CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: jonathan2624 ที่ 31-05-2011 20:38:20

หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-05-2011 20:38:20

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


สวัสดีครับ เรื่องราวที่ผมเขียนขึ้นนี้ใช้พื้นฐานจากการเขียน Dairy ที่บันทึกไว้นะครับ อาจจะมีการแต่งเติมโดยอาศัยพื้นฐานเค้าโครงเรื่องจริง เปลี่ยนสถานที่เพื่อความเหมาะสมนะครับ

Chapter 1 ปฐมบทเบื้องต้น ( 7 ปีก่อน)

เอ็ก..อีเอ็ก....เอ้ก.........
เอ็ก..อีเอ็ก....เอ้ก........
ผมเอื้อมมือไปกดปิดเสียงปลุกของโทรศัพท์มือถือ วันนี้แล้วซินะ ที่ผมต้องไปสัมภาษณ์เพื่อเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาโท ตื่นเต้นชะมัดเลย
“โจ้ ตื่นได้แล้วลูก วันนี้ต้องไปสัมภาษณ์เข้าเรียนต่อ อย่าตื่นสายยย” เสียงเสด็จแม่ที่คุ้นเคย ตะโกนมาจากด้านล่าง
“คร้าบบบ ตื่นแล้วคร้าบแม่” หลังจากตะโกนบอกท่านแม่สุดที่รัก ผมก็เยื้องยุรยาทตัวเองเข้าสู่ห้องน้ำทันที
“โหยย ง่วงชะมัด เมื่อคืนไม่น่านอนดึกเล้ยยยย ” ผมบ่นไปพลางก็สำรวจหน้าตาในกระจก
“ชิ ขอบตาคล้ำ แบบนี้เรทติ้งตกทำไงเนี่ย” ผมบ่นไปพลาง แปรงฟันไปพลาง
หลังจากจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จ ก็เดินลงมาข้างล่าง เสด็จพ่อ เสด็จแม่ กับพระอนุชา นั่งหน้าสลอนที่โต๊ะ รอทานข้าว ไม่ทันจะนั่ง พระอนุชาสุดที่รักเอ่ยปากถามว่า
“โห เพ่ แต่งตัวซะหล่อขนาดนั้น ตกลงจะไปสัมภาษณ์เรียนต่อ หรือ ไปเดินแบบพะยะคะ”
หลังจากน้องชายถามเสร็จ พ่อกับแม่ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“พ่อก็เห็นด้วยนะ กลัวว่าถ้าลูกไปถึงมหาวิทยาลัย อาจารย์จะไม่ว่าเอาหรือ”
“ใช่ๆ แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อนะ” แม่ผมทำหน้าตาซะเห็นด้วยอย่างมาก
“พ่อคร้าบแม่คร้าบคุณน้องคร้าบ นานๆ ผมแต่งหล่อสักทีนึงนี่น่า ไม่เป็นอะไรหรอก ชิลๆๆ”
“แล้วนี่สัมภาษณ์กี่โมงลูก” พ่อผมถามขึ้นมา
“ตามที่แจ้งมานะครับพ่อ เริ่มสิบโมงเช้าครับ”
“งั้นแม่ว่าลูกรีบๆ ทานข้าวเถอะ เดี๋ยวออกสายรถจะติดเอานะ” แม่ผมแสดงอาการเป็นห่วงขึ้นมาซะงั้น
   หลังจากที่แม่บอกเสร็จ ผมก็รีบๆ ทานข้าว ในใจพลางก็คิดว่า วันนี้จะเจออะไรบ้างนะ ต้องเจอสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ บรรยากาศใหม่ๆ คิดสัพเพเหระไปเรื่อยละครับ จนมาสะดุ้งก็ตอนที่พ่อเรียก
“โจ้ เอานี่ไปลูก” พ่อผมส่งกุญแจให้
“หือ กุญแจอะไรครับพ่อ ไม่คุ้นเลย”ผมถามพ่อในขณะที่ยังทำหน้างงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พ่อแม่น้องขำขึ้นพร้อมกัน
“กุญแจรถไงท่านพี่ รถที่ท่านพี่อยากได้ไง ผมเลยเสนอพ่อกับแม่ให้ซื้อเป็นของขวัญที่พี่สอบปริญญาโท ได้ไง” น้องผมพูดด้วยสีหน้ามั่นใจมาก
   ผมตกใจมาก ไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะซื้อให้ หลังจากที่ขับคันเก่ามานานแสนนาน ฮ่าๆๆ
ผมรับกุญแจรถจากพ่อ ทั้งหมดก็เดินมาส่งผมที่โรงรถ โอ้โห Honda Accord สีบรอนซ์ทอง สวยมากๆ กระทบกับแสงอาทิตย์จนแสบตาไปหมด
“พ่อครับ ทำไมผมไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวาน แล้วมาจอดที่โรงรถได้ยังไงครับนี่”
“พ่อให้เพื่อนที่เป็นผู้จัดการโชว์รูมขับมาเมื่อคืนลูก ลูกก็นอนไปนานแล้ว ชอบมั้ยของขวัญที่พ่อแม่และน้องเซอร์ไพร้ซ์”
   ณ อารมณ์ตอนนั้น ผมน้ำตาไหลเลยนะ รู้สึกดีใจที่ได้รถใหม่ และมากไปกว่านั้นสิ่งที่ดีใจที่สุด คือผมได้รับความรักจากพ่อแม่และน้องที่คอยห่วงผมเสมอๆ
“ขอบคุณมากครับพ่อ” กอดพ่อหนึ่งที
“ขอบคุณมากครับแม่” กอดแม่หนึ่งที จุ๊บๆ แก้มแม่สองที
“ขอบคุณมากไอ้น้องชายสุดเลิฟ” กอดแน่นๆ น้องชายสุดที่รักหนึ่งที
“พ่อว่ารีบไปได้แล้วลูก เดี๋ยวจะสายเอานะ เย็นนี้พ่อรอทานข้าวนะ”
“ ครับพ่อ”
“อย่าขับเร็วนะลูก ระวังๆ ด้วย เย็นนี้แม่จะทำกับข้าวของโปรดรอนะ”
“ครับแม่ งั้นผมไปนะครับ” ไหว้งามๆ ทีนึง ฮิฮิ

   อ่านมาถึงตรงนี้ ท่านผู้อ่านคงจะสงสัยว่า เรื่องราวมีความเป็นมาอย่างไร ผมชื่อโจ้ ครับ ครอบครัวของผมก็จัดได้ว่าพอมีอันจะกินครับ ไม่รวยมาก และก็ไม่จน เรื่องราวที่ผมถ่ายทอดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง 80% ที่เหลืออีก 20% จะดัดแปลงเพื่อไม่ให้กระทบกับตัวละครแต่ละตัวที่มีบทบาทแตกต่างกันไปนะครับ
   ผมสูง 173 ครับ หนัก 73 กิโล ผมเป็นคนผิวขาวตั้งแต่กำเนิดเลย ทั้งๆที่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ขาวมากนะ แม่เคยบอกว่า คุณตาเป็นคนจีนท่านผิวขาวมาก แต่มาเสียก่อนที่ผมจะรู้ความ เลยสัณนิฐานว่า น่าจะได้มาจากคุณตานะครับ ดวงตาของผมเป็นสีดำอมส้มครับ สีคล้ายๆสนิมเหล็กนะ อันนี้ก็แปลกกว่าคนอื่นๆ อีกเช่นกัน พ่อบอกว่าคุณย่ามีเชื้อไทยมอญ และดวงตาคุณย่าสวยมาก อมสีส้มคล้ายๆ ผมนี่แหละครับ กลายเป็นว่าผมได้รับข้ามรุ่นมาซะงั้น ผมไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาหนักๆ ส่วนมากจะเป็นกีฬาในร่ม ตีแบตมินตัน วอลเล่ย์บอลไปตามประสา เลยเป็นส่วนหนึ่งที่ผิวไม่คล้ำเอาซะเลย อีกอย่างที่ผมไม่ค่อยชอบเอาซะเลยก็คือ ช่วง ม.ปลาย เพื่อนๆผู้ชายด้วยกัน เค้าแข็งแรงกันทั้งนั้น แต่ตัวผมกลับผิวพรรณนิ่มเหมือนผู้หญิง เลยโดนเพื่อนผู้ชายแซวบ่อยๆ แถมชอบมาจับๆ บีบๆ ไอ้เราก็ได้แต่ไล่เตะ

   หลังจากสตาท์รถ(เสียงนิ่มมาก) ผมก็ขับไปมหาวิทยาลัยครับ ผมสอบได้มหาวิทยาลัยแถวๆ เลยหัวหมากไปนั่นแหละครับ (ไม่บอกชื่อนะ เดากันเอง ฮิฮิ) ระหว่างขับไปก็ดูเท่ห์มากตั้งแต่ออกจากปากซอยแล้ว แหมก็รถป้ายแดงนี่ครับ แถมคนขับก็หล่อน่ารักซะขนาดนั้น (แหวะๆๆ ฮ่าๆๆ)

   “เอ ว่าไปวันนี้รถก็ไม่ค่อยติดนะ สงสัยได้ถึงมหาวิทยาลัยก่อนสิบโมงแน่” ผมบ่นไปก็เหลือบมองนาฬิกาตรงคอนโซลหน้ารถ
   “โหยยย เพิ่งเก้าโมงเองนะ จะถึงแล้วเนี่ย ไปรอก่อนก็ได้เผื่อเดินหาห้อง”
   ผมเปิดไฟเลี้ยวซ้าย เพื่อที่จะเข้าประตูมหาวิทยาลัย ทันใดนั้น........

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของอาจารย์สุดซ่า...
เริ่มหัวข้อโดย: MimicClub ที่ 31-05-2011 21:44:10

 :a5: ทันใดนั้น...... :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของอาจารย์สุดซ่า...
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 31-05-2011 21:45:51

เตือนครั้งที่ 1 ลงกฎไว้ในเม้นต์แรกของกระทู้ด้วยนะคะ

ก่อนที่นิยายคุณจะหายวับไปกับตา


เจ้สอง    โมดุฯ ห้องนิยาย

หัวข้อ: รักวุ่นวาย..ของนายโจ้สุดซ่า... ตอนที่ 2 พบกันครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-05-2011 23:34:52

Chapter 2 การเจอกันครั้งแรก
   ปิ๊นนนนน...ปิ๊นนนนนนนน.. มีรถแซงขึ้นมาทางด้านซ้าย ทำให้ผมต้องรีบหักขวาเพื่อหลบเต็มที่

“ เฮ้ย  อะไรวะ เชี่ยนี่ ขับรถกวนตีน ไอ้กันสาดดดดด” รถที่แซงหน้าไป โหBenz E240 ป้ายแดง หรูชะมัดแต่ยอมไม่ได้ มันจะมากไปแล้วที่มาปาดหน้า แบบนี้จะต้องขับตามไปด่าให้เข็ด ชิ เชอะ แชะ

“ หนอยขับขึ้นอาคารจอดรถ ดีจะได้ด่าสะดวก” ผมขับตามรถหรูคันนั้นไป จนถึงชั้นสาม เห็นรถกำลังถอยเข้าช่องจอด ดีละ ขับไปปาดหน้ามันซะ เตรียมตัวตายยยยยซะเมิงงง

“ เฮ้ย มึง ขับรถปาดกรูทำไมวะ” ผมเปิดประตูรถลงไปพร้อมกับเดินเข้าไปต่อว่า
เจ้าของรถหรูคันนั้น หันมามองผม โอ้โห เฮ้ย ทำไมมันหล่อนักวะนั่น ผิวขาวอมสีน้ำผึ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีชมพู ตัวสูงกว่าผม  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน น่าจับมากินสดซะจริง แอะๆๆ ไม่ใช่ๆๆ เวลามาชื่นชมความหล่อของมัน มันขับรถปาดหน้าต้องด่ามันซะก่อน

“อ๋อ นั่นมึงขับเองหรือ กรูนึกว่าสาวๆ ขับ ช้ายังกะเต่าระวังจะโดนชนยับนะเมิงงงง ฮ่าๆๆ”

“ถุ้ย กวนตีน ก็จะเลี้ยวเข้ามหา’ลัย จะขับเร็วไปทำไมวะ”
“ก็กรูรีบมาทำธุระ จะให้อืดอาดยืดยากเป็นเต่าเหมือนเมิงได้ไงวะ” มันเถียง
“ใครๆ เค้าก็รีบทั้งนั้นแหละเมิง อย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้งซิวะ หัดเอาใจเค้ามาใส่ใจเราบ้างไอ้เวร” ผมสวนมันซะ หมั่นไส้
“แล้วไงต่อ ไอ้ตัวขาว จะเอายังไงก็ว่ามา” มันด่ากลับ
โห ไอ้นี่นอกจากไม่สำนึก ยังด่ากรูตัวขาวอีก แง่งงงง อยากลากไปยิง แถมยังทำหน้าตากวนตีนใส่กรูอีก “เสียเวลาเถียงกะคนอย่างมึงจริงๆ เวรเอ้ย” พอผมพูดจบก็เดินขึ้นรถ จริงๆในใจก็กลัวโดนมันต่อยเอานะ คนอะไรหน้าตาดีแต่ปากจัดฉิบ แถมตัวใหญ่ยังกะคิงคองอีก ชิ
   
หลังจากที่ขับออกจากมันมา ผมก็มาจอดที่ใต้อาคารอีกตึกนึง เดินไปหาพี่เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์แล้วถามถึงห้องสัมภาษณ์ พี่แกก็ใจดีนะเนี่ย แนะนำเสร็จสรรพ อย่างว่าแหละคนหน้าตาดีทำอะไรก็มีคนเอ็นดู ฮ่าๆๆ

“ห้องบานบุรี ชั้น 8 อืม ลิฟท์อยู่แถวไหนเนี่ย อ๊ะ ตรงนั้นนั่นเอง”
   หืม คนแน่นจัง เอาวะ มัวรอลิฟท์เดี๋ยวไม่ทันสัมภาษณ์ เจ็บใจไอ้นั่นชะมัด ถ้าไม่ขับตามไปด่ามัน คงได้ไปนั่งรอหน้าห้องสัมภาษณ์แล้ว ชิ คนข้างหน้าเบียดเข้ามาจนตัวผมเข้าไปกระแทกกับคนที่อยู่ด้านในสุด

“ ปึ๊ก อ๊ะ ขอโทษครับ” ชนซะแรงเลยเรา แล้วไอ้คนที่ยืนข้างหน้าจะเบียดเข้ามาทำไมเนี่ย

“ตัวนิ่มเหมือนกันนี่เมิงงง ผมก็หอมด้วย” เอ๊ะเสียงคุ้นๆ เหลือบหันหลังไปมอง หืออออ ไอ้ตัวโตนั่น คิงคองป่าเอ้ย เวรกรรมอะไรของกรูต้องมาเจอกันในลิฟท์เนี่ย

“ ใครจะอยากชนมึงละ อยู่ใกล้ๆ แล้วอารมณ์เสีย ตัวซวยยยย” ผมพูดเสียงแบบกัดฟันเบาๆ มันไม่สะใจเอาซะเล้ย นี่ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะ จะซัดให้ราบ ชิ หลังจากแขวะมันเสร็จ ก็ทนยืนแบบเบียดๆ ไปเรื่อยๆ
   
ติ๊ง เอทช์ ฟลอร์ ลิฟท์ถึงชั้นแปดละ รีบๆ ออกไปดีกว่าเหม็นหน้ามันชะมัด สายตาผมก็เหลือบๆ ไปมองด้านหลัง อ้าว ไอ้คิงคองป่านั่นมันเดินตามมาทำไมวะ

“เฮ้ย มึง จะเอายังไงกะกรูเนี่ย เดินตามมาจะหาเรื่องให้ตายกันไปข้างนึงเลยหรือไง” ผมตะคอกใส่มัน

“ มึงมั่วแล้ว ไอ้ตัวขาว กูมาสัมภาษณ์เข้าเรียนโว้ย ไม่ได้คิดจะตามมาหาเรื่องเมิง ว่าแต่เมิงมาทำไมชั้นแปดเนี่ย”
   อ้าวเวรกรรมละกรู ไอ้คิงคองป่าเนี่ยดันเรียนคณะเดียวกันอีก โอ้ยยยย มันอาฆาตกรูแน่ แง้ๆๆๆ

“ สวัสดีคะ มาสัมภาษณ์เข้าศึกษาต่อใช่มั้ยคะ” เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เข้ามาทักทาย
“นี่คะ กรอกแบบฟอร์มและรหัสที่ใช้เข้าสอบนะคะ อาจารย์ผู้สัมภาษณ์จะมาถึงประมาณสิบโมงนะคะ
“ขอบคุณครับๆๆ” ผมยิ้มแย้มตอบเจ้าหน้าที่ไป

“เอ่อ คุณครับ ไม่ทราบว่า ผมกับแฟนจะนั่งกรอกเอกสารได้ที่ไหนครับ” คิงคองป่าถามขึ้นมา
   หือ....แฟนนนน ใครแฟนมัน ผมหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ อ้าวแถวๆ นี้ก็มีกรูกะมันเนี่ย เฮ้ย.. งั้นแฟนที่มันว่า ก็หมายถึงกรูอะดิ โอ้วววววม่ายยยยยยยยย
“เอ่อ นะ..นั่งที่ห้อง รับรอง เดินเลี้ยวขวาไปก็เห็นคะ” เจ้าหน้าที่ทำหน้าตาตกใจปนอมยิ้ม
“เอ้ย..ใครเป็นแฟนมึงเนี่ยไอ้คิงคองป่า” ด้วยความตกใจเลยผมหันไปแก้ตัวกับเจ้าหน้าที่ “พี่ผมไม่ได้เป็นแฟนมันนะครับ ไอ้นี่มันมั่วนะ” เขินชะมัด อยากจะลากมันไปยิงทิ้งจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้ตัวขาว แล้วถ้าไม่ใช่ทำไมเมิงต้องหน้าแดงขนาดนั้นวะ”คิงคองป่าแซว
   ผมอายมาก ลูบหน้าตัวเองก็ร้อนผ่าวจริงๆ นะแหละ ด้วยความอายมากมายก่ายกอง ผมเลยรีบเดินออกมาจากตรงนั้น ตั้งใจว่าไม่กรอกเอกสารตรงนี้แล้ว หนีลงไปกรอกชั้นล่างดีกว่า ด้วยความที่ผมอายเดินกึ่งวิ่ง พอเลี้ยวซ้ายเพื่อจะไปตรงลิฟท์ ก็ชนกับ.....ปึ๊ก......(มันเป็นวันชนแห่งชาติรึไงวะเนี่ยยยย)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายโจ้สุดซ่า...ณ เวลา 8 ปีก่อน
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-06-2011 00:31:28

 :mc4:
เรื่องน่าติดตามมากค่ะ
เจอครั้งแรกก็ป่วนกันซะแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายโจ้สุดซ่า...ณ เวลา 8 ปีก่อน
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 01-06-2011 11:12:11

ชนกะใครอีกล่ะนั่น  คิงคองป่าฮาดีอ่ะ มีตู่ว่าเป็แฟนเค้าด้วย บร้าที่สุด กร๊ากกกกก มาต่ออีกนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สาม First Impression
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 01-06-2011 20:21:33

Chapter 3 First Impression
   
   ปึ๊ก... เป็นการเดินชนที่แรงมาก จนตัวของผมกระเด็นออกมาแทบจะล้มทั้งยืน ในช่วงจังหวะนั้น มีมือเข้ามาดึงแขนและรั้งเอวไว้ เป็นความโชคดีที่ผมไม่ได้ก้นกระแทกพื้นไป

“ขอโทษครับ คุณ เป็นอะไรมากมั้ย” เสียงนุ่มๆ ของคนที่ผมเดินชนถามขึ้นมา ณ อารมณ์ตอนนั้นผมกำลังหงุดหงิดกับไอ้คิงคองป่า แถมมาเดินชนกับใครอีกเนี่ย เลยเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบว่า

“ นี่คุณเดินมา...” โหหหหห ตายละ คนอะไรหน้าตาดีมากกกก ผมตกใจในความหล่อ ถ้าให้เปรียบเทียบตอนนี้ หน้าตาคล้ายๆ ดาราคนนึง ชื่อ หมากปริญ นะครับ

“อะ..เอ่อ มะ...ไม่เป็นไรครับ ขอโทษครับที่ผมเดินซุ่มซ่ามมาชนคุณครับ” ตอบไปหน้าแดงไป เขินไป นี่ละข้อเสียผมเวลาเขินทีไร มันจะออกทางแววตากับสีผิวซะจริงๆ อาจจะเป็นเพราะผิวขาวเวลาเลือดสูบฉีดตัวจะเป็นสีชมพูซะงั้น

“ครับผม คุณโอเคนะ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ” สุดหล่อถามอีกรอบ
“โอเค ครับ สบายมาก แหะๆๆ” เขินโคตร ยิ้มแก้เขินไปงั้น
“เห็นหน้าแดง นึกว่าไม่สบายครับ” สุดหล่อถามด้วยความห่วงใหญ่ แอะ แต่ทำไมแววตาแพรวพราวแบบน้านนนน แงๆๆ อายคร้าบบบ

“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรือครับ” สุดหล่อถามอีก

“หา..อะ..เอ่อ... ชื่อโจ้ ครับ” ยังเขินไม่หาย ตอบยังกะคนติดอ่างเลยกรู

“ผมชื่อตั๋ม นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ตั๋มยื่นมือมาทำท่าจะเช็คแฮนด์

“ครับๆ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เพื่อมารยาทที่ดีเลิศผมก็ยื่นมือไปจับเพื่อเช็คแฮนด์ ฮิฮิ

“โจ้มือนิ่มเหมือนผู้หญิงเลยนะครับ” ตั๋มแซวผมซะงั้น
   ผมพูดอะไรไม่ออก รอยยิ้มของตั๋มทำให้ใจผมสั่นมาก (นึกถึงตอนน้องหมากปริญ ยิ้มนะครับ ลักษณะแบบนั้นแหละ) เขินจนหน้าแดงไปหมด เส้นเลือดในสมองแทบแตกตายตรงนั้น จะดีมากถ้าไม่มีเสียงนั้นตามมา

“นี่ ไอ้ตัวขาว จะมากรอกข้อมูลได้ยังวะ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ ยืนให้มันลวนลามอยู่นั่นแหละ”คิงคองป่ามันตะคอกมาครับ
   โหยยย ไอ้เชี่ยนี่ กรูกำลังโรแมนติก ดันมาขัดจังหวะ เซ็งโว้ยยยยยย

“อะไรของเมิงเนี่ยไอ้คิงคอง ไปกรอกก่อนซิวะ จะคอยกรูทำไม กรูไม่ได้ยืนให้ลวนลามโว้ย แค่สร้างมิตรภาพอันดีเท่านั้น เข้าใจปะคิงคองป่า” ผมตะคอกสวนมันไป
“เรอะ กรูเห็นทำหน้าระรื่น หน้าแดงขนาดนั้น นึกว่าพอใจที่โดนลวนลาม” คิงคองป่าด่ากลับ
“เออแล้วรู้ ไว้ด้วยว่า กรูชื่อ เป๊บ ไม่ใช่คิงคอง”  มันแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ หมั่นไส้หน้าตากวนตีนของมันจริงๆ ชิ

“โจ้ คนนั้นเค้าเป็นอะไรกับโจ้หรือครับ” ตั๋มถามขึ้นมา พร้อมกับทำสีหน้างงๆ
“ไม่มีอะไรหรอกครับตั๋ม พวกคนประสาทนะ เพี้ยนๆ อย่าได้ใส่ใจ ตั๋มได้ใบเอกสารหรือยังครับ จะได้ไปกรอกข้อมูลด้วยกันนะ” ผมตอบตั๋มไปด้วยแถมยิ้มประทับใจให้เต็มๆ
“ยังครับ โจ้รอตรงนี้นะ เดี๋ยวตั๋มไปขอใบกรอกข้อมูลก่อน”
“ได้ครับ รีบๆ มานะ ใกล้เวลาสัมภาษณ์แล้ว”
   หลังจากนั้น ตั๋มก็รีบเดินไปหาพี่เจ้าหน้าที่ ส่วนผมก็ยืนรอได้สักแป๊บนึง ก็มีเสียงแขวะตามมา
“ถูกใจละซิเมิง เจอกันไม่ถึงสิบนาที สนิทกันเร็วจริงนะ อย่างว่าแหละพวกมองโลกในแง่ดี ไว้ใจคนไปทั่ว ระวังไว้มันจะหลอกเมิงเอานะ” เป๊บเหน็บแนมผม
“โถ ก็ดีกว่าไว้ใจคนแบบเมิงแหละ นิสัยไม่ดีแบบเมิงอะ มันน่าไว้ใจมั้ยละกรูว่านะ ถ้าจะมีใครหลอกกรูคงเป็นเมิงแหละ” ผมเถียง

“โจ้ไปกรอกข้อมูลชั้นเจ็ดดีมั้ยครับ เมื่อกี้เดินผ่านมาผมเห็นมีโต๊ะว่างเยอะ น่าจะไปนั่งตรงนั้นแหละ”
“ได้ครับๆ” ผมตอบเสร็จก็เดินลิ่วออกมาจากตรงนั้นทันที
   ประมาณสิบโมงการสัมภาษณ์ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ อ๊ะ ไอ้คิงคองมันเดินเข้าไปก่อนเราซะอีก สงสัยได้ลำดับต้นๆ แน่ ส่วนตั๋มก็ตามเข้าไปเป็นคนที่สิบ
“คุณ......XXX เชิญห้องสัมภาษณ์สาม คะ” เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศเรียก
   ผมก็เดินเข้าไปสัมภาษณ์ ไหว้อาจารย์ อาจารย์ถามข้อมูลเรื่องราวทั่วไป ทำไมเลือกเรียนสาขานี้ ยังไง อย่างไร ถามไปเรื่อยแหละครับ สุดท้ายก่อนจะออก อาจารย์ก็แซวอีกว่า
“เธอนี่ผิวพรรณเหมือนผู้หญิงเลยนะ ตอนแรกเดินเข้ามา นึกว่าเป็นทอมนะนั่น” แล้วบรรดาอาจารย์ก็หัวเราะกัน ผมก็ยิ้มตอบไป ดีนะเนี่ยที่อาจารย์แกเอ็นดู บอกแล้วว่าคนหล่อน่ารักทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด ฮ่าๆๆ
   หลังจากออกมาจากห้องสัมภาษณ์ ผมก็หันไปหันมาเหลือคนรอสัมภาษณ์ประมาณสองสามคน สงสัยคนแรกๆ กลับบ้านกันไปหมดแล้ว เลยเดินลงมาลานจอดรถ มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ โอ้ว บ่ายสามครึ่งแล้ว
“กลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวรถติด” ระหว่างที่กำลังขับออกมาจากลานจอด ก็เจอกับ..........

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สาม First Impression
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 01-06-2011 21:02:27

 :a5:เจอกับ...ความค้าง 555
มาต่อบ่อยๆนะ เราจะได้ไม่ค้าง
เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สาม First Impression อัพ 1/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-06-2011 21:46:10

Chapter 4 การปะทะรอบที่สอง First Joob Joob

“ปิ๊นนนนนนนนนนนน...”  เบนซ์ E240 ขวางทางออกลานจอดรถ ผมตกใจมาก เฮ้ย ไอ้เป๊บนี่หว่า มันอาฆาตกรูแน่ ฮือๆๆ ทำไงดีอะ

   เสียงแตรรถเงียบไป ผมก็ยังไม่กล้าลงจากรถ ในใจก็กลัวนะ ทำไงดีๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจลงไปลุยกะมันเลย เอาวะ สู้ซักตั้งเผื่อว่าอาจจะชนะ ในขณะที่ผมกำลังตัดสินใจก้าวลงจากรถ ประตูรถเบนซ์ฝั่งคนขับก็เปิด แว๊กกกก ไอ้คิงคองมันลงมาแล้ว ทำไงดีๆๆ ในระหว่างที่กำลังลนลาน เอาละวะ ลุยก็ลุยโว้ย
“ เมิงมีปัญหาอะไรไอ้เป๊บ จะเอาอะไรกะกรูนักหนาเนี่ย” ผมตะคอกมันไปก่อน เผื่อจะข่มมันได้บ้าง
“เปล่า ไม่มีอะไร เห็นโจ้ลืมกระเป๋าเอกสารไว้ที่ห้องรอสัมภาษณ์ เลยเก็บไว้ให้ ตอนแรกว่าจะคืนในวันที่เปิดเรียน แต่เห็นกำลังขับรถออกมา เลยจอดแวะเอามาคืนให้ครับ” คิงคองตอบ

   คำพูดของมันทำให้ผมประหลาดใจ พลางคิดในใจว่า ไอ้นี่พูดดีๆ ก็เป็นเว้ยเฮ้ย ว่าไปถ้ามันทำตัวดีๆ มันก็ดูน่ารักดีนะ ฮิฮิ
“ขอบคุณมากครับ เจอกันวันเรียนละกันเป๊บ” ผมตอบไปอย่างสุภาพ ดีมาก็ดีตอบ
“ไม่มีอะไรตอบแทนที่เอากระเป๋าเอกสารมาคืนหรือ” คิงคองถาม

   ผมก็งงกับคำถามของมัน ของตอบแทนคืออะไรของมันวะนั่น จังหวะที่กำลังคิดคำตอบเพลินๆ อยู่ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้น
   คิงคองเข้ามารั้งเอวไปกอดแล้วก็.....ฟอดดดดดด.....ลงที่แก้มเต็มๆ  “ตัวนิ่ม แก้มนิ่มและหอมมากนะโจ้ ไปละครับ เจอกันวันเปิดเรียน” หอมแก้มเสร็จไอ้คิงคองก็โบกมือบ๊ายบ่าย รีบวิ่งขึ้นรถและขับออกไป
   อึ้ง ทึ่ง ยืนเอ๋อ งงรับประทาน ในช่วงเวลานั้นผมตกใจมาก ไม่คิดว่าจะโอนแอบกอดและจุ๊บแก้มอะ แงๆๆ อุตส่าห์หวงตัวมานานนนนนนน

“ไอ้.... โว้ยยย....”  ด่ามันไม่ทัน “อะไรกันเนี่ย วันนี้เป็นวันอะไรวะๆๆ”

   ระหว่างทางขับรถกลับบ้านก็นึกเรื่องราวทบทวนที่เจอมาตลอดทั้งวัน เจ็บใจไอ้คิงคองชะมัดแอบมาจุ๊บแก้ม คนอะไรก้าวร้าว นิสัยไม่ดี อย่าคิดว่าจะดีด้วยนะ ชิ กะแค่เอาเอกสารมาคืน ไม่มีทางดีด้วยหรอกโว้ย ผมนึกไปบ่นไปในรถอยู่คนเดียว แต่ทำไมกรูต้องไปจับแก้มที่มันจุ๊บๆ ด้วยเนี่ย อ๊ากกกกก ว่าไปในเรื่องแย่ๆ ก็เจอเรื่องดีละ ตั๋มนี่นิสัยดีน่ารัก หล่อมากมายก่ายกอง ถูกใจเป็นที่สุด เอาไว้เปิดเทอมค่อยไปทำความสนิทเพิ่มเติม อีกดีกว่า

“วันนี้สัมภาษณ์เป็นยังไงบ้างลูก” พ่อถามผมในขณะที่พวกเราทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน ผมไม่ได้ยินที่พ่อถามหรอกครับ เพราะในสมองมัวคิดแต่เรื่องโดนจุ๊บๆ แก้ม บ้าชะมัด เขินนะเว้ย
“โจ้ ตกลงสัมภาษณ์โอเคมั้ยลูก” แม่ถามแต่ผมก็นิ่งสนิท
“เฮียๆๆๆ พ่อกับแม่ถามตอบซิ” น้องชายก็เรียก ผมก็ยังไม่ได้ยิน นั่งลูบๆ แก้มไปเรื่อย

“โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ้” ทั้งสามคนตะโกนถามพร้อมกันเลย
“คร้าบบบบบบบบบบบบบๆๆๆ อะไรคร้าบ จะตะโกนทำไมเนี่ย”
“พ่อกับแม่ถามพี่สองสามรอบแล้ว ไม่ได้ยินเองนี่ แล้วนี่ทำไมพี่ดูใจลอย เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย”
“นั่นซิลูก ไม่สบายไข้ขึ้นหรือเปล่า ทำไมหน้าแดง” แม่ผมแสดงอาการเป็นห่วงแถมเอามือมาอังหน้าผากวัดไข้ซะงั้น
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับแม่ ปกติคร้าบบบบ” ผมก็ตอบปัดๆไป จะให้รู้ได้ยังไงละว่ามีคิงคองป่ามาจุ๊บแก้มอะ หลังจากนั้นผมก็เล่าเรื่องดีๆ ที่พบในมหาวิทยาลัย อาจารย์ดูเป็นมิตร แบบนั้นแบบนี้ไปเรื่อยครับ
“พ่อครับ แม่ครับ โจ้อิ่มแล้วนะ รู้สึกเพลียๆ ขอตัวขึ้นห้องนอนก่อนนะครับ”
“ได้ๆ เดี๋ยวทางนี้แม่กับน้องจะจัดการเก็บล้างเองลูก ไปพักผ่อนเถอะ”
“เออแล้วก็กินยาพารา ดักไว้ด้วยละ เดี๋ยวจะไม่สบาย”พ่อผมย้ำ
“ครับๆ ฝันดีครับทุกคน”
   หลังจากนั้นผมก็เดินขึ้นมาห้องนอนชั้นบน ล้มตัวลงนอน พลางคิดในใจว่า โหยเรานี่ขนาดยังไม่เปิดเทอม ยังโดนขนาดนี้ ถ้าเปิดเทอมแล้วไม่เสียตัวหรือนี่ ฮิฮิ คิดไปก็กลิ้งไปมาบนที่นอน หน้าแดงเขินไปหมด.... เฮ้อ อาบน้ำดีกว่าจะได้สดชื่น...
   ผมใช้เวลาอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมง ไม่นานนะครับ ก็แค่ขัดผิวหมักผิวนั่นนี่เอง ต้องรีบบำรุงเดี๋ยวเรทติ้งตก ฮ่าๆๆ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ เอาละได้เวลาพักผ่อนแล้ว เอนตัวลงบนที่นอนอันแสนนุ่มนิ่ม
“ปิ๊บๆๆ” เสียงข้อความเข้านี่ ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เพื่อนคนไหนจะส่งข้อความมาเวลานี้เนี่ย
   ฝันดีนะไอ้ตัวขาววววว คิดถึงรอยจุ๊บแก้มของกรูด้วยละ จุ๊บๆๆ “เฮ้ยย ไอ้คิงคองป่า มันรู้เบอร์มือถือกรูได้ยังไงเนี่ย” ผมตกใจมากครับ ตอนที่เถียงกับมันจำได้ว่า ไม่มีทางที่มันจะมารู้เบอร์มือถือได้แน่นอน พออ่านข้อความให้ดีๆ
“ไอ้เชี่ยนี่ มาให้กรูคิดถึงรอยจุ๊บแก้ม ฝันไปเถอะเมิง” แต่ทำไมผมต้องหน้าแดงอะ รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวๆ เขินอะ บ้าจริง ชิ
Where ever you go what ever you do…. เสียงมือถือผมดังขั้นครับ ใครกันโทรมาตอนสี่ทุ่มเนี่ย ดูหน้าจอมือถือ เบอร์โทรไม่คุ้นเลยแฮะ
“สวัสดีครับ”
“ขอสายโจ้ ครับผม”
“ครับ โจ้พูดอยู่ครับ ไม่ทราบว่าใครครับ” ผมถามไม่ทันจบปลายสายก็สวนมาทันที
“โจ้ นี่ตั๋มเองครับ”
“เฮ้ยตั๋ม ได้เบอร์เราตอนไหนเนี่ย จำได้ว่ายังไม่ได้ให้เลยนี่”
“แอบใช้กลยุทธ์นิดนึงนะครับ ฮ่าๆ”
หลังจากนั้นตั๋มก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อย ถามว่าคนนั้นคือใครไปทะเลาะได้ยังไง ผมก็เล่าในส่วนที่สำคัญนะครับ ยกเว้นเรื่องที่คิงคองเอากระเป๋าเอกสารมาคืนและจุ๊บแก้มนะแหละไม่กล้าเล่า เขินนนน แหะๆ  คุยได้สักประมาณ 20 นาที ตั๋มก็ถามขึ้นว่า
“แล้วนี่โจ้ยังไม่นอนหรือครับ”
“กำลังจะนอนเลยตั๋ม พอดีตั๋มโทรเข้ามาก่อนนะแหละ”
“อ๋อครับ งั้นผมพอแค่นี้ไม่กวนดีกว่านะ โจ้จะได้พักผ่อน เอาไว้พรุ่งนี้จะโทรมาคุยเล่นอีกนะครับ”
“โอเคเลยตั๋มเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันเนอะ”ตาผมแอบปรือแล้วครับ
“ฝันดีโจ้ ฝันถึงตั๋มด้วยนะครับ” โหยยยเสียงอ้อนเว่อร์ ฮิฮิ
“เช่นกันคร้าบบบ” ผมก็กดวางสาย

   เฮ้อ ทำไมเรื่องราววันนี้มันดูวุ่นวายนักนะ ได้รู้จักกับคนสองคนแต่นิสัยต่างกันมากมาย ไอ้คิงคองป่าทำท่าทางประหลาดเวลาที่เราคุยกะตั๋ม นึกถึงตอนมันจุ๊บ วุ้ย เขินอีกละ ไม่เอาละๆ คิดมากไปนอนดีกว่า แล้วผมก็ผลอยหลับไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-06-2011 23:01:42

MimicClub : ขอบคุณสำหรับคนแรกที่เข้ามาเม้นเลยนะครับ จะพยายามลงต่อเนื่องเลยครับ

malula เรื่องน่าติดตามมากค่ะ เจอครั้งแรกก็ป่วนกันซะแล้ว : ใช่คร้าบ หลังๆ ป่วนหนักกว่านี้อีก จะเล่าเรื่อยๆนะครับ

NY_JK : ไม่ค้างแน่นอนครับ แต่นานๆ ไปถ้างานเยอะจะค้างไม่เกินสองสามวันนะครับ ^o^

ปล.ถ้าอ่านแล้วติดขัดยังไง รบกวนคอมเม้นแนะนำด้วยนะครับ

ขอบคุณคร้าบบบ

โจ้  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 02-06-2011 23:36:17

เป็นกำลังใจให้ครับ รออ่านตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 02-06-2011 23:59:59

จะเลือกใครดีล่ะคะโจ้ ขอทั้งสองคนเลยได้ป่าว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: ต่ายน้อย ที่ 03-06-2011 00:46:28

แอบเชียร์ไอ้คิงคองป่าอ่ะ :-[ ชอบเถื่อนๆ โหดๆ เลวนิดๆ :impress2:
เป็นกำลังใจจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: tegonata ที่ 03-06-2011 21:08:11

เชียร์คิงคองค่ะ
สู้ๆนะคะ
ต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-06-2011 21:47:42

m_pop91 : ขอบคุณมากครับ ผมมีกำลังใจขึ้นมาก จะพยายามนำมาลงต่อเนื่องเลยนะครับ

mini_bilieber  : ติดตามไปเรื่อยๆ ครับ อีกไม่นานก้เลือกแล้วครับ เขียนไปเขียนมาบางทีน้ำตาไหลซะงั้น เรื่องจริงของผมเยอะเลยครับ แงๆๆ

tegonata  ; รอลุ้นเลยครับว่าคิงคองจะลวนลามหรือไม่ คิคิ

ขอบคุณคร้าบบบ

โจ้ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย..ของนายตัวขาวสุดซ่า...อัพเดทตอนที่สี่ First Joob Joob อัพ 2/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-06-2011 22:11:14

Chapter 5 วันเปิดเทอมเสน่ห์ร้อนแรง
   หลังจากวันที่ตั๋มโทรมาครั้งแรก ก็ไม่เคยโทรมาอีกเลย ไอ้คิงคองก็เงียบไปเหมือนกัน ชิ จนกระทั่งถึงวันเปิดเทอม ลึกๆ ผมเองก็มีความกังวลนะ เจอสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ และบรรยากาศใหม่ๆ จะออกมาในรูปแบบไหนน้า จะรับได้มั้ย สารพัดจะกังวลไปเรื่อยเลยละครับ
“โจ้ ทานข้าวได้แล้วลูก เดี๋ยวไปมหา’ลัยสายนะ”
“คร้าบแม่ กำลังจะลงไปเดี๋ยวนี้คร้าบบบ”
“วันนี้เริ่มเรียนวิชาอะไรลูก” พ่อถามขึ้นมาระหว่างที่ผมข้าวเต็มปาก
“วิชา ND 400 ครับพ่อ เห็นเอกสารแจ้งมาว่าเรียนรวมที่หอประชุมใหญ่นะครับ” ผมตอบไป รีบหม่ำไป กลัวไปสายอะ
“แม่ครับ แล้วนี่น้องไปไหนนะ ไม่ลงมาทานข้าว”
“อ๋อ น้องไปเที่ยวกับเพื่อนที่สิงคโปร์ ตอนเช้าตื่นสาย ก็รีบไปดอนเมือง กลัวจะไม่ทันเครื่องนะ”
“อ้าวทำไมผมไม่รู้เลยเนี่ย ว่าจะสั่งของฝากเยอะๆ ฮ่าๆๆ”
“น้องมันเอามือถือไป พ่อว่าสักประมาณสิบโมงเช้าน่าจะถึง ลูกโทรไปสั่งน้องก็ได้”
“ครับๆ พ่อครับแม่ครับ ผมไปเรียนก่อนนะ สวัสดีครับ”
   พอออกจากบ้านได้ผมก็เหลือบมองนาฬิกาในรถ
“ตายละวา เริ่มเรียนเก้าโมง นี่มันเจ็ดครึ่งแล้ว ขึ้นทางด่วนดีกว่ามั้งเนี่ย” จ่ายค่าทางด่วนเสร็จก็รีบซิ่งเลยครับ ลงทางด่วนแถวๆ ใกล้มหาวิทยาลัย ลึกๆ ก็ภาวนาว่า อย่ามีใครมาปาดหน้าอีกน่อ ฮ่าๆๆ
   หาที่จอดรถนานเหมือนกันนะเนี่ย รถเยอะจัง ลูกคนรวยเพียบแน่มารถคนละคันเล้ยยย หลังจากจอดรถเสร็จก็รีบเดินกึ่งวิ่งมาที่หอประชุมใหญ่
   นักศึกษาคณะ XXX ลงทะเบียนด้านขวาของหอประชุมครับ เสียงรุ่นพี่ประกาศออกทางเครื่องขยายเสียง ผมก็เดินไปตามที่เค้าประกาศ เอ อืม อ๊ะ เจอชื่อแล้วละ เซ็นต์ชื่อเสร็จก็รับเอกสารกำลังจะเดินเข้าห้องประชุม ก็มีเสียงทักทาย
“โจ้ๆๆ ทางนี้ๆ” ผมหันหน้าไปตามเสียงเรียก อ้าวนั่นตั๋มกำลังโบกมือ ไปนั่งข้างตั๋มดีกว่า
“สวัสดีครับตั๋ม มานานยังเนี่ย”
“ก่อนโจ้มาซักครึ่งชั่วโมงได้นะ” ตั๋มตอบพร้อมกับยิ้มแทบละลาย หล่อมาก
“นั่งซิโจ้ ที่ว่างพอดี” ขณะที่ตั๋มกำลังเชิญชวนให้นั่ง ผมก็มองไปยังคนที่นั่งข้างตั๋ม
“เออใช่ ลืมแนะนำไป นี่โอ๊ตนะ เรียนคณะเดียวกับพวกเรานะแหละ รู้จักกันไว้ โอ๊ตนี่โจ้”
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” โอ๊ตกับผมพูดทักทายพร้อมกันเลย
“ฮ่าๆๆๆ ยังกะนัดแนะกันเลยอะ” เราทั้งสามคนขำพร้อมกัน
   วันนี้ผมได้เจอเพื่อนใหม่ละครับ โอ๊ตก็เป็นคนที่ดูดีนะ หน้าตาปกติทั่วๆไป ผิวสองสี สูงกว่าผมนิดหน่อยครับ จมูก ปาก เข้ารูปพอดีเลย ที่สำคัญดูอัธยาศัยดีครับ หลังจากที่เราเริ่มพูดคุยสนิทสนมกันมากขึ้น ทางเจ้าหน้าที่ก็มาประกาศว่าจะต้องเรียนวิชาอะไรอย่างไรบ้าง หลังจากนั้นบรรดาอาจารย์ทั้งหลายก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาบรรยาย อาจารย์แต่ละคน อย่างต่ำก็ รองศาสตราจารย์เลยวุ้ย ตายละวาไอ้โจ้เอ๋ย จะเรียนรอดมั้ยเนี่ย แงๆๆ

“เท่าที่ดูภาพรวมนักศึกษาคงจะพอเข้าใจขอบข่ายของการเรียนการสอนแล้วนะคะ ยังไงไปพักรับประทานอาหารเที่ยง ในช่วงบ่ายอาจารย์ขอให้ทุกคนแยกย้ายไปตามคณะเพื่อพบรุ่นพี่นะคะ” หลังจากที่อาจารย์ประกาศจบ คนในหอประชุมก็ลุกขึ้นพร้อมเพรียงกัน

“น้องๆ คณะXXX เรียนเชิญรับประทานอาหารที่ชั้น 1 ของอาคารเอนกประสงค์ครับ” เสียงรุ่นพี่เชิญชวน ผม ตั๋ม และโอ๊ต ก็เดินไปยังอาคารเอนกประสงค์เพื่อทานข้าวเที่ยง

“เฮ้ๆ ไอ้ตัวขาว รอด้วยๆๆ” เสียงคุ้นๆ ผมหันกลับไปมอง อ๊ากกก ไอ้คิงคองงงง ไม่ถึงสิบวินาทีสมองก็ดันไปคิดถึงฉากที่มันเอากระเป๋าเอกสารมาคืน โดนกอด และจุ๊บๆๆ แก้ม เขินจนหน้าแดงภายในสามวินาที ดีนะที่หันหน้าออกไปทางอื่น ไม่งั้นคงโดนแซวอีก
“อะไรของเมิงเนี่ย จะให้กรูรอทำไม” ไอ้เป๊บวิ่งตามมาประชิดตัวผม มันก็ถือโอกาสแกล้งโอบไหล่ผมซะงั้น ผมสะบัดออก
“อย่ามาแตะเลย แล้วเมิงจะตามกรูมาทำไมเนี่ย”
“อ้าวก็กรูไปกินข้าวไง เรียนคณะเดียวกับเมิงแล้วจะให้กรูไปกินที่ไหน” มันทำหน้ายั่ว ชิ
“สวัสดีครับ ผมเป๊บ ชื่ออะไรกันบ้างครับเนี่ย”
“เราโอ๊ตนะ” โอ๊ตตอบพร้อมเอามือไปจับเช็คแฮนด์
“ตั๋ม ครับ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะเป๊บ” แอะ สายตาตั๋มมองไอ้คิงคองแปลกๆ
“ปะ..ไปกินข้าวกันเหอะ คนเยอะเดี๋ยวหมด” โอ๊ตชวน
   เดินมาได้สักระยะนึง ก็เข้าสู่บริเวณที่ทางรุ่นพี่จัดเลี้ยงอาหารไว้ เสียงป่าวประกาศต้อนรับ เชิญชวนรุ่นน้อง เราทั้งสี่คนเดินหาโต๊ะว่างเพื่อรอที่จะไปตักอาหาร ผมอาสาเป็นคนเฝ้าโต๊ะให้ ปล่อยให้ทั้งสามคนไปตักอาหารก่อน ระหว่างนั้น คนรอบข้างรุมมองผม รู้สึกตื่นคนจังเลยง่า
“เธอๆ เรียนคณะนี้หรือ” สาวสวยคนนึงจากโต๊ะข้างๆ เอ่ยปากถามขึ้นมา
“ใช่ครับ” ผมตอบ ฉีกยิ้มเป็นมิตรไปทีนึง
“เราชื่อแอ้นนะ เธอชื่ออะไรละ” แอ้นก็ยิ้มตอบรับแบบเป็นมิตร
“ชื่อโจ้ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะแอ้น”
“ข้างเรานี่ ชื่อทราย คนนี้ชื่อ ฉัตร รู้จักกันไว้เพื่อนคณะเดียวกันเนี่ย” แอ้นจัดแจงแนะนำให้เสร็จสรรพ
“สวัสดีทุกคนครับ” สามสาวก็ทักทายตามประสา แถมแซวผมว่า ตอนแรกนึกว่าผู้หญิง เห็นผิวขาวยังกะตกถังแป้งมา (เป็นงั้นไป ฮ่าๆๆ) พอสามคนกลับมาจากตักอาหารผมก็แนะนำให้สามสาวรู้จักด้วย กลายเป็นว่า พวกผมลากโต๊ะไปชนกับสามสาวซะงั้น ฮ่าๆๆ
   ระหว่างทานข้าวไปเรื่อยๆ นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องค้างคาและสงสัยอยู่ เลยตัดสินใจถาม
“ตั๋ม เป๊บ นายสองคนรู้เบอร์มือถือเราได้ไงเนี่ย” ผมถามพร้อมทำหน้าสงสัยใส่มันทั้งสองตัว ชิ
“อ๋อ...เอ่อ.. คือตอนที่เราอาสาโจ้ว่าจะเอาเอกสารไปให้พี่เจ้าหน้าที่ เราแอบดูเบอร์มือถือที่กรอกไว้ในเอกสารเองแหละ” ตั๋มตอบแบบตะกุกตะกัก
“ยังตอบไม่ครบคน เป๊บ นายละว่ามา รู้เบอร์ได้ไง” ผมทำเสียงดุใส่นิดๆ
“ก็.. คือ.. กรูไปถามพี่เจ้าหน้าที่ ว่าเบอร์มือถือของเมิงเบอร์อะไร” คิงคองตอบแบบหน้าทะเล้น ชิ   “อ๋อหรือ งั้นตั๋มกับเป็บก็เอาเบอร์มือถือมา เราจะได้เม็มไว้”
“แล้วคืนนั้นเมิงยังไม่ได้แม็มไว้เรอะไง”
“ก็เมิงไม่สำคัญอะ กรูจะเม็มเพื่อ” ผมตอบคิงคองทำหน้าจ๋อยนิดๆ
“แล้วของตั๋ม โจ้ไม่เม็มไว้หรือ” ตั๋มถามทำหน้าเศร้านิดๆ
“ตอนนั้นกำลังง่วงไงตั๋ม ตื่นมาก็ไปทำธุระ จนมานั่งดูเบอร์จำไม่ได้แล้วว่าเบอร์ไหนที่ตั๋มโทรเข้า”  “ตั๋มเมิงโทรไปหาโจ้ด้วยเรอะ” คิงคองถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“เออ กรูโทรไปคุยเล่น ไม่มีอะไรมาก” ตั๋มก็ตอบแบบไม่มองหน้า
   ผมนั่งดูพฤติกรรมสองคนนี่ท่าจะไม่ดี ดูแล้วมันไม่เป็นมิตรกันซะละมั้งเนี่ย สถานการณ์คลี่คลายเพราะได้ยินเสียงประกาศจากรุ่นพี่   
   “ทุกคนครับ ถ้าทานข้าวเสร็จแล้ว ไปนั่งรวมตัวกันในห้องประชุมอนุสรณ์ นะครับ เราจะทำการจับฉลากหาพี่รหัสน้องรหัสกันครับ”
   โหย ผมได้ยินประกาศแล้วก็ตื่นเต้นนิดๆ นึกว่าระบบพี่รหัสน้องรหัสจะมีแค่ ป.ตรีซะอีก นี่ลามมาถึง ป.โทด้วย ฮิฮิ
“เอ้อ ชั้นว่าไปนั่งในห้องประชุมกันเหอะ จะได้ตากแอร์เย็นฉ่ำ ” ทรายชวน เราทั้งเจ็ดคนก็เดินกันไปเป็นกลุ่มเข้าไปนั่งในหอประชุม
   ภายในหอประชุมเป็นห้องขนาดกลางๆ ตกแต่งสวยงามดีครับ ที่สำคัญแอร์เย็นฉ่ำ ด้วยความที่ผมชอบสังเกตก็เดินดูไปเรื่อยๆ อืม สวยน่อ แอร์เย็น ดูดีไฮโซ เพ้อเจ้อไปเรื่อยละครับ จนมารู้สึกตัวก็ตอน..
หมับ...มีใครมากอด ผมก็หันไปดู อ้าวไอ้คิงคองมากอดทำไมเนี่ย “คนเยอะนะเมิง เดินไม่มองเดี๋ยวก็หลงหรอก ตามกรูมานี่” คิงคองโอบไปลากไป (จะตบจูบมั้ยเนี่ย) เดินมาสักพักก็เห็นกลุ่มตั๋มและเพื่อนๆ นั่งแถวๆ ด้านหน้า คิงคองก็เลิกโอบกอด ผมกับคิงคองก็เข้าไปนั่งในกลุ่มเดียวกัน

“รุ่นน้องทุกคนครับ พี่ชื่อ เด่น ยังไงก็ขอแทนตัวเองว่าพี่นะทั้งๆ ที่รุ่นน้องบางคนอาจจะอายุมากกว่า” เสียงฮาครืนเลยครับ
“กิจกรรมก่อนกลับบ้านกันวันนี้ก็คือ กิจกรรมการจับฉลากพี่รหัส น้องรหัส เป็นธรรมเนียมปฏิบัติจากรุ่นต่อรุ่นนะครับ ดังนั้นให้น้องๆ ทุกคนลุ้นเอาเองนะว่าจะได้คู่ ชช ญญ หรือ ชญ” ฮ่าๆๆ เสียงรุ่นพี่ๆ ขำกันทั้งรุ่น
   หลังจากนั้นกิจกรรมการจับฉลากน้องรหัส พี่รหัส ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ ครับ บางคนถูกใจก็กริ๊ดกร๊าด บางคนไม่ถูกใจก็โห่ แต่จะออกแนวเล่นๆ กันมากกว่านะครับ ผมก็นั่งขำซะส่วนมาก ตลกดี ตั๋มได้พี่รหัสผู้หญิง ชื่อ เปิ้ล พี่เปิ้ลสวยขาวนะนั่น น่าจะสเป็กตั๋ม โอ๊ตได้พี่รหัสชื่อ พี่กิ่ง ออกแนวเจ้าแม่เก็บแชร์อะ ส่วนคิงคองก็ได้พี่รหัสชื่อ พี่แนน เป็นดาวมหาวิทยาลัยตอน ป.ตรีด้วย สวยมากมายเลย และคราวนี้ก็มาถึงช่วงเวลาที่ผมจับฉลากแล้วละครับ
“เอาละครับ คนสุดท้ายขึ้นมาจับได้ครับ” ผมก็ลุกขึ้นไปเดินไปทางหน้าเวที แอบได้ยินเสียงฮือฮา ซุบซิบ
“ชื่ออะไรครับน้อง” พี่เด่นถาม
“ชื่อ โจ้ ครับ” เสียงรุ่นพี่วิ๊ดวิ้วกันใหญ่
“อ้าวน้อง ตอนแรกพี่นึกว่าผู้หญิงนะเนี่ย ผิวขาวใสดีกว่าผู้หญิงในรุ่นของพี่อีกกกกก” โห่ววววววววว เสียงโห่แซวมาจากกลุ่มรุ่นพี่
“อ๊ะโอเค งั้นน้องจับฉลากเลย ในกล่องเหลือฉลากสี่ใบ รุ่นพี่มีมากกว่ารุ่นของน้องสี่คนแหละ เอ้าทุกคนช่วยกันลุ้นว่าใครจะได้เป็นพี่รหัสน้องโจ้ วิ้วๆๆๆ” ทำยังกะลุ้นฉลากงานกาชาดซะงั้น ชิ เมื่อผมจับฉลากได้
“ส่งฉลากมาที่พี่เลยครับ ใครจะเป็นผู้โชคดี แท่มแท้มมมม” เกมส์โชว์หรือจับฉลากอะ เว่อร์มากกก
“พี่รหัสน้องโจ้ ได้แก่ นายXXXXX หรือไอ้หลุยส์ของพวกเรานั่นเอง” โห่ววววววว เสียงโห่อื้ออึงไปหมด
“หลุยส์โว้ย เมิงออกมารับน้องรหัสเมิงเลย” พี่เด่นประกาศเรียก
“ เออๆๆ กรูอยู่นี่” พอได้ยินเสียงคนที่ชื่อว่าพี่หลุยส์ ผมก็หันมองไปตามต้นเสียงนั้น
   โห....อึ้ง.....หล่อวะ หล่อมาก สูงกว่าผมสักสิบเซ็นต์ จมูกโด่งเป็นสัน นัยต์ตาสีฟ้าอ่อน ผิวขาวแดงสองสี เป็นลูกครึ่งไทย – เยอรมัน (มาทราบภายหลังอะครับ) หุ่นดีมีซิกแพค
“น้องโจ้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ มีอะไรให้พี่ช่วยเหลือบอกได้นะ”หลังจากพี่หลุยส์พูดจบ ก็เอาป้ายชื่อมาคล้องคอให้กับผม แล้วก็ยื่นมือมาเช็คแฮนด์
“คะ..คะ..ครับ ขอบคุณครับพี่” ผมยื่นมือไปเช็คแฮนด์ หลังจากปล่อยมือ พี่หลุยส์ก็เดินนำไป ผมก็เดินตามเป็นคู่สุดท้ายของกิจกรรมจับคู่พี่รหัส น้องรหัส พี่เด่นก็ประกาศอย่างเป็นทางการว่า เมื่อได้จับคู่เป็นรหัสกันแล้ว จะต้องช่วยเหลือกันในเรื่องการเรียน กิจกรรม สารพัดเลยละครับ ผมก็ฟังด้วยความตั้งใจไปเรื่อย มาสมาธิแตกก็ตอนที่พี่หลุยส์พูดว่า
“โจ้ มือนิ่มจังเลย ว่างๆ พี่ขอจับอีกนะ” พี่หลุยส์ยิ้มกว้าง มีเขี่ยวเสน่ห์ด้วย โห ชมกันแบบนี้ หน้าแดงปริ๊ดดดดดดดดดดด ยังไม่ทันหายหน้าแดง เหมือนกับมีพลังอำมหิตบางอย่างแผ่มา ผมหันหน้าไปตามความรู้สึกนั้น ก็เห็น.........................................ต่อตอนหน้าครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 5 วันเปิดเทอมเสน่ห์ที่ร้อนแรง อัพ 3/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 03-06-2011 23:43:55

 :impress2:สนุกดีครับ

ชอบๆๆ

มาต่อถี่ๆๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 5 วันเปิดเทอมเสน่ห์ที่ร้อนแรง อัพ 3/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 04-06-2011 07:48:25

 :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 5 วันเปิดเทอมเสน่ห์ที่ร้อนแรง อัพ 3/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 04-06-2011 08:37:00

โอ้
แล้วใครคือตัวจริงล่ะเนี่ย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 5 วันเปิดเทอมเสน่ห์ที่ร้อนแรง อัพ 3/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-06-2011 19:21:20

p_phai : ขอบคุณคร้าบที่ชอบ จะพยายามเอามาลงทุกวันนะครับ


roseen : ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวยๆ คร้าบ

Little Diamond : 555 ตัวจริงเริ่มจะชัดเจนมากขึ้นแล้วครับ ในตอนต่อๆ ไป จะเข้มข้นมากขึ้น เพราะมันคือชีวิตจริงผมเองเลยละครับ ปรับนิดๆ ให้ไม่กระทบกับบุคคลที่มีอยู่จริงครับผม

ปล.แวะเข้ามาอ่านแล้ววิจารณ์ได้นะครับ จะได้นำไปปรับปรุงงานเขียนครับ

ขอบคุณครับ   :pig4: :pig4:

โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-06-2011 20:19:33

Chapter 6 รังสีอำมหิต จูบร้อนแรงของคิงคอง

โอ้ว คิงคองกับตั๋มมองหน้าผมด้วยสายตาแทบจะกินเลือดกินเนื้อ ราวกับว่าผมทำอะไรผิด ยังไม่ได้ทำอะไรเลยน้า คนมันน่ารัก ช่วยไม่ได้คร้าบบบ ฮ่าๆๆ
“สำหรับในกิจกรรมวันนี้ ผมคิดว่าทุกคนคงจะทราบแล้วนะครับว่า ใครเป็นพี่รหัส ใครเป็นน้องรหัส ยังไงก็พยายามพูดคุยกันช่วยเหลือกันในทุกๆ เรื่อง เพื่อให้อุปสรรคทุกอย่างผ่านพ้นไปได้นะครับ กิจกรรมวันนี้สิ้นสุดลงเพียงแค่นี้ เจอกันในวันเรียนจริงนะครับ ขอบคุณครับ” พี่เด่นพูดจบก็มีเสียงปรบมือพร้อมเสียงวิ้วๆ ดังมากเลยละครับ
“น้องโจ้จะกลับบ้านหรือยังครับ” พี่หลุยส์ถาม
“ก็คิดว่าเลิกคงกลับเลยครับพี่ กลัวรถติด กลับถึงบ้านดึกโดนดุอะครับ แหะๆ”ผมตอบฉีกยิ้มหวานๆ ไปทีนึง
“ครับ งั้นเจอกันวันเปิดเรียนจริงนะ”พี่หลุยส์ยิ้มตอบโบกมือลา แล้วก็เดินไปสมทบกับกลุ่มของพี่เด่น
   หลังจากพี่หลุยส์หันหลังกลับไป ผมก็ยังคงมองตามแผ่นหลังกว้างนั่น พลางคิดในใจว่า หล่อน่อ เท่ห์จัง ฮิฮิ เขินไปเรื่อย จนได้ยินเสียงของ
“ผู้ชายจับมือนี่ ชอบละซิ” คิงคองป่าถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ไม่ใช่โว้ย กรูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น ก็แค่แสดงมิตรภาพที่ดีเท่านั้น” ผมตอบผสมอารมณ์โกรธนิดๆ
“จริงเรอะ กรูเห็นหน้าแดง หน้าตาและสายตาเมิงที่มองไอ้รุ่นพี่นั่น แสดงอาการพอใจนี่ หรือว่าเมิงชอบให้ผู้ชายมารุมล้อมลวนลาม”คิงคองต่อว่าด้วยอารมณ์เครียด
“เฮ้ยไอ้คิงคอง กรูไม่ใช่คนที่มักมากบ้ากามนะเว้ย ที่จะพอใจให้ใครมาลวนลาม เมิงเป็นอะไรมากปะเนี่ย จะประชดแดกดันกรูไปถึงไหน” ผมตอบด่ามันไปด้วยอารมณ์ที่โมโหมากละครับ พอด่ามันเสร็จผมก็เดินกึ่งวิ่งหนีออกจากมันมา เดินไปที่อาคารจอดรถขึ้นชั้น 7 เพื่อจะกลับบ้าน
   ระหว่างที่เดินกึ่งวิ่งจนมาถึงลิฟท์ของอาคารจอดรถ ในช่วงที่กำลังยืนรอหน้าลิฟท์             หมับ......ผมตกใจมากที่มีคนมาคว้าแขนไว้ หันกลับไปดู เป็นไอ้คิงคอง
“เมิงจะหนีกรูไปไหน ยังคุยไม่รู้เรื่อง” คิงคองมันตามผมมาอะ แว๊กๆ
“กรูว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ หรือเมิงอยากจะให้รู้เรื่องมากกว่านี้ โอเคได้ ไอ้เป๊บ กรูเกลียดเมิงงงงงงงงงง” ผมตะโกนใส่หน้ามัน “เข้าใจมั้ยไอ้เชี่ย อย่ามายุ่งกรูอีกกกกกกกก กรูเกลียดดดดดดดมะ........”

   อุ๊ฟ............... ริมฝีปากของไอ้เป๊บประกบกับปากของผม ผมตกใจมาก........ ไอ้เป๊บจูบผมพยายามดันลิ้นเข้ามา  ช่วงเวลาตอนนั้น  ผมพยายามเอามือผลักออก ทั้งทุบ ทั้งต่อย แต่ดูเหมือนว่าจะสู้แรงไอ้เป๊บไม่ได้ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งโดนกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น ...ฮือๆๆ... ฮึกๆๆ.....อยู่ดีๆ ก็น้ำตาไหล อารมณ์รู้สึกว่าตัวเองปั่นป่วนครับ เหมือนกับว่าปกป้องตัวเองไม่ได้ อ่อนแอ สู้ใครไม่ได้ ทุบไปทุบมาสักพักกลายเป็นเคลิ้ม ตกหลุมรสจูบของไอ้เป๊บซะงั้น(พิมพ์ไปเขินไป อยากจะบอกว่า จูบเก่งมาก ฮิฮิ) จนไอ้เป๊บมันรู้สึกตัว
“กะ....กรูขอโทษ..” ไอ้เป๊บมันหน้าเสียมาก
“ฮือๆๆ ฮึก....” ผมร้องไห้ครับ พอรู้สึกตัวก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้น 7  :o12:(ตอนนี้ก็มานั่งคิดนะว่า วิ่งขึ้นไปได้วะนั่น เหนื่อยตายHA)
“โจ้...โจ้... กรูขอโทษ เมิงรอก่อน เมิงหยุดฟังกรูก่อนน กรูขอโทษษษษษษษ” ผมได้ยินคำขอโทษดังตามหลังมา แต่ด้วยความกลัวและตกใจ เลยวิ่งไม่คิดชีวิตเลยครับ พอถึงชั้น 7 ก็รีบกดรีโมทเปิดประตูรถ สตาท และเหยียบคันเร่งเต็มที่เลย มองผ่านกระจกหลังไป เห็นไอ้เป๊บมองตามหลังรถมา
   ขับออกมาได้สักพัก....Where ever you go what ever you do หน้าจอขึ้นชื่อ เป๊บ.... ผมขับรถไปน้ำตาไหลไป ใครจะไปรับสายเมิงละ เหยียดหยามกรูขนาดนั้น ไอ้ชั่วเอ้ย ด่าไปน้ำตาไหลไป มันโทรมานับสิบสายเลยครับ แต่ผมก็ไม่รับแม้แต่สายเดียว จนกระทั่งถึงบ้าน

“เอ้าลูกมาพอดีเลย มาทานข้าวด้วยกัน” แม่ผมชวน
“ทำไมตาบวมแดงละนั่น ไปทำอะไรมา” พ่อผมคงสังเกตเห็นเลยถาม แม่ก็หันมามองหน้าด้วย
“นั่นซิลูก ตาโดนอะไรมา ร้องไห้หรือลูก ใครทำอะไร บอกแม่มา” แม่ผมแสดงอาการเป็นห่วงมากเลยครับ
“พ่อครับแม่ครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ ฝุ่นเข้าตานะครับ” ข้ออ้างยอดฮิตเลยนะนั่น
“ผมขอตัวไปพักก่อนนะครับ รู้สึกเหนื่อยมากๆ พ่อกับแม่ทานได้เลยนะครับ” ไม่ทันที่พ่อกับแม่จะพูดอะไรออกมาอีก ผมก็รีบเดินขึ้นไปห้องนอนชั้นบน

   ฮือ...ฮึกๆๆ.... ทำไมชีวิตกรูต้องเจอแบบนี้ ทำไมต้องเจอแต่คนใจร้าย ทั้งนั้น ผมนอนร้องไห้บนเตียงนอน Where ever you go what ever you do ผมเหลือบมองโทรศัพท์ เบอร์น้องนี่ ผมกดรับสาย
“พี่ เป็นอะไร ใครทำอะไร พ่อกับแม่โทรมาบอกว่า เหมือนพี่ร้องไห้หนักมาก บอกมาใครทำอะไรเดี๋ยวกลับไปจะกระทืบให้จมดิน” น้องผมยิงคำถามเร็วจี๋
“ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ แล้วนี่เที่ยวเป็นยังไงบ้าง สนุกมั้ย” ผมพยายามทำน้ำเสียงปกติ
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะพี่ ตกลงไอ้หน้าไหนมันทำอะไร เล่ามา จะหมดสนุกก็ตอนที่พี่เศร้าเนี่ย” น้องผมคาดคั้นยังกะอยู่ DSI ชิ
“พอเถอะ ไม่มีอะไรหรอก อย่าห่วงพี่น่า ดูแลตัวเองได้ เราเหอะเที่ยวให้สนุก แล้วจะกลับวันไหนนี่ ซื้อของมาฝากด้วย ฮ่าๆๆ” ผมไม่ตอบคำถามของน้อง น้องรู้นิสัยผมดีครับว่า ถ้าผมปฏิเสธซ้ำกันสองสามครั้ง มันจะไม่เซ้าซี้ คงรอให้ผมใจเย็นมากกว่านี้คงจะเล่าเองในภายหลัง
“เอาเถอะพี่ ไม่เล่าไม่เป็นไร จะกลับวันมะรืนนี้แหละ เดี๋ยวจะซื้อขนมไปฝาก ยังไงก็เข้มแข็งละกัน ใครซ่าเดี๋ยวน้องไปถีบให้ ดูแลตัวเองดีๆ” น้องผมปลอบ
“ได้ๆ เที่ยวให้สนุก ไปนอนได้แล้ว ชิ่วๆๆ” วางสายปุ๊บ น้ำตาแตกอีกรอบ ซึ้งที่น้องเป็นห่วงครับ
   ร้องไห้จนสะใจแล้ว ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ ชำระล้างร่างกาย แต่มือก็ไปเผลอลูบปากที่ไอ้เป๊บจูบ อะไรกันเนี่ย เสียใจอยู่นะโว้ยไอ้โจ้ เมิงจะมาลูบตรงที่มันจูบทำไมเนี่ย แง่งๆๆๆ แฮ่ๆๆๆ โว้ยยยยผมสะบัดหัวไปมาเผื่อว่าจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้  อะไรกันนักหนาวะเนี่ย
   หลังจากออกมาจากห้องน้ำ แต่งตัวชุดนอนเรียบร้อย ล้มลงบนเตียงนอน ก็หยิบโทรศัพท์มาดู
“โห ไอ้เป๊บโทรมาไม่ได้รับตั้ง 49 สาย ช่างแม่ง ใครจะรับสายเมิงละ ไอ้คิงคองป่าเถื่อน” ผมก็ปิดเครื่องแล้วก็หลับไปในที่สุด

   ตลอดระยะเวลาสามวันที่ผ่านมานี้ เป๊บโทรมาเป็นร้อยๆ สาย แต่ว่าผมตัดสินใจไม่รับ กดสายทิ้งบ้าง ตั้งเสียงเงียบไว้บ้าง ตั้งสั่นไว้บ้าง ไม่รับสายเด็ดขาด ชิ ทำกะกรูขนาดนั้น ไม่มีทางให้อภัยเด็ดขาด เชอะๆๆๆ  ปังๆๆๆ เสียงคนเคาะประตู
“เฮียๆๆ ผมกลับมาแล้ววววว เปิดประตูๆๆๆ ปังๆๆ” น้องชายผมครับ เคาะซะราวกับว่าผมโดนฆ่าซะงั้น
“เออๆๆ รอเดี๋ยวๆๆ อย่าเคาะมากโว้ย ประตูจะพังแล้ว” ผมตะโกนกลับไป ลากตัวเองออกมาจากเตียง เดินงัวเงียมาเปิดประตู พอปลดล๊อก น้องชายผมผลักเข้ามาทันที แทบจะล้มทั้งยืน
“เฮียๆๆ เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง ใครทำอะไร ตกลงเล่าได้ยัง” น้องผมรัวคำถามเป็นชุด แถมยังเอามือมาประคองหน้าผลิกไปผลิกมา
   ผมจับมือน้องชาย “เลิกจับหน้าผลิกไปมาได้แล้ว คนนะเว้ยไม่ใช่ปลา ชิ”
“เฮียก็เล่ามาซิ ว่าใครทำอะไร จนเฮียร้องไห้โฮกๆๆ ขนาดนั้นนะ” ดูมันถามพี่มันแต่ละ น่าจับปาดคอซะจริง
   ผมนั่งเงียบสักครู่นึง ก็ตัดสินใจเล่า “พี่โดนจูบนะ”
“หาๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครมาจูบพี่ ไอ้หน้าไหน แล้วพี่ยอมมันทำไม ไม่ต่อยมันไปละ”
“ก็ต่อยแล้ว ผลักแล้ว แต่มันแรงเยอะกว่านี่ สู้มันไม่ไหว”ผมตอบน้องไป
“มันชื่ออะไร เป็นใคร เดี๋ยวจะไปซัดมันเอง”น้องผมทำท่าขึงขัง
“เดี๋ยวๆ ว่าแต่ พี่ชอบมันหรือเปล่า ถึงได้ยอมนะ” น้องผมเปลี่ยนจากท่าขึงขัง มาทำสายตาระยิบระยับ ไอ้น้องเวร
   ผมเงียบ อยู่ดีๆ ก็เขินหน้าแดง :-[ เวรกรรมกรูจริงๆ ไอ้อาการเขินหน้าแดงเนี่ยมันแก้ไม่หาย
“ฮ่าๆๆๆๆ ตกลงพี่แอบมีใจให้มันใช่มั้ยละ หน้าแดงขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ” น้องผมขำ เจ็บใจที่มันรู้ทัน ชิ
   อ่านถึงตรงนี้ งง ใช่มั้ยครับว่าทำไมน้องชายผมถึงได้ถามและพูดคุยแบบนี้ ใช่ครับ ครอบครัวของผมทราบดีกว่า ผมเป็นอย่างไร ความแตกก็ตอน ม 4 โน่น แต่ผมขอไม่เล่าเรื่องในอดีตสมัย ม.ปลายนะครับ ขอเริ่มจากตอน ป. โท นี่แหละ ความแตกในตอนนั้น พ่อผมแกก็เสียใจนะครับ ส่วนแม่แกก็ตกใจบ้างแต่ก็ยอมรับได้ แม่ผมบอกว่าเรื่องที่ผมเป็นแบบนี้ไม่ได้อยู่นอกเหนือความคาดหมายของแก เพราะแกเลี้ยงผมกับน้องชายมา แกสังเกตพฤติกรรมบางอย่างออก ส่วนพ่อผมก็ทราบจากแม่ครับ แต่แกคิดว่าพอโตขึ้นอาจจะเปลี่ยนแปลงกันได้ แกเลยสร้างภาพไม่ยอมรับความจริง พอความแตกตอน ม.4 พ่อผมใช้เวลาทำใจระยะนึงครับ แกพูดติดตลกว่า ก็ยังดีที่ไม่ตุ้งติ้งหรือคิดอยากจะแปลงเพศ ไม่งั้นแกคงเครียดมากกว่านี้ ผมจำได้ว่าตอนที่พ่อแม่รู้ความจริง ผมร้องไห้มากเลยครับ ราวกับว่าทำให้ท่านเสียใจที่มีลูกผิดปกติแบบผม ถ้าผมเลือกเกิดได้ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอกครับ ส่วนน้องชายช่วงนั้นก็ยังเพิ่งเข้าวัยรุ่น พอทราบความจริงจากพ่อแม่ ผมก็นึกว่าน้องชายคงรังเกียจผมนะแหละ แต่ที่ไหนได้ น้องเข้ามาปลอบและพูดว่า เรามีกันสองคนนะพี่ ไม่ว่าพี่เป็นยังไงผมพี่ก็ยังเป็นพี่ผมและผมก็ยังรักพี่เสมอ ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก นับจากนั้นมา น้องผมจะเข้ามาดูแล เป็นห่วงในหลายๆ เรื่อง เพราะผมไม่ค่อยถนัดเรื่องเตะต่อยเท่าไหร่นัก ผู้ชายคนไหนที่เข้ามายุ่งกับผม ถ้าน้องไม่ชอบแล้วต้องมีเรื่องทุกทีซินะ
“ตกลงพี่พอใจคนนี้ละซิ ฮ่าๆ ผมไม่ห้ามนะพี่ แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองบ้าง อย่าปล่อยให้เสียเปรียบ แล้วว่างๆ พามากินข้าวที่บ้านด้วย เผื่อพ่อแม่จะได้ลูกเขยดีๆ ฮ่าๆๆ”พอพูดจบมันก็วิ่งไปหน้าประตู
“อะ...ไอ้.....ไอ้น้องบ้า..” ผมพูดพลางหยิบหมอนเขวี้ยงใส่มัน มันก็ปิดประตูเดินหัวเราะออกไปซะงั้น ชิ รู้ทันซะจริง เสียฟอร์มๆๆๆ โว้ย แล้วไอ้หน้าแดงเนี่ย เมื่อไหร่มันจะมียารักษา ห๊าๆๆๆ ชิ
   
พรุ่งนี้แล้วซินะ วันเปิดเรียนของจริง เจอหน้าไอ้คิงคองแล้วจะวางตัวยังไงดีละ ไม่สบายใจเอาซะเลย อืม หรือว่าเราควรยกโทษให้มัน ไม่ๆๆ ทำกะกรูขนาดนั้น ไม่มีทางโว้ย เชอะ......
ต่อตอนหน้าครับบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 04-06-2011 20:35:44

มาตามอ่านเรื่องใหม่ด้วยคนค่า ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-06-2011 20:39:40

น่าอิจฉาน้องโจ้เนาะ ได้ไปเรียนท่ามกลางหนุ่มหล่อๆทั้งนั้น คงได้กินอาหารตาจนอิ่มแปล้ทุกวัน
ว่าแต่คิงคองป่านี่ รุกเร็วไปไหนคร้าบ
หวาย ๆ ๆ โจ้ก็แอบมีใจนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 04-06-2011 22:34:38

เอาใจช่วยไอ้คิงคองของเรา ฮ่าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: i-love-you ที่ 04-06-2011 22:49:01

 :z2:


น่ารัก อ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 04-06-2011 23:01:04

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  คุณคิงคองมาแรงแซงโค้ง...เมื่อไหร่จะพาไปกินข้างที่ทบ้านฝากเนื้อฝากตัว  คุคุ :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 04-06-2011 23:01:45

ทำไมคิงคองบ้าอำนาจแบบนี้เนี่ย อย่างนี้ต้องเอาคืนแบบเดียวกัน จูบมันคืนเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-06-2011 23:12:21

 :-[พรุ่งนี้ โดนปล้ำเลยป่าว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-06-2011 00:00:23

มาตอบเม้นๆ ก่อนนอนคร้าบ เพิ่งปั่นต้นฉบับตอนที่ 7 เสร็จเลยครับ

love2y : ขอบคุณคร้าบบ ยังไงเข้ามาอ่านทุกวันๆนะครับ จะพยายามอัพเต็มที่

yayee2 : ฮ่าๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นครับพี่ เคยถามคิงคองนะว่าทำไมจีบเร็ว มันตอบว่า ถ้าช้าคนอื่นเล็งๆ ไว้ ประมาณนั้นนะคับ ฮ่าๆๆ

m_pop91 : ดีเลยครับ เรื่องราวผมกับคิงคองยังเจออีกเพียบคร้าบ

i-love-you : แอะ ตกลงผมน่ารักหรือเนื้อเรื่องน่ารักอะ อิอิ

cancan : อีกไม่กี่ตอนพาเข้าบ้านละคับ มีรับน้องเต็มๆ เลยละ

โจ๊กกุ้ง : โหยอันนี้อย่าไปลองของคับ เคยทำแล้ว แพ้ราบคาบ ขาดทุนด้วยอะ  :-[

p_phai : ฮ่าๆๆ ยังไม่โดนปล้ำคับบ โดนปล้ำหลังจากพาเข้าบ้านนะ อุ้ย ตอบอะไรไปอะเรา  :-[

ขอบคุณทุกคนมากครับ ถ้าผมไม่ติดงาน จะลงต่อเรื่อยๆ นะครับ

โจ้ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 05-06-2011 00:15:12

น่ารักอ๊ะ โจ้จะพามากินข้าวเมื่อไรนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: ่นทยนส ที่ 05-06-2011 10:11:59

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 05-06-2011 12:51:52

หน้าแดงๆ :o8:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 05-06-2011 13:53:48

 :o8: :-[ :impress2: :man1: :กอด1:

คิงคองสู้ๆ

เชืยร์คิงคอง :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 6 จูบร้อนแรงของคิงคอง อัพ 4/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-06-2011 16:50:23

w1234 : ฮ่าๆๆ น่าจะตอนที่แปดหรือเก้าพาเข้าบ้านแล้วครับ ติดตามอ่านนะคร้าบบ

่นทยนส : ขอบคุณสำหรับอ๊ดมดอกไม้สวยๆ คร้าบบบ

tawan : ผมหน้าแดงกว่าอีกอะ คิงคองชอบทำให้เขินตลอดเวลา ขาดทุนๆๆ

GeTOuTNoW : สงสัยคิงคองจะชนะแล้วละครับ ฮิฮิ


ขอบคุณมากครับที่เข้ามาให้กำลังใจ ขอบคุณทุกคนคร้าบบบ


โจ้ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-06-2011 17:14:42

Chapter 7 คำสารภาพรักของคิงคอง

   ผมลืมตาตื่นราวๆ ตีห้า หลังจากที่เมื่อวานน้องชายสุดที่รักเข้ามาแซวแล้ว ก็มีเรื่องต้องให้คิดวนเวียนไปทั้งวันเลย พยายามข่มตาหลับ ก็หลับไม่สนิท เช้าวันนี้เป็นวันเปิดเรียนของจริงแล้ว ให้ตายเถอะ ผมไม่อยากไปเจอไอ้เป๊บเอาซะเลย มันทำตัวไม่ถูกนะครับ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเรื่องเมื่อวันก่อนไอ้เป๊บต่างหากที่ผิด ไม่ใช่ผมสักกะหน่อย เฮ้อ เอาวะ ไปเรียนไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระ
   หลังจากสลัดความคิดเรื่องไอ้เป๊บออกไปได้ ผมก็อาบน้ำ แต่พิเศษตรงที่ ลองครีมอาบน้ำตัวใหม่ดีกว่า ซื้อมาจากร้านบูท Sanctuary (ครีมอาบน้ำยี่ห้อนี้หอมมากๆ เลยนะครับ ปัจจุบันก็ยังใช้อยู่นะ ใช้จนคล้ายๆจะเป็นกลิ่นตัวผมไปแล้วละ ฮิฮิ) อาบไปเรื่อยๆ หอมดีจัง ขัดนั่น ขัดนี่ ขัดนู้น ฮ่าๆๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง แต่งตัวสุภาพนิดนึงป้องกันกันอาจารย์ตกใจในความทันสมัยอินเทร็นด์

“โจ้ ตื่นหรือยังลูก ลงมาทานข้าวได้แล้ว เดี๋ยวไปมหา’ลัยไม่ทัน” แม่ตะโกนเรียก
“คร้าบบบบแม่ๆ กำลังจะลงไปคร้าบ” ผมตะโกนตอบแม่ไป
   แต่งตัวเสร็จฉีดน้ำหอม เซ็ทผม หมุนหน้ากระจกสองรอบ โอเคดูน่ารักละ เรทติ้งมีมากกว่าเดิมชัวร์ ฮิฮิ ไปกินข้าวเช้าดีกว่า
“แม่ครับ แล้วพ่อกับน้องละ”ผมถามแม่ไปพลางตักข้าวเข้าปากแบบความเร็วสูงไป
“อ๋อ พ่อไปทำงานแล้วลูก เห็นว่ามีประชุมกรรมการบริหาร ส่วนน้องออกไปหาเพื่อน”
“อ๋อ ครับๆ”
“ค่อยๆ กิน เดี๋ยวลำสัก”
“รีบครับแม่ วันนี้มีเรียนตอน 9 โมงครับ”
“นี่มัน 7 โมงเอง จะรีบไปไหนลูก หรือว่านัดแฟนใหม่ไว้ละ”
“แค๊กๆๆ” ผมสำลักข้าวเช้าเลยครับ ตกใจที่แม่ถามนะซิ แฟนมงแฟนใหม่อะไรกัน หนอยไอ้น้องตัวดี มันต้องมาเล่าพ่อกับแม่แน่ อ๊ากกกก
“อะ น้ำลูก บอกแล้วอย่ากินเร็วมันสำลัก” ผมเหลือบตามอง เห็นแม่อมยิ้ม
“แม่อะ ไม่ได้สำลักเพราะรีบ แต่ตกใจต่างหากที่แม่พูดเรื่องแฟนใหม่อะไรกันอะ”
“แหมลูก แม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย จนตอนนี้หอยเท่าฝ่าตีนแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มั่วแล้วแม่ผมไม่มีหอยคร้าบบบบ” แม่ก็ขำด้วย
“เอาเป็นว่าเลี้ยงลูกมาตั้งแต่เด็กๆ นะแหละ แม่ไม่ห้ามนะเรื่องจะมีแฟนใหม่นะ แต่ลูกต้องคิดถึงตัวเอง รักตัวเอง ดูแลตัวเอง พ่อ แม่ และน้อง รักลูกมากนะ และจะคอยดูอยู่เบื้องหลังเป็นกำลังใจให้นะ” แม่ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก
   ผมน้ำตาไหลครับ “ครับแม่ ผมก็รักพ่อ แม่ และน้อง มากเหมือนกัน ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะคิดอย่างรอบคอบ และจะดูแลตัวเองนะครับแม่” กอดแม่แน่นๆ ทีนึง
   แม่ลูบหัว “จ๊ะ อย่าขี้แยมาก เอาละๆ ไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวสายและแฟนใหม่จะรอนาน ว่างๆ ก็พามาให้พ่อกับแม่และน้องมาดูตัวบ้างละ” แม่ยิ้มๆ
“แม่อะ บอกแล้วว่าไม่ใช่ๆๆ” เขินหน้าแดงอีกตามเคย ชิ
“จ้าๆๆ ไปเรียนได้แล้ว” แม่ขำส่งท้าย
   ผมออกจากบ้านเดินไปที่โรงรถ....หือ...แว๊ก.... “แม่คร้าบบบ รถโจ้หายไปไหนอะ”
“อ๋อๆ พอดีน้องยืมไปขับนะ ลูกเอารถน้องไปละกัน” โหยไอ้น้องบ้า เอารถคันโปรดเราไปขับ ชิ แล้วให้ไปขับรถมันอะนะ เก่าจะแย่
   จริงๆ มันก็ไม่เก่าหรอกครับ พ่อเพิ่งซื้อให้มันเมื่อสองปีก่อนเอง BMW Series 3 รุ่น323i  ไม่ถนัดเอาซะเล้ยขับแล้วดูแนวๆ วัยรุ่นฮาร์ดคอร์นะครับ มัวแต่เลือกเดี๋ยวไปสายอีก ขับรถมาหน้าปากซอย ขึ้นถนนหลัก อ๊ะ ไปทางด่วนดีกว่ารวดเดียวถึง
   ลงทางด่วนเปิดไฟเลี้ยวซ้ายเข้ามหา’ลัย ระแวงคนแซงซ้ายอีกครับ ฮ่าๆๆ รถก็เยอะเหมือนเดิมเลย ลูกคนรวยๆ เยอะจริงเลยน่อ ผมขับรถขึ้นไปลานจอดชั้น 3 ข้างหน้า เบนซ์ E240 จอดเปิดไฟฉุกเฉิน เฮ้ย รถของไอ้เป๊บนี่หว่า ไอ้เป๊บมันยืนรอใครหันซ้ายหันขวาแบบนั้น ดีนะที่เอารถน้องมาไม่งั้นมันรู้แน่ว่าเรามา เชอะ ยังงอนโว้ย ผมก็ขับผ่านไอ้เป๊บไปจอดชั้น 5
   หลังจากจอดเสร็จผมก็เดินลงบันไดหนีไฟ ข้ามทางเชื่อมระหว่างอาคาร และขึ้นห้องเรียนชั้น 9 ห้อง 902
“โจ้ๆ สวัสดีครับ เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันหลายวัน” ตั๋มเดินเข้ามาทักทายครับ
“สบายดีครับ ตั๋มละ”
“ปกติครับ แล้วนี่เพิ่งมาหรือ”
“เพิ่งขึ้นมาถึงห้องเลยละ ตื่นเต้นกับเพื่อนใหม่ๆ นะตั๋ม”
“ใช่ๆ โจ้ปะ เข้าห้องดีกว่าหาที่นั่ง”
   ผมก็เดินเข้าห้องเรียน ระหว่างนั้นมือถือในกระเป๋าก็สั่น ผมล้วงออกมาดู ไอ้เป๊บโทรมา ฝันเถอะว่าจะรับ เชอะ ผมกดสายทิ้งและตั้งเสียงเงียบไว้ ทราย ฉัตร ก็เข้ามาทักทาย มีเพื่อนที่ยังไม่รู้จักเยอะเลย แอบมองๆ เราเหมือนกันแหะ ตื่นเต้นจัง ประมาณสักสิบนาที อาจารย์ก็เข้ามาสอน
“สวัสดีครับนักศึกษาทุกคน ผม ศ..ดร.XXX รับผิดชอบในรายวิชา XXXX อาจารย์ก็อธิบายไปเรื่อยครับ ผมก็ตั้งใจเรียนตามปกติ แอบคิดในใจ ยากจังเลย แต่ก็ต้องพยายามละ เรียนไปได้สักแป๊บนึง รู้สึกว่ามีสายตาเพ่งเล็งมาจากด้านหลัง ผมเหลือบหันไปมอง
   ไอ้เป๊บมันมองผมอยู่ พอผมสบตามัน มันยิ้มให้ แต่ผมทำสีหน้าเย็นชาตอบกลับไป ดูมันจ๋อยๆ เหมือนกัน ผมหันกลับมาเรียนต่อไม่ไปมองมันอีก
   “เอาละ วันนี้พอแค่นี้ สัปดาห์หน้างานที่มอบหมายให้ไปค้นคว้าเพิ่มเติม ออกมานำเสนอหน้าชั้นด้วยนะ ไว้เจอกันครับ” หลังจากอาจารย์ประกาศเลิกคลาส ผมก็ยังทำเป็นไม่สนใจไอ้เป๊บ
“โจ้ ไปทานข้าวเที่ยงกันที่ไหนดี” ตั๋มถาม
“เราว่าไปกินฟูจิที่มอลปิมั้ย” ทรายชวน
“ดีๆ ไม่ได้กินมานานแล้ววววว”ฉัตรเสริม
“เบิดดดดดด ไปกินฟูจิด้วยกันมั้ย”ฉัตรตะโกนเรียกเบิดซึ่งยืนอยู่หน้าห้อง
“ได้ๆๆ รอแปบๆ เก็บของก่อนๆ” เบิดตอบกลับมา
“เบิด นี่โจ้ รู้จักกันไว้” ฉัตรแนะนำเบิดให้รู้จัก
“ดีๆ โจ้” เบิดทักทาย
“ดีครับเบิด” ผมยิ้มกลับ
   ลักษณะของเบิดหรือครับ อวบๆ ผิวขาวแดง มีเชื่อสายจีนครับ ไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย แต่ขอบอกว่า เป็นคนที่มีจิตใจดีมากๆ เรียนเก่งได้โล่ห์รางวัลเรียนดี ผมยังยืม Lecture ไปลอกเลยครับ ฮิฮิ ปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนรักของผมเลยนะ
“เป๊บๆ ไปกินฟูจิด้วยกันมั้ย” ทรายตะโกนชวนเป๊บ
“ได้ครับ แต่ไม่รู้บางคนอยากให้เราไปด้วยมั้ย” เป๊บตอบกลับมาสบตากับผม
   ทุกคนก็ทำหน้างงๆ ประมาณว่าใครหรือที่ไม่อยากให้ไป ส่วนผมนะหรือครับ ทำหน้านิ่งเฉย ไม่ได้แสดงอาการอะไร เป๊บหน้าจ๋อยไปพอสมควร
“แล้วนี่ตกลงไปรถใครละ นับดูแล้วมี 1,2,3….ทั้งหมด 6 คน” เบิดนับ
“เอาไปสองคันก็ได้ รถเราคันนึงแล้วก็รถไอ้ตั๋มคันนึง” เป๊บเสนอความเห็น
“งั้น เบิด ฉัตร ไปคันเดียวกับเป๊บ โจ้ ทราย ไปคันเดียวกับเรา” ตั๋มพูด
“ตกลงตามนี้ ไปหิวแล้ว เดินทางกัน”ผมตอบรวบรัดตัดความ เพราะไอ้เป๊บทำท่าจะพูดขัดอีก
   เมื่อมาถึงห้างเดอะมอลล์ บางกะปิ เราทั้ง 6 คนก็ไปที่ร้านฟูจิ ได้โต๊ะใหญ่ นั่งฝั่งละสามคนพอดี เหมือนชะตากลั่นแกล้งหรือวางแผนมาก็ไม่รู้ ผมนั่งตรงข้ามเป๊บด้านในสุด ตรงกลางเป็นตั๋มนั่งตรงข้ามฉัตร และเบิดนั่งตรงข้ามทราย ระหว่างที่สั่งอาหารไปเรื่อยๆ เป๊บพยายามสบตาผมตลอด แต่ผมเฉยอย่างเดียว เพื่อนคนอื่นๆ นั่งเม้ากันแทบร้านแตก
“โจ้ไม่สบายหรือเปล่าทำไมดูเงี๊ยบเงียบ” ฉัตรถาม
“อ่อเปล่า เราสบายดีนะ แค่หิวเท่านั้นเอง”
“อยากกินอะไรรองท้องก่อนมั้ย เดี๋ยวออกไปซื้อให้” เป๊บถามผม แต่คำตอบที่ได้รับ เงียบสนิทครับ
   เป๊บมันก็หน้าจ๋อยอีกรอบ ที่ผมไม่มอง ไม่คุยกะมัน ประมาณสักพักอาหารก็มาครบ พวกเราก็เริ่มทานกัน เป๊บก็คอยเติมน้ำให้ หยิบนั่นหยิบนี่ให้
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ เราหยิบเองได้ นายกินไปเถอะ” ผมบอกเป๊บด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เย็นชา จนเพื่อนคนอื่นๆ หันมาสังเกต
   เป๊บเลยเงียบๆ ไป เพื่อนสี่คนกินไปเม้าไป ผมกับเป๊บต่างคนต่างเงียบ ใจแข็งมั้ยละ ฮิฮิ เช็คบิลเรียบร้อย ทรายเอ่ยถามมาว่า
“ดูหนังกันมั้ย”
“ดีๆ ตอนนี้เรื่องอะไรเข้ามั่ง” ฉัตรเห็นดีเห็นงามด้วย
“น่าจะเรื่องชัตเตอร์นะ” เบิดเปรยออกมา
“หนังผีหรือเบิด” ตั๋มถาม
“ใช่ๆ เค้าว่าสนุก ดูเรื่องนี้แหละ” เบิดตอบ
   เคยถามกรูมั่งมะ ว่ากรูชอบหนังผีหรือเปล่า อ๊ากกกก ไม่อยากดูง่าๆๆๆๆ
“งั้น เดี๋ยวเราเลี้ยงเองนะ ไปเจอหน้าโรงหนังเลย เดี๋ยวเราวิ่งไปซื้อตั๋วก่อน” เป๊บพูดเสร็จมันก็วิ่งไปทันที
“คือ .....เรา....”ผมหาทางปฏิเสธไม่ดู
“เอาน่าโจ้... ใช่ว่าพวกเราจะว่างมาด้วยกันบ่อยๆ ไปดูกันเห้อ” เบิดกล่อมผม ผมคิดทบทวนลังเลพักนึง เอาก็เอาวะ เพื่อมิตรภาพ ยอมปอดแหกวันนึง
   เดินมาถึงหน้าโรงหนัง เป๊บยืนรออยู่แล้ว พร้อมกับป๊อบคอร์นคอมโบเซ็ทสามชุด ผมคิดในใจ จะซื้อทำไมเยอะแยะ เป๊บแจกตั๋วหนังให้คนละใบ แจกคอมโบให้คนละชุด ผมเองก็รับมาโดยไม่ได้ฉุกคิด จนเข้ามาในโรงหนัง พนักงานก็พาเดินไปที่นั่งของแต่ละคน
   ปกติเราต้องเดินเองไม่ใช่หรือ ทำไมวันนี้พนักงานบริการดีจัง ผมมารู้เอาตอนไปถึงที่นั่ง เฮ้ย นี่มันที่นั่งเฟิสคลาสโซฟานี่หว่า ใช่ครับ ผมนั่งคู่เป๊บ หนอยมันวางแผนไว้ตั้งแต่แรก มิน่าอาสาไปซื้อตั๋ว ผมหันไปดูเพื่อนแต่ละคนก็ทำหน้าตางงๆ เหมือนกัน ทรายนั่งคู่ตั๋ม ฉัตรนั่งคู่เบิด อะไรกันเนี่ย ผมทำท่าจะลุกแต่ไอ้เป๊บมันรั้งเอวไว้
“จะหนีไปไหนอีก” เป๊บถาม
“ไม่อยากอยู่กับคนนิสัยไม่ดี” ผมตอบปนงอนผสมผสานน้ำเสียงเย็นชา  ฮิฮิ
“ขอโทษ...อย่าหนีอีกเลย กรูทรมาน” เป๊บตอบเสียงเครือๆ
   ผมได้ยินเลยนั่งนิ่งๆ เริ่มใจอ่อนกับมันแล้ว สงสารมันเหมือนกันนะ หนังเริ่มฉายแล้วครับ น่ากลัวอะ ว๊าก เหวย อ๊าก กริ๊ดดด แว๊กๆ ผมเอามือปิดหน้าตลอดเลย มารู้ตัวอีกที อ้าวไหง มาซุกอกไอ้เป๊ปมันเนี่ย พอรู้ตัวก็ผลักตัวเองออกมาเลย เป๊บมันก็ทำหน้างงๆ ใส่
“ซุกอกตั้งนาน ทำไมผลักออกไปดื้อๆ ละ”เป๊บถาม
“เปล่า ไม่มีอะไร” แต่หน้างี้แดงแปร็ด ร้อนผ่าว เขินโคตร ดีที่โรงหนังมืดไม่งั้นเห็นหน้าแดงแปร๊ดอีกแน่ ชิ
   สำหรับคนที่เคยดูหนังเรื่องนี้ น่าจะจำฉากที่ผีขี่คอพระเอกในตอนท้ายๆ ได้นะครับ ผมละกริ๊ดแตกๆๆ ฮ่าๆๆ พอฉากนั้นมาผมหลับตาปี๋เลย สุดท้ายไปอยู่ที่อก ของไอ้เป๊บอีกเหมือนเดิม โว้วววว เซ็งโว้ยยย
   เมื่อหนังจบเราหกคนก็เดินมาด้วยกัน แวะกันเข้าห้องน้ำ หลังจากถ่ายเทของเหลวเสร็จ ผมก็มาที่หน้ากระจก เช็คเรทติ้งนิดนึง เดี๋ยวหน้ามันเรทติ้งตกซวยตาย ฮิฮิ
“หน้าเนียนจัง” เป๊บเอ่ยขึ้นมา
“แน่นอน บำรุงรักษาดี มีปัญหามั้ย” ผมตอบไปแบบกวนๆ จริงๆไม่ได้บำรุงอะไรมากหรอกครับ มันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่วัยรุ่นโน่น ไม่ได้ทาคงทาครีมอะไรมากนักหรอก หลังจากที่ตอบไอ้เป๊บเสร็จ ผมก็เดินออกมาคอยบริเวณด้านนอก รอเพื่อนๆ ออกมาให้ครบคน where ever you go what ever you do ใครโทรมาหว่า อ๊ะ น้องสุดเลิฟนี่
“ว่าไงน้อง”
“เฮีย อยู่ไหนนั่น”
“มอลปิ มาดูหนัง...”
“กับพี่เขยผมใช่ม่า”น้องผมมันตอบต่อท้ายประโยคให้เลย
“ไอ้บ้า มันไปเป็นพี่เขยแกตอนไหนเนี่ย” ผมด่าน้องไปแบบเขินๆ หน้าร้อนผ่าวอีกละ
“แหมเฮีย อย่าใจแข็งนักเด่ ผมรู้นะว่าเค้ามาง้อๆ แหละ เฮียให้อภัยเถอะ”
“เออรู้แหละ แต่มันยังเจ็บใจนี่หว่า”
“พี่ เชื่อผมเถอะ คนเราอะนะบางครั้งมันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลนอกจากคำว่า “รัก” นะ เค้าอาจจะชอบพี่ไง เลยเผลอตัวทำไปแบบนั้น พี่เองก็ไม่มีใครมานานมากแล้วและก็ไม่เคยเห็นพี่จะสนใจใครอีกเลย น้องอยากเห็นพี่มีความสุขนะ ทำเพื่อตัวเองบ้างพี่” น้องผมเข้าโหมดจริงจัง เทศน์ยาวจนผมสะอึก
“เออๆ ไว้จะพิจารณา แล้วนั่นอยู่ไหน กลับบ้านกี่โมง”
“พากิ๊กมาเที่ยวนะเฮีย เย็นนี้กลับไปกินข้าวเย็นด้วยแน่นอน เจอกันที่บ้านเฮีย ถ้าว่างก็ชวนพี่เขยไปทานด้วยเลย ฮ่าๆๆ”
“ไอ้.....ตู๊ดๆๆ” ยังไม่ทันจะด่ามันวางสายไปละ ชิ ใครจะชวนไปบ้านละ เดี๋ยวมันรู้ว่าบ้านอยู่แถวไหนแล้วไปดักฆ่าทำไงเนี่ย ผมก้มมองนาฬิกาข้อมือ โอ้วว ห้าโมงเย็น ต้องรีบกลับแล้ว เดี๋ยวไม่ทันทานข้าวเย็นอะ
   ประมาณห้านาทีเพื่อนๆ ก็เดินออกมากันครบ 6 คน ผมเอ่ยปากก่อนว่า
“กลับมหา’ลัยกันเถอะ เย็นแล้วจะได้กลับบ้านไม่ทันค่ำ กลัวรถติด”
“เออดีๆ ปะๆ กลับๆ”ทรายพยักหน้าเห็นด้วย
“ตั๋ม เมิงนั่งไปกับเบิด , ทราย ส่วนกรูจะพาโจ้กับฉัตรไปเอง” เป๊บบงการสั่งซะ
   ไม่ทันให้ตั๋มตอบคำถาม เป๊บมันดึงมือผมเดินจ้ำๆๆ ฉัตรก็เดินตามทันที ไอ้นี่ เคยถามกรูมั่งมั้ยว่ากรูจะไปกะใคร ชิ
   มาถึงลานจอดรถชั้น 4B ของห้าง โห ไอ้นี่มีอภิสิทธิ์(ไม่ใช่นายกนะคร้าบบบบ) เนอะ จอดที่วีไอพีซะด้วย ผมนั่งหน้า ฉัตรนั่งหลัง เป๊บก็ถามฉัตรว่ารถจอดแถวๆ ไหน ฉัตรตอบไปว่า ระหว่างอาคารXXX เป๊บมันก็วนไปส่งฉัตร ก่อนฉัตรจะลง ก็พูดว่า
“เป๊บ เมิงมีอะไรก็พูดกันดีๆ ไอ้โจ้มันบอบบาง เข้าใจปะ” ผมงงฉัตรพูดแปลก ยังไม่ทันจะอ้าปากถามฉัตร
“กรูไปละโจ้ เจอกันวันมะรืน ฮ่าๆๆๆ” ฉัตรหัวเราะแบบสะใจ(จะหัวเราะเพื่อ ไอ้เพื่อนนรกแตก)ก็ลงจากรถไปทันที ปิดประตู..ปัง...อ้าว เดี๋ยวๆ กรูยังไม่ทันถาม
   
***อาจจะสงสัยนะครับว่า คำพูดที่ผมใช้กับฉัตรดูสนิทสนม จริงๆ แล้วนับจากวันแรกที่พวกเราเรียนด้วยกัน ก็แลกเบอร์มือถือกันแล้วครับ ในช่วงที่ระหว่างรอเปิดเรียนจริง ฉัตรก็โทรมาถามข้อมูลการเรียนเลยทำให้ผมกับฉัตรค่อนข้างสนิทกัน หน้าตาของฉัตรนะหรือครับ โครงหน้าของฉัตรสวยมาก คล้ายกับสาวๆ อาหรับนะครับ นั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้เจ้าตัวอวบอั๋นเหมือนกับสาวอาหรับไปด้วย ที่บ้านของฉัตรทำธุรกิจหลายอย่างในเครือที่ชื่อว่า Bim Group รวยมากครับ ปัจจุบันนี้เป็นเพื่อนสาวที่ผมซี้ปึ๊ก รักมากเลยละครับ***

“รถจอดชั้นไหน” เป๊บถาม
“จอดหน้าอาคารนะแหละ เดี๋ยวเราขึ้นลิฟท์ไปเอง”
“ไม่ เดี๋ยวขับวนขึ้นไปส่ง” เป๊บยืนยันเสียงแข็ง
   ผมรำคาญที่ต้องเถียงมันบ่อยๆ เลยตอบไปว่า
“ ชั้น 5” ไอ้เป๊บก็ขับวนไปถึงชั้นห้า
“ไหนละรถ”
“นั่นไง คันสีบรอนซ์เงิน”
“ไม่ได้เอารถเองมาหรือ”
“อื้อ พอดีน้องเอารถไปเลยขับรถของน้องมาแทน”
“มิน่าละตอนเช้าดักคอยแต่ไม่เห็น” หือ ตกลงที่ผมเห็นมันชะเง้อหันซ้ายหันขวา มันคอยผมหรือนี่ ใจพองโตนิดๆ
   ผมเปิดประตูลงจากรถมัน มันก็ลงจากรถด้วย เดินมาส่งที่รถผม ผมกดรีโมทเปิดประตู ไอ้เป๊บมันก็เอ่ยว่า
“ยังโกรธเราอยู่มั้ย” เป๊บถามด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ
“เรื่องอะไร” รู้แหละแต่เก๊กโว้ย คิคิ
“เอ่อ...คือ...เอ่อ..เรื่องที่เราจูบนะ” ผมไม่ตอบ ยังทำหน้าเรียบเฉย กำลังจะก้าวขึ้นรถ เป๊บเอามือมาจับประตูรถผมไว้ ผมเงยหน้าขึ้นมอง
“โจ้ เราขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ที่เราทำแบบนั้น เราทำไปเพราะ....”เป๊บมันพูดน้ำตาเครือๆ เสียงสั่นๆ
   ผมรอฟังคำตอบว่าเพราะอะไร....
“เพราะ.....เราชอบโจ้นะ...” ผมอึ้งกับคำตอบที่ไม่คาดคิดว่าคิงคองจะกล้าบอก
“เรารู้ว่ามันอาจจะผิดไปจากการยอมรับของสังคม เรากลับไปทบทวนดูแล้ว ว่าเราชอบโจ้จริงๆ จนตอนนี้มันกลายเป็นคำว่า...รัก...ไปแล้ว” ห๊า....อึ้งรอบสอง...รักเลยเรอะ
“จริงหรือ เป๊บชอบและรักเราตอนไหน” ผมถามด้วยเสียงเรียบๆ แต่ขอบอกเหอะ หัวใจเต้นโครมๆ แทบจะแอ็ดมิดเข้าศิริราช สะกดกลั้นความเขินหน้าแดงไว้ ฮิฮิ
   เป๊บทำท่าเขิน อาย นิดๆ เอามือจับท้ายทอย ก้มหน้ายิ้มนิดๆ  ตายละเวลาเขิน น่ารัก Chip หาย ฮ่าๆๆ
“ชอบตั้งแต่แรกเห็นที่ด่ากันตรงลานจอดชั้น 3 และมามั่นใจว่ารักวันที่มีกิจกรรมน้องรหัส”            เป๊บตอบแบบเขินๆ

   เวรกรรม ชอบกรูตอนนั้นอะนะ แต่กรูด่ามันซะเต็มที่ ฮ่าๆๆ

“โจ้ เราขอโทษนะ ยกโทษให้เราเถอะ” เป๊บน้ำตาเครือๆ ตาแดงเหมือนจะร้องไห้ ผมเงียบไปแป๊บนึง
“เป๊บกลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวรถติดนะ” ผมตอบ ไอ้เป๊บหน้าจ๋อยกว่าเดิมอีก
“ตกลง... โจ้.... ไม่ยกโทษให้เราใช่มั้ย” เสียงเป๊บดูแย่มาก
“ยังไม่เคยพูดว่าโกรธนี่ แล้วจะให้ยกโทษได้ไง” ผมยิ้มตอบเป๊บไป
   เป๊บเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วค่อยๆ ยิ้ม
“หมะ..หมายความว่า..โจ้ยกโทษให้ไม่โกรธเป๊บแล้วใช่มั้ย” เป๊บยิ้มร่าเลย
“ใช่มั้ยๆๆ” ย้ำแล้วยังเขย่าไหล่ผมอีก
“อื้อ ถ้าไม่ปล่อยจะโกรธเดี๋ยวนี้แหละ” เป๊บปล่อยทันที พร้อมกับเข้ามากอดผม
“ขอบคุณมากนะ ขอบคุณๆ จริงๆ ที่ไม่โกรธเป๊บ” ผมรู้สึกหัวใจพองโต ผมรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เค้ารัก ผม ผมรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูแลผมได้ ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้ผมคิดคำถามขึ้นมาว่า เป็นของจริงหรือหลอกลวงกันแน่นะ คงต้องใช้เวลาศึกษาก่อนนะโว้ย ไอ้เป๊บ ฮ่าๆๆ
   หลังจากที่เป๊บคลายผมจากอ้อมกอดแล้ว
“เป๊บรักโจ้นะครับ รักตั้งแต่แรกเห็น เป๊บไม่ได้หลอกโจ้เลยนะ มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอะไรบางอย่างจิ๊ดเข้ามาที่หัวใจ แต่เป๊บไม่เคยคบกับผู้ชาย ดังนั้น ให้โอกาสเป๊บได้ดูแลโจ้นะครับ” สารภาพธรรมดาก็ได้จ้าคิงคอง ไม่ต้องทำฟิลลิ่งขนาดนั้น เดี๋ยวกรูหัวใจวายก่อนจะได้รักเมิงอะ
“ขอคิดดูก่อนละกันเป๊บ รู้จักกันแค่เดือนนิดๆ เอง เป๊บอาจจะคิดผิดหรือคิดไปเองก็ได้นะ” หยิ่งโว้ยหยิ่ง ฮ่าๆๆ
“เป๊บมั่นใจนะ ไม่เป็นไร เป๊บจะทำให้โจ้เห็นเอง ว่าเป๊บรักโจ้ขนาดไหน” เป๊บตอบด้วยสีหน้ามั่นใจมาก ทำยังกะแบร๊ด พิท ชิ
   ผมยืนยิ้มสบตากับเป๊บ “ตกลงเป๊บ เราให้โอกาส ทำตัวดีๆ ละ” ผมยิ้มจากใจ ยิ้มที่พ่อ แม่ น้อง บอกเสมอว่า ดูดีมากๆ
“ขอบคุณมากครับ” เป๊บยิ้มตอบ น้ำตาเครือๆ (เสียงยั่วจริงโว้ย)
   ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้น ผมตัดสินใจ
ผมกอดและเอามือโน้มท้ายทอยเป๊บ มาประกบปากผม จุ๊ฟฟฟฟฟฟ...  เราสองคนจูบกันไม่นาน แต่ความรู้สึกมันเหมือนนานมาก เป็นจูบที่ไม่เหมือนวันนั้น มันผสมความรู้สึกพิเศษที่ยากในการอธิบาย
“เป๊บเข้าใจความหมายของเรายัง” ผมถามเป๊บ ขอบอกเหอะ หน้าแดงวายวอด :-[ :-[ เลือดแทบทะลักออกจากเส้นเลือด ชิ
“ครับ” เป๊บตอบสั้นๆ แต่แววตาแฝงความหมายมากมาย
“กลับบ้านกันเถอะเป๊บ เดี๋ยวรถติดจะถึงบ้านดึก” ผมบอกตัดความเขิน
“ได้ครับ โจ้ขับรถดีๆ นะ อย่าซิ่งมากนะ เป๊บเป็นห่วง”

ผมพยักหน้า หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ขับรถออกจากมหา’ลัยได้ครู่นึง ก็.....

“ปิ๊บๆ” หือ ใครส่งเมสเซสมานะ ผมกดอ่านข้อความ
“ขับรถกลับบ้านดีๆ ครับที่รัก ตัวนิ่มและหอมเหมือนเดิมเลย จูบหวานมากครับ คิดถึงนะครับ ถึงบ้านแล้วเมสเซสมาบอกด้วยนะ จากเป๊บ” อ่านข้อความจบ กรูจะรถคว่ำเพราะเมิงเนี่ย หน้าแดงแปร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  :-[ :-[

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 05-06-2011 18:07:24

คิงคองป่ากลายเป็นคิงคองบ้านไปแล้ว หวานมาก :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 05-06-2011 18:22:04

คิงคองจะกลายพันธ์ น่ารักที่สุด อิอิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 05-06-2011 23:46:49

คิงคองเปลี่ยนไป :-[ :-[ :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-06-2011 23:55:06

มาเม้นๆ ก่อนนอนคร้าบบบ

โจ๊กกุ้ง : ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้กลายเป็นคิงคองเรียบร้อยไปแล้วละครับ เชื่อฟังดีมากเลยละครับ

m_pop91 : กลายพันธ์แน่นอนเลยครับ หล่อขึ้นกว่าเดิมทุกวัน  :-[

w1234 : เปลี่ยนจากแข็งกร้าว มาหวานมากขึ้นเลยละคร้าบบบ

ปล.ติดตามอ่านกันเรื่อยๆ นะครับ เรื่องราวของผมมาจากเรื่องเล่าชีวิตจริง ดัดแปลง 20% เพื่อป้องกันบุคคลจริงนะครับ อาจจะใช้ภาษาที่ไม่หยาบคายมากนัก แต่ก็ถ่ายทอดจากใจนะครับ

ขอบคุณครับ

โจ้ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 7 คำสารภาพรักของคิงคอง อัพ 5/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 06-06-2011 19:59:58

เมื่อไหร่จะมาต่อ จะลงแดงตายแล้วนะ  ฮ่าาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 8 โดนลวนลาม อัพ 6/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-06-2011 20:35:06

Chapter 8 โดนลวนลาม
   หลังจากวันนั้นที่คิงคองสารภาพว่าชอบและรักผม เป๊บ มันดูแลผมดีมากๆ ครับ เหมือนที่เค้าพูดๆ กันว่าข้าวใหม่ปลามัน ผมเองก็รู้สึกเขินๆ นิดๆ ที่มีคนคอยมาดูแลเอาใจ แต่โดยนิสัยส่วนตัวไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบหรือไม่ชอบทำให้ใครเสียเปรียบครับ ผมก็เลยดูแลเป๊บ ในเรื่องที่ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะนึกถึงกันซักเท่าไหร่ เช่น พวกครีมล้างหน้า โลชั่นบำรุงผิว ประมาณนี้นะครับ ไม่ใช่ว่าจะให้เป๊บหล่อขึ้นน้า เพราะทุกวันนี้ เป็บก็หล่อโคตรในสายตาผมแล้วละครับ เวลาเป๊บมันทำหน้าอ้อนๆ เห็นทีไรใจสั่นทุกที ฮ่าๆๆ
   วันนี้เรียนวิชาเกี่ยวกับการบริหารสมัยใหม่ ยากแน่เลย ผมก็นั่งเรียนคู่กับเป๊บครับ ช่วยกันจดๆ ในสิ่งที่จำได้ เวลาเลิกเรียนก็เอามาอ่านๆ กัน บาวครั้งเป๊บก็ไปกระชาก Lecture ของเบิดมาอ่านด้วย ฮ่าๆๆ หลังจากเรียนทั้งวัน ในช่วงเย็น เราทั้ง 6 คนก็วางแผนไปทานข้าวด้วยกัน
“ฮัลโหล เพื่อนๆ ไม่ทราบว่าวันนี้แก้งเราจะเสวยแถวไหนยะ” ฉัตรถามขึ้นมา
“นั่นดิ กินอะไรดี ข้าวแกงก็เบื่อ อาหารตามสั่งก็เบื่อ เดินตลาดนัดตรงข้ามมหา’ลัยก็เบื่อ” เบิดบ่น
“แล้วจะบ่นเพื่ออะไรยะ” ทรายแหกปากขึ้นมา พวกเราก็เลยฮากัน
“ลองไปกินร้าน XXX แถวๆ หมู่บ้านสัมมากรมั้ย สุขาภิบาล เคยไปกินรสชาติโอเคเลยนะ” ตั๋มชวนขึ้นมา
“แจ่มมากเพื่อน ที่นั่นคือร้านที่เราต้องไปถล่มแดรก เชิญเสด็จเดินทางเพคะ” ฉัตรตอบมาพร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วย
   ผมกับเป๊บก็มองหน้า พยักหน้ากัน ผมขำในความตลกของฉัตร อยู่กับมันแล้วสนุกดี ฮ่าๆๆๆ
“ แล้วจะไปรถใครยังไง อย่างไร” ทรายถามขึ้นมา
“ทรายกรูว่า ต่างคนต่างขับไปดีมะ ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว เวลายัดเสร็จจะได้แยกกันกลับบ้าน” ฉัตรเสนอความเห็น
“ก็ดีนะ เวลากิจเสร็จจะได้ไม่ต้องขับกลับมาส่งกันไปๆ มาๆ งั้นไปเจอกันหน้าร้าน” ตั๋มสรุป
“เป๊บขับไปถูกมั้ย ร้านนี้โจ้ไม่เคยไปอะ” ผมถามเป๊บ
“ถูกครับ เคยแวะไปทานข้าวกับที่บ้านมา เอางี้ โจ้จอดรถทิ้งไว้ ไปกับเป๊บ เดี๋ยวมาส่ง” เป๊บตอบ ทำตาหวานๆ ใส่ ไม่ต้องก็ได้โว้ย เดี๋ยวกรูเขินช๊อกตาย
   หลังจากที่ตกลงกัน ต่างคนก็เดินไปรถของตัวเอง ผมกับเป๊บเดินขึ้นอาคารจอดรถชั้น 3 เป็นชั้นที่เราเจอกันครั้งแรก (หวานโคตร กิ๊กิ๊) นับตั้งแต่ที่เป๊บสารภาพรัก ทุกเช้าถ้ามีเรียนก็จะมาจอดใกล้ๆ กันนะครับแต่วันนี้จอดห่างพอสมควรแต่ก็ยังอยู่ชั้นเดียวกัน ผมกดรีโมทเปิดประตู สตาทรถ แอะ อ้าวไฟอะไรโชว์ที่หน้าปัดอะ
“เป๊บๆๆ ไม่รู้ไฟอะไรโชว์ที่หน้าปัดอะ” ผมตะโกนบอกเป๊บที่กำลังจะเปิดประตูรถพอดี
   เป๊บรีบเดินกึ่งวิ่งมาดูครับ พร้อมกับดึงตัวผมให้ห่างจากรถก่อน
“โจ้ ไปนั่งในรถเป๊บก่อนนะ เดี๋ยวรถโจ้เป๊บดูให้” เป๊บบอกผมเสร็จก็มุดหน้าเข้าไปดู ผมเองก็ทำตามที่บอกเดินไปคอยที่รถเป๊บครับ
   ประมาณ 1 นาที เป๊บกดรีโมทล๊อคประตูรถผม แล้วเดินกลับมาที่รถ พร้อมกับบอกว่า
“ไฟเครื่องยนต์โชว์ขึ้นมานะโจ้ อาจจะมีปัญหาเกี่ยวกับเครื่องยนต์ เป๊บว่าพรุ่งนี้คงต้องตามช่างฮอนด้ามาลากไปศูนย์แหละ” เป๊บบอกผม
“หา แล้วมันขับไม่ได้หรือเป๊บ จะเสียได้ไงอะ ขับได้ไม่ถึงสี่เดือน รถใหม่นะเนี่ย”ผมบ่น
“อย่าขับเลย เดี๋ยวถ้าเกิดอะไรขึ้นจะแย่เอา เป๊บเป็นห่วงนะ เอางี้เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเป๊บพาไปส่งที่บ้าน” เป๊บตอบมาผมก็พยักหน้าเออ ออ ไปด้วยตามนั้นครับ
   เป๊บกับผมเดินทางออกจากมหา’ลัยได้ครึ่งทาง ผมสงสัยเรื่องนึงเลยถามเป๊บไปว่า
“เป๊บ ตอนที่เรียกเป๊บมาดูรถ ทำไมต้องให้โจ้ไปนั่งในรถเป๊บด้วยอะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“อ๋อ คือเป๊บกลัวว่าถ้ารถมีปัญหา โจ้จะอันตรายนะครับ เป๊บเลยให้ไปนั่งในรถ ถ้าเกิดอะไรขึ้น จะปลอดภัยมากกว่าอยู่กับเป๊บครับ”
“อ้าวเป๊บ แล้วถ้ารถมันระเบิดละ เป๊บทำไงอะ” ผมถามกลับแบบค่อนข้างกังวลผสมตกใจ
“ก็...อาจจะเละ เลือดสาดดด แฮ่ๆๆ...”เป๊บแหย่มาทำท่าตลกๆ แต่ผมไม่ตลกด้วยละนะ
   เป๊บเหมือนจะรู้ใจเลยตอบมาอีกว่า
“โจ้ ถ้ารถมันระเบิดจริงๆ จนโจ้บาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป เป๊บคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ สู้ให้เป๊บบาดเจ็บหรือตายแทนดีกว่า” เป๊บตอบมาแล้วหันมามองด้วยสายตาเป็นห่วง
   ส่วนผมนะหรือครับ ยิ้มให้กับเป๊บพร้อมกับซึ้งจนน้ำตาร่วง ฮ่าๆๆ เป๊บส่งทิชชู่มาให้
“อะ เช็ดซะ เจ้าโจ้ขี้แย แฮ่ๆๆ” พูดเสร็จพร้อมเอามือขยี้หัวผมเนี่ย ฮิฮิ
   ประมาณครึ่งชั่วโมง เราสองคนก็เดินทางมาถึงร้าน เป๊บกดโทรศัพท์ไปหาตั๋ม ถามว่าถึงไหนแล้ว ตั๋ม , ทราย , เบิด นั่งรอด้านในแล้ว เหลือฉัตรคนเดียวที่ยังมาไม่ถึง ด้วยความเป็นห่วงผมเลยโทรหาฉัตร
“ฉัตร ถึงไหนแล้วเมิง” ผมถาม
“กรูหลงวะโจ้ หมู่บ้านนี่แม่ม ซับซ้อนจริง เดี๋ยวกรูจ้างคนมาเผาซะนี่” ฉัตรบ่น
“ฮ่าๆๆ เมิงแหละผิด ไม่ใช่หมู่บ้านผิด งั้นเมิงคุยกะเป๊บนะ ให้เป๊บบอกทาง” ส่งโทรศัพท์ เป๊บก็บอกทาง ซ้ายมั่ง ขวามั่ง ผมก็เข้ามาไม่ถูกหรอกนะ อาศัยเป๊บพามาแหละ จนสักห้านาที ฉัตรก็ขับรถมาถึงร้าน โหวววว... เจ๊นี่รวยจริง ขับซีรี่ส์ 7 มาเนี่ยนะ ฉัตรจอดรถหน้าร้านเสร็จ ก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ
“มาแล้วๆๆ หลงวะ ขอโทษที รอนานมั้ย”ฉัตรรัวถามขึ้นมา
“ไม่นานหรอกเมิง สามพันปีเอง” ทรายแซว เราทั้งหกคนก็หัวเราะครืนนน
   พวกเราก็เริ่มสั่งอาหารกัน คือ อยากจะบอกว่า มากัน 6 คนแต่สั่งยังกะมาเลี้ยงรุ่น กรูละเครียด พออาหารมาเราก็เริ่มทานกันไป เม้ากันไป จนมาถึงเรื่อง……………………………..
“กรูมีเรื่องถามๆ” เบิด เปิดประเด็นขึ้นมาก่อน
“ว่ามาเพื่อน” ตั๋มชง
“กรูสงสัยอะ ว่า โจ้กับเป๊บ มี Something wrong อะไรกันหรือเปล่า” เบิดถามไปขำไป
“โอ้วววว แร้งงงงงง” ฉัตรเสริม ส่วนทรายก็ทำหน้าตาแบบสนใจมากกกกก
   ผมแทบจะสำลักอาหาร ตกใจกับคำถาม ทำไงดีอะ จะให้บอกเพื่อนว่า จุ๊ฟๆ กันแล้วหรือ หรือยังไงอะ แว๊กๆๆๆ หรือบอกว่าคบกัน..เอาไงดีอะ.... แว๊กๆๆ...ในช่วงที่สมองกำลังค้นหาคำตอบ

“กรูกับโจ้กำลังศึกษาและคบกันอยู่ได้ประมาณเดือนกว่าๆ มานี่เอง” เป๊บตอบแบบเขินๆ ท่าเดิมครับเอามือลูบท้ายทอย ก้มหน้ายิ้มนิดๆ ท่าพิฆาตใจผมนะนั่น ตายละน่ารัก
“โห่ววววว ฮ่าๆๆๆๆ” ฉัตรกับทรายแหกปากพร้อมกัน
“วิ้วๆๆๆ” เบิดผิวปากแซว ส่วนตั๋มทำสีหน้านิ่งๆ เงียบๆ
   ผมเขินหน้าแดงแปร๊ด ทุบไหล่เป๊บไปทีนึง ชิ อายโว้ยยย
 :-[“เดี๋ยวๆ รอให้ไอ้โจ้มันคอนเฟิมก่อน” ฉัตรแซว
“พูดมาเลยยะโจ้” ทรายจิก
“ก็...ตามที่เป๊บบอกนะแหละ” วิ้วๆๆ โห่ววว กริ๊ดๆๆ บรรดาเพื่อนๆ ส่งเสียงแซว
   หลังจากแซวเสร็จ เราก็ทานอาหารกันต่อไปเรื่อยๆ ครับ คุยเรื่องเรียนบ้าง เรื่องส่วนตัวบ้าง เรื่องที่บ้านบ้าง เพิ่งรู้นะเนี่ยว่า ทรายเป็นลูกสาวเจ้าของเหมืองแร่ทางใต้นะ รวยน่อ ส่วนเบิดก็อยู่ทางใต้เหมือนกัน ทำธุรกิจเกี่ยวกับเบเกอรี่ มิน่าละ เวลาพักเบรกชอบวิจารณ์ขนมบ่อยๆ คุยกันไปได้สักพัก ผมเริ่มสังเกตตั๋มที่ดูเงียบๆ ไป เพื่อนๆ ชวนคุยก็ถามคำตอบคำ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ คิดว่าอาจจะเครียดเรื่องส่วนตัวมั้ง
“เป๊บไปห้องน้ำนะ เดี๋ยวมาครับ” ผมบอกเป๊บเสร็จก็ลุกขึ้นไปห้องน้ำ เป๊บพยักหน้าตอบรับ
   มาถึงห้องน้ำก็เข้าไปที่โถฉี่ครับ ฉี่เสร็จก็เดินมาที่อ่างล้างมือ มองไปในกระจก เห็นตั๋มยืนอยู่ด้านหลัง
“อ้าวตั๋ม มาห้องน้ำเหมือนกันหรือ ถ้ารู้ว่าปวดเหมือนกันชวนตั๋มมาตั้งแต่แรกแล้ว” ผมถามตั๋มผสมยิ้มๆ
“โจ้กับเป๊บไปชอบและคบกันตอนไหน” ตั๋มถามเสียงเครียด สายตาดุๆ ดูสถานการณ์ไม่ดีแฮะ
“ก็..เอ่อ.. คือตั๋มเป็นอะไรหรือเปล่า ดูเหมือนเครียดๆ” เริ่มกลัว
“ตอบกรูมาซิ” เสียงเริ่มโหด จนทำให้ผมนึกได้ว่า เวรกรรมละตั๋มกับเบิดดื่มเหล้า ตั๋มคงกึ่งๆ เมาแน่
“ก็..เดือนครึ่ง..นะตั๋ม คือ..”ผมกำลังจะอธิบายให้ตั๋มคลายความเครียด
“ทำไม...มันดีกว่าเราตรงไหนห๊ะ..เราก็รวยเหมือนกัน..หน้าตาดีเหมือนกัน...ทำไมเมิงไม่ให้โอกาสกรูบ้างห๊ะ...”ตั๋มเริ่มตะคอก จนแขกคนอื่นๆ ในบริเวณห้องน้ำหันมามอง บางคนก็เดินหนีแล้วครับ คงกลัวลูกหลง
“ตั๋ม..ใจเย็นๆ ก่อนนะ คือ...” ผมพูดไม่ทันจบ ตั๋มก็เดินปรี่เข้ามา จับไหล่แล้วผลักผมไปชนกำแพงในห้องน้ำ หลังกระแทกกำแพงเจ็บจนจุกเลยครับ
“ดูซิ แม่ง มันจะลีลาดีกว่ากรูมากมั้ย” เอาละกรู ลีลา HA อะไรมิทราบ กรูกับเป๊บยังไม่เคยมีอะไรกันโว้ยยย
   ตั๋มพูดเสร็จก็พยายามจูบและไซร้ซอกคอ ตอนนั้นผมตกใจมาก เอามือผลักออก ทั้งตบ ทั้งทุบ ทั้งต่อยแบบแรงมาก(แรงของผมอะนะ ฮือๆๆ) ผมเริ่มน้ำตาไหล จนกระทั่ง
   หมับ...ผลั๊ก....ผั๊วะ โครม.... ตัวของตั๋มหลุดจากผมไป ลอยไปกระแทกพื้นอีกฝั่งนึงมุมปากของตั๋มมีรอยช้ำ เลือดออก  หูยใครมาช่วยอะ แรงเยอะโคตร
“โจ้ๆๆ เป็นอะไรมากมั้ย” เป๊บวิ่งเข้ามาพยุงและกอด พร้อมกับประคองหน้าขึ้นมาดูครับ
“เมิงทำอะไรโจ้ ห๊ะ ไอ้เชี่ยตั๋ม” เป๊บชี้หน้าตะคอกถามตั๋ม
   ตั๋มไม่ตอบ เหมือนกับมึนๆ เมาๆ ยังไงไม่รู้
“เฮ้ย เกิดไรขึ้นวะ” เบิดมาถึงที่เกิดเหตุ เดินเข้าไปพยุงตั๋ม
“อ้าวพวกเมิงเป็นไรกันเนี่ย เอ้าแล้วอีโจ้เป็นอะไร” ฉัตรดูตกใจมาก วิ่งเข้ามาที่ผม
   ทรายเดินตามมาทีหลัง ก็ยังตกใจ พร้อมกับทำหน้างงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
“กรูเห็นว่าโจ้ไปห้องน้ำนาน เลยเดินตามมาดูเพราะเป็นห่วง มาเจอไอ้เชี่ยตั๋มเนี่ย กำลังลวนลามทำร้ายโจ้อยู่” เป๊บพูดพลางพร้อมชี้หน้าด้วยอารมณ์โกรธมาก
   ตั๋มเงียบไม่พูดอะไร ส่วนเบิด ฉัตร ทราย ก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในช่วงวินาทีนั้น ตั๋มก็ลุกขึ้น เดินไปที่จอดรถแล้วก็ขับออกไปโดยไม่ได้แก้ตัวอะไรทั้งสิ้น
“อ้าว ไอ้เวรนี่ ไม่อธิบายสักกะคำอยู่ดีๆ ก็ไปซะงั้น” เบิดบ่น
“เป๊บพาโจ้กลับบ้านเหอะ ดูสีหน้าโจ้มันไม่ดีละ” ทรายบอกเป๊บ
“เออๆ ได้ๆ เฮ้ย ฝากเรื่องค่าอาหารด้วยนะ เดี๋ยวกรูพาโจ้กลับบ้านก่อน วันมะรืนเจอกันกรูค่อยเคลียร์ค่าข้าวให้”เป๊บบอกกับเพื่อนๆ
“ เออๆๆ เดี๋ยวจัดการเอง” เบิดตอบ
   เบิด ฉัตร ทราย เดินมาส่งผมกับเป๊บที่รถ เบิดกับทรายก็ขับรถตามหลังกันมา (ส่วนฉัตรอันนี้มารู้ทีหลังนะครับ ฮามาก คือพอผมกับเป๊บขับรถกลับออกมาแล้ว เบิดกับทรายก็ขับออกตามหลังกันมาด้วย ส่วนฉัตรเดินกลับไปที่โต๊ะ ลืมกระเป๋าสะพายไว้ พอไปถึงโต๊ะเจ้าของร้านยืนคอย กลัวพวกเราไม่จ่ายเงินเนื่องจากเห็นทะเลาะมีเรื่องกัน ฉัตรมันบ่นครับว่า อีรากห่านี่ ทะเลาะกันแล้วหนีหมด แม่มมมม ค่าอาหารทั้งหมด 5,800 บาท ฉัตรมันหงุดหงิดที่พวกเรามีเรื่องกันบวกกับเจ้าของร้านทำหน้ายังกะพวกเราจะไม่จ่าย ฉัตรเลยเหน็บแนมกระแทกเจ้าของร้านไปว่า ต้ายตายถูกมากค่าคุณขา อย่าได้กลัวนะคะว่าเดี๊ยนจะเบี้ยวค่าอาหาร รวยมากคะขอบอกพูดเสร็จก็ทิ้งเงินไว้ปึกนึง  แล้วฉัตรก็สะบัดหน้าเดินขึ้นซีรี่เจ็ดกลับบ้าน เจ้าของร้านหน้าเสียกันเลยทีเดียว ผมก็ถามมันนะไอ้เงินปึกนั้นกี่บาท มันบอกว่าน่าจะประมาณ 1 หมื่น เพราะมันชอบแบ่งเงินไว้ในกระเป๋า ปึกละหมื่น น่าอิจฉาน่อ ฮามากๆๆ)
   
ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 8 โดนลวนลาม อัพ 6/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 06-06-2011 21:25:14

 :mc4: :L2: :pig2:
ตั๋มอารมณ์ร้อนจัง รึเพราะว่าเมาด้วย
เพื่อนกัน ค่อยๆคุยกัน ให้เข้าใจกันน้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 8 โดนลวนลาม อัพ 6/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 06-06-2011 21:57:26

โถเห็นตั๋มดูเงียบๆ นะเนี้ยยย  o22
อ๊ายยย ลูกเขยจะได้เข้าบ้านแล้วใช่ไหมมม อิอิ  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 8 โดนลวนลาม อัพ 6/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 07-06-2011 16:30:42

สงสารตั๋มนะ :เฮ้อ:

แต่ทำไงได้ แล้วจะมองหน้าเพื่อนติดไหม :serius2:

แต่ตั๋มก็ทำไม่ถูก ไม่น่าแล้วตั๋มๆ :m16:

คุณโจ้ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมครับ :sad4:

หรือติดใจชอบความรุนแรง  :beat: :z3: :z3:

เอาใจช่วยทุกคนนะครับ :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวาย.ของนายตัวขาวสุดซ่า..ตอนที่ 8 โดนลวนลาม อัพ 6/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 07-06-2011 20:40:01

ตั้มใจร้อนไปนิดนะครับ
เดี๋ยวก็เสียเพื่อนหรอก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-06-2011 23:12:42

Chapter 9 คิงคองเข้าบ้าน นอนกันครั้งแรก
ฮือ...ฮึก...  :m15:ผมร้องไห้ครับ ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่คิดเลยว่า เพื่อนที่เราสนิทสนมกลับมาทำแบบนี้ เป๊บจับมือผมไปตลอดทางครับ พยายามหันมามองผมบ่อยๆ ขับรถไป มองผมไป ปลอบผมไป จนผมกลัวเป๊บจะเสียสมาธิเลยเลิกร้องไห้
“เป๊บ โอเคแล้วละ ตั้งใจขับรถเถอะ” ผมบอกเป๊บ
“โอเคแล้วนะโจ้ เล่าเป๊บได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ” เป๊บถามด้วยความเป็นห่วงมาก
“ไม่รู้ซิเป๊บ ตั๋มคงเมามั้ง มาถึงก็พูดๆ ว่า ทำไมไม่ให้โอกาสมันบ้าง มันลีลาดีกว่าหรือ ประมาณนี้อะแล้วก็คุยไม่รู้เรื่อง เดินมาลวนลามเลยอะ” ผมเล่าเป๊บ
“ยังไม่เคยลองกันเลย ตั๋มมันรู้ได้ไงว่าเป๊บลีลาดีอะ” เป๊บตอบเชิงถาม
   ผมหันไปมองหน้าเป๊บที่กำลังอมยิ้มอยู่ แอะ...หา... เดี๋ยวๆๆ หมายความว่าไงอะ ผมคิดได้สักสามวินาทีก็เขินหน้าแดง ทุบไหล่เป๊บไปดัง.....พลั๊ก...
“โอ้ยยย เจ็บนะที่รัก... ทุบมาได้ไงเนี่ย ขับรถอยู่นะ” เป๊บครวญแต่อมยิ้ม
“ก็ใครใช้ให้ทะลึ่งละ ...มาลงลอง ลีลาดีอะไรกัน ทะลึ่ง...ชิ” ตอนนั้นขอบอก หน้าแดงมากกกกก
“ฮ่าๆๆ.. แล้วนี่จะให้เป๊บขับไปเส้นไหนครับ” เป๊บถามทางกลับบ้านผม
“เป๊บขึ้นทางด่วนก็ได้ แล้วไปลงตรง XXX ลงทางด่วนเลี้ยวซ้ายเข้าซอย XXX ก็จะถึงบ้านแล้วครับ” ผมตอบเป๊บไป
“โอเค ครับ โจ้นอนก่อนก็ได้นะ แล้วนี่ไม่สบายหรือเปล่า ดูเหนื่อยๆ” เป๊บเอามือมาอังที่หน้าผาก
“ไม่เป็นไรเป๊บ แค่มึนๆ ง่วงๆนะ”
“ดูเหมือนจะตัวร้อนๆ สงสัยเป็นไข้แน่ ไอ้เชี่ยตั๋ม ส้นตีนนัก รู้งี้กระทืบมันก็ดี”
“ไม่เกี่ยวกับตั๋มหรอก วันนี้โจ้มึนๆ ตั้งแต่เช้าแล้วเป๊บ” ผมตอบเป็บไป สักพักผมก็เผลอหลับไป...

“โจ้..โจ้..” เป๊บเขย่าตัวผมครับ
“อื้อ”
“เลี้ยวเข้ามาในซอยแล้ว ไปทางไหนต่ออะ” เป๊บถาม
“อื้อ...ก็ ตรงไปทางในซอยนี่แหละ พอเจอป้ายสีขาวตรงสี่แยกย่อยกลางซอย เป๊บก็เลี้ยวซ้าย จะเห็นบ้านหลังสีขาวขวามืออะ” เป๊บตอบรับคำ ผมก็สะบัดๆ หน้า เพื่อให้มีสติ แต่มึนๆ แฮะ
   ผมรู้สึกตัวว่า เป๊บขับรถมาได้สักระยะนึง ก็จอดที่หน้าบ้าน เป็นช่วงจังหวะดีที่ พ่อ แม่ น้องกำลังทานข้าวประตูหน้าบ้านเลยเปิดไว้ เป๊บก็เลี้ยวเข้าไปจอดพอดี เป๊บรีบเปิดประตูลงไปจากรถ อ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ผมนั่ง แล้วค่อยๆ พยุงผมลงมาจากรถ
“ตายแล้ว ลูก เป็นอะไรเนี่ย” แม่ผมร้องตกใจ รีบวิ่งเข้ามาดู เสียงที่แม่ตกใจ ทำให้พ่อกับน้องวิ่งลงมาดูด้วย
“เฮียๆ เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย” น้องผมเข้ามาพยุงแทนเป๊บ
“ไม่มีอะไรครับ แค่มึนๆ นิดหน่อยครับแม่”
“จิม ลูกพาพี่ไปพักที่ห้องก่อนไป แล้วบอกป้าศรีหายาให้พี่ทานด้วย” พ่อผมสั่งน้อง มองผมด้วยสายตาเป็นห่วง
“ครับพ่อ พี่ๆ ค่อยๆ เดินขึ้นไปนอนบนห้องนะ” ผมรู้สึกมึนมากขึ้นเรื่อยๆ ได้ยินเสียงอื้ออึงไปหมด
“ป้าศรีคร้าบๆ ขอยาพาราไปห้องพี่โจ้ชั้นบนด้วย” น้องผมตะโกนเรียกป้าศรี
“ได้คะๆ คุณหนูเล็ก” ป้าศรีตอบมา
   ผมมึนมาก พยายามค่อยๆ เดินขึ้นห้องนอน ในชั่วแวบนึงผมหันมามองเป๊บ เราสองคนสบตากัน เป๊บยืนคุยกับพ่อ แม่ แต่สายตาก็จับจ้องผมตลอด ดูเป๊บเป็นห่วงผมมาก เดินจนมาถึงห้องนอน
“ พี่ค่อยๆ ล้มตัวลงนอนนะ โอเค เดี๋ยวห่มผ้าให้”
“ยาได้แล้วคะคุณหนูเล็ก” ป้าศรีส่งยากับน้ำมาให้แก้วใหญ่
“พี่อ้าปาก ทานยาด่วน อ้าปากๆ อ้าม อ้ามมมม” เดี๋ยวๆ น้องเลิฟคือกรูแค่เป็นมึนๆ คล้ายจะเป็นหวัดไม่ได้เป็นอัมพาต ทำยังกะเด็กสามขวบ ชิ แต่ผมก็ทำตามน้องโดยดีนะ นานๆ ทีมีคนมาเอาใจ ฮิฮิ
   ผมก็ทานยาพาราไปสองเม็ด มึนมากจนทนไม่ไหว เลยผล็อยหลับไป.......

   อึ๊..อื้อ... แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องหน้า จนทำให้ผมรู้สึกตัว “โหย แสบตาอะ กี่โมงแล้วเนี่ย” ผมตื่นมาแบบเบลอๆ พยายามเรียกสติกลับมา อาการมึนๆ หายไปเกือบหมดแล้วละครับ....แอะ..หือ..... มือใคร??? ผมตกใจที่เห็นมือมากอด ค่อยๆ หันหลังไปมอง...
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก...” ผมตะโกนลั่นบ้าน จนเป๊บสะดุ้งตื่นเด้งตัวขึ้นมา
“อะไร อะไร โจ้ๆ เป็นอะไร” เป๊บถามด้วยความตกใจ
   คือ ไอ้ที่ร้องแหกปาก เพราะว่า ไอ้เป๊บมันมานอนข้างผมบนเตียงเดียวกันนะซิ แล้วทำไมมันไม่ไปนอนบ้านมันเนี่ย เวรเอ้ยยยย
“ไอ้เป๊บ มานอนเตียงเดียวกันได้ยังไงอะ” ผมถามแนวเชิงตะคอก
“อ๋อ ก็เมื่อคืนน้องจิมเค้าบอกว่า ดึกแล้วให้นอนค้างที่นี่ จะได้ดูแลโจ้ไปด้วย” โห...ไอ้น้องปีศาจ ตกลงมันเคยห่วงพี่มันมั้ยเนี่ย แล้วถ้าพี่มันโดนขืนใจจะทำยังไง โอ้ววว ม่ายยยย......
“แถมคุณพ่อกับคุณแม่ของโจ้ก็ชวน จะให้ปฏิเสธผู้ใหญ่ได้ยังไงละ น่าเกลียดแย่” เรอะ เมิงตอบกรูเนี่ย แต่หน้าตาเมิงระรื่นมากเลยนะ ชิ
“แล้วทำไมไม่ไปนอนที่ห้องรับรองที่มันว่างละไอ้เป๊บ” ผมยังไม่ยอม จะด่ามันนนนน
“ถ้าเป๊บไปนอนห้องรับรองใครจะเฝ้าไข้โจ้ละคร้าบบ” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ กวนๆ แถมยังพูดเสริมว่า
“นี่เป๊บก็ยังไม่ได้นอนเลยนะ เฝ้าไข้จนเกือบถึงเช้า เอามือมาอังตัวโจ้ เห็นตัวไม่ร้อน เป๊บก็เลยแอบงีบไปอะครับ พอโจ้ตื่นมาก็โวยวายใส่เป๊บ มันน่าน้อยใจมั้ยละ” เป๊บอธิบายทำเสียงเศร้าๆ
   ชิ หมั่นไส้ไอเป๊บจริงๆ เล้ย กะล่อนนัก
   หลังจากฟังมันแก้ตัวเสร็จ ผมก็เริ่มสังเกตกับร่างกายตัวเอง แอะ แล้วชุดนอนที่ใส่ กรูไปเปลี่ยนตอนไหน เงยหน้าถามเป๊บ
“เป๊บ แล้วชุดนอนที่เราใส่ เปลี่ยนตอนไหน” ผมถามด้วยความงงๆ
“อ๋อ น้องจิมเค้าค้นจากตู้เสื้อผ้าของโจ้นะแหละ แล้วก็ส่งมาให้เป๊บเปลี่ยนนะครับ”
“อื้อ..แบบนั้นนั่นเอง...เฮ้ยยยยยยยยยยยยย” ผมแหกปากตะโกนออกมา
“นายว่าไงนะเป๊บ นายเปลี่ยนชุดให้เนี่ยนะ” ผมถามด้วยความตกใจ
เป๊บพยักหน้า แล้วตอบว่า “ใช่ ทำไมหรือโจ้ ตกใจอะไรเนี่ย ก็มีเหมือนๆ กัน ทำยังกะเป็นกระบอกข้าวหลามงั้นนะ” เป๊บทำหน้าตาอมยิ้ม
“อ๊ากกกกก หมดกันๆๆ แว๊กๆๆ” ผมโวยวาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ล้อเล่นน่าโจ้ เป๊บไม่ได้แก้ผ้าโจ้หมดทั้งตัวนี่ เหลือไว้แค่ชุดชั้นใน แล้วเป๊บก็ไม่ได้แตะส่วนอื่นอีก ถึงแม้อยากจะแตะมากก็เหอะ ว่าไป โจ้ตัวขาวเนียนจัง หัวนมสีชมพูด้วย แหะๆ” เป๊บมันพูดยาวยืดแถมทำท่าน้ำลายไหลยังกะหมาป่าจะเขมือบกวางงั้นอะ เขินนนนโว้ยยยย ชิ เชอะ แชะ

อยู่ดีๆ เป๊บก็จับมือผม ทำให้ผมเงียบและหันมามอง
“เป๊บรักโจ้นะครับ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเด็ดขาดถ้าเราสองคนไม่ยินยอมพร้อมใจกัน ไว้ใจเป๊บนะ” พูดจบเป๊บก็เอามือผมไปทาบกับหน้าอกอันแข็งแรงของเป๊บ พร้อมกับจุ๊บๆ ปากผม 1 ที เขิน chip หาย :-[ :-[ ทำยังกะซี่รี่ส์เกาหลีงั้นอะ

   เหอะๆ จะให้ผมตอบอะไรละครับ นอกจากเหมือนเดิม หน้าแดงแปร๊ดดดดดด
   ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูสองทีได้มั้ง ไม่ทันจะได้ตอบอะไร ประตูเปิดทันที
“พ่อกับแม่ให้มาตามเฮียกับพี่....โหวว” น้องผมทำหน้าตาตะลึง
   เฮอะๆ จะไม่ตะลึงได้ไงละครับ ไอ้เป๊บเปลือยท่อนบน ผ้าห่มคลุมท่อนล่าง ไอ้โจ้เปลือยท่อนบน ผ้าห่มคลุมท่อนล่าง นั่งหน้าแดง เป๊บจับมือไอ้โจ้ทาบที่หน้าอก ใครที่มาเห็นคงคิดว่านั่งคุยงานวิจัยอะเนอะ
“แฮ่มๆ ก็ เอาเป็นว่าเสร็จแล้วพี่ทั้งสองลงไปทานข้าวละกันนะครับ” ปัง ประตูปิดด้วยความเร็วสูงมาก ผมกันมาทำตาดุใส่เป๊บ ส่งสัญญานบอกว่า เป็นไงละเมิง จะลงไปแก้ตัวกับพ่อแม่ยังไงห๊ะ เป๊บทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ หึ๋ยยย น่าจับไปยิงทิ้งซะจริงๆ ชิ โว้ยยยยยย เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกรูเนี่ยยยยยยย :serius2: :serius2:
ต่อตอนหน้าคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-06-2011 23:26:50

ว้าย..ได้นอนเตียงเดียวกันแล้ว(ชั่วคราวก็ยังดีเนอะเป๊บ)
ชอบครอบครัวโจ้จัง ดูอบอุ่นมาก พี่น้องบ้านนี้ก็รักกันดีจัง
น้องจิมน่ารักมาก  แถมเชียร์เป๊บสุดๆเลยมั้ง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 09-06-2011 00:18:18

คุณเป๊บจะทำตัวน่ารักเกินไปล่ะ :-[

หลงเลย :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: jaejoong22 ที่ 09-06-2011 04:22:41

น่ารักมากเลยค่ะ  :L2:

ถูกใจอย่างแรง  :impress2: :-[


จะติดตามอ่านนะค่ะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 09-06-2011 15:49:28

คิงคองทำตัวน่ารักขึ้นเรื่อยๆนะนี่  พาลูกเขยเข้าบ้านแล้วพ่อแม่จะว่าไงบ้างอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 09-06-2011 15:55:45

ก๊ากกกกกกกกก  :laugh:
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: tegonata ที่ 09-06-2011 19:36:37

หน้าจะทำตอนพิเศษของน้องจิมด้วยนะคะ
น้องจิมนิสัยประมาณนี้เมะชัวร์เลยอ่ะ

ต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 09-06-2011 19:52:01

เป็บสุภาพบุรุษมาก ฮ่าาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 9 คิงคองเข้าบ้านนอนกันครั้งแรก อัพ 8/06/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 09-06-2011 21:57:15

 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่10 คิงคองโรแมนติกความหื่นที่ซ่อนเร้น UP8/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-06-2011 23:42:54

yayee2 : คร้าบ ตอนแรกนอนชั่วคราว หลังๆนอนของจริงเลยครับ โชคดีที่ครอบครัวเข้าใจผมอะครับ ส่วนเจ้าจิมซี้กับเป๊บเรียบร้อย ชิ

GeTOuTNoW : น่ารักมากๆ เลยครับ ผมเขินตลอดอะ

jaejoong22 : ขอบคุณมากคร้าบที่ติดตามอ่าน จะพยายามลงต่อเนื่องเลยครับ

โจ๊กกุ้ง : พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรเลยครับ แค่กำชับๆ อย่าให้มันเกินขอบเขตมากครับ

monoo : ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณครับ

tegonata : ตอนพิเศษของจิมมีแน่นอนครับ เคยๆไปถามจิมมา เอาไว้จะเขียนเล่าเรื่องแทรกนะครับ

m_pop91 : แมนมากๆ เลยครับ เดินสวนกันคนมองตลอด เป๊บหล่อมากครับ

ao16 : ขอบคุณคร้าบบบบ

โจ้
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่10 คิงคองโรแมนติกความหื่นที่ซ่อนเร้น UP8/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-06-2011 23:44:43

Chapter 10 คิงคองโรแมนติก ความทะลึ่งที่ซ่อนเร้น

   หลังจากที่น้องไปตามให้ลงมาทานข้าว ผมกับเป๊บก็อาบน้ำแต่งตัวกัน เสื้อผ้าของผมเป๊บมันใส่ไม่ได้นะซิ ผมตัวเล็กกว่านี่น่า เลยเดินไปที่ห้องของจิม เสื้อผ้าน่าจะขนาดเดียวกัน ได้มาชุดนึงเป็นกางเกงยีนส์ กับเสื้อสีโอโรส เป๊บใส่ได้พอดี แถมหล่อซะด้วย ว้าวๆ ส่วนผมก็ใส่เสื้อสีฟ้ากับกางเกงขายาวสีขาวครับ เป๊บก็ชมว่าสีตัดกับผิวที่ขาวเนียนน่ารักมาก เหอะๆ ชมกันเองสองคนนี่แหละ ฮ่าๆๆ อัพเกรดตัวเองเสร็จ ก็เดินลงมาทานข้าวกัน
“ เป็นไงบ้างลูก หายดีหรือยัง” แม่ผมถามพร้อมเดินมาจับตัว เอามืออังหน้าผาก จับนั่นนี่ สงสัยคงเป็นห่วงมาก
“ดีขึ้นแล้วครับแม่ หายเกือบปกติแล้วครับ” ผมตอบยิ้มกว้าง
“ดีแล้วๆ งั้นทานข้าวต้มละกันนะ เป๊บมาทานข้าวลูก” แม่ผมชวน
“ ครับแม่” เป๊บตอบ
   หูยย อะไรกันอะ นอนคืนเดียวแม่ผมเรียกว่า ลูก ซะละ เซ็ง ชิ ไอ้เป๊บก็ฉลาดเนอะ เรียกแม่กรูว่าแม่อีก ชิ ระหว่างที่ผมทานข้าวต้มไป
“ แม่ครับ พ่อกับน้องละ”
“น้องไปมหาวิทยาลัย พ่อไปทำงานแล้วลูก ตื่นสายขนาดนี้ใครจะรอลูกละ” แม่ตอบแบบยิ้มๆ
“เป๊บ เติมข้าวต้มอีกมั้ย เดี๋ยวแม่ตักให้”
“ไม่เป็นไรครับแม่ อิ่มแล้วครับ” เป๊บตอบแม่เสร็จ ก็หันมาถามผมว่า “โจ้ จะเอาข้าวต้มเพิ่มมั้ย เดี๋ยวเป๊บไปตักให้”
“ไม่เอาแล้วละเป๊บ อิ่มแล้วอะ” ผมตอบไปเคี้ยวไป
“แล้วนี่ทานข้าวเสร็จจะไปไหนกันหรือลูก” แม่ผมถาม
“อ๋อ ครับแม่ นัดโจ้ไว้ว่าจะไปดูหนังกันนะครับ” เป๊บชิงตอบเร็วมาก
   ผมทำหน้างง มองหน้าเป๊บ เป๊บทำหน้าทะเล้น เอ่อ กรูไปนัดเมิงตอนไหนไม่ทราบ รวบรัดตัดความคนเดียว ชิ
“ ก็ดีนะลูก พาโจ้ไปผ่อนคลายบ้างเผื่อว่าจะหายจากป่วยนะ” โหแม่ ห้ามซิคร้าบ อย่าส่งเสริม
“ครับๆ แม่ไม่ต้องห่วงผมดูแลเองครับ” เป๊บตอบแม่ยิ้มกว้าง
“ แล้วตอนค่ำเป๊บมาทานข้าวด้วยกันมั้ยลูก” แม่ชวนเป๊บ ผมทำตาโตเลยอะ
“มาครับๆ ถ้าแม่ไม่รังเกียจผม”
“ไม่รังเกียจจ๊ะๆ คนกันเองทั้งนั้น จะได้มาทานข้าวคุยกับพ่อกับจิมด้วยไงลูก” หือ แล้วพ่อกับจิมมาเกี่ยวอะไรด้วยอะ ผมงง
“ครับแม่ เดี๋ยวพาโจ้ออกไปดูหนังเสร็จจะรีบกลับมาทานข้าวนะครับ” เป๊บตอบเสร็จเรียบร้อย
   ประทานโทษเคยถามกรูมั้ยว่า เต็มใจหรือเปล่า อ๊ากกกกกกกก

“เรื่องรถคนของคุณพ่อเป๊บจัดการให้แล้วนะครับ” เป๊บบอกผมขณะที่เราสองคนกำลังขับรถไปดูหนังที่ห้างดิเอ็มโพเรี่ยม
“โอ้ว จริงด้วยๆ โจ้ลืมเรื่องรถสนิทเลยอะเป๊บ ตกลงมันเสียเพราะอะไรอะ”
“เห็นช่างแจ้งคนของพ่อว่า กล่อง ECU มันรวนนะ ตอนนี้เค้ากำลังเคลมกล่องใหม่ให้อยู่ครับ รถน่าจะเสร็จอีกสองสามวันนะ”
“โหยย แล้วแบบนี้จะเอารถคันไหนขับไปเรียนอะ จะไปยืมจิมก็ไม่ได้ มันต้องขับรถไปเรียนทุกวันนิ” ผมบ่นออดแอด
“ก็ในระหว่างที่รถซ่อม เป๊บมารับมาส่งโจ้ทุกวันละกัน พ่อกะแม่คงเห็นด้วยนะแหละ” มั่นใจเกินไปละไอ้เป๊บ ชิ
   ผมนั่งคิด ว่าไปก็ดีน่ามีคนมารับมาส่ง ฮิฮิ เอาเป็นว่าตามที่เป๊บเสนอละกัน ขับมาได้สักพักรถก็เลี้ยวขึ้นลานจอดรถ เราสองคนเดินเข้ามาภายในตัวห้าง ตั้งใจว่าจะพุ่งตรงไปที่โรงหนังเลย..
“โจ้ๆ แวะดูแผนกเสื้อก่อน เป๊บไม่ได้ซื้อเสื้อใหม่นานแล้ว จะได้ซื้อฝากจิมตอบแทนที่ให้ยืมเสื้อด้วย” เป๊บชวน
“ได้ๆ เป๊บนำเลย” เป๊บก็จับมือผมเดินจูงไปเรื่อยๆ ครับ ระหว่างทางคนมองเต็มเลย เขินมาก พยายามไม่สบตาคนที่มองอะ แหะๆ
“สวัสดีคะ มีอะไรก็สอบถามได้นะคะ” พนักงานขายต้อนรับด้วยความยิ้มแย้ม
“ครับ ขอบคุณครับ” เป๊บขอบคุณยิ้มตอบไป
“โจ้ ตัวนี้ดูดีหรือเปล่า สีเขียวอ่อนเนี่ย” เป๊บถามพลางเอาเสื้อไปทาบกับตัว
“ใครเค้าวัดกันแบบนั้นละเป๊บ ต้องเอาไปทาบไหล่ด้านหลัง ดูว่าพอดีตัวมั้ย” ผมบอกเสร็จผมก็คว้าเสื้อเอาไปทาบที่หลังเป๊บ
“พอดีไหล่เลย ตัวนี้ก็โอเคนะ เป๊บเอาสีลายๆ นี่ก็สวยนะ สีฟ้าก็ดี สีดำก็เท่ห์” ผมแนะนำรวดดดด
“ฮ่าๆๆ ซื้อเยอะเกินจะใส่ทันหรือโจ้” เป๊บทำตาหวานใส่
“งั้นผมขอลองเสื้อได้มั้ยครับ” เป๊บหันไปถามพนักงาน
“ได้คะๆ เชิญทางนี้คะ” พนักงานเดินนำไปที่ห้องลองเสื้อ
“ถ้าลองเสร็จแล้ว ชอบตัวไหนก็เรียกนะคะ”
   ผมก็ช่วยเป๊บลองเสื้อครับ ตัวสีเขียวดูดี ก็ซื้อ ตัวสีลายดูดี ก็ซื้อ ตัวสีส้มอ่อนดูดี ก็ซื้อ ลองไปลองมาสมองดันไปคิด เป๊บนี่หุ่นดีจัง มีซิคแพคด้วยนะ มีขนไรอ่อนๆ จากหน้าอกลงไปหน้าท้อง สายตาผมก็มองตามไปเรื่อย ลงไปในกางเกง ว๊ากกกกกกก หน้าแดงแปร๊ดดดด
 :-[ :-[“โจ้ มองอะไรอะ แล้วทำไมหน้าแดง” เป๊บถามแบบยิ้มๆ
“ปะ....เปล่า.. ไม่มีอะไร” ผมตอบเป๊บแล้วหันหน้ากลับ บ้าจริง คิดไปได้ไงอะ ฮือๆๆ เป๊บมันต้องคิดว่าเราหื่นแน่เลย
“อยากดูน้องชายเป๊บในกางเกงหรือ งั้นเดี๋ยวเป๊บจะถอดให้ดูละกัน” เป๊บพูดจบทำท่าจะถอดกางเกง
“เฮ้ยๆๆ ไม่ต้องๆ” ผมโวยวายพร้อมกับหันหลัง บ้าชะมัด เขินโว้ยยย ทะลึ่งจริงๆ ไอ้เป๊บเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ตกลงไม่เอาตัวสีเทาละกันนะ ที่เหลือเอาหมด”
   ผมหันมาพยักหน้าเห็นด้วย แต่หน้ายังแดง ชิ หลังจากซื้อเสื้อผ้าเสร็จ เราสองคนก็เดินออกมาจากบู๊ทขายเสื้อ ผ่านไปซักสองล๊อค
“ แวะซื้อชุดชั้นในก่อนนะโจ้” เป๊บบอก
“ ได้ๆ” แอะ คงไม่ถึงขั้นต้องไปลองมั้ง สมองผมคิดเร็วมาก แล้วถ้าลองละ ต้องเห็น...................... บ้าแล้วๆๆๆ ว๊ากกกกก หน้าแดงกว่าเดิม ฮือๆๆ เป๊บหันมามองหน้า
“อ้าวเป็นอะไรอีกเนี่ย หน้าแดงอีกแล้ว ไม่สบายหรือเปล่า” ผมเข้าใจอะนะไอ้ที่เป๊บถามอะ เพราะคงคิดว่าไม่มีอะไรทะลึ่งๆ แล้ว ไอ้ที่หน้าแดงอาจจะเป็นเพราะไม่สบาย แต่หารู้ไม่ กรูคิดไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“สวัสดีคะ ดูยี่ห้อไหนอยู่คะ”
“ยี่ห้อ Jocky นะครับ”
“ไซด์อะไรคะ ชอบสีแบบไหนคะ”
   เป๊บทำท่าลังเล “ทำไมต้องลังเลด้วยเป๊บ ก็แค่ซื้อไซด์กับสีเดิมนี่น่า” ผมถามแบบงงๆ
เป๊บหันมายิ้มแล้วตอบว่า “กำลังคิดว่า ไซด์ที่จะซื้อขนาดเป้าจะรองรับน้องชายของเป๊บได้มั้ย มันใหญ่นะ” เป๊บตอบกระซิบผสมยิ้มทะเล้น
“บ้าแล้ววว ใครเค้าคิดกันแบบนั้น ทะลึ่งงงงง” ผมเผลอตะโกนซะดัง หน้าแดงมาก  :o8:จนพนักงานขายแถวๆ นั้นหันมามองเลยอะ ไอ้เป๊บบ้า ชิ
“ฮ่าๆๆ” เป๊บขำในความตกใจของผมอะ แล้วหันไปบอกหนักงานว่า “ไซด์ M สีขาว 6 ตัวครับ”
“คะ ทั้งหมด 1,320 บาท ลด 20% เหลือ 1,056 บาท คะ” เป๊บส่งบัตรเครดิตให้กับพนักงาน พร้อมกับก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ
“ใกล้เที่ยงแล้ว หิวยังโจ้” เป๊บถาม
“ก็นิดนึงนะเป๊บ ไม่ได้หิวมากมายอะไรอะ”
“งั้นกินอะไรดีอะ ฟูจิมั้ย”
“เบื่อตายอะ อะไรๆ ก็ฟูจิ”
“งั้นกินอะไรดีละ โจ้เลือกๆ เป๊บตามใจหมด” เป๊บยิ้มกว้าง
   อืม เอาไงดีอะ กำลังคิดไปเรื่อยๆ
“หรือว่าจะกินเป๊บ”
“กินในห้างนี้หรือ เฮ้ยยยยยยยย บ้าแล้ววววววววววว ใครจะไปกินเป๊บอะ ทะลึ่ง” หน้าแดงโคตร
“ฮ่าๆๆๆๆ ก็ทำท่าคิดนาน นึกว่าอยากจะกินเป๊บ” เป๊บขำกลิ้ง ผมหน้าแดงอีกกกกกก ชิ
   เลือกกันไปเลือกกันมา สุดท้ายไปกิน Sizzler สั่งสเต็กและเดินไปตักสลัดเสร็จ ก็มานั่งทานกันที่โต๊ะ
“เป๊บ วันพรุ่งนี้ไปเรียนถ้าเจอตั๋มทำไงอะ” ผมถาม
“ต่อยมันให้ตาย มายุ่งกับเมียเป๊บ”    ผมตกใจทำตาโต
“บ้าแล้ววว โจ้ไปเป็นเมียของเป๊บตอนไหนเนี่ยยย” ผมเผลอตอบดังไปนิด โต๊ะข้างๆ หันมามองแล้วอมยิ้ม อายอะ
“ฮ่าๆๆๆ แล้วจะพูดดังทำไมละโจ้ เป๊บแหย่เล่น” เป๊บตอบแบบขำๆ ชิ ทะลึ่งใต้สะดือตลอดอะ
“แต่ถ้าโจ้ยอมเป็นเมียเป๊บก็ดีนะ เป๊บจะดูแลอย่างดีเลย” เป๊บบอกพร้อมเอื้อมมือมากุมมือผม เขินนน แต่เมิงช่วยแหกตาดูด้วยว่านี่มันร้านกระจกใสโล่งโจ่งแจ้ง โต๊ะข้างๆ เค้ามองตาจะถลนแล้วววว
“แบร่” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บ “ทำตัวให้โจ้มั่นใจก่อนเหอะ แล้วค่อยมาคุย” ผมตอบยิ้มๆ
“ได้แล้วเป๊บจะทำให้โจ้เห็นเอง สำหรับเรื่องของตั๋ม ถ้าไปเจอตั๋มนะหรือ โจ้ก็ทำตัวปกติ ไม่ต้องไปทักทายอะไรมาก พยายามเดินห่างๆ มัน เป๊บว่าน่าจะปลอดภัยนะ”
“จะดีหรือเป๊บ นั่นก็เพื่อนสนิทนะ ถ้าทำแบบนั้นกลัวเสียเพื่อนไปนะ”
“มันทำกับโจ้ขนาดนั้น ยังคิดจะไปสนิทกับมันอีกหรือ”
“ตั๋มอาจจะเมาก็ได้น่า แต่โจ้ก็กลัวนี่ ถ้าเกิดตั๋มจะมาทำอะไรอีก จะสู้ยังไงเนี่ย”
“โจ้ไม่ต้องสู้ เป๊บโดดทืบมันเอง เอางี้นะ เป๊บจะอยู่ใกล้ๆ โจ้ละกัน สบายใจได้นะ คนที่เป๊บรักเป๊บดูแลปกป้องได้อยู่แล้ว แลกด้วยชีวิตของเป๊บเองเลย”
   ผมหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ ไม่ได้มาเช็ดปากนะครับ แต่เอามาซับน้ำตาที่มันเอ่อออกมานิดๆ ซึ้งใจกับคำพูดเป๊บนะ
“เอาอีกละ เจ้าโจ้ขี้แย อย่าร้องซิ” เป๊บแซว
“ก็ซึ้งนี่ ดีใจที่ได้รักเป๊บนี่น่า” ผมตอบ เป๊บยิ้ม
   หลังจากนั้นเราสองคนก็ทานกันไปเรื่อยๆ ครับ คุยเรื่องเรียนบ้าง เรื่องส่วนตัวบ้าง ผมก็เริ่มที่จะอยากทำความรู้จักเป๊บมากขึ้นนะ เลยถามเรื่องครอบครัวเป๊บครับ พอจะสรุปได้ว่า ครอบครัวของเป๊บทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ภายใต้ชื่อ Kirin Group (ขอสมมติชื่อนะคร้าบ) ฐานะก็รวยมากๆๆ เลยครับ แอบตกใจเหมือนกัน คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บท่านจะเดินทางไปต่างประเทศบ่อยมากเพื่อดูแลธุรกิจไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกๆ สักเท่าไหร่ เป๊บเป็นลูกชายคนที่สาม คนสุดท้องครับ มีพี่ชายคนโตชื่อปริม พี่ชายคนรองชื่อ ปัน และก็เป๊บนี่แหละครับ พี่ชายทั้งสองคนอายุห่างจากเป๊บเฉลี่ย 5 -6 ปี จึงทำให้เป๊บโดนตามใจพอสมควรนะครับ พี่ชายทั้งสองเค้าก็รักเป๊บมาก ไม่ว่าน้องชายอยากได้อะไร ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมตามใจ พี่ชายทั้งสองก็จะช่วยกล่อมจนได้แหละครับ มิน่าละ เจอกันครั้งแรกกวนตีนมากๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นคิงคองเชื่องไปแล้ว ฮิฮิ เพราะอะไรคงจะรู้นะคร้าบบบบ


ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่10คิงคองโรแมนติกความทะลึ่งที่ซ่อนเร้น UP8/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 10-06-2011 00:16:10

รักคิงคองงงง  :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่10คิงคองโรแมนติกความทะลึ่งที่ซ่อนเร้น UP8/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 10-06-2011 08:20:22

เด๋วไปดูหนัง เป๊บต้องมีถึงเนื้อถึงตัวแน่ :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่10คิงคองโรแมนติกความทะลึ่งที่ซ่อนเร้น UP8/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-06-2011 19:38:06

oilzaza001 : ผมก็รักคิงคองด้วยคร้าบบบ อิอิ

GeTOuTNoW : ใช่คร้าบ ไปดูหนังทีไร ขาดทุนทุกทีเลยอะครับ แหะๆ


ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคร้าบบบ


โจ้ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-06-2011 19:41:50

Chapter 11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง

   หลังจากทานและจ่ายค่าอาหารเสร็จ เราสองคนก็เดินดูของมาเรื่อยๆ จะว่าไปของที่ขายในห้างนี่ดูสวยนะครับ บางชิ้นก็แพงมากมายแต่ก็ยังขายได้ คนไทยบางกลุ่มนี่ก็รวยจริงๆ นะครับ เดินมาสักพัก where ever you go what ever you do ใครโทรมาอะ อ๋อ แม่
“ครับแม่”
“โจ้ อยู่ไหนลูก”
“ดิ เอ็มโพเรี่ยมครับ”
“ดีๆ แวะซุปเปอร์ซื้อเนื้อหมู.......ฯลฯ จะเอามาทำกับข้าวเย็นนี้นะ”
“ได้ครับๆ เดี๋ยวโจ้จัดการให้นะ” ผมตอบแม่พลางรีบๆจดของที่แม่สั่งลงในกระดาษใบเล็กๆ กันลืม
“คุณแม่โทรมาสั่งซื้อของหรือครับ” เป๊บถาม
“ใช่อะเป๊บ พาไปซุปเปอร์ทีซิ” เป๊บพยักหน้ายิ้ม คว้ามือผมเดินจูงไปซุปเปอร์ คือ เมิงไม่ต้องจูงกรูก็ได้ กรูไม่ได้ตาบอด คนมองตามเต็มห้างแล้วเมิงงงง

   ซื้อของประมาณ 2 ชั่วโมงก็ได้ครบตามที่ท่านแม่ต้องการ หูย เยอะอะ แต่ที่สำคัญเป๊บจ่ายตังค์แทนหมดเลย เกรงใจจัง ให้คืนก็ไม่เอา ผมคิดในใจว่าถ้ากลับถึงบ้านจะให้แม่เอาเงินคืนเป๊บให้ได้เลยยยย คอยดูเซ่ คิคิ
“โจ้จะแวะที่ไหนอีกปะครับ” เป๊บถามขึ้นระหว่างที่เราสองคนกำลังเดินทางออกจากห้าง
“ตรงไปบ้านดีกว่าเป๊บ นี่ก็ห้าโมงเย็นแล้ว เผื่อแม่จะทำกับข้าว”
“ได้ครับๆ”  เป๊บหันมายิ้ม ว่านอนสอนง่ายดีแท้ แต่เมิงอย่ามายิ้มหวานใส่กรูมาก ใจสั่นโว้ยยยย
   สักพักก็กลับมาถึงบ้าน ผมมองไปที่โรงรถ อ๊ะ รถเจ้าจิมจอดอยู่ ทำไมมันกลับบ้านเร็วหว่า ปกติวันที่มีเรียนมาก็ตอนสองสามทุ่มโน่น เราสองคนช่วยกันหิ้วของลงจากรถ ป้าศรีก็เดินมาช่วยถือด้วย ผมกับป้าศรีเดินเข้ามาในครัว แม่ผมก็กำลังเตรียมทำกับข้าวจริงๆ แหละครับ ผมวางของแล้วบอกกับแม่ว่า
“แม่ครับๆ ของหมดนี่เป๊บจ่ายอะ แม่เอาตังค์ไปคืนด่วนๆ โจ้เกรงใจอะ”
“อ้าว แล้วลูกไม่ได้เอาเงินคืนเป๊บหรือ”
“ส่งคืนแล้วครับแม่ แต่เป๊บไม่เอาอะ จะให้ทำไงละแม่”
“ได้ๆ เดี๋ยวแม่เอาเงินไปคืนเอง” แม่พูดเสร็จก็เดินไปที่ห้องรับแขกซึ่งเป๊บนั่งอยู่ แอะ ผมกับแม่เดินมาถึง หูย เจ้าจิมนั่งคุยกะเป๊บหัวเราะก๊ากๆ อยู่ อะไรเนี่ย ทำไมเข้าขากันเร็วจังวะ

“เป๊บ แม่คืนเงินค่าซื้อของให้ลูกนะ” แม่ผมพูดพร้อมส่งเงินให้เป๊บ
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมเต็มใจครับ”
“แต่มันน่าเกลียดลูก เอาไปเถอะ”
 “ไม่เป็นไรครับแม่ เอาแบบนี้ดีกว่า ถ้าแม่ไม่สบายใจเป๊บขอเป็นการทานข้าวเย็นอร่อยๆ ฝีมือของแม่แทนเงินค่าของที่เป๊บซื้อมานะครับ” เป๊บตอบพลางยิ้มกว้าง
   โอ้โห ไอ้คิงคองงงงง เมิงนี่ฉลาดมากกกกก จะอยู่กินข้าวเย็นเลยเรอะ บ้านเบิ้นไม่มีให้กลับไปหรือไงวะ ฮ่าๆๆๆ แต่เสียใจโว้ย คนอย่างแม่กรูอะ ไม่มีทางรับข้อเสนอเมิงแน่ ตอบไปชัดๆเลยแม่ ว่า ........ :angry2:






“ได้เลยจ้าลูกเป๊บ งั้นรออยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ” แม่ตอบยิ้มเต็มที่
   เหอะๆๆ แม่กรู เต็มๆ หน้าแหกเลยกรู ผมมองเป๊บตาเขียว แต่เป๊บเหมือนรู้ทัน ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้หันไปคุยกะจิมก่อนซะงั้น โว้ยยยย เซ็งงงง
“โจ้ๆๆ มาช่วยแม่ทำกับข้าวนี่ เร็วๆ” แม่ตะโกนเรียก
“คร้าบบบบ” เซ็งๆๆ

   ประมาณ 1 ทุ่ม ได้ยินเสียงรถของพ่อเข้าบ้าน เป็นจังหวะพอดีที่แม่กับป้าศรีช่วยกันตั้งโต๊ะเสร็จ พ่อเดินเข้ามาในบ้าน เป๊บมันก็ทำหน้าที่ทันที
“สวัสดีครับพ่อ” เป๊บพูดพร้อมยกมือไหว้พ่อ
“สวัสดีลูกเป๊บ” พ่อรับไหว้ ว่าแต่พ่อไปไข่ทิ้งลูกชายเพิ่มขึ้นอีกคนหรือไง ชิ เรียกลงลูกซะสนิทสนม เป๊บมันฉลาด มันพูดต่ออีกว่า
“ค่ำนี้ขอเป๊บฝากท้องด้วยคนนะครับ อาหารคุณแม่น่าทานมากๆ” เป๊บอ้อนพ่อ
“ได้เลยลูก คนในบ้านเราเต็มใจต้อนรับ จริงมั้ยแม่”
“จริงคะคุณ เริ่มทานกันเลยดีกว่านะคะ” แม่ชวนทุกคนทานข้าว…..เร้อออ เคยถามกรูมะว่าเต็มใจต้อนรับหรือเปล่า ชิ

   กับข้าวมื้อนี้นะหรือครับ มันก็มีหลายอย่างนะ แต่ของโปรดที่ผมกับจิมชอบทาน ก็มี หมูกระจก ไข่เจียวหมูสับ แกงเหลืองสูตรปักษ์ใต้ ผัดผักรวม พะแนงหมู ของโปรดสองพี่น้องละคร้าบ ส่วนไอ้เป๊บก็ฉลาดเนอะ กินไปชมแม่ไป อันนี้อร่อยคร้าบ อันนั้นดีคร้าบบบ พ่อก็ยิ้มแย้มไปด้วย แถมตักให้อีก ผมละหมั่นไส้ไอ้เป๊บจริงๆ คุยไปคุยมาจนถึงเรื่อง........

“เออนี่เป๊บศึกษาเรียนรู้ดูใจโจ้มานานเท่าไหร่แล้วลูก” พ่อถามขึ้นมาระหว่างทานข้าว
“แค๊กกๆๆ” ผมตกใจจนสำลักข้าวเลยอะ
“ฮ่าๆๆ เฮียเป็นอะไรอะ เอานี่น้ำๆ” จิมมันแซวพร้อมส่งน้ำให้ ส่วนแม่ก็ขำๆ
“บ้าแล้ววว พ่ออะไปถามอะไรเป๊บแบบนั้น” ผมต่อว่าพ่อทำว่าโกรธๆ แต่จริงๆ หน้าแดงแปร๊ดไปเรียบร้อยแล้ว
“ฮ่าๆๆ พ่ออยากรู้นี่ลูก แล้วตกลงยังไงหรือลูกเป๊บ” พ่อตอบผมแล้วก็หันหน้าไปถามเป๊บอีกที
“ก็..ครับ พ่อครับแม่ครับ ผมกำลังศึกษาดูใจกับโจ้อยู่ ถ้าพ่อกับแม่ไม่รังเกียจผมขออนุญาต....”        เป๊บตอบพ่อแบบเขินๆ ท่าเดิมแหละครับ เอามือจับท้ายทอย ก้มหน้ายิ้มนิดๆ  น่ารัก chip หาย ท่าพิฆาตผมเลยนะนั่น
   พ่อกับแม่หันไปสบตากัน เจ้าจิมก็นั่งยิ้มๆ ไม่ถึงสิบวินาที พ่อหันมาตอบว่า
“ลูกเป๊บ พ่อกับแม่รักเจ้าโจ้มากนะ พ่อกับแม่ฝากโจ้ไว้กับลูกเป๊บช่วยดูแลด้วย รักให้เท่ากับที่พ่อกับแม่รักนะ” พ่อผมพูดไปยิ้มไป
“ครับ คุณพ่อคุณแม่ ผมจะดูแลด้วยชีวิตของผมเลยครับ” เป๊บตอบพ่อกับแม่ด้วยน้ำเสียงเครือๆ พร้อมกับยกมือไหว้
   ส่วนผมนะหรือครับบบบบ........เหอะๆๆๆๆ
“อะ เฮีย ทิชชู่ เช็ดน้ำตา” เป็นเจ้าโจ้ขี้แยไปเรียบร้อย ฮ่าๆๆๆๆๆ เจ้าจิมนี่มันรู้งานเจงๆ

   หลังคุยจบเรื่องนี้ พวกเราสี่คน ไม่ใช่ซิ ห้าคนดีมั้ยน้า ฮิฮิ ก็นั่งทานข้าวต่อไปเรื่อยๆ ครับ พ่อกับแม่ก็ถามข้อมูลส่วนตัวจากเป๊บบ้าง คุยกันไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนพวกเราทั้งหมดทานข้าวเสร็จ ผมกับแม่และป้าศรีช่วยกันเก็บจาน ทำความสะอาด เจ้าจิมไปเดินเล่นสวนหน้าบ้าน เป๊บทำท่าจะมาช่วยแต่คงไม่ไหว ก็อยู่บ้านมีคนใช้ทำให้นี่น่า ผมเลยไล่เป๊บไปนั่งเฉยๆ แล้วเดินกลับเข้ามาในครัวช่วยแม่ล้างจาน
“โจ้ ลูกก็ดูแลเป๊บด้วยนะ อย่าปล่อยให้เค้าดูแลฝ่ายเดียว” แม่ผมพูดขึ้นมา
“โหยแม่ เป๊บมันเก่งดูแลตัวเองได้อยู่แล้ววว” ผมตอบแม่ไป
“ไม่นะลูก เป๊บเค้าแข็งแกร่งแต่ภายในใจเค้าดูเหงามากนะ แม่อาบน้ำร้อนมาก่อนแม่ดูแววตาออก ในยามที่เป๊บอ่อนแอ เค้าอาจจะไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งเลย ลูกนั่นแหละต้องทำหน้าที่นั้นในบางโอกาส เข้าใจที่แม่บอกใช่มั้ย”
“ครับแม่ ผมจะทำตามที่แม่บอก” แม่ใช้น้ำเสียงจริงจัง จนผมไม่กล้าเล่นด้วยเลย แม่คงคิดแบบนั้นจริงๆ ไม่งั้นคงไม่จริงจังขนาดนี้
“คุณหนูใหญ่ไปนั่งหน้าบ้านเถอะคะ เดี๋ยวทางนี้ป้ากับคุณท่านจัดการเอง” ป้าศรีบอกพร้อมยิ้มให้ผม
“ขอบคุณครับป้าศรี” ผมกอดป้าศรีทีนึง ป้าศรีก็กอดผมแล้วก็ยิ้ม
   ผมเดินมาหน้าบ้าน สายตาก็มองสอดส่องหาไอ้เป๊บ เผื่อมันไปตกท่อละซวย แม่ด่าอีกอะ ต้องดูแลตามที่แม่บอก หือ... ไอ้เป๊บนั่งคุยกับเจ้าจิม คุยอะไรอะ อยากรู้ ผมเลยเดินเข้าไปห้องพระด้านหน้าบ้าน มันจะใกล้ๆ กับเก้าอี้ที่เป๊บกับเจ้าจิมนั่งพอดี

“เจอครั้งแรกแล้วปิ๊งเลยหรือพี่” เจ้าจิมกำลังถามเป๊บ คุยเรื่องอะไรอะ สงสัยจัง
“ฮ่าๆ ใช่เลยน้องจิม พี่รีบไงแซงซ้ายปาดหน้าเลี้ยวเข้ามหา’ลัย ตอนแรกนึกว่าสาวๆ ขับ คิดว่าถ้าจะมีเรื่องคงไม่กล้าตามหรอก”
“แล้วตกลงขับตามเลยหรือพี่”
“ใช่ๆ ขึ้นไปถึงลานจอดรถชั้นสามโน่น”
   คุยอะไรกัน...คุ้น....อ๋ออออออ เรื่องของกรูนี่หว่า ชิ อย่าให้เสียหาย ไม่งั้นจะลงไปกระทืบบบบบ ตบจูบซะให้เข็ด ฮิฮิ

“แล้วไงต่ออะพี่”
“ขับรถมาดักหน้ารถพี่เลยไง พี่ก็กำลังจะลงจากรถพอได้ยินเสียงก็หันไปมอง”
“แล้วไงอะๆ” เจ้าจิมทำหน้าตาอยากรู้มาก
“ตกใจไง เพราะตอนแซงซ้ายพี่เหลือบมอง เห็นผิวขาวๆ นึกว่าผู้หญิง พอโจ้เดินลงมาด่า เอ้าผู้ชายเรอะ ตอนนั้นมันเหมือนมีไฟฟ้าช๊อตแปล๊บมาที่หัวใจเลย ชอบตั้งแต่แรกเห็น พี่คิดในใจเลยนะว่า เฮ้ย ใครวะน่ารักฉิบหาย ผิวขาวๆ ปากแดงๆ ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ จริงอะพี่ เห็นภาพๆ” เจ้าจิมหัวเราะตามเป๊บ สองคนนั้นก็นั่งนิ่งๆ ไปแป๊บนึง

“พี่เป๊บ ผมฝากพี่โจ้ไว้ด้วยนะ” จิมหันมามองหน้าเป๊บ
“ตั้งแต่เด็กๆ เราสองคนโตมาด้วยกัน พี่โจ้เค้าก็ดูแลมาตลอดแหละ จำได้ว่าช่วงนั้นพ่อกับแม่งานเยอะมาก มารู้เอาตอนโตว่าพ่อกำลังจะสร้างฐานะให้มั่นคง แต่ก็อย่างว่านะพี่ตอนเด็กๆ ก็คิดไปเรื่อย พ่อแม่ไม่สนใจบ้าง ไม่รักบ้าง ผมก็มีพี่โจ้นี่แหละที่คอยดูแลตลอด”
“พี่เป๊บ รักพี่โจ้ให้มากๆ เท่ากับที่ผมรักนะ” เจ้าจิมพูดจบ เป๊บพยักหน้าพร้อมเอามือตบที่ไหล่จิม
“พี่จะรักโจ้ให้ยิ่งกว่าชีวิตของพี่ พี่สัญญา” สองหนุ่มเอามือกำหมัดแล้วชนกันอะ อย่างเท่ห์ขอบอกกกก
   ส่วนผมนะหรือ วะ ฮ่าๆๆ นั่งเอาทิชชู่ซับน้ำตาอยู่อะ เลยได้ฉายาเจ้าโจ้ขี้แยไง
   ผมเดินขึ้นมาบนห้องด้วยอารมณ์ที่เบิกบาน มีความรู้สึกว่า ผมเองโชคดีที่ได้มาเจอเป๊บ และโชคดีที่สุดที่มี พ่อ แม่ และจิม รักผมมากมาย แต่ก็ยังกลัวๆ บ้างนะครับว่า รักของเราจะราบรื่นหรือไม่ แล้วจะเป็นยังไงอย่างไร กำลังคิดเพลินๆ.....ก๊อกๆๆ เสียงคนเคาะประตูเบาๆ
“โจ้ครับ เป๊บเอง”
“ประตูไม่ได้ล๊อค เข้ามาได้เลยเป๊บ” แกร๊ก เป๊บเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนผม
“เฮ้ยๆๆ เป๊บกลับไปนอนบ้านเลยไป๊ ชิ่วๆๆ” ผมไล่เป๊บพลางดึงตัวเป๊บให้ลุกจากเตียงนอน คนอะไรตัวใหญ่ หนักมากมาย ชิ
“โหยยยยโจ้ ดึกแล้วนะจะไล่เป๊บกลับบ้านได้ยังไงอะ เป๊บขอนอนนี่นะ” เป๊บตอบเสร็จก็ล้มตัวลงนอนต่อ
“ไม่ให้นอน ถ้านอนนี้แล้วเสื้อผ้าละ จะทำยังไง เป๊บมีแค่ชุดเดียวเองงงง” ผมตอบ
“ก็เสื้อผ้าที่ซื้อวันนี้ไง ใส่ได้ตั้งเป็นอาทิตย์”
   ว๊ากกกกก มิน่าไอ้คิงคองมันเหมาหลายตัว ที่แท้วางแผนนอนบ้านเรา อ๊ากกกกก
“ตามใจจจจ ชิ” ผมตะคอกไปเบาๆ พลางจะหันหลังกลับไปอาบน้ำ
   หมับ.......เป๊บคว้ามือผมไว้ พร้อมกับกระชากลงไปบนเตียงนอน อ๊ากกกก พอล้มลงไปบนเตียงนอน ผมก็นอนแนบเนื้อกับเป๊บพอดี สายตาเราสองคนประสานกัน ผมมองไปในแววตาของเป๊บ รู้สึกถึงความรักที่เป๊บมีให้
“จะไปไหนละโจ้ ขอเป๊บนอนกอดก่อนซิ” เป๊บพูดข้างหูเบาๆ
“ไม่เอาน่าเป๊บ ตัวเหม็นนะ จะไปอาบน้ำก่อนนน” ผมตอบเป๊บพลางดิ้นตัวให้พ้นจากวงกอด
“ไหนๆ เหม็นตรงไหน ตัวโจ้ทั้งนิ่มและหอม ไม่เหม็นหรอกครับ” เป๊บพูดไปพลางเอาจมูกดมไปทั่วตัวเลย บ้าแล้วววว เขินนนนอะ
“ฮ่าๆๆ อย่าๆๆ เป๊บ จั๊กกะจี้อะ” เป๊บหยุดดมแล้ว แต่หันมาสบสายตาแทน…………

   จุ๊ฟฟฟ...... :o8:เราสองคนจูบกันเนิ่นนาน ราวกับว่า จูบนั้นเป็นพยานที่จะบอกให้เราทั้งสองรักกันตลอดไป......

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 10-06-2011 20:10:23

 :o8: :o8: ยิ่งอ่านยิ่งหวาน คิงคองน่ารักดีจัง  ขอบคุณค่ะที่เอาเรื่องน่ารักมาลงให้อ่านค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 10-06-2011 21:17:48

 :o8: :-[  อ่านแล้วเขินแทนอ่ะ   “พี่จะรักโจ้ให้ยิ่งกว่าชีวิตของพี่ พี่สัญญา”  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 10-06-2011 21:23:29

อร๊ายยยยย  หวานมากเลยค่า   :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 10-06-2011 21:40:18

หนาวซะนะ :-[

คุณโจ้กับคุณเป๊บจะหนาวให้ได้ทุกตอนเลยใช่ไหมครับ :impress2:

ไม่เกรงใจคนโสดเลย :m15:

 :z3: :z3: :z3: :z3:


 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 10-06-2011 21:45:06

น่ารักจิงๆๆ :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 10-06-2011 22:56:54

หวาน :o8:  ครอบครัวคุณโจ้ก็ดูเอ็นดูคิงคองมากมาย แต่ว่าตอนหน้าจะเสร็จคิงคองป่าวนี่ :oo1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่11 การฝากตัวที่ร้อนแรงของคิงคอง UP 10/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 10-06-2011 23:37:30

หวานมากจนถึงมากที่สุด ฮ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-06-2011 19:20:07

himecrazy : ความหวานมีเรื่อยๆ ค้าบ อีกสักพักจะเข้าสู่ตอนได้เสียกันแล้วคร้าบบ กำลังเขินว่าจะเขียนเล่ายังไงอะ อิอิ

ao16 : ร้องไห้เพราะประโยคนั้นละค้าบ ตามอ่านไปเรื่อยๆ นะ แล้วจะรู้คับว่าประโยคนี้ของจริง

shockoBB : หวานมากจนเป็นโรคเบาหวานกันเลยค้าบบบ ฮ่าๆๆ

GeTOuTNoW : โหยๆ คนโสดก็หวานได้น้า จริงๆ มันก็มีทะเลาะๆ กันบ้างค้าบ แต่มันไม่แรงนะ เล่าในส่วนที่หวานๆ ดีกว่า เอาแบบหื่นๆ ด้วย อิอิ

w1234 : แอะ ที่น่ารักนี่ ผมหรือ เป๊บอะ ฮ่าๆๆๆ

โจ๊กกุ้ง : ใช่คร้าบ ผมโชคดีที่ครอบครัวเข้าใจค้าบ อีกไม่กี่ตอนผมจะเสียตัวแล้วอะ รออ่านนะครับ อิอิ

m_pop91 : ต้องฉีดอินซูลีนกันเบาหวานกันแล้วละคร้าบบบบ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านคร้าบบบ เม้นๆ ติชมกันได้นะคร้าบบ


โจ้ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-06-2011 19:21:45

Chapter 12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน
   เอ็ก..อีเอ็ก....เอ้ก.........
เอ็ก..อีเอ็ก....เอ้ก........
“อื๊อ.....อือ....โอยยยเช้าแล้วหรืออ” ผมลืมตาขึ้นแบบไม่เต็มใจนัก เอื้อมมือไปกดมือถือเพื่อปิดเสียงนาฬิกาปลุก
“เป๊บ....เป๊บ....เช้าแล้ว ตื่นคร้าบๆ” ผมพูดพร้อมเขย่าให้เป๊บตื่น
“อีกนิดนะ....ง่วงอะ” เป๊บครวญพร้อมกับกอดผมแน่นกว่าเดิมอีก
“ตื่นช้าเดี๋ยวจะไปเรียนสายนะเป๊บบบ” ผมพูดพลางเอามือแกะหนวดปลาหมึกของมันอะ เพิ่งรู้ว่าคิงคองมีหนวดปลาหมึกเป็นออพชั่นเสริม เหนียวจริงๆ
“สายนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกกกกน่า นอนต่อๆ ตัวโจ้นิ่มจังงงง” เป๊บใช้ซุปเปอร์หนวดปลาหมึก
“ถ้าไม่ปล่อยจะโกรธแล้วนะ จะไปอาบน้ำ เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบบบบ” ผมเริ่มตะคอกเสียงดัง จนเป๊บปล่อยออกจากหนวดปลาหมึก แต่แอบเห็นเป๊บทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ สงสัยขัดใจ ฮิฮิ

   หลังจากหลุดพ้นหนวดปลาหมึกมาได้ ผมก็รีบเดินเข้าห้องน้ำ เหนียวตัวชะมัด อ๊ะ ท่านผู้อ่านอย่าคิดนะครับว่า ผมกับเป๊บสะบึ้มกันอะ ยังไม่ถึงเวลา คิคิ ผมก็ไม่พร้อมด้วยครับ เป๊บน่ารักมากที่รักษาสัญญาเป็นอย่างดี ผมเองก็ไว้ใจเป๊บเยอะเลยละครับ ผมก็อาบน้ำขัดผิวไปเรื่อยครับ ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ออกมาจากห้องน้ำ
“เป๊บคร้าบบบ ตื่นได้แล้วไปอาบน้ำ” ผมตะโกนบอกเป๊บพร้อมกับเอามือดึงเป๊บให้ลุกขึ้น
“คร้าบๆๆ ที่รัก” เป๊บลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำ แต่ก็หยุดแล้วหันมาพร้อมกับ..........
จุ๊ฟฟฟ...ที่ปากผม “ทำโทษที่โจ้ปลุกเป๊บตั้งแต่เช้า ฮ่าๆๆ” ผมยืนเขินหน้าแดง กรูปลุกเมิงไปเรียนโว้ย จะมาทำโทษกรูทำไมเนี่ย  ทันใดนั้น สายตาเหลือบไปเห็น
“ว๊ากกกกก” ผมแหกปากออกมาระดับปานกลาง
“เป็นอะไรโจ้” เป๊บตกใจที่ผมร้องดัง พร้อมกับเดินเข้ามา
   ผมชี้ไปที่.....เป้ากางเกงของเป๊บ มันตุงมากกกกกก เขินอะ แต่...ใหญ่จัง ว๊ากกกกก
“ฮ่าๆๆๆ ทำตกใจไปได้โจ้ ธรรมชาติของผู้ชายนี่น่า จะดูมั้ย เป๊บจะถอดกางเกงให้ดู” เป๊บทำท่าจะถอดกางเกง
“บ้าแล้วววว ไม่เอาๆๆ ไปอาบน้ำเลยไป๊ ห้ามทะลึ่ง” ผมพูดพร้อมหันหน้าไปอีกทาง เขินชะมัด
 :-[ :o8:“ฮ่าๆๆ ครับๆ” แล้วเป๊บก็เดินเข้าห้องน้ำไป
   ถ้าอ่านเรื่องราวของผมมาถึงตรงนี้ คงจะคิดว่าผมทำสะดีดสะดิ้งไปหรือเปล่าที่เห็นไอ้นั่นแล้วเขินอาย คิกขุ ผมอยากจะบอกท่านผู้อ่านเลยครับว่า ผมไม่เคยเสียตัวให้ใครมาก่อน เป๊บคือคนแรกครับ แล้วไอ้อาการเขินง่ายเนี่ยมันแก้ไม่หายจริงๆ อย่างที่เล่าๆ ไปในตอนแรกๆ ถ้าเราสองคนไม่พร้อมจะไม่มีอะไรกันเด็ดขาดครับ

   หลังจากอาบน้ำเสร็จเราสองคนก็เดินลงมาทานอาหารเช้าข้างล่าง พ่อกับแม่และจิมนั่งทานอยู่ก่อนแล้ว

“โจ้ เป๊บ มาทานข้าวลูก” แม่ชวน
“เป๊บนั่งข้างพ่อตรงนี้” พ่อชวนเป๊บพร้อมทั้งเอามือตบเก้าอี้ข้างๆ ชิ เป็นลูกรักเจงๆ ชิชิชิ ส่วนผมก็ไปนั่งที่ประจำ ป้าศรีนำอาหารเช้ามาให้
“พี่เป๊บหลับสบายมั้ยครับ” จิมถามปนยิ้มๆ
“สบายมากเลยน้องจิม หมอนข้างหอม นิ่ม นอนกอดทั้งคืนเลยละ” เป๊บตอบ แต่สายตามองมาสบตาผม พ่อกับแม่มองหน้ากันแล้วอมยิ้ม
“หือ ห้องเฮียมีหมอนข้างดีๆ ด้วยหรือ ซื้อที่ไหนอะเฮีย ของจิมหมอนข้างเก่าแล้ว” น้องกรูมันกินหญ้าหรือมันแกล้งไม่รู้เนี่ย เมิงดูหน้ากรูดิ คำตอบอยู่บนหน้ากรูเนี่ย แดงแปร๊ดดดดด เขินนนน
“เออ โจ้แล้วรถของลูกละ เป็นยังไงถึงไหนแล้ว” พ่อถามผม ผมหันไปมองหน้าเป๊บ
“อ๋อ ครับพ่อ คือผมให้คนของพ่อจัดการให้แล้วครับ กล่อง ECU มันรวนนะครับ ทางศูนย์บริการเค้าจะเคลมกล่องตัวใหม่ให้ ประมาณสามสี่วันรถน่าจะเสร็จครับ” เป๊บตอบพ่อไป
“รถไม่ดีหรือ แต่ยังไงก็รบกวนลูกเป๊บด้วยนะ พ่อเองไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ เป็นธุระให้ด้วยลูก”
“ไม่ต้องห่วงครับพ่อ ผมจะดูแลรับผิดชอบเองครับ” เป๊บตอบพ่อและหันมาสบตาผม ผมยิ้มตอบเป๊บไป
“โจ้ หรือลูกอยากได้คันใหม่ เอายี่ห้ออื่นมั้ย คันนี้ขายทิ้งไป” แม่ถาม
“ไม่ต้องครับแม่ รถยังใหม่ซ่อมแล้วขับได้ปกติครับ เปลี่ยนคันนึงเสียดายตังค์อะ”
“แม่เปลี่ยนให้จิมดีกว่า อยากได้ Benz Coupe อะ” จิมเสนอหน้า
“รถเรายังดีขับไปก่อน” พ่อตอบทันที จิมหน้าหงอย ฮ่าๆๆ ผมขำ

   หลังจากทานข้าวเสร็จ เราสองคนก็ขอตัวออกมาก่อน กลัวไปเรียนสายนะครับ ระหว่างการเดินทางผมก็คุยกับเป๊บไปเรื่อยๆ อารมณ์ตอนนี้ผมรู้สึกสนิทกับเป๊บมากขึ้นเลยละครับ เป๊บเองก็น่ารักนะ รู้ใจไปหมดเลยว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร
“โจ้ๆ นี่ร้านหมูกรอบ อร่อยมากๆ เลยนะ เดี๋ยววันเสาร์นี้แวะมากินกัน” เป๊บชวนชี้ให้ดูขณะที่ขับรถผ่านหน้าร้าน
“หูยเป๊บ ไขมันทั้งนั้นเลยนะ กินแล้วอ้วนตายอะ” ผมบ่น
“ถ้าเป๊บอ้วนแล้วยังจะรักเป๊บปะละ” เป๊บหันมาถามแบบยิ้ม
“บ้า....รักอยู่แล้ว” ผมยิ้มกว้างเอามือไปขยี้หัวเป๊บ เราสองคนขำพร้อมกัน
   ตลอดทางเราก็คุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยครับ จนเป๊บเปิดไปเลี้ยวซ้ายเลี้ยวเข้ารถเข้ามหา’ลัย ผมก็รู้สึกหวั่นๆ ถ้าเจอตั๋มจะทำตัวยังไง หลังจากเกิดเรื่องนั้นแล้ว ก็ไม่ได้ติดต่อตั๋มอีกเลย
“เป๊บ ตกลงถ้าเจอตั๋ม ทำเฉยๆ ไว้หรือ”
“ใช่ๆ อย่าไปสนใจมัน เดี๋ยวเป๊บอยู่ใกล้ๆ โจ้เอง มันทำอะไรกระทืบมันให้จมดิน”
“ใช้กำลังตลอดอะ” ผมพูดยิ้มๆ เป๊บทำท่าแลบลิ้นใส่ผม
   เป๊บขับรถขึ้นไปจอดที่ชั้นสาม เราสองคนก็เดินข้ามทางเชื่อมระหว่างตึก เข้ามายังอาคารเอนกประสงค์ ก็เจอกับ.........
“วู้วๆๆ ไอ้เป๊บ ไอ้โจ้ ทางนี้ๆ” เบิดกวักมือส่งเสียงเรียกครับ ผมหันไปมองก็เห็นทรายกับฉัตรนั่งอยู่ด้วย เลยรีบเดินเข้าไปหาทันที
“ไงพวกเมิง มานั่งรอไรเนี่ย” ผมถาม
“รอไปเรื่อยๆ อะหอย ถ้าองค์ประชุมครบก็ขึ้นเรียน ฮ่าๆๆ” ฉัตรมันตอบผมครับ (ผมสนิทกับมันมากแล้วละ มันเลยเรียกชื่อผมแปลกๆ เป๊บกับเพื่อนๆ ทราบดีครับ ฮิฮิ)
“เฮ้ยเบิด แล้วไอ้ตัวแสบมันมายัง” เป๊บถามเบิด
“ยังไม่เห็นเลยวะเป๊บ กรูว่าถึงมันมาคงไม่กล้าเข้ามาคุยหรอกมั้ง ก่อเรื่องไว้ขนาดนั้นอะ” เบิดตอบ
“ชั้นก็ว่าเหมือนกัน แต่ถ้าเข้ามาคุยจะทำยังไงละ ชั้นเองก็กำลังงงว่าจะคุยหรือไม่คุย”ทรายตอบเสริม
“เพื่อนๆ ทำตัวปกติกับตั๋มเถอะ สงสารมันนะ มันมีเรื่องกับเราคนเดียว” ผมตอบเสริม
   เราทั้งกลุ่มพูดคุยกัน แต่ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่าจะทำตัวยังไงกับตั๋มดี สักพัก โอ๊ต เดินออกมาจากลิฟท์ เมื่อเห็นกลุ่มพวกเรานั่งอยู่เลยเดินเข้ามาทักทาย
“หวัดดีเพื่อนๆ ยังไม่กลับกันหรือ” โอ๊ตถาม
“กลับทำไมวะ นี่พวกกรูนั่งรอขึ้นเรียนเนี่ย” เบิดตอบ
“อ้าว พวกเมิงไม่รู้หรือว่า เลขาของอาจารย์แจ้งเลื่อนการสอนเอาไปรวมกับสัปดาห์หน้า อาจารย์ไม่สบายวะ” โอ๊ตบอก
“เอ้าเร้อ กรูไม่รู้เลยโอ๊ต แล้วคราวนี้จะเอาไงดีเนี่ย” ฉัตรบ่น
“เอางี้ๆ ชั้นว่าเราไปแว๊นซ์กันดีกว่า ว่าแต่ที่ไหนดี” ทรายกริ๊ดกร๊าดขึ้นมา

“ดรีมเวิลมั้ย” เป๊บพูดขึ้นมาด้วยความเร็วสูง เพื่อนๆ ทุกคนรวมทั้งผม หันมามองหน้าเป๊บ ด้วยอารมณ์ ดรีมเวิลลลลลลลลล แว๊บบบบบ เหรออออออออออออออออออ ตัดฉากด้วยความเร็วสูง พวกเรามายืนหน้าดรีมเวิลแล้วววว ฮ่าๆๆๆ

“อะ พวกเมิงๆ เอาบัตรไปคนละใบ กรูเลี้ยงๆ บัตรวีไอพีเล่นได้ทุกอย่างเลยโว้ย” เป๊บแนะนำเพื่อนๆ
“ไอ้เป๊บนี่มันเด็กโคตร มาดรีมเวิลอะนะ ตายละๆ กรูต้องทำตัวแอ๊บแบ๊วด้วยมั้ยเนี่ย” ฉัตรพร่ำเพร้อ
“ฮ่าๆๆๆ” พวกเราทั้งหมดขำพร้อมกัน
“เอาน่าเมิงก็ ตอนเด็กๆ กรูไม่เคยมานี่หว่า พ่อกับแม่ไม่เคยว่างเอาซะเลย สนอง Needs กรูเหอะ” เป๊บพูดยิ้มๆ แต่ผมสังเกตแววตาของเป๊บมีความเศร้าแฝงอยู่
“เออๆๆ งั้นพวกเราก็ทำตัวเป็นเด็กซักวันละกัน ปะ เดินเที่ยวกันเหอะ” เบิดพูด

   เป๊บก็เดินจูงมือผมเข้าไปด้านในของดรีมเวิล ว่าไปก็ไม่ได้มานานเหมือนกันน่า เมื่อก่อนพ่อกับแม่ก็พาผมกับจิมมาเที่ยวนะแหละ เราทั้ง  6 คน (ลากไอ้โอ๊ตมาด้วย ฮ่าๆๆ) ก็เดินไปเครื่องเล่นที่ชื่อว่า ไวกิ้ง ผมยืนมองดูเครื่องเล่นแล้ว โหยยย น่ากลัวอะ
“โจ้ๆ ขึ้นไวกิ้งๆ” เป๊บดูตื่นเต้นอะ ชวนผมยังกะเด็กๆ เลย
“หวายๆ ไม่เอาอะเป๊บ กลัวคร้าบๆ” ผมปฏิเสธเป๊บ แต่เป๊บรั้งแขนจะขึ้นให้ได้ ผมเลยตามใจ
   ว๊ากกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกก กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

   ผมแทบคลานลงจากไวกิ้งเลยละครับ เครื่องเล่นหวาดเสียวมากอะ พอลงจากไวกิ้งมา เป๊บก็ลากผมกับทุกคนไปบ้านผีสิง รถไฟคุณปู่ กระเช้า ฯลฯ เล่นไปหลายอย่างจนผมเริ่มมึนๆ แล้ว เลยบอกเป๊บขอตัวไปนั่งพักดีกว่า
“ไอ้เบิดๆ เมิงไปขึ้นเฮอริเคนกับกรู” เป๊บชวนเบิด
“ได้เลยเมิง มันส์ดีวะ นานๆ เล่นที” เบิดมันกอดคอไอ้เป๊บเดินไปขึ้นเฮอริเคน
“กรูไปด้วยๆ พวกเมิงรอกรูด้วย” ไอ้โอ๊ตก็วิ่งตามไปติดๆ
   ผมมองตามหลังสามหนุ่มนั่นไป ก็แอบขำในใจนิดๆ เหมือนเด็กน้อยกันเลยเนี่ย
“อีหอย เป๊บเหมือนเด็กๆ เลยวะเมิง เห็นดี๊ด๊าตลอดเลยวะ หมดมาดเก๊กเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ฮ่าๆๆ” ฉัตรพูดกับผม
“ชั้นก็ว่านะ ดูเป๊บอารมณ์ดีโคตร” ทรายหันมาพูดกับผม
“นั่นซิ กรูก็คิดแบบพวกเมิงอะ สนิทกับเป๊บมาตั้งสองสามเดือน ไม่เคยเห็นเป๊บอารมณ์ดีเป็นพิเศษแบบนี้เลย
   ผมคิดในใจ นั่นซิ ดูเป๊บเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย นึกถึงคำที่แม่พูดว่า แววตาของเป๊บแฝงไปด้วยความเศร้า ไม่ได้การละ ต้องทำตามที่แม่แนะนำ เราจะต้องเป็นเสาหลักให้เป๊บยึดเหนี่ยวเอง

“หอย เป๊บขอเมิงคบเป็นแฟนยัง” อยู่ดีๆ ฉัตรมันก็ถามขึ้นมา คำถามของฉัตรทำให้ทรายหันหน้ามาสนใจด้วย
“เฮ้ยเมิง มันต้องขอด้วยหรือวะ กรูว่าตอนนี้เป๊บมันก็เป็นแฟนกรูแล้วน่า” ผมตอบไปด้วยความงงๆ คิดแบบนั้นจริงๆ นะ
“ตายแล้ววว อีโจ้อย่าบอกนะว่า เป๊บยังไม่ได้พูดเรื่องขอเป็นแฟน” ทรายพูดขึ้นมา
“ใช่ๆ ไม่เคยขอกรูเป็นแฟนเลยนะ” ผมตอบและเริ่มกังวล คิดตาม เออจริงแฮะ
“ไม่ได้การละ ไอ้เป๊บนี่มันจะจริงจังปะเนี่ย เดี๋ยวกรูจัดการเองอีหอย รับรองเมิงได้เสียกันเร็วขึ้นแน่” ฉัตรพูดด้วยท่าทางมั่นใจ เอ่อ จะให้กรูเสียตัวว่างั้น E-HA
“ฮ่าๆๆ เมิงก็เกินไปอีฉัตร กรูว่าเป็นแบบนี้ก็ดีนะ รู้กันสองคนว่าเป็นแฟนหรือไม่เป็นแฟน”
“อีฉัตรๆ ชั้นคิดว่า เป๊บมันอาจจะไม่มั่นใจอะไรบางอย่างหรือเปล่า ชั้นว่ามันคิดนะแหละแต่จังหวะยังไม่ให้” ทรายถามฉัตร
“กรูก็ว่าวะอีทราย เอางี้ เดี๋ยวเจ๊จัดให้เอง รับรอง มันขอโจ้เป็นแฟนแน่” ฮ่าๆๆ สองสาวหัวเราะขึ้นพร้อมกัน
   ผมทำท่าจะถามมันต่อว่าจะจัดการยังไง (ลึกๆ ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนะครับ เพราะมั่นใจในตัวเป๊บอยู่แล้ว คนเรารักกันต้องเชื่อใจซึ่งกันและกันครับ)  แต่สายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาตัวใหญ่ของดรีมเวิล จะใกล้ๆ บ่ายสองโมงแล้ว

“เออว่าไปนี่ก็จะใกล้ๆ บ่ายสองโมงแล้ว ในดรีมเวิลมีร้านอาหารมั้ยเนี่ย” ผมถามฉัตรกับทราย
“ชั้นไม่เห็นนะโจ้ ในดรีมเวิลก็จะเป็นร้านขนม ไอติม มากกว่านะ” ทรายตอบ
“เออกรูเห็นเคเอฟซีแถวๆ ที่เดินผ่านมานะ ไปแดกกันปะ” ฉัตรตอบกึ่งชวน
“หรือจะออกไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ” ทรายเสนอ
“อย่าออกไปเลยอีทราย มันอยู่ข้างทาง สะอาดหรือเปล่า กรูว่ากินเคเอฟซีเหอะ ส่วนมื้อเย็นถ้ายังไม่รีบกลับ เดี๋ยวไปแดกหรูๆ ในเมือง” ฉัตรแย้ง
“เออก็ดีนะ งั้นชวนกันไปกินเคเอฟซีก็ได้” ผมสรุปความ
   นั่งคุยกับทรายและฉัตรไปเรื่อยเปื่อย ปล่อยให้สามหนุ่มเค้าเฮฮากันไป จนสักพักประมาณบ่ายสองยี่สิบสามหนุ่มก็กลับมาครับ
“โจ้คร้าบๆ เป๊บหิวแล้วอะ กินอะไรดีๆ” เป๊บเดินกลับมา กอดคอผมแล้วอ้อนซะงั้นอะ
“ตกลงกับทรายและฉัตรว่าไปกินเคเอฟซีร้านที่เดินผ่านมานะ เดี๋ยวช่วงเย็นๆ ค่อยเข้าไปกินในเมืองก็ได้” ผมเลยหน้าตอบเป๊บพร้อมยิ้มหวานให้ทีนึง
“เออก็ดีวะเป๊บ ปะ พวกเราลุกขึ้น เตรียมแดก หิวแล้วววว” เบิดชวนยังกะไปรบ
   ฮ่าๆๆ พวกเราทั้งหมดหัวเราะพร้อมกัน
“เดี๋ยวมื้อนี้กรูเลี้ยงเองนะ ตอบแทนที่ไอ้ฉัตรจัดการเรื่องค่าอาหารวันนั้น” เบิดเสนอตัวเป็นผู้เลี้ยง
“โถถถถ อีเบิดดดด เมิงเพิ่งสำนึกหรือไงงงงง อีห่า” ฉัตรแขวะไอ้เบิด
   ฮ่าๆๆ พวกเราก็หัวเราะกันอีกรอบ ยกเว้นไอ้โอ๊ตทำหน้างงๆ เพราะมันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่พวกเราก็ไม่ได้คิดที่จะเล่าให้ไอ้โอ๊ตฟังนะครับ
   เบิดสั่งไก่มาเยอะมากเลยครับ ชุดใหญ่ๆ สามชุดได้มั้ง หมดหลายตังค์นะนั่น ผมนั่งข้างเป๊บ ตรงข้ามผมกับเป๊บคือ โอ๊ตกับฉัตร เบิดก็นั่งถัดไปตรงข้ามกับทรายครับ
“โจ้ๆ ป้อนๆ” เป๊บอ้าปากรอ ฮ่าๆๆ ทำยังกะลูกนก รอ อาหารจากแม่นกอะ
“แบร่ๆ กินเองเซ่ มือก็มีอะ” ผมแลบลิ้นใส่ พร้อมพูดดุๆ แต่หน้าอมยิ้มนะ ฮิฮิ
“ไม่เอาอะๆ ป้อนหน่อยนะที่รักนะ นะๆ” เป๊บยังจะอ้าปากรออีก
“อ๊ะ อ้ามมม” ผมตัดชิ้นไก่ขนาดพอดีคำ ให้เป๊บ เป๊บเคี้ยวไปยิ้มไป เหมือนเด็กเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ต้ายยยยย ตายยยยย ไม่ทราบว่าจะหวานไปถึงไหนยะ อีหอยราก กรูละอิจฉาโว้ยยยยยย” ฉัตรแซวขึ้นมา
   ฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh: เราทั้งโต๊ะขำขึ้นพร้อมกัน
พวกเราทานไปเฮอาไป คุยกันไปเรื่อยๆ ครับ ไก่เคเอฟซี วันนี้อร่อยกว่าวันอื่น เพราะผมได้ทานกับคนที่ไม่เคยชอบหน้ากันมาก่อน ซึ่งนั่นก็คือ ไอ้เป๊บ แต่ตอนนี้มันมายืนข้างกายผม รักผม และดูแลผมได้อย่างดีที่สุด ผมมีเพื่อนที่รักผม เช่น ฉัตร เบิด ทราย ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไร ก็มักจะโทรมาปลอบใจกันเสมอ วันนี้มีความสุขจังเลยครับ อยากให้เป็นแบบนี้ไปนานๆ จังเลย

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 11-06-2011 19:28:56

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: -Otto- ที่ 11-06-2011 21:27:56

น่ารักจัง :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-06-2011 22:14:42

อ่านตอนแรกๆไม่ถูกกันแต่ก็ไม่กี่ตอน หลังจากนั้นหวานตลอดๆ ชอบค่ะ
แต่แอบสงสารตั๋มนะคงเมา แต่ไม่น่าทำแบบนั้น อยากรู้ตั๋มเป็นไงต่อ
ปล.รอตอนหวานๆตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 11-06-2011 22:30:45

ฉัตรฮาอ่ะ ฮ่าๆ แอบสงสารตั๋มนะแต่ก็ทำไงได้ เดี๋ยวก็เจอคนดีๆเองเนอะ เป็บเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 11-06-2011 23:05:54

ตอนนี้เป๊บนำตัวน่ารักมากเลย โจ้ก็น่ารัก :L1: :pig4: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 11-06-2011 23:35:08

ตกลงมีแผนไรทำให้คุณเป๊บขอคุณโจ้เป็นแฟน :m28:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: esundarn ที่ 11-06-2011 23:54:58

เรื่องน่ารักมากเลย ทั้งครอบครัว แฟน เพื่อน ทุกคนน่ารักจัง อ่านแล้วอมยิ้ม ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 12-06-2011 04:03:48

น่ารักจัง   +1   :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-06-2011 09:41:08

 :กอด1:น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 12-06-2011 17:53:20

ไก่หวานเลย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่12 คิงคองคิกขุ คิงคองออดอ้อน UP 11/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-06-2011 18:13:58

ao16 : ขอบคุณคร้าบบบบ

-Otto-  : ใช่คร้าบบบผมกับเป๊บน่ารักใช่ป่าววววว ฮ่าๆๆ

MiSS-U : จริงๆ กว่าจะลงเอยกันได้ก็กัดกันเยอะนะคร้าบ แต่เล่าข้ามๆ ไปบ้าง ส่วนเรื่องของตั๋มน่าจะตอนหน้านี่ละครับ ตอนต่อไปจะได้เสียกันแล้วอะ กำลังเขินว่าจะเขียนแนวไหนนะซิ อิอิ

โจ๊กกุ้ง : ใช่ครับๆ ฉัตรฮามากเลยนะ ผมรักมันมากเลยละ ยังไงอ่านตอนที่ 13 แล้ว จะรักฉัตรเหมือนผมด้วยน้า

w1234 : ฮ่าๆๆ น่ารักทั้งคู่ใช่มั้ยค้าบบบ


esundarn : ขอบคุณคร้าบบบบบ

DE SaiKuNee : ขอบคุณคร้าบบบที่กดบวกให้ครับบบบบ

roseen : ขอบคุณคร้าบบบบ

m_pop91 : ใช่ครับๆ ไก่สูตรหวานเลยละ ฮ่าๆๆ


ขอบคุณทุกคนมากคร้าบบบ ใกล้ถึงตอนได้เสียกันแล้วอะ อาจจะใช้เวลาเขียนหลายวันคร้าบบบ

โจ้ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 12-06-2011 18:18:52

มารอแล้วครับ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-06-2011 18:21:11

Chapter 13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน
   พวกเราทั้งกลุ่มทานไก่เคเอฟซีไป นั่งคุยไปเรื่อยๆ จนประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง เสียงตามสายของดรีมเวิลประกาศปิดในเวลา 16.00 น. ปิดเร็วเพราะวันธรรมดานี่เอง ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์คงปิดเย็นกว่านี้ พวกเราก็เดินออกจากร้านออกไปด้านนอกเพื่อจะกลับบ้านกัน
“เออแล้วจะเอาไงต่อเนี่ย ไปแว๊นซ์กันที่ไหนอีกปะ” ฉัตรถามขึ้นมาขณะที่กำลังเดินออกจากดรีมเวิล
“ทุกคนๆ ชั้นว่านานๆ อาจารย์แกจะป่วย จนทำให้พวกเราได้มาเที่ยวกันเนี่ย อย่าเพิ่งแยกย้ายกันกลับเล้ย ไปแรดๆ ต่อกันเหอะ” ทรายเปรยขึ้นมา
“แล้วเมิงคิดว่าเราจะไปไหนกัน” เบิดถามทราย
“ชั้นมอบให้อีฉัตรคิดยะ” ทรายโบ้ยไปให้ฉัตร
“อ้าวอีนี่นิ อยากแรดแต่มาลงกรูเนอะ” ฉัตรแขวะ
   ฮ่าๆๆๆ พวกเราขำพร้อมกัน
“พวกเมิงอยากได้บรรยากาศแบบไหนละ” ฉัตรถาม
“อีฉัตรเอาแบบโรแมนติค ชมวิว บรรยากาศเหมาะกับการเสียตัวเลยนะแก” ทรายเสริม
   ฮ่าๆๆๆ ขำพร้อมกันอีก
“อีทรายตกลงเมิงจะเสียตัวเองหรือจะชมบรรยากาศ อีนี่นิ ฮ่าๆๆ” ฉัตรพูดไปขำไป
“ตกลงพวกเมิงเห็นด้วยนะว่าเอาบรรยากาศตามที่อีทรายมันว่า” พวกเราก็พยักหน้าพร้อมๆ กัน
   หลังจากที่ลงมติ ฉัตรก็หยิบมือถือขึ้นมา (มือถือวินโดว์โมบาย ยี่ห้อ โดพอด ที่หน้าจอสัมผัสอะครับ หลายๆ คนคงเคยใช้แน่ สมัยนั้นแพงมากกกกกกกก)

“พ่อคะ ฉัตรเองคะ มีเรื่องรบกวนคุณพ่อคะ....คือพอดีฉัตรกับเพื่อนๆ อยากปาร์ตี้กันนะคะ เอาบรรยากาศโรแมนติก บรรยากาศวิวสวยงามกลางกรุงเทพฯ รบกวนคุณพ่อเป็นธุระให้ฉัตรด้วยนะคะ” ฉัตรพูดกับพ่อดูเป็นทางการจัง ผมแอบคิดในใจ
“ได้คะพ่อ เอาเวลาสักประมาณ 1 ทุ่มก็ได้คะ” ฉัตรคุยกับพ่อไปพลางมองนาฬิกาบนมือถือไป
“แบบพิเศษคะ ฟูลออฟชั่นคะพ่อ อะไรนะคะ ไปถูกคะๆ แล้วเค้าอยู่ในเครือบริษัทเรามั้ยคะ”
“ได้คะๆ ขอบคุณมากคะพ่อ คิดถึงนะคะ กลับบ้านมาเยี่ยมฉัตรบ้างนะ สวัสดีคะ” ฉัตรวางสาย
“จัดการเรียบร้อยแล้วพวกเมิง คืนนี้เต็มที่ เออ ก่อนกลับใครจะเข้าห้องน้ำบ้างเนี่ย กรูไปห้องน้ำเดี๋ยวมา” ฉัตรถามขึ้นมา
“เออๆ กรูไปด้วยๆ ไอ้เป๊บ มาเป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ” เบิดชวน
“เออได้ๆ ที่รักไปห้องน้ำมั้ย” เป๊บหันมาถามผม ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
   ฉัตร เบิด เป๊บ ก็เดินไปห้องน้ำพร้อมกัน
“แล้วตกลงฉัตรมันจะพาไปแว๊นซ์ที่ไหนวะทราย” ผมถามทราย
“ชั้นก็ไม่รู้วะ แต่ดูน่าสนุก อีฉัตรมันชำนาญรอไปแรดอย่างเดียว โฮะๆๆ” อีนี่ขำเหมือนแม่มด ผมคิดแซวในใจ ฮิฮิ
“โอ๊ตไปด้วยกันเนอะ” ผมหันไปถามโอ๊ต
“ไปๆ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามากะพวกเมิงสนุกอะ รู้งี้กรูไม่บ้าเรียนคนเดียวหรอก ฮ่าๆๆ” ผมกับทรายก็ขำด้วย
   ประมาณห้านาที ทั้งสามคนก็เดินกลับมา ฉัตรส่งกุญแจรถให้เบิด พร้อมกับสั่งว่า
“อีเบิดเมิงขับ อีทราย อีโอ๊ตมานั่งรถกรูเนี่ย อย่าไปขัดอีโจ้กะผัวมัน” ฉัตรออกคำสั่ง แต่หน้ามันอมยิ้มยังกะมีแผน ชิ
“อีบ้า เมิงนี่กรูกับเป๊บยังเวอร์จิ้นโว้ยยยย ห่านี่” ผมด่าอีฉัตร
“ที่รักๆ คือเป๊บไม่จิ้นแล้วอะ” เป๊บสะกิดพร้อมทั้งบอกเสียงคิกขุใส่ผมอะ
   
ฮ่าๆๆๆๆ ฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต ขำพร้อมกัน ส่วนผมหน้าแดง เพราะคิดว่าเป๊บมันช่ำชองแน่ แต่กรูยังไม่เคยง่า ชิชิชิ
“ไอ้ฉัตร กรูไม่กล้าขับรถเมิงอะ Series 7 นะเว้ยนั้น แล้วถ้ากรูไปเฉี่ยวชนไม่มีปัญญาซ่อมให้เมิงอะ”
“เอาเหอะ ขับๆ ไป เมิงอย่าพากรูคว่ำตายละกัน ชนแม่มกรูซ่อมเอง ซ่อมไม่ได้ก็ซื้อใหม่ มันจะคันกี่บาทกันเชียว” ฉัตรบ่นกลับ
“เอออีรวยยยยย งั้นกรูซิ่งเมิงอย่าด่านะ” เบิดสวนกลับ
“ให้มันแน่ ซัดให้มันมิดคันเร่งนั่นละ อย่าได้แคร์พลังงานฟอสซิล” ฉัตรสวนอีก
“ฮ่าๆๆ” เบิดขำ
   ตกลงกันเสร็จพวกเราก็ขับรถออกมาจากดรีมเวิล ฉัตร ทราย โอ๊ต นั่งคันเดียวกันโดยมีเบิดเป็นคนขับ ส่วนผมก็นั่งกับหวานใจไง ฮิฮิ
“เป๊บๆ ตกลงเราไปแว๊นซ์กันที่ไหนอะ” ผมถามเป๊บ
“ไม่รู้เหมือนกันครับโจ้ ฉัตรบอกว่าจัดการแล้ว เอาไว้ใกล้เวลาจะบอกอีกที”
“อ้าวหรือ แล้วจะเดินทางกันกี่โมงเนี่ย แล้วนี่จะไปไหนก่อนละเป๊บ”
“ฉัตรมันบอกเป๊บก่อนจะขับออกมาว่า กลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวกันก่อน แล้วค่อยไปเที่ยวกันนะ”
“ก็ดีนะ ตอนนี้เริ่มเหนียวตัวละ กลับบ้านไปอาบน้ำดีกว่า” ผมหันไปมองเป๊บ เป๊บยิ้มให้ แถมคว้ามือผมไปจุ๊ฟฟฟด้วย เขินนนนน อะ

   เมื่อกลับมาถึงบ้าน ผมกับเป๊บก็เดินเข้าไปในบ้าน พบป้าศรีแกนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก
“ป้าศรีคร้าบ ทำไมบ้านเงียบจังครับ”
“อ๋อคุณหนูใหญ่ คือ คุณท่านทั้งสองกับคุณหนูเล็กออกไปข้างนอกกันนะคะ ป้าเลยมานั่งในห้องรับแขกเผื่อมีใครมาหานะคะ”
“อ๋อหรือครับ” ผมหยิบมือถือมากดหาเจ้าจิม
“ที่รักๆ เป๊บขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วรีบตามไปข้างบนนะ” ผมพยักหน้า หูแนบกับโทรศัพท์อยู่
“ฮัลโหล เจ้าจิม อยู่ไหนอะ”
“อ๋อ เฮีย พาพ่อกับแม่มากินข้าวที่ห้าง แล้วเฮียละอยู่ไหน”
“อยู่บ้านๆ พอดีกลับมาอาบน้ำจะออกไปข้างนอกกับเป๊บนะ งั้นฝากบอกพ่อกับแม่ว่าคืนนี้กลับประมาณสี่ทุ่มนะ ทานข้าวก่อนได้เลย”
“โอเคๆ เฮีย เที่ยวให้สนุกนะ ไม่ต้องรีบกลับ ฝากดูแลพี่เขยด้วยละเฮีย ฮ่าๆๆ” แล้วเจ้าจิมมันก็รีบวางสาย
“ไอ้..”วุ้ยจะด่ามันก็รีบวาง ชิ ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า
   หลังจากที่ผมกับเป๊บอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงมาชั้นล่าง ผมมองดูนาฬิกาบนข้อมือ เวลาประมาณ 18.00 น.แล้ว Where ever you go what ever you do เสียงมือถือผมดังขึ้น ดูหน้าจอ อีฉัตรโทรมา ผมกดรับสาย
“ว่าไงเมิง”
“อีหอย กรูถึงปากซอยทางเข้าบ้านเมิงแล้วนะ เดี๋ยวไปรับ”
“อ้าวเมิงมารับเรอะ ไม่ต้องลำบาก กรูกับเป๊บไปเองได้นะเมิง”
“ไม่เป็นไร กรูมาถึงแล้ว เมิงรอหน้าบ้านได้เลย” ฉัตรวางสายไป
“มีอะไรหรือที่รัก” เป๊บถาม
“ฉัตรโทรมาบอกว่าให้รอหน้าบ้านกำลังจะมารับอะเป๊บ”
   ปิ๊นๆๆๆ เสียงกดแตรรถหน้าบ้าน ผมกับเป๊บเดินออกไป เห็นฉัตรลงออกมายืนนอกรถ
“โห อีหอย เมิงแต่งตัวน่ารักวะ เป๊บก็แต่งตัวหล่อโว้ยยยย” ฉัตรแซว

   ผมแต่งตัวเสื้อคอวีสีฟ้า ใส่สร้อยรูปจี้หัวใจ กางเกงสีครีมเข้ารูปครับ มันก็เลยตัดกับผิวขาวๆ นะแหละ ส่วนเป๊บใส่เสื้อยืดสีแดง ตรงแถบกระดุมเป็นหนังสีดำ กางเกงขาเดฟ แถมแขวนแว่นตาดำไว้ที่คอเสื้ออีก หล่ออะ ขอบอกกกกกก
“อีฉัตรเมิงก็แต่งซะสวยนะ ใช่ย่อยนะเมิง” ผมแซวฉัตรไป
   ปิ๊บๆๆ ประตูรถฉัตรเลื่อนเปิดออก (ลืมบอกไปครับ ฉัตรมันเอารถ Alphad Hybrid มาครับ คล้ายรถตู้หรูๆ อะ นั่งสบายโคตร)
“เฮ้ย พวกเมิงขึ้นมาคุยในรถเหอะ จะได้รีบๆ ไป” เบิดบ่นออกมา
“อ้าวพวกเมิงอยู่กันในรถหรือวะ กรูไม่ทันได้สังเกต ฮ่าๆๆ” เป๊บแซวพร้อมขำ
   หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ ก็มี เบิดนั่งหน้าคู่คนขับ ตามด้วยแถวกลางเป็นฉัตรกับทราย ถัดมาแถวกลางเป็นผมกับเป๊บ และ โอ๊ตนั่งหลังสุด ระหว่างทางกำลังออกจากซอยผมก็ถามฉัตรว่า......
“อีฉัตร ตกลงนี่เราจะไปแว๊นซ์ไหนนี่”
“เอาน่าอีราก กรูไม่พาเมิงไปฆ่าหรอก” ฮ่าๆๆ ขำกันทั้งรถ
“สิงห์ ไปอาคารสเตททาวเวอร์สีลม ขึ้นทางด่วนไปลงที่ใกล้ที่สุด ขับเร็วๆ ด้วย” ฉัตรสั่งคนขับรถ
“ได้ครับ คุณหนู” สิงห์ตอบรับตามคำสั่ง
   คนขับรถก็ดั่งใจจริงๆ เล้ย เหยียบซะเต็มที่ แต่รถมันนั่งสบายเลยดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่อะครับ ผมกับเป๊บก็นั่งคุยมาตลอดทาง เพื่อนๆ ก็เม้าท์ๆ กันไป จนมาถึงสถานที่ที่ฉัตรมันสั่งนะแหละ
   พวกเราก็ลงจากรถ เดินเข้าไปในอาคารกัน ข้างในล๊อบบี้ มีคนใส่ชุดสูทยืนรออยู่
“คุณฉัตรครับ คุณท่านโทรมาสั่งตามที่ได้แจ้งไว้ครับ”
“ขอบคุณคะ พาไปได้เลยคะ”
   ชายใส่ชุดสูทก็เดินพาเราไปที่ลิฟท์ พวกเราขึ้นลิฟท์ไปชั้น 64 โห สูงจัง ผมเองก็ตื่นเต้นนะ เพราะถามฉัตรมันก็ไม่ค่อยบอกข้อมูลอะไร ถามเป๊บ เป๊บก็ส่ายหน้าไม่รู้ หันไปมองเพื่อนคนอื่นๆ ก็ทำสีหน้าคล้ายๆ ผมนะแหละ
   กิ้ง ลิฟท์เปิดประตูออกมา เดินขึ้นบันไดไปอีกนิดนึง ผมตกใจมาก เพราะนี่คือร้าน Sirocco ร้านที่แพงมาก เพราะมันอยู่ชั้นดาดฟ้า จริงๆ ผมเพิ่งรู้จักร้านนี้จากอินเทอร์เน็ต แต่ไม่เคยรู้ว่ามันอยู่บนตึกสเตททาวเวอร์
“คุณฉัตร โต๊ะด้านริมทางนี้ครับ”
“ขอบคุณคะ” ฉัตรยิ้มตอบ
“ตามสบายนะครับ ทุกอย่างคุณท่านสั่งไว้แล้ว” ชายชุดสูทโค้งให้ฉัตรทีนึง ฉัตรพยักหน้าตอบรับ
“ฮ่าๆๆ เป็นไงละพวกเมิง หรูป่าวๆๆ” ฉัตรถามทุกคน
“สุดยอดเลยวะเมิง วิวสวย บรรยากาศโคตรดีอะ” เบิดชมพร้อมทำท่ายกนิ้ว ทุกคนยิ้ม พยักหน้าเห็นด้วย ผมกับเป๊บมองหน้ากัน สบตากัน บรรยากาศดีมากมาย
“เฮ้ย นั่งๆ ตรงไหนพวกเมิงก็เลือกเอง แต่อีโจ้กับเป๊บนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกรูเนี่ย มันจะได้ดูวิวชัดๆ ” ฉัตรออกคำสั่งจัดแจงครบสูตร

   หลังจากที่พวกเรานั่งกันเสร็จ ผมพยายามมองรอบๆ เพื่อเก็บรายละเอียด เพราะมันสวยนี่น่า ห้องอาหาร Sirocco เป็นร้านอาหารสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนอะครับ และเป็นสถานที่พักผ่อนยามดึกของกรุงเทพฯ ด้วยน้า ด้วยความที่ตั้งอยู่บนชั้นที่ 64 จึงทำให้มองเห็นวิวดีๆ ของกรุงเทพฯ ได้กว้างเลยอะครับ มองทางด้านซ้ายเต็มไปด้วยแสงไฟจากตึกสูง ผมก็พยายามมองๆ นะว่าตึกอะไรบ้าง เท่าที่เห็นก็มีใบหยก ตึกธนาคารกสิกร แล้วก็อีกหลายๆ ตึกอะครับ มองทางด้านขวาก็เป็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยา ที่เลี้ยวลดงดงามสวยมากเลยครับ ถ้าทานอาหารอิ่มก็ไปนั่งที่ Sky Bar บาร์เก๋รูปวงกลม พร้อมทั้งนั่งชมแสงไฟรอบๆ ที่เปลี่ยนสีได้ตามจังหวะดนตรีแจ๊ส ของวง Blue Horn สรุปว่าผมชอบมากๆ เลยน้า
“ไงอีหอย ชอบมั้ย” ฉัตรถามผม
“สุดๆ เลยเมิง กรูไม่เคยมาที่นี่เลยนะ เคยดูรายการในทีวีแต่คิดว่าคงไม่มีปัญญามาอะ อาหารแพงมากกกกกก” ผมตอบฉัตรด้วยสีหน้าแบบว่าแพงมาก ฮ่าๆๆ
“ฮ่าๆๆ เรื่องเงินอย่าได้แคร์ มันจะกี่บาทกันเชียว เอ้าเพื่อนๆ ทั้งหลาย เดี๋ยวอาหารมาเมิงก็เตรียมแดก อย่าได้ยั้ง มื้อนี้ เจ๊เลี้ยงงงง” ฉัตรบอกเพื่อนๆ ทุกคนในโต๊ะ
“โห อีฉัตร มันไม่แพงไปเรอะ กรูว่าหารๆ กันก็ได้มั้ง เกรงใจเมิงวะ” ทรายแย้งขึ้นมา ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
“อ้าวอีนี่ อย่าได้ขัดใจกรู แดกไปๆ เครื่องดื่ม จะดงดริ้งอะไรเมิงก็จัดไป หรือไปหยิบที่ Sky Bar ก็ได้” ฉัตรแหกปากขึ้นมา

   ฮ่าๆๆ ทุกคนขำพร้อมกัน อาหารจานแรกที่นำมาเสริฟ คือ Starter เป็นสลัดสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนครับ ฉัตรสั่งมาตั้งสามจาน ผมไม่กล้าเหลือบดูราคาเลยนะ เพราะมันคงแพงมาก ตกแต่งมาสวยงามมากจนทุกคนเกรงใจที่จะตักกินเลยอะครับ จานที่สอง คือ ตับห่าน ผมก็จำชื่อฝรั่งไมได้อะนะ เป็นตับชิ้นใหญ่มากๆ สั่งมาสามจานอีก ไม่อยากคิดถึงราคาอีกกกก อ๊ากกกก แต่ขอบอก อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกก ผมกับเป๊บนั่งงาบๆๆ เยอะเลยละ ฮ่าๆๆ หันไปดูเบิดก็ใช่ย่อย มองหน้าทุกคนก็กำลังงาบๆๆ ทานกันไปเม้าท์กันไป สักพักฉัตรคงรำคาญเรื่องเครื่องดื่มละมั้งครับเลยโทรตามสิงห์คนขับรถมายืนข้างๆ มีหน้าที่คือไปหยิบเครื่องดื่มจาก Sky Bar มาอะ จานที่สาม เป็น สเต๊กเนื้อครับ ผมกับเป๊บไม่ทานเนื้อเลยขอเปลี่ยนเป็นหมูแทน ขอบอกครับ อร่อยมากๆ เนื้อหมูนุ่มมาก ตอนกินไปอารมณ์ดีมาก แต่ราคาไม่อยากคิดเลยง่า
“อร่อยมั้ยที่รัก” เป๊บหันมาถามผม
“สุดๆ เลยเป๊บ นี่ถ้าฉัตรไม่พามา คงไม่มีปัญญากินหรอก” ผมตอบและสบตาเป๊บ
“เกินไปน่าที่รัก ไม่มีปัญญาอะไรกัน คราวหลังเป๊บพามาอีก กินให้พุงกางเลยยยย” เป๊บตอบพร้อมเอามือมาขยี้หัวผม ผมยิ้มตอบไป
“นั่นดิอีหอย เป๊บมันรวยจะตายห่า กรูพามาวันนี้แค่นำร่อง เข้าใจปะอีราก” ฉัตรแขวะผม
“ฮ่าๆๆ ตกลงเมิงจะให้กรูเป็นหอยหรือเป็นราก เอาซักอย่าง” ผมแขวะกลับ
“ทั้งสองอย่าง เรียกเมิง หอยรากกกกก” ฉัตรทำเสียงยานๆ อะ
   ฮ่าๆๆๆๆ เราทั้งโต๊ะขำพร้อมกัน รักมันจริงๆ เล้ยอีเพื่อนคนนี้เนี่ย
“เพื่อนๆ อิ่มกันยัง” ฉัตรหันไปถาม ทุกคนพยักหน้าว่าอิ่มแล้ว เพราะแต่ละจานแพงจริงแต่ปริมาณก็เยอะนะ
“เปลี่ยนเป็นของหวานดีปะไอ้ฉัตร” โอ๊ตเสนอแนะ
“เออได้” ฉัตรยกมือเรียกสิงห์
“สิงห์ไปสั่งของหวานมา เอาที่อร่อยๆ บอกพนักงานไป”
“ครับๆ” สิงห์รับคำสั่งแล้วรีบเดินไป
   ไม่นานของหวานก็ถูกยกมา ขอบอกนะครับว่า ดูน่ากินมากกกกกก สุดยอดจริงๆเลย ของหวานที่สั่งมี ทาร์ทแอปเปิ้ล กินกับ ไอติมคาราเมลหอมๆ ขมๆ แล้วก็มีพุดดิ้ง คาราเมล หวานมากๆๆ เค้าเอาไปเผาไฟ จนน้ำตาลมันกลายเป็น กรอบๆ กินกับ สตอเบอรี่เปรี้ยวจิ๊ดดดด คิดได้ไงอะ อร่อยๆ ผมก็งาบๆ กับเป๊บจนเกือบหมดเลยละครับ เพื่อนๆ คนอื่นก็ไม่ต่างกันหม่ำไปคุยไป บรรยากาศดีมาก จนพวกเราหม่ำขนมหวานเสร็จ

“พวกเมิงเดินเล่นรอบๆ ได้นะ ชมวิวไปเรื่อยๆ รีเล็กซ์ๆๆ จะแดกอะไรเพิ่มไปสั่งลงบิลโต๊ะที่นั่งกันนี่แหละ” ฉัตรบอกเพื่อนๆ
“ที่รักๆ เราไปเดินมุมโน้นกันอะ วิวสวยดี” เป๊บชวนผม ผมก็ลุกขึ้น เป๊บเดินจูงมือไป แอบได้ยินเสียงเพื่อนๆ วิ้วๆ ด้วยละ พวกบ้า เขินนนนโว้ยยย ชิ

“สวยมั้ยที่รัก” เป๊บถามในขณะที่สวมกอดด้านหลังผม คางของเป๊บตั้งเกยอยู่บนศรีษะผมพอดี ลมพัดอ่อนๆ ไม่แรงมาก ไออุ่นจากตัวเป๊บ โรแมนติกชะมัดเลย
“สวยครับ โจ้ชอบมากเลยนะ ต้องขอบคุณฉัตรจริงๆ อะ ที่ทำให้ได้มาทานข้าวที่นี่กับเป๊บนะ”
“นั่นซินะ ว่าไปโจ้กับเป๊บศึกษาดูใจกันมากี่เดือนแล้วหว่า” เป๊บถามทำหน้านึกไม่ออก
“แอะ ทำลืมๆ เดี๋ยวตีๆ วันนี้ครบรอบสี่เดือนกับอีกสามวันตะหาก” ผมพูดใส่ไป ชิ ทำลืม
“ฮ่าๆๆ ไม่ได้ลืมนะ เป๊บทดสอบโจ้ต่างหากว่าจำได้มั้ย” เป๊บตอบทำหน้ายิ้มๆ
“เป๊บดีใจที่ได้มารู้จักและรักโจ้นะครับ ชีวิตของเป๊บมีความสุขขึ้นมากตั้งแต่ได้รู้จักกับโจ้นะ เป๊บสัญญาจะรักและดูแลให้ยิ่งกว่าชีวิตของเป๊บเลย” เป๊บพูดกับผม ผมเงยหน้าไปสบตา แววตาของเป๊บแฝงไปด้วยความจริงใจไม่มีแววตาของความเสแสร้งเลย
“ขอบคุณครับเป๊บ โจ้เองก็สัญญาว่าจะดูแลเป๊บตลอดไปนะ” ผมตอบกลับไปด้วยน้ำตาปริ่มๆ เพราะ นึกถึงคำที่แม่สอนนะครับ
   เราสองคนยืนสวมกอดกันสักพักนึง บรรยากาศโรแมนติก วิวสวย อากาศดี ผมไม่สนใจว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านหลังเราสองคนมองดูเราอยู่จะคิดยังไง แต่สำหรับตอนนี้ผมอยากหยุดเวลาความสุข ณ ช่วงนั้นไว้ ตราบนานเท่านานเลยละครับ

“ที่รัก” เป๊บเรียกข้างหูเบาๆ ผมเอี้ยวตัวมา เงยหน้าขึ้นมาสบตาเป๊บ แล้วก็.......
จุ๊ฟฟฟฟฟฟ “ เป็นแฟนกับเป๊บนะครับ” เป๊บพูดพร้อมกับมอบช่อดอกกุหลาบขนาดใหญ่ให้ผม
   ผมอึ้ง...ตกใจ...และตื้นตันกับประโยคที่เป๊บขอผมเป็นแฟนมาก เหลือบตามองไปด้านหลังเป๊บ เห็นเพื่อนๆ ทั้งหมดยืนลุ้นอยู่ แอะ หรือว่าเป็นแผนของอีฉัตรเนี่ยยยย ชิ

“โจ้ครับ เป๊บคิดว่าเราสองคนศึกษาซึ่งกันและกันมาพอสมควรแล้ว เป๊บมั่นใจว่าโจ้คือคนที่เป๊บรัก ตั้งแต่ที่โจ้เข้ามาในชีวิตเป๊บ เป๊บมีความสุขมาก โจ้เข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปของเป๊บ ทำให้เป๊บมั่นใจว่า โจ้คือคนที่ใช่ โจ้ครับ เป็นแฟนกับเป๊บนะครับ” เป๊บพูดด้วยสีหน้ามีความสุขและแววตาจริงจังมาก
   ผมรับช่อกุหลาบที่เป๊บยื่นมาให้ น้ำตาของผมไหลออกมา ไม่ใช่เพราะเสียใจนะครับ แต่อารมณ์นั้น ผมซาบซึ้ง บอกไม่ถูกว่าน้ำตาไหลออกมาได้ยังไง
“ทำตามที่พูดให้ได้ละกัน ตกลงครับ โจ้เป็นแฟนกับเป๊บ โจ้จะดูแลเป๊บเช่นเดียวกัน สัญญาครับ” ผมไม่รอช้า ผมเอามือโน้มท้ายทอยเป๊บ มาประกบปากผม จุ๊ฟฟฟฟฟฟ........ เราสองคนจูบกันไม่นาน แต่ใจสื่อถึงกัน
   โว้ววววว วิ้วววววววว กริ๊ดดดดดดด และตามด้วยเสียงปรบมือคนแถวๆ นั้น ฮ่าๆๆๆ เขินโคตตรรรรรรรรรรรร
“จุ๊ฟฟ นิดเดียวพอนะเป๊บ ส่วนคืนนี้ ค่อยว่ากัน” ผมกระซิบด้วยเสียงเซ็กซี่ข้างหูเป๊บ ทำเป๊บตัวเกร็งๆ ด้วย ฮ่าๆๆ ลุ้นละเซ่ไอ้ที่ว่ากันคืนนี้ จะเป็นยังไงอะ ฮ่าๆๆๆ

“ยินดีด้วยนะไอ้เป๊บ ที่ขอไอ้โจ้เป็นแฟนแล้ว” ฉัตรเดินเข้ามาแสดงความยินดี ตามด้วยเพื่อนๆ ที่ระดมพูดใส่ จนจำไม่ได้ว่าพูดอะไรกันบ้างเนี่ยยยยย

   หลังจากที่แผนการของฉัตรสำเร็จ เราทุกคนก็เดินกันไปนั่งที่ Sky Bar ดื่มกันไปเรื่อย ผมก็นั่งข้างเป๊บ แต่ไม่เหมือนการนั่งแบบเดิมๆ น้า คือ นั่งแนบชิดใกล้สุดๆ เลยละครับ ก่อนเป็นแฟน ผมยังไม่กล้าขนาดนั้นนะ แต่ตอนนี้ แทบไม่ยากจะแยกจากกันแล้วละ ฮ่าๆๆ

   ผมเหลือบสายตา เห็นฉัตรยืนชมบรรยากาศอีกด้านนึง จึงบอกเป๊บว่าขอตัวไปคุยกะฉัตร เป๊บก็พยักหน้าอนุญาตครับ

“ฉัตร กรูขอบคุณเมิงมากนะ ที่พามาเที่ยวในที่ดีๆ แบบนี้อะ ขอบคุณเมิงที่ช่วยให้กรูกับเป๊บลงเอยกันนะ” ผมเอ่ยขอบคุณฉัตร ฉัตรหันหน้ากลับมายิ้มให้
“โจ้ ไม่ต้องขอบคุณหรอกเมิง เมิงเป็นเพื่อนกรู เรื่องแค่นี้สบายมาก” ฉัตรตอบแบบยิ้มๆ
“โห เมิง ไม่ใช่เรื่องแค่นี้หรอก แต่นี้คือเรื่องที่ดีมากๆ สำหรับกรูนะ ไม่เคยมีเพื่อนกรูคนไหนทำให้กรูขนาดนี้เลย” ผมตอบฉัตรไป
   ฉัตรยิ้มให้ผม น้ำตาคลอๆ
“โจ้ เมิงรู้มั้ย ในชีวิตของกรูนั้นมีทุกอย่าง ไม่ว่ากรูอยากได้อะไรเพียงแค่เอาเงินไปแลก กรูก็ได้มันมา แต่สิ่งหนึ่งที่กรูเอาเงินไปแลกไม่ได้เลย คือ คำว่า มิตรภาพจากเพื่อน กรูไม่มีเพื่อนสนิท ไม่เคยมีเพื่อนที่จริงใจกับกรูเลย จนกรูได้ไปเจอเมิงตอนเรียนนะแหละ แวบแรกกรูถูกชะตากับเมิง กรูไปเอาเบอร์มือถือเมิงจากทราย แล้วโทรไปถามเมิงเรื่องเรียนบ่อยๆ เมิงเองไม่เคยปฏิเสธหรือรำคาญกรูเลย แถมคอยช่วยเรื่องเรียนกรูอีก จนกรูมั่นใจว่า คนแบบเมิงไม่น่าจะหลอกลวงกรู กรูพยายามสังเกตเมิงทุกวัน ไม่แปลกเลยที่มีแต่คนรักเมิงทั้งนั้น เพราะเมิงเป็นคนดี”
“อีโจ้ เมิงเป็นเพื่อนที่ดีกับกรูมากๆ กรูขอให้เมิงประสบความสำเร็จทุกอย่างในชีวิต เมิงมีอะไรให้ช่วยบอกกรูนะ กับเมิงกรูเต็มที่แน่ กรูจะใช้อำนาจทุกอย่างที่ตระกูลกรูมี ช่วยเหลือเมิงเอง” ฉัตรพูดพร้อมกับน้ำตาไหลเป็นทางเลย ส่วนผมนะหรือครับ น้ำตาไหลล่วงหน้าไปแล้ว ฉัตรคงเหงามาก เพราะพ่อกับแม่ก็ทำงานในต่างประเทศเสียส่วนใหญ่

   ผมเดินเข้าไปสวมกอดกับฉัตร กอดแบบแนบแน่นมาก ถ่ายทอดพลังให้เห็นถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่เรามีให้กัน
   ฮึก.......ฮือ..... “ขอบคุณมากฉัตร ขอบคุณมาก ฮึก... กรูรักเมิงนะเพื่อนขอให้ผลบุญที่เมิงช่วยกรูส่งผลให้เมิงเจอคนที่ดีๆ และรักเมิงนะ” ผมบอกกับฉัตรไป
“เออ กรูก็รักเมิงนะ” ฉัตรก็สะอื้นไม่ต่างจากผม จนเราสองคนผละออกจากกัน
“อีหอยเช็ดน้ำตา กลับไปนั่งในกลุ่มเพื่อนได้แล้ว ตาแดงแบบนั้นเดี๋ยวพวกห่านั้นมันถามมากอีก” ฉัตรเอาทิชชู่ส่งมาให้
“เมิงก็ด้วยแหละ มาสคาร่าไหลเต็มหน้าแล้ว ไปแต่งหน้าใหม่ไป๊” ผมพูดเสร็จ ฉัตรทำหน้าตกใจว่าโอ้วววม่ายยยย เดี๋ยวชั้นไม่สวย ผมก็ได้แต่ขำ

   ฉัตรขอตัวไปห้องน้ำเพื่อแต่งหน้า ผมเดินกลับมาที่กลุ่มเพื่อนๆ นั่งลงข้างเป๊บ เอียงตัวไปซบไหล่เป๊บ เป๊บหันมามองแบบอมยิ้มแล้วก็หันไปคุยกับ โอ๊ต เบิด ทราย ต่อ ระหว่างที่ผมนั่งพิงไหล่ อันแข็งแกร่งของเป๊บ พลางคิดในใจว่า วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของผม ผมได้รักเป๊บ เป๊บขอผมเป็นแฟน ผมได้รับรู้ความรักและมิตรภาพของฉัตรที่มีให้ผม ผมสัญญากับตัวเองว่า จะดูแลความรักที่ทุกๆ คนมอบให้ ตลอดไป........

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 12-06-2011 18:22:24

 :z13: :z13:  จิ้มก่อนอ่าน อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 12-06-2011 18:46:38

 :monkeysad: :monkeysad:  ซึ้งมากครับ    :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 12-06-2011 19:19:09

เพื่อนที่จริงใจหายากนะครับในสมัยนี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 12-06-2011 19:23:07

หวานๆแบบนี้ตลอดไปเลยน้า มีเพื่อนดีๆแบบนี้โชคดีจังเลยน้อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 12-06-2011 20:08:52

 :o8: :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 12-06-2011 20:39:02

ซึ้งมากกกกกกกกกกก

ทั้งความรักจากคนรักและมิตรภาพที่ดีของเพื่อน

เป็นสิ่งสำคัญในชีวิตที่คนเราจะขาดไม่ได้เลย

 :m15: :monkeysad: :sad11: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 12-06-2011 20:41:20

ขอให้รักษามิตรภาพนี้ให้ได้ตลอดไปนะครับ :call:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 12-06-2011 21:22:53

มีทั้งเพื่อนทั้งแฟนดีๆแบบนี้ ดีใจด้วยครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-06-2011 21:34:22

 :mc4: เย้ ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ว
กว่าจะเป็นแฟนกันคงมีอุปสรรคมาบ้างไม่มากก็น้อยโนะ
อืม อยากรู้ว่าหลังเป็นแฟนกันแล้ว ความรักที่วันนี้มากมายมัน
มีการสั่นคลอนบ้างมั้นคะ หรือมีอะไรมาให้สะดุดบ้าง เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
แต่เป็นกำลังใจกับความรักของคุณค่ะ
ปล.ติดตามตอนต่อไป ในฉากมหัศจรรย์ของความรัก :z1:555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: esundarn ที่ 12-06-2011 22:50:19

เหมือนขอแต่งงานเลย อ่านแล้วเขิลแทน >_<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 13-06-2011 01:38:36

เข้าใจโจ้ว่าคงงงๆ ตอนถูกเพื่อนถามว่าถูกขอเป็นแฟนหรือยัง
ก็ที่บ้านเค้ารับเป็นลูกเขย พี่เขย กันแล้วอะนะ  :m20:  :laugh:  :m20:  :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: -Otto- ที่ 13-06-2011 18:15:21

คำว่าเพื่อนช่างยิ่งใหญ่นัก..

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่13 คิงคองขอเป็นแฟน มิตรภาพของเพื่อน UP 12/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 17-06-2011 22:34:18

สวัสดีคร้าบบบบ หายไปหลายวันเลยอะ พอดีติดงานมากๆ เลยคร้าบบบ ขอบตอบเม้นๆ ก่อนคร้าบบบ

seaz : ใช่ค้าบ หายากมาก รักฉัตรมากมายเลยครับบบบ

โจ๊กกุ้ง : ขอบคุณคร้าบบบบ

ao16 : เขินด้วยยยย ฮิฮิ

GeTOuTNoW : ใช่ค้าบบบมิตรภาพของเพื่อนยิ่งใหญ่มากเลยอะ

m_pop91 : ขอบคุณคร้าบบบ

MiSS-U : มีทะเลาะกันบ้างครับ เล่าแน่นอนคร้าบบบ ฮิฮิ

esundarn : 5555555 ใช่ครับๆๆ เขินมาก แต่บนดาดฟ้าวันนั้นไม่อายเลยอะ เพราะซึ้งเป๊บอะครับ

เฉาก๊วย : ใช่ๆๆ ครับ งงมากกก พ่อแม่น้อง รักเป๊บเลยละ เชียร์กันจัง อิอิ

-Otto- : ใช่ครับ ยิ่งใหญ่มากมายยย

ปล.ขอบคุณทุกคนมากนะคร้าบบบ ที่เข้ามาอ่าน อยากให้มาเม้นๆ บ้างนะ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับบบบบ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 17-06-2011 22:50:27

สวัสดีคร้าบบ ตอนนี้ติดเรทนะค้าบบ เขินมากๆ เลยน้า เขียนอาจจะไม่ดี ยังไงก็เม้นๆ บ้างนะค้าบบบ :call:
Chapter 14 คิงคองวางแผนเที่ยว ออรัลให้คิงคอง
   หลังจากที่พวกเราสนุกสนานกับร้านอาหารที่ฉัตรนำมาเซอไพรซ์ งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกราครับ ฉัตรสั่งให้สิงห์ตามคนขับอีกคน เอารถตู้คันใหญ่มาอีกคัน เพื่อจะไปส่ง เบิด ทราย โอ๊ต ส่วนผมกับเป๊บ ฉัตรจะเป็นคนส่งเอง ตอนแรกๆ เบิด ทราย โอ๊ต บอกฉัตรว่ากลับแท็กซี่ได้ แต่ฉัตรมันก็เป็นห่วงกลัวจะเกิดอันตรายเลยพูดแกมบังคับว่าจะเอารถอีกคันไปส่ง พวกเราก็เลยตามใจเจ๊แกอะครับ
“เมิงสองคนรักกันมากๆ นะ อย่าทะเลาะให้กรูเห็นละ แม่จะด่าให้แหก” ฉัตรพูดขึ้นมาในขณะที่กำลังเดินทางไปส่งผมกับเป๊บที่บ้านผมครับ
“เออกรูจะไม่ทะเลาะกับโจ้ จะรักทะนุถนอมอย่างดีเลยเมิง ฉัตรกรูขอบคุณเมิงมากสำหรับเรื่องวันนี้นะ มีอะไรให้กรูช่วยบอกกรูได้นะ” เป๊บตอบพร้อมกับขอบคุณฉัตร
“เรื่องเล็กไอ้เป๊บ เมิงก็เป็นเพื่อนกรู แถม ยังเป็นสามีเพื่อนกรู ช่วยเหลือได้สบายมาก”
“บ้าแล้ววววววว อีฉัตร เป๊บเป็นสามีกรูตอนไหนห๊า” ผมตะโกนใส่ฉัตร พร้อมกับเขินหน้าแดง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เป๊บกับฉัตรขำพร้อมกัน
“ก็คืนนี้ไงอีหอย เป๊บจัดการเมิงแน่” ฉัตรแซว
“บ้า ใครจะยอมให้ทำแบบนั้น กรูยังไม่พร้อมโว้ยยย” ผมตอบไปหน้าแดงไป ไม่สบตาเป๊บด้วยอะ กลัวอะ ฮิฮิ
“อ้าวแบบนี้เมิงก็อดละซิเป๊บ โจ้มันไม่พร้อมวะ ฮ่าๆๆ” ฉัตรแซวเป๊บ
“ไม่ต้องเลยไอ้ฉัตร กรูรอโจ้ได้ ทั้งชีวิตก็รอได้” เป๊บพูดพร้อมหันมาสบตาผม ผมใจสั่นมาก เพราะ เป๊บทำตาหวานใส่  หล่ออะ อร๊ายยยย
   เราสามคนก็คุยเฮฮากันพักนึง จนรถใกล้ๆ ถึงบ้านผมแล้วละครับ
“เออไอ้เป๊บ จบการสอบปลายภาค ไปเที่ยวกันมั้ยวะ” ฉัตรถามเป๊บ
“เออน่าสนนะ ที่ไหนดีวะฉัตร โจ้ครับ คิดว่าที่ไหนดี” เป๊บตอบฉัตรแล้วหันมาถามผมด้วย
“ทะเลก็ดีน้าเป๊บ โจ้ไม่ได้ไปมานานแล้ว” ผมตอบเป๊บแล้วหันหน้าไปมองฉัตร
“อีหอยเอาในประเทศหรือต่างประเทศ” ฉัตรถามกลับ
“โหเมิง ต่างประเทศไม่มีตังค์ไปอะ เอาในประเทศแหละ อย่าไกลมาก ขี้เกียจนั่งรถ” ผมตอบเชิงบ่น
“ฮ่าๆๆ อีนี่นิ ไปต่างประเทศก็มีเสี่ยเป๊บออกให้ ไปในประเทศไกลๆ ก็เครื่องบินซิยะ จะนั่งรถให้เมื่อยทำไม” ฉัตรตอบขำๆ เป๊บก็หันมายิ้มให้ผม
“ตกลงโจ้เลือกทะเลนะครับ” เป๊บถามผมเพื่อความแน่ใจ
“ทะเลๆๆ เย้ๆ” ผมตอบแอบดีใจละ หลังสอบไปเล่นน้ำ ฮิฮิ
“เป๊บกรูว่าเกาะเสม็ด น่าจะโอเคสุด เมิงจะใช้บารมีเมิงหรือของกรู” ฉัตรหันมาถามเป๊บ
“เออวะ กรูไม่แน่ใจว่าธุรกิจครอบครัวกรูมีที่นั่นมั้ย แล้วถ้าให้เมิงจัดการลำบากเมิงปะวะ” เป๊บตอบพร้อมถามฉัตร
   ผมก็นั่งฟังเงียบนะครับ พลางคิดว่า กรูมีแฟนและเพื่อนเป็นมาเฟียหรือเปล่าอะ ใช้อำนาจมืดกันตลอดเลยงะ
“สบายมากเมิง เดี๋ยวกรูเตรียมเอง เป๊บเมิงไปแจ้งทราย เบิด ชวนไอ้โอ๊ตไปด้วย ที่เหลือทั้งหมดเจ๊จัดเอง ของถนัด ฮ่าๆๆ” ผมกับเป๊บก็ขำไปกับฉัตร

   เดินทางได้สักพักรถหรูของฉัตรก็มาถึงหน้าบ้านผมละคร้าบ ปิ๊บๆๆ ประตูรถเปิดออก ผม เป๊บ และฉัตรลงจากรถ
“ฉัตร เข้าบ้านกรูก่อนมะ กินน้ำๆ” ผมชวนฉัตร
“ขอบใจอีหอย กรูกลับไปพักที่บ้านดีกว่านะ งวดหน้าค่อยมารบกวนบ้านเมิง” ฉัตรตอบพร้อมยิ้ม
“เอางั้นหรือ งั้นเดินทางกลับดีๆ นะ มามะกอดทีนึงเพื่อนเลิฟ” ผมพูดเสร็จก็สวมกอดฉัตร
“สำหรับคืนนี้ขอบคุณเมิงมากนะฉัตร ขอบคุณมากๆ กรูรักเมิงนะ” ผมพูดในขณะที่สวมกอดฉัตร
“จิ๊บๆ เมิง กรูก็รักเมิงนะอีหอย” ฉัตรพูดจบเราสองคนก็ผละออกจากกัน
“กรูไปนะไอ้เป๊บ คืนนี้เมิงก็จับอีโจ้กินซะ ฮ่าๆๆๆ” ฉัตรแซวเป๊บ
“อีบ้า ทะลึ่งอะเมิง” ผมด่าฉัตรด้วยความเขิน ส่วนเป๊บยืนขำอยู่

   หลังจากรถฉัตรเคลื่อนตัวออกไปแล้ว ผมกับเป๊บก็เดินเข้าบ้านครับ เปิดประตูบ้านเข้ามา เห็นเจ้าจิมนอนหลับบนโซฟา
“จิมๆๆ ตื่นๆ ไปนอนบนห้อง” ผมเขย่าตัวจิม จิมลืมตาก็หาวใส่ผมเลยอะ
“อ้าวเฮียกลับมาแล้วหรือ” จิมพูดไปพลางหาวไป
“แล้วทำไมไม่นอนบนห้องละ มานอนอะไรตรงนี้” ผมถามจิม
“ก็เป็นห่วงเฮียอะ ปกติไม่ค่อยกลับบ้านดึก เลยมานอนคอยอะ” เจ้าจิมพูดไปตาปรือไป
   น้องคนนี้น่ารักจริงๆ เล้ย ห่วงผมเป็นที่หนึ่งละ ฮ่าๆๆๆ
“พี่ดูแลตัวเองได้ แถมมีพี่เป๊บอีก ไม่ต้องห่วงหรอก” ผมตอบเจ้าจิมไป เจ้าจิมก็ยิ้มๆ
“งั้นผมไปนอนละ ฝันดีเฮีย ฝันดีพี่เป๊บ” เจ้าจิมพูดเสร็จก็เดินเซๆ ขึ้นชั้นบนไป
“โจ้ จิมรักโจ้มากเลยนะ เป็นห่วงทุกเรื่องเลยละ” เป๊บพูดในขณะที่เราสองคนกำลังเดินขึ้นบันไดไปห้องผม
“ก็มีกันสองคนอะเป๊บ ไม่รักกันแล้วจะไปรักใคร” ผมตอบเป๊บผสมอมยิ้ม
“รักเป๊บไงจ๊ะ จุ๊บๆๆ” เป๊บตอบพลางเอามือหนวดปลาหมึกมาไต่ซะงั้นอะ
เพี๊ยะๆๆๆ “ทะลึ่ง” ผมตีเป๊บ เป๊บทำท่าลูบแขนเหมือนจะเจ็บ ลีลามากจริงๆ ชิ

   หลังจากที่เราสองคนเข้ามาในห้อง ก็ผลัดกันไปอาบน้ำครับ เป๊บก็ทำท่ากระหยิ่มยิ้มย่องประมาณว่าจะอาบน้ำด้วยกัน ผมก็ผลักออกไป ทำไมนะหรือครับ ถ้าให้อาบด้วยกันผมกลัวมันจะเขมือบผมเอานะซิ ผมอาบน้ำเสร็จก่อน ก็ออกมาห้องแต่งตัว เป๊บก็เข้าห้องน้ำไปอาบต่อ ผมแต่งตัวเสร็จ ก็ตกใจเลยละ เห็นเป๊บมานอนบนเตียงแล้วอะ
“โหย ทำไมอาบเร็วจังอะเป๊บ เสร็จก่อนโจ้อีกอะ” ผมถามด้วยความงงๆ
“ก็เป๊บอาบปกติไม่ต้องขัดผิวเหมือนโจ้นี่ เลยเร็วกว่าอยู่แล้ว” เป๊บตอบพร้อมยักคิ้วใส่ ไม่ต้องก็ได้เมิง มันน่ารักอะ บ้าจริงงงง ฮิฮิ
“มามะนอนๆ ครับ มาให้กอดทีซิว่าตัวนิ่มปล่าว” เป๊บชวนผมพลางเอามือตบเตียงที่ฝั่งที่ผมนอนอะ ผมก็เดินไปที่เตียงนะ เขินจัง ฮ่าๆๆ แล้วล้มตัวลงนอนครับ
   นอนปุ๊บ เป๊บกอดทันทีเลย แถมเอาจมูกมาซุกซอกคอผมด้วยอะ สยิวเว้ยยยย
“อืมม ตัวหอมจังงง นิ่มด้วยยยย” เป๊บกอดผมไปจมูกไซร้ไป จั๊กกะจี๊แล้วววว ฮ่าๆๆ
“เป๊บอย่าไซร้มาก จั๊กกะจี๊อะ ฮ่าๆๆ” ผมดิ้นดุ๊กดิ๊ก เป๊บก็หัวเราะไปด้วย

“โจ้ บนดาดฟ้าที่บอกว่า ตกลงคืนนี้ค่อยว่ากัน จะเอาไงต่ออะ” นั่น ไอ้ความจำดี มันทวงกรูละ เอาไงดีกรู
“ก็...โหยย..ลืมๆ ไปเถอะ โจ้ก็พูดไปงั้นอะเป๊บ” ผมตอบเลี่ยงๆ
“อ้าว ไม่เอาอะโจ้ จะตอบงั้นๆ ได้ไงอะ หลอกให้อยากแล้วจากไป” เป๊บพูดซะผมรู้สึกผิดเลยซะงั้น ชิ
   ผมลังเลคิดในใจอยู่สามวินาที เอาไงดีวะ หรือจะทำแบบที่คิด ยังไม่พร้อมนี่น่า งั้นเอาแผนสำรอง ไม่เคยแต่ก็ลองดูวะ
   ผมตัดสินใจผลักเป๊บให้นอนหงาย ตัวผมขึ้นคร่อมบนตัวเป๊บ ดูเป๊บตกทำสีหน้าตกใจไม่น้อยเลยครับ
   ชั่วเสี้ยววินาที ผมโน้มตัวเอาปากผมประกอบปากเป๊บ เราสองคนจูบแลกลิ้นกัน (ผมคิดในใจ เป๊บจูบเก่งมากง่า ตกลงผมจะคุมเกมส์ได้มั้ยเนี่ย ไม่รอช้าผมก็เลย..)ผมถอนปากออกจากเป๊บ แล้วก็เริ่มไซร้ซอกคอเป๊บ ใช้ลิ้นไล่เลียลงมาถึงหัวนมสีชมพูที่แข็งเป็นไต(ฮิฮิ เริ่มคุมเกมส์อยู่ละ) จนได้ยินเสียงเป๊บคราง
“อ๊า..ฮื้อ....ดีจังที่รัก ดีครับๆ” เป๊บคราง
   
 ผมไม่รอช้า ใช้ลิ้นเลียไล่ลงไปหน้าท้องซิคแพก ตามไรขนอ่อนๆ ของเป๊บลงไปด้านล่างจนถึง เป๊บน้อย (ผมคิดในใจเลยว่า ตื่นเต้นมากๆ เพราะอะไรนะหรือครับ เป๊บน้อย หรือว่า จะเป๊บใหญ่ดี มันแข็งตุงกางเกงชุดนอน ดูแล้วใหญ่มากเลยง่า) ผมเอามือไปจับเป๊บน้อย จนตัวเป๊บสะดุ้งเลยละครับ ผมเงยหน้ามองเป๊บ หน้าเป๊บแดงเลยอะ สงสัยตื่นเต้นกับมีเลือดสูบฉีด ฮิฮิ ส่วนผมไม่ต้องถามนะครับ แดงทั้งตัวนานละ ผมล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของเป๊บสัมผัสเป๊บน้อยโดยตรง เมื่อมือผมสัมผัสเป๊บน้อย ตัวของเป๊บกระตุกทีนึงเลยละครับ เป๊บก็ขยับตัวถอดกางเกงนอนออก ผมจึงได้เห็นเต็มตา โอยยย ใหญ่จังอะ เขินมากๆ :pighaun: (นี่พิมพ์ไปนั่งหน้าแดงไปอะครับ)
   ขนาดของเป๊บน้อยเจ็ดนิ้วครึ่งครับ (คือจริงๆ ครั้งแรกผมไม่รู้เท่าไหร่ ช่วงหลังเลยขอเอาไม้บรรทัดมาวัดของเป๊บ ฮ่าๆๆ ใหญ่จัง) สีไม่คล้ำนะ แต่เท่าที่ดูเป๊บน้อยก็สีเข้มกว่าความขาวของผิวเป๊บอะนะครับ ที่สำคัญ มือผมกำไม่มิดนะซิ อ๊ากกก
   ผมเอามือจับเป๊บน้อย เริ่มรูดขึ้นรูดลง จนเป๊บตัวเกร็งเลยละครับ ตอนนั้นผมก็เงอะงะ เพราะไม่เคยทำแบบนี้นะครับ แต่เคยดูหนังโป๊มาบ้าง แหะ เลยตัดสินใจลองดู ผมเอาปากครอบไปที่เป๊บน้อยครับ
“อ๊า....ฮื้อ.... ฮ๊า.....โอยที่รัก เสียวจังครับ แรงๆ ครับ” เป๊บครางเสียงกระเส่าเลยครับ แถมเอามือมาจับหัวผมแล้วโยกตามด้วยอะ อ๊ากกก
“อ๊ะ..ที่รักระวังฟันครับ เป๊บเจ็บๆ” ก็ไม่เคยนี่น่า ทำยังไงละ คือเอาจริงๆ นะครับ ณ ช่วงเวลานั้นใครจะมานั่งถามว่าอมยังไงอะ ผมเองก็คิดว่า ทำยังไงฟันจะไม่โดนเป๊บน้อยละ เหมือนสัญชาตญานนะครับ ผมเลยลองใช้ลิ้นกับห่อปากเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ฟันกระทบกับเป๊บน้อย
“ฮู่ววว...อ๊า...ซิ๊ดดดด...ดีครับๆ แบบนั้นๆแหละ ที่รักเสียวมากๆ แรงๆ ครับ” เป๊บเริ่มโยกแรงขึ้น
   ผมเลยละออกมาจากแท่งไอติมเป๊บน้อย ใช้ลิ้นเลียไปที่ ลูกบอลสองลูก ใหญ่เหมือนกันนะนั่น เท่าๆ กับลูกชิ้นยี่ห้อนึงเลยละครับ อ๊ากกกก เขินนนนน
“ซิ๊ดดดด” เป๊บครางพร้อมเกร็งตัวเลยละครับ “ที่รักเสียวมาก ดีครับๆ ดี อ๊า....” หลังจากเล่นลูกบอลหนำใจ ผมก็ขึ้นมาจัดการกับแท่งไอติมเป๊บน้อยต่อ ผมเริ่มเอาปากครอบอีกครั้ง
“ฮ๋า...ซิ๊ดด...ฮู๋ววว..เสียวจังๆ ดูดแรงๆ ที่รัก ครับแบบนั้น” เป๊บครางไม่เป็นภาษาเลยละครับ จนผมเห็นเป๊บตัวเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยเร่งความเร็วและดูดแรงขึ้นครับ
“ซิ๊ดดดดด....ฮ๊าๆ....... ฮู๋ววววววว....ที่รักแรงๆๆ ใกล้..แล้ว....” เป๊บเกร็งสุดๆ เลยละครับ โยกหัวผมไม่นับเลยละ จนในที่สุด
“อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..............” เป๊บน้อยพ่นน้ำสีขาวพุ่งออกมากแรงมากใส่ในปากผม ออกมาเยอะมากจนล้นปากออกมาเลยละครับ เพื่อความเสียวสะใจ ผมก็เอาลิ้นเลียไปที่หัวหน่าวเป๊บน้อย จนเป๊บตัวเกร็งมากๆๆ กระตุกหลายรอบเลยละครับ
   เป๊บนอนหอบแรงมาก เงยหน้าขึ้นมามองผม
“ที่รัก...เก่งจัง...เป๊บเสียวมากเลยนะ” เป๊บพูดพลางดึงผมไปกอด
   ผมยิ้มไม่ตอบอะไร แต่ขอบอกตอนนั้นหน้าแดงมากกกกกกกกกกกก แถมปากผมยังเลอะน้ำของเป๊บน้อยอีกอะ เขินนนน
“ที่รัก...เอ่อ..กลืนน้ำไปหรือครับ”
“ใช่เป๊บ โจ้ไม่รังเกียจหรอกนะ เพราะมันเป็นของเป๊บที่โจ้รักนะครับ” ผมตอบเป๊บแบบเขิน เป๊บก็ยิ้มแต่ยังนอนหอบ หายใจแรงนะนั่น สงสัยคงเสียวจัด
“เป๊บรักโจ้นะครับ รักมากที่สุดเลยนะ” เป๊บดึงผมไปหอมแก้ม ผมก็เขินอะ แต่แอะ สายตาเหลือบไปเห็นเป๊บน้อย นอนพาดหน้าท้องเป๊บอยู่ ขนาดสิ้นฤทธิ์ยังดูใหญ่ โหวววว ผมเลยเอามือไปจับ แล้วพูดว่า
“โหย เป๊บ ขนาดสิ้นฤทธิ์ ยังใหญ่อีกอะ” ผมพูดพลางเอามือจับพลิกเป๊บน้อยไปมา
“อย่าจับสิครับ เดี๋ยวมันพองขึ้นมาอีก คนที่เดือดร้อนไม่ใช่เป๊บนะ” เป๊บพูดเสร็จผมเลยเอามือออกเลยอะ กลัวเดือดร้อนอีก เป๊บก็ขำๆ อะครับ
“แล้วโจ้ละ ยังไม่เสร็จเลย เป๊บช่วยมั้ย” ไม่ต้องมาห่วงเรื่องแบบนั้นกรูมากก็ด้ายยยยยย ผมส่ายหน้าแล้วพูดว่า
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ โจ้รักเป๊บนะ ทำให้เป๊บได้ ส่วนถ้าเราสองคนจะทำมากกว่านั้น รอให้โจ้พร้อมก่อนนะ แล้วจะมอบทั้งกายและหัวใจให้เป๊บเลย” พูดไปหน้าแดงไป เป๊บดึงผมไปจูบครับ
 
“อ๊ะเป๊บไปล้างตัวไป เปลี่ยนชุดนอนด้วยนะ นอนกันเหอะ พรุ่งนี้มีเรียนบ่ายโมงอะ” ผมบอกเป๊บ
“ครับๆ ได้ครับที่รัก” เป๊บลุกขึ้น เดินไปที่ห้องน้ำ เป๊บน้อยห้อยแกว่งไปมา ผมหน้าแดงอีก ขนาดหมดฤทธิ์ยังใหญ่อีก ชิ ประมาณสิบนาที เป๊บก็ออกมาพร้อมชุดนอน
“ที่รักมามะ นอนกันๆ ครับ” เป๊บพูดก็ดึงตัวผมมากอดดด
“เป๊บรักโจ้นะครับ คืนนี้วิเศษสุดเลย เป๊บมีความสุขมากๆ เลยนะ ขอบคุณโจ้มากครับ” พูดจบเป๊บก็จุ๊บแก้มผมทีนึง
“โจ้ก็รักเป๊บนะค้าบบบบ รักมากเลยน้า” ผมก็จุ๊บคืนไปทีนึง
   
หลังจากนั้น ผมกับเป๊บก็หลับภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของกันและกัน  :กอด1:

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 18-06-2011 00:24:27

ไม่มีคำบรรยาย :pighaun: :pighaun:

 :haun4: :haun4: :haun4:

 :m25: :m25: :m25:

 :z1: :z1: :z1:

 o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 18-06-2011 00:41:34

โจ้ใจแข็งกับเป๊บดีเหมือนกันนะ และก็เข้าใจความรู้สึกของคนรักด้วย
มีแฟนน่ารักแบบนี้ต้องรักและทะนุถนอมให้มากๆ นะจ๊ะเป๊บ   :กอด1:

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ  NC ได้อารมณ์แบบให้รู้ว่าเป็นน้องโจ้มากๆ แบบอายๆ เขินๆ แต่ก็หื่นเล็กน้อย   :laugh:  :laugh:  :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 18-06-2011 03:38:07

 :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 18-06-2011 11:48:57

 :pighaun: :m25: :o8: :-[
ดีนะเนี่ยตาคิงคองไม่ค่อยหื่นอิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 18-06-2011 12:03:43

เป๊บอบอุ่นดีจังเลยครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 18-06-2011 13:02:14

 :haun4: :pighaun: :o8: :-[ :impress2: :haun4:
อ้าว..แล้วโจ้ล่ะ ไม่ค้างเหรอ..ถามแล้วก็ :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: esundarn ที่ 18-06-2011 21:08:52

เก่งนะเนี่ย ครั้งแรกก็รุกซะเองเลย  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 19-06-2011 19:41:24

 :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jeeson ที่ 22-06-2011 23:47:43

 :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่14 คิงคองวางแผนเที่ยวออรัลให้คิงคอง UP 17/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-06-2011 22:57:06

สวัสดีคร้าบบบ ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นเลยนะครับ ฮ่าๆๆ เลือดพุ่งกันเลยทีเดียว ขอบอกก่อนนะว่า ตอนเขียนฉากแบบนั้น เขินมากๆ เลยละครับ มันต้องใช้จินตนาการพอสมควรน่า ฮ่าๆๆ มีคำถามว่าคืนนั้นผมไม่มีอารมณ์ ถ้าตอบว่าไม่ก็โกหกละครับ เพียงแต่ ณ เวลาตอนนั้น ผมยังไม่พร้อมกลัวว่าถ้าให้เป๊บมาช่วยจะเลยเถิดนะครับ เลยทำให้เป๊บดีกว่า ยังจำภาพติดตาได้เลยน้า ฮ่าๆๆ สำหรับตอนนี้ไม่มีหื่นๆ นะครับ เป็นตอนเบาๆ เอาไว้ตอนหน้าไปเกาะเสม็ด ก็เสร็จทุกราย ผมไม่รอดก็ตอนไปเสม็ดนี่ละคร้าบบบ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณคร้าบบบบ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-06-2011 23:00:15

Chapter 15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ

“อึ๊....อื้ออออ....” ผมลืมตาตื่นเพราะแสงแดดยามเช้าส่องผ่านเข้ามาแยงตาครับ พอลืมตาขึ้นมาก็อยู่ในอ้อมกอดของเป๊บ อุ่นดีนะ แหะๆ บางทีก็ร้อน จะกอดแน่นอะไรนักหนา ทำยังกะกรูจะหนีไปไหนงั้นอะ ผมหันเหลียวหลังไปมองหน้าเป๊บ พลางคิดในใจว่า ขนาดตอนนอนยังหล่อเลยอะ ปากสีชมพู จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้มๆ เข้ากับผิวขาวๆ ของเป๊บได้เป็นอย่างดี พาลนึกถึงเรื่องเมื่อคืน อายเหมือนกันอะ เรากล้าทำได้ยังไง อ๊ากกก เขินนนน แล้วก็หน้าแดงทันที ฮือๆๆ
“ที่รัก ตื่นนานแล้วหรือ เป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าแดง” เป๊บลืมตาขึ้นมาก็ถามทันที ผมตกใจกำลังคิดเพลินๆ บทมันจะตื่นก็ตื่นโดยไม่บอกล่วงหน้าเอาซะเล้ยยยย
“ก็เพิ่งตื่นครับเป๊บ ว่าจะลุกขึ้น แต่ลุกไม่ได้ เป๊บกอดซะแน่นอะ จะดิ้นก็กลัวเป๊บจะตื่น” ผมพูดพร้อมกับยิ้ม
“โถที่รัก ปลุกเป๊บได้คร้าบบ ไม่ต้องกลัวเป๊บจะรำคาญนะ มามะหอมแก้มก่อนๆ” เป๊บพูดจบก็จุ๊บแก้มแรงๆ เลยอะครับ ผมก็ได้แต่นั่งยิ้มอะ ฮ่าๆๆ

“ที่รัก เอ่อ...เป๊บมีเรื่องถาม คือ...เรื่องเมื่อคืน ที่รักกล้าทำได้ยังไงครับ” เป๊บถามทำท่าเดิมคือท่าเขิน ท่ากระชากใจผมนะนั่น ผสมอมยิ้มด้วย
   โห เล่นถามกันแบบนั้น ผมก็เลยหน้าแดงแปร๊ดดดด ฮ่าๆๆ ตอนนั้นอายจริงๆ นะครับ คือ ไม่รู้ซิว่าทำกล้าทำได้ยังไง ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีอะไรในเรื่องอย่างว่าเลยนะ เพราะกลัวอะครับ เคยดูก็แค่หนังโป๊ที่เค้าทำๆ กัน เลยจำมาใช้บ้างก็เท่านั้น อ๊ากกกก เขินนนน
“บ้าอะเป๊บ ถามอะไรแบบนั้น โจ้เขินนะ” ผมเขินจริงๆ ครับ หน้ามันร้อนผ่าวไปหมดเลยอะ สุดท้ายก็กลั้นใจตอบไปว่า
“ก็ จริงๆ แล้วไม่กล้าหรอกเป๊บ แต่โจ้สัญญากับเป๊บที่บนดาดฟ้านั่นนี่น่า ว่าจะมีอะไรพิเศษให้ แต่โจ้ไม่พร้อมที่เราสองคนจะทำแบบนั้นอะครับ พอดีเป๊บทวงก็เลยรู้สึกผิด เลยตัดสินใจทำให้แบบนั้น ทั้งๆ ที่โจ้ทำไม่เป็นเลยนะ” ผมตอบทำตาแอ๊บแบ๊วไปด้วย เรียกเรทติ้ง ฮ่าๆๆ
“จริงหรือโจ้ ครั้งแรกจริงๆ หรือครับ” เป๊บทำตาโตแบบไม่ค่อยเชื่อ
“จริงซิๆ ไม่เคยทำเลยนะเป๊บ ทำไมหรือๆ” ผมตาโตตามเลยอะ
“เปล่าครับๆ ไม่มีอะไร แต่เป๊บกำลังสงสัยว่า ทำไมออรัลยังกับ Professional เลยอะ เป๊บเสียวสุดๆ เลย” เป๊บตอบแบบเขินๆ
   โหยยยไอ้คิงคอง จะไม่เสียวสุดๆ ได้ยังไงละ ตอนเป๊บน้อยเมิงอยู่ในปากกรูอะ เมิงเกร็งตัว ครางซะไม่เป็นภาษาเหมือนจะขาดใจ วะ..ฮ่าๆๆๆ
“แล้วชอบปะละเป๊บ” ผมถาม เป๊บพยักหน้าเร็วๆ แล้วตอบว่า
“ชอบมากกกกกกครับบบบบ นี่ว่าจะขออีกสักรอบ” เป๊บตอบทำหน้าหื่นใส่
“บ้า นี่มันตอนเช้านะ ถ้าทำให้แล้วเป๊บส่งเสียงแบบเมื่อคืน เจ้าจิมคงได้โทรตามรถพยาบาลมารับแน่อะ ส่งเสียงยังกะจะขาดใจตาย” ผมพูดพร้อมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆ เป๊บว่าก่อนจิมจะตามรถพยาบาลมันจะวิ่งขึ้นมาดูก่อนนะซิว่า พี่ชายมันกำลังทำอะไรอะ ฮ่าๆๆ” เป๊บหัวเราะ จนผมเขินแทนเลยอะ เถียงแพ้คิงคองทุกทีเล้ยยยย ชิชิชิ ผมสงสัยอยู่เรื่องนึง เลยถาม

“เป๊บ..คือ...อยากรู้อะว่าทำไมตอนเป๊บเสร็จน้ำถึงเยอะมากเลยอะ” ผมสงสัยจริงๆ นะ ถ้าเทียบกับของผมเองแล้ว ต่างกันเลยอะ แงๆ
“โห โจ้เล่นถามแบบนี้เป๊บจะรู้มั้ยละ แต่ถ้าจะให้เล่านะ มันก็เยอะมาตั้งแต่วัยรุ่นแล้วนะครับ ถ้ามีอะไรกับใครยิ่งเสียวเท่าไหร่มันจะออกมาเยอะมากเลยละ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“แอะ ห้ามไปมีอะไรกับใครเด็ดขาด อย่าให้รู้นะ จับเฉือนทิ้ง” ผมทำหน้ากับเสียงดุๆ ใส่เป๊บ จนเป๊บเอามือไปกุมเป้าเลยอะ ฮ่าๆๆ
“ครับๆ ไม่มีอะไรกับใครแน่ อย่าดุเป๊บซิ เป๊บรักโจ้คนเดียวนะ สัญญาว่าจะมอบเป๊บน้อยให้โจ้คนเดียวเลย” เป๊บพูดพลางทำท่าชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือสามัญอะ น่ารักจริงๆ ฮ่าๆๆ
“ให้มันแน่ อย่าให้จับได้ เฉือน ปาดคอ ฝังสด ฮ่าๆๆ ตายซะ” ผมทำท่าดุมากๆ ใส่เป๊บ เห็นเป๊บแอบหน้าซีดเหมือนกัน ฮ่าๆๆ สะจายยยยย

“เป๊บไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวไปเรียนสายนะ”
“ครับๆ เป๊บอาบก่อนหรือโจ้อาบก่อนนะ” เป๊บถามผม
“หรือจะอาบด้วยกัน” เป๊บถามทำหน้าตาแบบอินโนเซ้น ชิ น่าตีนัก
“บ้า โจ้อาบก่อนดีกว่า อาบพร้อมเป๊บกลัวจะไม่ได้เรียนพอดี” ผมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆ” เป๊บขำตามหลังมาครับ

   หลังจากที่เราสองคนอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงมาข้างล่าง มีอาหารเช้าวางบนโต๊ะ แต่ทุกคนหายหมดซะงั้นอะ เห็นก็แต่ป้าศรีที่แกนั่งดูทีวีอยู่อะครับ
“ป้าศรีครับ พ่อแม่ จิมละ” ผมถามป้าศรี
“อ๋อ คุณท่านทั้งสองออกไปทำงานแล้วคะ ส่วนคุณหนูเล็กไปเรียนคะ ป้าก็มาคอยคุณหนูใหญ่ลงมาทานข้าวนี่แหละคะ”
   ตายแล้วววว รู้สึกผิดจังเลยอะ เมื่อคืนกลับดึกแล้วก็นอนดึกด้วยนี่น่า เพราะไอ้คิงคองตัวการนี่แหละ ชิ ผมหันไปมองเป๊บ เป๊บทำหน้างงๆ ใส่ ฮ่าๆๆ
   เราสองคนก็ทานอาหารเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้อะครับ ทานไปคุยไปเรื่อยจนประมาณเวลา 11 โมง เราสองคนก็เดินไปที่โรงรถ ผมก็เห็น....
“อ๊ะ..นั่นสีทองๆๆ ซ่อมเสร็จแล้ว เย้ๆๆ” ผมวิ่งไปที่รถผมอะครับ แอบตั้งชื่อมันว่าสีทองแหละ ฮ่าๆๆ เอามือลูบๆ ให้หายคิดถึง
“โห ดีใจขนาดนั้นเลยหรือที่รัก งั้นให้สีทองเฝ้าบ้าน แล้วไปกับสีหมอกของเป๊บดีกว่า” แอะ สีหมอกอะไรของมันอะ หันไปดู อ๋อ  E240 ของเป๊บสีบรอนซ์ควันบุหรี่เหมือนหมอก ตั้งชื่อซะหรูจนรถกรูด้อยค่าไปเล้ยยยย ฮ่าๆๆ
   หลังจากตั้งชื่อรถยนต์คู่ใจเสร็จ ผมก็มานั่งในสีหมอกของมันละครับ ระหว่างทางขับไปมหาวิทยาลัยก็คุยหยอกล้อเล่นกันไปเรื่อยๆ เป๊บชอบทะลึ่งอะ เอามือผมไปวางบนเป๊บน้อยบ้าง ไม่ก็เอามือไปจูบบ้าง บ้าจริงงง เขินนนนน ฮ่าๆๆ จนรถเลี้ยวเข้ามหาวิทยาลัย ขึ้นตึกจอดรถ ผมกับเป๊บก็เดินมาที่อาคารอเนกประสงค์ที่เดิม เพื่อขึ้นเรียนชั้น 9 ครับ จนได้ยินเสียง...
“โว้วๆๆ อีหอยทางนี้” ผมหันไปก็เห็นฉัตรโบกมือเรียก มีทราย โอ๊ต เบิด นั่งรวมอยู่ด้วย อยากถามมันเหมือนกันว่า กรูเปลี่ยนชื่อหอยตั้งแต่เมื่อไหร่ ชิชิชิ
“ฮัลโหลเพื่อนๆ ทำอะไรกันอยู่” ผมทักทายครับ
“กำลังจะขึ้นเรียนยะ แต่ชั้นรอๆ เผื่อแกกะเป๊บมาทัน” ทรายตอบยิ้มๆ
“ช่ายยย ไอ้เป๊บเมื่อคืนจัดการอีโจ้ยัง ฮ่าๆๆ” ฉัตรหันไปถามเป๊บ เป๊บทำท่าจะอ้าปากบอก ก็โดนผมเอาศอกกระทุ้งหน้าท้อง
“ก็...โอ้ยยย” เป๊บเอามือกุมท้อง
“อีฉัตร ถามอะไรทะลึ่งๆ เมื่อคืนไม่มีอะไรโว้ยยยย” ผมตอบปฏิเสธไป หันหน้าไปทำตาดุๆ ใส่เป๊บประมาณว่าห้ามพูดเด็ดขาด
“ฮ่าๆๆๆ” เพื่อนๆ ทั้งกลุ่มขำพร้อมกัน
“แล้วทำไมเมิงต้องหน้าแดงวะ  อย่าให้จับได้ กรูจะแซวซะ ฮ่าๆๆ” ฉัตรพูดขำๆ อะครับ ผมละเซ็งร่างกายตัวเอง เวลาเขินมันก็จะหน้าแดงทุกที มันห้ามไม่ได้นี่น่า ชิชิชิ
“เฮ้ย กรูว่าขึ้นเรียนอะ อีกห้านาทีจะบ่ายโมงแล้ว” เบิดชวน
   พวกเราทุกคนก็เดินไปขึ้นลิฟท์ เพื่อไปชั้น 9 เข้าสู่ห้องเรียนครับ ลิฟท์มาถึงชั้น 9 ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ ก็เดินมาเรื่อย เลี้ยวซ้ายเพื่อไปที่ห้องเรียนก็เจอกับ....
“เป๊บๆ ตั๋มอยู่ข้างหน้าอะ” ผมดึงแขนเสื้อเป๊บ พร้อมกลับบอกแบบกลัวๆ เพื่อนๆ ก็หันมามองผมแล้วสบตาทำหน้าเลิ่กลั่ก
“โจ้ไม่ต้องกลัวนะ เป๊บอยู่ข้างๆ ไม่ยอมให้มันมาทำร้ายโจ้หรอก” เป๊บพูดพร้อมกับบีบมือแน่น ผมอุ่นใจเมื่อเป๊บบอก
   พวกเราเดินเข้ามาใกล้ตั๋มเรื่อยๆ ตั๋มหันหน้ามามอง สบตากับผมแล้วหันกลับไปทันที ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
   เพื่อนคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครทักทายตั๋มเลย พวกเราก็เดินเข้าห้อง สักพักอาจารย์ก็เข้ามาสอนครับ ผมรู้สึกกลัวๆ ตั๋ม ภาพคืนวันนั้นมันหวนย้อนมาในสมอง เลยกระซิบบอกเป๊บ
“เป๊บ โจ้กลัวอะ ตั๋มมันนั่งส่วนไหนของห้องอะ”
“ไม่ต้องกลัวนะโจ้ เป๊บอยู่ด้วยทั้งคน มันนั่งมุมขวาหลังห้องนี่แหละ” เป๊บปลอบผมพร้อมเหลือบตามอง
   คำปลอบของเป๊บทำให้ผมอุ่นใจขึ้นครับ อาจารย์สอนไปได้สักพัก ผมก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ จึงกระซิบบอกเป๊บ แล้วลุกขึ้นไปห้องน้ำครับ
   หลังจากทำธุระที่โถฉี่เสร็จ ผมก็เดินมาที่อ่างล้างมือ มองในกระจก ด้านหลัง....
“ตั๋ม.... เอ่อ มีอะไร” ผมตกใจมากที่ตั๋มมายืนด้านหลัง ผมถามด้วยเสียงสั่นๆ
“คือ...โจ้ไม่ต้องกลัวนะ เราไม่ทำอะไรหรอก คือ..” ตั๋มเสียงตะกุกตะกัก พยายามอธิบาย
“ค่อยๆ พูดตั๋ม มีอะไรจะบอกเราหรือ” ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นเพราะตั๋มไม่ได้คิดร้าย
“คือ..เราอยากขอโทษโจ้ โจ้ยกโทษให้เรานะ คืนนั้นเราไม่ได้ ฮึกๆๆ..ฮือๆ...” ตั๋มพูดไม่ทันจบก็ร้องไห้ซะแล้ว ผมรู้สึกสงสารตั๋มมากเลยครับ คิดว่าตั๋มคงไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น เลยเดินเข้าไปหาแล้วกอด
“ตั๋ม ใจเย็นๆ นะ เรายกโทษให้นะ อย่าได้เครียดมากเลย” ผมปลอบตั๋มครับ
“ฮือๆ..ฮึกๆ...เราขอโทษ เราชอบโจ้ตั้งแต่แรกเห็น พอรู้ว่าโจ้กับเป๊บคบกัน เราหึงนะ บวกกับวันนั้นขาดสติด้วย” ตั๋มพูดไปพลางร้องไห้ไป
“เราเข้าใจนะตั๋ม อย่าร้องๆ โอ๋ๆ เราไม่โกรธหรอกนะ” ผมปลอบพลางโอบกอดตั๋ม
“ฮึกๆๆ....ขอบคุณมากครับโจ้ ขอบคุณที่ไม่โกรธตั๋มนะ” ผมปลอบตั๋มอยู่พักนึง จนตั๋มรู้สึกอาการดีขึ้น
   ผมกับตั๋มก็ผละออกจากกัน ผมจึงบอกตั๋มให้ไปล้างหน้า เดี๋ยวกลับเข้าไปเรียนเพื่อนๆ จะสงสัย ผมยืนรอตั๋มล้างหน้าเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน โผล่พ้นประตูห้องน้ำมาก็พบกับ
“อ้าวแล้วนี่เป๊บกับพวกเมิงมาทำอะไรหน้าห้องน้ำเนี่ย” ผมถามเพราะเห็นเป๊บ เบิด ทราย โอ๊ต ฉัตร มายืนรอเต็มเลยอะ
“มายืนรอช่วยเมิงไงอีห่า กรูนึกว่าเมิงจะเกิดอันตราย” ฉัตรแหกปากตอบมาก่อน เพื่อนคนอื่นๆ ก็พยักหน้า
“โจ้โอเคนะ ปกตินะ” เป๊บพูดพร้อมเข้ามาจับหน้า จับแขน ดูทั่วตัวเลยอะ
“โอเคครับเป๊บ” ผมยิ้มตอบเป๊บ พร้อมกับหันหน้าไปหาเพื่อน “ทุกคนๆ ตั๋มกับกรูเคลียร์กันเข้าใจแล้วนะ กรูว่าพวกเรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ”
   ทราย เบิด ฉัตร มองหน้ากัน ส่วนโอ๊ตทำหน้างงๆ อยู่บ้าง แต่ก็คงจะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นนะครับ
“เป๊บ กรูขอโทษที่ทำกับโจ้นะ ยกโทษให้กรูด้วยนะ” ตั๋มขอโทษเป๊บ เป๊บยื่นมือมา ตั๋มจับมือเป๊บ
“กรูเข้าใจเมิงตั๋ม ถ้าเรื่องนี้มันสลับกัน กรูอาจจะทำเหมือนเมิงหรือหนักกว่าเมิงก็ได้” เป๊บตอบ แต่ผมฟังดูแล้วแปร่งๆ ถ้าสลับกัน คืนนั้นคิงคองอาจจะข่มขืนผมแน่ ฮ่าๆๆ
“ทุกคนๆ กรูขอโทษนะ” ตั๋มหันไปขอโทษเบิด ทราย ฉัตร
“เออไม่เป็นไร พวกเราเองยกโทษให้ เพื่อนกันไม่โกรธกันหรอกวะ ฮ่าๆๆ” ฉัตรพูดทำให้ทุกคนหัวเราะตามกัน บรรยากาศดีขึ้น
“เอ้ย เข้าเรียนต่อเหอะ ออกกันมานานแล้ว เดี๋ยวอาจารย์ยิงเอา” โอ๊ตชวน
“เว่อร์ยะ อาจารย์ประเทศไหนยิงนักศึกษาที่สวยที่สุดแบบชั้นยะ” ทรายแขวะโอ๊ต ทำให้พวกเราขำกัน

“เอาละ ขอบคุณทุกคนมากที่ตั้งใจเรียนกัน วันนี้เป็นคาบสุดท้ายของการเรียนแล้ว สัปดาห์หน้าก็จะเข้าสู่การสอบปลายภาค อาจารย์ขอให้ทุกคนทบทวนเนื้อหาทั้งหมดที่ได้เรียนไปเพื่อเตรียมตัวสอบ ขอให้ทุกคนได้เกรดตามที่ต้องการนะ” อาจารย์กล่าวสรุปอวยพรพวกเราครับ
“สาธุ เพี้ยงๆ” ทุกคนในห้องพูดพร้อมกันเลยอะ รวมผมกับเป๊บด้วย ฮ่าๆๆ
“พวกเราจะนัดติวกันปะวะ” ฉัตรถามขึ้นมา
“น่าสนนะ แต่เอางี้ดีปะ ชั้นว่าต่างคนต่างไปอ่านก่อน ถ้ามันไม่เก็ทค่อยนัดกันเป็นทางการอีกที” ทรายพูดเสริม
“เออได้ แต่ฉัตรเมิงอย่าลืมเรื่องที่คุยกะกรูไว้นะ” เป๊บถามทวงฉัตร
“เออวะ แม่มเกือบลืม เออนี่ทุกคน หลังสอบเสร็จกรูว่าพวกเราไปแรดที่เกาะเสม็ด พักผ่อนๆ” ฉัตรชวนเพื่อนๆ สีหน้าระรื่นมาก
“โอ้ววเลิศศศศมากกกกกอีฉัตรรรรร” ฮ่าๆๆ ทุกคนขำเสียงทราย ตอแหลมากๆ อะครับ
“งั้นตามนี้ กลับไปอ่านกันก่อน ถ้าไม่เข้าใจค่อยโทรนัดติวกันวะ หลังสอบก็ไปเที่ยวตามที่คุยกัน” เบิดกล่าวสรุป

   หลังจากที่พวกเรานัดแนะกันเสร็จ เพื่อป้องกันการสอบตกก็แยกย้ายกลับไปอ่านหนังสือที่บ้านครับ ระหว่างที่ผมกับเป๊บขับรถเดินทางกลับบ้าน เราสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ ครับ เป๊บก็ถามถึงเรื่องตั๋ม ผมก็ตอบไปตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ แล้วก็คุยเรื่องเที่ยวเกาะเสม็ด สัพเพเหระไปเรื่อยครับ จนเสียงโทรศัพท์มือถือของเป๊บดังขึ้น..................

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 24-06-2011 23:33:50

ตัดใจจากโจ้แล้วก็ขอให้ได้เจอรักที่ใช่ไวๆ นะจ๊ะน้องตั้ม   :L2:

รอๆๆๆๆๆๆ ทริปเกาะเสม็ด   o18

 :pig4:   :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 25-06-2011 00:06:10

 :L2: :L2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 25-06-2011 13:02:09

ตั๋มน่าสงสารนะ  :m15:

ขนาดร้องไห้เลย แสดงว่าอารมณ์อ่อนไหว

เชื่อได้ตั่มเป็นคนดีมากคนหนึ่งเลย

ขอให้ตั๋มพบกับคนที่สามารถเป็นที่รักของตั๋มเร็วนะ :call:

 :กอด1:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 25-06-2011 13:49:45

เป็นเพื่อนกันก็ได้นี่เนอะตั๋ม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-06-2011 22:17:07

สวัสดีคร้าบบบบ  สัปดาห์นี้ไม่ได้เข้ามาอัพนะครับ ติดไปต่างประเทศกับเป๊บฮับผม แฮ่ๆ ถ้ากลับมาเมืองไทยจะรีบมาปั่นๆ ให้นะคร้าบบบ คิดถึงผมกับเป๊บบ้างน้า  :pig4: :pig4:

โจ้กับเป๊บ ครับ  :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 01-07-2011 00:29:27

ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะโจ้ แล้วอย่าลืมของฝาก FC ด้วยนะคะ
เอาเป็น :impress3: มาต่อตอนต่อไปให้ได้อ่านเยอะๆละกัน
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันให้ได้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 05-07-2011 13:06:35

โจ้กับเป๊บกลับมาจากต่างประเทศหรือยังคะ
แฟนคลับรอของฝากอยู่นะคะ คิดถึงคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่15 ความรู้สึกของตั๋ม คำขอโทษจากใจ UP 24/6/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 05-07-2011 17:25:25

ป่านนี้เป๊บกับโจ้คงสนุก และมีความสุขกันสองคนที่ต่างประเทศเนอะ
ก็ขอให้สนุก+มีความสุขมากๆล่ะกัน
แฟนๆรออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-07-2011 12:43:32

สวัสดีคร้าบบบบ กลับมาถึงประเทศไทยแล้วครับ แหะๆ มี FC หลายคน PM มาถามว่า อย่าลืมเขียนเรื่องราวที่ไปต่างประเทศครั้งนี้บ้าง จริงๆ แล้วอยากจะบอกทุกคนว่า เรื่องราวที่เล่าไปเกิดขึ้นตอนสมัยเรียนปริญญาโทเมื่อ 7 ปีก่อนอะครับ ตอนนั้นผมยังอายุ 23 เองน้า ส่วนเป๊บก็ 24 ณ เวลา ตอนนี้อายุเข้าเลขสามกันแล้วละครับบ แก่แล้วอะ ฮ่าๆๆ แต่ผมกับเป๊บก็ยังรักกันเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิมด้วยครับ อิอิ คงจะถ่ายทอดเรื่องราวในช่วงที่สำคัญไปเรื่อยๆ นะครับ ยังไงก็ติดตามนะคร้าบบบ

ปล.สำหรับเรื่องราวในต่างประเทศ จะเล่าประเทศแรกๆ ก่อนนะครับ พ่นพิษกันเยอะเลย ว๊ากกก เขินนน ฮ่าๆๆ ยังไงก็ฝากตอนนี้ด้วยนะครับ Rate Super XXX เลยคร้าบ :pig4:

Chapter  16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ

“ครับ พี่ปริม” ผมหันไปมองเป๊บ พี่ชายคนโตของเป๊บโทรมาหรือนี่
“หา จริงหรือครับ ครับๆ ได้ครับๆ เป๊บจะรีบกลับนะ แล้วพี่ปันทราบหรือยังครับ....ครับๆ เจอกันที่บ้านครับพี่” เกิดอะไรขึ้นอะ เป๊บดูเสียงดีใจมากๆ เลย เป๊บวางสายพี่ปริมไปแล้วหันมาบอกผมว่า
“โจ้ๆ คืนนี้คุณพ่อกับคุณแม่กลับมาทานข้าวที่บ้านใหญ่ครับ เป๊บดีใจจังไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้ว” เป๊บหันมาบอกผม ด้วยสีหน้าและแววตาที่ดีใจมาก ผมไม่เคยเห็นเป๊บดีใจขนาดนี้เลยนะ
“จริงอะเป๊บ ดีใจด้วยๆๆ แล้วคืนนี้กลับบ้านหรือครับ” 
“ครับ เป๊บกลับบ้านไปหาคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะ โจ้นอนคนเดียวได้นะ หรือจะให้เป๊บมานอนเป็นเพื่อน” เป๊บแสดงสีหน้าดีใจมาก พอถามว่าจะให้มานอนเป็นเพื่อน แววตาทะลึ่งซะงั้น ชิ เมิงนี่เดาอารมณ์ยากโว้ยยย
“ไม่เป็นไรๆ เป๊บไปนอนบ้านได้เลยครับ นานๆ คุณพ่อคุณแม่มาทีนึงนะ เผื่อเป๊บจะได้คุยกับท่านทั้งสองด้วยน้า” ผมตอบปฏิเสธเป๊บไป
“งั้นเป๊บไปนอนบ้านนะ เอาไว้ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่รีบกลับไปต่างประเทศ เป๊บจะพาโจ้ไปกราบนะครับ”

   พอได้ยินประโยคนี้ ผมเกิดความกังวลทันทีเลยนะ คิดว่า พ่อแม่ของเป๊บจะยอมรับได้หรือที่ลูกชายของตัวเองมีแฟนเป็นผู้ชาย ทั้งๆ ที่เมื่อก่อน เป๊บเป็นผู้ชายปกติ ส่วนผมมันเลือกเกิดไม่ได้ ทำไงดีละ แอบเครียดเล็กน้อยเลยละครับ ไอ้จะแสดงอาการออกทางสีหน้าก็เกินไป ผมกลัวเป๊บจะเครียดตาม เลยยิ้มพยักหน้าตอบรับไป สักพักนึงรถของเป๊บก็จอดหน้าบ้านผมครับ เป๊บโบกมือลา พร้อมทำปากจุ๊บๆๆ บร้า เขินนน พอร่ำลาเสร็จ ผมก็เดินเข้าบ้าน
“โจ้มาทานข้าวลูก กำลังจะเริ่มพอดีเลย” แม่ผมชวน
“ลูกเป๊บละ ไม่เห็นเดินตามมา” พ่อผมถาม
“เออใช่เฮีย แล้วพี่เป๊บละ” เจ้าจิมถาม
“เป๊บเค้าไปนอนบ้านนะครับ เห็นพี่ชายโทรมาตามว่า คุณพ่อคุณแม่เค้ากลับมาจากต่างประเทศนะครับ”
“จริงหรือลูก เป๊บคงดีใจมากเลยละนั่น” แม่ผมพูดขึ้นมา
“ครับแม่ เห็นแววตาดีใจมาก” ผมตอบยิ้มๆ

   เราทั้งสี่คนก็ทานข้าวกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องสัพเพเหระ พ่อผมก็ถามเรื่องการสอบ แม่ก็ย้ำว่าตั้งใจเรียน เจ้าจิมก็โม้ๆ เรื่องเกรดเฉลี่ย ผมก็ตอบเออ ออ ไปตามประสาครับ พอเริ่มอิ่มผมก็ช่วยแม่เก็บจานไปให้ป้าศรีจัดการล้างทำความสะอาด เมื่อจัดการล้างจานชามเรียบร้อยเสร็จแล้ว ผมก็ขอตัวขึ้นไปห้องนอน เมื่อเปิดประตูห้องนอนผมรู้สึกเหงาๆ ยังไงไม่รู้ครับ ทุกๆ วันจะต้องเห็นคิงคองเดินไปมา เข้ามาจี้เอวบ้าง แกล้งบ้าง แต่วันนี้คิงคองกลับไปนอนบ้าน แอบเหงาจังเลย

   คิดฟุ้งซ่านเสร็จผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำครับ ขัดผิว ถูนั่น ถูนี่ (คิคิ คิดเองว่าถูอะไรบ้างอะ) อาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็เดินออกมา
   หมับบบบบบบบ มีคนขว้าตัวผมไปกอดครับ ผมตกใจมากกก

“อ๊ากกกก อุ๊บ.....อี๊...” ผมตกใจเลยตะโกนออกมา แต่ถูกใครที่เข้ามากอดเอามือปิดปากไว้ครับ
“ร้องทำไมครับที่รัก ตัวหอมจัง มาดมซิๆ” แอะ เสียงคุ้นๆ พอผมได้ยินเสียงก็หยุดดิ้นครับ หันหน้ามอง
“เป๊บบบ” ผมเรียกชื่อเป๊บ อารมณ์ตอนนั้น ดีใจมากๆ ครับ
“ใช่ครับที่รัก เป๊บเองงง แฮ่ๆๆ อยากแกล้งให้ตกใจนะครับ ตกใจป่าวๆๆ” เป๊บยิ้มหล่อใส่ผมด้วยละ น่ารักโว้ยยยย
“ดีใจจังอะ” ผมสวมกอดเป๊บ กอดแน่นๆๆ “คิดถึงเป๊บอะ” น้ำตาไหลออกมาอีกแล้วครับ
“ร้องทำไมครับเจ้าโจ้ขี้แย ไม่เอาๆ ไม่ร้องๆ เป๊บอยู่นี่แล้วไง” เป๊บเอามือมาปาดน้ำตา แล้วลูบหัว
“แหะๆ ก็ดีใจนี่น่า ว่าแต่เป๊บไม่นอนที่บ้านหรือครับ” ผมเอามือปาดน้ำตา เงยหน้าถามเป๊บ
“ตอนแรกว่าจะนอนนะ แต่เป๊บคิดถึงโจ้อะครับ เลยบอกพ่อกับแม่ว่าขอไปนอนบ้านแฟนนะครับ”
“เฮ้ยยยยยยย บ้าแล้วววววเป๊บ ไปบอกพ่อกับแม่แบบนั้นได้ไงอะ” ผมตกใจมากครับเลยตะโกนออกมา
“จะตะโกนทำไมครับโจ้ พ่อกับแม่พยักหน้า อนุญาต แถมแม่เป๊บยังบอกว่า ถ้าพรุ่งนี้ว่างพามาทานข้าวที่บ้านด้วย ท่านอยากทำความรู้จักนะครับ” ผมอ้าปากหวอเลยอะ ตกใจด้วย แว๊กๆ นี่ต้องเข้าบ้านเป๊บเพื่อดูตัวครั้งแรกหรือนี่ โอ้ววววม่ายยยยย ยังไม่ทันที่ผมจะตอบกลับ
“ตกลงพรุ่งนี้โจ้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านเป๊บละกันนะครับ ขอบคุณคร้าบที่รักที่ไปพบพ่อกับแม่เป๊บนะ เป๊บไปอาบน้ำก่อนนะครับ” คือเป๊บพูดเอง เออเอง ตอบเอง ครบเสร็จสรรพ แล้วก็เดินลิ่วไปอาบน้ำปล่อยให้ผมยืนอ้าปากค้างอยู่อะ ชิ เผด็จการจริงๆ เล้ย
   
             ในระหว่างที่เป๊บอาบน้ำ ผมก็แต่งตัวเสร็จ เดินมาล้มตัวลงนอนบนเตียงนอน ครุ่นคริดถึงเรื่องราวที่เป๊บชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้าน ถ้าไปแล้วพ่อกับแม่เป๊บไม่ยอมรับละ ทำยังไงดี หรือถ้าโดนบังคับให้เลิกกับเป๊บละทำยังไงดี ถ้าพ่อแม่เป๊บโหดร้ายตบตีทำยังไงดี อ๊ากกก คิดจนมึนเลยละครับ
“คิดอะไรอยู่คร้าบที่รัก มามะกอดที” เป๊บถามพร้อมกับล้มตัวลงนอน เอามือมากอด ในขณะที่ผมนอนคิดมากกลิ้งไปกลิ้งมา
“ตัวหอมและนิ่มเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย หอมจังๆ” เป๊บพูดพร้อมจุ๊บแก้ม จุ๊บซอกคอ จุ๊บนั่น จุ๊บนี่ ซักจะมากไปละไอ้คิงคองหื่น
“จิ๊ส์ พอเลยเป๊บ จะมาจุ๊บอะไรตอนนี้อะ จะนอนแล้ว ง่วงง่า” ผมบอกพลางเอามือดันเป๊บออก
“ก็เป๊บอยากกอดนี่น่า โจ้ตัวนิ่มน่ากอด รักโจ้จังเลยครับ” เป๊บยังจะกอดอีก แถมบอกรัก เขินหน้าแดงอะ คิคิ
“โหย ไอ้เรื่องกอดอะโจ้ไม่ว่าเป๊บนะ แต่ช่วยเอามังกรออกไปห่างๆ ด้วยอะ เอามาถูอยู่ได้” ฮ่าๆๆ คือเป๊บอะครับกอดไปก็เอามังกรน้อยมาถู จริงๆ ไม่ใช่ถูหรอกครับ แต่พอกอดตัวมันก็แนบกันนี่น่า ตัวผมก็โดนมังกรเป๊บเบียดนะเซ่
“ฮ่าๆๆ ก็กอดนี่ครับ มันก็โดนบ้างเป็นธรรมดา” เป๊บตอบทำหน้ายิ้มเขินๆ น่ารักชะมัดเลยอะ

   ในช่วงจังหวะนั้น ผมก็แอบหื่นขึ้นมาละครับ (อายจังอะ แต่ก็เพื่อ FC เขียนเล่าดีก่าเนอะ) เลยตัดสินใจ จูบเป๊บ เป๊บจูบเก่งมากเลยครับ ไม่ซิ เก่งกว่าเดิมอีก เราสองคนจูบแลกลิ้นกัน จากนั้นผมถอนปากออกจากเป๊บ พลิกตัวขึ้นมาบนตัวเป๊บพร้อมกับเริ่มจูบไซร้ซอกคอ ไล่ลงมาเรื่อยๆ เป๊บก็เริ่มถอดเสื้อชุดนอนออก ผมเลยใช้ลิ้นเลียไปที่หัวนมสีชมพูที่แข็งเป็นไต
“อืมม....อ๊า...ดีครับที่รัก” เป๊บเริ่มเคลิ้มและคราง

   ผมใช้ลิ้นเลียไล่ต่ำลงไปที่หน้าท้องตรงซิกแพค เป๊บเสียวจนตัวเกร็งเลยละครับ ส่วนในกางเกงนะหรือครับ เป๊บน้อยกลายเป็นมังกรยักษ์ไปแล้ว ฮ่าๆๆ ผมเอามือไปจับมังกรยักษ์ ซึ่งขยายร่างอยู่ในกางเกงชุดนอน เสียงหายใจของเป๊บดังชัดเจนครับ ตัวกระตุกเล็กน้อยตอนผมจับ หลังจากนั้นผมก็เอามือถอดกางเกงชุดนอนของเป๊บออก เป๊บยกเอวขึ้นนิดนึง เพื่อให้ถอดง่าย (ให้ความร่วมมือจริงๆนะเมิง ฮ่าๆๆ) กางเกงนอนหลุดพ้นตัว มังกรเป๊บเด้งดึ๋งดั๋งตรงหน้าผมเลยละครับ อ๊ากกก ใหญ่เหมือนเดิมมมม เขินนนน ฮ่าๆๆ

   ผมก็เริ่มใช้ปากครอบลงไปที่มังกรดึ๋งดั๋ง คับปากมากเลยอะ
“อ๊าๆๆ...ซี๊ดดดด โฮ่วววว.... ดีครับๆ ที่รัก แบบนั้นครับ ดีครับ” เสียงเป๊บครางด้วยความเสียวมากละครับ ครั้งที่สองผมเป็นงานชำนาญขึ้นละน้า
“ซี๊ดดด.....ฮ๊าๆๆ..อืมมม...ซี๊ดดดด แรงๆ ครับที่รัก ดีครับ” เป๊บครางดังขึ้นเรื่อยๆ ครับ พร้อมกับเอามือจับหัวผมโยกแรงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้เป๊บเสียวซ่านมากขึ้น ผมก็เลยละปากออกจากมังกรดึ๋งดั๋ง ใช้ลิ้นเลียไปที่ลูกบอลสองลูกของเป๊บ (ใหญ่จัง เหมือนลูกชิ้นโฮเด้ง ว๊ากกก) เห็นในหนังโป๊ มีการดูดด้วย ผมก็เลยดูดตามเบาๆ (กลัวดูดแรงมันจะหลุด ฮ่าๆๆ)

“ซี๊ดดดด...ฮู่ววว....เก่งมากที่รัก ดีครับ เสียวมากๆ ฮ๊าๆๆ ซี๊ดดด ดีครับๆ” เป๊บครางดังขึ้นครับ คงเสียวมากเห็นตัวเกร็งสุดๆ เลยอะ
   
            ผมเล่นลูกบอลของเป๊บจนหนำใจแล้ว ก็กลับมาเล่นมังกรดึ๋งดั๋งต่อ ผมเอาปากครอบลงไปอีกครั้ง เป๊บตัวเกร็งกระตุก สีหน้าแสดงถึงความเสียวมากครับ
“ฮู่ววววว....อ๊าๆๆๆ...ฮู่วววว แรงๆ ครับที่รัก เร็วๆ ครับ อ๊าๆๆ” เป๊บครางกระเส่า ตัวเกร็ง เอามือจับหัวผมโยกแรงขึ้น ตอนนี้มังกรหัวสีชมพู ผลุ๊บเข้าออกในปากผมละค้าบบบ อ๊ากกก ช่วงเวลานั้นที่ผมออรัลให้เป๊บ ผมรู้สึกดีนะ คือ เหมือนกับว่าได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข เพื่อเพิ่มความเสียวมากขึ้น ผมก็เอามือรูดมังกรเป๊บไปด้วย ฮ่าๆๆ คือจะบรรยายยังไงดีละครับ เอาให้เห็นภาพก็คือ มังกรของเป๊บมันยาวอะครับ ปากผมก็อมส่วนหัวมังกร มือซ้ายก็รูดในส่วนที่อยู่นอกปากผมอะ นั่นละครับทำให้เป๊บตัวเกร็งสุดๆ เลยย
“ฮ๋า...ซิ๊ดด...ฮู๋ววว..เสียวครับ แรงๆ ที่รัก ครับแบบนั้น” เป๊บครางไม่เป็นภาษาเลยละครับ จนผมเห็นเป๊บตัวเกร็งมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยเร่งมือรูดให้เร็วขึ้นและดูดแรงขึ้นครับ

“ซิ๊ดดดดด....ฮ๊าๆ....... ฮู๋ววววววว....ที่รักแรงๆๆ ใกล้..แล้ว....” เป๊บเกร็งสุดๆ เลยละครับ โยกหัวผมไม่นับเลยละ จนผมสังเกตว่าเป๊บใกล้เสร็จแล้วแน่ จึงถอนปากออกจากมังกรเป๊บ แล้วเร่งมือรูดมังกรเต็มที่เลยละครับ
“อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซี๊ดดดดดดดดด” น้ำสีขาวข้นพุ่งออกมาจากมังกรเป๊บแบบแรงมาก แล้วก็เยอะมากเลยละครับ ผมละตกใจเลยอะ โหยถ้าเป็นของผมมันไม่พุ่งและไม่เยอะขนาดนี้นี่น่า เขินนนง่า

   น้ำสีขาวข้นพุ่งขึ้นสูงเลยครับ พุ่งหลายครั้งด้วย มือผมก็ยังรูดแรงๆ ต่อเนื่อง น้ำก็ยิ่งพุ่งออกมาด้วยครับ เป๊บตัวเกร็งเหนื่อยหอบสีหน้าบิดเบี้บว ดูมีความสุขมาก เพื่อความเสียวสะใจ ผมก็เอาปากครอบลงไปที่มังกรเป๊บ พร้อมกับดูดเลียเบาๆ ทำความสะอาดครับ (ตายละนี่พิมพ์ไปหน้าแดงไป อ๊ากกก)
“ฮ๊าๆๆ ฮู๋วว ที่รักเสียวครับ” เป๊บนอนหอบ ตัวเกร็งกระตุกเมื่อปากผมสัมผัสมังกรตอนทำความสะอาด
“ฮื้อ..ที่รัก...เก่งจัง..เก่งกว่าครั้งก่อนอีก เป๊บเสียวมากเลยนะ” เป๊บเงยหน้ามาพูดกับผมแต่ตัวเองหอบซะ จนผมละปากออกจากมังกรเป๊บ เป๊บก็ยังนอนหอบอะ คิคิ เป็นงายละเจ้าคิงคอง เจอปากเทวะไป วะ..ฮ่าๆๆๆๆ

   มังกรเป๊บนอนพาดหน้าท้อง อ่อนยวบยาบ หมดแรง ตะกี้ยังใหญ่โตแผลงฤทธิ์ อิอิ ผมมองดู โห ขนาดหดก็ยังดูใหญ่นะนั่น พาลคิดไปว่าถ้าวันที่เรายอมเป๊บ จะเจ็บมั้ยอะ น่ากลัวๆ
“มองทำไมครับที่รัก หรือจะเอาอีกรอบ เป๊บไหวนะ”
“บ้าแล้ววว พอแล้วเหอะ ทำให้ขนาดนี้อะ ยังจะทำมาเก่ง นอนหอบแฮ่กๆ เอาตัวให้รอดก่อนนน” ผมตอบแซวเป๊บพร้อมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆๆ เป๊บอะเอาตัวรอดอยู่แล้ว แต่ถ้าโจ้มองมากๆ มันขยายขึ้นมาอีก คราวนี้มันจะมากกว่าใช้ปากนะคร้าบบบ” เป๊บแซวกลับ จนผมต้องหลบสายตาเป๊บเลยอะ คนบ้าอะไรนอนหอบขนาดนั้นยังจะหื่นอีก แพ้ทุกทางเล้ยยยย ชิ
“แล้วโจ้ คือ ให้เป๊บช่วยมั้ย โจ้ยังไม่เสร็จเลยนะ” เป๊บถามครับ ห่วงกรูเหลือเกินนะที่ไม่เสร็จเนี่ย
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ โจ้เต็มใจทำให้ เป๊บลุกไปอาบน้ำเลยอะ ตัวเลอะหมดแล้ว เป๊บไปอาบๆ เดี๋ยวโจ้จะอาบต่ออะ” ผมไล่ให้เป๊บไปอาบน้ำ เพราะผมก็ต้องอาบด้วยนี่น่า เพราะอะไรนะหรือครับ พิษมังกรเลอะตัวผมด้วยนะซิ พุ่งรดหัวผมด้วยอะ มังกรบ้า พิษสงเยอะจริง ฮ่าๆๆ
“อาบด้วยกันมั้ยครับ” เป๊บชวนผมแต่สายตาดูหื่นๆ ทะเล้นๆ อะ
“แบร่ๆ ไปอาบกะเป๊บโจ้กลัวจะไม่ได้ออกมาจากห้องน้ำเซ่ ชิ่วๆ ไปอาบ” ผมตอบแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆ ครับๆ ไปอาบน้ำละครับ” เป๊บลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ ผมมองตาม เป๊บนี่ตัวขาว หล่อ หุ่นดีจังอะ โหยยย ฮ่าๆๆ นั่งหื่นคนเดียว

   พอเป๊บเข้าห้องน้ำ ผมก็ต้องจัดการเปลี่ยนปลอกหมอนกับผ้าปูที่นอน เพราะพิษมังกร กระจายเต็มเลยอะครับ จะให้นอนทับคงพิลึก ฮ่าๆๆ จัดการเปลี่ยนเสร็จสรรพ เป๊บก็อาบน้ำเสร็จพอดี
“อ้าวที่รัก เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ทำไมครับ” เป๊บถาม
“โห ไม่เปลี่ยนแล้วจะนอนได้ยังไงอะเป๊บ พิษมังกรใครไม่รู้เลอะเต็มไปหมดอะ” ผมตอบเป๊บ เป๊บทำหน้างงสองวินาที
“อ๋อ ฮ่าๆๆ ที่รักก็ ช่วยไม่ได้นี่น่า มังกรมันก็มีพิษอยู่แล้ว แต่คนรีดพิษนี่ซิ เก่งชะมัด พิษเลยออกเยอะเป็นพิเศษนะครับ” เป๊บตอบทำหน้ากะล่อนๆ ใส่ โอ้ยยย เขินนนหน้าแดงงง เถียงแพ้อีกแล้วง่า อ๊ากกก
“บ้า ชิ” ผมตอบแบบเขินๆ แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ

   ผมใช้เวลาอาบน้ำประมาณสี่สิบห้านาที ที่นานขึ้นนิดนึง เพราะผมก็รูดพิษมังกรน้อยของผมบ้างอะคร้าบบ ฮ่าๆๆ ว๊ากก เขินนนนนน  (แอะ ห้ามว่าผมน้า นั่นคือเวลามาตรฐานแล้วคร้าบบบ ฮ่าๆๆ) ผมเดินออกมาพร้อมชุดนอนตัวโปรด เห็นเป๊บนอนหลับกึ่งตื่นบนเตียงนอนแล้วครับ สงสัยคงเหนื่อยมาทั้งวัน แถมต้องมาโดนรีดพิษอีก ฮ่าๆๆ
“ที่รัก เสร็จแล้วหรือค้าบบ มามะนอนๆ เป๊บจะได้กอด” เป๊บลืมตาปรือๆ พร้อมกับตบที่นอนเชิญชวนให้ผมไปนอนซะงั้นอะ ผมก็เดินกระโดดนอนบนเตียงข้างๆ เป๊บ ฮิฮิ
“อืมม ตัวนิ่ม หอมจัง” พอผมล้มตัวลงนอน เป๊บก็กอดทันทีเลยอะ
“เป๊บพรุ่งนี้ตื่นกี่โมงอะ จะได้ตั้งมือถือปลุก”
“สายๆ ก็ได้ครับที่รัก แต่ไม่ต้องตั้งหรอก น่าจะตื่นได้เองนะ” เป๊บตอบแบบสะลึมสะลือ
“งั้นไม่ตั้งนะ” ผมถามเป๊บ  เป๊บพยักหน้า
“นอนกันเถอะครับ เป๊บง่วงจัง” เป๊บหอมแก้มผม
“รักเป๊บนะครับ” ผมบอกรักเป๊บ หอมแก้มคืน
“รักโจ้นะครับ” เป๊บบอกรักกลับ หอมแก้มคืน

   ผมกับเป๊บก็นอนกอดภายใต้ไออุ่นแห่งความรัก ความอบอุ่นที่มีต่อกันตลอดราตรีกาล

ต่อตอนหน้าคร้าบบบ (เจอคุณพ่อคุณแม่เป๊บครั้งแรกละน้า จะเจออะไรบ้าง รออ่านกันนะคร้าบบบ) :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 06-07-2011 14:00:18

 :3123: :3123:+1

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-07-2011 16:07:56

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านรวดเดียวเลย
เขียนเรื่องได้น่ารักจังค่ะ
ชอบนะเพื่อนๆก็น่ารักกัน
ทุกคนโดยเฉพาะฉัตรชอบ
มากเธอฮาดีตรงไปตรงมา

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค๊า

 :L2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 06-07-2011 19:51:34

โอ้ววววววววววว  มังกรพ่นพิษ ฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 06-07-2011 20:16:29

อิ อิ คนอ่านก็อ่านไปด้วย เขินไปด้วย
แต่ก็ดีใจกับทั้งสองคนน้า ที่รักกันๆน่ะ ดูเป๊บดิ
ในที่สุดก็ต้องกลับมานอนกับโจ้ ให้โจ้รีดพิษมังกรซ้า
จะรอตอนต่อไป คนที่บ้านเป๊บทุกคนจะเป็นอย่างไร จะรับเรื่องนี้ได้ไหม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 06-07-2011 20:55:22

ก็พอเข้าใจนะว่าไม่มีอะไรกันเกินเลยมากกว่านี้เพราะโจ้อยากรอให้พร้อมซะก่อน
แต่ก็ยังสงสัยว่าทำไมโจ้ไม่ให้เป๊บรีดพิษมังกรให้อะ เขินเหรอตัวเอง  :m26:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 06-07-2011 21:34:27

เป๊บพาลูกสะใภ้ไปให้พ่อแม่ดูตัว อิอิ จะเป็นยังไงบางน้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 06-07-2011 22:57:29

น่ารักกกกกก :impress2:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 10-07-2011 23:59:04

เข้ามารอน้องเป้บกับน้องโจ้คะ
 :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่16 มังกรพ่นพิษ การนัดหมายของบ้านเป๊บ UP 6/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-07-2011 00:21:07

DE SaiKuNee : ขอบคุณคร้าบบบ อย่าลืมมาติดตามอ่านเรื่อยๆ นะคร้าบบบ

hoomalone : ขอบคุณนะคร้าบบ ฉัตรเป็นคนที่ฮาจริงๆ ครับ ปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนรักผมเลยนะ เพียงแต่ชีแกต้องไปดูแลธุรกิจที่ดูไบละครับ เจอกันทางสไก้อะครับ

m_pop91 : พ่นแรงมากเลยละคร้าบบบ  :-[

yayee2 : คร้าบบ ตอนเข้าบ้านเป๊บตื่นเต้นมากๆ อย่าลืมติดตามอ่านนะคร้าบบบ

เฉาก๊วย : เดาถูกเลยอะคร้าบบ ผมเขินมากๆ เลยนะ ตอนที่ทำให้เป๊บ เป็บไม่เคยเห็นเจ้าหนูน้อยผมเลยน้า เลยอายอะครับ อิอิ

โจ๊กกุ้ง : ติดตามอ่านได้เลยคร้าบบบ รับรองว่าไม่ราบรื่นเป็นแน่แท้ อิอิ

tawan : ขอบคุณคร้าบบบ

naiyana : ขอบคุณคร้าบบบ

                ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นเลยนะคร้าบ ต้นฉบับตอนเข้าบ้านเป๊บยังปั่นไม่เสร็จเลยอะครับ เลยส่งตอนพิเศษมาแก้ขัดแทนไปก่อน Rate XXX เหมือนเดิมนะครับ แต่คราวนี้จะยังไงอย่างไร ติดตามอ่านเลยคร้าบบบ

Chapter Special โจ้น้อยโดนรูดพิษ

“อือ..อื้อ..อืม” ผมลืมตาขึ้นในรุ่งเช้า หลับสนิททั้งคืนเลยครับ อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อวานเรียนคาบสุดท้ายก็เหนื่อยทั้งวันอะเนอะ แถมต้องมารีดพิษมังกรอีก ฮ่าๆๆ ลืมตาได้สักครู่ ผมก็เอี้ยวตัวไปมองคิงคองน้อย คิคิ นอนกอดผมอยู่นี่อะครับ ว่าไปคนรักกันถ้าได้นอนกอดกันวันละนิด ความรักจะไม่มีวันจืดจางเลยละคร้าบ มีแต่สดชื่นดึ๋งดั๋ง ฮ่าๆๆ เวลาที่เป๊บนอนหลับดูหล่อมากๆ เลยนะครับ มองทีไรก็ไม่เคยเบื่อสักทีนะ มองไปมองมา ฉวยโอกาสดีกว่า

“จุ๊บบบบบบ” แอบจุ๊บปากเป๊บทีนึง แต่เป๊บไม่ยักกะตอบกลับ สงสัยหลับลึก ผมเลยขยับตัวเบาๆ ค่อยๆยกแขนเป๊บออก ยกขาเป๊บออก ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ แปรงฟัน อาบน้ำละครับ ประมาณครึ่งชั่วโมง ผมก็ออกจากห้องน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนโปรด ชะโงกหน้าโผล่มามองเป๊บ ยังนอนหลับสนิทนะนั่น อะไรกันอะ ตื่นสายจริง แฟนใครเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ผมเลยเดินไปนั่งบนเตียง กะว่าจะลองเขย่าๆ เผื่อว่าเป๊บจะตื่นอะครับ

“เป๊บค้าบ เป๊บๆๆ ตื่นได้แล้วค้าบบ สายแล้วน้า” ผมเรียกเป๊บไปพลางเขย่าตัวเป๊บไป
“โหยอะไรเนี่ย ขี้เซาจริง ตื่นได้แล้วค้าบบ” ผมพยายามเขย่าอีก ทันใดนั้น

   เป๊บลืมตาขึ้น แล้วก็เอามือคว้าตัวผมไปกอดเลยละคร้าบบบ

“ว๊ากกกก ทำอะไรอะเป๊บบบบ” ผมแหกปากออกมา ไม่ดังมากครับ กลัวพ่อแม่กับเจ้าจิมได้ยินอะ
“แฮ่ๆ มาให้เป๊บกอดๆ ซะดีๆ ตัวนิ่มและหอมแบบนี้ จะกอดให้หนำใจเลยครับ”
“อ๊ากกก อะไรอะเป๊บ ไม่เอานะ โจ้อาบน้ำแล้วนะ สกปรก แหวะๆๆ” ผมดิ้นดุ๊กดิ๊กพร้อมกับแลบลิ้นใส่เป๊บ
“ไม่ต้องเลยโจ้ มาให้เป๊บกอดทำโทษซะดีๆ ข้อหา ลุกขึ้นหนีจากอ้อมกอดเป๊บไปโดยไม่บอกล่วงหน้า ทำให้เป๊บหว้าเหว่ ขาดความอบอุ่นชั่วขณะหนึ่ง”

   โห ไอ้คิงคองเจ้าเล่ห์ กะอีแค่กรูลุกขึ้นไปอาบน้ำนี่นะ เมิงตั้งข้อหากรูซะยังกะกรูไปยิงใครงั้นอะ

“ฮ่าๆๆ บ้าแล้วเป๊บ ตั้งข้อหาได้ตลกมากอะ” ผมขำที่เป๊บมันพูดอะครับ
“ไม่รู้ละ ก็หนีจากอ้อมกอดเป๊บไป ต้องลงโทษษษ ด้วยการหอมแก้มแรงๆ” เป๊บพูดจบก็หอมแก้มผมหลายฟอดเลยละค้าบ พยายามหลบแล้วน้า คิคิ

   หอมไปหอมมา ดันเกิดเรื่อง

   เรื่องอะไรนะหรือครับ คือ เป๊บคร่อมตัวผมอยู่อะ ที่สำคัญคือ ผ้าเช็ดตัวหลุด แว๊กกกก ในขณะที่เป๊บคร่อมตัวผม สายตาเป๊บเริ่มเปลี่ยนเป็นหวานซึ้ง ผสมหื่นๆ เอาแล้วกรู ซวยจัด งานนี้แย่แน่ อ๊ากกก
“จุ๊บบบบ” เป๊บโน้มตัวลงมาจูบที่ปากผม ปากของเราสองคนสัมผัสกัน ด้วยลีลาเร่าร้อนของเป๊บ ทำให้ผมเคลิ้มเลยละครับ เป๊บเริ่มไซร้ซอกคอของผม ใช้ลิ้นเลียไล่ลงไปเรื่อยที่หัวนมสีชมพู
“อ๊า....อื้อ....” ผมบิดตัวและครางออกมา มันเสียวมากเลยละครับ เป๊บเมคเลิฟเก่งมากๆ ผมเริ่มกลัวแล้วละครับ ก็ไม่พร้อมนี่น่า ไม่น้า เป๊บอย่างเพิ่งทำอะไรโจ้นะ แว๊กๆๆ คือปากก็อยากบอกห้าม แต่มันเสียวได้แต่ครางอะคร้าบ ฮ่าๆๆ
“ซิ๊ดดดด.... ปะ...เป๊บบ..อ๊าๆๆๆ ดะ....เดี๋ยว...คะ..ครับบบ” ผมพยายามจะบอกเป๊บ แต่ยิ่งพูดห้ามเป๊บเหมือนจะแกล้งอะ พยายามทำให้ผมเสียวมากขึ้น

   เป๊บใช้ลิ้นเลียไล่ลงไปถึงหน้าท้องขาวเนียนของผม คิคิ

“โจ้ ตัวแดงไปหมดแล้วนะครับ น่ารักจริงๆ เลยน้า แฟนเป๊บเนี่ย” เป๊บเอ่ยชมผม แต่ก็นะ เป๊บเองก็หน้าดูแดงๆ ไม่แพ้กัน คิคิ เขินละเซ่
“เป๊บไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้นะครับ เป๊บเห็นโจ้ทำให้มาสองครั้งแล้ว ครั้งนี้ให้เป๊บทำให้นะ” เป๊บพูดจบผมยังไม่ทันจะอ้าปากตอบเลยว่าไม่ต้องทำให้ก็ได้

“อ๊า...ซิ๊ดดดดดดด อ๊ะ....อ๊า...ปะ...เป๊บ...สะ..เสียว...คะ...ครับ” เป๊บให้ปากอมเจ้าหนูน้อยของผมครับ สารภาพกับ FC เลยนะครับว่า ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้เลยนะ เข้าใจแล้วละครับว่าเวลาโดนออรัลนี่มันสุดยอดจริงๆ อ๊ากกกกเขินนนนนน ฮ่าๆๆ

   ผมเสียวมากๆ ครับ มันรู้สึกทั้งเสียวทั้งอุ่น ปานจะขาดใจตาย แต่มันก็เป็นอารมณ์ที่สุดยอดมากเลยนะ มิน่าละตอนทำให้เป๊บ เป๊บครางกระเส่าซะขนาดนั้น คิคิ

   ผมชายสายตามองไปที่เป๊บ เจ้าหนูน้อยของผมผลุบเข้าออกในปากสีชมพูของเป๊บ
“อ๊าๆๆ....ซิ๊ดดดดดด...โฮ้ว.....ซิ๊ดดด..ปะ..เป๊บ..สะ...เสียวครับ...อ๊า...ดีครับๆ แรงๆ..คะ..ครับ” ผมครางกระเส่าไม่ขาดปากเลยละครับ
   เป๊บได้ยินเสียงครางของผม ก็ยิ่งดูดแรงขึ้น อารมณ์ครั้งแรกตอนนั้น ยากจะบรรยาย สุดยอดคร้าบบบ

   เป๊บถอนปากออกเจ้าหนูน้อยของผม ใช้ลิ้นลงไปเล่นกับลูกบอลที่ห้อยต่องแต่ง ไม่ใหญ่มากค้าบบบ สู้ของเป๊บไม่ได้ อ๊ากกก เขินนนน แหะๆ
“อ๊า....ซิ๊ด.....ฮ๊า.......ดีครับเป๊บ สะ...เสียว....คะ...ครับ...อ๊า.....” ผมครางไม่ขาดปากพร้อมกับเกร็งตัวสุดๆ เลยครับ

   เป๊บเล่นลูกบอลสองลูกของผมจนหนำใจแล้ว เป๊บก็ใช้ลิ้นเลียตั้งแต่โคนเจ้าหนูน้อย ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วก็เอาปากครอบหัวเจ้าหนูน้อยของผม โหหหห เทคนิคนี้ ผมยังไม่เคยทำให้เป๊บเลยน้า แต่เป๊บทำให้ผม ขอบอกครับ มันเสียวขึ้นมาจากโคนเจ้าหนูน้อยเลย สุดๆ คร้าบบบบ

“ฮ๊า.....ซิ๊ด......สะ..สุด...ยะ..ยอด...คะ...ครับเป๊บ” ผมเสียวมาก ตัวเกร็ง หายใจแรงมากเลยครับ
   จังหวะนั้นเป๊บคงเห็นว่าผมใกล้เสร็จละครับ เลยใช้ลิ้นเลียตรงหัวเจ้าหนูน้อย พร้อมกับดูดแรงขึ้น ตอนนั้นเอวผมกระเด้าไปมา ไม่ติดเตียงนอนแล้วละครับ ก็มันเสียวนี่น่า

“อะ...อ๊าๆๆๆ...ซิ๊ดดดดดดด.....ฮ๊าๆๆๆๆ.....ซิ๊ดดดดดดด...ระ..แรงๆๆๆ...คะ...ครับ....ปะ...เป๊บบบ...กะ...ใกล้....แล้ว..คะ..ครับบบบบ” ผมตัวเกร็งมาก เสียวมากๆๆๆ ครับ ใกล้เสร็จแล้วด้วย จนในที่สุด
“อ๊ะ...อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ.....” ผมครางออกมาดังเลยละครับ น้ำสีขาวข้นพุ่งใส่ในปากเป๊บ ตัวผมกระตุกแรงมาก เข้าใจว่าน้ำสีขาวข้นพุ่งออกแรงมากเลยครับ แต่ไม่เห็นตอนพุ่งนะ เพราะเจ้าหนูน้อยอยู่ในปากเป๊บอะครับ

   เป๊บใช้ลิ้นเลียหัวเจ้าหนูน้อย ในช่วงที่น้ำขาวข้นของผมพุ่งในปาก โหหหหหห อยากจะบอกว่า เสียวสุดๆๆๆ ตัวผมกระตุกและเกร็งมาก สุดยอดคร้าบบบบ

   หลังจากกระตุกหลายครั้งจนเริ่มผ่อนคลายความเสียวแล้ว ผมหายใจแรงมากๆ นอนอยู่บนเตียง ชายสายตามองไปที่เป๊บ น้ำขาวข้น ไหล้ล้นปากเป๊บออกมาละครับ 

“ปะ...เป๊บ...อย่า..กลืน..มัน..สกปรก..คะครับ...” ผมนอนหอบเพราะความเสียวและเหนื่อยมาก พยายามบอกห้ามเป๊บ
“ไม่เป็นไรครับที่รัก เป๊บไม่รังเกียจของแฟนเป๊บหรอกครับ ที่รักยังกลืนของเป๊บได้เลยนี่น่า” เป๊บตอบยิ้มๆ พร้อมเอามือปาดมุมปาก
“ที่รัก เป็นไงบ้าง เสียวมั้ย เป๊บทำให้ถูกใจมั้ยครับ” เป๊บถามทำหน้าทะเล้นๆ ใส่

   ผมพยักหน้าพร้อมอมยิ้มครับ ก็สุดยอดนี่น่า ถูกใจมั๊กมากกกก ฮ่าๆๆๆ แต่ยังนอนหอบแฮ่กๆๆๆ
“ดูซิ มังกรโจ้น้อย นอนพาดหมดฤทธิ์ซะแล้ว ว่าไปมังกรโจ้ก็ใหญ่ไม่ใช่เล่นนะ” เป๊บเอามือจับเจ้าหนูน้อยผมครับ พลิกไปพลิกมา กิริยาแบบนี้ทำเหมือนกรูเดี๊ยะ ชิ เจ้าคิงคองบ้า
“บ้าแล้ววว ทะลึ่งงงอะเป๊บ” ผมจับมือเป๊บออกจากมังกรผมอะ เขินนะเนี่ย คิคิ

   FC สงสัยกันละเซ่ว่า มังกรน้อยของผมขนาดเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ เคยวัดตอนผงาดเต็มที่ประมาณ 5.7 นิ้วอะครับ แต่ถ้าเทียบกับของเป๊บ คนละเรื่องเลยน้า แว๊กกกก เขินนนนน
“ฮ่าๆๆๆ ที่รักก็เคยบ่นๆ กับเป๊บนะว่า ทำไมน้ำออกเยอะจัง ของที่รักเองก็ใช่ย่อยนะ พุ่งเต็มปากเป๊บจนเกือบสำลักเลยครับ” โหไอ้คิงคองเมิงพูดอ้อมๆ มั้งก็ได้ กรูอายยยย
“บ้าแล้ววว ทะลึ่งงง” ผมตะโกนเพราะความเขินมาก แต่ก็จริงนะ ถ้าช่วยตัวเองมันไม่ออกเยอะขนาดนี้อะครับ แต่พอโดนปากเป๊บ โหยยย ออกมาเพียบบบบ
“อะที่รัก ลุกขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ เลอะหมดแล้ว เดี๋ยวจะได้ลงไปทานข้าวเช้านะ” เป๊บบอก
“โหยยย แล้วใครละตัวการทำให้เลอะอะ โจ้อุตส่าอาบน้ำสะอาดแล้วนะ ชิ” ผมตอบแบบบ่นๆ
“ฮ่าๆๆ ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า โจ้อยากนุ่งผ้าเช็ดตัวมายั่วเป๊บเองนี่ ตัวขาว นิ่ม น่ารักแบบนี้ มานั่งใกล้ๆ ใครจะอดใจไหวละครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“แอะ ใครจะไปยั่วเป๊บอะ โจ้จะปลุกให้เป๊บตื่นไปอาบน้ำต่างหาก ชิ” ผมเถียงสู้เป๊บ
“เอาเถอะๆ ที่รักถ้ายังไม่ลุกไปอาบน้ำ เป๊บจะทำมากกว่านี้แล้วนะ คราวนี้จะงาบทั้งตัวเลย แฮ่ๆๆ”เป๊บพูดพร้อมทำท่าเหมือนหมาป่าจะขย้ำหนูน้อยโจ้หมวกแดงผู้น่ารักอะ ฮ่าๆๆๆๆ
“ว๊ากก อย่านะๆๆ ไปอาบน้ำละค้าบบบ” ผมรีบลุกขึ้นทันทีเลยอะ กลัวโดนจึ๊กๆ ฮ่าๆๆ แต่ก่อนจะลุกขึ้นพ้นจากเตียงนอน
“จุ๊บบบบบบ” ผมจุ๊บเป๊บครับ “ โจ้รักเป๊บนะครับ ขอบคุณมากนะเป๊บ” ผมพูดจบก็กอดเป๊บแน่นๆ
“จุ๊บบบบบบ….เป๊บก็รักโจ้นะครับ ไม่มีวันหมดรักด้วยนะ เราสองคนจะรักกันตลอดไปนะ” เป๊บก็กอดผมแน่น

   เป็นคำสัญญาที่เราสองคนมอบให้กันไว้ตลอดไปครับ

เป็นไงบ้างคร้าบบ ตอนพิเศษพอหอมปากหอมคอนะครับ อีกไม่กี่ตอนเสร็จของจริงแล้วอะ กำลังคิดว่าจะเขียนยังไงให้ RATE  XXXXXXXXXXXXXXXXXX สุดๆ เลย ฮ่าๆๆๆๆ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 12-07-2011 00:41:24

ว้าย..โจ้โดนเป๊บรีดพิษมงกรแล้ว อิ อิ :-[คนอ่านก็อ่านไปเขินไปแหละ
เป๊บฝีมือร้ายกาจมากเลยใช่ไหมครับโจ้  หวังว่าโจ้จะไม่เดินขาอ่อนลงไปทานข้าวนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 12-07-2011 00:48:13

เป๊บนี่ยังงัยน้า ทำไมไม่ทำตั้งแต่เมื่อคืนล่ะจ๊า มาทำให้ตอนเช้าๆ น้องโจ้ก็หมดแรงเอาอะสิ
รอๆๆๆ วันพาลูกสะใภ้เข้าบ้านนะจ๊ะ   :z2:

ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 12-07-2011 01:21:17

เขินตรงบอกรักกันตอนท้ายอะ :o8:

น่ารักกกกก

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 12-07-2011 13:38:54

 :m25: :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 12-07-2011 20:50:12

 :m10: :m10: :m10: :o8: :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 13-07-2011 16:38:48

น่ารักอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 13-07-2011 20:53:13

ผลัดกันรีด ผลัดกันพ่น ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 13-07-2011 21:59:06

ในที่สุดโจ้ก็ไม่รอด โดนรีดพิษเช่นกัน ฮ่าๆ หวานกันจังอ่ะ มดขึ้นมดแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 13-07-2011 22:16:39

 :haun4:  รอต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ โจ้น้อยโดนรูดพิษ UP 12/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-07-2011 00:03:43

yayee2 : 55555555 ฝีมือร้ายกาจมากเลยอะค้าบบบ จำได้ว่าตอนนั้นเข่าอ่อนเลยอะ

เฉาก๊วย : นั่นนะซิค้าบบบ เป๊บทำตอนเช้าแทบหมดแรงอะ อิอิ

tawan : เขินด้วยยยค้าบบบบ

DE SaiKuNee : ฮ่าๆๆๆ เลือดพุ่งเลยหรือค้าบ ตอนได้กันเตรียมตัวเลือดกระจายยย

ao16 : ระวังเลือดหมดตัวค้าบบบ อิอิ

rule : ขอบคุณค้าบบบ

m_pop91 : ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ก็ยังพลัดกันพ่นนะ อ๊ากกกก เขินนนน

โจ๊กกุ้ง : ใช่เลยอะค้าบบ ไม่ค่อยรอดอะ เสียเปรียบตลอดเลยด้วยยย

sanri : ขอบคุณคร้าบบบ ติดตามอ่านเรื่อยๆ เลยนะ

            ขอบคุณทุกคนมากนะคร้าบบบบ อ่านแล้วยังไงก็เม้นๆ บ้างจะได้นำไปปรับปรุงภาษาอะคร้าบบบ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-07-2011 00:10:47

สวัสดีคร้าบบบ วันอาสาฬบูชาไปทำบุญกันหรือยังค้าบ วันนี้ผมกับเป๊บเดินสายทำบุญเลยอะครับ สองครอบครัวไปพร้อมกันเลยอะ ถือว่าพิเศษกว่าทุกปีเลยค้าบ  อิอิ หยุดติดต่อกันสี่วัน เลยรีบปั่นต้นฉบับมา สำหรับตอนนี้ไม่มีฉากหื่นๆ นะค้าบ รายละเอียดเยอะไปนิดเพราะอยากให้ผู้อ่านเห็นภาพคล้อยตามอะครับ จะมีเรื่องราวร้ายแรงเกิดขึ้นก่อนไปเสม็ดด้วยน้า ยังไงก็ติดตามอ่านนะค้าบบบ  :pig4: :pig4:

Chapter 17 เจ้าจิมแซว การสำรวจบ้านเป๊บ

   กิจกรรมดึ๋งดั๋งรีดพิษยามเช้าก็จบสิ้นไป ผมรู้สึกเพลียๆ เลยอะครับ แอบขาอ่อน ฮ่าๆๆ ระหว่างที่รอเป๊บอาบน้ำ ผมก็ยืนเลือกเสื้อกับกางเกง ลังเลว่าจะใส่ตัวไหนดีหว่า ตัดสินใจตัวนี้แหละ สักพักเป๊บก็อาบน้ำเสร็จ เดินออกจากห้องน้ำ ผมตกใจมาก เพราะเป๊บไม่ได้นุ่งผ้าเช็ดตัวอะ บ้าแล้ววว เดินออกมาโทงๆ เห็นหมด ผมหันหน้าหลบเลยอะ เขินคร้าบบบ
“บ้าแล้วววว เป๊บ ทำไมไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวอะ” ผมถามเชิงดุๆ เป๊บ
“อ้าว ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ที่รัก อยู่กันในห้องสองคน ต่างคนก็เห็นกันหมดแล้วนี่ครับ จะอายอะไร” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ
“อะไรอะ แล้วถ้าเกิดเจ้าจิมมันเข้ามานั่ง แล้วเป๊บไม่รู้เดินแก้ผ้าออกมา จะทำยังไง” ผมแหวกลับ ชิ
“ฮ่าๆๆ ก็ให้เจ้าจิมมันดูเลยไง รู้กันไปเลยระหว่างมังกรพี่เขยกับมังกรเจ้าจิมใครหย่ายกว่า” เป๊บขำพร้อมกับพูดเสียงยานๆ ตรงคำว่าใหญ่
“ทะลึ่งงงงงงงงง เจ้าจิมมันคงอยากมองละ ชิ” ผมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆ ว่าแต่ที่รักแต่งตัวน่ารักดีนะครับ แต่เป๊บว่าเปลี่ยนเสื้อดีมั้ย” เป๊บชมแต่บอกให้เปลี่ยนเสื้อ หมายความว่าไงงะ
“หือ ทำไมต้องเปลี่ยนอะเป๊บ น่ารักก็ต้องใส่ซิ” ผมถามกลับด้วยสีหน้างงๆ
“ก็..เป๊บหวงนี่ ก็โจ้เล่นใส่เสื้อคอวี โชว์แผงหน้าอกขาวๆ เดี๋ยวมีคนอื่นมามอง เป๊บไม่ชอบนี่น่า”
“อ๋ออออ...ฮ่าๆๆ”
   ว่าไปเป๊บคงจะหวงจริงๆ นะแหละครับ ก็เพราะผมใส่เสื้อยืดคอวีสีชมพู กับกางเกงสแล๊คสีขาว ใส่สร้อยคอรูปจี้หัวใจ แล้วก็นาฬิกาแฟชั่น แต่งนิดๆ หน่อยๆ ทำมาหวง ชิ
“โหยยเป๊บอะ โจ้อยากแต่งแบบนี้นี่น่า นะๆๆ ให้โจ้แต่งแบบนี้น้า” ผมพูดเสร็จก็เข้าไปกอดๆ อ้อนๆ คลอเคลียร์เหมือนแมวเหมียว ฮิฮิ
   เป๊บทำสีหน้าลังเลสักสิบวินาที
“ก็ได้ครับ แต่ที่รักห้ามอยู่นอกสายตาเป๊บนะ เข้าใจมั้ย” เป๊บทำตาดุๆ มองผม
“คร้าบๆๆ อยู่กะเป๊บตลอดดดด สัญญาๆๆ” ผมยิ้มตอบ พร้อมกับชูสามนิ้วทำท่าลูกเสือเลย ฮ่าๆๆ
“อะมัวแต่ว่าโจ้อะ ตัวเองไปแต่งตัวได้แล้ว ยืนโชว์มังกรอยู่นั่นอะ จะให้คนอ่านรู้ทั้งเล้าเรอะไงว่าใหญ่อะ” ผมแซว
“ช่ายยยย แล้วโจ้ว่าใหญ่ปะละ เห็นชอบเอาเข้าปากนิ” เป๊บแซวกลับ

   ผมอ้าปากค้าง เพราะ เถียงไม่ออก ฮ่าๆๆ หน้าแดงแปร๊ดดดดด

   หลังจากที่เป๊บอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราสองคนก็เดินลงมาห้องทานข้าวด้านล่างครับ พ่อกับแม่ออกไปทำงานเรียบร้อยแล้ว เห็นเจ้าจิมกำลังทานข้าวเช้าอยู่
“เอ้าเฮีย , พี่เป๊บ มาทานข้าวด้วยกันครับ” เจ้าจิมหันหน้ามองพร้อมชวนทานข้าว
“จิม แล้วนี่ไม่มีเรียนหรือ ทำไมออกช้าจัง เก้าโมงแล้วนะเนี่ย” ผมถามเจ้าจิมครับ
“อ๋อ วันนี้มีสอบปลายภาคบ่ายโมงนะเฮีย เลยออกช้าได้ เดี๋ยวจะแวะไปรับเพื่อนแล้วเข้ามหา’ลัยนะ”
“สอบวิชาอะไรหรือจิม” เป๊บถาม
“การตลาดระหว่างประเทศครับพี่เป๊บ กำลังมึนๆ เลยนะ แต่จิมอ่านเต็มที่แล้ว ว่าแต่พี่เป๊บยังไม่เข้าช่วงเทศกาลสอบปลายภาคอีกหรือครับ”
“สัปดาห์หน้าก็สอบแล้วละจิม พี่ยังไม่ได้ทบทวนเลย” เป๊บตอบจิม ผมก็นั่งทานข้าวต้มไปฟังสองหนุ่มคุยกันไป
“อ๋อครับ ก็ติวๆ อ่านหนังสือกันบ้างนะพี่เป๊บ อย่าครางอื้ออ๊ากันบ่อยนัก”
“แค๊กๆๆๆ...แค๊กๆๆ” ผมสำลักข้าวต้มครับ เป๊บดูตกใจที่ผมสำลัก รีบยกแก้วน้ำกับการดาษทิชชู่
“ฮ่าๆๆๆๆ ตรงจุดเจงๆ” เจ้าจิมหัวเราะร่า แซวผมอะ
“ไอ้บ้าจิม พูดอะไรออกมานะ ใครครางอื้ออ๊า แค๊กๆๆ” ผมตะคอกถามจิมในขณะที่ยังไอสำลัก แต่หน้าแดงแปร๊ดดด อายอะ ส่วนไอ้คิงคองนะหรือครับ พอมันจับใจความได้ มันก็นั่งยิ้มๆ กึ่งหัวเราะ
“เปล๊าว่าเฮียนี่น่า ก็แค่เปรย เห็นเมื่อคืนกับตอนเช้ามีเสียงอื้ออ๊ากัน จิมก็เลยเป็นห่วงไง ฮ่าๆๆๆ”
“ทะลึ่งงงงง ไปแอบฟังทำไมเนี่ยยยย บ้าแล้วววว” ผมเขินสุดๆ แบบหน้าร้อนผ่าวเลยอะครับ อ๊ากกกก เจ้าจิมมันได้ยินด้วยง่า
“ฮ่าๆๆ ไม่ได้แอบฟังนะเฮีย แต่เสียงมันเล็ดรอดไปถึงห้องจิมเลยนี่”
   ผมตาโตตกใจเลยอะ นึกไม่ถึงว่าเสียงจะได้ยินถึงห้องเจ้าจิมมม อ๊ากกกกกก
“เอาน่าจิม ไม่ต้องไปแซวโจ้มาก ดูซิหน้าแดงเลือดแทบพุ่งแล้ว ฮ่าๆๆ” เป๊บปกป้องผมแต่เหมือนจะเข้าข้างเจ้าจิมอะ แว๊กกก ไอ้คิงคองบ้า
“ฮ่าๆๆ คร้าบบบ ไม่แซวแล้ว รักเฮียน้า โอ๋ๆๆ อย่าแดงๆๆ ฮ่าๆๆๆ” เจ้าจิมทำหน้าทะเล้นใส่
“ทะลึ่งงงงง ทั้งคู่เล้ยยยยย” ผมแหกปากใส่ทั้งสองคน

   หลังจากที่เราสามคนทานอาหารเช้าเสร็จ เจ้าจิมก็ขอตัวไปมหา’ลัย ผมกับเป๊บก็จะไปอ่านหนังสือที่มหาวิทยาลัยเช่นกันครับ ระหว่างทางนั่งเจ้าสีหมอกมาเรื่อยๆ ก็คุยกันตามประสาครับ
“เป๊บ โจ้ห่วงการสอบปลายภาคจังเลยอะ กลัวสอบตกอะครับ”
“อย่ากังวลครับที่รัก เดี๋ยวนัดเพื่อนๆ มาติวกัน เป๊บว่าสอบผ่านชัวร์ครับ” เป๊บหันมาตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ารัก อ๊ากกก นี่ถ้าไม่ติดว่าเป๊บขับรถอะนะ จะจับโน้มคอมาจูบให้สะจายยยย คิคิ
“คร้าบๆ”
“เป๊บ เรื่องที่เจ้าจิมแซวอะ ไม่รู้ได้ยินจริงหรือเปล่า เขินอะ คราวหลังเราอย่าทำแบบนั้นดีกว่านะ โจ้อายอะแล้วพ่อแม่อาจจะได้ยินด้วย”
“เป๊บว่าพ่อกับแม่คงไม่ได้ยินนะครับ อีกอย่างจิมอาจจะแซวไปตามสถานการณ์ก็ได้นะ อย่าคิดมากเลยที่รัก ถึงจะได้ยินก็เป็นเรื่องปกติของคนรักกันนี่น่า” เป๊บตอบยาวยืดพร้อมชายตามามองยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผมอีก
“ไม่รู้แหละ โจ้อายนี่ งั้นต่อไปเวลามีอะไรกันก็ห้ามส่งเสียง ทำแบบเงียบๆ”
“ที่รักทำได้หรือครับ ตอนเช้าครางซะเต็มที่” เป๊บแซว
“พลั๊กกกก..”ผมทุบไหล่เป๊บไปทีนึง
“โอ้ยยย...เจ็บนะที่รัก” เป๊บทำท่าลูบไหล่ ผสมอมยิ้ม
   ขับรถกันมาสักพัก ก็เลี้ยวเข้ามหาวิทยาลัยไปจอดที่เดิมครับ วันนี้คนน้อยจัง อาจจะเป็นเพราะใกล้เทศกาลสอบปลายภาคด้วย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาลองโทรหาเพื่อนๆ เผื่ออาจจะมีใครมาอ่านหนังสือกันบ้าง โทรเสร็จก็รู้ว่าเบิดกับฉัตรอยู่ห้องสมุด ผมเลยเอ่ยปากชวนเป๊บไปห้องสมุดครับ
   เราทั้งสี่คนอ่านหนังสือพร้อมกับติวในส่วนที่ไม่เข้าใจ เริ่มติวตั้งแต่สิบโมงครึ่ง จนเกือบๆ บ่ายสาม ทำให้ผมมั่นใจขึ้นมากเลยว่าการสอบงวดนี้ไม่น่าจะพลาด

“อีราก ไปหาไรแดกกันมะ” ฉัตรเอ่ยปากชวนขึ้นมา
“หรือ เออแดกไรดีอะ เป๊บค้าบๆ ไปหาอะไรกินกับฉัตรมั้ย”
“อืม..ที่รักว่าจะทันมื้อค่ำที่บ้านเป๊บมั้ย”
“อุ้ยยย....จริงด้วย นัดมื้อค่ำที่บ้านเป๊บนี่” ผมตอบเป๊บไป สีหน้าแอบกังวลผสมตื่นเต้นเล็กน้อยครับ จริงๆ ลืมไปแล้วว่าต้องไปทานข้าวบ้านเป๊บอะ
“จริงอะหอย....เมิงไปเปิดตัวที่บ้านเป๊บเรอะ” ฉัตรถามแบบยิ้มๆ
“ใช่ๆ พ่อกับแม่เป๊บเค้านัดทานข้าวนะ เมิงไม่ว่ากรูนะฉัตร งวดหลังค่อยไปแดกกันเนอะ”
“ตามสบายเลยอีราก เอาไว้หลังสอบไปแรดแดกอาหารทะเลที่เกาะเสม็ด” ฉัตรตอบแบบยิ้มๆ ทำท่าชูสามนิ้ว อะไรของมันอีนี่ แปลกๆ
“ตกลงพวกเราไปไหนกันต่อวะ” เบิดเพิ่งกลับจากเข้าห้องน้ำ มาถึงก็ถามทันที
“อีเบิดเมิงไปแดกกะกรูสองคน อีรากกับเป๊บมันมีกิจธุระพิเศษ” ฉัตรตอบเบิดแถมมีขยิบตายิกๆ ชิ พวกบ้า จะนินทากรูลับหลังละเซ่
“งั้นพวกเมิงสองคนไปแดกกันก่อนเนอะ ขอโทษทีวะ พอดีพ่อแม่กรูนัดทานข้าว” เป๊บบอกฉัตรกับเบิด
“เออไม่เป็นไรเป๊บ งวดหลังค่อยว่ากัน” ฉัตรตอบเป๊บ
“โอเควะ ที่รักไปกันเถอะ เดี๋ยวรถติดมากจะถึงบ้านเป๊บค่ำเกินครับ” เป๊บชวนผม
“ครับๆ” ผมโบกมือลาฉัตรกับเบิด
   ผมกับเป๊บขับรถออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อเดินทางมุ่งสู่บ้านเป๊บ ในช่วงระหว่างการเดินทางผมก็นั่งเงียบคิดมากพอสมควรครับ จนเป๊บสังเกตเห็นเลยเอ่ยปากถามว่า
“ที่รัก เป็นอะไรครับ ดูสีหน้าเครียดๆ จัง ไม่สบายหรือเปล่า” เป๊บพูดเสร็จก็เอามือมาแตะที่หน้าผาก
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ สบายดีครับ แต่โจ้รู้สึกประหม่าที่เจอพ่อกับแม่เป๊บอะครับ”
“ประหม่าทำไมอะที่รัก พ่อกับแม่เป๊บท่านใจดีนะ ไม่ต้องกลัวหรอกครับ”
“ไม่ได้กลัวในเชิงแบบนั้นอะเป๊บ แต่...คือ...โจ้กลัวว่าพ่อกับแม่เป๊บจะด่าเรื่องที่เราสองคนคบกัน เป๊บก็รู้นี่น่าว่าสังคมไทยเรายอมรับเรื่องชายรักชายมากขึ้นนะครับ แต่การคบกันก็มักจะถูกสังคมรอบข้างดูถูกดูแคลนว่าเป็นพวกวิปริต ผิดเพศ พ่อกับแม่ของเป๊บท่านเป็นผู้ที่มีเกียรติยศชื่อเสียง โจ้กลัวว่า การคบของเราสองคนจะทำให้ชื่อเสียงของท่านมัวหมองนะครับเป๊บ” ผมตอบเป๊บยาวมาก ราวกับว่าได้ระบายความอัดอั้นออกมาทั้งหมด
   เป๊บมีสีหน้าที่กังวล คงกำลังคิดในสิ่งที่ผมอธิบายไป
“โจ้ครับ เป๊บรักโจ้มากนะ ถึงแม้ว่าคืนนี้พ่อกับแม่ของเป๊บยื่นเงื่อนไม่ยอมให้เราคบกัน เป๊บคงรับเงื่อนไขนั้นไม่ได้ โจ้ไม่ต้องห่วงนะ อย่าเพิ่งคิดมากไปก่อน อาจจะไม่เลวร้ายแบบนั้นก็ได้ครับ” เป๊บตอบผมเปลี่ยนจากสีหน้าเครียดๆ เป๊นยิ้มแทน
“ครับ ว่าแต่นี่ใกล้ถึงบ้านเป๊บยังอะ โจ้ว่าเรามาไกลพอสมควรเลยนะ” ผมถามเป๊บพร้อมมองข้างๆทาง นี่มันจะเข้าพุทธมณฑล 4 แล้วนะเนี่ย ไกลจัง
“ใกล้ถึงแล้วครับที่รัก พ่อกับแม่เป๊บท่านชอบออกมานอกเมืองนะ ท่านว่าอากาศดีกว่าอยู่ใจกลางเมือง เลยมาสร้างบ้านแถวๆ นี้ประมาณ 15 ปีก่อนครับ
“โหววว  15 ปีก่อนแถวนี้บางส่วนยังเป็นทุ่งนาเลยนะเป๊บ”
“ใช่ครับ บ้านคนยังน้อยมากนะ อากาศดี แต่ตอนนี้ความเจริญเข้ามาเยอะขึ้น เลยดูแออัดนะครับ”
   
   ประมาณสิบนาที เป๊บก็ขับรถเลี้ยวเข้าซอย (ขออนุญาตไม่บอกนะคร้าบว่าซอยอะไรอะ อิอิ) ผมสังเกตข้างทางไปเรื่อยๆ ถนนในซอยก็กว้างนะ ปากซอยของกินก็เยอะนะเนี่ย ขับรถเข้ามาในซอยประมาณสองกิโลเมตร เป๊บก็เปิดไฟเลี้ยวขวาเข้าไปในซอยย่อย บ้านแต่หลังในซอยหรูหราใหญ่โตทั้งนั้นเลยครับ บ่งบอกเลยว่าเป็นบ้านคนมีฐานะร่ำรวยมากๆ เลยอะ
“ถึงแล้วครับที่รัก นี่ไงบ้านเป๊บ” เป๊บบอกผมพร้อมหักพวงมาลัยเลี้ยวขวาเข้าประตูบ้าน เป๊บกดรีโมทเปิดประตู พร้อมบีบแตร
“โอ้โหหหหห เป๊บบบบ บ้านใหญ่มากกกกกกกก” ผมตกใจมากครับ ทำไมนะหรือ คือ บ้านหรือพระราชวัง ใหญ่โตหรูหรา
“ฮ่าๆๆ ทำเสียงเว่อร์ไปแล้วที่รัก เป๊บว่ามันใหญ่แต่เหงานะ ทั้งบ้านอยู่กันแค่ พ่อ แม่ พี่ปริม พี่ปัน เป๊บ แล้วแม่นมกับแม่บ้าน รวมๆแล้ว สิบห้าคนเอง”
“หา จริงอะเป๊บ โจ้ว่าบ้านใหญ่ขนาดนี้คนอยู่ได้สักห้าสิบคนอะ”
“จริงซิที่รัก”
   ประตูค่อยๆ เลื่อนเปิดช้าๆ เมื่อประตูเปิดเต็มที่ เป๊บก็ขับรถเข้าไปจอดเทียบตรงทางเข้าตัวบ้านครับ
“ที่รัก ปะ เข้าบ้านก่อนครับ”
“ครับ เป๊บ” ผมทำสีหน้าตกใจ ตื่นเต้น เครียด หลายอารมณ์เลยละครับ คือ บ้านหรูมาก จนผมไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยอะ ผมเดินเข้าไปในตัวบ้าน
“ที่รักเดินดูบ้านไปก่อนนะ เป๊บขึ้นไปบนห้อง เดี๋ยวลงมานะครับ”
“ครับ เป๊บ เดี๋ยวโจ้จะรอแถวๆ นี้นะ” ผมยิ้มตอบเป๊บไป ไม่กล้าเดินสำรวจ แต่สวยดีนะ เดินดูก็ได้ ฮิฮิ
   เพื่อให้เห็นภาพมากขึ้น ขอเล่าลักษณะของบ้านเป๊บนะครับ เนื้อที่ของบ้านประมาณ 6 ไร่ บ้านสร้างแบบสไตล์ยุโรปผสมผสานบ้านทรงไทยครับ ผมว่าคนออกแบบบ้านคงจะมีฝีมือมากๆ ทางเข้าตัวบ้านมีเสาสลักแบบกรีก – โรมัน ขนาดใหญ่ พื้นปูด้วยหินอ่อนสีขาว (เป๊บว่าหินอ่อนนำเข้าจากประเทศอิตาลี) ทาสีขาวทั้งบ้านผสมผสานกับสีทองคำบางส่วน (เป๊บว่าสีทองคำนั่นของจริง เอามาเคลือบตัวบ้านครับ โหเว่อร์) ข้างในตัวบ้านโอ่โถงมากครับ มีเครื่องลายคราม แจกันจีนขนาดใหญ่ ตู้โชว์ไม้สัก ชุดโซฟาสีทองคำ (เหมือนในละครไฮโซอะครับ) ผมเงยหน้ามองขึ้นไปที่เพดานบ้าน มีการเพ้นสีลวดลายท้องฟ้าสีคราม ดูเข้ากับชุดโคมไฟคริสตัลขนาดใหญ่ สวยงามมากๆ ครับ เดินเข้าไปในตัวบ้านก็จะเป็นห้องโถงนำไปสู่ทางขึ้นไปชั้นสอง มีบันไดไม้สักโค้งขนาบสองข้าง ขึ้นลงได้ทั้งสองทาง หัวบันไดไม้สักมีรูปดอกบัวทองคำ (ของแท้อีก) แค่บันไดก็สวยแล้วอะครับ
   ผมกำลังเพลิดเพลินในการสำรวจเดินดูในบ้านเป๊บ ตรงนั้นก็สวย ตรงนี้ก็สวย หรูหรามากมาย เดินเพลินๆ ก็ชนกับ......

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 16-07-2011 02:20:44

อ้าว  ค้างซะงั้น  o9 o9 o9

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 16-07-2011 04:11:35

ชนกับฝาผนัง :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 18-07-2011 08:38:29

เข้ามารอเป๊บกับโจ้คะ
เป็นกำลังใจให้คะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 18-07-2011 09:39:35

 :sad4: ค้างงงงงง

รีบมาต่อเร็ว ๆ นะ

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 17 เจ้าจิมแซว สำรวจบ้านเป๊บ UP 15/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 18-07-2011 23:08:49

สวัสดีค้าบบบบ นำตอนต่อไปมาลงละคับบบ สำหรับตอนนี้ได้เจอพี่ชายเป๊บแล้วละ แถมเจอคุณพ่อคุณแม่ของเป๊บครั้งแรกด้วยน้า จะยังไงอย่างไรก็ลองอ่านดูนะคร้าบบบ แอะ ก่อนอื่นต้องตอบคำถามจาก FC ก่อนนนน

ao16 : 55555555 มาต่อละค้าบบ ไม่ค้างงแล้ววววว

4life : แอะ 55555555 ป่าวชนกับฝาผนังซักหน่อย จริงๆ แล้วชนกับผนังซิกแพค ตะหาก ฮ่าๆๆๆ

naiyana : ขอบคุณที่เข้ามารอค้าบบบบ เป็นกำลังใจให้จนจบเรื่องนี้เลยนะ

tawan : รีบมาต่อด้วยความเร็วสูงแล้วค้าบบบบ

ขอบคุณทุกคอมเม้นค้าบบบ

ปล. ช่วงนี้ต้องไปช่วยธุรกิจปะป๋าเป๊บอะค้าบบบ อาจจะหายไปหลายวันนะค้าบบ คิดถึงกันบ้างน้า
โจ้กับเป๊บ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 18-07-2011 23:12:01

Chapter 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด

“พลั๊กกกก...อ๊ะ ขอโทษครับ” ผมเดินชนใครคนนึงครับ ด้วยความตกใจเลยเงยหน้าขึ้นมอง
“คุณเป็นใครครับ มาเดินในบ้านผมได้ยังไง” คนที่ถูกผมชนถาม
   ว๊ากกกกก ใครอะ หล่อมากกกกกก นัยน์ตา สีฟ้าอ่อน ผิวสีขาว สูงประมาณ 183 ริมฝีปากสีชมพู หุ่นดีมากๆ ครับ แต่งตัววัยรุ่นมากๆ สรุปแล้ว หล่อเทพ (แต่เป๊บหล่อกว่า แบร่ๆๆ ฮ่าๆๆ เขียนเอาใจเป๊บ เผื่อแอบมาอ่าน)
   ผมกำลังอึ้งในความหล่อ พูดอะไรไม่ออกเลยละครับ
“ตกลง คุณคือใครครับ” สุดหล่อยิ้มเห็นฟันสีขาว ถามผมอีกครั้ง
“อ๋อ...คะ...ครับ..อ๋อ...คือ ผมมากับเป๊บอะครับ” ผมตอบยิ้มกว้าง ยิ้มชนิดที่ว่าน่ารักสุดๆ เท่าที่ผมทำได้ ฮ่าๆๆๆ

   ไม่ทันที่หนุ่มเทพบุตรจะตอบผม ก็มีเสียงทักทายดังขึ้น

“พี่ปริมมมมม หวัดดีครับพี่” เป๊บตะโกนทักทายมา ผมกันไปมองเป๊บ เป๊บวิ่งกึ่งเดินเข้ามากอดพี่ปริม แอะ พี่ปริม แว๊กกก นี่คือพี่ชายคนโตของเป๊บ โหวววว หล่อฉิบหายวายป่วง ฮ่าๆๆๆ
“ไงเจ้าเป๊บเปอร์ สบายดีนะ” พี่ปริมกอดพร้อมเอามือขยี้หัวเป๊บ โหยยย น่ารักจริงๆ เลยพี่น้องคู่นี้อะ
“สบายดีพี่ วันก่อนนึกว่ามาทานข้าวจะเจอพี่อะ พี่เบี้ยวซะงั้น” เป๊บบ่นออดแอดใส่พี่ปริม
“ขอโทษๆ วันนั้นพี่ติดงานจริงๆ บินกลับมาไม่ทันนะ แต่น้องก็ได้เจอพ่อกับแม่นี่”
“ครับ แต่ก็อยากเจอพี่ด้วย คิดถึงพี่นี่ วันนั้นกว่าพี่ปันจะมา ก็ทานกับพ่อแม่เกือบเสร็จแล้ว”
“ฮ่าๆๆ จริงอะ ปันมันก็มาสายเรอะ อย่าไปโทษปันมัน งานมันก็เยอะนะ”

   ผมยืนดูพี่น้องสองคนนี้คุยกัน น่ารักมากๆ เลยละครับ ดูสนิทสนมกันมากเลยนะ แววตาของเป๊บดูสดใสมากๆ คงดีใจที่ได้เจอพี่ชาย

“แล้วนี่จะไม่แนะนำคนนี้ให้พี่รู้จักหรือว่าเป็นใคร” พี่ปริมถามเป๊บ
“อ๋อ...ลืมไปเลยครับ...นี่โจ้ครับพี่ปริม เป็น..” เป๊บทำสีหน้าลังเลสามวินาที ผมก็ตกใจนะ คือ จะบอกว่าเป็นแฟนกันหรือยังไง หรือ จะแนะนำยังไง สถานะอะไร สมองคิดเร็วมากจนปั่นป่วนเลยละครับ
“เป็นแฟนเป๊บครับ พี่ปริม” เป๊บเหมือนตัดสินใจพูดออกไป แอบเสียงอ่อยๆ นะนั่น ฮ่าๆๆ

   ผมตาโตเลยละครับ ไม่นึกว่าเป๊บจะกล้าพูด  พี่ปริมเองก็หันมามองหน้าผมสลับไปมองหน้าเป๊บ....แล้วก็ยิ้ม
“น่ารักดีนี่ไอ้เป๊บเปอร์ ตาถึงนะเนี่ย” พี่ปริมยิ้มพร้อมพูดชมเป๊บ

   เป๊บทำสีหน้าตกใจและประหลาดใจ คงจะงงว่าทำไมพี่ปริมไม่ต่อว่าเรื่องที่คบผู้ชาย
“สะ....สวัสดีครับ พี่ปริม” ผมกล่าวสวัสดีพร้อมยกมือไหว้พี่ปริม พี่ปริมรับไหว้
“สวัสดีครับ น้องสะใภ้ ฮ่าๆๆๆ” พี่ปริมแซวผมอะ หน้าแดงแปร๊ดดด บ้าแล้วววว ยังไม่มีอะไรกันสักหน่อย
“พี่ปริมไม่โกรธหรือที่เป๊บคบผู้ชาย” เป๊บทำเสียงหงอยๆ ถามพี่ชาย
“ไอ้ตัวแสบ พี่ดูแลเรามาตั้งแต่เด็กๆ นะ พี่รู้ดีว่าเราเป็นยังไง อะไรที่เรารัก พี่รักด้วย”
“ขอบคุณครับพี่ปริม” เป๊บสวมกอดพี่ชาย เห็นน้ำคลอๆ เหมือนกันนะนั่น
“ว่าแต่หาแฟนได้เจ๋งเหมือนกันนี่ไอ้ตัวแสบ ดูไกลๆ นึกว่าผู้หญิง หน้าหวานมาก มาเข้ามาดูใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นผู้ชาย” พี่ปริมพูดกับเป๊บ แต่ผมหน้าแดง เขินนน อะ
“ก็...แหะๆ...ครับ” เป๊บยิ้มกว้างใส่พี่ปริม
“แฟนไม่สบายหรือเปล่า พี่เห็นหน้าแดงตลอด” พี่ปริมถามเป๊บแสดงอาการเป็นห่วง
“อ๋อไม่หรอกครับพี่ โจ้เค้าเขินนะครับ เวลาเขินก็หน้าแดงแบบนี้แหละ” เป๊บบอกพี่ปริม
“ฮ่าๆๆๆ จริงอะ เขินง่ายจังนะน้องสะใภ้” พี่ปริมหันมาแซวผมง่า อ๊ากกก เขินนน อายยย
“เอาละ ตามสบาย เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน เออไอ้ตัวแสบ พ่อกับแม่จะมาประมาณหนึ่งทุ่มนะ”
“ครับๆ พี่ปริม”

   พี่ปริมก็เดินขึ้นไปชั้นสอง ปล่อยให้ผมกับเป๊บอยู่ตามลำพัง

“เป๊บอะ ไปบอกพี่ปริมแบบนั้นได้ยังไง ไม่ปกป้องเล้ยยย”
“ฮ่าๆๆ ก็ที่รักหน้าแดงขนาดนั้น เป๊บว่าคงแอบชอบพี่ปริมใช่มั้ยล่า”
“ว๊ากกก บ้าแล้ววว ก็...แหะๆ....นิดนึง แต่ยังรักเป๊บนะค้าบบบบ” ผมคิดจริงๆ นะ ก็พี่ปริมหล่อมากอะ แต่ยังไงเป๊บหล่อกว่า แบร่ๆๆ
“ฮ่าๆๆๆ ครับ เป๊บไม่ว่าอะไรหรอก เพราะแฟนเป๊บทุกคนที่เคยเจอพี่ปริม ต่างก็หลงชอบกันทั้งนั้น แต่เป๊บกับพี่ปริมสนิทกันนะครับ เกิดอะไรขึ้นพี่ปริมจะบอกเป๊บก่อน เช่น ไอ้ตัวแสบ ญ คนนั้นอ่อยพี่วะ อะไรประมาณนี้นะครับ”
“จริงอะเป๊บ แล้วเป๊บทำไงต่ออะ”
“ก็บอกเลิกครับ เป๊บทิ้งไปทันทีเลย เพราะถือว่าไม่ซื่อสัตย์กับเป๊บนะครับ”
“โห เป๊บคงไม่คิดแบบนั้นกับโจ้ใช่มั้ยอะ” ผมถามเพราะความกังวล แค่แอบปลื้มๆ นะ ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นอะ
“ไม่หรอกที่รัก เป๊บดูออกคร้าบอีกอย่างพี่ปริมเค้าชอบ สาวๆ คร้าบ อย่าคิดมากๆ รักนะๆๆ จุ๊บๆ ทีมามะ”
“ทะลึ่งงงง นี่มันในบ้านนะ จุ๊บเจิ๊บอะไรกัน ชิ” ผมเขินอะ เป๊บก็เหลือเกิน ชิ
“พี่ปริมอายุเท่าไหร่แล้วอะเป๊บ” ผมถามเป๊บครับ
“อ๋อ ก็ห่างจากเป๊บ 8 ปีครับที่รัก ตอนนี้เป๊บ 24 พี่ปริมก็ 32”
“โหหหห โจ้นึกว่าซัก 26 อะ หน้าอ่อนมากเลยเป๊บ”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่แปลกๆ มีคนบอกเป๊บแบบนี้ทุกคน โจ้ไปชมพี่ปริมซิ แกชอบมากเลยนะเวลามีคนชมว่าแกดูเด็ก ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมก็พลอยขำกับเป๊บไปด้วยอะครับ

   นั่งคุยกับเป๊บไปเรื่อยอะครับ สรุปได้ว่า เป๊บรักพี่ปริมกับพี่ปันมาก เพราะตอนที่เป๊บเด็กๆ พ่อกับแม่กำลังอยู่ในช่วงขยายธุรกิจ พี่ปริมกับพี่ปันกำลังเป็นวัยรุ่นโตพอที่จะดูแลเป๊บแทนพ่อกับแม่ได้อะครับ เป๊บเลยได้พี่ทั้งสองดูแลมาตลอด จนกระทั่งธุรกิจของพ่อกับแม่ค่อนข้างลงตัว เป๊บก็เข้า ม.ปลายพอดี พี่ปริมกับพี่ปันเลยไปช่วยพ่อกับแม่ดูแลธุรกิจ ทำให้เป๊บเหงาอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดครับ ฟังแล้วก็น่าหดหู่เนอะ มีทรัพย์สินเงินทองมากมาย แต่ความสุขกลับลดลงนะครับ ดังนั้นเป๊บจะดีใจมากเวลาที่พ่อกับแม่ พี่ปริมและพี่ปัน มาทานข้าวพร้อมกัน เดือนนึงจะมีโอกาสซักครั้งครับ ต่างจากบ้านผมตรงที่ พ่อ แม่ ผม และเจ้าจิม จะทานข้าวด้วยกันทุกวัน คนเรานี่ไม่มีอะไรสมบูรณ์เลยนะครับ นั่งคุยได้สักพักก็ได้ยินเสียง ปิ๊บๆๆ
“คงมีใครเข้าบ้านนะครับที่รัก เวลาประตูหน้าบ้านเปิดจะมีเสียงเตือนนะ” เป๊บพูดเสร็จก็เดินออกไปดูที่หน้าบ้าน ผมก็เดินตามเป๊บออกมาด้วย

   LEXUS GS 300 สีบรอนซ์เงินคันโต ขับเข้ามาจอดที่ทางเข้าหน้าบ้านครับ เป๊บเห็นรถ ก็ทำหน้าดีใจ ยิ้มร่าเลย
“ที่รัก พี่ปันมาแล้วครับ” เป๊บยิ้มร่าหันมาบอกผม หา อะไรนะ นี่คือพี่ชายเป๊บคนรอง พี่ปันหรือนี่ โหยยยย วันนี้เจอกันทั้งตระกูล อ๊ากกกก

   รถหรูคันงามจอดสนิท ประตูฝั่งคนขับก็เปิดออก คนขับรถวิ่งอ้อมมาเปิดประตูด้านหลังฝั่งซ้าย ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถ หันหน้ามามองเป๊บ

“พี่ปันนนน หวัดดีคร้าบบบ” เป๊บรีบเดินลงไปถึงรถสวมกอดพี่ปันทันที
“ไงไอ้ตัวแสบบบบ มาถึงนานหรือยัง” พี่ปันกอดเป๊บพร้อมขยี้หัว ทำเหมือนพี่ปริมเล้ยยยย ฮ่าๆๆ
“สักพักแล้วละครับพี่ปัน แล้วนี่พี่ปันกลับมาจากไหนครับ
“ฮ่องกงนะไอ้ตัวแสบ ไปคุยกับลูกค้า แล้วรีบบินกลับมานี่แหละ”
“อ๋อครับ พี่ปริมก็มาแล้วนะครับ พักผ่อนอยู่บนห้อง”
“อ๋อ พี่ปริมมาแล้วหรือ” พี่ปันก็หันมามองผม

   โหหหห ขอเล่าเลยละครับ พี่ปันก็หล่อมากกกก ตายละสามหนุ่มบ้านนี้ทำบุญด้วยทองคำมาหรือเปล่าเนี่ย ทำไมหล่อๆ ทั้งนั้น อ๊ากกก พี่ปันสูงประมาณ 181 มั้งครับ ผมเดาๆ ว่าตัวเตี้ยกว่าพี่ปริมนิดเดียวเอง นัยน์ตาของพี่ปันสีเขียวอ่อนๆ ครับ (แปลกใจจัง นัยน์ตาเป๊บสีน้ำตาลอ่อน พี่ปริมสีฟ้าอ่อน พี่ปันสีเขียวอ่อน ทำไมไม่เหมือนกันงะ) ผิวสีขาวแต่คล้ำกว่าพี่ปริม ปากสีชมพู หุ่นดีๆ พอกันทั้งสามพี่น้องเลยละครับบบ หล่ออะ
“ไอ้ตัวแสบ นี่คือใคร”พี่ปันมองหน้าผมแล้วหันกลับไปถามเป๊บ
“ครับ นี่โจ้ครับพี่ปัน เป็น....แฟนผมเองครับ” เป๊บลังลเนิดนึง ก่อนที่จะตัดสินใจบอกพี่ปันไป

   พี่ปันทำหน้าตกใจเหมือนกันนะครับ หันมามองหน้าผม ผมเลยถือโอกาสยกมือไหว้ พี่ปันรับไหว้ครับ แล้วหันไปถามเป๊บว่า

“เฮ้ยย จริงอะไอ้ตัวแสบ แฟนผู้ชายเนี่ยนะ แล้วนี่พี่ปริมรู้หรือยัง” พี่ปันดูตกใจครับ ผมเริ่มหน้าซีดแทน
“รู้แล้วพี่ปัน เป๊บบอกพี่ปริมแล้วครับ
“พี่ปริมว่ายังไงบ้าง”
“ก็ไม่ว่าอะไรครับ พี่ปริมแค่แซวๆ ว่าแต่พี่ปันผิดหวังหรือเปล่าครับที่เป๊บเป็น.....แบบนี้”
“เฮ้ยเปล่าๆๆ พี่แค่ตกใจนะ ก็ไม่นึกว่าไอ้ตัวแสบเจ้าชู้ของพี่จะเปลี่ยนจากเสือผู้หญิงมาชอบ ผู้ชายนี่หว่า ฮ่าๆๆๆ” พี่ปันพูดยิ้มๆ ปนหัวเราะ แอะ แต่เพิ่งรู้ว่าเป๊บเป็นเสือผู้หญิงนะเนี่ย เดี๊ยะต้องจัดการ ฮึ่มมม...แง่งงงง
“ว่าไง ว่าที่น้องสะใภ้ น่ารักเหมือนกันนี่” พี่ปันหันมายิ้มให้ผมครับ หล่อโฮกกกกกก ก่อนที่ผมจะตอบ เป๊บก็พูดขัดคอขึ้น
“พอเลยพี่ปัน นี่แฟนผมนะ ไม่ต้องมายิ้มโปรยเสน่ห์เลย ผมหวง” เป๊บพูดห้ามปรามพี่ปัน ผมละงง อะไรหว่า เป๊บดูหวงๆ ผมตอนอยู่กับพี่ปัน แต่กับพี่ปริมเป๊บเฉยๆ
“ฮ่าๆๆ พี่แกล้งเล่นนะไอ้ตัวแสบ เอ้า ตามสบายเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำแวะคุยกะพี่ปริมก่อน พ่อกับแม่มาถึงประมาณทุ่มนึง ตอนนี้กำลังบินกลับมาจากเชียงใหม่”
“ครับได้ครับ พี่ปัน”

   ทักทายเสร็จพี่ปันก็เดินเข้าบ้านขึ้นชั้น 2 ไป ผมสงสัยเลยถามเป๊บว่า

“เป๊บทำไมดูหวงโจ้จัง กับพี่ปริมเป๊บเฉยๆ อะ”
“อ๋อที่รัก พี่ปันมีฉายาว่า ยิ้มพิฆาต  สาวๆ เห็นรอยยิ้มแกเป็นหลงหมด เมื่อก่อนแฟนพี่ปริมมาที่บ้านพอเจอพี่ปัน แอบไปมีใจให้ เลยเกือบเกิดศึกกลางบ้าน พ่อกับแม่ต้องเรียกไปคุยจนเคลียร์ครับ”
“โหหห ขนาดนั้นเลยหรือ แต่โจ้เฉยๆ นะ เป๊บไม่ต้องห่วงนะคร้าบบ”
“ไม่รู้แหละ หวงไว้ก่อนเลยอะ ฮ่าๆๆ”

   ผมเข้าใจเป๊บเลยนะ พี่ปันหล่อ ยิ้มหวานมากๆ แต่ผมว่ารอยยิ้มพี่ปริมกับเป๊บอบอุ่นกว่า พี่ปันอาจจะเป็นซุปเปอร์เสือผู้หญิงแน่เลยยยย ฮ่าๆๆ

   พี่ปันเดินลับหลังไป ระหว่างที่รอพ่อกับแม่ เป๊บพาผมเดินชมรอบๆ บ้านครับ ทางด้านซ้ายของบ้านจะเป็นโรงจอดรถ มีหลายคันเลยละ ทางด้านขวาจะเป็นโรงดอกกล้วยไม้ คือ พ่อเป๊บชอบกล้วยไม้นะครับ ติดกับโรงสวนกล้วยไม้มีซุ้มศาลาเล็ก เหมาะสำหรับนั่งอ่านหนังสือมากๆ เลยอะคร้าบ ถัดจากโรงสวนกล้วยไม้ มีต้นไม้แปลกๆ เหมือนต้นสน ปลูกในกระถางขนาดใหญ่ดูแล้วร่มรื่นดีนะ เอ แต่กระถางมันจะไม่แตกหรือ ต้นสนก็สูงอยู่นะนั่น มองไปทางด้านหลังของบ้านจะเป็นสวนที่ร่มรื่น เยื้องไปทางด้านขวาของสวนจะเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ มีซุ้มเล็กๆ ไว้จัดงานปาร์ตี้ด้วยครับ เป๊บเล่าว่า บางครั้งสระว่ายน้ำก็จะมีปาร์ตี้ที่พ่อกับแม่จัดเลี้ยงรับรองนักธุรกิจคนสำคัญ เป๊บจะมีความสุขมาก เพราะการเลี้ยงหนึ่งครั้งเท่ากับว่าทุกคนในบ้านจะมาอยู่พร้อมหน้ากันครับ

“เป๊บ บ้านหลังเล็กๆ นั่นบ้านใครหรือครับ” ผมถามบ้านหลังนั้นที่อยู่ติดกับสระว่ายน้ำ จริงๆ ไม่เล็กหรอกครับ ขนาดของบ้านเท่าบ้านผมเลยนะ แต่เมื่ออยู่ในรั้วบ้านเป๊บ มันเลยดูหลังเล็กครับ
“อ๋อ บ้านเอาไว้รับแขกนะครับ บางครั้งปาร์ตี้เลิกดึก พ่อกับแม่เลยให้พักที่บ้านเล็ก โจ้อยากดูข้างในมั้ย เป๊บพาไปดู”
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ งวดหน้าก็ได้ เอาไว้ค่อยมาเดินดูให้ทั่วเลย” ผมตอบเป๊บพร้อมยิ้มกว้าง

   ผมก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ เวลาหกโมงครึ่งแล้วครับ เลยชวนเป๊บเข้าไปในบ้านเตรียมตัวรอพ่อกับแม่ จังหวะที่เราสองคนเดินเข้าบ้าน พี่ปริมกับพี่ปันก็เดินกอดคอลงบันไดมาพอดีครับ

“ไอ้ตัวแสบ พาเมียไปไหนมานั่น” พี่ปันทักเป๊บ แต่ บ้าจริงงงง ยังไม่ได้เป็นเมียซักหน่อย
“ไม่ได้เป็นเมียนะครับพี่ปัน ผมกับเป๊บยังไม่มีอะไรกันนะ” ผมตอบปฏิเสธทันที

   พี่ปริมกับพี่ปันมองหน้ากัน แล้วก็....

