหรอ ไอ้เชี่ย กูไม่น่าเสียรู้มึงเลย” ผมต่อว่าอย่างหัวเสีย อายโคตรๆๆๆๆ มันยังยืนยิ้มหน้าทะเล้น

“เออ...กูก็บอกมึงไปแล้วมึงล่ะบอกกูได้ยังว่ามึงย้ายไปอยู่ที่ไหน” ผมถามเสียงจริงจัง ไม่ใช่เรื่องตลกแล้วนะ ไปป์ยกแขนขึ้นมาแล้วชี้เหยียดตรงไปข้างหน้า โดยไม่พูดอะไรซักคำเอาแต่อมยิ้ม ผมหันไปตามมือที่ชี้

                 รถคอนเทนเนอร์คันใหญ่ ค่อยๆขับมาจอดตรงข้างบ้านผม ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ มีผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ แต่ทว่าดูมีรสนิยมทางการแต่งตัวสองคนเดินลงมาจากรถ ตามมาด้วยผู้ชายอีกสองคน คนหนึ่งหน้าคุ้นๆเหมือนเพื่งเจอกันไปหมาดๆ อีกคนใส่เฝือกแทบทั้งตัวท่าทางลำบากก็ยังอุตส่าห์ลากสังขารมา

“แนน ฝน ปาล์ม ปีเตอร์” ผมอุทานออกมาด้วยความจำได้ พวกเขายืนโบกมือให้ผมอยู่ไกลๆ

“นี่ก็หมายความว่า......”

“ใช่ กูจะย้ายมาอยู่ใกล้ๆมึงที่นี่ แล้วที่นี้เราจะใกล้กันพอหรือยัง” ไปป์ตอบอย่างอารมณ์ดี ผมเสียรู้มันเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้วันนี้ ด้วยความหมั่นไส้ผมก็เลยแกล้งถองพุงไปป์ไปหนึ่งที
 
“โอ๊ย...” มันร้องท่าทางเจ็บเอาการ

                   ผมรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อนของผมที่ยืนให้กำลังใจผมอยู่หน้าข้างบ้านเก่าของผม แต่กำลังจะเป็นบ้านใหม่ของไปป์

“ปอนด์ ในที่สุดก็ลงเอยได้ด้วยดีนะ ไม่เสียแรงเนอะฝน” แนนพูดใบหน้ามีเลศนัยกันทั้งคู่

“หรือว่านี่เป็น.......” ผมเริ่มนึกอะไรขึ้นมาได้แล้ว

“เกมส์กามเทพแผลงศรไง 555+++” สองสาวระเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกัน ไปป์คงหายจุกแล้วมันรีบวิ่งเข้ามาใกล้เชียว

“ก็..วันนี้จู่ๆไปป์ก็โทรมาปรึกษาเรื่องนี้กับชั้น ไม่คิดเลยว่าเบอร์ที่ชั้นเคยหย่อนไว้ให้ในกระเป๋าเสื้อจะเป็นตัวชี้นำ” แนนพูด

“ก็หลังจากที่ท้อปขึ้นเครื่องไปแล้วกูก็นึกถึงมึงขึ้นมา กูคิดว่าจะติดต่อมึงยังไงซิมก็โดนหักทิ้ง ดีนะที่ยังจำได้ว่ามีเบอร์แนนที่เขียนใส่กระดาษทิ้งไว้ให้วันกีฬาสีที่กูเก็บเอาไว้ในกระเป๋าตังอยู่ด้วยก็เลยโทรปรึกษา” ไปป์พูดแทรกขึ้นมา

“เราก็เลยคิดแผนให้เสร็จสรรพ ในที่สุดเราก็จับคู่คนที่ใช่สำหรับปอนด์ได้สำเร็จแล้วน้า ลุ้นจนเหนื่อยเลย” ฝนว่า

“ตราบใดที่มีรัก ย่อมมีความหวัง คำนี้เหมาะสำหรับนายสองคนมาก” ปาล์มพูดขึ้นบ้าง

“เรื่องเลวร้ายทุกอย่างจบลงแล้วนะ ต่อไปนี้ทุกวันจะเป็นวันของนายทั้งสองคน ในความคิดเตอร์นะ เตอร์ว่าไปป์กับปอนด์เป็นคนที่เหมาะสมกันมากที่สุดแล้วแหละ ขอให้รักกันไปนานๆนะ”  ปีเตอร์อวยพรให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ไปป์ค่อยๆกุมมือผมขึ้นมา แล้วบรรจงจูบบนหลังมือผม เราทั้งคู่มองสบตากันด้วยความรัก