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” หัวเราะพร้อมกัน
“จริงอะน้องโจ้ ไอ้ตัวแสบมันยังไม่ลงมือจัดการอีกหรือ” พี่ปริมถาม
“นั่นดิพี่ปริม เสียชื่อสามเสือหมด” พี่ปันเสริม
“โหยยย พอเลยครับพี่ทั้งสอง กับโจ้ผมรักจริงไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นนะ” เป๊บตอบตบท้าย
“จริงอะไอ้ตัวแสบ” พี่ปริมถามซ้ำ
“ขนาดนั้นเลยเรอะ” พี่ปันย้ำอีกรอบ

   เป๊บพยักหน้า เอ่อ พวกเมิงทั้งสามตัว เคยสนใจกรูบ้างมั้ยว่า กรูจะทำหน้ายังไงอะ ลูกไม้หล่นใต้ต้นจริงๆ เล้ยไอ้สามคนนี้

“น้องโจ้ระวังเป๊บให้ดีนะ เวลามันขึ้นเตียงลีลายังกะราชสีห์ น้องอาจจะเสียวตายได้” พี่ปันพูดทำสีหน้าจริงจังมากกกก
“ใช่ๆๆ พี่คอนเฟิม” พี่ปริมเสริม
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บขำ

   ส่วนผมนะหรือ หน้าแดงแปร๊ดดดดดดดด ทั้งสามพี่น้องขำพร้อมกันนนน ทะลึ่งงงงงงกันหมดเลยง่า อ๊ากกกกกก เขินนนนนน

   ปิ๊บๆๆ พอได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าบ้าน พี่น้องทั้งสามพร้อมใจกันเดินไปหน้าบ้านเลยละ

“เฮ้ย ปัน เป๊บ พ่อกับแม่มาแล้ววะ ออกไปรับกัน” พี่ปริมชวน
“ครับๆ ที่รักไปคอยห้องนั่งเล่นก่อนนะ เดินเลี้ยวซ้ายไป เดี๋ยวเป๊บไปตามทานข้าวนะ” ผมพยักหน้าตอบรับเป๊บ
“ไอ้ตัวแสบ มาเร็วๆ พ่อกับแม่มาถึงแล้ว” พี่ปันเร่งเป๊บ
   พอเป๊บสั่งผมเสร็จก็วิ่งลิ่วไปที่หน้าบ้าน ส่วนผมก็เดินไปห้องนั่งเล่นตามที่เป๊บสั่งอะครับ แต่ผมตัดสินใจหยุดเดิน แล้วแอบย่องไปที่หน้าบ้าน อยากดูนี่น่าว่าหน้าตาพ่อแม่เป็นยังไงนี่

   รถตู้ Benz Veto สีดำ เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้าน ประตูถูกเปิดออก คนแรกที่ก้าวลงรถมาเป็นหญิงวัยกลางคน ผมอึ้งเลยครับ สวยมากๆ ผมสีบลอนด์ทอง ยาวปิดบ่า แต่งตัวภูมิฐาน เท่าที่ดูผมว่าคุณแม่ของเป๊บน่าจะเป็นลูกครึ่งนะ อีกคนที่ก้าวลงมาเป็นชายวัยกลางคนครับ ตัวสูงเหมือนกันนะ ผมสีดำขลับ ยังดูไม่แก่มากครับ ใช่ชุดสูทดูภูมิฐานมากๆ เป็นคุณพ่อของเป๊บแน่เลย
“มัม สวัสดีคร้าบบบ” พี่น้องทั้งสามคนวิ่งแย่งเข้าไปกอดแม่เลยอะ ฮ่าๆๆ น่ารักชะมัด พี่ปริมกับพี่ปันและเป๊บอ้อนเหมือนเด็กๆ เลยอะ
“สวัสดีมายซัน ฮาวอาร์ยูออลกาย” คุณแม่ถามหนุ่มๆ ทั้งสามพร้อมทั้งกอดหอมแก้มทีละคนๆ 
“อ้อนกับแม่ตลอดเลยนะ พ่อยืนอยู่ทั้งคน คิดจะมาเอาใจบ้างมั้ยเนี่ย” ได้ยินพ่อเป๊บแอบบ่นน้อยใจด้วย ฮิฮิ
“โอ๋ๆๆ คร้าบพ่อ สวัสดีคร้าบบบ คิดถึงๆๆ แด๊ดด้วยยย” สามหนุ่มวิ่งเข้าไปกอดเหมือนกัน ฮ่าๆๆ น่ารักโคตรรรร
“แล้วนี่พวกยูมาถึงกันนานแล้วหรือจ๊ะ” คุณแม่เอ่ยถามออกมา
“ก็สักพักใหญ่ๆ แล้วละครับมัม” พี่ปริมตอบ
“พ่อกับมัมเหนื่อยมั้ยครับ ปันว่าเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า” พี่ปันถาม
“ใช่ครับ พ่อกับมัมจะได้ทานข้าวด้วย นานๆ ทีได้ทานข้าวพร้อมหน้ากันครับ” เป๊บตอบแบบดี๊ด๊ามากเลยอะครับ

   พ่อกับแม่และสามพี่น้องกำลังจะเดินเข้าบ้าน ผมก็รีบวิ่งไปห้องนั่งเล่นตามที่เป๊บสั่งไว้ตั้งแต่แรก ทำไม่รู้ไม่ชี้ประมาณว่าไปนั่งตั้งนานแล้ว แต่จริงๆ แอบดูสถานการณ์ตลอดเฟ้ย ฮ่าๆๆๆ ผมนั่งคอยประมาณยี่สิบนาที เป๊บก็เข้ามาตามครับ

“ที่รักๆ ไปทานข้าวกันเถอะครับ พ่อกับแม่คอยแล้ว”
“ครับเป๊บ” ผมยิ้มตอบเป๊บไป แต่ ณ เวลานั้น ผมใจสั่นมากๆ ครับ คาดเดาไม่ถูกเลยว่า เมื่อความจริงปรากฏ พ่อกับแม่เป๊บจะรู้สึกอย่างไร
   
             ผมเดินตามเป๊บไปถึงห้องรับประทานอาหาร พ่อกับแม่ พี่ปริม พี่ปัน นั่งที่โต๊ะไม้สักยาวขนาดใหญ่ ผมกะด้วยสายตา นั่งกันได้ประมาณ 20 คน เอาจริงๆ ก็นั่งกันหกคนเองครับ จะมีโต๊ะยาวไว้ทำไมเนี่ย
“พ่อครับ มัมครับ นี่โจ้.....” เป๊บแนะนำผมให้กับพ่อและแม่รู้จักครับ พ่อกับแม่เป๊บหันมามองหน้าผมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง ท่านก็รับไหว้  แต่ผมรู้อาการของเป๊บเลยว่า ลังเลมากๆ ที่จะพูดว่า ความสัมพันธ์ของเราสองคนอยู่ในสถานภาพใด
“เอ้อ..ไอ้ตัวแสบ พาเพื่อนมาทานข้าวด้วยกัน” พี่ปริมพูดขึ้นมาเพื่อทำลายความลังเลของเป๊บ
“เออใช่ๆ โจ้ น้องไปนั่งข้างเป๊บเลยครับ” พี่ปันเสริมอีกแรง

   พ่อกับแม่ของเป๊บ ยิ้มเชิญชวนให้ผมเข้าไปร่วมทานข้าวเย็นด้วย

“เพื่อนของเป๊บชื่อโจ้หรือ” พ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ
“ใช่ครับพ่อ” เป๊บตอบ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะลูก นานๆ ซักทีเป๊บจะพาเพื่อนมาทานข้าวที่บ้าน ล่าสุดก็หลายปีแล้ว” พ่อเป๊บยิ้ม ชวนผมคุยครับ
“ครับคุณพ่อ” ผมยิ้มตอบรับไป
“นั่นซิคุณ ฉันก็ประหลาดใจเหมือนกันที่เป๊บพาเพื่อนมาทานข้าว” แม่ของเป๊บเอ่ยขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ และหันมาสบตายิ้มกับผมด้วย

   ผมรู้สึกตื่นเต้น อึดอัดมากๆ เลยครับ พยายามสบตากับเป๊บ เป๊บเองก็มีแววตากังวลพอสมควร พี่ปริมกับพี่ปันก็มองหน้ากัน ราวกับว่ารับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัดเช่นนี้ ยกเว้นพ่อกับแม่ที่เพลิดเพลินในการทานอาหารมากๆ ครับ

   อาหารที่อยู่บนโต๊ะสำหรับมื้อเย็นนี้ ล้วนเป็นอาหารชั้นเลิศ คุณภาพดีๆ ทั้งนั้นครับ แต่ทำไมผมไม่รับรู้ถึงรสชาติอหารเท่าไร่นัก เป็นการทานข้าวเย็นที่อึดอัดที่สุดในชีวิตเลยครับ

“โจ้ แล้วคุณพ่อคุณแม่ทำงานอะไรหรือลูก” พ่อเป๊บถามขึ้นมา
“อะ...อ๋อ... คุณพ่อเป็นประธานกรรมการบริษัท....ทำธุรกิจเกี่ยวกับ....ครับ” ผมตอบพ่อเป๊บไป
“เอ..ไม่แน่ใจว่าพ่อจะรู้จักคุณพ่อของลูกหรือเปล่านะ” พ่อเป๊บทำสีหน้าครุ่นคริดนิดๆ
“คุณก็ ต้องลองเจอหน้าอาจจะเก็ทนะ..แล้วคุณแม่ละลูก” แม่เป๊บหันไปตอบพ่อ แล้วหันหน้ามาถามผม
“ครับ คุณแม่ก็ชวยคุณพ่อบริหารงานด้วยครับ” ผมยิ้มตอบแม่เป๊บไป
“แล้วนี่ถ้าเรียนจบ คงไปช่วยงานคุณพ่อละซิลูก” พ่อเป๊บชวนคุยต่อเนื่อง
“น่าจะนะครับ แต่ผมไม่ค่อยชอบงานด้านบริหารเท่าไหร่ครับคุณพ่อ” ผมตอบ
“ไม่ได้เลยนะลูก คุณพ่อของลูกอุตส่าสร้างธุรกิจไว้ เพื่อให้ลูกสานต่อนะแหละ ห้ามทิ้งเด็ดขาด..นี่พ่อก็ให้ปริม ปัน เข้าไปช่วยดูแลบ้างแล้วส่วนเจ้าเป๊บรอเรียนจบค่อยว่ากันอีกที พ่อเองก็อายุมากขึ้นกำลังวังชาลดน้อยถอยลง ธุรกิจทั้งหมดก็ให้เจ้าสามตัวนี่ดูแลนะแหละ ฮ่าๆๆ” พ่อเป๊บร่ายยาว น้ำเสียงเชิงๆ สอนผมด้วยอะ แอบดุง่า กลัวแย้วววค้าบบบ
 
   หลังจากสิ้นสุดการสัมภาษณ์ครอบครัวของผม ครอบครัวของเป๊บก็คุยเฮอากันไปเรื่อย พี่ปริมก็คอยถามว่างานเยอะมั้ย ยังไงอย่างไร พี่ปันก็ไปอ้อนๆ แม่ ส่วนเป๊บก็ยิ้มแย้มชวนพ่อกับแม่คุยไปตามประสา ผมก็นั่งยิ้มบ้าง ขำตามบ้าง แต่ในใจของผมนั้นว้าวุ่นมาก ในห้วงความคิด ณ เวลานั้นผมสัมผัสความอบอุ่นของครอบครัวเป๊บได้ ผมรู้สึกยินดีกับเป๊บแต่ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกแย่ถ้าพ่อกับแม่ของเป๊บทราบความจริง เหมือนกับผมไปทำลายครอบครัวของเป๊บเลยละครับ

จนกระทั่งเหตุการณ์สำคัญที่ผมคิดไว้มันก็มาถึง

“โอ้ว..เป๊บ สองสามวันก่อนมัมจำได้ว่า ยูจะพาแฟนมาแนะนำให้มัมกับแด๊ดรู้จัก..แล้วมื้อเย็นนี้ทำไมไม่พามาละ” แม่ของเป๊บเอ่ยถามขึ้นมาครับ
   นั่น...สิ่งที่ผมกลัวมาละ คุณแม่คร้าบบบบ มาถามอะไรตอนนี้ง่า แง้ๆๆๆ
“เออนั่นซิ พ่อก็จำได้ว่าเราก็บอกแบบนั้น..แล้วทำไมไม่มาพาแนะนำ” พ่อเสริม
   พี่ปริมกับพี่ปันมองหน้ากัน ส่วนเป๊บหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด ผมนะหรือครับ ไม่ต้องคาดเดาอะไรมาก เหงื่อเม็ดเป้งผุดออกมาจากหน้าผากเรียบร้อยแล้วครับ
   พ่อกับแม่ถามเสร็จ ก็มองหน้าเป๊บผสมรอยยิ้มเพื่อรอคำตอบ ..... ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้น ผมสบตาเป๊บ แววตาของเป๊บตัดสินใจที่จะพูดออกไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 18-07-2011 23:12:49

“พ่อครับ มัมครับ....” พ่อกับแม่เป๊บตั้งใจฟังในสิ่งที่เป๊บกำลังจะบอก
“ที่ผมบอกพ่อกับมัมว่าจะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จัก........ผมพามาแล้ว.....พ่อครับ มัมครับ โจ้ เป็นแฟนผมครับ”
   เอาละนั่นเป๊บได้พูดออกไปแล้วครับ พี่ปริมกับพี่ปันสีหน้ากังวล เป๊บดูสั่นๆ เล็กน้อย ส่วนผมนั่งตกใจสุดๆ ตายละกรูชีวิต แอบเหลือบสายตามองหน้าพ่อกับแม่เป๊บ โอ้โห...รอยยิ้มหายไปทันที สีหน้าคุณพ่อดูตกใจ ส่วนคุณแม่สีหน้าประหลาดใจ ฮ่าๆๆ งานนี้โจ้น้อยต้องจบชีวิตแล้วววว

“โอ้ววว...มายก๊อด....เป๊บทีนนนน ยูมีแฟนเป็นผู้ชายหรือนี่” แม่เป๊บพูดด้วยน้ำเสียงตกใจมากกก
“ไอ้เป๊บบบบ...แกจะบ้าหรือไง...ทำไมถึงมีแฟนเป็นผู้ชาย..ห๊า” พ่อเป๊บตะโกนออกมาค่อนข้างดังเลยละครับ
   งานเข้าละครับ จากบรรยากาศที่ดูอบอุ่น ครื้นเครง กลายเป็นบรรยากาศปีศาจไปแล้วววว
“เอ่อพ่อครับ.....ปริมว่าเราลองให้โอกาสเป๊บได้....” พี่ปริมเอ่ยขึ้นมา
“แกเงียบไปเลยเจ้าปริมมม อะไรกันเนี่ย ปล่อยให้น้องเป็นคนวิปริตผิดเพศได้ยังไง ทำไมแกไม่ดูแลห๊า” พ่อตะคอกพี่ปริม พี่ปริมหน้าถอดสีไปเลย
“ไอ้เป๊บบบบ..แกตอบชั้นมา...ทำไมแกถึงเป็นแบบนี้” พ่อเป๊บหน้าแดง คงโมโหมากครับ
“พะ..พ่อ..คะ..ครับ...ผมขอโทษที่ทำให้พ่อเสียใจ...แต่ผมรักโจ้ครับ” เป๊บบีบมือผมแน่น ผมบีบตอบกลับเพื่อให้กำลังใจเช่นกัน
“ไอ้เป๊บบบบ....แต่มันเป็นผู้ชายยยยย...โธ่โว้ยยย...ทำไมลูกชั้นเป็นแบบนี้” พ่อเป๊บลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วนั่งทรุดลงพร้อมกับเอามือกุมขมับ
“คะ..คุณ..พะ...พ่อ..คะ...ครับ...ผมรู้ว่าการที่เราสองคนรักกันมันขัดกับสิ่งที่สังคมยอมรับ...แต่ผมรักเป๊บนะครับ...ไม่ได้คิดที่จะทำให้เป๊บเสียคนหรือคิดเป็นอย่างอื่นเลย ผมขอโอกาสให้เราได้....”
“ชั้นไม่ได้ถามเธอออออ...ไม่ต้องมาเสนอความคิดเห็นอะไร... คนวิปริตผิดเพศอย่างเธอไม่สมควรจะมาชี้แจงชั้น….หมดเวลาของเธอละ ออกไปให้พ้นบ้านชั้น...ไป๊...” พ่อเป๊บโกรธมาก ตะคอกไล่ผมเลยอะ
“พ่อครับบบบ....พ่อพูดแบบนี้ได้ยังไง...นี่แฟนผมนะพ่อ” เป๊บลุกขึ้นตะคอกพ่อกลับด้วยอารมณ์โกรธเหมือนกัน ผมรั้งมือเป๊บให้นั่งลงเพื่อสงบสติอารมณ์
“ไอ้เป๊บบบ....ผั๊วะ......นี่แกหลงมันมากจนกล้าตะคอกใส่พ่อเนี่ยนะ....แกไปเอานิสัยแบบนี้มาจากไหน..ปริมมม ปันนนน เชิญไอ้ผิดเพศนี่กลับไป...อย่าให้ไอ้เป๊บมันออกไปไหน...ชั้นมีเรื่องต่องคุยกะมัน” พ่อลุกขึ้นตบหน้าเป๊บแรงมาก แถมออกคำสั่ง ดูน่ากลัวมากครับ
“คุณคะ จัสบีคาล์มดาวน์ อย่าใช้กำลังคะคุณ มีอะไรค่อยๆ พูดกันคะ.....ลูกโจ้ มัมว่าลูกกลับไปก่อนนะ เอาไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที” แม่เป๊บลุกขึ้นไปจับมือคุณพ่อ และหันมาบอกผมครับ
   เป๊บตาแดงๆ คงเสียใจมาก ส่วนผมรู้สึกแย่มากๆ แต่พยายามอดทนไม่ให้ต่อมน้ำตาแตก กลัวสถานการณ์จะเลวร้ายมากกว่านี้ครับ
“น้องโจ้ พี่ว่ากลับบ้านก่อนเถอะครับ ไว้ค่อยว่ากันอีกทีนะ ปันแกพาเป๊บไปชั้นบนได้แล้ว” พี่ปริมบอกผมและสั่งพี่ปัน
“ชั้นบอกให้เธอกลับไปไง...จะนั่งทำไมอีกกกก..ไป๊ให้พ้นนน..” พ่อเป๊บตะคอกแรงมากขึ้น ผมบีบมือเป๊บ หันไปสบตา แล้วรีบลุกขึ้นทันที
“โจ้..เดี๋ยวเป๊บไปส่งครับ” เป๊บหันมาบอกผมด้วยน้ำเสียงเครือๆ
“ไม่ต้องงงงง....ให้มันกลับเองงงง...แกมีเรื่องต้องคุยกับชั้นไอ้เป๊บบบบ” พ่อเป๊บตะคอกออกคำสั่ง เป๊บหันไปมองพ่อด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด
“ปริม ปัน ไม่ต้องไปส่งมัน...เชิญมันกลับได้แล้ว ชั้นเหนื่อยและเบื่อมาก คุณ ขึ้นไปข้างบน ผมมีเรื่องคุย” พ่อเป๊บสั่งพี่ปริม พี่ปัน และหันไปสั่งคุณแม่ คุณแม่รีบเดินตามไปพร้อมกับหันมามองผมด้วยสายตาที่เห็นใจมากๆ

   ผมเดินออกมาจากบ้านเป๊บด้วยความรู้สึกที่เสียใจเป็นอย่างมาก ตลอดการเดินออกมาจากซอยบ้านเป๊บ มันทั้งมืดและเปลี่ยว ผมกลัวมาก เลยนึกถึงเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด คือ ฉัตร ผมรีบหยิบมือถือกดโทรหาฉัตร

“ว่างายอีหอยยยยยยยย แดกข้าวสนุกมั้ยยยยยยย”
“ฮือ...ฮึกๆๆๆ...ฮือๆๆๆ”
“เฮ้ยอีโจ้...เมิงเป็นอะไร...เกิดอะไรขึ้น...ใครทำอะไรเมิง...” ฉัตรถามด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก
“ฮือๆๆ..ฉะ..ฉัตร..มะ..เมิงงงงอยู่ไหนนน..ฮือๆๆ”
“อยู่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า..อีโจ้เมิงอยู่ไหน เป็นอะไรบอกกรูมา”
“ฮือๆๆ...เมิงมารับกรูได้มั้ย...กรูอยู่ที่........ซอย....” ผมบอกสถานที่ที่ผมยืนร้องไห้ รู้สึกโชคดีมากที่จำชื่อซอยและจุดสังเกตได้อย่างชัดเจน
“เออๆๆ ได้ๆๆ อีโจ้ เมิงไปอยู่ใกล้ๆ ป้อมตำรวจหรือไม่ที่มันสว่างๆๆ นะ เดี๋ยวกรูไปรับบบบบ...ไอ้เบิด ไอ้ทราย...ไปเร้ววว” ฉัตรสั่งผมก่อนจะวางสายได้ยินฉัตรมันตะโกนเรียกเบิดกับทราย
“ฮือๆๆๆฮึกๆๆๆฮือๆๆๆๆ”

                ผมเสียใจมากครับ ชีวิตมันเหมือนมืดแปดด้าน ในสมองพลางคิดว่าพ่อเป๊บรังเกียจผม ผมกับเป๊บคงต้องเลิกกัน ไม่สมหวังในความรัก ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวดมากๆๆ ผมยังคงร้องไห้ไม่สนใจใคร นั่งรอฉัตรริมฟุตบาท คนที่เดินผ่านไปมาประปราย ต่างก็หันมามองผม แต่ ณ เวลานั้นผมไม่อายและไม่สนใจใครแล้วละครับ
                ประมาณสิบห้านาที ผมได้ยินเสียงรถเร่งเครื่องยนต์มาเร็วมากๆ ผมหันหน้ามองไปทางถนนต้นซอย เห็นรถ BMW คันใหญ่ คงเป็นฉัตรแน่ รถสีดำคันนั้นขับฝ่าความมืดมาเร็วมาก จนใกล้ถึงบริเวณที่ผมนั่งริมฟุตบาท

                เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....เสียงเบรคดังมาก ผมคิดในใจว่า เอ...ทำไมต้องรีบขนาดนั้น รถยังหยุดไม่สนิทเลยครับ ประตูด้านหน้าฝั่งคนนั่งข้างคนขับเปิดออก
“อีโจ้ววววว....เมิงเป็นไงมั่งงงงงงง....ใครทำอะไรเมิงห๊า” ฉัตรเปิดประตูวิ่งลงมาจากรถพุ่งตรงมาประคองผม
“ฮือๆๆๆฮึกๆๆๆ” ผมยังคงร้องไห้ไม่หยุด ทรายกับเบิดก็รีบลงมาดูผมเช่นกัน
“กรูว่าเราพาโจ้ขึ้นรถออกไปจากที่นี่ก่อนเหอะ มีอะไรค่อยไปคุยในรถ”เบิดเสนอความเห็น
“เออๆ ดีๆ ฉัตรประคองโจ้ขึ้นรถเถอะ มาชั้นช่วย” ทรายก็วิ่งเข้ามาประคองผมอีกคน

   ผมนั่งอยู่ในรถฉัตร รถเคลื่อนออกตัวไปไม่ถึงสิบเมตร
“อีโจ้ ตกลงเมิงร้องไห้เพราะอะไร เมิงพูดมั่งซิ กรูจะได้ช่วยเมิงได้” ฉัตรถามด้วยความเป็นห่วงมาก
   ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ มือถือผมก็ดังขึ้น ผมดูหน้าจอ เป๊บโทรมา
“ครับเป๊บ..ฮึกๆๆ..” ผมรับสายเป๊บพร้อมกับสะอื้นเบาๆ
“ที่รัก...อยู่ไหนแล้ว เป๊บเป็นห่วงมาก แต่ออกนอกบ้านไม่ได้” เสียงเป๊บถามด้วยความเป็นห่วงผสมกังวลมากๆ ครับ
“ตะ..ตอนนี้..อยู่บนรถฉัตรแล้วอะเป๊บ โจ้เห็นซอยมันเปลี่ยวเลยโทรให้ฉัตรมารับครับ” ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้เป๊บเป็นห่วง
“โธ่โว้ยย...ปังงงง...ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะเนี่ย” เป๊บตะโกนออกมา เหมือนมีเสียงเตะของอะไรสักอย่าง
“ไม่เอาน่าเป๊บ โจ้ปลอดภัยแล้ว ใจเย็นๆ นะครับ เดี๋ยวเอาไว้ค่อยแก้ปัญหานะ”
“ฮือ..ฮึกๆๆ..เป๊บเสียใจนี่ที่ปกป้องดูแลคนที่เป๊บรักไม่ได้ เป๊บห่วงโจ้มากๆๆ เลยนะ เป๊บรู้ว่าซอยมันเปลี่ยว แต่เป๊บออกไปช่วยไม่ได้ ฮึกๆๆ” เป๊บเสียงสะอื้นไปซะแล้วครับ
“อย่าร้องนะเป๊บ โจ้ปลอดภัยแล้ว ตอนนี้อยู่กับฉัตร เบิด ทรายแล้วนะ ไม่ต้องห่วงครับ”ผมพยายามปลอบเป๊บ
“ครับ...ถึงบ้านแล้วโทรบอกเป๊บด้วยนะ”
“ครับเป๊บ พักผ่อนก่อนนะ ที่เหลือค่อยว่ากัน” ผมกดวางสายเป๊บ
“ตกลงจะเล่าพวกกรูได้ยังอีหอย” ฉัตรถามผม
“อื้อ..ได้...”
   ผมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผมพอจะจำได้ ตลอดจนการพูดคุยของพ่อเป๊บ ทำให้ทุกคนอึ้งไปเลยครับ
“จริงหรือวะอีหอย พ่อเป๊บด่าเมิงว่าพวกผิดเพศเลยหรือ”
“อื้อ..ใช่”
“แรงสุดยอดเลยวะ แล้วนี่จะทำยังไงต่อละ” ทรายถาม
“ไม่รู้ซิทราย..” ผมยังมึนๆ นะครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี
“หอย..งั้นกรูไปส่งเมิงที่บ้านนะ หน้าตาเมิงดูอิดโรยวะ เบิดไปส่งโจ้มันที่บ้าน”
“เออได้...” เบิดตอบรับคำสั่งฉัตร
“ขอบคุณมากฉัตร ขอบคุณทุกคนเลยนะ”
“ไม่เป็นไรอีหอย เมิงก็เพื่อนกรู....เมิงดูหน้าตาเหมือนไม่สบาย กรูว่านอนพักก่อน เดี๋ยวถึงบ้านกรูปลุก อีเบิด เมิงเหยียบไปให้มิดคันเร่ง ช้าจริง”
“โหเมิง นี่เหยียบ 140 แล้วนะโว้ย”
“ก็เหยียบให้มันขึ้นไป 200 เลยอีนี่ อีโจ้วมันไม่สบายแน่ รีบๆ พามันไปส่งที่บ้านก่อน”
“เออๆๆ” เบิดกดคันเร่งไปอีก
“เออวะ ตัวโจ้เริ่มร้อนแล้ว” ทรายนั่งเบาะหลังคู่ผมครับ ทรายเลยเอามือมาอังที่หน้าผากผม มิน่าละ ผมเริ่มรู้สึกมึนๆ ด้วยความเหนื่อยมากๆ
   
สักพักผมก็ผล็อยหลับไป

ต่อตอนหน้าครับบบบบ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 18-07-2011 23:50:13

รออออออออออ

เป็ปจะแก้ปัญหายังไง

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 19-07-2011 00:00:27

ช่วงต้นของตอน อ่านแล้วมีความสุขชื่นมื่นไปกับโจกับเป๊บมาก
จู่ๆรู้สึก เหมือนโดนน็อคอย่างแรงจนร่วงและล้มพังพาบอย่างไม่เป็นท่า
สงสารโจ้จังเลย แต่โจ้โชคดีมากๆที่มีเพื่อนๆแบบนี้
ถือได้ว่าเพื่อนๆของโจ้เนี่ยเป็นกัลยาณมิตรได้เลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 19-07-2011 00:15:54

คุณพ่อโหดไปป่าวเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 19-07-2011 00:36:28

อ่านนิยายในเล้า มีหลายๆ เรื่องที่พ่อแม่รับที่ลูกเป็นเกย์ได้
เรายังสงสัยเลยว่าจริงๆ จะมีพ่อแม่ที่รับได้เป็นจำนวนมากมายอย่างในนิยายที่พวกเราอ่านอยู่หรือเปล่า
เพราะคนรอบตัวเราในที่ทำงานเป็นเกย์เยอะมาก แต่แทบทุกคนปิดพ่อแม่ว่าเป็นเกย์ กลัวพ่อแม่รับไม่ได้
คุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บก็คงเช่นกัน

เอาใจช่วยโจ้และเป๊บนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 19-07-2011 00:41:25

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 19-07-2011 08:54:36

เอิ่ม น่ากลัวจริง แต่ว่าดีแล้วที่ผ่านมาได้นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 19-07-2011 17:36:27

พ่อเป็ปโหดมากกกกกกกกกกกก

แอบเบื่อพ่อเป็ปมากๆ ทำตัวไม่มีมารยาทเอาซะเลย ตอนไม่รู้เรื่องล่ะก็ทำพูดีอย่างนั้นอย่างงี้

พอรู้ความจริงแล้วไม่เป็นอยากที่หวัง ทำตัวอาละวาดไร้สมบัติผู้ดีจริงๆ

ขอให้พี่เป็ปกับพี่โจ้สู้ๆๆๆๆๆ ลุ้นมากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 19-07-2011 18:10:38

ด่านช้าง   จะผ่านได้ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 19-07-2011 19:16:30

อ่านแล้วสงสารโจ้กับเป๊บจังเลย ตอนนั้นคงจะเสียใจกันมาก
แต่ก็เข้าใจคุณพ่อของเป๊บนะคะ เพราะพ่อแม่ทุกคน
ก็รักลูกมากและหวังอยากให้ลูกเป็นอย่างที่ตนตั้งความหวังไว้
เพราะฉะนั้นคุณพ่อและคุณแม่ของเป๊บก็ไม่ผิดหรอกคะ

แต่เชื่อว่าด้วยความน่ารักและความจริงใจของโจ้ก็คงจะทำให้
คุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บรัก เห็นใจและยอมรับได้ในที่สุด ใช่ไหมคะ
และสิ่งที่สำคัญที่สุด สุดท้ายแล้วพ่อกับแม่ก็อยากเห็นลูกของตัวเองมีความสุข
อยู่แล้วละ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-07-2011 17:33:53

นุกๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 21-07-2011 00:34:18

ชอบอะ
เป็นกำลังใจให้

สู้สู้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 18 พี่ชายสุดหล่อ คุณพ่อสุดโหด UP 18/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 21-07-2011 00:44:53

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน คืนนี้รีบปั่นต้นฉบับมาลงคร้าบบบ ฮ่าๆๆ สำหรับตอนนี้แอบลึกลับน่ากลัวด้วยละ จะยังไงอย่างไร ลองติดตามไปอ่านนะคร้าบบบ

tawan : รออ่านได้เลยค้าบว่าเป๊บจะทำยังไงอะ อิอิ

yayee2 : ใช่เลยคับ ตอนแรกสุขใจมาก พอโดนพ่อเป๊บด่า หงอยเลยอะ แงๆๆ

thejaoil : ตอนนั้นโหดมากเลยคับ แต่ตอนนี้รักผมแล้วละ อ้อนเก่งงะ ฮ่าๆๆๆ

เฉาก๊วย : ใช่ค้าบ แรกๆ พ่อเป๊บรับไม่ได้เลยละคับ แต่พอเข้าใจเราสองคน ก็รับได้แล้ว ไม่มีปัญหาละคับ ขอบคุณค้าบบบ

DE SaiKuNee : ขอบคุณคร้าบบบบ

โจ๊กกุ้ง : มันผ่านมาหลายปีแล้วครับ แต่นึกทีไรยังน่ากลัวเลยนะ อิอิ

pepperpro : ใจเย็นๆ ค้าบบบ เป็นธรรมดาที่พ่อจะโกรธคับ เป๊บเป็นลูกคนสุดท้อง เลยรักมากๆ นะคับ นิสัยจริงๆ ของพ่อเป๊บน่ารักมากๆ เลยนะคับ

yeyong : ผ่านมาแล้วเรียบร้อยคร้าบบ โชกโชนเลยละ ฮ่าๆๆ

naiyana : ขอบคุณคร้าบที่เป็นกำลังใจให้คับบบ

anukul : สนุกก็มาอ่านเรื่อยๆ นะค้าบบบ

IöLIKE : ขอบคุณคร้าบบบที่มอบกำลังใจให้ครับบ

         ขอบคุณทุกคนมากๆ คร้าบบบ  :pig4: :pig4:
โจ้กับเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 21-07-2011 00:47:27

Chapter 19 การสอบแสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว

“อื้อ...อืมมมม” ผมรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนบนเตียงในห้องเรียบร้อยแล้วครับ มองไปรอบๆ ตัวก็พบความมืด หือ อะไรหว่า จำได้ว่าฉัตรมารับ แล้วเผลอหลับ ทำไมมานอนบนเตียงเนี่ย โอยยยย คิดมากไปก็มึนๆ ครับ รู้สึกหัวมันหนักๆ ยังไงก็ไม่รู้ซิ ผมเหลือบตามองลงไปข้างเตียง เจอเจ้าจิมนอนบนฟูก
   อ้าวทำไมเจ้าจิมมานอนข้างเตียงละเนี่ย งง จัง ผมเคลื่อนไหวดังมั้งครับ เจ้าจิมเลยลืมตาขึ้นพอดี
“เฮีย เป็นไงบ้าง ยังตัวร้อนอีกมั้ยเนี่ย” เจ้าจิมแสดงอาการเป็นห่วงผมมาก เอามือมาอังที่หน้าผากผมด้วยนะ
“ก็..ดีขึ้นแล้วละจิม” ผมตอบจิมด้วยเสียงแหบๆ เวรกรรม เจ็บคออีกกรู ยังไม่ทันที่เจ้าจิมจะถาม ผมชิงขึ้นถามก่อน
“แล้วพี่มานอนบนห้องได้ยังไงเนี่ย แค๊กๆๆ”
“อ๋อ คือ พี่ฉัตร พี่เบิด พี่ทราย มาส่งพี่ที่บ้าน ผมกับพ่อและแม่กำลังนั่งทานข้าว พี่ฉัตรพยายามเขย่าตัวพี่ แต่พี่ไม่ตื่นแถมตัวร้อนมีไข้ขึ้น พี่เบิดเลยอุ้มขึ้นมานอนบนเตียงเนี่ยละ พ่อกับแม่ตกใจมากเหมือนพี่ไปเจออะไรมาจนอิดโรย พ่อกับแม่เลยถามเพื่อนๆ ของพี่ จับใจความได้ว่า มีเรื่องกับทางบ้านพี่เป๊บนิดหน่อย เลยทำให้พี่ไม่สบาย” เจ้าจิมร่ายยาว
   ผมฟังเจ้าจิมเล่าเสร็จ ก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก ราวกับว่าสมองมันตื้อๆ ไม่อยากจะพูดอะไร
“พี่ ผมห่วงพี่นะ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องระหว่างพี่กับครอบครัวพี่เป๊บ การที่ผมเข้าไปยุ่งอาจจะดูไม่เหมาะสม แต่มากไปกว่านั้นคุณพ่อกับคุณแม่เป็นห่วงพี่มากๆ ตอนพี่ตัวร้อนไม่ได้สติแม่เข้ามานั่งเฝ้าพี่พักใหญ่เลย จนพ่อต้องบังคับให้แม่ไปนอน และผมก็มาเฝ้าพี่แทนแม่นะแหละ” เจ้าจิมร่ายยาว
   ได้ฟังที่เจ้าจิมเล่า ผมรู้สึกแย่มากๆ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัวเลยครับ รู้สึกเสียใจกับเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านเป๊บ ยิ่งไปกว่านั้นเสียใจมากๆ ที่ทำให้พ่อกับแม่เป็นห่วง ผมทบทวนเรื่องราวทั้งหมดในช่วงเสี้ยววินาที เลยตัดสินใจตั้งสติเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ผมพลางบอกกับตัวเองว่า ต้องเข้มแข็งและจะจัดการเรื่องนี้ให้ได้
“พี่ อะ ทิชชู่ ซับน้ำตาก่อน อย่าร้องไห้เลยนะ ผมว่าทุกอย่างมันต้องดีขึ้นนะ ใจเย็นๆ นะครับ” เจ้าจิมปลอบผมเสร็จก็เข้ามากอดผม ผมกอดเจ้าจิมพร้อมร้องไห้ปล่อยโฮเลยละครับ ราวกับว่าเป็นการระบายความอัดอั้นที่ค้างคาในใจ
   หลังจากที่ร้องไห้ ทบทวนเรื่องราวทั้งหมด ด้วยความเพลียและพิษของไข้ ผมผล็อยหลับไปอีกครั้ง จนกระทั่งแสงแดดส่องหน้า ผมลืมตาตื่นขึ้นมา มองไปข้างเตียงไม่เห็นเจ้าจิมซะแล้ว สงสัยคงตื่นลงไปข้างล่างแล้วละ ผมเรียกกำลังใจกับความมั่นใจกลับมา อาจจะรู้สึกแย่บ้าง แต่ก็ต้องเข้มแข็งครับ นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้โทรบอกเป๊บ แอบตกใจเล็กน้อย รีบควานหาโทรศัพท์ กดดูหน้าจอ โห เป๊บโทรมาไม่ได้รับ 49 สาย ผมรีบกดโทรศัพท์หาเป๊บ เสียงเรียกปลายทางดังเพียงแค่ครั้งเดียว ก็ได้ยินเสียงเป๊บแล้วละครับ
“ที่รักๆๆ เป็นยังไงบ้างครับ หายป่วยหรือยัง เป๊บเป็นห่วงมากเลยนะ หายหรือยัง เป็นยังไงบ้าง” เป๊บรัวคำถามกระหน่ำด้วยอาการลนลานเลยละครับ
“ดีขึ้นแล้วครับเป๊บ เมื่อคืนโจ้ขอโทษนะ หลับบนรถฉัตรแบบไม่รู้ตัวเลย สงสัยเป็นเพราะพิษไข้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ประมาณตีสองแล้วละครับ
“ไม่เป็นไรครับที่รัก เป๊บโทรไปไม่รับสาย เลยโทรหาฉัตร ฉัตรบอกว่าที่รักพักผ่อนปลอดภัยแล้ว เป๊บเลยหายกังวลนะครับ”
“ครับเป๊บ ไม่ต้องห่วงนะ โจ้อาการดีขึ้นมากแล้วละ” เป๊บเงียบไปครู่นึง แล้วพูดขึ้นมาว่า
“โจ้ครับ เรื่องเมื่อคืน......เป๊บขอโทษนะ....เป๊บรักโจ้นะครับ ยังไงเราสองคนจะต้องสู้ด้วยกันนะ” เป๊บเสียงเครือๆ ครับ
“เป๊บ..โจ้ให้สัญญา เราสองคนจะสู้ด้วยกัน โจ้เชื่อว่าวันนึงคุณพ่อของเป๊บต้องเห็นคุณค่าความรักของเราสองคน เพียงแค่เราเชื่อมั่นในสัญญาที่ให้ไว้แก่กัน ทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปได้นะครับเป๊บ
“ฮึกๆๆ..ขอบคุณครับโจ้ เป๊บรักโจ้นะ” เสียงเป๊บแอบร้องเบาๆ ทำให้ผมใจหายเลยละครับ แต่ยังไงก็ไม่มีทางร้องไห้เด็ดขาด กลัวเป๊บเสียกำลังใจ
“ครับเป๊บ โจ้รักเป๊บเช่นกันนะ อย่าร้องนะ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสนะเป๊บ”
   เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันดูเศร้าไปอะครับ ผมเลยเปลี่ยนเรื่องคุยเน้นไปที่การสอบปลายภาคในอีกสี่วันข้างหน้า ผมกระตุ้นให้เป๊บมีกำลังใจในการอ่านหนังสือ ตั้งใจทบทวนเนื้อหาเตรียมความพร้อมกับการสอบปลายภาคครั้งนี้ ผมเองก็เช่นกันครับ สลัดความคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านเป๊บออกให้หมด ตั้งใจอ่านหนังสือสุดๆ
   เป๊บบอกกับผมว่า คุณพ่อสั่งลูกน้องคอยเฝ้าเป๊บไม่ให้ออกจากบ้าน เป๊บเลยออกไปไหนไม่ได้เลยละครับ ผมเลยปลอบเป๊บไปว่า สี่วันข้างหน้าเป็นวันสอบปลายภาค ยังไงก็ได้เจอกันอยู่แล้ว ตั้งใจอ่านหนังสือดีกว่า หลังสอบค่อยว่ากันอีกที เป๊บตอบรับคำที่ผมแนะนำไป เสียงของเป๊บดีขึ้นนะครับ ผมเชื่อในอานุภาพของความรักนะครับ คนเรารักกันต้องให้กำลังใจซึ่งกันและกัน อุปสรรคทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไปได้
   ผมวางสายเป๊บ ลุกขึ้นไปแปรงฟัน อาบน้ำ แต่งตัวชุดสบายๆ แล้วเดินลงไปห้องอาหารเพื่อทานข้าวเช้า พ่อ แม่ และเจ้าจิม กำลังทานกันอยู่พอดีเลย
“โจ้ ลูก มาทานข้าวต้ม” พ่อผมเอ่ยชวนพร้อมกวักมือเรียก แม่ผมหันมามองพร้อมลุกขึ้นเดินมาเอามืออังหน้าผาก
“ไข้ลดหรือยังลูก ไปหาหมอมั้ย” แม่ผมแสดงอาการเป็นห่วงมากครับ
“ไม่เป็นไรครับแม่ โจ้ดีขึ้นมากแล้วละ ว่าแต่หิวข้าวจังเลยอะ เมื่อคืนแทบไม่ได้กินอะไรเลย” ผมกอดแม่ ออดๆ อ้อนๆ แหะๆ
“งั้นมาทานข้าวดีกว่านะ แล้วเดี๋ยวทานยาก็ไปพักผ่อนด้วยนะจ๊ะ”
“ครับแม่ ทานละคร้าบบบ” ผมก็เริ่มทานข้าวเช้า
   ระหว่างทานข้าว พ่อผมก็ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น ผมก็เล่าไปเท่าที่จำได้ครับ พ่อกับแม่ดูตกใจกับคำที่คุณพ่อเป๊บด่าผมว่าพวกผิดเพศ ทำเอาพ่อกับแม่ฉุนเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีอะไรมากครับ พ่อกับแม่บอกว่าน่าจะเป็นเพราะตกใจที่ลูกชายคนสุดท้องที่รักมากที่สุด ชอบผู้ชาย พ่อผมแนะนำว่า ช่วงนี้ก็จัดการเรื่องเรียนให้เสร็จก่อน หลังสอบค่อยว่ากันอีกที แม่ผมก็แสดงอาการไม่ค่อยพอใจ จะออกแนวประมาณว่าจะไปคุยให้รู้เรื่อง ผมละกลัวๆ แม่ผมเหมือนกันนะเนี่ย เวลาโกรธน่ากลัวงะ ผมก็บอกท่านทั้งสองว่า เรื่องนี้ผมน่าจะแก้ปัญหาได้ ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ผมว่านะ คนที่เดือดร้อนน่าจะเป็นเจ้าจิมนะ ฮ่าๆๆ ปกติใครมาแกล้งผมเจ้าจิมจะตามไปจัดการ แต่นี่เป็นคุณพ่อเป๊บไงครับ เจ้าจิมเลยทำได้แค่ นั่งหงุดหงิดเท่านั้นเอง
   หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมขึ้นมาบนห้อง ตั้งใจทบทวนหนังสือ อ่านเต็มที่เลยละครับ ฉัตรก็โทรมาถามอาการป่วย ทรายก็โทรมา เบิดก็โทรมา ที่น่าขำที่สุดคือ โอ๊ตกับตั๋มก็โทรมา คงจะทราบข่าวจากพวกนี้แหละครับ ผมตั้งใจอ่านหนังสือเรื่อย ประมาณช่วงเที่ยงเป๊บก็โทรมาถามอาการป่วย ก็มีคุยๆ เรื่องเนื้อหาในหนังสือส่วนที่ไม่เข้าใจบ้าง บางทีก็แอบทรมานนะครับ คนเราเคยคุยๆ แบบเห็นหน้าหยอกล้อกัน แต่ต้องมาเปลี่ยนเป็นการคุยทางโทรศัพท์แทน ดูหงอยๆ เหมือนกันนะครับ (ในยุคนั้นเน็ตไฮสปีดยังไม่นิยมเลย สกงสไก้ ก็ลำบาก ถ้าเป็นตอนนี้ได้ส่องกล้องกันละคร้าบบบ ฮ่าๆๆๆ) ผมก็ลงไปทานข้าวเที่ยง ขึ้นมาอ่านหนังสือ ทานข้าวเย็น ขึ้นมาอ่านหนังสือต่อ โทรหาเป๊บก่อนนอน ตื่นขึ้นมาแปรงฟันอาบน้ำ ทานข้าวเช้า อ่านหนังสือ ทำกิจกรรมในลักษณะนี้ตลอดทั้งสี่วันเลยละครับ ไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย จนกระทั่งวันที่ห้า เป็นวันแรกของการสอบกลางภาค

“ลูก วันนี้ไปมหาวิทยาลัยหรือ” พ่อผมถามในระหว่างที่ทานข้าวเช้าครับ
“ครับพ่อ วันนี้สอบวันแรกซะด้วย แอบตื่นเต้นกลัวจะสอบไม่ผ่านจังเลยอะครับ”
“พ่อว่าผ่านแหละ อ่านหนังสือเต็มที่แล้วนี่” พ่อผมให้กำลังใจ ผมรู้สึกมั่นใจจังเลยครับ
“ขับรถไหวมั้ยลูก ให้จิมไปส่งมั้ย” แม่ผมถามครับ
“ใช่ๆ เฮีย จิมไปส่งได้นะ ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว ว๊างงงว่างงง” เจ้าจิมเสนอตัวทันที
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมขับได้สบายมาก เจ้าจิมแกก็ไปนอนพักผ่อนโน่น พี่ซิ่งเอง” ผมยิ้มตอบไป
“จ้า พ่อคนเก่งงงง ขับดีๆ ละ อย่าเร็วเกินนะลูก” แม่ผมแซว
“คร้าบบบ”

   ทานข้าวเสร็จผมก็เดินมาที่โรงรถ เจ้าสีทองจอดแววอยู่ สงสัยเจ้าจิมเอาไปล้างให้แน่ ฮิฮิ ผมขับรถมาเรื่อยๆ ระหว่างทางเป๊บก็โทรมาเข้ามาครับ
“ที่รัก ถึงไหนแล้วครับ”
“ทางยกระดับหน้ารามครับเป๊บ เป๊บละถึงไหนแล้ว”
“ถึงมหา’ลัยแล้วครับ เป๊บจอดรอชั้นเดิมนะ”
“ได้ครับเป๊บ ไม่เกินสิบห้านาทีน่าจะถึง รถไม่ติดมากครับ”
“เป๊บรอได้ ขับดีๆ นะที่รัก เดี่ยวเจอกันครับ”
   เป๊บวางสายไป ผมดีใจจังเลย ไม่ได้เจอเป๊บตั้งสี่วันแนะ ผมเลี้ยวรถเข้ามหาวิทยาลัย ขึ้นไปลานจอดรถชั้นสาม เห็นเป๊บยืนพิงเจ้าสีหมอก ผมกดแตรทีนึง เป๊บหันหน้ามามอง พร้อมยิ้มกว้างเลยละครับ หลังจากนำเจ้าสีทองจอดรถข้างๆ สีหมอกเสร็จ ผมรีบลงจากรถ
“หมับบบบบ...คิดถึงจังเลยที่รัก” เป๊บสวมกอดผม กอดแน่นมากเลยครับ
“ครับเป๊บ คิดถึงเป๊บเช่นกันนะ” ผมก็กอดตอบเป๊บแน่นมากเหมือนกันครับ
   ผมชายสายตามองไปรอบๆ ไม่มีใครอยู่ในชั้นสามเลย ฮิฮิ ก็แน่นอนละ เช้าขนาดนี้ใครจะมากันละคร้าบบบ
“จุ๊บ.....” ผมจูบเป๊บให้หายคิดถึงครับ
“จุ๊บ....” เป๊บจูบตอบเช่นกัน ไม่เร่าร้อน ไม่รุนแรง แต่อารมณ์ตอนนั้นบ่งบอกเลยว่า เป็นจูบที่คิดถึงกันมากที่สุด
“เป๊บดูผอมไปนะ ทำไม่ไม่ดูแลตัวเองเลยครับ”
“แหะๆ ที่รัก เป๊บทานอะไรไม่ค่อยลงนะครับ แต่ที่รักยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ไม่ซิ มากกว่าเดิมอีก ตัวนิ่มและหอมเหมือนเดิมเลยนะ คิดถึงจังเลยครับ” เป๊บพูดเสร็จก็กอดผมแน่นๆ อีกที
“เป๊บก็เว่อร์ไปค้าบบบบ” ผมยิ้มกว้างตอบเป๊บไป
“ฮ่าๆๆ ปะที่รัก นั่งหน้าห้องสอบดีกว่าครับ เผื่อเจอเพื่อนๆ จะได้ทบทวนกันอีกรอบ”
“คร้าบ”
   ผมกับเป๊บเดินไปอาคารเอนกประสงค์ กดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 10 กะว่าจะไปนั่งรอบริเวณโต๊ะอ่านหนังสือ เมื่อไปถึงก็เจอเพื่อนๆ หลายคนนั่งอ่านหนังสืออย่างขะมักขะเม้น ผมกับเป๊บก็ทักทายเพื่อนๆ ไปทั่วอะครับ เดินไปมุมโต๊ะว่าง พบฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย นั่งอ่านหนังสือหน้าตาเคร่งเครียด ผมเดินปรี่เข้าไปทักทาย
“ฮัลโหล เพื่อนๆ สบายกันดีป่าวววว” ผมทักทายเพื่อนทั้งกลุ่ม
“เอ้าอีหอยยยย สบายดีๆ เมิงเป็นไงมั่ง” ฉัตรทักทายด้วยสีหน้า แววตาดีใจมากๆ
   หลังจากนั้นทุกคนแทบไม่ได้อ่านหนังสือแล้วละครับ ระดมคำถามสารพัดใส่ผมกับเป๊บ จนตอบไม่ทันเลยอะ จนใกล้เวลาเก้าโมงเช้า เจ้าหน้าที่ประกาศให้เข้าห้องสอบครับ ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ จึงเดินทยอยเข้าไปนั่งประจำที่ บรรยากาศดูเครียดมากครับ เจ้าหน้าที่เริ่มแจกข้อสอบ ผมก็พยายามตั้งสมาธิมากที่สุด และเริ่มลงมือทำข้อสอบครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 21-07-2011 00:48:07

เวลาแห่งความเครียดตลอด 3 ชั่วโมงได้ผ่านพ้นไป เจ้าหน้าที่เดินเก็บข้อสอบพร้อมกับให้ลงลายมือชื่อเพื่อยืนยันการส่งข้อสอบ ผมเดินออกมาจากห้องสอบพร้อมเพื่อนๆ ทุกคน
“ไงที่รัก ทำข้อสอบได้มั้ยครับ” เป๊บถามพร้อมกับเอามือมาโอบเอวผมไว้
“คิดว่าน่าจะได้นะเป๊บ แอบมั่นใจนะ แต่ไม่ชัวร์ ฮ่าๆๆ”
“ฉัตรแล้วเมิงทำได้ปะเนี่ย” ผมหันไปถามฉัตรครับ
“ยากจะตายเมิง กรูยิ่งเบลอๆ อยู่ ฮ่าๆๆ แต่คิดว่าน่าจะเอาตัวรอดได้นะ” ฉัตรตอบผสมขำๆ
“เมิงละเบิด” ผมหันไปถามเบิด
“กรูแม่นวะโจ้ ฮ่าๆๆ” หนอยทำข่ม ลืมไปเลยละค้าบว่าเบิดมันเรียนเก่งมากกกก
   ทรายกับโอ๊ต ก็เปรยๆ ว่าทำได้บ้าง ดูเหมือนไม่ค่อยมั่นใจกันเลยแฮะ ฮ่าๆๆ วิชาแรกของการสอบปลายภาคได้ผ่านพ้นไป ทานข้าวเที่ยงเสร็จ ประมาณบ่ายโมงครึ่งก็ต้องเข้าสอบอีกวิชาครับ ดูแล้วทรมาน สุดๆ  3 ชั่วโมงของการสอบช่วงบ่ายได้ผ่านพ้นไป ทุกคนเดินออกจากห้องสอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพอสมควรครับ ผมกับเป๊บลองชวนเพื่อนๆ ไปทานข้าวเพื่อแก้เครียด ไม่มีแนวร่วมสักคนะเลยอะครับ ต่างคนต่างอยากกลับไปพักผ่อนกันหมด ผมเองก็เหนื่อยๆ นะ เพราะเหลือการสอบในวันพรุ่งนี้อีกหนึ่งวิชา หลังจากพรุ่งนี้ไปก็จะเข้าสู่การปิดเทอมที่สมบูรณ์แบบแล้ว เย้ๆๆ

   เมื่อไม่มีแนวร่วมผมกับเป๊บก็ล่ำลาเพื่อนๆ แล้วเดินแยกตัวไปยังอาคารจอดรถชั้นสามเพื่อกลับบ้านครับ เดินคุยระหว่างทางมาเรื่อยๆ จนมาถึงสีหมอกกับสีทอง
“ที่รัก...ระยะนี้เป๊บคงไม่ได้ไปค้างบ้านที่รักนะครับ...” เป๊บพูดไม่ทันจบก็ดูเงียบๆ ไป
“ครับเป๊บ...โจ้เข้าใจเป๊บนะ...เราต้องสู้ด้วยกันนะครับ...วันนึงฟ้าต้องสดใส..เชื่อโจ้นะเป๊บ”
“ครับที่รัก” เป๊บยิ้มกว้าง เราสองคนกอดกัน ถ่ายทอดความรักให้แก่กัน
“ขับรถกลับบ้านดีๆ นะที่รัก อย่าโมโหปาดใครละ” เป๊บแซว
“โหยยย....เป๊บนะแหละที่ชอบโมโห โจ้ขับรถคุณหนูจะตาย...แบร่ๆ” ผมตอบเป๊บแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆๆ คร้าบๆ” ถึงบ้านแล้วโทรหาเป๊บด้วยนะ
“ได้คร้าบบบบ...รักนะค้าบบบ” หอมแก้มเป๊บก่อนจากทีนึง ว๊ากกกเขินนนน
   ผมกับเป๊บขับรถลงจากอาคารจอดรถไล่ตามหลังกันมาครับ จนมาแยกกันตรงถนนหน้ามหาวิทยาลัย ระหว่างทางผมก็ขับรถไป คิดอะไรไปเรื่อยๆ กำลังหาวิธีการที่จะแก้ไขปัญหาเรื่องของคุณพ่อเป๊บ ขับมาได้กลางทางเป๊บก็โทรเข้ามาถามว่าถึงไหนแล้ว อย่าขับเร็ว แบบนั้นแบบนี้ น่ารักจริงๆ เลยน้าแฟนใครเนี่ย เป๊บไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่เลยนะครับ ดูแลผมดีมากๆ จนบางครั้งผมยังรู้สึกผิดเลยว่าดูแลเป๊บได้ดีไม่เท่ากับที่เป๊บดูแลผมอะ ประมาณหนึ่งชั่วโมง ผมก็ขับรถถึงบ้านละครับ พ่อกับแม่ยังไม่กลับ เจ้าจิมก็แอบนอนงีบบนโซฟา ไม่อยากกวนมันเท่าไหร่ เลยเดินขึ้นไปบนห้อง ทบทวนหนังสือเพื่อเตรียมสอบในวันรุ่งขึ้น
   จนกระทั่งช่วงเย็นพ่อกับแม่กลับมา ป้าศรีก็เตรียมกับข้าวมื้อเย็น ผมลงไปทานข้าว คุยเรื่องสอบ เรื่องเฮฮาทั่วๆ ไป ทานข้าวเสร็จพ่อก็ไล่ให้ไปอ่านหนังสือ เจ้าจิมก็อาสาจะช่วยเก็บจาน ผมเดินขึ้นบนห้องทบทวนหนังสือ เป๊บก็โทรมาหา คุยเรื่องทั่วๆ ไป พร้อมกับบอกคิดถึงครับ คุยกันสักพักก็วางสายกันไป ผมเหลือบมองนาฬิกาประมาณ 4 ทุ่มครึ่ง เลยตัดสินใจรีบนอน พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าเพื่อไปสอบ
   ในช่วงเช้าก็ไม่มีอะไรมากครับ กิจกรรมเดิมๆ ทานข้าวเช้าเสร็จก็ขับรถไปมหาวิทยาลัย จอดรถชั้นเดิม แต่มาไม่ทันเป๊บซักกะที เห็นมายืนคอยก่อนแล้ว กอด จูบ ลูบ คลำ ทักทายตามประสา ฮ่าๆๆๆ แล้วเดินขึ้นอาคารสอบชั้นเดิมห้องเดิมครับ
“วันสุดท้ายแล้วเนอะที่รัก จะได้หายเครียดซักที”
“ใช่อะเป๊บ สอบแต่ละครั้งจะตายให้ได้ อ่านหนังสือเยอะมากอะ”
“ใช่เลยครับ...ว่าแต่ช่วงบ่ายเราไปไหนกันดีอะ”
“นั่นซิเป๊บ เดี๋ยวสอบก่อน ออกมาค่อยคิดเนอะ”
“ครับๆ”
   เวลาประมาณ 9.00 น. เจ้าหน้าที่ก็ประกาศเรียกเข้าห้องสอบครับ เพื่อนๆ หลายคนสีหน้าเคร่งเครียดกันจัง ฉัตรเองก็เงียบไม่พูดไม่จาไปซะงั้น สามชั่วโมงแห่งความทรมานสมองได้ผ่านพ้นไป เจ้าหน้าที่ประกาศเวลาหมด ทุกคนหยุดการเขียนเตรียมตัวตรวจสอบความถูกต้องเพื่อส่งสมุดคำตอบ ผมกับเป๊บและเพื่อนเดินทยอยออกจากห้องสอบ บรรยากาศแตกต่างจากเมื่อวานและตอนเช้ามาก มีเสียงเฮอากรีดกร๊าด ราวกับว่าได้ถูกปลดปล่อยจากความทุกข์ซะงั้นอะ ฮ่าๆๆ
   ผมเดินเข้าไปถามเพื่อนๆ ว่าจะไปเที่ยวแก้เครียดที่ไหน ทั้งฉัตร ทราย เบิด โอ๊ต ต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ขอตัวกลับไปนอนกลิ้งดีกว่าเมื่อคืนอ่านหนังสือเกือบเช้าแทบไม่ได้นอน ฉัตรพูดประมาณว่า อีกไม่กี่วันก็จะไปเที่ยวเกาะเสม็ดกันแล้ว เอาไว้ค่อยสนุกสุดๆ ช่วงนั้นก็ได้ จริงด้วยนะ ผมเกือบลืมทริปเสม็ดไปเลยอะ ร่ำลาเพื่อนๆ เสร็จ ผมกับเป๊บก็เดินไปที่อาคารจอดรถครับ
“เป๊บค้าบบบ ไปเที่ยวแก้เครียดกันเถอะ”
“ได้ๆ ที่รัก ไปแถวไหนดีละ”
“ไปที่ไม่ต้องไกลมากก็ดีนะค้าบ...แล้วเป๊บต้องกลับไปนอนที่บ้านอีกมั้ย”
“กลับครับที่รัก...คุณพ่อสั่งไว้...เป๊บไม่กล้าขัดนะครับ” เป๊บตอบหน้าตาดูจ๋อยๆ ไป
“ค้าบๆ งั้นไปเที่ยวแถวนี้เนอะ”
“ไปไหนดีๆ”
“โจ้อยากไปพัทยาอะ นั่งริมทะเลผ่อนคลาย หาของอร่อยๆ กินอะคับ เป๊บสนใจมั้ย”
“ได้เลยที่รัก ไม่ไกลมาก เดินทางกันเลยครับ”
   ผมกับเป๊บนั่งสีหมอกซิ่งไปพัทยาครับ ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยๆ สวีทบ้าง ขำบ้าง ตามประสานะครับ ตอนแรกเป๊บจะขึ้นมอเตอร์เวย์ แต่ผมเห็นว่าไม่ต้องรีบขนาดนั้นเลยให้เป๊บขับถนนเส้นหลักตามปกติครับ บังเอิญระหว่างทางเห็นป้ายงานวัด คงเคยเห็นป้ายที่ปักทิ้งระยะห่างไว้ใช่มั้ยครับ ปิด....ทอง....ฝัง.....ลูก.....นิ.....มิต.... ประมาณนี้อะครับ ผมอ่านป้ายแล้วรู้สึกอยากเข้าไปทำบุญมากๆ ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนั้นมาก่อนเลยนะครับ เลยตัดสินใจบอกเป๊บ
“เป๊บค้าบ แวะทำบุญปิดทองลูกนิมิตที่วัด....นะ”
“หือ...เอาจริงหรือครับ...ได้ครับที่รัก...นานๆ ทีทำบุญก็ดีเหมือนกันนะ”
   เป๊บเลี้ยวซ้ายเข้าไปปากทางวัดครับ ผมรู้สึกประหลาดใจจัง ทำไมถึงอยากเข้ามาทำบุญวัดนี้นักนะ สีหมอกมาจอดอยู่หน้าโบสถ์ มีงานวัดด้วยครับ ร้านค้าเยอะแยะมากมาย แต่คนมาเที่ยวยังไม่มากครับ คงเป็นเพราะกลางวันแถมอากาศร้อนด้วย สีหมอกจอดสนิท เราสองคนเดินลงจากรถไปทำบุญธูป เทียน เข้าไปไหว้พระ ถวายเงินซื้อกระเบื้อง ทำบุญหลายอย่างเลยละครับ
   เหลือบไปเห็นชุดสังฆทาน ผมชวนเป๊บไปทำบุญทอนสังฆทานเพื่อถวายพระ ทำบุญทอนสังฆทานเสร็จ ปรากฏว่าไม่มีพระอยู่ในบริเวณนั้นเลย จู่ๆ ก็มีแม่ชีโผล่มาด้านหลัง พร้อมแนะนำว่าให้ไปถวายที่กุฏิหลวงตา ผมหันมองไปตามที่แม่ชีชี้นิ้ว เลยชวนเป๊บไปที่กุฏิหลวงตาครับ เดินไปถึงหน้ากุฏิหลวงตา
“นมัสการคร้าบหลวงตา ผมมาถวายสังฆทานคร้าบ” ผมตะโกนไม่ดังมาก เผื่อว่าหลวงตาจะได้ยิน
“เปิดประตูเข้ามาเลยโยม” หลวงตาเชื้อเชิญครับ
   ผมกับเป๊บเปิดประตูเข้าไปในกุฏิ พบหลวงตานั่งรออยู่ ในแว๊บแรกที่ผมเห็น ผมรู้สึกศรัทธาหลวงตาเป็นอย่างมาก เพราะท่านดูมีเมตตา สำรวม และเคร่งขรึม
“เราสองคนมาถวายสังฆทานครับหลวงตา” เป๊บกราบหลวงตา พนมมือบอกความตั้งใจ
“ขอให้โยมตั้งใจถวายสังฆานเถิด”
   ผมกับเป๊บก็ท่องคำถวายสังฆทาน หลวงตาท่านก็นั่งหลับตาประนมมือ ท่านดูสงบเป็นอย่างมาก ผมรู้สึกประหลาดใจจัง ทำไมถูกชะตาศรัทธาขนาดนี้
   หลังจากกล่าวคำถวายสังฑทานพร้อมยกประเคนหลวงตาเสร็จ ผมตกใจในสิ่งที่หลวงตาพูดกับเราสองคน
“โยมทั้งสอง ในที่สุดก็มาพบหลวงตาแล้ว เราทั้งหมดทำกรรมร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ จึงได้มาเจอกัน” หลวงตาเอ่ยขึ้นมาจนผมกับเป๊บตกใจเลยละครับ
“โยม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้มีคุณอันประเสริฐ เป็นผู้ที่เจริญสูงสุดในสามโลก ได้ตรัสสอนไว้ว่า สัพเพ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา สรรพสิ่งทั้งปวงล้วนเป็นทุกข์ สรรพสิ่งทั้งปวงไม่เที่ยงย่อมมีการแตกดับไปเป็นธรรมดา โยมทั้งสองได้ทำกรรมร่วมกันมาหลายภพชาติ จนในภพนี้ได้มาเป็นคนรักกัน และผลกรรมในอดีตชาติก็ส่งผลให้เกิดความทุกข์” ผมตกใจมากๆ เป๊บเองก็ทำหน้าประหลาดใจ คือ ไม่คิดว่าหลวงตาจะดูออกว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน ผมเองก็ไม่ได้แสดงออกอะไรนี่น่า แล้วหลวงตารู้ได้ไงเนี่ย
“โยม ความรักของโยมทั้งสองนั้นถูกกีดกันจากบิดา โยมรู้สึกเป็นทุกข์ไม่รู้จะแก้ไขปัญหายังไงดี” เฮ้ยยยย ผมกับเป๊บตะลึงเลยละครับ คือ เป็นไปไม่ได้ที่หลวงตาจะทราบเพราะไม่เคยรู้จักมาก่อนแน่นอนครับ
“โยมไม่ต้องห่วงหรอกนะ ปัญหาในครั้งนี้จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่จะมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับโยมคนนี้ (หลวงตาบอกเป๊บแล้วชี้มาที่ผม...ว๊ากกกก) หลังจากเหตุการณ์ร้ายแรงนั้นผ่านพ้นไป ความรักของโยมทั้งสองจะปราศจากอุปสรรคอย่างแน่นอน”
“หลวงตาครับ...จะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรกับแฟนผมหรือครับ” สีหน้าเป๊บกังวลมาก เลยถามหลวงตาออกไป
“มันเป็นกฎแห่งกรรม ที่แฟนโยมต้องเจอ หลวงตาไม่สามารถบอกได้ แต่ไม่ร้ายแรงถึงชีวิตหรอก”
“ถึงขั้นเจ็บหนักมั้ยครับ” เป๊บถามต่อ
   หลวงตาไม่ตอบ แต่พยักหน้าแทน ตอนนั้นผมหน้าซีดไปแล้ว หลังจากที่หลวงตาพยักหน้า ท่านก็ล้วงไปในย่ามหยิบของบางอย่างออกมา
“โยม มานั่งใกล้ๆ หลวงตา” หลวงตาเรียกผมไปนั่งใกล้ๆ ครับ ผมก็ขยับตัวไปนั่งใกล้ๆ หลวงตา
“แบมือโยมออกมา” ผมก็แบมือตามคำสั่ง
   หลวงตานำสิ่งที่หยิบขึ้นมาไปใกล้ปากและบริกรรมคาถา บริกรรมคาถาเสร็จก็หย่อนลงในมือผม
“โยม นี่คือหลวงปู่ทวดที่ผ่านพิธีการปลุกเสกจากบรรดาพระอาจารย์เกจิสายอาคมชื่อดังทั่วทั้งประเทศ หลวงตาให้โยมไว้นะ นับจากวันนี้อีกไม่นานเหตุการณ์ร้ายแรงนั้นจะเกิดขึ้นกับโยม ขอให้โยมได้นำหลวงปู่ทวดติดตัวไว้ตลอดเวลา เหตุการณ์นั้นจะเบาลงและผ่านพ้นไปได้”
“หลวงตาครับ ผมทำพิธีสะเดาะเคราะห์ไม่ได้หรือครับ” ผมถามหลวงตา
“โยม กรรมนั้นได้ลิขิตไว้แล้ว โยมต้องชดใช้มันนะ เชื่อมั่นในความดีที่โยมได้ทำเถิด เหตุการณ์เลวร้ายจะผ่านพ้นไปได้
   ผมกับเป๊บสนทนากับหลวงตาสักพักนึง เห็นว่าเวลาผ่านล่วงเลยไปมากเลยกราบลาหลวงตา หลวงตาท่านก็อวยพรให้โชคดี
   ระหว่างทางที่ผมกับเป๊บขับรถออกมาจากวัดเพื่อมุ่งสู่พัทยา
“เป๊บ สิ่งที่หลวงตาท่านบอก มันจะเกิดอะไรขึ้นอะ”
“นั่นซิครับที่รัก เป๊บกังวลเหมือนกันนะ ที่รักระวังตัวเองด้วยนะ อย่าลืมนำหลวงปู่ทวดติดตัวตลอดเวลานะ”
“ครับๆ” ผมตอบรับคำเป๊บเสร็จ เลยตัดสินใจเปิดกล่องและหยิบหลวงปู่ทวดมาร้อยใส่สร้อยคอรูปจี้หัวใจ จะได้ติดตัวตลอดเลย
“ที่รักเยี่ยมเลย อย่าถอดเด็ดขาดเลยนะ ทำตามที่หลวงตาท่านสั่งเลยนะครับ
“ครับๆ เวลาอาบน้ำจะใส่ตลอดเลยละ” เป๊บยิ้มตอบเป๊บไป สีหน้าเป๊บคลายความกังวล
   แต่ผมก็ยังคิดตลอดเวลาเลยน้าว่า จะมีเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรเกิดขึ้นกับตัวผมอะคร้าบบบบ

ต่อตอนหน้าครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 21-07-2011 01:02:39

เรื่องของโจ้กับเป๊บเริ่มดราม่าขึ้นเรื่อยๆ แฮะ  :z3:

 :pig4: คนเขียนมากๆ จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 21-07-2011 02:02:13

เครียดดดด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 21-07-2011 16:36:16

 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว U
เริ่มหัวข้อโดย: tegonata ที่ 21-07-2011 17:54:17

เครียดหนักเลย ไม่ได้เข้าแป้ปเดียวอ่านตั้ง2ตอนเครียดค

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 21-07-2011 17:54:50

รอนะครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 21-07-2011 19:50:14

อยากอ่านตอนต่อไปมากค่ะ
อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
และผ่านด่านพ่อเป๊บมาได้อย่างไร

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 21-07-2011 20:08:31

หลวงพ่อบอกว่ายังไงก็คู่กัน..ดีใจ :mc4:

นึกว่าต้องพรากจากกัน

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 19 การสอบที่แสนเครียด คำทำนายที่น่ากลัว UP 20/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-07-2011 00:54:17

สวัสดีคร้าบบบบ วันนี้เอามาฝากให้อีกตอนนะค้าบบบ ฮ่าๆๆ รีบๆ ขยันปั่นมากๆ กลัวว่าถ้าติดงานจะหายไปยาวอะครับ อ่านตอนนี้จบหลายคนค้างแน่ แต่จะรีบปั่นๆ มาอย่างต่อเนื่องเลยนะค้้าบบบบบ ขอบคุณคร้าบบบบ

เฉาก๊วย : ฮ่าๆๆ ดราม่าเป็นบางช่วงเองน้าคับบบ

DE SaiKuNee : ใจเย็นค้าบบ มาต่อให้แล้ว

tegonata : แอะ อ่านขำๆ พอค้าบบบ อย่าเครียดจิ

iamao12 : ขอบคุณที่รอค้าบบบ มาต่อให้แล้วนะคับบบ

yeyong : มาต่อให้แล้วค้าบบ ติดตามอ่านเรื่อยๆ นะว่า ฝ่าด่านได้ยังไงอะครับ

tawan : ฮ่าๆๆ หลวงตาว่าเป็นคู่กันคับบบ ณ ตอนนี้ก็คู่กัน แต่เป๊บหื่นมากอะ เสียเปรียบตลอดเลยยยย  :m31:

ขอบคุณทุกคนมากคร้าบบบ เข้ามาอ่านแล้วเม้นๆ บ้างน้า  :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-07-2011 00:57:03

Chapter 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน

   ขับรถออกจากวัดมาอีกประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ถึงพัทยาละครับ ผมกับเป๊บแวะทานร้านอาหารริมชายหาดชื่อดังร้านนึง เป๊บสั่งอาหารทะเลมาเพียบเลย จนผมอดดุเป๊บไม่ได้ว่า มากันสองคนสั่งยังกะมาสักสิบคนอะ เป๊บตอบมาว่าก็หิวนี่น่า ถ้าไม่หมดก็ห่อกลับบ้านก็ได้ เราสองคนทานไปคุยกันไป ชมวิวไปเรื่อยๆ ก็เพลิดเพลินสนุกดีครับ ลืมความทุกข์ได้ช่วงขณะนึง รสชาติอาหารอร่อยมากครับ แอบคิดในใจว่าวันไหนว่างๆ พาพ่อ แม่ และเจ้าจิม มาแฮพดีกว่า ฮ่าๆๆ คุยกับเป๊บไปเรื่อยๆ ก็ย้อนกลับมาเรื่องคำทำนายของหลวงตา ซึ่งผมกังวลลึกๆ ในใจว่าเหตุการณ์ร้ายแรงนั้น คืออะไร
“เป๊บค้าบ ถ้าคำทำนายของหลวงตาเป็นจริง แล้วโจ้พิการ เป๊บไปมีแฟนใหม่ได้เลยนะ” ผมพูดกับเป๊บ สีหน้าเป๊บดูตกใจ
“อะไรกันที่รัก...พิกงพิการอะไร พูดไม่เป็นมงคลเลยนะ ถึงแม้ที่รักจะพิการ เป๊บจะดูแลเอง เราสองคนจะดูแลกันตลอดชีวิต จำที่สัญญากันไม่ได้หรือ” เป๊บตอบด้วยน้ำเสียงปนดุๆ และจริงจังมากๆ ครับ
“โหๆๆ โจ้แซวเล่นเองน้า เป๊บอย่าเครียดซิ จำได้แหละค้าบที่เราสัญญากันไว้อะ” ผมแซวจริงๆ นี่น่า
“ไม่เอาครับที่รัก เปลี่ยนเรื่องๆ อย่าแซวแบบนี้ซิ เป๊บไม่ชอบเลยอะ”
“ได้ครับๆ ฮ่าๆๆ” ขำเป๊บอะ
“ที่รัก แต่เป๊บเชื่อคำทำนายหลวงตานะ ถ้าที่รักนำหลวงปู่ทวดติดตัวไว้ตลอดเวลา เหตุการณ์ร้ายๆ จะเบาลงนะ ดังนั้นอย่าลืมเด็ดขาดนะ”
“ค้าบๆๆๆ” ผมยิ้มตอบเป๊บไป
   และแล้วอาหารบนโต๊ะก็หายวับไปกับตา ผมตกใจเลยอะ คือ สั่งมาเยอะมากเลยนะครับ ทำไมคนแค่สองคนจัดการซะเรียบๆ ฮ่าๆๆ เป๊บทำท่าลูบท้อง แล้วบ่นว่าอิ่มท้องป่องเกือบแตก ผมก็เลยเอื้อมมือไปจับท้องดูว่าป่องจริงป่าวอะ แต่เป๊บทะลึ่งงงงมาก ดันจับมือผมไปวางที่มังกรเป๊บอะ บ้าแล้วววว หื่นได้ตลอดดดด แฟนใครเนี่ยยยยย ฮ่าๆๆ
   เรียกพนักงานมาเก็บเงินค่าอาหาร จ่ายเงินเสร็จผมกับเป๊บก็มุ่งหน้ากลับเข้ากรุงเทพฯ ครับ ตลอดทางก็คุยมาเรื่อยๆ ส่วนใหญ่ก็จะแนวๆ ว่าจะทำยังไงเรื่องคุณพ่อเป๊บ คิดหาแนวทางแก้ไขปัญหาไม่ออกเลยนะครับ เฮ้ออ... จนสีหมอกมาจอดที่หน้าบ้าน ผมลงจากรถ เป๊บก็ลงมาด้วย ผมมองเข้าไปในบ้าน เห็นรถพ่อกับแม่ จอดอยู่ กลับมาจากที่ทำงานแล้ว เลยชวนเป๊บเข้าบ้านครับ
“พ่อครับ แม่ครับ สวัสดีครับ” เป๊บกล่าวสวัสดีพร้อมยกมือไหว้ครับ
“เอ้า สวัสดีลูกเป๊บ มาๆ นั่งก่อนๆ” พ่อผมยิ้มหันมามองพร้อมรับไหว้
“นั่งก่อนลูกๆ” แม่ผมชวนด้วยครับ
   เป๊บก็นั่งลงตรงโซฟา ผมเองก็นั่งข้างๆ เป๊บ พ่อกับแม่คงสงสัยเรื่องราวในคืนนั้น
“ลูกเป๊บ อย่าหาว่าพ่อยุ่งเรื่องส่วนตัวเลยนะ อยากให้ลูกเล่าเหตุการณ์คืนนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น” พ่อผมยิงคำถามทันที
“ใช่จ๊ะลูก เผื่อพ่อกับแม่จะได้ช่วยแก้ไขปัญหาได้บ้าง” แม่ผมยิงคำถามช่วยพ่ออีกแรง
   เป๊บเริ่มเล่าปัญหาที่เกิดขึ้นทั้งหมด เรื่องราวยังไง อย่างไร ผมเองก็นั่งฟังไป น้ำตาพาลจะไหลไป จนเป๊บเล่าจบ
“คุณพ่อของลูกอาจจะรับไม่ได้ไง เลยพลั้งปากไปแบบนั้น”
“เท่าที่ดูคุณแม่ของลูกเป๊บก็ไม่ได้ต่อนต้านนะคะคุณ” แม่ผมหันไปพูดกับพ่อ
“ใช่แล้วแม่ แต่ยังไงถ้ามีโอกาสเราน่าจะไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของลูกเป๊บ” พ่อผมหันไปพูดกับแม่
“ดีคะคุณ”
   ผมเห็นว่าพ่อกับแม่อาจจะหันหน้าไปคุยกันแล้วครับ เลยสะกิดเป๊บให้ลุกขึ้นออกจากห้องรับแขก เป๊บบอกว่าจะขออยู่ต่ออีกนิด เดี๋ยวค่อยกลับบ้าน ผมเดินขึ้นบนห้องกะเปลี่ยนเสื้อผ้าอะครับ เป๊บก็เดินตามขึ้นไป พอเข้าห้องเป๊บก็กดล๊อก ผมหันมามอง ทำสายตาประมาณว่า ล๊อกทำไมอะ
“เป๊บล็อกทำไมอะครับ” ผมถามด้วยความสงสัยไม่รู้จริงๆ น้า
“ก็..ที่รัก..หลายวันมายังไม่ได้....เลยอะ” สายตาเป๊บเริ่มหื่นๆ นั่นกรูว่าแล้ว งานเข้า
“บ้าแล้ววววว..ทะลึ่งงงงง..อะ หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมาหื่นอีกกก” ผมพูดเสียงกึ่งดังดุเป๊บครับ
“นะ..ครับ..ที่รักนะ...” เป๊บเข้ามากอด หอมแก้ม อ้อนๆ พร้อมไซร้ซอกคอ งานกรูเข้าเจงๆ
   เอ...แต่ว่า...เนอะ...where where is a where where (ไหนๆ ก็ไหนๆ) ฮ่าๆๆ ไม่ได้ทำหลายวันก็ซักทีก็ได้ ว๊ากกกกก เขินนนนนนน
   ผมพลักเป๊บให้ตัวติดกำแพง จูบปากแลกลิ้น ไซร้ซอกคอไล่ลงมาหน้าท้องซิกแพค ปลดตะขอกางเกง ใช้ปากจัดการมังกรยักษ์ซะเลย ฮ่าๆๆ เป๊บแอ่นกายด้วยความเสียว มังกรยักษ์ผลุบเข้าออกในปากผมนี่ละค้าบ ว่าไปหน้าตาเป๊บตอนเสียวนี่เซ็กซี่ชะมัด อ๊ากกก เขินนนน ในที่สุด มังกรก็พ่นพิษชุดใหญ่ แทบสำลักเลยงะ ฮ่าๆๆๆ
“สุดยอด....เลยครับ...ที่รัก...” เป๊บชมผมไม่ขาดปาก แต่ตัวเองยืนหอบแฮกๆ พิงกำแพง
“รอบเดียวพอนะเป๊บ...อย่าหื่นมากอะ”
“ที่รักขออีกรอบๆ” เป๊บแหย่ผมเล่น
“ทะลึ่งงงง พอแล้วววว คราวหลังอย่าครางดัง กลัวพ่อกับแม่ได้ยิน”
“อ้าวก็มันเสียวนี่น่า...ที่รักทำเก่งอะ” เป๊บชมยิ้มเจ้าเล่ห์ทำสายตาหื่นๆ อีก
   ผมเขินหน้าแดงเลยอะครับ จริงๆ เล้ย ทำไมพวกผู้ชายหน้าตาดีถึงชอบหื่นกันนักเนี่ย เป๊บก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวชุดเดิมเตรียมกลับบ้าน ผมเดินไปส่งเป๊บที่หน้าบ้าน จุ๊บแก้มร่ำลากัน สีหมอกเคลื่อนตัวออกไป ผมก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน จังหวะเดียวกับที่เจ้าจิมกลับมาพอดี ผมกับเจ้าจิมเลยเดินเข้าบ้าน
“เฮีย เมื่อกี้เหมือนกับขับรถสวนกับรถพี่เป๊บนะ”
“อ๋อ ใช่ เป๊บแวะมาส่งพี่ที่บ้าน เพิ่งกลับไปนี่ละ”
“แล้วคุยอะไรกับพ่อแม่บ้างมั้ยพี่”
“คุยเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นแหละ พ่อกับแม่ก็โอเคนะ ไม่ได้ต่อว่าหรือดุด่าเป๊บ”
“สู้ๆ นะพี่ ลองแก้ปัญหาดูถ้าไม่ได้ค่อยให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่” เจ้าจิมพูดก็เดินมาโอบกอดผม
   น่ารักจริงๆ เลยไอ้น้องชายคนนี้   เข้ามาในบ้านป้าศรีกำลังตั้งโต๊ะอาหารเย็นพอดีครับ เราทั้งสี่คนเริ่มลงมือทานข้าว คุยเรื่องเฮฮาทั่วไป วกมาเรื่องผมบ้าง ไปเรื่องเจ้าจิมบ้าง เรื่องไร้สาระบ้าง จนกระทั่งทานข้าวเสร็จ ผมก็ช่วยแม่กับป้าศรีเก็บกวาดล้างจาน ทุกอย่างครบถ้วนเดินขึ้นบนห้องเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำพักผ่อนครับ กำลังจะผลัดผ้า เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-07-2011 00:57:58

ผมดูหน้าจอโทรศัพท์ พลางนึกสงสัย เบอร์ไม่คุ้นเลย แถมเป็นตัวเลขเบอร์โทรที่สวยมาก เลยกดรับสายครับ
“สวัสดีครับ”
“สักครู่นะคะ คุณท่านจะเรียนสายด้วยคะ” ปลายสายมีเสียงผู้หญิงใสๆ ตอบมา สงสัยจัง ใครหว่า
“สวัสดี ชั้นเอง พ่อของเป๊บ” เฮ้ยยยย ผมตกใจมากกกก คุณพ่อของเป๊บรู้เบอร์มือถือผมได้ยังไงเนี่ย
“สะ..สวัสดีครับคุณพ่อ” ผมกล่าวทักทายด้วยเสียงสั่นๆ
“เธอสะดวกคุยใช่มั้ย”
“ครับ”
“เรื่องในวันนั้นชั้นอยากเคลียร์ให้จบ พรุ่งนี้ประมาณ 6 โมงเย็น เธอสะดวกมาคุยที่บ้านชั้นมั้ย”
   ผมตกใจ อึ้งไปเหมือนกันครับ ถึงเวลาที่ผมต้องเผชิญหน้ากับคุณพ่อของเป๊บแล้วหรือนี่ ลังเลไม่ถึงห้าวินาที ผมตัดสินใจ
“ได้ครับคุณพ่อ พรุ่งนี้ผมจะไปเจอตามเวลาที่นัดครับ”
“ดีมาก เข้าใจอะไรง่ายดีนี่ อย่าบอกเจ้าเป๊บมันละ แล้วเจอกันตามเวลานัด สวัสดี”
“ครับ สวัสดีครับ” ผมยังกล่าวสวัสดีไม่ทันจบคุณพ่อของเป๊บตัดสายทิ้งไป
   เครียดจังเลย ทำยังไงดี ผมครุ่นคิดไปเรื่อยครับ สักพักเป๊บก็โทรเข้ามา ผมคุยกับเป๊บไปเรื่อยๆ ด้วยสัญชาตญานมั้งครับ เป๊บถามผมว่ากำลังกังวลอะไรอยู่หรือเปล่า นึกถึงคำที่คุณพ่อเป๊บขอไว้ ผมเลยไม่บอกดีกว่า ปฏิเสธไปว่าอาจจะเหนื่อย เลยขอตัวไปพักผ่อน เป๊บบอกรักแล้วก็วางสายไปครับ
   ตลอดทั้งคืนผมนอนหลับไปตื่นไป อาจจะเป็นเพราะจิตใต้สำนึกกังวลเรื่องการนัดหมาย จนกระทั่งเช้า แปรงฟัน อาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินลงมาทานข้าวเช้า แล้วก็เล่าเรื่องที่คุณพ่อเป๊บนัดไปที่บ้านให้กับพ่อและแม่รวมถึงเจ้าจิมฟัง ทั้งสามคนว่าจะตามไปด้วย แต่ผมห้ามปรามไว้ เพราะอยากจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองก่อนนะครับ เวลาผ่านไปเรื่อย เข็มนาฬิกาชี้ไป 4 โมงเย็น ผมลุกขึ้นแต่งตัว เพื่อเดินทางไปยังบ้านเป๊บตามที่ได้นัดหมายไว้
   ตลอดการเดินทางรถติดพอสมควรครับ พ่อกับแม่และเจ้าจิมโทรหาผมเป็นระยะๆ คงจะเป็นห่วงมากๆ แต่เพื่อความสบายใจ ผมก็ตอบไปด้วยอารมณ์แจ่มใส ป้องกันไม่ให้ทั้งสามคนเค้ากังวล ประมาณห้าโมงครึ่ง ผมเลี้ยวปากซอยบ้านเป๊บ ขับรถเข้าไปในซอยย่อยโดยใช้เวลาไม่นาน ก็ถึงคฤหาสน์ ขนาดใหญ่ บ่งบอกถึงฐานะอันมีจะกินของคนบางคน แต่ทำไมหาความสุขที่แท้จริงในบ้านหลังนี้ไม่ได้เลยนะ
   ผมหักพวงมาลัยเลี้ยวไปที่ประตูบ้านเป๊บ ประตูก็เปิดออกทันที ผมนึกในใจว่าคงจะกำลังคอยอยู่แน่ บอกตรงๆ นะครับ ณ เวลานั้น ผมตื่นเต้นและใจสั่นมาก กลัวคุณพ่อเป๊บด้วย และหวาดกลัวรับไม่ได้กับผลในการตัดสินของคุณพ่อเป๊บ
   ผมจอดรถบริเวณโรงจอด เปิดประตูลงมาเพื่อเดินไปทางหน้าบ้าน
“ครืนนน....เปรี้ยงงงงงงง” ผมแหงนหน้ามองฟ้า อ้าวเมฆฝนดำเชียว เวรกรรมจริงๆ สถานการณ์ตื่นเต้นแถมฝนกำลังจะตกอีก ลมเริ่มพัดแรงแล้วครับ ผมจึงรีบเดินไปที่ตัวบ้าน
“เฮ้ยยย ที่รักมาได้ไงครับบบบ” เป๊บเดินออกมาหน้าบ้านพอดี เจอกับผมจังๆ เลยครับ
“อุ้ยยยย....ก็....เอ่อ....” ผมกำลังจะตอบเป๊บ
“ชั้นนัดมาเองแหละ จะคุยเรื่องของแกกับคนคนนี้ให้รู้เรื่อง” พ่อเป๊บที่เดินตามหลังพูดสวนขึ้นมา
“อะไรนะครับพ่อ นัดโจ้มาคุยเรื่องของเป๊บ ทำไมพ่อไม่บอกเป๊บก่อน”
“ชั้นไม่จำเป็นต้องบอกแก มันเป็นเรื่องระหว่างคนคนนี้กับชั้น”
   ผมหน้าซีดเลยอะครับ คุณพ่อเป๊บดูน่ากลัวมากอะ ผมกับเป๊บสบตากัน สื่อถึงเป๊บด้วยความหมายว่า ให้เป๊บเงียบไม่ต้องเถียงพ่อ เป๊บเข้าใจเลยยอมเงียบครับ
“เป๊บ มัมว่าลูกใจเย็นๆ นะ ปล่อยให้แด๊ดคุยกับโจ้นะลูก” คุณแม่ของเป๊บเข้ามาลูบหลังครับ
“ชั้นจะคุยกับคนคนนี้ลำพังสองคน คนที่ไม่เกี่ยวอยู่ห่างๆ ไอ้ศักดิ์ เมิงดูแลไม่ให้คุณหนูเล็กเข้ามายุ่ง” คุณพ่อเป๊บสั่งให้ลูกน้องห้ามเป๊บไว้อะครับ ผมละเครียดแล้วอะ
   ในสมองรู้สึกปั่นป่วนไปหมดเลยละครับ ด้วยความเครียดวิตก ผมเอามือจับหลวงปู่ทวดที่ใส่สร้อยห้อยคอ อฐิษฐานถึงหลวงปู่ทวดให้เหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านพ้นและจบลงด้วยดี
“เธอ เชิญที่ซุ้มศาลาเล็กข้างสวนกล้วยไม้” พ่อเป๊บสั่งผมครับ
“คะ...ครับ” ผมเดินตามอย่างว่าง่าย
   ครืนนน.....เปรี้ยงงงงงงงง....ครืนนนน.......ระหว่างที่ผมเดินตามหลังพ่อเป๊บ ฝนที่กำลังใกล้จะตกท้องฟ้าส่งเสียงคำรามตลอดเวลา ช่างเข้ากับบรรยากาศจริงๆ เล้ยยยย จนกระทั่งคุณพ่อเป๊บกับผมเดินขึ้นศาลาเล็กข้างซุ้มกล้วยไม้ครับ
“ชั้นไม่อยากอ้อมค้อมนะ แต่เธอก็รู้ว่า ชั้นเป็นคนที่มีเกียรติยศชื่อเสียง มีหน้ามีตาในสังคม การที่ลูกชายของชั้นมีแฟนเป็นคนเพศเดียวกัน ชั้นว่ามันไม่เหมาะ” พ่อเป๊บเริ่มเรื่องทันทีครับ
“ครับ ผมเข้าใจครับ” น้ำตาผมเริ่มปริ่มๆ แล้วอะค้าบบบ
“เข้าใจง่ายดีนี่ ดังนั้นถ้าเธอรักลูกชายชั้น เธอก็ควรจะปล่อยให้ลูกชายชั้นเป็นอิสระ ให้เค้าได้ใช้ชีวิตปกติตามแบบที่ผู้ชายดำเนินชีวิตกัน”
“ครับ”
“ดังนั้น เธอควรเลิกกับเป๊บ ไม่ต้องมายุ่งกับลูกชายชั้นอีก” พ่อเป๊บสั่งแบบตวาดผมครับ พร้อมจ้องหน้าแบบโกรธมากด้วย
   ผมได้ยินประโยคที่พ่อเป๊บบอกให้เลิก น้ำตาไหลทันทีเลยครับ แต่ไม่มีเสียงร้องไห้โฮๆ นะ มันเจ็บเกินกว่าที่จะร้องฟูมฟายแล้วละครับ
“คุณลุงครับ ขอให้ผมได้อธิบายบ้าง จริงอยู่ครับว่าสังคมไทยไม่มีทางยอมรับความรักของเพศที่สาม แต่คุณลุงครับ ผมกับเป๊บ เราสองคนรักกันมาก จนผมคิดว่าความรักของเราสองคนไม่มีเพศ ไม่มีชนชั้นวรรณะ ไม่มีการเสแสร้ง มีเพียงแค่ความจริงใจที่มอบให้แก่กันเท่านั้น คุณลุงครับ ผมอยากขอโอกาสให้คุณลุงให้เวลาผมได้พิสูจน์ความรักของเราสองคนบ้างนะครับ” ผมพูดยาวยืด อาจจะไม่ได้ใจความเพราะความกลัวและตื่นเต้น ผมชายสายตามองไปที่บ้านใหญ่ เห็นเป๊บกับคุณแม่ ยืนดูคุณพ่อกับผมอยู่ ผมจ้องไปที่หน้าเป๊บ อาจจะเห็นไม่ชัด แต่ผมเชื่อว่าเป๊บคงทรมานไม่ต่างจากผม
“โธ่โว้ยยย อะไรวะเนี่ย ชั้นนึกว่าเธอจะเข้าใจในสิ่งที่ชั้นพูด ความรักแบบวิปริตผิดเพศจะต้องมีพิสูจน์อะไรกัน ไร้สาระมากกก เอาแบบนี้ เธออยากได้อะไร เงิน บ้าน รถ บอกมา” เปรี้ยงงง....ครืนนนนนน.....พ่อเป๊บตะคอกใส่ผมดังมาก แต่ด้วยเสียงคำรามฟ้าร้อง จึงกลบเสียงตะคอกไปจนหมดสิ้น
   น้ำตาผมไหลอีกครั้ง ผมนึกไม่ถึงว่า คุณพ่อเป๊บจะตีค่าความรักของเราทั้งสองคนด้วยทรัพย์สินเงินทอง
“คุณลุงครับ ของพวกนั้นผมไม่ต้องการ ถึงแม้ว่าครอบครัวของผมอาจจะไม่มีทรัพย์สินเงินทองมากมายเท่ากับคุณลุง ของพวกนั้นซื้อความรักของผมไม่ได้หรอกครับ” ผมพูดด้วยความทรมาน น้ำตาไหลตลอดเวลา หันหน้าไปมองเป๊บ เป๊บพยายามจะเดินมาหาผมแต่ถูกลูกน้องของพ่อดักไว้ บวกกับคุณแม่ก็พยายามรั้งไว้
“เฮ้ออออ....ชั้นว่าเธอคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ชั้นพูด ถ้างั้นวันนี้คุยแค่นี้เถอะ แต่ชั้นขอบอกเธอเลยนะว่า ยังไงเธอก็ต้องเลิกกับลูกชายชั้น” คุณพ่อพูดเน้นย้ำเสียงเข้มกับประโยคที่ว่าเธอต้องเลิกกับลูกชายชั้น
“ลุกขึ้น กลับไปได้ละ วันหลังค่อยมาคุยกัน” พูดจบพ่อเป๊บก็เดินลงจากศาลาเล็ก ผมก็ลุกขึ้นเดินตามมา
   ฟูมมมมมมมมมม....เปรี้ยงงงง........ครืนนนนนน.......หวิ้ววว......... ทั้งเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า และลมพัดแรงมากๆ ครับ ลมพัดแรงมาก จนพ่อเป๊บต้องหยุดเดิน ผมก็หยุดเดินด้วย เพราะลมมันแรงสุดๆ เสื้อผ้าแนบแน่นสะบัดปลิวตามแรงลมเลยละครับ ผมเองก็เอามือบังตาไว้ กันฝุ่นเข้าตาครับ
   ในช่วงจังหวะที่ลมพัดแรงมากๆ ทันใดนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

   ต้นสนขนาดกลางที่ปลูกไว้ในกระถางขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างศาลาเล็ก ถูกลมพัดจนกระถางไม่สามารถพยุงน้ำหนักไว้ได้ จึงเอนล้มมาตามความแรงของลม ผมตกใจมาก เพราะต้นสนที่กำลังจะล้มนั้น มันเอนตัวไปในจังหวะที่คุณพ่อเป๊บกำลังเดินกลับพอดี
“คุณพ่อครับบบบบบบระวังงงงงงงงงงงงงงงงงง” ผมตะโกนบอกคุณพ่อเป๊บ ในช่วงเสี้ยววินาที ผมวิ่งไปผลักคุณพ่อเป๊บให้พ้นจากบริเวรณนั้น
“พลั๊กกกกกกกกกกกกกกกก.....เฮ้ยยยย อะไรเนี่ยยยยย” คุณพ่อเป๊บกลิ้งล้มไปตามแรงที่ผมผลัก เมื่อล้มลงกับพื้น คุณพ่อหันหน้ากลับมาดู คงสงสัยว่าผมผลักทำไม ความสงสัยนั้นกลับกลายเป็นความตกใจแทน
   โครมมมมมมมมมมมมมม.....เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ต้นสนล้มทับฟาดตัวผมแรงมากและปลายของต้นสนล้มไปฟาดหลังคาเรือนกล้วยไม้อีกด้วย ในช่วงเวลานั้น ภาพที่ผมจำในสมองคือ คุณพ่อเป๊บกระเด็นไปตามแรงผลักของผม ผมรู้ตัวเองดีครับว่า ต้นสนที่กำลังจะล้มนั้นมันต้องทับตัวผมอย่างแน่นอน ช่วงเสี้ยววินาทีผมคิดถึงพ่อ แม่ และจิมมาก ในใจคิดว่าคงไม่มีโอกาสที่จะกลับไปหาอีกแล้ว ที่ผมทำแบบนี้เป็นเพราะผมคงไม่สามารถทนเห็นคุณพ่อของคนที่ผมรักมากๆ บาดเจ็บหรือเสียชีวิตไปต่อหน้าต่อตา ผมยอมตายแทนซะดีกว่า (อันนี้ผมขอเล่าด้วยความสัตย์จริงเลยนะครับ ผมตาไม่ฝาดแน่นอน อย่าว่าผมไร้สาระนะครับ) ต้นสนล้มลงมาเร็วและแรงมาก ผมคิดว่าไม่รอดแน่ ในช่วงจังหวะนั้นเอง ผมเห็นสร้อยคอที่ห้อยพระหลวงปู่ทวดที่หลวงตาให้มา เปล่งแสงสีเหลืองทองออกมาครับ ผมตาไม่ฝาดอย่างแน่นอน มีสติครบถ้วนทุกอย่าง
“ปึ๊กกกกกกกกก.....ตุ๊บบบบบบ....อั๊กกกกกกกกกกกก....” ต้นสนล้มฟาดตัวผมแรงมาก เลือดพุ่งออกทางจมูกและปาก หลังจากนั้น ผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย............

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 22-07-2011 01:07:57

คุณลุงคนนี้ใจร้ายเกินไปล่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: G_U_I_N ที่ 22-07-2011 01:18:29

รีบมาต่อไวๆนะค้าบบบบ....ติดตามๆๆๆๆ ลุ้นมากๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 22-07-2011 01:44:44

 :a5: :a5: :a5:ค้างงงงงง

ต่อไวไวนะคับ :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 22-07-2011 01:51:58

 o22 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 22-07-2011 02:51:16

โอยยยยย  ลุ้นๆๆๆ   :really2:
เป็นกำลังใจให้โจ้กับเป๊บนะคะ   :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 22-07-2011 07:26:22

อุบัติเหตุแบบนี้เอง
ตอนนั้นคงเป็นอะไรที่ทุกคนในบ้านเป๊บคงช็อค
คนเขียนมาต่อ คนอ่านยิ่งค้างงงง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 22-07-2011 09:49:52

โจ้จะเป็นไรมากไม๊เนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 22-07-2011 14:43:42

โจ้จะเป็นไรมากป่าว พ่อเป๊บน่าจะใจอ่อนบ้างอะนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: Ilesa ที่ 22-07-2011 15:44:39

โจ้ เป็นไรไหม

dad ใจร้ายมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 22-07-2011 16:17:14

สงสารโจ้ คุณพ่อน่าจะใจเย็นลงบ้างนะคะๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 22-07-2011 19:00:24

รออีกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 22-07-2011 21:17:30

ค้างอีกแล้ว

มาต่อไว ๆๆ นะ

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 22-07-2011 22:01:37

ลุ้นอ่ะ จะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 22-07-2011 23:11:09

กำลังลุ้นเลย มาตัดจบซะนี่ น่าตีจริงๆ เลยน้องโจ้
ตอนนั้นคงจะเจ็บหนักเหมือนกัน สงสารโจ้จังเลย :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วทำให้รู้ว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อจริงๆ
แม้กระทั่งอยู่ในบ้านที่เป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด
ขอบคุณน้องโจ้นะคะที่นำตอนนี้มาให้ได้อ่านกัน
 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 23-07-2011 00:06:05

เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกรวดเดียวเลย ตามทันตอนล่าสุดแล้วครับ

อยากจะเป็นกำลังใจให้พี่โจ้ครับ อ่านแล้วรู้สึกสงสารพี่โจ้ตอนที่dadพูดแบบนั้น

และอยากจะให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปน่ะครับ รีบมาต่อเร็วๆนะ ชอบมากครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 20 เงื่อนไขของพ่อเป๊บ อุบัติเหตุร้ายแรงที่ไม่คาดฝัน UP 22/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 23-07-2011 17:33:05

สวัสดีคร้าบบบบบ FC ทุกท่าน วันนี้รีบมาส่งต้นฉบับตอนต่อไปละค้าบบบ แอบว่างก็จะมาลงต่อเรื่อยๆ น้า อิอิ ช่วงนี้เป๊บแอบสงสัยละคับว่าพิมพ์อะไรยิกๆ ทุกคืน ยังไม่ได้เล่าเป๊บเลยนะว่าเล่าเรื่องของเราสองคนนะ กะว่าจะบอกเป๊บวันเกิดเดือนหน้านี่แหละคับบบ ไม่รู้เป๊บจะว่าไงมั่งอะน้า ยังไงก็ฝากตอนนี้ด้วยนะคร้าบบบ  :pig4:

4life : ฮ่าๆๆ ตอนนั้นใจร้ายย ตอนนี้รักผมมากกว่าเป๊บแล้วน้า

G_U_I_N : มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ

DE SaiKuNee : ฮ่าๆๆๆ อย่าเพิ่งช๊อคนะค้าบบ ขอบคุณคร้าบบบ

เฉาก๊วย : ขอบคุณคร้าบบบบ

yeyong : ช๊อคกันทั้งบ้านเลยละค้าบบบ มาต่อให้แล้วค้าบบบ

thejaoil : ตอนนั้นเป็นมากคร้าบบ ผ่านมาหลายปี เวลาป่วยมันก็จะเจ็บๆ ตรงแผลเก่าเหมือนกันนะค้าบบ

w1234 : อีกไม่กี่ตอนก็ถึงตอนใจอ่อนแล้วละค้าบบ

Ilesa : ตอนนี้ใจดีแล้วน้าาาา คิคิ

โจ๊กกุ้ง : คุณพ่อเป๊บอารมณ์รุนแรงค้าบบบ แต่เดี๋ยวนี้ใจดีแล้ว เพราะมีหลานให้เลี้ยง (ลูกพี่ปริมกับพี่ปันค้าบบ)

iamao12 : มาต่อให้แล้วคร้าบบบบบ ฮ่าๆๆ

tawan : มาแล้วคร้าบบบบ

ao16 : เป็นหนักเลยอะคร้าบบ แงๆๆ

naiyana : แอะ พี่จะตีโจ้น้อยผู้น่ารักได้ลงคอหรือค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ ตอนนั้นเจ็บหนักเลยคับพี่ อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาเลยนะคับบบบ

samuchii : ขอบคุณมากครับที่ชอบคร้าบบบ ติดตามเข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะค้าบบบบ

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเลยคร้าบบบบ
โจ้กับเป๊บ  :pig4: :pig4:

Chapter 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อ คุณแม่และเป๊บ

   “ปึ๊กกกกกกกกก.....ตุ๊บบบบบบ....อั๊กกกกกกกกกกกก....” ต้นสนล้มฟาดตัวผมแรงมาก เลือดพุ่งออกทางจมูกและปาก หลังจากนั้น ผมก็ไม่รู้สึกตัวอีก

   หลังจากที่ผมโดนต้นสนล้มทับนั้น ผมจำอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้สึกตัวอะครับ ในตอนที่กำลังจะเล่านี้ ผมมาถามข้อมูลจากคนรอบข้างว่าช่วงที่ผมสลบไป เกิดอะไรขึ้นบ้าง เลยนำมาสรุปเขียนเป็นเรื่องเล่าให้ FC อ่านแล้วราวกับว่าผมเล่าด้วยตัวเอง ลองติดตามนะค้าบบบ

   “เฮ้ยยยยยยย....ต้นสนล้มมมมมมม” เสียงเป๊บตะโกนออกมาดังมาก ทำให้ลูกน้องของคุณพ่อเป๊บ และคุณแม่หันมามองทิศทางเดียวกันเลยครับ สิ้นเสียงตะโกน เป๊บสลัดตัวอย่างแรงวิ่งมายังจุดเกิดเหตุครับ
   “ว้ายยยยยยยยยยย....โอ้ววววววววววว..มายก๊อดดดดดดดดด....คุณคะ” คุณแม่เป๊บตกใจมาก วิ่งตามเป๊บมาติดๆ
   “นายท่านนนนนนนนนนนนน.........พวกเมิงงงงงไปช่วยนายท่านเร็วววววววววววว..” ศักดิ์และบริวารลูกน้องคนสนิทของพ่อเป๊บ วิ่งตามหลังมาติดๆ ครับ
   “แด๊ดดดดดดดดดด....แด๊ดดดดดดดดดดดด..... เป็นไงบ้างครับบบบบ” เป๊บวิ่งมาเร็วมาก ทรุดตัวลงข้างคุณพ่อ จับเนื้อจับตัว พร้อมกับถามมมม
   “เป๊บบบบ...พ่อไม่เป็นอะไรลูก....ไปดูโจ้เร็วเข้า” พ่อเป๊บตอบด้วยอาการสั่น สีหน้าตกใจ ช๊อค กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมากกกกกกก คุณแม่วิ่งมาถึงไปหาคุณพ่อทันที ตามด้วยลูกน้องคนสนิททั้งหมด

   “โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ้.....โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ้” เป๊บลุกขึ้นจากคุณพ่อก็วิ่งมาหาผมสุดชีวิต แหวกต้นสนที่ล้มทับผมอยู่ (ตอนฟื้นนะครับ คุณแม่เป๊บเล่าให้ฟังว่า เป๊บไม่รู้เอาแรงมาจากไหน ยกต้นสนที่ทับผมออกได้สบายมากเลยอะ ผมละอึ้งเลยยยย ฮ่าๆๆ) เป๊บยกต้นสนออกจากตัวผม แล้วทรุดนั่งประคองผมไว้

   “โจ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นไงบ้างงงงงง โจ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นซิครับตื่นนนน ฮึกๆๆๆ...ฮือๆๆๆๆๆๆๆ” เป๊บกอดผมและเขย่าตัว เอามือป้ายเลือดที่ออกจากจมูกและปาก เป๊บร้องไห้คร่ำครวญเสียงดังมากกกครับ

   “ไอ้ศักกกกกกกกกกดิ์ เมิงรีบไปเอารถออกกกกกกกกกกก พาโจ้ไปโรงพยาบาลลลลลลลลลล เร็ววววววววววววววววววว พวกเมิงยืนบื้อทำห่าอะไรวะ ไปช่วยคุณหนูซิโว้ยยยยยยยยยย” พ่อเป๊บตั้งสติได้ ก็หันไปสั่งตะคอกลูกน้องทั้งหมด ศักดิ์รีบวิ่งไปที่โรงรถ ลูกน้องคนอื่นๆ วิ่งกรูไปที่เป๊บเพื่อช่วยผมที่หมดสติอยู่

   เป๊บอุ้มผมวิ่งไปที่รถ ลูกน้องคนอื่นๆ วิ่งตาม เป๊บอุ้มผมขึ้นรถโดยมีศักดิ์เป็นคนขับ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ ขึ้นรถอีกคันนึง ขับตามหลังกันไปพาผมไปส่งที่โรงพยาบาล
“โจ้ๆๆๆๆๆ....อดทนไว้นะ...เป๊บกำลังจะพาไปโรงพยาบาล...ฮึกๆๆๆๆ...ฮือๆๆ.....อดทนไว้นะครับ....” เป๊บร้องไห้ในขณะที่ผมหมดสติอยู่ในอ้อมกอด
“คุณหนูใจเย็นๆ นะครับ คุณโจ้ปลอดภัยแน่” ศักดิ์พยายามปลอบเป๊บ ในขณะที่เหยียบคันเร่งเต็มที่ ขับเร็วมากๆ เลยครับ
“ฮึกๆๆๆๆ....ฮือๆๆๆ......ที่รักอดทนไว้นะ...อย่าทิ้งเป๊บไปนะ....ฮือๆๆๆ” เป๊บเอาทิชชู่เช็ดเลือดที่ไหลออกจากปากและจมูก ร้องไห้คร่ำครวญไปตลอดทาง


“คุณได้หยิบโทรศัพท์มามั้ย” คุณพ่อเป๊บหันไปถามคุณแม่ครับ
“เอามาทุกเครื่องเลยคะคุณ” คุณแม่เป๊บรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย หาเจอแม่ก็ส่งโทรศัพท์ให้คุณพ่อครับ คุณพ่อกดโทรศัพท์ไปหา......

“มึง...นี่กูเอง...เออ...มีเรื่องให้มึงช่วยวะเพื่อน....แฟนลูกชายกูเกิดอุบัติเหตุหนัก....ที่บ้านกูวะ.....เออ.....กูรบกวนใช้อำนาจมึงให้ตำรวจลูกน้องมึงเคลียร์ทางได้มั้ยวะ....กูกำลังไปโรงพยาบาลมหาชัย 2 วะ มันใกล้บ้านกูที่สุด....รถตู้ Alphard สีบรอนซ์เงิน ทะเบียน XX8899 แฟนลูกชายกูอยู่ในคันแรกของกูขับตามหลัง Benz S500 สีดำ ทะเบียน XX8999 วะ...ช่วยกูหน่อยนะมึง.....เออ....ขอบใจมากเพื่อน....” คุณพ่อกดวางโทรศัพท์

“คุณโทรหาเพื่อนที่เป็นผู้บัญชาการหรือคะ” คุณแม่เป๊บถาม

“ใช่แล้วคุณ......ผมรู้สึกสับสนและแย่จังเลยคุณ....ผมไม่คิดเลยนะว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้....ทำไมเด็กคนนั้นถึงช่วยผม” คุณพ่อเป๊บคร่ำครวญครับ

“คุณคะ อย่าคิดแบบนั้นซิ มันเป็นอุบัติเหตุนะคะ ด้อนบีสเตรสนะคะ เด็กคนนั้นเป็นคนที่มีจิตใจดี ไม่แปลกที่เค้าจะช่วยคุณนะคะ” คุณแม่ปลอบคุณพ่อครับ
   คุณพ่อเป๊บไม่พูดอะไรได้แต่เงียบ การจราจรค่อนข้างติดขัดครับ ฝนตกและเป็นช่วงค่ำปริมาณรถจึงเยอะมาก
“ศักดิ์ มันมีทางลัดอื่นมั้ยเนี่ย ทำไมรถมันติดนักวะ” เป๊บตะคอกถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“มีทางเดียวครับคุณหนู ตอนนี้เราต้องพาคุณโจ้ไปโรงพยาบาลมหาชัย 2 ครับ มันใกล้ที่สุดแล้ว” ศักดิ์ตอบด้วยอาการร้อนรนไม่แพ้กัน
   ไม่เกินสิบนาที สัญญานไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว พร้อมกับมีตำรวจขับมอเตอร์ไซด์มาเทียบ เคาะกระจกฝั่งคนขับ
“มีอะไรครับคุณตำรวจ” ศักดิ์ถาม
“เจ้านายผมสั่งให้มาเคลียร์เส้นทางครับ คุณขับรถตามรถตำรวจนำขบวนไปเลยนะครับ” คุณตำรวจบอกศักดิ์
“มีอะไรศักดิ์” เป๊บถาม
“ตำรวจจะนำทางให้ครับคุณหนู”
“ดีเลยศักดิ์ รีบๆ ขับเร็วๆ” เป๊บสั่ง
“ครับๆ” ศักดิ์รับคำที่เป๊บสั่ง เหยียบเต็มที่ตามรถตำรวจที่เคลียร์เส้นทางให้ครับ การจราจรตอนนี้ไหลลื่นมาก เพราะไฟเขียวตลอดทาง แถมมีรถตำรวจนำอีก
“ที่รัก....อดทนไว้นะ....ตอนนี้ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้วนะ....”


   ทางด้านรถของคุณพ่อคุณแม่เป๊บ ที่ขับตามหลังมา

“คุณพี่สวัสดีคะ ดิชั้นเอง” คุณแม่เป๊บโทรหาคนสำคัญครับ
“มีเรื่องรบกวนอำนาจคุณพี่คะ.....พอดีแฟนลูกชายดิชั้นเจออุบัติเหตุหนักมากตอนนี้กำลังเดินทางไปโรงพยาบาลมหาชัย 2 คะ....คุณพี่มีหุ้นส่วนที่นั่น...รบกวนอำนวยความสะดวกให้ได้มั้ยคะ.....คะ....ขอบคุณมากคะคุณพี่”
“เค้าว่าไงบ้างคุณ” คุณพ่อเป๊บถามคุณแม่ครับ
“เตรียมการแล้วคะ...ดวงดีมากๆ ตรงที่อาจารย์หมอยังอยู่ในโรงพยาบาลคะ”
“ดีจังคุณ...เฮ้ย รีบๆ ขับ โทรไปบอกรถคันหน้าให้เร่งเต็มที่” คุณพ่อตอบคุณแม่เป๊บ และหันไปเร่งคนขับรถ
“ครับ คุณท่าน”

   หลังจากที่ตำรวจนำทางให้ ประมาณ 20 นาที รถทั้งสองคันและรถตำรวจนำทางก็เลี้ยวไปจอดบริเวณด้านหน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลมหาชัย 2 เจ้าหน้าที่และพยาบาลเตรียมพร้อมแล้วครับ คงเป็นเพราะเส้นสายคุณแม่ของเป๊บ
“เอี๊ยดดดดดดดดดดดด...” เสียงรถเบรกแรงมากครับ
“คุณพยาบาล ทางนี้ครับ...คนเจ็บอยู่ทางนี้ครับ” เป๊บตะโกนเรียกพร้อมอุ้มผมลงมาจากรถ
   ร่างกายของผมนอนอยู่บนเตียงรถเข็น เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน เจ้าหน้าและพยาบาลรีบเข็นรถเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
“ญาติๆ รอข้างนอกก่อนนะคะ” พยาบาลสั่งพร้อมปิดประตูห้องฉุกเฉินครับ
   เป๊บนั่งรออยู่หน้าห้อง ไม่เกินห้านาที คุณพ่อกับคุณแม่ก็วิ่งกึ่งเดินมาถึง เป๊บนั่งกอดอกเหม่อลอยด้วยสีหน้าที่กังวลมาก รออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“เป๊บ...โจ้เป็นยังไงบ้างลูก” คุณพ่อเป๊บถาม เป๊บเงยหน้าขึ้น เสื้อผ้าของเป๊บเต็มไปด้วยเลือดของผม
“อยู่ในห้องฉุกเฉินครับแด๊ด...แล้วแด๊ดเจ็บตรงไหนบ้างครับ”
“ไม่เจ็บๆ...พ่อปกติลูก..”
“แด๊ดครับ....โจ้เค้าจะรอดมั้ย....ฮึกๆๆๆๆ...ฮือๆๆๆ.......ผมจะทำยังไงดีครับแด๊ด” เป๊บร้องไห้เหมือนเด็กๆ เลยครับ โผเข้ากอดคุณพ่อ
“เป๊บ...ลูกไม่ต้องห่วงนะ...คนดีแบบโจ้....สิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมคุ้มครอง....พ่อขอโทษลูก...พ่อผิดเอง....ทุกอย่างมันเริ่มที่พ่อเอง.....”คุณพ่อกอดเป๊บ พร้อมลูบหลัง น้ำตาความเป็นพ่อไหลรินออกมา
“คุณคะ...ลูกเป๊บ...อย่าคิดมากคะ...ไม่มีใครอยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหรอกนะคะ...”คุณแม่ปลอบคุณพ่อและเป๊บครับ

   ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก คุณหมอเดินออกมา เป๊บรีบเดินไปถามคุณหมอครับ
“คุณหมอครับๆ แฟนผมเป็นยังไงบ้าง” เป๊บถามคุณหมอครับ
“คุณทั้งหมดเป็นญาติคนเจ็บใช่มั้ยครับ...คือตอนนี้คนเจ็บเสียเลือดมาก ผมได้สั่งให้ทางโรงพยาบาลเบิกเลือดมาแล้ว แต่สิ่งที่สำคัญมากคือ ศรีษะ ตลอดจนลำตัวช่วงหน้าอก ได้รับความกระทบกระเทือนมาก ทางโรงพยาบาลไม่มีอุปกรณ์เพียงพอครับ เดี๋ยวผมจะประสานงานโรงพยาบาลที่มีเครื่องมือกับแพทย์ชำนาญการให้นะครับ”

“คุณหมอถ้าเป็นโรงพยาบาลเกษมราษฏร์ จะสามารถรักษาได้มั้ยครับ” คุณพ่อเป๊บถามขึ้นมา
“ดีเลยครับๆ ที่นั่นทันสมัยมาก คุณติดต่อที่นั่นได้หรือครับ” คุณหมอถามคุณพ่อเป๊บ
“โอเคครับ” คุณพ่อรีบหยิบโทรศัพท์กดไปหาคนที่ประสานงานได้
“ถ้าแบบนั้นผมจะทำเรื่องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลเกษมราษฏร์นะครับ พยาบาล เตรียมย้ายคนเจ็บฉุกเฉิน” คุณหมอหันไปสั่งพยาบาล แล้วรีบเดินไปทำเรื่องส่งตัว
   ร่างกายของผมถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน มุ่งตรงไปที่รถพยาบาลเพื่อเคลื่อนย้ายไปโรงพยาบาลตามที่ได้ตกลงกันไว้ เป๊บวิ่งตามมาตลอดทางพร้อมกับกระซิบข้างหูผมให้อดทน เข้มแข็ง

“แด๊ดดด มัมมมมม ผมไปกับรถพยาบาลนะครับ” เป๊บพูดจบก็วิ่งขึ้นรถพยาบาลไปครับ
“ได้ลูกๆ พ่อกับแม่ตะรีบตามไป ไอ้ศักดิ์ ขับรถตามรถพยาบาลไป ไอ้หนุ่มพาชั้นไปโรงพยาบาลเกษมราษฏร์” พ่อหันไปสั่งลูกน้องครับ

   ในรถพยาบาล ร่างกายของผมถูกหน้ากากออกซิเจนสวมอยู่ พร้อมด้วยเครื่องมืออุปกรณ์ทางแพทย์สายระโยงระยางมากมายเลยละครับ

“โจ้....อดทนไว้นะครับ...อย่าทิ้งเป๊บไปนะ....” เป๊บกุมมือผมตลอดเวลา (ผมก็ถามเป๊บนะทำแบบนั้นไม่อายพวกพยาบาลกับบุรุษพยาบาลหรือไง เป๊บตอบว่าช่วงเวลานั้นไม่อายแล้วละครับ ใจจดจ่ออยู่ที่การเป็นห่วงผมมากกว่า ตายละ น่ารักเจงๆๆ แฟนใครอะ ฮ่าๆๆๆ)

   ปิ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเครื่องอะไรบางอย่างบนรถพยาบาลดังขึ้นมาครับ

“คุณคะ ปล่อยมือก่อนนะ คนเจ็บความดันลด ฉันจะฉีดยาควบคุมความดันนะคะ” พยาบาลรีบฉีดยาเพื่อให้ความดันผมคงที่
“ที่รัก....อดทนไว้นะ...ฮึกๆๆ....ฮือ.....” เป๊บร้องไห้คร่ำครวญครับ สายตาเป๊บเหลือบไปเห็นสร้อยคอที่ห้อยหลวงปู่ทวดที่หลวงตาให้มานะครับ

   เป๊บยกมือผมไปแตะที่หลวงปู่ทวด และมือเป๊บก็กุมมือผมไว้อีกที

“หลวงปู่ทวดครับ คุ้มครองโจ้ให้ปลอดภัยด้วยนะครับ ฮึกๆๆ....ฮือๆๆ.....” อันนี้เป๊บเล่าให้ผมฟังนะครับว่า หลังจากที่อฐิษฐานไป เป๊บเห็นแสงสีเหลืองทองเปล่งแสง เล็ดรอดจากมือที่กุมมือผมไว้อะครับ(คงพอนึกภาพออกนะครับ) เป๊บตกใจพอสมควร พอคลายมือออกแสงสีเหลืองทองก็หายไปแล้วครับ เป๊บคิดว่าตาฝาดหรือเปล่า

“แปลงจังนะคะ อยู่ดีๆ คนเจ็บความดันกลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว อัตราการเต้นหัวใจคงที่ด้วยนะคะ” พยาบาลพูดกับเป๊บครับ

“จริงหรือครับ...โจ้อดทนไว้นะ....หลวงปู่ทวดท่านกำลังคุ้มครองโจ้อยู่นะ”

   รถพยาบาลจากโรงพยาบาลมหาชัย 2 พาร่างกายหมดสติของผมมาส่งที่โรงพยาบาลเกษมรษฏร์ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งครับ เมื่อถึงโรงพยาบาลทางคณะแพทย์และพยาบาลรวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้อง เตรียมการรักษาไว้แล้วครับ คงเป็นเพราะอำนาจของคุณพ่อเป๊บ และแพทย์จากโรงพยาบาลมหาชัย 2 ได้ส่งข้อมูลเกี่ยวกับการบาดเจ็บและการรักษามาล่วงหน้าแล้ว จึงทำให้คณะแพทย์ทางนี้ได้เตรียมการเป็นอย่างดีครับ

   ร่างของผมถูกเข็นไปยังห้อง X-Ray ด้วยเครื่อง CT Scan มีคณะแพทย์ที่เชี่ยวชาญเฉพาะด้านหลายคนเลยครับ

   คุณพ่อ คุณแม่ และเป๊บ ต่างก็ยืนคอยหน้าห้อง X-Ray สักพักก็มีคุณหมอคนนึง เดินเข้ามาทักทาย

“สวัสดีครับคุณ XX” คุณหมอทักทายครับ
“สวัสดีครับ อ้าว เฮ้ยยย..มึงเองหรือเพื่อน...” คุณพ่อทักทายเพื่อนที่เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลครับ
“ข้อมูลทั้งหมดถูกส่งมาหมดแล้วนะมึง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ โรงพยาบาลมีแพทย์เก่งๆ เยอะ เคสนี้กูรับผิดชอบเองเพื่อน”
“ขอบใจมากเพื่อน กูฝากแฟนลูกกูด้วยนะ”
“สบายมากเพื่อน ไม่ต้องห่วงนะครับคุณ XX(แม่เป๊บอะครับ) สบายใจได้นะหลานเป๊บ”
“ฝากดูแลด้วยนะคะ” คุณแม่เป๊บย้ำครับ
“คุณลุง ช่วยแฟนผมด้วยนะครับ” เป๊บย้ำคุณลุงหมอ
   ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และเป๊บยืนคอยอยู่หน้าห้อง X-Ray ประมาณห้านาที โทรศัพท์ของเป๊บก็ดังขึ้น เป๊บกดรับโทรศัพท์ครับ
“ฮัลโหล ครับ”
“เป๊บ กรูเอง ฉัตรๆ” เป๊บไม่ได้บันทึกเบอร์ฉัตรไว้อะครับ
“ฉัตรหรือ ฮึกๆๆ ฮือๆๆ”
“เฮ้ย เมิงเป็นอะไรเนี่ย ร้องทำไมวะเป๊บ แล้วอีโจ้ไปไหน กรูโทรหามันไม่รับสายเลย มันอยู่กะเมิงปะ”
“ฮึกๆๆ...ฮือ....ฉัตร...โจ้เกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลเกษมราษฏร์ สาขา.....”

“ว้ายยยยยยยยยยยยยยย....อะไรนะ....แล้วอีโจ้เป็นอะไรมากมั้ยยยยย......” ฉัตรถามด้วยน้ำเสียงตกใจมากที่สุด

“ตอนนี้อาการยังหนักมาก อยู่ในห้อง CT Scan”

“เฮ้ยๆๆๆ เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย เป๊บๆๆ เดี๋ยวกรูไปโรงพยาบาล เดี๋ยวกรูไปหาๆ แค่นี้นะเว้ย” ฉัตรวางสายไป
   เป๊บวางสายฉัตรได้ไม่ถึงสองนาที คุณหมอก็เดินออกมาจากห้อง X-Ray

“คุณหมอครับ แฟนผมอาการเป็นยังไงบ้าง” เป๊บรีบวิ่งไปหาหมอพร้อมด้วยคุณพ่อและคุณแม่ของเป๊บ

“คือ อาการค่อนข้างหนักมาก เนื่องจากผู้ป่วยได้รับความทบกระเทือนศรีษะและช่วงหน้าอกอย่างรุนแรง เข้าสู่สภาวะโคม่านะครับ ผลการ X-Ray วิแคราะห์ด้วยเครื่อง CT Scan มีอาการเลือดคั่งในสมองครับ ปอดช้ำ และกระดูกซี่โครงร้าว ทางคณะแพทย์มีความหนักใจพอสมควร หมอจะทำการระดมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดเพื่อผ่าตัดเพื่อดูดเลือดคั่งในปอดออกก่อน สำหรับสมองหมอจะหลีกเลี่ยงการเปิดกระโหลกแต่จะส่องกล้องขนาดเล็กเข้าไปและใช้เครื่องดูดเลือดคั่งออกนะครับ
 
   สิ่งที่หมอบอกมาทั้งหมด ทำให้คุณพ่อ คุณแม่ และเป๊บเอง ตกใจมากๆ หน้าถอดสีกันหมดเลยครับ น้ำตาของเป๊บไหลออกมาทันที

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 23-07-2011 18:24:50

ตอนต่อไปขอแบบเร็ว ๆ หน่อยนะ

มันค้างงงงงงง

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: G_U_I_N ที่ 23-07-2011 18:54:20

มาต่อไวๆนะค้าบบบ...ค้างที่สุด พอเห็นว่ามาอัพก็เขวี้ยงหนังสือสอบทิ้งเลยนะเนี่ยยย

มาไวๆนะค้าบบบบ :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 23-07-2011 19:08:14

คราวเคราะห์จริงๆเลยอ่ะคุณโจ้ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 23-07-2011 20:01:30

คณพระคุ้มครอง โจ้สู้ๆ  :L2:
อาการหลังผ่าตัดพักฟื้นนานมั้ยเนี่ย  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 23-07-2011 20:05:24

น้องโจ้โชคร้ายจังเลยที่ต้องมาเจ็บหนักแบบนี้
แต่ก็มีความโชคดีอยู่นะที่โจ้ยังมีเป๊บอยู่ข้างๆ
และต่อไปพี่ก็ขอให้น้องโจ้เจอแต่เรื่องที่ดีๆ
อย่าต้องเจออะไรที่แรงๆ ต้องเจ็บตัวแบบนี้อีกเลย
 :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 23-07-2011 20:11:06

มาต่อเร็วๆน้า ลุ้นจะแย่อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 23-07-2011 21:19:34

อ้างจาก: G_U_I_N ที่ 23-07-2011 18:54:20  

มาต่อไวๆนะค้าบบบ...ค้างที่สุด พอเห็นว่ามาอัพก็เขวี้ยงหนังสือสอบทิ้งเลยนะเนี่ยยย

มาไวๆนะค้าบบบบ :call: :call:

^
^
^
ฮากับเม้นท์นี้ เพราะฉะนั้นเอาใจช่วย
มาต่อไวๆนะคะ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 24-07-2011 00:43:25

รอ ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 24-07-2011 07:03:30

เย่ๆๆๆ
มาซะที

มารอแต่เช้าเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 24-07-2011 07:15:39

รอร๊อรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 24-07-2011 11:59:55

 :monkeysad: :monkeysad: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 24-07-2011 18:06:16

มารออ่านต่อนะครับ

ขอแบบยาวๆกว่านี้ได้ป่ะครับ

ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: Ilesa ที่ 24-07-2011 18:56:13

ต่อจากนี้คุณพ่อคุณแม่ ของเป๊บคงไม่ขวางแล้วเนอะ :mc4:

แต่โจ้จะเป็นไรมากป่าว :monkeysad:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 21 อาการโคม่า ความเสียใจของคุณพ่อคุณแม่และเป๊บ UP 23/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-07-2011 21:18:30

สวัสดีคร้าบบบบบบ FC ทุกท่านนนน ช่วงนี้ผมขยันปั่นมากเลยน้า เนื่องจากงานไม่ค่อยเยอะอะคร้าบบ สำหรับตอนนี้จะได้เครียดละคร้าบว่า อาการของผมจะเป็นยังไงบ้าง ลองติดตามอ่านเลยนะค้าบบบ

tawan : มาต่อด้วยความเร็วสูงแล้วค้าบบบบ ฮ่าๆๆ

G_U_I_N : ฮ่าๆๆๆๆ ขนาดนั้นเลยหรือค้าบบบ อ่านเรื่องผมเสร็จแล้ว ตั้งใจอ่านหนังสทอเรียนด้วยน้าาา คิคิ

โจ๊กกุ้ง : ใช่เลยค้าบ ซวยรับเบญจเพสเลยละ อิอิ

เฉาก๊วย : พักฟื้นไม่นานค้าบบบ หายเร็วจนหมอประหลาดใจเลยละ

naiyana : ใช่คับพี่ ชีวิตช่วงนั้นเจอเรื่องร้ายมากๆ คับ คงเป็นกรรมเก่า ตั้งแต่วันนั้นผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่มีเรื่องร้ายๆ แล้วคับ มีแต่คิงคองหื่นคอยทำร้ายอะ ว๊ากกก เขินนนนน ฮ่าๆๆๆๆ

thejaoil : มาต่อแล้วค้าบบบ อ่านโลดดดด อิอิ

yeyong : ฮ่าๆๆๆ ฮาด้วยเลยอะคับบบ

fullmoon217 : มาต่อให้แล้วค้าบบบ

iamao12 : ค้าบขอบคุณค้าบบบ

samuchii : ฮ่าๆๆ จะพยายามเขียนยาวๆ นะค้าบบบ ชอบของยาวเหมือนกัน ว๊ากกก เขินนนอีกกกก

Ilesa : ลองติดตามดูค้าบบบ ว่าขวางหรือเปล่าอะ อิอิ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเม้นและอ่านมากค้าบบบ

โจ้กับเป๊บ  :pig4: :pig4:

Chapter 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย


“คือ อาการค่อนข้างหนักมาก เนื่องจากผู้ป่วยได้รับความทบกระเทือนศรีษะและช่วงหน้าอกอย่างรุนแรง เข้าสู่สภาวะโคม่านะครับ ผลการ X-Ray วิแคราะห์ด้วยเครื่อง CT Scan มีอาการเลือดคั่งในสมองครับ ปอดช้ำ และกระดูกซี่โครงร้าว ทางคณะแพทย์มีความหนักใจพอสมควร หมอจะทำการระดมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดเพื่อผ่าตัดเพื่อดูดเลือดคั่งในปอดออกก่อน สำหรับสมองหมอจะหลีกเลี่ยงการเปิดกระโหลกแต่จะส่องกล้องขนาดเล็กเข้าไปและใช้เครื่องดูดเลือดคั่งออกนะครับ
   สิ่งที่หมอบอกมาทั้งหมด ทำให้คุณพ่อ คุณแม่ และเป๊บเอง ตกใจมากๆ หน้าถอดสีกันหมดเลยครับ น้ำตาของเป๊บไหลออกมาทันที

“แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ทางโรงพยาบาลมีแพทย์ที่เชี่ยวชาญ อุปกรณ์ทุกอย่างมีครบ เพียงแค่ใจของผู้ป่วยสู้ โอกาสหายเป็นปกติมีเกือบ 100% เลยนะครับ เพียงแต่ค่าใช้จ่ายอาจจะสูงพอสมควรดังนั้นถ้าหากญาติเห็นด้วยหมอจะดำเนินการเลยครับ”
“คุณหมอเรื่องเงินไม่มีปัญหา รักษาเต็มที่เลยครับ อะไรที่ดีที่สุดจัดการได้เลยครับ” คุณพ่อเป๊บตอบคุณหมอ
“คุณหมอช่วยแฟนผมด้วยนะครับ” เป๊บหน้าซีดเลยครับ ฟังอาการที่คุณหมอเล่าแล้ว มันดูหนักมากๆ
“งั้นตกลงตามนี้เลยนะครับ หมอจะได้เตรียมการรักษา เชิญที่ห้องเอกสารครับ”
   คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บเดินตามหมอไปที่ห้องเอกสาร เป๊บก็ยืนเฝ้าหน้าห้องครับ สักพักฉัตรก็วิ่งมา
“ไอ้เป๊บๆๆๆๆ อีโจ้ละ มันเป็นยังไงมั่ง” ฉัตรวิ่งหน้าตาตื่นมา เจอเป๊บก็ยิงคำถามเลยครับ
“อยู่ในห้องนี้ยังไม่ออกมาเลยเมิง” เป๊บตอบด้วยอาการเหม่อๆ ครับ
“เฮ้ย ใจเย็นๆ นะไอ้เป๊บ อีโจ้มันอึด รับรองปลอดภัยแน่”
“ขอบใจมากที่ปลอบกรูนะ แต่ตอนนี้กรูเป็นห่วงโจ้มากๆ กรูผิดเองเมิง ที่ไม่ดูแลโจ้ให้ดี ฮึกๆๆ...ฮือ.....” เป๊บคร่ำครวญไปร้องไห้ไปครับ
“ไอ้เป๊บ..ทำใจดีๆ ไว้..ไม่มีใครอยากให้เหตการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหรอก” ฉัตรโอบกอดปลอบเป๊บด้วยเสียงเครือๆ
“เออฉัตร กรูยังไม่ได้โทรบอกพ่อกับแม่ของโจ้เลยวะ” เป๊บบ่นเปรยๆ กับฉัตร
“ไม่ต้องห่วงกรูโทรไปบอกแล้ว ตอนนี้ทางบ้านโจ้กำลังมาที่นี่แหละ”
“จริงหรือวะ...กรูรู้สึกแย่มากเลยวะ ดูแลปกป้องโจ้ไม่ได้ พ่อกับแม่คงโกรธกรูมากๆ แน่เลย” เป๊บตัดพ้อด้วยน้ำเสียงเครือๆ
“ไม่เอาน่า....อย่าคิดมากเมิง..” ฉัตรพยายามปลอบครับ
   หลังจากที่ฉัตรบอกไม่เกิน ห้านาที คุณพ่อคุณแม่ และเจ้าจิม เดินกึ่งวิ่งมาหน้าห้อง X-Ray ครับ เจ้าจิมดูเป็นห่วงผมมาก วิ่งแซงพ่อกับแม่มาเลย หันมาเจอเป๊บกับฉัตร ก็รีบวิ่งเข้ามาหา
“พ่อครับ แม่ครับ ทางนี้ๆ....พี่เป๊บบบบบบ พี่ฉัตรรร.......พี่โจ้เป็นไงบ้างงง...พี่โจ้อยู่ไหนครับบบบ” เจ้าจิมพูดดังๆ เรียกพ่อกับแม่ให้เดินตาม และวิ่งเข้ามาหาเป๊บกับฉัตรพร้อมทั้งถามถึงผม
“อยู่ในห้อง X-Ray นะจิม ตอนนี้อาการก็....” เป๊บตอบแบบกระอักกระอ่วน
   พ่อกับแม่ของผมก็เดินมาถึงหน้าห้อง
“พ่อครับ แม่ครับ , พ่อคะ แม่คะ สวัสดีคะ” เป๊บกับฉัตรไหว้พ่อกับแม่ผมครับ
“สวัสดีลูก” พ่อกับแม่รับไหว้พร้อมกันครับ
“ลูกเป๊บ โจ้อยู่ไหน อาการเป็นยังไงบ้างลูก” คุณแม่ผมถามเป๊บครับ

“ฮึก.....ฮือ.....พ่อครับแม่ครับ ผมขอโทษ ผมผิดเองที่ดูแลปกป้องโจ้ไม่ได้ ผมขอโทษ ฮือๆๆๆ” เป๊บร้องไห้โฮเลยครับ พ่อกับแม่ผมเข้ามากอดเป๊บ
“ไม่เอาลูก อย่าคิดแบบนั้น ไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหรอก” พ่อผมปลอบเป๊บครับ
“ขอบคุณครับคุณพ่อคุณแม่ ตอนนี้โจ้อยู่ในห้อง X-Ray ครับ คุณหมอบอกว่าอาการค่อนข้างน่าเป็นห่วง คุณพ่อคุณแม่ผมกำลังไปห้องเอกสารเพื่อลงชื่อยินยอมการรักษาครับ” เป๊บเริ่มตั้งสติได้ ก็อธิบายพ่อกับแม่ผมอะครับ
“จริงหรือลูก ห้องเอกสารอยู่ที่ไหน เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปพูดคุยด้วย” พ่อผมถามเป๊บครับ ยังไม่ทันจะตอบ
“คุณพยาบาล รบกวนพาดิชั้นกับคุณพ่อคุณแม่ ไปห้องเอกสารของผู้ป่วยในห้อง X-Ray ด้วยคะ” มีพยาบาลคนนึงกำลังจะเดินเข้าห้อง X-Ray ฉัตรมันจิกใช้ซะงั้น
   พยาบาลไม่กล้าขัดครับ เพราะฉัตรมันทำหน้าแรงๆ ใส่ (เป๊บมาเล่าตอนผมหายเจ็บแล้วนะครับ อย่างฮา) พยาบาลเลยพาฉัตร พ่อและแม่ ไปห้องเอกสาร หน้าห้อง X-Ray เหลือเป๊บกับเจ้าจิมครับ
“จิม...พี่ขอโทษนะ.....พี่ขอโทษ......ฮึกๆๆ...ฮือ....” เป๊บร้องไห้อีกแล้วครับ
“พี่เป๊บ...ใจเย็นๆ นะครับ...อย่างที่พ่อพูดไง ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้หรอกครับ” จิมโอบกอดปลอบเป๊บ

   ประตูห้อง X-Ray เปิดออก เตียงรถเข็นของโรงพยาบาลนำร่างที่หมดสติของผมออกมาจากห้อง เป๊บและจิมโผเข้าหาผมครับ
“พี่โจ้ๆ เป็นไงบ้าง พี่โจ้ๆ”
“ที่รักๆ อดทนไว้นะครับ”
   สารพัดจะระดมคำพูดใส่ละครับ แต่ร่างกายผมหมดสติอยู่ ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นครับ
“ขอโทษนะคะญาติคนเจ็บ เราต้องพาไปห้อง OR แล้วคะ ยังไงไปรอที่หน้าห้อง OR นะคะ” พยาบาลชุดเขียวแนะนำเป๊บกับจิมครับ
   เป๊บกับจิมเดินตามเตียงรถเข็นไป จนร่างกายผมเข้าไปห้อง OR ตามด้วยคณะแพทย์ประมาณ 5-6 คนเดินตามเข้าไปครับ เป๊บกับจิมยืนคอยหน้าห้องด้วยความกระวนกระวาย
   สักครู่นึง คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บกับคุณพ่อคุณแม่ของผม และผู้อำนวยการโรงพยาบาลเดินมาพร้อมกันจนถึงหน้าห้อง OR ครับ
“แด๊ด ครับ โจ้เข้าไปในห้องผ่าตัดแล้ว”
“ไม่ต้องห่วงนะลูก การผ่าตัดจะผ่านพ้นไปด้วยดี” พ่อเป๊บกอดปลอบเป๊บครับ
“หลานเป๊บ สบายใจได้นะ ลุงคุยกับทีมคณะแพทย์แล้ว ยังควบคุมอาการได้ รอผลประเมินหลังการผ่าตัดอีกทีนะ” ลุงผู้อำนวยการโรงพยาบาลพูดให้เป๊บสบายใจครับ

“คุณทั้งสองคะ ดิชั้นกับสามี อยากจะขอคุยเป็นการส่วนตัวนะคะ ขอเชิญที่ห้องรับรองวีไอพีได้มั้ยคะ” คุณแม่ของเป๊บเชิญคุณพ่อกับคุณแม่ของผม ไปคุยส่วนตัวอะครับ
“ได้คะ , ครับ” แล้วท่านทั้ง 4 ก็เดินไปพร้อมกับผู้อำนวยการโรงพยาบาล เจ้าจิมก็ขอตามไปด้วย

   เวลาแห่งการผ่าตัดผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง พี่ปริมมาถึงโรงพยาบาล รีบวิ่งมาหน้าห้อง OR เป๊บก็ยังนั่งรออยู่ที่หน้าห้อง
“ไอ้ตัวแสบบบบบ...เป็นยังไงบ้างงงง” พี่ปริมวิ่งเข้าไปหาเป๊บครับ
“พี่ปริม....ฮือๆๆๆ...โจ้อยู่ในห้องผ่าตัดครับ” เป๊บสวดกอดพี่ปริมแล้วร้องไห้มากมายเลยครับ
“ใจเย็นๆ นะไอ้ตัวแสบบบ ทำใจดีๆ ไว้นะ ทุกอย่างต้องดีขึ้น..เชื่อพี่นะ” พี่ปริมกอดเป๊บแน่น ปลอบให้กำลังใจครับ
   พี่ปริมปลอบจนเป๊บหายเศร้า อาการดีขึ้นครับ เป๊บก็ถามพี่ปริมว่าทราบเรื่องได้ยังไง พี่ปริมเล่าว่าไปพบลูกค้าที่ประเทศอินโดนีเซีย  มัมโทรบอก เลยตกใจมาก รีบหาตั๋วเครื่องบินบินกลับมาเมืองไทย จนมาถึงโรงพยาบาลนี่แหละครับ
   หลังจากพี่ปริมมาไม่นาน พี่ปันก็วิ่งหน้าตั้งมาถึง
“ไอ้ตัวแสบบบ น้องสะใภ้พี่เป็นไงมั่งเนี่ย....... แล้วเอ็งโอเคนะ” พี่ปันวิ่งเข้าไปกอดเป๊บครับ
“ครับ..พี่ปัน..ตอนนี้โจ้ยังอยู่ในห้องผ่าตัดครับ”
“เอาน่าไอ้เสือ หมอเก่งๆ ทั้งนั้น หายเป็นปกติแน่นอน” พี่ปันปลอบเป๊บครับ
“แล้วนี่พี่ปันมาจากไหนครับ” เป๊บถามพี่ปัน
“เชียงใหม่นะไอ้เสือ มัมโทรบอก พี่ตกใจมาก เลยรีบบินกลับมานะ” พี่ปันตอบเป๊บ
“แล้วนี่เรากินข้าวหรือยังเนี่ย นี่มันตีสามแล้วนะ” พี่ปริมถามเป๊บด้วยความเป็นห่วง
“ไม่อะพี่ เป๊บไม่หิวนะ”
“เฮ้ยไม่ได้ เดี๋ยวล้มป่วยไปอีกคน งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวที่เซเว่นให้ ปันแกจะกินด้วยหรือเปล่า”
“ก็ดีพี่ปริม เดี๋ยวผมไปซื้อกับพี่ก็ได้” พี่ปันเลยเดินไปเซเว่นกับพี่ปริมครับ
   เป๊บก็ยังนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด สักพักฉัตรก็เดินกลับมาครับ
“ไปไหนมาวะฉัตร หายไปตั้งนาน” เป๊บถาม
“โทรไปคุยกะพ่อวะเมิง กรูอยากช่วยอีโจ้มัน เลยถามพ่อว่ารู้จักหมอเก่งๆ มั้ย พ่อบอกกรูว่ารู้จัก แต่แกอยู่อเมริกาโน่น ถ้าจะให้มาก็ได้ เอาไว้ให้หมอที่นี่รักษาก่อนถ้าเปลี่ยนแปลงยังไงค่อยว่าอีกที” ฉัตรตอบร่ายยาวเลยครับ
“ขนาดนั้นเลยหรือวะเมิง...แต่ถ้าหมอที่นี่รักษาไม่ไหว...กรูอาจจะให้เมิงช่วยนะ”
“ไม่ต้องห่วงเลยเมิง อีโจ้เป็นเพื่อนที่กรูรักมาก กรูไม่ยอมให้มันเป็นอะไรไปเหมือนกัน”

   สักพักนึง พี่ปริมกับพี่ปันก็เดินกลับมาพร้อมของกินเต็มมือเลยครับ เป๊บแนะนำฉัตรว่านี่คือพี่ชายคนโตกับคนรอง ฉัตรยกมือไหว้ตามประสา หลังจากนั้นก็ทานข้าวด้วยกัน เป๊บกินไม่ค่อยลงครับ แต่ถูกฉัตรบังคับให้กิน แหม่ เพื่อนใครเนี่ย ดูแลแฟนเราดีจัง ฮ่าๆๆ ผ่านไปเข้าสู่ชั่วโมงที่ 3 ของการผ่าตัด  คุณพ่อคุณแม่ของผมและเป๊บพร้อมด้วยเจ้าจิม เดินกลับมาเฝ้าที่หน้าห้อง OR ครับ ด้วยความที่พี่ปริมกับพี่ปันซื้ออาหารมาเยอะแยะ คุณพ่อคุณแม่ของเราสองคนรวมถึงเจ้าจิมก็ได้ทานด้วยครับ
   
           เข้าสู่ชั่วโมงที่ 4 ของการผ่าตัด ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ออกมาจากห้องผ่าตัดเลยครับ เป๊บเองก็เริ่มกระวนกระวาย ไม่ถึงอึดใจ ก็มีพยาบาลรีบผลักประตูออกมา และกำลังจะรีบเดิน...

“คุณพยาบาล ครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้าง” เป๊บรีบเข้าไปถามเลยครับ
“เอ่อ..ใจเย็นๆ นะคะ คุณหมอกำลังพยายามช่วยชีวิตอยู่คะ คือ ตอนนี้ผู้ป่วยเกิดสภาวะช๊อกเนื่องจากการเสียเลือดภายในทรวงอก ดิชั้นขอตัวไปแจ้งการเบิกเลือดก่อนนะคะ” พยาบาลพูดจบก็รีบวิ่งไปที่ฝ่ายคลังเลือดครับ
   ทุกคนที่ได้ยินสิ่งที่พยาบาลบอกมาทั้งหมด ต่างหน้าซีดและตกใจไปตามๆ กัน
“ฮึกๆๆๆๆ.....ฮือๆๆๆๆ......โจ้...อย่าทิ้งเป๊บไปนะ....ฮือๆๆๆ” เป๊บทรุดลงกับพื้น
“ใจเย็นๆ นะลูก....ทำใจดีๆ ไว้ ทุกอย่างต้องดีขึ้น เชื่อพ่อนะ...” พ่อเป๊บทรุดลงกับพื้นกอดปลอบโยนเป๊บครับ น้ำตาไหลไม่แพ้กัน
   ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือต่างเสียขวัญและกำลังใจหมดแล้วครับ


   ตึง...ตึ่ง...ตึ้ง....ตึ๋ง....เรียนเชิญ ศาสตราจารย์.นพ.XXX XX ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบประสาทวิทยา , ศาสตราจารย์.นพ.XXX ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมผ่าตัดด้วยกล้องไมโครสโคป , รองศาสตราจารย์.นพ.XXX XXX ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบหายใจ จากโรงพยาบาลศิริราช ที่ห้องผ่าตัดผู้ป่วยวิกฤติ OR ชั้นสอง ด่วนคะ” เสียงประกาศของโรงพยาบาลครับ

   สิ้นเสียงประกาศได้สักระยะนึง พยาบาลคนเดิมและผู้อำนวยการโรงพยาบาลซึ่งเป็นเพื่อนของคุณพ่อเป๊บ เดินกึ่งวิ่งมาพร้อมกับ ทีมคณะแพทย์ เข้าใจว่าคือกลุ่มแพทย์ที่ทางโรงพยาบาลประกาศชื่อ พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่จากคลังเลือด พุ่งตรงมายังห้อง OR ครับ
   คณะแพทย์เดินมาถึงก็รีบเข้าไปในห้องโดยไม่เปิดโอกาสให้คนที่คอยหน้าห้องทั้งหมดได้ถามเลยครับ ยกเว้นลุงผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ส่งทีมแพทย์หน้าห้องผ่าตัดเสร็จแล้ว จึงเริ่มพูดคุยกับคนที่เฝ้าหน้าห้องทั้งหมด
“คุณลุงครับ....ช่วยแฟนผมด้วยนะ....” ขวัญและกำลังใจของเป๊บดูแย่มากครับ ฉัตรแอบเล่าตอนหลังให้ฟังว่าเป๊บคุมสติตัวเองไม่ค่อยอยู่ คงจะเป็นห่วงผมมาก
“ใจเย็นๆ นะหลานเป๊บ ลุงรับรองว่า แฟนของหลานจะกลับมาเป็นปกติแน่นอน” ลุงผู้อำนวยการปลอบเป๊บครับ แล้วหันไปคุยกับบรรดาคุณพ่อคุณแม่
“ผมได้ประชุมกับคณะแพทย์ที่ทำการรักษาแล้วนะครับ อาการของผู้ป่วยค่อนข้างวิกฤติ จึงมีมติเห็นชอบให้เชิญทีมอาจารย์แพทย์ที่มีความชำนาญที่สุดในประเทศไทย เข้ามามีส่วนร่วมในกระบวนการรักษา มั่นใจได้ครับว่า ผู้ป่วยจะต้องกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติแน่นอน”
“ขอบคุณมากนะคะ คุณหมอ” แม่ผมหน้าซีด น้ำตาไหลเหมือนกันครับ กล่าวขอบคุณลุงผู้อำนวยการ
“ขอบใจมากเพื่อน...กูฝากมึงด้วยนะ....รักษาให้เต็มที่นะมึง...อะไรที่ดีที่สุด..รบกวนมึงด้วยนะ” พ่อเป๊บขอบคุณเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงเครือๆ
“แน่นอนเพื่อน...ช่วยเหลือกันมาตั้งนาน เรื่องแค่นี้กูรับผิดชอบเอง” คุณลุงหมอตอบพ่อเป๊บ
“ไม่ต้องกังวลมากนะครับ สบายใจได้ ทีมแพทย์ชุดนี้เก่งมากๆ นะครับ” คุณลุงหมอไปปลอบคุณพ่อกับคุณแม่ผม
   สักครู่นึง ลุงหมอขอตัวไปทำงานต่อ ทั้งหมดก็ยังรอคอยผลการผ่าตัดของผมที่หน้าห้องผ่าตัด
   เวลาในการผ่าตัดเข้าสู่ชั่วโมงที่ 5 ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก กระบวนการผ่าตัดได้เสร็จสิ้นแล้วครับ คุณพ่อคุณแม่ของเราสองคนรวมทั้งทุกคน ต่างลุกขึ้น บุรุษพยาบาลเข็นเตียงที่มีร่างของผมนอนหมดสติออกมาจากห้องผ่าตัด มีเครื่องช่วยหายใจ สารพัดอุปกรณ์ระโยงระยางเต็มไปหมด คุณแม่ของผมเกือบจะเป็นลมแทบล้มทั้งยืนเลยละครับ คุณพ่อผมหน้าซีด เจ้าจิมน้ำตาไหล คนอื่นๆ ก็พลอยตกใจไปด้วย
“ที่รัก....เป็นยังไงบ้าง....ฮึกๆๆ....” เป๊บรีบพุ่งมาจับมือผมที่มีเครื่องอะไรบางอย่างหนีบเต็มไปหมด แต่ก็ไม่ได้โวยวายนะครับ คือ คงช๊อกที่เห็นผมอยู่ในสภาพแบบนั้น
   ทีมคณะแพทย์เดินออกมาพร้อมกัน 6 คน คุณพ่อผมเดินเข้าไปสอบถาม ทางคณะแพทย์บอกว่า
“ผลการผ่าตัดทั้งหมดเป็นที่น่าพอใจมากครับ ตอนนี้ทางคณะแพทย์ได้ทำการเย็บเนื้อเยื่อในช่องปอดเพื่อป้องกันภาวะเลือดออกแล้ว และใช้ตัวยึดกระดูกทรวงอกเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนมากไปกว่านี้ รวมถึงให้ยาลดอาการบวมของสมองและควบคุมระบบความดัน สำหรับในส่วนของอาการเลือดคั่งในสมอง ทางคณะแพทย์ได้วินิจฉัยร่วมกันแล้วว่า หากผู้ป่วยมีภาวะสมองบวมมากขึ้น อาจจะทำการผ่าตัดซ้ำอีกครั้ง ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย จะต้องพักฟื้นในห้องไอซียูพิเศษ และมีแพทย์กับพยาบาลเข้ามาดูทุกๆ 15 นาทีนะครับ ดังนั้น สบายใจได้ สรุปผลการผ่าตัดเป็นที่น่าพอใจมากครับ” คณะแพทย์พูดจบก็ขอตัวกลับออกไปครับ
   ทุกคนรวมถึงเป๊บต่างเริ่มยิ้มออกและสบายใจมากขึ้น ร่างกายที่หมดสติของผมถูกเข็นไปที่ห้องไอซียูพิเศษ เป็นห้องส่วนตัวขนาดใหญ่แบ่งเป็นสัดส่วน มีตั้งแต่ห้องรับแขก ห้องทานข้าว ห้องนั่งเล่น และอุปกรณ์ทางการแพทย์ครบเลยครับ คือ ผมมารู้ตอนหลังว่า ค่าห้องแพงมากกกกกกๆๆ แต่ต้องทำตามเพราะคุณพ่อเป๊บสั่งครับ
   เมื่อทุกคนเริ่มคลายความกังวลแล้ว  ต่างก็ขอตัวกลับไปอาบน้ำ จัดการธุระส่วนตัว มีแต่เป๊บที่ไม่ยอมไปไหน จะอยู่เฝ้าผม คุณพ่อคุณแม่เป๊บ เลยบอกว่าจะให้แม่บ้านจัดเสื้อผ้ามาให้ คุณพ่อคุณแม่ผมจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แล้วค่อยกลับมาในตอนเที่ยงๆ เป๊บก็ตอบรับปากว่าจะเฝ้าผมด้วยตัวเอง ทุกคนจึงแยกย้ายกันครับ
“ที่รัก....คุณหมอบอกว่าผลการผ่าตัดเป็นที่น่าพอใจนะ....ที่รักรีบๆ ฟื้นมาคุยกะเป๊บนะ เป๊บคิดถึง  เป๊บทรมานมากนะครับ...”เป๊บจับมือผมมาจูบและ นั่งอยู่ข้างเตียงพูดกับร่างผมที่ไม่ได้สติไปน้ำตาไหลไป
“คุณคะ ขออนุญาต ตรวจผู้ป่วยคะ” พยาบาลเข้ามาตรวจผมอะครับ
“ครับๆ ได้ครับ”
   พยาบาลก็วัดความดัน ตรวจตามขั้นตอนที่คณะแพทย์ได้สั่งไว้ครับ
“คุณพยาบาลครับ ผลการผ่าตัดดีขึ้นแต่ทำไมต้องมีอุปกรณ์เครื่องมือเยอะแยะแบบนี้ละครับ” เป๊บถามด้วยความสงสัย คือ ไหนว่าอาการดีขึ้นแต่ทำไมเครื่องมือเพียบ
“อ๋อ คือ เครื่องมือที่เห็นทั้งหมดทางคณะแพทย์ได้สั่งไว้นะคะ สบายใจได้นะคะ เป็นอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดคะ หากเกิดการเปลี่ยนแปลงกับระบบร่างกายผู้ป่วย จะรายงานผลไปยังห้องควบคุมที่มีพยาบาลเวรเฝ้าอยู่ จะได้ทำการรักษาได้ทันทีคะ” พยาบาลตอบร่ายยาวครับ ทำให้เป๊บอุ่นใจมากขึ้น
“คุณคะ นี่เป็นสร้อยคอพระของผู้ป่วยนะคะ ทางเราเก็บไว้ตอนที่เข้าห้องผ่าตัด” พยาบาลส่งสร้อยคอที่ห้อยหลวงปู่ทวดคืนให้เป๊บครับ
“ขอบคุณครับ” เป๊บรับสร้อยคอมา ทำให้เป๊บนึกขึ้นได้ที่หลวงตาสั่งว่าให้นำหลวงปู่ทวดติดตัวไว้ เป๊บอฐิษฐานถึงหลวงปู่ทวดคุ้มครองให้ผมปลอดภัย อฐิษฐานเสร็จก็นำสร้อยคอไปใส่ให้ผม ผมนอนหงายบนเตียง เป๊บหมุนเสร้อยคอให้รูปหลวงปู่ทวดห้อยไปด้านหลังช่วงต้นคอ (คงพอนึกภาพออกนะครับ)
   
ด้วยความอ่อนเพลียตลอดทั้งคืน เป๊บนั่งฟุบข้างเตียงเฝ้าผมไปจนพระอาทิตย์ขึ้น มารู้สึกตัวก็ตอนที่มีเสียงเตือนดังขึ้น
“ปิ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ....ปิ๊บบ.........ๆๆๆๆ” เป๊บสะดุ้งตกใจตื่น พยาบาลวิ่งเข้ามาสามคน
   เป๊บตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก
“พยาบาลครับ เกิดอะไรขึ้นนนน”
“ผู้ป่วยเกิดสภาวะหัวใจหยุดเต้นคะ คุณรีบออกไปก่อนนะคะ เดี๋ยวทางเราจะพยายามปั๊มหัวใจก่อนคะ ไปตามคุณหมอมาเร็ว เตรียม CPR” พยาบาลตอบเป๊บ พร้อมหันไปสั่งพยาบาลผู้ช่วยให้วิ่งไปตามหมอ สั่งให้พยาบาลอีกคนเตรียมปั๊มหัวใจ พร้อมกันเป๊บออกจากบริเวณเตียงผู้ป่วย

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 24-07-2011 21:43:14

 :sad4: รีบมาต่อเลยนะ

ไม่งั้นจะตามไปเผาบ้าน  :z3:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 24-07-2011 21:52:40

ลุ้นอ่ะ เป็นหนักนะเนี่ย พักฟื้นนานมั้ยกว่าจะหายดี  :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 24-07-2011 22:01:05

แสดงว่ามีช่วงวิกฤตเกิดขึ้นหลายครั้ง เหมือนว่าจะไปแล้วนะ แต่ก็รอดมาได้ คุณพระช่วยจริงๆนะ
แต่ตอนที่ปั๊มหัวใจตอนนนั้น  เป๊บคงรู้สึกแย่มากๆเลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 24-07-2011 22:23:16

เง้อๆๆๆๆ รีบมาต่อน้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 24-07-2011 22:36:03

ขอบคุณน้องโจ้มากๆ จ้า  ให้กำลังใจโจ้เป๊บย้อนหลังนะค้า เพราะตอนนี้คงผ่านพ้นเรื่องใจหายใจคว่ำมาแล้ว   :L2:

แก้คำผิดนิดนึงน้า  heart failer แก้เป็น Heart failure นะจ๊ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-07-2011 22:55:45

เฉาก๊วย : แก้ไขแล้วค้าบบบ ขอบคุณมากค้าบบบบ รีบพิมพ์รีบลงจนลืมตรวจทานเลยอะคับ แหะๆๆ  :pig4: :pig4:

โจ้ค้าบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 24-07-2011 23:44:59

 :z3: :z3: :z3: ทำไมหัวใจหยุดเต้นล่ะครับ

มาต่อไวๆนะครับพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 25-07-2011 02:42:05

ตัดกันงี้ มันจี้เลย
มาเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 25-07-2011 03:07:53

 :a5: :a5: :angry2: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 25-07-2011 14:18:10

เปลี่ยนคำ ด้วยคะ
OR คือห้องผ่าตัดคะ
OPD คือ แผนกผู้ป่วยนอกคะ
เวลาหัวใจหยุดเต้น คือ cardiac arrest คะ ต้อง CPR คะ คือ การปฏิบัติกู้ชีพชั้นสูงคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 25-07-2011 15:05:27

โห..ดิฉันไม่อยู่แค่4วัน เกิดเรื่องร้ายแรงกับโจ้เลยเหรอ
อ่านไปเอาใจช่วยลุ้นไปด้วย แต่อุ่นใจอยู่ตรงที่คำพูดของหลวงพ่อว่า
โจ้จะต้องเจอวิบากกรรม แต่จะไม่ถึงกับชีวิต
คนเราเมื่อพ้นจากเคราะห์แล้วมักจะโชคดี โจ้ก็คงเช่นกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 25-07-2011 17:50:46

เอ่า โจ้ไม่ดีขึ้นแถมหัวใจหยุดเต้นอีกนิ เมื่อไหร่จะดีขึ้นคะนี่ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 25-07-2011 18:09:18

อ๊ากกกกกกก

ค้างอีกแล้ววววววววว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-07-2011 18:19:27

rule : ขอบคุณค้าบบบ แก้ไขให้แล้วค้าบบ

ปล.วันนี้ติดงานทั้งวันเพิ่งเข้ามาในเล้าคับ ศัพท์ทางการแพทย์นี่เขียนยากจังน่อ ไม่ถนัดเลยอะคับ กว่าจะเขียนตอนนี้ได้ต้องแอบไปถามคนรอบตัวเลย จนเป๊บทำหน้าสงสัยว่าจะถามไปเพื่ออะไรอะค้าบ ก็ไม่กล้าบอกว่าจะเอามาเขียนนิยาย ฮ่าๆๆ

                 ยังไงช่วงนี้ขอตัวหายไปสักระยะนะค้าบบบ คือเขียนตอนต่อไปเสร็จแล้ว มันมีศัพท์แพทย์เยอะ ขอตัวไปตรวจสอบให้ถูกต้องก่อนนะคับบ แล้วค่อยเอามาลงตอนต่อไปน้าาา รักษาสุขภาพกันด้วยค้าบบบ  :pig4: :pig4: :bye2:

โจ้ ค้าบบบ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 25-07-2011 18:37:29

เข้ามารอน้องโจ้คะ รีบมาต่อนะคะ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 25-07-2011 22:42:11

ชอบมากๆครับ   จะติดตามเรื่องนี้ไปนานนะครับ   ถ้าให้เมล์ไว้คุยได้ก็ยิ่งดีอิๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วแต่จะโปรดครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 26-07-2011 00:05:25

อยากอ่านต่อๆๆ แล้วนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 26-07-2011 15:34:07

หูยน่ากลัวจังเลยอะครับ เป็นหนักมากเลยนะเนี่ย ดีที่ไปหาหลวงตาก่อนแค่ไม่กี่วันเท่านั้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 26-07-2011 17:07:26

รีบมาต่อน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :mc4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 22 อาการวิกฤติ ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย UP 24/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 26-07-2011 19:12:41

อ๊ากกกกกก อยากอ่านจะบ้าแล้ววววววว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-07-2011 00:32:14

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน กว่าจะเขียนตอนนี้ได้เรียบเรียงข้อมูลสุดๆ เลยค้าบบบ ดัดแปลงห้าเปอร์เซ็นต์เอง ที่เหลือของจริงหมดเลยค้าบบบ ตัดตอนรักษาบางส่วนออกไปศัพท์แพทย์เยอะครับ เขียนไปงงไป แถมมีหลังไมค์มาว่า พอแล้วสงสารโจ้ ประมาณนี้อะครับ สำหรับตอนนี้ลองอ่านดูนะครับ ว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร ขอบคุณค้าบบบบ  :pig4:

โจ้กับเป๊บ  :pig4: :pig4:


Chapter 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต

   “ผู้ป่วยเกิดสภาวะหัวใจหยุดเต้นคะ คุณรีบออกไปก่อนนะคะ เดี๋ยวทางเราจะพยายามปั๊มหัวใจก่อนคะ ไปตามคุณหมอมาเร็ว เตรียม CPR” พยาบาลตอบเป๊บ พร้อมหันไปสั่งพยาบาลผู้ช่วยให้วิ่งไปตามหมอ สั่งให้พยาบาลอีกคนเตรียมปั๊มหัวใจ พร้อมกันเป๊บออกจากบริเวณเตียงผู้ป่วย
   เป๊บตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมาก ไม่คิดว่าอาการของผมจะทรุดหนักลงเรื่อยๆ ครับ พยาบาลเชิญเป๊บออกจากบริเวณเตียงผู้ป่วย คือ ห้องไอซียูที่ผมนอนอยู่อะครับ มันเป็นห้องขนาดใหญ่แบ่งเป็นสัดส่วน พยาบาลกันเป๊บออกไปอยู่อีกห้องนึง แต่ก็สามารถมองเห็นผมได้จากกระจกที่กั้นอยู่นะครับ พยาบาลทำ CPR เบื้องต้น ประมาณสามนาที คณะแพทย์ที่รับผิดชอบในการรักษาผม รีบวิ่งกึ่งเดินเข้ามาในห้องไอซียู พยาบาลปิดม่าน ทำให้เป๊บไม่เห็นผมแล้วละครับ เป๊บเลยออกไปนอกห้อง นั่งก้มหน้าบนเก้าอี้ตรงริมทางเดิน จนกระทั่งฉัตรและเพื่อนๆ มาเยี่ยม
“อ้าวไอ้เป๊บ...มานั่งทำอะไรตรงนี้...ไม่ไปเฝ้าอีโจ้ในห้องวะ” ฉัตรแตะไหล่ถามเป๊บ เป๊บเงยหน้าขึ้นมามอง ก็พบเบิด ทราย มาด้วยครับ
“ฉัตร...โจ้หัวใจหยุดเต้น...หมอกำลังช่วยอยู่..ฮึกๆๆๆ..ฮือๆๆๆ” เป๊บบอกฉัตร
“หา....จริงอะ...” ฉัตรไม่โวยวาย แต่เสียงตกใจมาก จนนิ่งเย็นชาไปเลยครับ
   ไม่มีคำพูดออกจากปากของเบิดและทราย แต่ทั้งสองคนหน้าซีด กับคำบอกเล่าของเป๊บ ฉัตรนั่งลงข้างเป๊บพร้อมโอบกอดเพื่อให้กำลังใจ ทรายกับเบิดก็เช่นกัน
“เป๊บ...ใจเย็นๆ นะเมิง...กรูเชื่อว่าอีโจ้มันต้องผ่านพ้นเรื่องร้ายๆ นี้ไปได้...มันเป็นคนดี..เชื่อกรู” ฉัตรปลอบเป๊บครับ
“ใช่เป๊บ...อย่าเพิ่งด่วนสรุปนะ...ใจเย็นๆ” ทรายปลอบเสริมขึ้นมา ส่วนเบิดกอดเป๊บเพื่อให้หายกังวลครับ
   ประมาณสิบห้านาที ประตูห้องไอซียูที่ผมนอนพักเปิดขึ้นครับ คณะแพทย์กับพยาบาลเดินออกมา เป๊บกับเพื่อนๆ ลุกขึ้นไปถามอาการของผม
“คุณหมอครับ แฟนผมอาการเป็นยังไงบ้างครับ” เป๊บยิงคำถามก่อนเลยครับ
“ไม่ต้องกังวลนะครับ ตอนนี้อาการปลอดภัยแล้ว โชคดีมากๆ ที่คนไข้ตอบสนองต่อการปั๊มหัวใจนะครับ อัตราความดัน อัตราการเต้นของหัวใจ อยู่ในเกณฑ์ปกติ เพียงแต่อัตราการตอบสนองของม่านตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก รวมถึงสมองมีอาการบวมขึ้น น่าจะเป็นเพราะเลือดที่คั่งไปเบียดเนื้อสมองครับ ตอนนี้หมอฉีดยาลดอาการสมองบวมให้แล้ว ในช่วงเย็นถ้าอาการสมองบวมไม่ลดลง ทางคณะแพทย์อาจจะตัดสินใจผ่าตัดสมองเพื่อดูดเลือดที่คั่งออกครับ”
   เมื่อคุณหมอพูดจบ เป๊บกับเพื่อนๆ หน้าซีดเลยครับ ฟังดูอาการผมเหมือนดี แต่โดยรวมแล้วน่าเป็นห่วง ระหว่างที่คุณหมอพูดจบพอดี คุณพ่อคุณแม่ของผมและของเป๊บ เดินมาที่หน้าห้องพอดี คณะแพทย์เห็นคุณพ่อคุณแม่ของพวกเรามา ก็เชิญไปคุยที่ห้องวีไอพีเพื่อสรุปสถานการณ์ของผมทันทีครับ เป๊บและเพื่อนๆ ทุกคนจึงเข้าไปในห้องเพื่อดูอาการผม
“โถ....อีโจ้เอ้ย...นี่มันเวรกรรมอะไรของมึงวะเนี่ย...ทำไมเป็นถึงขนาดนี้วะ” ฉัตรบ่นออกมาพร้อมกับน้ำตาไหล คือ ร่างกายของผมเต็มไปด้วยอุปกรณ์ระโยงระยาง เต็มไปหมด ฉัตรมันสงสารผมจับใจเลยละครับ
“เมิงอดทนไว้นะเว้ย....กรูสงสารเป๊บมัน....รีบๆ ตื่นมาคุยกะพวกกรูได้แล้ว...”เบิดจับมือผมและพูดข้างๆ หูครับ
   ส่วนทรายเธอน้ำตาแตกไปแล้วครับ เธอตกใจกับภาพที่เห็นและสงสารผมมากๆ ฮ่าๆๆ (ว่าไปตอนนี้ผมหายออกมาอยู่บ้านแล้ว เจ้าจิมเอารูปมาให้ดู ยังตกใจเลยว่า กรูเจ็บหนักนะนั่น)
“ที่รัก....อดทนนะ....อย่าเป็นอะไรไปนะ...เป๊บจะอยู่ยังไง...ฮือๆๆๆ” เป๊บเริ่มคร่ำครวญอีกแล้วครับฉัตร ทราย เบิด พยายามเข้ามาปลอบ

   เล่ามาถึงตอนนี้คิดว่าจะพอแล้วละครับ ยอมรับเลยว่าเขียนยากมากๆ เพราะต้องไปรื้อฟื้นข้อมูลบางอย่างมาประกอบในการเขียน ในส่วนของอาการบาดเจ็บทั้งหมด ผมถ่ายทอดให้ทุกท่านอ่านน่าจะสมบูรณ์แบบแล้วละครับ ในส่วนของการเล่าช่วงต่อไปเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเหลือเชื่อ ผมจะเรียกมันว่าปาฏิหาริย์ นะคร้าบบบ เชิญติดตามเลยคร้าบบบ

“อือ.....อื้อ.....โอยยยย....อะไรวะเนี่ย....เจ็บต้นคอกับช่วงหน้าอกชะมัดเลย” ผมบ่นออดแอดเลยครับ ก็มันเจ็บจริงนี่น่า ผมพลิกตัวเองจากการนอนคว่ำ หงายหน้าตัวเองขึ้นมา ในขณะที่มือยังจับหน้าอกกับต้นคอ
“เกิดอะไรขึ้นกับกรูวะเนี่ย” ผมพลางบ่นกับตัวเอง พยายามนึกว่าก่อนจะมานอนเจ็บโอดโอยเนี่ย กำลังทำอะไรอยู่
   พยายามคิดทบทวนความจำไปเรื่อยๆ จนผมนึกออกได้ว่า เมื่อกี้ ต้นสนจะล้มทับคุณพ่อเป๊บนี่ เออใช่ เราวิ่งไปผลักแล้วตอนนี้คุณพ่อเป๊บจะเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยมั้ย เมื่อผมได้สติสมบูรณ์ จึงมองไปรอบๆ ตัว ก็พบกับ
“อ้าว...เฮ้ย...นี่มันที่ไหนอะ...ไม่ใช่บ้านเป๊บนี่” ผมตกใจมากครับ มองไปรอบๆ ตัว คือทุ่งหญ้าสีเขียวขจี ว่างเปล่า ไม่มีต้นไม้ ไม่มีผู้คน ไกลสุดลูกหูลูกตา
“นี่มันที่ไหนเนี่ย...แล้วเรามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง...แล้วเป๊บหายไปไหน” ผมบ่นพร่ำเพ้อกับตัวเองครับ พร้อมกับงงมากๆ ว่า ตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
   หลังจากเริ่มคุ้นเคยกับอาการงงของตัวเอง และเรียกสติกลับคืนมาผมตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ เผื่อว่าอาจจะเจอใครสักคนที่รู้จักจะได้ขอความช่วยเหลือครับ เดินมาได้สักระยะนึง ก็เจอกับถนนสองเลนเส้นนึง จริงๆ จะเรียกมันว่าถนนก็ไม่ได้ครับ ลักษณะของมันเหมือนทางลูกรัง แต่พื้นผิวถนนเรียบนะครับ ออกสีน้ำตาลๆ ถนนเส้นนี้ยาวไปสุดลูกหูลูกตาเลยละครับ ผมก็เดินไปตามถนนโดยไม่รู้เลยว่ากำลังเดินไปทางทิศใด
“เป๊บคร้าบบบ....อยู่ไหนคร้าบบบบ....เป๊บ.....ได้ยินโจ้มั้ย.....” ผมเดินไปตะโกนเรียกเป๊บไปตลอดทางเลยครับ
“พ่อคร้าบบบ....แม่คร้าบบบบบ....จิมมมม.......” ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ เดินมาตั้งนานแล้วไม่เจอใครเดินสวนมากสักคนนึงเลย
“เป๊บคร้าบบบบ.....อยู่ไหนอะ...ช่วยโจ้ด้วย.....ฮึกๆๆ...ฮือ.....” ผมเริ่มขวัญเสียแล้วครับ เดินไปร้องไห้ไปซะแล้ว

“ไอ้หนู...ยังขี้แยเหมือนเดิมเลยนะหลาน” มีเสียงเรียกทักมาจากด้านหลังผมครับ เสียงคุ้นหูมากๆ ผมจึงหันกลับไปดู
“คุณยายยยยยยยยย...คุณยายยยยยยยยจริงๆ ด้วยยยยยยยยย” ผมตกใจมากๆ ที่เห็นคุณยายครับ คุณยายยืนด้านหลังผม มีรัศมีสีขาวล้อมรอบ ราวกับว่ามีผนังแก้วใสบางๆ ห่อตัวคุณยายเลยละครับ หน้าตาคุณยายเป็นผู้สูงอายุที่ดูเปล่งปลั่งมากครับ คุณยายผมเสียไปตั้งแต่ผมอยู่ ม. 1 ตอนนั้นจำได้ว่านั่งร้องไห้สามชั่วโมงโดยไม่หยุด ผมรักและผูกพันกับคุณยายมากๆ ครับ ผมวิ่งเข้าไปกอดคุณยาย
“คุณยายยยยย....ฮึกๆๆๆ....ฮือๆๆๆ.... คิดถึงจังเลยครับ” ผมสวมกอดคุณยาย
“โอ๋ๆๆ...อย่างร้องหลานเอ้ย...ยายก็คิดถึงไอ้หนูขี้แยเหมือนกันนะ” คุณยายสวมกอดผม ลูบหัว รู้สึกอบอุ่นมากๆ เลยครับ หลังจากผมหายสะอื้นก็เริ่มถามคุณยาย
“คุณยายครับ ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมคุณยายมาเจอผมที่นี่ครับ”
“ที่นี่หรือหลาน จะเรียกว่าอะไรดีละ....เอาเป็นว่าที่นี่คือ ถนนทางสองแพร่งที่จะไปนรกกับสวรรค์นะหลาน”
“หา....อะไรนะครับบบ....ถนนทางสองแพร่ง...คุณยาย หมายความว่า ผมตายแล้วหรือครับ”
“ยังหรอกหลาน....ยังไม่ถึงเวลาของหลานหรอกจ๊ะ...”
“แล้วผมมาที่นี่ได้ยังไงครับคุณยาย” ผมถามคุณยายด้วยความงงๆ ครับ คือไม่ถึงเวลาแต่มาได้ยังไงหว่า
“มันเป็นวิบากกรรมของหลานนะจ๊ะ...หลานต้องชดใช้มันให้หมด แต่ไม่เป็นไรนะ การมาของยายครั้งนี้ ยายจะมาบอกว่า หลานได้ชดใช้วิบากกรรมนั้นตามสมควรแล้ว
“เอ๋...แล้วผมจะยังไงต่ออะครับคุณยาย” ผมถามคุณยายเพราะไม่เข้าใจว่าถ้าหมดวิบากกรมแล้วผมจะกลับไปได้ยังไงอะ ยังไม่ทันหายสงสัยครับ ด้านหลังผมอีกฝากนึงก็มีแสงสีเหลือทอง จนผมต้องหันไปดูครับ
   เมื่อผมหันไปดูแสงสีเหลืองทองนั้น ผมตกใจมาก เพราะสิ่งที่ผมเห็นคือ หลวงตา ที่ผมกับเป๊บเคยเจอท่านที่วัดในการแวะระหว่างทางของตอนที่ไปพัทยานะครับ
   หลวงตาท่านใส่จีวรเต็มชุด มีแสงสีเหลือทองเปล่งรัศมีออกมาสว่างมากๆ เท้าของหลวงตาทุกย่างก้าวเดินมา มีดอกไม้สวยๆ ผุดขึ้นมารองรับเท้าไว้ หลวงตาท่านยิ้มด้วยความเมตตา เดินเข้ามาหาผมกับคุณยาย
   คุณยายนั่งพับเพียบลงกับพื้น ผมเองก็ตกใจ เลยนั่งคุกเข่าลงพร้อมคุณยายครับ เมื่อหลวงตาเดินเข้ามาจนหยุดอยู่ตรงหน้าผมกับคุณยาย
“กราบนมัสการหลวงตาคะ” คุณยายก้มลงกราบหลวงตา ผมเห็นก็รีบทำตามครับ
“กราบนมัสการหลวงตาครับ” ผมก้มลงกราบหลวงตาด้วยครับ
“โยมช่วง(ชื่อคุณยายผมครับ) ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีนะโยม” หลวงตาทักทายคุณยาย ผมประหลาดใจราวกับว่า ท่านรู้จักสนิทสนมกันมาก่อน
“สบายดีเจ้าคะ แล้วหลวงตาเป็นอย่างไรบ้างคะ สบายดีนะคะ”
“ตามปกติแหละโยม ไม่มีความสบายใดเท่ากับความสบายใจที่เงียบสงบหรอกโยม” หลวงตาทักทายกับคุณยายเสร็จ ก็หันมาทักทายผมครับ
“โยมหลาน เป็นอย่างไรบ้าง”
“ก็...งงๆ ครับหลวงตา ยังสับสนว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอะครับ ยังเรียบเรียงไม่ถูกเลยครับ จำได้ว่าเหมือนต้นสนล้มทับ แล้วก็มาอยู่ที่นี่ครับ” ผมพูดจบหลวงตาก็ยิ้มออกมาครับ
“จำที่หลวงตาบอกได้ใช่มั้ย ว่าโยมหลานจะต้องเจอวิบากกรรมครั้งใหญ่ในชีวิต”
“จำได้ครับหลวงตา ผมห้อยพระหลวงปู่ทวดตลอดตามที่หลวงตาแนะนำเลยนะครับ” ผมพยักหน้าพร้อมบอกหลวงตาครับ
“กรรมดีได้ดลใจให้โยมหลานเชื่อตามคำแนะนำของหลวงตา”
   ผมก้มกราบแทบเท้าหลวงตา
“ขอบพระคุณหลวงตามากครับ”
“โยมหลาน ที่หลวงตามาพบโยมหลานกับโยมช่วงที่นี่ หลวงตามาช่วยโยมหลานตามคำสัญญาในอดีตชาติที่เคยผูกพันกันไว้” หลวงตาพูดจบ ผมก็ทำหน้าตกใจครับ คือ ตกใจว่าไปสัญญาตอนไหนงะ
“โยมหลาน จงตั้งใจฟังในสิ่งที่หลวงตากำลังบอกเถิด ในอดีตหลายภพชาติ โยมหลานเป็นผู้ที่สั่งสมบุญบารมีมาเป็นจำนวนมาก ตั้งแต่ การสร้างพระพุทธรูปเพื่อเป็นเครื่องอามิสบูชาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การสร้างวัด การสร้างศาสนวัตถุ แต่ด้วยแรงกรรมในอดีตชาติที่โยมหลานเคยผิดศีลข้อที่สามทำให้ภพชาตินี้โยมหลานเกิดมาร่างกายเป็นชายแต่ใจเป็นหญิง เจ้ากรรมนายเวรตามอาฆาตหมายมั่นจะเอาชีวิต แต่โยมหลานเป็นผู้ที่สั่งสมบุญไว้มาก ดวงชะตาจึงยังไม่ถึงฆาต”
   ผมฟังในสิ่งที่หลวงตากล่าวมาทั้งหมด ตกใจและอึ้งครับ
“คะ..ครับ...หลวงตา...แล้วผมกับหลวงตาทำอะไรร่วมกันมาหรือครับ”
“โยมหลาน ในอดีตชาติหลวงตากับโยมหลานและโยมช่วง สามคนเป็นเพื่อนรักกัน สร้างอานิสงฆ์ผลบุญมาด้วยกัน แต่หลวงตาตั้งจิตอฐิษฐานให้ภพใดภพหนึ่งได้เป็นพระภิกษุสงฆ์จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ เราทั้งสามคนต่างเคยสัญญาว่ากันว่า ภพใพชาติใดหากเกิดสิ่งไม่ดี จะตามไปช่วยเหลือกัน”
   ผมฟังที่หลวงตาท่านเล่า น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเลยครับ ไม่เข้าใจอารมณ์นั้นเหมือนกัน
   ในช่วงจังหวะที่ผมก้มกราบพร้อมกับน้ำตาไหล หลวงตาท่านได้ยกมือขึ้น และมีแสงสีเหลืองเปล่งประกายออกจากร่างหลวงตา ราวกับว่าแสงสีเหลืองนั้นสว่างไปทั่วทุ่งหญ้าเลยละครับ
“โยมหลาน โยมช่วง จงตั้งใจฟังพระธรรมเทศนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเถิด” ผมกับคุณยายนั่งพับเพียบพนมมือ รอการฟังพระธรรมเทศนาครับ
“ดูก่อน โยมหลานโยมช่วง อวิชชาและตัณหาทำให้สรรพสัตว์เกิด จิตของสัตว์เหล่านั้นย่อมวิ่งผล่านไปยังวัฏสงสาร เมื่อขันธ์ทั้งหลายก็ยังมีอยู่ สมมติว่าสัตว์ก็ยังมีอยู่ ความจริงแล้วกองสังขารเหล่านั้นไม่ได้เรียกว่าสัตว์ มีแต่กองทุกข์เท่านั้นที่มีเกิดขึ้น มีแต่กองทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ มีแต่กองทุกข์เท่านั้นที่ดับไป นอกจากทุกข์แล้วไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์แล้วไม่มีอะไรดับ นอกจากทุกข์แล้วไม่มีอะไรเลย”
   ผมน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเลยครับ เข้าใจรสพระธรรมแจ่มแจ้ง คนเราเกิดมาพร้อมความทุกข์จริงๆ เลยนะ
“ขอให้โยมหลานเป็นผู้ที่ตั้งมั่นอยู่ในความดี ละเว้นจากความชั่ว รักษาศีล และสะสมผลบุญไปทุกภพชาตินะ”
“สาธุ ขอบคุณครับหลวงตา” ผมยกมือไหว้จรดหน้าผากพร้อมก้มกราบหลวงตาครับ
“โยมช่วง อาตมาได้ทำตามสัญญาแล้วนะ การมาช่วยครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายของอาตมาแล้ว”
“เจ้าคะหลวงตา ขออนุโมทนาหลวงตาสู่อรหันต์ผลคะ” คุณยายผมก็ก้มกราบหลวงตาครับ
“ฮึกๆๆ....ฮือๆๆๆ...หลวงตาจะไม่กลับมาแล้วหรือครับ” ผมร้องไห้อีกแล้วครับ ขี้แยจังอะ
“โยมหลาน หลวงตาได้สำเร็จมรรคผลตามแนวทางขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว การมาพบครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย โยมหลานจำคำสั่งสอนของหลวงตาไว้นะ ประกอบแต่ความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใสนะ”
“ครับ..หลวงตา”
“ถึงเวลาที่โยมหลานต้องกลับแล้ว ลาโยมช่วงเถิด” ผมงงว่ากลับไปไหน แต่ก็หันไปหาคุณยายครับ
“ไอ้หนู...การกลับไปครั้งนี้ หนูต้องเป็นคนดีตามที่หลวงตาสอนนะหลาน” ยายพูดจบก็กอดผมครับ
“คุณยาย..ผมไม่อยากกลับอะ ....กลัวไม่ได้เจอคุณยายอีก” ผมกอดอ้อนคุณยายครับ
“ไอ้หนูเอ้ย...คนเรามีพบต้องมีจากนะหลาน วันนึงเราจะได้เจอกันอีกนะ” คุณยายกอดและลูบหัวผมไปด้วยครับ
“ครับคุณยาย..ผมรักคุณยายนะครับ..” ผมก้มกราบคุณยายที่ตัก
“จ้า ยายก็รักหลานนะ...ไปหาหลวงตาได้แล้วหลาน”
“ครับ” ผมเดินคุกเข่าไปหาหลวงตา ก้มกราบสามครั้ง
“โยมช่วง อาตมาทำตามสัญญาแล้วนะ ขอให้โยมช่วงประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดกาลนาน เทอญ”
“ขอบพระคุณมากคะหลวงตาที่ช่วยหลานดิชั้น” คุณยายก้มกราบหลวงตาครับ
“โยมหลาน คุกเข่ามาใกล้ๆ หลวงตา” ผมก็รีบคุกเข่าเข้าไปใกล้ๆ ครับ
   หลวงตาท่านก็เอามือขวามาแตะศรีษะผมครับ
“โยมหลาน การกลับไปครั้งนี้ ชีวิตของโยมหลานจะประสบแต่ความสุขความเจริญ ผู้ชายที่เป็นคนรักของโยมหลานคือ คู่แท้ตั้งแต่อดีตชาติ ที่ได้สั่งสมบุญมาด้วยกัน จะสามารถดูแลโยมหลานให้มีความสุขได้ตลอดอายุขัย ขอให้ตั้งใจประกอบคุณงามความดีร่วมกันนะ” หลวงตาพูดจบก็บริกรรมคาถาบางอย่างซึ่งผมไม่รู้จักอะครับ จำได้แค่คาถาที่คุ้นเคยคือ สัพพีติโย.....
   ตลอดระยะเวลาที่หลวงตาเอามือมาแตะที่ศรีษะ ผมรู้สึกมีกระแสแสงสีเหลืองอุ่นๆ ไหลผ่านตั้งหัวจรดปลายเท้า อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ มันสบายตัว ผมหลับตาเรื่อยๆ จนกระทั่งลืมตาขึ้นมา

“อือ.....อื้อ.....จะ....เจ็บ.....” ผมรู้สึกตัวค่อยๆ ลืมตาขึ้น พร้อมกับรู้สึกเจ็บไปทั่วตัวเลยครับ อะไรกันเนี่ย ติ๊ดๆๆๆๆๆ......เสียงอะไรเนี่ย ผมหันไปทางขวามือเห็นเป๊บกำลังลืมตาขึ้นมามอง
“เฮ้ย....โจจจจจจจจจจจจจจจ้...โจจจจจจจจจจจจจจจจจ้ฟื้นแล้วววววววววว..หมอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ แฟนผมฟื้นแล้ววววววววว” เป๊บตะโกนออกมาสีหน้าตกใจและดีใจมากๆ ครับ วิ่งออกไปที่หน้าประตูและตะโกนเรียกหมอ ผมละงง จะดีใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย เว่อร์แล้ววววว


ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 27-07-2011 01:29:04

เย้ คนแรก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 27-07-2011 01:31:10

เราเชื่อนะ เพราะเราก็ปฎิบัติอยู่เรื่อยๆ
อยากรู้ค่ะว่า หลวงตารูปนั้นชื่ออะไร และ อยู่ที่วัดไหนค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 27-07-2011 01:33:21

ติดตามต่อไปว่าคุณพ่อของเป๊บจะเปลี่ยนความคิดไปยังไงบ้าง
สงสัยจะโอ๋จะรักมากกว่าเป๊บล่ะมั้งเนี่ย   :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 27-07-2011 01:55:10

ดีใจที่โจ้ได้ชดใช้และผ่านวิบากกรรมนั้นมาแล้ว

ป.ล.โจ้จ๊ะ "ปาฏิหารณ์" ไม่ได้เขียนแบบนี้นะจ๊ะ
"ปาฏิหาริย์" เขียนแบบนี้จ้ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 27-07-2011 02:09:59

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: Jeeo ที่ 27-07-2011 02:17:06

อยากรู้เหมือนกันครับว่า หลวงตารูปนั้นชื่ออะไร และ อยู่ที่วัดไหนค่ะ และตอนนี้ท่านยังอยู่หรือเปล่า คงจะเป็นบุญถ้าได้ไปพบซักครั้งนะครับ ขอให้คุณโจ้แข็งแรง มีความสุขมากๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: clubjets ที่ 27-07-2011 05:16:15

ผมชอบเรื่อง ของพวกพี่ๆ มาก เลย นะ ครับ ผมยังไม่เคยมีความ รัก อาจจะยังไม่ถึงเวลาของผมก็ได้ แต่ ถ้าผมได้มีความรักสักครั้งก็ขอ ให้ผมได้เจอแบบ พี่เป๊บ กับ พี่โจ้  ด้วยเถอะ สาธุ  :call: ยังไง ผมก็จะคอยอ่านเรื่อง ของพวกพี่ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้พี่ๆรักกันตลอด นะครับ   :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 27-07-2011 05:19:27

 :เฮ้อ: กว่าจะกลับมาได้

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหารณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 27-07-2011 09:50:00

แอบขนลุก ในที่สุดโจ้ก็ฟื้นมาได้นะนี่ ทำเอาคนเครียดไปกันหมด แต่ดูท่าเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเท่าไหร่ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: Ilesa ที่ 27-07-2011 10:48:31

อ่านแล้วขนลุก

ไม่เป็นไรดีแล้ว (แต่ขนลุกจริงๆนะ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 27-07-2011 15:38:21

เย้ๆๆๆ  พี่โจ้ฟื้นแล้ว

เชื่อว่าปาฏิหาริย์มีจริงๆนะครับ

เป็นคนดีคุณพระคุ้มครองอยู่แล้วครับ ฟื้นแล้วก็หายไวๆๆ และต่อไปคงมีความสุข

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 27-07-2011 16:09:38

เพิ่งเข้ามาอ่านครังแรกครับ
แอบน้ำตาซึมเลยอ่ะ
มาต่อบ่อยๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 27-07-2011 18:59:27

เย่ๆๆๆ

โจ้ฟื้นแล้ว



อย่าลืมมาต่อน้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 27-07-2011 19:21:01

เรื่องบางอย่างก็ต้องประสบพบเจอด้วยตัวเอง
ดีใจแทนเป๊บที่โจ้ฟื้นแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 27-07-2011 21:34:17

ปาฏิหาริย์มีจริงๆด้วย  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: l3lackkiss ที่ 27-07-2011 22:57:48

ไม่เคยกล้าพูดเต็มร้อยเลยว่า ปาฏิหาริย์มีจริง
แต่พอมาอ่านเรื่องนี้แล้ว
ทำให้เชื่อจริงๆว่า ปาฏิหาริย์มีจริงๆด้วย
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 28-07-2011 01:19:03

อยากมารออ่านต่อแล้วอะครับอย่าหายไปนานนะครับ
สงสารโจ้จัง แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมแต่เมื่อเราชดใช้กรรมนั้นแล้วทุกอย่างก็คงจะดีขึ้นนะครับ

เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงนิยายหรือเรื่องเล่าที่อ่านเอาสนุก แต่เป็นเรื่องที่มีคติสอนใจมากๆเลยจริงๆ :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 28-07-2011 16:16:32

ฟื้นแล้วววว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 23 พบคุณยาย ปาฎิหาริย์ที่เกิดขึ้นในชีวิต UP 27/7/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-07-2011 20:55:55

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน ตอนล่าสุดที่ลงไปมีคนส่งข้อความมาหลังไมค์เต็มเลยคร้าบบบ ขอบคุณมากๆ นะครัาบบบ สำหรับคนที่ถามว่า หลวงตาอยู่วัดไหน ยังไง อย่างไร ลองติดตามอ่านไปเรื่อยๆ ก็จะมีคำตอบคร้าบบบ สำหรับตอนนี้เป็นชีวิตหลังอุบัติเหตุแล้วละคร้าบบบ เป๊บน่ารักมากอะ ดูแลผมเป็นอย่างดีเลย แต่ยังไงก็สไตล์เป๊บอะ แอบปนหื่นด้วย ลองติดตามอ่านค้าบบบ :pig4:


Chapter 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบทะลึ่งที่น่ารักของเป๊บ

“อือ.....อื้อ.....จะ....เจ็บ.....” ผมรู้สึกตัวค่อยๆ ลืมตาขึ้น พร้อมกับรู้สึกเจ็บไปทั่วตัวเลยครับ อะไรกันเนี่ย ติ๊ดๆๆๆๆๆ......เสียงอะไรเนี่ย ผมหันไปทางขวามือเห็นเป๊บกำลังลืมตาขึ้นมามอง
“เฮ้ย....โจจจจจจจจจจจจจจจ้...โจจจจจจจจจจจจจจจจจ้ฟื้นแล้วววววววววว..หมอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ แฟนผมฟื้นแล้ววววววววว” ผมตะโกนออกมาสีหน้าตกใจและดีใจมากๆ ครับ วิ่งออกไปที่หน้าประตูและตะโกนเรียกหมอ ผมละงง จะดีใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย เว่อร์แล้ววววว
   เป๊บตะโกนเรียกหมอเสร็จ ก็รีบวิ่งกลับมาที่เตียง
“ที่รัก....ที่รักฟื้นแล้ว....ฮือๆๆๆ..ฮึกๆ.....” ผมละตกใจที่เป๊บร้องไห้ นี่อาการผมหนักขนาดนี้เลยหรือ ผมอยากจะตอบและปลอบเป๊บเหลือเกิน แต่คอมันแห้งมากอะครับ จะเปล่งเสียงก็ทำไม่ได้
“ปะ...เป๊บบบ...นะ.....น้ำ.....” ผมพยายามบอกเป๊บว่าหิวน้ำอะครับ
“อะไรนะครับที่รัก” เป๊บคงได้ยินไม่ถนัดครับ เลยเอียงหูเข้ามาใกล้ๆ ปากผม
“นะ.....น้ำ.....”
“อ๋อออ..ครับๆๆ...เดี๋ยวเป๊บเอาน้ำให้นะ” พอเป๊บรู้ว่าผมหิวน้ำครับ รีบวิ่งไปตู้เย็นหยิบน้ำและแก้ว เสียงดังโคร้งเคร้งไปหมด เห็นเป๊บรินน้ำใส่แก้วแบบมือสั่นเลยอะครับ ฮ่าๆๆๆ อยากจะบอกว่าไม่ต้องรีบขนาดนั้นคร้าบบบบ
“ที่รักๆๆๆ....น้ำครับน้ำ...ได้แล้วครับ” เป๊บวิ่งกลับมาที่เตียงเร็วมากครับ พร้อมเอาหลอดมาจ่อที่ปากผม ผมก็เลยได้ดูดน้ำสมใจอะ อิอิ ดื่มน้ำไปเยอะมากเลยละครับ
   ประมาณไม่ถึงนาที คณะแพทย์กับพยาบาลที่รับผิดชอบดูแลรักษาผมก็เดินเข้ามาในห้องครับ
“สวัสดีครับหลานโจ้ ไหนๆ ของลุงหมอตรวจร่างกายนะ” มีลุงหมอคนนึงในทีมคณะแพทย์ น่าจะเป็นหัวหน้าทีมมั้งครับ ยิ้มแย้มเป็นมิตรมากเลย ขอตรวจร่างกายผมครับ
“อ้าปากซิครับ....ดีมาก....ยกแขนได้มั้ย....ยังเจ็บหรือครับ....ดีมาก...ลุงหมอขอดูม่านตาหน่อยนะ....โอเคใช้ได้...ฯลฯ แล้วก็ตรวจนั่นนี่อีกเพียบครับ”
“โทรไปบอกทางคุณพ่อคุณแม่หรือยังคะ” มีหมอผู้หญิงคนนึงหันไปถามเป๊บครับ
“อ๊ะ..อ๋อ...ยังเลยครับ มัวดีใจที่โจ้เค้าฟื้นนะครับ เดี๋ยวผมจะโทรไปบอกก่อนนะครับ” เป๊บหันมายิ้มให้ผมทีนึงแล้วก็ขอตัวออกไปนอกห้องครับ
“หนูโจ้ อาหมอขอตรวจช่วงหน้าอกหน่อยนะครับ” มีหมออีกคนครับ หนุ่มกว่า แอบหล่อ อิอิ เอามือมากดกระดูกช่วงหน้าอก
“ถ้าอาหมอกดแล้วเจ็บ ส่งเสียงนะครับ....ตรงนี้เจ็บมั้ย...โอเคไม่เจ็บนะ....ตรงนี้เจ็บมั้ย....โอเคไม่เจ็บนะ....ตรงนี้เจ็บมั้ย...”
“อื้อ...โอ้ยยย..” ผมเผลอส่งเสียงออกมา มันเจ็บนี่ครับ
“โอเคๆ ครับ...เจ็บตรงนี้นะ” แล้วอาหมอก็จดอะไรในกระดาษยุกยิกๆ อะครับ
“อาหมอขอตรวจต้นคอหน่อยนะคะ” หมอหญิงคนที่ถามเป๊บว่าโทรบอกคุณพ่อคุณแม่หรือยัง ขอตรวจต้นคอผมครับ
“อาหมอจะลองหันคอช้าๆ นะคะ ถ้าเจ็บช่วงไหน ส่งเสียงด้วยนะ...เจ็บมั้ยคะ...ไม่เจ็บนะ....เจ็บมั้ยคะ....ไม่เจ็บนะ..โอเคคะ” อาหมอหญิงตรวจเสร็จก็จดยุกยิกๆ เหมือนกันครับ
   สำหรับพยาบาลที่ตามเข้ามาก็เข้ามาตรวจความดัน อัตราการเต้นของหัวใจ นั่นนี่โน่นนู้น สารพัดเลยละครับ จนกระทั่งเป๊บเดินเข้ามาในห้อง
“โทรบอกทางบ้านหมดแล้วครับคุณหมอ..ตกลงแฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ” เป๊บเข้ามาก็โพล่งถาม ผมตกใจมากกกก เฮ้ยยยยย ไปบอกว่าแฟนได้ไงเนี่ยยยยย เขินนนนนนนง่า บ้าแล้ววววว
“อาการโดยรวมเป็นที่น่าพอใจเลยละครับ นี่หมอก็แปลกใจว่าเมื่อวานตอนเย็นยังอาการวิกฤติ ทำไมเช้าวันนี้อาการดีขึ้นมากๆ ถือว่าโชคดีจริงๆ นะครับ” ลุงหมอตอบยาวเลยครับ
“แต่เพื่อความมั่นใจ ทางคณะแพทย์จะพาไปตรวจสแกนคลื่นแม่เหล็กอีกทีนะคะ” อาหมอหญิงบอกเป๊บครับ แล้วหันไปสั่งให้พยาบาลเคลื่อนย้ายผมไปตรวจคลื่นแม่เหล็กอะไรนั่นอะ
   ผมทำหน้าเหรอหรา ตกใจอะครับ แม่ลงแม่เหล็กอะไรง่า กลัวอะ หันหน้าไปมองเป๊บ เป๊บเหมือนรู้เลยครับ เลยตอบคณะแพทย์ไปว่า
“ได้ครับคุณหมอ เริ่มดำเนินการได้เลยครับ” อ้าวไอ้เป๊บ คือ กรูไม่อยากสแกนโว้ยยยย ไม่ได้เข้าใจกรูเล้ยยยย แฟนใครเนี่ยยยยย อ๊ากกกกก
   พยาบาลก็เริ่มเคลื่อนย้ายผมไปยังห้องแม่เหล็กอะไรนั่นละครับ เป๊บก็น่ารักนะ พูดให้กำลังใจผมตลอดทางเลยว่า ไม่ต้องกลัวนะ จะได้หายเร็วๆ แถมเดินจับมือผมไปตลอดทางจนถึงหน้าห้องสแกนเลยละครับ
   จนกระทั่งคุณพ่อคุณแม่ของผม รวมถึงจิมและกลุ่มเพื่อนๆ (เป๊บบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านจะมาช่วงเย็นอะครับ) เดินทางมาถึงโรงพยาบาล ต่างก็มาคอยที่หน้าห้องตรวจคลื่นแม่เหล็ก การตรวจใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง พยาบาลเข็นเตียงผมออกมาจากห้องตรวจพร้อมกับคณะแพทย์ทั้งหมดเดินออกมาด้วยครับ เตียงของผมพ้นห้องตรวจมา ผมเห็นคุณพ่อคุณแม่และจิมวิ่งเข้ามาถึงขอบเตียงเลย
“โจ้ลูกกกกก.....เป็นยังไงบ้างเจ็บมั้ยลูก” แม่ผมเข้ามาจับแขน ลูบหน้า เสียงเครือๆ สั่นๆเลยละครับ
“เดี๋ยวก็หายแล้วนะลูก...พ่อดีใจมากที่ลูกปลอดภัยนะ” พ่อผมเข้ามาจับแขนด้วย ตาพ่อแดงๆ เหมือนจะร้องไห้เลยครับ
“พี่ๆๆ ดีใจจังที่อาการดีขึ้น” เจ้าจิมวิ่งเข้ามากอดบนเตียงเลย น้ำตาไหลเป็นทางเลยครับ
   ผมดีใจน้ำตาไหลเหมือนกัน แต่ด้วยอาการที่ไม่มีแรง เลยขยับเขยื้อนอะไรไม่ได้มากครับ พยาบาลเข็นเตียงของผมกลับไปยังห้องพักฟื้นเดิม ทุกคนรวมถึงคณะแพทย์ต่างก็เดินตามไปที่ห้องด้วยครับ
   พยาบาลจัดเตียงของผมเข้าประจำที่เดิม อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่เคยรุงรัง เหลือเพียงแค่ขวดน้ำเกลือเพียงขวดเดียวแล้วครับ
“คุณหมอครับ ลูกผมอาการเป็นยังไงบ้าง” คุณพ่อผมเริ่มประเด็นก่อนเลยครับ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องรวมทั้งผมเองหันหน้ามาฟังคำตอบจากปากคุณหมอเลยครับ
“อาการโดยรวมดีขึ้นมากเลยครับ จนทางคณะแพทย์แปลกใจมากๆ ว่าอาการเมื่อวานตอนเย็นกับวันนี้ตอนเช้าทำไมแตกต่างกันมาก เท่าที่ดูผลจากการสแกนด้วยคลื่นแม่เหล็ก พบว่าก้อนเลือดคั่งในสมองลดลงจนเหลือเพียงแค่จุดดำเล็กๆ ครับ ซึ่งถ้าถามหมอว่าลดลงได้ยังไง หมอตอบไม่ได้จริงๆ ครับ อาจจะเป็นความโชคดีหนึ่งในแสนเลยก็ได้ ส่วนอาการกระดูกซี่โครงร้าว พบว่ากระดูกประสานตัวได้ค่อนข้างดี แต่ถ้ากดตรงจุดสำคัญอาจจะมีการเจ็บบ้าง กระดูกต้นคอปกติ ระบบการไหลเวียนเลือดปกติ ระบบการหายใจปกติ ทางคณะแพทย์ให้ผลสรุปว่า พักฟื้นอีกประมาณห้าวันน่าจะหายเป็นปกติครับ”
“จริงหรือคะคุณหมอ เป็นความโชคดีของลูกดิชั้นจริงๆ นะคะ” คุณแม่ผมหน้าตาสดใสขึ้นมาทันทีครับ
“เฮียๆๆ จะหายแล้ววววว ดีใจจัง” เจ้าจิมกระโดดมากอดบนเตียง
“ว๊ากกกกกกก....เจ็บๆๆๆ..ไอ้น้องบ้า” เจ้าจิมกระโดดมาแรงกระแทกซี่โครงผมอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คนในห้องทั้งหมดขำพร้อมกันเลยครับ
“เห็นมั้ยคะ ร้องดังได้ขนาดนี้ หมอว่าคงจะหายเป็นปกติเร็วๆนี้แน่นอนคะ” อาหมอหญิงแซวผมงะ
   หลังจากนั้นทางคณะแพทย์ก็พูดคุยพอสมควร คุณพ่อคุณแม่และทุกๆ คนต่างไหว้ขอบคุณทางคณะแพทย์ที่ช่วยเหลือผมอย่างเต็มที่ครับ ทางคณะแพทย์ก็ขอตัวไปทำงานต่อ ในห้องก็เหลือคุณพ่อคุณแม่ เจ้าจิม เป๊บ ฉัตร เบิด ทราย ครับ
   เป๊บลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงด้านขวามือผม เป๊บเอามือมากุมมือผมไว้
“ที่รัก เป๊บดีใจมากเลยนะครับ ที่อาการเจ็บดีขึ้น...รู้ตัวมั้ยว่าสลบไปตั้งสองคืนเต็มๆ”
“จริงหรือเป๊บ โหยยย ทำไมสลบนานขนาดนั้นอะ โจ้ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยอะคับ”
“จริงซิครับ...เป๊บตกใจ..เป็นห่วง..สารพัดเลยนะ..แต่ช่างมันเถอะตอนนี้ที่รักหายแล้วละ” เป๊บยิ้มให้ผมครับ เป็นยิ้มที่มาจากใจจริงเลยนะ รักเป๊บจังเลยอะ
“ต้ายยยยยยยย....ตายยยยยยยยยยยย.....จะหวานกันไปถึงสวรรค์วิมานไหนยะ นี่อีโจ้ววว เมิงช่วยหันพระเนตรมาคุยกะกรู อีเบิด อีทรายมั่งเห้ออออออ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พ่อ แม่ เจ้าจิม ขำพร้อมกันเลยอะ อีฉัตรนี่มันตัวทำลายบรรยากาศเจงๆ แง่ง
“อีนี่นิ กรูนอนเจ็บอยู่นะ เมิงก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ กรูเนี่ย” ผมแขวะฉัตรไป
“ฮ่าๆๆๆ คร่าคุณชายยยย” ฉัตรก็ลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างๆ ครับ แล้วก็เริ่มแหกปากทันที
“อีโจ้ว ตอนเมิงสลบนะ ไอ้เป๊บมันจะตายวันละสามรอบ ร้องไห้น้ำตาแทบท่วมโรงพยาบาล มันเป็นห่วงเมิงโคตรๆ เมิงหายแล้วก็อย่าซ่ามาก นึกถึงเป๊บมันบ้าง” ฉัตรจิกผมเลยอะครับ
“ที่ฉัตรพูดมา จริงป่าวคับเป๊บ” ผมหันไปถามเป๊บ เป๊บไม่ตอบแต่พยักหน้าเขินๆ
“ยิ่งกว่าจริงอีกยะ ชั้นอยู่ในเหตุการณ์ร้องโฮกๆๆ  ฮ่าๆๆ” ทรายพูดยืนยันขึ้นมา
“ส่วนกรูกอดปลอบมันเนี่ย กอดจนแทบได้เสียเป็นผัวเมียกัน ฮ่าๆๆๆ” เบิดเสริมด้วยอีกคนครับ
“ฮ่าๆๆๆ เมิงก็เกินไปไอ้เบิด” เป๊บขำพร้อมแขวะเบิดครับ
“นี่จ๊ะผลไม้ ทานกันก่อนนะลูก” แม่ผมไปปอกผลไม้มาจานใหญ่เลยครับ ส่งให้พวกเพื่อนๆ ได้ทานกัน
“แม่ค้าบบบ อยากหม่ำบ้างง่า” ผมเริ่มอ้อนแม่แล้วครับ
“ไม่ได้จ๊ะลูก ป้ายเขียนนี่ว่าอาหารอ่อนทางการแพทย์ ดังนั้นรอข้าวของโรงพยาบาลจ๊ะ” แม่พูดจบก็เดินไปห้องครัวเลยอะ
“ฮ่าๆๆๆ อีหอย อดแดก มามะกรูแดกแทน” อีฉัตรมันก็งาบๆ ผลไม้ต่อหน้าผมเลยอะ ว๊ากกก หมั่นไส้
“ที่รักอย่าเพิ่งทานเลยนะครับ ทำตามที่คุณหมอสั่งดีกว่านะ” เป๊บปลอบผมครับ แต่ตัวเองเอาผลไม้มานั่งเคี้ยวงับๆๆๆ ต่อหน้าอะนะ แฟนใครเนี่ยยยย เช้อออออออ
   ผมก็นั่งเฮฮาไปขำไป จนเข้าสู่ช่วงเที่ยง เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลนำอาหารมาส่งครับ ผมก็เริ่มหิวๆ แล้วอะ อยากหม่ำๆ แล้ว
   อาหารมาส่งเบิดก็รีบไปหยิบโต๊ะอาหารที่มันหมุนๆ ปรับระดับได้อะครับ(คงพอนึกออกนะครับ) แต่โรงพยาบาลที่ผมนอนรักษามันทันสมัยมากๆ เป็นแบบกดไฟฟ้าเลยครับ เบิดก็เอามาเสียบไว้ที่เตียง เป๊บยกถาดอาหารมาวาง ฉัตรกดสวิตช์ปรับเตียงส่วนศรีษะให้ยกขึ้น จะได้ทานอาหารได้ง่ายครับ ส่วนทรายเธอก็รีบไปรินน้ำมาประเคนผม โหยยยย มีแต่คนเอาใจ ดีจังง่า คิคิ
“อาหารมาแล้วละลูก กินเยอะๆ ละ เดี๋ยวพ่อ แม่ กับเจ้าจิมจะลงไปทานข้าวข้างล่าง”
“อ้าวววว พ่อค้าบแม่ค้าบ ทำไมไม่อยู่ป้อนผมก่อนอะ” โหมดอ้อนมาแล้วครับบบบ ฮิฮิ
“ถามอะไรแปลกๆ ลูกคนนี้ ลูกเป๊บอยู่ทั้งคน ก็ให้แฟนป้อนซิจ๊ะ” แม่ผมพูดหน้าตาเฉยเลยอะ โห แม่ใครเนี่ยยยย เช้ออออ ฮ่าๆๆ
“ฮ่าๆๆๆ” ฉัตร ทราย เบิด หัวเราะพร้อมกันครับ
“ได้ครับ คุณพ่อคุณแม่ไปทานข้าวก่อน ทางนี้ผมจัดการเองครับ” เป๊บรับปากดูแลผมแทนอะ
“มามะที่รัก ดูซิว่ามีอะไรกินบ้าง” เป๊บเปิดชามแต่ละชาม
“อีหอย มีของเด็ดๆ ทั้งนั้นเลย แกงจืดตำลึง เต้าหู้ไข่หมูสับ ไข่ตุ๋น ปลากะพงนึ่งซีอิ้ว น่าแดกทั้งนั้น”
“โหยยยย ไม่เอาอะ อยากกินพิซซ่า” ผมงอแงครับ
“อ้าวอีนี่ แหกตาดูสังขารนิดนึง จะแดกพิซซ่าหาห่าอะไร เดี๋ยวได้ตายคาเตียง กับข้าวโรงพยาบาลนี่แหละแดกๆ ไป เมิงจะให้กรูยัดเข้าปากหรือให้เป๊บป้อน” ฉัตรแอบด่าผมเลยอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เบิดกับทรายขำพร้อมกันเลยอะ
“โหยยยย กินก็ได้ อีโหดดดดดด” ผมแลบลิ้นใส่ฉัตร
“งั้นก็มามะที่รัก เป๊บป้อนให้นะครับบบ อะ..อ้ามมม..อ้าปาก...” เป๊บป้อนให้จริงๆ ด้วยละ อิอิ
“อ้ามมมม...อร่อยดีจังอะเป๊บ” ผมเคี้ยวไปชมไป รสชาติดีอะครับ
“ต้ายยยยย...หวานจริงๆ นะยะ” ฉัตรแซวครับ
“นิดนึงโว้ย...เมียกรูอุตส่าหายเจ็บ” เป๊บตอบแซวฉัตร
“ฮ่าๆๆๆ...เอองั้นไอ้เป๊บ อีโจ้ว พวกกรูกลับก่อนนะเว้ย”
“อ้าวทำไมรีบกลับจังอะ...” ผมถามฉัตรครับ
“เมิงจะได้พักผ่อนด้วย...เดี๋ยวค่ำๆ พวกกรูมาอีกนะ” ฉัตรตอบผมครับ
“ได้ๆๆ ขอบใจมากนะเมิง ขอบใจทุกๆ คนด้วยนะ” ผมขอบคุณฉัตรและเพื่อนๆ ครับ
“ไม่เป็นไรเว้ย หายเร็วๆ นะเมิง ทริปเสม็ดดีเลย์แต่ไม่แคนเซิ่ลนะ” เบิดตอบผมครับ
“โอเคๆ ไว้เมียกรูหายดีค่อยว่ากัน” เป๊บตอบเบิดครับ คำก็เมียสองคำก็เมีย กำลังสงสัยว่า กรูได้เสียกับคิงคองตอนไหนเนี่ย ชิ เชอะ แชะ
   เพื่อนๆ ก็กลับบ้านกันหมด ในห้องก็เหลือผมกับเป๊บสองคนครับ เป๊บก็ป้อนข้าวผมไปเรื่อย จนข้าวหมดผมก็อิ่มพอดีครับ
“ที่รักดื่มน้ำส้มมั้ยครับ..คุณแม่น่าจะซื้อมาเห็นแช่ในตู้เย็น”
“ก็ดีค้าบเป๊บ เย็นๆ ชื่นใจดี”
   เป๊บเอาน้ำส้มใส่แก้ว เดินมาที่เตียง เอาหลอดจ่อที่ปากผมครับ ผมก็ดูดๆๆ จนหมดแก้วเลยละ
“ที่รักทานเก่งจัง เป๊บรู้สึกดีครับ จะได้หายเร็วๆ แปลกใจมากๆ ตรงที่อาการเจ็บของที่รักช่วงฟื้นตอนเช้ากับตอนเที่ยงมันผิดกันเลยนะ อาการฟื้นตัวเร็วมากๆ”
“นั่นซิเป๊บโจ้ยังแปลกใจเลยว่าทำไมตัวเองถึงฟื้นตัวเร็วมาก..แถมยังอยากกินเยอะแยะเลย เหมือนกับว่าไม่ได้กินอะไรหลายวันอะครับ” ผมตอบเป๊บไป แต่ในใจพลางคิดว่า คงเป็นเพราะอำนาจพุทธบารมีของหลวงตาแน่เลยครับ ที่ทำให้ผมฟื้นตัวเร็วมาก
นอนคุยกับเป๊บไปสักพักจนเริ่มรู้สึกปวดฉี่ อยากเข้าห้องน้ำครับ
“เป๊บคร้าบบบ ปวดฉี่อะ อยากเข้าห้องน้ำ”
“ครับๆ ที่รักค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงนะ” เป๊บรีบพยุงผมลงจากเตียง รู้สึกขายังอ่อนแรงเลยครับ แต่พอเดินได้เพราะเป๊บออกแรงพยุงตัวผมไว้ เป๊บนี่แข็งแรงจริงๆ เลยน้า คิคิ
   ผมค่อยๆ เดินโดยมีเป๊บพยุงและลากเสาที่แขวนขวดน้ำเกลือไปเดินตามไปด้วยครับ จนเข้าไปในห้องน้ำ ยืนอยู่หน้าโถฉี่ จนผมนึกขึ้นได้
“แอะ เป๊บ ออกไปคอยข้างนอกซิ” ผมไล่เป๊บออกไป เพราะอะไรนะหรือครับ มันต้องควักมังกรออกมาฉี่นะเซ่ แล้วเป๊บมายืนมันต้องเห็นอะ อายค้าบบบบบ
“อ้าวที่รัก ถ้าเป๊บออกไปแล้วใครจะพยุงละครับ ที่รักยังยืนไม่แข็งแรงเลยนะ” เป๊บถามด้วยสีหน้าอินโนเซ้นมาก
“ก็...โจ้จะฉี่อะ...เป๊บยืนข้างๆ อายนี่ค้าบบ”
“อ๋อ...ฮ่าๆๆ อายอะไรครับที่รัก มังกรที่รักเป๊บก็เอาเข้าปากแล้ว เห็นหมดทั้งตัวแล้ว จะอายไปทำไมเนี่ย” เป๊บตอบมาผมเหวอเลยอะ พูดอ้อมๆ บ้างก็ได้ เข้าปงเข้าปากอะไรกันเนี่ย ทะลึ่งงงงง
   ด้วยความที่ปวดฉี่มากครับ ผมเลยตัดความอายออก ถ้าคิดให้ดีๆ มันก็จริงเหมือนที่เป๊บพูดอะนะ เห็นกันหมดแล้วจะอายอะไรกัน ดังนั้นผมก็ดึงกางเกงลงนิดนึง แล้วงัดมังกรน้อยออกมาฉี่
“มังกรที่รักตอนฉี่ดูใหญ่เหมือนกันนะ” เป๊บแซวครับ
“บ้าแล้ว..ทะลึ่งงงง ใหญ่ยังไงก็เล็กกว่าของเป๊บอะ” ผมตอบยิ้มๆ ไปครับ หน้าแดงโคตรรรรร
“ฮ่าๆๆๆ จริงหรือครับ งั้นเป๊บควักออกมาวัดดีกว่าว่าใครใหญ่กว่า” เป๊บพูดจบทำท่าควัก
“บ้าแล้วววววว ไม่ต้องมาทะลึ่งเลยนะ จะมาวัดอะไรกันอะ ทะลึ่งงงงง” ผมหน้าแดงแปร๊ดดด แฟนใครเนี่ย หื่นได้ทั้งวันนนนน ชิ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 28-07-2011 21:10:27

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 28-07-2011 21:28:54

พอโจ้ฟื้นขึ้นมานี่เป๊ปลั้นลามากมายเลยเนอะ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 28-07-2011 21:46:23

เป๊บน่ารักจังอะโจ้ ดูแลโจ้ดีมากเลย
อาการเจ็บหายได้ภายในเวลาอันสั้น และร่างกายของโจ้ฟื้นตัวได้เร็วแบบนี้
นอกจากจะด้วยบารมีพุทธคุณและบารมีของหลวงพ่อได้ช่วยแล้ว ดิฉันว่าเป็นผลจากกรรมดีของโจ้ด้วยแหละ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 28-07-2011 22:09:30

ฟ้าหลังฝนสวยงามดีจัง ยินดีด้วยจ้า   :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 29-07-2011 00:05:05

เป็บสุดยอดจริงๆ :laugh:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 29-07-2011 08:04:37

หวานกันมากเลยนะครับ
น่ารักอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 29-07-2011 13:23:16

อ๊ากน่ารักจริงๆด้วยอะ พี่เป๊ปพี่โจ้ น่ารักจังเลยคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 29-07-2011 16:21:24

สงสารเป็ปมาเลยค่ะ  แต่ยังไงโจ้ก็ฟื้นแล้ว o13

รอบทหวาน :impress2:  :oo1:  :pighaun: ค่ะ อิอิอิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 29-07-2011 17:34:05

555+

น่าร๊ากอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 29-07-2011 17:42:40

ดีใจด้วยน๊า ที่ฟื้นแล้ว
หลังจากนั้นต้องมีเรื่องเด็ดมาเล่าอีกแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 29-07-2011 20:33:16

ดีใจมากเลย ที่น้องโจ้ฟื้นแล้ว ตอนนั้นเป๊บคงจะดีใจมากๆ
ถึงรู้ว่าเหตุการณ์ผ่านมาแล้วแต่ก็อดที่จะลุ้นตามไปด้วยไม่ได้
 
พออ่านตอนล่าสุดแล้วสัมผัสได้ถึงความรักของโจ้กับทุกคน
มีทั้งความรักความห่วงใยให้กันและกัน น่ารักมากๆคะ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 29-07-2011 20:52:31

 :z1: :z1: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 24 การฟื้นตัวที่ดีขึ้น การดูแลแบบหื่นๆที่น่ารักของเป๊บ UP 28
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 29-07-2011 21:17:54

เป๊บหื่น โจ้ยังไม่หายน้า  ถ้าหายละค่อยจัดหนัก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 28/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-07-2011 00:16:29

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน วันนี้เอาตอนใหม่มาลงครับ ช่วงนี้ขยันเขียนมากๆ เลยอะครับ เพราะใกล้วันเกิดเป๊บแล้ว อยากให้เป๊บลองมาอ่านดู เลยเขียนตุนไว้เยอะคร้าบบ ลงตอนนี้เสร็จจะหายไปสองวันนะคร้าบ เพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปฮ่องกงกับเป๊บอะครับ คุณพ่อให้ไปดูบริษัทที่นั่น จริงๆ แล้วสั่งเป๊บนะแหละ แต่ขอตามไปด้วยกะช๊อปปิ้งกระจาย ฮ่าๆๆ ยังไงก็ติดตามอ่านกันนะครับ  :bye2: :pig4:

clubjets : ขอบคุณคร้าบที่ชอบเรื่องของพี่นะ พี่ขออวยพรให้น้องเจอคู่แท้นะค้าบบบ

ao16 : มาต่อให้แล้วคร้าบบบ

thejaoil : ช่ายค้าบบ ลั่นหล้าปนหื่นอะ ชิ

yayee2 : ใช่คับพี่ ดูแลดีมากๆ เลยละคับ น่ารักด้วย หล่อด้วย คิคิ

เฉาก๊วย : ขอบคุณคร้าบบบบบ

tawan : ฮ่าๆๆ ใช่คับ หื่นได้ทั้งวันอะ

-~iK@iZ_KunG~- : คร้าบบ หวานมากๆๆ อิอิ

nutto : ขอบคุณคร้าบบบบ

SeLoFENa : บทหวานใกล้มาแล้วละคับ ไม่รอดแล้วววว แงๆๆ

iamao12 : ขอบคุณคร้าบบบบ

yeyong : ครับพี่ เด็ดสุดๆ ฮ่าๆๆๆ

naiyana : ครับพี่ ผมโชคดีที่รอบตัวมีคนจริงใจและรักผมอะครับ

DE SaiKuNee :  :o8:

โจ๊กกุ้ง : ฮ่าๆๆ ตอนหน้ากลับบ้านจัดหนักเลยอะครับ แต่ตอนไปเสม็ด หนักกว่านะ อิอิ

ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยคร้าบบบ  :pig4:
โจ้กับเป๊บ  :pig4:


Chapter 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ
   
หลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ เป๊บก็เดินพยุงพาผมกลับมาที่เตียงครับ นอนพักได้สักแป๊บ คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิมก็กลับขึ้นมาจากการทานข้าว
“เพื่อนๆ กลับแล้วหรือลูก” แม่ผมถามครับ
“กลับแล้วครับแม่ ไปทานข้าวที่ไหนกันครับ” ผมถามแม่ครับ
“ห้องอาหารโรงพยาบาลข้างล่างลูก”
“ตกลงกับข้าวโรงพยาบาลอร่อยมั้ย” พ่อผมถามครับ
“ผมว่าน่าจะอร่อยนะครับพ่อ เห็นป้อนเข้าก็ปากก็หายหมด” เป๊บตอบแทนผมครับ
“เอ ตกลงที่อร่อยนะ กับข้าวโรงพยาบาลหรือคนป้อน ที่ดูน่าอร่อยอะ” เจ้าจิมแซว
“ไม่ต้องเลยไอ้น้องเพี้ยน กับข้าวอร่อยต่างหาก แบร่ๆ” ผมแขวะเจ้าจิมพร้อมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทั้งหมดขำผมพร้อมกันเลยอะ ชิ
   สิ้นเสียงหัวเราะประตูห้องพยาบาลก็เปิดออก คุณลุงหมอกับพยาบาลเดินเข้ามาในห้องครับ
“มาตรวจหรือครับคุณหมอ” พ่อผมถามครับ
“ไม่เชิงมาตรวจหรอกครับ พอดีผู้ป่วยต้องทำกายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อขา กับช่วงหน้าอกนะครับ” คุณลุงหมอตอบพ่อผมครับ และกันมาพูดกับผมว่า
“หลาน เดี๋ยวจะให้พยาบาลพาไปแผนกกายภาพบำบัดนะ จะได้กลับมาแข็งแรงเร็วๆ”
“ได้ครับ ขอบคุณครับคุณลุงหมอ” ผมตอบรับปากพร้อมยกมือไหว้ คุณลุงหมอรับไหว้ครับ
“เป๊บลูกไปเป็นเพื่อนโจ้นะ เดี๋ยวพ่อกับแม่และจิมจะกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำ จัดแจงธุระนะจ๊ะ จะมาอีกทีช่วงเย็นๆ นะ” แม่ผมบอกเป๊บครับ
“ได้ครับแม่ เดี๋ยวผมดูแลโจ้เองครับ” เป๊บยิ้มตอบรับคำแม่ไป
“โหยยยยพ่อกะแม่อะ ไม่เคยสนใจโจ้เล้ยยยย งอลลลแล้วววว” ผมเริ่มออดอ้อนอีกแล้วครับ
“อ้าว..ก็เรามีแฟนแล้วนี่น่า..พ่อกับแม่แค่ดูห่างๆ ก็พอ” พ่อผมแซวขึ้นมาอะ
“ฮ่าๆๆๆ” พ่อ แม่ จิม รวมถึง คุณลุงหมอกับพยาบาลหัวเราะพร้อมกันเลยอะ อะไรกันเนี่ยยยย ชิ
   
ทีมพยาบาลก็จัดแจงเตรียมผมไปห้องกายภาพบำบัดครับ เป๊บพยุงผมนั่งบนรถเข็น พยาบาลเอาน้ำเกลือมาแขวน ตอนแรกพยาบาลจะเข็นให้ แต่เป๊บปฏิเสธจะเป็นคนเข็นแทนครับ
   
พยาบาลก็เดินนำทางพาไปห้องกายภาพบำบัด ระหว่างทางเป๊บก็เข็นรถที่ผมนั่งมาเรื่อย ผมอยากจะบอกความรู้สึกว่า มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ เคยเห็นในละครที่คู่รักเข็นรถเวลาอีกฝ่ายเจ็บป่วยไม่สบาย ผมรู้สึกเฉยๆ นะ แต่ ณ เวลานี้ ผมตกอยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับตัวละคร รู้สึกดีมากๆ เลยครับ ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองเป๊บ เป๊บก็ยิ้มให้ มันดีมากๆ จนน้ำตาไหลเลยละครับ

“ที่รัก...ร้องไห้ทำไมครับ” เป๊บก้มตัวลงมาถามด้วยความตกใจ
“เปล่าครับเป๊บ...โจ้รู้สึกดีที่เป๊บมาดูแล อะครับ..เลยซึ้งนะ” ขี้แยอีกแล้วกรู อิอิ
“อย่าร้องนะครับที่รัก...เป๊บให้สัญญาแล้วไง..เราสองคนจะดูแลตลอดชีวิตนะ..รักนะครับ..” เป๊บพูดเบาๆ ข้างหูผมอะ พูดจบก็หอมแก้มฟอดใหญ่ บ้าแล้ววววว เขินนนนนนน คนอื่นเห็นหมดดดด แต่ก็ดีนะ...ฮิฮิ ผมยิ้มหน้าบ้านเลยอะ
   เดินมาสักพักก็ถึงห้องกายภาพบำบัดครับ คุณหมอประจำห้องกายภาพ บอกกับผมว่า จะทำกายภาพการเดินเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อขาที่อ่อนแรงก่อนครับ บุรุษพยาบาลกำลังจะมาพยุงผมแต่เป๊บบอกว่า ผมพยุงเอง สงสัยแอบหวง ฮ่าๆๆ
   การเริ่มต้นทำกายภาพบำบัด ผมต้องเข้าไปเดินในช่องที่มีเดิน มีราวให้ยึดไปตลอดทางอะครับ ผมเองก็พยายามลุกขึ้นนะ แต่ขาไม่มีแรงจริงๆ ด้วย เป๊บก็พยุงผมเดินตามหลังไปเรื่อยๆ จนผมเริ่มเดินทรงตัวได้ครับ คุณหมอก็ชมว่าเดินเก่งๆ ให้กำลังใจ จนขาผมเริ่มเดินดีขึ้น คุณหมอก็บอกให้พอก่อน คราวนี้ผมต้องไปนอนบนเตียง คุณหมอก็ยกแขนเพื่อทำกายภาพครับ พร้อมกับมีอุปกรณ์บางอย่างมียึดที่กระดูกซี่โครงช่วงหน้าอก เหมือนกับทำกายภาพกล้ามเนื้อช่วงหน้าอกด้วยนะครับ
   ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงการทำกายภาพก็เสร็จครับ พยาบาลจะเข็นรถกลับมาที่ห้องพัก เป๊บแจ้งไปว่าจะเข็นเองครับ พยาบาลก็ยิ้มให้แล้วก็เดินออกจากห้องกายภาพบำบัดไป ดังนั้น เป๊บก็เข็นรถที่ผมนั่งเดินกลับห้อง
“ที่รักทำกายภาพแล้วรู้สึกดีขึ้นมั้ย”
“ก็ดีขึ้นนะคับ แต่ตอนทำกายภาพช่วงหน้าอก ยังเจ็บๆ นิดๆ อะคับ”
“ยังไงก็ต้องขยันทำกายภาพนะ อดทนนิดนึง จะได้หายเร็วๆ นะคับ”
“คร้าบบบบ จะรีบหายเร็วๆ น้า” ผมแหงนหน้าตอบเป๊บและยิ้มให้ครับ
   กว่าจะเข็นมาถึงห้องพักก็ประมาณบ่ายสามแล้วละครับ เป๊บพยุงผมขึ้นไปนอนบนเตียง เปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อยๆ ส่วนเป๊บก็นอนบนโซฟาข้างๆ เตียงผมครับ เราสองคนนอนคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผมได้ยินเสียงกรนเบาๆ ของเป๊บ ผมหันไปมอง อ้าวหลับซะแล้ว คงเหนื่อยมากที่ดูแลผมทั้งวันอะครับ ผมนอนมองเป๊บไปยิ้มไป รู้สึกโชคดีที่มีเป๊บดูแลนะครับ ผมนอนคิดไปเรื่อยๆ ทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทบทวนเรื่องเหลือเชื่อที่ได้เจอมา ได้เจอคุณยาย ได้เจอหลวงตา คำทำนายของหลวงตาจะเป็นจริงตามที่ท่านบอกไว้ ว่าเป๊บคือเนื้อคู่ของเราหรือเนี่ย จนคิดไปถึงเรื่องผิดศีลข้อสาม ชาติที่แล้วเราไปทำใครมาน้า ผมขอโทษนะคร้าบบบ อโหสิกรรมให้ด้วยคร้าบบบ ยกมือไหว้บนเตียงนั่นละครับ ฮ่าๆๆ นอนคิดไปสักพักจนเผลอแอบหลับไปเหมือนกันครับ มารู้สึกตัวอีกที ก็...

“โจ้ครับๆ คุณลุงหมอมาตรวจร่างกาย ตื่นก่อนนะครับ” เป๊บเรียกผมพลางเขย่าตัวเบาๆ
“อื้อ..อือ..” ผมลืมตาขึ้นมาก็พบคุณลุงหมอกับพยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายครับ
“ลุงหมอขอตรวจร่างกายก่อนนะหลาน หลับลึกเหมือนกันนะเรา” ลุงหมอแซวครับ ผมยิ้มตอบ แอบเขินนนน อิอิ
   ลุงหมอก็ตรวจม่านตา ตรวจทั้งร่างกายเลยครับ พยาบาลก็วัดความดัน ดูขวดน้ำเกลือ จนการตรวจเสร็จสิ้น
“คุณลุงหมอครับ แฟนผมอาการเป็นยังไงบ้าง” เป๊บถามครับ
“ปกติหมดแล้วหลาน แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าอาการเมื่อวานกับวันนี้แตกต่างกันมากๆ ลุงหมอถือว่าเป็นความโชคดีของหลานโจ้มากๆ เลยนะ”
“ขอบคุณครับ คุณลุงหมอ” ผมยกมือไหว้คุณลุงหมอครับ
“ว่าแต่ ผมจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่อะครับ” ผมถามคุณลุงหมอครับ
“คณะแพทย์เห็นชอบว่าจะให้พักฟื้นประมาณ 5 วันนะหลาน แต่เท่าที่ลุงหมอดูอาการแล้ว คงต้องรอผลจากฝ่ายกายภาพบำบัดนะ ถ้ากล้ามเนื้อกลับมาแข็งแรงจะให้กลับบ้านเร็วขึ้นนะ”
“ดีจังเลยครับ ขอบคุณลุงหมอมากนะครับ” เป๊บยิ้มร่าพร้อมยกมือไหว้คุณลุงหมอครับ
   ผมเองก็รู้สึกสบายใจนะครับ ที่อาการเจ็บดีขึ้นมาก คุณลุงหมอกับพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้ว เป๊บก็ถามว่า
“ที่รักอยากทานน้ำส้มหรืออะไรมั้ย เดี๋ยวเป๊บลงไปซื้อให้” เป๊บถามพร้อมเอามือมาลูบหัวอะ
“ก็ดีนะครับเป๊บ เอาน้ำส้มคั้นกับขนมเค๊กอะ” ผมสั่งเป๊บครับ
“ได้ครับๆ เดี๋ยวเป๊บลงไปซื้อให้นะ” เป๊บรับคำสั่งก็รีบเดินลงไปด้านล่างครับ

   เป๊บเดินออกไปได้สักห้านาที ประตูห้องก็เปิด พี่ปริมกับพี่ปันก็เดินเข้ามาเยี่ยมผมครับ

“เป็นไงสะใภ้เหล็ก หายดียัง” พี่ปริมยิ้มหล่อมาตั้งแต่หน้าประตูเลยอะ แซวผมด้วย
“เอ น่าจะหายแล้วนะ หน้าตาสดชื่อขาวใสเนียนกิ๊กเหมือนเดิมแล้วนี่” พี่ปันยิ้มแซวผมครับ โห ยิ้มหล่อโคตร มิน่าได้ฉายา ยิ้มพิฆาต อะ
“สวัสดีครับพี่ปริม พี่ปัน อาการดีขึ้นแล้วครับ” ผมยกมือไหว้พี่ทั้งสอง
“ดีจังที่หายดีแล้ว พี่ซื้อของมาเยี่ยมเพียบ มีรังนก ซุปไก่สกัด โสมเกาหลี ผลไม้ ขนมปัง นม ฯลฯ” พี่ปริมพูดร่ายยาวของที่นำมาเยี่ยมครับ
“รังเป็ดก็มีนะสะใภ้เหล็ก” พี่ปันพูดขึ้นมา
“แอะ มีรังเป็ดด้วยหรือครับ มันคืออะไรอะ” ผมทำหน้างงๆ  สงสัยว่ารังเป็ดมีด้วยหรือ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่ปริมกับพี่ปันหัวเราะพร้อมกัน
“พี่แซวเล่นนะ สะใภ้เหล็ก ใครจะทำรังเป็ดมาขายละ ฮ่าๆๆ ว่าแต่เวลาที่น้องทำหน้างงดูน่ารักนะ มิน่าเจ้าเป๊บมันถึงหลงนักหลงหนา” พี่ปันแซวผมครับ
   พี่น้องคู่นี้จริงๆ เล้ย ชอบแกล้งผมอะ มิน่าเป๊บติดมาจากสองคนนี่แหละ ชิ
“พี่อะ ผมนอนเจ็บอยู่นะ ชอบมาแกล้งอะ แล้วเลิกเรียกสะใภ้เหล็กด้วย ผมยังไม่มีอะไรกับเป๊บนะ ชิ” ผมตอบแบบงอนๆ
“โอ๋ๆๆๆ อย่างอนๆๆ พี่ล้อเล่นเอง กับไอ้ตัวแสบตอนนี้ยังไม่มีอะไรกัน แต่ในอนาคตน้องก็ต้องโดนมันงาบอยู่ดี พี่เลยเรียกสะใภ้ล่วงหน้าเลยไง” พี่ปริมพูดขึ้นมาครับ
“ช่ายยยย เวลามันงาบน้องจะเสียวขาดใจตายยยย” พี่ปันแหย่อีก
“บ้าแล้วววววว...ทะลึ่งงงงงงทั้งคู่เล้ยยยย...” ผมดุพี่ทั้งสองแต่หน้าแดงแปร๊ดดด เขินอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ขำพร้อมกันอีกละ ชิ

“ที่รัก..ของที่สั่งได้แล้วคร้าบบบบ” เป๊บเปิดประตูเข้ามาพร้อมตะโกนบอกครับ
“อ้าว....พี่ปริมพี่ปันมานานยังครับเนี่ย...แล้วนี่ไปแกล้งอะไรแฟนผมอะ นั่งหน้าแดงอยู่นั่น” เป๊บทำหน้าเอ๋อเมื่อเห็นพี่ปริมพี่ปัน พอหันมามองหน้าผมที่หน้าแดงแปร๊ด เลยหันไปถามพี่ทั้งสอง
“เปล๊า....พี่แค่แซวเมียแกเอง แต่เขินง่ายชะมัด นั่งหน้าแดงตลอดดดด” พี่ปริมตอบเป๊บด้วยหน้าตาแบบไม่รู้เรื่องอะครับ กะล่อนจริง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พี่ปริมกับพี่ปันหัวเราะพร้อมกันอีก
“ฮ่าๆๆ...แล้วไป พี่อย่าแกล้งมาก แฟนผมเขินง่ายนะ”
“ทำหวงไปได้ไอ้ตัวแสบ..แล้วนี่ลงไปซื้ออะไรให้เมียละนั่น” พี่ปันแซว
“บอกแล้วว่าไม่ใช่เมียอะ...ชิ” ผมพูดแบบงอนๆ
“เห็นมะไอ้ตัวแสบ เถียงพี่ไม่ตกฝาก วันไหนจับกดพี่ฝากจัดการสามรอบ” พี่ปันบอกเป๊บครับ
“ทำไมต้องสามรอบวะปัน” พี่ปริมถาม
“โหพี่ปริม ก็เผื่อพี่หนึ่งรอบ ของผมหนึ่งรอบ และของไอ้ตัวแสบหนึ่งรอบ รวมเป็นสามรอบ” พี่ปันอธิบาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ทั้งสามพี่น้องหัวเราะพร้อมกัน
   ผมละนอนหน้าแดงงงงงง ไอ้สามพี่น้องนี่มันหื่นกันทั้งบ้านรึไงเนี่ยยยยยย โว้ยยยยยย
   หลังจากที่แซวผมพอหอมปากหอมคอ เป๊บก็เอาน้ำส้มกับขนมเค๊กมาป้อนให้ผมครับ ตอนแรกผมบอกเป๊บว่าจะกินเอง แต่เป๊บไม่ยอม จะป้อนให้ ผมก็เลยยอมๆ ไป นานๆมีคนเอาใจ ฮิฮิ พี่ปริมกับพี่ปันก็กินขนมของฝากที่ซื้อมาเยี่ยมผม ผมก็คิดว่าตกลงซื้อมากินเองหรือเยี่ยม ชิ พี่บ้า งอนนนน แถมพี่ปันยังมาแย่งน้ำส้มกับขนมของผมอีกอะ ตัวแสบจริงๆๆ ชิ พี่ปริมพี่ปันกินขนมไปนั่งหัวเราะกับรายการทางทีวีไป เป๊บก็ป้อนเค๊กผมไปด้วยคุยไป อร่อยจัง มีความสุข ฮ่าๆๆ
“ที่รัก เค๊กเลอะมุมปากหมดแล้ว”
“แอะ ตรงไหน อะค้าบ” ผมก็เอามือจับๆ แถวๆ มุมปาก
“อยู่นิ่งๆ ครับ เดี๋ยวเป๊บเช็ดให้นะ”
   ผมตกใจมากกกกกกก ทำไมนะหรือครับ ก็เป๊บเช็ดด้วยปากของเป๊บเองอะ เอาลิ้นมาเลียครีมเค๊กตรงที่เลอะมุมปากผมอะครับ
“บ้าแล้วววว....เป๊บ ทำอะไรแบบนั้นอะ” ผมดุเป๊บเบาๆ ครับ
“ก็เช็ดให้ไงครับ...ไม่รักไม่ทำให้แบบนี้หรอก” เป๊บตอบผมด้วยแววตาหวานซึ้ง โห นี่ถ้าผมไม่นอนเจ็บ คงมีเหตุได้เสียกันแน่อะ อ๊ากกกกกกก
“มีอะไรกันสองคนนั้นอะ” พี่ปริมละสายตาจากโทรทัศน์แล้วหันมาถามผมกับเป๊บ พี่ปันก็หันมามองด้วย
“ไม่มีอะไรครับพี่ โจ้เค้าดื้อเลยสั่งสอนไปนะครับ” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ ผมนอนหน้าแดงงงงง บ้าจริงงงงงง
“แล้วไป นึกว่าจะจับกด” พี่ปริมแซว พี่ปันยิ้ม แล้วพี่ทั้งสองกันกลับไปดูทีวีต่อ
   โห คิดได้ไงอะว่าน้องชายตัวเองจะจับกดต่อหน้าสาธารณะชน หื่นจริงๆ บรรดา พี่ๆ ของไอ้คิงคองเนี่ยยยย ชิ
   ประมาณ 5 โมงเย็น เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลนำอาหารมื้อเย็นมาส่งครับ เป๊บก็จัดการเอาโต๊ะมาเสียบไว้ที่เตียง เตรียมตัวจะป้อนให้ผมครับ
“เอ้อไอ้เสือ น้องสะใภ้เหล็ก พี่กับปันไปก่อนนะ” พี่ปริมบอกผมกับเป๊บครับ
“อ้าวทำไมเรีบกลับจังพี่ แล้วจะไปไหนกันครับ” เป๊บถามพี่ทั้งสองครับ
“พี่ไปดูงานที่เชียงใหม่ เครื่องออกสี่ทุ่มครึ่งเนี่ย ส่วนเจ้าปันจะไปดูงานที่ภูเก็ต เครื่องออกสามทุ่มครึ่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆ พี่บินกลับมา” พี่ปริมร่ายยาวครับ
“ใช่ ดูแลน้องสะใภ้เหล็กให้ดีละเจ้าตัวแสบ” พี่ปันเสริมครับ
“ครับพี่ เดินทางดีๆ ครับ” เป๊บยิ้มให้พี่ปริมกับพี่ปัน
“เดินทางโชคดีครับ” ผมโบกมือลาพี่ทั้งสอง
“ขอบใจๆ เออแล้วพี่สองคนไม่อยู่ อย่าจับกดกันละ อายหมอเค้า” พี่ปันพูดขึ้นมาครับ
“บ้าแล้ววววววว ใครจะทำแบบนั้นละพี่” ผมแหกปากขึ้นมาด้วยความเขิน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ...ไปละๆ” พี่ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน แล้วก็เดินออกจากห้องไป
“พี่ใครเนี่ย หื่นตลอดเวลาอะ” พี่หันไปดุเป๊บ
“อะไรครับที่รัก เป๊บไม่ได้หื่นนะ ในพี่น้องสามคนเป๊บหื่นน้อยสุดแล้วนะ” เป๊บแก้ตัวทำหน้าตาน่ารักมาก
“จริงอะ” ผมแทบไม่เชื่อเอาเล้ย ขนาดหื่นน้อยสุดยังขนาดนี้ แล้วพี่ปริมกับพี่ปันจะขนาดไหน คิดเอง สรุปเอง หน้าแดงแปร๊ดดด
“ที่รักเป็นอะไรอะ...ทำไมหน้าแดง ไม่สบายไข้ขึ้นหรือเปล่า” เป๊บดูตกใจเอามือมาอังที่หน้าผากผมอะ
“เปล่าคร้าบบบบ...หิวแล้วววววๆๆ” ผมเปลี่ยนเรื่องครับ ฮ่าๆๆ
   เป๊บก็เริ่มป้อนข้าวผมอะครับ กับข้าวโรงพยาบาลอร่อยจังเลยน้า แถมคนป้อนหล่อมากๆ ฮ่าๆๆ ราวกับว่าจ้างนายแบบมาป้อนอะ ผมก็ทานไป เป๊บก็ไปป้อน คุยกันเรื่อยๆ ครับ ทานไปสักพักกับข้าวหมดถาด เป๊บก็แซวๆ ว่าออกจากโรงพยาบาลพุงยื่นแน่ แต่เป๊บไม่ลืมหยอดคำหวานอะน้า ถึงจะอ้วนยังไงก็รัก ดูซิ แฟนใครเนี่ย ปากหวานชะมัด อิอิ
“ที่รักทานอะไรเพิ่มมั้ยครับ ผลไม้ รังนก รังเป็ด มีเยอะเลยนะ”
“แอะ บ้าแล้วว ไม่มีรังเป็ดดดด” นิสัยเหมือนพี่ทั้งสองจริงๆ เล้ยยยย
“ฮ่าๆๆๆๆ..เป๊บล้อเล่นนะครับ..ทานรังนกมั้ยครับ” เป๊บถามครับ
“ก็ดีนะค้าบบ...แกะให้หน่อยๆๆ..ขอหนึ่งขวด” ผมทำหน้าอ้อนๆ เป๊บอะ
   เป๊บก็เปิดรังนกมาให้ขวดนึงครับ ผมก็กรอกเข้าปากจนหมดขวด
“อร่อยมั้ยที่รัก เอาอีกขวดมั้ยครับ”
“พอแล้วค้าบบ แล้วเป๊บไม่ทานข้าวหรือค้าบ” ผมเริ่มเป็นห่วงเป๊บแล้ว
“ยังไม่ค่อยหิวเลยที่รัก เห็นที่รักอิ่มเป๊บก็ดีใจแล้ว หายหิวแล้ว”
“โหหห เว่อร์อะ ไม่เอานะลงไปทานข้าวเลย โจ้อยู่คนเดียวได้ ลงไปทานเลยค้าบ” ผมสั่งเชิงดุๆ เป๊บ
“ครับๆ งั้นเป๊บลงไปทานข้าวก่อนนะ ที่รักดูทีวีไปพลางนะครับ”
“ค้าบบบบบ” ผมตอบเป๊บไป เป๊บเดินมาจุ๊บหน้าผากทีนึงก่อนลงไปทานข้าว น่ารักจริงๆ เล้ย แฟนใครเนี่ยยยยยย

   ระหว่างที่เป๊บลงไปทานข้าว ผมก็นอนดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ ครับ จนมีเสียงเคาะประตู ผมเข้าใจอาจจะเป็นคุณลุงหมอหรือไม่ก็พยาบาลเข้ามาตรวจร่างกาย แต่ไม่ใช่เลยครับ คนที่เข้ามาภายในห้อง คือ คุณพ่อ คุณแม่ ของเป๊บ รวมกับลูกน้องที่ติดตามสามคน ผมตกใจมากครับ ไม่คิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บจะเข้ามาในจังหวะที่เป๊บไม่อยู่ ผมคิดในสมองเลยนะครับว่า งานนี้กรูซวยแล้วววววว

“สะ..สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า” ผมยกมือไหว้ พร้อมทำหน้าตกใจ
   คุณพ่อกับคุณแม่เป๊บรับไหว้ครับ
“อาการเจ็บของเธอเป็นยังไงบ้าง” คุณพ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ
“เอ่อ..ก็..คุณลุงหมอบอกว่าหายเกือบเป็นปกติแล้วครับ วันมะรืนนี้น่าจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว..เอ่อ..ว่าแต่คุณลุงไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ยครับ” ผมตอบคุณพ่อเป๊บไป และถามกลับด้วยความเป็นห่วงครับ
“ชั้นสบายดี...ก็เธอช่วยชั้นไว้” คุณพ่อเป๊บพูดจบก็เงียบๆ ไป
“พวกเธอออกไปคอยข้างนอกก่อน คุณท่านจะคุยธุระส่วนตัว” คุณแม่เป๊บหันไปสั่งลูกน้องของคุณพ่อเป๊บครับ
“ครับคุณผู้หญิง” ลูกน้องรับคำก็เดินออกจากห้องไป
“คุณคะ มีอะไรก็ค่อยๆ พูด ปรับความเข้าใจกันนะคะ ชั้นไปคอยข้างนอกนะ” คุณแม่แตะไหล่คุณพ่อแล้วเดินออกไปคอยข้างนอกห้องครับ
“ชั้นขอถามเธอเรื่องนึงได้มั้ย” คุณพ่อเป๊บเริ่มคุยกับผมแล้วครับ บรรยากาศดูเครียดอะ
“ดะ..ได้..คะ..ครับ” ผมตอบตะกุกตะกัก แอบกลัวคุณพ่อครับ
“ไม่ต้องกลัวชั้นหรอก ชั้นอยากถามเธอว่า เรื่องในคืนนั้นเธอเข้ามาช่วยชั้นเพราะอะไร” คุณพ่อเป๊บถามผม พร้อมทำสายตาดุๆ ใส่ด้วยอะค้าบบ แงๆๆ กลัวอะ
“เอ่อ..คุณลุงครับ..เรื่องในคืนนั้นผมขอตอบด้วยความจริงใจว่า คุณลุงคือคุณพ่อของเป๊บซึ่งเป็นคนที่ผมรักมากที่สุด ผมคงทนไม่ได้ถ้าหากปล่อยให้คุณลุงบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป ผมจึงเลือกที่จะให้ตัวเองบาดเจ็บหรือตายแทนดีกว่า คุณลุงครับ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมันวิปริตผิดเพศ แต่ถ้าคุณลุงจะให้ผมเลิกรักเป๊บ ผมคงทำไม่ได้ครับ แต่ถ้าคุณลุงบังคับให้ผมทำ ผมขอเวลาสัก....” ผมยังพูดไม่ทันจบคุณพ่อเป๊บก็พูดแทรกขึ้นมา
“ชั้นยังไม่ได้พูดเรื่องที่เธอต้องเลิกกับลูกชายชั้นนี่...แล้วตอนช่วยชั้นทำไมเธอไม่คิดถึงตัวเองหรือคุณพ่อคุณแม่ของเธอบ้าง”
“ไม่ใช่ผมไม่คิดถึงนะครับ ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นผมคิดถึงครอบครัวของผมมากๆ แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าในคืนนั้นคุณลุงบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป ครอบครัวของผมคงไม่ดีใจแน่ที่ผมเอาตัวรอดคนเดียว รวมถึงผมทนไม่ได้ที่เป๊บจะต้องเสียใจเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นครับ” ผมตอบคุณพ่อเป๊บไปด้วยแววตาที่มุ่งมั่นและจริงใจ ผมสังเกตเห็นคุณพ่อเป๊บตาแดงๆ ด้วยครับ
“ชั้นดีใจนะที่เป๊บได้คนดีๆ แบบเธอเป็นแฟน” พ่อเป๊บเดินเข้ามาด้านข้างของเตียงครับ
“พ่อขอโทษนะลูก....พ่อผิดเอง...พ่อเป็นคนเริ่มต้นเรื่องราวทั้งหมด” คุณพ่อเป๊บเอื้อมมือมาจับศรีษะผมครับ ตาแดงเหมือนจะร้องไห้เลยอะครับ
“คุณลุงครับ...อย่าโทษตัวเองเลยนะครับ..ผมผิดเองที่เลือกเกิดไม่ได้และมารักกับเป๊บนะครับ” ผมเริ่มน้ำตาไหลแล้วครับ
“เลิกเรียกลุงได้แล้ว....เรียกพ่อได้แล้วลูก..พ่อขอบคุณมากๆ นะ ที่ช่วยพ่อในคืนนั้น..ขอบคุณมากลูก” คุณพ่อเป๊บขอโทษผมครับ พร้อมกับเอามือโอบไหล่กอดผม จนศรีษะผมไปอยู่ที่หน้าอกคุณพ่อเป๊บอะครับ
“ครับคุณพ่อ...ขอบคุณครับ...ฮึกๆๆๆ....ฮือๆๆ......” ผมน้ำตาไหลไปแล้วคร้าบบบบ

   ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออก

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 30-07-2011 00:46:14

คุณพ่อเป๊บได้เข้าใจความรักของโจ้กับเป๊บแล้ว ดีใจด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 30-07-2011 00:52:04

จิ้มไม่ทัน ฮ่าๆๆ
ลูกสะใภ้กับพ่อตาดีกันแล้ว อิอิ
ว่าแต่ใครมาเคาะประตูหว่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: Ilesa ที่ 30-07-2011 10:23:15

เปลี่ยนคำเรียกได้แล้ว

พ่อเป๊บเข้าใจแล้วซินะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 30-07-2011 12:28:26

หวานซะ...น้ำตาลอายเลยนะเนี่ย :o8:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 30-07-2011 15:22:07

เย่ๆๆๆ

พ่อแป๊บเข้าใจแร้วววว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 30-07-2011 15:42:28

ดีแล้วๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 30-07-2011 17:23:45

ดีใจที่พ่อเป็บยอมรับแล้วนะ  จากนี้ท่าจะสวีทกว่าเดิมอีกนะนี่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 30-07-2011 20:54:48

สามพี่น้องบ้านนี้เค้าน่ารักทุกคนเลยนะ
(แม้จะหื่นไปบ้าง แต่หื่นก็ดีไม่ใช่เหรอโจ้ อิ อิ)
พ่อของเป๊บต้องซึ้งใจในความดี เสียสละ และกล้าหาญของโจ้อยู่แล้วล่ะ
หมดเคราะห์หมดโศกซะทีเนาะโจ้ ถ้าพี่เป็นเป๊บนะยิ่งจะรักโจ้เป็นที่สุดของที่สุดล่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 30-07-2011 20:57:36

ลูกบ้านนี้ต้อนรับสะใภ้กันได้หื่นมากกกกกก   :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 30-07-2011 21:09:35

คุณพ่อเริ่มยอมรับแล้ว ดีใจด้วย  :mc4: o13 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-07-2011 21:29:46

หายละ ดีใจด้วยอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 31-07-2011 01:52:01

^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 31-07-2011 04:10:46

 :impress3: :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 31-07-2011 08:34:28

หายไปเรยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: doll@love ที่ 31-07-2011 17:36:26

โอ้ว อ่านแล้วซึ้งมากๆเลยเลยนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา อิอิ

เพลงมากกว่ารัก ของ โรศ ศิรินทิพย์ จ้า

คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
หากว่าเธอนั้นคือความรัก
ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ…ฉันคือเธอ…

มาต่ตอนต่อไปไวๆๆๆๆน้า  :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 31-07-2011 22:12:30

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองรักกันไปนานๆเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 01-08-2011 19:45:43

คิดถึงน้องโจ้ งานยุ่งหรือเปล่าเงียบหายไปเลย
ยังไงก็พักผ่อนบ้างนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
แล้วถ้ามีเวลาว่างก็มาต่อตอนต่อไปนะคะ
FC รออยู่จ้า  :impress3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: ปาย ที่ 02-08-2011 20:18:21

 :-[ :impress2: :man1:ดีใจมากที่ได้อ่านคงเป็นพรมลิขิตหรือว่าทำบุญร่วมกันมารักกันมากนะ:call:
จากปาย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 02-08-2011 20:31:21

ยังไม่มาอีกหรอ เดี๋ยวขาดตอนนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: SeLoFENa ที่ 03-08-2011 00:37:41

 :laugh:เย้ๆๆๆ ดีๆกันละ เป็ปหวานซะ

 o13


(แอบกระซิบ ขอโทษนะคะมีคำ1ที่เห็นผิดอยู่เลยมากระซิบๆ คำว่าหน้าบานอะค่ะ มันเป็นหน้าบ้านเจ้าค่ะ ตอนที่ไปห้องกายภาพบำบัดอะค่ะ)


 :z13: :z13:ในที่สุดก็ผ่านพ้นอุปสรรค  :monkeysad: รักๆๆๆกัน  :o8:  ขอให้อย่ามีอุปสรรคอีกเลยเจ้าค่าาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ UP 30/7/5
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 03-08-2011 17:43:37

รอนานแล้วน้าาาาาาาาาาาาาา :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-08-2011 23:28:15

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน ขอโทษมากๆ เลยคร้าบที่หายไปหลายวัน จริงๆ กลับจากฮ่องกงมาตั้งแต่วันอาทิตย์แล้วละค้าบ พอดีเกิดเรื่องเครียดๆ ผมกับเป๊บเลยต้องแก้ไขปัญหากันใหญ่ ตอนนี้ก็ลงตัวหมดแล้วคร้าบบ สำหรับตอนนี้อาจจะไม่ยาวมาก แต่ก็พยายามเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นนะครับ อิอิ มีหื่นๆ นิดๆ ด้วยน้า ติดตามอ่านเลยคร้าบบบบ

yeyong : ขอบคุณคร้าบบบ

-~iK@iZ_KunG~- : ฮ่าๆๆ ดีกันแ้ล้วคร้าบบบ ติดตามอ่านเลยครับว่าใครมาเปิดประตูอะ

Ilesa : คร้าบเข้าใจแล้วคร้าบบบ

tawan : หวานมากๆ คร้าบบบ อิอิ

iamao12 : คร้าบขอบคุณคร้าบบบ

thejaoil : ขอบคุณคร้าบบบ

โจ๊กกุ้ง : สวีทหนักหน่วงเลยคร้าบบบ

yayee2 : คร้าบพี่ คุณพ่อเป๊บบอกว่า ผมใจเด็ดมากกล้าหาญกว่าผู้ชายบางคนอีกอะ กลายเป็นว่าตอนนี้คุณพ่อเป๊บรักผมเหมือนลูกอีกคนไปแล้วละคร้าบบบ ฮ่าๆๆๆ

เฉาก๊วย : ใช่ครับ หื่นมากๆ อะ

ao16 : ขอบคุณคร้าบบบบ

p_phai : ขอบคุณคร้าบบบบ

SoN : ขอบคุณคร้าบบบบ

DE SaiKuNee :  :-[

doll@love : ขอบคุณมากๆ สำหรับเพลงคร้าบบบ  :pig4:

 Capricorn : ขอบคุณคร้าบบบบ

naiyana : กลับมาแล้วครับพี่คร้าบบบบ

ปาย : ขอบคุณคร้าบบบ

SeLoFENa : ขอบคุณคร้าบบบ

ขอบคุณทุกท่านเลยคร้าบบบ   :pig4: :pig4:

โจ้กับเป๊บ  :pig4:


Chapter 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออก เป๊บเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับคุณแม่ที่เดินตามหลังมาครับ
“โจ้..โจ้..เอ่อ....” เป๊บเดินพรวดเข้ามาแต่ก็หยุดชะงักเพราะเห็นคุณพ่อกอดผมไว้แล้ว ส่วนคุณแม่เดินตามมาทีหลัง เห็นคุณพ่อกอดผมแล้วก็ยิ้ม
 “คุณคะ ปรับความเข้าใจกับลูกโจ้เรียบร้อยแล้วนะคะ” คุณแม่ถามคุณพ่อครับ
“เรียบร้อยแล้วละคุณ เข้าใจกันเรียบร้อยทุกอย่างเลย” คุณพ่อตอบคุณแม่แล้วยิ้ม และก้มหน้าลงมายิ้มกับผมด้วย
“เอ่อแด๊ดครับ หมายความว่า แด๊ดกับโจ้ เข้าใจกันแล้วหรือครับ” เป๊บทำหน้างงๆ ปนตกใจ
“ใช่ พ่อกับโจ้ เข้าใจกันแล้ว ดังนั้นหน้าที่ของแกเจ้าเป๊บ คือ ดูแลลูกสะใภ้พ่อให้ดี เข้าใจมั้ย” พ่อปรับน้ำเสียงดุๆ สั่งเป๊บ เป๊บยิ้มกว้างเลยครับ
“แสดงว่า แด๊ดยอมรับโจ้แล้วใช่มั้ยครับ” เป๊บทำหน้าตาดีใจมาก
“อ้าวลูกคนนี้นี่ เข้าใจอะไรยากจริง” พ่อแซวเป๊บอะครับ
“เย้.....รักแด๊ดที่สุดเลยยยยยย” เป๊บวิ่งเข้ามากอดพ่อ หอมแก้มพ่อสองที
“พอเลยๆๆ ไม่ต้องมาประจบเลย ไปอี๋อ๋อกับแฟนแกโน่นนน” คุณพ่อปฏิเสธ แต่หน้าตาดีใจที่ลูกมาอ้อนนะนั่น ฮ่าๆๆ
   ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่า ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสจริงด้วย สถานการณ์ที่เคยดูเลวร้ายกลับเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น
“แล้วนี่ลูกโจ้ทานอะไรหรือยัง กินรังเป็ดมั้ย” พ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ ผมทำหน้าเหวอๆ ไอ้ที่ทำหน้าเหวอคือ รู้เลยว่าสามพี่น้องจอมหื่นเนี่ย ได้สายพันธ์แบบนี้มาจากใครอะ ฮ่าๆๆๆ
“แด๊ด มุขนี้พี่ปริมกับพี่ปันเล่นไปแล้วครับ”
“อ้าวหรือ ว้า กะจะให้ขำสักหน่อย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คุณแม่เป๊บ เป๊บและผม หัวเราะพร้อมกันเลยครับ
   สิ้นเสียงหัวเราะประตูห้องก็เปิด คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิม มาเยี่ยมผมครับ ทั้งสามคนเดินเข้ามาในห้องต่างก็ทักทายคุณพ่อคุณแม่ของเป๊บ บรรยากาศดูเป็นกันเองมาก ผมแอบเห็นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกันถูกคอครับ กลายเป็นว่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่เดินเข้าไปในห้องรับแขกเพื่อนั่งพูดคุยกันซะงั้น บริเวณเตียงผมก็เหลือเป๊บกับเจ้าจิมละครับ
“เฮีย ทานข้าวยังเนี่ย” น้องผมเอ่ยถามขึ้นมา
“เรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่เอาอาหารมาส่งตอนเย็น เลยหม่ำซะเรียบ” ผมตอบจิม
“นั่นซิจิม พี่ป้อนอะไรเข้าปากก็หายหมด กินเกลี้ยง” เป๊บเสริม
“โห ไอ้ที่กินเยอะเป็นเพราะอร่อยหรือคนป้อนหล่ออะ” จิมแซว
“อะไรอะ...อาหารอร่อยต่างหาก..แบร่ๆ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บกับจิม
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บกับจิมหัวเราะพร้อมกันครับ
   ผมหันไปมองบรรดาคุณพ่อคุณแม่ เห็นคุยกันถูกคอมากๆ หัวเราะคิกคัก เอ..เริ่มแอบใจไม่ดี คุยอะไรกันหว่า เป๊บกับจิมก็คุยกันตามประสาผู้ชายครับ สักพัก ฉัตร ทราย เบิด ก็มาเยี่ยมครับ

“เป็นไงบ้างอีหอย หายเจ็บยังเนี่ย” ฉัตรเดินปรี่มาที่ข้างเตียง พร้อมถามผมครับ
“ดีขึ้นแล้วเมิงงงง พรุ่งนี้ทำกายภาพบำบัดอีกรอบ มะรืนน่าจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”
“เออดีแล้ว อาการดีเพราะมีนายแบบดูแลหรือเปล่า” เบิดแซวผมครับ
“สงสัยจะใช่ละเบิด ฮ่าๆๆ” ผมตอบเบิดไปหัวเราะไปครับ
“แล้วนี่พ่อหนุ่มคนนั้นที่นั่งข้างแฟนเธอ คือใครยะ” ทรายหันมาถามผมครับ
“อ๋อ น้องเราเองอะทราย จิม นี่พี่ทราย” ผมแนะนำจิมให้ทรายรู้จักครับ
“สวัสดีครับ” จิมกล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้ครับ
“สวัสดีค้าน้องขา ตายละ หล่อจังนะเนี่ย” ทรายรับไหว้พร้อมชมครับ
“โถๆๆๆๆ อีทรายยยยย จะแดกเด็กหรือไงเมิง ปล่อยน้องเค้าไปเห้อ ให้เด็กมันมีอนาคตตตตต” ฉัตรแขวะทรายครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” เราทั้งหมดหัวเราะพร้อมกันเลยอะ
“กรูว่า เข้าไปสวัสดีบรรดาคุณพ่อคุณแม่ดีกว่ามั้ย” เบิดเสนอขึ้นมา
“เออดีๆๆ” ฉัตรรับคำครับ
   พวกเพื่อนๆ ก็เข้าไปในห้องรับแขก ผมเห็นยกมือไหว้บรรดาคุณพ่อคุณแม่ แล้วคุยอะไรอีกนิดหน่อยครับ เพื่อนๆ ออกมาจากห้องก็นั่งคุยกับผมไป แหย่กันไปบ้าง บรรยากาศดูสนุกมาก มีความสุขจังเลยครับ จนกระทั่งเวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง พยาบาลเดินเข้ามาตรวจร่างกาย แล้วก็ปลดสายน้ำเกลือออก เพราะคุณหมอบอกว่าอาการโดยรวมดีขึ้นมากไม่ต้องให้น้ำเกลือแล้ว พร้อมกับแนะนำว่า ได้เวลาที่ผู้ป่วยพักผ่อนแล้ว บรรดาคุณพ่อคุณแม่กับเพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับบ้านครับ
“แอะ พ่อค้าบแม่ค้าบบบ ทำไมไม่นอนเฝ้าผมอะ” ผมอ้อนขึ้นมาครับ
“ตายละลูกคนนี้ พูดอะไรออกมา อาการก็ดีขึ้นแล้ว แม่ว่าให้ลูกเขยแม่เฝ้าดีกว่าจ๊ะ” โห คุณแม่ผม พูดเหมือนห่วงลูก งอนนนนนน
“ใช่ พ่อว่าให้เป๊บเฝ้านะแหละ มีอะไรจะได้ดูแลได้” คุณพ่อเป๊บย้ำขึ้นมาครับ แล้วหันไปบอกเป๊บว่า
“ดูแลสะใภ้พ่อให้ดีละ เข้าใจมั้ยไอ้ตัวแสบบบ”
“คร้าบแด๊ดดดด จะดูแลสุดชีวิตเลยคร้าบบบ” เป๊บรับคำตกลงพร้อมยิ้มกว้างงงง
“ฮ่าๆๆๆ” ทั้งห้องหัวเราะพร้อมกันเลยครับ
   คนที่มาเยี่ยมผมทั้งหมดต่างก็ทยอยเดินออกจากห้องครับ พอออกไปกันหมดเป๊บก็กดล๊อคประตู ก็เหลือเป๊บที่เฝ้าผมอยู่ เป๊บก็เปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อย ส่วนผมก็นอนคุยไปเรื่อยๆ ครับ คุยไปคุยมาก็ย้อนมาในวันที่เกิดอุบัติเหตุ
“เป๊บคร้าบบ วันที่เกิดเรื่องอะ ตอนต้นสนจะล้มทับโจ้อะ โจ้เห็นเหรียญหลวงปู่ทวดเปล่งแสงด้วยอะครับ” ผมเล่าเป๊บ จนเป๊บละสายตาจากโทรทัศน์มามองผมเลยละครับ
“จริงหรือโจ้ ในตอนนั้นเป๊บตกใจมากเลยนะ เป๊บยังจำได้ติดตาว่าต้นสนล้มฟาดตัวโจ้แรงมาก ใจเป๊บแทบแตกสลายเลยละ” เป๊บเล่าสีหน้าจริงจังมากเลยครับ
“โจ้ ตอนที่ต้นสนล้มฟาดลงมา ตอนนั้นโจ้เจ็บมากมั้ย” เป๊บถามผมต่อเนื่องครับ
“เจ็บนะเป๊บ แต่ความรู้สึกของโจ้นะ ดูเหมือนว่าเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมาผ่อนแรงฟาดอะครับ คือ ถ้าฟาดแรงกว่านั้นโจ้คงตายไปแล้วละ”
“นั่นซิครับ ด้วยขนาดของต้นสน เป๊บตกใจมากคิดว่าโจ้คงไม่รอดแล้ว”
“ไหนๆ โจ้เล่ามาเป๊บก็เล่าบ้างนะ หลังจากที่โจ้ไม่ได้สติแล้ว เป๊บรีบอุ้มโจ้ไปโรงพยาบาลมหาชัย 2 แต่ทางคุณหมอบอกว่า อาการหนักมากไม่มีเครื่องมือพอที่จะช่วยได้ พ่อเป๊บเลยตัดสินใจพาโจ้มาที่นี่แหละครับ ระหว่างทางกำลังเดินทางมา ความดันกับอัตราการเต้นหัวใจของโจ้ไม่คงที่ พยาบาลกำลังช่วยอย่างเต็มที่เลย ภาพที่เป๊บจำติดตาก็คือ พยาบาลระดมฉีดยาสารพัดเข้าไป ตอนนั้นเป๊บใจจะขาดเลยนะ จนเป๊บเห็นหลวงปู่ทวดที่ห้อยคอโจ้อยู่ เลยจับมือโจ้เอาไปกุมองค์หลวงปู่ทวด พร้อมอฐิษฐานให้โจ้ปลอดภัย เป๊บตกใจมากเพราะเป๊บเห็นแสงสีเหลืองทองแผ่เล็ดรอดออกมาจากมือที่กุมอยู่ครับ ด้วยความตกใจเป๊บปล่อยมือออก แสงสีทองนั้นก็หายไป และที่น่าแปลกมากๆ คือ ระบบความดันกับอัตราการเต้นของหัวใจกลับเป็นปกติเลยครับ” เป๊บเล่ายาวรวดเลยครับ
“จริงหรือเป๊บ” ผมฟังเป๊บเล่าก็ตกใจมาก แสดงว่า รูปหลวงปู่ทวดที่หลวงตาให้มาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ครับ
   ผมกับเป๊บคุยเรื่องนี้ได้สักพักนึง แต่ผมยังไม่กล้าเล่าเรื่องที่เจอหลวงตาในความฝัน จริงๆ ไม่ได้ฝันหรอกครับ แต่ผมไม่ได้สติมากกว่า จึงไม่รู้จะอธิบายได้ยังไงว่า เหตุการณ์ที่เจอคุณยายกับหลวงตาเป็นความฝันหรือไม่อะครับ นอนคุยสักพักจนผมรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำครับ
“โจ้ จะเอาอะไรหรือครับ” เป๊บถามผมครับเพราะเห็นผมขยับตัวจะลงจากเตียงนอน
“อ๋อ เปล่าค้าบ คือ ปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำนะคับ” ผมบอกเป๊บไปครับ
“งั้นเป๊บพยุงให้นะ โจ้เดินไหวมั้ย” เป๊บลุกขึ้นมาพยุงผมครับ
“พอไหวคร้าบ” คือขาผมยังอ่อนแรง แต่ก็เดินได้พอสมควรแล้วครับ
“ค่อยๆ เดินนะที่รัก” เป๊บพยุงผมเดินไปห้องน้ำ
   ผมเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อจะฉี่ แต่เป๊บก็ยังพยุงอยู่ข้าง แอบอายอีกแล้วละค้าบ
“เอ่อ เป๊บ อายอะคับ”
“ที่รักอายอะไรกันครับ ก็เห็นกันหมดแล้วนี่น่า” เป๊บพูดอมยิ้มครับ
   ผมคิดในใจว่า เอาละวะ จะอายอะไรเนี่ย เห็นกันหมดแล้ว ผมก็ควักมังกรออกมาฉี่ครับ แต่เป๊บนะซิ ทำไมต้องยืนจ้องขนาดนั้น เขินนะเว้ยยยยย ผมฉี่เสร็จเป๊บก็พูดขึ้นมาว่า
“ที่รัก เอ...ไม่ได้รูดพิษมากี่วันแล้ว” เป๊บถามขึ้นมา
“แอะ ทะลึ่งอะเป๊บ โจ้เจ็บอยู่น้า จะไปคิดถึงเรื่องรูดพิษทำไมอะ” ผมตอบดุๆ เป๊บครับ
“อ้าวที่รัก มังกรไม่ได้พ่นพิษบ้างมันจะอึดอัดเอานะ แบบนี้ดีกว่า อาการเจ็บที่รักก็ดีขึ้น เป๊บคิดว่าถ้าได้รูดพิษบ้าง น่าจะดีนะ” บ้าแล้วววว คิดแบบนั้นได้ไงอะ มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย ผมกำลังจะต่อว่าเป๊บแต่ก็...เป๊บจัดการผมเรียบร้อยแล้วละคร้าบ  :o8:

“เป็นไงบ้างครับที่รัก...สบายตัวมั้ย” เป๊บถามผมด้วยแววตาแพรวพราวเลยครับ หื่นจริงๆ แฟนใครเนี่ย
“คะ....ครับ....” ผมตอบเป๊บในขณะที่หายใจแรงครับ ก็มันเหนื่อยนี่น่า
“โจ้ตัวแดงไปทั้งตัวเลยนะ เลือดสูบฉีดมากๆ เลยนะครับ” เป๊บแซว
   ผมยิ้มตอบพร้อมกับอาการที่ยังหอบหายใจแรงอยู่ เป๊บทำความสะอาดมังกรผมและก็ทำคงามสะอาดชักโครกด้วยครับ เพราะมันเลอะไปทั่ว พิษกระจายเต็มเลยอะ ฮ่าๆๆ  หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จ เป๊บก็พยุงผมกลับมาที่เตียงนอนครับ ผมนอนบนเตียงด้วยความเพลีย แต่มันก็รู้สึกสบายตัวราวกับว่าได้หลั่งฮอร์โมนความสุขเลยนะค้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ
“เป๊บค้าบ...แล้วเป๊บไม่รีดพิษหรือค้าบบ” ผมถามเป๊บด้วยความห่วง เพราะปกติเรื่องแบบนี้เป๊บไม่พลาดอะ
“ไม่ครับที่รัก..เป๊บรักโจ้นะเลยทำให้..เอาไง้โจ้หายเป็นปกติก่อน มีจัดหนัก แฮ่ๆๆ” แอะ แรกๆ เป๊บตอบดีนะ หลังๆ ออกแนวหื่น
“บ้าแล้ววว จัดหนักอะไรอะ ทะลึ่งงงง” ผมนอนหน้าแดงอีกรอบ คราวหน้าสงสัยไม่รอดแน่อะ
“ฮ่าๆๆๆ...ที่รักพักผ่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องทำกายภาพบำบัดอีกนะ”
“คร้าบบบบ” ผมตอบเป๊บก็เริ่มง่วงๆ แล้วละครับ
   เป๊บโน้มตัวลงมาจุ๊บที่หน้าผากผมครับ พร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่มให้ครับ
“รักโจ้มากที่สุดเลยนะครับ....เราสองคนจะรักกันตลอดไปนะ” เป๊บบอกรักผม เราสองคนสบตาหวานซึ้งครับ
“โจ้ก็รักเป๊บนะครับ...ขอบคุณมากๆ ที่ดูแลโจ้นะครับ” ผมดึงมือเป๊บมาจุ๊บทีนึงครับ
“ครับที่รัก...นอนได้แล้ว”
   ผมหลับตานอนพร้อมกับความสุขกับความรักที่เป๊บมอบให้ครับ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 03-08-2011 23:51:08

ผ่านคราวเคราะห์ไปได้ด้วยดีคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 04-08-2011 00:54:26

แบบนี้ก็หายแล้วสิโจ้ พรุ่งนี้ก็ออกจากรพ. ได้แล้ว  :mc4:
 :pig4: นะค้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 04-08-2011 02:37:53

^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: อ้ายหมี :) ที่ 04-08-2011 02:43:28

กำลังติดตามน้าา  :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 04-08-2011 03:06:00

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-08-2011 15:06:59

"มีมืดจึ่งมีแจ้ง สว่างแสงและจำรูญ" แล้วเนาะหนูโจ้ ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขแหละ
เป๊บอ้ะ.. ดูแลดีเกินร้อยไปปะคร้าบ อิ อิ โจ้โดนรูดพิษไปเรียบร้อย (นี่คือ1ในวิธีการรักษาแบบกายภาพบำบัด ใช่ปะคะเป๊บ อิ อิ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้า
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 04-08-2011 17:24:33

พึ่งเข้ามาอ่านอยากบอกว่าน่ารักมากมายพี่เป๊บเรียกพี่โจ้ว่าที่รักทุกคำอ่านแล้วน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 04-08-2011 17:30:23

เป็นรักที่น่าอิจฉามากมาย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 04-08-2011 20:15:00

 :o8: :-[ :z1:  โรงพยาบาลก็ยังไม่เว้น ทำไปได้  :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 04-08-2011 20:17:26

 อิอิ  เมื่อไหร่โจ้จะหาย จะได้ไปเที่ยวต่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 04-08-2011 21:45:13

น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
มีรีดพิษด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: ปาย ที่ 04-08-2011 23:09:47

 o13หลวงปู่ทวดรุ่นอะไร โชคดีจังที่ได้เจอคนที่รักเราจริงรักกันตลอดไปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-08-2011 00:11:14

หวานซึ้งจริง ๆ กับความรักของโจ้และเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 07-08-2011 23:56:09

รอคอยตอนต่อไปอยู่นะครับ    :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบ UP 3/8/5
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 08-08-2011 00:31:20

อ่านๆไป ก็ไม่เห็นว่าจำเป็นต้องมีตอนรูดพิษ แถมเขียนมาก็ไม่มีอะไรนอกจากจะส่งเสียงซี้าดซ้าดน่ารำคาญ แล้วจะใส่เนื้อหา ncมาทำไม ใส่มาให้คนดูแคลนนิยายชายรักชาย ว่าสักแต่ nc อย่างเดียว ไม่มีสาระแก่นสารอะไร เอ๊ะอะก็nc ลูกเดียว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (งดอัพชั่วคราวครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 09-08-2011 07:01:04

ไม่ว่าจะงดอัพเพราะอะไรแต่จะรอคอยนะค่ะถึงจะเป็นกำลังใจได้แค่เล็กๆแต่เต็มใจให้ค่ะสู้สู้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (งดอัพชั่วคราวครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 09-08-2011 07:11:57

รอตอนต่อไปอยู่นะคะโจ้
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (รบกวนตอบโหวตให้ด้วยครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 09-08-2011 21:04:07

รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ
เห็นว่าจะแต่งไว้เพื่อเป็นที่ระลึก หรือเซอร์ไพรส์ให้เป๊บไม่ใช่เหรอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (รบกวนตอบโหวตให้ด้วย
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 09-08-2011 21:14:48

เล่นกับโทรศัพท์โหวตไม่ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้ตามไปโหวตให้น๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (รบกวนตอบโหวตให้ด้วยครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: thejaoil ที่ 09-08-2011 22:50:09

เป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส (รบกวนตอบโหวตให้ด้วยครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-08-2011 20:13:44

ตอนพิเศษ เริงร่าทางใต้คร้าบบบบ

สวัสดีค้าบบบ FC ทุกท่าน ก่อนอื่นต้องขอโทษมากๆ เลยค้าบที่หายไปช่วงนึง บังเอิญเจอเรื่องแย่ๆ ที่มีผลต่อความรู้สึกของผมนะค้าบ อีกสองวันก็ใกล้วันเกิดเป๊บแล้วละ ผมตั้งใจจะมอบเรื่องราวที่เขียนในบอร์ดนี้ให้เป๊บอ่านครับ สำหรับของขวัญพิเศษผมก็เตรียมไว้ให้เป๊บแล้วละ อิอิ

           วันนี้คือวันที่ 12 สิงหาคม 2554 เป็นวันแม่แห่งชาติ FC ทุกท่านพาคุณแม่ไปเที่ยวที่ไหนบ้างครับ แหะๆ สำหรับตัวผมกับเป๊บก็พาคุณพ่อคุณแม่ทั้งสองครอบครัวไปเที่ยวพร้อมกันที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีเลยละครับ ฮ่าๆๆ ยังไงก็ขอเล่าเหตุการณ์เมื่อวานวันที่ 11 สิงหาคม 2554 ก่อนนะครับ

           จริงๆ แล้วคุณพ่อของเป๊บท่านมีเพื่อนทำธุรกิจโรงแรมขนาดใหญ่ในเครือเซ็นทรัลกรุ๊ปที่เกาะสมุยนะครับ เพื่อนคุณพ่อก็ชวนมาพักผ่อนที่เกาะสมุยหลายครั้งแล้ว แต่คุณพ่อก็ติดงานที่สาขาต่างประเทศตลอดเลยละครับ ผมกับเป๊บเองก็ดูแลงานธุรกิจในกรุงเทพแทนคุณพ่อด้วย พอดีช่วงใกล้วันหยุดสามวัน คุณพ่อก็ลาพักร้อนพร้อมกับพวกผมเลยละครับ แถมได้รับอานิสงฆ์พาคุณพ่อคุณแม่และจิมมาเที่ยวด้วยกันสองครอบครัวขนาดใหญ่ เดินทางกับบางกอกแอร์เวย์มาลงเกาะสมุยตั้งแต่เมื่อวานแล้วละครับ ผมกับเป๊บก็แอบตื่นเต้นนะ เพราะนานๆๆๆ สักทีที่สองครอบครัวจะมาพร้อมกันนะครับ

            เครื่องมาถึงเกาะสมุยประมาณ 7 โมงเช้าครับ ผมกับเป๊บง๊วงง่วงงง ระหว่างเดินทางมาก็หลับๆตื่นๆ ตลอดทางอะครับ ฮ่าๆๆๆ แต่เป๊บนะแหละตัวดี ชอบแสดงแสนยานุภาพ ดึงผมไปนอนซบอกอะ จนพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินยิ้มแซวเลยละครับ ผมก็แอบเขินอะ คุณพ่อคุณแม่ผมนั่งคู่กันแกก็ชี้ไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน ดูวิวไปตลอดทาง คุณพ่อคุณแม่เป๊บก็นั่งคุยธุรกิจไปดูวิวไป เจ้าจิมนั่งเล่น PS ไป จนเครื่องลงเสร็จก็มีรถตู้โรงแรมมาครับอะครับ เดินทางออกจากสนามบินสักแป๊บ ก็ถึงโรงแรมแล้ว อยากจะบอกว่าหรูหรามากๆๆ แพงน่าดู แต่คุณพ่อเป๊บบอกผมว่า พักฟรีตลอดกาลลลล ครับ ฮ่าๆๆ

            ผมก็พักห้องเดียวกับเป๊บ มีแต่เจ้าจิมที่บ่นออดแอดว่านอนคนเดียวเซ็งแย่ รู้งี้พาแฟนมาบ้างอะไรแบบนั้น พอจะมาขอนอนกับผม เป๊บก็บอกว่า พี่กับโจ้จะกดกัน ผมก็ตกใจ ทุบเป๊บพลั๊กใหญ่ ไปบอกจิมแบบนั้นได้ยังไงอะ บ้าจริง หลังจากเอากระเป๋าจัดแจงในห้องพักเสร็จ ก็ลงมาทานข้าวที่ห้องอาหารของโรงแรมครับ หม่ำๆ จนใกล้อิ่ม คุณอาเพื่อนคุณพ่อเป๊บก็เข้ามาทักทาย  เห็นโอบกอดกันยกใหญ่ คงสนิทกันน่าดู พวกเราก็ไหว้ทักทายคุณอาครับ หลังจากหม่ำเสร็จ พวกเราก็เดินทางไปเที่ยวรอบๆ เกาะ ไปดูหินตาหินยาย ผมเองก็เคยเห็นแต่ในรูปอะนะ พอมาดูของจริงก็ตื่นเต้นนะครับ บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็ถ่ายรูปกันใหญ่ ส่วนเจ้าจิมก็มาเป็นตากล้่องให้ผมพร้อมกับพร่ำเพ้อจะไปดูหินยายให้ได้ จะดูไปทำไมเนี่ย ชิ จนกระทั่งเป๊บถามผมว่ามา โจ้ๆๆ หินตากับมังกรเป๊บอันไหนใหญ่กว่า ผมละตกใจกับคำถาม คือจะหื่นอะไรได้ทั้งวันเนี่ย อายุก็มากขนาดนี้แล้ว ผมก็ทุบไหล่เป๊บไปทีนึงอะ เป๊บเอามือไปลูบที่ไหล่พร้อมบ่นออดแอดว่า โหดจัง ดุร้าย ทำร้ายเป๊บตลอด แต่ก็ทำหน้าหื่นๆ ใส่ผมอีกอะนะ แถมบอกว่า คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ เตรียมตัวโดนกด โหหหห หื่นมากกกกก บ้าแล้ววววว สามีใครเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

             ออกจากหินตาหินยาย ก็ไปเที่ยวจุดชมวิวอะครับ ผ่านทางโค้งที่มีก้อนหินใหญ่ๆ ผมละถามเป๊บว่าเหมือนมันจะกลิ้งลงมาเลยอะ เป๊บบอกว่าไม่หรอก มันเป็นหน้าผาไปแล้วอะครับ จุดชมวิวสวยมากๆ เลยนะ เห็นท้องทะเลที่กว้างใหญ่ หลังจากนั้นเพื่อนคุณพ่อเป๊บก็พาไปทานข้าวกลางวันนะครับ ชื่อร้านสมุยซีฟู๊ด อยากจะบอกว่า อาหารทะเลสดมากๆๆ คนใต้นี่โชคดีจังเลยนะครับที่อาหารอุดมสมบูรณ์ แถมราคาไม่แพงเลยครับ เช่น กุ้งเผาในย่านประตูน้ำผมเคยไปหม่ำกะเป๊บอะ กิโลเป็นพันบาทเลยนะครับ แต่ร้านนี้ประมาณหกร้อยบาท แถมสดกว่าประตูน้ำอีก คุณอาบอกว่า หกร้อยบาทนี่แพงแล้วนะ ถ้าไปกินที่กระแดะอะไรสักอย่างนี่ละครับ เหลือกิโล 300 เอง ผมกับเป๊บตกใจเลยละ พวกเราก็ทานอาหารทะเลอิ่มมากมายเลยละครับ คุณอาก็ถามว่าจะไปเที่ยวที่ไหนกันอีก พวกเราก็ตอบว่าขอนอนพักที่โรงแรมละกัน เพราะต้องตื่นเช้าเพื่อเดินทางมาละครับ คุณอาเลยพากลับมาที่โรงแรม ก่อนจะขึ้นไปพักบนห้อง คุณอาบอกว่า ประมาณทุ่มครึ่งให้ลงมาดริ้งริมสระน้ำซึ่งจัดเป็นปาร์ตี้เล็กๆ ต้อนรับไว้นะครับ พวกเราก็แยกย้ายเข้าห้องพัก
           
             ถึงห้องพักผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงเลยอะ เหนื่อยมาเกือบทั้งวันอะครับ เตียงใหญ่และก็นุ่มมาก คุณอาบอกว่าเป็นห้องพักที่ดีที่สุดของโรงแรม ผมก็ลุกนั่งบนเตียง มองไปรอบๆ เพิ่งสังเกตว่าหรูหราเหมือนกันนะนั่น มีห้องแยกเป็นสัดส่วน ดูเสร็จก็ล้มตัวลงนอนต่อ เป๊บก็มานอนด้วยอะครับ นอนไม่พอยังเอามือมากอดดุ๊กดิ๊กๆๆ กับผมอีกอะ จนผมบอกว่า เหนื่อยอะ จะนอนพัก เป๊บก็เลยเลิกดุ๊กดิ๊ก แต่ดันกระซิบข้างหูว่า คืนนี้เตรียมเหนื่อยยยยย ผมละเหวอเลย จะหื่นไปถึงหนายยยยยย

             เป๊บเขย่าตัวจนผมลืมตาขึ้นครับ พร้อมกับบอกว่าทุ่มครึ่งแล้ว ลงไปสระน้ำกัน ผมก็งัวเงียล้างหน้า เดินลงไปสระน้ำพร้อมกับเป๊บครับ ก็เจอคุณพ่อคุณแม่ของเราทั้งสองคนและเจ้าจิมเริงร่ากันแล้วอะ คุณอาพาลูกชายสองคนมาแนะนำให้รู้จักด้วยครับ คนโตชื่อแนท อายุ 20 ปี คนเล็กชื่อ นัท อายุ 17 ครับ หน้าตาดีทั้งคู่เลยนะ ผมกับเป๊บก็นั่งทำความรู้จักกับน้องชายทั้งสองคน สายตาน้องทั้งสองคงสงสัยในความสัมพันธ์ผมกับเป๊บอะครับ เป๊บเลยบอกไปว่า เป็นสามีภรรยากัน ผมละตาค้างเลย อายอะ บ้าแล้วววว น้องทั้งสองก็หัวเราะ พร้อมสารภาพว่า สงสัยมาตั้งแต่แรกเห็น ฮ่าๆๆ พวกเราก็เฮฮากันจนประมาณสามทุ่มครับ ผมนั่งตาปรือๆ แล้ว เป๊บจึงพาผมพร้อมกับขอตัวไปนอน บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็แยกย้ายกลับห้องครับ คุณอาบอกกับพวกเราว่าพรุ่งนี้ให้ตื่นเช้า จะพาลงเรือเฟอรี่ไปเที่ยวบนฝั่ง ผมก็ตื่นเต้นอีกแล้วอะ อิอิ รีบนอนๆ จะได้ตื่นเช้าดีก่า

         ขึ้นห้องผมก็รีบอาบน้ำ เตรียมนอนครับ อาบน้ำเสร็จก็รีบมานอนห่มผ้าคลุมโปง ไม่เกินสิบนาที ก็รู้สึกเตียงยวบ พร้อมกับมีมือหนวดปลาหมึกมาดุ๊กดิ๊กๆ ผมก็พยายามปัดออกแล้วน้า แต่หนวดปลาหมึกกระซิบข้างหูว่า สัญญาอะไรไว้ต้องรับผิดชอบ ผมก็ส่ายหน้าบอกว่า ไม่มีน้าาาาา หนวดปลาหมึกไม่ฟังอะไรเลยอะค้าบบบบ หลังจากกกกนั้นนนนนก็ โอ้ววว.....ม่ายยยยยยยยยย

         สองรอบ...............เต็มๆ เน้นๆ

        สุขสันต์วันแม่ ขอให้คุณแม่ FC ทุกคน มีความสุขมากๆ คร้าบบบบ
        จะมาเล่าต่อตอนหน้านะคร้าบบบบบ  :pig4: :pig4:

         โจ้(ส่ายหน้าไม่รู้เรือง)กับเป๊บ(ไม่รู้แหละ แบบนี้ต้องจัดหนักกกกก)
ปล. FC ที่อยู่บนเกาะสมุย ถ้าเจอผู้ชายตัวสูงๆ หน้าตาหล่อๆ ขาวๆ กับ ผู้ชายตัวเล็กๆ ขาวๆ ทักทายกันได้นะคร้าบบบ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 12-08-2011 21:28:37

^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 12-08-2011 21:32:54

ตอนนี้เราอยู่เกาะสมุยกับพี่สาว มาเที่ยวกันคะ ลองร้านอื่นไหมคะ แบบร้านของคนใต้เลยไหมละ อยากทานแบบไหน เดี๋ยวถามเจ๊ให้(พี่มีเพื่อนเป็นคนที่นี่คะ)
ตอนนี้นั่งมองฝนตกอยู่แบบอารมณ์เหงาเต็มที่คะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-08-2011 21:35:49

สุขสันต์วันแม่ค่ะคุณโจ้ คุณเป๊บ
แหม แหม หวานกันทุกเทศกาลเลยนะคะ อิจฉาเล็กน้อย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 12-08-2011 23:39:49

ดีใจที่กลับมาอัพต่อนะค่ะ..กรี๊ดสวีทกันตลอดน่าอิจฉาที่สุด >///<เค้าอยู่ในตัวอ.เมืองอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 13-08-2011 09:58:24

น่ารักจังเป๊บกับโจ้ แอบอิจฉาแล้วละ
ดีใจนะคะที่มาต่อแล้ว และก็จะรอ
ตอนต่อไปนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 13-08-2011 11:35:36

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ o13

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 13-08-2011 16:22:11

ชอบมาเลยค่ะเรื่องนี้ ติดตามอ่านมาตลอด

เห็นโจ้กับเป๊บรักกันดีจังค่ะ แอบอิจฉา นิดๆด้วย

ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างนะ (เศร้า)... :sad4:

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้และจะติดตามอ่านต่อไปเรื่อยๆด้วยนะค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ คร้าบบบ UP 12/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 13-08-2011 22:46:22

ตอนพิเศษ เริงร่าทางใต้ ภาค 2 คร้าบบบ

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน วันนี้ไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างครับ อิอิ สำหรับผมเองก็ไปเที่ยวหลายที่เลยนะครับ สนุกมากๆ แถมได้กินของอร่อยๆ อีกหลายอย่างเลยอะครับ งั้นไม่ให้เสียเวลาขอเล่าการไปเที่ยวเมื่อวาน คือ วันแม่ 12 สิงหาคม 54 เลยนะครับ

                 เสียงโทรศัพท์ในห้องพักดังประมาณตีสี่ครึ่งอะครับ ผมได้ยินนะแต่ลุกไม่ไหวอะ เพราะอะไรนะหรือครับ ถามตัวต้นเหตุโน่น ชิ ก็บอกแล้วว่าง่วง เหนื่อยอะ ยังจะหื่นอีก เมื่อเห็นผมนอนงัวเงีย เป๊บก็เอี้ยวตัวรับโทรศัพท์ที่อยู่ใกล้ๆ เตียงนอนครับ

                เป๊บเขย่าตัวให้ผมตื่น เพราะคุณอาสั่งทางโรงแรมให้โทรศัพท์ปลุกอัตโนมัติไว้ ผมก็งัวเงียตอบเป๊บไปว่า ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวจะตื่น ขออีกนิด โหยยย ไม่ถึงอึดใจเป๊บมาเขย่าอีกรอบแล้วอะ ชิ ผมเลยจำใจต้องตื่น เดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขัดผิว อาบน้ำ เสร็จทั้งหมดเดินออกมา เห็นเป๊บยืนแต่งตัวหล่อเสร็จแล้วละครับ ผมก็เลยโดนเร่งให้รีบๆ จนแต่งตัวเสร็จจนเป๊บชมว่า น่ารัก แต่ห้ามไปเดินคนเดียว เดี๋ยวโดนฉุด (เป๊บก็เว่อร์ไปเรื่อยอะครับ ชิ)

                ผมกับเป๊บก็ลงมาล๊อบบี้โรงแรม ผมมองออกไปข้างนอกผ่านกระจกใสๆ พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลยครับ มองดูนาฬิกาประมาณตีห้าสิบห้านาที บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็มานั่งจิบกาแฟรอแล้ว ผมหันไปหันมา เจ้าจิมก็ลงมาพอดี ทักทายกันยามเช้าเสร็จ คุณอากับลูกชายทั้งสองเดินเข้ามารับพอดีครับ สมาชิกทั้งกลุ่มรวมกัน 10 คนพอดี

               คุณอาบอกกับพวกเราว่า ให้ขึ้นรถตู้รีบเดินทางไปท่าเรือซีทรานส์เฟอรี่ครับ พอขึ้นฝั่งแผ่นดินใหญ่แล้ว จะมีรถตู้อีกคันมารับพาไปเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช ผมละดีใจมากๆ น่าสนุกอะครับ พวกเราเดินทางจากโรงแรมมาท่าเรือซีทรานส์ใช้เวลาประมาณ 25 นาที ทันเรือเที่ยวเช้าพอดีครับ เรือเฟอรรี่ใหญ่มากๆ ผมก็ไม่เคยนั่งเลยอะนะ นอกจากเคยนั่งไฮโดรฟรอยด์จากมาเก๊าข้ามมาเกาะฮ่องกงอะครับ คุณอาบอกกับผมว่า บนเรือมีที่นั่งหลายจุด ให้เลือกนั่งตามสบาย บรรดาคุณพ่อคุณแม่อาจจะไม่ค่อยชินนัก คุณอาเลยพาไปนั่งห้องวีไอพีครับ ผมกับเป๊บและเจ้าจิมพร้อมด้วยแนทกับนัท ก็เลือกที่จะนั่งด้านนอกดีกว่า แนทกับนัทดูเฉยๆ เพราะบ่นว่านั่งข้ามไปมาจนเบื่อแล้วครับ (ลืมไปครับ มี FC pm มาถามว่า แนทกับนัทเป็นคนบนเกาะสมุยหรือ จริงๆ ไม่ใช่หรอกครับ สองหนุ่มนี่เรียนที่ กทม แหละครับ แต่ช่วงวันแม่เลยกลับมาเยี่ยมคุณพ่อที่เกาะสมุยเพราะว่าเพื่อนคุณพ่อจะพาครอบครัวมาเที่ยวเลยขอมาให้ช่วยต้อนรับ  พอผมถามคุณแม่ สองหนุ่มบอกว่า คุณแม่ดูแลรีสอร์ตที่เชียงใหม่ ประมาณวันจันทร์เช้าจะบินไปเชียงใหม่ครับ เอ ว่าไป พวกเราก็บินกลับ กทม วันจันทร์เช้าเหมือนกันนี่น่า)

                ขึ้นเรือมาหาที่นั่งได้ไม่เท่าไหร่ ได้ยินเสียงแตรเรือเฟอร์รี่ครับ เรือก็เคลื่อนตัวออกจากท่าเทียบเรือเวลา 6.00 น.พอดีเป๊ะ คนบนเรือมีไม่มากนะครับ นัทบอกผมว่า นักท่องเที่ยวจะข้ามมาจากฝั่ง อ.ดอนสัก คือฝั่งแผ่นดินใหญ่มากกว่า ผมกับเป๊บตื่นเต้นพอสมควรนะครับ เรือแล่นออกมาได้ประมาณสามสิบนาที เจ้าจิมก็ชวนผมกับเป๊บไปถ่ายรูป แนทกับนัทก็เดินตามมา ผมกับเป๊บถ่ายรูปกันเยอะเลยครับ มุมนั้น มุมนี้ จนคิดว่าถ่ายรูปพอสมควรแล้ว เจ้าจิมก็เดินไปกับสองหนุ่มเพื่อสำรวจเรือเพิ่มขึ้น เป๊บก็ชวนผมขึ้นไปดาดฟ้าของเรือครับ ผมเดินตามการจูงมือของเป๊บขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ แทบไม่มีคนนั่งเลยครับ คนส่วนใหญ่นั่งชั้นที่สองหมด ด้วยความที่น้ำทะเลสีครามตัดกับแสงอาทิตย์ยามเช้า มันเป็นภาพที่ดูสวยจริงๆ เลยนะครับ

              ผมยืนเกาะราวกั้น พร้อมกับมองไปรอบๆ ชื่นชมความงามของธรรมชาติ เป๊บก็เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง (โรแมนติคกันตั้งแต่เช้า อิอิ)

"เป๊บคร้าบ โจ้ว่าคนใต้นี่โชคดีจังนะ ได้อยู่กับธรรมชาติสวยๆ กับความอุดมสมบูรณ์ น่าอิจฉาจังนะ"
"ที่รัก เป๊บก็เห็นด้วยนะครับ แต่คงเป็นเพราะพวกเค้าอยู่มาดั้งเดิม อาจจะชินกับธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้จนเป็นปกตินะครับ เอาเป็นว่าถ้าที่รักชอบ เดี๋ยววันหลังเรามากันสองคนบ่อยๆ ดีมั้ย" ผมเลยหน้ามองเป๊บ สบตากัน แล้วก็ยิ้มให้
"ดีค้าบๆ โจ้ชอบที่นี่จัง" เป๊บละสายตาจากเป๊บ พร้อมกับมองวิวรอบๆ เรือแล่้นไปเรื่อยๆ ลมก็ปะทะผิวกาย เย็นสบายดีจัง เป๊บก็เอาคางมาเกยศรีษะผมอะครับ

           เราสองคนยืนชมวิวไปเรื่อยๆ ครับ จนเป๊บบอกว่า อย่าตากลมนานเกินเดี๋ยวจะไม่สบาย เลยชวนผมไปนั่งด้านในซึ่งไม่โดนลมมากนัก เป๊บก็นอนบนม้านั่งยาวโดยใช้ตักผมเป็นหมอน เราสองคนคุยไปเรื่อยๆ ครับ จนสักพักเห็นเรือแล่นช้าลง น้องแนทก็ขึ้นมาตามว่าตอนนี้เรือกำลังเทียบฝั่งแล้ว ให้เดินไปรอที่ประตูขาออก ผมกับเป๊บก็ลุกขึ้นเดินตามน้องแนทไปครับ

           เดินออกจากเรือมาเรื่อยๆ ผมก็มองไปรอบๆ ท่าเรือดูสะอาดดีนะครับ บรรดาคุณพ่อคุณแม่เดินไปข้างหน้าแล้วนู้น เดินเข้ามาถึงบริเวณอาคารที่จำหน่ายตั๋ว ผมเห็นคุณอากวักมือเรียกให้ขึ้นรถตู้ครับ พวกเราทั้งหมดสิบคนขึ้นรถตู้ครบ รถก็เคลื่อนออกจากท่าเรือซีทรานส์ มุ่งสู่ จ.นครศรีธรรมราช ระหว่างการเดินทาง เก้าอี้ข้างคนขับจะเป็นน้องนัทกับแนท ถัดมาอีกแถว จะเป็นคุณพ่อคุณแม่เป๊บกับคุณอา ถัดมาก็เป็นเจ้าจิมและคุณพ่อคุณแม่ผมครับ แถวสุดท้ายคือผมกับเป๊บแหละ รถตู้พวกเราเดินทางมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงพูดคุยเฮฮาตลอดทางเลยละครับ จนกระทั่งรถตู้เคลื่อนผ่าน....
"ที่รักๆ ดูนั่น ป้ายบอกทางเขียนว่า อ.ขน-อม" เป๊บชวนให้ผมดูป้าย ผมมองตามก็ตกใจอะ บ้าแล้ววว ทำไมชื่อ ขน - อม อะ
"จริงหรือค้าบเป๊บ มีด้วยหรือ อำเภอ ขน-อม อะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" คนทั้งรถตู้หัวเราะพร้อมกันเลยครับ
"เรียกว่าอำเภอขนอมนะหลาน อ่านว่า ขะ-หนอม ไม่ใช่ ขน-อม" คุณอาบอกพร้อมแซวผมอะ
"แอะ..ก็โจ้อ่านว่าขะหนอมแล้วนะครับ แต่เป๊บแกล้งอะ" ผมทุบเป๊บไปพลั๊กนึง เป๊บเอามือลูบๆ ทำว่าเจ็บมาก ชิ ชอบแกล้งตลอดอะ
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ดีนะเฮียที่ไม่อ่านว่า อม - ขน อะ" เจ้าจิมแซวขึ้นมาอีก
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะมากกว่าเดิมอีก ผมนั่งหน้าแดงแปร๊ดแล้ววว ชิ
         เป๊บแอบมากระซิบว่า
"เอ...ที่รักไม่ชอบอม-ขนนี่ เห็นอมแต่มังกร" เป๊บกระซิบแซวข้างหูผมอะ ผมอ้าปากค้างเลย หื่นได้ตลอดเวลา สามีใครเนี่ย พลั๊กกกก อีกที หมั่นไส้
"เจ็บนะที่รัก..อูยยย..โหดร้าย ทารุณ" เป๊บลูบไหล่พร้อมบ่นออดแอด
"ก็ทะลึ่งทำไมอะ..หื่นได้ตลอดเนี่ย" ผมดุๆ เป๊บอะ
"แหมที่รัก หื่นกับที่รักคนเดียวนะครับ รักนะ..อย่างอน..จุ๊บๆ" เป๊บทำหน้าทะเล้นจนผมขำเบาๆ อะ

          เดินทางผ่านมาเรื่อยๆ ครับ ผมก็มองวิวข้างทาง การจราจรคับคั่งมากเลยนะ ส่วนใหญ่เป็นรถแต่งงานนะครับเห็นผูกผ้าแดงกับโบว์สีชมพูเยอะเลยละ ระหว่างทางก็มีป้ายบอกงานแต่งเยอะมาก เป๊บก็พูดเหมือนกันว่าวันนี้เป็นวันดีคนแต่งงานกันเยอะครับ ผมนั่งอฐิษฐานในใจขอให้พวกเค้ามีความสุขมากๆ สาธุๆ

          เวลาประมาณ 09.30 น.ครับ พวกเราก็เข้าเขต จ.นครศรีธรรมราชแล้ว คุณอาบอกว่าจะพาไปทานอาหารเช้าร้านชื่อดังขายมานานนับพันปี(ฮ่าๆๆๆ อันนี้ผมเติมเองนะ) ร้านนี้ตั้งอยู่ตรงห้างโรบินสันครับ ชื่อว่าร้านโกปี๋ เป็นร้านขายอาหารเช้า คนแน่นร้านมากไม่มีที่นั่งครับ คุณอาบอกกับพนักงานในร้านว่า ที่นั่ง 11 ที่ จัดให้ด่วน ทางร้านบริการดีมากครับรีบจัดแจงที่นั่งให้ พวกเราทั้งหมดเลยได้นั่งหน้าร้าน บรรยากาศสบายๆ คุณอาจัดแจงสั่งเมนูเด็ดให้ มีบะกุ๋ดเต๋( แอบจำมาไม่รู้ผิดมั้ยนะครับ) ซาลาเปา ข้าวเหนียวทิพย์ แล้วก็ซี่โครงหมูอบสัปปะรด อันนี้เด็ดสุดที่เป๊บชอบครับ คือ ข้าวมันแกงกุ้่งไข่ดาว ส่วนผมชอบหมดเลยอะ ฮ่าๆๆ

          ขอบอกว่าของที่สั่งมาอย่างบะกุ๋ดเต๋ ผมไม่เคยทานเลยนะครับ มันอร่อยมากๆๆๆๆ ครับ ผมละชอบมากๆ ซาลาเปาไส้ครีมอร่อยมาก หมูแดง หมูสับ อร่อยหมด บรรดาคุณพ่อคุณแม่ท่านก็ค่อยๆทานกัน แต่พวกเด็กๆ รวมถึงผม ยัดเข้าไปเพียบ ฮ่าๆๆ แถมสั่งมาเพิ่มอีกครับ กำลังนั่งกินเพลิน สายตาเหลือบไปเห็นโต๊ะตรงข้ามมองผมด้วยนะ เป็นผู้ชายผิวขาวๆ มองผมแปลกๆ ผมสบตาปุ๊บ รู้ทันทีเลยว่าไม่ได้ตั้งใจมองผมตะหาก ผู้ชายคนนั้นมองเป๊บมากกว่าผมอีกครับ ชิ สงสัยพวกเดียวกัน ฮ่าๆๆ ผมสบตาพร้อมทำตาดุๆ ใส่ เค้าคงรู้ตัวมั้งครับ เลยละสายตาไปทางอื่น อิอิ ให้มันรู้ซะมั่งว่าเป๊บอะของใคร ชิ
"โจ้ เป็นอะไรหรือครับ ทำตาดุๆ ใส่ใคร" เป๊บถามผมครับ
"อ๋อ ไม่เชิงหรอกค้าบเป๊บ ผู้ชายขาวๆ ที่นั่งโต๊ะตรงข้ามเค้ามองเป๊บนะ" ผมยิ้มตอบเป๊บครับ
"หืม...หึงเป๊บหรือครับ...ว่าไปคนนั้นก็หน้าตาดีนะ...เป๊บไปทิ้งเบอร์มือถือไว้ดีกว่า" เป๊บตอบพร้อมหันไปมองผู้ชายคนนั้นครับ
"พลั๊กกกกก..โอ้ยยยย" ผมทุบเป๊บแรงเลยละครับ เป๊บเอามือจับต้นแขนพร้อมทำหน้าแหยๆ
"อ้าวๆๆ นี่ไอ้ตัวแสบไปรังแกลูกโจ้ทำไมละนั่น" พ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ
"เปล่านะครับพ่อ...เป๊บแค่เล่นๆ เอง" ผมตอบพลางเอามือลูบต้นแขน
"อ้าวแล้วนี่ลูกไปตีเป๊บเค้าทำไมละ" แม่ผมถามขึ้นมาครับ
"ก็..เป๊บเจ้าชู้นี่ครับแม่.." ผมตอบแม่ไปหน้างอนๆ
"เปล่านะคร้าบแม่..ผมแหย่โจ้เล่นนะครับแหะๆ" เป๊บตอบยิ้มๆ
"ฮ่าๆๆ" ทั้งหมดหัวเราะขึ้นพร้อมกันครับ
           
             พวกเราทั้งหมดก็ทานกันต่อครับ ของอร่อยทั้งนั้นเลยนะ ทานไปทานมามีลุงคนนึงมาทักผมครับ
"หร๋อยม่ายหลู๋ก" ลุงคนนั้นถามผมครับ
"แอะ หา...เอ่อ..อะไรนะครับ" ผมทำหน้างงๆ ใส่อะ แกถามอะไรอะ
"ฮ่าๆๆๆ" คุณอา แนทกับนัท หัวเราะครับ
"ลุงเค้าถามโจ้ว่า อร่อยมั้ยลูก" คุณอาแปลให้ผมฟังครับ
"อ๋ออออ...อร่อยค้าบบคุณลุง" ผมตอบคุณลุงพร้อมยิ้มกว้างครับ
            คุณลุงดูเป็นมิตรมากเลยครับ คุณลุงก็ไปทักทายคุณอา คุณอาพูดภาษาใต้คล่องเลยละ จริงๆคุณลุงแกพูดกลางได้นะครับ แกก็ถามกันว่ามาจากไหน พวกเราก็บอกว่ามาจากกรุงเทพ แกว่าหลานคนนี้น่ารักดี(ชี้มาทางผม) นึกว่าผู้หญิง พอมาดูใกล้ๆ เอ้าผู้ชาย บรรดาพวกผู้ใหญ่ก็ฮาครืนกัน แล้วแกก็ลากลับไปอะครับ คนใต้เป็นมิตรน่ารักจังอะ บรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้ในกรุงเทพฯ เลยนะค้าบบบ

            หลังจากท่านอาหารเช้ากันเสร็จ คุณอาบอกว่าจะพาพวกเราไปนมัสการวัดพระธาตุคู่บ้านคู่เมืองจังหวัดนครศรีธรรมราชครับ เดินทางถึงวัดผมเห็นเจดีย์บรรจุพระบรมสาริกธาตุใหญ่โตมากๆ เลยละครับ ยกมือไหว้งามๆ พวกเราก็เดินไปที่บริเวณทำบุญดอกไม้ คุณป้าที่อยู่ซุ้มขายดอกไม้ทักว่า
"หม๋าแต่ใดนิ" ผมก็งงอีกรอบบบ
"กุ๋งเต้บๆ" เป๊บตอบป้าด้วยสำเนียงใต้แบบเแปลกๆ ไปอะครับ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พวกเราหัวเราะดังเลยอะครับ ผมขำเป๊บมากๆ เลยอะ คุณป้าแกก็แซวว่า สำเนียงดีนะคะ มาเป็นลูกเขยทางใต้มั้ยพ่อรูปหล่อ เป๊บก้ได้แต่ยิ้มอะครับ

              หลังจากได้ดอกไม้ธูปเทียนพวกเราก็เดินเข้าไปนมัสการครับ เดินเข้าไปในตัวเจดีย์เห็นมีป้ายเขียนไว้ประมาณว่า ทำบุญผ้าอาบน้ำฝน ลุงที่อยู่บริเวณนั้นแนะนำว่า ให้นำผ้าอาบน้ำฝนเดินขึ้นไปบนพระเจดีย์ ทำการเวียนสามรอบ แล้วนำผ้าอาบน้ำฝนมาไว้ตรงพานด้านล่างครับ พวกเราก็รีบนำผ้าขึ้นไปเวียนเลยละ ผมอฐิษฐานให้คุณพ่อคุณแม่ของเราทั้งสองแข็งแรง ขอให้เจ้าจิมมีความสุข และขอให้ผมกับเป๊บรักกันไปนานๆ ครับ

              หลังจากเดินออกมาจากพระบรมสารีริกธาตุ คุณอาแนะนำว่าไปเดินตลาดขายของบริเวณในวัดครับ พวกเราก็เดินกันไปเรื่อยๆ ผู้คนมากมายก็เดินสวนกันไปมา พอเข้าไปในตัวตลาด ผมไปเจอกับขนมลาอะครับ วิธีการทำแปลกๆ ดีนะ แถมแม่ค้าใจดีมากๆ ยื่นขนมให้ชิมฟรีโดยไม่ต้องซื้อก็ได้นะครับ แต่อย่างว่าอะนะ ผมกับเป๊บก็เกรงใจเลยซื้อมาฝากเพื่อนๆ ที่ กทม เต็มเลยอะครับ ฮ่าๆๆ ส่วนบรรดาคุณพ่อคุณแม่ไปชื่นชมกับพวกเครื่องเงินและเครื่องทองเหลืองโน่น สักพักเจ้าจิมพร้อมกับแนทและนัท ไปยืนอยู่หน้าร้านด้านใน ผมกับเป๊บเดินตามเข้ามา เห็นสามหนุ่มยืนชิมลูกจันทร์อะครับ ผมกับเป๊บชิมมั่ง อร่อยดีนะ เลยเหมาไปหลายถุึง อิอิ แม่ค้าใจดีทั้งนั้นเลยครับ ยิ้มแย้มแจ่มใส ขายของราคาไม่แพง แถมของให้เยอะเลยละครับ มีป้าคนนึงชมว่า ผมกับเป๊บน่ารักและหล่อ เป็นพี่น้องกันหรือคะ ฮ่าๆๆๆ ป้าคร้าบบบบ สามีภรรยากันแล้วละคร้าบบบ ไม่กล้าตอบป้ากลัวแกตกใจอะครับ

           ซื้อของกันหนำใจแล้ว พวกเราก็เดินกลับมาที่รถครับ คุณพ่อคุณแม่ของผมแกได้เครื่องเงินกับทองเหลืองมาเพียบ ดูแกมีความสุขมากมาย ดีจังครับ ผมก็เลยเดินเข้าไปช่วยถือของ จุ๊บๆ แก้มพ่อกับแม่คนละทีเลยละ เป๊บก็เดินเข้าไปช่วยถือของคุณพ่อคุณแม่ด้วยครับ เจ้าจิมก็แบกถุงเบ้อเริ่มจนเจ้าแนทกับนัทช่วยแบกอีก ฮ่าๆๆ แต่ละคนทำยังกับซื้อไปเปิดร้านขายของชำ

            หลังจากรถตู้เคลื่อนออกมาจากวัดได้สักพัก ก็เวลาประมาณเที่ยงครึ่งแล้วครับ คุณอาบอกว่าจะพาไปทานข้าวที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี คุณพ่อผมก็ถามว่า ทำไมไปไกลจัง ไม่ทานกันที่นี่หรือครับ คุณอาบอกว่าไม่ไกลมากครับ ขับรถประมาณชั่วโมงครึ่งก็ถึง จังหวะที่เราทานข้าวเช้ากันเยอะด้วยครับ เลยไม่หิวมาก ดังนั้นปลายทางคือจังหวัดสุราษฎร์ธานี เย้ๆๆๆๆ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

โจ้ (ปลายทางคือสุราษฎร์ธานี) กับเป๊บ (เอ..หรือจะแวะขน-อม)
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 13-08-2011 23:45:28

โจ้แอบเรียกเป๊บว่าสามีแล้วอะ ไปมีซัมธิงกันตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊า   :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoon217 ที่ 14-08-2011 03:34:08

อ้ายยยยยยย  บ้านเราอยู่สุราษฎร์ ว้ายยยยยยย
แต่ตอนนี้เรียนอยู่นคร ร้านโกปี้เราก็รู้จัก
ถ้าแวะกลับมาที่นคร ก็ลองกินราดหน้าหมูหมักซิ อยู่ไม่ใกล้จากร้านโกปี้นั้นละ เราพึ่งไปกินมาเอง อร่อยอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-08-2011 11:45:22

มาติดตามหนุ่ม ๆ ไปเที่ยวด้วย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 14-08-2011 14:57:31

มาอ่านสองตอนเอาวันนี้ 
เป็นรายการนำเที่ยว  มีความสุขวันแม่มากๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 14-08-2011 15:15:56

ถ้าแวะชุมพรให้ลองไปแถวชายหาดแล้วสั่งหม้อไฟสิคะ จะได้หอยนางรมสดที่คิดเป็นตัวมาลวกกับน้ำจิ้มรสเด็ด ป๊าป๋าเราชอบมากคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: arun do d ที่ 14-08-2011 15:46:41

น่ารักมากเลยทั้งพี่โจ้ และพี่แป็ป
อยากบอกว่าบ้านเราก็อยู่นครเหมือนกัน
แต่เสียดายวันแม่ไม่ได้กลับบ้านอ่ะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 14-08-2011 15:50:27

อ่านมาสองตอน มีแต่กินกับกินอะ

ระวังพุงจังจะถามหานะค๊า  :pigha2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 14-08-2011 19:11:35

ขอมาเป็น FC โจ้ด้วยคนค่ะ  อ่านตอนแรกหวานชื่น  แต่พออ่านมาถึงตอนที่โจ้ได้รับอุบัติเหตุแล้วน้ำตาไหลอยู่หน้าคอมฯ เลย
ดีนะแอบอ่าน  :m15:  ต้องบอกว่าอ่านแล้วแบบเหลือเชื่อว่ารอดมาได้ไง  และกับการที่ได้พบหลวงตา และคุณยาย (ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ปาฏิหาริย์มีจริง คนทำดี คิดดี ย่อมได้สิ่งดีๆ กลับคืน)

อยากบอกว่าโจ้เป็นคนดีโชคดีมากกกกกกกกกกกกกกก ที่ครอบครัวยอมรับกับสิ่งที่เป็น  เพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วย โดยเฉพาะฉัตร (ขอแอบเป็น FC ฉัตร เป็น ญ ที่แร๊งงงงง ตรง จริงใจ)  และเป๊ปที่เป็นคู่สร้างคู่สมเหมาะกันดีจริงๆ


 :pig4: ที่นำเรื่องราวชีวิตที่น่าอิจฉา น่าทึ่ง ฯลฯ มาให้ได้อ่านค่ะ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 14-08-2011 19:29:00

บ้านเราอยู่สุราษ ตอนม.ปลายไปเรียนที่นคร ตอนนี้อยู่เมืองกรุง :laugh: :laugh:

แนะนำให้ไปเที่ยว เขื่อนรัชประภา หรือกุ้ยหลินเมืองไทยสวยมาก o13 o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 16-08-2011 20:54:57

เข้ามารอโจ้กับเป๊บคะ คิดถึงนะคะ
กลับมาจากไปเที่ยวทางใต้หรือยังคะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 16-08-2011 21:16:03

อ่านละอยากไปทะเลอีกอ่ะ  สวีทกันจนทะเลหวานเลยนะคะ ฮิ้ววว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ เริงร่าทางใต้ภาค 2 คร้าบบบ UP 13/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 17-08-2011 08:51:57

เข้ามารอ ร้อ รอ ตอนต่อไปค่ะ

เมื่อไหร่โจ้กับเป๊บจะไปเสม็ดกันซักทีค่ะ

เหอ เหอ แอบหื่น ก็ไปเสม็ด(เสร็จทุกราย)นี่ค่ะ

ชิมิ ชิมิ  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-08-2011 16:04:05

ตอนพิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ

   สวัสดีครับ ผมเป๊บครับ เอ่อ...จริงๆ ผมก็เขียนเรียงความไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่นะครับ ยังไงก็จะพยายามถ่ายทอดความรู้สึกจากใจที่มีต่อคู่ชีวิตที่ผมรักมากที่สุดนะครับ เรื่องราวที่โจ้นำมาให้ผมอ่านเป็นของขวัญวันเกิด ผมชอบมากเลยนะครับ เพราะเนื้อเรื่องส่วนใหญ่เป็นข้อมูลที่จริง 90% เลยละครับบางเรื่องราวผมลืมๆ ไปบ้างแล้วนะครับ ไม่น่าเชื่อว่าโจ้ยังจำได้ จนผมคิดว่า ถ้าคนรู้จักมาอ่านคงนึกหน้าผมกับโจ้ออกแน่ๆ ว่าเป็นใคร ยังไง อย่างไร ฮ่าๆๆ

   มีผู้อ่านส่งข้อความมาถามโจ้ว่า ตอนที่ผมเจอโจ้ครั้งแรก รู้สึกอย่างไรบ้าง ขอตอบตรงๆ เลยนะครับว่า ตอนที่ขับรถปาดกันหน้ามหาวิทยาลัย ผมเหลือบไปมองนึกว่าผู้หญิงนะครับ คิดซะว่าถ้าขับปาดคงไม่กล้าที่จะตามมา ลองคิดดูซิครับ เวลาก็สายมากแล้ว ยังจะมาเจอคนขับรถที่ขวางซะอีก หลังจากปาดเสร็จมีการขับตามหลังผมมาด้วยนะครับ ผมก็ตกใจนิดๆ นะ ว่า ผู้หญิงคนนี้ใจเด็ดจริงๆ ฮ่าๆๆ จนกระทั่งมาปะทะคารมณ์กัน ตอนที่โจ้ลงมาจากรถเดินปรี่มาหน้าแดงด้วยความโกรธ พุ่งตรงมาที่ผมเลยนะครับ ผมมองหน้าปุ๊บราวกับว่ามีไฟฟ้ามาช๊อตที่หัวใจ เฮ้ยยย ทำไมน่ารักขนาดนี้วะ ผมตกหลุมรักทันทีเลยครับ แต่ด้วยความที่กลัวเสียฟอร์ม เลยแสดงอาการกวนบาทาโจ้ไปครับ ฮ่าๆๆ

   หลังจากนั้นผมก็พยายามเข้าหาโจ้เพื่อทำความรู้จักตลอดนะครับ แต่โจ้เองคงไม่ประทับใจผมตั้งแต่แรกเห็นจึงเดินหนีตลอด ในยามที่ผมกลับบ้าน ในใจลึกๆ ก็ยังนึกคิดถึงโจ้มากเลยนะครับ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่ ตอนนั้นก็มีความรู้สึกไม่ชอบตั๋มเหมือนกัน เพราะดูแววตาของตั๋มแล้ว ก็สนใจโจ้เช่นกันนะครับ
 
   จนในที่สุด ผมตัดสินใจที่จะจีบโจ้จริงจัง พยายามทำดีด้วยมากๆ ระยะแรกๆ โจ้คงสับสน แต่ผมคิดว่าคงมีใจให้บ้างแหละ ไม่งั้นเวลาผมเข้าไปแตะเนื้อต้องตัว เห็นหน้าแดงเขินทุกครั้งไป

   สำหรับในฉากเลิฟซีน โจ้เขียนละเอียดมากเลยนะครับ ฮ่าๆๆ ผมอ่านแล้วยังเขินเองเลย มีคอมเม้นจากผู้อ่านคนนึงมีเนื้อความประมาณว่า ไร้สาระน่ารำคาญ โจ้เสียใจมากๆ เลยนะครับ มิน่าละ เห็นทำหน้าซึมๆ ช่วงนึง ผมถามว่าเป็นอะไร ก็ส่ายหน้าปฏิเสธตลอด จนกระทั่งมาอ่านในวันเกิดที่ผ่านมา ถามเรื่องราวความเป็นมา ผมเลยบอกโจ้ไปว่า ให้ลดฉากเลิฟซีน อย่าเล่ารายละเอียดมากเกินไป เพราะคนแต่ละคนคิดไม่เหมือนกันนะครับ เอาเข้าจริงๆ ก็มีคนเพียงแค่คนเดียวที่ตำหนิ ส่วนที่เหลือๆ รักโจ้ทั้งนั้นครับ ปลอบไปปลอบมา โจ้ก็ยิ้มออก เลยจัดให้อีกสองดอก ฮ่าๆๆๆ

   สุดท้ายนี้ ผมขอบคุณผู้อ่านทุกท่านมากนะครับที่ชอบเรื่องราวของเราสองคน รวมถึงการให้กำลังใจทั้งในกระทู้และข้อความส่วนตัว พรอันใดที่ทุกท่านอวยพรมา ขอให้ย้อนคืนกลับไปยังทุกท่านร้อยเท่าพันเท่านะครับ
   เอาไว้ถ้าผมว่างๆ จะเขียนเรื่องราวในมุมมองของผมมาเล่าให้ทุกคนอ่านบ้างครับ

ขอบคุณครับ
เป๊บ(รักโจ้มากที่สุดเลยครับ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: hunnanoii ที่ 25-08-2011 16:40:51

หวานได้อีก
มาต่อไวนะ
รอเป๊ปกะโจ้เสมอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 25-08-2011 17:18:01

เป๊บได้อ่านแล้ว มันคงเหมือนได้ทวนความทรงจำในอดีต
เพราะฉะนั้นเวลาถ้าต้องทะเลาะกันก็นึกถึงวันที่ฝ่าฟันจนกว่าจะมาถึงวันนี้ไว้นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 25-08-2011 18:10:12

ดีใจจังที่พี่เป๊บได้อ่านแล้วพี่สองคนน่ารักและน่าอิจฉามากเลยค่ะเป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 25-08-2011 19:14:21

หวานกันตลอดดดดดดดด

น่ารีกดี :impress2:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 25-08-2011 21:00:09

 :L2: :L2: :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 25-08-2011 21:15:37

เป๊บได้อ่านในสิ่งที่โจ้เขียนก็ดีแล้วจ้า รักกันให้มากๆ นะค้า  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-08-2011 21:39:44

รักกันนาน ๆ นะคะ ดูแลกัน ให้กำลังใจกัน
หมั่นเติมความหวานให้กันและกันเสมอ ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: Nu-Nook ที่ 25-08-2011 21:59:21

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

รักกัน รักกัน นะคะ

ขอให้มีความสุขมากๆ ทั้งคู่นะคะ

โจ้+เป๊บ


 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 26-08-2011 03:36:51

น่ารักมากๆทั้งคู่เลยค่ะ

หวานกันจริงๆขนาดคบกันมาตั้งนานความหวานยังไม่เจือจางลงไปซักกะติ๊ด

รีบมาต่อไวๆนะค่ะ แล้วจะรออ่านเรื่องในมุมมองของเป๊บด้วยค่ะ

ปล.เรื่องฉากเลิฟซีนก็อย่างที่เป๊บว่ามาละค่ะ คือต้องมี(เน้น)แต่ไม่ต้องลงรายละเอียดถึงขนาดนั้นก็ได้นะค่ะ

แต่ถึงยังไงก็จะติดตามต่อไปค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 26-08-2011 17:24:57

หวานจังครับ   ชอบครับใครจะว่ายังไงก็ช่างอะแต่ผมชอบครับเอามาลงอีกนะครับเรื่องปกติหรือเลิฟซีนก็ได้ครับชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 03-09-2011 01:38:38

คิคิ  หวานจน aspartame ยังยอมแพ้อ่ะ
แต่ก็รอตอนต่อไปอยู่นะเจ้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่พิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ UP 25/08/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-09-2011 10:56:28

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน อันดับแรกต้องขอโทษก่อนเลยละครับที่ห่างหายจากการอัพเรื่องเล่าไปนานเลยละครับ หลังกลับมาจากเกาะสมุยในช่วงวันแม่ งานที่ค้างไว้ก็เยอะครับ ผมกับเป๊บช่วยกันเคลียร์กันยกใหญ่เลยละครับ รวมถึงเจ้าจิมก็เครียดๆ กับงานธุรกิจของที่บ้านด้วย กลายเป็นว่าผมต้องวิ่งทั้งสองบ้านเลยละครับ พอเรื่องยุ่งๆ จัดการเสร็จกำลังจะเริ่มพิมพ์มาเล่าต่อ เป๊บดันป่วยเป็นไข้หวัดซะอีก นี่ก็นอนพักที่บ้านมาห้าวันแล้วค้าบบ ผมก็เป็นห่วงเลยอยู่เฝ้าไข้ทำให้อดพิมพ์เรื่องเล่าเลยอะ แหะๆ

            สำหรับเรื่องที่ผมเคยเกริ่นไว้ว่าจะมอบเรื่องราวนี้ให้เป็นของขวัญของเป๊บ ก็สมใจผมแล้วละครับ แต่กว่าเป๊บจะเข้ามาตอบก็นานเหมือนกันนะ แอบตลกตรงที่เป๊บเขียนเล่าเรื่องไม่เก่งครับ ส่วนมากจะเป็นนักคิดจอมวางแผนมากกว่า

            ครั้งแรกที่เจอเป๊บก็ตกใจเหมือนกันนะครับ คนอาไหร้ หล่อวายวอด หล่อมั๊กมากกกกก แวบแรกที่เห็นก็หลงชอบเหมือนกันนะครับ แต่ยังมีความโกรธตรงที่ขับรถมาปาดหน้านั่นแหละ ชิชิชิ จนกระทั่งความสัมพันธ์ได้ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นความรักนี่แหละครับ พอแล้วไม่เล่ามาก เขินนนนน

            ตอนนี้กำลังปั่นตอนต่อไปให้ได้อ่านนะครับ คิดว่าคงไม่เกินวันเสาร์น่าจะได้นำมาลงให้อ่านกัน ยังไงก็อย่าลืมติดตามให้กำลังใจกันด้วยนะค้าบบบบบ

            ขอตัวไปดูแลคนป่วยขี้อ้อนก่อนนะค้าบบบบบบ ฮ่าๆๆๆ  :pig4: :pig4:

โจ้ (เป็นบุรุษพยาบาลน่ารักเฝ้าไข้) กับ เป๊บ (ไม่ได้อ้อนซักกาหน่อย แค่อยากได้กำลังใจอะ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 08-09-2011 11:01:13

น่ารักจังเลยครับ ทั้งคู๋เลย มีความสุขมากๆให้เป๊ปหายไวไวนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 08-09-2011 11:07:30

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-09-2011 11:25:01

คุณเป๊บหายไข้ไวไวนะ
น้องโจ้ก็ดูแลสุขภาพด้วย เป็นห่วงค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 08-09-2011 11:48:17

พี่เป๊บหายป่วยไวไวนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-09-2011 18:22:01

ได้คนดูแลดี เป๊บหายไวๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าวครับบบบบ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-09-2011 19:03:29

สวัสดีคร้าบบบบ เพิ่งปั่นต้นฉบับเสร็จก็เอามาลงด่วนเลยค้าบบบ สำหรับตอนนี้ไม่มีอะไรวาบหวิวนะครับ เขียนความน่ารักของเป๊บแทนละกันค้าบบบ ยังไงก็ติดตามอ่านเลยคร้าบบบ

ปล. ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่เป็นห่วงและอวยพรให้เป๊บหายเร็วๆ ถ้าเป๊บตื่นมาจะบอกให้นะคร้าบบบ :pig4:


Chapter 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ

   ตลอดระยะเวลาพักฟื้นสามวัน เป๊บดูแลผมเป็นอย่างดีเลยละครับ ทั้งเรื่องเข้าห้องน้ำ อาหารการกิน การทำกายภาพบำบัด คุณพ่อกับคุณแม่ของผมท่านเองก็สบายใจที่เป๊บดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษครับ ระหว่างที่พักฟื้นคุณพ่อคุณแม่ของเป๊บและพี่ชายทั้งสองก็แวะมาเยี่ยมเท่าที่มีโอกาสเอื้ออำนวยครับ ผมเองก็รู้สึกดีมากๆ เลยน้า ที่มีเป๊บคอยเอาใจอะ ในช่วงบ่ายวันที่สามของการพักฟื้น บรรดาเพื่อนๆ มาเยี่ยมครับ
“หอยยยย อาการเป็นยังไงมั่ง” ฉัตรเดินปรี่เข้ามาในห้อง พร้อมถามทันที
“เออเกือบจะหายเป็นปกติแล้วละ” ผมตอบพร้อมยิ้มให้ฉัตรไปครับ
“ดีแล้ววะเมิงงั้นโครงการเกาะเสม็ดยังคงเดิมนะโว้ย” เบิดพูดย้ำขึ้นมา
“หืมม ไอ้เบิด รอแฟนกรูหายเป็นปกติก่อน ค่อยว่ากัน” เป๊บตอบกลับครับ
“ต้ายยยยตายยยย หวงห่วงกันจริงนะยะ ชั้นละเบื่อออ ดูหน้าตาอีโจ้มันเซ่ สดใสร่าเริงอยากจะไปเที่ยวแล้ววววว” ทรายพูดแขวะเป๊บครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะในความเปิ่นของทรายครับ
“โอเคๆๆ เดี๋ยวถ้าหายแล้ว ค่อยนัดวันไปนะ” ผมบอกเพื่อนๆ ทุกคนครับ
“เออดีๆ รีบๆ หายนะอีหอย” ฉัตรยิ้มตอบผมครับ
   พวกเรานั่งคุยเฮฮากันไปเรื่อยๆ สักพักคุณหมอกับพยาบาลก็เข้ามาตรวจร่างกายครับ คุณหมอบอกกับเป๊บและเพื่อนๆ ว่า อาการของผมดีขึ้นมากแล้ว วันนี้คงทำกายภาพบำบัดเป็นวันสุดท้าย พรุ่งนี้เช้ากลับไปพักฟื้นที่บ้านได้ครับ ได้ยินแบบนั้นแล้ว ผมละดีใจมากมายยยย ฮิฮิ
   หลังจากที่คุณหมอออกจากห้องไปแล้ว บุรุษพยาบาลก็แจ้งว่าถึงเวลาในการทำกายภาพบำบัด ผมก็ลุกขึ้นโดยมีเป๊บพยุงลงจากเตียง เพื่อมานั่งบนรถเข็น เป๊บก็พาผมไปที่ห้องกายภาพบำบัดส่วนพวกเพื่อนๆ นั่งคอยในห้องครับ
   มาถึงห้องกายภาพฯ คุณหมอก็เริ่มการทำกายภาพบำบัด ผมเดินได้คล่องขึ้นมากครับ แต่สำหรับวันนี้คุณหมอแจ้งว่า ให้ลองใช้ปลายเท้ายกตัวขึ้นเพื่อทดสอบมวลกระดูกว่าปกติหรือไม่ แต่เพื่อความมั่นใจคุณหมอให้บุรุษพยาบาลที่เป็นผู้ช่วยพยุงตัวผมไว้ครับ

“คุณหมอครับ ผมพยุงแทนได้มั้ย” เป๊บถามคุณหมอ จนผมหันไปมองหน้าเป๊บเลยละครับ แปลกใจที่เป๊บถามขึ้นมาแบบนั้นอะ
“อ๋อ ได้ซิครับ จับบริเวณเอวผู้ป่วยไว้นะครับ เวลายกตัวขึ้นก็เคลื่อนมือตาม แต่ห้ามใช้แรงของเรายกนะครับ หมอจะทดสอบมวลกระดูกครับ”
“ครับผมๆ” เป๊บตอบรับคำคุณหมอครับ
   หลังจากเข้าใจในสิ่งที่คุณหมอแนะนำ ผมลุกขึ้นจากรถเข็น จับราวเหล็กเดินไปช่องทางเดินครับ โดยมีเป๊บจับเอวผมพยุงเดินไปตลอดทาง คุณหมอก็สั่งให้ผมยกตัวขึ้นโดยใช้แรงดันจากปลายเท้า ครั้งแรกก็ผ่านไปด้วยดีครับ
“รู้สึกเจ็บหรือมีอาการแปล๊บๆ มั้ยครับ” คุณหมอถามผมครับ
“ไม่ครับคุณหมอ แต่มันเหมือนหน่วงๆ นะครับ” ผมตอบคุณหมอไป
“โอเคๆ ครับ งั้นยกตัวครั้งที่สองนะ”
   ผมยกตัวขึ้นครั้งที่สอง คราวนี้แหละครับเกิดการเจ็บแปล๊บขึ้นมา จนเสียการทรงตัว ตัวผมก็เลยร่วงลงเลยละครับ
“ปึ๊กกกกกกกก” ผมได้ยินเสียงกระแทกทางซ้ายมือ หันหน้าไปดู มือของเป๊บไปกระแทกขอบราวเหล็ก เพราะว่า เป๊บเอามือพยุงตัวผมไว้ไม่ให้ไปกระแทกราวเหล็กและล้มลงไปกองกับพื้นครับ
“เป๊บบบบ เจ็บหรือเปล่าครับบบ” ผมถามเป๊บด้วยความตกใจมาก
“ไม่เป็นไรๆ ครับ เป๊บไม่เจ็บ” เป๊บตอบยิ้มๆ แต่สีหน้าแววตารู้เลยว่าเจ็บอะ
“หยุดทำกายภาพก่อนครับ เอ่อคุณ เดี๋ยวหมอขอดูข้อมือนะว่าเจ็บมากมั้ย”
   บุรุษพยาบาลพยุงผมไปนั่งบนรถเข็น ส่วนเป๊บก็โดนคุณหมอตรวจข้อมือยกใหญ่เลยละครับ สักแป๊บ การตรวจก็เสร็จสิ้น คุณหมอแจ้งว่า ระบบปลายประสาทกล้ามเนื้ออาจจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ก็อนุญาตให้ไปพักฟื้นที่บ้านได้ครับ เป๊บก็เข็นรถกลับไปยังห้องพักฟื้น ระหว่างทางผมถามเป๊บด้วยความเป็นห่วง
“เป๊บ เจ็บข้อมือมากมั้ย”
“นิดหน่อยครับที่รัก ไม่ต้องห่วงนะ ไกลหัวใจ” เป๊บตอบยิ้มๆ พร้อมเอามือตบตรงหัวใจ ผมยิ้มพร้อมกับหมั่นไส้ทำเก่งอะ ชิชิชิ
“โจ้ขอโทษนะครับ ที่ทำตัวให้เป๊บลำบาก จนเป๊บต้องมาเดือดร้อนอะ”
“พูดเกินไปที่รัก เป๊บไม่ปล่อยให้ที่รักล้มไปกองกับพื้นหรอกครับ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้น เป๊บยอมเจ็บตัวแทนดีกว่า”
   ผมเงยหน้าไปมองเป๊บพร้อมน้ำตาคลอเบ้าครับ เป๊บมองสบสายตาพร้อมก้มมาจุ๊บๆ ศรีษะอะ น่ารักจริงๆ แฟนครายเนี่ยยยยย อิอิ
   กลับมาถึงห้องพักฟื้น พวกเพื่อนๆ กำลังนั่งหม่ำๆ ของเยี่ยมไข้ ผมละหมั่นไส้อีกรอบ มันจะมากินหรือเยี่ยมเนี่ย ชิชิชิ
“อ้าวไอ้เป๊บ ข้อมือไปโดนไรมาถึงได้พันผ้ามาเนี่ย” ฉัตรถามขึ้นมาครับ
“อุบัติเหตุนิดหน่อยวะ แต่กรูสบายมาก”
“แล้วอุบัติเหตุที่ว่ามันอะไรละวะ” เบิดถามต่อครับ
“ก็พอดีกรูพยุงโจ้ทำกายภาพ จังหวะที่เสียการทรงตัว ข้อมือกรูเลยไปกระแทกราวเหล็กนะ” เป๊บอธิบายครับ
“โหหหห จริงๆ ปล่อยให้อีโจ้ร่วงไปเล้ยยยย” ทรายแขวะขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฉัตร เบิด เป๊บ ขำขึ้นพร้อมกันครับ
   เราทั้งหมดก็เฮฮากันไปสักพักนึง จนฉัตรและเพื่อนๆ ขอตัวลากลับ ในห้องเหลือผมกับเป๊บสองคนครับ
“เป๊บ พรุ่งนี้คุณหมอให้กลับกี่โมงอะ”
“เอ..เป๊บก็ไม่ได้ถามคุณหมอนะ...เอาเป็นว่าช่วงเย็นถ้าเจ้าหน้าที่เอาข้าวเย็นมาให้ ค่อยถามก็ได้ครับ” เป๊บยิ้มตอบผม พร้อมกับบีบๆ ข้อมือ
“เป๊บ..เจ็บมากมั้ย มามะให้โจ้ดูหน่อยค้าบบบบ” ผมมองไปที่ข้อมือเป๊บพร้อมกับกวักมือเรียก เป๊บลุกขึ้นเดินเข้ามาหาผมที่เตียง
“ที่รักเป๊บไม่เป็นอะไรมากครับ...โอ้ยยยยยย”
“อ้าว..ไหนว่าไม่เป็นอะไรอะเป๊บ..เจ็บมากละซิเนี่ย” ผมจับข้อมือเป๊บด้วยความเบามือ
“ก็....แหะๆ..ก็เป๊บกลัวโจ้กังวลนี่ครับ...แต่ไม่เป็นไรนะ เจ็บแค่นี้เป๊บทนได้” ผมสบตาเป๊บ รู้สึกแย่จังครับ ทำให้เป๊บลำบากอีกแล้ว
“ว่าแต่ทำไมเป๊บไม่ให้บุรุษพยาบาลเค้าประคองโจ้อะครับ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ก็....เอ่อ....เป๊บหึงนี่น่า..ถ้าให้คนอื่นพยุงที่รัก เป๊บทำเองดีกว่า” เป๊บพูดด้วยสีหน้าเขินๆอายๆ
“โหหหหห คิดได้อะนะ เว่อร์ไปแล้วคร้าบบบ”
“ไม่รู้แหละ หึง หวง ห่วง” เป๊บพูดไปทำหน้าเป็นตูดลิงไป
“ฮ่าๆๆๆ” ผมขำในท่าทางของเป๊บ น่ารักจริงๆ เล้ยยยย
“แต่ยังไงโจ้ก็ขอโทษนะเป๊บ...ขอโทษที่ทำให้เจ็บนะครับ...” ผมขอโทษเป๊บด้วยเสียงเศร้าๆ ครับ
“ที่รักอย่าคิดมากครับ...เป๊บรักโจ้นะ...อะไรที่เป๊บรับแทนได้...เป๊บยอมรับดีกว่าให้โจ้เจ็บนะครับ”

ผมซึ้งกับคำพูดเป๊บมาก จนพูดอะไรไม่ออกครับ

“เอางี้ งั้นเดี๋ยวโจ้จะเป่าเวทมนต์ละกันนะครับ เพี้ยงๆๆๆ จงหายๆๆๆ ฟู่วววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆ..ทำอะไรอะที่รัก..ตลกอะ เดี๋ยวเป๊บก็หายแล้ว...ดูซิน้ำลายพุ่งมาเปื้อนเต็มเลยอะ ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ” ผมก็หัวเราะไปกับเป๊บด้วยครับ

   ก๊อกๆๆๆ หลังจากสิ้นเสียงเคาะ ประตูก็ถูกเปิดออก คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิมมาเยี่ยมผมครับ
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่” เป๊บไหว้ครับ
“สวัสดีครับพี่เป๊บ” เจ้าจิมไหว้เป๊บครับ
“สวัสดีจ๊ะลูกเป๊บ”
“แล้วนี่ทำอะไรกัน พ่อได้ยินเสียงหัวเราะดังไปถึงนอกห้อง” พ่อผมถามขึ้นมาครับ
“อ๋อ...ก็โจ้เป่าเวทมนต์ใส่ข้อมือผมครับพ่อ เป๊บเห็นโจ้ทำท่าทางตลก เลยหัวเราะนะครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“เอ้าแล้วเป๊บทำไมข้อมือเจ็บละลูก” แม่ผมถามด้วยความเป็นห่วงครับ
   เป๊บก็เล่าถึงสาเหตุที่ข้อมือเจ็บให้คุณพ่อคุณแม่ได้รับฟัง
“โหพี่เป๊บ เท่ห์อะ ไม่งั้นเฮียล้มหัวฟาดพื้นตายคาที่แน่เลยอะ” เจ้าจิมแซวขึ้นมา
“ไอ้น้องบ้า..เว่อร์แล้วววว มาแช่งทำไมเนี่ยยยย” ผมตะโกนใส่เจ้าจิมครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะพร้อมกันเลยอะ ชิชิชิ แกล้งคนป่วยยยย
“แล้วนี่ตกลงคุณหมอให้ออกวันไหนลูก” คุณแม่หันมาถามผมครับ
“ไม่ทราบอะครับแม่ โจ้ว่าจะรอถามเหมือนกัน”

   ก๊อกๆๆ มีคนมาเยี่ยมอีกแล้วครับ ผมหันมองตามเสียงเคาะ คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บมาเยี่ยมเดินมาพร้อมกับลุงผู้อำนวยการโรงพยาบาลครับ
“สวัสดีครับ” ผมไหว้คุณพ่อคุณแม่เป๊บครับ พร้อมกับในห้องต่างคนต่างไหว้
“ไงไอ้ตัวแสบ สะใภ้พ่อหายยังเนี่ย” เป๊บโดนคุณพ่อแซวครับ
“ดีขึ้นมากแล้วละครับพ่อ” เป๊บตอบครับ
“ดีขึ้นตรงไหนลูกเป๊บ แม่เห็นโจ้ยังหน้าแดงอยู่เลย” คุณแม่เป๊บพูดขึ้นมา ทุกคนหันหน้ามามองผม ทำไมหน้าแดงนะหรือครับ เขินตรงคำว่า สะใภ้ นะครับ แงๆๆ เขินหน้าแดงแก้ไม่หายอะ
“ฮ่าๆๆๆๆ โจ้เขินนะครับแม่” เป๊บหัวเราะพร้อมตอบแม่ครับ
“ฮ่าๆๆ ลุงหมอว่า ถ้านอนหน้าแดงได้ขนาดนี้แสดงว่าระบบเลือดสูบฉีดดีขึ้น น่าจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วละ พรุ่งนี้แจ้งได้ก่อนเที่ยงเลยนะ”
“จริงหรือครับลุงหมอ ดีจังๆ ได้กลับบ้านแล้ว” ผมพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ
“ว่าแต่ลูกโจ้จะกลับไปพักที่บ้านหรือบ้านพ่อละลูก” คุณพ่อเป๊บถามผมครับ พร้อมกับหันไปมองคุณพ่อผมด้วย ผมก็เลิกลั่กไม่ได้กล้าตอบนะครับ เป๊บเองก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรครับ
“ผมว่าเดี๋ยวเราน่าจะไปคุยในห้องรับแขกดีมั้ยครับว่าจะเอายังไงดี เผื่อให้คุณหมอสรุปอาการให้ฟังด้วยครับ” คุณพ่อผมเสนอความคิดเห็นครับ บรรดาคุณพ่อคุณแม่เลยเดินเข้าไปในห้องรับแขกครับ
   คราวนี้ก็เหลือผม เป๊บ และเจ้าจิมละครับ
“เฮียตกลงจะไปพักฟื้นที่บ้านหรือบ้านพี่เป๊บอะ” จิมถามขึ้นมาครับ
“ไม่รู้เลยจิม คงแล้วแต่ผู้ใหญ่จะตกลงว่ายังไงอะ”
“จิมว่าเฮียไปพักฟื้นบ้านพี่เป๊บก็ดีนะ ช่วงนี้พ่อกับแม่ลุยงานเยอะเลยละ จิมว่าจะไปช่วยทำด้วย ถ้าเฮียอยู่กับป้าศรีที่บ้าน ป้าศรีจะดูแลไม่ไหวเอาน่า”
“ก็ดีนะจิม โจ้ไปพักบ้านเป๊บดีกว่า เป๊บดูแลเอง” เป๊บเสนอความคิดเห็นขึ้นมา แต่ทำหน้าหื่นๆ ใส่ ชิ ทะลึ่งงงง
   ประมาณสักสิบนาที บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็ออกมาจากห้องรับแขก
“ตกลงลูกโจ้ไปพักบ้านพ่อนะ เจ้าตัวแสบจะได้ดูแลใกล้ชิด” คุณพ่อเป๊บบอกกับผมครับ จนผมหันไปสบตากับคุณพ่อคุณแม่
“เอาตามนั้นนะลูก ทางบ้านเป๊บจะได้ดูแล ช่วงนี้พ่อกับแม่เร่งเคลียร์งานไตรมาสที่สองด้วยนะ” คุณพ่อบอกกับผมครับ
“ได้ครับๆ แต่ถ้าเป๊บดูแลโจ้ไม่ดี พ่อกับแม่มารับด่วนนนนเลยน้า” ผมตอบตกลงพร้อมพูดอ้อนๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” คนทั้งห้องฮาครืนเลยครับ
   พูดคุยกันได้สักพัก จนหมดเวลาเยี่ยมครับ ในห้องก็เหลือผมกับเป๊บสองคน ก็นั่งคุยเล่นดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ ครับ จนกระทั่งผมผลอยหลับไป ในคืนก่อนออกจากโรงพยาบาลผมฝันถึงคุณยายครับ
   ในความฝันผมเห็นคุณยายยืนเรียกผมอยู่ข้างเตียงในห้องที่ผมนอนพักฟื้น
“ไอ้หนูๆๆ ยายเองลูก” ผมได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นๆ เลยลืมตาขึ้นมา
“คุณยายยยยยยยยย” ผมดีใจที่เห็นคุณยาย เลยเผลอตะโกนออกพร้อมโผเข้ากอดครับ
“โอ้ยยยยยย” จังหวะที่โผเข้ากอด รู้สึกเจ็บช่วงบั้นเอวถึงปลายขาครับ
“ไอ้หนูเจ็บหรือลูก” คุณยายกอดพร้อมเอามือมาลูบศรีษะครับ
“นิดหน่อยครับคุณยาย แล้วนี่คุณยายมาได้ยังไงครับ” ผมตอบคุณยายพร้อมมองไปรอบๆ เป๊บล๊อกประตูแล้วนี่น่า ผมยังมองไปที่โซฟาเป๊บก็นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรเลยละครับ
“เรื่องนั้นอย่าได้สนใจเลยไอ้หนู...วันนี้ก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ย”
“ครับคุณยาย”
“แล้วอาการเจ็บดีขึ้นมั้ยลูก”
“ดีขึ้นเยอะแล้วละครับ ยังมีเจ็บๆ ช่วงบั้นเอวถึงปลายขาบ้างครับ”
“ดีแล้วจ๊ะ...เหตุการณ์ร้ายๆ ผ่านพ้นไปแล้วนะไอ้หนู ชีวิตหลังจากนี้จะเจอแต่เรื่องดีๆ อาจจะมีความลำบากบ้าง ต้องอดทนนะจ๊ะ”
“ครับคุณยาย” ผมเงยหน้ามองคุณยาย ท่านยิ้มให้ผมด้วยครับ
“หนุ่มคนนั้นเค้าเป็นคนที่จะดูแลไอ้หนูของยายไปตลอดชีวิต จำคำของยายไว้นะ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นต้องเชื่อใจซึ่งกันและกัน อย่าทอดทิ้งกัน แล้วหลานกับแฟนของหลานจะมีความสุขตลอดไป”
“ครับคุณยาย ขอบคุณมากครับ”
“ยายไปก่อนนะ หนูจะได้พักผ่อนด้วย”
“มาแป๊บเดียวเองอะคุณยาย จะรีบไปไหนครับ”
“ยายมานานแล้วนะ ถึงเวลาต้องไปแล้ว...ไอ้หนูมาให้ยายกอดอีกทีนึง หลับตาด้วยนะ”
“ครับ” ผมโน้มตัวไปกอดคุณยายพร้อมหลับตา
“ไอ้หนูเอ้ย...ด้วยผลบุญที่หลานของยายสะสมมาทุกภพชาติ ขอให้ผลบุญนั้นจงแสดงปาฏิหาริย์ให้หลานของยายหายจากการบาดเจ็บด้วยเถอะ”
   หลังจากที่คุณยายพูดจบ ร่างกายของผมสัมผัสถึงกระแสไออุ่นบางอย่าง มันสบายตัวอย่างบอกไม่ถูกจนผมหลับสนิทไปเลยละครับ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบ

โจ้ (นั่งเฝ้าไข้อยู่ข้างเตียง) กับ เป๊บ (ออดอ้อนให้คนเฝ้าไข้ไปนอนบนเีตียง)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-09-2011 19:20:09

ดีแล้วล่ะจ้ะที่โจ้ยังอยู่ข้างเตียง  ถ้าไม่สบายทั้งคู่แล้วใครจะดูแลล่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 08-09-2011 20:29:58

รอคร๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 08-09-2011 21:31:15

ขอให้เป๊บหายจากอาการป่วยเร็วๆ :L2:
ดีใจนะคะที่โจ้มาต่อแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไป มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/
เริ่มหัวข้อโดย: wisky ที่ 08-09-2011 21:54:14

แฟนใครเนี่ย(พี่โจ้ไง55+)น่ารักได้อีกมีอีกไหมผู้ชายแบบนี้พี่โจ้ก็ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ><

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 09-09-2011 01:10:46

 :L2:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-09-2011 01:21:21

หวานตลอด อยากมีคนเรียกที่รักมั่งเนาะคุณโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 09-09-2011 12:17:27

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: N_Penquin ที่ 10-09-2011 19:08:32

หายไวไวน่ะค่ะ

 :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 10-09-2011 20:20:07

ตอนนี้ก็หวานอีกล่ะ อิ อิ จะหวานกันไปถึงไหน

แต่ก็ชอบอ่ะ หายป่วยเร็วๆนะค่ะ

รอตอนต่อไป  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 27 การเอาใจใส่ที่น่ารักของเป๊บ UP 8/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 13-09-2011 20:11:16

ตามมาเป็น FC ด้วยครับ น่ารักทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-09-2011 00:39:12

Chapter 28 กลับบ้านเรา....รักรออยู่

   การฝันถึงคุณยายเมื่อคืน ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆ สำหรับผมเลยละครับ ตื่นมาก็อารมณ์ดีทันทีเลยละ ผมลืมตาช้าๆ มองไปที่นาฬิกาตรงผนังปลายเตียง เวลา 7 โมงเช้าแล้วครับ ชายสายตามองไปที่โซฟา เป๊บยังนอนหลับสนิทอยู่ คนอะไร ขนาดนอนยังหล่อมากมายก่ายกอง ฮิฮิ นอนมองเป๊บไปสักพัก เริ่มหิวน้ำแล้วครับ จะเรียกเป๊บก็รู้สึกเกรงใจ ผมเลยขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นนั่งและรินน้ำใส่แก้วที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง
   เคร้งงงงงงงงงงง ด้วยความที่ยังทรงตัวไม่ค่อยดีครับ เลยพลาดทำขวดล้มกระแทกแก้ว เป๊บคงได้ยินเสียง เลยลืมตาขึ้นทันทีครับ
“ที่รักกกก..ทำอะไรครับ” เป๊บลืมตาลุกขึนนั่งมองมาที่ผมทันที
“อ๋อ...แหะๆ คือ โจ้อยากดื่มน้ำนะครับเป๊บ เลยลุกขึ้นมารินน้ำ แต่พอดีพลาด..” ผมตอบเป๊บไปยิ้มไป
“อ้าวแล้วทำไมไม่เรียกเป๊บละครับ ถ้าเกิดพลาดตกเตียงขึ้นมาจะทำยังไงนะ” เป๊บขวมดคิ้วทำเสียงดุๆ ใส่ผมอะครับ จนผมหน้าเจื่อนเลยอะ
“ก็...โจ้เห็นเป๊บนอนหลับสบายนี่น่า...เลยไม่กล้าปลุกอะครับ...” ผมตอบเป๊บแบบหน้าเจื่อนๆ ไป อะครับ ปกติเป๊บไม่ค่อยดุผมอะ
“ไม่เอานะที่รัก ยังไงก็ต้องปลุกเป๊บนะ เป๊บเป็นห่วงนะครับ เรื่องแค่นี้เป๊บทำให้ได้” เป๊บยิ้มแย้มไม่ดุแล้วครับ พร้อมเดินมารินน้ำให้ด้วย
“น้ำครับ...ค่อยๆ ดูดนะ ระวังสำลักนะครับ” เป๊บรินน้ำใส่แล้วพร้อมหลอดจ่อที่ปากผมเลยละครับ น้ำจืดเนอะ แต่ผมดื่มแล้วทำไมหวานง่า ฮ่าๆๆๆ

“โจ้นอนพักก่อนนะ เดี๋ยวเป๊บไปเตรียมผ้าเช็ดตัวกับน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ครับ” เป๊บพูดจบก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำเลยละครับ ผมก็เชื่อฟังขยับตัวนอนรอเป๊บมาเช็ดตัวครับ
“มาแล้วครับๆๆ ผ้าเช็ดตัวพร้อมน้ำอุ่น” เป๊บยกกาละมังจิ๋วมาครับ
“อะที่รักเป๊บเริ่มเช็ดตัวนะครับ”
“ครับเป๊บ”
   ระหว่างที่เป๊บกำลังเช็ดตัวไป เราสองคนก็คุยไปเรื่อยๆ ครับ มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง จนผมนึกถึงความฝันเมื่อคืน
“เป๊บค้าบบบ เมื่อคืนโจ้ฝันถึงคุณยายด้วยอะ”
“หา..จริงหรือครับ แล้วฝันถึงคุณยายยังไงบ้าง”
“คุณยายมาเยี่ยมโจ้นะเป๊บ แกมาพูดคุยไม่นานแล้วก็กอดโจ้ แต่ที่น่าแปลกคือ คุณยายบอกว่าถึงเวลาที่จะต้องกลับแล้ว ก็มากอดโจ้อะ มีกระแสอุ่นๆ ทำให้นอนหลับสบายเลยละครับ
“โห เป๊บว่าคุณยายอยากให้โจ้หายเร็วๆ แน่เลย”
“นั่นนะซิเป๊บ คิดถึงคุณยายมากมายเลยอะ”
“ครับ” เป๊บยิ้มๆ เช็ดตัวไปเรื่อยๆ
“อะที่รัก ถอดกางเกงครับ” ผมตกใจตาโตเลยละครับที่ได้ยินคำสั่งของเป๊บให้ถอดกางเกง
“บ้าแล้วเป๊บบบบบบ ทะลึ่งงงงง จะมาทำอะไรตอนเช้าแบบนี้อะ” ผมตะโกนต่อว่าเป๊บครับ
“หือ...ที่รักหมายความว่ายังไงนะ...ไม่ใช่แบบนั้น เป๊บหมายถึงจะเช็ดตัวให้สะอาดครับ” เป๊บตอบพร้อมทำหน้ายิ้มๆ
“โหหหหห ไม่เอาแล้วเป๊บ เช็ดแค่ท่อนบนก็ได้ ท่อนล่างไม่เป็นไรครับ”
“ไม่ได้ๆ ต้องเช็ดให้หมดซิครับ...แล้วโจ้จะอายอะไรครับเนี่ย เราสองคนก็เห็นหมดแล้ว” เป๊บตอบพร้อมทำสายตาหื่นๆ นิดๆ ใส่ผมด้วยอะ
   ผมละเครียดกับคำสั่งนี้จริงๆ เล้ยยย แฟนใครเนี่ยยย จะดูแลดีเกินเหตุแล้ววววว ฮ่าๆๆ เมื่อไม่มีทางเลือก ผมก็ขยับตัว เป๊บก็เอื้อมมือช่วยถอดกางเกงผมอะครับ ขอบอกเลยนะ ชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลนี่ออกแบบมาให้เสียตัวง่ายหรือยังไง ถอดง่ายมั๊กมากกกกก ชิชิชิ
   เมื่อกางเกงหลุดพ้นตัวไป เป๊บก็บอกให้ผมนอนหงาย โหยยย อายอะครับ นอนหน้าแดง..เขินนนน... เป๊บก็เอาผ้าชุบน้ำเช็ดส่วนล่าง ไล่ตั้งแต่ปลายเท้า ขึ้นมาเรื่อยๆ ครับ
“ที่รักผิวดีจังเลยนะครับ...แทบไม่มีริ้วรอยอะไรเลยนะ..ขาวเนียนมากๆ เลย” เป๊บเอ่ยปากชมผมครับ
“กรรมพันธ์มั้งเป๊บ” ผมตอบได้แค่นั้นจริงๆ ครับ คือ มันเขินมาก
   เป๊บเช็ดตัวขึ้นมาเรื่อยจนถึงขาอ่อน กำลังจะเข้าไปเช็ดโจ้น้อยแล้วววว ว๊ากกกก
“เป๊บๆๆๆๆๆ พอแล้วๆ คร้าบบบบ ตรงนั้นไม่ต้องเช็ดก็ด้ายยยยยยย”
“อ้าวที่รักไม่ได้นะครับบบ ถ้ามันอับชื้นขึ้นราจะทำยังไงอะ”
“บ้าแล้ววววว โจ้ดูแลรักษาความสะอาดอย่างดีนะ จะขึ้นราได้ยังไงละ” ผมแหกปากใส่เป๊บ
“ฮ่าๆๆๆ งั้นถ้าเป็นคนรักความสะอาด ก็ต้องให้เป๊บเช็ดครับ” ดูซิ แฟนใครเนี่ย เถียงคำไม่ตกฟาก ชิ
   เป๊บก็เริ่มเช็ดส่วนลับของผมแล้วละครับ มันเป็นธรรมดาของคนหนุ่มแน่นใช่มั้ยครับ มือไม้ไปถูกนิดๆ หน่อยๆ มังกรก็ผงาดขึ้นมา
“อ้าวที่รัก...จะแข็งทำไมครับเนี่ย” เป๊บพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ ครับ
“โห..ก็..มันมีอะไรไปกระตุ้นนี่เป๊บ ก็เลยขึ้นเป็นธรรมดาอะ” หน้าแดง นอนเขินอยู่นั่นแหละ แงๆ
“ฮ่าๆๆๆ ครับๆ แสดงว่าหนูน้อยโจ้ยังตื่นตัว เอาไว้โจ้ใหญ่หายเมื่อไหร่ โจ้น้อยเตรียมตัวเหนื่อยนะจ๊ะ” เป๊บพูดพร้อมกับไปพูดกับหนูน้อยผมด้วยอะ แฟนใครเนี่ยยยยยยย ทะลึ่งโคตรรรรรรรร

   หลังจากที่เช็ดตัวเสร็จครับ เป๊บก็ช่วยผมแต่งตัวเหมือนเดิม ไม่เกินสิบนาทีมีเสียงเคาะประตูห้อง เป๊บลุกขึ้นไปเปิด เจ้าหน้าที่เอาอาหารเช้ามาส่งครับ เป๊บก็จัดแจงป้อนข้าวป้อนน้ำสารพัด จนผมอิ่มแล้ว คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิมมาถึงพอดี ตามด้วยคุณพ่อคุณแม่ของเป๊บพร้อมคุณลุงหมอครับ
“เป็นไงบ้างหลาน อาการดีขึ้นมากหรือยัง วันนี้กลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วนะ” คุณลุงหมอบอกกับผมครับ
“โดยรวมก็ดีแล้วคร้าบบบ แต่ถ้าให้ดีกว่านี้กลับไปพักฟื้นที่บ้านคงจะหายสนิทค้าบบบ” ผมตอบแหย่แซวลุงหมอไป
“ฮ่าๆๆๆๆ” คนในห้องหัวเราะพร้อมกันเลยละครับ
“จ้าลูก งั้นเชื่อลุงหมอกลับไปพักฟื้นที่บ้าน แม่เอาชุดจากบ้านมาแล้ว ไปเปลี่ยนชุดดีกว่าลูก” แม่ผมเอาชุดมาให้อะครับ
“ครับแม่” ผมตอบรับคำสั่งแม่ไป
“คุณแม่ครับ งั้นเดี๋ยวผมจัดการเรื่องที่โจ้เปลี่ยนชุดเองนะครับ คุณพ่อกับคุณแม่ไปนั่งพักก่อนนะครับ” เป๊บอาสาครับ
“โอเค งั้นเดี๋ยวหลานโจ้เปลี่ยนชุดก่อนนะครับ ส่วนทุกท่านรบกวนเชิญที่ห้องวีไอพีนะครับ”
“แม่ครับๆ แล้วจิมต้องไปด้วยมั้ย”
“รอเป็นเพื่อนพี่เค้าดีกว่าลูก เดี๋ยวทางนี้ผู้ใหญ่จัดการเอง”
“ครับ งั้นจิมรอที่นี่ละกันนะ” แม่พยักหน้ารับคำของจิมครับ
“เฮียดีใจป่าวได้กลับไปพักฟื้นที่บ้านแล้ว รีบๆ เปลี่ยนชุดด่วนนนน”
“เออๆๆ เป๊บค้าบ เปลี่ยนชุดกันเถอะครับ” ผมหันไปอ้อนๆ เป๊บครับ อยากกลับบ้านแล้ว
   ใช้เวลาเปลี่ยนชุดไม่นานครับ สักพักมีเจ้าหน้าที่นำรถเข็นมารอแล้วละครับ เป๊บกับจิมพยุงผมไปนั่งบนรถเข็น เราสามคนพร้อมเจ้าหน้าที่ก็ลงมาที่ล๊อบบี้ของโรงพยาบาล ก็เจอกับบรรดาคุณพ่อคุณแม่รออยู่แล้วละครับ
   เป๊บเข็นผมไปที่รถตู้โฟล์คที่บรอนซ์ทองที่จอดคอยอยู่ตรงประตูทางเข้าอาคารครับ คุณพ่อคุณแม่ของผมและเจ้าจิม นั่งไปด้วยกัน คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บไปนั่งรถตู้อีกคันนึง ขับตามหลังกันไปครับ
“เป๊บค้าบ รถคันนี้ของใครหรือครับ เหมือนเพิ่งซื้อเลยนะ โจ้ไม่เคยเห็นอะ”
“อ๋อ พ่อเป๊บเพิ่งซื้อมานะครับ แทนคันเดิมที่ขายไป”
“หือ ขายอัลพาร์ดไปหรือครับ”
“ใช่ครับ คันที่พาโจ้มาส่งโรงพยาบาลนะแหละ คุณพ่อรู้สึกไม่ดีเลยขายทิ้งไปเลยครับ”
“โห...ขนาดนั้นเลยหรือเป๊บ โจ้รู้สึกไม่ดีเลย เปลืองเงินครับ”
“โจ้อย่ากังวลเลยครับ คุณพ่อตัดสินใจขายไปนานแล้ว ช่างมันเถอะครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“แล้วนี่ตกลงโจ้พักบ้านไหนอะครับ”
“บ้านเราแหละลูก” พ่อผมตอบครับ
“จริงหรือครับพ่อ ดีใจจัง แต่เท่าที่โจ้จำได้ เหมือนว่าคุณพ่อเป๊บให้พักที่บ้านท่านนี่น่า”
“แหมมม ความจำดีนะจ๊ะลูก ตอนแรกที่คุยก็ตกลงแบบนั้นแหละ แต่พ่อกับแม่เป็นห่วงลูก คุณพ่อของเป๊บเลยให้ไปพักที่บ้านเรา แต่มีข้อแม้คือ ให้เป๊บตามไปดูแลด้วยนะจ๊ะ” แม่ผมตอบร่ายยาวครับ
“ใช่แล้วเฮีย พูดง่ายๆ คือ พี่เป๊บไปนอนเฝ้าเฮียแหละ”
“ฮ่าๆๆๆ” ทุกคนในรถหัวเราะพร้อมกันเลยอะ
“ใช่แล้วครับโจ้ เป๊บดูแลแบบถึงพริกถึงขิง รับรองว่าโจ้หายสนิทแน่ แฮ่ๆๆ”

เป๊บหันมาพูดเบาๆ ข้างหู แต่ขอบอก แววตาแพรวพราวมากๆๆ งานนี้...แย่แน่...แง้ๆๆๆๆ
   
ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 15-09-2011 01:25:54

แย่อะไรกันโจ้ ให้เป๊บมาดูแลที่บ้านอะดีแล้ว แหม่ๆๆ ทำยังกะเป๊บไม่เคยมาพักที่บ้านอย่างนั้นแหละ   :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 15-09-2011 07:30:29

555 โจ้เสร็จแน่เลย เอิ้ก ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 15-09-2011 07:49:49

 :pig4: :pig4:

 :call:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 15-09-2011 19:16:40

การดูแลของเป๊บขณะโจ้กลับไปพักฟื้นที่บ้านจะอลังการขนาดไหน
รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: LoveFoolJoao ที่ 15-09-2011 20:07:10

เกรงว่าเป๊ปจะไม่ให้โจ้ได้พักนะสิครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-09-2011 21:33:24

ดูแลยังไงคะแบบถึงพริกถึงขิงน่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 15-09-2011 21:50:54

  :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 28 กลับบ้านเรา...รักรออยู่ UP 15/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 18-09-2011 04:17:14

ได้กลับบ้านแล้วเย้! เป๊บจะดูแลโจ้ยังไงบ้างนะ
(แอบลุ้นจากสายตาของเป๊บ) :o8:
รออ่านต่ออยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-09-2011 18:21:34

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน วันนี้นำตอนใหม่แบบยาวๆ มาอัพให้จุใจ อาจจะหายไปหลายวัน คิดถึงกันบ้างนะคร้าบบบบ  :pig4:


Chapter 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา

   หลังจากที่เป๊บกระซิบข้างหูว่าจะดูแลผมแบบถึงพริกถึงขิง ผมก็นั่งตกใจมาตลอดทางละครับ ก็จะอะไรละ เป๊บชอบทำเสียงสยิวใส่นี่ มันเซ็กซี่นี่น่า ฮ่าๆๆ จนผมนึกถึงเรื่องที่ฝันเมื่อคืน จึงตัดสินใจที่จะเล่าคุณแม่ครับ
“แม่ครับ เมื่อคืนโจ้ฝันถึงคุณยายด้วยละครับ” ผมเล่าคุณแม่ ท่านทำตาโตเลยละครับ
“จริงหรือลูก ฝันว่ายังไงบ้าง” คุณแม่ถามผม คุณพ่อและเจ้าจิมหันมาสนใจด้วยครับ
“คุณยายมาเยี่ยมครับแม่ ท่านบอกว่าเป็นห่วง และอวยพรให้ผมหายเร็วๆ แล้วก็….”
“แล้วก็อะไรอะเฮีย” จิมถามขึ้นมาเมื่อเห็นผมเงียบไป
“ก็..คุณยายบอกว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนที่ดูแลผมตลอดไปด้วยครับ” ผมพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่เป๊บ เขินอะ หน้าแดงอีก
“โอ้วววววว” เจ้าจิมทะลึ่งแหกปากตะโกนออกมา จนพ่อกับแม่หัวเราะเลยละครับ ส่วนเป๊บอมยิ้มราวกับว่าดีใจที่คุณยายพูดแบบนั้น เชอะ
“งั้นก็คงต้องยึดถือความคิดเห็นของคุณยายนะลูก...เป๊บแม่ฝากโจ้ด้วยนะจ๊ะ” แม่ผมเออ ออ ตามนั้นพร้อมหันไปบอกเป๊บอะครับ
“ครับแม่ ผมจะดูแลโจ้ให้ยิ่งกว่าชีวิตของผมเลยครับ” เป๊บตอบแม่พร้อมสบตากับผมครับ....ขอบอก ทำสายตายังกะพี่หลิวฯ ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ งั้นอะ ฮ่าๆๆๆๆ
“เว่อร์แล้วเป๊บ..โจ้ดูแลตัวเองได้..แบร่ๆ” ผมพูดพร้อมแลบลิ้นใส่เป๊บครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะทั้งรถได้เป็นอย่างดี
   ประมาณครึ่งชั่วโมง รถก็เคลื่อนที่มาถึงบ้านผมแล้วละครับ เป๊บพยุงผมลงจากรถ ป้าศรีเดินกึ่งวิ่งออกมารับด้วยความเป็นห่วง ป้าศรีดูเป็นห่วงผมมากเลยครับ เข้ามากอด จับตัว พร้อมถามว่าเป็นยังไงบ้าง ยังไงอย่างไร จนป้าศรีรู้สึกว่าผมใกล้จะหายจากการบาดเจ็บแกก็เลยคลายความกังวลครับ
   ในช่วงที่ผมกำลังเดินเข้าไปในตัวบ้าน รถตู้ของคุณพ่อคุณแม่เป๊บก็ตามมาถึงพอดีครับ ผมรู้สึกคิดถึงบ้านมากๆ เพราะว่าต้องไปนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งหลายวัน ในใจก็อยากจะขึ้นไปบนห้องเพื่อเช็คเมล์ กับพวกข้อมูลส่วนตัว แต่ติดที่ว่ายังเดินไม่ค่อยแข็งแรงครับ เป๊บเองก็ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา
   คุณแม่ผมชวนคุณพ่อคุณแม่เป๊บทานข้าวเย็นด้วยกัน ท่านก็ตอบตกลงครับ คุณพ่อเป๊บท่านก็กำชับเป๊บว่าให้ดูแลผมให้ดี อะไรจะเป็นห่วงกันขนาดนั้น แต่ก็รู้สึกดีนะครับที่มีคนเอาใจอะ ผมนั่งในห้องเล่นดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ เป๊บกับเจ้าจิมก็นั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องทำงานอีกห้องนึง คุณพ่อผมกับคุณพ่อเป๊บนั่งคุยกัน ส่วนบรรดาคุณแม่ก็เข้าไปช่วยทำอาหารในครัวครับ ผมนั่งมองบรรยากาศรอบๆ บ้าน ดูแล้วมีความสุขจังเลยครับ ราวกับว่าครอบครัวของเราใหญ่ขึ้น จึงทำให้เกิดความครึกครื้น ไม่เงียบเหงาแล้วละครับ สุขใจจังเล้ยยยยยย
   จนเวลาประมาณหกโมงเย็นครับ เป๊บก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับบอกว่าตั้งโต๊ะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว เป๊บจึงพยุงผมเดินไปที่ห้องรับประทานอาหารซึ่งอยู่ติดกับห้องครัวครับ ระหว่างที่กำลังเดินไป ผมกับเป๊บได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เราสองคนมองไปตามเสียงรถครับ จิมอยู่ใกล้หน้าบ้านที่สุด เลยเดินออกไปดู ก็บอกกับผมว่า
“เฮียยย พี่ฉัตรกับพี่เบิด มาอะ”
“จริงอะ..เป๊บโจ้ลืมโทรบอกฉัตรเลยอะว่าออกจากโรงพยาบาลแล้ว” ผมเงยหน้าบอกเป๊บครับ
“นั่นซิโจ้..เป๊บก็ลืมโทรเหมือนกันครับ ฉัตรจะด่ามั้ยเนี่ย”
“หือ..โจ้ว่าคงไม่.....” ผมกำลังจะตอบเป๊บครับ ก็ได้ยินเสียงฉัตร
“ต้ายยยยยยยยยยยยยย...ตายยยยยยยยยยยย..อีสวิงหอกหักกกกกกก....เมิงออกจากโรงพยาบาลไม่คิดจะโทรบอกรูมั่งเร้ออออออออออออ” ไม่ทันขาดคำ ชีแกก็แว๊ดใส่เลยละครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คำพูดของฉัตรเรียกเสียงหัวเราะของผมกับเป๊บและจิมได้เป็นอย่างดีครับ
“ขอโทษๆๆๆ วะฉัตร กรูลืมโทรบอกอะ มัวยุ่งๆ กับเรื่องเคลียร์กับโรงพยาบาล” เป๊บตอบเชิงขอโทษฉัตรครับ
“นั่นดิไอ้เป๊บ กรูกะฉัตรไปโรงพยาบาลมา เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าออกไปตั้งแต่ช่วงเที่ยง” เบิดตอบแทนฉัตรครับ
“กรูเลยยืนหน้าแหกหน้าเคาเตอร์นั่นแหละ พวกเมิงเนี่ยนะ ทำให้ผู้ดีไฮโซแบบกรูต้องดูหม่นหมองในสายตาสาธารณชน” ฉัตรร่ายยาวต่อเลยครับ
“เว่ออออออออออออออร์” ผมแหกปากใส่ฉัตรไป
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ฉัตรกับเบิดหัวเราะพร้อมกัน
   สิ้นเสียงหัวเราะคุณแม่ผมก็เดินออกมาหน้าบ้านพอดีครับ
“อุ้ย คุณแม่สวัสดีคะ / ครับ”
“สวัสดีจ๊ะลูก แม่กำลังเตรียมอาหารเย็น ไหนๆ แวะมาเยี่ยมโจ้แล้ว ทานข้าวด้วยกันเลยนะ”
“เกรงใจจังคะแม่ แต่ถ้าได้ทานฝีมือแม่คงโชคดีไม่น้อยค่า” ฉัตรตอบแม่พร้อมยิ้มกว้าง
“ผมก็คิดเหมือนฉัตรครับแม่” เบิดผสมโรง
“เรอะ...เนียนเนอะ” ผมแซวครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ แหมเมิงก็ นานๆ มาเยี่ยมเมิง ขอชิมฝีมือคุณแม่ทีเห้อออ” ฉัตรตอบผมครับ
   พวกเราทั้งหมดก็เดินไปที่ห้องรับประทานอาหารครับ ฉัตรกับเบิดก็ไหว้ทักทายบรรดาผู้ใหญ่ทั้งหมด หลังจากพูดคุยกันนิดนึงก็เริ่มทานข้าวกัน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารครื้นเครงดีครับ สนุกสนาน เฮฮา ฉัตรก็ชมคุณแม่ไม่ขาดปากว่าอาหารอร่อยเหมือนโรงแรมสิบดาว เว่อร์มากๆ แต่เห็นเพื่อนรักมีความสุขก็ดีใจครับ ป้าศรีก็วุ่นๆ กับการตั้งโต๊ะให้กับคนติดตามของคุณพ่อเป๊บเพิ่มด้วย
   ใช้เวลาในการทานอาหารพักใหญ่เหมือนกันครับ จนได้เวลาสมควร คุณพ่อคุณแม่เป๊บก็ขอตัวกลับ พร้อมกับกำชับให้เป๊บดูแลผมให้ดี แถมคุณพ่อเป๊บมากอดผมทีนึงด้วย ตายละ เขินนนน นึกไม่ถึงว่าท่านจะมากอดด้วยความเอ็นดูนะครับ ฉัตรกับเบิดก็นั่งเม้าท์ๆ กับผม จนได้เวลาก็ขอตัวกลับ เป๊บก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“โจ้ครับ ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่านะ เค้ากลับกันหมดแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายอีก”
“ได้ครับเป๊บ” ผมตอบรับคำไปพร้อมกับจะลุกขึ้น เป๊บก็รีบเดินเข้ามาช่วยพยุงตัวครับ
“ขึ้นบันไดไหวมั้ยครับ”
“เดี๋ยวคงต้องลองขึ้นดูนะเป๊บ โจ้ว่าน่าจะไหว”
   ผมจับราวบันได พร้อมกับก้าวขาขึ้นไปทีละขั้น ไม่น่าเชื่อนะครับว่าบันไดที่ผมขึ้นลงวันละหลายๆ รอบตั้งแต่เด็กจนโตขนาดนี้ ณ เวลานี้ผมกลับก้าวขาขึ้นแทบไม่ไหว มันรู้สึกชาที่ปลายเท้านะครับ เป๊บเห็นว่าผมคงขึ้นลำบาก เลย...อุ้มผมเลยละครับ
“แว๊กกก...เป๊บๆๆ โจ้ขึ้นเองได้ อย่าอุ้มๆๆ” ผมโวยวายใส่เป๊บครับ
“ไม่เอานะที่รัก อย่าดื้อ ขึ้นไหวที่ไหนกัน ขาดูสั่นขนาดนั้น เดี๋ยวตกบันไดอาการหนักกว่าเดิมอีก” เป๊บพูดเสียงดุๆ ใส่ จนผมไม่กล้าเถียงเลยอะ
   เป๊บอุ้มผมเดินขึ้นบันได ราวกับว่าเป๊บอุ้มสำลีละครับ ทำไมดูคล่องจัง
“เป๊บ..ไม่หนักหรือครับ”
“หนักตรงไหน ตัวเบายังกะนุ่น แค่นี้สบายมาก” เป๊บตอบผมพร้อมกับยิ้ม
   มาถึงหน้าห้อง เป๊บก็ปล่อยผมลงครับ ผมเดินเข้าห้องไปนั่งบนเตียง เป๊บก็ถามว่าจะอาบน้ำหรือเช็ดตัว ตอนอยู่โรงพยาบาลไม่ได้อาบน้ำเลยนี่น่า โดนเช็ดตัวตลอด ตัดสินใจอาบน้ำดีกว่า เลยบอกเป๊บไปว่า อาบน้ำครับ
“งั้นเป๊บไปเตรียมน้ำอุ่นในอ่างก่อนนะ โจ้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยครับ เดี๋ยวเป๊บอาบให้” ผมตกใจกับสิ่งที่เป๊บบอกอะ
“ว๊ากก..โจ้อาบเองได้อะเป๊บ ไม่ได้เป็นอัมพาตนะที่จะอาบเองไม่ได้อะ” ผมพูดเสียงดุๆ เป๊บ
“ไม่ได้นะที่รัก เข้าไปอาบเองถ้าลื่นหัวฟาดพื้นทำยังไงอะ ไม่รู้แหละ เป๊บจะอาบน้ำให้ เปลี่ยนผ้าเลย ไม่งั้นคืนนี้จับปล้ำ” เป๊บพูดเสียงดุๆ ในตอนแรก พอตอนขู่ทำสายตาระยิบระยับ ชิ แฟนใครเนี่ยยยยย
“โหยยยย ก็ได้อะครับ” ผมกลัวเป๊บปล้ำอะครับ เลยยอมๆ ให้อาบน้ำ เชอะ
   เปลี่ยนผ้าเสร็จ เป๊บพยุงผมเดินเข้าห้องน้ำครับ ผมนั่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ เป๊บก็ลงมาในอ่างด้วยอะ ผมตกใจเหมือนกัน แต่จริงๆ เราสองคนก็อาบด้วยกันแบบนี้บ่อยไปครับ ฮิฮิ
“ผิวที่รักขาวจังเลยนะ แถมผิวลื่นถูง่ายด้วยนะครับ” เป๊บชมผมครับ
“อย่าชมมากซิเป๊บ เขินอะ อิอิ เป๊บก็ผิวดีนะครับ กล้ามก็แน่นปึ๊ก” ผมชมเป๊บด้วยครับ
“ก็เป๊บแมนทั้งแท่งนี่น่า เลยต้องแข็งแรงซิ”
“แหวะ ทำมาโม้....” ผมแซวครับ
“ไม่ได้โม้นะ แมนทั้งแท่ง แถมแข็งด้วยนะ” เป๊บพูดพร้อมเอามือผมไปแตะเป๊บน้อยอะ
“แว๊กกกก ทะลึ่งอะเป๊บ แบร่ๆๆ” ผมแกล้งโวยวายแลบลิ้นใส่ แต่หน้าแดง เขินนน
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บหัวเราะร่าเลยครับ
“เป๊บครับ ถ้าโจ้หายดีแล้ว เราไปกราบหลวงตากันนะ” ผมเอ่ยปากชวนเป๊บครับ
“ดีเหมือนกันครับ เป๊บอยากไปกราบท่านเหมือนกัน ดังนั้นโจ้ต้องรีบๆ หายละ จะได้ไปกราบท่าน”
“ครับเป๊บ” ผมตอบรับคำ เป๊บก็ถูหลังผมไปด้วยครับ
“น้องชายโจ้จะให้เป๊บถูให้หรือถูเองครับ”
“บ้าแล้วววว...โจ้ถูเองอะ เป๊บไม่ต้องเลยนะ” ผมโวยวายใส่ครับ
“หือ..แล้วที่รักจะโวยวายทำไมนะ เป๊บยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ฮ่าๆๆ” ตลอดเลยอะเป๊บ กะล่อนไปเรื่อย ชิ แฟนใครอีกเนี่ยยยยยยย คิคิ

   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เป๊บพยุงผมมานอนที่เตียงครับ ผมเอนหลังพักผ่อนเป๊บก็กระโดดขึ้นเตียง กระดึ๋บๆ ขยับตัวรีบมานอนข้างๆ พร้อมกับเอามือมาโอบกอดอะครับ
“แอะเป๊บ เอามือออกเลยนะ อึดอัดๆๆ”
“หือ...ขอเป๊บนอนกอดหน่อยนะ ไม่ได้กอดมาตั้งหลายวันแล้ว..ตัวนิ่มๆๆ หอมๆๆ แหะๆ” เป๊บพูดพร้อมกับหอมแก้มผมครับ
   ผมไม่ตอบอะไรเป๊บครับ เลยตามเลย ด้วยความเหนื่อยมาตลอดวันผมกับเป๊บก็หลับภายในเวลาอันรวดเร็วครับ

ห้าวันผ่านไป............

   ผมกลับมาพักที่บ้านเป็นวันที่ห้าแล้วครับ อาการโดยรวมดีขึ้นมาก ผมสามารถเดินได้โดยที่เป๊บไม่ต้องพยุงแล้ว เพียงแต่ยังยกของหนักมากไม่ได้รวมถึง กระโดด หรือ เขย่งยังมีอาการชาปลายเท้าครับ แต่ถ้าเดินปกติ ไม่แสดงอาการอะไรแล้วครับ เมื่ออาการดีขึ้นมาก ผมเลยตัดสินใจชวนเป๊บไปกราบนมัสการหลวงตาตามที่เราคุยไว้ตั้งแต่แรกว่าถ้าผมหายดีแล้ว เราสองคนจะไปกราบท่านอะครับ
“ฮัลโหล...เป๊บครับวันนี้ว่างมั้ย..โจ้อยากไปกราบนมัสการหลวงตานะครับ” ช่วงเช้ามืดเป๊บกลับไปที่บ้านเพื่อจัดเสื้อผ้าชุดใหม่มาค้างที่บ้านผมครับ
“อ๋อ...ได้ครับที่รัก..ไปกี่โมงดีครับ”
“อืมมม..ตอนนี้แปดโมงเช้า เราไปกันประมาณสิบโมงดีมั้ยครับ อาจจะไม่ทันถวายเพล แต่ถ้าไปถึงช่วงบ่ายค่อยถวายน้ำปาณะก็ได้ครับ”
“ได้ครับๆ งั้นประมาณสิบโมงเป๊บจะไปถึงบ้านนะครับ โจ้เตรียมตัวเลยนะ”
“ครับ” ผมก็วางสายเป๊บครับ พร้อมกับเดินเข้าไปในครัวเพื่อถามป้าศรีว่าพอมีเครื่องดื่มอะไรที่พอถวายหลวงตาได้บ้าง
“คุณหนูใหญ่จะรับอะไรหรือคะ” ป้าศรีถามเมื่อเห็นผมยืนมองแถวๆ ตู้เย็นครับ
“อ๋อ..พอดีจะไปกราบนมัสการหลวงตานะครับ โจ้เลยมาดูเครื่องดื่มว่าพอมีอะไรบ้าง”
“คะ..ถ้ามีป้าว่าน่าจะถวายไม่ได้นะคะเพราะเราแกะเตรียมแช่ตู้เย็นหมดแล้ว เอาแบบนี้มั้ยคะ เดี๋ยวป้าจะใช้เจ้าจอมไปซื้อให้คุณหนูเอง” จอมเป็นหลานชายของป้าศรีครับ พ่อแม่ของจอม ฝากมาเรียนในกรุงเทพฯ เพื่อความประหยัดคุณแม่ผมท่านเลยอนุญาตให้มาค้างโดยช่วยเหลืองานบ้านเล็กน้อยแทนป้าศรีในบางโอกาสครับ
“ดีเหมือนกันครับ ยังไงฝากป้าศรีบอกจอมด้วยนะ”
“ได้คะ งั้นเครื่องดื่มป้าเลือกให้เลยนะคะ”
“ครับ”

   ผมนั่งดูรายการโทรทัศน์รอเป๊บมารับในเวลาสิบโมงครับ ใกล้เวลาที่นัดเป๊บก็มาถึงพอดี รถเบนซ์ E240 คันโปรดของเป๊บเข้ามาจอดที่ทางเข้าหน้าบ้านครับ
“ที่รัก พร้อมเดินทางหรือยังครับ”
“คร้าบๆๆ พร้อมแล้ว เดินทางกันเล้ยยย” ผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษครับ ดีใจที่ได้ไปกราบหลวงตาอีกครั้ง เดินลงมาเพื่อขึ้นรถก็เห็นจอมกุลีกุจอเอาของที่เตรียมถวายใส่กระโปรงหลังรถครับ
“เดินทางปลอดภัยนะลูก อย่ากลับค่ำมากนะ เย็นนี้แม่ทำของโปรดไว้ให้” แม่ผมเดินออกมาส่งครับ
“ครับแม่ จะรีบไปรีบกลับนะครับ” ผมตอบรับแม่ไปครับ

   ออกจากบ้านได้ไม่นานก็เข้าสู่เส้นทางหลักที่เดินทางไปวัดครับ คงเป็นเพราะการจราจรไม่ติดขัดมากนัก ผมกับเป๊บก็เดินทางมาเกือบครึ่งทางแล้ว เราสองคนคุยสัพเพเหระไปเรื่อยครับ
“โจ้ครับ...ฉัตรโทรมาถามเป๊บว่าเรื่องไปเสม็ดวันไหนดี”
“อ๋อ..วันไหนก็ได้ครับเป๊บ ตอนนี้โจ้หายดีแล้วละ”
“อืม...เอาเป็นช่วงกลางสัปดาห์ดีมั้ยครับ คนไม่เยอะ น่าจะสงบและเป็นส่วนตัวดีนะ”
“ก็ดีนะเป๊บ..แล้วฉัตรมันว่าไงอะ”
“โจ้ลองโทรไปคุยกะฉัตรดีมั้ยครับ เผื่อจะได้ตกลงวันเวลาให้ชัดเจน”
“ครับๆ” ผมตอบรับคำเป๊บพลางก็หยิบโทรศัพท์กดไปหาฉัตรครับ

“ฮัลโหล..ฉัตรกรูเอง”
“เออ...ว่าไงราก มีอะไรให้กรูรับใช้”
“เมิงก็เว่อร์ไปอะ กรูจะโทรมาตกลงเรื่องวันเวลาไปเสม็ดไง”
“เออวะ เมิงสะดวกวันไหนอีหอยกรอบ”
“คุยกับเป๊บว่าน่าจะเป็นกลางสัปดาห์นะ เอาเป็นวันอังคาร พุธ พฤหัส หน้าดีมั้ย”
“เออได้ๆ เดี๋ยวกรูประสานเพื่อนๆ เอง และจะจัดการเรื่องที่พักด้วย”
“โอเคๆ ขอบใจนะเมิง”
“เออๆ แค่นี้นะราก ไว้คุยกัน”
“เออๆ” ผมละงงกับสรรพนามที่มันเรียกจริงๆ เล้ย สารพัดจะตั้งชื่อให้ผมอะ ฮ่าๆๆๆ
“ฉัตรว่าไงครับที่รัก” เป๊บถามผมหลังจากที่วางสายฉัตรครับ
“ตกลงกับฉัตรว่าเดินทางอังคาร พุธ พฤหัส หน้าครับ”
“แล้วเพื่อนๆ ละครับ”
“ฉัตรรับปากจะจัดการเองทั้งหมดเลยค้าบบบบ”

   การเดินทางใช้เวลาอีกไม่นานนักก็ถึงถึงวัดแล้วละครับ เป๊บขับรถไปจอดบริเวณใกล้ๆ กับโบสถ์ ซึ่งคิดว่าน่าจะใกล้กุฏิหลวงตาครับ
   ผมกับเป๊บลงจากรถ เป๊บเดินไปเอาของถวายด้านหลังรถ ส่วนผมก็ยืนหันไปมาสอดส่องสายตาหากุฏิของหลวงตา คลับคล้ายคลับคลาว่าน่าจะเป็นกุฏิหลังนั้น
“เป๊บค้าบบ กุฏิหลังนั้นของหลวงตามั้ยอะ” ผมถามเป๊บพลางชี้นิ้วไปทางซ้ายมือ
“ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ เป๊บว่าลองเข้าไปถามดีมั้ย”
“ค้าบๆ มามะโจ้ช่วยถือ” ผมเดินเข้าไปช่วยเป๊บ
“ไม่ต้องๆ โจ้ยังถือของหนักไม่ได้ เป๊บจัดการเองครับ”
   เป๊บปฏิเสธไม่ให้ผมถือของครับ ผมก็เลยเดินนำลิ่วไปที่กุฏิ ว่าจะลองถามดู หลวงตาน่าจะอยู่หลังนี้แหละ กำลังจะเดินไปถึงกุฏิ ก็ได้ยินเสียงทักครับ
“คุณโยมมาหาใครหรือ” มีพระรูปนึงดูไม่สูงอายุมาก เข้ามาถามผมครับ
“อ๋อ นมัสการครับ พอดีผมมาหาหลวงตา เอ่อ...” ผมพยายามตอบท่านไป แต่จำชื่อหลวงตาไม่ได้ครับ
“คุณโยมหมายถึงหลวงตาเงื่อมหรือ”
“ท่านครับ จริงๆ ผมก็จำไม่ได้ แต่น่าจะเป็นหลวงตาที่เอ่ยถึงครับ”
“งั้นคุณโยมทั้งสองเข้าไปในกุฏิกับอาตมาเถอะ”
   ผมกับเป๊บเดินตามพระท่านไปตามคำชวนครับ พอเข้าไปด้านในกุฏิ ผมกับเป๊บเห็นรูปหลวงตาแขวนอยู่บนผนังกุฏิครับ
“เป๊บ รูปหลวงตาจริงๆ ด้วย แสดงว่ามาถูกกุฏิแล้วละ” ผมหันไปบอกเป๊บ เป๊บพยักหน้าให้ผมครับ
“ท่านครับ แล้วหลวงตาท่านอยู่ไหนหรือครับ” เป๊บยืนหันไปมามองรอบๆ เมื่อไม่เห็นหลวงตาจึงเอ่ยถามขึ้นมา
“คุณโยม หลวงตาท่านได้ละสังขารแล้ว”
“หา...อะไรนะครับบบบบบบ” ผมกับเป๊บอุทานด้วยความตกใจพร้อมกันเลยครับ
“ใช่แล้วคุณโยมทั้งสองได้ยินไม่ผิดหรอก หลวงตาท่านได้ละสังขารไปตั้งแต่วันที่ 22 เดือนที่แล้ว”
   ผมกับเป๊บตกใจในสิ่งที่พระท่านบอกมากๆ ครับ ไม่นึกว่า หลวงตาท่านจะไม่อยู่ให้เราสองคนได้กราบขอบพระคุณอีกแล้ว
“จริงหรือครับ” ผมทวนคำถามทั้งๆ ที่หลวงตาไม่อยู่แล้วจริงๆ น้ำตาก็ไหลเอ่อออกจากดวงตาครับ
“วันที่ 22 เดือนที่แล้ว ผมกับแฟนยังมากราบนมัสการหลวงตาเลยครับ ไม่น่าเชื่อว่า ท่านจะละสังขารแล้ว” เป๊บบอกเล่าพระท่านด้วยเสียงเศร้าๆ
“สัพเพ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สรรพสิ่งไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ความทุกข์ไม่จีรังยั่งยืน ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แล้วก็ดับไปนะคุณโยม”
“ครับ” ผมกับเป๊บตอบรับคำสอนพระท่านพร้อมยกมือไหว้อนุโมทนาครับ
“การมาของคุณโยมทั้งสองเป็นสิ่งที่หลวงตาท่านได้กล่าวกับอาตมาไว้แล้ว ท่านสั่งอาตมาไว้ว่า เมื่อคุณโยมทั้งสองมาแล้ว ให้นำเอกสารแผ่นผับที่หลวงตาท่านได้เขียนไว้บรรจุใต้ฐานพระโต๊ะหมู่บูชา นำออกมาแล้วให้อาตมาอ่านให้โยมทั้งสองฟัง เพื่อให้ความตั้งใจของหลวงตาท่านสมความปรารถนา อาตมาจะนำเอกสารนั้นออกมานะ” พระท่านพูดจบก็เดินไปที่ฐานพระ ผมกับเป๊บก็ได้แต่นั่งพยักหน้าครับ
   พระท่านใช้เวลาในการค้นเอกสารไม่นานนัก ท่านเดินกลับมาพร้อมกับเอกสารในมือครับ
“คุณโยม อาตมาจะอ่านเนื้อความในเอกสารตามที่หลวงตาได้เขียนไว้ ขอให้คุณโยมได้ตั้งใจฟังนะ” ผมกับเป๊บพนมมือรับฟังข้อความของหลวงตาครับ

“โยมหลาน เมื่อได้ฟังข้อความนี้ หลวงตาคงไม่มีสังขารให้เห็นอีกแล้ว อย่าได้เศร้าโศก เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย เพราะสังขารของคนเรานั้น เกิดมาเพื่อตั้งอยู่ เกิดมาเพื่อแปรปรวน และสุดท้ายก็ดับไป ขอให้โยมหลานประกอบแต่ความดี ละเว้นการกระทำความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส คำสอนนี้ไม่ใช่เป็นคำสอนหลวงตา แต่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าที่อุบัติขึ้นในอดีต และอนาคต จงยึดคำสอนนี้ให้มั่นและปฏิบัติตลอดจนหมดอายุขัยนะ” พระท่านอ่านจบ ผมก็น้ำตาแตกไปแล้วครับ ส่วนเป๊บตาแดงๆ คงเศร้าเหมือนกัน
“ขอบคุณครับหลวงตา ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ฮึกๆๆ..ฮือ...” ถึงแม้ผมได้เจอหลวงตาเพียงครั้งเดียวแต่ความรู้สึกของผมราวกับว่ามีความผูกพันกับหลวงตามานานแสนนาน ผมก้มกราบรูปหลวงตาพร้อมกับร้องไห้สะอื้นด้วยความเสียใจครับ
“คุณโยม อย่าได้เสียใจไปเลย การตายนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอก คุณโยมตั้งใจปฏิบัติในสิ่งที่หลวงตาได้บอกไว้ จะเป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่นะ”
“ขอบคุณครับท่าน.....” ผมกับเป๊บก้มกราบพระท่าน พร้อมกับผมทำหน้าสงสัยว่าท่านชื่ออะไร
“อาตมาชื่อ พระมหาอุดม นะคุณโยม หรือชาวบ้านแถวนี้จะเรียกอาตมาว่า พระอาจารย์ ก็ไม่ผิดหรอกคุณโยม”
“ครับพระอาจารย์” ผมยิ้มพร้อมกับปาดน้ำตาไปด้วยครับ
“พระอาจารย์ครับ เครื่องดื่มนี้ตั้งใจจะนำมาถวายให้กับหลวงตา เพื่อไม่ให้เสียความตั้งใจ ผมขอถวายพระอาจารย์แทนนะครับ” เป๊บบอกกับพระอาจารย์ครับ
“เจริญพรนะคุณโยมทั้งสอง” ผมกับเป๊บประเคนเครื่องดื่มที่นำมาถวายกับพระอาจารย์ครับ
   หลังจากประเคนน้ำปาณะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราสองคนก็สนทนาธรรมกับพระอาจารย์สักครู่นึง จนได้เวลาจึงขอตัวกลับครับ ตลอดการเดินทางกลับ ผมกับเป๊บไม่ค่อยได้พูดอะไรกันเลย อาจจะเป็นเพราะยังตกใจกับการจากไปของหลวงตา และ อิ่มในรสพระธรรมคำสอนที่หลวงตาได้มอบให้เราสองคนด้วยความเมตตา
“เป๊บครับ รู้สึกดีเหมือนโจ้มั้ย วันนี้โจ้ว่าเราคุ้มนะ”
“นั่นซิครับโจ้ เอาไว้ถ้าวันไหนว่าง ค่อยมาหาพระอาจารย์กันอีกนะ”
“ได้ครับๆ ชวนพวกเพื่อนมาด้วยๆ” ผมยิ้มกว้างตอบเป๊บไปครับ เป๊บยิ้มตอบ
   เราสองคนถึงบ้านประมาณหกโมงเย็นครับ มาทันในช่วงที่คุณแม่กำลังตั้งโต๊ะอาหารเย็นพอดีเลย พวกเราทั้งหมดทานข้าวพร้อมกัน ผมก็เล่าในเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับหลวงตาทั้งหมดให้คุณพ่อกับคุณแม่ฟัง คุณแม่ท่านก็ตกใจครับ เพราะว่าคุณยายเคยพูดถึงหลวงตาเงื่อมด้วย คุณแม่จำได้คร่าวๆ ว่าคุณยายเล่าว่าหลวงตาจะละสังขารเมื่อช่วยหลานโยมช่วงสำเร็จ ซึ่งคุณยายเล่าเรื่องนี้มาสามสิบปีตั้งแต่คุณแม่ยังสาวๆ ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่ได้เกิดมาเลยครับ ผมกับเป๊บหันไปมองหน้ากันด้วยอารมณ์ที่เกินจะบรรยาย แสดงว่า กรรมที่เราทำร่วมกัน เป็นเครื่องผูกพันชั้นเลิศเลยนะครับ
   หลังจากเก็บกวาดจากการทานอาหารเสร็จ ผมกับเป๊บก็ขึ้นมาบนห้องเตรียมตัวอาบน้ำนอนแล้วครับ ก่อนนอนผมนั่งสวดมนต์ ภาวนานึกถึงพระคุณหลวงตา เป๊บเองก็ทำด้วย ตลอดคืนนั้นเราสองคนนอนหลับสนิทด้วยความสุขครับ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-09-2011 18:55:29

คุณเป๊บเป็นพระเอกในอุดมคติจริง ๆ อบอุ่น อ่อนโยน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 20-09-2011 19:17:11

 :L1: :L1:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 20-09-2011 20:03:57

ขนลุกค่ะ บางอย่างก็เหลือเชื่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 20-09-2011 20:14:49

 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 20-09-2011 20:29:16

อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดีจัง มีความรักที่จริงใจ มีความห่วงใย
ให้กันและกัน ความรักของเป๊บกับโจ้คงเป็นแบบอย่างให้ใครๆ
ได้หลายๆคน  จะเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 29 การพักฟื้นที่อบอุ่น ความจริงของหลวงตา UP 20/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 20-09-2011 22:05:37

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 21-09-2011 23:03:52

สวัสดีคร้าบบบ นำอีกตอนสั้นๆ มาลงให้อ่านก่อนครับ อิอิ ติดตามอ่านได้เลยคร้าบบบ :pig4: :pig4:

malula : พระเอกจริงๆ เลยคร้าบบบ ดูแลผมทุกเรื่องอะครับ อิอิ

tawan : ขอบคุณคร้าบบบบ

yeyong : ใช่ครับพี่ เหลือเชื่อมากๆ เลยครับ

เฉาก๊วย : ขอบคุณคร้าบบบบ

naiyana : ขอบคุณมากครับที่เป็นกำลังใจให้คร้าบบบ

ao16 : ขอบคุณคร้าบบบบบ


Chapter 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค 1

   วันเวลาผ่านไปเร็วยังกับจรวด ก็มาถึงช่วงวันเวลาที่นัดกันไปเที่ยวเกาะเสม็ดครับ ในตอนเช้าของวันอังคาร ผมกับเป๊บกำลังวุ่นๆ อยู่กับการจัดกระเป๋าเสื้อผ้า ขอบอกเลยว่าขนเสื้อผ้าไปเยอะเลยละครับ เพราะแผนการเที่ยวส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเล่นน้ำทะเล การดำน้ำ สารพัดเกี่ยวกับน้ำๆ ครับ ฮ่าๆๆ
“เป๊บค้าบบบ จัดเสร็จยัง ฉัตรมันออกจากบ้านมารับแล้วนะ” ผมตะโกนถามเป๊บจากชั้นล่างครับ
“ครับๆๆ กำลังจะเสร็จนะ”
   เป๊บจัดกระเป๋าเสร็จก็รีบเดินลงมาชั้นล่างพร้อมกระเป๋าลากแบบล้อเลื่อนใบใหญ่ กระเป๋าของผมก็ใหญ่ไม่แพ้กันครับ
“โห..เป๊บนี่จะไปเมืองนอกป่าวอะ กระเป๋าใบใหญ่มาก เอาอะไรไปนักหนาเนี่ย” ผมแซวเป๊บครับ
“ฮ่าๆๆ ก็นิดนึงนะครับ ว่าแต่ตัวเองเหอะ ใบก็ใหญ่ไม่แพ้เป๊บหรอก” ผมแซวคืนครับ ผมก็ยิ้มๆ แหละ เพราะมันใหญ่จริงๆ นี่น่า
“แล้วนี่ไปกี่วันละ จะกลับกันวันไหน” คุณพ่อผมถามขึ้นมาครับ
“น่าจะวันพฤหัสหรือไม่ก็วันศุกร์นะครับพ่อ” ผมตอบพ่อไปครับ
“ยังไงก็อย่าประมาท ระวังตัวด้วยนะลูก เป๊บ โจ้ว่ายน้ำไม่คล่องเท่าไหร่ ดูแลโจ้ด้วยนะ”
“ครับพ่อ ฉลามเป๊บจะดูแลเป็นอย่างดีครับ”
“ฮ่าๆๆๆ” คุณพ่อผมขำในความตลกของเป๊บ
“ทั้งพ่อและลูกพร้อมลูกเขย มาทานข้าวเช้าได้แล้วจ๊ะ” แม่ผมเรียกมาจากในห้องรับประทานอาหารครับ
   เราทั้งสามคนก็ทานข้าวเช้ากัน คุณพ่อผมทานเสร็จก่อนก็ขอตัวไปทำงาน ส่วนเจ้าจิมออกไปตั้งแต่เช้า เห็นว่ามีนัดกับแฟนครับ จนเวลาประมาณ 9 โมงเช้า รถของฉัตรก็มาถึงหน้าบ้านผมละครับ
“สวัสดีคะคุณพ่อคุณแม่ โจ้กับเป๊บเสร็จหรือยังคะ”
“เสร็จแล้วจ๊ะลูก น่าจะขึ้นไปบนห้องล้างปากแปรงฟันนะจ๊ะ”
“คะ”
“แล้วนี่ลูกทานอะไรมาหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วคะแม่” ฉัตรยิ้มตอบแม่ไปครับ
“แล้วนี่ไปกี่คนละลูก”
“อ๋อ มีฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต รวมทั้งหมด 6 คนคะแม่”
“อ๋อจ๊ะ ยังไงก็ฝากดูแลโจ้ด้วยนะ อาจจะเรื่องมาก เพราะตั้งแต่เด็ก็แพ้แดดง่าย ว่ายน้ำไม่คล่อง กินอะไรก็ลำบาก อย่าถือสานะ”
“สบายมากคะแม่ งวดนี้ไปเที่ยวแบบไฮโซเลยคะ พ่อฉัตรจัดการให้หมดแล้ว ระดับสิบดาวเลยคะแม่” ฉัตรตอบให้แม่สบายใจครับ
“เสร็จแล้วๆๆ ขอโทษที่ทำให้รอนาน” ผมวิ่งลงบันไดมา พร้อมตะโกนบอกฉัตร ส่วนเป๊บก็ตามมาติดๆ พร้อมตะโกนตามหลังว่าอย่าวิ่ง หายดีแล้วหรือนั่น ฮ่าๆๆ
“ฮ่าๆๆ โอเค งั้นฉัตรขอตัวนะคะแม่ จะนำโจ้กลับมาส่งอีกสองสามวันคะ”
“จ้าเดินทางปลอดภัย พระคุ้มครองนะ”
“แม่ค้าบบบโจ้ไปก่อนนะ สวัสดีค้าบบบ” ผมกอดแม่ทีนึงพร้อมไหว้ เป๊บก็ไหว้แม่ด้วยครับ ฮิฮิ

   ผมกับเป๊บเดินมาถึงรถ เห็นจอมกำลังเอากระเป๋าใส่ท้ายรถครับ การเดินทางวันนี้ฉัตรเอารถตู้คันใหญ่มาเลยครับ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ Alphad Hybrid  นะครับ นั่งได้ 6 คนพอดีเป๊ะเลย แต่สิ่งที่ฮามากๆ คือ ทริปนี้ เจ้าโอ๊ตเป็นคนขับครับ โดยมีเบิดนั่งคู่ด้านหน้า เป็น Navigator ละ ฮ่าๆๆ
   ฉัตรกับทรายคุณเธอสองคนนั่งตรงกลางรถ ผมกับเป๊บนั่งถัดมาครับ เมื่อเสร็จทุกอย่าง รถก็เคลื่อนออกจากบ้านผมมุ่งหน้าไปเกาะเสม็ดครับ
“แล้วทำไมกรูต้องมาขับด้วยเนี่ยยยยย” โอ๊ตแหกปากขึ้นมา
“ใช่แล้วทำไมกรูต้องมาเป็นคนนำทางวะเนี่ยยย” เบิดแหกปากผสมมา
“อ้าวอีนี่ ถ้าเอาคนขับรถมา มันจะพอนั่งกันมะ แล้วเมิงเป็นผู้ชายมีหำคนละแท่ง จะให้กรูขับหรือไง” ฉัตรแหกปากขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆ แม่มไอ้ฉัตร ทำไมเมิงไม่ให้ไอ้เป๊บขับวะ” โอ๊ตกับเบิดหัวเราะพร้อมกัน คราวนี้โอ๊ตหันไปแขวะเป๊บด้วยครับ
“อ้าวอีห่านี่ เสือกถามไม่ได้ดู ก็ไอ้เป๊บมันมากะเมียมัน จะให้มันมาขับได้ยังไงวะ” ฉัตรแหกปากด่าอีกรอบ
“ยังไม่ได้เป็นเมียโว้ยยยย แฟนโว้ยแฟนนนนน” ผมแหกปากสวนมาครับ
“ฮ่าๆๆๆ อีรากเอ้ยยยย ทริปนี้เมิงได้เป็นเมียแน่ จริงมั้ยวะเป๊บ” ฉัตรแหกปากกลับใส่ผม พร้อมหันมาขยิบตากับเป๊บ ผมหันไปมองเป๊บที่ยิ้มพร้อมกับทำสายตาระยิบระยับ ด้วยความหมั่นไส้ผมเอาศอกกระทุ้งไปทีนึงครับ
“โอ้ยยยย...ทำอะไรอะที่รัก...เป๊บเจ็บนะ” เป๊บร้องเบาๆ ทำมาอ้อนโอดโอยครับ จริงๆ ไม่ได้เจ็บสักหน่อย ผมละไม่อยากจะเถียงต่อเพราะกลัวแพ้ เลยหันหน้าออกไปมองนอกรถ พร้อมกับอาการเขินหน้าแดงครับ ฮ่าๆๆ
“ต้ายยยตายยยย หน้าแดงอีกแล้วนะยะคุณขา” ทรายแขวะผมครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะใส่ผมเลยอะ
“ดังนั้นมีหน้าที่ก็ขับไป เหยียบเร็วๆ แต่ให้มันปลอดภัย เข้าใจมะ” ฉัตรสั่งโอ๊ตครับ
“จ้า คุณนายยยยย จะขับเร็วไปถึงไหน เปลืองน้ำมัน”
“อย่าได้แคร์สื่อ ขับไปเดี๋ยวกรูเติมเอง เออถ้าเจอปั๊ม ปตท แวะด้วย จะแดกกาแฟอเมซอน”
“เรื่องมากเนอะ” เบิดแขวะฉัตรครับ
“ฮ่าๆๆๆ” ผมกับเป๊บหัวเราะครับ
   พวกเราแวะปั๊ม ปตท เพื่อซื้อขนม เครื่องดื่ม ไว้ทานเล่นในคืนนี้ครับ ผมละตกใจกับบรรดาเพื่อนๆ จะซื้ออะไรเยอะแยะไปหมด กำลังคิดว่าจะไปอยู่สองเดือนหรือยังไง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจที่ปั๊ม ปตท เราก็เดินทางมุ่งหน้าไปยังบ้านเพ จังหวัดระยอง
   เมื่อมาถึงบ้านเพ ฉัตรก็โทรหาคนที่ประสานงานไว้ครับ เอารถไปจอดไว้ที่บ้านใครสักคนนึง ซึ่งอยู่บริเวณใกล้ๆ ท่าเรือครับ หลังจากนั้นก็มีลุงคนนึง เข้ามาคุยกับฉัตรพร้อมกับพาพวกเราไปที่ท่าเรือเพื่อขึ้นเรือสปีดโบท ไปเกาะเสม็ดครับ ผมละตื่นเต้นเพราะเป็นการนั่งเรือสปีทโบทครั้งแรกครับ ฮิฮิ หลังจากที่คุณลุงมาส่งที่ท่าเรือ พวกเราก็ไหว้ขอบคุณครับ พร้อมกับก้าวลงเรือนั่งประจำที่  เรือที่พวกเราใช้เดินทางในทริปนี้ เป็นเรือเร็วของโรงแรม ปารดี ครับ
“ทุกท่านครับ วันนี้คลื่นกับลมแรงเล็กน้อยนะครับ ยังไงรบกวนสวมเสื้อชูชีพ พร้อมกับเกาะแน่นๆ นิดนึงนะครับ” คนขับเรือบอกกับพวกเราครับ
“โจ้ มานั่งตรงนี้ครับ” เป๊บชวนผมให้ไปนั่งข้างๆ ครับ
“นั่งตรงนี้ก็ได้อะเป๊บ”
“ไม่ได้นะ ตัวยิ่งเบาๆ เดี๋ยวปลิวไปตามลมละแย่เลย” เหตุผลของเป๊บทำให้ผมละงงจริงๆ เล้ยยยยคนนะไม่ใช่กระดาษจะได้ปลิวง่ายๆ นะ
   หลังจากที่พวกเรานั่งเสร็จเรียบร้อย เรือก็พุ่งออกจากท่าเรือมุ่งหน้าสู่โรงแรมปารดี บนเกาะเสม็ดครับ เรือแล่นเร็วมากๆๆ เวลาเจอคลื่น ก็จะกระเด้งๆ ครับ ทำให้ทุกคนหัวเราะ กริ๊ดกร๊าดกันใหญ่ ด้วยความที่เรือแล่นเร็วมากๆ เป๊บคงกลัวผมไม่ปลอดภัยครับ เลยคว้าตัวผมไปนั่งระหว่างขาเป๊บ เป๊บก็กอดผมไว้ด้านหลัง (คงพอนึกภาพออกนะครับ)
   นั่งเรือมาประมาณ 25 นาที เรือก็เข้าเทียบท่าที่โรงแรมปารดีแล้วครับ โรงแรมไฮโซมากๆ สมกับสิ่งที่ฉัตรนำเสนอไว้ พวกเราทั้งหมดขึ้นจากเรือ มีพนักงานของโรงแรมออกมาต้อนรับและพาพวกเราไปเช็คอินที่เค้าเตอร์ครับ
   เดินไปถึงเค้าเตอร์ก็มี welcome drink ด้วยละครับ อร่อยๆๆ ชื่นใจ ฮิฮิ
“สวัสดีคะ จองไว้ในนามคุณอะไรคะ” พนักงานที่เค้าเตอร์ยกมือไหว้และกล่าวต้อนรับดีมากๆ ครับ
“จองไว้ชื่อ XXX กลุ่ม XXX คะ” ฉัตรตอบพนักงานไปครับ
“คะ..จองห้อง วิลลาหน้าหาด 3 ห้องนะคะ”
“น่าจะใช่นะคะ เป็นห้องแบบไหนหรือคะ มีดีกว่านี้มั้ย”
“เป็นห้องที่ติดริมหาดและมีสระว่ายน้ำส่วนตัวทุกห้องเลยคะ ในข้อมูลการจองมีการระบุไว้ว่าให้ทั้งสามห้องมีทางเชื่อมเดินถึงกัน ทางเราจัดการให้แล้วนะคะ สามห้องนี้ดีที่สุดของโรงแรมเลยคะ”
“คะ ขอบคุณนะคะ” ฉัตรกล่าวขอบคุณพนักงานครับ
“ขอบคุณคะ จะให้พนักงานจัดการเรื่องกระเป๋าให้นะคะ นี่คีย์การ์ดคะ ตารางกิจกรรมการเที่ยวสอบถามได้ตลอดนะคะ ขอบให้เพลิดเพลินกับบริการของเราคะ”
   ฉัตรแบ่งคีย์การ์ดให้แต่ละคนครับ ผมนอนคู่กับเป๊บ(มันแน่อยู่แล้ว แฮ่ๆๆ) โอ๊ตนอนคู่เบิด ฉัตรนอนคู่ทราย ลงตัวพอดีครับ เมื่อได้กุญแจต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนเป็นการชั่วคราว โดยประมาณบ่ายสามนัดเจอกันที่ล๊อบบี้โรงแรมเพื่อทานข้าวครับ
   ผมกับเป๊บเดินมาถึงห้องพัก เอาคีย์การ์ดแตะที่ประตู เดินเข้าไปในห้อง โอ้โห ห้องสวยมากๆ ครับ ระเบียงด้านนอกของห้องติดริมชายหาด มีโต๊ะกับเก้าอี้ไว้นั่งผ่อนคลาย เตียงนอนนุ่มขนาดใหญ่ ปลายเตียงมีหน้าต่างขนาดใหญ่มองเห็นวิวทะเลริมชายหาดด้วยครับ
“เป๊บ..ห้องสวยอะ วิวดีด้วย”
“นั่นซิที่รัก...วิวสวยมากครับ”
   ผมก็เดินสำรวจห้องทุกซอกทุกมุมครับ จนกระทั่งมาเจอห้องอาบน้ำ
“โว้ววว..เป๊บค้าบบบบ ห้องอาบน้ำๆ”
“อะไรครับโจ้...” เป๊บตกใจกับเสียงแหกปากของผมครับ รีบวิ่งมาที่ผมยืนอยู่
   ผมแหกปากตกใจเพราะ ห้องอาบน้ำมันออกแนวๆ กลางแจ้งอะครับ เวลาอาบน้ำจะมีคนแอบดูมั้ยเนี่ยย
“ก็ห้องอาบน้ำมันดูกลางแจ้งไปนี่น่าเป๊บ”
“นึกว่าอะไรอีกครับ...ดีออกกลางแจ้ง เร้าใจดี” เป๊บตอบยิ้มๆ
“แอะ...หมายความว่าไงอะ” ผมหันไปมองเป๊บพร้อมทำหน้างง
“อ๊ะ..อ๋อ..เปล่าครับ เป๊บหมายถึงอาบแล้วตื่นเต้นดี”
“หรือออ” ผมมองเป๊บด้วยสายตาไม่เชื่อ ต้องมีแผนแอบหื่นแน่ ฝันไปเถอะ อิอิ
   หลังจากหมดปัญหาคาใจกับห้องน้ำ ผมก็เดินมาพร้อมกับกระโดดลงบนเตียงครับ
“โอ้ววว..เตียงนุ่มนิ่มจังค้าบบเป๊บ” ผมตอนคว่ำหน้าลงบนเตียง ก็มันนุ่มนิ่มนี่น่าสบายตัวด้วยค้าบบบ
“ใช่คร้าบบบ นุ่มสบายตัวจริงด้วยอะ” เป๊บก็ชมว่านุ่มเหมือนกันครับ แต่ประเด็นก็คือ ทำไมต้องมานอนทับคร่อมตัวผมด้วยละเนี่ยยยย
“นี่ๆๆ จะนุ่มได้ยังไงละนั่น นอนทับโจ้อยู่อะ”
“อ้าวหรือครับ โจ้ตัวนุ่มไง ฮ่าๆๆ” เป๊บตอบแบบเนียนๆ ครับ กะล่อนนนน แฟนใครเนี่ยยยย ชิ
“โหยยย...ลุกขึ้นเลยนะ หนักๆๆๆ”
“ไม่หนักหรอกคร้าบ นะๆๆ ขอนอนแบบนี้นิดนึงนะ รู้สึกดีจังครับ”
“ไม่เอาอะ..หนักๆๆๆ ลุกขึ้นเลยนะ” ผมดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา ให้หลุดจากร่างของเป๊บที่คร่อมผมอยู่ครับ
   ดิ้นไปดิ้นมา จากที่ผมนอนคว่ำกลายมาเป็นผมนอนหงายได้ไงเนี่ย เมื่อนอนหงายกลายเป็นว่าเป๊บก็ยังคร่อมผมอยู่ เราสองคนสบสายตากัน(ซวยแล้วกรู)
“วันนี้โจ้ดูน่ารักเป็นพิเศษเลยนะครับ” เป๊บจ้องมองมาในดวงตาผมครับ ผมเห็นเป๊บแอบเขินๆ :o8: เหมือนกันนะ แต่แววตาเซ็กซี่มาก
“อะ..เอ่อ..ก็..” ผมหน้าแดงแปร๊ดไปแล้วครับ เล่นชมกันแบบนี้จะให้ตอบยังไงอะ

   ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากของเป๊บ เพราะเป๊บโน้มตัวลงมาจูบผมเต็มๆ เป็นการจูบที่ร้อนแรงมาก :-[ เราสองคนจูบกันเนิ่นนาน.........จน.......

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ  :pig4:
[/color]

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 21-09-2011 23:14:08

เราสองคนจูบกันเนิ่นนาน.........จน.......


จน....มีใครซักคนมาขัดจังหวะอีกแน่นอน...ฟันธง  555+


ขอบคุณโจ้มากค่า  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-09-2011 00:37:53

แหม ๆ อิจฉาเล็กน้อย ไปทดลองฮันนีมูนกันเหรอคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 22-09-2011 03:01:38

กดเข้ามาอ่านตอนเกือบห้าทุ่ม อ่านรวดเดียวจนถึงตอนปัจจุบันเกือบตีสามม ฮ่าาาา ~ XD
แต่มันหยุดไม่ได้จริงๆ ตาปรือ สมองเบลอ สังขารไม่ให้ แต่ความอยากอ่านทะลุเกินร้อย 555555 
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ กรี๊ดดดดด พี่โจ้น่ารักมากกอ่ะ (*ขอเนียนเรียกพี่ซะเลยยยย)
เป็นเรื่องที่แบบตอนดำเนินเรื่องแรกๆอ่านนี่ อื้อหือออ ~ หวานจนน้ำตาลแทบซึมออกทางผิวหนัง 
พอมากลางเรื่อง ก็เรียกเลือดกำเดากันซะไม่ให้ตั้งตัว *นอนจมกองเลือดตายอย่างสงบสุข* >//_//<
แต่ช่วงหลังนี่่ น้ำตาซึมเลยไม่รุ้ตัวเลย Y___Y แบบบีบหัวใจมากกกก . .ยังสะเทือนใจอยู่ T^T
แต่ชอบความรู้สึกของเรื่องมาก แบบ เนื้อคู่สุดยอดดด ได้ข้อคิดดีๆด้วยย *เลิฟเลยเรื่องนี้*
**จิงๆอยากเม้นมากกว่านี้ แต่กลัวจะยาวเกินน เกรงใจพี่โจ้ แหะๆๆๆ ขอเป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองค่ะ ;'))
 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 22-09-2011 07:05:50

ต่ออออออออออ :sad4:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 22-09-2011 19:13:15

ตำนานเกาะเสม็ดยังเป็นจริงอยู่ไหม
รอพิสูจน์อยู่ :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 22-09-2011 20:57:26

เสร็จแน่ๆ บรรยากาศเป็นใจ  :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: nuteenza ที่ 23-09-2011 01:56:28

 o13 o13
สุดยอดมาก ชอบๆ โจ้ น่ารักอ่ะ

แล้วมาต่อไวไวนะคับ
 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: keekeekub ที่ 25-09-2011 16:33:12

น้องมาบุกกกกกกกกกก    ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ





 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 25-09-2011 22:36:51

เรื่องนี้ทำให้เราอยากมีแฟน อ๊ากกกก อิจฉาๆๆๆ

สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบๆ จะรอตอนต่อไปเด้อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 30 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 1 UP 21/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: AAigoo ที่ 27-09-2011 20:12:06

น่ารักมาก ลุ้น ตื่นเต้น เศร้า แต่ชอบหวานๆมาเลย :o8:

รอตอนต่อไปอยู่นะ  อ้ออีกย่างเรื่องคอมเม้นที่อ่านแล้วทำให้เสียใจอย่าไปสนใจเลยนะ

จัดหนักแบบเดิมดีแล้ว  ก๊ากกกกกก

อยากรู้จังไปเป็นภรรยาตอนไหนเน้อฮะโจ้  คริๆ :mc4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-09-2011 00:38:39

สวัสดีคร้าบบบทุกท่านน วันนี้นำตอนใหม่มาลงแล้วคร้าบบบ กว่าจะเขียนได้อายมากมาย ลองติดตามอ่านคร้าบบบบ  :pig4:

เฉาก๊วย : ฮ่าๆๆๆๆ เดาถูกหรือผิดไปตามอ่านเลยค้าบบบบ

malula : ไปเที่ยวบวกกับซ้อมฮันนีมูนค้าบบบบ อิอิ

maruko : โห ขอบคุณมากๆคร้าบบบ คุยเยอะๆ ได้นะค้าบ ไม่รำคาญแน่นอน

tawan : มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ ฮิฮิ

yeyong : ตำนานของจริงเลยครับพี่ ฮ่าๆๆๆ

ao16 : เสร็จเต็มๆ เลยค้าบบบ จำได้จนถึงบัดนี้เลยอะ

nuteenza : ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณคร้าบบบ

MEDTECH_PILOT : วิ้วๆๆๆๆ ขอบคุณคร้าบน้องเกรชชช ยินดีต้อนรับเลยละคร้าบบบบบ

punchnaja : ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณคร้าบบบบ

AAigoo : คร้าบบบ ตอนนี้เสียตัวแล้วครับ ติดตามอ่านเลยคร้าบบบ ขอบคุณคร้าบบบบ


Chapter 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย (ครั้งแรกกับเป๊บ) ภาค 2

ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากของเป๊บ เพราะเป๊บโน้มตัวลงมาจูบผมเต็มๆ เป็นการจูบที่ร้อนแรงมาก เราสองคนจูบกันเนิ่นนาน.........จน.......
ก่อนที่มันจะเลยเถิดมากไปกว่านี้ ผมรวบรวมสติและพละกำลังผลักเป๊บออกครับ ทำให้เป๊บชะงักและทำหน้าประหลาดใจครับ
“มีอะไรหรือครับที่รัก” เป๊บถามพร้อมทำหน้าประหลาดใจครับ
“อย่าเพิ่งทำตอนนี้เลยนะเป๊บ เดี๋ยวบ่ายสามต้องลงไปเจอเพื่อนๆ นะ” ผมตัดใจห้ามเป๊บครับ เพราะอะไรนะหรือครับ กลัวมันจะเลยเถิดไปไกล เดี๋ยวเพื่อนๆ สงสัยเอานี่น่า
“อืมมม..ครับ” เป๊บลุกขึ้น ทำหน้าเซ็งนิดๆ ผมเห็นเป๊บอารมณ์ไม่ดี ก็รู้สึกแย่ไปด้วย ในใจตอนนั้นคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างในคืนนี้ครับ
“โกรธโจ้หรือเป๊บ”
“เปล่าหรอกครับ..อย่าคิดมาก มามะนอนพักผ่อนดีกว่า” เป๊บหันมายิ้มให้ผมครับ คงจะกลบเกลื่อนอารมณ์เสียของตัวเอง
   ผมเองก็ไม่เซ้าซี้มากเพราะรู้นิสัยเป๊บดีครับ เลยนอนพักผ่อนเอาแรงไว้ก่อน ช่วงบ่ายๆ จะได้เที่ยวเต็มที่
“มามะเป๊บนอนกอดหน่อยนะคร้าบบบ” เป๊บเข้ามานอนสวมกอดผมทันทีอะครับ
   ผมไม่ขัดขืนครับ ปล่อยให้เป๊บกอด ด้วยความที่อ่อนแรงจากการเดินทาง ผมเลยเผลอหลับไปในอ้อมกอดเป๊บ

“ที่รักครับๆ ตื่นได้แล้ว บ่ายสามแล้วนะ” เป๊บเขย่าตัวผมครับ
“อือ..อื้ออออ..ขอต่ออีกนิดนะค้าบบบ กำลังสบายอะ” ผมงอแงครับ ก็เตียงนุ่มสบายนี่น่า
“ไม่ได้นะโจ้ เดี๋ยวเพื่อนๆ จะรอนะ ลุกขึ้นไปล้างหน้าเลยครับ ไม่งั้น เป๊บจับข่มขืนนะ” เป๊บขู่ผม ได้ผลทันทีครับ เด้งตัวขึ้นจากเตียงพร้อมเดินไปล้างหน้าอะ
“ฮ่าๆๆๆๆ” เป๊บหัวเราะไล่ตามหลังมาครับ
   หลังจากล้างหน้า เมคอัพ จัดทรงผม กำลังคิดว่าน่ารักดีแล้ว ผมกับเป๊บก็เดินมาที่ล๊อบบี้ตามที่นัดไว้ครับ เลทไปประมาณ 20 นาทีเอง เดินมาถึงล๊อบบี้เจอเพื่อนๆ นั่งรออยู่แล้วครับ
“ต้ายยยยย ตายยยยย สวิงกิ้งมาหรืออีหอยกาบถึงได้มาช้า” ฉัตรแซวผมครับ
“บ้าแล้ววว..ทะลึ่งงงง สวิงกิ้งอะไรกันอะ แค่หลับเพลินโว้ยยย” ผมแหกปากใส่ฉัตรไป
“ฮ่าๆๆๆๆ กรูก็นึกว่าทำอะไรกันนี่หว่า” ฉัตรตอบกลับครับ
“เออๆ กรูว่าไปกินข้าวเหอะ หิววะ” เบิดชวนครับ
   พวกเราทั้งหมดก็เดินไปที่ห้องอาหารที่ได้จองไว้ครับ ทางโรงแรมจัดอาหารจานเด็ดเตรียมไว้แล้ว เพราะคุณพ่อของฉัตรท่านจัดการเสร็จเรียบร้อยครับ
   อาหารจานเด็ดที่ว่า มี กุ้งทะเลตัวใหญ่เผาพร้อมน้ำจิ้มแซบๆ ปลาสำลีเผาใบเตย กรรเชียงปูอบวุ้นเส้น ยำทะเลรวมมิตร ต้มยำโป๊ะแตก กุ้งชุปแป้งทอด หอยนางรมสด 10 ตัว ฯลฯ
“โห ฉัตร ทำไมเยอะจัง จะกินหมดหรือ” ผมถามฉัตรด้วยความตกใจครับ
“นิดเดียวเองเมิง เอาน่า นานๆ มาที กินให้เต็มคราบบบบ”
“น่าอร่อยทั้งนั้นเลยวะ เริ่มแดกกันเหอะ” โอ๊ตหิวจนตาลายครับ
   พวกเราก็เริ่มทานกันครับ เป๊บแกะกุ้งเผาให้ผม ส่วนผมก็ตักนั่นนี่ให้เป๊บ มีแอบป้อนกันบ้างจนเพื่อนๆ แซวกันก็มี ฮ่าๆๆ เบิดกับฉัตรขาลุยครับ แกะเองไม่ต้องพึ่งพาใคร พร้อมกับบอกว่าอย่าสนใจเพราะแกะเองมันส์กว่า แต่ผมกับเป๊บแอบๆ สังเกต โอ๊ตแกะกุ้งให้ทราย ตักนั่นตักนี่ให้ หรือว่าจะมีลุ้นเป็นคู่ที่สอง อิอิ ระหว่างการทานอาหารก็เฮฮาไปเรื่อยครับ อาหารอร่อย ได้กินกับคนรู้ใจ ดูดีมีความสุขมากมายก่ายกอง
   สุดท้ายผมก็ยังเป็นคนที่ทานยากเหมือนเดิมครับ เพราะผมทานหอยนางรมสดไม่เป็นอะ ดูแล้วมันแหวะๆ เลยไม่กล้าทาน ขณะที่เป๊บงาบๆๆ ตลอดครับ
“เป๊บ มันกินยังไงอะครับ ดูแหยะๆ แหวะๆ มันไม่คาวหรือครับ” ผมถามเป๊บขณะที่เป๊บกรอกหอยนางรมเข้าปากอะ
“ไม่นี่ครับ อร่อยสุดๆๆ เป๊บชอบบบมากอะ” เป๊บตอบด้วยหน้าที่มีความสุข เคี้ยวไปชมไป
“ไอ้เป๊บ หอยนางรมมันกระตุ้นอารมณ์คึกนะเมิง อย่าแดกมากเกิน เดี๋ยวอีโจ้รับไม่ไหว” ฉัตรแซวขึ้นมาครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ” เพื่อนๆ หัวเราะขึ้นพร้อมกันอะ ส่วนผมตกใจว่าหอยนางรมมันช่วยเรื่องอย่างว่าด้วยหรือ
“บ้าแล้วววว จริงอะฉัตร” ผมตกใจเลิกลั๋ก หันหน้าไปถามฉัตร
“เจงงงงงงงงงง ซวยแน่เมิง”
“แว๊กกกกก...เป๊บห้ามหื่นนะ” ผมสั่งห้ามเป๊บ
“อ้าวที่รักครับ ความหื่นไม่เข้าใครออกใคร ดังนั้นออกกับที่รักดีกว่า” เป๊บตอบยิ้มๆ
   ผมไม่กล้าเถียงอะไรอีกอะ นั่งหน้าแดงอีก ก้มหน้าก้มตากินดีกว่า เอ ว่าไปน่าจะลองชิมบ้างก็ดีนะ ฮิฮิ ผมเลยตักมาตัวนึงครับ
“เป๊บ มันกินยังไงอะ”
“โจ้จะลองหรือครับ” ผมพยักหน้าตอบเป๊บครับ
   เป๊บเอาช้อนผ่าหอยนางรมออกเป็นสองชิ้น เพราะผมปากเล็กทานคำเดียวคงไม่หมด หลังจากนั้นก็เอาเกลือมาเหยาะนิดๆ ตามด้วยซอสพริก น้ำมะนาว น้ำจิ้มซีฟู๊ด กระเทียมเจียว
“อะที่รัก อ้าปากกว้างๆครับ อ้ามมม” เป๊บป้อนผมอะ ผมก็เลยลองงาบๆ
“อร่อยมั้ย” เป๊บถามผมครับ
   ขอบอกครับ รสชาติดีมากๆๆ ว๊ากกกก อร่อยๆๆ ผมพยักหน้าตอบเป๊บ สีหน้าบ่งบอกว่าชอบครับ
“ฮ่าๆๆๆ เอาละเว้ย อีโจ้ววววชอบบบบ คืนนี้มีลุ้นเว้ยไอ้เป๊บ” ฉัตรแซวครับ
“ลุ้นอะไรอะ” ผมถามฉัตรไปเคี้ยวไป ตอนนั้นไม่สนใจแล้วครับ อร่อยนี่น่า
“เป๊บเอาอีกอะ ทำให้หน่อยๆ”
“ได้ครับๆ” เป๊บเลยทำให้ผมกินอีกหลายตัวเลยครับ
“โห...อีโจ้ว ชั้นว่าอย่ากินมากเกินนะ ไขมันสูงนะ” ทรายพูดปรามๆ ผมครับ
“นั่นดิ เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย เป๊บมันจะเหนื่อยเอา” โอ๊ตแซวครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ” เพื่อนๆ หัวเราะใส่ผมอะ
“เว่อร์ หอยนางรมจะทำให้เป็นแบบนั้นได้ยังไงอะ” ผมเถียงตาตั้งเลยครับ
“โอเคๆ ครับ อะพวกเมิงเงียบ กรูจะทำให้โจ้กิน ห้ามบ่น” เป๊บห้ามเพื่อนๆ
   แฮ่ๆๆ ผมก็ได้กินสมใจละ กินไปได้หลายตัวจนเริ่มอิ่มครับ อาหารบนโต๊ะพร่องไปเกือบหมด ผมนั่งมองๆ พวกเราก็กินเยอะนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
“โอ้ยยยตายละ กรูอิ่มมมม...นี่โรคห่าลงโต๊ะรึไงวะ พินาศราบคาบขนาดนี้” ฉัตรแหกปากขึ้นมาครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมกับเพื่อนๆ ตลกฉัตรมากครับ
“แล้วนี่โปรแกรมต่อไปทำอะไรกันดียะ” ทรายถามขึ้นมาครับ
“เออ นั่นดิ นี่มันก็สี่โมงครึ่งแล้ว จะให้ออกไปทำกิจกรรมอื่นเหอะ เดี๋ยวมันจะมืดเอาวะ” เบิดเปรยขึ้นมาครับ
“เอางี้ๆ กรูว่าไปเดินเล่นแถวๆ ชายหาดย่อยอาหารกันดีกว่า ประมาณสักสองทุ่มค่อยกินพวกอาหารเบาๆ ดีมะ” ฉัตรเสนอขึ้นมาครับ
“เออดีๆ ชายหาดขาวสวยโคตร ไปเดินเล่นและก็ถ่ายรูปกันเหอะ” โอ๊ตชวนเพื่อนๆ ครับ
   พวกเราทั้งหมดก็ออกจากห้องอาหาร เดินไปทางด้านหลังของโรงแรม เพื่อไปบริเวณชายหาดครับ ขอบอกเลยครับว่า ทรายสีขาวนวล สวยมากๆ ครับ ผมประทับใจกับความสวยงาม ยิ่งได้เดินคู่กับเป๊บ สุขใจอย่าบอกใคร อิอิ
   ตากล้องในทริปนี้เป็นเบิดครับ นอกจากเบิดจะเรียนเก่งมากๆ แล้ว ยังมีความสามารถในการถ่ายรูปราวกับว่าเป็นตากล้องมืออาชีพเลยละครับ ผมก็ถ่ายรูปกับฉัตร ทราย โอ๊ต และบางคราวก็ผลัดกันโดยให้เบิดเข้ามาถ่าย หรือไม่ก็ไหว้วานคนที่ผ่านไปมาบริเวณนั้นเป็นตากล้องให้พวกเราด้วยครับ แฮ่ๆๆ และที่ขาดไม่ได้เลย ผมก็ต้องถ่ายคู่กับเป๊บนะเซ่
“เฮ้ย ไอ้โจ้ เมิงหอมแก้มเป๊บเด๊ะ” เบิดตะโกนบอกผมครับ
“เออช่ายๆๆ หอมแก้มๆๆๆ” เสียงพวกเพื่อนๆ เชียร์อีก
“บ้าแล้วววว เขินนะเว้ยยยยย” ผมเขินจริงๆ ครับ คนที่เดินสวนไปมามองกลุ่มเรากันใหญ่เลยอะ เหลือบไปมองเป๊บ ก็แอบเขินๆ เหมือนกันนะนั่น
“ฟอดดดดดด แช๊ะๆๆ” ผมหอมแก้มเป๊บครับ เบิดมันกดรัวหลายภาพเลยง่า เขินโว้ยยยยย ฮ่าๆๆ
   ถ่ายรูปกันหนำใจพอสมควรครับ คราวนี้พวกเราเริ่มสนุกกับการเล่นบนหาดทรายขาวพร้อมกับเริ่มเทศกาลสงกรานต์ขนาดย่อมแล้วละครับ
“ว๊ากกกก ทำอะไรเป๊บ เปียกๆๆ” เป๊บเดินลงไปในทะเลพร้อมกับกวักน้ำสาดใส่ผมอะ
“ฮ่าๆๆๆ มาทะเลก็ต้องเล่นน้ำซิที่รัก” เป๊บตอบไปขำไปครับ
“หนอยยย แกล้งโจ้อะ มานี่เลย” ผมก็กระโดดลงน้ำเหมือนกันพร้อมกับกวักน้ำสาดใส่เป๊บอะ
“ฮ่าๆๆๆ นี่แหนะๆ” ผมกับเป๊บกวักน้ำสาดใส่กันเต็มที่เลยอะ ผมตัวเล็กกว่าไงครับ เลยคล่องแคล่วเร็วกว่าอะ พอเป๊บเห็นว่าจะเริ่มแพ้ ก็แกล้งเข้ามากอดผมซะงั้นอะ ขี้โกงๆๆ ชิส์
“ว๊ากกก อะไรอะเป๊บ ขี้โกงๆๆ”
“มานี่เลย..เก่งนัก...มาให้เป๊บลงโทษ” เป๊บหอมแก้มผมฟอดใหญ่เลยอะ แถมแกล้งด้วยการเอาคางที่สากๆ (เหมือนตอนหลังโกนหนวดอะครับ) เข้ามาถูๆ ตรงแก้มกับซอกคอ ผมจั๊กกะจี้อะครับ
“ว๊ากกก ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาอะเป๊บบบบ จั๊กกะจี้อะ ฮ่าๆๆ” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุครับ เป๊บแกล้งผมอะ
   ผมหัวเราะจนเหนื่อยเลยละครับ นอนแผ่บนชายหาดกับเป๊บสองคนอะ จังหวะนั้นลืมนึกถึงเพื่อนๆ เลยอะ ผมลุกขึ้นมองไปรอบๆ เห็นโอ๊ตกับทรายเดินเล่นกันสองคน ส่วนฉัตรนั่งโทรศัพท์พร้อมกับจิบเครื่องดื่มตรงร้านบนชายหาดบริเวณข้างๆ โรงแรม เบิดก็เดินเล่นถ่ายรูปวิวไปเรื่อยๆ
“เป๊บๆๆ ดูโอ๊ตกับทรายอะ” ผมสะกิดเป๊บให้เงยหน้ามาดูครับ เป๊บเงยหน้าดูตามมือที่ผมชี้
“ที่รัก..สงสัยไอ้โอ๊ตกับทรายน่าจะกิ๊กกันแล้วละ”
“นั่นซิๆ” ผมพยักหน้าเห็นด้วยครับ
“เหมาะสมกันดีนะเป๊บ ทรายก็สวย โอ๊ตมันก็ดูหล่อเหลานะ”
“นั่นซิครับ เหมือนคู่ของเราสองคนเลย โจ้ก็น่ารัก เป๊บก็หล๊อหล่อ” เป๊บพูดขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจครับ
“โหหหหห แหวะ คนอะไรเนี่ย ชมตัวเองก็เป็น” ผมแซวเป๊บครับ
“ฮ่าๆๆ นิดนึงนะที่รัก เป็นกำลังใจไง หรือที่รักคิดว่าเป๊บไม่หล่ออะ” เป๊บพูดพร้อมเก๊กหน้าหล่อ....เอ่อ....แหะ...หล่อจริงๆ ด้วย หน้าแดงเลยอะ ไม่มีคำตอบจากผมครับ
“ฮ่าๆๆ เห็นมั้ยละว่าเป๊บหล่อ...หน้าแดงเขินละซิครับ” เป๊บแซวอะ ผมแพ้ทุกทีเลยอะ ชิ
   ผมกับเป๊บก็นั่งแช่น้ำริมหาดทรายกันสองคน คุยกันไปเรื่อยๆ นั่งมองดูพระอาทิตย์ตกดิน สวยงามจริงๆ นะครับ จริงๆแล้วพระอาทิตย์ก็ตกแบบนี้อยู่ทุกวัน แต่ทำไมวันนี้มันดูสวยจัง อาจจะเป็นเพราะนั่งดูกับเป๊บแน่ๆ เลยอะ ฮิฮิ
   บรรยากาศรอบตัวเริ่มมืดครับ ผมจึงชวนเป๊บกลับไปอาบน้ำที่ห้องพัก เป็นจังหวะเดียวกับเพื่อนๆ ทั้งสี่คน รวมตัวเดินกลับกันมาพอดี เลยตกลงกันว่า กลับไปอาบน้ำที่ห้องพักกันก่อน แล้วออกมาทานข้าวร้านริมชายหาดที่ติดกับโรงแรม ฉัตรไปสืบมาว่ารสชาติดีอยู่ครับ
   กลับมาถึงห้องพักเป๊บบอกกับผมว่าขออาบน้ำก่อน พูดปุ๊บก็แก้ผ้าทันทีเลยอะ ผมก็โวยวายใส่
“เฮ้ยยย เป๊บ ทำไมไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวอะ”
“อ้าว..อยู่กันสองคนนี่ แล้วเห็นกันหมดแล้ว จะอายอะไรละครับ”
“ก็....เอาเหอะๆ ไปอาบก่อนเลยค้าบบบ” ผมไม่อยากเถียงเป๊บแล้วอะ มันก็จริงนะเคยเห็นกันหมดแล้ว แต่มันยังเขินๆ นี่น่า
   เราสองคนอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ก็เดินออกมาคอยเพื่อนๆ ที่ล๊อบบี้ของโรงแรมครับ
   เดินมาถึงล๊อบบี้ของโรงแรม เป็นจุดสนใจของคนในบริวเณนั้นเลยครับ ผมก็สงสัยนะว่าเค้ามองอะไรหว่า หันไปหันมา รู้สาเหตุแล้วละครับ คือเป๊บแต่งตัวแบบชาวเล อะครับ ตัดกับผิวขาวๆ ดูเท่ห์ ส่วนผมใส่เสื้อแขนสั้น กับกางเกงขาสั้นสีฟ้าอ่อน ฮ่าๆๆๆ เป๊บยังชมว่าน่ารักมากๆ เลยละครับ
   นั่งคอยไป คุยกับเป๊บไปสักพัก เพื่อนๆ ทั้งสี่คนก็เดินมาถึงล๊อบบี้ พวกเราทั้งหมดก็เดินออกไปทางด้านหลังโรงแรมติดกับชายหาด เดินไปร้านอาหารทะเลที่ฉัตรชวนไว้ตอนค่ำครับ
   สั่งอาหารมาทานหลายอย่างมากๆ แต่โดยรวมจะเน้นไปที่ผักเยอะๆ ด้วยครับ เช่น กุ้งครีมสลัด ฯลฯ ทานอาหารกันไป คุยเฮฮากันไป ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนพร้อมเสียงคลื่นกระทบฝั่งครับ อาหารที่สั่งมาพร่องไปเยอะ ฉัตรก็สั่งพวกขนม ผลไม้ ของกินเล่นพร้อมเครื่องดื่มมาครับ นั่งไปสักพักผมก็เริ่มหนาวเหมือนกันนะ เป๊บก็เรียกให้ขยับเข้าไปใกล้ เบิดเอาเสื้อแจ๊คเก็ตส่งให้ผมกับเป๊บ เราสองคนเอาเสื้อคลุม ป้องกันความหนาวได้เป็นอย่างดีเลยละครับ
“ฉัตร โปรแกรมพรุ่งนี้มีอะไรบ้างวะ” ผมถามฉัตรขึ้นมาครับ
“กรูไปถาม พวกพนักงานโรงแรม ประมาณสิบโมงเช้าจะมีเรือมารับไปดำน้ำตื้นดูปะการังวะ”
“เออ น่าสนนะเมิง แล้วจะไปกันมั้ยวะ” โอ๊ตถามฉัตรครับ
“เออกรูคิดว่าพวกเมิงน่าจะชอบ กรูเลยจองให้ทั้งหมดแล้ว พร้อมอาหารเที่ยงด้วยนะ”
“เยี่ยมเลยค่าเจ๊ขา” ทรายยิ้มร่าเลยครับ
“งั้นกรูว่ารีบพักผ่อนดีมั้ยวะ จะได้นอนเก็บแรง พรุ่งนี้โปรแกรมยาว” เบิดเสนอขึ้นมาครับ
   ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ เห็นด้วยกับเบิด จ่ายค่าอาหารเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกลับไปยังห้องพักของตัวเอง มาถึงห้องพักผมก็อาบน้ำอีกรอบครับ เพราะไอน้ำเค็มมันทำให้รู้สึกเหนียวๆ ตัว อาบน้ำเสร็จเป๊บก็เข้าอาบต่อ ผมแต่งตัวเสร็จก็มานอนพักผ่อนบนเตียง กำลังจะเคลิ้มๆ หลับ เตียงข้างๆ ยวบลง เป๊บล้มตัวลงนอนพร้อมกับกอดผมเลยละครับ
“แฮ่ๆๆ กอดหน่อยน้าที่รัก” เป๊บสวมกอดผมครับ
“ค้าบบบ”
“ตัวนิ่มจังเลยนะ หอมๆๆ ด้วย” เป๊บกอดพร้อมหอมผมฟ๊อดใหญ่
   เอ๊ะ ทำไมหอมหลายฟ๊อดจัง ผมเริ่มรู้ตัวแล้วละครับว่า จะเกิดอะไรขึ้นอะ ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นผมคิดถึงวันแรกที่ผมตัดสินใจคบกับเป๊บ เวลาที่เราสองคนคบกันผ่านมาได้พอสมควรแล้ว เป๊บเป็นสุภาพบุรุษมากครับ ไม่เคยคิดจะเอาประโยชน์จากผมถ้าผมไม่อนุญาต ณ เวลานี้ ตอนนี้ คงถึงเวลาแล้วที่ผมจะมั่นใจ และเป็นของเป๊บครับ
   ผมพลิกตัวพร้อมกับดึงเป๊บเข้ามาประกบปาก เป๊บเองดูตกใจนิดๆ กับการกระทำของผมครับ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน แถมให้ความร่วมมือมากครับ ฮ่าๆๆๆ

“จุ๊บบบบบ...อื้อ....อือ.......” เป๊บจูบผมแบบร้อนแรงมากครับ

   ผมละปากออกจากเป๊บ มาเป็นการไซร้ซอกคอ ไล่ลงมาที่หน้าอกพร้อมกับเอาลิ้นตวัดไปที่หัวนมสีชมพูแข็งเป็นไตของเป๊บ เรียกเสียงแห่งความสุขได้เป็นอย่างดีครับ
“อื้อ....อื้อ.....อ่า.....ดีครับที่รัก...อืมมมมม” เสียงครางของเป๊บกระตุ้นอารมณ์ผมมากเหมือนกันครับ (เขินง่า)
   ผมใช้ปากไล่จากหน้าอก ลงมาถึงหน้าท้องซิกแพค ไล่ลงไปเรื่อยๆ จนถึงแก่นกายของเป๊บ ซึ่งขยายตัวสู้มือผมมากๆ มือของผมสัมผัสแก่นกาย ทำให้เป๊บสะดุ้งนิดๆ พร้อมเสียงครางแห่งความกระสัน ผมใช้ปากอันเล็กน้อยครอบไปที่แก่นกายของเป๊บทันที เป๊บตัวเกร็งด้วยความเสียวเลยละครับ
“อ๊า....ซิ๊ดดดดด....อ่า......” เป๊บครางด้วยความเสียว หน้าตาของเป๊บ XXXX มากเลยละครับ
   ด้วยความที่แก่นกายของเป๊บเปรียบเสมือนแท่งไอติมที่ใหญ่พอสมควร มันเข้าไปในปากผมได้ครึ่งเดียวเองครับ (7 นิ้วครึ่ง เข้าหมดผมคงตายอะ...ว๊ากกกก...เขินนนนน)
   ปากครอบแก่นกายอย่างต่อเนื่อง เสียงแห่งความสุขครางออกมาไม่ขาดสาย เป๊บคงเห็นว่าถ้าปล่อยให้ผมทำต่อไปคงจะเสร็จในไม่ช้า เลยผลิกสถานการณ์มาเป็นการเล้าโลมผมแทนครับ
   เป๊บเล้าโลมให้กับผมซึ่งส่งเสียงแห่งความสุขออกมาไม่แพ้กัน เป๊บเอาปากครอบแก่นกายของผม เรียกเสียงครางได้ไม่ต่างจากที่ผมทำให้เป๊บ เล้าโลมกันพอสมควรแล้วเป๊บกระซิบข้างหูผมว่า
“ที่รัก.....เป็นของเป๊บนะครับ” เสียงของเป๊บที่กระซิบข้างหู มันเซ็กซี่มากเลยครับ ได้ยินแล้วแทบละลายเลยอะ
“คะ....ครับบบบ....”ผมตอบเป๊บไปด้วยเสียงกระเส่าไม่แพ้กัน อารมณ์มันกระเจิงไปแล้วครับ
   เป๊บเอานิ้วชี้ทาวาสลีน พร้อมกับ สอดใส่มาที่ประตูหลังผมครับ
“อ๊ะ..จะ...เจ็บ....” ผมครางออกมา ตอนนั้นมันแน่นๆ แล้วเจ็บจริงๆ ครับ (ก็ไม่เคยนี่น่า ครั้งแรกอะ)
“อดทนนะครับที่รัก...ไม่เจ็บครับๆ” เป๊บหยุดพร้อมกับก้มมาจูบผมและสอดนิ้วต่อครับ
   จากที่เจ็บเริ่มคุ้นเคย ออกแนวเสียวแล้วละครับ เป๊บเลยเพิ่มนิ้วเป็นสองนิ้ว มันแน่นและก็เจ็บอีกอะ เสียงผมกัดฟันกร๊อดๆๆ เลยละครับ
   เวลานั้นได้มาถึงแล้วครับ เป๊บเอาถุงยางมาสวมที่มังกรพร้อมทาวาสลีน ถามว่าผมรู้สึกกลัวมั้ย ตอบได้อย่างไม่อายเลยครับว่า “กลัวมาก” แต่ผมรักเป๊บ ผมจึงยอมทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันครับ
   เป๊บเอามังกรสอดใส่มาที่ประตูหลัง มันเข้าไปได้นิดเดียวผมก็.....
“ฮึกกก....จะ....เจ็บบบบบบ....อื้อ.....” ผมครางด้วยความเจ็บปวด มันเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เลยละครับ
“อื้อ...นิดนึงนะที่รัก...อย่าเกร็งนะ.....เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้วครับ” เป๊บหยุดสอดใส่ พร้อมกับก้มมาจูบปากผม ผมนอนหายใจหอบแรงเลยละครับ
   เป๊บเริ่มดันมังกรเข้าไปอีกครั้ง ด้วยความเจ็บปวดทำให้มือของผมกำ ขย้ำผ้าปูที่นอนแน่นเลยละครับ
“อ๊ะ...เจ็บบบครับ....อื้อ....” ผมน้ำตาไหลครางด้วยความเจ็บปวด
“ที่รัก...ผ่อนคลายนะ...อย่าเกร็ง....เป๊บรักโจ้นะครับ..” ผมพร่ำบอกผมพร้อมก้มลงมาจูบครับ
   ผมเชื่อเป๊บ อดทนกับความแน่นและเจ็บ พยายามไม่เกร็งตามที่เป๊บบอกครับ จนมังกรเข้าไปจนเกือบสุด เป๊บเริ่มขยับเอวเข้าออกประตูหลังครับ
“อะ....อ้า.....ซิ๊ดดด.....อ่า.........” จากที่เจ็บผมเริ่มครางด้วยความเสียวครับ
“อ๊า.....อ่า.....ที่รักแน่นมาก มันตอดหัวเป๊บมาก เสียวมากครับ” เป๊บเร่งเอวซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ หน้าตาของเป๊บเหยเก บ่งบอกถึงความเสียว เซ็กซี่มากๆ เลยละครับ
“ตับๆๆๆๆๆๆๆ...อ๊า.....อ่า.....” เสียงเนื้อของเราสองคนกระทบกันด้วยการขยับเอวของเป๊บที่แรงมากครับ
   ผมเสียวมากๆ แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เป๊บขยับเอวซอยแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเอามือมารูดมังกรน้อยของผมไปด้วยครับ
“อ๊าๆๆๆๆๆ.....อ่าๆๆๆ....ปะ...เป๊บ....เสียววววกะ..ใกล้..ละ....คับ....” ผมบิดตัวครางด้วยความเสียว
“รอ..เป๊บ..กะ...ใกล้..มะ..เหมือน....กะ...กัน...” เป๊บตอบผมด้วยเสียงที่เสียวแบบขาดช่วง ในขณะที่บั้นเอวซอยไม่ยั้งครับ
“อะ...อะ.....อ๊าๆๆๆๆ.....” มังกรของผมพ่นน้ำออกมา พร้อมกับ ตัวของเป๊บกระตุก เกร็ง มังกรของเป๊บพ่นน้ำสีขาวขุ่นในร่างกายผม (มันไม่เลอะหรอกครับ เพราะเป๊บใส่ถุงยาง) เป๊บล้มตัวลงมานอนทับจูบประกบปากผม
   เป๊บหอบแรงมากด้วยความเหนื่อย ในขณะที่ผมก็นอนหอบหายใจแรงไม่แพ้กันครับ
“แฮ่กๆๆๆ....ที่รัก....เป๊บมีความสุขมาก....ขอบคุณนะครับ” เป๊บพูดกับผมในขณะที่หอบหายใจแรงมาก ตัวของเป๊บเลือดสูบฉีดเป็นสีชมพู ไม่ต่างจากผมที่เป็นเหมือนกันครับ
“แฮ่กๆๆๆ..โจ้ก็มีความสุขครับเป๊บ....” ผมกอดเป๊บแน่น ร่างกายของเราสองคนหลอมรวมกันแล้วครับ มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกนะครับ เชื่อว่า FC ที่ผ่านประสบการณ์เหมือนผมคงรู้สึกเช่นเดียวกัน ฮิฮิ
   หลังจากที่ผ่อนคลายจากความเหนื่อยแล้ว มังกรของเป๊บยังคาอยู่ในตัวผม ผมละตกใจเพราะอะไรนะหรือครับ มังกรเป๊บยังแอบแข็งนะนั่น หื่นจัดจริงๆ ชิ เป๊บค่อยถอนมังกรออกจากตัวผม ไอ้ตอนช่วงดึงออก มันเสียวอะครับ (คนที่เคยจะรู้สึกเหมือนผมอะ)
“อ๊า.....อะ...โบ๊ะ” ผมครางด้วยความเสียวเมื่อมังกรเป๊บค่อยๆ ออกจากตัวผม เสียงดังโบ๊ะเลยอะ
“ที่รัก...ไปล้างตัว...ลุกขึ้นไหวมั้ย”
“ไหวครับ” ผมลุกขึ้นแต่....
“โอ้ยยยย....” มันลุกไม่ไหวอะครับ มันแสบและเจ็บ ผมก้มมองไปดู เห็นเลือดออกมาด้วยอะ
“ว๊ากก...เป๊บเลือดออกอะ”
“แหะๆ...ปกติครับ ก็โจ้บริสุทธิ์นี่น่า มันเลยเลือดออกนะครับ”
“เจ็บอะเป๊บ....”

   บ่นคร่ำครวญไปสักพัก เป๊บก็เอาผ้ามาเช็ดตัวให้ หลังจากเช็ดตัวเสร็จเราสองคนกอดกัน หลับสนิทด้วยความเพลียตลอดทั้งคืน.............เป็นคืนแรกแห่งความสุขจริงๆ เลยละครับ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบบ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: korn_ken ที่ 29-09-2011 01:41:19

 :z13: :z13:

   จิ้มก่อนเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 29-09-2011 02:32:11

 :oo1:  :mc4: 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 29-09-2011 06:31:57

 :-[  คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเลยจริงๆ

อ่านแล้วทั้งเป็บทั้งโจ้ น่ารัก  o13
+1+เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 29-09-2011 06:57:38

รอคร๊าบบบบบบบบ :z1:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-09-2011 08:17:04

และแล้ว ในที่สุด ก็เรียบร้อยโรงเรียนเป๊บ
แอบชอบคุณเพื่อนฉัตร ฮาตลอด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 29-09-2011 11:28:39

ทะเลหวาน~ สวีทกันได้อีกกกก (*หวานกันทะุลุจอ*  5555)
พี่โจ้น่ารักน่าแกล้งจริงจริง  อยากมีพี่ชายแบบนี้ัมั่งงง  >,.<
ปล.กำลังฟังเพลงนี้อยู่ แล้วคิดถึงคู่พี่ทั้งสองเลย แอร๊ยยยยยย อ่านแล้วมาฟังยิ่งกรี๊ดหนักขึ้นอีก 5555
http://www.youtube.com/watch?v=IuymIJaXhgw&feature=feedrec_grec_index

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 29-09-2011 15:30:45

อ้างจาก: maruko ที่ 29-09-2011 11:28:39  

ทะเลหวาน~ สวีทกันได้อีกกกก (*หวานกันทะุลุจอ*  5555)
พี่โจ้น่ารักน่าแกล้งจริงจริง  อยากมีพี่ชายแบบนี้ัมั่งงง  >,.<
ปล.กำลังฟังเพลงนี้อยู่ แล้วคิดถึงคู่พี่ทั้งสองเลย แอร๊ยยยยยย อ่านแล้วมาฟังยิ่งกรี๊ดหนักขึ้นอีก 5555
http://www.youtube.com/watch?v=IuymIJaXhgw&feature=feedrec_grec_index

ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 29-09-2011 19:43:48

หลังจากพิสูจน์ตำนานเกาะเสม็ดเสร็จทุกรายเรียบร้อยแล้ว
วันรุ่งขึ้นน้องโจ้จะมีแรงไปดำน้ำเหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 29-09-2011 20:29:36

หุหุ เรียบร้อยโรงเรียนเป๊ป ไปถึงเกาะเสม็ดจริง ๆ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 29-09-2011 21:47:11

เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายจริงๆด้วยแฮะ  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: AAigoo ที่ 29-09-2011 22:44:10

จิ้มโจ้จึกๆ ฮ่าๆๆ  สุขสมอารมณ์หมายและเราก้ได้เป็นของกันและกันนะเป๊ปโจ้

ทะเลหวานๆๆๆ เพื่อนฉัตรสปอร์ตกับเพื่อนมาก เป็นคนใจถึงและรักเพื่อนมากจริงๆ

แล้วโปรแกรมพรุ่งนี้ละ ดำน้ำจะไหวหรอเนี่ย

ปลาคงหนีหมดทนฉากหวานไม่ได้ ทะเลหวาน ก๊ากกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 30-09-2011 23:01:11

เพิ่งเข้ามาเจอค่ะ
อ่านรวดเดียวเลยอะสนุกมาก มีหลายอารมณ์นะ หื่น :z1: เศร้า :sad4: ซึ้งมากเลยอะ
คุณโจ้น่ารักมากเลยอะ เสน่ห์แรงอีกตะหาก อิจฉานะเนี่ยมีแฟนแบบเป๊บ
ครอบครัวก็น่าีรัก เพื่อนก็ไปไหนกันไป โดยเฉพาะฉัตรอะฮามากชอบ  :m20:
ว่าแต่เกาัะเสม็ดเสร็จทุกรายจริงๆ นะ 55. เราก็อยู่ระยองอะ
อยู่บ้านเพ ใกล้ๆ ด้วย ยังไม่เคยไปเที่ยวเกาะเสม็ดเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 2(ครั้งแรกกับเป๊บ) UP 29/09/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 30-09-2011 23:26:30

และแล้วก็ผ่านครั้งแรกกันไปเรียบร้อย  :z1:
แต่ปัจจุบันนี้มันครั้งที่เท่าไหร่คงนับกันไม่หวาดไม่ไหวแล้วเนอะ  :haun4:

 :pig4: มากค่ะ รอตอนต่อไปจ้า.............(ดำน้ำบุ๋มๆๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 26-10-2011 22:33:46

สวัสดีคร้าบบบบบ FC ทุกท่าน ขอโทษมากๆ เลยครับที่หายไปร่วมๆ เดือน เนื่องจากปัญหาน้ำท่วมนี่แหละครับ สถานการณ์ตอนนี้เข้าขั้นวิกฤตมากๆ ครับ ครอบครัวของผมและเป๊บได้รับผลกระทบมากพอสมควร ขาดทุนตัวเลขเก้าหลักเลยละครับ แต่ก็พยายามประคองผ่านพ้นไปให้ได้ เป๊บเองก็เครียด ผมก็เครียด แต่ก็ยังปลีกเวลาเข้ามาผ่อนคลายบ้าง ยังไงอย่าเพิ่งทิ้งกันนะคร้าบบบ ขอบคุณคร้าบบบบ   :pig4: :pig4:


Chapter 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3 (นอนราบ)

   ค่ำคืนแรกที่ผมยอมเป็นของเป๊บได้ผ่านไปแล้วครับ ในเช้าวันนี้พวกเรามีนัดกันไปดำน้ำเพื่อดูปะการังน้ำตื้น แผนที่เตรียมไว้ฟังแล้วดูน่าสนุก แต่ไม่เป็นเช่นนั้นนะซิครับ
“อือ...อื้อ....” ผมร้องออกมาเพราะพิษไข้ ซึ่งเป๊บเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำมาแปะที่หน้าผากเพื่อลดไข้ครับ
“ไอ้เป๊บ อีโจ้มันไม่สบายหรือวะ” ฉัตรยืนถามเป๊บอยู่ข้างเตียง
“เออวะ ไข้ขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“สงสัยคงออกไปแรดดำน้ำไม่ได้แล้ว” ฉัตรเปรยขึ้นมาครับ
“เมื่อคืนยังปกตินี่หว่า แล้วไปเป็นไข้ได้ยังไงเนี่ย” เบิดถามด้วยความสงสัย แต่แววตาเหมือนรู้ทัน ชิ
“เอางี้ เมิงพาพวกเพื่อนๆ ไปดำน้ำก่อน กรูเป็นห่วงโจ้ ขอบายวะ จะเฝ้าไข้” เป๊บบอกฉัตรครับ
“เออ ยังไงก็ดูแลมันละกัน งั้นเดี๋ยวพวกกรูจะกลับตอนเย็นนะโว้ย มีอะไรก็สั่งทางโรงแรมไปละกัน”
“เออขอบใจวะ ฝากบอกเพื่อนๆ ด้วยนะเมิง”
“เออ” ฉัตรตอบรับคำเสร็จก็เดินออกไปครับ
   ผมไข้ขึ้นสูงพอสมควรเลยละ อาจจะเป็นเพราะเจ็บตัวจากเหตุการณ์เมื่อคืนครับ สักพักพนักงานโรงแรมนำยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ กับยาแก้ไข้มาให้
“ที่รักครับ กินยาก่อนนะ จะได้หายครับ” เป๊บพยายามป้อนยาเข้าปากผม ในช่วงนั้นผมก็สะลึมสะลือครับ อ้าปากตามเป๊บบอก ทานยาแล้วก็นอนหลับต่อ
   ผมหลับไปนานพอสมควรเลยละครับ มารู้สึกตัวอีกทีน่าจะประมาณช่วงบ่ายแล้ว อาการโดยรวมก็ดีขึ้น ลืมตาหันมองไปรอบๆ เห็นเป๊บนอนบนโซฟาข้างเตียงครับ ด้วยความที่เจ็บตรงนั้น ทำให้ผมขยับตัวได้ไม่มากครับ
“อื้อ...โอยยย...เจ็บจัง” การขยับตัวทำให้ผมร้องครางออกมา
   ผมกลัวเป๊บตื่นครับ เลยนอนลืมตาคิดอะไรเงียบๆ คนเดียว อาการเจ็บตรงนั้นราวกับว่ามันตุ๊บๆ ตามจังหวะการเต้นของหัวใจเลยละครับ ไม่น่าเชื่อนะว่า การมีอะไรครั้งแรกจะเจ็บตัวขนาดนี้อะ คิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อยๆ
“อ้าวโจ้...ตื่นนานแล้วหรือครับ” เป๊บบิดขี้เกียจบนโซฟา พร้อมเด้งตัวลุกขึ้นเดินมาที่เตียงนอน
“ก็สักแป๊บละค้าบบ”
“อาการเป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ย” เป๊บเอาหน้าผากมาชนหน้าผากผมเพื่อวัดไข้ครับ
“ดีขึ้นมากแล้วอะเป๊บ แต่ยังเจ็บบั้นท้าย”
“ไข้ลดลงเยอะแล้วละ โจ้คงเป็นไข้เพราะพิษของการอักเสบแน่เลย.....” เป๊บเปรยมาพร้อมกับเงียบไปแป๊บนึง
“เป๊บขอโทษนะครับ....คือ....ไม่น่ารุนแรงมากเลย” สีหน้าเป๊บจ๋อยๆ เหมือนกัน
“โหยยยเป๊บ ไม่เป็นไรหรอกกกก เป๊บไม่ได้ตั้งใจนี่น่า ถ้าโจ้ไม่ยอมค่อยทำหน้าจ๋อย”
“อ้าวจริงอะ แสดงว่าร้องครวญครางเมื่อคืน โจ้ยินยอมพร้อมใจละซิ มิน่าละครับ เสียงดังฟังชัดมาก
“ผั๊วะๆๆๆ....โอ้ยยยย...เจ็บนะที่รักกกกก” ผมเอามือทุบไปที่ไหล่ของเป๊บ พร้อมทำหน้าดุๆ ใส่ ดันพูดทะลึ่งทำไมละ
“ทะลึ่งนัก...” ผมดุเป๊บครับ
“ขอโทษง้าบบบบ” เป๊บขอโทษพร้อมทำหน้าน่ารักอะ อ้ายยยยย อิอิ
“ที่รักทานยาเพิ่มอีกชุดดีกว่านะ จะได้หายเร็วขึ้น”
“ไม่เอาอะเป๊บ หิวข้าวแล้วอะ”
“อ๋อ งั้นเดี๋ยวเป๊บสั่งให้ อยากกินอะไรครับ”
“ข้าวต้มปลากะพง” ของโปรดละ ฮิฮิ
“ได้ครับๆ” เป๊บโทรไปสั่งข้าวต้มปลากะพง
   ประมาณครึ่งชั่วโมง ข้าวต้มปลากะพงร้อนๆ ก็ถูกเป๊บป้อนเข้าปากผมละคร้าบบ ปลาสด  คนป้อนหล่อ ทำให้รสชาติดีขึ้นเยอะเลย

   ก๊อกๆๆ แอ๊ดดดดด เสียงเคาะประตูดังสามครั้ง ประตูเปิดทันทีครับ
“หอยยยยยยย อาการเป็นไงมั่งวะ” ฉัตรแหกปากตะโกนเข้ามาในห้องครับ
“เอ้า นั่งแดกข้าวอยู่นี่เอง แหมมม อ้อนผัวเชียวนะเมิง” ฉัตรแขวะต่อครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ กับเป๊บหัวเราะพร้อมกัน
“อีบ้า ไม่ได้อ้อนโว้ยยยย กรูหิวข้าวววว กินเองได้แต่เป๊บจะป้อนต่างหาก”
“เร้อออออออ...” ฉัตรแหย่ผมทำหน้ากวนๆ หมั่นไส้อะ
“แล้วตกลงอาการโอเคมั้ยเมิง” โอ๊ตถามผมครับ
“ดีขึ้นแล้ววะ แต่ยังมีเจ็บๆ บ้าง” ผมเผลอพูดคำว่าเจ็บไป
“หืออออ...เป็นไข้..แล้วเจ็บอะไรยะ” ทรายทำหน้าสงสัยถามขึ้นมาทันที
“อ๊ะ...เอ่อ....อ๋อออ...เจ็บคออะ” ผมตอบทรายด้วยอาการกระต่ายตื่นตูม
“เร้อออออออออ” เพื่อนๆ แหกปากพร้อมกัน ทำหน้าตาไม่เชื่อ อายง่า บ้าแล้ววววววววว
“พอๆๆ แล้วพวกเมิง โจ้เขินหน้าแดงแล้วววว” เป๊บปรามพวกเพื่อนๆ ครับ
“ค่า คุณขา แตะไม่ได้เชียวนะเมิงงงงง” ฉัตรแขวะเป๊บครับ
“งั้นพวกดิชั้นลงไปแดกข้าวก่อนนะเพคะ เชิญเมิงดูแลอีโจ้ว ตามสบายยะ” ทรายแขวะซ้ำ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” อาการสองนางสาวนี่เรียกเสียงฮาจากโอ๊ตและเบิดได้เป็นอย่างดีครับ
   ในห้องก็เหลือเป๊บที่ยังป้อนข้าวผมอยู่ครับ นั่งหม่ำไปเรื่อยๆ ผมก็ถามเป๊บขึ้นมาว่า
“เป๊บไม่ลงไปกินข้าวกับพวกเพื่อนๆ หรือค้าบ”
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับที่รัก ยังไม่หิวมาก”
“ไม่เอานะเป๊บ ลงไปทานเถอะ โจ้ไม่เป็นไรมากแล้วครับ ดูแลตัวเองได้”
“อืมมม...งั้นเดี๋ยวจัดแจงโจ้เสร็จแล้วเป๊บค่อยลงไปกินก็ได้ครับ”
“แหะๆๆ ดีค้าบๆๆ”
   กินไปสักพักจนข้าวต้มในชามเกือบหมดแล้วครับ
“ที่รักอ้าปากกกก อ้ามมมม ทานยาจะได้หายไวๆๆ” เอ่อ ไม่ได้เป็นอัมพาตอะเป๊บ ชิ
“อ้ามมมม” ผมทานยาชุดใหญ่เลยละครับ
“นอนพักนะครับ เป๊บลงไปทานข้าว แล้วจะรีบกลับมานะ จุ๊บ....” เป๊บสั่งให้ผมนอนพัก พร้อมจุ๊บหน้าผากทีนึงครับ
“ค้าบบบบบ” ผมตอบรับคำ พร้อมยิ้มกว้าง
   เป๊บออกไปทานข้าวแล้ว ผมก็นอนคิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อยๆ ละครับ ขยับตัวทีนึง ก็เจ็บแปล๊บทีนึง ทรมานจริงๆ เลยน้า การมีอะไรครั้งแรกนี่เจ็บตัวจังเลยอะ คิดนั่นนี่โน่นบวกกับยาคง ออกฤทธิ์ ทำให้ผมเผลอหลับไปครับ

   ลืมตาตื่นมาอีกที ในห้องก็มีแต่ความมืดครับ ผมเริ่มขยับตัวก็แปลกใจกับอาการเจ็บที่ทุเลาลงมาก อาจจะเป็นเพราะขยับตัวแรงไป ทำให้เป๊บรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาครับ
“อื้อ..ที่รัก...เอาอะไรหรือครับ”
“อ๋อ...ไม่อะเป๊บ...แล้วนี่กี่โมงแล้วละครับ”
“ตีสี่ครับ” เป๊บหยิบนาฬิกาข้อมือที่วางไว้ตรงหัวเตียงมาดูแล้วตอบผมครับ
“โห...นี่โจ้หลับไปนานมากเลยหรือเนี่ย” ผมอุทานครับ
“ก็..ครับ...เป๊บไม่กล้าปลุกให้ตื่นมากินยาอีกรอบ แล้วนี่อาการเป็นยังไงบ้างครับ” เป๊บยังงัวเงียถามผม
“ดีขึ้นมากแล้วละค้าบบบ....เป๊บนอนต่อเถอะนะ...”
“ดีจังค้าบบบ...แบบนี้จัดอีกหลายรอบคงไม่เจ็บมากแล้ว”
“ผั๊วะๆๆ...” ทุบอีกสี่ที ทะลึ่งนักกกก ชิ
“โอ๊ยยย..เจ็บนะที่รัก” เป๊บแกล้งร้องเจ็บ แต่ทำหน้าทะเล้นใส่
“ทะลึ่งนักกกก...รีบนอนต่อเลย” ผมดุเป๊บครับ
“คร้าบบบ..เมียที่รักกกก เป๊บนอนต่อละ..” ผมยกมือจะทุบอีกรอบ แต่เป๊บก็รีบนอนโดยขยับตัวมาหนุนที่ตักผมอะ
“แอะ...อะไรอะเป๊บ..ออกไปเลยนะ หนักอะ...”
“หืมมม...ขอเป๊บนอนแบบนี้ก่อนนะเมียจ๋า”
“บ้าแล้ววว...อย่าเรียกแบบนั้น...” ผมดุเป๊บปนเขินๆ ครับ เป๊บก็อมยิ้มงัวเงียแล้วก็นอนหลับบนตักผมนะแหละ
   ผมนอนมองเป๊บที่หลับสนิทบนตักผม คนอะไรขนาดนอนหลับยังดูหล่อมาก หน้าตาคมๆ คิ้วเข้ม จมูกเป็นสันได้สัดส่วน ผมโน้มตัวลงมาหอมแก้มเป๊บทีนึงครับ อิอิ หลังจากที่มั่นใจว่าเป๊บหลับสนิทแล้ว ผมก็ค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ แล้วเอาหมอนมาหนุนแทนตักผมครับ หลุดออกจากเป๊บมาได้ก็รู้สึกแปลกๆ  บ้าจริงงงง เขินชะมัดดดดด เพราะอะไรนะหรือครับ โดนเรียกว่า เมีย มันจั๊กกะจี้ เขินๆ แปลกๆ ไม่ชินนี่น่า ฮิฮิ

   เป๊บเริ่มกรนเบาๆ ผมก็มีอาการอยากอาบน้ำขึ้นมา รู้สึกเหนียวตัวมากครับ เลยเดินไปที่ห้องน้ำ อาการปวดมีเล็กน้อยครับ เดินได้สบายมาก ไปถึงห้องน้ำก็หยิบผ้าเช็ดตัว ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เงยหน้าขึ้นมองในกระจก....ผมตกใจมากกกกกก

   แทบอยากจะแหกปากออกมาเลยละครับ ไอ้ที่ตกใจเป็นเพราะ รอยคิสมาร์ก เต็มไปทั่วตัวเลยอะ ว๊ากกกกกกกกก นี่ถ้าเปลือยท่อนบนแล้วเพื่อนๆ มาเห็น จะตอบว่ายังไงละเนี่ย คิดแล้วมันน่าโมโหตัวการต้นเหตุที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียงจริงๆ เล้ย
   โมโหไปก็เปล่าประโยชน์ครับ เริ่มอาบน้ำขัดผิวดีกว่า ถูตรงนั้น ตรงนี้ แสบนิดๆ ครับ แต่โดยรวมก็โอเคนะ อาการดีขึ้นมากแล้วละครับ
   อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมเดินไปแหวกม่านตรงริมระเบียง เห็นแสงอาทิตย์ขอบฟ้า ด้วยอารมณ์ยามเช้า ผมอยากสูดอากาศบริสุทธิ์นี่น่า เลยออกไปเดินเล่นพร้อมกับไม่ลืมที่จะหยิบกล้องคู่ใจไปด้วย(สมัยนั้นใช้ยี่ห้อโตชิบ้าสามล้านพิกเซลเองครับ)  อากาศเย็นสบายมากครับ แสงอาทิตย์เริ่มส่องสว่างจากขอบฟ้าด้านทิศตะวันออกมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมต้องกดชัตเตอร์หลายรูปเลยละครับ
   ผมเดินลงไปที่ชายหาดซึ่งอยู่ติดกับบริเวณรีสอร์ทปารดี เสียงคลื่นกระทบฝั่ง ฟังแล้วอารมณ์ดีแบบใกล้ชิดธรรมชาติเลยนะครับ ผมเดินไปตามชายหาดสีขาว บวกกับลมทะเลยามเช้าอ่อนๆ พัดเข้าฝั่งกระทบกาย เย็นสบายที่สุดเลยครับ
   ผมใช้เวลาส่วนใหญ่กับการถ่ายรูปปูลมตัวเล็ก ที่วิ่งอยู่ตามชายหาด มุดลงในทรายบ้าง โผล่ขึ้นมาแล้ววิ่งหนีผมบ้าง สนุกสุดๆ เลยละครับ

ในช่วงขณะที่กำลังเพลินๆ กับการถ่ายรูปและอยู่ในโลกส่วนตัว

“สวัสดีครับ”
   เสียงทักทายสวัสดียามเช้าทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองเลยละครับ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-10-2011 22:48:32

โอ๊ะ ถึงกับจับไข้เชียวเหรอ
เจ้าของเสียงทักทายเป็นใคร

เอาใจช่วยเรื่องน้ำท่วมนะคะ ไม่นานมันก็จะผ่านไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 26-10-2011 22:50:58

ม่ายยอมมมมมมมมมมม  มาต่อด่วนเลยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 26-10-2011 22:58:47

ขอให้ผ่านวิกฤตน้ำท่วมครั้งนี้ไปโดยเร็ว
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะโจ้และเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 26-10-2011 23:25:24

ใครอะ :m16:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 27-10-2011 05:37:46

ประเดี๋ยวเป๊บลงมาเห็นนี่เป็นเรื่องแน่ๆอิอิ หวงโจ้ขนาดนั้น

บวก, บวกจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 27-10-2011 06:15:13

เพื่อนๆ ของโจ้จะเชื่อหรอว่าป่วยธรรมดา
ใครพูดอะ ?!
 :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 27-10-2011 07:32:59

มาอีกนะครับ  ชอบเรื่องนี้ครับ อยากมีแฟนแบบเป๊ปบ้างจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 27-10-2011 09:11:25

นั้นมีใครมาทักนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3(นอนราบ....) UP 26/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 27-10-2011 19:52:37

จะมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-10-2011 00:25:20

สวัสดีคร้าบบบบบ คืนนี้แอบมาต่อให้นิดนึงอะ แอบมีเวลานิดหน่อยค้าบบบ เอาไว้ถ้าว่างๆ จะลงให้เยอะๆน้าคับ เข้ามาอ่านแล้ว เม้นๆ บ้างนะคร้าบบ ชอบอ่านเม้นท์ๆ อะ บายคร้าบบบบ  :pig4:

malula : ไข้ขึ้นเลยอะค้าบบบ ฮ่าๆๆ ขอบคุณคร้าบบบ

aofaof : มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ

naiyana : ขอบคุณคร้าบบบ สู้ๆ ด้วยกันนะคับบ

tawan : อิอิ อ่านเลยค้าบบบบบ

bbyuqin : หวงโคตรๆ เลยคับบบบ อิอิ

POPEA : ไม่มีใครเชื่อเลยอะ แงๆๆๆ เขินนนน

anukul : ขอบคุณนะคร้าบบบ สักวันนึงขอให้เจอคนที่ใช่นะครับ สาธุๆๆ

ChiOln : คนทักหล่อมากๆๆๆเลยละค้าบบบ อิอิ

yeyong : เรื่องเยอะเลยละครับ อิอิ ขอบคุณคร้าบบบบ



Chapter 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค 3.1 (คนแปลกหน้า , เป๊บคลั่ง)

   “สวัสดีครับ”
   เสียงทักทายสวัสดียามเช้าทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองเลยละครับ
“สวัสดีครับ มาเที่ยวคนเดียวหรือครับ” หนุ่มแปลกหน้ายิ้มกว้างพร้อมกับทักทายผมอีกครั้งครับ
“อะ..อ๋อ..สวัสดีครับ มากับเพื่อนๆ นะครับแต่ตอนนี้ยังไม่ตื่น แหะๆ เลยออกมาเดินสูดอากาศก่อนนะครับ” ผมยิ้มตอบไปด้วยมิตรภาพเต็มกำลัง ฮิฮิ
“อ้าวววว ผู้ชายหรือครับเนี่ย...ขอโทษจริงๆ ครับ ตอนแรกดูไกลๆ นึกว่าผู้หญิง...” หนุ่มแปลกหน้าทำหน้าประหลาดใจนิดนึง แล้วยิ้มกว้าง
“ฮ่าๆๆๆ...ผู้ชายครับ...แต่คนส่วนใหญ่ก็บอกว่าเวลามองไกลๆ เหมือนผู้หญิงมากๆ” ผมยิ้มตอบกลับไป
“ฮ่าๆๆๆ..ครับ...ผมชื่อ โอห์ม ไม่ทราบว่า..ชื่อ...” คนแปลกหน้าแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ
“ชื่อโจ้ ครับ” ผมยิ้มตอบไป
“งั้นขออนุญาตเรียกโจ้ เลยนะครับ....เรียนหรือทำงานครับนี่”
“เรียนโท ครับ แล้วโอห์มละครับ”
“อ้าวววว โจ้เรียนโทแล้วหรือเนี่ย โอห์มนึกว่าเรียน ป.ตรีซะอีก หน้ายังเด็กมากๆ”
“ฮ่าๆๆ หน้าเด็กจริงอะ เห็นหน้าแบบนี้น้า อายุ 23 แล้วละ”
“แบบนี้โอห์มเรียกน้องได้นะซิ อายุมากกว่าโจ้ปีเดียวเอง”
“จริงหรือๆ แต่หน้าดูเหมือน 30 เลยอะ ฮ่าๆๆๆ” ผมยิ้มกว้างแหย่โอห์มเล่นครับ
“ฮ่าๆๆ ยังไม่แก่ขนาดนั้นซะหน่อย”
“ตกลงโอห์มยังเรียนหรือทำงานอะ” ผมถามโอห์มกลับบ้างครับ
“ทำงานแล้วละ ช่วยธุรกิจที่บ้านครับ....แล้วนี่โจ้กำลังทำอะไรอะ” โอห์มถามผมด้วยความสงสัยเพราะผมนั่งบนพื้นทรายเพื่อถ่ายรูปปูลม โอห์มถามเสร็จก็นั่งลงข้างๆ ผมครับ
“ถ่ายรูปปูลมอะ มันน่ารักดีครับ” ผมตอบไปก็พลางหยิบกล้องมาถ่ายเพิ่มอีก
“หรือครับ....โจ้นี่ดูสดใสร่าเริงดีนะครับ” โอห์มชมผมละ
“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกโอห์ม โจ้ชอบธรรมชาตินะ เพราะคิดเสมอว่า ธรรมชาติสรรค์สร้างให้โลกนี้ดูสดใสและสวยงาม แต่คนเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจและเห็นคุณค่า ซ้ำร้ายยังไปทำลายมันอีกอะครับ” ผมร่ายยาวพร้อมกับกดชัตเตอร์ไปด้วยครับ
“อืมมม..จริงด้วยนะครับบบบ”
“แล้วนี่โอห์มพักรีสอร์ทไหนหรือ” ผมถามโอห์มครับ
“ใกล้ๆ นี่ละครับ พอดีตื่นเช้าเหมือนกัน เพื่อนๆ ก็ยังไม่ตื่น เห็นอากาศดีเลยออกมาเดินเล่น...จนมาเจอคนน่ารักนี่ละ” เอ้านั่น เริ่มละ อิอิ
“ใครกันละที่น่ารัก แถวนี้ไม่มีสาวๆ นี่น่า” ผมแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้หันไปหันมาครับ
“ไม่รู้เหมือนกันครับ” โอห์มอมยิ้มตอบแบบเขินๆ
   ผมหันไปยิ้มกับโอห์มด้วย โอห์มเป็นคนหน้าตาดีเลยนะครับ นัยต์ตาสีดำขลับ ไว้ทรงผมประมาณบ่า ผิวออกเข้มๆ สีน้ำตาลแดงครับ คิ้วเข้ม ปากสีชมพู สูงพอๆ กับเป๊บเลยละค้าบบบ (ผมเก็บรายละเอียดเก่งปะค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ) หุ่นดีด้วยครับ แต่ยังหล่อสู้เป๊บไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ

“ฮะ....แฮ่มมมมมม” เสียงกระแอมดังมาจากด้านหลัง ผมกับโอห์มหันไปมองตามเสียงนั้นครับ
   หันไปปุ๊บผมสบตากับเป๊บ เป๊บอยู่ในสีหน้าและแววตาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ครับ เอ...ผมทำอะไรผิดอะ
“อ้าวเป๊บ..ตื่นนานแล้วหรือค้าบบบ” ผมลุกขึ้นยิ้มกว้างเดินเข้าไปหาเป๊บ
“ก็นานพอที่จะเห็น....โจ้กับ...” เป๊บตอบด้วยเสียงที่ไม่ดีเท่าไหร่ งานเข้าแล้วละค้าบบบ แบบนี้อารมณ์เสียแน่ๆ
“อ๋ออ...เป๊บนี่โอห์มคร้าบบบ พอดีโจ้มาเดินเล่นมาเจอกันพอดี เลยนั่งคุยเล่นๆ นะค้าบบ” ผมพยายามยิ้มให้เป็นปกติ ทำลายบรรยากาศตึงเครียด
“โอห์ม..นี่เป๊บ แฟนโจ้เองครับบบบ” ผมแนะนำเป๊บให้โอห์มรู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักครับเป๊บ” โอห์มยิ้มเจื่อนๆ พร้อมยกมือมาเช๊คแฮนด์ครับ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับโอห์ม....ขอตัวนะครับ” เป๊บตอบไปตามมารยาท แต่ไม่ยอมจับมือเช็คแฮนด์ด้วย
   สิ้นสุดคำทักทาย เป๊บก็เดินกระชากผมกลับรีสอร์ทเลยละครับ
“เป๊บบบบ...ช้าๆ ก็ได้ค้าบบ โจ้เจ็บข้อมืออะ” เป๊บเดินเร็วมาก จนผมเดินตามไม่ทันแล้ว
   เป๊บไม่ตอบผมครับ เอาแต่เดินจ้ำอ้าวเลยอะ งานนี้โจ้น้อยซวยแล้วววว แงๆๆ....เดินมาถึงห้องเป๊บก็เหวี่ยงผมเลยละครับ
“ทำอะไรอะเป๊บ...โจ้เจ็บนะ” ผมโดนเหวี่ยงล้มลงไปนั่งที่โซฟา
“เจ็บเป็นหรือ...แล้วไอ้ที่ไปนั่งคุยกับคนอื่นทำหน้าตาระรื่น ไม่คิดว่าเป๊บจะเจ็บบ้างหรือ”
“เป๊บ..เค้าแค่มาทักทายนะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นจริงๆนะ” ผมไม่คิดอะไรจริงๆ นะครับ แต่ดูเป๊บโมโหมาก น่ากลัวอะ
“จะให้เป๊บเชื่อได้ยังไงห๊า...นั่งคุยเหมือนกับคนสนิทสนม หัวเราะคิกคัก”
“เป๊บ แล้วจะให้โจ้คุยแบบหน้าบึ้งหรือครับ คนเค้ามาทักทายด้วยความเป็นมิตร เราจะไปปั้นปึ่งใส่เค้าทำไมละ” ผมเริ่มมีอารมณ์เหมือนกัน ลุกขึ้นจากโซฟาจะเดินออกจากห้องไปสงบสติอารมณ์ครับ
“เรอะ การทักทายเป็นมิตรนี่มันต้องทำสายตาระยิบระยับขนาดนั้นเลยหรือไง ทำไมไม่หวงตัวบ้างห๊ะโจ้...แล้วนั่นจะไปไหน กลับมาคุยให้รู้เรื่อง” เป๊บตะคอกผมกลับ พร้อมกับเดินมาคว้าแขนไม่ให้ผมหนีออกจากห้องครับ
“ไม่คุยแล้วววว...เป๊บคุยไม่รู้เรื่องนี่ โจ้ว่าหลบคนละมุมไปสงบสติอารมณ์ก่อน เอาไว้อารมณ์เย็นกว่านี้ค่อยมาคุยละกัน” ผมอารมณ์เสียมากครับ สะบัดแขนและตะคอกเป๊บกลับไปด้วยอะ
“อ้อออ...จะออกไปเดินเล่นหามันอีกละซิ...อยากจะมีผัวเพิ่มอีกหรือไง”
“เป๊บบบบบบบบ...มันจะมากไปแล้วนะ ก็บอกแล้วไงว่าแยกกันสงบสติอารมณ์ แล้วค่อยกลับมาพูดกัน” ผมโกรธหน้าแดงตะคอกเป๊บด้วยเสียงดังมากๆ และรีบเดินออกจากห้องนั้นเร็วมากๆ แต่เป๊บก็คว้าแขนไว้ทันครับ
“ก็กรูบอกว่าไม่ให้ไปไหนไง...” เป๊บตะคอกและกระชากผมแรงมากๆ ณ เวลานั้นผมตกใจเพราะเป็นครั้งแรกที่เป๊บใช้คำหยาบคายกับผมครับ
   
ด้วยแรงกระชากของเป๊บที่แรงมากๆ ตัวของผมก็เหวี่ยงหมุนไปตามแรงนั้นจน....ปึ๊กกก...โป๊กกกกกกกกกก
“โอ๊ยยยยยยยยย....”

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 28-10-2011 01:25:23

ค้างงงงงงงงง

 :call:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 28-10-2011 01:55:05

อ้าววว เพิ่งหายเจ็บก้นไม่เท่าไหร่ ก็มาหัวโนอีกละโจ้   :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 28-10-2011 08:00:16

หึงเว่อร์เกินไปไม เป๊ป -*-

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 28-10-2011 09:15:26

แป๊บใจเย็นๆ เห็นไม๊โจ้เจ็บตัวเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: ปาย ที่ 28-10-2011 13:36:17

 :angry2:ค้างมาต่อเลยหึงสุดยอดเลยเป็บ :serius2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 28-10-2011 15:09:54

 o22 o22 o22
พี่เป๊ปหึงโหดมากกกก !!! พี่โจ้จะช้ำมั้ยเนี้ยยย โฮฮฮฮฮ ~
ของเก่ายังไม่ทันหายดี จะได้แผลใหม่เพิ่มแล้วเหรออออ T______T
ปล.เป็นกำลังใจให้งานของพี่ทั้งสองผ่านวิกฤติไปได้ด้วยดีนะคะ*กอดพี่โจ้*(ชิ่งหนีก่อนโดนพี่เป๊ปเตะ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 28-10-2011 15:50:01

ความรักทำให้คนตาบอด....ความหึงทำให้คนขาดสติ...

แต่ตัดฉับแบบเน้...ทำให้คนอ่านค้างงงงงง o22
+,+ จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 28-10-2011 16:12:13

ค้างมากกกกกกกกก 55555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 28-10-2011 16:15:29

น่ากลัวมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 28-10-2011 20:00:27

หึงโหดอ่ะ ใจเย็นรักกัน รักกัน  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 28-10-2011 22:44:17

เป๊บเวลาโกรธ คุมอารมณ์ไม่ได้เลยอ่ะ
น่ากลัวแทนโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: hunnanoii ที่ 31-10-2011 22:18:25

 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 31-10-2011 22:32:13

รออยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกราย ภาค 3.1(คนแปลกหน้า) UP 28/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-11-2011 00:09:32

อะไรเนี่ย ทำไมเป๊บแปลงร่างได้น่ากลัวขนาดนี้
เวลาปกติกะเวลาโมโหต่างกันลิบเลย
แล้วโจ้จะเป็นไงมั่งเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-11-2011 22:57:51

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน วันนี้มาต่อให้แล้วค้าบบบ ช่วงนี้น้ำท่วมดูแลตัวเองกันให้ดีๆ นะคับบบบ สู้ๆๆ น้า  o13

tawan : ฮ่าๆๆ มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ

เฉาก๊วย : นั่นซิ เจ็บทั้งส่วนล่างและส่วนบนเลยอะ อิอิ

ChiOln : หึงเว่อร์มากๆ ครับ น่ากลัวเลยอะ

โจ๊กกุ้ง : เป๊บเป็นคนใจร้อนอะครับ แต่เดี๋ยวนี้อายุมากเกิน เบาๆ ลงแล้วละ อิอิ

ปาย : ฮ่าๆๆๆ มาต่อให้แล้วครับบบบบ

maruko : ได้สองแผลพร้อมกันเลยง่า มามะ...กอดๆๆๆๆ อิอิ

bbyuqin : ฮ่าๆๆ มาต่อให้ไม่ค้างแล้วค้าบบบบบ

aofaof : มาต่อแล้วคร้าบบบบ

anukul : ใช่ค้าบ น่ากลัวมากๆๆ เวลาเป๊บโมโห ไม่อยากเข้าใกล้เลยอะ ขอบคุณที่รอนะค้าบบบ

ao16 : ค้าบหึงโหดมากกกก

yeyong : ใช่ค้าบบบ คุมไม่ได้เลยอะ แต่ตอนนี้คุมอยู่หมัดแล้วค้าบบบ อิอิ

hunnanoii : ขอบคุณคร้าบบบบ

malula : ฮ่าๆๆๆ ถึงได้เล่าตอนแรกๆ ว่าคิงคองไงค้าบบบ รอดตายมาแล้วคร้าบบบบ

ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะค้าบบบ อ่านแล้วเม้นๆ ให้กำลังใจบ้างน้าาาาาา  :pig4:



Chapter 31 เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค 3.2 (เจ็บตัวและเจ็บใจ)

“โอ๊ยยยยยยยยย....”
   ร่างกายของผมปลิวไปตามแรงเหวี่ยงของเป๊บ จนหน้าผากไปโขกกับขอบเตียง ด้วยการโขกที่แรงมาก ทำให้ผมมึนๆ เอามือแตะที่หน้าผากเลือดไหลออกมาเต็มเลยละครับ
   ในช่วงจังหวะนั่นเอง ประตูห้องก็เปิดเข้ามาพอดี คนแรกที่ก้าวเข้ามาในห้องคือ ฉัตรครับ
“เฮ้ยพวกเมิงทะเลาะอะไร....ว้ายยยยยยยยย อีโจ้วววววววววว เมิงเป็นอะไรเนี่ยยยย” คือฉัตรอ้าปากถามเป๊บเพราะเสียงทะเลาะที่ดังมากๆ จนพนักงานของโรงแรมเห็นสถานการณ์ไม่ดีเลยไปตามพวกเพื่อนๆ ครับ แต่พอฉัตรกับพวกเพื่อนๆมาถึง ก็เจอผมทรุดนั่งอยู่ข้างเตียงพร้อมกับเลือดไหลออกมาเต็มมือ
“เฮ้ยยยย...โจ้.....ไอ้เหี้ยเป๊บ เมิงทำอะไรโจ้มันเนี่ย” เบิดวิ่งปรี่ตามฉัตรมา พร้อมกับถามและหันไปมองเป๊บ
   เป๊บไม่ตอบคำถามครับ วิ่งปรี่มาที่ผมนั่งทรุดเร็วมาก พร้อมกับสีหน้าที่ซีดเหมือนไก่ต้มเลยอะครับ
“โจ้...โจ้..ปะ...เป๊บ...ไม่ได้ตั้งใจนะ” เป๊บพูดด้วยเสียงสั่นๆ ครับ พร้อมกับโอบกอดผม
“อะไรของเมิงเนี่ยไอ้เหี้ยเป๊บ...อีโอ๊ตเมิงไปบอกพวกพนักงานให้ตามหมอมา...อีทรายเมิงไปหาทิชชู่มา...ไป๊...” ฉัตรตะโกนสั่งด้วยเสียงที่ดังแบบฉุนเฉียวมากๆ จนโอ๊ตกับทรายกุลีกุจอไม่ทันเลยละครับ
“โจ้...เป๊บ..ขอโทษ..ฮึกๆๆ..เป๊บขอโทษษษษษ” เป๊บตกใจจนตัวสั่นครับ พร้อมกับกอดผมและบอกขอโทษไม่ขาดปาก
   ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากผมเลยละครับ ณ เวลานั้น ตอนนั้น ผมรู้สึกแย่และก็เสียใจมากๆ เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ เจ็บกายยังทนได้ แต่เจ็บใจที่เป๊บไม่เชื่อใจ บวกกับ เป๊บหยาบคายกับผมครั้งแรกด้วยครับ
   ด้วยอาการกระแทกที่ศรีษะบริเวณหน้าผากกับเลือดที่ไหลออกมาเยอะพอสมควร ผมรู้สึกมึนๆ และในที่สุดก็หมดสติไปครับ
   ไม่รู้ว่านอนหมดสติไปนานแค่ไหน มารู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินบทสนทนาที่เป๊บกับเพื่อนๆ คุยกันครับ ซึ่งไม่มีใครรู้เลยว่าผมฟื้นขึ้นมาแล้ว แอบฟังซะเลย ฮิฮิ
“ไอ้ควายเอ้ยยยย...เมิงคิดได้ยังไงวะอีบ้า คนอย่างอีโจ้มันจะนอกใจเมิงไปทำไม” เสียงแรกที่ได้ยินคือเสียงฉัตรครับ
“ก็...กรูหึงนี่เมิง...กรูยอมรับว่ากรูผิด...กรูรักโจ้มาก..มากกว่าชีวิตกรูอีก...กรูกลัวเสียโจ้ไป..ฮึกๆๆ..”
“เออกรูรู้ว่าเมิงรักโจ้มันมาก..แต่ไม่ถึงขั้นต้องใช้ความรุนแรงนี่วะ” ฉัตรด่ากลับมาครับ
“กรูไม่ได้ตั้งใจ..ฮึกๆๆ..ฮือๆๆ...”
“นั่นไง...คำอ้างยอดฮิต...แล้วถ้าเมิงตั้งใจไอ้โจ้มันไม่ตายคามือหรือไง” เบิดด่าซ้ำครับ
“ใช่...เมิงก็ดูโจ้ดิ..ตัวเล็กนิดนึง..บอบบางจะตายห่า...เหวี่ยงสองทีก็คอหักตายคาที่แล้ว” ทรายด่าซ้ำครับ...แต่...ฟังดูแปร่งๆ เหมือนด่าผมด้วยอะ...อีนี่งูพิษจริงกัดผมได้ทุกสถานการณ์...ฮ่าๆๆๆ
“กรู.....ฮึกๆๆๆๆ....ฮือๆๆๆ......” เป๊บนั้งร้องไห้น้ำตาไหลอยู่ครับ
   ทุกคนไม่พูดอะไร...บรรยากาศเงียบไปชั่วขณะหนึ่งครับ จน.................
“เป๊บ...กรูอาจจะไม่ได้สนิทกับโจ้มากนะ...แต่กรูอยากเตือนสติไว้ซักเรื่องนึง....หลังจากที่โจ้หายจากการบาดเจ็บแล้ว การใช้ชีวิตของเมิงกับโจ้ย่อมเหมือนลิ้นกับฟันที่กระทบกันบ้าง..ทุกครั้งที่กระทบกัน ขอให้เมิงนึกถึงวันที่เมิงแทบจะขาดใจตอนที่โจ้บาดเจ็บ...นึกถึงวันที่โจ้บาดเจ็บนานนับเดือน...นึกถึงวันที่เมิงดูแลเอาใจใส่จนโจ้หายเป็นปกติ...นึกถึงวันที่เมิงดีใจสุดชีวิตที่โจ้มันไม่ตาย...กรูว่าถ้าเมิงมีสตินึกถึงได้แค่นี้ เมิงจะรักโจ้มากดูแลซึ่งกันและกัน รักษาน้ำใจกันไปตลอดชีวิต....กรูบอกเมิงแค่นี้แหละ” โอ๊ตร่ายยาวเลยครับ
   คำเอื้อนเอ่ยที่โอ๊ตพูดออกมา ทำให้ทุกคนรวมถึงเป๊บและตัวผม ต่างอึ้งไปตามๆ กัน เป็น          วาทะที่กินใจมากๆ เลยละครับ ไม่น่าเชื่อ คนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดเหมือนโอ๊ต จะมีความคิดที่ลึกซึ้งขนาดนี้.....เงียบได้ซักพัก....
“ขอบใจวะโอ๊ต....กรูจะมีสติและจำคำที่เมิงแนะนำกรูไว้” เป๊บหายสะอื้น และบอกขอบใจโอ๊ตครับ

“อือ...อื้ออออ....อืมมมม....” รู้สึกว่าเงียบนานเกิน ผมเลยแกล้งส่งเสียงออกมาแล้วละครับ
“เฮ้ย...อีโจ้ฟื้นแล้ววววว” ฉัตรได้ยินเสียงหันมามองและตะโกนเรียกทุกคนครับ
“ที่รักๆๆๆ....เป็นยังไงบ้างครับ...เป๊บขอโทษนะ...” เป๊บเป็นคนแรกที่วิ่งพุ่งมาหาผมถึงเตียงก่อนคนอื่นๆ เลยละครับ
   เป๊บมาถึงเตียงคนแรกก็จริง แต่อารมณ์ตอนนั้นยังงอนๆ อยู่ครับ เลยคิดแกล้งเป๊บให้รู้สึกสำนึกซะบ้าง ผมเริ่มทำด้วยการไม่สบสายตาและไม่พูดคุยด้วยครับ
“ฉัตร....กรูกลับไปนานแค่ไหนเนี่ย...โอยยยย” ผมหันหน้าหนีเป๊บ เอ่ยปากถามฉัตรพร้อมกับเอามือจับหน้าผากก็พบว่าแปะผ้าก๊อตอยู่ครับ
“เจ็บหรือเมิง....สามชั่วโมงได้...หมอบอกว่าไม่ต้องเย็บ แผลไม่แตก แต่ที่เลือดออกเยอะเพราะไปโดนพวกเส้นเลือดฝอยประมาณนั้น” ฉัตรตอบผมครับ
“อืม.....” ผมตอบรับคำฉัตรไป แต่ไม่มองหน้าเป๊บครับ
“ฉัตร...กรูอยากกลับแล้ว..” ผมบอกฉัตรครับ
“เออดี...เที่ยวครั้งนี้แม่มไม่มันส์...มีแต่เรื่อง..เอ้ากลับ” ฉัตรบ่นพร้อมสั่งทุกคน เพื่อนๆ ก็เดินทะยอยออกจากห้องไปครับ
   ผมลุกขึ้นจากเตียงไปจัดเสื้อผ้า...เจ็บแผลแต่ไม่มึนเท่าไหร่แล้วครับ...มาเสม็ดครั้งนี้ เจ็บทั้งกายและใจจริงๆ เล้ยยยยย
“ที่รักๆ..นอนพักเถอะครับ...เดี๋ยวพวกเสื้อผ้าเป๊บจัดเอง”
“ไม่ต้อง...ผมจัดของตัวเองได้..คุณไปจัดการของคุณเถอะ” ผมพูดกับเป๊บด้วยเสียงแข็งๆ ห่างเหินและเย็นชา
   สีหน้าเป๊บดูตกใจมากที่ผมทำน้ำเสียงและกิริยาที่เย็นชาใส่ครับ
“ทะ..ที่รัก..เป๊บ..ขอโทษ...”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกคุณ...ไปจัดของเถอะ...เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯค่ำเกินไป” ผมไม่สนใจเป๊บ และจัดกระเป๋าเสื้อผ้าต่อครับ
   หลังจากที่พวกเราเช็คเอ้าท์เสร็จก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ ครับ ตลอดการเดินทางผมไม่สนใจและพูดอะไรกับเป๊บแม้แต่คำเดียว บรรยากาศในรถก็ดูเงียบๆ ครับ เพื่อนๆ คนอื่นพยายามชวนผมคุย แต่ผมก็ทำเพียงแค่ การถามคำตอบคำเท่านั้น จนกระทั่งลงจากมอเตอร์เวย์เข้าตัวเมืองกรุงเทพฯ ครับ
“ศักดิ์...แวะปั้มข้างทางด้านหน้าด้วย” ผมสั่งศักดิ์ซึ่งเป็นคนขับรถของฉัตรครับ
“ครับ..ได้ครับ..” ศักดิ์ตอบรับคำสั่งครับ
“เมิงจะเข้าห้องน้ำหรือ” ฉัตรถามผมครับ
“เออ” ผมตอบฉัตรไป เป๊บจะอ้าปากถามผมบ้าง แต่ผมไม่มองหน้า ไม่คุยด้วยครับ
   เมื่อถึงปั้มน้ำมัน ทุกคนก็ลงจากรถเพื่อเข้าห้องน้ำด้วย การที่ผมสั่งให้แวะปั้มผมไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำหรอกครับ ในจังหวะที่ทุกคนเผลอ ผมเดินไปหลังรถกดสวิทซ์เปิดด้านหลัง แล้วหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าและเดินออกมา โดยศักดิ์ตะโกนถามแต่ผมไม่ตอบครับ
   ผมรีบเดินกึ่งวิ่งออกมาหน้าปั๊ม โบกแท็กซี่ เพื่อกลับบ้านครับ
“พี่ครับ..ไปสุขุมวิทซอย XXX ครับ ขึ้นทางด่วนและไปให้เร็วที่สุดเลยนะครับ”
“ได้ครับๆ”
   พี่แท็กซี่ก็ทำตามใจผมจริงๆ เลยนะ ซิ่งซะเต็มที่ ในระหว่างการเดินทางที่อยู่บนแท็กซี่ หน้าจอโทรศัพท์ที่ตั้งเสียงเงียบไว้ โชว์เบอร์เป๊บ ฉัตร เบิด ทราย หลายสิบสายเลยละครับ โดยเฉพาะเป๊บโทรเข้ามาแทบไม่ได้หยุดเลยอะ ไม่เกินยี่สิบนาทีจากปั๊มน้ำมัน ผมก็เดินทางมาถึงบ้านครับ ผมเดินเข้าไปในบ้านก็พบพ่อกับแม่และจิมกำลังตั้งโต๊ะทานอาหารเย็นพอดีครับ
“อ้าวลูกกกกก....เที่ยวสนุก....ว้ายยยยย...ลูกกกกกก...หน้าผากไปโดนอะไรมา” แม่ผมตกใจมากเมื่อเห็นสำลีแปะที่หน้าผากครับ แม่รีบวิ่งเข้ามาหาผมทันที ด้วยเสียงที่ตกใจของแม่ ทำให้พ่อกับจิมวิ่งตามออกมาดูด้วยครับ
   การแสดงความห่วงใยของแม่ ทำให้ผมกลายเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นอีกแล้วอะครับ
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมร้องไห้ออกมาดังมากๆ แม่ผมตกใจกอดผมแน่นเลยละครับ พ่อกับเจ้าจิมก็ตกใจไม่แพ้กัน จนผมเริ่มตั้งสติได้ก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ทุกคนฟังกัน

“แล้วลูกจะทำยังไงต่อไปละ” พ่อถามขึ้นมาครับ
“ยังไม่รู้เหมือนกันครับ โจ้คิดอะไรไม่ออกเลยอะ”
“ลูกยังรักเป๊บมั้ย..หรือยังไง...” แม่ผมถามซ้ำ แต่ผมไม่ตอบครับ
“พี่เป๊บนี่จริงๆ เลยน้า...เจอหน้าจะต่อยให้คว่ำ” จิมโมโหแทนผมครับ
“อย่านะจิม...ช่างเค้า” ผมห้ามจิมครับ เพราะถ้าไม่ห้าม จิมทำจริงๆ แน่อะ
“เอาละๆๆ มันเป็นเรื่องระหว่างลูกกับเป๊บนะ..พ่อแม่และน้องคงไปก้าวก่ายไม่ได้ ลูกคิดให้ดีๆ นะ” พ่อแนะนำผมครับ
“ครับพ่อ”
“แม่ว่าทานข้าวก่อนเถอะลูก..จะได้นอนพัก...เดี๋ยวแม่ให้ป้าศรีจัดยาแก้อีกเสบให้”
“ครับแม่”
   พวกเราก็เริ่มทานข้าวเย็นกันครับ ระหว่างทานข้าวไปเรื่อยๆ ก็ยังคุยเรื่องผมกับเป๊บบ้าง เรื่องนั้นบ้าง เรื่องนี้บ้าง จนผมเริ่มสบายใจ เชื่อจริงๆ เลยครับว่า ไม่มีใครให้ความอบอุ่นกับเราได้เท่าพ่อกับแม่แล้วละครับ
   ทานข้าวเย็นจนเกือบเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเครื่องรถยนต์เร่งเข้ามาในซอยบ้านผมเร็วมากๆ เสียงเบรกดังเอี๊ยดจอดตรงประตูรั้วหน้าบ้าน พ่อ แม่ และจิม ต่างก็มองไปที่หน้าบ้านด้วยความสงสัยว่าใครมา แต่ผมรู้แล้วละครับว่าใคร สไตล์การขับรถแบบนี้ เป๊บ มาแน่นอนครับ
   ประตูรั้วบ้านเปิดออก เป๊บ รีบเดินเข้ามา
“พี่โจ้...พี่เป๊บมา..มาทำไมเนี่ย...จะต่อยให้คว่ำเลย” จิมบอกผมพร้อมกับกำลังจะลุกขึ้นไปหาเป๊บครับ
“จิม..หยุดนะ...อย่าไปยุ่งเรื่องของพี่เค้า” พ่อห้ามจิม จิมก็หยุดไม่กล้าขัดคำสั่งครับ
   พ่อกับแม่ลุกขึ้นไปที่หน้าบ้าน เพื่อดักเป๊บก่อนที่จะเดินเข้ามาในตัวบ้านครับ เป๊บเห็นพ่อกับแม่แล้วก็ยกมือไหว้
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่” เป๊บยกมือไหว้ด้วยอาการสั่นๆ เหมือนกันครับ รู้ตัวละซิว่าทำอะไรผิดอะ ชิ
“พ่อกับแม่ทราบเรื่องหมดแล้ว...พ่อไม่อยากเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์กับลูกๆ ทั้งสองนะ คุยกันให้เข้าใจจะดีกว่าการหนีกันแบบนี้” พ่อผมเอ่ยขึ้นมาก่อนครับ
“ใช่จ๊ะ...เป๊บเองก็เป็นผู้ใหญ่พอที่จะแก้ไขปัญหาได้ด้วยตัวเองแล้ว ดังนั้นจัดการแก้ไขให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีละกันนะ” แม่ผมพูดซ้ำครับ
“ลูกกกก....ออกมาคุยปรับความเข้าใจกับเป๊บได้แล้ว” พ่อเรียกผมครับ
   
ผมเดินออกมาตามที่พ่อเรียก เดินมาถึงบริเวณที่ยืนคุยกัน พ่อกับแม่ก็เดินกลับเข้าไปข้างใน หน้าบ้านจึงเหลือผมกับเป๊บครับ
   เราสองคนสบตากัน เป๊บดูตาแดงๆ ครับ แต่ผมเฉยๆ ใจแข็งมาก อาจจะเป็นเพราะเสียใจที่เจอเหตุการณ์ร้ายๆ
“เอ่อ....ที่รัก....เป๊บขอ....”
“เราเลิกกันเถอะเป๊บ......”

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 03-11-2011 23:59:50

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: lomekung ที่ 04-11-2011 00:10:54

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 04-11-2011 00:18:22

อยากเลิกนักก็เลิกกันไปเลย :fire:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 04-11-2011 00:29:52

 :z3: :z3: :z3: ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก

ค้างมากอ่ะ

มาต่อเร็วๆน้า  :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 04-11-2011 01:17:19

อารมณ์น้อยใจหรือ งงงงงงงงงงงงง??????

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 04-11-2011 02:44:37

ดีนะที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้ววว เพราะอย่างน้อยก้อรุ้ว่าตอนนี้พี่ๆรักกันดี ~~
แต่ขนาดเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วยังโกรธพี่เป๊บเลยยย มาทำพี่โจ้ของน้อง(?)เจ็บได้ไง
พี่เป๊บห้ามทำให้พี่โจ้เจ็บอีกนะ ให้ทำได้แต่เจ็บก้นพอ :laugh: :laugh:  :laugh:
ปล.พี่โจ้ให้กอดด้วยย อร๊ายยยย *กระโดดกอดแน่นไม่ปล่อย* 55555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 04-11-2011 02:58:11

อ้าววววววววววววววววววววววววววววววว
หวานๆกันมา มีเลิกกันด้วย
ดีกันเร็วๆน้าาาา
 :man1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บ
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 04-11-2011 06:17:17

อ๊ากโจใจแข็งมากใจเย็นก่อนคุยกันดีๆเพิ่งเพิ่งครั้งแรกให้โอกาศเป๊ปก่อน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 04-11-2011 06:34:17

เป๊บขึ้หึงมากมายอ่ะ!
โจ้ยังไม่หายโกรธอีก อยากเลิกกับเป๊ปจริงหรอ
ค้างมากค่ะ รอตอนต่อไปนะ~ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 04-11-2011 07:05:04

ฮื้อออ.....ช็อคเหมือนเป๊บเลยอ่ะ แต่ก็เข้าใจนะว่ามันกรุ่นๆๆอยู่... :z3:

รออ่านต่อจ้า ว่าเป๊บจะง้อโจ้ยังไง

บวก,บวก ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 04-11-2011 19:16:38

โอ้ยยยยยค้างๆๆๆๆๆมากก  มาด่วน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-11-2011 19:41:05

เป๊บหึงแรง โจ้ก็โกรธแรงพอกัน
จะได้รู้กันไปใครแรงกว่า
แต่การใช้อารมณ์เหนือเหตุผลไม่ดีแน่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 04-11-2011 20:29:11

ชอบคำพูดของโอ๊ต อยากบอกว่าเพื่อนโอ๊ตนายแน่มาก  :m31: เป๊บโมโหหึงเกิน ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก ไม่ชอบคนแบบนี้เลยอ่ะ ไม่ฟังเหตุผล   ดีนะที่มันเป็นเรื่องในอดีต 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 05-11-2011 06:41:19

เป็นเหตุการณ์ที่สะเทือนใจมากเลย
โจ้กับเป็บคงรักกันมากถึงผ่านมาได้
เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 06-11-2011 02:43:30

สวัสดีค่ะน้องโจ้ ตามมาจากกระทูเรื่องของน้องเกรท ที่น้องโจ้ไปโพสไว้ค่ะ
ก็เลยตามไล่ล่า(ดูน่ากลัวจัง 555) จนเจออ่านมา 2 วัน เฮ้อแต่ยังไม่ถึงตอนล่าสุดเลย
อีกนิดเดียวแต่ไม่ไหวแล้ว ร้องไห้จนตาบวมมากในตอนที่โจ้ประสบอุบัติเหตุ
อ่านตอนที่โจ้บรรยายอาการช่วงวิกฤต มันบีบหัวใจคนอ่านมากเลยนะคะ
มีหลายอารมณ์ผสมกัน ทั้งตกใจ ช็อค สงสาร เศร้า ลุ้นระทึก หัวใจเต้นแรง(ลุ้น) อินมากค่ะ

น้องโจ้โชคดีมากที่มีครอบครัวที่เข้าใจ และขอชื่นชมคุณพ่อและคุณแม่
ที่เลี้ยงดูลูกชายทั้ง 2 คน ให้มีความรักความผูกพันธ์ระหว่างพี่น้องได้น่ารักมาก
น้องชายรักโจ้มากเลยนะคะ ดูแลเอาใจใส่พี่ชายดีมากๆ (แอบอิจฉาเล็กนะเนี๊ย อิอิ)
และโจ้ก็มีกัลยานมิตรที่ดีมากๆ ด้วยค่ะ ท้ายที่สุดโจ้ก็มีแฟน(น้องเป๊บ)ที่รักและเอาใจใส่ดีมาก

ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีทั้งทุกข์และสุข โดยโจ้ได้ผ่านความทุกข์ที่สุดในชีวิตมาแล้ว
ต่อไปชีวิตของโจ้ก็จะพบแต่ความสุขนะคะ ดีใจมากเลยที่ได้อ่านเรื่องของโจ้ค่ะ
เกือบพลาดไปแล้วถ้าโจ้ไม่โพสบอกให้น้องเกรทมาอ่านเรื่องของตัวเองพี่ก็คงไม่เอะใจแน่ๆ

อ่านเรื่องนี้แล้วเชื่อเลยค่ะ ว่าปาฏิหารย์มีจริงจู่ๆ โจ้กับเป๊บก็แวะเข้าไปทำบุญเจอหลวงตา
แล้วท่านก็ทำนายทายทักว่าเป็นเนื้อคู่กัน เพราะอ่านเรื่องของหมอไม้กับหมอติ๊บ
หมอดูที่วัดใหญ่ จ.พิษณุโลก ก็ทักว่าทั้งคู่เป็นเนื้อคู่กัน คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ

เวิ่นเว้อซะยาวมากมาย มาแชร์เรื่องราวของชีวิตให้อ่านต่อไปๆ เรื่อยๆ เลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 06-11-2011 14:52:11

ลุ้นจัง จะเคลียร์กันยังไงนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 06-11-2011 14:52:12

มาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนครับ คู่นี้น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: taroo ที่ 06-11-2011 15:26:52

มาต่อไวๆๆๆๆนะคับ สนุกดี คับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 07-11-2011 18:42:23

เรื่องของพี่โจ้กับพี่เป็ปสนุกมากเลย  ขอถามหน่อยว่า
ปกติพี่โจ้จดไดอารี่รึเปล่า  เพราะเห็นเรื่องมันผ่านมาตั้ง 7  ปี
พี่โจ้ยังจำได้อยู่เลย  จำละเอียดด้วย
เรื่องของคนอ่านเองแค่เมื่อวานยังลืมเลย
หรือว่าตัวเองขี้ลืมก็ไม่รู้  :really2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 07-11-2011 18:58:11

เข้ามารอน้องโจ้คะ คิดถึงนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 31เกาะเสม็ดเสร็จทุกรายภาค3.2(เจ็บตัว,เจ็บใจ) UP3/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 08-11-2011 18:43:37

เลิกเป็นแฟน......................แล้วเลื่อนมาเป็น............สามีรึเปล่าอ่ะเนี่ย :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:


รออยู่นะ :serius2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-11-2011 00:15:59

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน รีบปั่นต้นฉบับมาต่อให้ตามคำเรียกร้องแล้วคร้าบบบบ คิคิ ช่วงนี้น้ำท่วมรักษาสุขภาพ ดูแลตัวเองกันด้วยนะครับบบ อ่านแล้วเม้นๆ บ้างน้าาาาา จุ๊บๆๆๆๆ

aofaof : ฮ่าๆๆๆ มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ

lomekung : อย่าโขกกำแพงคร้าบบบ มาอ่านต่อดีก่า อิอิ

tawan : แอะ ไม่เลิกง่า เป๊บน่ารักจะตาย หายากคร้าบบบ อิอิ

lovelypolly : มาต่อแล้วคร้าบบบบ

เฉาก๊วย : อารมณ์โกรธ น้อยใจ งอน ปนกันหมดเลยคร้าบบบ คิคิ

maruko : ช่ายยยผ่านมานานแล้วค้าบบบ แอะ...แต่ทำไมให้ทำแต่เจ็บก้นง่า คิคิ มามะกอดแน่นๆ ไม่ปล่อยเลยคร้าบบบ

somma : กลับมาดีกันตั้งแต่คืนแรกแล้วคร้าบบบ ฮ่าๆๆๆ

eern : ให้โอกาสแล้วคร้าบบบบ อิอิ

 POPEA : ไม่อยากเลิกเลยอะคร้าบบบ ตอนนี้รักกันมากกว่าเดิมอีกกกก

bbyuqin : ติดตามอ่านเลยคร้าบบบง้อได้น่ารักมากๆๆ อิอิ

anukul : ฮ่าๆๆๆ มาต่อให้แล้วคร้าบบบบ

malula : ใช่แล้วคร้าบบ เวลาโกรธต้องใจเย็นๆ ทั้งคู่เลยน้า ไม่งั้นแย่แน่เลยอะ

gookgik : ฮ่าๆๆๆ โอ๊ตเจ๋งมากเลยละค้าบบบ ตอนนี้ดีๆ กันแล้วน้าาาา

naiyana : ใช่ค้าบบรักกันมากๆๆๆๆๆ ตอนนี้ก็ยังรักกันหวานแหววว อิอิ ขอบคุณคร้าบบบ

8X : ใช่ครับพี่ เรื่องเจอหลวงตานี่ผมยังอึ้งๆ เลยนะครับ ยังงงๆในบางครั้งว่า เหตุการณ์เลวร้ายก้าวข้ามผ่านมาได้ยังไงหว่า แต่ก็ตอนนี้มีความสุขดีแล้วคร้าบบบ ส่วนเรื่องของน้องเกรทน่ารักมากๆ เลยละคร้าบบบ ติดตามอ่านเหมือนกัน ยังไงพี่เข้ามาอ่านของผมบ่อยๆ น้าครับบบบ อิอิ

yeyong : ติดตามอ่านเลยคร้าบบบ

● MaYa~Boy ● : ยินดีต้อนรับแฟนคลับใหม่คร้าบบบ จุ๊บๆๆๆ

taroo : มาต่อแล้วคร้าบบบ ขอบคุณที่ชอบนะครับ จุ๊บๆๆๆ

bud-sob : โห รู้ได้ไงอะว่าจดไดอารี่อะครับ อิอิ แต่ก็ไม่ทั้งหมดนะ บางเหตุการณ์ก็พยายามไปถามคนรอบๆ ตัวแหละครับ อาจจะผสมดัดแปลงนิดหน่อยให้ดูอ่านแล้วมีจินตนาการนะครับ ยังไงก็ติดตามอ่านด้วยน้าาา จุ๊บๆๆ

หมูกระต่าย : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เป็นสามีตอนอยู่บนเกาะแล้วคร้าบบบ อิอิเขินนนน

ขอบคุณทุกคอมเม้นคร้าบบบบ  :pig4:


Chapter 32 คืนดีกันนะ

เราสองคนสบตากัน เป๊บดูตาแดงๆ ครับ แต่ผมเฉยๆ ใจแข็งมาก อาจจะเป็นเพราะเสียใจที่เจอเหตุการณ์ร้ายๆ
“เอ่อ....ที่รัก....เป๊บขอ....”
“เราเลิกกันเถอะเป๊บ......”
   ผมได้พลั้งปากคำขอเลิกกับเป๊บออกไป ถามว่า ณ ตอนนั้นผมอยากเลิกมั้ย ตอบได้ทันทีเลยครับว่า ไม่อยากเลิก แต่อาจจะด้วยอารมณ์ยังโกรธอยู่ที่โดนเป๊บทำแบบนั้น เลยพลั้งปากไปละครับ
“จะ..โจ้...ว่า..ไง..นะ..ครับ” เป๊บหน้าซีดตกใจอย่างเห็นได้ชัด ถามผมกลับมาด้วยเสียงสั่นๆ
“โจ้ว่าเราสองคนเลิกกันเถอะเป๊บ...อยู่ด้วยกันไปก็คงไม่มีความสุข...ถ้าเป๊บยังระแวงโจ้ว่าจะไปมีคนอื่น หรือนอกใจ เราสองคนคงทะเลาะกันไม่จบ ดังนั้น ตัดไฟเสียแต่ตอนนี้จะเป็นการดีมากกว่านะ” ผมตอบร่ายยาวครับ
“ไม่นะ...ไม่นะ....ฮึกๆๆ....ที่รักเป๊บขอโทษ...ให้โอกาสเป๊บนะครับ....” เป๊บเริ่มสะอื้นแล้วครับ ตัวใหญ่แต่อ่อนแอจังงะ อิอิ
“โอกาสอะไรหรือเป๊บ...โอกาสที่เป๊บจะทำร้ายโจ้อีกนะหรือครับ...หรือโอกาสที่เป๊บจะตราหน้าว่ามีใจให้คนอื่นนะหรือครับ”
“ฮึกๆๆ..เป๊บรักโจ้มากนะครับ...มากกว่าชีวิตเป๊บอีก...ให้อภัยเป๊บนะ..ฮึกๆๆๆ” เป๊บพยายามพูดขอโอกาสให้ผมยกโทษให้ พร้อมกับเดินเข้ามากอดผมครับ
“โอกาสนั้น....โจ้ว่า....คงจะยากแล้วละเป๊บ....โจ้เจอมาเยอะนะ..สุดท้ายคนที่เสียใจก็เป็นโจ้ทุกที” ผมสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดเป๊บ น้ำตาปริ่มๆ เหมือนกันครับ
“ฮึกๆๆ...ฮือๆๆ...เป๊บขอโทษครับ...ขอโทษ....ฮึกๆๆ”
“เป๊บกลับไปเถอะ...เราสองคนยังเป็นเพื่อนกันได้นะ” ผมใจแข็งมากครับ เดินหันหลังกลับเข้าบ้านโดยไม่เหลียวไปมองเป๊บเลย ทั้งๆ ที่เป๊บตะโกนเรียกผมก็ไม่หยุดครับ
   
ผมเดินเข้ามาในบ้านด้วยอารมณ์เสียใจไม่แพ้กัน เงยหน้าก็พบกับ พ่อแม่ และจิม นั่งคอยในห้องรับแขกครับ
“เป็นไงบ้างลูก” แม่ผมลุกขึ้นเดินเข้ามาหา
“แม่ครับ..ฮืออออออออออออๆๆๆๆๆ” ผมร้องไห้เสียใจสุดชีวิตเลยละครับ โผเข้ากอดแม่ยังกะเด็กน้อยเลยละ”
“ไม่เป็นไรนะลูก...ตั้งสติ..ใจเย็นๆ นะ” แม่กอดผมแน่นพร้อมเอามือลูบศรีษะครับ
“ลูก...ตัดสินใจดีแล้วหรือ...พ่อว่าลองคิดทบทวนให้ดีนะ..บางสิ่งบางอย่างเราควรใช้ความคิดไม่ใช่อารมณ์นะลูก...การที่เราจะสร้างครอบครัวให้สมบูรณ์เราต้องเข้าใจเสมอว่าลิ้นกับฟันมันต้องกระทบกันบ้างนะลูก” พ่อเดินเข้ามากอดผมด้วยพร้อมกับสอนผมครับ
“ฮือๆๆๆๆๆๆ” ผมยังร้องต่อเนื่องเลยละครับ แต่สิ่งที่พ่อผมสอนยังก้องในหูทำให้ต้องคิดตามเลยละครับ
   ร้องไห้จนหนำใจแล้ว พ่อกับแม่ก็บอกให้จิมพาผมขึ้นไปพักผ่อน เดินเข้าไปในห้องนอน จิมคงอยากคุยกับผมมั้งครับ เลยพูดออกมาว่า
“พี่...จำวันที่พี่เจ็บหนักได้มั้ย..” จิมถามผมครับ ผมพยักหน้าเชิงว่าจำได้
“พี่รู้มั้ยว่า...พี่เป๊บ...ทรมานขนาดไหน...จิมอยู่ในเหตุการณ์ไม่เคยมีช่วงเวลาใดเลยที่พี่เป๊บไม่ห่วงพี่”
   ผมฟังจิมไป คิดไป แต่ก็นะ คนกำลังงอนๆ โกรธๆ นี่ครับ จะให้ทำยังไงละ
“พี่เป๊บรักพี่มากนะ...ถึงจิมอาจจะไม่ค่อยเข้าใจว่าชายรักชายเป็นยังไง..แต่ก็ไม่น่าจะแตกต่างจาก ชายรักหญิงนะพี่..ดังนั้น...พี่ลองให้โอกาสพี่เป๊บสักครั้งเถอะ” จิมพูดร่ายยาวพร้อมมองมาในแววตาผมครับ
“อื้อ...เอาไว้พี่จะคิดอีกที...จิมไปนอนเถอะ...พี่อยากพักผ่อนแล้ว”
   จิมเดินออกจากห้องไป ผมนั่งทบทวนความทรงจำเก่าๆ เราสองคนอาจจะเป็นแฟนด้วยกันไม่นาน แต่สิ่งที่เราทำให้แก่กันและกัน มันมากจนเหมือนคนรู้จักกันมานานแสนนาน
   ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายเผื่อผ่อนคลายความเครียดครับ ออกจากห้องน้ำมาไม่นานนัก กำลังจะล้มตัวลงบนเตียงนอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมดูหน้าจอไม่โชว์ชื่อ
“ใครหว่า...ฮัลโหล...สวัสดีครับ”
“สักครู่นะคะ...คุณหนูใหญ่จะเรียนสายด้วยคะ” ปลายสายตอบผมมาครับ ฟังปุ๊บ ชัวร์เลย คุณหนูใหญ่เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก พี่ปริม
“สวัสดีสะใภ้เหล็ก” พี่ปริมทักทายผมมาครับ เสียงหล่อยังกะนักพากย์ละครอะ ฮ่าๆๆๆ
“คะ..ครับ..สวัสดีครับพี่ปริม...มีอะไรหรือครับ”
“พี่คงไม่โทรมารบกวนใช่มั้ย...พี่อยากถามเราว่าทะเลาะอะไรกับไอ้ตัวแสบหรือเปล่า”
“อะ...เอ่อ....ก็....นิดหน่อยครับ” ผมตอบพี่ปริมแบบละล้ำละลัก
“พี่ว่าไม่นิดแล้วมั้ง...ไม่งั้นไอ้ตัวแสบคงไม่กินเหล้าเมามายขนาดนี้”
“จริงหรือพี่ปริม...แล้วเป๊บเมามากหรือครับ” เริ่มเป็นห่วงเป๊บแล้ว เพราะถ้าเป๊บทานเหล้ามากๆ บวกกับโรคภูมิแพ้ที่เป็นอยู่ จะขึ้นผื่นแดงทั้งตัวอะครับ
“ไม่รู้ซิ...มากหรือไม่มาก...นอนหมดสติอยู่...พวกแม่บ้านเข้าใกล้ก็จะอาละวาดไล่ออกไปหมด พี่กลับมาก็เห็นไอ้ตัวแสบมันนอนฟุบอยู่เนี่ย”
“แล้วคุณพ่อคุณแม่กับพี่ปันละครับ...”
“พ่อกับแม่ไปหาลูกค้าที่ฮ่องกง...ปันมันไปตรวจงานที่สิงคโปร์...”
“หรือครับ...งั้นโจ้ฝากพี่ปริมดูแลเป๊บด้วยนะ”
“พี่ดูแล้ว..แต่ตัวแสบมันเมามาก พูดเพ้อเจ้อไล่พี่ว่าไม่ต้องมายุ่ง...แล้วเอ่ยถึงชื่อเราแหละว่าขอโทษๆ ตลอด”
   ผมเริ่มใจไม่ดี เป็นห่วงเป๊บมากๆๆ ทำไงดีละนี่ กลัวเป๊บจะขึ้นผื่นแดงอะครับ ได้นอนโรงพยาบาลแน่เลยอะ
“น้อง..พี่รักไอ้ตัวแสบมากนะ...พี่ไม่รู้ว่าเราสองคนทะเลาะเรื่องอะไรกัน แต่อะไรที่ให้อภัยกันได้...ก็ปรับความเข้าใจกันเถอะ...ถือว่า..พี่ขอร้องละกันนะ..” พี่ปริมพูดร่ายยาว แต่ที่ผมรู้สึกสะอึกๆ เพราะพี่ปริมมาเสียงเครือๆ ตอนคำว่า พี่ขอร้อง
   ผมใช้เวลาตัดสินใจไม่นานครับ เลยบอกกับพี่ปริมไปว่า
“พี่ปริม..เดี๋ยวผมไปหาที่บ้านนะครับ...ไม่เกินครึ่งชั่วโมง...ฝากพี่ดูแลเป๊บแทนก่อนนะครับ” ผมบอกพี่ปริมเสร็จก็กดวางสาย รีบแต่งตัว วิ่งลงมาข้างล่างเพื่อไปโรงรถ..เดินทางไปบ้านเป๊บครับ
   เอ้าเวรรกรรม รถของผมเจ้าสีทองจอดอยู่ที่บ้านเป๊บเนี่ยยยย แล้วจะไปยังไงอะ
“พี่..จะไปไหน...” เจ้าจิมมาเจอผมที่กำลังวิ่งรีบๆ อยู่ครับ
“พี่ปริมโทรมาบอกว่าเป๊บเมามาก...พี่เป็นห่วงนะจิม..จะไปหาเป๊บที่บ้านแต่รถยังอยู่ที่บ้านเป๊บ”
“เอารถผมไปเลยพี่...แล้วขับไหวหรือ...ไปส่งมั้ย”
“ขับได้ๆ ไหวๆ...งั้นยืมก่อนนะ” ผมรับกุญแจมาจากจิม แล้วรีบซิ่งไปหาเป๊บทันทีเลยครับ
   อาจจะเป็นเพราะเวลาที่ดึกพอสมควร การจราจรส่วนใหญ่โล่งครับ ลงทางด่วนผมก็เลี้ยวเข้าซอยบ้านเป๊บ ถึงบ้านรีบเดินเข้าไปในบ้านครับ
“พี่ปริม..สวัสดีครับ...” ผมเดินเข้าไปเจอพี่ปริมกำลังยืนอยู่ในห้องพักผ่อน กล่าวทักทายยกมือไหว้
“มาเร็วดีจัง” พี่ปริมรับไหว้ ยิ้มกว้างครับ
“เป๊บละครับพี่ปริม” ด้วยความเป็นห่วงเลยถามถึงก่อนเลยครับ
“นอนอยู่นี่ไง”
   เป๊บนอนหลับไม่ได้สติบนโซฟาตรงห้องพักผ่อนครับ สภาพดูไม่ได้เลยละครับ ผมรู้สึกผิดมากๆ ที่ทำให้เป๊บเป็นแบบนี้ แต่เป๊บตัวใหญ่ จะพาขึ้นไปบนห้องนอนยังไงอะ
“พี่ปริมโจ้ว่าพาเป๊บไปห้องนอนเถอะครับ เดี๋ยวโจ้เช็ดตัวให้เป๊บด้วย..แต่คนเดียวแบกเป๊บไม่ไหวอะครับ”
“อ๋อได้ๆๆ...เฮ้ยไอ้สรมาช่วยพยุงคุณหนูเล็ก” พี่ปริมหันไปสั่งลูกน้องที่ยืนข้างๆ ให้มาช่วยพยุงเป๊บครับ
   ลูกน้องพี่ปริมพยายามพยุงร่างกายเป๊บที่ไม่ได้สติ แต่เป๊บก็โวยวายครับ
“อื้ออออ...อย่ามายุ่งกรู...”เป๊บงัวเงียตะโกนด่าไปทั่วเลยละครับ คนเมานี่ดูแลยากจริงๆ เล้ย
“เป๊บ...โจ้เองนะ...ขึ้นไปพักผ่อนบนห้องนะค้าบบ...” ผมกระซิบข้างหูเป๊บครับ เหลือเชื่อจริงๆ ว่า อาการโวยวายของเป๊บหายไปอย่างเห็นได้ชัด เป๊บให้ความร่วมมือโดยไม่ขัดขืน แต่ก็ยังไม่ได้สติครับ
   พี่ปริมกับลูกน้องช่วยกันพยุงมาบนห้องเป๊บ โดยมีผมเดินนำทางเปิดประตูครับ
“อะ..ถึงแล้ว...ไอ้ตัวแสบตัวหนักชะมัด...งั้นพี่ฝากเราดูแลด้วยนะ” พี่ปริมบ่นๆ พร้อมฝากผมครับ
“ได้ครับพี่ปริม....พี่ไปพักผ่อนเถอะครับ...เดี๋ยวโจ้ดูแลเป๊บเอง”
   หลังจากที่พี่ปริมออกไปพักผ่อนแล้ว ผมก็เดินไปเอาผ้าขนหนูกับน้ำอุ่นมาเช็ดตัวเป๊บครับ ออกมาจากห้องน้ำวางกะลามังไว้ข้างๆ
“เป๊บ...เช็ดตัวก่อนนะค้าบบบ” ผมกระซิบข้างหูเป๊บ
   ผมแกะกระดุมเสื้อเป๊บทีละเม็ดเพื่อถอดเสื้อครับ นั่นไง...ว่าแล้ว...ผื่นแดงขึ้นเต็มตัวไปหมดเลยละครับ...อาการภูมิแพ้ออกฤทธิ์จริงด้วย ด้วยความที่เป๊บเป็นคนผิวขาวเวลาขึ้นผื่นแดงมันจะดูรุนแรงมากเลยครับ......หลังจากนั้นผมก็เริ่มเช็ดตัว โดยเริ่มจากที่หน้าและลำคอครับ
“อือออ...อื้ออออ” เมื่อผ้าขนหนูอุ่นสัมผัสกับใบหน้าของเป๊บ เป๊บแสดงอาการงอแงด้วยการเอามือปัดทันทีครับ
“เป๊บค้าบบ..อย่างอแงนะ เช็ดตัวก่อนนะจะได้หลับสบาย” ผมกระชิบข้างหูเป๊บอีกครั้งครับ
   เป๊บก็เลิกงอแงทันที ว่านอนสอนง่ายปล่อยให้ผมเช็ดตัวครับ เสื้อและกางเกงมีกลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด เช็ดท่อนบนเสร็จผมก็ปลดตะขอเข็มขัดเพื่อถอดกางเกงครับ การถอดกางเกงยากพอสมควรเลยละครับ เพราะเป๊บตัวใหญ่อะ แถมนอนไม่ได้สติอีกแต่ผมก็พยายามถอดเรื่อยๆ จนสำเร็จละครับ
   ผมก็แอบเขินเหมือนกันนะ ทั้งๆ ที่เห็นกันหมดแล้ว แต่ก็ยังเขินนี่น่า ตอนนี้ทั้งตัวของเป๊บ อยู่ในชุดวันเกิดครับ ผมก็เช็ดตัวตั้งแต่ขาเรื่อยๆ ขึ้นมาถึงขาอ่อนครับ แต่ไม่กล้าไปยุ่งตรงมังกร เดี๋ยวซวยละยุ่งอีก ฮ่าๆๆๆ แอบๆ มองมังกร นอนพาดสงบอยู่ ชิ ขนาดนอนหลับยังดูใหญ่ ฮ่าๆๆๆ แอบทะลึ่งเล็กน้อยคร้าบบบบ คิคิ
   เช็ดตัวเป๊บเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินไปหยิบยาแซมบัคมาทาตัวเป๊บแก้อาการผื่นแดงพร้อมกับหาชุดนอน แต่ไม่รู้จะเลือกชุดไหนยังไงนะซิครับ มันดูเยอะแยะไปหมด เลยตัดสินใจห่มผ้าให้ เป๊บแทนดีกว่า จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็นอนตรงโซฟาข้างๆ ใกล้เตียงนอน หันตะแคงข้างนอนมองเป๊บบนเตียง...อมยิ้มคนเดียวครับ..เฮ้อ..ในใจพลางคิดกับตัวเองว่า...ผมจะใจแข็งได้อีกนานแค่ไหน...ทำไมผมจึงรักผู้ชายคนนี้มาก...มากจนผมคิดว่าคงไม่สามารถแยกจากกันได้...คิดไปคิดมาจนผมเริ่มเคลิ้มหลับครับ
“อือ..อื้อออ...โจ้อย่าทิ้งเป๊บไปนะ..ฮึกๆๆ...ฮือ...” เสียงละเมอของเป๊บทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากการเคลิ้ม ลุกขึ้นไปนั่งบนเตียง
“เป๊บ...โจ้ไม่ทิ้งไปไหนนะ...หลับให้สบายนะ” ผมพูดพร้อมจับมือเป๊บพร้อมเอามือลูบหน้าผาก จนเป๊บสงบนิ่งไป
   ตายละสงสัยเครียดและก็คิดมากถึงได้ละเมอขนาดนี้...ผมเป็นห่วงเป๊บมาก...กลับมานอนโซฟาที่เดิมจนหลับไปครับ
   ผมรู้สึกตัวอีกทีประมาณตีห้ากว่าๆ ครับ หันไปมองเป๊บก็ยังนอนหลับสนิทอยู่ ด้วยความเป็นห่วงผมเดินไปเปิดผ้าห่มเพื่อดูอาการผื่นแดง ปรากฏว่า อาการดีขึ้นมาก ผื่นแดงแทบไม่มีแล้วละครับ หลังจากนั้นผมเดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เดินลงไปห้องครัวด้านล่าง ว่าจะทำโจ๊กให้เป๊บนะครับ
“คุณโจ้คะ..จะรับอะไรหรือคะ” ป้าจันทร์แม่นมของบ้านเป๊บ ถามผมในขณะที่กำลังเปิดตู้เย็นครับ
“อ๋อ..พอดีว่าจะทำโจ๊กให้เป๊บนะครับป้า”
“คะ..งั้นเดี๋ยวป้าทำให้ดีกว่านะคะ..”
“ไม่เป็นไรครับป้า..เดี๋ยวผมจัดการเองครับ ว่าแต่รบกวนป้าเตรียมวัตถุดิบให้ก็ดีนะครับ..”ผมตอบป้าพร้อมยิ้มกว้าง
“ได้เลยคะ..งั้นเดี๋ยวป้าจะให้เด็กๆ ช่วยเป็นลูกมือด้วยนะคะ”
“ขอบคุณคร้าบบบ”
   ผมทำโจ๊กหมูสับให้เป๊บครับ ตามสูตรที่แม่กับป้าศรีสอนมาเลยน้า อิอิ อร่อยแน่นอนอะคร้าบบบ ทำเสร็จก็ยกขึ้นไปบนห้องนอนเป๊บครับ เปิดประตูเข้าไปเอาโจ๊กวางไว้บนโต๊ะ ไปนั่งบนเตียง ผมก้มเอาหน้าผากผมไปแตะหน้าผากเป๊บ เพื่อดูว่าเป็นไข้หรือเปล่า
“ดีจัง..ไม่เป็นไข้ละ..” ผมพูดกับตัวเองนั่งยิ้มบนเตียงครับ
“อือ....อื้อ...โอยยยยย” แว๊ก...เป๊บรู้สึกตัวแล้ว ผมตกใจเพราะยังไม่ทันได้เก๊กนี่น่า ต้องรีบเก๊กๆๆ อิอิ
“อือ....” เป๊บค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาครับ หน้าตาดูงัวเงีย ทรงผมยุ่งๆ ฮ่าๆๆ ตลกอะ แต่ก็ยังหล่อมั๊กมากกกก อิอิ เป๊บหันไปหันมาก็เจอผมซึ่งกำลังเก๊กนั่งตรงโซฟาที่เดิม
“ทะ..ที่รัก...ที่รัก...โอยยยยยย...” เป๊บเห็นผมก็ทำหน้าตาตกใจมาก พยายามลุกมาหาผมครับ แต่คงปวดศรีษะเพราะยังไม่สร่างจากอาการที่เมาอย่างหนัก
“ไม่ต้องลุกมาหรอกเป๊บ...ยังไม่สร่างเมาเลย..เดี๋ยวโจ้เอาไปผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้นะ” ผมบอกกับเป๊บด้วยเสียงเรียบๆ แล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำครับ
   ผมกลับมาพร้อมผ้าขนหนูและน้ำอุ่น เริ่มเช็ดหน้าให้เป๊บ พยายามหลีกเลี่ยงดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังจ้องจะสบตาผมเพื่อขอความเห็นใจ โหยยย...แต่ขอบอกนะครับว่า...แววตาที่เป๊บมองมา ผมใจสั่นเลยอะ เป็นแววตาที่น่าสงสารและน่าเอ็นดู เคยเจอกันปะค้าบบบบ คิคิ
“ที่รัก.....ขอบคุณนะครับ” ผมเช็ดหน้าให้เป๊บเสร็จ เป๊บก็เอามือมากุมมือผมพร้อมบอกขอบคุณนะครับ
“ครับเป๊บ....หิวมั้ยครับ...พอดีโจ้ลงไปทำโจ๊กมาให้...ทานซักหน่อยนะ”
“จริงหรือครับ..ดีใจจัง...เป๊บหิวพอดีเลยอะ” เป๊บยิ้มกว้างเลยครับ แต่ผมยังเก๊กทำเฉย (แต่ในใจ..โห..น่ารักชิหายยยย ฮ่าๆๆๆๆ)
“อะไรกันที่รัก...เป๊บนอนป่วยอยู่นะ...ป้อนเป๊บหน่อยนะคร้าบบบบ..นะๆๆ” เป๊บอ้อนผมมากๆ เลยครับเพราะผมส่งชามโจ๊กให้กินเองอะ ฮ่าๆๆๆ
“ก็แค่เมาแล้วแฮ้งค์ ไม่ได้ป่วยอะไรสักหน่อย...กินเองได้นี่ครับ” ผมตอบเป๊บด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ก็เหมือนกันแหละ...ป้อนหน่อยนะที่รัก..นะๆๆๆ” เป๊บอ้อนต่อเนื่องครับ จับมือผมไปจุ๊บๆ ด้วย อย่าอ้อนมาก จะเก๊กไม่ไหวแล้วววว ฮ่าๆๆๆ
“เรื่องมากจริงๆ เลยนะ...อะ...อ้ามมม...” ผมแกล้งทำหน้าดุๆ แต่ก็แพ้ลูกอ้อนเป๊บอะครับ
“อร่อยจังงงงเลยยยยย....”
“อร่อยก็ทานให้หมดด้วยละ” ผมพูดเสียงเรียบๆ แต่ในใจยิ้มบานปากฉีกตั้งแต่เป๊บชมแล้วละครับ
   หลังจากที่เป๊บทานโจ๊กหมด ผมก็กำลังเก็บจานจะลงไปด้านล่าง
“ที่รักครับ....ยังโกรธเป๊บอยู่หรือครับ” เป๊บถามผมด้วยเสียงเศร้าๆ แววตาเศร้าๆ
   ผมหันมาสบตาเป๊บ ยังทำใจแข็ง เก๊กเต็มที่ แต่ผมไม่ตอบคำถามนั้นครับ
“เป๊บขอโทษนะครับ...ให้โอกาสเป๊บแก้ตัวนะ...นะครับ”
   ผมยังทำหน้าเฉยๆ ไม่มีคำตอบใดออกจากปาก ผมเดินลงมาด้านล่างเอาถาดโจ๊กมาไว้ที่ห้องครัว กำลังจะเดินกลับไปที่ห้องเป๊บก็เจอพี่ปริมพอดีครับ
“มอร์นิ่งน้องสะใภ้เหล็ก ไอ้ตัวแสบเป็นยังไงบ้าง” พี่ปริมยิ้มกว้างทักทายผมครับ
“ดีขึ้นแล้วละครับพี่ปริม โจ้เพิ่งเอาข้าวเช้าไปให้กินอะครับ” ผมยิ้มเขินๆ ให้พี่ปริมไป เพราะอะไรนะหรือครับ ก็พี่แกเล่นเดินถอดเสื้อโชว์ผิวเรียบเนียนขาวซิกแพค น้ำหมากไหลลล ฮ่าๆๆ แต่เป็นพี่ของสามีดังนั้นห้ามคิดอย่างอื่นคร้าบบบ คิคิ
“ดีแล้วละ ถ้าไม่ได้น้องมาช่วย พี่คงลำบากใจ ปกติไอ้เสือเวลามันเสียใจมากๆ ก็เมาแบบนี้แหละ ยังไงก็ฝากดูแลมันด้วยนะ”
“ครับพี่ปริม”
   ผมเดินขึ้นไปบนห้องเป๊บ ระหว่างที่เดินทางไปเรื่อยๆ ก็คิดถึงความสัมพันธ์ของเราสองคน เอ...หรือว่าผมควรเลิกแกล้ง เลิกเก๊ก ไปคืนดีกับเป๊บได้แล้ว เข้าไปในห้องก็พบว่าเป๊บนอนพักอยู่บนเตียง
“เป๊บ..ยังไม่อาบน้ำหรือครับ”
   เป๊บไม่ตอบผมครับ ด้วยความเป็นห่วงอีก เลยเดินเข้าไปใกล้ๆ นั่งลงบนเตียงข้างเป๊บ ในช่วงจังหวะนั้นเป๊บลืมตาขึ้นพอดี พร้อมกับ....
“สวัสดีค้าบบบ...หนูโจ้ผู้น่ารัก...ยกโทษให้กับพี่เป๊บได้ยังค้าบบบบ”
   ผมตกใจกับสิ่งที่เป๊บเล่น คืออะไรนะหรือครับ เป๊บเอาตุ๊กตาถุงมือหมีเท็ดดี้แบร์ที่ผมชอบมากๆ มาสวมมือแล้วขยับตุ๊กตาพร้อมพากย์เสียงอะ
   ผมเริ่มอมยิ้มหลุดอาการเก๊กแล้วครับ เป๊บทำได้น่ารักมากๆๆ ว๊ากกกทนไม่ไหวแล้วอะ
“หนูโจ้...ก้าบบบ..ตกลงยกโทษให้พี่เป๊บนะก้าบบ...กิ้วๆๆๆๆ” เป๊บขยับหมีเท็ดดี้มาจ่อที่หน้าผมเลยละครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ....” ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ขำก๊ากออกมาดังมากเลยอะ
“ตกลงหนูโจ้หายโกรธพี่เป๊บแล้วนะก้าบบบบ...กั๊บๆๆๆๆ” เป๊บเอาหมีเท็ดดี้มาจั๊กกะจี้ซอกคอผมอะครับ
“ว๊ากกก...ฮ่าๆๆๆๆ พอแล้วเป๊บบบ....จั๊กกะจี้..ฮ่าๆๆๆ”
“ที่รัก...หายโกรธเป๊บน้าครับ...คืนดีกันนะ...” เป๊บโอบกอดผมพร้อมกับยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวกัน ผมก็เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วก้อยเป๊บครับ
“หายโกรธตั้งนานแล้วเป๊บ...แต่อยากสั่งสอนให้รู้สึกนึกซะหน่อย”
“อ้าวววว....จริงอะที่รัก...แล้วปล่อยให้เป๊บทรมานตั้งนานนนนน...แบบนี้ต้องทวงคืน”
“แอะ...ทวงคืนอะไร...” ผมทำหน้างงๆ ใส่เป๊บ
“ก็แบบนี้ไง....”
   เป๊บผลักผมล้มนอนบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมมม เวรกรรมแล้ว เมื่อคืนเช็ดตัวให้เป๊บดันถอดเสื้อผ้าออกหมด แล้วตอนนี้เป๊บอยู่ในชุดวันเกิดดดดด ดังนั้น ไม่ต้องแก้ผ้าให้เสียเวลา ซวยแล้วววววว
“แว๊กเป๊บบบบบบบ....เดี๋ยวก่อนนนนน...ม่ายยยยยยยยยย”
   เช้าวันนั้น....เต็มๆ.....สองรอบ....ยังไม่หายเจ็บเลยง่า...อ๊ากกกกกกกกก

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ  :pig4: :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 09-11-2011 03:06:51

 :pig4:

รอคร๊าบบบบบ

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 09-11-2011 05:18:44

 :L2:   :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 09-11-2011 06:09:06

ในที่สุดก็เข้าใจกัน :o8:
เป๊บหื่นอ่ะ55.

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 09-11-2011 08:19:08

ดีกันก็ดีแล้ว เป๊ปก็หึงให้มันน้อย ๆ หน่อยสิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 09-11-2011 08:31:38

คืนดีกันแล้ววววววววววว ~ *กรี๊ดวิ่งรอบบ้าน* พี่เป๊บอย่าหึงหน้ามืดอีกน้าาา สงสารพี่โจ้ T.T
ตอนนี้ต้องขอบคุณพี่ปริมกับจิมด้วยนะเนี้ยย มีส่วนช่วยอยู่เยอะเลยยย  o13 o13 o13
ปล.พี่โจ้ให้พี่เป๊บตรวจต้นฉบับก่อนลงป่าวคะ แอบเหนชมพี่เป๊บตลอด *ขอแซว* น่าร๊ากอ๊ะ   :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 09-11-2011 09:13:18

โจ้บรรยายรูปร่างพี่ปริมซะ  :o8:   เป๊บ-โจ้ คู่ชีวิตกันบางครั้งมันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ลิ้นกับฟัน แต่อย่าเอ่ยคำว่าเราเลิกกัน ให้นึกถึงวันดีๆ ที่มีให้กัน ความรักก็สำคัญ แต่ความเข้าใจ ความไว้เนื้อเชื่อใจสำคัญที่สุดสำหรับคู่ชีวิต

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 09-11-2011 10:58:00

โจ้ใจแข็งจังเลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 09-11-2011 13:02:03

เป๊บ เบาๆบ้างก็ดีนะ  พึ่งคืนดีกัน  ก๊ากกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 09-11-2011 13:13:12

น่ารักจังอ่่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 09-11-2011 13:36:29

กรรมติดเทอร์โบจริงๆ o18

ท่าทางจะเข็ดไปนานเลยนะพี่โจ้ :m20:

(แต่อย่านานมากนักนะคนอ่านคิดถึง) :impress2:

รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-11-2011 15:26:23

ดีแล้วค่ะที่คืนดีกัน ต่อไปเป๊บคงไม่กล้ารุนแรงกะโจ้อีก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 09-11-2011 16:10:16

สู้ๆพี่โจ้+พี่เป็ป
น่ารักมากๆคู่นี้
ขอให้รักกันไปนานน๊านนนนนนนนนนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 09-11-2011 16:32:56

ง้อน่ารักดีอ่า แต่ตอนนั้นเป๊บคงแบบ อะไรทำได้ก็ทำทุกอย่างเพื่อง้อให้โจ้หายโกรธ..
คืนดีกันแล้วหวังว่าเป๊บจะไม่ลงมือลงไม้กับโจ้อีกน๊า... รักกันๆ


บวก , บวก จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 09-11-2011 18:58:14

น่ารักจัง ความรักของเป๊บกับโจ้ การให้อภัยกับคนที่เรารัก
และรักเราทำให้ครอบครัวมีความสุขเพิ่มมากขึ้นจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 09-11-2011 19:23:24

เป๊บหื่นตลอด  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 10-11-2011 10:25:23

ดีจัง คืนดีกันแล้ว  :กอด1: :กอด1: มาเชียร์+ติดตามด้วยคนนะค๊าา  :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 10-11-2011 19:26:47

พึ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ น่ารักมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวเดียว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 13-11-2011 22:19:41

เฮ้อออออออ :เฮ้อ: คืนดีกันซักที
อย่างนี้เป๊บคงเข็ดไปอีกนาน
แต่พอคืนดีปุ๊บก็นะ หื่นต่อได้อีก 5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 13-11-2011 22:56:37

โล่งอก คืนดีกันแล้ว ตอนแรกแอบหวั่นกลัวว่าโจ้จะงอนจริงเลิกจริง
เพราะสงสารเป๊บแย่เลย ยังไงทั้งสองคนก็ผ่านจุดที่หนักที่สุดในชีวิตมาแล้ว
มีอะไรก็ค่อยๆ คุยกันเคลียร์กันด้วยเหตุผลนะคะ ความรักจะได้ยืนยาวค่ะ

ตอนต่อไปใกล้มายังค่ะ อยากอ่านแล้วค่ะน้องโจ้ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 32 คืนดีกันนะ UP 9/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 14-11-2011 07:07:09

เข้ามารอเป๊บกับโจ้นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-11-2011 21:19:56

สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน เป็นยังไงกันบ้างครับ สบายกันดีหรือเปล่า ฮิ้วววววว ฮ่าๆๆๆ ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไปหลายวัน ติดภารกิจพร้อมกับแอบไปอ่านเรื่องของพี่หมอไม้กับพี่หมอติ๊บมาอะคร้าบบ ชอบมากๆ เลยอะ น่ารักสุดๆ อิอิ ดังนั้นอาจจะมีการเลียนแบบคำเหมือนบางคำนะคร้าบบบ (ขออนุญาตพี่หมอไม้กับพี่หมอติ๊บยืมมาใช้คร้าบบบ) สำหรับตอนนี้ก็เป็นเรื่องราวเบาๆ ลองติดตามอ่านครับผมมมม  :pig4:

tawan : มาต่อให้แล้วคร้าบบบ

เฉาก๊วย : ขอบคุณคร้าบบบบ

POPEA : ฮ่าๆๆ เป๊บหื่นมากๆ ปัจจุบันนี้ก็ยังหื่น แต่ไม่บ่อยแล้วละ แก่แล้วววว คิคิ

ChiOln : ใช่ค้าบบบ ด่าเป๊บเลยอะ หึงให้มันน้อยๆๆ เซ่

maruko : โหถึงขั้นวิ่งรอบบ้านเลยหรือ ระวังล้มน้าค้าบบ เด๋วจะบอกให้พี่เป๊บหึงแบบหน้าสว่างละกันนะ เป๊บไม่ได้ตรวจหรอกค้าบบ เผื่อเข้ามาอ่านจะได้ดีใจที่ชมว่าหล่อ อิอิ

gookgik : ฮ่าๆๆ ก็พี่ปริมหล่อจริงอะครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคร้าบบบ

anukul : ใช่ค้าบบบใจแข็งมากๆ อย่างอื่นก็แข็งนะ ฮ่าๆๆๆ

aofaof : โหยยยย รายนั้นไม่เบาหรอกค้าบ พอหื่นได้ทีละเต็มกำลัง เจ็บตัวตลอดเลยอะ

● MaYa~Boy ● : ขอบคุณคร้าบบบบ :o8:

หมูกระต่าย : ฮ่าๆๆ กรรมมาเร็วจี๋เลยคร้าบบบ มาต่อให้แล้วคร้าบบบ

malula : ฮ่าๆๆ ไม่รุนแรงแล้ว แต่หื่นหนักกว่าเดิมอะ

bud-sob : ขอบคุณคร้าบบบบ จุ๊บๆๆ

bbyuqin : ง้อน่ารักมากๆ ครับ ขอบคุณคร้าบบบ

naiyana : ขอบคุณคร้าบบพี่คร้าบบบ

ao16 : ใช่ครับ หื่นตลอดเลยอะ อิอิ

pinkky_kiku : ขอบคุณคร้าบบบ

Sabaijai : ขอบคุณคร้าบบบ อย่าลืมติดตามอ่านเรื่อยๆ น้า

lovelypolly : เข็ดนานเลยค้าบบบ หื่นมากๆ เลยอะ

8X : มาต่อให้แล้วคร้าบบพี่คร้าบบบบ

 :pig4: :pig4:

Chapter 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้

   หลังจากที่ผมกับเป๊บคืนดีกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว การใช้ชีวิตของเราสองคนก็ปกติดีครับ ไปกินข้าว ดูหนัง เที่ยวตามประสาไปเรื่อย จนก่อนวันเปิดเทอมใหม่ ประมาณ 4 วัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ดูหน้าจอโชว์ชื่อเป๊บ ผมรีบกดรับสายทันทีครับ
“ค้าบเป๊บ”
“ที่รักคร้าบ....ทำอะไรอยู่”
“อ๋อ.ก็จัดห้องไปเรื่อยละค้าบ อีกไม่กี่วันเปิดเรียนแล้วอะ กะให้ห้องโล่งๆ”
“อ้าว..นึกว่าจะตอบว่า คิดถึงเป๊บ อยู่ ว้าไม่โรแมนติกเลย”
“โหยยย..ใครจะตอบแบบนั้น..แบร่ๆ ใครจะไปคิดถึง..ฮ่าๆๆ”
“อะไรกันอะ..น่าน้อยใจนัก...” เป๊บต่อว่าทำเสียงเศร้าๆ ครับ
“ฮ่าๆๆ...ล้อเล่นค้าบเป๊บ สำหรับเป๊บมากกว่าคำว่าคิดถึงแล้ว เพราะเป๊บอยู่ในใจโจ้เสมออะ” ฮิ้วววว....เขินนนนน ว๊ากกกกก
“จริงอะ....เป๊บก็เหมือนกันครับ...” เขินทั้งคู่เลยนะเนี่ย
“แล้วนี่เป๊บโทรมามีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามเป๊บไปเพราะช่วงเวลานี้เป๊บจะไม่ค่อยโทรมาครับ
“อ๋อๆๆ คือ เย็นนี้ที่บ้านเป๊บจะจัดงานเลี้ยงนะครับ เนื่องในโอกาสทั้งบ้านว่างพร้อมกันในรอบสองเดือน...อยากชวนโจ้กับที่บ้านมาด้วยนะครับ”
   ผมฟังที่เป๊บพูด พลางสงสัยว่า มีงานเลี้ยงแบบนั้นด้วยหรือเนี่ย ฮ่าๆๆ แต่ก็นะน้ำเสียงเป๊บดูดีใจเป็นพิเศษที่ทุกคนในครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตากันนะครับ
“ได้คร้าบเป๊บ..เดี๋ยวโจ้จะถามพ่อแม่และจิมให้นะ งานเริ่มกี่โมงครับ”
“บ่ายสามครับที่รัก มีปาร์ตี้เล็กๆ ของกินเพียบ ชวนมาให้ได้นะครับ”
“ครับๆๆ บ่ายสามเจอกันนะ”
“ต้องมาให้ได้นะ พ่อกับแม่เป๊บอยากเจอบ้านโจ้ทั้งหมดเลยนะ”
“คร้าบบบบบ”
“คิดถึง...รักนะที่รัก..จุ๊บๆๆ” เป๊บบอกรักทำเสียงจุ๊บๆ ผมละเขินจริงๆ เล้ย
“ค้าบบบ...จุ๊บๆๆ” ผมก็เล่นด้วยละ ฮิ้วววววว ฮ่าๆๆๆ
   วางสายเป๊บผมก็เดินลงไปด้านล่างเพื่อถามพ่อกับแม่และจิมครับ เป็นความโชคดีมากๆ ที่ทั้งสามคนว่างพอดีและตกลงไปร่วมงานบ้านเป๊บครับ
   ทางครอบครัวบ้านของผมเดินทางในเวลาประมาณบ่ายสองครับ ด้วยการจราจรที่พอคล่องตัวบ้างก็ถึงบ้านเป๊บประมาณบ่ายสามพอดี สำหรับบ้านเป๊บผมมาบ่อยจนคุ้นเคย แต่เป็นสิ่งที่สร้างความตื่นเต้นให้กับพ่อแม่และจิมมากเพราะเป็นการมาครั้งแรกครับ
“โอ้โหวววว...พี่ๆๆ บ้านพี่เป๊บใหญ่เว่อร์อะ” เจ้าจิมอุทานมาด้วยความตกใจเมื่อรถเลี้ยวเข้าประตูบ้านเป๊บครับ
“เกินไปแล้วจิม...แต่ก็นะพี่ยังเดินไม่ทั่วเลย” ผมตอบจิมครับ
“แล้วนี่ทางบ้านเป๊บเค้าอยู่กันกี่คนละลูก” พ่อผมถามครับ
“รวมจริงๆ 5 คนครับพ่อ มี พ่อ แม่ พี่ปริม พี่ปัน แล้วก็เป๊บ แต่โดยส่วนมากจะกระจายไปทำงานกันหมด เป๊บอยู่คนเดียวกับแม่นมป้าจันทร์และแม่บ้านเป็นส่วนใหญ่ครับ”
“นั่นซิ มิน่าละลูกเป๊บดูแววตาเศร้าๆ บางทีคงเหงาที่อยู่คนเดียวบ่อยๆ” แม่ผมเปรยขึ้นมาครับ
   คำพูดที่แม่ผมเปรยออกมา ผมเห็นด้วยเลยนะครับ เอ...แต่ความรู้สึกผมนะ เป๊บดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากๆ ตั้งแต่มาเป็นแฟนผมอะครับ อิอิ
   รถของครอบครัวผมมาจอดบริเวณทางขึ้นบ้านเป๊บ โดยมีครอบครัวเป๊บออกมาต้อนรับครับ ลงจากรถก็ไหว้ทักทายกันเป็นการใหญ่ ถามนั่นถามนี่ โดยเฉพาะคุณพ่อเป๊บถึงกับเดินมากอดผมทีนึงด้วยละ ฮ่าๆๆๆ กลายเป็นลูกรักไปแล้ว ส่วนแววตาเป๊บไม่ต้องพูดเลยครับ ดูมีความสุขมากๆๆ พวกเราทั้งหมดก็เดินเข้าบ้านกันครับ แยกย้ายกันไปคนละมุมเลยอะ บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็นั่งเม้าๆ กัน จิมก็ไปตีซี้กับพี่ปริม พี่ปัน เดินไปดูทั่วบ้าน ผมก็เดินแยกเข้าไปในครับ เผื่อว่าจะมีอะไรช่วยป้าจันทร์ได้บ้างครับ
“อ้าวคุณโจ้ สวัสดีคะ อยากได้อะไรหรือคะ” ผมยกมือไหว้ ป้าจันทร์ก็ทักทายถามผมครับ
“ไม่ครับป้า พอดีเข้ามาดูเผื่อช่วยป้าเตรียมอาหารครับ” ผมยิ้มตอบป้าจันทร์ไป
“อุ้ย..ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกคะ วันนี้คุณท่านสั่งอาหารทั้งหมดมาจากโรงแรมคะ มีพนักงานบริการครบเรียบร้อย คุณโจ้สบายๆ ได้เลยคะ”
“ครับๆๆ”
   คุยกับป้าจันทร์เสร็จผมก็เดินกลับออกมาจากห้องครัว
“หมับ...ที่รักหายไปไหนมา เป๊บเดินตามทั่วเลยครับ” เป๊บคว้าเอวผมไปกอดพร้อมหอมแก้มฟอดใหญ่
“ไปในครัวมาค้าบบ เผื่อว่าจะช่วยป้าจันทร์เตรียมอาหาร แต่พอดีเห็นป้าบอกว่าสั่งอาหารมาจากโรงแรมครับ”
“อ๋อ..ที่รักนี่ใจดีจังเลยนะ จริงๆ พ่อกับแม่เห็นใจป้าจันทร์กับแม่บ้านนะครับ ทำอาหารเลี้ยงมันจะเหนื่อยมากเลยสั่งมาจากโรงแรมแทนครับ”
“ค้าบบบบ..”
“ที่รักไปว่ายน้ำกันมั้ย...พี่ปริมกับพี่ปันก็ว่ายน้ำด้วยนะว่าจะเล่นโปโลกันครับ”
“อ้าว..ไม่รู้ว่าจะว่ายน้ำกันนี่น่าโจ้ไม่ได้เอากางเกงว่ายน้ำมาอะ”
“กางเกงว่ายน้ำอยู่ห้องเป๊บครับ วันก่อนโจ้ไม่ได้เอากระเป๋าใบเล็กกลับไป เป๊บเห็นมีพวกเสื้อผ้าเปียกเลยให้แม่บ้านจัดการซักให้เรียบร้อยแล้ว
“อ้าวจริงอะ...ตายละลืมกระเป๋าใบนั้นสนิทเลยอะ”
“ฮ่าๆๆๆ..ยังไม่ทันแก่ก็ขี้ลืมแล้วววว” เป๊บแซวผมครับ
“แอะ..อะไรอะ..โจ้แก่แล้วยังจะรักปะละ” ผมแหย่เป๊บกลับครับ
“รักคร้าบบบบ...รักที่สุดเลยนะ...จะรักจนกว่าเป๊บจะตายเลย” เป๊บหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“อย่าพูดเรื่องตายซิ..ไม่เอาอะ...ไปว่ายน้ำกันดีกว่าเป๊บ”
   ผมวิ่งขึ้นไปห้องเป๊บเพื่อเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำครับ เปลี่ยนเสร็จเรียบร้อยก็วิ่งไปที่สระน้ำอยู่หลังบ้านใหญ่ ต้องตกตะลึงกับบรรยากาศงานปาร์ตี้ริมสระน้ำ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลยละครับ มีลูกโป่ง ซุ้ม ดูสวยงามอะ นี่ถ้าเป็นงานปาร์ตี้ใหญ่จะขนาดไหนเนี่ยยยย
   ตกตะลึงรอบที่สอง เพราะทั้งสามพี่น้องอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำ โหวววววว พี่ปริมในชุดว่ายน้ำสีน้ำเงิน ตัดกับผิวขาวเรียบเนียนซิกแพค (น้ำหมากไหลลลล) พี่ปัน อยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำสีเทา ผิวสีแทนน้ำผึ้งเนื้อละเอียดเนียนซิกแพคไร้ไขมัน (น้ำลายไหลลลล) เป๊บ อยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำสีขาว ผิวขาวเนียนซิกแพค มีไรขนอ่อนๆ ลงไปในกางเกงว่ายน้ำ (โอ้วววน้ำไหลลล ฮ่าๆๆๆๆๆ)
“วู้วววว สะใภ้เหล็ก มาเล่นโปโลกัน” พี่ปริมตะโกนเรียกผมที่ยืนอึ้งอยู่ครับ
“แล้วจะยืนตกใจอะไรละสะใภ้เหล็ก” พี่ปันยิ้มแซว อ๊ากกก น่ารักกกกกก
“สงสัยจะตะลึงในความหล่อละเซ่ ฮ่าๆๆๆ” พี่ปันแซวต่อครับ
“พี่ปริมพี่ปัน พอเลยอะ เมียผมยิ่งเขินง่ายอยู่” เป๊บหันไปปรามพี่ๆ พร้อมเดินมาจูงมือผมอะ
   คือขอบอกเลยนะครับว่า เขินจริงๆ สามพี่น้องทำบุญด้วยอะไรเนี่ย สุดๆ จริงๆ ครับ โอยยยจะเป็นลมมมม ฮ่าๆๆ
   เป๊บมาจูงมือผมเดินไปที่สระน้ำ ผมก็ยังเขินๆ หน้าแดง พี่ปริมพี่ปันส่งเสียงแซวอยู่อะ ชิ แงๆๆ เสียเปรียบง่า ทั้งสามหนุ่มกระโดดลงน้ำตูมใหญ่พร้อมกับลูกบอลสีเหลืองที่จะเล่นโปโลกันครับ ผมเดินไปที่เก้าอี้summer bed ริมสระน้ำ ถอดเสื้อคลุมพาดไว้กับเก้าอี้ หันกลับมาจะกระโดดลงสระบ้างก็พบกับ
   ทั้งสามหนุ่มตะลึงพร้อมๆ กัน จนผมงงเลยละว่าจะตะลึงอะไรเนี่ย จังหวะนั้นก็พลันคิดได้ว่า ผมอยู่ในกางเกงว่ายน้ำตัวเล็กสีดำ มันตัดกับผิวเนียนขาวละเอียดไร้ริ้วรอยของผมได้เป็นอย่างดี ตะลึงเลยละเซ่ ฮ่าๆๆๆ บอกแล้วว่าไม่ได้มีดีแค่น่ารักเพียงอย่างเดียว
“พี่ปริม พี่ปัน อย่ามองเมียผมมาก ผมหวงนะ” เป๊บหันไปมองพี่ทั้งสองกำลังตะลึง เลยแซวห้ามปรามครับ
“ตะลึงใช่ป่าวพี่ปริม พี่ปัน ฮิฮิ” ผมแซวด้วยครับ
   กว่าพี่ทั้งสองจะตั้งสติได้ ผมก็กระโดดลงสระน้ำแล้วละครับ เราทั้งสี่คนแบ่งเป็นฝ่ายละสองคน เล่นโปโลกันสนุกมาก ผมสำลักน้ำหลายรอบเลยอะ จนกระทั่งรู้สึกว่าสมควรแก่เวลา ก็เลยขึ้นจากสระน้ำไปแต่งตัวรอทานปาร์ตี้มื้อค่ำครับ
   ผมใส่เสื้อคลุมกำลังเดินขึ้นห้องเป๊บเพื่อที่จะไปอาบน้ำโดยมีเป๊บเดินตามมาติดๆ ครับ กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ เป๊บก็อาศัยจังหวะแทรกตัวเข้ามาด้วย
“แว๊ก..อะไรอะเป๊บ ขอโจ้อาบก่อนง่า”
“แหมที่รัก..เป๊บก็ขออาบด้วยไง อาบพร้อมกันเลยประหยัดเวลาดีออก”
“ไม่เอาอะ..ออกไปเลยนะ..จะอาบคนเดียว”
“อาบด้วยคนนะคร้าบ..นะๆๆ ว่าไปที่รักอยู่ชุดกางเกงว่ายน้ำก็ดูดีน่ารักไปอีกแบบนะ” เป๊บชมผมพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่ม
   ไม่ทันจะตอบเป๊บก็เอาปากมาประกบจูบด้วยความร้อนแรง อื้อ...อ่า... หนึ่งรอบใหญ่เต็มๆ เจ็บตัวอีกแล้ววววว แงๆๆๆ
   หลังจากเสร็จภารกิจในห้องน้ำ ฮ่าๆๆ เราสองคนก็แต่งตัวเดินลงมาที่สระน้ำครับ ผมเห็นผู้หญิงสวยมากๆ สองคน ยืนข้างๆ พี่ปริมกับพี่ปันด้วย เลยสงสัยว่าใครมาร่วมงานด้วยอะ เดินไปถึงสระน้ำพี่ปริมก็แนะนำสาวสวยคนที่ยืนข้างๆ ให้รู้จักเลยละครับ
“สะใภ้เหล็กๆ นี่พี่ลินดา แฟนพี่เอง...ลินดานี่น้องโจ้ แฟนเป๊บครับ” พี่ปริมแนะนำแฟนให้รู้จัก ผมยกมือไหว้ตามมารยาทครับ
“สวัสดีครับพี่ลินดา”
   พี่ลินดาเป็นลูกครึ่งไทยเยอรมันครับ ผมสลวยยาว ผิวสีขาวละเอียด นัยต์ตาสีน้ำตาล จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ ครับ

“สวัสดีคะน้องโจ้ น่ารักสมกับที่ปริมเล่าจริงๆ ดูไกลๆ พี่นึกว่าสาวน้อยที่ไหน” พี่ลินดาแซวผมครับ
“ขอบคุณคร้าบบบบ” ผมยิ้มเขินๆ ให้พี่ลินดาไปครับ
“เห็นป่าวพี่ลิน แฟนเป๊บน่ารักใช่มั้ยยยย” เป๊บถาม
“น่ารักมากเลยน้องเป๊บ ตาถึงจริงๆ นะเรา”

“สะใภ้เหล็กๆ มาทางนี้ๆ” พี่ปันตะโกนเรียกผมให้เดินไปหาครับ
“นี่พี่แนทแฟนพี่เอง แนท...นี่น้องโจ้แฟนเจ้าเป๊บมัน”  พี่ปันแนะนำแฟนให้รู้จักครับ
   พี่แนทค่อนข้างแตกต่างจากพี่ลินดาพอสมควรเลยครับ เพราะพี่เค้าเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ผิวขาว ผมสั้น หน้าใสกิ๊ก ที่สำคัญดูร่าเริงคิกขุๆ เพิ่งรู้ว่าสเป๊คของพี่ปันมาแนวนี้อะ แต่ก็เหมาะกับพี่ปันดีครับ หล่อเทพ สวยน่ารักเทพ หลานผมต้องเทพๆๆๆ คิคิ

“สวัสดีคะน้องโจ้...น่ารักจังเลยคะ...น่ารักกว่าผู้หญิงบางคนอีกนะ” พี่แนททักทายผมด้วยความเป็นมิตรพร้อมกับหยิกแก้มผมเบาๆ ด้วยครับ
“สวัสดีคร้าบบบพี่แนท...ขอบคุณคร้าบบบ” ผมยิ้มกว้างตอบไป
“เป็นไงบ้างพี่แนท แฟนผมน่ารักมั้ย” เป๊บถามครับ
“สุดๆ เลยจ้าเป๊บ..ว่าแต่ปันทำไมเรียกน้องโจ้ว่า สะใภ้เหล็กละ” พี่แนทถามขึ้นมาด้วยความสงสัยครับ
“อ๋อ..ฮ่าๆๆ..เรื่องมันยาวนะแนท..เอาไว้ค่อยเล่าให้ฟัง...” พี่ปันตอบพี่แนท
“เป๊บเล่าเองพี่ ที่ได้ฉายาแบบนั้นเพราะ โจ้อึดมาก จนเป๊บเหนื่อยเลยละ” เป๊บยิงมุขมากครับ ทะลึ่งง่า
“ปึ๊กกกกก...โอ้ยยยยที่รักเป๊บเจ็บ” ผมทุบที่ไหล่เป๊บทีนึง ทะลึ่งนักกก  แฟนใครเนี่ยยยยยย ชิ
“โจ้ๆๆ...ลูก ชวนพี่ๆ มานั่งโต๊ะได้แล้ว” คุณพ่อเป๊บตะโกนเรียกพวกเราที่กำลังยืนเม้าท์อย่างเมามันส์ครับ
“คร้าบบบพ่อ...พี่ๆ คร้าบ ไปนั่งกันได้แล้ว”
   บรรยากาศบนโต๊ะอาหารครื้นเครงมากเลยครับ ดูสนุกสนานมีความสุขมากๆ โดยเฉพาะเป๊บที่ดูมีความสุขมากกว่าใครๆ ทานอาหารไปได้สักพัก คุณพ่อเป๊บก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“ปริม ลูกจะมีข่าวดีกับลินดาช่วงไหน พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานแล้วนะ”
“โห แด๊ด เล่นถามกลางงานแบบนี้จะให้ผมตอบยังไงละคร้าบบ ปริมว่ารอให้เจ้าปันลงเอยก่อนดีกว่า” พี่ปริมตอบเชิงเล่นๆ ขำๆ ทุกคนก็พลอยขำไปด้วย แต่ผมสังเกตุเห็นพี่ลินดายิ้มเจื่อนๆ ครับ
“โอ้วไม่ได้นะมายซัน จะให้น้องแต่งก่อนพี่ มัมว่าไม่เหมาะสม”
“ฮ่าๆๆ มัมครับ ถ้าพี่ปริมสละโสด ปันจ่อคิวรอตามเลย จริงมั้ยจ๊ะแนทจ๋า” พี่ปันตอบคุณแม่ไปพร้อมหันไปหวานกับพี่แนท จนพี่แนทเขินแล้วทุบเบาๆ ทีนึงอะ
“แล้วโจ้ละลูกจะแต่งกับเป๊บเมื่อไหร่” พ่อเป๊บหันมาแซวผมบ้างครับ
“แค๊กๆๆๆ” ผมตกใจจนสำลักน้ำพั้นซ์เลยอะครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ทั้งโต๊ะฮาครืนพร้อมกันเลยอะ เป๊บเอาทิชชู่มาเช็ดให้ผมครับ
“เอาไว้เรียนจบแล้วค่อยแต่งคร้าบแด๊ดดดด” เป๊บตอบแทนจนผมเขินหน้าแดงอะ
“ดีเลยไอ้เสือลูกรัก แต่งกับลูกโจ้ ปั๊มหลานให้พ่อสิบคน”
“ปั๊มทุกวันเลยแด๊ด..แต่โจ้ไม่ยอมท้องเลยคร้าบบบ” เป๊บก็เล่นกับพ่อด้วยนะนั่น
“บ้าแล้วววว จะท้องได้ไงอะ โจ้ไม่มีมดลูกกกก” ผมแหกปากขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮาครืนกันอีกรอบครับ
   พวกเราทั้งหมดก็ทานอาหารและคุยต่อไปเรื่อยๆ แซวคนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง พ่อแม่และจิมก็ดูสนุกสนานกับปาร์ตี้เล็กๆ ของบ้านเป๊บมากๆ ครับ จนผมเริ่มสังเกตว่าพี่ลินดาหายไป แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรมากครับ พี่เค้าคงไปห้องน้ำ ไม่นานนักการดื่มน้ำหวานเยอะก็ทำให้ผมปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา กระซิปบอกเป๊บลุกขึ้นไปห้องน้ำ
   เข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะ ผมเห็นพี่ลินดายืนอยู่ตรงซุ้มริมสวนอีกด้านนึงครับ เลยตัดสินใจเดินเข้าไปทัก
“พี่ลินดามาทำอะไรตรงนี้ครับ”
“อะ..อ๋อ..ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะน้องโจ้..มายืนรับลมนะ” พี่ลินดาตกใจเล็กน้อยที่ผมเข้ามาทัก ผมเห็นพี่ลินดาเอามือปาดน้ำตาด้วยครับ
“พี่..เป็นอะไรหรือครับ ร้องไห้ทำไมครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ...ฝุ่นเข้าตานะ..ไม่มีอะไรหรอก” โหข้ออ้างนางเอกยอดฮิต บ้านเป๊บอะนะมีฝุ่น สะอาดสุดๆ ฝุ่นจะมาจากไหนเนี่ย
“ไม่เนียนเลยพี่..มีเรื่องอะไรปรึกษาผมได้นะ” ผมถามพี่เค้าอีกครั้งด้วยความจริงใจ จนพี่ลินดาหันมามองแบบยิ้มๆ พร้อมชวนผมไปนั่งที่ซุ้มครับ

“พี่ลินดา..ตกลงร้องไห้เรื่องอะไรหรือครับ”
“เรื่องไม่มีสาระเท่าไหร่นะคะ...แต่พี่ก็แอบคิดเหมือนกันนะ”
   พี่ลินดาอาจจะยังไม่กล้าที่จะเล่าอะไรมาก ผมเลยลองเดาดู แถมตรงเผงซะด้วย
“ให้ผมเดานะ..เรื่องที่คุณพ่อแซวการแต่งงานกับพี่ปริมใช่มั้ยครับ” พี่ลินดาดูอึ้งเล็กน้อย คิดว่าตรงจุดพอดี
“นิดหน่อยนะจ๊ะ”
“พี่ลินดา อย่าเห็นผมเป็นคนอื่นไกลเลยนะครับ อย่างน้อยผมอาจจะแก้ปัญหาได้ไม่ทั้งหมด แต่ก็เป็นที่ปรึกษาได้นะครับ
   พี่ลินดาดูอ้ำอึ้งเล็กน้อย สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าครับ
“พี่รักปริมมากเลยนะโจ้ พี่กับปริมคบกันมานานพอสมควรแล้ว เรารู้จักกันตั้งแต่ปริมไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ จนกลับมาเมืองไทยก็ยังคบกันเรื่อยมา แต่โจ้เชื่อมั้ย ปริมยังไม่เคยบอกรักพี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว พี่ไม่รู้ว่าปริมจะคบกับพี่ไปเรื่อยๆ ในสถานภาพนี้นานแค่ไหน ผู้หญิงหลายๆ คนก็เข้ามาหาปริมเยอะมาก บางครั้งพี่ก็หึง บางครั้งพี่ก็ระแวง จนนำไปสู่การทะเลาะที่บ่อยขึ้นพอสมควร จนมาวันนี้ที่คุณพ่อแซวนั่นแหละคะ แต่พี่ไม่โทษคุณพ่อนะ เพราะคุณพ่อไม่ทราบหรอกว่า ปริมเค้าทำตัวแบบไหนกับพี่” พี่ลินดาร่ายยาวพร้อมหยดน้ำตาใสๆ ไหลรินอาบแก้มเลยละครับ
“พี่ลินดาครับ โจ้ว่าพี่ปริมเค้ารักพี่มากนะ ทำไมนะหรือครับ โจ้สังเกตจากแววตาและสีหน้าเวลาที่พี่ปริมเค้ามองพี่บ่อยๆ และในทุกครั้งที่พี่หันมาสบตากับพี่ปริม พี่ปริมจะเปลี่ยนแววตาลักษณะท่าทางทันที พูดง่ายๆ นะครับ ก็คือเป็นประเภทพวกฟอร์มเยอะ ขี้เก๊ก”
“ฮ่าๆๆๆ..จริงหรือน้องโจ้” พี่ลินดาแอบขำในขณะที่เอามือปาดน้ำตา
“จริงซิครับพี่...พี่ลินดาในฐานะที่ผมเป็นผู้ชายคนนึง อาจจะไม่ได้แมน 100% แต่ผมก็ยังมีความรู้สึกของการเป็นผู้ชายบ้างนะครับ ผู้ชายเป็นเพศที่มีความฝัน มีจุดมุ่งหมาย มีความทะเยอทะยานมากเลยนะพี่ เค้าเกิดมาเพื่อเป็นเพศที่ดูแลและปกป้อง บางครั้งการเอ่ยคำว่ารักมันอาจจะติดอยู่ที่คอ เค้าอาจจะรอตัดสินใจเพื่อให้เกิดความแน่ใจแล้วค่อยบอกพี่ทีเดียว เพราะอะไรนะหรือครับ เพศชายหากตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว จะไม่มีทางกลับคำเด็ดขาด เพราะเค้าถูกสร้างมาแบบนั้น” พี่ลินดาฟังผมร่ายยาวจนเริ่มคิดได้และอมยิ้มครับ
“ตอนที่เป๊บขอผมเป็นแฟนนะพี่ ก็หลังจากที่คบกับผมตั้งสามเดือนแหนะ...ถ้าไม่ได้เพื่อนช่วยวางแผนให้ ผมก็ยังไม่รู้สถานะภาพเล้ยยยย”
“อุ้ย จริงหรือน้องโจ้ ขอคบช้ามากเลย แล้วน้องไม่เครียดหรือคะ”
“ไม่ครับพี่ เพราะถึงแม้เป๊บไม่พูด แววตาและการกระทำมันก็บ่งบอกแล้วครับว่าเค้าคิดยังไงกับเรา”
“แล้วน้องเป๊บเค้าบอกรักน้องโจ้ครั้งแรกเมื่อไหร่คะ”
“หลังจากคบกันประมาณสี่เดือนครับพี่ ตอนนั้นเป๊บเค้าเขินหน้าแดงมากๆ เลยนะ ผมยังแอบลุ้นในใจเลย แต่สุดท้ายเป๊บก็พูดออกมาจนได้ พอพูดได้แล้วบอกรักผมตลอดจนแอบเบื่อเลยละครับ ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ” พี่ลินดาก็ขำในความตลกของเป๊บอะครับ
“นั่นแหละพี่ เข้าใจพี่ปริมเถอะครับ อีกไม่นานผมเชื่อว่าพี่ปริมต้องบอกรักพี่อย่างแน่นอน เค้าเลือกพี่แล้วละครับ” พี่ลินดาพยักหน้าพร้อมยิ้มให้ผม
“ขอบคุณน้องโจ้มากนะคะ..พี่สบายใจขึ้นมากเลย”
“ครับพี่...ผมว่าเราสองคนหายมานานแล้วนะ..กลับเข้าไปในงานดีกว่า”
“คะ”
   ผมกับพี่ลินดาเดินกลับเข้ามาในงานสองคน พี่ปริมกับเป๊บก็รุมถามว่าหายไปไหนกันมา ผมก็ตอบเลี่ยงๆ ไปว่านั่งดูละครกับพี่ลินดาในห้องรับแขก แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยครับ จนกระทั่งงานเลี้ยงสิ้นสุด พ่อแม่และจิมก็เตรียมตัวกลับบ้าน แต่ผมไม่ได้กลับด้วยนะซิ เพราะคุณพ่อเป๊บรั้งไว้ให้นอนพักที่บ้านอะครับ เป๊บเองก็พยักหน้าเห็นด้วย แทนที่พ่อกับแม่และจิมจะช่วยพูดกลับส่งเสริมซะงั้น
“ลูกก็นอนที่นี่แหละ...มีคนรักเป็นตัวเป็นตนแล้วจะกลับไปนอนที่บ้านทำไม เปลืองน้ำเปลืองไฟ” นี่คือคำพูดแซวของพ่อผมอะ ชิชิชิ งอลลลลลพ่อแล้วววว
   รถของบ้านผมลับสายตาไป ทั้งบ้านเป๊บและผมก็เดินกลับเข้ามาพร้อมแยกย้ายกันไปพักผ่อนครับ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ด้วยความเหนื่อยล้าจากการเล่นโปโลและงานเลี้ยง ผมก็ล้มตัวลงนอนทันทีครับ เป๊บก็เลื้อยตัวมานอนกอด
“แฮะๆๆ กอดหน่อยน้าที่รัก..ตัวหอมจังเลย...จุ๊บๆๆ” เป๊บเลื้อยตัวมากอดพร้อมหอมที่ต้นแขนครับ
“ที่รักคุยอะไรกับพี่ลินดาหรือครับ” เป๊บคงสงสัยเลยถามอีกครั้งครับ
“เรื่อง........” ผมก็เล่าเป๊บเท่าที่รู้ทั้งหมดครับ
“นั่นซินะ...นิสัยพี่ปริมเป็นแบบนั้นละที่รัก ถ้ายังไม่มั่นใจจะไม่มีทางเอ่ยอะไรออกไปเด็ดขาด..เป๊บก็รู้นะว่าพี่ปริมรักพี่ลินมาก ไม่งั้นเลิกไปนานเหมือนกันคนก่อนๆ แล้วละ”
“จริงหรือเป๊บ..แสดงว่าพี่ปริมแฟนเยอะละซิ”
“เพียบเลยที่รัก...ฟันแล้วทิ้งก็มีนะ พี่ปริมเค้าเสน่ห์แรงมีคนมาเสนอตลอดแหละ แต่พอเจอพี่ลินดา พี่ปริมก็ถอดเขี้ยวเล็บไปเยอะนะ
“โห..ขนาดนั้นเลยหรือ..แล้วเป๊บฟันแล้วทิ้งมั้ยอะ” ผมหันไปถามเป๊บทำหน้าดุๆ ขณะที่เรานอนกอดกันอยู่
“ก็...แหะๆ..ตอนนั้นยังวัยรุ่นนี่ครับ มันก็มีบ้างตามประสา แต่ตอนนี้มีที่รักคนดียวนะ”
“ก็ลองมีคนอื่นดูซิ จะจับเฉือนทิ้งชักโครกกก” ผมทำหน้าและเสียงดุๆ ใส่
“ไม่มีคร้าบๆๆ ถ้าเฉือนแล้วที่รักจะเอาอะไรอมอะ” เป๊บทำหน้าทะเล้นใส่พร้อมเอามือไปกุมเป๊บน้อย
“บ้าแล้วววววววววว...ทะลึ่งงงง” ผมแหกปากด้วยความเขินนน หน้าแดงแปร๊ดอีก ตีเป๊บสองที ชิ
“ฮ่าๆๆๆๆ.....โจ้ครับ....ถึงแม้เป๊บจะไม่ได้เป็นผู้ชายที่ดีที่สุด...แต่อยากให้ที่รักรู้ว่า ผู้ชายคนนี้รักโจ้มากที่สุด และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงนะครับ” คำพูดหวานของเป๊บทำให้น้ำตาผมเอ่อล้นออกมา
   จุ๊ฟฟฟฟฟฟ..........เราสองคนจูบกันเนิ่นนานนนนน....เร่าร้อน....สยิวกิ้วว..ดิ๋วๆๆ จัดเต็มๆ อีกหนึ่งรอบบบบบบบบ.......วันนี้สองรอบแล้วนะ.....หื่นจริงๆ แฟนใครเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย


ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 15-11-2011 21:30:17

 :o8: :-[ :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 15-11-2011 22:15:23

จะท้องได้ไงอะ โจ้ไม่มีมดลูกกกก  <------55555  จะย้ำทำไมโจ้  เอาน่า ปั้มๆไปเด่วอาจจะมาเอง อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 15-11-2011 22:37:31

พี่น้องของเป๊บนี่หล่อกันทั้งนั้นเลย~ อิจฉาคุณโจ้55.
แต่ละคนก็มีแฟนแล้วล่ะนะ :laugh:
เป๊ปนี่ก็หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 15-11-2011 23:02:52

แวดล้อมไปด้วยหนุ่มๆ กระชุ่มกระชวย  :z1:

 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 15-11-2011 23:05:02

นั่งหน้าแดงรอตอนต่อไป :o8:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-11-2011 23:56:22

สะใภ้เล็กสะใภ้ใหญ่เข้ากันได้ดีจริง ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 16-11-2011 00:38:02

ตอนนี้บรรยากาศครอบครัวสุขสันต์มว๊ากกกกก  อ่านแล้วอบอุ่นไปด้วยเลยอ่าพี่โจ้  :impress2: :impress2:
อยากให้มีงานแต่งสะใภ้เล็กบ้านพี่เป๊ปที่สุด!!! หนูอยากเห็นฉากพี่โจ้ถูกส่งตัวเข้าหอ  กร๊ากกกกกก
พี่โจ้ชอบบอกว่าพี่เป๊บหื่น พออ่านตอนนี้แล้วเชื่อแล้วก๊าบบ ถูกเนื้อต้องตัวพี่โจ้ทีไรได้เรื่องตล๊อดดด 
ปล.พี่โจ้จะมีตอนพิเศษช่วงปัจจุบันให้ติดตามมั่งมั้ยคะ อยากอ่าน~ *ส่งสายตาอ้อนวอน*
(พี่โจ้คงอยากบ่น อิคนอ่านนี่เรื่องเยอะจริงๆ 555555)  *กอดให้กำลังใจพี่โจ้* รอติดตามตอนต่อไป ~~

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 16-11-2011 08:39:12

สะใภ้เล็กเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจด้วย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่าตอนที่ 33 วันแห่งครอบครัว เปิดตัวพี่สะใภ้ UP 15/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 16-11-2011 09:33:40

น้องโจ้สะใภ้เล็กเป็นศิราณีให้สะใภ้ใหญ่ซะด้วย   เป๊บก็เสมอต้นเสมอปลายมาก (หื่นตลอดที่มีโอกาส)

เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆ อยากเห็นหลานๆ จัง ต้องน่ารักมากๆ เลย เพราะสะใภ้ใหญ่-สะใภ้กลาง เป็นลูกครึ่งทั้งคู่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 17-11-2011 23:06:43

ตอนพิเศษ

   สวัสดีครับชาวแฟนคลับทุกท่าน ผมเป๊บเองครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานพอสมควร หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะครับ จริงๆ แล้วผมเขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่โจ้บอกว่ามีแฟนคลับส่งข้อความส่วนตัวมาถามถึงผมว่าหายไปไหนทำไมไม่มาเขียนอะไรให้อ่านบ้าง รวมถึงน้อง maruko ที่โจ้เค้าปลื้มเป็นพิเศษ น้องเค้าอยากจะให้เขียนตอนพิเศษในช่วงเวลาปัจจุบันให้อ่านบ้าง ฮ่าๆๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรก่อนดีนะซิครับ เขียนไปเขียนมากลัวจะไปเผาโจ้ซะงั้น ส่วนเรื่องที่โจ้ลงไปตั้ง 33 ตอน ยังไม่ถึงเศษเสี้ยวของเรื่องราวทั้งหมดเลยละครับ ยังมีเรื่องอีกเยอะมากๆ อันนั้นคงให้โจ้เขียนเล่าดีกว่านะครับ เอาเป็นว่าผมจะเขียนเล่าเรื่องที่เด่นๆ ใกล้เวลาปัจจุบันนะครับ
   ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา (12/11/54) ผมกับโจ้มีเวลาว่างที่ตรงกันพอดีครับ เลยตั้งใจว่าจะออกไปสวีทกันสองคน ด้วยสถานการณ์น้ำท่วมในปัจจุบันการเดินทางออกไปต่างจังหวัดอาจจะไม่ค่อยสะดวก เราสองคนก็เลยเลือกที่จะไปสวีทกันในกรุงเทพนี่ละครับ
“จุ๊ฟฟฟฟ...ที่รัก...วันนี้ว่างมั้ยครับ” ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ก็แปลกใจนิดนึง เพราะตัวขาวของผมกำลังนอนซุกไหล่ผมอยู่ นอนน่ารักมากจนห้ามใจไม่ไหว จุ๊ฟแก้มไปทีนึงครับ ฮ่าๆๆ
“อือ...อื้อ...ว่างค้าบบบบบ” ดูซิครับ คนน่ารักงัวเงีย ขนาดตอบผมยังไม่ลืมตาเลยละ
“เป๊บก็ว่างนะ..เราไปเที่ยวกันดีมั้ยครับ” จุ๊ฟไหล่ขาวๆ อีก 1 ที
“อือ..ค้าบบบ..จะไปไหนดีอะค้าบบ” โห อะไรจะขี้เซาปานนั้นเนี่ย ขนาดตอบผมยังไม่ลืมตาเลย แบบนี้ต้องจัดชุดเด็ด ฮ่าๆๆ ผมก็เลยจูบ ไซร้ซอกคอ แวบบบบบ....เต็มๆ 1 รอบใหญ่

“แฮ๊กๆๆ....ที่รัก..ตกลงไปเที่ยวที่ไหนกันดี” เสียงหอบแรงๆ ของผมกับโจ้ประสานกันเลยละครับ
“จะไปไหนได้อีกละเนี่ยยย...หื่นตั้งแต่เช้า...หมดแรงแล้วเนี่ย...อายุมากแล้วยังจะทำวัยรุ่นอยู่ได้...ชิ” โจ้เค้าต่อว่าผมแหละ
“ก็ที่รักทำเมินเฉยกับเป๊บนี่น่า...ถามคำตอบคำ...เลยต้องจัดการทำให้ตื่นแบบสดชื่น”
“แอะ...ก็ง่วงอะ..หื่นตั้งแต่เช้าเดี๋ยวตอนบ่ายหมดแรงพอดีอะ..แล้วจะสดชื่นตรงไหนเนี่ย”
“อ้าววก็เห็นที่รักให้ความร่วมมือนี่น่า...แล้วไอ้ที่จะหมดแรงเป๊บว่าเพราะที่รักขึ้นควบเป๊บตลอดเลยอะ...เป๊บไม่ได้ออกแรงเลย”
“ผั๊วะ..ปึ๊กกกกก...โอ้ยยย ที่รัก..เป๊บเจ็บน้า”
“เจ็บให้ตายเลย...ทะลึ่งนัก....” ฮ่าๆๆๆ น่ารักมั้ยละครับแฟนผม เขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปแล้วโน่น
   เราสองคนก็อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จสรรพ ก็พร้อมที่ออกเดินทางไปเที่ยวแล้วละครับ ที่รักของผมแต่งตัวได้น่ารักมากๆ ว้า..แบบนี้เดินเที่ยวต้องมีคนมองอีกละซิ เซ็งจัง..ไม่อยากให้ใครมองเอาซะเล้ย
   เดินทางออกจากคอนโด เป้าหมายคือ สยามพารากอนครับ ตอนแรกว่าจะไปรถไฟฟ้า แต่ไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนักหากต้องไปเผชิญน้ำท่วม เลยตัดสินใจเอารถขับเคลื่อนสี่ล้อยกสูงไปแทนครับ
   มาถึงห้างสยามพารากอน ก็ค่อนข้างจอดรถสะดวกพอสมควร คนไม่เยอะเท่าไหร่ครับ ผมกับตัวขาวก็เดินดูของเผื่อมีอะไรให้ช๊อปปิ้งบ้าง
“เป๊บๆๆ...เสื้อลาคอสเต้ตัวนั้นสวยนะ ไปดูกันค้าบๆ” นี่ละน้าแฟนผม เจอของถูกใจทีไร เหมือนเด็กน้อยทุกที
“สวยป่าวๆ” โจ้ถามผมขณะที่เอามาทาบตัว
“น่ารักดีคร้าบบบ ชอบมั้ย ถ้าชอบซื้อเลยครับ”
“สีนี้เพิ่งมาใหม่เลยนะคะ สนใจจะลองชุดมั้ยคะ” พนักงานสาวสวยเดินมาทักทาย
“งั้นรบกวนพาแฟนผมไปลองชุดได้เลยครับ” ผมบอกพนักงานสาวสวยไป โจ้ทำหน้าตกใจใหญ่เพราะไม่คิดว่าผมจะบอกพนักงานไปแบบนั้นละเซ่..จะอายทำไมเนี่ย คบกันมาตั้งเจ็ดปีแล้ว
“คะๆ..ได้คะ..เชิญทางนี้เลยคะ” พนักงานเชิญชวนพร้อมอมยิ้มครับ

“ใส่พอดีมั้ยที่รัก”
“พอดีเลยอะเป๊บ..อยากได้ทุกตัวเลยอะ สีสวยๆๆ แหะๆ” งานเข้าอีกละซิครับ ทำสายตาอ้อนๆ ใส่ผมอีกละ แววกระเป๋าฉีกมาอีกแล้ว
“งั้นเอาหมดนี้เลยนะครับ” ผมบอกพนักงานพร้อมส่งบัตรเครดิตให้
“ได้คะ รอสักครู่นะคะ”
“ซื้อให้โจ้จริงอะเป๊บ...ขอบคุณค้าบบบบ” จุ๊บๆ โจ้เขย่งมาหอมแก้มผมทีนึงอะ พอได้ของใหม่ๆ อ้อนทุกที
   หลังจากได้ชำระเงินเสร็จ ไอ้ตัวขาวของผมเดินลิ่วนำหน้าไปโน่น ปล่อยให้ผมเดินถือถุงตั้งหลายถุงเนี่ย...จริงๆเลย...แต่ก็ยอมคร้าบบบ ฮ่าๆๆ เห็นหลังไวๆ ที่รักของผมเดินเข้าไปแผนกนาฬิกา อะฮ่า...แววเสียตังค์ของผมมาอีกแล้ววววว
“เป๊บๆๆ....ฟอสซิลรุ่นใหม่สวยง่า” ทันทีที่ผมโผล่หน้าเดินเข้ามาแผนกนาฬิกา ตัวขาวของผมกวักมือเรียก
“สองเดือนก่อนก็ซื้อไปตั้งสองเรือนแล้วนะ...ใส่ไม่กี่ครั้งเองนี่ครับ..ยังอยากจะได้อีกหรือ”
“ก็นั่นมันสองเดือนก่อนนี่น่า...แต่ ณ เวลานี้ เรือนนี้สวยมาก” นั่นชมไม่ขาดปากแถมเอามาทาบข้อมืออีก
“รุ่นนี้เพิ่งนำมาวางเมื่อวานเองคะ..กันน้ำลึกได้สามสิบเมตรเลยนะคะ...มีระบบ...ฯลฯ” พนักงานเริ่มปฏิบัติการขายของแล้วละครับ คุณสมบัติพรั่งพรูกันเลยทีเดียว
“ช่วงนี้ราคาพิเศษนะคะ จาก 12,000 บาท ลด 30% เหลือ 8,400 บาทคะ” ปิดการขายเรียบร้อย ซวยละกรู
“สวยจังเลยอะเป๊บ...” ไอ้ตัวขาวของผมกันมาสบตาอ้อนๆ ยิ้มกว้าง.....หึหึหึหึ......คิดหรือ....ว่า....ผม.....จะ......







“งั้นเอาเรือนนี้ครับ” ผมส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน น่ารักขนาดนี้ อ้อนขนาดนี้ ไม่ซื้อให้ก็ใจร้ายแล้วละครับ
“โหยยย...เป๊บ...ขอบคุณค้าบบบ” เขย่งมาจุ๊บแก้มผมทีนึง
   จ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย ผมก็เป็นคนถือถุงอีกเช่นเคย น่าตีจริงๆ เลยเนี่ย
“เป๊บค้าบ...ทานอะไรกันดี” สงสัยที่รักผมจะเริ่มหิวแล้วละ มองหาร้านอาหารใหญ่เลย
“ว่าจะพาที่รักไปลองกินร้านหมูย่างเกาหลีตรงทองหล่อ...เคยไปกินมั้ย”
“ชื่อร้านอะไรหรือเป๊บ”
“ร้านดาวอน ใกล้ๆ บีทีเอสทองหล่อ สนใจมั้ย”
“แหะๆๆ ดีค้าบๆๆ ชอบๆ” จริงๆ เลยนะ เวลาพูดถึงของกินจะต้องแลบลิ้นตลอด น่ารักจริงๆ แฟนผม
   เพื่อไม่ให้เป็นภาระมาก ผมเดินเอาของไปเก็บที่รถ แล้วเดินทางไปร้านดาวอนด้วยบีทีเอสลงสถานีทองหล่อ เดินไปซัก 200 เมตรก็ถึงแล้วละครับ
   ในร้านคนไม่มากเท่าไหร่ เลยสั่งบุฟเฟ่ห์กันสองที่ รสชาติใช้ได้เลยนะครับ มีเครื่องเคียงเยอะด้วย ตัวขาวของผมชอบหมูหมักกับยำผัก กินไปยิ้มไป ลองไปทานกันดูนะ
“อะเป๊บ..ย่างให้” ที่รักคีบหมูส่งไว้ที่จานผม
“ป้อนหน่อยซิที่รัก”
“บ้าแล้ว คนเยอะ อายเค้า” โจ้ยิ้มเขินๆ
“ป้อนๆๆ อ้า..อ้ามมม” ผมอ้าปากรอ โจ้ก็คีบหมูมาใส่ปาก
“ฮ่าๆๆๆ ทำยังกะลูกนกอะเป๊บ”
“ที่รักป้อนให้แบบนี้เป๊บยอมเป็นลูกนกตลอดไปเลยนะ” ผมตอบไปด้วยใจจริง เห็นตัวขาวนั่งยิ้มเขินๆ
“อะ..ที่รักอ้าปาก..อ้ามมม” ผมป้อนคืนมั่ง
“อ้ามมมม” อ้าปากซะกว้างเลยละครับ น่ารักๆๆ ฮ่าๆๆ
“อร่อยๆๆ อะเป๊บ ชอบๆๆ”
“ครับ ที่รักชอบเป๊บก็ดีใจ” ผลัดกันป้อนไปมาลืมสังเกตรอบข้าง หันไปดูฝรั่งมองที่เราสองคนและพูดว่า
“So cool” พร้อมยกนิ้วโป้งชมผมด้วยนะนั่น
“Thank you” ผมขยิบตาตอบไปตามมารยาท ตัวขาวนั่งอายใหญ่เลยครับ
   ทานร้านดาวอนเสร็จก็เดินทางกลับไปที่สยามพารากอน ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางไอ้ตัวขาวของผมบ่นตลอดว่า กินเยอะ อิ่มแน่น พร้อมเรอออกมาเยอะมาก ฮ่าๆๆ หมดสภาพคนน่ารักเลยครับ ช่วยไม่ได้ก็กินเยอะเองนี่น่า กลับเข้าถึงคอนโดก็ค่ำแล้วละครับ ด้วยความอิ่มทำให้เราสองคนงดข้าวเย็น โจ้เร่งให้ผมรีบอาบน้ำ เค้าบอกว่าจะดู ณ เดช พอละครมาก็แทบจะลืมผมแล้วละ นั่งดูตาแววใสยังกะเด็กวัยรุ่น ณ เดช หล่อแบบนั้น แบบนี้ ฉากถอดเสื้อก็กริ๊ด ฉากใส่สูทก็หล่อ ชมไปชมมาผมซักจะหึงแล้วเนี่ย
“ที่รักชมเกินไปแล้ว..เป๊บหล่อกว่าอีก” ผมชวนโจ้คุยตอนกำลังโฆษณา
“แหวะ..แก่แล้วลุงเป๊บ จะไปสู้ ณ เดช หนุ่มแน่นมีซิกแพคได้ไงอะ แบร่ๆๆ” นั่นแลบลิ้นใส่ผมด้วย เดี๋ยวจะเจอดี
“ใครบอกแก่...เป๊บยังหนุ่มแน่น ซิกแพคก็มี..เห็นป่าวๆๆ” ผมถกเสื้อขึ้นให้ดูเลย เจ้าตัวขาวนั่งเขินๆ
“แถม.....นี่ก็ใหญ่ด้วยยยยยย” นอกจากถกเสื้อขึ้น ผมแกล้งโจ้ด้วยการถกกางเกงนอนลงให้เห็นเป๊บน้อยด้วยครับ
“บ้าแล้วววววว ไม่ต้องถกกางเกง ทะลึ่งๆๆๆ รู้แล้วๆๆ ยังไงก็รักเป๊บน้า เป๊บหล่อที่ซู๊ดดดด” เขินหน้าแดงอีกละแฟนผม อยู่ด้วยกันมาเจ็ดปียังไม่ชินกับเป๊บน้อยอีก ฮ่าๆๆ
   ละครมาเลิกสนใจผมอีกละ หันไปกริ๊ดต่อทันที จนละครจบ บ่นว่าน้อยมั่ง เสียดายมั่ง ยังกะหมีกินผึ้งมา ฮ่าๆๆ
“จบแล้วอะ น้อยจัง...”
“พรุ่งนี้ก็มีอีกแหละที่รัก...นอนได้แล้วสี่ทุ่มกว่าแล้ว”
“โหยเป๊บ นอนอะไรป่านนี้ จะเล่นเน็ตอะ ไม่ได้เข้าไปอัพกระทู้เลย”
“ไม่ต้องอัพแล้ว..มาอัพแอนด์ดาวกับเป๊บดีกว่า..”
“อัพแอนด์ดาวอะไรอะ”
“แบบนี้ไง” ผมดึงเจ้าตัวขาวขึ้นมาทับบนตัวผม เราสองคนสบตากัน
“นานๆ ทีเราได้ว่างตรงกันนะที่รัก...ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลและทำให้เป๊บมีความสุขมาตลอด รักที่รักมากนะครับ”
“คร้าบเป๊บ..โจ้ก็ขอบคุณเป๊บมากนะที่ดูแลเอาใจใส่โจ้มาตลอด แถมซื้อของขวัญให้อีก แหะๆๆ รักเป๊บมากเหมือนกันค้าบบบ” ยิ้มได้น่ารักน่าฟัดจริงๆ แฟนใครเนี่ย
   ไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว ผมโน้มคอตัวขาวลงมาจูบ....ลูบ....ล้วง...อีก 1 ชุด เต็มๆ หลับสนิทตลอดคืนนนนนน


โจ้ : สองรอบแล้วนะเป๊บ...จะหื่นอะไรนักหนาเนี่ยยยย   :z3:
เป๊บ : ช่วยไม่ได้นี่ครับ น่ารักน่าฟัดทำไมละ  :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 17-11-2011 23:40:59

บอกไปเลยไม่ต้องนอน :z1:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: kingkakingka ที่ 18-11-2011 22:19:31

งานนี้ไม่มีใครได้หลับได้นอนเลย :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 19-11-2011 04:35:51

หยุดทั้งทีเนาะ ก็ต้องฉลอง เอาให้คุ้ม  :z1:
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 19-11-2011 06:10:00

 :-[น่ารักมากๆๆอ่ะ ท่าทางเป๊บจะแพ้ลูกอ้อนหน้าใสๆๆ ขอโจ้แบบไปไหนไม่เป็น เจอมนต์นะจังงัง ยอมเป็นป๋าตลอดๆๆ แต่น่ารักดีค่ะ ชอบๆอ่ะ

แต่อ่านไปอ่านมา โจ้ก็จ่ายเป๊บคืนเป็นเท่าตัวเหมือนกันนะเนี่ย  :m20:


บวก , บวก ค่าาาา :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 19-11-2011 07:48:53

เป๊บกับโจ้น่ารักจัง มาเล่าตอนปัจจุบันบ่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 19-11-2011 08:06:53

โจ้เป๊ปหวานตลอด~ :o8:
หื่นเป็นกิจวัตรซะแล้ว55.

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-11-2011 13:24:58

โชว์หวานไม่แคร์สื่ออีกแล้ว อิจฉานะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 19-11-2011 14:24:34

ชอบอ่า o18

รอตอนต่อไปนะ o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 19-11-2011 16:30:50

สุดยอดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทั้งสอง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 19-11-2011 18:07:17

อ่าอันนี้ก็ช่วยไม่ได้จริงๆนะคะโจ้ เพราะโจ้ อยากน่ารักน่าฟัดตรงใจเป๊บเองอ่าค่ะ >.< วิ้วๆๆ หวานอิอิ ชอบอ๊ะๆๆๆ :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคน UP 17/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 21-11-2011 14:46:53

น่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-11-2011 14:48:49

ตอนพิเศษ ภาค 2

   สวัสดีแฟนคลับทุกคนครับ ผมเป๊บครับ โดนภรรยาสุดที่รักบังคับให้มาอัพเรื่องตอนพิเศษลงกระทู้อีกครั้งครับ จะขัดคำสั่งก็ไม่กล้า เดี๋ยวโดนจัดการละซวยเลยครับ ฮ่าๆๆ จะเล่าอะไรดีที่ไม่ทำให้ผมเจ็บตัว หลังจากที่เล่าตอนพิเศษที่แล้วไป ผมโดนทุบหลายปึ๊ก โทษฐานไปเล่าให้เกิดความเสียหาย เจ็บตัวฟรีเลยละคร้าบ งั้นเล่าเหตุการณ์วันเสาร์(19/11/54) ดีกว่านะครับ

   เช้าวันเสาร์ผมลืมตาขึ้นมา เอามือควานหาภรรยาสุดที่รัก ก็ไม่พบซะแล้ว ด้วยความสงสัยเพราะปกติถ้าเป็นวันหยุดไม่มีงานหรือธุระอะไร ที่รักของผมจะนอนหลับมากเป็นพิเศษ ทำไมตื่นเช้าจังหว่า ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็น ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี เดินไปออกไปนอกห้อง เห็นยืนเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว ผมเลยเดินเข้าไปกอดด้านหลังซะเลย
“อืมมมม....หอมจังที่รัก...ทำอะไรกินครับนี่” ผมกอดเอวโจ้พร้อมหอมแก้มไปเรื่อยตามประสาครับ
“ข้าวต้มหมูสับค้าบเป๊บ...พักหลังๆ ไม่ค่อยได้ดูแลเป๊บเลยอะ...เลยกะทำให้หม่ำๆ ค้าบ” ตัวขาวของผมเงยหน้าหันหลังมาจุ๊บๆ แก้มผมทีนึง
“ขอบคุณมากครับที่รัก...หอมจังๆ น่ากินๆ” ผมทำสายตาหื่นๆ ใส่
“โป๊ก....นี่ที่น่ากินอะข้าวต้มหรือโจ้เนี่ย...ไปอาบน้ำได้แล้ว..ไม่ต้องมาทำสายตากรุ้มกริ่มตั้งแต่เช้า” ผมโดนช้อนเขกหน้าผากเบาๆ ผมไล่ดุๆ ไปอาบน้ำ....ดุจริง..เมียใครเนี่ยยยย
   ผมทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดครับ เดินไปอาบน้ำเรียบร้อย พร้อมกับแต่งตัวชุดลำลองสบายๆ ไม่นานนักได้ยินเสียงโจ้เรียกไปทานข้าวต้มครับ
“อร่อยจังเลยที่รัก...นานๆ ได้กินสักทีนึง” ผมทานไปยิ้มไป ฝีมือภรรยาผมนี่ใช้ได้เลยจริงๆ
“แน่นอนละเป๊บ..สูตรของแม่กับป้าจันทร์เลยนะ...บอกแล้วว่าน่ารักแบบมีศักยภาพ..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ คร้าบๆๆ” ผมตลกกับคำว่าศักยภาพนั่นละครับ
“ที่รักวันนี้ว่างใช่มั้ยครับ”
“ว่างครับเป๊บ” โจ้ยิ้มกว้าง...น่ารักจริงๆ
“ไปดูหนัง..หาอะไรกินกันมั้ยที่รัก ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วเราสองคนงานเยอะตลอดเลย วันนี้ว่างตรงกันไปเที่ยวผ่อนคลายกันดีมั้ยครับ
“ดีเลยเป๊บ...งั้นเดี๋ยวทานข้าวเสร็จรีบออกไปกันเลยน้า เพราะคืนนี้จะได้กลับมาดูละครอะ” คลั่งจริงๆ เลยนะ ณ เดช อะไรนั่นละ เซ็งจริงๆ ภรรยาใครเนี่ย
“ได้ครับๆ”
   ทานอาหารเช้าเสร็จ ผมก็ถูกสั่งให้ล้างจาน ไม่กล้าเถียง ยอมทำตามแต่โดยดีครับ ฮิฮิ ไม่ได้เกลียมัว แค่เกรงใจเท่านั้นเอ้งงงงงง
   ล้างจานเสร็จก็มานั่งดูทีวีคอยเจ้าตัวขาวแต่งองค์ทรงเครื่อง ตัวขาวแต่งตัวเสร็จก็ทำให้อารมณ์ผมเซ็งๆ เหมือนกัน ยังไงนะหรือครับ ใส่ขาสั้นโชว์ขาขาวๆ พร้อมเสื้อแฟชั่นเกาหลีทรงคอวีสีฟ้า แบบนี้เดินเที่ยวห้างคนก็มองเต็มอีกละซิ หวงนะเนี่ยยยย
“ที่รักเปลี่ยนกางเกงเป็นขายาวซิ”
“ทำไมละเป๊บ...ขาโจ้ดูใหญ่น่าเกลียดหรือ..เท่าที่ดูก็ไม่นี่น่า” ตัวขาวของผมตอบแบบใสซื่อ โถๆ ขาเล็กกว่าแขนผมอีกมั้ง แต่ที่ให้เปลี่ยนเพราะกลัวหนุ่มๆ มองต่างหาก
“ไม่ใช่ครับ..แต่เป๊บหวงนี่ ไม่อยากให้ใครมอง” ผมทำหน้าบึ้งๆ ตอบไป
“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกเป๊บ ขาสั้นอินเทร็นออก เข้ากับน้ำท่วมเลยเนี่ย อย่าทำหน้าบึ้งนะค้าบบ ใครจะมองก็มองไป ไม่มีใครเอาตัวกับหัวใจของโจ้ไปได้แน่นอน เพราะโจ้มอบให้เป๊บหมดแล้วน้า” โหที่รักของผม บทจะหวานก็หวานซะ เขย่งดึ๋งๆๆ มาจุ๊บแก้มผมทีนึงด้วย

   ผมกับโจ้ก็เดินมาที่ลานจอดรถของคอนโด ช่วงนี้ใช้แต่รถโฟร์วีลยกสูงละครับ เวลาเจอน้ำท่วมจะได้ไม่มีปัญหามาก แต่ที่ฮาสุดๆ คือ ตัวขาวไม่ชอบรถสูงๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าปีนขึ้นรถลำบาก ฮ่าๆๆๆ แถมบ่นอีกว่า รถบ้าอะไรเนี่ยออกแบบมาให้ขึ้นนั่งยาก เอ...(คิดในใจ)ผมว่าไปโทษที่เกิดมาตัวเล็กดีกว่าม้างงง ฮ่าๆๆๆ

   ปลายทางที่ผมกับโจ้ไปเที่ยวในวันนี้คือห้างสยามพารากอนครับ หลังจากจอดรถเสร็จเรียบร้อย เราสองคนเดินควงเข้าห้างเพื่อไปดูโปรแกรมหนังก่อน แล้วค่อยวางแผนไปเดินเที่ยวส่วนอื่นๆ ของห้างครับ
   หนังน่าดูก็มีหลายเรื่องนะ วันนี้เป็นวันพิเศษอีกวัน ไม่อยากขัดใจเจ้าตัวขาว เลยให้อำนาจในการเลือกเลยละครับ
“เป๊บค้าบบ ดู 30 กำลังแจ๋ว ดีมั้ย”
“ตามใจที่รักเลยครับ เป๊บดูได้ทุกเรื่อง”
“In Time ก็น่าดูนะเป๊บ...เอาเรื่องอะไรดีอะ” นี่ละที่รักของผม เวลาอยากได้อะไรทั้งสองอย่าง ชอบทำท่าลังเลตาแป๋วแบบน่ารักๆ อยากจับ....จัดการกลางห้างซะจริง...ฮ่าๆๆ
“นี่ๆๆ ให้ช่วยตัดสินใจเลือกหนัง ไม่ใช่ให้ทำหน้าสายตาหื่นๆ แบบนั้น” อุ้ยยย รู้ทันอีก แหะๆๆ
“ครับๆ เป๊บว่าดู 30 กำลังแจ๋วดีกว่านะ รอบเวลา 11.40 น. หนังเลิกบ่ายๆ จะได้มีเวลาหาอะไรทานกัน ถ้าดูอีกเรื่อง มันรอบบ่ายโมงครึ่ง หนังเลิกจะช้าเอานะที่รัก”
“งั้นดู 30 กำลังแจ๋วนะค้าบ” พูดจบปุ๊บ ตัวขาวของผมก็เดินดุ๊กดิ๊กๆ ไปที่เค้าเตอร์ทันที
“สวัสดีครับ เรื่องอะไรดีครับ” พนักงานทักทาย แต่เอ๊ะ..จ้องหน้าที่รักผมซะไม่วางสายตา..ไม่ได้การละ หึงนะโว้ยยย เดี๋ยวมีเฮๆ
“เอาเรื่อง 30 กำลังแจ๋ว รอบ 11.40 ครับ” ที่รักผมตอบไปยิ้มไป...สั่งสอนไม่จำเอาซะเลยว่าห้ามโปรยยิ้มมากเกินความจำเป็น
“ครับ..ได้ครับ..ที่นั่งสีฟ้าธรรมดา สีแดงที่นั่งคู่ ด้านบนสุดสีเขียวเป็นโซฟาครับ” พนักงานตอบโดยมองหน้าโจ้แบบไม่เกรงใจเอาซะเลย
“ที่รัก..เอาโซฟาดีกว่านะ จะได้ดูไปกอดไป” ผมโผล่หน้าเข้าไปช่วยเลือก พูดจบปุ๊บหอมแก้มโจ้ไปฟอดนึง ฮ่าๆๆ โจ้ทำหน้าตกใจหันมาดุแล้วยิ้มกับพนักงานแบบเขินๆ แต่ที่ผมสะใจมากคือ พนักงานคนนั้นหน้าเหวอไปเลยละครับ กร๊ากกกก ฮ่าๆๆ

   หลังจากได้ตั๋วมาแล้ว ก็ใกล้เวลาหนังจะเข้าละครับ ผมกับโจ้เดินไปบริเวณโรงหนัง เจ้าตัวขาวอยากกินป๊อบคอร์น ผมก็ตามใจอีกด้วยการไปซื้อมาให้ถังใหญ่ หนังยังไม่ทันจะเข้า ตัวขาวก็นั่งงาบๆ ป๊อปคอร์นซะเต็มที่ ผมจะกินบ้างก็ทำหน้าตาหวงๆ ซะงั้น งกจริงๆ เล้ยของกินเนี่ย ฮ่าๆๆ
   พนักงานประกาศรอบหนัง ผมกับที่รักก็เดินเข้าไปนั่งตามตั๋วที่ได้ระบุมาครับ ที่นั่งโซฟาสบายดีจัง กว้างด้วย ที่สำคัญผมจะได้ลวนลามภรรยาผมบ้างนะเซ่
   แผนที่วางไว้ผิดคาดครับ ไอ้ตัวขาวจ้องหนังตลอด ไม่ได้มีอาการจะโรแมนติคแต่อย่างใด รู้งี้พาดูหนังผีก็ดีหรอก ฉากที่พระรองที่ชื่อ ภูภูมิอะไรนั่นอะครับ ตามจีบอั้ม ตัวขาวของผมก็กิ้วก้าวกับพระรองนั่นอยู่..วุ้ยยย...บ้าคนหล่อนะเนี่ย....งั้นๆละครับ ผมหล่อกว่าอีกกกกก ฮ่าๆๆ
   ดูหนังไปจนถึงกลางเรื่อง ป๊อบคอร์นก็หมดถังเรียบร้อยครับ ผมก็เลยคว้าเอวเจ้าตัวขาวดึงมากอด ไม่มีการขัดขืนแต่ประการใด หันมามองผมแล้วยิ้มทีนึง ก่อนจะให้ความสำคัญกับหนังต่อไป
   ดูหนังเสร็จตัวขาวก็เริ่มหิวอีกแล้วละครับ ผมเลยชวนไปร้านบุฟเฟ่ท์แถวๆ ซอยราชครู เยื้องๆ บีทีเอสอารี
“เป๊บหิวแล้วๆๆ หม่ำอะไรกันดีค้าบ”
“ไปทานร้านไดจังมั้ยที่รัก”
“ร้านแบบไหนอะ อยู่แถวไหนค้าบ”
“ร้านเกาหลีผสมญี่ปุ่นประเภทย่างๆ เยื้องๆ บีทีเอสอารีในซอยราชครูมั้งครับ...เป๊บเคยไปทานกับพี่ปริมพี่ปัน รสชาติดีนะ”
“แหะๆ น่าอร่อยๆ ไปกันเลยคร้าบบ” ไม่ว่ากี่ปีๆ ก็เหมือนเดิมเลยนะ พอจะได้กินของอร่อยๆ ต้องแลบลิ้นทุกที น่ารักจริงๆ ตัวขาวของผม

   ตอนแรกว่าจะขึ้นบีทีเอสไปครับ แต่ผมกลัวว่าจะลำบาก เลยตัดสินใจขับรถไป การจราจรก็ปานกลางครับ คล่องตัวไปได้เรื่อยๆ ประมาณบ่ายสามผมกับโจ้ก็มาถึงร้าน สั่งบุฟเฟ่สองที่ ราคาที่ละ 450 บาท อาหารคุณภาพดี ลองไปทานกันนะครับ

“เป๊บ..อร่อยมากเลยอะ...แซลมอนสดมากเลยครับ” ตัวขาวของผมชมไม่ขาดปาก เคี้ยวตุ้ยๆ อยู่นั่น
“ที่รักชอบเป๊บก็ดีใจนะ...ทานเต็มที่เลยครับ”
“อะเป๊บ...อ้าปาก อ้ามมมม” ตัวขาวย่างแซลมอนมาให้
“อ้ามมม...อร่อยนะเนี่ย สดมากๆ ครับ”
“อะที่รัก..อ้ามมมม” ผมป้อนหมูหมักนุ่มๆ ให้ครับ
“อร่อยๆๆ...” โจ้กินไปยิ้มไป น่ารักจัง สุขใจจังครับเห็นคนที่เรารักมีความสุข
“เป๊บ..ว่างๆ เราชวนทั้งบ้านมากินกันดีมั้ย โจ้ว่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่น่าจะชอบนะคับ”
“ได้ครับที่รัก..แต่เป๊บว่าจะว่างตรงกันหรือเปล่า ยิ่งพ่อกับแม่เป๊บอยู่ต่างประเทศตลอด”
“นัดเป็นทางการเลยเป๊บ ประกาศหนังสือเวียนแจ้งให้ทราบ..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ” ผมขำไปกับเจ้าตัวขาวด้วย
“พรุ่งนี้วันอาทิตย์ที่รักติดงานมั้ยครับ”
“พรุ่งนี้ไปตรวจงานที่หาดใหญ่แทนพ่อค้าบเป๊บ”
“อ้าว...ไปคนเดียวหรือที่รัก”
“เดินทางคนเดียวค้าบ..แต่จิมไปรอที่โน่นก่อนแล้ว...มีอะไรหรือเป๊บ”
“เป๊บว่าถ้าที่รักว่างจะชวนไปเที่ยวต่อไง..แต่ไม่เป็นไรครับ..งวดหน้าๆ”
“หรือเป๊บจะไปด้วยกันมั้ย”
“แล้วที่รักกลับวันไหนละครับ”
“กลับวันจันทร์ถึงกรุงเทพช่วงค่ำๆ ค้าบ”
“ลำบากแน่เลย วันจันทร์เป๊บมีประชุมที่บริษัทด้วยนะครับ”
“แหะๆๆ..งั้นพรุ่งนี้นอนเฝ้าคอนโดเลย..เดี๋ยวโจ้ซื้อตับบดมาให้”
“ไม่ใช่หมานะที่ร้ากกกก..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ” เราสองคนหัวเราะพร้อมกัน จนโต๊ะข้างๆ แอบมองเลยละครับ
“แล้วที่รักไปไฟล์ทกี่โมงครับ”
“ไปการบินไทยเช้านะเป๊บ เครื่องออกหกโมงห้านาที ถ้าโจ้จำไม่ผิดนะ”
“เช้ามากๆ เลยนะที่รัก งั้นเป๊บไปส่งนะ”
“ได้ค้าบ..ว่าแต่ตื่นไหวหรือ”
“ไหวแน่นอนที่รัก...ถ้าคืนนี้ไม่......” ผมทำสายตากรุ้มกริ่มใส่โจ้
“อะ..หื่นอีกละ...ทะลึ่งจริง...คืนนี้ไม่มีแน่นอน..แบร่ๆๆ” ตัวขาวแลบลิ้นใส่ผม คืนนี้เจอดีแน่

   เราสองคนทานไปคุยไปเรื่อยๆ มีคนแอบมองแล้วยิ้มๆ เป็นระยะครับ จนกระทั่งทานอิ่มก็เดินทางกลับคอนโดเพื่อพักผ่อนละครับ ตัวขาวบอกให้ผมขับเร็วๆ กลัวรถติด ถ้ากลับไปไม่ทันละครของน้อง ณ เดช จะแย่เอา ติดละครจริงๆ เลยนะ ภรรยาใครเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

   กลับมาถึงคอนโดประมาณหนึ่งทุ่ม เจ้าตัวขาวก็รีบวิ่งไปอาบน้ำทันที กลัวจะไม่ทันละครที่มาสองทุ่ม อะไรจะติดได้ขนาดนี้เนี่ย แถมออกคำสั่งกับผมอีกนะว่า
“เป๊บไปเก็บผ้าที่ตาก รดน้ำต้นไม้ตรงระเบียงด้วยนะ แล้วก็ลงไปด้านล่างเอาผ้าจากร้านที่รีด ซื้อน้ำเต้าหู้มาแช่ด้วยนะ” โจ้สั่งผมรวดเดียวเลยครับ
“โหยยยยที่รักกกกกกก” ผมจะเริ่มบ่น
“จะทำไม่ทำอะ” โจ้สั่งเสียงเข้ม ทำหน้าดุๆ ใส่
“โหยยยย.....ทำค้าบบบบบบ” ใครจะกล้าเถียงละครับ ไม่ได้เกลียมัวนะ....แค่เกรงใจเท่าน้านเอ้งงง   
ผมก็ลงไปจัดการทั้งหมดตามที่สั่ง กลับขึ้นห้องมาเจ้าตัวขาวนั่งตาใสหน้าจอทีวีแล้วละครับ ผมเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วเอาไปให้ตัวขาว พอโฆษณาก็ดื่มน้ำเต้าหู้ไปคุยกะผมไป พอละครมาก็ทิ้งผมซะละ ดังนั้นผมไปอาบน้ำบ้างดีกว่า อาบน้ำเสร็จก็ออกไปนั่งรับลมที่ระเบียง ดูวิวกรุงเทพฯยามค่ำคืนไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงประตูเลื่อนผมหันไปดู เจ้าตัวขาวเดินยิ้มแฉ่งออกมา
“เป๊บค้าบบบ...มานั่งทำอะไรตรงนี้อะ” เจ้าตัวขาวกอดผมจากด้านหลังหอมแก้มผมหลายฟอด มีหรือจะยอมเสียปรียบ ผมก็หอมแก้มคืนด้วยซิครับ
“มานั่งน้อยใจที่รักละครับ อะไรๆ ก็ ณ เดชๆ เป๊บน้อยใจ” ผมแกล้งโจ้ครับ จริงๆ แค่อยากรับลมเท่านั้นเอง
“โหยยยเป๊บบบบ...โจ้แค่ติดละครเองนะ..อย่าน้อยใจในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องซิค้าบ...ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เป๊บจะเป็นยังไง..ใจของโจ้ไม่มีให้คนอื่นแล้วนะเป๊บ..รักเป๊บหมดสี่ห้องหัวใจแล้วค้าบ” จากที่กอดผมด้านหลังเจ้าตัวขาวเลื้อยมานั่งบนตักผมซะงั้นอะ ฮ่าๆๆๆ
“จริงหรือที่รัก...รักเป๊บมากขนาดไหนละ”ผมแกล้งถาม
“เป๊บค้าบ...โจ้ตอบเป๊บไม่ได้ว่ารักขนาดไหน..เพราะรักของโจ้ที่มีให้เป๊บไม่มีคำว่าขนาด ไม่มีคำว่ารูปร่าง..แต่โจ้รู้อย่างเดียวคือ โจ้รักเป๊บมาก มากจนใจของโจ้หลอมเป็นใจดวงเดียวกับใจของเป๊บแล้วละ” ที่รักของผมเริ่มหน้าแดงเขินๆ แล้ว
“ชื่นใจจังเลยที่รัก...เป๊บก็รักที่รักมากนะครับ...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่..เราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน ดูแลซึ่งกันและกันจนกว่าจะตายจากกันนะครับ”
“คร้าบเป๊บ...แต่โจ้ไม่ยอมแก่แหละ แบร่ๆๆ แก่ไปคนเดียวเลย โจ้จะกลายเป็นหนุ่มน้อยสองพันปีเลยละ...ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ขนาดนั้นเลยหรือครับที่รัก” ผมตลกในความคิดของโจ้เค้าจริงๆนะครับ น่ารักมากๆ
   
ผมโน้มตัวลงไปจูบเจ้าตัวขาวที่แสนนน่ารักของผม...จูบไป....จูบมา....จูบๆๆๆ......แล้วมาจบที่โซฟาหน้าทีวี....เต็มๆๆๆๆ 1 รอบหย่ายยยยย จัดปายยยย หลับสนิท สบายตัวตลอดคืนเลยคร้าบบบบ


โจ้ : เป๊บบอกแล้วไงว่าไม่ทำอะ.....แล้วจะตื่นทันมั้ยเนี่ย  :z3:
เป๊บ : ช่วยไม่ได้นี่ครับ...อยากเลื้อยมายั่วทำไมอะ  :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-11-2011 15:01:40

เรื่องนี้โจ้ผิดเอง ผิดที่น่ารักจนเป๊บอดใจไม่ไหว คิคิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 22-11-2011 15:31:13

น่าน เสร็จเป๊บตลอด โจ้อย่าช้านะคะ รุกบ้างๆๆ สิ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-11-2011 16:51:23

สวัสดีค้าบ Fc ทุกท่าน เผลอเป๊บเดียว เป๊บเอาซะเรียบเลยอะ หมั่นไส้มาก คืนนี้ต้องกลับไปจัดการ ชิชิชิ ช่วงนี้งานเยอะมากๆ เลยค้าบ ยังไงขอค้างไว้ก่อนนะค้าบ ส่งเป๊บมาแก้ขัดแทนไปก่อน หวังว่าคงไม่โกรธกันน้า คิคิคิ

ao16 : เขินอะไรอะคร้าบบ อิอิ

aofaof : ฮ่าๆๆๆ ตอนนั้นเขินจริงๆ นะคับ พ่อเป๊บแซวให้มีลูกนี่น่า ถ้าท้องได้ป่านนี้ลูกคงสักโหลนึงแล้ว คนอะไรหื่นได้วันละสามเวลา ชิ

POPEA : สามพี่น้องหล่อมากๆ คับ แต่หื่นที่สุดน่าจะเป็นเป๊บแหละ อิอิ

Sabaijai : ซู่ซ่ากระชุ่มกระชวยเลยละค้าบบบ

tawan : ฮ่าๆๆ คร้าบ ยังไงจะรีบเขียนให้คร้าบบบ

malula : เข้ากันได้ดีมากๆๆ คร้าบบบ

maruko : ฮ่าๆๆ ฉากแต่งงานนั้นจะมีหรือไม่ น้องติดตามอ่านน้า ส่วนเป๊บหื่นมากจริงๆ เคยถามนะว่าไม่เบื่อหรือ เป๊บตอบทันทีเลยว่าไม่เบื่อ ชอบมากๆ ออกแนวโรคจิตแล้วง่า ฮ่าๆๆ ตอนพิเศษจัดให้แล้วค้าบบบ กอดๆๆๆ จุ๊บๆๆสองที

yeyong : เป็นศิลานีชั่วคราวเลยคร้าบพี่ ฮ่าๆๆๆ

gookgik : ใช่คร้าบพี่ หื่นตลอดเท่าที่มีโอกาส หลานๆ ตอนนี้โตได้ห้าหกขวบแล้วค้าบบ หล่อเหมือนพ่อเค้าเลยแหละ

ตอบตอนพิเศษนะค้าบบ

tawan : แอะ เสร็จปุ๊บต้องรีบนอนไม่งั้นมียกสองแน่ ฮ่าๆๆ

kingkakingka : ใช่ค้าบบ จะนอนแล้วยังมาขืนใจ ฮือๆๆๆ อิอิ

Sabaijai : บางทีไม่หยุดก็คุ้มเลยนะค้าบบบ แงๆๆ

bbyuqin : ฮ่าๆๆๆๆ อยากได้ของนี่น่า เลยต้องใช้มนต์หน้าใสกิ๊กหลอกล่อ สมหวังทุกครั้งเลยค้าบบบบ ฮิฮิ

naiyana : ถ้ามีโอกาสจะให้เป๊บมาเขียนเล่าเรื่อยๆ ค้าบบบ

POPEA : เลยเรียกว่าหื่นเป็น Routine ค้าบบบ ฮ่าๆๆ

malula : แอะ แคร์สื่อจิ แต่เป๊บไม่แคร์เลยอะ เขินนนน

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากคร้าบบบบ

anukul : ขอบคุณคร้าบบบบ

pinkky_kiku : แอะ..ต้องกินยาลดความน่ารักแล้วละค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ

● MaYa~Boy ● : ขอบคุณค้าบบบบ

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 22-11-2011 17:56:50

ใครบอกให้น่ารักล่ะ  :กอด1:
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-11-2011 20:14:25

น่ารักมากๆเลยทั้ง 2 คน
อิจฉาน่ะเนี่ย
 :m31:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 22-11-2011 20:39:13

หวานกันเสมอต้นเสมอปลายเลย~
โจ้เป๊ปน่าีรักมากค่ัะ อัพแอนด์ดาวกันทั้งคืน! :haun4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 22-11-2011 21:26:35

ถ้ามีตอนพิเศษออกมาเรื่อยๆ

คนอ่านรักตายเลยยยยย :3123:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 22-11-2011 21:26:58

มาอีกนะครับ  น่าอิจฉามากๆ เราอยากมีบ้างจังแต่ไม่รู้จะเจอไหมชาตินี้  หรือว่าชาตินี้ต้องขึ้นคานซะแล้ว เค้าไม่ยอมนาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: kingkakingka ที่ 22-11-2011 22:28:05

ไม่ว่าจะทำอะไรก็เสร็จเป๊ปตลอด  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 23-11-2011 21:11:39

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Special วันพิเศษของเราสองคนภาค 2 UP 22/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 26-11-2011 21:56:30

รายงานสดจาก เป๊บ News

             สวัสดีแฟนคลับทุกคนครับ ไม่เจอกันตั้ง 1 อาทิตย์ คิดถึงผมกับโจ้กันบ้างมั้งเอ่ย ฮ่าๆๆ จริงๆ ช่วงนี้น้ำเริ่มลดในบางพื้นที่แล้วละครับ ผมกับโจ้เลยเร่งไปดูธุรกิจที่บ้านของตัวเองกัน จะซ่อมแซม ทำความสะอาด หรือยังไงอย่างไร โจ้เค้าเลยไม่มีเวลามาอัพเดทตอนใหม่ซักที คอยแต่ไล่ผมมาเขียนตอนพิเศษ ไม่ทำก็ไม่ได้อะครับ บอกแล้วไม่ได้เกลียมัว แค่เกรงใจเท่าน้านนนน แหะๆ

            ด้วยความที่วันนี้พาเจ้าตัวขาวออกไปเที่ยวมาทั้งวัน กลับมาปุ๊บก็รีบๆ อาบน้ำ แล้วมานั่งหน้าจอทีวี ณ เวลานี้ ที่ผมกำลังแอบมาเขียนเผาเจ้าตัวขาว ก็นั่งจ้องหน้าจอทีวีตาใสแป๋วอยู่ละครับ

           อย่างฉากที่พระเอกพานางเอกไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวา เค้าก็นั่งกริ๊ดกร้าดคนเดียวนั่นละ ผมก็เหลือบๆ ไปมองหน้าจอทีวี จะกริ๊ดทำไมเนี่ยย
" เป๊บบบบ.....อัมพวาๆ อะ น่ารักๆๆทั้งคู่เล้ยยย...." เจ้าตัวขาวกริ๊ดกร๊าดใหญ่ พร้อมเรียกผมไปดู
           จังหวะที่เข้าโฆษณา
"ที่รัก...อยากไปเที่ยวอัมพวาอีกป่าว ไม่ได้ไปหลายปีแล้วนะ"
"อยากๆๆๆ...ไปสะพานเดิมตรงนั้นด้วย สะพานนั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนเนอะเป๊บ ดูแค่เก่าๆ มากขึ้นเท่านั้นเอง"
"หรือครับ...แล้วถ้าเราสองคนไปยืนบนสะพานนั้นแล้วเป๊บจูบที่รักเหมือนในหนังดีปะ"
"บ้าาาาาแล้วววว....คนเยอะแยะ ทำแบบนั้นฟ้าผ่าตายพอดี" ตัวขาวผมยิ้มเขินๆ
"อ้าวเห็นกริ๊ดกร๊าดขนาดนั้น..นึกว่าอยา่กทำบ้าง" ผมยิ้มตอบตัวขาวแสนน่ารักไป ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ ละครกลับมาอีกแล้ว ตัวขาวเลิกคุยกับผมหันไปสนใจละคนทันที ณ เดช มีอะไรดีเนี่ย ก็แค่ หนุ่มแน่น ซิกแพค ผิวใส หล่อ เนียน (เอ่อ...ดีกว่าผมหลายอย่างเลยนะนั่น..ทำไงได้แก่แล้วนี่ เฮ่อออ)
 
                ตัวขาวหันไปให้ความสนใจกับละครต่อ พอผมหันกลับมาอีกทีเห็นนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ผมละสงสัยเหลือบไปมองหน้าจอทีวี ฉากที่พี่สาวนางเอกกำลังตบนางเอก สงสัยไปขัดใจตัวขาวเค้าละซิ ฮ่าๆๆ อินกับละครจริงๆ ภรรยาใครเนี่ย พอเข้าโฆษณาก็หันมาคุยกะผมว่า

"เป๊บ พี่สาวนางเอกร้ายกาจอะ แย่งได้แม้กระทั่งแฟนน้องตัวเอง"
"เป็นแค่ละครนะครับ ในชีวิตจริงคงไม่มีมั้ง"
"มีแหละเป๊บ คนสมัยนี้ใจบาปเยอะนะค้าบ"
"นั่นซินะ"
"สงสารพี่หมอด้วยอะเป๊บ เกือบรถชนตายเลยอะ นี่ถ้าโจ้เจอแบบพี่หมอคงแย่แน่เลยอะ"
"ฮ่าๆๆ ขนาดนั้นเลยหรือที่รัก..แต่ก็จริงนะ แต่ก่อนเวลาทะเลาะกับที่รัก เป๊บก็เสียใจเกือบรถคว่ำเหมือนกัน"
"ไม่เอาอะๆ อย่าพูดเรื่องในอดีตซิเป๊บ"
         
             ไม่ทันตอบละครกลับมาอีกแล้ว ผมก็หันมาพิมพ์ๆๆ เผาในเล้านี่แหละครับ ระบายอารมณ์ ท่ามกลางเสียง น่าร๊ากกกง่า หล่อง่า ยิ้มสวยง่าาาาา จะคลั่งอะไรนักหนาเนี่ย วู้วววว
             และแล้วละครก็จบ อะฮ่า สะใจผมละครับ แต่คนที่บ่นคือ ตัวขาวโน่น
"อะไรเนี่ยยย จบอีกแล้วววว พรุ่งนี้อีพี่สาวมันแย่งแฟนน้องแล้ว อยากดูง่าเป๊บบบบบ" ตัวขาวบ่นตาตั้งเลยละครับ
"เอาน่าที่รัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ดูอีก..."
"พรุ่งนี้ไปเชียงใหม่นี่เป๊บ จะกลับมาทันปะอะ"
"ทันละครับ...รีบนอนได้แล้ว ต้องบินเช้านี่"
"อยากเล่นเน็ตอะคับบบ" ทำตาใสแป๋วอ้อนผมด้วย
"ไม่ได้ครับ...ไปทานน้ำเต้าหู้เลย พรุ่งนี้ตื่นเช้า"
"อยากเล่นง่าาาาาาา" ยังอ้อนต่อครับ
"ไม่ได้ครับบ....ไปทานน้ำเต้าหู้เลยนะที่รัก แล้วนอน ถ้าไม่ฟังเป๊บคืนนี้จับปล้ำสิบรอบ" ผมทำหน้าขู่ๆ ได้ผลครับ วิ่งจู๊ดเข้าห้องครัวไปแล้วโน่น

                 ฮ่าๆๆ งั้นคืนนี้ผมลาทุกคนเลยนะครับ เอาไว้มีจังหวะจะมาอัพตอนพิเศษคั่นไปเรื่อยๆ จนกว่าตัวขาวเค้าจะว่างจริงจังนะครับ ฝันดีทุกคนครับ

เป๊บ : มานี่เลยเจ้าตัวดี...มาให้เป๊บจับกดดดดด  :z2:
โจ้ : ว๊ากกกก...กินน้ำเต้าหู้แล้วน้า...ไหนว่าจะไม่ทำไง.... :z3:[/size]

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 26-11-2011 22:03:50

น่ารักๆๆๆๆๆๆๆมากๆเลย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ปาย ที่ 26-11-2011 22:42:44

 :o8: :กอด1:น่ารักจังเลย อยากมีคนมาดูแลแบบนี้บ้างจัง :L3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 26-11-2011 23:23:38

น่ารักจัง  อิจฉาอะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 27-11-2011 00:16:05

 :กอด1: :กอด1:
อบอุ่น หวานแหวว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 27-11-2011 04:46:36

น่ารักจัง อ่านไปยิ้มไป
มาต่อเร็วๆ นะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: atommic ที่ 27-11-2011 05:10:22

โจ้นายติดละครเรื่องเดียวกันกับเราเลยยย   :m1: 

ปล. เป๊ปนายจะน่ารักไปไหนเนี่ยยยย อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง :m13:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 27-11-2011 08:50:09

ได้เล่นหรือไม่ได้เล่นก็ไม่รอด

 :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 27-11-2011 10:06:04

จะทำตามคำขู่..หรือไม่ทำ  โจ้ก็โดนเป๊บจับกดอยู่ดีอ่ะเนอะ 555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 27-11-2011 10:19:48

น่าีัรักตลอด ~
โจ้จะโดนกดมั้ยเนี่ย55.

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 27-11-2011 10:31:35

แก่กันแล้วจริงป่ะเนี้ย 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 27-11-2011 14:45:49

แค่ขู่เหรอจ๊ะ????
 :m20:

แต่ไม่ใช่แค่โจ้คนเดียวนะคะที่กรี๊ดกร๊าด สาวๆๆกว่าค่อนเมืองนี่แทบจะหายเป็นสายชล
แต่เรื่องนี้ต้องยกความหล่อ ขาว ใส ให้ ณเดชน์เค้าจริงๆ  :o8:

บวก , บวก จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 27-11-2011 15:08:50

น่ารักอ่ะ ทั้ง2อย่างอ่ะ
 :z2: :z2:
ณเดชน่ารักจริงๆนี่หน่า :z1:

รอตอนต่อไปนะ o13 :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 27-11-2011 20:35:19

เป๊บกับโจ้กลับมาจากเชียงใหม่รึยังค่ะ มาทันดูสายชลรึปล่าว
โจ้ดูสายชลงั้นพี่ก็จองคุณหมอละกันนะ 555

ดูสายชลจบก็มาต่อตอนใหม่ได้แล้วนะคะ อยากอ่านๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า รายงานสดจาก เป๊บ News UP 26/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-11-2011 23:07:58

ตอนพิเศษ

สวัสดี FC ทุกท่านครับ ก่อนอื่นก็ขอขอบคุณมากๆ สำหรับคอมเม้นที่แสนจะน่ารัก ที่เข้ามาให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอเลยนะครับ

          วันนี้ผมกับโจ้ไปตรวจงานที่เชียงใหม่มาครับ จริงๆ แล้วงานเป็นส่วนที่พี่ปริมรับผิดชอบ พอดีพี่ปริมติดภารกิจ ผมเลยต้องไปจัดการแทน เลยหิ้วเจ้าตัวขาวไปด้วยแหละครับ ฮ่าๆๆ

          ตื่นประมาณตีสี่ เพื่อไปสนามบินให้ทันเครื่องบินเที่ยวเช้า ตัวขาวบ่นใหญ่เลยว่าง่วงบ้าง เหนื่อยบ้าง ทำไมต้องไปเช้า อ้อแอ้ไปตามประสาละครับ พอถึงสนามบินก็ทำตาปรือๆ ใส่เจ้าหน้าที่ซะอีก ผมละแอบขำในใจตลอด เจ้าตัวขาวเริงร่าก็ตอนที่ไปนั่งทานอาหารในเล้าจน์การบินไทยละครับ ของกินก็มีเยอะ พอที่จะทำให้อารมณ์ตัวขาวแจ่มใสขึ้นบ้าง

          ระหว่างการเดินทางบนเครื่องบิน ตัวขาวเห็นไหล่ผมเป็นหมอนซะงั้น นอนหลับพิงตลอดทาง จนแอร์โฮสเตสเอาผ้าห่มมาให้ เราก็ห่มกันสองคน แหะๆ แอร์เค้าก็ยิ้มๆ นะครับ รู้แหละว่าคิดอะไร แต่ผมไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว ถ้าตัวขาวมาเห็นแอร์ทำหน้าอมยิ้มแบบนั้นนะ คงว๊ากน่าดู ฮ่าๆๆ

          ถึงจังหวัดเชียงใหม่ ทางลูกน้องของบริษัทพี่ปริมก็พาไปทานอาหารเช้า จริงๆ ก็ไม่เช้าเท่าไหร่ครับ ออกเป็นแนวพวกข้าวซอย อาหารพื้นเมืองซะมากกว่า เจ้าตัวขาวชอบแคปหมู กินเสียงดังกร๊อบๆๆ ตลอด พลางชมว่า
"เป๊บบบ ....อร่อยอะ..ชอบๆๆ ก๊อบๆๆๆ" ฮ่าๆๆ ท่ากินน่ารักมาก ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีๆ โจ้ก็น่ารักสำหรับผมเสมอ
"ชอบก็ทานเยอะๆ เลยครับ แต่ถ้าอ้วนอย่ามาโทษเป๊บนะ"
"แอะ อ้าว แล้วถ้าโจ้อ้วนจะรักปะละ" เจ้าตัวขาวถามผมตาใสแป๋วเลยทีเดียว
"รักครับ...ไม่ว่าโจ้จะเป็นยังไงก็รักครับ รักมาก รักๆๆๆๆ"
"พอๆๆ อย่าย้ำมาก อายคนอื่นเค้ามั่งอะนะ" เขินหน้าแดงอีกละ

           ทานอาหารกึ่งเช้าเสร็จ ลูกน้องพี่ปริมก็พาผมไปที่บริษัทเพื่อตรวจงาน โจ้เค้าก็ช่วยผมดูบัญชีการเงิน เรื่องเงินๆ ทองๆ เค้าถนัดนักละครับ เก่งกาจถึงขั้นที่ว่า เงินหายไป 342.50 บาท พวกพนักงา่นทำหน้าเหวอกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ

           ตรวจงานเสร็จเรียบร้อย ผมกับโจ้ก็เดินทางไปทานอาหารเที่ยง ผมจำชื่อร้านไม่ได้หรอกครับ แต่ถ้าลักษณะร้านก็ออกแนวทรงไทย ที่สำคัญเจ้าตัวขาวชอบกินแกงอ่อม ชมไม่ขาดปาก ตามด้วยไส้อั่ว แคปหมู ตายละ ภรรยาผมจะเป็นถังมั้ยเนี่ย กินซะขนาดนั้น
"เป๊บๆๆ อร่อยๆๆ อะนี่ตักให้"
"เป๊บไม่ไหวแล้วที่รัก อิ่มแล้วครับ ที่รักทานเถอะ"
"อะไรอะ..นานๆมาที กินเยอะๆ ซิ"
"ที่รักแหละนานๆ มาที เป๊บมาแทนพี่ปริมบ่อยจะตาย ทานจนเบื่อแล้วครับ"
"อ๋อ..แหะๆๆ งั้นกินต่อละค้าบบ ก๊อบๆๆๆ" กินตาใสแป๋วเลยละครับ
"เป๊บ...เราบินกลับกี่โมงอะ กลับให้ทันละครนะ" นั่นยังไม่วายห่วงละครอีก
"ห้าโมงครึ่งครับ ไปถึง กทม ประมาณหกโมงครึ่ง เป๊บว่าทันแน่นอน"
"เหลือเวลาตั้งสามชั่วโมง ไปไหนก่อนดีอะเป๊บ"
"แล้วที่รักอยากไปไหนละครับ"
"ไปดูแพนด้าๆ ช่วงๆ หลินฮุ่ย"
"อะไรนะครับ แพนด้าเนี่ยนะ"
"ช่ายยยยยยย" ยิ้มตาใสอ้อนผมสุดๆ

                       แวบบบบบบ มาอยู่ที่ซุ้มแพนด้าแล้วละครับ คนเยอะพอสมควร เจ้าตัวขาวดี๊ด๋าใหญ่ ถูกใจมากละซินั่น แถมยังฮอทด้วยนะครับ มีคนมาขอถ่ายรูปกับตัวขาวด้วย พร้อมถามว่า เป็นดาราหรือเปล่า ดูใสน่ารัก เจ้าตัวขาวปฏิเสธเลยละครับ ฮอทจริงๆ
                     จนได้เวลาก็เดินทางไปสนามบิน ระหว่างอยู่บนเครื่องบิน ผมก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ โดยมีไหล่ของผมเป็นหมอนให้กับเจ้าตัวขาวเหมือนเดิม ถึงสุวรรณภูมิปุ๊บ ก็รีบสั่งให้ผมบึ่งรถกลับคอนโดเพื่อดูละครทันที
                     อาบน้ำเสร็จสรรพ ก็ไปนั่งหน้าจอทีวี เลิกสนใจผมทันทีครับ ละครวันนี้เจ้าตัวขาวกริ๊ดหนัก โดยเฉพาะฉากที่ ณ เดช จูบโชว์กลางงานเปิดตัวสายการบินอะไรนั่นนะครับ เจ้าตัวขาวกริ๊ดวิ๊ดว้ายใหญ่ จะคลั่งไปถึงไหนเนี่ย ผมก็นั่งพิมพ์งานไปเหลือบมองไปเรื่อยๆ ละครจบ ตัวขาวเดินไปกินน้ำเต้าหู้ แล้วเลื้อยมานอนหนุนตักผมละครับ

"เป๊บ...ยังไม่ง่วงหรือค้าบ..." ถามผมแต่ตัวเองหาวปากกว้างนะนั่น
"ยังครับ..กะเคลียร์งานให้เสร็จ พรุ่งนี้มีประชุมบอร์ดครับ" ผมตอบโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอคอม
"แหะๆ ค้าบบบบบ" ได้ยินเสียงตอบแค่นั่นจริงๆ ครับ จนได้ยินเสียงกรนเบา ครืดๆๆๆ
                  อ้าวหลับซะแล้ว สงสัยเหนื่อยมากทั้งวัน ตัวขาวเวลานอนหลับหนุนตักผม เหมือนเด็กน้อยเลยละครับ ผมเอื้อมมือไปลูบเส้นผม
"โจ้..เป๊บรักโจ้นะครับ..." ผมก้มลงไปหอมแก้มทีนึง ปิดคอม และอุ้มเจ้าตัวขาวไปนอนบนเตียง

                เล่ามาถึงตอนนี้ ผมก็ขอตัวไปนอนเลยละกันนะครับ เจอกันวันเสาร์หน้า ถ้าเจ้าตัวขาวว่างคงจะรีบมาลงเรื่องตอนต่อไปละครับ ฝันดีครับบบบบบบ

เป๊บ : รักนะเจ้าตัวขาวตาใสแป๋ว   :o8:
โจ้ : รักนะค้าบ...คิงคองงงง..แบร่ๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-11-2011 23:39:43

ขอยืมพี่เป๊บไปโคลนนิ่งหน่อย อยากมีคนดูแลเหมือนโจ้ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 28-11-2011 02:53:25

"ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีๆ โจ้ก็น่ารักสำหรับผมเสมอ" 

ยิ้มสุดๆ อ่ะ กับประโยคนี้  :กอด1:
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 28-11-2011 05:03:06

น่ารักจัง :impress3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 28-11-2011 06:23:37

น่ารักสุดขอบโลกไปเลยอ่ะ o13 o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 28-11-2011 06:26:43

พี่โจ้นี่ฮ็อตจริงๆ
น่ารักเสมออ่ะ~
 :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: atommic ที่ 28-11-2011 10:34:54

อ๊างงง  อยากได้แบบพี่เป๊ปบ้างอ่ะ  :oni2: น่ารักกก  ดูแลดี  มีหื่นเล็กๆด้วย  วุ้ยๆ อยากได้ๆ   :m3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: dantonykung ที่ 28-11-2011 20:47:10

น่ารัก มากมาย.....อ่านแล้วรู้สึกดีครับ ขอบคุณมากนะครับ :pig4:

ขอให้รักกันตลอดไปนะครับ :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 28-11-2011 20:58:48

น่ารักมากๆๆอ่ะ หวานได้ตลอด แต่ความหวานก็ยังแพ้คุณชาร์ลอยู่ดี อิอิ :jul3:


จะว่าไปฉากเค้าจูบกันในงานก็ทำเอากรี๊ดลั่นห้องเหมือนกัน   :laugh:

บวก , บวก ค่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 28-11-2011 21:58:09

ขอให้รักกันนานแบบนี้ตลอดไปน่ะ
น่ารักกันจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 28-11-2011 23:02:45

น่ารักอะอยากได้แฟนแบบเป๊บจังคราบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 28-11-2011 23:14:04

หวานกันตลอดดดดด

น่ารักจริงๆๆๆๆ

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 29-11-2011 04:50:57

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นดี
กับความรักของทั้งสอง :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ คิดถึงๆๆๆ
เข้ามารอนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันอาทิตย์ที่เชียงใหม่ UP 27/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-12-2011 22:18:32

ตอนพิเศษ

สวัสดี FC ทุกคนครับ สุขสันต์วันแสนศุกร์(สุข) เพราะสัปดาห์นี้ มีวันหยุดต่อเนื่องตั้ง 3 วันเลยนะครับ วางแผนอย่างไรกันบ้าง ผมกับเจ้าตัวขาวก็มีแผนรองรับแล้วละครับ
           
            ระหว่างที่นั่งพิมพ์อยู่นี่ ตัวขาวนั่งตาใสแวววับอยู่หน้าจอทีวี เพราะอะไรนะหรือครับ ละครโปรดที่เจ้าตัวเค้าชอบ ดึงดูดอยู่หน้าจอทีวีนั่นแหละ แถมก่อนละครมาก็พูดเชิงบังคับว่าให้ไปอัพกระทู้แทนก่อน เพราะเรื่องเล่าตอนปัจจุบันยังเขียนไม่เสร็จ ผมจะอิดออดก็ไม่กล้า ตัวขาวทำหน้าดุๆ ใส่ บอกแล้วไม่ได้เกลียมัว แค่เกรงใจเท่านั้นเอ้งงงงง....งั้นเริ่มเผาตัวขาวกันดีกว่านะครับ

           ตั้งแต่วันจันทร์ จนถึงวันศุกร์ ผมกับตัวขาวก็ยุ่งกับงานมากๆ เลยครับ ทั้งเรื่องโรงงานที่ถูกน้ำท่วม คนงาน ลูกจ้าง แถมพวกงานสาขาต่างจังหวัดอีก บางวันกลับมา ตัวขาวก็นอนก่อนแล้ว บางวันถ้าตัวขาวกลับดึกผมก็นอนก่อน ไม่ค่อยได้มีเวลากุ๊กกิ๊กกันเลยครับ...เศร้าาาาา จนกระทั่งวันนี้ตอนเที่ยง

"ติ๊ดดดดดดดด...ครับที่รัก" ผมกดรับสายตัวขาวในช่วงเที่ยงของวัน
"เป๊บค้าบบบเลิกงานยังอะ"
"หือ..นี่เที่ยงเองนะครับ..จะเลิกงานได้ยังไงละ"
"โหยยยย...ใครเค้าทำงานเต็มวันกันละเป๊บ..อาทิตย์นี้หยุดต่อเนื่องสามวัน..คนเค้าเดินทางกลับต่างจังหวัดหมดแล้ว..เชยจริงๆ ลุ้ง" ตัวขาวแขวะผมซะงั้นอะ
"อ้าวหรือครับ..เป๊บทำงานจนลืมวันไปแล้ว...งั้นขอเคลียร์งานอีกหน่อยจะรีบเลิกนะครับ"
"แหะๆๆ..แซวเล่นนะเป๊บ..จริงๆ โจ้จะถามว่าเย็นนี้อยากทานอะไร เดี๋ยวทำให้กินค้าบ"
"จริงหรือครับ..ไม่ได้กินฝีมือที่รักนานแล้ว...ตามใจที่รักเลยครับ เป๊บทานได้หมดครับ"
"งั้นเย็นนี้เจอกันนะค้าบเป๊บ..เดี๋ยวโจ้ไปตลาดก่อนนะคับ"
"ครับ" เจ้าตัวขาววางสายไป ผมก็นั่งอมยิ้มมีความสุข นานๆ ตัวขาวเค้าจะว่างทำกับข้าวนี่ครับ อารมณ์ดีจน....

"บอส..อารมณ์ดีเรื่องอะไรคะ..ยิ้มแป้นเชียว" เปิ้ลเลขาผมแซวซะงั้น
"ไม่ีอะไรหรอกเปิ้ล...แล้วนี่ไม่กลับต่างจังหวัดหรือ"
"กลับคะบอส...แต่รอเลิกงานแล้วค่อยกลับคะ"
"อืมมม...เปิ้ลไปแจ้งคำสั่งด่วนเป็นการภายใน ใครเคลียร์งานเสร็จกลับบ้านได้โดยไม่ต้องตอกบัตร ผมอนุญาต"
"จริงหรือคะบอส..." เลขผมทำหน้าแปลกใจซะงั้น สงสัยมึนที่นานๆ ผมจะใจดี ฮ่าๆๆ
"เดี๋ยวเปลี่ยนใจนะ ไปแจ้งคำสั่งได้แล้ว"
"คะๆๆ" เลขาผมรีบแจ้นออกไปยังกะถูกหวยซะงั้น

               ผมเคลียร์งานเสร็จก็เป็นเวลาบ่ายสามแล้วละครับ เดินออกมาจากห้องทำงาน พนักงานส่วนใหญ่ก็กำลังจะกลับ ผมเลยสั่งเปิ้ลแจ้งยามดูแลบริษัทให้ดี
               
               การจราจรติดขัดพอสมควรเลยละครับ สงสัยคนส่วนใหญ่เลิกงานเร็วเตรียมตัวจะกลับต่างจังหวัด ไปเยี่ยมพ่อแม่ญาติพี่น้องและก็เที่ยว พี่ปริมก็โทรมาหาผมเรื่องวันอาทิตย์ที่จะพาครอบครัวใหญ่ของเราไปเที่ยวกัน ผมก็โอเคตามนั้นครับ

                ใช้เวลาสักพักผมกลับมาถึงคอนโด โทรไปหาเจ้าตัวขาว
"ค้าบเป๊บ"
"ที่รักอยู่บนห้องหรือยังครับ"
"ค้าบๆๆ..เป๊บไขกุญแจเข้ามาเลยนะค้าบ"
"ครับๆ"
 
                  ผมไขกุญแจเข้าไปในห้อง ได้กลิ่นหอมฉุยเตะจมูก รีบเดินไปยังห้องครัวทันที เห็นหลังเจ้าตัวขาวกำลังดุ๊กดิ๊กทำกับข้าวอยู่ครับ ผมรู้สึกดีจัง..ไม่ว่าเวลาผ่านไปกี่ปีๆ ถ้าตัวขาวเค้าว่าง ก็จะดูแลผมแบบนี้เสมอครับ...รักจังจุ๊บๆ

                 ผมเดินเบาๆ ย่องๆ ไปด้านหลังเจ้าตัวขาว พร้อมกอดจากด้านหลัง ปล้นหอมแก้ม ปล้นจูบ ไปตามประสา

"ทำอะไรให้เป๊บกินครับ" ผมถามไปปล้นหอมแก้มไป
"แหะๆ..ก็มีแกงจืดเต้าหู้หมูสับ....ผัดกระเพราปลาหมึก....ผัดคะน้าน้ำมันหอย...แล้วก็ปลากระพงทอดน้ำปลาค้าบ" ตัวขาวเงยหน้ามาจุ๊บแก้มผมทีนึง พร้อมบอกเมนูยาวรวด
"น่ากินจังเลยครับ...หอมด้วยยยย" ผมพูดไปยังปล้นหอมแก้มไป
"น่ากินเนี่ย..กับข้าวหรือคนทำ" ตัวขาวถาม
"กับข้าวครับ..ส่วนคนทำคืนนี้โดนกินแน่นอน" ผมตอบพร้อมส่งสายตาหื่นๆ ไป
"โป๊กกกก...ทะลึ่งง...ไปนั่งรอห้องรับแขกเลย เสร็จเดี๋ยวเรียกคับ" ตัวขาวเอาทัพพีมาเขกหน้าผากผมซะงั้น ไปรอตรงนู้นก็ได้

               ผมเปลี่ยนชุดลำลองสบายๆ นั่งห้องรับแขกดูทีวีไปเรื่อยๆ กับข้าวเสร็จประมาณหกโมงเย็นครับ
"เป๊บบบบบ...ทานข้าวค้าบบบบ"
"คร้าบบบบบ" ผมเดินไปตามเสียงเรียกอย่างว่าง่าย หิวแล้วนี่น่า แหะๆ

               ข้าวสวยร้อนๆ หอมกรุ่น กับข้าวทั้งสี่อย่างน่ากินมากๆ ฝีมือตัวขาวนี่ถอดแบบคุณแม่กับป้าจันทร์มาจริงๆ เลยนะ
"อะเป๊บ..ตักให้" ตัวขาวตักปลาทอดมาให้ผมครับ
"อะ..ที่รักตักให้" ผมตักกระเพราปลาหมึกให้ตัวขาว
"ที่รัก..อร่อยมากๆ ฝีมือไม่ตกเลยนะครับ"
"อะ..แน่นอนค้าบบบ..บอกแล้วว่าน่ารักแบบมีศักยภาพ" ตัวขาวยิ้มแก้มปริ
"ข้าวสวยหอมและฟูมากๆ เลยที่รัก..ดูแปลกกว่าทุกครั้งเลยนะครับ" ผมสงสัยเพราะมันหอมและฟูจริงๆ
"อ๋อ..โจ้ทำตามสูตรแม่นะ..แม่ว่าใส่นมสดกับมะนาวนิดนึง ข้าวจะหอมและฟูอะคับ"
"อ๋อ..หอมอร่อยจริงๆ ด้วย" ผมทึ่งกับตัวขาวนะ ใครจะรู้ละครับว่าหุงข้าวนี่ยังมีเคล็ดลับ นึกว่ากดสวิทช์แล้วเสร็จนี่ครับ

                เราสองคนก็ทานข้าวไปเรื่อยๆ ผมก็ชวนคุยเรื่องแผนที่จะพาครอบครัวใหญ่ของเราไปเที่ยวกัน ตัวขาวก็เห็นด้วยครับ หลังจากทานข้าวเสร็จ ตัวขาวก็รีบๆ เก็บจานไปล้าง
"เป๊บ..ลงไปดูร้านล่างคอนโด เอาเสื้อผ้าที่รีด เอาขยะไปทิ้ง และซื้อน้ำเต้าหู้มาด้วยนะ"
"คร้าบบบบ" ทำตามอย่างว่าง่าย อย่าได้ขัดใจเชียวครับ แหะๆ

                ผมลงไปตามที่ตัวขาวสั่ง กลับขึ้นมา จานล้างเสร็จเรียบร้อย ผมเอาน้ำเต้าหู้ไปแช่ตู้เย็น มองหาตัวขาวก็ได้ยินเสียงอาบน้ำตั้งแต่หัวค่ำ รู้สึกแปลกใจจังทำไมอาบน้ำเร็ว นั่งคิดไปสักพัก ตัวขาวเดินเปลือยออกมาจากห้องน้ำ โชว์หุ่นขาวๆ ผมละกลืนน้ำลาย (ไม่ได้กุ๊กกิ๊กหลายวันนี่น่า)

"นี่ไม่ต้องมองแบบหื่นๆ เลยนะ ที่โจ้อาบน้ำเร็วเพราะละครจะมาแล้ว" ตัวขาวรู้ทันแขวะผมอีก
"อ๋อ...จริงด้วยครับ" ผมยิ้มแกนไป ไปเรียนวิชาอ่านใจมาป่าวเนี่ย เกือบอดใจลากไปปล้ำไม่ไหว ฮ่าๆๆ

                สองทุ่มนิดๆ ละครโปรดเจ้าตัวขาวมาแล้วครับ ผมก็กลายเป็นก้อนหิน เลิกสนใจผมทันที ตัวขาวดูละครไป ผมก็มานั่งพิมพ์เผาไป ได้ยินเสียงตัวขาวกริ๊ดมาเป็นระยะๆ หล่อง่า หน้าใสง่า ว้ายๆๆ หล่อมากกก ฉากห้องน้ำก็กริ๊ด ณ เดช เปลือยแล้ว ว๊าก อ๊าก ไปตามประสา ผมละเบื่อจริงๆ ครับ หันไปดู ณ เดช เออ หล่อวะ คนห่าอะไรเนี่ย หล่อเทพ พอเข้าโฆษณา

"คลั่งไคล้อยู่ได้ เป๊บว่าไม่เห็นจะหล่อ เป๊บหล่อกว่าอีก"
"แอะ...ลุงแก่แล้ววววว...อยู่ส่วนคนแก่ไปเล้ยยยย" ตัวขาวแขวะว่าผมแก่ เดี๋ยวคืนนี้จะโดนมิใช่น้อย
"ไม่แก่ๆ..หล่อ เซ็กซี่ และมีอะไรดีๆ กว่า ณ เดช อีก..หรือที่รักว่าไม่จริง" ผมพูดทำสายตาสยิวๆ ไป ตัวขาวนั่งหน้าแดง ฮ่าๆๆๆ แกล้งสำเร็จครับ

              ละครกลับมาอีกรอบ ผมก็หันมาพิมพ์เผาตัวขาวต่อ ส่วนเจ้าตัวเค้าก็กริ๊ดกร๊าดกับละครต่อไป จนได้ยินเสียงบ่นว่า พระเอกชั่ว ข่มขืนนางเอกแล้วไม่ยอมรับ โกหก หล่อแล้วชั่ว บ่นยังกะหมีกินผึ้งไปแล้วครับ

              พอเข้าฉากที่พระเอกขอพี่สาวนางเอกแต่งงาน ก็บอกว่า เลวอีก ทำร้ายนางเอก ชั่ว เลว แต่หล่อง่า...หลายอารมณ์มากๆ ผมตามไม่ทันตัวขาวจริงๆ เลยครับ ฮ่าๆๆ

              จนกระทั่งละครจบ ตัวขาวก็บ่นว่าน้อย เสียดาย น่าจะมีเยอะๆ บ่นไปก็เดินต๊อกแต๊กๆ ไปห้องครัว ทานน้ำเต้าหู้ของโปรดเค้าก่อนนอนละครับ สักแป๊บก็เดินมาสวมกอดผม (รีบเปลี่ยนหน้าจอเกือบไม่ทัน ถ้ารู้ว่าผมเผาถึงไหนโดนตีแน่ครับ)

"เป๊บทำอะไรค้าบ"
"อ่านข่าวนะครับที่รัก"
"อ่อค้าบ...งั้นโจ้ไปนอนก่อนนะ..ฝันดีค้าบบบบ" จุ๊บแก้มผมเสร็จก็รีบเิดินไปห้องนอนทันที

              ผมละมองตามรู้อีกละว่า จะรีบๆ หลับเพื่อไม่ให้ผมกุ๊งกิ้ง แบบนี้ยอมไม่ได้ รีบปิดคอม แล้วตามไปดีกว่าาาา ฮ่าๆๆ

              งั้นผมขออนุญาตไปนอนทำกุ๊งกิ๊งก่อนนะครับ   ฝันดีครับทุกคน :bye2: :pig4:

เป๊บ : มานี่เจ้าตัวดี...เป๊บจะทำกุ๊งกิ๊งงงงงงงง :z2:

โจ้ :  ว๊ากกกก...เป๊บ....ทำไมต้องทำสามชามง่าาาาาาา  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 02-12-2011 23:30:59

กุ๊งกิ๊งรสแซบ เสิร์ฟก่อนอน สามชามจะอิ่มเหรอ  :laugh:

บวก , บวก จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 03-12-2011 03:28:33

 :o8:
 :z1:ได้กินกุ้งกิ้งสามชามหรือเปล่า อร่อยล่ะซิ   :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 03-12-2011 06:22:33

โจ้คะตั้งแต่ละครเรื่องนี้มา ลืมแฟนคลับไปเลยนะ
ไม่มาทักทายกันเลย น้อยใจนะเนี๊ย :sad4:
แต่ก็เห็นด้วยอย่างมากเลยที่พระเอกหล่อมากๆๆ
แต่คิดว่าน่าจะน้อยกว่าเป๊บอยู่แล้วละ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: atommic ที่ 03-12-2011 11:00:01

เห็นด้วยที่เป็ปบอกว่ามีดีกว่า ณ เดช นะ  :m25: :haun4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 03-12-2011 11:46:21

นั่นสิคะ ปล่อยเป๊บ เป็นคนเล่าแทนหลายรอบแล้วนะ
เราก็คิดถึงโจ้บ้างอะไรบ้างอ๊ะ แต่ยังไงก็รักทั้งคู่นะ
อย่าเพิ่งน้อยใจ อิอิ ณเดชก็ทำเพื่อนเราบ้าไปแล้ว
เหมือนกัน เพราะฉะนั้น พอจะเข้าใจค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 03-12-2011 12:02:51

พี่โจ้มาเล่าเองบ้างก็ดีนะพี่

แบบว่าคิดถึงบ้างไรบ้างอ่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 03-12-2011 14:53:27

น่ารักอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-12-2011 18:38:12

สวัสดีค้าบบบ Fc ที่น่ารักทุกคนค้าบบ ขอโทษมากๆ ที่ห่างหายไปนาน เพราะยุ่งกับเรื่องงานหลังน้ำท่วมนี่แหละคับ แต่ก็ส่งเป๊บมาลงตอนพิเศษแทน คงพอแก้ขัดได้น้าาา

ตอบตอนพิเศษ 2

malula :  :o8: :o8:

pinkky_kiku : แอะ..รุกไม่ไหวอะค้าบบ ของเค้าแรงจริงๆ  :-[

Sabaijai : แอะ มันน่ารักเองค้าบบบ  :o8:

bud-sob : แอะ อย่าอิจฉาเลยน้า มามะจุ๊บๆ ทีนึง

POPEA : ฮ่าๆๆๆ ทั้งคืนเลยละค้าบบ

 tawan : ตอนพิเศษจะมาบ่อยๆ เพื่อแก้ขัดค้าบบบ  :mc4:

anukul : ไม่ขึ้นหรอกค้าบบบ อวยพรขอให้เจอคนดีๆ สาธุๆ  :call:

kingkakingka : ใช่ค้าบบบ ไม่ยอมก็หื่นใส่จนต้องยอม  :monkeysad:

ao16 :  :pig4: :pig4:

ตอบตอนพิเศษ 3

bud-sob : ขอบคุณค้าบบบบ

ปาย : ขอบคุณค้าบบ ขออวยพรให้เจอค้าบบ  :call:

anukul :  :3123: :3123:

Sabaijai :  :กอด1: :กอด1:

 naiyana : ขอบคุณค้าบบบบ

atommic : ฮ่าๆๆ จริงหรือคับบ ติดเรื่องนี้มากๆ เลยอะ ส่วนเป๊บเค้าน่ารักทุกวันอยู่แล้วคับบบ  :L1:

tawan : ใช่้ค้าบบบ หื่นตลอดเลยอะ

aofaof : ใช่ค้าบบบ ขู่แล้วทำตามก็ยังจับกดอะ  :o8:

POPEA : เต็มๆ เลยค้าบบบ  :m15:

ChiOln : ฮ่าๆๆ เลขสามกันแล้วคับบบ แต่หน้ายัง 18 น้า คิคิ  o13

bbyuqin : ฮ่าๆๆ ณ เดช หล่อจริงๆอะคับบบ อยากจับกินสดเลยง่าาา ว๊ากกก เขินนน  :o8: :-[

หมูกระต่าย : ใช่ค้าบบบ เอาสองคนเลย โป๊บก็หล่ออะ อิอิ

 8X : ทันค้าบพี่ ไปเร่งกัปตันให้รีบบินๆ ฮ่าๆๆ ถึงคอนโดก็ทันพอดีค้าบบบ

ตอบตอนพิเศษ 4

malula : ฮ่าๆๆ แอะ ว่าแต่จะเอาส่วนไหนไปโคลนนิ่งง่า  :o8:

Sabaijai : อ่านประโยคนี้แล้ว น้ำตาซึมด้วยค้าบบบ รักเป๊บน้าจุ๊บๆ  :L1:

naiyana :  :pig4: :pig4:

หมูกระต่าย : ฮ่าๆๆ ขอบคุณค้าบบบ

POPEA : ขอบคุณค้าบบบ ฮอทๆๆ แฮ่ๆๆ  :m31:

atommic : อยากได้เอาไปโคลนนิ่งเลยค้าบบ แต่หื่นนี่รับไม่ไหวแน่ง่า ฮ่าๆๆๆ

dantonykung : ขอบคุณค้าบบบบ

bbyuqin : ใช่ค้าบบบ หวานมาก อยากกิน ณ เดชชชชช คิคิ

bud-sob : ขอบคุณค้าบบบบ

anukul : แอะ ให้ยืมสองวันค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ   :laugh:

tawan : ขอบคุณค้าบบบบ

naiyana : ขอบคุณค้าบบบ จุ๊บๆๆ

ตอบตอนพิเศษ 5

bbyuqin : ฮ่าๆๆๆ ขำกับสำนวนกุ๊งกิ๊งเป๊บอะครับ สามชามอิ่มหนักกกกค้าบบบ  :-[

Sabaijai : เขินนนนนนนน  :o8: :-[

naiyana : ขอโทษที่หายไปนานค้าบบบ กลับมาทักทายแล้วละน้าาา อิอิ ณ เดช หล่อเหมือนเป๊บตอนที่เจอกันครั้งแรกอะคับบบ แต่ตอนนั้นเป๊บมีน้ำมีเนื้อมากกว่า เขินอะ  :o8:

atommic : อะไรดีกว่าง่าาาา  :o8:

pinkky_kiku : กลับมาแล้วค้าบบบ อิอิ

หมูกระต่าย : คร้าบบบ จุ๊บๆๆ กอดๆๆ

anukul : ขอบคุณค้าบบบบ  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: Mekaming ที่ 05-12-2011 19:52:39

อ่านไปเขินไปอุปสรรคชีวิตสุดยอดจริงๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 05-12-2011 20:36:19

หวานกันจริงจริ๊งคู่นี้ มาต่อเร็วๆ น๊ารออยู่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันแสนศุกร์(สุข) UP 2/12/54
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 05-12-2011 22:57:19

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า งดอัพชั่วคราวครับ
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 11-12-2011 16:22:39

งดอัพชั่วคราวหรอ ?
ยังไงก็รอมาต่อนะ
 :z10:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า งดอัพชั่วคราวครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 11-12-2011 16:37:23

งดอัพชั่วคราว....แค่ไหนน้า  :L2:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า งดอัพชั่วคราวครับ
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 11-12-2011 23:29:18

น่าจะยุ่งหลังน้ำท่วม
รอได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า งดอัพชั่วคราวครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 11-12-2011 23:58:09

อย่างดนานนะ เค้าคิดถึงอ๊ะๆๆ นี่เข้ามาดูทุกวันเลยว่าอัพรึเปล่า นะๆๆๆ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-12-2011 11:24:10

สวัสดีคร้าบบทุกคน ขอโทษที่หายไปนานนะครับ พอดีเกิดเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย ทั้งเรื่องงานหลังน้ำท่วมแล้วก็เรื่องส่วนตัวครับ บวกกับไม่สบายเป็นหูอักเสบ ต้องไปนอนให้หมอเจาะหู ทรมานมากมายครับ แต่ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว อาจจะอัพช้าบ้าง แต่ก็จะพยายามมาบ่อยๆ นะครับ


Chapter34 คนแปลกหน้าที่ร้อนแรง อานุภาพของปลาหมึก
   หลังจากงานเลี้ยงที่บ้านเป๊บเสร็จสิ้นไปไม่นาน ก็เข้าสู่ช่วงของการเปิดภาคเรียนที่ 2 แล้วละครับ สำหรับเทอมนี้การเรียนค่อนข้างยากกว่าเดิม เนื่องจากนักศึกษาแต่ละคนรวมถึงผมกับเป๊บจะต้องเลือกสาขาวิชาเอก แปลง่ายๆ ก็คือ สาขาที่เชี่ยวชาญนะแหละครับ
“เป๊บคับ...เป๊บจะเลือกเรียนสาขาอะไรอะ” ผมถามเป๊บขึ้นมาระหว่างที่นั่งเจ้าสีหมอกของเป๊บไปมหาวิทยาลัย
“เป๊บยังไม่ได้ตัดสินใจเลยครับ..แล้วที่รักละจะเลือกสาขาอะไร”
“เหมือนกันเลยเป๊บ งั้นเดี๋ยวเอาไว้กลางๆ เทอมค่อยดูสถานการณ์อีกทีละกันนะคับ” ผมตอบเป๊บไปเพราะไม่รู้จริงๆ
“ครับ...” เป๊บหันมายิ้มหล่อๆ ให้ทีนึง แล้วหันไปมองถนนเบื้องหน้าครับ
   เราสองคนใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงมหาวิทยาลัย ขึ้นไปจอดรถชั้นเดิม เดินไปล๊อบบี้ตึกเรียน ก็เจอเพื่อนๆ นั่งจับกลุ่มเม้าๆ กันครับ
“รากกกกกกก....ทางนี้ๆ วู้ววววว” ฉัตรตะโกนเรียกพร้อมกวักมือ
“มากันนานยัง” ผมเอ่ยถามเพื่อนๆ ไปครับ
“สักครึ่งชั่วโมงค่าคุณขา” ทรายตอบยิ้มกว้าง
   ไม่ทันจะเอ่ยถามอะไรต่อ ก็มีเพื่อนๆ ในรุ่นเดียวกันเดินเข้ามาทักทายผมเต็มเลยครับ
“เฮ้ยโจ้..ช่วงปิดเทอมได้ข่าวว่าเจออุบัติเหตุหนักหรือวะ” อ๊อดถามขึ้นมาครับ
“เออวะ...เต็มๆ เลย แต่ก็รอดมาได้แหละ” ผมตอบยิ้มๆ ไป
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นละโจ้” ขวัญถามต่ออีก
   ผมก็เล่าสรุปคร่าวๆ ให้ฟัง ว่ามันเกิดขึ้น ยังไง อย่างไร แต่ก็ไม่ได้เล่าพาดพิงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างสองครอบครัวรวมถึงเรื่องคุณยายครับ เพราะผมคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องให้ใครรู้เรื่องส่วนตัว
“สุดยอดวะเมิง...อึดโคตร นี่ถ้ากรูโดนบ้างน่าจะตายคาที่” เอกแซวขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ ได้เป็นอย่างดีครับ
   หลังจากทักทายกันเสร็จเรียบร้อย ผม เป๊บ และเพื่อนๆ ทั้งหมดก็เดินขึ้นห้อง 901 เพื่อเรียนวิชาแรกของเทอมนี้ นั่นก็คือ วิชา Modern Organization Theory ระหว่างนั่ง Lecture ผมเครียดพอสมควร เนื่องจากอาจารย์สอนเป็นภาษาอังกฤษพร้อมสั่งงานเยอะ แถมเนื้อหาวิชาก็ยากด้วยอะครับ หันไปมองเป๊บก็หน้าขมวดคิ้วไม่แพ้กันเลยนะเนี่ย
   เลิกเรียนเสร็จปุ๊บ ผม เป๊บ และแก้งค์เพื่อนๆ ก็ลงไปทานข้าวที่ห้องอาหารอาคารจอดรถ เพราะในช่วงบ่ายนัดกันหาข้อมูลรายงานที่ห้องสมุดครับ
   ทานข้าวเสร็จก็เดินกลับมาที่ตึกเรียน เดินขึ้นชั้นสองไปห้องสมุด จังหวะเดียวกับที่ เป๊บและเบิดลืมบัตรนักศึกษาไว้ในรถ ผม ฉัตร โอ๊ต ทราย เลยรอทั้งสองคนที่หน้าห้องสมุดครับ
“สวัสดีครับ คนน่ารัก ไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ” ผมได้ยินเสียงทักทาย แต่ไม่ได้สนใจมากนักครับ เพราะนึกว่าคงทักฉัตรหรือทรายมากกว่า
“ชื่อฉัตรคะ ชื่อทรายคะ” ผมหันไปดูก็เห็นฉัตรกับทรายตอบแบบยิ้มกว้าง
“อ๋อ...ครับ แต่จริงๆ อยากรู้จักชื่อคนนี้มากกว่า” หนุ่มนิรนามคนนั้นก็ชี้นิ้วมาที่ผมซึ่งยืนทำหน้าประหลาดใจอยู่
“เอ่อ หมายถึงผมหรือครับ” ผมเอามือชี้นิ้วตัวเอง ทำหน้างงๆ ใส่
“ใช่ครับ...ผมชื่อ เจส คณะ HRD ไม่ทราบว่า ชื่ออะไร เรียนคณะไหนครับ” ชายหนุ่มที่ชื่อเจสแนะนำตัวเสร็จสรรพ ยิ้มหล่อถามผม
   เจส หนุ่มรูปหล่อจาก HRD (การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์) จัดได้ว่าหน้าตาหล่อมากเลยละครับ ขาวๆ ตี๋ๆ แต่ตาไม่ตี่นะ ดวงตาสีดำขลับ สูงประมาณ 180 หุ่นดี ดูดี (แต่หล่อน้อยกว่าเป๊บ...แบร่ๆๆ ฮิฮิ) และที่สำคัญไว้ผมยาวประมาณกลางหลัง และย้อมสีน้ำตาลปลายเส้นผมอะครับ( คงพอนึกภาพออกนะครับ) ในเวลาต่อมาผมกับเพื่อนๆ เลยเรียก เจสว่า กระรอก (เพราะทรงผมย้อมสีเหมือนหางกระรอกอะ ฮ่าๆๆๆ)
“อ๋อ..เอ่อ..ชื่อโจ้ ครับ MBA ครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักคนน่ารักนะครับ โจ้” ส่งสายตาหวานเชื่อม มะเลื่อมๆ มาตลอด ออกตัวแรงจริง”
“ขอเบอร์ได้มั้ยครับ จะได้โทรไปคุย”
“เอ่อ...คือ....” ผมอึกอักไม่กล้าให้ครับ
“ต้ายยยยยตายยยยย...คงไม่ได้หรอกค่าคุณขา...สามีเค้าหวงค่า” ทรายแหกปากขึ้นมา เจสชักสีหน้าเล็กน้อย
“มีแฟนแล้วหรือครับ...ว้าเสียดายจัง” เจสตอบยิ้มๆ
“แต่คงไม่เป็นไรมั้งครับ...โทรไปคุยกับโจ้ไม่ได้คุยกับแฟนโจ้นี่น่า...ตกลงเบอร์อะไรหรือครับ” เจสยังตื้อพร้อมกดมือถือทำท่าจะบันทึกเบอร์ผมจริงๆ นะแหละ
“ไม่สะดวกมั้งครับ...เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงสามนาที..ผมไม่ให้ครับ” ผมตอบไปตรงๆ ทรายกับฉัตรทำหน้าตาแบบสะใจนิดๆ
“งั้นไม่เป็นไรครับ...เอาไว้ค่อยคุยกันที่มหาลัยก็ได้..ขอตัวนะครับ” เจสอึ้งเล็กน้อย..แต่ก็เดินหลีกไปครับ
   ผมละงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คือ ไม่ค่อยชินกับการที่มีใครออกตัวแรงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากครับ
“อีห่านี่..เมิงไปแขวะมันทำไม ดูซิอีโจ้อดมีผัวน้อยเลย” ฉัตรจิกทรายครับ
“ก็หมั่นไส้มันนี่หว่า...คนสวยๆ แบบเมิงกะกรูเนี่ยยืนเด่นเป็นสง่ายิ่งกว่าเทพีเสรีภาพ มันเสือกไปถามอีโจ้ กรูเลยแขวะมัน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ผม ฉัตร โอ๊ต ฮาครืน
“แล้วอีนี่ก็ดันเกิดมาสดใส่น่ารัก ทำให้กรูหมองหมด มานี่อีโจ้ ขอกรูจับตบ” ทรายหันมาจิกผมพร้อมแกล้งทำท่าจะตบ ผมก็วิ่งหนีไป ขำไป รอบๆ หน้าทางเข้าห้องสมุดครับ
   เป๊บกับเบิดมาถึงพวกเราก็เข้าไปในห้องสมุดเพื่อค้นข้อมูลในการทำรายงาน ค้นข้อมูลไปเรื่อยๆ เป๊บก็มาแกล้งด้วยการ ปล้นหอมแก้ม ปล้นกอด ปล้นจูบ(ตอนเพื่อนๆ เผลอ)  ป้วนเปี้ยนรอบๆ ตัวผมนี่ละครับ ผมก็รำคาญทุบเป๊บไปหลายทีเหมือนกัน แต่ไม่สำนึกนะครับ ยังมาป้วนเปี้ยนเหมือนเดิม
   กว่างานจะเสร็จก็ปาเข้าไปห้าโมงเย็น เดินลงมาจากห้องสมุดฉัตรก็ชวนพวกเราไปทานข้าวกันนะครับ
“เฮ้ย..ก่อนกลับบ้านไปแดกข้าวกันก่อนมะ” ฉัตรถามขึ้นมา
“เออดี..แดกแก้เครียด กินที่ไหนวะฉัตร” เบิดถามกลับ
“เออที่ไหนดี” ฉัตรทำท่าครุ่นคิด
“สนใจไปกินร้านเม้งปูดองมั้ย เคยไปกินอร่อยดีนะ ปากซอยเสรีไทย 27” โอ๊ตแนะนำครับ
“ดีมากเพื่อนเลิฟฟฟฟฟ เราไปถล่มกันที่ร้านนั้น สมแล้วที่เมิงเป็นผัวทราย ดีมากๆ” เบิดแซว จนพวกเราโห่หิ้ววว แซวกัน ทรายทุบเบิดหลายทีเลยละครับ สงสัยเพราะเขินหน้าแดง
   เพื่อความสะดวกรวดเร็วในการเดินทาง พวกเราเอารถไปสองคันครับ ผมไปกับเป๊บ ส่วนสี่คนนั้นไปรถฉัตร การจราจรหน้ามหาวิทยาลัยในช่วงเย็น ติดหนักพอสมควรเลยละครับ กว่าจะ U tern กลับรถได้ใช้เวลาร่วมๆ ครึ่งชั่วโมง ไปถึงร้านประมาณทุ่มกว่าครับ
“รับอะไรดีครับ” คุณลุงเจ้าของร้านถามยิ้มแย้ม บริการดีครับ ฮิฮิ
“เอายำปูดอง ผักบุ้งไฟแดง ปลาหมึกผัดไข่เค็ม ผัดกระเพรา ผัดพริก เป็ดตุ๋น ต้มยำกุ้ง ฯลฯ” โอ๊ตสั่งยาวรวด (เม้งปูดอง เป็นร้านขาประจำผมกับเป๊บครับ ปัจจุบันนี้ถ้าว่างก็ยังแวะไปหม่ำๆ เลยจำเมนูได้ขึ้นใจเลยละครับ)
“โห อีโอ๊ต เมิงสั่งมาแก้บนเจ้าที่เจ้าทางหรือไงวะ” ฉัตรแขวะ
“สั่งให้ทรายด้วยไง” โอ๊ตตอบยิ้มๆ ฮิ้วววววว พวกเราแซวตามเคย
“โอ๊ตเมิงสั่งให้ทรายขนาดนี้ แล้วเจ๊แกกลายร่างเป็นถัง เมิงจะหนาววว” เบิดจิก
“ต้ายยยยตายยอีเบิดดด ระดับชั้นไม่มีทางยะ สวยตลอดกาลลลล”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ขำกันทั้งโต๊ะครับ
   ร้านนี้ทำกับข้าวเร็วมากครับ คนเยอะก็ทำเร็วนะ ผัดโครมๆๆๆ ไม่นานนักทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหาร ผมกับเป๊บผลัดกันตักให้ ท่ามกลางเสียงค่อนขอดของเพื่อนๆ ฮิฮิ ของเด็ดที่ผมกับเป๊บ ชอบมากคือ ปลาหมึกผัดไข่เค็ม ลองไปทานนะครับ เด็ดจริงๆ
“กรูมีเรื่องอยากถามอะ” ผมเอ่ยขึ้นมา เพื่อนๆมองมาที่ผมเป็นตาเดียวกัน เพราะปกติผมไม่ค่อยสงสัยอะไรครับ
“เรื่องไรดอก” ฉัตรถามผม
“กรูอยากรู้ว่า โอ๊ตกับทราย ตกลง จึ๋งๆๆๆ( ผมทำมือประมาณว่าเป็นแฟนกันหรือยังประมาณนี้อะครับ)
“อ๋อ...คือโจ้เค้าอยากรู้ว่าทรายกับโอ๊ตสะบึ้มกันหรือยัง” เป๊บถามแทนผมซะงั้น โดนผมทุบไปหลายปึ๊ก ทะลึ่งงงง
“ฮ่าๆๆๆๆ...เอ้าอีทรายตอบ” ฉัตรหันไปถามทราย
   โอ๊ตกับทรายมองหน้ากันด้วยอาการเขินๆ
“ก็....คบกันอยู่นะแหละเมิง” โอ๊ตตอบแบบเขินๆ ครับ เวลาโอ๊ตเขินนี่น่ารักดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ
“ตอบไม่ตรงประเด็นเลยอีโอ๊ต อีโจ้มันสงสัยว่า ขย่มกันหรือยัง” ฉัตรย้ำ
“อีห่านี่..เมิงไม่เอากล้องไปตั้งที่คอนโดกรูเลยละ อีแหก” ทรายแขวะฉัตรครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ฮากันทั้งโต๊ะ
   คุยกันแค่นี้ผมก็รู้คำตอบแล้วละครับ ไม่ถามเซ้าซี้อะไรต่อไปอีก ก็ลงมือกินต่อ คุยกันไปเรื่อยๆ จนอาหารหมด คิดเงินเรียบร้อย ก็แยกกันหน้าร้าน ผมกลับบ้านกับเป๊บ ส่วนฉัตรไปส่งเพื่อนๆ ที่อาคารจอดรถในมหาวิทยาลัยครับ
“ที่รักร้านนี้อร่อยเนอะ วันหลังเรามาทานกันอีกนะครับ” เป๊บชวนผมคุยระหว่างนั่งสีหมอกกลับบ้าน
“ใช่อะเป๊บ..ชอบปลาหมึกผัดไข่เค็มอะ”
“เหมือนกันเลยที่รัก..นี่เป๊บกินไปเยอะต้องแย่แน่ๆ เลยอะ”
“หือ..อะไรแย่อะเป๊บ” ผมตกใจนิดๆ หันไปมองเป๊บ
“กินปลาหมึกมาก ทำให้กระตุ้นอารมณ์เพศไง คืนนี้ต้องแย่แน่ๆ เลยอะ” เป๊บหันมาทำสายตาหื่นๆ ใส่
“พลั๊กๆๆ” ผมทุบต้นแขนเป๊บครับ
“โอ๊ยยยย...ที่รักเป๊บเจ็บนะ กำลังขับรถถ้าคว่ำทำไงเนี่ย” ทำมาตอบเสียงจริงจัง แต่หน้าตานี่น่าทุบอีกสักสองที ทะลึ่งนัก

   ไม่นานนักเจ้าสีหมอกก็พาเราสองคนมาถึงบ้านเป๊บครับ ด้วยความเหนื่อยล้ากับการเรียนตลอดทั้งวัน ผมกับเป๊บก็เดินขึ้นห้องเพื่อพักผ่อนทันที เข้าห้องปุ๊บก็เปลี่ยนผ้าอาบน้ำ กำลังจะเข้าห้องน้ำ เป๊บก็แทรกตัวเข้ามา
“ว๊ากกก..อะไรอะเป๊บ จะอาบน้ำ..ชิ่วๆๆ” ผมโวยวายพร้อมไล่เป๊บออกไป

   เป๊บไม่ตอบอะไรเลยครับ นอกจากเอาปากประกบจูบผม เคลิ้มตาม 1 รอบใหญ่เต็มๆ หลังจากเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะ ก็มานอนกอดกันบนเตียงละครับ
“ฟอดดด....รักโจ้นะครับ” เป๊บหอมแก้มพร้อมบอกรักผม
“ค้าบบบ...” ผมไม่ตอบอะไรมากเพราะเพลียจริงๆ
“เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะที่รัก พักผ่อนๆ ครับ”
“ก็รู้ทั้งรู้ว่าเหนื่อยมาทั้งวัน ยังจะทำแบบนั้นอีก” ผมบ่นๆ
“ก็ปลาหมึกออกฤทธิ์นี่น่า...ฮ่าๆๆ” นั่นไปโทษปลาหมึกอีก
“ออกฤทธิ์กะเป๊บคนเดียวนะแหละคนอื่นเค้ากินกันไม่เห็นจะเป็นอะไร”
“แล้วโจ้รู้ได้ยังไงว่าไม่มีอะไรครับ...ป่านนี้โอ๊ตกับทรายมันอาจจะ....”เป๊บพูดพร้อมทำหน้าหื่นๆ
“มีตาทิพย์หรือไงถึงได้รู้ขนาดนั้นอะ..หื่นได้ตลอด..ชิ...นอนดีกว่า..ฝันดีเป๊บ..จุ๊บ”
“ฝันดีครับที่รัก...จุ๊บบบบ”
   
เป๊บ : หลับสบายตลอดคืน เพราะปลาหมึกกกกกกก  :z2:
โจ้ : เฮ้ออออออออ  :z3:


ต่อตอนหน้าครับบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 12-12-2011 12:29:40

เป๊บน่าจะสงสารโจ้บ้างน๊าาา เด๋วช้ำในหมด ตลอดๆอ๊าาา ได้กำไรทุกทีเรยเน๊อะ
แต่ว่าเด๋วเป๊บรู้เรื่องผู้ชายมาจีบโจ้จะไม่แย่หรอนี่ ยิ่งขี้หึงตลอดๆอยู่อ๊ะะะ :เฮ้อ:
คิดถึงนะค๊าา มาต่ออีกน๊าเราจะรอจ้า  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 12-12-2011 12:37:32

ถ้าคนไม่มีคู่ กินแล้วมิต้องตะกายฝาแกรกๆๆ เหรอจ้ะ :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 12-12-2011 13:24:27

ซวยแล้วกินหมึกไป2ตัว พี่โจ้ช่วยด้วย :z6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 12-12-2011 14:36:54

ปลาหมึก... กระตุ้นอารมณ์ทางเพศหรอเนี่ย55.
 :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 13-12-2011 11:23:07

ปลาหมึกกลายเป็นเครื่องมือของเป๊บไปแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-12-2011 20:41:14

เค้าก็กินปลาหมึกตลอดไม่เห็นมีผลอะไรเลย เป๊บมั่วแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 13-12-2011 21:39:01

อยากกินปลาหมึกบ้างจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 05-01-2012 18:43:26

รออยู่นะครับ  เป็นกำลังใจให้นะครับ  อย่าทิ้งเราไปนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 34 การจู่โจมของคนแปลกหน้า อานุภาพปลาหมึก UP12/12/11
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 16-01-2012 17:49:59

รออยู่นะครับ หรือว่าใจร้ายทิ้งเราไปแล้ว อืมมมมๆไม่ยอมนะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะคราบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 19-01-2012 19:32:10

สวัสดีครับทุกท่าน ขอโทษมากๆ ครับที่หายไปนาน เนื่องจากต้องจัดการงานทั้งหมดหลังน้ำท่วมครับ รวมถึงเรื่องเครียดหลายๆ เรื่อง เลยไม่ค่อยได้เข้ามาอัพ สำหรับตอนนี้ใช้เวลาเขียนนานมากครับเพราะต้องไปดูไดอารี่แถมพอจะเริ่มเขียนก็เหนื่อยบ้าง นอนบ้าง ไม่ว่างบ้าง สะสมไปมาจนจบตอนเลยนำมาลง หวังว่ายังคงเป็นกำลังใจและไม่ทิ้งกันไปนะครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยคร้าบบบบ  :pig4:

pinkky_kiku : นั่นซิคับ เป๊บไม่ถนอมเล้ยยยย จัดหนักตลอด ส่วนเรื่องหึงมีแน่นอนครับ อิอิ

yeyong : ฮ่าๆๆๆ ตะกายฝาเลยหรือครับพี่ อันนี้ไม่ทราบจริงๆ คร้าบบบ

หมูกระต่าย : โห สองตัว...สองรอบ...คืนนั้นเป๊บกินไป....โอยยยหลายรอบบบ แว๊กๆๆ

POPEA : ฮ่าๆๆ คงจะกระตุ้นเฉพาะเป๊บละค้าบ คนอื่นกินกันไม่เห็นเป็นไร

Sabaijai : นั่นซิค้าบบ อ้างตลอดอะ

malula : ออกฤทธิ์เฉพาะเป๊บคนเดียวเลยอะค้าบบบบ

anukul : ฮ่าๆๆ กินหลายๆ ตัวเลยค้าบบบ มาแล้วค้าบไม่ทิ้งไปไหน ขอบคุณมากค้าบบที่ติดตามสม่ำเสมออออ

ขอบคุณคร้าบบบบ  :pig4: :pig4:


Chapter 35 อัมพวา

   เปิดเทอมได้สักระยะ ผมกับเป๊บก็วุ่นวายกับการเรียนมากครับ เนื่องด้วยเป็นวิชาที่ยากพอสมควร บางครั้งต้องอ่านหนังสือ Text ที่เป็นภาษาอังกฤษ พวกหนังสือ Text เป๊บอ่านได้สบายมาก ก็แน่นอนนี่น่า เป็นลูกครึ่งภาษามันก็ต้องดีกว่าผมอยู่แล้วอะ ฉัตรมันก็คล่อง ทรายมันก็พอไปได้ ส่วนเบิดมึนพอๆ กับผม ดังนั้นเวลาเข้ากลุ่มติวกันทีไร ก็ต้องนั่งฟังพวกเก่งๆ ทุกทีไป
“เออนั่นแหละ..ถ้าการบริหารงานภายในองค์การเหมือนกับองค์การที่ไม่มีชีวิต แสดงว่ามันไม่มีปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม..เข้าใจปะ” ฉัตรมันอธิบายขึ้นมา
“อ้าวแล้วถ้ามันไม่สัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม มันจะบริหารงานกันยังไงวะ” โอ๊ตถาม
“มันก็บริหารงานไม่ได้ไงเมิง คือก็ต้องยอมรับตามสภาพไป ออกแนวๆ ระบบราชการไงที่ทำงานเช้าชามเย็นชาม ไม่ได้สนใจแม่งว่าโลกจะเปลี่ยนยังไง” ฉัตรร่ายยาว
“อ้าวแล้วไอ้สภาพแวดล้อมมันมีอะไรมั่งอะ” ผมสงสัยก็ถามขึ้นมาบ้าง
“เท่าที่ดูจาก Text มันมี Political Economic Social and Technology เป๊บว่าถ้าให้จำง่าย เราก็เอาตัวย่อของคำเต็มแต่ละตัวและท่องไปว่า PEST Model Analysis จะจำง่ายกว่า” โห ผมละอึ้ง เป๊บเก่งอะ
“เจ๋งมากไอ้เป๊บ เก่งวะเมิง กรูได้แนวเขียนละ PEST Model โว้ย” เบิดจดยิกๆ เลยครับ
   เหนื่อยนะเนี่ยการเรียนที่เข้มข้น แต่ผมก็ตั้งใจและยอมรับครับ หลังจากติวหนังสือเสร็จ พวกเราทั้ง 6 คนก็วางแผนหาข้าวเย็นกินกัน
“พอๆ ติวแค่นี้เหอะ กรูหิวละ หาไรแดกดีกว่า” ฉัตรแหกปากขึ้นมาครับ
“แดกไรอีหีบ” ทรายถาม
“ไม่รู้วะ...แดกไรดี...เบิดเมิงว่าไง”
“นานๆ ทีไปฟูจิมะ”
“ดีๆๆ อยากกินพิซซ่าญี่ปุ่น” ผมทำท่าแลบลิ้นออกมา น้ำลายไหลอะ
“ฮ่าๆๆๆ ดูอีโจ้มันทำหน้า...น่ารักซะ..ใช่มั้ยวะเป๊บ” ฉัตรแซว
“นี่แหละที่กรูรักโจ้ไง” เป๊บหันมาสบตาหวานๆ อะฮ่า ผมเขินเหมือนเดิม
“พอๆๆ อย่าหวานมาก กรูจะอ๊วกกกก” ฉัตรแซว
“ฮ่าๆๆๆๆ” เพื่อนๆ ขำกันครืนเลยครับ
   ซิ่งรถขึ้นทางยกระดับหน้ามหาวิทยาลัย เลี้ยวซ้ายเข้าเดอะมอลล์บางกะปิ หลังจากจอดรถเสร็จสรรพ ผมกับเป๊บก็เดินไปร้านฟูจิ ส่วนเพื่อนๆ อีก 4 คน โทรมาบอกว่าเข้าไปรอแล้วครับ
   สั่งอาหารไปเยอะมาก ผมก็จำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ของโปรดที่พลาดไม่ได้คือ ข้าวหน้าหมูทอด กับ พิซซ่าญี่ปุ่น นั่งกินไปคุยเล่นไป มือถือก็ดังขึ้นครับ
“ฮัลโหล สวัสดีครับ” ทักไปเพราะเบอร์ไม่คุ้นเอาซะเลย
“จำได้มั้ยครับว่าใคร” ปลายสายถามมา
“เอ่อ...ใครอะครับ..ไม่คุ้นเสียง..จำไม่ได้ครับ” ผมละงง ใครหว่า
“ว้า..น่าน้อยใจจัง..จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร..ว่าแต่อย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวอ้วนแล้วจะไม่น่ารัก”
“หา....รู้ได้ไงว่ากำลังกินอะ”
“ฮ่าๆๆ..ลองลุกขึ้นแล้วหันมาทางขวาซิ”
   ผมลุกขึ้นตามที่บอกแล้วหันไปทางขวา ก็พบกับ เจส กำลังยืนโบกมืออยู่
“มีอะไรหรือเมิง” ฉัตรถาม
“ปะ...เปล่า...เหมือนเห็นคนรู้จักเดินผ่านหน้าร้าน เลยลุกขึ้นดู” ผมตอบปฏิเสธพัลวันเลยครับ กลัวเป๊บรู้...เพราะถ้ารู้ผมจะเจ็บตัวอีกอะ
“เออๆ งั้นแดกต่อเหอะ”
   ระหว่างกินข้าวก็เฮฮากันไปเรื่อยครับ สำหรับผมเองในใจก็ฮาไม่ค่อยออกเท่าไหร่ ตกใจที่ เจส มันเล่นทำแบบนี้ อีกอย่างตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระไม่เล่าเป๊บ แล้วนี่ถ้าเป๊บรู้ทีหลังจะทำยังไงเนี่ย
“เออช่วงสัปดาห์สุดท้ายของปลายเดือนก่อนหยุดปีใหม่ กรูได้ยินเจ้าหน้าที่เค้าเปรยๆ กันว่า มหาลัยจะหยุดวะ” ฉัตรพูดขึ้นมา
“เฮ้ยจริงหรือวะเมิง..แบบนั้นก็แรดได้เต็มที่ละซิ” ทรายทำหน้าตาร่าเริง
“เค้าว่ากันอย่างนั้นนะ...ถ้าปิดจริงพวกเราไปเที่ยวที่ไหนดีวะ..เอาไม่ไกลเพราะช่วงปีใหม่กรูจะไปหาพ่อที่เมกา” พ่อฉัตรทำธุรกิจที่อเมริกาครับ
“อืม.....ไม่ไกลหรือ...วันก่อนกรูดูทีวี..ตลาดอัมพวาน่าสนนะ” เบิดเสนอความคิดเห็นครับ
“เออดีวะ...เห็นโจ้เคยบ่นๆ ว่าอยากไป..กรูว่าน่าสนไปที่นั่นเหอะ...ใช่มั้ยที่รัก” เป๊บเห็นด้วยพร้อมกับหันมาพยักหน้ากับผมครับ
“ได้หมดอะเป๊บ...ตามใจเพื่อนๆ ค้าบ” ผมยิ้มตอบไป
“โอเค แผนคร่าวๆ ก็ไปอัมพวาโลด” ฉัตรสรุปความเรียบร้อย
   
   หลังจากวันนั้นที่วางแผนกัน ผมก็ตั้งหน้าตั้งตารอครับ เพราะไปกับเพื่อนๆ มันสนุกนี่น่า จนกระทั่งถึงวันเดินทาง เป๊บขับรถมาหาผมที่บ้าน รอฉัตรเอารถตู้มารับครับ
“เป๊บ โจ้ มาทานข้าวเช้าก่อนลูก” เสียงคุณแม่ร้องเรียกให้เราสองคนไปทานข้าวเช้าครับ
“คร้าบ...คร้าบบบ”
   ระหว่างที่นั่งทานอาหารเช้าและนั่งคุยไปเรื่อยๆ
“แล้วนี่เราสองคนจะไปกันกี่วันกี่คืนละ” พ่อผมเอ่ยถามขึ้นมาครับ ผมหันไปมองหน้าเป๊บ เพราะก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปพักกี่คืน
“ฉัตรบอกผมว่าจองที่พักไว้คืนเดียวครับ เพราะวันมะรืนช่วงใกล้ปีใหม่ฉัตรต้องไปหาพ่อที่ต่างประเทศครับ” เป๊บตอบยาวรวด
“ดีแล้วลูก ยังไงดูแลโจ้ด้วยละกันนะ ตกน้ำตกท่าไปจะลำบาก ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย” พ่อผมแซวยิ้มๆ อะไรกันเนี่ย พ่อตา ลูกเขย เข้ากันได้ดีจริง เชอะๆ
“อะไรเนี่ยพ่อ..โจ้ไม่ใช่เด็กแล้วน้า ดูแลตัวเองได้แหละ” ผมตอบแกมงอนๆ ไป
“จริงหรือลูก เมื่อก่อนแม่พาเราไปจ่ายตลาด เรายังเดินไปชนถาดปลาทูของแม่ค้าหล่นเต็มไปหมด” แม่ผมแฉซ้ำ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะดังลั่นเลย จะใครนะหรือครับบบ ก็เป๊บตัวดีกับเจ้าจิมน้องชายตัวแสบนะแหละ ว๊ากกกกก แม่นะแม่
   เฮฮากันได้สักพักฉัตรก็มากดแตรที่หน้าบ้านแล้วละครับ ประตูรถตู้เปิดออก เจ๊แกก็ออกมายืนเฉิดฉาย
“สวัสดีคะคุณพ่อคุณแม่...สบายดีนะคะ” ฉัตรยกมือไหว้ยิ้มทักทายพ่อกับแม่ครับ
“สวัสดีจ๊ะ...แล้วนี่ไปกันกี่คน” พ่อกับแม่รับไหว้พร้อมถาม
“หกคนคะแม่ มี ฉัตร โจ้ เป๊บ ทราย โอ๊ต เบิด..คะ”
“จ๊ะๆ ยังไงฝากดูแลโจ้ด้วยนะลูก พ่อกับแม่เป็นห่วง”
“สบายมากคะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉัตรจัดการควบคุมเอง”
“เพื่อป้องกันไม่ให้พี่โจ้เดินไปชนกาละมังด้วยนะพี่ฉัตร” เจ้าจิมพูดแทรกขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เป๊บกับจิมขำดังลั่นอีกแล้วง่า พ่อแม่ก็ขำคิกคัก อะไรกันเนี่ยยย มีแต่ฉัตรที่ยิ้มๆ ทำหน้าสงสัยในมุขของจิมว่าคืออะไร
“พอเลยอะทั้งสองคน..เดี๋ยวตีตายยยย” ผมทำหน้าดุๆ ใส่ เขินชะมัด
   ร่ำลาเสร็จเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็ขึ้นรถตู้เดินทางไปอัมพวาครับ
“อ้าวแล้วอีกสามคนละเมิง” ผมเอ่ยถามขึ้นมา
“เออ...โอ๊ตขับรถไปกับทรายเจอกันที่รีสอร์ท ส่วนเบิดคอยหน้าเอ็มโพเรี่ยม เดี๋ยวแวะไปรับมัน”
“โหยยย...ร้ายกาจอะเมิง แอบไปกันสองคน”
“ที่รักก็...เค้าก็อยากจะสวีทบ้าง...เป๊บก็อยากไปกับที่รักสองคนเลย จะได้มีกิจกรรมระหว่างขับรถ” เอาอีกละ ทำสายตาหื่นๆ วิ้งๆ มาอีก
“อ้าวไอ้เป๊บ..ถ้าเมิงไปกะเมียเมิงเนี่ย...แล้วกรูละ” ฉัตรโพล่งขึ้นมา
“เมิงก็ไปกับไอ้เบิดไง”
“โอ้ยยยย...ไปกะไอ้เบิดกรูนอนล้วงอยู่บ้านดีกว่า”
“ฮ่าๆๆๆ” ผมกับเป๊บขำฉัตรครับ
“เออ...ค้างคาใจเรื่องนึง..ตะกี้ที่น้องเมิงพูดว่าเดินชนกาละมัง คืออะไรวะ” ฉัตรหันมาถาม เอาละซิ ดันสงสัยในเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“อ๋อ.....(เล่าๆๆ)” เป๊บจัดการเล่าเต็มที่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฉัตรหัวเราะดังมาก
“โอ้ยยยยฮาวะ....แล้วแม่ค้าเค้าเอาเรื่องปะวะ” นั่นยังถามต่ออีก
“ก็แม่กรูจ่ายเงินให้หลายบาทเหมือนกัน” ผมตอบไปตามความจริง สองคนนั้นยังฮาต่อ ชิ งอน
   เดินทางมาสักพักรถตู้จอดเทียบหน้าห้างดิเอ็มโพเรี่ยม เห็นเบิดยืนรออยู่แล้วครับ
“เร็วเนอะเมิง...รอจนหำยานแล้ว” ขึ้นรถปุ๊บเบิดบ่นทันที
“เมิงก็แหกตาดูการจราจรในกรุงเทพ ติดจะตายห่า กว่าจะมาหาเมิงได้เนี่ย บุญแล้ว” ฉัตรแหกปากกลับ
“เมิงก็ชนมันเลยซิวะ”
“เร้ออออออ.....”
“ฮ่าๆๆๆ” เบิดขำ
“เออเมิง โอ๊ตกับทรายถึงกลางทางแล้ว เมิงจะให้มันเข้ารีสอร์ทก่อนปะ” หมดเสียงหัวเราะเบิดถามฉัตร
“ได้ๆ เมิงโทรบอกมันให้เข้ารีสอร์ท แล้วรอไปเดินตลาดตอนเย็นทีเดียว”
“เออ”
   หลังจากฝ่าการจราจรบนถนนเส้นสุขุมวิท ผมก็ขับไปไม่ถูกหรอกครับ แต่เท่าที่พอจำได้รถตู้มุ่งไปเส้นทาง อ. ดำเนินสะดวก ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย นอนซบไหล่เป๊บหลับไปตลอดทาง สักพักก็มาถึงรีสอร์ทที่พักแล้วละครับ
   ในค่ำคืนแรกของอัมพวา กลุ่มพวกเราเลือกพัก บ้านแสนสุข รีสอร์ท (ตอนนี้ยังมีอยู่มั้ยหว่า ชื่อนี้และครับไม่ผิด ถ้าจำผิดขออภัยครับ) เป็นรีสอร์ทติดกับริมแม่น้ำ อยู่เยื้องๆ กับตลาดน้ำอัมพวาครับ นั่งเรือไปนิดเดียวก็ถึงตลาดแล้ว หรือจะเลือกเดินก็ได้ เท่าที่ดูแอบไกลเหมือนกัน
   ฉัตรจองไว้สามห้องครับ ฉัตรทราย โอ๊ตเบิด และก็ผมกับเป๊บ การตกแต่งของห้องก็สวยดี ประกอบไปด้วยไม้ซะส่วนใหญ่ ร่มรื่นเย็นสบายครับ ได้กุญแจห้องหัก ผมก็กระโดดล้มตัวลงบนเตียงนอน
“เตียงนิ่มจังงงง....สบาย.....” ผมนอนคว่ำเอาหน้าซุกหมอน เตียงนิ่มสบายตัวดีครับ
“ฮ่าๆๆ ที่รักนี่เวลาไปนอนนอกสถานที่ ชอบทำแบบนี้ทุกครั้งเลยนะ เด็กน้อยๆๆ” เป๊บแซว
“แอะ...อะไรอะ มาว่าเด็กน้อย..โตแล้วตะหาก..” ผมหันหน้ามาต่อว่าเป๊บ แลบลิ้นใส่ทีนึง
“โตแล้วจริงอะ..ไหนขอสำรวจความเป็นผู้ใหญ่หน่อย” พูดจบเป๊บก็นอนทับ เอาจมูกไซร้ไปมา จนจั๊กกะจี้
“ว๊ากกกก...ฮ่าๆๆๆ...เป๊บๆๆ..พอแล้ว....” ผมดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา เพราะจั๊กกะเดี๋ยมครับ
   ผมหัวเราะจนเหนื่อยหอบ เป๊บก็นอนกอดผมไปเรื่อยๆ จนเผลอแอบงีบไปนิดนึง กระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตู
“เฮ้ยๆๆๆ..ตื่นได้แล้ว ไปเดินตลาดน้ำกัน”
   ผมกับเป๊บรู้สึกตัวอีกทีก็เวลาช่วงเย็นมากๆ แสงอาทิตย์สีแดงจะลับขอบฟ้าแล้วครับ ไม่นานนักพวกเราทั้งหมดก็มาถึงตลาดน้ำ คนมาเที่ยวเยอะพอสมควร จนเป๊บต้องคอยอยู่ด้านหลัง กลัวผมพลัดหลง ทำยังกะเราเป็นเด็ก เชอะ
“ไปนั่งร้านนั้น...เดี๋ยวพวกกรูแยกย้ายไปซื้อของแดก...เมิงนั่งเฝ้าโต๊ะไว้นะอีโจ้” ฉัตรสั่ง
“ได้ๆ”
“ที่รักอยากทานอะไรครับ” เป๊บถาม
“หอยทอดก็ได้ค้าบ เดินผ่านมาตะกี้น่าอร่อย”
“เดี๋ยวเป๊บซื้อมาให้นะ” เป๊บตอบรับแล้วก็รีบเดินไปกับเพื่อนๆ ครับ
   เหลือผมนั่งเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียว...เกิดความรู้สึกเป็นเป้าสายตามากๆ เลยครับ ทำไมคนทั้งร้านแอบๆ มองมาที่ผมเนี่ย ไม่รู้จะทำตัวยังไงก็ได้แต่ยิ้มแก้เขินไป
“น้องคะๆ มาคนเดียวหรือ” มีเสียงผู้หญิงมาทัก ผมหันไปยิ้ม
“มากับเพื่อนๆ ครับ”
“อ้าวผู้ชายหรือคะ...พี่นึกว่าผู้หญิง...” เจ้าของเสียงที่ทักทายทำหน้าประหลาดใจ พร้อมหันไปทำปากขมุบขมิบว่าผู้ชาย ผมละงง
“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามเพราะสงสัย
“อ๋อ..เปล่าคะ เพื่อนพี่เค้านึกว่าน้องเป็นทอม เลยส่งพี่มาขอเบอร์”
“ฮะๆๆ ผู้ชายคร้าบ ไม่ใช่ทอมอะ” ผมหัวเราะแก้เขินไป
   เจ้าของเสียงก็เดินกลับไปที่โต๊ะ พร้อมเสียงเฮฮาไม่ได้ศัพท์จากโต๊ะนั้นครับ นั่งคอยไปไม่กี่นาที ของกินเยอะมากมาย ก็ตั้งอยู่บนโต๊ะพวกเราแล้วครับ
“ที่รัก..อะ..หอยทอดครับ” เป๊บจัดแจงแกะกล่องหอยทอดมาให้อย่างดี
“โห เยอะแยะเลยอะ มีอะไรกินอีกมั่ง” ผมถาม
“ปลาหมึกย่าง กุ้งเผา ลูกชิ้นทอด ข้าวผัด ผัดไทย ขนม เยอะแยะ เต็มที่เลยค่าคุณขา แอนด์เครื่องดื่มสมุนไพรอีกหลายแก้วคร่า” ทรายแนะนำเสร็จสรรพ
   ด้วยความหิวพวกเราก็เลยจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้า ผมป้อนเป๊บบ้าง เป๊บป้อนผมบ้าง ฉัตรแย่งผมกินบ้าง เบิดแย่งเป๊บบ้าง สนุกดีครับ หันไปดูโอ๊ตกับทรายก็นั่งป้อนกันบ้าง พวกเราก็แซวๆกัน
“แล้วหลังจากกินเสร็จจะไปไหนกันต่อวะ...มีอะไรนำเสนอมั่ง” โอ๊ตถามขึ้นมาครับ
“นั่งเรือดูหิ่งห้อย ไฮไล้ท์ของอัมพวาเลยละเมิง...โอปะ” ฉัตรนำเสนอ
   ไม่ต้องมีคำตอบด้วยเสียงหรอกครับ ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันเลย
   ทานอาหารกองใหญ่บนโต๊ะเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินย้อนมาบริเวณตลาดน้ำ ที่มีสะพานข้ามอะครับ(จำชื่อสะพานไม่ได้) เพื่อที่จะเหมาเรือไปดูหิ่งห้อยกัน เนื่องจากคนเยอะมากทำให้ต้องรอหลายคิวกันเลยทีเดียว
“สนใจจะเช่าเรือไปดูหิ่งห้อยนะคะ..คิดราคายังไงหรือคะ” ฉัตรถามคนขายตั๋วครับ
“ถ้าเป็นเรือปกติ 700 บาทคะ ถ้าเรือลำใหญ่ขึ้นมาอีกนิด 1,200 บาทคะ”
“แบบไหนดีกว่าคะ”
“เรือลำใหญ่จะไม่ค่อยโคลงมากคะ ออกแนวๆ มั่นใจ ถ้านั่งกันหลายคน ส่วนธรรมดาก็อาจจะพอดีจำนวนคน”
“อืม..ลำใหญ่ดีกว่าคะ” ฉัตรเลือกลำใหญ่ครับเหตุผลเพราะ
“เอาลำใหญ่แหละ เดี๋ยวอีโจ้แม่มตกน้ำตายห่าไป พ่อแม่มันยิงกรูตาย” นั่นคือเหตุผลของฉัตร
“ใช่ๆๆ ยิ่งหน้าตาน่ารัก บอบบาง อรชร อ้นแอ้น แบบนี้หายากมากค่า” ทรายซ้ำ
“นั่นดิ เผลอๆ เป๊บมันฆ่าฉัตรไปอีกคน โทษฐานฆาตกรรมเมียมันอีก” โอ๊ตเสริม
“กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ” เบิดขำ
   เอ่อ.....เพื่อนแต่ละคน....เฮ้ออออออ
   ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงคิวของพวกเราแล้วละครับ
“คิวต่อไปคุณฉัตรคะ”
“คะๆๆ ปะพวกเมิงลงเรือ” พวกเราก็เดินลงไปตามขั้นบันไดท่าเรือครับ บอกตรงๆ นะ ผมกลัว คือ ว่ายน้ำไม่แข็ง (ออกแนวว่ายไม่เป็นซะด้วยซ้ำ ฮือๆๆ) ถ้าตกน้ำไปคงตายจริงๆ นะแหละ
“ที่รักค่อยๆ ก้าว จับมือเป๊บไว้นะ” ผมทำตามที่เป๊บบอก
   ลงเรือเสร็จเรียบร้อย ด้านหน้าสุดฉัตรนั่ง ตามด้วยเบิด ผมกับเป๊บนั่งแถวเดียวกัน ปิดท้ายด้วยทรายกับโอ๊ตครับ
   ลุงที่เป็นนายท้ายเรือเร่งเครื่องไปตามลำน้ำ ผ่านบ้านคนท้องถิ่นสองฝากฝั่งที่คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวมากมาย ผมนั่งมองวิวสองข้างทางไปเรื่อยๆ พร้อมกับสายลมที่ปะทะร่างกาย
“เป๊บๆ มีร้านโปสการ์ดด้วยอะ เดี๋ยวไปเดินดูกันนะ”
“ได้ครับ..ก่อนกลับรีสอร์ทเป๊บพาไป”
“เป๊บๆ ร้านขนมไทย”
“เป๊บๆ ร้านน้ำชาโบราณ”
“เป๊บๆ ร้านไอติมโบราณ”
“โอ้ยยยย..อีห่านี่.. จะพูดอีกกี่รอบ เดี๋ยวกรูพาเดินเองงงงง” ฉัตรหันมาด่าผมอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮากันทั้งลำ เชอะ
   นั่งเรือออกมาไกลพอสมควร คุณลุงท้ายเรือก็บอกกับพวกเราว่า จะผ่านบริเวณหิ่งห้อยแล้วครับ ผมกับเป๊บก็ตื่นตาตื่นใจกัน
   เสียงเครื่องยนต์ของเรือเบาลงพร้อมกับเรือแล่นช้าๆ
“ด้านขวามือครับๆ” ลุงนายท้ายเรือบอกพร้อมชี้นิ้ว พวกเรามองตาม แต่หิ่งห้อยก็ไม่ได้มากมาย เห็นแค่แสงนิดหน่อยเองครับ
“ไหนวะ...หิ่งห้อยหายไปไหนหมดเนี่ย เฮ้ยยยย...ออกมาเซะ..หิ่งห้อยยย...เจ้าหญิงมาแล้ววววว” ฉัตรแหกปากเรียกหิ่งห้อยขึ้นมา
“สงสัยมันกลัวเมิงไง เจ้าแม่มาหนีหมด” เบิดแซว
“อ้าวอีนี่..เดี๋ยวตบร่วงลงน้ำ” ฉัตรด่ากลับ
“เห็นมั้ยลุง..เจ้าแม่จริงด้วย” เบิดตะโกนส่งมุขไปที่ลุงคนขับเรือ
“ฮ่าๆๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากลุงแกเลยละครับ
“งั้นเดี๋ยวผมพาไปอีกที่ละกันน่าจะมีมากกว่านี้” ลุงแกพูดเสร็จก็เร่งเครื่องทันทีครับ
   ตลอดการเดินทางไปอีกที่นึงตามที่ลุงแกบอกก็มีเรือเหมาลำอื่นๆ ของนักท่องเที่ยวสวนมาเป็นระยะ พวกเราก็โบกมือ ทักทาย ตามธรรมเนียมปฏิบัติ เสียงเครื่องยนต์เริ่มเบาลงเรือแล่นช้าๆ
“เดี๋ยวจะผ่านคลองผีหลอก ตรงนั้นหิ่งห้อยเยอะ” ลุงบอก
“หา...ชื่ออะไรนะลุง” เบิดแหกปากถามลุง
“คลองผีหลอก”
“ว้ายยยย...ลุง น่ากลัวอะ” สีหน้าฉัตรบอกว่ากลัวจริงๆ
   ส่วนผมนะหรือครับ ไม่ได้กลัวซักกะหน่อย แต่ขยับตัวไปแนบกับเป๊บเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“ทำไมถึงเรียกว่าคลองผีหลอกละลุง” ทรายถาม
“อ๋อ...สมัยก่อนยังไม่เจริญ พลบค่ำชาวบ้านพายเรือผ่านแถวนี้ ก็จะเห็นผีมาอาบน้ำตามท่าน้ำบ้าง ว่ายน้ำบ้าง ห้อยหัวตามกิ่งไม้บ้าง หัวโกร๋นไปตามๆ กัน” ลุงเล่าจบ พวกเราเงียบกริบ ลุงเห็นท่าไม่ดีก็เล่าต่อว่า
“สมัยนี้คงไม่มีแล้วละ ความเจริญมันเข้ามา ผีเผอหนีหมด เหลือแต่หิ่งห้อยนี่แหละ”
   พวกเราก็เงียบกริบ แต่ผ่อนคลายบ้าง ผมหันไปมองเป๊บ เป๊บทำหน้ากลั้นขำ ยิ้มๆ แอบบิดเอวไปทีนึง
“โอ๊ยยย..อะไรอะที่รัก” เป๊บร้องเบาๆ
“อมยิ้มอะไร..ห๊ะ..”
“ก็อมยิ้มขำที่ที่รักกลัวผีไง..กอดเป๊บซะแน่นเลย”
“ก็มันกลัวอะ..ผิดมั้ยเนี่ย...เชอะ” แอบงอน
“โอ๋ๆๆ..ล้อเล่นนะ จุ๊บๆๆ” เป๊บเข้ามาอ้อนจุ๊บนั่นจุ๊บนี่
“นี่ๆๆๆ...กลางแม่น้ำ..เมิงจะโชว์พระแม่คงคาหรือไงอีปลวก” ฉัตรด่า
“ฮ่าๆๆๆ” ได้ใจโอ๊ตกับทรายที่นั่งสังเกตการณ์หลังผมเนี่ย ทั้งขึ้นทั้งล่อง ซวยเจงๆ
   ตรงคลองผีหลอกนี่ได้เจอหิ่งห้อยจำนวนมากตามที่ลุงแกบอกจริงๆ ครับ อากาศเย็นๆ แสงหิ่งห้อยระยิบระยับ โรแมนติคมากๆ
“สวยเนอะเมิง” ฉัตรเปรยขึ้นมา
“อื้อ” ผมไม่ตอบอะไรมาก นั่งดูหิ่งห้อยกับเป๊บสองคนครับ หันไปมองด้านหลัง คู่นั้นอารมณ์เดียวกัน ฮิฮิ
   สาแก่ใจกันแล้ว ลุงก็เร่งเครื่องกลับไปที่ท่าเรือ เพื่อให้ทันกับแผนที่พวกเราเตรียมไว้ นั่นก็คือ การเดินริมสองฝั่งคลอง
   เรือมาถึงท่าเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ยกมือไหว้ขอบคุณลุง ลุงแกน่ารักนะครับ เป็นมิตรกับพวกเรามากๆ ต่างจากคนในเมืองหลวงที่แก่งแย่งชิงดีกัน
   พวกเราก็เริ่มเดินตามกันไปเรื่อยของสองฝั่งคลอง นักท่องเที่ยวเริ่มบางตาแล้วครับ
“พวกเมิงๆ ถ้าหากันไม่เจอหรือหลง กลับไปคอยกันที่สะพานนะ” ฉัตรนัดแนะ
“โอเคๆๆ” พวกเรารับคำกัน
“เป๊บๆ แวะร้านไอติม” ผมชวนเป๊บแวะร้านไอติมโบราณ ผมทานวนิลา เป๊บเค้าชอบช๊อกโกเล็ต ยืนกินกันสองคนแลกกันกินบ้างคนละคำสองคำ รู้สึกตัวอีกที คนแถวนั้นหันมามองแล้วยิ้มๆๆ ว๊ากกก เขิน เดินหนีรวดดดด
“เป๊บๆแวะร้านโปสการ์ด” ผมเดินดูโปสการ์ดสวยๆ ซื้อกลับไปหลายใบ เอาไว้สะสมคร้าบ
“เป๊บๆ แวะร้านน้ำชาโบราณ” ผมสั่งโอวัลตินเย็น เป๊บเค้าชอบนมแดงเย็นครับ

“โจ้เป๊บว่าของอร่อยๆ เพียบเลยนะ”
“โจ้ก็ว่างั้นอะ...ชอบหมดเลย” ผมตอบยิ้มๆ
“กินกันหลายอย่างแล้ว โจ้ยังไม่อิ่มหรือ”
“นิดนึงน่าเป๊บ ใช่ว่าจะมาทุกวัน เดี๋ยวลองเดินอีกนิดเผื่อเจอของอร่อยอีก”
“ฮ่าๆๆ ครับๆๆ แล้วแต่เป๊บตามใจหมด แต่ระวังอ้วนนะ”
“อะไรอะ...ถ้าอ้วนแล้วยังรักปะละ” ผมย้อนถาม
“ให้ที่รักไปหมดทั้งสี่ห้องหัวใจ...เป๊บรักใครไม่ได้อีกแล้ว” เป๊บยิ้มกว้าง แทบละลายเลยกรู เฮ้อออ
“ที่รัก..เลอะแล้ว” เป๊บเอาทิชชู่มาซับที่ปาก
“กินเหมือนเด็กน้อยจริงๆ เล้ย” เป๊บแซว
“โหยยยย ใครเด็ก ตัวเองแหละเด็ก เชอะ” ผมตอบแบบงอนๆ
“ฮ่าๆๆ...กินเลอะเทอะจริง...โอเคๆๆ ไม่เด็กคร้าบ”
“ที่รักเดินกันต่อเถอะ...เดี๋ยวเพื่อนๆ จะรอนาน”
“คร้าบ”
   จ่ายเงินค่าเครื่องดื่มก็เดินกันต่อครับ ไปเจอร้านของย้อนยุค ที่มันขายขนมตอนเด็กๆ อะครับ ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ ผมละยืนเลือกกับเป๊บพร้อมกับภาพในวัยเด็กที่ย้อนคืนมา ตอนเด็กๆ ไปซื้อกินบ่อย
   ออกจากร้านนั้นมาก็เดินดูมาเรื่อยๆ จนไปเจอกับคุณยายขายขนมโบราณ เลยแวะเข้าไปดู ป้ายเขียนว่า ขนมแป้งจี่โบราณ
“ขนมแป้งจี่มั้ยหลาน”
“ 6 ชิ้นครับยาย” เป๊บสั่งไปแค่ 6 ชิ้น เพราะกลัวกินกันไม่หมดครับ
“ยายใกล้จะกลับบ้านแล้ว แถมให้หมดนี่เลยละกันนะ หลานจะได้กินกับแฟนหรือเอาไปเผื่อคนอื่นๆ ด้วย” ในถาดที่เหลือขนมแป้งจี่ประมาณสิบชิ้นนี่ละครับ (จำไม่ค่อยได้แล้ว แหะๆ)
“ขอบคุณครับยาย” เป๊บขอบคุณยาย
“แล้วนี่หลานมาจากจังหวัดไหนละ” ยายแกชวนคุยครับ
“กรุงเทพนี่แหละครับ มาเที่ยวกับเพื่อนๆ ทั้งกลุ่มด้วยครับ”
“อ๋อ..ใกล้ๆ นี่เอง เมื่อก่อนยายก็อยู่บางลำภูนะหลาน ขายขนมที่นั่นหลายปี แต่มันแออัด หลังๆ เด็กรุ่นใหม่ก็ไม่ค่อยกินกันเท่าไหร่ ยายก็เลยย้ายกลับมาอัมพวานี่แหละ”
“อ่อ ครับ ยายเป็นคนที่นี่หรือครับ” เป๊บเริ่มคุยกะยายออกรสชาติ
“จ๊ะ..เกิดที่นี่แหละ แต่ก่อนแถวนี้อยู่กันสบายๆ ตามประสาบ้านนอก..........(เล่ายาว)” สีหน้าและแววตาของยายแกดูมีความสุขที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวในอดีต ผมกับเป๊บยืนคุยกะคุณยาย ส่วนผมก็ฟังไปพลางเอาขนมเข้าปากไป อร่อยชะมัด
“แล้วยายอยู่กับใครครับ” เป๊บถามต่อ
“คนเดียวจ๊ะหลาน ลูกของยายเค้าไปทำงานในกรุงเทพฯ สักครึ่งเดือนก็กลับมาเยี่ยมบ้าง ส่วนหลานของยายก็แยกย้ายไปเรียนในกรุงเทพฯ เดือนนึงก็มาบ้าง”
“ยายไม่เหงาหรือครับ”
“มีบ้างแหละหลาน แต่ยังดีที่เค้ากลับมา คนรุ่นๆ เท่ายายบางคน ลูกหลานหายไปเลยก็มี”
   ผมฟังคุณยายเล่า รู้สึกสงสารจังครับ สภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลง ทำให้คนสูงอายุต้องห่างไกลลูกหลาน
“ถ้าหลานทั้งสองยังมีปู่ย่าตายายกัน ก็อย่าทิ้งแกนะหลานนะ ดูแลแกบ้าง ความรู้สึกแกก็เหมือนๆ ยายนี่แหละ” ผมกับเป๊บพยักหน้ารับ
“หลานชายคนโตนี่หล่อเอาการเหมือนกันนะ” ยายชมเป๊บ เจ้าตัวยิ้มหน้าบานแล้วโน่น
“หลานโชคดีนะที่ได้เมียสวยน่ารัก...แล้วนี่มีลูกกันหรือยังละหลาน” ยายถามเป๊บ เป๊บทำหน้าไม่ถูก
“แค๊กๆๆๆ..แอ๊กๆๆๆ” ผมตกใจจนสำลักขนมครับ
“อุ้ย..น้ำๆ กินแก้สำลักนะหลาน” ยายแกส่งน้ำให้ผมครับ
“ผมผู้ชายครับยาย” ดื่มน้ำจนหายสำลักก็รีบแก้ตัวพัลวัน
“อุ้ย..จริงหรือหลาน...ยายนึกว่าผู้หญิง หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารัก”
“ผู้ชายนี่แหละคร้าบบบยาย” ผมตอบย้ำเพื่อความมั่นใจ
“เสียดายนะหลาน นี่ถ้าหนูเป็นผู้หญิง ออกเรือนกับ หลานชายคนนี้ ลูกคงออกมาหล่อ สวย น่าดูชม”
“แหะๆๆ” ตอบอะไรไม่ถูกครับ ได้แต่ยิ้มๆ
   คุยกับคุณยายได้สักพักก็กล่าวคำลา ยกมือไหว้คุณยาย คุณยายท่านอวยพรให้ผมกับเป๊บมีความสุขความเจริญ อิ่มใจมากๆ ครับ นี่แหละน้า วิถีชีวิตของคนดั้งเดิม ที่มีจิตใจบริสุทธิ์
   ผมกับเป๊บรีบเดินมาที่สะพาน เนื่องจากเวลาก็ดึกแล้วครับ เพื่อนมารอครบพอดี
“ไปไหนมาอีสองห่า...รอแทบรากงอก กรูนึกว่าไปได้เสียกันที่คลองผีหลอก” ฉัตรใส่ทันที
“อีบ้า...เดินเที่ยวโว้ย แล้วใครจะไปทำแบบนั้นที่คลองนั่น หดหมด” ผมแหกกลับ
“ฮ่าๆๆๆๆ...เออๆ ปะรีบกลับเหอะ อาบน้ำนอนดีกว่า” ฉัตรชวน
   กลับมาถึงรีสอร์ทก็แยกย้ายกันไปห้องของแต่ละคนกันครับ ถึงห้อง ผมก็ผลัดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ ส่วนเป๊บก็ผลัดเสื้อผ้าด้วย ด้วยความชินแต่ยังมีเขินๆ บ้าง เพราะเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่นุ่งผ้าเช็ดตัว แหะๆ ผมกับเป๊บอาบน้ำพร้อมกันครับ ผลัดกันสระผม ถูหลัง ถูตัว ผมละธรรมดา แต่เป๊บนี่ผงาดได้ตลอด ชิ
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็ลองเปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ เป๊บก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ ชวนผมคุย
“โจ้ว่ามั้ยคุณยายแกคงเหงามาก”
“นั่นซิเป๊บ..โจ้ว่าเราสองคนวัยคงเท่าๆ หลานยาย แกเลยชวนคุย”
“เป๊บก็คิดงั้นครับ แต่ก็นะ..ชีวิตคนเราวิถีมันต่างกัน อย่างมากเราคงส่งกำลังใจให้แก”
“ใช่ค้าบบบบบ”
“แต่เป๊บขำตรงที่”
“ตรงที่....” ผมทำหันไปมองเป๊บ
“ก็แกนึกว่าโจ้เป็นผู้หญิงนะซิ...”
“แอะ..ฮ่าๆๆ นั่นซิเป๊บ โจ้แปลกใจมากๆ”
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกที่รัก..ใครที่ไม่คุ้นเคยมองที่รักผ่านๆ เค้าก็คิดว่าผู้หญิงทั้งนั้นแหละ ออกจะน่ารักขนาดนั้น...เป๊บเลือกไม่ผิดจริงๆ ..หวงด้วยเข้าใจป่าว”
“คร้าบบบเข้าใจคร้าบบบบ...เป๊บก็หล่อน้า....”จุ๊บๆ หน้าท้องเป๊บสองที
“นอนกันเถอะเป๊บ...ง่วงแล้วง่า”
“เดี๋ยวซิ..ยังนอนไม่ได้”
“หือ...ทำไมอะ” ผมทำหน้างงใส่
“ต้องทำตามที่ยายบอกก่อน” เป๊บทำสายตาเจ้าเล่ห์
“หือ..ทำอะไรอะ...” คืองงครับ ยายแกสั่งอะไรอะ
“ทำลูกกกกกกกกกงายยยยยยยยยยยยยยยยย.....”
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกก......เด๋วววววววววววววววว”
   ยังไม่ทันจะห้ามอะไรเลยครับ.....เต็มๆ จัดหนัก.....สองรอบ....เฮ้ออออออออ


เป๊บ : ทำลูกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :z2: :oo1:
โจ้ : มันจะท้องได้ยังงายยยยยยยยยยยย  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 19-01-2012 19:56:57

ดีใจจังโจ้กับเป๊บมาแล้ว  :กอด1:
ยังไม่ได้อ่านเลย ขอไปอ่านก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 19-01-2012 20:18:13

ดีใจได้กลับมาเล่าเรื่องต่ออีกค่ะ
น่าเสียดายตอนที่มาสุราษฎร์
ไม่ได้มาที่เกาะลำพู หิ่งห้อยเยอะมากค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 19-01-2012 20:51:43

พี่เป็บพี่จะปั้มลูกแล้วตั้งทีมฟุตบอลแข่งกะลิเวอร์พูเหรอพี่ o18

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-01-2012 23:52:09

น่ารัก แล้วก็น่าอิจฉาด้วยคราบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-01-2012 13:24:10

ทำลูกหรือฆ่าลูกๆจ๊ะ เฮอ เฮอ  แล้วรีบๆมาต่อนะอยากเห็นหน้าลูกจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-01-2012 15:07:29

เที่ยวกันอีกแล้ว อิจฉาตาร้อนขึ้นมาเลยเชียว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 28-01-2012 08:02:40

วันนี้มารอนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 29-01-2012 01:29:37

เค้าว่าเป๊บก็ทำลูกตลอดอ๊ะ ไม่เห็นติดเรยอ๊ะ อย่าแกล้งโจ้สิเป๊บบบ ถนอมๆบ้าง
แต่ว่านะ ยายแอบฮาอ๊ะ ชอบนะเนี่ยะ คิดว่าโจ้เป็นหญิงซะงั้น แถมเชียร์ให้แต่งกันด้วย
555+ ยายคะไม่ทันแล้วค่ะยังไม่แต่งแต่ออกเรือนไปเรียบร้อยแร้วหล่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 29-01-2012 08:16:14

วันนี้ก็มารออีกเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: parasut ที่ 29-01-2012 09:57:44

ตามอ่านมาจนทัน  ขอบคุณคุณโจ้+คุณเป็บ นะคะที่ถ่ายทอดเรื่องราวน่ารักๆ ให้อ่าน

อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขหัวใจพองโตไปด้วย  :impress2:

ด้วยอานิสงส์นี้ขอให้คุณโจ้+คุณเป็บมีความสุขกายสุขใจตลอดไปนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 22-02-2012 18:43:25

มารอครับ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 24-02-2012 19:42:29

เข้ามารอด้วยคนคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 25-02-2012 14:56:56

มารอครับพี่เป๊ปพี่โจ้ อย่าทิ้งพวกเราไปน๊าาาาาา :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 16-03-2012 08:28:50

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา :L2: :L2: :L2:  :L2: :L2: :L2:

เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกพี่ๆไม่มาอัพเลยครับ  หรือว่าจะทิ้งพวกเฮาไปแล้วจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-03-2012 14:51:47

สวัสดีคร้าบบบ ขอโทษๆ มากเลยนะครับ ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพเดทเรื่องราว ติดภารกิจและงานมากมายย ไม่ได้ทิ้งหายไปไหน เร็วๆ นี้จะเข้ามาอัพให้นะคร้าบบบบ

 :pig4: :pig4:

โจ้ คร้าบบ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 35 อัมพวา UP19/01/12
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 16-03-2012 16:07:01

อ้างจาก: jonathan2624 ที่ 16-03-2012 14:51:47  

สวัสดีคร้าบบบ ขอโทษๆ มากเลยนะครับ ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพเดทเรื่องราว ติดภารกิจและงานมากมายย ไม่ได้ทิ้งหายไปไหน เร็วๆ นี้จะเข้ามาอัพให้นะคร้าบบบบ

 :pig4: :pig4:

โจ้ คร้าบบ 

จะรอนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-04-2012 23:34:56

สวัสดีครับบบบ...และขอโทษคร้าบบบบ  :monkeysad:..... ที่ห่างหายไปนานมาก คือ งานเยอะ แล้วก็สารพัดปัญหาที่ต้องแก้ไขหลังน้ำท่วมครับ...แทบจะไม่มีเวลาเขียนอะไรเท่าไหร่ วันนี้ก็นำตอนพิเศษ มาให้อ่านแก้ขัดก่อนนะครับ งวดหน้าถ้ามีจังหวะ จะเอาตอนปกติมาลงให้คร้าบบบบ

ขอบคุณทุกคนที่ยังคิดถึงและติดตามตลอดคร้าบบบบ  :pig4: :pig4:

ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก


วันหยุดสุดสัปดาห์(วันเสาร์ที่ 7 เมษายน 55) ที่ผ่านมา ผมกับเป๊บไม่ต้องไปทำงานละครับ นานๆ ได้พักตรงกันสักทีนึง แหะๆ ลืมตามาในตอนเช้าของวันเสาร์ นอนคิดอะไรเพลินๆ ว่าวันนี้หยุดงานจะไปทำอะไรดี หันไปข้างเตียง ก็พบกับ...คิงคองยักษ์ เอามืออันใหญ่โตหนักอึ้งมาวางไว้บนตัวผมเนี่ย....
“เป๊บบบบ...ตื่นได้แล้ว...แปดโมงเช้าแล้วค้าบบบ” ผมพูดพลางยกมือคิงคองออกจากตัว
“อือ...อื้อ...อีกนิดนึงนะครับบบบ...ยังง่วงอยู่เลย”
“ถ้าอยากนอนก็เอามือออกอะ...โจ้จะไปเข้าห้องน้ำ”
“ขอกอดนิดนึงน่า....ตัวที่รักนิ่มนี่...อือออออ” ผลักมือคิงคองได้สำเร็จ แต่ก็ถูกกอดอีกจนได้ ชิ
“เป๊บบบ...เอามือออกอะ..จะไปห้องน้ำๆๆๆๆ...ไม่ออกใช่มั้ย...พลั๊กๆๆๆ” ผมทุบไปที่ต้นแขน
“โอ้ยยยย....ออกแล้วคร้าบๆๆ...เป๊บเจ็บนะ...ที่รักใจร้ายอะ” เป๊บบ่นพร้อมลุกขึ้นมานั่ง
“ก็บอกให้เอาออกยังจะดื้ออีกอะ..คราวหลังจะกระโดดทืบจู๋เลยดีมะ”
“โอ้ววว....แล้วถ้ามันใช้การไม่ได้...ที่รักจะเอาอะไรเข้าปากอะ” เป๊บพูดพลางยิ้มกว้าง พร้อมกับล้มตัวลงไปนอนต่อ
“บ้า...ทะลึ่ง...” ผมเดินเข้าห้องน้ำพร้อมอาการเขินๆ  ชิ

   หลังจากอาบน้ำ ชำระร่างกายเป็นที่เรียบร้อย แต่งตัวเสร็จ ก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เป๊บยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง...ตายละสามีใครเนี่ย หล๊อ หล่อ ฮ่าๆๆ อ้อนเป๊บพาไปเที่ยวดีกว่า
“เป๊บค้าบบบบ....หิวแล้วๆๆ....ไปกินข้าวข้างนอกกันอะ” นั่งลงข้างเป๊บบนเตียง เขย่าตัวๆๆ
“อือ...คร้าบบ...กินอะไรดีเอ่ย” ถามไม่ลืมตา แถมยังคว้าผมไปกอดอีกเนี่ย
“นี่..อย่ากอดซิเป๊บ เสื้อยับหมดแล้วววว”
“กอดนิดเดียวเอง..ตัวหอมๆๆ แฮ่ๆๆ” พูดไปหอมฟอดไป
“หิวข้าวววว...ตื่นๆๆๆ...”
“คร้าบๆๆ...งั้นเป๊บอาบน้ำละ”
“รีบๆ เลย โจ้ไปรอที่ห้องรับแขกนะ”
“ครับผ๊ม” ทำท่าตะเบ๊ะเหมือนทหาร...ที่สำคัญ ล่อนจ้อน..หน้าแดงได้อีกอะ..

   ดูทีวีไปเรื่อยครับ...สักพักเป๊บก็ออกมาจากห้องนอน แต่งตัวหล่อเฟี้ยวกันเลยทีเดียว
“โหเป๊บ..แต่งตัวแบบนี้ สาวๆ เก้งกวาง มองตรึมอะ...”
“ที่รักก็..นานๆ ทีจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน...เป๊บเลยจัดเต็มครับบ..หล่อป่าว”
“หล่อค้าบบบ...หวงอะ...คนมองเต็มแน่” ผมทำหน้างอๆ
“เอาน่า..ที่รักก็ใช่ย่อย ใส่ขาสั้นแบบนั้น หนุ่มๆ มองเหมือนกัน..ไปเปลี่ยนเลย” เป๊บทำเสียงดุ
“แบร่ๆ ไม่เอาอะ...ทีตัวเองยังไม่เปลี่ยนเลย..ชิ”
“ว่าแล้ว..ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไปกันเถอะครับ...ใครจะมามองอะไรหนักหนา เลขสามกันแล้วเนี่ย
“หืออออ...ที่ทำงานยังชมโจ้เลยนะว่าหน้าเหมือน 20 อะ”
“ฮ่าๆๆๆ..จริงอะ..งั้นวันนี้เป๊บขออายุ 21 ละกันนะ...น้องจ๊ะ ไปเดทกะพี่มามะ” ฮ่าๆๆ เป๊บทำเสียงหล่อเหมือนอาฉี (ตลกเสียงหล่อ รู้จักกันปะคับบบ )
   ระหว่างการเดินทาง
“ตกลงที่รักจะกินอะไรดีครับ”
“เอ...กินไรดีน้า”
“ถ้าจะกินเป๊บต้องรอตอนค่ำนะ ตอนนี้อยู่บนรถกินลำบาก”
“บ้าแล้วววว...กลางวันแสกๆ ใครจะกินอะไรแบบนั้น”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นกินอะไรดี”
“อืมมม...นึกออกละ..วันก่อนขับรถผ่านรัชดาอะเป๊บ เซ็นทรัลพระรามเก้าเปิดใหม่ ยังไม่ได้เข้าไปเที่ยวเลย ไปกันมั้ย หาอะไรกินที่นั่นด้วย”
“อ๋อ...ได้ๆ เป๊บยังไม่เคยเดินเหมือนกัน..ตามคำบัญชาเลยจ้าเมียจ๋า” เป๊บหันมายิ้มทะเล้น
“พลั๊ก...พลั๊ก” ทุบสองทีแก้เขินคำว่า เมีย
   หลังจากฝ่าการจราจรที่ติดขัด ผมกับเป๊บก็มาถึงเซ็นทรัลพระรามเก้าแล้ววววว คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
“คนเยอะนะเป๊บ นี่วนในลานจอดตั้งหลายชั้นแล้วยังไม่มีเลยง่า”
“วันหยุดก็แบบนี้แหละที่รัก...ชั้นบนๆ น่าจะมีนะ”
   วนขึ้นมาเกือบชั้นบนสุด ก็ได้จอดแล้วละครับ
“โหยยยย..เป๊บ..มาจอดชั้นโรงหนังเลยอะเวลากลับกว่าจะถึงด้านล่าง นานแน่อะ”
“ก็ดีนะครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จก็ดูหนังกันเลยไง ดีมั้ยๆ เราสองคนไม่ได้ดูด้วยกันนานแล้วนะ”
“ดีค้าบบบบ” ผมยิ้มกว้าง (นึกถึงตอนสมัยเรียนด้วยกัน ดูกันก็บ่อยนะ)
   เดินเข้ามาในห้างคนก็ปานกลางไม่ได้เยอะมากครับ ผิดกับลานจอดรถที่แน่นเอี๊ยด คงจะมาด้วยรถคนละคัน...ผมกับเป๊บเดินในชั้น 7 เรื่อยๆ มีร้านอาหารเยอะแยะครับ
“กินอะไรดีเป๊บ”
“อืม...ที่รักอยากกินแนวไหนละ...อาหารญี่ปุ่นมั้ย (ผมส่ายหน้า) งั้นพิซซ่า (ส่ายหน้า) เอ็มเค (ส่ายหน้า) เคเอฟซี (ส่ายหน้า)” เป๊บถามหลายร้านแต่ก็ไม่ถูกใจซักกะที จนผมเหลือบไปเห็นร้านชื่อว่า โมโม่ น่าสนใจดี เลยลากเป๊บเข้าไป
“เป๊บๆ ไปร้านนั่นอะๆ โมโม่ๆ”
“อ่อ ครับๆๆ ร้านนี้หรือ” ผมลากเป๊บเดินไปหน้าร้าน
“สวัสดีคะ โมโม่ยินดีต้อนรับคะ กี่ที่คะ”
“สองครับ” เป๊บตอบพนักงานทันที คงเห็นผมสนใจและหิวนะแหละ พนักงานก็พาเราสองคนไปที่โต๊ะครับ ท่ามกลางสายตาสหประชาชาติที่มองมาทางเดียวกัน ไม่เข้าใจเล้ยยย ว่าเวลาคนเดินเข้าร้านกันจะมองทำไมง่า
“ตกลงรับเป็นบุฟเฟ่สองที่นะครับ” พนักงานต้อนรับถามขึ้นมา
“อ๋อ..ครับๆ แล้วมีอะไรแนะนำบ้าง” ผมถามขึ้นมา
“เป็นชาบูนะครับ ทางร้านของเราจะใช้เนื้อหมูชั้นดี สายพันธ์หมูดำ ลวกกับน้ำซุปใสและน้ำซุปซีอิ้ว ทานได้ไม่อั้นภายในเวลา 2 ชั่วโมงนะครับ ส่วนผักกับเครื่องดื่ม บริการตัวเองนะครับ” พนักงานตอบผมรวดแถมยิ้มกรุ้มกริ้ม จนเป๊บแอบมองแล้วละ”
“งั้นน้องไปจัดการมาเลย..แฟนพี่หิวแล้ว” เป๊บโพล่งขึ้นมา อาการเดิมออกอีกละ
“คะ..ครับ” พนักงานรีบเดินไปเลยอะ สีหน้าปนตกใจนิดๆ
“เอาอีกแล้วอะเป๊บ...”
“ไม่ต้องเลยนะ..ชอบไปทำหน้าตาออดอ้อนแบบนั้น เป๊บหึง คราวหลังห้ามทำเด็ดขาด”
“ไม่ได้ทำหน้าออดอ้อนเลยนี่น่า”
“ไม่ต้องมาเถียงเลยนะ..เดี๋ยวคืนนี้ทำโทษ”
“โหยยอะไรอะ โจ้ไม่ได้ผิดซักหน่อย” ทำหน้าจ๋อยๆ
“ไม่รู้แหละ..คืนนี้...หึหึหึ” เป๊บแลบลิ้นซะน่ากลัวปนน่ารักสยิวกิ้ว ฮ่าๆๆๆ
   และแล้วอาหารก็วางบนโต๊ะ มีหมูดำสไลด์ พร้อมกับขวดน้ำซุปและน้ำจิ้ม ได้เวลาลองผิดลองถูกกันละค้าบบ ฮิฮิ
“ที่รักเอาน้ำอะไรครับ เดี๋ยวเป๊บไปเติมให้”
“ชามะนาวก็ได้ค้าบ เป๊บเอาผักมาด้วยนะ”
“ครับๆ” เป๊บก็ลุกขึ้นไป
   ระหว่างรอเป๊บ น้ำในหม้อก็เริ่มเดือดแล้วละ ผมก็คีบเนื้อหมูลงไปลวกในน้ำใส ส่วนน้ำดำๆ ดูน่ากลัว ไม่กล้าลวกคับ
“แฮ่ๆ ลวกสุกแล้ว ขอชิมละกัน” เอาเข้าปาก หมูนุ่ม อร่อยมากเลยครับ ถูกใจมากๆ
“เดี๋ยวลองลวกในน้ำสีดำดีก่า” ผมคีบเนื้อหมูลวกในน้ำซุปดำ สุกแล้วก็เอาเข้าปาก รสชาติเค็มๆ หอมๆ อร่อยกว่าน้ำใสอีกครับ
“โอ้ววว..อร่อยมากมาย..” ผมเอ่ยปากชม
“อ้าว..ไม่รอเป๊บเลยนะนั่น...อร่อยมั้ยครับ” เป๊บกลับมาพร้อมผักกับเครื่องดื่ม
“แหะๆ...ก็ลองชิมดูนะเป๊บอร่อยมาก..มีผักอะไรบ้างอะ”
“มีเห็ดฟาง เห็นหอม ผักบุ้ง ข้าวโพดอ่อน ครับ”
“ของชอบหมดเลยอะเป๊บ” ผมยิ้มกว้าง
“ก็เป๊บเลือกของที่ที่รักชอบมานะแหละ..จำได้หมดว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“จริงอะ...โจ้ก็จำได้นะว่าเป๊บชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“จริงหรือ แล้วเป๊บไม่ชอบอะไรอะ”
“เป๊บไม่ชอบกุ่ยฉ่าย...เห็นทีไรจะหนีตลอด..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ ที่รักจำได้แม่นจริง ก็เป๊บไม่ชอบกลิ่นกุ่ยฉ่าย...แต่ของชอบคือ คนน่ารักๆ น่ากิน เป๊บชอบกินมากๆเลยนะครับ” นั่นยังหื่นได้อีก แถมทำสายตาหื่นๆ ใส่ สามีใครเนี่ยยยย
   รู้สึกตัวอีกที โต๊ะข้างๆ หันมามองแล้วยิ้มๆ เขินมาก ผมเลยก้มหน้าก้มตาลวกหมูกินต่อละครับ
“ที่รักอ้า...อ้ามมมม” เป๊บคีบหมูลวกส่งเข้าปากผมครับ
“เป๊บอ้า...อ้ามมมม” ไม่น้อยหน้า ผมก็ป้อนกลับ ฮิฮิ
“อร่อยเนอะเป๊บ..ชอบๆๆ”
“รสชาติดีนะครับ...” เป๊บชมพลางเคี้ยวพลาง
   แอบได้ยินโต๊ะข้างๆ เม้าท์กันว่า
“ต้ายตายเธอ..ดูโต๊ะข้างๆ ดิ น่ารักทั้งคู่เลยอะ” สาวคนหนึ่งในโต๊ะพูดขึ้นมา
“นั่นซิเธอเอ๋ย...คนใส่เสื้อสีฟ้า หล่อมว๊ากกกกกกกก เสียดายนะเธอ ชั้นละอยากได้” เพื่อนสาวของเธอแอบแรงอะ ฮ่าๆๆ
“ช่ายยย เห็นด้วยเลยยะ..คนใส่เสื้อชมพู น่ารักนะ ต้ายยคู่นี้เหมาะสมกันเนอะ” เอาเข้าไป
“นี่..หัดป้อนเหมือนคู่นั้นเข้ามั่งซิ” สาวคนหนึ่งหันไปดุแฟนเค้าละคับ ฮ่าๆๆ
“อะไรเนี่ย...ทำไมต้องไปป้อนตามคู่นั้นละ..กินๆ ไปเหอะ” โดนฝ่าย ช ด่ากลับซะงั้น

   แล้วทั้งโต๊ะก็เจ๊าะแจ๊ะไปตามประสา ผมกับเป๊บได้ยินก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่สายตาเราทั้งสองสบกันแล้วแอบหัวเราะครับ ก็ช่วยม่ายด้ายยยยนี่น่า คนมันหล่อและน่าร้ากนี่ค้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ

   หลังจากทานหมูลวกไปได้สักพัก
“ที่รัก...กินเสร็จแล้วดูหนังมั้ย”
“อ่อ..ได้ค้าบบบ...เป๊บดูเรื่องอะไรอะ” ตอบพลางเคี้ยวพลาง
“เป๊บอยากดูเที่ยวบิน 407 เที่ยวบินผี”
“หา....หนังผี..ไม่เอา..กลัวอะ” ผมเบ้หน้าใส่เป๊บทันที
“ไม่น่ากลัวหรอก...ดูนะๆๆ เป๊บอยากดู” เป๊บส่งสายตาเว้าวอน
“โหยยยย...คืนนี้โจ้เก็บไปหลอนอีกอะ”
“นะครับ..นะๆๆๆ ดูเรื่องนี้นะ...เดี๋ยวคืนนี้ให้จัดการแปดรอบเลย” นั่นยังจะหื่น
“บ้า...ใครจะหื่นขนาดนั้นละ..แปดรอบหัวใจวายตายคาเตียงพอดี....ทะลึ่งง...”
“ฮ่าๆๆๆ...ตกลงดูเรื่องนี้นะ” เป๊บขำผมอะ
“ก็ได้...แต่อย่ามาแกล้งดึงมือโจ้ออกเวลาฉากผีโผล่มาละ” เป๊บชอบแกล้งดึงมือผมเวลาฉากผีโผล่อะครับ
“ได้คร้าบบบบ...สัญญาๆๆ” เป๊บทำท่าชูสามนิ้วลูกเสือสามัญซะงั้นอะ

   หลังจากทานเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ผมกับเป๊บก็เดินไปชั้นโรงหนัง เพื่อเช็คเวลาและจองตั๋วครับ
“เป๊บดูรอบบ่ายสามสี่สิบนะ..จะได้เลิกเร็วๆ เดี๋ยวกลับไปดูเดอะสตาร์ไม่ทันอะ”
“ไม่เอารอบสี่โมงครึ่งหรือที่รัก..จะได้ไปเดินเที่ยวในห้างก่อนด้วย”
“กลับทันเดอะสตาร์มั้ยอะ”
“ทันแหละ กว่าเดอะสตาร์มาก็ สามทุ่มครึ่งครับ”
“ได้คร้าบบบ แล้วแต่เป๊บเลย”
   ตกลงกันเสร็จก็เดินไปจองตั๋ว คิวยาวใช้ได้เลยครับ
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าจะรับเรื่องอะไรครับ” พนักงานขาวตี๋กล่าวทักทาย ยิ้มซะกว้างเชียว
“เที่ยวบินผี รอบสี่โมงครึ่งครับ..เอาที่นั่งตรงไหนอะเป๊บ” ผมตอบพนักงานและหันไปถามเป๊บ
“เที่ยวบินผีรอบสี่โมงครึ่ง..ด้านล่างเป็นจอ...สีเขียว 140 บาท ด้านบนสีฟ้า 160 และสีแดงเป็นโซฟาเดี่ยว คู่ละ 400 บาทครับ” พนักงานตอบผม ทำสายตากรุ่มกริ่มใส่
“ที่รักเอาโซฟามั้ย จะได้นั่งสวีทกันด้วย...ตกลงผมกับแฟนเอาโซฟาครับ” เป๊บหันไปมองพนักงานพร้อมกับตอบแบบแรงๆ เอาอีกละ อาการหึง หวง หน้ามืดของเป๊บนี่แก้ไม่หาย”
“คะ..ครับ...ทั้งหมด 400 บาทครับ” พนักงานรีบกดใหญ่เลย

“นี่เป๊บไปแกล้งน้องเค้าทำไมละ”
“ก็มันมองเมียเป๊บนี่..หวงอะทำไมอะ ไม่ต่อยก็ดีแล้ว”
“โหยยยเป๊บบบ...ก็ได้แค่มอง โจ้ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“ไม่รู้แหละ...ชอบทำสายตายั่วนัก คืนนี้ทำโทษ”
“ไม่ได้ทำสายตายั่วซักหน่อย..เอ อะ ก็ทำโทษ เชอะ” ผมทำท่าจะเดินหนี แอบงอน
“จะไปไหนมานี่” เป๊บคว้าเอวผมมากอด ท่ามกลางสายตาสหประชาชาติ ดีมากกกกก เฮ้ออออ

“เป๊บเวลาเหลือตั้งเกือบชั่วโมง ไปไหนดีอะ”
“หาอะไรกินเล่นมั้ยครับ”
“ดีๆๆ ร้อนๆ แบบนี้ ต้องไอซ์มอนสเตอร์”
“โอเคครับ”
   ถึงร้านไอซ์มอนสเตอร์ ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรครับ มีโต๊ะให้นั่งรอสามโต๊ะ แถมบนโต๊ะเขียนป้ายบอกว่า เฉพาะลูกค้าเท่านั้นด้วย สำหรับสาขานี้ พนักงานเป็นผู้หญิงหมด ผมเลยให้เป๊บทำหน้าที่ ฮิฮิ
“ถ้วยใหญ่นะครับ ใส่ ลำไย เงาะ ลิ้นจี่ ขอหวานๆ นะครับ” เป๊บสั่งรวด พร้อมส่งสายตาระยิบระยับ พนักงานรีบทำใหญ่ ปรากฏว่า
“โห...เป๊บ...ทำไมได้เยอะขนาดนี้อะ”
“คนมันหล่อและเสน่ห์แรงครับที่รัก...ฮ่าๆๆๆ”
“แสดงว่าโจ้ใช้คนไปซื้อถูกคนนะเนี่ยย...ได้เพียบ” ผมกินไปยิ้มไป เย็นๆ หวานๆ อร่อยๆ
“อะ..อ้ามมมมม” เป๊บป้อนลำไย
“อะ...อ้ามมมมม”ผมตักเงาะป้อนกลับ
   ตักป้อนกันไป ป้อนกันมา ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา (วันนั้นใครเห็นผู้ชายตัวโต กับตัวเล็ก ป้อนกัน...ก็ผมกับเป๊บละค้าบบบ)
“ที่รัก...อีกสิบห้านาทีหนังเข้า...เป๊บว่าไปกันเถอะ”
“ค้าบบบ...”
   กินไอซ์มอนสเตอร์เสร็จผมกับเป๊บก็เดินขึ้นไปชั้นโรงหนัง
“ที่รัก...กินป๊อบคอร์นมั้ยครับ”
“ไม่เอาอะเป๊บ..ดูหนังผีใครจะมีอารมณ์กินอะ”
“นั่นแหละควรกินเลยละ..จะได้ไม่กลัวไง”
“แอะ...คิดอะไรแปลกๆ จะกินก็ไปซื้อเลย โจ้นั่งรอตรงนี้อะ”
“ครับๆ งั้นเป๊บไปซื้อก่อนนะ..ใครเอาขนมมายื่นล่อก็อย่าเดินตามไปละ” เป๊บพูดจบก็รีบเดินไป

   เอาขนมมายื่นล่อ....ว๊ากกกก เป๊บบ้า ไม่ใช่หมาซักหน่อยยยย...ชิ

“สวัสดีครับน้อง...นั่งคอยใครหรือครับ” ผมละสายตาจากการรูดกาแลคซี่ทู เงยหน้าขึ้นมองเสียงทักทาย โอ้วววว...แม่เจ้า.....ตี๋ ขาว หล่อ ใสกิ๊ก...แอะ แต่เรียกเราน้อง ฮิฮิ หารู้ไม่ แก่กว่าหนุ่มตี๋นี่แน่นอน
“อ๋อ...นั่งรอดูหนังนะครับ” ผมตอบไปตามมารยาท
“มาดูคนเดียวหรือครับ...ดูด้วยคนได้มั้ยเอ่ย”
“มาดูกับแฟนนะครับ”
“อ่อ..เอ่อ..มีแฟนแล้วหรือครับ” หนุ่มตี๋แอบอึ้ง...เชอะ น่ารักขนาดนี้ โสดก็เหลือเชื่อแล้วววว
“มีแล้วครับน้อง...พี่อายุสามสิบแล้วครับ..ถ้าไม่มีคงเป็นเรื่องแปลก”
“หา...อะไรนะครับ...สามสิบจริงหรือครับ”
“จริงซิ..คงไม่ถึงขั้นจะต้องเอาบัตรประชาชนให้ดูมั้งครับ” ผมยิ้มตอบไป หนุ่มตี๋ทำหน้าตาเหมือนโดนผีหลอก
“โห...นี่ผมละเชื่อแล้วว่า สามสิบยังแจ๋วจริงๆ..ฮ่าๆๆ” หนุ่มตี๋ขำซะงั้น
“ที่รัก...คุยกับใคร” เป๊บโผล่มายืนข้างๆ เสียงเข้มมาละ
“อ๋อ..น้องเค้าทักทายตามปกตินะเป๊บ..ไม่มีอะไรหรอกค้าบบบ” ผมลุกขึ้นไปกอดแขน ต้องรีบอ้อน เดี๋ยวเป๊บแปลงร่างละซวยอีก
“อ๋อครับ ไม่มีอะไรครับพี่ ทักทายตามปกติ...พี่ทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ เลยครับ รักกันนานๆ นะครับ” หนุ่มตี๋พูดจบ พร้อมยิ้มให้แล้วก็เดินขอตัวออกไป
“ไอ้หน้าตี๋นี่เข้ามาจีบที่รักใช่มั้ย” หันหน้ามาทำเสียงเข้มใส่อีกแล้ว...เชอะ
“แหะๆ ก็นิดนึงค้าบบบ...แต่โจ้ก็บอกไปแล้วนะว่ามีแฟนแล้ว หล๊อหล่ออออออ น่ารัก ใจดี ซิกแพค บอกไปหมดเลยละ”
“แล้วได้บอกหรือเปล่าว่า จู๋ใหญ่มาก ด้วย”
“ผลั๊กๆๆ...บ้าแล้วววใครจะกล้าบอกแบบนั้น” ผมทุบไปสี่ที หมั่นไส้ หื่นได้ทั้งวัน
“ฮ่าๆๆๆ...โอเคๆ ครับ ปะ ที่รัก ดูหนังกัน”
   โฆษณาได้สักพัก เริ่มเข้าสู่หนังจริง ผมเริ่มเอามือปิดตาแล้วครับ หนังอะไรเนี่ย เอาซากเครื่องบินที่ตก มีคนตาย เอามาเชื่อมต่อๆ กันเป็นลำใหม่ คนเขียนบทก็คิดได้เนอะครับ ฉากที่หลอนมาก คือ ฉากที่ฝรั่งผู้โดยสารมันหันหัวกลับได้รอบเลยอะ
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด....ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตกใจเอามือปิดตา หลับตาปี๋เลยอะ
“ฮ่าๆๆๆ ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยที่รัก” เป๊บหัวเราะเบาๆ
“กริ๊ดดดดดดดดด....โอ้ววววว แว๊กกกกกกกกก” ฉากที่ถูกไฟคลอกกก หลอนง่า
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บยังขำ ผมละโมโหจริงๆ หนังผีนะไม่ใช่หนังตลก
“ขำไรอะ..เป๊บ..ผลั๊ก” ทุบเบาๆ ทีนึง หมั่นไส้
“ขำที่รักไง...ตกใจกลัวได้ตลอด แต่เป๊บชอบนะ เพราะเวลากลัวที่รักชอบมากอด” อ้าวจริงด้วย กอดเป๊บซะแน่นอะ
“จำได้มั้ยว่า หนังเรื่องแรกที่เราดูกัน เรื่อง ชัตเตอร์ ตอนนั้นที่รักก็กอดเป๊บแบบนี้แหละ..เป๊บรู้สึกดีทุกครั้งเลยนะ...ขอบคุณนะครับที่ทำให้เป๊บมีความสุขตลอดเวลา...จุ๊บบบบบบ” เวรกรรม บทจะหวานก็หวานซะงั้นอะ เล่นเอาผมน้ำตาคลอปนหน้าแดง ดีนะที่โรงหนังมืด ไม่งั้นคงได้เห็นหนังสด ฮ่าๆๆๆ
   และแล้วเวลาแห่งความทรมานก็สิ้นสุด หนังจบแบบผมไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ มัวแต่เอามือปิดหน้าปิดตา
“ที่รักจะกลับหรือแวะซื้ออะไรเข้าคอนโดก่อนมั้ย”
“ไม่ดีกว่าเป๊บ รีบกลับๆ จะได้ทันดูเดอะสตาร์ เดี๋ยวค่อยไปกินผลไม้ในตู้เย็นก็ได้ค้าบบบ”
“โอเค..กลับบ้านกันครับ...มานี่ๆ หมับ” เดินกลับธรรมดาก็ได้ คว้าเอวไปกอดซะแน่นแบบนั้น ไม่หนีไปไหนหรอกกกกก
   รถแอบติดเหมือนกันนะครับ เดินทางประมาณชั่วโมงนึง ก็กลับมาถึงคอนโดแสนสุขแล้วละ เข้าห้องเสร็จผมก็รีบเปลี่ยนผ้าอาบน้ำทันที อาบน้ำเสร็จเป๊บก็เข้าไปอาบต่อ ผมก็ออกมาที่ห้องครัว ปอกแอปเปิ้ล กับ ฝรั่ง ให้เป๊บครับ
   สามทุ่มยี่สิบ ผมก็ยกจานผลไม้ มาวางที่ห้องรับแขก เปิดโทรทัศน์รอรายการเดอะสตาร์ เป๊บก็เดินออกมานั่งกับผม เราสองคนนั่งบนพื้น ทำไมไม่นั่งบนโซฟาหรือครับ เพราะมันนอนหนุนตักไม่สะดวกนะเซ่ คิคิ
“เป๊บค้าบบ..ผลไม้ๆ”
“ครับๆ” เป๊บหยิบผลไม้เข้าปาก
   เดอะสตาร์ปีนี้ ผมเชียร์โดมออกหน้าออกตาเลยละครับ เพราะผมชอบเสียงที่ทรงพลังและมีคุณภาพมากๆ คนอื่นๆ ก็เก่งนะครับ แต่ถ้าเทียบกับโดมแล้วเสียงดีกว่านี่น่า
“ปีนี้ที่รักเชียร์คนไม่หล่อ แปลกนะเนี่ย”
“โหยยเป๊บ...ก็โดมเสียงดีมากๆ เป๊บฟังแล้วไม่ชอบหรือ”
“ใช้ได้เลยครับ..เป๊บว่าถ้าไม่ติดหน้าตาตามที่คนไทยส่วนใหญ่ชอบ น่าจะได้เป็นเดอะสตาร์”
“นั่นซิเป๊บ”
   รายการเดอะสตาร์มาถึง ผมก็นั่งกินผลไม้ไป กริ๊ดไป สักพักนอนหนุนตักเป๊บกินผลไม้ไป กริ๊ดไป ฮ่าๆๆๆ มีความสุข
   จนรายการจบ ก็ได้เวลาง่วงแล้วละ
“เป๊บง่วงแล้ว...ไปนอนก่อนเลยนะค้าบบ โจ้จะเอาจานไปล้าง”
“ครับๆ” เป๊บลุกขึ้นเข้าห้องนอน ส่วนผมก็ไปล้างจาน
   ล้างจานเสร็จ ผมก็เข้าห้องน้ำแปรงฟัน..เสร็จทุกอย่าง ก็เดินมาที่เตียง เห็นเป๊บกำลังนอนอ่านหนังสือบนเตียงอยู่
   ด้วยความง่วงผมก็กระโดดขึ้นเตียง ตุ๊บ....แฮ่ๆๆ
“เตียงนิ่มจัง..นอนละค้าบบบ..จุ๊บๆ” ก่อนนอนทุกคืนถ้าอยู่ด้วยกัน ผมจะจุ๊บคางเป๊บก่อนนอนตลอดครับ จุ๊บเสร็จ นอนละ
“อะ..แฮ่มมมมม...” หือ...อะไรอีกอะ...รู้สึกความซวยจะมาเยือน
“ยังนอนไม่ได้” เป๊บทำเสียงเข้ม
“อารายอะ...ง่วงแล้วง่าเป๊บ” ทำแบ๊วข่มไว้ก่อนครับ ฮิฮิ
“ยังไม่ได้รับโทษในสิ่งที่ก่อไว้”
“หา...รับโทษอะไรอะ...ผมลุกขึ้นมามองเป๊บ
“ทำโทษกระทงที่หนึ่ง ทำสายตายั่วยวนพนักงานร้านหมูลวก...ทำโทษกระทงที่สอง ทำหน้าตาน่ารักยั่วยวนพนักงานขายตั๋วโรงหนัง”
“แอะ...อะไรนะ โจ้ไม่ผิด ไม่ได้ทำซักหน่อย
“นี่ยังไม่นับโทษที่ไปทำตัวน่ารักใส่หนุ่มตี๋คนนั้น” เป๊บทำเสียงเข้มข่มอีก
“อะไรอะ...ยังไม่ได้ทำอะไรเล้ยยย” ผมพยายามแก้ตัว
“ศาลไม่รับฟัง..พิจารณาสมควรลงโทษจำเลย...สองรอบใหญ่....เจ้าหน้าที่...เครื่องประหารหัวมังกรหย่ายยยยยยยยยยยยย”
“เดี๋ยวๆๆๆ ว๊ากกกกกกกกกกกก”
   ประหารเต็มๆ สองรอบบบบบ...แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

โจ้ : ทำไมเครื่องประหาร..มันรุนแรงจังง่า..... :z3:
เป๊บ : ช่วยไม่ได้..ความผิดรุนแรง...ต้องประหารหนักๆ   :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 11-04-2012 00:05:43

เวลาคุณโจ้เล่า ดูเป็นคู่ที่ตลก มีมุขเล่นกันตลอดเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-04-2012 00:44:10

เสียงกรี๊ด ๆ นี่เสียงโจ้เหรอ ฮ่าฮ่า
อิฉันเกลียดหนังผีสุด ๆ
ชอบกินไอซ์มอนสเตอร์เหมือนกันค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 28-04-2012 07:24:56

มารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้นะครับ  คราวนี้หายไปนานเลย  หรือว่าครั้งจะทิ้งน้องๆไปจริงๆซะแล้ว   ถ้าเป็นอย่างนั้นม่ายยยอมมมมมมมมมมน๊าา :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 23-05-2012 19:50:12

มารอตอนต่อไปครับพี่เป๊ป พี่โจ้ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 02-07-2012 07:06:07

มารอตอนต่อไปนะครับ  เอะหรือว่าพี่โจ้กับพี่เป๊ปจะทิ้งพวกเราไปอีกแล้ว           มะยอมน๊าาาาาาาาาาา :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 05-07-2012 12:23:21

 :impress3: น่ารักจังเลย เรื่องของพี่สองคนเป็นเรื่องเล่าในไม่กี่เรื่องที่หนูอ่านเพราะส่วนมากเรื่องเล่ามักจบเศร้าหนูรับม่ายด้ายยย ตอนแรกรู้ว่าเป็นเรื่องเล่าก็ไม่กล้าอ่าน จนมาวันนี้มาอ่านตอนสุดท้ายแล้วรู้ว่ารักกันดีอยู่ก็เลยอ่าน ฮู้ย...น่ารักมากๆๆๆๆๆ อยากเจอคนรักจริงอย่างนี้บ้างจังเลย แล้วรีบมาอัพต่อไวๆนะคะ รออยู่จ้า :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 05-07-2012 16:48:56

   วันนี้ผมมารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้นะครับ 
ปล.พวกพี่ทั้งสองอย่าทิ้งพวกเราไปนะครับ  เพราะพวกเรามารอพี่อยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 08-07-2012 01:56:54

อ่านไปยิ้มไป ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-07-2012 19:48:50

สวัสดีคร้าบบบ ก่อนอื่นขอโทษมากๆๆๆ ที่หายไปหลายเดือน ไม่ได้ทอดทิ้งเลยนะครับบบ แต่งานเยอะจนไม่มีเวลาเขียนเพิ่มเติมครับบบ ตอนนี้กำลังเร่งปั่นต้นฉบับครับบบบ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่จะรีบเอามาลงด่วนนนนนนครับโผ้มมมมมม   :pig4: :pig4:

โจ้  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันเสาร์กุ๊กกิ๊ก UP 10 / 04 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 12-07-2012 20:25:43

จะรอนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 01-09-2012 18:34:42

สวัสดีครับ แหะๆ หายไปนาน ไม่รู้ว่าจะลืมกันหรือยังครับบบบบ ปั่นต้นฉบับเสร็จเรียบร้อยก็เอามาลง ถ้ามีช่วงว่างจะรีบมาลงเรื่อยๆ นะครับบบ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะครับบบบบ  :pig4: :pig4:

ตอนที่ 36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก
   หลังจากทริปที่ไปเที่ยวอัมพวาคราวก่อน ชีวิตของพวกเราก็กลับมาเรียนตามปกติ เวลาผ่านไปเร็วมาก ก็ใกล้จะถึงวันปีใหม่แล้วละครับ วันเวลาผ่านไปไวเหมือนกิ้งก่าวิ่งจริงๆ เลย
“โจ้ ปีใหม่นี้มีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า”
“อ่อ..ไม่มีอะเป๊บ..ทำไมหรือ”
“พอดีที่บ้านเป๊บจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ นะครับ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของทุกปี แด๊ดกับมัมฝากมาชวนบ้านโจ้ด้วยนะ”
“อ่อค้าบบบ..งั้นเดี๋ยวโจ้ลองไปถามที่บ้านก่อนนะ..แล้วค่อยให้คำตอบ”
“ได้ๆ อยากให้มาทั้งบ้านเลยนะ..ฝากบอกคุณพ่อว่าลูกเขยชวนนนนน”
“เว่อร์ละ..ชิ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บ
“คุยไรกันจ๊ะสองหนุ่ม...อุ้ยไม่ใช่ซิ...หนึ่งหนุ่มหนึ่งสาว” ฉัตรกับเพื่อนๆ มาถึงก็แขวะใส่ซะงั้น
“สองหนุ่มตะหาก..กรูยังมีมังกรนะโว้ยยยย...เชอะ” ผมแขวะกลับ
“แต่ไม่ได้ใช้......ฮ่าๆๆๆ...เอาเหอะๆ แล้วเมิงคุยอะไรกัน ทำหน้าตาจริงจัง” อีฉัตรแซวแรง
“อ่อ เป๊บจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้าน พวกเมิงว่างมั้ยละ สนใจไปปะ” ผมถามเพื่อนๆ
“โหยยยหอยยยย ปีใหม่ไปหาพ่อที่เมืองนอก” ฉัตรครวญขึ้นมา
“ส่วนกรูกลับใต้วะ” เบิดตอบอีกคน
“ส่วนเรากลับบ้านว่าจะพาทรายไปเปิดตัว” โอ๊ตตอบแบบยิ้มๆ
“โห่ๆๆๆๆๆ” นั่นโดนโห่ใส่ซะงั้น ฮ่าๆๆ
“จริงหรือวะโอ๊ต..เมิงเปิดตัวเลยเรอะ ชัวร์หรือวะ” เป๊บถามโอ๊ต
“นี่อีเป๊บ...อย่าชักใบให้เรือเสีย เดี๋ยวกรูไม่มีผัวพอดี” ทรายแขวะกลับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เออๆ ตามนี้แหละ เป็นว่าช่วงปีใหม่ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ตัวเอง กรูว่าขึ้นเรียนเหอะ คาบสุดท้ายก่อนปิดปีใหม่ เดี๋ยวอาจารย์วีนแตกใส่อีก” ฉัตรสรุปความรวด
   พวกเราก็เดินขึ้นไปเรียนกันครับ ยากแสนยาก แต่ก็พยายามทำความเข้าใจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเลิกเรียน ก็ร่ำลาแยกย้ายกัน
“หอย..ดูแลตัวเองด้วยนะเมิง...ปีใหม่ไม่เจอกันหลายวัน อย่าไปรบตบตีกับใครละ กรูมาช่วยเมิงไม่ทัน” ฉัตรสวมกอดไปบ่นไป
“เออน่าเมิงนี่ เห็นกรูเป็นคนตบตีไปทั่วซะงั้น เมิงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“มันก็น่าสั่งอยู่หรอก เห็นเมิงเกิดเรื่องทีไร ก็มีอีฉัตรนี่แหละตามมาช่วยเมิงอะ” ทรายแขวะ
“รู้แหละอีทราย..บ่นจริง...” ผมแขวะกลับ
“อีเป๊บ..เมิงดูแลอีโจ้มันดีๆ ละ กลับมาถ้ามันฟ้อง กรูจะเอากองกำลังสหประชาชาติมายิงเมิง” ฉัตรขู่เป๊บซะงั้น
“กรูว่าปืนกระบอกเดียว เป๊บมันตายแล้วละมั้ง” เบิดเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“โอเคๆ เจอกันเว้ยๆ”
   ผมกับเป๊บก็เดินมาที่รถเดินทางกลับบ้าน
“โจ้คืนนี้นอนบ้านเป๊บมั้ย”
“อืม....เอ....”
“ลังเลอะไรจ๊ะ”
   ไอ้ที่ลังเลเพราะสายตากรุ้มกริ่มของแกนะแหละเจ้าคิงคอง เชอะ
“โจ้กลับไปนอนที่บ้านดีกว่าอะเป๊บ คิดถึงพ่อแม่และจิม”
“โหยยยย...อะไรอะ....ไป...”
“นอนบ้านๆ เข้าใจมั้ยเป๊บ..ไม่งั้นปีใหม่ไม่ไปร่วมงานนะ” ผมทำสายตาดุๆ ใส่ไป
“ค้าบบบบ” เป๊บตอบแบบหงอยๆ
“ดีมาก..ห้ามขัดคำสั่งเข้าใจปะ...ไม่งั้นละก็..หึหึ”
“ไม่งั้นก็อะไรอะ”
“งดกิจกรรมสองเดือน”
“เฮ้ยยยยยย..ไม่เอาอะ...เอ....ถ้างั้นครบสองเดือน ก็เบิ้ลคืนสองเท่าทุกคืนเลยละกัน” โห อะไรเนี่ย คิดได้เนอะ แล้วสายตากรุ้มกริ่มแบบนั้นนี่ เฮ้อ มีแฟนหื่นต้องทำจายยยยยย
   
“เป๊บจอดหน้าบ้านก็ได้ค้าบบบบ..จะเข้าบ้านก่อนมั้ย”
“พ่อกับแม่ละโจ้ กลับมาหรือยัง”
“คงยังแหละ ไม่เห็นรถนะคับ”
“งั้นเป๊บกลับบ้านนะ”
“ได้คับ รักนะเป๊บ...จุ๊บๆ” จุ๊บแก้มไปสองที
“รักโจ้มากนะ” เป๊บหอมแก้มคืนฟอดใหญ่
   เข้ามาในบ้านผมก็เดินขึ้นบนห้องนอน เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลำลองสบายๆ จนประมาณช่วงค่ำ พ่อแม่ และจิม กลับมาเข้าพร้อมๆ กัน วันนี้ดีจังทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
“แล้วนี่เป๊บไปไหนละลูก”
“กลับไปนอนบ้านคับพ่อ”
“อ้าว คืนนี้เฮียนอนคนเดียวได้หรือ ปกติตัวติดกันตลอด”
“อะไรอะจิม โตมาตัวคนเดียว นอนได้อยู่แล้ว”
“เรานี่ก็ชอบไปแซวพี่เค้า...”
“โอ้ย..จิมเจ็บนะแม่ หยิกทำไมเนี่ย”
“ฮ่าๆๆ..สมน้ำหน้า แม่หยิกเยอะๆ เล้ย”
“ทำปากดีไปนะเฮีย คืนนี้นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอย่ามาง้อละกัน...เชอะ” จิมทำท่าค้อน
“ฮ่าๆๆๆๆ”

“พ่อคับแม่คับ...ปีใหม่นี้เป๊บชวนครอบครัวเราไปร่วมงานคับ”
“ก็น่าสนใจนะ แต่แม่ว่าทางครอบครัวเค้าไม่ต้องการความเป็นส่วนตัวหรือ”
“พ่อก็เห็นด้วยกับแม่นะ”
“แต่เป๊บเค้าชวนนะคับ สีหน้าออกแนวจริงจัง โจ้ว่าคงไม่ถึงขั้นรบกวนมั้งคับ”
“เอาเป็นว่าใกล้ๆ ค่อยว่ากันอีกทีนะลูก...ทานข้าวต่อเถอะ”
“คร้าบบบบ”

   ทานข้าวเสร็จ ช่วยป้าศรีล้างจาน เก็บกวาดเช็ดถูเรียบร้อย เดินขึ้นบนห้องกำลังเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ค้าบบบบ”
“กินข้าวยัง”
“กินแล้วๆ เป๊บละ”
“เพิ่งเสร็จครับ วันนี้มากันครบ แด๊ด มัม บ่นคิดถึงโจ้มากเลยนะ”
“ฮ่าๆๆ จริงหรือคับ”
“จะหลอกทำไมละเนี่ย..แล้วโจ้ได้บอกที่บ้านเรื่องงานปีใหม่ยังครับ”
“บอกแล้วอะเป๊บ..แต่พ่อกับแม่เปรยๆว่า บ้านเป๊บอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่น่าจะไปร่วม”
“เฮ้ยๆ ไม่เลยนะ บ้านเป๊บยินดีมากๆ แด๊ด มัม บอกว่าให้ชวนบ้านโจ้มาให้ได้”
“ก็พ่อกับแม่เกรงใจนี่เป๊บ...เอางี้โจ้ว่าเป๊บให้แด๊ดหรือมัมใครสักคนโทรมาคุยทางนี้ โจ้ว่าน่าจะโอเคนะ”
“เยสสส...จริงด้วยๆ ถ้าใช้วิธีนี้ยังไงต้องมาแน่”
“ฮ่าๆๆๆ...ทำเสียงเว่อร์ไปละ อยากให้ไปขนาดนั้นเชียว”
“อ้าว..ก็เมียทั้งคน..ไม่มาผัวเสียใจแย่”
“ทะลึ่งละๆ มามงเมียผัวเผออะไรกัน” เขินกับคำเรียกแบบนี้จริงๆ
“ฮ่าๆๆ..แล้วนั่นคงแก้ผ้าแล้วคุยกะเป๊บอยู่ใช่มั้ยยยยย”
“แว๊กกกก...รู้ได้ไงอะเป๊บบบบ” มีตาทิพย์ปะเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆ..ก็อยู่ด้วยกันตลอด เป๊บจำได้หมดแหละว่าโจ้จะทำอะไรยังไงช่วงไหนอะ”
“โหหหห...น่ากลัว...แบร่ๆๆ”
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไปอาบน้ำ พักผ่อนนะที่รัก...รักนะครับ รักมากๆ จุ๊บๆๆ”
“รักเป๊บนะค้าบบบ..จุ๊บๆๆๆ”
   วางสายเป๊บเสร็จ ก็แอบบงงนะครับ รู้ได้ไงว่าเราแก้ผ้า ชิ หื่นตามสัญญานโทรศัพท์หรือไง

   ลืมตาบนเตียงนอนยามเช้าตรู่ เอ วันนี้ตอนเย็นที่บ้านเป๊บจัดงานแล้วนี่น่า ว่าไปทางบ้านเป๊บจัดการตามแผนที่คุยไว้ยังหว่า ลุกขึ้นไปอาบน้ำ จัดการตัวเองเสร็จสรรพ ลงไปด้านล่างจังหวะเดียวกับอาหารเช้าพอดี

“เย็นนี้คงต้องไปร่วมงานที่บ้านลูกเขยตัวแสบแล้วละแม่” พ่อผมเปรยขึ้นมา
“ก็แน่ละซิพ่อ ลูกเรากับลูกเขยตัวแสบสุมหัวกันขนาดนั้น ไม่ไปก็เสียวาจาหมด” แม่สำทับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” จิมขำ
“อะไรอะ พ่ออะ แม่อะ โจ้ไม่ได้สุมหัวซักหน่อย” ทำหน้างอนใส่เลย ชิ
“ฮ่าๆๆๆ...พ่อกับแม่แหย่เล่นลูก..ต้องไปร่วมงานแหละ เย็นนี้แต่งตัวกันดีๆละ”
“รับแซบบบบบบพระบิดา” จิมยิ้มกว้าง

   ในช่วงวันศุกร์สิ้นปี เชื่อเหลือเกินครับว่า หลายคน หลายครอบครัว ต่างมีจุดมุ่งหวังและกิจกรรมต่างกัน บ้างก็ไปต่างจังหวัดกลับไปเยี่ยมครอบครัว บ้างก็ไปเที่ยวพักผ่อน ทำให้การจราจรติดขัดพอสมควรเลยครับ เดินทางพักใหญ่ๆ มาถึงบ้านเป๊บเกือบๆ พลบค่ำ
   มีแขกมาร่วมงานพอประมาณครับ เป็นพวกญาติพี่น้องเสียมากกว่า บรรยากาศของงานริมสระน้ำดูมีสีสันมาก มีลูกโป่งแฟนซีหลากสี ประดับประดาด้วยไฟระยิบระยับ
“สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่” เป๊บทักทายครับ
“สวัสดีจ๊ะลูก”
“สวัสดีครับพี่เป๊บ”
“ตามสบายเลยจิม”
“เชิญทุกคนที่ริมสระน้ำเลยครับ” เป๊บเอ่ยชวนทุกคน
   เดินไปถึงบริเวณงานริมสระน้ำ คุณพ่อ คุณแม่ของเป๊บหันมาเห็นพอดีเลยรีบเดินออกมายืนต้อนรับ
“สวัสดีครับ/คะ” พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายทักทายซึ่งกันและกัน
“แด๊ด มัม สวัสดีค้าบบบบบ” ไหว้พ่อแม่เป๊บอย่างงาม ฮิฮิ
“โอ้....โจ้มานี่ลูก มาให้พ่อกอดให้หายคิดถึง...นี่เจ้าเป๊บแกหลบไปซิ” เป๊บโดนพ่อทิ้งแบบไม่ใยดีซะงั้นอะ
“อะไรกันเนี่ยแด๊ดดด.. พอโจ้มาทิ้งเป๊บ น่าน้อยใจนักกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ขอเชิญทุกคนในงานเลยนะคะ” แม่เป๊บเชิญทุกคนเข้างานครับ
   เข้ามาภายในงาน มีแขกเข้าร่วมประมาณสามสิบกว่าคน ครับ โดยส่วนมากก็เป็นญาติพี่น้องและแขกของคุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บซะมากกว่า แต่งานนี้พิเศษตรงที่คุณปู่คุณย่าของเป๊บก็มาด้วย ตั้งแต่คบเป๊บก็มาก็เพิ่งเคยเจอนี่ละครับ ยกเว้นที่คุณตาคุณยายของเป๊บที่อยู่ต่างประเทศ ไม่ได้มาครับ  ปู่กับย่าของเป๊บ ยังดูแข็งแรงมากเลยครับ ทั้งที่อายุก็เข้าเลข 7 แล้ว แต่ท่านทั้งสองยังสดใส ตอนสมัยหนุ่มสาว น่าจะหน้าตาดีทั้งคู่เลยละครับ
“โจ้ๆ มารู้จุกคุณปู่คุณย่า...ปู่ครับ ย่าครับ นี่โจ้ แฟนเป๊บเองครับ” ผมยกมือไหว้อย่างงามมาก
“โอ้ หน้าตาเหมือนผู้หญิงเลยนะย่า มิน่าเจ้าเป๊บถึงได้หลง”
“เห็นด้วยกะปู่เลยนะเนี่ย...มานี่ลูก ให้ย่าดูใกล้ๆ” คุณย่ายิ้มร่าเลยครับ พร้อมเรียกผมไปหาใกล้ๆ
“เหมือนผู้หญิงจริงๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม...ยังไงย่าฝากดูแลเจ้าเป๊บมันด้วยนะ มันใจร้อน มุทะลุไปบ้าง ก็อย่าถือสามัน”
“ถ้ามันทำอะไรให้หลานโกรธ บอกปู่เลยนะ จะเอาไม้ตะบองเพ่นกระบาลมัน”
“โหยยยย ปู่อะ...แนะนำแบบนั้นเป๊บก็แย่ซิ” ทำครวญ หนอยเจ้าคิงคองเพี้ยน
“ได้ค้าบปู่ วันไหนผมโดนแกล้งจะไปฟ้องเยอะๆ เลย”
“ฮ่าๆๆๆๆ...” ปู่กับย่าหัวเราะร่าเลยครับ
   หลังจากทักทายจนหนำใจ ผมก็เดินเลี่ยงโต๊ะผู้ใหญ่มาที่โต๊ะวัยสะรุ่น
“สะใภ้เหล็กๆ หวัดดีๆๆ”
“สวัสดีค้าบพี่ปริม” ยกมือไหว้พี่ปริมอย่างงาม
“แล้วพี่ปันกับพี่สะใภ้ทั้งสองของผมไม่มาหรือ”
“พลาดได้ไงละ..ไปตักของกินเดี๋ยวคงมาละ..แล้วนี่เราไปหาของกินเหอะ เดี๋ยวก็มานั่งโต๊ะนี้แหละ”
“คร้าบบบบ...”
   ผมเดินละจากพี่ทั้งสองมาตักของกินข้างๆ เป๊บ
“รถติดมากมั้ยที่รัก”
“นิดนึง..มีไรกินมั่งอะเป๊บ”
“เยอะเลยครับ..พวกทะเลเผา อาหารไทย ขนมไทยเทศ มีหมด โจ้อยากกินอะไรละเดี๋ยวเป๊บช่วยขน”
“นี่ๆ เกินไป กินนิดเดียวพอเดี๋ยวอ้วน”
“อ้วนตรงไหน เป๊บจับตัวทีไร กระดูกทั้งนั้น”
“แอะ...ชิ...งั้นจะกินให้อ้วนเลย ถ้าอ้วนแล้วอย่าทิ้งโจ้ละกัน”
“โอ๋ๆๆ....ไม่ทิ้งๆ รักตลอดชีวิตนะคร้าบบบ..จุ๊บๆๆ”
“เพี๊ยะ....ทะลึ่ง ในงานมาจงจุ๊บอะไรกัน” สงสัยตีแรง คิงคองยืนลูบแขนละนั่น
   ผมกับเป๊บขนของกินมาที่โต๊ะหลายจาน น่าหม่ำทั้งนั้น จะงาบให้หมดเล้ย อิอิ
“พี่ปัน  พี่แนท พี่ลินดา หวัดดีครับบบบบ” ผมกล่าวทักทายพี่สะใภ้
“สวัสดีจ้าน้องโจ้ มามะให้พี่หอมกอดหน่อย..ฟอดซ้าย...ฟอดขวา....”
“โอ้ววววน้องโจ้วววว มามะพี่ปันขอหอมฟอดซ้ายฟอดขวามั่ง”
“พอเลยพี่ปัน...เมียผมนะเนี่ย...เก็บแต้มตลอดดดดด” เป๊บเอามือยันพี่ปันออกไป
“ฮ่าๆๆๆ...ไอ้เสือหวงก้าง” พี่ปันแซว
“พอเลยปัน ชอบไปแกล้งน้องโจ้...นี่แนะๆ เพี้ยะๆๆ”
“โอ้ยแนท...ปันเจ็บ..พอแล้วๆ”
“กร๊ากกกกกก...สมๆๆ” ผมแลบลิ้นแซวพี่ปัน
“เอ้านี่สะใภ้เหล็ก มารู้จักลูกพี่น้องลูกน้องของเป๊บ เป็นลูกของคุณอา อะ  ปิง นี่พี่โจ้ แฟนไอ้เสือมัน”
“สวัสดีครับพี่โจ้” ปิงยกมือไหว้ผมครับ ผมรับไหว้
“สวัสดีครับน้องปิง” ยิ้มกว้างน่ารักๆ ใส่ทีนึง
“ไอ้ปิง นี่พี่สะใภ้เมิงนะ อย่าคิดเป็นอย่างอื่น” ไม่ทันไรคิงคองแหกปากใส่อีกละ
“นี่เป๊บ พูดอะไรดูจังหวะมั่ง น้องเค้าทักทายตามปกติ”
“ก็ที่รักดูมันเล่นหูเล่นตา ทำตาหวานใส่ขนาดนั้นนะ จะปกติได้ไง แล้วนี่ก็ดันทำยิ้มยั่วอีก” เอาเข้าไปสามีกรู ชีวิตช่างน่าเศร้า
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เป็นที่ถูกใจของบรรดาพี่ๆ ว่างั้น เฮ้อ
   อาหารมากมายบนโต๊ะ ถูกผมกับเป๊บช่วยกันจัดการจนพร่องเกือบหมด
“สวัสดีคะดาร์ลิ้งงงงงง” เสียงทักทายเจื้อยแจ้ว สร้างจุดเด่นให้ทุกคนในงานหันมามองพร้อมกัน รวมทั้งผมด้วย
“เฮ้ย...มาได้ไงเนี่ย” เป๊บอุทานด้วยความตกใจ พร้อมกับ บรรดาพี่ๆ น้องๆ ที่ต่างสบตากันเลิกลั่ก มีแต่ผมที่ทำสายตาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน
“เซอร์ไพร้ซ์ใช่มั้ยค่าดาร์ลิ้ง อุ้ย....สวัสดีคุณพ่อคุณแม่ คุณปู่คุณย่า และทุกๆ คนค่า” สาวคนนั้นไหว้กราดทั้งโต๊ะ ท่ามกลางการรับไหว้ด้วยสีหน้าประหลาดใจของบรรดาผู้ใหญ่
“สวัสดีค่าคุณพี่ๆ ทั้งโต๊ะ”
“เป๊บบบบ....จะไม่ทักทายกันหน่อยหรือจ๊ะ”
“อ่อ...เอ่อ..สวัสดีปลา...กลับมาจากเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แหมมมม...หลายวันแล้วแหละ ช่วงลองนิวเยียร์วีคเอ็น มาถึงปุ๊บก็โทรหาดาร์ลิ้งตั้งหลายรอบแล้วไม่รับสาย”

   คำก็ดาร์ลิ้ง สองคำก็ดาร์ลิ้ง จนผมรู้สึกไม่ชอบเอาซะแล้ว จากที่หน้าตาระรื่นเริ่มมีอาการแล้วละครับ จนทำให้พวกพี่ๆ เริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์น่าจะไม่ดี

“ปลา เลิกเรียกดาร์ลิ้ง ได้แล้ว เป๊บว่าคำคำนั้นมันไม่ควรใช้แล้ว”
“อุ้ยยย แหมมมม...ทำเป็นคนอื่นคนไกลไป เมื่อก่อนเราก็เรียกกันแบบนี้ทุกวัน”

   ผมใจเต้นตึกตัก...เมื่อก่อน...เมื่อก่อนอะไร...แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร...แฟนเก่าเป๊บหรือ...คำถามมากมายในสมองผมเยอะแยะจนเรียงลำดับไม่ถูก

“นั่นมันเมื่อก่อนนะปลา...เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว...เป๊บว่าตอนนี้เราไม่ควรคิดไปมากกว่าคำว่าเพื่อน”
“ไม่เอาๆ นะเป๊บ ปลารู้ว่าปลาผิด แต่ปลายังรักเป๊บนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ไม่แปลกนี่”

   รัก...สองคนนี้เคยรักกัน...แฟนเก่าซินะ...แล้วทำไมเป๊บถึงไม่ยอมจัดการให้มันเด็ดขาด...