“จูบเลย ๆ ๆ ๆ” เสียงเชียร์จากเพื่อนของผมดังขึ้นมา ทำยังกะผมกับไปป์กำลังจะแต่งงานกันอย่างนั้นแหละ ไปป์นี่ก็บ้าแรงยุเหลือเกิน ยังไม่ทันสิ้นเสียงเพื่อน มันก็กระชากผมเข้าไปจูบซะแล้ว ผมอายเพื่อนมากๆ แต่ก็ยอมรับว่านี่คือสิ่งที่ผมต้องการที่สุดในตอนนี้ เรายืนประกบริมฝีปากกันเนิ่นนาน ท่ามกลางเสียงท้องฟ้าคำราม และเสียงฮือฮาจากเพื่อนของผม
       
             ผมกับไปป์เรายังเป็นเพื่อนกันคับ ถ้าใครมาถามเราก็จะตอบไปว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน มันก็จริงอย่างที่เค้าว่า ความสัมพันธ์แบบเพื่อนเป็นความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนที่สุดและเปลี่ยนแปลงได้ยาก  ความรักของเราทั้งสองคงเกิดเพราะว่าเราใกล้กันเกินไป ห่วงใยกันเกินไป มันเกิดจากคำว่าเพื่อนและจะไม่มีวันเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น                                
                                                   ............................................................

“*ใครอาจจะไม่เข้าใจ ว่าความสัมพันธ์ของเรานั้นมันเป็นเช่นไร

และใครอาจจะเข้าใจผิด และคงคิดไปและคงเข้าใจอย่างที่เห็น

คงมีเพียงเราสองคน ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย ที่รู้กันในใจ

มันจำเป็นด้วยหรือ ที่ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ที่ใครกำหนด

ว่ารักเป็นอย่างไร
      
   **ไม่ต้องรู้ว่าเรารักกันแบบไหน

ไม่ต้องหาคำๆไหนมาเพื่ออธิบาย

ไม่ต้องรักเหมือนคนรักก็สุขหัวใจ

เพียงแค่เราเข้าใจ...ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้”
                              
                                                                      ........................................................

 นิยายจบแล้วก๊าบ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ขอบคุนมั่กมากๆๆๆๆ ที่ทำให้นักเขียนหน้าใหม่คนนี้ได้มีผลงาน

ป.ล. 1 นิยายเรื่องนี้อาจมีภาคต่อ
ป.ล. 2 อย่าลืมตามเรื่องใหม่ของป๋มด้วยก๊าบ 4 Seasons  เรื่องรักหลากฤดู
ป.ล. 3 ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น สวยหล่อ และที่สำคัญขอให้ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ป.ล. 4 พบกันเร็วๆๆนี้
ป.ล. 5 บั๊บบาย จู๊ฟ จู๊ฟ




 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 05-12-2009 02:17:00

เพื่อนรักเพื่อนเสียวหราอิๆๆ ดีใจแฮปปี้

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 05-12-2009 10:07:23

 :pig4:




ขอบคุณอีกครั้งนะครับ   สำหรับเรื่องราวดี ๆ มานำมาให้อ่าน




จะติดตามเรื่องต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 05-12-2009 13:42:43

ลงเอยกันซะทีเพื่อนรัก
ว่าแต่
ไม่ลองเขียนNCบ้างเหรอ :z1:
พี่ไม่ได้หื่นนะ :o8:
แค่อยากให้น้องเขียนอะไรที่หลากหลายอะ(อู้ยยยเจ็บสีข้างจัง )
รออ่านเรื่องใหม่นะ เป็นกำลังใจให้คับผม :L2:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-12-2009 19:18:28

อ้างจาก: ifwedo ที่ 05-12-2009 02:17:00  

เพื่อนรักเพื่อนเสียวหราอิๆๆ ดีใจแฮปปี้

 อย่าลืมตามเรื่องหน้าด้วยนะก๊าบๆๆๆ


 ขอบคุณมากๆๆที่อ่านจนจบ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-12-2009 19:19:53