“มันสายไปแล้วปลา...ไม่มีวันที่เป๊บจะคิดกับปลามากกว่าคำว่าเพื่อน...เพราะเป๊บมีแฟนใหม่แล้ว”

   หลังจากสิ้นสุดคำว่าแฟนใหม่แล้ว บรรยากาศดูตึงเครียดมาก ปลา ทำสีหน้าบึ้งตึงไปในทันที

“หึ หึ หึ อย่าเอาเรื่องนี้มาอ้างเลยเป๊บ ปลาไม่เชื่อหรอก คนแบบเป๊บรักใครแล้วจะทุ่มเทหมดใจ ไม่มีทางที่เป๊บจะตัดใจจากปลาได้หรอก” ปลายิ้มราวกับว่าตัวเองเป็นผู้มีชัยชนะ
“ถ้าปลาคิดว่ามันเป็นการอ้างหรือไม่เชื่อ ก็สุดแล้วแต่ปลาจะคิด ยังไงเราสองคนก็คงเป็นได้แค่คำว่าเพื่อน” สีหน้าเป๊บจริงจังมาก
“ทำไมปลาถึงไม่เชื่อรู้มั้ยเป๊บ เพราะคนแบบเป๊บมีแฟนใหม่จริง จะพาออกสื่อ แต่นี่เท่าที่ปลามองไปรอบๆ งาน ไม่เห็นจะมีเค้าลางเลยว่าคนไหนจะเป็นแฟนใหม่ของเป๊บ” ชีแกยังมั่นใจมาก

   เอาละซิ มาถึงขั้นนี้แล้ว ถึงเวลาแกรนด์โอเพ็นนิ่งแล้ว ทะแด๊ม ทะแด่มมมมม
 
“นี่ไง คนนี้คือ โจ้ แฟนใหม่ของเป๊บ” เป๊บตอบโดยชี้มาที่ผม

   ปลา ทำสีหน้าอึ้งปนตกใจหันมองมาตามการชี้ของเป๊บ สายตาปลากับสบตากัน เดาได้เลยว่า ปลาคงคิดไม่ดีกับผมแน่ๆ บรรดาพี่ๆ ต่างตกใจไปตามๆ กัน

“ผู้ชาย.....อย่าบอกนะว่าเป๊บสิ้นคิดมาคบอีกระเทยนี่นะ” งานเข้ากรูละซิเนี่ย ต้องเปลี่ยนเป็นนางร้ายซะแล้ววววว เฮ้ออออ.....

โปรดติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-09-2012 20:03:37

 :m31: :m31: :m31: ตอบโต้ แรง ๆ ๆเลย  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 01-09-2012 23:29:35

สู้ๆนะครับพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 05-09-2012 15:55:16

มารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้ครับผม :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-09-2012 17:40:09

ยัยปลาร้านี่แรงเนอะ
โจ้ไม่ต้องกลัว พวกเราเยอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 05-09-2012 19:53:04

จัดไปค่ะน้องโจ้ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ประโยคนี้ท่องไว้ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 1 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 06-09-2012 00:43:55

อ่านทันแล้ว กำลังมันส์เลยงะ ตบเลยๆ 555+ :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 ลงเพิ่มเติม สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 7 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 07-09-2012 23:54:13

ขอบคุณสำหรับทุกๆ คอมเม้นนะค้าบบบ....มาลงให้จบตอนแล้ววววว.....ขอบคุณที่ติตดามอ่านนะค้าบบบ

ตอนที่ 36 ปีใหม่+ระทึก จบตอน


“นี่ปลา มากเกินไปแล้วนะ ให้เกียรติโจ้ในฐานะที่เป็นแฟนเป๊บด้วย” เป๊บตวาดเสียงดัง สีหน้าไม่พอใจอย่างมาก ทำให้โต๊ะของผู้หลักผู้ใหญ่นั่งไม่ติดกันแล้วครับ
“เป๊บๆ ใจเย็นค้าบๆ ค่อยๆ คุยกันก็ได้...งานเสียบรรยากาศหมดแล้ว” ผมปลอบเป๊บ
“แหมมมมม....เป็นคนดีจังนะอีกระเทย แย่งผัวคนอื่นได้อย่างหน้าตาใสซื่อ” ปลาด่าจิกกัดผมแรงมาก จนเริ่มโกรธเหมือนกันแล้ว
“ไม่ได้ทำหน้าใสซื่อครับ...แล้วก็ผมไม่ใช่กระเทย ผมเป็นเกย์ครับ”
“ต้าย...ตายละ...มันก็สายพันธ์เดียวกันนะแหละ จะกระเทย เกย์ เก้ง กวาง บ่าง”
“รวมถึงชะนีด้วยมั้ยครับ” ผมตอกกลับด้วยสีหน้าเรียบๆ
“นี่มึงด่ากรูหรืออีตุ๊ด” หน้าตาสวย แต่นิสัยต่ำมากครับ
“เปล่านี่ ผมไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักหน่อย ก็แค่พูดออกไปให้มันครบประโยค”
“ปากดีนักนะมึง...”
“แต่คงสู้คุณไม่ได้...เพราะตั้งแต่เริ่มเอ่ยวาจาออกมาจากปาก ก็มีแต่คำหยาบคาย ขัดกับหน้าตา ไม่มีใครสอนมาหรือครับว่า คุณสมบัติของคนที่เป็นผู้ดีนี่มีวิธีการทำยังไง”
“มึง...อีกระเทย..มึงกล้าด่ากูว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือ” ปลาโกรธจนหน้าแดง พร้อมปรี่พุ่งเข้ามาทำร้ายผม เสี้ยววินาทีเป๊บรีบคว้าตัวผมผลักไปด้านหลัง เอาตัวเองมาบังแทน
“เฮ้ยยยยยยยยย....ถ้ามึงแตะพี่กู...กูต่อยมึงคว่ำแน่” เสียงจิมตะโกนดังมาก พร้อมเอามือชี้หน้าปลาครับ
“แม่กูสอนไม่ให้ทำร้ายผู้หญิง ให้เกียรติผู้หญิง แต่ผู้หญิงแบบมึงแม่กูไม่ได้สอน มึงลองแตะพี่กูดิ แล้วมึงจะรู้ว่านรกมีจริง” จิมของขึ้นละครับ ขอบอก หน้าตาน่ากลัวมากกกกกกกก
   ปลาหยุดชะงักไม่กล้าเข้ามาครับ แต่สีหน้าหล่อนบ่งบอกว่าแค้นมาก เช่นเดียวกับที่บรรดาพี่ๆ ดึงตัวจิมไว้ เพราะกลัวจิมจะกระทืบปลานะซิครับ ตอนที่นั่งพิมพ์เล่านี้ก็ฮาดี แต่ตอนเกิดเหตุการณ์นี้ในอดีต มันไม่ตลกนะซิครับ
“ชั้นว่า...หนูกลับบ้านไปก่อนเถอะ...มีอะไรก็ค่อยคุยกันทีหลัง” คุณพ่อเป๊บเดินเข้ามาพร้อมทำสีหน้าเรียบๆ บอกกับปลาไป
“หนูไม่กลับ...คุณพ่อดูเป๊บซิคะ หันไปคบอีกระเทยนั่น คุณพ่อยอมได้ไงคะ”
“ถึงโจ้เค้าจะเป็นยังไงตามที่หนูว่า แต่เค้าก็เป็นคนคนนึงที่ชั้นรักเหมือนลูก...อย่าหาว่าชั้นรุนแรงเลยนะ ถ้าหนูไม่กลับ ชั้นจะให้คนของชั้นเชิญหนูกลับ..และอาจจะไม่เป็นผลดีต่อธุรกิจของคุณพ่อหนูสักเท่าไหร่...ถ้าหนูฉลาดพอน่าจะรู้ว่าชั้นทำได้นะ” โหหหหห..คุณพ่อเป๊บหน้านิ่งมาก แต่ราวกับว่ามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมาเต็มที่เลยครับ
“หืมมม...หนูกลับก็ได้คะ..ลาละคะ” ปลายกมือไหว้แถมหน้าซีดเลยครับ แต่ก็ยอมกลับโดยดี เดินจ้ำอ้าวออกจากบริเวณงานไป
“เอาละ...กลับมาสนุกต่อได้แล้ว..เชิญทุกคนครับ” พ่อเป๊บทำสีหน้ายิ้มแย้ม ทำให้บรรยากาศของงานเริ่มต่อไป
“เฮีย...โอเคนะ...”จิมถามผม
“อื้อ...ขอบใจมากนะจิม...พี่โอเคแล้ว”
“เป๊บขอโทษนะครับ...คือเป๊บไม่รู้ว่ามันจะ....”
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ...มันเป็นเหตุบังเอิญ” ผมตอบเป๊บไป แต่ภายในใจยังคงร้อนรุ่ม คิดว่าทำไม  เป๊บถึงไม่จัดการให้เรียบร้อยก่อนที่จะมาคบผม
“โจ้ครับ...เป๊บรักโจ้คนเดียวนะ...เป๊บไม่รู้ว่าในใจโจ้คิดอะไรอยู่...แต่เป๊บใช้ใจของเป๊บสัมผัสได้ว่าโจ้ไม่สบายใจ...อย่างน้อยขอให้รู้ไว้ว่า เป๊บรักโจ้คนเดียวนะครับ” เป๊บพูดไปน้ำตาคลอนิดๆ
“เอ่อ..ปกติพี่ไม่ค่อยจะไปยุ่งเรื่องของไอ้เสือสักเท่าไหร่นะ...แต่พี่รู้นิสัยไอ้เสือมันดี...ลองว่ามันจริงจังกับใครแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนจนกว่าคนคนนั้นไม่เอามัน...เชื่อพี่เถอะ...พี่เลี้ยงมันมาตั้งแต่เด็กๆ” พี่ปริมพูดกับผม
“ตามที่พี่ปริมพูดเป๊ะเลยสะใภ้เหล็ก” พี่ปันเสริม
“ครับ..ขอบคุณครับพี่” ผมรู้สึกดีขึ้น
   หลังจากเหตุการณ์แย่ๆ ผ่านพ้นไป งานปาร์ตี้ก็ดำเนินต่อไป ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกรา บรรดาแขกของคุณพ่อคุณแม่เป๊บต่างก็ทยอยกลับ
“ลูก จะกลับบ้านพร้อมกันมั้ยหรือจะนอนบ้านเป๊บ” แม่ผมถาม
“เอ่อ...อืมมม” ผมลังเลครับ ยังตกใจอยู่ เลือกไม่ได้ว่าจะเอายังไง
“โจ้นอนบ้านพ่อก็ได้ลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อให้คนขับรถไปส่ง” พ่อเป๊บชวนผมครับ
“งั้นก็รบกวนดูแลไอ้ลิงด้วยนะครับ” พ่อผมแซวขึ้นมา อะไรเนี่ยพอเมากรึ่มๆ เรียกลูกไอ้ลิงซะงั้น ชิ
“ไม่รบกวนหรอกครับ...คนครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น..ใช่มั้ยลูก” พ่อเป๊บหันมาถามผม อุ่นใจมากครับ
“งั้นขอตัวเลยละกันนะคะ..ขอบคุณมากนะคะสำหรับงานเลี้ยง ไว้ว่างๆ เชิญไปบ้านโน้นบ้างนะคะ” แม่ผมบอกพ่อเป๊บครับ
“ได้ครับๆ...วันไหนว่างผมไปแน่นอน”
   พ่อ แม่ และจิม ก็ร่ำลาจนเดินทางกลับ พวกแม่บ้านก็เข้ามาทำความสะอาดบริเวณงานเลี้ยง ผมกับพ่อเป๊บก็เดินมาเรื่อยๆ เข้าตัวบ้านครับ
“พ่อขอโทษแทนเจ้าเป๊บมันนะลูกที่ไม่จัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย”
“อ๋อ...ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ มันเป็นเหตุการณ์สุดวิสัย”
“ลูกไม่โกรธหรือ”
“ก็มีบ้างครับพ่อ...แต่ถ้าเราไม่ไปคิดถึงมัน...เราก็จะหายโกรธเองครับ”
“ลูกเป็นคนดีนะ...พ่อดีใจที่เจ้าเป๊บมันเลือกคนไม่ผิด...พ่อยังโกรธแทนลูกเลยที่โดนด่าว่า กระเทย”
“ช่างมันเถอะครับพ่อ เราไม่ได้เป็นแบบนั้นก็อย่าไปใส่ใจครับ”
“อย่าทิ้งเป๊บมันนะลูก...พ่อรู้นิสัยมันดี...มันรักลูกมากนะ...พ่อเองเลี้ยงมันมากับมือ อาจจะเป็นพ่อที่ดีไม่เต็มที่..แต่พ่อก็รักมัน..ทุกวันนี้ทรัพย์สมบัติต่างๆ สร้างไว้ก็เพื่อลูกๆ สามคนนั่นแหละ ไอ้ปลาไหลสองตัว(พี่ปริม พี่ปัน) พ่อไม่ห่วงมันแล้ว มีแต่ไอ้ตัวแสบนี่แหละที่ยังห่วงอยู่ อีกอย่างลูกก็เหมือนลูกพ่ออีกคน..ยังไงก็...พ่อฝากตัวแสบด้วยนะลูก”
“ขอบคุณครับพ่อ” ผมน้ำตาคลอเบ้าแล้วอะ
“มามะให้พ่อกอดที” พ่อเป๊บก็คว้าตัวผมไปกอด
“โอ้ววววว....แด๊ดดดดด.....นั่นเมียผมนะ..อย่ากอดนานนนนนน” เป๊บแหกปากออกมาจากในบ้าน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....อะไรเนี่ย...กับพ่อมันก็หึงรึไง” พ่อเป๊บแซวกลับบบบ
   ผมรู้สึกดีใจมากครับ ที่ในช่วงชีวิตนึง ได้รับความอบอุ่นดูแล จากบ้านเป๊บเป็นอย่างดี ราวกับว่าผมมีคุณพ่อคุณแม่เพิ่มมาอีกคู่เลยละครับ ดึกมากแล้วทุกคนต่างแยกย้ายกันนอน
   ผมขึ้นมาในห้องเป๊บ ข้าวของเครื่องใช้มีครบครับ เพราะมานอนค้างเป็นประจำ ผมกำลังผลัดเสื้อกำลังจะอาบน้ำ เดินเข้าห้องน้ำก็มีคิงคองแทรกเข้ามา
“แฮ่ๆ ขออาบด้วยนะคร้าบบบ” เป๊บแทรกตัวเข้ามาเร็วมาก
“ไม่เอาอะ..ออกไปเลยนะ..จะอาบคนเดียว” ผมผลักเป๊บออกไป
“อาบด้วยน้า..นะครับๆๆ...สัญญาว่าไม่ทำอะไร” เป๊บชูสามนิ้วเป็นลูกเสือสามัญซะงั้น
“จริงอะ...สัญญาแล้วนะ” ผมทำหน้าตาไม่ค่อยเชื่อหรอกครับ แต่ก็เอานะ หยวนๆ
“จริงงงงง...มามะเป๊บถูหลังให้” ผมก็หันหลังให้แต่โดยดี
“ที่รัก...ผิวดีจัง...”
“ของมันแน่อะ...ดูแลตัวเองดี”
“ที่รัก..เป๊บขอโทษสำหรับเรื่องวันนี้อีกครั้งนะ”
“ไม่เอาน่าเป๊บ...ถือว่าซวยส่งท้ายปีเก่าละกันนะ”
“ที่รัก.....เอ่อ....อยากอะ” โห คนละเรื่องเลย เปลี่ยนเรื่องเร็วชะมัด
“ไม่เอาอะ เหนื่อยแล้ววว ไหนสัญญาไง” น่าจะไม่ทัน ดุ้นใหญ่ๆ ดันหลังผมอะ
“สัญญาว่าจะไม่ทำที่รักไง...แต่ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ให้ที่รักทำเป๊บนี่” โหเจ้าเล่ห์ชะมัด อะไรเนี่ยยยย
“โหยยยย...เจ้าเล่ห์”
“นะ..น่าครับ...ช่วยเป๊บหน่อยนะ” มังกรผงาดเต็มกำลัง
   ช่วยไม่ได้ ชิวหาพาเพลินละกัน เสียงเป๊บครางกระเส่าลั่นห้องน้ำเลยครับ....กว่าจะเสร็จเมื่อยปากชะมัด
“แฮ่กๆๆ..เสียวมากเลยที่รัก..เก่งจัง”
“หัดเสร็จให้มันเร็วๆ หน่อย เมื่อยปากอะ”
“ก็คนมันแข็งแรง อึด อดทน บึกบึน”
“ฮ่าๆๆๆ...ขี้โม้”
“ฮ่าๆๆ...มาครับ เป๊บทำให้ที่รักมั่ง”
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ...โจ้ปกติค้าบบบ”
“ไม่อึดอัดหรือ”
“ไม่อะ..ใครจะหื่นได้ทุกวันเหมือนเป๊บละ..ชิ”
   หลังจากอาบน้ำเสร็จ เราสองคนก็แต่งตัวมานั่งนับเค้าดาวน์กันหน้าทีวีครับ
   5……4……3…..2…..1…….สุขสันต์วันปีใหม่คร้าบบบบบ เสียงรายการทีวีนับเค้าดาวน์
“ที่รัก สุขสันต์วันปีใหม่นะ...เป๊บจะรักโจ้ไปตลอดชีวิตเลยนะครับ”
“สุขสันต์วันปีใหม่ค้าบเป๊บ...โจ้จะรักเป๊บตลอดชีวิตเหมือนกันนะ”
   เราสองคนจูบต้อนรับปีใหม่....นาน....แสน....นาน.....จน.....เหอะๆ อย่าให้เล่าเล้ยยยยย


โจ้ : ทำไมของขวัญปีใหม่รุนแรงจังง่า...... :z3:

เป๊บ : ตอนส่งเสียงก็ไม่ได้บอกให้เบานี่.... :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 ลงเพิ่มเติม สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 7 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-09-2012 01:59:04

แรงดีไม่มีตกเลยนะเป๊บ ตลอด ๆ
หวังว่าคงเคลียร์เรื่องยัยปลาร้าเน่าไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 ลงเพิ่มเติม สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 7 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 08-09-2012 06:39:55

 :o8:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 ลงเพิ่มเติม สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 7 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 08-09-2012 09:25:59

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีมากครับพี่เป๊ป มาต่ออีกนะครับ จะรอครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่36 ลงเพิ่มเติม สวัสดีปีใหม่+ระทึก UP 7 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-09-2012 16:09:53

ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณปลาเธอจะมั่นมากๆ
จะกลับมาดี ก็โผล่มาง่ายๆซะงั้น
น้องจิมสมกับเป็นองครักษ์พิทักษ์พี่ชายจริงๆ

หัวข้อ: Re :
เริ่มหัวข้อโดย: Angel BeeRZ Yaoi ที่ 09-09-2012 20:04:51

อ่านทันแล้ววว~ชอบพี่โจ้กับพี่เป๊บสุดๆน่ารักมากกกเลย แล้วคุณปลาจะมายุ่งกับพี่โจ้อีกไหมเนี้ย?รอตอนต่อไปนะครับ

ปล.1 พี่โจ้แอบแรงนะเนี้ย
ปล.2 ขอให้พี่โจ้กับพี่เป๊บรักกันไปนานๆนะครับ ขอสมัครเป็นแฟนครับด้วยคนครับ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-09-2012 20:39:49

สวัสดีคร้าบบบ เอาตอนต่อไปมาให้อ่านละครับ สำหรับตอนนี้อาจจะเรื่อยๆ ไม่มีอะไรที่ตื่นเต้นนะครับ ออกแนวหวานๆ ซะมากกว่า แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องตื่นเต้นครับ คิดว่าอีกซักไม่ถึงสิบตอน เรื่องนี้คงจะอวสานแล้วละครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับบบบ  :pig4: :pig4:


ตอนที่ 37 วันแรกของปี หวานซะ

   หลังจากได้รับของขวัญปีใหม่แบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นตามการตั้งปลุกของโทรศัพท์มือถือ เพื่อมาตักบาตรเป็นสิริมงคลแก่วันแรกของปีใหม่ครับ
“อือ..อื้อ...โอย...มึนอะ...” ผมรู้สึกตัวพร้อมกับอาการปวดร้าวนิดๆ เถวๆ บั้นท้าย พร้อมหันไปดูตัวการที่นอนข้างๆ
“นี่ไงต้นตอของอาการปวด...หนอย..มันน่ากระทืบสักทีสองที” ผมหันไปมองเป๊บที่นอนหลับสบาย
“หล่อยังกะรูปปั้น...แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ...คิกๆๆ” ผมมองหน้าเป๊บไปยิ้มไป แอบขำเล็กน้อย
“นี่แนะๆๆ...ทำเราเจ็บ...เจ้าชู้นัก...นี่แนะๆ” ผมเอามือไปบีบจมูก เป๊บดิ้นไปมาใหญ่ ผมเอามือไปเขกหน้าผากเบาๆ หมั่นเขี้ยวอะครับ
“ไม่น่าเชื่อเนอะที่คนแบบเป๊บจะมาชอบโจ้อะ...ทั้งๆ ที่มีคนน่ารักและนิสัยดีมากกว่าโจ้ตั้งมากมาย...ตราบใดที่เป๊บยังไม่เบื่อโจ้...สัญญาว่าจะรักเป๊บตลอดไปนะคับบบ” ผมนั่งพูดเบาคนเดียวบนเตียงนอน พร้อมกับก้มลงจุ๊บหน้าผากเป๊บเบาๆ
“จริงอยู่นะว่ามีคนที่น่ารักและนิสัยดีอยู่บนโลกตั้งมากมาย...แต่คนที่เหมือนโจ้ไม่มี มีโจ้คนนี้คนเดียวในโลกเท่านั้นที่เป๊บรัก...เป๊บต้องขอบคุณโจ้ต่างหากที่รักเป๊บ” ผมตกใจ อยู่ดีๆ เป๊บก็ลืมตาแล้วพูดร่ายยาว พร้อมดึงผมไปกอดแนบแน่นซะงั้นอะ
“อะไรเนี่ยยยยย....ตื่นตอนไหนอะ..ตื่นนานแล้วหรืออออออ” ผมแหกปากด้วยความตกใจ
“ตื่นตั้งแต่คำว่า น่าจะกระทืบสักทีสองที อะ...ฮ่าๆๆๆ”
“โหยยยยยย...แล้วทำไมไม่ลืมตา..ปล่อยให้เราพูดคนเดียวตั้งนานนนน” ผมหน้าแดงปริ๊ดด้วยความเขิน
“อ้าว..ก็ถ้าลืมตา...จะได้รู้ความรู้สึกในใจของที่รักหรือคร้าบบบบ” ดูทำหน้าทะเล้นใส่อีก...ว๊ากกกเขินนนนนน
“ชิ...ตื่นเลย...ไปอาบน้ำก่อนละ....ปล่อยๆๆ” ผมดิ้นออกจากวงกอดเป๊บ
“ทำไมตื่นเช้าอะครับ...”
“ก็เรามีนัดตักบาตรกับคุณพ่อคุณแม่นะเป๊บ”
“เออจริงด้วย...เป๊บลืมไปแล้ว...เพื่อการประหยัดเวลา งั้นเราไปอาบน้ำพร้อมกันเลยนะ”
“โอ้วววว...โนวววว...ต่างคนต่างอาบเลยเป๊บ เดี๋ยวไม่ได้ใส่บาตร”
“ฮ่าๆๆๆ...เป๊บไม่ทำอะไรหรอกน่า...ถึงแม้จะอยากทำก็เถอะ...” ปากบอกว่าไม่อยาก แต่สีหน้าและแววตาไม่น่าไว้ใจเล้ย
   สุดท้ายก็อาบน้ำพร้อมกันละครับ แต่เป๊บชอบแกล้งตลอด ล้วงนั่นนี่ ทะลึ่งจริง จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงมาข้างล่าง พร้อมๆ กับ คุณพ่อคุณแม่และบรรดาพี่ๆ
“หลับสบายมั้ยลูก” พ่อเป๊บถามผมครับ
“สบายครับพ่อ” ผมยิ้มกว้าง
“ไม่เจ็บตัวหรือสะใภ้เหล็ก” พี่ปันแซวแถมทำหน้าทะลึ่งๆ
“ผั๊วะ...ไปยุ่งเรื่องน้องเค้า” พี่แนทตีแขนพี่ปัน
“โอ้ยยย...เจ็บนะแนท”
“ฮ่าๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
   พวกเราทุกคนก็เดินออกมาหน้ารั้วบ้านครับ คอยพระสงฆ์ที่นิมนต์มารับบาตร
“หนาวมั้ย” เป๊บหันมาถามผม
“ไม่อะเป๊บ อากาศยามเช้าเย็นสดชื่น โจ้ชอบคับ”
   คอยไม่นานพระสงฆ์ที่นิมนต์ไว้ก็มารับบาตรหน้าบ้าน พวกเราทุกคนต่างก็นำอาหารคาว หวาน ที่เตรียมไว้ ใส่บาตรครับ
“โยม เตรียมกรวดน้ำ อุทิศผลบุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรนะ....ยัตถา..วรวหา......สัพพิติโย วิวัตสะตุ......อายุวัณโณ สุขัง พลัง...เนื่องด้วยโอกาสในวันขึ้นปีใหม่ ขอให้อานิสงฆ์ผลบุญที่ครอบครัวของโยมได้ทำนั้นจงส่งผลให้ประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดทุกภพชาติ เทอญ...เจริญพร”
“สาธุ.....” พวกเราสาธุโดยพร้อมเพียงกัน
   หลังจากที่พระสงฆ์กลับไปหมดเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เดินเข้าบ้านครับ สักพักพี่ปริมขยิบตาเหมือนเป็นการส่งสัญญานบางอย่าง
“เฮ้ยปัน..เริ่มตามแผนได้แล้ว”
“โอเคเลยพี่” ผมงงว่าแผนอะไร แต่ก็เห็นเป๊บกับพี่ลินดาเดินเข้าไปในบ้าน ส่วนพี่ปริม พี่ปัน พี่แนท เดินไปขนเก้าอี้ อุปกรณ์ ไปตั้งที่ศาลาเรือนเล็ก
“น้องโจ้ มาทางนี้เร็ว ช่วยพี่เตรียมของ”
“อะ..ครับๆๆ” ผมก็งงนะว่าจะทำอะไร
“เอ่อพี่ปริม...จะทำอะไรกันอะครับ โจ้งงไปหมดแล้ว”
“อ้าวไอ้เสือยังไม่ได้บอกแผนเรอะ”
“เปล่าครับบบ เป๊บไม่ได้บอกอะไรเลยอะครับ”
“แนท ช่วยเล่าแผน เดี๋ยวปริมจะเตรียมของก่อน”
“คืองี้จ๊ะน้องโจ้ พวกเราเตรียมพวงมาลัยไว้กราบคุณพ่อคุณแม่เพื่อขอพรในช่วงปีใหม่ เลยมีการวางแผนโดยไม่ให้ท่านทั้งสองรู้ตัวจ๊ะ”
“อ๋ออออออ...แบบนี้นี่เอง...หนอยเป๊บไม่ยอมบอก เดี๋ยวจะกระโดดถีบเลยคอยดู”
“ฮ่าๆๆๆ...จะไหว้เร้อสะใภ้เหล็ก...ตัวนิดนึงพี่ว่าจะกระเด็นแทนไอ้เสือมัน” พี่ปริมแซว
“โหยยยย...พี่ปริมอะ...หมดอารมณ์เท่ห์เล้ยยยย...ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ....อุ้ย..ปริม พ่อกับแม่ มาแล้ว” พี่แนทบอกพี่ปริม
   พวกเราสามคนที่ศาลาเรือนเล็ก ต่างก็ทำตัวปกติ เตรียมตัวทำตามแผน
“อะไรของแกเนี่ยเจ้าเป๊บ...จะพาพ่อไปไหน” คุณพ่อบ่นอิดออดเพราะมีเป๊บกับพี่ลินดาผลักหลังเดินประกบมา
“ใช่...เป๊บทีน..ลูกจะพาแม่ไปไหน” คุณแม่ก็ไม่ต่างกันครับ
“ศาลาเรือนเล็กนี่เองครับแด๊ด มัม”
   คุณพ่อคุณแม่มาถึงศาลา นั่งบนเก้าอี้ที่เตรียมไว้ ท่านทั้งสองก็ทำหน้าประหลาดใจ
“เนื่องในโอกาสเป็นวันขึ้นปีใหม่ ผมกับน้องๆ รวมถึงบรรดาลูกสะใภ้ อยากจะขอพรจากแด๊ดและมัม เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตพวกเราครับ”
   คุณพ่อ คุณแม่ เป๊บ ต่างทำสีหน้าตกใจและประหลาดใจ
“แด๊ดครับ...สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้แด๊ดมีสุขภาพแข็งแรง นะครับ” พี่ปริมเปิดฉากคนแรก นำพวงมาลัยให้แด๊ด พร้อมกราบลงที่ตัก
“มัมครับ...Happy new Years and got well health นะครับ” พี่ปริมก็กราบลงที่ตักของมัม
“แด๊ดครับมัมครับ...ปันดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแด๊ดและมัม...มีความสุขมากๆ นะครับ รักแด๊ดนะ รักมัมด้วยนะครับ” พี่ปันกราบบนตักแด๊ดและกอดมัม
“แด๊ดครับ...มัมครับ...Happy New Years I love you both…เป๊บกราบและกอดท่านทั้งสองครับ
“คุณพ่อคุณแม่คะ ลินดากับแนท ขออวยพรให้คุณพ่อคุณแม่มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงในวันปีใหม่นะคะ”
“คุณพ่อคุณแม่คับ...สุขสันต์วันปีใหม่นะคับ สุขภาพแข็งแรง สมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะคับบบบบ” ผมกอดคุณพ่อคุณแม่เป๊บ
“ขอบใจลูกๆ ทุกคน...พรใดที่อวยพรขอให้ย้อนกลับไปที่ลูกๆ ที่พ่อรักทุกคนร้อยเท่าพันเท่านะ” คุณพ่อเป๊บน้ำตาคลอเบ้าตาแดงๆ เสียงเครือๆ
“Thank you all ....แม่ดีใจนะที่ลูกๆ จัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา รักลูกๆ ทุกคนนะคะ....ลินดา แนท โจ้ แม่ฝากลูกชายแม่ทั้งสามคนด้วยนะ” คุณแม่เป๊บพูดน้ำเสียงเครือๆ
“ขอบคุณครับ , คะ” พวกเราทั้งหมดโผเข้ากอดคุณพ่อ คุณแม่
   กอดกันไป กอดกันมา จนกระทั่ง
“นี่ๆ พี่ปัน พอเลยๆ นี่เมียผม ไปกอดเมียตัวเองโน่น” เป๊บแหกปากขึ้นมา
“อ้าวหรือ....บรรยากาศมันพาไป”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดีครับ
   หลังจากเสร็จกิจกรรมขอพรจากผู้ใหญ่แล้ว ผมก็เดินขึ้นไปบนห้องโดยมีเป๊บตามไปติดๆ ครับ
“เป๊บ...มีโปรแกรมจะไปไหนต่อมั้ยครับ”
“ไม่มีครับ...ที่รักอยากไปไหนหรือ”
“โจ้ว่า เราน่าจะไปกราบพระอาจารย์เนื่องในวันปีใหม่นะเป๊บ ถือโอกาสได้ทำบุญไปด้วย”
“อ่อ....โอเคๆ ได้ครับ..ไปกี่โมงดี”
“แปดโมงก็ดีนะเป๊บ จะได้แวะซื้ออาหารคาวหวานถวายเพลด้วย”
“จ้าเมียจ๋า”
“แอะ...อย่าเรียกเมียอะ”
“อ้าวทำไมละครับ ไม่ชอบหรือ”
“มันจั๊กกะเดี๋ยมอะ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บ มันจั๊กกะจี้จริงๆ นี่
“ฮ่าๆๆ...เป๊บว่าไม่เห็นจะน่าจั๊กกะเดี๋ยมเลย...นี่จั๊กกะเดี๋ยวมันต้องแบบนี้” เป๊บก็วิ่งมาจี้เอวและรั๊กแร้ผมอะครับ
“ว๊ากกกก...ฮ่าๆๆๆๆๆ...ว๊ากกกก..ไม่เอาแล้วววว...ฮ่าๆๆๆๆ”
“นี่แนะๆๆๆ” เป๊บยังคงเล่นต่อจนผมหมดแรง นอนแผ่บนเตียง เป๊บก็นอนแผ่บนเตียงเอาขามาเกยผมไว้ครับ
“แฮกๆๆ...หัวเราะจนเหนื่อยเลยอะเป๊บ...”
“เป๊บก็เหนื่อยด้วยเนี่ย...มามะมากอดให้หายเหนื่อย”
“อีกละๆ...แค่กอดนะ..เข้าใจป่าวคิงคองเพี้ยน”
“คร้าบบบ...กอดอย่างเดียว” เป๊บก็โอบกอด จมูกอยู่ที่ซอกคอผมพอดี
“ที่รักตัวหอมจัง...รักนะครับ...รักมากนะ...อย่าทิ้งเป๊บไปไหนนะ”
“ค้าบเป๊บ...จนกว่าเป๊บไม่ต้องการโจ้ถึงไปแหละ” ไม่ถึงนาที เอ....ทำไมไม่ตอบ ผมชายตาไปมอง เป๊บแอบหลับไปซะแล้ว สงสัยตื่นเช้าและเหนื่อยจากเมื่อคืน คิคิ
“อ้าวหลับซะแล้ว...” ผมก็ปล่อยให้เป๊บนอนหลับไป
“รักนะ...คิงคอง” ผมจุ๊บไปที่แก้มเป๊บเบาๆ.......สักพักนึง ผมก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกเบาๆกลัวเป๊บตื่นครับ.....เคลื่อนตัวออกมาได้สำเร็จ ก็เปิดคอม เช็คเมล์ อ่านเว็บไปเรื่อยๆ จนสักพักใหญ่ๆ เป๊บก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“อือ...อื้อ...เวรละซิ..ที่รักกี่โมงแล้วครับ” เป๊บรู้สึกตัว เด้งตัวขึ้นมาทำหน้าตกใจ
“สิบโมงแล้วค้าบ...”
“อ้าว...เป๊บเผลอหลับไป ทำไมไม่ปลุกเป๊บละ...ไปถวายเพลพระอาจารย์ไม่ทันแน่เลย”
“โจ้เห็นเป๊บหลับก็ไม่กล้าอะ...น่าจะนอนไม่พอ...แต่ไม่เป็นไรอะค้าบ...เราก็ซื้อพวกน้ำปาณะไปถวายพระอาจารย์ก็ได้”
“เอางั้นหรือครับ..เป๊บขอโทษนะ...”
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ”
“งั้นออกเดินทางกันดีกว่านะที่รัก จะได้แวะซื้อน้ำปาณะ ถึงวัดคงบ่ายๆ พอดี”
“ค้าบบบบ”
   สีหมอกก็พาเราสองคนมาตามทางสายมอเตอร์เวย์ มุ่งหน้าไปหาพระอาจารย์ การจราจรไม่ติดขัดเท่าไหร่ครับ เนื่องจากส่วนใหญ่กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ญาติพี่น้องและเที่ยวในต่างจังหวัด ใช้เวลาไม่นานก็ออกจากมอเตอร์เวย์
“เป๊บ..แวะร้านมินิมาร์ทข้างหน้าแวะซื้อน้ำปาณะคับ”
“ครับๆ”
   เป็นร้านมินิมาร์ทในพื้นที่ครับ จำชื่อร้านไม่ได้ ออกแนวห้างขนาดเล็กครับ
“โจ้...พระอาจารย์ชอบน้ำแบบไหนหรือ”
“แหะๆ ไม่รู้เหมือนกันอะเป๊บ...เพราะไม่ได้เคยถวายจริงจังซักที”
“งั้นเป๊บว่า ซื้อให้หลากหลายละกันนะ..”
“ได้เลยอะ..แต่ห้ามปนด้วยนมนะ”
“ครับ”
   เลือกของได้สักพัก ก็ได้น้ำปาณะที่ต้องการ เราสองคนก็เดินทางต่อไปยังวัดครับ ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงวัด สีหมอกไปจอดหน้ากุฏิเดิม
“พระอาจารย์ครับบบบบ...อยู่มั้ยครับบบบ...” ผมร้องเรียกพระอาจารย์กึ่งๆ ตะโกนครับ
   ไม่ถึงสองนาที พระอาจารย์ก็เปิดกุฏิ มาต้อนรับ
“อยู่โยมๆ...เอามาเชิญด้านในกุฏิก่อน”
“ขอบคุณครับบบบ” ผมกับเป๊บก็เดินเข้าไปในกุฏิ
   เข้ามาในกุฏิผมกับเป๊บก้มกราบนมัสการพระอาจารย์
“นมัสการครับพระอาจารย์”
“เจริญพรโยมทั้งสอง....ไม่ได้เจอกันนานนะ...โยมสบายดีมั้ย” พระอาจารย์กล่าวทักทายพร้อมถามผมครับ
“สบายดีครับพระอาจารย์”
“โยมละ” พระอาจารย์ถามเป๊บครับ
“สบายดีครับ”
“วันนี้ลมอะไรพัดมาหาอาจารย์ละ...ตั้งแต่คราวก่อนก็ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
“ฮ่าๆๆ...ก็วันนี้เข้าช่วงปีใหม่ครับ ผมกับเป๊บเลยตั้งใจว่าจะเอาอาหารมาถวายเพล แต่ผิดเวลานิดหน่อย เลยซื้อน้ำปาณะมาถวายพระอาจารย์แทนเพื่อความเป็นศิริมงคลครับ”
“ดีแล้วที่โยมไม่ได้มาถวายเพล เพราะช่วงเช้าติดนิมนต์ไปบ้านโยมข้างนอก ถ้ามาละไม่ได้เจอกันแน่...ยังไงก็ถือว่าเป็นฤกษ์ดี นำน้ำมาถวายได้เลยโยม ที่กรวดน้ำอยู่ข้างๆ นะ ได้รับพรกันทั้งสองคน” เป๊บก็ยกน้ำปาณะประเคนให้กับพระอาจารย์ ส่วนผมก็ไปหยิบที่กรวดน้ำมาครับ
“อาจารย์ขึ้นบทสวดยัตถา.....โยมก็กรวดน้ำอุทิศส่วนบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรได้เลยนะ.....เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ ขอให้อานิสงส์ผลบุญที่โยมทั้งสองได้มีจิตกุศลถวายน้ำปาณะ พร้อมปัจจัยต่างๆ ในครั้งนี้ จงดลบันดาลให้โยมทั้งสองประสบแต่ความสุข ความเจริญ ปราศจากอุบัติเหตุและอันตรายทั้งปวง สุขภาพแข็งแรง ตลอดกาลนาน.....เทอญ....ยัตถา..วริวหา..ปุรา.....”
   ผมกับเป๊บก็กรวดน้ำจนหมดและนั่งประนมมือจนพระอาจารย์ให้พรเสร็จ
“อายุวรรณโณ...สุขัง...พลัง....”
“สาธุ” เราสองคนกล่าวพร้อมกันครับ
“โยมเอาน้ำไปเทที่ต้นไม้ใหญ่นะ” พระอาจารย์บอกเป๊บครับ เหลือผมนั่งคนเดียวในกุฏิ
“อาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้างโยม”
“หา....พระอาจารย์ทราบได้ยังไงครับบบบ” ผมตกใจมาก เพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุคราวนั้นก็ไม่ได้มาพบพระอาจารย์อีกเลย
“อย่าได้สงสัยเลยว่ารู้ได้ยังไง....อาการละเป็นยังไงบ้าง”
“ครับๆ...ก็เกือบร้อยเปอร์เซ็นละครับ..เพียงแต่ว่า ถ้าเคลื่อนไหวเร็วๆ อาจจะมีอาการหน่วงๆ บ้างครับ”
“ดีแล้วละโยม บุญรักษานะ”
“ขอบคุณพระอาจารย์มากครับ” ผมยกมือไหว้
“โยม หลังจากกลับไปวันนี้ มาหาอาจารย์ประมาณเดือนเมษายนนะ”
“หือ...ทำไมหรือครับพระอาจารย์”
“มาเดือนเมษายนนะ..อย่าให้เกินเดือนเมษายน..พาแฟนโยมมาด้วยนะ”
“เอ่อมีอะไรหรือครับ” ผมถามพระอาจารย์ด้วยสีหน้า งงๆ
“ช่วงนั้นอาจจะมีงานวัดเป็นงานมงคล อยากให้มาร่วมนะโยม”
“อ่อครับ..ได้เลยครับพระอาจารย์”
   หลังจากรับปากพระอาจารย์ไป เป๊บก็เดินเข้ามาในกุฏิ เราสองคนก็พูดคุยกันเรื่อยไป จนกระทั่งเห็นว่าเวลาสมควร
“โยมทั้งสอง..การรักษาศีล...เป็นเครื่องมือชั้นเลิศของการครองเรือน...คนที่สร้างครอบครัวด้วยกันนั้นจะต้องมีศีลเสมอกัน...ขอให้โยมทั้งสองพึงระลึกถึงคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ตลอดเวลา แล้วโยมจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะ...เจริญพร”
“สาธุครับพระอาจารย์...งั้นผมกราบนมัสการลาเลยนะครับ” ผมลาพระอาจารย์
“เจริญพรโยม...เดินทางกลับปลอดภัยนะ...โยมอย่าลืมตามคำสัญญานะ”
“อ่อครับ...ลาละครับ”
   เราสองคนขับรถออกมาจากวัด
“โจ้...ไปไหนต่อดีครับ”
“ไหนๆ มาแล้วก็แวะกินอาหารทะเลร้านเดิมมั้ยอะเป๊บ”
“ดีครับๆ เป๊บหิวพอดีเลยนะ”
“แหะๆ ค้าบบบบ”
“เออว่าไป..ก่อนที่จะออกมาจากวัด...พระอาจารย์พูดว่าคำสัญญา..คืออะไรหรือ”
“อ๋อ..ท่านบอกว่าให้มาช่วยงานวัดประมาณเดือนเมษายนอะเป๊บ..โจ้เลยรับปากไปตอนที่เป๊บออกไปเทน้ำที่ต้นไม้อะ”
“อ๋อ..ครับๆ งั้นเมษา มากันอีกทีเนอะ” เป๊บหันมายิ้มหล่อๆ ให้ผมทีนึง
“ได้เลยๆ”
   ถึงร้านอาหารทะเลที่เราสองคนมักจะแวะมากินบ่อยๆ แกะกุ้ง ปู กันไปแกล้งกันไป เป็นจุดเด่นของร้านมากๆ อาหารมาช้านิดนึงครับ ปีใหม่คนมากินเยอะ จนกินเสร็จก็กลับบ้านกัน
“เป๊บ คืนนี้นอนบ้านโจ้นะ”
“หือ..มาแปลก...ปกติไม่ชวนเป๊บก่อน..มีอะไรหรือเปล่า”
“แอะ...ทำมารู้ทัน..ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ...หรือว่าจะกินมังกร เลยหลอกล่อเป๊บไปนอน”
“บ้า...ทะลึ่งงงง...ใครจะไปอยากกิน” ผมหันหน้ามองไปนอกกระจกรถ ไม่กล้ามองหน้า
“ฮ่าๆๆๆ...ทะลึ่งอะไรกัน...เห็นเอาเข้าปากทุกครั้ง”
“ผั๊วะๆ ทะลึ่งงงง” ทุบไหล่ไปสองที
“โอ้ยยยยที่รัก...เป๊บเจ็บ” ทำมาอ้อน น่าตีนัก
“ตกลงที่รักให้เป๊บไปนอน..มีแผนอะไรเอ่ย”
“ก็...โจ้คิดว่าน่าจะซื้อพวงมาลัยไปไหว้ขอพรปีใหม่พ่อกะแม่บ้าง...เลยชวนเป๊บอะ”
“อ๋อออออ....ในฐานะ” เป๊บหันมามอง ทำหน้าน่าตีมาก กะล่อนอะ ชิ
“วุ้ย...รู้แล้วจะถามทำไมอะ” ผมหน้าแดง เขิน
“ฐานะอะไรอะ ไม่บอกไม่ไป”
“ก็...แฟนไง”
“อะไรนะ....” เน้นเสียงสูงซะด้วย
“ก็บอกว่า...แฟนไง”
“ไม่ใช่...สามีต่างหาก” เป๊บย้อน
“ก็นั่นแหละ....เชอะ” เขินมาก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....โอ๋ๆๆ เป๊บแหย่เล่นน้า อย่าทำหน้ามุ่ยยยย” เป๊บแซวผมอะ
“เชอะ...ว่าแต่แวะซื้อพวงมาลัยสวยๆ แถวไหนดีอะคับ”
“อืม...รถไม่ค่อยติดนะ เป๊บว่าน่าจะลองไปแวะปากคลองตลาดมั้ย น่าจะมีขายเยอะนะ”
“ดีครับๆๆ”
   สีหมอกก็พาเราสองคนไปถึงปากคลองตลาด จอดรถเสร็จก็เดินดูตามร้านที่มาพวงมาลัยสวย เลือกได้มาสองพวงครับ ราคาพวงละ 120 บาท สวยงามมากๆ
   ซื้อพวงมาลัยเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน ผมกับเป๊บวางแผนร่วมกันว่าจะทำวิธีการคล้ายๆ กับแผนที่บ้านเป๊บ เลยโทรนัดแนะเจ้าจิม จิมก็โอเคเห็นด้วยนะครับ
   สักพักเดินทางมาถึงบ้านประมาณสี่โมงเย็น จอดรถที่โรงรถเสร็จ ได้กลิ่นหอมมาจากในครัวครับ
“อ้าวลูก...ลืมของอะไรหรือเปล่า” แม่ผมแปลกใจ เพราะท่านทราบดีว่าผมนอนบ้านเป๊บครับ
“ไม่ลืมค้าบแม่...พอดีกลับจากนมัสการพระอาจารย์ คืนนี้จะกลับมานอนบ้านอะครับ”
“อ๋อ..น่าจะโทรบอกแม่ก่อนนะ จะได้ทำกับข้าวของโปรดไว้ให้”
“แค่นี้ก็หอมฉุยจนน่าทานละครับบบบ..คืนนี้ผมฝากท้องด้วยนะแม่” เป๊บอ้อนแม่ผมอะ
“ได้เลยจ้าลูกเขยยยยย” แม่รับมุขเนอะ ฮ่าๆๆ
“ แล้วพ่อละครับ” ผมถามแม่ครับ
“อยู่ห้องทำงานนะลูก..เห็นว่างานด่วน อย่าเพิ่งไปกวนเลย เดี๋ยวเจอตอนตั้งโต๊ะก็ได้จ๊ะ...แม่ว่าไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีมั้ย เดี๋ยวลงมาทานข้าวกัน”
“ได้ครับแม่...เอ..แล้วจิมละ”
“ไปบ้านเพื่อนนะลูก เดี๋ยวคงมาแหละ”
“คร้าบบบ”
   ผมกับเป๊บก็เดินขึ้นชั้นบน ไปพักผ่อนก่อนลงมาทานข้าว เข้าไปห้องผมปุ๊บ เป๊บก็กระโดดไปที่เตียงนอน
“แฮ่ๆ....ไม่ได้มานอนตั้งหลายวัน”
“พูดจะเป็นคนแก่เลยอะเป๊บ...ฮ่าๆๆ...”
“ที่รักๆ มานี่ซิ” เป๊บกวักมือเรียกผม
“มีอะไรหรือเป๊บ”
“มานี่...มานอนกันก่อน” เป๊บคว้าตัวผมลงไปนอน ร่างกายผมอยู่บนตัวเป๊บอะ
“โว้วววว...เดี๋ยวๆๆ....กลางวันแสกๆ อย่าเพิ่ง”
“หา...เป๊บยังไม่ได้คิดอะไรเลยยยย...แค่ชวนมานอนพักเอ๊งงงงง” ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ผมซะงั้นอะ
“แอะ...ไม่ได้คิดอะไรก็ช่วยห้ามเป๊บน้อยเลย ขยายขนาดอยู่นั้น” ทะลึ่งจริง
“ฮ่าๆๆ...มันห้ามไม่ได้อะคร้าบบบ มันออโตเมติกกกก”
“ทะลึ่งๆ ปล่อยเลยนะ”
“เดี๋ยวขอนอนกอดแบบนี้ก่อนนะ สบายจัง” เป๊บคงเหนื่อยจากการขับรถครับ เริ่มเคลิ้มๆ อีกละ
“อือ....” สักพักผมก็เริ่มเคลิ้มๆ ตาม ส่วนเป๊บน่าจะงีบหลับไปแล้ว เคลิ้มไปมาจนผมหลับไป

“ที่รักจะกินอะไรอะครับ”
“เอาเบอร์เกอร์ปลานะเป๊บแล้วก็เป๊บซี่”
“นั่งรอนะ เดี๋ยวเป๊บไปซื้อให้”
“ค้าบบบบ” ผมนั่งรอเบอร์เกอร์ปลาในร้านแมคโดนัล สักพักนึง เป๊บก็ถือถาดอาหารมา
“หิวๆๆ อะเป๊บ ขอกินก่อนเลยนะ”
“ครับๆ เดี๋ยวเป๊บแกะให้นะ” เป๊บแกะเบอร์เกอร์ปลาส่งให้ผม ผมรีบรับมาแล้วกัดทันที
“อร่อยๆ ......กร๊วมๆๆ กร๊อกๆๆ” เอ๊ะ เสียงอะไรอะ ผมตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้นในระหว่างการเคี้ยว
“เป๊บๆ ไม่รู้โจ้เคี้ยวโดนอะไรอะ” ผมเอาคายเบอร์เกอร์ที่กำลังเคี้ยวออกมาก็พบกับ
“ว๊ากกกกกกก....เลือดเต็มเลยอะเป๊บ.....ฟันหักอะเป๊บ....” ผมก้มมองเศษอาหารที่คายออกมาบนมือมันเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน.....ด้วยความตกใจมาก ผมเลยหน้ามองเป๊บ ก็พบกับ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย....อ๊ากกกกกกกกกกกกกก....เป๊บเป็นอะไรทำไมเลือดเต็มหน้าเลยยยยยยย” ภาพที่เห็นทำให้ผมตกใจมาก หน้าตาเป๊บเต็มไปด้วยเลือด แต่เหมือนเป๊บไม่รู้ตัวยังนั่งยิ้มมองผมอยู่แบบนั้น

“โจ้ๆๆๆๆ...โจ้ครับบบบบ....เป็นอะไรๆๆๆ” เป๊บเขย่าตัวผมแรงพอสมควร จนผมตื่นมาครับ
“ไม่ๆๆๆ...เป๊บๆๆๆ...ฮือๆๆๆๆ” ผมรู้สึกตัวก็โวยวายดังมาก แล้วก็ร้องไห้ครับ
“ที่รัก เป็นอะไรครับ....โอ๋ๆๆ อย่าร้องๆๆ” เป๊บกอดผมแน่นมาก พร้อมกับปลอบ
“เป๊บ...โจ้ฝันร้ายอะ...”
“ฝันว่าอะไรครับ..”
“ฝันว่าฟันหักแล้วเคี้ยวฟันจนเลือดท่วมปาก พอมองหน้าเป๊บก็มีเลือดเต็มไปหมด” ผมเล่าด้วยอาการตกใจ ร้องไห้จนตัวสั่น
“โอ๋ๆๆ ก็แค่ความฝันนะที่รัก...ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“แต่มันเหมือนจริงมากนะเป๊บ...โจ้เป็นห่วงเป๊บอะ...”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อย่าร้องๆ นะ โอ๋ๆๆๆ”
“เฮียยยยย...เป็นอะไรอะ ร้องตะโกนดังลั่นเลย” จิมเปิดประตูเข้ามา
“นั่นซิลูก แม่กำลังตั้งโต๊ะยังได้ยินชัดเลย” แม่ผมก็เดินตามจิมมาครับ
“โจ้เค้าฝันร้ายนะครับแม่...ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“โอ๋ๆๆ ไม่เอานะลูกนะ โบราณว่าไว้ฝันร้ายกลายเป็นดีนะ” แม่ผมเข้ามานั่งบนเตียงและกอดปลอบผมครับ
“ครับแม่....” ผมเช็ดน้ำตา เริ่มมีสติอีกครั้ง
“จิมว่าเราไปทานข้าวกันเถอะ”
“ไปทานข้าวกันดีกว่าลูก”
   พวกเราทั้งหมดก็ลงมาทานข้าว โดยมีพ่อนั่งรออยู่ก่อนแล้ว บรรยากาศในโต๊ะกินข้าวก็เฮฮาไปเรื่อยครับ แต่ผมก็ยังกลัวความฝันร้ายนั่นนี่น่า หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็ขยิบตากับเป๊บและจิม ให้ดำเนินการตามแผนที่ได้วางไว้
   เป๊บรีบเดินไปบริเวณห้องรับแขกหน้าบ้านเพื่อจัดเก้าอี้ ส่วนจิมรีบไปพาพ่อกับแม่มา และผมก็รีบไปหยิบพวงมาลัยที่แอบเอาไปแช่ในตู้เย็นบนห้องนอน
“อะไรกันลูก จะพาพ่อกับแม่ไปไหน” พ่อผมบ่นออดแอดกับจิมครับ
“มาเถอะน่าพ่อก็ ไม่ได้พาไปทำร้ายหรอก ฮ่าๆๆ”
   พ่อกับแม่เดินมาถึงห้องรับแขกหน้าบ้าน ก็แปลกใจกับการจัดวางเก้าอี้ จิมดึงพ่อกับแม่มานั่งที่เก้าอี้ จังหวะเดียวกับที่ผมเดินออกมาพร้อมพวงมาลัยครับ พ่อกับแม่คงแปลกใจ แต่ท่านทั้งสองก็ยิ้มกว้างเลย
“เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ โจ้ จิม และเป๊บ ขอกราบขอพรจากคุณพ่อคุณแม่เพื่อความเป็นสิริมงคล และขอให้คุณพ่อคุณแม่มีสุขภาพที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยอันตรายทั้งปวง เป็นร่วมโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกเราตลอดกาลนานครับ” ผม จิม และเป๊บ ก็นำพวงมาลัยไปให้พ่อกับแม่ เมื่อท่านรับ พวกเราสามคนก็ก้มลงกราบเท้าของท่านทั้งสอง พ่อกับแม่ก็เอามือมาลูบศรีษะทำให้ผมรู้สึกตื้นตัน จนน้ำตาไหล
“พ่อขอให้ลูกทุกคนประสบแต่ความสุขความเจริญ สุขภาพแข็งแรงนะ” พ่อน้ำตาคลอเบ้า
“แม่ขอให้ลูกทุกคนอายุมั่นขวัญยืน ประสบความสำเร็จในชีวิตนะลูก...ลูกเป๊บ พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า...ฝากดูแลโจ้ด้วยนะลูก”
“ครับแม่...ผมจะรักและดูแลโจ้...จนกว่าเราจะตายจากกันครับ” เป๊บตอบรับคำแม่
“ลูกก็เหมือนกัน มีกันอยู่สองพี่น้อง ต้องรักกันให้มากๆ นะ....และต้องเป็นคู่ชีวิตที่ดีของเป๊บด้วยละ” แม่ผมหันมาบอกผมครับ
“ครับแม่”
“ครับแม่...ผมจะดูแลพี่โจ้ไปจนแก่..ยกเว้นพี่โจ้จะหลงสามีมากกว่าจนลืมน้อง” จิมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีผม เพราะกลัวผมทุบตี ฮ่าๆๆ
“เดี๋ยวเถอะเจ้าจิมมมม” ผมแยกเขี้ยวใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พ่อกับแม่หัวเราะพร้อมกัน
   ปีใหม่ปีนี้สุขใจจริงๆ ครับ ได้กราบขอพรจากคุณพ่อคุณแม่ รวมถึง คุณพ่อคุณแม่ของเป๊บด้วย หลังจากเสร็จพิธีขอพรกับพ่อและแม่แล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อนครับ ผมกับเป๊บเดินขึ้นบนห้อง เปลี่ยนผ้าอาบน้ำ
“ที่รักอาบน้ำด้วยกันมั้ย”
“เหนื่อยอะเป๊บ...”
“อาบน้ำปกติคร้าบ...ไม่มีอะไรหรอก” เป๊บยิ้ม
“จริงอะ...ดูทำสายตาเข้า..หื่นได้ตลอด”
“ฮ่าๆๆ...ไม่มีอะไรจริงๆ น่านะเดี๋ยวเป๊บถูหลังให้”
   ผมก็ใจอ่อนละครับ เวลาเป๊บอ้อนจะน่ารักมากๆ
“ที่รักนั่งเลยครับ เดี๋ยวเป๊บถูหลังให้”
   ระหว่างที่ถูหลังไปเรื่อยๆ
“โจ้ ขอบคุณมากนะครับที่ทำให้ทุกวันเป็นวันแห่งความสุข”
“ขอบคุณที่เดินเข้ามาในชีวิตเป๊บและเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป”
“ขอบคุณที่ทำให้เป๊บรู้จักคำว่า รักแท้ เป็นยังไง”
“ที่รักครับ ในชีวิตของเป๊บที่เหลือคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว”
“เป๊บให้สัญญาว่าจะดูแลที่รักไปตลอดชีวิตนะ...เราจะไม่พรากจากกัน..สัญญาครับ”
   ผมหันกลับมาสบตากับเป๊บด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งที่ไหลริน เป๊บจูบผมด้วยความอบอุ่น
“ขอบคุณมากนะเป๊บ....” ผมเอ่ยได้แค่นั้นจริงๆ ครับ สิ่งที่เกิดเป็นความรู้สึกอยู่ในใจ จุกที่อกจนไม่สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดได้
   เราสองคนอาบน้ำเสร็จ ก็นอนดูทีวีบนเตียงนอนด้วยกัน
“เออใช่ซิ...เป๊บยังไม่ได้ซื้อของขวัญให้โจ้เลย” เป๊บทำท่าตกใจ
“แอะ...ไม่ต้องมาฟอร์มเลยนะ...ลืมละซิ”
“ฮ่าๆๆ...รู้ทันตลอดอะ”
“ฮ่าๆๆ...ไม่ต้องหรอกเป๊บ....เป๊บเป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดของโจ้แล้วละค้าบ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้นะ..รักนะคิงคอง...จุ๊บๆ”
“เช่นกันนะครับ...รักนะไอ้ตัวขาว....ฟอดดดดด”
   คืนนั้น...เป็นช่วงเวลาที่ฝันดีที่สุดเลยครับ

โจ้ : เอ๊ะ..คืนนี้มาแปลกไม่ทำอะไรง่า  :z3:
เป๊บ : อยากละเซ่......ฮ่าๆๆๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: Deeli ที่ 14-09-2012 23:44:53

อ่านเรื่องนี้เเล้วมีความสุข.........จังเหมือนตัวเองเป็นพี่โจ้ 555555.  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 15-09-2012 00:33:39

กำลังคิดว่าฝันของโจ้ จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-09-2012 01:01:39

ทำทุกวันให้มีความสุข
แต่ถึงอย่างไรก็ตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท
ฝันร้ายกลายเป็นดีนะโจ้นะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-09-2012 09:34:39

หวานนะเนี้ย

เรื่องร้ายจะกลายเป็นดีจ้า
 
สู้ สู้

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 15-09-2012 09:44:33

คอยดูแลละรักกันทุกวันก็เป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดแล้ว :กอด1:

ขอให้ขวากหนามต่างๆมลายหายไปโดยเร็วนะคะ :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-09-2012 10:45:07

รอรอรอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 15-09-2012 11:29:05

หวานจนน้ำตาลขึ้น :impress2:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 15-09-2012 20:16:52

น่ารักทุกคนเลย อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง

หัวข้อ: Re :
เริ่มหัวข้อโดย: Angel BeeRZ Yaoi ที่ 15-09-2012 20:25:08

หวานนกันมากกกครับ ครอบครัวที่แสนอบอุ่น พี่โจ้ฝันน่ากลัวอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่37 วันแรกของปี+หวานซะ UP 14 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-09-2012 22:15:20

 :-[เพิ่งตามอ่านจนครบค่ะ พี่โจ้ฝันร้ายแบบนี้จะเกิดเรื่องกับพี่เป็ปหรือป่าวคะ  ไม่อยากให้เกิดเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 17-09-2012 20:31:24

สวัสดีคร้าบบบ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่ชื่นชอบนะครับบบ....วันนี้นำตอนพิเศษที่เป๊บเค้าเขียนตามที่ผมสั่งมาให้อ่านกัน ผมกรองเรียบร้อยแล้วครับว่าน่าจะโอเค..ฮ่าๆๆ ยังไงก็ลองอ่านติชมกันได้นะครับบบ ขอบคุณครับบบ  :pig4: :pig4:

Deeli : ขอบคุณมากครับบบบที่ชื่นชอบ

yeyong : อุบไว้ก่อนครับพี่ มันเกิดขึ้นเยอะเลยละครับบบ ติดตามอ่านนะครับบบ

malula : ขอบคุณครับบบบ

fay 13 : ขอบคุณคร้าบบบบ

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากคร้าบบบ

mild-dy : อ่านตอนพิเศษ ก่อนนะครับบบ ตอนใหม่จะพยายามรีบปั่นครับบบ

tawan : เป็นเบาหวานกันเลยครับ ฮ่าๆๆๆ

pinkky_kiku : ขอบคุณมากครับบบที่ชอบครับ

Angel BeeRZ Yaoi : ฝันน่ากลัวจริงๆ ครับ แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว นึกทีไรก็ยังจำได้แม่นครับ

patchylove : ลองติดตามอ่านครับ มันสุดยอดมาก อิอิ



ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ

   สวัสดีครับ ผมเป๊บเองครับ ไม่ได้เขียนเล่ามานานมาก ก็เพราะติดเรื่องงานแหละครับ หลังจากน้ำท่วมปีที่แล้วมา ก็มีปัญหาตามมาหลายอย่างพอสมควร รวมถึงปัจจัยสภาพแวดล้อมของประเทศไทยไม่ค่อยนิ่ง เลยค่อนข้างแก้ไขได้ลำบากครับ
   ช่วงสองสามวันนี้โจ้เค้าเปรยๆ ว่า เอาเรื่องเล่าตอนใหม่ๆ ไปลง แฟนคลับที่เหนียวแน่นเข้ามาให้กำลังใจ เป๊บก็ควรเข้าไปเขียนอะไรบ้าง เข้าใจมั้ย....ผมก็ต้องตอบว่าเข้าใจและห้ามเถียงครับ ไม่งั้นอาการเกลียมัวจะกลับมาทันที ฮ่าๆๆๆ
   วันเสาร์ที่ผ่านมา (15/09/55) ผมตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่าในคอนโดแสนสุข เพราะว่าตัวขาวเค้าไปช่วยงานบริษัทของจิม สาขาเชียงใหม่ เดินทางไปตั้งแต่วันศุกร์เช้าละครับ จะว่าไปก็เหงา นะครับแต่มันเป็นเรื่องของงานก็พยายามเข้าใจ ไม่บ่อยนักที่เราสองคนจะห่างกันครับ ผมนอนลมตาบนเตียงคิดถึงตัวขาว คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เอี้ยวตัวไปดูหน้าจอ ตัวขาวโทรมาครับ
“ตื่นยังอะคิงคอง” ตัวขาวทักผมครับ
“ตื่นได้ห้านาทีแล้วครับที่รัก”
“อ้าว..แล้วทำอะไรอยู่อะเป๊บ”
“นอนคิดถึงที่รักไปเรื่อยนะครับ...นอนคนเดียวเหง๊าเหงา”
“โหยยย..แหวะ...ไม่ต้องมาหวานตั้งแต่เช้าเลยนะ...คิกๆๆ” เสียงตัวขาวแอบหัวเราะเบาๆ
“หวานก็เพราะรักไงครับ..คิดถึงจริงๆ นอนคนเดียวไม่มีใครให้กอดเลย”
“หาเมียน้อยเด็กๆ ซักคนมากอดซิ...เชอะ” ตัวขาวทำเสียงประชด
“หา...ให้หาจริงอะ...ดีๆ เดี๋ยวเป๊บโทรหาเมียน้อยให้มานอนด้วยดีกว่า” ผมแหย่กลับ
“ก็ลองดูซิ...กลับไปจะเอามีดแทงๆๆ ตัดให้ขาด ทิ้งชักโครก...แล้วจะจับเมียน้อยปาดคอ แทงๆๆ ให้ตายคาที่ทั้งสองคนนะแหละ...คอยดู...”
“โหหหหห....โหดมากอะ....”
“โหดซิ...รักมากโหดมากกกก..เข้าใจป่าววววว”
“เป๊บแหย่เล่นครับที่รัก....รักที่เรียกคนเดียวนะ...ไม่มีใครอื่นแน่นอน”
“เชอะ...ทำมาปากหวาน...แค่นี้ละจะไปทำงานต่อละ” ตัวขาวทำเสียงแข็งใส่ สงสัยจะงอน
“โอ๋ๆๆ...อย่าทำเสียงงอนนะ....ที่รักกลับมากี่โมง”
“น่าจะบินกลับถึงกรุงเทพฯ เย็นๆ อะเป๊บ”
“งั้นเดี๋ยวเป๊บไปรับนะ..ขากลับจะได้แวะทานอะไรกันครับ”
“โอเคค้าบเป๊บ...วางสายก่อนนะ...รักนะคิงคอง”
“รักนะตัวขาว..บายครับ” ผมกดวางสายตัวขาว
   หลังจากวางสายก็เด้งตัวจากเตียงนอน เดินเข้าห้องน้ำทำกิจธุระเสร็จ แต่งตัวสบายๆ เดินมาที่ห้องครัวทำอะไรกินง่ายๆ ครับ มื้อเช้าคนเดียวแบบนี้ก็เป็นขนมปัง ไส้กรอก ไข่ดาว ละกัน ระหว่างนั่งกินไปเรื่อยๆ ก็คิดไปว่า นี่ถ้าตัวขาวอยู่คงมีสลัดทูน่าเพิ่มแน่ๆ
   ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็มานั่งดูทีวีคนเดียวครับ เหงาๆ ยังไงบอกไม่ถูก จะโทรไปหาพี่ปริมก็ทำงานที่ต่างประเทศ จะโทรหาพี่ปัน ก็ไปต่างจังหวัด คิดไปคิดมาลองโทรหาเพื่อนๆ ดีกว่า
“เฮ้ย...เบิด...กรูเอง...ว่างปะวะ จะชวนเที่ยวห้าง”
“เมียไม่อยู่ละซิเมิง”
“เออเดะ...เหงามาก..เบื่อๆ ด้วย”
“เสียใจวะเพื่อน...กรูไปกะเมีย”
“โอเค..จบเลยเพื่อน...ไว้คุยกัน”
“ฮ่าๆๆๆ....เอองวดหน้านะเว้ย นัดกันทั้งแก้งไม่ได้เจอกันนานละ”
“เออๆๆ...บายเว้ย”
   ไม่มีใครว่างเอาซะเลย เหงาๆ ลองโทรหาตัวขาวแก้เซ็งดีกว่า
“ติดประชุมอยู่อะคิงคอง...เดี๋ยวโทรกลับนะ..จุ๊บุ๊ๆ” โหผมไม่ทันจะอ้าปากถาม วางสายไปซะงั้น...น่าน้อยใจนัก
   ผมปิดทีวี เดินเข้าห้องแต่งตัวให้หล่อเต็มที่ ตัดสินใจออกไปเดินเที่ยวห้างคนเดียวครับ ระหว่างขับเจ้าสีเงินออกมา ผมลังเลว่าจะไปห้างใกล้บ้านหรือไกลบ้านดี เลยตัดสินใจเลือกทางสายกลาง คือไปห้างไกลแบบปานกลางดีกว่าครับ ซึ่งก็คือ เซ็นทรัลพระราม 9 การจราจรหนาแน่นพอสมควรครับ คงเป็นเพราะฝนตกด้วยมั้ง กว่าจะมาถึงห้างก็เกือบเที่ยงแล้ว จอดรถเสร็จก็เดินเข้ามาในห้าง คิดถึงตัวขาวชะมัดเลย ปกติห้างนี้ตัวขาวจะชอบมาเดินมากๆ ไม่รู้ติดใจอะไรมากมายนักนะครับ ด้วยความที่เบื่อผมเลยฆ่าเวลาด้วยการดูหนังละกันครับ
   ขึ้นไปถึงชั้นโรงหนัง ยืนดูพรีวิวหนัง เลยเลือก Expendable 2  รอบ 14.25 น. ยังมีเวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ เดินลงไปชั้นล่างเพื่อหาอะไรกินรองท้องครับ
   เพื่อความง่ายเลยเลือกเข้าร้านแม๊คโดนัล สั่งเบอร์เกอร์ปลา เป๊บซี่ เฟรนฟราย มากินเล่น หยิบไอโฟนคู่ใจมากดดูอะไรเรื่อยเปื่อย สักพักผมสังเกตเห็นกลุ่มเด็กวัยรุ่น โต๊ะข้างๆ กระซิบกระซาบกันใหญ่แถมเหล่ๆ มองมาทางผมด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ....อายุขนาดนี้แล้วยังขายได้นะเรา นี่ถ้าตัวขาวอยู่ คงได้แยกเขี้ยวใส่เด็กๆ กลุ่มนั้นแน่ ผมก็ทำเฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไรครับ จนกระทั่ง
“พี่ครับ....พี่หล่อมากๆ เลย...เพื่อนผมให้มาขอเบอร์ครับ....” ผมเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงของคู่สนทนา เป็นเด็กหนุ่มตี๋ๆ ขาวๆ หน้าตาใช้ได้ครับ
“เพื่อนน้องที่ให้มาขอเบอร์..คนไหนหรือครับ” ผมยิ้มพร้อมกับถามด้วยมิตรภาพ
“คนนั้นครับพี่..ใส่เสื้อสีชมพู” ผมหันไปมองตามการชี้
“คนนั้นหรือ” เป็นหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาน่ารักเชียวครับ ผิวขาวปากแดง ความสูงกะด้วยสายตาคร่าวๆ น่าจะเท่าตัวขาวของผมเลย แต่เสียใจด้วยนะครับ ความน่ารักโดยรวมยังน้อยกว่าตัวขาวเยอะเลย ถ้าเพ่งดีๆ ตัวขาวของผมผิวพรรณ ยังเนียนใสกว่าเด็กคนนี้อีกมั้ง
“ใช่ครับพี่...มันชอบพี่อะ...ขอเบอร์ให้มันหน่อยนะ”
   เด็กหนุ่มเสื้อสีชมพู คงเห็นผมไม่ให้เบอร์ เลยรวบรวมความกล้าลุกขึ้นมาที่โต๊ะผมซะงั้นอะ
“สวัสดีครับพี่...ผมชื่อ ต่ายครับ...พี่ชื่อ....” หนุ่มเสื้อชมพูเดินมาถึงโต๊ะก็ยิ้มกว้างถามชื่อผมทันที
“สวัสดีครับน้อง...พี่ชื่อเป๊บครับ..ยินดีที่ได้รู้จัก” ผมยิ้มตอบไป
“เช่นกันอะพี่...พี่หล่อมากๆ เลยอะ ผมชอบพี่ตั้งแต่แรกเห็นเลยครับ” โอ้...เด็กสมัยนี้แรงจริงๆ ครับ
“จริงอะ....ขอบคุณมากเลยนะน้องต่าย..ที่ชอบพี่....แต่พี่มีแฟนแล้วครับ” ผมยิ้มตอบไป
“มุขนี้อีกแล้วอะพี่...ผมไม่เชื่อหรอก...”
“ไม่ได้มุขเลยนะครับ พี่มีแฟนแล้วจริงๆ”
“ก็เวลาต่ายไปขอเบอร์คนอื่นๆ ก็ตอบแบบนี้แหละพี่..ดังนั้นอย่าหลอกซะให้ยาก” ยังตื้อนะนี่
“ไม่ได้หลอกเลยนะน้อง...พี่มีแฟนแล้วจริงๆ คบกันมานานแล้วครับ”
“ฮ่าๆๆ จริงหรือพี่...ที่ว่านานนะกี่ปี..เท่าที่ผมดูเนี่ย พี่น่าจะเรียนปีสามหรือปีสี่นะ” โอ้โห น้องต่ายคนนี้ตาแหลมมาก....ฮ่าๆๆ ปีสามปีสี่ที่ว่า สำหรับพี่มันผ่านมาเป็นสิบปีแล้วคร้าบบบบ
“ฮ่าๆๆๆๆ....น้องคิดงั้นจริงอะ...ถ้าน้องคิดว่าพี่เรียนปีสามปีสี่..มันเมื่อสิบกว่าปีก่อนโน่น”
   น้องต่ายและเพื่อนอีกคนที่มาขอเบอร์ผม ทำหน้าอึ้งๆ ปนตกใจ
“จริงดิพี่...ถามจริงพี่อายุเท่าไหร่”
“ฮ่าๆๆ...32 แล้วครับน้อง”
“หา.....จริงดิพี่....ทำไมหน้าอ่อนเงี้ยยยย...ผมนึกว่า 21 – 22”
“ฮ่าๆๆ...ขอบคุณคร้าบที่ชมว่าพี่หน้าเด็ก” ผมยิ้มให้น้องต่ายไป
“โห...ผมอึ้งเลยอะพี่...ถามจริง..มีแฟนแล้วจริงอะ”
“ชัวร์ครับน้อง”
“อ้าวแล้วแฟนพี่ไปไหนซะละ..ทำไมไม่มาเที่ยวด้วยกัน” เพื่อนน้องต่ายช่วยถามเหมือนจะช่วยเพื่อนจับผิด
“แฟนพี่ไปทำงานที่เชียงใหม่....พี่เลยมาเดินห้างเรื่อยเปื่อยฆ่าเวลารอรับแฟนบินกลับตอนเย็นๆ นี่แหละ”
“โหยยยย....เสียดายจัง....ผมชอบพี่มากเลยนะ...พี่หล่อมากๆ ครับ...ยังกะเคน ธีรเดช อะ” น้องต่ายทำหน้าเสียดายมากๆ .....ฮ่าๆๆๆ น้องเอ้ย ของดีมีน้อยยย นี่ถ้าเกิดก่อนสักสิบปี อาจจะมีตบตีกับตัวขาวนะเนี่ย...โอยฮามากๆ
“วันนึงน้องก็เจอคนที่หล่อกว่าพี่อีกแหละครับ”
“จะมีใครหล่อกว่าพี่เนี่ย..ในมหาลัยไม่มีสักคน”
“น้องยังไม่เจอไง”
“พี่ๆ เป็นลูกครึ่งป่าว” เพื่อนน้องต่ายถาม
“ครับ พี่เป็นลูกครึ่ง คุณแม่พี่เป็นฝรั่ง”
“ว่าแล้วววว...หล่อซะขนาดนี้...เฮ้ยไอ้ต่าย อดแดกวะ...ฮ่าๆๆๆ” เพื่อนๆ น้องต่ายที่โต๊ะข้างๆ ก็ขำไปด้วย
“อดเลยวะเมิงงงง....พี่เป๊บ...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...พี่หล่อจริงๆ นะ ผมชอบพี่มากๆ วันไหนพี่เลิกกับแฟนอย่าลืมมาคบกับผมนะ อันนี้เบอร์โทรผมครับ” อ๊ะ นั่น มีหยอดดด ฮ่าๆๆ น้องต่ายเอากระดาษเล็กๆ เขียนเบอร์โทรส่งให้ผม
“ครับน้องต่าย...แต่คงยากนะ...เพราะแฟนพี่คนนี้คบกันมานานมากแล้ว มองหน้าก็รู้ใจ ถ้าไม่มีเค้าพี่คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว” ผมยิ้มตอบ
“สุดยอดเลยพี่...โอยยยย...นี่ถ้าผมมีแฟนแบบพี่สักคน..คงโชคดีมากอะ”
“ฮ่าๆๆๆ ครับ”
“ไม่รบกวนพี่แล้วครับบบ...ยินดีที่ได้รู้จักนะพี่เป๊บ...ผมขอตัวก่อนนะครับ” น้องต่ายยิ้มให้ผม น่ารักดีนะ แต่ตัวขาวน่ารักกว่า แฮ่ๆๆ
“ครับน้องต่าย..เช่นกันครับ”
   เพื่อนๆ ทั้งโต๊ะ รวมถึงน้องต่ายก็เตรียมตัวกลับ ได้ยินเสียงแซวกันว่า แห้วอะดิเมิง สัดเอ้ยยอดแดก แม่งฮาวะ...ตามประสาไปละครับ
   ผมละตลกกับเรื่องที่เจอนี้มากเลยครับ...แสดงว่าเรายังดูดีนะเนี่ย...มีเด็กๆ มาจีบซะด้วย..นั่งทานต่ออีกสักแป๊บก็ถึงเวลาโรงหนังแล้วละครับ
   ผมกดไลน์ส่งไปถามตัวขาวว่า
“ที่รักคับบบ...ตกลงบินกลับกี่โมง”
“ค้าบบบคิงคอง...กลับการบินไทย เที่ยวห้าโมงห้านาทีค้าบ..ถึง กรุงเทพ หกโมงนิดๆ อะ”
“คับบบ...เดี๋ยวเป๊บไปรับนะ”
“ได้ค้าบ...แล้วนี่อยู่ไหนอะ”
“เป๊บมาดูหนังที่เซ็นทรัลพระราม 9 ฆ่าเวลารอรับที่รักนะแหละ”
“โห..อะไรอะ...ดูหนังไม่ชวน”
“อ้าวก็ตัวเองทำงานนี่น่า..จะชวนมาดูได้ไงอะ”
“ชิ..ดูพร้อมกันพรุ่งนี้ก็ได้นี่..งอลลลลล”
“ฮ่าๆๆ...พรุ่งนี้เรามาดูกันอีกก็ได้..อย่างอลน้า”
“เชอะ...คิงคองค้าบประชุมต่อนะ...เดี๋ยวเจอกันตอนค่ำๆ นะ..รักนะคิงคอง จุ๊บๆ”
“รักนะตัวขาว...จุ๊บๆ” น่ารักอ้อนเก่งขนาดนี้ จะมีกี่ต่ายก็ไม่สนละครับบบบ
   คุยไลน์กับตัวขาวเสร็จ ผมก็เดินไปโรงหนังก็เริ่มฉายโฆษณาพอดี หนังเรื่องนี้สนุกนะครับ บู๊ล้างผลาญมากๆ ยิงๆๆ ถล่มๆ ทำให้ผมคลายความเหงาไปได้สองชั่วโมงกว่าๆ แต่จริงๆ แล้วถ้ามีตัวขาวมานั่งดูข้างๆ ก็จะสนุกมากกว่า จนกระทั่งหนังเลิก โรงหนังก็เปิดไฟ เห็นที่นั่งด้านบนสุดเป็นโซฟาคู่ กำลังคิดเสียดายเลยว่า ถ้าตัวขาวมาคงเลือกนั่งโซฟา แต่นี่มาคนเดียวต้องนั่งเดี่ยว
   ออกจากโรงหนังเกือบ 5 โมงแล้วละครับ ผมกดดูหน้าจอโทรศัพท์ ตัวขาวไลน์มาบอกว่า ตอนนี้กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว เจอกันที่กรุงเทพฯ ผมเลยรีบไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่าง ซื้อขนมกับผลไม้ติดมือไปบ้าง เพราะตอนเช้าเปิดตู้เย็นดูก็พร่องไปเยอะ
   ซื้อเสร็จผมก็รีบบึ่งเจ้าสีเงินไปสนามบินสุวรรณภูมิทันที การจราจรหน้าห้างติดพอสมควรครับ กว่าจะหลุดเส้นพระรามเก้าขึ้นมอเตอร์เวย์ได้ก็ห้าโมงสี่สิบห้าแล้ว ผมรีบซิ่งเต็มที่กลัวตัวขาวต้องรอนาน ถึงสนามบินรีบจอดรถที่อาคารจอดรถ ก็เดินไปตัวอาคารชั้นผู้โดยสารขาเข้า ยืนรอได้เป๊บเดียวก็เห็นตัวขาวเดินยิ้มพร้อมลากกระเป๋าออกมาแต่ไกล
“แฮ่ๆ คิงคอง คิดถึงจังค้าบบบบ” ตัวขาวเดินมาถึงผมก็กอดทันที
“คิดถึงเหมือนกันนะตัวขาว” ผมกอดแน่นๆ
   ถามว่าอายมั้ย เราสองคนคงไม่อายแล้วละครับ แต่อารมณ์เหมือนพี่น้องกอดกันมากกว่า น้องจากพวกผีเห็นผี ดูก็จะรู้ว่า มันไม่ใช่พี่น้องงงง ฮ่าๆๆ หลังจากนั่งสีเงินออกมาจากสนามบิน

“เป๊บ คอยนานมั้ยนี่”
“ห้านาทีเองครับ”
“ดีจังที่ไม่นาน เพราะเครื่องดีเลย์อะครับ ฝนตกอากาศแย่ กัปตันเลยวนๆ รอบนึง”
“อ้าวจริงอะ...อากาศเดี๋ยวนี้น่ากลัวนะ...มันเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก”
“นั่นซิเป๊บ...ว่าแต่หิวแล้ววววว...กินไรดีอะ”
“ที่รักอยากกินแนวไหนละ”
“เอาแนวบุฟเฟ่ท์ๆ กินเยอะๆ กลางวันกินน้อยมากอะ มัวแต่ประชุมๆ”
“ฮ่าๆๆ งั้นไปกินร้านชื่อคิงคองมั้ย แนวเกาหลีปิ้งย่างนะ”
“ฮ่าๆๆ....ดีคับๆ ชื่อร้านเหมือนชื่อที่เรียกเป๊บเลยอะ...ตลกอะ”
“ชื่อร้านนี้จริงๆ นะ...กินร้านนี้ก็เหมือนกินเป๊บนะแหละ...เดี๋ยวคืนนี้จะให้กินทั้งคืนเลย”
“แอะ...แหวะ..ใครอยากจะไปกิน....” ตัวขาวแลบลิ้นทำแหวะๆ ใส่
“ไม่กินจริงอะ...เห็นทุกครั้งก็เอาเข้าปากตลอด...เผลอไม่ได้จริงๆ”
“ผั๊วะๆ....ทะลึ่งงงง” ตัวขาวเขิน หันมาทุ๊บผมละ
“ฮ่าๆๆๆๆ....เวลาเขินยังน่ารักนะ....เมียใครเนี่ย”
“บ้าๆๆ....” ปากด่าแต่นั่งยิ้มมองออกไปนอกรถแก้เขินละนั่น
   ผมพาเจ้าสีเงินขึ้นทางด่วนมาลงใกล้ๆ แถวๆ ประตูน้ำ ร้านคิงคองสาขาชิดลม อยู่สี่แยกไฟแดง ถนนตรงข้ามเซ็นทรัลชิดลมเลยครับ บางวันถ้ามาช่วงคนเยอะก็ต้องต่อคิวนานเลยนะ แต่วันที่ผมไปดวงดีครับ คนน้อยแล้วเนื่องจากไปถึงประมาณเกือบๆ สองทุ่มละครับ หลังจากจอดรถเสร็จ เดินเข้าร้านได้ที่นั่งมุมดี เราก็เริ่มสั่งกันเลย
“บุฟเฟ่ท์สองที่นะครับ”
“คะ..ได้คะ..รับอะไรบ้างคะ..เลือกได้จากเมนูเลยคะ”
“เอาปลาแซลมอน เบคอน หมูสามชั้น กุ้ง ผักชุดเล็ก หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ คับ” ตัวขาวหันไปสั่งรวดเดียว
“จะกินหมดหรือ” ผมถาม
“สบายมากกกก...เอาตามนี้เลยคับ”
“คะ..รับน้ำอะไรดีคะ”
“มีน้ำอะไรบ้างครับ”
“ชาเขียว ร้อน เย็น ชามะนาว ชาดำเย็น ชาเย็น กาแฟเย็น น้ำอัดลมคะ น้ำเติมไม่อั้นนะคะ ระหว่างการทานเปลี่ยนได้ตลอดคะ”
“งั้นเอาน้ำชามะนาวคับ”
“ชาดำเย็นละกันน้อง” ผมสั่งพนักงานไป
“จิมสบายดีหรือที่รัก”
“สบายดีอะเป๊บ...แต่มันเครียดๆ เรื่องผลประกอบการ เพราะตอนนี้ที่เชียงใหม่ก็เจอพวกผลกระทบน้ำท่วมจากจังหวัดใกล้เคียงนะแหละ”
“เห็นภาพเลยครับ...บางทีธรรมชาติเราก็ควบคุมไม่ได้นะ...แล้วจะแก้ปัญหายังไง”
“ก็คุยกับพ่อแล้วว่า ไตรมาสสามนี้ถ้าเกิดขาดทุน จะเอากำไรสาขาอื่นมาโปะแทนก่อน”
“แล้วสาขาหาดใหญ่ละครับ”
“ไม่ต่างกันนะเป๊บ...เจอเหตุการณ์สามจังหวัดก็เงียบๆ ไปเหมือนกัน....วันพุธนี้จิมมันจะบินไปตรวจงานที่หาดใหญ่ โจ้จะไปวันศุกร์เช้าเหมือนเดิมอะ...เป๊บว่างไปด้วยกันมั้ย”
“ไปอีกแล้วหรือ...แสดงว่าเสาร์หน้าเป๊บต้องเหงาอีกละซิ”
“เหงาจริงอะ...แต่โจ้ก็ห่วงงานนะ...ห่วงเป๊บด้วย”
“ฮ่าๆๆ..อย่าทำหน้าเครียดนะครับ...เดี๋ยวเป๊บดูคิวจะว่างจะไปด้วยนะ”
“แฮ่ๆ...จริงนะ...ถ้าว่างไปด้วยกันนะ”
“จ้าที่รัก”
   ไม่ทันได้คุยต่อ อาหารที่สั่งไว้ก็มาพอดีครับ ขอบอกเลยว่าคุณภาพความสดของอาหารอยู่ในระดับดีเลยนะครับ อร่อยมากๆ ตัวขาวกินซะเยอะเลย โดยเฉพาะปลาแซลมอนนี่ของโปรดเจ้าตัวเค้าเลยละครับ
“เป๊บๆ กินหอยมั้ยค้าบ”
“เอ...เป๊บเลิกกินมาเจ็ดแปดปีแล้วน่า...ไม่รู้ว่ากลับไปกินจะชินป่าว”
   เจอมุกนี้เข้าตัวขาวทำหน้างง...ฮ่าๆๆ ไม่เกินสิบวินาที คงคิดได้
“บ้า...ทะลึ่งงงงง...หมายถึงหอยแมลงภู่เนี่ยอะ” เขินซะขนาดนั้นเลย
“ฮ่าๆๆๆ....ได้ครับๆ แล้วโจ้ชอบกินหอยหรือ”
“ชอบๆ พอสุกแล้วเนื้อมันหวานดี” ตอบแบบใสซื่อมาก แต่สายตาผมที่มองกำลังคิดทะลึ่งๆ ตัวขาวไหวตัวทันก็แหกปากกลับ
“อ๊ะ...ทะลึ่งอีกแล้วววว...หมายถึงหอยนี่ตะหากกกก”
“ฮ่าๆๆ....ก็เป๊บไม่ได้ว่าอะไรนี่...แต่เห็นชอบกินหอยจนผิดปกติ...ปกติชอบกินแต่ “ฮัม”” คำว่า ฮัม ผมพูดเบาๆ กลัวโต๊ะข้างๆ ช๊อกตาย ฮ่าๆๆๆ
“ทะลึ่งงงงงง..จริงงงงง...” หน้าแดงไปแล้ว สนุกจังแกล้งเมียตัวเอง
   หมดมุกนี้เราก็ทานกันต่อไปครับ จนใกล้ๆ อิ่มก็เริ่มชะลอๆ กันแล้ว ผมเลยนึกถึงเรื่องเด็กมาจีบ เลยเล่าให้ตัวขาวฟัง เพราะระหว่างเราสองคนไม่มีความลับครับ
“โห จริงอะ...นี่แสดงว่าหน้าเด็กมากเลยนะเนี่ย...ฮ่าๆๆ”
“เป๊บก็งงนะ...แต่น้องเค้าน่ารักและก็ตลกดีครับ”
“แล้วไปเผลอใจชอบปะละ..ชิ”
“ไม่อะที่รัก...รักที่รักคนเดียวไม่มีคนอื่นแน่นอน”
“ใครจะไปรู้ละ...เด็กสมัยนี้กล้ามากมายเลยนะเป๊บ...แถมอะไรที่แย่งมาได้ก็เอาหมดอะ”
“ก็จริงนะ..แต่เป๊บว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก ถ้าใจเรานิ่งซะอย่าง ไม่ก็คือไม่อะ”
“จริงด้วยเนอะ...แต่น้องเค้าชื่อต่ายนี่ อาจจะเป็นกระต่ายที่น่ารักจนคิงคองไปหลงก็ได้นี่..เชอะ” ตัวขาวผมกำลังจะงอลอีกละครับ
“คิงคองไม่หลงกระต่ายแน่นอนครับ...เพราะว่าคิงคองชอบจิงโจ้...จิงโจ้กระโดดดึ๋งๆ ขย่มเก่งจะตาย” มุกนี้ตัวขาวผมทำตาใสแป๋ว งงแน่นอน ฮ่าๆๆ
“อะไรอะ...อะไรคือจิงโจ้ ขย่มเก่ง งงอะ”
“คนที่นั่งตรงข้ามเป๊บนี่ไง” ตัวขาวถึงบางอ้อละครับ
“ทะลึ่งงงงงงงงงงงงงง...” เขินเต็มกำลัง ฮ่าๆๆๆ บอกแล้วแกล้งเมียตัวเองนี่สนุกกกกก
“ฮ่าๆๆๆๆ”
   คุยเล่นกันไปเรื่อยๆ จนตัวขาวบ่นว่าอยากกลับแล้ว จ่ายเงินเรียบร้อย เราสองคนก็เดินทางกลับคอนโดแสนสุข การจราจรไม่หนาแน่นมากครับ สี่ทุ่มแล้วใครจะขับไปไหนกันนักหนา จริงมั้ยครับ
   ถึงคอนโดตัวขาวก็รีบไปเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ ส่วนผมก็เอาขนมกับผลไม้จัดแจงในห้องครัว จนตัวขาวอาบน้ำเสร็จ ผมถึงได้อาบบ้าง ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นตัวขาวคลุมโปงซะแล้ว ว้า....แบบนี้มันก็เสียโอกาสละซิ
“จิงโจ้..จิงโจ้...จิงโจ้ดึ๋งๆ หลับยังครับบบ” ผมเอาจมูกไปไซร้ซอกคอตัวขาว
“หลับแล้วๆ....เหนื่อยนะคิงคอง” ตัวขาวงอแงซะแล้ว
“ไม่อยากดึ๋งๆ หรือ”
“เหนื่อยอะ...ไปดึ๋งๆ เองเลยไป๊” ตัวขาวไล่ผม
“ฮ่าๆๆ...จะให้ไปดึ๋งๆ กะใครอะ...ดึ๋งๆ กับจิงโจ้ดีกว่า...มานี่!!!!” ผมกระชากผ้าห่มตัวขาวออก
“ว๊ากกกก...เดี๋ยวๆๆๆ....ขอเวลาเตรียมตัวก่อนนนนนน!!!!”


เป๊บ : ตะลึง ตะลึง ตะลึง...ตะลึงตึง ตึง ดึ๋ง ดึ๋ง ดึ๋ง ดึ๋ง  :z2:
โจ้ : อย่า ดึ๋ง ดึ๋ง มากกกกก มานเหนื่อยยยยยยยย  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 17-09-2012 21:02:20

น้องเป๊บหน้าเด็กมากจนเด็กมาจีบเลยนะเนี้ย
ไม่ได้แระๆ น้องโจ้อย่าปล่อยให้ไปไหนคนเดียวบ่อยๆ นะ
เดี๋ยวเด็กๆ มาจีบอีก 555 แต่ถึงยังไงคู่นี้ก็หวานตลอดเลยน๊า
น่าอิจฉาจริงจริ๊ง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-09-2012 22:42:04

โอ้ยพี่เป๊ปหื่นตลอด  :haun4: :haun4: :haun4:
 :jul1: :jul1: :jul1:
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
 :o8: :o8: :o8:
 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-09-2012 23:06:50

เด็กสมัยใหม่จะใจกล้าก็ไม่แปลก
ขอเพียงให้คนสองคนมั่นคงต่อกัน
ซื่อสัตย์ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง ชีวิตคู่ก็ราบรื่น
เป๊บรับมือคนเข้าหาเก่งนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 17-09-2012 23:22:23

อิจฉาที่น้องเป๊บหน้าเด็ก  :serius2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: Deeli ที่ 17-09-2012 23:23:59

โห อิจฉาพี่ต่ายอ้ะ ได้เห็นพี่คิงคอง  :m15:  ตอนสุดท้าย ตึ๋งๆ ไรอ้ะ 555555... :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 17-09-2012 23:38:40

น่ารักกันตลอดดดดดดด

ชอบอ่ะ :o8:

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-09-2012 08:19:40

สวัสดีค่ะคุณโจ้. คุณเป๊ป ยังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิมไม่้ปลี่ยนแปลงเลยน่ะค่ะ :กอด1:
แต่ทำไมเอารูปดิสเก่าออกล่ะค่ะ. ที่เป็นรูปคุณเป๊ปกับคุณโจ้หน่ะ น่ารักดีออก
คุณเป็ปเห็นหน้าไม่ค่อยชัด   แต่ว่าหน้าตาดีจัดว่าหล่อแบบฝรั่งๆ ตัวจริงคงจะหล่อน่าดูเลย
ส่วนคุณโจ้น่ารักมากกกกกกกกกกกก. ผิวขาวเนียนใสอย่างที่บอกมาเลย. ผิวขาว ปากแดง.  หน้าหวานๆ
น่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ. น่ารักกว่าผู้หญิงอีก ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป๊ปจะหลง
สมัยนี้เปลี่ยนไปแล้วน่ะค่ะ ผู้หญิงจะหล่อ ผู้ชายจะสวยน่ารักกว่าผู้หญิง ฮิ...ฮิ
อยากให้คุณโจ้เอารูปคู่ลงดิสเหมือนเดิมมากกว่ารูปใครก็ไม่รู้อ่ะค่ะ น่ารักมาก เห็นแล้วสดชื่น
ปล.อย่าเพิ่งรีบจบเลยน่ะค่ะ นานๆมาต่อทีก็ได้ ยังอยากรู้เรื่องของพวกคุณไปนานๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 18-09-2012 20:27:06

โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!  น้ำตาลท่วมบ้านแล้วพี่น้อง

คู่นี้รักกันดีจังอิจฉามากๆๆๆๆๆๆๆ :-[

หัวข้อ: Re :
เริ่มหัวข้อโดย: Angel BeeRZ Yaoi ที่ 19-09-2012 20:51:55

พี่เป๊บหื่นจังเนอะพี่โจ้ แต่พี่เป๊บหน้าเด็กอ่ะ อิจฉาพี่โจ้อ่ะได้แฟนหล่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 08-10-2012 16:54:58

สนุก-///- 55555 ชอบค่ะ♥

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 12-10-2012 23:18:36

หวานซะ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 20-10-2012 10:42:23

มารอน้องโจ้กับน้องเป๊บจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-10-2012 11:59:41

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-12-2012 22:31:29

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  คิดถึง  และมาให้กำลังใจพวกพี่นะครับ และเชื่อว่าหลายคนก็คงคิดถึงพี่เหมือนกันเพียงแต่อาจจะไม่ได้โพสข้อความลงเท่านั้นนะครับ  พี่เป๊ปพี่โจ้ก็อย่าน้อยใจเลยนะครับ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-12-2012 23:50:34

anukul และทุกๆ คน: ขอบคุณมากๆ นะคร้าบบบ ที่คิดถึง ขอสารภาพว่ายังปั่นตอนต่อไปไม่เสร็จอะคร้าบบบ...ช่วงนี้ถ้าว่างก็จะออกแนวแอบมาอ่านนิยายของคนอื่นมากกว่า แหะๆ ยังไงก่อนปีใหม่จะเอาตอนต่อไปมาลงแน่นอนนะครับ ขออภัยในความล่าช้ามากๆ คร้าบบบบ  :pig4: :pig4:

โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: naiyana ที่ 21-12-2012 07:38:17

รอโจ้อยู่นะ คิดถึง มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันว่างๆ ของเป๊บ UP 17 / 09 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-12-2012 09:12:43

รอทุกวันจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 21-12-2012 21:13:46

สวัสดีค้าบบบบบบ แหะๆ แอบหายไปนาน ขอโทษด้วยค้าบบบ จริงๆ แอบขี้เกียจ เพราะเวลาเขียนต้องดูจากบันทึกไดอารี่ แล้วมาเสริมเติมแต่ง เลยอู้บ่อยอะครับ ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่าจะรีบมาลงบ่อยๆ กันนะคับ อีกไม่กี่ตอนก็ใกล้จะจบแล้ว ฝากติดตามกันด้วยนะคร้าบบบบบบ  :pig4:  :pig4:

ตอนที่ 38 Accident By Accident

   หลังจากหยุดในช่วงเทศกาลปีใหม่ ชีวิตของผมกับเป๊บก็กลับมาเรียนเหมือนเดิมครับ การเรียนส่วนใหญ่ค่อนข้างจะหนักมากพอสมควร เนื่องจากเป็นการเรียนในเทอมสอง พอขึ้นปีสอง ทุกคนในห้องจะต้องเลือกสาขาวิชาเอกตามความชอบและถนัดครับ เรียนไปเรียนมาเวลาผ่านไปแป๊บเดียวก็เข้าสู่ช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ เป็นเทศกาลสอบปลายภาคครับ
“เพื่อนๆ ทุกคนครับ หลังจากเลิกเรียนวิชา HRD แล้ว ขอประชุมแสดงความคิดเห็นทั้งห้องเลยนะครับ” อ๊อดประธานรุ่นบอกกล่าวสมาชิกภายในห้องครับ
“ประชุมเรื่องอะไรอะอ๊อด” ขวัญถามขึ้นมา
“อ๋อ...จะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ เรื่องกิจกรรมรับน้องปี 1 ที่จะจัดในช่วงซัมเมอร์นี้ครับ”
“โอเคๆ ได้ๆ” พวกเราในห้องต่างก็ขานรับเป็นเสียงเดียวกัน
   ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ ต่างก็แสดงความคิดเห็นในการจัดกิจกรรมรับน้อง มีการโต้เถียงมากพอสมควร จนกระทั่งได้ข้อสรุปว่า จะไปจัดกิจกรรมรับน้องนอกสถานที่ โดยเลือก อ.สามร้อยยอด จังหวัดประขวบคีรีขันธ์ ครับ

“โหย..ไรวะแม่ง...ไปจัดถึงสามร้อยยอด ไกลตายห่า” เลิกประชุมเดินออกมา ฉัตรบ่นใหญ่เลย
“กรูก็ว่าอะ....อ๊อดมันบ้าอำนาจจะตายห่า...ไปไกลแบบนั้นจะโอเคปะวะ...” ทรายบ่นตาม
“เอาน่าเมิงก็....ที่ประชุมก็เห็นชอบนี่หว่า...แต่ไปไกลๆ ก็ดีนะ อยากไปทะเลๆ บ้าง” ผมตอบไปยิ้มไป
“โถถถถ....อีรากกกก....จะไปอ่อยชาวประมงหรือไง..ทำหน้าแรดขนาดนั้น” ฉัตรแขวะผมซะงั้น
“ช่ายยยยย...อีหอย....เดี๋ยวกรูจะจัดให้หนุ่มๆ ชาวประมงลากไปข่มขืน” ทรายย้ำ
“ดีๆๆ กรูชอบบบบ ข่มขืนสะจายยยยยดี” ผมตอบไปเล่นๆ
“อ้าว...โจ้ชอบแบบนั้นหรือครับ...งั้นคืนนี้เป๊บลากไปข่มขืนละกันนะ” นั่นคิงคอง มาทะลึ่งอีกละ
“ผั๊วะๆๆ” ผมทุบไปสองที ท่ามกลางเสียงเพื่อน กริ๊ด โห่ ใส่ อายอะ คิงคองเพี้ยนนี่ ชิ
“เอาเหอะๆ ไปไหนก็ช่างแม่ง ไปได้หมด แต่กรูว่าช่วงนี้อย่าไปบ้าตามไอ้อ๊อดมันเลยวะ จะสอบปลายภาคสัปดาห์หน้าละ นัดติวกันดีกว่าวะ” เบิดเสนอความเห็น
“เออจริง...ติวที่ไหนดีวะ” โอ๊ตถาม
“ก็ที่มหาลัย..บ้านเป๊บ บ้านอีโจ้ บ้านกรู...ได้หมด เปลี่ยนๆ กันไปละกัน” ฉัตรเสนอความเห็น
“อ้าว..บ้านกรูไปเกี่ยวไรด้วยอะ” ผมแย้งขึ้นมา
“โถถถถถ...เป็นไง บ้านเมิงอีเป๊บเข้าได้คนเดียวเรอะไง...อีหลงผัว” ฉัตรด่าผมอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ หัวเราะซะงั้นอะ
“เชอะ...ได้หมดแหละ นังหอยบ้า” ผมด่าฉัตรกลับ
“ฮ่าๆๆๆ....ตามนั้นแยกกันกลับบ้านก่อน พรุ่งนี้ค่อยนัดกันอีกที”
   ทุกคนก็ร่ำลาแยกย้ายกัน ระหว่างนั่งสีหมอกกลับบ้าน ผมชวนเป๊บคุยเรื่องรับน้อง
“เป๊บ...คิดไงเรื่องสถานที่รับน้องอะ”
“ก็ไกลนะโจ้..แต่เป๊บว่าอย่าไปขวางอะไรเค้าเลย คนสนับสนุนอ๊อดเยอะแยะ”
“ก็ใช่...แต่โจ้ว่าเราจัดใกล้ๆ เช่น เพชรบุรี ชะอำ อะไรแบบนั้น จะดีกว่ามั้ย”
“เป๊บก็คิดเหมือนโจ้นะแหละ แต่โดยรวมไปกันที่สามร้อยยอด...โจ้ห่วงอะไรหรือครับ”
“หลายเรื่อง...กลัวไปต่างถิ่นจะมีเรื่องกับเค้า...เป๊บก็ดูกลุ่มพี่แดงซิ แกก็ออกแนวนักเลงๆ โจ้ว่ามันต้องมีกินเหล้าบ้างแหละ”
“อันนั้นแน่นอนอยู่แล้วครับ...เราจะไปห้ามการสังสรรค์ได้ยังไงละ...เอางี้นะ รอใกล้วันกิจกรรมก่อนถ้ามีการเปลี่ยนแปลงค่อยว่าอีกที”
“ค้าบบบ....แล้วนี่จะนอนบ้านโจ้มั้ยอะเป๊บ”
“ฮั่นแน่...คิดถึงเค้าละซิตัวเอง...จะข่มขืนเป๊บใช่ม๊า” คิดได้เนอะคิงคองหื่น ชิ
“บ้าแล้ววววว....ใครจะคิดแบบนั้น....กลับไปนอนบ้านตัวเองเลยไป๊”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ล้อเล่นคร้าบบบ โอ๋ๆๆ อย่างอนนะ”
“ชิ...งอลลลลล...”
“โอ๋ๆๆๆ....ฮ่าๆๆๆ รู้ตัวมั้ยว่าเวลาทำหน้างอลก็น่ารักไปอีกแบบนะที่รัก” เป๊บชมซะงั้น
“แอะ...จริงอะ...ชอบให้งอลบ่อยๆ หรือ”
“เปล่าๆ เป๊บชมว่าเวลางอลน่ารัก งอลบ่อยๆ ไม่ดีนะ”
“ทำไมอะ”
“หน้าเหี่ยวหมด...นี่ก็เหี่ยวไปสองมิลลิเมตรแล้ว”
“จริงอะ...”ผมรีบเปิดที่บังแดด เปิดกระจกส่องหน้า กลัวหน้าเหี่ยว
“ฮ่าๆๆๆ...ล้อเล่นนนคร้าบบบบ”
“ผั๊วะๆ” ทุบไปสองที หมั่นไส้
“โอ๊ย..เจ็บนะ...” เป๊บทำหน้าแกล้งเจ็บ
“ชิ...เดี๋ยวจะตีให้ตายเลย”
“ฮ่าๆๆๆ...” เป๊บเงียบไปนิดนึง แล้วถามขึ้นมาว่า
“โจ้....สมมติว่า ถ้าเป๊บตาย....โจ้จะมีคนใหม่มั้ย”
“เฮ้ยยยย...บ้า....พูดอะไรแบบนั้นอะเป๊บ ไม่เอาๆ มันเป็นลางไม่ดี”
“ฮ่าๆๆๆ....เป๊บถามเล่นๆ ครับ”
“ไม่เอา...ไม่เล่นอะ อย่าถามแบบนี้อีกนะ...โจ้ไม่ชอบอะ” ผมรู้สึกไม่ชอบจริงๆ นะ คุยเรื่องตายทำไมเนี่ย
“ครับๆๆ....ถามเล่นๆ เองนะ”
“เป๊บ...โจ้รักใครไม่ได้อีกแล้ว....ถ้าวันใดวันนึงเราสองคนจากกัน...โจ้จะอยู่คนเดียวไปจนตาย” ผมตอบด้วยสีหน้าจริงจังมาก
“จริงหรือครับ...”เป๊บหันมายิ้ม
“จริง” ผมพยักหน้ารับ
“เป๊บไม่มีวันทิ้งโจ้...นอกจากโจ้จะมีคนใหม่...เป๊บคงต้องทำใจ...และอยู่คนเดียวจนตายเหมือนกัน”
“แอะ...ใครต่างหากจะมีใหม่ ชิ...อยู่คนเดียวจริงอะ” ผมทำหน้ายิ้มๆ ใส่
“จริงเซ่...ฮ่าๆๆ” เป๊บเอามือมาขยี้หัวผม
“ให้มันแน่...ฮ่าๆๆ”
   สีหมอกพาผมมาส่งถึงบ้าน
“ตกลงไม่ค้างบ้านโจ้หรือคับ”
“วันนี้พี่ปริมกับพี่ปันกลับมาบ้านนะที่รัก...ว่าจะคุยกับพี่เค้า ไม่ได้คุยนานละ เป๊บขอไปนอนบ้านนะ”
“อ๋ออ...ได้ค้าบๆ ฝากสวัสดีพี่ๆ  ด้วยนะเป๊บ”
“ครับบบบที่รัก...เป๊บไปละนะ...ฝันดีๆ ครับ”
“ขับรถดีๆ นะ ไปถึงโทรมาบอกด้วย..ฝันดีครับบบ”
   สีหมอกพ้นประตูบ้านไป ผมก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับ พ่อ แม่ และจิม ตั้งโต๊ะอาหารเย็นเสร็จพอดี ระหว่างทานข้าวเย็นก็คุยกันตามประสาในครอบครัวครับ จัดเก็บกวาดล้างจานเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินขึ้นมาข้างบน กำลังจะเปลี่ยนผ้าอาบน้ำ นึกได้ว่า ทำไมเป๊บไม่โทรมาบอกว่าถึงบ้านหรือยัง ผมรีบหยิบโทรศัพท์กดหาเป๊บ เป๊บไม่รับสาย ด้วยความเป็นห่วง เลยกดโทรซ้ำ หลายๆครั้ง
“ฮัลโหล....สวัสดีครับ”
“เป๊บถึงบ้านยังอะ”
“อ้าวสะใภ้เหล็ก....พี่ปริมเอง”
“อ้าว...สวัสดีครับพี่ปริม แล้วเป๊บละครับ”
“เออ...เอ่อ..” พี่ปริมทำเสียงอึกอัก
“หือ...พี่ปริม...ทำไมไม่ตอบละครับ...เป๊บละพี่” เสียงผมเริ่มดังแล้วครับ รู้สึกใจไม่ดี
   พี่ปริมอึกอัก จนผมได้ยินเสียงพี่ปันที่อยู่ข้างๆ ว่า บอกไปซิพี่ บอกไปเลย เร็วๆ
“เอ่อ สะใภ้เหล็ก คือ เป๊บประสบอุบัติเหตุรถชน...ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงพยาบาลพยาไท 2”
“หา....อะไรนะครับบบบบบบ”
“ทำใจดีๆ ไว้นะ เจ้าแสบมันไม่เป็นอะไรมาก”
“พี่ๆ เดี๋ยวผมจะรีบไปที่โรงพยาบาล” หลังจากวางสายโทรศัพท์ ผมรีบวิ่งลงไปที่รถ
   ผมวิ่งลงมาเร็วมาก จนพ่อกับแม่และจิมที่กำลังนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น ถามด้วยความตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นลูก...แล้วนั่นจะไปไหน” แม่ถามด้วยความตกใจ
“เป๊บรถชนครับแม่ เดี๋ยวโจ้ไปดูเป๊บก่อนนะ”
“เฮ้ยยยย เฮียๆๆ เดี๋ยวผมขับรถให้” จิมรีบวิ่งตามผมมา
   ผมรีบขึ้นรถจิม ระหว่างทางจิมขับพาผมไปโรงพยาบาลพยาไท 2
“จิม...ขับให้มันเร็วกว่านี้ได้มั้ย” ผมใจร้อนมากเพราะห่วงเป๊บ
“เฮีย...นี่เหยียบ 140 แล้วนะ ถนนมันก็ไม่ได้โล่งมาก ขับเร็วกว่านี้เดี๋ยวก็ชนตายพอดี”
“ก็ให้มันเร็วกว่านี้ซิวะ” อารมณ์ผมตอนนั้นคุมไม่อยู่แล้วครับ
“เฮีย..ใจเย็นๆๆ..ตั้งสติก่อน...รู้ว่าเฮียห่วงพี่เป๊บ...แต่ถ้าเราคิดไปเอง มันจะขาดสตินะ”
“ฮึกๆๆ..ฮือๆๆๆ” ผมเริ่มสติแตกแล้วครับ คิดถึงคำที่เป๊บพูดเรื่อง ตาย บนรถ
   จิมจอดหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาล ผมรีบวิ่งเข้าไป ก็เจอพี่ปริมพี่ปัน นั่งคอยหน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมกับจังหวะที่พยาบาลเข็นรถที่เป๊บนั่งออกมาพอดี
“เป๊บบบบบบบ....” ผมตะโกนเรียกและรีบวิ่งเข้าไปหา เป๊บหันมาทำหน้าตกใจพอสมควร
“เป๊บๆๆ...เป็นไงมั่ง....” ผมคุกเข่าลงไปจับตัวเป๊บ น้ำตานองหน้าแล้วครับ
“โอ้ยยย....เจ็บๆๆ” เป๊บอุทานออกมา
“โอ๊ะ...ขอโทษๆ เป๊บเป็นไงบ้างอะ...”
“ไม่เป็นไรแล้วอะครับโจ้...แค่ช้ำกับแขนเดาะนิดหน่อย”
“เห็นมั้ยสะใภ้เหล็ก...เจ้าแสบมันอึด” พี่ปันพูดให้ผมรู้สึกคลายเครียด
“แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงอะเป๊บ...ตกใจหมดแล้วเนี่ย”
“ก็เป๊บขับมาตามปกติครับ แต่มีมอเตอร์ไซด์สวนมาทางเลนด้านซ้าย เป๊บเลยเบี่ยงออกขวาจนไม่ทันดูรถที่แซงมา รถคันที่แซงบีบแตรดังมากเป๊บก็ตกใจเผลอหักพวงมาลัยลงซ้ายแรงไปหน่อย รถเลยเสียหลักหมุนไปฟาดข้างทางครับ” เป๊บเล่าสีหน้ายิ้มๆ
“โหหหหห...ยังจะมายิ้มอีก บอกแล้วว่าอย่าขับเร็ว มันน่าตีนัก” ผมดุไปด้วยความเป็นห่วง
“โหยยยย ที่รักอะ จะมาดุเป๊บทำไมอะ ต้องไปโทษไอ้มอไซด์นั่น ดันขับสวนเลนมาอะ”
“เชอะ...แล้วนี่รอยแดงๆ แก้มขวานี่อะไรอะ”
“คุณหมอบอกว่าเป็นรอยกระแทกของแอร์แบ๊คนะคะ...ถ้าไม่มีแอร์แบค ศรีษะคงจะฟาดกับประตูรถอาจจะบาดเจ็บรุนแรงมากกว่านี้นะคะ” พยาบาลยืนข้างรถเข็นตอบคำถามแทนเป๊บ ผมละตกใจ ลืมไปว่าพยาบาลอยู่ข้างๆ แล้วมาเรียกที่รัก....หันไปมองหน้าพี่พยาบาล แกอมยิ้มใหญ่เลยอะ อายมากกกกกกกก
“ผั๊วะๆ” ตีเป๊บสองที
“โอ้ยยยยย...เจ็บนะ...แล้วจะมาตีเป๊บทำไมเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ.....สงสัยจะตีแก้เขิน” พี่ปริมพี่ปันหัวเราะดัง...พี่พยาบาลก็แอบขำเบาๆ ด้วยอะ ว๊ากกกก...เขินนนนน
“พี่เป๊บเป็นไงมั่ง” จิมเพิ่งวิ่งเข้ามา
“ทำไมเข้ามาช้าจังจิม”
“โหเฮีย กว่าจะหาที่จอดได้ แล้วพี่เป๊บโอเคมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรมากหรอกจิม พี่อะอึด ตายยาก”
“ทำเก่ง พูดคำว่า ตาย อีกละ เดี๋ยวจับทืบซะนี่”
“โห....เมียโหด เป๊บเจ็บอยู่นะ”
“เอาละๆ....ปันโทรบอกคนขับรถให้มาเทียบตรงทางออก พาไอ้แสบไปที่รถ เดี่ยวพี่ไปจ่ายเงิน”
“ได้ๆ..ปะไอ้แสบ สะใภ้เหล็กกลับบ้านกันเหอะ” พี่ปันก็กดโทรศัพท์บอกคนขับรถ
“คุณคะ...คืนนี้ผู้ป่วยอาจจะมีไข้นะคะ...ยังไงอย่าลืมทานยาตามที่หมอสั่งนะคะ” พี่พยาบาลหันมาบอกผม
“อ๋อออ...ได้ครับๆๆ”
“ดีจัง คืนนี้เมียมาดูแล” เป๊บพูดออกมา
“นี่...จะพูดก็รอให้มันปลอดคนก่อน พี่พยาบาลเค้ายืนอยู่ไม่เห็นรึไง” ผมดุเป๊บ
“ไม่เห็นแปลก คนเรารักกันต้องแสดงออกซิ....พี่ๆๆ เมียผมน่ารักป่าววววว” นั่นพูดมากยังไม่พอเป๊บยังเรียกพี่เค้าอีก
“ฮ่าๆๆ....น่ารักมากเลยคะ เหมาะสมกันดีนะคะ...ดูแลผู้ป่วยให้ดีนะคะ คุณน้องหน้าหวาน” พี่พยาบาลพูดร่ายยาว
“ครับ....แหะๆ” เขินจัดจ้าน อายมากกกกก ชิ
   หลังจากพยุงเป๊บขึ้นรถด้วยความทุลักทุเล เพราะอะไรนะหรือครับ ตัวใหญ่ยังกะคิงคองยักษ์ ใครจะแบกไหวละนั่น นี่ถ้าไม่ได้พี่ปันกับจิมช่วยพยุง ผมแบกไม่รอดหรอก
   หลังจากพี่ปริมจ่ายค่ารักษาเสร็จ รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล
“พี่ปริม....แล้วรถเป๊บประกันเค้าว่าไงบ้างอะ” เป๊บถามขึ้นมา
“ประกันซ่อมให้...ชั้นหนึ่งเค้าจัดการให้หมดแหละ...อันนั้นช่างมันเหอะ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว”
“สงสารสีหมอกมันอะพี่...พังทั้งคันจะซ่อมได้มั้ย” เป๊บบ่นขึ้นมา
“คงต้องให้ศูนย์ซ่อมประเมินมา....ถ้าซ่อมแพงมากก็ขายซาก ประกันคงเอาเงินมาจ่ายค่อยไปซื้อคันใหม่” พี่ปริมอธิบาย
“ไอ้แสบอย่าคิดมาก..ของนอกกายช่างมันเหอะ...ช่วงนี้ถ้าไปเรียนเอารถพี่ไปใช้ก่อน” พี่ปันบอกเป๊บ
“แล้วพี่ปันจะใช้คันไหนละครับ”
“เยอะแยะไป รถคันไหนว่างก็เอามาขับ”
“ขอบคุณครับ แล้วนี่แด๊ดกับมัม ทราบเรื่องผมยังครับ” เป๊บถามต่อ
“ใครจะกล้าโทรบอกละ...เดี๋ยวจะรีบกลับมาเกินเหตุ” พี่ปันพูดขึ้นมา
“อย่าบอกนะพี่ปัน...เป๊บกลัวโดนดุอะ”
“ฮ่าๆๆๆ....กลัวทันทีนะไอ้แสบ เออไม่บอกหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้มาก็ให้เห็นเอง”
“พรุ่งนี้แด๊ดกับมัมกลับมาหรือคับพี่ปริม” ผมถาม
“ใช่ๆ สะใภ้เหล็กก็ช่วยพูดด้วยละกัน เดี๋ยวไอ้แสบโดนตี”
“ทำไมต้องโดนตีอะ”
“โอ้ยยยย ไอ้แสบนี่มันวีรกรรมเยอะ ตอนขับรถเป็นใหม่ๆ แอบลักกุญแจ เอารถออกไปขับ พลิกคว่ำพังทั้งคัน ดีนะที่มันไม่เป็นไรสักนิด แด๊ดรู้เข้าอาละวาดบ้านเกือบแตก ซวยไปถึงคนรถเกือบโดนไล่ออก”
“ฮ่าๆๆๆ...จริงอะ...แบร่ๆ เด็กขโมยรถ”
“เดี๋ยวเหอะที่รัก...ทำมาล้อเป๊บ จะโดนไม่ใช่น้อย”
“แหวะ...กลัวที่ไหนละ...เจ็บอยู่แบบนั้นจะมีปัญญาทำอะไรได้”
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้...หึหึหึ” เป๊บทำหน้าตาหื่นๆ ใส่
“บร้า...ทะลึ่ง” เถียงทีไรแพ้ทุกที พี่ปริมพี่ปันก็ขำซะดังลั่น ชิ
   กลับมาถึงบ้าน บรรดาพ่อบ้านแม่บ้านก็รีบออกมารับกันใหญ่ โดยเฉพาะป้าจันทร์ดูตกใจมากกว่าใครๆ เลยครับ
“อุ้ย...คุณหนูเล็ก...เจ็บมากมั้ยคะ” ป้าจันทร์รีบเข้ามาจับตัวเป๊บ
“สบายมากครับป้า....แค่นี้ไม่สะเทือน”
“ยังจะทำเก่งอีก...รู้ทั้งรู้ว่าป้าเป็นห่วง....ทานอะไรสักหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวป้าให้เด็กๆ จัดให้”
“ไม่หิวเลยครับป้า....อืม...เอาเป็นน้ำเต้าหู้ร้อนก็ได้ครับ”
“ได้คะๆ เดี๋ยวป้าให้เด็กเอาไปให้บนห้องนะ”
   พี่ปริมพี่ปัน ช่วยพยุงเป๊บขึ้นมาบนห้องนอน โดยมีผมและพวกพ่อบ้านเดินตาม....
“รีบพักผ่อนซะไอ้แสบ...พรุ่งนี้แด๊ด มัม กลับมาถึง เตรียมตัวโดนเชือด” พี่ปันแซว
“โห...พี่ปันอะ...โคตรให้กำลังใจน้องเลยนะนั่น...แต่ผมไม่กลัวหรอก...มีนางพญาจิ้งจอกขาวนำโชคอยู่” เป๊บตอบยิ้มๆ แต่ผมงงอะดิ เครื่องรางบ้าอะไร นางพญาจิ้งจอกขาว
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่ปริมพี่ปันกับพวกพ่อบ้านหัวเราะคิกคักตามๆ กัน
“เครื่องรางอะไรชื่อแปลกจังเป๊บ มันมีด้วยหรือนางพญาจิ้งจอกขาวอะไรนั่นอะ..ขอโจ้ดูมั่งซิ” ผมถามด้วยความงงๆ
“นั่งข้างๆ เป๊บนี่ไง เครื่องรางของขลังชั้นเลิศ” เป๊บเหล่มองผม
   ผมถึงบางอ้อละครับบบบ หนอยยยยยย เจ็บแล้วยังทำซ่า มาว่าเราเป็นนางพญาจิ้งจอกขาว
“ผั๊วะๆๆ”
“โอ้ยยยยย...เจ็บนะ.....โอยยยย” เป๊บลูบแขน
“ก็ดี เจ็บให้ทรมานจนตายนะแหละ...ชิ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮาครืนกันอีกรอบ
“เออๆ โอเคๆ พักผ่อนๆ พี่ไปนอนละ” พี่ปริมตัดบท
“ครับบบบบบ”
“สะใภ้เหล็ก อย่าขย่มละ เป๊บมันเจ็บอยู่”
“บ้าแล้ววววววววววววววววววววว....ใครจะทำอะไรแบบนั้นอะพี่ปันนนนน” ผมแหกปากใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....ฝันดีๆ”
   และแล้วทั้งหมดก็ออกจากห้องไป ไม่ถึงนาที เด็กแม่บ้านก็เอาน้ำเต้าหู้ร้อนมาให้สองแก้ว
“เป๊บ ต้องใช้หลอดมั้ย”
“ยกแก้วได้ครับ โจ้ป้อนเป๊บนะ”
“ครับ” ผมยกแก้วน้ำเต้าหู้มาเป่า พร้อมยกให้เป๊บดื่มจนหมดแก้ว
“เจ็บแผลมากมั้ย”
“เจ็บครับ แต่หายแล้วละ มีเมียน่ารักๆ มาดูแล”
“ปากดีไปเถอะ...รู้มั้ยว่าตอนที่โจ้รู้ข่าว ตกใจมากแค่ไหน ลนลานไปหมดจนทำอะไรไม่ถูกเลยนะเป๊บ”
“นึกแล้วเชียว นั่นแหละที่เป๊บสั่งไม่ให้พี่ปริมโทรบอก เพราะโจ้จะตกใจ”
“ถ้าไม่บอก โจ้ก็ต้องรู้อยู่ดี....เป๊บ....เป๊บไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ ในใจของเป๊บก็มีแด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน และก็มีโจ้ด้วย เช่นเดียวกัน ในใจโจ้ก็มี พ่อ แม่ จิม แล้วก็เป๊บ ดังนั้นจะทำอะไรต้องรักตัวเอง นึกถึงตัวเองนะ ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป โจ้จะทำยังไงอะ” ผมพูดน้ำตารื่นๆ
“เป๊บขอโทษนะที่รัก...แต่มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ นะ....เป๊บก็ไม่เข้าใจว่า ปกติหักรถหลบไปมา มันก็ไม่เคยคิดจะหมุนอะไร แต่วันนี้ทำไมถึงหมุนเสียหลัก”
“ลองไปทำบุญสะเดาะเคราะห์มั้ยเป๊บ เผื่อจะดีขึ้น”
“เอางั้นหรือครับ...คงไม่เกี่ยวกับดวงมั้งที่รัก...น่าจะเหตุสุดวิสัยมากกว่า”
“เอาไว้เป๊บหายดีแล้ว ไปหาพระอาจารย์กันเถอะ...เผื่อแกช่วยได้”
“ได้ครับๆ”
“งั้นเดี๋ยวโจ้เช็คตัวให้นะ....อะนี่เป๊บกินยาก่อนนอน...กันเป็นไข้”
“ครับ” เป๊บกินยาเสร็จ ผมก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัว....เป๊บเริ่มตัวร้อนเป็นไข้จริงๆ ด้วย
“เสร็จแล้วครับ เป๊บนอนพักก่อนนะ....”
“ครับ...” เป๊บตอบแบบสะลึมสะลือ....ไม่นานก็ผลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลีย
   ผมอาบน้ำ แต่งตัว ชุดนอน เสร็จเรียบร้อย ก็ค่อยนั่งลงบนเตียงเบาๆ กลัวเป๊บตื่น ผมนั่งมองหน้าเป๊บ พร้อมเอามืออังหน้าผาก
“ไข้เริ่มลดแล้ว ดีจัง ถ้าไม่กินยากันไว้ก่อน แย่แน่เลย” ผมนั่งมองเป๊บ ไปเรื่อยๆ
“เป๊บ....ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป โจ้คงแย่นะ.....สัญญานะว่าเราสองคนจะรักกันไปจนตาย.....รักเป๊บนะคับ....จุ๊บบบบ....” ผมจูบหน้าผากเป๊บเบาๆ แล้วก็ล้มตัวนอน
   ก่อนที่จะหลับ ผมตั้งจิตอฐิษฐาน.....หลวงปู่ทวด.....หลวงตา ครับ ขออำนาจพุทธบารมี คุ้มครองให้เป๊บปลอดภัย...อย่าได้เกิดเหตุการณ์ใดๆ กับเป๊บอีกเลยนะครับ....สาธุ......


โจ้ : เป๊บ วันนี้วันโลกแตก ไม่เห็นจะมีอะไรเลยอะ   :call:

เป๊บ : งั้นเราสองคนมาแตกอย่างอื่นกันดีกว่า...มานี่!!!....แฮ่ๆๆๆ  :z2:

โจ้ : ว๊ากกกกก คนละแตกแล้ววววววววว  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 21-12-2012 21:27:04

ตอนแรกตกใจนึกว่าจะรุนแรงอ่ะ
แต่ก้อดีแล้วนะค่ะที่พี่เค้าปลอดภัย^^
อ่อแอมไม่อยากให้จบเลยอ่ะ:-C

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-12-2012 23:00:35

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-12-2012 23:13:12

ดีที่เป๊บไม่เจ็บมาก ถือว่าฟาดเคราะห์ไป
แต่ตอนลงท้ายนี่สิ สมกับเป็นเป๊บจริง ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 21-12-2012 23:57:32

หวานๆ อิจฉาครับ ตาร้อนด้วยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 38 Accident By Accident UP 21 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-12-2012 00:25:30

บุญรักษา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-12-2012 22:27:19

สวัสดีคร้าบบบบ ช่วงนี้แอบมีจังหวะว่าง เลยแอบเขียนตอนพิเศษมาให้อ่านกัน จริงๆ ก็เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไปเที่ยวกับเป๊บมาคับ เลยเขียนเรื่องมาแชร์ความสนุกกัน ยังไงถ้าอ่านแล้วเม้นๆ กันบ้างเพื่อกำลังใจนะค้าบบบบบ  :pig4: :pig4:


ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว

   หลังจากที่ผมเสร็จจากงานประจำที่รับผิดชอบ ก็วกกลับมาดูตารางคิวตรวจงานสาขาต่างจังหวัด แอบดีใจมากๆ ตรงที่ สัปดาห์วันที่ 22 – 23 ธันวาคม 2555 เป็นวันว่าง ไม่ต้องออกไปตรวจงาน ดังนั้น จึงแอบคิดคนเดียวว่า จะไปเที่ยวที่ไหนกับเป๊บดี ระยะหลังมาต่างคนต่างงานยุ่งแทบจะไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมร่วมกันแล้วครับ
“ฮัลโหล เป๊บค้าบบบ 22 – 23 นี้ติดงานมั้ยอะ”
“ทำไมหรือที่รัก”
“พอดีโจ้ว่างอะคับ เลยว่าจะชวนเป๊บไปเที่ยวผ่อนคลายอะ เราไม่ได้ไหนกันสองคนมานานแล้วอะ”
“อ๋ออออ....เดี๋ยวเป๊บถามน้องอร(เลขา)...แล้วจะโทรกลับนะครับ”
“ค้าบๆ รอสายนะ”
   หลังจากวางสายเป๊บ ผมก็นั่งนึกว่า จะไปไหนดีอะ ใกล้หรือไกล หรือจะไปเมืองนอก ถ้าไปเมืองนอกจะเตรียมตัวทันมั้ยเนี่ย คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยครับ จนมีเสียงเคาะประตู
“คุณโจ้คะ...พอดีคุณจิมฝากเอกสารตารางอัพเดทมาให้นะคะ” นั่นว่าแล้ว แอบมีลางสังหรณ์ไม่ดี
“โอเคๆ ขอบคุณมากน้องฝน(เลขาจิม)”
   ผมหยิบเอกสารมาดู....ก็ตกใจ...นึกแล้วว่างานเข้า กลายเป็นว่าวันที่ 22 – 23 ที่คิดว่าหยุดจะต้องไปตรวจงานที่ภูเก็ตซะงั้นอะ....โอ้ยยยยย อะไรกันเนี่ยยยยย...อารมณ์เสีย จับโทรศัพท์กดหาจิมทันที
“ว่าไงเฮีย”
“ตารางใหม่อะไรกันอะจิม พี่คิดว่าว่าง จะวางแผนไปเที่ยวกับเป๊บเนี่ย”
“อ้าวหรือ...โทษทีๆ พี่ ผมนึกว่าฝ่ายธุรการส่งเอกสารให้พี่แล้ว พอไปถามมันยังไม่ได้ส่ง ผมเลยสั่งด่วนนนนนน”
“อีกละธุรการงี่เง่านี่ ถ้าทำงานพลาดบ่อยนักก็ไล่มันออกทั้งแผนกนั่นแหละ...อารมณ์เสียจริง” ผมบ่นด้วยความโมโห
“ใจเย็นๆ ถ้าไปไล่มันออกทั้งแผนกใครจะมาทำงานแทนอะ เอางี้ๆ พี่ก็ไปตรวจงานแล้วก็พาผัว....เอ้ยพี่เป๊บไปด้วย..เดี๋ยวผมโทรให้เมย์(หัวหน้าสาขาภูเก็ต)จัดการรับรองพี่เอง ส่วนค่าใช้จ่ายลงบิลบริษัท ดีมั้ยๆ” เอ๊ะ ฟังดูแล้วเข้าท่าไม่ต้องจ่ายเงินเอง อารมณ์ดีฉับพลัน
“เดี๋ยวยิงไส้แตก ผงผัวอะไรกัน เค้าเรียกสามีตะหาก...ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ตามนี้ๆ งั้นจิมจัดการให้ด้วยละกัน”
“ได้คร้าบบบบ คุณพี่บังเกิดเกล้า” นั่นจิมมีแขวะอีก เชอะ
   วางสายจิมได้ไม่ถึงนาที เป๊บก็โทรเข้ามาพอดี
“ค้าบบบเป๊บบบบบ...ว่าจะโทรหาพอดี”
“อ่อครับ...เป๊บว่างนะที่รัก....ตกลงจะไปไหนกันดี”
“แหะๆ..คืองี้...พอวางสายเป๊บจิมมันก็ส่งเอกสารอัพเดทมา ต้องไปตรวจงานที่ภูเก็ตอะ...เลยโทรไปวีนแตก จิมก็เลยบอกว่าไปตรวจงานผสมเที่ยวละกัน...เป๊บโอเคป่าว”
“อ๋อหรือครับ...แล้วจะมีเวลาเที่ยวหรือ เพราะต้องตรวจงานด้วยนี่” เป๊บทำเสียงนิ่งๆ ใส่ สงสัยโกรธแน่เลยอะ....หนอยยยยย ฝ่ายธุรการทำแสบ เดี๋ยวแม่จะด่ากราดดดดด ชิ
“เที่ยวได้ๆๆ....งานตรวจแป๊บเดียว....ไปนะเป๊บ..นะ...ไปนะๆ” ทำเสียงอ้อนก่อนนนน
“งั้นก็ได้ครับ....ตกลงไปตามที่โจ้บอก....แล้วคืนนี้(20 ธค 56)จะกินข้าวด้วยกันมั้ย”
“กินๆๆ....เอางี้ ไม่ได้ทำกับข้าวนานแล้วเนอะ เดี๋ยวโจ้ซื้อของสดกลับไปทำให้นะ...เป๊บอยากกินอะไรอะ
“อะไรก็ได้ครับ” น้ำเสียงยังคงนิ่ง เย็นชา ชาเย็น
“งั้นเจอกันที่คอนโดค่ำๆ ค้าบบบบ....”
“ได้ครับๆ เจอกันๆ”
“รักนะคิงคอง...จุ๊บๆๆ” อ้อนก่อน กัน คิงคองโกรธ
“รักโจ้เหมือนกันครับ” ได้ผล น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง
   วางสายเสร็จ ก็กดโทรศัพท์หาน้องฝน
“ฝน...จองตั๋วเครื่องบินไทยสมายล์ให้พี่สองที่นะ ในนาม คุณ XXX และ คุณ XXX กรุงเทพฯ – ภูเก็ต เดินทางเสาร์ 22 ธันวาฯ เช้าสุดนะ แล้วกลับวันอาทิตย์ให้ถึง กรุงเทพประมาณ สี่ห้าทุ่ม....โทรไปบอกเมย์ที่ภูเก็ตด้วยว่าเตรียมรถนำเที่ยว และจองที่พัก Access Resort and Villas ที่กะรน ให้ด้วยนะ งบทั้งหมดลงบัญชีบริษัทนะจ๊ะ” ผมสั่งรวดเดียว
“คะ..ได้คะคุณโจ้...” หลังจากที่สั่งเสร็จ ผมก็กดโทรศัพท์หาจิม
“จิม..พี่สั่งฝนไปแล้วนะ ตกลงออกตังค์ให้ด้วย...ฮ่าๆๆๆ หลายบาทแน่อะ”
“เที่ยวกับสามีให้สนุกนะพี่ แต่อย่าลืมตรวจงานละ...นี่ถ้ากำไรน้อยไม่ออกให้หรอก...ฮ่าๆๆๆ”
“เออรู้แหละทั่นปราทานนนนนน(ผมแกล้งลากเสียงยาว) จะตรวจงานให้คุ้มค่าเลยขอรับ...ชิ...พอใจยังงงงงง”
“ฮ่าๆๆ...โอเคๆ พี่ มีอะไรก็จัดการแทนได้เลยนะ”
“จ้าน้องบังเกิดเกล้า...มีงานอะไรอีกมั้ยพี่จะแวบแล้ว....ไปทำกับข้าวเอาใจสามีก่อน น้ำเสียงเริ่มงอน”
“ไม่มีแล้วพี่....รีบไปดูแลสามีเหอะ...ถ้างอนมากคืนนี้จัดหนักเลยพี่ รับรองหายงอน”
“ทะลึ่งงงงงง.....ไปละๆ”
“ฮ่าๆๆๆ คร้าบบบบบบ...ขับรถดีๆ อย่าซิ่งมาก”
“จ้า”
   วางสายจิมผมก็รีบบึ่งรถไปห้างเซ็นทรัลเวิล มุ่งตรงไปที่ท๊อปมาร์เก็ต เพื่อซื้อของสด หลังจากซื้อเสร็จก็รีบบึ่งรถกลับคอนโดแสนสุข จอดรถเสร็จก็หิ้วของพะรุงพะรัง ขึ้นคอนโด
“ให้ลุงช่วยมั้ยครับคุณโจ้” ลุงยามใจดีถาม
“แหะๆ...ถ้าไม่รบกวน ก็ดีเลยครับลุง ผมถือไม่หมดแน่ครับ”
“ได้ครับๆ งั้นลุงช่วย”
   ผมกับลุงยามก็ช่วยกันถือของเดินขึ้นมาบนห้อง จัดการวางของในครัวเสร็จ ก็นำขนมเล็กๆ น้อยๆ ตอบแทนน้ำใจลุงยามไป แกก็ปฏิเสธนะครับ แต่เพื่อน้ำใจก็แกมบังคับให้แกรับจนได้
   เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดทำครัวน่ารักๆ ก็มาเตรียมของสดที่ซื้อไว้....แท่ม แทม แท้มมมมม เมนูวันนี้ประกอบไปด้วย หมูทอดกระเทียมพริกไทยดำ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ผัดคะน้าน้ำมันหอย และตบท้ายด้วย พะแนงกุ้ง
   ผมก็เริ่มหั่นหมู เป็นชิ้นขนาดพอดีคำ นำมาหมักกับซีอิ๊วขาว กระเทียม พริกไทยดำ ใส่น้ำตาลนิดนึง และที่ขาดไม่ได้ ต้องบีบน้ำสัปปะรดใส่ไปด้วยนิดนึง(เพื่อให้หมูนุ่มครับ) เสร็จจากหมูทอด ก็เริ่มทำต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ใช้เต้าหู้ไข่ที่เป๊บชอบ ใส่คนอหนึ่งก้อน หมูสับคลุกเครื่องปรุงน้ำปลานิดนึง อร่อยแล้ววววว ผัดคะน้าใส่น้ำมันหอย น้ำตาลนิดนึง น้ำปลานิดนึง กระเทียมนิดนึง เทลงกระทะ (แอบไฟลุกอะ ตกใจหมด) สุดท้ายระหว่างกำลังทำพะแนงกุ้ง เคี่ยวจนได้ที่ เป๊บก็มาพอดี
“ฟอดดดดด.....เมียจ๋า.....มีอะไรกินบ้างครับ” เป๊บแอบมากอดจากด้านหลัง หอมแก้มฟอดใหญ่
“นี่ๆๆ ปล่อยเลยนะ เดี๋ยวหกเลอะเทอะ....ทำพะแนงกุ้งอยู่อะเป๊บ เดี๋ยวเสร็จก็มาทานได้แล้ว”
“โอ้โห....สีสันน่ากินมากเลยเมียจ๋า....แต่เมียน่ากินกว่าพะแนงอีก”
“โป๊กๆ...ทะลึ่งละ พูดเรื่องของกินมาออกเรื่องหื่นๆ ได้ไงเนี่ย” ผมเอาช้อนเคาะไปที่หน้าผากเป๊บเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ...ก็เมียน่ากินจริงๆนี่”
“ไปเปลี่ยนผ้าก่อนเลย ชิ่วๆๆ เดี๋ยวเสร็จจะไปตามนะค้าบ”
“ครับที่รัก”
   เป๊บก็เดินเข้าห้องนอน ผมก็เคี่ยวแกงพะแนงต่อจนเสร็จ ก็รีบจัดโต๊ะกับข้าว เสร็จปุ๊บก็ตะโกนเรียกเป๊บ
“เป๊บมากินข้าวค้าบบบ เตรียมเสร็จแล้ว”
“ครับบบบบ”
“โอ้โห ที่รัก น่ากินมากๆ”
“น่ากินก็ต้องกินเยอะๆ นะ อุตส่าตั้งใจทำนะเนี่ย”
“ครับผม”
   ระหว่างทานข้าวกันตักให้กันไปและ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ สัพเพเหระ ครับ เป๊บก็ชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก ผมก็กินไปแอบยิ้มไป...ก็รู้สึกดีอะครับเวลาทำอะไรให้คนที่เรารักแล้วเค้าชอบ มันอิ่มใจอะ แหะๆ
“ที่รัก ตกลงเราเดินทางกันยังไง อย่างไรครับ”
“อ๋อ...ก็โจ้ให้น้องฝนเค้าจัดการประสานงานทั้งหมดให้อะคับ คร่าวๆ ก็เราไปบินไปเสาร์เช้า แล้วก็กลับมาถึงกรุงเทพวันอาทิตย์ช่วงประมาณสี่ห้าทุ่ม”
“แล้วพักที่ไหนอะ”
“Access resort อะครับ จริงๆ โจ้เล็งไว้นานแล้ว น่าพักมากๆ”
“อ้าวแล้วไม่นอนบ้านพักเดิมละครับ”
“โหยเป๊บบบบ...มันไม่ได้ฟิลลิ่ง....ไหนๆ จิมมันออกตังค์ให้ก็เลยอยากพักหรูๆ บ้างอะ
“ชอบหรูๆ ไม่นอนศรีพันวาละ”
“โหวววว แพงเว่อร์อะเป๊บ เดี๋ยวจิมล้มละลายพอดี..ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ ครับๆ งั้นก็น่าสนุกนะที่รัก”
“แน่นอน...เป๊บ...ว่าแต่วันนี้ที่ทำเสียงนิ่งๆ อะโกรธป่าว”
“เปล่า...ไม่ได้โกรธนะ”
“จริงอะ” ผมทำหน้าไม่เชื่อครับ
“จริงงงงงงงงง”
“จริงอะ” ทำหน้าไม่เชื่ออีกรอบ
“ก็...นิดนึง...” คิงคอง อมยิ้ม
“นั่นไง ว่าแล้ววววว...โจ้ว่าเป๊บต้องแอบโกรธแน่...”
“ก็มันน่าโกรธมั้ยละ...หลอกให้มีความหวังแล้วจากไปแบบนั้น....ตอนที่โจ้บอกว่าว่าง เป๊บดีใจมากๆ เพราะไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้ว....พอรู้ว่าติดงาน รู้สึกแย่ทันที”
“โอ๋ๆๆ..เค้าขอโทษน้าตัวเอง....ตอนนี้หายโกรธยังงงง”
“หายแล้ว..ก็เมียเอาใจทำกับข้าวให้กินขนาดนี้...โกรธไม่ลงแล้วววว” เป๊บยิ้ม
“เกินปายยยยยยย” เขินอีก ไม่ชินกับคำว่าเมียจริงๆ เล้ย
   ทานข้าวเสร็จ ผมก็เก็บล้าง เป๊บจะเข้ามาช่วย ผมก็เลยไล่ให้ไปดูทีวีแทน กลัวงานจะเสร็จช้า จานแตก แก้วแตก ประมาณนั้นนะครับ ทำความสะอาดเสร็จ ก็ปอกแอปเปิล เดินเอามาให้เป๊บหน้าจอทีวี
“เป๊บแอปเปิลค้าบบบบ”
“ขอบคุณครับ” เป๊บกินไปดูสารคดีสัตว์โลก
“น่าไปแอฟริกาเนอะเป๊บ”
“หือ...อยากไปหรือครับ”
“ไม่เชิงนะ เห็นสารคดีมีสัตว์เยอะดี ถ้าไปสถานที่จริง เห็นกับตาตัวเอง น่าสนุกอะ”
“ไม่สนุกมั้งที่รัก ตัวเล็กๆ เดินกุ๊กๆๆ เหมือนไก่แบบนั้น เสือจะงาบเอาไปกินนะ...ฮ่าๆๆๆ”
“เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยมาว่าโจ้ตัวเล็กเป็นไก่อะ”
“กลัวซะที่ไหน แล้วก็จริงปะละ...” เป๊บทำหน้าตาหื่นๆ ใส่
“ชิ”
“ฮ่าๆๆๆ.....ล้อเล่นค้าบบบบ....ตัวเล็กเป็นไก่น้อยแต่ก็น่ารักสำหรับเป๊บเสมอนะ” เป๊บมาหอมแก้มฟอดใหญ่
“เชอะ” ปากพูดไปงั้นแต่ผมก็นั่งยิ้มนะ
“เอาไว้ถ้าเป็นช่วงหยุดยาวๆ ค่อยไปเที่ยวกันเนอะ”
“จริงอะ....แต่เมื่อไหร่จะหยุดยาวละ ต่างคนต่างมีภาระเยอะแยะ”
“นั่นซิ...ค่อยคิดก็ได้ สัปดาห์นี้ไปภูเก็ตกันก่อน”
“ค้าบบบบ....เอาแอปเปิลอีกมั้ย”
“พอแล้วละครับ....เดี่ยวนั่งเช็คงานก็ค่อยนอน”
   ผมก็เก็บกวาดเปลือก ล้างแก้ว ขัดนั่นนี่ในครัวตามประสา จนเดินกลับมาในห้องก็เห็นเป๊บนั่งเช็คงานอยู่ครับ เห็นทำหน้าเครียด ไม่ค่อยกล้ากวน ผมเลยเข้าไปอาบน้ำ ออกจากห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็มานอนเล่นบนเตียง พร้อมเปิดทีวีเสียงเบาๆ
หันไปมองเป๊บก็พลางคิดไปว่า จริงๆ แล้วโดยส่วนตัวผมจะไม่หอบงานมาทำที่บ้านโดยไม่จำเป็น ถ้างานนั้นไม่ได้สำคัญอะไรมากมายนะครับ แต่เป๊บชอบหอบงานมาทำบ่อยๆ
“เป๊บ...ไม่เบื่อบ้างหรือที่เอางานมาทำที่บ้านอะ”
“อ๋อ...ไม่ได้ทำหรอกโจ้ แค่เอามาเช็คๆ ธรรมดานะครับ” เป๊บละสายตาหันมาตอบพร้อมยิ้มให้
“ก็นั่นนะแหละที่เรียกว่าทำ ตกลงไม่เบื่อหรือไง”
“ไม่เบื่อนะ ก็ทำได้เรื่อยๆ”
“บางทีเรื่องงานเป๊บเอาไว้ที่บริษัทบ้างก็ได้นะ หรือไม่ก็แบ่งงานไปให้พี่ปริมพี่ปันบ้างก็ได้ โจ้เป็นห่วงสุขภาพเป๊บอะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก เป๊บแข็งแรง อึด อดทน อีกอย่างพี่ปริม พี่ปัน เค้ารับผิดชอบช่วยแด๊ดกับมัม มาก่อนที่เป๊บจะมาช่วยหลายปีเลยนะ ตอนนี้ถ้าอะไรที่แบ่งเบาภาระได้ เป๊บก็จะเต็มที่ครับ”
“ทำเก่งไปอะ เดี๋ยวป่วยหนักจะหัวเราะให้ฟันหัก”
“จริงเร้อออ...ถ้าเป๊บป่วยหนัก โจ้นะแหละจะพาลร้องไห้ กลัวเป๊บจะไม่รอด”
“แอะ...เชอะ...ไม่รอดก็ดีซิ จะได้หาแฟนใหม่” เป๊บหันมามองแบบยิ้มๆ
“จะหาจากไหนละคร้าบบบบ หล่อ รวย น่ารัก ซิกแพค นิสัยดี หน้าตาดี มีรถขับ โทรศัพท์มีแอพฯ แบบเป๊บจะไปหาที่ไหนนนนน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.....ฮาตรงมีแอพฯ นี่แหละ คิดได้ไงเนี่ยยยย”
“ฮ่าๆๆๆๆ...เห็นพวกลูกน้องยืนคุยๆ กัน เลยจำมาใช้”
“แล้วนั่นงานจะเสร็จยังอะ”
“อีกสักแป๊บนะ....โจ้ง่วงก็นอนก่อนได้เลยครับ...เดี๋ยวเป๊บปิดไฟให้”
“อ้าวแล้วจะทำงานได้หรือ”
“เดี๋ยวใช้โคมไฟก็ได้ครับ” เป๊บลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะเปิดโคมไฟแทน
   ท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟบนโต๊ะทำงาน ผมนอนอยู่บนเตียง มองแผ่นหลังของเป๊บอยู่อย่างนั้น.....พลางคิดไปว่า แปดปีกว่าจะก้าวเข้าสู่ปีที่เก้าแล้วซินะที่ผมฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่เป็นคนรัก ที่ผมรักมากที่สุด เราสองคนผ่านสุข ทุกข์ มาด้วยกัน ในวันที่เราเกิดปัญหา ก็ดูแลซึ่งกันและกัน ในวันที่เราสุข เราก็สุขด้วยกัน ไม่มีวันใดเลยที่โจ้ไม่รักเป๊บ....เป๊บครับ....โจ้รักใครไม่ได้อีกแล้วนะ....โจ้สัญญานะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน....ถึงแม้วันนึงในอนาคตเป๊บจะไม่รักโจ้แล้ว....โจ้ก็ขอรักเป๊บแบบนี้ตลอดไปนะ....ขอบคุณมากครับ
   ผมคิดในใจน้ำตาก็ไหลออกมาซะงั้น ไม่มีเสียงสะอื้นนะครับ แค่มันไหลออกมาเอง คิดเองซึ้งเอง เพี้ยนเนอะ ฮ่าๆๆๆ สักแป๊บนึงผมก็ผล็อยหลับไป มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่เตียงยุบ เป๊บคงจะมานอนแล้ว
“จุ๊บ....เป๊บรักโจ้นะ...ฝันดีครับที่รักของเป๊บ” เป๊บจุ๊บที่หน้าผากเบาๆ
   แล้วเป๊บก็ล้มตัวลงนอน มากอดผมดังเช่นทุกคืน....โดยที่ไม่รู้หรอกว่า ผมแอบตื่นตั้งแต่ตอนที่เตียงยุบแล้ว.....โจ้ก็รักเป๊บนะ ฝันดีครับ(คิดในใจ)


โจ้ : เอ๊ะ....คืนนี้ทำไมนอนไม่ทำไรง่า  :เฮ้อ:

เป๊บ : อ้าวไหนว่าง่วง....แอบหื่นนะไก่กุ๊กๆ  :z2:

โจ้ : ทะลึ่งงงงงงง....ม่ายด้ายหื่นนนนนนซะหน่อยยยยย  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: @rnon ที่ 25-12-2012 23:31:15

เข้ามาชื่นชมความรักของพี่โจ้ กะ พี่เป๊บ    o13

รักกันตลอดไปนะค้าบ  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-12-2012 23:53:28

MERRY CHRISTMAS โจ้-เป๊บ

น่ารักเหมือนเดิม
ทำทุกวันให้เป็นวันของเรา แล้วก็จะดีเองแหละ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-12-2012 11:42:32

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 26-12-2012 14:57:32

มาให้กำลังใจพี่โจ้พี่เป๊ป  ถึงยังไงก็อยากมารอให้พี่อัพเรื่อยๆนะครับ  (พิมพ์น้อยก็น้อยใจนะครับพี่โจ้พี่เป๊ป  ผมพิมพ์ไม่เก่งนะนะ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 26-12-2012 19:20:44

รักกันนานๆ ไปจนแก่เฒ่าเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันหวานๆ กับวางแผนเที่ยว UP 25 / 12 / 55
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 27-12-2012 18:56:33

ขอให้รักกันนานๆนะคะ พึ่งตามอ่านทัน ติดตามเรื่องราวของพี่ๆทั้งสองตลอดนะคะ ^__^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-01-2013 23:38:23

สวัสดีปีใหม่ FC ทุกท่านนะครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ สมหวังในสิ่งที่ปราถนาทุกประการนะครับ  :pig4: :call: :กอด1:

เอาตอนพิเศษเล่าบรรยากาศช่วงปีใหม่มาให้อ่านกัน ภาษาอาจจะไม่สวยมากเพราะเขียนจากคำพูดในครอบครัว หวังว่าคงชอบนะคร้าบบบบบบ  :pig4: :pig4:

ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่


   ผมลืมตาในตอนสายๆ ของวันสิ้นปี ทำไมตื่นสายนะหรือครับ ก็เพราะว่า ช่วยจิมปิดงานทั้งหมดเพื่อสรุปยอดตลอดทั้งปี และ ด้วยความที่จิมช่างใจดีเหลือแสน อนุญาตให้ลูกน้องทั้งบริษัทหยุดตั้งแต่วันศุกร์เพื่อให้ไปเที่ยวปีใหม่ ผมกับจิมเลยหัวฟูนี่ละครับ
   ว่าแต่ลืมตามาเอามือควานข้างๆ แล้วคิงคองหายไปไหนละนี่ ลุกขึ้นจากเตียงก็เดินออกมาจากห้องนอน
“เป๊บบบบบบ....เป๊บบบบบบ....อยู่ไหนเนี่ยยยยย”
“ในครัวครับโจ้”
   ผมเดินไปที่ห้องครัวครับ ก็เห็นเป๊บจัดแจงเทโจ๊กใส่ชาม พร้อมด้วยของกินอีกเพียบ
“โห....เป๊บบบ....เยอะจัง...แล้วนี่นึกยังไงถึงไปซื้อเองเนี่ย” ก็ปกติผมจะซื้อนี่น่า
“ก็เมื่อคืนเป๊บนอนเร็ว ไม่อยากรอคนบางคนที่ทิ้งสามีให้เหงาเปล่าเปลี่ยว เลยตื่นเช้ามาซื้อของกินเตรียมไว้ เผื่อคนบางคนจะเห็นคุณค่าของสามีบ้าง ก็เท่านั้น” นั่น คิงคองประชด เอาเข้าไป ก็พูดจนปากจะฉีกแล้วว่าเคลียร์งาน แต่เวลาเป๊บงอนก็น่ารักไปอีกแบบ อิอิ
“โอ๋ๆๆๆ....แต่ช้าแต่.....อย่างอนเลยนะ...ก็โจ้เคลียร์งานนี่น่า....ดีกันนะๆๆ สามีๆๆ จุ๊บๆๆ” เป๊บเอียงแก้มมาให้จุ๊บ
“ฮ่าๆๆๆ....แกล้งงอนไปงั้นแหละ...ที่รักไปล้างหน้าแปรงฟัน เดี๋ยวมาทานข้าวเช้ากัน”
“ค้าบบบบ” ผมก็เดินไปห้องน้ำชำระล้างทุกสรรพสิ่งบนใบหน้า เดินกลับมาที่ครัว เป๊บก็เตรียมเสร็จพอดี
   ระหว่างที่นั่งทานกันไป ก็คุยไปเรื่อยเปื่อยครับ
“เป๊บไปซื้อแถวไหนนี่ อร่อยดีนะ”
“ตลาดที่ขับเลยบีทีเอสอ่อนนุชนะครับ จริงๆ ไม่เชิงตั้งใจจะไปหรอก กะว่าขับรถออกไปเติมน้ำมันแล้วจะวนกลับมาซื้อแถวๆ ปากซอย พอขับผ่านแถวนั้นก็เห็นตลาดเลยแวะเดินดูของกินครับ
“อ๋อ...แล้วอย่าบอกว่าไปชุดนอนนี่นะ”
“ใช่ครับ ทำไมหรือ”
“โห แล้วนี่เก้งกวางบ่างชะนีไม่มองตาวาวเรอะไง โชว์ซะขนาดนี้อะ” ชุดนอนเป๊บมันไม่มิดชิดนี่
“หือ....เช้าขนาดนั้นจะมีเก้งกวางบ่างชะนีได้ยังไงละ...มีแต่พระเดินบิณฑบาต”
“แล้วไป...ชิ”
“หึงเป๊บหรือ...ฮ่าๆๆๆ”
“อ้าวสามีใคร ใครก็หึงหวง เป็นธรรมดา คราวหลังโจ้จะใส่ชุดวาบหวิวไปเดินแบบนั้นมั่ง”
“ห้ามมมมเด็ดขาดดดด.....ลองใส่ซิ จะลากไปตบจูบข่มขืน แบบจำเลยรัก เลยคอยดู”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.....ฮาอะเป๊บ...เอาเวอร์ชั่นลุงพิศาลเลยมั้ยอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ.....เอาแบบนั้นเลยทีเดียว”
   หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็เก็บกวาดล้างจานชาม เป๊บก็ช่วยจัดของ ยกนั่นนี่ไปตามประสา สักพักโทรศัพท์เป๊บมีสายโทรเข้ามา
“ครับพี่ปริม....ครับ....ไม่ลืมครับ....ได้ครับๆ เดี๋ยวผมบอกให้ครับบบ...เจอกันครับพี่”
“พี่ปริมโทรมาทำไมหรือเป๊บ”
“อ๋อ...โทรมาย้ำเรื่องธรรมเนียมปฏิบัติไงครับ”
“โอ้ ใช่ๆๆ ทุกปีต้องไปบ้านแด๊ดกับมัมเนอะ งั้นเดี๋ยวโจ้โทรหาพ่อกับแม่ให้ไปด้วยนะ”
“พี่ปริมโทรไปบอกแล้วครับ แต่โจ้โทรไปย้ำอีกทีก็ได้”
   ผมโทรไปย้ำพ่อกับแม่เสร็จ ก็รีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว รอที่จะไปรวมตัวกันที่บ้านเป๊บ เป๊บอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบเดินทางทันทีครับ
“เป๊บ เวลาผ่านเร็วเนอะ แป๊บเดียวก็ปีนึงแล้ว”
“เนอะที่รัก...เป๊บรู้สึกว่า ผ่านปีใหม่มาไม่นานนี่เอง”
“ใช่คับ...อีกอย่างเราสองคนอยู่ด้วยกันเข้าสู่ปีที่เก้าแล้วนะ”
“อะไรนะ...เก้าปีแล้วหรือ เป๊บว่าเหมือนคบได้สองเดือน”
“แอะ...ทำไมแค่สองเดือนละ”
“ก็เราสองคนยังข้าวใหม่ปลามันทุกวันกันเลยนี่น่า” ทำหน้าหื่นอีก แก่แล้วไม่เจียม
“แหวะ...ใครจะปลามันด้วยละ ตัวเองนะแหละจะปลามันตลอด”
“อ้าว...ก็เห็นเวลาเป๊บเป็นปลามัน โจ้ก็มันส์ด้วยอะ”
“ผั๊วะๆ.....”ทุบไปสองที
“โอ๊ย...เจ็บนะที่รัก” ปากว่าเจ็บแต่ทำหน้าตาทะลึ่ง ชิ
“ที่รัก เข้าปีที่เก้าแล้วนะ....เป๊บรักโจ้เพิ่มขึ้นทุกวันนะ...อย่าลืมสัญญานะว่าเราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน”
   ผมหันไปมองเป๊บด้วยน้ำตารื่นๆ
“ไม่ลืมคับเป๊บ...เราสองคนจะแก่ไปด้วยกันนะ” เราสองคนเกี่ยวก้อยกัน
   เดินทางมาถึงบ้านเป๊บ เราสองคนเดินเข้าตัวบ้าน ก็เจอแด๊ด มัม พี่ๆ และหลานพอดี
“แด๊ด มัม สวัสดีครับบบบ”
“สวัสดีลูก” แด๊ดกับมัม กอดผมทักทาย
“ทานอะไรกันมาหรือยัง” มัมถาม
“เรียบร้อยแล้วครับมัม”
“งั้นเราสองคนเข้าบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะออกไปธุระนิดนึง”
“ไปไหนหรือครับแด๊ด”
“ไปสวัสดีปีใหม่ผู้หลักผู้ใหญ่นะ สนใจไปกับพ่อมั้ย”
“ไม่ดีกว่าครับแด๊ด เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าบ้าน ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ เออดีๆ ไปอยู่กับพี่เค้าก่อน เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับมาจะได้ทานข้าวพร้อมกัน”
“ครับแด๊ด รีบกลับนะครับ”
   แด๊ดกับมัมก็รีบขึ้นรถออกไป ผมกับเป๊บก็เดินเข้าบ้าน ได้ยินเสียงทักมาแต่ไกล
“อาโจ้ หวัดดีฮะ” เสียงเจ้าเนสดังขึ้น พร้อมวิ่งเข้ามาหา
“หวัดดีคับบบบ เนสสสสส มาให้อาอุ้มทีมามะ” เนส หลานชายตัวแสบอายุ 5 ขวบละครับ ช่างพูดช่างเจรจา เป็นลูกของพี่ปริมกับพี่ลินดา หลานคนโตของบ้านเลยนะครับ
“คิดถึงอาจังเลยฮะ...ไม่ค่อยมาหาเนสเลย”
“อาติดงานนะค้าบบบ...วันหลังคิดถึงก็ให้อาเป๊บพาไปหาอาดีมั้ย”
“อาเป๊บก็ไม่ค่อยมาหานี่ฮะ เนสเบื่อจะแย่”
“ฮ่าๆๆๆ...โอ๋ๆ เอาเป็นว่าอาจะหาเวลามาหาเนสบ่อยๆ นะ”
“จริงนะฮะ”
“จ้า”
“เนส ทำไมทักแต่อาโจ้ละ ไม่มาทักอาเป๊บบ้าง” นั่นคิงคองมาเรียกร้องความสนใจละ
“แบร่ๆ ก็อาเป๊บชอบทิ้งเนส ไม่ให้กอดแล้ว โป้งด้วย” เนสยกนิ้วโป้งพร้อมแลบลิ้นใส่เป๊บ
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมละขำความน่ารักของเจ้าเนส
“อาโจจจจจจจจจจจ้ ค้าบบบบบบ”
“สวัสดีค้าบบบ ชีต้า” ชีต้าส่งเสียงเรียกวิ่งมาแต่ไกลเชียว ชีต้า หลานชายสุดแสบอีกคนของพี่ปันกับพี่แนท ห่างจากเนสแค่ปีเดียวเอง ช่างพูด ช่างเจรจา ไม่แพ้พี่มันเล้ยยยย
“คิดถึงอาโจ้ๆๆ พี่เนส ลงมาเลยนะ ชีต้าจะให้อาโจ้อุ้มๆ” ชีต้าก็มากอดเกลียวที่ขาผมเนี่ย
“ไม่เอาอะ เนสจะให้อาโจ้อุ้ม ชีต้านะแหละ ไปให้อาเป๊บอุ้ม” พี่น้องคู่นี้รักกันดีเนอะ
“ไม่เอาอะ โป้งอาเป๊บ ไม่สนใจชีต้า”
“มาโป้งอาทำไมเนี่ย มามะให้อาอุ้มที” เป๊บทำท่าจะไปอุ้ม แต่ชีต้าไม่ยอมให้อุ้ม มัวกอดขาผมดิ้นไปมา
“อะโอเคๆ งั้นอาอุ้มทั้งสองคนเลยดีมั้ย” ผมก็อุ้มชีต้าขึ้นมาอีกคนหอมแก้มสองแสบ แขนขวาเนส แขนซ้ายชีต้า กล้ามขึ้นก็วันเนี้ยยยยย โอยยยยย
“นี่เนส ชีต้า ไปกวนอะไรอาเค้านะ” เสียงพี่ปริมดุเนสและชีต้า
“พี่ปริม สวัสดีครับบบบ” ผมทักทายพี่ปริม
“ก็เนสจะให้อาโจ้อุ้ม คิดถึงอาโจ้นี่น่า”
“ชีต้าก็คิดถึง”
“แต่อาเค้าหนักนะลูก ตัวเราหนักน้อยซะที่ไหนละ” พี่ปริมดุซ้ำ
“ไม่เอาจะให้อาโจ้อุ้ม โป้งพ่อแล้ว” เนสบ่น ฮ่าๆๆๆ พี่ปริมซวยซะงั้น
“ใช่ๆๆ โป้งลุงด้วย” ชีต้าเอาด้วยอีกคน
“พี่ปริมไม่เป็นไรหรอกครับ นานๆ จะได้เจอสองแสบนี่ทีนึง”
“แล้วจะไหวหรือ อุ้มสองแสบนี่นะ” พี่ปริมถาม
“สบายมากพี่ปริม...ยกกองเอกสารหนักกว่านี้เยอะ”
“พี่ปริม พี่ลินดาละครับ” เป๊บถาม
“อยู่บนห้องโน่น น่าจะดูนัสอยู่นะ” นัส ลูกชายคนที่สองของพี่ปริมกับพี่ลินดา ห่างจากเนสสามปี เพิ่งตั้งไข่เดินได้ไม่นาน น่ารักเชียวครับ
“เฮ้ยไอ้แสบ สะใภ้เหล็ก มานานยัง” พี่ปันเดินมาพร้อมพี่แนททักมาแต่ไกล
“สวัสดีครับพี่ปัน เพิ่งมาถึงครับ” ผมทักทายพี่ปัน
“ชีต้า...นั่นลูกไปกวนอาทำไมลูก มาหาแม่มามะ” พี่แนทตกใจที่เห็นผมอุ้มสองแสบ เลยเดินเข้ามาหาผมเพื่ออุ้มชีต้า
“ไม่ๆๆ ชีต้าจะให้อาโจ้อุ้ม” ชีต้าดิ้นไม่ยอมให้พี่แนทอุ้ม
“อย่าดื้อซิลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่แนท เดี๋ยวผมดูแลสองแสบนี่ให้”
“ไหวหรือคะน้องโจ้ พี่ว่าหนักใช้ได้อยู่นะ”
“สบายมากคร้าบบบบบ....เนส ชีต้า ไปหาน้องนัสข้างบนมั้ย”
“ไปๆๆ” เสียงตอบหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ถูกใจหลานสองแสบนี่จริงๆ เลย
“งั้นเดี๋ยวเป๊บคุยกะพี่ปริม พี่แนทละกันนะ โจ้ขึ้นไปหาพี่ลินดาก่อนละกัน”
“ค้าบเป๊บ”
“ตกลงรับมือกับสองแสบนี่ไหวนะ” พี่ปริมถามย้ำ
“สบายมากพี่”
“โอเค งั้นเดี๋ยวถึงเวลากินข้าวจะให้เด็กขึ้นไปตามละกัน”
   ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปยังห้องพี่ลินดา โดยอุ้มสองแสบนี่ไปด้วย
“พี่ลิน สวัสดีครับบบบบ”
“สวัสดีคะ น้องโจ้ ตายแล้ว เนส ชีต้า ไปกวนอาเค้าทำไมลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่ นานๆ จะได้อุ้มสองแสบนี่” เนส ชีต้า หัวเราะคิกคักตามประสา
“น่าตีจริงๆ เลยเชียว”
“ฮ่าๆๆๆ....แล้วหลานนัสละครับ”
“เพิ่งกินนมแล้วหลับได้สักห้านาทีแล้ว”
“ไหนๆ ขอผมดูหน้าให้หายคิดถึง” ผมวางเนส กับชีต้า
   นัสนอนบนเตียงเด็กเล็ก น่ารักเชียวครับ ผมเองก็ไม่ค่อยว่างมาดูแลสักเท่าไหร่
“ตั้งแต่คลอดเจอนัสไม่กี่ครั้งเองพี่ เลี้ยงยากมั้ย”
“ยากกว่าเนสนะคะ แต่ก็โอเคดีนะ”
“ฮ่าๆๆ แต่ลูกชายคู่เลยพี่ โตขึ้นหล่อเหมือนพ่อแน่อะ”
“พี่ก็คิดงั้นนะ คนรอบข้างก็ทักว่าโครงหน้าคล้ายพี่ แต่ได้ปริมมาเยอะ”
“คนที่สาม อีกสักคนมั้ยพี่”
“ไม่ไหวแล้วละคะ พี่ว่าสองคนก็เหนื่อยพอแล้ว...ฮ่าๆๆๆ”
“อาโจ้ฮะ เนสอยากเล่นตัวต่อเลโก้ ไปเล่นกะเนสนะ นะ นะ” เนสเข้ามาคลอเคลียร์
“ชีต้าก็อยากด้วย” มารุมคลอเคลียอีกคน
“เนส ชีต้า อย่าไปกวนอาเค้าลูก”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ไปๆ เดี๋ยวอาเล่นเป็นเพื่อน”
“เฮๆๆ เย้ๆ”
   ผมก็ขอตัวออกมาจากห้องพี่ลินดา แล้วเดินไปมุมห้องที่สองแสบนี่มานั่งเล่นตัวต่อเลโก้ ผมก็นั่งเล่นไปกับสองแสบ ช่วยกันหาตัวเลโก้มาต่อๆ กัน สนุกดีครับ เห็นเนส และชีต้า หัวเราะ มีความสุข  ผมรู้สึกดีจัง หลานน่ารักทั้งสองคนเลย
   สักพักใหญ่แด๊ดกับมัม กลับเข้ามา ก็มีคนมาตามไปทานข้าว ผมก็อุ้มหลานสองแสบนี่ลงมาที่ห้องครัว พ่อกับแม่ผมก็มาพอดี
“พ่อ แม่ สวัสดีค้าบบบบ” ผมทักทายพ่อกับแม่
“สวัสดีลูก มาทานข้าวๆ” แม่ผมเรียก
“อ้าว เนส ชีต้า ไปกวนอาทำไมอีกหลาน” แด๊ดทำหน้าตกใจที่เห็นผมอุ้มลงมาทั้งสองคน
“โอ้ว....เนส ชีต้า ลงเดินเองเลยหลาน” มัมหันไปดุหลานตัวแสบ
   เนส กับ ชีต้า เหมือนจะกลัวมัม ลงเดินเองโดยไม่งอแงเลยครับ ฮ่าๆๆๆ หลังจากนั่งเสร็จเรียบร้อย พวกเราทั้งหมดก็เริ่มทานอาหารกัน บรรดา พ่อๆแม่ๆ ก็มีจิ๊บไวน์บ้าง คุยกันถูกคอเชียวครับ นานๆ คงจะได้รวมตัวกันทีนึง ส่วนผมก็นั่งพูดคุยกับพี่ๆ แล้วก็เป๊บ หลานๆ ก็กินไปเล่นไป จนพี่ลินดากับพี่แนท หันไปดุบ่อยครั้ง บางทีหลานทั้งสองก็มาอ้อนให้ผมป้อนนั่นนี่ให้
“แล้วนี่ลินไม่พาเจ้านัสลงมาข้างล่างด้วยละลูก” แด๊ดถามขึ้นมา
“อ๋อ พอดีนัสหลับอยู่คะพ่อ ลินเลยให้เด็กๆ ขึ้นไปดูแลแทนแล้ว”
“ดีๆ แล้วนี่เจ้าปันเมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่ออุ้มอีกคน”
“ต้องถามแนทแล้วละครับแด๊ด ปันทำทุกวัน แนทก็ไม่เกิดผลผลิตสักกะที”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฮากันทั้งโต๊ะ
“เฮ้ย ทำถูกวิธีหรือเปล่า” พี่ปริมแซว
“โห พี่ปริม ดูถูกกันนะเนี่ย ปันทั้งตะแคง เสย เอียง ครบกระบวนท่า” ดูพูดได้ไม่อาย ผมละเขินแทน พี่แนทตีที่แขนพี่ปันด้วยความเขิน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ฮาทั้งโต๊ะอีกรอบ
“งั้นพ่อเอาใจช่วยอีกคนนะปัน มีหลานคนที่สองให้พ่ออุ้มเร็วๆ...ว่าแต่ เมื่อไหร่โจ้จะมีหลานให้พ่ออุ้มละลูก” เอาอีกแล้ววววแด๊ดดดด มุขนี้เล่นทุกปี
“นั่นซิครับแด๊ด เป๊บทั้งตะแคง เสย เอียง ตีลังกา ม้วนหน้าม้วนหลัง....โจ้ก็ไม่ท้องสักกะที” คิงคองงงงงงง ไม่ต้องไปรับมุขขขขขขขขขขขข ว๊ากกกกกกกก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮากันครืนใหญ่ เฮ้อ....ชีวิตของโจ้น้อยหมวกแดง
“บ้าแล้วววววว...มันจะท้องได้ยังไงละ” ผมเขินมาก โดนแซวแบบนี้อีกละอะ
“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อก็รักโจ้เหมือนลูกแท้ๆ คนนึงนะ...ยังไงเราสองคนก็ดูแลซึ่งกันและกันให้ดี มีปัญหาอะไรยังไงอย่างไร ก็ต้องร่วมกันแก้ สุขก็สุขร่วมกัน ทุกข์ก็ทุกข์ร่วมกัน อย่าทิ้งกันนะ”
“ครับแด๊ด/ครับพ่อ” ผมกับเป๊บรับปากพร้อมกัน
“แหมมมม วันนี้มีความสุขจริงๆ ครอบครัวของเรารวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตา...เห็นด้วยกับผมมั้ยพี่”แด๊ดหันไปขอความเห็นจากพ่อผม
“จริงครับๆ....คนสูงอายุอย่างพวกไม่มีอะไรสุขใจเท่ากับการที่ได้เห็นลูกหลานรักกันอยู่พร้อมหน้ากัน นี่ถ้าไม่ติดที่จิมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน ครบองค์ประชุมเลย”
“แหมมม พ่อก็ พูดซะแก่ขนาดนั้นเลย” แม่ผมแซวพ่อ
“น้องว่าอาจจะจริงนะคะ” มัมเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆ” กลุ่มพ่อแม่ก็หัวเราะกันเองซะงั้นอะ
   แซวกันพอหอมปากหอมคอ ก็ทานกันต่อไปเรื่อยๆ ครับ มีการถามไถ่เรื่องงานการกันบ้าง ผมกับเป๊บก็หันมาป้อนขนมสองแสบกันแล้ว อ้อนเก่งจริงๆ น่ารักทั้งคู่
“ที่รัก เจ้าเนสกับชีต้า ติดที่รักมากเลยนะ”
“ก็โจ้ใจดีนี่น่า ไม่โหดเหมือนเป๊บ”
“หืมมมม เป๊บออกจะใจดี ไม่โหด จริงมั้ยค้าบบบบเนสสสส อาเป๊บหล่อใจดีใช่ป่าว”
“ฮะ...อาเป๊บใจดี แต่อาโจ้ใจดีกว่า..อาเป๊บไม่ตามใจเนส โป้งแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ....ลูกไปโป้งอาเป๊บทำไม” พี่ปริมตลกในความใสซื่อของเนส
“ก็อาเป๊บไม่ตามใจเนสนี่ฮะพ่อ...โป้งๆๆๆ”
   ทานอาหารกันจนเกือบเสร็จ พวกแม่บ้านก็มาช่วยกันเก็บกวาด
“พ่อว่านานๆ เราจะมารวมตัวกัน ช่วงใกล้เที่ยงคืน มาสวดมนต์ข้ามคืนเข้าสู่วันปีใหม่เพื่อความเป็นศิริมงคลดีมั้ย” แด๊ดเสนอความเห็นขึ้นมาครับ
“ดีนะ ผมเห็นด้วย” พ่อผมก็เห็นด้วย แม่กับมัมก็พยักหน้า
“งั้นอีก 15 นาทีเที่ยงคืน เจอกันที่ห้องพระนะครับ” พี่ปริมนัดแนะสรุปความ
   ทุกคนก็แยกย้ายไปยังห้องพักส่วนตัว ผมกับเป๊บมาถึงห้องก็ดูทีวีกันนิดนึง แล้วก็เปลี่ยนผ้าเพื่ออาบน้ำครับ
“เป๊บอาบด้วยนะ” ไม่ทันขาดคำก็แทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำทันที
“แค่อาบนะเป๊บ ห้ามดึ่งดึ๋ง”
“จ้าเมียจ๋า ดึ่งดึ๋ง ค่อยหลังเที่ยงคืน ฉลองปีใหม่” ทำสายตาหื่นใส่อีก
“ทะลึ่ง”
“วันนี้มีความสุขนะที่รัก ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันนะ”
“ใช่อะเป๊บ ไม่น่าเชื่อเนอะว่าครอบครัวของเราจะใหญ่ได้ขนาดนี้”
“แถมมีหลานสุดแสบสองตัว เป๊บว่านะนิสัยเหมือนพี่ปริมกับพี่ปันตอนเด็กๆ นะแหละ” เป๊บเล่าปนหัวเราะระหว่างที่สระผมให้ผม
“แอะ...รู้ได้ยังไงละเป๊บ เคยเห็นหรือไง”
“ไม่เคยหรอกเป๊บยังไม่เกิดเลยมั้ง หรือถ้าเกิดก็คงนอนแบเบาะทารกแอ๊บแบ๊วไม่รู้เรื่องอะไรอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ เชื่อๆๆ แต่ไม่เชื่อตรงแอ๊บแบ๊วนะแหละ..แหวะ”
“แหวะหรือ...นี่แนะ...” เป๊บตักน้ำที่เปิดในอ่าง รดมาที่หัวผมตูมใหญ่เลยอะ
   หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที เกิดมหกรรมสาดน้ำในห้องน้ำ ออกแนวสงกรานต์ขนาดย่อมเลยนะนั่น จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ
“เห็นมั้ยเป๊บ บอกแล้วว่าอย่าเล่น ห้องน้ำเปียกเลอะเทอะไปหมด”
“อ้าว ก็ที่รักเริ่มเล่นเองนี่น่า จะมาโทษอะไรเป๊บอะ”
“เป๊บแหละเริ่ม เอาน้ำมารดหัวตูมใหญ่ขนาดนั้น”
“หือออ..ที่รักก็ต้องอโหสิซิ อย่าตอบกลับ”
“ฝันไปเถอะ...ต้องเอาคืน”
“เห็นมั้ยๆๆ ชอบอาฆาต แต่เอาคืนนะไม่จริง คืนนี้เป๊บจาเปนนนคนนนนอาวคืนนนนแน่” โห คิงคองลากเสียงยาว สายตาหื่นชะมัด
“ทะลึ่งอีกละ รีบแต่งตัวเลย ใกล้เวลาสวดมนต์แล้ว”
   ผมกับเป๊บรีบแต่งตัว ก็เป็นชุดนอนธรรมดาครับ แต่งตัวเสร็จก็รีบเดินไปที่ห้องพระ มาครบกันพอดีสองหลานชายตัวแสบ มาก็มาสวดมนต์ด้วย แต่จริงๆ ก็อู้อี้ไปตามประสาครับ ฮ่าๆๆ ได้เวลาก็เริ่มสวดมนต์เริ่มจาก บูชาพระรัตนตรัย ถวายพรพระ(อิติปิโส) ชินบัญชร ปิดท้ายตามด้วยกรวดน้ำอิมินา ระหว่างที่สวดชินบัญชร คงคาบเกี่ยวกับเข้าปีใหม่พอดี ได้ยินเสียงจุดพลุ ดังเป็นระยะๆ
   หลังจากสวดเสร็จ พวกเราต่างก็กล่าวสวัสดีปีใหม่กัน จนสมควรแก่เวลาพักผ่อนจึงแยกย้ายกันไปห้องของตัวเองกันครับ
   ผมกับเป๊บเดินเข้าห้อง เพื่อพักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวันแล้วละครับ ล้มตัวลงนอน
“สวัสดีปีใหม่นะเป๊บ...สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ นะ โจ้รักเป๊บนะ”
“สวัสดีปีใหม่ครับโจ้....เช่นกันนะ...เป๊บรักโจ้มากเหมือนกันนะครับ” เป๊บมาจุ๊บๆ ปากผมทีนึง
“ค้าบเป๊บ...กู๊ดไน้ท์ๆๆ”
“โอ๊ะโอ....ลืมอะไรไปหรือเปล่า” นั่น ความจำดีอีกแล้ว
“ไม่ต้องเลยนะ เพิ่งสวดมนต์มาจะมากามอะไรอีก”
“โอ๊ะโอ...อย่าได้กล่าวเช่นนั้นเมียจ๋า...มาดึ่งดึ๋งกันดีกว่า”
   ไม่ทันจะได้ตอบ ได้ยินเสียงเคาะประตูสองที แล้วประตูก็ถูกเปิดทันที.....ปึง....
“อาโจ้ เนสนอนด้วยฮะ” เจ้าเนสเปิดประตูวิ่งเข้ามาเต็มที่ กระโดดขึ้นเตียงทันที
“รอด้วยพี่เนสสสสส....อาโจ้ชีต้านอนด้วยยยยย...” ชีต้าวิ่งตามมาติดๆ กระโดดขึ้นเตียงทันที
“เฮ้ยยยยย....ไม่ได้ๆ ไปนอนห้องตัวเองเลยไป๊” ฮ่าๆๆๆ เป๊บทำหน้าตาเหรอหรา ไล่หลานสองแสบทันที
“ไม่อาวอะ...เนสจานอนกับอาโจ้ อาเป๊บนะแหละไปนอนโซฟา”
“ช่ายๆ อาเป๊บไปนอนไกลๆ” ชีต้าเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....” ผมขำมากๆ เลยครับ โคตรตลกอะ
“โอ้ยยยยยย.....เซ็งงงงงงงง” เป๊บบ่นดังเลย

เป๊บ : ออกไปเลยนะไอ้หลานตัวแสบ อาเป๊บจะดึ่งดึ๋งกับอาโจ้  :angry2: :m31:

โจ้ : เป๊บบบบบ อย่าไปดุหลานนนนนน (อิอิ รอดตัว)  :z2:

เนส ชีต้า : ดึ่งดึ๋ง อะไรฮะ อาโจ้  :confuse:

เป๊บ : โอ้ยยยยยย อดดดดดดดดดดดด  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-01-2013 23:52:17

ฮ่าๆๆ สองแสบนี่แสบจริงๆเลย พวกอาๆอดดึ่งดึ๋งกันเลย

สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ ความรักยืนยาว อยู่ด้วยกันตลอดไปนะคะพี่โจ้พี่เป๊ป ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 04-01-2013 00:18:18

น่ารักมากค่ะ อวยพรให้รักกันไปจนแก่นะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 04-01-2013 00:24:23

ฮาๆๆ มาก สุดท้าย พี่เป๊ป โดนสองแสบแย่งซีนอ๊ะ
อดเรย แต่ไม่เปงไรเน๊อะ เด๋วกลับไปก็ได้ ดึ๋งดึ่งกันแล้ว
อิอิ Happy New Year นะคะ พี่ทั้งสองคน ขอให้มีความสุขสุขภาพแข็งแรงค่ะ
ไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ แต่เจอก็จะมาตามอ่านนะคะ ครอบครัวอบอุ่นมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-01-2013 05:52:18

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-01-2013 10:50:58

สวัสดีปีใหม่ ขอให้น้องโจ้กับน้องเป๊บ มีความสุข สุขแข็งแรงอย่าได้เจ็บได้ไข้ กิจการ งานรุ่งเรืองรักกันตลอดไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 04-01-2013 21:05:16

สวัสดีปีใหม่ครับพี่เป๊ปพี่โจ้  ว่าแต่สงสารพี่เป๊ปจังนะครับ  เซงแทนเลย55555555555

วันหลังมาต่ออีกนะครับ  อยากให้มาต่อบ่อยๆครับ  ชอบๆ  อยากมาให้กำลังใจพี่เป๊ปพี่โจ้บ่อยๆคับผม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 06-01-2013 21:58:33

สวัสดีค่ะ :)
พี่เป็ปกับพี่โจ้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยน่ะค่ะ
พวกคุณ 2 คนโชคดีจังเลยค่ะที่ได้เจอคู่แท้ของกันและกัน
คนอ่านอดชื่นชมในความรักระหว่างพวกคุณทั้งคู่ไม่ได้
ที่มีคู่ชีวิตที่ดีพร้อม  รักและดูแลซึ่งกันและกัน   ซื่อสัตยืต่อกัน
คู่ของพี่เป็ปและพี่โจ้มีความสุขมากกว่าคู่ชาย-หญิงบางคู่อีกน่ะค่ะ
น่าอิจฉามากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ   อิจฉาที่ทั้งคู่ได้ค้นพบสมบัติล้ำค่าในชีวิตแล้ว
และก็มีความสุขที่ได้เห็นคู่รักดีๆเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคู่  คู่นี้เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า
รักแท้มีอยู่จริงและสามารถเกิดขึ้นได้ไม่ว่าจะเพศไหนก็ตาม
ส่วนคนอ่านก็ขอแสดงความยินดีด้วยน่ะค่ะ  คนอ่านหน่ะไม่รู้สึกแย่
หรือว่าเสียดายหรอกค่ะที่ผู้ชายดีๆทั้งหน้าตาและนิสัยจะไปรักกันเองหมด
เป็นสักครึ่งประเทศก็ไม่บ่นหรอกน่ะค่ะแต่ขอแค่ 2  อย่างเท่านั้น  คือ
1.อย่าแปลงเพศ  เพราะสวยกว่า  อิจฉาน่ะ555  แค่นี้ผู้ชายสมัยนี้
ก็หน้าตาสวยหวานน่ารักจะแย่อยู่แล้ว  ริทเดอะสตาร์เอย  เป็นต้น
2.ถึงจะไม่ได้รักผู้หญิง  แต่ก็ขอให้พวกชายรักชายทุกท่านยังคงมีความเป็นเพศชาย
ไว้บ้างเถอะค่ะ  อย่างเช่น  เวลามีเรื่องอะไรก็ปกป้องผู้หญิง  ให้เกียรติ
ช่วยงานหนัก  มีความเป็นสุภาพบุรุษ   ช่วยกันดูแลผู้หญิงเนอะๆๆๆๆๆ555

ขอมากไปไหมค่ะ  อิอิ  ส่วนคนอ่านดวงเขาบอกว่าคู่ต้องเป็นฝรั่งค่ะ
ดังนั้นจึงไม่มีผลอะไรต่อประชากรชายไทยที่ลดลงเลยแม้แต่น้อย555
ปล.กลัวพี่โจ้น้อยใจจึงพิมพ์มาให้เยอะ  เกี่ยวบ้างไม่เกี่ยวบ้างปะปนกันไปน่ะค่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: @rnon ที่ 07-01-2013 10:37:40

สวัสดีปีใหม่ค้าบ
ครอบครัวน่ารักมากมายเลยคับ   อบอุ่นดี น่าอิจฉา อิๆๆๆ

ดีใจด้วยนะคับ
พี่โจ้ พี่เป๊บ รัก ๆๆๆๆ กันตลอดไป จุ๊บๆๆๆๆๆๆ 


อยากเห็นเนส กะ ชีตาร์ง่ะ   หนุ่มน้อยน่าร้าก ท่าทางน่ากด เอ้ย .. น่ากอด   :man1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 07-01-2013 14:54:26

มารอให้กำลงใจพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  อยากให้มาต่อไวๆครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-01-2013 21:47:48

มารอเป็นกำลังใจให้พี่เป๊ปพี่โจ้เหมือนเคยครับผมมมมมมมมมมมมม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 21-01-2013 00:53:59

มีหลานสองคนละ น่ารักกันทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 24-01-2013 19:23:24

คิดถึงพี่โจ้พี่เป๊ป......^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 02-03-2013 19:07:27

คิดถึงอ่ะค่ะ มาต่อเถอะน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 02-03-2013 21:20:04

เข้ามารอพี่เป๊ปกับพี่โจ้ครับ  คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 03-03-2013 22:09:34

พี่เป๊ปกะพี่โจ้มาต่อได้ละครับ  มีคนมารอเยอะละครับ เดี๋ยวคนรอจะน้อยใจนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 05-03-2013 02:29:16

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะใครว่าโจ้ค่ะ อย่าไปสนใจเลยนะ สู้ๆ

กลับไปอ่นต่อก่อนนะค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-03-2013 12:01:22

พี่โจ้ไปไหนค่ะ. มาต่อเถอะต่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 14-03-2013 16:58:50

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  คิดถึงๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่ UP 3 / 01 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-03-2013 00:27:51

สวัสดีครับบบบ ก่อนอื่นต้องขอโทษ :monkeysad:อย่างมากมายที่ไม่ได้มาอัพเลยครับบบบ....ก็คือ ติดงาน และ แอบอู้ครับ ฮ่าๆๆๆ....เอาเป็นว่าไม่ได้หายไปไหน จะรีบปั่นต้นฉบับก่อนนะครับ ว่าแต่ จะเริ่มออกแนวดราม่า เขียนเล่ายากอีกนะนี่ ....รอติดตามอ่านได้นะครับบบบบบบ  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่(จะรีบปั่นต้นฉบับ) UP 3 / 01 / 5
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 22-03-2013 00:57:34

รออยู่นะค่ะน้องโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ ครอบครัวใหญ่(จะรีบปั่นต้นฉบับ) UP 3 / 01 / 5
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 22-03-2013 07:44:15

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-03-2013 01:03:40

สวัสดีครับ เอาตอนสั้นมาลงให้อ่านก่อนนะครับ ไม่ได้มีอะไรหวือหวามาก ส่วนที่เหลืออีกยาวๆ จะรีบปปั่นนะครับบบบ  :pig4:

ตอน 39 สะเดาะเคราะห์
   เมื่อเหตุการณ์อุบัติเหตุได้ผ่านพ้นไป ผมก็ทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถไปรับเป๊บที่บ้านในระหว่างช่วงสอบครับ เป๊บก็เดินได้ตามปกติ แต่จะมีอาการหน่วงๆ บ้าง แต่ก็พอที่จะมาสอบได้โดยไม่ต้องลาสอบ
   การสอบปลายภาคก็ดำเนินเสร็จเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ผมและกลุ่มเพื่อนๆ ต่างก็โล่งใจกัน
“โหยยยย.....การสอบที่แสนลำบากพ้นไปแล้วโว้ยยยย....ไปหาไรแดกกันเหอะ” ฉัตรบ่นดังครับ
“เออวะ....พ้นจากความเครียดสักที...ว่าแต่พวกเมิงจะแดกไรกัน” เบิดถามขึ้นมา
“อย่าบอกนะว่าแดกฟูจิ” โอ๊ตขัดคอ
“ทำไมวะถ้าจะแดกฟูจิ” ฉัตรถาม
“แดกจนหน้าจะเป็นญี่ปุ่นแล้วเนี่ย....แดกอย่างอื่นบ้างเหอะ...ถ้ามัวแดกฟูจิ คงได้อิคึๆ ทั้งวัน”
“อีทราย เมิง อิคึๆ กับโอ๊ตเรอะ” ฉัตรแขวะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ฮิ้ววววววว” ทรายโดนซะงั้นอะ
“งั้นก็รีบไปหาไรกินเหอะ...เดี๋ยวบ่ายต้องกลับมาประชุมรุ่นอีกนิ”
“เออวะอีโจ้...กรูลืมละ...งั้นแดกเมนูสิ้นคิดละกัน”
“อะไรวะ”
“เอ็มเค”
“จบข่าว...สิ้นคิดจริงๆ” เบิดปลง
“งั้นเดินทางโลด....เป๊บเดินไหวปะอะ” ผมเป็นห่วงเป๊บครับ
“สบายมากครับ....”
“ต้ายยยยยยตายยยยยย....ไอ้เป๊บมันผู้ชายอกสามศอก...เมิงจะเป็นห่วงอะไรนักหนา” ฉัตรแซว
“อะไรอะ...กรูก็อกสามศอก....” ผมแขวะกลับ
“ฮ่าๆๆๆ...อย่างเมิงอะศอกเด็กห้าขวบ” ทรายแขวะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
   พวกเรายกแก้งไปถล่มเอ็มเคที่เดอะมอล บางกะปิ สถานที่ดั้งเดิมที่ไปกินกันเป็นประจำ ระหว่างการกินเอ็มเค เบิดก็เปิดประเด็นขึ้นมา
“เอ้ย...ไอ้เป๊บ...เมิงไปทำบุญสะเดาะเคราะห์บ้างยังวะ”
“ทำไมต้องทำวะ...กรูก็ปกติไม่มีเคราะห์อะไรนี่”
“ไม่มีได้ไงเมิง เจออุบัติเหตุขนาดนั้น...อย่างน้อยก็ไปทำเพื่อความสบายใจเหอะวะ” เบิดแนะนำ
“กรูคิดเหมือนเบิดมันนะ...อีโจ้ เมิงพาเป๊บไปทำบุญดิ” ฉัตรแนะนำ
   พอพูดถึงเรื่องนี้ ผมลืมไปเสียสนิทในคราวที่ไปกราบนมัสการพระอาจารย์ ท่านเคยสั่งให้ผมพาเป๊บไปหาช่วงเดือนเมษายน นึกได้ดังนี้ คงต้องรีบพาเป๊บไปก่อนแล้วละครับ
   หลังจากทานเอ็มเคเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ผมกับเพื่อนๆ ก็กลับเข้ามาในมหาวิทยาลัย เพื่อที่จะเข้าร่วมประชุมการรับน้องในช่วงปิดเทอม ผลการประชุมมีมติเห็นชอบจัดที่ อำเภอสามร้อยยอด ระหว่างวันที่ 19 – 22 เมษายน 2548 ก็เหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งเดือนก็ถึงวันรับน้องครับ หลังจากประชุมเสร็จ ผมก็พาเป๊บไปหาพระอาจารย์ทันที
“โจ้ครับ...เป๊บว่าไปวันหลังก็ได้นะ” เป๊บเอ่ยขึ้นมาในขณะที่ผมขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย
“ไม่เอาอะเป๊บ...ไปหาพระอาจารย์เถอะ...เผื่อมีอะไรจะแก้ได้ทัน”
“เป๊บว่ามันไม่มีอะไรหรอก คงเป็นอุบัติเหตุธรรมดานะโจ้”
“ถ้าคิดในแง่วิทยาศาสตร์ก็ใช่นะเป๊บ...แต่เป๊บลองคิดดูว่า ร้อยวันพันปี เป๊บขับรถแบบนั้นตลอดมันไม่เคยเกิดปัญหา แต่มาเกิดปัญหาช่วงนี้ เพราะอะไรละเป๊บ”
“ก็....” เป๊บไม่รู้จะยกเหตุผลอะไรมาอ้างเลยเงียบๆ ผมเลยใส่ต่อ
“อีกอย่างเป๊บจำได้มั้ย..ตอนโจ้เจออุบัติเหตุครั้งใหญ่ เป๊บก็น่าจะเจอปาฏิหาริย์ แล้วนี่น่า...ดังนั้นไปหาพระอาจารย์กัน โอเค๊” ผมหันไปยิ้มยักคิ้วให้สองที
“คร้าบบบบบ....ฟอดดดดด” เป๊บตอบรับยิ้มกว้าง พร้อมกับหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“เฮ้ยยยย...ทำอะไรเนี่ยยยย...ขับรถอยู่นะเป๊บบบบ..เดี๋ยวคว่ำพอดีอะ”
“ก็อยากยักคิ้วให้น่ารักทำไมละ....เป๊บเลยอดใจไม่ไหวนี่”
“ตลอดดดดดดดดด” เขินมากอะ
   ซิ่งรถมาประมาณชั่วโมงกว่า ก็เลี้ยวเข้าวัด จอดหน้ากุฏิเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็เดินลงไปหาพระอาจารย์อุดมครับ ตะโกนเรียกพร้อมเคาะประตูสักพักนึง ก็มีพระหนุ่มรูปนึงออกมาจากกุฏิ
“นมัสการครับท่าน ผมมาหาพระอาจารย์อุดมครับ” ผมบอกพระหนุ่มรูปนั้นไป
“เจริญพรนะโยม พระอาจารย์อุดม ไม่อยู่หรอก ท่านไปจาริกธุดงค์ที่ มคธ ประเทศอินเดีย กว่าจะกลับก็คงเป็นช่วงงานวัดเดือนหน้านะโยม”
“อ้าวหรือครับ....ท่านไปตั้งเดือนนึงเลยหรือครับ”
“ใช่โยม...จริงๆ ท่านไปตั้งแต่ต้นเดือนที่ผ่านมาแล้วละ....ว่าแต่โยมสองคนชื่อ โจ้ กับ เป๊บ ใช่มั้ย”
“ครับๆ ท่านทราบได้ยังไงครับ” ผมทำหน้าประหลาดใจว่าพระท่านรู้ชื่อผมสองคนได้ยังไง
“พระอาจารย์ท่านสั่งไว้นะโยม ตามอาตมาเข้าไปในกุฏิ” ผมกับเป๊บก็เดินตามหลังพระท่านเข้าไปในกุฏิ เข้ามาภายในกุฏิแล้ว ผมกับเป๊บก็ก้มลงกราบรูปหลวงตา ผมอฐิษฐานกับหลวงตาก็ให้เป๊บปลอดภัย ประมาณสองสามนาที พระหนุ่มเดินออกมาจากห้องด้านใน พร้อมกับถือของบางอย่างมา
“โยมทั้งสอง พระอาจารย์ท่านสั่งไว้ก่อนเดินทางว่า ให้นำสายสิญจน์ข้อมือนี้ให้กับโยมที่ชื่อเป๊บ ให้นำไปผูกไว้ที่ข้อมือตลอดเวลา ห้ามถอดเด็ดขาด”
   ผมตกใจมาก แต่เป๊บทำหน้าตกใจยิ่งกว่า สีหน้าของเป๊บมีคำถามตลอดเวลาว่า ผูกทำไม
“จริงหรือครับท่าน....”
“ใช่โยม โยมเป๊บคงจะเป็นหนุ่มตัวโตคนนี้ เดี๋ยวอาตมาจะผูกข้อมือให้ละกันนะ”
   เป๊บคลานเข้าไปหาพระท่าน ผมกับการผูกสายสิญจน์ที่ข้อมือขวา พระท่านหลับตาบริกรรมคาถาบางอย่าง จนผูกข้อมือเสร็จเรียบร้อย
“โยมเป๊บ....เรื่องราวบางอย่างบนโลกใบนี้หาคำตอบได้ยากนะ การที่เราสงสัยอะไรไปเสียทุกเรื่อง อาจจะทำให้เราขาดสติ จนนำไปสู่ปัญหาอย่างอื่นได้....ขอให้โยมได้ผูกข้อมือนี้ไว้ตามที่พระอาจารย์อุดมสั่งไว้ตลอดนะ”
“ครับท่าน ขอบพระคุณมากครับ” เป๊บก้มลงกราบ ผมก็ก้มลงกราบด้วย
   สนทนาเรื่องทั่วไปสักแป๊บนึง ผมกับเป๊บก็กราบลาพระท่าน ระหว่างเดินทางกลับ
“ที่รัก....คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเป๊บ”
“อุ้ย...เป๊บ...เอ่อ...อาจจะเป็นศิริมงคลก็ได้นะ” ผมก็ใจไม่ดีเหมือนกันครับ
“จะว่าไปก็เหมือนที่พระท่านบอกนะ เป๊บชอบหาคำตอบ เป๊บชอบสงสัยไปเสียทุกเรื่อง อีกอย่างตอนนี้เป๊บคิดอย่างมีสติว่า ปีนี้ย่างเข้าเบญจเพสพอดี เป๊บอาจจะถึงฆาตก็ได้นะ”
“บ้าแล้ววววเป๊บ....อย่าพูดแบบนั้น ไม่เอาอะ โจ้ไม่ชอบนะ” ผมต่อว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังครับ
“ที่รัก....ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป....อยู่คนเดียวได้มั้ย” สิ้นสุดคำถาม ผมเบรกรถจอดข้างทางเลยครับ
“เป๊บ....อย่าพูดแบบนั้น....ไม่เอานะโจ้ไม่ชอบ....ทุกอย่างมันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก...มันต้องมีทางแก้ไข...ฮึกๆๆๆ” ผมต่อว่าเป๊บเสียงดังพร้อมกับน้ำตาไหลสะอื้นแล้วครับ เป๊บดูตกใจพอสมควร
“โอ๋ๆๆ...อย่าร้องนะที่รัก....เป๊บแค่ถามเผื่อไว้เท่านั้นเอง....เป๊บอึดไม่ตายง่ายๆ หรอก” เป๊บโน้มตัวมากอดผมพร้อมลูบหลังที่สะอื้นจนตัวโยน
“ห้ามพูดอีกนะเป๊บ...จำสัญญาไม่ได้หรือว่าจะแก่ไปด้วยกัน” ผมทวงสัญญาพร้อมน้ำตา
“จำได้ครับที่รัก...เป๊บให้สัญญานะ ว่าเราสองคนจะแก่ไปด้วยกัน” เป๊บชูนิ้วก้อยขึ้น ผมรีบเอานิ้วก้อยไปเกี่ยว
“สัญญานะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...เป๊บต้องสู้นะ”
“ครับบบบบ” เป็บยิ้มกว้างหล่อๆ ทีนึง
   หลังจากเช็ดคราบน้ำตาเรียบร้อย ผมก็ขับรถต่อครับ
“เป๊บให้โจ้ไปส่งบ้านมั้ย”
“คืนนี้แด๊ดกับมัมไม่อยู่อะ พี่ปริมพี่ปันก็ไปดูงาน เป๊บไปนอนค้างบ้านโจ้ละกันนะ”
“ได้ค้าบๆ....ว่าแต่ก่อนเข้าบ้าน โจ้ว่าจะชวนเป๊บไปทำบุญโลงศพที่วัดหัวลำโพงอะ”
“หือ...กังวลหรือที่รัก...งั้นเพื่อความสบายใจไปทำก็ได้ครับ”
   ผมเลยซิ่งไปวัดหัวลำโพง จอดรถเสร็จเรียบร้อย
“เดินไหวมั้ยเป๊บ”
“สบายมากครับ...” ไม่ทันขาดคำ ทรงตัวพลาดเกือบล้มซะงั้น ทำอวดเก่งจริงๆ เล้ย แฟนใครเนี่ย
“มาคับโจ้ช่วยพยุง”
   ณ เวลานั้น คนรอบข้างยิ้มกุ๊กกิ๊ก เห็นคนตัวเล็กประคองคนตัวโต ผมเขินนะ แต่ห่วงเป๊บมากกว่า เลยทำหน้าเฉยๆ ครับ
“ร้อนหรือครับ ดูหน้าแดงจัง”
“เปล่าค้าบบบบ....ค่อยเดินนะเป๊บ”
   ผมพาเป๊บไปทำบุญโลงศพสะเดาะเคราะห์ ถวายสังฆทาน ทำบุญกระเบื้อง สร้างโบสถ์ ทำบุญค่าน้ำ ค่าไฟ....จนสังเกตเห็นเป๊บเริ่มเหนื่อย ผมก็พาเป็บไปนั่งพักใต้ร่มไม้ภายในวัด
“เหนื่อยมั้ยเป๊บ...เจ็บขามั้ย”
“นิดหน่อยครับ....ขาไม่เจ็บมาก มันหน่วงๆ นะครับ”
“สงสัยจะไม่สบายแล้วละเนี่ย หน้าแดงๆ อะ” ผมเอามือไปอังหน้าผากเป๊บ ตัวไม่ร้อนแต่อาการน่าจะเหมือนเป็นไข้
“ไม่เป็นไร เป๊บไหวครับ”
“งั้นกลับบ้านกันนะเป๊บ จะได้นอนพักผ่อน” ผมพยุงเป๊บลุกขึ้นจากที่นั่ง กำลังจะเดินกลับมาที่รถ
“หนู...หนู...ลูก...” มีเสียงเรียกมาจากทางด้านหลัง ผมกับเป๊บหันไปดูตามเสียงเรียกนั้นครับ
“เอ๊ะ..ผมหรือครับ” ตกใจนิดนึง เพราะคนที่เรียกหรือคุณยายซึ่งนุ่งขาวห่มขาว น่าจะเป็นแม่ชีในวัดมั้งครับ
“ไม่ต้องห่วงนะลูก....ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้....คนที่สะสมบุญมามากขนาดนี้...ไม่เป็นอันตรายอะไรง่ายๆ หรอกลูก”
“เอ่อ..คุณยายชี...หมายถึงใครอะไรยังไงหรือครับ” ผมงงกับคุณยายแกมาก เพราะระหว่างที่แกพูดนั้น สายตาแกจับจ้องมองไปที่เป๊บตลอดเวลา
“ความกังวลในใจของหนูไงลูก....มันจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี....นี่ก็ตามกันมาหลายภพชาติแล้วนะลูก...เชื่อมั่นในความดีนะลูกนะ....จะทำให้ผ่านพ้นมันไปได้” คุณยายชีพูดยิ้มกับผมและก็เป๊บ ท่านก็เดินจากไปซะงั้นอะครับ
   ระหว่างที่ขับรถกลับ
“ที่รัก....วันนี้เจอเรื่องแปลกๆ เยอะนะครับ ทั้งหลวงพี่ คุณยายชี”
“นั่นซิเป๊บ....แต่โจ้เชื่อว่า ทุกอย่างมันน่าจะผ่านพ้นไปได้...เป๊บอย่าประมาทนะ”
“ครับที่รัก”
   กลับมาถึงบ้านในช่วงค่ำ เป็นเวลาที่แม่ผมตั้งโต๊ะทานข้าวพอดี ระหว่างทานข้าวผมก็เล่าเรื่องราวที่น่าเหลือเชื่อให้พ่อกับแม่ฟัง
“จริงหรือลูก....เป๊บ ยังไงแม่ว่าเรื่องของการเข้าช่วงอายุเบญจเพส สำคัญมากนะลูก ทำอะไรก็อย่าประมาทนะ”
“ครับแม่ ผมจะระวังตัวครับ”
“ยังไงพ่อว่าอย่าลืมไปหาพระอาจารย์อุดมละ...ยังไงท่านก็เป็นลูกศิษย์ใกล้ชิดหลวงตาเงื่อมนะ น่าจะมีอะไรที่พอจะช่วยได้”
“ครับพ่อ”
“ปีที่แล้วก็เจ้าโจ้...ปีนี้ก็มาลูกเป๊บ....เมื่อไหร่เรื่องราวร้ายๆ จะผ่านพ้นไปนะ” แม่ผมบ่นด้วยความเหนื่อยใจ
“เอาน่าแม่ก็...พ่อว่าคงไม่ร้ายแรงอะไรมากหรอก...เหมือนที่ลูกเล่าไง คงมีแต่เรื่องดีๆ แหละ”
   เก็บกวาดล้างจานเรียบร้อย ผมก็เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อดูเป๊บที่กำลังพักผ่อน เปิดประตูห้องเข้าไปเห็นจิมกำลังชวนเป๊บโม้อย่างเมามัน
“สนุกจะตายพี่เป๊บ เอาไว้งวดหน้าเดี๋ยวจิมชวนพี่ไปซิ่งด้วย”
“ได้ๆ น่าลองเล่นเหมือนกัน”
“สองหนุ่มคุยอะไรกันอะ” ผมถามขึ้นมา
“ไม่ใช่เรื่องของสาวๆ ซะหน่อย” จิมแซวผม
“เดี๋ยวเหอะจิม จะโดนถีบ...สาวที่ไหนกัน หนุ่มน้อยน่ารักตะหาก”
“แหวะ...หลงตัวเองอะเฮีย” จิมทำแลบลิ้นใส่
“อะไรทำมาแหวะ...ถามเป๊บเซะว่าเป็นหนุ่มน้อยน่ารักป่าววว” ผมหันไปมองเป๊บแบบยิ้มๆ
“น่ารักมากคร้าบบบบ” เป๊บตอบแบบเขินๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ตลอดเลยนะพี่เป๊บ” จิมแซวเป๊บ
“จิมไปนอนได้แล้ว เป๊บจะได้พักผ่อนอะ”
“โอเคๆ ฝันดีนะพี่เป๊บ เฮีย” จิมก็เดินออกจากห้องไป
“แล้วนี่คุยอะไรกับจิมมันอะเป๊บ จะไปซิ่งอะไรกัน”
“อ๋อ..จิมมาชวนเป๊บไปเล่นเจ๊ทสกีครับ เห็นว่าเพื่อนจิมเปิดธุรกิจด้านนี้ คงไปเล่นมาแล้วติดใจเลยมาชวนเป๊บไปเล่นด้วย”
“ห้ามไปเด็ดขาดนะ...ยิ่งดวงไม่ดีเคราะห์หามยามร้ายอยู่ อย่าซ่ามาก” ผมห้ามเป๊บทันที
“จ้าเมียจ๋า...ไม่ไปแน่นอนคร้าบบบ”
“ไม่ต้องมาทำหน้าทะเล้นเลย ว่าแต่เป๊บโอเคมั้ยเนี่ย....นั่นว่าแล้ว มีไข้นี่” ผมถามเอามือไปอังหน้าผากเป๊บ ตัวร้อนรุ่มๆ
“มึนๆ นิดหน่อยนะครับ....”
“ทานยาแล้วพักผ่อนซะนะ เดี๋ยวเช็ดตัวให้” ผมเดินไปหยิบยาพาราฯ และยาลดไข้ในลิ้นชัก เป๊บกินยาเสร็จก็เข้าห้องน้ำเปิดน้ำอุ่นในกาละมังพร้อมผ้าขนหหนูมาเช็ดตัว
“ดีขึ้นมั้ยเป๊บ” ผมเช็ดตัวในขณะที่เป๊บนอนหลับตาแล้วครับ คงเพลียมาก
“ครับ....อืมมมม” คงจะหลับแล้วละครับ
   ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป๊บทั้งหมด (คงไม่อายแล้วละมั้งครับ เห็นหมดทุกส่วนแล้ว ฮ่าๆๆ) แล้วก็เอาผ้านวมหนาๆ มาห่มให้ เป๊บนอนหลับสนิทไปแล้วครับ
   หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ล้มตัวลงนอนบนเตียงเบาๆ หันมามองดูเป๊บที่นอนหลับสนิท พลางคิดในใจว่า ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุทำไมเป๊บดูอ่อนแอจังนะ...ป่วยบ่อยจัง....ผมเป็นห่วงมากครับ
“หลวงตาครับ....ขออำนาจพุทธบารมีของหลวงตาคุ้มครองเป๊บให้ปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวงด้วยนะครับ...สาธุ”
   อฐิษฐานเสร็จ ผมโน้มตัวไปจุ๊บแก้มเป๊บเบาๆ
“ฝันดีนะเป๊บ..รักนะครับ”

เป๊บ : เอ๊ะ แอบมาแก้ผ้าเค้าจะลักหลับป่าวอะ  :z2:

โจ้ : ทะลึ่งงงงง....เช็ดตัวต่างหาก....ใครจะคิดไรแบบนั้น  :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 24-03-2013 01:45:46

อย่ามีอะไรเกิดขึ้นกับพี่เป๊บเลยนะ ><

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 24-03-2013 02:21:51

 :sad4: แฮ่ เรื่องพี่เป๊บ พี่โจ้ มาลงให้อ่่านแล้ว  พี่เป๊บอย่าเป็นอะไรนะ  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Xipnoz ที่ 24-03-2013 02:53:58

ว้าา เราพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร พึ่งมาเห็น

สนุกมากกก เป๊ป กับ โจ้ น่ารักมากกก

มาเม้นไว้ก่อน ขอตัวไปอ่านก่อนนะครับ อ่านไม่กี่ตอนก็ติดงอมแงมเลย  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-03-2013 09:27:34

 :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 24-03-2013 09:34:52

ว๊าวววววววววววววววววว น่ารักอีกแล้วพี่เป๊ปพี่โจ้  จัดการเลยพี่เป๊ป5555555555 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 24-03-2013 19:32:31

ชีวิตจริงไม่อิงนิยายเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน39 สะเดาะเคราะห์ UP 24 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-03-2013 20:11:09

ขอให้เป๊บปลอดภัยหมดเคราะห์หมดโศกนะ รักครองคู่กันไปนาน ๆ
คงเป็นอย่างที่คุณยายชีบอก เดี๋ยวมันจะผ่านไป มันต้องดีขึ้น
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-03-2013 18:53:24

สวัสดีคร้าบบบ วันนี้นำตอนใหม่ที่รีบปั่นมาให้อ่านกัน ดีตรงที่ว่า ช่วงนี้งานไม่ค่อยเยอะมากครับ เลยแอบเขียนได้บ้าง อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ  :pig4:

ตอนที่ 40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1

   เวลาผ่านไปไวยังกับกิ้งก่าวิ่ง.....วันพรุ่งนี้เป็นวันที่จะเดินทางไปรับน้อง อ.สามร้อยยอด จ. ประจวบคีรีขันธ์แล้วครับ นับตั้งแต่วันที่ผมพาเป๊บไปสะเดาะเคราะห์ ก็ดูเหมือนจะดีขึ้นนะครับ แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นอย่างชัดเจนมาก คือ เป๊บดูอ่อนแอ ป่วยบ่อยขึ้นมาก โดยเฉพาะการเป็นไข้หวัด ซึ่งเป๊บเองก็รำคาญกับสภาพร่างกายตัวเองเช่นกัน ผมก็ได้แต่เฝ้าคอยวันที่พระอาจารย์อุมดมกลับมาครับ เพราะอะไรนะหรือครับ ผมเชื่ออย่างสนิทใจว่า การที่เป๊บเป็นแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องทางด้านวิทยาศาสตร์แล้ว น่าจะเป็นอย่างอื่นมากกว่าครับ
“ฮัลโหล เป๊บค้าบบบ....พรุ่งนี้ให้โจ้ไปรับที่บ้านมั้ย” ผมโทรหาเป๊บตามแผนที่ตกลงกันว่าจะขับรถไปแทนการนั่งรถบัสครับ
“ลำบากที่รักมั้ยครับ...เดี๋ยวเป๊บให้ศักดิ์(ลูกน้องแด๊ด)ขับรถไปส่งที่มหาลัยก็ได้” แผนเดิมที่วางไว้คือนัดเจอเพื่อนๆ ที่มหาลัยครับ
“ลำบากอะไรกันอะ....สามีทั้งคนไปรับได้สบายมาก”
“อะไรนะครับ....ที่รักเรียกเป๊บว่าไงนะ”
“แอะ...เปล่าๆๆ....ตกลงไปรับที่บ้านละกัน พรุ่งนี้จะไปถึงประมาณ 7 โมงเช้านะเป๊บ”
“ฮ่าๆๆ ครับๆ...งั้นฝันดีนะที่รัก...รักนะครับ...”
“เช่นกันนะเป๊บ...รักค้าบบบๆๆ”
   ผมรีบจัดเสื้อผ้า อาบน้ำ แล้วก็มาล้มตัวลงนอน โดยไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตี 5 กำลังจะหลับพอดี เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นครับ
“ฮัลโหล....”
“อีหอยยยยย....กรูเอง...นอนยังวะ”
“กำลังจะนอนแล้วอะฉัตร มีอะไรให้รับใช้”
“เว่อร์...ใครจะจิกใช้เมิงดึกดื่นป่านนี้”
“ฮ่าๆๆ...เออแล้วมีเรื่องไรวะ”
“กรูจะถามเมิงว่า พรุ่งนี้ไปกับกรูมั้ย ถ้าไปกรูจะได้เอารถตู้คันใหญ่ไปรับ”
“แล้วถ้าไม่ไปละเมิง”
“กรูก็เอารถเก๋งธรรมดาไป”
“อ้าวแล้วเมิงขับไปกะใครอะ”
“ก็...คนเดียวมั้งเมิง...แต่ไม่แน่ไอ้เบิดไปด้วย”
“แล้วทรายกับโอ๊ตละ”
“เห็นว่าจะขับกันไปเองวะเมิง”
“เอองั้นกรูไปกะเมิงก็ได้ แต่เอารถเก๋งเมิงไปก็พอ เดี๋ยวกรูผลัดขับกับเบิด รถเมิงก็มี เมิง กรู เป๊บ เบิด โอเคปะ”
“เออได้ งั้นเจอที่มหาลัย 9 โมงละกัน...”
“เออๆ”
“ฝันดีอีหอย”
“เออฝันดีอีราก”
   คุยกะฉัตรเสร็จมานั่งนึกขำกับคำว่าหอยกะราก ได้แค่สองคำนี้จริงๆ ก่อนที่จะนอนหลับผมส่ง sms ไปบอกเป๊บว่า พรุ่งนี้ไปรถฉัตร
   เสียงนาฬิกาปลุกดังในเวลาตี 5 ผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ประทินโฉม ฉีดน้ำหอม เต็มกำลัง ฮ่าๆๆ เสร็จทุกอย่างก็รีบคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าเดินทางไปรับเป๊บที่บ้านครับ ลงมาชั้นล่างประมาณตีห้าสี่สิบห้า เจอแม่พอดี
“อ้าวลูก ทำไมออกเช้าจัง ไหนว่ารถบัสออก 9 โมงเช้า”
“อ๋อ..โจ้จะแวะไปรับเป๊บก่อนนะครับแม่ แล้วก็คงไปรถฉัตรครับ”
“อ้าวหรือ..ยังไงก็อย่าขับเร็วมากนะลูก เดินทางปลอดภัยนะ”
“ครับแม่ โจ้ไปก่อนนะครับฝากสวัสดีพ่อด้วยนะครับ สวัสดีครับ ฟอดๆ” กอดหอมแก้มแม่สองที
“โชคดีนะลูก”
   ผมก็รีบขับรถออกจากบ้านไปรับเป๊บ เช้าๆ ถนนโล่งมากครับ มีรถแทบนับคันได้ ใช้เวลาไม่นานผมก็เข้าปากซอยบ้านเป๊บ เลี้ยวเข้าตัวบ้าน ก็เห็นเป๊บกำลังนั่งคอยศาลาหน้าบ้านพอดี
“เป๊บ...คอยนานมั้ย”
“ห้านาทีครับที่รัก เป๊บตกใจแทบตื่นสายจนนึกว่าไม่ทันตามที่นัดไว้”
“ไม่ทันโจ้ก็รอได้...ว่าแต่สายสิญจน์ที่ข้อมือหายไปไหน”
“อ่อ....ตอนเช้าตื่นมามันหลุดนะครับ เป๊บก็ลืมหยิบมาผูกข้อมือ”
“หา....แล้วสายสิญจน์อยู่ไหนอะ”
“ในห้องแต่งตัวชั้นบนครับ”
“นั่งนี่แหละ เดี๋ยวโจ้ไปหยิบให้”
   ผมก็รีบวิ่งไปห้องแต่งตัว เจอวางอยู่บนชั้นเครื่องแป้ง หยิบเสร็จก็รีบวิ่งลงมาที่ศาลาหน้าบ้าน ผูกสายสิญจน์ที่ข้อมือเป๊บ
“ที่รักดูจริงจังมากเลยนะ”
“อ้าวก็พระอาจารย์สั่งไว้ว่าห้ามถอดนี่ เป๊บแหละน่าตี หลุดแล้วแทนที่จะรีบเอามาผูก ดันตั้งทิ้งไว้ซะงั้น”
“เป๊บลืมนี่น่า...”
“นั่นแหละ ต้องระวังตัวนะ ห้ามลืม”
“จ้าเมียจ๋า....” เป๊บยิ้มกว้าง
   สั่งสอนตบจูบเสร็จเรียบร้อย ผมก็พาสีทองพร้อมด้วยสามีข้างกาย(ฮ่าๆๆ) เดินทางไปยังมหาวิทยาลัย ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ถึงมหาลัยพอดี เลี้ยวเข้าปุ๊บก็เจอรถฉัตรจอดคอยข้างตึกคณะแล้วครับ ผมเลยรีบเอารถไปจอดชั้นสามของอาคารจอดรถ จอดเสร็จก็เดินลงมาหาฉัตรที่ข้างคณะ
“คอยนานมั้ยฉัตร”
“มาถึงก่อนเมิง 10 นาทีวะ”
“เออๆ แล้วไอ้เบิดละ”
“ใกล้ถึงละ มันว่าผ่านปากซอยลาดพร้าว 101 มาละ”
“โอเค....”
“ไอ้เป๊บเมิงไหวปะวะ หน้าเมิงดูเซียวๆ”
“กรูสบายมาก เซียวแต่ละหล่อนะเว้ย ถามเมียกรูได้”
   ฟังที่ฉัตรทักเป๊บ ผมก็หันไปจ้องหน้าเป๊บ ว่าไป ไม่มีราศีเลยแฮะ...มันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ เป็นห่วงมากๆ ตั้งใจเลยว่ากลับจากรับน้องจะต้องพาไปหาพระอาจารย์ให้ได้
   ไม่เกินสิบนาที เบิดมาถึง พวกเราเลยขับรถเดินทางไปยังรีสอร์ทตามแผนที่ได้กำหนดไว้ครับ
“ฉัตร ต้องออกพร้อมรถบัสมั้ยวะ” เบิดถาม
“กรูว่าไปก่อนดีกว่า บนรถบัสมีพวกไอ้อ๊อดดูแลอยู่ กรูว่าเราไปจัดการรีสอร์ทก่อนเหอะ”
“แล้วทรายละฉัตร” ผมถาม
“ทรายมันโทรมาบอกกรูตั้งแต่เช้าแล้วว่า มันจะออกเส้นพระรามสองยาวเลย เจอกันที่ปากทางเข้ารีสอร์ท”
“โอเค งั้นเดินทางเหอะ”
   เราทั้งหมดก็เดินทางไปยังเป้าหมาย ระหว่างการเดินทางก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อยครับ ผมสังเกตบ่อยครั้งว่า เป๊บจะแอบหลับเสียมากกว่า ทำไมดูเป๊บเหนื่อยๆ จัง
“เป๊บ...โอเคมั้ย ทำไมดูเพลียๆ จัง” ผมถามเป๊บ
“เออนั่นดิ กรูว่าหน้าตาเมิงดูเซียวๆ ไปนะ”
“ไอ้เป๊บแวะกินไรที่ปั๊มก่อนมั้ย” เบิดถาม
“ไม่เป็นไรวะ กรูแค่มึนๆ เหมือนจะเมารถ”
“หา...เมารถกรูเนี่ยนะ เฮ้ยไอ้เป๊บ รถกรูไม่ใช่รถเมล์ ที่นั่งแล้วจะเมารถ”
“นั่นดิ....นั่งซีรี่เจ็ดเนี่ยนะเมารถ” เบิดย้ำ
   เป๊บเป็นอะไรไปเนี่ย ผมเป็นห่วงมากๆ ครับ เลยหยิบยาแก้เมารถจากกระเป๋ามาให้เป๊บกินเม็ดนึง ผมไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง เลยเอามือจับสายสิญจน์ที่ข้อมือขวาเป๊บ แล้วหลับตาตั้งจิตอฐิษฐาน “หลวงตาครับ พระอาจารย์ครับ ถ้าสายสิญจน์เส้นนี้มีพลังพุทธนานุภาพ ผมก็กราบอาราธนาพุทธบารมี คุ้มครองปัดเป่าให้เป๊บปลอดภัย อย่าได้เจ็บป่วยเลยนะครับ”
   ผ่านไปได้สักครึ่งชั่วโมง เป๊บดีขึ้นมากครับ
“เฮ้ย เมิงหายเมารถแล้วเรอะ”
“เออดีขึ้นมากวะ...มันโล่งๆ ได้ยาจากเมียก็ดีงี้แหละ”
“ทำปากดี ตะกี้เป็นพระเอกป่วยง๊อกแง๊กอยู่” ฉัตรแซว
“ฮ่าๆๆๆ ง๊อกแง๊กแปลว่าอะไรอะฉัตร” ผมถาม
“ไม่รู้ว่า ด่าให้มันสอดคล้องไปงั้นแหละ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
   เดินทางถึงเพชรบุรี พวกเราก็แวะปั๊มน้ำมันจิฟฟี่(ตอนนั้นยังมีนะ) ซื้อพวกของกินตุนไว้เผื่อหิวช่วงกลางคืนครับ
“เป๊บกินเบอร์เกอร์มั้ย”
“แล้วแต่ครับ ซื้อไปตุนไว้ก้ได้นะที่รัก เผื่อหิวครับ”
   ผมเลยซื้อไปเยอะเหมือนกัน เผื่อเพื่อนๆ ด้วย หลังจากช๊อปปิ้งเสร็จ ก็เดินทางต่อ ผ่านหัวหินก็แวะร้านชื่อดัง หลายคนน่าจะรู้จักนะครับ ชื่อร้านกินแหลก (ไม่แน่ใจว่าจะยังเปิดอยู่มั้ยล่าสุดที่ไปกินก็ไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะครับ) ระหว่างการทานข้าวเที่ยง
“ฉัตร รถบัสถึงไหนแล้วอะ”
“ตะกี้กรูโทรหาอ๊อด มันบอกว่า ใกล้จะผ่านเส้นบายพาสหัวหิน”
“แล้วนี่เราอยู่เส้นไหนวะฉัตร” เบิดถาม
“เส้นในไง เราเข้าทางชะอำ”
“อ่อ แล้วจะไปทันรถบัสมั้ย” ผมถาม
“น่าจะทันนะ รีบแดก เดี๋ยวจะได้เดินทางต่อ”
   ผมก็ดูแลเป๊บไปเรื่อยครับ สีหน้าเป๊บสดชื่นขึ้นมากนะ ต่างจากช่วงเช้าพอสมควรเลยครับ ขับรถออกมาจากหัวหิน เบิดก็รีบซิ่งเต็มที่ จนรถของพวกเราแซงรถบัส
“ขับมาตั้งแต่เช้า เบิดเมิงรู้ทางไปรีสอร์ทหรือวะ” เป๊บถาม
“เออวะ....”
“ฮ่าๆๆๆๆ....แม่มกรูเห็นตั้งใจขับโคตร อีห่า” ฉัตรด่า
“แล้วเมิงรู้หรือไงอีฉัตร”
“ไม่รู้...แต่อีทรายรู้ กรูโทรหามันก่อน” ฉัตรโทรศัพท์หาทรายครับ
“อีทราย ถึงไหนแล้ว....กรูผ่านหัวหินมาละ....ข้างปั๊ม ปตท หรือวะ โอเคๆ อีกสักยี่สิบนาทีน่าจะถึงมั้ง รอกรูด้วย”
“ตกลงตรงไหนวะ”
“อีทรายมันบอกว่า ทางเข้าอยู่ซ้ายจะมีปั๊ม ปตท แต่ต้องผ่านป้าย อ.สามร้อยยอดไปก่อน”
“เออได้” เบิดรับคำ พร้อมเพิ่มความเร็ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-03-2013 18:58:47

ไม่นานนักก็เจอรถของทรายจอดรอปากซอย รถของพวกเราก็ขับตามรถทรายเข้าไปในซอยเรื่อยๆ ก็ไกลพอสมควรนะครับ จนกระทั่งถึงรีสอร์ทเรียบร้อย
   ผมกับเป๊บก็ช่วยขนกระเป๋า ทรายกับโอ๊ตไปติดต่อห้องพักในฐานะเป็นกรรมการประสานงาน คงจะเช็คอินเผื่อทั้งรุ่นน้องและรุ่นพี่มั้งครับ สงสัยคงเหมาทั้งรีสอร์ท
“อะอีโจ้ กุญแจห้องเมิงกับเป๊บ” ทรายส่งกุญแจให้ผม
“ห้อง 307 หรือ ทางไหนอะทราย”
“เดินตามทางเลี้ยวขวาก็ถึงแล้ว เมิงกับเป๊บไปพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวถ้ารถบัสมาถึง กรูโทรตาม”
“ได้ๆ ขอบใจมากทราย”
   ผมกับเป๊บก็เดินมาตามทาง รีสอร์ทสวยดีนะครับ ด้านหลังรีสอร์ทติดชายหาด น้ำทะเลสีครามดำๆ เทาๆ ฮ่าๆๆๆ มันก็ไม่ใสนี่น่าจะให้ชมได้ไงละครับ
“เป๊บถือไหวมั้ย”
“ไหวครับ สบายมาก”
“ทำปากดีไปเถอะ เหงื่อท่วมขนาดนั้น”
“ไหวคร้าบบบบ...”
   สุขภาพของเป๊บไม่ค่อยสู้ดีนัก เป็นห่วงจังเลยครับ เดินห้านาทีก็มาถึง ผมไขกุญแจ ห้องพักสภาพห้องโดยรวมก็สบายดีครับ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกเกือบครบ ผมเปิดแอร์พร้อมจัดกระเป๋าให้เข้าที่เข้าทาง
“เป๊บจะพักก่อนมั้ยอะ”
“ไม่เอาครับ ไม่อยากให้เพื่อนๆ คอย”
“รถบัสยังไม่มาเลย โจ้ว่าเป๊บพักซักหน่อยเถอะ สุขภาพไม่ค่อยดีอยู่ เดี๋ยวถ้าทรายโทรมาตามค่อยไปก็ได้คับ”
“งั้นก็ได้คับ เป๊บนอนพักนิดนึงนะ....ที่รักก็มาพักกับเป๊บด้วย”
“แอะ...ก็พักไปซิ เดี๋ยวโจ้จัดของก่อน”
“ไม่เอาๆ มานอนพักด้วยกัน น่านะ มาให้เป๊บนอนกอด”
   ดื้อจริงๆ เล้ย ด้วยความที่เป๊บป่วย ก็เลยไม่กล้าขัดใจ ผมก็ไปนอนข้างเป๊บ
“แฮ่ๆ มาให้เป๊บกอดหน่อยน้า....ฟอดดดดด....ที่รักตัวหอมเหมือนเดิมเลยนะครับ...รักนะครับ”
“ทำมาปากหวาน....พักผ่อนได้แล้วเป๊บ”
“คร้าบบบบ”
   สักพักเป๊บเริ่มเคลิ้มจนหลับสนิท...ผมก็ค่อยถอนตัวออกจากวงแขนเบาๆ เบาที่สุดในโลก ฮ่าๆๆๆ กลัวเป๊บตื่นครับ ก่อนที่ทรายจะโทรตาม ตั้งโทรศัพท์สั่นไว้ก่อน เดี๋ยวเสียงเรียกเข้าทำให้เป๊บตื่น
   หลุดจากวงแขนผมก็เริ่มจัดของต่อ จนกระทั่งจัดของเสร็จ ผมก็เดินออกไปนั่งระเบียงด้านหลังห้อง มองออกไปจากระเบียง เห็นน้ำทะเล คลื่นซัดสีขาวสวยงาม ลมทะเลอ่อนๆ ชวนเคลิ้มมากๆ เลยครับ นั่งไปสักแป๊บนึง ก็เคลิ้มๆ วูบวาบหวิวๆ อิอิ
“ฟอดดดดดด....มานั่งทำมิวสิคคนเดียวหรือเมียจ๋า”
“อ้าวเป๊บ...ตื่นแล้วหรือค้าบ....โจ้กลัวอยู่ในห้องแล้วจะไปรบกวนเป๊บอะเลยออกมานั่งรับลมด้านนอก”
“กวนอะไรกันที่รัก....เป๊บนั่งด้วยคนนะ” พูดจบเป๊บก็มานั่งเบียดกับผมอะ
“นี่....เก้าอี้อีกตัวก็มีอะ ทำไมไม่ไปนั่ง”
“ก็อยากนั่งแนบชิดกับเมียสุดที่รัก....เป๊บผิดหรืออออ” สีหน้า แววตา อมยิ้มเลยเนอะ
   เราสองคนนั่งเก้าอีตัวเดียวกัน ผมนั่งพิงอกเป๊บ คางของเป๊บอยู่บนศรีษะผม (พอนึกภาพกันออกนะครับ)
“ที่รัก...เมื่อกี้....” เป๊บเหมือนจะบอกอะไรแต่ก็เงียบเสียงไป
“หือ...เมื่อกี้อะไรหรือครับ” ผมเงยหน้าขึ้นไปถาม
“เป๊บอาจจะฝันไป....แต่เป๊บได้ยินเสียงดังขึ้นข้างหู”
“เสียงอะไรอะเป๊บ” ผมเริ่มตกใจแล้วละครับ
“เสียงผู้หญิงนะครับ....เป๊บก็ไม่รู้ว่าเสียงนั้นพูดอะไรนะ แต่พอจับใจความได้ว่า กูจะเอามึงไปอยู่ด้วย...มึงต้องไปอยู่กับกู”
“หา...อะไรนะ...จริงหรือเป๊บ” ผมลุกขึ้นจากอกเป๊บ หันมาคุยจริงจังเลยละครับ
“ครับ...”
“แล้วไงต่ออะ”
“เป๊บรู้สึกเหมือนมันจะมากระชากมือเป๊บ...แต่อยู่ดีมันก็กรีดร้องจนเป๊บแสบแก้วหู....สะดุ้งตื่นนี่แหละครับ”
“หา....โหหหหห...” ผมเครียดมากเลยครับ
“คงไม่มีอะหรอกที่รัก...เป๊บอาจจะเหนื่อยจนหูแว่ว”
“ไม่ใช่แล้วเป๊บ....โจ้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่เลยอะ....ดีนะที่สายสิญจน์ของพระอาจารย์ช่วยไว้แน่อะ....เป๊บ....สัญญากับโจ้นะว่าห้ามถอดเด็ดขาด”
“ครับที่รัก...เป๊บจะไม่ถอดเด็ดขาด”
“เสร็จจากงานรับน้อง โจ้จะพาเป๊บไปหาพระอาจารย์ให้เร็วที่สุดนะ...ห้ามเถียง...ห้ามขัดขืน....ห้ามปฏิเสธ...เข้าใจ๋”
“จ้าเมียสุดที่รัก”
   นั่งคุยกับเป๊บสัพเพเหระไปเรื่อย ไม่นานนักทรายก็โทรมาตามว่า คณะรถบัสได้มาถึงแล้ว เจอกันที่ห้องประชุมรีสอร์ท ผมกับเป๊บก็เดินไปร่วมกิจกรรมครับ
“น้องๆ ครับ ขอต้อนรับสู่กิจกรรมการรับน้อง walk rally ณ อ.สามร้อยยอด จ.ประจวบคีรีขันธ์ครับ...พี่ชื่ออ๊อด เป็นประธานของรุ่น 47 ครับผม” อ๊อดเริ่มกิจกรรมแนะนำตัวเองแล้วครับ
“สำหรับกิจกรรมการรับน้อง ทางรุ่นพี่ได้จัดเตรียมเกมส์รวมถึงพิธีการต่าง จะเริ่มอย่างจริงจังคงเป็นวันพรุ่งนี้เช้าครับ...ดังนั้นก่อนจะเริ่มกิจกรรมอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ ทางรุ่นพี่จะได้ทำการแจกป้ายชื่อให้กับน้องๆ ทุกคน โดยป้ายชื่อที่เป็นกระดาษสีฟ้า เขียว แดง เหลือง ส้ม ชมพู ม่วง จะแสดงถึงรุ่นน้องซึ่งแบ่งกลุ่มตามสีกลุ่มละ 7 คนเพื่อทำกิจกรรมในวันพรุ่งนี้ และป้ายชื่อที่เป็นกระดาษสีขาวจะแสดงถึงรุ่นพี่นะครับ” อ๊อดร่ายยาว
“เมื่อน้องๆ ทุกคนได้รับป้ายชื่อแล้ว อย่าเพิ่งออกจากห้องประชุมนะครับ...กิจกรรมอันดับถัดไปคือ การแนะนำตัวรุ่นพี่ 47 จำนวน 48 คน ให้น้องๆ ทุกคนได้ทำความรู้จักครับ”
   พวกเรารุ่นพี่ที่เป็นคณะกรรมการของรุ่น ก็ช่วยกันแจกป้ายชื่อ ฉัตรกับเบิดก็นำป้ายชื่อมาแจกพวกรุ่นพี่ ผมกับเป๊บได้รับป้ายชื่อมา ก็นำมาแขวนคอครับ
   ใช้เวลาไม่นานนักรุ่นน้องก็ได้รับป้ายชื่อกันทุกคน กิจกรรมแนะนำตัวเองก็เริ่มขึ้นแล้วละครับ
“โอเคครับ น้องๆ ทุกคน ใครที่ได้รับป้ายชื่อแล้ว นั่งประจำแถวตามสีของตัวเองได้เลยครับ”
   น้องๆ ก็รีบกุลีกุจอ นั่งตามสี ผมกับเป๊บก็เดินไปรวมตัวกับเพื่อนๆ ครับ
“น้องๆ ทุกคนครับ กิจกรรมการแนะนำตัวรุ่นพี่ มีประโยชน์ในแง่ของการสร้างมิตรภาพ การเรียนปริญญาโทนั้นต่างคนต่างเรียนคงไม่มีทางจบนะครับ การรู้จักรุ่นพี่จะทำให้เรามีที่ปรึกษาด้านการเรียน อย่างน้อยพวกตัวอย่างข้อสอบ แนวข้อสอบ หรือหนังสือ ก็สามารถหยิบยืมกันได้ ดังนั้น กิจกรรมที่เพิ่มเติมหลังจากแนะนำตัวรุ่นพี่เสร็จแล้ว ให้น้องๆ ทุกคน นำสมุดที่รุ่นพี่ได้แจก ทำการวิ่งหาเบอร์โทรศัพท์ของรุ่นพี่ทุกคนให้ได้มากที่สุด ใครได้น้อยที่สุด จะโดนทำกิจกรรมลงโทษในวันพรุ่งนี้นะครับ”
   น้องๆ ทำเสียงฮือฮาใหญ่เลยครับ ว่าไปอ๊อดมันก็จอมวางกิจกรรมเหมือนกันนะเนี่ย
“ที่รัก เป๊บไม่ชอบกิจกรรมขอเบอร์โทรนี่เลยอะ” เป๊บมากระซิบที่ข้างหู
“ทำไมอะเป๊บ”
“ก็เป๊บกลัวมีรุ่นน้องจะมาจีบโจ้นะซิ...หวงอะเข้าใจป่าว”
“ฮ่าๆๆ...เกินไปน่าเป๊บ....มาจีบโจ้ก็ไม่สน...”
“แล้วจะสนอะไรละ”
“สนใจเป๊บคนเดียวไง...อย่ากังวลไปเลยน้าคิงคอง...รักนะๆ จุ๊บุ๊” ผมหยอกเป๊บ ทำปากจู๋ๆ คงจะลืมสังเกตรอบข้างมั้งครับ
“นี่ๆ รุ่นพี่สองคนนั้นนะ อย่าหวานมาก มันเลี่ยนโว้ยยยย” อ๊อดแซว
“โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงโห่จากเพื่อนๆ เต็มเลยง่า อายยยยยยยย แต่เป๊บยิ้มร่าเลย เชอะ
“เอาละครับน้องๆ ทุกคน กิจกรรมแนะนำตัวรุ่นพี่พร้อมแล้วครับ เชิญรุ่นพี่คนแรกเลยครับ”
“สวัสดีครับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน ผมชื่อหนึ่งครับ เป็นคนโคราช สถานภาพโสดสนิท”
“กรูไม่เชื่ออออออ” เสียงเพื่อนๆตะโกนแซว
“เดี๋ยวให้กรูพูดจบก่อนดิพวกเมิง...สถานภาพโสดสนิท แต่ถ้าใครอยากเป็นกิ๊ก จองคิวด้วยนะคร้าบบบบ”
“โห่ๆๆๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ และน้องๆโห่แซว ผมกับเป๊บก็ยืนหัวเราะครับ
   เพื่อนๆ ก็แนะนำตัวกันไปเรื่อยๆ ครับ จนมาถึงกลุ่มผม
“สวัสดีครับ พี่ชื่อเบิด นะครับ เป็นคนจังหวัดสงขลา สถานภาพตอนนี้ โสดสนิทแต่ยังไม่คิดจะเสียตัวครับ”
“โห่ๆๆๆๆๆๆๆ” เรียกเสียงแซวได้เป็นอย่างดี
   จนกระทั่งมาถึงคิวผมแล้วละครับ ตื่นเต้นอะ
“น้องๆ ครับ สำหรับรุ่นพี่คนต่อไปนี้เป็นคนรองสุดท้าย ฮอทที่สุด น่ารักที่สุด ป๊อบปูล่าที่สุด....และที่สำคัญเค้ามีเจ้าของแล้วววววววว” อ๊อดแซว
“โห่ๆๆๆ วิ้วๆๆ” เสียงโห่กับผิวปากของบรรดาเพื่อนๆ แซวผมอะ
“โอเค...มาพวกับพี่เค้าดีกว่า เชิญเลยคร้าบบบบ” ผมเดินขึ้นเวที
“สวัสดีน้องๆ ทุกคนครับ พี่ชื่อโจ้ ครับ อายุ 23 ปีย่าง 24 ปี สถานภาพ......ไม่โสดแล้วครับบบบบบ” โห่ๆๆๆ วิ้วๆๆๆ ผมเขินมากๆ เลยนะ เพื่อนๆ แซวใหญ่เลยอะ ผมหันไปมองเป๊บ เป๊บยิ้มกว้างเลยอะ
“อะแฮ่ม....ว่าแต่เป็นแฟนใครหรือคร้าบบบ” อ๊อดไปหยิบไมโครโฟนอีกตัวมาถามแซวซะงั้น
“ก็คนแถวๆ นี้แหละ” ผมตอบยิ้มๆ
“อะจึ๋ย แถวไหนละ บอกได๋ป๊ะ” อ๊อดทำเสียงแซว ชิ อายอะ
“วิ้วๆๆ วู้วๆๆ โห่ๆๆ” น้องๆ ส่งเสียงแซว
“ฮ่าๆๆ....คนใส่เสื้อสีฟ้าจ้า” ผมตอบไปอบบขำๆ
“อะหนายคนหนายยยย...โอ้เราเจอแล้ว เทพบุตรเสื้อสีฟ้า รุ่นพี่คนสุดท้ายของคืนนี้ รูปหล่อ พ่อรวยบ้านสวย....ขอเชิญพี่เป๊บขึ้นเวทีเลยคร้าบบบบ”
“กริ๊ดดดด.......โว้วววว.....วิ้วววววว.....โห่ๆๆๆ....” เสียงแซวดังมากเลยอะครับ เขินบรรลัยแล้ววว
   เป๊บเดินยิ้มกว้างขึ้นมาบนเวลาทีของห้องประชุม ผมส่งไมโครโฟนให้
“สวัสดีครับน้องๆ เพื่อนๆ ทุกคน....พี่ชื่อเป๊บ ครับ.....สถานภาพ มีแฟนแล้ว รักมากด้วยยยย” โห่วววว กริ๊ดดดด วิ๊ดดดด วิ้ววววววว
“สโลแกนประจำใจของพี่คือ หน้าตาดี มีรถขับ โทรศัพท์วินโดวส์” (ใครใช้มือถือยี่ห้ออะตอมในสมัยนั้น มันเป็นวินโดวส์โฟนนะครับบบบ)
“ฮ่าๆๆๆๆ” เรียกเสียงฮาจากเพื่อนๆ น้องๆ ผมก็ขำในสโลแกนของเป๊บด้วยอะ
“น้องๆ พี่เป๊บหล่อมั้ยคร้าบบบบบ” อ๊อดถาม
“หล่อมากกกกกกกกกกกค่า/คร้าบบบบบ” มีน้องสาวสวยคนนึงยกมือขึ้นมา
“ครับน้อง ชื่ออะไรครับ”
“ชื่อกุ้งคะพี่....หนูสงสัยนะคะ พี่สองคนเป็นแฟนมากี่ปีแล้วคะ” โห่ๆๆๆๆ วิ้ววววววว
“เอาละซิ จะให้ใครตอบเนี่ย...อะเป๊บ เมิงตอบเหอะ” อ๊อดส่งไมโครโฟนให้เป๊บ
“เอ่อ...ก็...นับจากที่เราสองคนเจอกัน...มาจนถึง ณ เวลานี้ วันนี้ 1 ปี 7 วัน 6 ชั่วโมง 22 นาที ครับ”
“โห่ๆๆๆๆ วิ้ววววว กริ๊ดดดด” เสียงแซวจากคนรอบข้าง แต่ผมนี่ซิ อึ้งรับประทาน เป๊บจำได้ขนาดนั้นเลยหรือออออออ
   น้องผู้หญิงอีกคนยกมือถามอีก
“ครับน้อง แนะนำตัวเลยครับ”
“สวัสดีคะพี่ๆ ชื่อนุช คะ อยากถามว่า พี่เป๊บประทับใจอะไรในตัวพี่โจ้ และ รักพี่โจ้มากขนาดไหนคะ” โห่ๆๆๆ วิ้วๆๆๆๆ น้องคร้าบบบบ ถามแบบนี้พี่จะเอาหน้าไปมุดที่หนายยยย เขินบรรลัยแล้วววว
“เอ่อ...ก็...ประทับใจตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน....ความน่ารัก นิสัยน่ารัก ความเป็นตัวตนของโจ้...รักมากขนาดไหน....คงไม่มีขนาด...แต่ก็คงจะรักจนแก่และตายไปด้วยกัน....” ทุกอย่างในห้องประชุมเงียบสนิทเลยครับ ผมน้ำซึมด้วยความซึ้งไปแล้วอะ
“แปะๆๆๆๆๆ...วิ้วๆๆ” เสียงปรบมือดังสนั่นเลยละครับ
“ซึ้งซะงั้นเลยอะ....โอเคๆ ครับ เสร็จสิ้นกิจกรรมแนะนำตัวของรุ่นพี่แล้ว พี่อ๊อดเชื่อว่า น้องๆ คงจะพอคุ้นเคยกับชื่อเสียงเรียงนามของพี่ๆเค้าบ้างแล้ว ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปพักผ่อนยังห้องส่วนตัว กิจกรรมต่อไปคือ การหาเบอร์โทรศัพท์มือถือของพี่ๆ ทุกคน ใครได้น้อยที่สุด จะโดนลงโทษในวันพรุ่งนี้นะครับบบบ.....โอเคตามนี้นะ แยกย้ายกันไปพักผ่อนนะครับ นัดเวลาทานข้าว 6 โมงเย็นที่ห้องอาหารครับ”
   คณะกรรมการห้องก็ทำการแจกจ่ายกุญแจห้อง พร้อมกับแจ้งน้องๆ ว่า ใครจะพักกับใครยังไงอย่างไร
“ขี้แยอีกแล้วนะหนูน้อยโจ้หมวกแดง” เป๊บเดินลงมาจากเวทีก็แซวเลยอะ
“อะไรอะ คิงคองบ้า บทจะซึ้งก็ซึ้งซะงั้นอะ ไม่ได้นัดกันล่วงหน้าเลย โกรธแล้ว”
“ฮ่าๆๆ โอ๋ๆ อย่างอนน้าคร้าบบบ...ก็ถามมาเป๊บก็ตอบไปตามความจริง”
“จริงอะเป๊บ...แล้วจำนวนวันที่คบกันอะ...เป๊บจำได้จริงอะ”
“แหะๆ จำไม่ได้ครับ....1 ปีนะชัวร์ แต่วันนะมั่ว...ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ...นั่นดิโจ้ก็ว่าอะ ใครจะจำได้ขนาดนั้น”
   มีน้องคนนึงเดินเข้ามาครับ
“พี่คะ...หนูชื่อกุ้ง....คะ หนูขอถ่ายรูปกับพี่เป๊บ พี่โจ้ ได้มั้ยคะ”
“อ๋อ..คนที่ถามพี่เมื่อกี้ ได้ครับ”
   ผมกับเป๊บก็เก๊กท่าทางถ่ายรูปกับน้องเค้าไปสองสามแชะ
“พี่สองคนน่ารักมากเลย หนูชอบมากเลยคะ...รับหนูเป็นน้องสาวคนนึงนะ”
“ขนาดนั้นเลยหรือครับ....ได้ครับน้อง” เป๊บรับคำ
“มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะค้าบบ” ผมย้ำไป
“ขอบคุณมากคะพี่”
   แล้วน้องกุ้งก็เดินออกไปสมทบกับเพื่อนๆ 
“อีหอย เมิงจะไปพักที่ห้องหรือนั่งรอแดกข้าวเย็นเลยวะ”
“เอาไงอะเป๊บ” ผมหันไปถามเป๊บ
“นั่งรอก็ได้นะครับ นี่ก็เหลืออีก 40 นาทีเอง”
“เออกรูว่าพวกเราไปนั่งริมชายหาดเหอะ” โอ๊ตชวน
   กลุ่มของพวกเราก็มานั่งริมชายหาด มีกลุ่มของเพื่อนๆ ตามมาสมทบด้วย ก็คุยสนุกสนานเฮฮาไปเรื่อยๆ ครับ บ้างก็ว่าน้องคนนั้นน่ารัก น้องคนนั้นสวย น้องคนนั้นหล่อ น้องคนนั้นเท่ห์
“กรูว่าน้องที่ชื่อดิวหล่อน่ารักอะเมิง กรูชอบ” ฉัตรเปรยออกมา
“โถถถถถถ....ไปจีบซิยะ อีอยากกินเด็ก” ทรายแซว
“โถถถถถถ...อีชามสังคโลก เมิงมีผัวแล้วนี่ อิจฉากรูละเซ่ที่จะได้กินเด็ก” ฉัตรแขวะกลับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“แต่กรูว่านะ ไม่มีใครฮอทเท่าอีสองตัวนี่ละ...น้องๆ หลายคนจ้องตาเป็นมันส์” ทรายจิก
“อะไรอะทราย ใครจะมาจ้อง ไม่เห็นจะมีใครทำสายตาแบบนั้นเลย”
“โถอีโจ้ เมิงกับเป๊บอยู่บนเวที มัวตื่นเต้นจะไปสังเกตอะไร กรูกับอีฉัตรอยู่ข้างเวทีนี่เห็นเต็มตา” ทรายร่ายยาว
“เออกรูก็ว่า อีพวกสาวๆ ก็มองไอ้เป๊บราวกับว่าจะลากไปแดก....พวกผู้ชายแอบๆ เก้ง กวาง มองเมิงตาเป็นมันส์” ฉัตรเสริม
“จริงหรือวะ มีคนมองโจ้ด้วยเรอะ” เป๊บถามฉัตร
“เออดิ”
“มานี่เลยที่รัก....ห้ามไปสบตากับพวกมันเด็ดขาด” เป๊บดึงผมไปนั่งตัก อารมณ์หึงหวงมาอีกละ แก้ไม่หายจริงๆ
“เอาอีกแล้วเป๊บบบบ....โจ้ไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก....จะหึงหวงทำไมเนี่ย” ผมตอบเชิงบ่นๆ
“ไม่รู้แหละ โจ้ต้องห่างๆ ไว้ อยู่ใกล้เป๊บคนเดียว....เข้าใจมั้ย...หืมมม...ฟอดๆๆๆ” สั่งแถมระดมหอมแก้มอีก
“เป๊บบบบ....เพื่อนๆ อยู่ อายเพื่อนๆ มั่ง”
“อายอะไรครับที่รัก เพื่อนๆ ไม่ว่าหรอก....จริงมั้ยวะ” เป๊บกระซิบข้างหูผม แล้วหันไปถามเพื่อนๆ
“เออ...เอาตั๋วโรงแรมมะ..” ฉัตรถาม
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮาครืนใหญ่ ฉัตรบ้า
“เมิงสองคนนี่น่าอิจฉานะ...ไอ้เป๊บนี่ถ้ากรูมีแฟนน่ารักๆ เหมือนไอ้โจ้ กรูก็คงทำแบบนี้วะ...ฮ่าๆๆๆ” พัท(เพื่อนร่วมรุน)แซว
“เพื่อนๆ มากินข้าวกันได้แล้ววววว” อ๊อดพูดผ่านโทรโข่งตะโกนมาจากห้องอาหาร
   พวกเราทั้งหมดก็เดินไปที่ห้องอาหารทานอาหารเย็น ส่วนรุ่นน้องก็เริ่มทยอยมาทานข้าวเย็นกันเรื่อยๆ ครับ บรรยากาศโดยรวมดูกันเองดีมากครับ น้องก็เข้ามาไหว้ทักทาย รุ่นน้องบางคนอายุมากกว่าผมกับเป๊บอีก ก็เลยชิงยกมือไหว้เสียก่อน มีรุ่นน้องคนนึงชื่อ โชติ อายุ 42 แล้วครับ แกลาราชการมาเรียน ผมกับเป๊บเลยเรียกแกว่าอา
“เฮ้ย...เรียกพี่เหอะ...อามันแก่ไป....ฮ่าๆๆๆ”
“โอเคครับ อาพี่” เป๊บแซว
“ฮ่าๆๆ พี่ของอานี่อาจจะเป็นลุงแล้ว เรียกพี่โชติแหละดูอ่อนดี จะได้ไม่ห่างเหิน”
“ได้ครับๆ”
“พี่อายุมากแล้ว สมองคงสู้คนหนุ่มสาวไม่ได้ ยังไงแนะนำวิธีการเรียนพี่บ้างนะ”
“โหยพี่โชติ ถ้าเรื่องเรียนนี่ยกให้เบิดเลยค้าบ เรียนเก่งเว่อร์”
“เกินไปโจ้ กรูเรียนปกติ เป๊บต่างหากเรียนเก่ง”
“ก็เอาเป็นว่าพวกเราแนะนำพี่บ้างนะ”
“ได้ครับบบบบ..สบายมาก”
   พี่โชติแกดูเป็นกันเองดีนะ คุยเฮฮาไปเรื่อยๆ ก็มีน้องๆ ทั้งชายและหญิงเดินเข้ามานั่งคุยสมทบ
“แล้วนี่น้องเป๊บ น้องโจ้ เป็นแฟนกันมาปีนึงแล้วจริงอะ” พี่โชติถาม
“ครับ ประมาณปีนึงแล้ว”
“แล้วไปเจอกันได้ไงอะคะพี่” น้องเปิ้ลถามขึ้นมา น้องๆคนอื่นๆ สนใจฟังกันอย่างมาก
“ก็.....” ผมอายที่จะเล่าเลยอึกอัก เป๊บเลยตัดสินใจเล่าแทน
“เจอกันครั้งแรกวันสัมภาษณ์ปริญญาโท วันนั้นตอนเช้า ผมขับรถปาดหน้าโจ้เค้านะครับ คือโจ้เค้าขับช้าๆ กำลังจะเลี้ยวเข้ามหา’ลัย ผมก็รีบๆ กลัวสาย เลยแซงเหลือบหันไปมองเห็นเป็นผู้หญิงคิดว่าคงไม่เป็นไร เลี้ยวปาดหน้าเข้ามหา’ลัย”
“ฮ่าๆๆๆ วิ้วๆๆ จริงหรือพี่ เห็นเป็นผู้หญิงจริงอะ....แล้วไงต่อคะ” น้องเปิ้ลทำหน้าตาอยากรู้มากมาย แต่ผมละยิ้มแบบอายๆ
“ก็พอเลี้ยวปาดหน้าเสร็จ โจ้ก็ขับรถจี้หลังตามขึ้นตึกจอดรถ”
“โหหหหหห...สดมากพี่....แมนมากกกก ฮ่าๆๆๆ” รุ่นน้องชื่อสิทธิ์แซว
“ใช่ๆ พี่ตกใจมาก นึกในใจว่า ผู้หญิงอะไรโหดชะมัดตามมาเอาเรื่อง....ฮ่าๆๆๆ”
“บ้าแล้วเป๊บ ไม่ได้ตามขนาดนั้นซะหน่อย” ผมพูดแก้เขิน
“แล้วไงต่อะคะพี่ ฟังแล้วดูสนุกมาก” น้องนุชแทรกถามขึ้นมา
“พี่ขับรถวนไปถึงลานจอดชั้นสาม เจอช่องจอดที่ว่างก็รีบถอยเข้าจอด โจ้เค้าขับรถมาจอดปิดด้านหน้า แล้วลงมาด่าว่า เฮ้ยมึงขับรถปาดหน้ากรูทำไมวะ”
“โอ้โหหหห....พี่โจ้สดมากๆๆ” สิทธิ์อุทานดังไปปะอะ ชิ
“แล้วพี่เป๊บรู้สึกไงอะ” เปิ้ลถามต่อ
“วินาทีที่พี่หันไปมองตามเสียงด่า พี่คิดในใจว่า เฮ้ย...ผู้ชายหรือวะทำไมน่ารักขนาดนี้”
“กริ๊ดดดด......โห่ๆๆๆ...วิ้ววววววว” เขินบรรลัยแล้วกรู
“ชอบๆ อะพี่ กริ๊ดๆๆ” เอ่อน้องนุช ใจเย็นคร้าบบบบ
“พี่เล่าต่อๆ อะ แล้วไงต่ออะคะ”
“พี่ตอบกลับไปว่า อ๋อ นั่นมึงขับเองหรือ กรูนึกว่าสาวๆ ขับ ช้ายังกะเต่าระวังจะโดนชนยับนะเมิงงงง....”
“โห...พี่เป๊บก็สดอะพี่” สิทธิ์แซว
“แล้วพี่โจ้ละคะ ไม่โกรธหรือที่พี่เป๊บด่ากลับอะ”
“ก็โกรธนะ...แต่ตอนนั้นคิดว่า ตัวใหญ่สู้ไม่ได้แน่เลย”
“ลองสู้ซิครับ เป๊บจับจูบแน่อะ” ดูคิงคองมันตอบ อายอะ
“โห่ๆๆ กริ๊ดดด วิ้วๆๆ”
“แล้วพี่โจ้เห็นพี่เป๊บรู้สึกไงอะ” นุชถาม ผมจะบอกนุชว่า ไปอยู่กรมสอบสวนคดีพิเศษดีมั้ย ช่างถามจริงๆ
“ก็....เอ่อ....” เขินเข้าใจปะ
“ก็...เอ่....อารายอีหอยนี่ รีบเล่า กรูก็อยากรู้” ฉัตรด่าผมอะ
“ฮ่าๆๆๆๆ” รุ่นน้องฮาซะงั้น
“ก็พอเห็นเป๊บ คิดในใจว่า โอ้โห เฮ้ย ทำไมมันหล่อนักวะนั่น ผิวขาวอมสีน้ำผึ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีชมพู ตัวสูงกว่าผม  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน น่าจับมากินสดซะจริง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ โว้วๆๆๆ วิ้วๆๆๆ” เสียงดังมากเลยละครับ หันไปมองเป๊บ เป๊บหน้าแดงๆ เขินๆ นานๆ จะเห็นแบบเขินสักที ฮ่าๆๆๆ
“สนุกอะพี่ หนูละชอบพี่สองคนจริงๆ” น้องนุชทำหน้าตาระรื่นมาก
   รุ่นพี่รุ่นน้องก็คุยเฮฮาไปเรื่อย แต่ก็ไม่ลืมกิจกรรมที่น้องๆ เขียนเบอร์โทรศัพท์ ผมกับเป๊บเมื่อยมือพอสมควรอะ หลังจากเสร็จจากกิจกรรมทั้งหมดแล้ว ทุกๆ คนก็แยกย้ายกันพักผ่อน เพื่อลุยกิจกรรมในวันพรุ่งนี้ครับ ระหว่างเดินกลับห้องพักกับเพื่อนๆ ผมมีความคิดว่า ไหนๆ มาต่างพื้นที่แล้ว น่าจะเข้าไปในตลาดตัวอำเภอ ทำบุญตักบาตรน่าจะเสริมศิริมงคล
“เพื่อนๆ พรุ่งนี้ตื่นเช้าไปใส่บาตรกันมั้ย” ผมถามขึ้นมาครับ
“โหยยยย...กี่โมงอะหอย” ฉัตรทำเสียงบ่นๆ
“ก็ตีห้า”
“ทูลลาพะยะคะ” ทรายตอบ
“ฮ่าๆๆๆ”
“นะๆ ไปใส่บาตรกันเถอะ”
“เช้าเกิ้นนนนน...เอางี้ เมิงเอากุญแจรถกรูไป ถ้าพวกกรูไม่ได้มารอหน้าห้องเมิง เชิญเมิงกับเป๊บไปใส่บาตรเลย โอเคปะ” ฉัตรพูดจบก็เอากุญแจยัดใส่มือผมอะ
“โอเค” ผมรับคำ
   กลับเข้ามาถึงห้องพัก
“เป๊บอาบน้ำได้มั้ย หายจากป่วยยัง” ผมเอามือไปอังหน้าผากเป๊บ
“เป๊บหายดีแล้วครับ อาบน้ำได้สบายมาก”
“อย่าลืมอาบน้ำอุ่นนะเป๊บ เดี๋ยวอาบน้ำเย็นไม่สบายอีก”
“จ้าเมียจ๋า”
“งั้นเป๊บไปอาบก่อนละกันนะ เดี๋ยวโจ้ค่อยอาบ”
“เอ..เป๊บว่า อาบพร้อมกันเลยดีกว่า”
“แอะ...อีกละ....อาบทีละคนซิ...เดี๋ยวเลยเถิดอีกอะ”
“ก็อาบพร้อมกันเป๊บไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย...นะที่รักอาบพร้อมกันนะ ถูหลังให้เป๊บด้วย” อ้อนจริง มีรึที่ผมจะใจอ่อน หึหึหึหึ
“ได้ค้าบบบบบบ”
   ถอดชุดเสื้อผ้า เป๊บก็เดินโทงๆ เข้าห้องน้ำ ผมก็เดินตาม เลิกอายแล้ว แต่ก็อาย เซ็งตัวเองจริงๆ
“นานๆ ทีได้เปลี่ยนบรรยากาศมาอาบน้ำนอกสถานที่นะครับ” เป๊บเอ่ยขึ้นมาขณะที่ผมกำลังถูหลังให้
“พูดซะโรแมนติคเลยอะเป๊บ....อะเดี๋ยวโจ้สระผม ระวังแสบตานะ”
“ครับ”
“พรุ่งนี้ตื่นตีห้าไหวมั้ย ไปใส่บาตรกันนะ”
“ที่รักปลุกเป๊บละกันนะครับ แต่คงตื่นไหวแหละ”
“ได้ครับๆ เดี๋ยวปลุก”
“ที่รัก เดี๋ยวเป๊บถูหลังให้”
   ถูไปถูมา มือเป๊บเริ่มเลื้อยอีกละ ผมเลยตีแขนเป๊บ
“นี่ๆ พอเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว...อีกอย่างสุขภาพไม่ดีอยู่ ยังจะหื่นอีก”
“เป๊บหายป่วยแล้ว แถมแข็งแรงกว่าเดิม...มานี่มามะ”
   นัวเนียใต้สายน้ำอุ่น นอกสถานที่ ตื่นเต้นไปอีกแบบ ฮ่าๆๆๆ เป๊บหมดแรงเลยอะ ส่วนผมยังชิลๆ ฮ่าๆๆๆ
   อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็มานอนซุกตัวในผ้าห่มและอ้อมกอดอันอบอุ่น
“ฝันดีนะเป๊บ”
“เช่นกันครับที่รัก”
   เป๊บคงเพลีย หัวถึงหมอนก็แทบจะหลับทันทีแล้วละครับ เฮ้อ เป๊บอ่อนแอมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดเลยนะ มันต้องมีทางแก้ไข ต้องพาไปหาพระอาจารย์ให้ได้เลย คอยดู คิดไปคิดมาผมก็หลับวูบตามไปอีกคน


โจ้ : เห็นมะ บอกแล้วว่าอย่าหื่น หมดแรงแล้วยังจะซ่าอีก  :z2:

เป๊บ : ใครกันแน่ที่หื่น ขาสั่นพั๊บๆ ยังจะโม้ว่า ชิลๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 27-03-2013 20:53:45

พี่เป็บอย่าเป็นอะไรเลยนะสาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-03-2013 22:52:25

 :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-03-2013 21:24:16

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้  สนุกดีนะชอบโจ้อ่า
ทั้งสองคนคอยช่วยเหลือกันตลอด หวานปนหื่น
 
แอบเดาอายุปัจจุบันของโจ้ น่าจะมากกว่าเราบวกไม่เกิน2ปี
แต่หน้าโจ้คงเด็กมากแน่ๆ

ว่างจากงานก็มาเม้าส์เป๊บ อีกนะ.  รออ่านจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-03-2013 21:51:50

เป็นห่วงคุณเป๊บจัง ดูอาการไม่ดี แถมได้ยินเสียงอะไรแปลก ๆ อีก รีบไปหาพระอาจารย์ด่วน โจ้ดูแลเป๊บดีมากน่ารักจังค่ะ
สองคนหวานกันไม่แคร์สื่อ คือเป๊บต้องการประกาศอยู่แล้วล่ะว่าคนนี้มีเจ้าของแล้ว หวงซะขนาดนั้น
ชอบตอนเล่าที่เจอกันครั้งแรกคนแซวก็แซวกันไปเนอะ โจ้อยากจับเป๊บกินสด 555

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 28-03-2013 21:52:52

เวลาอ่านตอนโจ้เล่าเรื่องเหนือธรรมชาติทีไร ขนลุกทุกที

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน40 รับน้องซัมเมอร์ภาค 1 UP 27 / 03 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-04-2013 22:06:49

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ พอดีโดนตัวขาวใช้ให้มาดูโพสที่แฟนคลับเข้ามาโพสไว้ ก็ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่ชื่นชอบในความสนุกเรื่องราวของผมกับตัวขาว ถ้าสงสัยว่า ทำไมตัวขาวไม่มาโพสเอง ตอนนี้เจ้าตัวกำลังเริงร่า จัดเสื้อผ้า เพราะช่วงวันที่ 5 - 8 เมษายน 56 สุดสัปดาห์นี้ เราสองคนจะไปร่วมงานแต่งของเพื่อนสมัยเรียนปริญญาโท ไหนๆ ก็ไปแล้ว เลยวางแผนเพิ่มเติมแวะไปพักที่เกาะเสม็ด และที่สำคัญคือ การไปเสม็ดครั้งนี้ รวมแก้งค์เพื่อนๆ และแน่นอน ฉัตรก็ร่วมทริปด้วยครับ ตัวขาวเลยร่าเริงอย่างมากถึงมากที่สุด ระหว่างที่ผมกำลังพิมพ์ ก็ตะโกนถามเป็นระยะๆ ว่า กางเกงว่ายน้ำตัวนี้ดีมั้ย เอาเสื้อแบบไหนไป แล้วเมื่อไหร่เป๊บจะมาจัดกระเป๋าละเนี่ยยยยยย(ตะคอกผมด้วยนะ คิดว่ากลัวเรอะไง) ผมทำหน้าขึงขังเลยหันไปตอบว่า........
........
........
........
........
........
........
 เดี๋ยวจะไปจัดนะจ๊ะเมียจ๋า.....แหะๆ ใครจะกล้าตะคอกกลับละครับ เดี๋ยวซวยละแย่ ไม่ได้เกลียมัวนะ แต่เกรงจายยยยยยย ฮ่าๆๆๆ
 เอาเป็นว่าผมไปจัดกระเป๋าก่อนนะครับ กลับมาจากเสม็ด ผมอาจจะมาเขียนเล่าให้อ่านนะครับ(ถ้าตัวขาวไม่ชิงเล่าเสียก่อน) อย่าลืมติดตามอ่านนะครับ งานนี้รับรองว่า ฮาอย่างแน่นอน

โจ้ : นี่เป๊บบบบบบ!!!!! เมื่อไหร่จะมาจัดกระเป๋า....อะไรนะคิดจะตะคอกใส่เหรอไงงงงง  :fire: :angry2:

เป๊บ : เปล่าจ้าาาาาา.....แค่ร่ำลาแฟนคลับเท่านั้นเองงงงงง  :m17:

โจ้ : แล้วปายยยย อย่าคิดจะหือนะ ไม่งั้น  :fcuk:

เป๊บ : คร้าบบบบบ  :m17: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-04-2013 23:55:39

เที่ยวให้สนุกนะ แล้วจะรออ่านจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-04-2013 16:33:27

เที่ยวให้สนุกนะโจ้-เป๊บ แอนด์เดอะแก็งค์
เดินทางปลอดภัยค่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-04-2013 22:17:40

 :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: teukkie ที่ 06-04-2013 21:44:35

น่าร้ากกกอ่ะพี่โจ้พี่เป็ป ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะค่ะ ติดตามอ่านมาถึงตอนนี้ จะบอกว่าพวกพี่โชคดีมากเลยที่เกิดเป็นคู่แท้กัน รักกันตลอดไปนะคร่าาา  อยากเห็นรุปพี่ๆจังเลย ในดิสนี้ใช่ป่าว ไม่แน่ใจอ่ะคะ มองไม่ค่อยชัดด้วย อิอิ  อยากเห็นๆๆๆๆๆ งอแงๆๆๆ. ปล.กลับจากเที่ยวแร้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคร่าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 08-04-2013 01:34:25

งื้อออออ เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ขอถวายตัวเป็น FC พี่เป๊ปพี่โจ้ด้วยคน :mew1:
หลงซะแล้วค่ะ หลงพี่ชายผิวขาวตัวนิ่มตาใสๆ กับ พี่ชายคิงคองสุดหล่อจอมหื่น..*โดนดักยิง*  :katai5: :katai5:
แอร๊ ล้อเล่นนะคะพี่ =.,= พี่ๆน่ารักมากเลย ขอบคุณนะคะ ที่นำเรื่องราวทั้งหมดมาพิมพ์ให้ได้อ่านกัน
อ่านแล้วมีความสุขมากเลยค่ะ รอติดตามอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 11-04-2013 19:20:14

อ้างจาก: jonathan2624 ที่ 04-04-2013 22:06:49  

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ พอดีโดนตัวขาวใช้ให้มาดูโพสที่แฟนคลับเข้ามาโพสไว้ ก็ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่ชื่นชอบในความสนุกเรื่องราวของผมกับตัวขาว ถ้าสงสัยว่า ทำไมตัวขาวไม่มาโพสเอง ตอนนี้เจ้าตัวกำลังเริงร่า จัดเสื้อผ้า เพราะช่วงวันที่ 5 - 8 เมษายน 56 สุดสัปดาห์นี้ เราสองคนจะไปร่วมงานแต่งของเพื่อนสมัยเรียนปริญญาโท ไหนๆ ก็ไปแล้ว เลยวางแผนเพิ่มเติมแวะไปพักที่เกาะเสม็ด และที่สำคัญคือ การไปเสม็ดครั้งนี้ รวมแก้งค์เพื่อนๆ และแน่นอน ฉัตรก็ร่วมทริปด้วยครับ ตัวขาวเลยร่าเริงอย่างมากถึงมากที่สุด ระหว่างที่ผมกำลังพิมพ์ ก็ตะโกนถามเป็นระยะๆ ว่า กางเกงว่ายน้ำตัวนี้ดีมั้ย เอาเสื้อแบบไหนไป แล้วเมื่อไหร่เป๊บจะมาจัดกระเป๋าละเนี่ยยยยยย(ตะคอกผมด้วยนะ คิดว่ากลัวเรอะไง) ผมทำหน้าขึงขังเลยหันไปตอบว่า........
........
........
........
........
........
........
 เดี๋ยวจะไปจัดนะจ๊ะเมียจ๋า.....แหะๆ ใครจะกล้าตะคอกกลับละครับ เดี๋ยวซวยละแย่ ไม่ได้เกลียมัวนะ แต่เกรงจายยยยยยย ฮ่าๆๆๆ
 เอาเป็นว่าผมไปจัดกระเป๋าก่อนนะครับ กลับมาจากเสม็ด ผมอาจจะมาเขียนเล่าให้อ่านนะครับ(ถ้าตัวขาวไม่ชิงเล่าเสียก่อน) อย่าลืมติดตามอ่านนะครับ งานนี้รับรองว่า ฮาอย่างแน่นอน

โจ้ : นี่เป๊บบบบบบ!!!!! เมื่อไหร่จะมาจัดกระเป๋า....อะไรนะคิดจะตะคอกใส่เหรอไงงงงง  :fire: :angry2:

เป๊บ : เปล่าจ้าาาาาา.....แค่ร่ำลาแฟนคลับเท่านั้นเองงงงงง  :m17:

โจ้ : แล้วปายยยย อย่าคิดจะหือนะ ไม่งั้น  :fcuk:

เป๊บ : คร้าบบบบบ  :m17: :mew2:

พี่เป็ปเกียมัว555 เอ๊ะ เกรงใจต่างหาก
ชอบผู้ชายกลัวเมียมากๆเลยค่ะ. มันดูน่ารักมากๆๆ
ประมาณว่ายอมเพราะรัก.
ปล.พี่โจ้มีรูปคู่พี่เป็ปรูปอื่นอีกไหมค่ะ.  อยากเห็นหลายๆรูปเลย น่ารักจัง^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ร่ำลาไปเกาะเสม็ด กลับมาจะเล่าให้อ่านครับ UP 04 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 13-04-2013 03:54:31

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ขอเป็นแฟนคลับพี่เป๊ปพี่โจ้ด้วยคน
ใช้เวลาอ่านสองวันเต็มๆเลย สนุกมากกกก
ชีวิตของพวกพี่ผ่านอุปสรรคใหญ่ๆมาทั้งนั้นเลย
ช่วงตอนแรกๆกัดกันน่ารักดี555 พออ่านมาถึงฉากที่พี่โจ้ต้นสนทัับ
แล้วพี่เป๊ปครวญครางร้องไห้ ทำเอาเราร้องไห้หน้าคอมนานมาก
อ่านแล้วรู้สึกอินตามเลยจริงๆ พอผ่านฉากนั้นมาก็อ่านไปอมยื้มไปตลอดเลย
พี่เป๊ปน่ารักกับพี่โจ้ดี อิอิ ครอบครัวทั้งสองก็อบอุ่นมากๆ
อ้าาอีกอย่างชอบพี่ฉัตรมากๆด้วยขอเป็นแฟนคลับพี่ฉัตรอีกคน >__<

ขอให้พวกพี่สองคนรักกันไปตลอดจนแก่เถ้า ร่วมกันผ่าพ้นอุปสรรคต่างๆไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้
อย่าลืมมาอัฟต่อบ่อยๆนะรออ่านอยู่ค่าา ตอนล่าสุดกำลังลุ้นเลยว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับพี่เป๊บรึเปล่า

 :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-04-2013 00:26:04

ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคร้าบบบบ ที่เข้ามาติดตามอ่านและชื่นชอบ ตั้งแต่ไปเกาะเสม็ดมา ก็ติดสงกรานต์เที่ยวยาวเลยอะครับ ไม่มีเวลาปั่นต้นฉบับ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องเสม็ด กำลังคิดว่าจะให้เป๊บมาเล่า หรือ จะเล่าเองดี ขอคิดดูอีกทีนะค้าบบบบ สำหรับตอนนี้อาจจะมีน่าเบื่อบ้าง ก็อย่าว่ากันนะครับ ตอนต่อไปออกแนวดราม่าแล้ว เล่ายากมากมาย อาจจะทิ้งช่วงสักระยะนะครับ ขอบคุณมากๆ ที่ติดตามคร้าบบบ
 :pig4: :pig4:

ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2

เสียงนาฬิกาปลุกที่ผมตั้งไว้ส่งเสียงเตือนตรงเวลา ผมตื่นแล้วหันไปมองเป๊บที่กำลังหลับสนิท ลังเลว่าจะปลุกดีมั้ย.......ตัดสินใจปลุกดีกว่า
“เป๊บ....เป๊บค้าบบบ....ตื่นไหวมั้ย....” ผมส่งเสียงเรียกพร้อมเขย่าตัวเป๊บเบาๆ
“ครับบบบบ...อีกห้านาทีนะ....เป๊บอยากนอนอีกนิด”
“โอเค เดี๋ยวโจ้ไปล้างหน้า แปรงฟัน ก่อนแล้วจะมาปลุกนะ”
   ผมเข้าห้องน้ำจัดการธุระเสร็จ ก็เดินออกมาปลุกเป๊บ
“เป๊บค้าบบบ ห้านาทีแล้ว ตื่นเลยๆ เดี๋ยวจะไม่ทันใส่บาตรนะ”
“คร้าบบบบ.....”
“คร้าบแล้วก็ลุกซิเป๊บ....ลุกเร็วๆๆๆ” ผมกระโดดขึ้นเตียงไปเขย่าตัว เป๊บก็กระชากผมลงไปกอดซะงั้นอะ”
“แฮ่...มานี่เลยตัวขาว กอดหน่อยนะ”
“เป๊บๆๆๆ ไม่ใช่เวลาจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยง...ตื่นไปใส่บาตร ไม่งั้นงดกิจกรรมสองเดือน” ผมขู่เป๊บ
“โอเคๆๆๆ คร้าบบบบ” เป๊บเด้งตัวออกจากเตียง รีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลยอะ ฮ่าๆๆๆ ขู่แบบนี้ได้ผลดีซะด้วย
   เป๊บจัดการเสร็จสรรพ ผมก็ขับรถพร้อมกับเป๊บออกไปใส่บาตรที่ตลาดสดประจำอำเภอ
“ที่รักขับไหวมั้ย....”
“สบายมากเป๊บ”
“รถฉัตรคันใหญ่ เป๊บกลัวเวลาเลี้ยวจะชนนะครับ”
“เช้าๆ รถไม่เยอะ..ไม่ชนหรอกคับ”
“แล้วนี่ไปถูกหรือ”
“ขับไปตามป้าย เดาๆ เอา...ฮ่าๆๆๆ”
   ขับรถมาถึงบริเวณตลาด หาที่จอดรถยากเหมือนกันครับ เพราะช่วงเช้าๆ ของต่างจังหวัดจะมีรถของพ่อค้าแม่ค้าต่างขนของมาขายกันมากมาย ทั้งผักสด ปลาสด ขนม อาหารคาว หวาน สารพัด เป็นวิถีชีวิตที่สบายดีนะครับ จอดรถเสร็จผมกับเป๊บก็เดินย้อนมาที่ตลาด เจอคุณป้าที่ขายอาหารเป็นชุดใส่บาตร
“ป้าค้าบบบ อาหารชุดใส่บาตรใช่มั้ยคับ”
“ใช่ค่าลูก”
“ชุดละเท่าไหร่คับป้า”
“ชุดละสามสิบบาทจ๊ะ....หนูใส่เสร็จก็เอาถาดมาคืนป้านะ....เอากี่ชุดลูก”
“เอาหกชุดคับป้า...ขอบคุณค้าบบบบ” ป้าเจ้าของร้านจัดให้ผมหกชุด ผมกับเป๊บก็ถือถาดมายืนรอพระบริเวณแถวๆ หน้าร้านครับ
“เป๊บโอเคป่าวอะ หนักมั้ย โจ้ช่วยถือป่าว” ผมหันไปถามเป๊บครับ ดูเหมือนเป๊บเหนื่อยๆ
“ไหวครับๆ”
“ไหวอะไรอะ เหงื่อไหลเต็มหน้าแล้ว ร้อนหรือเป๊บ”
“ก็นิดหน่อยครับที่รัก”
“ร้อนตรงไหนอะ...โจ้ว่าอากาศเย็นออกนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ....เป๊บสบายมากกกกก” เป๊บหันมายิ้มแบบซีดๆ ผมเอะใจ แต่ก็คิดว่า รีบๆ ใส่บาตรให้เสร็จจะได้พาเป๊บกลับไปพัก
   ยืนคอยสักพักก็มีพระเดินมาสองรูป
“นิมนต์ค้าบพระคุณเจ้า”
   ผมกับเป๊บก็เอาอาหารคาวหวานใส่ในบาตร ใส่เสร็จก็นั่งยองๆ เพื่อรับพรจากพระ หลังจากรับพรเสร็จ ก็ยืนรอพระต่อครับ
“เหลือคนละหนึ่งชุด....เป๊บไหวมั้ย....ไม่สบายหรือเปล่า”
“ไหวครับ...เป๊บมึนนิดๆ ไม่เป็นไรครับ อีกแป๊บเดียวเสร็จค่อยกลับไปพัก”
“ไหวนะเป๊บ” ผมใจไม่ดีสักเท่าไหร่ เป๊บสามวันดีสี่วันไข้จริงๆ ครับ
   เพียงแค่ชั่วอึดใจ ผมสังเกตเห็นบรรดาพ่อค้าแม่ค้า วิ่งมากระซิบกระซาบกันใหญ่ ผมก็หันไปมองแบบงงๆ พลางคิดในใจว่า เกิดอะไรขึ้นหว่า
“มีอะไรหรือครับที่รัก”
“ก็งงอะเป๊บ เหมือนกับพ่อค้าแม่ค้าดูวุ่นวายกันใหญ่”
“หรือครับ”
“หนูลูก วันนี้เป็นโอกาสดีนะ หลวงพ่อท่านออกมารับบาตรเองเลยนะ” คุณป้าเจ้าของร้านอาหารคาวหวานเดินถือชุดใส่บาตรมายืนคอยข้างผมกับเป๊บครับ
“หรือครับป้า....ท่านเป็นที่พระชื่อดังหรือครับ”
“ใช่จ๊ะลูก นี่หนูคงเป็นคนต่างพื้นที่ไม่รู้จักใช่มั้ยลูก หลวงพ่อท่านเป็นพระที่มีอภิญญาสูง มีเมตตาสูง แล้วก็มีบารมีมาก เป็นที่นับถือของคนแถวนี้ละลูก....ว่าแต่หนูมาจากกรุงเทพฯ หรือลูก”
“ใช่คับป้า”
“นั่นแหละดีเลย หนูสองคนดวงดีจริงๆ”
   ไม่ทันขาดคำ หลวงพ่อท่านเดินเข้ามาในบริเวณตลาด ตามด้วยลูกศิษย์เดินตามหลังท่านหลายคนเลยครับ พวกบรรดาพ่อค้าแม่ค้า ชาวบ้าน ต่างไปรุมใส่บาตรท่านใหญ่เลย ผมกับเป๊บก็ยืนรอให้หลวงพ่อท่านเดินมาจะได้นิมนต์ใส่บาตรครับ
   ประมาณสักห้านาทีหลวงพ่อท่านก็เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ คุณป้าเองก็เตรียมใส่บาตร ผมกะว่าจะเอ่ย นิมนต์ หลวงพ่อ ไม่ทันจะได้เอ่ย ท่านก็เดินผ่านคุณป้ามาหยุดตรงที่ผมกับเป๊บ ท่านยิ้มให้ด้วยความเมตตา ดูสงบ สุขม เยือกเย็น มิน่าชาวบ้านศรัทธาท่านมากเลยครับ
“อะ..เอ่อ...นิมนต์คับหลวงพ่อ” ด้วยความตกใจ ผมก็เอ่ยตะกุกตะกัก
   ผมกับเป๊บก็รีบเอาอาหารคาวหวานใส่บาตรท่าน ใส่เสร็จท่านปิดบาตร ผมก็นั่งยองๆ หลวงพ่อให้พรสัพพิติโย.......ท่านให้พรเสร็จ ผมกับเป๊บกำลังจะลุกขึ้น
“เจริญพรโยมผู้มีบุญมากทั้งสอง” หลวงพ่อท่านเอ่ยทักขึ้นมา ผมกับเป๊บเงยหน้ามองท่าน เปลี่ยนจากท่านั่งยอง เป็นท่านั่งคุกเข่าแทนละครับ
“คะ...ครับ...หลวงพ่อ” ผมตอบตะกุกตะกัก ส่วนเป๊บทำหน้างงซะงั้น
“นานๆ จะได้เจอผู้มีบุญมากสักครั้งหนึ่ง.....ขอให้โยมทั้งสองตั้งใจฟังพระธรรมเทศนา”
   ผมกับเป๊บพนมมือรับไหว้ คุณป้าเจ้าของร้านก็ทำหน้าอึ้งๆ อีกอย่างหลวงพ่อยังไม่ได้รับบาตรจากป้าเค้าเลยอะคับ
“สรรพสิ่งบนโลกนี้ล้วนเกิดแต่เหตุ และเหตุนั้นคือผลกรรมที่ต่างคนต่างทำมาตั้งแต่อดีตชาติวนเวียนไปไม่รู้จักจบสิ้น การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากยิ่งกว่าสิ่งใดในจักรวาล โยมผู้มีบุญมากทั้งสองได้สั่งสมบุญบารมีมามากมาย ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในภพชาตินี้และได้นับถือศาสนาพุทธถือว่าโชคดียิ่งกว่าสิ่งใด.....การตั้งมั่นอยู่ในความดีเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นทั้งในอดีตและอนาคตตรัสสอนเหล่าเวไนยสัตว์ ความดีนั้นสำคัญกว่าทุกสิ่ง....ความดีนั้นทำให้ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ด้วยความดีนั้นจักทำให้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา แม้แต่บรรดาทวยเทพและพระพรหมก็ยังสรรเสริญในคุณงามความดีนั้น ขอให้โยมทั้งสองมีสติและตั้งมั่นอยู่ในความดีและจำคำที่อาตมาได้กล่าวไว้....เมื่อใดก็ตามพบเจอปัญหาที่สุดในชีวิต....จงทำสิ่งประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ.....เจริญพร”
“สาธุๆ” ผมน้ำตาซึมแล้วครับ ซึ้งจัง ผมเงยหน้าขึ้นมองหลวงพ่อที่ยิ้มด้วยความเมตตา
“โยม....ขยับเข้ามาใกล้อาตมา” หลวงพ่อท่านมองเป๊บ พร้อมบอกให้ขยับเข้าหา เป๊บทำหน้าแบบ งงๆ แต่ก็ทำตามโดยดีครับ
“พนมมือ...หลับตานะโยม” หลวงพ่อบอกเป๊บ เป๊บทำตาม ท่านหลับตาพร้อมทั้งเอามือขวาล้วงไปในย่าม หยิบผ้ายันต์สีเหลืองแตะลงบนศรีษะเป๊บ พร้อมกับบริกรรมคาถาเป็นภาษาบาลี ผมก็ไม่ทราบว่าเป็นคาถาอะไรครับ บรรดาพ่อค้าแม่ค้าต่างยืนดูใหญ่เลยครับ ผมทำตัวไม่ถูกเลย มีหลายอารมณ์มากๆ คือ ตกใจ ตื้นตัน สงสัย งง สารพัดเลยละครับ
“อายุวรรณโน สุขัง พลัง....แคล้วคลาดปลอดภัยตลอดกาลนานเทอญ.....เจริญพร....โยมทั้งสองจำคำที่อาตมาได้บอกไว้ให้ขึ้นใจ ..... เมื่อใดก็ตามพบเจอปัญหาที่สุดในชีวิต....จงทำสิ่งประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ” หลวงพ่อท่านก็เดินละจากผมและเป๊บไปรับบาตรคนอื่นต่อครับ
“หนูทั้งสองคน ป้าตกใจมากลูก โชคดีที่สุดในชีวิตที่หลวงพ่อท่านให้พรแบบนี้”
“ขนาดนั้นเลยหรือคับป้า”
“โอ้ยหนูเอ้ย...หลวงพ่อท่านไม่ได้มารับบาตรทุกวันนะหนู นานๆ จะมาสักครั้งนึง และท่านจะสำรวมมากๆ ยิ้มอย่างเดียว ไม่ค่อยได้เอ่ยทักทายกับใคร คือ ท่านจะเคร่งมากนะลูก....โชคดีจริงๆ”
“คับป้า...เป็นศิริมงคลจริงๆ ครับ ขอบคุณมากนะคับ” ผมกับเป๊บก็ยกมือไหว้ป้า พร้อมกับเดินออกมาจากหน้าร้าน
“เออ...เป๊บ....กลับไปพักด่วนเลย....ไม่สบายนี่” ผมนึกได้ว่าเป๊บไม่สบาย
“อ๋อ...เป๊บไม่เป็นไรแล้วครับ”
“หา...อ้าว...แล้วไม่มึนแล้วหรือเป๊บ” ผมหันไปมองหน้าเป๊บ ดูไม่ซีดแล้ว งงมาก อะไรเนี่ย”
“ไม่มึนแล้วครับที่รัก...เป๊บก็ไม่รู้ว่ามันยังไงครับ ตอนที่หลวงพ่อเอาผ้ายันต์มาวางบนหัวเมื่อกี้ รู้สึกโล่งๆ สบายตัวมากๆ ไม่ตื้อๆ แล้วครับ”
“หา....จริงอะเป๊บ...เหลือเชื่ออะ”
“ครับ...”
   ผมกับเป๊บก็ยกมือไหว้หลวงพ่ออีกครั้ง ซึ่งท่านก็เดินรับบาตรไปไกลแล้วครับ เมื่อเป๊บอาการดีขึ้น เราสองคนเลยซื้อของกินในตลาดไปฝากเพื่อนๆ ด้วย
   ซื้อของเสร็จก็รีบเดินทางกลับมาที่รีสอร์ทพร้อมด้วยของกินเต็มมือ มาถึงรีสอร์ทกลุ่มเพื่อนก็เดินกลับมาจากด้านริมชายหาดพอดีครับ
“อีหอยยยยไปใส่บาตรมาหรือวะ....ทำไมไปนานจังเมิง” ฉัตรทักขึ้นมาครับ
“มัวเดินซื้อของเผื่อพวกเมิงอะ มากินกันเหอะ”
“จริงๆ อาหารเช้ารีสอร์ทก็มี ไม่ต้องซื้อมาก็ได้”
“กลัวไม่พอไงเบิด อย่างน้อยก็เหลือดีกว่าขาดนะ”
“ค่าคุณขา” ฉัตรทำเสียงคุณหนูใส่อะ
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-04-2013 00:27:50

เพื่อป้องกันความน่าเกลียด พวกเราเลยขนของกินมาที่ห้องอาหาร จะได้ไม่เป็นที่ครหาของเพื่อนๆ เดินเข้ามาในห้องอาหารก็มีรุ่นน้องกับเพื่อนๆ บางคนมาทานอาหารเช้าบ้างแล้วครับ ระหว่างที่นั่งกินไปเรื่อยๆ
“มอร์นิ่งๆ เว้ยเพื่อนๆ กินอะไรกันเนี่ย”
“โจ้มันซื้อมาเต็มเลย สนใจกินด้วยกันปะพัท” ฉัตรชวน
“เออได้ๆ เดี๋ยวกรูไปตักข้าวมากินด้วย”
   พัทก็รีบเดินไปตักอาหาร พวกอ๊อด และเพื่อนๆ เดินมาเยอะแล้วครับ มีกลุ่มรุ่นน้องเข้ามาไหว้ทักทาย
“สวัสดีคะพี่ หลับสบายมั้ย” น้องกุ้งทักทายผม
“สบายดีคับ...น้องละ”
“ก็ดีนะพี่ ถ้าไม่มีอีจอยกรนดัง”
“ว้ายยย...ชั้นไม่ได้กรนยะ...พี่โจ้อย่าไปเชื่อมันนะ” จอยเถียงตาตั้ง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ไม่ต้องอายหรอกครับน้องจอย....บางทีพี่โจ้เค้าก็กรนดังนะ” เป๊บแฉผม
“แอะ..อารายอะเป๊บ....ไม่มีทางที่จะกรนอะ เป๊บนะแหละกรนคร๊อกๆ เสียงดัง” ผมเถียงกลับ
“เออกรูก็ว่านะไอ้เป๊บ....อีโจ้ไม่กรนหรอก ถ้าครางละชัวร์” ฉัตรแขวะกลับ กรูไปทำอารายให้เมิงงงงง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....วิ้วๆๆ” ฮาครืนใหญ่ น้องๆ ก็วิ๊ดวิ้วใส่ผมด้วยนะนั่น อายอะ

“น้องๆ ครับ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ขอเชิญน้องๆ ทุกคนรวมตัวกันที่ลานชายหาดหลังรีสอร์ท เพื่อทำกิจกรรมแข่งขัน WalkRally โดยให้ทุกคนแบ่งสีตามป้ายชื่อ สำหรับรุ่นพี่ก็ประจำตามฐานที่ได้แบ่งไว้เลยนะครับ” อ๊อดประกาศให้ทุกคนทราบ
   หลังจากสิ้นเสียงประกาศของอ๊อด น้องๆ ก็วิ่งแบ่งตามสี ส่วนพวกรุ่นพี่ รวมถึงกลุ่มของผมก็แบ่งตามฐานที่ได้กำหนดไว้ครับ ในการทำกิจกรรมครั้งนี้ ฉัตรกับทราย อยู่ฐานที่ 1 โอ๊ตกับเบิด อยู่ฐานที่ 2 ผมอยู่ฐานที่ 3 และเป๊บอยู่ที่สุดท้ายคือฐานที่ 4 ครับ
“น้องๆ ครับ รู้สีของตัวเองนะ แบ่งตามสีแล้วพี่จะขอชี้แจงว่าแต่ละฐานทำกิจกรรมอะไรบ้าง โอเคนะ ฐานที่ 1 คือ การแข่งขันเหยียบลูกโป่ง สีไหนเหยียบแตกก่อนเป็นฝ่ายชนะ.....อย่าคิดว่ากล้วยๆ นะน้องๆ วิธีการเหยียบคือ จับคู่ผูกขาแล้วเหยียบพร้อมกัน เป็นการสร้างความสามัคคี ฐานที่ 2 คือ โยกย้ายส่ายเอว ฟังดูแปลกใช่มั้ยครับ วิธีการเล่นคือ รุ่นพี่จะนำมะเขือยาวที่ผูกเชือกมาผูกเอวน้องๆ แล้วต้องทำการส่ายเอวไปชนกับกระป๋องน้ำอัดลมให้ล้ม สมาชิกสีใดทำครบทุกคนก่อนเป็นฝ่ายชนะ”
   ผมนั่งคิดในใจ มะเขือยาว ทะลึ่งงงงงงอะ
“ที่รักๆ มะเขือยาวจะยาวเท่าของเป๊บมั้ยอะ” เป๊บเดินมากระซิบถามข้างหู”
“บ้าแล้ววววว...ทะลึ่งงงง...ไปประจำฐานตัวเองเลยไป๊” เขินมาก บ้ากามตลอด
“ฮ่าๆๆๆ....ไปนะจ๊ะเมียจ๋า.....ฟอดดดดด” ก่อนเดินเป๊บหอมแก้มผมทีนึง
“นี่ๆ รุ่นพี่สองคนนั้นนะ อย่าให้มันหวานเกิน เดี๋ยวน้ำทะเลไม่เค็มนะโว้ยยยยย” อ๊อดตะโกนผ่านโทรโข่งแซวอะ
“โห่ววววววว...วิ้วๆๆๆๆๆ” โดนโห่เต็มเลย อายอะ
“อะน้องๆ มาต่อฐานที่ 3 คือ แข่งกินวิบาก ในฐานนี้แต่ละสีจะต้องหาตัวแทนมาแข่งขันกินวิบากโดยจะต้องเลือกรุ่นพี่หนึ่งคนเข้ามาร่วมแข่งขันกินด้วย ใครกินหมดก่อน เป็นฝ่ายชนะ และในฐานสุดท้าย จะเป็นฐานปีนโขดหิน จะมีรุ่นพี่คอยช่วยอยู่ในบริเวณนั้น เสร็จจากการปีนฐานสุดท้าย จะเข้าสู่กิจกรรมจับฉลากเป็นพี่รหัส น้องรหัส กันนะครับบบบ....เมื่อเข้าใจทุกคนแล้ว เริ่มได้”
   น้องๆ แต่ละสีเริ่มเข้าสู่ฐานที่ 1 ครับ มีเสียงกริ๊ดกร๊าดมากมาย เท่าที่ผมฟังเสียงจะมีเสียงกริ๊ดของทรายและฉัตรเป็นหลัก ตลกมากๆ ครับ พอมาฐานที่ 2 ก็ฮาไม่แพ้กัน เสียงเบิดกับโอ๊ตตะโกนตลอดเวลาว่ามะเขือใครใหญ่กว่า จนน้องๆ หัวเราะไปตามๆ กัน คราวนี้มาถึงฐานที่ 3 ซึ่งผมประจำการอยู่ โดยฐานนี้จะต้องแข่งกินวิบาก โดยตัวแทนรุ่นน้องจะต้องเลือกรุ่นพี่หนึ่งคนเข้าร่วมแข่งขันด้วย
“ตัวแทนแต่ละสีถ้าพร้อมแล้ว วิ่งออกมาเลือกรุ่นพี่เข้าร่วมแข่งขันเลยครับ” เพื่อนที่ชื่อ โอ เป็นหัวหน้าฐานประกาศให้ทราบเงื่อนไข สิ้นเสียงของโอ ตัวแทนแต่ละสีวิ่งมากันใหญ่
“พี่มาแข่งกับผมเลยนะ” น้องดิวตัวแทนสีฟ้าวิ่งมาดึงผม
“อ้าวไอ้ดิว เมิงมาแย่งพี่ของกรูอีกละ” น้องอาร์ตตัวแทนสีเขียวก็มาดึงผมด้วย
“ฮ่าๆๆๆๆ น้องขา อย่ามารุมพี่โจ้ซิคะ คนอื่นๆก็มี” เพื่อนที่ชื่อ อ้วน แซว
“มาแข่งกับผมเลยพี่” ดิวกึ่งกระชากผมไป อาร์ตเลยยอมปล่อย
“พี่โจ้ จะกินโค๊กหรือ ขนมโก๋”
“โหยดิว พี่กินไม่ไหวอะ...งั้นเอาโค๊กแต่ดิวช่วยกินนะ”
“โอเค...ลุยเลยพี่”
“ปริ๊ดดดดดด” เสียงนกหวีดที่โอเป่า
   ตัวแทนแต่ละสีรีบวิ่งไปยังจุดที่มีของกินวางไว้ ผมรีบเปิดโค๊กกรอกเข้าปาก ส่วนดิวรีบแกะขนมโก๋ยัดเข้าปาก
“แว๊ก....แค๊กๆๆๆ..ผมสำลักน้ำโค๊กกินเร็วเกินนนน”
“ไอ๋อั้ยอี่(ไหวมั้ยพี่)...แค๊กๆๆ” ดิวถามในขณะที่ขนมโก๋เต็มปาก มีพ่นขนมโก๋ออกจากปากด้วย
“ฮ่าๆๆๆๆ...เอ้าดิวซดโค๊ก” ผมหัวเราะดังมาก ตลกที่ดิวพ่นขนมอะ เลยส่งโค๊กให้ ท่ามกลางเสียงเชียร์ เร็วๆๆๆๆๆๆ ผมละคิดในใจ ลองมาแข่งเองมั้ยยยย ชิ
   ดิวหยิบขวดโค๊กจากผมไปซดหมดขวด แล้วผมกับดิวรีบวิ่งไปเป่าแป้ง
“พี่พร้อมนะ...เป่าเต็มแรงงงง”
“โอเค...หนึ่ง..สอง....ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฝุ่นแป้งกระจายเต็มที่ ชีวิตข้าพเจ้าเป็นนางพญามารหน้าขาวไปแล้วววว โอยยยย
“แค๊กๆๆๆๆ....แว๊กกกกก” ผมสำลักแป้ง
“เจอกุญแจแล้วววว” ดิวหยิบกุญแจวิ่งไปที่หัวหน้าฐาน
“ปริ๊ดดดดดด....สีฟ้าเสร็จก่อน เป็นฝ่ายชนะ”
“โว้วววว...วิ้วๆๆๆๆ เฮๆๆๆๆ” สมาชิกทีมสีฟ้าร้องไชโยกันใหญ่
“โว้วววว...ฮ่าๆๆๆๆ....ชนะแล้วววว...ไหวมั้ยพี่” ดิวตะโกนดีใจ หันมาถามผมพร้อมส่งมือมาให้จับ
“สบายมาก...แต่ฮาตอนดิวกินขนมโก๋อะ มีพ่นๆ ด้วย”
“ก็มันเต็มปากอะ...ฮ่าๆๆๆ” ดิวยิ้มหัวเราะเขินๆ โอ้ยยยย ดิวหล่อง่า....แอะ ไม่นะๆ เป๊บหล่อกว่า อิอิ
“ว่าแต่ผมอะ พี่เองก็พ่นน้ำโค๊ก” ดิวแซว
“ก็มันกินไม่ทันอะ...ฮ่าๆๆๆ” ผมทำหน้าตาน่ารักใส่ดิว ดิวยิ้มเขินๆ อิอิ นานๆได้ใช้มารยาสาไถ ฮ่าๆๆๆ
   เสร็จจากฐานที่ 3 ทุกสีก็เดินไปยังฐานที่ 4 เป็นฐานปีนโขดหิน คววามสูงไม่มากเท่าไหร่ ในบริเวณโขดหินก็มีเป๊บและเพื่อนๆ ประจำฐานคอยช่วยรุ่นน้อง ระหว่างที่รุ่นน้องกำลังปีนข้ามโขดหิน พวกเรารุ่นพี่ทั้งหมดก็รีบเดินอ้อมไปประจำฐานจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้องครับ
   มาถึงฐานจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้อง ก็รีบช่วยกันเตรียมฉลาก ผมกับเพื่อนๆ ก็ช่วยกันเตรียมอุปกรณ์ด้วยครับ ระหว่างกำลังเตรียมก็ได้ยินเสียงโวยวาย
“กริ๊ดดดดดดด.....ว้ายยยยยย.......เฮ้ยไอ้เป๊บระวังงงงง” เสียงรุ่นน้องและเพื่อนๆ ตะโกนตกใจกันใหญ่ จนผมและเพื่อนๆ หันมามองตาม
“เฮ้ยยยยย...ไอ้เป๊บตกโขดหินนนนนนน” เพื่อนชื่อพัทตะโกนบอกพวกเราที่ประจำฐานจับฉลากน้องรหัส
“หา....อะไรนะ....” ผมตกใจมากครับ รีบวิ่งสุดชีวิตไปที่โขดหินฐานที่ 4
“อีโจ้ววววว....รอกรูด้วยยยยย....” ฉัตรรีบวิ่งตามมา
   เพื่อนๆ รีบวิ่งตามมา ตอนนั้นผมตกใจมาก เป็นห่วงเป๊บที่สุด รีบวิ่งปีนโขดหินแบบไม่คิดชีวิต ปีนขึ้นไปจุดที่เป๊บเกิดอุบัติเหตุ ก็พบว่ารุ่นน้องผู้ชายลงไปช่วยเป๊บแล้วครับ ด้วยความเป็นห่วงมาก ผมรีบปีนกึ่งกระโดดลงไปหาเป๊บทันที
“อีโจ้วววว....ระวังๆๆ ใจเย็นๆ” ฉัตรจะโกนตามหลังมา
“เป๊บๆๆๆ....เป๊บบบบบ.....เป็นไงบ้างงงงง” ผมแทบกระโดดลงมาแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ ปรี่เข้าไปหาเป๊บ
“ไม่เป็นไรครับโจ้.....แค่แขนกับขาถลอกนิดหน่อย”
“เจ็บตรงไหนบ้างเป๊บ.....” น้ำตาผมไหลแล้วครับ ตกใจสุดๆ
“พี่..ผมว่าพาพี่เป๊บไปทำแผลก่อนเหอะ” รุ่นน้องที่ชื่อ ใหม่ เตือนสติผม
“เป๊บ...ไปทำแผลก่อน”
   ทั้งเพื่อนๆ และรุ่นน้อง วิ่งมาช่วยกันเต็มที่ พวกรุ่นน้องผู้ชายก็พยุงเป๊บกลับมาที่รีสอร์ทเพื่อทำแผล โดยมีอ๊อดแจ้งกับเจ้าหน้าที่รีสอร์ท โชคดีมากที่ทางรีสอร์ทมีอุปกรณ์ทำแผลครบครับ
“น้องๆ ทุกคนครับ แจ้งให้ทุกคนทราบว่า พักกิจกรรมชั่วคราวนะครับ สำหรับกิจกรรมสุดท้ายคือจับฉลากพี่รหัสน้องรหัส เลื่อนไปเป็นหลังอาหารเย็นนะครับ ยังไงช่วงนี้ให้ทุกคนไปพักผ่อนก่อนนะครับ” อ๊อดประกาศให้น้องๆ ทราบ
“ไอ้เป๊บ เมิงโอเคมั้ยวะ” เบิดถาม
“ไกลหัวใจวะเพื่อน”
“ทำปากดีนะเมิง....กรูโคตรตกใจ...เหี้ยเอ้ย” โอ๊ตเปรยขึ้นมา
“นั่นดิไอ้ห่า....อีโจ้วมันรีบวิ่งไปหาไม่คิดชีวิต กรูละวิ่งตามไม่ทัน กลัวมันจะตกโขดหินไปอีกคน” ฉัตรพูดซ้ำ
“แล้วเมิงพลาดได้ไง” ทรายถาม
   ผมกำลังทำแผลให้เป๊บ น้ำตาซึมเลยครับ แบบตกใจ เป็นห่วง สารพัดเลย
“ก็กรูกำลังช่วยดึงน้องๆ ตามปกติ พอดีทรงตัวพลาด เลยตกลงมาวะ”
“กรูว่ามันจะพลาดได้ไงวะ ซ้อมอย่างดีแล้ว อีกอย่างเมิงตัวใหญ่ขนาดนี้ ไม่เสียการทรงตัวง่ายๆ หรอก แต่เอาเหอะ โคตรดวงดีอะ ตรงที่เมิงตกมีหินแหลมๆ ทั้งนั้น เจ็บแค่นี้ถือว่าโชคดีวะ” ฉัตรร่ายยาว
“เออวะ...กรูไม่เป็นไรละ ขอบใจวะ พวกเมิงไปพักเหอะ”
“เออๆ....ทำแผลเสร็จถ้าเป็นไข้บอกกรูนะ กรูมียา” ทรายเสริม
   เพื่อนๆ ก็เดินออกไปพักผ่อน เหลือแค่ผมที่ยังนั่งทำแผลให้เป๊บ
“เอ่อ....ที่รัก....เป๊บขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับ” เป๊บเอ่ยขึ้นมาเพราะเห็นผมเงียบสนิท
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ....ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว” ผมตอบพลางน้ำตาไหล
“ไม่เอานะคนดี อย่าร้องนะ...โอ๋ๆๆๆ เป๊บขอโทษนะ”
“ไม่ได้ร้องไห้เพราะโกรธนะเป๊บ....แต่ร้องไห้เพราะตกใจมากที่สุด...กลัวว่าเป๊บจะเป็นอะไรไป”
“ครับ...เป๊บไม่เป็นอะไรแล้ว....ขวัญเอ๋ยขวัญมา” เป๊บเอามือมาขยี้ศรีษะ
“ปลอดภัยก็ดีแล้วนะเป๊บ...ว่าแต่เป๊บพลาดได้ยังไงอะ....ตอนที่ซ้อมเตรียมการไม่น่าจะพลาดนะ”
“เอ่อ.....ถ้าเป๊บบอกโจ้จะเชื่อมั้ย”
“หือ...ยังไงหรือเป๊บ”
“ก็...ระหว่างที่เป๊บกำลังยื่นมือดึงน้องๆ....เหมือนกับมีใครสักคนนึงมาผลักหลังเป๊บ...จนเสียหลักตกโขดหิน”
“หา.....จริงอะเป๊บ....มีใครอยู่หลังเป๊บหรือเปล่า”
“ถ้ามีคนผลักก็ดีซิจะได้รู้ว่าใครทำเป๊บ....แต่ในจุดที่เป๊บยืนถ้ามีคนย่องมาผลักเป๊บ มันก็จะตกร่องโขดหินอีกฝากนึง....ดังนั้น ไม่น่าจะมีคนผลักแล้วครับ”
“หา...เป๊บหรือลมพัดแรง...เป็นไปได้มั้ย”
“ถ้าเป็นลมพัดเป๊บคงไม่รู้สึกว่ามีใครมาออกแรงผลักที่ด้านหลังหรอกที่รัก....ไม่เชื่อเป๊บหรือครับ”
“เปล่าๆๆ โจ้พยายามหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์นะเป๊บ....คงไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว”
“เป๊บก็อยากคิดให้เป็นวิทยาศาสตร์ ตอนที่เสียหลักตกลงไป เป๊บจำภาพได้ติดตาเลยว่า มีหินแหลมรอด้านล่าง คิดว่างานนี้โดนเสียบแน่.....แต่พอลงกระแทกจริงๆ เหมือนกันมีอะไรนุ่มๆ เหมือนผ้ามาลดแรงกระแทก....เลยได้แค่แผลถลอกครับ”
“โหวววว....จริงอะเป๊บ....” ผมตกใจกับสิ่งที่เป๊บเล่า พลันนึกถึงหลวงพ่อที่เอาผ้ายันต์มาวางบนศรีษะเป๊บในช่วงเช้าเลยครับ
   หลังจากทำแผลเสร็จ ผมก็พยุงเป๊บที่เดินกะเผลกๆ พาไปพักที่ห้องครับ
“เป๊บทานยาแก้ปวดก่อนนะ....แล้วนอนพักนะครับ”
“ครับ....” เป๊บทานยาแล้วก็นอนพัก ไม่นานนักก็หลับไป
   ผมเองก็นั่งกวาดห้อง ผับผ้าที่ใช้แล้วใส่กระเป๋า จัดให้มันเป็นระเบียบเรียบร้อย แล้วก็มานั่งที่ระเบียงหลังห้อง ตากอากาศ มองน้ำทะเลซัดเข้าฝั่ง สักครู่นึง ฉัตรกับทรายก็มาครับ
“มานั่งทำอะไรตรงนี้วะเมิง” ฉัตรทักผม
“อ่อ...ก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยอะเมิง”
“เรื่องเป๊บหรือวะ...อย่าคิดมากเมิง มันไม่เป็นไรมาก”
“ไม่ได้คิดเรื่องบาดเจ็บอะไรหรอก...แต่คิดเรื่องที่มากกว่านั้น”
“หมายถึงเรื่องไสยศาสตร์ปะ” ทรายถาม
“จริงๆ ก็ไม่อยากคิดนะทราย แต่มันคงไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ”
“เออวะเมิง...กรูเคยคิดนะว่าเรื่องพวกลี้ลับมันไร้สาระ...ตั้งแต่ตอนที่เมิงเจออุบัติเหตุแล้วเมิงเล่าเรื่องที่เจอมาให้กรูฟัง....กรูว่าเรื่องเหนือธรรมชาติมีจริงวะ”
“ก็นั่นไงฉัตร กรูเป็นห่วงเป๊บ อย่างเมื่อวานตอนเรามาถึง เป๊บนอนพักในห้อง ตื่นมาก็เล่ากรูว่ามีเสียงผู้หญิงกระซิบข้างหูว่า กูจะเอาเมิงไปอยู่ด้วย พอมาเกิดอุบัติเหตุวันนี้ เป๊บเล่าว่ามีคนมาผลัก”
“หา...จริงดิ” ทรายอุทานด้วยความตกใจ
“เออดิทราย....กรูตกใจนะ มันไม่ธรรมดาแน่”
“จริงหรือวะ กรูว่าเป๊บมันบุญเยอะ ถึงไม่เป็นไรมาก” ฉัตรเสริม
“กรูก็คิดงั้นอะเมิง...ถ้าตอนเช้าไม่ได้หลวงพ่อท่านช่วย คงแย่กว่านี้”
“หลวงพ่ออะไรที่ไหนวะเมิง”
“ตอนเช้ากรูกับเป๊บไปตักบาตรไงเมิง พวกพ่อค้าแม่ค้าในตลาด บอกว่า วันนี้หลวงพ่อมาบิณฑบาต ท่านเป็นพระที่มีอภิญญาสูง เป็นที่เคารพศรัทธาของคนละแวกนี้ พอท่านเห็นกรูกับเป๊บ ก็เดินเข้ามาหาพร้อมรับบาตรและพูดว่า นานๆ สักครั้งที่ได้เจอผู้มีบุญมาก แล้วท่านก็เทศน์และให้พร พร้อมกับเอาผ้ายันต์อะไรสักอย่าง มาแตะที่หัวเป๊บอะ แต่ที่มันสุดยอดก็คือ ระหว่างรอพระใส่บาตรเป๊บเหมือนจะป่วย หลังจากที่หลวงพ่อเอาผ้ายันต์มาสวดให้ เป๊บหายเป็นปลิดทิ้ง เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยอะเมิง” ผมเล่ายาวให้ฉัตรกับทรายฟัง
“โหหหหหห....เหลือเชื่อวะ” ฉัตรกับทรายทำตาโต ครับ
“เออกรูก็ไม่อยากเชื่อนะ....แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้กรูมั่นใจแล้วว่า มันมีอะไรที่ไม่ธรรมดากำลังตามเป๊บอยู่”
“แล้วเมิงจะทำไงต่อวะ” ฉัตรถาม
“กรูจะพาไปหาพระอาจารย์อุดมหลังจากที่เสร็จจากรับน้องนี่แหละ อย่างน้อยมันน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง”
“เออมีอะไรให้ช่วยบอกนะ....สำหรับเมิงกรูสู้ตาย แม้มันจะเป็นผี กรูก็พร้อมลุย”
“ว้ายยยย..ตาเถร...คุณพระ..อิชั้นกลัวค่า” ทรายแหกปากขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆ...อีห่านี่ ระหว่างเพื่อนกับผี เมิงเลือกอะไร” ฉัตรถาม
“โถถถถถ....กรูก็รักเพื่อนนนน...แต่ให้สู้กะผีอะนะ....กรูไม่พร้อมมมมมม”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมกับฉัตรหัวเราะทรายครับ ตลกดีจริงๆ
“ขอบใจเมิงมากนะฉัตร...งานนี้กรูสู้ตาย กรูไม่ยอมให้เป๊บเป็นอะไรไปหรอก....ถึงแม้ว่ากรูต้องตายแทน”
“เฮ้ยเมิงงงปากเสียยยยย....ไม่มีใครตายแทนทั้งนั้นอะ แม่มมันจะเป็นผีห่าซาตานไหน ถ้ากรูสู้ได้กรูลุยกับเมิงแน่ ไม่ต้องห่วง....ยิงแม่มให้กระจุยยย”
“ต้ายตายยยย...คุณขา ผีนะคะ ไม่ใช่นักเลงปากซอย” ทรายแขวะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทรายนี่มันตลกมากครับ ถูกใจจริงๆ
   คุยสัพเพเหระไปเรื่อย ไม่นานเป๊บก็ตื่น เข้ามาร่วมคุยด้วยครับ ประมาณสักห้าโมงเย็น เบิดโทรมาตามให้ไปทานข้าวและเข้าร่วมกิจกรรมในช่วงค่ำ พวกเราเลยเดินมาที่ห้องอาหาร
“เฮ้ยไอ้เป๊บเมิงเป็นไงมั่งวะ” เพื่อนๆ รุมถามกันใหญ่
“เจ็บขานิดหน่อย...ไกลหัวใจวะเมิง....สบายมาก”
“เออดีวะ พวกกรูโคตรตกใจเลยเมิง....แต่กรูว่าไอ้โจ้มันตกใจกว่าใครเพื่อน ตัวเล็กแค่นั้นวิ่งเร็วยังกะพายุ”
“เกินปายยยยยยย” ผมแขวะกลับ
“ไม่เกินละเมิง วิ่งแซงกรูเนี่ย” พัทเสริม
   ไม่นานนักพวกรุ่นน้องก็เข้ามาทานอาหารเย็น
“พี่เป๊บคะ เป็นไงบ้าง.....หนูขอโทษนะคะพี่ที่ทำให้พี่เจ็บ” น้องดาวเข้ามายกมือไหว้ขอโทษ เพราะเป๊บตกโขดหินในขณะที่กำลังดึงมือน้องดาวพอดี
“พี่โอเคแล้วครับ...อย่าขอโทษพี่เลย น้องไม่ผิดนะ พี่พลาดเองครับ”
“ไม่คะพี่...หนูรู้สึกผิดที่ทำให้พี่เจ็บ ขอโทษจริงๆ นะคะ” น้องดาวตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้
“อย่าโทษตัวเองเลยครับ...พี่ทรงตัวพลาดเอง น้องสบายใจได้นะ” เป๊บยิ้มให้ ทำให้น้องดาวคลายอาการตกใจได้บ้าง
   พวกเราก็เริ่มทานข้าวกันครับ ก็เฮฮาไปตามประสา แกล้งกันไปมา จนกระทั่งใกล้ทานข้าวเสร็จ
“น้องๆ ครับ เสร็จจากทานข้าวขอเชิญน้องๆ ทุกคนที่ห้องประชุมของรีสอร์ท เพื่อทำกิจกรรมจับรหัสรุ่นพี่รุ่นน้อง และกิจกรรมสุดท้ายของ บายศรีสู่ขวัญ ก็ถือว่าครบถ้วนของการรับน้องครับ สำหรับในวันพรุ่งนี้ เราจะเดินทางกลับประมาณ 11.00 น. ในช่วงเช้าถ้าใครจะเล่นน้ำทะเลก็ตามสบายนะครับ” อ๊อดประธานรุ่นกล่าวชี้แจง
“กรูอยากได้น้องรหัสหล่อๆ อะ” ฉัตรเปรย
“อยากได้รุ่นน้องหรือผัวยะ” ทรายแขวะ
“อ้าวอีกะทะระเบิด...ดูปากกรูเนี่ยยยย รุ่นน้องงงงงงง”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ก็เห็นมีรีเควสว่าหล่อๆ กรูนึกว่าจะเอารุ่นน้องทำผัว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ฮาทั้งกลุ่ม
“โอ๊ยยยยย...ใครจะมาเอากรูทำเมียยยยย...ถ้าอีโจ้ละไม่แน่ ดูรุ่นน้องผู้ชายแต่ละคนมองตาเป็นมันแผล๊บๆ” เอาอีกละอีฉัตร เดี๋ยวกรูซวยอีก
“จริงหรือที่รัก..ใครมามอง” นั่นอาการหึงของคิงคองเริ่มอีกละ
“เปล่าไม่มี...ฉัตรมันก็พูดไปเรื่อยอะเป๊บ”
“อย่าให้รู้นะว่ามี” เป๊บขู่
“ถ้ามีจะทำอะไรโจ้มันจ๊ะ” ฉัตรถาม อีนี่ผีเจาะปากมาพูดหรือไง
“จับปล้ำ”  เป๊บตอบโดยไม่อาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เพื่อนๆ ฮาครืน บ้ากามได้ทั้งวัน เฮ้อ
   ทานข้าวเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปยังห้องประชุม รุ่นน้องก็มาเต็มห้องแล้วละครับ
“น้องๆ มาพร้อมกันแล้วนะครับ กิจกรรมต่อไปนี้คือการจับฉลากเพื่อเลือกพี่รหัส ดังนั้น น้องๆ แค่ละคน จะต้องเดินมาบนเวทีด้านหน้านี้ และล้วงจับฉลาก ใครได้รุ่นพี่คนไหน ใครเล็งใคร ก็ขอให้โชคดีนะครับ” 
   น้องๆ แต่ละคนก็เดินมาหยิบฉลากท่ามกลางเสียงหัวเราะ เสียงกริ๊ด เสียงโห่ เป็นระยะ จนกระทั่งมาถึงการจับฉลากในช่วงท้ายซึ่งน้องๆ เริ่มจับรายชื่อเพื่อนๆ ในกลุ่มผมได้แล้วครับ
“เอาละครับ เชิญน้องคนต่อไป มาจับฉลาก” เพื่อนที่ชื่อ หนึ่ง เป็นพิธีกร
“น้องชื่ออะไรครับ”
“กุ้งคะ”
“ล้วงหยิบฉลากได้เลย” น้องกุ้งก็ล้วงครับ แล้วส่งฉลากให้กับ หนึ่ง
“พี่รหัสของน้องกุ้ง ได้แก่.....พี่เบิดคร้าบบบบบบ”
“โฮ่ๆๆๆๆๆ โห่ววววว วิ้ววววว” เสียงแซวเป็นระยะๆ
“เชิญพี่เบิดมารับตัวน้องกุ้งไปได้” เบิดก็ขึ้นเวทีไปรับน้องกุ้ง
   ผมละตลกเบิดมันมากครับ เพราะมันบ่นๆว่า อยากได้น้องรหัสสาวสวย แต่น้องกุ้งออกแนวสาวห้าวเสียมากกว่า โอ๊ต ได้น้องรหัสชื่อ นุช ทรายได้น้องรหัสชื่อ ปิ๊ก ฉัตรได้น้องรหัสชื่อ ดิว ถูกใจฉัตรมันครับ เพราะน้องดิวหล่อมาก ฮ่าๆๆๆ
“สวัสดีครับ น้องชื่ออะไรครับ”
“ชื่อโอห์มครับ”
“โอเคหยิบเลยครับ”
“น้องโอห์มหยิบได้....พี่โจ้คร้าบบบบบ…..เชิญพี่โจ้ขึ้นมารับบนเวที” โห่ๆๆๆ วิ้วๆๆๆๆ
“สวัสดีครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะพี่” น้องโอห์มยิ้มกว้าง หล่อเหมือนกันนะ อิอิ....แต่คุ้นจัง...
“คร้าบบบ ยินดีครับน้องโอห์ม” ผมยิ้มตอบ...ในใจคิด คุ้นจัง เหมือนเคยเจอ แต่นึกไม่ออกครับ
“สวัสดีครับน้อง ชื่ออะไรครับ”
“เปิ้ลคะ”
“โอเค หยิบเลยครับ”
“น้องเปิ้ลหยิบได้......พี่เป๊บคร้าบบบบ ....เชิญมารับได้เลยไอ้เป๊บบบบ....วู้วๆๆๆ” โห่ววว วิ้วๆๆๆ
   เป๊บขึ้นไปรับน้องเปิ้ลบนเวที แหมมมม ยิ้มกว้างเชียวนะ ลายออกหรือยังไง ชิ เดี๋ยวกลับถึงห้องจะดึงหูให้เข็ด
“น้องๆ ก็ได้ทราบแล้วว่า ใครเป็นพี่รหัสน้องรหัส ขอให้น้องๆ ทุกคน ใช้กิจกรรมนี้ให้เป็นประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นการปรึกษาเรื่องการเรียน หรือเรื่องอื่นๆ นะครับ กิจกรรมสุดท้ายของคืนนี้คือ การผูกข้อมือบายศรีสู่ขวัญ ขอให้รุ่นพี่ทุกคนนั่งล้อมวงเป็นวงกลม และให้รุ่นน้อง เดินเข้าแถวให้รุ่นพี่ผูกข้อมือนะครับ”
   ผมและเพื่อนๆ ก็นั่งเป็นวงกลม รุ่นน้องก็เดินเข้าแถวผูกข้อมือทีละคนๆ ก็มีอวยพรตามประสาครับ ใช้เวลาพอสมควรกว่าน้องคนแรกเดินมาถึงผม ด้วยความที่ผมยังอายุน้อย รุ่นน้องบางคนแก่กว่าผมเยอะ เลยไม่กล้าอวยพรมากเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ บอกไปว่า มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ ซะมากกว่าครับ
“พี่โจ้ๆ อวยพรน้องด้วยคะ” น้องกุ้งขอร้องผม
“ขอให้น้องกุ้งสวยตลอดกาล เรียนจบเร็วๆนะค้าบบบบ”
“ขอบคุณคะพี่โจ้ ขอกุ้งกอดทีนึงนะ”
“ได้จ้า” ผมก็สวมกอดน้องกุ้งไป

“ไม่ได้เป็นน้องรหัสพี่ เซ็งเลยอะ” ดิวบ่น
“เอาน่าน้อง ฉัตรมันเรียนเก่ง ดิวพึ่งพาได้สบายมาก”
“พี่โจ้รับผมเป็นน้องรหัสอีกคนดิ”
“ใครเค้ามีน้องรหัสสองคนละ ฮ่าๆๆ”
“นั่นดิพี่...อวยพรผมหน่อย”
“ขอให้ดิวหล่อวันหล่อคืน เรียนจบไวๆนะ”
“ขอบคุณคร้าบบบ ขอกอดทีนึงดิ”
“จ้า” ผมสวมกอด
“โห มิน่า พี่เป๊บถึงหลง ตัวนิ่มแล้วหอมแบบนี้” ดิวแซว
“ฮ่าๆๆๆ....ไปๆ ให้พี่คนอื่นผูกบ้าง” ดีนะที่เป๊บไม่เห็น ไม่งั้นซวยอีก
“อวยพรผมด้วยนะพี่โจ้”
“คร้าบน้องโอห์ม ขอให้หล่อวันหล่อคืน มีแฟนน่ารักๆ เรียนเก่งๆ”
“เอาให้น่ารักเหมือนพี่โจ้ได้มั้ย” นั่นมีหยอด เดี๋ยวกรูซวยนะจ๊ะน้องจ๋า
“งั้นขอให้น่ารักกว่าพี่เยอะๆ เล้ย”
“จะมีใครน่ารักกว่าพี่อีกเนี่ย”
“เกินไป....ฮ่าๆๆ โอเคๆ เสร็จแล้ว ไปๆ ให้คนถัดไปผูกบ้าง”
“ขอกอดทีนึงซิพี่”
“จ้า.....”
“ตัวนิ่มและหอมนะพี่” โอห์มแซว
“ฮ่าๆๆ...ไปๆ เสียเวลาคนอื่น”
“ถามจริง จำโอห์มไม่ได้หรือ”
“หือ.....” ผมเริ่มนึก มันแค่คุ้น นึกไม่ออกครับ
“จำไม่ได้จริงๆ”
“เคยเจอกันที่เสม็ดไงครับ นึกออกยัง” ลองย้อนไปอ่านตอนเก่าๆ นะครับ
“หา...โอ้วววว...นึกออกแล้ววววว....เหลือเชื่อ โลกกลมมาก แล้วยังไงถึงมาเรียนที่นี่อะ”
“บังเอิญนะครับ”
“แล้วทำไมเพิ่งมาทักละเนี่ย”
“เดินสวนกันไปมาเป็นสิบรอบแล้ว นึกว่าจะจำได้ แต่ไม่เลย....ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ..นึกไม่ออกนี่น่า”
“ไว้คุยกันนะครับ เดี๋ยวคิวยาว” โอห์มก็ไปให้รุ่นพี่คนอื่นผูกข้อมือต่อ

   ผมมานั่งคิดว่าโลกกลมดีนะครับ สุดท้ายก็ได้มาเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันซะงั้นอะ สนุกดีนะครับ แต่ผมเปลืองตัวมากมาย ถัดจากโอห์มก็ตามด้วย น้องนุช จอย แก้ว หลายคนเลยละครับ จนกระทั่งกิจกรรมเสร็จสิ้น ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน เดินมาถึงห้องผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำ เป๊บก็เข้ามาอาบด้วย จนกระทั่งอาบเสร็จ เป๊บล้มตัวลงนอน
“ที่รัก...เหนื่อยจังเลย...” เป๊บนอนหงายหลับตา คงจะเหนื่อยจริงๆ ครับ
“เป๊บยังปวดแผลมั้ย...กินยามั้ย”
“ปวดนิดๆ ครับ เป๊บทานก่อนอาบน้ำแล้ว”
“งั้นนอนพักผ่อนซะนะ”
“ฝันดีนะครับที่รัก.....”
“เช่นกันนะเป๊บ”
   เป่าผมนิดหน่อย ทาครีมนิดนึง จุกจิกตามประสาผมละครับ หันมาอีกทีเป๊บกรนเบาๆ แล้ว ผมเลยย่องๆ มานอนข้างๆ แบบเบาที่สุด กลัวเป๊บตื่น พร้อมกับจุ๊บแก้มเป๊บทีนึง
“รักนะเป๊บ...ฝันดีครับ”
   หลับฝันดีตลอดคืนครับบบบบ

โจ้ : อ๊ะ!!! ลืมดึงหู มานี่เลย ออกลายเจ้าชู้นัก  :m16: :m31: :angry2:

เป๊บ : โอ๊ยยยย....ที่ร้ากกกก...มันผ่านมานานนนนแล้ววววววว  :z3: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-04-2013 10:38:50

โอ้ว มีบุญมากจริงๆที่ได้เจอหลวงพ่อและได้รับพรจากท่าน อยู่รอดปลอดภัยนะเป๊บ อายุมั่นขวัญยืนทั้งน้องเป๊บและน้องโจ้นะจ๊ะ
มีโอกาสก็สะสมบุญไว้เยอะๆล่ะ พี่(เป็นพี่ก็แล้วกันนะ)จะขอแบ่งส่วนบุญบ้าง อิอิ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน่าใจหายเนอะ ปี่ใหม่ไทยนี้ก็ขออวยพรให้น้องทั้งสอง (เพิ่มเติม ฮ่า ฮ่า) มีความสุข ความเจริญ แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งหลายทั้งปวงเทอญ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-04-2013 14:23:19

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-04-2013 14:48:22

อยากรู้ว่าพี่เป๊บเป็นอะไร  แล้วจะเจออะไรอีกไหม
ว่างก็มาต่อ กำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-04-2013 14:50:32

อยากรู้ว่าพี่เป๊บเป็นอะไร  แล้วจะเจออะไรอีกไหม
ว่างก็มาต่อ กำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 16-04-2013 14:52:44

พี่เป๊บ พี่โจ้ ขอให้มีความสุขในปีใหม่ไทยคร๊า หลังๆมาไม่ค่อยได้เข้าเล้าเท่าไหร่ แบบว่างานท่วม เหนื่อยๆด้วยหล่ะ อิอิ เห็นพี่รักกันแบบนี้ก็คิดว่าโชคดีแล้วที่ได้มาอ่านคู่พี่เนี่ยะ รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น พี่ๆก็ด้วยค่า ไปเที่ยวอย่าลืมมาเล่านะคะ ฝากคิดถึงเพื่อนแก๊งด้วยนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 17-04-2013 07:52:01

มาให้กำลังใจพี่เป๊ปกับพี่โจ้ครับ  มาอีกไวๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-04-2013 16:45:33

โชคดีที่ได้เจอหลวงพ่อในเช้านั้น สองคนคงมีบุญมากจริง ๆ เป๊บถึงแคล้วคลาดจากอันตราย
ยันต์ของหลวงพ่อคงช่วยไว้ส่วนหนึ่งด้วย หมดเคราะห์หมดโศกหรือยังเนี่ยเป๊บ เป็นห่วง ๆ นะคะ
โจ้ได้น้องรหัสหล่อเชียวนะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-04-2013 11:17:21

ตลกโจ้ดึงหูเป็ปอ่ะ555
โจ้น่ารักตลอด. ผู้ชายติดกันเกรียว
ชอบฉัตรมากๆตลกมากกกกก
อยากมีเพื่อนแบบนี้จัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-04-2013 13:49:18

คิดถึงคู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 22-04-2013 17:50:54

โชคดีมากจริงๆที่เช้านั้นไปใส่บาตรพระจนได้เจอพระท่านนั้น
แคล้วคลาดจากภัยร้ายๆได้ ส่วนตัวเราเชื่อเรื่องบุญเรื่องกรรมนะ
ว่าแต่พรมลิขิตจริงๆเรื่องน้องรหัสพี่โจ้ บังเอิญสุดๆ

มาต่อตอนหน้าไวๆนะคะ รออ่านอยู่ค่า  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-04-2013 18:33:16

เข้ามารอค่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 23-04-2013 12:35:44

รอต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-04-2013 07:16:22

รออ่านทันไม่ไหว ขอแว่บมาเม้นก่อนนะ
อ่านถึงตอนที่โจ้เจ็บหนัก เห็นแล้วสงสารอ่ะ
แล้วก็เข้าใจแป๊บเลยล่ะ ว่าทุกข์ใจขนาดไหน
ยิ่งมาดูคอมเม้นท้าย ๆ แล้วยิ่งดีใจที่ทั้งคู่ยังรักกันดีอยู่
ไปอ่านต่อก่อนนะ จะได้ทันถ่ายทอดสดซะที น่ารัก ๆ ชอบ ๆ คู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 41 รับน้องซัมเมอร์ภาค 2 UP 16 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-04-2013 15:52:02

อ่านทันแล้ว ๆ ดีใจจังเลย
โชคดีมากเลยนะนี่ กดเข้ามาเจอเรื่องนี้โดยบังเอิญ
ไม่อย่างนั้นคงจะพลาดเรื่องราวชีวิตความรักดีๆ แบบนี้
เรื่องราวก็ดี คนเล่าก็ถ่ายทอดได้เก่งมาก
ทั้งช่วงที่โจ้เล่าและช่วงที่แป๊บเล่า
เล่าเก่งทั้งคู่เลยค่ะ สรุป ชอบทุกอย่างเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-04-2013 13:51:44

สวัสดีครับผมเป๊บครับ....นานๆ ครั้งจะได้มีโอกาสมาเขียนให้ทุกคนอ่านกันและก็ขอขอบคุณทุกคนมากๆ ที่เข้ามาแสดงความเห็นชื่นชอบครับ  สำหรับตอนนี้เป็นตอนพิเศษในช่วงวันหยุด 21 - 22 เมษายน 56 ที่ผ่านมา ผมกับตัวขาวได้ไปพักผ่อนที่เขาหลัก จ.พังงา ครับเลย รู้สึกมีความสุขและก็สนุกดี พอดีมีช่วงว่างจากการทำงาน เลยเขียนมาให้อ่านเล่นๆ กันครับ ออกตัวก่อนเลยว่าเขียนไม่เก่งเท่าตัวขาว แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายครับ ฮ่าๆๆ ตอนพิเศษนี้มีแอบหื่นๆ บ้างก็อย่าว่ากันนะครับ  :pig4:

ตอนพิเศษ ซัมเมอร์ที่เขาหลัก

   ในช่วงวันที่ 20 – 21 เมษายน 56 ที่ผ่านมาผมกับโจ้ได้มีโอกาสไปพักผ่อนที่จังหวัดพังงาครับ จริงๆ คงเป็นความบังเอิญที่โชคดีเพราะลูกค้าที่เป็นคู่สัญญากับบริษัทของผม เค้าอยากตอบแทนที่ช่วยธุรกิจด้วยกันมา เลยให้คูปองที่พัก Kantary beach hotel and villas มาหนึ่งห้องมาตั้งแต่ก่อนวันสงกรานต์แล้ว มูลค่า 5,500 บาทครับ ลูกค้าผมเค้าบอกว่า เป็นรีสอร์ทหรูมาก แต่ตัวลูกค้าเองไม่มีเวลาไปพักเลยมอบให้ผมเป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ เพื่อไม่ให้เสียมารยาทเลยรับไว้ครับ ผมนั่งนึกย้อนไปตั้งแต่ต้นปี ไม่ค่อยได้พาตัวขาวไปสวีทกันสองคน คิดว่าการใช้คูปองชุดนี้น่าจะเป็นประโยชน์ เลยกดโทรศัพท์หาตัวขาว
“ค้าบคิงคอง”
“ที่รักว่างคุยมั้ย”
“คุยได้ค้าบ...เป๊บมีอะไรหรือ”
“พอดีเป๊บได้คูปองรีสอร์ทหรูมาจากลูกค้านะครับ....สนใจจะไปพักมั้ย”
“ได้มาฟรีหรือเป๊บ...ที่ไหนอะ”
“ฟรีครับ....เขาหลัก จังหวัดพังงา...สนใจไปป่าว”
“สนๆๆๆๆๆ.....ว่าแต่ไปวันไหนอะ”
“ที่รักว่างวันไหนครับ”
“ตามสมุดคิว ณ ตอนนี้ วันที่ 21 22 ว่างอะเป๊บ”
“งั้นไปเที่ยวกัน”
“ได้คับๆ น่าสนุกอะ...แต่เป๊บจัดการทั้งหมดเลยนะ...โจ้ไม่มีเวลาเลยอะ นี่กะเคลียร์งานให้เสร็จก่อนสงกรานต์อะ จะได้หยุดยาวรวดดดดด”
“ได้ครับ งั้นเราไปกันวันที่ 21 22 นะ เดี๋ยวเป๊บจัดการเอง”
“ได้ค้าบบบบ”
   ผมนั่งคิดว่ากลับจากเสม็ดมาไม่กี่วันก็จะปิดสงกรานต์ยาว น่าจะจัดการให้เสร็จทั้งหมด เลยกดโทรศัพท์เรียกเลขาหน้าห้องมาครับ
“มีอะไรให้รับใช้คะคุณเป๊บ”
“คุณดาผมวางแผนจะไปเที่ยวเขาหลักพังงา คิดว่าจะเดินทางไปลงที่ไหนดี”
“ถ้าใกล้สุดน่าจะลงภูเก็ตนะคะ แล้วขับรถต่อไปอีกสักร้อยกว่ากิโลคะ”
“งั้นรบกวนจองตั๋วให้ผมและคุณโจ้รวมเป็นสองที่นะครับ เดินทาง 21 เช้า กลับถึง กทม 22 ประมาณสักสองสามทุ่ม”
“คะได้คะๆ...แล้วเดินทางไทยสมายหรือยังไงคะ”
“ถ้าไทยสมายมีบินเช้าก็ได้นะครับ....แล้วยังไงฝากโทรประสานคุณวิทยาที่ภูเก็ต บอกไปว่าเอารถบริษัทมาให้ผมที่สนามบินด้วยนะครับ”
“ได้คะๆ....รถเก๋งหรือแวนคะ”
“ไปสองคนเองรถเก๋งละกัน....วันที่ผมบินกลับให้คนมารับรถคืนด้วยนะครับ”
“ที่พักละคะคุณเป๊บ”
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับ...ขอบคุณมากคุณดา”
“ได้คะ...เดี๋ยวจัดการให้ทันทีคะ...”
   หลังจากที่สั่งเลขาเสร็จ ผมก็กดโทรศัพท์ไปที่รีสอร์ท เพื่อใช้คูปองครับ
“สวัสดีคะ kantary hotel ยินดีให้บริการคะ”
“สวัสดีครับ....พอดีผมได้คูปองที่พักมาว่าจะจองห้องพักครับ”
“ได้คะ..รบกวนแจ้งหมายเลขคูปองด้วยคะ”
“KK3358AX ครับ”
“สักครู่นะคะ”
“ครับ”
   ผมถือสายรอประมาณ 1 นาที
“ขอโทษที่ผมให้ถือสายรอนานนะคะ....หมายเลขคูปองสามารถใช้การได้ตามปกตินะคะ ซึ่งจะต้องเข้าพักที่อาคาร suites A แต่ทางรีสอร์ทต้องขออภัยจริงๆ คะ อาคาร A เต็มแล้ว....สนใจที่จะเป็นอาคารสร้างใหม่ล่าสุด suites C มั้ยคะ”
“หรือครับ แล้วสองอาคารแตกต่างกันยังไงครับ”
“อาคาร A จะอยู่บริเวณกลางรีสอร์ทคะ เดินไปห้องอาหารหรือทำกิจกรรมจะใกล้มากกว่า แต่อาคาร C จะอยู่ด้านหน้ารีสอร์ท ห้องพักใหม่ทั้งหมดคะ แต่อาจจะไม่สะดวกเรื่องเดินทางไปห้องอาหารบ้าง....เอาแบบนี้มั้ยคะ ทางรีสอร์ทเราจะจัดรถกอล์ฟไฟฟ้าให้เป็นการพิเศษ ไว้คอยรับส่งเฉพาะเลยนะคะ”
   ฟังดูดีมากครับ มีรถให้บริการซะด้วย
“ได้ครับ...เอาตามที่ว่าเลยครับ ยังไงรบกวนเอาห้องพักที่ดีที่สุดให้ด้วยนะครับ”
“ได้คะๆ....ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าเดินทางอย่างไรคะ...”
“ผมบินไปถึงภูเก็ตประมาณช่วงเช้าครับ”
“ให้ทางรีสอร์ทนำรถตู้ไปรับที่สนามบินมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวผมให้รถบริษัทไปรับ”
“ได้คะ...ดำเนินการใช้คูปองจองห้องพักให้แล้วนะคะ...ขอบพระคุณมากคะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
   พนักงานบริการดีมากครับ ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารอจนกระทั่งคืนก่อนวันเดินทาง
“เป๊บ....จัดเสื้อผ้ากระเป๋ารวมหรือแยกอะ”
“รวมก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระ”
“ได้คับบบ...แล้วเสื้อผ้าเลือกเองหรือให้โจ้เลือกอะ”
“ที่รักเลือกให้ด้วยนะ”
“มีเล่นน้ำมั้ย”
“รีสอร์ทมีสระน้ำด้วยนะ เป๊บว่าเตรียมชุดว่ายน้ำไปก็ดีนะครับ”
“ได้คับบบบ”
   ผมก็นั่งดูทีวีไปเรื่อย ส่วนตัวขาวก็ไปจัดกระเป๋าเสื้อผ้า
“เป๊บ พรุ่งนี้เดินทางกี่โมงอะ” เสียงตัวขาวตะโกนถามมาจากในห้องนอน
“เครื่องออก 7.45 ครับ...ถึงภูเก็ต 09.00 โมงครับ”
“อ๋อ ไม่เช้ามากเท่าไหร่อะ ดีจังไม่ต้องรีบตื่น...เป๊บไปอาบน้ำได้แล้ว รีบนอนอะ พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
“ครับๆ” เมียสั่งต้องรีบไปอาบน้ำครับ เดี๋ยวโดนดึงหูอีก อย่าเข้าใจผิดว่าผมเกลียมัวนะ แค่เกรงจายยยยยย
   ผมอาบน้ำเสร็จ ก็มานอนรอบนเตียงดูทีวีไปเรื่อย จนกระทั่งตัวขาวแต่งตัวเสร็จ ก็มานอนข้างๆ
“มาให้หอมซิ ตัวหอมป่าว”
“หอมตลอดกาลแหละ” ตัวขาวโม้
“ไหนๆๆ มาดมซิๆ” ผมเอาจมูกไปดม ตัวขาวดิ้นด้วยความจั๊กกะจี้
“ว๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ...ไม่เอาอะเป๊บ....จั๊กกะจี้อะ”
“รีบนอนเลยที่รัก พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
“ก็จะนอนนี่แหละ แต่เป๊บชอบแกล้งอะ”
“ฮ่าๆๆๆ....นอนๆๆ”
“แล้วพรุ่งนี้ไปสนามบินยังไงอะ”
“เป๊บให้คนขับรถที่บริษัทมารับไปสนามบินครับ”
“จริงๆ ไปแท็กซี่ได้นี่เป๊บ”
“เป๊บไม่ได้สั่งนะ แต่เลขาจัดการ เป๊บเลยไม่ได้ปฏิเสธ”
“วันเสาร์ไง สงสารพนักงาน” นี่แหละเมียผม สงสารไปทั่ว เอ ว่าไป ผมก็จ้างคนขับรถแพงเอาการอยู่นะ
“จ้า นอนเถอะที่รัก”
“ฝันดีๆ เป๊บ”
   ผมนอนกอดตัวขาวตามปกติ เวลาผ่านไปเร็วมาก ได้ยินเสียงปลุกจากโทรศัพท์ ผมรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เห็นตัวขาวนอนน่ารักในผ้าห่ม เห็นแล้วอยากฟัดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ แต่ต้องเลิกคิด ไม่งั้นตกเครื่องแย่เลยครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ปลุกตัวขาว
“ที่รัก...ตีห้าครึ่งแล้วนะ...เดี๋ยวตกเครื่องครับ” ผมเขย่าๆ
“อื้อออ...ขออีกห้านาทีนะ”
“ไม่ได้นะที่รัก ตกเครื่องนะ....ไม่ตื่นเป๊บปล้ำนะ”
   ได้ผลครับ เด้งตัวทันที วิ่งเข้าไปอาบน้ำ ฮ่าๆๆๆ เมียแบบไหนเนี่ยกลัวสามีตัวเองปล้ำ อิอิ
ตัวขาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินลงมาด้านล่าง เพราะคนขับรถโทรมาแจ้งว่าถึงล๊อบบี้คอนโดแล้วครับ ผมกับตัวขาวก็ลงมาที่ล๊อบบี้ เดินทางไปสนามบินครับ
“นายไปจังหวัดไหนครับ” คนขับรถถาม
“ไปเที่ยวพังงานะเวช” ผมตอบคนขับรถไป
“แล้วถึงที่โน่นนายเดินทางยังไงครับ”
“ให้ดาโทรแจ้งวิทยาไปแล้วให้จัดหารถไว้นะ”
“นายขับเองเลยหรือ จริงๆ ให้ผมขับรถไปรอที่สนามบินภูเก็ตก็ได้นะครับ นายจะได้ไม่ต้องขับ”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้น วันหยุดด้วยลำบากเปล่าๆ อีกอย่างเวชขับไปขับกลับ เหนื่อยมากเกินไป”
“ครับๆ นายกลับวันอาทิตย์ถึงกี่โมงครับ”
“เครื่องออกจากภูเก็ต 1 ทุ่ม ถึงกรุงเทพสองทุ่มนิดๆ เวชมาถึงสนามบินประมาณสองทุ่มก็ได้”
“ได้ครับนาย”

   ไม่นานนักก็เดินทางมาถึงสนามบิน ผมกับตัวขาวรีบเดินไปที่เค้าเตอร์เช็คอิน หลังจากได้บอร์ดดิ้งพาส เหลือเวลาขึ้นเครื่องประมาณเกือบๆ ชั่วโมง เลยแวะทานเบอร์เกอร์คิงเล็กน้อย ก่อนเดินไปที่ประตูขึ้นเครื่องครับ
   ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1.15 ชั่วโมง  ผมกับตัวขาวก็มาถึงท่าอากาศยานนานานชาติภูเก็ต รับกระเป๋าที่สายพาน ก็เดินออกมาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า เจอคุณวิทยารอพอดีครับ
“นายสวัสดีครับ” คุณวิทยายกมือไหว้ผมกับตัวขาว
“สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันซะนาน วิทยายังดูหนุ่มเหมือนเดิมนะ” ผมแซวครับ
“ขอบคุณครับนาย....นายไม่ค่อยลงมาตรวจงานเลย ผมก็ยังคิดถึงอยู่”
“มีวิทยาดูแลให้แล้ว ไม่ต้องลงมาตรวจก็รู้ว่าเรียบร้อย” วิทยาทำงานเก่งมากนะครับ ผมเลยให้รับผิดชอบงานสาขาภูเก็ต สิ่งหนึ่งที่สุดยอดกว่าความเก่งคือ วิทยาซื่อสัตย์มาก ถึงขั้นที่ว่า เงินเกินมา 50 สตางค์ ยังเอามาคืนบริษัท ผมเลยค่อนข้างไว้ใจมากครับ
“นายชมผมเกินไปครับ...ถ้าลงมาบ้าง ลูกน้องจะดีใจนะครับนาย”
“เอาไว้ถ้ามีเวลาจะลงมาบ้างละกันนะ”
“ครับ แล้วนี่นายจะขับเองหรือครับ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องมาขับให้ดีกว่ามั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรๆ วันหยุดทั้งทีพักผ่อนกันดีกว่า เดี๋ยวขับเองได้ สบายมาก แต่ช่วงเย็นวันอาทิตย์วิทยามารับรถคืนด้วยนะ น่าจะกลับมาถึงสนามบินประมาณ 6 โมงเย็น”
“ได้ครับนาย...เที่ยวให้สนุกนะครับ มีอะไรโทรหาผมได้ จะส่งคนไปดูแลให้นะครับ”
“ขอบใจมากๆ”
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณโจ้” วิทยายกมือไหว้ผมกับตัวขาว
   ผมกับตัวขาวขับรถออกจากสนามบินภูเก็ต มุ่งหน้าไปยังเขาหลัก จ.พังงา ระหว่างการเดินทางข้ามสะพานสารสิน
“เป๊บ...เค้าว่ากันว่าสะพานนี้มีคู่รักกระโดดน้ำตายจริงปะอะ”
“ตามประวัติศาสตร์น่าจะจริงนะที่รัก”
“ไม่คิดสั้นเลยน่อ....บาปอะเป๊บ”
“ที่รักบางทีคนเราก็ไม่มีทางออกนะครับ...ณ เวลาช่วงนั้นอาจจะมืดมนจนคิดผิดก็ได้นะ”
“นั่นซิเป๊บ..น่าสงสารอะ”
“ครับ”
“ว่าแต่เป๊บรู้เส้นทางไปเขาหลักหรือ”
“ไม่รู้ครับ”
“หา....แล้วจะไปถึงมั้ยเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆ...ที่รักเปิดจีพีเอสซิ เผื่อช่วยนำทาง”
“ตลอดอะ....ตาลุงเบ๊อะ” ตัวขาวด่าผมซะแก่เลยอะ ลุงที่ไหนหน้าเหมือนเคนธีรเดช ฮ่าๆๆๆ
   ตัวขาวก็ลองกดๆ จีพีเอส ที่อยู่หน้าคอนโซลรถ
“ชื่อรีสอร์ทอะไรอะเป๊บ”
“Kantary beach hotel and villas ครับ”
“ได้ค้าบบ....โอเค เจอแล้วๆ”
   จีพีเอสจับสัญญานได้ จากจุดที่เรากำลังเดินทาง ห่างจากรีสอร์ทประมาณ 148 กม. ตามหน้าจอจีพีเอสใช้เวลาเดินทาง 1.20 ชั่วโมง เพราะผมกำลังเหยียบ 140 ครับ เลยดูเร็ว
   เดินทางเข้าเขตถนนเส้นไปเขาหลัก ถนนเหลือแค่สองช่องทางครับ ถ้าจังหวะขับรถขึ้นเนินเขาพอดีเจอรถขับช้า ตอนแซงก็ลุ้นแทบแย่เหมือนกัน
“หิวยังครับที่รัก”
“นิดๆ อะเป๊บ”
“ใกล้ถึงรีสอร์ทแล้ว ทนไหวมั้ย หรือจะหาอะไรกินก่อน”
“สบายมากค้าบ เดี๋ยวถึงรีสอร์ทค่อยหาอะไรกิน”
   ขับไปเรื่อยก็มีช่วงขึ้นเขา ใครที่ไม่ชินเส้นทางระวังให้ดีนะครับ เพราะอาจจะตกเขาได้ ผมใช้ความเร็วไม่มากจนกระทั่งเดินทางถึง อ.ตะกั่วป่า จีพีเอสบอกให้เลี้ยวขวาเพื่อมุ่งสู่เขาหลัก
“อ.ตะกั่วป่าแล้วอะเป๊บ ดูสงบดีนะ”
“ครับ...ที่นี่มีขนมอร่อยด้วยนะ เค้าเรียกว่าเต้าส้อ”
“เคยได้ยินนะ มันเป็นแบบไหนอะ”
“เหมือนกับขนมเปี๊ยะเล็กๆ ขนาดพอดีคำครับ รสชาติดีนะ เดี๋ยวจะลองถามรีสอร์ทดูว่า จะไปซื้อของฝากได้ที่ไหน”
“ดีๆ ซื้อไปฝากลูกน้องที่บริษัทด้วย”
   ขับรถอีกประมาณครึ่งชั่วโมง จีพีเอสให้เลี้ยวขวาเข้าปากซอยรีสอร์ท หน้าปากซอยมีเซเว่นอีเลฟเว่น ซื้อของได้สะดวกดีนะครับ ขับรถเข้าซอยมาเรื่อยๆ รีสอร์ทก็อยู่ขวามื้อ เลี้ยวเข้าไปก็พบกับความหรูหราสมชื่อจริงๆ ครับ จอดรถเสร็จก็เดินถือกระเป๋าไปที่ล๊อบบี้
“สวัสดีคะ” พนักงานยกมือไหว้
“สวัสดีครับ จองไว้ในนาม คุณเป๊บ จาก กรุงเทพฯ ครับ” พนักงานกดหน้าจอคอม
“พบข้อมูลแล้วคะ...หมายเลขห้องพัก 6510 นะคะ” พนักงานส่งคีการ์ดให้ผม
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมรับคีการ์ดมา”
“สำหรับสัมภาระ จะให้เด็กกระเป๋าดูแลให้นะคะ เดี๋ยวจะให้พนักงานขับรถกอล์ฟชมรีสอร์ทว่ามีกิจกรรมอะไรที่ไหนอย่างไรบ้างนะคะ”
   ผมกับตัวขาวนั่งรถชมรีสอร์ท พนักงานก็แนะนำไปเรื่อย
“ซ้ายมือจะเป็นสระน้ำ เปิดให้บริการ หกโมงเช้าถึงหกโมงเย็นนะครับ ส่วนขวามือจะเป็นอาคาร A B”
“แล้วห้องพักที่เป็นหลังๆ เต็มหรือครับ” ผมถาม
“เต็มครับ ช่วงนี้ไฮซีซัน ฝรั่งเยอะมากครับ”
“ราคาต่างจากตึก C มากมั้ย” ตัวขาวถาม
“แพงกว่าประมาณหนึ่งพันบาทครับ”
“ว้าเสียดายอะเป๊บ แบบเป็นหลังๆ น่าจะสบายมากกว่าอะ” ตัวขาวบ่น
“ไม่หรอกครับคุณ เพราะตึก C ทางรีสอร์ทเราเพิ่งสร้างเสร็จได้สามเดือนเองครับ ห้องพักจะใหม่มากๆ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกเทียบเท่ากับห้องที่เป็นหลังเดี่ยวนะครับ”
“อ๋อ..ครับ” ตัวขาวพยักหน้าตาม
“สำหรับจุดนี้คือห้องอาหารนะครับ มีกิจกรรมให้เช่าเรือแคนนู มีสระน้ำ ใช้บริการได้ทั้งหมดนะครับ”
“โอเคครับ” ผมตอบรับคำไป
“ผมพากลับไปพักผ่อนนะครับ ยังไงถ้ามีอะไรให้บริการ เรียกได้ตลอดเวลา รถกอล์ฟจะสแตนบายหน้าตึก C นะครับ”
“ขอบคุณครับ”
   พนักงานพาผมกับตัวขาวมาส่งที่หน้าตึก C ซึ่งอยู่ด้านหน้าสุดของรีสอร็ท เป็นตึกใหม่สวยงามเลยครับ เราสองคนกดลิฟต์ชั้น 5 ออกจากลิฟต์เดินเลี้ยวขวาไปห้อง 6510 เอาคีการ์ดเสียบที่ประตู แล้วเปิดเข้าไป
   ผมกับตัวขาวแอบอึ้งเล็กน้อยตรงที่ ห้องสวยงามมากๆ ครับ คือคิดไม่ถึงว่าราคาห้องเพียงแค่ 5,500 บาท จะมีเฟอร์นิเจอร์ได้ดีขนาดนี้ ห้องแบ่งเป็นสี่ส่วน ประกอบไปด้วย ส่วนแรกคือห้องรับแขก จะมีโซฟานุ่มๆ รูปตัวแอล พร้อมด้วยเครื่องเล่นดีวีดี จอทีวีแอลอีดี ระบบเคเบิ้ลยูบีซี ติดกับทีวีก็มีตู้เย็นขนาดกลาง อ่างล้างจ้าน พร้อมซิ้งค์ที่มีจาน แก้วน้ำ ช้อนส้อม ไมโครเวฟพร้อมเลยครับ ส่วนที่สองจะเป็นระเบียงด้านหลังห้อง มีเตียงเล็กๆ ให้นอนพักผ่อน พร้อมกับโต๊ะทานอาหาร ราวตากผ้า ส่วนที่สามคือ ห้องนอน มีเตียงขนาดคิงส์ไซด์ พร้อมเครื่องปรับอากาศแยกต่างหากจากห้องรับแขก จอทีวีแอลอีดี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ส่วนที่สี่คือห้องน้ำ มีอ่างอาบน้ำ ตู้กระจก และอุปกรณ์เกี่ยวกับการอาบน้ำครบหมดครับ
“โหหหห...เป๊บบบบบ ห้องสุดยอดอะ”
“ใช่ครับๆ เป๊บยังตกใจเลย แถมเราได้ห้องริมมีกระจกรอบห้องเลยนะ”
“ใช่อะเป๊บ วิวสวยด้วยอะ โจ้ชอบอะ”
“ใช่ครับๆ บรรยากาศแบบ.....น่าหื่นมากอะ”
“แอะ...บ้ากามอีกละ บรรยากาศสวยงามจะมาหื่นอะไรอะ”
“ก็มันจริงนี่น่าที่รัก...บรรยากาศน่านอนกอดกันอะ...คืนนี้สิบรอบแน่เลย”
“อะไรสิบรอบ..ไม่มีซักรอบตะหาก...มาพักผ่อนไม่ทะลึ่งเข้าใจปะ”
“อ้าวววว....ซักรอบซินะ..นะๆ” ผมอ้อน
“ทะลึ่งงง อายคนอ่านมั่งอะ”
“ไม่อายยยยย ฮ่าๆๆๆ” แต่ขอบอกนะครับ บรรยากาศชวนหื่นมากๆ ผมเป็นอะไรไปเนี่ย
   ผมเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ส่วนตัวขาวเอาเสื้อผ้าไปจัดแขวนในตู้เสื้อผ้า และจัดพวกอุปกรณ์อาบน้ำส่วนตัวเค้าละครับ ผมเองก็นั่งตากแอร์ดูทีวีไปเรื่อยๆ สักพักตัวขาวเดินออกมา
“เป๊บ บ่ายสองแล้วอะ หิวแล้วววว” ตัวขาวบ่น
“ครับๆ กินที่ห้องอาหารรีสอร์ทมั้ย”
“ได้ค้าบๆ แล้วมื้อค่ำไปกินอาหารทะเลข้างนอกกันนะ” ตัวขาวทำหน้าเริงร่า สงสัยอยากกินอาหารทะเล
“ได้ครับ....ไปกินข้าวกันเถอะ”
   รถกอล์ฟมาส่งผมกับตัวขาวที่ห้องอาหาร พนักงานหยิบเมนูมาให้ เปิดเมนูดูส่วนมากเป็นอาหารฝรั่ง ผมเองนึกว่าจะมีอาหารไทยเยอะๆ ซะอีก มองไปรอบๆ เออจริงแฮะ ร้อยละ 90 นี่ ต่างชาติทั้งนั้น
“โจ้...อยากทานมั้ย” ผมถามเพราะตัวขาวทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
“อาหารฝรั่งหมดเลยอะเป๊บ...อืม...ต้องกินแหละ งั้นสั่งเลยเนอะ”
“งั้นกินรองท้องก่อนนะครับ เดี๋ยวค่อยไปทานข้างนอกกัน”
“ได้ค้าบบบบ”
“รับอะไรดีคะ” พนักงานมาถาม
“เอาฟิชแอนด์ชิพ แล้วก็ บีบีคิว ครับ”
“ได้คะ..เครื่องดื่มละคะ”
“แตงโมปั่นครับ...เป๊บละ”
“เอาน้ำกีวี่ปั่นละกัน”
“ได้คะ ทวนรายการนะคะ มีฟิชแอนด์ชิพ บีบีคิว แตงโมปั่น กีวี่ปั่น นะคะ”
“ครับ”
“คอยอาหารสักครู่นะคะ และทางรีสอร์ทของเราได้จัดอาหารออเดิฟเฉพาะเดือนเมษายนให้กับลูกค้าด้วยนะคะ”
“อะไรหรือครับ”
“พิซซ่าหน้าปลาแซลมอนคะ ไม่มีค่าใช้จ่ายนะคะ”
“ดีเลยครับๆ ของชอบ” ตัวขาวยิ้มกว้าง
“งั้นให้พนักงานมาเสริฟเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
   ไม่เกินสองนาที พิซซ่าปลาแซลมอน มาเสริฟถึงโต๊ะ น่ากินมากๆ เลยครับ ผมกับตัวขาวเลยแบ่งกันคนละสามชิ้น พิซซ่าหอม หวานนิดๆ แป้งกรอบมาก ตัวขาวกินไปทำหน้ามีความสุขไป นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นตัวขาวยิ้มแบบผ่อนคลาย โลกแห่งการทำงานนี่บางครั้งมันก็น่าเบื่อนะครับ ผมเคยพูดกับแด๊ดและมัมว่า ครอบครัวของเรามีเงินเยอะมาก  ใช้สามชาติก็ไม่หมด ทำไมเราถึงไม่พักกันบ้าง แด๊ดบอกผมมาว่า ถ้าเราพัก ถ้าเราไม่พัฒนา เราจะนอนตายตาหลับสนิทได้ยังไง ลองคิดดูว่าถ้าพ่อทิ้งบริษัท แล้วลูกน้องอีกกี่พันคน จะเอาอะไรไปเลี้ยงครอบครัว บางครั้งเรายอมเหนื่อยก็อาจจะไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อคนอื่นบ้างนะลูก ผมฟังแด๊ดสอนในวันที่เริ่มทำงานครั้งแรก เลยตัดสินใจตั้งใจทำงาน แบกมันมาถึงทุกวันนี้ ตัวขาวก็ไม่ต่างจากผมครับ แบกภาระช่วยงานครอบครัวเยอะมาก บางทีก็ยังมาช่วยบริษัทแด๊ดด้วย จนผมคิดว่า ในชีวิตนี้จะไม่รักใครนอกจากตัวขาวที่ร่วมสุขร่วมทุกข์มาด้วยกัน ผมจะรักจนกว่าเราสองคนจะตายจากกัน
“เป๊บ...คิดอะไรอยู่อะ..ทำไมไม่กิน” ตัวขาวทักผมให้หลุดจากภวังค์
“อ๋อ...เปล่าครับ...นั่งมองคนน่ารักกินอย่างอร่อย”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องมาหวานเลย กินๆๆ อร่อยๆๆ นานๆ มาเที่ยวต้องผ่อนคลายนะจ๊ะ” นี่แหละคือตัวขาวละครับ กินเป็นกิน เล่นเป็นเล่น ทำงานเป็นทำงาน ฉัตรเคยพูดกับผมว่า ไอ้เป๊บเมิงเอาอดีตเมียผู้หญิงของเมิงมารวมกันทั้งหมด ยังสู้อีโจ้ไม่ได้เลย เมิงดูมันดิ งานบ้าน งานเรือน งานดูแล งานธุรกิจ มันทำได้หมด เมิงโคตรโชคดีมาก จะหาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก ฉัตรพูดตรงเป๊ะเลยนะเนี่ย
   กินพิซซ่าจนหมดถาด ของกินที่เราสั่งมาพอดี ตัวขาวก็กินต่อเลยละครับ
“เป๊บเอาปลาไปกินบ้าง โจ้ขอบีบีคิวชิ้นนึงนะ” ตัวขาวพูดพลางยิ้ม
“ได้คร้าบ ที่รักตักเองเลยนะ”
“ขอบคุณค้าบบบ...อร่อยนะเป๊บ รสชาติโอเคเลยอะ”
“ครับ ถ้าชอบก็กินเยอะๆ เลยนะ”
“ค้าบบบบ...ว่าแต่กินเสร็จทำอะไรต่ออะ”
“เป๊บว่าอากาศร้อนนะครับ ทานเสร็จไปนอนบนห้องก่อน แล้วประมาณสักห้าโมงเย็น ลงมาว่ายน้ำในสระดีมั้ย”
“ดีๆ เห็นด้วยค้าบบบ” ตัวขาวยิ้มกว้าง
   ใช้เวลาไม่นานนักผมกับโจ้ก็ทานเสร็จ ชำระเงินค่าอาหารเรียบร้อย ก็นั่งรถกอล์ฟกลับไปยังห้องพัก เข้ามาในห้องพักผมกับตัวขาวก็เปลี่ยนชุดลำลองให้สบายตัวขึ้น  เสร็จแล้วก็มานั่งห้องรับแขก โดยมีตัวขาวนอนหนุนตักดูทีวี
“ห้องพักสบายเนอะเป๊บ”
“ใช่ครับ ต้องขอบคุณลูกค้าเลยนะเนี่ย ให้คูปองฟรีมา”
“ช่ายๆๆ เลยมานอนสบายเนี่ยอะ”
   พวกเราดูทีวีไปเรื่อยๆ อะครับ ไหนๆ ก็เล่าแล้วนะครับ ขอแอบทะลึ่งนิดๆ ฮ่าๆๆๆ ก็อย่างที่เล่าในช่วงแรกๆ ไงครับว่า บรรยากาศของห้องมันชวนน่าหื่นมากแล้วตัวขาวก็ใส่ขาสั้น เผยให้เห็นขาขาวเนียน ผมเองก็แทบจะอดไม่ไหวครับ อาการทั้งหมดมันก็ไปลงที่น้องชายอะเซ่
“นี่เป๊บ...จะแข็งทำไมอะ” ตัวขาวลุกขึ้นหันมามองหน้าผมแบบดุๆ จนผมตกใจเลยอะ
“อะ..เอ่อ..ก็....เป๊บห้ามไม่ได้นี่ครับ” ผมทำหน้าจ๋อยๆ ใครจะไปห้ามน้องชายได้ละ
“หื่นได้ตลอดอะ...อายุก็มากแล้ว...ทำยังกะหนุ่มๆ ไปได้” ตัวขาวบ่นแบบดุๆ จนผมนั่งจ๋อยแบบเงียบๆ
   ตัวขาวก็ล้มลงนอนหนุนตักผมต่อ ทั้งๆ ที่ไอ้น้องชายยังแข็งแกร่ง ก็คนมันสุขภาพดีนี่ครับบบบ ฮ่าๆๆๆๆ ผมเอามือลูบต้นขาตัวขาวไปพลาง ลูบผมไปพลาง จนได้เครื่องยนต์สตาท ตัวขาวเอามือมาจับน้องชายผม พร้อมกับดึงกางเกงผมลงไปกองที่พื้น และใช้ปากครอบไปที่น้องชาย ผมเสียวตัวเกร็งเลยครับ บรรยากาศมันพาไป แถมอารมณ์ร่วมอีก กระตุ้นอารมณ์ผมได้มากเลยละครับ
“ทะ...ที่....ระ....รัก...พอ...ก่อน...เป๊บ...ไม่..ไหว..แล้ว” ผมบอกกับตัวขาว แต่ตัวขาวไม่ยอมหยุด
“อะ...อ๊า....”
“หายหื่นยังเป๊บ” ตัวขาวทำหน้าเจ้าเล่ห์ถามผม
“หายแล้วจ้า” ผมตอบยิ้มๆ
“ดีจะได้ไม่บ้ากามอีก”
“เอ๊ะ นี่แสดงว่าแกล้งเป๊บใช่มั้ยเนี่ย เลยรีบๆ ทำให้เสร็จ เดี่ยวคืนนี้จัดหนักอย่าหวังว่าจะรอด”
“แอะ..ใครจะยอมให้จัดหนัก คืนนี้เป๊บนอนโซฟาเลย”
“ฮ่าๆๆๆ...แล้วจะได้เห็นดีกัน”


โจ้ : บ้าแล้ววววววววว...เป๊บบบบบบ....ไปเล่าเรื่องนั้นได้ยังไงอายอ่าาาาาาาา  :z3: :ling2:

เป๊บ : ไม่เห็นจะน่าอายยยยเลย...มันเป็นเรื่องธรรมมมมมมมมชาตตตตตตตติ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 26-04-2013 08:08:56

แว๊กกกก น่ารักมากเลยครับพี่โจ้กับพี่เป๊ป ผมชอบพี่ 2 คนมากเลยครับ น่ารักกันมากๆ
และก็ผ่านอะไรมาเยอะด้วยกันมากจริงๆ

ผมว่าพี่ไม่ได้ทำกรรมไม่ดีไว้หรอกครับ สิ่งที่พี่ได้รับในชาตินี้มาจากกุศลกรรมดีของพี่ทั้งนั้น
พี่มีทั้งคนที่รักพี่ และพี่ก็รัก ครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารัก ฐานะการเงินที่พร้อมสมบูรณ์ ชีวิตพี่มีความสุขมากๆแล้วครับ

แล้วจะติดตามเรื่องของพี่ต่อไปเรื่อยๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-04-2013 09:20:50

น่ารักอ่ะพี่โจ้  :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-04-2013 14:19:26

บรรยากาศพาไป หรือเป๊บหื่นอยู่แล้วหว่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 26-04-2013 15:18:47

รักคู่นี้จัง รักและดูแลกันดีมาก
ขอให้ครองคู่กันอย่างมีความสุขตลอดไปน่ะค่ะ
แอบขำที่โจ้บอกว่าไม่อายคนอ่านรึไง
คนอ่านไม่แอบดูหรอกค่ะแต่ถ้าดูได้ก็ดีสิค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-04-2013 19:03:35

โอ้ยจะน่ารักไปไหนกันคิงคองกับตัวขาว
พูดก็พูดเถอะ คู่นี้เขาน่ารักจริง ๆ นะ
ไม่อยากให้ใครคนใดคนนึงเสียใจเลย
เพราะไม่งั้นแฟนคลับจะเศร้าไปด้วย
ไม่ขอไรมากขอให้รักกันตลอดไป
และขอให้มาอัพหรือมาทักทายกันบ้าง
จะนาน ๆ ถี่ หรือจะนาน ๆ ที ก็ไม่ว่ากันค่ะ

ปล.รักคู่นี้จัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 28-04-2013 22:41:06

มาให้กำลังใจพี่เป็ปพี่โจ้ครับ  มาอีกบ่อยๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 28-04-2013 23:13:39

น่ารักกกกกกกกกกกกก อิจฉาคู่นี้มากๆ รักหวานชื่นสุดๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 01-05-2013 14:15:08

รออยู่น่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาค1 UP 25 / 04 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 02-05-2013 19:28:33

มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-05-2013 22:00:38

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ ติดงานนิดนึงหายไปหลายวันต้องขอโทษด้วยครับ และก็ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่รักและชื่นชอบในเรื่องราวชีวิตของผมกับโจ้ จบตอนพิเศษนี้ อีกสักระยะตัวขาวคงจะมาเล่าต่อแล้วครับ อย่าลืมติดตามกันนะครับ ขอบคุณทุกคนมากครับ  :pig4:

ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ
   หลังจากตัวขาวจัดการผมให้หายหื่นชั่วคราวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็แอบงีบหลับนิดนึงครับ รู้สึกตัวอีกที ก็เวลา 5 โมง 5 นาทีแล้ว มองจากระเบียงหลังห้องออกไปด้านนอก แสงอาทิตย์แทบไม่มีแล้ว ผมเลยปลุกตัวขาวไปว่ายน้ำ
“ที่รัก...ตื่นครับ...ไปว่ายน้ำครับ”
“อือ...อื้อ....” ตัวขาวลุกขึ้นแบบงัวเงีย
“แดดไม่มีแล้ว ไปว่ายน้ำกันเถอะ”
“ค้าบบบ”
   ผมกับตัวขาวเปลี่ยนชุด ใส่กางเกงว่ายน้ำ
“ที่รักใส่กางเกงในแล้วค่อยใส่ชุดว่ายน้ำทับนะ”
“ทำไมอะเป๊บ...ใส่ชุดว่ายน้ำมันก็เหมือนใส่กางเกงในนะแหละ”
“ไม่ได้ครับ....ใส่กางเกงในไว้กันพลาด เผื่อกางเกงว่ายน้ำหลุด จะทำไงละ”
“ก็โชว์ให้เห็นซะเลยยยยย” ตัวขาวพูดยิ้มๆ
“ไม่ได้...เป๊บหวง...ว่าแต่โชว์ไปทำไม อันนิดนึง” ผมแซว
“แว๊กกก...มาว่าเค้านิดนึง...ของเค้าก็ใหญ่นะ”
“แต่สู้ของเป๊บไม่ได้หรอก...” ผมแกล้งถอดกางเกงลงหมด โชว์น้องชาย
“ทะลึ่งงงงงงง.....” ตัวขาวรีบเดินเข้าห้องน้ำ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ...” บางทีก็สนุกดีนะครับ แกล้งเมียตัวเองเนี่ย
   ประมาณสักสิบนาที เปลี่ยนชุดว่ายน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมกับตัวขาวเอาเสื้อคลุมของรีสอร์ทที่อยู่ในตู้เสื้อผ้ามาสวมทับ แล้วเดินไปที่สระน้ำ
“ที่รักห้ามถอดเสื้อเล่นนะ”
“ทำไมอะ...ว่ายน้ำก็ต้องถอดเสื้อง่า”
“ไม่ได้...เดี๋ยวคนอื่นเห็นผิวขาวเนียน เป๊บหวง”
“โหยยยยย...อายุเลขสามมาขนาดนี้แล้ว ให้ดูไปเห้อ เอาไปไม่ได้หรอกเป๊บ”
“บอกว่าไม่....” ตัวขาวพูดสวนมาทันที
“พูดมากคืนนี้งดดดดดด” ผมเงียบกริบเลยครับ กลัวอด....ดึ๋งๆๆๆ ฮ่าๆๆ
   เดินมาถึงสระว่ายน้ำ มีแต่ชาวต่างชาติกำลังว่ายอยู่ครับ สระโล่งมากๆ ผมเลยอุ่นใจนิดนึง ผมมองไปรอบๆ ก็ไม่มีใครใส่เสื้อเล่นน้ำกัน ฝรั่งทุกคนก็เปลือยเหลือแค่ชุดว่ายน้ำ นานๆ ทีคงไม่เป็นไรมั้ง ผมกับตัวขาวก็ถอดเสื้อคลุมไว้ที่เก้าอี้ หึหึหึ....สายตาของฝรั่งทุกคนจับจ้องมาที่เราสองคน เพราะอะไรนะหรือครับ ที่ผมเรียกโจ้ว่าตัวขาว มันขาวสมชื่อจริง ท่านผู้อ่านเคยเห็นคนที่ขาวแบบสว่างๆ มั้ยครับ คือมีออร่า นั่นแหละ ตัวขาวของผม หวงแสนหวง แต่มันจำเป็นครับ สำหรับผมก็พอดูได้ มีซิกแพคแบบไม่แน่นมากตามประสาคนอายุเลขสาม ฮ่าๆๆ แต่ยังไงก็ยังหล่อนะจ๊ะ ว่ามั้ยตัวขาว (ค้าบบบ หล่อหล๊อออออ)
“เป๊บ...โจ้ลงน้ำก่อนนะ....เย้ๆๆ...ตูมมมม” ตัวขาวกระโดดลงน้ำเรียบร้อย ร่าเริงยังกะเด็กสามขวบ
“รอเป๊บด้วยยย...ตูมมม” ผมกระโดดตามไปอีกคน
“สระตื้นอะเป๊บ ไม่ได้ลึกอะไรอะ....ระดับอกเท่านั้นเอง”
“แต่สำหรับเป๊บระดับเอว....” ผมแหย่ไป
“อะไรอะ..จะมาว่าโจ้เตี้ยใช่ปะอะ”
“เปล่า...เป๊บยังไม่ได้พูดว่าเตี้ยนะ”
“เชอะ....” ตัวขาวก็เลยว่ายน้ำเล่นไปมา
   ว่ายได้สักสิบนาที ผมกับตัวขาวก็ไปนั่งตรงมินิบาร์ของสระน้ำ พอนึกภาพออกใช่มั้ยครับ
“รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ” พนักงานถาม
“เป๊บกินไรอะ”
“เอาที่ไม่มีแอลกอฮอร์นะครับ”
“งั้นเอาน้ำส้มปั่นกับน้ำแตงโมปั่นคับ” ตัวขาวสั่งพนักงานไป
“ได้ครับ สักครู่นะครับ”
   ผมกับตัวขาวนั่งตรงเก้าอี้หน้าบาร์ในสระน้ำ จนเครื่องดื่มมาเสริฟท์ พนักงานอัธยาศัยดี ชวนคุยไปเรื่อยครับ
“มาจากจังหวัดไหนหรือครับ” พนักงานถาม
“กรุงเทพฯครับ”
“อ๋อ ไกลเลยนะครับ นานๆ ผมจะได้บริการคนไทยบ้าง”
“ส่วนใหญ่คนไทยไม่ค่อยมาหรือครับ”
“มาครับ แต่ก็ไม่มาก ส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่งมากกว่า”
“แล้วที่นี่โดนซึนามีมั้ยอะคับ” ตัวขาวถามทำหน้าอยากรู้มากๆ
“อ๋อ..ไม่โดนครับ ตอนเกิดเหตุการณ์ซึนามิ บริเวณนี้เป็นป่าต้นมะพร้าวครับ รีสอร์ทมาสร้างหลังเหตุการณ์ผ่านไปแล้วหกปีครับ...ถ้าคุณได้เดินเล่นบริเวณริมชายหาด จะเห็นว่ามีต้นมะพร้าวเหลือไม่กี่ต้น และส่วนใหญ่จะเป็นต้นสูงๆ ใหญ่ๆ ส่วนต้นเล็กๆ ถูกซึนามิพัดไปหมดครับ”
“โห....จริงหรือคับ....แล้วมันแรงมากมั้ยอะ” ตัวขาวถามต่อ
“ก็จากทะเลกินพื้นที่เข้าฝั่งไปประมาณ 5 กิโลเมตรครับ”
“หา....แสดงว่า บ้านคนที่อยู่ริมถนนก็โดนด้วยหรือ”
“ใช่ครับ...ตอนที่เกิดซึนามิ ผมยังเรียนอยู่ ม.ปลาย ก็ยังวิ่งหนีกับครอบครัวเลยครับ”
“โหวววว....แล้วหนีทันมั้ย...มันมายังไงอะ” ตัวขาวทำหน้าจริงจังมากครับ ผมละงงเลยว่าจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย
“หนีทันครับ ดวงดีมากตรงที่ ผมกับครอบครัววิ่งขึ้นเขาได้ทัน...ตอนที่คลื่นพัดเข้าหาฝั่ง คนที่อาศัยบริเวณถนน ได้ยินเสียงคำราม โครมคราม ดังมากมาจากทางชายหาด พวกชาวบ้านที่ขับมอเตอร์ไซด์หนีมาจากชายหาด ตะโกนบอกให้หนี เพราะมีคลื่นยักษ์พัดเข้าหาฝั่ง ผู้คนแตกตื่นหนีตายกันหมด พ่อผมตะโกนให้หนีขึ้นเขา เพื่อนบ้านคนอื่นๆ ก็วิ่งหนีขึ้นเขา เลยรอดตายเกือบทั้งหมด จะมีก็แค่ชาวบ้านที่กำลังจะออกเรือประมง ก็โดนคลื่นกวาดไปครับ”
“โหยยยยยย” ตัวขาวครางออกมาแบบหน้าเสียเลยละครับ อินจริงๆ เมียผม
“เอ่อ..แล้วหลังจากเหตุการณ์สงบเป็นยังไงต่ออะคับ”
“ก็ผมกับคุณพ่อเดินลงมาจากเขาครับ บ้านของผมพังเสียหายเกือบทั้งหมด ทุกอย่างราบคาบพินาศไปหมด ผมกับพ่อเลยตัดสินใจเดินเข้ามาบริเวณชายหาด แต่ไม่พบคนเสียชีวิต เพราะเป็นป่ามะพร้าวไงครับ พอตั้งสติได้ ก็รีบไปช่วยชายหาดอื่นๆ กัน คนตายเยอะมาก และส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ เชื่อมั้ยครับว่า ที่สวยที่หล่อกัน พอตายไป ดูไม่ได้เลยครับ”
“โหยยยยย” หน้าเสียอีกรอบ เมียผมชัวร์
“ขอบคุณมากนะครับที่เล่าประสบการณ์ให้ฟัง...ดีแล้วนะครับที่คนในครอบครัวปลอดภัยทั้งหมด”
“ยินดีครับ...ขอบคุณมากครับ”
   ตัวขาวถามราวกับว่าจะไปทำสารคดี ผมเองก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ว่ายน้ำไปมาแถวๆ นั้นครับ เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศผมเลยถามไปว่า
“แล้วน้องพอรู้จักร้านอาหารทะเลๆ อร่อยๆ มั้ยครับ”
“อ๋อครับ...ถ้ารสชาติดีราคาไม่แพง ต้องร้านเขาหลักซีฟู้ดครับ”
“ไกลจากที่นี่มากมั้ย”
“ขับรถไปถึงถนนใหญ่ เลี้ยวขวาขับไปเรื่อยๆ จนถึงเขาหลักเซ็นเตอร์ จะเป็นถนนขึ้นเขา ค่อนข้างชันพอสมควรครับ พอลงจากเขาก็จะถึงถนนเส้นตรง ขับไปไม่เกิน 2 กม จะมีป้ายร้านขนาดใหญ่ขวามือ เลี้ยวเข้าไปได้เลยครับ”
“โอเค ครับขอบคุณมากครับ”
“อีกสิบนาทีบาร์จะปิดแล้วนะครับ ค่าเครื่องดื่มผมจะนำไปบวกกับค่าห้องนะครับ ไม่ทราบว่าจะรับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มมั้ยครับ”
“พอแล้วครับ...ขอบคุณมากครับ”
   พนักงานก็ปิดบาร์ ผมกับตัวขาวก็เล่นน้ำต่ออีกหน่อย คนอื่นขึ้นจากสระหมดแล้วครับ เหลือผมกับตัวขาวสองคนเอง ผมก็แกล้งตัวขาวเช่น เอามือตัวขาวมาแตะน้องชายผมบ้าง ตัวขาวก็ด่าว่าทะลึ่ง แล้วว่ายน้ำหนี ฮ่าๆๆๆ บางทีผมก็แกล้งกวักน้ำสาดใส่หน้า ตัวขาวก็ไม่ยอมแพ้ เลยเกิดสงครามน้ำขนาดย่อมๆ ครับ
   ประมาณสักหกโมงสิบนาที ผมกับตัวขาวเลิกเล่นน้ำ ใส่เสื้อคลุมกลับห้องพัก เพื่ออาบน้ำไปทานอาหารทะเลกันครับ ระหว่างทางเดินกลับ คนเดินสวนมองเราสองคนเป็นตาเดียวกัน ก็พยายามไม่สบตาครับ ฮ่าๆๆ
   ขึ้นมาถึงห้องพัก
“เป๊บอาบก่อนป่าวอะ”
“อาบพร้อมกันเลยดีมั้ยที่รัก”
“ไม่เอาอะ...เดี๋ยวเลยเถิดไปไกล อดกินอาหารทะเล”
“ฮ่าๆๆๆ...จะกลัวอะไรเนี่ย ไม่ทำไรหรอก อาบพร้อมกันแหละ ประหยัดเวลาดี”
“ก็ได้ๆ”
   ห้องน้ำกว้างครับ มีทั้งตู้กระจกและอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ผมกับตัวขาวอาบน้ำในตู้กระจกพร้อมกัน ผลัดกันถูสบู่ สระผม ผมก็แกล้งตัวขาวแหย่นั่นนี่เล่น ตามประสาครับ
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมกับตัวขาวขับรถออกมาจากรีสอร์ทไปร้านเขาหลักซีฟู๊ดตามที่พนักงานแนะนำ ขับรถผ่านเขาหลักเซ็นเตอร์ก็เป็นทานขึ้นเขาชันเล็กน้อยครับ หลุดจากขึ้นเขามา เห็นป้ายร้านอยู่ขวามือ ก็เลี้ยวข้าไปจอด
   บรรยากาศร้านสบายดีครับ ตัวของร้านติดป่าโกงกาง ผมกับตัวขาวเลือกนั่งในร้านใหญ่ติดกับห้องครัว จะได้สั่งอาหารได้ง่ายกว่าตรงอื่นๆ
“สวัสดีคะ เมนูคะ เดี๋ยวจะมารับออเดอร์นะคะ” พนักงานยื่นเมนูให้ครับ
“เป๊บกินไรดีอะ”
“ได้หมดครับ ที่รักเลือกที่อยากกินเลยนะ จะได้สั่งทีเดียว”
“มาสองคนเองอะเป๊บ สั่งเยอะกินไม่หมดอะ”
“ไม่หมดก็ใส่ห่อกลับไปกินที่รีสอร์ทได้นะ เป๊บเห็นข้างตู้เย็นมีซิงค์เก็บจานชามช้อนส้อมเยอะเลยครับ”
“ได้คับ..งั้นเลือกละนะ”
   ประมาณสักห้านาที พนักงานมารับออเดอร์ครับ
“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”
“เอาน้ำเปล่าละกันคับ”
“ได้คะ..รับอาหารอะไรดีคะ”
“มีอะไรแนะนำบ้างอะคับ”
“อาหารแนะนำที่ขายดีคือ กุ้งแม่น้ำผัดมะขาม ยำไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบ คะ”
“เอามาสองอย่างเลยครับ” ผมบอกพนักงานไป
“แล้วก็เพิ่ม กุ้งชุบแป้งทอด ผัดกระเพราปลาหมึกไข่...แล้วก็...”
“โจ้เยอะไปมั้ยครับ เดี๋ยวทานไม่หมดนะ” ผมปรามๆ ไว้ เพราะดูหน้าตาตัวขาวคงสั่งอีกหลายอย่าง
“แหะๆ อีกอย่างเดียวน้า มันน่ากินหมดทุกอย่างอะ...เอ่อ ผักกูดนี่คือยังไงอะคับ”
“อ่อ เป็นผักพื้นเมืองของเรานะคะ เอามายำใส่น้ำกะทิ ไข่ต้ม แล้วใส่กุ้งสดนะคะ อร่อยนะคะ”
“น่ากินอะเป๊บ เอายำผักกูดคับบบบ”
“ได้คะๆ ทวนรายการนะคะ มีกุ้งแม่น้ำผัดมะขาม ยำไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบ กุ้งชุปแป้งทอด ผัดกระเพราปลาหมึกไข่ ยำผักกูดนะคะ...ข้าวสวยสองจานมั้ยคะ”
“ครับๆ”
“คะ...คอยอาหารสักครู่นะคะ”
   พนักงานเดินจากไป ตัวขาวก็ยังคงนั่งอ่านเมนู
“เป๊บๆ มีต้มโคล้งทะเลคลั่งด้วยละ...ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ ชื่อน่ากลัวนะครับ”
“นั่นซิๆ...เวลากินคงคลั่งอะ”
“ช่ายๆๆ คลั่งแล้วปล้ำเลย”
“คนละเรื่องเล้ยยย ตาลุงหื่นกามมม ชิ” ตัวขาวด่าผมอีกละ เดี๋ยวคืนนี้มีเฮ
“ร้านสบายดีนะเป๊บ โจ้มีความสุขจังเลยที่ได้มาเที่ยวอะ”
“เป๊บก็มีความสุขนะ นานๆ เราสองคนจะได้มาผ่อนคลายจริงจังซักที”
“ช่ายๆๆ....ว่าแต่พรุ่งนี้กลับกี่โมงอะเป๊บ”
“เป๊บว่าจะเช็คเอ้าประมาณ 11 โมง แล้วไปหาอะไรทานกันที่ อ ตะกั่วป่า ซื้อขนมเต้าส้อกลับไปฝากดีมั้ยครับ”
“ดีๆๆ...แล้วร้านขายเต้าส้อเป๊บรู้หรือ”
“ไม่รู้ครับ...ค่อยถามเอาแหละ”
“ตลอดอะ..ตาลุงหลงทางงงง”
“ว่าเป๊บลุงอีกแล้ว...ลุงอะไรจะหล่อหน้าเหมือนเคนธีรเดช”
“แหวะ หลงตัวเองอะ ตาลุงเบอะๆๆๆ”
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ว่าลุงแก่จะมีแรงป่าวววว”
“แอะ..หื่นอีกละ...คืนนี้นอนโซฟาไปคนเดียวเลย”
“ฮ่าๆๆๆ....”
   พนักงานเอาอาหารมาเสริฟ จานแรกที่ได้เร็วสุด คือ ยำไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบครับ
“น่ากินมากเลยอะเป๊บ”
“ใช่ครับ งั้นเป๊บกินละนะ..ที่รักลองป่าว”
“ไม่ชอบไข่เยี่ยวม้าอะ เป๊บกินเถอะ”
   ผมตักเข้าปาก...ร้องโอ้โหในใจเลยละครับ คือ รสชาติเปรี้ยวหวานมันเค็มครบ แถมไข่เยี่ยวม้า รสชาติมันๆ หวานๆ อร่อยมากเลยละครับ
“อร่อยป่าวเป๊บ”
“มากครับ..ที่รักลองชิมดู”
“ไม่เอาอะ..ไม่ค่อยชอบ”
“ลองชิมดู แล้วจะติดใจนะ”
   ผมคะยั้นคะยอตัวขาวลองชิมยำไข่เยี่ยวม้า สุดท้ายตัวขาวก็ลองกิน
“โห...อร่อยอะเป๊บ”
“เห็นมั้ยๆ ไม่เหมือนที่อื่นๆ เลยนะ รสชาติไม่คาวด้วย”
“ใช่คับๆ ชอบอะๆ” ตัวขาวตักกินใหญ่เลยครับ
   อาหารจานต่อมาตามลำดับ คือ ยำผักกูด ตามด้วย กุ้งชอบแป้งทอด กุ้งผัดมะขาม กระเพราปลาหมึก ข้าวสวยสองจาน มาครบแล้วครับ
“เป๊บ ยำผักกูด อร่อยอะ อะลองชิม” ตัวขาวตักให้ผม
“เป๊บกุ้งผัดมะขามอร่อยอะ...อะลองชิม”
“เป๊บปลาหมึกกระเพราแซบดีอะ...อะลองชิม”
“ที่รักพอแล้วครับ เต็มจานไปหมดแล้ว เป๊บกินไม่ทัน”
“ฮ่าๆๆ อ้าวหรือ ก็มันอร่อยนี่น่า รีบๆ กินซิ”
“แล้วกุ้งชุปแป้งทอดไม่อร่อยหรือ”
“ธรรมดาอะเป๊บ ....อย่างอื่นอร่อยกว่า”
   เราสองคนก็กินไปคุยไปเรื่อยๆ ผมมีความสุขที่ได้ห็นคนที่ผมรักยิ้มแย้ม หัวเราะ ผ่อนคลาย ทำไมเป๊บถึงรักโจ้เพิ่มมากขึ้นทุกวันนะ...
“นี่นั่งจ้องอีกละ..กินอะเป๊บ”
“อ๋อ...ครับๆ....”
“เป๊บชอบนั่งเหม่ออะ มีอะไรในใจมั้ยเนี่ย”
“ไม่มีครับ แค่คิดว่า ทำไมถึงรักโจ้มากขึ้นทุกวัน”
“แอะ...ตอบได้คำเดียวเลยว่า เพราะน่ารัก ขาวเนียน ใสกิ๊ก เป๊บเลยหลงรัก”
“โห ไม่หลงตัวเองเลยนะครับ”
“ฮ่าๆๆๆ...ล้อเล่นอะเป๊บ...โจ้ก็รักเป๊บมากขึ้นทุกวันนะ...ตามที่สัญญาไง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราสองคนจะแก่ไปด้วยกันจนกว่าจะตายจากกันอะ”
“ครับ..เป๊บไม่ลืมแน่นอน...กินกันต่อเถอะ”
   กินกันจนหมด พุงกางเลยครับ อิ่มมากๆ ผมจ่ายเงินค่าอาหาร ทั้งหมด 826 บาท ไม่แพงจริงๆ ครับ
   ระหว่างเดินทางกลับ เขาหลักเซ็นเตอร์ร้านค้าส่วนใหญ่ก็ทยอยปิดกันแล้วครับ เราสองคนเลยตัดสินใจกลับเข้ารีสอร์ทเพื่อพักผ่อน
   กลับมาถึงรีสอร์ท เข้าห้องพัก มีจานผลไม้วางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับโน้ตใบเล็กๆ ว่า อภินันทนาการจากทางรีสอร์ท ผมประทับใจกับการบริการมากครับ ตัวขาวเลยเอาผลไม้ไปจัดการปอกเปลือกใส่จานมาสวยงาม ก็นั่งทานผลไม้และดูทีวีไปเรื่อยๆ ครับ จนตัวขาวง่วงขอตัวไปนอน
“เป๊บ..ง่วงแล้ว นอนกันเถอะ”
“โอ๊ะ โอ ลืมสัญญาอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ต้องเลย มาพักผ่อน ห้ามหื่น”
   ไม่พูดอะไรมาก ผมจับตัวขาวมาจูบบบบบบ........แล้วก็.....ดึ่งดึ๋ง
ตรงโชฟา.....
ระเบียงหลังห้อง....
ห้องน้ำ.....
แล้วก็มานอนกอดกันบนเตียงขนาดคิงส์ไซด์ หลับยาวถึงเช้าครับ
   ผลลืมตาประมาณ 7 โมงเช้า เลยปลุกตัวขาว
“ที่รักครับ...ทานอาหารเช้ามั้ย”
“อือ..อื้อ....ค่อยกินก็ได้อะเป๊บ ง่วงอะ” ตัวขาวตอบแบบงัวเงีย
“นอนตื่นสายจัง” ผมแซว เท่านั้นละครับ ตัวขาวลืมตามาดุผมอะ
“ก็เพลียแบบนี้เพราะใครละ...เมื่อคืนกี่รอบอะ...คิงคองบ้า จะนอน....ไปไหนก็ไปเลยไป๊..ผั๊วะๆ” โหดุตั้งแต่เช้า ก็แค่สามรอบเอง ทำบ่นไปได้เนอะครับ แถมเอาเท้ามาถีบผมสองทีด้วยแนะ ฮ่าๆๆๆ
   ผมเลยลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวหล่อๆ เสร็จเรียบร้อย ก็ไปนั่งห้องรับแขก ดูทีวีไปเรื่อยๆ ครับ สักพักใหญ่ๆ ประมาณแปดโมงครึ่ง ได้ยินเสียงอาบน้ำ  สงสัยตัวขาวตื่นอาบน้ำแล้ว ผมเลยแกล้งทำเป็นงอน เพราะตอนเช้ามาดุผมซะได้
   ตัวขาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินออกมาห้องรับแขก ผมนั่งตรงโซฟา ทำหน้าบึ้งๆ
“เป๊บ...ไปกินข้าวกันเถอะ”
   ผมนั่งนิ่งเงียบ ไม่มองหน้า
“เป๊บ....เป็นไรอะ ทำไมหน้าบึ้ง” ตัวขาวเดินมานั่งจ้องหน้าผม
“โดนเมียดุ เป๊บน้อยใจ” ผมแกล้งบ่น
“แอะ..ดุตรงไหนอะ...ยังไม่ได้ดุเลย” ตัวขาวทำหน้างง
“ก็ตอนเช้าดุเป๊บ...แถมถีบตั้งสองที”
“อ๋ออออ...ฮ่าๆๆๆ...ก็ง่วงอะ..โอ๋ๆๆ คิงคองน้อยๆ ขอโทษน้า..มาดีกันๆ” ตัวทำหน้าทะเล้นพร้อมเกี่ยวก้อย
“งอนนนน...ไม่ดีกันๆ” ผมแกล้งงอนต่อ
“โอ๋ๆๆๆ...อย่างอนน้า....จุ๊บๆๆ”
“หายงอนก็ได้..แต่ต้องทำโทษ”
   ผมรั้งเอวตัวขาวมากอด พร้อมหอมแก้มแรงๆ หมั่นเขี้ยวนี่ครับ
“ว๊ากกกกก...ฮ่าๆๆๆ จั๊กกะจี๊อะเป๊บ...พอแล้วๆๆๆ”
“ทำโทษๆๆ ฟอดๆๆๆ”
   หอมแก้มซะจนตัวขาวหมดแรง
“หายโกรธยัง...หิวแล้วววว”
“ฮ่าๆๆ ที่รักคิดแต่เรื่องกินนะ...โอคๆ ไปทานอาหารเช้ากัน”
   เราสองคนนั่งรถกอล์ฟมาถึงห้องอาหาร อาหารเช้าเป็นสไตล์อเมริกันเบรกฟาส ครับ มีออมเล็ท ไข่ดาว ไส้กรอกหลายชนิด เบคอนธรรมดา และเบคอนกรอบ ข้าวผัด โจ๊ก ขนมปังนานาชนิด ขนมหวาน เยอะแยะมากมายครับ
“เป๊บ อะ เบคอนกรอบ ออมเล็ท ขนม สารพัด ขนมาหมดแล้ว” ตัวขาวตักมาเยอะแยะเลยครับ
“โห..จะทานหมดหรือครับ”
“สบายมาก เริ่มกินโลดดดด”
   ทานอาหารเช้าไป คุยเรื่อยเปื่อยไป คนเยอะเหมือนกันนะครับ มีหลายโต๊ะจ้องมองมาที่เราเหมือนกัน ซึ่งหลายโต๊ะที่ว่านั้น คือ คนไทยนี่แหละครับ ชาวต่างชาติไม่สนใจหรอก
“เป๊บคนไทยเยอะเหมือนกันนะ”
“ใช่ครับ”
“แล้วเมื่อวานเค้าไปอยู่ไหนกันอะ ตอนเล่นน้ำก็มีแต่ฝรั่ง”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ถ้าให้เดาคงออกไปเที่ยวนอกรีสอร์ท เพราะฝรั่งมาพักผ่อนเค้าจะต้องการความเงียบ ดำน้ำ ว่ายน้ำ อ่าหนังสือ แต่คนไทยทำแบบนั้นไม่ได้เพราะมันเซ็งไงครับ คงจะออกไปเที่ยวที่อื่นมากกว่า”
“อ๋อ....น่าจะแบบนั้นเนอะเป๊บ...ว่าแต่ออกกี่โมงดีอะ”
“เดี๋ยวทานเช้าเสร็จ ไปนั่งบนห้องตากแอร์ ออกซัก 11 โมงดีมั้ยครับ”
“คร้าบบบบ”
“แล้วนี่อิ่มยัง”
“ใกล้ละ ขอเติมเบคอนก่อน”
“ใกล้ตรงไหนเนี่ย..กินเยอะจริงๆ” ผมแซว
“ทดแทนการเสียพลังงานเมื่อคืนแหละ ตาลุงบ๊อง” ตัวขาวเดินสะบัดก้นไป ฮ่าๆๆๆ
   ตัวขาวกินเบคอนอีกจานใหญ่ ก็ถึงเวลากลับขึ้นห้องแล้วละครับ
“จะแวะเดินดูริมชายหาดก่อนมั้ยครับ”
“ไม่เอาอะเป๊บ เมื่อวานโจ้เดินเฉียดๆ ไปดูแล้ว น้ำไม่ได้ใสมาก อีกอย่างเดินตากแดดเดี๋ยวดำอะ”
“ให้มันดำบ้างเถอะที่รัก นี่ขาวซะสว่างแสบตาไปหมดแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ เว่อร์อะลุง ขาวธรรมดาพอเหอะ”
“ฮ่าๆๆๆ...งั้นกลับห้องเถอะ”
   ผมเรียกพนักงานให้วิทยุบอกรถกอล์ฟมารับ เดินขึ้นมาถึงห้อง ผมก็นอนพักที่โซฟา ตัวขาวก็จัดกระเป๋าเตรียมตัวกลับครับ
“เป๊บ โจ้เก็บกระเป๋าเลยนะ”
“ได้คร้าบบบบ”
   ผมได้ยินเสียงกุกกักจัดกระเป๋าไป ด้วยความอิ่มเลยเคลิ้มๆ หลับ มารู้สึกตัวอีกทีเห็นตัวขาวมานอนแนบอกผมแล้วครับ คิดในใจว่า อ้าว อยู่ดีๆ มานอนซะงั้น ผมเหลือบมองนาฬิกาเวลา 10.45 น.น่าจะได้เวลาเตรียมตัวเช็คเอ้าแล้วครับ แต่ไม่อยากปลุกตัวขาว คงจะอิ่มแล้วง่วง เลยปล่อยให้นอนอีกสักแป๊บ ผมก็นอนมองตัวขาวไปคิดอะไรไปเรื่อย
   “ที่รัก เราเจอกันครั้งแรก 25 เมษายน 2547 วันนี้ 21 เมษายน 2556 อีกแค่ 4 วันจะครบ 9 ปีเต็มแล้วนะ เราสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย ทั้งสุข และทุกข์ เป๊บรักโจ้มากนะ ไม่ว่าจะครบรอบ 10 ปี 20 ปี 30 ปี เป๊บให้สัญญานะว่าจะอยู่ไปด้วยกันจนกว่าจะหมดลมหายใจ รักมากนะครับ”
   หลุดจากความคิดของตัวเอง ผมก้มตัวลงไปจุ๊บหน้าผากตัวขาว คงขยับตัวแรง ตัวขาวเลยลืมตาตื่นครับ
“อ้าวเป๊บ ตื่นแล้วหรือ กี่โมงแล้วอะคับ”
“สิบโมงห้าสิบแล้วครับ..ตื่นได้สักห้านาทีแล้ว”
“อ้าว ทำไมไม่ปลุกอะ”
“เห็นนอนหลับสบายน้ำลายยืด เป๊บเลยไม่อยากรบกวนนะครับ”
“บ้า...ใครจะนอนน้ำลายยืด เป๊บนะแหละ นอนกรนดัง”
“จริงอะ..แล้วทำไมจัดผ้าเสร็จไม่ปลุกเป๊บละ”
“ก็ตอนจัดผ้าเสร็จมันสิบโมงนิดๆ เห็นเป๊บนอนหลับสบาย แอร์เย็น โจ้เลยอยากนอนมั่งอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ...เด็กน้อยเอ้ยยยย”
“เดี๋ยวเถอะลุง..มาว่าเค้าเด็กน้อยอะ”
“ฮ่าๆๆ...งั้นเช็คเอ้าเลยมั้ย”
“ได้คับๆ เดี๋ยวโจ้ตรวจอีกทีว่าลืมอะไรป่าว”
   ตัวขาวตรวจดูความเรียบร้อยทั้งหมด ผมก็แบกกระเป๋าเดินตามก้นตัวขาวมาที่เค้าเตอร์เพื่อเช็คเอ้า
“คอยสักครู่นะคะ แม่บ้านกำลังตรวจสอบห้องพักคะ”
“ได้คับ”

“ตรวจสอบเสร็จแล้วคะ สำหรับค่าห้องพักได้ทำการใช้คูปอง รวมกับค่าใช้จ่ายอื่นๆ ทั้งหมด 325 บาทคะ”
“คับๆ” ตัวขาวส่งเงินให้
“เงินทอนนะคะ..ขอบพระคุณมากที่มาใช้บริการคะ โอกาสหน้าเชิญอีกนะคะ...อันนี้นามบัตรรีสอร์ทคะ”
“ขอบคุณมากคับ”
“เสร็จยังครับ”
“เรียบร้อยแล้วเป๊บ เดินทางกันเถอะ”
   เราสองคนขับรถกลับเข้า อ.ตะกั่วป่า ซึ่งเป็นทางผ่านไปยังจังหวัดภูเก็ต
“เป๊บเครื่องบินออกกี่โมงอะ”
“เครื่องออก 1 ทุ่มครับ ถึงกรุงเทพฯ สองทุ่มสิบห้า”
“อ๋อ..ตอนนี้ใกล้เที่ยง ยังมีเวลาเยอะเลย”
“หิวยัง”
“หิวแล้ววววว”
“ว่าแล้ว....ฮ่าๆๆๆ”
“หัวเราอารายอะ...ก็มันเที่ยงแล้ว โจ้หิวนี่น่า”
“ตอนเช้าเป๊บเห็นกินเบคอนไปเป็นกิโล ยังจะหิวอีก”
“ก็นั่นมันตอนเช้า นี่มันตอนเที่ยง รีบหาร้านอร่อยเลยนะ ไม่งั้นงับจู๋ขาด” นั่นมีขู่
“หืม....ไอ้งับนะงับแน่ แต่เท่าที่เป๊บเห็น พองับเข้าปาก เปลี่ยนเป็นอมทุกที”
“ตาลุงบ้ากามมมม..ทะลึ่งงงงง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.....ตกลงจะกินแนวไหนครับ”
“กินไรดีอะเป๊บ..อืมมมม”
“อาหารทะเลอีกมั้ย”
“ไม่เอาอะ เบื่อแล้ววววว”
“งั้นกินแบบไหนดีครับ”
“เอ...อืม...เอาอาหารแบบจานเดียวมั้ย”
“เช่น..”
“ข้าวหมูแดง หมูกรอบ ข้าวมันไก่ อะไรแนวนั้นอะเป๊บ”
“ดีครับๆ...ว่าแต่เป๊บไม่รู้จักว่าจะกินร้านไหน...”
“เดี๋ยวไปแวะถามคนแถวนั้นก็ได้อะเป๊บ”
“โอเคครับ..”
   ประมาณเกือบๆ ชั่วโมง เราสองคนมาถึง อ.ตะกั่วป่า ผมขับรถไปเรื่อยๆ พร้อมกับมองข้างทางถามร้านอาหารอร่อยๆ
“เป๊บๆๆ จอดริมทางด้านหน้าตรงบ้านหลังสีเขียวอะ เดี่ยวโจ้ลงไปถาม”
   ผมจอดตามที่ตัวขาวบอก ตัวขาววิ่งลงไปถามคุณป้าในบ้านหลังนั้น สักแป๊บ ตัวขาววิ่งกลับมา
“ตกลงร้านอะไครับ”
“ชื่อร้านข้าวมันไก่ต้นโพธิ์อะเป๊บ..ป้าแกบอกว่า เจอไฟแดงหน้าเลี้ยวขวา พอเจอสี่แยกเลี้ยวขวา ขับตรงไปอีกนิด ร้านจะอยู่ซ้ายมือตรงสามแยกสาธารณสุขอำเภอะอะ”
“ได้ครับๆ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-05-2013 22:04:32

ผมขับรถไปตามทางที่ตัวขาวบอก ไม่นานนักก็เจอร้านอยู่ทางซ้ายมือใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ มินาละ ถึงได้ชื่อว่า ข้าวมันไก่ต้นโพธิ์ จอดรถเสร็จ เดินเข้าร้าน
   บรรยากาศร้านก็พอนั่งได้ครับ แต่วันที่นั้นอากาศร้อนมากๆ ในร้านก็ระอุไปด้วย ดีที่มีพัดลมให้คลายร้อนบ้าง
“รับอะไรดีครับ” ลุงแก่ๆ มาถาม
“เอา หมูแดง หมูกรอบ ขาหมู ไก่สับ เป็นกับข้าวคับ..ขอแบบจานเล็กคับลุง”
“ฮ่าๆๆ..สั่งเยอะจังนะ...เอาแบบผสมๆ กันในจานเดียวมั้ย”
“ได้คับๆ น่ากินทั้งนั้นเลยอะลุง”
“ครับๆ เอาข้าวขาวหรือข้าวมันครับ”
“เป๊บเอาข้าวไรอะ”
“เอาข้าวมันก็ได้ครับ”
“ข้าวมันสองจานคับลุง”
“น้ำละ”
“เป๊บเอาเก็กฮวย”
“ผมเอาลำไยคับ”
   ลุงก็เดินไปจัดการอาหารตามออเดอร์
“ที่รัก สั่งเยอะมาก กินหมดหรือครับ”
“สบายมากอะเป๊บ ทดแทนพลังงานที่เสียไป”
“อ๋อ จากสามรอบ รู้งี้เป๊บทำห้ารอบ”
“บ้ากาม...ลุงบ้า....อายุก็มากแล้ว ยังจะเยอะอีก” ตัวขาวดุผม
“ยิ่งเยอะยิ่งฟิตจ๊ะ...ฮ่าๆๆๆ”
“แหวะๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ...ที่รักข้างกำแพงมีเกาหลาเลือดหมู เอาเพิ่มมั้ย” ผมถามลองใจตัวขาวครับ ไม่มีคำตอบให้ผมแต่....
“ลุงค้าบบบบ...เอาเกาเหลาเพิ่มชามนึง” ตัวขาวตะโกนสั่ง
“เฮ้ยยยย...ยังจะสั่งอีกหรือครับ”
“อ้าวก็อยากกินอะ...โจ้เห็นโต๊ะนู้นสั่งน่าอร่อยอะ”
“อากาศร้อนขนาดนี้นะที่รัก แล้วจะกินเกาเหลาไหวหรือ”
“นี่ร้อนสุดยอด ร้อนๆ ต้องซดร้อนๆ หนามยอกเอาหนามบ่ง รู้จักปะอะ”
“สุภาษิตกันเลยทีเดียว”
“ช่ายยยย...ฮ่าๆๆๆ”
   ไม่นานนักของที่ออเดอร์ไป ก็ทยอยมาแล้วครับ ผมกับตัวขาวก็เริ่มจัดการสวาปาม รสชาติอร่อยเลยละครับ ทั้งน้ำจิ้ม น้ำราด เกาเหลาก็อร่อย ถ้ามีโอกาสได้ไปลองแวะไปชิมนะครับ ผมกับตัวขาวคอนเฟิมว่าใช้ได้เลยทีเดียว
“หมูกรอบอร่อยอะเป๊บ”
“ครับ ขาหมูคากิก็อร่อยนะ”
   ผมเห็นตัวขาวซดน้ำเกาเหลา ตัวก็ขาวอยู่แล้ว อากาศก็ร้อน หน้าตา หู แดงไปหมด ตลกมากๆ ครับ กินอิ่มเสร็จเรียบร้อย ค่าอาหารทั้งหมด 340 บาท ถือว่าไม่แพงเมื่อเทียบกับปริมาณ ก่อนออกจากร้านตัวขาวเดินไปถาม
“ลุงคับ...พอดีผมอยากจะไปซื้อขนมของฝากเต้าส้อ...มีร้านอร่อยๆ มั้ยครับ”
“อ๋อ...ขับรถไปขนส่งครับ..ร้านจะอยู่ซ้ายมือ ชื่อร้าน จิ๋ว เป็นเจ้าดั้งเดิม”
“อ๋อ คับๆ แล้วขนส่งไปยังไงอะคับ”
“ออกจากหน้าร้านตรงไป ถึงไฟแดงเลี้ยวขวา จะเจอสะพาน ขึ้นสะพานให้ชิดซ้ายทางเข้าอยู่ตีนสะพานครับ”
“อ๋อคับบบ..ขอบคุณมากครับลุง...กับข้าวอร่อยมากเลยครับบบบบ” ตัวขาวยกมือไหว้แถมชม ลุงยิ้มกว้างเลยละครับ
   ผมขับรถตามที่ตัวขาวบอก จนมาถึงขนส่ง ร้านจิ๋ว เต้าส้อ อยู่ทางซ้ายมือ แต่ประเด็นสำคัญคือ
“เป๊บ ร้านปิดอะ”
“อ้าวแย่จัง”
“นั่นซิเป๊บ งั้นไปซื้อร้านข้างๆ ดีกว่า”
“ได้ครับๆ”
   ผมกับตัวขาวเดินไปร้านข้างๆ เจอร้าน ตวงรัตน์เบเกอรี่ เลยแวะเข้าไปอุดหนุนครับ
“รับอะไรดีคะ ข้างบนสามกล่องร้อย ข้างล่างกล่องละสามสิบบาทคะ”
“คับ...พี่มีบริการแพ๊คขึ้นเครื่องบินมั้ยอะคับ”
“มีคะๆ เลือกขนมได้เลยคะ เดี๋ยวทางร้านแพ๊คให้”
“เอาไส้อะไรดีอะเป๊บ”
“แล้วแต่เลยครับ เอาปนๆ กันก็ได้”
“ซื้อเผื่อที่บ้านด้วยมั้ยเป๊บ”
“ได้ครับ”
“โอเคนะ....พี่คับ เอาไว้หวานไข่เค็ม ไส้สามรส แล้วก็โมจิ...อย่างละสามสิบกล่องครับ”
   ตัวขาวสั่งเยอะนะเนี่ย คนขายทำหน้าตกใจครับ ฮ่าๆๆๆ แต่เค้าก็รีบไปเอาขนมเพิ่มจากหลังร้านมาแพ๊คใส่กล่อง ได้กล่องขนาดกลางสองกล่องเลยครับ ผูกเชือกอย่างดีเรียบร้อยสวยงาม
“ทั้งหมดเท่าไหร่คับ...”
“ทั้งหมด 90 กล่อง กล่องละ 30 บาท 2,700 บาทคะ...พี่ลดให้เพราะว่าซื้อเยอะเหลือ 2,500 บาทคะ”
“โอ้..ขอบคุณมากๆเลยคับบบ” ตัวขาวยิ้มร่าเชียว
“เป๊บจ่ายซิ” อ้าวซวย มาลงผมซะงั้นอะ เมียสั่งเลยต้องควักเงิน
“รถอยู่ไหนคะ เดี๋ยวให้เด็กยกไปให้”
“จอดตรงด้านหน้าคับ..ขอบคุณมากคับ”
   เด็กขนของยกมาใส่หลังรถ ตัวขาวใจดีให้ค่ายกไปร้อยนึง เด็กยิ้มร่ายกมือไหว้ท่วมหัวเลยครับ
“ให้ทิปตั้งร้อยนึง รู้งี้เป๊บมาเป็นเด็กยกของดีกว่า”
“แอะ...ร้อยนึงทำหวงไปได้ ปีนึงๆ รายได้ตั้งเท่าไหร่อะ..แล้วอีกอย่างถ้าเป๊บเป็นคนยกของหล่อขนาดนี้ โจ้ว่าคงโดนออฟไปนอนอะ..ชิ”
“จริงหรือ..แล้วถ้าที่รักมาเจอเป๊บเหมือนเด็กคนนั้นจะออฟไปนอนป่าว”
“ไม่อะ..จ้างคนลักพาตัวมาข่มขืนเลย”
“ฮ่าๆๆๆๆ....” ผมหัวเราะในความเพี้ยนของตัวขาว
“แว๊กเป๊บ...ร้านจิ๊วเปิดแล้ววววว”
“อ้าวหรือครับ...ซื้อร้านนั้นซะเยอะเลย”
“นั่นซิ...ไหนๆ ก็มาแล้ว ไปดูดีกว่าเป๊บ”
“ได้ครับๆ” เราสองคนเดินมาที่ร้านจิ๋ว ตัวขาวเจอลุงเจ้าของร้านหน้าตาใจดี เลยถามซะเลย
“ลุงคับบบ เมื่อกี้ผมมาลุงปิดร้านอะ ไปซื้อร้านโน้นซะเยอะเลย”
“อ๋อ ขอโทษทีลูก ลุงไปธนาคารมา...ไม่มีใครเฝ้าร้านเลยปิดไว้”
“แย่เลยอะ...”
“ลองชิมขนมก่อนลูก ไม่ซื้อไม่เป็นไร”
“แฮ่ๆ ขอบคุณค้าบบบ” เมียผมเอาขนมมาล่อลิ้นยาวตลอดครับ (ไม่ใช่หมา....ผั๊วะๆๆๆ...ฮือๆๆๆ...โดนตัวขาวถีบเลยครับ)
“โหวววว...อร่อยคับลุงงงงง” ตัวขาวโยนเข้าปาก
“ฮ่าๆๆๆ....เอาสักกล่องมั้ยลูก”
“ลุงขายมานานแล้วหรือครับ อร่อยมากๆ” ผมก็กินไปชมไปครับ อร่อยจริงๆ รสชาติหวานไม่แสบคอ
“ก็เจ้าแรกนะลูก สี่สิบปีได้แล้ว”
“อร่อยๆ....ลุงมีแพ๊คขึ้นเครื่องบินมั้ยคับ”
“วันนี้เด็กในร้านไม่มีเลยลูก แต่ลุงมีลัง หนูช่วยแพ๊คได้มั้ย”
“ได้คับๆ”
“เอากี่กล่องลูก”
“เอ....อืม....เอาห้าสิบกล่องคับ” ตัวขาวสั่งจนผมสะดุ้งเลย จะอ้าปากถาม แต่หันมาทำหน้าดุๆ ใส่ผมอะ เลยเงียบกริบ กลัวโดนถีบ ไม่ได้เกลียมัวนะ แต่เกรงใจจจจจ
“ได้ลูกๆ เดี๋ยวลุงไปเอาขนมทำใหม่มาให้นะ” ลุงแกเดินเข้าไปหลังร้านกลับมาพร้อมขนมกับลังใส่ขนม
   ผมกับตัวขาวและลุง ช่วยกันแพ๊คขนมใส่ลัง จัดการเสร็จเรียบร้อย
“ทั้งหมดกี่บาทคับลุง”
“กล่องละสามสิบบาท ทั้งหมดพันห้าร้อยบาทลูก แต่หนูซื้อเยอะ ลุงคิดกล่องละ 25 บาทพอ ทั้งหมด 1250 บาทลูก”
“ขอบคุณค้าบบบบบ.....เป๊บทำหน้าที่” อ้าวมาลงที่ผมอีกอะ เลยต้องรีบควักเงินด่วนครับ
“ขอบคุณมากลูก”
“กลับก่อนคับลุง สวัสดีคับ...เป๊บยกลังซิ” สองลังใหญ่ ลงที่ผมอีกกกกก ถามว่ากล้าเถียงมั้ย หึหึหึ....ยกทันทีครับ
“จ้าลูก...อะหนู เอาไปกินบนรถกล่องนึง ลุงให้” ลุงส่งมาให้ตัวขาวต่างหากอีกกล่องคับ
“โอ้..ขอบคุณค้าบบบบ...” ยิ้มร่าเลยทีเดียว บอกแล้วว่าเมียผมลิ้นยาวน้ำลายยืดอะ(ผลั๊กๆ....โดนฟาดไปสองที...ฮือๆๆ)
   ซื้อขนมเต้าส้อเสร็จ ก็ขับรถกลับไปสนามบินภูเก็ตครับ
“เป๊บ ลองชิมมั้ย” ตัวขาวถามในขณะที่โยนเข้าปากไปสี่ห้าลูกแล้วครับ
“นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว อ้า.....” ผมอ้าปากรอ ตัวขาวก็เอามาใส่ปาก อร่อยจริงๆ นะครับ ใครแวะไปเที่ยวลองไปอุดหนุนนะครับ
“อร่อยเนอะ...เอาน้ำป่าว”
“ก็ดีครับ ฝืดคอ” ตัวขาวเปิดขวดน้ำใส่หลอดมาให้ ผมก็ดื่ม
“ที่รักแล้วนี่ซื้อไปเยอะมากๆ จะฝากใครบ้างละครับ”
“โหยเป๊บ..ต้องถามใหม่ว่าจะพอหรือป่าวเหอะ..ไหนจะลูกน้องเป๊บ ลูกน้องโจ้ พ่อ แม่ แด๊ด มัม สารพัด”
“ขนาดนั้นเลยหรือครับ...งั้นก็ตามที่ว่า ซื้อไปฝากละกันนะครับ”
   ขับรถมาเรื่อยๆ เข้ามาถึงเส้นที่เข้าจังหวัดภูเก็ต ก็ประมาณ สี่โมงเย็น เหลือระยะทางอีกไกลพอสมควรผมเลยเพิ่มความเร็ว เลี้ยวขวาเข้าสนามบินภูเก็ต วิทยาโทรเข้ามาพอดีครับ
“วิทยาถึงสนามบินแล้วหรือ”
“ครับนาย ตอนนี้นายอยู่ไหนครับ”
“กำลังจะเลี้ยวขวาเข้าสนามบิน”
“ครับๆ นายมาจอดหน้าผู้โดยสารขาออกเลยนะครับ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องจัดการรถให้”
“ได้ๆ พอดีมีของฝากเยอะด้วย”
“ครับๆ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องขนให้” ผมวางสาย
“วิทยาหรือเป๊บ”
“ครับ รออยู่ที่หน้าอาคารแล้ว”
“ตรงเวลาเนอะเป๊บ รับผิดชอบดีจริงๆ”
“ที่สุดเลยครับ เป๊บว่าอนาคตจะแต่งตั้งให้เป็น ผอ.รับผิดชอบเขตภาคใต้ซะเลย”
“โห...เอาจริงอะ...เนื้อแท้ไว้ใจได้หรือเป๊บ”
“เท่าที่ดูก็โอเคนะ..ที่รักว่าไงละ”
“ก็ดีนะเป๊บ...แต่โจ้ว่าดูอีกสักระยะจะดีกว่าคับ วิทยาอายุเพิ่งยี่สิบหกเอง ถ้าให้รับตำแหน่งใหญ่เดี๋ยวคนแก่ๆ ที่รอคอยจะอิจฉาเอานะ”
“อืมก็จริงนะ...งั้นรอดูก่อนละกันครับ”
   ผมขับรถจอดหน้าผู้โดยสารขาออก วิทยาเดินเข้ามา
“นาย คุณโจ้ สวัสดีครับ..สนุกมั้ยครับนาย”
“สนุกมากๆ วิทยาไปเที่ยวไหนมาละ”
“ไม่ได้ไปไหนเลยครับ อยู่บริษัทตรวจงานมากกว่าครับ”
“พักบ้างก็ได้นะวิทยา อย่าทำงานมากเกิน เดี๋ยวสุขภาพแย่นะ” ตัวขาวเตือนวิทยา
“ขอบคุณครับ...แต่ห่วงงานมากกว่าครับ...นายมีอะไรให้ช่วยขนบ้างครับ”
“กระเป๋ากับของฝากหลังรถนะ” วิทยาพยักหน้าพร้อมกวักมือเรียกเด็กมาช่วยขน
“ลูกน้องจากไหนเนี่ยวิทยา” ผมถาม
“คนงานใหม่นะครับนาย...เอ้ย...นี่นายใหญ่จากกรุงเทพฯ” วิทยาบอกลูกน้อง คนงานยกมือไหว้ผมกับตัวขาว
   ยกของใส่รถเข็น ผมกับตัวขาวพร้อมด้วยวิทยาและลูกน้อง เดินไปเช็คอินทีเค้าเตอร์ ผมส่งบัตรประชาชนให้ไป ปรากฏว่า
“จองการบินไทยไว้นะคะ ขอโทษนะคะ พอดีน้ำหนักเกินกำหนดนะคะ”
“อ๋อครับ ไม่ใช่ไทยสมายหรือครับ...แล้วคิดค่าน้ำหนักเกินเท่าไหร่ครับ”
“การบินไทยคะตามข้อมูลเดินทางมาไทยสมาย กลับการบินไทยคะ..พอดีเที่ยวบิน 19.00 น. TG218 วันนี้ใช้เครื่อง 747 ของการบินไทยบินนะคะ เอ่อ ไม่ทราบว่าพอมีบัตรสมาชิกการบินไทยมั้ยคะ” ผมควักบัตร Gold Royal Orchid ให้เจ้าหน้าที่ไปครับ
“บัตรทองนะคะ...สมาชิกบัตรทองได้น้ำหนักเพิ่มท่านละ 40 กิโลกรัม รวมสองท่าน 80 กิโลกรัม น้ำหนักไม่เกินแล้วคะ....จากข้อมูลในบัตรมีแต้มสะสมการเดินทางเหลือเยอะมาก จะหมดอายุในช่วงปลายปีสามหมื่นคะแนน....แนะนำว่าน่าจะอัพเกรดเป็นชั้นธุรกิจจะได้ไม่เสียคะแนนฟรี..สนใจมั้ยคะ” ฟังดูดีนะครับ
“ได้ครับ..รบกวนด้วยครับ”
   พนักงานกดคอมสักครู่ใหญ่ ได้บอร์ดดิ่งพาสมาสองใบ
“บอร์ดดิ้งพาส กับ บัตรเข้าเล้าจน์นะคะ ขึ้นเครื่อง 18.30 น.ประตูตามที่ระบุในบอร์ดดิ้งพาสนะคะ...ขอบคุณมากคะ” พนักงานยกมือไหว้งามๆ ทีนึง
“เป็นไงบ้างอะเป๊บ”
“ก็ได้อัพเกรดกับทุกอย่างฟรีหมดครับ”
“จริงอะ..ทำไมอะ...”ตัวขาวทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวค่อยอธิบายเนอะ ไปลาวิทยาเถอะ” ผมกับตัวขาวเดินมาที่วิทยากับลูกน้อง
“ขอบคุณมากนะวิทยาที่ดูแลเป็นอย่างดี”
“วิทยาเอาขนมไปกิน ของฝากเล็กๆ น้อยๆ” ตัวขาวส่งถุงขนมเต้าส้อให้วิทยาครับ
“ขอบคุณมากครับคุณโจ้.......ด้วยความเต็มใจเลยครับนาย...ถ้าว่างลงมาตรวจงานบ้างนะครับ ผมจะได้พาเที่ยวบ้าง”
“ได้ๆ ถ้าว่างนะ ทุกวันนี้แทบไม่ได้กระดิกตัว”
“ครับ”
“ฝากดูแลสาขาภูเก็ตด้วยนะ...ถ้ามีอะไรโทรสายตรงได้ตลอดนะ”
“ได้ครับนาย ผมจะดูแลเต็มที่เลยครับ”
“ไปก่อนนะวิทยา...ขอบคุณทุกคนมากนะ” ผมจับมือวิทยาและหันไปขอบคุณลูกน้องวิทยา ยกมือไหว้ตามมารยาทครับ
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับ คุณโจ้...” วิทยายกมือไหว้ ผมกับตัวขาวรับไหว้ และก็เดินเข้าไปห้องผู้โดยสารขาออก ตรวจ สแกน เสร็จทุกอย่างเรียบร้อย ก็เดินเข้าไปนั่งในเล้าจน์
“ของกินเต็มเลยอะเป๊บ เดี๋ยวโจ้เดินไปหาไรกินก่อนนะ” ไม่พลาดเรื่องของกินเลยจริงๆ
   ผมเลือกนั่งมุมสงบๆ คนที่มาพักก็มีจำนวนปานกลางนะครับ ผมกดโทรศัพท์หาเวช
“เวช เครื่องตรงเวลา ไปถึงประมาณสองทุ่มนิดๆ ซื้อของมาเยอะมาก พาใครมาช่วยขนด้วยนะ...ขอบใจมากแล้วเจอกัน” ผมวางสาย
สักพักตัวขาวก็ขนของกินมาเป็นถาด
“อะเป๊บกาแฟ..ขนม...ที่เหลือของโจ้หมดเลย แฮ่ๆ”
“โห...เยอะไปมั้ยครับ”
“ไม่นี่...อร่อยๆ” ปากบอกว่าไม่แต่กินซะขนาดนั้น
   ผมนั่งจิบกาแฟไปนั่งมองตัวขาวไป...มีความสุขดีนะครับ...ผมคิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่ได้คนคนนี้มาเป็นคู่ชีวิตยืนเคียงข้าง
“ท่านผู้โดยสารที่เดินทางของสายการบินไทยเที่ยวบินที่ TG218 ขณะนี้เครื่องพร้อมที่จะออกเดินทางไปยังท่าอากาศยานสุวรรณภูมิแล้วคะ ขอเชิญท่านผู้โดยสารสูงอายุ ท่านผู้โดยสารที่มีเด็กเล็ก ขึ้นเครื่องก่อน สำหรับผู้โดยสารสมาชิกรอยัลออร์คิด ขึ้นเครื่องได้ตามอัธยาศัยคะ ขอบคุณคะ” พนักงานประกาศขึ้นเครื่องแล้วครับ
“ที่รักอิ่มยัง ขึ้นเครื่องเถอะ”
“อีกตั้งนานแนะ คนเยอะแยะ กินอันนี้ก่อน” ตัวขาวกินต่อ จนหนำใจ
“ไปกันเถอะเป๊บ...อิ่มแล้ว”
“กินเยอะจังนะเนี่ย เดี๋ยวอ้วนแย่นะครับ”
“อ้วนแล้วจะยังรักป่าวอะ”
“รักจ้า..รักที่สุดเลยนะ” ผมเอามือขยี้ศรีษะตัวขาว หอมแก้มทีนึง
“บ้าแล้วเป๊บ...พนักงานเค้าเห็นนะ” ผมหันมาที่เค้าเตอร์ทางออกเล้าจน์ พนักงานสองสามคนยืนอมยิ้ม ไม่เห็นต้องแคร์เลย คนมันรักกันนี่น่า
   ตรวจบัตรประชาชนกับบอร์ดดิ้งพาสเสร็จเรียบร้อย เราสองคนเดินขึ้นเครื่อง
“สวัสดีคะ ชั้นประหยัดเลี้ยวขวา ชั้นธุรกิจเลี้ยวซ้ายนะคะ” ผมกับตัวขาวเลี้ยวซ้าย
   เก็บของไว้บนเคบินเรียบร้อย นั่งรัดเข็มขัดตัวขาวนั่งติดหน้าต่าง แอร์โฮสเตสนำเครื่องดื่มกับผ้าร้อนมาบริการครับ
“วันนี้เครื่องลำใหญ่เนอะเป๊บ ปกติเวลาไปไหนก็บินลำเล็กอะ”
“ครับ...อาจจะคนเยอะมั้งเลยเอาลำใหญ่มา”
“นั่งสบายด้วยอะ เก้าอี้กว้างดี”
“ครับ คาดเข็มขัดยัง ยิ่งตัวเล็กๆ เดี๋ยวปลิวไปโน่น”
“คาดแล้ว ไม่ได้บ๊องจนลืมคาดหรอกน่า...แล้วถ้าปลิวจะจับมือไว้มั้ยละ”
“จับ...ไม่มีทางปล่อยเด็ดขาด....ต่อให้แขนขาดก็ไม่ยอมปล่อย” ตัวขาวนิ่งไป เห็นตารื่นๆ สงสัยจะซึ้ง ฮ่าๆๆๆ...ผมพูดจริงนี่น่า ถ้าปลิวจริง ให้ผมตายผมก็ไม่มีวันปล่อยมือหรอก
“ทำมาพูด..ชิ” หันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง สงสัยจะเขิน ฮ่าๆๆๆ
   สักพักเครื่องก็ไต่ระดับจากท่าอากาศยานภูเก็ตบินตรงสู่กรุงเทพฯ ครับ ลูกเรือก็นำอาหารของว่างมาเสริฟ ตัวขาวซัดซะราบคาบเลยครับ ทำไมกินเยอะมากขนาดนี้เนี่ย
“อร่อยทุกอย่างเลย เป๊บอันนี้ไม่กินหรือ โจ้กินนะ” เอาส้อมมาจิ้มในถาดผมอีก กินอะไรได้มากขนาดนี้เนี่ย
“อิ่มได้แล้วมั้งเนี่ย”
“ก็อิ่มแล้ววววว” ก็หมดแล้วนี่ครับ จะไม่อิ่มได้ไง
“ไม่ทราบว่าจะรับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มมั้ยคะ” ลูกเรือมาถาม
“น้ำส้มคับบบ...เป๊บเอาปะ” ผมส่ายหน้า
   ตัวขาวก็นั่งจิบน้ำส้มไป มองนอกหน้าต่างไป จนเครื่องบินกำลังลดระดับแอร์โฮสเตสก็เดินตรวจดูความเรียบร้อย เครื่องบินเทียบเกท ผมกับตัวขาวก็เดินมาตามทางไปรอที่สายพาน ตัวขาววิ่งไปเอารถเข็น ผมมีหน้าที่ยกลังกับกระเป๋า เดินออกทางผู้โดยสารขาเข้า เวชกับลูกน้องยืนรออยู่แล้วครับ
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณโจ้ เที่ยวสนุกมั้ยครับ”
“ก็สนุกดีนะเวช...คอยนานมั้ย”
“สิบนาทีครับ รถจอดด้านหน้าครับนาย”
   ผมกับตัวขาวเดินขึ้นรถ เวชกับลูกน้องขนของเสร็จก็เดินทางกลับคอนโดทันที
“นายไปบ้านใหญ่หรือคอนโดครับ”
“ไปคอนโดนะเวช”
“ครับ....ที่โน่นฝนตกมั้ยครับ”
“ตกนะ...แต่ก็ไม่ได้ทั้งวัน อากาศก็ร้อนมากๆ กรุงเทพฯฝนตกมั้ยเวช”
“ตกครับ ส่วนมากจะช่วงบ่ายๆ”
“แล้วนี่ได้หยุดพักกันบ้างมั้ย” ผมถาม
“ก็พักครับนาย”
“หมายถึงออกไปเที่ยว หรือ  กลับไปหาลูกเมีย”
“อ๋อค่อยไปสัปดาห์หน้าก็ได้ครับ” สงสัยมัวคอยรับส่งผมกับตัวขาว เวชเลยไม่ได้กลับบ้านไปหาลูกเมีย ตัวขาวแอบมาทำหน้าดุผมซะงั้นอะ
“เวช ให้ลาหยุดสองวันนะ ทดแทนที่คอยมารับส่ง พรุ่งนี้ไปแจ้งฝ่ายบุคคลว่าผมอนุญาต”
“ไม่เป็นไรหรอกครับนาย”
“เอาเถอะ ถ้าไม่หยุดก็เก็บวันสะสมไว้ละกัน ผมอนุญาต”
“ขอบคุณมากครับนาย”
   เดินทางประมาณชั่วโมงนึง ก็มาถึงคอนโดแสนสุข เวชกับลูกน้องก็ช่วยขนของขึ้นมาบนห้อง วางของเสร็จสรรพ
“ขนมของฝากนะเวช เอาไปแบ่งทานกันนะ” ตัวขาวขนมเต้าส้อใส่ถุงส่งให้เวช
“ขอบคุณมากครับคุณโจ้”
“ขอบคุณมากเวชที่ดูแลเรื่องการรับส่ง”
“สบายมากครับนาย..งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
“ขอบคุณมากๆ” ผมรับไหว้
   ปิดประตูห้องผมนั่งลงบนโซฟาเปิดทีวีดู ละครคุณชายปวรุจ อะไรเนี่ยกำลังฉายอยู่ ตัวขาวเดินเข้ามานั่งด้วยพร้อมผลไม้
“ยังไม่อิ่มหรือเนี่ย”
“อิ่มแล้ว แต่กินฆ่าเวลาอะ”
“มีแบบนั้นด้วย”
“จะกินปะอะ”
“กินครับ” ผมนั่งกินผลไม้กับตัวขาว
   ละครจบ อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง เห็นตัวขาวกำลังวุ่นกับการทาครีม ตัวขาวทาครีมเสร็จ ก็มาล้มตัวลงนอนกอดผม
“ขอบคุณมากนะเป๊บที่พาเที่ยวอะ”
“ครับที่รัก...ถ้าว่างค่อยไปกันอีกนะ”
“ค้าบบบ...ขอบคุณมากนะ ฟอดๆ” ตัวขาวมาหอมแก้มผม แต่มันแปลกๆ ไม่ได้หอมอย่างเดียว แถมไซร้ซอกคอด้วย
“ทะ..ที่รัก...ดะ...เดี๋ยว.....อื้อ....อ๊า.....” ผมตกใจ นานแล้วที่ตัวขาวไม่ได้เริ่มก่อน ไม่ทันจะถามอารมณ์พาไปแล้ว
   เต็มๆ 1 รอบใหญ่.........หลับสนิทถึงเช้าเลยครับ

โจ้ : แว๊กกกกก บ้าแล้วววววเป๊บบบ...ไปเล่าแบบนั้นอีกแล้วว....ที่เริ่มก่อนอยากจะขอบคุณค่าเต้าส้อตะหากกกก  :z3:

เป๊บ : อ้าวหรือครับ รู้งี้ซื้อให้ซักพันกล่อง จะได้ดึ่งดึ๋งเยอะๆ  :z2:

โจ้ : บ้ากามตลอดดดดดด ตาลุงเพี้ยนนนนนนน  :serius2:

เป๊บ : แฮ่ๆๆๆ บ้ากามมมม...แฮ่ๆๆๆๆๆ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 02-05-2013 22:41:07

อ่านแล้วท้องร้อง  โจ้กินได้เอร็ดอร่อย ใครนั่งมองคงรู้สึกอร่อยไปด้วยค่ะ

ฝรั่งไปเที่ยวมักจะพักยา นอนเล่น ว่ายน้ำ อาบแดด อ่านหนังสือ

แต่คนไทยคิดว่าน่าจะออกไปเที่ยวพวกทริปดำน้ำมากกว่าค่ะ  ถึงไม่ค่อยได้เจอช่วงกลางวัน

 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-05-2013 10:18:07

อ้างจาก: jonathan2624 ที่ 02-05-2013 22:04:32  

“ครับ คาดเข็มขัดยัง ยิ่งตัวเล็กๆ เดี๋ยวปลิวไปโน่น”
“คาดแล้ว ไม่ได้บ๊องจนลืมคาดหรอกน่า...แล้วถ้าปลิวจะจับมือไว้มั้ยละ”
“จับ...ไม่มีทางปล่อยเด็ดขาด....ต่อให้แขนขาดก็ไม่ยอมปล่อย” ตัวขาวนิ่งไป เห็นตารื่นๆ สงสัยจะซึ้ง ฮ่าๆๆๆ...ผมพูดจริงนี่น่า ถ้าปลิวจริง ให้ผมตายผมก็ไม่มีวันปล่อยมือหรอก
“ทำมาพูด..ชิ” หันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง สงสัยจะเขิน ฮ่าๆๆๆ

อย่าว่าแต่คุณโจ้เขินเลย คนอ่านก็เขินแทน แถมซึ้งมาก ๆ เลยล่ะค่ะ
คู่นี้น่ารักมากค่ะ พอดี ๆ กัน ไม่มีเกินไม่มีขาดคือแบบงอนแบบพอดี ไม่มีประชด สรุปคือเข้าใจกันดีนั่นเอง
เป็นกำลังใจให้รักกันแบบนี้จนแก่เฒ่าไปด้วยกันเลยนะคะ คนอ่านก็จะแก่เฒ่าไปกับคู่นี้ด้วยค่ะ (555 ขอเพ้อหน่อยนะ)

ปล.ยังรอคุณโจ้มาอัพตอนหลักอยู่นะคะ เรื่องกำลังเข้มข้น อยากรู้ว่าเป๊บหลุดจาก...ตนนั้นมาได้อย่างไรน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 03-05-2013 21:54:06

เทีี่ยวฮันนีมูนตลอดอ่ะคู่นี้
คบกัน9ปีแล้วยังหวานฉ่ำ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 07-05-2013 10:32:46

ยังรอติดตามอยู่เสมอน่ะค่ะ
อย่าเพิ่งห่างหายไปไหน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 08-05-2013 03:18:09

ว๊าววว! ยินดีด้วยนะค่ะกับวันครบรอบ9ปีที่คบกันมา
นานนนมากกก แถมยังรักกันเหมือนเดิม หรือจะมากกว่าเดิมซะด้วยซ้ำอะ
แล้วพี่เป๊บก็พาพี่โจ้ไปฉลองกันได้โรแมนติกสุดๆ ทะเล หาดทราย สายลม และสองเรา
เขาหลักรีสอร์ทสวยนะค่ะแต่ทะเลไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
ทริปหน้าแนะนำไร่เลย์กับเกาะพีพีนะค่ะ รับรองสวยมากๆ
ขอบคุณที่มาเขียนเล่าประสบการณ์ชีวิตน่ารักๆ แบบนี้ให้ได้อ่านกันนะค่ะ
 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 09-05-2013 11:43:27

ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 09-05-2013 22:48:47

มาอีกนะครับพี่เป๊ปพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 10-05-2013 01:33:18

พี่เป๊ปพี่โจ้ น่ารักจังเลย ใส่ใจดูแลกันตลอดเวลา น่าอิจฉาที่สุด  :กอด1:
มารอตอนต่อไปค่ะ   :pig4: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ซัมเมอร์เขาหลัก ภาคจบ UP 2 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-05-2013 12:43:09

สวัสดีครับ เป๊บนะครับ ขอบคุณทุกคอมเม้นที่ชื่นชอบผมกับโจ้นะครับ ขอบคุณมากครับ

ผมเข้ามาแจ้งแฟนคลับว่า ช่วงระยะนี้คงไม่ได้มาอัพอีกสักระยะใหญ่นะครับ เพราะว่าตัวขาวไม่สบาย ป่วยเป็นไข้เลือดออก และที่สำคัญ พ่วงด้วยโรคชิคุนกุนยา (ไม่รู้เรียกถูกมั้ยนะครับ) มีอาการปวดเมื่อยตามข้อ เข่า ผมละตกใจมากๆ เลยที่ตัวขาวป่วย ถามจากหมอคร่าวๆ คงได้รับเชื้อมาจากยุงลายกัดระยะฟักตัวประมาณสองอาทิตย์ ถามจิมก็พอจะสรุปความได้ว่า น่าจะลงไปตรวจงานที่หาดใหญ่ช่วงปลายเดือน เห็นบ่นๆ ว่า ถูกยุงกัดจนคันไปหมด มิน่าละครับนับไปนับมาเกือบ เกือบๆสองอาทิตย์พอดีตัวขาวเลยแย่เลยครับ นี่ก็กลับมาพักที่คอนโดได้สองวันแล้ว หลังจากที่นอนโรงพยาบาลห้าวันผมเลยต้องลางานยาวเพื่อมาดูแลคนป่วยขี้อ้อนครับ ตัวขาวอ่านทุกคอมเม้นแล้วนะครับ ฝากขอบคุณทุกคนมากๆ ถ้าหายดีแล้วจะกลับมาเล่าต่อนะครับ

ขอตัวไปดูแลตัวขาวขี้อ้อนก่อนนะครับ :pig4:

โจ้ : เป๊บบบบบ.....เมื่อยหัวเข่าค้าบบบบ  :mew2:
เป๊บ : โอ๋ๆๆ เดี่ยวเป๊บนวดให้นะคร้าบบบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Sabaijai ที่ 10-05-2013 14:03:48

หายไวๆ แข็งแรงเร็วนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 10-05-2013 14:44:24

หายไวๆนะครับพี่โจ้   แต่ก็คงหายไวอยู่หรอกครับมีบุรุษพยาบาลดีหล่อด้วยยย55555555555






ปล.ว่าแต่พี่เป๊ปก็อย่าลืมดูแลพี่โจ้ดีดีๆนะครับ ถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็ต้องรีบฉีดยาให้นะครับ555555555555 :hao7: :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :mew1: :mew2: :mew2: :mew2: :z3: :z3: :z3: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: mnara ที่ 10-05-2013 15:30:55

หายไวๆนะจ๊ะ คนอ่านเป็นห่วง
เป็นกำลังใจให้หายป่วยเร็วๆ :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-05-2013 16:09:53

คนป่วยหายไวไว
คนเฝ้าก็อย่าลืมดูแลตัวเอง
รักษาสุขภาพกันดีๆนะ อย่าแอบรังแกคนป่วยนะคุณเป๊บ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 10-05-2013 16:35:33

ขอบคุณที่แจ้งข่าวค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-05-2013 20:46:10

หายไวๆนะคะโจ้ตัวขาว มีพยาบาลดีขนาดนี้
สู้ สู้ นะโจ้(คนป่วยขี้อ้อน) และ เป๊บ (คนดูแลคนป่วยขี้อ้อน)

แต่ชอบตอนท้ายจัง ปลื้มความรักที่มั่นคง
และเสมอต้นเสมอปลายของคู่รักโจ้เป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 10-05-2013 20:57:45

ขอให้แข็งแรงเร็ววันนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 11-05-2013 10:13:02

ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมาก คุณโจ้กะคุณเป๊บยังน่ารักเหมือนเดิม

ขอให้คุณโจ้หายไวไวน๊า มากอดทีนึง อิอิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-05-2013 10:31:04

หายไวไวนะ พักผ่อนมากๆ แล้วรีบมาส่งข่าวนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: rarin ที่ 11-05-2013 15:08:14

หายไวๆนะคะ รอได้เสมอคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: rarin ที่ 11-05-2013 15:10:36

 :L2: :L1: ดอกไม้เยี่ยมคนป่วย ข้อให้หายเร็วๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-05-2013 20:06:50

แหะๆ มาให้กำลังใจคนป่วยอีกรอบ
หายไวๆนะคะน้องโจ้ (ตัวขาวของคิงคองเป๊บ)  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 11-05-2013 22:54:23

หายไวไวนะคะ  :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: BlackKnight09 ที่ 13-05-2013 18:47:27

อยากไปเที่ยวกับเค้าบ้างอ่ะ อิจฉา.......

อ้อ โจ้หายเร็ว ๆ นะ อยากฟังเรื่องต่ออ่ะ
ทานข้าว ทานยา  แล้ว นอนพักผ่อน สักอาทิตย์
น่าจะดีขึ้นเร็ววันนะ

ของเยี่ยม  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 13-05-2013 19:22:05

ขอให้พี่โจ้หายป่วยไวๆกลับมาแข็งแรงเร็วๆนะค๊า พี่เป๊บก็รักษาสุขภาพด้วยค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวไม่สบาย UP 10 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-05-2013 23:16:06

สวัสดีค้าบบบบ ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคับที่อวยพรให้หายป่วยเร็วๆ ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้วคับ ไข้ลดลงเกือบหมดแล้ว อาการปวดเมื่อยตาม ไขข้อ หัวเข่า ก็ทุเลาลงเยอะอะคับ ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นโรคนี้อะคับ โรคไข้เลือดออกไม่เท่าไหร่ แต่ชิกุนฯ นี่ซิคับ ทำเอาแย่เหมือนกัน
ช่วงที่ป่วยก็ได้เป๊บดูแลมากๆ เลยอะคับ แต่ก็ไม่วายเดือดร้อนบรรดาพ่อแม่ไปด้วย แด๊ดก็เป็นห่วงมากเลยส่งแม่บ้านมาดูแลเพิ่มอีกคน ทั้งๆที่ ผมก็ไม่เป็นไรมากแล้วนี่น่า แต่แด๊ดก็บอกว่า ถ้าช่วงเป๊บไม่อยู่เกิดช๊อคตายไปทำยังไง....พูดซะผมกลัวเลยอะ เอ๊ะหรืออยากได้สะใภ้ใหม่ ฮ่าๆๆๆๆ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคับ ถ้าหายสนิทดีเมื่อไหร่ จะรีบปั่นต้นฉบับมาให้อ่านกันอีกนะคับบบบ

Sabaijai : ขอบคุณมากๆ เลยค้าบบบบ  :pig4:

anukul : บุรุษพยาบาลหล่อเทพมากคับบบ แต่เอ๊ะ ไอ้เรื่องฉีดยา ตัวการอยู่นี่นี่เอง โดนเข็มใหญ่เลยง่าาาาา  :hao7:

mnara : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

maemix : ขอบคุณมากค้าบบบ แอบโดนรังแกเมื่อวานง่าาาาา  :mew3:

คนอ่าน : ขอบคุณค้าบบบบ  :mc4:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบ เขินเลยอะ  :mew3:

yeyong : ขอบคุณมากค้าบพี่...ตอนนี้แข็งแรงกว่าเดิมแล้วคับบบบ  :mew1:

ekonut : ขอบคุณมากค้าบบบ มามะให้กอดแน่นๆ สามที  :กอด1:

อยากรัก : ขอบคุณมากค้าบบบ เดี๋ยวหายสนิทจะรีบมาลงตอนต่อไปนะคับบบ  :hao3:

rarin : ขอบคุณค้าบบบบบ  :mew1:

patchylove : ขอบคุณค้าบบบบ หายมาม่า แล้วคับบบ อิอิ  :hao7:

BlackKnight09 : ขอบคุณมากค้าบบบ นอนทั้งวันเลย แถมโดนบังคับให้กินยาอีก มันขมอะไม่อยากกิน แต่คนดูแลตบจูบ เลยต้องกินอะคับบบ อิอิ  :hao6:

MangoBlue : ขอบคุณมากค้าบบบบบ คิงคองแข็งแรงอะ แต่ถ้าป่วยยิ่งกว่าแมวเชื่องอีก กะงวดหน้าป่วยจะแก้แค้นคืน อิอิ  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-05-2013 01:06:52

รับทราบจ้า กอดม๊วฟฟฟฟ ทั้งคู่เลยย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 15-05-2013 07:29:54

ถูกต้องแล้วครับพี่โจ้ ผมบงการให้พี่เป๊ปไปฉีดยา(เข็มใหญ่)ให้พี่เองแหละครับ จะได้หายไวๆนะครับ555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 15-05-2013 08:21:00

เย้ อาการดีขึ้นแล้ว กอดๆๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-05-2013 08:34:41

 :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2: ขอให้หายเร็ว ๆ นะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-05-2013 09:14:24

ดีใจกะคุณโจ้ด้วยที่หายเกือบปกติแล้ว
แบบว่าบุรุษพยาบาลใจดี แถมยาเข็มใหญ่
ไม่หายให้มันรู้ไป หรือทรุดลงมากว่าเดิม 555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-05-2013 10:04:29

หายป่วยไวไวนะครับพี่โจ้ จะได้กลับมาน่ารักสดใสกว่าเดิม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 15-05-2013 14:55:24

หายไวๆน่ะค่าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 15-05-2013 21:09:09

พี่เป๊ปดูแลดี แถมมีฉีดยาด้วย
แบบนี้พี่โจ้หายวันหายคืนแน่ๆเลย>////< :hao6:
รักษาสุขภาพนะคะ FC เป็นห่วง :mew2:
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-05-2013 22:50:29

ดีใจจััง น้องโจ้อาการดีขึ้นแล้ว
เรื่องงานเขียนสะดวกเมื่อไรค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ
แต่ขอให้ดูแลตัวเอง และคนที่คุณรักให้ดีก็พอ
เพราะถ้าทั้งคู่ยังรักกัน เรื่องเล่าก็มีไปเรื่อย ๆ
ถึงจะมาช้าไปบ้าง FC รอได้อยู่แล้วค่ะ

กอดโจ้  :กอด1: กอดเป๊บ  :กอด1: (ในฐานะ FC)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 15-05-2013 23:43:26

ดีจังค่ะที่หายดีแล้ว รอตอนต่อไปนะคะ ชอบมากเรย รักมากจริงๆคู่นี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว อาการดีขึ้นมากแวะมาแจ้งข่าวFC ค้าบ UP 14 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 16-05-2013 02:47:46

ช่วงก่อนภาคใต้ฝนตกบ่อย
น้ำขัง ยุงเลยเยอะ ไม่แปลกที่พี่โจ้โดนยุงกัดแล้วจาเป็นไข้เลือดออก
แต่ปวดข้อ ปวดเข่านี่
เพราะป่วยเป็นโรคชิกุนฯ
หรืออายุมากแล้วเลยปวดค่ะ
(อิ อิ อ่ะ ล้อเล่งๆ อย่าโกรธน้าาา)

ยังไงก็ขอให้หายป่วยเร็วๆนะค่ะ
แล้วก็อย่าลืมรักษาสุขภาพของตัวเอง
แล้วก็ของพี่เป๊บด้วยนะค่ะ ^^ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-05-2013 20:34:27

เข้ามาให้กำลังใจโจ้กับเป๊บ
ทั้งคู่คงจะงานยุ่งแน่ ๆ เลย
แต่ไม่เป็นไร FC รอได้จ้า
ว่าแต่อาการป่วยหายดียังเอ่ย

ปล.นึกถึงความรักของทั้งคู่แล้วเขินอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-05-2013 21:18:40

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ นั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนเสร็จ ไม่มีอะไรทำ บวกกับตัวขาวนอนพักผ่อนอยู่ในห้องนอน ผมก็เลยถือโอกาสแอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว เรื่องมันเกิดขึ้นวันนี้นี่เองครับ เรื่องราวมีอยู่ว่า
ตอนเช้าประมาณ 10 โมง ผมพาตัวขาวไปตรวจซ้ำอีกครั้งที่โรงพยาบาลพยาไท 2 เพื่อดูว่าอาการป่วยหายสนิทหรือยัง ตัวขาวก็ยอมไปโรงพยาบาล แต่กว่าจะยอมก็วิ่งไล่จับหลายรอบ ฮ่าๆๆๆ ไปถึงโรงพยาบาลเจ้าตัวบ่นว่า

"ก็บอกว่าหายแล้วไงเป๊บ จะพามาไมอีกอะ"
"ก็รู้ว่าหายแล้วครับ แต่มาตรวจซ้ำเพื่อความมั่นใจไม่ดีหรือ..."
"กินยาก็หายแล้วอะ ไม่อยากตรวจอะ" งอแงใหญ่เลยครับ
"ทำไมไม่อยากตรวจละ..." ผมถาม
"ก็....ก็....."
"กลัวเข็มละซิ" ผมแซว
"ผั๊วะๆ....ก็รู้อยู่ยังจะพามาตรวจ อย่าให้ถึงคราวเป๊บบ้างนะจะแกล้งให้หนำใจเลย" ตัวขาวทุบผมสองที ยังไม่หายป่วยยังจะซ่าอีก เดี๋ยวจับปล้ำกลางโรงพยาบาล ฮ่าๆๆ
"ไม่ได้แกล้งนะครับ เป๊บเป็นห่วงพามาตรวจ เป๊บผิดหรือ" ทำเสียงเครือๆ ดราม่านิดๆ ได้ผลครับ ตัวขาวเงียบเลย
"ก็...ตรวจก็ได้.." เสียงอ่อยเชียว
มาถึงโรงพยาบาล ผมแจ้งที่เค้าเตอร์ตรวจสอบประวัติคนไข้ ไม่นานนักพยาบาลก็พาเข้าพบคุณหมอ ผมก็นั่งรอข้างนอกครับ เวลาผ่านไปเกือบๆ ชั่วโมง ตัวขาวก็ยังไม่ออกมา ผมก็เลยเดินไปเซเว่นหาอะไรกินเล็กน้อย พอกลับมาถึงที่ล๊อบบี้โรงพยาบาล เห็นมีกลุ่มสาวๆ สามสี่คน กำลังยืนรุมคุยกับตัวขาว ผมเลยสงสัยเดินเข้าไปใกล้ๆ ได้ยินความว่า
"พี่กันใช่มั้ยคะเนี่ย...ไม่สบายหรือคะ แล้วพี่เท ไปไหนคะเนี่ย"
"เอ่อ...ผมไม่ได้ชื่อกันอะคับ...."
"หือ อย่ามุขเลยคะพี่ จำหนูไม่ได้หรือ แฟนคลับไง วันก่อนยังไปพบปะกันที่เขาดินเลยนะคะ"
"น้องจำคนผิดแล้วอะคับ..พี่ไม่ได้ชื่อกันจริงๆ...พี่ชื่อโจ้คับ แล้วพี่เทอะไรเนี่ย พี่ก็ไม่รู้จัก"
ตัวขาวปฏิเสธเต็มที่เลยครับ ผมยืนขำนิดๆ มีคนมาทักผิดจริงด้วย สาวกลุ่มๆนั้นเริ่มรู้ตัวว่าทักคนผิดแน่ ผมเองก็ไม่รู้นะครับว่า กัน นี่คือใคร แต่คงคล้ายๆ ตัวขาวแน่เลย
"ฮ่าๆๆๆ...พวกหนูขอโทษคะพี่ พี่คล้ายพี่กันแฟนพี่เทโอไง เห็นขาวๆ สูงๆ พอกัน พวกหนูเข้าใจผิด"
"อ๋อ..ไม่เป็นไรอะคับ....อาจจะคล้ายๆ เลยทักผิดได้" ตัวขาวยิ้มกว้าง ผมแอบยืนหัวเราะจนหนำใจ เลยเดินเข้าไปหา
"ที่รัก..มีอะไรหรือครับ" ผมเรียกตัวขาวตามปกติ สาวๆ กลุ่มนั้นหันมามองผมทำตาโตใหญ่เลยครับ
"อุ้ยยยย...หล่อออออ" สาวคนนึงอุทานออกมา
"พี่สองคนเป็นแฟนกันหรือคะ" สาวคนนึงถามขึ้นมา
"ใช่ครับ...เป็นแฟนกัน" ผมตอบไป ตัวขาวยิ้มแหะๆ อยู่ข้างๆ
"กริ๊ดดด วิ๊ดดด ว้ายยยย" สาวๆ กริ๊ดเบาๆ เต้นใหญ่ ผมกับตัวขาวตกใจเลยครับ
"พี่ชื่ออะไรอะคะ"
"พี่ชื่อเป๊บครับ..เป็นแฟนพี่โจ้"
"กริ๊ดดดด....พี่เป๊บพี่โจ้น่ารักมากอะพี่.....ถ้าไม่รังเกียจพวกหนูขอถ่ายรูปกับพี่ได้มั้ยคะ....นะคะพี่"
"เอ่อ...ได้ครับ" ผมหันไปมองหน้าตัวขาว ตัวขาวก็ยิ้มๆเชิงพยักหน้า

ผมกับตัวขาวถ่ายกับสาวกลุ่มนั้นไปหลายแชะ เหมือนดาราเลยครับ บอกตรงๆ ว่างงอยู่บ้างกับวัยรุ่นสมัยนี้ แต่ก็ไม่ขัดใจ ถ่ายรูปจนหนำใจแล้ว สาวๆ ก็ลาจากกัน ผมกับตัวขาวเดินไปกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดติดกับโรงพยาบาล กินเสร็จก็เดินทางกลับคอนโด
"เป๊บ...น้องๆ พวกนั้นพูดถึง พี่กันพี่เท เป๊บรู้ป่าวว่าใครอะ ดาราใหม่หรือ"
"ไม่รู้เลยครับ...เอหรือว่าเราสองคนตกข่าว..."ผมไม่ทราบจริงๆ ครับ
"เดี๋ยวลองไปค้นกูเกิ้ลดีกว่า" ตัวขาวเปรยๆ
เดินทางกลับมาถึงคอนโด เปลี่ยนชุดลำลอง ตัวขาวก็เปิดไอแพดกดดูข้อมูล พบว่า
"เป๊บบบบบบบ.....รู้แล้วว่าใครอะ ชื่อกันกับเทโอ เค้าว่าเป็นคู่รักที่ดังมากๆ อะ มีผลงานการแสดงด้วย" ตัวขาวเดินเอาไอแพดพร้อมรูปมาให้ผมดู
"มิน่าละครับ คนชื่อกัน ผิวขาวขนาดนี้ เหมือนที่รักเลยนะ ถ้ามองเผินๆไม่แปลกที่จะทักผิด"
"ฮ่าๆๆๆ....แต่น้องเค้าน่ารักดีนะ..เหมาะสมกันดีอะ"
"นั่นซิครับ....เอ...เราเลียนแบบดีมั้ย เปิดตัวแกรนด์โอเพ็นนิ่งบ้าง"
"โหยยยยย....น้องเค้าอายุ 20 โจ้กับเป๊บสามสิบกว่าแล้ว...เปิดตัวไปกลัวจะมีคนสาปแช่ง แก่เหี่ยวจะเอาไปทำไรได้"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ.....จริงด้วยเนอะ แหมสมัยก่อนไม่มีแบบนี้นะที่รัก ไม่งั้นน่าจะดังอยู่น่า"
"ฮ่าๆๆๆ สมัยนั้นลองเปิดตัวแบบนี้ซิเป๊บ คนด่าทั้งประเทศอะ" ผมคิดตามที่ตัวขาวพูด ก็น่าจะจริงนะครับ สิบปีก่อนสังคมไม่เปิดกว้างขนาดนี้ ลำบากแย่
"น่ารักเนอะเป๊บ....แอบตามเป็นแฟนคลับดีกว่า แฮ่ๆๆๆ" และแล้ว ตัวขาวก็เพ้อเจ้อหน้าจอไอแพด โดยถวายตัวเป็นแฟนคลับน้องกันกับเทโอเรียบร้อยแล้ว
ตัวขาวของผมเนี่ย....น่ารักเนอะครับ...ฮ่าๆๆๆ  :hao6: :mew1:

ปล.ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะครับ ที่ให้กำลังใจตัวขาว...โดยเฉพาะแนะนำให้ผมฉีดยาเข็มใหญ่ จัดให้แล้วเรียบร้อยครับ ฮ่าๆๆๆ น่าจะหายสนิท ยังไงก็รอตัวขาวมาตอบคอมเม้นรายคนนะครับ



ขอบคุณครับ  :pig4:


โจ้ : เป๊บบบบ...แล้วน้องๆ เค้าจะเอารูปไปลงเน็ตมั้ยอะ  :serius2:

เป๊บ : เอ ไม่แน่ใจนะครับ....ถ้าเอาไปลงอาจจะดัง เราก็ไปถ่ายหนัง "พิศวาสตัวขาวแอนด์คิงคอง"  :hao6:

โจ้ : บ้าแล้ววววววววว...นั่นมันถ่ายหนังโป๊แล้ววววววว  :z3:

เป๊บ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 16-05-2013 21:33:03

5555  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Peachnoii ที่ 16-05-2013 21:39:28

ง่า เราไม่ชอบไอกันเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-05-2013 22:38:31

คุณเป๊บมาเม้าส์สุดที่รัก ระวังโดนงอนนะ
ดูแลกันดีจริงๆ หายไวไวนะคุณโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 16-05-2013 22:46:46

ถ่ายเลยพี่ ผมหนับหนุนๆๆเดี๋ยวช่วยซื้อคนเเรกเลยเอา ดีปะครับพี่เป๊ป :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :katai4: :katai4: :katai4: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 16-05-2013 23:24:45

คุณเป๊บมาแอบเม้าท์ได้ฮาและน่ารักมากเลย ไว้มาเม้าท์อีกน๊าาาา

คุณโจ้โคตรน่ารักเลยอ่ะ สมัครเป็นแฟนคลับค๊าาาา อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-05-2013 23:41:56

555 อ่านตอนนี้แล้วยิ้มกว้างเลย
แสดงว่าน้องโจ้หน้าเด็กนะนี่
เพราะเท่าที่รู้น้องกันก็ประมาณ20
อิจฉาสาว ๆ กลุ่มนั้นจัง อิจฉาๆๆๆๆ
ได้เจอโจ้กับเป๊บตัวเป็นๆ อยากเจอมั่งอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 19-05-2013 19:29:32

อ๊ากกกก!!!!!! พี่โจ้น่ารักมากกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-05-2013 21:37:02

มาเป็นกำลังใจให้ตัวขาวโจ้ กับคิงคองเป๊บ
:กอด1: ทั้งสองคนเลยค่ะ แต่กอดโจ้แน่นๆนิดนึง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-05-2013 23:55:59

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 20-05-2013 10:39:07

ชอบเทโอกันเหมือนกันเลยค่าาาา
หล่อน่ารักมากๆเหมาะสมกันด้วย
ถ้าเป็ปโจ้ดังจะตามเป็นแฟนคลับน่ะค้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แอบมาเม้าท์ความเปิ่นของตัวขาว By Pep UP 16 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-05-2013 12:06:03

สวัสดีค้าบบบบบ....นอนพักผ่อนจนเบื่อ เลยแอบเข้ามาในเล้าจน์ ก็เลยเพิ่งรู้ว่า คิงคองเพี้ยนมาแอบเม้าท์ๆ อะ เย็นนี้ตายยยยยยย  :angry2:

ขอบคุณมากๆ เลยนะคับสำหรับคำอวยพรและความห่วงใย ตอนนี้อาการเกือบหายสนิทแล้วคับ ยังมีเพลียๆ บ้าง คาดว่าสัปดาห์หน้าก็กลับไปลุยงานได้ต่ออะ สำหรับเรื่องราวตอนต่อไปกำลังเขียนเรื่อยๆ นะคับ ต้องมานั่นนึกเรื่องในอดีตเยอะเลย ยังไงอาจจะนานหน่อยแต่ไม่ทิ้งแน่นอนนะคับบบบบ  :pig4:

patchylove : ขอบคุณมากค้าบบบ กอดๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ

anukul : ตัวบงการนี่เอง เข็มใหญ่ง่า เจ็บกว่าเดิม เสียวรุนแรง แว๊กกก  :o8: :-[

ekonut : ขอบคุณค้าบบบ กอดๆ

fay 13 : ขอบคุณมากค้าบบบ  :mew1:

maemix : บุรุษพยาบาลใจดีมากคับ แต่โดนเข็มไป เหมือนจะหายแต่เหนื่อยเพิ่มมาแทน ฮ่าๆๆๆ  :hao7:

nutto : ขอบคุณมากค้าบบบ ตอนนี้กลับมาน่ารักกว่าเดิมนะ อิอิ  :mew3:

คนอ่าน : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

9nawKIHAE : ขอบคุณมากค้าบบบ น้ำยาดีหรือป่าว เอ....พุ่งแรงแซงทางโค้ง ว๊ากกกก  :hao7: :o8:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบ อย่าลืมติดตามอ่านนะคับบบ จะรีบปั่นๆ  :mew3:

pinkky_kiku : ขอบคุณมากค้าบบบบ จุ๊บๆๆ  :mew1:

lovelypolly : ฮ่าๆๆๆ ตอนไปตรวจงานฝนก็ตกคับ โดนยุงกัดเยอะเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นชิกุนอะคับ....อายุเป็นเพียงตัวเลขน้า แก่แล้วยังสดใสกิ๊กกกก อิอิ :o8: :hao6:

ตอบหลังจากคิงคองมาแอบเม้าท์

patchylove : 5555555  :hao6:

Peachnoii : ทำไมไม่ชอบอะคับ น้องเค้าน่ารักดีนะ แต่ก็ไม่เคยเจอตัวจริงน่อ  :hao4:

maemix : เดี๋ยวเย็นนี้จะแกล้งงอน กระโดดถีบคิงคองด้วย ซ่านัก  :fire:

anukul : โหหหห....ถ้าถ่ายจะมีคนดูหรือออ แก่เหี่ยวหมดแล้ววววว  :hao7: :hao6:

ekonut : ขอบคุณค้าบบบ  :o8:

snowboxs : ฮ่าๆๆ จริงๆ หน้าตาก็ไม่อ่อนแล้วละคับบบ แต่คิดว่าน้องเค้าคงดูแบบเผินๆ มากกว่า เอ บางทีอาจจะเดินสวนๆ กันแล้วแต่ไม่รู้จักกันก็ได้น้า ถ้าพี่เจอคนคุยกันว่าคิงคองตัวขาว อย่าลืมเข้ามาทักนะค้าบบบบ  :mew1:

หมูกระต่าย : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

snowboxs : กอดแน่นๆๆๆ หอมแก้มๆๆๆ ค้าบบบ  :กอด1: :mew3:

fay 13 :  :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:

คนอ่าน : ช่ายๆ น่ารักเนอะคับบบ ....แก่แล้วไม่ดังแล้วง่า.... :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-05-2013 12:58:24

เขินที่โจ้มาตอบเม้นอ่ะ คนข้าง ๆ ถามว่าเป็นไรหน้าแดง
โจ้น่ารักจังเลย มิน่าเป๊บถึงรักมากมายขนาดนี้
ว่าแต่อยากจะเห็นรูปซะแล้วซิ คงน่ารักน่าดูเลย
แต่โอกาสที่จะเจอคงน้อยมากแน่เลย
แต่ถ้าเจอตัวจริงนะคงยิ้มแก้มปริแน่เลย
คงไม่กล้าเข้าไปทัก เพราะคนอ่านหน้าตาไม่ดี..อิอิ

เป็นกำลังใจให้รักกันตลอดไปนะคะ  :กอด1: โจ้  :กอด1: เป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 20-05-2013 14:35:17

พี่โจ้บอกว่าน่ารักและสดใสกว่าเดิม งั้นคงต้องระวังพี่เป๊ป :hao3: จะห่วงและหวงมากกว่าเดิมนะครับ
เดี่ยวจะโดนฉีดยาเข็มใหญ่อีกล๊อตใหญ่ๆนะครับพี่โจ้ คราวนี้เป็นการฉีดลดความน่ารักสดใสนะครับ :z13:

ยังไงก็หายเป็นปลิดทิ้งนะครับ จะได้แฮ๊ปปี้เริงร่ามาอัพต่อ :laugh: ชอบพี่ๆมากๆนะครับ พี่โจ้น่ารักพี่เป๊ปสุดหล่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-05-2013 18:03:56

ดูครับดู  ถ้าพี่เป๊ปพี่โจ้เล่นเป็นพระนาง ผมดูคนเเรกเลย55555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ontheotherhand ที่ 20-05-2013 20:32:39

อ่านทันแล้วววววววววววววว เป็นคู่ที่น่ารักมากกเลยยยยยย รักกันไปตลอดกาลน๊าาา อ่านไปเขินไปซึ้งไป

พี่โจ้หายไวๆๆๆน๊าาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-05-2013 20:48:32

คุณโจ้หายแล้ว ดีใจด้วยจริงๆ ป่วยนี้ไม่ดีเลย
เพราะตอนนี้ก็เป็นหวัดซะงั้น เซ็ง
 ว่างๆจากงานค่อยมาต่อก็ได้ ไม่ทำงานหลายวัน
กลับไปทำงานคงยุ่งน่าดู ทำงานแล้วอย่าลืมพักผ่อนนะ
คุณเป๊ปดูแลดีดีนะ  รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งคุณโจ้+เป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 21-05-2013 08:33:25

น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 21-05-2013 14:12:24

ตอนแรกไม่รู้จักเหมือนกัน เธโอกับน้องกัน มารู้จักตอนที่เป๊บบอกนี่แหล่ะ serchหาดู พอเห็นก็ต้องร้องว่า โห!!!!!!!!!! น่ารักมากๆ เหมาะสมกันดี (เธโอหล่อจริงๆ น้องกันก็น่ารัก) เป็นคู่ที่ลงตัวมากเลย  :o8: :-[ ถ้ามีคู่ของโจ้กับเป๊บมาแข่งด้วยนี่ คงสูสีมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-05-2013 07:48:27

คิดถึงเป็บโจ้คู่รักหวานชื่นจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 22-05-2013 19:14:33

ว้ากกกกกกกกกกกกก มี FC เทโอกันมาทักพี่โจ้ผิดเลยเหรอคะ
แสดงว่าตัวจริงพี่โจ้ต้องน่าเด็กมากกกกๆๆ ขาวออร่ามากๆๆๆ น่ารักมากกกๆแน่ๆเลย :impress2:
อิจฉาคนที่ได้เจอพี่เป๊ปพี่โจ้โดยบังเอิญจังเลยค่ะ
น้องอยากเจอพี่ๆบ้างจัง  อยากเห็นรูปด้วย :hao5: :hao5:
พี่คะทำแฟนเพจเถอะ น้องอยากติดตามอย่างใกล้ชิด
หรือถ้าจะกรุณาให้ตามใน IG ก็ได้นะคะ   :mew2::monkeysad:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-05-2013 19:21:52

แฟนเพจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รูปเป็บโจ้อยู่ที่รูปโปรค่ะ. ขนาดเห็นไม่ชัด
ยังรู้ว่าหน้าตาดีเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-05-2013 17:52:35

เข้ามาส่องกระทู้โจ้ รอเหมือนเดิมนะคะ

ว่าก็ว่าเถอะอยากเห็นโจ้เป๊บเหมือนกัน..อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 23-05-2013 19:20:46

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอบเม้นท์ By ตัวขาว UP 20 / 05 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-05-2013 13:26:16

คิดถึงโจ้กับเป๊บจังเลย กอด ๆๆๆ  :กอด1:
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนทั้งคู่มีเวลาไปเวียนเทียนกันบ้างป่าวนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 01-06-2013 21:41:29

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ตัวขาวอัดผมซะน่วมโทษฐานที่มาแอบเม้าท์นะครับ หลังจากตัวขาวหายป่วยเรียบร้อย ก็รีบไปเคลียร์งานอย่างหนักมากมาย ลงพื้นที่ตรวจสาขาต่างจังหวัด จนผมแอบเป็นห่วงเลยครับ และวันพรุ่งนี้ 2 มิถุนายน 2556 ครบรอบ 32 ขวบ ของตัวขาวแล้วครับ ในช่วงค่ำที่ผ่านมาผมกับตัวขาวก็ช่วยกันเตรียมของใส่บาตร พร้อมกับตระเวนทำบุญในวันพรุ่งนี้

ใครมีร้านอาหารเด็ดๆ บรรยากาศดีๆ ใหม่ๆ แนะนำผมบ้างนะครับ จะพาตัวขาวไปเซอร์ไพร้ซ์

คำอวยพรของทุกคนจะเป็นกำลังใจให้ตัวขาวครับ  :pig4:

ขอบคุณมากครับ

เป๊บ : ยังเต่งยังตึ๋งตึงตัง น้องเอยขาวจัง ขาวดังอาม่วย ยิ้มยังหวานเสียด้วย ป๋าป่วยยังมองตาแป๋ว โถใครจะเชื่อ ว่าแม่บุญเหลืออายุมากแล้ว สามสิบยังแจ๋ว แจ๋วเสียจนน่าจีบ  :z2: :hao6:

โจ้ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เพลงลูกทุ่งมากง่าเป๊บบบบบ เขิลลลลลล  :o8: :-[

เป๊บ : สามสิบยังแจ๋ว แจ๋วเสียตัวสามสิบรอบ  :hao6: :hao7:

โจ้ : บ้าแล้วววววววว.....สามรอบก็จะตายแล้ววววววว  :z3: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-06-2013 22:23:32

H.B.D นะคะคุณโจ้ มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง พี่เป๊บรักพี่เป๊บหลง
พรุ่งนี้ขอให้ได้บุญเยอะๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 01-06-2013 22:37:00

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: Happy Birthday มีความสุขด้วยกันตลอดไปเลยนะคะทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-06-2013 23:22:24

HAPPY BIRTHDAY ล่วงหน้าน้องโจ้ ขอให้มีความสุข สมหวัง อย่าเจ็บ อย่าจน รุ่งเรืองๆ ตลอดปีและตลอดไป 
ร้านอาหารไปนั่งแถบร้านริมน้ำเจ้าพระยา ดูน้ำ ดูเรือ ฟังเพลงเพราะๆ โอ้สุดยอดโรแมนติก อยากบอกชื่อร้านแต่เขาไม่ให้ค่าโปรโหมด ฉะนั้นไปหาเอาเอง กิกิกิกิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 01-06-2013 23:27:45

เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันครับพี่เป๊ปพี่โจ้55555555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: teukkie ที่ 01-06-2013 23:53:31

ขอให้พี่โจ้มีความสุขมากๆนะคร่าาา สุขภาพแข็งแรง อยู่กับพี่เป๊ปจนแก่จนเฒ่ากันไปเร้ย น่ารักกันแบบนี้ไปนานๆนะคร่าา แร้วมาเล่าให้ๆังด่วยนะ คริคริ ปล.พี่เป็ปพาพี่โจ้ไปchocolate ville สิค่ะ แถวพุทธมณฑลอะคะ บรรยากาศดีนะ โรแมนติก อิอิ เหมาะแก่การกับมาเสียตัว เอ๊ยยยย ไม่ใช่แระ. คึคึ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-06-2013 23:59:19

ขอให้คุณโจ้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง
ไม่เจ็บ ไม่ไข้ ไม่จน
รักกับคุณเป๊บไปนาน ๆ นะคะ
 :HBD2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Eshardy ที่ 02-06-2013 00:10:17

H.B.D คุณโจ้ มีความสุขมากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-06-2013 00:57:19

สุขสันต์วันเกิด Happy birthday
ขอให้มีความสุขกายสบายใจนะคะ
ขอให้โจ้รักเป๊บ  :L1: ขอให้เป๊บรักโจ้
ขอให้โจ้กับเป๊บรักกันตลอดไปนะคะ

ปล.ที่อวยพรน่ะตามนั้นจริงๆนะคะ
ปลล.เป๊บยังลดความหื่นบ้างก็ได้นะ
(พูดไปงั้นแหล่ะ จริงๆคนอ่านก็  :hao6:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 02-06-2013 18:06:49

มาความสุขมากๆนะครับพี่โจ้  พี่เป๊ปก็รักพี่โจ้มากๆนะครับ  พี่เป๊ปก็บอกรักๆแล้วจัดหนักๆนะครับคืนนี้555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 02-06-2013 20:19:30

ขอให้คุณโจ้มีสุขภาพดี มีความสุข สมหวังในสิ่งที่ตั้งใจทุกอย่าง
ความรักแข็งแรง  คืนนี้โดนจัดหนัก  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: BlackKnight09 ที่ 04-06-2013 22:49:45

Happy Birth Day นะ

มาช้าไปหน่อยคงไม่ว่านะ
ทำงานเลยไม่ได้เข้ามาดู 

แล้วตกลงไป surprise กันที่ไหนละเนี่ย
มดตามไปด้วยหรือเปล่าละ บอกด้วยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-06-2013 20:11:05

คิดถึงโจ้กับเป๊บจังเลย
อยากรู้จังวันเกิดของโจ้
เป๊บพาไปฉลองที่ไหนนะ

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เหมือนเดิมค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 05-06-2013 22:15:15

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  คิดถึง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันเกิดตัวขาว UP 2 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-06-2013 23:22:31

สวัสดีค้าบบบบ...ขอโทษที่หายไปหลายวันเลยอะคับบ หลังจากหายป่วย ก็รีบไปเคลียร์งานที่ค้างเยอะมากอะคับ ว่าแต่คิงคองเพี้ยนแอบมาเม้าท์เยอะนะเนี่ย สงสัยจะว่างงานมากไปละ ต้องไปกระโดดถีบบบบบ  :z6: ซ่านัก วันนี้เอาตอนใหม่มาลงให้อ่านครึ่งนึงก่อนน้าคับ อิอิ

ตอบคำถามช่วงแรกค้าบ
snowboxs : เขินจนหน้าแดงเลยหรือคับ อิอิ ตัวจริงคงเดินสวนกันแล้วน้าคับ ส่วนรูปลงชัดสุดตามโปรไฟล์เลยน้า  :mew1:

nutto : ขอบคุณมากน้าค้าบที่ชื่นชอบ ส่วนยาเข็มใหญ่โดนฉีดเป็นประจำเลยง่า  :hao7:

anukul : โหหหห ติดตามขนาดนั้นเลยนะค้าบบบ อิอิ  :mew1:

ontheotherhand : ขอบคุณมากน้าค้าบบบ และเข้ามาทักทายบ้างน้า  :mew1:

maemix : ขอบคุณมากค้าบบบบ รักษาสุขภาพด้วยน้า  :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :กอด1:

bvan : ใช่ๆ น่ารักมากเลยนะคับบบ แต่ไม่กล้าแข่งง่า แก่แล้ววววว  :mew3:

9nawKIHAE : ฮ่าๆๆ ขนาดนั้นเลยหรือค้าบบบ รูปโพรไฟล์เปลี่ยนให้แล้วน้า พยายามทำให้ชัดแล้วแต่ก็ไม่ชัดคับ อิอิ  :mew1:

คนอ่าน : เป็นแม่ยกเลยอะค้าบบบบ  :mew1:

anukul : คิดถึงๆๆ  :mew1:

ตอบหลังวันเกิด

maemix : ขอบคุณมากๆ เลยค้าบบบ  :mew1:

patchylove : ขอบคุณมากๆค้าบบบ  :mew1:

อยากรัก : ฮ่าๆๆ ขอบคุณมากๆ ค้าบบบบ  :mew1:

anukul : เจอกันที่ไหนอะ อิอิ  :mew1:

teukkie : ขอบคุณมากค้าบบบ เป๊บพาไปแล้วน้า สถานที่สวยงามมากๆ อาหารอร่อย ขอบคุณค้าบบ  :mew1:

malula : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

Eshardy : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบ ความหื่นไม่ลดลงเลยง่าาาา  :hao6:

anukul : ว่าแล้วววว โดนหนักเลยง่าาาาาา  :hao7:

yeyong : ฮ่าๆๆๆ พี่ค้าบบบบ โดนจัดหนักจริงด้วยง่าาาาา  :hao6:

BlackKnight09 : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

snowboxs : คิดถึงด้วยค้าบบบบ  :mew1:

anukul : มาแล้วๆๆ หายคิดถึงยังงงง  :mew1:

ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร
   กิจกรรมวันสุดท้ายของการรับน้องได้เสร็จสิ้นครับ ช่วงเช้ารุ่นพี่กับรุ่นน้องทุกคนต่างก็เตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ ซึ่งผมกับเป๊บเองก็กลับรถฉัตร ล่ำลากันเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางกลับทันที โดยแก้งค์ผมนัดทานอาหารซีฟู้ดที่เขาตะเกียบ หัวหิน ครับ
   ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ก็มุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ทันที ตลอดการเดินทาง ผมก็หันไปมองเป๊บที่นั่งหลับตาบ่อยครั้ง...เพราะเป๊บบ่นว่าเหนื่อยๆ เพลียๆ ผมเป็นห่วงมากๆ เลยครับ ตั้งใจว่าในช่วงบ่ายผมจะพาเป๊บไปหาพระอาจารย์ทันที
“เป๊บเมิงไหวมั้ยวะ” ฉัตรหันมาถาม
“ไหวๆ”
“อาการเมิงเป็นไงบ้าง” เบิดเป็นสารถีขับรถเอ่ยถามขึ้นมา
“เหมือนจะเป็นไข้วะ มึนๆ”
“เป๊บเจ็บแผลมั้ยคับ” ผมถาม
“นิดๆ ครับที่รัก”
“แผลน่าจะอักเสบแน่เลย เดี๋ยวไปถึงกรุงเทพฯ แวะหาหมอดีมั้ย”
“ไม่เป็นไรหรอกที่รัก....เดี๋ยวกลับไปกินพาราแล้วนอนน่าจะดีขึ้น”
“ไม่ต้องมาทำเก่ง...เดี๋ยวแวะไปหาหมอ...เข้าใจปะ” ผมพูดกึ่งดุๆ เป๊บไม่เถียงครับ
   เดินทางผ่านเพชรบุรี มุ่งเข้าสู่ถนนพระรามสอง ขึ้นทางด่วนมาลงแถวเลียบด่วนรามอินทรา
“อีโจ้ว เมิงจะให้กรูไปส่งที่มหาลัยเลยปะ” ฉัตรถาม
“เออได้อะฉัตร เดี๋ยวจะได้พาเป๊บไปหาพระอาจารย์”
“ให้กรูไปเป็นเพื่อนมั้ยเมิง”
“ไม่เป็นไรอะฉัตร เดินทางมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวกรูพาเป๊บไปเองได้”
“เอางั้นหรือวะ...แล้วนี่เมิงหิวปะ แวะแดกไรก่อนมะ”
“ยังอิ่มอยู่ เมิงหิวปะละ”
“ไม่หิวๆ ไอ้เป๊บ เมิงหิวมะ”
“ไม่หิววะเมิง” เป๊บตอบฉัตร
“งั้นกรูไปส่งที่มหาลัยเลยนะ” เบิดสรุปความ
   ฝ่าการจราจรสักพักใหญ่ ก็มาถึงอาคารจอดรถที่มหาลัย ผมกับเป๊บก็ลงจากรถฉัตร ล่ำลากันเรียบร้อย ก็เข้ามานั่งในรถ
“เป๊บไหวมั้ย”
“เรื่อยๆ ครับ เป๊บมึนๆ เหนื่อยๆ”
“โจ้ว่าไปหาหมอก่อนดีกว่า ค่อยไปหาพระอาจารย์”
“หรือครับ ไปหาหมอเป๊บไม่ว่าอะไรนะ แต่เท่าที่ดูนี่ก็เวลาสี่โมงแล้วนะที่รัก ถ้าเสร็จจากหาหมอแล้วไปหาพระอาจารย์ดึกแน่ๆ”
“ก็จริงนะเป๊บ...แต่โจ้เป็นห่วงเป๊บอะ”
“เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปหาพระอาจารย์ดีมั้ย” เป๊บเสนอความเห็น
“ก็ได้ๆ งั้นตอนนี้ไปหาหมอก่อนละกันนะ”
   ผมขับรถออกจากมหาวิทยาลัย มุ่งหน้าไปโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด นั่นคือ โรงพยาบาลเวชธานีครับ
   ถึงโรงพยาบาล ทำประวัติสามนาที โชคดีตรงที่อาจารย์หมอเข้าเวรพอดีครับ พยาบาลก็พาเป๊บเข้าพบอาจารย์หมอ โดยมีผมตามเข้าไปด้วย
“สวัสดีครับคุณหมอ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้
“สวัสดีครับ....อาการเป็นยังไงหรือครับ” อาจารย์หมอสูงอายุถาม
“พอดีเกิดอุบัติเหตุตกโขดหินคับ...เมื่อคืนทำแผลและก็ทานยาแก้ปวดแล้ว กลัวว่าแผลจะอักเสบจนไม่สบายอะคับ” ผมตอบยาวรวด
“ตกลงว่าใครป่วยกันแน่เอ่ย...ฮ่าๆๆๆ” ลุงหมอหัวเราะใหญ่
“ฮ่าๆๆๆ....คนนี้ป่วยคับบบบ” ผมชี้ไปที่เป๊บ
“ฮ่าๆๆๆ..งั้นเล่าอาการให้ลุงหมอฟังว่าเป็นไงบ้าง”
“อ๋อครับ ก็เพลียๆ มึนๆ ตื้อๆ เหมือนจะไม่ค่อยมีแรงครับ”
“แล้วมีอาการปวดหัวข้างใดข้างนึง...น้ำมูกไหล...เจ็บคอ...ปวดหลัง ปวดเอว มั้ย”
“ไม่มีครับ”
“งั้นหมอขอดูแผลนะ”
“ครับ”
   ลุงหมอก็เปิดแผลดู จับนั่นจับนี่สักพัก
“แผลอักเสบนิดหน่อยนะ...ส่วนอาการที่เล่ามาร่างกายต้องการการพักผ่อน...งั้นเดี๋ยวหมอจะฉีดยากันบาดทะยัก ยาแก้อักเสบ ให้เบื้องต้นก่อน...ทานน้ำมากๆ ทานยาตามที่หมอสั่ง พักผ่อนเยอะๆ นะ”
“ครับคุณหมอ..ขอบคุณมากครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้
   เราสองคนมานั่งรอจ่ายเงินพร้อมรับยาที่ห้องโถง จัดการเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางกลับบ้านครับ
“เป๊บดีขึ้นมั้ย”
“ก็ดีขึ้นครับ...แผลหาบเจ็บ อาการมึนๆ ยังมีบ้างครับ”
“คืนนี้อย่าลืมทานยานะเป๊บ...จะให้โจ้นอนเป็นเพื่อนมั้ย”
“ที่รักอยากนอนมั้ย...หรือกลับไปนอนบ้านครับ”
“จริงๆ ก็อยากนอนนะ...แต่ว่าถ้าไม่กลับบ้านเดี๋ยวพ่อแม่งอนอะ”
“ฮ่าๆๆๆ...ไม่เป็นไรหรอกที่รัก กลับไปนอนบ้านนะครับ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”
“ไหวนะ...”
“ไหวครับ”
   ขับรถมาส่งเป๊บที่บ้าน เจอแด๊ดกับมัมพอดีเลยครับ
“แด๊ด มัม สวัสดีค้าบบบ” ผมยกมือไหว้
“โอ้วววว โจ้วววว กลับมาแล้วหรือลูก มาให้มัมกอดทีมามะ” มัมอ้าแขนกว้าง
“สนุกมั้ยลูก” แด๊ดถาม
“ก็สนุกอะคับบบ ซื้อของมาฝากเต็มเลยอะคับ”
“ดีแล้วๆ ....แล้วนี่เจ้าแสบเป็นอะไรละ หน้าตาดูเซียวๆ” แด๊ดหันมาถามผมพร้อมไปมองเป๊บ
“ก็.....(ผมเล่าเรื่องทั้งหมดยกเว้นเรื่องเล้นรับครับ)”
“โอ้วตายแล้วววว เป๊บ ยูเป็นไรมากมั้ย” มัมกับแด๊ดรีบเดินไปดูเป๊บ
“โอเคครับมัม เพลียๆ นิดหน่อยครับ” เป๊บตอบพร้อมนั่งพักเก้าอี้หน้าบ้าน
“พ่อว่าไปพักผ่อนเถอะลูก” แด๊ดบอกเป๊บ
“งั้นเดี๋ยวโจ้พาเป๊บไปพักผ่อนนะคับบบบ”
   ผมเดินพยุงเป๊บขึ้นมาบนห้อง มาถึงเตียงนอน เป๊บก็ล้มตัวลงนอน แทบจะหลับในทันที
“เป๊บๆ ทานยาก่อนค่อยนอน” ผมรีบหยิบยาพร้อมน้ำ
“ครับ” เป๊บกินยากับน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนต่อ
“เป๊บพักผ่อนนะ..โจ้กลับบ้านก่อนนะคับ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาหานะ มีอะไรก็โทรไปบอกนะเป๊บ” ผมลาเป๊บก้มตัวจุ๊บหน้าผากทีนึง
“ครับ..อื้อ...” เป๊บตอบรับคำเบาๆ จนหลับไป
   ผมค่อยๆ เดินออกจากห้อง คิดในใจว่า อาการป่วยนี่น่าจะไม่ธรรมดาปกติเท่าไหร่ คิดถึงพระอาจารย์มากๆ เลยครับ ไม่รู้ว่าท่านจะกลับจากอินเดียหรือยัง จะติดต่อยังไงดีน้า นึกไปนึกมา คิดได้ว่าครั้งนึงเหมือนเคยจดเบอร์พระอาจารย์ในกระดาษอะไรสักอย่าง มันน่าจะอยู่ในรถนะ ไวเท่าความคิดผมรีบเดินไปที่เจ้าสีทองทันทีครับ
   เปิดฝากระโปรงหลังรถ ค้นกระดาษที่จดไว้ ค้นไปค้นมา ดวงดีมาก เจอเบอร์โทรศัพท์ของพระอาจารย์อุดมแล้วครับ ผมเลยรีบหยิบโทรศัพท์กดหาทันที
   เสียงเรียกโทรศัพท์ดังนานพอสมควรเลยละครับ จนพระอาจารย์รับสาย
“เจริญพร”
“พระอาจารย์กราบนมัสการค้าบบบ...ผมโจ้อะคับ”
“อ๋อ...มีธุระอะไรหรือโยม”
“ตามที่พระอาจารย์นัดไว้เรื่องเป๊บอะคับ พอจำได้มั้ยคับ ช่วงก่อนๆ ไปหาพระอาจารย์แต่พระอาจารย์ไปอินเดียอะคับ”
“จำได้โยม...ไปแสวงบุญที่อินเดียมา...แล้วโยมเป๊บเป็นอย่างไรบ้าง”
“ก็.....(ผมเล่าให้พระอาจารย์ฟังทั้งในเรื่องของ เป๊บได้ยินเสียง มีคนมาผลักตกโขดหิน...รวมถึงหลวงพ่อในเช้าตักบาตร)” เล่าเสร็จพระอาจารย์เงียบไปสักพัก
“ดีแล้วโยม....ได้เจอพระผู้มีอภิญญาสูงช่วยบรรเทาไว้....พรุ่งนี้ถ้าโยมว่าง รีบพามาหาอาตมาด่วนเลยนะ”
“ได้คับๆๆ...พระอาจารย์เป๊บจะแย่มากมั้ยคับ”
“ถ้าให้ตอบตามความจริง...ก็มากพอสมควรนะโยม ทั้งนี้สุดแล้วแต่บุญของโยมเป๊บ...แต่ยังไงพรุ่งนี้ต้องรีบพามานะโยม”
“ได้คับๆ....พระอาจารย์ผมควรไปถึงวัดประมาณกี่โมงคับ”
“ประมาณ 11 โมงก็ได้นะ...แต่รีบมาให้เร็วที่สุดนะ...”
“ได้คับๆ กราบนมัสการลาคับ”
“เจริญพร”
   หลังจากวางสายพระอาจารย์ ผมยืนมองขึ้นระเบียงห้องเป๊บชั้นสอง....พลางคิดว่า เรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในอนาคต คงไม่ใช่เหตุผลทางวิทยาศาสตร์
   ขับรถกลับมาถึงบ้าน พ่อแม่และจิมกำลังนั่งทานข้าวเย็นพอดี ผมเลยไปร่วมวงทานข้าว ตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พ่อแม่และจิมฟัง
“จริงหรือลูก....ปีนี้เป๊บอายุเท่าไหร่แล้ว” แม่ผมถามขึ้นมา
“25 คับแม่”
“เบญจเพสพอดีเลย...โบราณกล่าวไว้ว่า พออายุย่างเข้าเบญจเพสจะต้องระวังตัวให้มากๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นอาจจะเสียชีวิตได้นะ” พ่อผมร่ายยาว
“จริงหรือคับพ่อ....แล้วจะมีวิธีแก้มั้ยคับ” สีหน้าผมตกใจมากพอสมควร
“แม่ว่าพระอาจารย์อุดม ท่านคงทราบ...ลูกอย่าลืมซิว่าท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงตาเงื่อมนะ”
“จริงด้วยครับแม่”
“พ่อว่าอย่ากังวลไปเลยลูก บางทีอาจจะมีอะไรที่แก้ไขได้ คงไม่ร้ายแรงขนาดนั้น”
“คับพ่อ”
   ทานอาหารเย็น เก็บกวาดเรียบร้อย ผมเดินขึ้นมาบนห้อง เปลี่ยนผ้าอาบน้ำเสร็จ ล้มลงนอนบนเตียงพร้อมหยิบโทรศัพท์มาดู เป๊บยังไม่โทรมา คงยังไม่ตื่น เลยกดส่งข้อความไปบอกว่า นัดพระอาจารย์ให้แล้ว พรุ่งนี้จะไปรับประมาณ 8 โมงเช้านะ ฝันดีคับ รักนะคิงคอง
   ลืมตามาก็ หกโมงเช้า แล้วครับ ผมเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาข้างล่างก็เจอพ่อกับแม่ทานอาหารเช้า
“ทานข้าวก่อนลูก...แล้วนี่นัดลูกเป๊บไว้กี่โมง”
“คับแม่ นัดไว้แปดโมงอะคับ” ผมตอบไปพลางกินพลาง
“แล้วนัดพระอาจารย์กี่โมงละ” พ่อผมถาม
“พระอาจารย์บอกว่ามาให้เร็วที่สุดอะคับ”
“แปลกดีนะ...แต่ยังไงลูกอย่าขับรถเร็วมากนะ พ่อกับแม่เป็นห่วง”
“ค้าบบบ....เดี๋ยวจะขับไม่เร็วมาก อะคับ”
   ทานอาหารเช้าเสร็จ ผมก็รีบบึ่งไปรับเป๊บที่บ้าน สัญญากับพ่อแม่แล้วว่าจะไม่ขับเร็ว ซัดไปเลย 140 ฮ่าๆๆๆ ก็มันรีบนี่น่า
   กดประตูรีโมทบ้านเป๊บ(แด๊ดให้ไว้ใช้แล้วละค้าบบบ เหตุผลคือ เป็นคนครอบครัวเดียวกัน) ขับรถไปถึงหน้าบ้าน เป๊บก็นั่งคอยที่ศาลาหน้าบ้านแล้วละคับ
“เป๊บ...คอยนานมั้ย....อาการป่วยดีขึ้นยังอะ”
“ไม่นานครับ...ก็ดีขึ้นมากนะ ไม่ค่อยเพลียแล้ว”
“ดีแล้วๆ...แล้วแด๊ด มัม ละเป๊บ”
“ออกไปหาลูกค้านะครับ คงเข้ามาช่วงบ่ายๆ”
“โอเคๆ งั้นเดินทางกันเถอะ”
“ครับ”
   ผมพาเป๊บซิ่งไปหาพระอาจารย์ที่วัด ระหว่างทางก็ชวนเป๊บคุย แต่เป๊บดูเหนื่อยๆ ไม่สดใสเท่าไหร่ ด้วยความเป็นห่วง ผมเลยซิ่งเร็วกว่าเดิม
“ที่รักครับ...เร็วไปมั้ย”
“หือ...เร็วที่ไหนอะเป๊บ 150 เอง” ผมตอบเป๊บขณะที่กำลังวิ่งบนมอเตอร์เวย์
“นั่นแหละเร็ว...ลดลงได้แล้ว”
“แหมเป๊บ ทีตัวเองเหยียบเร็วกว่านี้อีก”
“เป๊บเก่งไง ที่รักตัวเล็กนิดนึง เดี๋ยวคุมรถไม่อยู่หรอก”
“อีกละ ชอบมาว่าตัวเล็ก เดี๋ยวทืบ เงียบเลย”
“โหดดดดด” เป๊บหันมายิ้มให้ หน้าตาซีดๆ โอ้ยยยย สามีชั้นเป็นอะไรเนี่ยยยยยย
   ลงจากมอเตอร์เวย์ขับไปได้สักประมาณชั่วโมงกว่าๆ เลี้ยวซ้ายเข้าวัด จอดหน้ากุฏิพระอาจารย์ ผมดูนาฬิกาข้อมือ 10.30 น. ทำเวลาได้ดีมากเลยเรา แหะๆ ผมกับเป๊บลงจากรถ
“พระอาจารย์ค้าบบบบ....นมัสการค้าบบบ....ผมมาถึงแล้ววว” ผมตะโกนหน้ากุฏิ ไม่นานนักพระอาจารย์ก็เปิดประตู ผมกับเป๊บยกมือไหว้
“เจริญพรโยม เข้ามาด้านในเถอะ”
“คับๆๆ”
   เข้ามานั่งในกุฏิ ตรงข้ามพระอาจารย์
“โยมเป็นอย่างไรบ้าง” พระอาจารย์เอ่ยถามเป๊บครับ
“ก็....ไม่สบายบ่อยครับพระอาจารย์”
“หรือ...ส่วนใหญ่ก็จะนอนไม่กลับและฝันร้ายใช่มั้ย” เป๊บทำหน้าตกใจนิดๆ
“พระอาจารย์ทราบหรือครับ....” เป๊บตอบพลางหันมามองหน้าผม
“ไม่ต้องไปสงสัยว่าโยมโจ้จะเล่าหรอก...โยมเองก็ไม่ได้เล่าโยมโจ้ไม่ใช่หรือ” เป๊บพยักหน้า ส่วนผมนั่งนึกๆ เป๊บเองก็ไม่เคยเล่าความฝันอะไรนี่น่า
“โยมเป๊บ...เชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวรมั้ย” พระอาจารย์ถามขึ้นมา
“เอ่อ....ผมเคยได้ยินนะครับว่าเจ้ากรรมนายเวรจะตามมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว....แต่ก็...” เป๊บอธิบายตะกุกตะกัก
“โยมอาจจะเชื่อบ้าง แต่ไม่มากนัก....โยมเป๊บ มนุษย์เรานั้นเวียนว่ายตายเกิดมานับชาติไม่ถ้วน ตามแต่ผลกรรมดีและชั่วที่ทำไว้ทุกภพชาติ....ในภพชาตินี้โยมเป๊บมีพร้อมทั้ง ทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ ความรู้สมบัติ มีความเพียบพร้อมบริบูรณ์ทุกประการ....แต่ในท่ามกลางความเพียบพร้อมนั้น มันถึงเวลาที่โยมจะต้องชดใช้กรรม”
   ผมตกใจมาก เป๊บจะใช้กรรมอะไร
“พระอาจารย์คับ ฟังดูน่ากลัวมาก...ตกลงว่ามีเจ้ากรรมนายเวรตามเป๊บหรือคับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ใช่โยม....โยมโจ้....โยมเป๊บจะถูกกรรมนั้นตัดรอนให้หมดอายุขัยในอีกไม่นานนี้” สิ้นเสียงพระอาจารย์ ผมน้ำตาร่วงเลยครับ ส่วนเป๊บเองก็ตกใจไม่แพ้กัน และที่สำคัญ เป๊บตกใจที่ผมร้องไห้ด้วย
“แต่ใช่ว่าจะไม่มีทางแก้ไข....โยมเป๊บเป็นผู้ที่สะสมบุญมามาก จนกล่าวได้ว่า มีเนื้อนาบุญอันยิ่งใหญ่เป็นที่ตั้ง....การสวดมนต์สะเดาะเคราะห์ จะเป็นหนทางเดียวที่จะทุเลาลงได้”
“ฮึกๆๆ....พระอาจารย์....ช่วยทำพิธีสะเดาะเคราะห์ให้เป๊บได้มั้ยคับ” ผมร้องไห้พลางถามพลาง
“นั่นคือสิ่งที่อาตมาเรียกโยมทั้งสองมา....ตามคำสัญญาที่นานมาแล้ว...”พระอาจารย์พูดพร้อมหันไปมองรูปหลวงตาบนผนังกุฏิ
“คะ..คับ...พระอาจารย์....จะให้ผมทำยังไงบ้าง” ผมถาม
   พระอาจารย์หยิบกระดาษมาจดสิ่งของบางอย่าง แล้วส่งให้ผม
“โยมโจ้นำกระดาษนี้ไปร้านที่ตลาด...ไปร้านที่ชื่อรวมชัย เมื่อเจอเถ้าแก่เจ้าของร้าน ส่งกระดาษใบนี้ให้...จะได้ของที่ใช้สำหรับพิธีกรรม...รีบกลับมาวัดนะ....ส่วนโยมเป๊บอยู่ในกุฏินี้ ห้ามออกไปไหนนะ”
“ได้ครับพระอาจารย์ ผมจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดครับ...เป๊บห้ามออกไปไหนเด็ดขาดนะ เดี๋ยวโจ้จะรีบกลับมา”
“ครับๆ” สีหน้าเป๊บดูตื่นๆ คงตกใจไม่น้อย
   ผมรีบเดินออกมาจากกุฏิ ขับรถไปที่ตลาดแบบเร็วมากๆ จำได้ว่า กระทืบคันเร่งเต็มที่ตลอดเลยครับ เข้าไปในตัวตลาดผมรีบมองหาร้านรวมชัย แต่หาไม่เจอ เลยจอดแวะถามแม่ค้าแถวนั้น ขับรถไปตามทางจนเจอร้าน จอดรถเสร็จก็รีบเดินไปที่ร้าน เจอเถ้าแก่ยืนหน้าร้านพอดี
“ลื้อเอาอาลาย”
“อ๋อคับ...เถ้าแก่ ตามกระดาษนี้เลยคับ” เถ้าแก่หยิบกระดาษไปดู
“ล่ายๆ...ลื้อนั่งรอเป๊บนึง...เดี่ยวจัดห้าย”
“คับๆ” ผมนั่งรอเก้าอี้หน้าร้าน
   เถ้าแก่หายไปสิบนาที ก็ได้ของมาถุงใหญ่
“กี่บาทคับเถ้าแก่”
“ทั้งหมก หนึ่งพังสองร้อยห้าสิกบาก....แต่เปงของพระอาจางอุดม อั๊วะคิดพังเดียว”
“คับๆ ขอบคุณมากนะคับ”
“อาตี๋....อั๊วอวยพองให้ผ่างพ้งไปล่ายล้วยดีน่า...พระอาจางแกเก่งน่า...รอกกังมาเย้อเลี่ยว”
“ขอบคุณมากคับเถ้าแก่” ผมส่งแบงค์พันให้ รับของมาก็รีบเดินมาที่รถ ซิ่งกลับวัดเร็วจี๋
   มาถึงวัดก็รีบเข้าไปในกุฏิ เป๊บยังนั่งอยู่ที่เดิม ส่วนพระอาจารย์กำลังนั่งสมาธิครับ ผมเองก็ไม่กล้าเรียกพระอาจารย์ เลยไปแอบกระซิบถามเป๊บเบาๆ
“เป๊บ...พระอาจารย์นั่งนานยังอะ”
“ก็ประมาณยี่สิบนาทีแล้วครับ...”
“ไม่กล้าเรียกอะเป๊บ”
“เป๊บก็ไม่กล้าเรียก รอพระอาจารย์ดีกว่านะที่รัก”
   ประมาณสิบนาทีพระอาจารย์ออกจากสมาธิ
“โยมโจ้ไปหยิบถาดหลังกุฎิ”
“ได้คับๆ” ผมรีบวิ่งไปหลังกุฏิ หยิบถาดมาสองสามใบ
“เอาของทั้งหมดใส่ในถาด...ส่วนโยมเป๊บ มานั่งตรงหน้าพระนี้” ผมรีบเอาของใส่ถาด มีเยอะมากๆครับ เท่าที่พอนึกออก มีผ้าขาวกับกระดาษเงินกระดาษทอง ดอกไม้ธูปเทียน
   พระอาจารย์เอาเส้นด้ายสีขาว พร้อมกับดอกบัวมามัดมือเป๊บพร้อมกับคลุมผ้าขาว ผมดูแล้วเหมือนมัดตราสังข์ศพคนเลยอะครับ
“พระอาจารย์คับ เหมือนมัดศพเลยอะ” ผมถาม
“สวดสะเดาะเคราะห์ใหญ่ เหมือนว่าโยมเป๊บได้ตายไปแล้ว”
“คับๆ ....เป๊บโอเคมั้ย” ผมถามเป๊บด้วยความเป็นห่วง
“สบายมากครับ....” เสียงเป๊บดูตื่นๆ รู้ทันทีว่าแอบกลัวแน่นอน
“โยมเป๊บระหว่างการทำพิธี ไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไร จะเจ็บปวดตรงไหน จะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ จะต้องอดทนอย่างถึงที่สุด ให้นึกถึงพระพุทธเจ้าผู้มีคุณอันประเสริฐ และห้ามออกจากผ้าขาวที่คลุมนี้ไว้เด็ดขาด....รับปากได้มั้ย”
“ได้ครับพระอาจารย์....ผมจะอดทนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะไม่ออกจากผ้าขาวนี้เด็ดขาดครับ”
“สำหรับโยมโจ้....เมื่อนั่งดูพิธีนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามจับตัวโยมเป๊บ  ห้ามทำอะไรที่ช่วยเหลือโยมเป๊บเด็ดขาด....ขอให้อดทนอย่าได้สงสาร....ทำได้มั้ย”
“ทะ...ทำ....ทำได้คับ.....” ผมตอบตะกุกตะกัก มือสั่น ตกใจมากนะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“โยมเป๊บพร้อมนะ....ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...อดทนอย่างถึงที่สุดนะ”
“ครับๆ”
   สิ้นเสียงพระอาจารย์ได้ไม่ถึงนาที ท่านก็เริ่มเข้าสมาธิ ผมนั่งอยู่ติดกำแพงห่างจากเป๊บประมาณสามเมตร ส่วนเป๊บเองก็นั่งคลุมผ้าขาวนิ่งไม่เคลื่อนไหว ประมาณสิบนาที พระอาจารย์เริ่มสวดคาถาสะเดาะเคราะห์ ซึ่งผมไม่คุ้นเคยว่าเป็นคาถาอะไร แต่ฟังดูแล้วเสียงแผ่กังวานน่าขนลุกมากครับ
“ฮึกกกก....โอ๊ยยยยย....” อยู่ดีเป๊บก็สะดุ้งตัว ร้อยโอ๊ยออกมาเบาๆ ผมตกใจมากครับ จะเข้าไปช่วยก็ไม่ได้เพราะพระอาจารย์สั่งไว้
“อึกกกก...โอ๊ย....จะ....เจ็บ.....” เป๊บเริ่มทนไม่ไหว ตัวโยนไปโยนมา เสียงร้องเริ่มดังขึ้น ผมน้ำตาไหลแล้วครับ สงสารเป๊บมาก
   พระอาจารย์ยังคงสวดต่อเนื่อง ผมเห็นหยดน้ำเทียนลงในขัน น่าจะทำน้ำมนต์ไปด้วยครับ
“โอ๊ยยยย...อึกกกกกก....” เป๊บเอามือกุมท้อง ทรุดตัวงอลงไปกับพื้น ผมแทบจะห้ามใจเข้าไปช่วยไม่ไหว แต่ก็ไม่กล้าขัดตามที่พระอาจารย์สั่งครับ
   ผ่านไปอีกห้านาที พระอาจารย์ลุกขึ้นพร้อมยกขันน้ำมนต์เดินมาที่เป๊บ เอามือจับศรีษะเป๊บ พร้อมกับหลับตาบริกรรมคาถาบางอย่าง ผมเห็นเป๊บตัวสั่น หลังจากนั้นพระอาจารย์เอาผ้าคลุมออก พร้อมเอาน้ำมนต์พรมไปที่ศรีษะ จากที่สั่นๆ เป๊บดูสงบลงมากครับ
“โยมเป๊บกินน้ำมนต์ที่เหลือด้วยนะ” พระอาจารย์สั่งเป๊บ เป๊บยกขันมาดื่มน้ำมนต์ครับ
“เอาละพิธีกรรมเสร็จแล้ว....นั่งพักเสียก่อน....โยมเป๊บเป็นอย่างไรบ้าง”
“ก็...ระหว่างพิธี...ผมปวดศรีษะ แขน ขา ท้อง ราวกับว่าเหมือนมีคนเอามีดหรือเข็มมาแทงเลยครับ”
“แล้วมีอะไรเพิ่มอีกมั้ย”
“แล้วก็ได้ยินเสียงดังก้องในหูไปหมด จับใจความได้ว่า กูไม่ยอมๆ แล้วก็ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วครับ”
   พระอาจารย์นิ่งไปสักแป๊บ ท่านก็ลุกขึ้นไปห้องด้านใน ประมาณห้านาทีเดินออกมาพร้อมกับสร้อยพระ
“โยมเป๊บ....นี่คือหลวงปู่ทวดกับตะกุด ทำพิธีมหาพุทธภิเษกจากเกจิอาจารย์ 108 อรหันต์ที่นิมนต์มาจากทั่วประเทศและก่อนที่พระอาจารย์เงื่อมจะละสังขารท่านได้ทำการปลุกเสกซ้ำอีกครั้ง ในทางเครื่องรางของขลังถือว่ามีคุณอันวิเศษที่สุด หาเทียบได้ยาก จำคำที่พระอาจารย์บอกไว้นะ ห้ามถอดสร้อยเส้นนี้เด็ดขาดจนกว่าจะพ้นเดือนสิงหาคม...จำไว้นะ ห้ามถอดสร้อยเส้นนี้เด็ดขาดจนกว่าจะพ้นเดือนสิงหาคม” พระอาจารย์ย้ำสองครั้งครับ
“ครับพระอาจารย์ ผมจะไม่ถอดเด็ดขาด....เอ่อ...ใส่อาบน้ำได้มั้ยครับ”
“ได้นะโยม อย่าถอด อย่าให้ห่างกาย...หากจำเป็นต้องถอดก็ขอให้อยู่ภายในบ้านของโยมเป๊บหรือบ้านของโยมโจ้เท่านั้น ออกข้างนอกบ้านเมื่อไหร่ จะต้องใส่ไว้เสมอ...ห้ามถอดเด็ดขาดนะ”
“ครับ..ขอบพระคุณพระอาจารย์มากครับ” เป๊บรับสร้อยมาพร้อมก้มลงกราบ
“โยมเป๊บตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง”
“ก็โล่งสบายตัวมากๆ เลยครับ จากที่มีอาการมึนๆ ตื้อๆ ปวดเมื่อยตามตัวบ้าง ตอนนี้ไม่มีเลยครับ”
“ดีแล้วนะ ยังไงช่วงนี้อย่าประมาท ถ้าเป็นไปได้อย่าเดินทางไปไหนต่อไหนคนเดียวและที่สำคัญ....อย่าถอดสร้อยพระนะ....เอาละเสร็จพิธีหมดแล้ว โยมกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ” ดูเหมือนพระอาจารย์ท่านเหนื่อยๆ
   ผมกับเป๊บก้มลงกราบพระอาจารย์ เดินออกจากกุฏิ โดยมีพระอาจารย์เดินตามมาส่ง ก่อนกลับผมถามพระอาจารย์ว่า
“พระอาจารย์คับ...เป๊บรอดแล้วใช่มั้ยคับ”
“......ทุเลาแล้วละโยม ส่วนจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนั้น...สุดแล้วแต่บุญของโยมเป๊บ....พ้นจากเดือนสิงหาคมไปแล้ว โยมเป๊บจะมีชีวิตใหม่...ไม่มีอะไรมาทำอันตรายได้อีกแล้ว...โยมต้องดูแลเรื่องสร้อยพระนะ...อย่าถอดเด็ดขาดนะ”
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์” ผมกับเป๊บยกมือไหว้กราบลา
“เจริญพรโยม เดินทางกลับโชคดีปลอดภัยนะ” พระอาจารย์ยกมือซ้ายและขวามาแตะศรีษะของผมและเป๊บพร้อมอวยพรครับ
   เข้ามานั่งในรถซึ่งผมเป็นคนขับกลับ เป๊บนั่งข้างคนขับ สตาทรถเปิดแอร์ ผมหันไปดึงเป๊บมากอดแน่นๆ
“เป๊บ...เป็นไงบ้างงงง....โจ้เป็นห่วงเป๊บมากเลยนะ” ผมกอดพร้อมน้ำตาไหล
“เป๊บไม่เป็นไรแล้วนะที่รัก..ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง...อย่าร้องนะ”
“รู้มั้ยว่าตอนเป๊บเจ็บปวดตัวงอ โจ้อยากเข้าไปช่วยแทบใจจะขาด...แต่ก็ทำไม่ได้....ฮึกๆๆ”
“โอ๋ๆๆ....อย่าร้องนะครับ เป๊บหายดีแล้ว”
“ตอนนั้นเจ็บมากมั้ยอะเป๊บ”
“สุดๆ เลยครับ บอกตรงๆนะ ตั้งแต่เกิดมาจนถึงบัดนี้ เป๊บไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย จนมาพบเจอด้วยตัวเอง เรื่องเร้นลับมันมีจริงนะครับ”
“นั่นซิเป๊บ ตอนระหว่างพิธีมันเป็นไงบ้างอะ” ผมให้เป๊บเล่าพร้อมกับขับรถออกมาจากวัด
“ก็ตอนคลุมผ้าเป๊บก็ลืมตาก็เห็นแต่ผ้าสีขาว ก้มลงมองมือตัวเองก็มัดดอกบัว ก็ตกใจนะครับ คิดไปเรื่อยว่า นี่เรากำลังจะตายหรือ....พอเริ่มได้ยินเสียงสวดมนต์ ก็รู้สึกแน่นๆ อึดอัด ราวกับว่ามันร้อนๆ ไปทั่วตัว สักแป๊บนึงก็เจ็บจิ๊ดเหมือนมีใครเอาเข็มมาแทงไปทั่วตัวเลยครับ เป๊บเจ็บมากจริงๆ แต่ก็พยายามอดทนมากๆ แต่บางช่วงมันก็ไม่ไหวเลยเผลอร้องออกมา”
“โหยยยยยย....แล้วที่ได้ยินเสียงอะเป๊บ” ผมครางออกมาด้วยความสงสาร
“หูอื้อไปหมดครับที่รัก มันอื้อๆ เหมือนตอนที่เรานั่งเครื่องบิน ได้ยินเสียงใครก็ไม่รู้ไม่แน่ใจว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ฟังไม่ได้ศัพท์ อื้ออึงไปหมด แต่เสียงสวดมนต์เป๊บได้ยินชัดมากๆ จนได้ยินคำว่า กูไม่ยอม กูไม่ยอม ราวสักสี่ห้าครั้ง จนพระอาจารย์เอาน้ำมนต์มาพรมครับ เลยรู้สึกดีขึ้นมากถึงมากที่สุด”
“โหยยยยยย.....น่ากลัวอะเป๊บ” อะไรมันจะแฟนตาซีขนาดนี้อะครับ
“ที่รักหิวมั้ย”
“อ๋อ...เป๊บหิวหรือ”
“นิดหน่อยครับ”
“แล้วตอนเช้าได้ทานมายังอะ”
“ทานนิดหน่อยครับ ตอนเช้าทานแล้วมันรู้สึกไม่ค่อยอยาก....แต่ตอนนี้หิวมากๆ”
“กินไรดีอะๆ โจ้ว่า แวะตลาดดีกว่า เมื่อกี้ตอนไปซื้อของเห็นร้านในตลาดน่ากินอะ”
“ได้ครับๆ...กินอะไรดี”
“เมื่อกี้ผ่านร้านข้าวหมูแดง....น่ากินอะ หมูกรอบแผ่นใหญ่”
“ฮ่าๆๆ ตกลงว่าจะพาเป๊บไปกินหรืออยากกินเอง”
“แหมมมม...ก็ผสมๆ กันนะแหละ ฮ่าๆๆๆ”
   ผมเลยซิ่งสีทองไปร้านข้าวหมูแดง ถ้าจำไม่ผิดชื่อร้านโกเฮง ระหว่างนั่งกินไปเรื่อยๆ เราสองคนก็คุยไปตามประสาครับ ผมสังเกตเห็นเป๊บหน้าตาสดใส ไม่ซีด เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคน แถมเจริญอาหารมากกว่าช่วงก่อนๆ เยอะครับ ผมเห็นเป๊บดีขึ้นมากแล้วก็โล่งใจ

โปรดติดตามตอนต่อไป
เป๊บ : ตัวขาว ทำไรครับ  :hao4:

โจ้ : อัพเรื่องเล่าอะเป๊บ  :hao3:

เป๊บ : ไม่ต้องอัพแล้ว มานี่...ดึ่งดึ๋งกันดีกว่าาาาาาาา  :hao6:

โจ้ : แว๊กกกกก....เดี๋ยวก่อนนนนน...ยังอัพไม่เสร็จจจจจจจ  :z3: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-06-2013 00:32:53

อ่านแล้วขนลุก ดูขลังมาก

มีเรื่องตื่นเต้นเหมือนกันวันนี้
ตอนเย็นเลิกงานนั่งรถเมล์สีส้มกับเพื่อนจะไปงานศพ
นั่งไปได้ครึ่งทาง ปรากฎว่ามีรถเก๋งขับออกมาจากซอยเร็วมาก
ชนกับรถเมล์ที่เรานั่ง ตัวเราลอยเลย ขาฟาดกับด้านหน้า เจ็บมาก
มือเราจับแขนเพื่อนบีบจนขึ้นห้านิ้วเลย กระเป๋ารถล้มถลากระบอกลอย ตั๋ว เหรียญ กระจายเต็มไปหมด
ส่วนรถเก๋งหน้ายุบ หมุนชนกะเสาบอกซอยด้วย
เห็นเขาบอกว่าคนไม่ตายนะ ไม่แน่ใจ เราเปลี่ยนรถก็ไปงานศพต่อ
ต

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-06-2013 06:41:58

เจอตอนนี้ไปน่ากลัวอ่ะ โชคดีรอดมาได้
เรื่องแบบนี้ใครไม่เชื่ออย่าลบหลู่เป็นดีที่สุด
ทีนี้ก็รอลุ้นว่าก่อนจะสิ้นเดือนสิงหา มีอะไรเกิดขึ้นอีกบ้าง

แต่เป๊บชวนโจ้ไปดึ่งดึ๋งตลอดเลย หื่นไม่มีลด  :hao6:

ปล.เรื่องรูปรู้นะว่าตั้งใจเบลอ แต่ไม่ว่ากันค่ะ
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าโจ้ขาวมาก ดูลางๆหน้าคล้ายโป๊บเลยอ่ะ
ปลล.ว่างเมื่อไรก็มาต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้โจ้กับเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 07-06-2013 07:09:55

หนูเคยพาพี่ชายไปทำพิธีแบบนี้ อยากบอกวาน่ากลัวมากๆ นึกถึงแล้วนอนไม่หลับ  ยังไงก็ขอให้พวกพี่รักกันนานๆนะคะ อย่าโหมงานกันมากนะคะเป็นห่วง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-06-2013 09:18:17

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 07-06-2013 09:53:32

ขอให้พระคุ้มครอง พี่โจ้กับพี่เบ๊บด้วย ค่ะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 07-06-2013 20:16:51

พ้นเคราะห์สักทีนะพี่แป๊ป
คงไม่มีเรื่ิองร้ายๆแล้วน้าาาาา :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 08-06-2013 12:58:46

ผู้มีบุญมากพระท่านย่อมช่วยเหลือ พี่โจ้กับพี่เป๊ปทำให้ผมเห็นว่า คำสุภาษิตของคนโบราณท่านกล่าวไว้เป็นจริงไม่ผิดเพี้ยน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-06-2013 20:15:58

อ่านแล้วขนลุก ยิ่งอ่านกลางคืน :ling3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 09-06-2013 01:12:05

อ้ากกกกก  :hao5: เบญจเพสน่ากลัวอ่ะ ขนลุกเลย แล้วดูอ่านตอนตี1......  :ling3:
เห็นรูปพี่โจ้แล้ว แหม รูปเล็กแล้วยังเบลอ เซ็งเบย แต่ไม่เป็นไรค่ะ  :hao6:
รออ่านตอนต่อไป :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ontheotherhand ที่ 09-06-2013 20:41:03

โอ้ น่ากลัวอะ แต่ดีแล้วที่ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี

แฮปปี้เบิร์ดเดย์ พี่โจ้ย้อนหลังนะคะ มีความสุขมากกกก สุขภาพแข็งแรงง รักกันไปตลอดนะคะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-06-2013 20:33:22

เข้ามาเป็นกำลังใจให้โจ้กับเป๊บ และยังรอตอนต่อไปเหมือนเดิม

ปล.ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยทั้งคู่ดูแลตัวเองด้วยนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร UP 6 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 15-06-2013 10:09:11

น่ากลัวจังเลยยย
รักษาตัวทั้งคู่ด้วยน่ะค่ะ. เป็นห่วง
ปล.รูปโปรนี่เป็บรึเปล่าค่ะ:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 17-06-2013 09:41:51

สวัสดีทุกคนครับ เช้าวันจันทร์ที่รถติดอย่างมากๆ กว่าผมจะเข้าบริษัทก็เกือบๆ 9 โมงเช้าแล้วครับ เจอหน้าเลขาก็แจ้งผมทันทีว่า มีงานเอกสารให้เซ็นต์บนโต๊ะ อ่านไปเซ็นต์ไป เบื่อๆ ครับ เลยแวะแอบมาอ่านในกระทู้เผื่อตัวขาวจะมาเผาอะไรบ้าง

อ่านตอนที่ตัวขาวเล่าเรื่องพาไปสะเดาะเคราะห์ ผมยังขนลุกแทนเลยนะ นั่งนึกย้อนไป ชีวิตในช่วงนั้นเจอเรื่องราวเหนือธรรมชาติชนิดที่ว่า เปลี่ยนชีวิตผมให้กลายเป็นคนที่ทำบุญเลยครับ

เพิ่มเติมอีกนิดตรงที่ ตอนคลุมผ้าขาว ขอบอกว่า ผมกลัวมากเลยนะ คือ ไม่เคยทำไงครับอีกอย่างก็ไม่เคยเชื่อเลยว่า ยุคแห่งความทันสมัยจะยังคงมีเรื่องราวแบบนี้หลงเหลืออยู่ ตัวขาวเล่าถึงตอนผมเจ็บ เจ็บเหมือนคนเอามีดมากรีดจริงๆ ครับ ทรมานมากๆ จนพลางคิดไปว่า โดนแทงจริงๆ ยังไม่เจ็บขนาดนี้  คาดว่า ตอนหน้าคงเป็นเรื่องที่สุดของที่สุด จะยังไงอย่างไร ให้ตัวขาวมาเขียนให้อ่านนะครับ

สำหรับตอนเล่าเรื่องอาม่า ผมกับตัวขาวก็ประหลาดใจมากๆ ที่แกทักมา อาม่าเป็นคนใจดีมาก ผิวพรรณผ่องใส สืบความรู้ในตอนหลังว่า แกมีญานหยั่งรู้ และนับถือพระโพธิสัตว์กวนอิม เป็นอย่างมาก หลังผ่านพ้นเหตุการณ์ร้ายแรง ผมกับตัวขาวก็หมั่นไปแวะเยี่ยมแกบ้าง จนกระทั่งต้นปี 2553 อาม่าก็ลาจากโลกนี้ไป ผมกับตัวขาวก็ร้องไห้เลยนะครับ นับถืออาม่าเหมือนคุณยายคนนึง ก่อนอาม่าจะจากโลกนี้ไป เราสองคนแวะไปสวัสดีปีใหม่ อาม่าก็ไม่มีอาการบ่งบอกอะไรเลย แถมยังอวยพรเราสองคน แต่เอะใจตรงที่ก่อนกลับ อาม่าสอนว่า อาตี๋ อาฝรั่ง สังขารคนเรามันไม่เที่ยง ทำอะไรให้ดูที่ใจ อย่ายึดติดสังขาร ถ้าเรายึดติดสังขาร เวลามันเปลี่ยนแปลง เราจะหมดใจ ลื้อสองคนเชื่ออาม่าน้า จริงๆ แกพูดสำเนียงจีนนะครับ ผมจำได้ถึงบัดนี้ แล้วแกก็จากโลกนี้ไป เศร้าครับ

ประหลาดใจนิดนึง ตรงที่ ตัวขาวเอารูปนี้มาลงใน Picture Display รูปนี้ถ่ายไม่นานนะครับ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นช่วงวันเกิดพาไปทานอาหารญี่ปุ่น แล้วคนเยอะมากๆ ไม่ได้จองโต๊ะ เลยนั่งรอเก้าอี้หน้าร้าน ตัวขาวเลยให้ผมถ่ายรูปให้ น่ารักมั้ยครับ ฮ่าๆๆ เอ ผมว่า หัวเถิกไปมั้ยน่า ตอนแก่หัวล้านแน่ ฮ่าๆๆๆๆ

ยังไงก็ยังรักนะจ๊ะตัวขาว จุ๊บๆๆ

เพ้อเจ้อพอแล้วครับ ทำงานต่อดีกว่า ใครคิดถึงตัวขาวอดใจรอนะครับ ช่วงนี้เดินทางตรวจงานปิดไตรมาสสอง เช้านี้ก็ไปหาดใหญ่ บินกลับมาช่วงเย็นๆ นะครับ

ขอบคุณทุกคนมากนะครับ  :pig4:

Pep  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-06-2013 09:55:30

รอคุณเป๊บมาเม้าส์คุณโจ้ แต่ระวังคุณโจ้งอนนะ
รอตอนต่อไป อยากรู้มาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 17-06-2013 10:05:22

แหมๆๆๆ กล้าว่าพี่โจ้หัวเถิก เดี๋ยวมีอดทำการบ้านนะจะบอกให้  :hao7: แต่ยังไงก็น่ารักนะ ซึ้งใจในความรักที่มีให้กันของทั้งคู่มากๆ อยากมีคนรักจริงอย่างนี้บ้างจังเลยอ่ะ ขนาดเป็นผู้หญิงแท้ๆยังไม่มีชายใดเหลียวแลเลย กระซิกๆๆ  :ling1: อิจฉาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-06-2013 10:53:30

ไม่แน่ใจหัวเถิกหรือเปล่าดูไม่ค่อยชัด โพสต์ใส่เต็มหน้าใหญ่เลยดีไหมอ่ะ อิอิเจอที่ไหนจะได้จำได้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-06-2013 11:18:26

อ้างจาก: jonathan2624 ที่ 17-06-2013 09:41:51  

เอ ผมว่า หัวเถิกไปมั้ยน่า ตอนแก่หัวล้านแน่ ฮ่าๆๆๆๆ

ระะวังนะเป๊บ โจ้มาเจอประโยคนี้จะอด  :oo1: เอานะ
แต่ไม่เป็นไรเพราะประโยคนี้ "ยังไงก็ยังรักนะจ๊ะตัวขาว จุ๊บๆๆ" ตัวขาวคงให้อภัย

ปล.คิดถึงโจ้จังเลย เดินทางบ่อย ๆ ดูแลตัวเองด้วย ทั้งโจ้ทั้งเป๊บเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 17-06-2013 11:50:28

สวัสดีครับพี่เป๊ปพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 17-06-2013 12:42:23

 :hao6: :hao6: รอพี่ตัวขาวมาเล่าเรื่องต่อนะคะ  :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 17-06-2013 20:47:43

อ้าว รูปโจ้หรอค้ะนึกว่ารูปเป็บ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 18-06-2013 06:28:32

ดูแลสุขภาพด้วยนะคะทั้ง2คนเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 19-06-2013 13:37:14

เพิ่งได้อ่านเรื่องราวของพี่โจ้พี่เป๊ปค่ะ (ช้าไปหรือเปล่าเนี่ย อิอิ)

พี่โจ้พี่เป๊ปน่ารักมากๆ เลยค่ะ หวานกันตลอดเลย หวานกันนานๆๆๆๆๆ เลยนะคะ
ได้อ่านตอนเบญจเพสแล้วน่ากลัวมากๆ เลยค่ะ (แอบกลัวอยู่เหมือนกันค่ะ ใกล้ๆ จะเบญจเพสแล้ว)

พี่เป๊ปว่าพี่โจ้หัวเถิกอ่ะ อิอิ
ถึงเถิกยังไงกันยังรักใช่ไหมคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 19-06-2013 21:57:19

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ มาไวๆน้าาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep UP 17 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 23-06-2013 08:52:17

น่ากลัวจริงๆแต่เราเชื่อนะเรื่องเจ้ากรรมนายเวร
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-06-2013 15:59:24

สวัสดีค้าบบบบบบทุกคนนนนนน ขอโทษค้าบบบที่หายไปนานมากๆ งานเยอะแยะเลยอะ บ่ายวันนี้งานไม่เยอะ เลยแอบอู้บ้างงงง ฮ่าๆๆๆ เลยแวะมาอัพตอนต่อไปค้าบบบบ

ว่าแต่ คิงคองเพี้ยนมาแอบเม้าท์ว่าหัวเถิกอะ มิน่า หลายวันก่อนมาหวีผมให้ พูดแนวๆ ว่า อย่าเสยผมมากนัก หน้าผากแววแล้ว ไอ้เราก็นึกว่าห่วง ที่แท้กลัวเราจะหัวล้าน เดี๋ยวคืนนี้กระโดดถีบให้เข็ด เชอะ

ช่วงก่อนคิงคองมาโม้
maemix : ใช่ๆ ขลังมากเลยอะคับบบ น่ากลัวมากอะ แล้วไปเจอรถชนต่อหน้าเลยหรือครับ ระทึกเลยอะค้าบบบ :ling3:

snowboxs : โชคดีที่เจอพระอาจารย์อะคับ เดี๋ยวตอนต่อไปรุนแรงมาก ส่วนความหื่นไม่เคยลดอะคับ คิงคองบ้ากามตลอดอะ  :serius2: ปล.รูปไม่ตั้งใจให้เบลอน้า แต่มันอัพได้แบบรูปเล็กอะค้าบบบ

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

fay 13 :  :mew1:

Noo_Patchy : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

uaeb : เรื่องร้ายๆ กำลังจะมาค้าบบบ  :hao5:

nutto : อาจจะโชคดีอะค้าบบบ โดยส่วนตัวคนเราเกิดมาก็มีบุญมาแล้วน้า ยังไงก็ทำบุญเพิ่มบ้างนะคับบบ  :mew1:

yeyong : ฮ่าๆๆๆ อ่านกลางวันน่าจะดีก่านะคับบบบบ อิอิ  :mew1:

9nawKIHAE : ฮ่าๆๆ รูปเล็กๆ แล้วน่ารักป่าวอะค้าบบบ  :mew1:

ontheotherhand : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : โหยยยย รูปออกจะน่ารักขาวใส คิงคองขี้เหร่กว่านี้เยอะค้าบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆ  :mew1:

ตอบหลังคิงคองมาเม้าท์ฺ
          คิงคองพูดถึงเรื่องอาม่าด้วย ผมตกใจเลยอะคับ ว่าำทำไมจำได้ เลยเขียนแทรกให้อ่านนะคับ
maemix : ฮ๋าๆๆ ไม่งอนค้าบบบ เดี๋ยวคืนนี้ถีบเลย  :fire:

capool : ขอบคุณมากค้าบบบ แต่ยังไงเชื่อว่าอนาคตต้องเจอคนที่ใช่แน่นอนอะคับบบบ  :mew1:

อยากรัก : โหยยยย โพสเต็มหน้ากลัวจะเจอรอยตีนกาอะ แก่แล้ววววว  :mew3:

snowboxs : ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวคืนนี้โดดถีบเลยดีกว่า เอ๊ะ งดดึ๋งๆ สิบวัน อิอิ  :hao7:

anukul : สวัสดีค้าบบบบบ มามะหอมแก้มสองที  :mew1:

Noo_Patchy : โหมารอแบบน้ำลายยืดเลยง่า ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

คนอ่าน : โหยยยย เป๊บไม่น่ารักแบบนี้หรอกค้าบบบบ  :mew1:

หมูกระต่าย : ขอบคุณค้าบบบบบ

Angel : ยินดีต้อนรับค้าบบบบ อย่าลืมติดตามอ่านเรื่อยๆนะ หวานกันทุกวันจนมดขึ้นแล้วววว ฮ่าๆๆๆ :mew1:

anukul : มาแล้วค้าบบบบ  :mew1:

MangoBlue : ใช่ๆ น่ากลัวจริงๆ คับบบบ  :ling3:

ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร ตอนจบ
ผมเลยซิ่งสีทองไปร้านข้าวหมูแดง ถ้าจำไม่ผิดชื่อร้านโกเฮง ระหว่างนั่งกินไปเรื่อยๆ เราสองคนก็คุยไปตามประสาครับ ผมสังเกตเห็นเป๊บหน้าตาสดใส ไม่ซีด เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคน แถมเจริญอาหารมากกว่าช่วงก่อนๆ เยอะครับ ผมเห็นเป๊บดีขึ้นมากแล้วก็โล่งใจ
   ทานข้าวเสร็จผมกับเป๊บก็แวะเข้าตลาดสด เผื่อว่าจะมีอะไรไปทำอาหารเย็นนี้บ้าง ตกลงว่าได้เยอะแยะเลยครับ โดยเฉพาะอาหารทะเลสดๆ เลยนัดแนะกันว่าให้เป๊บโทรไปชวนที่บ้านมาทานอาหารเย็นที่บ้านผม นานๆ จะได้สังสรรค์กันทีนึง เป๊บลองโทรไป จังหวะดีครับ ทางบ้านเป๊บว่างพอดี ผมก็โทรบอกพ่อกับแม่ ท่านก็เห็นด้วย เย็นนี้เลยมีปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้านผมครับ
“เป๊บโจ้ว่าเยอะแล้วนะ น่าจะพอกินแล้วอะ”
“ครับๆ งั้นเป๊บเรากลับกันเถอะ จะได้ถึงกรุงเทพฯ ไม่เย็นมาก”
   ผมกับเป๊บเดินกลับไปที่รถ ฝ่าคนจำนวนมากไปเรื่อยๆ นึกขึ้นได้ว่า น่าจะซื้อน้ำจิ้มสุกี้ไปด้วย เลยแวะร้านขายของชำคล้ายๆ มินิมาร์เก็ตใกล้ๆ ตลาด มีคนมุงหน้าร้านพอสมควร ร้านนี้น่าจะขายดีครับ
“รับอะไรดีคะ”
“มีน้ำจิ้มสุกี้มั้ยครับ”
“มีคะๆ เดินไปด้านในขวา จะเจอชั้นวางขายเครื่องปรุงคะ”
“ขอบคุณค้าบบบ”
   ผมกับเป๊บเดินเข้าไปตามที่พนักงานบอก ยืนเลือกน้ำจิ้มสุกี้ เป๊บก็ยืนดูเครื่องปรุงต่างๆ เสร็จเรียบร้อยเราสองคนก็เดินออมด้านหลังเพื่อเดินมาหน้าร้านตรงแคชเชียร์ ระหว่างที่เดินอ้อมไปด้านหลัง เจออาม่านั่งอยู่ที่โต๊ะ น่าจะเป็นคุณแม่ของเจ้าของร้าน แกนั่งยิ้มมองผมกับเป๊บที่กำลังเดินอ้อมมา ซึ่งผมกับเป๊บก็ยิ้มให้อาม่าครับ
“อาตี๋....ลื้อนี่บุญเยอะจังน่า” อาม่าทักผม ผมหันไปมองอาม่าด้วยความตกใจครับ
“หา..เอ่อ...ผมหรือครับอาม่า”
“ช่ายๆ...ลื้อน่าแหละ...บุญเยอะๆ” อาม่าพูดไทยชัดแบบจีนๆ ครับ
“อะ..เอ่อ...ไม่เยอะหรอกครับอาม่า ผมไม่ค่อยได้ไปวัดหรือทำบุญอะไรเลย”
“อั๊วหมายถึงชากที่แล้ว สะสมมาเยอะน่า...แล้วอาฝาหรั่งนี่ก็บุญเยอะไม่แพ้กังน่า”
“หา...จริงหรือครับอาม่า” เป๊บถามอาม่าซ้ำ
“อั๊วก็พูกตามที่เหง...ไอ๊หย่าลื้อสองคนเป็นเนื้อคู่กังน่า...”
“โว้วววว....” ผมอุทานดังเลย ตกใจว่าอาม่ารู้ได้ไง
“ขอโทษนะคะ...ม๊าไปกวนอะไรลูกค้าอีก” น่าจะเป็นลูกสาวอาม่าที่เป็นเจ้าของร้าน อาจจะได้ยินเสียงผมอุทานเลยเดินมาดู
“อ๋อ..อาม่าไม่ได้กวนหรอกครับ ผมชวนแกคุยเองครับ” ผมรีบออกตัวรับแทนอาม่า
“อาหมวย ม๊าไม่ได้กวงลูกค้า...แค่ทักไปตามที่เหง”
“อีกแล้วนะม๊า ลูกค้าเค้าตกใจกันหมด...คือแบบนี้คะ คุณแม่พี่แกมีสัมผัสพิเศษนะคะ คงเป็นเพราะแกปฎิบัติธรรมมาตั้งแต่สาวๆ เมื่อก่อนร่างกายยังแข็งแรง แกก็ช่วยหลายคนให้พ้นทุกข์ไปเยอะแล้ว จนอายุแกมากขึ้น เลยไม่ค่อยได้ช่วยใครอีก ถ้าถูกชะตากับใครแกก็จะทักไปเรื่อยละคะ”
“โหหหห...จริงหรือครับพี่ อาม่าเก่งจังเลยครับ” ผมอุทานด้วยความตกใจ หันไปยิ้มให้อาม่า
“อาตี๋ ลื้อนี่ทำมาเยอะจิงๆ น่า อั๊วะเจอคงมาสารพัดไม่เห็นจะมีใครเหมือนลื้อน่า....ตลอดชีวิตของลื้อจะมีแต่ความสุข สมบัติพักสะถานเงินทองเยอะแยะน่า...ดีมากๆๆ เลยน่า ส่วนอาฝรั่งน่า ลื้อนี่ทำบุญกะทำทานมาเยอะมากๆ น่าชากนี้รวยมากๆ เงินทองมหาศางน่า ชีวิตของลื้อจะมีแต่ความสุขความจาเริงน่า แต่ลื้อมีกรรมติดตัวมาน่า ต้องระวังๆ ตัวด้วยน่า”
“ม๊า พอได้แล้ว ลูกค้าเค้าจะไปแล้ว”
“ไอ๋หยาอาหมวย ลื้อเงียบไปเลยน่า นานๆ อั๊วะจะได้เจอคนมีบุญเยอะๆน่า”
 “จริงหรือครับอาม่า....เอ่ออาม่าครับ มีคนทำนายผมว่า ผมถูกเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานจะต้องตายในไม่กี่วัน จริงมั้ยครับ” เป๊บโผล่งถามอาม่า ผมหันไปมองหน้าเป๊บด้วยความตกใจ
“ไอหย๋า....มีคนบอกแบบนั่นหรืออาฝรั่ง...จะให้อั๊วะดูจริงๆม่ายล่า”
“ม๊า..ไม่เอาแล้วนะม๊า เดี๋ยวไม่สบายอีก” ลูกสาวอาม่าห้ามครับ
“อาหมวย...เจอคนเดือดร้องก็ต้องช่วย...อาฝรั่ง เดี๋ยวอาม่าดูให้น่า” อาม่าแกก็หลับตาสวดคาถาไรสักอย่างเป็นภาษาจีน แกนิ่งไปสักพัก พอลืมตามาก็ทำหน้าตกใจ
“ไอหย๋า อาฝรั่ง...เวงกรรมของลื้อมันตามมาถึงแล้วน่า....แต่ลื้อก็มีสิ่งศักดิ์คุ้มครองน่าอาฝรั่ง”
“จริงหรือคับอาม่า...แล้วจะรอดมั้ยคับ” ผมถามแทนเป๊บด้วยความตกใจ
“อั๊วะก็บอกไม่ได้น่า...เพราะมันแรงเจงๆ มันเกิงความสามารถอั๊วะแล้วน่า แต่พวกลื้อก็ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์มาเลี่ยวนี่” ผมกับเป๊บตกใจอาม่ารู้ได้ไง
“อาฝรั่ง อาตี๋ ลื้อรู้ม่ายว่าความชั่วกับความดีมันแยกกันน่า แต่ถ้าเราสะสมบุญเยอะๆ มันก็เหมืองกับเกลือหนึ่งช้องชาละลายน้ำในโอ่งน่า มันจะจางๆ อาฝรั่งอาตี๋ตลอกชีวิกของลื้อในชากนี้จาต้องสะสมบุญเยอะๆน่า อย่าได้ทำชั่วน่า วังใดที่ลื้อสองคงเจอปังหาใหญ่ๆ ขอให้ลื้อมีสติและทำความดีครั้งหย่ายน่า...อั๊วะขอให้ลื้อสองคนเจริญๆๆ น่า”
“ขอบคุณมากครับอาม่า ขอให้อาม่าสุขภาพแข็งแรง เช่นกันนะครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมเอื้อมมือไปจับมืออวยพรอาม่า
   ชำระเงินเสร็จเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็รีบเดินมาที่รถ เพื่อกลับกรุงเทพฯ ระหว่างการเดินทาง
“เป๊บ...วันนี้เจอเรื่องประหลาดเยอะเลยอะ”
“นั่นซิครับ...ทั้งสะเดาะเคราะห์กับอาม่า เป๊บยังอึ้งๆ เลย”
“นั่นซิเป๊บ ยังไงก็ระวังๆตัวบ้างนะคับ ห้ามถอดพระนะ”
“ได้ครับที่รัก จะระวังตัวเต็มที่เลย ไม่ถอดสร้อยพระเด็ดขาด”
“แล้วก็ห้ามเดินทางไกลด้วยนะ...ช่วงเปิดเทอมห้ามขับรถ เดี๋ยวโจ้จจะไปรับส่งที่บ้านเอง”
“โหหหหห...ที่รัก เป๊บดวงตกนะ ไม่ใช่พิการ..อะไรจะห้ามขนาดนั้น”
“ฮ่าๆๆ...ก็รู้แล้ว แต่พระอาจารย์กับอาม่า ยังพูดตรงกันว่าให้ระวังตัว ดังนั้น ตั้งแต่วันนี้จนพ้นเดือนสิงหาคม โจ้จะดูแลไปรับไปส่งเอง เข้าใจป่าว”
“ฮ่าๆๆ...ได้จ้าเมียจ๋า...เมียว่ายังไงผัวว่าตามหมด” เป๊บเอาหน้ามาคลอเคลียร์ที่แขนผมอะ
“นี่ๆ คำพูดชัดเกินละ...แล้วขับรถอยู่เดี๋ยวคว่ำพอดีอะ”
“แล้วชอบมั้ยละ” เป๊บถาม
   ผมไม่ตอบแต่หน้าแดงแทน ฮ่าๆๆๆ ซิ่งสีทองพักใหญ่ก็มาถึงบ้านผมแล้วครับ ผมกับเป๊บช่วยขนของที่ซื้อมาจากตลาด เดินเข้ามาในห้องครัว เห็นแม่กับป้าศรีกำลังเตรียมอาหารเย็นพอดีครับ
“กลับมาแล้วค้าบแม่”
“สวัสดีครับแม่” เป๊บวางของบนโต๊ะพร้อมยกมือไหว้แม่
“จ้าลูก..สวัสดีจ๊ะลูกเป๊บ...ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย”
“อาหารทะเลครับแม่ ว่าจะจัดงานเลี้ยงขนาดเล็ก”
“ดีเลยจ๊ะ แล้วเราสองคนอยากกินอะไรเป็นพิเศษเดี๋ยวแม่ทำให้”
“แม่ทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดได้มั้ยคับ เดี๋ยวโจ้กับเป๊บจะตั้งเตาย่างบาร์บีคิวทำทะเลเผาครับ”
“ได้จ๊ะๆ เดี๋ยวจะทำให้สุดฝีมือ”
“ขอบคุณค้าบบบบบ” หอมแก้มแม่ทีนึง
“นี่แหนะเรา โตจนมีแฟนแล้วยังจะอ้อนอีก”
“ฮ่าๆๆๆๆ” เป๊บขำซะงั้น เดี๋ยวกระโดดถีบ อ้อนแม่ผิดหรือไง ชิ
“เป๊บ แล้วลูกไม่โทรตามคุณพ่อคุณแม่”
“อ๋อ โทรตามแล้วครับแม่ นัดไว้ประมาณหกโมงครึ่งครับ”
“อุ้ย นี่มันห้าครึ่งแล้ว งั้นแม่จะรีบเตรียม เราสองคนไปตั้งเตาเถอะ”
“คร้าบบบบ” ผมกับเป๊บก็เดินออกมาสนามหญ้าหน้าบ้าน ช่วยกันตั้งเตาและจัดโต๊ะ
   สักพักพ่อกับเจ้าจิมก็กลับเข้ามาพอดี ทักทายกันตามประสา จิมก็มาช่วยตั้งเตาด้วยครับ จนกระทั่งเวลาประมาณเกือบ 1 ทุ่ม รถตู้สีดำคันใหญ่เลี้ยวเข้ามาในบ้าน แด๊ดกับมัมลงจากรถ
“แด๊ด มัม สวัสดีค้าบบบบ” ผมรีบเดินเข้าไปไหว้แล้วกอด
“โอ้ว สวัสดีจ๊ะลูก” มัมกอดผม
“คุณๆ อย่ากอดคนเดียว ผมกอดบ้าง” แด๊ดท้วงมัม แล้วก็มากอดผมอีกคน
“แด๊ดหิวยังครับ” เป๊บถาม
“นิดนึง...เป๊บกลับมาถึงนานยังลูก”
“สักพักแล้วครับแด๊ด แล้วพี่ปริมพี่ปันละครับ”
“น่าจะกำลังบินกลับมาจากต่างจังหวัด คงถึงช้านะลูก”
“อ๋อครับ”
“แล้วนี่พ่อกับแม่อยู่ไหนละลูก” แด๊ดหันมาถามผม
“ในบ้านครับแด๊ด”
“งั้นเดี๋ยวพ่อกับแม่ไปทักทายก่อนนะ”
“ได้คับๆ”
   แด๊ดกับมัมก็เดินเข้าบ้านไปทักทายพ่อกับแม่ ส่วนผมกับเป๊บและจิมก็จัดเตรียมต่อครับ
“เฮียๆ ร้องราคาโอเกะมั้ย” จิมถาม
“เป๊บว่าไงอะ”
“ก็ดีนะครับ เผื่อบรรดาคุณพ่อคุณแม่สนใจ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมเครื่องคาราโอเกะก่อนนะ”
“ให้พี่ช่วยมั้ยจิม” เป๊บถาม
“ก็ดีครับพี่เป๊บ อุปกรณ์เยอะ” เป๊บกับจิมเลยไปช่วยกันสองคน
   เตาถ่านจัดการเสร็จเรียบร้อย ประมาณทุ่มครึ่งรถเบนซ์สีดำคันใหญ่ก็เลี้ยวเข้ามาในบ้าน มีคนหน้าตาดีมากสองคนลงจากรถ ไม่ใช่ใครหรอกครับ พี่ปริมกับพี่ปันนั่นเอง
“พี่ปริมพี่ปันสวัสดีค้าบบบ” ผมยกมือไหว้ทักทาย
“สวัสดีสะใภ้เหล็ก ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะ” พี่ปริมยิ้มกว้าง
“น่ารักขึ้นนะเราอะ มาให้พี่กอดทีมามะ” พี่ปันเดินจะเข้ามากอด
“พอเลยพี่..เมียผมมมมมม” เป๊บตะโกนบอก
“ฮ่าๆๆๆ...ไอ้เสือเอ้ย หวงก้างตลอด”
“พี่ปริมพี่ปันพักผ่อนในบ้านก่อนคับ ว่าแต่พี่สะใภ้ผมอะ”
“ติดงานต่างหวัดหมด พี่กับปันเลยโสดชั่วคราว...ฮ่าๆๆๆ” ยิ้มร่าเลยทีเดียว เมียไม่อยู่ร่าเริงทันที
   พี่ปริมพี่ปันเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ ผมก็เดินอ้อมด้านหลังเข้าไปในห้องครัว อาหารเตรียมพร้อมพอดีครับ เลยช่วยป้าศรีกับพวกเด็กๆ แม่บ้าน ยกอาหารมาตั้งโต๊ะที่เตรียมไว้ด้านนอก
   อาหารมื้อเย็นวันนี้ ประกอบไปด้วย ผัดสะตอปักษ์ใต้ แกงส้มปลากะพง ไข่ตุ๋น ผัดเผ็ดกุ้ง ผัดวุ้นเส้น และ ทะเลเผา ครับบบบ( แอบจดไว้ในไดอารี่นะนี่...ฮ่าๆๆ)
   ผมกับเป๊บและจิม เริ่มเอากุ้งกับปลาหมึกและหอยแครง ปิ้งในเตาบาบีคิวที่เตรียมไว้
“จิมไปตามพวกผู้ใหญ่มาทานข้าวเถอะ”
“โอเคเฮียๆ” จิมก็รีบเดินเข้าบ้านไปตามบรรดาคุณพ่อคุณแม่
   ทุกคนนั่งโต๊ะกันเรียบร้อย ได้เวลาเริ่มทานแล้วครับ
“อาหารน่าทานมากเลยนะครับพี่ คืนนี้ผมต้องอ้วนแน่เลย” แด๊ดเปรยขึ้นมา
“ฮ่าๆๆ นานๆทีนะครับ รับรองว่าถูกใจแน่” พ่อผมตอบกลับ
   ทานกันไปคุยกันไป เสียงชมไม่ขาดปาก ผมกับเป๊บก็สนุกไปด้วย
“วันนี้ไปวัดมาเป็นยังไงบ้างลูก” พ่อผมถามขึ้นมา ผมกับเป๊บก็ชะงักไปนิดนึง
“ก็...เจอเรื่องเหลือเชื่อเยอะแยะเลยคับพ่อ”
“จริงหรือลูก เล่าให้แม่ฟังบ้าง” แม่ผมแสดงอาการสนใจขึ้นมา ทำให้แด๊ด มัม และพี่ปริมพี่ปัน สนใจไปด้วยครับ
   ผมกับเป๊บตัดสินใจเล่าเรื่องที่เจอตั้งแต่เรื่องพระอาจารย์ อาม่า และอาการแปลกประหลาดที่เป๊บเจอ ทุกคนตั้งใจฟังมากครับ จนผมเล่าเสร็จ
“จริงหรือลูก....พ่อไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องราวแบบนี้ยังมีอยู่นะ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“เป๊บ...แล้วยูเป็นยังไงบ้าง มัมไม่สบายใจเลย”
“ปกติแล้วครับมัม เป๊บไม่เป็นอะไรแล้ว”
“แด๊ดว่ายังไงก็อย่าประมาทนะลูกนะ ช่วงนี้พ่อให้คนของพ่อไปดูแลลูกดีกว่ามั้ง”
“ไม่เป็นหรอกครับแด๊ด เป๊บดูแลตัวเองได้”
“ไอ้เสือเพื่อความสบายใจ ให้คนไปดูแลเหอะ” พี่ปริมย้ำ เป๊บก็ไม่กล้าขัดใจ
“แด๊ดเห็นด้วยกับปริม เดี๋ยวให้ศักดิ์ไปดูแลละกัน”
“เอ่อ....แด๊ด มัม ไม่ต้องเป็นห่วงมากนะค้าบ เดี๋ยวโจ้ช่วยดูแลด้วยอีกคน”
“ฝากด้วยนะลูก...นี่ถ้าไม่ได้จัดการเรื่องนี้ใหเลูก แด๊ดกับมัม คงไม่รู้จะทำยังไง คงคิดว่าจับเจ้าเป๊บส่งโรงพยาบาล แถมรักษาไม่หายอีกแน่”
“คับๆ เดี๋ยวโจ้ดูแลสุดความสามารถ”
“เออไอ้เสือ แล้วอย่าถอดพระ พี่ว่าเชื่อคำพระท่านดีกว่านะ” พี่ปันย้ำ
“ครับพี่ปัน  เป๊บจะไม่ถอดเด็ดขาด”
   คุยเรื่องนี้เสร็จ ผมก็พูดเรื่องอื่น เบี่ยงเบนความสนใจไม่อยากให้ทุกคนคิดมากครับ ร้องเพลงคาราโอเกะไปบ้าง หัวเราะกันบ้าง สนุกสนานกันตามประสาสองครอบครัว จนกระทั่งเข้าช่วงเวลาดึก แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน ก็ขอตัวกลับ ป้าศรีกับพวกแม่บ้านเก็บกวาดเสร็จเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันพักผ่อน
   เป๊บก็นอนค้างบ้านผมครับ เราสองคนอาบน้ำด้วยกัน ผลัดกันถูหลัง คุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนออกจากห้องน้ำ
“ที่รัก เป๊บเช็ดผมให้ครับ” ผมนั่งบนเก้าอี้ เป๊บก็เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้
“เป๊บยังเจ็บป่วยอะไรยังไงอีกบ้างมั้ย” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ปกติแล้วครับ...ตอนนี้แข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว”
“แหวะ ทำเก่ง ทีเมื่อวานยังออดแอด”
“ฮ่าๆๆ ก็ตอนนี้หายป่วยแล้ว”
“ก็เพิ่งหาย อย่าซ่ามากนะ ก่อนนอนอย่าลืมใส่สร้อยพระ” ผมกำชับ
“ครับๆ ไม่ลืม...ว่าแต่ ถ้าปั่มป้ามกัน ใส่พระไม่เหมาะนะ”
“ทะลึ่งงงง....เพิ่งหายป่วยจะหื่นไรอีกเนี่ย ลดซะมั่งเรื่องนั้นอะ”
“อ้าวที่รัก...มันเป็นเรื่องธรรมชาติ..มามะ”
“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวยิงไส้ไหล ไปใส่เสื้อผ้านอนได้แล้ว”
“โหดอะครับ...ฮ่าๆๆๆ”
   ใส่ชุดนอนเสร็จ เราสองคนก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง
“ขอบคุณมากนะที่รัก ที่เป็นห่วงและดูแลเป๊บ”
“ค้าบ...ไม่รักไม่สนใจหรอก เป๊บดูแลตัวเองด้วยนะ...ฝันดีค้าบบบบ...จุ๊บๆๆ” ผมจุ๊บคางเป๊บ
“ครับ...มามะหอมทีนึง....” เป๊บเอาจมูกบี้แก้มผมซะเต็มแรง
“หอมเบาๆ ก็ได้ ช้ำหมดอะ”
“ฮ่าๆๆ ก็มันน่ารักนี่น่า อดใจไม่ไหว”
“นอนๆๆ ฝันดีค้าบๆๆ”
“ฝันดีครับ”
   หลับสนิทยาวเลยครับบบบบ

โจ้ : คิงคองงงงง ได้ข่าวว่าไปนินทาว่าหัวเถิกกกกก  :angry2:

เป๊บ : อ๊ะ เปล่าคร้าบบบบ แค่พูดนิดนึงเอง...แต่ยังไงก็ร้ากน้าาจ้าาาาาา  :z2:

โจ้ : ชิ....งดดึ่งดึ๋งสองเดือนนนนนน   :fire:

เป๊บ : โอ๋ๆๆๆ ไม่งด...มานี่....ปล้ำเลยยยยยยย  :hao6:

โจ้ : แว๊กกกกกก....เดี๋ยววววววววววก่อนนนนนน  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 24-06-2013 16:40:57

น่ารักตลอด  หมดเคราะห์หมดโศรกหมดกรรมหมดเวรนะ

ให้เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ทั้งสองคนเน้อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-06-2013 17:07:41

 :katai5: :katai5: งดดึ่งดึ๊ง สองเดือน โหดจังเลยพี่ตัวขาว  :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 24-06-2013 20:17:29

ขอให้พวกพี่รักกันนานๆนะครับ ดูแลกันดีๆละ ทำความดีมากๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: dewdew ที่ 24-06-2013 20:46:17

ขอเป็นแฟนคลับพี่โจ้พี่เป็ปนะคะ พี่สองคนน่ารักมากกกกก เลย ^^ อยากอวยพรให้รักกันตลอดไปนะคะ อุปสรรคเจ้ากรรมนายเวรนี่น่ากลัวจังเลย
อยากให้เล่าเรื่องหวานๆช่วงนี้บ้างค่า ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-06-2013 22:11:35

เรื่องเคราะห์เรื่องกรรมน่ากลัวเนอะ เป๊บโชคดีมากที่ผ่านเรื่องร้ายมาได้
ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่มีคิงคองกับตัวขาว ที่รักกันอยู่จนถึงปัจจุบันนี้แน่ ๆ

ว่าแต่เป๊บนี่  :z1: จริง ๆ เลย โจ้งดดึ่งดึ๋ง ยังจะไปตามปล้ำอีกนะนั่น

เป็นกำลังใจให้โจ้กับเป๊บดูแลกันแบบนี้ รักกันแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 24-06-2013 22:16:39

 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 24-06-2013 22:23:57

พี่โจ้งานเยอะ พักผ่อนบ้างนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย เป็นห่วงนะคะ  :mew1:
อ่านไปก็แอบระแวงไปกลัวเคราะห์ของพี่เป๊ปจะหนัก :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 24-06-2013 22:41:06

อาม่าน่านับถือมาก
เรื่องร้ายก็ผ่านไป อ่านแล้วรู้สึกว่าอยากทำบุญมากๆ ปกติก็ทำแต่ไม่บ่อยเท่าไร

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 25-06-2013 12:30:12

แอบส่องจากในรูปที่เห็นพี่โจ้ก็ไม่ได้ตี๋ขนาดนั้นนี่หน่า แต่ก็น่ารักสมกับที่พี่เป๊ปเรียกว่าตัวขาวเลยครับ อิอิ
ส่วนพี่เป๊ปก็รอดพ้นเคราะห์กรรมซะทีนะครับ ชีวิตก็จะได้มีความสุขสมหวังกับพี่โจ้เนอะ
ผมเลยต้องแอบ คลานกระดึกๆ :katai5:  มารอพี่โจ้ที่ ท่าน้ำ ทุกวันเลย ๕๕๕

ปล.เห็นพี่โจ้ สั่งงดกิจกรรมพี่เป๊ปตลอด แต่ก็โดนพี่เป๊ปจับปล้ำทุกทีเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 25-06-2013 15:16:34

เชื่อคำพระนะพี่เป๊ป ดูแลตัวเองดีๆ (ว่าแต่ผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้แล้วเราก็โล่งใจ)
พี่โจ้น่ารักมากเลยดูแลพี่เป๊ปตลอด ครอบครัวของทั้งสองก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 25-06-2013 21:04:52

คุณโจ้น่ารักมากกกกกๆๆๆๆๆๆอ่ะค่ะในรูป
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆทั้งคู่เลย
อยากให้เล่าตอนหวานๆๆๆๆจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 25-06-2013 21:47:33

พี่โจ้ชอบว่า ว่าพี่เป๊บหื่นพี่โจ้ก็หื่นไม่แพ้พี่เป๊บเลยอ่ะ    แต่คนอ่านหื่นกว่าเยอะเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-06-2013 22:34:49

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: BlackKnight09 ที่ 26-06-2013 00:02:28

โฮ้ น่ากลัวนะเนี่ย
แต่เป็นเรื่องจริง เคยเห็นมาแล้ว ประมาณว่าอยู่ในเหตุการณ์แบบนั้น ทำเหมือนกัน
แต่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น น่าจะใช่ เพราะไปตอนเด็ก


ไม่เชื่ออย่าลบลู่

เอาเป็นว่าโชคดีกลับมาแล้ว

แล้วมีอะไรเกิดอีกหรือเปล่าเนี่ย

อ้อ ขยันทำงาน ไปเที่ยวบ้างก็ได้นะ
รักษาตัวด้วย เดี๋ยวไม่สบาย แล้วคนอ่านจะรอนานนนนนนนนน  :katai1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-06-2013 21:57:56

มารอโจ้กับเป๊บเหมือนเดิม อยากรู้ซะแล้วซิ
ว่าก่อนจะผ่านพ้นเดือนสิงหา (ตอนเกิดเรื่อง)
จะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเป๊บอีกหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 28-06-2013 05:03:02

เพึ่งเข้ามาอ่านค่ะเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นมันหวานและซาบซึ้งมากเลยขอให้รักกันมากๆนะค่ะ อ่านตอนเจ้ากรรมนายเวรแล้วขอบอกว่าเชื่อมากค่ะและอยากทราบว่าพระอาจารย์อุดมอยู่วัดไหนค่ะหากมีโอกาสอยากจะไปกราบท่านบ้างค่ะ :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 05-07-2013 18:30:05

 :ling1: ไม่ยอมๆ คิดถึงแล้วนะครับ พี่เป๊ป พี่โจ้หายไปไหนอะ กลับมาได้แล้วนะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 05-07-2013 18:31:04

คิดถึงมากกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 08-07-2013 14:03:15

              :katai5:

กระดืบบบบบบบบ..เข้ามาดู~~~~~

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: skynat ที่ 08-07-2013 17:54:13

มารออ่านต่อนะคับ  :katai1: เรื่องเจ้ากรรมนายเวรน่ากลัวมาอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ UP 24 / 06 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 08-07-2013 18:41:44

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ




ปล.พี่โจ้น่ารักมากๆครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-07-2013 21:57:13

สวัสดีค้าบบบทุกท่านนนนนนน ขอโทษมากๆๆๆๆ ที่หายไปนานค้าบบบ อย่าโกรธน้า จุ๊บๆๆ พอดีติดงานตั้งแต่ช่วงปลายเดือนยาวมาถึง ณ บัดนี้เลยอะค้าบ ด้วยความที่ทำงานมาหลายวัน พรุ่งนี้ขอลาพักร้อนซะเลย ฮ่าๆๆ คงลายาวไปถึงวันอาทิตย์อะคับ จะพยายามรีบปั่นต้นฉบับตอนต่อไปให้เสร็จน้า สำหรับวันนี้เอาตอนพิเศษไปอ่านก่อนนะค้าบ เขียนสดๆ กันเดี๋ยวนี้เลยอะ ตอบเม้นๆ เสร็จ อ่านได้เลยน้า

อยากรัก : ขอบคุณมากค้าบบบ แต่เคราะห์โศกยังไม่หมดน้า รออ่านตอนต่อไปค้าบบ  :mew1:

Noo_Patchy : มะโหดน้า คิงคองหื่นตลอด ลดบ้างก็ดีอะ อิอิ  :mew3:

anukul : ขอบคุณมากค้าบบบบ มามะหอมแก้มสองที  :mew1:

dewdew : ขอบคุณมากค้าบบบบ ถ้ามีเวลาจะเขียนตอนหวานๆ ให้อ่านน้า  :mew1:

snowboxs : ใช่คับๆ น่ากลัวมากอะ ผ่านมานานหลายปีแล้ว ไม่งั้นป่านนี้เป็นแม่ม่ายแล้วอะ อิอิ  :hao7: :hao7:

warin :  :hao6: :mew1:

Angel : ขอบคุณมากค้าบบบ รักษาสุขภาพเช่นกันน้า เป๊บโดนเคราะห์หนัก ติดตามอ่านเลยค้าบบบ  :mew1:

maemix : ทำบุญเยอะๆ น้าาาา  :mew1:

nutto : ฮ่าๆๆ ตัวจริงมะได้ตี๋มากหรอกค้าบบบ แต่อาม่าเรียกอาตี๋ เพราะผิวขาวคนจีนอะคับ แอะ มารอท่าน้ำเหมือนแม่นาคเลยง่าาาาา  :hao7: โดนจับปล้ำตลอดอะ คิงคองบ้ากามมากๆ  :hao6: :mew1:

MangoBlue : ขอบคุณมากค้าบบบ คนอ่านก็น่ารักน้า  :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณมากค้าบบบบ เดี๋ยวจะเล่าตอนหวานๆ บ้าง อิอิ

หมูกระต่าย : แอะ ม่ายน้าาาา ไม่เคยหื่นง่าาาา  :hao7: อิอิ  :mew1:

fay 13 :  :hao7: :hao7: :mew1:

BlackKnight09 : ขอบคุณมากค้าบบบ รักษาสุขภาพเช่นกันน้าาา  :mew1:

snowboxs : จะรีบปั่นตอนต่อไปให้น้าค้าบบบบ

noy : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

nutto : โอ๋ๆๆ มาแล้วค้าบบ อย่าร้องน้าาาา  :mew1:

คนอ่าน : มาแล้วค้าบบบบ อิอิ  :mew1:

เกริด้า(๐-*-๐)v :  :katai5: กระดึบด้วยยยค้าบบบ ฮ่าๆๆ  :mew1:

skynat : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

anukul : กำลังปั่นตอนต่อไปน้าาาา น่ารักจริงอะ อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: dewdew ที่ 10-07-2013 22:08:00

ปูเสื่อรอเลยค่าาา อยากอ่านมากกกก ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 10-07-2013 22:20:38

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ละครับ  พี่น่ารัก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 10-07-2013 22:56:15

เตรียมผ้าห่มมานอนรอตอนใหม่เเล้วค่าาา คิดถึงพี่โจ้พี่เป๊ปป  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-07-2013 23:31:41

ตอนพิเศษสั้นๆ
         หลังจากตรวจงานเสร็จในช่วงเที่ยง ทำงานเพลินจนลืมทานข้าวคับ หิวมากมาย แต่กดโทรศัพท์โทรหาคิงคองก่อนดีกว่า
"ฮัลโหลลล คิงคองทำไรอยู่อะ"
"ทำงานครับ" เสียงเป๊บตอบมานิ่งๆ
"แอะ...เป๊บเป็นไรป่าวอะ ทำไมเสียงเย็นชาชาเย็น" ผมแซว
"ไม่มีอะไรครับ ปกติดี"
"ไม่อะเป๊บ อยู่ด้วยกันมาโจ้รู้หรอกน่าว่าเป๊บทำเสียงยังไงอะ...แล้วตกลงงอนไรมาอะ"
"งอนบางคนที่ไม่โทรหาช่วงเช้า ไม่ตอบไลน์ ไม่สนใจ" นั่นงานเข้า ก็งานเยอะคุยกะลูกค้ามากมายนี่น่าจะให้ทำไงเนี่ย
"โหยยยยย...พอดีติดลูกค้าอะเป๊บบบ...จิมมันก็ลงไปดูอีกโรงงานนึงอะ"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ...โจ้ไปทำงานต่อเหอะ" อุ้ยสงสัยงอนรุนแรง เสียงเย็นชามากๆ
"โอ๋ๆๆ อย่างอนเลยน้าาาา...โจ้ขอโทษค้าบบบ...ต่อไปจะเอาใจใส่..ไม่ทำแบบนี้แล้ววววว"
".....ตึ๊ดๆๆๆ....." เป๊บวางสายโดยไม่ตอบอะไรผมเลยอะ ซวยแล้ว คิงคองงอลลลล ทำไงดีเนี่ย ผมเลยกดโทรศัพท์กลับไปอีกครั้ง แต่คิงคองไม่ยอมรับสาย เครียดเลยคับ
        งั้นส่งไลน์ไปง้อก็ได้....นั่น....อ่านแล้วไม่ตอบ....งอลหนักหน่วง...เฮ้อ....นานๆ เป๊บจะงอลรุนแรงทีนึง จะง้อไงดีเนี่ย
"คุณโจ้คะ....เดินทางกลับกี่โมงคะ" น้องนิว ผจก ประจำ อ หาดใหญ่ ถามขึ้นมาครับ
"บินกลับนกแอร์เที่ยว 20.25 อะนิว...ตอนแรกคิดว่าจะคุยงานกับจิมต่อ แต่ตอนนี้ดันมีธุระด่วนที่กรุงเทพ"
"อ้าวหรือคะ แล้วคุณจิมทราบหรือยังคะ"
"ยังหรอก...ว่าจะโทรบอก"
"คุณโจ้ลองโทรหาคุณจิม ส่วนเรื่องตั๋วเดี๋ยวหนูเลื่อนให้เร็วขึ้นดีมั้ยคะ"
"ก็ดีนะ ไม่แน่ใจว่าจะเสียค่าเปลี่ยนเท่าไหร่"
"ไม่น่าจะแพงมากหรอกคะ ยังไงลงงบบริษัทไว้"
"ฮ่าๆๆ..จิมด่าแน่อะ"
"ฮ่าๆๆๆ..ตามนี้เลยนะคะ"
         ผมเลยโทรหาจิม เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้จิมฟัง
"บินกลับไปด่วนเลยพี่ สามีงอลขนาดนั้น"
"นั่นซิจิม...ปกติไม่ค่อยงอล ทำไมวันนี้งอลจัง"
"ก็พี่ทำงานเยอะไปป่าว...ไม่มีเวลาให้พี่เป๊บแน่เลย"
"ก็....เอ....อาจจะจริงนะ..."
"นั่นแหละพี่...ไม่ต้องโหมงานช่วยผมมากก็ได้ ตอนนี้บริษัทโอเคแล้วนะ"
"งั้นลางานถึงวันอาทิตย์ละกันนะ ทั่นปราทานนนนน" ผมแซวจิม
"อานุยาดดดดดดดด....ไปปั้มหลานมาให้ผมสิบคนนะพี่....ฮ่าๆๆๆ" ดูจิมมันแซว
"โหยยยย...ถ้ามีได้ป่านนี้สักสามเข่งอะ....ตาคิงคองนั่นหื่นทุกวัน"
"ฮ่าๆๆๆๆ....โอเคๆ ตามนี้พี่ บินกลับด่วนนนน"
"จ้าาาาาา"
             วางสายจิมผมนั่งคิดแผนการง้อ....นึกออกแล้ว....ทำกับข้าวรอคิงคองกลับมาดีกว่า
"นิวพี่อยากได้ของฝากเอากลับกรุงเทพ...จัดการให้พี่ด้วย" ผมส่งรายการให้น้องนิวไป
"ได้คะ...เดี๋ยวหนูจัดการให้คะ"
             ผมก็นั่งทานข้าวเที่ยงไปเรื่อยๆ ครับ ระหว่างทาน ก็ไลน์และโทรหาคิงคอง ไม่ตอบสนองซักอย่าง จนประมาณบ่ายโมงนิดๆ น้องนิวกลับมาพร้อมของฝากแพ๊คใส่ลังเรียบร้อย
"คุณโจ้คะ บินกลับเที่ยว 15.05 นะคะ"
"อ้าวหรือ กระทันหันไปมั้ย"
"ไม่หรอกคะ ที่นั่งว่างพอดี”
“ขอบคุณมากนะน้องนิว”
“สบายมากคะ...งั้นเดี๋ยวหนูให้คนรถไปส่งที่สนามบินเลยนะคะ”
“โอเคๆ”
   คนขับรถพาผมมาถึงสนามบินหาดใหญ่ประมาณบ่ายสองครึ่ง ผมเลยรีบเดินไปเช็คอินและเข้าในห้องโถงผู้โดยสารขาออก ไม่นานนักก็ประกาศขึ้นเครื่อง ก่อนจะปิดโทรศัพท์ ผมไลน์บอกคิงคองไปว่า เย็นนี้กลับมาทานข้าวนะคับ โจ้จะทำอาหารปักษ์ใต้ให้กินนะ เลิกงอนได้แล้วน้าคิงคอง รักมากๆ นะค้าบบบ แล้วเจอกันน้า จุ๊บๆ
   ใช้เวลาเดินทางชั่วโมงนิดๆ ถึงกรุงเทพ ประมาณสี่โมงครึ่งแล้วครับ กดไลน์ดู คิงคองอ่านแต่ไม่ตอบ จะงอนถึงไหนเนี่ย ผมเลยรีบเดินไปขึ้นแท็กซี่สนามบิน แท็กซี่ซิ่งเต็มที่ แต่กว่าจะฝ่าด่านการจราจรมาได้ ถึงคอนโดเกือบๆ หกโมงแล้วครับ
   หิ้วของพะรุงพะรัง ขึ้นไปบนห้อง ก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลำลองน่ารักๆ ฮ่าๆๆๆ โชว์อะไรวอบๆแวมๆ เผื่อคิงคองจะอ่อนใจ วิ่งเข้าห้องครัวทำกับข้าวครับ เมนูวันนี้ประกอบไปด้วย ผัดกะปิสะตอหมู กุ้ง(สะตอนำเข้าจากใต้เลยน้า อิอิ) แกงจืดเต้าหู้หมูสับ และไข่เจียวหมูสับ พร้อมกับน้ำพริกกุ้งสด(อันนี้ให้น้องนิวซื้อจากร้านที่หาดใหญ่) ผมรีบทำอาหารเร็วมากครับ จนเกือบประมาณทุ่มนึง ผมกำลังหั่นแตงกวา ได้ยินเสียงคนเปิดประตู คิงคองมาแล้วชัวร์ เลยรีบไปเดินต้อนรับ
“อะแฮ่ๆ...เหนื่อยป่าวเป๊บ” ผมโผล่ไปจ๊ะเอ๋เป๊บ....
“ก็นิดหน่อยครับ” เป๊บตอบเสียงเรียบๆ หน้านิ่งๆ งอลไม่เลิก
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะเป๊บ....เดี๋ยวมาทานข้าวกันอะ” ผมบอกเป๊บแบบหน้าเจื่อนๆ เพราะปกติเป๊บจะไม่โกรธนานครับ
   เป๊บเดินเข้าห้องโดยที่ไม่ตอบอะไรผมอีก ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีแล้วละคับ ไม่นานนักเป๊บออกมาทานข้าว
“น่ากินป่าวเป๊บ...ทำสุดฝีมือเลยน้า”
“ครับ” หน้านิ่งเสียงเรียบ
“อะลองทานผัดสะตอ..” ผมตักให้เป๊บ เอาใจเต็มที่ เป๊บก็ทำหน้าเฉยๆ
“อร่อยมั้ย” ผมถาม
“อร่อยครับ” ตอบเสียงเรียบ
   เราสองคนต่างกินกันเงียบๆ ผมไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยอะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกโกรธมากแล้ว อุตส่าเอาใจแต่ยังมางอนไม่เลิก ในที่สุดผมทนไม่ไหวครับ
“นี่เป๊บบบบบ....จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย...หา....เคร้งงงงง” ผมตะคอกเสียงดัง วางช้อนกระแทกจาน
   เป๊บมองหน้าผม ไม่ตอบอะไร พร้อมกับกินข้าวต่อไป
“ทำไมไม่ตอบละ...จะเอายังไง...จะให้ขอโทษยังไง บอกมาซิเป๊บ...จะเงียบทำไมละ” ผมยังคงตะคอก แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ
   ด้วยอารมณ์ที่ผมทำงานเหนื่อย แถมต้องมาเจออะไรแบบนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมเลยลุกขึ้นจากโต๊ะ เดินออกไปนั่งเก้าอี้ริมระเบียงคนเดียวมองดูบรรยากาศกรุงเทพยามราตรี สงบสติอารมณ์ น้ำตายังไหลไม่หยุด
“เหนื่อยจัง....ทำไมต้องเป็นแบบนี้...จะให้ทำยังไงละ...ฮึกๆๆๆ” ผมบ่นไปร้องไห้ไปคนเดียว
   ผมนั่งนานเหมือนกันครับ น่าจะสักเกือบๆ ชั่วโมง ได้ยินเสียงประตูเลื่อน เป๊บก็มานั่งเก้าอี้ข้างๆ ผมหันไปมองเป๊บ เป๊บก็นั่งนิ่งๆ ต่างคนต่างเงียบ จนได้ยินเสียงเป๊บเอ่ยขึ้นมา
“เราสองคนไม่ได้นั่งระเบียงตรงนี้....นานเท่าไหร่แล้วครับ” เป๊บเอ่ยขึ้นมาจนผมคิดตาม
“เราสองคน....ไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน....นานเท่าไหร่แล้วครับ” เป๊บยังคงถาม
“อะ..เอ่อ...ก็....” ผมอึกอัก เพราะผมรู้ดีว่ามันนานแล้วที่เราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากเท่าไหร่นัก
“ที่รักจำไม่ได้ใช่มั้ย....เป๊บจะตอบให้นะครับ....ที่รักทำงานจนลืมเป๊บไป 20 วัน...เราสองคนแทบไม่ได้คุยกัน ในบางวันที่รักก็ไปนอนบ้านใหญ่(บ้านพ่อแม่) บางคืนกลับมาดึกมาก เป๊บรู้ตัวก็เห็นที่รักนอนข้างๆ แล้ว....บางวันตื่นเช้ามา ที่รักก็ไปต่างจังหวัด ค้างคืนโดยไม่บอกสักคำ 20 วันสำหรับคนอื่นอาจจะดูน้อย...แต่สำหรับเป๊บ มันนานมาก นานจนเป๊บรู้สึกว่า โจ้อาจจะหมดรักเป๊บ”
“ไม่นะเป๊บ...โจ้ไม่เคยหมดรัก...มีแต่รักเป๊บมากขึ้นทุกวัน...ฮึกๆๆๆ”
“จริงหรือครับ แล้วที่ละเลยเป๊บมา 20 วันละ”
“ฮึกๆๆ...ก็...โจ้...อยากเคลียร์งานให้เสร็จนี่น่า” ผมตอบไปพลางน้ำตาไหลไป
“เห็นงานสำคัญกว่าเป๊บหรือครับ”
“ไม่ใช่นะเป๊บ...เป๊บคือคนรักที่สำคัญที่สุดในชีวิต...”
“ที่รักครับ....ลดงานลงบ้าง....เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญ....ทุกวันนี้เงินที่เรามีก็มากพอที่จะใช้ไปได้นานมากๆ....เป๊บไม่อยากให้เราสองคนห่างกันเพราะงาน.....แต่ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น...การห่างกันจะดีกว่าเป็นแบบนี้”
“ฮึกๆๆ..ฮือๆๆ...เป๊บหมดรักโจ้แล้วหรือ” ผมกลัวคำตอบครับ
“เป๊บไม่เคยหมดรักโจ้เลย...มีแต่รักทุกวันเพิ่มขึ้นทุกวินาที...แต่เป๊บมองว่า หากเราสองคนยังปล่อยให้ความสัมพันธ์ห่างกันแบบนี้...อาจจะไม่เป็นผลดีครับ”
“ฮึกๆๆ...โจ้ขอโทษนะเป๊บ...ที่ละเลยไม่ดูแล...ต่อไปนี้จะลดงานแล้วคับ...ฮือๆๆ” ผมยังร้องไห้
   เป๊บลุกขึ้นจากเก้าอี้ มากอดผมที่ร้องไห้จนตัวโยน
“เป๊บก็ขอโทษที่ทำเมินเฉยใส่นะครับ...เลิกร้องได้แล้วนะคนดี...ตาช้ำบวมเดี๋ยวจะไม่น่ารักแล้วนะ”
“ฮึกๆๆ...” ผมยังคงสะอื้น
“โอ๋ๆๆ...เป๊บหายงอนแล้วครับ...ดีกันนะๆ” เป๊บยิ้มกว้าง ออกแนวเจ้าเล่ห์นะเนี่ย คิงคองบ้า เชอะ
“ขอโทษนะเป๊บ....ที่โจ้ไม่เอาใจใส่อะ” ผมซุกหน้าอกเป๊บ
“ที่รัก...ไม่มีวันไหนเลยที่เป๊บจะไม่สนใจที่รัก...ที่รักเป็นคนทำงานเก่ง...เป๊บห่วงทุกเรื่อง...แต่อย่างน้อย อย่าทำงานมากจนละเลยคนรอบข้างนะครับ....”
“ค้าบ...ขอโทษนะ...งั้นพรุ่งนี้ ไปเที่ยวกันดีกว่า”
“พรุ่งนี้วันพฤหัส...ไม่ทำงานหรือครับ” เป๊บทำตาโต
“โจ้ลางานยาวรวดดดดด กลับไปทำวันจันทร์นู้นนนนน”
“ว้า..แต่เป๊บต้องทำงาน...ลำบากแน่เลย”
“อ้าวไรอะ..ตะกี้ตัวเองพูดฉอดๆๆ ว่าอย่าเห็นงานสำคัญกว่า...ลางานแล้วไปเที่ยวเลยนะ..เข้าใจปะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ...ทีแบบนี้ละพูดเสียงใสแจ๋วเชียวนะ...ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลางานยาวรวด”
   ผมยิ้มกว้างให้เป๊บ...รู้สึกว่าตัวเองผิดมากที่เลยละคนคนนี้...คนที่ดูแลผมมาตลอด....คนที่ผมรักมากที่สุด...คนที่ผมฝากชีวิตไว้ให้....และที่สำคัญเค้าคือคนที่รักผมมากที่สุด ด้วยความสำนึกผิด ผมเขย่งตัวโน้มคอเป๊บมาจุ๊บๆๆๆ (เขินนนนน ฮ่าๆๆๆ) สงสัยจูบนานไปนิด เครื่องยนต์เป๊บร้อนขึ้นมาเชียว
“พอแล้ว...กลับเข้าห้องเหอะ”
“อ้าวที่รัก...สตาทเครื่องให้อยากแล้วจากไปเนี่ยนะ...”
“รู้แล้วววว...แต่นี่มันระเบียง...จะฉายหนังสดหรือไง...”
“ฮ่าๆๆๆๆ...นานๆ ฉายก็ดีนะ....”
“ทะลึ่งงงงงงงง”
ความรักเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ หากเราละเลย จนลืมไปว่า คนที่เรารักนั้นจะเป็นอย่างไร น้ำทิพย์ชโลมใจอาจจะเหือดแห้ง จนยากแก่การทำความเข้าใจนะครับ....อย่าทำงานมากเกินจนลืมคนใกล้ตัวนะคร้าบบบบบบ
เป๊บ : ตัวขาวทำไรครับ  :hao4:

โจ้ : แวะทักทายในเล้าจน์อะเป๊บ  :z2:

เป๊บ : เลิกทักทาย กลับมาทำหน้าที่ 20 วัน  :hao3:

โจ้ : หน้าที่ไรอะ  :ruready

เป๊บ : 20 รอบ ดึ๋งดึ่งงงงงงงง  :hao6: :hao6:

โจ้ : แว๊กกกกก เย้อเกิ้นนนนนนนน  :hao7: :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 10-07-2013 23:56:11

เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน  ดีใจจริงๆที่ได้อ่านเรื่องความรักดีๆแบบนี้ 

จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-07-2013 00:48:12

พอหายงอนโจ้ พี่เป๊บก็หื่นขึ้นมาเชียว
ได้อ่านที่คุณโจ้เล่า ก็ย้อนกลับมาดูตัวเองเหมือนกัน
มันก็มีบ้างที่ละเลย เพราะคิดว่าเขาเข้าใจ

ปล. ไม่อยากบอกว่าที่บ้านเดี้ยงเพิ่มอีกคน เข้าเฝือกที่ขาอยู่
      เหนื่อยจริงๆ ช่วงนี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 11-07-2013 00:56:14

ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: dewdew ที่ 11-07-2013 19:53:18

สงสารพี่เป๊ป แต่ก็เข้าใจพี่โจ้ด้วยยย บางทีทำงานก็เพลินเนาะ ดีกันน้า ดีกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-07-2013 22:16:14

เป๊บนะเป๊บ หายงอนปุ๊บเครื่องก็ติดปั๊บเลยนะ
เพราะความรัก และการหันหน้าคุยกันซินะ
ทำให้ความรักของโจ้กับเป๊บอยู่จนถึงวันนี้


FC ขอห้ามไม่ให้โจ้กับเป๊บห่างกัน
ขอห้ามไม่ให้ทั้งคู่ไม่รักกันเด็ดขาด
ทำได้ข้อเดียว รักและเข้าใจกันตลอดไป

ปล.ถึงจะมาลงเรื่งช้าก็ไม่เป็นไร ขอแค่ให้รู้ว่ายังรักกันดีก็พอค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 11-07-2013 22:23:10

ไม่เยอะหรอกครับ 20รอบ น้อยไปนะพี่เป๊ป55555555555 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-07-2013 23:13:06

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 11-07-2013 23:56:33

โฆษณาแบรนด์บอกว่า...
ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่ไปทำงาน งานก็อาจมีคนทำแทนคุณ คุณก็อาจเป็นใครคนหนึ่งบนโลกใบนี้
แต่สำหรับเขาคุณคือโลกทั้งใบ .. เพราะคุณมีค่าเหลือเกินสำหรับคนที่คุณรัก
(แต่โจ้เป็นเจ้าของนี่เนอะ ทฤษฎีนี้ใช้ได้มั้ยอ่ะ  :really2:) พี่ดูโฆษณานี้ทีไรก็ทำให้คิดได้ว่ามันคือความจริงที่สุดอ่ะ
ทั้งโจ้และเป๊บต่างเป็นโลกทั้งใบของกันและกันเนอะ อย่าลืมดูแลใส่ใจคนข้างๆ น๊า

ปล. โจ้รีบไปทำหน้าที่ 20....(โปรดเติมคำในช่องว่าง) รึปล่าวเอ่ย "เผื่อคิงคองจะอ่อนใจ" เป็น "ใจอ่อน" ปะค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 13-07-2013 03:16:26

นู๋นั่งอ่านเรื่องนี้มา 3 วัน (อาจจะไม่เต็มๆวันเเต่อ่านจนจะเช้าเพราะติดเรียน ไม่ดีเลย อิอิ) จบเเล้วความรู้สึกนู๋ที่มีต่อพี่2คน มันเป็นอะไรที่เหนือคำบรรยายมาก พี่ 2 คนผ่านอะไรมามากมายด้วยกัน จนถึงตอนนี้ พี่โชคดีนะค่ะที่เจอกัน กว่าจะทำให้ทุกคนยอมรับมันก็ยากพี่ก็ผ่านมาได้ ขอให้พี่เป็นเเบบนี้รักกันเเบบนี้ตลอดไปนะค่ะ นู๋ติดนิยายเรื่องนี้มากบอกตรงๆ ส่วนหนึ่งมันคล้ายๆชีวิตนู๋เหมือนกัน รูปพี่โจ้เล็กเกินมองไม่เห็น เเอบฟินไม่ได้ ถ้าพี่มี ig นู๋ก็อยากขอตามนะ รีบๆกลับมาเล่าเรื่องต่อนะค่ะ  :mew2: :mew2:

ปล. พี่เป๊ปหื่นได้ตลอดเวจริงๆ เเต่น่ารักมากค่ะ
ปล2. พี่โจ้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
ปล3. นู๋เป็นสาววายมาคู่พี่เริ่ดสุด อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-07-2013 09:01:16

รักเป็บโจ้.  มีเฟสไหมค่ะ
อยากได้จังเลย. ชอบมากกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-07-2013 12:04:28

20 รอบ คุณพระเจ้าช่วยกล้วยทอดปรอทแตก  :oo1: :oo1: :oo1: พี่โจ้คงจะเหลือสภาพแบบนี้ :z10:

พี่เป๊ปน่ารักจังเลยครับ พูดซะดูหล่อเลยนะครับ เป็นคู่ที่น่ารักและมีความสุขมากจริงๆ

วันนี้พี่โจ้คงลาคงกลับไปทำงานแล้ว แต่คงทำงานด้วยความรู็สึกใหม่ที่มีความสุขอิ่มเอมใจ

พี่โจ้ครับไม่ทราบว่าพระอาจารย์อยู่วัดอะไรหรอครับ ถ้ามีโอกาสผมคงได้ไปกราบบ้าง ทุกวันนี้หาพระที่มีอภิญญาสูงยากมาก ยังไงรบกวนแนะนำด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวรตอนจบ แวะทักทาย UP 10 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 15-07-2013 12:26:49

พี่เป๊ปหายงอนก็หื่นเลยนะ แต่ 20 รอบน้อยไปหรือเปล่า 55 (ล้อเล่น)

เข้าใจพี่ทั้งสองคนเลย พี่โจ้ก็คงอยากเคลียร์งานให้เสร็จไม่อยากให้มีอะไรค้างคาเนอะ ส่วนพี่เป๊ปก็คงเหงาเพราะแทบไม่มีเวลาได้คุยกันเลย

ยังไงก็หาเวลาส่วนตัวไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจบ้างนะคะ หาเวลาสวีทกันบ้าง :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-07-2013 15:31:00

สวัสดีค้าบบบบ แอบไปเที่ยวมาหลายวัน สนุกสนานดีคับ ระหว่างที่ได้พักผ่อน ก็รีบปั่นต้นฉบับ ยังไม่เสร็จอะคับ แต่เอามาให้อ่านยั่วน้ำลายก่อน ฮ่าๆๆ สำหรับตอนนี้จะต้องให้คิงคองมาตรวจทานคับ เพราะคิงคองเองเจอกับประสบการณ์ส่วนตัว จบจากตอนนี้ไปก็จะใกล้ถึงตอนอวสานแล้วคับ ยังไงก็อย่าลืมเข้ามาเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาาาาา
ปล.แอบอู้มาที่บริษัทคิงคอง คิงคองประชุม เลยไม่มีไรทำแอบมาเล่นเน็ตดีก่า  :mew3:

dewdew : เอาตอนต่อไปมาลงแล้วค้าบบบ รีบอ่านด่วนนนนน

anukul : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

MangoBlue : เตรียมมาเยอะเลยอะ ขอนอนด้วยคน 5555

Monkey D lufy : ขอบคุณมากค้าบบบ อย่าลืมมาอ่านเรื่อยๆ นะคับบบ  :mew1:

maemix : แหะๆ นานๆ ทะเลาะกันที พอหายงอน คิงคองจัดหนักเลยอะค้าบบบ แทบเป็นลม  :mew3: :hao7:

noy : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

dewdew : ดีกันแล้วค้าบบบบ ทำงานเพลินจนลืมสามี  :mew2: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบ จะรักกันนานๆๆๆ จนแก่ๆๆ  :mew1:

anukul : นั่นไปยุตาคิงคองอีก เดี๋ยวโดนจัด 80 รอบทำไงง่า  :hao7:

fay 13 :  :mew1: :mew1:

8X : สวัสดีค้าบพี่ ไม่มาเม้นๆ บ้างเลยอะ ขอบคุณมากนะค้าบบบ อิอิ  :mew1: :hao7:

k@_raMae : โห อ่านตั้งสามวันเลยอะ อย่าลืมอ่านหนังสือเรียนบ้างน้า  ig เคยเล่นอะคับ แต่เป๊บบอกให้เลิก เลยไม่ได้เล่นแล้วอะ  :mew6:

คนอ่าน : ขอบคุณมากค้าบบบ เฟสก็โดนบังคับอีก เคยโดนแอบก๊อปรูปไปอ้าง เป๊บดุ เลยไม่กล้าเล่นแล้วคับบบ  :mew6:

nutto : 5555 มันทอด เผือกทอดเลยอะค้าบบบ ระบมไปหมด อิอิ :mew1: ส่วนเรื่องพระอาจารย์ขออนุญาตถามท่านก่อนนะคับ เพราะตอนเขียนเรื่องนี้เคยบอกท่านว่าจะนำไปเขียนเป็นประสบการณ์ชีวิต ท่านบอกว่า อย่าลงชื่อจริงสถานที่จริง ท่านอยากปลีกวิเวกอะคับ แต่ยังไงถ้าได้ไปเยี่ยมท่านจะลองขอท่านอีกทีน้า  :mew1:

Angel : 20 รอบ อาจจะตายได้ค้าบบบ อย่าไปยุคิงคองน้า เดี๋ยวโดนอีกง่า  :hao7: :mew1:

ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม
   นับตั้งแต่การทำพิธีสะเดาะเคราะห์ เป๊บดูสดใสและมีชีวิตชีวา กลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้วละครับ ผมเองก็พยายามคอยถามตลอดว่า เวลานอนยังฝันร้ายอีกมั้ย เป๊บตอบว่า ไม่ฝันร้ายอะไรอีกเลย แถมยังนอนหลับสนิท ตื่นมาสดชื่นกว่าเดิมมากๆ  ผมเองก็สบายใจ คิดว่า เมื่อผ่านพ้นเดือนสิงหาคมไป เหตุการณ์ทุกคงกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
“ฮัลโหล...เป๊บค้าบบบ...อยู่ไหนอะ” ผมกดโทรศัพท์หาเป๊บ
“อยู่บ้านครับที่รัก...จะชวนเป๊บออกไปเที่ยวละซิ”
“แฮ่ๆๆ...รู้ใจอีกอะ...ว่าจะชวนไปเดินสยามอะ จะเปิดเทอมแล้ว ไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆ ใส่เลยอะ”
“ได้ครับๆ...จะให้เป๊บไปรับมั้ย”
“ไม่เอาอะๆ...เดี่ยวไปรับเป๊บเองนะ ช่วงนี้ห้ามขับรถ เข้าใจป่าว”
“จ้า...ก็ไม่ได้ขับมาเป็นเดือนแล้ว...จะไปไหนศักดิ์ก็ไปด้วยตลอด งั้นเป๊บรอที่บ้านนะครับ”
“ค้าบบบ...เดี๋ยวจะซิ่งไปรับนะ”
   ใช้เวลาไม่นาน ผมก็ซิ่งสีทองมาถึงบ้านเป๊บ ก็เห็นคิงคองนั่งคอยหน้าบ้านแล้วครับ
“คอยนานป่าวๆ”
“ไม่นานครับ เป๊บกะเวลาได้ถูกแหละ ขับต้วมเตี้ยมมาใช้เวลาเท่านี้”
“จ้า...พ่อนักแข่งชูเมกเกอร์เอฟวัน” ผมแซวเป๊บ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“สร้อยพระละเป๊บ”
“อยู่ที่คอครับ” เป๊บดึงสร้อยคอให้ผมดู
“ดีมาก...นึกว่าจะลืม”
“ไม่ลืมคร้าบบบบ”
“ไปกันเถอะเป๊บเดี๋ยวรถติด”
   เราสองคนซิ่งสีทองเดินทางไปสยาม เป้าหมายปลายทางคือ สยามดิสคัฟเวอรี่
“ที่รัก...เสื้อก็มีเยอะแล้วยังจะซื้ออีกหรือ”
“โหยยย...ที่มีอยู่ก็เก่าแล้วอะ...เปิดเทอมก็อยากได้ใหม่เดี๋ยวไม่น่ารักอะ”
“ไม่ต้องน่ารักมาก...เป๊บหวง...เอาแค่น่ารักกับเป๊บคนเดียวก็พอแล้ว”
“ก็นั่นแหละเป๊บ...ต้องแต่งตัวให้น่ารัก เป๊บจะได้มองทุกวันนนน”
“จ้า...เมียจ๋า”
   จอดรถเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้าห้างเพื่อเลือกดูเสื้อผ้า คิงคองก็แปลก ปากบ่นว่าเสื้อผ้ามีเยอะแล้ว แต่ตัวเองนะแหละช๊อปมากกว่าใครๆ ฮ่าๆๆ ผมกับเป๊บก็เดินเลือกเสื้อผ้าไปเรื่อย สักพัก ได้มาคนสองสามถุงใหญ่ เดินหิ้วของพะรุงพะรัง โทรศัพท์เป๊บก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับ.....เออว่าไงมึง....เอ้ยจริงหรือวะ....น้ำหน้าอย่างมันอะนะ....ไม่น่าเชื่อวะ....วันไหนวะ...เออๆ...เสาร์หน้าว่าง....แต่กูไม่แน่ใจว่าจะไปได้มั้ยวะ....เออไม่มีเหตุผล....เออได้ๆ....ยังไงกูค่อยบอกมึงอีกที....ส่งข้อความบอกกูละกัน....เออบายโว้ย”
“ใครโทรมาหรือเป๊บ”
“ไอ้เด่นเพื่อนสมัย ป ตรี ครับที่รัก...มันโทรมาบอกว่า ไอ้แม๊กซ์จะบวช”
“บวชที่ไหนอะเป๊บ”
“ไม่รู้ว่าจะบวชวัดไหนครับ...แต่สถานที่น่าจะเป็นอยุธยา...มันเลยชวนไปร่วมงาน”
“แล้วเป๊บจะไปมั้ยอะ”
“คงไปแหละครับ เพื่อนสนิทเคยเที่ยวกลุ่มเดียวกัน ไม่ไปน่าเกลียดแย่”
“โหย...โจ้ไม่อยากให้ไปเลยอะ...อยู่ในช่วงที่พระอาจารย์ห้ามด้วยน่า”
   ตั้งแต่สะเดาะเคราะห์ ผมห้ามเป๊บขับรถและออกต่างจังหวัดครับ แม้แต่งานแต่งงานของเพื่อนๆ เป๊บ ผมยังไม่ยอมให้ไป กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรร้ายแรง แต่ถ้าเป็นงานที่จำเป็นจริงๆ ผมก็จะเป็นคนขับพาเป๊บไปเอง
“เข้าใจครับที่รัก...แต่ไอ้แม๊กซ์มันบวชนะ ถ้าเป๊บไม่ไปมันได้เลิกคบแน่”
“แต่เป๊บ...ก็..”
“เป๊บเข้าใจว่าที่รักห่วงนะครับ แต่ไปงานบุญนะ เป๊บว่าคงไม่มีอะไรหรอกครับ อีกอย่างก็ใส่สร้อยพระตลอดเวลา” เป๊บพยายามพูดหว่านล้อม ยิ้มกว้าง ล้วงสร้อยพระจากคอชูให้ผมดูอีกแหนะ
“ก็ได้ๆ...แต่โจ้ไปด้วยนะ”
“ได้ครับๆ...เป๊บจะได้เปิดตัวเมียให้เพื่อนๆ รู้”
“โว้ววววว...บ้าแล้ววว....ไม่อายเพื่อนหรือไงอะ”
“จะอายทำไมครับ..มีเมียน่ารัก...พวกมันต่างหากที่จะต้องอาย เพราะเมียมันน่ารักสู้เมียเป๊บไม่ได้”
   คำก็เมีย สองคำก็เมีย เขินนนนนน
   หลังจากที่เป๊บพูดถึงเรื่องงานบวช ผมก็ตั้งใจจะไปกับเป๊บด้วย นับวันก็ใกล้วันเสาร์แล้วครับ จนกระทั่ง.....วันศุกร์
“เป๊บบบบบ....วันเสาร์นี้ที่จะไปงานบวชอะ...โจ้ไปด้วยไม่ได้แล้ววววว” ผมโทรไปบ่น
“อ้าวทำไมหรือครับ...ที่รักติดธุระอะไรหรือ”
“ก็พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปธุระที่เมืองกาญฯ แกเลยบอกว่า โจ้กับจิมไปด้วยนะ จะพาไปเยี่ยมญาติๆ อะคับ”
“อ๋อ...ไม่เป็นไรหรอกครับ...โจ้ไปกับที่บ้านเถอะ...เดี๋ยวเป๊บไปงานบวชเองได้”
“แต่...โจ้อยากไปด้วยอะ..เป็นห่วงเป๊บมากๆ ...เอาจริงๆ นะเป๊บ ไม่อยากให้ไปร่วมงานเลยอะ” ผมรู้สึกเป็นห่วงและไม่อยากให้ไปจริงๆ ครับ
“เป๊บเข้าใจว่าเป็นห่วงนะครับ แต่มันจำเป็นจริงๆ เพื่อนสนิทตั้งแต่เรียน ม ปลายนะครับ...เอาแบบนี้เพื่อความสบายใจ เดี๋ยวเป๊บให้ศักดิ์ขับรถพาไปละกันนะครับ”
“อืม....เอ่อ....ก็ได้อะเป๊บ ดูแลตัวเองให้ดีมากๆ เลยนะ ห้ามกลับรถเพื่อนเด็ดขาด มีอะไรให้ใช้ศักดิ์นะคับ”
“ได้ครับๆ สบายใจได้นะ ไม่ต้องห่วงครับ”
“ดูแลตัวเองนะเป๊บ....เจอกันวันอาทิตย์นะคับบบ”
“ครับที่รัก...ที่รักก็ดูแลตัวเองด้วย อย่าเดินซุ่มซ่ามนะ”
“แอะ...ใครกันที่ซุ่มซ่าม เดี๋ยวยิงอะ”
“ฮ่าๆๆๆ...รักนะครับ...”
“รักคับๆ” ผมวางสายเป๊บด้วยความกังวล ตัดสินใจกดโทรศัพท์หาศักดิ์
“ครับคุณโจ้”
“ศักดิ์ พรุ่งนี้เอารถตู้เบนซ์ไปส่งคุณเป๊บที่งานบวช อยุธยานะ ศักดิ์ดูแลคุณเป๊บด้วย และ อย่าให้คุณเป๊บกลับรถเพื่อนนะ”
“ได้ครับคุณโจ้...แต่ผมกลัวว่าคุณเป๊บจะไม่ยอม”
“ศักดิ์ก็บอกไปว่า คุณโจ้สั่ง”
“ได้ครับๆ งั้นผมจะบอกตามนั้นนะครับ”
“ฝากดูแลด้วยนะศักดิ์ ขอบคุณมากๆ”
“ครับๆๆ”
   โทรศัพท์สั่งเรียบร้อยก็สบายใจขึ้นมาพอสมควรครับ ผมเลยจัดกระเป๋าเสื้อผ้าสำหรับนอนหนึ่งคืน พ่อกับแม่บอกว่า จะพาไปล่องแพด้วย อยากให้เป๊บมาด้วยจัง แต่ต่างคนต่างก็มีภาระกิจครับ จัดกระเป๋าผ้าเสร็จก็อาบน้ำ แต่งตัว นอนหลับพักผ่อน
   รุ่งเช้า พวกเราก็เดินทางออกจากบ้านประมาณ 7 โมงเช้า เพื่อมุ่งสู่ จ. กาญจนบุรี ระหว่างเดินทางแวะปั๊มน้ำมันเข้าห้องน้ำ ผมก็โทรหาเป๊บ
“ตื่นยังค้าบ”
“ตื่นแล้วครับ....แล้วนี่โจ้เดินทางหรือยัง”
“เดินทางแล้วครับ นี่ก็กำลังจะเข้ากาญจนบุรี เป๊บละ เดินทางกี่โมงอะ”
“กำลังจะออกจากบ้านแล้วครับ”
“ไปกับศักดิ์นะเป๊บ โจ้โทรไปสั่งแล้ว”
“ศักดิ์บอกเป๊บแล้วครับ ตอนแรกได้เด่นมันจะมารับ แต่เป๊บบอกให้เจอไปที่วัดแล้วครับ”
“ดีมากๆ อย่าประมาทนะเป๊บ อย่าลืมสร้อยพระนะ”
“ใส่ที่คอแล้วครับ...เดินทางปลอดภัยนะ...อย่าซุ่มซ่ามละ...รักนะครับ”
“รู้แล้วววววแหละ....รักคับๆๆ” ผมวางสายเป๊บ เข้าห้องน้ำเสร็จสรรพ ก็เดินทางต่อครับ
   ใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ ก็มาถึงบ้านญาติๆ ที่ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนนานหลายปี ดูญาติๆ เค้าตื่นเต้นกันใหญ่ครับ บรรลูกป้าน้าอา ที่อยู่รุ่นเดียวกัน ก็เข้ามาทักทายผมกับจิม โตขึ้นเยอะ น่ารักจัง หล่อจัง ตามประสาครับ
   ในช่วงบ่าย คุณลุงที่มีสถานะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพ่อก็พาพวกเราทั้งหมด เดินทางไปล่องแพ ดูสนุกสนานดีครับ
   ขึ้นแพเรียบร้อย ครอบครัวของพวกเราทั้งหมดก็ดูวิวสองข้างทาง ล่องไปตามแม่น้ำ เจอบ้านหลังใหญ่ๆ หรูหรา สองหลัง น่าจะรวยมากๆ เลยนะครับ
“เสียดายที่เป๊บไม่ได้มาด้วยนะลูก” แม่ผมเอ่ยขึ้นมา
“นั่นซิคับ...โจ้อยากให้มาด้วยอะ”
“ว่าแต่เป๊บเค้าติดธุระอะไรหรือลูก”
“เป๊บไปอยุธยางานบวชเพื่อนสมัย ม ปลายคับแม่”
“อ๋อ...งานบุญ”
“แต่โจ้ก็เป็นห่วงนะคับ ไม่อยากให้เดินทางไปไหนไกลๆ”
“ไม่มีอะไรหรอกลูก สบายใจได้ อยุธยาใกล้ๆ แค่นี้เอง...แม่ว่า เราน่าจะไปสนุกกันกับญาติๆมากกว่ามานั่งเหงาคนเดียวนะ”
“คับๆ เดี๋ยวโจ้โทรหาเป๊บก่อนแล้วตามไปคับแม่”
   แม่ผมก็ลุกเดินไปรวมกลุ่มกับญาติๆ ผู้ใหญ่ ผมก็กดโทรศัพท์หาเป๊บ สัญญานไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ แต่ก็พยายามกดโทรจนติด
“เป๊บถึงวัดยังค้าบ”
“ถึงแล้วครับ มาทันเวลาที่พระกำลังเข้าโบสถ์พอดี...ที่รักถึงไหนแล้ว”
“ล่องแพแล้วอะเป๊บ อยากให้มาด้วยจัง”
“มิน่าสัญญานขาดๆ หายๆ ...เดี๋ยวงวดหน้าเราชวนเพื่อนๆ ไปละกันนะครับ”
“ดีๆๆ...ดูแลตัวเองนะเป๊บ...คิดว่าแพล่องไปจนสุดทางสัญญานคงดับสนิท”
“ครับๆ เที่ยวให้สนุกนะ...รักนะครับ”
“รักคับๆๆ” วางสายเป๊บ
   วางสายเสร็จ ผมก็เดินไปรวมกลุ่มกับญาติๆ แปลกจัง ทำไมผมไม่รู้สึกสนุกและคิดถึง เป็นห่วงเป๊บตลอดเวลา แต่ไม่อยากคิดมาก เลยตัดความกังวลออกไป ในใจลึกๆ ก็ยังเป็นห่วง
   จนกระทั่งพลบค่ำ แพก็มาถึงปลายทาง จอดสนิทริมแม่น้ำ บนฝั่งจะมีรีสอร์ท ซึ่งทางคุณลุงได้เช่าไว้สิบห้องสำหรับพวกเราแล้วครับ
“เดี๋ยวเอากระเป๋าไปไว้ในห้อง แล้วมากินข้าวบนแพนะ” คุณลุงบอกทุกคน แพที่เราล่องมา มีทีมแม่ครัวที่ลุงจ้างทำกับข้าวตามมาด้วยครับ
   ผมกับจิมเดินมาถึงห้องพัก ด้วยความเหนียวตัวผมก็เปลี่ยนผ้าอาบน้ำ ระหว่างจัดของอุปกรณ์อาบน้ำ รูปถ่ายของเป๊บร่วงออกจากกระเป๋าเงินตกบนพื้นห้อง ผมยืนตกใจ
“พี่ เป็นอะไร ตกใจอะไร” จิมถามขึ้นมา
“รูปถ่ายเป๊บที่พี่พกไว้ หลุดออกมาจากกระเป๋าตังค์อะ” ผมบอกจิมพลางก้มหยิบรูป
“แล้วตกใจทำไม”
“ก็เหมือนลางร้าย”
“ดูละครมากไปมั้งพี่....อยู่ในกระเป๋ามันก็ร่วงได้ตามปกติ”
“แต่ พี่เอารูปใส่ไว้ด้านในสุดนะจิม ถ้าไม่ตั้งใจล้วงออกมา มันไม่มีทางจะร่วงหรอก”
“คิดมากน่าพี่ ไม่มีอะไรหรอก ถ้าไม่สบายใจลองโทรไปหาพี่เป๊บดิ”
“ถ้ามันมีสัญญานพี่โทรนานแล้ว แต่นี่ทุกค่ายดับสนิท”
“เออจริงๆ...ไม่มีไรหรอกพี่ อาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าว”
“เออๆ”
   ผมอาบน้ำไปเรื่อยๆ รู้สึกเป็นห่วงเป๊บมากๆ จะทำยังไงดี แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินมาที่แพเพื่อทานอาหารเย็น ทานไปสนุกสนานเฮฮาไปเรื่อยๆ ผมก็เดินไปทั่วแพดูหน้าจอโทรศัพท์ไปด้วย เผื่อว่าจะมีสักมุมที่มีสัญญานโทรศัพท์ ปรากฏว่า ดับสนิท ไม่มีแม้แต่นิดเดียว
“เป็นอะไรหรือลูก ดูลนๆ ตั้งแต่ช่วงค่ำแล้ว” พ่อผมถามขึ้นมา
“เป็นห่วงเป๊บคับพ่อ อีกอย่างโทรศัพท์ใช้ไม่ได้เลยคับ”
“เข้ามาลึกขนาดนี้ ติดต่อไม่ได้หรอกลูก พ่อว่าไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็เดินทางกลับแล้ว ทำใจให้สบายเถอะ เอาไว้เข้าเขตตัวเมือง ค่อยโทรหาเป๊บนะลูก”
“คับพ่อ”
   ผมตัดความกังวล มาสนุกกับบรรดาญาติๆ จนได้เวลาดึก พวกเราทั้งหมดก็เข้าห้องพัก ก่อนนอนผมสวดมนต์ตามปกติ อฐิษฐานให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองเป๊บ แล้วผล็อยหลับไป
   ตื่นมาตอนเช้าจัดกระเป๋าผ้า และมาทานข้าวต้ามปลาบนแพ แพจะล่องกลับประมาณ 9 โมงเช้า ใช้เวลาสองชั่วโมงจะเข้าเขตตัวเมืองครับ
   แพออกจากรีสอร์ทตรงเวลาเป๊ะ ผมก็พยายามมองหน้าจอโทรศัพท์ตลอด จนเริ่มเข้าเขตตัวเมือง มีสัญญานแล้ว เสียงข้อความดังเยอะเลยครับ  sms ส่งเข้ามาหลายข้อความ แต่ผมเลือกที่จะโทรหาเป๊บก่อน
   “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” ผมแปลกใจมาก เพราะปกติเป๊บไม่มีนิสัยที่จะปิดโทรศัพท์ครับ ผมกดไปอีกหลายครั้ง ก็ไม่ติดเหมือนเดิม เลยเปลี่ยนใจโทรหาศักดิ์
   “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” อ้าวของศักดิ์ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน กดซ้ำหลายครั้งก็ไม่ติดครับ
   ผมรู้สึกแปลกใจ ทำไมโทรไม่ติด หลังจากเลิกโทรก็มากดดูข้อความที่เข้ามาเยอะมากๆ
(โจ้ๆ....พี่โทรหาน้องเยอะมากๆ แต่ไม่ติด ทำใจดีๆ นะ เป๊บประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ...ตอนนี้แด๊ด มัม และพี่ อยู่ที่โรงพยาบาลราชธานี อยุธยา ถ้าได้อ่านข้อความแล้วโทรกลับหาพี่ด่วนนะ.....พี่ปริม16.40น.)
   ณ วินาทีนั้น ผมตกใจมือสั่น น้ำตาร่วงทันทีเลยครับ...อาการเหมือนจะคุมสติไม่อยู่ แต่พยายามมากๆ เลยกดอ่านข้อความอื่นๆ
(ตอนนี้พี่กำลังเดินทางไปโรงพยาบาลเกษมราษ ย้ายเป๊บไปรักษาที่นั่น ยังคงโทรหาน้องไม่ติด รีบติดต่อพี่นะ.....พี่ปริม 21.30 น.)
(ตอนนี้แด๊ด มัม พี่ และไอ้ปัน กำลังคอยที่หน้าห้องผ่าตัด....ถ้าน้องได้อ่านข้อความแล้วรีบติดต่อพี่นะ....พี่ปริม 23.53 น.)
(อีโจ้วววว...กรูโทรหาเมิงไม่ติด เมิงอยู่ไหนเนี่ย...ไอ้เป๊บมันเกิดอุบัติเหตุ ติดต่อเมิงไม่ได้ พี่ชายมันโทรมาหากรูเนี่ย...ตอนนี้กรูถึงโรงพยาบาลแล้ว เมิงรีบติดต่อกรูด่วนนนนน....ฉัตร 01.15 น.)
(สะใภ้เหล็ก เป๊บออกจากห้องผ่าตัดแล้ว...กำลังพักอยู่ห้องไอซียูชั้นสามตึกฉุกเฉิน....รีบติดต่อพี่นะ.....พี่ปัน 04.22 น.)
   เคยเป็นมั้ยครับ ที่ตกใจสุดขีด จนไม่มีเสียงร้องไห้ แต่มันจุกอกน้ำตาไหล ราวกับว่าร้องไห้สุดเสียงแบบขาดใจ(แต่ไม่มีเสียง) ผมมือสั่นไปหมด
“พี่...เป็นอะไร” จิมเห็นผมนั่งตัวสั่น เลยรีบเดินมาดู
   ผมนั่งกำโทรศัพท์แน่นมากๆ พร้อมก้มหน้าตัวสั่น จิมคงเอะใจ เลยดึงโทรศัพท์ไปดู จิมอ่านข้อความแล้วสีหน้าตกใจมากๆ
“พี่ๆๆ ใจเย็นๆๆ...คุมสติก่อนๆ” จิมบอกผมเสร็จก็รีบเดินไปหาพ่อกับแม่ พ่อกับแม่คงอ่านข้อความแล้วรีบเดินมาหาผมเร็วมาก
“ลูก...ใจเย็นๆๆ ตั้งสติๆ” แม่กอดผมแน่นพลางปลอบ
“ถึงมือหมอแล้วลูก เดี๋ยวถึงท่าเรือ พ่อจะให้จิมพาลูกไปเยี่ยมเป๊บก่อน”
“พ่อกับแม่กลับไงอะ” จิมถาม
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้ญาติๆไปส่ง โจ้ลูก มีสตินะ อย่าคิดไปเองนะลูก ใจเย็นๆ” พ่อกอดผมแน่น
   หูผมอื้ออึงไปหมด คิดอะไรไม่ออก น้ำตาไหลแบบไม่มีเสียงร้องไห้ ผมใช้ความพยายามอย่างมากที่จะตั้งสติ แพกำลังจะเทียบท่า ผมเช็ดน้ำตา บังคับไม่ให้น้ำตาไหล แต่ในใจมันทรมานสุดๆ ราวกับว่าโดนดาบนับพันเล่มมาทิ่มแทง
“อ้าว แล้วนี่เราเป็นอะไร ทำไมตาแดง” ลุงผมสังเกตเห็นพอดีเลยถาม
“ฝุ่นเข้าตานะครับลุง ผมเป็นภูมิแพ้ด้วย เลยน้ำตาไหลครับ”
“อ๋อๆๆ แล้วหยอดตาหรือกินยาหรือยัง”
“ยังครับ เดี๋ยวก็หายเอง”
“ไหวนะ...เดี๋ยวไปทานข้าวเที่ยงก่อนค่อยกลับกรุงเทพฯ นะ” ลุงชวน
“ต้องขอโทษจริงๆ ครับลุง พอดีผมกับจิมติดงานด่วนที่กรุงเทพฯ ไว้คราวหน้ามาทานนะครับ”
“มีงานวันอาทิตย์ด้วยหรือ เสียดายจัง นานๆ ได้เจอกันสักทีนึง”
“ขอโทษจริงๆ ครับลุง คราวหน้าผมจะมาเที่ยวให้ลุงพาเลี้ยงให้เข็ดเลยนะครับ” ผมยิ้มกว้าง แต่ในใจมันโคตรทรมานสุดๆ
“ทำปากดีไป ให้มันแน่เถอะ...ฮ่าๆๆๆ” ลุงหัวเราะร่า
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับลุง ขอบคุณมากๆ นะครับ” ผมกับจิมยกมือไหว้
“พ่อครับแม่ครับ โจ้กับจิมกลับกรุงเทพฯ ก่อนนะ แล้วรีบตามไปนะครับ” ผมหันไปบอกพ่อกับแม่ ซึ่งสีหน้าท่านก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ได้ๆ ลูก พ่อกับแม่จะรีบตามไป จิมอย่างขับเร็วมากนะลูก”
“ครับๆ” จิมรับปาก
   ผมกับจิมไหว้ล่ำลาญาติๆ แล้วรีบเดินมาที่จุดจอดรถที่เอารถมาฝากจอดไว้เมื่อวาน สตาทรถซิ่งกลับกรุงเทพฯ จิมขับรถเร็วมากครับ เฉลี่ย 150 – 170 ตลอดทาง แซงรถชนิดที่ว่าเลนฝ่ายตรงข้ามต้องหลบลงข้างทาง ในใจผมตอนนั้น ไม่ได้ห้ามจิมเลยครับ เพราะผมเป็นห่วงเป๊บมากๆ เลยอยากให้ถึงโรงพยาบาลเร็ว
“ฮึกๆ พี่ปริม...ฮึกๆ โจ้นะคับ...เป๊บเป็นไงบ้าง” ผมกดโทรศัพท์หาพี่ปริม น้ำตาไหลสะอื้นไปพลาง
“เอ้ยโจ้หรือ พี่โทรหาน้องเยอะมากๆ ทำไมไม่ติด น้องอยู่ไหนเนี่ย”
“ฮึกๆๆ ...ผมมาเยี่ยมญาติๆ ที่เมืองกาญ คับ...พี่ปริม มันเกิดอะไรขึ้น”
“มิน่าถึงโทรไม่ติด.....ใจเย็นๆ นะโจ้..ตอนนี้เป๊บอาการยังโคม่า หมอรอดูอาการ 24 ชั่วโมง แล้วจะประเมินการรักษาอีกที” คำตอบของพี่ปริมผมใจหายวูบ
“ฮึกๆๆ...พี่ปริม...แล้วเกิดอุบัติเหตุได้ไงอะคับ”
“พี่เองก็ยังไม่รู้ชัดเจนมากนะ...แต่คร่าวๆ ที่ฟังจากศักดิ์คือ เมื่อวานเป๊บไปงานบวช ขากลับเพื่อนมันชวนไปนั่งรถว่าจะมาส่งที่บ้าน ศักดิ์มันพยายามทักท้วงแล้ว แต่เป๊บมันดื้อ ศักดิ์มันเลยขับรถตามหลังมาติดๆ อยู่ดีๆ รถเพื่อนหมุนเสียหลัก ราวกับว่าหักหลบอะไรบางอย่าง ด้วยความเร็วจึงกระแทกเสาไฟเกาะกลาง หมุนไปฟาดข้างทาง คว้ำอีกสองตลบ ที่สำคัญศักดิ์มันก็เบรกไม่ทัน รถมันหมุนมาชนรถที่ศักดิ์ขับตามมาด้วย”
   สิ้นเสียงพี่ปริม ผมร้องไห้โฮใหญ่เลยครับ จนจิมตกใจเอามือมาจับมือผมแน่นมากๆ
“โจ้ๆๆ ใจเย็นๆๆ ตั้งสตินะน้อง...” เสียงพี่ปริมตะโกนตามสายมา
   ผมคุยไม่ไหวเลยกดวางสาย ก้มหน้าร้องไห้ตลอดทาง
“พี่ๆๆ....ใจเย็นๆๆๆ....พี่เป๊บไม่เป็นอะไรหรอก...” จิมปลอบผมพร้อมกระทืบคันเร่ง
“ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป พี่คงไม่ไหวอะจิม...ฮึกๆๆ ฮือๆๆๆ พี่ไม่ไหวแน่ๆ ทำไม...ฮือๆ ทำไม...ฮือๆ ต้องมาเกิดเหตุการณ์นี้กับเป๊บด้วยยยย” สติผมแตกไปแล้วครับ
   จิมไม่พูดอะไรได้แต่บีบมือผมแน่น เราสองคนใช้เวลาเดินทางประมาณ ชั่วโมงครึ่ง (เร็วเว่อร์) มาถึงโรงพยาบาลเกษมราษ (โรงพยาบาลเดียวกับตอนที่ผมเกิดอุบัติเหตุครับ...เหลือเชื่อจริงๆ) จิมจอดเทียบหน้าอาคารอุบัติเหตุฉุกเฉิน ผมรีบลงจากรถ วิ่งไปที่เค้าเตอร์
“ขอโทษนะครับ คุณ XXX XXX พักอยู่ห้องไหนครับ”
“สักครู่นะคะ” เจ้าหน้ากดดูข้อมูล
“ห้องไอซียู ชั้นสามคะ ขึ้นลิฟท์ทางขวามือได้เลยคะ”
   ผมรีบวิ่งไปที่ลิฟท์ มันมาช้าไม่ทันใจ ผมเลยรีบวิ่งขึ้นบันไดแทน วิ่งขึ้นไปถึงชั้นสาม เดินเลี้ยวขวาตามป้ายที่เขียนว่าห้องผู้ป่วยวิกฤต เจอเค้าเตอร์ของพยาบาล ผมเลยเดินไปถาม
“อยู่ห้องไอซียู เตียงที่สองคะ”
“เป็นห้องรวมหรือครับ...แล้วผมเข้าเยี่ยมได้มั้ย”
“ไม่เชิงห้องรวมคะ แต่เป็นห้องใหญ่แบ่งพาร์ติชั่นออกเป็นหกเตียง เผื่อว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือทันคะ...ตอนนี้น่าจะมีคนเฝ้าอยู่นะคะ ลองเข้าไปดูได้คะ”
“ขอบคุณครับ”
   ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องผู้ป่วยวิกฤต พยายามตั้งสติ อดกลั้นไม่แสดงความอ่อนแอ ผลักประตูเข้าไป เป็นห้องกว้างเหมือนที่พยาบาลบอกครับ แต่ละเตียงมีเนื้อที่มากพอดูเลย
   ผมเดินเข้าไปตามป้ายที่ชี้ว่าเตียงที่สอง ค่อยๆ เดินไปด้วยอารมณ์สั่นๆ ผมกลัวกับภาพที่เห็น กลัวจริงๆ ครับ ผมหยุดอยู่ที่เตียงที่สอง มีผ้าม่านกั้นไว้ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไป ภาพที่ผมเห็น..........

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 15-07-2013 16:12:47

หายไปไหนอ่ะพี่ยังไม่จบเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: dewdew ที่ 15-07-2013 16:37:19

ง่าาาาา ค้างมากกอ่ะค่ะ >.<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 15-07-2013 16:39:56

ยังไม่หายไปไหนค่ะน้องโจ้ คิดถึงเสมอค่ะ ช่วงที่โจ้เงียบหายไปยังเป็นห่วงแต่คิดว่าคงงานยุ่งมากๆ
เลยไม่มีเวลามาเล่าเรื่องต่อ พอพี่มาอ่านตายละนำหน้าไปหลายตอนเลยต้องไปไล่อ่านตอนก่อนๆ หลายตอนเลยหละ
(แอบเหนื่อย 555)

อ่านตอนทั้งโจ้และเป๊บประสบอุบัตเหตุ มันลุ้นๆ ปวดตับยังไงไม่รู้แฮะ ยังดีว่าเล่าช่วงปัจจุบันแทรกมาด้วย
ถ้าให้อ่านต้นจนจบแบบไม่มีตอนปัจจุบันนี่หัวใจพี่จะวายอ่ะ เคราะห์หนักทั้ง 2 คนเลยนะเรา
แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปแล้วหละเนอะ ต่อไปโจ้และเป๊บก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต หมุ่นทำบุญทำทาน
สร้างกุศลเยอะๆ นะค่ะ

ป.โจ้เป๊บ ใกล้จะจบแล้วเหรอค่ะ เล่าต่อไปเรื่อยๆ ได้มั้ยอ่ะ ไม่ก็มาทักทายกันว่าช่วงไหนทำอะไรยังไงบ้าง
เล่าต่อดีกว่าเนอะ ไม่งั้นโจ้กับเป๊บจะเหงานะขอบอก(แอบกดดัน) 555  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 15-07-2013 16:52:35

ค้างเลยค่ะ...แอบลุ้นว่าพี่เป๊ปจะเป็นยังไงบ้าง :hao5:
ถึงจะเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว อ่านตอนนี้ก็ยังรู้สึกตกใจ และเศร้าอยู่เลยค่ะ
รอพี่โจ้มาต่อนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 15-07-2013 17:50:12

 :sad4: พี่เป๊ปปปปปปปปดื้ออะ! ร้องไห้ตามเลย ขอให้พระคุ้มครอง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-07-2013 19:18:42

พี่เป๊บเกิดเรื่องจนได้ สงสารทั้งคุณโจ้-เป๊บ
มองคนที่เรารักนอนป่วยอยู่มันปวดใจและทรมานมาก
บางทีคิดว่าเราเจ็บเองดีกว่า ตอนที่คุณโจ้เจ็บพี่เป๊บก็คงเหมือนกันน

รอมาเล่าต่อนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 15-07-2013 19:48:44

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: skynat ที่ 15-07-2013 19:58:45

ค้างอ่าาาาาาาาา  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-07-2013 20:31:07

อ่านแล้วใจหายแทนโจ้เลยค่ะ สงสัยหลังจากที่เหตุการณ์นี้
เป๊บคงจะไม่กล้าที่จะดื้อหรือขัดคำสั่งของโจ้อีกเลยใช่ไม๊คะ



มาต่อเร็ว ๆ นะคะ เห็นว่าไกล้จะจบแล้วเหรอ
ถ้าเรื่องต่อเนื่องจบ ก็มาอัพเป็นเรื่องๆไปก็ได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 15-07-2013 21:16:39

ค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: emoboy ที่ 15-07-2013 21:32:07

ขอบคุณพี่ทั้งสองที่ได้นำเรื่องราวที่ดีๆมาแบ่งปันให้ได้อ่านนะคับ ได้อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน และยังติดตามมาจนถึงปัจจุบัน ชอบเรื่องราวของพี่ทั้งสองมากๆคับ ตอนล่าสุดสงสารพี่เป๊บและเห็นใจพี่โจ้มากๆเลย ถึงเรื่องราวจะผ่านมาแล้วก็ตาม ขอบคุณคับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-07-2013 06:30:20

 :mew6: :mew6: :mew6: จะเป็นอะไรมั้ยอ่ะ  :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 16-07-2013 06:56:01

เป๊บทำไมดื้ออย่างนี้ :angry2: :angry2: :angry2:  เมียบอกอะไรทำไมไม่ฟัง :serius2: :serius2: :serius2:

ค้างมากเลยค่ะ รีบๆมาต่อนะค่ะ รอตอนต่อไปค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-07-2013 10:08:12

ขอบคุณมากครับพี่โจ้เรื่องพระอาจารย์ แต่เล่นมาแบบนี้ทำเอาผมค้างนะครับ
พี่เป๊ปก็ดื้อได้โล่จริงๆ ทำเอาพี่โจ้ใจกระตุกขนาดนี้ ยังไงคนดีพระท่านต้องคุ้มครองนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-07-2013 10:49:52

อย่าจบแล้วจบเลยนะ หมั่นเข้ามาทักทายกันด้วย ติดตามตลอด  รีบๆเข้ามาเล่าต่อนะ ค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 18-07-2013 08:47:25

ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!! นึกว่าจะไ่มีอะไรเเล้วนะ โถ่!!!!!!!  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ปล. หนังสือเรียนช่วงนี้ไม่ค่อยมีอ่านหรอกพี่โจ้ ลงมือปฏิบัติล้วนๆ อาศัยอารมณ์อย่างเดียวเลย  :heaven

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 18-07-2013 19:32:17

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  มาไวๆนะพี่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 18-07-2013 21:59:49

สวัสดีครับ ผมเป๊บครับ....หายไปนานเหมือนกัน....เคลียร์แฟ้มงานเสร็จเลยแวะเข้ามาอ่านดูว่าตัวขาวแอบเผาอะไรผมบ้าง...ตอนนี้ตัวขาวหายซ่าอยู่ครับ นอนป่วยพะงาบๆ มาสองวันแล้ว ฮ่าๆๆๆ อาการไม่ได้หนักมากหรอกครับ อาการอาหารเป็นพิษ ทำให้อาเจียนจนอ่อนเพลียครับ ผมก็ไม่แน่ใจว่าไปกินอะไรแปลกๆ มาหรือเปล่า แต่พอป่วยทีไร โรคขี้อ้อนกำเริบ จนผมต้องมานั่งเอาใจ ไม่งั้นตัวขาวจะงอนยาวนานเลยละครับ

เช้าวันนี้
"ที่รักครับ...เป๊บไปทำงานก่อนนะ...อย่าลืมตื่นมาทานยาแล้วก็ข้าวเช้านะ"
"อือ..อื้อ...เป๊บอะ...โจ้ป่วยอยู่นะ ไม่คิดจะลางานดูแลหรือ..." โรคอ้อนกำเริบแล้วครับ
"เมื่อวานก็ลางานแล้วไงครับ....วันนี้เช้าเป๊บมีประชุมคณะกรรมการบริหารนะ...ถ้าไม่ไปโดนพี่ปริมต่อว่าแน่...เดี๋ยวช่วงบ่ายจะรีบกลับมานะครับคนดี" ผมอ้างยกแม่น้ำทั้งห้า พร้อมก้มลงไปหอมแก้มทีนึง
"คนจายร้ายยย...คนบ้าาาา...คนม่ายมีหัวจายยยยย" ขนาดนอนป่วยยังมีแรงด่า เมียใครเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
"ไม่ได้ใจร้ายนะ..แต่งานสำคัญนะครับ...อย่างอแงซิที่รัก...เดี่ยวบ่ายๆ เป๊บกลับมานะ"
"งอลลลล...คิงคองบ้า...คิงคองบ๊องง...คอยดูนะถ้าโจ้หายจะทำงานให้หนักๆๆแกล้งเป๊บคืนเลย" ขนาดนอนพะงาบๆ ยังจะขู่อีกแนะ
"โอ๋ๆๆ..อย่างอแงซิ...เดี๋ยวเป๊บจับปล้ำสามรอบเลยนะ...จะลองมั้ยละ" ผมทำหน้าหื่นๆใส่ ตัวขาวเงียบกริบ ฮ๋าๆๆๆๆ
"ชิ...ไปทำงานเลยไป๊...เมียป่วยทั้งคน ยังจะห่วงงาน" ผมละส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม ป่วยทีไร อ้อนตลอด
"จ้า...เป๊บจะรีบกลับมานะ...อย่าลืมทานยากับข้าวเช้านะครับ" ผมจุ๊บแก้มขาวๆทีนึง

         ออกจากคอนโดเดินทางมาถึงบริษัท ผมก็เข้าประชุมทันที วันนี้พี่ปริมเข้ามาตรวจงานชุดใหญ่ครับ การประชุมเครียดมากๆ จนผมแทบไม่มีเวลาจะกดโทรศัพท์หาตัวขาวเลย พี่ปริมจะเข้มงวดเรื่องนี้มากระหว่างการชุมห้ามเล่นโทรศัพท์ทุกกรณี เพราะจะทำให้เสียสมาธิ การประชุมเสร็จสิ้นเที่ยงครึ่ง กรรมการทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุม
"ไอ้เสือ...สะใภ้เหล็กไม่มาหรือ"
"นอนป่วยอยู่คอนโดครับพี่ปริม"
"อ้าว..ไม่สบายเป็นอะไรละ"
"อาหารเป็นพิษครับ...นอนพะงาบๆ มาสองวันแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ...แล้วไม่ลางานไปดูแล"
"เมื่อวานลาแล้วครับ...วันนี้เป๊บเห็นว่ามีประชุมใหญ่ ไม่ควรจะขาด"
"ดีแล้วๆ....ช่วงนี้ต้องระวังความผันผวนทางเศรษฐกิจให้มากนะ...พี่นั่งวิเคราะห์ภาพรวมแล้ว ระบบเศรษฐกิจกำลังจะถดถอย ถ้าเราไม่ระวังขาดทุนมโหฬารแน่"
"ครับพี่...เป๊บเองก็กังวล พยายามติดตามข้อมูลอยู่...พี่คิดว่าบริษัทในเครือของเราจะได้รับผลกระทบมั้ยครับ"
"โดนแน่นอน แต่พี่ว่าคงไม่ขาดทุน อาจจะกำไรลดลง...แต่ไม่เป็นไรหรอก ถือว่ากำไรให้กับสังคมไป"
"ครับๆ"
               หลังจากนั้นพี่ปริมก็ชวนผมคุยเรื่องงานแนวนี้ยาวเลยครับ จนเวลาล่วงมาพักใหญ่
"พี่ปริมทานข้าวยังครับ"
"เออ...ลืม...แล้วนี่กินข้าวยัง"
"ยังพี่...ผมหิวแล้วเลยถาม...ไปหาอะไรทานกันเถอะพี่"
"เออดีๆ"
              ผมกับพี่ปริมทานข้าวไปคุยกันไป ระหว่างทานผมก็หยิบโทรศัพท์มากด ตกใจมากครับ ยุ่งแล้ว ลืมกดกลับมาตั้งเสียง หน้าจอ มิสคอลจากตัวขาว 32 สาย ไลน์จากตัวขาว 49 ข้อความ และคนอื่นๆ อีกมากมาย ฮ่าๆๆๆ คนอื่นช่างมัน รีบตอบเมียก่อน ผมกดอ่านไลน์ ส่วนมากจะเป็นสติกเกอร์โหดๆ ฮ่าๆๆ ข้อความประมาณว่า สนใจบ้าง ทำไมเงียบ คิงคองบ้าาาา งอลแล้ว....ผัวบ้า...ทิ้งเมีย ประมาณนี้ครับ ผมอ่านไปขำไป ฮามากๆๆๆ
"ขำอะไรไอ้เสือ"
"ตลกโจ้อะพี่ ส่งไลน์มาต่อว่า เป๊บลืมตั้งเสียง"
"ฮ่าๆๆ หรือ โทรกลับซิ เดี๋ยวพี่คุยเอง"
"ครับๆ" ผมกดโทรศัพท์กลับไปพร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟน ตัวขาวรับสาย ไม่ทันพี่ปริมจะพูด ตัวขาวตะโกนมาทันที
"มีเวลาโทรกลับมาแล้วหรือเป๊บ...เคยสนใจบ้างมั้ยเนี่ยยยย....เมียนอนป่วยทั้งคน ข้าวเที่ยงก็ไม่ได้กิน หิวแล้วนะ กลับมาจัดการให้ด้วยยย....เป๊นสามีแบบไหนเนี่ย...ไม่ดูแลๆๆ ฉอดๆๆๆ อีกยาวครับ
          ผมมองหน้าพี่ปริมที่มีอาการหน้าเหวอๆ แล้ว ฮามากๆๆๆๆ
"สะใภ้เหล็ก...นี่พี่เอง" ตัวขาวเงียบกริบ
"พี่ปริมไง จำเสียงไม่ได้หรือ" พี่ปริมย้ำ
"อ้าวพี่ปริม แล้วเป๊บละค้าบ"
"นั่งหัวเราะตรงข้ามพี่เนี่ย คือพี่เป็นห่วงเราเห็นไอ้เสือเล่าว่าไม่สบาย เลยให้กดโทรศัพท์จะถามอาการ"
"แหะๆ..ขอโทษอะค้าบพี่ปริม ก็โจ้ไม่รู้นี่น่า"
"ไม่เป็นไรๆ แต่พี่ว่าคงหายป่วยแล้วแหละ จ้อได้ขนาดนี้ อะหายเร็วๆ คุยกะไอ้เสือต่อละกัน"
        พี่ปริมส่งโทรศัพท์กลับมาให้ผม ผมกดปิดสปีคเกอร์ ตัวขาวพูดทันทีว่า กลับมาตายยยยย แล้วกดวางสาย โถ ใครจะกลัวววว ฮ่าๆๆๆ

        ทานข้าวเสร็จผมก็ขอตัวกลับคอนโด พี่ปริมก็กลับบ้านใหญ่ตามปกครับ ผมแวะซื้อของโปรดตัวขาวกลับไปด้วย กว่าจะถึงคอนโดก็ประมาณสี่โมงนิดๆ เปิดประตูเข้าไปในห้อง ตัวขาวนอนบนโซฟา ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวขาวก็เด้งตัวขึ้นมาหมายมั่นว่าจะเอาเท้าถีบผม แต่เสียใจ ผมรู้ทันเลยหลบ คว้าตัวมากอดระดมจูบให้หนำใจ
"ว๊ากกก...เป๊บบ้าาาา..ปล่อยเลยนะ" ตัวขาวดิ้นใหญ่
"จะทำร้ายผัวหรือไง มานี่เลยนะ ต้องทำโทษ" ผมแกล้งทำหน้าหื่นจะปล้ำ
"ป่าวน้าๆๆ ปล่อยๆๆ ว๊ากกกกก...ขอโต้ดดดดด" ตัวขาวดิ้นใหญ่
"ไม่ให้อภัย มานี่ทำโทษๆๆ" ตัวขาวดิ้นหลุด เตะก้นผมป๊าบใหญ่ แล้ววิ่งเข้าห้องไปหลบ เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้แรงเยอะเหมือนกัน
"ฮ่าๆๆๆ...ที่รักไม่ต้องหนี เป๊บไม่แกล้งแล้ว ออกมาทานข้าวได้แล้ว" ตัวขาวแง้มประตูออกมา

               เราสองคนก็ทานข้าวด้วยกัน วันนี้ทานเร็วนิดนึงครับ
"อาการป่วยดีขึ้นมั้ยครับ"
"ดีขึ้นมากแล้วละเป๊บ ยังมีอาการมวนท้องนิดๆ แต่ไม่อ๊วกแล้วคับ"
"พรุ่งนี้พักอีกวันละกันนะ ไปทำงานอีกทีวันจันทร์"
"ค้าบๆๆ...เป๊บทำงานป่าว"
"ไม่ครับ พรุ่งนี้ลาดูแลเมีย"

                ตัวขาวยิ้มกว้าง
"แล้ววันนี้ประชุมเป็นไงบ้างอะ" ตัวขาวถาม
               ผมก็เล่าคร่าวๆ เรื่องที่คุยกับพี่ปริม ตัวขาวก็วิเคราะห์แสดงความคิดเห็น จนทานข้าวเสร็จ เราสองคนก็นั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ จนตัวขาวบอกว่า

"เป๊บ เรื่องเล่าโจ้เขียนตอนอุบัติเหตุของเป๊บแล้วนะ"
"อ้าวหรือครับ ที่รักจำได้หรือ"
"ก็ดูไดอารี่ นั่งนึกๆ บ้างอะเป๊บ...แต่โจ้ว่าจะเขียนเรื่องที่เป๊บเจอ"
"อ๋อ แต่มันนานมาแล้วนะครับ ที่รักจะเขียนได้หรือ"
"เขียนได้ไม่หมดหรอก เป๊บจะต้องมาตรวจให้นะ"
"ได้ครับๆ ที่รักลองเขียน เดี๋ยวเป๊บอ่านจะเพิ่มให้นะครับ"
"ค้าบบบบ...คืนนี้ก่อนนอนเข้าไปแวะทักทายในกระทู้บ้างละ"
"จ้าเมียบังเกิดเกล้า"
"แหะๆ .....รักเป๊บนะคับ"
"รักที่รักนะครับ"
              ตัวขาวอยู่ในอ้อมกอดผมไปดูทีวีไป จนกระทั่งตัวขาวเข้านอน ผมถึงได้แวะมาพิมพ์เล่านี่แหละครับ

             ผมเล่าไม่เก่งเท่าตัวขาว คงจะพอกล้อมแกล้มไปได้นะครับ สำหรับเรื่องเล่าตอนสำคัญ ผมจะมาเขียนเพิ่มเติมจากประสบการณ์ให้นะครับ ขอบคุณครับ :pig4:

เป๊บ : ตัวขาว....ดึ่งดึ๋ง  :hao6:

โจ้ : ทะลึ่งงงง ป่วยอยู่เนี่ย ไปห้องน้ำเลยไป๊  :angry2:

เป๊บ : นิดนึงๆๆ นะ ดึงดึ๋งๆๆ  :hao6: มานี่  :oo1:

โจ้ : แว๊กกกกกกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-07-2013 22:07:03

ตลกพี่โจ้ตอนส่งไลน์อ่ะ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 18-07-2013 22:38:53

555 น่ารักดี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 18-07-2013 23:26:58

น่ารักกกกก พ่อแง้แม่งอนกันดี  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 19-07-2013 12:17:22

เป็นคู่ที่น่ารักตลอด  หายไวไวนะน้องโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-07-2013 12:42:26

ตัวขาวนี่ตอนป่วยนี่อ้อนเก่งจังเลยนะ
อ่านเรื่องตัวขาวป่วย แต่เราดันอ่านไปยิ้มไป
ก็เวลาเป๊บพูดถึงโจ้นะ รับรู้ในความรักที่มีให้กันได้


ปล.เป๊บก็ถ่ายทอดเรื่องเก่งนะคะ โดยเฉพาะเวาลาพูดถึงโจ้ :o8:
ปลล.ขอให้โจ้และเป๊บดูแลตัวเองด้วยนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยด้วย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-07-2013 13:22:55

 :hao6: :hao6: :hao6: ดีแล้วที่พี่ตัวขาวไม่เป็นไรมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: mnara ที่ 19-07-2013 15:41:50

น่ารักอ่ะ่ :o8:
ขอให้หายเร็วๆนะแล้วก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-07-2013 16:09:40

หายป่วยเร็วๆนะคุณโจ้ เวลานี่อ้อนพี่เป๊บน่าดูเลย
พี่เป๊บก็อย่าหื่นใส่คนป่วยนะ เดี๋ยวไข้กลับ

ปล.คนขยันวันจันทร์หน้าไม่หยุดไปทำบุญวันอาสาฯ
วันอังคารเข้าพรรษาต่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 19-07-2013 16:52:14

พี่เป๊ปเล่าถึงพี่โจ้รู้สึกว่าพี่โจ้อ้อนได้น่ารักมากๆ เลยอ่ะค่ะ   :mew3:

พี่โจ้แอบไปทานอะไรมา ขอให้หายเร็วๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 19-07-2013 19:07:23

คิดถึงมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 19-07-2013 19:37:47

555  น่ารักอ่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะทั้ง2คน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 30-07-2013 20:22:17

คิดถึงพี่โจ้ พี่เป็ปแล้ว

อยากเห็นรูปพี่เป็ปกับพี่โจ้ตัวจริงอ่ะ  :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 31-07-2013 09:24:44

รอคอยเธอมาแสนนานนนนนนนนน ทรมานนนนนนวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาชั้นรอพี่โจ้เพียงผู้เดียววววว
หายป่วยแล้วอย่าลืมมาต่อให้ได้อ่านกันนะครับ วันนี้มาเป็นเพลงเลยกดกีทีกี่ทีก็ยังไม่เจอ  :katai1:  :katai1:  :katai4:  :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 31-07-2013 15:19:17

หายป่วยยัง มาต่อได้แล้วอยากรู้เรื่องต่ออะ อ่านไปแล้วก็ขนลุกไป
เชื่อเรื่องนี้เหมือนกันนะ ถึงจะไม่เคยเจอกับตัว แต่ก็เห็นมาบ้าง
เรื่องคล้าย ๆ กันเลย  เราอยากรู้ว่าทำอยางไรถึงรอดมาได้อะ :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แจ้งข่าวตัวขาวป่วย UP 18 / 07 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 10-08-2013 23:16:32

กลับมาอ่านตั้งแต่ตอนแรกอีกรอบระหว่างรอพี่เป๊ปพี่โจ้....

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-08-2013 22:44:12

สวัสดีคร้าบบบบ ทุกคนค้าบบบ ขอโทษมากๆ ที่หายไปนานมากมาย ติดภารกิจสำคัญสุดๆ เลยต้องไปจัดการแก้ไขเรียบร้อยแล้วค้าบบบ สำหรับในตอนนี้ก็เขียนยากมากคับ เพราะผ่านมานาน เลยต้องรื้อฟื้นข้อมูลที่พอจะจำได้ ส่วนตอนหน้าเป็นหน้าที่คิงคองแล้วละคับว่า รอดตายมาได้ยังไง ติดตามอ่านกันเลยนะค้าบบบบบบ  :mew1:

ตอบเม้นๆ
หมูกระต่าย : หายไปเลย หายไปไหนอากาศ หายไปกับสายลม อิอิ  :mew1:

dewdew : ค้างนานเลยอะ มาต่อให้แล้วนะคับบบ :mew1:

8X : ค้าบพี่ อ่านแล้วอย่าเครียดมากนะค้าบ ฮ่าๆๆ หลังจากตอนนี้ผ่านพ้นไปก็ใกล้จบแล้วละคับ ส่วนตอนพิเศษมีให้แน่ รับรองว่าอ่านแล้ว หวาน ซึ้ง อึ้ง ฮา ออกแนวเผาๆ ค้าบบบบ  :mew1:

 Angel : มาต่อให้แล้วนะค้าบบบบ  :mew1:

MangoBlue : ใช่ๆๆ ดื้อมากๆ ต้องกระโดดถีบให้เข็ด  :mew1:

maemix : ทรมานมากๆ เลยอะคับ เข้าใจว่าคนที่สูญเสียคนรักเสียใจมากขนาดไหนอะคับบบ  :mew2: :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

skynat : มาต่อให้แล้วค้าบบบ ฮ่าๆๆ  :mew1:

snowboxs : ฮ่าๆๆ หลังจากเหตุการณ์นี้เป๊บขับรถช้าลงค้าบ ระมัดระวังมากขึ้น เชื่อฟังมากขึ้น หล่อมากขึ้น (เอ๊ะมะเกี่ยวแร้วววว อิิอิ) :mew1:

Monkey D lufy : มาต่อให้แล้วค้าบบบบ  :mew1:

emoboy : ขอบคุณมากค้าบบบ อย่าลืมตามอ่านเรื่อยๆ น้า  :mew1:

fay 13 : รอดตายมาละค้าบบบ  :mew1:

noy : ใช่ๆๆๆ ดื้อมากๆๆ แบบนี้ต้องถีบบบบ  :mew1:

nutto : คร้าบบบ มาต่อให้แล้วน้า  :mew1:

อยากรัก : ได้ค้าบบบ ถ้าจบแล้วจะมีตอนพิเศษให้อ่านน้า  :mew1:

k@_raMae : ฮ่าๆๆๆๆๆ  :mew1:

anukul : มาแล้วจ้าน้องรักกกก มามะหอมแก้มสองที  :mew1:

ตอบตอนเป๊บมาเม้าท์ฺ

คนอ่าน : คิงคองน่าถีบมากอะ เอามาแฉหมดง่า  :mew3:

Simply Blue : ฮ่าๆๆ ขอบคุณค้าบบบบ :mew1:

MangoBlue : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

อยากรัก : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

snowboxs : อิอิ ให้ความน่ารักอ้อนอะคับบบบ คิงคองเอาใจใหญ่ แต่ช่วงเอาคืนนี่แทบทรุดง่า  :hao7:

Noo_Patchy : ฮ่าๆๆๆๆ  :hao6: :hao6:

mnara : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

maemix : ทำงานไปทำบุญไป วิ่งรอกเลยละค้าบบบ  :hao7:

Angel : อิอิ น่าจะทานของไม่สะอาดแน่เลยอะ กำลังคิดว่าเป็นส้มตำแน่เลย  :mew2:

หมูกระต่าย : คิดถึงมากๆ ด้วยคับบบบ  :mew1:

Monkey D lufy : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

zalapao14 : รูปโพรไฟล์ก็ตัวจริงน้า รูปคิงคองค่อยเอามาลงนะค้าบบบ  :mew1:

nutto : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เพลงสุดยอดมากค้าบบบบ  :mew1:

ชางหลง : ติดตามอ่านได้เลยค้าบบบบ  :mew1:

MangoBlue : โหยยย อ่านหลายครั้งมะเบื่อหรือ อิอิ  :hao6:

ตอนที่ 43 อาฆาต + เคราะห์กรรม ภาคสอง
   เป๊บนอนอยู่บนเตียง มีเครื่องมืออุปกรณ์ระโยงรยางค์เต็มไปหมด ศรีษะของเป๊บพันด้วยผ้า มีเลือดสีแดงซึมออกมา ท่อออกซิเจนสอดเข้าไปในปาก ด้านข้างเตียงก็มีที่แขวนขวดเลือดกับน้ำเกลือ ตามแขนขาของเป๊บก็มีผ้าพันแผล  ผมชายสายตามองไปทางซ้าย พี่ปริมนอนโซฟาข้างเตียง
   ผมยืนมองเป๊บด้วยอาการตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลเป็นทาง ทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งมองเป๊บอยู่แบบนั้น จนพี่ปริมรู้สึกตัว
“เอ้ย...โจ้...มาตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่ปริมลืมตามาเห็นผมก็ลุกขึ้นทันทีครับ
“ก็สักสิบนาทีแล้วครับพี่ปริม” ผมตอบพี่ปริมพร้อมเอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นทาง
   ผมค่อยๆ เดินมาที่ข้างเตียง ค่อยๆ เอามือที่สั่น จับแขนเป๊บ พร้อมกับโน้มตัวไปที่ข้างๆ หูเป๊บ
“ฮึกๆๆ เป๊บ...โจ้มาแล้วนะคับ...ฮึกๆ โจ้ขอโทษที่มาช้า...เป๊บจะต้องหายนะ...อดทนนะเป๊บ...อย่าทิ้งโจ้ไปนะ” ตัวผมสั่นสะท้านไปหมด อารมณ์ตอนนั้นมันไม่ไหวจริงๆ ครับ
“น้อง...เข้มแข็งไว้นะ...พี่เชื่อว่า เป๊บ มันสู้เพื่อน้องแน่...อดทนๆ นะ” พี่ปริมปลอบผม
“ขอบคุณคับพี่ปริม....คุณหมอว่าไงบ้างคับ” ผมถามพี่ปริมไปพลางปาดน้ำตาไป
“ก่อนที่น้องจะมาคุณหมอเพิ่งมาตรวจอาการภาพรวม...ก็ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก ตอนเกิดอุบัติเหตุสมองเป๊บได้รับการกระทบกระเทือน กระดูกซี่โครงหัก ซ้ายสองซี่ ขวาหนึ่งซี่ ทางด้านขวากระดูกที่หักดันไปเสียบอวัยวะภายในฉีกขาด แต่หมอผ่าตัดเย็บแผลให้แล้ว ส่วนสมองมีอาการเลือดคั่ง แต่คุณหมอประเมินแล้วยังไม่ตัดสินใจผ่า เพราะลองให้ยาลดอาการสมองบวม ถ้าร่างกายเป๊บตอบสนองต่อยา ก็จะไม่ผ่า แต่สิ่งที่สำคัญคือ ตอนนี้ม่านตาไม่ค่อยตอบสนองต่อแสง ซึ่งคุณหมอก็หนักใจ”
   ผมฟังอาการที่พี่ปริมเล่าจบ แทบทรุดนั่งลงกับพื้น ดีที่พี่ปริมพยุงตัวผมไว้ทัน ผมร้องไห้โฮใหญ่ ไม่อายใครแล้วครับ พี่ปริมก็ได้แต่กอดผมแน่น
“ใจเย็นๆ นะน้อง พี่เองก็เสียใจไม่แพ้น้องเหมือนกัน...แต่เราต้องเข้มแข็งนะ ยังไม่สิ้นหวัง มีทางรักษาเป๊บให้หายแน่นอน”
“คะ...คับบบ...ฮือๆๆๆ”
“เข้มแข็งๆๆๆ” พี่ปริมกอดผมแน่น แต่ตัวพี่ปริมเองก็น้ำตาไหลเหมือนกัน
“ฮือๆๆ ฮึกๆๆๆ....พี่...ปริม...ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป...ผม...คง...ไม่...ไหว....”
“เป๊บมันต้องหายเป็นปกติ...เชื่อพี่นะๆ”
   ครืดดดดดด....ผมหันไปมองเพราะมีคนเปิดผ้าม่าน แด็ด มัม พี่ปัน เดินเข้ามาพอดี ผมเห็นดังนั้นก็โผเข้ากอด
“ฮือๆๆๆๆ....แด๊ด....ผมขอโทษๆๆๆ ที่ไม่ได้ดูแลเป๊บ….ฮือๆๆๆๆ”
“ไม่เอาลูก...อย่าโทษตัวเอง...ลูกไม่ได้ผิด....มันเป็นคราวซวยของเจ้าเป๊บเอง” แด๊ดปลอบผม
“ใช่ลูก...ใจเย็นๆ นะ...มัมว่า...เป๊บจะต้องอาการดีขึ้นจนหายเป็นปกติแน่นอน” มัมน้ำตาไหล แต่เข้มแข็งมาก จับมือผมแน่นมากๆ
   ไม่กี่นาที จิมก็เดินมาถึง ก็ไหว้ทักทายทุกคน ผมร้องไห้นานมากๆ จนเริ่มตั้งสติได้ ค่อยๆ ทำใจยอมรับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“คุณอาครับ คุณหมอว่ายังไงบ้าง” จิมเอ่ยถามขึ้นมา
“ก็...โดยภาพรวมยังโคม่า....หมอประเมินสถานการณ์ชั่วโมงต่อชั่วโมง....อยู่ที่คนเจ็บจะสู้ไหวมั้ย” ผมนั่งฟังโดยที่ไม่ตอบอะไรสักคำ ผมเริ่มทำใจ แต่ลึกๆ ก็ยังร้องไห้เสียใจมาก
“ผมเชื่อว่าพี่เป๊บจะสู้ครับ...พี่เป๊บต้องหายแน่นอน”
“พี่ก็เชื่อแบบนั้น ไอ้เสือมันไม่ใช่คนอ่อนแอ มันต้องสู้แน่” พี่ปันเสริม
   ผมได้แต่นั่งฟังนิ่งๆ สายตาจับจ้องไปที่เป๊บ แทบจะไม่ได้คิดหรือรับรู้อะไร
“โจ้..ลูก...คุณหมอจะมาตรวจอาการเจ้าเป๊บนะลูก” ผมนั่งมองเป๊บแบบเหม่อลอย มารู้ตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงแด๊ด
“คะ...ครับ” ผมรีบลุกขึ้น หลีกทางให้คุณหมอตรวจเป๊บ
   คณะทีมแพทย์มีห้าคนครับ แต่ละคนก็เป็นระดับอาจารย์หมอ สูงอายุแทบทั้งกลุ่ม บรรดาคุณหมอตรวจนั่นนี่ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเสร็จ
“อาการลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ”
“โดยรวมยังน่าเป็นห่วงครับ...ม่านตายังคงตอบสนองต่อแสงน้อยมาก...แต่อาการสมองบวมผู้ป่วยตอบสนองต่อยาได้ดีมาก..ระบบความดันไม่คงที่...หมอจะให้พยาบาลฉีดยาควบคุมระดับความดันให้เป็นปกติ...ส่วนอาการบอบช้ำภายใน คาดว่าแผลที่เย็บยังคงมีเลือดออกมาบ้างดูจากท่อสายยางระบายเลือดซึ่งคงจะต้องให้เลือดต่อไปอีกสักระยะ...โดยภาพรวมก็ยังพอประคองได้นะครับ...แต่สิ่งที่สำคัญคือหมอกลัวว่า.....”
“อะไรหรือครับคุณหมอ” พี่ปันถามขึ้นมา
“ผู้ป่วยเลือดกรุ๊ปบี...ตอนนี้คลังเลือดขาดแคลนมากๆ....ถ้ายังให้เลือดต่อไปแบบนี้ ถ้าขาดเลือดจะลำบากนะครับ...”
“ญาติผู้ป่วยท่านใดเลือดกรุ๊ปบีบ้างคะ” คุณหมอหญิงท่านนึงถามขึ้นมา
“ดิฉันคะ..กรุ๊ปบี” มัมพูดขึ้นมา
“หมอว่าคุณแม่อาจจะสูงอายุเกินไปที่จะบริจาคคะ...อาจจะมีผลต่อสุขภาพคะ”
“ผมครับ เลือดกรุ๊ปบี” ผมพูดขึ้นมาบ้าง
“โจ้กรุ๊ปบีหรือลูก”
“ครับแด๊ด...คุณหมอครับ ห้องบริจาคเลือดอยู่ที่ไหนครับ...ผมยินดีบริจาคเต็มที่”
   บรรดาคุณหมอคงจะงงเล็กน้อยครับ คงเป็นเพราะสงสัยในความสัมพันธ์ว่าเป็นอะไรกับคนเจ็บ ญาติ พี่น้องก็ไม่น่าจะใช่ ประมาณนั้นครับ
“ได้คะๆ งั้นเชิญที่ห้องตรวจเลือดก่อนนะคะ หมอจะตรวจสอบพวกเกล็ดเลือดและพลาสม่านะคะ”
   ผมเดินตามหมอออกมาโดยไม่ได้กล่าวอะไรกับทุกคน เดินมาสักพักจนถึงห้องบริจาคโลหิต(ชื่อหน้าห้องเขียนแบบนั้นนะครับ) นั่งรอคุณหมอสักพัก
“หมอขอเจาะปลายนิ้วนิดนึงนะคะ จะตรวจเลือดว่าตรงตามที่ต้องการหรือไม่”
“ได้ครับ”
“ขออนุญาตสอบถามประวัตินะคะ...เพื่อความมั่นใจของกรุ๊ปเลือด....เป็นญาติกับผู้ป่วยมั้ยคะ”
“ไม่ใช่ครับ”
“พี่น้องใช่มั้ยคะ”
“ไม่ใช่ครับ”
   ผมตอบปฏิเสธด้วยเสียงเรียบๆ คุณหมอเองทำหน้าสงสัยเล็กน้อย คงไม่กล้าถามต่อแล้วครับ
“เราสองคนเป็นแฟนกันครับคุณหมอ” ผมตอบหมอไป เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบัง เผื่อว่าข้อมูลอาจจะพอช่วยเป๊บได้บ้าง
“เข้าใจแล้วคะ....ขอบคุณนะคะสำหรับข้อมูล...หมอขอตรวจเลือดวิเคราะห์ผลสักครู่นะคะ” หมอเอาเข็มจิ้มปลายนิ้วชี้ เก็บตัวอย่างเลือดไปตรวจ ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บครับ แต่เพื่อเป๊บ ผมยอมทุกอย่าง
   คุณหมอใช้เวลาตรวจประมาณครึ่งชั่วโมง
“เรียบร้อยนะคะ เชิญที่เครื่อง(ผมเรียกไม่ถูกว่าเครื่องอะไรอะครับ คล้ายๆ เก้าอี้หมอฟัน พอนอนบนเก้าอี้ บีบลูกบอลเล็ก เลือดก็จะวิ่งเข้าถุงเก็บเลือดครับ)คะ”
   ผมทำตามที่คุณหมอสั่งอย่างว่าง่าย พยาบาลผู้ช่วยคุณหมอเอาเข็มที่ใหญ่พอสมควร มาจิ้มบริเวณข้อผับที่แขน
“อาจจะเจ็บเล็กน้อยนะคะ...” พยาบาลบอกผม เจ็บเหมือนกันครับ แต่ทนได้
“ฟังสัญญานจากหมอนะคะ แล้วเริ่มบีบลูกบอลได้เลย.....เริ่มได้เลยคะ”
   ผมก็นอนบีบลูกบอลไปเรื่อยๆ พยาบาลก็เดินออกจากห้องไป คุณหมอก็ยืนดูเป็นระยะๆ
“ถ้ารู้สึกเวียนศรีษะหน้ามืด หรือมีอาการยังไง บอกหมอนะคะ”
“ไม่มีเลยครับ...คุณหมอเอาเลือดไปเยอะๆ นะครับ ผมยินดีให้หมดตัวเลย”
“อุ้ย..คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคะ...ถ้าเอาเลือดหมดตัว คุณจะเสียชีวิตนะคะ” คุณหมอพูดแซวยิ้มๆ
“ผมยอมครับคุณหมอ...ถ้าไม่มีเค้า...ผมอยู่ไม่ได้หรอกครับ” คุณหมอดูอึ้งๆ ไป แวบนึงกลับมายิ้ม
“คนป่วยจะต้องหายแน่นอนคะ...หมอที่นี่เก่งทุกคน....หมอเองก็เป็นหนึ่งในทีมรักษา...หมอสัญญานะคะจะใช้ความรู้ที่มีทั้งหมดอย่างเต็มความสามารถ...สบายใจได้นะคะ”
“ขอบคุณมากครับ...ขอบคุณมากๆ ครับ” ผมตอบขอบคุณด้วยเสียงเครือๆ น้ำตาไม่ไหลครับ มันเกินที่จะน้ำตาไหลแล้ว
   การบริจาคเลือดเสร็จเรียบร้อย ผมหันไปมองที่ถุงเลือด ได้ไปถุงใหญ่เลยครับ
“นี่คือยาบำรุงเลือดนะคะ พักผ่อนให้เพียงพอ ทานอาหารที่มีประโยชน์เพื่อสร้างเม็ดเลือดนะคะ”
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ ถ้าเลือดไม่พอ ผมยินดีให้อีกนะครับ”
“ให้มากกว่านี้อาจจะมีผลต่อสุขภาพคุณนะคะ...สบายใจเถอะคะ ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี” คุณหมอยิ้ม
   ผมเดินกลับมาที่ห้องไอซียู ด้วยอาการเบลอๆ สมองคิดอะไรไม่ออกเลยครับ นอกจากเป็นห่วงเป๊บมากๆ มาถึงที่ห้อง พ่อกับแม่ผมก็มาแล้ว
“เป็นไงบ้างลูก” แม่ผมถาม
“ไปบริจาคเลือดให้เป๊บมาครับแม่...ปกติดีครับ” สายตาทุกคนมองมาที่ผมด้วยความเป็นห่วง
“แล้วนี่ทานอะไรหรือยัง” พ่อผมถาม
“ไม่หิวครับพ่อ”
“ไม่ได้นะ ไปบริจาคเลือดมา ต้องทานเยอะๆ นะลูก” แด๊ดย้ำ
“ใช่ๆ งั้นมากินข้าวนี่เลยมา” พี่ปันดึงมือผมไปนั่งตรงโต๊ะทานข้าวด้านหลังห้องอีกส่วนนึง ผมเดินไปตามแรงดึงของพี่ปัน
   พี่ปันยกข้าวกล่องพร้อมขนมมากมายมาให้ผมที่โต๊ะ ผมเปิดกล่องข้าว ค่อยๆ กิน โดยไม่รับรู้รสชาติ พี่ปันลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามผม
“พี่เข้าใจน้องนะว่าห่วงไอ้เสือมัน...แต่ถ้าน้องหมดกำลังใจ...อาจจะส่งผลให้ร่างกายรับไม่ไหว ล้มป่วยไปอีกคน...น้องคิดว่าไอ้เสือมันจะดีใจหรือเสียใจ”
   ผมฉุกคิดตามคำพูดของพี่ปัน
“เหตุการณ์มันเกิดขึ้นไปแล้ว ณ เวลานี้ ตอนนี้ เราจะต้องแก้ไขให้ดีที่สุด...การมีกำลังใจและความหวัง พี่ว่ามันสำคัญมากนะ”
   ผมยังคงนิ่งเงียบและคิดตามพี่ปัน
“พี่กับพี่ปริมดูแลไอ้เสือมาตั้งแต่เด็กๆ....พี่ก็รักมันมาก ไม่น้อยไปกว่าที่น้องรักมัน...แต่เราต้องมีสติ ศรัทธา และความหวัง เราต้องเข้มแข็งและเผชิญหน้าสู้กับมัน...พี่อยากให้น้องกลับมาเข้มแข็ง ไอ้เสือมันจะหายเป็นปกติแน่นอน”
   ผมตักข้าวเข้าปากไป ยังคงนั่งเงียบและคิดตามที่พี่ปันพูด
“สู้ๆ นะน้อง...” พี่ปันลุกขึ้น ปล่อยให้ผมนั่งคิดพิจารณาคนเดียว
   เป็นการทานข้าวกล่องที่ไร้รสชาติมากที่สุดในชีวิต ผมเคยได้ยินคนอื่นพูดกันว่า เมื่อเกิดความเสียใจมากๆ จะทานอะไรไม่ลง ผมมาเข้าใจก็วันนี้แหละครับ
   ทานข้าวเสร็จผมก็กลับมานั่งที่ข้างเตียง เหมือนเดิม ทุกๆ คน ก็ยังคงพูดคุยอะไรไปเรื่อยๆ ผมแทบไม่สนใจอะไรเลยครับ กลายเป็นคนเซื่องซึมไปโดยอัตโนมัติ
“โจ้ลูก...เฝ้าเป๊บไหวมั้ย...” แด๊ดถามขึ้นมา
“ไหวครับ...ทุกคนกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะครับ...โจ้จะดูแลเป๊บเอง”
“เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจะกลับมาในช่วงค่ำนะลูก” แม่ผมบอก
“เดี๋ยวผมจัดเสื้อผ้าเอามาให้พี่ละกันนะ” ผมพยักหน้าให้จิม
   ทุกคนก็เดินออกจากห้องไป ผมนั่งเฝ้าเป๊บท่ามกลางความเงียบพร้อมกับเสียงอุปกรณ์ช่วยชีวิตดัง ปิ๊บๆๆๆ
   ผมลุกขึ้นยืนข้างเตียง โน้มตัวไปใกล้ๆ หูเป๊บ
“เป๊บ....อดทนนะ...สู้ๆ นะคับเป๊บ....อย่าทิ้งโจ้ไปนะ....เข้มแข็งนะคับ...ไม่ว่าเป๊บจะเป็นยังไง ขอให้ฟื้นมา....โจ้ดูแลเป๊บได้ตลอดชีวิต...ถ้าเป๊บได้ยินโจ้...ส่งสัญญานอะไรก็ได้นะ” หลังจากพูดจบ ผมเห็นเป๊บกระดิกนิ้ว (เหมือนละครเลยเนอะ ฮ่าๆๆๆ) รู้สึกดีใจ แสดงว่าเป๊บยังรับรู้ครับ
   ไม่ถึงห้านาที ก็มีเสียงเคาะประตู คุณหมอกับพยาบาลขออนุญาตเข้ามาฉีดยาควบคุมความดัน ผมบอกหมอไปว่า พูดข้างหูเป๊บ เป๊บตอบสนองด้วยการกระดิกนิ้ว หมอตอบมาว่า เป็นอาการรีเฟล็กของกล้ามเนื้อธรรมดา ผมก็ใจแป๊วไปนิดนึงครับ แต่ยังไงก็มีความหวังว่าเป๊บจะต้องหายเป็นปกติแน่นอน หลังจากฉีดยาเสร็จ ผมก็นั่งมองเป๊บท่ามกลางเสียง ปิ๊บๆๆๆ
   สักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมหันไปมอง คนที่มาเยี่ยม ฉัตร ทราย เบิด โอ๊ต ก็เดินเข้ามาในห้อง ฉัตรเห็นสีหน้าผม ก็รีบเดินเข้ามาหาทันที ไม่ต้องพูดอะไรมาก ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำใด ผมเข้าโผกอดฉัตร พร้อมร้องไห้โฮเสียงดังชนิดที่ว่าไม่อายใคร ฉัตรกอดผมแน่นมากๆ
“ใจเย็นๆ นะเมิง....อดทน..เข้มแข็งไว้...” ฉัตรกอดแน่นพยายามปลอบผม ส่วนทรายต่อมน้ำแตกไปด้วยครับ
“ไอ้เป๊บเอ้ย...มันเวรกรรมอะไรนักหนาขนาดนี้วะเนี่ย” เบิดจับแขนเป๊บที่มีผ้าพันแผล พร้อมบ่น
“เมิงอย่าทิ้งไอ้โจ้มันนะเว้ย...อดทนนะเพื่อน” โอ๊ตกระซิบข้างหูเป๊บ
“แล้วนี่อาการไอ้เป๊บเป็นไงบ้างวะ” ฉัตรถามผมหลังจากหายอาการสะอื้น
“หมอบอกว่า อาการยังโคม่า เฝ้าระวัง 24 ชั่วโมง ม่านตาตอบสนองต่อแสงน้อย อาการสมองบวมดีขึ้น ระบบความดันไม่คงที่แต่ก่อนหน้าที่พวกเมิงจะกรูก็ไปบริจาคเลือดมา สักพักพยาบาลก็มาฉีดยาควบคุมให้แล้ว ส่วนอาการบอบช้ำภายในหมอคาดว่า อาจจะยังมีเลือดซึม”
“โห....เยอะเหมือนกันนะเมิง...แต่เอาน่า...ไอ้เป๊บมันแข็งแรง..มันไม่ทิ้งเมิงไปหรอก” ฉัตรปลอบ
“ถ้าเป๊บเป็นอะไรไป...กรูอยู่ไม่ได้หรอกเมิง...”
“ไม่เอาอย่าพูดแบบนั้น....ท่ามกลางความมืดมิดมันยังมีแสงสว่างนะเมิง...ถ้าเรามีสติ...จะเห็นแสงสว่างนั้นแน่นอน” ฉัตรปลอบผม
“ขอบคุณมากนะฉัตร....ขอบคุณทุกคนเลยนะที่มาเยี่ยมเป๊บ”
“เอ้ยเมิง...เพื่อนกันทั้งนั้น ไม่มาก็เลวละวะ” เบิดแซว
“แล้วนี่เมิงกินไรยัง” ฉัตรถาม
“กินข้าวที่พี่ปันซื้อมาแล้ว” ผมตอบเสียงเรียบๆ
“เออดีแล้วไปบริจาคเลือดมาก็กินเยอะๆ จะได้มีแรง....เมิงต้องดูแลตัวเองให้มากๆ นะ ล้มป่วยไปอีกคนลำบากแย่”
“ขอบใจเมิงมากนะที่เป็นห่วง”
“ว่าแต่ ไอ้เป๊บมันเลือดกรุ๊ปเดียวกับเมิงหรือ” เบิดถาม
“เออ กรุ๊ปบีเหมือนกรูอะ”
   ผมนั่งมองเป๊บไปเรื่อยๆ เพื่อนๆ ก็พูดปลอบใจผม แต่ก็ไม่ค่อยได้ฟังจับใจความเท่าไหร่คับ ประมาณสักสิบนาที ก็มีเสียง ติ๊ดๆๆๆๆ ปิ๊ปๆๆๆ เครื่องอะไรสักอย่างส่งเสียงร้องพร้อมหน้าจอเปลี่ยนเป็นสีแดง ผมตกใจมาก
“เฮ้ย...เกิดอะไรขึ้นวะ” เบิดอุทานออกมา เพื่อนๆ คนอื่นก็งงไปตามๆ กัน
   สิ้นเสียงเบิด เหมือนร่างกายเป๊บสั่นๆ ผมตกใจมากๆ
“เฮ้ยย...ไอ้เป๊บเป็นอะไร ทำไมมันสั่น”
“เป๊บๆๆ....เป็นอะไรอะ...เป๊บๆๆๆ” ผมตกใจลนลานทำอะไรไม่ถูก
“ไอ้โอ๊ต...เมิงไปวิ่งตามหมอมา” ฉัตรสั่งโอ๊ต โอ๊ตรีบวิ่งออกไปเร็วมาก ส่วนทรายเหมือนมีสติมากกว่าใครๆ รีบกดปุ่มเรียกพยาบาลตรงหัวเตียง
   ไม่ถึงนาที หมอกับพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้อง
“ขอเชิญญาติผู้ป่วยออกไปรอด้านนอกก่อนนะคะ” พยาบาลรีบกันพวกผมออกไปนอกห้อง ตอนนั้นผมน้ำตาไหลแล้วครับ พวกเราออกมายืนนอกห้อง
“ฮือๆๆๆๆ....” ผมร้องไห้แบบไม่อายใคร ฉัตรได้แต่กอดปลอบใจ
“ไม่เอาน่าเมิง...อย่าร้องๆๆ...หมอกำลังช่วยอยู่...ใจเย็นๆๆ”
   ฉัตรกอดผมแน่นมาก เพื่อนคนอื่นๆ ก็หน้าเสียไปตามๆ กัน
“กรูไม่ไหวแล้วฉัตร....เป๊บคงทรมานมาก...ให้กรูเป็นแทนดีกว่า....ฮือๆๆๆ”
“เมิงอย่าคิดแบบนั้น...ตอนเมิงเป็นหนักเมื่อปีที่แล้ว...ไอ้เป๊บมันก็จะตายให้ได้...แทนที่เมิงจะมาคร่ำครวญแบบนี้...เมิงน่าจะตั้งสตินะอีโจ้....”
“ฮือๆๆๆๆ”
   หมอกับพยาบาลเดินออกมาจากห้อง ผมรีบพุ่งเข้าไปถาม
“คุณหมอครับ....เป๊บเป็นยังไงบ้างงงงง”
“ปลอดภัยแล้วครับ...คนไข้กำลังจะหัวใจวาย...โชคดีมากๆ ที่เข้ามาทันเวลาพอดี ไม่งั้นคงแย่แน่เลยครับ”
   ผมกับเพื่อนๆ อึ้ง ตกใจ ถึงขั้นหัวใจวายเลยหรือ
“คุณหมอ หัวใจวายเพราะอะไรครับ แล้วจะมีโอกาสเกิดขึ้นอีกมั้ย” ผมถามด้วยอารมณ์ร้อนใจ
“หมอก็ยังหาคำตอบไม่ได้นะครับ แต่เท่าที่สังเกตน่าจะมีเลือดซึมในก้านสมอง จนไปเบียดระบบประสาทอัตโนมัติ เดี๋ยวยังไงหมอจะนำตัวผู้ป่วยไปสแกนสมองอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ....ส่วนจะเกิดขึ้นอีกมั้ย ก็มีโอกาสครับ เพราะยังไม่พ้นอาการโคม่า...แต่สบายใจได้นะครับ หมอจะช่วยอย่างสุดความสามารถ....ขอตัวก่อนนะครับ”
“ครับ...ขอบคุณครับ” หมอกับพยาบาลก็เดินไป ผมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะพูดหรือเอ่ยอะไรออกมาดี
“ใจเย็นๆ เมิง .... หมอพยายามช่วยอยู่....”
“เอ่อคุณคะ....ไม่ทราบว่าสร้อยข้อมือนี่ของใครคะ” พยาบาลที่เดินออกไปกับหมอเดินวกกลับมาหาพวกผมอีก
“ของหนูเองคะ...” ทรายรีบตอบ
“เมื่อกี้เจอตกที่พื้นในห้องผู้ป่วยนะคะ” พยาบาลส่งคืนให้
“ขอบคุณมากคะ”
   ผมได้ยินคำว่า สร้อย เลยนึกถึง สร้อยที่พระอาจารย์มอบให้
“คุณพยาบาลครับ...ตอนที่ผู้ป่วยส่งตัวมาที่นี่ ไม่ทราบว่าสร้อยคออยู่ไหนครับ” ผมถามพยาบาล
“อ๋อ..สร้อยพระนะหรือคะ พอดีส่งคืนให้ทางญาติผู้ป่วยแล้ว แต่ทางญาติแจ้งว่า ให้ทางโรงพยาบาลเก็บไว้ก่อน คงจะวุ่นๆ กับเรื่องการรักษานะคะ ตอนนี้สร้อยอยู่ในเซฟ จะรับคืนเลยมั้ยคะ จะได้ไปเอามาให้”
“ได้ครับๆ รบกวนด้วยครับ” พยาบาลรับคำก็เดินไปเอาสร้อยพระ
   ไม่นานนักพยาบาลก็เดินกลับมาที่ห้อง พร้อมนำสร้อยพระมาให้ ผมรับไว้พร้อมกล่าวขอบคุณ หลังจากพยาบาลออกจากห้องไป ผมกุมสร้อยพระแล้วจั้งจิตอฐิษฐานในใจ
“หลวงปู่ทวดครับ หลวงตาครับ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มากๆ มีคนบอกว่า ผมทำบุญมาเยอะ....หลวงปู่ทวดครับ หลวงตาครับ ผมขอตั้งอฐิษฐานให้ผลบุญที่ผมได้ทำมาทุกภพชาติ ช่วยเหลือเป๊บ ซึ่งเป็นคนที่ผมรักมาก ให้รอดปลอดภัยกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมนะครับ...สาธุ”
   อฐิษฐานเสร็จ ผมก็เอาสร้อยไปคล้องคอเป๊บ สิ่งที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นก็คือ หน้าจอมอนิเตอร์ที่แสดงผลการทำงานต่างของร่างกายเป๊บ ไม่มีตัวสีแดง กลายเป็นตัวสีเขียวแทน พร้อมกับ ร่างกายของเป๊บดูไม่เกร็ง ผ่อนคลาย จนเพื่อนๆ ที่อยู่ในห้องต่างก็ประหลาดใจไปตามๆ กัน
“เฮ้ย...อะไรวะ ทำไมหลังจากเมิงใส่สร้อยให้เป๊บแล้วมันดูดีขึ้น” โอ๊ตตกใจถามขึ้นมา
“นั่นดิๆ พระอะไรวะเมิง” เบิดถาม
“หลวงปู่ทวด พระอาจารย์ที่นับถือบอกว่าเป๊บจะมีเคราะห์ เลยให้มาพกติดตัวไว้” ผมตอบเบิดไป
“ศักดิ์สิทธิ์มากๆ อะเมิง เหลือเชื่อวะแบบนี้ไอ้เป๊บมันหายแน่ๆ” ฉัตรพูดให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น
“กรูก็หวังเช่นนั้น ขอบใจมากนะเมิง”
   พวกเพื่อนๆ ก็พูดวิจารณ์พระเครื่องไปเรื่อยครับ ผมเองก็ฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้าง จนกระทั่งสมควรแก่เวลา เพื่อนๆ ก็เดินทางกลับ
   ผมก็ยังคงนั่งเฝ้าเป๊บอยู่แบบนั้น จนกระทั่งเผลอฟุบหลับข้างเตียงเป๊บ มารู้ตัวอีกทีก็มีเสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้นมา ผมกดอ่าน ฉัตร ส่งข้อความมา “ อีโจ้ กรู เบิด โอ๊ต ไปบริจาคเลือดให้ไอ้เป๊บมาแล้วนะ ไม่น่าเชื่อกรุ๊ปบีเหมือนกันเลยวะ ส่วนอีทรายมันเลือดกรุ๊ปเอ มันก็อยากจะบริจาค กรูเลยด่ามันว่าจะบริจาคหาสวรรค์วิมานหอกอะไร มันเลยโวยวายใหญ่ ฮ่าๆๆ ยังไงเมิงสู้ๆ นะ มีอะไรโทรจิกกรูได้” ผมซึ้งใจกับเพื่อนๆ มากครับ อุตส่าไปบริจาคเลือด เลยพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า ขอบคุณมากๆ จนกระทั่งประมาณสัก สี่โมงเย็น พยาบาลก็เดินเข้ามาถาม
 “คุณคะๆ.....มีพระคุณเจ้ามาเยี่ยมคะ”
“หา...ใครหรือครับ”
“มีพระคุณเจ้ามาเยี่ยมผู้ป่วยนะคะ...จะได้นิมนต์ท่านมาเลยมั้ยคะ”
“หา...เอ...พระ...หรือครับ.....ได้ครับๆ” ผมยังงงๆ พระที่ไหนมา แล้วผมไปรู้จักได้ยังไง แต่ก็บอกให้พยาบาลนิมนต์ท่านมาครับ
   พยาบาลเดินออกไปนิมนต์พระ ประมาณนาทีนึง พยาบาลก็เดินนำพระเข้ามาในห้อง ผมตกใจมาก พระอาจารย์อุดม ท่านมาเยี่ยมเป๊บครับ
“พระอาจารย์....กราบนมัสการครับ” ผมเดินเข้าไปหาท่าน พร้อมคุกเข่าก้มลงกราบ
“เจริญพร....เป็นยังไงบ้างโยม”
   เคยได้ยินมั้ยครับว่า เวลาคนเราหมดหวังในชีวิตหรือเจอเรื่องเสียใจมากๆ ทุกๆ อย่างรอบตัวมันดูแย่ไปเสียหมด เมื่อเราเจอสภาวะนั้น ก็จะไขว่คว้าหาที่พึ่ง เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ
“โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ.....ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมโผเข้ากอดที่ขาของพระอาจารย์ ร้องไห้เสียงดังมาก ด้วยความดีใจ เสียใจ ที่ปะปนกัน
“ร้องไห้ให้เต็มที่เถอะโยม....เมื่อเต็มที่กับมันแล้ว...ขอให้โยมได้ตั้งสติ...พิจารณาถึงความไม่จีรัง...แล้วจะเจอแสงสว่างในการแก้ไขปัญหานั้น” พระอาจารย์เอามือมาลูบศรีษะผม พร้อมสอนด้วยน้ำเสียงที่มีความเมตตามากครับ
   ผมร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง จนเริ่มตั้งสติได้ เช็ดน้ำตา ก็เอ่ยถามพระอาจารย์
“พระอาจารย์ทราบได้ยังไงครับ” ผมถามในขณะที่ถวายน้ำปาณะ
“เป็นเรื่องบังเอิญมากนะโยม โยมที่เคยมาช่วยงานวัด เค้าเดินทางมาพบหมอที่โรงพยาบาลนี้ในตอนเช้า พบหมอเสร็จกำลังจะเดินทางกลับราวๆ 11 โมง ก็เห็นโยม(หมายถึงผม) วิ่งเข้ามาในโรงพยาบาล ไปถามอะไรสักอย่างที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ แล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไป โยมเค้าจำได้ว่าโยมเคยไปที่วัดบ่อยๆ เลยเดินไปถามที่โต๊ะ จึงได้รู้ว่ามาเยี่ยมเพื่อนที่ประสบอุบัติเหตุ จนกระทั่งราวๆ บ่ายโมงโยมคนนั้นกลับมาแวะเยี่ยมพระอาจารย์ที่วัด เค้าก็เอ่ยว่า เจอโยมที่โรงพยาบาล จนเดาได้ว่าน่าจะเกิดเรื่องไม่ดี จึงเดินทางมาเยี่ยมนี่แหละ” โลกเรากลมมากๆ นะครับ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์....” ผมยกมือไหว้
“โยมเป๊บอาการเป็นยังไงบ้าง”
“คณะแพทย์บอกว่า อาการยังโคม่าครับ ม่านตาไม่ตอบสนองต่อแสง ถ้าภายใน 24 ชั่มโมง ยังไม่พ้นอาการโคม่า จะต้องวินิจฉัยการรักษาด้วยวิธีอื่นครับ” ผมตอบด้วยอารมณ์เศร้า
“สุดท้ายแล้ว...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะโยม...ไม่ว่าพยายามแก้ไขมากเท่าไหร่ อะไรจะเกิดมันก็จะต้องเกิด”
“ครับพระอาจารย์...ผมเองก็ยังคงทำใจไม่ได้ครับ”
“ตั้งสตินะโยม....มีสติ จะเกิดปัญญา แล้วโยมจะเจอวิธีการแก้ไขปัญหา”
   ผมคุยกับพระอาจารย์สักพักใหญ่ ส่วนมากท่านจะปลอบผมมากกว่าครับ จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูดังสามครั้ง แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน  จิม มาครบทีมเลยครับ เดินเข้ามาเจอพระอาจารย์ทุกคนก็ทำหน้างงปนตกใจนิดๆ
“ทุกคนครับ....พระอาจารย์อุดมที่ผมเคยเล่ามาเยี่ยมเป๊บครับ”
   ทุกคนยกมือไหว้พระอาจารย์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-08-2013 22:49:02

“เจริญพรโยมทุกคน....”
“รู้สึกดีที่พระคุณเจ้ามาเยี่ยมเจ้าเป๊บครับ....ห้องอาจจะไม่เป็นสัดเป็นส่วนเท่าไหร่ เพราะแพทย์ไม่อนุญาตให้แยกห้องครับ” แด๊ดพูด
“ไม่เป็นไรหรอกโยม อาตมาเองก็กำลังจะกลับแล้ว”
“ทำไมรีบกลับละครับ นิมนต์ฉัตน้ำปาณะก่อนครับ” แด๊ดท้วง
“อาตมามานานแล้วละโยม ส่วนน้ำปาณะ โยมโจ้ได้ถวายแล้ว”
“พระคุณเจ้าเดินทางมายังไงครับ”
“ติดรถโยมเค้ามาลงที่โรงพยาบาลนี่แหละ...”
“งั้นเดี๋ยวผมให้ลูกน้องไปส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกโยม เดี๋ยวเดินทางกลับรถประจำทางได้”
“ไม่เป็นไรครับ ให้ลูกน้องผมไปส่งสะดวกกว่า...ปล่อยให้พระคุณเจ้าเดินทางกลับเอง ผมบาปแน่ๆ”
“โยมจิตใจดี ไม่น่าแปลกที่ลูกชายของโยมจะเป็นคนดี” พระอาจารย์กล่าวยิ้มๆ
   พระอาจารย์ลุกขึ้น เดินไปที่เตียง ยืนมองเป๊บด้วยสายตาแห่งความเมตตา สักแป๊บนึง พระอาจารย์หยิบลูกประคำในย่าม กำไว้ในมือพร้อมหลับตาบริกรรมคาถา หลังจากนั้นก็เอาลูกประคำไปแปะไว้ที่หน้าผากเป๊บ พร้อมกล่าวว่า
“พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา ด้วยความดีที่โยมได้ประกอบมาทุกภพชาติ รวมถึงอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ทวด และ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ขออำนวยพรให้โยมมีชีวิตใหม่เป็นปกติ หายจากอาการบาดเจ็บในเร็ววัน มีความสุขตลอดกาลนาน....เทอญ”
   สิ้นเสียงพระอาจารย์ ราวกับว่า มีลมพัดอ่อนๆ เข้ามาในห้อง ทุกคนต่างรับรู้ได้ และตกใจมากว่า ลมนั่นมาจากไหน เพราะเป็นห้องปรับอากาศ ไม่ได้เปิดประตูหน้าต่างครับ
“โยม....คนเราทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง...อยู่ที่ว่าบุญที่ทำมานั้นจะช่วยทุเลาได้มากน้อยแค่ไหน...อาตมาได้ช่วยสุดความสามารถแล้ว...ที่เหลือก็เป็นบุญของโยมเป๊บนะ”
“ขอบพระคุณมากครับพระคุณเจ้า....หากลูกชายผมหายดีแล้ว ผมจะไม่ลืมพระคุณเลยตลอดชีวิต” แด๊ดก้มกราบพระอาจารย์
“เจริญพรนะโยม แต่อย่าคิดเป็นว่าบุญคุณเลยนะ อาตมาทำตามคำสัญญา สุดท้ายแล้วก็แต่บุญโยมเป๊บนะ.....อาตมาขอตัวกลับวัดนะ”
“กราบนมัสการลาครับ” ทุกคนในห้องก้มกราบอย่างพร้อมเพรียง
“เจริญพรๆ” แด๊ด มัม เดินตามออกไปส่งพระอาจารย์
   ในห้องก็เหลือ พ่อ แม่ จิม พี่ปัน พี่ปริม
“โหหหหห....สะใภ้เหล็กๆ พระท่านมีคาถาอาคมด้วย สุดยอดๆ” พี่ปันตื่นเต้นใหญ่
“นั่นดิพี่...ผมนึกว่าพระธรรมดาทั่วๆไป” จิมตื่นเต้นตาม
“เอ...แล้วอะไรทำให้คิดว่ามีคาถาอะ” ผมถาม
“ก็ลมพัดไง” พี่ปันพูด
“เอ้ยไอ้ปัน ลมแอร์หรือเปล่า” พี่ปริมถาม
“โถ่พี่ปริม...พี่เองก็รู้ว่ามีลมพัด จะเป็นแอร์ได้ไงพี่ ห้องปิดขนาดนี้ แล้วแอร์ก็ไม่ได้ลมแรงขนาดนั้น”
“เออจริง..พี่นึกไปว่า รู้สึกลมพัดอยู่คนเดียว นี่แสดงว่าทุกคนรู้สึกเหมือนกันว่าลมพัด”
   ทุกคนต่างก็พยักหน้า ผมเองก็รู้สึกครับ สักพัก แด๊ด กับ มัม กลับเข้ามา พร้อมมีแพทย์กับพยาบาล เดินตามเข้ามาตรวจร่างกายเป๊บรอบเย็นครับ
   คุณหมอตรวจร่างกาย ตามปกติ จนกระทั่งเสร็จ
“คุณหมอครับ ลูกผมอาการเป็นยังไงบ้าง” แด๊ดถาม
“เอ่อ....คือ หมอเองก็แปลกใจ อาการผู้ป่วยดีขึ้นนะครับ ม่านตาตอบสนองต่อแสงมากขึ้นในระดับที่น่าพอใจ ระบบการเต้นของหัวใจ ความดัน ระบบเลือด โดยรวมดีขึ้น แตกต่างอย่างมากเมื่อเทียบกับช่วงบ่าย....ถ้าผู้ป่วยอาการดีขึ้นแบบนี้ หมอคิดว่าน่าจะพ้นอาการโคม่าก่อนครบ 24 ชั่วโมงแน่นอนครับ”
“จริงหรือคะ” มัมอุทานด้วยความดีใจ
   ทุกๆคน รวมผม รู้สึกดีใจมากๆ ที่เป๊บอาการดีขึ้น จนกระทั่งหมอขอตัวออกจากห้องไป ทุกคนก็นั่งเฝ้าไปตามประสาครับ ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะคืนนี้จะนอนเฝ้าเป๊บ จัดการตัวเองเสร็จสรรพ กลับมาถึงห้อง พ่อกับแม่ก็มาเยี่ยมเป๊บ พร้อมอาหารกับข้าวเยอะแยะเลยครับ ผมก็พยายามทานอาหารให้มากๆ กันตัวเองล้มป่วยไปอีกคน จนกระทั่งเวลาประมาณ 2 ทุ่ม หมดเวลาเยี่ยมทุกคนก็เดินทางกลับ ผมก็นอนดูทีวีไป เฝ้าเป๊บไป ในช่วงสี่ทุ่ม คุณหมอกับพยาบาลก็มาตรวจอาการอีกครั้ง โดยภาพรวมอาการดีขึ้นพอสมควรครับ
   เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันตามปกติ คุณหมอกับพยาบาลก็มาตรวจ ทุกๆ คนรวมถึงเพื่อนๆ  ก็มาเยี่ยมเหมือนเดิม ผมก็เริ่มรู้สึกดีมากขึ้น เพราะเป๊บพ้นอาการโคม่าแล้วครับ
   
   แต่ในคืนที่สอง อาการของเป๊บกลับมาทรุดเหมือนเดิมอีก ทำให้ผมแทบใจสลายอีกครั้ง

เป๊บ : ที่รัก พรุ่งนี้วันอะไรอะ.... :hao4:

โจ้ : วันจันทร์ เป็นวันแม่ไงเป๊บ  :hao3:

เป๊บ : อยากเป็นแม่เปล่าละ  :ruready

โจ้ : อยากๆ เป็นแม่จะได้สอนให้ลูกเป็นคนดีอ่า  :mew3:

เป๊บ : งั้นมานี่ !!!! มาทำลูกกันนนนนน  :hao6:

โจ้ : แว๊กกกก เดี๋ยวววว....คนละความหมายแล้ววววววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: teukkie ที่ 11-08-2013 23:12:23

พี่โจ้มาต่อแร้วว แอบหายไปนานเลยยยอ่า พิมต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวชั้นค้าง!! อิอิ  แอบน่ากัวอ่า
อ่านตามพี่โจ้เล่ายังร้องไห้ตามเลย เซนซิทีฟจัด อิอิ แต่แอบฮาที่พี่ฉัตรว่าพี่ทรายเรื่องบริจาคเลือด ขำมาก นึกถึงเวลาอยู่กับเพื่อนเลย อิอิ
พี่เป๊ปสงสัยเจ้ากรรมนายเวรแค้นหนัก มาต่อไวๆน้าพี่โจ้ คิดถุงงงง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 11-08-2013 23:37:33

 :sad4: โฮพี่เป็บคิงคองอย่าเป็นอะไรไปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 12-08-2013 01:58:41

อ่านไปก็สะเทือนใจไปด้วย :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 12-08-2013 02:58:38

ฮ่วย !  :serius2: มาต่อแค่นี้เอง ยังไม่ท้นกระพริบตาก็อ่านจบแล้ว ต่อมเผือกเรื่องชาวบ้านทำงานมันทุรนทุราย  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 12-08-2013 11:18:49

เย้ๆๆๆๆ พี่โจ้แสนน่ารักกลับมาแล้ว มาต่อให้ยาวเหยียดจุใจด้ว แต่แอบค้างตอบจบ :katai1: แบบกระตุกวูบไปอีกทีนึง

พี่โจ้กับพี่เป๊ปเป็นคนดี ยังไงพระท่านก็คุ้มครองครับ เมื่อเรามีสติทุกสิ่งุกอย่างจะมีทางออก มีอะไรดลจิตดลใจให้เราทำอะไรเสมอไป

แล้วจะรอคอยตอนหน้าอย่างตั้งใจนะครับ ส่วนเรื่องพระอาจารย์ถ้ายังไงที่พี่โจ้เคยบอกจะเรียนถามให่ก็รบกวนด้วยนะครับขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 12-08-2013 23:07:26

ทั้งโจ้และเป๊บมีเคราะห์หนักๆ กันทั้งคู่เลยอ่ะ ดีใจด้วยนะค่ะที่ผ่านพ้นเคราะห์หนักๆ ไปหมดแล้ว
ยังไงก็สร้างบุญสร้างกุศลเยอะๆ นะค่ะ ดังเห็นได้จากกรรมดีในชาติภพที่แล้วช่วยให้เราทั้งสอง
รอดพ้นมาได้ด้วยดี รอคอยตอนต่อไปนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-08-2013 16:28:54

เข้าใจโจ้เลยค่ะ ที่ต้องดูคนที่เรารักนอนป่วยแบบไม่รู้สึกตัว
แต่ที่โจ้สปอยไว้ ว่าคืนสองเป๊บทรุดลงไปอีก
เป๊บเองก็คงจะสู้อย่างหนักเหมือนกัน


ปล.ตอนลงท้ายนี่ เป๊บวางแผนจะดึงดึ๋งโจ้ตลอดเลยนะ
ปลล.ขอเป็นกำลังใจให้โจ้กับเป๊บรักกันตลอดไปเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 13-08-2013 17:13:56

หนูไม่อยากกินมาม่าเเล้วอ่ะพี่โจ้ เเง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
น้ำตาซึมเลยเนี่ย  :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-08-2013 18:24:17

รักแท้ย่อมมีอุปสรรคค่ะ:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: BlackKnight09 ที่ 13-08-2013 20:31:37

น่าสงสารอ่ะ

หายเร็ว ๆ เนออออออออ
รอคนเขียน มาเขียนต่อ อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อ

เศร้า อ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 13-08-2013 21:19:05

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ  มาไวๆนะพี่ คิดถึงละ  มาแอบอ่านบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้คอมเม้น ครับ เพราะบางทีก็รีบๆอ่านแล้วต้องไปทำงานอย่างอื่นครับผม อย่าน้อยใจนะครับอิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคสอง UP 11 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-08-2013 00:18:33

สวัสดีค้าบบบ....ฮ่าๆๆๆ...ก่อนนอนเข้ามาดูว่าใครมาเม้นบ้าง...มีแต่คนอยากอ่านตอนต่อไปทั้งนั้นเลยง่า...ขอบอกเลยว่า ตอนต่อไปคิงคองจะเขียนนะค้าบบบ ตะกี้ก่อนคิงคองจะไปนอน แอบไปอ่านมาแล้วน้า แต่ยังคงต้องเกลาใหม่ เห็นคิงคองบ่นๆว่า เล่ายากมากๆ เพราะนึกคำไม่ค่อยออก เอาเป็นว่าถ้าเขียนเกลาเสร็จจะลงตอนเต็มให้อ่านน้า แอบก๊อปปี้เนื้อหานิดนึงมายั่วน้ำลายก่อน อิอิ ฝันดีค้าบบบบ  :mew1:

“มึงไม่จำเป็นต้องรู้...มึงรู้ไว้ว่า วันนี้พวกกูจะมาเอามึงไปอยู่ด้วย...มึงต้องตายด้วยน้ำมือพวกกู เหมือนที่มึงเคยทำกูไว้” สิ้นเสียงผู้ชายสูงอายุ คนกลุ่มนี้ก็เดินพุ่งมาหาเร็วมาก จนผมตั้งตัวไม่ทัน
“เฮ้ย...เดี๋ยว...กูไปทำอะไรให้มึง กูไม่เคยรู้จักมึง...อึ๊กกก...ปล่อยกูๆๆๆ” ผู้ชายกับผู้หญิง เอามือมาบีบคอผมแรงมากๆ ไม่คิดเลยว่า จะมีแรงขนาดนี้ ณ วินาทีนั้น ผมดิ้นสุดแรงเกิน จนหลุดมาได้ ผมก็วิ่งหนีสุดชีวิต หันไปมองพวกมันก็วิ่งตามมาครับ

 :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-08-2013 08:22:21

น่ากลัววววว
นิยายรักโรแมนติกกลายเป็นนิยายสยองขวัญไปซะและ อิออ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-08-2013 09:25:17

โจ้มายั่วแล้วก็จากไป เด๋วก็ให้เป๊บดึงดึ๋งซะเลยนี่ ล้อเล่น
จะรอตอนต่อไปแบบเต็ม ๆ นะคะ เรื่องแบบนี้ไม่เชชื่ออย่าลบหลู่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 14-08-2013 10:25:58

มาปูเสื่อรอ  :ling3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-08-2013 10:49:54

ยั่วให้อยาก แล้วจากไป รีบมาต่อด่วนเลย กำลังค้าง เอิ๊ก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 14-08-2013 13:38:29

โอ๊ย !  :serius2: ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า ดีกว่ามายั่วต่อมเผือกกันอย่างนี้  โหดร้ายที่สุด ! ฮึ้ย !  :angry2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 14-08-2013 13:46:47

เอ่อน้องโจ้มาปล่อยให้อยากแล้วจากไปเนี้ยมันบาปมังค่ะ เฟืองช่วยหญิงด้วยยยย   :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: MangoBlue ที่ 14-08-2013 13:49:04

น่ากลัวมากกกเลย อยากอ่านต่อเลยอ่าา  :ling1: รอจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: devilpoo ที่ 14-08-2013 13:54:32

อ่าน ๆๆๆๆ ก่อน เดี๋ยวมาเม้นต์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 14-08-2013 14:32:43

พี่โจ้มายั่วกันได้ :hao5:
ตอนต่อไปแอบน่ากลัว  :sad4:

รอตอนต่อไปนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-08-2013 15:51:56

พี่โจ้ใจร้าย มายั่วแบบนี้ของให้พี่เป๊ป ลงโทษฉีดยา 7 เข็มรวดไปเลยเพี้ยง  :m16:  :hao3: โดนแน่ๆพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 14-08-2013 20:29:37

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้นะครับ อยากอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-08-2013 21:11:10

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 14-08-2013 21:35:15

ซึ้งจนนํ้าตาไหลเลยพี่  แต่เจอเวลากำลังจะทำลูกเลิกซึ้งเลย แล้วมาเปลี่ยนเป็นอารมณ์สนับสนุนพี่เป๊ปแทน จะได้มีทายาทนะนะพี่ๆ5555555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แอบมายั่ว UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 14-08-2013 21:42:11

 :z3: :z3:

ทำไมมันยากแบบนี้การมีชีวิต

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 15 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-08-2013 22:43:37

สวัสดีค้าบบบบ หลังจากเมื่อคืนเอาตอนล่าสุดมายั่ว มีหลายคนแทบจะไปดักตีหน้าคอนโดอะ ฮ่าๆๆ คิงคองเขียนเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วคับ ผมก็มาช่วยเกลาๆ ภาษาในบางส่วน อ่านล่วงหน้าแล้ว เล่าซะเห็นภาพ น่าขนลุกเลยนะคับ หมดจากตอนนี้ไป คงหายไปอีกสักระยะใหญ่ๆ ติดงานมากๆ อะคับบ ยังไงจะให้คิงคองมาเล่าๆ ปัจจุบันแก้ขัดน้า รักทุกคนนะค้าบบบ จุ๊บๆๆ :mew1:
ปล. วันนี้วันเกิดเป๊บน้า ครบรอบอายุ 33 ขวบแล้ว เป็นลุงแก่แล้วละค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ แต่ยังหล่อน้า จุ๊บๆ :mew1: อวยพรเป๊บด้วยน้าค้าบบบ
teukkie : มาต่อให้แล้วน้า....เรื่องทรายฮามากๆ แต่ตอนนั้นฮาไม่ออกนะ อิอิ  :mew1:

patchylove : ตอนนั้นคิงคองเป็นหนักเลยง่า ตอนนี้แข็งแรงบึกบึนหื่นกามง่า  :hao7: :mew1:

noy : ร้องด้วยๆๆ  :mew6:

capool : แว๊กกกก...ใจเย็นๆ ค้าบบบ มาลงให้แล้ววววว  :ling3: :mew1:

nutto : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: ส่วนเรื่องพระอาจารย์ถามให้แล้วน้า...ท่านนั่งหลับตาสามวินาทีแล้วบอกว่า วันนึงได้เจอท่านเองอะ.....ตกใจเลยง่า ไม่กล้าถามท่านต่อแล้วอะคับบบ  :ling3: :mew1:

8X : ขอบคุณมากค้าบพี่....บุญเป็นที่พึ่งได้จริงๆนะค้าบบบ  :mew1:

snowboxs : ใช่ค้าบบบ หื่นตลอดอะ  :hao6:

k@_raMae : แงๆๆๆ ร้องด้วยๆๆ  :mew6:

คนอ่าน : อุปสรรคมากเกินอะค้าบบบ  :mew3:

BlackKnight09 : มาต่อให้แล้วค้าบบบบ  :mew1:

anukul : งอลแล้วววว คราวหลังมาอ่านไม่เม้น จะหายไปสามร้อยปีเลยอะ  :mew6:  :mew1:

ตอบหลังตอนยั่ว

คนอ่าน : 55555 ออกแนวโรแมนสยองขวัญอะค้าบบบ  :mew1:

snowboxs : 55555 ตอนเช้าโดนเลยง่า แงๆๆๆ  :hao6: :mew6: :mew3:

ชางหลง : นำมาเสริฟให้ละค้าบบบบ  :mew1:

อยากรัก : มาต่อแล้วค้าบบบบ  :mew1:

capool : แว๊กกกก ใจเย็นๆๆๆ ค้าบบบ มาแล้วๆๆๆ  :ling3: :mew1:

8X : 555555555+ นึกถึงอีเฟืองเลยอะค้าบบบบ  :mew1:

MangoBlue : มาต่อให้แล้วค้าบบบบ  :mew1:

devilpoo : ไม่เห้นมาเม้นเลย งอนนนนน  :ling1:

Angel : มาต่อแล้วค้าบบบบ  :mew1:

nutto : นั่น คำสาปได้ผลอะ ตอนเช้าโดนไป 1 เข็มเลยง่าาาา  :hao7: :hao6: :mew3:

anukul : มาแล้วเจ้าน้องรักกกก  :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1:

anukul : โหยมีแนวร่วมง่า....เป๊บได้ใจเลยง่าาาา  :hao7: :hao6: :mew3:

หมูกระต่าย : ใช่ๆๆ การมีชีวิตอยู่ยากมาก ตั้งใจทำความดีน้า  :mew1:

ตอนที่ 43 อาฆาต+ เคราะห์กรรม ภาคจบ

แต่ในคืนที่สอง อาการของเป๊บกลับมาทรุดเหมือนเดิมอีก ทำให้ผมแทบใจสลายอีกครั้ง

   ผมนอนเฝ้าเป๊บไปเรื่อยๆ อยู่ดี ก็ได้ยินเสียง ติ๊ดๆๆๆ ปิ๊บๆๆ ดังระงมไปหมด ผมลุกขึ้นมองดูหน้าจอ ตัวสีแดงๆ กระพริบ ด้วยความตกใจ เลยกดปุ่มฉุกเฉินหัวเตียง ไม่ถึงนาที หมอกับพยาบาลก็วิ่งมาถึงห้องครับ
“ขอเชิญด้านนอกก่อนนะคะ” พยาบาลกันตัวผมออกไปนอกห้อง

   ผมสับสนและตกใจมาก เป๊บอาการดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง แล้วทำไมถึงทรุดได้อีก ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง คุณหมอกับพยาบาลก็ออกมาจากห้อง
“คุณหมอครับ เป็นยังไงบ้างครับ”
“ปลอดภัยแล้วครับ ผู้ป่วยมีอาการหัวใจหยุดเต้นกะทันหัน ตอนนี้หมอได้ฉีดยากระตุ้น และปั๊มหัวใจกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ม่านตาตอบสนองต่อแสงได้น้อยลง อืม โดยภาพรวมอาการแย่ลงนะครับ กลับมาโคม่าอีกครั้ง หมอเองก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรนะครับ พรุ่งนี้เช้าหมอจะนำผู้ป่วยไปสแกนสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า พร้อมตรวจอย่างละเอียด เพื่อวิเคราะห์สาเหตุอีกครั้งนะครับ”
“ครับ...ขอบคุณครับคุณหมอ” ผมยกมือไหว้คุณหมอ ด้วยความรู้สึกเกินยิ่งกว่าความเสียใจ
   หลังจากคุณหมอกับพยาบาลเดินจากไปแล้ว ผมก็เข้ามาในห้อง หยุดที่ปลายเตียง ยืนมองเป๊บ ด้วยความรู้สึกเหมือนเข็มนับพันเล่มแทงเข้าที่หัวใจ เครื่องมืออุปกรณ์ทางแพทย์ มีเยอะมากจนผมไม่รู้เลยว่า มันจะช่วยยื้อชีวิตของเป๊บได้อีกนานเท่าไหร่ น้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลออกมาเองโดยไม่มีการร้องไห้ ผมเดินเข้าไปที่ข้างเตียงอย่างช้าๆ นั่งลงข้างเตียง พร้อมเอามือกุมมือเป๊บ โน้มตัวไปที่ข้างหู
“เป๊บ....เป๊บต้องสู้นะ...ตอนนี้โจ้คิดว่า มันคงไม่ใช่เรื่องทางวิทยาศาสตร์แล้ว....โจ้ไม่รู้ว่าเป๊บเจออะไร....แต่เป๊บต้องสู้นะ....อย่าทิ้งโจ้ไปนะ” ผมพูดไปน้ำตาไหลไป เสียใจเกินกว่าที่จะร้องไห้แล้วครับ

   มาถึงตอนนี้ ก็คงต้องยกให้เป็นหน้าที่ของเป๊บแล้วละคับ เพราะสิ่งที่เจอมา คงจะเป็นเรื่องประหลาดสำหรับใครหลายๆ คน การเจอเรื่องราวในคราวนั้น วิถีการใช้ชีวิตของเป๊บทั้งหมด ได้เปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยละ ลองติดตามอ่านนะค้าบ

   สวัสดีครับ ผมเป๊บครับ ได้อ่านเรื่องราวจากตัวขาวแล้ว ถ่ายทอดอารมณ์ได้ออกมาสุดๆ จนผมหนักใจเลยว่าจะเล่ายังไงให้เข้าใจ บอกตรงๆ นะครับว่า เขียนเล่าไม่เก่งมากๆ แถมตัวขาวก็บังคับให้เขียนอีก พอผมปฏิเสธ ก็พูดทำนองว่า จะให้เขียนเล่าเองได้ยังไง เพราะไม่ได้ไปเจอมานี่น่า ทำหน้าดุๆ ใส่ด้วย ผมเลยต้องจำยอมเขียนเล่านะครับ ยังไงถ้าอ่านแล้วงงๆ ไปบ้างก็ขอโทษล่วงหน้าเลยนะครับ
   จากสิ่งที่ผมพอที่จะจำได้ ก็คือ หลังจากงานบวชเสร็จเรียบร้อย ผมก็ล่ำลาเพื่อนๆ เตรียมตัวจะกลับ ไอ้เด่นเพื่อนผมมันก็ชวนผมกลับรถของมัน
“เฮ้ยไอ้เป๊บ...กลับพร้อมกรูเนี่ย เดี๋ยวกรูไปส่ง”
“ไม่เป็นไรวะเมิง...กรูมากับศักดิ์...เดี๋ยวกลับเองวะ”
“มันจะยากอะไรวะ...เมิงก็ให้คนขับรถเมิงขับตามดิ...ไปกะกรูเหอะ..นะเพื่อนนะ” ไอ้เด่นมันก็ชวนเต็มที่
“ไม่เป็นไรวะเมิง....เดี๋ยวเมียกรูด่า...อีกอย่างช่วงนี้ดวงกรูจะเจออุบัติเหตุด้วยวะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ....คนแบบเมิงเนี่ยนะกลัวเมีย...ถุย...เมิงเชื่อเรื่องไร้สาระดวงเดิงอะไรนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...ไปกับกรูเหอะ...บีเอ็มซี่รี่ห้าป้ายแดงเลยนะเว้ย เพิ่งถอยมา ไม่มีทางเกิดอุบัติเหตุแน่นอน” ผมรู้สึกเกรงใจไอ้เด่นมัน
“เออๆๆ ได้ๆ .....ฮัลโหล ศักดิ์ เดี๋ยวกลับรถเพื่อน ขับตามหลังมาละกันนะ” ผมรับปากแบบขัดใจไม่ได้ และโทรบอกศักดิ์ รีบวางสายเพราะรู้ดีว่าศักดิ์ต้องห้ามแน่ๆ
“ให้มันได้แบบนี้ซิเพื่อน...แบบนี้ค่อยเป็นเมิงคนเดิม”
   ผมนั่งรถมากับเด่น โดยมีไอ้ศักดิ์ขับตามหลังมาตลอดทาง
“ไอ้เด่น เมิงขับให้ช้าบ้างก็ได้นะเว้ย” ผมมองหน้าปัด 140 กม.
“ป๊อดหรือวะเมิง...ไรว้า ปกติเมิงขับเร็วกว่ากรูอีก”
“กรูว่าช้าบ้างก็ได้นะเมิง เดี๋ยวคนขับรถกรูตามไม่ทัน”
“เออวะ...ลืมๆ ....” ไอ้เด่นลดความเร็วเหลือประมาณ 90 กม
   ในจังหวะนั่น สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย....” ไอ้เด่นแหกปากตะโกนลั่นรถ พร้อมหักพวงมาลัย รถเสียหลัก....โครมมมมมม....ผมก็จำอะไรไม่ได้อีก ราวกับว่า หลับตาในความมืดมิด
   ในความทรงจำนั้น ไม่รู้วันเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมลืมตาขึ้นมา มองไปรอบๆ เหมือนอยู่ท่ามกลางทะเลทรายสีน้ำตาลดำ ท้องฟ้าครึ้มๆ  ไกลสุดลูกหูลูกตา ผมงงมากว่า มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง พอตั้งสติได้ ผมก็เดินออกจากที่ตรงนั้น โดยไม่รู้ทิศทาง มองไปบนท้องฟ้าก็ไม่มีดาวหรืออะไรที่บ่งบอกทิศทาง ผมเดินไปเรื่อยๆ พร้อมตะโกนตลอดทาง
“มีใครอยู่แถวนี้บ้างครับ...ช่วยผมด้วยยยย”
“แด๊ดดดด...มัมมมมมม....พี่ปริมมมม....พี่ปันนนนน....ช่วยผมด้วยยยย” ผมเดินตะโกนไปตลอดทาง หวังว่าใครสักคนจะได้ยินเสียงผมบ้าง
“โจ้...อยู่ไหนนนนนนนน....ช่วยเป๊บด้วยยยยยย”
“ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก....ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมได้ยินเสียงตะโกนที่ดังจนแสบแก้วหูจากทางด้านหลัง เลยหันไปมอง ภาพที่เห็น
   ผมเห็นผู้ชายสูงอายุ หน้าตาน่ากลัว ใบหน้าเปื้อนไปด้วยเลือด ใส่เสื้อสีขาวเก่าๆ กางเกงขาสั้นดำๆ สายตาจ้องมองมาที่ผมด้วยความอาฆาต ณ เวลานั้น ผมตกใจและรู้สึกกลัวมากเพราะไม่รู้ว่า คือใคร
   ข้างๆ ผู้ชายคนนี้ มีผู้หญิงผอมบาง ผมยาว หน้าตาเปื้อนเลือด ดูน่าเกลียดน่ากลัว เสื้อผ้าที่ใส่ดูออกแนวโบราณๆ เก่าๆ สายตาของผู้หญิงคนนี้มองผมด้วยความอาฆาตมากถึงมากที่สุด ผมเองก็ไม่รู้ว่าไปรู้จักมักคุ้นหรือทำอะไรให้แค้นขนาดนั้น (ในความทรงจำผมเสียงหัวเราะคล้ายๆ อีเฟืองในละครแค้นเสน่ห์หาเลยครับ)
   ถัดไปด้านหลังก็มีผู้ชายสองสามคน ผมเห็นหน้าไม่ชัด แต่สภาพก็ไม่ต่างจากสองคนแรกที่ผมกล่าวถึง ราวกับว่าคนกลุ่มนี้อาฆาตผมเหลือเกิน
“พวกคุณเป็นใคร.....” ผมตะโกนถามไป ในใจรู้สึกกลัวมากๆ
“มึงไม่จำเป็นต้องรู้...มึงรู้ไว้ว่า วันนี้พวกกูจะมาเอามึงไปอยู่ด้วย...มึงต้องตายด้วยน้ำมือพวกกู เหมือนที่มึงเคยทำกูไว้” สิ้นเสียงผู้ชายสูงอายุ คนกลุ่มนี้ก็เดินพุ่งมาหาเร็วมาก จนผมตั้งตัวไม่ทัน
“เฮ้ย...เดี๋ยว...กูไปทำอะไรให้มึง กูไม่เคยรู้จักมึง...อึ๊กกก...ปล่อยกูๆๆๆ” ผู้ชายกับผู้หญิง เอามือมาบีบคอผมแรงมากๆ ไม่คิดเลยว่า จะมีแรงขนาดนี้ ณ วินาทีนั้น ผมดิ้นสุดแรงเกิน จนหลุดมาได้ ผมก็วิ่งหนีสุดชีวิต หันไปมองพวกมันก็วิ่งตามมาครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ....มึงคิดว่ามึงจะหนีกูพ้นหรือ....มึงต้องตายด้วยน้ำมือพวกกู....ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะโหยหวนน่าสยองดังตามหลังผมมา ผมวิ่งหนีสุดชีวิต แต่หนีไม่พ้น เพราะไอ้สามตัวที่อยู่ด้านหลังมันมาดักด้านหน้า และพวกมันก็มารุมบีบคอ พร้อมกัดตามตัวผม
“เฮ้ย...อย่าทำ...กูไปทำอะไรให้พวกมึง...โอ๊ยยยยยยย...อึ๊กกกกกก” ผมรู้สึกเจ็บมากราวกับใกล้จะขาดใจตาย พยายามดิ้นสุดแรงเกิด แต่ก็ไม่หลุด
   ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสีทองเปล่งประกายออกมาจากรอบคอของผม
“โอ๊ยยยยย....กริ๊ดดดดดดด.....โอ๊ยยยยยยย” ไอ้พวกผีที่กำลังรุมผมอยู่ ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมร้องเจ็บปวดโหยหวน ผมก้มมองลงที่คอ ก็เห็นแสงสีเหลือง ก็ไม่เข้าใจว่ามีแสงออกมาได้ยังไง แต่เมื่อหลุดจากพวกมันแล้ว ก็วิ่งหนีสุดชีวิตต่อครับ
“มึงงงงงงง.....ทำพวกกูเจ็บ.....กูจะฆ่ามึงงงงงง” เสียงตะโกนที่ดังมากตามหลังมา ผมกลัวมากที่สุด ไม่เคยกลัวอะไรในชีวิตเท่านี้มาก่อน ในใจผมคิดว่า นี่เรากำลังเจออะไรอยู่เนี่ย
   ในที่สุดมันก็ไล่ผมทัน ผมทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก พวกมันก็รุมบีบคอ รุมกัด ผมเจ็บปวดทุรนทุรายมากๆ ณ ตอนนั้นผมไม่ได้ดิ้นขัดขืนอะไรอีกแล้ว ไม่มีแรงแม้แต่เพียงจะต่อสู้กับพวกมัน จนกระทั่งได้ยินเสียง
“พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา ด้วยความดีที่โยมได้ประกอบมาทุกภพชาติ รวมถึงอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ทวด และ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ขออำนวยพรให้โยมมีชีวิตใหม่เป็นปกติ หายจากอาการบาดเจ็บในเร็ววัน มีความสุขตลอดกาลนาน....เทอญ”
   เสียงนี้ผมคุ้นมาก ในช่วงเสี้ยววินาที ใช่ นี่เสียง ของพระอาจารย์ สิ้นเสียงของพระอาจารย์ มีแสงสีทองส่องมาจากบนฟ้าที่มืดครื้ม แสงสีทองนั้นสาดลงมาที่ตัวผม พวกผีมันกรีดร้องโหยหวน ทุรนทุรายมากกว่าเดิม กระเด็นไปคนละทิศคนละทาง ผมหลุดจากพันธนาการของพวกมันก็เลยรวบรวมกำลังวิ่งหนีสุดชีวิตอีกครั้ง
“พระอาจารย์...ช่วยผมด้วยครับบบบบบ” ผมตะโกนออกไป
“มึงงงงงง....ไม่ว่าใครจะช่วยมึงงงง....พวกกูไม่ยอมมมม....มึงทำกูๆๆๆๆๆ....มึงต้องตายยยยย” เสียงไล่ตะโกนตามหลังมา ผมตกใจมาก คิดว่า ผมไปทำอะไรพวกเค้า ทำยังไงดีๆๆ ผมวิ่งหนีสุดชีวิต น้ำตาก็ไหลเป็นทาง สารภาพเลยครับ กลัวลนลานจนทำอะไรไม่ถูก วิ่งหนีมาเรื่อยๆ จนแทบจะหมดแรง เหลียวหันไปมอง ก็ยังเห็นพวกมันวิ่งตามมา
“อาฝรั่งๆๆ....วิ่งปายทังขวามือน้า....วิ่งๆๆๆ...อย่าหยุกๆๆ” มีเสียงดังอยู่ในหูผมทั้งสองข้าง...ใครนะ...เสียงคุ้นมากๆ ผมก็เลยวิ่งไปทางขวาสุดชีวิต หมดแรงแทบขาดใจ
“อย่าหยุกๆๆ....วิ่งปายๆๆๆ....อกทงๆๆ...อีกนิกเดียวน้าอาฝรั่งงง...อีกนิกเดียวๆๆ” เสียงนั้นดังก้องในหูผมไม่หยุด
   เคยมั้ยครับ ในเวลาที่เราไม่มีที่พึ่งอะไรเลย เราเลือกที่จะไว้ใจและเชื่อในสิ่งที่เราสัมผัสไม่ได้ ผมวิ่งตามเสียงนั้นบอก แม้ไม่มีแรงแต่ก็ยังคงวิ่ง ในใจพลางนึกว่าเสียงใครคุ้นมากๆ
“อกทงๆ น้า....อย่าหยุกๆๆ....อาฝรั่ง ลื้อ เห็งแสงสว่างสีทองด้างหน้าม่าย...วิ่งเข้าปายๆๆ” ผมมองไปด้านหน้า เห็นแสงสีทองเหมือนที่เสียงลึกลับบอก
“ตั้งสาติๆ น้าอาฝรั่ง...มีสาติๆๆ” ผมพยายามไม่ลนลาน ไม่ฟุ้งซ่าน พยายามไม่กลัว แต่ขายังคงวิ่งๆๆๆ
“มึงงงง...หยุด....กูจะฆ่ามึงงงง....” เสียงพวกผีนั่นยังคงไล่หลังมา
   ในช่วงที่ผมพยายามจะรวบรวมสติ สมาธิ เสี้ยววินาทีนั้นผมนึกออกได้ว่า.....อาม่า....ใช่....เสียงอาม่า....
“อาม่า....อาม่าใช่มั้ยครับบบบ.....ช่วยผมด้วยยยยย” ผมตะโกนเสียงเรียกอาม่า
“วิ่งปายๆๆๆ อย่าหยุกๆๆ...วิ่งๆๆๆ....ใกล้เลี่ยววววว” ผมรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา เริ่มรู้ตัวแล้วว่า สิ่งที่ผมเจอคือ เจ้ากรรมนายเวร แน่นอน รวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย วิ่งไม่คิดชีวิต จนกระทั่งวิ่งเข้าผ่านไปในแสงนั้น แล้วผมก็ล้มตัวลงกับพื้น หมดแรงแล้วจริง ผมมองรอบๆ ตัว เห็นทุ่งหญ้าสีเขียว ท้องฟ้าเหมือนสีเขียวๆ ปนสีทอง ด้านหน้า ผมเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ ตรงใต้ต้นไม้นั้น มีพระสงฆ์นั่งอยู่บนบัลลังก์สวยงาม (ลักษณะเป็นเหมือนฐานนั่งขนาดใหญ่ ผมเรียกไม่ถูกนะครับว่าอะไรขอเรียกว่าบัลลังก์ละกันครับ) พระสงฆ์รูปนั้นมองมาทางผมด้วยความเมตตา หน้าตา ผิวพรรณ ของท่านผ่องใส สว่าง มีแสงเหลืองๆ เปล่งออกมาจากจีวร
   ทางด้านขวามือของพระสงฆ์ มีผู้หญิงใส่ชุดสีขาว สยายยาวเหมือนชุดราตรี นั่งระดับต่ำกว่าพระสงฆ์อยู่ในดอกบัวสีชมพู ผิวพรรณสวยงามเปล่งปลั่ง ท่านยิ้มและมองมาทางผมด้วยความเมตตาอย่างมาก
   ผมหันกลับไปมองพวกผีที่ไล่ตามมา ผมเห็นพวกมันไม่กล้าเข้ามาในบริวเณที่ผมนอนหมอบอยู่ ด้วยจิตสำนึกที่กลัว ผมเลยคลานเข้าไปหาท่านทั้งสอง ด้วยอาการหมดแรง
   คลานไปถึงท่านผมก้มกราบพระสงฆ์สามครั้ง
“เจริญพร....โยมผู้มีบุญมาก....” เสียงของท่าน ฟังไพเราะเข้าไปถึงจิตใจ น้ำตาผมไหลอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับในความรู้สึกว่าผมรอดแล้ว
   ผมหันตัวไปก้มกราบ ผู้หญิงที่อยู่ด้านขวา ผมพยายามนึกว่า คือใคร แต่ ตอนนั้นนึกไม่ออกจริงๆ ครับ
“เจ้าเหนื่อยมั้ย....” ผู้หญิงคนนั้น ยิ้ม ถามผมด้วยน้ำเสียงมีเมตตาอย่างมาก ราวกับว่ามีแสงออร่าเปล่งออกมา ผมบรรยายไม่ถูกจริงๆ ครับ
“เหนื่อย....เหนื่อย...มากครับ” ผมตอบพร้อมก้มกราบด้วยอาการหมดแรง แทบขาดใจ
“เจ้าจงเงยหน้าและหลับตา....”
   ผมหลับตาเงยหน้าตามคำสั่ง ผู้หญิงคนนั้น ยกมือขวาขึ้น มีแสงสีขาวส่องลงมาจากฟ้า ผมมองตามแสง เห็นแจกันเล็กสีขาว ลอยลงมาบนฝ่ามือ ในแจกันมีดอกไม้อะไรสักอย่างที่ผมไม่รู้จักครับ
   ผู้หญิงก็นำดอกไม้ออกจากแจกัน มาแตะที่หน้าผาก ผมรู้สึกสบายตัวเป็นอย่างมาก เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างไหลเวียนไปทั่วร่างกาย จนหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
   เมื่อหายเหนื่อย สบายตัว สติสัมปชัญญะเริ่มกลับมา...ชั่วแวบนึง....ผมนึกได้ว่า....ผู้หญิงคนนี้ คือ...พระโพธิสัตว์กวนอิม....ใช่....นึกออกแล้ว....พระโพธิสัตว์กวนอิมจริงๆด้วย
   ผมลืมตามองท่าน เห็นท่านยิ้มด้วยความเมตตาอย่างที่สุด ผมน้ำตาไหลด้วยความปลาบปลื้มไม่รู้ตัว
“ที่เจ้าคิดนั้น...ถูกต้องแล้ว...” ผมยังไม่ได้เอ่ย แต่เหมือนท่านล่วงรู้ความคิด ผมก้มกราบพระโพธิสัตว์กวนอิม

“ไม่ใช่กิจของสงฆ์...ของท่าน...ส่งมันมาให้ผม” ผีผู้ชายสูงอายุตะโกนออกมา
“โยม....อาตมาขอบิณฑบาต...อโหสิกรรม...อย่าได้จองเวรกันเลย”
“ไม่...มันทำพวกเราไว้...พวกเราจะเอาชีวิตมัน” พวกผีพยายามจะฝ่าแสงสีทองเข้ามา แต่เข้ามาไม่ได้ ต่างร้องเจ็บปวด ดังลั่น ผมก็หันไปมองกลุ่มผี ทำอะไรไม่ถูก
“ดูกรโยม...ความอาฆาตแค้นเป็นบ่วงผูกมัดให้เวียนว่ายตายเกิดภพชาติไม่ถ้วน...เปรียบเสมือนสายใยที่พันธนาการไปไม่รู้จักจบสิ้น....ขอให้โยมได้อโหสิกรรมเถิด...ลองพิจารณาดูว่า โยมผู้นี้ได้บาดเจ็บจวนเจียนตาย ได้เจอวิบากกรรมนับไม่ถ้วน น่าจะเพียงพอแก่การใช้กรรมนั้นแล้ว”
“ท่านไม่เข้าใจหรอก...มันทำมาหลายชาติแล้ว...พวกผมตามมาเอาคืน...พวกผมจะฆ่ามัน” ในความคิดผม ณ ตอนนั้น ผมไม่ทราบหรอกครับว่าไปทำอะไรไว้ แต่ดูแล้วผีพวกนี้คงแค้นผมมาก
“โยมการอโหสิกรรม เป็นหนทางอันประเสริฐ....โยมอย่าได้ทำบาปอีกเลย” พระท่านยังคงสอนกลุ่มผีพวกนั้นซึ่งคำสอนนั้นผมก็ได้ฟังด้วย
   ผมเริ่มพิจารณา จนรู้สึกได้ว่าจิตของผมเริ่มมีสมาธิ จนเกิดสติ นึกถึงคำสอนของหลวงพ่อที่ได้พบท่านตอนกิจกรรมรับน้องที่ว่า “เมื่อใดก็ตามพบเจอปัญหาที่สุดในชีวิต....จงทำสิ่งประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ.....เจริญพร”
สิ่งที่ประเสริฐที่สุดของชาวพุทธๆๆ  ผมคิดย้ำทวนคำสอนนี้ เหมือนเห็นแสงสว่างแปล๊บนึง ผมคิดออกแล้วว่าควรทำยังไง
   ผมลุกขึ้นเดินไปที่กลุ่มผีพวกนั้น (แต่ก็ไม่ได้ออกไปนอกเขตแสงสีเหลืองทองนะครับ) ระยะห่างจากพระสงฆ์และพระโพธิสัตว์ไม่มากเท่าไหร่ ผมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าต่อหน้ากลุ่มผีพวกนั้น พร้อมพนมมือ
“ผมไม่รู้ว่า ในอดีตชาติ ผมได้ทำอะไรพวกคุณไว้บ้าง....มีคนบอกผมเสมอว่า ผมเป็นคนที่มีบุญมาก....ด้วยผลบุญที่ผมได้ประกอบมาทุกภพชาตินั้น....ผมขอตั้งจิตอฐิษฐานอย่างแรงกล้า ขอให้ผลบุญนั้นจงบังเกิดแก่พวกท่าน....ขอให้ท่านพ้นจากความทุกข์ ประสบแต่ความสุข และอโหสิกรรมให้กับผมด้วยครับ....หากผมกลับไปมีชีวิตอีกครั้ง....ผมจะบวชเป็นพระภิกษุให้กับทุกท่านครับ” ผมพูดจบ ก็ก้มลงกราบกลุ่มผีเหล่านั้น
   เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ผมเห็นแสงสีทองใสสว่างจ้าพุ่งออกมาจากตัวผม และส่องมาจากฟากฟ้า แสงเหล่านั้นหมุนวนไปที่กลุ่มผีพวกนั้น แผ่นดินสั่นสะเทือน ลมพัดจนมีเสียงครืนๆ ดังไม่ขาดสาย ผมรู้สึกตกใจกับสภาพแวดล้อมรอบตัวว่าเกิดอะไรขึ้น หันกลับไปมองที่ผีกลุ่มนั้น ต่างก็นั่งพนมมือ พร้อมน้ำตาไหล ทันใดนั้น ก็เหมือนมีผ้าสีเหลืองพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ผ้าผืนนั้นเข้าไปหมุนวนอยู่ที่กลุ่มผีพวกนั้น เมื่อผ้าที่หมุนวนจางหายไป ผีกลุ่มที่ผมเห็นนั้น งดงามราวกับเทพบุตร เทพธิดา ไม่มีเค้าเหลือของความน่ากลัวอีกเลย ผมละอึ้งกับความงดงามนั้นเป็นอย่างมาก
“พวกเราขอขอบใจท่านมาก....นับจากบัดนี้ไป....พวกเราขออโหสิกรรมให้ท่าน” เทพบุตร เทพธิดา ก้มลงกราบผม พร้อมยิ้มให้
“ขอให้พวกท่านไปสู่สุขคติ....ผมจะรักษาสัญญา บวช ให้แน่นอนครับ” ผมก้มลงกราบอีกครั้ง กลุ่มเทพบุตร เทพธิดา ค่อยๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าจนลับหายไป
   ความรู้สึกผม ณ ตอนนั้นรู้สึกอิ่มเอิบ โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ผมหันกลับมาที่พระภิกษุ กับพระโพธิสัตว์ ท่านทั้งสอง ยังคงยิ้มให้ผมด้วยความเมตา
“ดูกร โยม....โยมได้ทำสิ่งที่ประเสริฐ....ด้วยการขอขมาอโหสิกรรมซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ยากยิ่ง...กลุ่มวิญญาณพวกนั้นหลุดพ้นจากความทุกข์ไปเสวยสุขทิพย์สมบัติบนสวงสวรรค์”
“ครับพระคุณเจ้า....ผมก็ไม่นึกว่า จะช่วยให้พวกเค้าได้ไปสววรค์”
“โยม....กรรมเป็นเครื่องจำแนกของเวไนยสัตว์...การที่เราเวียนว่ายตายเกิดในภพชาติไม่ถ้วน ล้วนมีความแตกต่างกัน บางกลุ่มมีอันจะกิน บางกลุ่มมีความยากจน บางคนรูปงาม บางคนอัปลักษณ์ โยมคิดว่าการเกิดที่แตกต่างนั้นเป็นเพราะอะไรหรือ...ถ้าไม่ใช่กรรมดี กรรมชั่ว ที่เราได้ทำไว้”
“ครับ...พระคุณเจ้า....”ผมพนมมือนั่งฟังพระคุณเจ้าเทศนาสั่งสอน
“โยมเป็นผู้ที่สั่งสมบุญมาก...และได้ประกอบกรรมชั่วมาบ้าง...แต่ด้วยบุญที่มากนั้นทำให้วิบากกรรมเจือจางลง...การกลับไปครั้งนี้ ขอให้โยมได้ตั้งใจสะสมบุญบารมี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส....และอย่าลืมสัญญานั้น” พระภิกษุยิ้มให้ผมด้วยความเมตตา
“ครับพระคุณเจ้า....ผมไม่ลืมสัญญานั้นแน่นอน ขอบพระคุณมากๆ ครับ” ผมก้มลงกราบสามครั้ง
“ถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว....ขอให้โยมตั้งมั่นอยู่ในความดี...มีความสุขตลอดกาลนาน...เทอญ...เจริญพร...”
“ในเรื่องอื่น...คงต้องพึ่งพา พระโพธิสัตว์ แล้วนะ” พระภิกษุ หันไป กล่าวกับพระโพธิสัตว์กวนอิม
“เจ้าคะ....กราบนมัสการลาเจ้าคะ” พระโพธิสัตว์ก้มกราบพระภิกษุ
“เดี๋ยวก่อนครับ...พระคุณเจ้า...ผมขอทราบชื่อพระคุณเจ้าได้มั้ยครับ”
“อาตมาไม่มีชื่อสมมติหรอก....อยู่ที่คอของโยม” พระภิกษุยิ้มให้ผมด้วยความเมตตา พร้อมมีแสงสว่างจ้ามากๆ จนผมแสบตา แล้วท่านก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าจนหายลับไป

“ได้เวลาที่เจ้าต้องกลับไปที่เดิมแล้ว” พระโพธิสัตว์เอ่ยกับผม
“ครับท่าน...ผมขอบพระคุณท่านมากนะครับที่ช่วยชีวิตผม” ผมก้มกราบพระโพธิสัตว์กวนอิม
“เจ้าเป็นลูกหลานของเรา...เราต้องมาช่วยอยู่แล้ว....หมดวิบากกรรมแล้วนะ...ขอให้เจ้าเป็นคนดีนะ” ท่านยิ้มให้ด้วยความเมตตา
“ครับ...ผมจะเป็นคนดีตลอดอายุขัย”
   พระโพธิสัตว์ยกฝ่ามือขวาขึ้น ก็มีแสงส่องลงมาจากฟ้า แจกันเล็กๆ ใบเดิมก็ลอยลงมาบนฝ่ามือท่าน
“ไม่มีสิ่งใดจะทำอันตรายเจ้าได้อีกแล้ว...ขอให้เจ้าเป็นคนดีนะ”
    พระโพธิสัตว์กสนอิมเทน้ำออกจากแจกัน ท่านเป่าจนเกิดละอองน้ำเล็กๆ ใส่ร่างกายผม ผมรู้สึกสบายตัวคล้ายกับอาการหลับสะลึมสะลือ มารู้สึกตัวอีกที ก็เห็นตัวขาวตะโกนข้างเตียงแล้วครับ

   เล่าจบแล้วครับ ออกแนวแฟนตาซีมากๆ แต่ก็พยายามถ่ายทอดจากประสบการณ์ที่เจอแล้วครับ ยังไงตอนต่อไปให้ตัวขาวมาเล่าต่อละกันนะครับ

เป๊บ : ที่รัก...อัพเดทเรื่องเป๊บยังครับ  :hao4:

โจ้ : เพิ่งอัพเสร็จอะเป๊บ.... :hao3:

เป๊บ : รางวัลละที่รัก  :hao6:

โจ้ : ไม่มีอะ...(เตรียมเดินหนีอย่างเร็วมาก)  :katai5:

เป๊บ : มานี่...... :oo1:

โจ้ : แว๊กกกกกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 15 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 14-08-2013 23:23:55

พี่โจ้ ถ้าพี่เป๊ปดื้ออีก จับตีก้น พร้อมสั่งงดกิจกรรมสามเดือนโล่ดดดดดด  :laugh:


ปล.ตอนอ่านถึง "ไม่มีใครช่วยเมิงได้หรอกกกกก..." ขนลุกซู่ พูดเลยยยย ..... :ling3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 15 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-08-2013 00:06:11

รอดแล้ว :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-08-2013 00:23:20

ฮือๆๆๆ รอดแล้ว  :katai2-1:

ปล. อาม่ามาช่วยด้วย น่ารักจังที่สุดด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: teukkie ที่ 15-08-2013 01:15:46

อ่านแร้วขนลุกตามเลยพี่เป๊ปพี่โจ้ เจ้ากรรมนายเวรหนูเชื่อว่ามีจิง แต่ไม่คิดว่าจะอาฆาตขนาดนี้ สุดยอดเลยเหมือนในละครเรื่อง เจ้ากรรมนายเวรเลยอ่ะพี่เป๊ปพี่โจ้ ต่อไ ปต้องหมั่นทำบุญสร้างแต่กรรมดีแระ บรึ๋ยๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 15-08-2013 02:17:20

นั่งอ่านตอนตี 2 อยู่ห้องคนเดียวด้วย ขนลุกเลยพี่เป๊ป ต่อไปพี่ 2 คนก็จะมีความสุขเเล้วใช่มัย  :mew1: :mew2:

ปล.อยากเห็นรูปคู่พี่โจ้พี่เป๊ปจัง หุหุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 15-08-2013 02:49:14

ลืมๆๆ...... HAPPY BIRTH DAY พี่เป๊ปด้วยนะค่ะ  :L2:
ของขวัญก็คงไม่พ้น  :oo1: กับพี่โจ้เเน่ๆเลย คึคึ(โดน :z6: )
33 ขวบเเล้ว ห่างกับหนูตั้ง 10 กว่าปีเเน่ะ  :mew3: เเต่ก็ขอให้สุขภาพเเข็งเเรง มีเเรงมาเล่าเรื่องให้ชาวเล้าเป็ดได้อ่านต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆของพี่ๆด้วยนะค่ะ จุ๊ฟ
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:


รักพี่โจ้กับพี่เป๊ปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-08-2013 06:15:19

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 15-08-2013 09:01:24

อ่านตอนนี้แล้ว เหมือนอยู่ในละครเลยค่ะ อ่านไปแล้วก็นึกภาพไปด้วย น่าขนลุกมากๆ เลยค่ะ  :serius2:

ปล.สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่เป๊ป ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ ร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ไข้นะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-08-2013 09:06:20

ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากเจอเรื่องลึกลับเลย น่ากลัวอ่ะ
ดีใจกับโจ้กับเป๊บอีกครั้งนะ ที่ผ่านช่วงทุกข์นั้นมาได้

สุขสันต์วันเกิดเป๊บด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุขกายสบายใจ
ขอให้โจ้กับเป๊บรักกันตลอดไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 15-08-2013 09:28:24

เฮ้อ! ขวัญเอยขวัญมาอยู่กับเนื้อกับตัวนะ หมดเคราะห์หมดโศรกเสียที

เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก ดีที่เป๊บทำบุญมาเยอะจึงรอดพ้นมาได้

ต่อไปจะทำบุญที่ไหนบอกด้วยนะจะได้อาศัยบารมีและผลบุญ

อ้อ! สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะ ขอให้น้องเป๊บ(ขออนุญาตเรียกน้องเพราะเป๊บเกิดมาได้แค่ 33 ปีเอง ฮ่าฮ่า)

มีความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้นไป อย่าเจ็บไข้ได้ป่วยอีก กิจการงานที่ทำให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นไปอีก สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-08-2013 17:25:05

อ๊ากกก พี่โจ้ครับ
เรื่องพระอาจารย์ผมขอบคุณมากครับ
แต่เรื่องที่ท่านหลับตาไปสามวิ แล้วตอบกลับมานั้น ตอนที่อ่านประโยคที่พี่โจ้เขียน ผมขอพูดตรงๆเลยครับ ว่าผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ o22 ยังไงก็ตามผมคงจะต้องตั้งจิตอธิฐานให้ผมได้พบกับท่านเองแล้วกันนะครับ

ส่วนที่ผมบอกให้โดนตั้ง 7 ทีนี่พึ่งโดนทีเดียวเอง ยังไม่ครบหรอกครับ ต้องบอกให้พี่เป๊ปจัดการอีก อิอิ

ส่วนเรื่องของพี่เป๊ป ผมเชื่อนะครับ เพราะโดยส่วนตัวผมเชื่อเรื่องนี้มาตลอดเลย เพราะคนเราเกิดมาไม่ร้ตั้งกี่ภพกี่ชาติ เราทำกรรมอะไรไว้เราคงไม่สามารถระลึกได้หมด แต่สิ่งที่เราทำได้ในชาตินี้คือคุณงามความดี แล้วมั่นตั้งจิตที่เป็นกุศลอยู่เป็นนิจ แล้วทุกสิ่งจะแคล้วคลาดปลอดภัย เรื่องของพี่เป๊ปก้เป็นหนึ่งในเครื่องย้ำเตือนให้ผมมีสติและสมาธิมากขึ้นครับ

อันนี้สำหรับพี่เป๊ป ขออนุญาติ อวยพรย้อนหลังนะครับ ยังไงพี่เป๊ปก็เป็นพี่คงต้องอวยพรแบบคนแก่หน่อย ผมก็ขอให้อำนาจคุณพระศรีพระรัตรตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พี่เป๊ปนับถือ โปรดดลบันดาลและอำนวยอวยพรให้ พี่เป๊ปพบพานแต่สิ่งดีๆ พรั่งพร้อมด้วยกัลยาณิมิตร เจริญในศีล ในธรรม พรั่งพร้อมไปด้วย มนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ ตราบกาลนานเทอญ

ปล. ครั้งนี้เป็นครั้งที่เขียนตอบยาวที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาเลย ขอคุณพี่โจ้อีกครั้งมากๆครับ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม ภาคจบ UP 14 / 08 / 56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 15-08-2013 20:32:37

สุขสันวันเกิดนะครับพี่เป๊ป :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 23-08-2013 00:44:50

สวัสดียามดึกครับ....วันนี้ผมมาดึกพอสมควรเลย จัดการธุระเสร็จสรรพ เลยเข้ามาเช็คเมล์ นึกได้ว่า ไม่ได้เข้ามาดูในเล้าจน์นานมาก แวะเข้ามาอ่านที่ตัวขาวอัพเดทไป ก็เห็นภาพตัวเองตอนเกิดเรื่องราวมากเลยครับ จริงๆ ผมเขียนใช้ภาษาไม่ดีเท่าไหร่ แต่ตัวขาวคงปรับให้อ่านง่ายขึ้นมากๆ ในเรื่องราวเหนือประสบการณ์ไม่ค่อยอยากเล่าหรอกครับ เพราะผมเคยเล่าเพื่อน เพื่อนมันว่าผมเพ้อเจ้อและเพี้ยน ผมก็เลยไม่คิดจะเล่าใครอีก ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกครับ

สำหรับคำอวยพรวันเกิด ขอขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะครับ ขอให้พรนั้นกลับไปยังทุกคนร้อยเท่าพันเท่าเลยนะครับ
สำหรับ Special Thank you for given wishes my birthday
 
                  บรรจบครบวันดี                   เด่นล้า
                  บรรจบครบอีกปี                   มีสุข  อยู่นาน
                  บรรจบครบเพริดแพร้ว           พี่แก้ว เกิดนา

                      ขอให้รักของพี่นั้น            นิรัน-ดรกาล
                 ขอให้รักกันนานนาน              เถิดพี่
                 ขอให้รักตลอกกาล               อย่าพราด ด้วยแฮ
                 ขอให้รักแท้มีอยู่                  คู่พี่ นี้เอย :mew2:
เป็นกลอนที่น้องโอ (anukul) แต่งอวยพรวันเกิดผม....ขอบคุณน้องโอมากๆ นะครับ พี่อ่านแล้วยิ้มไปด้วย ขอให้น้องโอมีความสุขมากๆ เช่นกันนะครับ

สุดท้ายนี้ ก่อนจะไปนอน ขอแอบเล่าเรื่องตัวขาว เมื่อวานผมกับตัวขาวไปเที่ยว CDC ตรงเลียบด่วนรามอินทรา ตัวขาวก็เดินเฉิดฉายน่ารักไปทั่ว บรรดาหนุ่มๆ สาวๆ มองแล้วมองอีก นางก็ไม่สนใจ เดินไปเดินมาเหมือนไก่ กุ๊กๆๆ ไม่รู้เดินท่าไหน สะดุดขาตัวเอง ล้มขาแพลงซะงั้น ผมละตกใจ เลยต้องพยุงขึ้นรถ กลับมารักษาตัวที่คอนโด ตอนแรกว่าจะอุ้ม แ่ต่ตัวขาวอาย (ทีงี้แหละจะอายขึ้นมา ตอนเดินเฉิดฉายไม่เห็นจะอายใคร) จน ณ ตอนนี้ อ้อนนั่นนี่ตามประสา ผมละหมั่นเขี้ยวจริงๆ เล้ย ไม่รักไม่ยอมทุกอย่างนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ นินทาก่อนนอนเสร็จ ก็ขอตัวละครับ

สำหรับตอนต่อไปรอตัวขาวมาเขียนเล่านะครับ

ฝันดีและขอบคุณทุกคนครับ
 :hao6: :bye2:

Pep  :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 23-08-2013 05:48:36

อ้างจาก: jonathan2624 ที่ 23-08-2013 00:44:50  

สวัสดียามดึกครับ....วันนี้ผมมาดึกพอสมควรเลย จัดการธุระเสร็จสรรพ เลยเข้ามาเช็คเมล์ นึกได้ว่า ไม่ได้เข้ามาดูในเล้าจน์นานมาก แวะเข้ามาอ่านที่ตัวขาวอัพเดทไป ก็เห็นภาพตัวเองตอนเกิดเรื่องราวมากเลยครับ จริงๆ ผมเขียนใช้ภาษาไม่ดีเท่าไหร่ แต่ตัวขาวคงปรับให้อ่านง่ายขึ้นมากๆ ในเรื่องราวเหนือประสบการณ์ไม่ค่อยอยากเล่าหรอกครับ เพราะผมเคยเล่าเพื่อน เพื่อนมันว่าผมเพ้อเจ้อและเพี้ยน ผมก็เลยไม่คิดจะเล่าใครอีก ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกครับ

สำหรับคำอวยพรวันเกิด ขอขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะครับ ขอให้พรนั้นกลับไปยังทุกคนร้อยเท่าพันเท่าเลยนะครับ
สำหรับ Special Thank you for given wishes my birthday
 
                  บรรจบครบวันดี                   เด่นล้า
                  บรรจบครบอีกปี                   มีสุข  อยู่นาน
                  บรรจบครบเพริดแพร้ว           พี่แก้ว เกิดนา

                      ขอให้รักของพี่นั้น            นิรัน-ดรกาล
                 ขอให้รักกันนานนาน              เถิดพี่
                 ขอให้รักตลอกกาล               อย่าพราด ด้วยแฮ
                 ขอให้รักแท้มีอยู่                  คู่พี่ นี้เอย :mew2:
เป็นกลอนที่น้องโอ (anukul) แต่งอวยพรวันเกิดผม....ขอบคุณน้องโอมากๆ นะครับ พี่อ่านแล้วยิ้มไปด้วย ขอให้น้องโอมีความสุขมากๆ เช่นกันนะครับ

สุดท้ายนี้ ก่อนจะไปนอน ขอแอบเล่าเรื่องตัวขาว เมื่อวานผมกับตัวขาวไปเที่ยว CDC ตรงเลียบด่วนรามอินทรา ตัวขาวก็เดินเฉิดฉายน่ารักไปทั่ว บรรดาหนุ่มๆ สาวๆ มองแล้วมองอีก นางก็ไม่สนใจ เดินไปเดินมาเหมือนไก่ กุ๊กๆๆ ไม่รู้เดินท่าไหน สะดุดขาตัวเอง ล้มขาแพลงซะงั้น ผมละตกใจ เลยต้องพยุงขึ้นรถ กลับมารักษาตัวที่คอนโด ตอนแรกว่าจะอุ้ม แ่ต่ตัวขาวอาย (ทีงี้แหละจะอายขึ้นมา ตอนเดินเฉิดฉายไม่เห็นจะอายใคร) จน ณ ตอนนี้ อ้อนนั่นนี่ตามประสา ผมละหมั่นเขี้ยวจริงๆ เล้ย ไม่รักไม่ยอมทุกอย่างนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ นินทาก่อนนอนเสร็จ ก็ขอตัวละครับ

สำหรับตอนต่อไปรอตัวขาวมาเขียนเล่านะครับ

ฝันดีและขอบคุณทุกคนครับ
 :hao6: :bye2:

Pep  :hao3:

พี่เป๊ปพิมพ์ตกไปบาทนึงครับ ข้างบนสุด55555555555

                       บรรจบครบเล่าแล้ว         ศิริศรี   
                  บรรจบครบวันดี                   เด่นล้า
                  บรรจบครบอีกปี                   มีสุข  อยู่นาน
                  บรรจบครบเพริดแพร้ว           พี่แก้ว เกิดนา

                      ขอให้รักของพี่นั้น            นิรัน-ดรกาล
                 ขอให้รักกันนานนาน              เถิดพี่
                 ขอให้รักตลอกกาล               อย่าพราด ด้วยแฮ
                 ขอให้รักแท้มีอยู่                  คู่พี่ นี้เอย

ที่แต่งน่าจะแบบนี้มั้งครับ  แต่ผมไม่รู้ว่าแต่งถูกตามลักษณโครงสี่สุภาพหรือเปล่าครับ ถ้าผิดพราดก็ขออภัยครับ5555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 23-08-2013 07:21:57

กี่ปีๆคู่นี้ก็ยังรักกันเหมือนเดิม  อิจฉาตาร้อนเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-08-2013 08:15:43

อ่านตอนที่เป๊บแซวโจ้แล้วอมยิ้มเลยค่ะ
แซวด้วยความรัก ความเอ็นดู น่ารักจังคู่นี้
ห้ามรักกันน้อยลงนะ ขอให้รักกันยิ่ง ๆ ขึ้นไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-08-2013 08:49:46

น่ารักตลอดคู่นี้ ขอให้รักกันตลอดไป และรักแฟนๆด้วยเน้อ

รออ่านเรื่องจากตัวขาวจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-08-2013 09:33:52

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: แอร๊ยยยย อยากเห็นพี่ตัวขาวเดินเฉิดฉาย จังเลย คิคิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-08-2013 09:35:54

ขออนุญาตเบิร์ดเดย์ย้อนหลังพี่เป๊บนะ
มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงค๊า

คุณโจ้เจ็บตัวอีกแล้ว (คนน่ารักก็ซุ่มซ่ามเป็น)
พี่เป๊บดูแลอย่างดีแน่นอน แต่อย่าแอบหื่นกับคนป่วยนะ 55

ปล. พี่เป๊บมากกว่า2 ปีและเพิ่งผ่านวันเกิดตัวเองมาเมื่อวันที่19 สค.
ปีนี้ใส่บาตรตอนเช้าอย่างเดียว ไม่มีฉลองอะไรเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 23-08-2013 22:18:01

น่ารักมาก5555
มีแอลนินทาด้วยตลก น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 25-08-2013 16:48:26

พี่เป๊ปน่ารักอะ มีแอบนินทาด้วยอะครับ ฮ่าๆๆๆ

แต่พี่โจ้ก็อย่าไปว่าพี่เป๊ปน่า เพราะคนน่ารักก็ต้องซุ่มซ่ามนิดนึงเป็นการบริหารเสน่ห์นะครับ

แล้วจะรอพี่โจ้กลับมาเขียนนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 29-08-2013 20:51:21

HBD ย้อนหลังนะค่ะน้องเป๊บ ช่วงนี้น้องเป๊บกับน้องโจ้คงยุ่งมากแน่ๆ เบย
รออ่านอยู่นะค่ะ รีบมาต่อเร็วๆ น๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-08-2013 06:59:40

เห็นบอกว่าช่วงนี้ไม่ว่างกันทั้งคู่
คนอ่านคิดถึงเลยแวะเข้าทักทายค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 31-08-2013 07:33:51

มาได้แล้วครับพี่เป๊ปพี่โจ้  หรือว่าปั้มลูกกันอยู่55555555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 02-09-2013 15:51:13

อ่านทันแล้ว สนุกมากเลยครับ มีทั้งโรแมนติก ดราม่า แล้วยังแฟนตาซีอีก ชอบครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 43 อาฆาต+เคราะห์กรรม แวะทักทาย By Pep UP 23/08/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 02-09-2013 19:08:01

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา55555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-09-2013 23:16:08

สวัสดีค้าบบบบบ.....ขอโทษที่หายไปนานเลยอะ  :mew6: งานเยอะจริงๆ คับ ยิ่งใกล้จะปิดไตรมาสด้วย มึนไปหมดเลยอะ....แถมตอนนี้ความผันผวนทางเศรษฐกิจรุนแรงมากๆ เลยนะคับ พยายามบริหารไม่ให้ขาดทุนก็ดีแล้วอะ....สารภาพอีกเรื่อง ตอนต่อไปยังไม่ได้เขียนเลยง่า  :mew4: อย่าดักยิงคนน่ารักน้า ฮ่าๆๆๆ เอาไว้ถ้าลงตัวจะปั่นตอนต่อไปให้นะค้าบบบบ สำหรับตอนนี้ ก็เล่าตอนพิเศษสั้นๆ เนอะ อย่างน้อยพอแก้ขัด ขอบคุณมากนะค้าบบบที่ติดตามอ่านกันเสมอมา  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ น้า

tepintpilai : ใช่ๆ จับเป๊บตีก้นแล้วละ...แต่โดนเป๊บปล้ำเลยง่าาาาา  :hao7:

noy : รอดแล้วๆๆๆ อิอิ  :mew1:

patchylove : ใช่คับๆ อาม่าน่ารักมากๆ แกจากโลกนี้ไปสามปีแล้ว บางทีก็คิดถึงแกนะคับบบบ  :mew1:

teukkie : บางทีเค้าว่าละครสะท้อนชีวิตจริงน้า อ่านที่เป๊บเขียนก็ขนลุกด้วยอะค้าบบบ  :mew3:

k@_raMae : สุขบ้างทุกข์บ้างค้าบบบ อิอิ รูปคู่หรือค้าบ เอ คิดก่อนนะ ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

k@_raMae : ขอบคุณมากนะค้าบบบ ขอบคุณแทนคิงคองด้วยน้า รักมากกกด้วยค้าบบบบบ  :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

Angel : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

อยากรัก : ขอบคุณมากค้าบบพี่  :mew1: :mew1:

nutto : ตัวการอยู่นี่เองอะ โดนทีเดียวก็เกือบจะแย่แล้วง่า คิงคองใช่ย่อยซะที่ไหนละ อุ้ยยย เขินปากง่าาาาา อิอิ  :mew3: :mew1: ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

anukul : ขอบคุณมากน้าน้องโออออ  :mew1:

ตอบหลังเป๊บแอบมาเม้าท์

anukul : 55555 อย่าไปถือสาคิงคองเลยน้าน้องโอ บางทีก็ไม่ถนัดพิมพ์ไทยอะ ลุงเค้าแก่แล้ว คิคิ  :mew1:

หมูกระต่าย : ร้อนพรึบๆๆ เลยน้า  :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากน้าค้าบบบบ

อยากรัก : ขอบคุณมากค้าบบบบบ

Noo_Patchy : แอะ ไม่ได้เดินเฉิดฉายน้า เดินแบบน่ารักตะหากกก บริหารเสน่ห์ง่า อิอิ  :mew1:

maemix : 555555 ช่ายยย น่ารักซุ่มซ่ามนิดๆ คิงคองหลงเลยง่า สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังน้าคับบบ  :mew1:

คนอ่าน : ใช่ๆๆ ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาเม้าอะ อายอะ  :mew3: :mew1:

nutto : ช่ายๆๆ คนน่ารักต้องซุ่มซ่ามนิดๆ คิคิ  :mew1:

8X : ขอบคุณมากค้าบพี่  :mew1:

snowboxs : งานเยอะมากค้าบบบ แต่ก็แอบแวะมาแล้ววว  :mew1:

anukul : แอะ เจ้าโอออออออออออ.....รู้ได้งายยยยยยย 55555  :mew1:

kasarus : ยินดีต้อนรับค้าบบบบ มาติดตามอ่านเรื่อยๆ น้า  :mew1:

anukul : โหหหหหห....เพลงรุ่นยายอะ...สงสัยงวดหน้ามาสุนทราภรณ์ 5555  :mew1:

ปล. เดี๋ยวต้องไปทุบคิงคองอะ ชอบแอบมาเม้า ล้มนิดล้มหน่อย ทำมาบ่น ชิ  :fire: :m31:

ตอนพิเศษ

            ผมนั่งเคลียร์งานมาหลายวันแล้ว บางทีก็กลับคอนโดดึกมากเลยคับ เป๊บก็คอยบ้าง ไม่คอยบ้าง แต่หน้าที่ดูเลก็ไม่เคยบกพร่องน้า จนวันนี้ งานเริ่มน้อยลง พอที่จะปลีกตัวได้ ผมก็เลยรีบเดินไปที่ห้องทำงานจิม เลขาจิมก็รีบเข้าไปแจ้งว่าผมมาพบ

"มีอะไรให้รับขอรับท่านพี่" จิมพูดไปแต่สายตาก้มมองเอกสาร
"ทั่นปราทานนนน หม่อมฉันจะขออนุญาตกลับก่อนเพฮะ" ผมแซวกลับ
"กลับไปดูแลผัวหรือพี่" จิมเลยหน้ามามองแล้วยิ้ม
"เดี๋ยวเถอะ ผัวเผอไรน่าเกลัียดอะ"
"ฮ่าๆๆ ก็เหมือนกันแหละพี่"
"นั่นแหละ พักหลังกลับบ้านดึกตลอด เดี่ยวเป๊บงอนเหมือนวันก่อนอีก ง้อยาก"
"กลับเถอะพี่ เดี๋ยวผมทำงานต่ออีกนิด"
"อย่าเครียดมากนะจิม...เดี๋ยวสุขภาพเสียนะ...กลับไปดูแลเจ้าเทมส์(ลูกจิม หลานชายผมเอง)มันบ้าง"
"เป็นห่วงผลประกอบการมากพี่...ปีนี้กำไรเราลดลงเยอะเลย..."
"แต่มันก็ยังมีกำไรนะจิม...บริษัทอื่นๆ ปิดตัวเยอะแยะ แต่เราก็พออยู่รอดได้นะ"
"อืมมมม...ครับ....พี่ละเบื่อมั้ยที่มาช่วยผมตลอดอะ"
"เอ้ย เบื่ออะไรอะ บริษัทนี้พ่อกับแม่ช่วยกันสร้าง ไม่ช่วยน้องชายสุดที่รักแล้วจะช่วยใคร"
"ขอบคุณมากครับพี่....ผมรู้สึกแย่ๆบ้าง เพราะพี่น่าจะไปช่วยพี่เป๊บมากกว่า"
"ของเป๊บมีคนช่วยเยอะแยะ....บริษัทเค้าใหญ่มั่นคงกว่ามาก จิมไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันแย่ แด๊ดบอกพี่ว่า เดี๋ยวแกช่วยพยุง อย่าคิดมาก"
"ไม่อยากรบกวนอาเค้านะพี่...ยังไงผมจะลุยเต็มที่....พี่กลับเถอะครับ เดี๋ยวผัวงอน"
"เด๋วยิงอะ...ชิ....ไปละๆๆ"
"ครับบบบ"
               เป็นห่วงจิมเหมือนกันนะคับ ดีนะที่เป๊บเข้าใจ ไม่งั้นแย่แน่ เดินออกจากห้องจิม ผมรีบกดโทรศัพท์ไปหาคิงคอง
"ครับที่รัก"
"เป๊บ....เสร็จงานแล้ววว...เย็นนี้กินไรอะ เดี๋ยวโจ้ืำทำกับข้าวน้า"
"จริงหรือๆ....กินอะไรดีครับ...แล้วแต่ที่รักละกันครับ"
"ตลอดอะ...งั้นรีบกลับน้า เจอกันค้าบบบ"
"ครับๆ...รักนะๆ"
"รักเป๊บน้า"

              วางสายเป๊บ ผมก็รีบบึ่งไปท๊อปเดลี่ สาขาเซ็นเวิลลลล รถติดมากๆ เลยอะคับ แต่ก็ฝ่าไปได้สำเร็จ ผมเดินเลือกของไปเรื่อยๆ พลางนึกว่าจะทำอะไรกินดีน้า เดินไปเดินมา เห็นนักศึกษากลุ่มหนึ่ง มองๆ มาทางผม ได้ยินว่า

"เฮ้ยเมิงง...พี่คนนั้นน่ารักโคตรวะ แม่งขาวจั๊วะ"
"เออวะ...แม่งสุดยอด...ขาวยังกะผู้หญิง"
"อีกละเมิงสองตัว เลิกเจ้าชู้ได้แล้ว เด๋วเมียเด้กเมิงมาด่าอีกหรอก" ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มพูดห้ามขึ้นมา

           ผมละตลกกับเด็กสมัยนี้จริงๆ เลยนะคับ ควรจะรักเดียวใจเดียวน้า แต่ผมก็ไม่ได้อะไรนะค้าบ เดินนึกไปเรื่อยว่าจะทำอะไรกินดี จนปิ๊งไอเดีย ทำผัดมะกะโรนีดีก่า อาหารจานเดียว อิ่มด้วย เลยเดินไปซื้อเส้นมักกะโรนี หมูสับ กุ้งสด ผักกาดหอม ต้นหอม ส่วนเครื่องปรุงมีแล้ว เอ๊ะ ซื้อไข่ไก่ไปด้วย

"พี่ครับๆ มาคนเดียวหรือครับ" ผมหันไปมอง หนุ่มน้อยหน้ามนขาวหล่อสูง เหล็กดัดฟันสีฟ้า (จำได้ละเอียดมาก ฮ่าๆๆๆ)
"ครับ มาคนเดียว เอ่อ มีอะไรหรือครับน้อง" ผมยิ้มนิดๆ
"เอ่อ..อ๋อ...ผมคุ้นๆพี่เหมือนเคยในเห็นมหาลัยครับ" มุขเชยมากกกก ฮ่าๆๆๆ
"ฮ่าๆๆ...หรือครับ เอ ถ้าคุ้นๆ ว่าพี่เดินในมหาลัย ตอนนั้นน้องคงอายุ 5 ขวบ" ผมแซวกลับ น้องเค้าหน้าอึ้งๆ คับ
"จริงหรือพี่...แหะๆ...ผมไปไม่ถูกเลย..." น้องเค้าอึ้งๆ พูดไม่ออก
"เห็นพี่หน้าเด็กละซิ...ฮ่าๆๆๆ พี่นะแก่แล้ว...ไม่ได้เด็กๆ เหมือนที่น้องคิดหรอก"
"จริงหรือพี่ ผมไม่เชื่อ ผมว่าพี่อายุสัก 23-24 ไม่แก่หรอก"
"บวกไปอีก 9 ปีเถอะน้อง ปีนี้ 32 จ๊ะ"
"โหหหห....ปีนี้ผม 18...."
"ห่างกันรอบกว่า ฮ่าๆๆๆ"
"ครับๆ ว่าแต่พี่น่ารักมากเลยนะ ผมชอบพี่อะ"
"ขอบคุณนะครับน้อง แต่น้องคิดว่า คนน่ารักแบบพี่จะเหลือรอดมั้ย"
"เออจริงวะ" เพื่อนน้องเค้าที่ยืนข้างๆ พูดขึ้นมา
"ว้าาาา...พี่มีแฟนแล้วหรือ เสียดายจังครับ" น้องเหล็กดัดสีฟ้าพูดขึ้นมา
"ไม่รอดหรอกครับบบบ"
"ฮ่าๆๆๆ" เพื่อนๆน้องเค้าหัวเราะ
"ขอบคุณมากนะน้อง...พี่ขอตัวนะครับ ต้องรีบกลับไปทำกับข้าวให้สามี" น้องอึ้งเป็นแถบๆ ฮ่าๆๆ วันนี้โจ้มาแรงจ้า

         ผมรีบเดินออกจากกลุ่มน้องๆ เค้ามา เด็กสมัยนี้จีบกันตรงๆ แปลกดีนะครับ ย้อนไปตอนเป๊บจีบ กว่าจะได้กอดจูบลูบคลำ ซัดไปหลายเดือน ฮ่าๆๆๆ (ย้อนไปอ่านตอนแรกๆ น้า) จ่ายเงินเสร็จก็รีบซิ่งรถกลับคอนโด จอดรถเสร็จรีบวิ่งขึ้นห้อง

         เปลี่ยนผ้าเสร็จ ผมก็รีบมาเตรียมกับข้าว ลวกเส้นมักกะโรนี ลวกเสร็จต้องแช่น้ำเย็นจัดนะคับ จะทำให้เส้นไม่แข็ง เตรียมเครื่องปรุงแบบเข้มข้น ประกอบไปด้วย ซอสพริกภูเขาทอง ซอสมะเขือเทศ น้ำตาล น้ำปลา น้ำมันหอยแบบเข้มข้น ไข่ไก่ กระเทียม ต้นหอม หมูสับ

         เริ่มด้วยใส่กระเทียมเจียวให้หอม ตามด้วยหมูสับ ผัดให้พอสุก ใส่เส้นมักกะโรนี ตามด้วยซอสพริก มะเขือเทศ น้ำตาล น้ำปลานิดนึง ผัดๆๆๆๆ ตามด้วย ไข่ไก่ และกุ้งสด(ใส่กุ้งทีหลังนะครับถ้าใส่พร้อมหมูสับกุ้งจะแข็งอะ)ผัดๆๆๆ โรยต้นหอม ลองชิม...อาหร่อยยยยย ฮ่าๆๆๆ ตักใส่จานที่จัดด้วยผักกาดหอม

         ตักไม่ทันเสร็จ ได้ยินเสียงประตูเปิด เป๊บกลับมาทันพอดี
"ที่รัก หอมจังเลยครับ" เป๊บเดินเข้ามาในครัว หอมแก้มกอดผมซะแน่น
"หือ เป๊บ อย่าหอมซิ ตัวโจ้เหม็นน้ำมันอะ"
"ไม่เห็นเหม็นเลย ตัวหอม น่ากิน"
"เดี๋ยวๆ น่ากินนี่ตัวหรืออาหารเย็น"
"ทั้งสองอย่างเลย กินพร้อมกันได้ปะ"
"ทะลึ่งงงงง บ้ากามมมม ไปเปลี่ยนชุดเลย"
"ฮ่าๆๆๆ....วันนี้ทำอะไรกินครับ"
"ผัดมักกะโรนีทรงเครื่องอะเป๊บ"
"สุดยอด ไม่ได้กินนานแล้ว ของโปรดเป๊บเลยครับ"
"รู้แหละว่าชอบกินอะไรอะ...ไปเปลี่ยนผ้าๆ รีบมากิน เดี๋ยวมันเย็นไม่อร่อยอะ"
"จ้าาาา...." คิงคองก็รีบวิ่งเข้าห้องเหมือนเด็กๆ เริงร่า ฮ่าๆๆๆ

               ผมตักมักโรนีใส่จานสองจาน ส่วนที่เหลือใส่ถ้วยไว้เผื่อเป๊บเติม จัดเสร็จเรียบร้อย เป๊บก็ออกมาจากห้องพอดี เราสองคนนั่งที่โต๊ะ
"น่ากินมากๆ เลยครับ"
"สุดฝีมือเลยน้าเป๊บ"
"ชิมเลยนะ" เป๊บตักเข้าปาก
"อร่อยป่าว" ไม่มีเสียงตอบ แต่ยกนิ้วโป้งแทน ผมมีความสุขจัง สีหน้าเป๊บอารมณ์ดีมากๆ ความสุขในครอบครัวบางทีมันก็ไม่ไกลนะครับ ถ้าเราเอาใจใส่กับมันนะ
"รสชาติเข้มข้นมาก อร่อยมากๆ เลยที่รัก"
"ทำสุดฝีมือเลยละเป๊บ อร่อยก็กินเยอะๆ"
"แล้ววันนี้ืำทำไมกลับเร็วละครับ" เป๊บกินไปถามไป
"งานเริ่มเสร็จไปบ้างแล้วอะ...แล้วก็คิดได้ว่า ไม่ได้กินข้าวสองคนหลายวันแล้ว"
"ที่รักอย่าคิดมากนะ เป๊บเข้าใจครับ"
"รู้แหละว่าเป๊บเข้าใจ...แต่โจ้ก็อยากเป็นคนรักที่ดีนะเป๊บ...จะพยายามนะ...จะมีเวลาเอาใจใส่เยอะๆ"
"ทุกวันนี้ที่รักก็เป็นคนรักที่ดีมากแล้วนะครับ...ชีวิตเป๊บถ้าไม่มีโจ้...เป๊บตายดีกว่า" อีกละ คิงคองชอบทำหน้าจริงจัง
"ไม่ต้องเลยเป๊บ เดี๋ยวดราม่าอีกอะ"
"ฮ๋าๆๆๆ...."