อ้างจาก: DexTunG ที่ 05-12-2009 10:07:23  

:pig4:




ขอบคุณอีกครั้งนะครับ   สำหรับเรื่องราวดี ๆ มานำมาให้อ่าน




จะติดตามเรื่องต่อไปครับ

ขอบคุณมากก๊าบ เรื่องหน้าจะทำให้ดีที่สุด ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนก๊าบ


  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-12-2009 19:21:58

อ้างจาก: teenza ที่ 05-12-2009 13:42:43  

ลงเอยกันซะทีเพื่อนรัก
ว่าแต่
ไม่ลองเขียนNCบ้างเหรอ :z1:
พี่ไม่ได้หื่นนะ :o8:
แค่อยากให้น้องเขียนอะไรที่หลากหลายอะ(อู้ยยยเจ็บสีข้างจัง )
รออ่านเรื่องใหม่นะ เป็นกำลังใจให้คับผม :L2:

NC คืออารายหรอ


 ไม่เข้าจัย


 ช่วยมาอธิบายให้ฟังด้วยนะก๊าบ


 บั๊บบาย


 เจอกันเรื่องหน้า


  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-12-2009 19:49:43

^
^
^
^
ซันไม่เข้าใจจริงๆเหรอ   :z1:
ว่าแต่เป็นแค่เพื่อนรัก  แล้วเพื่อนมันจูบกันด้วยเรอะ  :-[

รออ่านเรื่องต่อไปน๊าน้องเลิฟฟฟ  จุ๊ฟฟฟฟฟ

ปอลอ.หยุดยาวอย่างนี้ไปเที่ยวกันเต๊อะ  หุหุ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-12-2009 21:20:59

อ้างจาก: BeeRY ที่ 05-12-2009 19:49:43  

^
^
^
^
ซันไม่เข้าใจจริงๆเหรอ   :z1:
ว่าแต่เป็นแค่เพื่อนรัก  แล้วเพื่อนมันจูบกันด้วยเรอะ  :-[

รออ่านเรื่องต่อไปน๊าน้องเลิฟฟฟ  จุ๊ฟฟฟฟฟ

ปอลอ.หยุดยาวอย่างนี้ไปเที่ยวกันเต๊อะ  หุหุ

 มันซับซ้อนพี่ไม่เข้าใจหรอก


 ห้าๆๆๆ


 คิดเถิงพี่เว่อๆๆๆ


 เด๋วคุยกาน


  :bye2:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 05-12-2009 21:56:41

แว๊กกกกรู้ความจริงแล้วไอ่ท๊อปป  :z6:
แฮปปี้ดีง่ะชอบมากมายเลย คริคริ
ไปป์จอมแสบเอ้ยนึกว่าจะไปไหนไกล 555+
จนน่ารักดีอ่า ชอบมากมายเลย
สู้ๆเน้อ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 05-12-2009 22:16:43

อ้างจาก: yunchun ที่ 05-12-2009 21:56:41  

แว๊กกกกรู้ความจริงแล้วไอ่ท๊อปป  :z6:
แฮปปี้ดีง่ะชอบมากมายเลย คริคริ
ไปป์จอมแสบเอ้ยนึกว่าจะไปไหนไกล 555+
จนน่ารักดีอ่า ชอบมากมายเลย
สู้ๆเน้อ

 ถ้าชอบก็ให้กำลังใจเรื่องหน้าด้วยก๊าบ



 ขอบคุนมากๆที่ติดตาม



 คุนน่ารักมาก



 อยู่เป็นแฟนคลับกันนานๆนะ




  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-12-2009 14:38:09

ไม่มีครัยมาตามเลย



 แง๊ๆๆๆ




 ตอนสุดท้ายแล้ว




 สาธุ   :call:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 07-12-2009 15:49:27