              เราสองคนกินไป คุยไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากก็เรื่องงานนะครับ จริงๆ อยากคุยเรื่องอื่น แต่ก็วัยทำงานมั้งครับ ไม่รู้จะคุยเรื่องไร้สาระอะไร จนกระทั่งผัดมักกะโรนีในชามใหญ่หมด เป๊บกินเยอะมากๆ

"เป๊บ ผลไม้มั้ย"
"ก็ดีนะ มีอะไรบ้างครับ"
"ในตู้เย็นมี แอปเปิ้ล ฝรั่ง เงาะกระป๋ิอง"
"แอปเปิ้ลกับฝรั่งดีกว่าครับ"

               ผมปอกผลไม้ หันไปดูเป๊บเป็นฝ่ายล้างจาน ผมห้ามแต่เป๊บไม่ฟัง อยากช่วย ก็เลยตามเลยครับ ปอกผลไม้เสร็จ จัดใส่จานสวยงาม ผมก็เปิดเงาะกระป๋อง สำหรับตัวเอง อิอิ เอาน้ำแข็งจากตู้เย็น มาใส่เครื่องปั่นเกล้ดน้ำแข็ง แล้วเอามาใส่เป็นเงาะลอยแก้ว หรูหราสง่างาม สำหรับตัวเอง ฮ่าๆๆ

               เดินมาที่ห้องนั่งเล่น เป๊บก็เปิดทีวีดูข่าวไปเรื่อย
"มาแล้วค้าบบบบ" ผมยกมาเสริฟ
"โห นั่นอะไรครับที่รัก ดูน่ากินมาก" เป๊บมองมาที่เงาะลอยแก้ว
"เงาะลอยแก้วอะเป๊บ...ไม่ต้องเลยนะ ของตัวเองกินในจาน นี่ของโจ้อะ"
"โหยย...เป๊บกินด้วยน้า"
"อ้าวตะกี้ไม่เห็นเลือก"
"ก็ที่รักทำมาซะน่ากินขนาดนี้"
"ตลอดอะ"
             
                ผมป้อนเงาะลอยแก้วให้เป๊บ กินไปดูทีวีไป
"ตอนเย็นมีเด็กมาจีบด้วยอะเป๊บ"
"จริงหรือ...แล้วยังไงต่อครับ" เป๊บหันมามอง
"ไม่มีอะไรอะ ก็บอกไปว่ารีบกลับไปทำกับข้าวให้สามี"
"ฮ่าๆๆ จริงหรือ ที่รักไม่ชอบเด็กๆ เอ๊าะๆ หรือ" เป๊บถามยิ้มๆ
"ไม่อะเป็บ ถามแปลกๆ อะ ทำไมหรือ"
"ก็บางทีเป๊บคิดว่า เป๊บแก่แล้ว ไม่หล่อไม่ใส โจ้น่าจะมองเด็กๆ"
"โหยยยย...ไม่เกี่ยวเลยอะเป๊บ....โจ้รักเป๊บรักที่ใจ ไม่ใช่ร่างกายอะ"
"จริงหรือครับ" ยิ้มกว้างเลยนะนั่น
"จริงงงงง...ว่าแต่ตัวเองเหอะ เวลาหนุ่มๆ ใสๆมามองๆ ไม่ชอบบ้างหรือไง" ผมถามกลับ
"ไม่เลยครับ...ในใจเป๊บที่รักน่ารักกว่าเสมอ พูดจริงนะ เวลาใครมาจีบๆ หน้าที่รักจะลอยมาตลอด เป๊บไม่เคยสนใจเลย" เป๊บตอบจริงจัง ผมก็อยากจะบอกว่า ตอนเย็นที่น้องนั่นมาจีบๆ หน้าเป๊บก็ลอยมาเหมือนกันนะแหละ แต่ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวคิงคองเหลิง ฮ่าๆๆ
"จริงอะ...เว่อร์ๆๆ ฮ่าๆๆ"
"จริงครับ...ไม่ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ เราสองคนสัญญาแล้วไง อยู่กันจนตาย..จำได้มั้ยครับ"
           ผมไม่ตอบ แต่พยักหน้าให้เป๊บ คำสัญญานี้ ผมไม่มีวันลืมครับ

            กินไปคุยไป ผมก็นอนพิงอกเป็บไป เป๊บก็ลูบเส้นผม ลูบขาไปเรื่อย จนผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกที เห็นเป๊บนอนหลับไปด้วย ผมเลยปลุกเป๊บ
"เป็บ สี่ทุ่มแล้วคับบ ตื่นอาบน้ำเถอะ"
"อื้อ..ครับๆ" เป๊บงัวเงีย
"ทำไมไม่ปลุกโจ้อะ"
"ก็..เป๊บเห็นว่าที่รักนอนสบาย อีกอย่างไม่ค่อยได้นอนกอดแบบนี้นานแล้ว...เป๊บเลยนอนด้วย" คิงคองตอบยิ้มๆ แต่ผมแอบหน้าแดง อะไรกันเนี่ย อยู่ด้วยกันมาสิบๆ ปีแล้ว จะเขินทำไม
"รีบอาบน้ำเถอะ จะได้นอน"

                  เราสองคนอาบน้ำเสร็จ ก็มาล้มตัวนอนบนเตียง
"กอดหน่อยนะครับ" เป๊บโน้มตัวมากอด ผมไม่ขัดขืนเลย บอกตรงๆ ระยะหลังงานเยอะกลับมาถึงบางทีต่างคนต่างนอนแล้วละครับ
"ฝันดีนะเป๊บ...รักนะครับ" ผมจุ๊บคางเป๊บ
"รักโจ้มากนะครับ" เป๊บหอมแก้มผม

                  เป็นคืนนึงในรอบหลายๆ คืน ที่เราสองคนนอนกอดกันจนถึงเช้าครับ

โจ้ : เอ๊ะ ไม่มีดึ่งดึ๋ง  :hao4:

เป๊บ : อยากหรือ  :hao6:

โจ้ : เปล่าาาา แค่สงสัยยยยย  :ruready

เป๊บ : มานี่  :hao3:

โจ้ : อีกแล้วววววววววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 03-09-2013 23:31:50

นั่นไง ว่าแล้ว  ปั้มลูกชัว555555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 04-09-2013 00:15:08

คิดภาพตามถึงมะกะโรนีทรงเครื่องของพี่โจ้แล้วหิว ต้องอร่อยมากแน่ๆเลย
หิวยามดึก  555  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 04-09-2013 00:18:45

โจ้:ไม่น่าทักเลย :hao7: :hao7: :hao7:

ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 04-09-2013 07:35:20

น่ารักอีกแล้ว นำตอนพิเศษมาเสิร์ฟให้พอกระชุ่มกระชวย ลดความคิดถึงไปได้เยอะเลยค่ะ

ได้อ่านตอนนี้แล้ว ยิ่งช่วยสนับสนุนความคิดของตัวเองที่ผ่านมาว่าคิดถูกแล้ว
ว่าคนที่มีคนรักแล้ว ถึงจะมีคนเข้ามาก็อย่าให้แม้แต่โอกาส ตอนนั้นเราอาจคิดว่า
ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่ไมีทางคิดอะไรหรอก แต่หารู้ไม่ว่าเพียงเปิดรับเขาเข้ามา
เพื่อให้ทำคะแนน เขาก็สามารถทำคะแนนได้ อาจไม่มากเท่าคนเก่า
แต่อาจทำให้ความรักมันสั่นคลอนได้เหมือนกัน ฉะนั้นปฏิเสธอย่างจริงจัง
เหมือนที่โจ้ทำ มันจะตัดปัยหาได้แน่นอน นับถือความรักที่โจ้กับเป๊บมีให้กันค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Boonthaptim ที่ 04-09-2013 08:21:35

แหม คนน่ารัก เต็มปากเต็มคำเชียวนะท่านพี่555 โอเคหยวนๆ หวานจังเลย 32แล้วยังมีคนมาจีบ ทำหมันทำไมตัวน้องนี้อยู่จะแตะเลขสามแล้วไม่มีตัวผู้ เอ้ย ผู้ชายมาจีบบ้าง ใช่สิเรามันไม่ขาว ไม่น่ารัก แง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 04-09-2013 08:47:37

อ่านแล้วก็อยากทานผัดมักกะโรนีทรงเครื่องเลยค่ะ
พี่โจ้หน้าเด็กนะเนี่ย มีเด็กอายุ 18 มาจีบด้วย  o13

ปล.พี่โจ้ไม่น่าทักพี่เป๊ปเลย ไม่งั้นรอดแล้ว (หรือเปล่า?) 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-09-2013 11:19:46

เข้าใจค่ะว่างานยุ่ง แต่ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง มีตอนพิเศษมาให้ได้หายคิดถึงก็ดีจ้า

น่ารักตลอดนะน้องโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 04-09-2013 14:27:44

ไอความรักของพี่สองคนอบอุ่นมาถึงหนูเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-09-2013 16:21:59

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 04-09-2013 18:14:02

น่ารักๆๆ อ๊ากกกก!!! เขิลเเทนๆ อยากมีเเบบนี้มั้งจัง :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-09-2013 18:31:31

น่ารักตลอดเลยคู่นี้ คุณโจ้ทำกับข้าวเก่งพี่เป๊บโชคดีจริงๆ
ได้แม่ศรีเรือนพร้อม การทำอาหารให้คนที่เรารักทานเป็นความสุขอย่างหนึ่ง
แต่ให้ทำทุกมื้อไม่ไหวเหมือนกัน 55

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 04-09-2013 18:38:38

กรี๊ดดดดด น่ารักอบอุ่นมากเลยค่ะ พี่เป็บกับพี่โจ้โชคดีจังเลยที่มีคนรักจริงมั่นคงอย่างนี้   :hao5: เค้าเป็นผู้หญิงแท้ๆยังหาไม่เจอเลย โลกชั่งโหดร้ายกับช้านนน  :katai1: แต่ก็ทำให้ได้รู้ว่าความรักไม่จำกัดเพศจริงๆ ผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้วต่อไปนี้ต้องมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาแน่ค่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 04-09-2013 20:46:12

อิอิ พี่โจ้น่ารักจัง จริงๆผมก็ไปเซนทรัลเวิลบ่อยนะ ทำไมไม่ได้เจอพี่โจ้สักกะที เสียดายจัง

ก็พี่โจ้หายไปนานโดนพี่เป๊ปทำโทษอะถูกต้องแล้วเลย อิอิ ผมไม่ได้เป็นตัวการน้า เรื่องความหื่นมันไม่เข้าใครออกใครเท่านั้นเอง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 05-09-2013 20:01:33

แหมๆ น้องโจ้มีเด็กตาถึงมาจีบเลยเหรอเนี้ย แสดงว่ายังเป๊ะเวอร์ดูแลตัวเองดีสุดๆ เลยแน่ๆ
ที่น้องโจ้เคยบอกว่าชอบครีมอาบน้ำของบู๊ทบอกว่ามันหอมดีอะ พี่ก็ไปส่องๆ ดูนะ
แต่มันเยอะลายตาไปหมดแต่ก็ลองซื้อขวดใหญ่ๆ สีชมพูมาลองใช้หอมดีอ่ะติดใจเลย

เสน่ห์ปลายจวักอ่ะน้องโจ้ อ่านตามแล้วอยากกินขึ้นมาทันทีเพราะพี่ก็ชอบผัดมักกะโรนีมากๆ
พอทำเป็นบ้าง มั่วๆ เอาอร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง อ่านแล้วอายอ่ะคงอร่อยสู้ฝีมือน้องโจ้ไม่ได้ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 05-09-2013 20:33:55

เสน่ห์ปลายจวักขนาดนี้ เป๊ปคงไปไหนไม่รอดแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-09-2013 23:03:55

พี่โจ้น่ารักน่างับมากๆๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 19-09-2013 23:16:53

พี่โจ้สุดน่ารัก พี่เป๊ปสุดหล่อ หายไปไหนครับเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-09-2013 08:14:40

คิดถึงตัวขาวกับคิงคองจังเลย ว่าง ๆ ก็แวะมาทักทายได้ค่ะ จุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ กุ๊กกิ๊กวันหวาน UP 3/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-09-2013 00:26:19

สวัสดีทุกท่านครับ ผมเป๊บเองครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากๆ ตั้งแต่คราวก่อนผมกับตัวขาวต่างติดภาระงานมากๆ เลยครับ ผมเองก็ต้องไปดูงานสาขาที่ฮ่องกงช่วงนึง ทิ้งตัวขาวอยู่ที่คอนโดคนเดียวหลายวัน จริงๆ ก็ผมชวนไปด้วยนะครับ แต่ตัวขาวห่วงงานเลยไม่ยอมตามไป อยู่ที่ฮ่องกงก็คิดถึงตัวขาวมากมาย อยากหอม อยากกอด แต่ก็ต้องห้ามใจ รีบๆ จัดการเรื่องงานให้เสร็จ กลับมาถึงเมืองไทยวันที่ 23 กย 56 ลงจากเครื่องปุ๊บ ก็รีบกดโทรศัพท์หาตัวขาวทันที

"คิงคองๆๆ ถึงละหรือ" เสียงทักเจื้อยแจ๋วมาทันที
"เพิ่งถึงเลยครับ กำลังเดินออกจากเกทครับ"
"เดินทางเป็นไงบ้าง โอเคป่าวค้าบบบ"
"ราบรื่นดีครับ แต่เหงาเพราะไม่มีเมียตามไปด้วย"
"โหยยย แหวะ...ติดงานนี่น่า...ไปไม่กี่วันทำเหงา...เชอะ
"เหงาจริงๆ นี่ครับ...ว่าแต่โจ้คิดถึงเป๊บมั้ย" ผมแกล้งถาม รู้คำตอบล่วงหน้าดี
"แหวะ..ใครจะคิดถึง...งั้นๆแหละ" คำตอบล่วงหน้าแบบนี้เสมอครับ ฮ่าๆๆๆ ปากกะใจไม่ตรงกัน
"ว้าาาา...รู้งี้ควงหนุ่มฮ่องกงน่ารักๆ แก้ขัดดีกว่า" ผมแกล้งกลับ ตัวขาวเงียบเลย
"เจ้าชู้นักนะ...ลองมีกิ๊กซิ...ยิงกระจุยทั้งคู่นะแหละ" เสียงเขียวกลับมาทันที
"ฮ่าๆๆๆ...ล้อเล่นคร้าบบบ...มีเมียน่ารักขนาดนี้ แอบนอกใจก็โง่แล้วววว"
"เชอะ...ไม่ต้องมาทำเสียงหวาน อยากมีกิ๊กก็เชิญมีไปเล้ยยย" ประชดสุดๆ ครับ
"โอ๋ๆๆ อย่างอนคร้าบบ...ล้อเล่นๆ....ที่รักเย็นนี้รีบกลับนะ เดี๋ยวเป๊บทำข้าวผัดฟอร์รีเนอร์ให้กินนะ"
"จริงอะๆ ไม่ได้กินนานแล้ววว...ได้ค้าบๆๆ จะรีบกลับนะ"
"ครับๆ เจอกันนะ...รักนะ คิดถึงมากๆ รีบๆกลับมาได้แล้วเป๊บอยากกอด"
"ทำปากหวาน...เชอะ...ทำข้าวผัดรอเลยนะ จะรีบกลับไปกิน"
"ครับๆ รักนะครับ"
"ค้าบบ รักๆๆ จุ๊บๆ"

วางสายเสร็จ ผมก็กดโทรศัพท์หาเชษฐ์ ลูกน้องขับรถที่บริษัท ได้ความว่ามาจอดรอที่ประตู 5 ผมเลยรีบเดินไปครับ หลังจากรถออกจากสนามบินได้สักแป๊บ
"นายจะกลับคอนโดหรือไปบ้านใหญ่ครับ"
"คอนโดนะเชษฐ์..แต่เดี๋ยวแวะซุปเปอร์ซื้อของสดนิดนึง"
"ที่ไหนครับนาย"
"เอาที่ใกล้ที่สุดละกัน"
    เชษฐ์พาผมแวะที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตห้างเอ็มโพเรียม ผมรีบลงไปซื้อวัตถุดิบเสร็จรีบร้อยก็รีบกลับคอนโด รถติดมากๆ มาถึงคอนโดก็ประมาณห้าโมงเย็นแล้วครับ
    หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ผมก็เริ่มทำข้าวผัดฟอร์รีนเนอร์ ไม่เคยได้ยินชื่อใช่มั้ยครับ มาดูวิธีการทำ
     ก่อนอื่นเตรียมวัตถุดิบหุงข้าวก่อนเลยครับ(อย่าให้ข้าวเปียกนะครับ) นำแฮม เบคอน ไส้กรอกหมูรมควัน มาหั่นชิ้นเล็กๆ คล้ายลูกเต๋า ตามด้วยนำปูอัดคุณภาพดี มาหั่นตามขวางให้ได้ฝอยๆ เส้นยาว นำผักสามสี มีแครอท ข้าวโพด ถั่วลันเตา ตามด้วย หอมใหญ่ มะเขือเทศแดง ต้นหอม มาหั่นชิ้นขนาดพอคำ
     ข้าวสุกพอดี ตักข้าวใส่ชามใหญ่ ตั้งกระทะ ไฟปานกลาง อันดับแรกใส่เนยลงไปครับ พอเนยละลาย ตามด้วย แฮม เบคอน ไส้กรอก ผัดลงไป ตามด้วยข้าว ผัดให้หอมกลิ่นเนย ตามด้วย น้ำตาล น้ำปลา ซีอิ้วขาวนิดนึง และที่สำคัญนะครับ ขาดไม่ได้คือ ซอสพริกศรีราชา(ยี่ห้ออื่นก็ได้นะครับ แต่ยี่ห้อนี้ตัวขาวชอบ) ผัดๆๆๆ ใส่น้ำมันหอย ผัดๆๆ ใส่ไข่ 2 ฟอง พร้อมกับน้ำมันมะกอกนิดนึง ผัดๆๆๆ สุดท้ายตามด้วย ปูอัดฝอย และผักที่หั่นไว้ ผัดๆๆๆ จนเหลืออมแดงอร่ามน่ากิน ตักใส่ชามใหญ่รอตัวขาวละคร้าบ
     ผมหันไปมองนาฬิกาประมาณเกือบทุ่มแล้ว ตัวขาวน่าจะใกล้ถึงแล้ว ยังพอมีเวลา ผมเลยทอดไข่ดาวกรอบๆ เพิ่มให้ตัวขาว ใช้ไข่เป็ดทอดให้เป็นยางมะตูม ตัวขาวชอบมากๆ ทอดเสร็จเรียบร้อยประมาณทุ่มสิบห้า เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตัวขาวเดินเข้ามา เจอผมกำลังจะถอดผ้ากันเปื้อนพอดี
"แฮ่ๆๆ...พ่อครัวหัวป่า" ตัวขาวยิ้มกว้าง แซวผมซะ แววตาดีใจสงสัยคิดถึงผมมาก ฮ่าๆๆๆ
"คิดถึงจัง...." ผมเดินเข้าไปกอดตัวขาวแน่นครับ จูบๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
"พอแล้วๆๆ เดี๋ยวไม่ได้กินข้าวพอดี" ตัวขาวผลักผมออก
"ฮ่าๆๆ ใช่ๆ รีบกินข้าวเสร็จ จะได้กินอย่างอื่นต่อ"
"หื่นอีกละตาลุงบ้ากาม"
"เป๊บหมายถึงผลไม้"
"ให้มันแน่..เชอะ"
"ฮ่าๆๆ...รีบไปเปลี่ยนผ้าเถอะครับ เดี๋ยจะได้มาทานข้าว"
"คับ" ตัวขาวก็รีบเดินดุ๊กดิ๊กเข้าห้องไป
      ผมก็มาจัดจาน เตรียมตั้งโต๊ะ จนตัวขาวออกมา
"โหยยยน่ากินมากอะเป๊บบบบบ"
"งั้นมาเริ่มกินกันเลย" ผมตักข้าวผัดให้ตัวขาว พร้อมไข่ดาว ตัวขาวกินหน้าตามีความสุขมากครับ
"อร่อยมั้ย" ผมถาม
"มากอะเป๊บ" ตัวขาวเคี้ยวไปตอบไป
"กินเยอะๆ นะครับ"
"แล้วนี่เป๊บเกิดครึ้มอกครึ้มใจอะไรอะ ถึงเข้าครัว"
"ไม่มีอะไรหรอก เป๊บอยากเอาใจที่รักนะ พักหลังเป๊บเองงานเยอะ ไม่ค่อยได้สนใจที่รักเลย"
"โหยยยเป๊บ โจ้เข้าใจอะ ต่างคนต่างงานเยอะ ไม่เป็นไรหรอกค้าบ"
"ก็นั่นแหละ พอว่างเลยอยากทำให้กินไงครับ"
"ค้าบ อร่อยอะ...ชอบไข่ดาวแบบนี้มากๆ เป๊บก็กินซิ อย่ามัวนั่งมอง"

           ผมก็เริ่มกินบ้าง คุยไปบ้าง ไร้สาระไปบ้าง
"เป๊บ ไปฮ่องกงงานโอเคป่าว"
"เรียบร้อยครับ กว่าจะลงตัว หุ้นส่วนที่นู้นเรื่องเยอะไปนิด"
"หรือ แล้วพี่ปริมไม่จัดการเองอะ"
"พี่ปริมทำมาก่อนแล้วครับ แต่ไม่ได้ผล เป๊บเลยช่วยอีกแรง"
"ดีนะๆ...แล้วนี่จะต้องกลับไปฮ่องกงอีกเมื่อไหร่"
"จนกว่าพี่ปริมจะตามแหละครับ"
"เนี่ยเดี๋ยวพ้รไตรมาสสาม โจ้ตามไปด้วย"
"จริงหรือครับบบบ" ผมทำหน้าดีใจ
"จริงซิ ไม่ตามไปเดี๋ยวโดนหนุ่มน้อยฮ่องกงงาบไปรับประทาน..ลำบากแย่"
"ฮ่าๆๆๆๆ...ตามไปคุมว่างั้น"
"ใช่ มีผัวหน้าตาดี ต้องทำใจ" ตัวขาวทำหน้าปลง ฮ่าๆๆๆ
"เว่อร์แล้วที่รัก เป๊บไม่ทำแบบนั้นหรอก"
"ลองทำซิ...ตายยยยย" ตัวขาวทำท่าเอาส้อมจะมาจิ้ม น่ากลัวเนอะครับ ฮ่าๆๆๆ

               กินข้าวไป ขำกันไป จนเสร็จ ตัวขาวก็ไล่ให้ผมไปอาบน้ำ ส่วนนางก็จะเก็บกวาดล้างจานเอง จนผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาก็เห็นตัวขาวนั่งดูละครสาปพระเพ็ง พร้อมมีแอปเปิ้ลจานเบ้อเร้อ
"กินป่าวเป๊บ"
"กินคร้าบๆ" ผมโยนแอปเปิ้ลเข้าปากไป นอนหนุนตักเมียตัวเองไป อ้อนให้เมียป้อนบ้าง แหย่เมียบ้าง โดนตัวขาวตีก็หลายครั้ง จนกระทั่งผมหลับไปไม่รู้ตัว
             รู้สึกตัวอีกที ตัวขาวก็นั่งดูข่าวหลังละคร
"ละครจบนานแล้วหรือครับ"
"เพิ่งจบอะเป๊บ...งั้นเดี๋ยวโจ้ไปอาบน้ำก่อนนะ" ตัวขาวลุกขึ้น ไม่ทันไรก็เกือบล้ม ดีที่ผมพุ่งตัวไปรับไว้ทัน
"ที่ัรักเป็นอะไรครับ"
"อ๋อ...ขาเป็นเหน็บนะเป๊บ"
"ตกใจหมด นึกว่าไม่สบายจะเป็นลม แล้วขาเหน็บเพราะเป๊บหนุนตักใช่มั้ย ทำไมไม่บอกเป๊บครับ" ผมพูดกึ่งดุ แอบตกใจที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ
"ก็เห็นเป๊บกลับมาเหนื่อยๆ นอนสบาย โจ้เลยไม่กล้าปลุกอะ...ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ เดี๋ยวก็หาย" ตัวขาวยิ้มแล้วก็เดินแบบกะเผลกๆเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้ออาบน้ำ
         
            รู้สึกว่าตัวเองผิดชะมัด ทำคนรักเจ็บขาซะงั้น....นี่แหละครับตัวขาว เมื่อไหร่ที่ทำให้ผมมีความสุขเค้ายอมตลอด แบบนี้จะให้ผมนอกใจไปหาใครละ

           ผมมานอนรอบนเตียง จนตัวขาวออกจากห้องน้ำ มาล้มตัวนอนลงบนเตียง ผมก็เอายามานวดขาให้
"หายชายังครับ" ผมเอาครีมมานวดขา
"หายแล้วละเป๊บ ไม่ต้องนวดแล้ว...พักผ่อนเถอะ"
"คราวหลังบอกเป๊บนะครับ...เป๊บรู้สึกผิดที่ทำที่รักเจ็บ"
"เว่อร์ไปเป๊บ แค่ขาชาเองนะ...เรื่องแค่นั้นจิ้๊บๆ หนักกว่านั้นก็ยังเคยทนมาแล้ว"
"ยังไงก็ต้องบอกเป๊บนะ"
"แหมทีโจ้นอนหนุนตักเป๊บบ้าง เป๊บยังไม่เคยบอกเลย"
"ก็เป็บเป็นสามี หน้าที่คือดูแลเมีย เป๊บทนได้"
"แล้วเมียก็ดูแลสามีได้นะ...บอกแล้วไงว่า ไม่รักไม่ทำให้ทุกอย่างหรอก" ตัวขาวยิ้มๆ
          จะมาดราม่าอะไรตอนนี้เนี่ยตัวขาว เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมน้ำตาปริ่มขอบตา ฮ่าๆๆ น้ำตาซึมต่อหน้าเมีย อายมากกก
"ครับๆ...ขอบคุณมากนะที่รัก ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาหลายปี ยังรักและเอาใจใส่เป๊บ ขอบคุณมากนะครับ"
"เว่อร์อีกละ ทางการตลอด...ก็บอกแล้วไงว่าอยู่ด้วยกันจนแก่ตาย..." ตัวขาวยิ้มกว้าง

          ไม่มีคำพูดจากผม นอกจากการกอดแน่น เพื่อบ่งบอกว่า ไอ้คิงคองตัวนี้ รักนายตัวขาวมากแค่ไหน.....หลับฝันดีตลอดคืนครับ

โจ้ : โอ๊ะ โอ ไม่เกิดเหตุการณ์อื่นใด  :hao4:

เป๊บ : ดราม่าขนาดนี้ ซึ้งจนหมดอารมณ์  :mew6:

โจ้ : เอ้าาาาา อดดดดดด   :z3:

เป๊บ : ฮ่าๆๆๆๆ  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 27-09-2013 02:26:57

ที่ทักเพราะอยากโดนใช่มั้ย :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-09-2013 07:36:14

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-09-2013 08:39:00

คู่นี้น่ารักตลอดเลย ได้อ่านทีไร ยิ้มแก้มปริทุกที
ขอให้คิงคองกับตัวขาวรักกันและมีกันและกันตลอดไปนะคะ
ถ้ามีใครมาแหยมอย่าไปเปิดโอกาสให้เชียวนะคะ ต้องตัดไฟแต่ต้นลม
เพราะน้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคนที่มีเลือดเนื้อ
เอ เราจริงจังไปป่าวหว่า แต่ก็รักทั้งคู่อ่ะ อยากให้ทั้งคู่เป็นคู่รักที่มีความสุขตลอดไปนี่คะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 27-09-2013 09:07:57

เหมือนโจ้จะผิดหวังนะที่ไม่โดนเป๊บจัด เอิ้กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 27-09-2013 09:13:27

โหยยย อุตสาห์ลุ้นว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นป่าว คึคึ  :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-09-2013 09:37:37

ขอบคุณคู่หวานแห่งปีที่มีเวลามาทักทาย

เสียดายไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น (น้ำยาหมดละสิ)

 :pigha2: :pigha2: :pigha2:

ให้รักกันนานๆและรักตลอดไป



ป.ล. เดี๋ยวจะไปทำบุญที่วัดและจะนำบุญมาฝากน้องทั้งสองรวมทั้ง Fc ทุกคนจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 27-09-2013 22:04:11

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้คราบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 27-09-2013 22:27:33

อุ๊ยยยย นานๆจะเห็นพี่ตัวขาวเสีนดายนะเนี่ย ปกติมีแต่หนีตลอด
พี่ๆน่ารักกันมากเลยครับ คนที่รักกันเค้าก็ต้องคอยดูแล กันแบบนี้และครับดีที่สุดแล้ว
อย่าโยนหน้าที่ใดหน้าที่หนึ่งให้กับอีกคนนึง แต่ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-09-2013 09:30:43

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 28-09-2013 14:17:15

พี่โจ้ทักอย่างนี้เดี๋ยวจะไม่รอดนะคะ 555

พี่เป๊ปพี่โจ้นี่น่ารักจังค่ะ หวานๆ กันตลอด  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 01-10-2013 22:04:09

คราวก่อนน้องโจ้ทำมักกะโรนีพี่ก็อยากกิน คราวนี้เป๊บทำข้าวผัดฟอร์รีเนอร์อยากกินอีกแล้ว
แต่พี่มะรู้จักมะเคยกินค่ะ 555 จะว่างมาต่อตอนใหม่รึยังค่ะรออยู่น๊าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-10-2013 11:32:29

หวานตลอด ต่างช่วยกันดูแล ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
น่ารักดีค๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-10-2013 09:44:44

คู่หวานแห่งปี ว่างพอที่จะมาทักทายกันหรือยังเอ่ย

โปรดทราบคิดถึงมาก

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 05-10-2013 12:48:01

บรรยายซะอยากกินเลยค่ะ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 20-10-2013 17:08:14

คิดถึงจังเลยค่ะ:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-10-2013 19:49:28

มารอคราบบบบบบบบบบ เมื่อไหร่จะมาครับบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 20-10-2013 22:38:00

คู่หวานแห่งปีว่างยังเอ่ย รอนะจ๊ะ
 :วู้วว1: :วู้วว1: :วู้วว1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-11-2013 00:13:54

พี่โจ้หายไปเป็นเดือนๆแบบนี้ผมไม่ยอมนะฮะ แอบไปสวีทกับพี่เป๊ป 2 คนไม่มาอัพเดทกันให้หายคิดถึงมั้งเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-11-2013 07:46:39

 :z12: :z12: :z12: :z12: :z12:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันพิเศษที่รักตัวขาวมากมาย By PEP UP 27/09/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 03-11-2013 18:12:50

ทำไมคราวนี้ช้าจังเลยยยค่ะ คิดถึงงง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-11-2013 00:57:41

สวัสดีค้าบบบบบ  :mew6: ห่างหายไปนานมากๆ ขอโทษด้วยค้าบบบ  :mew6: ช่วงปลายปีเข้าไตรมาส 4 งานล้นมือเลยอะคับ แถมเรื่องเล่าตอนหลักๆ ยังปั่นไม่ถึงไหนเลยง่า...เอาตอนพิเศษไปอ่านก่อนเน้อ...ขนาดเป็นตอนพิเศษ ผ่านมาตั้งเดือนนึงแล้วเพิ่งเขียนเสร็จแล้วเอามาลงให้อ่านนี่ละค้าบ ลงตอนนี้ไป ขอหายตัวยาวไปถึงปีใหม่เลยน้า แต่จะส่งคิงคองมาทักทายแทนนะค้าบบบ รักทุกคนค้าบบบบ  :mew1:

ตอบเม้นๆ
anukul : ถ้าท้องได้ พี่คงมีลูกสามโหลแล้วง่า  :hao6:

patchylove : ฮ่าๆๆ มักกะโรนีอร่อยชัวร์คับ ได้สูตรจากแม่มาเลยน้า ว่าไปไม่ได้ทำให้คิงคองกินนานแล้วว  :mew3:

noy :  :mew1: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

Boonthaptim : โอ๋ๆๆ เดี๋ยวก็มีหนุ่มหล่อๆ มาจีบน้า อิอิ  :mew1: :mew1:

Angel : นั่นซิ จริงๆ ไม่เด็กแล้วน้า หน้าตาดูออกแก่กว่าตะก่อนเยอะอะ อิอิ  :mew1:

อยากรัก : ขอบคุณค้าบพี่ จุ๊บๆ  :mew1:

หมูกระต่าย : จริงง่า อิอิ  :mew3:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

k@_raMae :  :mew1: :mew1:

maemix : ฮ่าๆๆๆ เป็นแม่ศรีเรือนค้าบ แต่เห็นด้วยนะ ทำทุกมื้อแย่แน่เลยอะ  :hao3:

capool : เดี๋ยวก็มีคนหล่อๆ มาจีบแหละค้าบบบ อิอิ  :mew1:

nutto : แอะ พี่ว่าบางทีเดินสวนกันแล้วม้าง :mew3: ส่วนเรื่องยุยงส่งเสริมน่าตีนัก คิงคองหื่นทั้งวัน  :katai1:

8X : ค้าบพี่ ครีมอาบน้ำสีส้มยี่ห้อ sanctuary โจ้ใช้ประจำค้าบ หอมมากๆ ใช้แล้วผัวรักผัวหลงเลยน้า ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

kasarus : ช่ายๆๆ ใช้ทุกเล่มเกวียน คิงคองติดหนึบ คิคิ  :mew3:

คนอ่าน : น่างับๆๆๆ  :hao6:

ตอบเม้นหลังเป๊บมาเล่าเรื่อง

noy : เป่าน้าาา แค่สงสัยว่าทำไมไม่เกิดเรื่องง่า  :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

kasarus : ฮ่าๆๆๆๆ  :hao6:

Noo_Patchy : ฮ่าๆๆๆๆ :hao7:

อยากรัก : โหยยยย น้ำยาเป๊บอะ ล้นเลยง่า ว๊ากกกกก  :hao7: :hao6:

anukul : มาแล้วจ้าเจ้าโอออออ  :mew1:

nutto : จ้าน้องจ๋า อิอิ  :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

Angel : นั่นซิ อิอิ  :mew1:

8X : ฮ่าๆๆ ข้าวผัดของเป๊บจะใส่หลายๆ อย่างอะคับพี่ พวกแฮม เบคอน ปูอัด เป๊บเลยตั้งชื่อว่าข้าวผัดต่างชาติอะคับ  :mew1:

maemix : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

ตอนพิเศษ เริงร่า ที่เจียงใหม่
   ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งวุ่นวายกับงานที่ทำไม่ทัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เหลือบไปมองหน้าจอ คิงคองโทรเข้ามา ผมเลยรีบรับสาย
“ค้าบ....เป๊บ”
“ที่รักทำอะไรอยู่ครับ”
“เคลียร์งานอะเป๊บ เยอะมากมายล้นโต๊ะไปหมดแล้ว” ผมบ่นด้วยเสียงเหนื่อยๆ
“แล้วนี่ทานข้าวกลางวันยังครับ” เสียงเป๊บถามปนดุ
“ขอตอบเลยว่า.....ยังงงงงง....แหะๆ” ทำเสียงอ้อนใส่ก่อน ป้องกันคิงคองอาละวาด
“นึกแล้ว....เป๊บว่ารีบไปทานข้าวดีกว่านะ...ล้มป่วยไปจะทำยังไง....มันน่าตีนัก” โดนดุเลย เชอะ คิงคองบ้า
“รู้แล้วๆๆ จะรีบไปทานละค้าบบบบ”
“แล้วเรื่องที่จะตามเป๊บมาเชียงใหม่ละ” เออจริง นัดไว้ ลืมแล้ววววว
   คือเรื่องก็มีอยู่มา เป๊บต้องไปตรวจงานที่เชียงใหม่ ตั้งแต่ช่วงต้นเดือนละครับ จริงๆ เป๊บเองตั้งใจจะกลับมาวันที่ 11 ตุลาคม 56 แต่กลัวงานเสร็จไม่ทัน แล้วอีกอย่างก็อยากให้ผมไปเที่ยวด้วยกัน ผมเองก็ไม่ว่างนี่น่า รบเร้าจนตอบตกลงไปว่า งั้นจะไปวันที่ 10 -11 ตุลาคม 56 อาจจะได้กลับพร้อมกัน คิงคองก็ดูดีใจ แต่ตอนนี้ดันลืมทำไงดีอะ
“โอ้วววว...อ๋อๆๆ โจ้จองตั๋วแล้วอะเป๊บ เดินทางพรุ่งนี้เช้านะ ว่าจะโทรไปบอกพอดีอะ....แหะๆๆ” จริงๆ ลืมไปนานแล้ววว ยังไม่ได้จองอะไรเล้ยยยยย
“ครับๆ พรุ่งนี้มาถึงกี่โมง เป๊บจะได้ไปรับ” บรรลัยแล้ว ยังไม่ได้จองจะให้ตอบไงอะ
“โอ้ววววว....เอ่อ....อ๋ออออ...พอดีตั๋วอยู่ในเมล์อะเป๊บ โจ้จำได้คร่าวๆ ว่า ประมาณเก้าโมงครึ่งอะค้าบ เอาไว้เดี๋ยวเปิดเมล์ดูค่อยไลน์บอกเนอะ แหะๆๆ” อาการของคนโกหกนี่ เหงื่อมันไหลจริงๆ นะครับ ฮ่าๆๆๆ
“โอเคๆ...งั้นไปทานข้าวได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะครับ...รักนะครับ” เป๊บเสียงปกติแล้วววว
“ค้าบๆๆ เจอกันๆๆ รักนะจุ๊บๆๆ” หวานไว้ก่อนพ่อสอนไว้ ฮ่าๆๆๆ
   วางสายเป๊บรีบกดบอกน้องดาเลขาหน้าห้อง
“คะคุณโจ้”
“น้องดา จองตั๋วเครื่องบินให้พี่ไปเชียงใหม่ด่วนมาก เดินทางพรุ่งนี้เช้าให้ถึงเชียงใหม่ประมาณเก้าโมงครึ่ง”
“สายการบินอะไรคะคุณโจ้”
“อะไรก็ได้ เอาให้ถึงตามเวลาที่บอก”
“คะๆ ลงบัญชีบริษัทนะคะ”
“นั่นแหละที่ต้องการ...ฮ่าๆๆๆ” ให้จิมจ่ายซะ โทษฐานใช้คนน่ารักเยี่ยงทาสสสสส
   วางสายน้องดาเสร็จ ผมก็รีบเคลียร์งานเต็มกำลัง จนประมาณบ่ายสาม มีเสียงเคาะประตู
“เชิญครับ” ผมตะโกนเชื้อเชิญให้เข้ามา
“ผมเอาข้าวเที่ยงมาให้ครับพี่โจ้”
“อ้าวน้องเอก...ขอบคุณมากๆ พี่ทำงานจนลืมกินข้าว” ผมเงยหน้ามอง พร้อมขอบคุณ
   แนะนำตัวละครใหม่ดีกว่านะครับ น้องเอกเป็นพนักงานฝ่ายคอมพิวเตอร์ จบด้านคอมพิวเตอร์จาก MIT USA สูง ขาว หล่อ เนียน ใส กิ๊ก ยังกะเจมส์จิ ฮ่าๆๆๆ อายุ 23 เองครับ กรุบๆ กรอบๆ มาทำงานได้สี่เดือนแล้วครับ ระยะหลังค่อนข้างเอาใจใส่ผมเนอะ แต่เสียจายยยย มีผัวแล้วจ้าน้องเอก ฮ่าๆๆๆ
“ไม่ทานข้าวเที่ยง เดี่ยวจะเบลอนะครับ โทรมแล้วแก่ด้วยนะ” น้องเอกยิ้มกว้างเห็นเขี้ยวเสน่ห์แหย่ผม
“เอ...จริงอะ...พี่ก็ทานไม่ตรงเวลานะ แต่ก็ยังน่ารักขาวใสกิ๊ก ไม่โทรมไม่แก่..น้องเอกว่าจริงมั้ย” ผมตอบน้องเอก พร้อมทำสายตาวิ๊งๆๆ แอ๊บแบ๊วสุดๆ น้องเอกหลบสายตา เขิน ชัวร์ ฮ่าๆๆ ความช่ำชองผิดกันจ้าน้องเอกกกกก
“ครับๆ ผมไม่กวนพี่แล้ว อย่าลืมทานข้าวนะครับ”
“แต้งกิ้วๆ” ผมยิ้มให้น้องเอก
   น้องเอกออกจากห้องไป ผมก็เปิดข้าวกล่อง เป็นข้าวหมูแดงหมูกรอบ ร้านที่ผมชอบ ฟาดซะหมดกล่อง ก็รีบทำงานต่อ จนกระทั่งงานเสร็จเรียบร้อย หันไปมองนาฬิกา ตกใจมาก หนึ่งทุ่มแล้วหรือนี่ โหยยยยย ต้องรีบกลับไปจัดเสื้อผ้าก่อน รู้ตัวได้ดังนั้น ก็รีบเก็บของออกจากห้อง เดินออกมาหน้าห้อง เห็นน้องดา ยังไม่กลับนั่งรออยู่
“อ้าวดา ยังไม่กลับหรือ”
“ดาเห็นคุณโจ้ทำงาน เลยไม่กล้ากลับคะ เผื่อว่าจะมีอะไรเรียกใช้ดา” โห น่าขึ้นโบนัสให้สิบเท่าเลยเนอะ
“จริงๆ กลับก่อนก็ได้...พี่ทำงานคนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ ดาไม่ได้รีบอะไร คุณโจ้คะ นี่ตั๋วคะดาปริ้นให้แล้ว พรุ่งนี้เดินทางการบินไทย 07.55 ถึงเชียงใหม่ 09.10 นะคะ ใกล้ๆ เวลาที่คุณโจ้บอกคะ”
“โอเคๆ ขอบคุณมากๆ นะ ดากลับเถอะ มีงานอะไรเอาไปให้คุณจิมดูแทนนะ พี่ลางานสองวัน” ผมรับตั๋วจากดามาพร้อมสั่ง
“ได้คะๆ ดากลับนะคะ” ดายกมือไหว้ ผมรับไหว้ แล้วก็รีบเดินมาที่รถ
   บึ่งกลับคอนโดด้วยความเร็วสูง ดีที่รถไม่ติดมากครับ มาถึงคอนโด เปิดตู้เย็นทำสลัดทูน่า ฟาดเรียบร้อย กินแอ๊ปเปิ้ลหนึ่งลูก แล้วก็รีบวิ่งเข้าห้องนอนจัดเสื้อผ้า เอาไปสักสามชุด ชุดไหนดี เอ เอาชุดน่ารักๆ ไปดีกว่า ระหว่างกำลังจัด คิงคองโทรมาพอดี
“ค้าบบบเป๊บ”
“ถึงคอนโดยังครับ”
“ถึงได้สักพักแล้ว กำลังจัดเสื้อผ้าอะ”
“ทานข้าวยัง”
“เรียบร้อยแล้ว”
“ตกลงพรุ่งนี้ถึงกี่โมงครับ”
“เครื่องลงที่เชียงใหม่เก้าโมงสิบนาทีอะเป๊บ น่าจะเดินออกมาถึงประตูทางออกเก้าครึ่งอะ...เป๊บมาถึงเก้าครึ่งขับรถมาเทียบหน้าอาคารก็ได้คับ จะได้ไม่ต้องเสียค่าจอดรถ”
“ได้ครับๆ...งั้นที่รักรีบนอนนะ อย่าตื่นสาย...พรุ่งนี้เป๊บให้วิทย์ไปส่งที่สนามบิน”
“ไปเองได้นะเป๊บ เรียกแท็กซี่ก็ได้นะ” เกรงใจคนขับรถเป๊บ
“ไม่เป็นไร เป๊บสั่งไปแล้ว แท็กซี่อันตรายและห้ามเถียงเป๊บ” พักหลังดุจริง กินขนมหวานเยอะหรือไง ชิ
“ค้าบๆๆ..ดุจริง”
“ที่ดุเพราะที่รักชอบดื้อและเถียงนะแหละ พรุ่งนี้โดนลงโทษชุดใหญ่” เสียงหื่นอีกละ
“แหวะ...ไม่มีสักชุด...แบร่ๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ....โอเคๆ ฝันดีนะครับ รักนะ”
“ค้าบๆ ฝันดีเป๊บ รักค้าบๆๆ”
   วางสายเป๊บจัดเสื้อผ้าเรียบร้อย รีบอาบน้ำ ขัดผิว มาร์กหน้า หมักผม เยอะเนอะ ฮ่าๆๆ เสร็จเรียบร้อยก็รีบนอน
   นาฬิกาปลุกดังตอนตีห้า ผมก็งัวเงียคลานเข้าห้องน้ำ การตื่นเช้านี่ทรมานนะครับ แต่งตัวเสร็จ โทรศัพท์ดัง ผมรับสาย
“คุณโจ้ครับ ผมมาถึงแล้ว คอยด้านล่างตรงลานจอดนะครับ”
“ได้คับๆ เดี๋ยวลงไปๆ” จัดแจงเรียบร้อย หิ้วกระเป๋า ล๊อกห้อง เดินลงไปที่ลานจอดด้านล่าง เจอวิทย์ยืนรอ
   ขึ้นรถเสร็จวิทย์รีบบึ่งไปสนามบิน ตัดเส้นมอเตอร์เวย์ ซิ่งเต็มที่
“ขับช้าๆ ก็ได้วิทย์”
“ผมกลัวไม่ทันนะครับ นี่ก็หกโมงสี่สิบแล้ว ยังไม่ถึงครึ่งทางเลยครับ”
“เครื่องออกตั้งแปดโมง เอ เออใช่ ต้องเช็คอินช้าสุดเจ็ดโมงสิบห้า...ลืมไปเลยอะ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-11-2013 01:05:05

ซิ่งมาถึงอาคารผู้โดยสารขาออก ก็เจ็ดโมงแล้วครับ ผมรีบลงจากรถ บอกวิทย์ว่ากลับได้เลยไม่ต้องลงตามไป เพราะรถจอดหน้าอาคารได้ไม่นาน รีบเดินมาที่เค้าเตอร์ส่งตั๋วให้พนักงาน
“ไปเชียงใหม่นะคะ”
“ครับๆ ยังทันมั้ยครับ”
“ทันคะ มีกระเป๋าสัมภาระโหลดมั้ยคะ”
“ผมถือขึ้นเครื่องครับ”
“ได้คะๆ ประตู B2 นะคะ นี่บัตรเข้าเล้าจน์คะ เรียกบอร์ดดิ้งเจ็ดโมงครึ่งนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ผมรับตั๋วมาก็รีบเดินเข้าด้านใน ไปนั่งกินขนมในเล้าจน์ดีกว่า แหะๆๆ
   เดินมาพักใหญ่จนถึงเล้าจน์ รีบหาขนมกิน กินได้ไม่กี่ชิ้น พนักงานก็มาแจ้งให้ขึ้นเครื่อง เซ็งอะ อยากกินอีกง่า มาช้า อดเลยอะ
“สวัสดีคะ เลขที่นั่งอะไรคะ”
“3k ครับ”
“เดินเลี้ยวซ้ายเลยคะ”
   ผมเดินมาที่นั่ง 3k กำลังจะจัดแจงยกกระเป๋าเก็บในเคบิน ก็มีสจ๊วตเดินเข้ามา
“ให้ผมช่วยนะครับ”
“ครับขอบคุณครับ” ขาวหล่อสูง กริบๆ ฮ่าๆๆๆ แต่เช้าเกินง่วงไม่มีอารมณ์อ่อย
“ท่านครับ ผ้าร้อนกับเครื่องดื่มครับ” สจ๊วตคนเดิมมาบริการ ยิ้มน่ารักด้วย อิอิ
“ขอบคุณค้าบ” ผมหยิบผ้ามาเช็ดหน้า พร้อมกับเครื่องดื่ม ก่อนเครื่องออกส่งไลน์บอกเป๊บว่าขึ้นเครื่องแล้ว
   เครื่องบินขึ้นไปได้สักพัก ก็เสริฟอาหาร ผมฟาดเรียบครับ แถมยังแอบขอเพิ่ม ฮ่าๆๆ สจ๊วตคนเดิมใจดี แถมให้เยอะแยะ เครื่องบินถึงสนามบินเชียงใหม่ตามเวลาเป๊ะ ผมเดินออกมาเรื่อยๆ โทรศัพท์หาเป๊บ ยืนคอยหน้าอาคารสักนาทีนึง เป๊บก็มาถึง ผมรีบขึ้นรถ
“ฟอดดดดดด....คิดถึงจัง” เป๊บกระชากผมไปหอมแก้มฟอดใหญ่
“บ้าแล้วววว...เดี๋ยวคนอื่นเห็นหมดดดด” กระจกรถติดฟิล์มบางๆ อายมั้ยเนี่ย
“ก็ช่างซิ เค้าจะได้อิจฉาไง”
“โอ้ยยยย อายๆ บ้างเถอะลุงงงง”
“ฮ่าๆๆๆๆ...เดินทางเป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดีอะเป๊บ ง่วงๆๆ แถมมาถึงสนามบินช้า....”
“เลยอดกินขนมเยอะๆใช่มั้ย” เป๊บตอบแทนผม รู้ใจจริง
“ช่ายยยยย อดกินเยอะๆ เลยอะ”
“ฮ่าๆๆๆ การบินไทยขาดทุนเพราะที่รักนะเนี่ย”
“บ้าแล้ววว..ขนมไม่กี่ชิ้น เว่อร์ละ”
“นับเป็นถาดเถอะ” เป๊บแซว
“เชอะ...แล้วนี่จะพาไปกินอะไรอะ หิวแล้ววว” ผมบ่น
“อยากกินแนวไหนครับ....จริงๆ เป๊บวางแผนจะพาไปทานข้าวมันไก่เกียรติโอชา...เคยกินมั้ย”
“ไม่เคยอะเป๊บ...มาตรวจงานที่นี่ส่วนมากจะมีคนจัดหาไว้ให้หรือไม่ก็ไปเช้าเย็นกลับ กินทั่วๆไปอะ”
“เป๊บก็เพิ่งเคยกินครั้งนี้แหละ พวกลูกน้องลองพามากิน รสชาติดีนะ เลยจำทางไว้ สนใจมั้ยที่รัก”
“เหยียบ 180 เลยค่าผัวขา” ผมตอบแซวๆ
“ฮ่าๆๆๆ...จ้าเมียจ๋า”
   เดินทางจากสนามบินต้องผ่านคูเมือง ใครมาเชียงใหม่ ก็ต้องผ่านคูเมืองนี่ละคับ เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา วนไปวนมา ผมก็แค่คุ้นๆ ทาง จำไม่ได้สักกะที จนมาจอดหน้าร้านข้าวมันไก่ คนไม่เยอะคับ อาจจะเพราะวันพฤหัส คงทำงานกันทั้งจังหวัด
   นั่งในร้านเสร็จก็สั่งไก่สับ หมูสะเต๊ะ ข้าวมันสองจาน ทางร้านให้สำรองมาอีกสองถ้วย ผมก็เริ่มกินทันที
“อร่อยมั้ยที่รัก”
“ใช้ได้เลยอะเป๊บ...แต่โจ้ว่าน้ำจิ้มมันเค็มไปนิดนึง แต่กินได้นะ”
“ขนาดเค็มนิดนึง เป๊บเห็นตักเข้าปากเร็วมาก”
“ฮ่าๆๆ ก็คนมันหิวอะ...เจ็บใจตอนเช้ากินขนมไม่หนำใจ”
“แล้วเคลียร์งานเสร็จแล้วหรือครับ”
“เรียบร้อยแล้ว เมื่อวานกว่าจะเสร็จตั้งทุ่มนึงอะ....เก็บของกลับบ้านน้องดาก็ยังคอยเลยอะ”
“จริงหรือ น้องดาดูขยันดีนะที่รัก”
“ใช่ๆ แต่พวกพนักงานไม่ค่อยชอบน้องดากัน โจ้เคยได้ยินนินทาว่าสร้างภาพ ทำมาเป็นเอาใจเจ้านายหวังความก้าวหน้าอะไรทำนองนั้น”
“จริงหรือ แล้วที่รักเคยไปได้ยินยังไงละ”
“บางทีเดินไปตรงนั้นตรงนี้พวกกลุ่มนินทาไม่ทันสังเกต เลยยืนแอบฟัง ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ แล้วที่รักคิดว่าไงละ”
“เฉยๆ อะเป๊บ โจ้รู้แหละว่าใครทำงานจริงไม่จริง แก่ขนาดนี้แล้ว ถึงหน้ายังแบ๊วๆ แต่สมองล้ำลึกนะจ๊ะ” ผมทำเสียงแบ๊วใส่เป๊บ
“คร้าบ แม่คนเก่ง....ว่าแต่มาให้เป๊บเช็ดปากก่อน กินจนเม็ดข้าวติดปากเนี่ย”
เป๊บก็เอาทิชชู่เอื้อมตัวมาเช็ดให้ ผมไม่ทันห้ามก็เช็ดเรียบร้อยแล้ว เหลือบตาหันไปมองโต๊ะข้างๆ ด้านหลัง นั่งอึ้งกันเป็นแถบๆ บางคนอมยิ้ม คิงคองบ้า ไม่ได้คิดจะอายบ้างหรือไงงงงงงง
กินข้าวเสร็จ ค่าเสียหายทั้งหมด 220 บาท ถูกมากๆ สมน้ำสมเนื้อกับปริมาณนะคับ อย่าลืมแวะไปกินนะ
“ไปไหนต่ออะเป๊บ”
“เคยไปสวนสัตว์ยัง”
“ที่มีแพนด้านะหรือ”
“ใช่ครับๆ”
“แพนด้ากลับจีนนี่” ผมได้ยินข่าวมาแบบนั้น
“ใช่ครับ แต่เราก็ไปดูสัตว์อื่นๆได้ ที่รักอยากไปมั้ย เคยแวะเที่ยวยัง”
“เคยซะที่ไหนละเป๊บ..ปกติก็มาทำงานตลอด ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนเลยอะ”
“งั้นตกลงแวะสวนสัตว์ก่อนนะครับ...แล้วค่อยขึ้นดอยสุเทพไปกราบพระธาตุ”
“ดีอะๆ...ชอบๆๆ...ว่าแต่เป๊บดูคล่องจัง เคยไปเที่ยวหรือ”
“ฮ่าๆๆ....ห้าวันก่อนพวกลูกน้องพาเที่ยวหมดแล้ว เป๊บเลยจำๆ ไว้ตั้งใจพาที่รักมาเที่ยวไง”
“ว่าแล้ววววว...มิน่าคล่องตลอดรู้ไปหมด”
“อ้าวแล้วปกติเป๊บไม่คล่องหรือ”
“ไม่เลย แก่แล้วชอบหลงลืมเบลอไปมา....ฮ่าๆๆๆๆ”
“เดี่ยวเถอะ...คืนนี้โดนดีแน่...ถึงจะแก่แต่ก็เก่งท่ายากนะ” เป๊บทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ หื่นได้ทั้งวัน ชิ
“หื่นตลอดอะ...เชอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
   ไม่นานนักเราสองคนก็มาถึงสวนสัตว์ ทางสวนสัตว์ไม่อนุญาตให้ขับรถเข้าไปด้านใน เป๊บเลยตัดสินใจขับขึ้นอาคารจอดรถ เสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาซื้อตั๋วเข้าชมสวนสัตว์ เดินเข้ามาบรรยากาศร่มรื่นดีนะครับ แต่ขอบอกว่าช่วงที่ผมไป อากาศร้อนมากกกกก หูแดง หน้าแดงไปหมด ดีที่เป๊บเอาร่มมากางให้ ไม่งั้นแย่เลยอะ
“ที่รักอยากขึ้นโมโนเรลมั้ย”
“หือ...รถไฟนั่นนะหรือเป๊บ วิ่งชมสวนสัตว์ใช่ปะอะ”
“ใช่ๆ สนใจมั้ยครับ”
“ดีนะๆ น่าสนุก”
   เป๊บกับผมก็เดินไปซื้อตั๋วรถ ทางเจ้าหน้าที่แนะนำให้ซื้อตั๋วขึ้นฟรีได้ทุกอย่าง ทั้งรถเวียนและโมโนเรล ดูคุ้มค่าดีครับ เลยซื้อมาคนละใบ
“ที่รัก เป๊บว่าเราไปขึ้นโมโนเรลก่อน มันจะวนกลับมาที่เดิม แล้วค่อยขึ้นรถเวียนไปตามจุดต่างๆ ดีมั้ยครับ”
“ได้คับๆ งั้นไปขึ้นโมโนเรลเล้ยยยย” ผมรู้สึกกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง เดินกึ่งวิ่งไปสถานีโมโนเรล
   เนื่องจากเป็นวันธรรมดา คนก็น้อยมากครับ เป๊บกับผมก็ได้นั่งเป็นการส่วนตัว รถไฟเคลื่อนออกจากสถานีแรก(จำชื่อไม่ได้อะ)ไปอย่างช้า พนักงานขับก็อธิบายตามสองข้างทาง ก็ดูเพลินดีนะครับ
“นี่เป๊บ...นั่งห่างๆ บ้างก็ได้ แนบแน่นขนาดนี้กลางวันแสกๆ อายเค้า” คือคิงคองดึงผมไปกอดซะแน่น
“ใครจะมาเห็นละที่รัก...คนน้อยขนาดนี้ อีกอย่างไมได้กอดหลายวัน คิดถึงนี่ครับ” ไม่พูดเปล่าก็มาหอมไหล่ หอมคอ แทบจะได้เสียบนโมโนเรลลลล
“ก็รู้แล้วววว...แต่นี่มันสถานที่สาธารณะ นั่งธรรมดาก็ได้” ผมบ่นไปก็ไม่เป็นผล คิงคองยังติดหนึบ แต่ก็ช่างเนอะครับ รู้สึกดีเหมือนกัน
   ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ประกาศว่า ทางด้านขวาด้านหน้าเป็นกวางภูเขาครับ กวางชนิดนี้จะอาศัยตามหน้าผาลาดชัน....บลาๆๆๆ
“ไหนกวางอะเป๊บ” ผมพยายามเพ่งมองก็ไม่เห็น
“อยู่บนยอดเนินตรงนั้นครับที่รัก ไกลๆ ตรงนั้น”
“โหยยยย...แล้วจะได้เห็นระยะใกล้มั้ยเนี่ย โมโนเรลนี่ไม่สะดวกเลยเนอะเป๊บ”
“งั้นเดี๋ยวเราไปนั่งรถเวียนตามจุดดีกว่านะ”
“ได้ๆ”
   ประมาณเกือบๆ ชั่วโมง รถโมโนเรลก็กลับมาที่สถานีเดิม เราสองคนก็รีบเดินไปขึ้นรถเวียน เจ้าหน้าที่แจ้งว่ารถเวียนออกไปครบทุกคันแล้วให้รออีกสัก 15 นาที จะเวียนกลับมาที่เดิม ระหว่างที่รอก็ได้ชามะนาวมาคนละแก้วครับ ผมดูดจนเกือบหมดแก้ว ท่ามกลางอากาศร้อนๆ ชื่นใจดีมากๆ
   รถเวียนมาถึง เราสองคนก็รีบขึ้น ทางเจ้าหน้าที่ก็ขับรถแวะไปตามจุด เช่น แวะจุดให้อาหารช้าง(เจ้าหน้าที่บอกว่าเคยแสดงหนังด้วย จำชื่อไม่ได้ครับ) ก็เลยช่วยอุดหนุนซื้ออาหารให้ช้าง น่ารักมากๆ ครับ มีการเอางวงมาขออาหารด้วย ให้อาหารเสร็จเรียบร้อยรถก็เคลื่อนไปยังจุดถัดไป แวะชมแพนด้า ผมกับเป๊บลงที่จุดนี้แต่ก็ไม่ได้เข้าไปดูแพนด้านะครับ เลือกที่จะนั่งรถสี่มิติ สมจริงมาก กริ๊ดวิ๊ดว้ายหนำใจ ก็ออกมาขึ้นรถไปดูหมีโคล่า
“เป๊บๆ โคล่าน่ารัก นอนเงียบกริบอะ” ผมกระซิบกับเป๊บเบาๆ เพราะป้ายเขียนตัวใหญ่ว่า ห้ามส่งเสียงดัง
“น่ารักมากครับ...หน้าตาตอนนอนเหมือนตอนที่รักนอนเลย” เป๊บแซว
“แอะ...บ้าแล้ววว เหมือนตรงไหน...โจ้นอนน่ารักมากกว่าตะหาก”
“ฮ่าๆๆๆ” เราสองคนหัวเราะเบาๆ
   ดูหมีโคล่าเสร็จ ก็นั่งรถเวียนไปชมการแสดงแมวน้ำ และเพนกวิน ทางเจ้าหน้าที่แจ้งว่า ตอนนี้กำลังมีการแสดงของแมวน้ำ ผมกับเป๊บเลยรีบเดินเข้าไปดู มาช้าไปนิดนึง การแสดงเข้าสู่ช่วงท้ายแล้วคับ แถมที่นั่งก็ไม่มีเพราะคนส่วนใหญ่มุ่งมาดูแมวน้ำเยอะมาก ผมกับเป๊บก็ได้แต่ยืนเกาะขอบรั้ว โดยมีเป๊บยืนบังด้านหลังให้ เพราะถ้าผมอยู่ด้านหลังจะมองไม่เห็นนะซิ ตัวไม่ได้สูงนี่น่า
“สำหรับการแสดงแมวน้ำก็จบแล้วนะครับ ท่านผู้ชมท่านใด อยากจะมอบเงินค่าขนมให้กับแมวน้ำ (จริงๆ มีชื่อเรียกด้วยนะ แต่ผมจำไม่ได้อะ) นำเงินโยนลงในน้ำได้เลยครับ เดี๋ยวแมวน้ำจะว่ายไปเก็บเอง” ผมฟังเจ้าหน้าที่พูดก็รู้สึกแปลกดี เลยโยนเงิน 100 ร้อยบาท แมวน้ำว่ายมาเก็บจริงๆ ด้วย
“ขอบคุณมากครับ ที่มอบค่าขนมให้ 100 บาท เพื่อเป็นการตอบแทน เชิญทางนี้เลยคร้าบ จะให้แมวน้ำหอมแก้ม” เจ้าหน้าที่ประกาศออกไมค์เชิญผม ตอนนั้นตกใจ เพราะไม่รู้มาก่อนว่าแมวน้ำหอมแก้มได้ด้วย แต่ด้วยความอยากลอง เลยเดินไป แมวน้ำมาหอมแก้มจริงๆ ครับ กลิ่นปลาทูน่าเต็มเลยอะ 555555 ตลกมากๆ
อิ่มหนำสำราญกับแมวน้ำเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็เดินมาดูเพนกวิน
“ที่รักโดนแมวน้ำหอมแก้ม ยิ้มไม่หุบเลยนะ” เป๊บแซว
“ฮ่าๆๆๆๆ...ก็มันตลกอะเป๊บ น่ารักอะ มันหอมแก้มเป็นด้วย”
“อ้าวแล้วตอนเป๊บหอมแก้มไม่น่ารักหรือ” คนละเรื่องแล้วลุงงงงงงง
“โหยยย มันคนละแบบ นั่นแมวน้ำ....”
“อ้าวแล้วเป๊บละ”
“คิงคอง....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“เดี่ยวคืนนี้ได้โดนคิงคองขืนใจแน่”
“หื่นอีกละลุงงงงงง” เราสองคนหัวเราะพร้อมกัน
   เข้ามาในอาคารดูนกเพนกวิน เดินดึ๋งๆๆๆ ไปมา น่ารักมากๆ เลยอะครับ ตลกด้วยอะ
“เป๊บ...เพนกวินน่ารักอะ น่าซื้อมาเลี้ยงที่คอนโด”
“หา...เพนกวินมันอยู่ในที่อากาศเย็นจัดน่าที่รัก เอามาเลี้ยงที่คอนโดจะเลี้ยงในตู้เย็นหรือไง”
“โอ๊ยยยยย....ใครจะทำแบบนั้น โจ้ล้อเล่นนนน ตาลุงเพี้ยนนนนน”
“อ้าวก็นึกว่าจะเลี้ยงจริง...เห็นทำหน้าจริงจัง”
“แต่ถ้ามีพื้นที่ก็ดีนะ ไปซื้อตู้เย็นขนาดสิบเมตรมาแช่เพนกวิน”
“แช่ข้ามคืนแล้วเอามาผัดกระเพรา”
“ม่ายช่ายยยยแล้วลุงงงงงงง” จะมาเล่นมุขอะไรป่านนี้เนี่ย
   ดูเพนกวินเสร็จ ก็เวลาประมาณสามโมงครึ่งแล้วครับ นั่งรถเวียนกลับมาที่จุดทางเข้า
“ดูอะไรอีกมั้ยที่รัก”
“ร้อนแล้วอะเป๊บ อยากกลับไปอาบน้ำแล้วอะ”
“หรือครับๆ เอางี้มั้ย เป๊บว่าไหนๆ มาถึงแถวๆนี้แล้วขับรถขึ้นพระธาตดอยสุเทพไปกราบนมัสการก่อนแล้วค่อยกลับบ้านพัก”
“ได้ค้าบๆ”
   เป๊บก็พาผมขึ้นดอยสุเทพ วนไปวนมาตามทางโค้งสักพักใหญ่ ก็มาถึงบริเวณลานจอดรถ ลงจากรถก็มีป้าคนนึง เดินเข้ามาขายระฆังทอง
“สวัสดีจ๊ะลูก ซื้อระฆังไปถวายพระธาตุมั้ย” ผมมองที่ระฆังทอง มีหลายขนาด สวยดีนะครับ
“ถวายเพื่ออะไรหรือครับป้า” ผมถามป้า
“ทางวัดจะได้ทำระฆังที่คนนำมาถวายไปหล่อเป็นพระพุทธรูปนะจ๊ะ” ป้าอธิบาย
“จริงหรือป้า....ราคาเท่าไหร่ครับ”
“อันเล็ก 200 บาท อันใหญ่ 590 บาท....ตอนแรกป้าคิดว่าหนูสองคนเป็นต่างชาติ...เห็นสูงๆ ขาวๆ แต่เป็นคนไทยด้วยกัน ป้าลดให้ เอาเป็นคู่มั้ยลูก คู่ใหญ่ป้าลดให้เหลือหกร้อยบาท” โห ป้าลดเยอะจัง ผมเลยเอาเงินให้ป้า 600 บาท ได้คู่ใหญ่มาชุดนึง
“ขอบคุณมากจ๊ะลูก...ขอให้เจริญก้าวหน้า มีความสุขทั้งสองคนเลยนะ”
“ขอบคุณค้าบป้า” ผมยกมือไหว้ป้า
“ที่รักอยากเดินขึ้นหรือไปลิฟท์ครับ”
“เดินไม่ไหวแล้วอะเป๊บ ไปลิฟท์เถอะๆ”
“โอเคครับ” เป๊บไปซื้อตั๋วมาสองใบ น่าจะ 40 บาทนะครับ เราสองคนขึ้นลิฟท์ไปนมัสการพระธาตุ
   ช่วงเวลาที่ผมไป ประมาณห้าโมงครึ่ง อากาศเย็นสบาย แสงแดดเริ่มน้อยแล้วครับ ผมมองไปยังพระธาตุ สีทอง สวยงามมาก ผมกับเป๊บเดินไปยังจุดกราบไว้ ผมพนมมือพร้อมระฆัง ตั้งนะโมตัสสะ 3 จบ อฐิษฐานว่า
“กราบนมัสการพระพุทธองค์ วันนี้เป็นโอกาสดีที่ผมได้มาเที่ยวที่เชียงใหม่ เลยมากราบนมัสการพระพุทธองค์พร้อมด้วยระฆังทองที่สวยงามเป็นเครื่องอามิสบูชา กราบพระพุทธองค์น้อมรับเครื่องอามิสบูชาของผมด้วย....ด้วยอานิสงส์ผลบุญที่ผมได้ประกอบมาทุกภพชาติจนถึง ณ วันนี้ ผมขอตั้งจิตอฐิษฐาน 3 ประการ หนึ่ง ขอให้พ่อแม่จิมและเป๊บ มีความสุข พบเจอแต่สิ่งที่ดีตลอดทุกภาพชาติ สอง ขอให้ผมเป็นคนดีและได้พบเจอพระพุทธศาสนาตลอดทุกภพชาติ สาม ไม่ว่าผมจะไปเกิดภพชาติใด ขอให้มีผิวพรรณสวยงามดังเช่นระฆังสีทองนี้ตลอดทุกภพชาติ สาธุ”
   อฐิษฐานเสร็จ ผมก็จะเอาระฆังไปแขวน ประเด็นคือ..............ตัวเตี้ย แขวนไม่ถึง ชีวิตช่างบัดซบ ยืนเขย่งตัวหลายรอบ
“ฮ่าๆๆๆๆ....เตี้ยจ๋า มามะผัวแขวนให้” เป๊บแอบมากระซิบแซวผม
“ผั๊วะๆ....รีบๆแขวนเลย” ผมทุบไปสองที มาว่าเราเตี้ย ชิ
“โห...ใช้งานคนแล้วยังจะโหดร้ายทุบดี” คิงคองบ่น
“ก็มาว่าเตี้ยทำไมละ....เชอะ เตี้ยแต่แซบนะ” ผมแซวกลับ
“เออ....จริง....แซบๆๆๆ” เป๊บทำหน้าตาครุ่นคิด แล้วเปลี่ยนเป็นสายตากรุ้มกริ่ม...ต่อหน้าพระธาตุยังทะลึ่ง
“นี่ๆ ทะลึ่งละ...เพิ่งทำบุญ”
   หลังจากแขวนเสร็จ ผมกับเป๊บก็มากราบพระ นำเงินใส่กล่องทำบุญตามจุดต่างๆ หมดหลายบาทเลยครับ แต่นานๆ ทีได้ทำบุญ อิ่มอกอิ่มใจมาก
   ทำบุญเสร็จเรียบร้อยเตรียมตัวเดินทางกลับ ขับรถลงจากดอยสุเทพมาเรื่อยๆ
“ที่รักครับ จะแวะเข้าที่พักหรือแวะทานข้าว”
“จริงๆ ก็หิวแล้วนะเป๊บ...แต่โจ้เหนื่อยจังอะคับ..ซื้ออะไรไปกินที่บ้านพักมั้ย”
“ได้ๆ งั้นเดี๋ยวเป๊บโทรหาลูกน้องหาซื้อให้ละกันนะ อยากทานอะไรแบบไหนครับ”
“ไปกวนลูกน้องเค้าอีกแล้ว...เราไปแวะซื้อเองก็ได้”
“เป๊บก็พาไปซื้อไม่ถูกนะครับ รู้แค่ไม่กี่แห่งเอง”
“อ้าวหรือ...งั้นลองโทรไปดูอะเป๊บ ถ้ายังไงค่อยปรับแผนอีกที”
“โอเคๆ ครับ......” เป๊บกดโทรศัพท์สั่งนั่นนี่
“เรียบร้อยแล้วครับที่รัก...งั้นไปพักที่บ้านก่อนนะครับ”
“ค้าบ” ผมรู้สึกมึนๆ ปวดหัว....สงสัยจะเป็นไข้แน่
   มาถึงบ้านพัก ผมก็ขึ้นบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าว่าจะอาบน้ำ แต่มันไม่ไหวจริงๆ ครับ เลยล้มตัวลงนอนในชุดกางเกงในซะงั้นเลย ฮ่าๆๆๆ หลับทันทีจนมารู้สึกตัวอีกที เหมือนมีอะไรอุ่นๆ แถวๆ ใบหน้า
“อื้อ....อือ.....” ผมงัวเงีย
“ที่รักเป็นไงบ้าง....ดีขึ้นมั้ย” ผมลืมตามาเห็นเป๊บเอาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ผม
“อื้อ...กี่โมงแล้วอะเป๊บ”
“สามทุ่มครึ่งครับ...ที่รักหลับไปตั้งสองชั่วโมง...เป๊บนึกว่าน่าจะหลับยาวถึงเช้าเลยจะเช็ดตัวให้แทนอาบน้ำ....แล้วอาการดีขึ้นยัง”
“หายปวดหัวแล้วอะเป๊บ...ขอบคุณมากค้าบ....เอ๊ะ....แล้วนี่จะแก้ผ้าโจ้ทำไมอะ” ผมก็งงๆ ทำไมใส่แค่ กางเกงใน
“ฮ่าๆๆๆๆ....ป่วยจนเบลอ....เป๊บยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ....ตอนเข้ามาในบ้านที่รักเดินขึ้นชั้นบน เป๊บก็รอด้านล่างให้ลูกน้องเอากับข้าวมาส่ง เสร็จเรียบร้อย ปิดบ้าน เดินขึ้นมา เห็นที่รักนอนใส่กางเกงในนี่แหละ ตอนแรกนึกว่าจะยั่วเป๊บ นอนขาวน่าฟัดมาก”
“ไม่ได้ทำสายตาแบบนั้นเลย หื่นอีกละลุงงงงง”
“ฮ่าๆๆๆ....แล้วหิวข้าวยังครับ”
“มากอะเป๊บ มีอะไรกินบ้างอะ”
“เยอะเลยครับ ลงไปทานที่ห้องครัวด้านล่างนะ”
“ค้าบๆ”
   ผมเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง เดินลงมาด้านล่าง ได้กลิ่นหอมโชยพร้อมเสียงไม่โครเวฟปิ๊บๆ มีผัวน่ารัก ดูแลดีก็มีชัยไปกว่าครึ่ง ฮ่าๆๆๆ
“มีอะไรกินบ้างอะเป๊บ”
“มีข้าวซอย หมู ส้มตำไทย ยำขนุน ไก่ทอด และไฮไล้ ไส้กรอกคุณยาย”
“หา...ไส้กรอกคุณยาย” ผมงงกับยี่ห้อ
“เคยได้ยินป่าว ที่ต้องต่อคิวซื้อกิน”
“คุ้น ๆนะเป๊บ เวลามาตรวจงานก็มีลูกน้องถามๆ บ้าง แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะไปเช้ากลับเย็นซะมากกว่า”
“นั่นละครับ ลูกน้องเป๊บเลยไปซื้อมาให้ชิม ที่รักลองทานดูนะ”
“ค้าบ”
   ผมกับเป๊บกินไปคุยไป ทุกอย่างอร่อยหมดครับ ยกเว้นยำขนุน ไม่ได้เรื่องอย่างมาก แต่ที่อร่อยสุด ไส้กรอกคุณยาย รสชาติดีมากๆ ใครไปเที่ยวเชียงใหม่อย่าลืมแวะไปกินนะครับ อย่าถามสถานที่นะ ไม่รู้ว่าอยู่แถวใด ฮ่าๆๆๆ
“ข้าวซอยอร่อยดีอะเป๊บ เข้มข้นมากๆ”
“ใช่ๆ รสชาติจัดจ้านมาก”
“ไส้กรอกก็อร่อยอะ”
“อร่อยก็กินเยอะๆ จะได้มีแรง....” ทำสายตาบ้ากามอีกละลุงหื่น
“ช่ายๆ มีแรงนอนหลับสนิทสบาย”
“หรือออออออ” เป๊บทำหน้าตาตกใจ
   ทานข้าวเสร็จเก็บกวาดล้างจานเรียบร้อย ผมขึ้นชั้นบน อาบน้ำ สระผม สดชื่นสบายตัว จัดการตัวเองเสร็จสรรพ ก็เห็นเป๊บเดินแก้ผ้าโทงเทง เตรียมตัวจะอาบน้ำ
“ไปอาบน้ำได้แล้วชีเปลือย” ผมแซว
“ว้า ที่รักชิงอาบก่อน เป๊บอยากให้ถูหลังครับ”
“ถูเองเลย ถ้าโจ้เข้าไปถูหลังให้เดี๋ยวจะเลยเถิดไปไกลอีกอะ”
   พูดประโยคนี้จบ คิงคองก็หันตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่มีเถียงสักคำ เอ....สงสัยจะงอนหรือเปล่าเนี่ย...รู้สึกไม่ดี ผมเปิดคอมเช็คเมล์ ตรวจงานอีกนิดหน่อย เป๊บอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็ล้มตัวลงนอนห่มผ้า ไม่สบตาผมสักนิด....งานงอกอีกละ งอนแน่นอน เวรกรรมจริง ผมปิดคอมพิวเตอร์ ก็ไปล้มตัวลงนอนข้างๆ เป๊บที่นอนหันหลังให้....ทำไงดีละ...
“เป๊บ...เป๊บ...นอนละหรือ” ผมพลิกตัวไปกอดเป๊บ พร้อมกระซิบข้างหู
“เป๊บ...เป๊บ...งอนโจ้ป่าวอะ” เป๊บไม่ตอบเลยถามซ้ำ
“เปล่าครับ....แค่น้อยใจ” เป๊บพลิกตัวกลับมาอย่างเร็ว หน้าผมกับหน้าเป๊บห่างกันสามมิลลิเมตรได้มั้งเนี่ย....แหมที่ถ้าคบกันใหม่ๆ คง......อิอิ....แต่นี่แก่ละ แต่ก็ยังรู้สึกสะดิ๋วๆ ฮ่าๆๆๆ
“น้อยใจที่ไม่ขัดหลังให้นะหรือ” ผมถาม
“ไม่เชิงครับ...เพียงแต่เป๊บคิดว่า เราไม่ได้เจอกันหลายวัน...น่าจะสวีทกันบ้าง...แต่ที่รักเหมือนเบื่อๆ เป๊บ” เป๊บพูดพลางจ้องมานัยน์ตาผม....
“ไม่ใช่นะเป๊บ....แค่โจ้รู้สึกเหนื่อยๆ โจ้รักเป๊บ เลยคิดว่าไม่ต้องสวีทกันทุกวันก็ได้นี่น่า”
“ที่รักครับ...หากเราเติมเต็มความรักให้กันทุกวัน...ก็เหมือนเรารดน้ำต้นไม้ ความรักของเราจะเติบโตมั่นคงยาวนานนะครับ” เป๊บยังคงจ้องมองมาที่นัยน์ตาผม
   ผมรู้สึกใจเต้นตึกๆๆ แปลกมากๆ คือ กับเป๊บอยู่ด้วยกันมานาน ปีหน้าครบสิบปีแล้วครับ แต่หัวใจผมเต้นพองโตแปลกๆ ตอนนั้นคิดว่า นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้จ้องมองนัยน์ตาของคนที่ผมรักหมดหัวใจ มันสื่อความหมายมากมาย จนไม่อาจอธิบายได้หมด เป๊บเมื่อสิบปีก่อน กับปัจจุบันนี้ ก็ยังหล่อมากๆ ในสายตาผมเหมือนเดิม
“รักเป๊บนะคับ” ผมบอกรักเป๊บ พร้อมรั้งต้นคอเป๊บให้ริมฝีปากของเราประกบกัน.....ฉากหลังจากนั้น ทุกคนจิ้นกันเองนะค้าบ.....ฮ่าๆๆๆๆ

เป๊บ : ทำไมที่รักร้อนแรงจัง  :haun4:

โจ้ : อ้าวตะกี้บ่นว่า ไม่ได้สวีทนาน  :m31:

เป๊บ : ดีครับ เป๊บชอบ  :hao6: :hao6:

โจ้ : ตัลหลอดดดดดดดด  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-11-2013 02:08:50

 :hao7: เหมือนไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยเลยค่ะ อิอิ สนุกมาก :hao7:-

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-11-2013 06:53:52

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 08-11-2013 07:27:51

โห มาแบบเงียบๆเลย แอบไปสวีทกันที่เชียงใหม่นี่เอง ถึงหายไปนาน
ปล่อยให้คิดถึง แต่มาทีก็คุ้ม หวานๆ ว่างๆแวะเข้ามาทักแป๊บก็ยังดีน๊า
ให้รักกันตลอดไปนะ
 :วู้วว1: :วู้วว1: :วู้วว1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 08-11-2013 07:30:00

ว้าววววๆๆๆๆๆๆๆๆ มาแว้วววววววววววววว  อุส่าห์รอตั่งนาน55555555555 มาซะทีนะพี่โจ้พี่เป๊ป




 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-11-2013 08:09:34

เป๊บโจ้ น่ารักอีกแล้ว เล่นเอาอ่านไปยิ้มไป บางทีหัวเราะออกมาเลย
(ยังดีวันนี้พักร้อน อ่านอยู่บ้าน ไม่งั้นคงมีคนแซวแหง ๆ  :o8:)
10 ปีแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังคงรักและดูแลกันอย่างดี มีแต่จะรักกันมากขึ้นๆ

แต่วิธีง้อของโจ้คงเป็นที่ถูกอกถูกใจเป๊บไปเลยนะนั่น  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 08-11-2013 10:42:16

10ปีแล้ว ยาวนานกว่าหญิงชายบางคู่อีกน่ะค่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 08-11-2013 11:22:46

มาต่อบ่อยๆนะคะ  :จุ๊บๆ: :m3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: Angel ที่ 08-11-2013 12:45:26

พี่โจ้พี่เป๊ปน่ารักกันมากๆ เลยค่ะ หวานกันจังเลย  :กอด1:
อยากไปสวนสัตว์เชียงใหม่บ้างจัง เคยไปครั้งนึงแต่ไปดูไม่ทั่วเลย  :hao5:

พี่โจ้มาต่อบ่อยๆ นะคะ รอพี่โจ้พี่เป๊ปเสมอค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 08-11-2013 13:02:03

หวานมากๆ  คนอ่านตาร้อนสุดๆ   ยินดีกับความรักที่ยาวนานและหอมหวานด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 08-11-2013 17:19:37

ถ้าเคยเดินสวนกันจริงๆผมคงเสียดายมากที่ไม่ได้ขอถ่ายรูปกับพี่โจ้พี่เป๊ป
ดีใจมากๆที่พี่โจ้กลับมาทักทายกันให้หายคิดถึง
อยากให้พี่โจ้เข้ามาบ่อยๆแต่งานพี่โจ้คงจะเยอะมาก
ยังไงก็ไม่จำเป็นต้องมาอัพตอนยาวๆหรอครับ
แค่เข้ามาทักทายกันบ้างก็พอ แล้วมาบ่อยๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เริงร่าที่เจียงใหม่ UP 08/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-12-2013 23:34:08

สวัสดดีครับ ผมเป๊บนะครับ....ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากๆ เพราะงานไตรมาสสุดท้ายของปีก็ยุ่งเป็นประจำครับ เท่าที่ดู ตัวขาวคงไม่ได้เข้ามาอัพเดทนานแล้วแน่นอน งานนางเค้าเยอะครับ ฮ่าๆๆๆ บางวันก็กลับดึก บางวันก็ไปงานเลี้ยง บางวันก็แทบไม่ได้คุยกันกลับมาถึงหัวถึงหมอนก็หลับกันแล้วนะครับ แต่ยังไงผมก็เข้าใจตัวขาวแหละ เป็นคนทำงานเก่ง รับผิดชอบสูงมาก....เพราะรักมากผมถึงเข้าใจตัวขาวครับ.....ไหนๆ ก็วันนี้ผมเข้ามาทักททายแล้ว ก็ขอแอบ gossip ตัวขาวนิดนึงนะครับ เหตุการณ์เกิดขึ้นวันนี้สดๆ ร้อนๆ ครับ

วันนี้ผมออกจากคอนโดเช้ามาก เพราะมีประชุมบอร์ดกรรมการบริหารครับ ก่อนออกจากคอนโดหันไปมองตัวขาวนอนหลับคลุมโปง เมื่อคืนนางกลับดึก กว่าจะนอนก็ปาเข้าไปตีสองกว่าแล้ว ผมเลยเปิดผ้าห่มออก

"ที่รัก...เป๊บไปทำงานก่อนนะครับ...."
"อือ...อื้อ...ขับรถดีๆ นะเป๊บ" ตัวขาวงัวเงีย พูดเบาๆ
"ครับ....เมื่อคืนเป๊บทำสลัดทูน่าไว้ ที่รักทานก่อนออกไปทำงาน....ฟ๊อดดดด....รักนะครับ" ผมกระซิบบอกตัวขาวพร้อมหอมแก้มแรงๆ หนึ่งที
"ค้าบ..." งัวเงียอื้อแอ้ แล้วตัวขาวก็นอนยาว

ผมรีบบึ่งรถไปบริษัทฝ่าการจราจรที่สุดแสนจะคล่องครับ กว่าจะถึงบริษัทก็ปาเข้าไปเกือบแปดโมง จอดรถเสร็จเรียบร้อยก็รีบเดินขึ้นห้องทำงาน
"คุณเป๊บคะ....คุณปริมเชิญที่ห้องประชุมใหญ่ก่อนเวลาคะ" คุณนุช เลขาพี่จิมเดินมาบอกผมที่ห้องทำงาน
"ได้ครับๆ...เดี่ยวผมจะรีบไป"

รับปากเสร็จ ผมก็รีบเดินไปห้องประชุมใหญ่ เจอพี่ปริมนั่งรออยู่พอดี
"สวัสดีครับพี่ปริม" ผมยกมือไหว้ นานๆ พี่ปริมจะเข้ามาตรวจงานประจำไตรมาส
"ไงไอ้เสือ...วันนี้มาเช้านะ"
"ก็ท่านประธานสูงสุดมา ผมก็รีบมาต้อนรับ กลัวโดนไล่ออก"
"ฮ่าๆๆๆ...เดี่ยวนี้หัดประชดประชัน...สะใภ้เหล็กสอนมาละซิ"
"นิดนึงพี่...ฮ่าๆๆๆ"
"สะใภ้เหล็กเป็นไงบ้าง"
"งานเยอะครับ...บ่นทุกวัน เมื่อคืนก็กลับดึก...ผมออกมาก็ยังนอนไม่ตื่นนะครับ"
"เออแล้วน้องเข้าใจเค้าใช่มั้ย อย่าทะเลาะกันอีกละ"
"เข้าใจครับพี่ปริม โจ้เค้าทำงานเก่ง ทำงานหลายอย่างในเวลาเดียวกันได้...จนผมตกใจเลยว่าเอาพละกำลังมาจากไหน"
"พี่เห็นด้วย...ควบสองบริษัท เป็นผู้ตรวจของบริษัทเราแล้วไหนจะบริษัทของครอบครัวตัวเองอีก...พี่ว่าแกได้เมียดีหายากมาก"
"ฮ่าๆๆๆ...ที่สุดครับพี่ปริม...ผมเลยรักเค้ามากไง"
"เออดีแล้วดูแลกันดีๆ"
"ครับ...ว่าแต่เรียกผมมาพบก่อนมีอะไรเพิ่มเติมมั้ยพี่"
"ก็เรื่องผลประกอบการไตรมาสสุดท้าย ลดลงกว่าปีที่แล้ว 35% พี่กลัวผู้ถือหุ้นจะต่อว่าเอา"
"ผมว่าผู้ถือหุ้นน่าจะเข้าใจนะครับ สถานการณ์รอบด้านเป็นแบบนี้ แต่เราก็ยังมีกำไร"
"ก็ใช่นะ...ยังไงตอนประชุมบอร์ดแกลองชี้แจงด้วย...วันนี้ ระหว่างประชุมจะ VDO conference กับเจ้าปันที่ฮ่องกงด้วย"
"โอโห้ ท่านรองประธานใหญ่ฟังด้วยหรือครับ..สงสัยจะงานเข้าจริงๆ"
"ก็ลดลง 35% เจ้าปันมันนั่งไม่ติดหรอก"
"ครับๆ"

ผมกับพี่ปริมคุยงานอีกชุดใหญ่ จนเวลาประมาณเก้าโมงครึ่งคณะกรรมการบอร์ดเริ่มเข้ามาในห้อง ผมก็เริ่มเครียดเหมือนกัน ไม่นานนักเสียงไลน์ดังมา ผมกดอ่าน ตัวขาวส่งมา
"ตื่นแล้วน้าคิงคอง"
"ครับ กินสลัดยัง"
"กำลังกินอ่า...อาหย่อยๆๆ"
"จริงอะ...เป๊บทำสุดฝีมือ"
"แหวะ ทำโม้ แค่หั่นผักกับน้ำสลัดสำเร็จรูป"
"55555...นิดนึงคร้าบ"
"แล้วนี่จะประชุมยังอะ"
"กำลังเริ่มครับ...เป๊บประชุมก่อนนะ"
"ค้าบๆ...เดี๋ยวโจ้จะอาบน้ำไปทำงานละ...รักน้า สติ๊กเกอร์จุ๊บๆ"
"รักครับๆๆ"

ละสายตาจากโทรศัพท์ การประชุมก็เริ่มขึ้นอย่างดุเดือด ผมได้ชี้แจงสารพัดเหตุผล ทำความเข้าใจ กว่ามติบอร์ดจะยอมรับ เล่นเอาเกือบหัวใจวายเหมือนกันครับ...พี่ปริมเองก็เก๊กขรึมซะน่ากลัวมาก แต่ก็ผ่านพ้นไปด้วย การประชุมเลิกประมาณบ่ายสอง
"เป็นไงไอ้เสือ"
"เหงื่อแตกเลยพี่...กว่าจะยอมรับเหตุผล"
"อธิบายได้ดีมาก...พี่เองก็ลุ้น แต่ภาพรวมโอเค
"แล้วพี่ปันว่าไงบ้างครับพี่ปริม" ตอนผมนำเสนอ พี่ปันก็จ้องมาจาก VDO conference ผมก็เกร็งอีก
"ปันมันโอเค...เข้าใจทุกประเด็น....ปีหน้าเพิ่มยอดสัดนิดนะ เดี่ยวผู้ถือหุ้นเค้าจะไม่พอใจ
"ครับ..ผมจะพยายามครับ" เหนื่อยใจเลยครัย แต่ก็ต้องสู้

กำลังจะอ้าปากคุยต่อ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ดูหน้าจอ จิมโทรเข้ามา ผมรู้สึกแปลกใจ ปกติถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรสำคัญ จิมจะไม่โทรเข้ามา
"ครับจิม"
"พี่เป๊บ สวัสดีครับ....เลิกประชุมยังครับ"
"เพิ่งเลิกครับ..มีอะไรให้พี่รับใช้" ผมทำเสียงเล่นๆ แหย่จิม
"ฮ่าๆๆ มิบังอาจครับพี่...โทรมาอยากจะบอกว่า พี่โจ้ อยู่โรงพยาบาลสมิติเวช สุขุมวิทครับ"

ผมบอกตรงๆ เลยนะครับ สำนวนไทยที่ว่า ใจวูบลงไปที่ตาตุ่ม ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ
"หา....แล้วโจ้เป็นอะไรจิม..." ผมรีบถามด้วยอาการตกใจมาก จนพี่ปริมตกใจตาม
"ใจเย็นๆ พี่ ไม่เป็นอะไรมากครับ...คือ...พี่โจ้นั่งทำงาน....แล้วเก้าอี้มันหัก เลยล้มคว่ำครับ" เสียงจิมเล่าแบบเสียงขำๆ ครับ แต่ไม่กล้าหัวเราะมาก กลัวผมจะด่าเอา

ฟังจิมเสร็จ ผมก็แอบขำในใจ คือ นึกหน้าตัวขาวเวลาล้มคว่ำออก แต่ก็แอบฮาไม่ลง....แอบเป็นสามีที่เลวแล้วครับ เมียเจ็บแอบตลก
"โอเคๆ เดี๋ยวพี่รีบไปนะ" ผมวางสายจิม
"โจ้เป็นอะไรไอ้เสือ" พี่ปริมถาม
ผมก็เล่าตามที่จิมเล่า
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....นั่งยังไงถึงเก้าอี้หัก" พี่ปริมขำซะลั่น ทำให้ผมขำด้วย
"โอเคๆ ผมไปก่อนนะพี่ เดี๋ยวนางเค้างอนอีกครับ"
"ได้ๆ รีบไปดูแลเมียเหอะ"
ผมรีบบึ่งไปโรงพยาบาล ใช่เวลาไม่นานนักถึงโรงพยาบาล จอดรถเสร็จ โทรหาจิม ได้ความว่ากำลังรอรับยาหน้าห้องจ่ายยา ผมรีบเดินไป เห็นตัวขาวนั่งบนรถเข็น
"ที่รักๆ เป็นไงบ้างครับ" ผมรีบเดินเข้าไปจับตัว
"อ้าวเป๊บ...มาได้ไงอะ โจ้สั่งไม่ให้จิมบอกแล้ว"
"จิมโทรบอกเลยรู้นี่แหละครับ แล้วเป็นไงบ้าง"
"ก็ฟกช้ำอะเป๊บ ข้อเท้าขาซ้าย กับมือขวาบวมนิด"
"เจ็บมากมั้ย...."ผมห่วงตัวขาวอีก เห็นนางทำหน้ายิ้มๆ
"นิดหน่อยอะเป๊บ...แต่โมโหเก้าอี้มากกว่า มันจะหักทำไมเนี่ย"
"เป๊บก็ยัง งง ครับ ถือซะว่าฟาดเคราะห์ครับ"
"งานก็เยอะอะ กันมาเจ็บอีก"
"เอาน่าที่รัก รักษาตัวก่อนจะห่วงงานนะครับ"
"พี่เป๊บ....นี่ยาครับ" จิมส่งยาให้ ผมลองแกะถุงดู
"ทานยาตามหมอสั่ง ฝากพี่เป๊บดูแลด้วยนะ"
"ตลอดเจ้าจิม ทิ้งพี่" ตัวขาวบ่น
"ก็สามีมาแล้วดูแลแล้ว ผมไปทำงานก่อน กินยาด้วยละพี่ พี่เป๊บฝากด้วยนะครับ"
"ได้ๆ " จิมก็รีบกลับไปทำงาน

เจ้าหน้าที่เข็นรถเข็นที่ตัวขาวนั่งไปรอหน้าตึก ผมก็รีบไปขับรถมาเทียบ ตัวขาวลุกขึ้นเดินกะเผลกๆ ค่อยๆ ขึ้นรถ ผมช่วยพยุง น่าสงสารเชียวครับ ผิวขาวๆ ช้ำๆ เขียวๆ แย่จัง ระหว่างเดินทางกลับคอนโด

"ที่รักปวดมากมั้ย"
"นิดหน่อยอะเป๊บ"
"แล้วไปนั่งยังไงถึงพลาดครับ"
"ไม่รู้อะเป๊บ น่าจะเกลียวหลุด คงเป็นเพราะโจ้หมุนไปหมุนมานะแหละ ซวยชะมัด"
"คิกๆๆๆ" ผมแอบหัวเราะเบาๆ
"หัวเราะอาราย...เดี่ยวตายยยยนะคิงคองบ้า" ตัวขาวหันมาแหวะผม
"ก็นึกภาพตาม น่าจะตลกดีนะครับ...ฮ๋าๆๆๆๆ" ผมกลั้นไม่ไหว หัวเราะออกมา
"ผั๊วะๆๆ" โดนทุบไปสี่ที

พยุงตัวขาวเดินมาถึงห้อง ผมหยิบยาให้ทาน ตัวขาวก็นอนพัก
"ที่รัก เย็นนี้อยากทานอะไรครับ"
"ข้าวต้มปลากระพงอะเป๊บ" เสียงอ้อนมาแล้ว
"ร้านเดิมเยาวราชใช่มั้ยครับ"
"ใช่ค้าบบบบ" เสียงอ่อยมาก เริ่มอ้อนละ
"เดี่ยวเป๊บจัดการให้นะ...นอนพักเถอะ"
"ปวดขาอะเป๊บ...เจ็บๆๆ" อาการอ้อนมาอีกแล้ว แถมทำสายตาวิ้งๆ ใส่ผมด้วยนะ
ผมเลยหยิบครีมทาในถุงยา มานวดข้อเท้ากับมือที่บวม นวดเบาๆ
"เจ็บมั้ยที่รัก"
"เจ็บนิดๆอะเป๊บ..."เสียงอ้อนๆๆ
ตัวขาวเวลาอ้อนนี่ น่ารักมากๆ นวดไปนวดมา จนตัวขาวหลับ ผมก็โทรหาวิทย์ให้ไปซื้อข้ามต้มปลา ก๋วยจั๊บ และอีกสองสามอย่างที่ตัวขาวชอบ ประมาณทุ่มกว่าๆ ของที่สั่งก็มาถึงคอนโด ผมเดินไปปลุกตัวขาว
"ที่รักครับ...หิวยัง...ตื่นมาทานข้าวจะได้ทานยา"
"อือ..อื้อออ....ค้าบ...." ตัวขาวงัวเงียลุกขึ้น
"ไหวมั้ยครับ"
"เจ็บขาๆๆ...อุ้มๆๆ" ตัวอ้อนทำหน้าอ้อน ชูมือเหมือนเด็กให้ผมอุ้ม ฮ่าๆๆๆ ป่วยทีไรอ้อนสุดๆ ครับ
"ครับ" ผมอุ้มตัวขาวมาที่โต๊ะกินข้าว หนักมั้ย ขอบอกว่า เบามาก อุ้มทำอย่างอื่นมาเยอะครับ...ฮ่าๆๆๆ
"โหยเป๊บ น่ากินทั้งนั้นเลย มีข้าวหมูแดงหมูกรอบด้วย"
"เป๊บรู้แหละว่าที่รักชอบ...ทานเลยครับ"ผมเริ่มหยิบช้อนมากิน ตัวขาวนั่งเฉยพร้อมเอ่ยว่า
"เจ็บมืออะ...ป้อนๆๆ" อีกมือก็ใช้ได้ แต่คนจะอ้อนเนอะครับ ทำไงได้

ผมก็ตักข้าวต้ม สารพัดนั่นนี่ตามที่นางชี้ ป้อนเข้าปาก ดูนางมีความสุขดี ผมก็กินไปด้วยครับ

ทานเสร็จก็อุ้มตัวขาวมาพักที่ห้อง ผมก็ออกไปล้างจานเก็บกวาด กลับเข้ามาเห็นตัวขาวนอนดูละคร รักสุดฤทธิ์
"ทานยายังครับ"
"ทานแล้วอะเป๊บ"
"อาบน้ำไหวมั้ยหรือให้เป๊บเช็ดตัวให้" ตัวขาวทำหน้าครุ่นคิด
"เอางี้ เป๊บเช็ดตัวให้ดีกว่า" ผมก็ไปผสมน้ำอุ่น มาเช็ดตัวให้ตัวขาว ทุกซอกทุกมุม ฮ่าๆๆๆ
"นี่ๆ ทะลึ่งละ...ตรงนั้นอย่าเน้นมาก" ผมแกล้งเน้นมังกรตัวขาว
"ก็เช็ดให้สะอาดนี่ที่รัก...แล้วจะแข็งทำไม" ผมพูดยิ้มๆ
"ทะลึ่งงงง...มันเป็น reflect ตะหากคิงคองบ้า" ด่าไปหน้าแดงไป ฮ่าๆๆๆ
 เช็ดตัวเสร็จ ผมก็อาบน้ำ แต่งตัว เดินออกจากห้องน้ำ ประมาณสี่ทุ่ม ตัวขาวเคลิ้มๆ หลับละครับ
"ที่รัก ทายานวดขานะ" ผมหยิบยามาทา
"ค้าบ" ทาเสร็จเรียบร้อย
"นอนเถอะครับ"
"เป๊บไม่นอนอะ"
"เดี๋ยวนอนครับ ขอเช็คงานนิดนึงที่่รักนอนก่อนเลย"
"ค้าบ...เป๊บ...ขอบคุณมากที่ดูแลโจ้นะ"
"ไม่ดูแลเมียสุดที่รักแล้วจะไปดูแลใครละครับ....นอนเถอะ จุ๊บๆ" ผมก้มไปจุ๊บหน้าผากตัวขาวสองที
"ฝันดีนะเป๊บ...ฟอด" ตัวขาวหอมแก้มผมทีนึง ชื่นใจละ

นั่งเช็คงานจนมาพิมพ์เม้าท์ๆ นี่แหละครับ ฮ่าๆๆๆ รีบพิมพ์ไปบ้างอาจจะเล่าไม่ละเอียดก็ขออภัยครับ ฝันดีครับ

โจ้ : เจ็บขาอะเป๊บ  :mew6:

เป๊บ : โอ๋ๆๆ มามะเป่าเพี้ยงๆ  :katai2-1:

โจ้ : เป่าขาซิ มาเป่าอะไรตรงนั้น...ทะลึ่งงงง  :hao7:

เป๊บ : อ้าวหรือ....ฮ่าๆๆๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 07-12-2013 00:39:12

ทั้งสองคนยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ดูแลกันอย่างนี้ตลอดไปนะค่ะ
ใกล้ปีใหม่แล้วขอให้มีความสุขทั้งสองคนเลย ( อิจฉาอยากมีคนดูแลอย่างนี้บ้าง  :ling1: )

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 07-12-2013 01:20:47

อยากจะบอกว่า อิจฉาค่ะ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 07-12-2013 01:48:36

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
พี่เป็บดูแลพี่โจ้ดีดีนะ อิอิ จะได้หายเร็ว ๆๆ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-12-2013 01:57:40

ค่อยยังชั่วที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก หายเร็ว ๆ นะคะ
ชอบเวลาโจ้อ้อนเป๊บ น่ารัก...

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 07-12-2013 02:03:55

ผิดคอนเซ็ปต์นะตุณเป๊ปป ขาด ดึ๋งดึงดึ๊ง อ่ะ  :z1: :katai1: :ling1: :z3: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-12-2013 02:27:55

มาแล้วคู่หวานแห่งปี
ส่งท้ายปีด้วยการตกเก้าอี้ ปีหน้าก้าวขึ้นนั่งบนโต๊ะ
แสดงว่ากิจการงานจะเจริญยิ่งๆขึ้นไปเน้อน้องโจ้
หายไวๆน๊า
 :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-12-2013 07:39:40

เป๊บเอาความหวานมาเติมให้แฟนคลับอีกแล้ว
ดีใจๆ  :katai2-1: แต่โจ้เวลาป่วยแล้วอ้อนน่ารักเนอะ
มีความสุขที่ได้อ่าน อ่านไปยิ้มไปเลยล่ะค่ะ

คิดถึงโจ้ขี้อ้อนกับเป๊บขี้ตามใจ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-12-2013 08:21:17

ขอให้พี่โจ้หายเจ็บไวไว เรื่องหมุ่นเก้าอี้นี่เคยเป็น
ไม่ถึงกับหักแค่ล้มลง เจ็บสะโพกที่สุด อายเพื่อนด้วย 55
พี่โจ้เวลาที่อ้อน น่ารักอ่ะ พี่เป๊บเอาใจตลอด
 :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 07-12-2013 09:10:58

หวานเนาะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 07-12-2013 13:32:13

อ่านเรื่องนี้แล้วเพลินใจมากค่ะ
มาต่อบ่อยๆน่ะค่ะ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-12-2013 14:26:31

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 07-12-2013 16:50:54

โมโหตัวเองจัง ทำไมถึงได้ผ่านเรื่องดีๆแบบนี้ไปได้  เป็นคู่ที่น่ารักมาก :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 07-12-2013 19:36:23

อุ๊ย พี่โจ้น่ารักที่สุดเลยอะ อ้อนได้น่ารักมากๆ แต่นึกตามที่พี่เป๊ปเล่าว่าหน้าคว่ำก็คงตลกจริงๆอะครับ พี่โจ้อย่าทำร้ายพี่เป๊ปเลย
พี่น่ารักต้องซุ่มซ่ามนิดๆนะครับ ไม่งั้นเดี่ยวไม่ครบองค์ประกอบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว UP 06/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 08-12-2013 01:43:39

สวัสดีค้าบบบบ.....ป่านนี้คงนอนกันหมดแล้วเนาะ.....อาจจะสงสัยกันว่า ทำไมป่านนี้ถึงมาทักทาย ขอบอกเลยว่า นั่งรอคิงคองกลับจากงานเลี้ยงอะคับ เรื่องของเรื่อง คิงคองกับพี่ปริม พาคณะกรรมการบอร์ดกับลูกค้า VVVIP รายใหญ่มาก ไปเลี้ยงข้าว จริงๆ คิงคองไม่อยากไปเพราะว่าผมยังเดินขากะเผลกๆ แต่สีหน้าคิงคองดูกังวลถ้าไม่ได้ไป เลยอนุญาตอะคับ ไปตั้งแต่ตอนเย็น ไอ้เราก็เดินกะเผลกๆ หาอะไรกินเอง  :mew6: ดูละครนอนหลับ ตื่นมาเที่ยงคืนครึ่ง คิงคองก็ยังไม่กลับ โทรไปก็ไม่รับสาย โทรเข้าไปคนขับรถ ก็บอกว่า คิงคองยังไม่ออกมาจากทานอาหาร เลยนั่งเช็คงานไป นึกได้เลยแวะเข้ามาดู คิงคองดันมาแอบนินทาซะนี่ กลับมาตายยยยย :fire: ......สามีไม่อยู่ เซ็งอะ เหงาง่า แงๆๆๆ  :mew6: :mew6:

ตอบเม้นๆ
Key : ขอบคุณมากค้าบบบบ  ปีใหม่อย่าลืมมาอ่านตอนพิเศษน้า  :mew1:

noy : คิคิ อย่าอิจฉาเลยน้า เดี๋ยวก็เจอคู่แท้ค้าบ  :mew1:

patchylove : คิงคองดูแลดีมากๆ ค้าบ ผลัดกันดูแลเนอะ ก็จะดูแลไปจนแก่อะ  :mew1:

malula : ขอบคุณมากค้าบบบ ใช้มารยาอ้อนเยอะๆ คิงคองจะได้หลง ฮ่าๆๆๆ :mew1:

tepintpilai : แอะ อารายอะดึ๋งดึ๋ง  :hao6: ก็ถ้าไม่ป่วยมะคืนตอนเช็ดตัว โดนแล้วแน่นอนง่า  :hao7: :mew1:

อยากรัก : คู่อื่นหวานกว่าอีกน้า....ตกเก้าอี้ยังขนาดนี้ ถ้าโต๊ะคงแขนหักละค้าบบบ ฮ่าๆๆ นี่พรุ่งนี้โทรไปด่าเจ้าจิมโทษฐานซื้อเก้าอี้ราคาถูกมาให้นั่ง...เชอะ  :m31: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณค้าบบบ เติมความหวานเยอะๆๆ อิอิ คิดถึงด้วยค้าบๆๆ  :mew1:

maemix : ขอบคุณมากค้าบบบ...หมุนไปหมุนมามันหักกลางเลยอะ แล้วตอนล้มคว่ำดันอยู่คนเดียว ต้องลุกขึ้นคลานไปกดโทรศัพท์เรียกน้องดา ไม่งั้นแย่เลยค้าบบบ  :mew6: :mew1:

anukul : อารายเจ้าโอ....มาชิมแล้วหรือถึงรู้ว่าหวานอะ...ฮ่าๆๆๆๆ หวานแค่ไหนไปถามพี่เป๊บโน่นนนน  :hao6: :hao7: :mew1:

คนอ่าน : ค้าบถ้าว่างๆ จะมาต่อบ่อยๆ น้า นี่ถ้าไม่เจ็บตัวคงไม่ได้เข้ามาแน่ง่า  :mew2: :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

patee : ขอบคุณมากค้าบบบ เข้ามาติดตามอ่านบ่อยๆน้า

nutto : อารายเจ้านัท...จะมาขำอาราย..เดี๋ยวตี ก็คนมันน่ารักอะ ต้องอ้อนๆๆๆ จาได้หลง ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

ปล. ตอนนี้เวลา 1.44 am คนขับรถเป๊บโทรมาบอกแล้วว่า ตอนนี้กำลังพามาส่งที่คอนโด เลยถามไปว่า คุณเป๊บเมาหรือเปล่า ลูกน้องตอบมาว่า เมานิดๆ ครับ กำลังนั่งหลับด้านหลัง...หนอยยยย :fire: :fire: กินเหล้าอีกแน่ กลับมาจะโดดถีบให้เข็ด  :angry2: :angry2:

เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าได้เข้ามาจะมาเม้าๆ เป๊บนะค้าบบบบ ฝันดีค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 08-12-2013 02:00:47

ฝันดีค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-12-2013 02:17:21

ป่านนี้เป๊บคงมาถึงแล้วใช่มั่ยคะโจ้
แต่ที่จะไปถีบเขาน่ะ ระวังขาด้วยนะ
แต่เป๊บกรึ่มๆมาแบบนี้ โจ้ระวังตัวจะ...
ว้ายคิดอะไรออกไป โจ้ป่วยอยู่เป๊บคงไม่ :hao6:

ขอให้โจ้หายไวๆ นะคะ แล้วจะมารออ่านตอนพิเศษ
ว่าช่วงปีใหม่เป๊บกับโจ้จะไปเติมความหวานกันที่ไหน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 08-12-2013 06:39:18

เมานิดๆก็ดีน๊า เพิ่มความโรแมนติก ขายังกะเผลกแต่โดดถีบได้ แสดงว่าไม่เจ็บจริง ฮ่า
งั้นถีบเลยจะได้เจ็บนานๆ ไว้อ้อนเป๊ป คริคริ แล้วจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆไง
ถามหน่อย ขาเจ็บมันเกี่ยวกับอย่างอื่นไหมน้องโจ้ อิอิ
ไม่อวยพรให้หายไวนะเดี๋ยวไม่มีอะไรจะอ้อน แต่จะให้รักกันตลอดไปหวานตลอดเป็นปีๆ

 :eiei1: :eiei1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-12-2013 06:44:34

พี่โจ้อย่าถ้ีบพี่คิงคองเลย เดี๋ยวเจ็บขา

แล้วพี่คิงคองจะเมาหื่นมั๊ยเนี่ย  อิอิ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 08-12-2013 09:22:49

อยากให้มาต่อเนื้อเรื่องหลักจังค่า. แต่ก้อรู้ว่าพี่โจ้ไม่ค่อยมีเวลา แต่เรืีองหลักจบค้างง่าา ยังไงเค้าาก้อจะรอต่อไป กาซิกๆๆ
ถ้าพี่โจ้จะเมาท์มอยพี่เป๊บขอยาวๆแบบรวบยอดหลายๆเรื่องเลยนะคะ แก้คิดถึงค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 08-12-2013 09:26:45

ถามแน่คับพี่โจ้555555555


เดี๋ยวรู้แล้วมาเล่าให้ฟังนะพี่โจ้




ถามแบบนี้ต้องถามจากเจ้าตัว เนาะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 08-12-2013 11:33:54

น่ารักจังเลยค่ะพี่โจ้:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip ตัวขาว ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 08/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-12-2013 00:14:18

ตอบเม้นๆ

noy : ฝันดีค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

snowboxs : ฮ่าๆๆ หมดสภาพมะหื่นค้าบบบ เดี๋ยวปีใหม่จะมาเขียนเล่าน้า  :mew1:

อยากรัก : แอะ ขาเจ็บเกี่ยวน้า อดเล่นท่ายากอะ ว๊ากกกก  :hao6: :hao7: :mew1:

patchylove : โดดถีบไม่ลงอะ น่าสงสารแทนนน คิงคองหมดสภาพ อดหื่นอะ อิอิ  :mew1:

cassper_W : เดี๋ยวเรื่องหลักถ้าว่างจะรีบปั่นให้น้าค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

anukul : อารายเจ้าโอ...คิคิ ถามดีๆ นะ เดี๋ยวพี่เป๊บเค้าเขินนน  :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1: :mew1:
สวัสดีค้าบบบบ ละครรักสุดฤทธิ์เพิ่งจบ เลยมานั่งเช็คงาน แอบนินทาเป๊บดีกว่า 55555+ ต่อจากเมื่อคืนเลยเนอะคับ เป๊บกลับมาถึงประมาณตีสองยี่สิบ ลูกน้องพยุงขึ้นมาส่งถึงห้อง เมาแอ๋มาเชียว เลยให้ลูกน้องพาเป๊บไปนั่งที่โซฟา พอลูกน้องกลับไป ผมก็เดินกะเผลกๆ ไปผสมน้ำอุ่นมาเช็ดหน้า

"เป๊บ...เช็ดตัวก่อนน้า...ทำไมเมาขนาดนี้เนี่ย"
"เป๊บม่ายด้ายเมาน้าที่ร้าก...แล้วนี่ทำมายยังไม่นอนคร้าบ" เสียงลากขนาดนี้ไม่เมาก็โม้แล้วคิงคองเพี้ยน
"นอนแล้ว ตื่นมารอเป๊บนะแหละ"
"จ๋า..จ๊ะ...ที่ร้ากน่าร้าก จายดี"
"เช็ดตัวก่อน อยู่นิ่งๆ ห้ามดิ้น" ผมพูดกึ่งดุๆ ปลดกระดุมเสื้อ เป๊บก็ยังพอมีสติบ้างช่วยๆ แก้ผ้า เนอะ ฮ่าๆๆๆ
"เห็นมั้ยเป๊บ ผื่นแดงขึ้นอีกแล้ว...รู้ว่าแพ้เหล้ายังจะกินอีก" ถ้าพอจำได้ผมเล่าตอนแรก ครั้งนึงที่ทะเลาะกันแล้วเป๊บไปกินเหล้ามากๆ จนเมาจัด จะขึ้นผื่นแดงอะครับ
"ขอโทษคร้าบ...อือ อื้อ...." นอนพิงโซฟาหลับตา ครางอื้อแอ้ ผมเช็ดตัวไป ไอ้นั้นก็ผงาดไป หื่นหรือ reflect เนี่ย ฮ่าๆๆ แต่ดูแล้วน่าจะเมาคงไม่หื่น คิคิ เช้ดตัวเสร็จ ผมก็ไปหยิบยาแก้แพ้พร้อมน้ำ

"เป๊บทานยาแก้แพ้แล้วนอนนะ..."
"คร้าบ..."สลึมสลือกินยา
"ไปนอนที่เตียงนะเป๊บ" ผมออกแรงยกตัวเป๊บ เป๊บเองก็เดินแบบเซๆ ดีนะที่ยังพอมีสติ ถ้าหมดสติแบกไม่ไหวแน่ ระหว่างพยุงน้ำหนักมันกดที่ขา เจ็บจิ๊ดเลยครับ แต่ผมกลั้นใจอดทน ไม่งั้นเป๊บล้มแน่

พยุงเป๊บมาถึงเตียง เป๊บก็ล้มตัวลงนอน ผมห่มผ้าให้ เป๊บก็แทบจะหลับในทันทีครับ หลังจากจัดการเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินกะเผลกๆไปล้างมือ ล้างหน้า เจ็บขามากกว่าเดิมอีก คงเพราะแบกเป๊บแน่ โอยเจ็บๆๆๆ
ผมเดินกระดึ๊บๆ มาที่เตียง หยิบยามากินเพิ่ม พร้อมกับยาทามานวดขา
"เนี่ยๆ เห็นมั้ยพอเมาแล้วลำบากเมียมั้ยละ แทนที่จะมาทายาให้ นี่ต้องมาทาเอง เชอะคิงคองบ้า...นี่แนะๆๆๆ" ด้วยความหมั่นเขี้ยว ผมเอามือไปบีบจมูกแกล้งเป๊บ เป๊บก็อู้อี้ เอามือปัดมือผม ฮ่าๆๆๆ สะใจ

ทายาไป นวดขาไป เจ็บไป คิดในใจ ทำไมเจ็บจังเนี่ย โอยยยยย...เจ็บเหมือนอะไรมันไม่เข้าที่เข้าทาง....ความคิดแว๊บนึงเข้ามาในสมองครับ ครั้งนึงตอนเรียนมัธยม ผมเคยอ่านหนังสือนิตยสาร มีหัวข้อนึงเขียนถึงคุณป้าที่ป่วยเป็นโรคกระดูกทับเส้นประสาท แล้วขาแกจะปวดชามาก แกนั่งร้องไห้ทั้งวัน กินยาก็แค่ทุเลา แกก็ปวดทรมานเป็นปี จนมาวันนึง เหมือนแกจะนั่งอยู่ลานหน้าบ้าน ด้วยความที่แกปวดขา แถมไม่มีอะไรทำ แกไปเห็นท่อน้ำประปาขนาดใหญ่ของลูกชายตั้งทิ้งไว้ แกก็เอาเอาขาไปเหยียบกลิ้งไปหน้ากลิ้งถอยหลัง(พอนึกภาพออกใช่มั้ยครับ) แกเล่าว่าทำแบบนั้นประมาณเกือบๆ ชม. ระหว่างกลิ้งแกก็เจ็บนะครับ แต่ก็อดทน สักพักแกรู้สึกเหมือนขาจะชาน้อยลง วันต่อมาแกก็ทำอีก ผ่านไปสองเดือนอาการขาชาของแกหายเป็นปลิดทิ้ง แกเลยคิดค้นการออกกำลังด้วยท่อประปานี้เผยแพร่ไปทั่ว
"เอ...หรือว่าเราลองเอาเท้าไปกลิ้งท่อบ้างดีกว่า เผื่อหายเหมือนป้า" ฮ่าๆๆ จริงๆ มันไม่เกี่ยวเลยนะครับ แต่ผมเผื่อลองทำดูน่าจะดีขึ้น แต่ประเด็นคือ ไม่มีท่อประปาทำไงอะ นึกขึ้นได้ว่า ตู้เก็บของมีท่อเครื่องดูดฝุ่น กลมๆ เหมือนกัน น่าจะลองดู ผมเลยเดินกะเผลกๆ ไปหยิบท่อมา ตั้งท่อกับพื้น นั่งบนเก้าอี้ เอาขาที่เจ็บเหยียบกลิ้งไปกลิ้งมา มันเจ็บจิ๊ดได้ใจมากครับ แต่มันสะใจเหมือนกันนะ ออกแนวซาดิส ฮ่าๆๆ ผมกลิ้งช้าๆ ไปหน้า ไปหลัง กลิ้งไปมาประมาณ สามสี่รอบช้าๆ รู้สึกได้ยินเสียงเหมือนกระดูกมั้งครับ

ดัง.....กรึ๊บบบบบบบบ.....เฮ้ย...หายปวด.....เฮ้ยยย....ทำไมมันดีขึ้น....ผมตกใจเหมือนกัน แต่มันหายเจ็บไปเยอะมากครับ ลองลุกขึ้นเดิน เดินไม่กะเผลก แต่ยังเจ็บนิดๆ หน่วงๆ

"เฮ้ย....หายแล้วอะ....ได้ผลอะ" อุนทานด้วยความดีใจ เอาท่อไปเก็บ แล้วนอนหลับตีสี่ อิอิ

ลืมตามาตอนเช้า ผมคว้ามือถือมากดดูเวลาประมาณเจ็ดโมง หันไปมองเป๊บ ยังนอนหลับอยู่ ผมเอามือเปิดผ้าห่มเป๊บพร้อมจับตัวจะดูว่าผื่นแดงหายหรือยัง ผื่นแดงหายแล้วแต่........เป๊บมีไข้ตัวร้อน ไม่สบายซะเนี่ยยยย เอาเข้าไปปปปป

"เป๊บ....เป๊บ.....มีไข้แล้วนะ"
"อื้อ...อืออ....ที่รักเป๊บปวดหัวครับ" เป๊บตอบงัวเงียไม่ลืมตา"
"เดี๋ยวๆ เอายาให้นะ" ผมรีบไปหยิบยาลดไข้กับพารา
"เป๊บทานยาก่อนน้า" พยุงเป๊บขึ้นมานอนพิงหัวเตียง หน้าแดง ตาแดง เชียว น่าสงสาร คิงคองป่วย เป๊บกินยาเสร็จ ก็นอนพักต่อ ผมก็เดินไปที่ครัวลองดูของสด พอที่จะทำอะไรได้บ้างหว่า.....ทำข้าวต้มหมูสับละกันนะ

ทำเสร็จทุกอย่าง.....ก็เวลาประมาณเก้าโมงเช้า ผมเดินเข้าไปดูเป๊บ จับตัว ตัวไม่ร้อนมากแล้ว ไข้ลด เลยไปผสมน้ำมาเช็ดตัวลดอุณหภูมิ....
"หน้่าไม่แดงแล้ว ตัวไม่ร้อนมากแล้ว...เห็นมั้ยบอกแล้วว่าอย่ากินเหล้า รู้ทั้งรู้ทำไมยังจะกิน แล้วนี่ถ้าโจ้ขาไม่หายเจ็บจะทำยังไง ใครจะดูแล...ได้ยินป่าวคิงคองบ้า..." ผมบ่นไปยิ้มไปเช็ดตัวไป นั่งคิดไปทำไมผมรักผู้ชายคนนี้จังนะ อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ทุกครั้งที่มองใกล้ๆ ผมก็ยังรักมาก มากขึ้นทุกวัน....เป๊บชอบพูดเสมอว่า ถ้าเป๊บไม่หล่อแล้วจะยังรักมั้ย เลยถามกลับไปว่า ถ้าโจ้เหี่ยวแก่จะรักมั้ย เป๊บตอบมาว่า ไม่ว่าจะเหี่ยวหรือแก่มันไม่เกี่ยวกับความรัก เป๊บรักโจ้เพราะเป็นโจ้....ผมตอบไปว่า เหมือนกันแหละคิงคองบ๊อง....เป๊บยังหล่อนะครับ แต่ด้วยอายุเลขสามกว่าแล้ว ริ้วรอย ความแก่ก็มีเหมือนกับคนทั่วๆไป แม้แต่ผมก็ยังมี แต่เราสองคนไม่ได้รักกันที่ร่างกาย เรารักกันที่จิตใจต่างหาก ใช้ชีวิตด้วยความเข้าใจกัน ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนเราก็ยังรักกันเหมือนเดิม
"เป๊บไม่ได้กินเหล้านะที่รัก....กินสาเก ครับ" อยู่ดีลุงแกก็พูดขึ้นมาทั้งที่หลับตา อ้าวนี่ตื่นนานแล้วหรือเนี่ย
"อ้าวววว...นึกว่าหลับ ตื่นตอนไหนเนี่ย"
"ตื่นตอนที่รักกำลังบ่านพอดี....มานี่เลย" เป๊บลืมตามากระชากตัวผมลงไปนอนบนตัวเป๊บ
"แว๊กกก..ปล่อยๆๆ เดี๋ยวติดไข้" ผมดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ
"เป๊บหายแล้วครับ...แต่ขอแกล้งคนชอบบ่นหน่อย" เป๊บเอามือมาจี้ๆ เอว
"ฮ่าๆๆๆๆ...ว๊ากกกก ปล่อยๆๆ" ผมดิ้นไปมา
"อย่าดิ้นซิที่รัก ของนอนกอดแบบนี้ก่อนนะครับ" เสียงหวานเชียว ผมหยุดดิ้น เราสองคนสบตากันท่ามกลางความเงียบเสียงหัวใจเราสองคนเต้นตึกตั๊กๆ แหมมมม สามีใครเนี่ย....หล่อง่าาาาาาาาาาา ฮ่าๆๆๆๆๆ
"เป๊บ...หิวยังไปกินข้าวเถอะ" ผมเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
"วันนี้เมียจ๋าทำอะไรให้กินเอ่ย"
"ก็เท่าที่มีนะแหละ ข้าวต้มหมูสับใส่ไข"
"ไข่ไก่หรือไข่เป๊บครับ" บ้ามกามตั้งแต่เช้า
"ทะลึ่งงงงง...ไข่ไก่ตะหาก" ผมดิ้นๆ ออกจากอ้อมกอด มัวคุยเรื่องไข่เดี๋ยวไม่ได้กินข้าว ได้กินข้าวหลามแทน ว๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ

ผมเดินมาที่ครัว เป๊บเดินตามมา
"หอมจังที่รัก...น่ากินมากครับ"
"งั้นลุยโลดดดดด" เราสองก็เริ่มกิน
"เป๊บ แล้วไปกินสาเกทำไมอะ" ผมถาม
"เป๊บไม่กินเหล้า...แต่ทางกรรมการบอร์ดกับลูกค้า เค้าคะยั้นคะยอ เลยสั่งสาเกมาแทน พี่ปริมพี่ปันก็พยายามจะห้าม แต่ถ้าไม่กินมันจะเสียมารยาทอย่างมาก เป๊บเลยจำยอมครับ กินไปไม่มาก แต่มันคงแพ้เลยเมาครับ"
"น่าเอาปืนไปยิงทิ้งจริง...อึ้ยยยย" ผมหมั่นไส้กรรมการบอร์ดกัลลูกค้า มาทำผัวชั้น ฮ่าๆๆๆ
"ยิงเค้าหรือเป๊บ"
"ยิงพวกกรรมการกะลูกค้านะแหละ จะยิงเป๊บทำไมอะ"
"เห็นทำหน้าตานึกว่าจะยิงเป๊บครับ"
"โหยยยย ไม่ยิงหรอกกกก หล่อๆแบบนี้หายาก"
"ใช่ๆ หล่อๆ จู๋ใหญ่แบบเป๊บหายาก" หื่นทั้งวัน ตาลุงเพี้ยน เชอะ
"ทะลึ่งงงง....แล้วพี่ปันมาด้วยหรือ วันประชุมเห็นอยู่ฮ่องกง"
"พี่ปันบินมาเพื่อการนี้เลยครับที่รัก...เป๊บเลยไม่กล้าขัดใจไง"
"โหหหห...สำคัญมากนะนี่...พี่ปันถึงกับถ่อมาเลยหรือเป๊บ"
"มากครับ...เพราะถ้าปีหน้าลูกค้าคนนี้ไปใช้บริการบริษัทอื่น พี่ปริมบอกเป๊บเลยว่า บริษัทเราจะมีเม็ดเงินหายไปอย่างน้อย 9 หลัก"
"หาาาาาาาาาาาาาาา....จริงหรือเป๊บ โหหหหหห"
"ไม่ใช่ 9 หลักธรรมดานะที่รัก 9 หลักเหยียบ 10"
"โหหหหหหหหหห...เข้าใจแล้วค่าผัวขา คราวหลังเชิญเมาเป็นอีลำยองได้เลยคร่า" ผมแกล้งทำเสียงแซว
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เป๊บหัวเราะสุดกำลังเลย
"ว่าแต่ที่รัก ขาหายแล้วหรือครับ เห็นเดินคล่อง"
"ดีขึ้นมากแล้วเป๊บ เจ็บนิดๆ แล้วก็....(ผมเล่าวิธีการเมื่อคืนให้เป๊บฟัง)"
"เหลือเชื่อมากเลยที่รัก...." เป๊บทำหน้าตกใจ
"นั่นซิเป๊บ แต่มันดีขึ้นแล้วละ"
"ครับๆ"

กินเสร็จเรียบร้อย ผมไล่เป๊บไปนั่งพักเพราะเพิ่งหายไข้ แล้วก็เก็บจานล้าง จัดการเสร็จเรียบร้อย ผมเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่น เห็นเป๊บกำลังออกจากห้องนอนมาคงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเลยเข้าไปอาบน้ำ เสร็จเรียบร้อยออกมาห้องนั่งเล่น เป๊บนอนดูทีวี ผมก็เข้าไปนอนข้างๆ นอนกอดกันไปคุยกันไป ดูศึก 12 ราศี ตลกดีครับ บี้ น่ารักเนอะ อิอิ สักพักมือถือเป๊บดัง
"ครับแด๊ด....ไม่ได้กลับครับ....หรือครับ.....ลำบากมั้ยครับแด๊ด.....งั้นได้ครับๆ.....ช่วงนี้งานยุ่งๆ ครับ ยังไงสัปดาห์หน้าแวะไปนะครับ....อยู่ครับแด๊ด....นอนข้างๆ ผมนี่แหละจะคุยมั้ยครับ...ได้ครับๆ.....ที่รัก แด๊ดจะคุยด้วย" ผมรับโทรศัพท์จากเป๊บ คุยกับแด๊ด

ถามทั่วไปครับ ได้ข่าวว่าล้มคว่ำ เจ้าปริมมาเล่า แหม พี่น้องเหมือนกันเลยเนอะ ชอบเอาไปเล่า เชอะ...คุยทั่วๆไป จนแด๊ดบอกว่า พอดีมัมเข้าครัวทำกับข้าวให้ ชีต้า กับเจ้าเนส กิน เดี๋ยวจะให้เด็กแม่บ้านเอามาให้ที่คอนโด ลาภปากมากๆ เลยครับ แหะ"
"เป๊บ แด๊ดจะให้เด็กเอากับข้าวมาให้"
"ครับแด๊ดบอกแล้ว มื้อนี้อร่อยแน่"
"เป๊บเสาร์หน้าไปบ้านใหญ่นะ"
"ได้ครับๆ ไปเยี่ยมหลานๆ ด้วย"
"ดีๆ คิดถึงสองแสบนั่นแล้ว"

นอนไปนอนมา ดูหนังไปเรื่อยๆ จนเปลี่ยนมาดูดีวีดี เรื่อง click เคยดูมั้ยครับ ที่มันกดรีโมทข้ามไปมาชีวิตได้ ผมนอนไปลูบแผงอกเป๊บไป คือ ไม่ได้คิดอะไรนะครับ มันทำปกติอยู่แล้ว เป๊บก็จะเอามือมาลูบต้นขา ผมว่าการสัมผัสบ่อยๆ มันก็ฟินโดยไม่ต้องมีอะไรกันเนอะ คิคิ เผลอหลับไปจนช่วงเย็น ได้ยินเสียงกดกริ่ง เป๊บลุกขึ้นไปเปิดประตู ผมเดินตามไป
"สวัสดีค่าคุณหนูเล็ก ป้าเอากับข้าวมาให้" ป้าจันทร์มากับเด็กๆ สองคน
"สวัสดีครับป้า มาเองเลยหรือเนี่ย" เป๊บตกใจเหมือนกัน
"สวัสดีค้าบป้า..คิดถึงๆ" ผมเดินไปกอดป้าจันทร์
"ก็คุณหนูกับคุณโจ้ไม่ไปบ้านใหญ่บ้าง ป้าก็คิดถึง...นี่คุณท่านก็ทำกับข้าวสุดฝีมือ ป้าก็ช่วยปรุง เลยเอาขอที่คุณหนูชอบมาให้นี่แหละคะ"
"ขอบคุณมากครับป้า" เป๊บยิ้มร่าเลย
"ป้ามีอะไรกินบ้างอะคับ" ผมถาม
"น้ำพริก ปลาทูทอด ชะอม ไข่ยัดไส้ มัสมั่น หมูสามรส ผัดคะน้าน้ำมันหอย คะ"
"โหของชอบเป๊บกับผมเลยอะป้า" ผมยิ้มร่าเลย
"นี่แหละค่า ป้าเลยบอกคุณท่านให้แบ่งมาให้ บ้านโน้นคึกคักคุณปันก็กลับมาพอดี คุณหนูน่าจะไปร่วมด้วย"
"เสาร์หน้าไปนะครับป้า"
"จริงหรือคะ งั้นเสาร์หน้าค่อยบอกคุณท่านทำกับข้าวอีก"
"ครับๆ"
ทักทายคุยปับป้าจันทร์พักใหญ่ จนประมาณหกโมงเย็น ป้าแกก็ขอตัวกลับ ผมกับเป๊บก็จัดเตรียมอุ่นกับข้าว
"ป้าจันทร์เอาข้าวมาให้เยอะเลยอะเป๊บ ไม่ต้องหุงข้าวเองแล้ว"
"เพียบเลยครับ"
อุ่นเสร็จเรียบร้อย ก็เริ่มทานกัน
"อร่อยมากอะเป๊บ"
"ที่สุดครับ...คิดถึงแด๊ดกับมัมจังเลยที่รัก"
"เสาร์หน้าไปกันนะ..."
"ครับๆ"
ผมนึกขึ้นได้ วิ่งไปหยิบไอแพดมากดวีดีโอไลน์ไปหาแด๊ด
"แด๊ดจะรับสายหรือที่รัก"
"ลองดูๆ" สักพักแด็ดกดรับสาย เลยได้เห็นภาพ ฝั่งบ้านใหญ่กำลังเฮฮา ผมกับเป๊บก็โบกมือ ส่องกับข้าวว่ากำลังกินกัน พร้อมบอกว่าเสาร์หน้าไปบ้านใหญ่ มัมก็ดีใจ บอกว่าจะทำกับข้าวชุดใหญ่เลี้ยงอีก.....มีความสุขจังครับ
กินเสร็จเก็บกวาดอาบน้ำเรียบร้อย ก็มานั่งดูละครรักสุดฤทธิ์ ละครจบ เป๊บคงจะเพลียอาจจะไม่หายป่วยสนิท เลยนอนต่อ ส่วนผมก็มาพิมพ์เม้าๆ ให้ฟังนี่แหละคร้าบบบ....ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าๆ แล้ว ขอตัวไปนอนน้า ฝันดีค้าบบบบ จุ๊บๆๆ  :mew1: :mew1:

โจ้ : เป๊บ....ดึงดึ๋งๆๆๆๆ  :hao6:

เป๊บ : ดึกแล้วนอนเถอะที่รัก ค่อยว่ากันนะ  :hao4:

โจ้ : แอะ...ปฏิเสธธธธธธธ  :katai1:

เป๊บ : บ่นนัก....งั้นมานี่  :oo1: :oo1:

โจ้ : แว๊กกกกกก  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Gossip คิงคอง ตอบเม้นๆ หน้า 34 UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 09-12-2013 01:44:37

เข้ามาก็เจอ น้องโจ้มาเอง ยินดีด้วยที่ไม่ต้องเดินกะเผลกท่อน้ำมีประโยชน์นะ
สามีก็มีประโยชน์เหมือนกัน ระหว่างรอสามีกลับทำให้นึกถึงวิธีรักษาเท้ากะเผลกได้
นึกว่าจะได้อ้อนสามีอีกนานให้ช่วยนวดเท้าและช่วยอาบน้ำและให้ป้อนข้าว นี่ดันหายเสียก่อน
แต่ไม่เป็นไรน้องโจ้ก็ดูแลระหว่างน้องเป๊บแพ้แอลกอฮอล์ก็แล้วกัน
 :katai2-1:
ขอให้คู่หวานแห่งปีมีความสุขมากๆนะจ๊ะ
 :mew5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: จอมพล ที่ 09-12-2013 07:58:30

 ความรักของคุณทั้งสอง เรียกว่า "รักแท้เหนือกาลเวลา"ได้แล้วกระมัง  ยินดีด้วยจริงๆที่คุณทั้งสองได้เจอมัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 09-12-2013 08:28:34

รักพวกพี่สุดใจเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-12-2013 09:42:34

น่ารักอ่ะ ผลัดกันดูแล เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
ขอให้เป๊บกับโจ้หายป่วยในเร็ววันนะคะ

แต่ ๆๆๆๆ สุดท้ายโจ้ก็ไม่พ้นคิงคองจอม  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 09-12-2013 10:08:34

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:  พี่โจ้โดนพี่คิงคองจับดึ่งดึ๊งจนได้ แอร๊ยยย ฟิน ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-12-2013 10:56:55

ดูแลกันตลอด อบอุ่นดีจังเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 09-12-2013 11:47:11

เป็นครอบครัวที่น่ารักมากเลยอ่ะค่ะ พี่โจ้อย่าลืมมาเล่าเนื้อเรื่องหลักด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-12-2013 13:45:06

อ่านแล้วอิจฉาน้องทั้ง2คนจังเลย  :เฮ้อ:

น่ารักจริงๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 09-12-2013 17:06:39

มีแต่ของกินตลอดเลยน่ะค่ะ555
คู่นี้มีความสุขมากจนน่าอิจฉาาาาาา><

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 10-12-2013 10:58:22

โจ้ดันไปแหย่เสือหลับ โดนเสือจับกินเลย เด้งดึ๋งๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 10-12-2013 23:57:19

แว๊กกกดีใจซาบซึ้งพี่โจ้จำชื่อผมได้ด้วยนะ น่ารักที่สุดเลยครับพี่โจ้ ขอให้ ขาว ใส น่ารักเวอร์ๆๆๆๆๆแบบนี้ตลอดปายยย  :mew1:
แหมแต่ก็นะคนน่ารักต้องมาควบคู่กับความเปิ่นนะครับ ไม่งั้นไม่ครบสูตร ล้มนิดสะดุดหน่อยให้พอเป็นกระสัยความน่ารัก

ส่วนเรื่องจะมาไล่เตะผมนั้น ผมว่าอย่างเลยฮะ นอกจากจะวิ่งไม่ทันละอาจจะเป็นลมเป็นแล้งได้ เดี่ยวต้องหามส่งโรงบายนะครับพี่ เดี่ยวมันจะไม่คุ้มกันซักเท่าไหร่ ผมว่าเก็บแรงไปรับศึกจากพี่เป๊ปดีกว่าฮะ อิอิ  :laugh:

ตอนล่าสุดก็ยังหวานได้โล่ห์ พี่เป๊ปอุส่าหลับก็ไปปลุกให้ตื่นมาทำจนได้ อิอิ  :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แอบเม้าท์ คิงคอง UP 09/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 11-12-2013 23:36:04

หายไปนานเลยนะค่ะน้องโจ้ ช่วงปลายปีคงจะยุ่งน่าดูเลยนะค่ะ
ไม่น่าเชื่อเนอะวิธีเหยียบท่อน้ำเนี้ย เดี๋ยวต้องลองบ้างแระ
พี่เป็นโรคปวดหลังเผื่อมันจะหายขาดบ้างไรบ้าง

น่ารักนะ2คนเนี้ย ต่างก็ดูแลซึ่งกันและกัน เอาใจใส่กันซึ่งกันและกันด้วย :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-12-2013 12:24:08

สวัสดีค้าบบบบ กำลังปั่นตอนต่อไปน้า ก่อนออกไปกินข้าวกับเป๊บ แวะเอาตอนต่อไปมายั่วเป็นน้ำจิ้ม จะลงเมื่อไหร่นั้น อยู่ที่คอมเม้นเรียกร้อง ฮ่าๆๆๆ  :mew1: :mew1: แบร่ๆๆ  :hao7: :hao7:

ผมกำลังตกใจและงงว่า เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก จากที่สงบๆ มาหลายวัน แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้น มาเถียงกันเหมือนในละคร
“มิน่าเป๊บถึงซวย คบพวกอุบาทว์ๆ วิปริตผิดเพศ ความซวยถึงมาเยือน” เปิ้ลพูดขึ้นมาแล้วมองหน้าผม
“เมิงหมายถึงใครอีหน้าวอก ถ้าพวกอุบาทย์ๆ วิปริต นั่นมันพวกเมิง เพื่อนกรูเฝ้ามาหลายวันตั้งแต่ไอ้เป๊บมันเกิดเรื่อง พวกเมิงไปแทรกอยู่สวรรค์วิมานห่าไหนมาเพิ่งโผล่มา แล้วมาทวงๆ ความเป็นผัว แม่ง เลิกกันไปตั้งนานแล้วยังจะเสือก” ทรายซัดแรงมาก จนทั้งสี่คนหน้าเหวอไปเลย ส่วนโอ๊ตพยายามดึงเสื้อทรายไว้ ไม่ให้รุนแรงมากไปปว่านี้
“อ้าวอีเหี้ยนี่ ด่าพวกกรู ปากหมานักนะเมิง กรูขอตบสักที” เพื่อนของเปิ้ลเดินมุ่งเข้ามาหาทราย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-12-2013 12:53:41

โหยยย ตอนต่อไปแซ่บมากๆๆๆๆ :z6:
รอพี่โจ้มาลงตอนใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 15-12-2013 13:26:28

ขอเนื้อเรื่องอย่างด่วนเลย เรื่องมันเป็นอย่างไรอ่ะ อยากรู้มาก ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-12-2013 13:41:59

อยากทำให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-12-2013 14:45:49

มารอตอนต่อไป
จากตัวอย่างแล้ว
เหมือนจะดุเด็ดเผ็ดมัน
ว่าแล้วไปอ่านตอนก่อน
ไว้ก่อนดีกว่า แต่ตอนล่าสุด
ถ้าจำไม่ผิด ยังไม่มีฉากเปิ้ลนะ

มาต่อเร็วๆนะคะโจ้ ใจจดจ่อรออ่าน
ว่าแต่ขาโจ้หายดียังอ่ะ เป็นห่วงนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 15-12-2013 19:01:45

แว๊กกกกกกกกกกก มายั่วแบบนี้เหรอ ตบกันน่าดูละสิ
รอออออออจ้า อย่ายั่วกันนานนะ
 :katai2-1: เดี๋ยวตามไปทวงถึงบ้านนะ ขอบอก คริ คริ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 15-12-2013 19:49:33

 :katai4: :katai4: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอน เอาตอนต่อไปมายั่ว หน้า 34 UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-12-2013 21:34:39

พี่โจ้จะไม่น่ารักก็ตอนนี้ละครับ
การเอามาลงยั่ว มำให้ผู้อื่นได้รับถึงความกระทบกระเทือนทางจิต
ทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่ เพราะมัวแต่เฝ้ารอเหมือน
เสียงแม่นาค"ผมรอพี่โจ้ที่เล้าเป็ดทุกวันเลย...เลย...เลย...เลย...เลย...เลย"ที่สะท้อนไปหาพี่ :katai1: :katai1:

แต่ผมเชื่อว่าพี่โจ้จะรีบกลับมาลงให้แน่นอนครับ เพราะพ่โจ้น่ารักและพี่เป๊ปก็หล่อมากด้วย
แต่ถ้ามาลงไม่ได้เพราะโดนพี่เป๊ปฉีดยาให้อยู่อันนี้ก็พอให้อภัยได้ครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-12-2013 21:55:28

สวัสดีค้าบบบบ หลังจากมีคนมาเม้นๆ แบบบรุนแรง ต้องเอาตอนต่อไปมาให้อ่านแล้วละคับบบ อาจจะมีคำหยาบคายรุนแรงไปบ้าง ก็พยายามปรับเพื่อเพิ่มอรรถรส แต่ของจริงที่เคยเจอ หนักกว่านี้อีก ผมกรองแล้วให้น้า คิคิ  :mew1:

ตอบเม้นๆ
อยากรัก : ขอบคุณค้าบบบ ท่อน้ำมีประโยชน์จริงๆ นะ ถ้าเป๊บไม่ป่วยคงจะอ้อนต่อง่า  :mew1:

จอมพล : ขอบคุณค้าบบบบ มาอ่านบ่อยๆน้า  :mew1:

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากค้าบบบ รักด้วยๆๆ  :mew1:

snowboxs : หายสนิทแล้วค้าบบ แต่ความหื่นนี่ยังมะเคยลดเลยจริงๆ อิอิิ  :mew1:

Noo_Patchy : ฮ่าๆๆๆๆ ฟินด้วยๆๆ :hao6: :mew2:

maemix : อารายอุ่น ฮ่าๆๆๆ  :hao6: :mew1:

cassper_W : มาเล่าแล้วน้า อย่าลืมเม้นๆ น้า  :mew1:

patee : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : ชอบกินๆๆๆ อิอิ  :mew1:

kasarus : ช่ายๆ เสือกัดเลยง่า  :mew1:

nutto : อารายเจ้านัท....ตอนนี้ขาหายแล้วมาให้เตะซะดีๆ  :katai5: :mew1:

8X : ค้าบพี่ งานเยอะมากๆ อย่าลืมเข้ามาอ่านน้า  :mew1:

patchylove : มาต่อตอนใหม่แล้วค้าบบบ  :mew1:

Key : มาลงให้แล้วค้าบบบ  :mew1:

noy : ฮ่าๆๆๆๆ  :mew1:

snowboxs : ตัวละครใหม่เลยคับ พวกอดีตสาวๆ ของเป๊บนะเพียบบบบบ  :katai1: :mew1:

อยากรัก : มาแล้วค้าบบบบ  :mew1:

nokkaling :  :mew1: :mew1: :hao6:

nutto : อารายเจ้านัท มาว่าพี่ไม่น่ารัก วันไหนเจอตัวจริง จาอึ้งงงงง ฮ่าๆๆๆ รีบๆมาอ่านได้แล้ววว เด๊กบ๊อง  :mew1: :mew1:


ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม
   ผมตื่นมาในตอนเช้าของวันที่สาม รีบลุกขึ้นมาดูเป๊บ เดินเข้าห้องน้ำเข้าไปผสมน้ำอุ่น เพราะผ้าขุนหนูผืนเล็ก ชุบน้ำ เช็ดหน้า ตามตัวเป๊บ ที่ไม่มีเครื่องมือทางการแพทย์ห้อยระโยงรยางค์อยู่
“เป๊บ...เป็นไงบ้าง...รีบๆ ตื่นมาได้แล้วนะเป๊บ....โจ้คอยอยู่นะคับ” ผมเช็ดตัวไปพลางคุยกับเป๊บไปพลาง
   เช็ดตัวเสร็จ ก็จัดการตัวเองบ้าง แปรงฟัน อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เดินออกมาทานข้าวที่มุมในห้อง ทานข้าวเสร็จ ก็มาดูเป๊บ ปัดผม จับตัว ตามประสาครับ นั่งโซฟาข้างๆ เตียงพร้อมกับดูทีวีไปด้วย จนกระทั่งได้ยินเสียงเครื่องอะไนสักอย่างดังปิ๊บๆๆๆ ด้วยความตกใจเลยหันไปดู เห็นเป๊บขยับตัวเบา ลืมตา ผมตกใจมาก เป๊บฟื้นแล้วๆ
“เป๊บ...เป๊บบบบบ....เป็นไงบ้างงงงงง” ผมยืนตะโกนเรียกเป๊บข้างเตียง พร้อมกดปุ่มเรียกพยาบาล
   เป๊บพูดตอบไม่ได้ครับ เพราะมีท่อหายใจที่ปาก แต่สายตาเป๊บก็มองมาที่ผม เราสองคนสบตากัน ผมดีใจจนน้ำตาไหล ไม่ถึงนาที พยาบาลก็วิ่งเข้ามา
“มีอะไรให้ช่วยหรือคะ”
“คุณพยาบาล ผู้ป่วยฟื้นแล้วครับ”
“คะๆๆ เดี๋ยวจะไปตามหมอให้คะ” พยาบาลรีบวิ่งออกไปจากห้อง
   ไม่ถึงสองนาที ทีมแพทย์ที่รักษารีบเดินกึ่งวิ่งมาที่ห้อง
“สวัสดีครับ....หมอขอตรวจร่างกายนะ” อาจารย์หมอทักเป๊บ
“คุณคะ...ถ้าหมอถามอะไรไป ให้ตอบสนองด้วยการบีบมือนะคะ บีบหนึ่งครั้งแสดงว่าใช่ สองครั้งไม่ใช่นะคะ” อาจารย์หมอผู้หญิงบอกเป๊บ เป๊บพูดไม่ได้เพราะมีท่อหายใจที่ปากครับ
“ยังปวดหรือมึนศรีษะมั้ยครับ.....โอเคยังมึนนะ” หมอถามเองตอบเองแสดงว่าเป๊บบีบมือตอบได้แล้ว
“เจ็บหน้าอกมั้ยครับ.....เจ็บนะ”
“เจ็บแขนหรือขามั้ยครับ.....เจ็บนะ”
“มองหมอชัดมั้ย สายตาพร่ามัวมั้ย....ไม่นะครับ”
“หายใจติดขัดมั้ยครับ แน่นหน้าอก หรือยังไงบ้าง....ไม่มีนะครับ”
   หมอถามเยอะมากครับ ผมเองก็รีบกดส่งข้อความไปบอกแด๊ด มัม พ่อ แม่ จิม พี่ๆ ทุกคน โทรศัพท์เข้ามาหลายสายผมก็บอกว่าเป๊บฟื้นแล้ว เลยรีบมาโรงพยาบาลกันทั้งหมดครับ
   หมอตรวจสักพักนึง เสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินไปถาม
“คุณหมอครับ เป๊บอาการเป็นยังไงบ้าง”
“โดยรวมดีขึ้นมากเลยนะครับ แต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้ เดี๋ยวหมอจะให้ยารักษาตามอาการทั้งหมด เพื่อรอดูการตอบสนองต่อยานะครับ”
“สำหรับเรื่องการตอบสนองต่อสมองนะคะ...ภาพรวมดีมากๆ คะ ยังไงหมอจะให้ยาลดอาการสมองบวม พรุ่งนี้เช้าจะสแกนแม่เหล็กสมองเพื่อดูจุดลือดซึมอีกครั้งนะคะ” อาจารย์หมอหญิงตอบผม
“ครับคุณหมอ..ขอบคุณมากๆ เลยครับ” ผมยกมือไหว้ จนหมอท่านก็ขอตัวไปจัดการ ผมรีบเดินเข้ามาที่เตียง เป๊บนอนลืมตาแบบสลึมสลือ
“เป๊บๆๆ...เป็นไงบ้าง...ฮึกๆๆๆ ฮือๆๆๆ” ผมจับมือเป๊บ กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เป๊บบีบมือสองครั้ง
“เป๊บเจ็บมั้ย...โอเคมั้ยเป๊บ...” บีบมือครั้งนึง
“เป๊บรีบหายนะ...โจ้เป็นกำลังใจให้นะ” เป๊บบีบมือครั้งนึง
   พยาบาลเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับยามากมาย
“คุณคะ...คุณหมอสั่งยามา ขออนุญาตนะคะ”
“ครับๆ” ผมเดินออกมายืนข้างๆ เตียงระยะไม่ไกลมาก เป๊บหันหน้ามาสบตากับผม เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ด้วยสภาพร่างกายพูดไม่ได้ครับ
   พยาบาลก็ฉีดยาเยอะแยะ หลายเข็มตามที่หมอสั่ง
“คุณคะ...คุณหมอให้ฉีดยานอนหลับแบบอ่อน อยากให้ผู้ป่วยพักผ่อน ยังไงอย่าส่งเสียงรบกวนคนไข้มากนะคะ”
“ได้ครับๆ...ขอบคุณมากครับ” พยาบาลเดินออกจากห้องไป
“เป๊บ...นอนพักนะ...จะได้หายไวๆ” เป๊บขยับตัวไปมาเหมือนอยากจะพูดอะไร
“เป๊บ...โจ้เข้าใจว่าอยากพูดนะ เอาไว้หายดีกว่านี้นะเป๊บ” เป๊บบีบมือครั้งนึง ผมก้มลงไปจุ๊บแก้มเป๊บเป็นการให้กำลังใจ
   ไม่ถึงห้านาทีเป๊บค่อยๆ หลับตา สงสัยยาจะออกฤทธิ์ เป๊บหลับไปได้สักพัก แด๊ด มัม  พี่ๆ มาถึงพอดีครับ
“โจ้ลูก เป๊บเป็นยังไงบ้าง” แด๊ดรีบถามทันที
“คุณหมอบอกว่า ภาพรวมดีขึ้นมา แล้วให้ยารักษาตามอาการทั้งหมดครับ คุณหมอให้ยานอนหลับแบบอ่อนต้องการให้เป๊บพักผ่อน นี่ก็เพิ่งหลับไปได้สักสิบนาทีครับ”
“ดีจังเลยคะคุณ...ลูกจะหายแล้ว” มัมคุยกับแด๊ด
“แล้วเป๊บพูดอะไรบ้างอะโจ้” พี่ปริมถาม
“ไม่ได้พูดเลยครับพี่ปริม มีท่อเสียบปากแบบนั้น ได้แต่บีบมือตอบสนอง”
“แสดงว่าเป๊บมันรับรู้ตอบสนอง น่าจะหายเร็วๆนี้ครับแด๊ด” พี่ปันบอกแด๊ด
“พ่อก็คิดแบบนั้นนะปัน...เอาแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปคุยกับหมอ เราสองคนจะไปด้วยมั้ย”
“ได้ครับๆ...เดี๋ยวพี่มานะโจ้”
“ไปกันเถอะครับ..เดี๋ยวผมดูแลให้เอง” แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน ก็ออกไปพบคุณหมอ ผมก็ส่งข้อความบอกเพื่อนๆ ว่าเป๊บฟื้นแล้ว ฉัตร ทราย เบิด โอ๊ต ตอบกลับมาว่าจะแวะมาช่วงบ่ายๆ
   ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง ที่เป๊บรู้สึกตัวและมีแนวโน้มอาการดีขึ้น ระหว่างนั่งเฝ้าผมก็นั่งมองเป๊บสลับกับเครื่องมือที่ดัง ปิ๊บๆๆ เผื่อมีอะไรแปลกๆ อีก สักพักใหญ่ พ่อแม่จิม ก็มาถึงพอดี พร้อมอาหารการกินชุดใหญ่
“โจ้ลูก เป๊บอาการเป็นยังไงบ้าง” แม่ผมถามขึ้น
“ภาพรวมดีขึ้นมากครับพี่ ช่วงเช้าหมอมาตรวจแล้วก็ให้ยารักษาตามอาการเพิ่มครับ”
“เออดีแล้วๆ คุณพระคุ้มครอง...อีกไม่นานก็หายแล้วลูก” พ่อผมพูดปลอบใจ
“แล้วนี่พี่กินข้าวยัง” จิมถาม
“ก็....ยัง...” ผมตอบยิ้มแหะๆ
“นึกแล้ว...มัวแต่นั่งเฝ้าข้าวปลาไม่ได้กิน” จิมบ่น
“ก็ไม่หิวนะจิม เป็นห่วงเป๊บด้วยกลัวจะเป็นอะไรอีก”
“แล้วถ้าล้มป่วยไปอีกคนละพี่...ไม่ต้องพูดมาก มากินข้าวก่อน” ตกลงจิมมันเป็นพี่หรือกรูเป็นพี่เนี่ย สั่งจริง ชิ
“แม่ว่าลูกไปทานข้าวก่อน เดี๋ยวพ่อกับแม่ดูแลเป๊บให้”
“ครับ” จิมก็ลากผมไปกินข้าวห้องดานหลัง พร้อมจัดการแกะจัดเตรียมเยอะแยะมากมาย
“พอแล้วจิม พี่กินไม่หมดหรอก”
“กินเยอะๆนะแหละพี่ จะได้มีแรงเฝ้าคนป่วย”
“รู้แล้วบ่นจริง” ผมบ่นๆ ใส่จิม
   ผมก็นั่งกินข้าวไปเงียบๆ เรื่อยๆ ในใจก็พลางคิดมากนะครับ เหมือนจิมจะรู้ก็เลยเปรยออกมาว่า
“พี่เป๊บเค้ารอดแล้วนะพี่...อีกไม่นานก็หายเป็นปกติ อย่าคิดมากๆ”
“รู้ได้ไงอะจิม บางทีเหมือนดี บางทีก็ทรุด พี่ทำใจไม่ได้หรอก ทรุดทีไรหัวใจจะวายตาย”
“พี่ก็ดูสีหน้า ตามมือ ขา มีสีอมชมพูแล้ว โบราณว่าระบบเลือดดีนะพี่”
“จริงอะ...แล้วโบราณว่านี่ไปเอามาจากไหน”
“อ้าวตอนเด็กๆ ยายชอบพูดสอนพวกเราไง จำไม่ได้หรือว่าถ้าหน้าอมชมพูแสดงว่าจะใกล้หายป่วย”
“จำได้ แต่นั่นมันป่วยเป็นไข้ ท้องเสีย ไม่ใช่รถคว่ำ”
“อ้าวหรือ ฮ่าๆๆๆ นึกว่าใช้ได้เหมือนกัน”
“คนละเรื่องแล้วไอ้น้องบ๊อง” จิมก็พยายามปลอบผมนะเนี่ย รู้สึกดีขึ้นบ้าง
   กินข้าวเงียบๆ ไปเรื่อยๆ
“พี่...พี่รักพี่เป๊บมากเลยนะ” จิมเปรยขึ้นมา จนผมเงยหน้าไปมอง
“ไม่รู้ซิจิม....พี่ไม่เคยรักใครเท่าเป๊บมาก่อน....แต่ตอนนี้พี่รู้สึกว่าถ้าพี่ไม่มีเป๊บ...ให้พี่ตายหรือไม่มีใครตลอดชีวิตพี่ก็ทำได้”
“ผมเชื่อพี่...ตั้งแต่เด็กจนโต ผมเห็นพี่ไม่เคยรักใครมากเท่าพี่เป๊บ ขนาดพี่เต้คนก่อน พี่ยังตัดใจได้”
“เอ่ยชื่ออีกละ ไม่ต้องเอ่ย....มันคนละแบบกัน” น้องบ้านี่จะเอ่ยถึงทำไม....แหมอ่านแล้วอยากรู้ใช่มั้ยครับว่า เต้ นี่คือใคร เดี่ยวค่อยเขียนตอนพิเศษเล่าให้อ่านเนอะ แต่มีข้อแม้ คอมเม้นทวงผมในบอร์ดด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ
“จ้าๆ ฝังใจนานนะนั่น ฮ่าๆๆ” บางทีจิมมันก็น่าทุบนะ
“แล้วพี่จะคบกับพี่เป๊บนานขนาดไหน” จิมถามขึ้นมา
“ทำไมถามแบบนั้น จะให้พี่ระบุเวลา พี่ไม่รู้อนาคตหรอก”
“ผมไม่ได้แช่งนะ แต่พี่ก็ทราบว่าความรักชายชาย มักจะไม่ยั่งยืน” ผมวางช้อนแล้วมองจิม
“จิม ความรักไม่มีคำว่ายั่งยืน ชายจริงหญิงแท้ ก็หย่าร้างกันเต็มไปหมด พี่ว่าความรักไม่เกี่ยวกับเรื่องเพศ ขอแค่มีความเข้าใจกัน ดูแลกัน ไม่ว่าเพศไหนก็มีความสุขได้ ณ เวลานี้ ตอนนี้ ใจของพี่มีเป๊บคนเดียว อนาคตพี่ไม่รู้ รู้แต่ว่าพี่เข้าใจเป๊บ เป๊บเข้าใจพี่ ถ้ามันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงคงต้องทำใจแล้วว่ากันอีกที” ผมตอบเสียงค่อนข้างดัง จิมมันก็ยืนยิ้มๆ
“มีอะไรกินบ้างลูก” แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน เดินเข้ามาพอดี จนผมตกใจว่า เมื่อกี้ได้ยินที่ผมพูดมั้ยเนี่ย
“มีเยอะเลยครับอา เดี่ยวผมจัดการให้ครับ” จิมก็จัดแจงเตรียมให้กิน
   แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน ผม ก็นั่งทานข้าวไปคุยไป ดูยิ้มแย้มมีความสุขดี ผมรู้สึกแปลกๆ ตะกี้ได้ยินที่เราพูดมั้ยหว่า แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับ กินเสร็จเรียบร้อย ผมก็ขอตัวไปดูเป๊บก่อน ปล่อยให้จิมดูแลครอบครัวเป๊บไป
   ผมเดินกลับมาที่เตียง พร้อมบอกพ่อแม่ว่า
“พ่อกับแม่ทานข้าวยังครับ”
“ยังเลยลูก”
“งั้นไปทานเถอะครับ เดี๋ยวผมเฝ้าเป๊บเอง”
“จ๊ะ” แม่ผมรับคำแล้วก็เดินไปสมทบกับครอบครัวเป๊บที่กินข้าวอยู่
   ประมาณช่วงใกล้เที่ยง คณะแพทย์กับพยาบาล ก็เข้ามาตรวจร่างกายอีกครั้ง ทุกคนก็มารุมล้อมดูอาการ พร้อมถามคุณหมอ อาการโดยรวมดีขึ้นเรื่อยๆ คุณหมอบอกว่าพ้นคืนนี้ไป พรุ่งนี้เช้าจะพ้นอาการโคม่า แต่ยังไม่ย้ายเป๊บไปห้องแยก เผื่อว่าอาการอะไรกำเริบจะได้ช่วยทัน ผมใจชื้นขึ้นมาก จนประมาณบ่ายโมงกว่า ทุกคนก็ขอตัวกลับไปจัดการธุระ ผมเองก็เฝ้าเป๊บต่อ ในตอนแรกแด๊ดกับมัมจะเฝ้า แต่ผมเห็นว่าท่านอายุมากแล้ว ผมจัดการเองดีกว่า ท่านเลยยอม หลังจากทุกคนกลับไป ผมก็ไปผสมน้ำอุ่น ชุบผ้าขนหนูมาเช็ดตามตัวเป๊บ พยาบาลเข้ามาฉีดยาตามหมอสั่งอีกรอบ
“คุณพยาบาลครับ เป๊บจะฟื้นเมื่อไหร่”
“ตามเวลาที่คุณหมอระบุจากการให้ยานอนหลับ น่าจะช่วงประมาณห้าโมงเย็นนะคะ”
“อ๋อครับๆ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อาการผู้ป่วยดีขึ้นตามลำดับ อีกไม่นานหายเป็นปกติแน่นอนคะ”
“ขอบคุณมากครับ...ผมก็หวังอยากให้เป็นเช่นนั้น....ไม่งั้นผมคง....”
“ไม่ต้องห่วงหรอกคะ คนรักของน้องหายแน่นอน พี่เป็นกำลังใจให้ มีอะไรเรียกพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” ผมตกใจนิดๆ ที่พี่พยาบาลแกรู้ แต่ก็นะครับ ดูแลขนาดนี้ถ้าไม่รู้คงแปลก
“ขอบคุณมากครับ”
   พยาบาลออกไปผมก็เช็ดตัวเป๊บจนเสร็จ ดูแลผ้าห่ม จับตัวตามประสา จนกระทั่ง มีผู้หญิงสี่คนเข้ามาในห้องโดยที่ไม่เคาะประตู ผมหันไปมอง ทั้งสี่คนก็เดินเข้ามาที่เตียงเป๊บ
“ตายแล้วเป๊บ....ทำไมถึงเจ็บได้ขนาดนี้เนี่ย”
“นั่นซิเธอ...อาการหนักนะเนี่ยจะตายมั้ย” ผมมองหน้าคนพูด ปากหมามาก พูดมาได้ยังไง
“บ้าแล้วยะเธอ ไม่ตายหรอก ดูอาการแล้วดีขึ้นแหละ”

“ขอโทษนะครับ พวกคุณเป็นใครหรือ” ด้วยความหมั่นไส้ ผมเลยถามออกไป
“ชั้นชื่อเปิ้ลเป็นแฟนเป๊บ” สาวนางนึงแต่งตัวเปรี้ยวๆ ตอบออกมา
“แล้วเธอละเป็นใคร” เพื่อนสาวคนนี้ถามผม
   ผมอึ้งกับคำถาม ในใจลึกๆ ก็ไม่กล้าตอบ อึกอักอยู่สิบวินาที ก็มีเสียงตอบมาว่า
“เป็นภรรยาคุณเป๊บคะ...มีอะไรสงสัยเพิ่มเติมมั้ยคะ”
   ผมและกลุ่มพวกผู้หญิงหันไปมองตามเสียง คนที่ตอบคือ ทราย มากับโอ๊ต ที่มาเยี่ยมเป๊บ
“เฮ้ย...บ้า...เป็นไปได้ยังไง คนแบบเป๊บไม่เอาพวกเกย์กระเทยมาทำเมียหรอก” เปิ้ลพูดเสียงดังออกมาพร้อมมองหน้าผม
“โถถถถถ....งั้นก็เชิญแหกตาดูซิว่า เป๊บของเธอก็เอาเพื่อนชั้นทำเมีย....ของเก่าๆ ช้ำๆ ใครจะอยากได้” ทรายกัดตอบ
“นี่มันจะมากไปแล้วนะเมิง” เพื่อนเปิ้ลทำหน้ายักษ์ใส่ทราย
“ไม่มากกกกกกก...เพราะเพื่อนเมิงมารยาทเสียกับเพื่อนกรูก่อน แล้วอย่ามาขึ้นเสียงใส่กรู กรูไม่ได้กระจอกเหมือนพวกเมิง” ทรายซัดกลับ โห เวลาโกรธใช่ย่อย
   คือ ผมกำลังตกใจและงงว่า เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก จากที่สงบๆ มาหลายวัน แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้น มาเถียงกันเหมือนในละคร
“มิน่าเป๊บถึงซวย คบพวกอุบาทว์ๆ วิปริตผิดเพศ ความซวยถึงมาเยือน” เปิ้ลพูดขึ้นมาแล้วมองหน้าผม
“เมิงหมายถึงใครอีหน้าวอก ถ้าพวกอุบาทว์ๆ วิปริต นั่นมันพวกเมิง เพื่อนกรูเฝ้ามาหลายวันตั้งแต่ไอ้เป๊บมันเกิดเรื่อง พวกเมิงไปแทรกอยู่สวรรค์วิมานห่าไหนมาเพิ่งโผล่มา แล้วมาทวงๆ ความเป็นผัว แม่ง เลิกกันไปตั้งนานแล้วยังจะเสือก” ทรายซัดแรงมาก จนทั้งสี่คนหน้าเหวอไปเลย
สี่สาวก็รุมด่าทรายกับผมอีกเยอะมาก ทรายเองก็สวนกลับตลอด ผมได้แต่ยืนตกใจตั้งตัวไม่ทัน ส่วนโอ๊ตพยายามดึงเสื้อทรายไว้ ไม่ให้รุนแรงมากไปปว่านี้
“อ้าวอีเหี้ยนี่ ด่าพวกกรู ปากหมานักนะเมิง กรูขอตบสักที” เพื่อนของเปิ้ลเดินมุ่งเข้ามาหาทราย
   จังหวะนั้นเสียงเปิดประตูดังโครมเสียงค่อนข้างดัง พร้อมกับ
“พวกมึงก็ลองตบเพื่อนกรู ถ้าเมิงกล้าและยังอยากปกติ แต่ถ้าไม่อยากปกติก็ลอง” เสียงพูดค่อนข้างดังสวนมาจากประตู ผมหันไปมอง ฉัตร กับลูกน้องสามคนเดินเข้ามาในห้อง สาวสี่คนไม่กล้าเดินเข้ามา ฉัตรจ้องพวกนั้นเขม็ง โคตรน่ากลัวมาก จนผมอึ้งไปเลย ไม่เคยเจอเวอร์ชั่นนี้
“เอ้าเอายังไง จะตบมั้ย เข้ามาๆ” ฉัตรตะคอกถาม
“มึงเป็นใครอีสัตว์” เปิ้ลชี้หน้าถามฉัตร
“พ่อเมิงมั้งอีเหี้ย....ชาติตระกูลชั้นต่ำกว่ากรูอย่าเสือกมาชี้หน้า” ฉัตรด่ากลับ สี่สาวหน้าเหวอมาก อย่าว่าแต่สี่สาว ผมก็เหวอ ไม่ทันสี่สาวจะด่ากลับ ฉัตรสวนต่อว่า
“กรูยืนหน้าห้องฟังพวกเมิงด่าเพื่อนกรูมาเยอะละ กรูถามจริงพวกเมิงคิดว่าเป็นเจ้าของจักรวาลหรือไงที่มีสิทธิมาชี้หน้าด่าคนอื่น....แล้วมาดูถูกเพื่อนกรูว่าผิดเพศ ถ้าเพศแบบพวกเมิงดีจริง ไอ้เป๊บมันคงไม่ขย่มแล้วทิ้งมาหาเพื่อนกรูหรอก....ไอ้หน้าชาติหมา เป็นชะนีชั้นต่ำ แรดๆๆ ไปวันๆ เสือกแหกนรกออกมาดูถูกคนอื่น แม่มอีควาย พ่อแม่เมิงไม่สอนมาหรือไงว่าร่านตามผู้ชายมันสันดานสถุล”
คุณพระ!!!! ผมตกใจมาก ฉัตรด่าแรงแบบผมอึ้ง ทรายอึ้ง โอ๊ตอึ้ง สี่สาวหน้าแดงแบบคงโกรธมาก ก่อนที่สี่สาวจะตอบโต้ ฉัตรพูดต่อว่า
“แล้วก็ไม่ต้องมาสงสัยว่ากรูเป็นใคร หรือคิดจะด่ากลับเทียบชั้นกับกรู เมิงแหกตาดูแล้วเอาสมองโง่ๆ ของเมิงดูว่า การที่กรูเดินมาแล้วมีลูกน้องตามหลังมาแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยว่าพ่อแม่กรูเป็นใคร ถ้าไม่รวยและไม่แน่จริง ไม่มีคนคุ้มกัน...ไอ้สิงห์ปิดประตู โทรบอกไอ้วินด้านล่าง เตรียมจัดพวกมัน” ฉัตรหันไปบอกลูกน้องพร้อมสั่ง
“ได้ครับคุณหนู” สิงห์กดโทรศัพท์
   ผมเหวอ ทรายเหวอ โอ๊ตเหวอ สี่สาวจากหน้าแดงเริ่มหน้าซีด ที่เค้าว่ากันว่า หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ผมเห็นของจริงก็คราวนี้ละครับ
“เอ่อฉัตรๆๆ ใจเย็นๆ ค่อยๆ คุยก็ได้” ผมห้ามปรามฉัตร
“ไม่คงไม่ค่อยมันละ...ก็เมิงดูอีพวกชะนีเหี้ยเนี่ย นิสัยทุเรศ เมิงก็เหมือนกันปล่อยให้มันยืนด่าฉอดๆ ได้ยังไง เมิงก็คน มันก็คน คนเหมือนกัน ถ้าไม่ได้เป็นเทวดามาจากชาติปางไหนก็ไม่ควรจะมาด่าและดูถูก” ฉัตรพูดเหมือนจะบอกผม แต่หน้าหันไปมองสี่สาว
   ผมคิดในใจ จะยิงกันมั้ยเนี่ย ถ้ายิงพลาดโดนเป๊บ ผมคงจะต้องเอาตัวบังไว้ ตอนนั้นผมเริ่มขยับเข้ามาใกล้เตียง
“โถอีเหี้ย ทำมาด่าพวกกรูว่าสถุลสันดานต่ำ เมิงก็เหมือนกันละวะ ไม่ต่างจากกรูหรอกไอ้ควาย” เปิ้ลสวนขึ้นมา
“อะแน่นอน พวกเมิงเหี้ยใส่ก่อน กรูไม่มีความจำเป็นต้องเอาสมบัติผู้ดีตอบกลับ คนเหี้ยๆ มันต้องแสดงความเหี้ยกลับ หรือว่าไม่จริง...อีไพร่” ฉัตรตะคอกด่ากลับ สี่สาวสะอึก
“เอ้าเงียบทำไม....ด่ากลับมาซิอีห่าควาย เอางี้ ด่ากันหอมปากหอมคอละ กรูไม่อยากใช้บารมีพ่อปิดข่าวเรื่องฆ่าคน ขอเรียนเชิญพวกคุณหนูไฮโซ...จอม....ปลอม........กลับได้แล้วคะ” ฉัตรทำหน้าตาเสียงประชดใส่
“พวกกรูไม่ปลอม...ของจริงโว้ยไอ้ควาย” เพื่อนสาวของเปิ้ลคนนึง อ้วนๆ ตอกกลับมา
“ถุ้ยยยยยยยย....กะอีแค่กระเป๋าสะพายของปลอมชัดๆ ซื้อมาจากตลาดนัดหรือไง” ฉัตรทำท่าถุ้ยน้ำลายใส่ สี่สาวหน้าเหวอแดก
“แหมมมม จี้ใจดำหรือไงยะ....กรูรู้ไอ้เป๊บมันหล่อเทพ รวยเว่อร์ ชะนีอย่างพวกเมิงก็อยากจับทำเป็นผัวเป็นเรื่องธรรมดา โถถถถถถ....หารู้ไม่ว่า ไอ้เป๊บมันก็สนุกไปวันๆ นี่ฟังกรู แหกสมองเมิงแล้วคิดตาม คนเรานะเมิง อยู่ชนชั้นไหนก็เหมาะสมกับคนชนชั้นนั้น ไอ้ตกถังทองคำมันน้อยโว้ยยยยยย ฟังแล้วเข้าใจก็กลับไปได้แล้ว...ไอ้สิงห์ ส่งแขก” สิงห์กับลูกน้องอีกสองคน เดินปรี่เข้ามาที่สี่สาว พวกนั้นตกใจวิ๊ดว้าย แล้วรีบเดินเบี่ยงหลบไปที่ประตู ก่อนจะออกไป
“เฮ้ย...แล้วพวกเมิงไม่ต้องกลับมาหาไอ้เป๊บมันอีก...โดยเฉพาะเมิงอะอีดอกทอง(ชี้ไปที่เปิ้ล)แล้วอย่าคิดจะตอบโต้ เพราะถ้ากรูจะเล่นพวกเมิง เป้าหมายกรูไม่ใช่ตัวพวกเมิง คิดเองว่าจะลงที่ใคร แล้วพวกเมิงดูหน้ากรูเนี่ยว่าจะทำได้มั้ย...อย่า...ลอง....ของ” ฉัตรชี้หน้าสายตาโคตรเจ้าแม่ พวกมันก็สะบัดหน้าออกจากห้องไป
   ปิดประตูห้อง....เข้าสู่ความเงียบนาทีนึง
“เจ๊ขา....อิชั้นตกใจค่า...เจ๊ร้ายมากเลยค่า” ทรายพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ
“นั่นดิๆ กรูตกใจฉี่จะราด” โอ๊ตพูดขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” พวกเราหัวเราะ
“อีห่ากรูก็กลัว แต่ต้องทำใจสู้...ขอบใจมากนะสิงห์ บอย” ฉัตรหันไปขอบใจลูกน้อง ลูกน้องพยักหน้าให้
“ไม่เป็นไรครับคุณหนู เป็นหน้าที่ตามคุณท่านสั่งครับ”
“ขอบใจมากๆ คอยข้างนอกนะ เยี่ยมสักพักก็จะกลับแล้ว” ฉัตรสั่ง
“ครับ” ลูกน้องก็ออกไปข้างนอก
“เออว่าแต่เจ๊พาลูกน้องมาทำไมยะ ปกติมาคนเดียวนิ”
“ก็พ่อกรูให้ลูกน้องตามมาดูแล กลัวกรูขับรถไปคว่ำเหมือนเป๊บมันมั้ง พอมาถึงโรงพยาบาลอยู่หน้าตึก ผัวเมิงส่งข้อความบอกกรูไงว่าเกิดเรื่อง ตอนแรกจะให้ลูกน้องรอในรถ แต่คิดว่าสถานการณ์รุนแรง เลยพาขึ้นมาด้วย”
“ต้ายยยผัวขาฉลาดมากกกกก มามะจุ๊บทีนึง” ทรายก็หันไปจุ๊บแก้มโอ๊ต ที่ยืนหน้าบาน
“ว่าแต่เมิงรู้ได้วะว่ากรูมาถึงแล้ว” ฉัตรถามโอ๊ต
“ไม่รู้เลยวะ แต่กรูส่งไปเผื่อเมิงจะมาช่วยทรายกับโจ้มัน พวกนั้นด่าแรงมาก ทรายเกือบสู้ไม่ได้”
“เออกรูมายืนฟังหน้าห้องพักนึงละ แล้วอีโจ้แม่มก็โง่โง้ว ยืนให้มันด่า อีนี่น่าตบให้คว่ำ” ฉัตรหันมาแขวะผม
“ก็กรูงงและตกใจอะ อยู่ดีๆ พวกมันก็เข้ามาใส่ๆ”
“เออนั่นแหละ คราวหลังเจอแบบนี้อีก ตบแม่มให้คว่ำ คนเหมือนกันจะกลัวไร”
“จ้า....เจ๊ขา” ผมตอบแซวฉัตร
“ฮ่าๆๆ...แล้วไอ้เป๊บเป็นไงบ้าง”
“หมอว่าอาการโดยรวมดีขึ้นมาก...หมอให้ยานอนหลับอยากให้พักผ่อน นี่ก็รอยาหมดฤทธิ์ เป๊บน่าจะตื่นตอนห้าโมงอะ”
“อ๋อออ..มิน่า ด่ากันโครมๆ มันไม่รู้สึกตัว...ตบอีเป๊บสักทีสองทีมะ”
“เอ้าอีนี่ ผัวกรูนอนเจ็บไม่รู้สึกตัวยังจะมาตบอีก” ผมแขวะฉัตร
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฉัตรหัวเราะ
“ก็นั่นแหละ...ตะกี้ตกใจกลัวว่าเมิงจะสั่งลูกน้องเอาปืนยิงสาวพวกนั้น”
“แหมมมเมิง..กลัวทำไม คนแบบนั้นสั่งสอนไปบ้างก็ดี”
“ไม่ได้กลัวเมิงสั่งสอนมัน กลัวกระสุนมาถูกเป๊บ” ผมบอกเหตุผลไป ฉัตรมันก็ดูอึ้งๆ
“เออจริงวะ....แล้วถ้ายิงจริงเมิงจะทำไงวะ..จะแบกไอ้เป๊บออกจากห้องไปก็ไม่ไหวมั้ง” ฉัตรมันถาม
“ก็...ไม่แบก...แต่คงเอาตัวบังแทน” ฉัตร ทราย โอ๊ต อึ้งนิดๆ
“ต้ายยยย แม่นางเอกกกกกกก....ได้ใจอิชั้นมากคร่า” ทรายแซว
“ไม่กลัวตายหรือเมิงเอาตัวบังแทน”
“ไม่อะ...กรูตายแทนดีกว่าเป๊บเป็นอะไรแล้วกรูตายทั้งเป็น”
“เมิงนี่นะ....กรูได้เป็นเพื่อนเมิงนี่ ถือว่าชีวิตกรูโคตรโชคดีเลยวะ”
“เห็นด้วยกะเจ๊ค่า”
   เสียงเคาะประตู เปิดเข้ามา
“ฮัลโหลลลลลล...เป็นไงกันบ้างงง” เบิดมาเยี่ยมเป๊บ
“ถุยยยยย....เมิงไม่มาชาติหน้าเลยละอีเบิดดดดด อีโจ้มันจะโดนรุมตบแล้ว” ฉัตรแขวะเบิด
“อ้าว...เกิดอะไรขึ้นวะ....”
“มานี่เลยยะชั้นเล่าให้ฟังเองงงง...เจ๊แรงมากกกกค่า” ทรายก็ทำหน้าที่เล่าอย่างเมามันส์
   ผมตลกกับพวกเพื่อนๆ มาก รู้สึกดีใจที่ได้คนน่ารักๆ กลุ่มนี้ มาเป็นเพื่อน
“จริงหรือวะโจ้ แล้วเมิงไม่โกรธหรือ” เบิดถาม
“โกรธดิเบิด แต่ฉัตรจัดการให้แล้ว”
“ฉัตร เมิงนี่สุดตีนเลยวะ ได้ใจกรูมาก”
“อะแน่นอน...มาด่าเพื่อนกรูไมละ....ใครมาด่าเพื่อนกรูอย่าหวังว่าจะรอด” ฉัตรทำหน้าดุ
“เออวะแม่ง ทรายเล่าน่าจะจริง หน้าตาได้มาก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
   พวกเราเม้าท์ๆ ไปได้สักพัก เสียงเคาะประตูดังไม่ขาดระยะ มีเพื่อนๆ มาเยี่ยมหลายคน รวมถึงรุ่นน้อง
“พี่โจ้ พี่ๆ ทุกคน หวัดดีคะ” น้องนุชยกมือไหว้
“พี่โจ้ พี่เป๊บเป็นไงบ้าง” น้องนุชถาม
“ภาพรวมโอเคแล้ว”
“ตอนหนูรู้ข่าวตกใจมาก พอรู้ว่าอยู่โรงพยาบาลไหน ก็รีบมานี่แหละคะ”
“ขอบใจมากๆ”
   พวกรุ่นน้องกับรุ่นพี่ก็เม้าท์ๆ กัน ผมคลายเหงาไปได้เยอะครับ ห้องพักที่ดูใหญ่ กลายเป็นเล็กเลย จนประมาณสี่โมงเย็น อาจารย์ก็มาเยี่ยมครับ
“อาจารย์สวัสดีครับ” ผมและทุกคนยกมือไหว้อาจารย์ที่ปรึกษา
“สวัสดีลูก...แล้วนี่.....(ชื่อจริงเป๊บ) เป็นไงบ้าง”
“ภาพรวมดีขึ้นแล้วครับอาจารย์....คุณหมอก็ให้พักฟื้นอีกระยะ”
“ดีแล้วๆ อาจารย์ทราบข่าวจากเลขา เลยตกใจรีบมาเยี่ยม ปลอดภัยก็ดีแล้วนะ”
“ขอบคุณมากครับอาจารย์”
   ทุกคนนั่งเม้าท์กับอาจารย์ได้สักแป๊บ แด๊ด กับ มัม ก็เข้ามาเยี่ยมเป๊บพอดี ท่านทั้งสองตกใจเล็กน้อยว่าทำไมคนมาเยอะจัง
“แด๊ด มัม ครับ นี่ ศ.ดร.XXXX อาจารย์ที่ปรึกษาครับ” ผมแนะนำให้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ คะ อาจารย์” แด๊ดมัมยกมือไหว้
“สวัสดีคะคุณพ่อคุณแม่” อาจารย์ไหว้กลับ
   แด๊ด มัม และอาจารย์คุยกันเรื่องที่เป๊บอาจจะต้องพักการเรียนเพื่อรักษาตัว อาจารย์ท่านบอกว่าอย่าได้กังวล เดี๋ยวจะเป็นธุระจัดการให้ อาจารย์ท่านใจดีมากครับ จนสักพักใหญ่ ทุกคนรวมทั้งกลุ่มเพื่อนๆ ผมก็ขอตัวกลับพร้อมกันทั้งหมด จากห้องที่ครึกครื้นก็เงียบสนิททันทีครับ
“โจ้ เป๊บเป็นไงบ้างลูก” แด๊ดถาม
“ปกติดีครับแด๊ด นี่ก็รอฟื้นตามที่หมอบอกครับ”
“ประมาณกี่โมงลูก” มัมถาม
“หมอแจ้งว่าประมาณห้าโมงครับมัม”
“ดีจังๆ....แล้วนี่ลูกทานอะไรยัง”
“ไม่เป็นไรครับแด๊ด ยังไม่หิวครับ”
“ทานสักหน่อย พอดีมัมซื้อขนมมานะ มานั่งกินกัน” ผมนั่งกินขนมกับมัมและแด๊ดตรงโซฟา
“ขอบใจมากนะลูกที่ดูแลเจ้าเป๊บมัน” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“ครับแด๊ด ผมเต็มใจดูแลมากๆ สบายมากครับ”
“มัมก็ดีใจนะที่เป๊บได้ลูกมาเป็นคนรัก...” มัมเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ครับๆ” ผมแอบเขินนิดๆ
“ถ้าเจ้าเป๊บหายดีแล้ว สมมติว่ามันไม่ปกติเหมือนเดิม แล้วลูกจะทิ้งเจ้าเป๊บมั้ย” แด๊ดถาม
“ไม่ครับแด๊ด ขอแค่ให้เป๊บหาย ไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมจะดูแลไปตลอดจนกว่าเป๊บไล่ผมออกจากชีวิตเค้า” ผมตอบทันทีโดยไม่ลังเล ทำให้แด๊ดกับมัมยิ้ม
“พ่อกับแม่เชื่อลูกนะ...ยังไงฝากเจ้าเป๊บมันด้วย....ผมบอกคุณแล้วไงว่า เจ้าเป๊บมันเลือกไม่ผิด” แด๊ดพูดกับผมแล้วหันไปพูดกับมัม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 15-12-2013 21:55:46

“ชั้นรู้มานานแล้ว คุณนั่นแหละมัวตั้งเงื่อนไขสารพัด...แล้วมาโบ๊ยชั้น” มัมหันไปดุๆ แด๊ด แด๊ดจ๋อยๆไปเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
   ปิ๊บๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ เสียงอุปกรณ์ดังขึ้นมา จนผมรีบลุกไปดู เป๊บตื่นแล้วครับ ค่อยๆ ลืมตาพร้อมขยับตัวนิดๆ
“แด๊ด มัม ครับ เป๊บฟื้นแล้ว” แด๊ดกับมัม รีบลุกขึ้นมาเกาะขอบเตียงพร้อมจับมือเป๊บ ส่วนผมรีบกดปุ่มเรียกพยาบาล
“เป็นไงบ้างลูก เจ็บมากมั้ย” แด๊ดถามด้วยเสียงระล้ำระลัก ไม่ต่างจากมัมที่เสียงสั่นๆ
   เป๊บตอบไม่ได้ครับเพราะยังมีสายท่อหายใจอยู่ที่ปาก ได้แต่บีบมือตอบสนอง พยาบาลเปิดประตูเข้ามา ผมบอกไปว่า ผู้ป่วยฟื้นแล้ว พยาบาลรีบไปตามหมอ ไม่ถึงสองนาที ทีมคณะแพทย์มาถึงห้องครับ
“หมอขอตรวจอาการผู้ป่วยนะครับ” พยาบาลกันเราสามคนออกไปยืนห่างๆ ปล่อยให้หมอเช็คอาการเป๊บ จนหมอหันกลับมา
“ลูกผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ” แด๊ดถาม
“อาการดีขึ้นมากครับ...หมอคาดว่า น่าจะหายใจเองได้แล้ว เดี๋ยวหมอจะถอดท่อหายใจออกเพื่อให้ผู้ป่วยหายใจเอง แต่เพื่อความปลอดภัยจะใช้หน้ากากออกซิเจนร่วมด้วยนะครับ”
“สำหรับอาการทางสมองนะคะ คิดว่าน่าจะไม่มีก้อนเลือดขนาดใหญ่ แต่ยังไงพรุ่งนี้จะพาผู้ป่วยเข้าเครื่องสแกนนะคะ” หมอผู้หญิงบอก
“ครับๆ ขอบคุณมากครับ”
   หมอทั้งสองท่าน พร้อมกับพยาบาล บอกกับเป๊บว่าจะถอดท่อหายใจออก อาจจะเจ็บบ้าง ห้ามเกร็ง
“หมอจะดึงท่อออกนะครับ อย่าเกร็งหรือกลืนน้ำลายนะครับ อาจจะเจ็บนิดนึงนะครับ” เป๊บพยักหน้าตอบรับ แล้วหมอก็ค่อยดึงออก จนท่อออกหมด เป๊บไอสำลักเล็กน้อย ผมแอบตกใจเหมือนกัน พยาบาลก็เช็ดน้ำลาย พร้อมกับเตรียมหน้ากากออกซิเจน แต่ผมดีใจมากที่เป๊บหายใจเองได้แล้ว
“ถ้าหายใจติดขัดให้สวมหน้ากากออกซิเจนนะครับ ยังไงกดปุ่มเรียกพยาบาลกับหมอได้ตลอดเวลา ขอตัวนะครับ” แล้วหมอกับพยาบาลก็เดินออกไป
“เป๊บเป็นยังไงบ้างลูก” แด๊ดกับมัม รีบเดินเข้าไปจับมือเป๊บ
“แค๊กๆ ไม่เป็นไรแล้วครับแด๊ด มัม เป๊บโอเคแล้ว” เป๊บตอบเสียงแหบๆ
“แด๊ดกับมัมดีใจนะที่ลูกอาการดีขึ้นมากแล้ว”
“ผมขอโทษครับแด๊ด มัม ที่ทำให้เป็นห่วง” เป๊บยังตอบเสียงแหบๆ
“มัมว่าลูกกินน้ำหน่อยมั้ย น่าจะคอแห้งนะ” เป๊บพยักหน้า
   ผมเลยรีบไปเอาน้ำเทใส่แก้ว พร้อมหลอด มาให้เป๊บที่เตียง
“โจ้เอาน้ำให้เป๊บเลยลูก” มัมบอก
   ผมเลยเอาหลอดไปจ่อที่ปากเป๊บ เป๊บดูดน้ำ สายตาจ้องมองมาที่ตาผมตลอด ผมน้ำตารื่นๆ ตาแดงๆ ดีใจที่เป๊บหาย
   ผมปล่อยให้แด๊ดกับมัม คุยกับเป๊บ เป๊บเองก็ตอบแบบไม่ค่อยมีแรง พี่ปริมพี่ปัน มาถึงโรงพยาบาล มาถึงก็รีบไปเกาะขอบเตียงเป๊บ สีหน้าพี่ทั้งสองดีใจมาก แอบเห็นพี่ปริมกับพี่ปันตาแดงๆ ด้วย อย่างว่าละครับ ดูแลเป๊บมากับมือ ย่อมรักและเป็นห่วงเป็นธรรมดา จนกระทั่งพยาบาลเข้ามาฉีดยา และมียานอนหลับแบบอ่อน เพื่อให้ผู้ป่วยได้พักผ่อน หลังจากฉีดยาเสร็จ แด๊ด มัม และพี่ๆ ก็เดินทางกลับ ผมก็เฝ้าเป๊บต่อ
“เป๊บ....เป็นไงบ้าง” ผมเกาะเตียงยืนข้างเป๊บ พร้อมน้ำตาไหล
“เป๊บดีขึ้นแล้วครับที่รัก...ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง” เป๊บตอบเสียงแหบๆ
“ดีแล้วๆ โจ้เป็นห่วงเป๊บมากเลยนะ ดีใจที่เป๊บหายแล้ว”
“ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแล” เป๊บเริ่มตอบแบบสลึมสะลืม ยาน่าจะออกฤทธิ์
“อย่าพูดอะไรมากเลยเป๊บ นอนพักเถอะ โจ้นั่งข้างๆ เป๊บนี่แหละ”
“ครับ” แล้วเป๊บก็ค่อยๆ หลับพักผ่อน
   ผมเองก็ไปผสมน้ำอุ่นมาเช็ดตัว เสร็จเรียบร้อย ก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมานั่งข้างเตียงเป๊บ
“ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอบคุณบุญกุศล ที่ช่วยเหลือเป๊บคนที่ผมรักให้รอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้....ผมจะทำตามสัญญาครับ”
ผมยกมือไหว้ข้างเตียง พร้อมฟุบหลับยาวจนถึงเช้า
[/size][/size][/color]

เป๊บ : ตัวขาวทำไรคับ  :hao4:

โจ้ : อัพเดทตอนหลักอะเป๊บ  :mew3:

เป๊บ : ไปอาบน้ำกันดีกว่านะ  :hao6:

โจ้ : ไม่เอาอะ เป๊บอาบก่อนเลย  :katai2-1:

เป๊บ : มานี่  :hao3: :oo1:

โจ้ : อีกแล้วววววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-12-2013 22:18:10

มาละครับพี่โจ้ แสนน่ารัก จิตอาฆาตที่ผมส่งไปไปถึงเร้วสินะ ลงต่อจากผมเม้นกันเลยทีเดียว คิกๆ

เรื่องเตะถ้าพี่วิ่งไล่ผมทันไม่หอบผมก็ยอมให้เตะอะครับ แต่ผมว่าพี่น่าจะวิ่งไม่ทันเพราะเป็นลมก่อนและ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-12-2013 22:37:09

อ่านจบละเลยต้องมาเม้นต่อจากอันบนอีกทีนึง

ว๊าววว พี่ฉัตรน่ากลัวมากแต่ก็นะ ฝากบอกพี่ฉัตรด้วยฮะว่าจากการอ่านที่พี่โจ้เขียนต้องเป็นคนที่สวยมากแน่ๆและดุมากกกกก
พี่โจ้ไม่ต้องห่วงครับผมจะคอยตามมาเม้นทวงพี่แน่ๆๆ(เรื่องพี่เต้) แต่ถ้าพี่มาเขียนพี่เป๊ปจะไม่ว่าหรอครับ บางทีอดีตที่ผ่านไปแล้ว ก็ปล่อยให้มันตกตะกอนไปก็ดีแล้วนะครับ

ตอนนี้พี่โจ้เล่าเรื่องได้เต็มอรรถรสมาก ผมอ่านเรื่องพี่โจ้ทีไรก็อมยิ้มไปด้วยทุกครั้งเลยจริงๆ ขอบคุณมากๆครั้งที่ทำให้เด็กคนนึงมีความสุขและยังเชื่อมั่นว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ แม้ในยามอันตรายหรือยามสุข

ส่วนเรื่องเจอตัวจริงนั้น เอาไว้เจอก่อนละผมจะบอกนะครับว่าอึ้งหรือไม่อึ้ง แต่ที่แน่ๆขอถ่ายรูปด้วยนะครับ
ละผมจะรอตอนต่อไปนะครับ พี่โจ้สุดน่ารักและพี่เป๊ปสุดหล่อ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-12-2013 23:42:16

ฉัตรได้ใจมากเลย โจ้โชคดีมากเลยที่มีเพื่อนๆกลุ่มนี้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 15-12-2013 23:44:19

คู่พี่เป๊บพี่โจ้นี่เป็นคู่มิติพิศวงจิงๆค่ะ มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นอยูีเสมอเลย แม้มันจะผ่านมานานมากแล้วก้อตาม แต่ว่าเดชะบุญเหลือเกินที่ตอนนั้นผ่านมาได้ด้วยดี อยากรู้ว่าเจ้ากรรมนายเวรของพี่เป๊บอโหสิให้ยังไงอะค่ะ ยังไงก้อขอให้ทั้งคู่อยู่ร่วมกันไปไม่มีอะไรมาแผ่วพานแล้วเนอะ
ปล ทวงๆตอนพิเศษที่เป็นเรื่องแฟนเก่าพี่โจ้ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-12-2013 09:45:01

ตอนนั้นโจ้คงรู้สึกเหมือนใจจะสลายให้ได้เลยเนอะ
ทำได้แต่นั่งรอนั่งคอย นั่งภาวนาให้เป๊บปลอดภัย
แต่ด้วยบุญที่ทำมาก็ทำให้ผ่านเคราะห์กรรมมาได้
ที่น่าดีใจเป็นที่สุดคือ พ้นเคราะห์มาแล้วยังปกติดี
จนถึงปัจจุบันทั้งคู่ก็ยังรักและเข้าใจกันเหมือนเดิม
และอวยพรให้ทั้งคู่รักและดูแลกันตลอดไปเลยนะคะ

แต่ฉากที่ฉะกันของบรรดาเพื่อน ๆ นี่สุดยอดมาก
เป็นใคร ๆ ก็อึ้งค่ะ แต่ไม่ใช่กับทรายและฉัตร

ปล.อย่าลืมตอนพิเศษเรื่องเต้นะ แอบอยากรู้ว่าแยกทางกันเพราะอะไร
ว่าแต่เรื่องแฟนเก่าของโจ้(เต้) เป๊บคงรู้แล้วใช่ป่ะ โจ้ถึงออกมาเล่าได้
แต่เรื่องบรรดาผู้หญิงของเป๊บไม่อยากรู้หรอก คงจะเยอะน่าดู   :beat:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 16-12-2013 09:50:30

มาอัพตอนหลักต่อแล้วดีใจจัง

น้องฉัตรสุดยอดเล   o13

หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า
เริ่มหัวข้อโดย: จอมพล ที่ 16-12-2013 09:59:37

 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 16-12-2013 11:51:16

คู่นี้น่ารักตลอดเลยค่ะ
อยากอ่านตบๆอ่าค่ะ  มันดี555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-12-2013 12:19:07

โห คุณหนูฉัตรของเราร้ายมาก ได้ใจป้าจริงๆ มันต้องอย่างนี้ ไม่งั้นน้องโจ้ของเราเละแน่ อิอิ
โชคดีที่น้องโจ้มีเพื่อนดีสามารถปกป้องเพื่อนฝูงได้ให้รอดจากการโดนยำ
งานนี้ให้คะแนนน้องทราย 8 และ น้องฉัตรได้เต็ม 10 ไม่ได้ยุให้ใครสร้างศัตรูนะ แต่ให้ด้วยความสิเน่หาจ้า
ในฐานะที่มาช่วยนางเอกได้ทัน คริคริ

ดีใจที่น้องเป็บฟื้นแล้วอาการปกติ หมดเคราะห์หมดกรรมกันเสียที ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป
และขอให้บุคคลในครอบครัวของน้องทั้งสองมีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ทุกทั่วตัวคนด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 16-12-2013 12:58:52

 :mc3: :mc3: :mc3: :mc3: เย้ ๆๆๆ  ตอนหลักพี่เป๊บพ้นขีดอันตรายแล้ว ดีใจ ๆๆ

ปีใหม่ พี่สองคนมีแพลนไปสวีทป่าวคะ เติมความหวานเปลี่ยนบรรยากาศ ดึ่งดึ๊ง ๆๆๆ :mc2: :mc2: :mc2: :mc2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 16-12-2013 20:46:00

พึ่งเข้ามาอ่าน อัพตั้งหลายตอนเเหนะ หายคิดถึงพี่โจ้พี่เป๊ปเลย         :L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :katai2-1: รีบมาต่อไวไวนะ รอพี่โจ้อยู่ อย่าหายไปนานๆ คิดถึงงงงงงงง :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 16-12-2013 22:17:55

สงสารพี่เป๊ปมากเลยตอนนี้

ปล.ว่าแต่นายเต้นางเป็นใครกันนะ!?

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-01-2014 10:57:57

สวัสดีปีใหม่ (2557) ค่้ะ โจ้ (ตัวขาว) เป๊บ (คิงคอง)
ขอให้โจ้กับเป๊บ มีความสุขกายสบายใจ
ขอให้ทั้งคู่รักและเข้าใจกันแบบนี้ตลอดไปนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-01-2014 23:48:06

Happy New Year 2014 ครับพี่โจ้แสนน่ารัก กับพี่เป๊ปสุดหล่อ
ในวาระขึ้นปีใหม่ ผมก็ขอให้อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดอำนวยอวยพรให้พี่โจ้มีแต่ความสุขสมหวัง รอภันภัยพาล และหมู่มวลมารผจญ ขอให้มี อายุ วรรณะ สุขะ พละ ที่สดใส เปล่งปลั่ง พรั่มพร้อมด้วยบุญบารมี มีธรรมเป็นที่ตั้ง นะครับ(คืออวยพรเองไม่ได้เพราะพี่โจ้แก่กว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลยอะครับ และสไตล์คำก็ออกแนวคนแก่หน่อยๆ อิอิ) ยังไงก็ตาเมื่อพี่โจ้ได้รับคำอวยพรจากผมแล้ว ก็จงรับกระแสจิตอาฆาตจากผมด้วยนะครับ โทษฐานที่ทอดทิ้งห่างหายไปนานเกินไป ดั้งนั้นผมก็อยากจะให้พี่โจ้รีบกลับมาต่อไวๆนะครับ

ผมรอพี่อยู่นะฮะ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ !!!!

ปล. รักหรอกจึงหยอกเล่นนะครับ อย่าโกรธนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 04-01-2014 12:37:17

อ้างจาก: nutto ที่ 03-01-2014 23:48:06  

Happy New Year 2014 ครับพี่โจ้แสนน่ารัก กับพี่เป๊ปสุดหล่อ
ในวาระขึ้นปีใหม่ ผมก็ขอให้อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดอำนวยอวยพรให้พี่โจ้มีแต่ความสุขสมหวัง รอภันภัยพาล และหมู่มวลมารผจญ ขอให้มี อายุ วรรณะ สุขะ พละ ที่สดใส เปล่งปลั่ง พรั่มพร้อมด้วยบุญบารมี มีธรรมเป็นที่ตั้ง นะครับ(คืออวยพรเองไม่ได้เพราะพี่โจ้แก่กว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลยอะครับ และสไตล์คำก็ออกแนวคนแก่หน่อยๆ อิอิ) ยังไงก็ตาเมื่อพี่โจ้ได้รับคำอวยพรจากผมแล้ว ก็จงรับกระแสจิตอาฆาตจากผมด้วยนะครับ โทษฐานที่ทอดทิ้งห่างหายไปนานเกินไป ดั้งนั้นผมก็อยากจะให้พี่โจ้รีบกลับมาต่อไวๆนะครับ

ผมรอพี่อยู่นะฮะ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ พี่โจ้ !!!!

ปล. รักหรอกจึงหยอกเล่นนะครับ อย่าโกรธนะครับ

เรียกพี่โจ้ไอ่ผมขอยอมแพ้เลย   55555555555  มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 06-01-2014 13:47:20

สวัสดีปีใหม่จ้า คิดถึงนะหายไปนานจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 07-01-2014 19:13:44

สวัสดีปีใหม่ 2557 คะน้องโจ้น้องเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-01-2014 19:22:32

สวัสดีปีใหม่น้องโจ้น้องเป๊ปคู่หวานแห่งปีขอให้น้องทั้้งสองรักกันยืนยาวตลอดปีและตลอดไป
 :pig3: :pig3: :pig3: พร้อมกับมารอเรื่องเล่าต่อจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 09-01-2014 22:50:39

อ้างจาก: anukul ที่ 04-01-2014 12:37:17  

เรียกพี่โจ้ไอ่ผมขอยอมแพ้เลย   55555555555  มารอพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ 

ผมเรียนพี่โจ้ไอ้ตรงไหนหว่า งง อะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 09-01-2014 22:52:18

เข้ามาสวัสดีปีใหม่ ให้พี่โจ้มีความสุขสมหวัง น่ารักวัน น่ารักคืน ขาวใสวิ๊งๆปิ๊งๆ ขอให้พี่เป๊ปมีเวลาว่างเยอะๆ พี่โจ้จะได้โดนฉียยาบ่อยๆ
ส่วนพี่เป๊ป ก็ขอให้หล่อวันหล่อคืน หุ่นเป๊ะ กล้ามชัด หน้าหล่อ นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 11-01-2014 07:20:44

วัสดีปีใหม่ฮะพี่เป๊ปพี่โจ้   มาช้า แต่ดีกว่าม่ายมา55555555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 44 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคแรก UP 15/12/56
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 14-01-2014 23:24:06

ขอฝากตัวเป๋น fc พี่เป๊ปพี่โจ้ ละก็พี่ฉัตรด้วยนะครับ
5555555555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-01-2014 00:10:22

สวัสดีทุกคนครับ ผมเป๊บเองครับ พอดีมีโอกาสได้เงยหน้าจากกองงาน เลยแวะเข้ามาทักทายเล็กน้อยครับ เท่าที่ดูตัวขาวคงไม่ได้เข้ามานานแน่เลย นางเค้างานเยอะนะครับ หลังจากเทศกาลปีใหม่มา นางเค้าควบสองบริษัท มาทำงานบริษัทผมบ้าง ไปช่วยบริษัทจิมบ้าง รับเงินเดือนสองที่ ไม่รวยให้มันรู้ไป ฮ่าๆๆ....หลายๆ คนคิดถึงนางใช่มั้ยครับ ตอนนี้นางไม่ได้อยู่ประเทศไทย ไปต่างประเทศกับพ่อแม่และจิม...ประเทศไหนหรือครับ....โน่นนนน...ไปถึงอังกฤษ โน่นละครับ ประเด็นสำคัญคือ จิม จะต้องไปติดต่องานที่อังกฤษ พ่อกับแม่ไม่อยากให้จิมไปคนเดียว เลยสั่งให้ตัวขาวไปเป็นเพื่อนจิม ทำไปทำมาไม่รู้ไปคุยกันแบบไหน ยกไปทั้งครอบครัวซะงั้น...ทิ้งผมให้เดียวดายอยู่เมืองไทย...เมียทิ้ง...เศร้าครับ....ฮ่าๆๆ เอาเข้าจริงแล้วที่ผมไปไม่ได้เพราะตัวขาวไปตั้งสิบวัน ผมทิ้งงานที่บริษัทไม่ได้ครับ ไม่งั้นพี่ปริมพี่ปันได้ยิงผมทิ้งแน่เลย....อดครับ

"ที่รักจัดผ้าเสร็จยังครับ" ผมเดินมากอดตัวขาวที่กำลังยืนท้างสะเอวดูวุ่นวายกับการจัดกระเป๋า
"เสร็จแล้วละเป๊บ...นี่กำลังนึกว่าลืมอะไรอีกบ้าง"
"เป๊บว่าคงไม่ละมั้งครับ...ดูจากขนาดกระเป๋าผ้าแล้ว เหมือนว่าจะย้ายไปตั้งรกรากที่นั่น"
"ฮ่าๆๆๆ...ทำมาแซวอะลุง...ไปตั้งหลายวันก็ต้องเอาไปหลายชุดอะ"
"แหมที่รัก...อย่างมากก็สิบสองชุด นี่เท่าที่เป๊บดูน่าจะมากกว่านะ"
"แหมลุงงงง...มันก็ต้องมีแฟนชั่นอะไรบ้างอะ พวกชุดน่ารัก ชุดเย้ายวน ชุดอินเทร็น ชุดเด็กน้อย ชุดหนุ่มหล่อ อะไรแบบนั้น"
"ตกลงไปถ่ายแบบหรือทำงานนี่" ผมเริ่มสงสัยแล้ว จะไปอวดความน่ารักทำไม เริ่มไม่ให้อยากไปละ
"ผสมๆ กันนะแหละ" ตอบมายิ้มกว้างเชียว
"ไปที่นั่นอย่าไปอ่อยฝรั่งละ เป๊บหวง"
"โอ้ยยยยลุงงงงง แก่ปูนนี้แล้ว ใครจะมาสนใจจจจ...ว่าแต่ลุงเหอะ เมียไม่อยู่ อย่ากิ๋วกิ้วให้มากนัก จับได้ตัดจู๋ขาด" ทำหน้าโหดใส่ผมอีกนะนั่น
"งั้นที่รักต้องเอาเลื่อยไฟฟ้ามาตัดละ เพราะจู๋เป๊บแข็งแรงมาก ตัดขาดยาก"
"แหวะทำมาโม้...เฉือนทีเดียวก็ขาด"
"ไม่ได้โม้...ตัวเองเอาเข้าปากทุกวัน ยังไม่รู้อีก" ผมแซวกลับ ตัวขาวหน้าแดงทันที ฮ่าๆๆๆ
"ทะลึ่งงงงงงงงงงง.....ออกไปเลยไป๊ จะอาบน้ำแล้วววว...ชิ่วๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆ...แล้วเครื่องออกกี่โมงครับ"
"เที่ยงคืนสิบห้านาทีครับ"
"นี่ทุ่มนึงแล้ว ที่รักรีบๆ เถอะ จะได้ออกสักสี่ทุ่ม"
"ค้าบๆๆ"
ผมก็เดินออกมาจากห้องปล่อยให้นางเค้าจัดการเตรียมตัวไป ระหว่างรออะไรเพลินๆ ก็เข้าครับทำอาหารเบาๆ พวกสลัดทูน่า ให้ตัวขาวก่อนรองท้องก่อน ตอนแรกว่าจะจัดมื้อหนัก แต่นางบอกว่า เดี๋ยวก็ต้องไปกินบนเครื่องอีก ดังนั้นก็กินเบาๆ กลัวอื่ม ประมาณนั้นครับ กว่าตัวขาวจะจัดการตัวเองเสร็จ ก็ปาเข้าไปสามทุ่ม ผมเลยเร่งให้กินสลัด เสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง กว่าจะออกมาจากคอนโดก็สามทุ่มครึ่งแล้วครับ ผมรีบกดคันเร่งไปสนามบิน เพราะใกล้เวลามากแล้ว
"เป๊บ โจ้ไม่อยู่ดูแลตัวเองด้วยนะ อาหารการกิน เสื้อผ้า อะ"
"จ้า เมียจ๋า...."
"รับปากไปก็ทำด้วยละ ไม่ใช่กลับมาแล้วหน้าโทรมนะ"
"คร้าบผม...นี่ว่าจะหาเมียเพิ่มสักคนเอาไว้ดูแลตอนที่รักไม่อยู่นี่ละ" ผมแกล้งตัวขาว
"แหวะ หาไปเถอะที่จะได้อย่างนี้อะ....เชอะ" นั่นมีงอน
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน้าที่รัก....ที่รักคือดวงใจของเป๊บ ไม่มีนอกใจแน่นอน...รักนะครับๆๆ" ผมหันไปจะจุ๊บตัวขาว
"รู้แล้วววว ช่วยมองถนนด้วยยยยย"
"ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงมือถือตัวขาวดัง
"ค้าบแม่...อยู่มอเตอร์เวย์ค้าบ อีกเจ็ดกิโลถึง...ค้าบประตูสามนะ โอเคค้าบ"
"แม่ว่าไงอะที่รัก"
"คอยประตูสามแล้วอะเป๊บ ทุกคนมาพร้อมแล้ว"
"งั้นซิ่งละนะ..." ผมกดคันเร่งเต็มที่ แซงทุกคัน ขออภัยนะครับถ้าเมื่อวานเจอรถขับปาดไปมา รีบจริงๆ
ไม่นานนักผมก็มาจอดหน้าอาคารสนามบิน ประตูสาม มีเจ้าหน้าที่การบินไทยมาจัดการกระเป๋าให้ อย่างว่าละครับ ควบงานสองบริษัทรายได้เยอะ นั่งชั้นเฟิสคลาสก็ดีแบบนี้
"ที่รักรวยจัง นั่งเฟิสคลาส เป๊บยากจน นั่งอีโค" ผมบ่นๆ ยิ้มๆ
"โหยยยยย....คุณสามี...จนตรงไหนมิทราบบบบบบ...โจ้ไม่เคยเห็นเป๊บนั่งอีโคสักกะที"
"เคยนะๆ นั่งไปเชียงราย อุดร เชียงใหม่ อีกเยอะแยะ" ผมเถียง
"โหยยยยย นั่นมันในประเทศ ส่วนต่างประเทศเคยปะละ" เออจริง เงียบดีกว่า เดี๋ยวโดนถีบ
สิ้นสุดการสนทนา นางก็เดินตามพนักงานต้อยๆ ไปเช็คอิน

"พ่อครับ แม่ครับ สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่
"สวัสดีลูก..."พ่อแม่รับไหว้
"พี่เป๊บสวัสดีครับ/คะ" จิมกับน้องแนน(ภรรยาจิม) ยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้
"เสียดายจังลูกเป๊บ น่าจะไปด้วยกัน" พ่อท้วงผม
"ขอโทษครับพ่อ ติดงานจริงๆ ครับ...คราวหน้าผมไปด้วยแน่"
"แม่ก็ว่างั้น ติดงานแน่นอน โจ้เค้าบ่นใหญ่ว่าเป๊บไม่ว่าง ตอนแรกโจ้เค้าจะไม่ไปแล้ว แต่เค้าเป็นห่วงว่าจิมจะดูแลพ่อกับแม่ไม่ทั่วถึง จริงๆ พ่อกับแม่ดูแลตัวเองได้"
"ดีแล้วละครับแม่ ถ้าโจ้ไม่ไปก็คงจะมัวกังวลเป็นห่วงอีกครับ" ผมตอบแม่ไปตามความจริง
"นินทาไรอีกอะลุง" เช็คอินเสร็จ เสียงเจื้อยแจ้วมาทันที
"เปล่าครับ...คุยทั่วไป"
"เรานี่จริงๆ เลย ไปว่าพี่เค้าทำไม" พ่อดุตัวขาว ตัวขาวทำหน้าเหรอหราใส่ผมอีก
"ก็เป๊บชอบบ่นอะครับพ่อ โจ้ต้องดุตลอดเลยอะ"
"พอๆ อย่าไปดุพี่เค้ามาก" พ่อปรามตัวขาว ผมเลยแอบแลบลิ้นใส่ ฮ่าๆๆ ลูกเขยที่รักต้องเข้าใจนะจ๊ะตัวขาว
"นี่ก็สี่ทุ่มครึ่งแล้วครับ จิมว่าเข้าไปข้างในกันเถอะ"
"ใช่ๆๆ ไปนั่งกินขนมในเล้าจน์" ตัวขาวยิ้มร่า ของชอบของนางเค้าละ กินทีนึงเป็นถาดๆ
"โอเคลูก...พ่อกับแม่ไปก่อนนะลูกเป๊บ...อยากได้อะไรไลน์ไปบอกนะ" พ่อล่ำลาผม
"ครับพ่อ...สวัสดีครับพ่อ  สวัสดีครับแม่  เดินทางดีๆ นะจิม"
"ขอบใจมากลูก" พ่อตบบ่าผมสองที แล้วเดินเข้าไปใน ตม.
"ไปก่อนนะพี่เป๊บ เดี๋ยวผมดูแลเฮียเอง อย่าได้กังวล"
"พี่ฝากด้วยนะจิม อย่าปล่อยให้เดินซุ่มซ่าม เดี่ยวตกท่อ" ผมสั่งจิม
"เว่อร์ละลุงเพี้ยน อังกฤษเค้าไม่เปิดฝาท่อเรี่ยราดหรอก"
"ฮ่าๆๆๆ...เป๊บหมายถึง ระวังจะซุ่มซ่าม"
"เชอะ"
"ไปก่อนนะพี่เป๊บ" จิม แนน พ่อแม่ ก๋เดินเข้า ตม.
"ไปนะเป๊บ สิบวันเอง เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะค้าบ" ตัวขาวเขย่งตัวมากอดผม
"ครับที่รัก....ดูแลตัวเองเช่นกันนะ...รักมากที่สุดเลยนะครับ" ผมกอดตัวขาวแน่น หอมแก้มทีนึง อายมั้ย ไม่ครับ เพราะแถวๆเช็คอินเฟิสคลสคนน้อย อย่างมากก็แค่พนักงานเห็น ฮ่าๆๆ
"ฟอดดดด...รักเป๊บมากเหมือนกันนะค้าบ" ตัวขาวหอมแก้มคืน
ผมเดินมาส่งตัวขาวที่หน้า ตม. ตัวขาวเดินขึ้นบันไดไปลงอีกฝากหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกเข้าช่องตรวจพิเศษ ก่อจะเข้าไปด้านใน ตัวขาวโบกมือบ้ายบ่าย....ผมใจหวิวๆ รู้นะครับว่าไปแค่สิบวัน แต่มันก็คิดถึง ทำไงได้ครับ

ตัวขาวเดินลับตาไปแล้ว ผมเดินกลับมาที่รถ จะว่าไปจอดนานยามไม่กล้าไล่ รถที่มาส่งผู้โดยสารชั้นเฟิสคลาสจะมีการติดสัญลักษณ์ priority ไว้ ยามไม่กล้าแตะ สังคมไทยนี่หลายมาตรฐานเนอะครับ เฮ้อ นั่งในรถ ตัวขาวโทรเข้ามา
"กลับยังอะเป๊บ"
"กำลังจะออกครับที่รัก"
"ขับดีๆ นะ ถึงคอนโดแล้วไลน์มาบอกด้วย"
"ครับที่รัก เดินทางปลอดภัยนะ"
"ค้าบบบ"
ตัวขาววางสายไป ผมก็เกิดอาการเซ็งๆ กลับไปคอนโดนอนคนเดียวเหงาแย่ วันนี้ตัดสินใจไปนอนบ้านใหญ่ดีกว่า ผมเลยขับกลับไปบ้านใหญ่ครับ ระหว่างทางตัวขาวโทรเข้ามา
"ถึงยังเป๊บ"
"ยังครับที่รัก เป๊บมานอนบ้านใหญ่ครับ"
"อ้าวหรือออ..ก็ดีนะเป๊บ จะได้ไม่ยุ่งยากมีคนดูแล"
"เหงาด้วยแหละที่รักไม่อยู่ครับ"
"ค้าบๆ เค้าเรียกขึ้นเครื่องแล้วนะ ปิดมือถือก่อนนะค้าบ เดี๋ยวไปถึงนู้นแล้วจะไลน์บอกน้า"
"ครับๆ เดินทางดีๆ นะ รักนะครับ"
"รักครับๆๆ"
ตัวขาววางสายผมก็มาถึงบ้านใหญ่พอดี กดรีโมท จอดรถเรียบร้อย ผมกำลังเดินเข้าบ้าน เห็นแด๊ดกับมัมออกมาพอดี
"อ้าวลูก...ทำไมมาดึกจัง" แด๊ดทักผม
"นอนคนเดียวเหงาครับแด๊ด เลยกลับมานอนกับแด๊ดกับมัมดีกว่า"
"ปากหวานนะเรา โจ้เค้าเดินทางแล้วละซิ" มัมแซวผม
"แหะๆๆ ครับ" ผมเข้าไปกอดแด็ดกับมัม
"อาโจ้ววววค้าบบบบบ....อ้าวอาเป๊บ แล้วอาโจ้ละคับ" ชีต้ากับเนส วิ่งมาหน้าบ้าน ตะโกนเรียกตัวขาวตั้งแต่ไกล
"อาเป๊บมาคนเดียว อาโจ้ไปอังกฤษครับ" ผมตอบสองแสบไป
"ว้าาาาา...เซ็งเลย..ไปนอนกันเถอะชีต้า" เนสบ่นทำหน้าเซ็งๆ แล้วสองแสบก๋วิ่งไป
โห...ขนาดหลานยังเมิน...ฮ่าๆๆๆ

อาบน้ำนอนคนเดียว เหงาครับ ตื่นมาตอนเช้า ก็ทานข้าวกับแด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่แนท พี่ลินดา แล้วก็สองแสบที่กำลังจะไปโรงเรียน หายเหงาเหมือนกันครับ แซวไปแซวมา ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ตัวเอง จนประมาณบ่ายสองเมืองไทย ตัวขาวไลน์มา
"ลุงงงง....ถึงแร้ววววว"
"ที่รักถึงนานยังครับ"
"เพิ่งถึงเลยอะ กำลังนั่งรถกอล์ฟไป ตม."
"เดินทางสบายมั้ย"
"สบายมากอะ ของกินเพียบบบ"
"หมดไปสิบถาด" ผมแซว
"เวอร์" มีสติกเกอร์โหด
"เดี๋ยวไปไหนต่อ"
"น่าจะเข้าที่พักก่อนคับ"
"ช่วงเย็นละ"
"คงเดินเที่ยวแหละ พรุ่งนี้ทำงาน เดี๋ยวเช็ค ตม ก่อนน้าลุง ยังไงจะไลน์บอกเป็นระยะคับ"
"ครับๆ คิดถึงนะ จุ๊บๆๆ"
"ค้าบบ จุ๊บๆๆ"

จบแล้วครับ ที่เหลือก็เห็นกริ๊ดกร๊าดส้่งรูปวิวสวยๆมา ช๊อปปิ้งตามประสา....โอ้ยยยย เหงา...เมียทิ้งไปสิบวันคร้าบบบบ   :m15:

เป๊บ : เมียทิ้งสิบวัน  :mew6:

โจ้ : อารายอะ เค้าไปทำงานนี่น่า  :mew1:

เป๊บ : จากรูปร่าเริงงงง  :hao4:

โจ้ : นิดนึงงงงอะ อิอิ  :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 22-01-2014 05:53:15

กำลังคิดถึงอยู่พอดี :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-01-2014 08:31:44

ดีใจที่เป๊บมาอัพเดท  :z2:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหงาไปกับเป๊บเลย
แต่ยังดีที่เป๊บกลับไปอยู่บ้านใหญ่ จะได้ไม่เหงามาก
และทางโจ้เองก็จะได้ไม่เป็นห่วงมากด้วยงัยคะ
ที่เห็นโจ้ร่าเริง ๆ เพราะไม่ได้กังวลเรื่องห่วงเป๊บมากไง

แต่ฉากที่ส่งก่อนขึ้นเครื่องนี่ มีหอมแก้มกันด้วย  :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-01-2014 09:22:35

คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 22-01-2014 10:32:43

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 22-01-2014 10:57:26

 :katai4: :katai4: :katai4: พี่เป๊บทำงานนะ ไปพลางๆ เดี๋ยวพี่โจ้ตัวขาวกลับมาค่อยจัดหนัก คริคริ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-01-2014 13:29:29

ดีใจที่มาทักทาย สงสารคนเหงาเพราะเมียไม่อยู่ ฮ่าๆ
ไม่เป็นไรร้องเพลงรอไปก่อนเผลอแป๊บเดียวก็กลับมาแล้ว
อิจฉาเขาจุ๊บกันก่อนขึ้นเครื่อง คริ คริ หวานซะ เฮ้อ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: จอมพล ที่ 22-01-2014 14:59:54

หายไปนาน จนนึกว่า หายไปลับแล้ว ที่แท้ก็งานยุ่งมากนี่เอง เพลาๆงานบ้างทั้งสองคน ระวังเงินหล่นทับเอาน้า :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 22-01-2014 15:49:53

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Pep Up 21/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-01-2014 08:57:23

สวัสดีตอนเช้าครับ....ทุกคนสบายดีนะครับ...อิจฉาคนที่มีแฟน...ส่วนผมเมียทิ้งสิบวัน....ตัวขาวจะกลับมาถึงเมืองไทยวันที่ 30 มกราคม นี้ละครับ....น่าจะขนของฝากมาเพียบ เพราะนางเค้าชอบช๊อปปิ้ง....มีเรื่องเม้าๆท์ครับ จิมไลน์มาเม้าท์ว่า ตัวขาวกับทุกคนเดินช๊อปปิ้งที่ห้างแฮรอท ตัวขาวเองเริงร่ามากเกินไป...จนเดินไปชนกระจกที่ใสมาก จิมเล่าว่า พนักงานเพิ่งเช็ดกระจกเสร็จ จริงๆ ถ้าสังเกตุก็จะไม่เดินชน แต่คงจะเพลินไป ชนโครมใหญ่ ดีที่กระจกไม่แตก ผมก็ตกใจนะครับถามจิมไปว่า ตัวขาวเจ็บมากมั้ย นางก็เจ็บนะแหละ แต่ดีที่เดินชนไม่แรงมาก ไม่งั้นแย่แน่ ผมเลยไลน์ไปถามว่าทำไมไม่เล่าเรื่องชนกระจก ตัวขาวส่งสติกเกอร์โหดๆ ส่งมาให้ผมประมาณว่าจิมพูดมากไปแล้วต้องไปจัดการ นางคงอายครับ ฮ่าๆๆๆ....เห็นมั้ยครับที่ผมเตือนเรื่องฝาท่อ ถึงที่อังกฤษไม่ได้เปิดฝาท่อเรี่ยราด ตัวขาวที่น่ารักของผมก็ซุ่มซ่ามได้ตลอดเหมือนกัน....ฮ่าๆๆๆ

มีความสุขกับการทำงานนะครับ

เป๊บ  :hao3: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-01-2014 09:14:51

ขอบคุณนะคะเป๊บที่นำเรื่องเปิ่น ๆ ของโจ้มาเรียกรอยยิ้มในเช้านี้  :jul3:
แต่ระวังไว้นะ โจ้กลับมา ถ้ามาเห็นเรื่องนี้เป๊บจะโดนทำโทษเอาได้นะ 5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 28-01-2014 09:26:49

 :o8: :o8:
 :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 28-01-2014 14:17:24

 :laugh:  :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-01-2014 14:23:10

แอบนินทาเมียลับหลังน้องโจ้กลับมาระวังให้ดีอดแน่ๆคริคริ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 28-01-2014 20:09:13

ตัวขาวเปิ่นน่ารักอ่ะ5555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 28-01-2014 21:24:12

555 พี่ตัวขาวโดนเผาซะแล้ว
อีกสองวันเอง พี่เป้บ :katai3:สงสัยได้ของฝากจุใจแน่ๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: จอมพล ที่ 28-01-2014 21:59:02

  555 ผมก็เคย ทั้งเจ็บทั้งอาย  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 28-01-2014 22:10:09

ฮ่าๆๆๆ โดนพี่เป๊ปเผาแหลกเลยยยยย  :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

เอาน่าพี่โจ้ ผมบอกแล้วว่า คนน่ารักก็ ซุ่มซ่าม!!! แบบนี้และ
ส่วนพี่เป๊ปถ้าพี่โจ้จพกลบมาจัดการ พี่เป๊ปจับกดเลยครับเดี่ยวก็หายโมโหเอง
ละเป็นการลงโทษด้วยที่หลายไปหลายวันดีไหมครับ

คิดถึงพี่โจ้พี่เป๊ปนะครับ ชอบหายไปนานๆ มาอัพเดทบ้างก็ได้ครับ ให้ผมรอเป็นเดือนๆละใจมันร้อนรน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 28-01-2014 22:31:59

 :jul3: :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-01-2014 22:59:05

แอบเม้าท์กลับมาโดนแน่คุณพี่เป๊ป
 :katai2-1: :katai2-1:
คนน่ารักทำอะไรก็ดูดี ท่องไว้คุณโจ้
ถึงจะซุ่มซ่ามไปนิด คนน่ารักอย่าได้แคร์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 31-01-2014 14:51:20

เย้ๆๆๆ วันนี้พี่ตัวขาวก็จะกลับมาละนะครับพี่เป๊ป ยินดีด้วยนะครับเนี่ย

พี่เป๊ปช่วยบอกให้พี่ตัวขาวมาลงตอนต่อไปบ้างนะครับ ผมจะขาดใจตายละ
แต่ถ้าเป็นกรณีที่พี่ตัวขาวเพลียจากการที่พี่เป๊ป ฉีดยา :z13: :z13: :z13:หลายยกเกินไปผมก็พอจะอดทนรอต่อไปได้ครับ

ยังไง ผมจะเข้ามารอพี่โจ้ที่เล้าเป็ดทุกวันนะครับ  :katai4: :katai4: จะนอนแดดิ้นแบบนี้เพื่อเรียกร้องให้พี่โจ้มาลงซะที  :ling1:

ปล. คิดถึงพี่โจ้กับพี่เป๊ปมากจนต้องกลับไปนั่งอ่านเรื่องราวตั้งแต่ต้นมาใหม่ บอกเลยครับว่าบางตอนผมร้องไห้ตามพี่เป๊ปพี่โจ้เลยจริงๆ  :sad4: :o12: :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 31-01-2014 18:57:44

ถึงอย่างไรก็(ซุ่มซ่าม)น่ารักอ่ะ :-[ :o8: คนน่ารักทำอะไรก็ดูดีเนอะ  :laugh: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เม้าท์ๆ By Pep Up 28/01/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 31-01-2014 19:02:48

เย้ๆตัวขาวกลับมาแล้ว วู๊วววววววว  ตัวขาวอย่าลืมมาเล่าเรื่องไปอังกฤษน๊า
รออัพเดทจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-01-2014 23:32:58

สวัสดีค้าบบบบ หายไปนานเลยอะ สบายดีมั้ยคับบบ อย่าเพิ่งโกรธน้า ติดงานจริงๆ คับ มะวานกลับมาก็มีอาการ เหนื่อยจากการนั่งเครื่องบิน เลยนอนราบทั้งวัน วันนี้ก็จัดการจุกจิกตามประสา เลยได้มีโอกาสมาอัพละคับ อ่านกันเลยเน้อออ
ตอบเม้นๆ

nutto : อารายเจ้านัท ส่งจิตอาฆาตตลอดนะ เดี๋ยวจับตี อิอิ  :mew1:

nutto : ช่ายๆ ฉัตรแรงมากอะ พี่ก็สะใจนะ อ่านแล้วอินจริงอะ เจอตัวจริงอาจจะไม่น่ารักน้า แก่แล้ววว  :mew6:

noy : ใช่ค้าบ โชคดีมากๆอะ  :mew1:

cassper_W : ใช่คับๆ เจอเรื่องไสยศาสตร์ทั้งนั้นเลยอะ แต่ตอนนี้มะมีแล้วน้า เรื่องแฟนเก่าเอาไว้ค่อยเล้าน้า เดี๋ยวเขียนไปร้องไห้ไปอะ  :mew6:

snowboxs : ตอนนั้นเครียดมากเลยอะคับ ส่วนเพื่อนๆ แต่ละคนร้อยแรงม้า เป๊บผู้หญิงเยอะมาก แต่ตอนนี้มะมีแล้วคับบบ อิอิ  :mew3:

patee : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

จอมพล :  :mew1: :hao7: :hao6:

คนอ่าน : แอะมาแนวโหดอะ ตบจูบๆๆ  :hao6: :mew1:

อยากรัก : 5555+ มีให้คะแนนด้วยหรือคับ ฉัตรดีใจแน่อะ นางร้ายแต่ใจดีนะคับ  :mew1:

Noo_Patchy : ปีใหม่สวีทนิดๆคับบบ อิอิ  :mew1:

k@_raMae : จะพยายามมต่อบ่อยๆ น้า อย่าทิ้งกันไปไหเน้อ  :mew1:

cattydoggy : ช่ายๆๆ น่าสงสาร คิงคองนอนซม...ส่วนเต้คือแฟนเก่าอะคับ แงๆๆๆ นึกถึงแล้วเศร้า  :mew6:

snowboxs : ขอบคุณมากนะค้าบบบบ มีความสุขปีใหม่เช่นกันนะคับ (อวยพรช้าแต่จริงใจน้า)  :mew1: :mew1:

nutto : แว๊กกกกกกกกก เจ้านัททททท เรียกซะดัง ตกใจหมดดดด ขอให้น้องนัมมีความสุขเ่ช่นกันน้า จุ๊บๆๆ มามะให้พี่หอมแก้มสองที  :mew1:  :angry2: :mew1:

anukul : 55555+++ ช่ายเนอะเจ้าโอ เจ้านัทเรียกซะดังมากอะ อิอิ  :mew1:

patee : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบ  :mew1:

8X : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบ จุ๊บๆๆ

อยากรัก : ขอบคุณมากค้าบบบ มาต่อให้ละค้าบบบ  :mew1:

nutto : อีกละเจ้านัท ชอบมายุให้คิงคองฉีดยา เข็มใหญ่ง่าาา กลัวแร้ววว  :mew3: :mew1:

anukul : เจ้าโอมาอวยพรช้านะ ชิ  :mew1:

||toxic-love|| : ยินดีต้อนรับหนุ่มน้อยค้าบบ มามะจุ๊บหนึ่งที  :mew1:

ตอบเม้นหลังเป๊บมาโพส

snowboxs : ใช่ๆ ไปอยู่บ้านใหญ่ทิ้งคอนโดเลยอะ คุณชายขี้เหงาตลอดดดด หอมแก้มก็นิดนึงค้าบบบอิอิ :mew1:

คนอ่าน : คิดถึงด้วยค้าบบบ  :mew1:

patee :  :mew1: :mew1:

Noo_Patchy : แว๊กกก อย่าไปชี้โพรง กลัวโดนจัดหนักกกก  :mew1: :hao6:

อยากรัก : ฮ่าๆๆๆ  :mew1: :mew1:

จอมพล : ติดงานมากเลยค้าบบ เงินหล่นทับหรือ ชอบๆๆๆ อิอิ  :mew1:

fc_fic :  :mew1: :mew1:

anukul : มาแล้วจ้าเจ้าโอออออ  :mew1:

ตอบเม้นๆ หลังเป๊บมาเม้าท์

snowboxs : ชอบมาเม้าท์อะ มะวานโดดถีบไปสองทีละคับ  :mew1:

fc_fic :  :hao6: :mew1:

patee : ขำซะดังเลยง่าา อิิอิ  :mew1:

อยากรัก : ช่ายๆๆ งดไปเลยสองเดือน อิอิ  :hao6: :mew1:

คนอ่าน : เขิลลลล  :o8: :-[

patchylove : เผาเกรียมเลยง่าาา  :mew1:

จอมพล : มีพวกแล้ว เย้ๆๆ  :mew1:

nutto : อารายเจ้านัท ขำซะดัง มาต่อให้แล้ววว  :mew1:

noy : 5555+ :mew1:

maemix : ช่ายๆๆ คนน่ารักก้เดินเฉิดฉาย ชนนิดชนหน่อยเรื่องปกกาติ อิอิ  :mew1:

nutto : มาลงให้แล้ววววเจ้านัทททททท :mew1:

bvan : เขิลลลล  :-[

อยากรัก : กลับมาละค้าบบบบ ฮิ้วววว  :mew1:

ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ
   รุ่งเช้าของวันใหม่ ผมสลึมสะลือลืมตาตื่นมาช่วงประมาณ 7 โมงเช้า หลังจากที่ฟุบหน้านอนข้างเตียงเป๊บตลอดทั้งคืน สิ่งแรกที่ผมทำทุกเช้า คือ จะหันไปมองเป๊บว่าเป็นยังไงบ้าง สำหรับเช้าวันนี้ ผมหันไปมองเป๊บ ปรากฏว่า เป๊บนอนลืมตามองมาที่ผมแล้วครับ
“เป๊บ...ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“สักครึ่งชั่วโมงแล้วครับ” เป๊บตอบเสียงแหบนิดๆ  ดีกว่าเมื่อวานตอนถอดท่อหายใจมากครับ
“อ้าวแล้วทำไมไม่ปลุกโจ้อะ”
“เป็บเห็นโจ้กำลังนอนหลับสนิท คิดว่าน่าจะเหนื่อยนอนน้อยมาหลายวัน เลยไม่กวนครับ” เป๊บตอบยิ้มนิดๆ
“โหยยย ไม่เอานะเป๊บ ถ้าตื่นแล้วปลุกเลยนะคับ เผื่อเป๊บต้องการอะไรโจ้จะได้จัดการให้”
“ได้ครับๆ”
“แล้วนี่เป็นไงบ้างเป๊บ เจ็บอะไรยังไงตรงไหนบ้าง”
“ไม่ค่อยมึนแล้วครับ ส่วนอาการปวดๆ มีบ้างแต่ไม่มาก ที่รักไม่ต้องห่วงนะดีขึ้นมากแล้วครับ” เป๊บพูดด้วยเสียงแหบๆ
“คับๆ ดื่มน้ำมั้ยเดี๋ยวโจ้เอาให้”
“นิดนึงก็ดีครับ” ผมรีบลุกไปรินน้ำให้เป๊บพร้อมหลอดมาจ่อปาก เป๊บดูดน้ำไปครึ่งแก้ว
“เป๊บ เดี๋ยวโจ้เช็ดตัวให้นะ” ผมรีบเข้าห้องน้ำไปผสมน้ำอุ่นพร้อมผมขนหนูมาเช็ดตัวเป๊บ
“เช็ดตัวก่อนนะเป๊บ”
“ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลเป๊บ” เป๊บนอนยิ้มๆ ยิ้มแบบเหนื่อยๆ นะครับ ร่างกายคงยังไม่ฟื้นเต็มที่
“ไม่เป็นไรอะเป๊บ ตอนโจ้เจ็บหนักเป๊บก็มาดูแล อีกอย่างเป๊บก็เป็นคนสำคัญ ไม่ดูแลแล้วจะให้ไปดูแลใคร”
“ครับ....โจ้.....ถ้าเป๊บพิการจะเลิกกับเป๊บมั้ย” ผมหันไปมองหน้าเป๊บ
“เมื่อวานแด๊ดก็ถามโจ้แบบนี้....วันนี้แด๊ดมาเป๊บลองถามคำตอบจากแด๊ดละกันนะ” ผมตอบหน้านิ่งๆ
“เป๊บรู้คำตอบล่วงหน้าแล้วครับ”
“แหวะเว่อร์ละ นอนพะงาบๆ ทำมารู้อนาคต”
“ฮ่าๆๆๆๆ....โอ้ยยย” เป๊บหัวเราะเบาก่อนร้องเจ็บ
“เป็นอะไรๆๆ” ผมตกใจ
“หัวเราะมากเจ็บแผลครับ”
“โหยยยย..ตกใจหมด ห้ามหัวเราะ” ผมดุๆ เป๊บ
“ก็ที่รักอย่าเล่นมุขทำให้หัวเราะซิครับ” พอหายป่วยแล้วจะพูดมากทันทีนะ เดี๋ยวจับเชือดคอ ชิ
   ประมาณ 8 โมง ทีมแพทย์และพยาบาลเข้ามาตรวจอาการเป๊บครับ ผมเองก็ยืนมองห่างๆ ตรวจนั่นตรวจนี่สอบถามอาการจากเป๊บพักใหญ่ จนเสร็จ ผมเลยถาม
“คุณหมอครับ เป๊บเป็นยังไงบ้างครับ”
“อาการโดยรวมดีขึ้นมากเลยนะครับ เป็นเรื่องที่ดีร่างกายผู้ป่วยฟื้นตัวเร็วมาก เดี๋ยวหมอจะทำการถอดท่อระบายเลือดกับท่อปัสสาวะ เพราะผู้ป่วยน่าจะไม่มีเลือดออกภายในแล้ว อีกอย่างน่าจะขับถ่ายเองได้ ยังไงหลังจากถอดท่อปัสสาวะ รบกวนดูแลผู้ป่วยเข้าห้องน้ำด้วยนะครับ”
“ส่วนอาการทางสมองน่าจะดีขึ้นมากนะคะ แต่เพื่อความแน่ใจประมาณสิบเอ็ดโมง หมอจะนำผู้ป่วยไปสแกนสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อประเมินภาพรวมนะคะ”
“ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ”
   แล้วหมอทั้งสองท่านพร้อมพยาบาล ก็ทำการถอดท่อระบายเลือดกับปัสสาวะ จัดการพักใหญ่ ก็เสร็จเรียบร้อย
“เรียบร้อยนะครับ ยังไงถ้ามีอะไรเพิ่มเติม เรียกหมอได้ตลอดเวลา หมอจะให้ทางโภชนาการจัดอาหารอ่อนมาให้แทนอาหารทางการแพทย์นะครับ”
“ได้ครับๆ ขอบคุณมากครับ” ผมยกมือไหว้คุณหมอ
   หลังจากคุณหมอออกไป ผมก็ไปนั่งข้างเตียง
“เป๊บ เป็นไงบ้าง”
“เจ็บแผลตอนถอดท่อระบายเลือดออกครับ”
“แล้วถอดท่อปัสสาวะละ”
“ก็เจ็บครับแต่ไม่มาก....จริงๆ อายหมอมากกว่า ที่มาเห็นอะไรใหญ่ๆ” หายปุ๊บทะลึ่งทันที คิงคองบ๊อง
“ทะลึ่ง...นอนเจ็บพะงาบๆ อยู่รู้ตัวมั่ง ยังจะมาลามก”
“ฮ่าๆๆๆ..อุ๊บบบบบ” หัวเราะจนเจ็บแผลอีก
“เป๊บ หิวยัง”
“ยังครับ เฉยๆ”
“หมอแจ้งว่าจะให้ทานอาหารอ่อนๆ โจ้กลัวเป๊บหิว ถ้ายังไม่หิวมากรอสักแป๊บนะ”
“ครับๆ”
“งั้นเป๊บดูทีวีดีกว่าเนอะ” ผมกดปุ่มปรับระดับ ยกหัวเตียงขึ้นมาให้เป๊บดูทีวี
   ผมเปิดทีวีให้เป๊บดู เราสองคนก็คุยอะไรไปเรื่อย จนประมาณสิบโมง แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปันมาถึง ทั้งสี่คนรุมคุยกับเป๊บมากมาย ผมก็ได้แต่นั่งยิ้ม ดีใจที่เป๊บอาการดีขึ้นอย่างมาก ไม่นานนัก อาหารอ่อนก็ส่งมาถึงห้อง
“อาหารมาแล้วคร้าบบบ...” ผมยกถาดมาที่โต๊ะสวมเตียงผู้ป่วย
“กินเยอะๆ ลูก” มัมบอกเป๊บ
“โจ้ป้อนเป๊บละกันนะลูก” แด๊ดบอกผม
“ได้ครับแด๊ด”
“ไอ้เสือเจริญอาหารแน่ เมียป้อนให้แบบนี้” พี่ปันแซว
“ใช่ๆ แต่อย่าเจริญมากจนกินคนป้อนนะเว้ยเฮ้ย” พี่ปริมเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พ่อแม่ลูกฮาพร้อมกัน...บ้านนี้ตระกูลเชิญยิ้มจริงๆ เชอะ
   เป๊บทานอาหารได้เกือบหมดครับ แสดงว่าคนป้อนน่ารัก ฮ่าๆๆๆ ประมาณสิบเอ็ดโมงนิดๆ พวกทีมพยาบาลมารับเป๊บไปสแกนสมอง ผมก็บอกกับแด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน พวกเราทั้งหมดเลยเดินตามเป๊บมาที่ห้องเอ็กซ์เรย์ ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง คุณหมอเดินนำออกมา พร้อมกับทีมพยาบาลพาเป๊บกลับไปที่ห้องพัก
“คุณหมอครับ อาการโดยรวมเป็นยังไงบ้างครับ” แด๊ดถามคุณหมอที่เดินนำออกมาจากห้อง
“ยังไงรบกวนญาติผู้ป่วยเชิญที่ห้องหมอนะครับ”
“ได้ครับๆ โจ้ลูกพาเป๊บกลับห้องก่อนนะ” แด๊ดหันมาบอกผม ผมรับคำ พี่ปริมกับพี่ปันก็เดินตามแด๊ดกับมัมไปด้วย ผมเลยเดินกลับมาพร้อมกับบุรุษพยาบาลและเป๊บ ที่ห้องพัก
   ทีมพยาบาลจัดแจงเสร็จเรียบร้อย ก็ขอตัวออกไป
“เป๊บ...เป็นไงบ้างอะ”
“ก็ปกติครับ....”
“หมายถึงตอนเข้าเครื่องสแกน รู้สึกยังไงบ้าง”
“ก็...ไม่รู้สึกอะไรนะที่รัก เพราะนอนเข้าไปในอุโมงค์ เอาจริงๆ เจ็บแผลมากกว่า”
“อ๋อๆ แล้วนี่ยังเจ็บมากมั้ย”
“นิดๆ ครับ”
“งั้นเป๊บอย่าขยับตัวมากนะ เดี๋ยวแผลไม่ประสานกันอะ”
“ครับๆ” ว่านอนสอนง่ายจริงๆ
   ผมก็จัดของ ทำนู้นนี่ตามประสา หันมามองเป๊บอีกทีก็นอนหลับตาไปแล้ว สงสัยยาจะออกฤทธิ์ ไม่นานนัก พ่อแม่และพี่ๆ ก็กลับเข้ามาในห้อง
“คุณหมอว่าไงบ้างครับแด๊ด” ผมถามแด๊ด
“คุณหมอแปลกใจมากลูก อาการโดยรวมดีขึ้นอย่างมาก ร่างกายฟื้นตัวเร็วมาก เลือดที่คั่งในสมองก็มีจุดขนาดเล็กลงมาก น่าจะประมาณ 1 มิลลิเมตร หมอบอกว่า ร่างกายจะขับออกได้เอง ส่วนกระดูก กับแผลส่วนอื่นๆ ก็อยู่ในระดับที่น่าพอใจ อีกสักระยะคงดีขึ้น”
“อีกอย่าง หมอยังพูดเลยว่า ตั้งแต่รักษามา ไม่เคยเจอเคสแบบนี้ จากอาการโคม่าที่หมอคิดว่าจะไม่รอด กลับมาฟื้นตัวได้ขนาดนี้” พี่ปริมเสริม
   ผมฟังที่แด๊ดกับพี่ปริมเล่าแล้ว ในใจขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ที่ช่วยเป๊บไว้ ผมเชื่อว่าการแพทย์ดี แต่ การแพทย์ตอบไม่ได้เรื่องอาการโคม่า ตอบไม่ได้ว่าเป๊บจะฟื้นเมื่อไหร่ ดังนั้นสิ่งที่เรามองไม่เห็นต่างหากน่าจะเป็นตัวตัดสินใจว่าชีวิตของคนคนนั้นจะเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-01-2014 23:36:11

คุยกันไม่ทันเสร็จ เสียงเคาะประตูดังขั้นสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออก มีผู้ชาย หญิง สูงอายุ และอีกคนนึงที่เดินตามหลังดูหนุ่มๆ รูปร่างไม่สูงมาก ท้วมๆ ผิวขาว เดินตามหลังมาโดยมีไม้ค้ำมาด้วย
“เอ่อ...สวัสดีครับ/คะ” ผู้สูงอายุทั้งสองยกมือไหว้ แด๊ดกับมัมก็รับไหว้
“เอ่อ...ผมเป็นพ่อกับแม่ของเด่น....เอ่อ...จะมาขอโทษกับรับผิดชอบในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับ”
   อ๋อ ผมนึกได้ว่าคงเป็นเพื่อนที่ชื่อ เด่น ที่ขับรถพาเป๊บมาเกิดอุบัติเหตุ แวบแรกผมรู้สึกโกรธมาก อยากจะด่าให้หนำใจ แต่ ถ้าโกรธและด่าไปคงย้อนเวลาไปไม่ได้และอีกอย่างเป๊บเองก็อาการดีขึ้นมากแล้ว เลยฟังต่อไปเงียบๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจ และอีกอย่างตอนนี้อาการลูกผมก็ดีขึ้นมากแล้วครับ” แด๊ดตอบเสียงเรียบๆ ดูออกเลยว่าโกรธ
“ผมขอโทษด้วยนะครับคุณพ่อ...ผมไม่นึกว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้....ผมขอโทษครับ” คนที่ชื่อเด่นยกมือไหว้ขอโทษ พร้อมสะอื้นน้ำตาไหล
“ไม่เป็นไรหรอกคะ เหตุการณ์มันก็ผ่านมาแล้ว ยังไงเชิญนั่งก่อนนะคะ จะได้พูดคุยกัน” มัมตอบแบบอารมณ์สดใส มัมรู้แน่ว่าบรรยากาศมันไม่อำนวย อีกอย่างแด๊ดคงยังโกรธอยู่
   เมื่อทุกคนนั่ง ซึ่งผมก็นั่งห่างๆ ในระยะที่พอจะได้ยิน ทุกคนก็พูดคุยกันไปเรื่อย จนกระทั่ง...มีเสียงเคาะประตู พวกเราหันไปมอง ศักดิ์ มาเยี่ยมเป๊บครับ ศักดิ์ก็บาดเจ็บเล็กน้อย หน้าผากยังมีผ้าปะแผลติดอยู่เลยครับ ทุกคนจึงคุยต่อโดยมีศักดิ์นั่งฟังด้วย
“แล้วมันเกิดอุบัติเหตุได้ไง” แด๊ดถามเพื่อนเป๊บ
“คือ หลังจากเสร็จงานบวช เพื่อนๆ ทุกคนก็แยกย้ายกลับ ผมเองก็ไม่ได้เจอเป๊บนานมาก เลยกะว่าจะไปหาอะไรกินกันแล้วไปส่งที่บ้าน แต่เป๊บก็ไม่ยอม พร้อมบอกว่ามากับคนขับรถ แต่ผมอยากให้เป๊บไปเลยคะยั้นคะยอ จนเป๊บมันยอม ก็เดินทางกลับมาตามปกติครับ ผมยอมรับว่าขับรถเร็วมาก จนเป๊บมันเตือนเลยลดความเร็วเหลือสักเก้าสิบ.....ขับมาเรื่อยๆ อยู่ดีๆ ผมก็เห็นผู้ชายแก่กับผู้หญิงและผู้ชายที่หนุ่มกว่าสองสามคน เดินตัดออกมาจากเกาะกลางถนน ตอนนั้นผมมั่นใจว่า ถนนโล่งไม่มีคนข้ามมาจากอีกฝั่งแน่นอน คือพ่อครับ ต้นไม้เกาะกลางไม่ได้สูง พ่อก็ทราบว่าถ้าขับรถเราจะต้องกวาดสายตาจากกระจกหน้าไปรอบๆ ซึ่งผมดูแล้วมันไม่มีคนจริงๆ”
“เราพลาดหรือเปล่า” แด๊ดถามซ้ำ
“ไม่ครับพ่อ ผมยืนยัน คนกลุ่มนี้ไม่รู้มันโผล่มาได้ยังไง ผมบีบแตรสุดๆ เพื่อให้พวกมันรู้ตัว แต่มันเดินตรงลิ่วๆ เหมือนไม่ได้ยิน ผมเลยตัดสินใจหักลงด้านซ้ายแล้วกะว่าพอพ้นพวกมันจะหักออกขวา...แต่พอหักเลี้ยวซ้าย อยู่ดีรถก็เสียหลักแล้วหมุน....มารู้ตัวอีกที ก็เห็นถุงลมกำลังยุบตัว ผมเจ็บไม่มาก แต่หันไปมองเป๊บเลือดท่วมตัวเลยครับ”
   ผมฟังคนที่ชื่อเด่นเล่า รู้สึกแปล๊บขึ้นในใจ เป๊บคงเจ็บหนักมาก ตอนนั้นโกรธปริ๊ดเลย แต่พยายามสะกดใจไว้
“สภาพรถที่ขับสมบูรณ์มั้ยละ” แด๊ดถามเชิงๆ ประชด จนมัมหันไปทำตาดุใส่
“ผมเพิ่งถอยรถป้ายแดงมาครับ BMW 5 ซึ่งพ่อก็รู้ดีว่า มันมีระบบมากมายที่ทรงตัวรถได้อย่างดี อีกอย่างผมขับแค่ 90 นะครับ”
   แด๊ดกับมัมก็เงียบ ผมมานั่งคิด ก็จริงเหมือนที่เล่า ถ้าขับสัก 160 แล้วคว่ำก็ไม่แปลก นี่ขับ 90 ไม่น่าจะมีปัญหากับรถราคาขนาดนั้น
“คุณท่านครับ ผมยืนยันว่า ไม่มีใครเดินตัดหน้าแน่นอนครับ” ศักดิ์เอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
“แกมั่นใจได้ยังไงศักดิ์” แด๊ดถาม
“ผมขับตามหลังรถคุณคนนี้มาครับ ช่วงแรกคุณเค้าขับเร็ว แต่พอมาช่วงกลางๆ ไม่เร็วมาก ผมขับตามหลังประมาณ 90 เหมือนกันครับ แต่อยู่ดี คุณเค้าเหมือนหักหลบอะไรสักอย่าง แล้วรถก็เสียหลัก ส่วนผมก็กดเบรกเต็มที่ แต่ไม่ทันเลยชนซ้ำไปครับ...ผมเองก็มองอยู่ไม่มีคนเดินตัดหน้าแน่นอน....อีกอย่าง คุณท่านครับ ผมรับใช้คุณท่านมาตั้งแต่คุณหนูเล็กยังเด็กๆ ดูแลไปรับส่งโรงเรียนตลอด คงไม่มีเหตุผลที่ผมต้องเข้าข้างคุณคนนี้ใช่มั้ยครับ”
   เหตุผลของศักดิ์ ทำให้ผมสลายความโกรธลงไปได้เยอะมาก ดีใจแทนแด๊ดนะครับ ที่มีลูกน้องคนสนิทที่ดีมากขนาดนี้ ส่วนครอบครัวของเด่น ก็อึ้งๆ เหมือนกัน ไม่คิดว่าจะมีใครมาให้เหตุผลแทน
“เอาละคะๆ ดิฉันว่าทุกคนปลอดภัยก็ดีแล้วนะคะ สบายใจได้นะคะ” มัมเอ่ยขึ้นมาแบบอารมณ์ดี
“ตอนแรกดิฉันคิดว่า มาเล่าในลักษณะแบบนี้ พวกคุณคงจะบอกว่าพวกเราคงแก้ตัวเพื่อให้พ้นผิด ดิฉันถามเจ้าเด่นหลายรอบแล้วว่า มีคนตัดหน้าจริงหรือๆ เพราะแม่ค้าหรือคนแถวนั้นบอกว่าไม่มีใครข้ามถนนแน่ๆ รถมันเสียหลักเอง แต่เจ้าเด่นก็ยังย้ำนะคะว่าเค้าเห็นๆ เลยตัดสินใจมาขอโทษพวกคุณพร้อมบอกความจริง ซึ่งพวกเราคิดตั้งแต่แรกแล้วว่า พวกคุณคงไม่เชื่อแน่ ถ้าเป็นดิฉันเองก็คงไม่เชื่อเหมือนกันนะ จนกระทั่งคุณศักดิ์มายืนยัน...ขอบคุณมากนะคะ” แม่ของเด่นร่ายยาว พร้อมพ่อกับแม่ของเด่นหันไปยกมือไหว้ศักดิ์
“ยังไง ค่ารักษาพยาบาลให้ทางเราเป็นผู้รับผิดชอบนะครับ” พ่อของเด่นเอ่ยปากขึ้นมา
   มัมหันไปมองหน้าแด๊ด แต่ก็ยังคงเงียบ
“พวกเรารู้ดีคะว่า ฐานะของพวกคุณอยู่ในระดับที่รวยมากๆ ซึ่งค่ารักษาพยาบาลแค่นี้คงไม่กระทบกระเทือน แต่อย่างน้อยให้พวกเราได้แสดงความขอโทษ อย่าได้สร้างตราบาปติดตัวพวกเราเลยคะ” แม่ของเด่นเอ่ยออกมาเพื่อขอความเห็นใจ
“ก็...เอาเป็นว่าทุกอย่างคลี่คลายนะครับ ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาลผมไม่อยากรบกวนเท่าไหร่นัก แต่ถ้าเป็นการแสดงความขอโทษก็แล้วแต่พวกคุณนะครับ” แด๊ดพูดด้วยอารมณ์ปกติ สงสัยจะไม่โกรธแล้ว
“ยังไงผมก็ขอโทษอีกครั้งนะครับ...ขอบคุณมากๆ ครับ” ทั้งสามคนยกมือไหว้แด๊ดกับมัม พร้อมหันมายกมือไหว้ทุกคน รวมทั้งผมด้วย ตกใจแทบรับไหว้ไม่ทัน
“อย่าคิดมากเลยนะคะ อุบัติเหตุไม่สามารถรู้ล่วงหน้า...ยังไงก็ขอให้ลูกเด่นหายเร็วๆ นะคะ” มัมพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
   บรรยากาศภาพรวมดีขึ้น ทั้งสามคนก็เดินมาดูเป๊บที่กำลังหลับสนิทพักผ่อน เด่นเองก็จับแขนเป๊บพร้อมเอ่ยปากขอโทษ จนสักพักทั้งสามคนก็ขอตัวกลับพร้อมยกมือไหว้ขอโทษอีกครั้ง
“คุณท่านครับ ผมขอโทษที่ดูแลคุณหนูเล็กไม่ดี” หลังจากสามคนกลับไป ศักดิ์ก็ยกมือไหว้ขอโทษแด๊ดกับมัม
“เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ แกทำดีที่สุดแล้วศักดิ์ เจ้าเป๊บมันดื้อเอง”
“ยังไงผมก็รู้สึกผิด....คุณท่านจะไล่ผมออกก็ได้นะครับ...เพื่อเป็นการลงโทษ” ผมตกใจในความรับผิดชอบของศักดิ์
“ไล่แกออกแล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน” แด๊ดถาม
“คงกลับไปทำนาที่บ้านนอกเหมือนเดิมครับ”
“เอ่อ..แด๊ดครับ โจ้ผิดเองที่สั่งให้ศักดิ์ไปดูแลเป๊บ...อย่าไปโทษศักดิ์เลยนะครับ” ผมเอ่ยขึ้นมาเพื่อยอมรับผิด
“ไม่มีใครผิดทั้งนั้น...แล้วอีกอย่างแกจะทิ้งชั้นไปได้ยังไงไอ้ศักดิ์...แกลาออกไปใครจะมาดูแลชั้น”
“แต่...คุณท่าน...”
“ไม่ต้องตงแต่อะไรทั้งนั้น...แล้วห้ามคิดเรื่องลาออกอีก...ลูกน้องที่ดีแบบแกจะหาได้ที่ไหน”
“ครับ..ขอบคุณมากครับคุณท่าน”
ผมเห็นศักดิ์ตาแดงๆ จริงๆแล้ว แด๊ดเป็นคนใจดีมากมาย รักลูกน้องทุกคน จนกระทั่งบัดนี้ แด๊ดก็ยังคงดูแลลูกน้องทุกคนเป็นอย่างดี บางคนที่มีครอบครัว แด๊ดยังให้เงินทุนส่งเสริมให้ลูกของลูกน้องเรียนแถมยังออกเงินกู้แบบไม่มีดอกเบี้ยผ่อนระยะยาวให้ไปสร้างบ้านด้วย ซุปเปอร์แด๊ดจริงๆ
“คุณโจ้ครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้ทำตามที่สั่ง” ศักดิ์หันมาขอโทษพร้อมยกมือจะไหว้ แต่ผมเอามือไปจับห้ามทัน
“ไม่ต้องไหว้ๆ นะศักดิ์ โจ้เองก็ผิด อย่าคิดมากๆๆ ไม่เอาๆๆ”
   สักพักศักดิ์ก็ขอตัวกลับ แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน ก็คุยกันสักพัก จนสมควรแก่เวลา ก็เลยขอตัวกลับ ผมก็ยังคงเฝ้าเป๊บ ทำหน้าที่ตามปกติ จนกระทั่งเป๊บตื่นมาในช่วงบ่ายสาม
“เป๊บ....เป็นไงบ้างอาการเจ็บอะ”
“ก็ไม่เป็นไรครับ ดีขึ้นมาก”
“ดื่มน้ำมั้ย”
“ได้ครับ” ผมรินน้ำให้เป๊บดื่ม
“แล้วทุกคนละครับ”
“กลับไปบ้านเดี๋ยวช่วงค่ำกลับมาอีกอะ....”
“อ๋อครับ”
“เป๊บ..ตะกี้เพื่อนที่ชื่อเด่นพร้อมกับพ่อแม่มาเยี่ยมด้วยนะ”
“อ้าวหรือครับ เป็นยังไงบ้าง”
“ก็......” ผมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดตอนช่วงที่เป๊บหลับ
“อย่าไปโทษเด่นมันเลยที่รัก....ตอนมันหักหลบ เป๊บไม่เห็นใครเดินตัดหน้าแต่......”
   เป๊บเหมือนจะเล่าอะไรบางอย่าง พอดีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต มาเยี่ยมเป๊บพอดี
“ต้ายตายยยย....เป็นยังไงบ้างค่าคุณชายเป๊บบบบบ” ฉัตรแหกปากถามขึ้นมา
“ยังไม่ตายจ๊ะคุณหญิง” เป๊บตอบยิ้มๆ
“ลองตายซิคะ ภริยาของคุณได้โดดตึกสิบชั้นลงไปดิ้นแด๋วๆ ข้างล่างโน่น” ทรายแขวะ
“เว่อร์แล้วอะทราย” ผมแขวะกลับ
“แล้วตกลงหมอว่ายังไงบ้างวะ” เบิดหันมาถามผม
“อาการโดยรวมดีขึ้นอย่างมากเลยนะเบิด...หมอเองก็แปลกใจว่าทำไมฟื้นตัวได้เร็วมากๆ”ผมตอบแทนเป๊บ
“เออดีๆ เป็นข่าวดีเลยนะเมิง หนังเหนียวโคตร” โอ๊ตแซวเป๊บ
“เออดิ...เมียน่ารักขนาดนี้จะให้ตายได้ยังไง...ตายไปเดี๋ยวโดนคาบไปเสียดายของ”
“แหมมมมมมม คุณค่า....จะออกนอกหน้าไปแล้วยะ” ฉัตรแซว
“คุณชายค่า..แล้วจะต้องประทับอยู่โรงพยาบาลอีกกี่วัน” ทรายถาม
“หมอไม่ได้บอกอะทราย” เป๊บไม่รู้หันมาสบตาผม ผมเลยตอบแทน
“เออยังไงก็หายเร็วๆละกันเมิง” ฉัตรบอกเป๊บ
   ฉัตรกับเพื่อนๆ ก็คุยสพเพเหระไปเรื่อย ส่วนมากก็กังวลกันว่า เป๊บจะหายทันตอนเปิดเทอมมั้ย ถ้าไม่ทันยังไงทุกคนก็บอกว่าจะช่วยเล็คเชอร์ให้แล้วค่อยตามทีหลัง หรือไม่ก็เป๊บพักการเรียนรักษาตัวก่อนค่อยลงเรียนเทอมหน้า คุยกันสักพัก ฉัตรก็เลยเล่าเรื่องที่อดีตแฟนเป๊บเข้ามาหาเรื่องผม เป๊บเองก็ดูสีหน้าตกใจมาก ผมเองก็พูดในแนวๆ ห้ามปรามฉัตรว่ามันผ่านมาแล้ว อย่าไปรื้อฟื้น จริงๆ กลัวเป๊บไม่สบายใจจะพาลไปยังสุขภาพที่ยังไม่หายดีครับ คุยกันสักพักบรรดาเพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับ
“ที่รักครับ...ใครมาหาเรื่องที่รัก” เป๊บเอ่ยถามขึ้นมาหลังจากทุกคนกลับแล้ว
“เอ่อ..ก็..ช่างมันเถอะเป๊บ ผ่านมาแล้วอย่าได้ใส่ใจ เดี๋ยวจะเครียดมีผลต่อร่างกายอะ”
“บอกเป๊บมาเถอะ...ถ้าที่รักไม่บอกเป๊บไม่สบายใจนะครับ”
   ผมพยายามเบี่ยงประเด็น ไม่อยากเอ่ยถึง แต่เป๊บก็ถามซ้ำจนตัดสินใจเล่าทั้งหมด
“เป๊บขอโทษนะครับ...ไม่นึกว่าอดีตที่เป๊บทำตัวเหลวแหลกมันจะเป็นบาปกรรมย้อนมาทำลายตัวเป๊บและคนที่เป๊บรัก”
“ไม่เป็นไรหรอกเป๊บ....แต่พูดอะไรโบราณอะ เดี๋ยวนี้มาสนใจเรื่องบาปกรรมแล้วหรือ” ผมแซวเป๊บยิ้มๆ
“เชื่อสนิทใจเลยครับที่รัก...เมื่อก่อนเป๊บไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย รู้แต่เพียงว่าชีวิตเกิดมาก็ใช้ให้คุ้มค่าไปวันๆ ครับ” เป๊บตอบเสียงซะเครียด
“โหยเป๊บ มีอะไรในใจหรือเปล่าเนี่ย...โจ้ถามแซวเล่นเองนะ ตอบซะจริงจัง”
   เป๊บเงียบไปสักพัก จนตัดสินใจพูดออกมา
“ที่รัก...ถ้าเป๊บเล่าเรื่องที่พบเจอมา อย่าว่าเป๊บบ้านะครับ”
“เรื่องอะไรหรือเป๊บ”
“คือ....เป๊บโดนเจ้ากรรมนายเวรตามอาฆาต”
“หา...จริงหรือเป๊บ...มันยังไงอะ” ผมรู้สึกประหลาดใจมาก
“คือ..เป๊บจำได้ว่ารถเสียหลัก แล้วก็เป็นภาพมืดไม่เห็นอะไรอีก...มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ในทุ่งกว้างๆ เหมือนทุ่งหญ้าสีน้ำตาล บนท้องฟ้าก็ไม่มีดวงดาวหรืออะไรที่บ่งบอกทิศ...ตอนนั้นเป๊บรู้สึกกลัวมาก ไม่รู้จะทำยังไง คิดไม่ออกเลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ พร้อมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือไป...จนกระทั่งได้ยินเสียงคนหัวเราะจากด้านหลัง...หัวเราะเสียงดังมาก...จนเป๊บหันไปมอง เป๊บเห็นผู้ชายสูงอายุ ผู้หญิง และผู้ชายที่ติดตามสองหรือสามคน”
“เฮ้ย...จริงหรือเป๊บ...ทำไมเหมือนกันที่เพื่อนเป๊บเล่าเลยอะ”
“ใช่ครับ...ตอนที่รักเล่าที่เรื่องไอ้เด่น เป๊บเองยังแปลกใจว่า ทำไมเหมือนกับที่เป๊บเห็น”
“ใช่ๆๆ...แล้วยังไงต่ออะเป๊บ” ผมฟังด้วยความตื่นเต้นพร้อมแปลกประหลาดใจมากครับ
“พอหันไปมองพวกนั้น เป๊บกลัวมากครับ ไม่เคยรู้สึกว่าจะกลัวอะไรมากเท่านั้นมาก่อน คือ ผีพวกนั้นตัวเต็มไปด้วยเลือด โทรมๆ น่ากลัวๆ มันตะโกนประมาณว่าเมิงต้องตายๆ ด้วยความกลัวเป๊บเลยวิ่งหนีสุดชีวิต”
“โหยยยยย...” ผมอุทานตามจินตนาการที่เป๊บเล่า
“เป๊บวิ่งหนีไปพวกมันก็วิ่งตามมาจนทัน แล้วก็มารุมบีบคอ กัดแขน กัดเท้า เป๊บเจ็บมากที่สุดในชีวิต แต่ก็พยายามดิ้นจนมีแสงสีทองส่องประกายมาจากคอ พวกผีนั้นก็ดิ้นไปละคนละทิศทาง  หลุดออกมาได้ก็วิ่งหนีต่อสุดชีวิต พวกมันก็วิ่งตามทันมารุมบีบคออีกรอบ...จนเป๊บคิดว่าไม่ไหวจะต้องตายแล้วแน่ๆ...อยู่ดีๆ”
“อะไรหรือเป๊บ” ตื่นเต้นมากครับ
“เป๊บได้ยินเสียงพระอาจารย์ดังกึกก้องมาจากบนฟ้า....สิ้นเสียงพระอาจารย์ก็มีแสงสว่างพุ่งจากฟ้ามากระทบตัวเป๊บ ผีพวกนั้นกระเด็นไปคนละทิศคนละทางพร้อมร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด...ตอนนั้นเป๊บกลัวมากครับพอหลุดจากพวกมันได้ก็รีบวิ่งหนีสุดชีวิต พวกมันก็วิ่งตามมาอีก เป๊บวิ่งจนแทบจะหมดแรงในความคิดจะยอมแพ้แล้วครับ ยอมตายดีกว่าจะได้จบๆ เรื่องไป”
“โหหหหห...มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากอะเป๊บ...แล้วไงต่ออะ”
“เป๊บกำลังจะหมดแรงวิ่ง คิดว่ายอมให้มันฆ่าดีกว่า มันเหนื่อยมากจนทนไม่ไหว....ชั่วเสี้ยววินาทีนั้นที่รักรู้มั้ยครับว่า เป๊บเจออะไร”
“เจออะไรหรือ” ผมถามด้วยความตื่นเต้น
“เป๊บได้ยินเสียงอาม่าครับ”
“อาม่า...หา...อาม่าที่เราเจอตอนไปสะเดาะเคราะห์อะนะ” ผมทำหน้าตกใจมากครับ
“ใช่ครับๆ...เสียงอาม่าอยู่ข้างหูเป๊บ...บอกเป๊บว่าให้วิ่งไปทางขวา วิ่งสุดชีวิตอย่าหยุด...ตอนนั้นเป๊บไม่มีทางเลือกเลยฮึดวิ่งสุดชีวิตอีกครั้ง...อาม่าบอกเป๊บว่าข้างหน้าจะมีแสงสีเหลืองทอง ให้วิ่งเข้าไปในนั้น...เป๊บเห็นแสงสีเหลืองทอง ไกลๆ เลยวิ่งสุดกำลังจนเข้าไปในแสงสีเหลืองทอง...พวกกลุ่มผีที่วิ่งตามมาเข้ามาไม่ได้ครับ แต่มันก็พยายามจะฝ่าเข้ามา พอถูกแสงสีเหลืองทองพวกมันก็ร้องโหยหวนเจ็บปวด ด้วยความกลัวเป๊บเลยรีบคลานเข้าไปให้ลึกมากขึ้น กลัวมันเข้ามาทำร้าย พอเงยหน้าขึ้นไปมอง เป๊บเห็นพระภิกษุสูงอายุ คือ ท่านดูแก่มากๆ แต่ผิวพรรณท่านเปล่งปลั่งมีแสงสว่างสีเหลืองทองเหมือนๆ ออร่าห่อหุ้มร่างไว้ ท่านนั่งบนที่นั่งใหญ่ๆ เหมือนบัลลังก์และยิ้มด้วยความเมตตาอย่างมากครับ ส่วนข้างๆ เป็นผู้หญิงนั่งในฐานดอกบัวสีชมพู รัศมีเปล่งปลั่งสว่างไสว นั่งในระดับต่ำกว่าพระภิกษุ....เป๊บก้มกราบท่านทั้งสอง
“โหหหหหห....เป๊บๆๆ แล้วท่านเป็นใครอะ”
“เป๊บถามพระภิกษุ...ท่านตอบเป๊บว่า อยู่ที่คอ...ส่วนอีกท่านที่รักน่าจะเดาได้”
“หา....เป๊บ...หลวงปู่ทวดกับพระโพธิสัตว์กวนอิมหรือคับบบบบ”
   เป๊บพยักหน้า ผมเห็นเป๊บตาแดง น้ำตารื่นๆ คงจะซาบซึ้งมาก ผมเลยหยิบทิชชู่ซับน้ำตาให้
“เป๊บรอดมาได้เพราะท่านทั้งสอง....ในช่วงชีวิตนี้เป๊บไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย...เหมือนได้ชีวิตใหม่กลับคืนมา...ถ้าเป๊บไม่เจอท่านทั้งสอง ไม่เจอพระอาจารย์ ไม่เจออาม่า เป๊บคงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว” เป๊บเล่าด้วยเสียงเครือๆ สะอื้นๆ
   ผมฟังเป๊บเล่า นั่งนิ่งอึ้ง....เป๊บเองก็เงียบไปสักแป๊บ
“เป๊บ....แล้วผีพวกนั้นละ” ผมถามขึ้นมา
“หลวงปู่ทวดท่านพยายามสอนให้ผีพวกนั้นอโหสิกรรม...แต่มันไม่ยอม...ที่รักจำที่พระตอนเราไปรับน้องสอนได้มั้ยครับ”
“หือ....” ผมพยายามนึก
“ที่เราไปใส่บาตร ท่านสอนประมาณว่า ถ้าเจอเรื่องที่สุดชีวิต จงทำสิ่งที่ประเสริฐที่สุดของชาวพุทธ”
“อ๋อ...นึกออกแล้วคับ”
“นั่นละครับ ช่วงวินาทีนั้น เป๊บนึกได้และพิจารณาตามคำสอน เลยตัดสินใจเดินไปที่ผีพวกนั้น ก้มลงกราบแล้วอฐิษฐานว่าหากกลับไปมีชีวิตใหม่ จะบวช อุทิศส่วนบุญกุศลให้....หลังจากอฐิษฐานเสร็จก็มีแสงพร้อมผ้าสีเหลืองพุ่งลงมาจากฟ้าแล้วหมุนไปรอบๆ ผีพวกนั้น จากผีที่น่ากลัวกลายเป็นเทพบุตร เทพธิดา สง่างามมาก เค้าอโหสิกรรมให้เป๊บ....แล้วลอยขึ้นไปบนฟ้าจนลับหายไป หลังจากนั้นหลวงปู่ทวดท่านอวยพรเป๊บและก็ลอยขึ้นฟ้ากลับไปส่วนพระโพธิสัตว์ท่านเป่าน้ำมนต์ พร้อมกับบอกว่า “ไม่มีสิ่งใดจะทำอันตรายเจ้าได้อีกแล้ว...ขอให้เจ้าเป็นคนดีนะ” เป๊บรู้สึกสบายตัว จนรู้สึกตัวมาก็เห็นที่รักตะโกนข้างเตียงนี่แหละครับ
“โหยยยย....เหลือเชื่อจริงๆ อะเป๊บ โจ้เชื่อนะ..แต่เรื่องของเป๊บเจอมากกว่าโจ้เยอะมากๆอะ”
“ใช่ครับ...เป๊บเองก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่สิ่งที่พบเจอมาเอาไปเล่าใครต่อใครเค้าคงจะหาว่าเป๊บบ้า...”
“แล้วหลวงปู่ทวดท่านอวยพรว่าไงอะเป๊บ”
“ท่านอวยพรว่า ขอให้เจ้าเป็นคนดี สร้างกรรมดี ประมาณนี้ครับ”
“โห...สุดยอดเลยอะ...เชื่อแล้วว่าเป๊บนี่ทำบุญมาเยอะจริงๆ...แล้วเป็บจะบวชเมื่อไหร่คับ”
 “เป๊บตั้งใจว่า ถ้าเรียนจบเรียบร้อยแล้วหากมีโอกาสก็จะบวชครับ”
“ดีแล้วเป๊บ...อนุโมทนาสาธุด้วยนะ”
“อีกนานครับที่รัก...ตอนเป๊บบวชอย่าทิ้งเป๊บไปละ”
“หืมมมเว่อร์...จะทิ้งได้ไงอะ..รักมากขนาดนี้...ฟอดดดด” ผมก้มลงไปหอมแก้มเป๊บทีนึง เป๊บยิ้มหน้าบาน
   เราสองคนคุยสัพเพเหระไปสักพัก ทีมแพทย์ก็มาตรวจอาการเสร็จเรียบร้อย อาหารเย็นก็มาส่ง ผมเองก็จัดการป้อนอาหารให้เป๊บ...จนประมาณทุ่มนึง แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปันก็มาเยี่ยม ก็คุยเฮฮาตมมประสา ไม่นานนัก พ่อแม่จิม ก็มาเยี่ยม จิมเองก็เอาเสื้อผ้ามาให้ผมเพิ่มเติม จนหมดเวลาเยี่ยมทุกคนเลยขอตัวกลับ ผมเองก็นอนเฝ้าเป๊บเหมือนเดิม
“ที่รัก เป๊บถามแด๊ดแล้วนะครับ”
“หือ...เรื่อง...”
“ก็เรื่องที่ว่า ถ้าเป๊บพิการที่รักจะทิ้งเป๊บมั้ย”
“หรืออออ...แด๊ดตอบว่าไงอะ” ผมทำหน้าอมยิ้ม
“แด๊ดบอกเป๊บว่า โจ้เค้าจะดูแลจนกว่าเป๊บไม่ต้องการ แถมพูดต่อว่า ได้เมียดีควรรักษาไว้...ถ้าเลิกกับโจ้พ่อจะตัดออกจากกองมรดก”
“ฮ่าๆๆๆ..เว่อร์อะยังกะละครอะเป๊บ”
“จริงนะที่รัก แด๊ดพูดแบบนี้จริงๆ แถมยังขู่ว่าหากเลิกกับโจ้ สักบาทก็ไม่ให้ จะยกให้พี่ปริมกับพี่ปันให้หมด”
“แหมมมม....พี่ปริมกับพี่ปันก็รวยเว่อร์เลยอะดิเป๊บ...โจ้ว่าถึงแบ่งสามให้สามคน ก็มากจนใช้ไม่หมดแล้วมั้ง”
“มั้งครับ...แต่เป๊บไม่สนใจมากหรอก...แต่สิ่งหนึ่งที่บอกได้ว่าเป๊บจะไม่เลิกกับโจ้แน่นอน...จะรักหมดลมหายใจจนกว่าโจ้จะทิ้งเป๊บ”
“จริงอะ” ผมยิ้มเขินๆ
“จริงครับ” คิงคองตอบทำหน้าจริงจัง แอบแดงเนอะ ฮ่าๆๆ คิงคองเขิน กิ้วๆๆๆ
“หน้าแดงไมอะ” ผมแซว
“เปล่าครับ....สงสัยยาออกฤทธิ์” ทำปากแข็ง
“เขินอะดิ....ฮ่าๆๆ”
   เป๊บไม่ตอบได้แต่นอนยิ้ม ก่อนจะหลับพักผ่อน ผมโน้มตัวลงไปหอมแก้มทีนึง.....คิดมากไปได้ ไม่รักคิงคองคนนี้แล้ว..จะให้ไปรักใครได้อีก.....กราบขอบพระคุณหลวงปู่ทวด กราบขอบพระคุณพระโพธิสัตว์กวนอิม กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ กราบขอบพระคุณอาม่าและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย....ขอบพระคุณจากใจครับ

โจ้ : เป๊บ FC มาฟ้องว่าแอบนินทา  :angry2:

เป๊บ : ไม่ใช่น้าคร้าบบบ เป๊บแค่ส่งข่าววว  :hao3:

โจ้ : ชิ...ทำโทษงดสองเดือน  :katai4: :angry2:

เป๊บ : ไม่ด้ายยยยยย มานี่  :oo1: :hao6:

โจ้ : อีกแล้ววววววว  :hao7: :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 01-02-2014 02:30:19

เราเชื่อเรื่องบาป บุญ คุณโทษ เจ้ากรรมนายเวรมีจริง

ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 01-02-2014 02:42:41

พี่ตัวขาวกลับมาแล้ว ไปอังกฤษมา คิดถึงพี่คิงคองไหมคะ อิอิ

หัวข้อ: รักวุ่นวาย
เริ่มหัวข้อโดย: จอมพล ที่ 01-02-2014 08:00:45

 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-02-2014 08:39:51

เป็นอะไรที่มหัศจรรย์มาก บุญรักษานะ
คิงคองอย่าโกรธกันน๊า งดแค่สองเดือนเองคริ คริ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 01-02-2014 09:58:48

น่ากลัวมาก...คุณเป๊บบวชหรือยังคะ ...

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 01-02-2014 10:14:20

หมดเคราะห์หมดโศกกันซะทีนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-02-2014 10:38:13

อ่านแล้วอึ้ง น่ากลัวมากเลยอ่ะ
แต่อย่างที่เขาว่ากันว่า คนดีผีคุ้ม
แต่ช่วงนั้นคงพิสูจน์หลาย ๆอย่างได้เลย
อย่างน้อยก็เรื่องที่เป๊บกับโจ้รักกันอย่างจริงใจ
และส่งผลให้ปัจจุบันรวมถึงอนาคต ทั้งคู่ก็ยังรักกันเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: k@_raMae ที่ 01-02-2014 11:10:45

แอร๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อ่านเเล้วเขิน อยากมีเเบบนี้มั้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! รักกันนานๆนะค่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล. รีบๆมาต่อนะค่ะ เดียวหนูจะลงเเดงซะก่อน อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 01-02-2014 12:43:28

อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย นี่แหละผลของการทำแต่ความดี

สิ่งศักสิทธิ์ก็ช่วยคุ้มครอง เราเองก็เชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม

หมดทุกข์หมดเคราะห์แล้ว  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-02-2014 15:45:30

หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรนะคะ
เป็นลูกที่ดีและดูแลพ่อแม่ ขอให้บุญรักษาค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 01-02-2014 18:23:08

ขนลุกเลยค่ะ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
อ่านแล้วระลึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธ์เลยค่ะ
ปล.ชอบคุณศักดิ์มากค่ะ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: R-Chisel ที่ 02-02-2014 13:19:55

เย้ๆๆ อ่านจบแล้วใช้เวลา2วันแหนะ :mc4: :mc4:

ขอบอกว่าสมัครเป็น FC พี่เป๊บกับพี่โจ้อีกคนคะ
พี่สองคนน่ารักมากกกกกกกกก
เป็นคู่รักที่น่าอิจฉามากเลยคะ

อยากมีแฟนน่ารักๆแบบพี่โจ้บ้าง :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 02-02-2014 13:33:11

เรื่องของน้อง 2 คนน่ารักมากๆค่ะ(โจ้กับเป๊บสามสิบกว่าๆ แต่เราก็แก่กว่าอีก 555)
ขอให้รักกันมั่นคงไปนานๆนะ ความดีที่ทำมาเป็นเกราะคุ้มกันภัยจริงๆ

ขอบคุณน้องโจ้จากใจ ช่วงนี้พี่มีปัญหาเรื่องหัวเข่า เผอิญได้อ่านตอนที่น้องโจ้ พูดเรื่องเจ็บขา แล้วเหยียบท่อกลิ้ง พี่ไปลองทำดู มันช่วยได้จริงๆ จากที่งอเข่าไม่ได้ ตอนนี้เริ่มดีขึ้นมาก สามารถงอเข่าได้มากขึ้น ไม่น่าเชื่อจริงๆ(ขอบคุณคุณป้าเจ้าของไอเดียด้วยค่ะ) จะติดตามข่าวคราวของน้องทั้งสองนะ เป็นคู่รักตัวอย่างที่น่ารักจริงๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: logic.pt ที่ 02-02-2014 18:03:42

ชอบคู่พี่สองคนมากมายเลย

ขอให้รักกันตลอดไปนะค่ะ จุบุ :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-02-2014 20:18:52

แอะ ในที่สุดเสียงเรียกของผมก็ส่งไปถึงพี่โจ้แสนน่ารักสักทีไหนๆก็มาละผมขอกอดให้หายคิดถึงสัก 2 ที  :กอด1: :กอด1:
ยังไงก็แล้วแต่หวังว่าพี่เป๊ปคงไม่กระโดดถีบผมแบบนี้นะครับ  :z6: แต่ไหนๆ พี่โจ้ก็อุส่าตอบผมทุกคอมเม้นขนาดนี้ผมก็ตอบพี่โจ้กลับด้วยละกันนะครับ

พี่โจ้ : อารายเจ้านัท ส่งจิตอาฆาตตลอดนะ เดี๋ยวจับตี อิอิ  :mew1:
Ans: ผมบอกแล้วครับว่าถ้าพี่โจ้วิ่งไล่ผมทันผมก็ยอมให้ติดอะครับ แต่พี่โจ้อย่าไปวิ่งสะดุดอะไรล้มซะก่อนนะครับ คิกๆ

พี่โจ้ : ช่ายๆ ฉัตรแรงมากอะ พี่ก็สะใจนะ อ่านแล้วอินจริงอะ เจอตัวจริงอาจจะไม่น่ารักน้า แก่แล้ววว  :mew6:
Ans: ถ้าผมเจอพี่ฉัตรผมจะฟ้องพี่ฉัตรด้วยว่าพี่โจ้หาว่าพี่ฉัตร มากด้วยวัยวุฒิ รับรองพี่โจ้โดนพี่ฉีตรจัดการแน่ๆ

พี่โจ้ : แว๊กกกกกกกกก เจ้านัททททท เรียกซะดัง ตกใจหมดดดด ขอให้น้องนัมมีความสุขเ่ช่นกันน้า จุ๊บๆๆ มามะให้พี่หอมแก้มสองที  :mew1:  :angry2: :mew1:
Ans: อุ๊ย  :o8:  :-[ พี่โจ้จะแตะอั๋งผมหรอครับ เดี่ยวผมจะไปฟ้องพี่เป๊ปด้วยอะ แต่ถ้าผมไม่เรียกดังๆพี่โจ้ก็ไม่ยอมมานี่หน่า

พี่โจ้ : อีกละเจ้านัท ชอบมายุให้คิงคองฉีดยา เข็มใหญ่ง่าาา กลัวแร้ววว  :mew3: :mew1:
Ans: แหมๆๆๆๆๆ ทำมาเป็นหาว่าผมยุพี่เป๊ป จริงๆพี่ก็ชอบช่ายมะหล้าาาาาา  :z2:

พี่โจ้ : อารายเจ้านัท ขำซะดัง มาต่อให้แล้ววว  :mew1:
Ans: เย้!! ในที่สุดพี่โจ้ก็มาแล้ว อย่าห่างหายไปนานอีกนะครับ พี่โจ้ บอกเลยว่าคิดถึงพี่ๆทั้ง 2 คนมากกกกกกก เนื้อเรื่องหลักไม่มา ก็มาเขียนเร่องราวประจำวันให้ได้อ่านกันก็ได้คร้าบบบ

พี่โจ้ : มาลงให้แล้ววววเจ้านัทททททท :mew1:
Ans: พี่โจ้น่ารักที่สุดเลยยยยยยย พี่เป๊ปก็หล่อมากนะคร้าบบบบบ อุส่ามาลงตอนพิเศษและอัพเดทความน่ารักของพี่ตัวขาวให้ได้อ่านเป็นระยะๆ เช่น เดินสะดุดล้มบ้าง เดินชนกระจกบ้าง อะไรทำนองนี้อะครับ  :hao3:

ก็เป้นอันว่าตอบพี่โจ้ครบทุกเม็ดเรียบร้อยแล้วนะครับ ต่อไปก็อย่าลืมเข้ามาอัพเดทกันบ่อยๆนะครับ
ปล. ถ้ามีโอกาศวันหนึ่งเราคงได้เจอกันนะครับ :) :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: hunji ที่ 03-02-2014 21:20:43

สวัสดีครับพีโจ้ พี่เป๊บ อิอิ ผมขอสมัครเป็น FC ด้วยได้มะครับ  :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-02-2014 19:08:55

คิดถึงคู่นี้ (คิงคองกับตัวขาว) อีกแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-02-2014 20:13:57

รออยู่น่ะคะ:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 13-02-2014 23:43:56

ไม่ได้มาเข้าเว็ปนานมาก ตามมาอ่านก็น่ารักเหมือนเดิม เป็น FC ตัวจริง&ตลอดไป
รักพี่ทั้งคู่มากค๊าาา มาอัพเดทเรื่อยๆนะคะ หนูคิดถึงค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-02-2014 09:27:47

  :mew3: :L1: :L1: :mew3:
  สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ
  ควบวันมาฆบูชาด้วย

  เมื่อเช้าไปใส่บาตรมา คนเยอะมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 22-02-2014 22:29:12

พี่โจ้ หายไปนานอีกแล้วววววววววว รู้ไหมว่าคิดถึงงงงงงงงมากกกกกกก
พี่เป๊ป ก็หายยยยยยยย ไปหนายยยยยยยยย หือออออออออออออออออ
คนหล่อกะคนน่ารัก หายไปหมดเลย เกือบๆเดือนละนะครับบบบบบบบบบ

หัวข้อ: : รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 23-02-2014 14:02:07

ดีใจมากที่อ่านจบแล้ว  ภายใน 2 วัน  ขอบคุณเป๊บกับโจ้มากที่เขียนเรื่องราวดี ดี  อ่านจบแล้วสิ่งแรกที่คิด คือ ยึดมั่นในศีล 5  อยากทำความดีเยอะ เยอะ  เป็นอีกคู่ที่เราเชื่อว่าทั้ง 2 คนเป็นรักแท้กัน  ชาตินี้ทั้งคู่เป็นคนดี  (ถึงได้มีความสุขมาก) ทั้งยังทำบุญร่วมกันมาเยอะขอให้รักกันตลอดไปนะค่ะ

ขอกอดทั้งคู่แล้วกันนะค่ะ :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 45 ชีวิตหลังเคราะห์กรรม ภาคจบ Up 01/02/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-03-2014 23:26:10

สวัสดีครับ ผมเป๊บครับ....ไม่ได้เข้ามานานนับเดือน ตัวขาวเองก็คงไม่ได้เข้ามาแน่ครับ ช่วงนี้กำลังจะปิดงานไตรมาสแรก ผมกับตัวขาวทำงานตัวเป็นเกลียว ยุ่งมากๆ เลยครับ บางคืนต่างคนต่างกลับมาก็ดึก ได้คุยกันนิดนึงก็ต้องพักผ่อน รุ่งเช้าต่างคนต่างไปด้วยภาระงาน...เหนื่อยมากๆ ครับ

ด้วยความที่ทำงานแบบนี้ต่อเนื่อง เมื่อวานซืนตัวขาวก็เริ่มป่วย กลับมาถึงคอนโดสี่ทุ่มกว่า บ่นๆ ว่าแสบคอ ผมก็เอายาแก้อีกเสบ ยาพาราให้ทาน รุ่งเช้ามาก็เป็นไข้หวัดเรียบร้อยแล้วครับ อย่างที่เคยเล่าไงครับ พอป่วยทีไรโรคอ้อนกำเริบ แบบนั้นแบบนี้ตามประสา พาไปหาหมอดวงดีมากที่ไม่ได้เป็นไข้หวัดนก ฮ่าๆๆๆ เป็นแค่ไข้หวัดใหญ่สายพันธ์อะไรสักอย่างตามที่ลุงหมอบอก ฉีดยา ทานยา สารพัด ก็ยังอ้อนไปอ้อนมา จะกินนั่นนี่ ผมเลยต้องลางานสองวัน เพื่อมาดูแลตัวขาว แต่พรุ่งนี้ก็ไปทำงานแล้วละครับ นางเองก็บ่นๆว่า เมียไม่สบายยังจะไปทำงานงั้นงี้....แก่แล้วบ่นมากเนอะครับ ฮ่าๆๆๆ

ถ้ามีโอกาสจังหวะเวลา ตัวขาวคงมาเล่าเรื่องต่อแน่นอน แต่ระยะนี้เราสองคนขอจัดการภาระงานอีกมากมายเลยนะครับ ไม่ใช่แค่เพื่อเราสองคน แต่เพื่อลูกน้องอีกนับร้อย ไม่งั้นแย่แน่ครับ หวังว่าทุกคนสบายดี ขอบคุณมากนะครับที่ติดตามเป็นกำลังใจตลอด แล้วเจอกันครับ / Pep :hao3:

โจ้ : เป๊บ ไม่อยากฉีดยาง่า กลัวเข็ม  :mew6:

เป๊บ : เข็มเล็กนิดเดียวเองครับ จะกลัวทำไม  :hao4:

โจ้ : ก็กลัวอะ จิ้มแล้วเจ็บ  :mew4:

เป๊บ : อันนิดนึงกลัวเจ็บ ทีโดนเข็มเป๊บ ไม่เห็นบ่นเลย  :hao6:

โจ้ : มันคนละเข็มแล้ววววว ทะลึ่งงงงง  :hao7: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 04-03-2014 23:32:50

พี่ตัวขาว กับพี่เป๊บ สู้ๆนะ พักผ่อนบ้างอะไรบ้าง  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 04-03-2014 23:47:58

หายเร็วๆนะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 04-03-2014 23:52:36

พักผ่อนเยอะๆนะคะน้องโจ้ นอนให้เยอะที่สุดเท่าที่จะนอนได้ ร่างกายจะได้ฟื้นเร็วๆ
จะว่าไปน้องโจ้กับน้องเป๊บต่างก็งานเยอะสุดๆ เอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหนกันจ๊ะ
และมีเวลาสวีทกันบ้างมั้ยเนี้ย  :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 05-03-2014 00:45:13

กำลังคิดถึงคู่หวานแห่งปี อ้าวน้องโจ้ไม่สบายอีกแล้ว พักผ่อนเยอะๆน๊า หายไวๆจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 05-03-2014 00:50:58

หายไวๆนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 05-03-2014 03:34:20

หายป่วยไวๆนะค่ะ พี่เป็ปรักษาสุขภาพด้วยห่วงทั้งสองคนเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 05-03-2014 09:39:29

พี่โจ้หายป่วยไวๆนะครับ จะได้ออกมาลัลล้าเดินเฉิดฉายวิ๊งๆ
ละก็ขอให้งานของพี่เป๊ปกะพี่โจ้ผ่านไปด้วยดีนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 05-03-2014 14:20:31

ฉีดยาบ่อยๆ จะได้มีภูมิต้านทานนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 05-03-2014 16:09:08

รับทราบค่ะอิอิ หายไวๆน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว : ตัวขาวไม่สบายครับ Up 04/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 05-03-2014 20:02:24

สวัสดีค่ะพี่เป๊ปพี่โจ้ ^^
อ่านตอนชีวิตหลังเคราะห์กรรมทึ่งมากเลยค่ะ
พี่เป๊ปนี่ดีนะคะที่ยังวิ่งหนีได้
เมย์เคยฝันเห็นผีมาจ๊ะเอ๋ข้างหน้า กรี๊ดอย่างเดียวขาแข็งหมดเลยค่ะ
อ่านยังไม่จบตอนก็ศรัทธาสุดๆเลยค่ะ
ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองพี่ทั้งสองคนนะคะ
พี่โจ้ไม่สบายหายไวๆนะคะ มีพี่เป๊ปดูแลหายไวอยู่แล้ววว
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านค่ะ  :L2:  :L2:  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-03-2014 22:12:04

สวัสดีค้าบ หายไปนานร่วมเดือนเลยอะ คิดถึงกันป่าว....ตอนนี้ป่วยอยู่อะคับ เป็นไข้หวัดใหญ่มากมาย ฉีดยาต่อเนื่องตั้งแต่วันเสาร์ถึงวันจันทร์เลยอะคับ ที่เหลือก็กินยานอนพัก แสบคอ เจ็บคอ น้ำมูกไหล คัดจมูก ทรมานอะ  :mew6: นี่ก็รอเป๊บกลับบ้าน โทรไปก็บอกว่าจะกลับดึก เคลียร์งาน ทั้งๆ ที่เมียป่วยอะนะ ชิ น่าน้อยใจมากมายนัก  :mew4:

ลืมตาตื่นตอนเช้า หันไปมองนาฬิกา 9 โมงเช้าแล้วคับ ผมก็ลุกจากเตียงด้วยอาการเบลอๆ ปวดๆ แต่ก็พอที่จะเดินได้ กำลังจะเดินออกมาด้านนอกก็เห็นโน๊ตแปะอยู่ที่ประตูห้อง
"ที่รัก...ตื่นแล้วทานยาทานโจ๊กด้วยนะครับ เป๊บเตรียมไว้บนโต๊ะในห้องครัวแล้ว....รักนะครับ"

"เชอะ...คิงคองบ้า รักจริงต้องดูแลต่อเซะ นี่หนีไปทำงาน เชอะๆๆๆ" ผมบ่นไปงั้นละครับ แต่ในใจก็ยิ้มนะ  :mew3:

ผมค่อยๆ เดินออกมาที่ห้องครัว เห็นโจ๊ก ปาท๋องโก๋ พร้อมยา วางอยู่บนโต๊ะ มีการเขียนบอกด้วยว่า ยาสีนี้กินก่อนอาหาร สีนี้กินหลังอาหาร น่ารักจริง สามีใครเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ผมหยิบโทรศัพท์กดหาคิงคอง....ดังพักนึงแล้วกดตัดสาย อะไรเนี่ย ชิ
"ที่รัก...ติดประชุมครับ เดี๋ยวเที่ยงโทรหานะ" เป๊บไลน์มาบอก
"ได้ค้าบบบบ...ตื่นแล้วน้า กำลังจะกินโจ๊ก" ผมไลน์ตอบแล้วพร้อมส่งรูปตัวเองกำลังตักโจ๊กเข้าปาก
"กินให้หมดนะ เจ้าอร่อย เป๊บไปซื้อมาตอนเช้ามืด....หน้าใสนะ น่าจะหายแล้ว รักนะครับ" เป๊บส่งสติกเกอร์หอมแก้มมา
"ค้าบบบ....รักนะๆๆ ประชุมต่อเถอะ" ส่งสติกเกอร์จูบไป

ผมก็ทานยาแล้วก็ทานโจ๊ก ปาท๋องโก๋ หมดทุกอย่าง เกือบจะอ๊วก ฮ่าๆๆๆ ทานยาหลังอาหารเสร็จ ก็เอาจานชามไปล้างเสร็จเรียบร้อย ก็เดินกระดึ๊บๆ มาที่โซฟา นอนเปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ คับ หลับบ้างตื่นบ้าง จนได้ยินเสียงกดกริ่ง ผมก็ค่อยๆ เดินมาที่ประตู ส่องตาแมว
"อ้าว...เวท มาทำไมอะ" เวทลูกน้องเป๊บยืนอยู่หน้าห้องคับ ผมเปิดประตู
"มีอะไรหรือเวท"
"สวัสดีครับคุณโจ้ นายให้ผมซื้อก๋วยเตี๋ยวเกี๊ยวปลาร้านประจำที่เยาวราชมาให้นะครับ กลัวว่าคุณโจ้ไม่สบายจะไม่มีอะไรทาน"
"อ่อ....ลำบากแย่เลยเวท ขอบคุณมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับๆ แล้วคุณโจ้อาการดีขึ้นมั้ยครับ"
"ดีขึ้นมากแล้วนะเวท ขอบคุณมากๆ"
"ครับๆ มีอะไรยังไงเพิ่มเติม โทรหาผมโดยตรงได้นะครับ"
"ได้ๆ ขอบคุณมาก เวทกลับไปทำงานเถอะ"
"ครับๆ" เวทยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้ ปิดประตูห้อง ก็เดินกลับเข้ามาในห้องครัว กดไลน์หาเป๊บ

"ลุงงงง...ให้เวทซื้อเกี๋ยวปลามาให้หรือ"
"ใช่ครับ เวทไปถึงนานยังที่รัก"
"เพิ่งมาถึง เวทกลับไปแล้วอะ"
"งั้นทานยาทานข้าวด้วยนะ"
"ขอบคุณมากค้าบ อยากกินพอดีอะ"
"รู้แหละว่าที่รักชอบอะไรนะ กินเยอะๆ"
"ค่าผัวขา" สติกเกอร์จุ๊บๆ
"55555+ เย็นนี้กลับดึกนะครับ"
"อ้าวววว...แล้วเย็นนี้โจ้จะกินไรอะ"
"หากินเองนะ หายแล้วนี่"
"อะไรอะ ป่วยอยุ่ ผัวบ้าาาาา" ส่งสติกเกอร์ถีบ
"55555+...เดี่ยวจัดการให้นะครับ"
"เชอะ"
"เป๊บทำงานก่อนนะ ทานข้าวทานยาได้แล้ว จิงโจ้เพี้ยน"
"เชอะ คิงคองบ้า"
"บ้าก็บ้ารักนะจ๊ะ เอ หรือคืนนี้จะบ้ากามดี" สติกเกอร์หื่นๆ
"ทะลึ่งงงง...ไปทำงานเลยไป๊" อีโมถีบ
"ครับๆๆๆ รักนะ จุ๊บๆๆ"
"ค้าบบบ จุ๊บๆๆ"

คุยไลน์เสร็จก็จัดการอุ่นเกี๊ยวปลา ทานยาก่อนอาหาร เกี๊ยวปลาอร่อยมากกก ชอบๆๆ แทบจะเลียชาม ฮ่าๆๆ ทานยาหลังอาหารเสร็จ ก็มานอนพักที่โซฟาต่อ ลืมตามาอีกที ก็หกโมงเย็นแล้วครับ ตกใจเหมือนกัน ยานี่กินแล้วนอนหลับยาวเลย กำลังตั้งสติ ได้ยินเสียงกดกริ่ง ผมลุกขึ้นไปที่ประตู ส่องตาแมว ตกใจมาก พ่อแม่ มาหาที่คอนโดครับ ผมรีบเปิดประตู
"พ่อแม่  สวัสดีครับบบ มาได้ไงอะ" ผมตกใจ
"ก็ลูกเขยโทรบอกว่าเราป่วย พ่อเป็นห่วงเลยมาเยี่ยม" พ่อผมพูดยิ้มๆ
"ใช่ แถมบอกพ่อเราว่า คนป่วยไม่มีอะไรจะกิน แม่เลยทำของที่ชอบมาให้เราเนี่ย"
"โหยยยย ขอบคุณค้าบบบบ อยากกินฝีมือแม่หลายวันแล้ว" ผมหอมแก้มแม่
"จ้าลูก ทำมาปากหวาน"
สามคนพ่อแม่ลูก นั่งกินข้าวพร้อมกัน พ่อกับแม่ก็ถามทั่วไปครับ งานในบริษัท ยังไงอย่างไร เป๊บเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบไปว่าเหนื่อยบ้างอะไรบ้าง คือ พ่อกับแม่วางมือแล้วครับ ปล่อยให้ผมกับจิมดูแลแทน ไม่อยากเล่าให้ท่านทั้งสองไม่สบายใจ จนเวลาผ่านไปประมาณสองทุ่ม
"ลูก พ่อกับแม่กลับก่อนนะ"
"โหยยย มาแป๊บเดียวเอง นอนนี่ก็ได้คับ" ผมชวนพ่อกับแม่นอน
"ไม่ไหวหรอกลูก แม่อึดอัดอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแบบนี้ ไปนอนบ้านที่กว้างๆดีกว่า" แม่ตอบแซว
"ตลอดอะแม่"
"ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ไปนอนที่บ้านบ้างซิลูก" พ่อผมพูด
"ค้าบพ่อ ถ้าว่างจะไปนอนนะ"
"พูดแบบนี้มาหลายเดือน ก็ไม่ว่างซักกะที" พ่อบ่นน้อยใจ
"กลับกันเถอะพ่อ เดี๋ยวเจ้าจินจะงอแงเอา" จิน หลานชายผมเอง ลูกของจิมคับ
"ดีเหมือนกันๆ" พ่อกับแม่ลุกขึ้นกลับ ผมเดินมาส่งที่หน้าประตู
"ฝากคิดถึงเจ้าจินด้วยนะคับ สวัสดีคับ รักพ่อกับแม่นะ" ผมสวมกวด
"อ้อนยังกะเด็กนะเรา" พ่อกับแม่พุดแบบนี้แต่เห็นยิ้มหน้าบาน ฮ่าๆๆๆ

หลังจากพ่อกับแม่กลับไป ก็โทรตามเป๊บ ไม่รับสายอีก ติดลูกค้าแน่ เชอะ ก็เลยมานั่งพิมพ์เม้าๆ นี่ละคับ

ตอนนี้เวลา 22.03 เป๊บโทรกลับมาว่ากำลังจะกลับ น่าจะถึงไม่เกินห้าทุ่ม นั่งดูสามีตีตรา รอเป๊บดีก่า  ขอบคุณมากนะคับสำหรับคำอวยพรให้หายป่วย ถ้าจัดการชีวิตตัวเองลงตังเมื่อไหร่ จะมาลงตอนต่อไปน้า  :mew1: :mew1:

โจ้ : เมียป่วยยังจะกลับดึก  :mew6:

เป๊บ : ทำงานนะที่รัก  :hao4:

โจ้ : งอลลลลลลล  :mew2:

เป๊บ : โอ๋ๆ อย่างอน มานี่  :oo1: :hao6:

โจ้ : แว๊ก ป่วยอยู่  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-03-2014 22:36:42

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-03-2014 00:23:56

ป่วยนานก็ได้น้องโจ้ สามีจะได้ดูแล และจะได้มีเวลามาอัพเรื่อง
คิดถึงคู่หวานแห่งปีนะจ๊ะ หายป่วยแล้วอยู่อ้อนสามีนานๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 06-03-2014 00:59:05

พี่โจ้ หายไวไวนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 06-03-2014 03:14:37

หายป่วยเร็ว ๆ นะจ่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 06-03-2014 13:22:19

คิดถึงนะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 06-03-2014 20:01:05

คู่นี้หวานกันตลอดเลย น้องโจ้เป็นคนที่โชคดีมากๆ เลยนะไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ น้องชาย และเป๊บสุดที่รัก
ไหนจะครอบครัวของเป๊บที่ต่างก็รักโจ้มากๆด้วยเช่นกัน ทำบุญด้วยอะไรน้ออิจฉาแล้วน๊า อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 06-03-2014 20:37:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ทางนี้เป็นกำลังใจอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-03-2014 21:10:20

โจ้ป่วยทีไรอ้อนเป๊บทุกที แต่น่ารัก
ดูซิเป๊บหยุดงานมาอยู่กับโจ้ตั้ง 2 วัน

ขอให้โจ้หายป่วยเป็นปลิดทิ้งในเร็ววันนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 07-03-2014 02:50:59

น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 07-03-2014 20:27:48

น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 07-03-2014 21:45:40

นี่ขนาดป่วยอยู่นะเนี่ย
พี่เป๊ปไม่ค่อยจะหื่นเลย(หราา)

อยากบอกว่าน่ารักมากๆค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 10-03-2014 09:46:15

โอ๊ยยยย พี่เป๊ปก็เอาใจเก่งรู้ใจพี่โจ้ไปหมดว่าตอนป่วยอยากได้อะไร
แถมยังมีการแอบโทรไปอ้อนที่บ้านพี่โจ้ให้มาเยี่ยมอีก เป็นสุดยอดสามีจริงๆ บอกเลยว่าคุณพิศุทธ์ยังห่างไกล พี่เป๊ปน่ารักกว่าเยอะ
ส่วนพี่โจ้ก็อ้อนน่ารักได้อีก งี้ของฝากที่ผมอุส่าถือมาพี่โจ้ก็อดกินสินะ เพราะว่าพี่โจ้จะหายก็คงหมดอายุพอดีๆ ฮ่าๆๆๆ
หายไวๆนะครับพี่โจ้ ป่วยก็น่ารัก หายก็ยิ่งน่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะมาทักทาย / โจ้ Up 05/03/57
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 10-03-2014 23:04:06

ท่าทางงานจะหนักน่าดํชู อย่าลืมกลับมาอัพนะครับ :)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-04-2014 23:11:01

สวัสดีค้าบบบบบ หาบไปนานมากมายง่าาาาา ขอโทษด้วยนะคับบบบ หลังจากหายป่วยก็ลุยงานตลอดดดดด แล้วก็ช่วงระยะนี้อาจจะไม่อยู่อีกยาวนานมากมายอะคับ 20 - 24 เมษา ไปนิวซีแลนด์ 27 เมษา - 3 พค ไปสิงคโปร์ 7 - 14 พค ไปอเมริกา คับ ถ้าไม่มาลงช่วงนี้ คงโดนปาดคอแน่เลยง่า  :mew6: สำหรับตอนนี้อาจจะสั้นนะคับ แต่ก็มีความจริงของเป๊บมาเล่าแหละ ยังไงอย่างไรลองอ่านกันน้า สำหรับคอมเม้นๆ ของทุกคนอ่านหมดละคับ ขอบคุณมากๆ น้า ไม่ได้ตอบแต่ละคนก็ส่งใจไปแทนนะคับ  :mew1: :mew1: รักทุกคนน้าคับบบ

ตอนที่ 46 ชีวิตใหม่ที่สดใส
   เป๊บยังคงนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอย่างต่อเนื่อง นับจากที่ฟื้นมาก็ 4 วันแล้วละครับ อาการโดยรวมดีขึ้นอย่างมาก จนกระทั่งคุณหมอได้ย้ายมาห้องพิเศษตามคำร้องขอของแด๊ด ที่สะดวกสบายมากกว่าห้องผู้ป่วยวิกฤติเดิม ผมเองก็ยังคงเฝ้าดูแลเป๊บทุกวัน และก็ดีใจที่อาการโดยรวมดีขึ้นอย่างมาก บรรดาเพื่อนๆ ของแด๊ด มัม และเราสองคน รวมถึงรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยก็มาเยี่ยมกันตลอด นับจากวันที่เป๊บฟื้นขึ้นมาล่วงเข้าวันที่ 4 ความพิเศษก็เกิดขึ้นในวันนี้ครับ
“เป๊บ...คุณหมอมาตรวจแล้วน้า ตื่นก่อน” ผมเขย่าตัวเป๊บเบาๆ ในเวลา แปดโมงเช้า เพื่อให้รู้สึกตัว
“หมอขอตรวจอาการนะครับ....ตอนนี้รู้สึกปวดหรือมึนศรีษะอะไรบ้างมั้ย”
“ก็ยังมีปวดขานิดๆ ครับ...ปวดร้าวที่หน้าอกบ้าง ส่วนศรีษะไม่ปวดครับ”
“งั้นหมอขอตรวจการเคลื่อนไหวของช่วงขานะครับ” อาจารย์หมอก็ทำการยกแขนขาเป๊บ ตรวจดูอะไรสักอย่าง แล้วจดในแฟ้ม
“การฟื้นตัวของร่างกายดีขึ้นมากนะครับ ส่วนอาการปวดเป็นเรื่องปกติของการทำกายภาพเพื่อให้กล้ามเนื้อกลับมาแข็งแรง...สำหรับแผลบาดเจ็บประสานตัวได้ดี ไม่มีอาการติดเชื้อ ภาพรวมดูดีมากครับ” อาจารย์หมออธิบายยาว
“คุณหมอครับ แล้วจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่ครับ” ผมถาม เพราะเป๊บบ่นๆ ว่าอยากกลับบ้านแล้ว
“จากการประเมินอาการภาพรวม น่าจะอีกสักประมาณ 5 – 6 วัน กลับบ้านได้นะครับ ยังไงก็รอดูอาการอีกที...มีอะไรแจ้งพยาบาลได้นะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ”
“ครับๆ ขอบคุณมากครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้หมอ
“เป๊บ กินไรมั้ยอะ”
“ยังไม่ค่อยหิวครับที่รัก”
“เดี๋ยวอาหารโรงพยาบาลก็มาแล้ว...โจ้ว่ากินน้ำส้มก่อนนะ รองท้องก่อน” ผมเดินไปตรงห้องครัวรินน้ำส้มให้เป๊บแก้วนึง
“เป๊บทานน้ำส้มก่อนนะ..” ผมเอาหลอดจ่อปากเป๊บ ปากบอกไม่หิว ดูดอั๊กๆๆ ฮ่าๆๆๆ
“ขอบคุณที่รักมากนะครับที่ดูแลเป๊บเป็นอย่างดี” เป๊บยิ้มหล่อใส่
“ก็สงสารคิงคองตัวใหญ่บาดเจ็บอะนะ ถ้าไม่ดูแล คงนอนพะงาบๆ” ผมแซวพร้อมแลบลิ้นใส่
“แซวหรือ..มานี่” เป๊บรั้งตัวผมไปกอดบนเตียงผู้ป่วย
“แว๊กกกก...เป๊บๆๆ...บนเตียงผู้ป่วย นอนกอดไม่ได้” ผมโวยวายดิ้นไปมา
“ใครจะมารู้ละ อย่าดิ้นซิ เป๊บเจ็บนะ” ผมหยุดดิ้นกลัวเป๊บเจ็บ
“ไม่ได้กอดที่รักตั้งหลายวัน คิดถึงจังครับ”
   ผมไม่ได้ตอบเป๊บ มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก....หลายวันก่อนผมแทบจะบ้ากับการบาดเจ็บของผู้ชายคนนี้โดยที่ไม่รู้อนาคตเลยว่าจะรอดหรือไม่ มาถึง ณ เวลานี้ ผมดีใจ อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
   กำลังเคลิ้มๆ ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับ.....
“อีหอยยยยย คุณชายยยยยยย....อิชั้นมา....อุ้ยต้ายยยย ตาเถรรรรแหกกกก” เสียงทรายอุทานซะดัง ผมหันไปมองด้วยความตกใจ ฉัตร เบิด โอ๊ต โผล่หน้าตามมาดู ในใจคิด พวกเมิงนี่นะไม่คิดจะเคาะประตูก่อนหรือไงงงงง....
“ต้ายยยยยยยยย....ตายยยยยยยยยยยยยย....อีปลาสวายยยยย นี่มันโรงพยาบาลนะค่าคุณขา....ประเจิดประเจ้อออออออ” ฉัตรแหกปากใส่
“นี่ๆ พวกเมิงงงง แค่นอนกอดกัน ไม่ได้ทำอะไร” ผมเถียงกลับ
“ดูมัน ผู้ร้ายปากแข็ง นี่ถ้าชั้นไม่โผล่เข้ามา อาจจะ....อุ้ย ตาย กริ๊ดดดด....” ทรายแอคติ้งเยอะมาก น่าลากไปตบอะ ฮ่าๆๆๆ
“พอเหอะพวกเมิง ไปแซวโจ้มัน หน้ามันแดงหมดแล้ว” เบิดห้ามปราม
“นั่นดิ...แถมไอ้เป๊บไม่เถียงสักแอะ...นอนยิ้มเป็นคุณชายอยู่นั่น”
“อ้าวจะให้กรูเถียงอะไรวะ นอนกอดเมียผิดตรงไหนเนี่ย”
“อุ้ย ตาย ตาเถร พอหายดีปากคอเราะร้ายช่างกล้าเถียงคุณหญิงแม่(ฉัตร) คุณแม่ขาให้อิชั้นไปตบจูบมั้ยคะ” ทรายแหกปากขึ้นมา
“อย่าเลยค่าคุณลูกขา...อิชั้นกลัวตีนอีโจ้ววววจะมาทาบหน้ามึงอะค่า” ฉัตรตอบทราย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮาครืนกันดีมาก รักจริงๆ เพื่อนกลุ่มเนี่ย
“คราวหลังเคาะประตูก่อนเข้ามาด้วยนะ...เชอะ” ผมประชด
“แหมมมม ก่อนกรูจะเข้ามา มองผ่านช่องประตูแล้วยะ พวกเมิงจะนอนกอดกันช่วยไปปิดม่านตรงช่องประตูก่อน นี่ถ้าคนอื่นเข้ามาเห็นเค้าจะพาลคิดไปไกล ทำอะไรมิดชิดบ้างเดี๋ยวกรูตบคว่ำ” ฉัตรแหกปากใส่ผม
“ขอโทษค่าคุณหญิงแม่” ผมทำท่ากลัวๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“เป๊บอาการเป็นไงบ้างวะ” โอ๊ตถามเป๊บ
“ดีขึ้นมากแล้ววะ สัปดาห์หน้ากลับบ้านได้
“เออดี...ไปพักฟื้นที่บ้านจะได้หายเร็ว”
“ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว กรูห่วงวะ” เป๊บเปรยขึ้นมา
“เอ้ย เมิงไม่ต้องห่วง อาจารย์แกทำเรื่องให้เมิงแล้ว ถ้าไปไม่ไหวก็พักการเรียนก่อน ค่อยไปลงเทอมหน้ากับรุ่นน้อง” ฉัตรตอบเป๊บ
“กรูไม่อยากพักการเรียนวะ ยังไงถ้าไหวจะไปเรียนกะพวกเมิงแหละ”
“ค่อยว่ากันเมิง รักษาตัวก่อนอย่าคิดมาก” เบิดปลอบ
   เสียงเคาะประตู เจ้าหน้าที่นำอาหารเช้ามาให้เป๊บ ผมก็จัดการป้อน ท่ามกลางเพื่อนๆ ที่นั่งเม้าไปกินขนมของฝากไป แซวผมไป คิดในใจ พวกเมิงจะมาทำไม แดกของฝากหมด ฮ่าๆๆ สักพักเพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับ พยาบาลนำยามาให้ พร้อมเปลี่ยนถุงน้ำเกลือ ผมก็จัดแจงเช็ดหน้าเช็ดปากเป๊บ ไม่นานนัก เป๊บก็กลับด้วยฤทธิ์ยาตามที่พยาบาลแจ้งว่า ยาส่วนใหญ่จะทำให้ง่วงเพราะคุณหมออยากให้ผู้ป่วยได้พัก
   หลังจากที่เป๊บหลับแล้ว ผมก็มาจัดแจงนั่งทานข้าง จัดห้องไม่ให้รก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยและมานั่งอ่านหนังสือตรงโซฟา ประมาณสิบโมงครึ่ง มีเสียงเคาะประตูเบาๆ สามครั้ง ประตูเปิดออก ผมหันไปมอง ผู้หญิงผิวขาว ตัวสูงเท่าผม นัยต์ตาสีน้ำตาล แต่งตัวทันสมัย ผมก็ตกใจในความสวยของเธอ สวยมากๆ จริงๆ ครับ เธอเดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มให้ผม
“สวัสดีคะ ไม่ทราบว่า ห้องผู้ป่วยเป๊บ ใช่มั้ยคะ”
“อะ เอ่อ ใช่ครับ”
“คะ...พอดีมาเยี่ยมเป๊บนะคะ...เพิ่งทราบข่าวว่าประสบอุบัติเหตุ...เป๊บอาการเป็นยังไงบ้างคะ”
“เอ่อ ก็ดีขึ้นมากแล้วละครับ” ผมตกใจในความมีมารยาทสุภาพเรียบร้อยอ่อนหวานเป็นอย่างมาก
“ขออนุญาตไปเยี่ยมข้างเตียงนะคะ” เธอขออนุญาตผม
“ได้ครับๆ เชิญเลยครับ ตอนนี้เป๊บกำลังหลับอยู่ครับ” ผมเดินนำเธอมาข้างเตียง
   ผมไม่กล้าถามชื่อเธอ เธอยืนมองเป๊บข้างเตียง พร้อมเอามือจับแขนเป๊บ ผมสังเกตเห็นดวงตาของเธอรื่นๆ เหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ไม่มีน้ำตาร่วงออกจากดวงตาเธอเลย
“เจ็บหนักขนาดนี้เชียว...แต่ดีจังที่ดีขึ้นมากแล้วนะ” เธอบ่นออกมาเบาๆ ผมเองก็ยืนอึกอักไม่กล้าถาม เธอคงสังเกตได้ เลยหันมายิ้มให้ผม
“ชื่อดาวนะคะ” เธอบอกชื่อพร้อมมองหน้าผม
“อ๋อ..เอ่อ...ชื่อโจ้ครับ” ผมตอบเธอแบบเลิกลั่ก
   อาจจะด้วยเสียงดังหรือไม่ก็ไม่แน่ใจนะครับ อยู่ดีๆ เป๊บเหมือนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“ดาวววว....” เป๊บตกใจนิดๆ อุทานชื่อดาวออกมา
“ดาวมาเยี่ยมนะเป๊บ...แต่เห็นอาการดีขึ้นมาก กำลังจะกลับแล้วละ” ดาวตอบยิ้มๆ
“เอ่อ..แล้ว...ดาวรู้ได้ยังไงว่าเป๊บเกิดอุบิตเหตุ”
“ด้วยความบังเอิญนะจ๊ะ....ดาวไปที่บ้านเป๊บจะไปลาแด๊ดกับมัมก่อนที่จะไปอเมริกา...คงไม่ได้กลับอีกนาน”
“เอ่อ...แล้ว...เอ่อ” เป๊บตะกุกตะกักไม่กล้าสบตาผม
ผมเองก็รู้ทันทีว่า ดาว อาจจะมีอะไรมากกว่านั้น ผมเลยเดินเลี่ยงออกมานอกห้อง ปล่อยให้ดาวได้คุยกับเป๊บ ในใจของผมขุ่นมัวและคิดมาก ผู้หญิงคนนี้คงเป็นแฟนเป๊บ หรือ ถ่านไฟเก่า เอ ไม่ซิ เค้าจะย้ายไปเมืองนอกแล้วนี่ เอ หรือ ถ้าถ่านไฟเก่าแล้วเป๊บตามไปอเมริกา เราจะทำยังไง...เอ ไม่นะ ผมนั่งเพ้อในใจคนเดียว น้ำตาพาลจะไหล
“ขอบคุณมากนะคะโจ้” ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ดาวออกมาจากห้องแล้ว
“อะ..เอ่อ..ครับ” ผมตอบไม่ถูก ไม่กล้าถาม ไม่กล้าสบตา เหมือนดาวจะรู้เลยเอ่ยขึ้นมา
“ดาวเคยเป็นแฟนเก่าเป๊บนะคะ....เราสองคนเคยคบกันช่วงนึง...แต่มีเหตุที่ทำให้ต้องเลิกรากันไป...วันพรุ่งนี้ดาวจะย้ายไปทำงานที่อเมริกา ตั้งใจว่าจะไม่กลับเมืองไทยอีก...เลยจะมาลาครอบครัวของเป๊บเป็นครั้งสุดท้าย”
   ผมไม่ได้เอ่ยอะไรออกจากปาก นอกจากความเงียบ
“อย่างที่บอกไปนะคะ ดาวเชื่อว่า คนเรานั้นจะต้องมีบุพเพต่อกันถึงจะอยู่ด้วยกันได้ โจ้คะ...เป๊บเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดคนนึงที่ดาวเจอในช่วงชีวิต ผู้ชายคนนี้ดูภายนอกแข็งแกร่ง แต่ภายในใจของเค้านั้นเป็นคนที่อ่อนไหวมากนะคะ เหมือนที่เราชอบพูดกันว่า แข็งนอกอ่อนใน ช่วงเวลาที่เราสองคนคบกัน ดาวมีความสุขมากคะ แต่คนเราเมื่อถึงเวลามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ดาวคิดเสมอว่า ใครกันน้าที่จะได้เป๊บเป็นหัวหน้าครอบครัว คนคนนั้นคงจะโชคดีที่สุด...ไม่น่าเชื่อนะคะว่า โจ้ คือผู้โชคดีที่สุดคนนั้น”
   ผมเงียบพร้อมกับน้ำตารื่นๆ ไม่ได้เสียใจหรือหึงหวงนะครับ แต่สัมผัสได้ว่า สิ่งที่ดาว เล่านั้นออกมาจากใจของเธอจริงๆ
“โจ้คะ....ดาวกับเป๊บเป็นได้เพียงแค่เพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น....ฝากโจ้ดูแลเป๊บด้วยนะคะ....ขอให้โจ้กับเป๊บรักกันตลอดไปนะคะ” ดาวโน้มตัวมากอดผม ผมรู้สึกตื้นตันมาก
“ขอบคุณครับดาว....” ผมกอดดาวกลับพร้อมยิ้มให้
“อย่าคิดมากนะคะ...มิน่าละยิ้มหวานขนาดนี้ เป๊บถึงได้ทั้งรักทั้งหลง นี่ถ้าใส่วิกแต่งชุด ดาวว่าโจ้สวยกว่าผู้หญิงอีก”
“ฮ่าๆๆ ดาวก็พูดเกินไปครับ....” ผมหัวเราะกับความเป็นกันเองของดาว ผู้หญิงอะไรไม่หยิ่งแถมจิตใจดีอีก
“ดาวไปก่อนนะคะ...ยินดีที่ได้รู้จักกันนะคะ วันนึงเราคงได้เจอกันอีกนะ”
“งั้นผมเดินไปส่งนะครับ” ผมเดินไปส่งดาวตรงลานจอดรถ ระหว่างเราสองคนได้คุยกันมากขึ้น ดาวก็เล่าว่าเป๊บเป็นยังไงอย่างไร ชอบอะไรไม่ชอบอะไร นิสัยด้านมืดเป็นอย่างไร ถ่ายทอดให้ผมทุกอย่างซึ่งผมเองก็จดจำมาได้จนถึงบัดนี้ จนกระทั่งรถของดาวลับสายตาไป ผมเลยเดินกลับมาที่ห้อง หมั่นไส้เป๊บ หล่อมากเหลือเกินนะ มีแต่สาวๆ มารุมล้อม เลยแกล้งบึ้งตึงใส่ดีกว่า
   ผมเข้ามาในห้องไม่สบตาเป๊บ ทำไม่สนใจ ทำหน้าตาโกรธๆ งอนๆ
“เอ่อ...ที่รักครับ...ที่รัก” เป๊บเรียกผมทำเฉย เลยเดินออกมาห้องรับแขก แกล้งซะจะได้รู้ว่านับจากนี้ห้ามมีครายอีก ฮ่าๆๆ
   ผมแกล้งเป๊บด้วยการแอบมานั่งห้องรับแขก กินส้ม กินขนม ไม่ถึงห้านาที ได้ยินเสียง
“ที่รัก...ที่รัก....ฟังเป๊บก่อน..อุ้บบบ....โอ้ยยยย...เคร้งๆๆ” ผมตกใจเสียงเป๊บดังโครมคราม หันไปมอง ก็เห็นเป๊บล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสาที่แขวนน้ำเกลือล้มลงไปด้วย
“เป๊บๆๆ ทำอะไรอะ” ผมตกใจมาก รีบไปพยุงเป๊บ
“ก็เป๊บกลัวว่าที่รักจะโกรธ เลยว่าจะมาเล่าความจริง”
“โหยยยย...ยังไม่หายดีจะลงจากเตียงทำไมเนี่ย อย่าซ่ามาก”
“เป๊บไม่สนใจครับ ที่รักฟังเป๊บก่อนนะ เป๊บอธิบายได้” ผมมองแววตาเป๊บคงจะกังวลจริงๆ นะแหละ สงสัยจะแกล้งมากเกินไปนะเรา
“เข้าใจแล้วๆๆ โจ้แค่แกล้งเท่านั้นเอง”
“อ้าว...ยังไงเนี่ย” เป๊บทำหน้างง
“โจ้คุยกับดาวแล้ว...เข้าใจหมดแล้ว”
“อ้าวแล้วที่รักทำหน้าตางอน”
“ก็จะแกล้งเป๊บนะแหละ คนอะไรหล่อเลือกได้ เจ้าชู้สุดๆ สั่งสอนบ้างจะได้สำนึก”
“โหหหห...ที่รัก เป๊บตกใจมากนึกว่าที่รักจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่...”
“ก็อยากเจ้าชู้ทำไมละ...อย่าให้รู้ว่าตอนนี้เจ้าชู้นะ จับปาดคอ เฉือนทิ้ง” ผมแกล้งเอามือไปจับน้องชายเป๊บพร้อมกับออกแรงบีบนิดนึง เป๊บสะดุ้งเฮือก เอามือมาจับมือผมเลยละครับ ฮ่าๆๆๆ สงสัยกลัวโดนเฉือน
“โอ้ยยไม่แล้วคร้าบบบ เป๊บรักที่รักคนเดียวนะ ไม่เจ้าชู้แล้วววว”
“หรือออ อย่าให้จับได้...ไม่งั้นตายยยยยยยยยยยย” ผมทำหน้าโหดใส่
“ครับๆๆ ว่าแต่จะปล่อยน้องชายเป๊บได้ยัง จากเฉือนจะกลายเป็นแข็งแล้วที่รักจะแย่นะ”
   อุ้ยยยย ลืมมมมม มิน่า ทำไมมันขยายล้นมือ ว๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆ
“ทะลึ่งงงง” ผมพยุงเป๊บกลับไปที่เตียง จัดแจงนอนเสร็จเรียบร้อย
“เป๊บ ล้มแรงมั้ยอะ เจ็บตรงไหนมั้ย”
“ไม่ครับ พอดีพยุงตัวได้ทัน”
“ตกใจหมด คราวหลังห้ามลุกจากเตียงโดยไม่มีใครพยุงนะ เดี๋ยวเจ็บหนักบาดแผลฉีกจะแย่เอาอะ”
“จ้า เมียจ๋า”
   ไม่ถึงนาที เจ้าหน้าที่ก็นำอาหารเที่ยงมาให้ ผมก็จัดการป้อนคิงคองยักษ์เสร็จเรียบร้อย พยาบาลก็นำยามาให้ เป๊บกินยาไปได้สักพักก็นอนพักผ่อนกึ่งหลับกึ่งตื่นดูทีวีไปด้วย ประมาณช่วงบ่ายโมง ก็มีเสียงเคาะประตู  แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน และพี่สะใภ้ทั้งสองมาเยี่ยม สิ่งที่พิเศษมากๆ คือ พระอาจารย์อุดม ท่านมาด้วยครับ ผมดีใจมาก ก้มกราบพระอาจารย์
“กราบนมัสการครับพระอาจารย์” ผมก้มกราบ
“เจริญพรโยม....เป็นยังไงบ้าง”
“ปกติดีแล้วครับ”
“ดีแล้วๆ โยมเป๊บเป็นยังไงบ้างละ”
“พักผ่อนอยู่ที่ห้องผู้ป่วยนะครับ....พระอาจารย์มาได้ไงครับ”
“โยมพ่อไปนิมนต์ถึงวัด อาตมาเลยได้มีโอกาสมาเยี่ยม”
“แด๊ดกับมัมกำลังจะมาเยี่ยมไอ้เสือมานะแหละ แต่พี่เองคิดว่าตั้งแต่ไอ้เสือมันฟื้น ยังไม่ได้แจ้งข่าวพระอาจารย์ บังเอิญ ไอ้ชัย(คนขับรถพี่ปริม) มันจำได้ว่าเคยไปส่งพระอาจารย์ที่วัด เลยได้ไปนิมนต์ท่านมา” พี่ปริมเล่าผม
“ดีจังครับ นิมนต์พระอาจารย์ครับ”
   ผมเดินนำทุกคนไปที่เตียงเป๊บ เป๊บคงจะหลับได้สักพัก ผมเขย่าตัวเป๊บเบาๆ
“เป๊บ...ตื่นๆ พระอาจารย์มาเยี่ยม”
“หือ...อื้อ...” เป๊บสลึมสลือ ลืมตามาเห็นพระอาจารย์
“พระอาจารย์...กราบนมัสการครับ...อุ้บบ” เป๊บพยายามจะขยับตัวก้มกราบ คงขยับมากเลยเจ็บแผล
“นอนพักเถอะโยม...อาการเป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นมากแล้วครับพระอาจารย์....ผม...ขอบคุณมากนะครับที่พระอาจารย์ช่วย” เป๊บตอบไปสะอื้นไปน้ำตาไหลไป ทุกคนในห้องยกเว้นผม ต่างตกใจ เพราะเป๊บยังไม่ได้เล่าเรื่องที่เจอมาครับ
“เจริญพรเถอะโยม...คนมีบุญมาก ไม่มีวันที่จะพบเจอกับอันตรายหรอก” พระอาจารย์เอื้อมมือไปลูบศรีษะเป๊บ เป๊บเอามือมาจับมือพระอาจารย์พร้อมร้องไห้สะอื้นใหญ่ ผมหันหน้าไปมองทุกคน ต่างทำหน้างงกันเป๊บแถบๆ
“ถ้าไม่ได้พระอาจารย์ช่วย ผมคงตายไปแล้วครับ”
“อาตมาไม่ได้ช่วยเพียงคนเดียวหรอก”
“พระอาจารย์ทราบหรือครับ” เป๊บทำหน้าตกใจนิดๆ
   พระอาจารย์พยักหน้า พร้อมกับยิ้มด้วยความเมตตา
“เอ่อ...แด๊ดงงไปหมดแล้วเจ้าเป๊บ..ตกลงคืออะไรยังไง” แด๊ดเอ่ยถามด้วยความงง
“ครับแด๊ด...ผมยังไม่ได้เล่าทุกคนในช่วงที่ผมสลบไป...คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ”
   เป๊บก็ถ่ายทอดเรื่องราวเหมือนกับที่เล่าผม ให้ทุกคนฟังอย่างละเอียด ต่างคนต่างฟังด้วยอาการนิ่งไม่ไหวติง บางช่วงบางตอนที่เป๊บเล่า ทำให้หลายๆ คนต่างอึ้งกับเรื่องราวที่เหลือเชื่อเหนือจินตนาการ
“แล้วอาม่าเป็นใครละลูก” มัมเอ่ยถามเป๊บขึ้นมา
“ตอนที่ผมพาเป๊บไปสะเดาะเคราะห์ หลังจากทำพิธีกรรมเสร็จ ผมกับเป๊บก็แวะไปตัวตลาดเพื่อทานข้าวแล้วบังเอิญซื้ออาหารทะเลมาทำกับข้าวช่วงเย็น แวะเข้าไปซื้อพวกน้ำจิ้มร้านขายของชำใกล้ๆ ตลาด ก็ได้พบกับอาม่าครับมัม...อาม่าท่านเป็นผู้บำเพ็ญภาวนามาตั้งแต่สาวๆ ท่านอ่านใจคนได้ครับ” ผมเล่าให้ทุกคนเข้าใจ
“นับว่าโยมโชคดีมากนะที่ได้พบเจอผู้ที่มีบารมีช่วยได้ น้อยคนนักที่จะเจอแบบนี้นะ”
“ครับพระอาจารย์ ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่ได้พบเจอผู้มีบารมี และโชคดีที่สุดที่ได้พบกับพระโพธิสัตว์กวนอิมกับหลวงปู่ทวดครับ”
“ดีแล้ว คนมีบุญมากย่อมเจอสิ่งที่ดีเป็นธรรมดา”
“ครับพระอาจารย์...หลังจากทุกอย่างปกติและลงตัวหมดแล้ว ถึงเวลาที่ผมคงจะต้องได้ทำตามสัญญา”
“สัญญาอะไรหรือลูก” แด๊ดถาม
“ผมสัญญากับเจ้ากรรมนายเวรว่าผมจะบวชให้หากมีชีวิตรอดกลับไปครับ”
   แด๊ดกับมัมมองหน้ากันด้วยความอึ้ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ท่านทั้งสองคงนึกไม่ถึงว่า เป๊บจะบวช
“ดีแล้วละโยม สิ่งที่ประเสริฐของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์คือการบวชอุทิศบุญกุศลให้กับพ่อแม่และได้เข้าสู่การศึกษาพระธรรมอันเป็นรากฐานสำคัญของพระพุทธศาสนา...ขอให้โยมประสบความสำเร็จได้ตามที่ตั้งใจนะ”
“สาธุครับ พระอาจารย์” เป๊บยกมือไหว้
   เป๊บเปลี่ยนไปมากครับ ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ เป๊บห่างไกลจากการทำบุญมาก การไปวัดแทบจะนับครั้งได้ ซึ่งแตกต่างจากผมตรงที่ ผมชอบทำบุญมาก อาจจะเป็นเพราะในวัยเด็กได้ติดตามแม่กับยายไปวัดบ่อยๆ เลยทำให้ซึมซับมาจนถึงทุกวันนี้ หลังจากที่เป๊บฟื้นขึ้นมา ดูเป็นคนธรรมะธรรมโมขึ้นเยอะเลยละครับ
   พวกเราก็สนทนากับพระอาจารย์ไปเรื่อยๆ ท่านก็เทศน์หลักความเป็นจริงของมนุษย์ให้พวกเราได้คิดพิจารณาตาม ผมรู้สึกว่า ทุกๆ คนเลื่อมใสศรัทธาพระอาจารย์มาก จนประมาณสี่โมงเย็นพระอาจารย์ก็ขอตัวกลับ
“พระอาจารย์ เดี๋ยวผมให้เจ้าปริมกับปันไปส่งนะครับ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“จริงๆ อาตมากลับรถประจำทางเองได้นะ ไม่ต้องลำบากโยมหรอก”
“ไม่ได้ครับๆ ผมไปนิมนต์พระอาจารย์มาถ้าปล่อยให้กลับเอง ผมบาปแน่ ...ปริม ปัน ไปส่งพระอาจารย์ด้วยนะลูก”
“ครับแด๊ด...นิมนต์ครับพระอาจารย์” พี่ปริมเอ่ยนิมนต์
“พระอาจารย์ไปก่อนนะ...”
“กรายนมัสการลาครับพระอาจารย์” เป๊บยกมือไหว้
   พระอาจารย์ลุกขึ้นเดินไปที่ข้างเตียง หลับตา พร้อมกับเอามือจับศรีษะเป๊บ
“พุทธังรักษา ธรรมมังรักษา สังฆังรักษา....ด้วยบุญบารมีที่อาตมาได้บำเพ็ญมาทุกภพชาติ ขออำนวยอวยพรให้โยมเป๊บ หายจากอาการบาดเจ็บในเร็ววัน...เทอญ” สิ้นเสียงพระอาจารย์มีกระแสลมอ่อนๆ ไหลวนภายในห้อง อลังการอีกแล้ววววว
“สาธุครับ ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์” เป๊บน้ำตารื่นๆ
“เจริญพรๆ”
   พระอาจารย์พร้อมกับพี่ปริมพี่ปัน เดินออกจากห้องไป
“ที่ลูกเล่ามาเป็นความจริงหรือ” มัมถามเป๊บ
“ยิ่งกว่าจริงครับมัม เป๊บเองก็ไม่อยากเชื่อ แต่ที่เจอมามันที่สุดแล้วครับ”
“แด๊ดก็ตกใจนะ แต่ยังไงก็เป็นเรื่องที่ดีลูก...สงสัยว่าครอบครัวของเราคงจะต้องให้ความสำคัญกับการทำบุญแล้วนะคุณ” แด๊ดหันไปพูดกับมัม
“ชั้นก็ว่างั้นนะคุณ...เอาเป็นว่าถ้าลูกเป๊บหายดี ค่อยวางแผนกันต่อ”
   พวกเราก็คุยกันสัพเพเหระไปเรื่อยๆ จนพ่อกับแม่ และจิมมาเยี่ยม คุยกันต่อเนื่องไปสักพัก พี่ปริมกับพี่ปันก็กลับจากส่งพระอาจารย์เสร็จ ก็เป็นช่วงค่ำแล้วครับ พี่ปริม พี่ปันและพี่สะใภ้ทั้งสองขอตัวกลับก่อน ตามด้วยพ่อแม่และจิม ในห้องก็เหลือเพียงแค่ แด๊ด มัม เป๊บ และผม
“แด๊ดครับ มัมครับ วันนี้ดาวมาเยี่ยมเป๊บด้วย”
“หา..หนูดาวหรือลูก” มัมตกใจ
“ใช่ครับ”
“เค้าไปที่บ้าน เห็นว่าจะย้ายไปอเมริกา” แด๊ดเอ่ย
“ครับ เค้ามาลาเป๊บ”
“แล้วตอนหนูดาวมา โจ้อยู่มั้ยลูก” มัมหันมาถามผม
“อยู่ครับมัม” ผมตอบมัม มัมทำหน้าตกใจ
“โจ้ลูก หนูดาวไม่มีอะไรกับเจ้าเป๊บนะ ลูกอย่าคิดมาก” แด๊ดรีบอธิบายผม
“ครับแด๊ด ผมเข้าใจหมดแล้ว ปรับความเข้าใจกับดาวแล้วครับ”
“จริงหรือลูก งั้นแด๊ดกับมัมก็สบายใจ”
“ครับ” ผมคิดในใจ ทำไมแด๊ดกับมัมถึงต้องกังวลขนาดนี้ คนที่ชื่อดาวจะต้องมีอะไรพิเศษมากกว่านี้แน่เลย
   ไม่นานนักแด๊ดกับมัมก็ขอตัวกลับ เหลือผมกับเป๊บในห้องสองคน
“ที่รัก มีอะไรอยากถามเป๊บมั้ยครับ”
“หือ...ทำไมเป๊บถามแบบนั้นละ”
“เป๊บดูแววตาที่รักออก เหมือนกับมีเรื่องค้างคาใจ”
“ก็...โจ้สงสัยว่า ทำไม ดาว  ดูมีความสำคัญกับคนในบ้านเป๊บมากขนาดนั้น”
   เป๊บนิ่งเงียบไปสักครู่นึง ถอนหายใจเล็กน้อย
“ที่รัก เรื่องผ่านมาหลายปีแล้ว ที่รักฟังแล้วอย่าโกรธเป๊บนะ”
   ผมพยักหน้า
“เป๊บเจอกับดาวตอนสมัยเรียนปริญญาตรี เราสองคนอยู่คนละคณะ เป๊บเรียนบริหาร ดาวเรียนบัญชี เจอกันครั้งแรกจากการประกวดดาวเดือนในช่วงเรียนปีหนึ่ง หลังจากได้ชัยชนะแต่ละตำแหน่งของคณะตัวเอง ทางมหาวิทยาลัยก็มีการนำดาวเดือนของแต่ละคณะมาประกวดอีกครั้งเพื่อให้ได้ดาวเดือนของมหาวิทยาลัย ในช่วงระหว่างประกวดได้มีโอกาสทำกิจกรรมร่วมกัน เป๊บกับดาว ไม่ได้ชนะ แต่ผลจากกิจกรรมครั้งนั้นทำให้เราสองคนสนิทกันมาก”
“โห หล่อ สวย ขนาดนี้ ยังจะพลาดอีกหรือเป๊บ” ผมตกใจ หล่อแบบเป๊บอะนะพลาดตำแหน่งเดือน คนที่ชนะต้องหล่อจัดเป็นแน่
“ครับ หลังจากครั้งนั้นเราสองคนก็ศึกษาดูใจกัน ดาวเป็นคนที่สวยและน่ารักมาก จนเป๊บคบกับดาวเป็นแฟน ช่วงแรกเราสองคนก็พยายามปรับนิสัยเข้าหากัน แต่...มีบางอย่างที่ไม่ใช่...เป๊บอาจจะเลวตรงที่เป็นคนเจ้าชู้ มีสาวๆ มาพัวพันตลอด ส่วนดาวเองเป็นคนเรียบร้อย ไม่มีปากเสียง บ่อยครั้งที่โดนผู้หญิงที่มาชอบเป๊บรังแก”
“โหยยยยย....เห็นภาพอะ”
“จนมาถึงจุดหนึ่งที่เป๊บเห็นว่ามันไม่ใช่...คือเป๊บรู้สึกว่า ดาว ไม่ใช่สิ่งที่เป๊บต้องการ ในขณะที่ดาวเองก็คิดเช่นกัน....เราสองคนตัดสินใจว่าจะเลิกแต่....”
“แต่อะไรอะเป๊บ”
“ดาว....ตั้งท้อง”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย....จริงอะ” ผมอุทานตกใจ ตาโตเลยครับ
“ใช่ครับที่รัก....ดาวตั้งท้องอ่อนๆ ได้สามอาทิตย์ แต่ดาวไม่รู้ว่าตัวเองตั้งท้อง ด้วยความเครียดเรื่องที่เป๊บเจ้าชู้ ทำให้ดาวแท้งครับ”
“โอ้ววววววววววววว....จริงอะ”
“ใช่ครับ หมอแจ้งว่าเด็กเป็นแค่ก้อนเลือด แท้งเพราะความเครียดอย่างมาก....เป๊บเองเสียใจมาก ดาวเองก็เสียใจยิ่งกว่า เราสองคนเหมือนคนเหลวแหลกในชีวิต เลยตัดสินใจกันว่า น่าจะคืนชีวิตให้แก่กันและกัน ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่”
“สงสารดาวอะเป๊บ....เป๊บนี่จริงๆ เลยนะ เจ้าชู้จนทำลายคนรอบข้างอะ” ผมโมโหแทนดาว เป๊บหน้าจ๋อยๆ
“ครับ เป๊บรู้ว่าเป๊บผิด....เป็นตราบาปในชีวิตเป๊บ เหมือนเป๊บฆ่าลูกตัวเอง....ฮึกๆๆ” เป๊บสะอื้นจนผมตกใจ แหม ตั้งแต่ฟื้นมานี่ จิตใจอ่อนไหวตลอดอะ
“เป๊บไม่เอานะ ไม่ร้องนะ โจ้ขอโทษนะ มันผ่านมาแล้ว” ผมกอดเป๊บ โดยเอาศรีษะเป๊บมาพิงที่อกผม
“ครับที่รัก...นับจากนั้นมาเป๊บไม่เคยจริงจังกับใครอีก จนมาเจอที่รักนี่แหละครับ”
“แหวะ ทำมาหวาน...ลองเจ้าชู้ซิ ตายยยย”
“ไม่เอาแล้วคร้าบบบบ รักคนนี้คนเดียวนะครับ” เป๊บดึงมือผมไปจุ๊บๆ
“จ้า...รักเหมือนกันนะคิงคอง” ผมโน้มตัวไปจุ๊บหน้าผากเป๊บ
   ฟังเรื่องราวจากที่เป๊บเล่าก็ตกใจนะครับ พลางคิดว่าในช่วงชีวิตของคนเราอาจจะมีความปวดร้าว มีบาดแผล ยากที่จะลืม แต่ถ้าเราเอาใจไปฝากไว้กับมัน คงจะประสบแต่ความทุกข์ตลอดกาล ความรักที่แท้จริงนั้นจะต้องเข้าใจและเลือกที่จะมองข้ามโดยนำประสบการณ์มาเป็นบทเรียนสอนให้รักของเรามีความมั่นคง และตลอดไป....อย่าลืมเอาใจใส่กับคนรักของเรามากๆ นะครับ


เป๊บ : ที่รักไหนตารางเดินทางครับ เป๊บจะเช็คคิวงานอะ :hao4:

โจ้ : ก็ตัวเองเอาไปวางในห้องอะ จะถามทำไมอะ :angry2:

เป๊บ : อ๋อ แล้วนั่นทำอะไรครับ :hao4:

โจ้ : อัพเดทเรื่องเล่าอะ :hao3:

เป๊บ : เสร็จยัง เข้าห้องกัน..มานี่ :hao6: :hao6: :oo1:

โจ้ : แว๊กกก เดี๋ยว อย่าลากกกกก  :hao7: :hao7: :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 05-04-2014 23:38:29

มาให้กำลังใจครับ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 05-04-2014 23:43:09

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:  พี่โจ้ สบายดีแล้วใช่ไหม เดี๋ยวต้องออนทัวร์ ต่างประเทศ คิวฮอทมาก ๆๆ เลย   ขอให้โชคดีนะคะ  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-04-2014 00:45:28

ถ้าหายไปนานขนาดนั้น ช่วงนี้ต้องรีบต่อนะพี่โจ้
 :katai4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 06-04-2014 02:07:22

ชีพจรลงเท้านะค่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-04-2014 07:23:31

ชีวิตก็แบบนี้ล่ะค่ะ มีขึ้นมีลงมีสุขมีทุกข์
ขอให้ดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท
หมั่นทำบุญ ดูแลพ่อแม่ ประพฤติตนเป็นคนดี
แล้วเราจะมีแต่ความสบายใจค่ะ
ขอพระคุ้มครองทั้งคุณเป๊บคุณโจ้และครอบครัวนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 06-04-2014 10:09:42

โจ้เดินสายยิ่งกว่าดาราอีกนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-04-2014 12:04:11

มีอดีตกันทุกคนเนอะ

เอต่างประเทศคราวนี้
เป๊บคงไปด้วยใช่มั้ยคะ
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 07-04-2014 11:10:41

แอะ ตอนนี้อ่านละเครียดเลย เรื่องเกี่ยวกับการแท๊งนี่มันน่ากลัวจริงๆ
แต่ยังไงพี่เป๊ปก็ผ่านพ้นหลายๆเรื่องมาละ
พี่โจ้&เดอะแก๊งค์ยังน่ารักสดใสเหมือนเดิม แซวกันไม่มันส์ทุกหยดตลอด

สักวันหนึ่งผมต้องพบพระอาจารย์อุดมให้ได้ ฮ่าๆๆๆ ตามที่พระอาจารย์เคยกล่าวไว้ ว่าวันหนึ่งจะได้พบกัน

จะปีใหม่ไทยแล้ว ขอให้ทั้งพี่โจ้และพี่เป๊ป มีความสุขมากๆนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 08-04-2014 13:46:02

ทำไมเพิ่งเจอเรื่องนี้ :z3:
อ่านหลายวันอยู่กว่าจะมาถึงปจบ.
พี่สองคนเป็นคู่รักที่น่ารักมากกกกกกกกกกกก
ไม่มีเรื่องนอกใจกันเลย รักเดียวใจเดียว ชอบมากๆ
หวาน น่ารักพูดเพราะ
เรื่องราวมีหลากหลายอารมณ์
ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆให้ฟังฮับ
 :mew1:

พูดถึงตอนล่าสุดเรื่องอดีต แอบตกใจเรื่องดาว(แฟนเก่า)แท้ง
อดีตที่ผ่านมาเป็นบทเรียน ปจบ.เป๊ปน่ารักมากไม่เจ้าชู้
อิอิ
ขอให้รักกันตลอดไปนะ

อ่านคอมเม้นนึง เค้าบอกดิสเก่าเป็นรูปพี่เป๊ปกับพี่โจ้
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกอยากเห็น ขึ้นให้ดูอีกรอบหน่อยจิ

ปล.พี่น่าจะเปิดแฟนเพจในเฟซบ้าง ลงภาพกุ๊กกิ๊ก 30ยังแจ๋วไม่ต้องกลัว
อิอิ น้องจะสมัครเป็นแฟนคลับ สมัยนี้คู่รักชาย ชาย เปิดกันเยอะ เก่งบอย ปอมอ๋อง  ลงภาพหวานโซเชียลแคมไรงี้
ปล2. อยากเจอตัวจริงพี่2คนบ้างจัง อยากจิ้มแขนเบาๆว่าตัวนุ่มขนาดไหน 55555พี่เป๊บอย่าโกรธนะ

 :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 08-04-2014 14:50:03

พี่เป๊ป ทำให้เราอึ้งมาก
พี่โจ้ก็น่ารักตลอด
เดินทางบ่อยขนาดนี้ก็โชคดีรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 09-04-2014 08:33:19

ขอให้ชีวิตของครอบครัวพี่สองคนและพี่ดาวพบเจอแต่ความสุขไร้ความทุกข์และขวากหนามนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-04-2014 09:54:41

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-04-2014 13:49:23

โจ้แอบโหด พี่เป๊บระวังตัว(ลูกชาย)ไว้
 :hao6: :hao6: :hao6:
อดีตแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่า
และก็อย่าประมาท

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-04-2014 11:34:35

คู่หวานแห่งปี  ข่วงที่ยังไม่ได้เดินทางมีเวลาก็มาเติมความหวานให้แฟนได้อิจฉาก่อนก็ได้ คริคริ
 :eiei1:

หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 12-04-2014 18:01:00

ยังน่ารักทั้งคู่เหมือนเดิม   :กอด1:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 46 ชีวิตที่สดใส ความจริงของเป๊บ Up 05/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-04-2014 23:50:19

สวัสดีปีใหม่ไทยครับ ผมเป๊บเองครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากๆ เท่าที่ดูตัวขาวก็คงนานๆ มาทีเช่นกัน สงกรานต์ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้างครับ สำหรับผมกับตัวขาว สงกรานต์ปีนี้ก็เจอเรื่องเยอะแยะเลย คาดว่าตัวขาวคงจะมาเล่าตอนพิเศษก่อนที่เราสองคนจะเดินทางไปทำงานหลายๆ ประเทศตามตารางไตรมาสที่สองนี่ละครับ สำหรับตอนล่าสุดผมอ่านแล้วก็ตกใจที่ตัวขาวค่อนข้างถ่ายทอดได้ละเอียดมาก อาจจะเป็นเพราะคงดูจากไดอารี่ที่เจ้าตัวชอบเขียนเก็บไว้ตอนวัยรุ่น....ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้พ้นวัยรุ่นมานานแล้ว นางก็ไม่เขียนแล้วละครับ สำหรับตอนต่อไปน่าจะลงหลังจากที่กลับจากเดินสายทำงาน หรือไม่ถ้านางเค้ามีอารมณ์ใจดีขึ้นมา อาจจะเขียนไปทำงานไปนำมาลงจากต่างประเทศก้ได้นะครับ ลองอ้อนนางดูเนอะครับ

หวังว่าทุกคนคงสบายดี เนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่ไทย ขอให้ทุกท่านประสบพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ครอบครัวของเราสองคนได้นำทองคำไปถวายเพื่อสร้างระฆังมาครับ ด้วยผลบุญนั้นเผื่อไปยังทุกท่านที่อนุโมทนาสาธุทางเว็บบอร์ดด้วยนะครับ

ไปทำบุญที่ไหน อย่างไร ยังไง เดี๋ยวเจ้าตัวคงมาเล่าเอง.....มีโอกาสสะสมบุญเยอะๆ บุญเป็นของพึ่งได้นะครับ

ปล.เพิ่งสังเกตว่าตัวขาวเปลี่ยนรูป นางเค้าไป มาร์กหน้า เสริมความงาม ก่อนไปทำงานเมืองนอก แต่งทรงผมปิดหน้าผากเถิกมา เห็นบ่นๆว่า ช่วงนี้อ้วน แก่ รูปไม่น่ารักเท่ารูปก่อน เอ...เท่าที่ดูนางก็จัดการตัวเอง แล้ว selfie ตัวเองเสร็จสรรพ ลงโชว์ซะงั้น ทุกคนคิดว่า รูปน่าเกลียดมั้ย....สำหรับผมแล้ว...หูย น่ารักมาก :hao6: หวงมาก :hao7: :hao7:....ห้ามจีบตัวขาวนะคร้าบบบบ....หวงๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ

ฝันดีครับ  :hao3: :hao3:

Pep  :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 16-04-2014 23:51:40

ให้กำลังใจพี่เป๊ปพี่โจ้ครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-04-2014 01:51:44

มาแบบเงียบ แล้วไปแบบเงียบ ก็ยังดีที่น้องเป๊บยังคิดถึงและเข้ามาทักทาย ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุ
งั้นก่อนเดินสายไปปฏิบัติหน้าที่น้องโจ้ก็มาลงต่ออีกนิ๊ดดดดหนึ่งนะขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ขอให้น้องทั้งสองเดินทางปลอดภัย มีความสุขปฏิบัติหน้าที่การงานด้วยความราบรื่นค่ะ
 :mew2: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: zalapao14 ที่ 17-04-2014 01:56:56

เพิ่งสังเกตพี่โจ้เปลี่ยนรูป อ๊ากกกก พี่โจ้น่ารัก รูปนี้เห็นชัดหน่อย

อยากเห็นรูปพี่เป๊ปบ้างอ้ะ พี่เป๊ปพี่โจ้อ้ะเค้าขอเหอะ ฮ่าๆ

ติดตามต่อไปค้าบบบบ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-04-2014 02:39:23

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะเป๊บโจ้
อนุโมทนาบุญด้วยคนนะคะ
ขอให้ปลอดภัยกับการเดินทางนะ

ปล.เอ่ออออ แบบว่าถามโจ้หน่อยซิ รูปที่ลงไว้ อันนี้เรียกว่าแก่ เรียกว่าไม่น่ารักเหรอคะ ห่างไกลคำเหล่านี้มาก เพราะน่ารักมว๊าก หน้าเด็กมากๆ ยังกะเฟรชชี่ปี 1 แน่ะ ชอบรูปนี้อ่ะ น่าร๊ากกกก  :o8: มิน่าเป๊บหวง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-04-2014 02:44:35

 o22 เฮ้ย หน้าโคตรเด็ก
น่ารักอ่ะ  :m1:

ขอดูพี่เป๊ปบ้างสิ รูปคู่เลยก็ได้นะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 17-04-2014 05:29:07

รูปน่ารักมากค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 17-04-2014 06:37:02

ดรีม...ดรีม..ดรีม..นึกว่าฝันไป มาต่อแล้ว :mew3: รูปโจ้หน้าเด็กมากอ่ะ อิจฉาาาาาาา  :hao5: เต้าอยากหน้าใสแบบนี้อาะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 17-04-2014 07:42:33

พี่ตัวขาวหน้าเด็กมาก
น่าร้ากกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 17-04-2014 11:40:03

หน้าเด็กมากๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 18-04-2014 00:31:06

สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันครับพี่เป๊ปสุดหล่อ และพี่โจ้น่ารัก  :mew1:
ผมก็ได้ไปทำบุญมาเหมือนกัน ก็ขอให้ผลบุญที่ผมได้กระทำมา
ก็ขออำนวยอวยพรให้พี่มีแต่ความสุขความเจริญเช่นเดียวกันนะครับ

กลับมาเข้าเรื่องรูปดิสเพลดีกว่า พี่โจ้ครับ พี่หน้าไม่ดีตรงไหนครับ อายุจะ30 เอ๊ะ หรือจะ 40  แล้วหว่า
แต่หน้าพี่ในนี้ยังแอ๊บเนียนเป็นเด็กมหาลัยได้สบายๆเลยนะครับ ไม่โทรมๆ น่ารักขนาดนี้พี่เป๊ปหนีไปไหนไม่พ้นแน่นอน
ยังไงพี่ตัวขาวก็มาลงบ่อยๆนะครับ ผมคิดถึงมาก  :mew2: คิดซะว่าทำบุญทำทานให้เด็กน้อยตาดำๆนะครับ

แล้วผมจะรอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยยยยยยยยยยยยยยย พี่โจ้ข่าาาาาาาาาาาาาาา~~~~~~  :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-04-2014 22:42:05

รูปน่ารักดีค่ะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 19-04-2014 01:15:16

รูปน่ารัก>//<
 ขาวจริงๆด้วยอ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: yaoigg ที่ 19-04-2014 10:33:38

รูปใหม่กับรูปที่แล้วหน้าไม่เหมือนกันเลยนึกว่าคนละคน  อยากเห็นรูปพี่เป๊บบ้างจังค่ะ ไปเมืองนอกเก็บภาพสวยๆมาฝากเด็กน้อยตาดำๆบ้างนะคะ อยากไปบ้างแต่ไม่มีปัญญา ตังค์ไม่มี555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 19-04-2014 16:09:08

ทำบุญสร้างระฆังหรือกลองเพลถวายพระ
เขาบอกว่าคนทำจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองเหมือนเสียงระฆัง
อนุโมทนาด้วยค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทาย By Pep Up 16/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-04-2014 13:24:04

สวัสดีค้าบบบ สงกรานต์ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง หวังว่าคงสนุกกันนะคับ วันนี้ช่วงเย็นๆ ต้องเดินทางไปทำงานแล้ว เลยเอาตอนพิเศษมาฝากนะคับ ส่วนตอนหลักขอเป็นกลางเดือนหน้าน้า ตอนพิเศษนี้เศร้าๆ หน่อยนะคับ เรื่องเกิดช่วงสงกรานต์นี้เอง จะแบ่งเป็นสองตอนนะ ตอนที่สองจะมาลงหลังจากกลับจากสิงคโปร์นะคับ คิดถึงกันบ้างน้า  :mew1:

สำหรับรูปดิสที่ลงใหม่ ไปตัดผมมาร์คหน้าก่อนสงกรานต์มาอะคับ น่าจะดีกว่าเปิดเหม่งนะ แถมอ้วนน้ำหนักขึ้นสี่กิโล  :mew5: :mew6:ทนดูๆ ไปก่อนนะ อิอิ
ตอบเม้นๆ ที่ค้างเยอะแยะ ตามย้อนอ่านน้า

noy : ช่ายคับ เจ้ากรรมนายเวรมีจริงแหละ ทำบุญขออโหสิกรรมเยอะๆคับ  :mew1:

patchylove : ตอนไปอังกฤษคิดถึงคิงคองมากๆ เลยอะ อากาศก็เย็น ถ้าได้คิงคองมากอดก็ดีนะ ว้าบๆๆ  :mew3:

จอมพล :  :mew1: :mew1: :hao6:

Yarkrak : ใช่ค้าบบบ งอลๆๆ อดไปสองเดือน

fc_fic : เป๊บบวชหลังจากเรียนจบแล้วค้าบบบ  :mew1:

kasarus : ช่ายยย หมดเคราะห์โศกโรคภัย  :mew1:

snowboxs : ใช่คับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนพิสูจน์ได้อย่างดี จนตอนนี้ก็ยังรักกันนะคับ  :mew1:

k@_raMae : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

patee : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

cinquain : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : ช่ายๆ ศักดิ์เท่ห์มาก ตอนนี้ก็ยังเป็นคนสนิทของแด๊ดเลยนะ ใกล้ชิดตลอดเวลาอะคับ  :mew1:

R-Chisel : ยินดีต้อนรับแฟนคลับใหม่ค้าบบบบ จุ๊บๆๆ  :mew1:

tuckky : ขอบคุณคับพี่ ตอนนี้เข่าหายสนิทยังคับ  :mew1:

logic.pt : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

nutto : อารายเจ้านัท ตอบเยอะแยะไปหมด มามะหอมแก้มทีนึง  :mew1:

hunji : ได้ค้าบบบบ มามะหอมแก้มทีนึง  :mew1:

snowboxs : หายไปนานเลยคับ อิอิ ขอโทษคับบ  :mew1:

คนอ่าน :  :mew1:

pinkky_kiku : ขอบคุณค้าบบบ คิดถึงๆ ด้วยยยย  :mew1:

maemix : คนเยอะมากมาย ช่วงนั้นสวีทแอนด์ทำบุญเพียบ อิอิ  :mew1:

nutto : มาแล้วเจ้านัทททท  :mew1:

kik : ขอบคุณค้าบบบ กอดด้วยๆ  :mew1:

ตอบเม้นตอนล่าสุด

anukul : ขอบคุณนะเจ้าโอ๊ต  :mew1:

patchylove : สบายดีคับบบ แต่งานเยอะมากมาย เหนื่อยมากกกก  :mew4: :mew1:

IsDeer : เอาตอนพิเศษไปก่อนน้า  :mew1:

noy : ขอบคุณมากค้าบบบ  :mew1:

cinquain : ขอบคุณมากค้าบบบ สาธุน้าๆๆ  :mew1:

kasarus : ดาราเดินสายได้เงินน้า แต่นี่ทำงานงกๆ ไม่ได้เงินแต่เสียตัวด้วย อุ้ยยย  :mew3: :mew1:

snowboxs : คับบบ ไปพร้อมคิงคองคับ ช่วยงานคิงคองนะแหละ เดือนหน้าค่อยมาช่วยจิม  :mew5: :mew2: :mew1:

nutto : ใช่ๆ ไปเรียนเมืองนอกอย่าไปทำใครท้องนะเจ้านัท  :hao6: วันนึงคงได้พบพระอาจารน์นะ มีความสุขมากๆ นะน้องรัก  :mew1:

☾❤Nyanpire❤☽ : ขอบคุณค้าบบบบ เรื่องรูปนั่นน่าจะนานแล้วนะ รูปไหนหว่า อิอิ รูปล่าสุดน่าจะแก้ขัดได้นะ แก่ไปนิดหน่อย อ้วนนิดนนึง คงดูดีนะ  :mew6: :mew1:

KhunMay : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

หมูกระต่าย : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

patee :  :mew1: :mew1: :mew1:

maemix : ช่ายยยยโหดมากกกก แต่พักหลังไม่กล้าโหดไปจับทีไรเกิดเรื่องทุกที อุ้ยยยย  :mew3:

Yarkrak : อิอิ มาเติมแล้ว ตอนพิเศษก่อนน้า  :mew1:

kik :  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ หลังจากเป๊บมาเม้าท์

anukul :  :mew1: :mew1:

Yarkrak : มาลงตอนพิเศษนะค้าบบบบ  :mew1:

zalapao14 : 55555+ ไม่น่ารักหรอก แก่แล้ว รูปเป๊บเคยจะเอาลง เป๊บบอกว่าไม่เอาแก่แล้ว กลัวคนด่า แอะ จะมาขอ เป๊บจะให้มั้ยนี่ อิอิ  :mew1:

snowboxs : แก่แล้วค้าบบ ใช้แอพช่วย อิอิ  :mew1:

IsDeer : แอพช่วยให้หน้าเด็กคับบบ มีโอกาสจะลงนะ  :mew1:

kik : ขอบคุณค้าบบบบ

bvan : แอพช่วยได้ค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

patchylove :  :mew1: :mew1:

fc_fic :  :mew1: :mew1:

nutto : ว้ายยยย เจ้านัท ใคร 40 อะ ปีนี้ 33 ตะหากกกก แล้วไปรอท่าน้ำทำไมอะ ไปรอเอ็มโพเรี่ยมดีก่า  ฮ่าๆๆๆ  :mew1: :mew1:

cinquain : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

KhunMay : โอโม กันเลยทีเดียว  :mew1:

yaoigg : รูปก่อนเปิดเหม่ง ผอม คางแหลม อ่อนวัย มาตอนนี้ตรงข้ามแล้ววว  :mew6: :mew1:

patee : สาธุคับบบบบ  :mew1: :mew1:

ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา
   ในช่วงวันหยุดสงกรานต์ที่กำลังจะมาถึง ผมรีบปั่นงานอย่างเต็มที่ เพราะหลังสงกรานต์จะต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศตามตารางที่กำหนดไว้ล่วงหน้าครับ ช่วงบ่ายๆ ผมก็เข้าประชุมกับคณะกรรมการบริหาร เพื่อสรุปข้อมูลทั้งหมด ระหว่างที่กำลังนั่งฟังท่านประธานจิมไปเรื่อยๆ เป๊บก็โทรศัพท์เข้ามา ผมไม่ได้รับสายเพราะติดประชุม สิ่งที่แปลกคือ เป๊บโทรมาหลายสายมาก แสดงว่าจะต้องมีเรื่องสำคัญแน่ แต่ผมก็ยังคงไม่กล้ารับสาย เป๊บไลน์เข้ามาแทน แล้วใช้คำว่า SOS สัญลักษณ์จะเป็นที่รู้ระหว่างเราสองคนว่า จะต้องเกิดเรื่องฉุกเฉินจริงๆ ผมเลยลุกขึ้นออกจากห้องประชุมมาด้านนอก แล้วโทรกลับทันที
“เป๊บ...เกิดไรขึ้น”
“ขอโทษนะครับ เป๊บรู้ว่าที่รักประชุมแน่ แต่เรื่องสำคัญจริงๆ”
“คับๆ...เรื่องไรอะ”
“ที่รักจำวิทยาที่ดูแลสาขาภูเก็ตได้มั้ย” ผมก็พยายามนึก จนถึงบางอ้อ
“อ๋อ วิทยาที่เจอตอนไปเที่ยวปีที่แล้วใช่มั้ย”
“ใช่ครับๆ.....วิทยาเสียชีวิตแล้วนะ” ผมตกใจมาก เอ้ย ตายได้ไง
“หา....จริงอะเป๊บ...แล้วเกิดอะไรขึ้น” ผมตกใจมาก
“เป๊บรู้คร่าวๆ จากคุณทรงวิทย์ ว่า วิทยาหลับใน ขับรถตกร่องกลางทางคอหักตายคาที่ครับ”
“โหหหห....อะไรเนี่ย...ดวงซวยจริงๆ...แล้วเสียเมื่อไหร่ครับ”
“จากผลการตรวจนิติเวช หมอแจ้งว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุช่วงเย็นของวันที่ 10 ครับ มาเจอศพก็ตอนเช้าวันที่ 11”
“อ้าววว...แล้วตอนเกิดอุบัติเหตุไม่มีใครพบเจอเลยหรือเป๊บ”
“ใช่ครับ เป๊บก็ยังงงๆ ว่าทำไมไม่มีใครเจอ...เดี๋ยวคงจะถามข้อมูลอีกที...ที่รักเป๊บว่าจะต้องไปงานศพด่วน คืนนี้สวดคืน(11 เมษายน 2557)แรกคงไม่ทัน พรุ่งนี้ที่รักไปกับเป๊บมั้ย”
“ได้ครับๆ ว่าแต่เป๊บ แผนที่วางไว้ว่าจะไปเที่ยวภูเก็ตช่วงวันที่ 14 – 15 ละ จะต้องเดินทางอยู่แล้ว”
   คือเรื่องของเรื่องครอบครัวเราสองคนมีการวางแผนจะไปพักผ่อนที่ จ.ภูเก็ต ครับ พอดีแด๊ดกับมัมมีบ้านพักตากอากาศที่หาดในยาว (น่าจะจำไม่ผิดนะครับ) ซึ่งปกติผมกับเป๊บจะไม่ค่อยได้ไปพัก สะดวกกับการพักรีสอร์ทหรือโรงแรมมากกว่า แต่ปีนี้แด๊ดกับมัมคิดถึงไม่ได้ไปนานมากแล้ว พวกเราเลยตัดสินใจไปพักผ่อนกันครับ
“ใช่ครับ เป๊บคิดว่าจะแจ้งแด๊ดกับมัม เผื่อท่านจะได้ไปให้กำลังใจในงานศพด้วย ที่รักว่าไงครับ”
“ดีนะเป๊บ ลองแจ้งดูครับ...แต่ว่ายังไงเป๊บจัดการเรื่องตั๋วให้ด้วยนะ จะต้องค้างคืนมั้ย”
“เป๊บอยากไปเช้าเย็นกลับ ยังไงเดี๋ยวจะให้เลขาจัดการ”
“ได้ครับๆ...งั้นโจ้ไปประชุมก่อนนะ”
“ครับๆ เย็นๆเจอกันนะ”
“ครับ”
   วางสายเป๊บผมก็เข้าประชุมต่อ พลางคิดถึงเรื่องของวิทยา....วิทยาเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาคมเข้มเหมือนคนใต้ หล่อทีเดียวครับ ทำงานเก่งมาก ฉลาด หลักแหลม ซื่อสัตย์ เป๊บจะชื่นชมวิทยาให้ผมฟังบ่อยมาก งานสาขาจังหวัดภูเก็ตเติบโตค่อนข้างมั่นคงก็เพราะมีวิทยาเป็นหลักนี่แหละครับ บรรดาลูกค้าทุกระดับตั้งแต่ธรรมดาจนถึงไฮเอ็น ต่างก็ชื่นชมวิทยาให้เป๊บฟัง เป๊บเองจะค่อนข้างพอใจวิทยาเป็นพิเศษ ผลตอบแทนต่างๆ จะให้วิทยามากกว่าคนอื่นๆ แต่จะให้เป็นการลับนะครับ ป้องกันการอิจฉา ไม่น่ามาอายุสั้นเลยจริงๆ
   การประชุมเสร็จสิ้น จิมถามผมนอกรอบว่า
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า นำเสนองานแบบลอยๆ”
“อ๋อ...จริงอะ...คือ...พี่กังวลลูกน้องของเป๊บเพิ่งรถคว่ำตาย”
“อ้าวจริงหรือ....แล้วนี่ทำยังไงละพี่”
“เป๊บดำเนินการอยู่ พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปร่วมงานศพ”
“ที่ไหนพี่”
“ภูเก็ตนะจิม”
“อ้าว ที่เดียวกับแผนที่เราจะไปเที่ยวหรือเปล่า”
“ใช่ๆ เป๊บบอกว่าไปเช้าเย็นกลับ ส่วนช่วงไปเที่ยวอาจจะไปร่วมงานศพอีกครั้ง”
“อ๋อ..โอเคๆ ได้พี่มีอะไรให้ช่วยบอกฝ่ายบริหารทั่วไปได้นะ”
“ได้ๆ พี่กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวคืนวันเสาร์จะไปนอนที่บ้าน”
“ได้ๆ เดี๋ยวจะบอกพ่อกับแม่ไว้นะ”
“โอเค”
   ผมรีบเดินมาลานจอดขับรถกลับคอนโด การจราจรติดมากครับ คงเป็นเพราะต่างคนต่างจะออกไปต่างจังหวัดเพื่อเยี่ยมครอบครัวของตัวเอง ฝ่าการจราจรมาจนถึงคอนโด เข้าครัวนำของสดที่ค้างคามานานจัดทำกับข้าวให้หมด เพราะจะไม่อยู่คอนโดหลายวันครับ ทำไปทำมา กับข้าวได้ตั้งสี่อย่าง สักพักเป๊บก็มาถึงพอดี
“อ้าวที่รักกลับมานานยังครับ”
“พักใหญ่แล้วเป๊บ ทำกับข้าวเพิ่งเสร็จมากินกันเถอะ”
“อ้าว เป๊บนึกว่าจะไม่มีอะไรกินนะนี่ เลยแวะซื้อพวกสลัดมาเผื่อที่รักด้วย”
“แช่เย็นไว้กินพรุ่งนี้ก็ได้นะ”
“ครับๆ”
   เป๊บเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จเรียบร้อยเราสองคนก็เริ่มทานข้าว
“เป๊บแล้วเรื่องวิทยามีอะไรคืบหน้าบ้าง”
“ครับ พรุ่งนี้เราจะอยู่สวดศพช่วงค่ำ งานศพจัดที่ โคก-ลอย น่าจะประมาณนั้นนะครับ”
“ต่างอำเภอหรือเป๊บ น่าจะไม่ไกลเนอะ”
“ครับ”
“แล้วเราจะบินไปลงที่ไหน”
“คุณทรงวิทย์บอกว่าลงภูเก็ตจะเดินทางสะดวกมากกว่า  เป๊บก็เลยให้เลขาจัดการเรื่องตั๋ว พรุ่งเดินทางการบินไทย 14.15 นะครับ ถึงที่โน่นสามครึ่ง จากสนามบินเดินทางไปงานศพ น่าจะถึงประมาณห้าโมงครึ่ง พระจะเริ่มสวดประมาณทุ่มนึง สวดเสร็จสองทุ่ม เราก็เดินทางกลับมาสนามบินภูเก็ต ขากลับเป็นแอร์เอเชีย 22.35 นะครับ ถึง กทม ประมาณเที่ยงคืน ที่รักโอเคมั้ย”
“ได้คับๆ...งั้นพรุ่งนี้กลับมาถึง กทม เราไปนอนบ้านใหญ่เลยมั้ยอะ”
“บ้านที่รักหรือบ้านเป๊บ”
“บ้านโจ้ก็ได้นะ คิดถึงพ่อกับแม่แล้ว...ส่วนคืน 13 บ้านโจ้ย้ายไปนอนบ้านเป๊บหมดเลย แล้วเดินทาง 14 เช้าไง ดีมั้ยเป๊บ”
“ได้ครับๆ ลงตัวพอดี ทานข้าวกันเถอะที่รัก”
   เป๊บดูหงอยๆนะครับ เราสองคนก็กินข้าวไปคุยถึงเรื่องวิทยาไป ผมเข้าใจนะเวลาที่คนเราสูญเสียคนใกล้ตัวที่สำคัญๆ ก็จะเศร้าเป็นธรรมดา จัดการเสร็จสรรพก็อาบน้ำจัดแจงทุกอย่างเตรียมตัวเดินทางทั้งพรุ่งนี้และวันไปเที่ยว เราสองคนก็รีบนอนพักผ่อน ด้วยความเหนื่อยมาตลอดทั้งวันตื่นมาตอนเช้าก็ประมาณ 9 โมงแล้วครับ จัดการกระเป๋า สัมภาระ ทานอาหารเช้าเรียบร้อย เสร็จในช่วงเที่ยง เวชก็มารอรับด้านล่างพอดี ผมกับเป๊บก็เดินทางไปสนามบิน การจราจรค่อนข้างโล่งครับ แต่ก็รถติดกับการสาดน้ำบ้าง แต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะสาดแป้งมาที่รถเราสองคนทำไม
“ลำบากเวชต้องไปล้างอีกนะเนี่ย” ผมบ่นขึ้นมา
“ไม่เป็นไรครับคุณโจ้ เทศกาลต้องทำใจครับ”
“ประวัติศาสตร์เค้าระบุไว้ว่าปะแป้ง ไม่ใช่สาดแป้ง” ผมบ่นด้วยความเซ็ง
“ทำใจครับ อย่าคิดมาก นานๆ เทศกาลทีนึงนะ” เป๊บปลอบผมด้วยสีหน้าเรียบๆ นานๆ ทีเห็นเป๊บนอยด์ ผมก็ไม่ค่อยกล้าเถียงนะเนี่ย
   มาถึงสนามบินประมาณบ่ายโมง เป๊บแจ้งเวชให้เอากระเป๋าสัมภาระไปบ้านใหญ่ แล้วนัดมารับช่วงเที่ยงคืน เช็คอินเรียบร้อยได้ที่นั่ง 12 A B เราสองคนเดินมานั่งพักผ่อนที่เล้าจน์ เพื่อรอขึ้นเครื่อง
“เป๊บกินไรปะอะ”
“น้ำหวานก็ได้ครับที่รัก”
   ผมก็เดินไปหยิบน้ำหวานพร้อมกับขนมของตัวเองชุดใหญ่ มานั่งกินๆ เป๊บยิ้มให้ผมด้วยอารมณ์ประมาณว่าผมตะกละแน่ แต่ไม่สนใจ อิอิ อยากจะกินทำไมอะ
   เครื่องบินทะยานตัวออกมาได้สักพัก ลูกเรือก็นำเครื่องดื่ม ขนมนมเนยมาเสริฟ ผมก็ฟาดเรียบ จนเป๊บแซว
“ที่รักกินเยอะไปมั้ยนี่...พักนี้บวมขึ้นนะครับ” ทักซะผมชะงักเลยอะ
“ก็อยากกินอะ ทำไมอะ บวมแล้วจะทิ้งไปหรือไง” ผมบ่นๆ
“เปล่าครับ เป็นห่วงสุขภาพ กินมากเกินไม่ดีนะ”
“เชอะ”
“ว่าไปตั้งแต่ไปตัดผมทรงปิดหน้าผากเหม่ง น่ารักดีนะ คางไม่แหลมเพราะบวมขึ้น ฮ่าๆๆๆ” เป๊บแซว
“เชอะๆๆ คนน่ารักทำไรก็น่ารักแหละ ลุงนอนไปเล้ย กินต่อดีกว่า” ขอน้ำส้มอีกสามเหยือกกินให้ราบ เชอะ
   ไม่นานนักเครื่องก็ถึงสนามบินภูเก็ต ไปบ่ายกลับดึกไม่มีสัมภาระก็สะดวกนะครับ เดินออกมาผู้โดยสารขาเข้า ก็พบกับคุณทรงวิทย์ที่มารอบรับอยู่แล้ว รับไหว้คุณทรงวิทย์เสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางไปงานศพทันที
“ตกลงเรื่องราวเป็นยังไงบ้างทรงวิทย์” เป๊บถามขึ้นระหว่างเดินทาง
“เท่าที่ได้ข้อมูลจากตำรวจนะครับ วิทยาประสบอุบัติเหตุเส้นถนน Southern Seaboard กระบี่ สุราษ นะครับ ถนนเส้นนี้รถจะผ่านน้อยครับนาย แต่จริงๆ ถนนมันกว้างและเป็นเส้นตรงยาวมากกว่า รถส่วนใหญ่จะใช้ความเร็วสูงมาก กองพิสูจน์หลักฐานบอกว่า รถฟอร์จูนเนอร์ของวิทยาเข็มความเร็วค้างที่ 150 น่าจะหลับในไม่มีรอยเบรก รถพังยับทั้งคันครับ”
“ขนาดนั้นเลยหรือ แล้วศพวิทยาเป็นไงบ้าง”
“ชาวบ้านที่ออกไปตัดยางพบตอนเช้าครับ ศพกระเด็นออกมานอกตัวรถ คอหักตายคาที่ครับ”
“โห....แสดงว่าไม่ได้คาดเข็มขัด” ผมบ่นขึ้นมา
“คาดครับ แต่ด้วยความแรงของการชน เข็มขัดขาด แอร์แบ๊คยังแตกเลยครับ”
   ผมกับเป๊บก็ตกใจ ไม่ได้ถามอะไรต่อ วิทยาคงถึงคราวเคราะห์จริงๆ ครับ ชีวิตคนเราสั้นมากๆ เลยนะครับ
   ประมาณห้าโมงครึ่ง ผมกับเป๊บก็เดินทางถึงวัดในโคกลอย มีญาติพี่น้องเพื่อนร่วมงานมาเยอะพอสมควร พนักงานสาขาภูเก็ตและจังหวัดใกล้เคียงมากันทั้งหมดครับ น่าจะเพราะทราบข่าวว่าเป๊บมาด้วย เลยมากันเพียบ คุณทรงวิทย์เดินนำเราสองคนไปแนะนำให้ทางญาติๆของวิทยารู้จัก
“นายครับ นี่คุณพ่อคุณแม่ของคุณวิทยา.....คุณพ่อคุณแม่ครับ คุณXXXX กับ คุณXXXX กรรมการผู้จัดการกับรองกรรมการผู้จัดการ จากสำนักงานใหญ่เจ้านายของคุณวิทยาครับ” คุณทรงวิทย์แนะนำ
“สวัสดีครับ/สวัสดีคะ” รับไหว้กันระวิ่งกันเลยทีเดียว
“ผมเสียใจเรื่องวิทยาด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่”
“ขอบคุณมากนะคะ...ถ้าเดาไม่ผิด คุณคือคุณเป๊บ ใช่มั้ยคะ” แม่วิทยาถาม
“ใช่ครับ”
“เทพเค้าพูดถึงบ่อยคะ ว่าเจ้านายเค้าใจดี ให้โอกาสเค้าทำงานตลอด เค้าชื่นชมคุณมากเลยนะคะ” ผมเพิ่งรู้ว่าวิทยาชื่อเล่นว่าเทพนะเนี่ย
“ขอบคุณนะครับคุณแม่ ผมเองก็เอ็นดูวิทยาเหมือนน้องคนนึงเช่นกันนะครับ วิทยาทำงานเก่งมาก เป็นคนที่มีความสามารถสูงมาก คณะกรรมการบริหารระดับสูงทุกคน ต่างชื่นชมทั้งนั้น...การจากไปของวิทยาผมก็เสียใจมากเช่นกันครับ”
“ผมก็ยังทำใจไม่ได้เหมือนกัน จากไปเร็วเหลือเกิน” คุณพ่อวิทยาเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงเครือๆ ผมเองก็สงสารคุณพ่อคุณแม่วิทยามาก
“ตกลงเหตุการณ์จริงเป็นยังไงหรือครับ” ผมเอ่ยถามขึ้นมา
“เทพไปติดต่องานที่สุราษกับนครศรีธรรมราชนะคะ เค้าบอกแม่ว่า จะเร่งงานให้เสร็จก่อนจะปิดสงกรานต์ เพราะเจ้านายจะลงมาเที่ยวจะได้นำเสนองานได้ครบถ้วน...แม่คิดว่าเทพคงเพลียมาก อาจจะเผลอหลับในแล้วพลาดนะคะ” ผมกับเป๊บมองหน้าสบตากันนิดนึง วิทยาคงเตรียมต้อนรับเราอย่างเต็มที่ เสียใจจริงๆ
“ครับคุณแม่ จริงๆ วิทยาคงจะเตรียมต้อนรับผมแหละครับ เพราะผมกับครอบครัวจะลงมาเที่ยวช่วง 14 – 15 ที่จะถึงนี่เอง....ผมขอโทษด้วยนะครับ” เป๊บยกมือไหว้ ผมเองก็แทบจะไหว้ตามไม่ทัน
“อย่าเลยคะๆ อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเลยคะ คุณไม่ผิดหรอกคะ คงถึงคราวของเทพเค้าจริงๆ คิดในแง่ดีเค้าไปสบายนะคะ....เราสองคนต้องขอบคุณ คุณมากกว่านะคะที่ดูแลให้โอกาสเทพมัน”
“ใช่ครับๆ อย่าโทษตัวเองเลยครับ ยังไงเชิญคุณสองคนเคารพศพก่อน แล้วกินข้าวนะครับ..ประมาณทุ่มครึ่งพระจะเริ่มสวดครับ” พ่อของวิทยาแนะนำ
   คุณทรงวิทย์เดินนำผมกับเป๊บไปเคารพศพวิทยา มีคนดูแลนั่งข้างโลงจุดธูปให้ ผมอฐิษฐานถึงวิทยา......วิทยา เสียใจมากกับการจากไปของวิทยานะ ด้วยบุญบารมีที่ข้าพเจ้าทำมาทุกภพชาติ ขออุทิศถึงวิทยาไปสู่สุขคติ อย่าได้ลำบากตลอดไปนะ....สาธุๆ
   ผมปักธูป หันมามองเป๊บ เป๊บยังอฐิษฐานไม่เสร็จ สักพักเราสองคนก็เดินมาทานข้าวตรงบริเวณเต้นท์ บรรดาลูกน้องในบริษัทที่มาร่วมงาน เดินมาทักทายยกมือไหว้ผมกับเป๊บมากมาย รู้สึกเหมือนตัวเองหาเสียงเลือกตั้งเลยครับ ฮ่าๆๆๆ กว่าจะได้ทานข้าวก็ทักทายพอสมควร บนโต๊ะทานข้าว มีผม เป๊บ คุณทรงวิทย์(ผอ ภูเก็ต) คุณสมศักดิ์(ผอ หาดใหญ่) คุณดนัย (ผอ.เขตสุราษฯ) นั่งร่วมทานข้าวด้วย
“คุณทรงวิทย์ รบกวนเป็นธุระจัดการค่าใช้จ่ายงานศพวิทยาด้วยนะ ลงงบเบิกบริษัทส่งเรื่องไปสำนักงานใหญ่ เดี่ยวผมจะแจ้งเรื่องล่วงหน้ารอไว้”
“ได้ครับนาย”
“คุณสมศักดิ์ คุณดนัย ช่วงระหว่างที่ไม่มีใครมาแทนวิทยา ผมอยากให้ช่วยดูแลคุณทรงวิทย์ด้วยนะครับ กว่าจะได้คนเก่งๆมาทำงานแทน คงจะหายาก ยังไงพวกคุณก็เตรียมรับสมัครคนเพิ่มด้วยนะ”
“ได้ครับนายๆ”
   เป๊บสั่งเสียงเข้มเชียว...แอบน่ากลัวอะ...ผมเองก็นั่งฟังเงียบๆ ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอะไรมากมาย
“นายกลับหรือค้างคืนครับ” คุณดนัยถามขึ้นมา
“กลับคืนนี้เลย แอร์เอเชียประมาณสี่ทุ่มครึ่ง”
“ครับๆ ออกจากที่นี่ไม่เกินสองทุ่มครึ่งทันครับ” คุณทรงวิทย์บอกเป๊บ
“ได้ๆ เออผมลืมแจ้งพวกคุณทั้งสามคน วันที่ 15 ท่านประธานกรรมการกิตติมศักดิ์ ประธานกรรมการบริหารและคณะกรรมการบริหารระดับสูงจะมาร่วมงานฌาปนกิจวิทยานะ ยังไงรบกวนพวกคุณจัดการเรื่องการต้อนรับด้วย”
“หรือครับ...นายใหญ่จะมาร่วมงานหรือครับ” ทำหน้าแปลกใจกันใหญ่ สงสัยนึกไม่ถึงว่าแด๊ดกับมัมจะมาร่วมงาน
“ใช่ๆ รบกวนจัดการให้ด้วยนะ”
“ได้เลยครับนาย เดี๋ยวผมจะแจ้งหนังสือเวียนทุกสาขาในเขตภาคใต้ให้ทราบโดยทั่วกันนะครับ”
“ขอบคุณมากๆ”
   ผมกับเป๊บก็ทานข้าวต่อไปเรื่อยๆ อาหารรสชาติร้อนแรงมากครับ ผมก็แอบกินน้ำซะเยอะเลย ทานอาหารเสร็จ เราสองคนพร้อมด้วยผู้อำนวยการทั้งสามกับลูกน้องอีกหลายคน เข้ามานั่งในศาลาเพื่อรอพระสวดอภิธรรม ไม่นานนักพระก็มาครบ ทางมัคทายกก็มีการประกาศรายนามจุดธูปเทียนบูชาพระ หน้าโลง ธรรมมาส เป๊บจุดธูปเทียนบูชาพระ ส่วนผมได้จุดธูปหน้าโลงศพ พระเริ่มสวด กรวดน้ำเรียบร้อย เวลาประมาณสองทุ่มนิดๆ คุณทรงวิทย์จึงแจ้งให้เป๊บทราบว่าควรเดินทางไปสนามบินได้แล้ว เดินออกมาจากศาลา คุณพ่อคุณแม่ของวิทยายืนลาส่งแขกอยู่ ผมสังเกตเห็นสาวน้อยหน้าตาดีคนนึงยืนข้างๆ ส่งแขกด้วย
“คุณพ่อคุณแม่ ผมกลับก่อนนะครับ” เป๊บเอ่ยลา
“ขอบคุณมากนะคะ/ครับ....ลูกนก คุณทั้งสองเป็นเจ้านายของเทพ....คุณคะนี่หนูนกเมียเจ้าเทพ” เป็นไปตามที่ผมแอบคิดจริงๆ ด้วย น่าจะเป็นภรรยาของวิทยา
“สวัสดีคะ...ขอบคุณมากนะคะ” นกยกมือไหว้เราสองคน ผมเห็นนกตาแดง คงร้องไห้แทบไม่ได้หยุด
“ผมเสียใจด้วยนะครับคุณนก....วิทยาเป็นลูกน้องที่ดีมาก ผมรักเหมือนน้องชายคนนึง....มีอะไรให้ทางเราช่วยเหลือบอกได้นะครับ” เป๊บพูดกับนก
“ขอบคุณมากนะคะ....พี่เทพเค้าพูดถึงเจ้านายเค้าบ่อยมากๆ เค้าเคารพคุณมากนะคะ....เค้าเคยบอกนกว่า ถ้าลูกคลอดแล้วจะให้เจ้านายตั้งชื่อเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล” ผมกับเป๊บสบตากันด้วยความตกใจมาก นี่วิทยากำลังจะมีลูกหรือ
“ตั้งครรภ์ได้กี่เดือนแล้วครับ” ผมถามนก
“สองเดือนคะ” ผมกับเป๊บตกใจหน้าสลดกันเลยทีเดียว
“เข้มแข็งไว้นะครับ ถ้าเด็กคลอดออกมาแล้วให้ถือว่าเป็นตัวแทนของวิทยา เลี้ยงให้เค้าเป็นคนดี เป็นคนเก่งเหมือนพ่อเค้านะครับ...สำหรับชื่อผมจะตั้งให้อย่างดีที่สุด ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ผมเห็นเป๊บตาแดงๆ
“ขอบคุณมากนะคะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ....คุณพ่อคุณแม่ครับ วันที่ 15 ฌาปนกิจ ท่านประธานกรรมการกิตติมศักดิ์กับคณะกรรมการบริหาร รวมทั้งผมจะมาร่วมงานนะครับ ยังไงผมรบกวนขอเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรมนะครับ”
“ได้คะๆ ขอบคุณมากนะคะ”
“ผมลาละครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้
   ล่ำลาเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็รีบเดินทางไปสนามบินภูเก็ตทันที ไกลเหมือนกันนะครับ มาถึงสนามบินก็ประมาณสี่ทุ่มสิบนาที คุณทรงวิทย์ให้ลูกน้องเช็คอินไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมกับเป๊บก็รีบเดินเข้าไปด้านใน
“เดี๋ยวผมตามไปส่งหน้าประตูครับนาย”
“อ้าวเข้าได้ด้วยหรือครับ” เป๊บถาม
“เข้าได้ครับ แลกบัตรวีไอพี รู้จักคนในนิดหน่อยครับนาย”
   เราสองคนพร้อมด้วยผู้อำนวยการทั้งสาม เดินมาส่งถึงหน้าประตูขึ้นเครื่อง
“เจอกันวันที่ 15 นะครับ คุณทรงวิทย์ คุณสมศักดิ์ คุณดนัย วันนี้ขอบคุณมากนะครับที่เป็นธุระคอยรับส่งทั้งวัน”
“ด้วยความยินดีครับนาย เดินทางปลอดภัยครับ” เราสองคนรับไหว้
   เดินเข้ามาในประตูขึ้นเครื่อง เข้าเครื่องบินปุ๊บ พนักงานต้อนรับดูบอร์ดดิ้งพาส
“สวัสดีคะ ที่นั่งฮอทซีทหน้าสุดเลยคะ”
   ผมกับเป๊บได้นั่งหน้าสุดติดประตูเครื่องบินเลยครับ ดีจังจะได้ออกง่ายมากๆ ไม่ถึงนาทีเสียงเครื่องยนต์คำราม พร้อมกับค่อยเคลื่อนไปช้าๆ ท่ามกลางการสาธิตความปลอดภัยของลูกเรือ
“เป๊บ...เป็นไงบ้าง ไหวมั้ย” ผมกระซิบถามเป๊บด้วยความเป็นห่วง
“ไหวครับที่รัก....เป๊บรู้สึกแย่กับเหตุการณ์ที่เกิดกับวิทยาเท่านั้นเอง”
“เป๊บ ตอนที่อฐิษฐานกราบศพ โจ้เห็นเป๊บนั่งนานมาก อฐิษฐานว่าไงบ้างอะ”
“ก็....เป๊บอฐิษฐานไปว่า....วิทยา ขอบคุณมากนะ รักวิทยาเหมือนน้องชายคนนึง งานการทุกอย่างในเขตภาคใต้แข็งแกร่งได้ก็เพราะวิทยา เชื่อว่าเราสองคนคงทำบุญมาร่วมกันเท่านี้จริงๆ ด้วยบุญบารมีที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาทุกภพชาติ รวมถึงการบวชเป็นพระภิกษุ ข้าพเจ้าขออุทิศให้ถึงวิทยาผู้ที่เปรียบเสมือนน้องชายของข้าพเจ้า ไปสู่สวงสวรรค์ อย่าได้ตกนรก อย่าได้พบกับความยากลำบาก ชาติหน้าเราคงได้เจอกันอีกนะ สู่สุขคตินะวิทยา” ผมฟังเป๊บที่น้ำตารื่นๆ เล่าให้ผมฟัง เป๊บเป็นน้องคนสุดท้อง ไม่เคยได้รู้สึกกับคำว่าการเป็นพี่ชาย ไม่แปลกที่เป็บจะรักและเอ็นดูวิทยาเหมือนน้องชายคนนึงมาก เพราะอายุห่างกันไม่เท่าไหร่ เฮ้อ สงสารเป๊บเหมือนกันนะครับ
“ใจเย็นๆนะเป๊บ คนเรามีกรรมเป็นของตัวเองนะ ทั้งเป๊บทั้งโจ้เราก็เจอมาเหมือนๆ กัน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะ วิทยาไปสบายแล้ว เหลือแต่พวกเรานี่แหละที่ต้องสู้ต่อไป”
“ครับ....ขอบคุณมากนะที่ปลอบเป๊บ” เป๊บหันมายิ้มให้ พร้อมเอนตัวมาพิงที่ไหล่ผม....คือ....ลูกเรือนั่งตรงข้ามเนี่ย อายมั่งมั้ยยยยยยย.....
   เครื่องบินทะยานออกจากสนามบินภูเก็ต โดยปราศจากของกิน น่าเบื่อมากกกกก ฮ่าๆๆๆ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงนิดๆก็มาถึงสนามบินดอนเมือง เวชมารอรับเราสองคน ไม่นานนักก็เดินทางมาถึงบ้านผม ทุกคนในบ้านพักผ่อนหมดแล้วครับ ผมก็ไขกุญแจเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นที่แม่ลงจากชั้นบนมาต้อนรับอีก
“เป็นยังไงบ้างลูก” แม่ผมทักขึ้นมา
“สวัสดีครับแม่” ผมกับเป๊บไหว้แม่
“เหนื่อยมั้ย ทานอะไรหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ แม่ไปนอนเถอะ”
“นอนรอเราสองคนนะแหละ”
“แล้วพ่อละครับ”
“หลับไปสักพักนึงแล้ว....เราสองคนไปพักผ่อนนะ”
“ครับๆ ฝันดีครับแม่”
   ผมกับเป๊บขึ้นมาที่ห้องนอน อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ล้มตัวลงนอน ผมหันไปกอดเป๊บ หอมแก้มทีนึง
“เป๊บ ทำใจนะ อย่าคิดมาก...เป็นกำลังใจให้นะ..รักนะ” เป๊บหอมแก้มผมกลับ
“ขอบคุณนะที่รัก...รักเหมือนกันนะครับ”
   ก่อนนอนหลับ ผมนึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ได้ศึกษาครั้งบวชเมื่อหลายปีก่อน


“ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ต้องแตกดับไปเป็นธรรมดาเปรียบเหมือนภาชนะดินทุกชนิด ที่ช่างหม้อปั้นแล้วในที่สุดก็ต้องแตกไป”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 20-04-2014 14:13:05

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ...เศร้าใจจัง..

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 20-04-2014 14:23:51

มีพบ ก็มีจาก   :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 20-04-2014 14:26:11

 :mew6: :mew6:  อ่านตอนนี้จบแล้ว เศร้าใจด้วยจริง ๆๆเลยค่ะ พี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 20-04-2014 14:38:08

เสียใจด้วยค่ะแต่ชีวิตต้องสู้ต่อไป
ช่วยกันเป็นกำลังใจให้ครอบครัวของวิทยากันนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 20-04-2014 15:03:58

เป๊บปกครองลูกน้องโดยใช้ทั้งพระเดชและพระคุณ ลูกน้องถึงตั้งใจทำงานตอบแทนแบบสุดใจ น่าชื่นใจครับ

ส่วนเรื่องของวิทยา ต้องขอบอกว่าน่าเสียดายคนดี ทำงานเก่งแบบนี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 20-04-2014 15:30:29

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 20-04-2014 15:53:41

โอ้โฮน้องโจ้หน้าใสกิ๊กเลยคะแถมหน้าเด็กด้วยนะเนี้ย มิน่าน้องเป๊บทั้งรักทั้งหลง  :man1:

ส่วนเรื่องวิทยา แสดงความเสียใจด้วยนะคะ อย่างว่าอะนะลูกน้องมือดี เก่ง ขยัน
มาจากไปแบบปุบปับจากอุบัติเหตุมันก็ยากจะทำใจ วิทยาเค้าไปสบายแล้วนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 20-04-2014 15:58:19

 :monkeysad: ตอนนี้เศร้าจัง กับการสูญเสีย
เสียใจด้วยนะคะเรื่องพี่วิทยา ขอให้ไปสู่สุคติ

ปล. เรื่องภาพพี่โจ้ไม่เห็นแก่เลย ขาววววววววววววว บอกว่าอายุ 20ต้นๆ ก็เชื่อนะ
      ถ้าเบื่อๆก็เปลี่ยนเป็นรูปคู่ก็ได้ อยากเห็นภาพสวีท ลงให้เราอิจฉาเล่นหน่อย
      หรือพี่เป๊ปไม่อยากเปิดตัว?

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: anukul ที่ 20-04-2014 16:14:52

มารอพี่เป๊ปพี่โจ้นะคราฟฟฟฟฟฟฟฟ


 :ling1: :ling1: :ling1:




ปล.พี่โจ้น่ารักชิบหายเลยฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   น่ารักจริงๆนะ   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-04-2014 16:19:07

ขอชมคุณโจ้ว่า น่ารักมาก หน้าเด็ก
บอกว่ายี่สิบต้นๆ ยังเชื่อ

คนเราสังขารไม่เที่ยง เป็นคนดีเวลาที่จากไป
เขาพูดถึงในทางที่ดี นึกถึงแต่เรื่องดีๆที่ทำไว้

เฮ้อ..... เพราะเราเองเพิ่งจะเสียพ่อไปเมื่อ3มีนา
แต่ทำใจไว้แล้ว ถึงอย่างงั้นก็ร้องไห้เสียใจอยู่ดี
เก็บกระดูกไว้ที่บ้าน เอาเถ้าที่เหลือไปลอยอังคาร
มีเหตุคืนวันเผายังไม่ได้เก็บกระดูกเช้า  ญาติมาเล่าให้ฟังว่า
พ่อมาเข้าฝัน เจอพ่อยืนที่แม่น้ำแล้วพูดว่า เอาเขาลอยน้ำทำไม เขาหนาว
ญาติเลยยื่นผ้าห่มไปให้ แล้วก็สดุ้งตื่น  ทึ่จริงพ่อเขาสั่งไว้นานแล้วว่า
ถ้าเขาตาย ให้เอากระดูกไว้บ้าน ไม่ไปวัดและก็ไม่ต้องลอยอังคาร สงสัยมาเตือน
กลัวลูกๆลืม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-04-2014 16:26:41

 :hao5: ขอแสดงความเสียใจเรื่องวิทยาด้วยนะ
ชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริงๆ เป็นคนดีขยันขันแข็ง ก็ใช่ว่าจะอยู่ไปจนแก่เฒ่า

รูปคุณโจ้ยังไงก็หน้าเด็กอ่ะ ถึงจะใช้แอฟก็เหอะ
ขนาดรูปหลายๆคนใช้แอฟยังไม่เห็นหน้าเด็กเท่าคุณโจ้เลย

ถ้ามีโอกาสและรู้ว่าคุณโจ้กับคุณเป๊ปเป็นเจ้านายอยู่บริษัทไหนจะแวะไปสมัครนะ รออีกหน่อยแล้วกัน หึหึ  :hao3:
ทำงานแลกกับการเห็นเจ้านายมุ้งมิ้งกัน เรายอม ฮ่าฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 20-04-2014 18:28:37

เสียใจด้วยนะจ๊ะ ที่สูญเสียลูกน้องมือดีไปคนหนึ่ง
ขอให้น้องทั้งสอง(คู่หวานแห่งปี) เดินทางปลอดภัยการงานราบรื่นนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-04-2014 18:49:21

เสียใจกับครอบครัวของคุณวิทยา
และเสียใจกับเป๊บที่เสียลูกน้อง
เก่งๆ ดีๆ ซื่อสัตย์ๆ ไปนะคะ

ถ้าจำไม่ผิด วิทยา คือคนที่เคยมาดูแลเป๊บกับโจ้
เมื่อคราวที่ลงไปเที่ยวทะเลใช่ป่ะ และเป๊บบอกว่า
จะเลื่อนตำแหน่งให้ แต่โจ้กลัวว่าวิทยาจะโดนอิจฉา
ก็เลยพักเรื่องเลื่อนตำแหน่งไปก่อน ใช่หรือเปล่านะ

ปล.ขอให้โจ้กับเป๊บเดินทางไป-กลับ ปลอดภัยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 20-04-2014 21:58:04

อ่านตอนนี้แล้วเศร้ามากเลยครับพี่โจ้ แต่อย่างที่พี่โจ้บอกและครับ
คนเราทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง มีกรรมเป็นที่ต้ง มีกรรมเป็นเครื่องนำพา ยังไงคนที่อยู่ชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อไป
สงสารแฟนวิทยามากเลย ผู้หญิงคนเดียวที่ต้องใช้ชีวิตเลี้ยงลูกในอนาคต
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่เป๊ปกับพี่โจ้ด้วยนะครับ วันนี้ผมพึ่งไปทำบุญโลงศพมา ก็ขออุทิศบุญนี้แล้วกับวิทยาด้วยนะครับ

พี่โจ้บอกเองน้าว่าให้ไปรอที่เอ็มโพเรียมเดี่ยวผมจะไปรอ 3 ห้างเลยทั้ง เอ็มโพเรียม พารากอน เซนทรัลเวิล อย่าให้ผมรอเก้อนะครับ  :mew2:  :mew2:

ส่วนเรื่องหอมแก้ม ผมคงไม่กล้าหรอกครับ ผมกลัวจะโดนพี่เป๊ปเตะก้านคอหักอะดิ   :z6:  :z6:

ส่วนเรื่องไปเรียนต่อ ผมจะไปทำใครท้องครับพี่ พี่ก็พูดเวอร์ไป ผมอะ 25 แล้วแต่ยังอ่อนต่อโลกนะครับ แฟนก็ไม่เคยมี จะไปกระดึ้บๆกับใครครับ  :katai5:  :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 20-04-2014 23:09:31

 :hao5: เสียใจด้วยนะค่ะที่เสียคนดี ๆ ไปอีกหนึ่งคน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 21-04-2014 19:31:46

เรื่องที่คุณวิทยาจากไปพี่เป๊ปคงเสียใจมาก
พี่โจ้ดูแลให้กำลังใจพี่เป๊ปด้วยนะคะ
คนเสียชีวิตเป็นคนที่เรารักก็ยากที่จะทำใจค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-04-2014 21:36:14

เสียใจจริงๆที่ต้องเสียคนดีๆไป สงสารครอบครัวที่ต้องขาดกำลังหลักไป เป๊บกับโจ้คงพอจะช่วยหาทางเยียวยาครอบครัวคุณวิทยาได้นะค่ะ

ปล. เข่าตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ แต่ก็ยังวิ่งไม่ได้ เพราะบางทีเคลื่อนไหวเร็วๆก็ยังเจ็บ ขอบคุณในความห่วงใยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ลาก่อนวิทยา Up 20/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-04-2014 21:09:59

สวัสดีครับทุกคน ผมเป๊บนะครับ ผมกับตัวขาวกลับมาถึงเมืองไทยแล้วครับ วันที่ 27 ต้องเดินทางต่ออีก วันนี้เราสองคนมานอนพักผ่อนที่บ้านใหญ่ จนถึงวันเดินทางเลยครับ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ อากาศร้อนมากมั้ย ที่สิงคโปร์ก็ไม่แตกต่างกันครับ อาจจะร้อนกว่าด้วยซ้ำ ออกแนวไอทะเล อบๆ ร้อนๆ เหนียวตัวมากกว่าอยู่ไทยอีกครับ

ก่อนอื่นต้องของคุณทุกท่านมากสำหรับความห่วงใยเรื่องวิทยา และขอบคุณมากๆ สำหรับการอุทิศบุญกุศลถึงวิทยาครับ เรื่องราวของวิทยาสร้างความเสียใจให้กับผมมากพอสมควร วิทยาเป็นลูกน้องที่ผมไว้ใจมากเป็นพิเศษ ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับงานในเขตภาคใต้ ผมมักจะโทรไปถามวิทยาในภายหลังเสมอ อาจจะเป็นเพราะทัศนคติ ค่านิยม แนวทางการทำงาน รวมถึงอายุที่ใกล้เคียงกันทำให้ผมชื่นชมวิทยามาก จนทำให้ผู้บริหารในเขตภาคใต้หลายคน รับรู้ดีว่า วิทยาเป็นเด็กของใครครับ บ่อยครั้งที่วิทยาโดนแกล้ง เพราะความอิจฉาที่ไม่ได้เรื่องของคนอายุมาก เวลาที่ผมลงไปตรวจงานภาคใต้ ผมมักจะพูดรุนแรงเสมอว่า เอาเวลาอิจฉาตาร้อนสู้ไปทำงานให้มีคุณภาพเหมาะสมกับเงินเดือนที่บริษัทจ่ายไป จะดีมากกว่ามานั่งอิจฉาในเรื่องที่ไม่ฉลาด ผมรู้ครับว่าพูดแรง จนทำให้พวกคนแก่ๆ หลายคนที่อยู่มาตั้งแต่สมัยแด๊ดบริหารงาน อาจจะไม่พอใจบ้าง แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ควรยอมรับ เพราะโลกเราเข้าสู่กระแสโลกาภิวัฒน์ มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาครับ พวกคนที่ไม่พอใจ ก็มักจะไปฟ้องแด๊ดกับมัม ว่าผมใช้วาจารุนแรงไปบ้าง เข้มงวดเกินไปบ้าง หมดกำลังใจบ้าง แด๊ดกับมัมก็ต้องรับฟัง แถมยังไม่กล้าจะทำอะไรมาก เพราะท่านทั้งสองเกรงใจคนกลุ่มนี้ที่ก่อสร้างบริษัทมาด้วยกันครับ เวลาที่แด๊ดอาจจะเรียกผมไปดุเรื่องนี้ ตัวขาวก็จะเข้ามาอธิบายแทน แด๊ดก็เกรงใจตัวขาวมาก เพราะนางทำงานเก่งครับ แถมเวลาดุนะ น่ากลัวเป็นที่สุด

บางครั้งผมติดงานใน กทม จนไม่มีเวลาไปตรวจ ตัวขาวก็จะลงพื้นที่แทนในฐานะตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการ เห็นหน้าหวานๆ ใสๆ แบบนั้นนะครับ อย่าได้คิดว่าจะออดแอด อ่อนแอ อะไรที่ไม่เข้าหูเข้าตา ตัวขาวด่าซะเรียบ จนวิทยาแอบโทรมาคุยเล่นๆ ลับหลังว่า คุณโจ้ดุกว่านายอีก มีครั้งนึงที่พวกคนอายุมาก นินทาเราสองคนว่า น่าจะเป็นผัวเมียกัน สงสารนาย(คือตัวผม) ที่เอาผู้ชายมาเป็นเมีย ผู้หญิงแก่บางคนก็บ่นไปว่า ลูกสาวชั้นสวยจะตาย น่าจะมาเป็นเมียนายแทนไอ้แคระ(หมายถึงตัวขาว) เชื่อมั้ยครับว่า คำนินทาพวกนี้ วิทยาไม่เคยเอามาเล่าผมสักครั้ง จนกระทั่งผมมารู้ภายหลัง เลยถามวิทยาว่า ทำไมไม่เล่า วิทยาตอบว่า กลัวนายทั้งสองไม่สบายใจ อีกอย่างผมไม่รู้ว่าเรื่องราวจะจริงหรือไม่ ผมไม่สน ผมสนเพียงแค่ ผมรักและเคารพนายเหมือนพี่ชายคนนึง และผมก็รักบริษัทของนายเหมือนกับบริษัทนี้เป็นของผมเหมือนกัน นี่ละครับ คือ คนที่ชื่อ วิทยา

ส่วนตัวขาวพอรู้ความจริง จากหน้าขาวๆ น่ารัก เปลี่ยนเป็นสีแดงฉับพลัน ขอบอกครับว่า ตอนโกรธ โคตรน่ากลัวมาก พี่ปริมกับพี่ปันที่ขึ้นชื่อว่า สามารถจัดการคนที่โกรธได้ เคยเจอตัวขาวอาละวาด เงียบกริบยังกะป่าช้า ส่วนผมนะหรือครับ ไปหลบหลังบ้านกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ

ตัวขาวรู้ความจริงจากการนินทา เลยรีบลงไปตรวจงานที่ภูเก็ต จัดการด่าซะบริษัทเกือบพัง ใช้คำแรงมากครับแต่ไมไ่ด้หยาบคาย ประมาณว่า เช่น ถ้าอายุมากแล้ว งานการมันน้อยมาก ใช้เวลาสนใจกับเรื่องส่วนตัวของผู้บริหาร เงินเดือนเหยียบแสนจ้างไปไม่คุ้ม ยื่นจดหมายลาออกซิ เดี๋ยวผมเซ็นต์ให้ หรือ เอาเวลาไปสั่งสอนคนในครอบครัว เช่นลูกหลาน ให้มีนิสัยที่ดี ไม่ใช่จะประเคนยกให้เป็นสามีภรรยาคนรวย ฯลฯ ผมรู้ได้เพราะมักจะโทรไปถามวิทยาเสมอครับ

ตอนนี้ วิทยา ไม่อยู่แล้วครับ ผมก็เคว้งคว้างเหมือนกัน บอกตรงๆนะครับ ภาระงานทางภาคใต้บริหารงานยากที่สุด ส่วนภาคเหนือ อีสาน กลาง ตะวันออก แทบจะไม่ค่อยมีปัญหา ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมสาขาในภาคใต้ถึงปัญหาเยอะมาก ยิ่งวิทยาไม่อยู่แล้ว หนักเอาการ ตอนนี้ผมกำลังคิดว่า จะเปลี่ยนสายบริหาร อาจจะให้พี่ปันดูแลแทน ส่วนผมคงไปดูสาขาในประเทศกลุ่มอาเซียนแทน น่าจะดีนะครับ

ขอโทษนะครับที่วันนี้มาบ่นให้อ่านเสียส่วนใหญ่ ยังไงก็ขอระบายบ้าง ขอบคุณมากนะครับที่รับฟัง

ใครที่คิดถึงตัวขาว ตอนนี้นางอยู่ชั้นล่าง กำลังเล่นกับพวกหลานๆ ขวัญใจของตัวขาวละครับ แอบเม้าๆ ครับ ตัวขาวช่วยงานที่สิงคโปร์ได้เยอะมาก เก่งจริงๆ ผมเบาใจขึ้นเยอะ ขนาดเลขากับลูกน้องที่ติดตามผมไปด้วย ยังทึ่งในความสามารถของนาง ฮ่าๆๆ ดีใจที่เลือกเมียไม่ผิดครับ เก่ง น่ารัก ขาว น่าฟัด โอ้ พูดอะไรออกไปเนี่ย เดี๋ยวคืนนี้จัดชุดใหญ่ดีกว่านะครับ ฮ่าๆๆๆ

ถึงแม้ตัวขาวจะเก่งมากเพียงใด ก็มักจะเดินสะดุด ชนกระจก ทำน้ำหก ของหล่น ชนป้ายรถประจำทาง เดินหลง ไปเรื่อยตามประสา แต่แลกกับความน่ารักน่าเอ็นดู คงพอกล้อมแกล้มกันได้ อย่างที่กล่าวไว้ว่า คนน่ารักซุ่มซ่ามนิดๆ จะดูดี จริงมั้ยครับ

ขอบคุณมากนะครับที่ติดตามผมบ่นจนจบ เอ คงเป็นการบ่นมากครั้งแรก ไว้จะบอกตัวขาวให้มาลงตอนต่อไปนะครับ ฝันดีครับ

Pep  :hao3: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 24-04-2014 21:17:56

คู่นี้น่ารักอ่ะ... :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 24-04-2014 21:40:59

 :m16: ผู้ใหญ่บางคนนิก็แก่กะโหลกกะลา อย่างที่พี่เป๊ปว่า เอาเวลาไปทำงานให้ดีไม่ดีกว่าเหรอ
อ่านแล้วก็เดือด พี่โจ้จัดชุดใหญ่เลยเป็นไงละ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: mnara ที่ 24-04-2014 22:01:50

น่ารักเสมอต้นเสมอปลายตลอดเลยน้าคู่นี้ :o8:
การเสียคนสำคัญไปคงทำให้ใจวูบๆโหวงๆ
มากเหมือนกันนะแต่เราก็ต้องปรับตัวให้ได้
เป็นกำลังใจให้จ้ะ :mew1:
และรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 24-04-2014 22:28:26

เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

เราทุกคนเกิดมาเพื่อพบกันและลาจากไม่วันใดก็วันหนึ่ง. จะจากเป็นหรือจากตายอยู่ที่ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 24-04-2014 22:54:07

ขอบคุณที่มาบ่นให้ฟังแสดงว่าน้องเป๊บไว้ใจ มีอะไรคับข้องใจก็ระบายออกมาได้นะ
อย่างน้อยก็ทำให้น้องได้สบายใจขึ้น มีเมียดีเป็นศรีแก่ตัว ฮ่า ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ
"อันคำนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน"
ทำงานกับคนหลายพ่อหลายแม่ มันเป็นธรรมดา ต่างคนต่างความคิด ต้องทำใจ
คำนินทามันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์เดินดิน ทุกวันนี้เราเองยังนินทาเจ้านายเลัย
นินทาเขาแล้วเราสบายใจ ฮ่าๆ แต่ไม่คิดไรมาก
มีเวลาพักอีกหลายวันตัวขาวมาเล่าเรื่องสู่กันฟังบ้างเน้อ
ขอให้คู่หวานแห่งปีมีความสุข การงานราบรื่น เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-04-2014 02:01:01

เป็นกำลังใจให้จ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-04-2014 09:35:47

โอ้ยยยเมื่อยแก้ม อ่านที่เป๊บพูดถึงโจ้
แล้วรู้สึกว่ายิ้มได้เลยค่ะ น่ารักมาก
หนับหนุนว่าคนน่ารักมักซุ่มซ่าม

แต่คนที่นินทานายได้เสียหายขนาดนี้นี่มันสุดๆจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 25-04-2014 09:47:50

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 25-04-2014 14:40:32

น้องโจ้สมเป็นคู่ชีวิตน้องเป๊ปจริงๆ  :กอด1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 25-04-2014 18:31:46

รูปโปรนี่รูปพี่โจ้หรอค่ะ   ขาวเนียนใสมากกกกก  อิจฉาจัง T^T
หล่อด้วยอ่ะ    ขนาดภรรยายังหล่อขาวหน้าเด็กขนาดนี้แล้วสามีจะขนาดไหนเนี่ย
ขอแสดงความเสียใจให้กับคนดีๆอย่างคุณวิทยาด้วยน่ะค่ะ:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 07-05-2014 10:18:48

แง้วๆๆๆ พี่เป๊ปก็หล่อมากครับ มาบ่นได้เลยครับ ไม่มีปัญหา
คนเราทุกคนถ้าเก็บความทุกข์เอาไว้มากๆมันจะเครียดได้ง่ายๆนะครับ

ผมว่าพี่เป๊ปโชคดีมากครับที่ได้พี่โจ้มาเป็นที่รักของพี่ อย่าที่ผมเคยอ่านที่พี่ฉัตรเคยพูดกับพี่ที่เสม็ด ว่าไม่ว่าจะเอาคนกี่คนมารวมกันก็ไม่เท่าที่พี่ได้พี่โจ้มายืนเคียงข้าง เหมือนกับพี่โจ้ที่ก็โชคดีมากๆครับ พี่ได้พี่เป๊ปมายืนเคียงข้างคอยดูแลกันและกันไม่ว่าเวลาไหน พี่เป็นตัวอย่างที่ดีมากในความรู้สึกของผผมในเรื่องของความรัก ความรักไม่มีเพศไม่มีพันธะ แต่ความรักจะสมบูรณ์แบบเพราะเราอยู่กันด้วยความรักความเข้าใจและดูแลกันและกันครับ

มีความสุขมากๆนะครับสำหรับพี่ทั้ง2คน เรื่องพี่วิทยาหลังจากผมได้อ่านเรื่องราวของพี่ผมก็รู้สึกเศร้าใจไปด้วย ถ้ามีโอกาสทำบุญผมจะอุทิศส่วนกุศลไปให้วิทยาด้วยนะครับ

พี่โจ้ครับรีบๆมาต่อได้แล้ว ผมรอเก้อชะเง้อมองมานานแล้วนะ!!!! อย่าใจร้ายสิครับ  :ling1:  :ling1:  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-05-2014 15:24:21

สวัสดีครับ ผมเป๊บเองครับ....เป็นยังไงกันบ้าง หวังว่าทุกคนคงสบายกันดีนะครับ ตั้งแต่กลับมาจากนิวซีแลนด์ ผมกับตัวขาวก็รีบเคลียร์งานที่ค้างไว้ก่อนไปต่างประเทศทั้งหมด เพื่อให้ทันปิดไตรมาสที่สองของปีนี้ ตัวผมเองไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่ตัวขาวเค้ารับผิดชอบสองบริษัท ทั้งของครอบครัวตัวเอง และ บริษัทของผมด้วย จนกระทั่งมาเจอสถานการณ์แผ่นดินไหวทางภาคเหนือ และระเบิดที่ อ หาดใหญ่ทางภาคใต้ กระทบกับธุรกิจของบริษัทครอบครัวผมทันที ลูกค้าต่างชะลอการรับส่งสินค้า สถานการณ์เลวร้ายทันทีเลยครับ ส่วนตัวขาวตกใจมาก เพราะมันพ่วงไปยังบริษัทของครอบครัวเค้าด้วย

พอเกิดเรื่อง เราสองคนต่างรีบแก้ปัญหา ตัวขาวรีบลงไปทางใต้ ส่วนผมขึ้นไปเชียงใหม่และแวะดูเชียงราย แทบไม่ได้เจอกันเลยนะครับ สถานการณ์เลวร้ายถึงขั้นที่ว่า แด๊ด ต้องลงพื้นที่ทั้งภาคใต้และภาคเหนือด้วยตัวเอง ผมรู้สึกแย่มากที่ไม่สามารถประคองสถานการณ์ได้ ส่วนตัวขาวก็กำลังวุ่นกับบริษัทของครอบครัวตัวเอง ชนิดที่ว่าค่อนข้างวิกฤตอย่างมาก

จนกระทั่งช่วงเช้าของวันที่ 11 พค ที่ผ่านมา ตัวขาวเป็นลม ล้มหมดสติในห้องนอน ผมเองกำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัว ยอมรับครับว่าตอนนั้นนึกว่าตัวขาวกำลังอาบน้ำ แต่เห็นเงียบผิดปกติ เลยเดินเข้าไปในห้อง ก็พบว่านอนหมดสติบนพื้น

ณ วินาทีนั้น ผมตกใจมากที่สุด รีบปฐมพยาบาลเบื้องต้น ก็ไม่ได้ผล เลยโทรไปแจ้ง ฝ่ายรปภ และรีบอุ้มตัวขาวพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ผมขับรถเร็วมาก ดีที่ช่วงเช้ารถไม่ติดมากครับ เลยไปถึงโรงพยาบาลภายในสิบนาที

หลังจากตัวขาวเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ผมก็โทรบอกแด๊ด มัม พ่อแม่ จิม และทุกๆ คน ไม่นานนักคุณหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน
"คุณหมอครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้าง" หมอคงตกใจนะครับ แต่ผมไม่สนใจละ
"เอ่อ...ไม่เป็นอะไรมากครับ ผู้ป่วยมีภาวะความเครียดมากรวมถึงอาจจะนอนหลับไม่สนิท พักผ่อนน้อย ร่างกายเลยต้านทานไม่ไหว จนหมดสติไปนะครับ"
"ครับๆ...แล้วมีอาการอื่นแทรกซ้อนมั้ยครับ"
"ไม่มีครับ หมอเลยให้น้ำเกลือ พร้อมวิตามินบำรุง ยังไงอยากจะให้แอดมิดนอนที่โรงพยาบาลสักสองสามคืน เพื่อดูอาการนะครับ"
"ได้ครับคุณหมอ รบกวนด้วยนะครับ"
"งั้นเรียนเชิญคุณที่ฝ่ายธุรการนะคะ"

ผมก็เดินตามพยาบาลไปฝ่ายธุรการ เพื่อจัดการค่าใช้จ่ายและเลือกห้องพัก เสร็จเรียบร้อย ก็รีบวิ่งมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน บุรุษพยาบาลเข็นตัวขาวออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปห้อง 1117 ผมเดินตามด้วยใจที่เป็นห่วง พลันย้อนนึกถึงไปเมื่อสิบปีก่อน ที่ตัวขาวประสบอุบัติเหตุ ผมไม่ชอบอารมณ์แบบนี้จริงๆครับ การเห็นคนที่เรารักเป็นแบบนี้ มันทรมานจริงๆ

"ครับแด๊ด โจ้พักฟื้นที่อาคาร 1 ชั้น 11 ห้อง 7 หรือ 1117 ครับ" แด๊ดโทรเข้ามาถามพอดี

หลังจากเจ้าหน้าที่จัดการยกตัวขาวลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว แด๊ด มัม พ่อ แม่ จิม พี่ปริม พี่ปัน ก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน ทุกคนดูเป็นห่วงตัวขาวมาก ไม่ต่างจากผมเช่นกัน

"เกิดอะไรขึ้นลูก" พ่อถามผม
"โจ้เป็นลมครับพ่อ ผมกำลังอยู่ในครัวเตรียมอาหารเช้า แต่เห็นโจ้เค้าเงียบผิดปกติ ผมเลยเดินเข้าไปตามก็พบว่าโจ้นอนหมดสติล้มลงบนพื้นแล้วครับ"
"แล้วหมอว่าไงบ้างลูก" แม่ถาม
"หมอบอกว่าคงเครียดจากการทำงานมาก และพักผ่อนน้อย ร่างกายรับไม่ไหว เลยหมอสติไปครับ"
"โถ...แด๊ดก็เตือนเรื่องนี้แล้วว่าอย่าเครียดมาก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ทุกอย่างแก้ไขได้"
"ครับแด๊ด ผมก็ปลอบโจ้เค้าแล้ว แต่แด๊ดก็รู้ว่า โจ้เค้าจริงจังกับงานมาก ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังครับ"
"เฮ้อ" บรรดาผู้ใหญ่ถอนใจกันเลยทีเดียว

สักพักหมอก็เข้ามาตรวจอาการอีกรอบ ตัวขาวก็ยังคงนอนหลับไม่ได้สติ จนกระทั่งช่วงค่ำ ทุกคนก็กลับไปพักผ่อน ผมก็เฝ้าตัวขาวไปเรื่อยๆ ผมนั่งมองตัวขาวด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าขาวๆ นอนหลับสนิท ผมโน้มตัวไปหอมแก้ม

"ที่รัก รีบตื่นนะ อย่าหลับนานแบบนี้ เป๊บใจไม่ดี...."ผมนั่งบ่นคนเดียว ความรู้สึกเมื่อสิบปีก่อนเข้ามาในจิตใจเป็นระยะๆ

ผ่านไป 12 ชั่วโมง ตัวขาวก็ยังนอนหลับ พยาบาลเข้ามาเปลี่ยนน้ำเกลือขวดที่สองแล้ว ผมก็จัดการเปลี่ยนผ้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องน้ำ หันไปมองตัวขาว

ตัวขาวตื่น มองมาที่ผมตาใสแจ๋ว ผมตกใจและดีใจมาก รีบวิ่งเข้าไปที่เตียง

"ที่รักๆๆๆ เป็นไงบ้างๆๆ เป๊บตกใจมาก เป็นห่วงมาก" ผมคว้าตัวขาวมากอด น้ำตาไหลเลยครับ
"เป๊บๆๆ เดี๋ยวก่อน หายใจไม่ออก...แล้วนี่โจ้มาอยู่ที่นี่ได้ไง" ตัวขาวทำหน้างง ผลักผมออก
"ก็ที่รักนอนหมดสติไป เป๊บปฐมพยาบาลแล้วก็ไม่ฟื้น เลยรีบพามาโรงพยาบาลครับ"
"หา...จริงหรือ...ทำไมโจ้ไม่รู้ตัวละ จำได้ว่ากำลังคิดเรื่องสาขาหาดใหญ่แล้วก็ภาพมืดจำอะไรไม่ได้อีก"
"ก็นั่นไงที่รักเป็นลมหมดสติไป...ที่รักอย่าโหมงานจนสุขภาพแย่ซิครับ เป๊บเป็นห่วงนะ"
"ก็ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้นี่น่าเป๊บ ปกติโจ้ก็คิดเรื่องงานตลอด ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นี่น่า" พออาการเริ่มดี เถียงเสียงเจื้อยเแจ๊วอีกละ...น่าตีจริงๆ เมียผมเนี่ย
"นั่นละครับ ห้ามเครียดมากอีก แล้วนี่บรรดาผู้ใหญ่เค้าเป็นห่วงที่รักมากด้วย เป๊ํบเองใจไม่ดี คราวหลังอย่าเครียดมากแล้วนะครับ"
"อ้าวนี่แด๊ด มัมพ่อแม่มาหรือเป๊บ"
"ใช่ครับ"
"โหยยยยย" ตัวขาวคว้ามือถือของผมที่ตั้งบนโต๊ะข้างเตียง รีบกดไปหา พ่อแม่ แด๊ดมัม คุยฉอดๆๆๆ งั้นงี้นู้นนั่น เอ....สงสัยจะหายดีแล้วมั้งเนี่ย

นางคุยซะนาน ผมเริ่มสบายใจ ดูเหมือนว่าจะหายดีแล้ว จนกระทั่งนางวางสาย

"ที่รัก อาการเป็นไงบ้าง"
ก็...โอ๊ยยยย เหนื่อยอ่อน เพลียต้องการคนดูแล อยากกินนั่นนี่นู่น หิวอะเป๊บ ป้อนๆๆๆ

อาการเดิมออกมาละครับ ป่วยทีไรก็อ้อนสุดๆ ถามว่าผมจะตามใจมั้ย ตอบเลยว่า ที่สุด แค่ตัวขาวไม่เป็นอะไร ผมดีใจที่สุดแล้ว

ณ ตอนนี้ นางก็นอนบนเตียงไป กินขนมไป ดูละครช่องสามรีรันไป แล้วบ่นๆ ว่า นางเงือกจะมาเดินบนบกได้ยังไง

จะว่าไปก็แปลกนะครับ ตัวขาวดูไม่เครียดเลย ผมว่าการหมดสติไปอาจจะสมองรีสตาทข้อมูล เคลียร์แรม อะไรที่ค้างๆ คงนึกไม่ออก หลังจากตัวขาวออกจากโรงพยาบาล ผมคงต้องปฏิวัติการทำงานทั้งระบบ อะไรที่ปล่อยได้คงปล่อย ไม่พยายามมากแล้วครับ

ทำงานในประเทศไทยท่ามกลางสถานการณ์แบบนี้ ลำบากจริงๆ นะครับ

ยังไงถ้านางหายดีแล้ว คงจะมาเล่าต่อ ขออนุญาตทุกคนให้นางพักผ่อนเยอะๆ นะครับ

ผมบ่นมาซะเยอะเลย ขอบคุณมากที่อ่านจนจบ เป็นกำลังใจให้เราสองคนด้วยนะครับ

Pep  :hao3: :hao6:

โจ้ : เป๊บ ทำอะไรอะ พิมพ์อะไรเยอะแยะ  :hao4:

เป๊บ : อ๋อ เช็คเมล์ ตอบเมล์ลูกค้านะครับ(จริงๆ พิมพ์เรื่องเล่า)  :hao3:

โจ้ : อะไรเนี่ย เมียนอนป่วยอยู่ จะทำงานทำไมอะ ไปเอาส้มในตู้เย็นมาปอกให้กินหน่อย"  :angry2:

เป๊บ : หือ เห็นตัวเองก็ทำงานจนหมดสติ (ผมบ่นเบา)  :katai2-1:

โจ้ : อารายยย บ่นอะไรรรรรร  :angry2:

เป๊บ : (ทำเสียงดุ เดี๋ยวปั๊ด....ตบจูบ :fire:) เปล่าจ้าาาา ไม่ได้บ่นค้าบบบบบ (เดินไปหยิบส้มมาปอกให้เมียกินอย่างว่าง่าย :mew5:) :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-05-2014 16:42:38

ขอให้งานการเข้าที่เข้าทางเร็วๆ
ขอให้คุณโจ้สุภาพดีแข็งแรงเร็ววัน
คุณเป๊บก็รักษาสุขภาพนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 12-05-2014 16:43:38

ตกใจเหมือนกัน..ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นไรมาก โจ้ดูแลตัวเองด้วยนะ ผ่อนคลายบ้าง..ฝากคุณเป๊บบอกโจ้ด้วยนะคะ แฟนคลับเป็นห่วง อย่างที่คุณเป็บบอกทำงานในสถานการณ์ช่วงนี้ลำบากจริงๆ แต่ก็ต้องผ่อนคลายบ้างนะ รักและเป็นห่วงเสมอจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 12-05-2014 16:56:46

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 12-05-2014 17:06:27

หายเร็วๆนะคะ :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 12-05-2014 17:14:21

 :a9: :a9: :a9: :a9: :a9: พี่ตัวขาวหายไวไวนะคะ สถานการณ์แบบนี้แย่เลย กระทบหลายอย่าง พี่คิงคองดูแลพี่ตัวขาวให้ดีดีนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 12-05-2014 17:33:18

อย่าคิดมากนะครับ  ดูแลสุขภาพกันด้วย ทั้งสองคนเลยนะครับ

Que Sera Sera

Wharever will be,will be.....