อยากอ่านแบบ เอ็นซี ดูเหมือนกันอะ

นะนะนะนะ

ไรท์เตอร์สุดน่ารัก

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 07-12-2009 15:51:43

อ้างจาก: Chatcha ที่ 07-12-2009 15:49:27  

อยากอ่านแบบ เอ็นซี ดูเหมือนกันอะ

นะนะนะนะ

ไรท์เตอร์สุดน่ารัก

 เอนซีคือ.. อารายกั๊บ


 มีคนบอกมาเยอะแล้ว



 ไม่เข้าใจ จนบัดนี้



  :z3:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 08-12-2009 03:45:51

ความรัก....เกิดขึ้นเพราะความห่วงใย และ ความเอาใจใส่ กันมากเกินไป น่ารักดี ชอบๆ

ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องดีดี  :bye2:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 08-12-2009 18:26:06

อ้างจาก: basza2x ที่ 08-12-2009 03:45:51  

ความรัก....เกิดขึ้นเพราะความห่วงใย และ ความเอาใจใส่ กันมากเกินไป น่ารักดี ชอบๆ

ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องดีดี  :bye2:

 ขอบคุนมากๆที่ติดตาม และนิยามบทสรุปของเรื่องหั้ยด้วย


 อย่าลืมตามเรื่องต่อๆไปด้วยกั๊บ



  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-12-2009 18:56:02

ลงชื่อก่อนอ่าน ^^

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 08-12-2009 20:54:42

อ้างจาก: iamnan ที่ 08-12-2009 18:56:02  

ลงชื่อก่อนอ่าน ^^

 รีบอ่านก่อนโดนย้ายก๊าบ ฮ่าๆๆๆ


 ยินดีต้อนรับ



 ฝากตามเรื่องหน้าด้วยน้า



  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-12-2009 19:34:55

 ชี้แจงเรื่อง นิยายเรื่องต่อไปของป๋มนะกั๊บ


 ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเรื่องแล้ว


 เพราะเกรงว่าจะไปตรงกับโปรเจคใหญ่ของบอร์ด



 ชื่อเรื่อง



 Bad Romance โศก เศร้า เหงา เจ็บ



 ฝากด้วยนะคร๊าฟฟ




 :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 09-12-2009 20:41:06

จะตามไปเป็น fc และให้กำลังใจเรื่องใหม่นะ
ชื่อเรื่องน่าสนใจและน่าติดตามมาก  :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-12-2009 21:16:04

อ้างจาก: DEMON3132 ที่ 09-12-2009 20:41:06  

จะตามไปเป็น fc และให้กำลังใจเรื่องใหม่นะ
ชื่อเรื่องน่าสนใจและน่าติดตามมาก  :pig4:

 ขอบคุนกั๊บที่มาให้กำลังใจ


 ตอนนี้ก็จะพยายามปั่นให้เสร็จเร็วๆๆ


 จาได้รีบปล่อยพรีวิวออกมาก่อน



อย่าลืมมาตามด้วยนะกั๊บ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-12-2009 21:40:19

แวะมาให้กำลังใจน้องเลิฟ  :man1:
อยากอ่านพรีวิวเปิดตัวแระ...

ปอลอ.วันเน้เจ๊เหนื่อยยยมากกก :a6:
เดินซื้อของขวัญให้พี่ที่จะรับปริญญา
ปวดขาเลย :sad4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 09-12-2009 22:11:25

อ้างจาก: BeeRY ที่ 09-12-2009 21:40:19  

แวะมาให้กำลังใจน้องเลิฟ  :man1:
อยากอ่านพรีวิวเปิดตัวแระ...

ปอลอ.วันเน้เจ๊เหนื่อยยยมากกก :a6:
เดินซื้อของขวัญให้พี่ที่จะรับปริญญา
ปวดขาเลย :sad4:

 วันนี้ไม่ได้คุยกันอีกแน่เรย


 วันอื่นก็ได้เนอะ


คิดเถิงพี่เบียร์มากมาย


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: haeinpark ที่ 11-12-2009 23:47:20

อ๊ากๆๆๆๆเขียนยากได้อีก


 เรื่องใหม่



  :sad4:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: alovely15 ที่ 07-05-2010 02:38:50

โอ๊ย จบได้แฮปปี่้ สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด    :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

ตรงกะเราได้ดีจิงแต่มัน ไม่จบแบบนี้ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

55555++

ขอให้มีภาคต่อน๊าาาาาาาา  :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Me_kame_nishi ที่ 07-05-2010 06:41:05

ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้ง มีลุ้นกันตลอดเลย
ชอบค่ะ จะไปติดตามหาอ่านเรื่องต่อไปของไรเตอร์น่ะค่ะ
แต่ดูชื่อเรื่อง น่าจะเศร้าหรือเปล่าหนอออ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 07-05-2010 11:41:08

จบแล้ว..ตามมาอ่านรวดเดียวจบเลย..
ดีนะคะให้ความรู้วึกว่า เป็นนิยายที่ไม่กระชากความรู้สึกคนอ่านด้วยการเขียนฉากหยาบคาย หรือรุนแรงอะไร แต่ก็ทำให้รู้สึกร่วมได้อะค่ะ .. ที่ำสำคัญคือ ไม่มี NC ก็สนุกได้เนอะ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 07-05-2010 12:07:53

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก

แอบอิจฉานะเนี่ย อิอิ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 07-05-2010 16:56:30

ลุ้นจนฉี่เหนียว...จนบทสุดท้าย....ในที่สุดก้อเข้าใจกันน่ะ.....

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีค่ะ

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: pppp ที่ 08-05-2010 00:38:57

ท็อปร้ายมากๆ อ่ะ แบบเหมือนคนจิตไม่ปกติเลยนะ
สงสัยตั้งแต่เรื่องห้องน้ำแล้ว หุหุ
กว่าจะเข้าใจกันได้อ่ะเนอะ
ดีใจที่จบแฮปปี้ค่า

หัวข้อ: Re: อวสาน [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก ตอนที่ 22 มาแล้วก๊าบ มาอ่านเร้วๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: yotsaput ที่ 01-07-2010 09:08:35

ชอบมากครับสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 30-10-2010 22:23:43

ท็อปร้ายกาจมากเลย
+1

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: fakelove ที่ 31-10-2010 16:02:32

หนุกมากๆเลยจ้า

เกลียดอิท้อป

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 07:49:09

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 25-12-2010 17:42:04

 :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-01-2012 13:26:12

มิตรภาพของเพื่อน
มันดีจิงๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: amkang12 ที่ 04-06-2012 12:05:32

ิอ่านจบแล้วครับ เรื่องสนุกมากเลย

ลุ้นแทยตาย ฮ่าๆๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มีมาให้อ่านน่ะครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: netsu ที่ 02-07-2012 15:53:53

ลุ้นแทบแย่เลยอ่ะว่าจะลงเอยกันเมื่อไหร่
ดีนะที่ยังจบแบบมีความสุขอ่ะ
 :L1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: memoryheart ที่ 04-07-2012 13:54:30

 :o8:
ชอบมากครับบบ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 04-07-2012 20:59:46

สนุกมากมายเลยฮ๊าฟฟฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ น้าาาา ^^"

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-07-2012 02:34:38

ขอบคุณมากค่ะ เราน้ำตาซึมไปหลายตอนเลย

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 15-07-2012 12:34:10

สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: hardened-boy ที่ 25-07-2012 21:29:23

 :mc4: :mc4: :mc4:
เห้ออออออออออออ ลุ้นแทบแย่
ในที่สุดก็ได้กัน

หนุกหนานมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 08-06-2013 07:36:07

ขอบคุณมากครับ สนุกดีครับ น่ารักทุกตัวเลย

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-06-2014 23:04:33

ขอบคุณค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: I-Icezz ที่ 05-07-2014 18:40:50

ขอบคุณค่ะ ชอบเรื่องนี้มาก

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 03:23:00

ติดตาม

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: Hidoko ที่ 11-04-2016 17:39:02

ดราม่าทั้งเรื่องถ้าตอนจบจากกันจริง จะร้องไห้หน้าไอแพดให้ดู

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 27-09-2016 17:31:37

 :L2:
อยากมีเพื่อนใจจจจยจ

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-04-2017 08:29:05

เข้ามาอ่านอีกรอบ แบบจำเนื้อเรื่องแทบไม่ได้เลย
หน่วงทั้งเรืีองเลย อ่านไปน้ำตาซึมไป
มีหวานนิดเดียวตอนจบ พอให้คนอ่านได้ชุ่มชืีนหัวใจ

ขอบคุณคนเขียนค่ะ ^^