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-05-2014 18:52:09

 :teach:
ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมาก รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งสองคนนั่นแหละ เหมือนที่แด๊ดว่า เดี๋ยวก็ดีเอง
สู้ๆจ้าทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 12-05-2014 20:50:35

เอาดอกไ ม้มาเยี่ยมคนป่วย :L2: หายไวๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-05-2014 21:33:34

หายไวๆนะคะโจ้
รักษาตัวให้แข็งแรง
เพื่อมาสู้กับปัญหาเนอะ

ขอบคุณเป๊บนะคะที่มาส่งข่าว
แต่บทสนทนาตอนท้าย ทำให้ยิ้มได้เลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-05-2014 22:16:52

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-05-2014 22:25:40

หายไวไวนะ
อย่าเครียดมาก เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-05-2014 22:27:10

หายป่วยไวไวนะ คุณสามีดูแลดีคงหายป่วยไวแน่นอน
สู้สู้ๆนะทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 12-05-2014 23:33:45

หายไวๆนะค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: bb_b ที่ 13-05-2014 08:37:09

 ลองอ่านแล้ว :a5:
ชอบ  :impress2:
 o13  o13  o13  o13  o13
 :L2:  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ รายงานตัวกลับมาแล้วครับ By Pep Up 24/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: rinia ที่ 13-05-2014 09:53:12

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 13-05-2014 12:16:24

พักร่างกายกันบ้างนะคะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 13-05-2014 12:38:36

พี่โจ้พักผ่อนให้เยอะ ๆดูแลสุขภาพด้วยนะ น้องเป็นห่วง

บทส่งท้ายน่ารักมากกกกกกกกกกกกก   :o8:
พี่เป๊ปน่ารักอะ ว่านอนสอนง่าย พี่โจ้ใช้อะไรก็ทำ เค้าเรียกว่าอะไรนะ เกียมัว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 13-05-2014 16:12:52

 :กอด1: หายป่วยไว ๆ กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: KhunMay ที่ 13-05-2014 20:27:03

หมดสตินานมากน่ากลัวจังค่ะ
พี่ทั้งสองคนดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
เครียดๆกับข้างบน แต่อ่านบทสนทนาแล้วหัวเราะเลย^^
อย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ ย้ำๆเลยเรื่องนี้สำคัญค่ะ ^▼^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 17-05-2014 09:45:55

โหยยย พี่โจ้ช่วงนี้สถาณการณ์มันเป็นแบบนี้ เราทำอะไรไม่ได้หรอกครับ
แค่ประตองกิจการให้มีกำไรก็เก่งมากแล้วครับ
อย่าไปเครียดกับงานมาก ถ้าสุขภาพเราแย่ขึ้นมา ผลกำไรที่เราทุ่มเทมันไม่คุ้มกันหรอกครับ

ยังไงพี่โจ้ก็พักผ่อนเยอะๆนะครับ หายแล้วก็มาอัพต่อให้ได้หายคิดถึงกันอีกเนอะ

พี่เป๊ปทำหน้าที่ได้ดีมาก มาแจ้งข่าวให้ได้รู้กันตลอด ยังไงก็ช่วงนี้อย่าจับพี่โจ้ฉีดยาบ่อยนักนะครับ ให้เค้าพักบ้างนิดนึง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 20-05-2014 09:23:27

เพิ่งเข้ามาอ่าน ยังอ่านไม่จบเลย แต่ขอเม้นก่อนละกัน
สนุกมากชอบ สาววายนี่แทบกรี๊ดดดดเลยหายไวๆนะคะ

        :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แจ้งข่าว ตัวขาวหมดสติ By Pep Up 12/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-05-2014 03:05:24

สวัสดีค้าบบบบบ.....แอบมาทักทายรอบดึกอะ สงสัยนอนกันหมดแล้วแน่เลยอะ.....ฮ่าๆๆๆ พอดีเพิ่งออกไปเดทกับคิงคองมาอะคับ หลังจากที่หายป่วย ก็กลับไปทำงานแหละ แต่ไม่บุกมากเหมือนช่วงก่อนแล้ว เพราะว่าแด๊ด มัม พ่อ แม่ จิม สั่งห้ามไม่ให้ทำงานหนัก ช่วงแรกๆ ก็เซ็งอะคับ แต่ก็ทำยังไงได้ ส่งงานมาน้อย ก็ทำน้อยๆ เนอะ

ว่าไปก็ดีนะคับ....ถ้ายังเครียดมากมาย พอเจอเหตุการณ์ประกาศกฏอัยการศึก ผมต้องสลบอีกรอบแน่เลย ตอนนี้ปล่อยวางได้เกือบหมดละคับ ทำเท่าที่ทำได้ แต่ที่น่าเอ็นดูมากๆ คือ แด๊ดเองก็เข้ามาควบคุมงานในภาพรวม คงลงมาช่วยคุณชายทั้งสามด้วยอะคับ เฮ้อ....เมื่อไหร่ประเทศไทยของเราจะสงบสุขดังเดิมซักทีน้า....

เปลี่ยนเรื่องๆ เนอะ จริงๆ วันนี้ก็ทำงานปกติละคับ ผมก็เข้าไปตรวจงาน ช่วงเช้าไปบริษัทของจิม พอเที่ยงก็บึ่งมาบริษัทเป๊บ มาตรวจงานไปกินข้าวไป จริงๆ เป๊บสั่งห้ามไม่ให้มาทำงาน ให้พักผ่อน หรือไม่ก็ทำแต่บริษัทของจิม แต่ก็อดห่วงไม่ได้อะคับ จังหวะมาถึงเป๊บกำลังประชุมพอดี ผมก็เลยแอบย่องๆ ไปห้องทำงานของตัวเอง แล้วเรียกเลขาเอางานมาให้ตรวจ พอเป๊บออกมาจากห้องประชุม ก็....

"ที่รัก....เป๊บบอกแล้วไงให้พักผ่อน ไม่ต้องมา่ทำงานครับ" เป๊บทำเสียงดุใส่
"ก็...เป็นห่วงอะเป๊บ....คนมันเคยทำตลอดนี่น่า...จะให้นั่งว่างๆ เบื่อแย่อะ" ผมตอบเสียงจ๋อย
"เป๊บเข้าใจครับ แล้วนี่ถ้าล้มป่วยอีกจะทำยังไงละ....เป๊บเป็นห่วงทำไมไม่เชื่อกันบ้าง" เสียงดุมากกว่าเดิม
"ก็....ฮึกๆๆ...." ผมน้ำตาเริ่มไหล สะอื้นนิดๆ คนเป็นห่วงอุตส่ามาตรวจงานดันมาทำเสียงดุใส่

เป๊บเห็นผมสะอื้นร้องไห้ คงตกใจ รีบเดินเข้ามาหา

"ที่รักๆๆ เป็นอะไร....เป๊บขอโทษๆๆ อย่าร้องนะครับ...." เป๊บกอดพร้อมลูบศรีษะผม
"น้อยใจอะเป๊บ....โจ้แค่ไม่สบายนะ ไม่ได้พิการ โจ้เป็นห่วงเป๊บอะเลยมาช่วยดูงาน...เป๊บมาดุแบบนี้ก็น้อยใจเป็นนะ" สงสัยตอนล้มหมดสติหัวฟาดพื้นแน่เลยอะ sensitive มากๆ 555555+
"เป๊บไม่ได้ดุนะครับ....แค่เป็นห่วงมากๆ ที่รักก็รู้ว่าเป๊บรักมาก ก็ต้องเป็นห่วงมาก ถ้าไม่สบายเหมือนวันก่อนอีก เป๊บก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะครับ"
"แล้วทำเสียงดุทำไมอะ....รู้แหละว่าห่วง โจ้ก็ห่วงเป๊บเหมือนกันอะ...จำที่สัญญาไม่ได้หรือไง สุขก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกันอะ"

เป๊บทำหน้าเหมือนคิดได้......อยู่ดีๆ ประตูก็เปิดออก
"เอ้ยไอ้เสือ...ทำไมมา....อุ้ยยยยยย....โทษทีๆ พี่นึกว่าสะใภ้เหล็กลาป่วย" พี่ปริมเข้ามาตามเป๊บ เปิดประตูมาไม่ได้เคาะ แหม เราสองคนกอดกันกลมดิ๊กขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ ขัดจังหวะจริงๆ พี่ผัวเนี่ย
"พี่ปริม คราวหลังเคาะประตูก่อนอะ....เชอะ" ผมแขวะพี่ปริม
"พี่ไม่รู้นี่น่า นึกว่าน้องลาป่วย...พี่ว่ากอดแบบนี้ ไปโรงแรมเลยมั้ย" พี่ปริมทำหน้าแซวยิ้มกว้าง ว๊ากกก ทะลึ่งงงง เชอะ ไม่ทันจะแขวะกลับ พี่แกก็ปิดประตูออกไปก่อนนนนน อายง่าาาาา  :mew3:

"ที่รักหายงอนยังเอ่ย"
"ไม่หาย"
"อ้าว รีบหายซิ เปํ๊บจะไปคุยกับพี่ปริมต่อนะ"
"ไม่หาย...จะหายต้องพาไปกิน เที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง เชอะ" อิอิ นานๆ ที ให้คิงคองเลี้ยง
"โอเคๆ แต่ต้องหลังเลิกงานนะ....เดี๋ยวเป๊บพาไปออกเดท"
"บ๊ะ...ใจป้ำมากค่าป๋าขา ออกเดทเลยหรืออออ" ผมแซว
"จ้าเมียจ๋า งั้นเป๊บไปคุยงานก่อนนะ ที่รักนั่งตรวจงานไปพลาง เดี๋ยวเลิกงานไปเดทกันนะ"
"เฮ....ได้ค้าบบบ รักนะคิงคองยักษ์..จุ๊บๆๆ" เขย่งตัวหอมแก้มสองที
"ครับๆ เดี๋ยวมานะ"

เป๊บก็เดินออกจากห้องไป...ส่วนผมก็เดินออกมาเพื่อจะขอแฟ้มงาน เห็นพนักงาน นั่งเล่นเฟสบ้าง เม้ามอยส์บ้าง สงสัยพวกนางนึกว่าผมลางาน แต่ก็จริงเนอะ แอบย่องๆ เข้ามาห้องทำงานตอนช่วงพักเที่ยงนี่น่า แบบนี้ต้องจัด....
"นี่ๆ จ้างมาทำงาน....ไม่ใช่มานั่งทำเรื่องไร้สาระ....แล้วไหนแฟ้มเอาเข้าไปให้ดูด้วยยยย เร็วๆๆๆ...." แหกปากซะ พวกนางแทบกริ๊ด ชิ .....(แอบคลั่งอำนาจนะนี่ 55555+)

ตรวจงานเสร็จ ก็ออกมาแหกปากอีกรอบ ตัวอักษรก็ผิด อันนี้ก็ไม่ถูก อันนั้นก็ไมไ่ด้ ไม่ดั่งใจอีกละ ถามเลขา ก็ตอบมาว่ามีพนักงานใหม่เพิ่งเข้ามาทำงาน อาจจะยังไม่คล่อง แล้วทำไมไม่เทรนงาน จัดการซะ ด่าอีกสารพัด (ทำใจนะครับ ประจำเดือนมาอะ) สุดท้ายผมเลยมานั่งแก้เองเกือบหมด  :mew5: :mew5:

กว่าเป๊บจะเลิกงานก็หกโมงเย็นแล้วครับ ฝ่าการจราจรมาเซ็นทรัลพระรามเก้า ห้างโปรดของผม แต่เป๊บเฉยๆ รายนั้นเค้าชอบเอ็มโพเรียม แต่วันนี้มาเดทต้องตามใจผมซิ

เข้าห้างมาเราสองคนก็ไปทานพวกปิ้งย่าง นานๆ กินทีนึงครับ กินร้าน โทคุเซ็น ตรงโรงหนังชั้นเจ็ด ทานเสร็จประมาณสามทุ่ม กำลังจะเดินลงบันไดเลื่อน สายตาเหลือบไปเห็นโปรแกรมหนัง
"เป๊บ มีหนังสไปเดอร์แมนรอบสี่ทุ่มอะ"
"ที่รักอยากดูหรือครับ"
"เป๊บอยากดูมั้ยอะ แต่มันเลิกดึกนะ พรุ่งนี้ทำงานอีกอะ"
"ไม่เป็นไรครับ ตามใจที่รัก พรุ่งนี้เป๊บเข้าบ่ายก็ได้ ไม่มีประชุมครับ"
"งั้นดูนะ นานๆ ที"
"ได้ครับ"
ซื้อตั๋วแบบโซฟา วันนี้เลขดีได้โรง 7 สี่ทุ่มก็เข้าไปดูหนัง สนุกดีนะครับ เอฟเฟ็กอลังการดี แต่สงสารพระเอกที่ต้องเสียนางเอกไป แต่ทำไมจะต้องจูบทั้งเรื่อง ผมแอบกระซิบเป๊บ
"เป๊บ ดูซิๆ เอะอะก็จูบตลอดอะ"
"อ้าวที่รักก็เค้ารักกัน การจูบก็แสดงความรักนะ"
"แหมมม ก็เกินไปนะเป๊บ จะจูบอะไรนักอะ ยิงพลังตูมๆ ขนาดนั้น"
"ปกตินี่ที่รัก....เป๊บก็จูบที่รักทุกวัน มากกว่าในหนังอีก  ยังไม่ชินหรือ" ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่อีก
"อีกละ ตาลุงหื่น" ผมหันกลับมาดูหนังต่อ ว่าไปก็จริง หน้าแดงในความมืด 555555+

หนังจบตีหนึ่ง จอดรถชั้นสี่ ร้านค้าในห้างปิดแล้ว แอบหลอนเนอะครับ เราสองคนรีบเดินมาที่รถ กว่าจะถึงคอนโด ก็เกือบตีสอง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็มาพิมพ์เล่านี่ละค้าบ.....แวะมาทักทายยามดึก สั้นๆ อย่าว่ากันน้า

ใครที่มีแฟนแล้ว ออกเดทกันบ้างนะค้าบ เติมความหวานให้ชีวิตบ้าง จะมีสีสันดีนะ...สำหรับตอนต่อไปกำลังปั่นนะคับ เสร็จเมื่อไหร่ จะเอามาลงนะ....ว่างๆ จะมาตอบเม้นๆ ด้วยนะคับบบ ขอตัวไปนอนแล้ววว ฝันดีค้าบบบบ  :bye2: :mew1: :mew1:

เป๊บ : ที่รัก จะตีสามแล้วมานอนเถอะครับ  :hao4:

โจ้ : ค้าบบบ เขียนเล่าเสร็จแล้วววว  :mew3:

เป๊บ : เล่าเรื่องอะไรหรือ  :ruready

โจ้ : เรื่องเป๊บพาไปเดทวันนี้ไง...ขอบคุณมากนะเป๊บ รักนะๆๆ  :mew1: :mew3:

เปีบ : รักเหมือนกันนะ....ฝันดีครับบบบ  :กอด1: :กอด1:

 :n1: :n1: :n1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: rarin ที่ 22-05-2014 04:07:53

น่ารักจังอ่านไปยิ้มไป ขอให้น้องโจ้หายไวไว แล้วมาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ ♥♥♥

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 22-05-2014 08:17:56

 :กอด1: น่ารักกันเสมอต้นเสมอปลาย
ชอบคู่พวกพี่ที่สุดดดดดดดดดดดดดด
ออกเดทกันน่ารักฟรุ้งฟริ้ง
ยังกับคู่วัยรุ่น....โฮะๆๆๆๆ

พี่โจ้พักผ่อนเยอะๆนะน้องเป็นห่วง
รักษาสุภาพ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-05-2014 09:26:54

หวัดดีจ้า คู่หวานแห่งปี ดีใจที่น้องโจ้ไม่เป็นไรมากยังสวีทได้เหมือนเดิม ออกไประบายความเครียดบ้างก็ดีนะ
เป็นการรักษาสุขภาพจิตเราด้วย อย่าบอกแต่คนอื่นให้ดูแลตัวเองและคนรัก สำคัญตัวน้องโจ้นั่แหละดูแลตัวเองมากๆเด้อ

แด่คู่หวานแห่งปีจ้า  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 22-05-2014 09:51:04

 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-05-2014 10:57:28

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 22-05-2014 11:06:37

อิจฉาน้องทั้ง2คนจังเลย  :เฮ้อ: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 22-05-2014 11:26:11

อย่าว่าแต่คุณโจ้เลย เจอกฎอัยการฯ ตอนนี้ทำงานลำบากเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 22-05-2014 13:32:30

ยังตามอ่านไม่ครบ ขอเม้นก่อน

ผมอ่านแล้วรู้เลยว่าพี่ทั้งสองคนเหมาะสมกันมากจริงๆ ผ่านทั้งทุกข์ สุข มาด้วยกันมากมายจนถึงวันนี้ อิจฉาง่ะ อยากเจอคนรักแบบที่พี่ๆทั้งสองเจอบ้าง พี่คือคู่แท้ของกันและกันจริงๆ

ตอนที่อ่านแล้วน้ำตาไหลก็เป็นตอนที่พี่โจ้โดนต้นส้นล้มทับ กะ ตอนที่พี่เป๊ปรถคว่ำ อ่านแล้วร้องเลยอ่ะ

ผมขออวยพรให้พี่ทั้งสองครองรักกันไปจนแก่เฒ่าเหมือนที่พี่ๆตั้งใจเลยนะครับ อยากให้พี่ๆรักกันไปนานๆๆ ผมก็จะคอยติดตามเรื่องของพี่ๆนะคับ อย่าทิ้งFCน้าา...ถ้าว่างๆคอยมาเล้าก็ได้ ผมอยากอ่านเรื่องของพี่ๆไปจนแก่เลย

สุดท้ายขอให้พี่โจ้ พี่เป๊ป มีสุขภาพแข็งแรง ไร้โรคภัย มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะครับ....ผมไม่เคยพิมพ์ยาวแบบนี้ แต๋ผมชื่นชมคู่พี่ๆจริง จะเก็บข้อคิดที่ได้อ่านไปใช้นะครับ....ถ้าเยอะไป ขอโทษด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 22-05-2014 16:10:24

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-05-2014 17:08:31

โจ้น้อยใจเป๊บจนร้องไห้เลยอ่ะ
แต่อย่างว่าคนที่เรารัก แค่เขาดุนิดเดียว
เราก็รู้สึกได้ ต่างคนก็เป็นห่วงอีกฝ่าย น่ารัก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 22-05-2014 20:37:44

พี่เป๊บฝากหอมแก้มพี่โจ้ 2ทีนะคะ ข้อหาน่ารักเกินความจำเป็น :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 22-05-2014 22:22:22

เอะเหมือนรู้สึกว่าเป๊บพาไปเดทแต่ลืมทำการบ้านรึป่าวน้า :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 22-05-2014 22:50:14

 :impress2: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-05-2014 03:00:04

:-)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 26-05-2014 13:51:00

สนุกอะ  ม่ลงต่อไวไวนะคร๊าบผม  อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 26-05-2014 18:25:45

หวานกันจังจร้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: mimalo ที่ 29-05-2014 22:12:15

พี่โจ้น่ารักมากเลยอ่ะท่าทางคงขี้อ้อนน่าดูเลย :o8: :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: FukusaRio ที่ 30-05-2014 01:50:34

น่าร้ากกกกกจังเยยอ่ะ
 :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: hunji ที่ 30-05-2014 21:03:34

 :-[ :o8: :impress2: พี่โจ้น่ารักกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามดึก : วันออกเดท Up 22/05/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 01-06-2014 10:27:15

สวัสดีตอนเช้าวันอาทิตย์ครับ ผมเป๊บนะครับ เชื่อว่าหลายๆ คนคงจะนอนหลับสบาย ตื่นสายนิดๆ อย่างว่านะครับ วันพักผ่อนจะตื่นเช้าไปก็ลำบากนิดนึง ตอนนี้เราสองคนมาอยู่บ้านใหญ่ของแด๊ดกับมัมครับ สำหรับพ่อแม่ของตัวขาวจะตามมาสมทบช่วงเที่ยงของวันนี้ คงสงสัยใช่มั้ยครับว่า ทำไมถึงมารวมตัวกันที่บ้านใหญ่ ใครที่เป็นแฟนคลับตัวขาวมานานับปี น่าจะพอจำได้ว่า 2 มิถุนายน ของทุกปี เป็นวันเกิดของตัวขาว ปีนี้ครบรอบ 33 ขวบแล้วครับ และเราสองคนก็คบกันมาครบ 10 ปี เป็นช่วงเวลาที่ดูเหมือนยาวนาน แต่สำหรับผม เป็นเวลาที่ผ่านไปรวดเร็วมาก เราสองคนผ่านความทุกข์ ความสุขมาด้วยกัน ทั้งเรื่องราวที่หนักมากในชีวิต และเรื่องที่สุขมากที่สุดในชีวิตเช่นกัน ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ตัวขาวของผมก็ยังสดใสร่าเริง หน้าตาราวกับเด็กอายุ 25 เอ....หรือตอนผมเผลอไปทำ anti-aging มาหรือเปล่า เดี๋ยวจะลองไปถามนะครับ ฮ่าๆๆๆๆ

เนื่องด้วยปีนี้ครบรอบ 33 ขวบของตัวขาว และพิเศษคือ วันเกิดตรงกับวันจันทร์ (ตัวขาวเกิดวันจันทร์) ส่วนตัวผมเองเกิดวันพุธ หลายท่านที่ชำนาญโหราศาสตร์ จะทราบดีว่า วันจันทร์กับวันพุธ จะถูกโฉลกกันอย่างมาก ถูกไปถูกมา ได้เสียกันเรียบร้อย ฮ่าๆๆๆๆ ด้วยความที่วันเกิดตรงกันพอดี ทางพ่อกับแม่ แนะนำว่าควรจะนิมนต์พระมาฉันท์เพลที่บ้าน เพื่อได้รับพรและเป็นศิริมงคล เราสองคนก็เลยนิมนต์พระอาจารย์ แต่น่าเสียดายครับ พระอาจารย์ท่านติดไปจำพรรษาที่ประเทศอินเดีย เป็นประจำของทุกปีอยู่แล้วครับ เราสองคนเลยนิมนต์พระที่รู้จักกัน ผมก็เรียกไม่ถูกนะ อาจจะเป็นพระลูกน้องของพระอาจารย์นะครับ นิมนต์มาฉันท์แทน ซึ่งทุกอย่างก็ดูเรียบร้อยดี โดยเมนูที่จะถวายเพลพระ จะเป็นข้าวต้มขาว (แต่ผมเคยได้ยินเค้าเรียกกันว่าข้าวต้มกุ้ย คงพอนึกออกนะครับ) มีกับข้าวหมูหยอง ไข่เค็ม ยำกุ้งแห้ง กุนเชียงทอด ปลากรอบ หมูกรอบ ประมาณนี้นะครับ

ตัวขาวเลยบงการอาหารการกินทุกอย่าง ถึงขั้นที่นางเค้าออกตลาดไปซื้อกับป้าศรี ป้าจันทร์ ด้วยตัวเอง สงสัยจะตั้งใจมาก ถึงขนาดเอารถตู้คันใหญ่ออกไปพร้อมลูกน้องแด๊ดไปถือของ ผมจะไปด้วยนางก็บอกว่าเกะกะรถ ไปก็ช่วยอะไรไมไ่ด้นอกจากจะบ่น อยู่บ้านเถอะลุง....หนอยมาว่าเราแก่ พออยู่บนเตียงทีไร เห็นชมไม่ขาดปาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ณ ตอนนี้ นางก็ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วละครับ โทรไปก็บ่นๆ ว่าเยาวราชรถติด เลยถามไปว่าทำไมไปที่นั่น นางบอกว่า ก็เยาวราชพวกเครื่องเคียงมันจะอร่อยมาก นางอนากได้ของดีก็ต้องยอม นี่ก็เป็นห่วง เพราะนางออกไปกับการใส่เสื้อคอวี ขาสั้น รองเท้า crocs โชว์ความขาวมากมาย อาตี๋ อาหมวย จะมาจีบมั้ยเนี่ย ไม่ยอมนะ หึงมาก

บ่นมาซะเยอะเลยครับ จริงๆ ก็อยากจะเข้ามาบอกทุกคนได้ร่วมอวยพรวันเกิดตัวขาว แต่ไหนๆ มาก็ขอแอบเม้าท์เนอะครับ

"ที่รัก ปีนี้ครบรอบสิบปีที่เรารู้จักกัน เราสองคนผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย ทั้งสุขและทุกข์ และที่สำคัญความรักของเราสองคนไม่มีวันสั่นคลอน มีแต่ความมั่นคงและรักกันมากขึ้น เป๊บอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่เป๊บรักโจ้มากที่สุด สิบปีที่ผ่านมาหากเป๊บทำอะไรไม่ถูกใจไปบ้าง ที่รักอย่าโกรธเป๊บนะครับ 33 ขวบปีนี้ ขอให้ที่รักมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง สมหวังในสิ่งที่ปราถนาทุกประการ....ไม่ว่าในอนาคตเราสองคนจะพบเจออะไร เป๊บสัญญาว่าจะจับมือไปด้วยกัน :n1: :n1: ขอบคุณนะครับที่มีกันและกันมาตลอด....รักโจ้มากนะครับ  :HBD2: :HBD5: :c4: :L1: :mew1:"

ปล.อ่านคอมเม้นทุกท่านแล้ว ขอบคุณมากนะครับที่ชื่นชอบเราสองคน สำหรับท่านใดที่ request เรื่องรูปภาพของผม ตัวขาวเคยบอกๆ แล้วละครับ ผมสั่งห้ามเองแหละ กลัวว่า ลงไปแล้วจะไม่หล่อ เลยบอกตัวขาวไปว่า เอารูปตอนสมัยเป๊บหนุ่มๆ ลงให้ดูซิ ตัวขาวก็ยังเฉยๆ ลองบอกนางเค้านะครับ ฮ่าๆๆๆ

ปล.เชิญชวนทุกท่านอวยพรตัวขาว คงจะอีกวันสองวันถ้านางเค้าว่างคงจะมาทักทายทุกคนนะะครับ แต่ผมว่านะคืนพรุ่งนี้แอบมาอ่านแน่เลย คงจะมาดูอ่านอวยพรของทุกคนนะครับ

ขอบคุณครับ  :hao3: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 01-06-2014 11:09:42

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังน่ะค่ะพี่โจ้
เอารูปพี่เป็บตอนหนุ่มๆก็ได้น่ะค่ะ><
ปล.เอ๊ อายุ33นี่ไม่หนุ่มตรงไหนค่ะพี่เป็บ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-06-2014 11:15:17

HBD คุณโจ้ล่วงหน้านะคะ
ขอให้สุขภาพดีแข็งแรง การงานก้าวหน้า
มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตและมีความรักที่ยืนยงกับคุณเป๊บค่ะ
 :n1:   :mc4:   :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 01-06-2014 11:35:05

สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้พบแต่ความสุขสำเร็จในหน้าที่การงานและครอบครัวค่ะ
 :HBD1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 01-06-2014 12:02:59

 :mc4:  :mc4:  สุขสันต์วันเกิดค่ะ    :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: you13 ที่ 01-06-2014 12:08:27

สุขสันต์วันเกิดน่ะจ๊ะ

มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ป่วย

รอติดตามน่ะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 01-06-2014 12:10:47

 :mc3: :a13: :HBD4:

HAPPY BIRTHDAYล่วงหน้า  พี่โจ้ มีความสุขมากๆนะคะ
(เกิดเดือนเดียวกันเลยน้องเกิด 12 มิถุนาหละ อิอิ)
คิดหวังอะไรก็ขอให้ได้ มีความสุขมากๆ
น้องชอบความรักที่ยั่งยืนของพี่มาก
อ่านที่พี่เป๊บพูดคือน้ำตาซึมเลยอะ...ซึ่งมากๆ
ใครว่ารักแท้ไม่มีในหมู่เกย์
คู่พี่นิไง...........รักคู่นี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกบอกเลย
ปล.พี่โจ้...เอารูปคู่ๆๆๆๆๆๆๆมาลงฉลองวันเกิด ครบ 10ปีทีรู้จักกันให้ดูเลย
ขอบคุณล่วงหน้า
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: mnara ที่ 01-06-2014 14:49:24

สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ :mc4:
ขอให้พี่โจ้สุขภาพแข็งแรงมากๆๆๆๆ
นึกคิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา
ขอให้ชีวิตราบรื่นแต่มีสีสันนะคะ
แล้วอายุ33เนี่ยยังไม่แก่ค่ะยังอยู่ในช่วง
เริ่มเป็นหนุ่มกำลังน่าหลงใหลนะ ฮุฮุ :hao6:
ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆนะคะ
จะคอยเป็นกำลังใจตลอดไปค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: rarin ที่ 01-06-2014 15:38:51

สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องโจ้ ขออวยพรให้โจ้มีความสุขมากๆ สมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และขอให้ความรักของโจ้กับเป๊บยั่งยืนตลอดไป รักคะ HBD.

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 01-06-2014 18:09:47

สวัสดีพี่โจ้ พี่เป๊บ ค๊า ก่อนอื่นต้องขอฝากเนื้อฝากตัวก่อน >.<
บอกตามตรงว่าหลงเข้ามาอ่าน นั่งอ่านได้ได้หลายวันแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักทั้งพี่โจ้และพี่เป๊บ
ขอสมัครเป็นFCพี่โจ้พี่เป๊บด้วยคนจร้า >.<
 :mew1:
และก็ขอแฮปปี้เบิร์ดเดย์พี่โจ้ล่วงหน้าก่อนเลยค่า
ดิวขอให้พี่โจ้มีความสุขมากๆนะค่ะ
ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง
มีแต่สิ่งดีๆเข้าหานะค่ะ
เป็นที่รักของทุกๆคน มีแต่คนรักคนหลงนะค่ะ
Love Love >3<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-06-2014 18:56:08

ขอบคุณเป๊บนะคะที่มาเมาส์เรื่องของโจ้ให้อ่านกัน
พรุ่งนี้ค่อยเข้ามาอีกทีดีกว่า เพราะวันนี้วันที่ 1 เอง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 01-06-2014 19:12:58

 :L1:ไม่รู้ว่าจะอวยพรอะไร เพราะพี่สองคนมีทุหย่างเเล้ว เเต่ยังไงก็ขอให้มีสุขภาพที่เเข็งเเรง

สุขภาพสำคัญที่สุด เเละมีความสุขยิ่งๆขึ้นค่ะ :mew1: หยากเห็นพี่เป็บค่าพี่โจ้ รอนะคะ :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 01-06-2014 19:29:44

 :a13: :a13: :a13: ขอให้พี่ตัวขาวและพี่คิงคอง จงครองรักกันตลอดไป อิอิ  Happy B day ด้วยค่ะ  :a13: :a13: :a13:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-06-2014 20:47:42

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: teukkie ที่ 01-06-2014 23:57:45

HBD คร่าาาพี่โจ้ ขอให้มีความสุขมากๆ 33 ยังแจ๋วอะเน๊อะ อายุแค่ตัวเลข หน้าเรายังเอ๊าะอ่ะ อย่าได้แคร์ คริคริ ขอให้รักกับพี่เป๊บจนชั่วนิรันดร์ อิอิ ขอให้มีหลานไวๆ 5555 แซวขำๆนะคะ ที่สำคัญ ขอให้มาอัพทุกวันจะดีมากเลย นู๋เปนชะนีแต่ตามอ่านพี่สองคนมานานรุ้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  อย่าหักโหมมากนะคร่า พักผ่อนมากๆคร่าา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 02-06-2014 01:17:16

 :L2: HBD จ้า ขอให้มีความสุขมากๆเลยนะ สุขภาพร่างกายแข็งแรง
รักกันจนแก่เฒ่าเลยนะ คิดอะไรขอให้สมปรารถนา

ปอลิง: ส่งรูปคู่มาซะดีๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-06-2014 01:55:23

สุขสันต์วันเกิดนะพี่โจ้
ขอให้สุขภาพแข็งแรง แคล้วคลาดภัยอันตรายทั้งปวง อายุยืนยาว มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคับ และ ขอให้ชีวิตคู่ราบรื่น ครองรักกันไปตราบนานเท่านานเลยนะคับ
ปล.พี่เป๊ปจัดหนักๆไปเลย >.<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 02-06-2014 06:46:51

 :HBD4:
สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องโจ้ อายุมั่นขวัญยืน เป็นที่รักของทุกๆคน
คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังความมุ่งมาดปรารถนาทุ๊กกกกประการนะจ๊ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-06-2014 07:59:13

สุขสันต์วันเกิดปีที่ 33 นะคะโจ้
ขอให้มีแต่ความสุขกายสบายใจ
ขอให้รักและคบกับเป๊บตลอดไปค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Ginseng ที่ 02-06-2014 09:28:17

สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องโจ้

ขอให้มีความสุข มีโอกาสได้สะสมบุญกุศลเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ นะคะ
และขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 02-06-2014 22:49:10

HBD ขอให้มีความสุจมาก ๆ สมหวังทุกอย่างที่ต้องการ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 04-06-2014 11:53:00

แอร๊ยยยย เข้ามาช้าเลยไม่ทันอวยพรวันเกิดพี่โจ้แบบตรงวันเลย งั้นผมขออวยพรให้พี่ย้อนหลังนะครับ
ตอนแรกจะอวยพรแบบเด็กแต่นี่พี่โจ้"แก่"กว่าผมตั้งเกือบรอบงั้นคงต้องอวยพรแบบทางการซะละ

ผมก็ขออัญเชิญ อำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ทั้งคุณพระศรีรัตรตรัย และ ครูบาอาจารย์ที่พี่นับถือ โปรดดลบันดาลอภิบาลรักษาให้พี่ พบพานแต่สิ่งดีๆ ประสบสุข ประสบโชค ประสบชัย รอดพ้นเสนียดจัญไรทั้งหลายทั้งมวล ให้ผิวพรรณผุดผ่องสดใส ให้โรคภัยอย่าได้เข้ามาเบียดเบียน เงินทองพรั่งพร้อม ครอบครัวสุขสันต์ รายล้อมด้วยคนที่รักและกัลยาณมิตร หากมีศัตรูอาฆาตมาตร้ายขอให้กลายเป็นมิตรเกื้อหนุน นะครับ

พี่เป๊ปก็มาแบบอย่างหล่อตลอด ผมก็ขอให้พี่เป๊ปหล่อวันหล่อคืนนะครับ อยู่ครองรักกับพี่โจ้ไปนานๆนะครับ

ปล. พี่โจ้หายไปเลยรู้ไหมว่าเด็กน้อยคนนี้คิดถึง รีบๆกลับมานะครับ เอารูปเป๊ปเป๊ปกับพี่โจ้มาลงให้ดูแก้หายคิดถึงด้วยครับ :)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 07-06-2014 15:44:38

:-)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 09-06-2014 07:38:41

ขอให้พี่ๆรักและดูแลกันไปตลอดนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 10-06-2014 00:17:36

ขอให้พี่ ๆ รักกันไปชั่วนิรันดร์ ครับ พี่โจ้ พี่เป๊บ :D

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายวันหยุด : สุขสันต์วันเกิดตัวขาว Up 1/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-06-2014 13:37:25

สวัสดีตอนเที่ยงค้าบบบบ....หม่ำข้าวอิ่มกันหรือยังงงง....นี่ก็เพิ่งไปหม่ำๆ กับเป๊บมาอะคับ ไม่ได้ออกไปข้างนอกแต่ให้ลูกน้องไปซื้อมาให้หม่ำเที่ยงกันที่ออฟฟิศ...จริงๆ ที่เข้ามาทักทายก็เพราะงานเสร็จแร้วววว ช่วงบ่ายงานที่บริษัทเป๊บไม่มีแล้ว ก็ว่าจะ fast and furious ไปตรวจงานบริษัทจิม แต่......

"ที่รัก...เป๊บว่าไม่ต้องไปบริษัทจิมหรอกครับ นานๆ จะว่างทีนึง ที่รักนั่งพักดีกว่า"
"หือ...ไม่นะเป๊บ นานๆ ว่างนี่ไงเลยต้องไปบริษัทจิม ไม่ได้ไปตรวจงานนานแล้ว ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง" ผมเถียงเป๊บ
"ก็ตั้งแต่หลังวันเกิดมา เป๊บยังไม่เห็นที่รักจะว่างงาน ที่คอนโดก็มีแฟ้มงานกองบนโต๊ะ...ไม่รู้ละครับ เป๊บห้ามไม่ให้ไป" เริ่มเสียงดุ ผมเองก็ไม่อยากเถียงนี่น่า เดี๋ยวทะเลาะกันอีกอะ
"โอเคๆๆ ได้ค้าบๆๆ ไม่เห็นจะต้องทำเสียงดุเลยอะ" ผมบ่นๆ
"ถ้าไม่ดุแล้วที่รักชอบเถียง...ก็รู้ว่าสุขภาพไม่ดียังจะทำงานหนักอีก" เป๊บเสียงดุใส่อีก ผมเองก็นั่งจ๋อย

ผมนั่งกินข้าวเงียบๆ เป๊บเองคงจะรู้ว่าผมโกรธแน่เลย จริงๆ ไม่โกรธหรอกครับ รู้แหละว่าเป๊บเป็นห่วง แต่ที่เงียบเพราะไม่อยากเถียงเท่านั้นเอง

"โกรธเป๊บหรือ"
"ป่าวอะ"
"ทำไมเงียบละ"
"ก็...ถ้าพูดมากเดี๋ยวเป๊บก็ดุอีกอะ..."
"ที่ดุก็เพราะเป็นห่วง"
"รู้คับ...แต่ที่โจ้ทำงานก็เป็นห่วงเป๊บเหมือนกันนี่น่า....นี่ขนาดโจ้เข้ามาช่วยเป๊บทำงาน เป๊บยังมีงานหนักมาก"

เป๊บเงียบไปนิดนึง

"เป๊บทนได้ครับ ก็ที่ทำทุกวันนี้เพราะห่วงลูกน้อง ห่วงบริษัท ห่วงไปทุกอย่าง"
"แต่โจ้ทนไม่ได้อะเป๊บ จะให้นั่งเฉยๆ ดูเป๊บหนักคนเดียว แล้วนั่งๆนอนๆ รอผัวคะผัวขากลับมาตอนเย็น เอาน้ำเย็นมาให้ดื่ม นวดหลังนวดไหล่ เหมือนในละครญี่ปุ่น ไม่ได้อะนะ"
"อุ๊บส์....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เป๊บสำลักอาหาร หัวเราะออกมาดังเลยอะ
"หัวเราะอะไรอะคิงคองเพี้ยน" ผมงง
"ก็ตลกที่ที่รักเปรียบเปรยไง คิดภาพตามฮามากๆ"
"ก็มันจริงมั้ยละ....จำวันที่เราสองคนแต่งงานไม่ได้หรือไง สัญญากันแล้วว่าจะดูแลกันละกันไง"

โอ๊ะโอ......ฮ่าๆๆๆ ตกใจละเซ่ ที่เราสองคนมีวันแต่งงานด้วยอะ.....มันจะเป็นตอนนึงในเรื่องหลักๆ นะคับ จะเขียนเล่าให้อ่านนะ

"จำได้ครับ...โอเคๆ ยอมแพ้ๆ ยังไงที่รักก็ไปช่วยจิม อย่าลุยมากนะ เดี๋ยวไม่สบายอีก"
"ไม่ไปแล้วแหละ ไหนๆ ว่างนั่งขี้เกียจดีก่า"
"เอ้าาาาาา....อะไรเนี่ย เดี๋ยวไปเดี๋ยวไม่ไป" คิงคองทำหน้างง
"ฮ่าๆๆ แบร่ๆ ทำไมอะ ก็อยู่ที่อารมณ์นี่น่า" ผมหัวเราะแลบลิ้นใส่
"เอาใจยากจริงๆ เล้ย....งั้นตอบแทนที่เชื่อฟังเป๊บ...เย็นนี้ไปกินปิ้งย่างนะ"
"จริงอะ...ดีๆๆ ไมไ่ด้กินนานแล้ววววว...กินที่ไหนอะเป๊บ"
"แถวๆ ทองหล่อครับ....จำชื่อร้านไม่ได้ แต่ไปถูก"
"อีกละตาลุงเบ๊อะ สมองเสื่อมตลอดดดด...ปลาทองงงง"
"ยกเว้นจู๋นะจิงโจ้น้อย....ยังใช้งานได้ดี...จริงป่าวววว...หืมมมมม :hao6:" เป๊บทำหน้าทะเล้นใส่ เอามือมาขยี้ศรีษะผม
"แว๊กกก...คิงคองบ้าาาา มือล้างยังเนี่ย มีกลิ่นน้ำปลาด้วยยยยยยย" ผมโวยวาย :hao7:
"ฮ่าๆๆๆๆๆ....สมน้ำหน้าล้างเองเลยยยย :hao6:" แล้วคิงคองก็รีบเดินออกจากห้องไป

อารายยยยเนี่ยยยยยย แกล้งกันชัดๆ คืนนี้ตายยยยยย เชอะ....สุดท้ายเลยต้องสระผมช่วงเที่ยง แงๆๆๆ เป๊บแกล้งง่าาาาาา :mew6: :mew6:

ตอบเม้นๆ วันเกิดค้าบบบ

คนอ่าน : ขอบคุณมากนะค้าบบบบบ  :mew1:

cinquain : ขอบคุณมากนะค้าบบบบ ขอให้พรย้อนกลับพันเท่าเลยน้าาาา  :mew1:

patee : ขอบคุณมากค้าบป้า ขอให้สุขภาพแข็งแรงเช่นกันค้าบบบ  :mew1:

fc_fic : ขอบคุณค้าบบบบบบ :mew1:

you13 : ขอบคุณมากค้าบบบบ อย่าลืมมาตามอ่านน้าาา  :mew1:

☾❤Nyanpire❤☽ : ขอบคุณมากค้าบบบบ รักแท้มีน้า อยู่ที่เราจะเจอป่าวอะ....อิอิ  :mew1:

mnara : ขอบคุณมากน้า 5555 33 นี่ แก่แล้วน้า ผิวพรรณไม่เต่งตึงเหมือนสิบปีก่อนอะ  :mew6: :mew1:

rarin : ขอบคุณมากค้าบพี่....จุ๊บๆๆ  :mew1:

madamred : ขอบคุณมากค้าบบบ ยินดีต้อนรับแฟนคลับใหม่น้า ส่วนให้คนรักคนหลง เดี่ยวจะไปทำน้ำมันพรายดีป่าววว อิอิ  :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบบ เป๊บชอบเม้าๆ เนอะ ตัวเองก็เปิ่นเหมือนกันนะแหละ เดี๋ยวมาเผามั่งดีก่า อิอิ  :mew1:

nanazaa002 : ขอบคุณมากค้าบบบ สุขภาพแข็งแรงเช่นกันน้า ส่วนรูปเป๊บเจ้าตัวกำลังเลือก ฮ่าๆๆๆ คงจะหารูปตอนเอ๊าะๆแน่เลยอะ  :mew3:

patchylove : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

teukkie : 5555+ ขอบคุณมากค้าบบบ ขอให้มีหลานนี่ ไม่ไหวละคับ ถ้ามีได้คงซักห้าโหลแล้วอะ ฝ่ายผลิตก็ขยันเหลือเกิ้นนนน  :mew5: :mew5: :mew3:

IsDeer : ขอบคุณมากค้าบบบบ รูปคู่มีแต่ขี้เหร่ๆ ง่า  :mew3: :mew1:

Pe๊aNu๊T : ขอบคุณมากนะค้าบบบบ อ่านที่น้องเม้นๆ มาแบบยาวๆ พี่ก็ดีใจจังเลยน้า เอ ส่วนอวยพรให้ตาคิงคองจัดหนักๆนี่ ได้ผลชะงัดนะ แต่ละคืนก็จะหื่นตลอดดดดด  :mew5: :mew5: :mew3: :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบบบพี่...ขอให้พี่สวยวันสวยคืน สวยตลอดกาลน้า  :mew1: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณค้าบบบบบบ  :mew1: :mew1:

 Ginseng : ขอบคุณค้าบบบบพี่ วันเกิดที่ผ่านมาทำบุญมากมาย อนุโมทนาสาธุด้วยนะคับบบบ  :mew1: :mew1:

Key : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

nutto : ขอบคุณมากน้าเจ้านัทททท...หายไปนานไม่มีเม้นพี่เลย งอลลลล....อวยพรวันเกิดซะยิ่งใหญ่เลยอะ แต่ก็ขอบคุณมากน้า ส่วนรูปคัดน่ารักๆ ก่อน เอาให้น้องดูแล้วช๊อกในความน่ารัก 55555+  :mew1: :mew1:

หมูกระต่าย : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

Tinton : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

สำหรับตอนต่อไปปั่นได้ครึ่งนึงแล้วค้าบบบ จะเร่งๆ ให้น้า ถ้าไม่มีงานแทรกกกกกก

ปล.ตั้งแต่ทหารเข้ามารักษาการ ทหารหนุ่มๆ หล่อๆ เต็มเลยอะ  :mew3:ฮ่าๆๆๆ สามวันก่อนบินไปตรวจงานกะคิงคองที่อุบลฯ ตาคิงคองก็หึงไม่เข้าเรื่อง กะอีแค่เข้าไปถามทางทหารที่สนามบินดอนเมือง ก็ยังจะบ่นใส่ เชอะ คิงคองบ๊อง  :katai4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 10-06-2014 13:44:01

เย้ย มีแต่งงานกันด้วยอ่ะ ถ้าพี่โจ้ไม่มาเล่าตอนแต่งงานนะ ขอให้พี่เป๊ปจัดหนัก จัดเต็มทุกวัน ตลอดชีวิต โฮะๆๆ (หรือว่าเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่โดนจัดหนักทุกวัน 555)
ปล.แอบฮาพี่เป๊ปที่หึงอ่ะ งี้แหละ มีแฟนน่ารัก ต้องขี้หึงเป็นธรรมดา 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 10-06-2014 19:29:07

รอเรื่องแต่งงานะคะพี่โจ้
อิอิ
คุยกันน่ารักดีจัง......คิดภาพพี่โจ้เป็นแม่บ้านญี่ปุ่น  :hao6:
พี่ๆไม่ลองแต่งชุดแบบ พยาบาล กระต่ายน้อย แมวยั่วสวาทบ้าง เหรอ
เร้าใจดีนะพี่ แบบGVญี่ปุ่น แอบดูกันบ้างเปล่า
555555555555
ปล.รอรูปพี่เป๊ปกับพี่โจ้ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-06-2014 19:47:48

ก็โจ้น่ารักนี่นา เป๊บก็อดที่จะหึงไม่ได้

มีการแต่งงานกันด้วย ยินดีย้อนหลังด้วยนะคะ
ขอให้ทั้งคู่(เป๊บกับโจ้) รักและเข้าใจกันตลอดไปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 10-06-2014 20:23:47

อยากอ่านตอนหลักแล้วอ่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 10-06-2014 20:44:10

พี่โจ้มาแบบนิดๆพอให้หายคิดถึง
แต่ยังคงความฟินให้กับFC >.<
อย่าทำงานหนักจนไม่สบายกันหล่ะ
ทั้งพี่โจ้และพี่เป๊บด้วย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 10-06-2014 21:15:56

รอตอนแต่งงานค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 10-06-2014 21:16:04

 :a1: :a1: :a1: :a1: พี่โจ้ ดูแลสุขภาพด้วยจ้า อย่าโหมงานหนักมาก เด๋วพี่เป๊บเป็นห่วง ห่วงแล้ว หน้าจะย่นนะ คิดมาก 555 ห่วงแฟน  เพราะแฟนน่ารัก :a3: :a3: :a3: :a3: :a3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 10-06-2014 22:28:38

ก็สนุกดีครับ

เพิ่งมาอ่าน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-06-2014 22:29:51

แหมแต่งงานแล้วเงียบเลยนะ อย่าโหมงานมากนักสิเดี๋ยวก็ป่วยอีก
เพลางานลง อยู่เฉยๆให้สามีสบายใจบ้าง แล้วมาเล่าเรื่องงานแต่งดีกว่า อิอิ
แอบไปแต่งตอนไหน ป้าอยากรู้อ่ะ

รักคู่หวานแห่งปีมากๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-06-2014 00:12:28

หืม?? ผมออกจามาเม้นอยู๋เรื่อยๆ พี่โจ้นั้นและหายหน้าหายตาไปเลย  ไม่คิดถึงเด็กน้องตาดำๆที่ต้องมานั่งเฝ้าพี่ที่ท่าน้ำอยู่ทุกวี่ทุกวัน

รีบๆมาเลยนะครับ  :angry2: ถ้าพี่ไม่ยอมมา ผมจะให้พี่เป๊ปทำโทษวันละ 7 ชุด  :z13:  :z13:  :z13:  :z13:  :z13:  :z13:  :z13: เอาให้พี่ลุกไม่ขึ้นกันเลยทีเดียว

ส่วนความน่ารักแค่นี้พี่ก็เหมือนเด็ก 18 ละครับ อย่าเดี่ยวลงไปกว่านี้เลย เดี่ยวผมจะรู้สึกว่าตัวเองแก่ ที่บอกว่าเด็กหน้าตาแค่ส่วนนึงนะครับ แต่นิสัยแสนขี้อ้อนของพี่นี่ยังกะเด็กวัยรุ่นมีแฟนชัดๆ

ละผมจะรอพี่ตลอดไป มาต่อบ่อยๆน้าผมคิดถึง

ปล. พี่เป๊ปอย่าเตะผมนะ ผมแค่คิดถึงพี่โจ้ในฐานะ พี่ชาย เอ๊ะ หรือพี่สาวหว่า  :hao3: โอ๋ๆรักหลอกจึงหยอกเล่นนะครับพี่โจ้  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-06-2014 00:38:24

แต่งงานด้วย
ขอดูรูปงานแต่งได้ป่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 14-06-2014 12:07:21

มาเล่าต่อได้แล้วน๊า  อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 16-06-2014 18:48:14

Happy birthday ย้อนหลังนะคะน้องโจ้ ขอให้น้องโจ้มีสุขภาพแข็งแร็ง
คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังใจหมาย บริษัทเจริญรุ่งเรือง รวยๆ เฮงๆ นะค่ะ

อ่อ และก็อย่าหักโหมเรื่องงานให้มากนักนะคะ สุขภาพร่างกายสำคัญที่สุด :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 19-06-2014 10:51:59

เย้เย้ ตามอ่านทันแย้ววว เป็นเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจมาก
เนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ นี้สิเค้าถึงเรียกว่าคู่ชีวิตคู่ครองคู้แท้
โชดดีมากนะคะที่ได้เจอคู่แท้ตั้งแต่ยังเด็กๆ ไม่ต้องรอจนแก่มาก

อยากอ่านตอนหลักอ่ะ พี่โจ้ว่างแล้วรีบมาลงเลยนะคะ คือมันค้าง
แล้วอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง มันไม่อินน่ะค่ะ ยิ่งนานกลัวแอบลืมด้วยต้อง
กลับไปอ่านทวนใหม่ว่าถึงไหนแล้ว รอตอนหน้านะคะ     :bye2:


               :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-06-2014 14:41:01

คิดถึงโจ้กับเป๊บ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 26-06-2014 19:05:01

นานแล้วนะคร๊าบ....  มาต่อได้แล้วน๊า

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 15-07-2014 22:59:34

พี่โจ้หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ผมมารอพี่จนใจแทบขาดละน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
รีบๆมาต่อได้ละนะครับ ผมรออยู่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-07-2014 08:19:05

คิดถึงพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 30-07-2014 19:41:33

น้องโจ้หายไปไหนน้อ งานยุ่งชิมิ  :katai4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Jo Up 10/06/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-07-2014 00:57:06

สวัสดีทุกท่านครับ ผมเป๊บเองครับ....นานๆ ได้เข้ามาดูซักทีนึง ก็อดแปลกใจเหมือนกันว่า อัพเดทล่าสุดที่ตัวขาวมาโพสก็นานอยู่เหมือนกัน....อย่าถือโทษตัวขาวเลยนะครับ นางเค้างานเยอะมากๆ ควบสองบริษัทก็แทบไม่ได้หยุดเลยละครับ อีกอย่างบริษัทของผมเองกำลังจะขยายงานใหม่เพื่อรองรับเขตเศรษฐกิจอาเซียน อย่างน้อยก็เข้าไปแชร์ส่วนแบ่งทางการตลาดบ้าง ดีกว่าอยู่เฉยไม่ทำอะไร จึงเป็นเหตุผลช่วงที่หายไป เราสองคนไปต่างประเทศเพื่อนบ้านมานี่ละครับ ไล่ตั้งแต่ ลาว พม่า กัมพูชา เวียดนาม เน้นการทำงานมากกว่าเที่ยวพักผ่อน บวกกับตัวขาวเป็นคนจริงจังในการทำงานอยู่แล้ว เลยบ้างานไปกันใหญ่ คิดรอบคอบละเอียดมาก จนการประชุมบอร์ดคณะกรรมการวันจันทร์ที่ผ่านมา หุ้นส่วนมีมติเห็นด้วยให้ทางเราลงทุนขยายเพิ่มเติม นับว่าเป็นเรื่องดีมากเลยละครับ....นี่ถ้าไมไ่ด้ตัวขาว ผมคงแย่เหมือนกันนะ อย่างวันนี้นางเค้ามีประชุมที่บริษัทของจิม กว่าจะกลับมาถึงห้องประมาณสี่ทุ่มแล้วครับ ผมเองก็รู้ใจว่านางไม่ได้กินอะไรมาแน่ เลยจัดเตรียมสลัดผลไม้ไว้รอนางมากิน ประมาณช่วงสี่ทุ่ม เสียงกดรหัสประตู (ปลายเดือนที่แล้ว ห้องของเราสองคนเปลี่ยนไปใช้ประตูอัตโนมัติแทนกุญแจแล้วครับ)

"กลับดึกจังที่รัก" ผมหันไปมองตัวขาวที่กำลังถอดรองเท้า หน้าตาดูเหนื่อยมาก
"เพิ่งเลิกประชุมนะเป๊บ...เบลอไปหมดเลยอะ"
"ผลการประชุมโอเคมั้ยครับ" ผมพูดไปพลางเดินไปหานาง
"เรียบร้อย โจ้ซะอย่างพูดน้ำไหลไฟดับ คณะกรรมการไม่กล้าเถียง" ยิ้มแบบเหนื่อยๆ
"เมียเป๊บเก่งอยู่แล้ว มามะหอมทีนึง" ผมโน้มตัวไปจุ๊บหน้าผากตัวขาว
"โหยยย หน้ามันอะเป๊บ สกปรกด้วย" นางบ่นๆ พร้อมดันตัวผมออก
"ไม่เห็นสกปรกเลย ยังหอมเหมือนเดิม"
"พอๆๆ เลย หิวอะ มีไรกินมั่ง"
"มีสลัดผลไม้อยู่ในตู้เย็น เดี๋ยวเป๊บเตรียมให้นะ ว่าแต่ที่รักจะอาบน้ำก่อนหรือกินก่อนครับ"
"อาบน้ำให้สดชื่นก็ดีนะเป๊บ เดี๋ยวกินเสร็จค่อยแปรงฟันแล้วนอน"
"ได้ครับๆ ที่รักไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวเป๊บเตรียมให้"

ตัวขาวก็เดินแบบเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำ ผมก็เข้าไปในครัว เตรียมสลัดผลไม้ พร้อมกับน้ำส้ม Squeeze ที่นางชอบมากๆ ประมาณสิบนาที นางก็เดินออกมาพร้อมชุดนอน ช่วงนี้หน้าโทรมเชียว แต่ในสายตาผมก็ยังน่ารักเสมอ 55555+
"เป๊บกินด้วยกันป่าว"
"ไม่ละที่รัก อิ่มตั้งแต่ช่วงค่ำแล้ว"
"อ๋อ...เป๊บไปนอนก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวโจ้กินคนเดียวได้"
"ไม่เอาครับ อยากนั่งดูเมียกินข้าว"
"แหมมมม ทำมาเป็นพระเอก เดี๋ยวจะกินยั่วซะเลย" ตัวขาวแลบลิ้นใส่
"เต็มที่เลยที่รัก เป๊บไม่แย่งแน่นอน"
"ตอนเย็นกินอะไรอะเป๊บ"
"ราดหน้าหมี่กรอบ กับผลไม้ครับ"
"โหยยย ทำไมไม่ซื้อเผื่อบ้างงงง" ทำบ่น
"ที่รักทานตอนห้าทุ่มนี่อ้วนแย่นะ แต่จริงๆ ก็มีนะครับ เป๊บแช่ตู้เย็นไว้ เอามั้ย"
"แหย่เล่นน่าเป๊บ รู้แหละ นึกว่าจะลืมไง"
"ไม่ลืมหรอก เมียทั้งคนดูแลได้"
"จริงอะ...." ตัวขาวเงียบไปเป๊บนึง

"ขอโทษทีนะเป๊บ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ดูแลเป๊บเลย ห่วงงานมากๆ กลัวไม่สำเร็จ"
"เป๊บเข้าใจครับ แต่ยังไงที่รักต้องดูแลสุขภาพบ้างนะ ไม่สบายไปเป๊บก็เป็นห่วงอีก"
"ดูแลเต็มที่เลยอะเป๊บ....เป๊บเข้าใจนะ ห้ามงอนนะ"
"ไม่งอนหรอกครับ...เป๊บเชื่อว่าที่รักต้องทำงานสำเร็จแน่ เป๊บเป็นกำลังใจให้นะครับ"
"ขอบคุณมากนะเป๊บ" แล้วนางก็ชวนคุยเรื่องไร้สาระทั่วไป เช่น นึกถึงตอนไปลาว ไปพม่า ตามประสาครับ

ตัวขาวกินเสร็จ ผมก็ไล่ให้ไปนอน เก็บล้างจานเรียบร้อย เดินเข้ามาในห้องนอน เห็นนางกำลังนอนอ่านหนังสือบนเตียงนอน

"อ่านอะไรครับที่รัก"
"Thinking ASEAN ของ Philips Kotler อะเป๊บ ซื้อมานานแล้วยังไม่ได้อ่านเลย"
"ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วเป๊บว่าค่อยอ่านดีมั้ยที่รัก พรุ่งนี้ทำงานอีกนะครับ"
"พรุ่งนี้มีประชุมบ่ายอะเป๊บ กะเข้าเที่ยงไปเซ็นงานแล้วประชุม"
"บริษัทจิมหรือครับ"
"ใช่ๆ ที่บริษัทแด๊ดประชุมวันศุกร์ใช่มั้ย"
"ใช่ครับๆ"
"นึกว่าจำผิดตกใจหมดอะเป๊บ"
"ยังไงเป๊บว่าที่รักนอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวัน" ผมลุกขึ้นไปหยิบหนังสืออกจากมือตัวขาว ตัวขาวก็ยอมให้หยิบออก

พร้อมกับดึงตัวผมล้มลองนอนบนเตียง ตัวขาวก็ผลิกตัวขึ้นไปอยู่บนตัวผม

"เฮ้ย เดี๋ยวๆ ที่รัก ไม่เหนื่อยหรือครับ" ผมตกใจ เพราะจะ XXX หรือเปล่า 5555
"ไม่ได้จะทำแบบนั้นซักหน่อย อยากนอนกอดเป๊บตะหาก...ขอนอนกอดหน่อยนะ"

ผมไม่ได้ตอบอะไร เราสองคนต่างได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกัน ไม่ถึงสิบห้านาที ผมรู้สึกว่าเสื้อเปียกๆ โน้มตัวขึ้นมาดู ตัวขาวหลับไปแล้วพร้อมคราบน้ำตา

ผมเอามือไปลูบเส้นผมตัวขาว พลางคิดในใจ ....ที่รักคงเหนื่อยมากซินะครับ....เป๊บเองก็อยากห้ามใจจะขาด แต่รู้ทั้งรู้ว่าเวลาห้ามทีไร เราสองคนจะทะเลาะกันทุกที เป๊บเลยปล่อยให้ที่รักทำตามใจ...เป๊บเป็นกำลังใจให้...สู้ๆนะ....

ผมโน้มตัวไปหอมหน้าผากขาว พร้อมกับค่อยๆ พลิกตัวเบาๆ จัดท่าให้ตัวขาวนอนสบาย ห่มผ้า....ตัวขาวหลับสนิท

ผมก็เลยเข้ามาเช็คเมล์ ดูงานนิดนึง จนมาพิมพ์ทักทายนี่แหละครับ

อย่างอนตัวขาวเลยนะครับ เชื่อว่าถ้าว่างๆ นางเค้าคงมาลงต่อแน่นอน

ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ เอ็นดูตัวขาวนอนกอดหมอนข้าง เดี๋ยวผมจะไปเป็นหมอนข้างแทนเอง


ฝันดีคร้าบบบบบ :hao6: :hao6: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-07-2014 06:47:32

 :L1:  :mew1: ได้เห็นพี่โจ้กับพี่เป๊บดูแลกัน รักกันแบบนี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ
ช่วงเหนื่อยๆต้องอาศัยความเข้าใจมากเลยเนอะ สู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 31-07-2014 06:55:50

งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข

ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์เข้ามาทักทาย

ขอให้คู่หวานแห่งปีรักกันอย่ารู้คลาย

กิจการงานรุ่งเรืองไปเรื่อยๆน๊า

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-07-2014 07:25:08

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ
ดีจังเลยนะที่เป๊บเข้าใจโจ้
โจ้เองก็ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ
อย่าให้เป๊บเป็นห่วงมากกว่านี้ล่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 31-07-2014 14:53:12

 :mew1: พี่โจ้ทำงานหนัก ดูแลสุขภาพด้วยนะ น้องเป็นห่วง
คิดถึงงงงงงงงงง ว่างๆมาทักทายกันบ้างนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 31-07-2014 14:59:15

อย่าห่วงงานจนลืมดูแลสุขภาพนะจ๊ะทั้งสองคน  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 31-07-2014 20:42:16

น่ารักจัง  อ่านแล้วมีความสุข>___<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 31-07-2014 21:37:29

คิดถึงเหมือนกันค่ะ ถ้าว่างอย่าลืมมาทักทายแฟนคลับบ้างนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 31-07-2014 22:17:34

ต้องดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ

ทำงานไม่ไหวหยิบคนในเล้าไปช่วยก็ได้ อิอิ  :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 13-08-2014 03:38:33

ใครจะไปต่อว่าพี่ตัวขาวหล่ะครับ

แค่พี่ตัวขาวคิดถึงน้องๆบ้างก็พอครับ ตอนหลักไม่ได้ก็มาอัพเดทชีวิตให้ได้อ่านกันก็ยังดีครับ

ยังไงก็จะรออ่านอยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 13-08-2014 07:19:20

เข้ามาอ่านเรื่องของพวกพี่ทีไรหัวใจอุ่นไปทั้งใจเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Pep Up 31/07/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-08-2014 11:58:03

สวัสดีค้าบบบบ ไม่เข้ามาสามพันปี สบายดีป่าววววววว (ทำหน้าระรื่นเพราะกลัวความผิด 5555) งานเยอะจริงๆ คับ ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน๊อต อยากให้วันนึงมีซัก 80 ชม. จะได้ทำงานให้เสร็จๆ แต่ก็ไม่ลืมเขียนตอนต่อไปแล้วน้า วันละสองบรรทัดไม่นานเดี๋ยวก็เสร็จ 555555+

จริงๆ วันนี้ก็ไม่ว่างหรอกคับ แต่เป็นวันสำคัญ เลยกวาดงานบนโต๊ะทิ้งไป (โปรดนึกภาพตอนคุณชายจันฯ โมโหแล้วกวาดของบนโต๊ะ 555555) ว่าแต่ไม่รู้ว่าใครจะจำวันสำคัญวันนี้ได้บ้าง......เฉลยเลยละกันคับ.....วันนี้เป็นวันเกิด คิงคองงงงงงงงง ..... ครบรอบอายุ 34 ขวบแล้วววววววว แก่เนอะ เป็นคุณลุงไปเลยละกันคิงคองเพี้ยน 555555+

ด้วยวันนี้เป็นวันเกิดคิงคอง ผมกับเป๊บ ก็ลางานไปสองวัน รวมเสาร์อาทิตย์ ได้หยุดตั้งสี่วัน กะว่าจะพาคิงคองไปเที่ยวคับ จะที่ไหนอย่างไร เดี๋ยวจะเขียนเป็นพิเศษมาเล่าๆ ให้อ่านน้า วันนี้เราสองคนตื่นเช้าคับ ไปทำบุญตักบาตรเพื่อความเป็นศิริมงคล แล้วก็ซิ่งมาบ้านใหญ่ มาขอพรแด๊ดกับมัม มาตอนจังหวะที่ศักดิ์กำลังจะพาสองแสบไปโรงเรียนพอดี พอเห็นผมเท่านั้นละ วิ่งไปบอก grandpa grandma ว่า วันนี้เป็นวันเกิดอาเป๊บ ชีต้ากับเนส ขอหยุดโรงเรียนนะฮะ จะได้พาอาเป๊บไปกินข้าว แด๊ดเลยบอกไปว่า อย่ามาอ้างอาเป๊บ จะหยุดอยู่กับอาโจ้ใช่มั้ย มัมก็ดุเพิ่มเติมว่า ไปโรงเรียนอย่าซน สองแสบเลยมาเกี่ยวขาผมให้ช่วย แต่การไปเรียนหนังสือสำคัญกว่าเนอะคับ เลยบอกหลานๆ ให้ไปเรียน เดี๋ยวตอนเย็นอาโจ้มานอนค้าง เท่านั้นละสองแสบก็ดีใจเต้นไปเต้นมา ยอมไปโรงเรียนเสียที  เด็กหนอเด็ก 555555+

อีกสิบกว่าปีข้างหน้า เวลาเดินกับสองแสบ ต้องโดนนินทาว่า เป็นตาแก่กินเด็กแน่เลย หลานสองคนนี่หล่อมากแน่ๆ

ผมกับเป๊บก็ทานอาหารเช้ากับแด๊ดและมัม พร้อมกับบรรดาพี่ๆ กับพี่สะใภ้ และเจ้านาส หลานคนเล็กที่อายุได้สองขวบนิดๆ แล้ว ยังเดินไม่คล่องมากนัก แต่เห็นสองแสบเต้นไปเต้นมา เจ้านาสก็พาลจะเต้นไปกับเค้าด้วย นี่ถ้าเจ้านาสเดินได้คล่องคงทะโมนไม่พ้นสองแสบนี่แน่ๆ

แด๊ดกับมัมพร้อมด้วยพี่ๆ อวยพรเป๊บ เป๊บเองก็ดีใจ เห็นน้ำตารื่นๆ พักหลังพออายุมากแล้ว sensitive เว่อร์มาก ทานกันเสร็จ บรรดาพี่ๆ ก็แยกย้ายไปทำงาน ผมก็ดูแลเล่นกับเจ้านาสไป จนพี่เลี้ยงมารับไปอาบน้ำ แต่งตัว ก็นั่งรอเป๊บซึ่งคุยกับแด๊ดและมัมอยู่ในห้องทำงาน นี่ละคับ ภารกิจวันนี้ เป๊บน่าจะลงมาเที่ยงครึ่ง ผมคิดว่าจะพาเป๊บไปเลี้ยงข้าวร้านอาหารประจำแถวๆ พุทธมณฑล ถ้าเจอผู้ชายตัวโตกับตัวเล็ก หน้าตาดีๆๆๆๆ( แหวะ 55555) แวะทักทายกันบ้างนะครับบบบบ

อวยพรคิงคองทั้งต่อหน้าและเว็บบอร์ด

เป๊บ ปีนี้ครบรอบ 34 ขวบแล้วนะ เราสองคนเจอกันครั้งแรกตอนเป๊บอายุ 24 น่าจะจำได้นะเป๊บ ตอนนั้นเป๊บหล่อมากๆ เลยนะ โจ้ยังจำได้ไม่มีวันลืม ไม่น่าเชื่อว่าเราสองคนเป็นหนึ่งเดียวกันครบสิบปีแล้ว เป๊บก็ยังเป็นผู้ชายที่หล่อมาก และดูแลโจ้ดีมาก แบบนี้เสมอ เนื่องในวันเกิดโจ้ของให้เป็บสุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ ความร่ำรวยคงไม่อวยพร เพราะทุกวันนี้ไม่รู้จะใช้หมดมั้ย... โจ้สัญญาว่าจะดูแลและรักเป๊บจนกว่าจะตายจากกัน บางเรื่องถ้าโจ้ทำไม่ดี ขอโทษด้วยนะคับ.....รักเป๊บมากที่สุดเลยนะ....พ่อคิงคองเพี้ยนนนน.....จุ๊บๆๆๆๆ :mew1: :mew1:

......ทุกคำอวยพรของทุกคน....จะเป็นกำลังใจให้คิงคองนะคับบบ.... ขอบคุณค้าบบบบบบบ :mew1: :mew1:

 :mew1: :mew1: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: Ginseng ที่ 14-08-2014 12:16:41

สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องเป๊บ...

ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
มีกำลังกาย และกำลังใจในการใช้ชีวิตทุกๆวันนะคะ
มีคนรัก และได้รักน้องโจ้ตลอดไปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 14-08-2014 12:25:51

มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ คิดสิ่งใดขอให้สมปราถนา อวยพรเหมือนคนแก่เลยแต่เค้าไม่แก่นะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-08-2014 13:01:11

 :L1: HBD. พี่เป๊บด้วยคนค่ะ ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆ รักมั่นคงแบบนี้ตลอดไปนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-08-2014 13:48:02

สุขสันต์วันเกิดค่ะ
ยังน่ารักและน่าประทับใจมากทั้งคู่อีกเช่นเคย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-08-2014 13:48:12

สุขสันต์วันเกิดนะเป๊บ
ขอให้สุขกายสบายใจ
รักและอยู่ดูแลกันและกัน
ตลอดไปเลยนะเป๊บกับโจ้

ปล.ถ้าเป๊บเป็นลุง
 FC คนนี้ก็ป้าอ่ะจ่ะ
(เพราะปีเดียวกัน555)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-08-2014 13:59:47

 :a:

สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องเป๊บ ของให้มีความสุขมากๆ ความร่ำรวยน้องโจ้บอกรวยมากแล้ว

งั้นแบ่งมาให้ FC ก็แล้วกัน ขออย่าได้เจ็บได้ไข้ รักกันถือไม้เท้ายอดทอง กระบองไม่ต้องเอา

เพชรหาซื้อได้ รักกันตลอดไปน๊าคู่หวานแห่งปี

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 14-08-2014 14:16:39

สุขสันต์วันเกิดนะค่ะพี่เป๊บ
มาร่วมอวยพรให้คิงคองของนายตัวขาว
มีความสุขเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
แฮปปี้ๆ
>.<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 14-08-2014 14:38:03

มาร่วมอวยพรวันเกิดให้คิงคองต้วยจ้า

 ขอให้ความสุขทั้งกายและใจนะจ๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 14-08-2014 14:52:14

 :a13: :a13: :a13: :a13: :a13: :a13: :a13: :a13: :a13: :a13:

Happy Birthday มีความสุขมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 14-08-2014 18:31:18

:HBD2:
พี่เป๊ปปปปป มีความสุขมากๆ คิดหวังอะไรขอให้ได้
รักกันตลอดไปปปปปปปปป
ปล.พี่ๆอย่าลืมเรื่องรูปคู่สวีทๆมาให้น้องชมด้วย อยากเห็นนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: you13 ที่ 14-08-2014 18:42:55

Happy Birthday มีความสุขมากๆๆ่น่ะจ๊ะ สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ป่วย จ๊ะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-08-2014 19:03:50

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 14-08-2014 21:36:55

ขอให้พวกพี่รักกันนานๆนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-08-2014 23:23:42

ขอให้มีความสุข รักกันไปนานๆนะจ๊ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 14-08-2014 23:36:01

สุขสันต์วันเกิดนะพี่เป๊ป
ขอให้คิดสิ่งไหนก็สมปรารถนา สุขภาพแข็งแรง ไร้โรคภัย แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง และขอให้ชีวิตคู่นั้นราบรื่น ครองรักกันไปจนแก่เฒ่าเลยนะครับ และขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองพี่ทั้งสองและครอบครัวด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 15-08-2014 06:21:22

HBD ค่ะ :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 17-08-2014 20:29:36

Happy birthday ย้อนหลังนะคะน้องเป๊บ ขอให้สุขภาพแข็งแรง
เมื่อร่างกายแข็งแรง ทุกสิ่งก็จะตามมาอย่างที่ใจหวังค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 24-08-2014 02:32:13

HBD นะครับพี่เป๊ปสุดหล่อออออออ
ก็ไม่รู็จะอวยพรอะไรพี่เป๊ปดี เพราะเท่าที่อ่านเรื่องราวกันมาตลอด
ผมว่าพี่เป๊ปก็มีพร้อมสรรพในทุกสิ่งแล้วละครับ

มีแฟนที่น่ารัก เอาใจใส่ และ มีศีลเสมอกัน(ผมเปล่าชมพี่โจ้นะ แค่พูดถึงเฉยๆ)
มีครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่น
ทรัพย์สมบัติก็มีมากมายเพียงพอ
ผมว่าพี่เป็นคนที่มีความสุขในฐานะคนคนนึงที่เกิดมาบนโลกนี้ที่สุดแล้วครับ

ดังนั้นไม่ว่าจะให้พรอันใดพี่ก็มีพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นผมขอแสดงความยินดีและสุขสันต์วันเกิดพี่เฉยๆละกันครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: lipure ที่ 02-09-2014 23:14:31

 :L2: ขอบคุณคุณโจ้ ที่ถ่ายทอดเรื่องราว น่ารักๆ ให้เราได้อ่านน่ะคะ

เรื่องนี้ทำให้เราประทับใจมากเลย ยิ่งตอนที่ คุณโจ้ประสบอุบัติเหตุเราชอบมาก (เอ๊ะอินี่)

555+ คือได้เห็นกับเรื่องปาฎิหาริย์น่ะคะ อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า

เราต้องทำความดีให้มากๆ แม้ว่าในสังคมทจะมีคนหลายประเภทมากมายปนกัน

คุณโจ้ทำให้เราเห็นมุมมองอะไรดีๆ และทำให้เราเห็นว่า เกย์ดีๆ ก็มีอยู่น่ะ

สุดท้ายนี้ ขอให้คุณโจ้และคุรเป๊ป ครองรักกันไป ตราบนานเท่านานเลยน่ะคะ ^-^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า สุขสันต์วันเกิดคิงคอง By Jo Up 14/08/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-10-2014 05:13:36

เมื่อไหร่พี่โจ้จะกลับมาเสียที อย่างทิ้งกันไปแบบนี้เลยนะครับ พี่โจผู้แสนจะน่ารัก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-11-2014 00:20:32

สวัสดีทุกท่านค้าบบบบ....เอ่อ....คือ....หายไปนานมากๆ.....หลายคนคงลืมกันแล้วแน่ๆ  :mew6: ขอโทษด้วยนะค้าบบบ  :mew4:
ที่หายไปก็เรื่องการงานที่ยุ่งมากๆ วันนี้เป็นวันหยุดเลยปั่นจนเขียนเสร็จ แล้วมาลงให้อ่านนะค้าบ....แล้วก็อาจจะมีตอนพิเศษๆ มาเล่าเพิ่้มน้า อย่าทิ้งกันไปไหนน้าค้าบ รักทุกคนเล้ยยยยย  :mew1: :mew1:


ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่
   ผ่านล่วงเข้าสู่ 10 วัน นับจากที่เป๊บเกิดอุบัติเหตุ อาการโดยรวมค่อยๆ ดีขึ้นมากจนเป็นที่พอใจของคณะแพทย์ ตลอดระยะเวลาสิบวัน ผมก็คอยดูแลเฝ้าเป๊บตลอดเวลา แทบไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลไปไหนเลย ทุกๆ คนรวมถึงครอบครัวผม ต่างก็คอยดูแลเสื้อผ้าอาหารการกิน แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมรู้สึกดีใจมากที่เป๊บกำลังจะหาย ปลอดภัยดีแล้ว
   ผมหันไปมองเป๊บที่กำลังนอนหลับสนิท ก็ค่อยๆ ย่องๆ ไปจัดการข้าวของภายในห้องพักฟื้น ไม่กล้าทำอะไรส่งเสียงดังมาก กลัวเป๊บตื่นครับ จัดของได้สักพักใหญ่ เดินกลับมาที่เตียงเห็น เป๊บนอนลืมตาใสแป๋วมองมาที่ผมแล้ว
“อ้าวเป๊บบบ...ตื่นนานยังอะ แล้วทำไมไม่เรียก” ผมรีบเดินมาที่เตียง
“ได้สักพักละครับ เป๊บไม่กล้าเรียกเห็นที่รักกำลังวุ่นๆ จัดของ”
“คราวหลังก็เรียกอะ...แล้วนี่อาการเจ็บเป็นไงบ้าง...หิวน้ำป่าว”
“ก็ไม่เจ็บมากแล้วครับ....น้ำสักนิดก็ดีนะที่รัก”
   ผมเลยรีบไปรินน้ำให้เป๊บ สักนิดที่ไหน กินไปสองขวด
“สักนิดตรงไหนเนี่ย ดูดอั๊กๆๆ ไปสองขวด”
“ก็....หิวน้ำนี่ครับ” ตอบแบบจ๋อยๆ เวลาเป๊บทำหน้าจ๋อยๆ นี่น่ารักดีนะ ฮ่าๆๆๆ
“รู้แล้วจ้า...งั้นเดี๋ยวเช็ดตัวให้นะเป๊บ”
“ครับ”
   ผมเข้าไปผสมน้ำอุ่น พร้อมผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เป๊บ เช็ดตรงนั้นตรงนี้ตรงนู้น เป๊บก็ทะลึ่งนะครับ เอามือมาบีบก้นผม ผมก็เอามือไปตี ทำมาร้องโอดโอย คิงคองหื่นนนน
“นี่เป๊บ จะบีบก้นทำไมเนี่ยยยย”
“ก็ก้นที่รักงอนดี เป๊บเลยอยากบีบเล่นๆ” ทำหน้าตาหื่นใส่ผมอีก ยังไม่หายป่วยทำซ่า
“ทะลึ่งงงง....นอนพะงาบๆ อยู่ทำมาหื่น....นี่” ผมเลยแกล้งเอามือไปตีน้องชายเป๊บเบาๆ เจ้าตัวสะดุ้งโหยงพร้อมร้องโอดโอยเจ็บแผล ฮ่าๆๆๆๆ สะจายยยย
   ไม่นานนักทางเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลก็นำอาหารเช้ามาให้ ผมก็ป้อนเป๊บตามปกติ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ บรรดาคุณหมอหลายคนก็เข้ามาตรวจร่างกายเป๊บ ใช้เวลาสักพักใหญ่
“คุณหมอครับ เป๊บเป็นยังไงบ้างอะครับ”
“ภาพรวมดีขึ้นมากนะครับ อาการบอบช้ำต่างๆ ก็ลดลง ร่างกายกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว คงเป็นเพราะยังหนุ่มแน่น และแข็งแรง  ยังไงวันนี้ช่วงบ่าย หมอจะนำผู้ป่วยไปสแกนสมองกับร่างกายอีกครั้งนะครับ คาดว่าอีกสักวันสองวันน่าจะเริ่มทำกายภาพบำบัดได้ครับ”
“ครับๆ ขอบคุณมากครับคุณหมอ”
   บรรดาคุณหมอก็ออกจากห้องไปได้สองนาที แด๊ด มัม พี่ปริม  พี่สะใภ้ทั้งสอง ก็มาเยี่ยมเป๊บ พร้อมถามไถ่อาการ
“โจ้ หมอว่าไงบ้างลูก” แด๊ดถามผม
“หมอก็บอกว่า......เล่าๆๆไป”
“ดีจังๆ แล้วนี่เจ้าเป๊บ เจ็บตรงไหนบ้าง” แด๊ดหันไปถามเป๊บ
“ไม่มากแล้วครับแด๊ด ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ อีกไม่นานน่าจะหาย แด๊ดไม่ต้องห่วงครับ”
“หายก็ดีแล้ว หมดทุกข์ซะนี่ละลูก” มัมพูดยิ้มๆ
“พี่ปันติดงานหรือครับแด๊ด”
“อ๋อ แด๊ดให้ปันไปนิมนต์พระอาจารย์มาเยี่ยมแกนะแหละ” พี่ปริมบอกเป๊บ
“จริงหรือพี่ปริม....พระอาจารย์จะว่างมาหรือครับ”
“ถ้าไม่ติดกิจนิมนต์ ก็น่าจะมาได้นะ”
   หลังจากนั้นทุกคนก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ผมก็นั่งฟังไปบ้างเม้าไปบ้าง จนกระทั่งประมาณช่วงใกล้บ่าย พี่ปันก็พาพระอาจารย์มาถึง ทุกคนในห้องคุกเข่าก้มกราบพระอาจารย์
“เจริญพรๆ ทุกคน นั่งตามสบายนะ”
   พระอาจารย์กล่าวทักทายอย่างอารมณ์ดี ผมก็รีบยกเก้าอี้มาให้พระอาจารย์นั่งข้างเตียงเป๊บ เป๊บทำท่าจะยกมือไหว้ แต่บาดแผลยังไม่หายสนิท เลยขยับได้ไม่สะดวกนัก
“ไม่เป็นไรหรอกโยม ยังไม่หายดีอย่าเคลื่อนไหวเลย”
“นมัสการครับพระอาจารย์ ผมดีใจที่พระอาจารย์มาเยี่ยมครับ” เป๊บน้ำตารื่นๆ
“พอดีโยมปันไปนิมนต์ จังหวะเดียวกับกำลังนึกถึงโยมพอดี เลยได้มานี่แหละ....แล้วนี่อาการเป็นอย่างไรบ้าง”
“อาการดีขึ้นมากแล้วครับ ยังมีเจ็บแผลนิดหน่อย คุณหมอบอกว่า เดี๋ยวช่วงบ่ายนี้จะนำไปสแกนและอีกวันสองวันก็ทำกายภาพได้ครับ”
“ดีแล้วโยม...บุญรักษา คนมีบุญมากแม้เจ็บปางตาย จะฟื้นตัวได้เร็ว ร่างกายจะกลับเข้าสู่ปกติในไม่ช้า”
“ขอบคุณพระอาจารย์มากครับ”
“พระอาจารย์ครับ เรื่องที่ผมสัญญาว่าจะบวช ควรจะเริ่มตอนไหนดีครับ” เป๊บถามขึ้นมา
“การบวชตามที่ตั้งใจสุดแล้วแต่โยมจะกำหนดเวลาได้เลย ไม่ต้องรีบมากหรอก เพียงแค่เราจำสัญญาแค่ตั้งใจทำตามสัญญานั้น เมื่อถึงเวลาอันสมควร ทุกสิ่งจะลงตัวเองนะ”
“ครับพระอาจารย์ ตอนนี้ผมตั้งใจจะรักษาตัวเองให้หายสนิทก่อน กลับไปเรียนให้จบ คิดว่าเมื่อเรียนจบทุกอย่างแล้ว จะบวชแน่นอนครับ”
“อนุโมทนาสาธุนะโยม...สิ่งที่โยมตั้งใจไว้สมความปรารถนาแน่นอน”
“พระอาจารย์แล้วผมจะบวชบ้างได้มั้ยครับ” ผมถามขึ้นมาบ้าง ทุกคนหันมามองหน้าผมด้วยความแปลกใจ
“แล้วแต่โยมเลย ว่าแต่โยมไปสัญญากับเขาไว้ด้วยหรือ” พระอาจารย์ยิ้มพร้อมแซวนิดๆ
“แหะๆ ไม่เชิงสัญญาหรอกครับ แต่ตอนที่เป๊บกำลังอาการโคม่า ผมแค่คิดในใจคนเดียวว่า ถ้าเป๊บรอดผมจะบวชให้”
“การคิดในใจคือมโนกรรมอย่างหนึ่ง ถือได้ว่าเป็นความตั้งใจอย่างหนึ่งนะโยม ถ้าหากโยมอยากทำตามความตั้งใจนั้นถือเป็นเรื่องดีนะ....เพียงแต่”
“แต่อะไรหรือครับพระอาจารย์”
“ไม่ควรบวชในวันและเวลาพร้อมกันในวัดเดียวกัน นอกเสียจากจะบวชคนละวันเวลาจึงบวชวัดเดียวกันได้”
“โหวววว.....เพราะอะไรหรือครับพระอาจารย์” ผมถามด้วยความแปลกใจ
“เพราะโยมทั้งสองเป็นเนื้อคู่กัน การบวชพร้อมกันนั้นอาจจะส่งผลต่อการปฏิบัติจิตและกิริยาต่างๆได้.....โยมพอเข้าใจใช่มั้ย”
   ผมคิดในใจตามที่พระอาจารย์แนะนำ แสดงว่า อาจจะผิดศีลได้แน่ๆ เลยตอบไปว่า
“เข้าใจครับ....การบวชที่จะเกิดขึ้นในอนาคต จะต่างวันและเวลาแน่นอนครับ
“เจริญพรสาธุกับโยมทั้งสองด้วยนะ”
   พวกเราก็สนทนาธรรมกับพระอาจารย์ได้สักพัก จนเวลาประมาณบ่ายสาม เจ้าหน้าที่พยาบาลก็มาแจ้งว่าจะพาเป๊บไปสแกนร่างกายอีกครั้ง
“ร่างกายโยมยังไม่เป็นปกติหรือถึงต้องไปสแกนอีกครั้ง” พระอาจารย์ ถามขึ้นมา
“ไม่เชิงครับพระอาจารย์ แต่คุณหมอแจ้งว่าเพื่อความมั่นใจควรสแกนอีกครั้ง” ผมตอบแทนเป๊บ
“งั้นเพื่อไม่เป็นการรบกวน อาตมากลับก่อนนะโยม” พระอาจารย์ลุกขึ้นยืน หลับตา พร้อมเอื้อมมือมาแตะหน้าผากเป๊บ
“พุทธังรักษา ธัมมังรักษา สังฆังรักษา......ด้วยผลบุญที่อาตมาได้บำเพ็ญมาตลอดอสงไขย ขอให้โยมเป๊บมีสุขะพลนามัยแข็งแรง หายจากอาการบาดเจ็บในเร็ววัน......เทอญ......”
   ผมกับทุกคนในห้องต่างขนลุกกับคำอวยพรของพระอาจารย์ เหมือนมีพลังไหลเวียนบางอย่างที่หมุนในห้องรุนแรงมากๆ เป๊บเองก็หลับตาน้ำตาไหลด้วยครับ
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์” เป๊บพยายามยกมือไหว้
“เจริญพรนะโยม ไม่กี่วันก็หายแล้วนะ” พระอาจารย์ยิ้มด้วยความเมตตา
“กราบนมัสการลาครับ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา ทุกคนก้มลงกราบ
“เจริญพรทุกคนนะ” พี่ปันก็ไปส่งพระอาจารย์ที่วัด
   ไม่นานนักเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลก็พาเป๊บไปเข้าเครื่องสแกน ผมว่าจะตามไปด้วย แต่ทางเจ้าหน้าบอกว่าไม่สะดวก ไปไม่นาน ให้คอยที่ห้อง เลยไม่ได้ตามไปครับ เป๊บออกไปแล้ว
“พระอาจารย์ท่านมีเมตตาสูงจริงๆนะ แด๊ดไม่เคยพบเจอพระสมัยใหม่เป็นแบบนี้เลย” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“จริงครับแด๊ด ท่านแสดงพลังหลายครั้งมากๆ ผมเองศรัทธามากๆ เลย” พี่ปริมเสริมความคิดเห็น
“ดีจังนะนะคุณที่ครอบครัวเราได้เจอท่าน ไม่งั้นสภาพจิตคงแย่ไปมากกว่านี้” มัมคุยกับแด๊ด
   ผมฟังครอบครัวเป๊บคุยเกี่ยวกับพระอาจารย์ไปเรื่อยๆ พลางคิดตามไปว่า หากเราไม่มีวาสนากับพระอาจารย์มา คงไม่ได้มาช่วยเหลือกันแบบนี้
   สักพัก เจ้าหน้าที่ก็พาเป๊บกลับมาถึงห้อง มีทีมคณะแพทย์เดินตามมาด้วย
“อาการลูกชายผมเป็นยังไงบ้างครับ” แด๊ดถาม
“ผลการตรวจของเครื่องสแกน ไม่พบสิ่งผิดปกติที่เป็นอันตรายครับ สำหรับกระดูกที่หักพบว่า มีการประสานตัวกันอย่างรวดเร็วกว่าที่คาดการณ์มาก ซึ่งหมอไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดร่างกายผู้ป่วยถึงฟื้นตัวได้เร็วมาก ถ้าให้สรุปคงเป็นเพราะร่างกายแข็งแรงมีการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอนะครับ”
“สำหรับผลการตรวจของสมอง ไม่พบความผิดปกติของเลือดที่คั่งแล้วนะคะ คาดว่าร่างกายคงจะขับออกไปได้เอง” คุณหมอสาวสวยด้านสมองเอ่ยขึ้นมา
“โดยสรุปนะครับ ในภาพรวมอาการดีขึ้นมากๆ เหลือเพียงแค่อาจจะต้องกายภาพบำบัดต่อเนื่อง การเดินจะปกติเหมือนเดิมครับ”
   ฟังผลการสรุปแล้ว ผมดีใจมาก หันไปมองเป๊บที่นอนยิ้มยักคิ้วให้บนเตียง ในความดีใจก็ปนหมั่นไส้ จะนอนยักคิ้วทำไมเนี่ย ด้วยความหมั่นไส้ เลยเขยิบตัวพร้อมหยิกที่ใต้รักแร้ไปทีนึง เป๊บก็แหกปากร้องซะดัง ราวกับว่าผมเอามีดไปเชือดคอซะงั้น ทุกคนหันมามอง เป๊บตอบไปว่าเมียหยิก ผมละอายหน้าแดง เพราะคุณหมอก็ยืนอยู่ แต่ก็สร้างเสียงฮาได้มากมาย ทำสายตาดุไปมองเป๊บ ดันยักคิ้วใส่กวนซะงั้น.....โอ้ยยยยยยย....หมั่นไสสสสสสสส้
   
   วันเวลาผ่านไปอีกหลายวัน ตลอดช่วงระยะเวลาหลังจากวันที่สแกน เป๊บได้ทำกายภาพทุกวัน จนอาการดีขึ้นมาก  เดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้พยุง แต่การเดินยังมีกะเพลกๆ บ้าง ในภาพรวมก็ดูดีมากครับ คุณหมอก็แจ้งมาว่า วันพรุ่งนี้เช้าก็ออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วแต่ต้องเดินทางมาทำกายภาพที่โรงพยาบาลอย่างต่อเนื่องไปอีกเดือนนึง จนกระทั่งในช่วงค่ำ
“เป๊บ พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว รู้สึกไงบ้างหลังจากนอนมานับเดือน”
“รู้สึกดีใจครับที่รัก...มีใครบ้างละอยากนอนโรงพยาบาล ไม่ใช่โรงแรมห้าดาวที่น่านอนนี่”
“ฮ่าๆๆๆ จริงอะ นึกว่านอนเป็นเดือนๆ แล้วเกิดการผูกพันไม่อยากกลับบ้าน” ผมแซว
“ไม่เลยที่รัก...เหม็นยา น่าเบื่อ เจอผี”
“หา....เจอผีด้วยหรือ” ผมตกใจทำตาโต
“ฮ่าๆๆๆ...ทำตาโตทำไมครับ...ก็เจอทุกคืน แต่ไม่น่ากลัวเท่ากับที่เห็นตอนโดนไล่ล่า”
“หาๆๆๆ...เจอยังไงอะ” ผมเริ่มหลอนเลยเดินเข้ามาติดข้างเตียงเป๊บเลย
“ก็...เดินผ่านกำแพงห้องไปบ้าง....บางคืนก็มายืนมองเป๊บ....แต่ในห้องไม่ค่อยมีหรอก จะอยู่ตามทางเดินนอกห้องมากกว่า”
“โหววววว....น่ากลัวอะ....แล้วทำไมไม่บอกก่อนนนนน” ผมโวยวาย
“อ้าวถ้าบอกแล้ว ที่รักวิ่งป่าราบทิ้งเป๊บไปทำไงอะครับ”
“เออจริง...ฮ่าๆๆๆๆ”
“เห็นมั้ยละ ไม่ต้องมาหัวเราะเลย เจอผีวิ่งป่าราบทิ้งผัวหล่อเหลานอนบนเตียงคนเดียว”
“ฮ่าๆๆๆๆ ป่าราบนะใช่ แต่ผัวหล่อเหลาเนี่ยหลงตัวเองไปมั้ย” ผมแซว
“แซวนักมานี่เลย หอมแก้มสองที” เป๊บรั้งตัวผมไปหอมแก้ม
   ก็.....คนกำลังป่วย....ยอมๆ ไปก็ไม่เสียหายเนอะ ฮ่าๆๆๆๆ

   รุ่งเช้า ผมกำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวพาเป๊บกลับบ้าน ผมหันไปมองรอบๆ ห้อง ก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน มานอนโรงพยาบาลนานนับเดือนเปรียบเสมือนบ้านหลังที่สาม ขอบคุณทุกอย่างที่ดูแลเป๊บมาตลอด ขอบคุณจริงๆ นะ
   เจ้าหน้าที่ก็นำรถเข็นมาให้เป๊บ และพาไปที่ทางออกหน้าตึก แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน ก็กำลังวุ่นๆ กับการเช็คเอ้า มีลูกน้องแด๊ดหลายคนมาช่วยผมถือของ ผมเห็นบุรุษพยาบาลเข็นรถเดินเร็วมาก ถึงกับขนาดที่ว่า รอยต่อของพื้นตามทางเดิน ก็เข็นกระแทกๆ ผมรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เลยพูดออกไปว่า
“นี่คุณ...หยุดๆๆ” พนักงานคงตกใจเลยหยุดเข็น เป๊บเองก็หันมามอง
“คุณไม่ต้องเข็นละ....จะเดินไปไหนก็ไป ผมเข็นเอง” ผมทำหน้าตาโหดๆใส่ พนักงานเองก็คงตกใจ แต่ไม่กล้าทำอะไรมาก เพราะด้านหลังผมลูกน้องแด๊ดยืนหลายคน พนักงานก็รีบเดินไป
“ที่รัก มีอะไรหรือครับ” เป๊บก็งง
“ก็มันเข็นรถแบบหยาบๆ ขนาดรอยต่อของพื้น มันยังกระแทกๆ เป๊บไม่รู้สึกบ้างหรือไง”
“อ๋อ....ก็รู้สึกนะ แต่ไม่คิดอะไรมากครับ อาจจะรีบมั้งครับ”
“รีบยังไงก็ไม่ควรเข็นแบบนั้น...คนนะเว้ยเฮ้ยไม่ใช่เข็นศพ....ไม่ด่าให้จมก็บุญละ” ผมเริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด เป๊บเองรู้ทันทีว่าถ้าผมแหกปากแบบนี้ห้ามเถียงหรือแสดงความเห็นเด็ดขาด
   ผมเข็นเป๊บจนมาถึงหน้าตึก ศักดิ์เอารถมารอพร้อมไว้แล้ว
“ศักดิ์ แล้วแด๊ดละ” เป๊บถามศักดิ์
“ยังไม่ออกมาเลยครับ ผมว่าคุณเป๊บขึ้นรถก่อนดีกว่านะครับ”
“เป๊บขึ้นรถก่อนเถอะ ไหวป่าวมา โจ้ช่วยพยุง” จริงๆ เป๊บก็พอไหวละครับ แต่กลัวล้มเลยช่วยพยุง
“ศักดิ์ แล้วแด๊ดกับมัมกับพี่ๆ ไปรถคันเดียวกันหรือเปล่า” ผมถามศักดิ์
“มาอีกคันครับคุณโจ้..”
“งั้นศักดิ์สตาทเครื่องรอได้เลย แล้วตามรถอีกคันมาจอดเทียบ เดี๋ยวจะเข้าไปดูแด๊ดกับมัม” ผมบอกศักดิ์
“ได้ครับๆ”
   ผมก็รีบวิ่งเข้ามาที่ฝ่ายการเงินของโรงพยาบาล เห็นแด๊ดกับมัม พี่ปริมพี่ปันกำลังยืนคุยกับใครก็ไม่ทราบ...แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่า อ๋อ พ่อกับแม่ของเพื่อนเป๊บที่ชื่อ เด่น นั่นเอง
“สวัสดีครับ....เสร็จหรือยังครับแด๊ด” ผมกล่าวทักทายยกมือไหว้พ่อแม่ของเด่น และหันไปถามแด๊ด
“แด๊ดเสร็จยังครับ เป๊บรอที่รถแล้วครับ”
“เสร็จพอดีลูก...งั้นผมขอบตัวก่อนนะครับ...ขอบคุณมากครับ”
“อย่าขอบคุณเลยครับ เป็นความรับผิดชอบของเราทั้งสองคน...ยังไงก็ขอโทษแทนเจ้าเด่นอีกครั้งนะครับ...ขอบคุณมากนะครับ” พ่อกับแม่เด่นยกมือไหว้
   พวกเราทั้งหมดก็เดินออกมา ระหว่างเดินผมก็ถามแด๊ดว่า
“แด๊ดครับ พ่อกับแม่ของเด่นมาทำไมหรือครับ”
“อ๋อ..เค้ามารับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายนะลูก...โดนไปเยอะเลยทีเดียว”
“ค่าใช้จ่ายรวมทั้งหมดกี่บาทครับแด๊ด”
“ห้าล้านแปดแสนกว่าบาทนะลูก”
“โหววววววว” ผมอุทานด้วยความตกใจ
“โรงพยาบาลเอกชนราคานี้ถือว่าไม่แพงแล้ว ดีนะที่ ผอ โรงพยาบาลเป็นเพื่อนแด๊ด ไม่งั้นคงโดนเป็นสิบล้าน” พี่ปริมพูดขึ้นมา
   ผมคิดในใจ ก็จริงนะ ขนาดลดราคาแล้วยังโหดขนาดนี้ ถ้าราคาเต็มคงอึ้ง
“แสดงว่าพ่อกับแม่ของเด่นก็รวยมากนะครับแด๊ด” ผมถามขึ้นมา
“ก็คงจะ...แต่เท่าที่พ่อเช็คมา ก็ระดับห้าสิบล้าน นั่นคือเหตุผลที่พ่อไม่อยากให้เค้ามายุ่งไง ก่อนเค้าจะมาพ่อก็ให้คนรู้จักเช็คปลายทางแล้วว่าเป็นใครยังไง...แต่เค้ามีสำนึกก็ปล่อยเค้าไป ตอนแรกพ่อคิดว่าเค้าจะทำนิสัยไม่ดีกับเรา แต่เห็นมาขอโทษเลยไปบอกเพื่อนลดราคาให้”
“อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอง แด๊ดใจดีจังครับ” ผมแซวแด๊ด แด๊ดหันมายิ้มๆ
   ใช้เวลาเดินทางฝ่าการจราจรมาพอสมควร ก็มาถึงบ้านใหญ่ คนที่ดูดีใจที่สุดคือป้าจันทร์ แกวิ่งมากอดเป๊บใหญ่
“คุณหนูเล็กเป็นไงบ้าง หายดีหรือยังคะ ป้าเป็นห่วง”
“ดีขึ้นมากแล้วครับป้า ไม่ได้เจอป้าตั้งนาน คิดถึงนะครับ” เป๊บกอดป้าจันทร์ ไม่แปลกหรอกครับที่จะผูกพันกัน เพราะป้าจันทร์แกดูแลสามทหารเสือมาตั้งแต่เด็กๆ โดยเฉพาะเป๊บที่เป็นน้องคนสุดท้องจะสนิทกับป้าแกเป็นพิเศษ
   หลังจากเข้าตัวบ้าน ผมก็พาเป๊บขึ้นไปพักผ่อนบนห้องนอน ถึงห้องผมก็จัดข้าวของต่างๆ ให้เรียบร้อย
“ที่รักกลับบ้านหรือนอนค้างที่นี่ครับ”
“เป๊บอยากให้กลับหรือนอนค้างละ” ผมถามกลับไปพลางจัดของไป
“ที่รักก็ถามกลับแรงไป ใครจะอยากไล่เมียให้กลับไปละครับ”
“ชิ....รู้แล้วยังจะมาถาม เดี๋ยวยิง”
“โห..โหดตลอดดดดด...งั้นนอนที่นี่นะ”
“รู้แล้ววววว...ไม่นอนนี่แล้วใครจะดูแล ถึงใกล้จะหายดีก็เถอะ ยังเดินกะเผลกๆ แบบนั้นล้มหัวฟาดพื้นไป ได้นอนราบยาวแน่”
“ฮ่าๆๆๆ” คิงคองหัวเราะชอบใจ
“หิวยังเป๊บ...จะได้บอกป้าจันทร์เตรียมอาหารให้”
“ก็ดีนะครับ เบื่ออาหารโรงพยาบาลมากๆ”
“อยากกินอะไรละ...”
“ที่รักไปบอกป้าจันทร์ว่า เป๊บอยากกินของชอบ ป้าแกรู้ครับ”
“ได้ๆ” ผมรีบวิ่งลงมาหาป้าจันทร์
“คุณโจ้มีอะไรหรือคะ” ป้าจันทร์ถาม
“เป๊บอยากทานกับข้าวที่ชอบนะครับป้า”
“อ๋อๆ ได้คะๆ เดี๋ยวป้าจะเตรียมเพิ่มให้ จัดแยกหรือพร้อมกับโต๊ะใหญ่ของคุณท่านดีคะ”
“พร้อมเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวโจ้จะประคองเป๊บลงมาทานข้าวเอง”
“ได้คะๆ เดี๋ยวป้าจัดการให้”
   ผมก็รีบเดินขึ้นชั้นบนไปดูแลเป๊บ ระหว่างเดินแด๊ดกับมัมก็บอกให้เตรียมตัวลงมาทานข้าว ก็ตอบรับไป จนขึ้นมาถึงห้อง ผมเห็นเป๊บนอนลืมตามองเพดานราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“เป๊บ...เป็นอะไรอะ คิดอะไรหรือ”
“อ่อ...คือ เป๊บคิดถึงอาม่านะครับ อยากไปขอบคุณอาม่า”
“หือ...อ๋อ....แต่เป๊บยังไม่หายดีเลยนะ”
“ใช่ครับ...เลยคิดถึงอยากไปไงครับ ถ้ารอหายดีอาจจะใช้เวลานาน...เป๊บอยากขอบคุณอาม่าที่ช่วยชีวิตไว้”
“เอ...อืม...แล้วจะไปวันไหนดีอะ”
“วันนี้หลังทานข้าวเสร็จ ดีมั้ยครับ”
“โหววว เอางั้นเลยหรือเป๊บ เร็วไปป่าววววว”
“พาเป๊บไปวันนี้นะที่รัก...นะครับ...นะๆๆ” ออดอ้อนซะ เฮ้อ
“โอเคๆ เดี๋ยวโจ้ลองคุยกับแด๊ดและมัมดูก่อนนะ”
“ครับๆ”
   ไม่นานนักเด็กแม่บ้านขึ้นมาตามลงไปทานข้าว ผมก็พยุงเป๊บลงมาที่ห้องทานข้าว คุยเรื่องสัพเพเหระ จนมาถึงเรื่องที่จะขอไปพบอาม่า
“แด๊ดครับ เดี๋ยวทานเสร็จโจ้ว่าจะพาเป๊บไปขอบคุณอาม่านะครับ”
“หา..อาม่าที่ไหนลูก”
“อาม่าที่ผมเคยเล่าให้แด๊ดฟังไงครับ” เป๊บทวนความจำ
“อาม่า...อ๋อ...ที่ลูกเล่าว่ามาช่วย”
“ใช่ครับแด๊ด เป๊บอยากไปขอบคุณอาม่า เลยว่าจะให้โจ้พาไปครับ”
“รอให้หายกว่านี้สักหน่อยมั้ยลูก”
“ไม่อยากรอนานครับแด๊ด”
“งั้น...ให้ศักดิ์ขับรถให้ละกันนะ โจ้จะได้ไม่เหนื่อยด้วยลูก”
“ได้ครับแด๊ด” ตกลงใครขอใครเนี่ย ตะกี้ทำมาขอร้องให้เราช่วยตอนนี้ดันจ้อเองซะงั้น หมั่นไส้คิงคองงงงงงง
   หลังจากทานข้าวเสร็จ เราสองคนก็เดินมาขึ้นรถที่ศักดิ์จอดรอ เดินทางมุ่งไปยังบ้านอาม่าตามที่ได้ตั้งใจไว้ ระหว่างการเดินทางผมกับเป๊บก็ไม่พูดอะไรมากนัก เดินทางมาถึงบ้านอาม่าประมาณช่วงหกโมงเย็น ศักดิ์จอดรถหน้าร้านค้าซึ่งเป็นบ้านของอาม่า เราสองคนลงจากรถก็เดินเข้าไปที่ร้านจังหวะเดียวกับที่พี่เจ้าของร้านลูกสาวอาม่ากำลังจะปิดร้านพอดี
“สวัสดีครับพี่....จำเราสองคนได้มั้ยครับ” ผมทักพี่เจ้าของร้าน
“อ๋อ น้องทั้งสองคนนั่นเอง จำได้คะๆ จะรับอะไรดีคะ”
“เราสองคนตั้งใจจะมาหาอาม่า....มาขอบคุณอาม่านะครับ”
“หา..อะไรนะคะ...แม่ของพี่นะหรือคะ” พี่แกทำหน้าประหลาดใจมาก
   ท่ามกลางความงุนงง พี่แกก็เชิญเราสองคนเข้าไปหลังบ้าน เป็นห้องนอนของอาม่า
“ม๊า....น้องเค้ามาเยี่ยม”
“ครายมาหลืออาหมวย” อาม่ากำลังนั่งบนเก้าอี้ดูโทรทัศน์ แกก็หันมามองตามเสียงเรียก
“สวัสดีครับอาม่า จำผมได้มั้ยครับ” เป๊บยกมือไหว้อาม่า ผมก็ทำตามด้วย
“ไอ่หย๋าอาฝรั่งอาตี๋ จำล่ายๆ ลื้อเปงยางงายบ้าง”
   เป๊บค่อยๆ เดินเข้าไปหาอาม่า คุกเข่า ก้มลงกราบอาม่าพร้อมร้องไห้
“ฮึกๆๆ อาม่า...ขอบคุณมากนะครับ....ที่ช่วยผมไว้....ขอบคุณครับ” เป๊บร้องไห้จนตัวสั่น เหมือนเด็กน้อยเลยครับ
“อาฝรั่ง..อย่าร้องห้ายเลยน่า...อาม่าก็ลีจายที่ลื้อปอกภายเลี้ยวน่า” อาม่าเอื้อมมือมาลูบศรีษะเป๊บ
“ผมดีใจนะครับ ไม่คิดว่าตัวเองจะรอดตายมาได้...ตอนนั้นผมกลัวมากๆๆที่สุดในชีวิต ในสมองคิดอะไรไม่ออกเลยครับ ถ้าไม่ได้ยินเสียงอาม่าผมคงแย่แน่ๆ”
   พี่ลูกสาวของอาม่า ทำหน้างงอย่างหนัก คือ หน้าตาประมาณว่า อะไรยังไงอย่างไร
“อาฝรั่ง ลื้อเปงคงมีบุงน่า ไม่ล่ายตายง่ายๆ หลอก....อาม่าก็แค่ชี้ทางให้เท่านั้งน่า ลื้อเองต่างหากที่มีสาติ เลยรอดมาล่าย”
“เอ่อ ม๊า น้องคะ เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย พี่งงไปหมดแล้ว”
“ครับพี่...เรื่องเป็นแบบนี้ครับ.........” เป๊บตัดสินใจเล่าให้พี่เค้าฟังทั้งหมด พี่เค้าดูตกใจและประหลาดใจมาก แทบไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้
“มิน่าละ ช่วงเดือนที่แล้วม๊าถึงไม่สบาย....ไปช่วยน้องเค้านี่เอง”
“พอๆๆ อาหมวย คงเดือกร้องจะได้นิ่งลูลายได้ยังงาย...อีกอย่างน่า อาฝรั่งนี่ก็เคยเป็นลูกหลางอั๊วในอาดีกตะชาติมานานเลี๊ยว อั๊วะเลยช่วยเท่านั่งเอง”
“หา....จริงหรือครับอาม่า...” ผมอุทานถามด้วยความแปลกใจ
“จริงเซ่อาตี๋ อาฝรั่งมีกำหนักมากน่า ตอนเจอกันครั้งนั้งเจ้ากรรมนายเวงที่อั๊วะเหงมันอาฆาตมากๆ น่า อั๊วะพยายามจะช่วยแต่มังไม่ยอมให้ช่วย คืงนั้งอั๊วะรู้ได้จากสมาธิว่าอาฝรั่งกำลังจาลำบาก ถ้าไม่เข้าปายช่วยคงจาต้องตายแน่ๆ อ่า อั๊วะเลยขอบารมีจากท่านกวงสี่อิมผู่สัก (พระโพธิสัตว์กวนอิม) มาช่วยอาฝรั่ง ท่างก็มาจิงๆ น่า พอท่างมาช่วยเลี๊ยวอั๊วะก็ไม่เหงอาลายอีก ก็นึกถึงลื้อตาหลอกน่าอาฝรั่งว่าจะรอดม่าย...สุดท้ายลื้อก็รอกเลี๊ยว” อาม่ายิ้มอย่างเมตตา
“ขอบคุณครับอาม่า หลังจากอุบัติเหตุนั้นผมก็รักษาตัวร่วมเดือน วันนี้เพิ่งออกจากโรงพยาบาล เลยนึกถึงอาม่าอยากจะมากราบขอบคุณนะครับ”
“ขอบจายมากๆน่า อาม่าดีใจน่าที่ลื้อจะหายเลี๊ยว”
“ขอบคุณครับอาม่า”
   เราสองคนต่างคุยกันทุกเรื่องราว ได้รู้จักครอบครับอาม่ามากขึ้น เป็นครอบครัวที่ทำมาหากินสุจริต ซื่อสัตย์ และน่ารักมากๆ พี่ที่เป็นลูกสาวอาม่าก็น่ารัก พอสนิทกันก็คุยสนุกสนานจนได้เวลาสมควร
“อาม่าครับ จะรังเกียจมั้ยครับถ้าเราสองคนขอเป็นหลานอาม่าด้วย....พี่จะรังเกียจมั้ยครับถ้าเราสองคนขอเป็นนับถือพี่เป็นพี่สาว” เป๊บเอ่ยขึ้นมา
“อุ้ย ไม่เลยคะ พี่ยินดีมากๆ ที่ได้น้องชายเพิ่มมาสองคน”
“ถึงลื้อไม่ขอน่าอาฝาหรั่ง อาม่าก็เอ็งดูลื้อเหมืองลูกเหมืองหลางอยู่เลี๊ยวน่า”
“ขอบคุณมากนะครับ....ที่รับเราสองคนเป็นคนในครอบครัว...วันนี้ดึกแล้วกวนอาม่ากับพี่มามาก ขอตัวกลับก่อนนะครับ” ผมกับเป๊บก้มลงกราบที่ตักอาม่า
“อาตี๋ อาฝาหรั่ง จาเริงๆ น่า มีความสุขมากๆ น่า” อาม่าลูบศรีษะเราทั้งสองคน
“กลับก่อนนะครับพี่” ผมกับเป๊บยกมือไหว้
“วันหลังมานอนที่นี่นะคะ มีห้องว่างนะถึงแม้ไม่สะดวกสบายมาก แต่นอนได้นะคะ”
“ขอบคุณมากครับ เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะมานอนแน่นอนครับ
   ผมกับเป๊บเดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยอารมณ์มีความสุข มาถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว ทุกคนน่าจะหลับพักผ่อนกันหมดแล้ว ผมพยุงเป๊บขึ้นไปบนห้อง เราสองคนอาบน้ำด้วยกัน ระหว่างที่ขัดถูหลังเป๊บ เลยชวนคุย
“เป๊บ...รู้สึกยังไงบ้าง”
“ดีมากเลยนะที่รัก เป๊บรู้สึกดีใจ...ไม่ซิ อุ่นใจมั้ง เหมือนกับว่ามีชีวิตใหม่ เจอคนดีๆ รอบตัว เจออาม่าผู้มีเมตตาสูงมาก เจอครอบครัวใหม่ที่น่ารัก...ตอนนี้เป๊บสบายใจมากเลยนะครับ ทุกอย่างคลี่คลายหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ทำตามสัญญาเท่านั้น”
“ดีใจด้วยนะเป๊บ....โจ้เป็นกำลังใจให้นะ...”
“ครับ...ขอบคุณที่รักด้วยนะที่ดูแลเป๊บดีมาตลอด ช่วงเวลาที่เป๊บเจอเรื่องเลวร้าย ที่รักก็ไม่เคยทิ้งเป๊บ ยืนอยู่เคียงข้างตลอด...เป๊บสัญญานะว่าจะรักและดูแลให้มากกว่านับร้อยๆเท่าเลย
“แหวะทำมาปากหวาน...สมองกระเทือนหรือไงเนี่ย เว่อร์”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงละครับ” เป๊บยิ้มแซว
   หนอยยยย...ทำหน้ากวนนัก นี่ๆๆ เปิดฝักบัวฉีดใส่ซะเลย
“โอ้ยยยย ที่รักทำอะไรเนี่ยยยย” เป๊บโวยวาย
“สมน้ำหน้า แซวนัก นี่ๆๆๆ” ยังคงฉีดใส่
“โอ้ยยยๆๆ เจ็บแผลลลล” เป๊บทรุดตัวลง ผมละตกใจมาก
“เป๊บๆๆ เป็นอะไรๆๆ ขอโทษๆๆ” ผมทิ้งฝักบัวรีบลงไปพยุงเป๊บที่กำลังกุมหน้าท้อง อยู่ดี ๆ ก็
“ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย โดนหลอกแล้วววว” เป๊บทำหน้าทะเล้นใส่ ผมละโกรธจริงๆ เล้ย ชอบเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น ด้วยความโกรธเลยจะเดินหนี เป๊บเลยคว้าตัวมากอด
“จะไปไหนครับ มาให้เป๊บกอดหน่อย”
“ปล่อยเลย งอนแล้ว จะไปแต่งตัว”
“แต่งอะไรกัน เนื้อตัวยังล้างไม่หมดเลย เป๊บว่ามาทำอย่างอื่นดีกว่า”
“หือ...เอ้ย...เดี๋ยว....แว๊กกกกกกก....ไหนว่าเจ็บแผลลลลลงายยยยยย”
   เดือนกว่า...จัดหนัก...แงๆๆๆๆๆๆ

 :hao3: :mew6: :mew1: :mew1: :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 24-11-2014 00:51:42

เย้ๆๆๆ  พี่ๆทั้งสองมาเล่าเรื่องต่อแล้ว
อาม่าใจดีมากๆเลย :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 24-11-2014 00:54:47

ดีใจที่กลับมาต่อเน้อนึกว่าจะทิ้งกันไปซะแล้ว

หน้าหนาวแล้วดูแลสุขภาพของตัวเองและคนอื่นๆด้วยนะคะพี่โจ้ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 24-11-2014 02:21:03

 :mew1: ดีใจที่พี่กลับมาต่ออีกครั้ง มาต่อให้อ่านเรื่อยๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 24-11-2014 03:33:57

คิดถึงตลอด :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 24-11-2014 05:36:42

ว่างซักทีนะคะพี่โจ้ กว่าจะหาเวลาว่างได้เนี่ยนานมากกกกก
ต้องขอบคุณอาม่าจริงๆ ที่ช่วยพี่เปบไว้ทัน รอตอนหน้านะคะ


             :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-11-2014 08:09:21

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-11-2014 08:28:38

 :mew1:  :กอด1:  :pig4:

ขอบคุณที่มาต่อนะคะพี่โจ้ ตอนนี้อบอุ่นจังค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 24-11-2014 13:17:41

โหคู่หวานแห่งปีมาแล้ว เกือบลืมแล้วน๊า(พูดเล่น) คิดถึงตลอดเวลา

จะมาทวงบ่อยๆก็จะเป็นการรบกวนน้องทั้งสองเกินไป คนทำงานกับคนอยู่เฉยๆไม่เหมือนกัน

ดีใจที่ยังคิดถึงคนอ่าน ว่างๆก็เข้ามาทักทายกันบ้างเด้อ

รักษาเนื้อรักษาตัวกันด้วยนะจ๊ะทั้งสองคน คิดถึงมากๅ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 24-11-2014 19:23:43

เย้ๆๆๆ ดีใจๆ พี่โจ้กลับมาแล้วววววว
ไม่ลืมหรอกน๊า แต่อย่าหายไปนานๆ อิอิ >.<
 :katai5: :katai5: :katai5:
ทำงานหนัก อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยน๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 25-11-2014 00:04:10

ท่าจะหนักมากนะคับ พี่โจ้ 555+

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 25-11-2014 10:49:55

อ่านตอนที่เป๊ปไปหาอาม่า ทำเอาน้ำตาไหลไปด้วย   :mew1

จะหายไปนานๆอีกป่าว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-11-2014 11:57:09

ดีจังเลยที่ทั้งคู่ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้

เป๊บเก็บกดมานาน โจ้โดนจัดหนักซะเลย

คนอ่านยังไม่ลืมเรื่องนี้นะคะ จะตามอ่านตลอดๆ

ว่าแต่รูปโจ้ที่ลงใหม่นี่มันน่ารักแบบเฮ้วๆดีนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-11-2014 23:36:34

เย้ มาต่อเรื่องแล้ว
มาบ่อยๆเลยนะคุณพี่  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 26-11-2014 00:37:24

น้องโจจ๋าอัปเดทโปรไฟล์หล่อๆน่ารักๆดีไหมเอ่ย คริคริ

ภาพนี้น้องไม่ดูดีคร้า อิอิ

 :mew4:อิ อิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 26-11-2014 19:33:56

เจ็บแต่ยังหื่นนะ 5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 26-11-2014 19:50:15

 :man1: มาต่อแล้วววววววววววววว
คิดถึงจังเลยยยยยยย
ยังหวาน ยังน่ารักเหมือนเดิม
พี่เป๊ปนิหื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
ขนาดป่วยนะเนี่ย
ปล. รูปใหม่ ยังดูวัยรุ่นอยู่เลย ใสกิ๊ก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-01-2015 20:42:08

สวัสดีปีใหม่ 2015 นะคะเป๊บกับโจ้
ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆนะ
รักกันแบบนี้ตลอดไปเลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 05-01-2015 21:06:03

สวัสดีปีใหม่ 2558 จ้า คู่หวานแห่งปี

ขอให้น้องโจ้และน้องเป๊บ มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดปีและตลอดไปจ้า

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 06-01-2015 16:23:10

รูปโปรหล่อมากขาวใส
ถ้าเป็นผู้ชาย พี่โจ้ได้เป็นเดือนคณะหนูแน่เลยค่ะ
สาวกรี๊ดดดดดดดดตรึมแน่ๆ
แถมยังแมนดูแบดบอยแบบนักร้องเกาหลี อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-01-2015 18:27:09

สวัสดีปีใหม่นะงับ พี่เป๊ป พี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 47 ชีวิตใหม่ Up 24/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 06-01-2015 23:15:02

ดีใจมากกกก  พี่โจ้มาต่อแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-01-2015 23:08:47

สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค้าบบบบบ หายไปนานร่วมเดือน ติดงานมากมายมหาศาลบานตะไท ตอนหลักก็ยังไม่เสร็จ เขียนตอนพิเศษมาให้อ่านก่อนน้า ไว้ตอนหลักเสร็จเมื่อไหร่จะเอามาลงนะค้าบบบบ ตอนพิเศษนี้ก็จะหวานๆ ตามประสา อ่านแล้วอมยิ้มตามไม่ว่ากันนะค้าบบบ คิดถึงทุกคนน้าาาาาา  :mew1: :mew1: :mew3:

ตอบเม้นๆ

patchylove : มาตอบแล้ว อาม่าใจดีมากๆ คับ ตอนนี้อาม่าจากไปหลายปีแล้ว ยังคิดถึงแกเสมอเลยค้าบบบ  :mew6: :mew1:

ทิวสนที : ไม่ทิ้งไปไหนค้าบบ ติดงานไม่ได้มาอัพเลยยย ตอนนี้หนาวแล้วกอดเป๊บทุกคืนค้าบบบ อิอิ  :mew1:

Key : ค้าบบบบ ถ้าว่างจะมาลงเรื่อยๆ น้าาาา  :mew1:

noy : คิดถึงด้วยค้าบบบ มามะจุ๊บๆๆ  :mew1:

pudcha : ช่ายยย นานๆ ว่างทีนึงค้าบ ถ้าไม่ได้อาม่าช่วยเป๊บคงแย่แน่ๆเลยง่า  :mew6: :mew1:

fay 13 :  :mew1: :mew1: :mew1:

YueLiang : ตอนพืเศษนี่อบอุ่นจนร้อนฉ่าค้าบบบ อิอิ  :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณมากค้าบบบ คิดถึงด้วยๆๆ  :mew1:

madamred : อย่าลืมน้า อิอิ  :mew1:

Tinton : ช่ายยย หนัก ตอนนี้ก็หนักกกกกก  :hao6: :mew1:

patee : ไม่หายนานค้าบ เอ๊ะ แต่ก็นานง่าาาา อิอิ  :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบ ส่วนรูปอยากแมนบ้าง เลยเฮ้วๆ โหน่ยยยยย 55555+ :mew1:

IsDeer : จะบ่อยๆ เลยน้า อุ๊บส์ อารายบ่อยง่าาาา  :hao6: :mew1:

Yarkrak : เดี๋ยวเปลี่ยนรูปน่ารักๆ ให้นะค้าบบบ  :mew3:

Pe๊aNu๊T : ช่ายๆๆ นอนพะงาบๆ ยังแข็งได้ตลอดเวลา  :hao6: :mew1:

☾❤Nyanpire❤☽ : ขอบคุณค้าบบบ รูปแก่แล้วนะ แสงช่วยยยย  :mew3: :mew1:

snowboxs : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบ มีความสุขมากๆ เช่นกันน้า :mew1:

Yarkrak : สวัสดีปีใหม่ค้าบพี่ มีความสุขสมหวังนะค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : แอะ พี่เป็นผู้ชายน้า ไม่สาวน้า แต่มีสามี เอ๊ะ ยังไง 55555 :mew1:

Pe๊aNu๊T : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบ มีความสุขมากๆน้าาาาา  :mew1:

nutto : สวัสดีปีใหม่นะเจ้านัท มีความสุขมากๆ น้า แล้วนี่ไปเรียนที่อังกฤษหรือยัง มีแฟนยัง เสียตัวยัง อุ้ยยยย ฮ่าๆๆๆ  :mew1: :hao7: :hao6:

ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก
   สวัสดีปีใหม่ 2558 นะครับทุกคน เชื่อว่าหลายๆ คนได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่พี่น้องญาตสนิทมิตรสหายกันที่ภูมิลำเนาเกิด เป็นช่วงวันหยุดยาวที่สนุกสนานนะครับ ผมกับเป๊บเองเร่งกันทำงานอย่างหนักมากเพื่อให้เสร็จก่อนปีใหม่ ช่วงตั้งแต่กลางเดือน ก็ตระเวรบินไปมาทุกภาคเพื่อตรวจงานแต่ละสาขาแต่ละพื้นที่ ผมเองก็ช่วยบริษัทของจิมเสร็จเรียบร้อย แล้วก็รีบเดินทางไปสมทบตรวจงานบริษัทของเป๊บที่สาขาเชียงใหม่ในช่วงเช้าของวันที่ 30 ธค 57 อากาศเย็นมากครับ ด้วยสาขานี้เป็นสาขาสำนักงานใหญ่ภาคเหนือ ใช้เวลาตรวจเสร็จเกือบห้าทุ่ม ก็รีบนอนพักผ่อนเพราะรุ่งเช้าจะต้องบินกลับเที่ยวบินเจ็ดโมงเช้าไปกรุงเทพฯ นัดรวมตัวกันที่บ้านใหญ่ในตอนเที่ยงของวันที่ 31 ธันวาคม 2557 ครับ
“เป๊บ....ตื่นได้แล้ว...เดี๋ยวตกเครื่องอะ” ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยในเวลาตีห้าครึ่ง พร้อมเขย่าตัวเป๊บ”
“คร้าบบบ....อือ...อีกนิดนึงนะ” เป๊บงัวเงีย
“ไม่ได้นะเป๊บบบบ....เดี๋ยวตกเครื่อง ต้องรีบกลับไปบ้านใหญ่นะ ตื่นนนน”
“อือ...อื้อ...คร้าบ มามะกอดทีนึง” งัวเงียๆ เอามือมารั้งตัวผมไปกอดอีกแนะ ไม่ทันเครื่องบินจะโดดถีบเข้าให้
“ไม่ต้องเลยคิงคองบ้า...รีบไปอาบน้ำแต่งตัวววว” ผมเอาเท้ายันตัวเป๊บให้ตกเตียง ด้วยความที่คิงคองตัวใหญ่ผม เกือบตกเตียงซะเอง ดีที่เป๊บรั้งตัวไว้ทัน ฮ่าๆๆ
“โหดดดด...” เป๊บบ่น พร้อมลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ
   หลังจากเป๊บเข้าห้องน้ำ ผมก็รีบจัดกระเป๋า พร้อมแพ๊คของที่ใช้ในงานเลี้ยงบ้านใหญ่ใส่ลัง กดโทรศัพท์ให้ลูกน้องที่มารับให้ขนของขึ้นรถ เป๊บออกมาจากห้องน้ำผมก็เร่งให้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ทุกอย่างเสร็จสรรพ ก็รีบบึ่งไปสนามบิน ถึงสนามบินหกโมงครึ่ง ผมก็รีบวิ่งไปเช็คอิน ปล่อยให้เป๊บกับลูกน้องขนของเดินตามหลังมา
“สองที่ครับ” ผมรีบส่งตั๋วให้พนักงาน
“อุ้ย TG123 หรือคะ มีของโหลดมั้ยคะ” พนักงานถามผม
“มีครับๆ”
“เหลืออีกครึ่งชั่วโมงเครื่องจะออกแล้ว เกรงว่าจะโหลดไม่ทันแล้วคะ” พนักงานเริ่มปฏิเสธ
“งั้นก็ช่วยรีบกดเถอะครับจะได้ทัน ผมรู้นะว่ามาช้า แต่ถ้ามัวพูดมากแบบนี้มันจะไม่ทันนะครับ”
“คะๆ สักครู่นะคะ....ผู้โดยสารสองท่านเพิ่มเติมโหลดสัมภาระคะ....ชั้นธุรกิจคะ....คะ...ได้คะ” พนักงานกดโทรศัพท์ไปถามอะไรสักอย่าง พอวางสายก็รีบกดเช็คอิน
“เรียบร้อยนะคะ รบกวนรีบไปขึ้นเครื่องตามที่ระบุนะคะ...ขอบคุณคะ” ผมรับบอร์ดดิ้งพาสมาพร้อมกล่าวขอบคุณ พนักงานก็รีบจัดการโหลดสัมภาระ มีเจ้าหน้าที่รีบเดินมายกไปต่างหาก
“ที่รักทันมั้ยครับ”
“ทันๆ ไปกันเถอะเป๊บ เค้าเรียกขึ้นเครื่องแล้ว” ผมเร่งเป๊บ
“ขอบคุณทุกคนมากนะ” เป๊บหันไปขอบคุณลูกน้อง
“ด้วยความยินดีครับนาย...เดินทางโชคดีครับ สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณโจ้” ผมกับเป๊บรับไหว้ลูกน้อง
   ล่ำลาเสร็จก็รีบเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในห้องผู้โดยสารขาออก
“ท่านผู้โดยสารที่ใช้นามว่า คุณ XXX และคุณ XXX ผู้โดยสารสองท่านสุดท้ายของสายการบินไทย เที่ยวบินที่ TG 123 ขึ้นเครื่องด่วน ณ ประตูทางออกหมายเลข X คะ ขอบคุณคะ”
   โห อายเลยครับ เล่นประกาศซะชัดเจนขนาดนี้ ผมกับเป๊บก็รีบเดินกึ่งวิ่งไปที่ประตู X
“ที่รัก ค่อยๆ เดินครับเดี๋ยวล้ม” เป๊บเตือนผม
“โหยยยย....แล้วใครละที่ตื่นสายอะ...อายมั้ยละเค้าประกาศชื่อออกไมค์อะ...รีบๆ เลยคิงคองบ้า” ผมแหกปากใส่ เป๊บทำหน้าจ๋อยๆ
“การบินไทยใช่มั้ยคะ” พนักงานเห็นผมกับเป๊บรีบเดินกึ่งวิ่งมา เลยตะโกนถาม
“ใช่ครับ” ผมส่งบอร์ดดิ้งพาสให้กับพนักงานที่วิ่งออกมาจากเค้าเตอร์มาต้อนรับโดยเฉพาะ ฮ่าๆๆ พนักงานก็ตื่นเต้นนะครับ เพราะมันเจ็ดโมงตรงแล้วววววว
“ขอบคุณคะ...รบกวนรีบเดินเลยนะคะ....ผู้โดยสารชั้นธุรกิจสองท่านเช็คเรียบร้อยแล้วคะ...” พนักงานบอกผมพร้อมหยิบวิทยุบอกปลายทาง
   คราวนี้ไม่เดินกึ่งวิ่งแล้วครับ ผมกับเป๊บวิ่งมาที่งวงเทียบเครื่อง ลูกเรือยืนคอยที่ประตูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตาของนางบอกเลยว่า รีบๆๆๆ เลยค่า คุณขา ระทึกมากๆ ฮ่าๆๆ ผมกับเป๊บก้าวเข้าไปในเครื่องปุ๊บ
“สวัสดีคะ...รบกวนเลี้ยวซ้ายคะ” ลูกเรือบอกแบบยิ้มแย้ม ลูกเรืออีกคนก็ปิดประตูเครื่องทันที กัปตันก็เหมือนรู้ สตาทเครื่องยนต์คำรามทันที อายมาก ไม่กล้าสบตาใครเลย
“สวัสดีคะไม่ทราบว่าที่นั่งอะไรคะ”
“2 3 AB ครับ” ผมบอกไป พนักงานต้อนรับก็เดินนำพาไปนั่ง
“สักครู่เครื่องขึ้นจะนำเวลคัมดริ้งกับผ้าอุ่นมาบริการนะคะ” คือถ้านางเค้าด่าได้คงจะบอกว่า ก็มาช้านี่คะจะบริการทันได้ไง...
   กัปตันเหมือนเร่งเครื่องประชดนะครับ เสียงคำรามซะดัง สงสัยแอบหมั่นไส้ ฮ่าๆๆๆ ไม่นานนัก เสียงเร่งเครื่องคำราม เชิดหัวขึ้น ทะยานออกจากท่าอากาศยานเชียงใหม่ บินขึ้นมาได้สักพัก
“ตื่นเต้นดีเนอะที่รัก” เป๊บพูดนำเสียงทะเล้น ผมหันไปมอง ทำหน้าระรื่น น่าถีบจริง
“ตื่นเต้นซิ...เค้าไม่ถีบตกเครื่องก็บุญแล้ว...บอกแล้วไงว่าอย่าตื่นสาย”
“ก็เหนื่อยนี่ครับ...อย่าดุเป๊บซิ...กลัวแร้วววว” เป๊บทำหน้าตาน่ารักใส่ เชอะ
“น่าตีจริงๆ...เดินทางเยอะแยะมีครั้งนี้แหละที่ตื่นเต้นสุด” ผมบ่นๆ
“ฮ่าๆๆ....เป๊บก็ตื่นเต้น...จริงๆ ถ้าไม่ทันก็ยอมเสียค่าปรับเลื่อนเที่ยวบินก็ได้นะที่รัก”
“รู้แหละ...แต่ที่ไม่อยากตกเครื่องก็ไปให้ทันพระอาจารย์มาที่บ้านไง”
   เรื่องของเรื่องคือ แด๊ดกับมัมนิมนต์พระอาจารย์มาทำบุญเลี้ยงพระที่บ้านเนื่องในโอกาสปีใหม่ครับ  บรรดาครอบครัวของเราสองคนมาพร้อมหน้ากันหมดแล้ว เหลือแต่ผมกับเป๊บนี่แหละครับ มัวทำงานเคลียร์งานสารพัด เลยกะรีบไปให้ทันถวายภัตตาหารเพลตอนสิบโมงเช้า
“จ้าเมียจ๋า....เป๊บก็รีบแหละ” เป๊บพูดยิ้มๆ
“เหรออออ....ขนาดรีบนะนี่ ดีที่พนักงานใจดี ไม่งั้นคาอยู่สนามบินนู้น” ผมบ่นกลับ
   ลูกเรือก็นำสารพัดมาบริการ ด้วยความหมั่นไส้เป๊บ ผมก็เลยหยิบขนมของเป๊บมากินด้วย ฮ่าๆๆๆ เป๊บทำหน้าตาเหรอหรา แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าผม ลองซิ จับตบจูบเลย ฮ่าๆๆๆๆ กินเสร็จเรียบร้อย หันไปมองเป๊บ หลับไปซะแล้ว ผมเลยกดปุ่มเอนเบาะให้เป๊บ ไม่นานนักเครื่องก็ลงถึงสุวรรณภูมิ
“เป๊บ...เป๊บ...ตื่นได้แล้ว เครื่องกำลังเทียบเกทแล้ว”
“อ้าวถึงแล้วหรือครับ กัปตันลงนิ่มมากจนเป๊บไม่รู้สึกตัวเลย..” เป๊บตอบแบบงัวเงีย ผมนั่งคิดเออหลับสนิทจริงๆ ขนาดเครื่องลงแตะพื้นยังไม่รู้สึกตัว
   เราสองคนรีบเดินมาที่สายพานรับกระเป๋า เป๊บเองก็โทรบอกลูกน้องว่ามาถึงแล้วให้เอารถมาเทียบอาคาร จัดการเสร็จเรียบร้อยก็รีบบึ่งออกจากสนามบินไปบ้านใหญ่
“ไปบ้านใหญ่นะวิทย์” เป๊บบอกลูกน้อง
“ได้ครับนาย”
“วิทย์ขับเร็วๆ นะ อยากถึงไม่เกินสิบโมง” ผมเร่งวิทย์ วิทย์ก็ซิ่งเต็มที่ครับ ด้วยปีใหม่รถไม่มี ถนนโล่งสบาย ประมาณเก้าโมงสี่สิบห้า รถก็ตีวงเลี้ยวเข้าบ้านใหญ่ ผมมองผ่านไปด้านใน มีรถจอดหลายคันแล้วครับ รถเทียบจอดด้านหน้าของตัวบ้าน ผมกับเป๊บก็รีบลงจากรถ พี่ปริมก็เดินออกมาต้อนรับพอดี
“พี่ปริมหวัดดีครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้ทักทายพี่ปริม
“แด๊ด มัม ละพี่ปริม” เป๊บถาม
“ออกไปรับพระอาจารย์ที่วัด กำลังใกล้จะถึงแล้ว พี่ว่าเข้าไปเตรียมตัวกันเหอะ”
“ครับๆ” ผมกับเป๊บรีบเดินเข้าไปในบ้านตรงห้องรับแขกที่จัดเป็นอาสนะพิธีกรรมทางศาสนา

   ไม่ถึงห้านาที รถตู้เบนซ์สีดำขนาดใหญ่ตีวงเลี้ยวเข้ามาในตัวบ้าน
“เป๊บ แด๊ดกับมัมมาแล้วอะ” ผมตะโกนบอกเป๊บที่กำลังจะเดินขึ้นไปชั้นสอง เป๊บ พี่ปริม พร้อมบรรดาแม่บ้านรีบเดินออกมา รถตู้เทียบหน้าบ้าน ประตูเปิด ก็เห็นพระอาจารย์ขยับตัวจะลงจากรถ ผม เป๊บ และพี่ปริม ก็รีบเดินไปต้อนรับ
“พระอาจารย์ กราบนมัสการครับ” ผมกับเป๊บคุกเข่าไหว้พระอาจารย์ ท่านเอามือมาลูบศรีษะเราสองคน
“เจริญพรๆ....เป็นไงกันบ้าง ไม่เจอกันเสียนาน สบายดีนะ” พระอาจารย์ยิ้มแย้มทักทาย
“สบายดีครับพระอาจารย์....พระอาจารย์สบายดีนะครับ”
“ตามสังขารของคนอายุมาก....พอไปได้ละ”
“ยังไม่มากเลยครับพระอาจารย์ ยังดูหนุ่มแน่น” เป๊บพูดหน้าระรื่น
“มุสากับพระบาปนะ” พระอาจารย์แซว
“ฮ่าๆๆๆ พูดจริงคร้าบบบ”
   แด๊ดกับมัมก็ออกจากรถตามลงมา
“แด๊ด มัม สวัสดีคับบบบ” ผมไหว้แด๊ดกับมัม
“สวัสดีลูก....เป็นไงบ้างงงง” แด๊ดกับมัมกอดผม
“เพิ่งกลับมาจากตรวจงานที่เชียงใหม่ ทุกอย่างราบรื่น”
“อันนี้พ่อเชื่อมือลูกอยู่แล้ว...”
“นิมนต์พระอาจารย์ในบ้านครับ” พี่ปริมเอ่ยขึ้นมา
“พระอาจารย์มารูปเดียวหรือครับ”
“เหลืออีกสี่นะโยม มากับรถอีกคันหนึ่ง”
   ไม่ทันขาดคำ รถตู้อีกคันก็เลี้ยวเข้าบ้านมา มีพระมาอีกสี่รูป พร้อมกับพี่ปัน อ๋อ แสดงว่าพี่ปันนั่งรถอีกคันไปรับพระนี่เอง
“นมัสการครับๆ นิมนต์ด้านในครับ” เป๊บเดินเข้าไปต้อนรับพระทั้งสี่รูป
“เป็นไงบ้างไอ้เสือ สะใภ้เหล็ก” พี่ปันลงตามพระทั้งสี่รูปเอ่ยทักทายผมกับเป๊บ
“สวัสดีครับพี่ปัน..สบายดีพี่” เป๊บเดินเข้าไปกอดพี่ปัน
“อ้าวไอ้เสือมากอดพี่ ทำไมสะใภ้ไม่มากอดพี่บ้าง” พี่ปันแซวผม
“ไม่ต้องเลยพี่ เมียผม ผมหวง” เป๊บตอบแทน
“ฮ่าๆๆๆ หวงก้างตลอดดดด” พี่ปันหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ผมได้แต่ยิ้มเขินๆ ตามระเบียบ เห็นพี่ปันมาสิบแล้ว ทำบุญด้วยอะไร ออร่า หล่อ ขั้นเทพ กาลเวลาไม่ได้ทำร้ายฮีแกเล้ยยยย
   ทักทายกันเล็กน้อย พวกเราทั้งหมดก็เดินเข้าไปในห้องโถง ตามหลังพระท่านไป สักพักบรรดาหลานๆ ก็วิ่งมาทักทาย
“อาโจ้วววว หวัดดีค้าบบบบบบ” เนสวิ่งมาคนแรก
“อาโจ้ววววว หวัดดีด้วยค้าบบบบ” ชีต้าตามมาติดๆ
   หลานทั้งสองคนวิ่งมากอดขาผมพัลวัน ผมเลยอุ้มทั้งสองแขนเลย ตัวหนักกว่าเดิมเยอะนะเนี่ย
“คิดถึงอามั้ยยย เนส ชีต้า” ผมหอมแก้มหลานทั้งสอง
“คิดถึงมากเลยค้าบบ อาโจ้วไม่มาหาเนสเลย”
“ชีต้าคิดถึงมากกว่าพี่เนสอีก อาโจ้วชอบหายไปนานๆ”
   ช่างเจรจาจริงๆ หลานทั้งสอง ไม่ถึงนาที เจ้านัส น้องชายเจ้าเนส ก็เดินเตาะแตะมาหา ปีนี้ก็สองขวบนิดๆ แล้ว เพิ่งเดินได้ยังไม่คล่องมาก
“นัส มาให้อาอุ้มทีมามะ” ผมวางเนสกับชีต้า อุ้มเจ้านัส
“คิดถึงอามั้ยครับ”
“คิดถึงๆ” เจ้านัสยิ้มร่า ยังพูดไม่ค่อยเก่งนะนี่
“นี่ ไปกวนอากันอีกแล้วลูก เข้าไปไหว้พระได้แล้ว” เสียงพี่ลินดาดังมา
“พี่ลินดาสวัสดีครับ”
“สวัสดีคะน้องโจ้ ขอโทษทีนะ เด็กๆ กำลังซนเลย ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ นานๆ ได้เจอคงคิดถึง...อาว่า พวกเราไปไหว้พระกันนะ”
   ผมอุ้มเจ้านัสเดินเข้าไปในห้องโถง เนสกับชีต้า วิ่งนำหน้าไป ตะโกนว่า เย้ๆๆ ไหว้พระๆ
   เดินเข้ามาในห้องโถง พวกเราทุกคนก็เริ่มพิธีกรรมทางศาสนา พระอาจารย์ให้ศีล สวดเจริญพระพุทธมนต์
“ตั้งใจกรวดน้ำ รับพรนะ เนื่องในโอกาสปีใหม่ อาตมาในฐานะประธานสงฆ์ ขออำนวยอวยพรให้โยมทุกคน ประสบแต่ความสุขความเจริญ ด้วยอายุวรรณะ สุขะ พละ อันตรายใดๆ อย่าได้แผ้วพาน ตลอดกาลนาน เทอญ....ยะถา วาริวาหา.....”
   หลังจากเสร็จจากพิธีกรรม พวกเราต่างยกภัตตาหารมาประเคนถวายพระ จนพระอาจารย์กับคณะสงฆ์ฉันท์เสร็จ
“เป็นยังไงบ้างโยม สบายดีนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” พระอาจารย์ถามผมกับเป๊บ
“สบายดีครับพระอาจารย์  พระอาจารย์สบายดีนะครับ” เป๊บถาม
“ตามอัตภาพนะโยม ส่วนมากไปแสวงบุญอยู่ที่อินเดีย สุขสบายตามประสา”
“ครับพระอาจารย์ ผมยังอยากไปแสวงบุญบ้าง แต่ภาระงานเยอะมากเลยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกโยม อนาคตโยมทั้งสองจะมีเวลาไปแสวงบุญเองแหละ...ไม่ต้องรีบร้อน ทุกอย่างมีเวลาของมันเอง”
“จริงหรือครับพระอาจารย์...ว่าไป...ปีนี้จะเป็นปีชงของดวงเราสองคนมั้ยครับ” ผมถามพระอาจารย์
“ถ้าตามหลักโหราศาสตร์ก็เป็นไปตามตำรานะโยม แต่ถ้าเป็นโยมทั้งสองคนกับทุกคนในครอบครัว คงไม่เจอเรื่องไม่ดี ครอบครัวคนมีบุญ บุญที่โยมได้สร้างจะเป็นเสมือนกำแพงแก้วปกป้องคุ้มครองให้โยมทุกคนรอดพ้นจากภยันตรายทั้งปวง...สบายใจได้นะ”
“สาธุครับพระอาจารย์...ถ้ามีโอกาสผมกับเป๊บก็จะทำบุญตลอดนะครับ”
“ดีแล้วละโยม เป็นหนทางที่โยมได้ดำเนินมาถูกต้องแล้ว”
“ครับ”
“นี่ก็ใกล้บ่ายแล้ว น่าจะใกล้เวลากลับวัดเสียที โยมเป๊บไปตามโยมพ่อโยมแม่มาเถอะ”
   เป๊บก็รีบเดินไปตามบรรดาพ่อแม่ที่คุยอยู่อีกห้องหนึ่ง ทุกคนมาถึง
“โยม อาตมากับคณะสงฆ์ขอตัวกลับวัดก่อนนะ”
“ครับพระอาจารย์...ขอบพระคุณมากนะครับที่มาเจริญพระพุทธมนต์อันเป็นศิริมงคลกับครอบครัวของเราทั้งสองครับ”
“ด้วยความเต็มใจนะโยม....โยมทุกคนรับพรนะ....เนื่องด้วยวันขึ้นปีใหม่ 2558 นี้ อานิสงส์ผลบุญที่อาตมาได้บำเพ็ญมาตลอดอสงไขย จงอำนวยอวยพรให้ครอบครัวของโยมทั้งสอง ประสบแต่ความสุขความเจริญ ด้วยอายุ วรรณะ สุขขะ พละ....ตลอดกาล....นาน....เทอญญญญ”
   ทุกคนพร้อมใจกันเปล่ง สาธุ ถือเป็นพรอันประเสริฐจริงๆครับ
“โยมเป๊บ โยมโจ้ เข้ามาหาพระอาจารย์” พระอาจารย์เรียกเราสองคน
   พระอาจารย์จับมือผมกับเป๊บคนละข้าง แล้วนำมาประสานกันโดยมีมือของพระอาจารย์กุมมือเราทั้งสองคน พระอาจารย์หลับตาท่องบริกรรมคาถาบางอย่าง
“ด้วยบุญนี้ ขอให้โยมทั้งสองประสบแต่ความสุขความเจริญ ไม่มีสิ่งใดแผ้วพาน ตลอดกาลนาน..เทอญ...” ผมกับเป๊บสบตากันราวกับจะบอกว่ารู้สึกถึงกระแสบางอย่าง ไหลเวียนทั่วร่าง
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์” ผมกับเป๊บก้มกราบพระอาจารย์
   พวกเราทุกคนเดินมาส่งพระอาจารย์ที่รถ พี่ปันอาสาตัวเองไปส่งพระอาจารย์ถึงวัด ขากลับคณะสงฆ์ก็ขึ้นรถตู้คันเดียวกับพระอาจารย์
“ไปก่อนนะโยม เจริญพรทุกคนนะ”
“สาธุครับพระอาจารย์....ขอบพระคุณมากๆ นะครับ” แด๊ดกราบตักพระอาจารย์ พระอาจารย์ท่านเอามือมาลูบศรีษะแด๊ด”
“เจริญๆ นะโยม...ลาทุกคนนะ”
   รถตู้ออกนอกบ้านลับสายตาไป พวกเราก็เดินเข้าบ้าน
“แยกย้ายพักผ่อนกันก่อนนะ เดี๋ยวช่วงเย็นลงมาทานข้าวริมสระน้ำ” แด๊ดบอกกับทุกคน
   ผมกับเป๊บก็ขึ้นมาพักผ่อนบนห้อง ถึงห้องปุ๊บผมล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง และเมื่อคืนนอนไม่พอด้วย แทนที่จะได้นอนสบาย คิงคองก็ล้มตัวนอนทับผมซะงั้น
“นี่ๆๆ ลุง ไปนอนดีๆเลย จะล้มมาทับทำไมเนี่ย”
“ก็อยากนอนหนุนเมียบ้าง กอดเมียบ้าง เป๊บผิดหรือ” พักหลังพอแก่ตัวเล่นละครเก่งนะ มีทำตาหวานซึ้ง คิงคองเพี้ยน
“โหยยยย...ทุกวันนี้ก็นอนกอดกันทุกวัน แยกๆ บ้างเหอะลุงงงงง” ผมแหกปากใส่
“ก็ได้ครับ..แยกก็แยก” เป๊บขยับตัวหนีผมไปนอนอีกข้างของเตียง
   อะ...นั่น....งานเข้าอีกละ คิงคองงอน เวรกรรม ไม่น่าแหกปากใส่เลยเรา....ผมหันไปมองเป๊บ ขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ
“เป๊บ.....เป๊บ....” เอามือจิ้มๆ แผ่นหลัง...ไม่มีเสียงตอบกลับ งอนขั้นเทพ ซวยละชั้นนนนนนน
“ยู้ฮู้....เป๊บ....งอนหรือ....กุ๊กๆๆ...” ผมยังคงสะกิดหลังเป๊บ...หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้คะ...
“เป๊บบบบ.....อย่างอนเงยน้า....ขอโทษน้าค้าบบบบ” ผมเอาคางไปเกยตรงหูเป๊บ พร้อมหอมซอกคอ ต้องง้อเยอะๆ เดี๋ยวงอนยาวละยุ่ง
   ทันใดนั้น เป๊บพลิกตัวทันที เป๊บเลยนอนคร่อมตัวผม
“อะไรอะ..แกล้งงอนหรือไงเป๊บ” ผมแหกปากดิ้นไปมา
“ฮ่าๆๆๆ...หลงกลซะแล้วหนูน้อยโจ้ มามะ ให้ป๋าขืนใจซะดีๆ”
“เว้ยยยย...ไม่เอาอะเป๊บ กลางวันสว่างโร่แบบนี้ ทะลึ่งแล้ว ตาลุงบ้ากามมมม” ผมยังคงดิ้นไปมา แต่เป๊บตัวหนักง่า ดิ้นไม่หลุด
“ไม่รู้แหละ ทำโทษษษษษ”
“ข้อหา”
“ข้อหา....ก็...ตอนเช้าแหกปากใส่เป๊บที่สนามบินเชียงใหม่” เป๊บทำท่าคิดข้อหา....แถไปเรื่อยนะลุงงงงง
“โว้วววว...ไม่เกี่ยวกันเลย....อุ้บบบบบบส์....” ไม่ทันจะอธิบาย เป๊บจูบซะงั้น
   ก็...นะ...เลยตามเลย ฮ่าๆๆๆ ไม่ยอมสามีแล้วจะไปยอมครายยยยยย
   แต่....ทันใดนั้น....เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นนนนน....แกร๊กกก...ปังงงงงงง
   เสียงเปิดประตูเสียงดังกระแทกแรงมากกกกก แล้วสองแสบก็วิ่งเข้ามาในห้องทันที
“อาโจ้ววววววว...ชีต้าขอนอนนนนนน.......โอ้ววววววววววว”
“โอ้วววววววววววววววววววว”
   ชีต้ากับเนสแหกปากอุทานดังมาก เพราะเห็นเป๊บคร่อมตัวผมอยู่ ผมกับเป๊บก็ตกใจมาก ไม่รู้ว่าจะเห็นตอนจูบมั้ยนี่
   วินาทีนั้น เป๊บกระโจนตัวออกจากตัวผม ผมก็ตกใจทำหน้าไม่ถูก
“นี่.....เราสองคนเข้าไปห้องอาเค้าทำไมมมมมมม...มานี่เลยยยยย....” เสียงพี่ปริมตวาดดังมาก จนสองแสบตกใจ หน้าเหวอ มั่วไปหมด ฮ่าๆๆๆ
“ก็....ก็....” ชีต้ากับเนสเลิกลั่กตกใจ คงจะพยายามอธิบายพี่ปริม
“ ไม่ต้องเลย เราสองคนมานี่ ไปกวนอาเค้าทำไม พ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่า ก่อนจะเข้าห้องใครให้เคาะประตู มานี่เลย” พี่ปริมเสียงดัง จนพี่ลินดาต้องเดินมาลากสองแสบออกไป
   จนสองแสบออกไปแล้ว พี่ปริมพูดว่า
“พี่ขอโทษแทนหลานมันด้วยนะไอ้เสือ...”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมผิดเองที่ลืมล๊อคประตูด้วย”
“แล้วนี่หลานเห็นอะไรบ้างเนี่ย” พี่ปริมถาม
“เอ่อ...ไม่แน่ใจนะพี่” เป๊บตอบแบบตกใจ
“ไม่เป็นไร หลานยังเด็ก เดี๋ยวพี่ไปอธิบายเอง....ว่าแต่....สะใภ้เหล็ก คราวหน้าคราวหลังจะทำอะไรน้องชายพี่ หัดล๊อคประตูบ้างนะ” พี่ปริมแซวแบบยิ้มๆ พร้อมออกไปพร้อมล๊อคห้อง ผมละหน้าเหวอ คือ พี่ น้องชายพี่นะแหละบ้ากามมมมมตะหากกกกก อยากจะกริ๊สสสสสสส
   หลังพี่ปริมออกไป ทุกสรรพสิ่งอยู่ความเงียบชั่วครู่
“พลั๊กกกกก....” ผมเอาหมอนฟาดเป๊บ
“โอ้ยยยย ที่รัก ฟาดเป๊บทำไมครับบบบ”
“บ้ากามมนัก เป็นไงหลานเห็นแล้ววว อายบ้างมั้ยยยยย” ผมฟาดเป๊บด้วยความหงุดหงิด
“ก็เป๊บไม่รู้ว่าหลานจะเข้ามานี่ครับ อีกอย่างมันเป็นห้องของเราสองคนนี่ครับ สวีทกันผิดตรงไหนเนี่ย”
   ฟังเหตุผล...ก็จริง...อายหลานเลย
“หายง่วงเลยเนี่ย ปีใหม่วันแรกก็ตื่นเต้นซะแล้ว โหยยยย” ผมบ่น
“เอาน่าที่รัก ไม่เป็นไรหรอก หลานยังเด็ก เป๊บว่าเรามานอนกันเถอะ”
   เป๊บนอนโดยดึงผมไปกอด....อารมณ์ยังตกใจ แต่ก็นะ อุ่นใจเหมือนกัน ไม่ถึงห้านาที เป๊บหลับแล้ว ผมยังคงนอนคิดไปตกใจไป ผมหันมามองเป๊บ
“หือ....อะไรเนี่ยลุง แอบมาผมขาวเส้นสองเส้นแล้วนะนี่” ผมบ่นเบาๆ
   ผมนอนไปลูบศรีษะเป๊บไป พิจารณาไป.....นี่ เราทำงานหนักมาก จนไม่ได้ดูเป๊บใกล้ๆแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว สิบกว่าปีก่อน กับตอนนี้ เป๊บยังหล่อเหมือนเดิมนะ ถึงแม้ใครๆ ชอบบอกว่า เป๊บแกกว่าเมื่อก่อนเยอะ ก็อายุเลขสามแล้ว จะให้หนุ่มแน่นได้ยังไง แต่ในสายตาเรา เป๊บไม่แก่ซะหน่อย ยังเป็นคู่รักที่ดีเสมอมา บางครั้งก็เป็นเพื่อน สามี หัวหน้า ผู้นำ ที่ดี....รักเป๊บนะครับ....จะรักจนกว่าจะตายจากกันเลยนะ....ผมโน้มตัวไปจุ๊บๆแก้มเป๊บ
“อื้อ...จะลักหลับเป๊บหรือ” เป๊บบ่นเบาๆ
“อ้าว ยังไม่หลับหรือเนี่ย”
“หลับแล้วแต่ไม่สนิทครับ”
“วู้.. อายุปูนนี้แล้ว ใครจะลักหลับ นอนเถอะลุง” ผมบ่นไปงั้น แต่เห็นเป๊บยิ้ม ฮีแกรู้แหละว่าผมชอบแสดงความรักแบบนี้เสมอ เขินง่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 09-01-2015 23:10:26

 :katai2-1: :mew1:

ฮะฮ่า ต่อไปต้องฝึกให้เป็นนิสัย เข้าห้องปั๊บล๊อคประตูทันทีนะจ๊ะ

ดีนะที่ยังไม่ทันได้ถอดเครื่องทรง ไม่งั้นเด็กๆตาเป็นกุ้งยิงและนอนฝันร้ายแน่ๆ 5555

 :mew3: :mew4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-01-2015 23:11:41

   รู้สึกตัวอีกที เสียงโทรศัพท์อินเตอร์คอมดังขึ้น รับโทรศัพท์ เด้กแม่บ้านแจ้งว่าแด๊ดให้ลงไปทานข้าวริมสระน้ำ เราสองคนก็ล้างหน้า เปลี่ยนชุด แล้วลงไปที่สระน้ำ ทุกคนมาพร้อมกันหมดแล้ว ปีใหม่นี้ครอบครัวเรามีขนาดใหญ่มาก ทั้งครอบครัวเป๊บ ผม จิม พี่ปัน พี่ปริม และหลานๆ ห้าคน ต่างก็เฮฮาสนุกสนาน ผิดแปลกก็ตรงที่ ชีต้ากับเนส ไม่เฉียดมาใกล้ผมเลย ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ สองแสบก็วิ่งหนี...ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คงตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
   พวกเราก็เฮอาสนุกสนาน ร้องคาราโอเกะ พวกเด็กคนสวน แม่บ้าน ลูกน้องแด๊ดและครอบครัว ก็มานั่งทานโต๊ะข้างๆ เปรียบเสมือนงานเลี้ยงขนาดย่อม เฮฮากันไปเรื่อยๆ ผมเองก็แอบมานั่งเก้าอี้ตรงสระน้ำอีกด้านนึง ไม่นานนัก เป๊บก็เดินตามมานั่งด้วย
“ที่รักเป็นอะไรครับ” เป๊บถามพลางพร้อมเอื้อมมือมาปัดเส้นผมของผมที่ปลิวตามแรงลม
“ไม่มีอะไรอะเป๊บ...โจ้มีความสุขนะ ที่ครอบครัวของพวกเราใหญ่ขึ้นมาก ไม่นึกว่าจะมีวันนี้นะ”
“เป๊บก็คิดเหมือนที่รักนะ...บางเวลากลับไปคิดถึงเรื่องในอดีตที่เราสองคนเจอมาด้วยกัน แทบไม่น่าเชื่อว่า วันนี้เราสองคนจะมีความสุขโดยที่ครอบครัวของเราสองคนเข้าใจนะครับ”
“นั่นซิเป๊บ...” เราสองคนสบตากัน ยิ้มกว้างให้กัน
   ผมเห็นหลานสองแสบ เดินกระดึ๊บๆ เข้ามาหาผม เนสผลักชีต้า ชีต้าก็หลบไปหลังผลักเนส บ่นๆว่า เข้าไปซิๆๆ ผมมองสองแสบแอบตลกในความน่ารักไร้เดียงสา
“ชีต้า เนส มีอะไรกับอาหรือเปล่า” ผมถามสองแสบ
“ก็...เอ่อ....ชีต้าขอโทษอาโจ้กับอาเป๊บค้าบบบ”
“เนสก็ขอโทษด้วยค้าบ”
   หลานสองแสบยกมือไหว้พร้อมขอโทษตามประสาเด็ก
“หืม...ขอโทษอาเรื่องอะไร” ผมถาม
“ขอโทษอาที่ชีต้ากับเนสวิ่งเข้าไปในห้องไม่เคาะประตูค้าบบบ”
“ช่ายๆๆ เนสขอโทษค้าบ ที่วิ่งเข้าไป ทำให้อาเป๊บนวดอาโจ้วไม่เสร็จเลย”
   หือ....นวด....????? ผมกับเป๊บมองหน้าแบบ งงๆ
“นวด” ผมถามแบบงงๆ
“ก็คุณพ่อบอกว่า...อาเป๊บกำลังนวดอาโจ้ว...แล้วพอชีต้ากับเนสเข้าไป อาโจ้วเลยโกรธที่ไม่หายเมื่อย” ชีต้าพยายามอธิบาย
“อุ๊บส์....” เป๊บกลั้นหัวเราะ
   ผมเลยถึงบางอ้อ นี่พี่ปริมคงไปบอกว่า เราสองคนกำลังนวดแน่ ฮ่าๆๆๆ งั้นเนียนดีกว่าเรา
“ไม่เป็นไรนะ อาไม่โกรธเราสองคนนะ...แต่คราวหลังจะเข้าห้องอาเคาะประตูก่อนนะคับ เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจแล้วค้าบบบบ...เย้ๆๆ อาหายโกรธแล้ววว” สองแสบก็วิ่งเข้ามากอดผมเป็นพัลวัน
“อ้าวแล้วไม่ขอโทษอาเป๊บละ” เป๊บทวงหลาน
“โว้ว....อาเป๊บเอาไว้ก่อน เนสรู้แหละว่าอาเป๊บไม่โกรธหรอก...อาเป๊บไปไกลๆก่อน ชิ่วๆๆ” ฮ่าๆๆๆ หลานไล่เป๊บ
   เด็กก็คือเด็กนะครับ ทะเล้นน่ารักไปตามประสา นี่อนาคตสองแสบโตขึ้น คงหล่อขั้นเทพ แบบนี้ผมในฐานะอา คงได้หวงหลานแน่ๆ ว่าจะมีสาวๆ มางาบไปหรือเปล่า เป๊บเคยแซวว่า ถ้าหนุ่มๆ มางาบละ...เออนั่นซิ ไม่เอานะ อย่าซ้ำรอยอานะหลานนนนน ฮ่าๆๆๆ
   จนกระทั่งงานเลี้ยงเลิก แด๊ดบอกพวกเราว่า ประมาณห้าทุ่มห้าสิบนาที มาสวดมนต์ข้ามคืนที่ห้องพระเพื่อเป็นศิริมงคล
“ตลกเนสกับชีต้าเนอะเป๊บ” ผมเปรยระหว่างที่เราอาบน้ำด้วยกัน”
“นั่นซิ..แต่เป๊บฮาพี่ปริมมากกว่า อธิบายหลานว่านวด”
“ใช่เป๊บ ฮามาก หลานยังเด็กไง แต่โจ้ว่านะ หลานจำแม่นแน่ พอโตเป็นหนุ่มคงรู้แหละว่าทำอะไรกัน”
“ใช่ครับ ดีนะที่เรายังไม่จัดหนัก หลานมาเห็นตอนนั้นคงช๊อกกว่านี้แน่”
“ทะลึ่ง....ถ้าเห็นขนาดนั้นเป๊บจะทำไงอะ”
“ก็....ทำต่อ เร่งกำลัง โชว์หลานนนน”
“บ้า....ตาลุงประสาทบ้ากามมมมมมม” ผมยกถังน้ำสาดเป๊บตูมใหญ่ ตาลุงเพี้ยน คิดได้ไงทำโชว์หลาน
“โอ้ยยยย สาดเป๊บทำไมเนี่ย”
“ก็บ้ากามนัก...หลานได้วิปริตหมด”
“ฮ่าๆๆๆๆ...พูดเล่น ใครจะกล้าทำต่อละครับ”
“แล้วปายยยยย”
   อาบน้ำเสร็จ พวกเราก็มาพร้อมที่ห้องพระ เริ่มสวดมนต์ ไม่นานนักได้ยินเสียงจุดพลุดังจากระยะไกล แสดงว่าเข้าปีใหม่อย่างสมบูรณ์แล้ว สวดมนต์เสร็จ แด๊ดบอกกับพวกเรา
“มีลูกค้าซื้อโคมลอยจากญี่ปุ่นมาฝาก น่าจะไปลอยเพื่อศิริมงคลปีใหม่นะครับ”
   พวกเราทุกคนก็มายืนอยู่กลางสนามหญ้า ต่างเตรียมตัวจุดโคมลอย ลูกค้าแด๊ดให้มาเยอะจนเผื่อไปยังพวกแม่บ้านและลูกน้องของแดด้วย
“แด๊ดครับ แล้วโคมลอยไม่ไปตกบ้านคนอื่นแล้วไฟไหม้หรือครับ” ผมถามแด๊ด
“น่าจะไม่นะลูก..ลูกค้าบอกว่า ไฟจะดับแล้วมันจะร่วงลงมาเอง ภายในเวลาสองเดือนจะสลายไปกับธรรมชาติ ที่ญี่ปุ่นเค้าออกแบบมาดี ประมาณนี้นะลูก”
“อ๋อครับ..งั้นมาเริ่มลอยกันเลยดีกว่าครับ”
   ผมกับเป๊บลอยคู่กัน ส่วนหลานๆ ห้าคนลอยด้วยกัน จุดไฟเรียบร้อย รอให้ลมร้อนดันตัวโคม
“เป๊บ อฐิษฐานดีๆนะ”
“ครับ...โจ้ก็อฐิษฐานดีๆนะ”
   เราสองคนหลับตาอฐิษฐาน.... “ข้าพเจ้า ขอตั้งจิตอฐิษฐาน ด้วยโคมประทีปนี้ ขอให้คนที่ข้าพเจ้ารัก มีความสุข ความเจริญ ขอให้เป๊บคนรักของข้าพเจ้า มีความสุข ความเจริญ ขอให้ความรักของเราทั้งสอง มั่นคง จนกว่าจะตายจากกัน ตลอดกาล ตลอดไป....”ปล่อยโคมลอยขึ้นท้องฟ้า ต่างคนต่างมองตาม โคมลอยสูงขึ้นเรื่อย
   โคมลอยพ้นสายตาไปไกลแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันพักผ่อน ขึ้นมาบนห้อง ด้วยความง่วงเลยกระโดนขึ้นเตียง เตรียมตัวนอน
“เป๊บ....นอนเถอะ”
“ครับที่รัก...ทาครีมแป๊บนึงครับ”
“สำอางส์อะไรเที่ยงคืนเนี่ย”
“เดี๋ยวแก่เมียไม่รัก ทำไงละครับ”
“โหยยยย ลุงงงง แก่ยังไงก็รัก มานอนๆ”
   เป๊บยิ้มผ่านกระจก เห็นทาครีมสักสองนาที ก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ
“เป๊บล็อกประตูยัง” ผมถาม
“เรียบร้อยครับ...หือ...ถามแบบนี้ จะทำอะไรละเซ่”
“ทะลึ่งงงง ไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อยตาลุงบ้ากาม...ล๊อคเผื่อหลานโผล่มาอีก”
“ฮ่าๆๆๆ...คร้าบๆๆ งั้นนอนเถอะที่รัก”
   เป๊บรั้งตัวผมไปหนุนที่แขน จมูกผมชนที่อกเป๊บ ได้ยินเสียงหัวใจเป๊บเต้นเบาๆ
“เป๊บ”
“ครับ”
“ตอนลอยโคมอฐิษฐานว่าไงหรือ”
“หือ...ที่รักอยากรู้ไปทำไมครับ”
“อยากรู้ซิ ว่าจะอฐิษฐานเหมือนกันหรือเปล่า”
“ไม่บอก”
“บอกกกก”
“ไม่บอก”
“บอกเลยเป๊บ อยากรู้ เร็วๆ อะ...ไม่งั้นจะงอลแล้วนะ ชิ” ผมบ่นๆ
“โอเคๆ บอกก็ได้ครับ...เป๊บอฐิษฐานว่า...ขอให้คนที่เป๊บรักมีความสุข ประสบแต่ความเจริญ....ขอให้คนรักของเป๊บ มีความสุข สุขภาพแข็งแรง....และขอให้ความรักของเราทั้งสอง มั่นคง ยืนยง ตลอดไปจนกว่าชีวิตจะตายจากกัน” ผมฟังเป๊บเล่า อฐิษฐานคล้ายกับผมมาก
“ยิ้มทำไมที่รัก บอกของตัวเองมาเลยว่าอฐิษฐานยังไงบ้าง”
“ก็เหมือนเป๊บนะแหละ....เหลือเชื่อคิดเหมือนกันได้ยังไง”
“เนื้อคู่แล้วไม่แคล้วกันไงครับ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ คำโบราณนะลุง เชยมากๆๆ” ผมแซวเป๊บ
“โจ้...เป๊บรักโจ้มากนะครับ....รักมากขึ้นทุกวัน...ปีใหม่ 2558 เป๊บจะทำทุกอย่างให้โจ้มีความสุขนะ....บางครั้งเป๊บอาจจะทำให้โจ้โกรธบ้าง ขอโทษด้วยนะครับ”
   ผมได้แต่ยิ้มน้ำตาคลอ
“เป๊บ....โจ้ก็รักเป๊บมากนะ...ปีใหม่ตลอดทั้งปี โจ้สัญญาว่าจะดูแลเป๊บเป็นอย่างดี บางครั้งเราสองคนก็ทะเลาะกันบ้าง โจ้อาจจะเอาแต่ใจบ้าง ก็ขอโทษเป๊บด้วยนะครับ...รักเป๊บมากนะครับ”
   ผมโน้มตัวไปหอมแก้มเป๊บทีนึง.....เอ.....แค่หอมแก้มนี่ ไม่ได้ถือเป็นของขวัญปีใหม่โน๊ะ ฮ่าๆๆๆ นานๆ เริ่มเองทีนึง คงไม่เป็นไรม้างงงงง เอื้อมไปจับน้องชายเป๊บซะหน่อยยยยย จูบสักนิดดดด
“อื้อ..ที่รัก...อืมมมมมมมม”
   ล๊อคห้องแน่นหนา....จัดหนัก....ไหวป่าวคิงคองงงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โจ้ : ไหวป่าววววลุงงงงงงง สองรอบเองนะ  :hao3: :katai3:

เป๊บ: แฮกๆๆๆ ที่รัก....แฮกๆๆๆ...ที่รัก....ขออีกสามรอบบบบบ  :hao6: :hao3:

โจ้ : แว๊กกกกกกกกก พอแล้วววววววว :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 09-01-2015 23:22:15

 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-01-2015 00:33:57

ยังคงความหวานตลอด ขอให้รักกันตลอดปีและตลอดไปจ้า


 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-01-2015 01:25:59

สวัสดีปีใหม่จ้าคุณโจ้คุณเป๊บ
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
หลานๆน่ารัก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 10-01-2015 01:42:45

หวานจนน่าอิจฉา :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 10-01-2015 03:50:15

 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-01-2015 07:19:58

 :katai2-1:   หลานๆน่ารักมากเลย หลังจากนวดแล้วหายเมื่อยหรือเมื่อยกว่าเดิมล่ะคะเนี่ยลุงเป๊ป

ผมขาวเป็นเรื่องธรรมชาตินะ คนที่เป็นระดับผู้บริหารหรือเครียดเรื่องงานมากๆก็จะมีเป็นปกติ ไม่เกี่ยวกับอายุหรอก 55555

เรื่องโคมลอยจากญี่ปุ่นนี่แอบเจ๋งนะ

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 10-01-2015 12:17:45

และแล้วหนูน้อยโจ้ก็ตกเป็นภรรยาของป๋าเป๊ป(จอมหื่น)จนได้ 5555
ฟินรับปีใหม่กันทีเดียว อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-01-2015 12:38:36

หลังจากที่เป๊บนวดโจ้ไม่สำเร็จ
โจ้ก็เลยเป็นคนนวดเป๊บแทน   :z1:

พี่ปริมบอกสองแสบได้เนียนมาก

ปีใหม่ครึกครื้นดีจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-01-2015 21:25:10

สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะครับพี่โจ้ ผมขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกที่พี่นับถือ อำนวยอวยพรให้พี่ทั้ง 2 คนมีความรักที่มั่นคงและสวยงามนะครับ พร้อมทั้งมีสุขภาพที่ดี อย่าได้เจ็บป่วยกายใจ อย่าได้อับจนหนทางต่ออุปสรรค นะครับ
  :call:  :call:  :call:
อันนี้ผมตอบพี่โจ้บ้าง ตอนนี้ผมอยู่ที่อังกฤษแล้วครับ อากาศกำลังดีบางวันก็หนาวไปมีฝนตกบ้างแต่โดยรวมแล้วก็โอเครนะครับ ส่วนเรื่องเสียตัวนั้น เรื่องคู่ผมยังไม่มีเลยครับ เพราะฉะนั้น โสด สด และซิง แน่นอนครับ พี่โจ้ที่น่ารัก  :mew1:  :mew1:  :mew1:

ปล. เดี่ยวเอาไว้จะส่งรู้ให้พี่ดูนะครับว่าอยู่อังกฤษสนุกขนาดไหน ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 19-01-2015 09:37:56

กรี๊ดดดดดดด คู่นี้หวานตลอด อิจฉาอะ
รอพี่โจ้ตอนต่อไปนะคะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 19-01-2015 14:47:59

สวัสดีปีใหม่จ้า  ขอให้สุขใจสุขกาย โชคดีตลอดปีจ้า

ยังรออ่านต่อนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีปีใหม่ครอบครัวใหญ่คึกคัก Up 9/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-02-2015 23:45:22

สวัสดีครับ ผมเป๊บเองครับ นานๆ จะได้มีโอกาสเข้ามาเล่นในกระทู้ ห่างหายไปนานก็เพราะติดสารพัดงานที่รุมเร้านะครับ อีกอย่างคิดถึงตัวขาวด้วย ตอนนี้นางไปอบรมการบริหารจัดการโลจิสติกต์ ที่ฟุกุโอกะ มหาวิทยาลัยกิวชู หลักสูตรอบรม 15 วันครับ ทิ้งให้ผมเดียวดายนอนเหงาคนเดียว นี่ก็วันที่สี่ที่นางไปเริงร่าที่โนนแล้วครับ ถ่ายรูปส่งไลน์มา มีแต่ของกินกับช๊อปปิ้ง ตกลงไปอบรม หรือ กระจายรายได้ ชักเริ่มไม่แน่ใจ

สี่วันก่อน

"ที่รัก มาทานราดหน้าได้แล้วครับ กำลังร้อนๆ เพิ่งทำเสร็จ" ผมยืนเท้าสะเอวหน้าห้องนอน เห็นตัวขาวกำลังจัดกระเป๋าใบใหญ่มากๆ 2 ใบ หน้าตาไม่ต้องบอก ทำท่าเหมือนแบ๊ว คิดอะไรไม่ออก คงกำลังจะนึกว่าลืมอะไรบ้าง
"อีกแป๊บนะเป๊บ กำลังนึกๆ ว่าลืมอะไรบ้างอะ"
"คงไม่ลืมแล้วมั้งที่รัก จัดกระเป๋าไปราวกับว่าจะย้ายไปตั้งรกราที่นั่น" ผมพูดแซวแบบประชด
"เว่อร์ละลุง ไปสองอาทิตย์เอง เด๋วลืมแล้วจะทำยังไงอะ ไปที่นู้นใช่จะมีขายนี่น่า"
"ญี่ปุ่นนะที่รัก ไม่ใช่อูกานดา ของขายมากกว่าเมืองไทยอีก ไปกันหลายครั้งจำไมไ่ด้หรือ"
"วู้วววว รู้แล้ว บ่นจริงลุงเบอะ ไปๆ หิวแล้ว กินๆๆ" ตัวขาวก็เดินงุดๆ ออกมาที่ห้องครัว

ราดหน้ารวมมิตรหอมฉุย สองจานใหญ่ ตัวขาวเค้าชอบให้ผมทำให้กิน จริงๆ สูตรนี้ได้มาจากป้าจันทร์นะครับ แต่ตัวขาวชอบให้ใส่แฮมเพิ่ม ผมก็ดัดแปลงนิดหน่อย หลอกล่อตัวขาวได้สบาย ฮ่าๆๆๆ

"อร่อยมั้ยครับ"
"หย่อยๆๆ ฝีมือไม่ตกเลยนะ" ตัวขาวกินไปยิ้มไป
"ทำให้เมียกินต้องปรุงสุดฝีมือไงครับ เดี๋ยวเมียทิ้งไปกินกับข้าวชายอื่นละแย่เลย"
"โว้ววว คิดมากแล้วลุง ไม่มีใครทิ้งผัวตัวเองเพราะชายอื่นทำกับข้าวอร่อยกว่าหรอก เบ๊อะ" ตัวขาวแหกปากใส่ผม

แหกปากยังไงก็น่ารัก ผมยอมครับ ฮ่าๆๆๆ

"พรุ่งนี้เดินทางกี่โมงครับ"
"เครื่องออกประมาณตีหนึ่งอะเป๊บ กะว่าจะถึงสนามบินสักสองทุ่ม"
"ทำไมไปก่อนล่วงหน้าเร็วจัง"
"อ้าวไปเข้าเล้าจน์กินขนมนมเนยซิ นวดเท้า สปงสปา ใช้ให้ครบ" นางยิ้มกว้าง
"นั่นละสาเหตุการบินไทยขาดทุนแสนล้าน" ผมแซว
"เว่อร์ นานๆ โจ้บินทีนึง ถ้าขาดทุนขนาดนั้น ปิดประเทศเลยดีก่ามั้ง" โดนแหกปากใส่อีกรอบ
"ฮ่าๆๆๆ ก็นานๆ ทีเป๊บเห็นฟาดเรียบทุกอย่าง คุ้มค่าตั๋วเลยว่างั้น"
"ช่ายยยแน่นอนนนน"
"ไปหลายวันคิดถึงเป๊บบ้างนะครับ" ผมอ้อน
"ค่าผัวขาาาาา คิดถึงทุกลมหายจายยยเรยยยยย" ตอบแบบนี้น่าจับฟัดเนอะครับ ฮ่าๆๆๆ

ตัวขาวก็ไปวุ่นกับการจัดกระเป๋าอีกครั้ง ผมเองก็จัดเก็บกวาดล้างจาน สักพักใหญ่ๆ ก็เข้านอนพร้อมกัน

"ตกลง จัดของครบมั้ยครับ"
"เอ..ก็..ครบแหละ" ตอบแบบลังเล
"นี่เอาเสื้อผ้าไปกี่ชุดเนี่ย"
"20 ชุดเองเป๊บ แล้วก็เสื้อโค๊ท แจ๊คเก็ต เผื่อหนาว"
"เยอะนะที่รัก ที่อบรมน่าจะมีบริการซักนะ"
"มีแหละ แต่โจ้เอาไปเผื่อๆ ไง แต่ละชุดมันมีสีสันที่เข้ากันนี่น่า"
"แฟชั่นนิสต้าว่างั้น...หืมม...ฟอดดด"ดึงตัวขาวมาหอมแก้มสองที
"ช่ายยยยย"
"ยังไงก็ระวังๆตัวนะ อย่าซุ่มซ่ามอีกละครับ"
"รู้แหละ ไม่ได้ซุ่มซ่ามขนาดนั้นสักกะหน่อย"
"จริงหรือ เป๊บเห็นไปเมืองนอกทีไร เกิดเหตุตลอด เดินชนกระจก ประตู ตู้โทรศัพท์ สารพัด"
"โว้ววว ความจำดีจังนะลุงงง ชิ"
"แน่นอนนนนน ฮ่าๆๆๆ"
"แล้วนี่โจ้ไม่อยู่เป๊บจะไปนอนบ้านใหญ่ป่าว"
"ไปครับ อยู่คนเดียวเหงา กลับไปนอนบ้านใหญ่ดีกว่า คนเยอะดี"
"ดีแล้วๆ จะได้หมดห่วงเรื่องคนดูแลอะ"
"ครับ...ดึกแล้วนอนเถอะ พรุ่งนี้ที่รักมีประชุมเช้าบ่ายเลยนี่"
"เออจริงลืม พรุ่งนี้เจ้าบริษัทจิม บ่ายมาประชุมกับพี่ปริม เหนื่อยยยยยยแน่เลยง่าาาา"
"งั้นรีบนอนเลยยยยยย...ฝันดีนะครับ" จุ๊บแก้มสองที
"ฝันดีนะเป๊บ คืนนี้ขอกอดโหน่ยนะ ไม่ได้กอดตั้งสิบห้าวัน" ตัวขาวขยับมาซุก ออดอ้อนซะ

ไม่ถึงสองนาที ตัวขาวเงียบสนิทไปแล้ว ผมเองก็นอนนึกอะไรไปเรื่อยๆ ปีนี้ย่างเข้าปีที่ 11 ของการอยู่ด้วยกันแล้ว รักเราไม่เก่าเลยนะครับ ผมก็ผลอยหลับไป

รู้สึกตัวอีกที ได้ยินเสียงล๊อกประตู ตัวขาวคงออกไปทำงานพอดี ผมมีประชุมบ่ายเลยไม่รีบมากครับ

ประมาณบ่ายโมงผมเห็นตัวขาวรีบเดิน ผ่านหน้าห้องผมไป ผมเลยลุกเดินพร้อมถาม
"ทานข้าวเที่ยงยังที่รัก"
"ยังเลยเป๊บ เพิ่งเลิกประชุมกับจิมมาก็บึ่งมานี่เลย มีอะไรหม่ำๆบ้างอะ"
"เดี๋ยวเป๊บสั่งให้แม่บ้านเอาข้าวหมูแดงหมูกรอบไปให้ที่ห้องทำงานนะครับ รีบกินนะ ประชุมเริ่มบ่ายครึ่ง"
"ได้ๆ เดี๋ยวเจอที่ห้องประชุมนะเป๊บ"

ผมกดเรียกเลขาหน้าห้องให้แจ้งแม่บ้านนำข้าวไปให้ตัวขาว

บ่ายโมงครึ่งเริ่มประชุม บรรยากาศเคร่งเครียดมากๆ พี่ปริมไม่พอใจผลประกอบการโดยรวมเท่าไหร่ เลยต้องมีการปรับฐานการทำงานของคณะกรรมการบริหารใหม่ทั้งหมด ตัวขาวแสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ นางเป็นคนเก่งและฉลาดมากครับ ในบางมุมผมงงว่านางคิดได้ยังไง พี่ปริมฟังนางนำเสนอก็เห็นด้วย บรรยากาศดูดีขึ้นมาก กว่าจะประชุมเสร็จก็ปาเข้าไปห้าโมงครึ่งแล้วครับ

"น้องเดินทางไปอบรมวันไหน" พี่ปริมถามตัวขาว
"ไปคืนนี้ครับพี่ปริม ลางานสิบห้าวันนะจ๊ะ" ตัวขาวแซวยิ้มๆ
"รับทราบท่านรองกรรมการ...ตั้งใจอบรมนะ ได้นำความรู้มาพัฒนาองค์กรเราด้วย ค่าใช้จ่ายเบิกส่วนกลางได้เลยนะ พี่เซ็นต์อนุญาตแล้ว"
"คร้าบพี่สามี...จะตั้งใจอย่างมากเลย...ว่าแต่น่าจะให้เป๊บไปกับผมด้วยน้าพี่ปริม"
"ไอ้เสือไปก็ไม่มีใครดูแลงานในไทย...น้องไปนะดีแล้ว สิบห้าวันเอง ไอ้เสือไม่เหี่ยวตายหรอก"
"ไม่เหี่ยวนะพี่ ยังแข็งแรง แข็งทุกเช้า โจ้เป็นพยานได้" ผมตอบพี่ปริม
"โว้ววว พี่เค้าหมายถึงอารมณ์ค่าผัว ไม่ใช่กระจู๋" ตัวขาวแหกปากใส่
"ฮ่าๆๆๆๆ" ผมกับพี่ปริมหัวเราะพร้อมกัน ดีนะที่อยู่กันส่วนตัวสามคน ถ้าพนักงานมาได้ยิน แย่แน่เลย

ตัวขาวจอดรถไว้ที่บริษัท และกลับพร้อมผม ฝ่าการจราจรมาถึงคอนโดประมาณสองทุ่ม ตัวขาวบ่นใหญ่เลยว่าไปสนามบินช้า อดกินหนมงั้นงี้ นางรีบอาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับไม่ต้องบอกให้ผมทำอะไรให้กิน นางจะไปกินที่สนามบิน

ผมขับรถไปส่งตัวขาว ถึงสนามบินประมาณสี่ทุ่ม มีเจ้าหน้าที่เดินมารับกระเป๋า พร้อมนำพาไปเช็คอิน
"ขอที่นั่งเดี่ยวนะครับ" ตัวขาวบอกพนักงาน
"ได้คะ สักครู่นะคะ"
"ขอบคุณครับ"
"ได้แล้วคะ เรียกขึ้นเครื่องเที่ยงคืนยี่สิบนาทีนะคะ นี่บัตรเข้าเล้าจน์นะ ขอบคุณที่ใช้บริการการบินไทยคะ" พนักงานยกมือไหว้อย่างงาม
"ขอบคุณครับ"

เราสองคนเดินออกมาจากเค้าเตอร์

"ไปละนะเป๊บ...สิบห้าวันเจอกันนะ"
"ไปถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ..ว่าแต่ที่รักเช่าพ๊อกเก็ตวายฟายยังครับ"
"เรียบร้อยแล้วววว ไปถึงนู้นจะไลน์บอกนะ"
"เดินทางปลอดภัยนะครับ" ตัวขาวมาสวมกอดผม
"สิบห้าวันเองนะเป๊บ อย่าเหงาเป็นหมาหงอยอีกละ ไปอยู่บ้านใหญ่กับหลานๆ ห้ามนอกใจ ห้ามไปหลีเด็ก เข้าใจป่าว"
"เกินไปที่รัก แก่ขนาดนี้ไม่ใครสนใจแล้ว"
"เหอะ..สังเกตรอบข้างบ้างลุง เก้งกวางบ่างชะนี มองตามตลอดอะ โจ้เห็นหมดแหละแต่ไม่อยากจะพูด"
"จริงอะ หึงเป๊บหรือ" ผมยิ้ม
"โว้ว ผัวทั้งคนไม่หวงได้ไง...เคยได้ยินป่าว เสียทองเท่าผัว เอาผัวไปเลย"
"ฮ่าๆๆๆๆ มั่วแล้วที่รัก"
"อ้าวหรือ ฮ่าๆๆๆ"
"ไปเถอะครับ เดี๋ยวกินไม่อิ่มจะอารมณ์เสียอีก เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"โอเคๆ ไปละนะ จุ๊บๆ สองที" ตัวขาวเขย่งตัวมาหอมแก้มผม ดีนะไม่ค่อยมีคน แต่เชื่อว่า บรรดาสายตาเหยี่ยวเห็นแน่นอน ฮ่าๆๆ ไม่แคร์ใครคร้าบ สังคมตอนนี้เปิดกว้างกว่าเมื่อก่อนเยอะ

ตัวขาวเดินเข้าช่องด่านตรวจพิเศษ มีเจ้าหน้าที่เดินนำไป

ผมเดินกลับมาที่รถ ขับรถกลับบ้านใหญ่ ประมาณเที่ยงคืน ผมกำลังแต่งตัวจะเข้านอน ได้ยินเสียงไลน์ เปิดอ่าน
"ขึ้นเครื่องแล้วน้า" มีรูปเก้าอี้ของนางยืนยัน
"นั่งสบายมั้ยครับ"
"ก็ดีนะ เครื่องใหม่ด้วย 787 อะ"
"ดีจังๆ เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"เป๊บอยู่ไหนแล้ว"
"กำลังจะเข้านอนครับ"
"บ้านใหญ่ป่าว"
"สติกเกอร์ โอเค"
"นอนเถอะๆ ปิดมือถือละน้า ฝันดีๆ รักนะค้าบบบ" สติกเกอร์จุ๊บๆ
"เดินทางปลอดภัยนะที่รัก รักมากๆนะ ฝันดีครับ" สติกเกอร์จูบ

ตัวขาวไม่ตอบไลน์แล้ว แสดงว่าปิดมือถือเรียบร้อย

เมียไม่อยู่นี่ เหงาจริงๆ ครับ คนเคยนอนกอด นอนเกยเนอะ เอ ทุกคนที่มีแฟนเป็นเหมือนผมป่าว ถ้าเมียไม่อยู่จะเหงาหงอย ตอบผมด้วยนะคร้าบบบบ  :hao6: :hao7: :hao3:

ปล. เพิ่งสังเกตว่าตัวขาวเปลี่ยนรูป นึกตั้งนานว่ารูปนี้ถ่ายที่ไหน จนถึงบางอ้อ ไปเดทกันที่เอเชียทีค นางเริงร่า ถ่ายรูปเยอะแยะครับ

**** เมื่อคืน พี่สาวที่น่ารักใช้นามว่า 8X ส่งเรื่องราวในพันทิพย์ http://pantip.com/topic/33092175
มาทางอินบ๊อกให้ผมกับโจ้ได้อ่าน ผมอ่านเรียบร้อยแล้วนะครับ(ส่งลิ้งไปให้ตัวขาวแล้ว นางอาจจะอ่านเร็วๆนี้ครับ) อ่านไปยิ้มไป มีน้ำตารื่นๆ เหมือนกัน ทึ่งในความรักของเขาของคนที่เป็นคนรุ่นก่อนมากๆ ครองรักกัน เข้าปีที่ 30 ในแง่มุมของชีวิตเขาสองคน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ผมเชื่อว่า คู่ชายรักชาย ณ ปัจจุบันนี้ ต่างก็ฝ่าฝันทั้งสุขและทุกข์ไปด้วยกันแน่นอน ขอบคุณพี่สาวมากๆ นะครับ ที่ส่งเรื่องราวดีๆ มาให้อ่าน เอาไว้ผมจะมาเขียนเล่าเรื่อง 10 ปี ที่ครองรักกับตัวขาวให้ทุกคนได้อ่านกันบ้างนะครับ

ขอบคุณมากครับพี่ 8X

ฝันดีครับ  :hao3: :hao6: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 12-02-2015 01:06:13

ว๊าว ๆ แอบมาตอนดึก
พี่เป๊บอดทนนะ ไม่กี่วันเองพี่ตัวขาวก็กลับมาล่ะ อิอิ เหงาแย่เลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-02-2015 01:13:34

รักกันมากเลยอะ อิจฉาๆ อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 12-02-2015 02:23:25

อิจฉามากๆเมื่อไหร่เราจะมีแฟนกับเขาบ้างนะ :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-02-2015 08:28:57

 :o8:  ตัวขาวนางน่ารักเนอะ
อวยพรให้คู่คุณโจ้กับคุณเป๊บอยู่ด้วยกันรักกันคนแก่เฒ่าค่ะ หวานขนาดนี้เชื่อว่าอยู่กันยืดแน่นอน
 o13 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-02-2015 10:07:36

 โห เข้ามาเพราะความเหงา นี่ถ้าเมียอยู่คงไม่มาทักทายกันน๊า

ขอบคุณน้องตัวขาวที่ไม่อยู่ไปลั๊ลล้าที่ญี่ปุ่นแดนไกล คริคริ (กลับหลังวันวาเลนไทน์)

ทำให้ลุงเป๊บได้มาระบายอารมณ์ในเล้า (กลับมาลุงเป๊บจัดทบต้นแน่ๆ กิกิ)

ถ้าอยู่ด้วยกันทั้งสองคน คู่หวานแห่งปีไม่มีเวลาคิดถึงใครหรอก มัวแต่สวีทกัน

ใกล้ถึงวันแห่งความรักแล้ว ขอให้คู่รักแห่งปี น้องโจ้น้องเป๊บมีความสุขสดชื่นรักกันดูดดื่ม

รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไป


ปล. 1.น้องโจ้ขอให้มีความสุขกับการอบรมนะจ๊ะ

      2.น้องเป๊บก็คอยน้องตัวขาวด้วยความเหงา(ในวันวาเลนไทน์)ต่อไป เอิ๊ก

      3.รักน้องทั้งสองคนมากๆ

 :mew1: :3123:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-02-2015 11:03:32

โจ้ไม่อยู่ตั้ง 15 วัน เป๊บเหงาแย่เลย
แต่การที่โจ้ไม่อยู่มีข้อดีอยู่ 1 ข้อ
เป๊บมาอัพเดทข่าวสารเพราะเหงา 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 12-02-2015 11:29:47

คิดถึงคู่นี้มาก ดูแลความรักกันดีมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 12-02-2015 13:40:35

ใกล้วาเลนไทน์แล้วห่างเมีย
ปวดร้าววววววววววว น่าดู
 :hao5:
เหงาแย่เลยพี่ ไม่มีพี่โจ้ให้กอด

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงพี่ 2 คนมากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 13-02-2015 00:05:03

 โอ้โห...น้องเป๊บขอบคุณออกสื่อแอบเขินนะคะเนี้ย
เห็นว่าเป็นเรื่องราวดีๆ เนอะ ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
ไม่ว่าจะเป็นความรักของเพศไหน ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะมีความรัก :L1:

ปล.น้องโจ้ไป ตปท. ตั้ง 15 วัน น่าสงสารน้องเป๊บเนอะไม่มีคนให้กอด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 13-02-2015 09:57:32

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-02-2015 13:26:12

รักกันตลอดไปน่ะคะ
อ่านแล้วชื่นใจจัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามดึก By PEP Up 11/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-02-2015 00:11:15

สวัสดีครับ คืนนี้วันศุกร์ หลายคนคงไปทานอาหาร ดูหนัง กิจกรรมบันเทิงกับเพื่อนฝูงและแฟนกันแน่ๆเลย เลิกงานกว่าผมจะกลับถึงบ้านใหญ่ รถติดไปสามชั่วโมง เหนื่อยเลยครับ...วันนี้ก็เหงาๆ ตามประสา ทานข้าวเย็นกับครอบครัวเสร็จ ก็มานั่งเช็คเมล์ งานทั่วไป เสร็จหมดทุกอย่าง เลยแวะมาทักทายทุกคนครับ

หลายคนต้องคิดแน่เลย หนอย เมียไม่อยู่ เหงาหงอยซะ เลยมาเล้าจน์บ่อย ก็สารภาพว่า...จริงครับ....อยู่ด้วยกันทุกวัน อีกคนหายไป ราวกับว่าใจของเราก็หายไปครึ่งนึงด้วย เมื่อไหร่จะครบ 15 วันเนี่ย เซ็งงงงงงงง

ไหนๆ มาแล้ว เล่าเรื่องตัวขาวซะหน่อย ตั้งแต่ช่วงเช้าผมไลน์ไปคำนึง นางก็ตอบคำนึง แล้วบอกว่า อบรมอยู่ เกรงใจ ไว้คุยกันนะลุง
ผมก็เลยแอบงอน ไม่ทักทั้งวันเลย จนกระทั่งราวๆ บ่ายสาม ตัวขาวไลน์มา

"ลุง......ทำรายยยยย" ผมเงียบ อ่านแต่ไม่ตอบ งอนนนนนนน
"ลุงงงงงงงงงง.....ทำรายยยยยยยยยยย" ยังคงเงียบ อ่านไม่ตอบ
"งอนเหรออออออ...."
"มั้ง....เมียไม่สนใจ หลงหนุ่มญี่ปุ่น" ผมตอบ สติกเกอร์ร้องไห้
"โอ๋ๆๆๆ อย่างอนน้าลุงงงง....อบรมอยู่ง่า คนญี่ปุ่นเขาเคร่งเรื่องมารยาท ลุงก็รู้นี่น่า"
"ค้าบบบบบ แหย่เลยงั้นแหละ...แล้วนี่อยู่หนายยยย" ผมถาม
"เดินช๊อปอยู่ canal city อะ..."
"คลองถมอะนะ"
"อารายคลองถม นั่นมันที่ไทย"
"อ้าว canal city ก็แปลว่าคลองถมนะแหละคับ ต่างกันตรงหนายยยย"
"เออว่าไปก็จริง 5555+ โถถถถ พ่อลูกครึ่งชำนาญภาษา"
"นิสนึงคับ ฮ่าๆๆๆ"
"ของขายเยอะแยะเลย เป๊บเอาไรป่าวอะ ครีมล้างหน้า พอกหน้าเต้าหู้ เอาป่าว"
"ยังพอมีนะที่รัก ค่อยซื้อที่ไทยก็ได้"
"ที่นี่ถูกก่านะ ซื้อเกินห้าพันเยน ไปรีฟันแวทด้วยนะ เอาป่าวๆ" ถ่ายรูปส่งมาให้ดู
"งั้นได้คับ ที่รักซื้อมาเลย เอาท่าที่ขนไหว ว่าแต่อีกหลายวันกว่าจะกลับ ไปวันนี้วันเดียวหรือคับ"
"เออจริง งั้นค่อยซื้อวันใกล้กลับเนอะ ที่พักอยู่ใกล้ๆ นี่เอง"
"ได้คับ จะได้ไม่เป็นภาระ"
"จ้าลุงงงงงงง"
"แล้วนี่ที่นั่นกี่โมงแล้ว"
"เร็วกว่าสอง ชม อะ ราวห้าโมงนิดๆ"
"อ่ออ ที่รักทานข้าวยัง"
"นี่หัวหน้ากรุ๊ปที่ดูแลกำลังจะพาไปกินราเมนอะ แบบที่เป็นรถขายเลียบคลอง"
"อ๋อออ...ที่เราเคยไปกินกันปะอะ"
"ช่ายๆ ไม่รู้ร้านเดิมยังมีป่าว"
"จำร้านได้หรือคับ"
"ได้ๆ เด๋วลองเดินดู จะได้กินสิบชามรวดดด"
"โหหหหหห....ชามใหญ่มาก เป๊บว่าสิบชาม กลับมาอ้วนเป็นถังน้ำมันสองร้อยลิตร"
"เว่อร์ละลุงงงงง อ้วนแล้วยังรักปะละ"
"รักจ้าาาาาา....อ้วนซิดี กอดแล้วอุ่นนนน"
"ให้มันจริงงงงงง ไม่ใช่พอเราอ้วนแล้วทิ้งไปหาเด็กขาวใส"
"ไม่มี๊ เป๊บมีจิงโจ้น้อยคนเดียววววว" :-[
"จริงอะ...อย่าให้จับได้ว่าเมียไม่อยู่แล้วร่าเริง ตายยยยยย" สติกเกอร์ถีบหน้า โหดเนอะครับ ฮ่าๆๆๆ :z6:
"กลัวแร้วววววว"
"5555+"
"คิดถึงแร้วนะ รีบๆ กลับ"
"อีกไม่กี่วันเองงงง จะกลับไปให้กอดน้าาาาา"
"จ้าาาา เมียที่น่ารัก"
"ค่าผัวขาาาา 555+"
"สติกเกอร์จูบ"
"เป๊บๆ หม่ำๆก่อนน้า เดินมาถึงร้านแร้วววว"
"ค้าบบบ ฝากทักทายเจ้าของร้านด้วย น่าจะจำเราสองคนได้นะ"
"จำได้ๆ เค้าเห็นเราแล้วทักทายอะ...แปลออกแค่ สวัสดี อะ ที่เหลือไม่รู้แล้ว 5555+"
"ให้หัวหน้ากรุ๊ปแปล"
"เครๆๆ...หม่ำๆ ก่อนน้า คืนนี้ก่อนนอนจะโทรไลน์ไปนะ"
"ค้าบบบบ"

แล้วนางก็เงียบไปสักสามนาที หลังจากนั้น รูปราเมน เต็มหน้าไลน์ผมเลยครับ ส่งรูปมาจนผมอยากกินด้วยนะเนี่ย เมียใครเนี่ย กินเยอะจริงๆ ฮ่าๆๆๆ

กว่าจะฝ่าการจราจรมาถึงบ้านใหญ่ ก็เกือบๆ สองทุ่มแล้วครับ ทันกับทานข้าวที่บ้านพอดี ระหว่างทานก็คุยกันตามประสา เสียงโทรไลน์ก็ดังมา
"ฮาโหลลลล ลุงงงง ทำรายยยยย"
"กินข้าวครับบบบ" ผมเลื่อนกล้องให้ทุกคนโบกมือ
"โอ้ววว แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน พี่ลินดา พี่เน็ต สวัสดีค้าบบบบ" ตัวขาวโบกมือ ทุกคนโบกมือตาม
"อาโจ้ววววๆๆๆๆ ค้าบบบบ" เนสกับชีต้า ดิ้นไปมา โบกมือ
"สวัสดีค้าบ เนสชีต้า คิดถึงอาป่าวเอ่ย"
"คิดถึงมากเลยค้าบบบ อามาที่บ้านๆๆ กินข้าวๆๆ" เนสกับชีต้าแย่งกันพูด
"อาอยู่ญี่ปุ่นค้าบบ เดี๋ยวกลับไปจะไปกินน้า"
"ค้าบๆๆๆ"
"ทุกคนทานข้าวเถอะคับ...ลุงกินเสร็จไลน์มาด้วยนะ"
"ครับๆ" แล้วนางก็วางสายไป

ทานเสร็จเรียบร้อย ผมก็ขึ้นห้องพักอาบน้ำ เสร็จปุ๊บไลน์หาตัวขาว
"นอนยังงงง จิงโจ้" เงียบไปสองนาที
"เผลองีบไปง่า ง่วงง่า" สติกเกอร์ตาปรือ
"อ่อออ งั้นที่รักนอนเถอะคับ พรุ่งนี้ค่อยไลน์ใหม่"
"ค้าบบบบ เหนื่อยทั้งวันเลยง่า นอนก่อนน้าเป๊บ จุ๊บๆๆ " สติกเกอร์จูบ
"ฝันดีจิงโจ้" สติกเกอร์กอด
"รักนะค้าบบบ จุ๊บๆ ฝันดีค้าบบบ" สติกเกอร์ฝันดี
"รักค้าบบบบ จุ๊บๆๆ" สติกเกอร์จูบ

และแล้วนางก็เงียบไป ผมก็นั่งเช็คเมล์ ทำงานนิดหน่อย เลยแวะมาเล่าๆ ทุกคนคับ....เที่ยงคืนกว่าแล้ว....ฝันดีคร้าบบบบบ  :hao3: :hao6: :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ning-ning.ja ที่ 14-02-2015 02:04:48

ขอให้รักกันไปนานๆๆน่ะค่ะจะคอยอ่าน :L1: :m15:ค่ะรักษาสุขภาพดีๆแฮปปี้ วาเลนไทน์ทั้งสองคนค่ะ :mew1: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 14-02-2015 02:23:57

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-02-2015 07:51:29

จิงโจ้กินจุ น่ารักอ่า
หลานถามถึงแต่อาโจ้ ฮ่าๆๆๆ. หวานกันจริงๆน้อถึงจะไกลแต่ไม่ใช่อุปสรรค

สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะพี่เป๊ปพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-02-2015 09:06:59

โจ้กินจุนะนั่น
อีกตั้งหลายวัน
กว่าโจ้จะกลับ
เป๊บเหงาอีกนาน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 14-02-2015 09:10:50

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 15-02-2015 09:45:00

อยากบินไปญี่ปุ่นตามพี่โจ้เลย​5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 15-02-2015 10:30:01

น่ารักมากกกกกกกกกกกกก
คุยไลน์กันกรุ้งกริ้งมาก
หวานกันสุดๆ
อยู่ไกลแต่หัวใจใกล้กันเนอะ
 :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 15-02-2015 13:24:00

ถึงเมียไม่อยู้แต่ก็ได้คุยกันทุกวัน 5555

รักแล้วรักเลยและขอให้รักกันตลอดไป ฮิ้ววววว

มีความสุขตลอดปีและตลอดไปน๊า คู่หวานแห่งปี


 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: secretowl ที่ 26-02-2015 23:25:56

สวัสดีค่าา
พี่โจ้ พี่เป็ป เพิ่งเคยเข้ามาอ่านค่าาา
พี่สองคนน่ารักมุ้งมิ้งดี
รักกันนานๆนะค้าา :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 11-03-2015 03:43:24

พี่โจ้สุดน่ารัก กับพี่เป๊ปสุดหล่อหายไปอีกล้าววววว กลับมาต่อไวๆนะครับ ผมคิดถึงพี่ๆทั้งสองคนมากกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 17-03-2015 22:08:38

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมาณวิญญาณหนักหนาาาาา ระทมอยู่ในอุราาาา พี่โจ้จ๋าชั้นรอเธอผู้เดียววววววววว

พี่โจ้หายไปหายยปายยยยย ตามกลับมาด่วนๆ  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 22-03-2015 17:26:41

:)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 26-03-2015 08:13:10

พึ่งจะได้อ่านเรื่องราวของโจ้กับเป๊บ สนุกมาก ประทับใจสุดๆ เลยค่ะ
ทั้งที่ก็รู้ว่าต้องปลอดภัย แต่อ่านไปก็ยังลุ้น น้ำตาไหลพรากไปหลายตอนเลยทีเดียว

จะมีเนื้อเรื่องต่อในตอนหลักอีกไหมคะ อ่านแล้วชอบมากๆ

ขอบคุณทั้งคู่ที่สละเวลามาเขียนเรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ
เป็นคู่รักที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ
:pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สนุกสนานจากไลน์ By PEP Up 14/02/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-04-2015 18:12:46

สวัสดรีค้าบบบบทุกคนนนนน....หายไปนานอะลืมกันยัง....เหตุผลเดิมๆอะน้า ติดงานตลอดอะ 5555+ วันนี้เป็นวันแรกของการหยุดเทศกาลสงกรานต์อะคับ เชื่อว่าหลายๆ คนคงเดินทางไปเที่ยวหรือไม่ก็กลับไปต่างจังหวัดเยี่ยมพ่อแม่พี่น้องญาติๆ ยังไงก็ขับรถดีๆ เดินทางปลอดภัยนะค้าบบบ...

วันนี้เราสองคนไม่ออกไปไหนอะคับ ด้วยเหตุผลที่ว่า....

เมื่อวาน (10/4/58)

"คุณโจ้คะ....ท่านประธานเรียนเชิญที่ห้องทำงานคะ" เลขาประธานจิมถ่อเดินมาจิกซะงั้น
"จ๊ะ...เดี๋ยวอีกสิบนาทีไป" เลขาก็เดินงุดๆไป

ผมเคลียร์เอกสารเสร็จ ก็รีบเดินไปหาประธานจิม

"ว่างายยยท่านประธานนนนน"
"แหมพี่ก็ ทำลากเสียงยาว เรียกนิดเรียกหน่อยทำประชด" จิมแซว
"อะ..กล้าดียังไงเรียกให้เดินมาถึงห้องนี้...เดี๋ยวยิงอะ" ผมโหดใส่
"โหดมาก...สงสารพี่เป๊บเนอะมีเมียโหดอะ"
"ฮ่าๆๆๆ....ไม่ต้องสงสาร รายนั้นยอมทุกกรณี ไม่ยอมตบเตะ ทำซ่า"
"จริงอะ ปากดีไปพี่ เดี๋ยวพี่เป๊บจัดหนักละซวย"
"เชอะ...เข้าข้างกันดีนัก ว่าแต่มีอารายยยยย"
"ก็เห็นพี่ทำงานหนัก ช่วยบริษัทผมมาตลอด เลยมีบัตรกำนัลโวเชอร์ให้ไปใช้ระหว่างสงกรานต์"
"โอ้ววววว ท่านประธานน่ารักมากเพฮะ...หม่อมฉันขอน้อมรับด้วยน้ำใจ"
"ฮ่าๆๆๆ...เจ้าเก่าลงเลยนะพี่"
"นิดนึง"
ประธานจิม หยิบซองสีน้ำตาลในลิ้นชัก ส่งให้ผม ผมแกะออกมานับ ตกใจ"
"เฮ้ยจิม เยอะไปมั้ย"
"ไม่เยอะๆ พี่ทำงานหนักสมควรได้รับ...ผมว่ายังน้อยไปนะครับ"
"เฮ้ย เยอะไป พี่เอาเท่านี้พอ" ผมแบ่งส่วนนึงคืนจิม
"ไม่เอาอะพี่ ไหนๆ ถือว่าน้องชายให้พี่ชายละกันนะ เอาไปเถอพี่ ผมเกรงใจที่พี่ช่วยงานจนบริษัทมั่นคงได้ ไม่ได้พี่ผมคงประคองไม่ไหว" แววตาจิมแสดงออกอย่างจริงใจ...เพื่อไม่ให้ขัดใจประธาน รับไว้ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ
"ขอบคุณมากนะน้องรัก...มีเงินเที่ยวช่วงสงกรานต์แล้ววววว"
"ฮ่าๆๆ ยิ้มร่าเลยนะพี่ แล้วทำฟอร์มไม่เอาเงิน...แล้วสงกรานต์วางแผนไปไหนอะ"

เออจริง....อิชั้นลืม....อุ้ยตายละ....ทำไมสามีเงียบ

"อ้าวเวรกรรมละ พี่ลืมคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้วางแผนอะไรเลย เป๊บก็เงียบ"
"อ้าวหรือครับ...ผมจะพาครอบครัวไปพักบ้านที่หัวหิน พ่อกับแม่ไปด้วย พี่ไปป่าว"
"เดี๋ยวพี่ชวนเป๊บก่อนนะ จิมเดินทางวันไหน"
"น่าจะไป 12 นะพี่ 11 รถเยอะ รอให้เบาบางก่อน"
"ดีนะๆ เดี๋ยวพี่ชวนเป๊บก่อน"
"ชวนบ้านใหญ่ไปด้วยก็ได้พี่...แต่บ้านรับรองของเราไม่แน่ใจว่าจะรองรับไหวมั้ย"
"เดี๋ยวพี่ลองคุยก่อน เผื่อแด๊ดกับมัมไปจะได้พักบ้านตากอากาศใหญ่ก็ได้ จะได้สะดวกมากกว่า"
"ได้ครับๆ ยังไงโทรบอกผมด้วยนะพี่"
"โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไปบริษัทเป๊บก่อนนะ ไปเคลียร์งานก่อนปิดยาว"
"เจอกันๆ พี่"

ผมรีบเดินลงมาลานจอดรถ โทรหาเป๊บ

"ครับที่รัก"
"เป๊บ ทำไรอยู่อะ"
"กำลังประชุมเครียดครับ มีปัญหานิดนึงกับผู้ถือหุ้น พี่ปริมกำลังอธิบายอยู่ครับ"
"หาาา...ปัญหาอะไรจะมามีวันจะหยุดยาวเนี่ย เป๊บเอามือถือวางใกล้ไมค์ โจ้จะฟัง กำลังซิ่งไป ครึ่ง ชม ถึง"

ผมเปิดสปีกเกอร์ทิ้งไว้เบาะข้างรถ แล้วก็ซิ่งรถไปบริษัทเป๊บ ระหว่างที่ fast and furious 7 ไปตลอดทาง ก็ฟังไปด้วย....ฟังไปฟังมาก็หงุดหงิดมากครับ คือ ปัญหานี้มันมีมานานละ เพราะผู้ถือหุ้นคนนี้ติดต่อกับบริษัทเป๊บมานานตั้งแต่รุ่นพ่อ จนตอนนี้พ่อเขาสุขภาพไม่ดี เลยมอบต่อรุ่นลูกแทน สติปัญญาคงไม่ถึงมั้งครับ ประชุมทีไรไม่เข้าใจทุกที ส่วนมากจะออกฤทธิ์ตอนผมไม่อยู่นี่แหละ วันนี้จะจัดให้ก่อนปิดยาว....ตายยยยย....กดคันเร่งเข้าปายยยย วันนี้โหดดดดดเว้ยยยยยย

ถึงลานจอดรถ ผมกดปิดโทรศัพท์พร้อมโทรบอกเลขาหน้าห้องประชุมให้ไปแจ้งว่าผมจะเข้าร่วมประชุม ขึ้นลิฟท์ถึงชั้น 18 เดินจ้ำอ้าวพร้อมหน้าตาขรึมๆ ตามประสาผม ลูกน้องไม่สบตาซักกะคน แอบคิดในใจ กรูร้ายไปปะเนี่ย  :mew3:

"ขออนุญาตทุกท่านนะคะ ท่านรองกรรมการผู้จัดการมาถึงแล้ว ขออนุญาตเข้าร่วมประชุมคะ"
"เชิญมาได้เลย" พี่ปริมสั่ง ผมได้ยินตามนั้นก็เดินพุ่งเข้าไปนั่งประจำที่ พร้อมจับไมโครโฟนทันที
"เรียนท่านประธานกรรมการ รองฯ และกรรมการทุกท่าน....จากข้อมูลที่ผมได้รับทราบ.....ร่ายยาววววววววว.....ดังคำชี้แจงในเอกสารหน้า 25 ย่อหน้าที่สอง บรรทัดที่ 13 ระบุว่า........ร่ายยาว......หากไม่เข้าใจกรุณาเปิดอ่านอีกครั้ง" เห็นทุกคนเปิดอ่าน ผมคิดในใจ นี่พูดๆกันจนไม่ได้อ่าน เฮ้อ ช่วยอ่านก่อนเถอะคุณ

ทุกคนเงียบ ผมสบตากับเป๊บ ที่ดูอึ้งๆ กับพี่ปริมที่ดูเหวอๆ และกับคนที่มีปัญหา ก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่

"มีคำถามมั้ยครับ" ผมถาม เจ้าคนที่มีปัญหามันจับไมค์ทันที
"ผลประกอบการเมื่อเทียบกับไตรมาสเดียวกันของปีที่แล้ว ดูไม่ดีนะครับ แสดงว่าสะท้อนถึงทีมผู้บริหารไม่มีประสิทธิภาพ" โอ้วววว ช่างกล้าตำหนิ เจอดีแน่
"คุณจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ถ้าคุณอ่านเอกสารละเอียดมากพอ หน้า 89 ย่อหน้าที่สอง บรรทัด 17 เป็นข้อมูลสรุปการบริหารงานทุกบริษัทในกลุ่มประเภทเดียวกันกับบริษัทของเรา และผลการวิจัยที่ผมได้เชิญคณะวิจัยจากXXX(เป็นมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง) ได้ทำการวิจัยอัตราขยายตัวทางเศรษฐกิจผลการวิจัยแนบตามเอกสารหน้า 118 จนถึง 136 ผลประกอบการทุกกลุ่มลดลง 28.75% อันเป็นผลมาจากปัจจัยทางด้าน......ร่ายยาวรวดดดดดด"

อึ้งกันอีกรอบ เอาซิ มาเหวี่ยงกะกรูมามะ กรูนี่เป็นคนทำเองสารเองโว้ย ไม่ต้องอ่าน จำได้ทุกหน้า.....อีคนถามมันเงียบ...ตามประสาคนไม่ยอมแพ้ มันเหวี่ยงผมอีกรอบ

"ผมเข้าใจ แต่การบริหารงานโดยนำเงินผู้ถือหุ้นไปลงทุนแล้วไม่เกิดผลกำไรเท่าที่ควร มันย่อมเป็นความเสี่ยงที่ทางผมอาจจะพิจารณาถอนหุ้นได้นะครับ" ปริ๊ดแตกมาก ตายยยยย
"ถ้าคุณเข้าใจจริงจะไม่มีประบวนการคิดแบบนี้ แต่ก็ดีนะครับที่คุณจะถอนหุ้น เพราะกลุ่มบริษัท kirin group (ผมสมมติชื่อเป็นบริษัทของฉัตรอะครับ) สนใจที่จะซื้อหุ้นของเรามานานแล้ว แต่ทางเราไม่ได้เปิดพอร์ตหุ้นเพิ่ม ซึ่งในกรณีนี้หากคุณถอนหุ้นไปจะดีมาก เพราะมูลค่าของหุ้นคุณไม่เกินXXX บาท แต่ผู้ถือหุ้นรายใหม่ยินดีที่จะให้ราคาหุ้นสูงถึง XXXบาท ตกลงตามนี้่นะครับ คุณวิชุดาไปเอาเอกสารการลงนามถอนหุ้นมาให้ท่านประธานลงนาม แล้วผมจะรีบลงนามตอนนี้....เชิญครับ"

พี่ปริมหน้าเหวอ เป๊บหน้าตกใจมาก ไอ้คนถามหน้าซีด กรรมการทุกคนแทบไม่สบตาผม ยั่วกรูดีนัก ของขึ้น

"ผมขออนุญาตออกจากห้องประชุม คุณวิชุดา เอกสารเซ็นเสร็จแล้ว นำไปให้ที่ห้องทำงานผมด้วย แล้วประสานงานฝ่ายการเงินโอนเงินคืนไปยังบัญชีผู้ถอนหุ้น ภายในห้าโมงเย็นวันนี้...ขอตัวครับ"

แล้วผมก็เดินเชิดออกจากห้องประชุมทันที วิชุดาหน้าซีด ไม่เคยเจอผมองค์ลง ผมรีบเดินมาที่ห้องทำงานตัวเอง นั่งนับเงินที่จิมให้มาอย่างมีความสุข สนุกสนาน กดโทรศัพท์ไปหาฉัตรดีกว่า

"คะท่านรองฯ"
"แอน ต่อสายไปยังคุณฉัตร กลุ่ม kirin บอกผมจะเรียนสาย"
"ได้คะท่านรอง สักครู่นะคะ"

ผมนั่งรอสายแปบนึง โทรศัพท์ดัง

"ท่านรองคะ จะโอนสายคุณฉัตรนะคะ"
"โอนมาๆ"
"ว่าไงหอย" เสียงนางอารมณ์ดี
"เป็นไงบ้างเมิง คิดถึงๆ"
"ห๊ะ คิดถึงกรูอะนะ ต้ายตายยยย หายไปนับพันปี แล้วมาบอกคิดถึง"
"ฮ่าๆๆ อีนี่เว่อร์ คิดถึงจริงๆ เพิ่งเหวี่ยงมาจากห้องประชุม"
"อ้าวใครทำไรเมิงอีก"
"ก็รายเดิมที่เคยเล่า...มัน.....ร่ายยาว"
"น่าเอาตีนทาบหน้ามาก ส้นตีน เมิงทำดีแล้ว อีห่า เงินกระจึ๋งนึงทำข่ม ทำยังกะถอนหุ้นไปแล้ว บริษัทผัวเมิงจะล่มงั้นอะ"
"เออมันยังเด็ก เพิ่งมาทำแทนพ่อมัน แต่กรูหมั่นไส้ไง พี่ปริมกับเป๊บเอามันไม่อยู่ แต่กรูก็แรงไปวะ ไล่มันออกเลย"
"สนใจไร อีกอย่างตอนนี้ เศรษฐกิจทั่วโลกดาวน์ลงทั้งนั้นอะ ปีที่แล้วบริษัทกรูขาดทุน XXX ได้"
"โหววววว เยอะไปปะวะ"
"เออเยอะ ถามว่ากระเทือนมะ ไม่เลย เพราะไรรูัมะ อีห่าตอนกำไรเหยียบ XXX  ผู้ถือหุ้นได้รับเงินปันผลเยอะมาก ตอนนี้ลดลงนิดหน่อยเขายอมรับได้ทั้งนั้น"
"เออแต่ของกรูเนี่ยทำข่ม แต่ก็ช่างแม่ง รอมันถอนหุ้นพอร์ตว่างค่อยว่าอีกที"
"เอออน่าคิดมาก รอมันถอนแล้วโทรหากรูนะ พอร์ตที่ว่างกรูถือเอง ไม่อั้นคะหอยขาาาาา"
"ฮ่าๆๆๆ ขอบใจเมิงมากนะ"...เสียงเคาะประตู ผมหันไปมอง เป๊บเดินเข้ามา
"อุ้ยฉัตร เป๊บมา แค่นี้นะ เดี๋ยวโทรหาอีก"
"เออ...ขอสายอีเป๊บหน่อย"
"เออได้ๆ...เป๊บฉัตรจะคุยด้วย" เป๊บเดินมารับสาย
"ว่าไงเมิง"
คุยอะไรกันไม่รู้ เห็นเป๊บยิ้มๆ มองมาที่ผม รู้สึกแปลกๆ สายตาคิงคองหื่นๆยังไงไม่รู้ จนเป๊บวางสาย

"ฉัตรว่าไงอะเป๊บ"
"ก็...ไม่มีไรมากครับ ฉัตรบอกว่าให้ดูแลโจ้ให้ดีๆ ไม่งั้นจะส่งคนมายิงทิ้ง"
"โหดเนาะเป๊บ....แล้วคนนั้นถอนหุ้นยัง"
"ยังครับ พอที่รักออกไปมันก็หน้าตาเหวอๆ จนพี่ปริมปิดการประชุม มันบอกว่าจะไปปรึกษาพ่อก่อน ประมาณนั้นครับ"

เสียงเคาะประตู เลขาพี่ปริมบอกว่า

"คุณโจ้ คุณเป๊บคะ ท่านประธานเรียนเชิญที่ห้องทำงานคะ"

ผมกับเป๊บก็เดินไปห้องทำงานพี่ปริม

"มีอะไรหรือครับพี่ปริม"
"น้อง...ในที่ประชุมพี่ว่าน้องแสดงอาการมากไปนะ...มันไม่เหมาะสมกับการเป็นผู้บริหารระดับสูง" พี่ปริมตำหนิผม
"ผมเข้าใจนะครับพี่...แต่การที่เราไม่แสดงเหตุผลอะไรออกไปเลย แล้วปล่อยให้คนที่ไม่อ่านเอกสารอย่างละเอียด พูดใส่ๆ ตำหนิพวกเราแบบนี้ ผมไม่ชอบนะครับ แบบนี้สมควรร่วมงานหรืออย่างไร พี่ตอบผมมาซิ" ผมวีนใส่ เป๊บเองก็ตกใจ
"เอ้ยใจเย็นๆ พี่ไม่ได้โกรธน้องขนาดนั้น พี่แค่เตือน"
"ผมไม่ได้โกรธนะพี่ แต่ผมพยายามแสดงให้เห็นว่า ในบริษัทของเราถ้ามีพอร์ตหุ้นโง่ๆ ก็เอามันออกไปบ้าง คนอื่นๆ ที่ดีๆก็มีเยอะแยะ เขาพร้อมที่จะลงทุนกับเรา"
"พี่เข้าใจ แต่พ่อเขาลงทุนกับเรามาตั้งแต่รุ่นแด๊ดแล้ว พี่ไม่อยากให้มันกระทบกระเทือน"
"นั่นมันต้องเป็นหน้าที่ของพ่อเขาละครับ จะต้องสร้างให้ลูกเขาเข้าใจว่าในสมัยก่อนพ่อของเขาทำอย่างไร ไม่ใช่มาก่อปัญหาแบบนี้นะพี่ แล้วพี่ปริม สังเกตบ้างมั้ยว่า มันเล่นเราตลอดหลายครั้งแล้ว โจ้เบื่อกับมันมากนะครับ พยายามหาข้อมูลมาอธิบายทุกกรณี แต่ดันไม่อ่านแล้วมาพูดๆ แบบนี้จะให้ทำยังไง....เอางี้นะพี่ ถ้ามันจะเกิดเรื่องมากมายนัก ผมขอลาออกจากตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการและทุกตำแหน่ง เพื่อให้พี่ได้สบายใจ ไม่ต้องทำให้เกิดความกระทบกระเทือน...ไปละพี่"

ผมเดินออกมาจากห้องพี่ปริมได้ยินเสียงพี่ปริมกับเป๊บเรียกตามหลังมา แต่ผมไม่สนใจ รีบเดินเข้าห้องทำงานคว้ากระเป๋า เดินลงมาลานจอดรถ ซิ่งกลับบ้านพ่อกับแม่สงบสติอารมณ์

"อ้าวลูก...ลมอะไรพัดมาละเนี่ย" แม่ผมทัก ผมเดินเข้าไปกอด
"เป็นอะไรลูก...มีอะไรไม่สบายใจ" แม่ผมยังเข้าใจผมเสมอนะ คนเราพอทุกข์ใจมีแต่พ่อแม่ที่คอยปลอบนี่ละครับ

ผมเล่าในเรื่องราวที่ผมเจอมาทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง

"พ่อเข้าใจลูกนะ แต่มันเป็นบริษัทของพี่ปริมเขานะลูก บางทีเราต้องร่วมงานกันในระดับพอดีๆนะลูกนะ"
"ผมทำงานทั้งสองที่นะพ่อ เหนื่อยกว่าเขาสองสามเท่า ผลประโยชน์บางอย่างทำไมไม่รักษาไว้ อีกอย่างยุคสมัยเปลี่ยนไปมาก ถ้าเราปรับตัวไม่ทันจะแย่เอานะครับ"
"จ๊ะ แม่เข้าใจจ๊ะลูก แล้วนี่หนีมาแบบนี้ เป๊บเขาไม่ตกใจแย่หรือ"
"มั้งครับแม่ เบื่อๆ ครับ ผมขอตัวไปนอนพักก่อนนะครับแม่"
"จ๊ะๆ"

ผมเดินขึ้นมาบนห้อง เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ตั้งใจว่าคืนนี้จะนอนที่นี่ ไม่กลับคอนโด ไม่ได้งอนเป๊บนะครับ แต่ไม่อยากกลับไปเจอหน้าเท่านั้นเอง เบื่อๆ ครับ

ด้วยแอร์ที่เย็นฉ่ำ ผมก็เผลอหลับไป หลับสนิทมากๆ มารู้ตัวอีกที ก็ตกใจมาก เป๊บมานั่งข้างๆ แล้ว
"เอ้ย เป๊บ มาได้ไงอะ" ผมตกใจ
"ก็โทรหาที่รักนับร้อยๆ ครั้ง ไม่รับสาย เป๊บเลยโทรมาถามพ่อ พ่อก็บอกว่า อยู่ที่บ้าน เป๊บเลยตามมาครับ"
"อ๋อ...เออจริง สงสัยมือถืออยู่ในรถ โจ้ไม่ได้ตั้งใจไม่รับนะ แต่ตอนประชุมตั้งเสียงเงียบไง พอเกิดเรื่องเลยลืมเปิดเสียงยาวจนมาลืมในรถอะ"
"ช่างเถอะ เป๊บเป็นห่วงที่รักเท่านั้นเอง" เป๊บดูหงอยๆไป
"แล้วเป็นไงบ้างอะเป๊บ"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ พี่ปริมก็ตกใจมาก คงไม่เคยเห็นที่รักวีนขนาดนี้ เป๊บก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ"

เป๊บรักพี่ปริมกับพี่ปันมาก อีกอย่างก็รักผมมาก ไม่แปลกที่จะคิดอะไรไม่ออก

"โจ้ขอโทษนะเป๊บ...โจ้ทำไปเพราะเป็นห่วงทุกคนในบริษัท แต่ไม่เป็นไร ยังไงโจ้จะไปทำเรื่องลาออกจากคณะผู้บริหาร แล้วจะไปขอโทษพี่ปริมละกันนะ"
"เป๊บไม่อยากให้ที่รักออกจากบริษัทนี่ครับ อุตส่าต่อสู้มาด้วยกัน"
"เข้าใจนะเป๊บ แต่โจ้คงไม่เหมาะแล้วละ อีกอย่างทำงานสองที่เหนื่อยมากๆ ถ้าลาออกมา จะได้ช่วยจิมเต็มที่ โจ้ก็มีกินมีใช้แล้วละเป๊บ เราสองคนก็ยังรักกันเหมือนเดิมนะ แต่ทำงานคนละที่ไง"
"จริงๆ ไม่ควรเกิดเหตุการณ์นี้เลยนะครับ รู้สึกแย่มาก"
"อย่าคิดมากนะเป๊บ ไม่เป็นไรหรอก ส่วนถ้ามันถอนหุ้น เดี๋ยวฉัตรจะเข้ามาช่วยนะ โจ้บอกฉัตรไว้แล้ว บริษัทไม่ขาดทุนหรอก"
"มีเงินมากก็ไม่มีความสุขตลอดไปนะที่รัก...ทุกวันนี้เป๊บก็เหนื่อยนะ เราสองคนไม่ทำงานก็มีกินมีใช้จนไม่หมดหรอก"
"โจ้เข้าใจเป๊บนะ แต่อย่าลืมที่แด๊ดสอน คนข้างหลังละ ลูกน้องนับพันละ เขาจะเอาอะไรกิน เขาก็มีลูกเมียครอบครัวนะ นั่นคือสิ่งที่พวกเราทิ้งไม่ได้"
"ครับ...ที่รักคิดแบบนี้ไง เป๊บถึงรักมาก มามะกอดหน่อยเมียจ๋า"
"โว้ววว บทจะอ้อนก็อ้อนเนอะ"

เป๊บคงเครียดเลยนอนกอดผมจนหลับไปพักใหญ่ ผมก็หลับต่อด้วย เวลาล่วงไปจนค่ำ แม่ก็มาปลุกไปทานข้าว ผมกับเป๊บก็รีบเดินลงมา ก็พบกับ แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน มานั่งทานข้าวด้วย
"อุ้ย...สวัสดีครับแด๊ด มัม..." ผมยกมือไหว้แด๊ด มัม
"สวัสดีลูก มาทานข้าวกันก่อน" แด๊ดชวนผม

ผมกับเป๊บก็มานั่งประจำที่ ผมเหลือบไปมองเป๊บ ที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง สงสัยแจ้งข่าวไปบอกแด๊ดกับมัมแน่ คุยเฮฮาไปสักพัก
"เรื่องลาออก แด๊ดไม่อนุมัตินะลูก" แด๊ดบอกกับผมยิ้มๆ
"อ่อ ครับ แต่โจ้ว่า แด๊ดอนุมัติเถอะครับ การทำงานจะได้ราบรื่น"
"อนุมัติด้ยังไงละลูก โจ้ก็เหมือนลูกของแด๊ดคนนึง ไม่มีพ่อคนไหนที่ไล่ลูกตัวเองที่มีผลการทำงานเป็นเลิศออกหรอกลูก หรือลูกว่าไม่จริง" แด๊ดสบตาผม

ผมอ้ำอึ้งเถียงไม่ออก ไม่รู้จะตอบยังไง

"โจ้รู้มั้ยลูกว่า การเป็นผู้บริหารที่ดีเป็นยังไง" แด๊ดถามผม ในขณะที่ทุกคนนั่งฟัง
"เอ่อ...ก็...บริหารงานให้ดีมีประสิทธิภาพ ซื่อสัตย์ และเอาใจเขามาใส่ใจเรา"
"ถูกเพียงส่วนหนึ่งนะลูก...อยากรู้มั้ยว่า แด๊ดนำพาอาณาจักรนี้รอดมาได้ยังไง"
"ครับ" ผมพยักหน้า
"หลักในการบริหารงานของแด๊ด คือ บริหารงานโดยให้คนรอบตัวไม่รู้สึกว่า ถูกบริหารงาน"

ผงอึ้งในหลักการของแด๊ดมาก

"ไม่ว่ามีอะไรมากระทบ ทั้งที่เป็นเรื่องดีและไม่ดี แด๊ดจะแก้ไขปัญหาและส่งเสริมมนับสนุน โดยไม่ให้คนรอบตัวรู้ตัวเลยว่ากำลังทำงาน แต่พยายามทำให้เขารู้สึกว่า บริษัทนี้เป็นของเรา เป็นของทุกคน เช่นเดียวกับผู้ถือหุ้นคนนั้นที่เขาเข้ามาแทนที่คุณพ่อของเขา เขาไม่รู้สึกว่าบริษัทนี้เป็นของตัวเค้าเอง เลยแสดงอาการต่อต้านไงลูก"
"ครับ" ผมอึ้งๆ
"จะดีกว่ามั้ยลูก ถ้าโจ้จะมาช่วยแด๊ดทำให้เขาถูกบริหารงานแบบไม่รู้ตัว และรักบริษัทของเราเหมือนของเขา....ในอนาคตอนาณาจักรของเราก็จะมั่นคงและยิ่งใหญ่นะลูก" แด๊ดพูดยิ้มๆ

ผมนั่งเงียบ ไม่แปลกเลยที่อาณาจักรของแด๊ด เติบโตมาได้ถึงทุกวันนี้ ฝ่าฟันมรสุมต่างๆมามากมาย จนเติบใหญ่ และมีลูกน้องนับพันคน

"โจ้ลูก คนเราเก่งงานเราต้องเก่งคนด้วยนะ หากเราสามารถทำสองอย่างให้สมดุลได้ โจ้จะเป็นนักบริหารที่ดีเลิศที่สุดคนนึงของประเทศไทยนะ" แด๊ดสอน
"ครับ ผมขอโทษครับแด๊ดที่วู่วาม...." ผมยกมือไหว้แด๊ด
"ผมขอโทษมัมที่ทำให้เดือดร้อน" ผมยกมือไหว้มัม
"ผมขอโทษนะครับพี่ปริม" ผมยกมือไหว้พี่ปริม
"ไม่เป็นไร พี่ตกใจหมดที่น้องอาละวาดแบบนั้น เอาเป็นว่าพี่ขอโทษน้องด้วยละกันนะถ้าพูดอะไรไม่ถูกใจไป"
"ไม่หรอกครับพี่ ผมอยากให้งานออกมาดีจนลืมนึกองค์ประกอบอื่นไป"
"มัมไม่ได้ช่วยงานแด๊ดมากหรอกนะลูก ในบางครั้งได้แต่เป็นกำลังใจให้ ในชีวิตของมัมอยู่จนแก่ถึงขนาดนี้ มัมไม่เคยเจอใครทำงานเก่งเท่าลูกเลยนะ มัมดีใจที่ได้ลูกมาเป็นลูกอีกคนหนึ่ง เป๊บชมลูกให้มัมฟังเสมอว่า แฟนผมเก่งๆ มั้ยมัม มัมดีใจและชื่นใจทุกครั้งที่ตอบเป๊บไปว่า แฟนลูกเก่งและน่ารักมาก วันนี้ปริมมาปรึกษาว่าโจ้จะลาออก แด๊ดกับมัมตกใจมาก พอรู้ว่าโจ้กลับมาบ้านและตามมานี่แหละ"
"เลยต้องลำบากพี่ทำกับข้าวให้กินเลยนะครับ" แด๊ดหันไปแซวแม่ผม
"อุ้ย อย่าคิดแบบนั้นคะ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่สอนเจ้าลูกคนนี้มันละกันนะคะ เป็นคนจริงจังตั้งแต่เด็กๆแล้ว ทำอะไรก็จะสู้สุดตัวเสมอ รายนี้ต่างจากเจ้าจิมมากๆ ตรงข้ามกันเลยคะ"
"พอๆ แม่ โจ้อาย อย่าแฉมาก"
"ฮ่าๆๆๆๆ" ฮาครืนกันเลยทีเดียว

เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลาย คุยไปคุยมาก็ออกเรื่องที่จิมไปพักผ่อนที่หัวหิน แด๊ดเลยเอ่ยมาว่า ไปบ้านตากอากาศหลังใหญ่ดีกว่า สองครอบครัวจะได้พร้อมหน้ากัน หลานๆ จะได้เล่นกัน เลยวางแผนเดินทาง 12 เมษานี้ละครับ

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับกันหมดแล้ว ผมกับเป๊บตัดสินใจนอนที่บ้าน ไม่กลับคอนโด

"เป๊บอาบน้ำด้วยกันป่าว" ผมชวน
"หือ...มาแปลกนะครับ ปกติไม่ชวน" เป๊บทำหน้าประหลาดใจ นานๆทีชวน อย่าแอ๊คติ้งมาก
"จะอาบปะละ ชิ"
"อาบครับๆ"
เราสองคนนอนแช่ในอ่างน้ำ ขนาดไม่ใหญ่มากหรอกครับ ผมนอนซบบนอกเป๊บ เบียดๆกันก็โอเคเนอะ

"วันนี้ขอโทษนะเป๊บที่ก่อเรื่อง"
"ไม่หรอกที่รัก ในใจเป๊บแอบหมั่นไส้มันเหมือนกัน"
"อ้าวแล้วช่วยกันด่ามันอะ"
"เป๊บไม่กล้าทำหรอกครับ กลัวไปกระทบกับผลประกอบการ ปล่อยให้พี่ปริมจัดการไปดีกว่า"
"พี่ปริมก็เงียบเกินนะเป๊บ ไม่งั้นโจ้ไม่ออกโรงแทนหรอก"
"ก็เหมือนที่แด๊ดว่าละที่รัก บางทีการบริหารของเราอาจจะทำให้เขารู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน เราอาจจะต้องปรับการบริหารงานใหม่นะครับ"
"เนอะ เอาไว้ว่ากันอีกทีนะ"

จุ๊บๆ เป๊บให้กำลังใจนิดนึง จับนั่นนี่นิดนึง :mew3: อุ้ย เครื่องยนต์ติด :hao6:

ตั้งแต่ห้องน้ำยันเตียงนอน พอแล้ววววคิงคองงงงงงง :oo1: :-[ :o8: :mew6:

โจ้ : พอแล้ววววววว ฟิตเกินไปแล้วววววว :z3:

เป๊บ : ไดเกียว เครื่องฟิตสตาทติดง่ายยยยย  :hao7: :hao6:

โจ้ : ไม่เกี่ยวกันเล้ยยยยยย  :z10: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-04-2015 18:46:44

 :กอด1:  คิดถึงพี่ฉัตรเหมือนกันนะเนี่ย. นางยังสุดยอดเหมือนเดิม
พี่โจ้พี่เป๊บอยู่ระดับบริหารแล้วก็มีเรื่องให้เครียดแบบนี้แหละเนอะ. พนง. ตัวเล็กๆอย่างเราไม่เข้าใจหรอก

แด้ดพูดไว้ดีมากเลย. นี่แหละหนายิ่งสูงยิ่งต้องระวังทุกย่างก้าว ลูกน้องอีกเป็นพันต้องคืดถึง

ว่าแต่มุขไดเกียวเนี่ยฟ้องอายุมาก. เด็กๆสมัยนี้จะเข้าใจไหมนะ. 555
สุขสันต์ปีใหม่ไทยค่ะพี่ๆทั้งสอง ว่างๆก็มาอัพเดทกันอีกเนาะ.  :3123:   ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 11-04-2015 19:11:43

กำลังคิดถึงอยุ่พอดีเลย

แล้วมาบ่อยๆน่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 11-04-2015 19:18:26

 :a2: :a2: :a2: พี่ๆ ที้งสองคนหยุดยาวก็ไปชาร์ตพลังนะ กลับมาลุยงานใหม่จะได้มีพลัง อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 11-04-2015 19:30:05

คิดถึงงงงงงงงงงงงง
ระดับผู้บริหารเครียดน่าดูเลย

ตอนแรกมาอย่างเครียด
ตบท้ายด้วยความหื่นของพี่แป๊ป :hao6:

ปล.ภาพใหม่หล่อใสยังกับนายแบบ อิอิ
         

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 11-04-2015 20:01:41

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ning-ning.ja ที่ 11-04-2015 20:23:46

 สู้ๆค่ะดีใจที่ยังมาต่อค่ะ :กอด1:รักกันนานค่ะ :mew1: :n1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: a_n ที่ 11-04-2015 21:13:07

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-04-2015 21:15:48

ต๊ายยยยยยย นี่ถ้าองค์ไม่ลงคงไม่มาระบายเนาะ น้องโจ้สะใภ้ดีเด่น 5555

จริงๆแล้วเหตุที่เย็นมากๆคือที่อ่างน้ำนั่นเอง อิอิ

น้องเป๊บก็คงเข้าใจที่วีนเพราะไม่ได้ระบายมานานเหตุมาจากทุกคนทำงานจนไม่มีเวลาระบายออก

พอได้โอกาสน้องเป๊บจัดยาวเลย คริคริ ต้องขอบคุณหุ้นส่วนคนนั้นที่ทำให้ห้องน้ำและห้องนอนบ้านน้องโจ้

มีเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ครึครึ

รักกันอย่าได้เกรงใจใครนะ คู่หวานแห่งปี


ปล.พักผ่อนให้มีความสุขนะครับ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 11-04-2015 22:06:14

สู้ๆนะพี :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 11-04-2015 22:28:17

รูปโปรโจ้หล่อมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 12-04-2015 07:00:06

สวัสดีปีใหม่ไทยนะคุณโจ้.คุณเป้ป

เที่ยวให้สนุกนะคะ เดินทางปลอดภัย :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-04-2015 10:30:23

โจ้ไฟยังแรงตลอดๆ
ทั้งเรื่องงานและเรื่อง xxx
อย่างนี้เป๊บก็ยิ่งหลงรักหัวปักหัวปำ

สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะโจ้เป๊บ
ขอให้ทั้งคู่มีความสุขด้วยกันไปตลอดเลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-04-2015 06:34:19

 :mew1: แว๊กกกกกกพี่โจ้มาต่อแล้วววววววววว น่ารักที่สุด คิดถึงพี่ๆทั้ง 2 คนมากๆ สวัสดีปีใหม่ไทยครับผม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 16-04-2015 19:01:29

กลับจากเที่ยวสงกรานต์มาเล่าให้อ่านหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 13-05-2015 18:20:33

พี่ๆหายไปอีกแล้วอ่าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-05-2015 18:27:48

งานยุ่งอีกแน่เลย ทั้งโจ้ทั้งเป๊บ สู้สู้นะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 13-05-2015 19:33:34

สู้ๆนะพี่ งานถ้ามันหนักมากก็หาเวลา ลางานสักวันสองวัน ดูแลตัวเองกับครอบครัวก่อน อย่าโหมงานมา

ถ้าพี่มัวแต่ทำงานหาเงิน ระวังนะคะว่าเงินที่หามาอ่ะ จะได้เอามารักษาโรคให้ตัวเอง

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 19-05-2015 12:58:07

พี่โจ้หล่อไหนค่ะหน้าตาหุ่นผิวคือแบบหล่ออ่าคะ
ประชากรชายหล่อหายไปสองคน
ปล.แวะมาส่องรูปพี่ชายสุดหล่อ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 25-05-2015 02:24:15

พี่โจ้ก๊าบบบบบ งานยุ่งอีกแล้วแน่ๆเลย แต่รอบนี้หายไปนานเลยยยยยย
สู้ๆนะครับ แล้วว่างๆมาอัพเรื่องราวให้ได้่านกันอีกนะครับบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-05-2015 10:39:24

คิดถึงคู่หวานแห่งปีคร๊าบบบบบบบบบ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 21-06-2015 17:12:33

Miss you,handsome

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-06-2015 17:41:14

 :mew1:

โปรดทราบ คิดถึงมากๆครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-06-2015 08:41:31

คิดถึงคู่หวานแห่งปีครับ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-06-2015 09:47:59

 :impress2: ตบท้ายด้วยความหวาน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ อาละวาดวันหยุดยาว Up 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-07-2015 01:14:37

สวัสดีครับ ผมเป๊บนะครับ นานๆ จะได้เข้ามาทักทาย ดูจากโพสล่าสุด ตัวขาวคงไม่ได้เข้ามานานพอสมควร ผมเองก็งานยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาจะเล่นออนไลน์เลยละครับ ตัวขาวเองนางก็งานเยอะมากเช่นกัน อย่างว่าละครับ วิ่งไปมาสองบริษัท ถ้านางไม่อึดป่านนี้คงแย่แล้ว

วันนี้ผมกลับมาดึกมากราวๆ เที่ยงคืนนิดๆ ไปทานข้าวกับลูกค้าคุยเรื่องธุรกิจกันครับ ตอนแรกว่าจะชวนตัวขาวไปด้วย แต่นางบอกว่าติดประชุมกับจิม น่าจะเลิกราวๆ สองทุ่ม เลยไม่ได้ไปด้วยกัน ต่างคนต่างกลับมาเจอที่คอนโด ช่วงราวๆ สี่ทุ่ม มือถือสั่น ผมกดดู ตัวขาวไลน์มา

ตัวขาว : สามี....จากลับยางงงงงงง

สุดหล่อ : ยังค้าบเมียจ๋า คุยงานอยู่ค้าบ

ตัวขาว : แล้วจากลับกี่โมงอะ

สุดหล่อ : ดูจากสถานการณ์แล้ว น่าจะเที่ยงคืนค้าบ

ตัวขาว : นานมาก นอนนอกห้องเลย อีโมถีบ

สุดหล่อ : คุยงานน้าคับบ อย่าโหดดดดด

ตัวขาว : รีบกลับเลย จานอนกอดดดดด

สุดหล่อ : จ้าเมียจ๋า...แล้วนี่กลับถึงห้องยัง

ตัวขาว : ถึงละค้าบ เพิ่งอาบน้ำเสร็จอะ

สุดหล่อ : อ๋อออ...จานอนยังคับ อีโมจูบ

ตัวขาว : เด่วนอนดูละครอะ คงจานอนก่อน เป๊บรีบกลับน้า

สุดหล่อ : จ้าาาาาา จารีบกลับนะ นอนก่อนได้เลยยยย

ตัวขาว : ค้าบบบบ ฝันดีนะ รักนะคับบบบบ จุ๊บๆ

สุดหล่อ : รักนะๆคับ จุ๊บๆๆ

เล่นไลน์ซะนาน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เสียงภาษาอังกฤษของลูกค้าถามมาซะดังว่า คุยกะเมียหรือ ฮ่าๆๆๆ พี่ปริมก็หันมาดุๆ ผมว่า คุยงานก่อน ซวยไป คุยงานไปกินไปสักพักใหญ่ ก็ได้เวลากลับ ส่งลูกค้าตรงลานจอดรถเรียบร้อย

"ไอเสือ กลับคอนโดหรือไปนอนบ้านใหญ่เนี่ย" พี่ปริมถาม
"คอนโดครับพี่ปริม ไปนอนบ้านใหญ่โจ้งอนแย่เลย"
"เออรู้ คุยยิ้มร่าขนาดนั้น สะใภ้เหล็กชัวร์ ที่ถามเพราะพี่เห็นว่าใกล้บ้านใหญ่ กลับคอนโดนะไกล"
"ครับ เอาไว้เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์ค่อยไปนอนบ้านใหญ่นะพี่"
"เออได้ๆ ไอ้ปันมันบ่นคิดถึงอยู่ แด๊ดกับมัมก็บ่นว่า ไม่มาหาบ้าง ที่สำคัญสองแสบก็บ่นถึงอาสะใภ้มันทุกวัน พี่ละปวดหู"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ...ทนหน่อยพี่ เดี๋ยวสัปดาห์นี้ไปครับ"
"โอเคๆ รีบกลับเถอะ แล้วนี่ขับเองหรือเวศมาขับ"
"ขับเองครับ เกรงใจเวศ ขับได้พี่ไม่ได้เมา"
"โอเคๆ งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้ พี่ไปก่อน"
"คร้าบบบ"

หลังรถพี่ปริมลับสายตาไป ผมก็เดินมาที่รถ ซิ่งกลับคอนโด ถึงประมาณเที่ยงคืนสิบนาที เสียบคีย์การ์ดเปิดประตู พบว่าห้องเปิดไฟแบบหรี่ไว้ ผมเดินไปที่ห้องนอน ค่อยๆ เดินเบาๆ เห็นตัวขาวนอนคลุมโปงอยู่ ด้วยความที่กลัวทำเสียงดัง เลยย่องๆ เข้าห้องน้ำ จัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ออกมา ตัวขาวไม่ได้อยู่บนเตียงแล้ว แต่ได้ยินเสียงกุกกักแถวๆ ครัว

เอ....หรือจะหิว....ผมคิดในใจ...แต่ก็ไม่ได้อะไรมากครับ เปิดคอมเช็คงานก่อนนอน ไม่นานนัก ตัวขาวเดินเข้ามาพร้อมกับ น้ำเต้าหู้ใส่เมล็ดเชียร์ (น่าจะเคยกินกันนะครับ คล้ายๆ แมงลัก นางชอบกินซื้อมาทีถุงใหญ่ๆ เลยบังคับให้ผมกินด้วย)

"เป๊บ กินน้ำเต้าหู้อุ่นๆ จากไมโครว้าเหว่ ก่อนนะ"
"ไม่โครเวฟฟฟฟ คร้าบ ไม่มีว้าเหว่"
"ฮ่าๆๆๆ ก็นั่นแหละ"
"ดึกดื่นยังจะเล่นมุขนะที่รัก" ผมคว้าแก้วน้ำเต้าหู้มาดื่ม
"ก็นิดนึง กลัวผัวเครียด"
"ไม่เครียดครับ"
"คุยงานเป็นไงบ้างเป๊บ"
"ก็ปกตินะที่รัก พี่ปริมเปรยๆว่า คงจะชะลอการลงทุนทั้งระบบ กับตัดลดรายจ่ายที่ไม่จำเป็น"
"เห็นด้วยนะเป๊บ วันนี้ก็เพิ่งบอกจิมเหมือนกัน ตอนนี้เศรษฐกิจชะลอตัวมาก นิ่งสนิท กระแสเงินไม่ไหลเลย"
"ใช่ครับ ต้องประคองไปสักระยะนึงก่อน"
"แล้วพรุ่งนี้มีประชุมป่าว"
"มีสิบโมงนะที่รัก ที่รักละครับ"
"ประชุมบ่ายโมงกับจิมและหุ้นส่วน กะว่าจะนอนตื่นสายๆ"
"ครับๆ งั้นที่รักไปนอนเถอะ เดี๋ยวเป๊บเช็คงานนิดนึง จะนอนละครับ"
"ค้าบบบบ...นอนก่อนนะ"

ตัวขาวเดินมากอดผมที่นั่งบนเก้าอี้ หอมซอกคอทีนึง

"รักนะค้าบเป๊บ....ฝันดีนะ"

ผมหันไปหอมแก้มกลับ

"รักโจ้นะ ฝันดีครับ"

นางก็เดินไปนอนคลุมโปงต่อ ส่วนผมเช็คงานเสร็จ ก็มาพิมพ์เล่าสั้นๆ นะครับ

ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีเท่าไหร่ ใครจะลาออกให้ได้งานใหม่ก่อนนะครับ ใครที่ยังของเงินทางบ้าน ประหยัดเยอะๆนะ ไม่งั้นแย่แน่

ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ เดี๋ยวตัวขาวว่าง นางคงมาเล่าต่อละครับบบ.....ฝันดีคร้าบบบบบ  :hao3: :oo1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 10-07-2015 02:20:06

คิดถึงมากๆเลยค่ะ หายไปนานเลย :กอด1: :กอด1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-07-2015 05:42:16

ดีใจที่พี่ๆเข้ามาทักทายและดีใจที่ได้รู้ว่าสบายดีกันทั้งครอบครัว  :mew1: 
เรื่องงานมันต้องทนจริงๆค่ะช่วงนี้ใครอยากเปลี่ยนงานบิกเลยว่ายาก. งานใหม่ที่ว่าดีกว่าจะผ่านโปรไหมก็ไม่รู้ ใครมีงานให้ทำก้อทำไปเถอะเนอะดีกว่าตกงานถมเถ. รอพี่โจ้มาเล่าต่อค่ะ.

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-07-2015 06:27:55

ขอบคุณที่เข้ามาทักทาย รู้ว่ายังสุขสบายดีกันก็ ยินดี

ยังไงๆก็ดูแลรักษาสุขภาพนะครับ


ยังรักและคิดถึงคู่หวานตลอดปีทุกวันครับ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-07-2015 09:16:55

แค่มาทักทายกันก็ดีใจแล้วค่ะ
แต่นี่มีมุมน่ารักๆมาอัพเดทให้ด้วย
คนอ่านก็อ่านไปยิ้มไปเลยล่ะค่ะ

แล้วมาทักทายกันอีกนะ
รอโจ้ผู้น่ารักมาต่อเรื่องจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 11-07-2015 12:12:36

Good job!well done

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ทักทายยามดึก By Pep Up 10/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 14-08-2015 08:15:08

สวัสดียามเช้าทุกคนค้าบบบบบ....ไม่ได้เข้ามาทักทายสามพันปีได้  :mew5: เหตุผลเดิมๆ ไม่กล้าบอกแล้วอะ กลัวโดนรุมตื๊บ  :mew3: วันนี้เข้าบริษัทเช้ามากๆ เนื่องด้วยยยย ถ้าใครจำได้ วันนี้เป็น.....วันเกิด....คิงคองงงงงงง... :mew1: เลยตื่นตั้งแต่ตีสี่ ทำบุญตักบาตร เสริมความเป็นศิริมงคลกันเล็กน้อย.....ประมาณ 9 โมงก็จะออกจากบริษัทแล้วละค้าบ คล้ายๆลางานแต่ไม่ลาสักทีเดียว ออกแนวมาจิกลูกน้องให้ทำงานแทนมากก่า 5555+ จริงๆ จะพาเป๊บไปทำบุญถวายเพลกับพระอาจารย์อะคับ เป็นวันพระพอดีด้วยเลยถือโอกาสทำบุญใหญ่ ส่วนเย็นนี้ก็มีปาร์ตี้เล็กที่บ้านใหญ่ ยังไงถ้าไม่ง่วงมากมาย จะแอบมาเล่าๆ ช่วงดึกๆ นะค้าบ ประมาณตีหนึ่งตามมาอ่านกันได้โลด อิอิ แอบซื้อของขวัญ surprise คิงคองด้วย ไม่รู้ถูกใจป่าว ค่อยว่าอีกทีเนอะ

คำอวยพรจาก FC ทุกท่านจะทำให้คิงคองชื่นใจนะค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

คิดถึงทุกคนเล้ยยยยยย เดี๋ยวคืนนี้มาเม้าๆ น้า  :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-08-2015 08:33:54

 :mew1:  Happy Birthday ป๋าเป๊ปคิงคองของพี่โจ้   :L2: 

ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรืองมีความสุขครอบครัวอบอุ่นแบบนี้ไปตลอด
ที่ไปทำบุญตักบาตรกันมาก็ขออนุโมทนาบุญด้วยคน

ขอบคุณที่เข้ามาเม้ามอยกัน ฮ่าๆ รอค่ะรอ ว่าแต่ไปสวีทกันเถอะนะ มาเล่าพรุ่งนี้ก็ได้ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 14-08-2015 08:54:50

 :HBD3: :c5: HBD พี่คิงคองด้วยคน มีความสุขมากๆ สุขภาพดีดีรักกันยาวนาน อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 14-08-2015 09:56:59

ขอให้รักกันนานๆนะพี่ แล้วก็ขอให้ทั้งเจ้าของวันเกิด และ ทุกๆคนในครอบครัวเจอแต่สิ่งดีๆ

ผ่าอุปสรรคต่างๆไปได้นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 14-08-2015 10:33:07

 :HBD5:
 :b:
 :HBD2:
 :a:
 :HBD1:

 :mc4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 14-08-2015 10:36:30

HBD ค่ะ เป๊บ ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง การงานราบรื่นไร้อุปสรรค ความรักหวานชื่นค่ะ
ยังรออ่านเนื้อเรื่องตอนหลักอยู่นะคะ แต่ถ้าไม่ว่าง เป็นตอนพิเศษสั้นๆ ก็ได้ค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 14-08-2015 11:06:33

HBD ป๋าคิงคองจร้า มีความสุขมากๆ สุขภาพร่างกายแข็งแรงจร้า
รอรอรอ อย่าหายไปนานๆน่ะ FC คิดถึง
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 14-08-2015 13:36:35

HBD ขอให้พี่มีความสุขเเบบนี้ตลอดไป :L1: รักกันยาวนานนนนนนนนนนนนนน :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-08-2015 14:14:33

ดีเลยโจ้เข้ามาทักทายกัน

ขออวยพรวันเกิดให้กับเป๊บ
ขอให้เป๊บมีความสุขมากมายก่ายกองเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-08-2015 15:22:47

 :HBD2:
สุขสันต์วันเกิดครับน้องเป๊บ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง อย่าเจ็บอย่าไข้

กิจการงานต่างๆเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นไป อุปสรรคต่างๆอย่าได้มากล้ำกลาย

มีชีวิตรักที่สดใสราบรื่นตลอดไป

อนุโมทนาบุญในการเดินทางไปทำบุญกับพระอาจารย์ในวันนี้ด้วยครับ

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-08-2015 17:52:37

เบิร์ดเดย์คุณเป๊ป ขอให้มีความสุขมากๆรวมคนถึงที่คุณรักด้วยนะคะ
 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 14-08-2015 21:00:20

happy birth day จ้ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 14-08-2015 22:41:07

HBD มีความสุขมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 15-08-2015 15:21:03

สุขสันต์วันเกิด คิงคอง นะคะ

ไม่หายไปนานๆอีกนะ  แวะมาทักทายแฟนคลับบ้าง  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 15-08-2015 23:30:46

Happy birthday นะคะน้องเป๊บ ขอให้สุขสมหวังดั่งใจหมาย มีสุขภาพที่ดี มีความรักที่ดี(มีแล้วหาเจอแล้วเนอะ)
ทำงานเยอะ ขยันเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่ต้องแบ่งเวลาพักผ่อนบ้าง หมั่นเติมใจกันและกัน ให้ความรักยืนยงและมั่นคงตลอดไปนะคะ
รักน้องเป๊บ&น้องโจ้ :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-09-2015 21:33:50

หายไปนานจังเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 19-09-2015 00:06:27

คิดถึงคู่หวานครับ

  :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 24-09-2015 20:37:13

 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: หลงรักคุณพี่ทั้งสองเลยยย ประทับใจเรื่องราวที่ผ่าน ขนาดเพิ่งเค้ามาอ่าน อ่านมาสองวันในที่สุดก็ตามทัน มีน้ำตาซึมช่วงที่เจอมรสุมชีวิตของทั้งคู่ รวมถึงเรื่องราวปฏิหาร โอ้โห้สุดยอดดด (ทำให้คิดว่า คนที่รวยทุกวันนี้เค้าคงมีบุญเยอะ  o18) อิจฉาตาร้อนขึ้นมาจึกหนึ่ง 5555 แต่ก็นั้นและเนาะบุญพาวาสนาของใคมัน
ปล. มาที่หลังคนอื่นแต่อยากเห็นรูปคุณพี่ทั้งสองจัง ความหวังเล็กๆ  :mew2:  รอติดตามต่อไปคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: AkiraRyusuke ที่ 28-10-2015 21:46:26

มาพระราม9 กระซิบบอกนิสนึ่งนะคะ เผื่อแวะไปแอบดูค่ะ 5555 น่ารักมากเลยนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ HBD King Kong By Jo Up 14/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-11-2015 12:09:07

สวัสดีค้าบบบบบบ.....คือไม่ได้เข้ามานานจนตกใจมาก หากระทู้ตัวเองไม่เจอออออออ คิดในใจว่า เอาเข้าแล้ว ไมไ่ด้เข้ามานานจนโดนลบไปแล้ววว ทำไงดีๆ ระหว่างนั่งทำหน้าเครียดดดดดด

ก๊อกๆๆ

"เชิญครับ" คิงคองเปิดประตูเข้ามา
"ที่รักทำอะไรครับ ทำไมหน้าตาดูเครียดมาก" เป๊บถามทำหน้าแบบงงๆ
"หากระทู้ในเล้าไม่เจออะเป๊บบบบบบ ไม่ได้เข้ามานานโดนลบแล้วววววว"
"หือ...จริงหรือครับ แล้วที่รักเข้าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ละ"
"ก็เข้าไปโพสวันเกิดเป๊บอะ แล้วก็บางทีเข้าไปอ่านๆ นิยายเรื่องอื่นบ้าง"
"เข้าบ่อยมั้ย"
"เหอะ ไม่อะเป๊บ ก็นานๆ ที งานกองท่วมหัวจะมีเวลาไปอ่านบ่อยๆได้ไงอะ" ผมบ่นไปทำหน้าเครียดไป
"แล้วทำไมถึงเข้าตอนนี้ละ" คิงคองถาม
"ก็ว่างไง ระหว่างรอประชุมบ่ายสอง"
"อ๋อออ งั้นต่อไปจะเพิ่มงานให้ไม่ว่างเลยดีมั้ยที่รัก จะได้ไม่ต้องเครียดขนาดนี้"
"เดี๋ยวยิงตาลุงบ้า ไม่ได้ทำหน้าเครียดแบบนั้นซะหน่อย"
"ที่รักเครียดแบบไม่รู้ตัวละซิ เป๊บนั่งมองเนี่ยนึกว่าผลประกอบการขาดทุนพันล้าน"
"เว่อร์ลุง ขาดทุนขนาดนั้นโจ้ไปโดดตึก พอดี"
"ฮ่าๆๆๆ....ก็นั่นไง ไม่เอาน่าอย่าเครียด เดี๋ยวเป๊บช่วยหา"

แล้วนางก็ขยับตัวมาเกยแบบแนบชิด นั่งชิดขนาดนี้ เลขาเปิดประตูเข้ามา คงช๊อก

"นี่ๆ พอ อย่าชิดมาก เดี๋ยวเลขามาเห็น"
"เป๊บล๊อคประตูแล้วครับ ไม่ต้องห่วง"
"เตรียมการเนอะลุง"
"แน่นอน เผื่อที่รักอดใจไม่ไหว จะกินเป๊บกลางวันแสกๆ"
"บร้าาาาา ใครจะมากินตอนนี้"
"อย่าหน้าแดง"
"โห้ววววว " แดงจริงนะแหละ ทะลึ่ง ลิงบ้า

"ไหนๆ เดี๋ยวเป๊บดูให้" นางก็กดๆๆ ผมเองก็มองตามแบบเซ็งๆ

"นี่ไง เป๊บเจอแล้ว"
"หาาาา ไปซ่อนตรงไหนอะ"
"อยู่ในกระทู้ ที่นิยายจบแล้วครับ"
"หือออออ ยังไม่จบเล้ยยยยยย ทำไมโดนย้ายไปอะ"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ สงสัยที่รักไม่ได้เข้ามานานมั้งครับ"
"นั่นซิ งั้นลองส่งไปบอกแอดมินเขาดีกว่าว่าให้ย้ายกลับ"
"ลองดูครับ"

ผมกดส่งไปเสร็จก็โล่งใจ

"สบายใจยัง ไปทานข้าวเที่ยงดีกว่าครับ"
"สบายใจแล้ว กินไรดีอะ"
"ก็ให้ที่รักเลือกว่าจะกินเป๊บก่อนหรือกินข้าวก่อน"
"ตาหื่นนนนน กินข้าวเดะ ใครจะกินเป๊บ"
"อ้าวเบื่อเป๊บแล้วหรือที่รัก งอนดีกว่า" ลิงยักษ์ทำหน้างอน
"โว้ววว จะเบื่อได้ไงเนี่ย เมื่อคืนก็กินไปแล้วไง" พูดแบบไม่อายเนอะ ฮ่าๆๆ
"เออจริง เห็นตั้งใจกินมาก" นางทำหน้าคิดจริงจัง โอ้ยยยย อายเว้ยยยยยย
"พอๆๆ พูดมากกกก คืนนี้จะไม่กินละ"
"ฮ่าๆๆ งั้นคืนนี้เป๊บกินเอง เตรียมตัวโดนกินนะจ๊ะจิงโจ้น้อย"
"เชอะ...."
"ไปๆ กินข้าวครับ"

แวะมาเม้าๆ กับทุกคนนะค้าบบ จริงๆ เล่าๆเนี่ยเกิดเมื่อหลายวันก่อน เข้ามาดูแอดมินยังมะย้ายให้เลยอะ แต่ก็ไม่เป็นไรเนอะ มาโพสในนี้ก็ได้ อย่าลืมตามมาอ่านกันนะค้าบบบบ

ตอนต่อไปกำลังปั่นๆ นะ กำลังคิดว่าจะเล่ามุมร้ายกาจของลิงยักษ์ดีมั้ยอะ กลัวเล่าไปน้ำตาไหลไปอะ :mew6: ลิงยักษ์เจ้าชู้มากกกก ฮ่าๆๆ

คิดถึงทุกคนค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 03-11-2015 13:14:07

ดีใจทีพี่ๆเข้ามาทักทายนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: mnara ที่ 03-11-2015 13:27:08

คิดถึงโจ้เป๊บจ้าาา :hao7:
หายไปนานแต่ยังสบายดีเราก็สบายใจ
รีบมาลงตอนใหม่นะคะ
เป็นกำลังใจให้ตลอดไปเลยยย :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-11-2015 14:08:44

โห หายไปเป็นปีชาติ ขอบคุณที่คิดถึงกันครับ คู่หวานแห่งปี
 :mew1: :mew1:
ว่างเข้ามาอีกน๊าาาาาา รออยู่ทุกวัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 03-11-2015 16:04:30

คิดถึเหมือนกันค่ะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-11-2015 16:17:04

 :mew1:  กลับมาอัพเดทกันอีกนะคะ รออ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่โจ้พี่เป๊ป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 03-11-2015 16:35:26

ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกอ่ะ เป็นคู่ที่น่าอิจฉามาก หวานกันตลอด แต่ก็ฮาดี "ที่รักเครียดแบบไม่รู้ตัวละซิ เป๊บนั่งมองเนี่ยนึกว่าผลประกอบการขาดทุนพันล้าน" แล้วกินไรกันนักไม่รู้  :pighaun:

ยังรออ่านเนื้อเรื่องตอนหลักอยู่น๊าาา  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 04-11-2015 22:21:13

คิดถึงนะ

รีบมาเล่าเร็วๆอยากรูว่าคิงคองร้ายกาจขนาดไหน :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: AkiraRyusuke ที่ 14-11-2015 12:41:23

น่ารักมากคร้า  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-11-2015 21:37:04

อยากอ่านมุมร้ายกาจมากๆๆๆค่า  มาเล่าน้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-11-2015 12:14:33

ดีใจๆ โจ้มาอัพเดท

์อยากรู้มุมร้ายๆของลิงยักษ์บ้างจัง
ตอนมีโจ้ยังไม่ถอดเขี้ยวเล็บซินะ
อยากรู้ว่าจะถอดมันออกตอนไหน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 18-11-2015 17:23:26

คิดถึงพี่โจ้มากกกกกก คิดถึงพี่เป๊ปด้วยยยยยย
อยากหายไปนานๆเลยยยยยน้าาาาาาา
มาทักทายกันบ่อยๆนะครับบบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 19-11-2015 00:10:30

สวัสดีพี่โจ้และพี่เป๊ปนะครับ
เพิ่งอ่านจนตามทันแล้ว ขำหนักมากที่พี่เป็ปกลัวเมีย อยากให้พี่โจ้ทำเป็นหนังสือจัง 55555
พี่เขียนแล้วอ่านสนุกมาก อยากให้มาต่อเรื่อยๆเลยนะครับ ผมก็อ่านไปไหนตอนจบยังไม่มาทำไมอยู่ห้องจบแล้ว แต่ก็ขอบคุณนะครับที่สร้างสรรผลงานให้ผมได้ฟินไปด้วย และชอบมากๆช่วงTalk
ท้ายเรื่องผมชอบนะแรกพี่เป๊ปก็หื่นหลังกลายเป็นหื่นทั้งคู่เลย 555 และขอสมัครเป็นFCของพี่ทั้งสองนะครับ จะติดตามเรื่อยๆเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 25-11-2015 23:04:33

 :L2:
ตามอ่านมาทันแล้ว
จะติดตามตลอดไปคะ
รักนะ โจ้&เป๊บ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายคร้าบบบบบ Up 3/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-11-2015 10:23:12

สวัสดียามเช้า เป็นวันหยุดอะเนอะค้าบบบบ วันนี้ไม่มีงาน ว่างแหละ เลยแวะมาเม้าๆ น้า อิอิ นี่ก็กำลังรอลิงยักษ์อาบน้ำเสร็จ บ่ายๆ จะไปเดินห้างเซ็นพระรามเก้า ใครเจอ ผช หล่อมากลากดิน ตัวสูงๆ กับตัวเตี้ยๆ  :mew5: แวะมาทักทายด้วยน้า ฮ่าๆๆๆ ตอบเม้นๆ หลังจากย้ายกระทู้มาห้องจบแล้วนะค้าบบบ

ทิวสนที : ดีใจด้วยนะคับบบบ ไม่เข้ามานานโดนย้ายเลยอะ

mnara : ขอบคุณค้าบบบบ ตอนใหม่กำลังปั่นได้ครึ่งตอนแล้ว รออ่านน้าาาาา

Yarkrak : 5555+ หายไปไม่ถึงชาตินะพี่ค้าบบบ งานเยอะเจงๆ จะพยายามแวะมาบ่อยๆ น้า  :mew1:

noy : คิดถึงเหมือนกันค้าบบบ จุ๊ฟๆๆ  :mew1:

❣☾月亮☽❣ : จะพยายามมาอัพเดทน้าาา ติตดามอ่านนะค้าบบบ จุ๊ฟฟ  :mew1:

j123 : ขอบคุณมากค้าบบบบ เขินๆ แต่เวลาเครียดนี่หมดน่ารักเลยน้า ลิงยักษ์ไม่กล้ามายุ่ง กลัวโดนทืบบบบ อิอิ  :mew3:

patee : คิดถึงเหมือนกันค้าบบบ ลิงยักษ์บอกว่า เขียนให้ดูพระเอกๆ หน่อย เดี๋ยวแฟนคลับหนีหมด ชิ ตัวเองแหละร้ายกาจ เด๋วจะเม้าๆ เยอะๆเลยยย  :mew1:

AkiraRyusuke : ขอบคุณค้าบบบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : ได้ค้าบบบ จะเล่าให้หนำใจเลยยยย ฮ่าๆๆ ลิงยักษ์  โดนรุมด่าแน่  :mew1:

snowboxs : ใช่คับ ตอนนั้นยังมีเขี้ยวเล็บน้า ปากก็บอกว่ารัก แต่ต้องไปมีคนอื่นอะ แต่มันก็ผ่านมาแล้วอะเน้อ  :mew1:

nutto : สวัสดีเจ้านัทททททท คิดถึงมากกกกกก เรียนเป็นไงบ้างงงงงง ใกล้จบยังงงงงง มีแฟนยังงงงง เสียตัวยังงงงงง อุ้บส์ ฮ่าๆๆๆ คิดถึงนะ มามะกอดๆๆๆ  :mew1: :mew3:

meng : ฮ่าๆๆ ขอบคุณมากค้าบที่ชอบบบบน้า หนังสือนี่คงไม่ไหวอะ ไม่ได้เขียนเก่งอะคับ ยังไงก็ติดตามอ่านน้า จุ๊บส์ๆๆ  :mew1:

Kfc_Pizza : ขอบคุณมากค้าบบบ ตอนต่อไปมาครึ่งทางแล้ว ดราม่าน้ำตาไหล ลิงยักษ์โดนรุมด่า 5555+  :mew3:


สวัสดีวันเสาร์

       วันนี้ลืมตามาก็แปดโมงเช้าแล้ว เมื่อยตัวไปหมด ระบมนิดๆ เมื่อคืนเราสองคนนานๆ จะได้โรแมนติคกันบ้าง แต่ลิงยักษ์ไม่ได้ออมพลังงานเล้ยยยย จัดหนัก จนผมระบมนี่อะคับ (ฝากตบตีลิงยักษ์ด้วยนะ) ลืมตามากดมือถือเช็คเมล์ พลางคิดว่า ลิงยักษ์อายุ 35 หรือ 18 พลังงานล้นเหลือ โอยยยยย ระบมมมมมมม มองไปรอบๆ ห้อง ในห้องน้ำไม่มีเสียง อ้าว ลิงหายไปไหน ผมลุกขึ้นจากเตียง ก้าวเดิน เจ็บหน่วงนิดๆ หืมมมม เป๊บนะเป๊บ ออมพลังบ้างเหอะ ระบมไปหมดเนี่ย  (บ่นในใจ) เดินออกจากห้อง ได้ยินเสียงแถวๆ ครัว เลยเดินไปดู เห็นลิงยักษ์ในชุดผ้ากันเปื้อน ใส่บ๊อกเซอร์ตัวเล็ก กำลังวุ่นกับการทำอาหารเช้า แอบยืนมอง คิดในใจ

"ยังกะหนัง AV พ่อบ้านญี่ปุ่น ขาวๆ สูงๆ แน่นๆ ยืนทำอาหารเช้าให้เมียอะเนอะ ผัวใครเนี่ย หล่ออะ ว๊ากกกก เขินนนนน"

ยืนคิดนานไปนิด ลิงยักษ์หันมาพอดี

"อ้าวที่รัก ตื่นแล้วหรือครับ แปบนึงนะ กำลังจะเสร็จแล้ว"

"เพิ่งตื่นนี่แหละ แล้วเป๊บทำอะไรกินอะ"

"เบคอน หมูแฮม ไข่ดาว...ราดครีมซอสเห็ด ที่ที่รักชอบครับ แล้วก็เป๊บไปตลาดซื้อ ปาท๋องโก๋ น้ำเต้าหู้มาด้วย น้ำเต้าหู้ใส่แก้วแล้วอยู่บนโต๊ะนะครับ ที่รักหิวไปกินรองท้องก่อนนะ จะเสร็จแล้วครับ" นางพูดยาวรวด คิดในใจ

"""ต้ายยย ตายยยยย ผัวใคร น่ารักมากกกก โอ้ยยยยย รู้ใจทุกอย่าง""" คิดในใจไปยืนยิ้มไป

"ที่รักไม่สบายป่าวครับ ยืนยิ้มคนเดียวแถมหน้าแดง กินยายัง" นางแซว ชิ รู้ทั้งรู้ว่าเราเขิน ยังจะมาถามกินยายัง

"เชอะ ไม่ได้เป็นโรคประสาทนะลุง แค่สุขใจดูผัวทำอาหารเช้าเนี่ย"

"ฮ่าๆๆ หรือครับ ยืนดูเนี่ยอยากกินอาหารเช้าหรือกินเป๊บอีกรอบ" นางหันมองสลับกับผมและกะทะไปมา พร้อมยิ้มพิฆาต กรุ้มกริ่ม ถ้าอิชั้นยืนอยู่ตรงนี้ อาจตายได้ ข้าวเขิ้วคงไม่ได้กิน นางจะกินอิชั้นแทน ว่าแล้วเดินหนีด้วยความเร็วสูงงงงงง

"รอที่โต๊ะนะผัว ช้าปาดคอ เข้าใจ๋"

"จ้าเมียจ๋า ไปนั่งรอก่อนนะ"
ผมก็เดินมาที่โต๊ะ นั่งหม่ำๆ น้ำเต้าหู้ รอลิงยักษ์มาเสริฟ อิอิ

"มาแล้วคร้าบบบ เมียที่รัก รายการ วันนี้ เบคอน หมูแฮม ไข่ดาว ราดซอสเห็ด มีสลัดผักทูน่า ด้วยนะครับบบบ"

"น่ากินมากอะ เป๊บ ชอบๆ "

"งั้นเริ่มกินเลยครับ"

เราสองคนก็เริ่มจัดอาหารเช้า ฝีมือ ลิงยักษ์

"ซอสเห็ดอร่อยป่าวที่รัก"

ผมพยักหน้า ตอบไม่ได้ เต็มปาก 5555+

"สุดฝีมือเลยนะเนี่ย ไปถามสูตรป้าจันทร์มา ฮ่าๆๆ"

"อร่อยๆ อะเป๊บ แล้วเนี่ยลมอะไรพัดถึงตื่นมาเข้าครัวตั้งแต่เช้า"

"ก็นานๆจะมีเวลาว่างทีนึงครับ อีกอย่างเมื่อคืนที่รักคงหมดแรง เลยกะโด๊ฟ คืนนี้ลุยกันต่อ"

"หาาาาาา โอ้ยยยย ลุงงงงง คืนนี้งด พักผ่อนนนนนน"

"หือ ทำบ่นไปที่รัก เมื่อคืนเห็นมีความสุขซะ เป๊บเร็วๆ ดีๆ แบบนั้นแบบนี้"

"ว๊ากกกก พอๆๆ นี่อายปากมั่งอะ" หน้าแดงมากกกกกกกก

"ฮ่าๆๆ หน้าแดงแล้วนั่น แก้ไม่หายจริงๆ" นางยังคงแซว

มีผัวหื่นนี่ ลำบากเสียจริง  :mew5:

"แล้ววันนี้เราไปเดิทที่ไหนกันดี"

"เซ็นพระรามเก้ามั้ยเป๊บ ไมไ่ด้ไปนานมากกกก"

"ได้ครับ กินข้าวดูหนังเนอะ"

"ดีๆ อยากดู อังเกอร์เกมส์"

"ได้ครับๆ ที่รักไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเป๊บล้างจานเสร็จจะไปอาบต่อครับ"

"ได้ค่าผัวขา...อ๊ะลืมมม....วันนี้เลี้ยงด้วยนะ จ่ายๆเยอะๆ นะ อยากได้อะไรก็ซื้อให้ด้วย.....ไม่ตามใจคืนนี้อด เข้าใจ๋" อิอิ ขู่ซะ กระเป๋า นาฬิกา รองเท้า อยากได้ทุกอย่างเลยง่าาาาา  :mew3:

"ได้ครับ วันนี้ป๋าเป๊บจัดเอง ไปแต่งตัวให้น่ารักๆ นะจ๊ะ จุ๊ฟๆ" นางทำปากจุ๊บๆ ใส่ น่ารักเนอะ ลิงหื่นนนนน  :mew5:

ไปเที่ยวก่อนน้าค้าบบบบ ลิงยักษ์แต่งหล่อเสื้อฟ้าอ่อน กางเกงขายาวสีขาว แว่นดำ จิงโจ้ผู้น่ารัก เสื้อชมพู กางเกงขายาวขาว ไม่ใสแว่นน้า หน้าสด ฮ่าๆๆๆ บอกสรรพคุณครบ เจอกันทักทายด้วยน้าาาาา  :mew3: :mew3:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-11-2015 11:10:45

ว้ายยยยยยยย สุดหล่อแว่บมา น่ารักเน๊าะ
เซนพระรามเก้าตามไปติดๆอย่าหนีไปที่อื่นนะ
อิอิ สามีดีเป็นศรีแก่เมีย
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดครับ
รักทั้งสองคนครับคู่หวานแห่งปี
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: AkiraRyusuke ที่ 28-11-2015 14:43:52

อ๊ากๆๆ อิจมากพูดเลยคร้า อยากเจอบ้านอยู่ตรงเซ็นพระราม 9 แง่มๆ แต่วันนี้งาน แง๊จะมีโอกาสเจอไหมคร้าเนี๊ย 5555 ขอเจอสักครั้งจะฟินตัวแตกเลย พี่ทั้งสองน่ารัดมาก อุ๊ยผิดๆ น่าฮักขนาดจ้าว มากอดทีคร้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 28-11-2015 20:27:53

ยังหวานและฮาเหมือนเดิม ท่าทางจะใส่ชุดสีเข้ากันอ่ะ เสื้อฟ้ากะชมพู กางเกงขาวเหมือนกัน :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-11-2015 22:32:00

ลิงยักษ์ไปหื่นใส่คนอื่น
นอกจากจิงโจ้ขาวอิตอนไหน
มีด้วยเหรอ

เฮ้ยยยย..จริงดิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 29-11-2015 08:45:31

อ่านจบแล้วนั่งยิ้ม คนรอบข้างถาม เมาค้างหรอ

ไม่มีใครเข้าใจเลย พี่โจ้มาต่อเรื่อยๆอีกนะครับ

ถ้าไม่ว่างส่งพี่เป๊ปมาอัพก่อนน้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 30-11-2015 09:36:59

 :pig4: :pig4: :pig4:
จะมีช่วงดราม่าด้วยอะ
อยากอ่านแล้ว
ลิงยักษ์ทำอะไรไว้อะ
จิงโจ้น้อยเสียใจมากไหมเนี้ย
 :fcuk:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 30-11-2015 09:54:50

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-11-2015 10:06:13

 :o8:  โอ๊ย อิจฉาคู่หวาน
ขอบคุณที่มาอัพเดทและตอบคอมเม้นท์แฟนๆนะคะ
แหมเสียดายเมื่อวันเสาร์ก็ไปเดินเซ็นพระรามเก้ามา ว้าอดเจอเลย
ต้นคริสมาสต์สวยดีค่ะเข้าไปด้านในได้ด้วย ไฟอลัง วางแผนไปนับถอยหลังกันที่ไหนคะเนี่ย อิอิ
รอสวัสดีปีใหม่พี่ๆอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเช้าวันเสาร์ Up 28/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-11-2015 11:57:29

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บเองครับ เป็นเช้าวันจันทร์ที่รถติดมากนะครับ กว่าจะมาถึงบริษัท ใช้เวลานานเหมือนกัน มาถึงบริษัทก็รีบเซ็นแฟ้มเอกสาร ตรวจงานทั่วไป เสร็จงานก็รอตัวขาวมาประชุมในช่วงบ่ายสอง นางไปทำงานที่บริษัทของจิมก่อน เลยมีเวลาว่าง คิดไปคิดมา เหมือนสองสามวันก่อนตัวขาวพิมพ์ก๊อกๆแก๊กๆ  น่าจะเข้ามาเล่าอะไรในเล้าจน์แน่เลย เข้ามาดูก็จริงด้วย อ่านแล้วหมั่นไส้นาง เลยมาเล่าบ้างนะครับ

....สืบเนื่องจากวันเสาร์.....

หลังจากที่อาบน้ำ แต่งตัวกันเสร็จแล้ว เตรียมพร้อมจะออก ล๊อกประตูเสร็จ

"เป๊บบบบ ลืมทาครีมกันแดด เปิดประตูก่อนนน" นางแหกปากขึ้นมา

"ไม่ต้องก็ได้มั้งครับ เดินในห้างไม่ดำหรอก"

"มะเอาอะ ขาดความมั่นใจ เปิดเลยลุง อย่าให้ออกแรง" นั่นมีขู่ ตัวนิดนึงทำไรด้ายยย ฮ่าๆๆ ผมก็เปิดประตูให้ นางก็วิ่งเข้าไปทาครีมกันแดด

"เสร็จแล้วววว ไปกันเถอะ"

การจราจรพอคล่องบ้างครับ ไหลไปเรื่อยๆ

"เดี๋ยวนี้รถเยอะเนอะเป๊บ ตะก่อนขับไปไหนคล่องตัวกว่านี้มาก"

"ความเจริญเปลี่ยนแปลงไงครับ คนอยากสะดวกสบายกันก็ใช้รถกันมาก อีกอย่างระบบขนส่งของเราก็ไม่ดีเท่าไหร่นะครับ"

"นั่นซิเป๊บ แต่บางทีมารยาทขับก็สำคัญนะ ปาดไปมา ไม่เปิดไฟเลี้ยวงี้ เบื่อมาก เกือบจะชนก็หลายครั้ง"

"ฮ่าๆๆ ที่รักมองข้างหน้าซิ ก็ปาดไปมานะแหละ"

"จริง เบื่อมากคะผัว" นางหันมาตอบยิ้มๆ

ยิ่งมองยิ่งน่ารัก เมียใครหว่า ฮ่าๆๆๆ

มาถึงเซ็นทรัลพระรามเก้าราวๆ 11 โมงครับ จอดรถชั้น 5A จะได้ใกล้ๆ โรงหนัง จองตั๋วหนังเสร็จ เหลือเวลาอีกประมาณ ชม. นิดๆ

"ทำไรดีอะเป๊บ เหลือเวลาอีก ชม กว่า"

"ที่รักหิวยัง"

"ยังเลยเป๊บ ตอนเช้าอิ่มเว่อร์มาก"

"จริงครับ กินซะขนาดนั้น เป๊บนึกว่าอดอยากไม่ได้กินมาสิบวัน"

ผั๊วะๆๆ โดนทุบเต็มๆ สี่ห้าครั้ง เจ็บตัวเลย ตัวนิดนึงแรงเยอะจริง

"พูดมากนักนะ ของอร่อยก็ต้องกินเยอะๆ เดะ แล้วนี่จะทำไรอะ"

"อยากได้อะไรป่าว เดินดูของมั้ยครับ"

"อยากๆๆ เสื้อ กางเกง กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา เยอะแยะ"

"งั้นลองเดินไปดูเรื่อยๆนะครับ"

"จ่ายด้วยนะป๋า วันนี้จะซื้อเยอะๆเลย"

"จ๊ะ หนูจ๋า ป๋าเต็มที่ แต่จ่ายมากเอาคืนมากนะ ไหวป่าว" ยักคิ้วให้สองที นางทำหน้าแดงใส่ ฮ่าๆๆๆ

"ให้จริงอะ ทำมาป๋า จะซื้อเยอะๆเล้ยยยยย"

"งั้นลุยเลยครับ" ปฏิบัติการของนางก็เริ่ม เดินผ่านบู๊ทนาฬิกา

"เป๊บอันนี้สวย"

"ขอดูอันนี้หน่อยครับ" พนักงานชายหนุ่มหยิบให้

"ของหลุยส์มอเรย์ ลายพรายน้ำสว่างมากนะครับ แบตเตอรี่ใช้ได้นาน ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นเหลือราคา 9700 บาทครับ รับประกัน 1 ปีครับ"

"สวยมากๆ เป๊บ ลายทองกับลายส้ม อันไหนสวยกว่า" นางหันมาถามผม

"แล้วแต่ที่รักชอบเลยครับ แต่เป๊บว่าสีส้มดูดีนะ ใส่วันไปเที่ยวสบายๆ แต่ถ้าสีทองใส่ทำงาน"

"แล้วน้องว่าสีไหนเหมาะกับพี่" นางหันไปถามน้องคนขาย ซึ่งยืนทำหน้าตะลึง ตกใจอะไร ฮ่าๆๆๆ

"อะ เอ่อ ผมว่าเหมาะทั้งสองสีนะครับ คุณพี่ผิวขาวสีส้มจะออกแนว สบายๆ สีทองออกแนวน่านับถือ ประมาณนั้นครับ" น้องคนขายตอบตะกุกตะกัก

"เอาสองเรือนเลยดีมั้ยเนี่ย" นางหันมาทำตาวิ้งๆ ใส่ผม

"บัตรเครดิตชาร์จมั้ยครับ" หันไปถามน้องเขา

"ไม่ชาร์จครับ จ่ายตามราคาเต็มครับ"

"งั้นเอาสองเรือนนี้ครับ" ผมส่งบัตรให้

ตัวขาวยิ้มกว้าง ได้ของฟรี แป๊บเดียวเกือบสองหมื่นละ น่าตีจริงๆ รักนะเนี่ย ไม่ซื้อให้เมียจะซื้อให้ใคร  :hao3:

"คุณพี่ครับ บัตรเพลตินัม ไดมอนด์ ลดเพิ่มอีก 5% นะครับ ราคาทั้งหมด XXXXX บาทนะครับ"

"ได้ครับ จัดการเลยครับ"

"ป๋าใจดีง่า ขอบคุณเป๊บนะค้าบบบ มามะจุ๊บๆ" มองไปรอบๆ ไม่มีคน นางจุ๊บๆ คางผมทีนึง กลัวน้องเขาเห็นจะช๊อกเอา

"นี่บัตรรับกันนะครับ เข้าศูนย์ฟรีตลอด มีอะไรก็ติดต่อตามนี้นะครับ"

"ขอบคุณครับ" น้องเขายิ้มกว้างกันเลยทีเดียว

"เหลือเวลาอีกครึ่ง ชม อยากได้อีกป่าวครับ"

"ไปดูรองเท้า crocs อะเป๊บ เผื่อมีลายใหม่ๆ" นางก็เดินระริกระรี้นำหน้าไป แถมเดินชนป้ายตรงบันไดเลื่อนอีก  :mew5: เมียใครซุ่มซ่ามชะมัด  :mew5:

"เป๊บลายใหม่ๆ สวย อันนี้อันนั้นอันนู้น" ผมคิดในใจ ใส่ครั้งนึงก็คู่เดียวจะซื้อทำไมเยอะแยะ แต่เพื่อเมีย ไม่ขัดใจ

"ที่รัก ถึงเวลาดูหนังแล้ว รีบซื้อครับ"

"เอาหมดเลย สามคู่"

"ทั้งหมด XXXX บาทคะ"

ผมส่งบัตรให้

"ทางร้านแถมตัวติดรองเท้า เลือกได้สามคู่คะ" เหมือนตัวติดรองเท้า ผมเรียกไม่ถูกเหมือน ใส่ตามรูรองเท้านะครับ นางก็เพลิดเพลิน กว่าจะเลือกได้ล่วงเลยเวลาหนังมาแล้ว

"ถึงเวลาหนังแล้วครับ ไปดูกันเถอะ"

"ขอบคุณมากนะคะ" พนักงานส่งถุงของ นางรับด้วยอารมณ์ดี

"ไปๆ เป๊บ เอาของไปเก็บที่รถก่อนป่าว"

"ได้ครับ"

เก็บของเสร็จ ก็เดินเข้าโรงหนัง จังหวะเพลงสรรเสริญดังขั้นพอดี เราสองคนหยุดยืนตรงทางเข้า พอจบเพลงก็เดินไปที่นั่ง 3AA ปรากฎว่ามีคนนั่ง ผมก็งง มีการขายที่นั่งโซฟาซ้อนกันด้วยหรือ ตัวขาวก็ถาม

"คุณขอโทษนะครับ นี่ที่นั่งผม ขอดูตั๋วคุณหน่อย" ตัวขาวถามซะดัง นางคงไม่พอใจ

ชายหญิง คู่นั้น ตกใจ ลุกขึ้นเดินออกไปเฉยๆ ไปนั่งด้านล่าง โดยที่ไม่ตอบคำถามตัวขาว ตัวขาวมองตามเขม็งเลย เราสองคนเลยนั่งครับ

"ใจเย็นๆนะที่รัก" ผมกระซิบข้างหูเบาๆ

"ไม่มีไรหรอกเป๊บ แค่ไม่ชอบที่ฉวยโอกาสมานั่ง อย่าคิดว่าไม่มีคนซื้อตั๋วซิ ซื้อราคาไหนก็นั่งตามราคาไป อย่าไปเอาเปรียบคนอื่นและโรงหนังอะ"

"ครับๆ คนเราไม่เหมือนกันนะที่รัก ช่างเขาเถอะ เราอย่าเก็บมาคิดให้เสียอารมณ์เลยนะ ดูหนังกันครับ"

นางหันมายิ้มๆ อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี ข้อดีของตัวขาวคือ โกรธง่ายหายเร็วมาก และลืมง่าย แต่ถ้านางโกรธจัดนี่ น่ากลัวมาก ฮ่าๆๆ ไม่ได้เกลียมัว แค่เกรงใจนะคร้าบบบบ  :hao7:

หนังสนุกดีครับ ตัวขาวจ้อตาไม่กะพริบ จนกระทั่งหนังเลิกราวๆ สี่โมงเย็น

"ซื้ออะไรเพิ่มมั้ยครับ"

"ไปท๊อปด้านล่างอะเป๊บ ซื้อของสดไปทำไรกินกัน เด๋วโจ้ทำเอง"

"ได้ครับ"

ตัวขาวซื้อหลายอย่าง จ่ายเงินเสร็จ ก็ขับรถกลับคอนโด

ขนของขึ้นมาเรียบร้อย นางก็เข้าไปเปลี่ยนชุด

"เป๊บไปพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวโจ้ทำกับข้าวก่อน"

"ทำอะไรกินครับ"

"ผัดมักกะโรนี กับซุปหมูสับ ดีป่าว"

"ดีครับ อยากกินๆ " ผมยิ้มกว้าง

"ไปพักก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จไปเรียกค้าบ" นางก็เริ่มทำอาหาร

ผมก็เดินเข้าห้อง ล้างหน้าล้างตา แก้ผ้า นอนบนเตียงแอบงีบ

สักพัก ผมรู้สึกเหมือนโดนหอมแก้ม ลืมตามา นางก็นั่งยิ้ม

"เป๊บ ตื่นๆ กินข้าว"

"หือ ครับ แอบลักหลับเป๊บป่าว"

"เหอะ ใครจะไปลักหลับลุง"

"เหมือนโดนหอมแก้ม"

"นั่นหอมแก้มไม่ได้เรียกลักหลับ หอมแก้มผัวผิดหรือคะ" นางบ่นทำหน้ายุ่งๆใส่ผม

"ฮ่าๆๆ โอ๋ๆๆ แซวเล่นนะเมียจ๋า ปะ ไปกินข้าวกัน"

เราสองคนเดินมาที่โต๊ะทานข้าว

"น่ากินมากครับ หอมๆ"

"กินๆ ทำสุดฝีมือเลยนะเป๊บ"

ผมเริ่มกิน

"อร่อยป่าว"

"มากครับ"

นางยิ้มหน้าบาน

"ที่รัก เคยอยากไปอยู่บ้านเดี่ยวมั้ยครับ" ผมถามขึ้นมาระหว่างกิน

"หือ หมายถึงบ้านในหมู่บ้านนะหรือ"

"ใช่ครับ"

"ไม่อะเป๊บ คอนโดเราก็กว้างนะ อยู่แบบนี้สบายดีแล้ว"

"หรือครับ"

"เป๊บถามแบบนี้ทำไมอะ"

"พอดี แด๊ด คุยกะเป๊บว่า จะปรับปรุงเรือนหลังเล็กตรงสระน้ำ จะสร้างให้ใหญ่ๆ เป็นบ้านเราสองคน แด๊ดกับมัมคงอยากให้เราไปอยู่ใกล้ๆ มั้งครับ เพราะพี่ปริมกับพี่ปันก็อยู่บ้านคนละหลังในพื้นที่เดียวกัน"

"อ๋อ โหยเป๊บ สร้างใหม่ใช้เงินมากอะนะ อีกอย่างถ้าไปอยู่บ้านใหญ่ ไกลที่ทำงานมากเลยนะ"

"ก็จริงนะที่รัก เป๊บก็ให้เหตุผลแด๊ดไป แด๊ดบอกว่า มีคนขับรถ ไม่ต้องขับเอง ขึ้นทางด่วนก็ถึงแล้ว ประมาณนั้นครับ"

"แหมแต่ก็ตื่นเช้ามากอะ ขนาดอยู่คอนโด ยังต้องตื่นเจ็ดโมงเลย"

"ฮ่าๆๆ กลัวตื่นเช้าว่างั้น" ผมแซว

"ช่ายยยย อยู่นี่แหละ ประหยัดเงินแด๊ดหลายล้าน...เอ๊ะหรือหลายสิบ"

"เป๊บว่าคงหลายสิบ แด๊ดทำอะไรแต่ละครั้งอลังการตลอดครับ"

"จริงด้วยอะ ยังไงเดี๋ยวโจ้ลองให้เหตุผลแด๊ดเองนะ...ว่าแต่เป๊บละอยากอยู่ใกล้แด๊ดมัมป่าวอะ"

"ก็อยากนะครับ แต่เราสองคนคิดถึงเมื่อไหร่ก็ไปหาได้ ใช่ว่าจะไกลมากนะครับ"

"นั่นซิเป๊บ แต่...ท้ายที่สุดถ้าเป๊บอยากไปอยู่กับแด๊ดมัม โจ้ก็ไปได้นะคับ ตามสามีไปทุกที่"

"ยังกะเงาว่างั้น"

"ยิ่งกว่า จะสิงในเงาเลย"

"เป๊บเชื่อครับ สิงแบบกลืนกลืน เต็มปากเต็มคำ"

"อีกละ ลิงหื่นนนน ทะลึ่งงงงง"

"ฮ่าๆๆๆ...." แกล้งเมียสนุกมาก ขอบอก

ทานข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย เราสองคนติดละคร ทางผ่านกามเทพ นั่งดูตาแววกันครับ พร้อมผลไม้จานใหญ่

"สนุกอะ พี่ป๋อ เล่นดี"

"ใช่ครับๆ นางเอกคนนี้เมื่อก่อนเล่นเกร็งๆ เรื่องนี้ดีขึ้นมาก"

"ช่ายๆ"

ละครจบอาบน้ำแต่งตัวเสร็จห้าทุ่มกว่า ผมอาบก่อนเลยมานอนบนเตียง หยิบมือถือมากดๆ เผลอหลับไปไม่รู้ตัวมือถือคามือนั่นละครับ

มารู้ตัวอีกที เหมือนมีอะไรอุ่นๆ นอนทาบตัวผม เอ๊ะ หรือว่าผีอำ เลยลืมตา อ้าววว ตัวขาวมานอนทับซะงั้น

"นอนเร็วจัง" ตัวขาวทักยิ้มแปลกๆ

"เผลอหลับไปครับ อาบน้ำเสร็จแล้วหรือ"

"แล้วอะเป๊บ"

"ตกใจนึกว่าผีอำ"

"เด๋วยิง ผีที่ไหนน่ารักขนาดนี้" นางยิ้ม

"ฮ่าๆๆ"

"วันนี้ขอบคุณมากนะเป๊บ ซื้อของให้เยอะเลย"

"ครับ ซื้อให้เมียเต็มใจครับ"

สิ้นเสียงผม ตัวขาวก็เอาปากมาประกบ วันนี้มาแปลก นางเริ่มก่อน ยิ่งอายุมากยิ่งหื่นนะเมียผม ฮ่าๆๆ

"มาแปลกนะเริ่มก่อน" ผมแซว

"อ้าวไม่ชอบ"

"เปล่าครับ ชอบ แต่ไหวหรือ เห็นบ่นออดแอด"

"ทำแบบนุ่มนวลซิ พรุ่งนี้ทำงาน เดี๋ยวไม่ไหว" นางยิ้ม

"งั้นเริ่มละนะ" เน้นเบาๆๆๆ ฮ่าๆๆ

เล่าจบละครับ เวลาก็เที่ยงพอดี เลขาโทรมาบอกว่า ตัวขาวเข้าไปห้องทำงานแล้ว ขอตัวไปดูนางก่อนนะครับ ไม่รู้กินอะไรมาหรือยัง

เอ.....ฝากถามน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่มีคู่บ้างดีกว่า ตอนทำกันเนี่ย.....มีช่วงเบาๆ บ้างมั้ยครับ ฮ่าๆๆ มาตอบให้ตัวขาวหน้าแดงกันเลยนะครับ  :hao3: :hao3:

ไว้ว่างๆ จะมาเล่าอีกครับ  :hao6: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 30-11-2015 12:47:30

หวานกันตลอดเลยคู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-11-2015 13:46:49

 :o8:   มีแต่จะอิจฉาคนแถวนี้เบาๆอะค่ะ คู่นี้หวานกันคลอดจริงๆเลย
มีการเริ่มก่อนด้วย สมนาคุณที่สามีตามใจนางทั้งวัน  :L2:  ใครๆก็อยากตามใจแฟนเนอะ
แฟนมีความสุขเราก็มีความสุขแบบนี้แหละ อิอิ
ขอบคุณที่มาอัพเดทกันค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-11-2015 19:42:24

 :pig4:
หวานมาก น่ารักตลอด รักกันยืนยาวนะครับ
คู่หวานตลอดปี
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 30-11-2015 20:05:34

น่ารักเนอะคู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 30-11-2015 21:22:41

เริ่มต้นแบบกุ๊กกิ๊กน่ารักเชียว  :o8:

แต่ลงท้ายแบบ  :m25:

ปล. ก่อนอ่านก็คิดว่าตัวขาวต้องเดินชนหรือสะดุดอะไรสักอย่างแน่ๆ สุดท้ายก็...เดินชนป้าย  :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 01-12-2015 05:01:52

อิจฉาๆๆๆ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 01-12-2015 13:36:47

 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณน้องเป็ปที่เอาความน่ารักของจิงโจ้น้อยมาเล่านะคะ
แล้วเลยมาปูเสื่อรอ
ตอนต่อไปของจิงโจ้น้อย
รักนะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-12-2015 22:53:42

น่ารักกันจริงๆคู่นี้
นี่ถ้าอยู่ไกล้ๆจะแว่บไปส่องทั้งคู่ในห้างแล้ว555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 02-12-2015 12:42:41

พึ่งจะเข้ามาอ่านค่ะสนุกดี อ่านตอนแรกเหมือนการบอกเล่าธรรมดา อ่านไปอ่านมาติดซะงั้น555 ชอบจังที่มีคู่รักจริงๆมาบอกเล่าเรื่องราว เคยอ่านเรื่องก่อนที่เป็นคู่จริงเหมือนกันคือคุณวีกับคุณกลค่ะ คู่นั้นก็ฮาทคอร์น่าดู คุณโจ้คุณเป๊ปลองเข้าไปอ่านหรือยังสนุกนะ พี่มีเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นแบบนี้เขาคบกันมา16ปีแล้วและน่ารักมาก และก็ขอให้คุณน้องทั้งสองอยู่ด้วยกันนานๆนะค่ะจะติดตามความเคลื่อนไหวตลอดค่ะ บุญรักษาน้องทั้งสองคนนะค่ะ :n1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 02-12-2015 19:02:10

น่ารักจัง มาเขียนให้อ่านบ่อยๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Rosnest ที่ 07-12-2015 01:00:28

หวานกันจริงๆ  มาต่อบ่อยๆน้า  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Momichi ที่ 07-12-2015 15:05:32

หวานกันมากๆ เป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้และจะคอยติดตามผลงานค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 08-12-2015 18:09:42

หวานมากเลยค่ะ

อิจฉาคนมีคู่

รักกันนานๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 08-12-2015 23:35:35

อือหือออออ พี่เป๊ปมาได้น่ารักมากกก เอาซะมาทำงานเที่ยงกันเลยทีเดียว
สงสัยพี่โจ้คงจะสู้ไม่ไหว 5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-01-2016 13:26:56

สวัสดีปีใหม่ 2559 นะคะโจ้กับเป๊บ
มีความสุขมากๆนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-01-2016 10:07:40

 :L2: :L2: :L2:
หวัดดีปีใหม่จร้า
ขอให้น้องโจ้น้องเป็ป สุขภาพแข็งแรง คิดหวังจะทำอะไรขอให้สำเร็จ
ไม่เจ็บไม่จน รวมทั้งทุกคนในครอบครัวด้วยนะคะ
รักนะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 04-01-2016 14:12:44

Happy New Year จ้า  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 04-01-2016 17:39:04

สวัสดีปีใหม่ค้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 05-01-2016 17:05:12

 :L1:  HAPPY  NEW  YEAR  2016   :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-01-2016 11:13:17

พี่โจ้พี่เป๊ป หายไปเลยยยยยย กลับมาเล่าให้ฟังกันโหน่ยเร็วววว คิดถึงม๊ากมากกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 14-01-2016 13:13:17

 :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-01-2016 08:46:12

คิดถึงคู่หวานแห่งปีครับ
สบายกันดีไหมเอ่ย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-02-2016 09:34:58

หายไปไหนกันแล้วอะครับ เมื่อไหร่พี่โจ้พี่เป๊ปจะมาน้าาาา ผมยังรอพี่อยู่ตลอดเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-02-2016 16:02:50

สวัสดีค้าบบบบบบ โอ๊ะโอ หายไปเจ็ดแสนปีอะ หลายคนดักรุมตบจูบแน่เลยง่าาาาา 5555+ ขอโทษนะค้าบบบบที่ห่างหายไปนานมากๆ เหตุผลเดิมๆ อะคับ งานมหาศาลมาก รับมือกับพิษ ศก ที่รุนแรงเหลือเกินนนนนน เฮ้ออออ วันนี้แอบว่างช่วงบ่ายคับ เลยนำเรื่องที่ปั่นๆ ไว้ มาลงน้า เขียนยาวมาก เลยแบ่งเป็นตอนๆ มาให้อ่านนะคับ ตอนต่อไปจะมาอีกสามเดือน 5555+ อดใจรอน้า ระหว่างไม่มาจะมาอัพเดทตอนพิเศษ ละกันนะคับบบ....สวัสดีปีใหม่น้าาาาา (ผ่านมาเดือนกว่าก็สวัสดีได้เนอะ) ตอบเม้นๆ ค้าบบบ

Yarkrak : นานๆ ทีได้ไปเซ็นพระรามเก้าอะค้าบพี่ คิงคองมะค่อยพาไปอะ จะไปเดินคนเดียว นางก็ห้าม บอกกลัวโดนฉุด เว่อร์ไปอะเนอะพี่

AkiraRyusuke : 5555+ ถ้าเจอจาให้กอดตัวแตกเลยนะ แต่เป๊บจายอมป่าวอะ อิอิ  :mew1:

j123 : ช่ายๆ ชุดเข้ากันอะคับบบบ คนมองเต็มเลย แต่ไม่สนใจจจจจจ อิอิ  :mew1:

broke-back : มีค้าบบบ คิงคองเจ้าชู้อะ กว่าจะถอดเขี้ยวเล็บ เหนื่อยเลยอะ ดราม่าแน่นอน ติดตามอ่านคับบบบ  :mew6:

meng : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew3:

Kfc_Pizza : เสียใจมากอะคับบบบ น้ำตาท่วมมมม  :mew6: ลองติดตามอ่านน้าาาา

patchylove :  :mew1: :mew1: :mew1:

❣☾月亮☽❣ : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบบ ไปถ่ายรูปที่ต้นคริสมาสเหมือนกันอะคับ จริงๆ อาจจะเดินสวนกันแล้วแต่ไมไ่ด้มองก็ได้น้าาา อิอิ

คนอ่าน : กินยาเบาหวานแล้ววววว อิอิ  :mew1:

❣☾月亮☽❣ : ตามใจเยอะอะคับ แต่เวลาเอาคืนนน ระบมมมมอ่าาาาา  :mew3:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่  :mew1:

bvan : มารักด้วยกันมั้ยค้าบบบบ อิอิ  :mew3:

YouandMe : 55555+ เดินชนป้ายบ่อยอะคับ จนเป๊บชินแล้วววว  :mew3:

noy :  :mew1: :mew1: :mew1:

Kfc_Pizza : มาต่อตอนต่อไปให้แล้วนะค้าบบบบ  :mew1:

snowboxs : ส่องเจอแล้วมาทักด้วยนะค้าบบบบ  :mew1:

sugarcane_aoi : ขอบคุณมากค้าบบบ เดี๋ยวจะลองเข้าไปอ่านบ้างงง อิอิ  :mew1:

patee : ถ้าว่างจะมาบ่อยๆนะค้าบบบบ  :mew1:

Rosnest :  :mew1: :mew1: :mew1:

Momichi : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

micmicky : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

nutto : อารายเจ้านัทททท ตาลุงนั่นอะพลังเยอะ ระบมไปหมด ตื่นสายเลยอะ  :mew6:

snowboxs : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบบบ  :mew1:

Kfc_Pizza : ขอบคุณมากค้าบพี่ สวัสดีปีใหม่ ขอให้พี่มีความสุขเช่นกันนะค้าบบบบ  :mew1: :mew3:

patchylove :  :mew1: :mew1: :mew1:

คนอ่าน : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบบบ  :mew1:

micmicky : สวัสดีปีใหม่ค้าบบบบบ  :mew1:

nutto : มาแล้วววววว งานเยอะมากอะ เจ้านัทสบายดีนะ เรียนถึงไหนแล้ว มีแฟนยัง อิอิ  :mew1:

Apple_matinie :  :mew1: :mew1: :mew1:

Yarkrak : มาแล้วคับพี่ สบายดีคับบบบ อิอิ  :mew1:

nutto : มาแล้ววววววว  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายยามเที่ยง By PEP Up 30/11/58
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-02-2016 16:03:41

ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1

   จากวันที่เราไปหาอาม่า ผมได้ดูแลเป๊บตลอด ด้วยการพาไปทำกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาลตามคำแนะนำของคณะแพทย์ อาการทางร่างกายของเป๊บตอบสนองต่อการรักษาได้อย่างดีมาก แขนและขาสามารถยืดแกว่งไปมาได้ โดยไม่มีอาการเจ็บหรือเส้นเอ็นตึง สิ่งที่น่าเหลือเชื่อมากคือ อาการบาดเจ็บของเป๊บหายเกือบเป็นปกติ จนถึงวันเปิดภาคการศึกษาใหม่ ในตอนแรกคิดว่าเป๊บเองอาจจะต้องพักการเรียน แต่เราสองคนคุยกันแล้ว เป๊บก็ตัดสินใจลงทะเบียนตามปกติ เพื่อให้ทันการเรียนกับเพื่อน นางให้เหตุผลว่า ถ้าพักการเรียนไปเทอมนึง อาจจะรับปริญญาไม่พร้อมกัน และ จบไม่ทันเพื่อนคนอื่น ถ้าหากต้องไปลงทะเบียนเรียนกับรุ่นน้อง ก็คงจะไม่สนิท ผมเลยตามใจจัดการติดต่อลงทะเบียนให้เป๊บเรียบร้อย
“เออว่าไงฉัตร” ผมกดรับสายฉัตร
“อีโจ้ว เมิงลงทะเบียนให้อีเป๊บยัง”
“เรียบร้อยแล้ว มีอะไรวะ”
“เปล่า กรูแค่เป็นห่วง เลยโทรมาถามเมิง แล้วอีเป๊บมันจะขับรถไปเรียนไหวหรือ”
“เห็นแด๊ดบอกว่าจะได้คนขับรถไปรับไปส่ง หรือไม่บางวันถ้ากรูมานอนบ้านเป๊บ ก็ไปกะกรูอะ”
“เออดี ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกนะเมิง”
“เออขอบใจมากเมิง ว่าแต่วันเปิดเรียนวันไหนวะ”
“จันทร์ที่จะถึงนี่แหละ เรียนวิชาแรกเก้าโมง อีกวิชาบ่ายโมง เลิกสี่โมง”
“ทั้งวัน เหนื่อยตายแน่”
“อย่าเพิ่งเหนื่อยเมิง เพราะเรียน จันทร์ พุธ อย่างละสองวิชา ส่วนวันศุกร์วิชาเดียว”
“คุณพระ....เฮ้อออ” ผมถอนหายใจ
“เอออย่าเครียด ยังไงก็ต้องเรียน ว่าแต่เมิงเลือกสาขาเอกอะไร”
   คือตอนนั้นคณะที่ผมเรียนจะมีการแยกเรียนสาขาวิชาเอกตามความชอบตอนขึ้นปีที่สองครับ ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุเคยคุยกะเป๊บเหมือนกันว่า เราสองคนจะเรียนสาขาเดียวกัน หรือ แยกสาขากัน เป๊บนำเสนอว่า เราสองคนน่าจะเรียนคนละสาขากัน เผื่ออนาคตจะได้ปรึกษาหารือทำงานกันจนแก่ แหม กะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตว่างั้น บอกตรงๆ นะครับ ตอนนั้นคิดว่าเพ้อเจ้อ เพราะความรักเพศที่สามแบบเราๆ อาจจะไม่ยั่งยืน ไม่น่าเชื่อว่า ณ ตอนนี้ เราสองคนอยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปีแล้วนะเนี่ย
“กรูเลือกการเงินอะเมิง เมิงละ”
“การเงินเหมือนเมิงอะ เออแล้วอีเป๊บละ”
“เป๊บเลือกการตลาด”
“อ้าวไม่เลือกเหมือนเมิงหรือ”
“เออ เป๊บบอกว่าเรียนคนละสาขาจะได้ช่วยทำงานสร้างอนาคต”
“ต้ายตายยยยย....กะเอาเมิงเป็นเมียจนตายว่างั้น”
“มั้ง...เมิงก็อย่าแซวเดี๋ยวถีบ”
“ฮ่าๆๆๆ ค่าพ่อคู๊ณณณณณ เอองั้นไม่กวนเมิงและ เจอกันวันจันทร์นะหอย”
“ได้ๆ เจอกันๆ”
   หลังจากนางวางสายไป ผมก็โทรหาเป๊บ
“ครับที่รัก” เสียงหวานมาเชียว
“เป๊บกลับจากโรงพยาบาลยังอะ”
“กำลังเดินทางกลับครับ”
“ใครขับรถให้อะ”
“แด๊ดให้ศักดิ์ขับรถครับ”
“อ๋อๆ แล้วคุณหมอว่าไงบ้างเป๊บ”
“คุณหมอบอกว่า อาการดีขึ้นมาก ระบบกล้ามเนื้อเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติครับ ส่วนระบบเส้นเอ็นก็มีการยืดหยุ่นที่เพิ่มมากขึ้น แต่หมอกำชับว่า ห้ามวิ่ง ห้ามออกกำลังกาย ค่อยๆ เดิน และห้ามขับรถครับ”
“ดีแล้วๆ เป๊บก็ทำตามหมอสั่งด้วยนะ”
“ครับที่รัก....แล้วคืนนี้มานอนบ้านเป๊บมั้ยครับ”
“อืม วันนี้วันเสาร์ งั้นโจ้ไปนอนพรุ่งนี้นะเป๊บ วันจันทร์จะได้ไปเรียนด้วยกันไง”
“อ๋อ ได้ครับๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะที่รัก”
“ค้าบบบบ รักนะๆ”
“รักเหมือนกันครับ”
   หลังจากวางสายเป๊บ ผมเดินลงมาด้านล่าง เจอพ่อกับแม่และจิมนั่งคุยกันพอดี ผมเลยเข้าไปร่วมวงด้วย และแจ้งว่า พรุ่งนี้ผมจะไปนอนค้างบ้านเป๊บ และไปเรียนด้วยกัน พ่อกับแม่ก็อนุญาตครับ หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ ผมก็ขึ้นมาบนห้อง จัดเตรียมตารางเรียน เสื้อผ้า ลงกระเป๋า ไม่นานนักจิมก็เข้ามาในห้องพูดคุยด้วย
“ว่าไงจิม มีอารายยยย” ผมถามจิมขณะกำลังง่วนกับการจัดกระเป๋า
“ไม่มีอะไรพี่ ว่าจะมาถามพี่ว่า ตกลงกับพี่เป๊บ สถานภาพลงตัวแบบไหน”
“เอ่อ ก็...ตอนนี้ภาพรวมก็ดูดีนะจิม” ผมชะงักนิดนึง ตอบแบบอึกอัก
“คำว่าภาพรวมมันไม่ชัดนะพี่ ผมอยากให้พี่ชัดเจน และพี่เป๊บก็ชัดเจน การเกิดอุบัติเหตุของพี่และของพี่เป๊บ ผมว่าเป็นบททดสอบได้อย่างดี...แต่”
“แต่อะไรอะ”
“คือ พี่เป๊บเขาเป็นผู้ชายแมนๆ ไงพี่ เขาเคยมีแฟน ญ มามากมาย...เอ่อ ผมกลัวว่า การที่เขามารักพี่ชายของผมเนี่ย มันจะมีอะไรแอบแฝงมั้ยครับ”
   ผมอึ้งกับคำเตือนของจิม
“แล้วจิมคิดว่า การแอบแฝง เป๊บจะทำอะไรอะ”
“ในมุมมองผมนะ บางทีแก้เหงา ระบายตามประสาผู้ชาย หรือกำลังรอเจอสิ่งที่ดีกว่า หรือความสนิทจนเลยเถิด”
   ผมหน้าถอดสี สะอึกลึกๆ แล้วจิมก็แก้ตัวไปว่า
“พี่ ผมไม่ได้เตือนให้พี่ไม่สบายใจนะ ผมอยู่กับพี่มาตั้งแต่เด็ก พี่มักจะเสียใจกับเรื่องความรักเสมอ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ยังเป็นน้องพี่นะ ชายไหนไม่กอด มามะ น้องกอดเอง” ว่าแล้วจิมมันก็มากอดรัดฟัดเหวี่ยงแกล้งผม พร้อมจี้เอวกะจั๊กกะแร้
“แว๊กกกกก...ออกไปนะไอ้น้องบ้า....ไม่เอา.....ฮ่าๆๆๆ” ผมดิ้นไปมา แหกปากเสียงดัง จนแม่ขึ้นมาดุถึงห้องเลย เชอะ น้องบ้า
   อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมครุ่นคริดเรื่องที่จิมเตือน จะว่าไปผมกับเป๊บก็ตกลงปลงใจเป็นแฟนกันมาได้ระยะนึงแล้ว อีกอย่างตอนผมเกิดอุบัติเหตุเป๊บก็มาดูแลเป็นอย่างดี หรือตอนเป๊บเกิดอุบัติเหตุ ผมก็ไปดูแลเป๊บอย่างดีเช่นกัน หรือแม้แต่เรื่องของ ดาว ที่เป๊บเคยพลาดพลั้งมา....ไม่อยากคิดมากครับ นอนหลับดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ไปหาเป๊บตอนเช้าๆ
   
   ผมเดินทางออกจากบ้านในช่วงสายๆ ขับรถตามเส้นทางที่มุ่งไปบ้านเป๊บ พลางในใจคิดถึงเรื่องที่จิมเตือน ด้วยความเครียดและคิดมาก ประกอบกับคิดถึงพระอาจารย์อุดมพอดี ตัดสินในเปลี่ยนเส้นทางมุ่งไปหาพระอาจารย์ที่วัด บางทีท่านอาจจะมีแง่คิดดีๆ ได้แน่เลย ว่าแล้วก็ซิ่งเต็มที่

   ผมเดินทางมาถึงวัดช่วงเที่ยงๆ ได้รับการแจ้งจากลูกศิษย์พระอาจารย์ว่า ตอนนี้พระอาจารย์ขึ้นฉันภัตาหาร อีกไม่นานคงกลับเข้ามาให้รอครู่นึง ผมก็เข้าไปนั่งรอในกุฏิ

“ว่าไงโยม สบายดีมั้ย” ผมหันไปตามเสียง
“กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ สบายดีครับ”
“เป็นไงบ้าง ลมอะไรพัดมาหาถึงที่นี่”
“ฮ่าๆๆ เกินไปครับพระอาจารย์ คิดถึงพระอาจารย์ครับ เลยแวะมากราบ ผมซื้อน้ำปานะมาถวายด้วยครับ” ผมประเคนให้พระอาจารย์
“แล้วโยมเป๊บเป็นยังไงบ้าง หายดีแล้วหรือ”
“อาการดีขึ้นมากแล้วครับพระอาจารย์ ตอนนี้ก็ไปทำกายบำบัดทุกวันครับ”
“แล้วเรื่องเรียนละ ต่อเนื่องมั้ย”
“ต่อเนื่องครับ เป๊บลงทะเบียนเรียนต่อได้ตามปกติ ตอนนี้ก็กำลังเลือกสาขาวิชาตามความถนัดครับ”
“คืออย่างไรหรือ เลือกตามความถนัด” พระอาจารย์ถาม
“อ๋อ คือเลือกสาขาวิชาเอกของตัวเองครับ เหมือนตัวผมเลือกการเงิน เป๊บเลือกการตลาด แบบนี้นะครับ”
“อ๋อ แบบนั้นนั่นเอง” แล้วพระอาจารย์ก็หลับตาไปนิดนึง แล้วลืมตามา ผมสงสัยเลยถามต่อไปว่า
“มีอะไรหรือเปล่าครับพระอาจารย์”
“ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่โยมอยากถามอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”
“อ๋อ ก็คือ ผมมีเรื่องไม่สบายใจนิดนึงครับ เมื่อคืนจิมน้องชายผมมาถามแนวๆ ว่า ผมกับเป๊บจะอยู่ด้วยกันได้หรือ รักกันจริงหรือ เลยจะมาถามพระอาจารย์ขอคำชี้แนะว่าจะยังไงอย่างไรดีครับ” ผมถามแบบยิ้มๆ พระอาจารย์นิ่งไปชั่วครู่นึง
“โยมเชื่อเรื่องคู่กรรมมั้ย” พระอาจารย์ถาม
“เชื่อครับ”
“แล้วโยมคิดว่ามันมีความหมายว่าอย่างไร”
“ก็..เอ่อ..อาจจะแนวๆ คู่รักที่แต่งงานกันมีครอบครัว มารักกันในชาตินี้มั้ยครับ”
“ความหมายไม่ถูกเสียทีเดียว โยมโจ้ คนเราเวียนว่ายตายเกิดมานับไม่ถ้วน จิตวิญญาณของบางคนเป็นสามีภรรยาด้วยกันมาทุกภพชาติ บางภพชาติอาจจะไม่ได้เกิดมาเจอกัน แต่ด้วยความมีกิเลส ทำให้จิตดวงนั้นไปมีภรรยาอื่น จนเกิดความผูกพันกัน พอล้มหายตายจากกันไป จิตดวงเดิมก็มาเจอภรรยาคนเดิม นั่นเราเรียกว่า คู่บุญบารมี แต่บังเอิญ จิตของภรรยาอื่นมาเจอในภพเดียวกัน จนทำให้ฝ่ายชายไปพบเจอกลายเป็นภรรยาน้อย นั่นเรียกว่า คู่กรรม”
“อ๋อครับ” ผมฟังอย่างตั้งใจ
“โยมโจ้ กับ โยมเป๊บ คือ คู่บุญบารมี” พระอาจารย์พูดต่อ ผมฟังปุ๊บ รู้สึกเกิดปัญญาบางอย่าง เลยถามท่านกลับไปว่า
“จะมีคู่กรรม เกิดขึ้นหรือครับ”
   พระอาจารย์พยักหน้า ผมตกใจมาก หรือว่า เป๊บจะต้องเจอคู่กรรม อ้าวแล้วผมละ
“หา จริงหรือครับพระอาจารย์ ผมกับเป๊บจะต้องเลิกกันหรือครับ แล้วผมควรทำยังไงดี”
“ไม่เลิกกันหรอกโยม อย่างที่อาตมาบอกไง คู่บุญบารมี แต่โยมจะต้องรับมือและจัดการกับคู่กรรมให้ได้”
“โหยยยย ทำไงละครับพระอาจารย์ คือ เป๊บเองก็เจ้าชู้ดั้งเดิม จะแก้ยังไงอะครับ”
“อาตมาไม่ได้บอกว่าโยมเป๊บจะเจอคู่กรรมเพียงคนเดียวนี่ โยมโจ้ก็ต้องเจอ”
“หา......ผมเจอด้วยหรือครับ”
“ใช่....”
“พระอาจารย์ครับ แต่ผมไม่มองคนอื่นเลยนะครับ ผมรักเป๊บคนเดียว”
“โยม กรรมเวลาเจอไม่มีใครฝืนได้ เว้นเสียแต่ยอมรับและชดใช้มัน เครื่องมือสำคัญที่โยมทั้งสองจะต้องใช้ คือ สติ นำความนี้ไปบอกโยมเป๊บด้วยนะ อย่าลืมที่อาตมาเตือน สติ สำคัญที่สุด”
“ครับพระอาจารย์” ผมใจหายวาบ แต่ก็ยังคงสนทนากับพระอาจารย์ไปได้สักพัก
   ออกจากวัดมาก็ช่วงบ่าย เป๊บโทรเข้ามาถามว่าทำไมมาถึงช้า เลยบอกไปว่าแวะมากราบพระอาจารย์แป๊บนึง กำลังจะไป ระหว่างขับรถไปผมก็ครุ่นคิด โหยยยย อะไรเนี่ย ผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน ยังจะต้องเจออะไรกันอีกเนี่ย....ถึงบ้านใหญ่ ผมก็เดินเข้าบ้านไปหาเป๊บ
“พระอาจารย์ว่ายังไงบ้างที่รัก”
“ก็...เอ...อืม...”
“ลังเลอะไรเนี่ย มีอะไรสำคัญหรือครับ”
“เปล่าหรอกเป๊บ พระอาจารย์ท่านให้พรเป็นภาษาบาลีนะครับ โจ้เลยไม่รู้คำแปลว่าจะบอกเป๊บยังไง” ผมตอบแบบยิ้มกว้าง ไม่อยากเล่าให้เป๊บไม่สบายใจครับ
“อ๋อ ฮ่าๆๆ แบบนี้ก็แย่เลย  เป๊บเองก็แปลไม่เป็นด้วย”
“นั่นแหละเป๊บ แต่เท่าที่พอจับใจความได้ เหมือนพระอาจารย์อวยพรว่า ขอให้เป๊บมีสติมากๆ นะครับ ทำอะไรก็พิจารณาให้ดี”
“อ๋อ ครับๆ เป็นคำเตือนที่ดีมากๆ”
“ว่าแต่วันนี้ไปทำกายภาพบำบัดมาลุงหมอว่าไงบ้างเป๊บ”
“อาการดีขึ้นมากครับ เหลืออีกแค่ 10% ก็สมบูรณ์แล้ว แต่ลุงหมอบอกว่า จะต้องงดกีฬาหนักๆ ตลอดชีวิต เช่น บาสเก็ตบอล ฟุตบอล หรือพวกเข้าเวทยกเครื่องมือหนักๆ อันนี้เล่นไม่ได้แล้วครับ”
“ดีแล้วละเป๊บ ก็ออกกำลังกายธรรมดาพอนะ”
“ครับ แล้วนี่ที่รักทานอะไรมายัง”
“ยังเลย”
“งั้นเดี๋ยวให้ป้าจันทร์ทำให้ทานนะครับ ทานอะไรดี”
“อะไรก็ได้ง่ายๆอะ เป๊บ เกรงใจป้าจันทร์”
“ครับ”
   เป๊บก็เรียกเด็กแม่บ้านให้ไปบอกป้าจันทร์ทำไข่เจียวหมูสับให้ผมทาน จังหวะเดียวกับที่เป๊บรับโทรศัพท์และเดินออกไปคุยอีกห้องนึงพอดี ผมก็เดินๆ เข้ามานั่งในห้องนั่งเล่น ครุ่นคิดเรื่องที่พระอาจารย์เตือนพอดี ไม่นานนัก ข้าวไข่เจียวหมูสับร้อนๆ ก็มาเสริฟถึงที่ ผมก็ทานไปด้วยความอร่อย เป๊บเองวางสายโทรศัพท์ก็มานั่งทานผลไม้ข้างๆ นั่งได้แป๊บเดียว เป๊บก็ขึ้นไปห้องนอนเพื่อทานยาตามปกติ
   ผมนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆ บังเอิญเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือเป๊บวางบนโต๊ะพอดี จิตมารเข้าแทรกเลยละครับ รู้ตัวเลยว่าเสียมารยาท แต่ก็อยากกดดูบ้างว่า มีอะไรพิเศษๆ หรือเปล่า ผมเลยหยิบมือถือเป๊บมาดู เชื่อว่าถ้าอายุเท่าๆผมในปัจจุบันนี้ สิบปีก่อน จะมีโทรศัพท์วินโดวส์โฟน พวก อะตอม โดพอด ที่มันจิ้มๆหน้าจอ  และจะมีโปรแกรม msn ไว้แชท คงพอนึกออกนะครับ ซึ่งการติดต่อสื่อสารในยุคนั้น จะเน้นไปที่ส่ง sms กับโปรแกรม msn เสียมากกว่า ผมเลยกดเข้าไปดูในกล่องข้อความ เลื่อนๆ อ่าน สิ่งที่ทำให้ใจผมสั่นๆ คือ เพื่อนร่วมรุ่นที่ชื่อ เก๋
   ข้อความเริ่มมีการตอบโต้พูดคุยกันตั้งแต่ช่วงที่เป๊บออกจากโรงพยาบาลใหม่ๆ ในช่วงแรกจะมีลักษณะการถามโต้ตอบไปมา หายหรือยัง เป็นไงบ้าง ใครดูแล เป๊บจะตอบไปตามที่เขาถาม จริงๆ แล้ว เก๋ เป็นเพื่อนที่สวย น่ารัก และฐานะดี ครับ แต่นางเป็นคนที่หยิ่ง และเชิดๆ ทำให้กลุ่มของเราโดยเฉพาะฉัตรไม่ถูกชะตามากๆ พาลทำให้ผมไม่ค่อยได้สุงสิงไปด้วย ไม่นึกว่า เก๋ จะมีการคุย sms กับเป๊บ
   ผมรู้สึกไม่ดี เลยกดเข้าไปดู msn ของเป๊บ เช็ครายชื่อการคุย เจอของเก๋ เลยเข้าไปอ่าน ภาพรวมข้อความทำให้ผมรู้สึกหน้าชา มีการบอกเป็นห่วง คิดถึง เป๊บเองก็ตอบไปในแนวๆ แบบนั้นด้วย ท้ายๆของการคุยจะมีการพูดถึงเรื่องการเลือกวิชาเอก ผมจำได้ว่า สองคนนี้เขาเลือกเรียน วิชาเอก เดียวกันครับ
   เพื่อให้เกิดความสะใจในช่วงนั้น ผมเข้าไปกดในรายการโทรออกรับสาย สายล่าสุดที่เป๊บรับและออกไปคุยนอกห้อง คือ เก๋ (ใจหายวูบครับ)
   ได้ยินเสียงเป๊บเดินมา ผมเลยรีบกดโทรศัพท์ วางไว้ที่เดิม ทำว่าทานข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ที่รัก ทานช้าจังเนี่ย ยังไม่หมดจานเลย”
“โหย จานใหญ่เยอะอะเป๊บ อิ่มแล้วเนี่ย” ผมตอบยิ้มๆ แต่ในใจเครียดนานแล้ว
“ฮ่าๆๆ อิ่มก็เหลือได้นะครับ”
“ไม่เอาอะ ป้าจันทร์อุตสาทำ เสียดาย”
“งั้นทานให้หมดเลยนะครับ”
ผมก็ทานข้าวต่อจนหมด
“คืนนี้ค้างบ้านเป๊บป่าวววววว”
“เดี๋ยวค่อยมาค้างคืนวันจันทร์นะเป๊บ เปิดเรียนวันแรกไง ตอนเช้าโจ้มารับ เย็นมาส่งก็นอนบ้านเป๊บ ดีป่าวครับ” ผมไม่พร้อมนอนคืนนี้และที่ตั้งใจว่าจะมานอนคืนวันอาทิตย์ก็ไม่พร้อม ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว คิดเรื่องคนที่ชื่อ เก๋ มาก
“ว้า เสียดายจัง แต่ก็ดีนะครับ ที่รักจะได้ไม่ต้องลำบากไปมา แต่วันจันทร์ห้ามเบี้ยว มานอนบ้านเป๊บนะ”
“ได้ค้าบบบ งั้นเดี๋ยวโจ้กลับก่อนนะ วันจันทร์มารับนะคับ”
“อ้าวทำไมรีบกลับจัง ไม่รอเจอแด๊ดกับมัมช่วงเย็นก่อนหรือครับ”
“โหย รอเจอช่วงเย็นรถติดพอดี ยังไงเดี๋ยวเจอกันวันจันทร์นะเป๊บ” ผมอยากกลับบ้านมาก อยากหลบหน้าเป๊บไปก่อน เชื่อว่าเป๊บเองคงตงิดใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร
“งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวเป๊บไปส่งหน้าบ้านนะ”
   ผมรีบเดินไปยังโรงจอดรถ ล่ำลาเป๊บ กอด จุ๊บแก้มทีนึง สตาทรถ ค่อยๆ เลี้ยวออกจากบ้านเป๊บ นุ่มๆ  ช้าๆ หันมายิ้มและโบกมือ พอพ้นบ้านเป๊บ กดคันเร่งกระจายด้วยแรงแค้นนนนนน ฮ่าๆๆๆๆ กลับมาถึงบ้านยังกะพายุหอบมาครับ ระหว่างขับรถกลับก็น้ำตาซึมๆ
   ถึงบ้านจอดรถเสร็จ ผมเดินเข้าบ้านด้วยอารมณ์เซ็งๆ ปนเครียด เจอพ่อแม่และจิม กำลังจะทานข้าวเสร็จ
“ทานอะไรมาหรือยังลูก” แม่ผมถาม
“เรียบร้อยแล้วครับแม่ ทานมาจากบ้านเป๊บแล้วครับ”
“วันนี้แม่เราทำขนมบัวลอย กินมั้ยลูก” พ่อผมชวน
   ในใจไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น อยากขึ้นไปบนห้องนอนร้องไห้มากกว่า แต่กลัวแม่เสียใจครับ
“ได้ครับพ่อ อยากกินพอดีเลย” ผมยิ้มเจื่อนๆ ตอบไป พยายามทำหน้าตาให้อารมณ์ดีมากๆ
   จิมอาสาไปตักบัวลอยมาให้ น้องคนนี้ก็เพี้ยน ตักมาซะชามใหญ่มาก ตกลงขนมหวานหรือต้มยำเนี่ย ตักมาซะเยอะ
“จิม เยอะไปปะอะ”
“แหมพี่ กินเยอะๆ จะได้แข็งแรง ตัวนิดนึงเดินไปเดินมา ลมพัดจะปลิวเอาแล้ว”
“เว่อร์อะ” ผมแขวะกลับ พ่อแม่ก็ขำตามประสา
   แกนะตัวใหญ่ตะหาก คนอะไรสูง 187 พอๆ กับคิงคองเจ้าชู้นะแหละ ชิ มาว่าเราตัวเล็ก ผมบ่นในใจไปตามประสา
“โจ้ ลูก ปัญหาที่เราเจอในชีวิต มีไว้แก้ ไม่ได้ไว้แบกนะลูก ถ้าเรารู้เหตุแห่งปัญหา เราก็ไปแก้ที่ต้นเหตุ การแก้ที่ปลายเหตุ มันไม่ดี และปัญหานั้นก็ไม่ได้จบไปนะลูก” พ่อผมสอน แกคงรู้ครับ ว่าผมมีปัญหาแน่ๆ แต่ไม่ยอมเล่าเท่านั้นเอง
“ครับพ่อ” ผมทานบัวลอยไม่หมด เลยขอตัวเดินขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง
   ล้มตัวนอนบนเตียง ครุ่นคิดไปเรื่อยๆ เสียง msn ในโทรศัพท์ดังขึ้น เป๊บแชทมา
“ที่รัก ถึงบ้านยังครับ”
“ถึงแล้วอะเป๊บ”
“เหนื่อยป่าว ทานไรยัง”
“ไม่เหนื่อยคับ กินบัวลอยแล้ว”
“อยากกินด้วยอะ”
“ช่วยไม่ได้ ไม่มาเอง”
“อ้าวไม่ชวนไปบ้านเองอะ”
“เดี๋ยวตี ยังไม่หายดีอย่าซ่า เอาไว้ค่อยให้แม่ทำแล้วโจ้เอาไปให้”
“ดีอะๆ เมียใครน่ารักจริงๆ จุ๊บๆ”
“ไม่ต้องอีโมจูบเลย ไปอาบน้ำพักผ่อนไป”
   แล้วเป๊บก็ไม่ตอบ อ้าว ทำไมอยู่ดีๆ ไม่ตอบ ผมเลยกดโทรศัพท์หาเป๊บ หน้าจอมือถือผม ขึ้นคำว่า สายซ้อน เวรกรรม คิดมากกว่าเดิมอีก คุยกะใครวะ ผมบ่นเบาๆ ไม่อยากเป็นโรคประสาทไปก่อนครับ เลยไปอาบน้ำ อาบเสร็จกลับมา มีมิสคอลจากเป๊บสามครั้ง ผมโทรกลับ
“ครับ ที่รัก”
“อ๋อ พอดีเห็นเป๊บไม่ตอบ เอ็ม เลยโทรไปถาม”
“อ๋อ โทษทีครับที่รัก พอดีเป๊บติดสายอยู่”
“ใครโทรมาหรือเป๊บ”
“อะ..เอ่อ ....เพื่อนสมัยเรียน ตรี นะครับ โทรมาถามอาการ คุยทั่วไปครับ” มีอึกอัก คุยกะเก๋แน่ (งานมโนมาทันที)
“ครับๆ เป๊บนอนเถอะนะ เดี๋ยวโจ้จะนอนแล้ว”
“ครับที่รัก ฝันดีนะครับ รักนะครับ”
“ครับๆ”
   ผมวางสาย ปวดหัวมาก คิดมาก มึนๆ เลยหลับไป
   วันเวลาผ่านไปรวดเดียว ก็มาถึงวันจันทร์ ผมตื่นประมาณตีสี่อาบน้ำแต่งตัว ขับรถออกจากบ้านตีห้า เพื่อไปรับเป๊บที่บ้านไปเรียนด้วยกันครับ ถึงบ้านเป๊บประมาณหกโมงเช้า เป๊บนั่งทำหน้าหล่อรออยู่ที่ศาลาหน้าบ้านแล้ว
“กุ๊ดมอร์นิ่งค้าบที่รัก มามะหอมที” เป๊บขึ้นรถมาปุ๊บ ก็กระชากผมไปหอมแก้มซะงั้น
“มามะหอมด้วย” ผมหอมแก้มกลับ
   ผมซิ่งรถมุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัย ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อย
“เทอมนี้แยกเรียนวิชาเอก เรียนรวมกันวิชาเดียวอะเป๊บ”
“นั่นซิครับ คิดถึงที่รักแย่เลย”
“เว่อร์อะ ห้องห่างกันคนละฝาก ช่วงเบรกก็มาเจอกันได้”
“ฮ่าๆๆๆ ก็คิดถึงอะทำไงได้”
“ทำหวาน เชอะๆ”
   มาถึงตึกจอดรถ จอดเสร็จเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็เดินมาที่ตึกเรียน  จริงๆ ไม่ไกลมากครับ แต่สำหรับคนที่เพิ่งฟื้นแบบเป๊บ ใช้เวลาเดินพอสมควร เป๊บเดินเร็วไม่ได้ครับ
   เดินเข้ามาในห้องโถงตึก เจอเพื่อนๆ แก๊งค์เรานั่งโบกมือเรียกไหวๆ แต่ไกล
“อีโจ้วววว ทางนี้ๆ” ฉัตรแหกปากซะดัง
“รู้แล้ว เมิงจะแหกปากทำไม” ผมแหกปากด่าฉัตร
“อ้าวอีนี่ แล้วเมิงแหกปากตอบกรูทำไม”
“เออจริง”    
   ฮ่าๆๆๆๆ เพื่อนฮาครืน
“เตรียมใจเรื่องเรียนยังเมิง”
“แล้ว แยกเอก เหงาแย่...” ผมบ่น
“เมิงเลือกเอกไรอะ” เบิดถาม
“การเงินอะ เมิงละเบิด”
“เหมือนเมิงอะ”
“ทราย โอ๊ต เลือกไรอะ” ผมหันไปถามผัวเมียคู่นี้
“HR ยะ” ทรายตอบ
“บริหารทรัพยากรมนุษย์หรือเมิง หรือบริหารลูก” เป๊บหันไปแซว
“เดี๋ยวกรูต่อย ลูกค่อยบริหารตอนเรียนจบ จริงมั้ยจ๊ะทราย” โอ๊ตหันมาแซวเป๊บ และหันไปออเซาะทราย
“จริงค่าผัววววววววว” ทรายตอบ
“น้อยๆ หน่อยอีห่า เดี๋ยวกรูตบเลือดสาด” ฉัตรแขวะ
“คุณแม่โหดมากคร่า” ทรายทำท่ากลัว
   ผมละนั่งขำกับทุกคน เปิดเทอมวันแรกก็ฮาซะแล้ว
   นั่งเม้าๆ กันสักพัก ใกล้เวลาเรียน พวกเราก็เดินมาที่ลิฟท์ ระหว่างรอลิฟท์ เก๋ เดินมาพอดี
“หวัดดีจะเป๊บ....หวัดดีจ๊ะทุกคน” เก๋ยิ้มหวานทักทายเป๊บ และหันไปยิ้มกับทุกคน
“หวัดดีจ๊ะเก๋” ทรายยิ้มตอบแทนพวกเรา ฉัตรก็ยิ้มพยักหน้า (นางไม่ชอบเก๋เป็นทุนเดิม) เบิด โอ๊ต ผม ก็ยิ้มตามประสา ผมเหลือบมองเป๊บ ที่ยิ้มแบบเกร็งๆ ไม่สบตากับ เก๋ (หืมมมม คิงคองงงง มีประเด็นๆ รอให้จับได้คาหนังคาเขา ตายยยยยย)
   พวกเรารวมทั้งเก๋ และเพื่อนๆ อีกสามสี่คน ขึ้นลิฟท์มาด้วยกัน ออกจากลิฟท์ก็เช็ครายชื่อว่าแต่ละรายวิชาแยกตามสาขาเอก เรียนห้องไหน
“เป๊บห้องไรอะ”
“907 ครับ ที่รักละ”
“1012 อะเป๊บ”
“ชั้นเก้ากับชั้นสิบ ใกล้กันนะครับ”
“ใช่ๆ งั้นเที่ยงกินข้าวนัดเจอกันห้องโถงด้านล่างนะ”
“ได้ครับๆ เจอกันนะที่รัก”
“ค้าบ”
“ฉัตร ฝากดูแลเมียกรูด้วยนะ” เป๊บหันไปสั่งฉัตรแบบยิ้มๆ
“ยะ อีคุณชาย เดี๋ยวกรูดูแลเอง ถ้ามันเพ้อหาผัวมาก กรูจะตบให้สลบ”
“คุณแม่คะ มาเรียนนะคะ ไม่ได้มาเล่น จำเลยรัก เอะอะ ก็ตบตี”
   ฮ่าๆๆๆ ครืนกันเลยทีเดียว
   พวกเราก็แยกกันไปเรียนตามห้อง ระหว่างเดินไปห้อง 1012 ผมเดินตามหลังฉัตรกับทรายที่เดินนำหน้าไปก่อน แต่ก็ไม่ได้ห่างกันมากครับ แอบได้ยินฉัตรกับทรายคุยกัน (นางสองคนนึกว่าผมยังไม่เดินตามมาอะดิ นินทาซะดัง)
“อีทราย เมิงว่าอีเก๋แปลกๆมะ ปกติแม่มหน้าเรามันไม่มอง วันนี้เสือกมาทัก”
“จริงเมิง ท่าทางตอแหลน่าตบ แต่กรูแปลกใจอย่าง มันมาทักเป๊บก่อนทำไมวะ หรือมีประเด็น”
“เออคิดเหมือนเมิงเลยวะ ท่าทางร่านแรด ริกๆ ทักยังกะเป๊บเป็นผัวมันงั้น”
“นั่นดิ แต่กรูว่าไม่มั้งฉัตร เพราะถ้าอีร่านนี่มันจ้องแดกเป๊บ อีโจ้วน่าจะรู้ก่อนนะ ตัวมันติดยังกะกาวตราช้าง” อีทรายนินทาได้น่าตบมาก 5555+
“โหยเมิง น้ำหน้าอย่างอีโจ้วมันนางเอก รู้แล้วทำไรได้ กลัวแม่งจะไปนอนน้ำตาไหลอีก”
“เออจริง”
   ฉัตรพูดได้สะเทือนใจมาก ก็ไปนอนน้ำตาไหลจริง แงๆๆ
“แม่งถ้ามันจริง ทำไงวะ อีโจ้วร้องไห้โลกแตกแน่” ทรายถามฉัตร
“นั่นดิ เอาไว้เกิดเรื่องก่อน ค่อยว่า ถ้าอีเก๋ ร่านมาก เดี๋ยวกรูตบเอง อย่างอีนี่ต้องเจอกรูอะ” ฉัตรทำหน้าโหด
“เลิสค่าคุณแม่ขา เตรียมลูกน้องมากระทืบด้วยนะคะ เด๋วอิชั้นลุยด้วย”
“เออได้ รอมันชัดก่อน เจอกรูแน่ถ้าทำอีโจ้อะ”
   ผมได้ยินทุกคำที่ฉัตรกับทรายเม้าๆ (หูดีจริง) ผมคิดในใจ เมิงสองคนพูดถูกนะ กรูรู้ แต่ทำไรไม่ได้ ทำยังไงได้ละ บางทีชะตามันอาจจะถูกกำหนดมาแบบนี้แล้วก็ได้
   วันแรกเรียนไม่หนักครับ แต่สิ่งที่อาจารย์อธิบายว่าในภาคเรียนนี้ จะต้องทำอะไรบ้าง ทำให้พวกเราตกใจและเครียดกันมาก เพราะมีรายงานที่ต้องส่งเยอะ รวมถึงหัวข้อวิทยานิพนธ์ด้วย
   ผมมาส่งเป๊บที่บ้าน และตัดสินใจไม่นอน เพราะกังวลกับการเรียนมากกว่า วันพรุ่งนี้เป๊บมีเรียน แต่ผมมีเรียนอีกครั้งวันพุธ เลยไม่ได้มารับส่ง จูบล่ำลากันเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้าน
   มาถึงบ้านแทบหมดแรง พ่อกับแม่จิมกำลังทานข้าวพอดี ผมก็ร่วมทานปกติ พ่อกับแม่ก็ถามเรื่องเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง ถามถึงเป๊บบ้าง แบบนั้นแบบนี้ไปตามประสา เสร็จเรียบร้อยผมขึ้นไปบนห้อง เข้าห้องปุ๊บก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง
   ดึก ดึ๋ก ดึ๋ง (เป็นเสียงเอ็มเอสเอ็นอะครับ พิมพ์ไม่ถูก 5555+) ผมหยิบโทรศัพท์มา เอ๊ะ ใคร
“สวัสดีครับ” ผมมองชื่อ ตั้งไว้ว่า สุดหล่อฟ้าประทาน ชื่อยังกะการ์ตูน ไม่มีรูปโชว์อีก
“สวัสดีครับ ใครอะ” ผมถามไป
“เรียนวันแรกเป็นไงบ้างครับ” อ้าวไม่แนะนำตัวยังจะมาถามเรื่องเรียน
“ก็ดี ว่าแต่คุณเป็นใครอะ บอกมา” ผมถามต่อ
“เรียนหนักป่าว”
“นี่ ถ้าไม่บอก จะกดบล็อกแล้วนะ” คืออารมณ์ไม่ดีอยู่
“โอ๋ๆ อย่าเพิ่งบล็อกครับๆ บอกก็ได้”
“บอกมา อย่าลีลา”
“โหดจังงงงง”
“บล็อกละนะ” ผมหงุดหงิด
“โอห์มเองครับ รุ่นน้องปีหนึ่งไง” หือ อ๋อออออ นึกออกแล้ววววว
“อ๋อออ โอห์มนะเอง จำได้ๆ แล้วทำไมตั้งชื่อแบบนั้น แถมไม่โชว์รูป”
“อ๋อ ก็ กลัวโจ้ไม่สนใจจะคุย เลยตั้งชื่อหลอกล่อไว้ก่อน”
“เหอะ ชื่อแบบนั้นนะแหละที่ไม่อยากจะคุย แหวะ”
“ฮ่าๆๆ จริงหรือ นึกว่าชื่อจะโดนใจอีก”
“หือ สุดหล่อฟ้าประทานอะนะ”
“ใช่ๆ 5555+ งั้นเปลี่ยนชื่อก่อนครับ”
   และแล้วชื่อก็ถูกเปลี่ยนเป็น โอห์ม พร้อมกับเปลี่ยนรูป......(ผมอึ้งนิดๆ) หล่อฉิบหายเลย ฮ่าๆๆๆ
“รูปหล่ออะดิโจ้” โอห์มแซว
   ผมตกใจ ยังกะมาสิงร่าง แต่ต้องมีฟอร์ม
“ธรรมดา หน้าตาดูได้” ผมพิมพ์ตอบไป
“ว้า นี่อุตส่าเลือกหล่อสุดแล้วนะครับ”
“หรือออออออ”
   เราสองคนคุยกันพักใหญ่เลยทีเดียว แปลกจัง ทำไมผมถึงรู้สึกดีกับโอห์มมากขนาดนี้นะ

ติดตามตอนต่อไปครับบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 05-02-2016 21:10:47

มาติดตามด้วยจ้า :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 05-02-2016 21:28:38

อ่านแล้วหน่วงมาก  (อินหนักมากกกกกกกก)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-02-2016 21:44:58

คู่เวรกรรมมาพร้อมกันเลยใช่มั้ยนี่
แต่ของแป็บมาก่อน เลยล่วงหน้าไปเยอะเลย

ลืมๆๆๆ จะบอกว่ารูปโปรโจ้น่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-02-2016 21:50:33

คู่กรรมมาจริงๆไวมาก. มีจริงค่ะเพราะเราก็เคยเจอมาทั้งสองแบบ
หมดกรรมก็จากกันมาแค่ให้เราเจ็บปวดรวดร้าว
สู้ๆนะคะพี่ๆทั้งสอง รอต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 06-02-2016 01:06:43

ดีใจมากกกกกกกกที่มาต่อค่ะ แต่ต้องรอตอนหน้าอีก 3 เดือนไม่ไหวนะ   :monkeysad:
รออ่านตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ  :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 06-02-2016 05:17:07

ดีใจมากมาต่อแล้ว แต่เอาคู่เวรคู่กรรมมาด้วยเนี่ยจะเป็นอย่างไรน้า o22 o22 o22

รอตอนต่อไปจ้า :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-02-2016 10:16:31

  :pig4:
ขอบคุณที่มาต่อเรื่องครับ นานจนลืมเรื่องเดิมไปเลย5555
ครั้งนี้อย่าปล่อยไว้นานเกินไปนะ เครียดเรื่องของเป๊บแทน
สุดท้ายน้องโจ้ก็มี แถมทิ้งให้คนอ่านคิดต่ออีก
มาต่อเร็วๆน๊า จะได้ไปช่วยตบทั้งเก๋และโอห์ม 5555
ตรุษจีนปีนี้ขอให้น้องทั้งสอง รวยๆเฮงๆกิจการงานต่างๆรุ่งเรืองๆ
อีกทั้งให้รักกันยืนยาวตลอดทั้งปีและตลอดไป
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 06-02-2016 15:37:36

อ๊าาาาาาาาาาาา พี่โจ้กลับมาเล่าให้จบก่อนสิครับ

ดราม่าจะนานไมอ่ะครับ  อีกนานแค่ไหนผมก็รอนะครับ

แค่พี่มาต่อนิยายผมก็ยิ้มแล้วครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 06-02-2016 20:20:25

มันจะต้องมีอะไรในก่อไผ่แน่ ๆ 55+

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-02-2016 12:18:55

ซินเจียยู่อี่ซินนี้ฮวดไซ้
ขอให้คู่หวานแห่งปีน้องโจ้น้องเป็บ
มีความสุข เจริญรุ่งเรืองสุขภาพแข็งแรง
เงินทองไหลมาเทมาตลอดปีและตลอดไปครับ
เฮงๆรวยๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-02-2016 22:40:18

เอาโอห์มไว้
แล้วถีบอิเก๋ออกไป
ฮ่าฮ่า..ล้อเล่น

คู่กรรม..มันไม่จำเป็น
เราเน้นแต่..คู่บุญ

เป๊บ เดี๋ยวเหอะ
จะโดน กล้ามีกิ๊กเหรอ
ย้อนไปอ่านตอนเรื่องดาวมาเยี่ยมไข้ที่ รพ.
ลืมไปแล้วเหรอ พูดอะไร รับปากอะไรไว้กับโจ้

คงไม่มีสติซินะ
หลวงพี่ก็มาเตือนแล้ว
เชือนทิ้งอย่างเดียวเลย
หุหุ..เน๊าะ โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 08-02-2016 13:41:02

คู่กรรมมาแล้วซินะ..

สติ สติ สติ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-02-2016 15:56:53

 :a5: :a5: :a5: อ๊าวว... มีมือที่สามสี่มา ต้องดึงสติ ไว้  สู้ ๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 08-02-2016 18:32:36

โห อ่านแล้วเครียดแทนเลย หนีเสือปะจรเข้ชัดๆอ่ะ นายเอกของเราอย่าได้หวั่นไหวนะเจ๊ขอร้อง รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-02-2016 22:32:32

สวัสดีครับ เป๊บเองครับ นานๆ ได้เข้ามาทีนึง แวะมาสอดส่องว่าตัวขาวมาเล่าอะไรเพิ่มมั้ย เพิ่งเห็นว่า นางมาลงตอนต่อไปแล้วนะเนี่ย มิน่า ช่วงสี่ห้าวันมานี้ นั่งพิมพ์งานก๊อกแก๊ก พอเราจะเข้าไปดู ก็เปลี่ยนหน้าจอเป็นอย่างอื่นซะงั้น ถามก็ไม่บอกแถมตะคอกไล่ให้ไปไกลๆ อีก นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียอะนะ จะจับ......ให้หนำใจ

อ่านเรื่องที่ตัวขาวเล่าแล้ว ผมสะเทือนใจเหมือนกัน เหตุการณ์ในช่วงนั้นรุนแรงพอสมควรครับ ดราม่ามากมาย เราสองคนต่างไปเจอเรื่องราวของตัวเอง แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญ คือ อะไรรู้มั้ยครับ ปัญหาของเราสองคนที่แท้จริงคือ การคิดไปเอง ไม่ยอมจับเข่าจับมือเปิดอกพูดคุยกันอย่างแท้จริง เลยทำให้ปัญหาสะสม จนแทบจะเลิกรากันไป ทุกครั้งที่ผมนึกถึงเรื่องนี้ทีไร จะเศร้าใจทุกครั้งครับ

ตัวขาวคงเล่าละเอียดพอสมควร อ่านกันแล้ว อย่าเกลียดผมเลยนะ ฮ่าๆๆๆ นึกย้อนไปผมมักจะขอโทษตัวขาวเสมอ นางบอกว่ามันผ่านมานานแล้ว อย่านึกถึงเลย แต่บางช่วงเวลา ก็ลืมไมไ่ด้เสียที

วันตรุษจีน ก็ถือเป็นวันปีใหม่ของชาวไทยเชื้อสายจีน แด๊ดผมก็มีเชื้อสายจีน ขออนุญาตอวยพรให้ทุกท่านร่ำรวย เฮงๆ มีความสุข การงานก้าวหน้า ตลอดปี ตลอดกาล และตลอดไป ..... ฝันดีครับ

 :hao3: :hao6: :hao7:

PEP  :hao7: :hao7:

ปล. ลืมเม้าๆ เพิ่มครับ รูปดิสเพลย์ คือตอนนาง แข่งกีฬาสีประจำปีของบริษัททุกเขต นางลงเล่นฟุตบอลด้วยนะ แมนใช้ได้เลยเมียผม  :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-02-2016 09:16:05

 :pig4: :pig4: :pig4:
มาม่ามาแล้วววววววววววววววววว
บททดสอบที่เข้ามาในช่วงหนึ่งของชีวิต
สู้ สู้ สู้
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 12-02-2016 09:41:59

เข้ามาบอกว่า
รูปโปรพี่โจ้
หล่อ น่าร๊ากกกกกก
ตัวขาวจั๊วะเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 12-02-2016 12:40:02

คิดถึงค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 12-02-2016 12:41:48

รูปโปรไฟล์น่ารักมากค่ะ

ดูเด็กจังเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-02-2016 19:23:35

  :3123:สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับคู่หวานแห่งปี
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 19-02-2016 14:35:50

หวายยยยยย มาทั้งพี่โจ้ พี่เป๊ปเลยทีเดียว ชื่นใจที่สุดเบยยยยยย ตอนต่อไปจะเริ่มดราม่าแล้วหรอเนี่ย ไม่ไหวนะ ต้องรุนแรงมากแน่ๆ แต่พี่เป๊ปแอบบมาสปอยเบาๆ เลยจิตในไม่อยู๋กะเนื้อกะตัว อยากจะรอลุ้นตอนต่อๆไปเป็นที่สุด

ส่วนอันนี้ตอบพี่โจ้ ผมก็รอพี่โจ้หาให้อะและ เนี่ยไปเรียนจนจบกลับมาแล้วยังหาแฟนไม่ได้เลยครับ ไม่มีคนเอา หน้าอย่างผม ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 19-02-2016 17:28:32

ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเนอะเก็บไว้เป็นบทเรียนของทั้งสองคนสู้สู้จ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 48 ชีวิตอลเวง ภาค 1 Up 5/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-02-2016 15:00:41

สวัสดีวันอาทิตย์ค้าบบบบ ร้อนเนอะ นอนราบเปิดแอร์ทั้งวันเลยอะ วันนี้มาส่งการบ้านน้า ฮ่าๆๆ จากเดิมที่ต้องรอสามเดือน กลัวว่าจะโดนดักปาดคออะค้าบ เขียนเสร็จก็ขัดเกลาเรียบร้อย แล้วมาลงทันทีเลย

ตอนนี้สะเทือนใจนิดนึงนะคับ อย่าเกลียดคิงคองน้า นางสำนึกผิดมานานแล้ว คิงคองตรวจทานการบ้าน นางบอก โจ้เขียนเกินไป ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นซะหน่อย เหอะ นี่เขียนเบาละน้า ตอนนั้นของจริงหนักกว่านี้อีก ชิ

คู่รัก ชช ใดอ่านแล้วอย่าไปทำนะคับ มันจะเป็นบาดแผลในใจไปตลอดชีวิตเลยน้า การคุยกันดีๆ ทำความเข้าใจกัน จะดีมากๆ เลยนะค้าบบบบ อ่านให้สนุกนะ ตอนหน้ารออีกครึ่งปีค้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ  :mew3: :mew3:

bvan :  ตอนต่อไปมาแล้วน้า ขอบคุณที่ติดตามค้าบบบบ  :mew1:

ทิวสนที : ตอนนี้อินหนักมากก่าเดิมอีก คิคิ  :mew1:

snowboxs : ใช่ค้าบ คู่กรรมมาได้จังหวะพอดี ขอบคุณค้าบที่ชอบรูป อิอิ  :mew1:

❣☾月亮☽❣ : ใช่ค้าบ คู่กรรมมาแรงมาก กว่าจะหลุด เกือบตาย :mew6:

j123 : ฮ่าๆๆ มาต่อละค้าบ ไม่ต้องรอสามเดือนอะน้า  :mew1:

noy : คู่เวรรุนแรงมากค้าบบ ติดตามแบบแน่นๆ เลยน้า  :mew1:

Yarkrak : ฮ่าๆๆ อย่าไปตบเลยค้าบพี่ สงสารเขาน้า แต่ตบอีเก๋คนเดียวพอ ส่วนโอห์มพี่ตบมะลงแน่อะ นางมีหน้าตาเป็นเครื่องรางป้องกัน ฮ่าๆๆ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค้าบบบ  :mew1:

meng : ขอบคุณมากค้าบบบบ มาต่อแล้วน้า  :mew1:

Tinton : ฮ่าๆๆ ไผ่กระจุยเลยอะ  :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณมากค้าบพี่ค้าบบ  :mew1:

broke-back : ช่ายๆ เป๊บหลงจนลืมไปหมด แงๆๆ ส่วนโอห์มเก็บไว้ เพราะหล่อมาก ฮ่าๆๆๆ :mew1: (แต่ตอนนี้มีลูกสองแล้ว :mew6:)

patee : มาแล้วค้าบบบ สติเอาไม่อยู่เลยง่า  :mew6:

patchylove : มาเยอะเลยอะค้าบบบบ  :mew6:

sugarcane_aoi : นายเอกหวั่นไปแล้วอะค้าบบบ แงๆๆ  :mew6:

Kfc_Pizza : ผ่านการทดสอบแล้ววว ได้เกรด A อิอิ  :mew1:

คนอ่าน : ขาวไปทุกส่วนเลยน้า ชมพูเป็นบางจุด อุ้ย ฮ่าๆๆ ขอบคุณค้าบบบบ  :hao6: :mew1:

micmicky : คิดถึงด้วยค้าบบบ  :mew1:

micmicky : ขอบคุณค้าบบบ ปีนี้จะ 35 แล้วนะ แก่แล้วววว  :mew6:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่ค้าบบบ  :mew1:

nutto : หา เจ้านัท เรียนจบแล้วหรือออ ทำไมไวจังอ่าาาา เหมือนเพิ่งไปเองงงงง เดี๋ยวพี่หาลูกน้องในบริษัทหล่อๆ ไปข่มขืนให้นะ รับรองเสียวขาดใจ อุ้ย ฮ่าๆๆๆๆ  :mew1: :hao7: :hao6:

sugarcane_aoi : บทเรียนราคาแพงเลยค้าบ ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew1:

ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2
นับจากที่ผมรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเป๊บกับเก๋ วันเวลาผ่านมาสองเดือน การเรียนการสอน เข้มข้นมากครับ อาจารย์มอบหมายให้ทุกคนต้องคิดหัวข้อวิทยานิพนธ์ ดังนั้นการเข้าห้องสมุดเป็นเรื่องที่ต้องทำทุกวัน ผมกับเป๊บก็เจอกันน้อยลงมาก ส่วนใหญ่จะเน้นการแชทกับโทรคุยเป็นหลักมากกว่าครับ (สำหรับโอห์มโทรมาคุยทุกวัน มากบ้างน้อยบ้างสลับกันไป)บ่อยครั้งในช่วงหลังเราแทบจะไม่ได้เจอที่มหาวิทยาลัย เว้นแต่ช่วงเที่ยงก็มาทานข้าวด้วยกันเท่านั้น จนกระทั่งวันนึง หลังเลิกเรียนช่วงเช้า
“หอยยยย แดกไร” ฉัตรถามผม
“เออนั่นดิ กินไรดีอะ” ผมหันไปถามเพื่อนๆ ในกลุ่ม
“กินร้านตรงคลองจั่นมะ จะได้ลองเปลี่ยนร้านบ้าง” เบิดเสนอความเห็น
“เออได้ รีบไปๆ เดี๋ยวกลับมาเรียนไม่ทัน” ฉัตรเร่งให้พวกเรารีบไป
   ผมหยิบโทรศัพท์กำลังจะกดหาเป๊บ พอดีเป๊บโทรมาเสียก่อน ผมจึงกดรับสาย
“เป๊บ ฉัตรบอกจะไปกิน.....”
“ที่รัก เที่ยงนี้เป๊บไปกินข้าวกับกลุ่มเก๋นะครับ” ผมพูดไม่ทันจบ เป๊บก็สวนมา อารมณ์ตอนนั้นรู้สึกไม่ชอบ
“หรือ” ผมตอบไปเสียงเรียบๆ
“อย่างอนนะที่รัก พอดีเก๋เขาชวนมาหลายครั้งมากแล้ว ครั้งนี้ถ้าไม่ไปคงน่าเกลียดแย่ครับ”
“ได้ๆ เป๊บไปกินเถอะ เดี๋ยวโจ้ไปกินร้านแถวๆ คลองจั่น”
“ครับๆ อย่างอนนะ คิดถึงนะครับ”
“ครับๆ” ผมวางสายเป๊บ
“อีโจ้ อีเป๊บมันว่าไง” ฉัตรถาม
“เป๊บบอกไปกินข้าวกับเก๋”
“อ้าวอีนี่ เมิงไปยอมได้ไง”
“เอ้ยเมิงเขาไปกินข้าว ถ้ากรูไปห้ามน่าเกลียดแย่ แค่กินข้าว”
“ไม่ได้ดั่งใจกรูอะ เมิงก็รู้นะว่าพักหลังอีเก๋มันคิดไรกะอีเป๊บ”
   ผมเงียบ ไม่ตอบ ฉัตรรู้นิสัยผมดี ถ้าผมเงียบทุกอย่างต้องเงียบ ไม่งั้นองค์ลงนางจะเดือดร้อนเอา
   ผมและเพื่อนๆ ก็ลงลิฟท์มาชั้นล่าง กำลังจะเดินไปกินข้าวเที่ยง
“พี่ฉัตร พี่ทราย พี่เบิด พี่โอ๊ต สวัสดีครับ” ทุกคนและผมหันไปมอง
“อ้าวโอห์ม มานั่งทำอะไรตรงนี้” ฉัตรถาม โอห์มยิ้มกว้าง (ขอบอกหล่อใจสั่น แต่ต้องเก็กหน้าตาไว้ อิอิ)
“ตอนแรกนัดเพื่อนๆ ทานข้าวแหละพี่ แต่พอดีผมมาช้าครับ เพื่อนหนีไปก่อน ว่าจะตามไปก็ไม่อยากเอารถออกไปครับ กลับมาหาที่จอดยาก”
“อ้าวหรือ งั้นไปทานข้าวกับพวกพี่มั้ยละ เดินไปกินคลองจั่นนี่เอง”
“จะดีหรือครับ ผมไปจะหมดสนุกป่าว กลัวเพื่อนพี่เขาไม่เต็มใจ” โอห์มพูดเหล่มองมาทางผม อ้าวกรูเกี่ยวไรด้วยเนี่ย เดี๋ยวจับจูบ อุ้ย ฮ่าๆๆ
“ถ้าหมายถึงอีหอยนี่อะนะ มันไม่มีปากเสียงหรอก เดินตามต้อยๆ เอาของหลอกล่อให้มันแดก ก็จบละ”
“ไม่ใช่หมาคะเพื่อน” ผมแขวะกลับ
“ฮ่าๆๆๆๆ อ้าวหรือ บางโมเม้นนึกว่าใช่”
“ใครจะไม่เต็มใจ ไปกินด้วยกันนะแหละ เดี๋ยวอดตายผอมแย่” ผมแซวโอห์ม นางยิ้มรับซะกว้าง หน้าบานไปปะ
   พวกเราก็เดินออกมาจากอาคารเรียน แสงแดดแรงมาก ผมก็หยิบร่มที่พกประจำมากาง เดินได้สามก้าว โอห์มก็คว้าร่มไปกางแทนให้
“เอ้ย ทำไรอะ” ผมตกใจ
“กางให้ ผมก็จะได้ไม่โดนแดดด้วยไง”
“เดินตากแดดไปเลย เอาร่มมานี่” ผมจะคว้าร่ม โอห์มก็ยกร่มให้สูง ผมเขย่งไม่ถึง
“เดี๋ยวกางให้ ตัวเตี้ยนิดนึงอย่าพยายามจะคว้าเลย ฮ่าๆๆ” โอห์มแซว ผมละหงุดหงิด แต่ก็ว่าไปมีคนกางให้ก็ดี
“ต้ายยยยยตายยยยย คุณแม่ขา คนบางคนทำบุญมาดีนะคะ มีนางสนองโอษฐ์เดินกางร่มตามยิกๆ หนูละอยากรู้เหลือเกินค่าคุณแม่ว่าทำบุญอะไร เผื่อหนูไปทำบ้าง ชาติหน้าจะได้มีคนเดินกางร่มให้บ้างคร่า” ทรายแขวะผมอย่างรุนแรง ด้วยสายตากวนตีนมาก ฮ่าๆๆๆ
“ต้ายตายยยย คุณทรายขา ก่อนจะทำบุญอิชั้นกลัว อีโจ้จะถีบเมิงก่อนนะคะ รีบเดินไปแดก กรูหิว” เบิดจิกทราย
“ฮ่าๆๆๆๆ” ตลกเบิดมาก
   โอห์มก็ยิ้มแบบเขินๆ ผมเองก็เกร็งๆ ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่จับจ้อง โอ้ยยยย หนูเปล่าชวนหนา เขามาเองงงงงง
   เดินดูร้านสักพักมาลงตัวที่ร้านเย็นตาโฟ ร้านใหญ่โต กว้างขวาง ชั้นบนเป็นห้องแอร์ดูสะอาดน่ากินดี ตัดสินใจนั่งชั้นล่าง
“รับอะไรดีครับ” น้องพนักงานมาถาม
“เส้นใหญ่โฟสองคะ” ทรายสั่งให้โอ๊ต สองคนนี้กินเหมือนกัน
“เล็กโฟครับ” เบิดสั่ง
“เล็กโฟต้มยำ แล้วก็ หมี่โฟ ไม่ต้มยำ”
“เอ่อ...เส้นเล็กโฟครับ” โอห์มสั่ง
“รับน้ำอะไรครับ”
“น้ำเปล่าสาม ชาดำเย็นหนึ่ง เก๊กฮวยหนึ่ง....น้องโอห์มน้ำอะไรดี” ฉัตรถามโอห์ม พนักงานก็ตะโกนบอกให้อีกคนเอาน้ำมาเสริฟ
“เก๊กฮวยครับ” พนักงานรับออเดอร์เสร็จ ก็เดินไป พร้อมกับน้ำมาเสริฟ ผมก็คว้าเก็กฮวยมาดูด
“แล้วโจ้ไม่สั่งหรือครับ” โอห์มหันมาถามผม
“พี่สั่งให้แล้ว อีโจ้มันกินแบบนี้ตลอดแหละ ถ้าพวกเย็นตาโฟก็ต้องเส้นหมี่เท่านั้น ถ้าเป็นพวกต้มยำหมู จะต้องเป็นเส้นบะหมี่ นอกนั้นแดกไม่เป็น ส่วนน้ำ มันก็แดกแต่เก๊กฮวย กับน้ำเปล่า น้ำอื่นไม่แดก ยกเว้นน้ำผัวมัน”
   ฉัตรพูดจบ ผมสำลักน้ำ บ้าแล้วววว ไปพูดแบบนั้นได้ไง
“ฮ่าๆๆๆๆ” ฮาครืนทั้งโต๊ะ โอห์มก็หัวเราะพร้อมหน้าแดงๆ เขินๆ ส่วนผมนะหรือ หน้าแดงไปนานละ อีห่านี่ พูดไรน่าเกลียด
   เย็นตาโฟมาเสริฟ เป็นการทานข้าวเที่ยงที่เกร็งที่สุดในชีวิต พวกเพื่อนก็เม้ามอยส์เผาผมไปด้วย โอห์มเองก็คุยสนุกสนาน ดูเข้ากับพวกเพื่อนๆ ได้ดี ระหว่างกำลังกิน
“อุ้ย สวัสดีจ๊ะทุกคน นานๆจะมาเจอร้านเดียวกันเนอะ” เก๋กล่าวทักทายพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ เดินลงมาจากชั้นสอง
   ผมใจไม่ดี เพราะเป๊บบอกจะไปกินข้าวกับเก๋
“สวัสดีจ๊ะเก๋ ลมเพ ลมพัดเนอะ มาเจอกันร้านเดียวกัน กินข้าวร้านห้องแถวแบบนี้ได้หรือ” ทรายยิ้มให้เก๋พร้อมแขวะ (หาเรื่องอีกแล้วอีทรายยยย)
“แหมทรายก็เกินไป เก๋ติดดินจะตายไป กินร้านข้างทางได้หมด”
“อ๋อจ๊ะ” ทรายยิ้มรับตอบ
   สิ้นเสียงทราย เป๊บก็เดินลงมาพอดี ระหว่างเดินลงมาเป๊บไม่เห็นผมที่จ้องเขม็งตลอด เพราะเป๊บมัวมองก้าวลงบันได พอเงยหน้ามาเป๊บก็ตกใจ เพราะเห็นผมและกลุ่มเพื่อนๆ นั่งทานกันอยู่
“อร่อยมั้ยเมิง” ฉัตรถามเป๊บแบบยิ้มมุมปาก
“อ่อ..ก็...กินได้” เป๊บตอบแบบอึกอัก ผมสะบัดหน้าหนีก้มหน้ากินต่อ
“ไปกันเถอะจะเป๊บ ไปก่อนนะ ไว้เจอกันๆ” เก๋ยิ้มลาทุกคน แล้วดึงเป๊บไป เป๊บเองก็พยายามมองสบตาผม แต่ผมไม่เล่นด้วย
   หลังจากที่เป็บและกลุ่มเก๋ออกจากร้านไปแล้ว ผมก็วางช้อน ตะเกียบ กินไม่ลง
“อิ่มแล้วหรือเมิง” ฉัตรถาม
“อิ่มละ” ผมตอบเสียงนิ่งๆ ทุกคนเลยพลอยนิ่งไปด้วย
   จ่ายเงินเรียบร้อย พวกเราก็เดินกลับไปเรียน ผมเดินเงียบ โดยมีโอห์มเดินถือร่มกางให้
“โจ้....โอเคนะ” โอห์มถามเบาๆ
“อื้อ...” ถามคำตอบคำเลยผม
   เดินขึ้นชั้นเรียนแบบลอยๆ ไร้อารมณ์ เสียงเอ็มเอสเอ็นในมือถือดังขึ้น
“ที่รัก โกรธเป๊บหรือครับ”
“เปล่า”
“ทำไมไม่สบตา”
“จำเป็นหรือ สบตาหรือไม่สบตา จะเกิดประโยชน์อะไร”
“ตกลงโกรธหรือครับ”
“เปล่า เป๊บไปเรียนเถอะ อาจารย์มาแล้ว โจ้จะเรียนละ”
“โอเคๆ งั้นเย็นนี้เลิกเรียนเจอกันนะ ไปทานข้าวกัน”
“โจ้จะกลับไปทานข้าวที่บ้านครับ”
“อ้าวหรือ โอเคๆ งั้นเลิกเรียนเป๊บโทรหาครับ”
   ผมไม่ตอบเป๊บ เรียนไปแบบไม่มีสมาธิ ไฟแสดงสถานะมือถือกระพริบ คงเป็นเป๊บที่ส่งข้อความมาอีก ผมไม่ได้อ่านข้อความจนกระทั่งช่วงเบรก
“โจ้ โอเคป่าวครับ” อ้าวโอห์มส่งข้อความมาถามนึกว่าเป๊บ
“โอเคดีโอห์ม” ไม่เกินนาที นางรีบถามต่อ
“ดีจัง นึกว่าจะโกรธโอห์ม”
“หือ โกรธเรื่องไร”
“ก็นึกว่าแฟนโจ้มาเจอโอห์มแล้วไม่พอใจอะครับ”
“ทำไมคิดงั้น”
“ก็ตอนเจอร้านเย็นตาโฟ แฟนโจ้เขามองโอห์มแบบไม่พอใจ จ้องเขม็งเลย โอห์มเลยนึกว่าเป็นสาเหตุของการทะเลาะกัน”
“คิดมาก เป๊บก็มองไปแบบนั้นแหละ”
“อะครับ เย็นนี้ว่างป่าว”
“จะชวนไปไหน”
“กินข้าว ไปมั้ยครับ”
   ผมคิดในใจ ไปดีมั้ยหว่า วันนี้วันศุกร์ด้วย ลองไปก็ดีนะ เซ็งๆ เบื่อๆ เลยตัดสินใจตอบไป
“ได้ครับๆ ที่ไหนดี”
“เจอกันตอนเย็นแล้วค่อยว่าอีกที รอชั้นล่างล๊อบบี้นะครับ”
“โอเคๆ เจอกันๆ”
   จนกระทั่งเลิกเรียน เพื่อนๆแยกย้ายกลับบ้าน ผมเดินลงมาพร้อมฉัตรกับทราย โอ๊ตและเบิด
“อีหอย อย่าปล่อยให้เรื่องราวบานปลายมากนะเมิง ถึงเวลาเกิดเรื่องจะแก้ไขได้ยากนะ”
“เมิงพูดถึงเรื่องอะไรอะฉัตร” ผมถาม
“เรื่องที่เมิงรู้อยู่แก่ใจ”
“กรูไม่ได้เริ่มก่อนนะ อีกคนต่างหากที่เริ่ม”
“กรูรู้ แต่เมิงก็ต้องหันหน้าพูดคุยกัน การปล่อยเป็นแบบนี้มันไม่ดีนะเว้ย”
“จะให้ทำไงได้ละ ถ้าเขาไม่เห็นคุณค่าก็ควรปล่อย ความรักแบบกรูอะ มันไม่มั่นคงหรอก”
“คู่อื่นๆ เขามั่นคงก็เยอะแยะไป โอเคสังคมตอนนี้อาจจะไม่ยอมรับ ในอนาคตอาจจะยอมรับมากกว่านี้นะ”
“เออช่างเถอะ กรูแก้ปัญหาเองแหละ เมิงไปไหนต่อละ”
“กลับบ้านวะ วันนี้พ่อกลับจากเมกา นานๆเจอทีว่าจะกินข้าวกะพ่อ”
“เออดีๆ ฝากสวัสดีพ่อเมิงด้วยนะ พ่อเมิงอยู่กี่วัน”
“น่าจะสัปดาห์นึง ไมวะ”
“ว่าจะไปกราบ ไม่เคยไปบ้านเมิงเลย อยากเจอพ่อเมิงด้วย”
“เออดีๆ วันไหนๆ อาทิตย์ว่างปะ มาดิ”
“ได้ๆ เมิงชวนเพื่อนๆ ด้วยเผื่อว่างไปกัน”
“คุณแม่จะจัดปาร์ตี้ริมสระน้ำมั้ยคะ เผื่อจะได้ร่าเริง” ทรายถามอมยิ้ม
“เมิงอยากแดกว่างั้นอีทราย”
“ฮ่าๆๆ นิดนึงคะคุณแม่ ไปบ้านคุณแม่หลายคราแต่ยังไม่เคยจัดปาร์ตี้”
“เออได้ๆ วันอาทิตย์ขนเสื้อผ้าไปนอนบ้านกรูเลยนะ วันจันทร์มาเรียนพร้อมกัน”
“ได้คร่า อีโจ้ขนเสื้อผ้ามานอนบ้านคุณแม่ด้วยนะคะ โอเค๊” ทรายย้ำผม
“โอเค ได้ๆ เจอกันวันอาทิตย์นะฉัตร ทราย โอ๊ต เบิด”
   ล่ำลาเพื่อนเสร็จ ผมก็แยกเดินมาทางล๊อบบี้ตึกด้านล่าง เจอโอห์มนั่งรออยู่
“รอนานป่าว” ผมถาม
“สิบนาทีเองครับ ไม่นานมาก” นางยิ้มกว้าง
“ไปกินข้าวที่ไหนดีอะ”
“แล้วแต่โอห์มเลย”
“เดอะมอลบางกะปิมั้ยครับ ใกล้ๆ ดี โจ้จะได้จอดรถไว้ที่มหาลัย ไปรถโอห์มแทน”
“ได้ๆ งั้นเดินทางกันเลยนะ”
   ระหว่างที่เดินมาลานจอด โทรศัพท์ผมดังขึ้น มองหน้าจอ แม่โทรมา
“ครับแม่”
“กลับบ้านกี่โมงลูก”
“น่าจะถึงบ้านราวๆ สามทุ่มอะครับ มีอะไรหรือครับแม่”
“พอดีแม่กับพ่อจะต้องไปเยี่ยมลุงที่กาญฯ ลุงป่วยกะทันหันลูก จิมก็อาสาขับรถให้”
“หรือครับแม่ งั้นแม่ล่วงหน้าไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้โจ้ค่อยขับรถตามไปนะครับ”
“แล้วนอนคนเดียวได้หรือลูก แม่ว่าชวนเป๊บมานอนเป็นเพื่อนดีมั้ย”
“อ่อ เอ่อ ได้ครับ ยังไงเดี๋ยวโจ้โทรบอกเป๊บเอง แม่เดินทางเถอะครับเดี๋ยวรถติด”
“ได้จ๊ะๆ พรุ่งนี้แม่รอที่กาญนะ รีบๆ กลับบ้านนะลูก”
“ครับแม่”
   หลังจากวางสายแม่ ผมครุ่นคิดว่า ไม่อยากโทรชวนเป๊บมานอน ไม่รู้ซิครับ เบื่อๆ ไม่อยากเจอ เขาคงมีความสุขกับชีวิตเขาอยู่มั้ง
“โจ้เป็นอะไรครับ หน้าดูเครียดๆ”
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกโอห์ม เครียดเรื่องเรียนนะ”
“ปีสองเรียนหนักมากเลยหรือครับ”
“ก็หัวข้อวิทยานิพนธ์ อาจารย์ก็เร่งให้ทำเค้าโครง เลยเครียดนะครับ” ผมตอบบ่ายเบี่ยงโอห์มไป
“ยังไงก็อย่าเครียดมากนะ ว่าแต่เราจะกินอะไรกันดีครับ”
“กินฟูจิละกันนะ โอห์มกินได้ป่าว” ผมตอบไปงั้นๆละครับ คือมัวถามมาถามไป เสียเวลาคิดอีก
“ได้ครับๆ”
   วอลโว่คันงามพาผมกับโอห์มมาถึงห้างเดอะมอลบางกะปิ ลงจากรถกำลังเดินไปร้านฟูจิ เป๊บโทรเข้ามา ผมไม่อยากคุยเลยกดปิดเครื่อง เพราะอะไรนะหรือครับ เลิกเรียนสี่โมง แต่โทรหาผมห้าโมงครึ่ง ถ้าผมรอคงนานพอดู แทนที่จะโทรมาตอนเลิกเรียน ไม่อยากรับครับ ปิดเครื่องใส่ซะเลย
   สั่งอาหารไปสามสี่อย่าง โอห์มก็ชวนคุย
“แล้วมากินข้าวกับโอห์มแบบนี้ แฟนโจ้เขาไม่ว่าหรือ”
“ไม่มั้ง ตอนนี้เขาคงมีความสุขในโลกของเขาแหละ”
“โจ้ทะเลาะกับแฟนหรือครับ”
“ก็...ไม่เชิงหรอก...แต่ห่างๆ กันนะ”
“โอห์มว่า น่าจะลองปรับความเข้าใจกันนะ การที่ไม่พูดไม่คุย จะกำหนดสถานะยากนะครับ”
“ไม่รู้ซิโอห์ม เขาไม่เริ่มก่อน จะให้โจ้ไปพูดได้ยังไง หรือบางทีความรักแบบชายชาย มันอาจจะไม่มีจริงมั้ง”
“อย่าคิดแบบนั้นครับ ความรักไม่มีการกำหนดเพศหรอกโจ้ มนุษย์แบบเราต่างหากที่กำหนดเองว่าความรักปกติคือ ชายกับหญิง แล้วมองความรักในรูปแบบอื่นว่า ประหลาดพิสดาร ทั้งๆที่ ขึ้นชื่อว่าความรักมันก็สวยงามด้วยตัวของมันอยู่แล้ว”
   ความคิดของโอห์มทำให้ผมประหลาดใจ ไม่น่าเชื่อว่า โอห์มจะมีทัศนคติที่มีต่อความรักได้ลึกซึ้งขนาดนี้ เราสองคนก็เปลี่ยนเรื่องคุยอื่นๆ ผมได้รู้จักโอห์มมากขึ้น
   โอห์มเป็นลูกคนเล็ก คุณพ่อเป็นชาวฮ่องกง คุณแม่เป็นคนไทย พี่ชายคนโตชื่อ แอมป์ คนรองชื่อ อาร์ม คุณแม่เป็นสาวนักธุรกิจ เจอคุณพ่อเป็นชาวนักธุรกิจเช่นกัน ทั้งสองคนเลยตัดสินใจมาเปิดธุรกิจโรงงานเม็ดพลาสติกแถวๆ สมุทรปราการ ประสบความสำเร็จร่ำรวยมากทีเดียวครับ
   หน้าตาของโอห์มนะหรือครับ จัดได้ว่าหล่อดูดีมากๆ คนละแนวกับเป๊บ โอห์มจะออกแนวขาวๆ สูง ตี๋แบบทันสมัย ตาไม่ได้ตี่ ถ้าให้เห็นภาพสอดคล้องกับยุคนี้ นึกถึงดีเจพุฒ ละกันนะครับ คล้ายที่สุดแล้ว
“แล้วที่ชวนโจ้มากินข้าวเนี่ย คิดอะไรกับโจ้หรือเปล่า”
“แค๊กๆ อะ..เอ่อ...ไม่ได้คิดอะไรนะโจ้” ถึงกับสำลัก หน้าแดงเชียว
“ฮ่าๆๆ จริงอะ...ถ้าคิดก็มีแฟนแล้วนะ โอห์มอย่าเสียเวลาเลย” นางหน้าเสียทันที
“อะ..เอ่อ..แล้วถ้าโจ้โสดละ โอห์มจีบได้ป่าว” ผมทำตาโต นางกล้าถามนะนี่
“หืมมมมม...ไหนไม่คิดไง แล้วจะมาจีบทำไม” ผมถามแบบยิ้มๆ
“ก็...อะ....เอ่อ...” นางอมยิ้มแบบเขินๆ ดูน่ารักดี ฮ่าๆๆ จีบไม่เก่งเท่าเป๊บเล้ย อ่อนมากนะน้อง ฮ่าๆๆ
“อะ หน้าแดงเข้าไป เขินมากแล้วนะเราอะ” ผมแซว
“ก็...ไม่เคยจีบผู้ชาย...ไม่รู้จะทำยังไง”
“ฮ่าๆๆ แล้วนี่โอห์มโสดหรือ ไปชอบ ญ ดีกว่ามั้ง อย่ามาชอบ ช เลย”
“โสดครับ ก็โอห์มถูกชะตากับโจ้ตั้งแต่แรกเจอ ก็มารู้ตัวเองสักพักแล้วว่าชอบโจ้มาก แต่ก็ไม่รู้จะคุยยังไง โจ้เองก็มีแฟนอยู่แล้ว”
“ตอนนี้ก็ยังมีแฟนนะแหละ วันนึงหากมีอะไรเปลี่ยนแปลง ค่อยว่ากันนะโอห์ม”
“จริงหรือครับ...งั้นวันไหนโสด โอห์มจองก่อนนะ”
“ได้ๆ ทำใจนะ พอดีเกิดมาน่ารักมากอะ คิวแน่น ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ”
   ผมไม่ได้คิดอะไรกับโอห์มหรอกครับ ในใจยังรักเป๊บมาก แซวเล่นสนุกสนานไปตามประสา หลังจากทานอาหารเสร็จ โอห์มก็มาส่งที่ลานจอดรถในมหาวิทยาลัย
“ขับกลับบ้านดีๆนะ โอห์ม”
“ครับ โจ้ก็เหมือนกันนะ อย่าขับเร็วมาก”
“รู้ได้ไงว่าขับเร็ว” ผมถาม
“ก็เคยขับตาม เหยียบ 140 ถึงจะไล่ทัน”
“นั่น มีสะกดรอย เดี๋ยวตี”
“ฮ่าๆๆ เปล่านะครับ ก็ขับไปเส้นทางเดียวกัน แยกกันกลางทางเท่านั้นเอง”
“แล้วไป ขับดีๆ นะ ไว้เจอกัน” ผมเปิดประตูรถกำลังจะลง ทันใดนั้น
   โอห์มคว้ามือผมไปหอมทีนึง ผมตกใจมาก ชักกลับไม่ทัน
“ถือว่าเป็นค่ามัดจำจองล่วงหน้านะครับ โสดเมื่อไหร่ขอเป็นคิวแรกนะ”
“เดี๋ยวตีอะ ทะลึ่งใหญ่ละนะ” ผมทำหน้าไม่ถูกเลย
“ฮ่าๆๆ จะว่าไปเหมือนที่พี่ฉัตรพูดนะ โจ้ตัวหอมจริงด้วยๆ”
“โอ้ยๆ ไปละๆ” ผมเขิน ไม่ไหวหนีก่อน
“ครับๆ ขับรถดีๆครับ”
   ลงจากรถโอห์มมา ผมก็ขึ้นรถ นางยังคงรอ ผมขับรถออกมานางก็ขับตามหลังมาเรื่อยๆ จนมาแยกกันกลางทาง ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน ผมนึกในใจ
   “พระอาจารย์ คนคนนี้ คือ เจ้ากรรมนายเวร ของผม....ใช่มั้ยครับ...ผมควรทำยังไง...ตอนนี้ทรมานใจมากเหลือเกิน”
   ผมหยิบทิชชู่มาซับน้ำตา ขับรถถึงบ้าน ตกใจพอสมควร เจอรถเป๊บจอดอยู่ตรงโรงรถ จอดเสร็จผมก็เดินลงมาแบบกลัวๆ เหมือนกัน เข้าบ้านก็เจอเป๊บนั่งอยู่ในห้องรับแขก ตาขวางกันเลยทีเดียว
“ไปไหนมา” เป๊บถามเสียงแข็ง ผมมองหน้าเป๊บ และมองไปรอบๆ เห็นกระป๋องเบียร์วางอยู่บนโต๊ะสามกระป๋อง เป๊บแพ้พวกแอลกอฮอร์ กินทีไรได้เรื่อง สงสัยเมาแน่
“ไปกินข้าวกับเพื่อน” ผมตอบเรียบๆ
“ใครละ”
“ฉัตร ทราย โอ๊ต” ตอบโกหกไปก่อน
“เป๊บโทรถามฉัตรแล้ว ฉัตรบอกว่าแยกกันตอนเลิกเรียน” งานเข้ากรูละ ไม่น่าตอบโง่ๆ เลย
“ตกลงไปกินข้าวกับใครมา” เป๊บถามซ้ำ
“เป๊บจะรู้ไปทำไมละ มันมีประโยชน์หรือไง แล้วเป๊บละไปกินข้าวหรือกินอะไรกับใครมา” ผมเริ่มขึ้นเสียง
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง” เป๊บเริ่มเสียงดัง
“รู้อยู่แก่ใจ เลิกเรียนแล้วโทรหาโจ้ห้าโมงครึ่ง หมายความว่ายังไง”
“ก็อาจารย์เลิกช้า ออกจากห้องมาเป๊บก็โทรหาแล้วไง”
“อย่ามาโกหก อาจารย์(คนนี้) แกตรงเวลา ไม่มีทางเลิกช้า”
“โจ้ก็โกหก บอกไปกินข้าวกับฉัตร แต่ไม่ใช่แล้วไปกินกับใครมา” คิงคองเสียงดัง
“กินกับเก๋มั้ง” ผมกระแทกเสียงประชด เป๊บหน้าเสียนิดนึง
“เก๋มาเกี่ยวอะไรด้วย”
“ทำไมหรือเป๊บ โจ้เอ่ยชื่อไม่ได้หรือไง รักเมียน้อยมากหรือไง” อารมณ์โกรธมาแล้วครับ ผมเข้าโหมดกวนตีนแล้ว
“แล้วโจ้ละ ไปกินข้าวกับชู้หน้าตี๋ สนุกมากหรือไง” เป๊บสวนมา ผมตกใจตาโต
   เป๊บยกโทรศัพท์ โชว์รูปที่ผมเดินกับโอห์มกำลังเข้าร้านฟูจิ ผมตกใจมาก สงสัยจะมีสปายบางคนเจอผมโดบังเอิญแล้วถ่ายรูปส่งมาให้เป๊บ
“นั่นไม่ใช่ชู้ รุ่นน้องชื่อโอห์ม แค่ไปกินข้าวเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรเหมือนเป๊บกับเก๋หรอก” ผมสวนกลับเสียงดัง หูหน้าตาแดงด้วยอารมณ์โกรธ
“คำว่ามีอะไร โจ้หมายความว่าไง”
“ไม่ต้องมาทำใสซื่อนะเป๊บ เป๊บนอกใจ โจ้ทำไม จำได้มั้ยว่าสองเดือนก่อนที่โจ้ไปบ้านเป๊บครั้งสุดท้าย โจ้เอาโทรศัพท์เป๊บมากดดู มีการคุยเอ็มเอสเอ็นหยอดคำหวานกันไปมา เก๋โทรเข้ามาเป็บก็เดินออกไปคุยที่อื่น ทั้งๆ ที่โจ้นั่งอยู่ตรงนั้น คนรักกันเขาทำแบบนี้หรือเป๊บ เห็นโจ้เป็นควายหรือไง” ผมใส่ชุดใหญ่เสียงดัง เป๊บหน้าเสียเล็กน้อย
“เป๊บคุยตามประสาเพื่อนที่อยู่เอกเดียวกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น โจ้นะคิดมากไปเอง”
“หรือ คิดมากหรือ สาบานมาซิว่าไม่ได้ไปเอากับอีเก๋นั้นอะ” เป๊บเงียบ
“งั้นโจ้ก็สาบานมาซิว่าไม่ได้ไปเอากับไอ้หน้าขาวนั้นนะ”
“ไม่ต้องมาย้อนนะเป๊บ โจ้รู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร ว่าแต่เป๊บเหอะ รู้ตัวหรือยังว่ากำลังทำอะไร ตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมาโจ้อดทนมากแค่ไหน โจ้โทรหาก็รีบวางอ้างว่าง่วง จะไปรับที่บ้านก็อ้างว่าลำบาก ให้ศักดิ์ไปส่ง เจอกันที่มหาลัยก็ได้แค่กินข้าวเที่ยงเป็นบางวัน เป๊บเปลี่ยนไปแค่ไหนทำไมโจ้จะไม่รู้....เพราอะไรรู้ปะ เพราะเป๊บมักมากในกามไง อยากมีเมียน้อย จนเกิดเรื่องแบบนี้แล้วมาโทษโจ้ได้ยังไง”
   เป๊บเงียบ ไม่เถียง แต่สีหน้าโกรธอย่างมาก ผมถอนหายใจทั้งน้ำตา
“เป๊บ....ถ้าเราสองคนประคองความรักด้วยกันไปไม่ได้ เป๊บกลับไปใช้ชีวิตของเป๊บ หาผู้หญิงดีๆสักคนนึงแล้วสร้างครอบครัวให้มั่นคงเถอะ....เราสองคน เลิกกันเถอะ” ผมพูดนิ่งๆ พร้อมมองหน้าเป๊บน้ำตานองหน้า
   สีหน้าเป๊บดูตกใจมาก ไม่คิดว่าผมจะเอ่ยคำนี้ออกมา แว๊บเดียวจากสีหน้าตกใจ ก็เปลี่ยนเป็นหน้าซาตานทันที
“เพราะมันใช่มั้ย..... ใช่มั้ย......ที่ทำให้โจ้บอกเลิกเป๊บ” เป๊บถามด้วยความโกรธมาก
   ผมก็สับสน มัน ไหนเนี่ย
“หมายถึงใครเป๊บ” ผมตะคอกถามกลับ
“ไอ้หน้าตี๋นั่นไง มันบอกโจ้ให้มาบอกเลิกกับเป๊บใช่มั้ย”
   อ้าวเวรกรรม ไปกันใหญ่ คนเรานี่เวลาโกรธไม่มีสติ หน้ามืด ตามัว หูดับ สมองเบลอ มั่วไปหมด
“ไม่เกี่ยวกับโอห์มเลยนะเป๊บ โจ้บอกเลิกเพราะตัวเป๊บเองนะแหละที่นิสัยชั่ว”
“อ๋อหรือ เรียกชื่อสนิทสนมมากเหลือเกินนะ ด่าเป๊บว่าชั่ว ชู้หน้าตี๋มันคงนิสัยดีมากละซิ อยากรู้เหมือนกันว่า มันจะเก่งกว่าเป๊บตรงไหน มานี่เลย”
   เป๊บเดินพุ่งเข้ามาหาผมด้วยความเร็ว จับมือผมกระชากแรงมาก ลากผมขึ้นไปชั้นสอง
   ผมตกใจมาก สะบัดตัว พยายามกระชากตัวเองให้ออกจากเป๊บ ทั้งเอามือต่อยเป๊บ เท้าก็ถีบใส่ แต่เป๊บแรงเยอะมากๆ สู้ไม่ได้จริง เป๊บลากผมมาถึงห้องนอนชั้นสอง เหวี่ยงผมด้วยความแรง จนผมไปกระแทกขอบเตียง เป๊บเดินปรี่เข้ามา ผมยกเท้าถีบ พร้อมต่อยสุดกำลัง แต่เป๊บไม่กระเทือน พร้อมกับตบหน้าผมอย่างแรง
   ผมล้มลงไปกระแทกกับขอบเตียงอีกครั้ง จุกจนตัวงอ เลือดออกมุมปาก
“เป๊บอยากรู้เหมือนกันว่า ไอ้ชู้หน้าตี๋ มันจะดีกว่าเป๊บตรงไหน”
   สิ้นเสียงดังของเป๊บ เป๊บก็เดินมากระชากเสื้อผ้า ระดมจูบ ผมพยายามปัดป้อง แต่เป๊บไม่ยอมลดละ ระดมจูมทั้งกัดปาก กัดตัว จนปากผมเลือดออก และตัวช้ำไปหมด
.........ใช่ครับ......เป็นครั้งแรก.....ที่ผมถูกคนที่ผมรักสุดชีวิต
      

                    ข่มขืน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-02-2016 15:08:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 28-02-2016 15:26:56

แรง..ทั้งคู่ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 28-02-2016 21:37:06

 o22 อ้าว..ไหงลงเอยแบบนี้ล่ะ ติดตามๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-02-2016 21:50:19

 :a5:    โอ้ว ไม่นึกเลย
แต่หวังว่าจะไม่จริงนะเรื่องเก๋น่ะ
ใจเย็นๆนะทั้งสองคน ขอบคุณที่เล่าค่ะพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 28-02-2016 22:24:05

 :angry2:ทำไมเป๊บทำอย่างนี้กับน้องโจ้ได้:m31:โกรธ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 28-02-2016 23:05:51

เม้นท์ม่ายออกกกกกกกกกกก  :m15:

โบกธงเชียร์โจ้...สู้โว้ยยยยยย  :a2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-02-2016 23:08:36

โอยยยย..สาดอารมณ์ใส่กัน รุนแรงพังเลย
ทั้งสองคนกำลังโกรธ โมโหหึงกันทั้งคู่
ก็เลยยิ่งไม่เข้าใจกันไปใหญ่

แต่เป๊บ..ทำไมต้องถึงกับข่มขืนกันด้วย
ตอนรู้สึกตัวก็จะมานั่งเสียใจไม่เลิก
 :monkeysad:

ตามติดต่อไป
หุหุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 28-02-2016 23:54:34

ค้างอ่าห์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 29-02-2016 11:02:19

เป๊บ...... รุนแรงเกินไปแล้ว
เดี๋ยว จะไปช่วยทึ้งเป๊บอีกคน บังอาจทำรุนแรงกับน้องโจ้ได้ไง
แบบนี้ต้องโกรธสักปี สงสารน้องโจ้ครับ
เป๊บใจร้ายมาก
 :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 29-02-2016 16:00:25

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 29-02-2016 16:37:35

ดราม่าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-02-2016 21:02:10

กลืนน้ำลายดังเอื๊อก
เป๊บมักมากหรือกั๊กมาก
เรื่องนี้เป๊บผิดเต็มๆเลยนะ
ตัวเองเปลี่ยนไปหลงคนอื่น
แล้วมาพาลโยนความผิดให้โจ้

รอลุ้นว่าโจ้จะตัดสินใจอย่างไรต่อไป
แต่ขอเถอะนะโจ้ อย่างค้างไว้นานเลยนะ
อย่าให้ถึง 6 เดือน 3 เดือนเลย คนอ่านใจจะขาด
ให้พ้นเรื่องคู่เวรคู่กรรมนี้ไปก่อน แล้วค่อยดอง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 02-03-2016 22:03:42

อยากอ่านต่อใจจะขาดดด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 03-03-2016 02:04:04

มาม่า :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-03-2016 15:11:49

นี่เราต้องรอไปอีก 6 เดือนจริงๆเหรอที่จะได้รู้เรื่องราวต่อไปของชาวบ้านน่ะ
น้องโจ้ ยายอยากรู้เรื่องแล้ว คู่หวานแห่งปีมาก่อนกำหนดเถอะ พ่อคู้นนนนน
 :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 03-03-2016 19:01:57

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-03-2016 11:37:27

เรื่องมันเศร้าแต่โปรไฟล์น่ารักมาก ชอบรูปนี้ครับ
และรอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
 :mew5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) Up 28/02/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 07-03-2016 21:34:42

สวัสดีครับ เป๊บเองครับ ก็ระหว่างที่ตัวขาวกำลังจ้องทีวีดู ละคร กำไลมาศ นางไม่สนใจผมชั่วคราว ไปนั่งข้างกกอด จูบ ลูบ คลำ แล้ว นางก็เอา Teen ถีบผมออกมา หมดอารมณ์เลยละครับ กำไลมาศ จะมาดีกว่า กำของเป๊บ ได้ยังไง ฮ่าๆๆๆ

เคลียร์งานทางเมล์เสร็จ บวกกับ ตัวขาวไม่สนใจ ก็เลยแวะมาในเล้าจน์ ถึงตอนที่ตัวขาวเล่าถึงเหตุการณ์สะเทือนใจ และยังคงฝังในความทรงจำผมมานับสิบปี ผมผิดต่อตัวขาวมากครับ ขอโทษนับร้อยๆ ครั้ง คงไม่เพียงพอกับความผิดที่ผมได้ทำลงไป ตัวขาวเองก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ความผิดก็ยังคาใจตลอดครับ

อดีตที่ผ่านมาแก้ไขไม่ได้ ผมเลยชดเชยความผิดด้วยการ เป็นคนซื่อสัตย์ เอาใจใส่และดูแลนางมากๆ รักนางมากๆ รักเดียวใจเดียว ผมได้แสดงให้เห็น จนตัวขาวรับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของผมนะครับ

สปอยล์กันนิดนึงครับ เหตุการณ์ตอนต่อไป ดราม่าหนักกว่านี้อีก อ่านแล้วสะเทือนใจกันแน่นอน และสำหรับ ทีมตัวขาว คงได้สาแก่ใจ เป็นแน่แท้ (ยืมประโยคของกำไลมาศมา) อำนาจของกรรม ย้อนมาสนองผมอย่างรุนแรงมาก สำหรับทีม ผม คงได้สะใจผมด้วย อ้าวยังไงกัน ฮ่าๆๆๆ ยังไงก็ลองตามอ่านนะครับ

ว่าไปตัวขาวนางชอบเอารูปตอนผอมๆ มาลงเนอะครับ ตอนนี้นางหน้าอวบ แล้ว ผมก็แซวว่า ไม่ลงรูปตอนนี้ นางบอก เดี๋ยวยิง เอารูปตอนละอ่อนมาลงเซะ ด้วยความเกลียมัว ผมก็ได้แต่เงียบไป

คืนนี้ตั้งใจว่าหลังจากละคร กำไลมาศ จบ คงต้องลงโทษให้แสดงละคร เรื่อง กำของเป๊บ แทน เพื่อเป็นการลงโทษที่เอา Teen ถีบสามีที่หน้าตาดีมากคนนี้

วันพรุ่งนี้ให้ทุกคนลองถามตัวขาวเองว่า ละครเรื่องใหม่เมื่อคืน เป็นยังไงบ้างนะครับ ฮ่าๆๆ

ฝันดีนะครับ  :hao6: :hao3:

Pep

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 07-03-2016 23:07:25

 :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 08-03-2016 11:36:48

 :mew4: :mew4: :serius2:
เป๊บนี่จอมหื่นเนาะ
ช่วงนี้รักตัวขาวครับ
เพราะคิงคองปันใจให้คนอื่นและรังแกตัวขาวของป้า
 :mew5: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-03-2016 21:06:01

ห๊ะมีดราม่าหนักกว่านี้อีก
แสดงว่าทั้งคู่เลิกกันจริง
เพราะเป๊บเลือกคนอื่นใช่มั้ย
นี่ถ้าไม่มีมาอัพเดทในชีวิตรักปัจจุบัน
ป่านนี้อาจด่าเป๊บไฟแล่บแล้วนะ 555
ก็โจ้น่าสงสารนี่นา รักเป๊บมากด้วย

ปล.ตกลงโจ้ได้แสดงเรื่องกำของเป๊บมั้ยคะ :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: Chanakarn1515 ที่ 08-03-2016 21:31:44

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 09-03-2016 09:28:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

โดนทีบด้วยตีนขาวอวบก็โอนะ 555

ปล.เวรกรรมมีจริง ชดใช้ไปเถอะคุ้ม :z2:

รักนะ โจ้&เป็ป
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Pep
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-03-2016 14:20:52

สวัสดียามบ่ายยยค้าบบบบบ ทุกคนนนนน.....ทำอะไรกันอยู่....ทำงานแน่เลย.... :mew1: วันนี้ลางานอะค้าบ แต่ก็มานั่งที่บริษัทเป๊บอะ เพราะตอนเย็นจะไปเดทกันอะคับ ตอนแรกคุยกะคิงคอง นางบอกว่า จะลา แต่ทำไปทำมา มีประชุมสำคัญ นางก็ลาไม่ได้ ต้องมาทำงาน แต่ผมลาได้สบาย พี่ปริมอนุญาต คิงคองเลยบ่นออดแอดอะว่าทำไมให้โจ้ลาได้ แต่ตัวเองลาไมไ่ด้ พี่ปริมเลยเทศน์เป๊บชุดใหญ่ สมมมมมม อิอิ

ช่างเช้าพอเป๊บออกไปทำงาน ผมก็ว่างอะคับ เลยไปเยาวราช อยากกินข้าวหมูแดงหมูกรอบร้านเจ้าประจำ เดินไปเดินมาของกินเยอะแยะ นึกถึงคิงคอง และทุกคน เลยตัดสินใจซื้อไปกินที่บริษัท กว่าจะซื้อเสร็จ หอบของกินมาชุดใหญ่มาก ซิ่งรถถึงบริษัทก็เที่ยงพอดีคับ โทรหาคิงคองดีก่า

"ครับที่รัก"
"เป๊บบอกเลขาไม่ต้องซื้อข้าวให้นะ โจ้ซื้อไปให้แล้ว เผื่อพี่ๆ ทุกคนเลย"
"หรือครับ แล้วนี่ที่รักอยู่ไหนเนี่ย"
"เยาวราชอะเป๊บ"
"อ้าวไปธุระแถวนั้นหรือครับ"
"ป่าวๆ พอดีตอนแรกอยากกินข้าวหมูแดง หมูกรอบ เลยกะมากิน พอดีนึกถึงเลยซื้อไปกินกะเป๊บดีกว่าอะ"
"เป๊บอยากกินพอดีเลย น่ารักจริงเมียใครเนี่ย"
"ไม่ต้องมาปากหวาน ไปบอกแม่บ้านเตรียมมารรับของลานจอดด้วยอะ เยอะมาก"
"ได้ๆ เดี๋ยวเป๊บบอกให้นะครับ เจอกันห้องทานข้าวนะ"
"ได้ค้าบๆ เจอกันๆ"

ซิ่งรถเต็มที่ ถึงบริษัทเที่ยงนิดๆ แม่บ้านมารอแล้ว

"สวัสดีคะคุณโจ้"
"สวัสดีคับป้า รบกวนทีนะ ของเยอะ กระโปรงหลังเลยคับ"
"ได้คะๆ" ป้าก็ช่วยขนเพียบ ขนาดแม่บ้านสองคน ผมยังจะต้องช่วยถือเลยอะ ซื้อมาเยอะไปป่าว

ขึ้นมาถึงห้องทานข้าว พี่ปริม พี่ปัน พี่สะใภ้ คิงคอง นั่งรออยู่แล้ว

"สะใภ้เหล็กซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย" พี่ปันแซว
"ข้าวหมุแดง หมูกรอบ บะหมี่แห้ง กระเพาะปลา ข้าวมันไก่ รังนกนมสด แล้วก็..."
"พอๆ นั่นกินหมดหรือไง เยอะมาก" พี่ปริมบ่นยิ้มๆ
"นิดเดียวเองพี่ปริม สบายมาก"
"พี่ว่าไม่เจอกันนานดูอวบๆ ขึ้นปะเนี่ย" พี่ปันแซว แน่ละซิ นางอยู่แต่ base ต่างประเทศนิ จะเจอได้ไงอะ
"จริงอะ ไม่น้าาาาา น้องเท่าเดิมมมม" ผมโวยวาย
"ฮ่าๆๆ ระวังไอ้เสือมันไปมีเมียน้อยซะละ ปล่อยให้บวมแบบนี้อะ"
"อ้าวพี่ปัน หาเรื่องให้ผมแล้ววววว" เป๊บสบตาผมแบบอย่าไปฟัง ไม่มีๆ ลองมีซิ ตายแน่คิงคองงงงง ชิ
" ฮ่าๆๆๆ พวกกลัวเมียนี่สนุกจัง" พี่ปันแซว
"นี่ปันไปแกล้งน้องเค้า แล้วตัวเองไม่กลัวเมียหรือไง" อะฮ่า พี่สะใภ้แขวะซะ สาแก่ใจอีโจ้นัก
"แหม ก็แซวๆ เองจ๊ะ น้องนุ่งอะไรแบบนี้" ฮ่าๆๆๆ หงอยเชียว สม

ผมก็ง่วนกับการจัดข้าวใส่จาน เป๊บก็ลุกขึ้นมาช่วย แม่บ้านก็มือระวิง จัดเสร็จเรียบร้อย แม่บ้านก็ทะยอยยกไปเสิฟบรรดาคุณๆ ทั้งหลาย

"อะป้าคับ นี่ของป้านะ ฝากเผื่อแม่บ้านทุกคนนะคับ ถุงนี้ฝากเผื่อคุณๆ เลขาของทุกคนด้วยนะ" ผมส่งข้าวให้ถุงใหญ่ ป้าแม่บ้านแกก็อึ้งๆ พร้อมกล่าวขอบคุณมากมาย ผมเอ็นดูแกนะครับ ทำงานได้วันละสามร้อยเอง อะไรที่เผื่อแผ่กันได้ ก็ทำไปครับ

"ใจดีเหมือนเลยเดิมนะ" พี่ลินดาแซว
"เอ็นดูป้าแกนะพี่ รายได้ไม่มากอะคับ ถ้ามีโอกาสก็ช่วยๆ กันไป"
"ดีแล้วคะน้อง เขาจะได้มีกำลังใจทำงาน"
"ก็นั่งไงถึงให้รับผิดชอบดูแลฝ่ายบุคลากร โจ้เขาถนัดนัก" พี่ปริมพูดแทรกพี่ลินดาขึ้นมา
"รู้แล้วแหละปริม ปริมก็เหมือนกัน อย่าไปใช้โจ้เขามากนัก ทำงานสองบริษัทน้องเขาเหนื่อยมากกว่าเธออีก" พี่ลินดาว่าพี่ปริม
"ใช่ๆค้าบๆ พี่ บางทีน้องเหนื่อย พี่ปริมใช้น้องยักะทาสสสสส" ผมอ้อนพี่ลินดา ก้มไปพิงไหล่ออเซาะ ฮ่าๆๆ
"อ้าวเฮ้ย อะไรเนี่ย ไม่ได้ใช้ขนาดนั้นสักหน่อย แสบนักนะเรา" พี่ปริมเลิกลั่ก หันมาดุผม ผมแอบแลบลิ้นใส่ ฮ่าๆๆ
"นี่ปริม ไปว่าน้องเขาอีก เดี๋ยวโดน เงียบๆ กินข้าวไป" ฮ่าๆๆ สาแก่ใจอีโจ้นัก
"จ๊ะ" พี่ปริมก้มหน้าพร้อมเหลือบมองเป๊บให้ช่วย เป๊บทำสายตาแบบอย่าๆ ฮ่าๆๆ เกลียมัวกันทั้งนั้น

กินกันจนเกือบหมด พี่ปริมก็ถามมาว่า
"แล้วนี่จะกลับกี่โมง"
"เดี๋ยวเลิกประชุมว่าจะออกสักสี่โมงนะครับ" เป๊บตอบ
"ไปเที่ยวไหนนี่" พี่ปันถาม
"โจ้เค้าอยากดูคอนเสิต David Foster จัดที่เมืองทองนะครับ"
"อ๋อออ นักแต่งเพลงดังๆนี่"
"ช่ายแล้วววว นั่นแหละเลยลางานอะพี่ปัน" ผมตอบยิ้มๆ
"ระรื่นเลยนะสะใภ้แสบ" พี่ปันแซว
"นิดนึงพี่ อยากดูอะคับ" ผมยิ้มกว้าง
"เอองั้นรีบไปประชุม จะได้เสร็จเร็วๆ" พี่ปริมเดินนำลิ่ว พี่ปันตาม พี่สะใภ้ตาม

"ที่รัก นั่งคอยห้องทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวเป๊บเลิกแล้วจะไปหา"
"อะเครค้าบบบบ รอได้"

จนมานั่งพิมพ์เล่นนี่ละค้าบบบ ทักทายแค่นี้เนอะ เย็นนี้ใครไปดู David Foster บ้าง เจอตัวใหญ่ตัวเล็ก ทักทายกันบ้างนะค้าบบบบ

ปล. ตอนต่อไปกำลังปั่นๆน้า ไม่ถึงหกเดือนนะค้าบบบ คาดว่าน่าจะลงราวๆ ปลายเดือนน้า สปอยกันนิดนึงงงงงง

ปึงๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังมาก ผมสะดุ้งตื่น สลึมสะลือเปิดไฟหัวเตียง มองนาฬิกา ตีสองครึ่ง อะไรเนี่ย

"พี่โจ้ๆ ตื่นๆ จิมเองงงง" ปึงๆๆ เจ้าจิมมันจมาเคาะอะไรตีสองกว่าวะเนี่ย
"โอเคๆ " ผมเดินมาเปิดประตู เจ้าจิมทำหน้าตกใจอยู่
"พี่ๆ ตั้งสตินะ"
"มีอะไรอะจิม เกิดอะไรขึ้น" ผมเริ่มตาสว่าง

        พี่เป๊บถูกยิง!!!!  :mew6:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 16-03-2016 18:46:42

ตัดตอนแบบนี้ทำไมครับพี่โจ้พี่เป๊ป

กลับมาต่อก่อนครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Chanakarn1515 ที่ 16-03-2016 19:26:26

สปอยให้อยาก แล้วจากไปนะพี่โจ้
งื้อออออ   รีบๆมาต่อน้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 16-03-2016 20:54:15

รออ่านตอนข่มขืนน่ะคะอารมณ์ค้าง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 17-03-2016 00:04:27

อ่าวพี่โจ้ พูดแบบนี้งั้นต้องส่งมาให้ผมจริงละหล่ะ 27 ปีแล้วเนี่ย โสดมาตั้งแต่เกิดกันเลยทีเดียว 555

แบ้วสรุปเรื่องกำของพี่เป๊ปเป็นไงบ้างครับ ระบมไหมครับ

รีบๆมาต่อเลยนะพี่ทิ้งเรื่องไว้ให้ค้างมากๆ ใจร้ายที่สุกจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 17-03-2016 00:52:44

ตอนเก่ายังค้างอยู่เลย ตอนใหม่มาสปอยแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 17-03-2016 00:56:15

 :z3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-03-2016 00:57:05

ตามอารมณ์ตะไภ้เล็กมะทัน แต่น่ารักมากกกกกก
ป้าก็มีรายได้วันละสามร้อยกว่าๆเหมือนกันค่า ช่วงนี้อากาศร้อนเหนื่อยเหมือนกันอิอิ ไม่ได้ทำงานห้องแอร์
แต่เจ้านายไม่ใจดีและเผื่อแผ่เหมือนตะใภ้เหล็กเลย  ข้าวต้องหากินเองทุกมื้อ
กำลังทำใจเตรียมเครียดกับคิงคองที่ทำกับตัวขาว  เอ้ามาเจอบทสวีทของคู่หวานแห่งปีอีกแล้ว
ข้าพเจ้างง  งั้นมาต่อเร็วๆนะน้องโจ้ผู้น่ารักของทุกคน
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-03-2016 20:49:23

อารมณ์ชื่นมื่นข้างบนหายลับไปกับสปอยเลย
ว่าแต่เป๊บถูกยิงจากใคร จากกิ๊กๆหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 18-03-2016 06:34:55

 :laugh3: :laugh3: :laugh3:
น้องโจ้ร้ายนะเรา มาโปรยให้อยาก แล้วก็จากไป
ถ้าว่างมารับผิดชอบด่วนเลยนะ
รักนะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 18-03-2016 07:48:40

มาสปอยด์ให้อยากแล้วจากไปนะ  :m16:

ถ้ามาต่อช้าขอให้ลงพุง  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 23-03-2016 20:17:18

ยังไม่ยอมมาอีกหรอเนี่ย พี่โจ้ใจร้ายมากกกกกก สปอยแล้วทิ้งให้ค้างคาขนาดนี้ ไม่ไหวเลยนะพี่ น้องรอเสียใจแทบขาดดดด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 24-03-2016 12:01:14

 :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 24-03-2016 12:15:25

อากาศก็ร้อน น้องโจ้ตัวขาวก็ยังไม่มาต่ออีก
ทำให้อยากแล้วจากไป
 :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-03-2016 12:25:37

ค้างงงง  มากมาย   :ling1:   
รอออออ    :mew1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: : รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 03-04-2016 20:23:34

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-04-2016 14:03:15

น้องโจ้เมื่อไหร่จะมาครับ คิดถึง อยากรู้เรื่องของชาวบ้านแล้วครับ ตัวขาว
 :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-04-2016 22:32:42

หายร้อนแล้วแวะมาบ้างนะโจ้&เป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 22-04-2016 11:52:16

พี่โจ้หายปายอีกแล้ววววววว

ไหนว่าจะลงให้ปลายเดือนที่แล้ว นี่มันปลายเดือนเมษาแล้วนะพี่ รู้ไหมว่าคนที่รอคอยเค้าทรมานแค่ไหน
สงสารกันหน่อยได้ไหม สงสารชั้นบ้างไม่เธอว์ คิดถึงพี่โจ้พี่เป๊ปจะแย่แล้วน้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-04-2016 07:13:39

คิดถึงครับ คู่หวานแห่งปี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 24-04-2016 08:42:23

สปอยแบบนี้อยากรู้เลยว่าทำไมพี่เป๊ปถึงถูกยิง

พี่โจ้รีบมาต่อเร็วๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 24-04-2016 09:38:55

โอมมมม จงมาต่อออออ

ปล.พี่เป๊ปถูกยิงหรอ กี่นัดอ่ะ... เอ้ย ผิดๆๆ เป็นอะไรมากไหมต่างหาก (อินจากตอนที่แล้ว เลยอยากให้โดนสักสามเม็ดเหน่งๆ นอกใจแล้วยังใช้กำลังข่มขืนอีก ต้องโดนๆๆ 55555555)

อยากรู้จริงว่าพ่อแม่คนรอบข้างรู้เรื่องเก๋ จะเป็นอย่างไง //ทำหน้าแบบนางร้ายในละคร #ทีมโอห์ม เอ๊ยยย #ทีมตัวขาว อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-04-2016 08:16:43

 :m32: :m22: :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: habanice ที่ 27-04-2016 23:55:16

 :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
รอครับ
หายไปนานมาอัพสักทีคิดถึงมากอะ
อ่านมานานละแต่ไม่ค่อยเม้นครับ
อ่านตั้งแต่ผมเรียนตอนนี้ทำงานละ
ว่างๆอัพปัจจุบันบ้างนะครับ
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 49 ชีวิตอลเวง ภาค 2 (ข่มขืน) แวะทักทาย Jo
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-04-2016 23:36:13

สวัสดีทุกท่านค้าบบบบบ ไม่ได้เข้ามาดูนานมากกกกก รู้สึกผิดมากกกก มามะให้หอมแก้มเป็นการไถ่โทษ อิอิ  :mew3:

ตอนต่อไปกำลังปั่นๆ นะค้าบ เขียนยากมาก บางเรื่องลืมไปแล้ว ต้องไปอ่านไดอารี่เก่าๆ อีกอย่างงานก็เยอะอะคับ มีปัญหาให้แก้ทุกวัน ช่วงนี้ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน๊อต เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก

วันนี้ก็นอนดึกอะคับ รอคิงคองกลับมาจากเลี้ยงต้อนรับลูกค้าชาวญี่ปุ่นอะ นางไปตั้งแต่บ่าย กว่าจะกลับมาก็สี่ทุ่ม ว่าจะนอนก่อนก็เป็นห่วงอีก แถมแอบดื่มเบียร์มาด้วยอะ นางแพ้พวกแอลกอฮอล์ ผื่นแดงๆจะขึ้นหน้าอก แขน ขา

ตอนนางกลับมา
"กิ๊งก๋อง" เสียงกริ่งดัง ผมก็ไปมองตาแมว คิงคองกลับมาละ เปิดประตู
"แฮ่ ที่รักยังไม่นอนหรือครับ" ยิ้มหล่อหน้าแดงมาเชียว
"นอนแล้วจะมาเปิดมั้ยอะ แล้วนี่หน้าแดงไปดื่มมาอีกใช่ป่าว"
"ก็นิดหน่อยครับ" เป๊บก็เดินไปตอบไปเข้าห้องนอน มีผมบ่นเดินตามหลัง
"ตลอดอะเป๊บ รู้ว่าแพ้ เดี๋ยวผื่นขึ้นอีก"
"ขอโทษน้าครับบบ ลูกค้าเขาส่งมา ถ้าไม่ดื่มก็น้าเกลียดแย่ครับ" นางก็มากอดผม ผมดิ้น เหม็นกลิ่น แหวะๆ
"ปล่อยเลย สกปรก ชิ่วๆ " ผมไล่
"ฮ่าๆๆ ไล่ผัวได้ลงคอนะที่รัก" นางก็ล้มตัวนอนบนเตียงนอนหลับตา
"เป๊บ ไปอาบน้่ำก่อน" ผมเขย่าๆ นางนิ่ง สงสัยเมาจนง่วง ผมก็เป็นห่วง

"อ้าวหลับซะแล้วอะ งั้นโจ้เช้ดตัวให้ละกันนะ" นางก็อื้อๆ เหมือนจะตามนั้น

ผมก็ไปเปิดน้ำอุ่น พร้อมผ้าขนหนู เตรียมมาเช็ดตัวให้เป๊บ
"เป๊บเช็ดตัวนะ จะถอดเสื้อผ้าขยับตัวหน่อย" ผมก็ปลดกระดุม เข็มขัด เป๊บก็ช่วยขยับตัวบ้างแต่ยังหลับตาอยู่

ผื่นแดงขึ้นเต็มเลย แย่จริง ผมบ่นในใจไปเรื่อย ก็เช็ดตัวไป ตรงนั้น ตรงนี้ ตรงนู้น อิอิ  :hao7:

"นี่ๆ ไม่ต้องมาพองเลย หลับจริงปะเนี่ย" นางนอนอมยิ้ม
"ตามประสาคนแข็งแรงครับที่รัก แตะปุ๊บติดปั๊บ" นางตอบเบาๆ ยังหลับตา
"จ้าพ่อแข็งแรง ไม่ต้องพองมาก เดี๋ยวโจ้เดือดร้อน" ผมบ่น
"อยากเดือดร้อนหรือที่รัก พรุ่งนี้ละกันนะ วันนี้เป๊บไม่ไหว เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ทั้งวันเลย"
"บ้าาาา ใครจะไปอยากเดือดร้อนขนาดนั้นละ คิดไปเองแล้วลุง" ผมบ่นใส่
"แล้วทำไมต้องหน้าแดง" นางลืมตามานิดนึง แซวอีก ผมไม่ตอบ แต่แกล้งเช็ดตรงแท่งแรงๆ

"โอ้ยที่่ รัก เบาๆ คร้าบบบ ของสำคัญเดี๋ยวพังที่รักจะเสียใจ" ดู หมดสภาพยังจะกล้าพูดดดด ว๊ากกกก  :mew3:
"โว้วววว ไม่ชงเช็ดมันละ พอเลย ตาลุงหื่นนนน" คิงคองหัวเราะเบาๆ ผมลุกขึ้นเอาน้ำไปทิ้ง ตากผ้าขนหนู จัดนั่นนี่นิดหน่อย ออกจากห้องน้ำมาอีกที นางนอนหลับกรนเบาๆไปละ สงสัยหลับจริง ความพองลดลงละ ว่าแต่นั่นลดลงแล้วเรอะ ขนาดซะ หืม 5555+  :mew3:(คิดในใจ ) นอนหงายเปลือยแบบนั้นไม่คิดจะดึงผ้าห่มเองเนอะ เฮ้อออ สามีหมดสภาพต้องดูแลมาก

ผมก็ไปดึงผ้าห่มคลุมให้ จนมาเขียนเม้าๆ นี่ละครับ

อัพเดทนิดหน่อยพอเป็นกระสัยอะเนอะ จะรีบปั่นตอนต่อไปนะคับบบบบ คิดถึงทุกคนน้า จุ๊บๆๆๆ  :mew1: :mew1:

ฝันดีค้าบบบบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 30-04-2016 23:48:02

มาอัพเดตความหวาน :-[ :-[ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-05-2016 06:40:29

ใครหื่นกว่ากันนะโจ้กับเป๊บน่ะ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-05-2016 07:47:33

 :-[ :mew4:
สามีนี่ไม่ได้ดั่งใจเล้ย ตัวขาวแกล้งบ่นเฉยๆ
 :-[ บกพร่องต่อหน้าที่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 02-05-2016 20:06:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 26-05-2016 11:59:32

หูยยยยยย ถ้าพี่เป๊ปรู้ว่าพี่โจ้มาเม้าท์แบบนี้ สงสัยได้เดือนร้อนจริงๆแน่ครับ
รับรองว่า โดนฉีดยาหลายๆเข็มชัวร์เลย

ยังไงการงานก็ขอให้ผ่านพ้นทุกอย่างราบรื่นไปด้วยดีนะครับ แล้วผมจะรอมาต่อไวๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 27-05-2016 20:38:03

คิดถึงๆ เมื่อไหร่จะมากันจ๊ะสองหนุ่ม เจ๊อยากอ่านตอนชะนีเก๋อ่ะเรื่องลงเอยยังงายยยยย ให้ว่องๆคุณน้อง555ล้อเล่น :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 28-05-2016 07:45:08

 :L2: :L2: :L2:
คิดถึง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามดึก By Jo UP 30/4/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 31-05-2016 01:24:53

สวัสดีทุกท่านคร้าบบบบบ หายไปนับแรมเดือน โดนประนามกันแน่ อ้างงานเหมือนเดิม เยอะมาก ฮ่าๆๆๆ  :hao7:

เขียนตอนใหม่ยังไม่เสร็จนะค้าบ รายละเอียดเยอะ เอาไปอ่านครึ่งนึงก่อนเนอะ อีกครึ่งค่อยตามมาอีกสองสามวันนะค้าบบบบ

ตอนนี้ดราม่า อ่านทบทวนสองสามรอบ นั่งร้องไห้เองด้วยแหละ ตะกี้ตอนสี่ทุ่ม ให้คิงคองมาอ่านดูอีกรอบ นางหน้าเศร้าเลย มากอดผมแน่นพร้อมบอกขอโทษๆ ตัวสั่นๆ ผมตกใจว่าเป็นอะไร เลยเขย่านาง นางบอกเป็นตราบาปที่รู้สึกผิดมากๆๆๆ กลายเป็นว่า นางไมเกรนขึ้น กินยาแล้วนอนซะงั้น ไม่สบายอีกสามีชั้นนนนน  :hao7:

คิดถึงทุกคนน้า อ่านแล้วไม่เม้น อีกครึ่งเรื่องรอไปอีกสามปี ฮ่าๆๆๆ  :mew1: :mew1:


   
   ก่อนที่สติผมจะดับลง ความเจ็บปวดจากสิ่งที่เป๊บทำมันบาดลึกเข้าไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ เจ็บปวดทางกายยังพอทนได้ เพียงแต่ผู้ชายคนนึงที่ผมรักมากที่สุด แปรเปลี่ยนมาใช้ความรุนแรง ความเจ็บปวดทางใจมีอานุภาพมากกว่าการเจ็บปวดทางกายมากนัก
   ผมไม่แน่ใจว่าหมดสติไปนานเท่าไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีเห็นแสงแดดจ้าที่หน้าต่างแล้วครับ ผมเริ่มขยับตัวแต่ต้องสะดุ้ง เพราะเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย ผมมองไปที่ต้นแขน มือ หน้าอก มีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ สีเขียว ระบมที่ช่วงล่าง ผมค่อยๆ เลื่อนตัวมาพิงกับหัวเตียงนอน
“โอ๊ย...เจ็บ...” ผมครางเบาๆ ระหว่างเลื่อนตัว
   พอได้สติมากขึ้น ผมก็มองไปรอบๆห้อง ข้าวของบางส่วนกระจาย ผมไม่เห็นเป๊บ ด้วยความกลัวว่าเป๊บจะกลับมาทำร้ายอีก เลยรีบควานหาโทรศัพท์มือถือ พยายามนึก จนนึกออกว่าน่าจะอยู่ในกางเกง ผมค่อยๆ โน้มตัวลงไปหยิบกางเกงที่ตกอยู่พื้นตรงปลายเตียง เจ็บมากๆ แต่ก็พยายามอดทน ได้มือถือก็รีบโทรหาฉัตร
“ว่าไงหอย” ฉัตรทักมาเสียงร่าเริง
   ไม่รู้เพราะอะไร น้ำตาผมร่วงเมื่อได้ยินเสียงฉัตร
“ฉัตร...ฮึกๆๆ” ผมสะอื้น
“เฮ้ย อีหอย เมิงเป็นอะไร” เสียงฉัตรตกใจมาก
“ฉัตร กรูเจ็บ....ช่วยกรูด้วย” ผมแทบไม่มีแรงที่จะเปล่งเสียงตอบฉัตร
“หา..ใครทำอะไรเมิง แล้วนี่เมิงอยู่ไหน”
“อยู่บ้าน...” ผมตอบเสียงแหบ
“เฮ้ยอีโจ้...อดทนๆ กรูจะไปหาเมิงเดี๋ยวนี้..รอกรูแป๊บ”
   หลังจากฉัตรวางสาย ผมก็เอามือถือมาซ่อนไว้ใต้หมอน ตอนนั้นกลัวเป๊บมาเห็นครับ ผมมองเป๊บเป็นคนร้าย เป็นคนชั่ว เป็นโจรไปแล้ว พอคิดถึงผมจะตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่กล้าโทรบอกพ่อแม่และจิม กลัวว่าเรื่องราวจะบานปลาย ได้แต่ภาวนาว่าให้ฉัตรมาถึงเร็วที่สุด เพราะผมไม่แน่ใจว่าที่เป๊บหายไป คือ ไปอยู่ส่วนไหนของบ้านครับ เวลาผ่านไปราว 20 นาที เป๊บเดินเข้ามาในห้อง ด้วยสีหน้าแบบเศร้าๆ ตกใจ หรืออะไรสักอย่าง ในมือเป๊บถือข้าวต้มมา
“อะ...เอ่อ....ที่รัก....ทานข้าวต้มก่อนครับ” เป๊บเดินเข้ามาหาพร้อมพูดตะกุกตะกัก ลุกลี้ลุกลน
“ไม่ต้องเข้ามา...ตั้งไว้ตรงนั้น....ไม่กิน” ผมตอบเสียงแข็ง ไม่มองหน้า
“อะ...เอ่อ...แต่ที่รัก....ไม่สบาย”
“ไม่สบาย...ใช้คำนี้ไม่ได้มั้ง....เจ็บตัวขนาดนี้...น่าจะเรียกโดนซ้อมมากกว่า” ผมตอบเสียงแข็งแบบไร้เยื่อใย
“เป๊บ....ขอโทษ...” เสียงจ๋อยๆ
“ไม่ต้องขอโทษหรอก....คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ...อย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก” ผมตอบแบบไม่มองหน้า
“ที่รัก...เป๊บ..ขอ..”
“ไม่ต้องเรียกที่รัก....คนรักกันไม่ทำแบบนี้...ผมบอกคุณแล้วไง ไปให้พ้นหน้า..จะไปไหนก็ไป” ผมตะคอกใส่เป๊บดังมาก แรงตะโกนนี่เจ็บไปทั้งตัวเลยครับ แต่อารมณ์แบบโกรธเลยมองข้ามไป
“อะ..เอ่อ...คือ...โจ้”
“กูบอกแล้วไงให้มึงออกไป.....ออกไปให้พ้นหน้ากู” เสียงผมจริงจังมาก พร้อมกับ ณ เวลา นั้นอะไรที่อยู่ใกล้มือ ผมเขวี้ยงใส่จนเป๊บไม่กล้าเดินเข้ามา
“อะ...เอ่อ....” เป๊บมีอาการเหมือนทำตัวไม่ถูก ตัวสั่นๆ (ตอนหลังมาปรับความเข้าใจกัน เป๊บบอกว่า อารมณ์ตอนนั้นเหมือนโลกแตก เขาเสียใจมากที่สุดในชีวิต จนทำอะไรไม่ถูก)
“อีโจ้ววว....เมิงอยู่ไหนเนี่ย.....เฮ้ยยยยยย” ผมได้ยินเสียงคนเรียกแว่วๆ น่าจะเป็นฉัตรกับใครอีกสองสามคน
   ผมไม่กล้าตะโกนตอบรับ แต่เป๊บก็ดูตกใจที่มีคนมา...ไม่ถึงนาที ได้ยินเสียงวิ่งขึ้นบันไดมา ฉัตรโผล่มาที่หน้าห้อง
“เฮ้ยอีโจ้ว...แล้วอีเป๊บ เมิงมายืนไรตรงนี้...มีอะไรกัน” ฉัตรถามพร้อมกับทรายและโอ๊ตทำหน้าตาตกใจปนสงสัย นางก็เดินเข้ามาหาผมที่เตียง
“อีหอยเมิงเป็นอะไร” ฉัตรจับตัวผม
“โอะ..โอ๊ย...เจ็บๆ” ฉัตรเขย่าตัวผมค่อนข้างแรง จนผมครางด้วยความเจ็บ
“เฮ้ย..เจ็บอะไร...เมิงเป็นอะไร” ฉัตรกระชากผ้าห่มออก พร้อมอุทาน
“อุ้ย..ว้ายยย....โจ้มีรอยช้ำทั้งตัวเลย” ทรายอุทานด้วยความตกใจ โอ๊ตหันไปมองหน้าเป๊บ
“เฮ้ยไอ้เป๊บ เมิงทะเลาะกับโจ้หรือวะ ทำร้ายโจ้มันทำไม” โอ๊ตถามเสียงดังหน้าตาไม่พอใจ
“เอ่อ.....” เป๊บยืนนิ่ง ตัวสั่น น้ำตาไหล
“ฉัตร เมิงบอกให้มันไปพ้นหน้ากรูที” ผมบอกฉัตร ฉัตรลุกขึ้นเดินเข้าไปหา ดึงเป๊บออกไปนอกห้อง เป๊บก็เดินตามไปโดยดี
“โถ แล้วนี่เมิงเป็นยังไงบ้างนี่” ทรายเข้ามานั่งข้างผม
“ทรายโอ๊ตว่าพาโจ้ไปโรงพยาบาลเถอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก นอนพักทานยาเดี๋ยวก็หาย” ผมบอกทรายกับโอ๊ต
“ไม่ได้นะคะ...เมิงเจ็บขนาดนี้ ไปให้หมอตรวจก่อน แล้วนี่พ่อกับแม่รู้ยังเนี่ย”
   ผมส่ายหน้า
“ให้โทรบอกมั้ย”
“อย่านะทราย....ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเรื่องลุกลามไปใหญ่โต”
“นี่มันทำเมิงขนาดนี้อะ ยังจะห่วงอะไรอีกวะ” โอ๊ตบ่น
“เอ้ย...ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย”
“หายจากโลกซิอีห่านี่...ไป๊ไปโรงบาล....อย่ามาทำนางเอกอีห่า” ฉัตรด่าผมอีก ใครจะกล้าขัดนาง โอ๊ตอุ้มผมไปที่รถฉัตร
   ระหว่างทางที่โอ๊ตขับรถพาผมไปโรงพยาบาล
“เมิง เจ็บมากมั้ยเนี่ย” ฉัตรนั่งกอดผมไปตลอดทาง
“นิดนึง เจ็บใจมากกว่า...ฮึกๆๆ” ผมน้ำตาไหล
“แล้วเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย” ทรายหันมาถามผม
“พอเลยอีทราย เมิงอย่าเพิ่งถาม ให้อีโจ้ถึงมือหมอก่อน”
   ฉัตรเลือกพาผมมาโรงพยาบาลสมิติเวช เพราะใกล้บ้านที่สุดครับ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลรีบนำผมเข้าห้องฉุกเฉิน ไม่นานนักก็เจ้าหน้าก็เข็นผมไปอีกห้องนึงทันที โดยที่เพื่อนๆ แทบจะถามอะไรไม่ได้เลย คุณหมอถามข้อมูลผมสักพัก แล้วฉีดยาอะไรบางอย่าง มารู้สึกตัวอีกที ก็นอนให้ห้องพิเศษ พ่อแม่และจิมยืนอยู่ข้างเตียง ผมตกใจพอสมควร
“อย่าเพิ่งขยับลูก หมอให้นอนนิ่งๆ” พ่อบอกผม ตาพ่อแดงๆ
“เจ็บมากมั้ยลูก” แม่ถาม
   ผมพยักหน้าเบาๆ ไม่มีแรงเปล่งเสียงออกมา เหมือนคอมันแห้งไม่มีเสียงครับ
“นอนพักก่อนนะลูก ดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยคุยกันนะ” พ่อเอามือมาลูบศรีษะ ผมรู้สึกเสียใจที่ทำให้ท่านทั้งสองเป็นห่วง ด้วยความเพลียและมึน ผมก็หลับไปทั้งน้ำตา
   หลังจากหลับตาลงผมไม่รู้สึกตัวเลย ไม่แน่ใจว่าหลับไปนานเท่าไหร่ ลืมตามาอีกครั้งก็เห็นฉัตรกับทรายนั่งตรงโซฟา ผมพยายามขยับตัวเพราะกระหายน้ำมากครับ ดิ้นแรงไปนิด จนเครื่องมือแพทย์ที่ห้อยเต็มไปหมด เตือนเสียงดังปิ๊บๆ ฉัตรกับทรายหันมามอง
“อุ้ย อีโจ้รู้สึกตัวแล้ว อีทรายเมิงไปตามหมอมา” ฉัตรรีบลุกมาดูผมที่ข้างเตียง ทรายวิ่งออกไปข้างนอกตามหมอ
“อีโจ้ เมิงเป็นไงบ้าง”
“หิว..น้ำ..” ผมแทบไม่มีเสียง ฉัตรโน้มตัวลงมาเอียงหูฟัง
“หา...หิวน้ำหรือวะ เดี๋ยวรอหมอแป๊บ ไม่แน่ใจว่าอนุญาตให้กินน้ำได้ยัง”
   ผมพยักหน้า ไม่นานนักพยาบาลกับหมอก็เข้ามาตรวจ
“คุณหมอคะ พอดีผู้ป่วยบอกว่าหิวน้ำ ดื่มน้ำได้มั้ยคะ” ฉัตรถาม
“ได้ครับ...แต่ใช้หลอดค่อยๆ ดูดนะครับ อาจจะแสบคอบ้างเพราะไมได้ดื่มน้ำมาสองวัน” คุณหมอโน้มตัวลงมาบอกผม
   โห นี่เราหมดสติไปสองวันเลยหรือนี่ เหมือนแป๊บเดียวเอง พยาบาลนำน้ำกับหลอดมาให้ผมดื่ม แต่ฉัตรอาสาจะจัดการเอง หมอตรวจอะไรอีกเล็กน้อย พร้อมบอกว่า จะให้พยาบาลมาฉีดยาลดอการอีกเสบ และอาการปวด อาจจะง่วงหลับไปอีกสักพัก ผมพยักหน้าตอบรับ
“เป็นไงบ้างเมิง...ดีขึ้นมั้ย” ฉัตรถาม ทรายยืนดูไม่ห่างมากนัก
“ก็ ไม่ปวด มากแล้ว” ผมตอบเสียงเบาๆ
“ดีแล้วๆ ใกล้หายแล้ว”
“นี่..วันอะไร...” ผมถามฉัตร
“วันจันทร์ นี่ก็ทุ่มนึงแล้ว เมิงหมดสติไปสองวัน”
“เหมือน พ่อ แม่ มา”
“เออใช่ มาตั้งแต่วันแรกก่อนเมิงสลบไป อีทรายมันหยิบมือถือเมิงจากใต้หมอนมาด้วย เลยตัดสินใจโทรบอกพ่อแม่เมิง เพราะหมอบอกต้องให้ผู้ปกครองเซ็นต์การรักษา เพื่อนเซ็นต์แทนไม่ได้” ฉัตรร่ายยาว
   ผมก็พยักหน้า ทำหน้าสงสัยว่าทรายรู้ได้ยังไงว่ามือถืออยู่ใต้หมอน ทรายเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร เลยพูดมาว่า
“อย่าสงสัยเลยค่าว่าอิชั้นรู้ได้ยังไงมือถืออยู่ใต้หมอน...เพราะ นางเอกมักจะซ่อนไว้ตอนพระเอกกระชากตบจูบนะคะ” ผมอยากหัวเราะ แต่ทำไมได้เจ็บไปทั้งตัว
“โถ....อีฉลาด น่าเอาไปเฝ้าบ้าน” ฉัตรแขวะ ทรายก็หัวเราะคิกคักไปตามประสา
“แล้วพ่อแม่ไปไหน”
“ออกไปคุยกับพ่อแม่เป๊บ ยังไม่กลับเข้ามาเลย”
   ผมตกใจ นี่แด๊ดกับมัม รู้เรื่องแล้วหรือ
   ไม่นานนัก พยาบาลก็เดินเข้ามา พร้อมบอกว่า ฉีดยาตามคุณหมอสั่ง คนไข้นอนพักเยอะๆนะคะ ประมาณนั้นนะครับ หลังฉีดยาเสร็จ ผมก็เริ่มสะลึมสะลือ แต่ยังอยากคุยกะฉัตร
“แล้ว..เป๊บ...ละ” ผมถามฉัตร
“เมิงนี่นะ ยังไปคิดถึงมัน..มันมาเยี่ยมเมิงแหละ ยืนร้องไห้เสียใจ แต่พอจิมมา จิมมันจะต่อยเข้าให้ กรูเลยลากมันออกไปไล่มันกลับบ้าน เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก”
   ผมยังรักเป๊บมาก อีกใจนึงห่วงความรู้สึกเป๊บ แต่สิ่งที่เป๊บทำร้ายผม ร่างกายนะไม่เท่าไหร่ แต่จิตใจนี่ซิ ก็บากที่จะให้อภัยเหมือนกัน ไม่ถึงครึ่งนาที พ่อแม่และแด๊ดมัม ก็กลับมาที่ห้อง พอรู้ว่าผมฟื้นก็รีบมาที่เตียง
“เป็นยังไงบ้างลูก” แด๊ดรีบเดินเข้ามาถามผม ตาแด๊ดแดงๆ
“ดีขึ้นมากละครับแด๊ด” ผมตอบแบบสะลึมสะลือ
“พอดีเมื่อกี้คุณหมอเพิ่งให้พยาบาลมาฉีดยานะคะ อาจจะทำให้โจ้เริ่มง่วงแล้ว หมออยากให้พักนะคะ” เสียงฉัตรตอบมา
“งั้นนอนพักก่อนนะลูก...แด๊ดขอโทษแทนเจ้าเป๊บมันด้วยนะ” แด๊ดเสียงเครือ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวก็หายแล้ว” ผมตอบยิ้มๆ สติดับวูบไปตรงนั้นครับ
   ไม่รู้ว่านอนนานไปแค่ไหน ลืมตามาอีกที ผมมองไปรอบห้อง ไม่มีใคร พลางนึกในใจ อ้าวไปไหนกันหมด แต่อยู่ดีๆ คุณยายเดินเลี้ยวเข้ามาจากหน้าห้องมาที่เตียงผม ผมตกใจปนดีใจ
“ยาย.....” ผมเรียกยายเสียงดัง ยายเดินยิ้มมายืนข้างเตียง
“เป็นไงบ้างไอ้หนูของยาย”
“ฮือออออ....โฮๆๆๆ” ผมโผเข้าไปกอดยาย ร้องไห้เหมือนเด็กน้อย ยายกอดผมแน่นพร้อมลูบศรีษะ
“โถ ไม่เอาๆ อย่าร้องเลยไอ้หนู โตแล้วอย่าขี้แย”
“ยายผมเจ็บ....ยายเป๊บทำกับผมได้ยังไง...ฮือๆๆๆๆๆ”
“โถ..ลูก...ไม่เจ็บนะๆ เดี๋ยวก็หายแล้ว....ให้อภัยเขานะลูกนะ...คนเราเผลอผิดกันได้นะลูก” ยายปลอบผม
“ฮือๆๆๆ...เค้าทำผมอะยาย คนที่ผมรักทำผมอะยาย...ฮือๆๆ” ผมร้องไห้เหมือนคนบ้า
“ยายเข้าใจหนูนะลูก...แต่คนเรามีกรรมเป็นที่เกิด มีกรรมเป็นที่ตั้ง มีกรรมเป็นที่สิ้นสุด....ถือว่าชดใช้กันแล้วนะ อโหสิกรรม อย่าไปโกรธเขาเลยนะลูก”
“ฮือๆๆๆๆๆๆ” ผมยังคงร้องไห้หนักมาก ยายก็กอดผมแน่น
“เดี๋ยวก็หายแล้วนะหลานของยาย หนูหลับเถอะนะลูก เดี๋ยวก็หายแล้ว” ผมร้องไห้จนเหนื่อยมีกระแสอุ่นๆ ไหลผ่านตัวผม รู้สึกสบายเหมือนอยากหลับ นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมรู้สึกตัวว่าได้กอดยาย
   ลืมตาอีกที ผมเห็นพ่อแม่ จิม พยาบาลและคุณหมอ ยืนข้างเตียง ก็งงๆ เหมือนกันครับ แม่ผมกำลังใช้ทิชชู่มาซับน้ำตาที่ใบหน้าผม เอ๊ะ นี่เราร้องไห้หรือนี่
“เป็นยังไงบ้างลูก ทำไมร้องไห้ละนี่” แม่ผมถาม
“คุณหมอ ตกลงลูกผมเป็นอะไรครับ”
“ผู้ป่วยปกติครับ คงเป็นการตอบสนองทางระบบสมอง เลยมีอาการแปรปรวนของคลื่นสมองจนสัญญานเตือนดังนะครับ...แต่ถ้าจะพูดให้นอกหลักการแพทย์ ผู้ป่วยอาจจะฝันบางอย่างนะครับ เลยทำให้คลื่นสมองแปรปรวน”
   ได้ยินที่หมอพูด หมอแม่นมาก ผมฝันจริงด้วย
“ยังไงรบกวนคุณพ่อคุณแม่ทุกคนรอด้านนอกนะครับ เดี๋ยวผมจะลองตรวจอีกครั้งนึง”
   พ่อกับแม่และจิมออกไปแล้ว คุณหมอก็ถามผม ตรวจนั่นนี่ไป จนเรียกพ่อกับแม่เข้ามา
“ผู้ป่วยอาการดีขึ้นมากครับ ตอบสนองต่อยาที่ใช้รักษา ยังไงวันนี้ช่วงเที่ยงหมอจะให้ฝ่ายโภชนาการนำอาหารอ่อนมาให้นะครับ จะได้ฟื้นตัวเร็วครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
   หมอออกไปแล้ว ผมก็พยายามขยับตัว พร้อมดื่มน้ำ อาการปวดไม่ค่อยมีแล้วพอขยับตัวได้
“แม่..ครับ...นี่วันอะไรแล้ว”
“วันพุธแล้วลูก นอนหมดสติอีกรอบไปตั้งสองวัน” แม่ผมตอบยิ้มๆ
“เรานี่ผูกพันกับโรงพยาบาลนะ เข้าๆออกๆสองปีซ้อน..ฮ่าๆๆๆ” พ่อผมแซวแบบหัวเราะ ผมก็พลอยหัวเราะไปด้วย
“แล้วแด๊ดกับมัม..ละครับ”
“เขาเพิ่งกลับไปตอนเช้านะลูก มาเยี่ยมลูกทุกวันแหละ” พ่อผมตอบ
“แล้ว...”
“มันนะหรือพี่...ผมไล่ไม่ให้มา ลองมาซิจะกระทืบเข้าให้” จิมบอกผม
“นี่ไม่เอาลูก เรื่องของพี่เขาอย่าใช้ความรุนแรง” แม่หันมาดุจิม
“ตลอดอะแม่...แล้วดูที่เขาทำกับพี่อะ ครั้งที่สองแล้วนะแม่...เป็นผู้ชายที่แย่จริงๆ”
“นี่เราเงียบเลย พี่เขาเจ็บอยู่ให้เขาจัดการเอง” พ่อดุจิม จิมเองก็หน้างอใส่
   ผมก็เงียบๆ นอนพักทบทวนเรื่องราวนึกถึงคุณยาย แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดี ลืมตามาอีกครั้งก็ช่วงเช้าวันพฤหัส พ่อกับแม่ ก็ยังคงเฝ้าผม ส่วนจิมคงไปเรียน น่าจะขาดเรียนหลายวัน ผมก็ห่วงเรื่องเรียนครับ แต่ดีที่ฉัตรกับทรายแจ้งอาจารย์พร้อมจดเล็กเชอร์มาไว้ให้ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ คุณหมอก็มาตรวจ หลังจากคุณหมอออกไป เป๊บมาเยี่ยมผมครับ ผมก็ตกใจเหมือนกัน เป๊บดูโทรมมาก คือ โทรมเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายวัน หรือ ไม่ดูแลตัวเอง พ่อกับแม่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจเป๊บครับ แต่ท่านทั้งสองก็ไม่ได้ว่าอะไร
   เป๊บเดินเข้ามาที่เตียง ผมยกมือโบกไม่ให้เข้ามา พร้อมบอกว่า
“พ่อครับ แม่ครับ..เชิญคุณคนนี้ออกไปทีครับ ผมไม่อยากเจอ” แล้วผมก็พลิกตัวหันไปอีกทาง ไม่หันมามองอีก จนได้ยินเสียงปิดประตูไป ผมก็ยังไม่กล้าหันกลับมามอง
“ทำแบบนี้คือทางออกที่ดีแล้วหรือลูก” พ่อผมถามขึ้นมา ผมพลิกตัวกลับมา ไม่ได้ตอบอะไร
“แม่คิดว่า ลูกควรให้โอกาสเป๊บได้พูดคุยบ้างนะ”
“เค้าทำผมขนาดนี้ครับ ผมคงให้อภัยไม่ได้ครับ”
“พ่อเข้าใจ แต่ถ้าจะเลิกกันควรพูดคุยกันจากกันด้วยดี ดีกว่าไม่มองกันแบบนี้นะ”
“แม่เห็นด้วยจ๊ะ”
   ผมเงียบ ไม่ได้ตอบความเห็นของพ่อกับแม่ ตอนนั้นยังรู้สึกแย่ครับ แต่ก็เป็นห่วงเป๊บ ดูโทรมมากเหลือเกิน
   ผ่านไปอีกวันนึง อาการผมดีขึ้นมาก คุณหมอแจ้งว่า วันเสาร์นี้ไปพักฟื้นที่บ้านได้ ขาดเรียนตั้งหนึ่งอาทิตย์ เป็นห่วงมาก ฉัตรก็ด่าว่าเอาตัวให้รอดก่อน เรื่องเรียนไว้ทีหลัง หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ฉัตรอาสาเฝ้าผมแทนพ่อกับแม่ ให้ท่านทั้งสองได้ไปพักและจัดการเรื่องงานบ้าง พ่อกับแม่กลับไปแล้ว ผมก็นั่งคุยกะฉัตรสัพเพเหระไปเรื่อย จนกระทั่งบ่ายนิดๆ เป๊บมาเยี่ยมผม
   ผมก็ตกใจ เป๊บยังโทรมเหมือนเดิม ฉัตรก็ดูตกใจว่าทำไมเป๊บโทรมขนาดนั้น ครั้งนี้ผมไม่ไล่เป๊บ
“ฉัตร กรูขอคุยส่วนตัวนะ รบกวนเมิงออกไปนอกห้อง”
“เออได้ๆ คุยกันดีๆนะทั้งสองคน” ฉัตรก็เดินออกไปนอกห้อง เสียงประตูปิด
“เอาเก้าอี้มานั่งข้างๆซิ” ผมบอกเป๊บ เป๊บทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าผมจะให้เข้าไปนั่งใกล้ๆ
“หายดียังครับ” เป๊บถามผม ยังไม่กล้าสบตาผมมาก
“ดีขึ้นมากแล้วครับ....เป๊บละเป็นยังไงบ้าง ดูโทรมมาก”
“อะเอ่อ..ก็...นอนไม่ค่อยหลับครับ”
   เราสองคนต่างคนต่างเงียบ ผมครุ่นคิด การตัดสินใจครั้งนี้ ดีที่สุดแล้ว
“เป๊บ...โจ้...ขออโหสิกรรมกับสิ่งที่เป๊บทำนะ ขอให้เราทั้งสองอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน อย่าโกรธกันนะ” สีหน้าเป๊บดูตกใจ
“เป๊บเป็นผู้ชายคนนึงที่โจ้รักมากที่สุด ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาในชีวิต เป็นช่วงนึงที่โจ้มีความทรงจำและความรู้สึกดีๆ กับเป๊บ...แต่...”
“โจ้..คง...กลับไปอยู่ในห้วงความทรงจำและความรู้สึกดีๆ แบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว...เป๊บเข้าใจโจ้นะครับ”
   เป๊บนิ่งเงียบไป น้ำตารื่นๆ
“เข้า..ใจ...ครับ”
   ผมเอื้อมมือไปจับมือเป๊บ ดึงเบาๆ เข้ามาแนบแก้มของผม พร้อมบรรจงจุ๊บที่มือเป๊บเบาๆ
“ขอบคุณมากนะเป๊บที่เคยมีช่วงเวลาและความรู้สึกดีๆ ให้กัน ขอให้เป๊บมีความสุขมากๆ กับชีวิตใหม่นะ......ลาก่อนนะ ผู้ชายของผม” ผมจุ๊บที่มือเป๊บเบาๆ พร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม เป๊บเองก็ก้มหน้าสะอื้นจนตัวโยนไปมา
   ผมปล่อยมือเป๊บ เป๊บเองก็ไม่ได้ตอบอะไร เงยหน้ามองผมด้วยแววตาเศร้า แล้วลุกขึ้นเดินออกไปช้าๆ จนลับสายตาผมไป
   ผมร้องไห้สะอื้นแบบไม่มีเสียง ฉัตรก็รีบเดินเข้ามา เห็นสภาพที่ผมเป็น นางรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ฉัตรรีบเดินมากอดผม
“จบด้วยดีนะเมิงนะ...อย่าร้องๆ ทุกอย่างจะดีขึ้น” ฉัตรกอดผมแน่น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 31-05-2016 02:03:40

 :hao5: อ่านแล้วเศร้าตามเลย อยากรู้ครึ่งหลังแล้วว่าจะเป็นอย่างไงต่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-05-2016 07:32:53

อะไรมาเข้าสิงเป็บนะ ทั้งๆที่ตัวเองนอกใจ นอกกายแท้ๆ
ยังทำร้ายคนที่ตัวเองรักขนาดนี้
รู้ค่าเมื่อของหลุดมือ
เจ้ากรรม นายเวรแรงจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 31-05-2016 09:10:07

 :m15:ร้องไห้หนักมากกก :hao5: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 31-05-2016 09:19:42

อ๊ากกกกกกกกกก สงสารโจ้  :serius2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 31-05-2016 09:45:51

 :mew2:
 :mew2:
 :mew2:
เศร้าอะ
รักนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-05-2016 11:46:58

โอ้ยยย ร้องไห้หนักมาก
น้ำตาไหลพรากๆเลยค่ะ

แห่ะๆ ถามโจ้นิดนึงนะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงปี 2008 ป่ะ
ไม่สะดวกตอบ ก็ไม่ต้องตอบนะคะ เข้าใจค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-05-2016 12:05:03

 :z3:   :mew6:  สงสาร เข้าใจคำว่าใจสลายเลยค่ะ
คนที่รักมาทำแบบนี้มันยิ่งเจ็บมากกว่าคนอื่นทำเป็นร้อยเท่า  :hao5:
แต่ยังไงก็ขอให้ก้าวข้ามมันไปได้นะคะและขอบคุณมากๆที่เล่าเรื่องนี้อีกครั้งหนึ่ง  :pig4: 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 31-05-2016 16:53:22

อ่านแล้วอินมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 31-05-2016 19:44:59

ไม่เอาสิไม่ตัดจบแบบนี้ พี่โจ้กลับมาเล่าต่อเลยนะ

(เดี๊ยวให้พี่เป๊ปจัดการ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 31-05-2016 20:12:59

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 01-06-2016 00:43:20

เสียใจ TT

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 01-06-2016 02:26:04

 :mew6: :mew6: :mew6:เศร้าเลย อ่านแล้วร้องไห้เลย  :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 01-06-2016 08:52:22

อลเวงจริงๆด้วยทั้งสองคน  :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-06-2016 22:39:41

เรื่องที่จะแอบไปนอกใจ
จริงหรือเปล่า..ยังไม่รู้ ไม่แน่ใจ

แต่เรื่องที่มาข่มขืนเมียตัวเอง
อันนี้..จริง

ทำไปได้นะ..เป๊บ
ไม่สงสารเมียเล๊ยยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 02-06-2016 14:56:28

โหยยยยยยย ทำไมพี่เป๊ปถึงไม่อุทธรณ์สักกะหน่อย ยื้อไว้สักนิดก็ยังดี ทำไมยอมแพ้ง่ายๆแบบนี้หล่ะ

พี่โจ้ก็ใจร้ายจุง ยังไม่ทันให้พี่เป๊ปปรับความเข้าใจอะไรเลย ไหนเรื่องที่ยังค้างคาอีก

แต่เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปก็ต้องติดตามรออยู่ หวังว่าพี่โจ้จะรีบๆมีต่อให้นะครับ

ผมมาเม้นแล้วจะให้ผมรอนานไม่ได้นะ คิดถึงเกินไป ใจมันกระสับกระส่าย เดี่ยวก้โทรมแบบพี่เป๊ปพอดี

เพราะงั้นถ้าไม่อยากให้น้องโทรม ก็ต้องรีบมาต่อนะครับ จบเอาไว้ได้ค้างคามากจริงๆ  :katai1:  :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: Chanakarn1515 ที่ 04-06-2016 00:36:56

สงสารโจ้
รออ่านครึ่งหลังน้าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-06-2016 07:36:05

 :sad4:
โมโหเป๊บมาก ใจร้าย :z6:
 :oo1:กอดน้องโจ้
รอสะใจตอนน้องเป๊บเสียใจตอนต่อไปครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 50 ชีวิตอลเวง ครึ่งแรก UP 31/5/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-06-2016 13:04:30

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บเองครับ ทุกคนสบายดีมั้ยครับ นานๆ จะมีเวลาเข้ามาอ่านโพสบ้าง ตัวขาวเขียนเล่าชัดเจนนะครับ ผมอ่านไม่ทันจบ สะเทือนใจมากที่สุด อ่านคอมเม้น ผมโดนหลายคนถีบซะน่วม ฮ่าๆๆๆ ไม่เป็นไรครับ ช่วงนั้นผมก็เลวจริงๆ ครับ แต่ก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกันว่า ทำไมถึงได้ทำเช่นนั้น หลายครั้งพยายามจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น แต่ก็ไม่เข้าใจครับว่าทำไมถึงตัดใจได้ยาก ถ้าจะมองในหลักที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ คงเป็นเวรกรรมที่ผมต้องชดใช้นะครับ

ตัวขาวก็ใช่ย่อยนะครับ รุ่นน้องคนนั้นเขามาจีบตัวขาวหนักมาก ช่วงเวลานั้นผมเองไม่ชอบหน้ามันมากๆ ในฐานะผู้ชายเหมือนกัน ผมมองออกว่า มันจะหวังอะไร ตัวขาวเขาเป็นคนฉลาดเงียบ เขามีสติมากกว่าผม เขารู้ดีกว่าควรจะวางตัวยังไง แต่ผมนี่แหละกลับไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ตัวขาวทำ เขาทำเพื่อผม เขาไม่นอกใจ เขารักษาถึงความซื่อสัตย์ และนั่นเป็นเหตุผลเพียงพอที่ผมยอมจะเป็น ทาส กับคนที่ผมรัก คือ ตัวขาวของผมมาถึงทุกวันนี้ครับ

ฉัตร เป็นผู้หญิงแกร่ง นางรักตัวขาวมาก เช่นเดียวกับที่ตัวขาวรักนาง เวลามีอะไร เขาสองคนมักจะคุยกันเสมอ ภาษาวัยรุ่นสมัยนี้ คือคำว่า มุ้งมิ้ง น่าจะใช่นะครับ ปัจจุบัน ถึงแม้อยู่คนละประเทศ สองนางก็ยังมุ้งมิ้งกันตลอด ระบบการสื่อสารดีกว่าแต่ก่อนมาก ช่วงแรกๆ ค่าโทรศัพท์ทางไกลเดือนนึงเป็นหมื่นๆ คนที่จ่ายก็ผมนะแหละครับ ตัวขาวบอกหน้าที่ผัว อย่ามาซ่า บอกแล้วว่า ยอมเป็น ทาส ก็ต้องทำใจครับ แต่หลังจากมีไลน์ มีแชทเฟส ผมไม่ต้องจ่ายเป็นหมื่นๆ แล้ว ดีใจกับผมด้วยนะครับ ฮ่าๆๆๆ

ในบรรดาเพื่อนๆ ผมจะสนิทกับโอ๊ต ปัจจุบันคือสามีของทราย ตัวขาวไม่ค่อยได้เล่าถึงใช่มั้ยครับ แต่เบื้องหลังผมกับโอ๊ตนี่ จะคุยกันในแบบหน้าที่ของสามี เวลาตัวขาวงอน ก็โทรไปปรึกษา เวลาทรายโวยวาย โอ๊ตก็โทรมาปรึกษา บ่อยไปที่ผมกับโอ๊ตจะแอบไปนั่งดื่มกันบ้าง มันมองสาว ผมมองทั้งสาวทั้งหนุ่ม ฮ่าๆๆๆ  ตัวขาวก็รู้นะครับ เลยโทรไปด่าโอ๊ตบ่อยว่า อย่ามาพาผัวไปนอกลู่นอกทาง แถมตัวขาวยังโทรไปเล่าทราย ทรายก็ตบตีโอ๊ตซะ นี่ละครับ ชีวิตสามี โดนเมียคุม  :heaven

ถ้าจะนับการเล่าเรื่องทั้งหมด ตอนล่าสุดนนี้ก็ประมาณ 80% ของเรื่องแล้วละครับ คงจะใกล้จบแล้ว ภาคครึ่งหลัง หลายท่านคงจะได้สะใจว่า กรรมจะลงโทษผมยังไง และ กรรมจะไปลงโทษผู้หญิงคนนั้นยังไง และสุดท้าย กรรมจะลงโทษทุกคนยังไง ลองติดตามอ่านกันนะครับ

เพิ่มเติมครับว่า ตัวขาวลืมเอาคอมพิวเตอร์จากบ้านพักที่หัวหินกลับ ในคอมก็มีตอนครึ่งหลังที่ยังไม่ได้ลงนะครับ แต่ไม่ต้องห่วงครับ สัปดาห์นี้ ผมกับตัวขาวคงจะกลับไปหัวหินอีกครั้ง ไปตรวจงานที่หัวหินพร้อมพักผ่อนไปในตัว คาดว่าถ้าได้เปิดคอมเครื่องนั้นแล้ว คงจะได้นำมาลงให้ทุกท่านได้อ่านตอนครึ่งหลังก่อนที่นางจะไปประชุมที่แคนาดา 13-20 มิย โน่นละครับ และที่สำคัญ แฮ่ๆๆ รอบนี้พี่ปริมให้ผมไปกับตัวขาวด้วย งานนี้แคนาดา อาจจะมีแผ่นดินไหว เอ๊ะ ยังไง ฮ่าๆๆๆ  :hao3: :hao6: :hao7:

ขอบคุณที่คิดถึงและติดตามเราสองคนนะครับ....หากผมมีเวลาว่างมากกว่านี้ จะมาพิมพ์เล่าหลายๆ เรื่องทั้งน่ารักและปนตลกของตัวขาว เห็นนางแบบนั้นมีเรื่องฮาเยอะมาก ซุ่มซ่ามนี่ที่หนึ่ง เพื่อป้องกัน ผมชอบจะเดินจับมือ กันนางไปทำอะไรซุ่มซ่าม แต่นางชอบสะบัดมือออก เพราะเวลาทำแบบนั้น คนจะมองเยอะมาก นางอายครับ ผมละงง อายตรงไหน มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว  :hao7:

ช่วงบ่ายนี้ไม่มีประชุม มีเซ็นต์งานนิดหน่อย ตัวขาวโทรสายในมาเรียนเชิญไปทานข้าวที่ห้องทานข้าว ขอตัวก่อนนะครับ คุณเมียตาม ไปช้า นอกจากอาจจะอดแล้ว เผลอๆ หูชาอีก สงสัยประจำเดือนไม่มา เลยเข้าวัยทองเร็วนะครับ  :hao7:

ขอบคุณมากครับ

Pep  :hao3: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-06-2016 13:16:07

 :really2:  แน่ะ!  พี่เป๊ปผัวทาสมาเม้าท์ตัวขาวซะแล้ว วัยทองอะไรคะพี่เป๊ป ถ้าตัวขาวได้อ่านจะต้องชำระความแน่ๆ
แผ่นดินไวแคนาดาเลยเหรอคะ โอ๊ย อิจค่ะ เวรกรรมตามทันเร็วค่ะสมัยนี้เพราะฉะนั้นต้องยิ่งทำความดีมากขึ้นๆ

ยังไงก็รอและเป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าเรื่องอัพจบแล้วกลัวจะใจหายเหมือนกัน แต่เชื่อว่าพี่ๆคงไม่ทิ้งเล้าและแฟนๆเนาะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 06-06-2016 16:07:27

นินทาตัวขาวได้ฮามากค่ะ รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ  :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-06-2016 16:50:54

แอร๊าย ฝรั่งเศสน้ำท่วม แคนาดา แผ่นดินจะไหว โอ๊วววววววว
คิดแล้วสยองดีมั้ย 55555 ขอให้มีความสุขนะครับ แต่ยังไงก็ช่วยถนอมต้วขาวผู้บอบบางและน่ารักด้วยเน้อ

รอดูผลกรรมที่น้องเป๊บก่อและได้รับ  อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะได้รับความหายนะอย่างไรด้วยใจกระวนกระวายครับ
แย่ทั้งผู้ชายและผู้หญิงเนาะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 06-06-2016 17:14:13

สงสารน้องโจ้ :กอด1:

นี่สำหรับคุณเป๊บ :z6:

รอตอนต่อไปนะคะ :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 06-06-2016 20:19:51

ที่บอกว่าแคนาดาจะแผ่นดินไหวเนี่ย เพราะตัวขาวสะดุดล้มหรือเปล่าจ้ะ  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-06-2016 20:42:51

เจ้ากรรม นายเวรจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 07-06-2016 09:36:16

 :L2: :L2: :L2:
น้องเป็บเป็นสามีแห่งชาติของน้องโจ้
รักนะ
ปล.นิราศรักหวานที่แคนนาดา (กลับมาแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะ)
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-06-2016 01:00:29

บางครั้งการได้รับบทเรียนหนักๆไปเลยก็มีทั้งข้อดีข้อเสียเนอะ
ทุกอย่างอยู่ที่ว่าจิตใจใครเข้มแข็งกว่า สติใครมีมากกว่าเนอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 08-06-2016 17:38:47

คนรักเมียจะเจริญค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 08-06-2016 22:48:40

ติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-06-2016 09:01:26

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 10-06-2016 06:21:26

มาเป็นกำลังใจค่ะ อ่านเรื่องของพี่ทั้งสอง ก็ได้รู้ประสบกรณ์และการแก้ปัญหาของชีวิตคู่ เปิดมุมมองให้กว้างขึ้น
ความรักมีไม่ยาก แต่ที่ยากกว่าคือการรักษาความรักไว้  ขอบคุณพี่ๆที่เอาเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันนะคะ

ปล การทำพลาด ทำให้เราได้บทเรียนอันแสนสาหัส และจะมีกี่คนที่ได้กลับมารักกัน  เป็นกำลังใจค่ะ ติดตามว่าทั้งคู่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ยังไง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย By Pep UP 6/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-06-2016 12:18:00

สวัสดีตอนเที่ยงค้าบบบบ วันนี้สาวๆ หลายคน ดูซีรี่ของ จุงกิ แน่เลยอะ ฮ่าๆๆ อยากจะบอกว่า หนุ่มๆ หลายคนก็ติดซี่รี่ จุงกิ ด้วยน้า โดยเฉพาะคิงคองอะ ฉายสัปดาห์แรกๆ ทำบ่น งั้นงี้ พอมานั่งดูด้วย ติดซะงั้น คิงคองบอกจุงกิหล่อน่ารักจริง สาวๆ หลงเต็มแน่ จริงอะเนอะ คนอะไรออร่าจับมาก หล่อขั้นเทพ

เดี๋ยวบ่ายโมงจะออกไปหัวหินละค้าบ คิงคองอยากไปตั้งแต่เช้า แต่ก็มัวดูเกาหลีนี่แหละ ยังไงพรุ่งนี้หลังจุงกิจบ อาจจะลงครึ่งหลังนะคับ แล้วก็จะหายไปหลายวัน

หายไปไหนคิงคองก็มาบอกแล้ว แถมมาเม้าด้วยนะ เนี่ยว่าจะกระโดดถีบตอนถึงหัวหิน ตอนนี้ถีบมะได้ เดี๋ยวไม่มีคนขับรถให้นั่ง 555+  :-[

คนเจ้าชู้อะ ยังไงก็เจ้าชู้ อยู่ที่ว่ายั้งใจได้ป่าวเท่านั้นเอง พอเผลอนะ คิงคองชอบนัดโอ๊ตไปดื่ม ทั้งๆ ที่ตัวเองแพ้แอลกอฮอล์ ก็ยังชอบไปดื่ม สายตาสอดส่อง เจ้าชู้ไปทั่วอะ ก็เลยต้องบอกทรายให้จัดการสามีซะ จะได้ไม่มาพาสามีของเราไปนอกลู่นอกทาง เป๊บ ก็บอกนะ แค่มองเอง น่ารักสู้โจ้ ไม่ได้งั้นงี้ โด่ แล้วมองทำไมอะ ทีเราเองเดินสวนหนุ่มหล่อยังไม่มองเลย

แต่คิงคองชอบปรักปรำ หาว่าเดินสวนหนุ่มหล่อ แล้วชอบไปมองยั่ว ตรงไหนคน ก็คนมันน่ารัก มองแล้วยิ้มให้มันแปลกตรงไหน ฮ่าๆๆๆ  :mew3:

เม้าๆ แค่นี่ก่อนนะคับ เตรียมตัวเดินทางแล้ว ถึงหัวหินจะรีบอ่านขัดเกลา เขียนยัดเยียดความชั่วร้ายให้คิงคองมากๆ แล้วจะรีบลงครึ่งหลังให้นะคับบบบบ

คิดถึงทุกคนเล้ย  :mew1: :mew1: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-06-2016 12:54:16

 :mew1:
เดินทางปลอดภัยนะครับสองหนุ่มคู่หวานตลอดปี
 :katai3:
นอนรอครับ ฟ้าครึ้ม ฝนตกปรอยๆครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 11-06-2016 14:10:53

 :L2: :L2: :L2:
เป็ปขับรถดีๆนะ เพื่อมีรางวัลจากโจ้
รักนะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-06-2016 14:39:46

รอนะคะโจ้
ขัดๆเกลาๆถึงไหนแล้วน้อออ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 12-06-2016 15:03:41

คู่นี้เขาเม้าท์กันน่าร็อกกกกอ่ะะะ!!!

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-06-2016 15:50:40

ฮ่าๆ. เม้ากันเข้าไปอีกค่ะบันเทิง
สามีรรยากันก็แบบนี้ เดินทางปลอดภัยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะเม้าท์ๆ สั้นๆ By Jo UP 11/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-06-2016 18:12:49

ฮัลโหลๆ สวัสดีค้าบบบบ เพิ่งกลับมาถึงคอนโดสดๆ ร้อนๆ ครึ่งชั่วโมงที่แล้วเอง เลยรีบนำเรื่องมาลงอะคับ สำหรับเนื้อเรื่องเขียนไว้ยาวมากกกกกก เลยแบ่งเป็นสองช่วงนะ เอาตอนครึ่งหลังที่ค้างไว้ให้จบก่อน แล้วส่วนที่เหลือรอสัปดาห์หน้ากลับจากประชุมที่แคนาดาก่อนนะค้าบ

อย่างที่รู้ๆ กันเนอะ เดินทางรอบนี้คิงคองไปด้วย เจ้าตัวดูดี๊ด๊ามากกว่าใครๆ นานๆ จะได้ออกไปเมืองนอกเมืองนา เพราะปกติถ้าคิงคองไปเมืองนอก จะไม่มีใครรักษาการแทน สงสัยรอบนี้ได้ไปน่าไปอ้อนพี่ปริมไว้แน่ พี่ปันเลยมานั่งแทนคิงคองชั่วคราว กลับมาโดนยึดตำแหน่งจะฮาเข้าให้

อยากตอบเม้นๆ ทุกคนมากคับ แต่ต้องไปจัดเตรียมเสื้อผ้ากระเป๋าเดินทางสารพัดเพราะพรุ่งนี้ต้องบินสี่โมงเย็น เอาไว้กลับมาแล้วจะมาตอบเม้นๆ ทักทายทุกเม้นเลยนะคับ ต้องรีบไปจัดเสื้อผ้าก่อนแล้ว เพราะเหล่มองคิงคอง นางขนชุดนายแบบออกมาเต็มที่ ตกลงไปทำงานหรือไปเที่ยว ฮ่าๆๆ ไปก่อนนะค้าบ คิดถึงทุกคนเล้ยยยยย  :mew1: :mew1:

ปล. ปรับเป็นตอน 51 เลยเนอะ จริงๆ ก็ภาคครึ่งหลังอะคับ

ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ

“จบด้วยดีนะเมิงนะ...อย่าร้องๆ ทุกอย่างจะดีขึ้น” ฉัตรกอดผมแน่น
   ไม่ใช่ผมไม่เสียใจนะครับ บอกตรงๆ ว่า เสียใจมาก ไม่มีวันใดที่รักเป๊บน้อยลงเลย แต่เมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นแบบนี้ โดยเป๊บเป็นตัวแปรสำคัญ หากผมยื้อหรือรั้งไว้ ทุกอย่างมันจะจบลงในแบบที่ไม่งดงามเท่าไหร่ ตั้งแต่เริ่มรู้จักคำว่า ความรัก จนมาถึงตอนนี้ เป๊บเป็นผู้ชายคนนึงที่ดีที่สุด ที่ผมรักมากที่สุดที่ก้าวเข้ามาในชีวิต ช่วงเวลานั้นผมคิดว่า จะทำยังไงดีนะ เราจะอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ย สติผมก็ดับวูบลงไปอีก
   มารู้สึกตัวอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงฉัตรเรียก ตื่นให้มาทานข้าวเย็นที่ทางโรงพยาบาลจัดมาให้ ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นผู้ชายมานั่งตรงโซฟา พยายามปรับโฟกัสสายตา ใครหว่า
“อ้าว..โอห์ม...มานานยังเนี่ย” ผมทักทายโอห์มที่มาเยี่ยม สีหน้าโอห์มดูเป็นห่วงและกังวล
“ประมาณครึ่งชั่วโมงครับ...โจ้เป็นยังไงบ้าง อาการดีขึ้นมั้ยครับ”
“ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ค่อยปวดแล้ว แล้วนี่รู้ข่าวได้ไงว่าโจ้อยู่โรงพยาบาลนี้”
“ก็โอห์มพยายามโทรหา โจ้ไม่รับสาย พอวันเรียนเจอพี่ๆ ก็พยายามถาม ทุกคนไม่มีใครบอก จนโอห์มไปหาเบอร์โทรพี่ฉัตรมา ถึงได้รู้ว่าโจ้มานอนที่โรงพยาบาลครับ”
“ก็แหม ใครจะกล้าบอกละ อีโจ้มันยังไม่อนุญาต เดี๋ยวมันมากระโดดถีบละซวย” ฉัตรพูดขึ้นมา
“นี่ๆ ดูสภาพกรูก่อน จะลุกขึ้นไปแดกน้ำยังไม่ไหว” ผมแขวะฉัตร
“ฮ่าๆๆๆ.... ฮาได้แบบนี้แสดงว่าดีขึ้นมากแล้วนะครับ” โอห์มทำตาวิ้งๆใส่
“เอออย่าฮามาก มาแดกข้าว...อะเลือก...ให้ชะนีอย่างกรูป้อน หรือ ให้นายแบบป้อน” ฉัตรถามซะผมสะดุ้ง
“อะ...เอ่อ....”
“อย่ามามารยาลีลาอีหอยกรอบ...ดูจากสีหน้าท่าทางออร่าระริกระรี้แล้ว ให้นายแบบป้อนน่าจะดีกว่าชะนีอย่างกรู...อะ...นายแบบเชิญทำหน้าที่ยะ” ฉัตรชงเต็มที่ อีเพื่อนนรก ตอนบ่ายเพิ่งบอกเลิกผู้ชาย ตอนเย็นมายัดผู้ชายคนใหม่ให้กรูเนี่ยนะ...โอ้ยยยยย...ดีงามพระรามสี่
“งั้นเดี๋ยวโอห์มจัดการละกันนะพี่ฉัตร....พี่ฉัตรตามสบายครับ”
“คือ...ไล่พี่ว่างั้น” ฉํตรเอามือชี้ไปที่หน้าตัวเอง พร้อมทำหน้าแบบนิ่งๆ
“โอ๊ย เปล่าครับ ใครจะกล้า แต่กลัวพี่ฉัตรจะไม่ได้พักครับ” โอห์มตอบแบบยิ้มเขินๆ
“ยะ...เบื่อ...ชะนีแบบกรูแพ้อีหอยยยยย” แล้วนางทำท่าดราม่าร้องไห้ อีนี่อาการหนัก
   ผมก็รู้สึกเกร็งๆ นะครับ มีผู้ชายที่ไม่ได้สนิทเหมือนเป๊บมาป้อน แต่ทำยังไงได้ ถ้าไม่ให้ป้อนเดี๋ยวเรื่องราวบานปลาย อีกอย่างฉัตรคงไม่มาป้อนให้แน่ จะกินเองมือก็ยังสั่นๆ เลยอยู่ในภาวะจำยอม
   อาหารทุกคำที่โอห์มป้อน....นึกถึงเป๊บตลอด....น้ำตารื่นๆ ซะงั้น โอห์มดูตกใจ
“โจ้..เป็นอะไรครับ”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร”
“ร้องไห้ทำไมครับ”
“อะ..อ๋อ...อาหารมันมีกลิ่นพริกไทย เลยคัดจมูก อยากจาม น้ำตาไหล...” อ้างโง่มาก
   ฉัตรรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นางก็มองห่างๆ ด้วยแววตาที่เห็นใจมาก
   ทานอาหารเย็นเสร็จได้ไม่นาน พ่อกับแม่และจิมก็มาเยี่ยม โอห์มก็ลุกขึ้นไปยืนอีกฝากนึงของห้อง
“เป็นยังไงบ้างลูก ดีขึ้นมั้ย” พ่อถาม
“ดีขึ้นแล้วครับ พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว” ผมตอบแบบดีใจ
“แล้วนี่ทานข้าวยังลูก” แม่ถาม
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“แล้วนี่เพื่อนหรือ” พ่อหันไปมองโอห์ม
“อ๋อ...เพื่อนรุ่นน้องชื่อโอห์มครับ....โอห์มนี่ พ่อกับแม่พี่”
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่” โอห์มยกมือไหว้ พ่อกับแม่รับไหว้
“ส่วนนี่ จิม น้องชายพี่”
“สวัสดีครับ” จิมยกมือไหว้
“มานานแล้วหรือลูก” แม่ผมถามโอห์ม
“ก็ตั้งแต่ช่วงประมาณห้าโมงเย็นครับ”
“มาเยี่ยมหรือมาจีบพี่ผมเนี่ย” จิมถามโพล่งๆ มา โอห์มสีหน้าตกใจ ผมก็ตกใจด้วย
“นี่จิม..เสียมารยาทนะลูก เพื่อนพี่เค้า” พ่อหันมาดุจิม จิมก็ทำหน้ากวนตีนใส่ จะหวงพี่อะไรขนาดนั้นไอ้น้องเพี้ยน
“แม่ขอโทษแทนจิมด้วยนะลูก....พูดอะไรไปเรื่อย”
“ครับไม่เป็นไรครับ” โอห์มดูตกใจไป ส่วนผมเห็นจิมหันหน้าไปอีกทางแล้วแอบเบ้ปากใส่ ดูมัน น่าตี
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่ ไว้จะมาเยี่ยมโจ้อีกครับ” โอห์มหันไปยกมือไหว้พ่อกับแม่ พร้อมหันมามองผมแบบยิ้มๆ
“งั้นฉัตรก็กลับด้วยนะคะ พ่อกับแม่จะได้เฝ้าโจ้ต่อ.....ไปก่อนนะ เดี๋ยวค่อยไปเยี่ยมที่บ้าน” ฉัตรลาพ่อกับแม่และหันมาบอกผม
“ได้ๆ ขอบใจมากไว้เจอกัน” ผมโบกมือลาทั้งสองคน
“แล้วคืนนี้ใครเฝ้าผมอะครับ” ผมหันไปถาม
“ผมเฝ้าได้นะ พ่อกับแม่กลับไปนอนบ้านเถอะ” จิมอาสาขึ้นมา
“มั่นใจนะว่าเราจะนอนเฝ้าพี่หรือให้พี่เฝ้า” พ่อแซว
“โหยพ่อ..ระดับผมแล้ว เฝ้าได้สบายมาก”
“หรา...ทุกทีเห็นอนกรนก่อนประจำอะ” ผมแขวะจิม
“ฮ่าๆๆๆ...เอาน่า ผมนอนเฝ้าเอง”
   ประมาณสองทุ่มนิดๆ พยาบาลมาแจ้งว่าหมดเวลาเยี่ยม พ่อกับแม่ก็กลับบ้าน จิมก็นอนเฝ้าผมตามระเบียบ ผมก็นอนดูทีวีไปพลาง
“แล้วกับพี่เป๊บจะเอายังไงต่อพี่” อยู่ดีๆ จิมก็ถามขึ้นมา ผมชะงักเล็กน้อย
“ก็...เลิกกันแล้ว เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” จิมถึงขั้นลุกขึ้นมามองทำหน้าตกใจ
“เฮ้ย จริงอะพี่...เลิกกันจริงอะ”
“อื้อ...”
“เฮ้ยแล้วนี่พี่เป๊บทำไงอะ เสียใจมากมั้ยเนี่ย แล้วพี่โอเคหรือ”
“ก็เสียใจทั้งคู่นะแหละ ก็ต้องทำใจให้ได้ เรื่องราวบานปลายมาขนาดนี้ รั้งไปก็มีแต่เสียกับเสีย”
“ตกใจนะเนี่ย....แล้วหนุ่มหล่อนั้นแฟนใหม่” จิมถาม
“เหอะ..เว่อร์ไป เพิ่งอกหักเนี่ยจะมีใหม่ได้ไง เขาแค่มาเยี่ยม”
“เหอะ...แววตามันบอกว่าคิดกะพี่มากกว่าเพื่อน มาจีบชัวร์อะ สายตาแบบนั้นบ้ากาม” จิมใส่ใหญ่
“นี่พอๆ เว่อร์ไป ไม่ได้คิดอะไรกับเขาหรอก รอเวลาผ่านไปก่อน”
“ก็แล้วแต่พี่นะ...จะทำอะไรก็คิดให้ดี คนรักกันใช่ว่าจะตัดขาดกันภายในสามชั่วโมง อย่าประชดด้วยการมีใหม่ละพี่” พูดจบจิมก็ล้มตัวลงนอนไม่สนใจผมอีก
   ดันพูดให้สะเทือนใจ นังน้องปีศาจ เชอะ ผมก็ครุ่นคิดตามที่จิมพูด
   วันรุ่งขึ้นคุณหมอก็อนุญาตให้ผมออกจากโรงพยาบาลไปพักฟื้นที่บ้าน ก็มีเพื่อนๆมา เยี่ยม ตามประสาครับ แต่ที่น่าตกใจสุด คือ ช่วงระหว่างเกิดเรื่อง เบิดกลับบ้านที่ต่างจังหวัด รู้ข่าวว่าผมเข้าโรงพยาบาล แต่ไม่นึกว่าจะเป็นอะไรมาก จนเบิดกลับมากรุงเทพ เลยแวะมาเยี่ยมผมที่บ้าน ก็บ่นใหญ่ว่า ผมอาการหนัก ทำไมทุกคนบอกไม่มีอะไร ฉัตรก็ตอบแนวๆ ว่า เห็นเมิงกลับบ้าน ไม่อยากให้เป็นห่วง ประมาณนั้น จิตใจผมเริ่มดีขึ้น อาการบาดเจ็บก็ดีขึ้นมาก ถ้าเคลื่อนไหวเร็วก็มีเจ็บบ้างเล็กน้อย ลึกๆ ในใจก็ยังคิดถึงเป๊บอยู่ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง นับจากวันนั้นที่จากกัน หน้าจอมือถือผมก็ไม่มีชื่อเป๊บปรากฎอีกเลย
   ผมกลับมาเรียนตามปกติ เพื่อนๆ บางคนที่รู้ก็มาถามไถ่อาการ แต่คงไม่กล้าถามเรื่องเป๊บ เพื่อนที่ไม่รู้ผมก็ไม่ได้คิดจะไปเล่าหรือบอกอะไร ปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไป อย่างที่เคยเล่าไปครับ ผมกับเป๊บแยกสาขากันเรียนตามวิชาเอก เอาเข้าจริงแล้วตารางเรียนแทบไม่ตรงกัน ตั้งแต่กลับมาเรียนก็ไม่เจอเป๊บเลยครับ ผมเองก็พยายามมองๆ ว่าเป๊บอยู่ไหน แต่ลึกๆ ก็พยายามไม่สนใจ อยากทำใจได้ในเร็ววันครับ
   สำหรับโอห์มก็เร่งทำคะแนนเหลือเกิน จีบเช้า จีบเย็น เข้ามาดูแล จนเพื่อนๆ มองโอห์มว่าเป็นแฟนใหม่ผมซะงั้น ผมรับในความหวังดีของโอห์มนะครับ แต่ถ้าให้ตอบรับในฐานะคนรักใหม่ คงยาก เพราะยังลืมเป๊บไม่ได้เลย
   ล่วงเข้าสู่วันที่ 10 นับจากที่ผมบอกเลิกเป๊บ วันนั้นเลิกเรียนเร็วเนื่องจากอาจารย์มีประชุม เพื่อนๆ ต่างก็กลับบ้านกันหมด ผมเองก็คิดว่าถ้ากลับบ้านเร็วก็ไม่รู้ทำอะไร คิดถึงพระอาจารย์เลยขับรถแวะไปกราบท่านที่วัด ไปถึงวัดช่วงบ่าย ผมลงจากรถมองไปทางกุฏิพระอาจารย์ ท่านก็นั่งอยู่พอดี ผมเลยเดินเข้าไปกราบ
“รออยู่พอดี...สบายดีนะโยม” พระอาจารย์ทักยิ้มแย้ม
“หา..เอ่อ..พระอาจารย์ทราบว่าผมจะมาหรือครับ....ก็สบายดีแล้วครับ”
“อาการเจ็บเป็นยังไงบ้าง”
“เอ่อ..ก็โอเคแล้วครับ ยังมีเจ็บนิดๆ” ผมงงมาก พ่อกับแม่ไม่ได้บอกว่า แจ้งพระอาจารย์นี่น่า
“ดีแล้วเข้าไปคุยในกุฏิดีกว่านะ”
“ครับ”
   ผมก็เดินตามพระอาจารย์เข้ามาในกุฏิ
“พระอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรผมหมดหรือยังครับ”
“ยังหรอก....แต่เบาลงแล้วละ....หมดศึกครั้งนี้....ไม่มีสิ่งใดมาทำร้ายโยมอีกแล้ว”
   ผมนั่งฟังเงียบๆ
“การอโหสิกรรมจะเป็นการลดความยึดมั่นถือมั่น เราโดนแบบนี้ เราเป็นแบบนี้ ความเป็นเรานี้ทำให้เราขาดสติ ไม่ได้พิจารณาถึงความเป็นจริง การอโหสิกรรมนับเป็นการลดความยึดมั่นถือมั่นได้อีกทางหนึ่ง โยมพิจารณาให้ดีนะ”
“ครับ” ผมน้ำตารื่นๆ
“โยม กรรมเป็นเครื่องจำแนกสรรพสัตว์ เราโดนอะไรถือว่าเราไปทำกรรมมา กรรมนั้นเป็นของละเอียด มีพันธะสายใยซับซ้อนไม่มีวันจบสิ้น แต่โยมเชื่อเถอะ กฎแห่งกรรมมีจริง ใครทำสิ่งใดไว้ย่อมได้รับผลของกรรมนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“แม้แต่คนที่มีบุญมากหรือครับ”
“ใช่โยม บุญกุศลจะผ่อนหนักให้เป็นเบา ไม่สามารถลบล้างกรรมได้ เปรียบเสมือนน้ำเต็มโอ่งคือบุญ โยมตักเกลือเปรียบเสมือนเวรกรรมหนึ่งช้อนชา ใส่ลงไปในโอ่ง มันจะเค็มมั้ยละ”
“ไม่เค็มครับ เพราะเกลือน้อยเกินไป”
“นั่นแหละโยม คนสร้างบุญมามากเขาไม่กลัวเกลือช้อนชาเดียวหรอก.... สิ่งใดที่เป็นของเรา ย่อมเป็นของเรา สิ่งใดที่ไม่เป็นของเรา ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่ ก็ไม่เป็นของเรา โยมสบายใจได้นะ ทุกอย่างกำลังจะจบลงในไม่ช้าแล้ว”
“ครับ” ผมซาบซึ้งจนน้ำตาไหล
“เข้ามาใกล้ๆ มารับพร” พระอาจารย์กวักมือเรียก ผมคลานเข้าไปหา พระอาจารย์เอามือมาแตะศรีษะผม
“บุญใดที่อาตมาได้ทำมาดีแล้ว ด้วยบุญนั้นจักเป็นเกราะแก้วปกป้องคุ้มครองโยมให้แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งปวง...ประสบแต่ความสุขตลอดกาลนาน....เทอญ....
   ชีวิตผมเริ่มเข้าสู่สภาวะปกติ อาการบาดเจ็บทางกายหายหมดแล้วครับ สภาพจิตใจก็โอเคขึ้นมาก หากว่างๆ ก็พาลคิดถึงเป๊บบ้าง แต่ก็ไม่หนักเท่าช่วงแรกๆ ครับ สิ่งหนึ่งที่ประหลาดใจมาก คือ ผมไม่เจอเป๊บมาร่วมเดือนแล้ว บางทีก็เห็นเก๋ เดินคนเดียวแบบรีบๆ บ่อยครั้ง ลึกๆ ก็เป็นห่วงเป๊บ แต่ไม่มีความกล้ามากพอที่จะโทรหรือไปหาที่บ้าน เพราะตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ก็ไม่เจอแด๊ดกับมัมอีกเลย
   ผมเลยแอบบ่นให้ฉัตรฟัง ฉัตรเองก็รับปากว่าจะลองไปสืบให้ครับ หลังจากเลิกเรียน เพื่อนๆ ในกลุ่มส่วนใหญ่รวมถึงฉัตร ก็ติดภารกิจต่างรีบกลับบ้าน ตัวผมเองยังไม่รู้สึกอยากกลับ เลยคิดว่า เข้าห้องสมุดลองค้นทฤษฏีที่จะมาเขียนวิทยานิพนธ์น่าจะดีมากกว่า ห้องสมุดจะอยู่ชั้นสองของอาคารเรียนครับ ระหว่างที่ผมกำลังเดินขึ้นไปเลี้ยวไปตามบันได ก็ได้ยินเสียงทัก
“เสน่ห์แรงนี่” ผมรู้ทันทีว่าเสียงใคร หันไปมองตามเสียง ก็เจอ เก๋ ทำหน้าตากวนตีนใส่อยู่
“เธอหมายถึงใคร...” ผมตอบแบบเสียงเรียบๆ
“แบ๊วนี่ดี ใสซื่อเหลือเกิน มิน่าเป๊บถึงได้หลงเอ๊าหลงเอา”
“ถือว่าเป็นคำชม....ขอบใจ....ปกติเป๊บก็หลงคนใสซื่อนะแหละ ถ้าได้ไปจีบแล้วไม่ใสซื่อบริสุทธิ์ สำหรับเป๊บก็ถือได้เป็นเป็นแค่ขยะ” ไม่รู้ว่าเก๋หรือผมที่ซวย จังหวะมาหาเรื่องตอนผมอารมณ์ไม่ดี สิ้นสุดคำว่าขยะ สีหน้าเก๋เปลี่ยนเป็นนางมารทันที
“ปากดีนักนะมึง”
“ทำไม ปากดีแล้วยังไง....แต่ส่วนมากจะปากดีกับคนหมาๆ ถ้าไม่หมามากูก็ไม่หมากลับ” สีหน้าผมเอาเรื่องละ แสดงออกชัดเจน เก๋ ดูตื่นๆ เหมือนกัน คงไม่คิดว่าเวลาผมโกรธจะดูแรงๆ เมิงประเมินกรูผิดแล้ว
“หึ ปากดีแบบนี้ ไม่น่าจะเกิดมาวิปริตผิดเพศ กูละไม่เข้าใจผู้ชายที่ดีๆ แบบเป๊บไปหลงคนแบบมึงได้ยังไง”
“ถึงกูจะเกิดมาวิปริตผิดเพศ ก็ไม่ได้ไปขอข้าวมึงกิน อีกอย่างผู้ชายดีๆ แบบที่มึงว่าเข้ามาหากูเอง มาชอบกูเอง คนแบบมึงชอบเสือกเรื่องชาวบ้านอยู่แล้วน่าจะรู้เรื่องราวของกูดีว่ามีต้นตอที่มายังไง อันนั้นไม่สำคัญเท่ากับ ผู้หญิงปกติแบบมึงไม่มีดีพอที่จะให้ผู้ชายดีๆ มาชอบ”
   สีหน้าเก๋โกรธมาก เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ทำตัวเป็นนางเอก พอโกรธนี่นางมารชัดๆ ณ เวลานั้นผมไม่มีอะไรจะเสีย จริงๆ พ่อกับแม่สอนมาว่าเราเป็นผู้ชายอย่าไปทะเลาะกับผู้หญิง มันจะดูไม่ดี แต่ครั้งนี้ ผมไม่ได้ก่อเรื่อง ถ้ามาหาเรื่องก่อนก็เป็นสิทธิ์ของผมที่จะป้องกันตัวแล้ว
“ไอ้เกย์วิปริต ถ้ามึงแน่จริง เอาความปากดีของมึงมาเปลี่ยนเป็นยกผัวมึงมาให้กูซะเหอะ ผู้ชายดีๆจะได้มีชีวิตใหม่ไม่ต้องมาจมปลักกับเกย์ชั้นต่ำแบบมึงอะ”
   ผมแปลกใจ เก๋ พูดราวยังกับ ไม่รู้ว่าผมกับเป๊บเลิกกันแล้ว แสดงว่า เป๊บยังไมได้บอกเก๋แน่นอน แต่คนที่ฉลาดแกมโกงแบบเก๋ ย่อมเดาทางออก เพียงแต่นางคงอยากให้ผมหลุดปากไปว่า เลิกกับเป๊บ เพื่อความมั่นใจและนำไปต่อรองได้ แบบนี้สนุกแน่
“เออ อีคนชั้นสูง ทำไมหรือ อยากได้ผัวคนอื่นจนตัวสั่น กูถามจริงเหอะ มึงอยากได้ผัวกูเนี่ย เพราะมึงอยากรวยทางลัดป่าววะ....เหอะ ก็ไม่แปลก ชะนีไหนได้ผัวกูไปสบายทั้งชาติ รวยระดับหมื่นล้าน ใครๆ ก็อยากได้”
“ถึงไม่รวยกูก็อยากได้ บ้านกูรวยอยู่แล้วไม่จำเป็นจะต้องเกาะผัวรวยๆ แดกหรอก”
“โถอีโง่ พูดมาได้ กูจะบอกให้นะ คนที่รวยเขาไม่คิดจะจับผู้ชายที่รวยมาแดกหรอก มึงดูอย่างกูนี่ ไม่ได้รวยเท่าผัวหรอก แต่ร้อยล้านพ่อแม่กูมี ไม่เกาะผัวแดกเงินพ่อแม่กูเลี้ยงกูได้ทั้งชีวิต จากประสบการณ์กูนะ ชะนีแบบมึงอะส่วนมากจะร้อนเงิน เลยวิ่งร่อนหาผู้ชายรวยๆ เกาะแดกไปวันๆ นั่นแหละเขาเรียกชะนีชั้นต่ำ” องค์ลงแล้วครับ ตายเป็นตายเลย
   ผมคงด่าแรงมาก หน้าตาสีหน้าเก๋ เตรียมเข้ามาตบผมเต็มที่ละ ฉากนั้นเตรียมตัว ข่าวดังแน่หน้าห้องสมุดของมหาวิทยาลัย
“ถ้ามึงก้าวเท้าเข้าหาอีโจ้แม้แต่ก้าวเดียว...ให้มึงเลือกเลยว่าจะเป็นศพ หรือ มีชีวิต กลับไปหาผัวที่มึงแย่งไป”
   ผมและเก๋หันไปมองตามเสียง.....ฉัตร....อ้าวไหนกลับบ้าน แล้วนางมาอยู่นี่ได้ไง ฉัตรทำหน้าโหดมาก ด้านหลังมีลูกน้องยืนสามคน ผมงง มาได้ไงเนี่ย
“ไม่ใช่เรื่องของมึงอย่ามาเสือก” เก๋ด่าฉัตร
“ต้องเสือก เพราะมึงมาด่าเพื่อนรักกู หัดอายซะบ้างนะมึงอะ แย่งผัวชาวบ้านยังจะตามมาจิกด่าคนอื่นอีก หรือมึงหน้าหนาจนไม่สะเทือน อีช้าง yed” ผมคิดในใจ กูว่ากูแรงแล้ว อีฉัตรมาแซงทางโค้ง
“คนแบบมึงนะอีเก๋ ต้องเจอคนแบบกู อีโจ้ถึงมันจะเป็นเกย์ แต่มันก็ผู้ชายจะมีตบตีกะมึงมันดูไม่ดี มึงมาลุยตัวต่อตัวกะกูนี่ ถ้ามึงไม่ล้มต่อหน้ากู อย่าเรียกกูว่า เจ้าแม่....ไอ้สิงห์ ไอ้สันต์ ไอ้นิค พวกมึงจับอีโจ้ไว้ เดี๋ยวกูจัดการกะอีนี่เอง”
   อ้าวผมนึกว่าเรียกลูกน้องมารุมเก๋ นี่เอาลูกน้องมาจับผมเนี่ยนะ แล้วฉัตรจะลุยเอง โห สดมาก ตกใจๆ ไม่เคยเห็นเวอร์ชั่นนี้
   ประเด็นคือ เริ่มมีนักศึกษามุงครับ เจ้าหน้าที่ห้องสมุดเริ่มมามองๆ ผมเป็นคนหน้าบาง เริ่มอายแล้ว ผมมองสีหน้าเก๋ คือ แอบสงสารนางสีหน้านางอารมณ์ กลัว บวก โกรธ บวก แค้น มั่วไปหมด
“เงียบทำไม เถียงมาดิอีห่า.....ถ้ามึงเงียบ กูให้เวลามึงสิบวินาทีเดินไปให้พ้นหน้ากูกับอีโจ้....พ้นจากสิบวิ ถ้ามึงไม่จมลงตรงนี้ อย่ามาเรียกกูว่า ฉัตร...หนึ่ง....สอง....”
   เก๋ รีบเดินผ่านตัวผมไป พร้อมมองหน้า ขมุบขมิบปาก ผมเดานะ ฝากไว้ก่อนเถอะมึงหรือ บลาๆๆ ละครชัดๆ  เก๋เดินลับสายตาไป ฉัตรก็พูดเสียงกึ่งดังแนวๆว่า ไม่มีอะไรคะ จบลงด้วยดี เชิญแยกย้ายคะ แรงมาก ฮ่าๆๆ นักศึกษาที่มุงก็กระจายกันไปพร้อมเสียงเม้าๆ เกิดอะไรขึ้น แบบนั้นแบบนี้ ผมอายหน้าแดงไปหมด
   ฉัตรยืนมองผมแบบยิ้มๆ
“ยิ้มอะไรอีนี่” ผมถามฉัตร
“ก็...ดีใจ...เพื่อนกรูร้ายมาก”
“นั่นชม”
“ฮ่าๆๆ เออชม ถึงเวลาเอาจริง เมิงนี่ใช้ได้ กรูนึกว่าจะแดกน้ำส้มเป็นนางเอกทั้งชาติ”
“แหมเมิง โดนขนาดนั้นเป็นใครก็ต้องสู้ละวะ”
“เออ อีเก๋มันแรง แต่เมิงก็ด่าแรงนะ กรูยืนฟังตั้งแต่แรกยังคิดเลย ปากจัดมาก”
“อ้าวเมิงฟังตั้งแต่แรกแล้วทำไมไม่มาช่วยกรูเนี่ย”
“ก็อยากลองดูว่าเมิงไหวป่าว ตะกี้ถ้ากรูไม่ออก เก๋มันพุ่งไปตบเมิงแน่ กรูไม่ได้กลัวว่าเมิงจะโดนด่าผู้ชายรังแกผู้หญิงหรือเมิงจะสู้กับมันไม่ได้ แต่กรูกลัวเล็บอีเก๋จะข่วนหน้าตาตัวเมิง เป็นแผลเป็นละลำบากอีก เพื่อนกรูยิ่งผิวพรรณขาวเนียนละเอียดน่ารักหน่อมแน้ม ราวกับว่า เทพลงมาเกิด”
“เหมือนชม แต่ดูแปลกๆ”
“ชม....ฮ่าๆๆๆ”
“ไหนว่ากลับบ้านแล้วมายืนฟังกรูทำไม” ผมถามขึ้นมาระหว่างที่เราสองคนเดินไปลานจอดรถ
“ก็รอลูกน้องมารับ จริงๆ เย็นนี้นัดกินข้าวกับพ่อ พ่อเลยส่งคนมารับ ระหว่างกูรอหน้าอาคาร กูเห็นอีเก๋เดินตามเมิงขึ้นบันไดห้องสมุด เลยคิดในใจว่าไม่ปกติ เลยมาแอบยืนฟังตรงมุม ระหว่างที่มึงด่าๆ ลูกน้องโทรว่ามาถึงแล้ว กรูเลยให้มันมายืนกะกรู เผื่อลุยกันจะได้จับเมิงไว้ แล้วกรูไปตบแทน”
“โหหหห ซึ้งมาก ห่วงกรูด้วยยย”
“ใช่...แต่กรูอยากตบอีเก๋มานานละ อาศัยเรื่องของเมิงเนี่ยลุยด้วย...ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ...ขอบใจเมิงมากนะ รักเมิงอะ” ผมกอดฉัตร
“เออรักเมิง....ดูแลตัวเองด้วย เมิงรีบจัดการเรื่องของเมิงนะ ทุกอย่างจะได้จบๆ
“อื้อ...กรูก็คิด อีกไม่นานจะจบเรื่องละ” ฉัตรฟังทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่อะไรมาก
“เอองั้นแยกย้าย ขับกลับดีๆ นะเมิง”
“ขอบใจมาก เจอกันๆ” แล้วฉัตรก็ขึ้นรถกลับไป
   ระหว่างขับรถกลับบ้าน พลางคิด ไม่เคยคิดเลยว่าครั้งนึงในชีวิตจะต้องมาด่ากับคนที่หยาบคายมากขนาดนี้ คนเรามีด้านมืดซ่อนอยู่นะครับ ถ้าเราไม่ระวังอย่างมีสติ พอถึงเวลามีอารมณ์มากระตุ้น ก็มักจะลงเอยด้วยความรุนแรง ไม่ต่างจากที่เป๊บข่มขืนผมเลยนะนี่...คิดเองน้ำตาไหลเอง ซับน้ำตาเอง เสร็จสรรพ ฮ่าๆๆ
   กลับมาถึงบ้านก็เริ่มทานอาหารเย็น ผมสังเกต พ่อกับแม่และจิม ท่าทางดูแปลกๆ เหมือนมีอะไรในใจ ผมก็สงสัย เลยถาม
“เอ่อ...พ่อครับแม่ครับ มีอะไรหรือเปล่า ทำไมดูแปลกๆ เหมือนมีความลับ”
   พ่อกับแม่ดูนิ่งๆไป จิมก็โพล่งมาว่า
“เห็นมั้ยพ่อ จิมบอกแล้วว่าพี่ฉลาด สุดท้ายพอถามแล้วทำยังไงละนี่ จิมว่าบอกไปเถอะครับ จะได้ไม่ต้องมานั่งเกร็ง” ผมหันไปมองจิมแบบสงสัย มีอะไรกัน
   พ่อกับแม่สบตากัน ราวกับว่าจะตัดสินใจ สุดท้ายพ่อก็เอ่ยมาว่า
“ฟังแล้วตั้งสตินะลูก...คือคุณพ่อของเป๊บเขาโทรมาเชิงๆ เล่าบวกกับปรึกษาว่า เป๊บเปลี่ยนไปมาก ไม่สนใจรอบข้าง ไม่สนใจดูแลตัวเอง พ่อเขาเป็นห่วงมาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง พ่อเขาอยากโทรหาลูก แต่เป๊บบอกว่าไม่ต้องโทร เพราะเลิกกันแล้ว พ่อเขาตกใจและคิดว่า การที่เป๊บปล่อยตัวแบบนี้ คงเพราะเสียใจมากที่ลูกสองคนเลิกกัน จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ก่อน เป๊บกินยานอนหลับเกินขนาด เหมือนจงใจจะฆ่าตัวตาย....”

   หา....อะไรนะ....เป๊บฆ่าตัวตาย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 12-06-2016 18:31:13

โชคดีที่เป๊ปไม่ตาย บุญรักษา ไม่งั้นบาปแย่เลย รออ่านตอนหน้า มาต่อเร็วๆ นะคะ  :call: :call:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-06-2016 18:42:52

หูย. แรง สะใจพี่ฉัตรมากๆเอาตรงๆเชื่อว่าพี่เป๊บไม่กล้าตายหรอก
กลัวไม่ได้เจอพี่โจ้มากกว่า.  ดีตรงที่ปรึกษาพระท่านตลอด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-06-2016 19:05:10

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-06-2016 20:23:45

จริงๆตอนนี้เรายังโมโหเป๊บแทนน้องโจ้อยู่ที่เจ้าชู้หลายใจ
เป๊บกินยาเกินขนาดเราไม่สงสารหรอก
น้องฉัตรน่ารักมากๆให้คะแนนเต็มร้อยเลยจร้า
ทำงานต่างประเทศเสร็จแล้วอย่าเที่ยวนานนะ
รออ่านตอนต่อไปค่ารับ

ขอให้น้องทั้งสองเดินทางปลอดภัยท็อปมีความสุขกับงานในต่างแดนครับ
ทำอะไรก็อย่ารุนแรงเดี๋ยวแผ่นดินเขาจะทรุดครับ อิอิ
 :mew4: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-06-2016 22:58:35

ยังรู้สึกสะใจกับฉากหน้าห้องสมุดอยู่ดีๆ
พออ่านมาเจอฉากตอนทานข้าวเย็น
ทำเอาน้ำตาร่วงเผาะๆ เลยล่ะค่ะ
แอบสงสัยว่าตอนนั้นที่เป๊บไม่ง้อโจ้
เป็นเพราะรู้ว่าตัวเองผิดมาก
แล้วเป็นเพราะยังตัดขาดจากเก๋ไม่ได้ด้วยใช่ป่ะ
คงไม่อยากอยู่กับความทรมานที่ตัวเองก่อ
ไหนจะมีโอห์มมาไกล้ชิดสนิทสนมโจ้อีก
เป๊บก็คงอยากจะหลับไปนานๆ จะได้ไม่ทรมาน
ยังดีนะ ที่ทุกคนเองก็คงเป็นห่วง ช่วงนั่นคงดูแล
แบบไกล้ชิด ก็เลยทำให้อยู่สร้างบุญสร้างกุศล
ร่วมกับคู่แท้อย่างโจ้มาจนถึงทุกวันนี้

ปล.โจ้เป๊บเดินทางไปกลับปลอดภัยนะคะ
ปล2.รูปโจ้หล่อมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 12-06-2016 23:07:34

รักพี่ฉัตรมากค่ะ FC พี่ฉัตร เลย
ใครทำอะไรไว้ก็ได้รับผลกันไป  ละอายแทนเพศตัวเองจริงๆสำหรับเก๋ คนแบบนี้เยอะมากในสังคม เปรียบได้กับมารผจญที่มาหลอกล่อคน ก่อนจะไปสู่ชีวิตที่ดี  นอกจากไม่เข้าใจคำว่าศักศรี ความภูมิในลูกผู้หญิงแล้ว ยังไม่มีความเกรงกลัวต่อบาปข้อ3อีก  ปีนต้นงิ้วรัวๆไปค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 12-06-2016 23:50:37

อ๊าาาาาาาาทำไมตัดจบแบบนี้อ่ะรออ่านตอนต่อไปอยู่น้าครับ

นานๆมาทีผมรอได้ มีอัพเพิ่มเมื่อไหร่จะรีบเข้ามาอ่านเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 13-06-2016 09:55:38

น้องโจ้ น้องฉัตรสุดยอดเลย o13

สงสารเป๊ปจัง :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 13-06-2016 13:59:46

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-06-2016 20:50:05

ตอนกระทำ ใจมันอยาก ฝากน้ำน้อย
ตอนกระทำ ใจมันลอย คอยคิดถึง
อย่ามั่วโทษ ว่าโจทก์เก่า เฝ้าลำลึงค์
อดีตชาติ คาดไม่ถึง จึงนอกใจ

เอาชาตินี้ จะดีกว่า ใจพาออก
เอาชาตินี้ เพราะกลับกลอก หลอกใช่ไหม
แอบโทรคุย ลับหลังแดก ใจแตกไป
เพราะอะไร ใครมักมาก อยากถามดู

คนทำผิดอย่าคิดว่าจะเห็นใจ
ทำลงไปไม่สงสารสันดานเสีย

นะจ๊ะ..เป๊บ
หุหุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 14-06-2016 00:02:50

ค้างอีกแว้วว ^__^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: AkiraRyusuke ที่ 16-06-2016 01:37:35

ค้างเลยค่ะ แค่ชื่อตอนก็ทรมานคนอ่านกันเลยทีเดียว คิดถึงนะคะ ปล.มาเซ็นทรัลพระราม 9 อีกเมื่อไหร่บอกหนูด้วยนะคะ เดี๋ยวแอบไปถ่ายรูปค่ะ 我爱你们  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 16-06-2016 09:57:49

 :L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะคะ
Hello Canada
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-06-2016 17:01:09

 :mew3:
รอรักจากCanada
 :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-06-2016 21:24:59

คือพี่โจ้ครับ ถ้าพี่จะทิ้งไว้ได้พีคขนาดนี้ แล้วน้องจะทำยังไงครับ จะกร่นด่าพี่ก็ไม่ได้เพราะพี่น่ารักเกินไป จะร้องไห้นำตาเป็นสายเลือด พี่ก็ลัลล้าอยู่ที่แคนนาดา แทบอยากจะร้องเพลง "แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม เลือกให้เธอมาลงต่อได้หรือเปล่า..." ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับน้องได้ลงคอครับ

แต่เอาเป็นว่ายังไงน้องก็รออยู๋นะครับ พี่ก็รีบๆมาลงเถอะนะคตรับ กลับมาแล้วลงให้เลยก็ยิ่งดี เพราะว่าน้องรออยู่นะครับ  :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 17-06-2016 17:46:07

ไม่อยากคิดว่าถ้าเป็บกินยาแล้วไม่ตื่นจะทำยังไง เข้าใจว่าเสียใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็มาจากการทำตัวของเป็บทั้งนั้น ถ้าเป็บมั่นคงพอก็คงไม่เกิดเรื่อง ฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออก คนตายไม่รับรู้ แต่คนที่อยู่นี่ตายทั้งเป็นเลย ฆ่าตัวตายนี่บาปหนักนะ เรื่องมันเป็นอดีตไปแล้ว ปัจจุบันก็อย่าทำอีกนึกถึงพ่อแม่คนที่รักเราเยอะๆนะค่ะ :m15:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 18-06-2016 21:20:49

มารอค่ะ
 :mew1: :mew2: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-06-2016 22:24:55

ฮัลโหลๆ สวัสดีค้าบบบบบ กลับมาแล้ววววววว อิอิ จริงๆ กลับมาถึงตอนเที่ยงอะคับ ด้วยความที่เจ็ทแลค เหนื่อยมาก เลยแอบนอนงีบ คิงคองก็หลับสนิทกันเลยทีเดียว ตื่นมาราวๆ สี่โมง หันไปมองคิงคองนอนหล่ออยู่ ก็เลยซักผ้า ทำความสะอาดไปเรื่อยอะคับ ไปทำงานครั้งนี้สนุกมาก เดี๋ยวให้คิงคองมาเล่าดีก่าเนอะ น่าจะถูกใจทุกคนมากก่า  :mew3:

เอาตอนต่อไปมาลงแล้วนะคับ จริงๆ บอกเลยว่าเขียนไปไกลมาแล้ว แต่เพื่ออรรถรส ค่อยๆ ลงอะเนอะ ว่าไปก็มาตอบเม้นๆ กันดีก่าคับบบบบ

Key : ครึ่งหลังคงได้อ่านแล้วน้า ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

ทฟเืนสรฟ : ช่ายๆ ไม่รู้อะไม่สิงอะ เจ้าชู้มาก บ้ากาม แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วน้า คิงคองน่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น ฮ่าๆๆ  :mew1:

sugarcane_aoi : ร้องด้วยๆ  :mew6:

YouandMe : ช่ายๆ น่าสงสารมาก ตอนนั้นเป๊บจายร้ายยยย  :mew6:

Kfc_Pizza : เศร้าด้วยค้าบบ รักด้วยๆ  :mew6: :mew1:

snowboxs : เหตุเกิดตอนนั้นปี 2548 ถึง ช่วงต้น 2549 อะคับ น่าจะราว ปี 2005 2006 อะน้า  :mew1:

❣☾月亮☽❣ : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณค้าบบบ ที่ติดตามตลอดเลยอะ  :mew1:

meng : กลับมาเล่าแล้ววว ให้เป๊บจัดการหรือเป๊บโดนจัดการ อิอิ  :mew3:

mild-dy :  :mew1: :mew1:

Tinton : ช่ายๆ เสียใจด้วยยย  :mew6:

noy :  :mew6: :mew6:

patee : อลเวงมากคับ กว่าจะผ่านมาได้ เหนื่อยมากกก  :mew3:

broke-back : ช่ายๆ ตอนนั้นเสียใจมาก ตอนนี้บางทีคิด เฉยๆละคับ แต่คิงคองจะเสียใจตลอดเวลา  :mew5: :mew5:

nutto : ฮ่าๆๆๆ เจ้านัทดราม่าเก่งอะ มาต่อแล้วววว มามะหอมแก้มสองที  :mew1: :mew1:

Chanakarn1515 : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

Yarkrak : ช่ายเน้อพี่ ถีบเป๊บเยอะๆ เลย ฮ่าๆๆ  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นหลังเป๊บมาเม้า

❣☾月亮☽❣ : มาว่าวัยทองอะ เลนโดดถีบเป๊บไปสองที แต่เป๊บจับปล้ำสามทีเลยอะ  :mew6: :mew6: :hao7:

j123 : นินทาแบบหมดสภาพเลยง่า เขิลลลล  :mew3:

Yarkrak : ฮ่าๆๆ เป๊บมะถนอมเลยอะค้าบพี่ ที่แคนาดา โหดมากกก มันหนาวอะเนอะ เลยนอนกอดกันทุกคืนจนเป็นเรื่องงงง  :mew3: :mew3:

micmicky : ถีบเป๊บเยอะๆ เลย สะจายยยย อิอิ :z6: :beat:

YouandMe : ว๊ากกก รู้ได้ไงอะ ไปล้มมาแล้ววว  :hao7:

ทฟเืนสรฟ : ช่ายๆ ชัดเจนเลยอะคับบบ  :mew6:

Kfc_Pizza : เดี๋ยวให้เป๊บเขียนเล่าอะนะคับพี่ นางอยากแฉ ฮ่าๆๆ  :mew1:

snowboxs : ช่ายๆ อะคับ แต่ดีนะที่คิดได้อะคับบ  :mew1:

คนอ่าน : จริงงงงงงงง รักเมียเจริญญญญญ  :hao7:

jessiblossom : ขอบคุณมากค้าบบบบบ  :mew3:

patee :  :mew1: :mew1: :กอด1:

IsoHeart : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: :mew1: :กอด1:

ตอบเม้นๆ ตอนไปหัวหิน

Yarkrak : ขอบคุณมากค้าบบ วันนั้นเดินทางฝนตกด้วยอะพี่ แต่เป๊บขับช้าๆ ปลอดภับคับบบ  :mew1:

Kfc_Pizza : ให้รางวัลไปสองจุ๊บๆ แต่นางบอกไม่พอ จัดชุดใหญ่  :mew3:

snowboxs : ฮ่าๆๆๆ เกลาจนแหลมอะคับบบบ

คนอ่าน : เม้าทูเม้า ก็น่ารักน้า อุ๊บส์  :mew3:

❣☾月亮☽❣ : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

ตอบเม้นหลังตอน 51

j123 : ใช่ๆ ถ้าฆ่าตัวตายบาปมากอะ มาต่อให้ละคับบบบ  :mew1:

❣☾月亮☽❣ : พิมพ์เล่าเองนึกถึงตอนนั้นยังสะใจเลยอะ ฉัตรแรงมาก เอาอยู่ทุกสถานการณ์  :mew1:

Kfc_Pizza :  :mew1: :mew1:

Yarkrak : ห้ามไม่ทันแล้วพี่ เตียงจะหักเอา  :mew3: :mew3:

snowboxs : จริงคับ ขอบคุณมากค้าบบบ ตอนนี้แก่แล้ว ไม่หล่อแล้วอะ  :mew3: :mew3:

IsoHeart : เดี๋ยวบอกฉัตรให้น้า มีแฟนคลับแล้ว  :hao7: :hao7:

meng : มาอัพให้แล้วน้าาา  :mew1:

patee : ขอบคุณค้าบบบ ตอนนั้นเป๊บน่าสงสารมาก แต่ก็เจ้าชู้ สมแล้ว ชิ  :mew1: :mew1:

patchylove :  :mew6: :mew6:

broke-back :  :mew4: :mew4:

Tinton : มาต่อให้แล้ววววว  :mew1:

AkiraRyusuke : ได้ค้าบบ เด๋ววันไหนไปจะมาเม้าๆบอกก่อน อิอิ  :mew1:

Kfc_Pizza : คิดถึงด้วยค้าบบบบ  :mew1:

Yarkrak : รักล้นเลยอะพี่ คิงคองหื่นนนน  :mew3: :mew3:

nutto : ฮ่าๆๆ ใจเย็นๆ เจ้านัท มาต่อให้แล้วววววว  :hao7: :mew1:

sugarcane_aoi : ใช่คับ ถ้าวันนั้นเป๊บไม่ตื่น ไม่รู้เลยว่าตอนนี้จะเป็นไงอะ  :mew6:

micmicky : มาแล้วค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 51 การฆ่าตัวตายของเป๊บ UP 12/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-06-2016 22:26:41

ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋
หา....อะไรนะ....เป๊บฆ่าตัวตาย
   ผมฟังแล้วตกใจมาก จิตตกวูบเลยครับ
“ดีที่พี่ชายของเป๊บ เขามาเจอก่อน เลยพาเป๊บไปล้างท้องที่โรงพยาบาล แต่คุณหมอบอกว่า ปริมาณยาบางส่วนซึมเข้ากระแสเลือด จึงทำให้เป๊บมีอาการสลบ สลึมสะลือ ต้องรอให้ร่างกายฟื้นตัวเองก่อน...แล้วก็...”
“แล้วก็อะไรครับพ่อ” ผมน้ำตารื่นๆ แล้ว
“หลังจากเป๊บหายเป็นปกติแล้ว จะทำเรื่องลาออกจากมหาวิทยาลัย และพ่อเขาจะส่งเป๊บไปเรียนที่อเมริกา คงไม่ให้กลับเมืองไทยอีก เรียนจบก็ให้ดูแลงานสาขาที่นั่น...”
   ผมนั่งฟังแบบนิ่งเงียบ อึ้ง ตกใจปนงง มิน่า ทำไมถึงไม่เจอเป๊บที่มหาลัยเกือบเดือน ผมเดินขึ้นห้องมาแบบ งงๆ คิดอะไรไม่ออก เข้ามาในห้องล้มตัวนอนลงบนเตียง หยิบโทรศัพท์มาจะโทรหาเป๊บ อ้าวตั้งปิดเสียงไว้ตั้งแต่เรียน ลืมเปิดเสียง มีชื่อโอห์มโทรเข้ามา 14 สาย แอบรำคาญในใจโทรมาทำไมเนี่ย กลับมาคิดเรื่องเป๊บต่อแต่ก็ยังยึดมั่นถือมั่น ทิฐิมาก จนไม่กล้าที่จะกดโทรศัพท์ไปหา
   พระอาจารย์สอนให้ผมลดความยึดมั่นถือมั่น หรือว่าเราจะกลับไปคืนดีกับเป๊บ แต่สิ่งที่เป๊บทำเรามันหนักมาก เจ็บทั้งใจและกาย ทำยังไงดี แล้วนี่ทำไมจะต้องฆ่าตัวตาย รู้ทั้งรู้ว่าเป็นบาป ไปเยี่ยมดีมั้ย ทำยังไงดี ลดความยึดมั่นถือมั่น เอาไงดี...ผมคิดฟุ้งซ่านไปหมด จนกระทั่ง ตัดสินใจ ที่จะไปเยี่ยมเป๊บ
“จะไปไหนลูก” แม่ผมถาม
“เป็นห่วงเป๊บนะครับแม่ ว่าจะไปเยี่ยม”
“ให้จิมไปเป็นเพื่อนมั้ย” พ่อผมถาม
“ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมขับได้ครับ”
“เดินทางปลอดภัยนะ มีอะไรก็โทรมาบอกด้วยนะลูก” แม่ผมบอก
“ได้ครับๆ”
   ผมรีบขับรถไปบ้านเป๊บ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงนึง รู้สึกตื่นเต้นครับ มองไปที่นาฬิกา เวลาประมาณสี่ทุ่ม มาดึกไปมั้ยหว่า แล้วเจอหน้าแด๊ดกับมัม ทำไงยังไงดี ขับรถเลี้ยวไปเลี้ยวมา ก็มาถึงหน้าบ้านเป๊บ ผมหยิบรีโมทจากช่องเก็บของหน้าคอนโซลรถ หวังว่า ยังคงใช้ได้ไม่เปลี่ยนรหัสไปเสียก่อน กดปุ๊บ ประตูเปิดทันที ยามที่เฝ้าหน้าประตูเดินออกมาดู ผมกดเปิดกระจก
“อ๋อ..คุณโจ้ สวัสดีครับ เชิญครับ” ยามจำผมได้ ผมพยักหน้ายิ้มให้
   ขับรถเข้ามาจอดตรงลานจอดด้านข้าง เดินแบบใจสั่นๆ ตื่นเต้นเข้ามาที่หน้าบ้าน อารมณ์เหมือนกับตอนที่มาเคลียร์กับแด๊ด สมัยโน้นเลย ประตูบ้านปิดแล้ว ทำยังไงดี จะเอากุญแจที่มีไขดีมั้ย ระหว่างกำลังครุ่นคิดเดินเกือบถึงหน้าประตู เด็กแม่บ้านก็เปิดประตูพอดี
“สวัสดีคะคุณโจ้ เชิญคะ”
“ขอบใจมาก แล้วนี่บรรดาคุณๆ นอนกันหมดแล้วหรือ”
“คุณปริมคุณปันนอนแล้วคะ แต่คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิง นั่งพักผ่อนในห้องนั่งเล่นคะ”
   แด็ดกับมัมยังไม่นอนหรือนี่ ผมเลยเดินไปที่ห้องนั่งเล่น แด๊ดกับมัม กำลังนั่งดูทีวี
“แด๊ด...มัม..สวัสดีครับ” ผมเอ่ยทักไป แด็ดมัมหันมาผมยกมือไหว้
“อ้าวลูก....มาทำไมไม่โทรบอกแด๊ดก่อนจะได้ออกไปรับ” แด๊ดกับมัมดูดีใจมาก ลุกขึ้นอย่างเร็วมากมากอดผม
“ก็..อะ...เอ่อ...ไม่กล้าโทรบอกครับแด๊ด” ผมก็สารภาพไป
“ไม่เป็นไรๆ มัมเข้าใจปัญหาดี...ไหนๆมาแล้วไปดูแลเป๊บหน่อยนะ...ตอนนี้อาการยังไม่ดีขึ้นเลย”
   แด๊ดกับมัมก็เดินพาผมไปยังห้องเป๊บ ผมเข้าไปในห้อง บิดปุ่มเปิดไฟแบบเบาๆ พอสลัวๆ เป๊บนอนพักอยู่บนเตียง หน้าตาโทรมมาก หนวดเครา ผมเผ้ารุงรัง ไม่ได้ดูแลเลย
“ถือว่าช่วยแด๊ดกับมัมนะลูกนะ อะไรที่ทำแล้วเจ้าเป๊บมันดีขึ้น อยากให้ลูกช่วย แด๊ดกับมัมแทบใจจะขาด” ทั้งสองท่านดูเศร้าๆ
“ได้ครับแด๊ด มัม ....ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมดูแลเป๊บเอง”
“ฝากด้วยนะลูก”
“ครับ”
   แด๊ดกับมัมก็ออกไปพักผ่อน ผมก็เข้าห้องน้ำผสมน้ำอุ่น เตรียมผ้าจนหนูมาเช็ดตัวให้เป๊บ
“เป๊บๆ โจ้เอง เช็ดตัวก่อนนะ” เป๊บร้องอ้อแอ้ ไปเหมือนคนไม่ได้สติ ผมก็ถอดเสื้อผ้า เหมือนจะไม่ได้อาบน้ำนะเนี่ย ถอดเสื้อผ้าเสร็จก็เช็ดตัว ตรงนั้น ตรงนี้ ตรงนู้น เปลี่ยนชุดนอนให้
“ทำไมปล่อยตัวเองโทรมได้ขนาดนี้เนี่ย...ผอมกว่าเดิมมาก เตียงนอนก็ดูเลอะเทอะไปหมด ข้าวของในห้องกระจัดกระจาย หลังจากเช็ดตัวเป๊บเสร็จ ผมก็มาจัดข้าวของในห้อง เต็มไปหมดเลยครับ จัดไปเรื่อยๆ ก็มาเจอสมุดภาพในสภาพกระจุยกระจาย เหมือนเป๊บดึงออกมาดูแล้วไม่ได้เก็บ ผมเปิดดูส่วนใหญ่เป็นภาพของเราสองคนถ่ายไว้ตั้งแต่คบกัน ด้านหลังภาพเป๊บจะเขียนว่า Honey , Love , Forever , Love You Honey , You’re part of my life , etc ผมนั่งดูทีละรูปไปน้ำตาไหลไป (ยุคนี้คงเซฟเก็บในคอมมากกว่าเนอะครับ ยุคสิบกว่าปีก่อน ยังมีการปริ้นรูปใส่ในอัลบั้มนะ) บอกตรงๆ นะครับ ผมยังรักเป๊บมาก ใจอ่อนลงฉับพลัน แต่ทิฐิ ความยืดมั่น ยังคงมีอยู่ (มันไม่ดีนะครับ ใครมีควรละทิ้งเลย เพราะทิฐินี่ละครับ นำไปสู่เรื่องราวที่มากกว่านี้อีก) ผมพยายามเก็บรูปใส่ในอัลบั้มเหมือนเดิม เก็บรูปเสร็จ ก็จัดของต่อ ก็เจอโทรศัพท์มือถือของเป๊บตกอยู่ข้างเตียงอีกด้าน ผมลองกดๆ ไม่ติดแสดงว่าแบตหมด เลยควานหาที่ชาร์จ เสียบชาร์จ จัดของเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว ผมเลยโทรหาแม่
“จ๊ะลูก เป็นยังไงบ้าง”
“แม่ครับผมอยู่บ้านเป๊บแล้ว คืนนี้จะนอนที่นี่ดูแลเป๊บนะครับ”
“ได้จ๊ะๆ”
“แล้วแม่ยังไม่นอนหรือครับ”
“นอนไม่หลับรอลูกโทรมานะแหละ แต่ตอนนี้สบายใจแล้ว แม่คงนอนหลับแล้ว”
“ขอโทษครับแม่ที่โทรบอกช้า พักผ่อนนะครับ ฝากบอกพ่อด้วยไม่ต้องเป็นห่วง”
“ได้จ๊ะๆ มีสตินะลูกนะ ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี”
“ขอบคุณครับแม่” น้ำตารื่นๆ อีกแล้วผม
   วางสายแม่ไปผมก็อาบน้ำ เปิดตู้เสื้อผ้าดูพบว่า เสื้อผ้าของผมจัดเป็นระเบียบสวยงามเหมือนเดิม แต่ตู้เสื้อผ้าฝั่งของเป๊บ รุงรังไปหมด เหมือนเจ้าตัวกระชากมาใส่ไปงั้นๆ ผมเลยต้องมาจัดตู้เสื้อผ้าให้อีก กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสองครึ่ง
   ผมไม่กล้าขึ้นไปนอนบนเตียงครับ ก็สารภาพยังคงกลัวเหตุการณ์วันที่โดนข่มขืน เลยไปยกฟูกมาจากห้องเก็บที่นอน มาปูตรงพื้นข้างเตียงเป๊บ ก่อนนอนก็ลองเปิดมือถือเป๊บดู หน้าจอติดปกติ พร้อมกับมีการโชว์ว่าไม่ได้รับสายจากเก๋ 78 สาย แล้วมีข้อวามเข้านับร้อย เก๋ๆๆๆๆๆ....ผมหันไปมองเป๊บที่นอนบนเตียง หมั่นไส้ เจ้าชู้ หล่อนัก...อีนี่ก็ตามมาหลอกหลอนกรู อารมณ์เสียทันที ฮ่าๆๆ หมั่นไส้ ผมเลยกดลบทุกอย่าง ไม่ให้เป๊บได้เห็น
“เชอะ อีนางมารร้าย สมน้ำหน้า อย่าหวังจะได้มาแดกผัวกรูอะ ลบให้หมด” กดๆๆๆ แล้วก็เสียบชาร์จเหมือนเดิม (ร้ายเนอะ อายอะ บอกเลยทำแบบนั้นจริงๆ ฮ่าๆๆ)
   แล้วก็ล้มตัวลงนอน หลับสนิทมาก เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน
   รู้สึกตัวอีกที เหมือนมีอะไรมานอนข้างๆ คือ อารมณ์เหมือนรู้สึกแบบนั้นนะครับ แล้วก็พยายามคิดๆ เอ้ย นี่มันบ้านเป๊บ แล้วใครมานอนข้างๆ เลยลืมตาสะดุ้งตื่นตกใจ พลิกตัวหันไปมอง อ้าว เป๊บ มานอนมองตาแวว ด้วยความตกใจ เลยกระเถิบ สะดุ้งตัวห่างออกไปสองฟุต
“เฮ้ย..เป๊บ....จะทำอะไรอะ” ผมตกใจ
“เปล่าครับ...ไม่ได้ทำอะไร...แค่คิดถึง เลยมานอนข้างๆ ครับ”
“หือ..อ้าว..แล้วลงมานอนนานยังเนี่ย”
“ก็ประมาณตีห้าครับ ตื่นมาเข้าห้องน้ำ เป๊บก็ตกใจว่ามีกองอะไรใหญ่ๆ ข้างเตียง พอมาดูก็เจอ”
“เจออะไร” ผมถามเสียงแข็ง ตอบให้ดีนะ ชิ
“เจอคนน่ารักมานอนอยู่ เลยลงมานอนเป็นเพื่อน กลัวคนน่ารักเหงานะครับ” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ แต่ดูเหนื่อยๆ โทรมๆ
“ทำมาปากหวาน ไปนอนบนเตียงเลย ยังไม่หายดีนี่”
“เจอหน้าคนน่ารักอาการก็ดีขึ้นแล้วครับ...แล้วนี่โจ้มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“มาเมื่อคืนสี่ทุ่ม ได้ข่าวว่ากำลังจะตายนี่ เลยมาดูหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าไม่มาดูใจ ตายไปมาหลอกหลอน” บอกเลย ตอบไปแบบนั้นโคตรตรงข้ามกับที่คิดในใจ แต่ทิฐิไง ไม่ยอมเสียฟอร์ม
“หรือครับ..ว้านึกว่าคิดถึงเป๊บซะอีก” เจ้าตัวตอบยิ้มๆ
“ใครจะคิดถึง..เชอะ...แล้วนี่ไปอาบน้ำเลยอะเป๊บ เมื่อคืนแค่เช็ดตัวให้นะ โทรมหมดแล้วดูแลตัวเองด้วย” ต้องตอบแบบเก๊กๆ ไว้ก่อน
“อยากอาบครับ แต่เดินไม่ค่อยไหว กลัวไปล้มในห้องน้ำ เลยไม่อาบดีกว่า แต่ถ้ามีคนอาบให้จะดีมากครับ” ฟังที่พูดจบ สรุปหมายความว่า ให้อิชั้นอาบให้ เฮ้อ
“สรุปคือ จะให้โจ้อาบให้” ผมถาม
   เป๊บพยักหน้าทำหน้าตาน่ารักแบบเด็กๆ บอกเลย ใจอ่อนมาก ทิฐิๆๆๆ ใครจะยอม
   และแล้ว เราสองคนก็มาอยู่ในห้องน้ำเดียวกัน ระหว่างที่กำลังสระผมให้เป๊บ
“เป๊บ ทำไมถึงกินยาฆ่าตัวตาย” เป๊บหันมามองหน้าผม
“เป๊บนะหรือครับ เปล่าเลย ทำแบบนั้นบาปครับ”
“อ้าวแล้วทำไมกินยานอนหลับเกินขนาด”
“เป๊บนอนไม่หลับไงครับ กินเม็ด สองเม็ด ไม่หลับ ด้วยความที่คิดมากเครียดมาก เลยลองกินไปสิบเม็ดเผื่อนอนหลับ”
“คิดได้นะว่าลองกิน แล้วเป็นไงละ”
“ก็เหมือนจะหลับสมใจอยาก แต่ก็รู้สึกทรมาน มารู้สึกตัวอีกที จำได้ลางๆ ว่าอยู่ โรงพยาบาล แล้วก็มึนมาตลอดหลายวันครับ”
“จะเชื่อดีมั้ยเนี่ย แต่คราวหลังอย่าทำแล้วนะ”
“ครับ.....” เป๊บนิ่งเงียบไปชั่วครู่
“เราสองคน...กลับมาเป็นเหมือนเดิมกันได้มั้ยครับ” เป๊บถามขึ้นมา ผมหยุดชะงัก
   สารภาพครับว่ายังรักเป๊บมาก เป็นห่วงมาก แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ มันทำให้ผมรู้สึกไม่ไว้วางใจมากเท่าไหร่ อยากให้เป๊บไปจัดการเรื่องเก๋ให้เสร้จสิ้นก่อน แล้วถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกทีครับ
“เป๊บ....โจ้ขอเวลาทำใจ...และให้เป๊บไปจัดการปัญหาของตัวเองก่อน ถ้าทุกอย่างลงตัวแล้ว ถึงเวลานั้นค่อยว่ากันอีกทีนะเป๊บ”
   เป๊บเงียบ
“เราสองคนกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันก่อนนะเป๊บ เหมือนที่เป๊บจีบใหม่ๆ ไง วันนึงหากโจ้มั่นใจในตัวเป๊บแล้ว ค่อยว่ากันอีกนะ...เข้าใจโจ้นะเป๊บ”
“เข้าใจครับ...เป๊บขอโทษนะครับ...เป๊บไม่เข้าใจว่าทำไมถึงจัดการเรื่องนี้ไม่ได้...เป๊บขอเวลานะครับ โจ้รอเป๊บนะ”
   ผมพยักหน้า ยิ้มให้เป๊บ หลังจากอาบน้ำ โกนหนวดเครา เล็มผม สารพัด เป๊บกลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้ว เสร็จทุกอย่าง ผมก็เดินพยุงเป๊บจากชั้นสองก็ลงมาทานข้าวพร้อมกับทุกคน
   แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน สีหน้าประหลาดใจที่เป๊บลงมาทานข้าวด้วย
“ลมอะไรพัดมาถึงลงมาทานข้าวกับแด๊ดได้เนี่ย” แด๊ดแซวเป๊บ
“กำลังใจนะครับพ่อ เลยหายเร็วมั้งครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“โอ้ว มัมดีใจที่ลูกดูดีขึ้นนะ” มัมสีหน้าสดใสทันที
“พอเมียมาเลยมีพลัง หน้าตาก็ดูสะอาดสะอ้านนะไอ้เสือ” พี่ปันแซว
   เป๊บยิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไร บรรยากาศภาพรวมดูดีมากครับ
“โจ้ ลูกเป็นเหมือนลูกแด๊ดคนนึง เป็นคนในครอบครัวของเรา...แด๊ดอยากให้ลูกกลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเจ้าเป๊บ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมาระหว่างทานข้าว ผมชะงักเล็กน้อย
“เอ่อ แด๊ดครับ ผมกับเป๊บเคลียร์กันแล้ว ตอนนี้ผมขอถอยออกมาก้าวนึง รอให้เป๊บจัดการทุกอย่างเสร็จก่อน ค่อยว่ากันอีกทีครับ” ผมตอบเสียงแน่น ดังฟังชัด แด๊ดถอนหายใจ
“นี่คงเป็นกรรมที่มาสนองแด๊ด ปีก่อนตอนลูกคบเจ้าเป๊บ แด๊ดอยากให้ลูกถอยไปไกลๆ คราวนี้แด๊ดร้องขอ แต่ลูกเป็นคนถอยเองซะงั้น”
“แด๊ดครับ อย่าคิดโทษตัวเองเลยครับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว รอให้คลี่คลายค่อยว่ากันอีกทีนะครับ”
“อย่าทิ้งเป๊บนะลูก มัมไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น”
“หือ ใครหรือครับ”
“ชื่ออะไรนะ คุณ เขาชื่ออะไร” มัมหันไปถามแด๊ด
“ชื่อเก๋ครับมัม” พี่ปริมตอบแทน
   นี่เก๋บุกมาถึงบ้านเป๊บเลยหรือเนี่ย แรงแซงทางโค้งจริงๆ
“ใช่ๆ เขามาดูแลเจ้าเป๊บตอนกินยาเกินขนาด ดูเจ้ากี้เจ้าการ สั่งแม่บ้านทุกอย่าง มัมไม่ค่อยชอบมารยาทเขาเท่าไหร่”
“ใช่ พี่เลยพูดทำนองไล่เขากลับ แล้วสั่งยามไม่ให้คนคนนี้เข้ามาบ้านอีก” พี่ปริมพูดเสริม
   ทานอาหารเช้าเสร็จ ในใจผมก็พลางคิดไปเรื่อย อีเก๋นี่มันร้ายมาก ยังไม่ทันไรก็มาทำกร่างที่บ้านเป๊บซะแล้ว
“สะใภ้ ตามพี่ไปห้องนั่งเล่น” พี่ปริมบอกผม
“ครับ” ผมก็เดินไปตามคำสั่ง มาถึงห้องนั่งเล่น
“มีอะไรหรือครับพี่ปริม”
“กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเจ้าเป๊บเถอะนะ ถือว่าพี่ขอ มันรักน้องมากนะ ร้องไห้ไปพร่ำเพ้อตลอดเวลา”
“ผมก็ยังรักเป๊บครับพี่ปริม แต่ผมกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ถ้าเป๊บไม่เคลียร์ตัวเองก่อน”
“พี่เข้าใจ แต่ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่คู่ควร พี่ให้คนไปสืบมาแล้ว บ้านเขาทำธุรกิจเล็กน้อย แถมยังมีปัญหาการเงิน ถ้าเขาเข้ามาจับไอ้เสือได้ บ้านเขาก็สบายแค่กินเงินปันผลจากหุ้นที่เป๊บมี ก็สบายไปทั้งชาติแล้ว แต่พี่ไม่อยากให้น้องชายพี่ ไปเจอคนแบบนั้น ถือว่าช่วยพี่นะ”
   ผมยังคงฟังเงียบๆ
“น้องอยากได้อะไรตอบแทน เอางี้มั้ย พี่ยกหุ้นส่วนกลางในเครือให้ 10% เป็นเครื่องรับประกันว่า น้องคือสะใภ้ของบ้านเรา เป็นคนในครอบครัวเรา”
“พี่ปริมครับ เรื่องพวกนั้นผมไม่เคยคิด ทุกวันนี้ผมคิดเสมอว่าเราสองครอบครัว คือครอบครัวเดียวกัน”
“พี่รู้คนแบบน้องเงินซื้อไม่ได้ แต่อย่างน้อยถ้าไม่เห็นแก่พี่ ก็เห็นแก่ความรักของไอ้เสือมันละกันนะ”
“ครับพี่ปริม ผมขอเวลาทำใจนะครับ ทุกอย่างลงตัวเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที”
“ใจแข็งนะเนี่ย เฮ้อ...น้องพี่มันเป็นอะไรของมัน ของดีอยู่ตรงหน้าดันไปคว้าขยะมาเชยชม” พี่ปริมบ่นๆ
   คุยกับพี่ปริมเสร็จ พี่ปริมก็ขอตัวออกไปทำงาน แด๊ด มัม พี่ปัน ออกไปทำงานหมดแล้ว ผมก็กลับบ้านบ้าง
“เป๊บ เรื่องเรียนละ จะลาออกอีกมั้ย”
“คงไม่ครับ พรุ่งนี้เป๊บคงกลับไปเรียน”
“ดีแล้วนะเป๊บ เรียนจบก่อนค่อยไปเรียนเมืองนอก”
“โจ้จะไปเรียนกับเป๊บมั้ยครับ”
“ถึงเวลานั้นค่อยว่าอีกทีนะ”
“ครับ”
“กลับก่อนนะเป๊บ ไว้จะมาหาอีกนะ” เป๊บทำหน้าเศร้าๆ
“คำพูด ดูห่างเหินจังนะครับ แต่เป๊บเข้าใจครับ”
   ผมเดินเข้าไปกอดเป๊บ
“เป๊บ เวลาจะเป็นคำตอบของทุกอย่าง เป๊บคงจะรู้แล้วว่าควรทำยังไง....ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“ครับ...ขอบคุณครับ” เป๊บกอดผมแน่นๆ
   หลังจากวันที่ผมไปบ้านเป๊บ ก็แทบไม่ได้เจอกันอีกเลย อย่างที่บอกไปละครับ ตารางเรียนก็ไม่ค่อยตรงกัน แต่เป๊บก็โทรมาคุยทุกวันไม่ได้ขาด บางทีก็แชทเอ็มเอสเอ็นกัน สำหรับเรื่องเก๋ ผมไม่เคยถามเป๊บอีกเลย ถือว่าเป็นหน้าที่ของเป๊บที่จะต้องจัดการ ล่วงเข้าสู่เดือนที่สอง นับจากที่ไปบ้านเป๊บ
“ว่าไงเป๊บ” ผมรับสายเป๊บที่โทรเข้ามา
“ทำอะไรอยู่ครับ”
“ก็นั่งเขียนงานไปเรื่อย...เป๊บละ ทำไมเสียงดูเหนื่อยๆ”
“ก็...เป๊บเบื่อเก๋นะครับ พยายามตีตัวออกห่างก็แล้ว ไม่รับสายโทรศัพท์ ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เก๋ก็ยังตามตื้อตลอดครับ”
“แล้วเป๊บจะจัดการด้วยวิธีไหนอีกอะ”
“เป๊บคิดว่าจะบอกไปตรงๆ ในงานเลี้ยงวันเกิดของเก๋วันที่ 3 ของเดือนหน้า เค้าจัดการวันเกิดที่ผับครับ”
“ผับอะไรเป๊บ แถวไหน”
“ไม่ทราบชื่อผับครับ แต่เท่าที่เขาบอก น่าจะแถวๆ สวนลุม”
“ก็ดีนะเป๊บ...เคลียร์ให้ลงตัวเพื่อความสบายใจนะ”
“แล้วรุ่นน้องคนนั้นยังมาจีบโจ้ตลอดใช่มั้ย”
“ก็สารภาพตรงๆ ว่าใช่ แต่โจ้ไม่สนใจหรอก มีระยะห่างพอสมควร”
“ทำไมละครับ ไม่ใจอ่อนบ้างหรือ” ถามไรแปลกๆ นะคิงคอง
“คำตอบก็รู้อยู่ ไม่มีห้องหัวใจให้ใครแล้ว”
“อ้าวแล้วห้องหัวใจไปอยู่ที่ใครครับ” นางทำเสียงสดชื่นทันที
“ไม่ต้องมาถามเลย รู้ทั้งรู้ รีบจัดการเรื่องตัวเองเถอะ”
“ครับๆ จะเร่งเคลียร์ตัวเองครับ”
“โอเค พรุ่งนี้โจ้มีเรียน นอนก่อนนะเป๊บ เป๊บเองก็ไปพักผ่อน ห้ามไปกินยานอนหลับอีกละ”
“ได้ครับ....ฝันดีครับ....รักโจ้นะครับ”
“อื้อ...ฝันดีๆ” ผมกดวางสาย อยากจะบอกว่ารักเป๊บ แต่มันติดที่ปาก การมีทิฐิ ก็เป็นแบบนี้ละครับ
   หลังจากวันที่เป๊บรับปากจะจัดการเรื่องเก๋ เราก็คุยโทรศัพท์กันทุกวัน สำหรับเรื่องเรียน ผมก็มุ่งมั่นมาก เพราะต้องการจะให้จบเร็วที่สุด เลยเร่งการทำวิทยานิพนธ์พร้อมไปกับการสอบ QE   เป๊บเองก็คงเรียนหนักเช่นกันครับ บ่อยครั้งที่ผมเดินสวนกับเก๋ นางก็จะมองหน้าผมแบบอาฆาตมากๆ ด้วยความที่ไม่อยากมีเรื่อง ผมก็จะหลีกเลี่ยงเดินไปทางอื่นบ้าง หรือไม่สนใจบ้าง แต่ก็แอบแปลกใจนะครับ วันเรียนของเก๋ไม่ตรงกับผม แต่ทำไมเจอนางบ่อยจัง จนวันนึงมี sms เข้ามา ผมกดดู เป็นเบอร์แปลกๆไม่รู้จัก ข้อความบอกว่า “อย่าให้มันเกินมากไปนักนะมึง....ถ้ากูเหลืออด มึงไม่ตายดีแน่” อ่านแล้วก็ตกใจครับ ผมไม่เคยมีศัตรูที่ไหน นอกจาก เก๋ ลองโทรกลับก็ปิดเครื่อง ผมเลยเอา sms ให้ฉัตรอ่าน ฉัตรก็รู้ทันทีว่าเก๋ แต่เขาเอาเบอร์ซื้อใหม่ส่งมา (ยุคนั้นเบอร์เติมเงินยังไม่มีการลงทะเบียนด้วยบัตรประชาชนครับ) หลักฐานไม่เพียงพอจะไปแจ้งความหรือกล่าวหาก็ทำได้ยาก คิดดูแล้วไม่บอกเป๊บ ไม่อยากให้เครียดเรื่องผม สิ่งที่ทำได้คือ ผมต้องระวังตัวให้มากขึ้นครับ
   ก่อนสอบ QE สองอาทิตย์ ผมกับเพื่อนๆในสาขาเอก ก็มาติวหนังสือที่ห้องสมุด สำหรับนักศึกษาปริญญาโท ถ้ารวมตัวกันเกินห้าคนสามารถเปิดใช้ห้องส่วนตัวได้ครับ วันเวลาผ่านล่วงมาจนกระทั่งก่อนสอบประมาณสี่วัน เพื่อนๆ ในสาขา เห็นชอบกันว่า เวลาที่เหลือนี้ควรจะแยกไปทบทวนส่วนตัว แล้วมาเจอกันวันสอบ ผม ฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต เดินออกจากตึกเพื่อจะกลับบ้าน
“รถเมิงจอดไหนอีหอย” ฉัตรถามผม
“อาคารจอดรถอะ เมิงละ”
“หน้าอาคารเนี่ย มาเช้าดวงดีเลยว่าง”
“พวกเมิงละ” ผมหันไปถามเบิด ทราย โอ๊ต
“เลยฉัตรไปหน่อยนึง”
“งั้นมีกรูคนเดียวที่ดวงซวยมาสายอะเนอะ”
“ฮ่าๆๆ ถูกต้อง....ไปรถกรู เดี๋ยววนขึ้นไปส่งอาคารจอดรถ”
“เอ้ย ไม่เป็นไร เดินนิดเดียวก็ถึงละ ขอบใจมาก ไว้เจอกันวันสอบนะ”
“เอางั้นหรือ เออๆ งั้นแยกย้ายกัน” ฉัตร ทราย เบิด โอ๊ต โบกมือลาผม ผมก็โบกมือลา
   ผมเดินแยกออกมาทางด้านขวา ลงบันไดหน้าตึก ที่ติดกับถนน ส่วนพวกเพื่อนๆ เดินแยกไปทางด้านซ้ายลงบันไดอีกด้าน ระหว่างที่ผมเดินลงมาเรื่อยๆ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก้าวขามาจนถึงฟุตบาท มองซ้ายมองขวาถนนโล่งปกติ กำลังจะข้ามถนน
“หยุดก่อน” เหมือนมีเสียงเรียกดังมากมาจากด้านหลัง ขาขวาผมก้าวลงถนนไปแล้ว ผมหยุดชะงักทันที แล้วหันกลับมามองด้านหลังไม่เห็นมีใครเรียกเลย ด้วยความงงๆ ไม่เห็นใครเรียก ก็จะหันตัวกลับมาเดินต่อ
   จังหวะนั้น มีรถเก๋งแต่งซิ่งสีดำ ขับพุ่งมาด้วยความเร็วมาก ผมได้ยินเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มดังมา หันกลับไปมอง รถเก๋งคันนั้นวิ่งพุ่งเข้ามาหาผม ด้วยความตกใจมาก ผมยกเท้าขวาถีบตัวสุดแรงไปด้านหลัง แต่ก็ไม่ทันครับ กระจกข้างของรถเก๋งชนกระแทกถูกบริเวณต้นแขนขวาผม ด้วยแรงชนทำให้ผมล้มตัวไปกระแทกกับพื้น และศรีษะก็ฟาดกับขอบบันได

“ว้ายยยยยยยยยย...อีโจ้ววววววว”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 20-06-2016 23:10:08

พี่โจ้มาแล้วดีใจจัง เก๋นี่ก็ไม่จบเนอะ เจอมาตราการขั้นเด็ดขาดแน่นอน  ปล่อยพลังจัดการมันเลยค่ะพี่ฉัตร

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ontheotherhand ที่ 20-06-2016 23:23:16

ค้างอะ

เป็นกำลังใจให้โจ้เป๊ปนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 20-06-2016 23:24:35

ขุ่นพี่โจ้ขา มาต่อทีไรอารมณ์น้องค้างทู๊กกกที นี่กะว่าจะอ่านเดือนละครั้งแล้วนะคะเนี่ย อิอิ // แซวเล่น คนกำลังอินกำลังลุ้นค้าาา 55555

ปล นังเก๋ นี่ใช้วิธีที่คนทั่วไปจัดการดูท่าจะไม่ได้ผล คงต้องเจอระบำฟ้อนเล็บสักฉากสองฉาด  :beat: :beat: #มีความอิน #มาต่อไวๆนะค๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-06-2016 00:27:31

ปัญหาไม่จบสิ้น
เพราะไม่เคลียร์ให้มันชัดเจนกันไปซักที

ปล่อยให้มันค้างคาอยู่ได้
สำนึกผิดให้มากเลยนะเป๊บ
เพราะตัว..เรื่องมันถึงเกิดขึ้นได้ขนาดนี้

ความมักมากเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้
อิเป๊บ หุหุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-06-2016 00:58:05

หมั่นใส้เป๊บอ่ะพี่ขอจัดไปสักตุ๊บได้ไหมน้องโจ้
เอาแล้วไง แหม! อีเก๋นี่มันร้ายจริงๆ น้องฉัตรที่น่ารักจัดมันหนักๆไปเลย

ถามน้องโจ้ บาดแผลที่แคนาดาเยอะไหมครับ อิอิ

   :mew4: :mew1: :mew1: :mew1:
รักกันยืนยาวนะครับ คู่หวานตลอดปี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 21-06-2016 01:07:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-06-2016 05:29:16

เก๋ เพื่อความรักของตัวเองกับฐานะมั่นคงของครอบครัวตัวเอง
ใช้มารยาหญิงล่อลวงคนที่รักกัน ให้แตกแยก :m16:
ทำบาป ทำร้ายคนทั้งทางกายและทางใจ เลวมาก :z6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Key ที่ 21-06-2016 08:57:33

 :sad4: ทำไมเค้าคิดเอาชีวิตคนเราง่ายจัง พี่โจ้ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ คนแบบนี้น่ากลัว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-06-2016 09:37:56

 :z3:   :เฮ้อ: 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 21-06-2016 10:23:33

 :pig4: :pig4: :pig4:
มีเรื่องตลอดเลยอะ
สู้ สู้ คนดีผีคุ้มครอง

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 21-06-2016 13:52:24

นอกเรื่องน่ะคะ
รูปโจ้หน้าตาดีจัง. ผิวพรรณดีมากๆ
ทั้งขาวทั้งเพยียวนอิจฉาาาา
เกลียดนังเก๋   ขนโจ้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 21-06-2016 16:46:45

ยัยเก๋นี่มันน่า.....จัง ไม่ยอมเลิกราซะทีนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 21-06-2016 17:26:39

ค้างอย่างแรง...ใครร้อง ใครเป็นคนขับมาชน แล้วจะมีใครโดนตื้บไหม  :m31:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 21-06-2016 18:08:52

 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: แบบนี้ต้องให้เจ้ฉัตรไปจัดการ  :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Chanakarn1515 ที่ 21-06-2016 18:52:22

ค้างอ่ะ 
รีบๆมาต่อนะพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-06-2016 20:07:33

 :hao7:
ค้างอ่ะ มาต่อไวไวน๊า สุดหล่อที่น่ารัก
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 21-06-2016 21:51:43

ซวยซับ ซวยซ้อนจริง ๆ พี่โจ้ เก๋นี้ก็เหลือเกิน เฮอออ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 22-06-2016 00:12:45

อ่านถึงตอนนี้ค้างมากกก แต่รู้เลยใครคือคนบงการ แบบนี้ตอนหน้าพี่โจ้บู้ด้วยใช่ไหมครับ

อย่าไปยอมครับ อ่านแล้วเดือดแทน 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 22-06-2016 09:26:31

นังเก๋...มันสมควร :z6:จริงๆ

ผลบุญที่โจ้ทำไว้ช่วยให้ผ่านพ้นไปได้ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋ UP 20/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-06-2016 10:45:31

สวัสดียามเช้าวันพุธครับ เป็นยังไงกันบ้างครับ หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะครับ จริงๆ กลับมาถึงเมืองไทยราวๆ เที่ยงๆ ของวันจันทร์ เลยแอบอู้งาน ลาเพิ่มหนึ่งวัน เดินทางเหนื่อยมากครับ แวะเปลี่ยนเครื่องกว่าจะถึงเมืองไทย ร่วมๆ 20 ชั่วโมง คงมีแต่ตัวขาวละมั้งครับ ที่พลังเหลือเฟือ เดินช๊อปปิ้ง ดูนั่นนี่ พาลจะตกเครื่องเอาซะงั้น ผมเองก็เหนื่อยๆ ไปนั่งพัก นางก็มาบ่นว่า จะมาแก่อะไรตอนนี้ มาเดินช๊อปปิ้งเลย ทีทำอย่างอื่นละมีแรงนัก

อ้าว...ก็ทำอย่างอื่นมันสนุกกว่านี่น่า...แล้วตอนทำอย่างอื่นที่แคนาดา คนมีแรงคือ นางตะหาก ไม่รู้ไปฟิตจากไหนมานะครับ เอาไว้ค่อยมาเล่าให้อ่านนะครับ ฮ่าๆๆ  :hao6: :hao7:

เริ่มทำงานวันอังคารผมกับตัวขาวไปรถคันเดียวกัน เจอพิษน้ำท่วมเมืองเข้าไป รถติดอยู่หน้าคอนโด ชม นึง เลยตัดสินใจไม่ไปทำงานดีกว่า ก็เลยทำกับข้าวกินกัน ดูหนัง ฟังเพลง นอนกอดกัน ตามประสา ผมมาคิดๆ เอ้ย บางทีเราสองคนไม่ได้ทำแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ชีวิตก็มีแต่งานๆๆ แล้วก็งาน นะครับ

วันนี้ออกมารถคันเดียวกับตัวขาวตั้งแต่เช้า การจราจรรุนแรงดีนะครับ กว่าจะถึงออฟฟิศ ปาเข้าไป เกือบๆ สิบโมง กำลังคิดในใจว่า พี่ปริมดุเข้าแน่ มาประชุมสาย แต่ดวงดีครับ คณะกรรมการหลายคนยังอยู่บนถนน รถติดหนักมาก ก็เลยเลื่อนการประชุมไปเป็นช่วงบ่าย เช้าก็ว่างเลยมานั่งพิมพ์ทักทายนี่ละครับ

สำหรับตัวขาว มาถึงออฟฟิศ แฟ้มงานกองเต็มโต๊ะ นางก็เข้าโหมดหน้าตาจริงจังทันที เรียกลูกน้องรายคนเข้าไปเคลียร์งาน เห็นหน้าขาวๆ แบบนั้นนะครับ เวลาทำงานเอาจริงเอาจัง บอกเลยว่า โหมดน่ารักไม่มี ลูกน้องจะกลัวตัวขาวมาก เพราะเวลานางดุ ไม่หยาบคาย ไม่รุนแรง แต่สะเทือนถึงจิตใจเลยละครับ ดูโหดก็จริง แต่เวลาประเมินประจำปี สิ่งใดที่เป็นผลประโยชน์ของลูกน้อง นางจัดเต็มที่ นี่แหละ ลูกน้องถึงรักนางแบบกลัวๆ ฟังดูแปลกๆ นะครับ ฮ่าๆๆ

พอเสร็จงานปลดจากโหมดจริงจัง มาเป็นโหมดน่ารัก นางจะมาอ้อนผมนะ เป๊บแบบนั้น แบบนี้ มากอดมาซบไหล่ตามประสา นางก็น่ารักของนางไป เอ ถ้าถามกันว่า ลูกน้องไม่เห็นหรือ ไม่หรอกครับ เพราะบางทีก็หวานๆกันในห้องทำงาน ถ้าลูกน้องจะเข้ามาก็เคาะประตูก่อน แต่ส่วนใหญ่ที่เข้ามาแบบไม่เคาะ คือ ประธานปริม นะแหละครับ ชอบมาเห็นช๊อตหวานทุกที พี่ปริมก็จะแซวว่า กินน้องชายพี่เบาๆ หน่อย ตัวขาวก็อายไปตามระเบียบ

แวะทักทายสั้นๆ นะครับ ใกล้เที่ยงแล้ว อย่าลืมทานข้าวกันนะครับ ไว้ถ้าว่างจริงๆ จะมาเล่าเรื่องแคนาดาให้อ่าน....จะเอาแบบ X หรือแบบปกติ นำเสนอกันได้นะครับ ฮ่าๆๆ  :hao6:

ปล.ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ ผมอ่านของทุกคน มีความรู้สึกว่า โดนตบตีกระทืบซะเละ ยอมรับครับว่าตอนนั้นเลวจริง แต่ตอนนี้เป็นคนดีแล้วนะครับ

ปล. อ่านเรื่องที่ตัวขาวเขียน ก็เป็นจริงตามนั้นครับ แต่เรื่องรถเฉี่ยวผมมารู้เอาตอนจบเรื่อง ตอนต่อไปสาแก่ใจทุกคนแน่ บอกก่อนเลยว่าเท่าที่ลองอ่านๆ ตัวขาวเขียนเสร็จไปไกลแล้ว ตอนต่อไปคงมาลงเร็วๆนี้แหละครับ

Have a nice day Krabbbbb  :hao3: :hao6: :bye2:

Pep  :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-06-2016 11:13:02

 :impress2:  นี่ตั้งตารอเรื่องเล่าจากแคนาดาเลยค่ะ
แหะๆ รอจบเรื่องยัยเจ้ากรรมนายเวรด้วยค่ะ มันส์แน่ๆเนาะ
ขอบคุณค่ะพี่เป๊บที่มาทักทายกัน ตัวขาวน่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 22-06-2016 11:57:43

เอาแบบ X สิค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 22-06-2016 19:44:36

ขอแบบ double  x  ได้ไหมคะ

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 22-06-2016 20:26:50

อยากรู้ตัวขาวแรงเยอะแค่ไหน  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-06-2016 22:21:58

 :hao6: :hao6: :hao6:
ขอแบบ xx ตามความเป็นจริงเหมือนอยู่ขอบเตียง 5555
 :mew4: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 22-06-2016 22:28:06

 :m16:
โจ้มาต่อเรื่องเลย


อยากเผือกมาก
ฝากจัดการเป๊บด้วย

 :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-06-2016 21:37:44

ตัวขาวนี่สมกับฉายาสะใภ้เหล็กจริงๆ

จริงๆแล้วตอนนั้นก็ถือว่าโจ้ไม่มีทิฐิมากนะ
เรียกว่าตัดสินใจอย่างมีสติรอบคอบมากกว่า
เพราะถ้าเป๊บยังจัดการปัญหาเรื่องเก๋ไม่ได้
เป๊บกับโจ้ก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิม

ขอแคนนาดา xxx นะเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 23-06-2016 22:02:43

เฮ้อ นึกว่าละครหลังข่าว ชะนีกะเอาถึงตายเลยนะนั่น :m16:สงสัยเป๊บโดนยาเสน่ห์แน่ๆหลงไปได้ยังไง ชะนีเก๋เป็นแม่มดชัดๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 24-06-2016 19:12:51

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 25-06-2016 06:42:03

 :pig4: :pig4: :pig4:
น้องเป็ปนิราศแคนนาดา ขอแบบเอ็กคลูชีบนะจ๊ะ
รักนะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-06-2016 09:07:29

สวัสดีเช้าวันเสาร์ค้าบบบบบ วันนี้ไปไหนกันบ้าง หรือว่านอนกอดแฟนกันอะ อิอิ วันนี้เอาตอนใหม่มาลงให้นะค้าบ แล้วก็ไม่อยู่สามวันน้า ไป จ น่าน อะครับ ไป น่าน ครั้งนี้ ผมกะเป๊บจะไปทำบุญสร้างวัดกันอะคับ พระอาจารย์ที่สนิทสนมกัน เขาก็เชิญชวนไปร่วมบุญ เลยบอกคนในครอบครัวไป แด๊ดเลยมีคำสั่งให้ไปทำบุญพร้อมสำรวจล่วงหน้าว่า ยังไงอย่างไร เลยกลายเป็นทริปสั้นๆ สามวันอะคับ เกรงว่าหายไปนาน เดี๋ยวจะเหงากัน ไม่มีอะไรให้อ่าน แล้วมาสาปแช่งคิงคอง 555+ สาแก่ใจอีโจ้นักกกกก

จริงๆ อะน้า ผมเฉยๆ มะได้ตื่นเต้นมากอะคับ เพราะน่านสมัยตะก่อนโน้นก็ไปกะเพื่อนๆ บ้าง แต่เดี๋ยวนี้มีเรือบินอะนะ สะดวกกว่ามากๆ คนที่ตื่นเต้น คือ คิงคองโน่น จัดกระเป๋าตั้งแต่เมื่อคืน ชุดนายแบบทั้งนั้น ผมเลยแซวว่า

"ไปทำบุญหรือไปถ่ายแบบอะเป๊บ" นอนรอบนเตียงแล้วเนี่ย ไปสองคืน จัดเสื้อผ้ายังกะจะไปอยู่สิบวัน

"นิดนึงครับ ต้องหาชุดเข้ากัน แว่น เสื้อ ผ้า ครีม เยอะแยะครับ....เผื่อไปเจอหนุ่มน่าน จะได้เอามาเป็นเมียเพิ่มสักสองสามคน"

"ผั๊วะ" กระโดดจากเตียง เอาเท้าไปทาบซะ หนอยยยย คิดจะมีเมียเพิ่มมมม

"โอ้ยยยย....ล้อเล่นครับที่รัก....หยุดเตะได้แล้ว" หมั่นไส้ เตะซะหนำใจ

"เจ้าชู้อะ อย่าได้คิดจะมี ตัดจู๋ขาดอะ"

"ล้อเล่นนนน คร้าบบบบ โอ้ยยยย มีเมียน่ารักขนาดนี้ รักหมดใจแล้ว" เหอะ ทำมากอดมาหอมแก้ม สันดาน ผช ไว้ใจยากกกกก

หมั่นไส้เนอะคับ นี่ผมแต่งตัวเสร็จนานละ นางยังแต่งนั่นนี่ หล่อทั้งวัน เฮ้อออออ .....

ยังไงก็ อนุโมทนาบุญ กับเราทั้งคู่ นะค้าบบบ จะทำบุญและคิดถึงทุกคนเล้ยยยยย อ่านให้สนุกนะค้าบบ...เดี๋ยวกลับมาค่อยตอบเม้นๆ เนอะ

ปล.... อยากจะกระโดถีบคิงคองอีกสามรอบ ไปเม้าเรื่องแคนาดาไว้อะ อายมากกก อย่าไปเชื่อตาลุงเพี้ยนนี่ ใครจะแรงเยอะหื่นเท่าตาลุงอะ อย่าไปเชื้อออออออ  :mew3:

คิดถึงค้าบบบบ   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-06-2016 09:08:58

ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ

“ว้ายยยยยยยยยย...อีโจ้ววววววว”
ผมได้ยินเสียงฉัตรกรีดร้องมาไกลๆ ตามด้วยเสียงกริ๊ด วิ๊ดว้าย อื้ออึงไปหมด คนที่อยู่ใกล้ๆ ผมก็วิ่งเข้ามาช่วย ฉัตรวิ่งเข้ามาถึงผมก่อนเป็นคนแรก
“อีโจ้ววววว เมิงเป็นไงบ้างงงงงง” ฉัตรตกใจมาก วิ่งมาจับตัวผมใหญ่เลย
“ไม่เป็นไรๆ พอไหว”
“เฮ้ย เมิง พาโจ้ไปโรงพยาบาลดีกว่า” เบิดกับโอ๊ตรีบมาประคองตัวผมไปที่รถฉัตรที่จอดใกล้ที่สุด
   ฉัตรและเพื่อนๆ พาผมมาส่งที่โรงพยาบาลเวชธานี เจ้าหน้าที่พาผมเข้าห้องฉุกเฉิน หมอมาถึงก็ตรวจอาการพร้อมชวนผมคุย ผมตอบได้ตามปกติ ไม่นานนักก็มีพยาบาลมาทำแผล และถูกส่งตัวไปเข้าเครื่องสแกนใหญ่ๆ  สแกนเสร็จก็ส่งตัวมาที่ห้องวินิจฉัย ไม่นานนัก ฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย ก็เข้ามา
“คุณหมอ เพื่อนหนูเป็นยังไงบ้างคะ” ทรายถาม
“บาดเจ็บเล็กน้อยแค่รอยช้ำที่เกิดจากการกระแทกนะครับ สำหรับผลการสแกนสมอง พบว่าไม่มีเลือดคั่ง สมองปกติมาก แล้วส่วนที่กระแทกก็เป็นแค่รอยแดงๆ ครับ หมอสงสัยเหมือนกันว่าถูกรถเฉี่ยวชนมาหรือล้มเองครับ เพราะดูอาการไม่เหมือนการเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นะครับ” หมอร่ายยาว
“รถเฉี่ยวจริงๆ คะหมอ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เป็นแบบที่หมอบอกได้ยังไง” ฉัตรก็ตอบหมอแบบงงๆ
   อย่าว่าแต่ฉัตร ผมก็งง เพราะเท่าที่จำได้ แรงกระแทกมันแรงมากครับ
“แล้วต้องนอนโรงพยาบาลมั้ยครับ” เบิดถาม
“หมอว่าไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวหมอสั่งยาทากับยาแก้อักเสบ ยาลดอาการบวม ทานต่อเนื่องสามวันน่าจะหายเป็นปกติครับ แต่ถ้ากลับไปพักฟื้นที่บ้านแล้ว หากมีอาการปวดศรีษะ หรืออะไรเพิ่มเติม รีบมาพบหมอนะครับ” หมอตอบเบิดแล้วหันมาบอกผม
“ได้ครับ ขอบคุณมากครับ” ผมและเพื่อนยกมือไหว้หมอ
   ผมได้นั่งรถเข็นอีกครั้ง คิดในใจ ปีก่อนตอนอุบัติเหตุก็นั่ง เหอะ มาปีนี้ก็นั่ง ชะตากรูเนี่ยถูกกับการเข้าออกโรงพยาบาลจริงๆ
“เบิด เดี๋ยวเมิงเข็นอีโจ้วไปรอหน้าตึก เดี๋ยวกรูให้สิงห์ขับรถมาเทียบ อีทรายกะอีโอ๊ตเมิงไปรับยากับกรู” ฉัตรสั่งเรียบร้อย
   เบิดก็เข็นผมมาเรื่อยๆ ไปรอตรงหน้าทางเข้าตึกโรงพยาบาล
“เมิงโอเคนะโจ้” เบิดถาม
“เออไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องห่วง”
“ใครมาทำเมิงเนี่ย มันคงแค้นมาก”
“กรูจะไปมีเรื่องกะใครได้ ยกเว้นอีเก๋เนี่ยแหละ”
“เมิงคิดงั้นหรือวะ กรูคิดนะถึงแม้จะโกรธกันแต่ก็ไม่น่าทำแบบนี้ เพราะรถที่ชนเมิง ไม่ใช่อีเก๋ขับ”
“หือ แล้วใครขับวะ”
“ตอนเกิดเหตุ ทุกคนวิ่งไปหาเมิง แต่อีทรายมันจ้องรถคู่กรณี รถ แม่งไม่ติดป้ายแถมติดฟิล์มดำมืด แต่อีทรายยืนยันว่าคนขับเป็นผู้ชายแน่นอน”
“หรืออีเก๋มันจ้างมา”
“เป็นไปได้นะเมิง น้ำหน้าแบบมันไม่ลงมือเองหรอก แจ้งความดีมั้ยวะ”
“ไม่เป็นไรเมิง แจ้งไปไม่มีป้ายทะเบียน ตำรวจหาไม่เจอหรอก กรูจะระวังตัวมากๆ”
“เออวะ คนมัน Here เมิงต้องระวังตัวมากๆ งานนี้ต้องประกบเมิงละ”
“เป็นดาราว่างั้น มีการ์ดประกบ”
   ผมกับเบิดก็หัวเราะพร้อมกัน รอไม่นานนัก ก็มีรถตู้มาเทียบ ลูกน้องฉัตรก็ลงมาในจังหวะที่ฉัตรเดินมาพอดี
“อีเบิดอีโอ๊ตเมิงพยุงอีโจ้วขึ้นรถ สิงห์ไปส่งคุณโจ้ที่บ้าน นิคเอารถชั้นกลับไปที่บ้าน บอกพ่อด้วยว่าเย็นนี้ติดธุระนิดนึงไม่ได้กินข้าวด้วย”
“ครับ” ลูกน้องฉัตรรับคำสั่ง
“แล้วพวกเมิงอะ จะไปส่งอีโจ้วกับกรูมั้ย” ฉัตรหันไปถามเบิด โอ๊ต ทราย
“ไปๆ”
“งั้นขึ้นรถ” ระหว่างเดินทาง
“ฉัตรค่ายาละ” ผมถาม
“จ่ายละ..”
“เท่าไหร่อะ”
“แสนแปด...รับเงินสด งดรูด”
“ค่ายาหรือค่ารีดไถ เดี๋ยวกรูไปขายที่ก่อนนะ” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ....แปดพันกว่าบาท ช่างเหอะ กรูจ่ายให้ ถือว่าช่วยเมิงฟาดเคราะห์”
“เอ้ยไม่เอา...เดี๋ยวโอนเงินให้”
“ไม่ต้อง...อีนี่นิ แปดพันคืนมาไม่ช่วยให้ชีวิตกรูรุ่งเรืองหรอก...เมิงค่อยเลี้ยงข้าวกรูคืน”
“เลี้ยงข้าวคืนแปดพัน อ้วนตัวแตกตายห่าหมด” ผมแซว
“กรูว่าเถียงฉอดๆ แบบนี้ได้ น่าจะหายละมั้ง” เบิดแซวผม
“เออกรูก็ว่า...ฮ่าๆๆ” ฉัตรหัวเราะ
“ฉัตรแล้วรถกรูละ” ผมถาม
“ทิ้งไว้ที่ตึกจอดนั่นแหละ พรุ่งนี้ค่อยไปเอารถ”
“ไม่หายหรือ”
“อีห่านี่ ห่วงตัวเองก่อน ถ้าไปเอารถขับกลับไหวหรือไง เผื่อแม่งมันดักรอเมิงอะ คราวนี้มันคงชนเมิงแล้วถอยมาทับ ตายคาที่ทำไง”
“ใช่คะ เห็นด้วยกะคุณแม่ค่า” ทรายย้ำ
“อีนรกนี่มันร้ายนัก มันไม่ทิ้งหลักฐานไว้ แม่งเอาผิดมันยาก เจอหน้าแม่งกรูจะตบให้ตาย อีชั่ว” ฉัตรบ่นๆ
“ช่างมันเถอะเมิง ชดใช้กรรมไป” ผมห้ามฉัตร
“โถถถถถ อีนางเอก รอกรรมสนองมันอะช้า เอาตีนกรูเนี่ยทาบหน้ามันดีกว่า เอาเลือดชั่วๆ มันออกมาบ้างจะได้หายกร่าง”
“ใช่ค้าคุณแม่ เอาเลือดมันมาล้างตีนเลยค่า” ทรายเสริม
“ล้างหน้าเมิงเหอะอีดอก เดี๋ยวตีนกรูติดเชื้อชั่วไปด้วย”
   ฮ่าๆๆๆๆ ฮากันทั้งรถ
   ไม่นานนักก็มาถึงบ้าน เบิดกับโอ๊ตพยุงผมเข้าบ้าน พ่อกับแม่และจิมกำลังจัดโต๊ะทานอาหารเย็นพอดี พอเห็นสภาพผม ตกใจอย่างมาก เข้ามาสอบถามกันใหญ่ ฉัตรก็เลยเล่าๆ ให้ทุกคนฟัง จิมออกอาการมาก จะไปฆ่าเก๋ซะงั้น ผมเลยได้ปรามๆ อย่าไปทำมัน บาป วันนึงมันได้รับกรรมเอง ด้วยความที่ผมไม่เป็นอะไรมาก พ่อกับแม่ก็ไม่กังวลเท่าไหร่ ทำไปทำมา เพื่อนๆก็ได้กินอาหารเย็นด้วยเลยซะงั้น
“อร่อยมั้ยลูก” แม่ผมถาม
“โหยยย เลิศมากคะแม่ อร่อยทุกอย่าง หนูว่าจะให้แม่บ้านมาเรียนทำกับข้าวกับแม่ดีกว่า จะได้กินของอร่อยทุกวัน” ฉัตรชมใหญ่
“ปากหวานไปเรื่อยนะเมิงอะ” ผมแซวฉัตร
“ชมจริงยะ ไม่ได้แกล้ง อร่อยจริงจังมากงี้”
   แม่ยิ้มหน้าระรื่นเชียว ทำกับข้าวอร่อยก็งี้ หลังจากทานข้าวเสร็จ เบิดกับโอ๊ตก็พยุงผมขึ้นห้อง โดยมีฉัตรกับทรายตามขึ้นมาด้วย
“ต้ายตาย ห้องเมิงน่านอนมาก ดูหวานแหววนะ” ฉัตรแซว
“ทำยังกะเมิงเพิ่งขึ้นมาครั้งแรกงั้นอะ” ผมแซวไปเพราะรอบก่อนที่เกิดเรื่องข่มขืน ฉัตรก็เคยขั้นมาห้องผมแล้ว”
“แหมตอนนั้นมาห้องพินาศ รุงรังไปหมด ข้าวของกระจุยกระจาย ห้องตอนนี้เรียบร้อยน่านอนมาก”
“นอนนี่กันมั้ยละ” ผมชวนทุกคน
“รอบหน้าเถอะยะ ไม่ได้เตรียมตัวมา เมิงอะนอนพักเหอะพวกกรูกลับละ”
“เออได้ๆ ขอบคุณทุกคนมากนะ”
   เพื่อนๆ ทั้งหมดก็ขอตัวกลับ หลังจากเพื่อนๆ กลับไปแล้ว ผมก็ลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ดีที่แผลไม่หนักมาก ส่วนมากแค่รอยช้ำๆ ระหว่างอาบน้ำก็พลางคิดไปเรื่อย
   ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ คนเราแค้นมากถึงกับจะต้องฆ่ากันให้ตายเชียวหรือ ทำไมไม่กลัวบาปกันบ้าง....คิดไปก็น้ำตาไหลไป
   อาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเรียบร้อย ได้ยินเสียงเคาะประตู
“แม่เข้าไปได้มั้ยลูก”
“ได้ครับแม่ ประตูไม่ได้ล๊อคครับ”
   พ่อกับแม่และจิมเข้ามาในห้อง
“มีอะไรหรือครับ”
“พ่อว่าไปแจ้งความดีมั้ยลูก ป้องกันเอาไว้”
“แม่เห็นด้วยกับพ่อนะ”
“อย่าเลยครับแม่ หลักฐานเราไม่เพียงพอ”
“พ่อว่าหลักฐานไม่เพียงพอก็น่าจะแจ้งความได้นะ เราป้องกันเอาไว้ก่อน อย่างน้อยตำรวจจะได้รู้ว่าทะเลาะกับใครยังไง”
“งั้นก็ได้นะครับ...เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลองไปแจ้งความ”
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปกันทั้งบ้านนะแหละ แจ้งความไว้หากมีเรื่องอะไรจะได้ไม่เสียเปรียบ” พ่อแนะนำ
“ครับๆ”
“แล้วพี่เป๊บเขารู้ยังพี่” จิมถาม
“ยังเลย พี่ไม่อยากเล่าให้เป๊บไม่สบายใจ พ่อกับแม่ไม่ต้องไปบอกเป๊บนะครับ โจ้ไมได้เจ็บมาก”
“ผมว่าควรเล่านะพี่ อย่างน้อยให้พี่เป๊บรู้ว่าเป็นต้นเหตุของเรื่อง”
“รู้แล้วจะแก้ปัญหาได้หรือจิม บอกเป๊บไปแบบนั้นพาลจะพาเรื่องให้รุนแรงกว่าเดิมอีก ตอนนี้เงียบไปก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”
“งั้น ลูกพอเล่าพ่อกับแม่ได้มั้ยว่า มีเรื่องกับใครยังไงอย่างไรหรือ” แม่ผมถาม
   ผมก็เล่าเรื่องเก๋ ให้ทุกคนได้ฟัง ตั้งแต่ต้นเรื่อง จนถึงการมีปากเสียง แล้วก็เขาทำอย่างไรกับเป๊บ
“มิน่า พี่ถึงเลิกกับพี่เป๊บ”
“นั่นซิ พ่อเองก็สงสัยมานานว่าทำไมถึงทะเลาะจนทำร้ายร่างกายกัน”
   ผมไม่ได้เล่าเรื่องที่โดนข่มขืนกับพ่อแม่และจิม กลัวทุกคนจะรับไม่ได้ เลยบอกไปตั้งแต่แรกๆว่า ทะเลาะกันจนต่อยกันเท่านั้น
“นั่นละครับพ่อ แต่ไม่เป็นไรครับ โจ้เข้มแข็งพอ พระอาจารย์บอกว่า สิ่งใดเป็นของเรา ย่อมเป็นของเรา สิ่งใดไม่เป็นของเรา ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่ ก็ไม่เป็นของเราครับ”
“ดีแล้วลูก แม่เชื่อว่าบุญและความดี จะนำพาให้ลูกออกจากปัญหาพวกนั้นได้ เข้มแข็งนะลูกนะ ถ้าไม่ไหวก็ออกมา พ่อกับแม่เลี้ยงได้” แม่พูดติดตลก
“ครับแม่ ผมจะเข้มแข็งครับ”
“งั้นพักผ่อนเถอะลูก แผลจะได้หายเร็วๆ” พ่อผมบอก
“ครับ ฝันดีครับ”
   ทุกคนออกจากห้องไปแล้ว ผมก็หยิบโทรศัพท์โทรไปหาเป๊บ
“ว่าจะโทรหาพอดีเลยครับ”
“อ้าวหรือ ใจตรงกันเนอะ เป๊บทำอารายอะ”
“กำลังอ่านหนังสือทบทวนครับ ขาดเรียนไปนาน จนยืมเล็คเชอร์เพื่อนๆมาอ่านนะครับ”
“หรือแล้วอาจารย์ว่าไงบ้างอะ”
“ก็บอกเหตุผลไปนะครับว่าขาดเรียนเพราะอะไร มีใบรับรองแพทย์ อาจารย์ใจดี ก็เลยถือว่ามาเรียนตามปกติ แต่เป๊บจะต้องเรียนให้ทันเท่านั้นเอง”
“ดีแล้วๆ นี่ก็ดึกแล้วควรนอนได้แล้ว”
“ครับ แล้วโจ้ยังไม่นอน ว่าแต่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเสียงดูเหนื่อยๆ”
“อ๋อ วันนี้เรียนหนักนะเป๊บ รถก็ติด กว่าจะมาถึงบ้านก็เหนื่อยเลย” ผมอ้างไป ไม่อยากให้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้
“งั้นโจ้พักผ่อนนะ ฝันดีนะครับ รักโจ้นะครับ”
“ครับ...รักเป๊บเหมือนกันนะ” เป๊บคงตกใจปนอึ้ง ผมไม่ได้บอกคำนี้มานานหลายเดือนนับจากที่เรามีเรื่องกัน
   ผมกดวางสายทันที เดี๋ยวเป๊บยาวอีก ฮ่าๆๆ หลังจากวางสายก็ล้มตัวนอน พลางคิด เฮ้อ ชีวิตเรา มรสุมแท้ๆ เมื่อไหร่จะพ้นนะ ได้ยินเสียง sms ผมกดอ่าน
“ดวงแข็งนักนะมึง วันนี้มึงรอดไปได้อย่าคิดว่าจะไม่มีครั้งที่สอง รอบหน้ากูเอามึงตายแน่”
   ไม่ต้องเดาหรอกครับว่าใคร ต้องเป็น เก๋ แน่นอน ผมก็แปลกใจว่า ไม่กลัวกฎหมายบ้างหรือยังไง แต่อย่างน้อยก็ควรจะบาปหรือเวรกรรมบ้างนะ ผมไม่อยากคิดให้ตัวเองทุกข์ครับ เลยลุกขึ้นเดินไปห้องพระ สวดมนต์นั่งสมาธิให้สบายใจ
   ผมเริ่มสวดมนต์ตามปกติ ตามด้วยพระคาถาชิณบัญชร กรวดน้ำอิมินา และแผ่เมตตา...บุญอันใดที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาดีแล้ว ด้วยบุญนั้นขอให้ถึงเจ้ากรรมนายเวร ขอให้ปัญหาทุกอย่างผ่านพ้นไป ขอให้เจอความดี สิ่งที่ดี ตลอดไป สาธุๆ....ผมก็นั่งสมาธิ ไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่นะครับ แต่สำหรับวันนั้นจิตสงบมาก มันเป็นความเงียบของความเงียบ จิตนิ่งเงียบสบายไปเรื่อยๆ
   “คนมีบุญมาก...ไม่มีสิ่งใดมาทำอันตรายได้...ใครทำกรรมอะไรไว้ ย่อมได้รับผลกรรมนั้น”
   ผมลืมตาทันที ตกใจเพราะได้ยินเสียงก้องในหู อาจจะลืมตาเพราะตกใจ เลยปวดหัว เหงื่อท่วมตัวเลยครับ ผมเหลือบมองนาฬิกา เป็นเวลาตีหนึ่ง หา....ตอนเริ่มสวดมนต์ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง เรานั่งสมาธินานขนาดนี้เลยหรือเนี่ย
   กลับเข้ามาที่ห้องก็อาบน้ำอีกรอบ ก่อนจะนอนหลับ เมื่อกี้ เสียงของใคร แต่ก็ช่างเถอะ คงเป็นเรื่องดีๆ แหละ ผมก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อย
   วันรุ่งขึ้นผมกับครอบครัวก็ไปแจ้งความไว้ที่ สน. ใกล้ๆมหาวิทยาลัย ทางตำรวจก็ลงบันทึกประจำวันไว้ แต่โชคดีตรงที่ ตำรวจชั้นผู้ใหญ่ใน สน. รู้จักกับพ่อผมด้วย ก็เลยดูจริงจังขึ้นมา ทางตำรวจเพื่อนพ่อก็ให้เบอร์โทรโดยตรงกับผมไว้ด้วย เผื่อมีอะไรจะได้โทรทันที ก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้นครับ
   วันนี้เป็นวันแรกของการสอบ QE ครับ ผมตื่นเต้นมาก นอนหลับไม่สนิทเท่าไหร่เพราะกังวล ตื่นตั้งแต่ตีสี่ อาบน้ำ ออกจากบ้านตีห้า มาถึงมหาวิทยาลัยราวๆ หกโมงเช้า ก็เห็นรถฉัตรกับเบิดจนหน้าตึก ผมก็ไปจอดข้างๆ มาเช้าที่จอดว่าง ดีจัง เดินเข้ามาในตึก เจอฉัตรกับเบิดนั่งทบทวนหนังสืออยู่ ผมเดินเข้าไปหาพร้อมถามว่า
“ไมเคิล อี พอร์เตอร์ นำเสนอทฤษฏีอะไร” ผมโพล่งถามขึ้นมา
“อ้าวอีห่า กรูลืม นำเสนออะไรวะเบิด” อีฉัตรทำหน้าตกใจ
“ฮ่าๆๆๆ เมิงจะสอบผ่านปะเนี่ย” ผมถามฉัตร
“อ้าวอีนี่ ผ่านดิ กรูจำจนมั่วไปหมดละเนี่ย เยอะจริง ห่า”
“ทฤษฏษี 4P” เบิดตอบ
“เออใช่ๆ” แล้วฉัตรก็พึมพำไปตามประสา
“เมิงอ่านดีแล้วหรือ” เบิดถามผม
“มั้ง ไม่อ่านแล้ว เดี๋ยวเครียดนึกไม่ออกทำไม่ได้”
“เออกรูไม่อ่านบ้างดีกว่า เดี๋ยวลืมหมด” เบิดวางหนังสือ
“อ่านเป็นเพื่อนกรูก่อนนนนน” ฉัตรบ่น
“พอแล้วเมิง เดี๋ยวเครียดหนักจำไม่ได้” ผมปรามๆ
   ไม่นานนักทรายกับโอ๊ตก็มา พวกเราเลยเดินไปกินข้าว ระหว่างเดินไปที่โรงอาหาร ก็เจอเป๊บที่กำลังลงจากรถพอดี
“อ้าวอีเป๊บ ไปกินข้าวด้วยกันมะ” ฉัตรชวน
“เออได้ๆ ยังไมได้กินอะไรมาพอดี” เป๊บตอบรับคำ พร้อมยิ้มให้ผม
“คือปากตอบรับกรูอะ แต่หน้ามองเมีย หมายควายว่า ตอบบบบบ” ฉัตรแหกปากใส่เป๊บ
“ฮ่าๆๆ นิดนึง ก็เมียกรูน่ารัก” เป๊บตอบฉัตร
“กรูละเบื่ออออออ ความน่ารักของกรูแพ้อีห่านี่อีก” ฉัตรมาจิกผมซะงั้น
   ผมก็ยิ้มให้เป๊บ พวกเราก็เดินไปโรงอาหาร
“เป๊บคะ ไปกินข้าวกัน” เก๋โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ หันไปดูอีกที นางก็มาคว้าแขนเป๊บชวนไปกินข้าวแล้ว
   ทุกคนรวมถึงผมหันไปมอง เห็นเก๋ควงแขนเป๊บ ทำหน้ากวนตีนใส่พวกผม เพื่อนเก๋สองสามคนยืนห่างๆ
“อะ..เอ่อ...คงไม่สะดวกนะเก๋ เป๊บรับปากไปกินข้าวกับโจ้ก่อนแล้ว” เก๋ทำหน้าจิกผมทันที
“แหมเป๊บ โจ้เขามีเพื่อนกินด้วยกันเยอะแยะ ดูเก๋ซิ แทบไม่มีเพื่อนไปกินด้วยเลย ไปกินกะเก๋เถอะนะ” เก๋อ้อนๆ เป๊บ
“ทำตัวสันดานควายแบบนี้ใครจะคบ ผู้ชายเขามีเมียเป็นตัวเป็นตน แถมบอกปฎิเสธแล้ว ยังจะร่านดอกใส่” ฉัตรซัดเก๋เต็ม บอกเลย ผมกับทุกคนอึ้ง ฮ่าๆๆๆ หน้าตาฉัตรเอาจริงมาก เก๋ฮึดฮัดใหญ่ เหมือนกลัวฉัตร นางเอกลังเลที่จะอ้าปากเถียง
“เก๋ก็มีเพื่อนกินนี่ ไปกินกันเองเถอะ เดี๋ยวค่อยเจอที่ห้องสอบ” เป๊บเกะมือเก๋ออก เก๋ทำหน้าตาโมโหอยู่
“อะ..ก็ได้ ถือว่าแบ่งๆ กัน แต่เป๊บ พรุ่งนี้วันเกิดเก๋ เป็นวันสอบวันสุดท้ายพอดี เป๊บต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดเก๋นะ” นางปรายสาตาจิกๆ มองมาที่ผม พร้อมหันไปอ้อนเป๊บ
“ได้ๆ ตามนั้น” เป๊บรับปากเพื่อบอกปัดๆไป
   หลังจากเก๋เดินออกไปแล้ว หน้าตาผมก็บึ้งอารมณ์เสีย เป๊บเองก็ทำหน้าไม่ถูก เป๊บก็พยายามจับมือผม แต่ผมแกะมือออก รู้สึกไม่อยากมองหน้าซะงั้น
“อีนี่ปากดอกนัก พูดมาได้ว่าแบ่งๆ กัน อีห่ามันร่านมาแย่งผัวคนอื่น แม่ม อย่าให้มันมาทำให้อารมณ์เสียนะเมิง อีกไม่ถึง ชม จะสอบแล้ว อีกอย่างเป๊บมันพยายามเลิกกะเก๋ เมิงอย่าทำอารมณ์เสียใส่อีเป๊บมันนะ เอ็นดูมัน” ฉัตรเตือนผม ผมก็มีสติ คิดได้ โอเค งั้นทำตัวปกติ
   ผมก็เฮฮาไปเรื่อยๆ เป๊บเองก็คง งง ตะกี้บึ้งๆ ทำไมเฮฮาได้
   ข้อสอบยากมาก แต่ก็พอที่จะเขียนได้ ผ่านการสอบทั้งวันจนกระทั่งเลิกสอบในช่วงเย็น พวกเราทุกคนก็ออกมาเจอหน้าห้อง
“ทำได้ปะวะ” ผมถามฉัตรที่เดินออกมา
“มั้ง เมิงละ เขียนไปกี่หน้า”
“ก็วิชาละแปดหน้า”
“เมิงเขียนพระไตรปิฎกหรือไง อีห่า” ฉัตรแขวะ
“เขียนตอบข้อสอบ คะคุณ เบิดทำได้ปะ” ผมหันไปถามเบิดที่กำลังเดินออกมา
“พอไหววะ เขียนไปสิบหน้า ไม่รู้จะโอเคป่าว”
“เขียนไบเบิลเรอะไง” ฉัตรแขวะอีก
“แล้วเมิงละเขียนกี่หน้า” เบิดถามกลับ
“หกหน้าเจ็ดหน้า ไม่รู้จะเขียนไรละ” ฉัตรตอบเศร้าๆ โอ๊ตกับทรายเดินออกมา
“ทำได้ป่าว เขียนไปกี่เล่ม” ผมแซว
“เหอะ พอไหวมั้ง เขียนไปแปดหน้า น่าจะโอเค” ทรายตอบ
“เออเท่าๆ กับทราย ดูๆ แล้วพวกเราผ่านหมดแหละ” โอ๊ตตอบ
“รู้ได้ไง”
“เดา”
“ขอบใจอีห่า” ฉัตรด่าอีกรอบ
“เหลือพรุ่งนี้อีกวัน กลับบ้านอ่านหนังสืออีกรอบเถอะ” ผมบอกเพื่อนๆ
“เออแยกย้ายๆ เบื่อมาก พรุ่งนี้สอบเสร็จก็เป็นไทแล้ว”
“เออพรุ่งนี้สอบเสร็จไปหาไรแดกกันเนอะ เลี้ยงฉลองเทอมสุดท้ายของคอร์สเวิค” ฉัตรชวน
“เออได้ พรุ่งนี้ว่ากัน”
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 แรงอาฆาตของเก๋(แวะทักทาย Pep) UP 22/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 25-06-2016 09:09:31

พวกเราก็แยกย้าย เพื่อนๆ เดินไปหมดแล้ว ผมก็มองๆ หาเป๊บว่าออกจากห้องสอบหรือยัง แต่กลายเป็นว่า ผมเห็นเป๊บโดนเก๋ดึงๆ ไปอีกทาง เหมือนเป็บไม่เต็มใจนัก แต่ก็ขัดเสียไม่ได้ ผมพลางคิด
“เป๊บเองก็คงพยายามอยู่ซินะ....ผู้ชายนี่ใจอ่อนเสมอ เฮ้อ ช่างเถอะ ทำตามที่พระอาจารย์บอกดีกว่า”
ผมเองก็พยายามไม่สนใจ ขับรถกลับบ้าน เม้าสนุกสนานกับครอบครัว แล้วก็ขึ้นไปทบทวนหนังสือที่จะสอบในวันรุ่งขึ้น ระหว่างอ่านไปได้ยินเสียงเอ็มเอสเอ็นดัง ผมหยิบมือถือมากด เป๊บแชทมา
“ทำข้อสอบได้มั้ยครับ”
“พอไหวนะเป๊บ แล้วเป๊บละ”
“พอได้ครับ คิดว่าคงผ่าน”
“หรา เก่งเน้อ”
“ฮ่าๆๆ มั่นใจไว้ก่อนครับ”
“แล้วนี่อยู่ไหน”
“บ้านครับ กำลังอ่านทวบทวนหนังสือ โจ้ละ”
“เหมือนกันเลย กำลังอ่านๆ ด้วยค้าบบบ”
“ครับตั้งใจอ่านนะ งั้นเป๊บไม่กวน เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
“ค้าบบบ ฝันดีๆนะ”
“รักนะครับ”
“รักเหมือนกันค้าบ”
   หลังจากเป๊บออฟไลน์ไป ผมก็อ่านหนังสือจนได้เวลาสมควรนอน พลางคิด พรุ่งนี้ขอให้สอบได้ๆ สอบผ่านๆ เพี้ยงๆๆ
“อีกห้านาที หมดเวลาสอบ ให้นักศึกษาทุกคนตรวจสอบความเรียบร้อย ชื่อ นามสกุล รหัส และข้อมูลอื่นๆ หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่จะเดินเก็บข้อสอบพร้อมกระดาษคำตอบ นักศึกษาห้ามออกนอกห้องสอบจนกว่าจะได้รับอนุญาต...ขอบคุณคะ” สิ้นเสียงเจ้าหน้าที่ประกาศ ผมก็ตรวจสอบความเรียบร้อย เก็บอุปกรณ์การเขียน รอนั่งไปเรื่อยๆ จนเจ้าหน้าที่อนุญาตให้ออกจากห้อง ผมเดินออกมา พร้อมกับเพื่อนๆ
“เฮ้ออออ โล่งงงงงงง ไปฉลองกันนนนนน” ฉัตรแหกปากมา
“ฉลองที่สอบตกหรือผ่านดีคะ” ทรายแหย่
“อ้าวอีนี่ ปากไม่เป็นศิริมงคล ฉลองที่สอบผ่านซิยะ”
“ฮ่าๆๆ ฉลองที่ไหนดีคะ”
“กินอาหารญี่ปุ่นโรงแรมเลอคองคอร์ดมะ ตรงรัชดาอะ”
“ของแพงเลยนะคะคุณแม่” ทรายบ่น
“แต่อร่อย ไปกินเหอะ เดี๋ยวกรูเลี้ยง”
“งั้นเลิศเลอคะคุณแม่”
“ของฟรีเมิงชอบเนอะอีห่า” ฉัตรด่าทราย
“ฮ่าๆๆๆ แม่นแล้วคะ”
“อีโจ้ว เมิงกินได้ปะ”
“ได้หมดๆ น่าลองเพราะไม่เคยไปกิน”
“งั้นเดินทางกันเหอะ เดี๋ยวรถติด” เบิดชวน
“ไปรถใครยังไง” ฉัตรถาม
“ต่างคนต่างขับไปก็ได้ แดกเสร็จจะได้แยกย้าย” โอ๊ตตอบ
“เอองั้นเจอกันที่โรงแรม”
   พวกเรากำลังเดินกลับมาที่รถ ผมก็มองๆ หาเป๊บ อยากให้เป็บไปด้วย ทั้งที่รู้ว่าเป๊บจะต้องไปงานวันเกิดเก๋ แต่รู้สึกไม่อยากให้เป๊บไปซะงั้น ระหว่างกำลังเดินเป๊บก็เดินสวนมาพอดี
“เฮ้ยอีเป๊บ ไปแดกอาหารญี่ปุ่นกัน” ฉัตรชวน
“ที่ไหนวะ”
“เลอคองคอร์ด รัชดา”
“ได้ๆ ไปๆ” เป๊บตอบรับ แล้วหันมาถามผม
“โจ้ไปป่าวครับ”
“ไปอะเป๊บ...แล้วเป๊บไม่ไปงานวันเกิดเก๋หรือ” ผมถาม จนทุกคนชะงักหันมามอง
“อ๋อ วันเกิดอีดอกนั่นหรือ เมิงไม่ต้องไปหรอก ไปกะพวกกรูเนี่ย” ฉัตรแขวะใส่
“อะ..เอ่อ...กรูรับปากไปแล้ววะ กะไปเคลียร์ด้วย แต่เดี๋ยวไปกินข้าวกับพวกเมิงก่อน แล้วค่อยปลีกไปงานเก๋” ฉัตรก็พยักหน้า
“เป๊บจะไปไหนคะ” เสียงเก๋ดังมาแต่ไกล ผมละเบื่อ เบือนหน้าหนี
“อ๋อ พอดีเมียเป๊บเขาชวนไปกินอาหารญี่ปุ่นที่โรงแรมหรูหรานะคะ แล้วคนนอกถามเพื่ออะไรคะ” ทรายถามกลับ เก๋ทำหน้าไม่พอใจ แต่นางไม่สนใจทราย มาคว้าแขนเป๊บ สีหน้าเป๊บก็เบื่อๆ
“ไหนสัญญาว่าจะไปงานวันเกิดเก๋ไง”
“เป๊บไม่ลืมหรอก แต่ไปกินข้าวกับโจ้ก่อน งานเก๋เริ่มสามทุ่มนี่ เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้าน”
“แหมเป๊บ จริงก่อนงานเริ่มเป๊บก็พาเก๋ไปนั่นนู้นนี่ก่อนซิ จะไปที่อื่นให้เสียเวลาทำไม”
“ขาไม่ได้พิการนี่ ไปเองไม่ได้หรือไง อีกอย่างผัวเมียเขาจะไปแดกข้าวกัน ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงคงไม่ตายห่าหรอกมั้ง” ฉัตรซัดกลับแบบลอยไม่มองหน้า
“ไม่ได้ถามคะคุณ อย่าสะเหร่อตอบ” เก๋ซัดฉัตร
“กูก็ไม่ได้ตอบใคร แค่สีซอให้ควายฟัง” สงครามเริ่มอีกละ เก๋สีหน้าออกเลยว่าโกรธมาก
“เก๋เอาเป็นว่าตามนี้ ถ้าเรื่องมาก เป๊บไม่ไปละนะ” เป๊บเสียงแข็ง จนเก๋ผงะ
“ก็ได้ๆ...งั้นเจอกันที่ผับสามทุ่มนะ”
   แล้วเก๋ก็เดินจากไปแบบไม่ค่อยพอใจนัก อารมณ์ผมเบื่อมาก เบื่อกับสิ่งที่เจอ เบื่อจริงๆ แต่ไม่อยากให้บรรยากาศเสีย เลยทำตัวปกติ แต่ก็นะ อารมณ์มันปิดยาก ต้องทำใจครับ
“โจ้ไปรถใครอะครับ” เป๊บถาม
“อ่อ ตะกี้ตกลงกันว่าต่างคนต่างขับไปอะเป๊บ กินเสร็จจะได้แยกย้าย”
“อ๋อครับ”
“แล้วเป๊บละไปยังไง”
“จริงๆ วันนี้เป็บไม่ได้เอารถมาครับ เผื่อว่าไปงานเลี้ยงดึกกลัวขับกลับไม่ไหว ตอนเช้าพ่อให้เวชมาส่ง นี่ก็รอเวชมารับ”
“งั้นโทรบอกเวชว่าไม่ต้องมา เป๊บไปรถโจ้ก่อน เดี๋ยวกินเสร็จ เป๊บก็เอารถโจ้ไปงานเก๋อะ”
“แล้วโจ้จะกลับบ้านยังไงละครับ”
“เดี๋ยวให้ฉัตรไปส่งได้ หรือไม่ก็เพื่อนๆ แต่เป๊บจะกินเมาปะละ ขับรถกลับได้ป่าว”
“คงไม่กินอะครับ อาจจะกินเครื่องดื่มอื่นๆ ไป”
“นั่นแหละ เอารถโจ้ไปละกัน พรุ่งนี้เย็นๆ เอาไปคืนที่บ้านก็ได้ ไม่ต้องลำบากเวชไปรับส่ง”
“ได้ครับๆ” ผมส่งกุญแจให้เป๊บขับ
   ระหว่างเดินทาง ผมเองรู้สึกไม่อยากให้เป๊บไป
“เป๊บ โจ้ไม่อยากให้ไปงานเก๋เลยอะ”
“ครับ แต่เป๊บจะไปครั้งสุดท้าย เพื่อเคลียร์ปัญหา โจ้เข้าใจเป๊บนะ”
“เข้าใจอะเป๊บ แต่ไม่อยากให้ไปจริงๆ”
“ทำไมหรือครับ กลัวเกิดเรื่องหรือ”
“ไม่รู้ซิ แต่ไม่อยากให้ไป”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ไม่ใช่ผับวัยรุ่น มันออกแนวผู้ดีๆ ที่คนวัยทำงานเที่ยวกันนะครับ”
“ก็นะ...เอาเป็นว่าดูแลตัวเองให้ดีนะเป๊บ”
“ไม่ต้องห่วงครับ เคลียร์เรียบร้อยแล้ว จะมาบอกโจ้นะ”
“แล้วก็อย่าไปเจ้าชู้อีกละ มีปัญหาตามมาแก้ยากรู้ปะ”
“รู้แล้วครับ จะไม่เจ้าชู้แล้ว สัญญาว่าจะมีโจ้คนเดียวนะครับ” เป๊บหันมายิ้มหวาน
   เฮ้อ ก็ยิ้มแบบเนี้ย ใครๆ อยู่ใกล้ก็หลง ผู้ชายสันดานเจ้าชู้ทั้งโลก
   ฉัตรสั่งอาหารมาเต็มเลย กินไปเม้าไป อิ่มมาก ดูนาฬิกาก็ประมาณสามทุ่มแล้ว กินนานนะเนี่ย
“เป๊บสามทุ่มแล้ว ไม่ไปงานเก๋อะ” ผมถาม
“ไม่ต้องไปหรอกงานอีดอกนั่นนะ มันคงอยากเอาเมิงไปโชว์ว่าผัวใหม่อะดิ” ฉัตรพูดขึ้นมา
“รับปากไปแล้ววะฉัตร กรูจะไปเคลียร์ด้วย”
“เมิงไม่ใจอ่อนเรอะ กรูกลัวแม่งมันบีบน้ำตาตอแหลขึ้นมา เมิงลำบากใจอีก” ฉัตรตอบ
“ไม่วะ รอบนี้ตั้งใจตัดจริงๆ”
“จริงอะ เออดี เมิงอะผัวอีโจ้วมัน เลิกเจ้าชู้ได้ละ มีเมียเป็นตัวเป็นตนยังจะกินนอกกินใน”
“เฮ้ยถามจริงวะมึง เอากับอีเก๋ยัง” อยู่ดีโอ๊ตโพล่งถามมาซะงั้น ทำเอาทรายตกใจ หันไปตีไหล่โอ๊ตแรงมาก ผมเองก็ตกใจ นี่แหละคือสิ่งที่ผมไม่กล้าถามมานาน เป๊บก็นิ่งอึ้งไป
“ตอบตรงๆ เลยนะ เกือบไปเหมือนกันวะ เก๋เขาเริ่มก่อน พอกรูเคลิ้มๆ นึกถึงหน้าโจ้ขึ้นมา เลยผลักออกแล้วไล่เก๋ออกไป”
   คำตอบของเป๊บ ทำให้ผมรู้สึกโล่งใจมาก ดีที่เป๊บใจแข็งและมีสติพอ ไม่งั้นแย่แน่ๆ
“จริงอะเมิง ทนไหวหรือวะ” เบิดถาม
“มันก็ผ่านมาแล้ว หลังจากนั้น เก๋มันก็พยายามอีกหลายครั้ง แต่กรูรู้ทันเลยหนีมาตลอด....เชื่อเป๊บมั้ย” เป๊บหันมาถามผม
   ผมพยักหน้า เชื่อก็ได้ เชอะ
“มันร่านจริงนะอีห่าเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่ามันจะไร้ยางอายได้ขนาดนั้น” ฉัตรบ่น
“คนมันอยากได้นะนะคุณแม่ มันทำทุกอย่างแหละ” ทรายเสริม
“เออแต่ก็ดีแล้วแหละ งั้นวันนี้ไปให้จบเรื่องนะเมิงนะ สงสารอีโจ้มัน” ฉัตรบอกเป๊บ
“เออจบเรื่องแน่นอน เชื่อใจเป๊บนะ” เป๊บตอบฉัตร และหันมาบอกผม
“อื้อ”
“เอองั้นคิดเงินแยกย้ายกัน ปิดเทอมสองเดือนอย่าลืมหาข้อมูลทำวิทยานิพนธ์นะเว้ย” ฉัตรเตือน
“รับแซบบบบบ”
“ฉัตรว่างไปส่งกรูที่บ้านปะอะ” ผมถามฉัตร
“แล้วรถเมิงละ”
“เป๊บไม่ได้เอารถมาเลยให้เป๊บขับไปงานเก๋อะ”
“แม่พระเนอะ เออว่าง เดี๋ยวกรูไปส่ง”
“ขอบจายๆ”
   เป๊บขับรถออกไปแล้ว ฉัตรมาส่งที่บ้าน ระหว่างเดินทาง
“ไม่อยากให้เป๊บไปงานมันเลยอะ”
“เออเข้าใจ แต่เอาเหอะไปแล้วมันเคลียร์ลงตัวเมิงก็สบาย”
“ไม่รู้ดิ คนแบบมันอะเมิง พร้อมที่จะทำร้ายคนอื่นได้ตลอด ชั่วเนอะ”
“อยู่แล้วเมิง ถ้าเป็นคนดีไม่แย่งผัวคนอื่นหรอก กรูว่ามันคงทำมาเยอะ ไม่งั้นไม่ตอแหลได้ขนาดนี้”
“นั่นดิ เมิงคิดว่า กรูกับเป๊บจะไปรอดปะวะ”
“เมิง คนที่ผ่านอะไรด้วยกันมามาก ทั้งอุบัติเหตุของเมิงและเป๊บ เมิงต่างดูแลซึ่งกันและกัน พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายยอมรับ เงินทองก็มีมากสุขสบายเหมือนๆ กัน เมิงคิดว่าถ้าไม่ใช่คู่แล้วมันคืออะไร...โอเคตอนนี้ดูเหมือนเป๊บมันเลว แต่กรูว่าอาจจะเป็นมรสุมชีวิต หรือเวรกรรมอะไรก็แล้วแต่ แต่เมิงสองคนจะฝ่าฟันมันไปให้ได้ เมิงใช้ความรักนำทาง อย่าใช้ความโกรธนำทาง ไม่งั้นเมิงก็จัดการตัวเองไม่ได้”
   ผมฟังที่ฉัตรเตือน ก็เห็นด้วยนะ ผมกับเป๊บผ่านด้วยกันมามากจริงๆ
“แล้วน้องโอห์มไรนั่นละ เมิงจะทำยังไง”
“ก็เป็นพี่น้อง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”
“น้องเขายังจีบเมิงปะ”
“ประจำแหละ แต่ช่วงนี้รู้ว่ากรูสอบ QE ได้แต่ส่ง sms มาอวยพร”
“เออเมิงก็รีบจัดการ เดี๋ยวอีเป๊บมันจัดการเสร็จ แต่เมิงค้างคา ได้ทะเลาะกันอีก”
“เออรู้แหละ คงต้องบอกปฏิเสธไป”
   ถึงบ้านราวๆ ห้าทุ่ม ล่ำลาฉัตรเสร็จก็เข้าบ้าน พ่อกับแม่ยังดูทีวี ส่วนจิมก็นั่งเล่นเกมส์ พ่อกับแม่ก็ถามว่าสอบได้มั้ย ยังไงอย่างไร ผมก็ตอบไปตามความจริง เสร็จก็ขอตัวขึ้นห้อง อาบน้ำ ขัดผิวตามประสา แต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอน
   อาจจะเพราะเหนื่อยมากครับ เลยผล็อยหลับไป ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ จนได้ยินเสียง ปึงๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังมาก ผมสะดุ้งตื่น สลึมสะลือเปิดไฟหัวเตียง มองนาฬิกา ตีสองครึ่ง อะไรเนี่ย
“พี่โจ้ๆ ตื่นๆ จิมเอง” ปึงๆๆ เจ้าจิมจะมาเคาะประตูอะไรตีสองกว่าวะเนี่ย
“โอเคๆ แป๊บๆ” ผมเดินมาเปิดประตู จิมยืนทำหน้าตกใจ พ่อกับแม่ก็ยืนด้วยสีหน้ากังวล
“พี่ๆ ตั้งสติก่อนนะ”
“มีอะไรอะจิม” ผมเริ่มหายง่วง
“พี่เป๊บถูกยิง”

                หา!!!! อะไรนะ เป๊บถูกยิง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-06-2016 09:36:09

 :katai1:    อ้าวพี่เป๊ป. เก๋ร้ายมากจริงๆ

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ อยากกลับไปน่านอีกครั้งจัง สมัยก่อนต้องนั่งรถยาวมากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 25-06-2016 10:08:17

 
 :pig4: :pig4: :pig4:
เป็นช่วงที่มรสุมเข้าจริงๆ หนักมากมาย
ขอให้พระคุ้มครอง
รักนะ น้องโจ้&เป็ป
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 25-06-2016 11:21:38

เวรกรรม...เป๊บรับเคราะห์แทนโจ้แน่ๆ  :angry2:

โดดถีบนังเก๋รัวๆ  :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-06-2016 11:24:52

รถโจ้คงคิดว่าโจ้ขับเฮ้อกรรม
รอต่อไปอีก 3 วัน

อนุโมทนาบุญจ้า เดินทางปลอดภัยนะครับทั้งสองคน

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 25-06-2016 12:08:56

อ่านถึงตอนนี้สงสารพี่เป๊ปมาก สงสารที่ถูกพี่โจ้เตะว่าจะหาเมียใหม่ที่น่าน :hao6:

ตอนหน้าขอให้เรื่องคลี่คลายแล้วนะพี่โจ้ ฟน่วงมาหลายตอนแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 25-06-2016 13:53:04

คือ คนร้ายตั้งใจจะยิงโจ้ใช่ไหม ต่อตอนหน้าด่วนๆ นะคะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 25-06-2016 15:35:22

เก๋เหมือนนางร้ายในละครเลย

รอตอนต่อไปค่ะ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 25-06-2016 16:15:29

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้วลุ้นสุดๆเลยค่ะ ลุ้นตั้งแต่งต้นเรื่องเลย หลากหลายอารมณ์และความรู้สึกมาก ชอบมากกกกก
ส่วนเรื่องเหนือธรรมชาติและบาปบุญนั้นมีจริงและเราก็เชื่ออย่างนั้นเช่นกัน ไม่คิดตะขิดตะขวางใจอะไรเลยในสิ่งที่คุณเล่ามาให้ฟังทั้งหมด กลับเห็นว่าเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำที่มีคนหยิบยกเรื่องแบบนี้มาเล่ามาคุยให้ฟัง มันช่วยเตือนสติได้ดีค่ะ ชอบมากจริงๆ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟังค่ะ
เนื้อคู่กันแล้วไม้แคล้วกันแน่นอนค่ะ เชื่อเช่นนั้นเช่นกัน
เพิ่งได้เข้ามาอ่านและบอกเลยว่าอยากเม้นให้คุณสุดๆชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 25-06-2016 21:16:47

คือเวรกรรม ทำชดใช้ ให้นายเวร
คือกรรมเวร เน้นว่าทำ กรรมให้เห็น
ต้องชำระ และชะล้าง อย่างที่เป็น
ถึงหลุดพ้น ตรงประเด็น เช่นเดียวกัน

กรรมที่นาย นอกใจ มีคนอื่น
กรรมที่นาย หวานชื่น จนลืมฉัน
เวรที่นาย คายรัก ชักลืมกัน
อโหสิ ให้กับมัน ทั้งฉัน-นาย 

กระสุนนี้..อิเก๋ให้
เป๊บ..รับไป
หุหุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 25-06-2016 22:56:46

มรสุมเข้ามาอีกแล้ว :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 26-06-2016 11:27:02

นอกเรื่องนิดนึงค่ะ

น้องโจ้ได้ดูซีรี่ heroin  ไหมคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 26-06-2016 15:51:38

โหยยยยยพี่โจ้น้องไม่ได้ดราม่านะ ก็พี่โจ้หายไปไม่บอมมาต่ออะ น้องก็ต้องร้องไห้เป็นสายเลือกรอพี่เนี่ยและ

แต่ตอนนี้มาต่อแล้วน้องก็ดีใจ แต่ก็งอลที่พี่ทำให้มันค้างคาอีกแล้ว ตลอดๆๆๆๆๆๆ ให้คนอ่านอย่างผมต้องตั้งตารอคอยว่าเมื่อไหร่พี่จะมาต่อ แล้วอย่าลืมมาต่อนะครับ ไม่งั้นจะให้พี่เป๊ปจิ้มๆ พี่ให้เดินไม่ไหวเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ยังไงก็รีบๆมาต่อนะครับ คิดถึงพี่โจ้และก็พี่เป๊ปมากกกกกกกก

ส่วนของพี่เป๊ป แคนนาดานี่ผมขอแบบ Full เต็มเรื่องเลยนะพี่ แล้วจะรอติดตามนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-06-2016 07:58:08

 :m24: :m22: :m32:
รอแคนาดา
รอความโหดของเก๋
รอแผ่นดินไหว ภูเขาถล่มที่น่าน
รอคู่รักหวานตลอดปี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 28-06-2016 10:02:36

ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุอนุโมทามิ  อยากจะบอกว่าชะนีนางนี้เป็นพวกออกตัวแรงอยากได้อยากมีอย่างแรง นึกว่าจะมีแต่ในหนังเฮ้อ อ่านถึงตอนนี้ก็ต้องภาวนาให้เป็บปลอดภัย ถึงเรื่องราวจะผ่านมาแล้ว แต่คิดว่าคงจะจดจำกันไม่ลืมเลยละ เอาใจช่วยน้องทั้งสองค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 28-06-2016 13:26:41

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-06-2016 14:30:25

อนุโมทนาบุญกับโจ้และเป๊บด้วยนะคะ

ช่วงมรสุมกันทั้งคู่เลยนะ
แต่เป๊บก็ปล่อยยืดเยื้อมานานเกิน
นี่ถ้าโจ้ไม่มาที่ห้องคืนนั้น เป๊บอาจไม่มีกำลังใจ
ในการกำจัดเจ้ากรรมนายเวรตนนั้นออกไปได้

แอบอยากรู้จุดเริ่มต้นของเป๊บกับเก๋
เพราะโจ้กับเป๊บไม่ได้ทะเลาะกัน
ยังรักกันดี แล้วเก๋มาแทรกยังไง
ถ้าเล่าได้เล่าหน่อยนะคะโจ้เป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 53 ความเป็นความตายของเป๊บ UP 25/6/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 01-07-2016 12:01:05

สวัสดีตอนเที่ยงครับทุกท่าน หลายท่านคงกำลังอร่อยกับอาหารเที่ยงนะครับ ผมเองก็กำลังจะไปทานข้าวที่ห้องทานข้าวเหมือนกัน วันนี้ที่ออฟฟิศ บรรยากาศอึมครึมเลยครับ ตัวขาวนางอารมณ์ไม่ค่อยดี ลูกน้องในฝ่ายนางทำงานผิดพลาดซ้ำสามครั้ง รอบนี้นางเลยองค์ลง อาละวาดซะแรงเหมือนกัน ว่าไปน่าจะมีการรับพนักงานใหม่แล้วนะนี่....

จริงๆ ตัวขาวไม่ค่อยโกรธใครหรอกครับ นางมีหลักการบริหารคนที่ว่าด้วย ด่าในที่ลับ ชมในที่แจ้ง แต่ถ้าเมื่อไหร่เกี่ยวข้องกับการทุจริตหรือไม่ชอบมาพากล นางก็จะทำตรงข้าม แล้วเวลาโกรธ หน้าตาจากน่ารักๆ นี่ ขอบอกเลยว่า อย่าเข้าใกล้นะครับ แม้แต่ประธานปริม ยังต้องมองห่างๆ เพราะถ้านางอาละวาดขนาดนี้ เรื่องใหญ่แน่นอน

จะไม่ใหญ่ยังไงละครับ ทำระบบการเบิกเงินกองกลางเพื่อการบริหารงานพลาดไปห้าแสนกว่าบาท ระบบการตรวจสอบที่คิดว่าเข้มงวดแล้ว ยังหาช่องโหว่เอาเงินไปได้ ทำงานไม่รักองค์กรแล้วโกง จะหาความเจริญในชีวิตได้ยังไงครับ

ผมเองก็รอตัวขาวโทรมาตามไปกินข้าว เอาตรงๆ ไม่กล้าออกไปไม่รู้นางอารมณ์ไหน ระหว่างพิมพ์นี่ได้ยินเสียงแหกปากเป็นระยะ เสียงปึงปัง หลอนมากขอบอก ใครบอกว่าผมกลัวเมีย เหอะ บอกเลย ไม่ได้กลัวธรรมดา......กลัวมาก ฮ่าๆๆๆ

ละเรื่องเครียดมาเม้าเรื่องไป จ.น่าน นิดนึงครับ ก็ตามที่ตัวขาวเกริ่นๆ เดินทางไปก็วันเสาร์ บินนกแอร์ 12.10 น. ครับ เป็นเครื่องใบพัดลำเล็ก ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะเวลา Take Off and Landing มันจะโคลงๆ สั่นๆ ผมก็เลยต้องไปซบไหล่ตัวขาว เพราะกลัวนะครับ แต่นางจะด่าแนวๆ ว่า ตัวใหญ่ยังกะยักษ์ ใจเล็กจริง.....อ้าวก็คนกลัวนี่น่า แต่ผมแก้แค้นต่อ แต่จู๋ยักษ์นะ ไม่เล็กเหมือนใจ นางก็ประเคนการทุบไหล่หนักๆ มาสองที แรงเยอะจริง  :ling3:

เที่ยวบินต้องขึ้นบัสเกทไปที่เครื่องบิน เราสองคนมีโอกาสได้ขึ้นก่อนครับ ผมกับตัวขาวก็ไปนั่งบนรถ สักพักใหญ่คนทยอยขึ้นมาเรื่อยๆ มีคุณป้าสองท่านขึ้นมาหลังสุด ตัวขาวก็ไปสะกิดคุณป้าให้มานั่ง ผมเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ก็ลุกขึ้นตาม ป้าก็ขอบคุณใหญ่ แกก็ชวนคุยถามตัวขาวกับผมว่า ไปถ่ายละครหรือลูก ผมก็งง มองหน้าตัวขาว นางตอบ ไม่ได้เป็นดาราครับป้า ผมไปทำบุญสร้างวัดที่ น่าน ครับ ป้าแกก็ตกใจ อ้าวหรือลูก หล่อทั้งคู่ ป้านึกว่าดารา เลยถามไป สาธุด้วยนะลูก หนุ่มสาวสมัยนี้หายากมากที่จะเข้าวัดเข้าวา....แล้วป้าก็ชวนคุยไปว่าไปสร้างวัดที่ไหน ยังไง อย่างไร ทำไปทำมา คุณป้าเป็นเจ้าของร้านอาหารที่ น่าน ชื่อ เรือนฮอม ผมไม่แน่ใจว่าจำผิดมั้ยนะครับ ป้าเลยชวนเราสองคนไปทานฟรีที่ร้าน อร่อยมากครับ ฝากตัวเป็นหลานคุณป้าไปอีก ฮ่าๆๆ

ตัวขาวโทรตามไปทานข้าวแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ ยังค้างเรื่องแคนาดา กับ น่าน ไว้ว่างจริงๆ จะมาเม้าท์ให้อ่านนะครับ เรื่อง แคนาดา หลายท่านบอกเล่าแบบจัดเต็ม ผมเกรงว่าจะรุนแรงไปหรือเปล่าครับ หนัง XXX เลยทีเดียว  :hao6:

นางอารมณ์ดีคงมาลงตอนต่อไปนะครับ สำหรับคุณ Snowboxs ขอปรึกษากับตัวขาวก่อนว่าจะให้เล่าเรื่องเก๋ มั้ยครับ

Have a good day Krabbbbb"""" :hao3: :hao3:

Pep  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-07-2016 12:42:30

 o13   o13 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-07-2016 13:41:35

 :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 01-07-2016 15:02:07

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-07-2016 15:35:19

 :pig4:
เครียดแทนตัวขาวเนาะ ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะครับน้องโจ้
Fc ตัวขาวขอจัดหนักและจัดเต็มสำหรับทริปแคนาดา อิอิ ขอบเตียงๆๆๆๆ น้องโจ้อนุมัติ 55555

รอทุกเรื่องครับผม รักทั้งสองคนนะ จุ๊ปๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 01-07-2016 16:49:25

เราขำเป็กมากๆที่บอกว่าไม่ได้กลัวเมีย
แต่ว่ากลัวมาก55 โถว  พ่อคุณ
อยากเห็นสองหนุ่มหล่อตัวจริงจังเลย
คงจะหล่อล้ำเลิศอย่างที่ป้าเขาว่า
เห็นรูปโจ้แล้วก็เข้าใจว่าผิวพรรณดี   หน้าตาหล่อเหลาจริง
เหลือแต่เป็บที่ยังไม่ยอมเอารูปมาเป็นหลักฐานยืนยันสักที อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 01-07-2016 17:07:53

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านงานไปได้ด้วยดีนะคะ อารมณ์ดีเมื่อไหร่ก็รีบมาต่อตอนต่อไปให้อ่านด้วยนะคะ 55555
ล้อเล่นนะ ไม่รีบค่ะรอได้  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-07-2016 20:08:36

ไม่ได้กลัวนะ แต่กลัวมาก 555

สู้ๆนะโจ้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 01-07-2016 20:11:22

 :กอด1: :L2: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 01-07-2016 21:16:49

คนกลัวเมียเขาว่าจะเจริญ
แต่นี่ไม่ได้กลัวธรรมดา  แต่กลัวมาก มิน่าโคตรเจริญ555 เคล็ดลับความสำเร็จซินะพี่เป๊ป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 02-07-2016 20:36:37

 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 03-07-2016 17:58:55

แคนนาดา ๆๆ  :hao6: :hao6::hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-07-2016 14:04:23

 :L2: :L2: :L2:
น้องโจ้อารมณ์ร่มๆนะ
ทุกอย่างมีทางแก้ ถ้าแก้ไม่ได้ก็ให้ออกเลย 555:)
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 04-07-2016 17:45:25

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 05-07-2016 08:28:32

 :m22: :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ทักทายเที่ยงวัน Pep UP 1/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 06-07-2016 09:44:35

สวัสดีทุกคนค้าบบบบบ วันนี้วันพุธ ปั่นงานกันแน่เลย ขออภัยที่หายไปหลายวันอะคับ แต่คิงคองก็มาเม้าท์แล้วเนอะ ว่าเกิดจากอะไร กว่าจะลงตัวก็ดำเนินคดีกันไปอะคับ ผลจากคดีนี้แหละ เลยต้องเดินสายตรวจงานสาขา ต่างจังหวัด เศรษฐกิจไม่ดีมีผลต่อการโกงนะนี่  :mew5:

เลยรีบมาลงตอนต่อไปอะค้าบบบ เพราะต้องไปตรวจงานเชียงใหม่สามวันอะค้าบบบ เดี๋ยวกลับมาจะมาตอบเม้นๆ ทุกคนเลยน้า  :mew1:  :mew1:

เนี่ยช่วงที่ไม่อยู่สามวันอะ คิงคองหนีไปดื่มกะโอ๊ตแน่เลย แต่ฝากฝังสายสืบไว้แล้ว กลับมาตายแน่ กระทืบๆ ให้สาแก่ใจ พวกผู้ชายสันดานเจ้าชู้นักกกกกก ฝาก FC ดูแลคิงคองด้วยน้า เที่ยวบินออกเที่ยงครึ่ง ไปสนามบินก่อนนะค้าบบบบ

คิดถึงทุกคนค้าบบบบบบ  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ

“พี่เป๊บถูกยิง”
   ผมตกใจมากกกกกก อะไรกัน ทำไมถูกยิง แล้วยังไงเนี่ย
“หาอะไรนะจิม ทำไมถูกยิงอะ” ผมถามด้วยความตกใจ
“ไม่รู้เหมือนกันพี่”
“พ่อของเป๊บเขาโทรมาบอกพ่อ พ่อเลยมาปลุกจิมนี่แหละ ตอนนี้พี่เป๊บอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬา”
“อาการหนักมั้ยครับพ่อ”
“พ่อเองก็ไม่กล้าถาม พ่อว่าเราไปที่โรงพยาบาลกันเถอะลูก”
“ได้ครับๆ รีบไปกันเถอะครับ”
   ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนอนเป็นชุดลำลอง  จิมขับรถเร็วมาก อาจจะเป็นช่วงเวลาดึก รถน้อย ไม่กี่นาทีก็มาถึงที่โรงพยาบาลจุฬา ผมกดโทรศัพท์หาแด๊ด
“แด๊ดครับ โจ้เองครับ ตอนนี้เป๊บอยู่ไหนครับ”
“เป๊บกำลังผ่าตัดนะลูก ตอนนี้แด๊ดคอยอยู่หน้าห้องผ่าตัด ตอนนี้ลูกอยู่ไหน”
“มาถึงโรงพยาบาลแล้วครับ เดี๋ยวผมไปหาที่หน้าห้องผ่าตัดครับ” ผมรีบวางสาย
“แด๊ดบอกว่า ตอนนี้คอยอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดครับ”
ผมบอกทุกคนเสร็จก็รีบเดินมาที่หน้าห้องผ่าตัด เจอแด๊ด มัม พี่ปริมกับพี่ปัน และพี่สะใภ้ นั่งรอบริเวณหน้าห้องผ่าตัด ผมรีบเดินเข้าไปหา แด๊ดนั่งก้มหน้าอยู่
“แด๊ดครับ เป๊บเป็นไงบ้างครับ” แด๊ดเลยหน้าขึ้นมาตาแดงๆ
“หมอกำลังผ่ากระสุนอยู่ลูก ยังไม่ออกมาเลย เท่าที่แด๊ดรู้ เจ้าเป๊บหมดสติ อาการก็หนักพอสมควร ไม่แน่ใจว่ากระสุนถูกจุดสำคัญหรือเปล่า”
“แล้วทำไมเป๊บโดนยิงครับ มีใครพอเล่าผมบ้างได้มั้ย”
ผมหันไปถามทุกคน พี่ปริมนั่งปลอบมัมที่กำลังร้องไห้ ผมเองก็เข้าไปปลอบมัมด้วย พี่ปันเองก็สีหน้าเคร่งเครียด พ่อกับแม่ ก็เข้าไปให้กำลังใจแด๊ดกับมัม
“พี่ก็ไม่รู้เรื่องทั้งหมดนะ แต่เท่าที่ถามๆ จากตำรวจ เหมือนกับจะมีการทะเลาะวิวาทกันเรื่องชู้สาวกัน แล้วคู่กรณีก็ชักปืนยิงเป๊บ” พี่ปันเล่าคร่าวๆ
“อะไรกันนี่ ปกติเป๊บไม่เคยมีเรื่องกับใครนะครับพี่ปัน แล้วเกิดเหตุแบบนี้ได้ยังไง” ผมงงมาก
“พี่รู้...แต่เท่าที่พี่คิด ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเกี่ยว” ผมนึกถึงเก๋ขึ้นมาได้ เออใช่วันนี้วันเกิดเก๋นี่ มันต้องมีอะไรซับซ้อนแน่
“แล้วพวกที่ก่อเรื่องละพี่ปัน”
“หนีไปแล้ว ตอนนี้แด๊ดให้เพื่อนที่เป็นตำรวจตามคนผิดมาลงโทษอยู่”
   ผมนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด ในใจเป็นห่วงเป๊บมาก แต่แปลก ผมไม่ได้ร้องไห้หรือมีน้ำตาซักหยด เพราะในใจลึกๆ ผมคิดว่า เป๊บไม่ตายแน่นอน มันเป็นแค่เวรกรรมที่ผ่านมาและผ่านไปเท่านั้น
   ระหว่างที่นั่งรอไปไม่มีกำหนดเวลา ผมส่ง sms หาฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต ว่าเกิดอะไรขึ้น เวลาตีสี่ไม่กล้าโทรครับ คงไม่มีใครตื่นมารับสายแน่ ยังไงถ้าได้อ่านข้อความแล้ว เพื่อนๆ คงโทรมาถามเอง ประมาณใกล้ๆ ตีห้า คุณหมอก็ออกมาจากห้องผ่าตัด แด๊ดก็รีบไปถามคุณหมอ
“คุณหมอครับ ลูกผมเป็นยังไงบ้าง”
“ผลการผ่าตัดสำเร็จลุล่วงดีครับ ตอนนี้ผู้บาดเจ็บพ้นขีดอันตราย ปลอยภัยแล้วครับ กระสุนไม่ได้ถูกจุดสำคัญ กระสุนที่แขนขวาผ่าออกแล้วครับ ส่วนกระสุนที่ถูกยิงที่อกด้านซ้าย แค่ทำให้เกิดแผล อาจจะเป็นแผลเป็น ทำศัลยกรรมก็น่าจะดีขึ้นครับ”
   ผมฟังคุณหมอแล้ว งง ทำไมอะไรยังไง แปลกๆ
“เอ่อคุณหมอครับ กระสุนแผลเป็นยังไงหรือครับ ผมไม่เข้าใจ” ผมถามคุณหมอ
“คือ ผู้บาดเจ็บถูกยิงสองนัดครับ นัดแรกโดนแขนขวา กระสุนฝังในแต่ไม่ถูกเส้นเลือดใหญ่ เลยไม่เสียเลือดมากครับ กระสุนเม็ดที่สอง คนที่ยิงเขาเล็งไปที่หัวใจ แต่ผู้บาดเจ็บดวงดีตรงที่.....กระสุนไปโดนพระเครื่องที่ผู้บาดเจ็บแขวนคอไว้ พระเครื่องเลยแตกกระจายเพราะแรงกระสุน เลยทำให้ไม่ทะลุเข้าหัวใจ แค่เกิดแผลตรงหน้าอกครับ”
   พระเครื่อง ผมอึ้ง ใช่ หลวงปู่ทวดที่พระอาจารย์ให้เป๊บไว้แน่ ผมลืมไปแล้วไม่เคยถามเป๊บเลยว่าแขวนหลวงปู่ทวดตลอดเวลาหรือเปล่า เป๊บเชื่อพระอาจารย์ แขวนตลอดเวลาจริงด้วย
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ” ทุกคนยกมือไหว้
“สบายใจได้นะครับ เดี๋ยวผมจะให้ผู้ป่วยย้ายไปห้องพิเศษ คาดว่าประมาณสิบโมงน่าจะฟื้นนะครับ” คุณหมอเงียบไปสามวินาที แล้วหันไปพูดกับแด๊ด
“ลูกของคุณดวงดีมากนะครับ ในฐานะที่ผมเป็นหมอมานานมาก พระเครื่ององค์เล็กแบบนั้นกันแรงกระสุนไม่ได้หรอกครับ คงเป็นความศักดิ์สิทธิ์จริงๆ” หมอพูดกับแด๊ดแบบยิ้มๆ
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ ขอบคุณมากครับๆ” แด๊ด น้ำตารื่นๆ คงดีใจที่เป๊บปลอดภัย
   เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเข็นเป๊บออกจากห้องผ่าตัดไปยังห้องพิเศษ พวกเราทุกคนเดินตามไป เจ้าหน้าที่ให้พวกเราคอยหน้าห้องครู่นึง หลังจากที่เจ้าหน้าที่อนุญาตให้เข้าไปแล้ว ผมเห็นเป๊บมีเครื่องอุปกรณ์ทางการแพทย์ระโยงระยางค์ สวมหน้ากากออกซิเจน มีผ้าพันแผลที่แขนขวากับหน้าอก สายน้ำเกลือ สายขวดเลือด ผมคิดในใจ คุณหมอบอกไม่หนัก แต่ดูเหมือนหนักมาก แด๊ดกับมัม พี่ปริมพี่ปัน ก็ไปยืนที่ข้างเตียง
“ขอให้ครั้งนี้ เป็นความเลวร้ายครั้งสุดท้ายนะลูก ครั้งหน้าแด๊ดกับมัมคงไม่ไหว” มัมพูดโน้มตัวไปจุ๊บหน้าผาก พลางลูบหัวเป๊บพลาง ผมเข้าใจอารมณ์นี้นะครับ ทุกคนรักเป๊บมาก และผมก็เช่นกัน
“น้องปลอดภัยแล้วนะครับมัม ไม่กี่วันก็หายแล้วครับ” พี่ปริมพยายามปลอบมัม
   ได้ยินเสียงเคาะประตู เวช เดินเข้ามาบอกแด๊ดว่า ตำรวจรอคุยด้านนอก
“พี่เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยกับตำรวจก่อนนะครับ” แด๊ดบอกคุณพ่อผม
“งั้นพี่ไปด้วยดีกว่า มีอะไรจะได้ช่วยเหลือได้” พ่อผมขอตามไปด้วย
   กลายเป็นว่าทุกคนไปหมด เหลือผมกับจิมที่เฝ้าเป๊บในห้อง ผมเลื่อนเก้าอี้ไปนั่งข้างเป๊บ
“ครั้งสุดท้ายแล้วนะเป๊บ ไม่เอาอีกแล้วนะ โจ้จะรับไม่ไหวแล้วนะ” ผมกุมมือพร้อมยกมือเป๊บมาทาบแก้ม พลางพูดไปเรื่อย
“พี่ไหวป่าว ใจเย็นๆนะ” จิมปลอบผม
“ไม่เป็นไรหรอกจิม เจ็บมาเยอะแล้ว ทรมานก็มาก ไม่มีน้ำตาจะไหลแล้วละ”
“แล้วนี่ตกลงกับพี่เป๊บจะทำไงต่อละ”
“พี่ให้อภัยตั้งนานแล้วจิม ลืมเป๊บไม่ได้หรอก หายครั้งนี้คงไม่ปล่อยเป๊บไปไหนแล้ว”
“ดีนะพี่...พี่เป๊บนี่แหละคือคนที่ดูแลพี่ได้ การเจ้าชู้ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนไปจนตาย”
“พี่ก็คิดงั้น ตอนนี้ก็ปลอดภัยแล้ว ยังไงก็ต้องหาคนมารับผิดให้ได้”
   ฟ้าเริ่มสางแล้ว ทุกคนก็กลับมาที่ห้อง
“ตำรวจว่ายังไงบ้างครับ” ผมถาม
“ตำรวจได้ข้อมูลมาประมาณว่า คู่รักของเก๋เขาตามมาหึงหวง พอเจอเป๊บเลยคิดว่าเป็นแฟนใหม่ เลยยิงซะงั้น คนชื่อเก๋นี่ร้ายจริงนะ” พี่ปริมเล่าคร่าวๆ
“ครับร้าย ร้ายมากด้วย”
   ผมก็เล่าเรื่องที่ผมปะทะฝีปากกับเก๋ กับเรื่องถูกปองร้ายให้ทุกคนได้ฟัง ประมาณว่าถ้าไม่ได้ฉัตรมาช่วยคงลำบาก แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่สะใภ้ สีหน้าตกใจไปตามๆ กัน
“ชั่วมาก เจอหน้าจะกระทืบเข้าให้” พี่ปริมบ่นมาด้วยความโมโห
“คงหนีไปไกลแล้วละพี่ปริม แต่ตำรวจคงตามจับได้” พี่ปันเปรยๆ
“ปล่อยให้กฎหมายจัดการเขาแหละครับ”
   โทรศัพท์ผมมีสายเรียกเข้า ชื่อฉัตรโชว์ขึ้นมา ผมกดรับ
“เฮ้ยๆ อีโจ้ววววว เกิดอะไรขึ้น”
“ตามที่ส่งข้อความไปนะแหละ เป๊บถูกยิง”
“เฮ้ย มันอะไรยังไงวะเนี่ย แล้วนี่เป๊บอยู่โรงพยาบาลไหน”
“โรงพยาบาลจุฬา”
“เอ้ยๆ เมิงโอเคใช่ปะ เดี๋ยวกรูรีบไปหา แปบเดียวถึง”
“โอเคดี อยู่ห้องพิเศษ xxx นะ”
“เออได้ๆ เดี๋ยวเจอกัน”
   ไม่ทันจะวางสายฉัตร ก็มีสายเรียกซ้อนเข้ามา ดูหน้าจอ เบิด โทรมา ชนกับโอ๊ต เอาเข้าไป ผมกดรวมสายซะเลย ทุกคนตกใจแหกปากมั่วไปหมด แล้วบอกว่าจะรีบมาโรงพยาบาล วางสายเพื่อนๆ เสร็จ แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พ่อ แม่ จิม ต่างไปจัดการอะไรหลายอย่าง ผมเลยอาสาเฝ้าเป๊บ ประมาณราวๆ เจ็ดโมง ฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย ก็มาถึง
“อีหอยยยย เมิงเป็นไงบ้าง เรื่องราวเป็นยังไง” ฉัตรเดินเข้ามากอดผมก่อน พร้อมมองไปที่เป๊บ
“แล้วนี่เป๊บมันเป็นไงบ้างหมอว่าไง” โอ๊ตถาม
“เออเกิดอะไรขึ้นวะ” เบิดถาม
“เดี๋ยวๆ พวกเมิงใจเย็นๆ กรูตอบไม่ทัน”
   ผมก็เล่าเท่าที่มีข้อมูลถึงอาการของเป๊บ และเรื่องที่เป๊บโดนยิง
“อี here กรูว่าแล้วอีเก๋มันก่อเรื่อง อีห่านี่มันดอกทองนัก หลายผัวแล้วแม่มพาลมายิงอีเป๊บ ชั่วจริงๆ” ฉัตรบ่นด้วยอารมณ์โกรธ
“หรือว่าไอ้ผู้ชายนั่นมันคือผัวอีเก๋ขับรถมาชนโจ้วววว” ทรายพูดขึ้นมา
“เออวะไม่แน่ มันอาจจะไปตอแหลกะผัวให้มาจัดการอีโจ้ก็ได้...ร้ายนัก รอบนี้เจอแม่มกรูปรี่ตบแน่ ไม่ต้องปรานีละ” ฉัตรด่าแหลก
“ใจเย็นๆ เมิง ตอนนี้มันหนีไปไกลแล้วละ แด๊ดให้ตำรวจตามจับอยู่”
“เหอะ มันคงยืนดอกทองให้ตำรวจมาจับหรอก กรูว่ามันคงเกินที่คาดการ แม่มเป๊บซวยเลย”
“หน้าตาก็ดี ไม่น่าร้ายเลยวะ รู้หน้าไม่รู้ใจ” โอ๊ตบ่นๆ
“เออกรูก็คิดงั้น” เบิดสำทับ
“แล้วนี่เป๊บมันจะฟื้นตอนไหนเนี่ย กรูว่าฟังมันเล่าจะดีกว่า” ฉัตรถามขึ้นมา
“หมอว่าประมาณสิบโมง”
“งั้นรอ แต่กรูว่าสวมหน้ากากขนาดนี้ตื่นมาจะเล่าไหวมั้ยเนี่ย” เบิดบ่นๆ
“เดี๋ยวรอมันฟื้นก่อน เล่าไม่ได้ตบสักทีสองที แม่ม” ฉัตรบ่น
“อีนี่ ผัวกรูนอนเจ็บยังจะเถื่อนใส่” ผมด่า
“ฮ่าๆๆๆ แหมมมมมม ดีกับมันแล้วหรือยะอีห่าจิก”
“ดีนานแล้ว”
“แล้วฟอร์มเยอะ ทำเล่นตัว แล้วเป็นไง ผัวโดนยิงถึงสำนึก ดีที่แม่มไม่เป็นไร ไม่งั้นเมิงไม่นั่งร้องไห้โลกแตกเรอะไง” ฉัตรด่าซะ
   ผมคิดในใจ จริงเหมือนที่ฉัตรพูด เราเล่นตัวทำไม ถ้าหากเป๊บตายไปจริงๆ คงไม่ฟื้นมานั่งพูดคุยกัน นี่ซินะ คือ สิ่งที่พระอาจารย์สอนเรื่องทิฐิ จริงด้วย มันไม่ดีเลย คนเราเมื่อมีลมหายใจควรสร้างความดี เอาใจใส่ ทำดีต่อกัน วันนึงเมื่อจากกันไปแล้ว จะได้ไม่เสียใจ....คิดเสร็จน้ำตาผมร่วง
“เฮ้ยยย...ร้องทำไม กรูขอโทษๆๆ” ฉัตรตกใจ นึกว่าด่าแรงจนผมร้องไห้
“เปล่าๆ ไม่ได้ร้องเพราะเมิงด่า กรูคิดถึงคำสอนเลยน้ำตาไหล” ผมปาดน้ำตาพร้อมยิ้ม
“คำสอน...ใครวะ”
“เออช่างมันเถอะ...อย่าได้ใส่ใจ”
“อ้าวอีนี่ ดราม่าแบบลับๆ ซะงั้น ตบสักสองสามทีดีมะ”
“ตั้งแต่มาเยี่ยมเป๊บ กรูเห็นเมิงจะตบไปทั่วละนะนั่น” เบิดแซว
“ฮ่าๆๆๆ...นิดนึง อารมณ์ค้างงงงง”
   มีเสียงเคาะประตู คุณหมอกับพยาบาลเข้ามาตรวจเป๊บ พวกเราก็ออกมายืนห่างพอสมควร คุณหมอตรวจนั่นนี่ ดูนั่นนี่
“อาการเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ” ผมถาม
“ปกติครับ ทั้งความดัน อัตราการเต้นหัวใจ การตอบสนองม่านตา เดี๋ยวพอยาสลบหมดฤทธิ์ ผู้ป่วยก็จะฟื้นแล้วครับ อาจจะมีการปวดแผลมาก ถ้าผู้ป่วยทนไม่ไหว แจ้งพยาบาลนะครับ หมออาจจะให้มอร์ฟีนระงับอาการปวด”
“ได้ครับ ขอบคุณครับคุณหมอ”
“เอ่อ..คุณคะ...สะดวกรับของของผู้ป่วยมั้ยคะ” พยาบาลคนนึงถามผม
“อะไรหรือครับ”
“สร้อยที่ผู้ป่วยห้อยคอนะคะ เกรงว่าถ้าไม่รับไว้อาจจะสูญหายได้” พยาบาลส่งสร้อยคอทองคำที่ห้อยพระหลวงปู่ทวดให้ผมดู กรอบพระแตกละเอียด องค์พระหลวงปู่ทวด มีรอยบิ่นจากกระสุน แต่ไม่ถึงกับแตกหัก ผมเอื้อมมือไปรับ
“ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวผมเก็บไว้ให้เองครับ”
“ด้วยความยินดีคะ เซ็นชื่อรับสิ่งของด้วยนะคะ” ผมก็เซ็นชื่อรับไว้
   คุณหมอกับพยาบาลออกไปแล้ว ผมกำองค์พระหลวงปู่ทวด พนมมือไหว้ พร้อมคิดในใจ “ตำนานเล่าขานว่าหลวงปู่ทวดศักดิ์สิทธิ์ ผมเพิ่งได้เห็นวันนี้เอง ขอบพระคุณมากครับหลวงปู่ทวดที่คุ้มครองเป๊บ....ขอบคุณมากครับ” ผมอฐิษฐานพร้อมน้ำตาด้วยความปิติ
“เมิง เป็นอะไร กรูว่าเรื่องมันน่าจะซับซ้อนละมั้งเนี่ย”
“อื้อ มั้ง สร้อยคอหลวงปู่ทวดที่เป๊บใส่ไว้ กันกระสุนนัดนึงที่จะยิงเข้าหัวใจ หมอบอกว่า ถ้ากระสุนไม่โดนพระเครื่อง อาจจะบาดเจ็บหนักถึงขั้นเสียชีวิต”
   ทุกคนอึ้ง แล้วก็หยิบสร้อยคอไปดู
“องค์หลวงปู่ทวดเล็กแบบนี้หรือวะ ไม่น่าจะกันกระสุนได้นะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละวะ ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ” เบิดเปรยขึ้นมา
   นั่งเม้าส์ๆ กันสักพัก เพื่อนๆ ก็บ่นว่าหิว เลยออกไปซื้อของกิน ส่วนผมไม่ไปขอเฝ้าเป๊บไว้ ประมาณใกล้ๆสิบโมง เป๊บขยับตัว ฟื้นตามที่หมอบอกเลย เป๊บลืมตาขึ้นมา ก็เจอผมคนแรก เป๊บ พยายามจะเอามือจับหน้ากากออกซิเจนออก ผมเองก็ช่วยเป๊บ
“เป๊บ อย่าเพิ่งขยับ เดี๋ยวเจ็บแผล” เหมือนจะห้ามไม่ทัน เป๊บขยับตัวเสียก่อน
“โอ๊ะ...โอ๊ย....เจ็บๆๆ” เป๊บครางออกมา พร้อมสีหน้าเจ็บแผลมาก ผมกดเรียกพยาบาล
“ผู้ป่วยฟื้นแล้วครับ ไม่แน่ใจว่าจะต้องฉีดมอร์ฟีนมั้ย”
“งั้นเดี๋ยวไปแจ้งคุณหมอให้นะคะ”
“เป๊บ...อย่าขยับมากนะ เดี๋ยวแผลไม่สมาน”
“ที่..ไหน..ครับ...นี่” เป๊บถามผม
“โรงพยาบาลจุฬา....” ผมบอกเป๊บ
   คุณหมอกับพยาบาลก็เข้ามาตรวจ พร้อมฉีดมอร์ฟีนให้เป๊บ ไม่ถึงสามนาที มอร์ฟีนออกฤทธิ์ สีหน้าเป๊บหายปวด พอที่จะพูดคุยได้
“โจ้ เป๊บสลบไปนานมั้ยครับ”
“12 ชั่วโมงได้มั้งเป๊บ กระสุนไม่โดนจุดสำคัญ หมอบอกว่าไม่นานก็หาย”
“ครับ...หนักสุดในชีวิตคงครั้งนี้”
“เป๊บจำเหตุการณ์ได้มั้ย” ผมถาม
“จำได้ครับ...มันเกิดขึ้นเร็วมาก”
   จังหวะเดียวกับที่เพื่อนกลับเข้ามาพอดี ทุกคนเห็นเป๊บฟื้นก็เข้าไปรุมถามใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น เป๊บเล่าให้ฟังว่า
“ไปถึงงานเลี้ยงราวๆ สี่ทุ่มครึ่ง ก็มีเพื่อนๆ กลุ่มเก๋มากันเยอะแล้ว เป๊บก็เข้าไปร่วมตามปกติ ตั้งใจว่า ก่อนกลับจะบอกว่าเป็นเพื่อนกัน ต่างคนต่างอยู่ แต่เก๋ก็เข้ามาควงคลอเคลียร์ตลอด จนราวๆ เกือบๆ เที่ยงคืน มีกลุ่มผู้ชายขับรถเก๋งสีดำมาจอดหน้าผับ แล้วเดินเข้ามากระชากเก๋ พร้อมกับพูดอะไรสักอย่างดังมาก แต่เป๊บฟังไม่ถนัด ผู้ชายคนนั้นหันมามองหน้าเป๊บแบบอาฆาต พร้อมกับตะคอกว่า....เมิงใช่มั้ยที่มายุ่งเมียกู....เป๊บยังไม่ทันจะอธิบาย มันก็เอาปืนมาจ่อแล้วลั่นไก”
“อี here สดมาก เลวเกินไปละ” ฉัตรอุทานด้วยความตกใจ
“แล้วไงต่อวะ” โอ๊ตถาม
“มันลั่นไกแต่กระสุนด้าน ยิงไม่ออก เห็นมันลั่นไกสามสี่ครั้งกระสุนด้านยิงไม่ออก กรูเห็นท่าไม่ดีก็เลยพุ่งเข้าไปแย่งปืนจากมัน พยายามต่อยมัน เหตุการณ์เริ่มชุลมุนวุ่นวาย สิ่งกริ๊ดกร๊าดดังไปหมด ตอนที่แย่งปืน มันลั่นไกยิ่งขึ้นไปบนเพดาน ยิงได้ตามปกติ จังหวะที่กรูพลาด มันถีบกรูล้มเลง แล้วจ่อปืนมา กระสุนก็ด้านอีก”
“โห นี่เมิงมีอาคมคงกระพันธ์ชาตรีปะวะเนี่ย..แต่ไอ้ here นั่นสัตว์มากบอกเลย...แล้วเพื่อนกลุ่มเก๋ที่เป็นผู้ชายไม่เข้าไปช่วยเมิงบ้างหรือวะ” เบิดถาม
“ไม่เลยวะ พวกมันยืนหนีห่างไป บางคนก็วิ่งหนีไป”
“ใจหมามาก สัตว์เอ้ย” โอ๊ตสบถขึ้นมา
“แล้วยังไงต่อคะ” ทรายให้เป๊บเล่าต่อ
“จังหวะนั้นเพื่อนกลุ่มของมัน ส่งปืนอีกกระบอกให้ แล้วมันก็มาจ่อยิง ลั่นไกครั้งแรกกระสุนด้าน พอเห็นว่ากระสุนด้าน เลยกระโดดหลบ มันลั่นไกครั้งที่สอง ดังเปรี้ยง ตอนนั้นรู้เลยว่าโดนยิง เจ็บแสบปวดร้อนที่แขนขวามาก มันก็ลั่นไก่ครั้งที่สาม หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย จนมาลืมตาเจอโจ้” เป๊บเล่าจบ
“มันเจตนาฆ่ากะเล่นเมิงถึงตายเลยนะนั่น....here เอ้ย หมาหมู่ชัดๆ” โอ๊ตบ่นด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
   ผมฟังที่เป๊บเล่า บอกตรงๆ ครับ ว่าโกรธมาก อารมณ์ประมาณว่าถ้าเจอผู้ชายคนนั้นแล้วมีปืนบ้าง ผมคงจะยิงใส่มันให้หนำใจ หรือถ้าเจอเก๋ ผมขอต่อยให้มันเละคามือเลย แต่ก็ได้แค่คิดละครับ เพราะพวกมันหนีหายไปไกลแล้ว
“ชีวิตเมิงคุ้มเนอะอีเป๊บ กรูว่าถ้าไม่ใช่อภินิหารสร้อยพระหลวงปู่ทวด ก็ไม่รู้จะคิดไงแล้ววะ สองนัดที่เมิงโดนถือว่าเป็นกรรมที่เมิงชดใช้ละกันวะ.....กรูก็ไม่รู้จะปลอบยังไงวะ แต่เมิงปลอดภัยก็ดีแล้ว บทเรียนครั้งนี้หนักนะเมิง”
“เออกรูก็คิดงั้น กรรมที่กรูก่อเองแหละ ทำอะไรไว้ต้องได้รับแบบนั้น แต่กรูให้อภัยพวกมันนะ ทุกอย่างจะได้จบซะที” แววตาเป๊บยอมรับความจริง
   เพื่อนๆ เม้ามอยส์กันพักใหญ่ จนราวๆ เก้าโมงเช้า ฝ่ายโภชนาการก็นำอาหารอ่อนมาให้ เพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับ ไว้มาเยี่ยมใหม่ ผมเองก็ป้อนข้าวให้เป๊บ
“หลังทานอาหารเสร็จ ให้ผู้ป่วยทานยาด้วยนะคะ แล้วก็ถ้ายังมีอาการปวดมากๆ แจ้งขอมอร์ฟีนเพิ่มได้นะคะ” พยาบาลสาวบอกผม
“ครับ ได้ครับ ขอบคุณครับ”
   ผมก็กลับมาป้อนข้าวให้เป๊บต่อ
“เจ็บแผลมากมั้ยเป๊บ”
“ตอนนี้ไม่เจ็บครับ คงเพราะมอร์ฟีน”
“นั่นซิ เจ็บแบบถูกยิงมันเป็นไงอะเป๊บ”
“ก็เจ็บแสบ ร้อน เหมือนเอามีดมาแทงมาคว้านนะครับ เจ็บจนทนไม่ไหวเลยทีเดียว”
“โหยยยย....สงสารอะ แช่งให้คนยิงมันตายโหงเลยอะ” ผมแอบแค้น
“อย่าเลยครับ อโหสิให้มันเถอะ วันนึงกรรมตามสนองมันเอง”
“เป๊บดูทำใจได้จังอะ” ผมถามด้วยอารมณ์แปลกใจ
“มีเรื่องที่เป๊บยังไมได้บอกโจ้....ตอนที่เรามีปัญหากัน เป๊บไปหาพระอาจารย์มาครับ”
   หา จริงอะ ผมก็ไปหาพระอาจารย์เหมือนกัน แต่ไปก่อนหรือหลังเป๊บเนี่ยซิ สงสัยน่าจะก่อนแหละ พระอาจารย์ไม่เห็นเล่าผมเลย
“หา...แล้วท่านว่าไงอะเป๊บ”
“พระอาจารย์สอนว่า คนเรามีกรรมเป็นที่ตั้ง มีกรรมเป็นที่เกิด เราทำกรรมอะไรไว้ ไม่ว่าดีหรือไม่ดี กรรมนั้นย่อมกลับมาสนองไม่วันใดก็วันนึง ดังนั้น เมื่อเรารู้เหตุมาแล้วว่า มันเกิดจากกรรม ในฐานะที่เราได้เกิดมาเป็นคน มีสติ มีสมาธิ มาปัญญา ต้องตั้งรับปัญหาได้อย่างฉลาด แก้ปัญหาไปทีละเรื่อง แล้วยอมรับสภาพด้วยผลกรรมนั้นอย่างมีสติ ไม่จองเวร ไม่อาฆาต ไม่พยาบาทซึ่งกันและกัน วิธีการนี้เท่านั้นจะหลุดจากกรรมได้”
   ผมฟังเป๊บเล่า พิจารณาตาม จริงเหมือนที่พระอาจารย์ว่า เป๊บเล่าต่อ ผมขอสรุปบทสนทนาระหว่างเป๊บกับพระอาจารย์นะครับ
“พระอาจารย์ ผมจะตายมั้ยครับ”
“ไม่ได้ตายตอนนี้หรอกโยมเป๊บ สำหรับโยมอีกนานทีเดียว”
“จริงหรือครับ แต่ปัญหาที่ผมเจอตอนนี้ ให้ผมตายเสียดีกว่า จะได้ไม่ต้องมารับรู้อะไร”
“ปัญหาที่โยมเจอเล็กน้อยมาก เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ โยมลองพิจารณาดีๆ ว่า ปัญหาของโยมคืออะไร สร้างเวรกรรมไว้ยังไง นั่นแหละถึงคราวที่โยมต้องชดใช้ อย่าหนีกรรมเลย ถ้าหนี ไม่วันใดก็วันนึง กรรมก็สนองอยู่ดี”
“ผมทำกับโจ้ไว้มากเหลือเกินครับ กรรมคงสนองผมมาก”
“โยมโจ้เขาเป็นคนจิตใจดี โยมรู้หรือว่าเขาอาฆาตพยาบาทโยม”
“เอ่อ....ไม่รู้ครับ ผมคิดเอาเอง”
“นั่นไง เราอย่าไปคิดในสิ่งที่เราไม่รู้ มันจะทำให้เราคิดไปเอง โยมโจ้กับโยมเป๊บสร้างบุญมากเหลือเกิน เกินกว่าที่โยมทั้งสองรู้ได้ เชื่ออาตมาเถอะ คนมีบุญมากตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้”
“ครับ...ขอบคุณมากครับพระอาจารย์” เป๊บก้มกราบ
“โยมกลับไปพักผ่อนเถอะ ลองนั่งสมาธิบ้าง เผื่อจะดีขึ้นนะ”
“ผมไม่เคยนั่งเลย วิธีการนั่ง ทำยังไงหรือครับ”
“นั่งขัดสมาธิ ขวาทับซ้าย ซ้ายทับว่า หรือบนเก้าอี้ แล้วแต่โยมสะดวก หลับตา หายใจเข้าพุท หายใจออก โธ นึกถึงลูกแก้วใสๆ กลมๆ เปรียบเสมือนดวงจิตของเรา ไว้ตรงกลางอก ปลายจมูกตรงลมหายใจ กลางหน้าผาก หรือส่วนใดที่โยมถนัด หากฟุ้งซ่าน อย่าไปบังคับจิตให้ไม่ฟุ้งซ่าน ปล่อยให้จิตฟุ้งซ่านไป สักพัก พอโยมเบื่อหรือเหนื่อย ก็มาพุทโธๆ ทำแบบนี้ไป...จิตจะสงบเอง แล้วโยมจะรู้ว่าควรทำยังไง”
“ได้ครับพระอาจารย์  ผมจะลองปฏิบัติดูครับ”
“โยมกลับไปพักผ่อนเถอะ....เอ....โยมได้เอาสร้อยหลวงปู่ทวดมามั้ย” พระอาจารย์ถาม
“อยู่ที่คอครับ”
“ถอดมาให้อาตมา จะทำความสะอาดให้” พระอาจารย์พูดยิ้มๆ เป๊บก็ถอดให้
   พระอาจารย์รับสร้อยไป ก็เอาไปสร้อยไปจุ่มในขันน้ำ เป๊บบอกว่า น่าจะเป็นขันน้ำมนต์ เป๊บนั่งเงียบๆ พระอาจารย์ก็จุ่มไป เอาผ้ามาเช็ด กิริยาของพระอาจารย์สงบมาก เป๊บดูปากเหมือนพระอาจารย์จะท่องคาถาอะไรบางอย่าง
“ทุกครั้งที่ออกนอกบ้านหรือเดินทางไปไหน สัญญากับอาตมานะ ว่าจะใส่สร้อยตลอด ห้ามลืม”
“สัญญาครับ ไม่เคยลืมเลยครับ ใส่ติดตัวตลอดครับพระอาจารย์”
“เป็นศิริมงคลนะ เจริญพรนะโยมเป๊บ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้น อดทนนะ” เป๊บเข้าไปก้มกราบที่ตักพระอาจารย์ ท่านเอามือลูบศรีษะ”
   หลังจากเป๊บเล่าจบ ผมก็อึ้งๆ
“เป๊บ หมายความว่า ที่กระสุนด้าน คือ สิ่งที่พระอาจารย์ทำให้”
“ไม่รู้เลยครับโจ้ แต่ถ้าคิด คงเป็นแบบนั้นบวกกับความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ทวดครับ”
“โห...นั่นซิเป๊บ...เนี่ยเดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลไปหาพระอาจารย์ดีกว่า ไปถามเลยว่าพระอาจารย์ใช้อาคมหยุดกระสุนป่าว เท่ห์มาก” ผมตื่นเต้น
“ฮ่าๆๆ...เกินไปนะโจ้ พระอาจารย์อวดแบบนั้นไม่ได้ ผิดหลักสงฆ์นะครับ”
“แหม นั่นซิ แต่อย่างน้อยสิ่งที่ท่านทำให้เป๊บก็ปลอดภัยนะ”
“ครับ...บุญคุณท่วมหัวมาก ถึงเวลาใกล้ตอบแทน”
“หา ยังไงหรือเป๊บ” ผมถามด้วยความงง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่โจ้ทานอะไรบ้างยัง เป๊บอิ่มแล้วละครับ”
“ยังเลยเป๊บ แต่ไม่เป็นไรไม่หิว”
“แต่เป๊บได้ยินเสียงท้องร้อง กร๊อกๆๆ” เป๊บแซว ผมตกใจนึกว่าได้ยินจริง
“บ้า...จริงอะ...หูดีไปปะ” ผมโวยวาย
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับ”
“แล้วไป...นึกว่าโดนยิงพอฟื้นมาแล้วมีหูทิพย์” เอาจริงๆ เริ่มหิวนะแหละ พอสบายใจก็หิวซะงั้น
“ให้อภัยเป๊บนะครับ” เป๊บพูดขึ้นมา
“ให้อภัยนานแล้วเป๊บ จริงอยู่โจ้โกรธและเสียใจ แต่ไม่เคยคิดแค้นเป๊บเลยนะ โจ้คิดว่าคนเราทำผิดพลาดกันได้ เป๊บอย่าคิดมากให้อภัยนานแล้ว” ผมตอบยิ้มๆ
“งั้นเราสองคนกลับมาเหมือนเดิมกันนะครับ”

ต่อตอนหน้าค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-07-2016 10:31:50

โอ๊ย ขนลุกจริงๆค่ะ หลวงปู่ทวดท่านศักดิ์สิทธื์มากจริงๆ เรื่องนี้รู้กันทั่ว
ยังไงก็ขอให้หมั่นทำความดีต่อไปค่ะ เพราะคนเราหนีกรรมไม่พ้นแต่ให้มันทุเลาลงได้ ทุกวันนี้ก็ทำบุญแผ่เมตตากันต่อไป
เรื่องโกง น้ำลดตอผุดค่ะ นานวันก็เห็นสันดานคนแบบนี้แล ดำเนินคดีกันไปเนาะ ขอบคุณที่มาต่อค่ะ   :katai2-1: 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 06-07-2016 10:34:01

 :pig4: :pig4: :pig4:
สิ่งไม่ดีผ่านไปแล้ว
สิ่งดีๆก็จะเข้ามา
สาธุ สาธุ สาธุ
รักกัน
รักกัน
รักกัน
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-07-2016 12:09:43

 :pig4:
แว๊กกกกกก กำลังมัน ต่อตอนหน้าอีกแล้ว
 แต่ตอนนี้เราก็ยังไม่สงสารคนเจ้าชู้นะ
ยอมรับยังทำใจไม่ได้กับพฤติกรรมนอกใจของเป๊บที่ทำกับโจ้ที่น่ารักของเรา 55555

น้องฉัตร เจออีเก๋เมื่อไหร่ จัดหนักเลยนะน้อง
 :mew1:

ปล. เดินทางปลอดภัยนะน้องโจ้ อยากไปเดินชนที่เชียงใหม่จัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 06-07-2016 12:40:48

ตอนที่แล้วเดาพลาดไป นึกว่าคนร้ายจะยิงโจ้แต่เข้าใจผิดเลยไปยิงเป๊บ  :-[

คนร้ายนี่ไม่น่าเลย พอยิงออกไปแล้ว กระสุนด้าน ถ้ามีสติระลึกได้ว่าที่ทำไม่ถูกต้อง แล้วยุติการทำกรรมไม่ดีนี้ได้ ก็จะถือเป็นโชคดีที่ไม่ได้บาป แต่นี่เจตนาชัดเจน ยิงหลายรอบมากกก หลวงปู่ทวดท่านศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ช่วยให้เป๊บรอดมาได้

การให้อภัยทำได้ยาก แต่เป๊บทำได้ นี่ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-07-2016 14:31:56

ลุ้ยระทึกมากๆ
ใจเต้นตึกตักๆตามไปด้วยเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 06-07-2016 15:03:13

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 06-07-2016 20:12:41

นึกว่าจะปล่อยให้ฉัตรจัดการนะเนี่ย...เสียดายแทน อยากเห็นฉัตรตบๆๆๆๆ  :beat: :beat: :beat:

หมดเคราะห์แล้วนะ...ต่อไปก็มีความสุขมากๆ นะจ้ะ  :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 07-07-2016 10:17:45

หวายยยยยย ตอนนี้หวานมากที่สุด ในที่สุดก็ได้เข้าใจกันสักกะทีนะครับ เรื่องกรรมก็อย่างที่พี่บอกจริงๆนั้นและ
หากเราผูกใจเจ็บตัวเรานั้นและที่จะทุกข์มากกว่าผู้ใด

ยิ่งได้ฟังเรื่องนี้ก็ยิ่งอยากได้พบพระอาจารย์ท่านแล้วสิครับ แต่ท่านว่าสักวันนึงผมจะได้เจอ ผมก็คงต้องตั้งจิตให้ได้เจอไวๆสินะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 07-07-2016 16:12:54

 :hao6:
คนจตใจดีก็งี้แหละ ให้อภัยง่ายๆ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 07-07-2016 20:48:43

หมดกรรมแล้วนะ ดีใจด้วย :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-07-2016 23:46:03

คงจะเข็ด
จดจำไปนานแสนนาน

เลิกเจ้าชู้นะเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 08-07-2016 16:40:54

 :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 08-07-2016 17:28:24

หวานซะ แค่ชื่อตอนก็หวานแล้ว

ตอนหน้าอยากเห็นว่าเก๋ต้องโดนจับแล้วนะพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: IsoHeart ที่ 08-07-2016 17:56:38

ดีใจด้วยนะคะ ที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คืนดีกันแล้วเย้ๆ
พี่ฉัตรมือตบมากค่ะตอนนี้555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 คืนดีกันนะ UP 6/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-07-2016 00:36:19

สวัสดีครับทุกท่าน วันหยุดสุดสัปดาห์ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้างครับ วันนี้ผมกับตัวขาวไม่ได้ออกไปไหน พักผ่อนที่คอนโดสบายๆ ทั้งวันครับ หลายท่านคงทราบว่านางไปตรวจงานที่เชียงใหม่ สามวัน ผมเองก็ไปนอนที่บ้านใหญ่ อยู่คนเดียวก็มีแอบเหงาบ้าง ถ้าไปบ้านใหญ่ก็ยังเจอแด๊ด มัม พี่ๆ และหลานๆ พอคลายเหงา จนกระทั่งคืนวันศุกร์ที่ตัวขาวกลับมา ก็ได้กลับมานอนคอนโดละครับ

"ว่าไงค้าบเป๊บ" ตัวขาวรับสายหลังที่ผมกดหา

"ที่รักกลับถึงกรุงเทพกี่โมงครับ"

"ประมาณสี่ทุ่มอะเป๊บ"

"สายการบินอะไรครับ"

"บางกอกแอร์เวย์ค้าบ...เป๊บจะมารับหรือ"

"ว่าจะนะครับ แต่พอดีช่วงเย็น พี่ปริมชวนไปเลี้ยงรับรองลูกค้าจากญี่ปุ่น ถ้าเป๊บไปรับไม่ทัน จะให้เวชไปรับแทนนะครับ แล้วเจอกันที่คอนโดเนอะ"

"ได้ๆ เป๊บไปรับรองลูกค้าเถอะ เดี๋ยวโจ้จัดการเองค้าบ"

"โอเค ครับ แล้วตรวจงานเป็นไงบ้าง"

"ก็มีปัญหาบ้าง ส่วนใหญ่เงินไม่ตรงกับที่แจ้งนะเป๊บ ยังไงวันจันทร์คงเอาเข้าที่ประชุมใหญ่แล้วละ ไม่งั้นปัญหาบานปลาย"

"ครับๆ ยังไงอย่าเครียดเกินนะ เจอกันดึกๆ นะครับ"

"ได้ๆ เจอกันๆนะ...คิดถึงนะๆ"

"คิดถึงเหมือนกันครับ"

หลังจากวางสายตัวขาว ผมก็ทำงานต่อช่วงเย็นไปทานข้าวกับพี่ปริมและลูกค้า เจรจาธุรกิจไปเรื่อยครับ ผลออกมาก็เป็นที่น่าพอใจ ลูกค้าก็ต่อสัญญากับเรา สักพักมีเสียงไลน์มา ผมกดอ่าน

"เป๊บ เครื่องเลทเป็นสี่ทุ่มสิบ ถึง กทม ห้าทุ่มครึ่งอะคับ"

"อ้าวหรือครับ นี่สองทุ่ม งั้นเป๊บไปรับที่สนามบินนะ"

"ไม่ให้เวชมาละหรือ กับลุกค้าเสร็จละหรือ"

"ใกล้ละครับ เดี๋ยวเป๊บไปรับแทนนะ....แล้วนี่ทานอะไรยัง"

"ผจก สาขาที่นี่พาไปทานแล้วคับ ตอนนี้ก็มานั่งกินขนมที่เล้าจน์บางกอก อิ่มแล้วอะ"

"กินข้าวต้มมัดไปกี่ตันครับ"

"บ้าาาาาา....เดี๋ยวทืบบบบ กินไปสิบอันเอง...สติกเกอร์โดดถีบ"

"เยอะเหมือนกันนะครับ กินอีกสักสิบอันซิ"

"เดี๋ยวตายอะ....ก็อร่อยอะ นานๆ กินที"

"นี่บินบางกอกแทนการบินไทย เพราะข้าวต้มมัดหรือเปล่าเนี่ย"

"5555+ นิดนึงงงงง"

"ว่าแล้ว....งั้นเดี๋ยวเป๊บไปรับนะครับ เจอกันๆ"

"ได้ค้าบบบ....สติกเกอร์จุ๊บๆ"

ผมก็หันมาทานข้าวและคุยกับลูกค้าต่อ จนเวลาล่วงมาถึงสี่ทุ่มครึ่ง ก็แยกย้ายกันกลับ ผมอ่านไลน์ นางบอกนั่งรอบนเครื่องแล้ว ผมคำนวนเวลา ซิ่งรถไปน่าจะถึงพอดี

"เสือนอนที่ไหน" พี่ปริมถาม

"คอนโดครับพี่ปริม เดี๋ยวผมไปรับโจ้ที่สนามบิน"

"เออใช่ สะใภ้กลับมาวันนี้นี่ ได้ๆ ขับดีๆ เจอกันวันจันทร์"

"ครับพี่ เจอกันครับ"

หลังจากพี่ปริมออกไปแล้ว ผมก็รีบบึ่งไปรับตัวขาว ประมาณห้าทุ่มครึ่งตัวขาวโทรเข้ามา

"เป๊บมาถึงแล้ววววว"

"ครับๆ กำลังจะเบี่ยงทางเข้าสนามบิน ที่รักอยู่ประตูไหน"

"อ๋อ..คอยประตูสามนะคับ"

"ได้ครับ"

ซิ่งเต็มที่ถึงประตูสาม นางก็ยืนขาวมาแต่ไกล ผมบีบแตรเรียก นางก็รีบเดินมาขึ้นรถ

"คอยนานมั้ยครับ"

"เป๊บเดียวอะเป๊บ เหนื่อยๆ"

"ทานอิ่มมั้ยเนี่ย"

"มากอะเป๊บ ตอนนี้อยากนอนมาก" นางหันมายิ้มๆ แบบอิดโรย

"งั้นกลับคอนโดเลยนะครับ"

"อื้อ"

ผมซิ่งกลับคอนโด หันไปอีกที นางหลับแล้ว สงสัยจะเพลียจริงๆ ราวๆ สี่สิบนาที ก็ถึงคอนโด ผมปลุกตัวขาว นางก็เดินนำไปจนถึงห้อง ก็เปลี่ยนผ้าอาบน้ำทันที ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมาก คงเหนื่อยจริงๆ

"เป๊บโจ้นอนก่อนนะค้าบบบบ" นางแต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอน

"ได้ครับๆ เดี๋ยวเป๊บอ่านเมล์นิดนึง ที่รักนอนก่อนได้เลย"

"ฝันดีน้าาาา" ไม่ถึงนาทีได้ยินเสียงกรนเบาๆ

อ่านเมล์เสร็จราวๆ ตีสอง ผมก็ไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมนอน ตัวขาวนอนดิ้นผ้าห่มกระจาย ผมก็ดึงผ้ามาห่มให้ จุ๊บหน้าผากทีนึง

"รักนะครับ...ฝันดีครับ" ผมเอ่ยเบาๆ และก็หลับไป

รู้สึกตัวอีกที เอามือควานไปข้างๆ ว่าจะกอดตัวขาว อ้าวนางไปไหน หยิบมือถือมาดูก็ประมาณเก้าโมงครึ่ง สายมากเลยนะนี่ ผมก็ลุกขึ้นเดินออกมาห้องรับแขก มองไปห้องครัว เห็นเงาแวบๆ เดินเข้าไปดู ตัวขาวกำลังเตรียมอาหาร

"เช้านี่ทำอะไรกินครับ"

"อ้าววว ตื่นละหรือ พอดีมาค้นๆ ตู้เย็นอะเป๊บ เจอของสดเยอะเลย ไปซื้อมาหรือคับ"

"ใช่ครับ พอดีวันหัส เป๊บไปนอนบ้านใหญ่ มัมเลยสั่งให้เด็กแม่บ้านซื้อของสดมาไว้ที่คอนโด"

"อ๋อ....งั้นวันนี้เราไม่ไหนกันเนอะ ทำกับข้าวกินกันดีกว่า"

"ดีครับๆ ไม่ได้ทำกินนานแล้ว"

"งั้นไปอาบน้ำเลยอะ เดี๋ยวโจ้จัดการเอง"

ผมก็เชื่อฟังเมียด้วยการไปอาบน้ำๆ ไม่ได้กลัวนะ....คำเดิม.....กลัวมากกกก ฮ่าๆๆๆ

อาบน้ำเสร็จ ก็เดินกลับมาที่ครัว

"ตอนเช้านี้ หมูแฮม ไข่ดาว เบคอนก่อนเนอะ มีสลัดด้วยนะเป๊บ เดี๋ยวเที่ยงๆ ค่อยทำมื้อใหญ่"

"ได้ครับ"

เราสองคนก็ทานอาหารเช้าไป คุยไปสัพเพเหระ กินเสร็จนางก็ไล่ผมไปนอนดูทีวี นางเก็บล้างจานเอง ผมก็ขนฟูกมาปูหน้าทีวี นอนดู HBO ไปเรื่อยๆ สักแป๊บ นางก็มานอนหนุนแขนผมดูหนัง ไม่นานนักนางก็หลับไปซะงั้น

"คงเหนื่อยสะสมนะนี่ หลับอีกแล้ว" ผมบ่นเบาๆ พร้อมโน้มตัวไปหอมเส้นผม

นานๆที นอนกอดก็ดีเหมือนกัน ผมก็ปิดทีวี แล้วหลับตามไปอีกคน รู้สึกตัวอีกที ได้กลิ่นอาหาร....หา บ่ายสามแล้ว เร็วจริงๆ

"เป๊บ ทานข้าวเที่ยงงงงง"

"บ่ายสามแล้วนะครับ ไม่เที่ยงแล้ว"

"เหมือนกันนะแหละ ก็กินเช้าสายนี่น่า มานั่งๆ อย่าเยอะ" เมียสั่งต้องรีบครับ ไปนั่งทันที

"เมนุอะไรบ้างนะนี่ น่ากินมากๆ"

"มีไข่เจียวลาบ ต้มยำไก่น้ำข้น ผัดกะเพราหมูสับ คะน้าน้ำมันหอย"

"น่ากินมากครับ ว่าไข่เจียวลาบนี่"

"โจ้เห็นแช่แข็งไว้อะ พออุ่นแล้วลองมาชิมๆ ไม่เสีย เลยใส่ในไข่เจียวซะเลย"

"น่ากินมากครับ ชิมละนะคร้าบบบ"

อร่อยทุกอย่างครับ ฝีมือเมียไม่ตกเลยจริงๆ

"อร่อยป่าววววว"

"มากกอั๊บ" ผมตอบขณะข้าวเต็มปาก

บอกเลยกินเยอะมากกกกกก ตัวขาวไม่ค่อยว่างทำกับข้าวหรอกครับ บางเสาร์อาทิตย์ต่างคนต่างติดงาน หรือไม่ถ้าว่างเราก็ไปกินข้างนอกกัน

"วันนี้นึกอะไรทำกับข้าวให้เป๊บกินครับ"

"ก็อยากทำให้กินบวกกะไม่มีงาน ว่างๆ โจ้เลยคิดว่า ทำกับข้าวพักผ่อนบ้าง น่าจะดี"

ทานเสร็จเรียบร้อย ผมก็ช่วยนางทำความสะอาด จนกลับมานอนหน้าทีวีที่เดิม สักพักตัวขาวก็หยิบหนังสือ มานอนอ่านข้างๆ

"อ่านอะไรครับ"

"หนังสือพวกการบริหารบุคคลอะเป๊บ ซื้อมานานแล้ว อ่านยังไม่จบเลย"

"ขยันจังนะครับ"

"ไม่หรอก ยุคสมัยเปลี่ยน ถ้าตามไม่ทัน เราอาจจะพลาดได้อะ"

ผมคิดในใจ ก็จริงนะ เรารู้มากย่อมได้เปรียบ มองการไกลจริงเมียผมเนี่ย

แต่อ่านไม่ถึงสิบนาที หันไปอีกที นางหลับ อ้าววววว อุตส่าชมว่าเมียขยัน ที่ไหนได้ ไปเฝ้าพระอินทร์ซะงั้น ผมละหัวเราะเบาๆ

"อ้าว จิงโจ้น้อยหลับซะละ....รักนะครับ ขอบคุณมากนะที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ" ผมหอมแก้มตัวขาวเบาๆ กลัวนางตื่น ผมก็ดู HBO ไปเรื่อยๆ จนหลับไปอีกรอบ

ตื่นมาอีกที สองทุ่ม ตัวขาวเรียกไปทานสลัดผลไม้ พร้อมพวกน้ำผลไม้ปั่น แล้วนางก็มาจ้องทายาทอสูร ติดละครเหมือนเดิม

"น่ากลัวอะเป๊บ ตะขาบเต็มไปหมด"
ผมนึกได้ ตัวขาวไม่ชอบสัตว์ที่มีขาเยอะๆ นางวิ่งป่าราบ ครั้งนึงมีแมงสาปวิ่งผ่านในครัว นางถึงกับไปจ้างบริษัทกำจัดแมลงมาชุดใหญ่ เป็นเรื่องเป็นราวกันเลยทีเดียว

"เบนซ์เล่นเก่งนะครับ เด่นอยู่คนเดียว"

"จริงๆ แบบฟิลลิ่งได้มากอะ ฝีมือขั้นเทพ"

แล้วนางก็วิจารณ์ไปตามประสา และตอนนี้ นางก็นอนกรนเบาๆ ไปแล้วครับ

วันนี้เขียนเล่าซะเยอะเลย อาจจะไร้สาระไปบ้าง เขียนเล่าไม่เก่งเท่าตัวขาว แต่ก็อยากถ่ายทอดมุมความสุขของคู่รักชาย ชาย แบบเราสองคนให้ทุกท่านได้อ่านกัน หลายๆ ท่านที่มีคนรัก อย่าลืมเติมความหวานให้กันนะครับ อยู่กับปัจจุบัน ไม่คิดถึงอดีต ไม่คิดถึงอนาคต ทำปัจจุบันให้ดี เราก็จะดีตลอดกาลครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ ผมอ่านของทุกคนก็รู้สึกดีใจที่รักเราสองคน สำหรับเรื่องแคนาดาไม่ลืมครับ ขอใช้เวลาเขียนสักระยะ จะนำมาให้อ่านนะครับ

Good Night & Have a nice Sunday Krabbbbb

Pep  :hao3: :hao3: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 10-07-2016 01:23:52

พักผง่ายๆแต่มีความสุขมาก :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 10-07-2016 09:07:33

พักผ่อนเยอะๆนะจ๊ะ สุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ เป็นห่วงทั้งสองคนค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 10-07-2016 09:36:30

 :L2: :L2: :L2:
สุขสันต์วันหยุด
Happy Sunday too
รักกัน
รักกัน
รักกัน
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2016 11:36:18

เบ๊บ โจ้ รักกัน คนอ่านสุขใจ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-07-2016 12:58:49

สุขสันต์วันอาทิตย์เช่นกันครับ
พักผ่อนๆ น้องเป๊บมาเล่าอะไรที่น่ารักๆของน้องโจ้ก็ดีครับ
ผ่อนคลายดีครับ เหมือนกับเข้าไปอยู่ในบ้านน้องเลย
อิจฉาน้องโจ้ ได้นอนเป็นหลับ
พักผ่อนเยอะๆครับ จะได้ลุยงานต่อ
และมีแรงมาเขียนเรื่องเล่าอีกเยอะๆ
เดี๋ยวไปพักผ่อนเหมือนกัน
 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 10-07-2016 13:42:58

ตอนนี้เป๊ปสบายมากเลยนะคะ ตื่นมาแล้วกินอย่างเดียว กินเสร็จแล้วนอน ตื่นมากินใหม่ โจ้น่ารักมาก ทำอาหารให้คุณสามีอย่างดีเลย 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 11-07-2016 16:40:39

อ่านแล้วหิวเลยค่ะ  ไข่เจียวลาบน่ารับประทานมาก
โจ้ต้องทำอร่อยมากแน่ๆ
ดีใจที่เห็นเป็บและโจ้ยังครองคู่กันหวานฉ่ำค่ะ
ชอบอ่านมากๆ  มาอัพเดทบ่อยน่ะคะ   คู่รักชูรส ^_____^
ปล.รูปโจ้น่ารักขาวใสมากเลยค่ะ    ดูแพงมากๆ  ต้องไว้หนวดแล้วน่ะเป็บ  หวงภรรยาให้มากๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 11-07-2016 18:06:33

น้องโจ้เป็นแม่ศรีเรือนมาก

ผู้หญิงอายเลย

น้องเป๊บไปไหนไม่รอด

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-07-2016 00:17:57

เป๊บหลับทีหลัง ตื่นทีหลัง
แต่ได้กินพร้อมกันเฉยเลย
ที่รำพึงรำพันไม่ใช่ไรนะ
ต่อมอิจฉามันทำงาน
เป๊บดูแลโจ้ดีๆนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 12-07-2016 13:12:04

พี่เป๊ปน่ารักมากกกกกกก อุส่ามาเขียนให้ได้อ่านกัน น่ารักมากครับ หล่อด้วยนะเออ ฮ่าๆๆๆ

พี่ตัวขาวเป็นแม่ศรีเรือนมากจริงๆ ทำงานก็เก่ง งานบ้านก็ดี ไม่ขาดตกบกพร่องเลย ช่างเป็นคนที่หาได้ยากมากครับ
ยินดีกับพี่ๆทั้งสองคน รักกันมากๆนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 20-07-2016 09:13:05

 :L2:
 :L2:
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 25-07-2016 19:32:59

หายไปอีกแล้ววววว

รู้ไหมว่าน้องคิดถึงพี่แค่ไหน นี่เข้ามาส่องดูทุกวันเลยน้าาาาาาา  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 25-07-2016 19:51:32

รอเหมือนกันค่ะ

 :L1: :mew2: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: boy_nonny ที่ 25-07-2016 21:34:55

มารอนะคะ ^_^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: NuTonKaw ที่ 25-07-2016 21:55:31

 o13 o13รักกันดูแลกันดีจริงๆ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 26-07-2016 10:23:08

ต้องทำไข่เจียวลาบกินบ้างแล้ว ท่าจะอร่อย

คิดถึงทั้ง2คนนะจ๊ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ วันสบายๆของเราสองคน UP 10/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-07-2016 00:44:50

สวัสดีค้าบบบบบบบบ นอนกันยังง่าาาาาา 5555+ มาอ่านเม้นๆ ขอโทษที่หายไปนานค้าบบบบ มัวจัดการเรื่องคดีความกับคนโกง แล้วก็งานเอกสารเยอะมากๆ ยังไงก็ขอโทษน้าาาาาาา

นี่ก็เพิ่งกลับถึงคอนโดได้สัก ชม นึงอะคับ วันนี้เลิกงานเร็วนิดนึงอะ เลยชวนคิงคองไปเดท อิอิ

คือจริงๆ วันนี้ออกพื้นที่ไปตรวจงานกับเป๊บแถวๆ นครปฐมอะคับ เสร็จงานประมาณสี่โมง ก็ว่าเตรียมตัวจะกลับ แต่ตามปกติทุกวันจะเลิกงานค่ำนี่น่า พอเลิกงานเร็วเลยทำตัวไม่ถูกเหมือนกันอะคับ

"เป๊บ ไปไหนต่อดีอะ"

"นั่นซิครับ ที่รักอยากไปไหนอะ นี่ก็เพิ่งสี่โมงเอง หาที่เที่ยวแถวๆ นี้มั้ยครับ"

"ร้อนอะเป๊บ เข้าห้างดีกว่าอะ ไปหาไรกินอร่อยๆ ง่ายๆ"

"งั้นไปเซ็นทรัลศาลายามั้ยครับ"

"เอ....เป๊บ...โจ้ว่า ถ้าไปเซ็นทรัล น่าจะลองไปเวสเกตดีปะอะ เปิดมาปีนึงละมั้ง ยังมะเคยเที่ยวเลยอะ ได้ยินพวกลูกน้องบอกว่าใหญ่โตร้านอาหารเยอะ"

"อ๋ออออ...ได้ครับ ที่รักไปถูกป่าว"

"สบายมากกกกกก กดกูเกิลแมพพพพพ" ผมก็หยิบโน๊ตห้ามาจิ้มๆ

"อ้าวเป๊บนึกว่ารู้ทางซะอีก"

"โว้ววว เหมือนกันแหละ อย่าย่น ขับไปเลยอะลุง"

"ครับเมียบังเกิดเกล้าาาาาา"

กูเกิลแมพก็นำทางฝ่าการจราจรที่ไม่คล่องเอาซะเลย

"ไม่ได้มาตรวจงานแถวนี้นานมากๆ เดี๋ยวนี้รถเยอะมากเลยนะเป๊บ"

"ใช่ครับ เป๊บคิดเหมือนที่รัก เมื่อก่อนไปมาสะดวกมากๆ แต่ถนนก็ไม่ได้ดีแบบนี้นะครับ"

"นั่นซิ...นี่ถ้าไม่ติดเรื่องมีการทุจริต ไม่ออกมาตรวจแถวนี้หรอก ให้ผู้จัดการเขตมาก็ได้" ผมบ่นด้วยความหงุดหงิดนิดๆ งานเลยหนักหลายเท่าตัวเลย

"ใช่ครับ...แต่เป๊บว่ามันก็ดีไปอีกแบบนะ พวกพนักงานประจำสาขาตกใจกันใหญ่ คงไม่มีผู้บริหารลงมาตรวจนานแล้ว เป๊บว่า ถ้าเรามาสักสามสี่เดือนครั้ง น่าจะเวิคนะครับ"

"หรือ...แต่เหนื่อยเนี่ย...งานประชุมก็มาก งานใช้สมองก็มาก เอกสารก็มาก กุมบังเหียนเหนื่อยเนอะเป๊บ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องดูแลลูกน้องหลายร้อยคนเนี่ย โจ้วางมือแล้วนะ"

"ฮ่าๆๆ ที่รักพูดเหมือนอายุ 59 จะเกษียณนะครับ"

"คิดจริงนะ...เงินทองที่มีพอแล้วเป๊บ ใช้ยันแก่จะหมดมั้ยเนี่ย"

"มันก็ถูกครับ...แต่ถ้าเราทิ้งหน้าที่กัปตันเรือไป อาณาจักรของเราไปไม่ไหว ลูกน้องเราเขาก็มีครอบครัว มีลูก มีภรรยา มีสามี เขาจะเอาอะไรกินครับ...ที่รักจำได้ป่าว วันที่เราทำงานกันวันแรก แด๊ดบอกเราสองคนว่าไงครับ"

"แด๊ดฝากอาณาจักรของแด๊ดด้วยนะลูก....แด๊ดมั่นใจว่าลูกสองคนทำได้....ฝากด้วยนะลูก" ผมท่องประโยคนี้ได้ขึ้นใจ ก็เพราะประโยคนี้ละครับ ถึงได้ทำงานหนักขนาดนี้ไง

คร่ำครวญกันไปสักพัก เราสองคนก็มาถึงห้างเซ็นทรัลเวสเกต จอดรถเรียบร้อย เดินเข้าห้าง

"เป๊บ ชื่อประตูเท่ห์อะ Pink Gate" ผมมองชื่อทางเข้า มันเขียนแบบนั้นจริงๆ

"เป๊บว่าห้างใหญ่ทางเข้าออกเยอะ เลยกำหนดสีให้จำง่ายนะครับ"

"ดีงามสยามพารากอนมากอะ"

"อารมณ์ดีนะครับที่รัก กินอะไรดีครับ วันนี้ถือว่าเรามาเดทกันดีมั้ย"

"โหวววว ขอเดทง่ายแบบนี้อะนะ ฮ่าๆๆๆ อะเครค้าบบบบ"

"งั้นเดินดูร้านนะครับ กินอะไรตามใจ เป๊บเลี้ยงเอง"

"ป๋ามากกกกกอะเป๊บ อะเคร"

เราสองคนก็เดินดูร้านไปเรื่อยๆ เยอะมากๆ สุดท้ายมาสนใจร้าน เจียง ลูกชิ้นปลา ดูดีน่ากินมากๆ

"เป๊บ กินลูกชิ้นปลามั้ย ไม่ได้กินนานละอะ"

"ได้ครับๆ ดูน่ากินเหมือนกัน"

เราสองคนก็เข้าร้านหม่ำๆ กันละค้าบบบบ

"รับอะไนดีคะ"

"เส้นหมี่เย็นตาโฟต้มยำครับ แล้วก็เต้าหู้ทอด เกี๊ยวปลาลวก เป๊บกินไรอะ"

"บะหมี่ต้มยำครับ"

"อย่างเดียวหรือเป๊บ"

"ที่เหลือก็กินด้วยกันครับ"

ไม่นานนักอาหารที่สั่งก็มาเสริฟ เราสองคนเริ่มทานกัน รสชาติใช้ได้ครับ อร่อยดีนะ แถมร้านก็โล่ง คนไม่เยอะมาก ผมก็คีบเกี๋ยวปลาให้เป๊บบ้าง เป๊บก็คีบเต้าหู้ทอดให้บ้าง บอกตรงๆ เหมือนมาเดทกันนะแหละ มีความสุขดีเหมือนกันนะครับ

รู้ตัวอีกที พนักงานยืนอมยิ้มกันใหญ่ อ้าวเวรละ ลืมไป อายอะ

เรียกเก็บเงิน ผมไม่กล้าสบตาพนักงานเลย มีแต่คิงคองนะแหละที่ยิ้มร่า หัดอายมั่งเหอะ

เดินออกจากร้านด้วยความเร็วสูงมากกกกก

"รีบไปไหนครับ"

"อายอะ รีบๆเดิน"

"อายอะไรครับ คนรักกัน ต้องสวีทเป็นธรรมดา"

"รู้แล้ววว แต่ก็นะ ออกสื่อกลางห้างก็เขินเป็นเหมือนกัน"

"ฮ่าๆๆ เอาน่าครับ นานๆๆ ทีเรามาที่นี่นะ ไหนๆ ก็มาแล้ว ดูหนังมั้ยที่รัก"

"เลิสเลอมากคะผัว ดูสตาเทร็คนะ อยากดูๆ เห็นว่าสนุก"

"จัดไปครับ"

แวบเดียวมาอยู่ที่เมเจอร์ ชั้นสี่

"สวัสดีคะเรื่องอะไรดีคะ"

"สตาเทร็คครับ"

"มีรอบห้าโมงห้าสิบโรง IMAX กับหกโมงยี่สิบห้า 4DX คะ"

"ต่างกันยังไงหรือครับ" ผมถาม

"IMAX จอภาพใหญ่เท่าตึกสามชั้น ระบบแสง สี เสียง สมจริงคะ แต่ถ้า 4DX จะเน้นอารมณ์เก้าอี้โยกไปมา คนละแบบนะคะ"

"อ๋อ....เอาอะไรดีอะเป๊บ"

"IMAX ก็ได้ครับ หนังราวๆ สอง ชม เลิกประมาณสองทุ่มจะได้กลับบ้านไม่ดึกมาก"

"ได้ๆ IMAX สองที่ เอาโซฟานะครับ"

"เรียบร้อยคะ โรง IMAX โฆษณาแค่ 10 นาทีนะคะ"

"ครับๆ"

ได้ตั๋วมาเรียบร้อย ก็รีบเดินเข้าโรงหนัง เพราะได้เวลาพอดีครับ สวมแว่นสามมิติ หนังก็เริ่ม

ขอบอกเลยว่าสนุกมากๆ ครับ เรื่องราวชวนติดตามตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่ที่ผมชอบพิเศษ คือ มีการสอดแทรกความน่ารักของซูลู ที่เขามีคู่รัก ชช และมีลูกสาวคนนึงครับ พอถึงฉากนี้ผมก็มองสบตาเป๊บ ไม่ได้คุยอะไรกัน แต่เราก็รู้กันดี หนังสอดแทรกความรักของอีกกลุ่มเพศ แสดงให้เห็นว่า หากในอนาคตเรามีเทคโนโลยีชั้นสูงขนาดไหนก็ตาม ความรักที่แท้จริง ไม่ได้มีเพศ ชั้น วรรณนะ หรืออะไรเลย นอกจากการที่คนสองคนรักกันและสร้างครอบครัวที่มีความสุข

ดีตรงที่ โซฟาทั้งแถว มีแค่เราสองคน ดูหนังไปซบไหล่ไป คว้ามือเป๊บมาจุ๊บๆบ้าง เป๊บจุ๊บๆ หน้าผากบ้าง คุ้มค่าสำหรับการเดท จริงๆครับ

อย่างที่บอกละครับ ถึงบ้านก็สี่ทุ่มนิดๆ แล้ว จัดนั้นนี่ อาบน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นคอม มาพิมพ์เม้าๆ เล่าทุกคนให้อ่านนี่ละอาจจะน่าเบื่อบ้าง แต่ก็อยากเม้าๆอะน้าาา

 ตอนนี้หันไป คิงคองก็นอนหลับกรนเบาๆ ไปแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะค้าบบบบ ตอนต่อไปกำลังปั่นๆ เสร็จเมื่อไหร่จะนำมาให้อ่านน้า

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค้าบบบบ ว่างๆ จะมาตอบเม้นๆน้า คิดถึงทุกคนค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

ฝันดีค้าบบบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-07-2016 07:09:09

 :pig4:
น่ารักมากครับ คู่หวานแห่งปี แอบไปสวีทกันในโรงหนัง อิอิ
อิจฉาจัง
ว่างนิดว่างหน่อยก็เข้ามาทักทายกันบ้างก็ดีครับจะได้หายคิดถึง
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-07-2016 11:07:13

งืมๆๆๆๆๆ น่ารักอ่ะคู่นี้

จะบอกว่าเคยไปครั้งนึงที่เวสเกต
ใหญ่โตมากจริงๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 28-07-2016 12:38:16

ทำงานหนักได้พักผ่อนบ้างก็ดีนะ
ยิ่งมีคนรู้ใจอยู่ข้างๆด้วยก็ยิ่งมีความสุขและหายเหนื่อยเนอะ :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 28-07-2016 14:10:28

สตาร์เท็คเรื่อง้กี่ยวกับอะไรอ่าคะโจ้  ทำไมมีคู่รักชายชาย ทำเอาอยากดูเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 28-07-2016 23:05:57

มีความอิจฉาเบาๆ

ถ้าตอนหลักจบลง พี่โจ้พี่เป๊ปมาเป็นตอนสั้นๆแบบนี้อีกน้า ยังรออ่่นเสมอนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 29-07-2016 09:13:21

 :pig4: :pig4: :pig4:
ไม่มีเบื่อหรอก เขียนมาเถอะน่ารักดี
อ่านแล้วทำให้คนอ่านยิ้มและมีความสุข
ชอบบบบบบ มากกกกกกกกกกกกก
รักนะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 29-07-2016 09:24:05

อ่านแล้วอิจฉานิดๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 29-07-2016 22:20:51

อืมมมม..จริง
เวสต์เกตดีงามพระรามสิบ
ใหญ่มากร้านอาหารก็เยอะ
อร่อยๆทั้งนั้น

ถ้าจะไปกันอีก
ชวนด้วย
ฟรีนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: boy_nonny ที่ 30-07-2016 14:52:45

หวานกันตลอดด อิจฉาา
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 06-08-2016 16:24:22

หลังจากที่นั่งอ่านจนถึงตอนนี้หนูพูดเลยอิจฉาพี่ 2 คนมากเลยคะ จะมีทะเลาะกันบ้างไรบ้างแต่สุดท้ายก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม อิจฉาสุดๆเลยคะ55 รักกันนานๆนะคะพี่ๆ สาววายฟินมากเวลาพี่สวีทกัน  :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เดทเล็กๆ ของเราสองคน UP 28/7/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 18-08-2016 14:57:26

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายกันนาน ก็ด้วยงานที่เยอะนะครับ อีกอย่างจะมาแจ้งข่าวด้วย วันจันทร์ที่ผ่านมา ตัวขาวเป็นลมหมดสติ ต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาล วุ่นวายกันใหญ่ครับ สาเหตุหลักๆ ก็คือ ตัวขาวเครียดจากการทำงานมากเป็นปกติอยู่แล้ว จนวันที่ 12 สิงหาคม เป็นวันแม่ ทุกท่านได้ทราบข่าวมีการวางระเบิดใช่มั้ยครับ จังหวะความซวยตรงที่ เรามีสาขากระจายสินค้า ที่หัวหิน และสุราษฯ เป็นจุดกระจายสินค้าทางภาคใต้ และเชื่อมไปยังสิงคโปร์ อินโดนีเซีย พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทางลูกค้าที่อยู่ต่างประเทศ และในประเทศ ต่างกลัวเหตุการณ์นี้ ระงับการส่งและชะลอการส่ง ผลกระทบที่เกิดขึ้นคือ สินค้าจะพ่วงมาตามเส้นทาง ซึ่งเราคำนวนจุดคุ้มทุนไว้แล้วครับ หากตามเส้นทางใดมีการเปลี่ยนแปลงหรือระงับ ย่อมส่งผลต่อกำไรขาดทุน และความเร็วในการส่งสินค้าไปด้วย ถ้าเราแก้ไขปัญหาไม่ทัน ผลนั้นจะกระทบมายังสาขาใหญ่ การส่งสินค้าไปยังทวีปอื่นหรือประเทศไกลๆ จะล่าช้าไปมาก โดนลูกค้าฟ้องร้อง ซวยแน่ครับ

บอกตรงๆ ว่าตอนเกิดเรื่อง ครอบครัวผมเครียดมากๆๆ ถึงขั้นที่แด๊ดต้องลงมาแก้ไขปัญหาร่วมด้วย ตัวขาวเองนางเครียดสะสมเป็นทุนเดิม พอมาเจอเหตุการณ์นี้ นางเครียดหนักครับ โทรศัพท์สายเข้า ตลอดเวลา เพราะทุกสาขาทางภาคใต้โทรเข้ามาทั้งๆ ที่เป็นวันหยุด แทนที่จะได้พัก ดันต้องมาแก้ไขปัญหาซะงั้น

วันจันทร์ที่ 15 เปิดทำงานวันแรก พวกเราทุกคนรีบไปบริษัท แด๊ดกับมัมก็มาด้วย เปิดประชุมใหญ่ เรียกผู้จัดการทุกเขต ประชุม conference ผมเองก็เครียด ตัวขาวไม่ต้องพูดถึง หน้านี่ขรึมไปแทบไม่ได้คุยกัน แด๊ดสั่งการตามลำดับขั้นตอน ผมกับพี่ปริม พี่ปัน ได้แต่นั่งฟัง ผมคิดในใจ ขนาดแด๊ดวางมือแล้ว การแก้ไขปัญหายังเฉียบขาด เจ็บตัวน้อย ขาดทุนน้อย ไม่ข้องใจเลยว่า ทำไมอาณาจักรของแด๊ดเติบโตมาได้ขนาดนี้ ผมรู้สึกแย่ไปเลยละครับที่ไม่เก่งเท่าแด๊ด ในขณะที่ตัวขาว นางจะคอยเสริมในส่วนที่แด๊ดมองไม่เห็น ช่วยเติมเต็มได้มาก ผมดีใจนะ ภรรยาที่น่ารัก ทำงานเก่ง ฉลาดมาก งานบ้านงานเรือนครบไม่เคยขาด รักจริงๆ ตัวขาว

ประชุมเสร็จ ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงาน ครอบครัวของเราคุยต่ออีกแป๊บนึง

"ปริม ตามที่แด๊ดสั่งไปจับตาดูด้วยนะ จุดไหนที่มีปัญหาพยายามรีบสกัดอย่าให้ลามมาอีกจุด ขาดทุนนิดนึง ดีกว่าล่มทั้งระบบ แล้วสั่งให้ฝ่ายการเงิน เบิกเงินสำรองมาค้ำระบบการเงินบริษัทด้วย เดือนนี้อาจจะขาดทุนพอสมควร"

"ได้ครับแด๊ด ผมจะติดตามเองครับ แด๊ดกลับไปพักเถอะครับ"

"ได้ๆ ปัน ช่วยพี่ปริมเขาด้วย ในประเทศอาการหนัก ส่วนต่างประเทศ ปันดูในส่วนการ shipping จากไทยไปด้วยนะ"

"ได้ครับแด๊ด เดี๋ยวผมช่วยพี่ปันอีกแรงครับ"

"แด๊ดผมขอโทษนะครับที่ต้องทำให้ลำบาก" พี่ปริมเอ่ยมาเสียงเศร้าๆ ผมเองก็ฟังด้วยความหดหู่เช่นกัน

"เอ้ย อย่าไปคิดแบบนั้น ยุคของแด๊ดบ้านเมืองยังไม่แรงขนาดนี้ ยุคนี้ประคองมาได้ขนาดนี้พวกแกสามคนเก่งแล้ว ทำงานไปๆ ประสบการณ์จะสอนลูกๆ เองนะ"

"ครับๆ" พวกเราสามคนพี่น้องยิ้มออกมา

"งั้นแด๊ดกลับก่อนนะ มีอะไรเย็นนี้ค่อยคุยกัน"

แด๊ดกับมัมก็เดินทางกลับ ผมเองก็เดินไปหาตัวขาวที่ห้องทำงาน เปิดประตูไป นางไม่อยู่ อ้าวไปไหนซะแล้ว ผมเลยกดโทรศัพท์ ตัวขาวรับสาย

"ค้าบเป๊บ"

"ที่รักไปไหนครับ"

"พอดีมีประชุมที่บริษัทจิมบ่ายสองอะเป๊บ เลยซิ่งมาเนี่ย"

"อ๋อ โอเคครับ เลิกประชุมโทรหาเป๊บด้วยนะ ขับรถดีๆ ครับ"

"ได้ๆ ค้าบ"

นางก็วางสายไป ผมก็รีบไปเคลียร์งาน พนักงานทั้งบริษัทวุ่นวายมาก ทุกฝ่ายกำลังแก้ไขปัญหา ผมเห็นพี่ปริมพี่ปันเดินไปมาหลายครั้งเหมือนกัน นึกแล้วแค้นคนก่อเรื่อง เดือดร้อนกันไปหมด

ราวๆ ประมาณสี่โมง ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพท์วางบนโต๊ะในห้องทำงาน เดินเข้ามาหยิบโทรสัพท์กดดู เห็นสายจิมโทรเข้ามา 15 สาย ผมเองตกใจเหมือนกันเลยรีบโทรกลับ จิมรับสาย

"ว่าไงจิม"

"พี่เป๊บ พี่โจ้เป็นลมหมดสติครับ ตอนนี้ผมพาพี่มา รพ สมิติเวช สุขุมวิท"

"เอ้ย โจเป็นอะไรมากมั้ย"

"ตอนนี้นอนพักในห้องพิเศษครับ ไม่เป็นอะไรมาก แค่เพลียเหนื่อย เครียดมากเกินนะครับ"

"โอเคๆ เดี๋ยวพี่รีบไป" ผมรีบเดินทางไปโรงพยาบาล แล้วกดข้อความส่งไลน์ในกรุ๊ปครอบครัวของเรา ระหว่างซิ่งรถ โทรมาถามกันเต็มไปหมด มาถึงห้องพิเศษ

ตัวขาวนอนให้น้ำเกลือ หลับสนิทอยู่ หน้าตาซีดเชียว ผมละเป็นห่วงมากๆ แต่ก็ต้องทำใจ เพราะนางเครียดง่ายครับ

"ภาพรวมเป็นยังไงบ้างจิม แล้วโจ้เขาเป็นลมได้ไง"

"ปกติครับ หมอให้กลูโคสเพิ่ม แล้วยาลดความดันด้วย อาการคงเครียดมาก ตอนประชุมก็ปกตินะครับ แต่หน้าตาขรึมๆ พอผมถามก็บอกไม่มีอะไร เลิกประชุมสักพัก พี่โจ้ลุกขึ้นแล้วล้มลง ดีที่สรีษะไม่ฟาดโต๊ะครับ ไม่งั้นแย่แน่"

ผมฟังจิมเล่า เดินไปข้างเตียงเอามือลูบเส้นผมและหน้าผากตัวขาว

"สแกนสมองดีมั้ยจิม พี่ว่าโจ้เครียดมากๆ ทีไร เป็นลมทุกที"

"จัดการแล้วครับ คุณหมอบอกปกติ อีกอย่างน่าจะเป็นการ shut down ตัวเองเวลาเจอความเครียดมากๆนะครับ"

"พี่เป็นห่วง แต่ก็เคยปรามเขาเรื่องความเครียด แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที"

"เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วพี่ ว่าแต่พี่โจ้เขาเครียดอะไรครับ"

ผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทคร่าวๆ

"อ๋อมิน่า ผมว่าแล้ว พี่แกจริงจังกับงานทุกอย่าง เลยเครียดสะสมได้ง่าย"

"พี่รู้นะจิม เคยคิดจะให้โจ้เขาลาออกหลายครั้ง แต่เขาไม่ยอม เขาอยากช่วยงาน จนมาเป็นแบบนี้"

"ยากนะพี่ ผมเคยบอกให้พี่เขาอยู่เฉยๆ รอเงินปันผลก็สบายแล้ว แต่เขาบอกว่า คนไม่ทำงานจะมีค่าอะไร มาทำงานเสียดีกว่า"

"นั่นแหละนิสัยโจ้เขาละ" ผมบ่นด้วยความเป็นห่วง

ไม่นานนักครอบครัวเราสองคนมาถึงไล่ๆกันเลย

"อีกแล้วหรือ อาการเดิมมั้ยเนี่ย" แด๊ดเอ่ยขึ้นมาแบบขำๆ

"ครับแด๊ด เหมือนเดิม"

"ฮ่าๆๆ....สงสัยหาทางแก้ไขจริงจังซะทีดีมั้ย"

"เห็นด้วยนะคะคุณ สงสารลูกโจ้" มัมบ่นๆ

สักแป๊บ พ่อแม่ตัวขาวก็มาถึงครับ

"พี่สวัสดีครับ คะ" แด๊ดกับมัมกล่าวทักทาย

"สวัสดีครับ เหมือนเดิมใช่มั้ยเนี่ย" พ่อถามผมแบบยิ้มๆ

"ครับพ่อ เครียดเกินขนาดครับ"

"แก้ปัญหายังไงดีครับพี่" แด๊ดถามพ่อ

"นั่นซิ เคยห้ามแล้ว เขาก็ไม่ยอม"

"แต่คราวนี้ผมว่าต้องสั่ง" แด๊ดบอกพ่อ

"จะยังไงดีครับ"

"ให้ลาออกจากตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการใหญ่" แด๊ดเอ่ยขึ้นมา จนเราสามพี่น้องมองหน้าสบตากัน

"จิม ให้พี่เขาลาออกจากตำแหน่งรองประธานฝ่ายบริหาร" พ่อสั่งจิม

"หา เอางั้นเลยหรือครับพ่อ แล้วใครจะมาแทน" จิมถาม

"ย้ายคุณสมโภชขึ้นไปแทน เขาทำงานได้ พ่อว่า พี่เขาควรเลิกทำงานละ มากไปสุขภาพแย่"

"พี่เขาจะยอมหรือพ่อ" จิมถาม

"ใช่ครับแด๊ด โจ้เขาจะยอมหรือครับ" พี่ปริมเอ่ยสวนขึ้นมา

"ไม่ยอมก็ต้องยอมแล้ว เข้า รพ อาการเดิมครั้งนี้ก็รอบที่หกแล้วนะ แด๊ดว่า ถ้ายังปล่อยให้ทำงานเครียดๆต่อไป สุขภาพคงไม่ไหว"

"แล้วตำแหน่งโจ้ทำยังไงครับ"

"ย้ายคุณกีรติเข้ามาทำแทน หรือไม่ควบให้เจ้าเป๊บ หรือ ให้ลินดา (ภรรยาพี่ปริม) เข้ามาควบแทน แด๊ดว่าน่าจะไหว"

"ได้ครับๆ เดี๋ยวผมลองพิจารณาถามลินดูก่อนว่าจะยังไงได้บ้าง"

"ตกลงตามนั้น....อะโอเค พี่ผมว่านานๆ เจอกัน ลงไปหาอะไรกินด้านล่างดีกว่า วันก่อนเจอร้านข้างๆ รสชาติดีครับ"

"ดีครับๆ ฮ่าๆๆ"

ดูบรรดาผู้ใหญ่ไม่เครียดนะครับ เพราะอาการเดิมๆ แบบนี้เป็นปกติของนาง ผมเองก็ไม่ได้ลงไปด้วย ขออยู่เฝ้าตัวขาวดีกว่า จิมขอตัวไปทำงานต่อ เหลือผมกับพี่ปริมและพี่ปันเฝ้าตัวขาวครับ ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ตัวขาวตื่น แถมบิดขี้เกียจด้วย ลืมตาใสแป๋วมา แล้วมองมาทางผม

"อ้าวเป๊บ...ประชุมเลิกแล้วหรือ แล้วที่นี่" นางมองไปรอบๆ งงๆ

"โรงพยาบาล เป็นลมนะเรา ยังไม่รู้ตัวอีก" พี่ปริมบ่นๆ

"หา หือ เป็นลม....จริงอะเป๊บ"

ผมพยักหน้า

"หา ไม่มั้ง จำได้ว่าเลิกประชุมกับจิมลุกขึ้นจะกลับบ้าน แล้วก็มืด" ตัวขาวทำหน้างง

"อาการเดิมอีกละ ผ่าสมองดีมั้ยเนี่ย" พี่ปันบ่นๆ ยิ้มๆ

"อะไรอะ พี่แหละไปผ่าเองเลย เชอะ ผมปกติไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย"

"อะ เถียงฉอดๆ แบบนี้ ชัวร์ หายละ" พี่ปริมพูดยิ้มๆ

"อ๊ะ โอ๊ยยยย เป๊บ ปวดหัว มึนๆ โอ้ยๆๆ" ตัวขาวดราม่าปวดตรงนั้นตรงนี้มาซบไหล่ผม อ้อนไปเรื่อย ผมหัวเราะ นางเข้าโหมดอ้อนตลอดครับ

"โห มิน่า อ้อนผัวเก่งมาก น้องพี่เลยติดกับดักสวาท ไไปไหนไมไ่ด้เลย" พี่ปันแซว

"นี่ๆ กับดักสวาทไรอะพี่ปัน คนมันน่ารัก ผัวย่อมหลงเป็นธรรมดา" ตัวขาวเถียง

"ฮ่าๆๆๆ....เถียงได้ขนาดนี้ หายละ เออดีจะได้หยุดพักยาว"

"พักยาว อะไรอะพี่ปัน" ตัวขาวถาม

"เออลืมบอก แด๊ดมีคำสั่งปลดน้องออกจากตำแหน่ง ไม่ต้องทำงานแล้ว"

"ใช่ครับ พ่อก็ให้จิมปลดที่รักด้วย"

ตัวขาวทำหน้าอึ้งงงงงงงงงง จังหวะเดียวกับผู้ใหญ่กลับมาพอดี

"อ้าวลูก ตื่นแล้ว หายแล้วละซิเนี่ย....แล้วทำไมทำตาโตแบบไข่ห่านขนาดนั้น" แด๊ดถาม

"แด๊ดปลดผมออกหรือคับ"

"ใช่ๆ" แด๊ดตอบปกติ

"พ่อด้วยหรือคับ" ตัวขาวถามพ่อ

"ใช่ๆ" พ่อตอบยิ้มๆ

"ผมทำอะไรผิดอะคับ ทำไมต้องปลด" เสียงตัวขาวสั่นๆ

"เฮ้ย ไม่ใช่ๆ ไม่ผิดนะลูก แต่แด๊ดคิดว่า ลูกทำงานมากเกินไป น่าจะพักผ่อนให้มากๆ เสียก่อน แด๊ดเป็นห่วงสุขภาพ"

"พ่อก็คิดแบบนั้น ตำแหน่งก็ย้ายไปให้คนอื่นทำ เอาไว้ลูกหายดีแล้ว ค่อยกลับไปทำตำแหน่งอื่นก็ได้"

"แล้วผมจะเอาอะไรกินอะ ไม่มีเงินเดือนแล้ว" ตัวขาวพูดแบบน่าสงสาร

"ให้เจ้าเป๊บมันหาเงินเลี้ยง อะ เดี๋ยวแด๊ดให้เงินด้วย"

"พ่อเห็นด้วย ไม่พอใช้ไปขอเบิกจิม จบเรื่อง"

ตัวขาวทำหน้าแบบเซ็งๆ

"นอนดีกว่า...เชอะ" อ้าว นางนอนซะงั้น เหมือนจะงอน บรรดาพ่อแม่หัวเราะกันใหญ่

นี่ก็มาพักผ่อนที่คอนโดละครับ ผมต้องลางานตั้งแต่วันอังคารมาดูแล เมียที่น่ารัก นางก็บ่นบ้าง อ้อนบ้าง บางทีก็นอนดูหนังฟังเพลง จะกินนั่นนี่ แถมนางๆ เปรยๆว่า เสาร์อาทิตย์นี้จะไปต่อรองกับแด๊ดและคุณพ่อ เรื่องห้ามปลดจากตำแหน่ง ผมก็รับฟังไว้ครับ จริงๆ ผมว่าดีนะ ไม่ต้องทำงานไปเลี้ยงหลาน เงินทองหาเลี้ยงตัวขาวได้สบาย แต่ดูนางจะอยากทำงานมากกว่า

จบการเม้าๆ เพียงเท่านี้นะครับ เขียนได้เครียด ไม่สนุกเอาเลย นางหายดีเมื่อไหร่คงเข้ามาทักทายทุกคนเหมือนเดิม

Have a nice every day Krabbbbbbb

Pep  :hao6: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 18-08-2016 15:29:36

โถ! น่าสงสารน้องโจ้ตกงานเสียแล้ว
ไม่เป็นไร นอนดูหนังฟังเพลงไปสักระยะจะได้พักผ่อนอย่างจริงจังให้ผัวหาเลี้ยงบ้าง
 กินเงินเก่าไปก่อนแล้วค่อยหางานใหม่ก็ได้ อิอิ
ช่วงว่างงานก็มาอัปเรื่องราวที่ค้างไว้ให้จบๆไปเลยครับ
ดูแลตัวเองด้วยนะครับ อย่าคิดไรมาก พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว เครียดมากจะเป็นโรคความดันสะสมนะครับ
 :L2: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 18-08-2016 15:59:31

ตกงานแบบนี้ก็มาลงตอนใหม่ได้แล้วสิ  :z1:

โอ๋ๆๆ ไม่เครียดนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 18-08-2016 16:16:16

 :a11: :a11: :a11: :a11: หายเร็ว ๆ นะ :a11: :a11: :a11: :a11:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-08-2016 16:38:23

 :mew1:   :L1:  ขอให้พี่โจ้สุขภาพแข็งแรงขึ้นในเร็ววันค่ะ สะใภ้เหล็กของเราต้องแกร่งสิคะ
ขอบคุณพี่เป๊ปที่มาแจ้งข่าวอัพเดทค่ะ
ช่วงนี้มันก็ใช้ชีวิตลำบากกันทุกระดับจริงๆค่ะ คนทั่วๆไปก้ออาจจะเจอคนบ้าเอามีดไล่แทงได้ทุกเมื่อเชื่อวัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-08-2016 18:19:52

ถ้างานของตัวขาว เบาลง น่าจะไม่ค่อยเครียด
งานเครียดๆ ก็ผ่อนน้อยลง
อ้าว....ไปช่วยเขาคิดอะไรเนี่ย
เอาใจช่วยตัวขาว นะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 18-08-2016 22:58:00

พี่โจ้พักผ่อนเยอะ ถึงเรื่องนี้ใกล้จะจบยังไงแต่อยากให้พี่ๆทั้งสองกลับมาส่งข่าวคราวบ้าง

สู้ๆครับผมและก็หายไวไวครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 19-08-2016 00:27:46

หายเร็วๆนะคะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 19-08-2016 09:28:31

โถ...สงสารโจ้จังเลย รักษาตัวหายเร็วๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-08-2016 09:29:47

 :L2: :L2: :L2:
น้องโจ้หายไวไวนะ
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
น้องเป็ปฝากดูแลดีด้วยนะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 19-08-2016 21:39:15

คิดถึงน้องทั้งสองคน ตัวขาวรักษาสุขภาพหน่อยนะคะ เป็นแบบนี้บ่อยๆไม่ดีเลย  หลายคนเป็นห่วง มีเงินแต่สุขภาพไม่ดีก็ไม่เวิร์คนะคะคุณน้อง รักษาสุขภาพทั้งสองคนเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ ตัวขาวเข้า รพ. UP 18/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 23-08-2016 10:41:44

สวัสดีค้าบบบบ ทำอะไรกันบ้างอะ หลายคนกำลังทำงานอย่างมีความสุขแน่เลย ดีกว่าโดนพักงานอะน้า แงๆๆ  :mew6:

คิงคองก็ออกไปตั้งแต่เช้าอะคับ บอกว่ามีประชุมทั้งวัน ดูแลตัวเองนะจ๊ะงั้นงี้ เบื่ออะครับ เนี่ยก็มานั่งนอนเล่นคอมไปวันๆ

วันเสาร์อุตส่าไปออดอ้อนแด๊ด ก็ไม่ยอมให้กลับมาทำงาน โทรไปด่าจิม จิมก็วางสายใส่ อะไรกันเนี่ย คนไม่มีงานทำชีวิตก็ไร้ค่าอะ ฮือๆๆ :mew6:

วันนี้บ่ายออกไปมองหนุ่มๆ เซ็นพระรามเก้าดีก่า อยู่คอนโดทั้งวันน่าเบื่ออะครับ ใครเดินสวนกันแวะทักกันบ้างน้าาาาาา  :mew1:

ปล.ตอนต่อไปกำลังปั่นนะคับบบ แต่เบื่อ ขาดแรงบันดาลใจ หนีไปมองหนุ่มๆ ในห้างเพื่อสร้างแรงบันดาลใจดีก่า อิอิ  :mew1:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-08-2016 11:08:35

คุณนายโจ้เจ้าขา โอ๊ยเอ็นดูคนว่างงานจังเลยค่ะ น่าเสียดายที่ติดงานเลยไม่ได้ไปเดินเซนรามเก้าตอนกลางวันด้วยเลย  :mew1: 
พวกเราจะได้อ่านตอนต่อกันอย่างจุใจแล้วสินะคะ รอต่อนะคะพี่โจ้ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 23-08-2016 11:25:26

รออ่านเช่นกันเจ้าค่ะ
คู่นี้น่ารักซำเหมอ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 23-08-2016 13:02:59

ขอให้หาแรงบันดาลใจ (หนุ่มๆ ในห้าง) เจอ โจ้จะได้รีบต่อตอนหน้าให้อ่านไวๆ ค่ะ  :m20:

รักษาสุขภาพให้ดี เดี๋ยวที่บ้านก็ใจอ่อนยอมให้กลับไปทำงานเองค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: bvan ที่ 23-08-2016 14:18:17

ยังน่ารักเหมือนเดิมน้องโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 23-08-2016 14:49:07

ไปส่องหนุ่มๆ กับช้อปปิ้งทุกๆ วันสิ เดี๋ยวคิงคองขี้หึงก็ลากไปทำงานด้วยแน่นอน  :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 24-08-2016 09:10:07

สงสารคนว่างงานเนาะ ไปส่องหนุ่มๆก็ดีเหมือนกัน
ไปเพิ่มพลังใจแล้วกลับมาเขียนเรื่องต่อเลยนะครับ
รออ่านครับ วันไหนไม่อยากไปคนเดียวบอกนะจะไปเป็นเพื่อน
ช่วงนี้ก็กำลังจะว่างงานเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ ชาร์ทพลังงานให้เต็มที่ก่อน เดี๋ยวเขาก็ให้กลับไปทำต่อนั่นแหละ สู้ๆครับ
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 24-08-2016 19:19:58

พี่โจ้พิมพ์มาแบบนี้ถ้าพี่เป๊ปอ่านแล้ว




อยากรู้พี่เป๊ปจะลงโทษยังไง5555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: boy_nonny ที่ 24-08-2016 22:04:49

 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-08-2016 13:19:54

น่าสงสารโจ้
คนทำงานเก่ง
จู่ๆโดนพักยาว

ผ่านไปหลายวันแล้ว ส่่องหนุ่มๆเพลินมั้ยคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 25-08-2016 15:50:01

โจ้น่าสงสารเนอะ.. :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 25-08-2016 16:17:51

 :hao6: :hao6: :hao6:  มาเดินส่อง หนุ่ม ๆ ที่ พาราก้อน กับ เซนทรัล เวิร์ด ดีกว่าค่ะ ได้แรงบันดาลใจเยอะ มากๆ  #ชวนมาส่อง  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 26-08-2016 12:04:53

รอออออออออออออ
  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 27-08-2016 07:07:11

อ่านรวดเดียวสนุกมากๆคับ ได้ข้อคิดตรงที่มีพระมาสอนคับ ชอบมากๆ ได้รับรู้เลยว่าเป็นคนรวยก็ทุกข์ เป็นคนจนก็ทุกข์
  รอ รออ่านต่อคับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 31-08-2016 10:47:31

โอ๊ยยยยย พี่โจ้ น่าสงสารจังทำงานจนเป็นลมล้มพับไปเลย ยังไงก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่
พอพี่ทำงานมากเกินไป ป่วยเข้าโรงบาลผู้ใหญ่เค้าก็เป็นห่วง เพราะยังไงสุขภาพของคนที่รักก็สำคัญกว่าเงินทองนะครับ

ว่าแต่ถ้าพี่โจ้ว่างแล้วก็มาต่อเรื่องหลักให้ผมด้วยดิ ผมไม่ยอมนะ นี่รอจนเหนียงยาน น้ำหนักขึ้นพรวดๆแล้วเนี่ย

คิดถึงพี่โจ้นะครับ ดูแลสุขภาพดีๆด้วยครับพี่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 31-08-2016 22:08:52

คิดถึงพี่ๆคู่นี้จัง มาต่อเร็วนะคะอยากอ่านต่อแย้ววว555 :hao5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-09-2016 16:55:54

 :m22: :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 22-09-2016 13:45:25

พี่โจ้หายไปนานเกินไปละน้าาาาาาา ตั้งเดือนนึงแล้วแหนะ กลับมาได้แล้วน้าน้องคิดถึงงงงงงอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 11-10-2016 12:49:52

จะสองเดือนละน้าพี่โจ้ หายเลยเลยยยยย รู้ไหมว่าน้องคิดถึงมากขนาดไหน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-10-2016 19:57:51

 :m22: :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เบื่อออออออออ UP 23/8/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 13-10-2016 18:24:17

สวัสดีค้าบบบบบบ หายไปนานค้าบบบบบ อย่าโกรธนะค้าบบบบบบ แหะๆ หนีก่องงงงง  :mew3: :mew3:

ตอนที่ 54 ภาคต่อ

ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องทิฐิ คิดมาก ฟอร์มเยอะ แล้วครับ หากกระสุนที่ยิงออกมาไม่มีบารมีหลวงปู่ทวดคุ้มครองไว้ ผมคงได้ไปร้องไห้หน้าโลงศพ โวยวายขอโทษเป๊บแทน
“ได้ครับ...จริงๆ ก็เหมือนเดิมนานแล้ว แต่ก็ฟอร์มนิดๆงี้” ผมตอบยิ้มๆ
“จริงหรือครับ งั้นมานี่หน่อย” เป๊บพยักหน้าเหมือนเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ
   เป๊บก็ยกตัวขึ้นมานิดนึง จะจุ๊บแก้มผม แต่......
“โอ๊ย เจ็บๆๆๆ” นางแหกปากเพราะเจ็บแผล คือ....โอ้ยยยย จะสวีทเนี่ยดูสังขารตัวเองก่อนนนนน ผัวชั้นบางทีก็เพี้ยนๆๆ
   เป๊บร้องเจ็บแผลไม่ทันเสร็จ แด๊ด มัม พี่ปริม  พี่สะใภ้ กลับเข้ามาพอดี พร้อมกับของกินเพียบ ทุกคนดูดีใจที่เป๊บฟื้นมาคุยปกติ เลยสอบถามพูดคุยกัน เป๊บก็เล่าเรื่องราวเหมือนที่เล่าให้ผมฟัง ยกเว้นเรื่องซับซ้อนของพระอาจารย์ ทุกคนดูอึ้งมากที่กระสุนด้าน ต่างพูดเป๊บดวงดี หลวงปู่ทวดศักดิ์สิทธิ์ ตามประสาไปครับ
“ตอนนี้ตำรวจกำลังตามตัวอยู่ลูก รู้แหล่งที่หลบหนีแล้ว คิดว่าคงเร็วๆนี้นำตัวมารับผิดได้” แด๊ดบอกเป๊บ
“ครับแด๊ด ผมไม่ถือสาอะไร อโหสิกรรมให้ ปล่อยให้เป็นไปตามกฎหมายละกันนะครับ”
“น้องชายพี่ใจบุญมากกกกก ล้มหัวฟาดพื้นปะเนี่ย” พี่ปริมพูดติดตลก เอามือมาจับหัวเป๊บหันไปมา
   ทุกคนก็ขำกัน ในมุมมองผมนะ ครอบครัวเป๊บอบอุ่นและน่ารักครับ พี่ปริมกับพี่ปัน รักเป๊บมากๆ บ่อยครั้งไปที่พี่ทั้งสองจะกางปีกปกป้องเป๊บสุดๆ อย่างว่าละเนอะ เป๊บอายุน้อยกว่าพี่ๆ หลายปี ลูกคนสุดท้องก็แบบนี้ละครับ
“แล้วพี่ปันละครับ มัม” เป๊บถาม
“เออ ปันไปไหนละคะคุณ” มัมหันไปถามแด๊ด แด๊ดก็งงๆ
“อ๋อ คือพอดีตอนสักเก้าโมง มีคนโทรเข้ามาที่บ้านบอกว่าเป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์อุดม แต่พวกเราไม่อยู่บ้านครับ บอย( คนขับรถพี่ปริม) รับคำสั่งมาจากแม่บ้านเลยโทรบอกผม ผมเลยลองโทรกลับไปทางวัด พระอาจารย์เขาถามถึงเป๊บ เลยเล่าให้พระอาจารย์ฟังคร่าวๆ ท่านว่าวันนี้จะต้องมาทำธุระแถว โรงพยาบาลพอดี เลยจะเดินทางมาเยี่ยมเป๊บที่โรงพยาบาล ผมเลยกลัวท่านลำบากเลยให้ปันไปรับท่านที่วัดครับ”
“อ้าวหรือ บังเอิญมากลูก แล้วท่านทราบมาก่อนว่าเป๊บเกิดเรื่องหรือลูก” แด๊ดถามพี่ปริม
“ไม่ทราบเหมือนกันครับแด๊ด แต่ราวๆ หลังเที่ยง คงมาถึงโรงพยาบาลครับ ตอนนั้นว่าจะถามท่านเหมือนกันครับ”
   ผมละแปลกใจ พระอาจารย์รู้ได้ไง หรือท่านเดา แต่เดี๋ยวมาถามแน่นอน แต่ระหว่างทุกคนกำลังพูดคุยและรอพระอาจารย์ ขอหม่ำๆ ก่อนนะครับบบบบ หิวมากกกกก
“ค่อยๆ กินครับ” เสียงเป๊บแซวมาแต่ไกล ผมหันไปมอง นอนยิ้มอยู่
“อู้แอ้ว” ตอบไปข้าวเต็มปาก
“สงสัยหิวจัดเนอะ กินยังกะพายุ ว่ามะไอ้เสือ” พี่ปริมแซวผมไป มองหน้าเป๊บไป
   ใช่ เซ้ พี่น้องกันนี่ รวมหัวกันแซว แต่ถามยังว่า แคร์ป่าว บอกเลยว่าไม่ ฮ่าๆๆๆ
“เราสองคนไปว่าลูกโจ้ พอเลยๆ....ค่อยๆ กินก็ได้ลูก ยังมีอีกเยอะ” มัมไปดุหนุ่มหล่อสองคน แต่หิวอะ จะกิน มีปัญหามะ
   เที่ยงนิดๆ หมอมาตรวจร่างกายเป๊บ พร้อมกับให้ยาระงับอาการปวด และ ยารักษาตามอาการ หมอแจ้งว่า อาการดีขึ้นมาก ระบบร่างกายทุกอย่างเป็นปกติ มีเพียงแค่การดูแลเรื่องการล้างแผลให้สะอาดเพื่อป้องกันการติดเชื้อ ประมาณ 4 วัน ประเมินผลการรักษาอีกครั้งแล้วจะแจ้งวันที่กลับไปพักฟื้นที่บ้าน
   หลังจากที่ผมทานอาหารเสร็จไม่นาน ได้ยินเสียงเคาะประตู พี่ปันก็เดินนำพระอาจารย์เข้ามาในห้อง พระอาจารย์เดินยิ้มแบบมีเมตตา เราทุกคนก้มกราบ
“กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ” แด๊ดก้มกราบพระอาจารย์
“เจริญพรโยมทุกคนนะ...แล้วคนเจ็บเป็นอย่างไรบ้างนี่” พระอาจารย์ทักทายพร้อมหันไปมองเป๊บแบบยิ้มๆ
“ก็เกือบใกล้ตายเหมือนกันครับพระอาจารย์ แต่ยังไม่ถึงฆาตเลยรอดมาได้” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ
“คุยจ้อได้แบบนี้ คงหายแล้วละนะ” พระอาจารย์แซว
“ฮ่าๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นครับ ตอนนี้ต้องรักษาแผลอีกระยะ ไม่นานคงหายสนิทครับ”
“ ดีแล้วนะโยม รักษาตามอาการไป แต่ยังไงอโหสิกรรมนะ อย่าไปอาฆาตพยาบาทคนร้าย”
“ครับ...ผมปล่อยวางได้หมด จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก....ขอบคุณพระอาจารย์มากนะครับที่ช่วยชีวิต” เป๊บเอ่ยมาจนทุกคนยกเว้นผมทำหน้าแปลกใจ
“อาตมาไม่ได้ช่วยอะไรโยมเลย บุญของโยมกับบารมีหลวงปู่ทวด ผนึกกันช่วยโยมเท่านั้น” พระอาจารย์ตอบยิ้มๆ
“จริงหรือครับพระอาจารย์...ผมว่าไม่ใช่แล้ววว....เสกให้ผมหน่อยค้าบบบบ” ผมยิ้มแกล้งแซวพระอาจารย์พร้อมเอาสร้อยพระหลวงปู่ทวดส่งให้พระอาจารย์เสก
“ฮ่าๆๆ....อวดอุตริไม่ได้นะ อาบัติหมด” พระอาจารย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“เอ่อ...คืออะไรกันหรือครับ ผมงงไปหมดแล้วครับ...มีใครอธิบายแด๊ดได้บ้าง” แด๊ดถามแบบงงๆมาก
   เป๊บเลยตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทุกคนฟังซ้ำอีกครั้ง ตั้งแต่ตอนไปพบพระอาจารย์ เกิดเรื่อง กระสุนยิงไม่ออก จนมาถึงตอนนี้ ทุกคนนิ่งเงียบ สีหน้าอึ้งตกใจไปตามๆ กัน
“พระอาจารย์...ผมขอบคุณมากครับ...ไม่รู้จะตอบแทนพระอาจารย์ยังไงดีที่มีเมตตากับครอบครัวผมมาตลอด” แด๊ดก้มกราบพระอาจารย์แบบเสียงเครือๆ
“อย่าขอบคุณอาตมาเลยโยม....ลูกของโยม ทุกคนในครอบครัวของโยม ต่างสะสมบุญบารมีมามาก ภพนี้ทุกคนในครอบครัวของโยม เป็นคนดี มีศีลธรรม หลีกหนีการสร้างบาป จึงไม่แปลกที่บุญนั้นจะมาปกป้องคุ้มครองให้ทุกคนรอดปลอดภัย ดังเช่นที่พระอาจารย์พุทธทาสสอน คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง ยังไงละโยม....หากโยมจะขอบคุณและตอบแทน ให้ส่งเสริมสนับสนุนพระพุทธศาสนาจะเป็นการดีมากกว่า” พระอาจารย์กล่าวด้วยความเมตตา
“ขอบพระคุณมากครับ ผมเองก็ไม่ได้เข้าวัดวามานาน นับจากนี้ไป จะสนับสนุนพระพุทธศาสนาตามกำลังและความสามารถนะครับ” แด๊ดรับคำ
   ผมได้ยินเสียงทุกคำที่ทุกคนพูด และจดจำมาได้จนถึงบัดนี้ นับจากเหตุการณ์นี้มา แด๊ดไม่เคยผิดคำสัญญาเลยแม้แต่วันเดียว ทุกๆ กำไรของบริษัทในเครือ แด๊ดจะแบ่งไว้ ทอดกฐิน ผ้าป่าสามัคคี สร้างโบสถ์ ศาลาการเปรียญ ฯลฯ ไปยังวัดวาอารามต่างๆ เป็นประจำทุกปี เท่าที่สามารถจะทำได้ มากกว่านั้น แด๊ดยังถวายตัวเป็นโยมอุปัฐฐากพระอาจารย์ ไม่ว่ากิจใดที่แด๊ดสามารถทำได้ จะไม่เคยพลาดเลย ทำให้พวกเราทุกคนทั้งสองครอบครัว ได้สร้างบุญใหญ่กันเป็นประจำ
“แล้วทางคดีความเป็นอย่างไรบ้างโยม”
“ผมให้เพื่อนๆ ที่เป็นตำรวจกำลังติดตามตัวมาดำเนินคดีครับ แต่ตอนนี้คงกำลังหลบหนีไปไกล แต่คิดว่าคงจับตัวได้เร็วๆนี้ครับ” แด๊ดตอบ
“โยมก็อโหสิกรรมที่เขาทำกับลูกโยมนะ อาตมาก็อยากให้ทุกคนอย่าไปแค้นเคือง อโหสิกรรมกันไปนะ....หนีอย่างไรก็หนีได้ แต่ไม่มีทางหนีกฎแห่งกรรมไปได้เลย”
“กว่ากรรมจะตามพวกมัน ไม่ทันใจนะครับพระอาจารย์” พี่ปันเอ่ยขึ้นมา
“กรรมอาจจะไม่ทันใจเรา...แต่โยมเชื่อเถอะ เมื่อวันนึงกรรมเข้ามาสนองแล้ว จะเกิดขึ้นอย่างสาสมชนิดที่ตั้งตัวไม่ได้เลยนะโยม พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนว่า การสร้างกรรมหนักที่สุดประกอบไปด้วย 5 ประการ คือ ประการแรก อาฆาตมาดร้ายพระพุทธเจ้าให้ทรงห้อพระโลหิต (เลือดไหล) ประการที่สอง ฆ่าบิดามารดา ประการที่สาม ฆ่าพระอรหันต์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ประการที่สี่ ทำลายพระพุทธศาสนาทำให้หมู่สงฆ์แตกแยก ประการที่ห้า ทำร้ายผู้มีบุญ หรือผู้บำเพ็ญศีล....ห้าประการนี้หากได้สร้างกรรมแล้ว ย่อมเสวยความทุกข์อีกยาวนานไม่จบสิ้น”
   ทุกคนรวมทั้งผมต่างฟังนิ่งเงียบ พระอาจารย์สอนได้กินใจมาก พี่ปันเองสีหน้าผ่อนคลายราวกับว่าอโหสิกรรมให้ อย่างว่าละครับ มีคนมาทำร้ายน้องชายที่ตัวเองรักมาก ย่อมปล่อยวางยากเป็นธรรมดา แม้แต่ผมเองก็ยากเหมือนกัน แต่ก็พยายามทำใจให้ได้ครับ
“สาธุครับพระอาจารย์....ผมขออโหสิกรรมครับ” พี่ปันเอ่ยขึ้นมาพร้อมก้มกราบ
   พระอาจารย์สนทนาธรรมกับพวกเราพักใหญ่เหมือนกัน จนกระทั่งได้เวลา พระอาจารย์จึงขอตัวกลับ
“คงสมควรแก่เวลา อาตมาขอตัวกลับวัดก่อนนะโยม”
“ได้ครับพระอาจารย์...ปันลูกไปส่งพระอาจารย์นะ”
“ได้ครับแด๊ด”
“อาตมากลับก่อนนะโยมเป๊บ....ขอให้โยมหายจากอาการบาดเจ็บในเร็ววัน....เวลานั้นของโยมใกล้เข้ามาถึงแล้วนะ” พระอาจารย์อวยพรแบบยิ้มๆ พร้อมเอามือไปแตะบริเวณผ้าผันแผลบนตัวเป๊บ
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์....เมื่อเวลานั้นมาถึง ผมไม่ผิดสัญญาแน่นอนครับ”
“เจริญพรนะโยมเป๊บ”
“ขอบพระคุณครับ”
“อาตมาไปก่อนนะทุกคน เจริญพรๆ”
   ทุกคนก้มกราบ แด๊ด มัม พี่ปริม เดินตามพระอาจารย์ไปส่งที่รถ
“เป๊บ....สัญญาอะไรอะ” ผมสงสัยเลยถาม
   เป๊บลังเลสามวินาที แต่ท้ายสุดก็ตัดสินใจบอก
“โจ้จำได้ที่เป๊บเล่าตอนที่พระอาจารย์สอนนั่งสมาธิได้ใช่มั้ยครับ”
“จำได้ๆ” ผมผยักหน้า
“เป๊บก็ปฏิบัติตามที่พระอาจารย์สอนทุกวัน จนผ่านไปประมาณสามอาทิตย์ คืนนั้น เป๊บสงบมาก ในสมองไม่มีเรื่องคิดอะไรเลย ลืมความทุกข์ กังวลทุกอย่าง เป๊บก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน แต่อารมณ์เหมือนกับว่า ชอบมากที่สงบ ไม่อยากลืมตา ไม่อยากออกจากสมาธิ เลยนั่งไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงดังก้องในหู”
“เสียงนั้นว่าไงอะเป๊บ”
“จงบวชเถิด....เมื่อถึงเวลา.....จงเป็นภิกษุมาเถิด.....เป๊บตกใจที่ได้ยินเสียง จนสมาธิหลุดออกมา หลังจากตั้งสติได้ เลยตัดสินใจจะบวชครับ”
   ผมอึ้งเหมือนกัน พลางคิดในใจ ถึงเวลาที่เป๊บจะบวช แล้วถ้าไม่สึกละ เราจะทำยังไง....เป๊บเห็นผมทำหน้าอึ้งๆ ปนตกใจ
“เป๊บคิดว่า จะบวชให้กับแด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน และทุกๆ คน หลังจากทำวิทยานิพนธ์เสร็จเรียบร้อย”
“ปะ...เป๊บ...จะบวชนานแค่ไหนอะ” ผมถามเสียงสั่นๆ
“ที่รักเป็นอะไรครับ เหมือนจะร้องไห้”
“ป่าวๆๆ” เป๊บจับอาการได้ ตอบแบบยิ้มๆ มาว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เป๊บสึกแน่นอน ถึงยังไงก็ทิ้งภาระทางโลกไม่ได้ แต่บอกไม่ได้เลยว่าจะบวชนานแค่ไหน”
   จำความรู้สึกตอนนั้นได้...ผมบอกเลยว่า โคตรโล่งใจ เพราะอะไรนะหรือครับ คือลองคิดง่ายๆ ถ้าหากสามีไปบวชแล้วบอกไม่สึก ในฐานะภรรยาแบบเราจะทำอะไรได้นอกจากอนุโมทนา จะไปห้ามก็ลงนรก จะไม่อนุญาตให้บวชก็ลงนรก ตอนนั้นกลัวเป็นม่ายอะครับ ฮ่าๆๆๆ
   แด๊ด มัม พี่ปริม กลับเข้ามาพอดี
“ไอ้เสือ พี่สงสัยวะ สัญญาอะไร” พี่ปริมถามขึ้นมา แด๊ดกับมัมก็ทำหน้าสงสัยด้วย
“ถึงเวลาผมจะบอกนะพี่ปริม”
“เฮ้ยบอกเถอะ พี่ใจร้อน เผื่อแบบพระอาจารย์จะสร้างมหาวิหาร พี่จะได้ขนเงินไปทำบุญทันที”
“แด๊ดก็อยากรู้ ถ้าเป็นแบบนั้น แด๊ดจะทำบุญใหญ่เลยนะ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“สัญญาที่พระอาจารย์พูดถึง....หลังจากที่ผมเรียนจบแล้ว....ผมจะบวชทดแทนพระคุณให้ แด๊ด มัม พี่ปริม และพี่ปันครับ”
   แด๊ดกับมัม อึ้ง....พี่ปริมก็อึ้ง....
“ขอบใจมากลูก....” แด๊ดยิ้มตาแดงๆ
“มัมไม่คิดเลยว่าลูกจะบวชให้...มัมรักลูกมากนะ” มัมลุกขึ้นไปจุ๊บเป๊บ
   พี่ปริมหันหลัง รีบเดินออกไปนอกห้องโดยไม่ตอบอะไรหรือสบตาใคร จังหวะที่พี่ปริมเดินผ่านผม ผมเห็นหยดน้ำตาของพี่ปริมครั้งแรก....ผมคิดในใจ.....คงไม่อยากให้เป๊บเห็นว่าซึ้งใจจนร้องไห้ใช่มั้ยพี่ปริม.....เป็นพี่ที่แสนดีของเป๊บจริงๆ....ผมยิ้ม
   ช่วงเย็นผมก็อาสาเฝ้าเป๊บเหมือนเดิม แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน ก็เดินทางกลับบ้านไปจัดการธุระ พ่อกับแม่และจิมก็มาเยี่ยม คุยเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งพยาบาลมาแจ้งหมดเวลาเยี่ยม สักพักทุกคนก็ขอตัวกลับ ผมก็นอนเฝ้าเป๊บที่โรงพยาบาล อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ปรับโซฟาให้เป็นเตียง พร้อมเอาฟูกที่แม่นำมาให้ปูบนโซฟา เตรียมจะนอน
“ง่วงแล้วหรือครับ”
“ยังอะเป๊บ กะนอนดูทีวีไปเรื่อยๆ เป๊บละง่วงยังอะ”
“ก็นิดๆ ครับ น่าจะเพราะฤทธิ์ยา เลยทำให้ง่วงครับ”
“งั้นก็รีบนอนเถอะ อย่าฝืนเลย แผลจะได้หายเร็วๆ ด้วย”
“ครับ...เป๊บอยากถามอะไรนิดนึงครับ”
“อะไรหรือเป๊บ”
“ช่วงบ่ายที่เป๊บบอกที่รักเรื่องจะบวช....ถ้าเป๊บไม่สึก ที่รักจะทำยังไงครับ”
   ผมนิ่งเงียบไปนิดนึง
“ก็....คงต้องยอมรับความจริงอะเป๊บ....ถ้าโจ้ไปห้ามเป๊บ โจ้คงตกนรกหมกไหม้ บาปกรรมไปอีก”
“จริงหรือครับ....แล้วที่รักจะมีคนใหม่มั้ย” เป๊บหันมาถามแล้วมองด้วยแววตาจริงจัง
“จะมีใหม่มั้ยนะหรือ....ถ้าให้ตอบตอนนี้อาจจะดูตอแหล แต่โจ้บอกเป๊บได้เลยว่า...คงไม่มีใหม่ เพราะเป๊บเป็นผู้ชายคนแรกที่มีอะไรด้วย...แล้วโจ้ก็รักเป๊บมากนะ....แต่ก็นะ ตอนนี้ตอบแบบนี้คงดูดี ถึงเวลานั้นในอนาคตอะไรๆ ก็คงจะเปลี่ยนได้” ผมตอบด้วยแววตาจริงจังเช่นกัน
“ครับ เป๊บเชื่อ” เป๊บตอบยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“เชื่อ...แล้วทำไมยิ้มแบบนั้น ชิ” ผมทำงอนใส่
“ฮ่าๆๆ.....ยิ้มปกตินี่ครับ ไม่ได้คิดอะไรเลย”
“เหอะ...เชื่อตายอะ”
“อย่าทำหน้างอนเลยนะ....ที่รักสนใจมานอนเตียงเดียวกับเป๊บมั้ย”
“เตียงคนไข้อะนะเป๊บ...ไม่เอาอะ เดี๋ยวพยาบาลมาดุ”
“เวลานี้ไม่มากวนแล้วละครับ มาอีกทีคงตอนเช้า ขึ้นมานอนกับเป๊บนะ อยากกอดให้หายคิดถึง” เป๊บทำเสียงอ้อน
“จะดีหรือเป๊บ”
“เป๊บป่วยอยู่นะ ขึ้นมานอนด้วยกันเร็วๆ ครับ” เป๊บเร่ง
   ไม่กล้าขัดใจเป๊บ เลยขึ้นไปนอนด้วยครับ พยายามไม่นอนข้างที่เป๊บมีแผล
“ไม่ได้นอนกอดแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนี่” เป๊บเอ่ยขึ้นมา
   ผมครุ่นคิด จริงนะแหละ ตั้งแต่เกิดเรื่องมานับหลายเดือน เราสองคนแทบไม่ได้นอนด้วยกันเลย เพราะผมเองยังจำภาพตอนเป๊บข่มขืนได้ดี แต่มาครั้งนี้ เราสองคนนอนกอดกันบนเตียงของโรงพยาบาล ความกลัว ความรู้สึกไม่ดี มันหายไปหมดสิ้น
   ไม่รู้ตัวเลยครับว่าหลับไปตอนไหน นานเท่าไหร่ ลืมตาอีกที มองไปนาฬิกา เวลาประมาณตีห้าครึ่ง ผมค่อยๆ ลุกตัวออกจากวงกอดของเป๊บ ลงมายืนมองข้างเตียง เป๊บหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา ผมค่อยๆ เอาผ้ามาห่มให้ แล้วเข้าห้องน้ำ เสร็จก็มาล้มตัวลงนอนตรงโซฟา
   รู้สึกตัวอีกครั้งก็ราวๆ เจ็ดโมงนิดๆ หันไปมองเป๊บก็ยังคงกลับอยู่ผมก็เก็บฟูกที่นอน จัดการอาบน้ำแต่งตัว เตรียมนั้นนี่ไปเรื่อย ออกมาจากห้องน้ำ เห็นเป๊บนอนยิ้มอยู่แล้ว
“ตื่นนานละหรือเป๊บ”
“ก็สักสิบนาทีครับ ตอนที่รักอยู่ในห้องน้ำ”
“หลับสบายป่าว”
“ก็ไม่รู้สึกตัวเลยครับ”
“ก็จริงนะแหละ หลับสนิทมาก เนี่ยกำลังคิดเลยว่าถ้าลักหลับจะรู้สึกตัวป่าว” ผมแซว
“เอ๊ะ...ไม่เปียก ปกตินี่ครับ ที่รักไม่ได้หลักหลับหรือ” เป๊บเปิดผ้าห่ม กับ กางเกงชุดพยาบาล มองไปที่น้องชาย
“บ้า....แซวตะหาก...ในโรงพยาบาลใครจะไปทำแบบนั้น แล้วก็ไม่ต้องไปดู ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทะลึ่งงงงง” ผมแหกปากใส่ เป๊บก็หัวเราะใหญ่ เจ็บยังจะหื่น ตาเพี้ยน
ประมาณแปดโมงครึ่ง คุณหมอก็มาตรวจอาการ สอบถามอาการสักพัก
“อาการเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”
“ดีขึ้นมากครับ แผลก็สมานดีขึ้น อาการบอบช้ำ ก็ดีขึ้น แสดงว่าร่างกายตอบสนองต่อยาที่ใช้รักษาได้ดี หมอคาดว่าพรุ่งนี้น่าจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้นะครับ”
“แล้วการล้างแผลละครับ” คือต้องล้างแผลทุกวัน กลัวว่ากลับไปบ้านแล้วจะลำบาก
“ล้างที่บ้านได้ครับ เดี๋ยวหมอจะให้ชุดล้างแผลไป หรือถ้าไม่สะดวกไปล้างที่โรงพยาบาลใกล้บ้านได้นะครับ หมอจะทำบันทึกให้แล้วนำไปที่โรงพยาบาลนั้น จะดำเนินการให้ครับ”
“ได้ครับๆ ขอบคุณมากครับ”
   คุณหมอก็ขอตัวออกไป สักแป๊บ แด๊ด มัม พี่ๆ ก็มาถึง ผมก็เล่าอาการที่คุณหมอบอก
“แด๊ด ผมว่าให้เป๊บนอนโรงพยาบาลต่อดีมั้ยครับ จะได้สะดวกเรื่องการล้างแผล” พี่ปริมเสนอ
“แด๊ดก็คิดแบบนั้น ถ้าเราไปล้างเองจะถูกตามหลักการแพทย์หรือเปล่า”
“หรือเราจะไปโรงพยาบาลใกล้บ้านคะคุณ”
“แต่ผมว่าให้สะใภ้ไปล้างแผลน่าจะดี” พี่ปันเสนอ
   ผมนั่งฟัง ทั้งสี่คนเถียงกันไปมา จนได้ข้อสรุป
“แด๊ดอยากให้ลูกไปดูแลเจ้าเป๊บที่บ้านจนกว่าจะหาย ได้มั้ยลูก” แด๊ดสรุปบอกผม
   จะขัดได้ไงละครับ พ่อสามีขอ แล้วนี่สามีนอนเจ็บ จะไม่ไปดูแลก็ไม่ได้
“ได้ครับแด๊ด เดี๋ยวโจ้ดูแลเป๊บเองครับ”
“ดีมาก แบบนี้พี่สบายใจ น้องชายพี่จะได้หายเร็ว” พี่ปริมพูดขึ้นมา
   คือจะดีมากถ้าพี่ปริมกับพี่ปัน ไม่ส่งสัญญานยักคิ้วให้เป๊บ ส่วนเป๊บก็ยักคิ้วตอบกลับ พี่น้องสามคนนี้เจ้าเล่ห์มากกกกก โอ้ยยยยยยย หมั่นไส้
   ผ่านมาอีกวันนึง หมอตรวจเป๊บเรียบร้อย อนุญาตให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านได้ แด๊ด กับพี่ปริม ไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย ส่วนมัมกับพี่ปันก็ยืนสั่งให้เด็กๆ แม่บ้าน ขนของกลับ ส่วนผมก็ไปแต่งตัวให้เป๊บ จัดการเสื้อผ้านั่นนี่ คือเป๊บขยับตัวไม่ได้มากครับ กลัวแผลที่สมานฉีกขาดขึ้นมาอีก
“เป๊บใส่เสื้อตัวไหนเนี่ย” คือมัมขนเสื้อผ้าเป๊บมาหลายชุดเลย ก็งงว่าจะใส่ตัวไหน
“เอาเสื้อคอปกสีเหลืองอ่อนก็ได้ครับ”
“กางเกงละเป๊บ โจ้ว่ายีนส์ใส่ยาก เดี๋ยวกระเทือนแผล เอากางเกงวอร์มมั้ย”
“ได้ครับๆ” เป๊บทำท่าจะถอดเสื้อกับกางเกงชุดโรงพยาบาล
“เดี๋ยวๆ เป๊บอย่าขยับมาก เดี๋ยวโจ้ถอดให้...เป๊บลุกขึ้นเอาแขนซ้ายจับบ่าโจ้ไว้นะ” เป๊บทำตามที่ผมบอก
“เดี๋ยวถอดเสื้อก่อนนะ...เป๊บค่อยๆขยับนะ เดี๋ยวแผลฉีก”
“ครับๆ”
   ผมค่อยๆ ถอดเสื้อให้เป๊บ พร้อมกับกางเกง
“เป๊บนั่งบนเก้าอี้ก่อน” ผมไปหยิบกางเกงในมาสวมให้เป๊บ
“เป๊บ เดี๋ยวโจ้จะดึงกางเกงในขึ้นไปเป๊บค่อยๆลุกนะ จะสวมได้พอดี”
“ได้ครับ” ใส่กางเกงในเสร็จเรียบร้อย
“นี่ๆ ไม่ต้องพอง ทะลึ่ง” ผมแซวปนดุ


อีกสองสามวันมาต่อให้น้า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 13-10-2016 20:39:09

แว๊กกกกกกก มันคืออะไรครับน้องโจ้
 :L2:
ค้างไว้อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-10-2016 20:44:26

^_________^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-10-2016 10:12:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 14-10-2016 14:49:04

ดีใจที่ได้เห็นเรื่องนี้มีการอัพเดตอีกครั้งนะเนี่ย

รอคอยการกลับมาของพี่โจ้อีกครั้งนะ มาต่อเร็วๆนะ

คนอ่านรอกันเพียบเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 14-10-2016 15:55:54

มาแล้วดีใจจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-10-2016 03:41:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 52 คืนดีกันนะภาคต่อ UP 13/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-10-2016 13:22:08

สวัสดีครับทุกท่าน เชื่อกันว่า ทุกคนคงรู้สึกเช่นเดียวกัน ที่พระสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ เสด็จสวรรคต ผมกับเป๊บต่างรู้สึกใจหาย และเสียใจมากกับการเสด็จสวรรคตของพระองค์ ผมกับเป๊บและครอบครัวของเราทั้งสอง ต่างรักในหลวงและจงรักภักดีกับราชวงศ์จักรี หลายครั้งหลายคราที่เราทำความเพื่อพระองค์ท่าน ผมกับเป๊บก็เช่นกันครับ

เท่าที่จำความได้ ตัวผมเองเริ่มรู้จักในหลวง ตอนวัยเด็กคุณพ่อจะขับรถไปส่งที่โรงเรียน ทุกเช้าผมจะผ่านป้ายรถเมล์ที่คราคร่ำไปด้วยผู้คน ตรงป้ายรถเมล์ผมจะเห็นข้อความ เฉลิมฉลองพระชนมายุ 50 พรรษา ทุกค่ำคืนก่อนเข้านอน จะได้ดูข่าวพระราชกรณียกิจแทบทุกวันสม่ำเสมอ ผมมักคิดเสมอว่า ทุกครั้งที่เห็นพระองค์ ทำไมต้องไปอยู่ท่ามกลางป่าเขา ในสถานที่ยากลำบาก ทำไมไม่อยู่ในวัง เพราะนิทานที่อ่าน กษัตริย์ จะเสวยความสุขอยู่ในวัง นานๆ สักครั้งจะออกไปเยี่ยมเยียนประชาชน

โตขึ้นมาสักหน่อยช่วงมัธยมต้น ป้ายรถเมล์ บิลบอร์ดต่างๆ จะปรากฎพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง พร้อมข้อความ เฉลิมฉลองพระชนมายุ 60 พรรษา , เฉลิมฉลองการครองราชย์ 50 ปี ทางโรงเรียนได้พาไปทัศนศึกษาโครงการพระราชดำริหลายครั้ง หนึ่งในนั้นที่ผมจำไม่เคยลืม คือ โครงการหุบกะพง จังหวัดเพชรบุรี ความรู้สึกเทิดทูน เคารพรัก และจงรักภักดีเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เป็นกิจวัตร เป็นประจำวัน เป็นงานประจำ ที่ทุกคืนจะต้องดูข่าวพระราชสำนัก หรือ ติดตามข่าวสารของพระองค์ตลอดเวลา งานเฉลิมฉลองการครองราชย์ 60 ปี เมื่อปี พ.ศ. 2549 พระองค์และสมาชิกราชวงศ์ ออกพระที่นั่งอนันตสมาคม ประชาชนต่างสวมเสื้อเหลืองนับล้านๆ คน ต่างเข้าเฝ้าชื่นชมพระบารมี สีเหลืองไกลสุดลูกหูลูกตา ผมคือคนนึง ในประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำนั้น ผมตะโกนสุดเสียง ทรงพระเจริญๆๆ (จนคออักเสบไปหลายวัน แต่ปลาบปลื้มและเทียบไม่ได้กับความเหนื่อยของพระองค์ที่ผ่านมาอย่างยาวนาน)

นับจากวันนั้น ผมจะสวดมนต์ ทำบุญ สร้างกุศล น้อมจิตถวายพระองค์ท่านสม่ำเสมอ ในใจของผมคิดว่า ขอให้พระองค์อยู่นานๆ เป็นมิ่งขวัญของประชาชนตราบนานเท่านาน แต่ผมลืมคิดไปว่า พระองค์ทรงเป็นคนเหมือนกับพวกเรา พระองค์ทรงอยู่ภายใต้คำสอนของพระพุทธองค์ที่ว่า อนิจจา วัฏสังขารา ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ ทุกสรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา......

พระอาจารย์อุดมที่ผมเคารพมาก ท่านเคยสอนผมว่า โยมโจ้ ทุกสรรพสิ่งย่อมมีเวลาของตนเอง เมื่อกาลเวลานั้นผ่านไป เราจะไม่สามารถย้อนเวลานั้นคืนมาได้ สิ่งเดียวที่เราจะทำได้ คือ การสร้างความดี การเป็นคนดี หลีกหนีการทำชั่ว นั่นแหละจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่เสียดายกับกาลเวลาที่ล่วงผ่านไปเลย

ท่ามกลางข่าวที่ทรงประชวรมาตลอด ทุกครั้งที่สำนักพระราชวังประกาศ ผมจะขอพรจากพระพุทธเจ้า สิ่งสักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ให้พระองค์หายจากพระอาการประชวรในเร็ววัน ช่วงวันที่ 10 ตุลาคม 2559 ได้รับทราบข่าว พระองค์ทรงประชวรหนัก กอปรกับกระแสข่าวลือมากมาย ผมใจไม่ดี แต่คิดว่า พระองค์ทรงเป็นผู้มีบารมีมาก จะต้องหายอย่างแน่นอน

13 ตุลาคม 2559 เวลาเข้าสู่ช่วงค่ำ ผมนั่งในห้องทำงานเพื่อเคลียร์งานที่มากมาย ผมเงยหน้าขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูแรงมาก ผมเห็นเป๊บวิ่งเข้ามาพร้อมกับเปิดโทรทัศน์ ผมตกใจและงง กำลังจะถามว่า เกิดอะไรขึ้น.....ประกาศสำนักพระราชวัง เรื่อง.......

ผมนิ่ง เงียบ อึ้ง ตกใจ เสียใจ รับไม่ได้ หลากหลายอารมณ์เข้ามาประดังประเด น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมร้องไห้ดังมาก ไม่คิดเลยว่า ในหลวงที่ผมเห็นเคารพรัก บูชา เทิดทูน ตั้งแต่เด็ก เท่าที่ความจำผมจะระลึกได้ "เสด็จสู่สวรรคต" ตั้งสติได้ ผมเลิกทำงานทันที และ ถ่ายทอดคำสั่งจากแด๊ดที่โทรเข้ามาให้ปิดบริษัทวันที่ 14 ตุลาคม คงไม่มีใครจะมีจิตใจที่จะทำงาน

14 ตุลาคม 2559 คลื่นมหาชน ประชาชนชาวไทย น้อมใจใส่เสื้อสีดำ เพื่อแสดงความจงรักภักดีกับพระองค์ท่าน ผมคือประชาชนคนหนึ่งในประวัติศาสตร์นั้น ที่รอพิธีการเคลื่อนย้ายพระบรมศพของในหลวงผู้เป็นที่รักยิ่งของปวงชนชาวไทย ผมยืนคอยตั้งแต่เช้าตรงสนามหลวง มองไปรอบๆ ทุกคนต่างเศร้าโศกและมาด้วยใจ ไม่มีใครบ่น ไม่มีใครย่อท้อ ทุกคนต่างเฝ้ารอกับการ เสด็จสู่สวรรคาลัย ในครั้งนี้ จนกระทั่งเวลามาถึง รถขบวนพระศพแล่นมาแต่ไกล ใจผมสั่น น้ำตาไหล สายตาผมจับจ้องรถตู้ที่เคลื่อนย้ายพระบรมศพของพระองค์ ที่เคลื่อนผ่านมาอย่างช้าๆ

ใจของผมนึกถึงไปว่า ครั้งนึงเมื่อหลายปีก่อนได้บวชเป็นพระภิกษุ มีโอกาสได้ศึกษาธรรมะ และคำสอนของพระอริยเจ้าหลายองค์ ข้อความตอนนึงตราตรึงใจผมมาก "ในหลวงท่านเป็นพระมหาโพธิสัตว์ ท่านเป็นพุทธภูมิลงมาบำเพ็ญบารมี นี่ก็บำเพ็ญบารมีมา 16 อสงไขย แล้ว อีกแค่แสนมหากัปล์ เกิดเพียงแค่ 5 ชาติ ในหลวงจะบารมีเต็ม และตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าพระนามว่า "พระสุมงคลพระพุทธเจ้า"

รถขบวนพระศพใกล้จะแล่นผ่านจุดที่ผมยืน ผมอฐิษฐานในใจด้วยน้ำตานองหน้า "ด้วยอานิสงฆ์ผลบุญที่ลูกได้ทำมายาวนาน ทุกภพชาติ ลูกขอมอบให้พระองค์ทั้งหมด ขอให้พระองค์ได้บรรลุเป็นพระพุทธเจ้าพระนามว่า พระสุมงคลพระพุทธเจ้า ดังตั้งใจ และขอให้ลูกได้เกิดมาฟังธรรมจากพระองค์ตราบเข้าสู่พระนิพพาน เสด็จสู่สวรรคาลัย พระพุทธเจ้าข้า"

รถขบวนพระศพแล่นผ่านไป ผมแทบไม่มีสติ ได้ยินเพียงแต่เสียงสะอื้น เป๊บเองเข้ามาโอบกอดผมไว้ น้ำตาไหลเช่นกัน

ใครๆ เข้าบอกกันว่า รัชกาลที่ 9 ได้สิ้นสุดลงแล้ว สำหรับผม รัชกาลที่ 9 ยังไม่สิ้นสุด ในหลวงยังคงอยู่ในใจของปวงชนชาวไทยทุกคน คำสอนของพระองค์ ผมจะโน้มนำมาปรับใช้ในชีวิต และขอปณิธานว่า จะเป็นคนดีของสังคม ตอบแทนแผ่นดิน ตราบจนกว่าชีวิตจะหาไม่

"ลูกขอให้พ่อมีความสุขในสวงสวรรค์ ตลอดนิรันดร์กาล"

กราบเสด็จสู่สวรรคาลัย พระพุทธเจ้าข้า

ลูกโจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-10-2016 15:45:38

ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 16-10-2016 17:39:15

พวกเราคนไทยโชคดีมากที่ได้เกิดภายใต้ร่มพระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ และยังเกิดในประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนา

เคยอ่านเจอว่าพระองค์เป็นพระโพธิสัตว์เวียนว่ายในวัฏสงสาร เพื่อสร้างบารมีอีก 5 ชาติ แต่พึ่งรู้จากที่คุณโจ้บอกนี่เองว่า 5 ชาติ ที่เหลือนั้นใช้เวลานานมากกกกกก ไม่ได้ตระหนักคิดมาก่อน (1 มหากัป = 4 อสงไขย, 1 อสงไขย นานกี่ปี ให้เติม 0 หลังเลข 1 140 ตัว ค่ะ)

เคยอ่านหนังสือธรรมะกล่าวว่า การอธิษฐานจิตให้ได้ไปเกิดหรือไปบรรลุธรรมในสมัยที่มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้น มีโอกาสจะหวังได้ แต่กว่าจะถึงเวลานั้น ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกไม่รู้กี่ชาติ และต้องเกิดเป็นอะไรบ้าง ในภพภูมิไหน ไม่รู้เลย เราอาจจะเกิดเป็นมนุษย์อีกหลายชาติ เป็นสัตว์เดรัจฉาน เราอาจพลาดพลั้งทำกรรมชั่วหนักจนหล่นไปอบายภูมิก็เป็นได้ ยิ่งผู้ที่ปรารถนาไปเกิดในยุคพระศรีอารยเมตไตรย ยิ่งนานหลายล้านปีกว่า นานกว่ายุคพระสุมงคลพระพุทธเจ้ามาก  (เอาแค่ 2500 ปี เราก็รู้สึกว่านานแล้วเน๊าะ) ดังนั้นน่าจะดีกว่าหากเราปรารถนาเป้าหมายสูงสุดของพุทธศาสนาคือนิพพานให้ได้ ในชาตินี้ ไหนๆ ชาตินี้ก็ได้พบพุทธศาสนาแล้ว รู้หนทางปฏิบัติแล้ว (หนังสือกล่าวไว้ประมาณนี้ค่ะ)

ฝากบทความทิ้งท้าย "เปลี่ยนความเสียใจ เป็นกำลังใจสืบทอดความดีจากพระองค์" ตามไปอ่านกันที่ลิงค์นี้ค่ะ
https://www.facebook.com/notes/สื่อธรรมะดังตฤณ/ดังตฤณวิสัชนา-เปลี่ยนความเสียใจ-เป็นกำลังใจสืบทอดความดีจากพระองค์/1206279079415313 (https://www.facebook.com/notes/สื่อธรรมะดังตฤณ/ดังตฤณวิสัชนา-เปลี่ยนความเสียใจ-เป็นกำลังใจสืบทอดความดีจากพระองค์/1206279079415313)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-10-2016 18:23:08

เขียนดีมากค่ะ แรงอธิษฐานใดที่พี่โจ้ได้ตั้งใจถวายบุญกุศลแด่พระองค์ท่านนั้นน้องขอร่วมอนุโทนายุญด้วย
ท่านเป็นพระโพธิสัตว์อย่างแท้จริงค่ะ ในฐานะของพสกนืกรของพระองค์คนหนึ่งได้สัมผัสมาทั้งชีวิตและรู้สึกว่าตัวเองและครอบครัวโชคดีเหลือเกินที่ได้เกิดที่นี่ในแผ่นดินของพระองค์ท่าน
ดังนั้นเวลาใดที่ได้ยินได้เห็นถ้อยคำที่มีคนหมิ่นท่านและราชวงศ์เรารับรู้ได้เลยว่านี่แหละสัจจธรรมขนาดพระพุทธองค์ยังตรัสไว้ว่าไม่มีใครรอดพ้นคำนินทาไปได้ ให้มองผ่านแค่รับรู้พอ คนเราทำดีต้องได้ดี ทำชั่วก็ย่อมได้รับผลกรรม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 16-10-2016 19:56:24

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 16-10-2016 20:00:35

ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-10-2016 23:55:12

ขอน้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย

อ่านที่โจ้เขียนถึงพระองค์แล้วขนลุกค่ะ
คนอ่านอยู่ ตจว.ร่างไม่สะดวกไปแต่ใจอาลัยเกินร้อยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 20-10-2016 18:47:57

 ไม่ว่าจะเกิดอีกกี่สิบชาติ ก็ไม่เจอมหาราชที่ชื่อ "ภูมิพล"อีกแล้ว สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้ จักขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป สถิตย์อยู่ในใจดวงใจตลอดกาล ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า น้อมเสด็จสู่สวรรคาลัย 16/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-10-2016 14:09:27

สวัสดีค้าบบบบบ มาต่อตอนจบให้ละน้าาาา อีกไม่กี่ตอนจะอวสานแล้ว จะเร่งเขียนนะค้าบบบบ งานเยอะมาก ไปทำงานก่อนน้า อิอิ  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 54 ภาคจบ

“มันพองเองครับ อัติโนมัติ เป๊บห้ามไมได้นิ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“จ้าพ่อสุขภาพดี แตะเป็นติด” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ ...ที่รัก เป๊บว่า เหมือนเป๊บเป็นอัมพาตเลยนะครับ คือจริงๆ เป๊บใส่เสื้อผ้าเองได้นะ”
“อ้าวหรือ...ก็โจ้กลัวแผลที่สมานมันจะฉีกขาด เอาน่าเดี๋ยวแต่งตัวให้”
   แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมก็ยืนมอง ดูว่าเสื้อผ้าจัดทรงลงตัวมั้ย
“กางเกงวอร์มมันแนบอะ เป้าเป๊บนูนชัดไปป่าวอะ บอกแล้วอย่าพอง” ผมดุ
“ไม่ได้พองแล้วครับ นี่ปกติ”
“จริงอะ....แล้วนี่มันไม่ชัดไปเรอะไง เดินไปคนมองไม่อายเรอะไง” ผมบ่นๆ คือ ว่าไปผมแทบไม่ค่อยเห็นเป๊บใส่กางเกงวอร์มเลย เออจริง ไม่เคยเห็นเลย
“เป๊บไม่อายหรอกครับ แต่ที่เป๊บไม่ใส่กางเกงวอร์มเพราะมันเป็นแบบนี้แหละ”
   อ๋อ มิน่า ไม่เคยเห็นเป๊บใส่ เพราะมันแนบนี่เอง ไม่ไหวๆ ต้องเปลี่ยนนนนน หวงไม่อยากให้ใครเห็น ฮ่าๆๆ
“งั้นเปลี่ยนตัวอื่นดีกว่า”
“ไม่เป็นไรมั้งครับที่รัก เพราะเป๊บนั่งรถเข็นไป ไม่มีใครเห็นหรอกครับ”
“เออจริง...งั้นผ่านนนนน”
   แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ออกมาจากห้องน้ำ เจอพี่ปันคอยอยู่
“อ้าวพี่ปัน แล้วทุกคนอะครับ” ผมถาม
“ลงไปกันหมดแล้ว รอเราสองคนเนี่ย เข้าห้องน้ำไปนาน โซเดมาคอมกันเรอะไง”
“บ้าแล้วววว พี่ปันนนนน โรงพยาบาลอะ จะทำไรแบบนั้น” ผมแหกปากใส่
“ฮ่าๆๆ ก็เห็นหายไปนาน ได้ยินคุยพองเพิงอะไรสักอย่าง พี่ก็นึกว่ากลืนกินไอเสือน้องพี่อีก”
“โว้วววว...ทะลึ่งอะ...โจ้แต่งตัวให้เป๊บตะหาก...แล้วนี่เป๊บก็แก้ตัวบ้าง ไม่ใช้ยิ้มตลอดอะ” ผมดุเป๊บ
“ไม่อยากแก้ตัวมากครับ เดี๋ยวแผลฉีกขาด” มันเกี่ยวตรงไหนคิงคองงงงงง โอ้ยยยยยย เบื่อพี่น้องบ้านนี้
   ผมเข็นรถที่เป๊บนั่งลงมาคอยด้านหน้าอาคารของ โรงพยาบาล ไม่นาน เวชก็เอารถมาเทียบครับ พี่ปริม พี่ปัน แด๊ด มัม กลับรถอีกคันนึง เดินทางราวๆ สองชั่วโมงก็มาถึงบ้านใหญ่ ผมก็โทรบอกพ่อกับแม่ว่า เป๊บออกจากโรงพยาบาลแล้ว
“แล้วจะกลับบ้านมั้ยลูก” แม่ผมถาม
“คงกลับไปเอาเสื้อผ้าบางส่วนอะครับแม่ ว่าจะมาดูแลล้างแผลให้เป๊บอะครับ”
“ให้พ่อกับแม่เอาไปให้มั้ยลูก จะได้ไม่เสียเวลา”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวโจ้กลับไปเอง”
“ได้จ๊ะๆ”
   วางสายแม่เสร็จ ลืมนึกไปเลยว่าจะกลับไปบ้านยังไง เอ หรือไปแท็กซี่ดี
“มีอะไรหรือลูก” มัมถาม
“อ๋อ ว่าจะกลับไปจัดเสื้อผ้าที่บ้านอะครับมัม แล้วจะรีบกลับมาดูแลเป๊บ”
“อ๋อ...เดี๋ยวมัมให้เวชขับรถพาไปละกันนะ..” มัมกดโทรศัพท์ตามเวช
“ขอบคุณคร้าบมัม”
   ผมก็เดินไปบอกเป๊บบนห้องนอนว่าจะกลับไปเอาเสื้อผ้า เดี๋ยวจะมาช่วงบ่ายๆ เป๊บก็โอเค แล้วหลับพักผ่อนไป เดินลงมาเพื่อจะไปขึ้นรถตรงทางเทียบหน้าบ้าน เห็นเวชมารออยู่แล้ว
“สะใภ้จะไปไหน” พี่ปริมถาม
“อ๋อ จะกลับบ้านไปจัดเสื้อผ้าอะครับพี่ปริม เดี๋ยวบ่ายๆ โจ้มานะ”
“ได้ๆ เออรถของน้อง พี่ให้ทางศูนย์ฮอนด้าไปส่งที่บ้านแล้วนะ”
“เออจริง ผมลืมสีทองผมไปเลยอะ แล้วทำไมให้ศูนย์ไปส่งอะครับ”
“ก็ตอนเกิดเรื่องตำรวจอายัดไว้ พอคดีลงตัว พี่ก็เลยให้เพื่อนที่เป็นเจ้าของศูนย์ฮอนด้า มาลากรถไปเช็คซะเลย เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง ทุกอย่างเรียบร้อย เอาไปส่งที่บ้านน้องนะแหละ”
“จริงอะพี่ปริม เนี่ยๆ ถึงรอบเช็คน้ำมันเครื่องพอดีเลย ฮ่าๆๆ ขอบคุณคร้าบบบ” กราบงามๆ อกพี่ปริม กอดสองที
“พอๆ ไม่ต้องมาอ้อน เดี๋ยวไอ้เสือมาเห็น พี่จะโดนอีก”
“ผมไปก่อนนะพี่ เดี๋ยวบ่ายๆ มาครับ”
   เวชก็ซิ่งรถมาส่งที่บ้าน ผมมองไปที่โรงจอด สีทองจอดอยู่ เลยเดินเข้าไปดู
“รถแววสวยงามกว่าเดิมอีก สงสัยขัดเคลือบสีมาแน่ ดีงามมาก ฮ่าๆๆ” ผมยืนบ่นยิ้มๆ คนเดียว
“กินยายังเฮีย” เสียงจิมแซวมาแต่ไกล ผมหันไปมอง
“นี่ๆ ไม่ได้บ้าซะหน่อย เดี๋ยวยิง” ผมแหกปากใส่
“อ้าว...เห็นไปยืนหัวเราะข้างรถ บ่นพึมพำคนเดียว นึกว่าเครียดเรื่องผัวจนเสียสติ” ยังไม่เลิกแซว
“นี่...เราไปแซวพี่เค้า ไปช่วยแม่ยกหม้อในครัวเลย” ก่อนที่ผมจะแหกปากใส่ แม่มาห้ามทัพซะก่อน
“เชอะ น้องเบ๊อะ ทำมาว่าเรา” ผมบ่นออดแอด
   ขึ้นไปห้องนอนจัดกระเป๋าเสื้อผ้า เครื่องใช้ส่วนตัวเล็กน้อย ก็รีบลงมาด้านล่าง
“ทานข้าวก่อนมั้ยลูก” แม่ผมชวน
“ได้ครับ”
“แล้วนี่จะไปดูแลเป๊บกี่วัน” พ่อผมถาม
“จนกว่าแผลจะหายในระดับปกติอะครับพ่อ แต่ก็ไปๆ มาๆ นะครับ”
“ถ้าอีนั่นมาราวีโทรมาบอกด้วยนะพี่ ผมจะไปกระทืบสักสองสามที” จิมบอกผม
“นี่เราพอเลย ชอบใช้ความรุนแรง...แต่ถ้าเขามาจริงแจ้งตำรวจนะลูก”
“ได้ครับ แต่โจ้ว่าคงไม่กล้าเข้าบ้านใหญ่หรอกครับ”
“พ่อก็คิดแบบนั้น กลัวไปว่าจะดักทำร้ายระหว่างทาง”
“คงไม่ขนาดนั้นมั้งครับพ่อ แต่ยังไงก็จะระวังครับ”
“ดีๆ ไม่ประมาทดีที่สุด”
   ทานข้าวเสร็จเรียบร้อย ผมก็ซิ่งสีทองไปหาเป๊บ พลางคิดไปเรื่อยๆ เอ๊ะ ถ้ามันมาดักกลางทาง ขับรถตาม ปาดหน้า แล้วยิงทำไงอะ เอาละครับ พอผมเริ่มจิตตก เหลือบตามองกระจกหลัง กระจกข้างมั่วไปหมด ออกแนวระแวง ซิ่งหนักกว่าเดิมอีก กระทืบคันเร่งรวดเดียว ถึงบ้านเป๊บด้วยความปลอดภัย เดินเข้ามาในตัวบ้าน เด็กแม่บ้านเดินออกมารับประเป๋า
“เอาไปไว้ห้องคุณเป๊บนะ”
“ได้คะคุณโจ้”
“แล้วนี่ทุกคนอยู่ไหนกัน”
“ห้องทานอาหารคะ”
“ขอบใจๆ”
   ผมก็เดินมาห้องทานข้าว
“อ้าวลูกทานข้าวมาหรือยัง มานั่งๆ” แด๊ดชวน
“ทานมาแล้วครับ แต่ทานได้อีกครับ แหะๆ” ผมตอบแบบยิ้มๆ เดินไปนั่งข้างเป๊บ
“หมายความว่ากินมาไม่อิ่มว่างั้น” พี่ปันแซว
“ไรอะพี่ปัน อิ่มแล้วตะหาก แต่อยากกินอีกงี้” ผมแขวะใส่
“ฮ่าๆๆๆ ระวังอ้วนนะ ช่วงนี้ดูอวบนะเรา” พี่ปันแซวอีก
“นี่พอเลย ไปแซวน้องเค้า” มัมหันมาดุ
“ใช่เงียบเลยนะปัน ตัวเองแหละอวบขึ้นหรือเปล่า” พี่เน็ตแฟนพี่ปันดุเอา
“ช่ายๆ อวบๆ สม” ผมแลบลิ้นใส่ พี่ปันทำหน้าจ๋อยใหญ่ ฮ่าๆๆๆ
   ทานข้าวเสร็จ ผมก็พยุงเป๊บขึ้นไปบนห้องนอน พาไปอาบน้ำ เสร็จทุกอย่างเรียบร้อย
“เป๊บรีบนอนอะนะ จะได้หายเร็วๆ”
“นอนเยอะแผลจะหายเร็วหรือครับ เป๊บว่าเหมือนจะไม่เกี่ยวนะ”
“เกี่ยวซิลดการเคลื่อนไหวแผลก็สมานเร็วไง”
“ก็จริงนะครับ แล้วที่รักละ”
“เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะมานอนอะ”
“นอนกับเป๊บนะ ไม่ต้องไปเอาฝูกมานอนข้างเตียงนะครับ”
“อ้าว โจ้กลัวนอนดิ้นไปถูกแผลเป๊บ ทำไงอะ”
“นอนอีกข้างที่ไม่มีแผลก็ได้ครับ ไม่ต้องห่วงหรอก คงไม่นอนดิ้นข้ามมาทับแผลอีกด้านมั้ง”
“จ้าคุณชายยยยย ออเดอร์เยอะจริงๆ เชอะ”
   ผมก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ มาล้มตัวลงนอนข้างเป๊บ ด้วยความเหนื่อยตลอดทั้งวัน รู้สึกตัวอีกทีก็ในอ้อมกอดของเป๊บ แสงแดดส่องเข้ามาในห้องแล้ว
“เป๊บ....เช้าแล้ว ตื่นมาล้างแผลก่อนนะ”
“อื้อออ...ขออีกแป๊บนะครับ” คิงคองงัวเงีย
“รีบตื่นอะเป๊บ เดี๋ยวโจ้ไปผสมยาล้างแผลก่อน จะเช็ดตัวหรืออาบน้ำอะ”
“จริงๆ อยากอาบนะครับ แต่กลัวแผลจะมีปัญหา”
“งั้นเน้นเช็ดตัวก่อนดีกว่าเนอะ”
“ได้ครับ”
   ผมมาผสมยาฆ่าเชื้อกับน้ำอุ่นตามคำแนะนำจากโรงพยาบาล เตรียมน้ำอุ่นอีกส่วนหนึ่งไว้สำหรับเช็ดตัว เสร็จเรียบร้อยก็ยกมาวางไว้ข้างเตียง พร้อมนำพวกอุปกรณ์ทำแผลมาเตรียมไว้ เป๊บค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“เป๊บ เดี๋ยวโจ้จะค่อยๆ แกะผ้าก๊อตนะ เจ็บแล้วบอกนะครับ” เป๊บพยักหน้า
   แผลของเป๊บดีขึ้นมาก สมานได้เร็ว เท่าที่ดูไม่น่าจะติดเชื้อหรืออักเสบ ผมค่อยๆ ใช้ยาที่ทางโรงพยาบาลให้มาเช็ดแผล เป๊บไม่แสบแผลแล้ว แสดงว่าภาพรวมดีขึ้นมาก พันผ้าก๊อตใหม่ ก็เช็ดตัวให้เป๊บเสร็จเรียบร้อย ก็พยุงเป๊บลงมาทานข้าวด้านล่าง เจอทุกคนนั่งทานข้าวอยู่ ทานอาหารเช้าร่วมกัน
   ระหว่างที่กำลังทานอาหาร คุยกันสนุกสนาน เด็กแม่บ้านก็เดินเข้ามาแจ้ง
“คุณท่านคะ มีคุณตำรวจมาขอพบคะ”
“อ้าวหรือ ไปเรียนคุณตำรวจพักที่ห้องรับแขกนะ” แด๊ดหันไปสั่งเด็กแม่บ้าน
“ได้คะ”
“ใครหรือครับแด๊ด” เป๊บถามขึ้นมา
“น่าจะเป็นลูกน้องเพื่อนพ่อที่ตามคดีให้เรานะแหละ คงได้ความคืบหน้า”
“ผมขอไปฟังด้วยได้มั้ยครับ” เป๊บถามแด๊ด
“อืม...งั้นไปฟังกันทั้งหมดนี่แหละ จะได้เข้าใจตรงกัน”
   ทุกคนรวมทั้งผมพร้อมใจกันไปรวมตัวที่ห้องรับแขก
“สวัสดีครับคุณตำรวจ ได้ผลอย่างไรบ้างครับ” แด๊ดเริ่มสนทนา
“ทางเราตามจับคนร้ายได้แล้วครับ”
“เป็นข่าวที่ดีครับ แล้วตามจับได้ที่ไหน ทางครอบครัวผมต้องไปชี้ตัวมั้ยครับ” แด๊ดถามต่อ
“คือ ทางทีมตำรวจสืบสวนและตำรวจปราบปรามไปเจอคนร้ายทั้งสองคนตรงด่านตรวจทางหลวงแถวๆ จังหวัดสิงบุรีห์ครับ คนร้ายซึ่งเป็นคนขับได้ทำการแหกด่านพยายามหลบหนี ทางตำรวจติดตามไล่ล่า และสกัดจับทุกทาง ทางตำรวจทางหลวงรวมถึงการประสานงานจากตำรวจที่ติดตามคดี ขับรถตามระยะทางไกลพอสมควร สุดท้าย รถคนร้ายที่ขับเร็วมากเกิดเสียหลักพลิกคว่ำ คนขับเสียชีวิตคาที่ ส่วนคนนั่งข้างที่เป็นผู้หญิงบาดเจ็บสาหัส และก็ได้รับแจ้งก่อนมาหาท่านนี่ละครับว่า เขาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลแล้ว
   หลังจากที่คุณตำรวจเล่าจบ ผม เป๊บ และทุกคน ต่างนิ่งอึ้งปนตกใจกับคำบอกเล่า จริงอยู่ครับที่ผมแค้นคนร้ายมาก แต่ก็ไม่อยากให้ถึงกับเกิดเหตุการณ์ในลักษณะนี้ขึ้น มันดูรุนแรงเกินไป
“แล้วในทางคดีความจะเป็นยังไงต่อครับ” พี่ปริมถามขึ้นมา
“ก็เป็นอันสิ้นสุดครับ ถือว่าคนร้ายได้เสียชีวิตไปแล้ว เว้นเสียแต่ทางเจ้าทุกข์จะฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายกับทางญาติพี่น้องครอบครัวของเขาครับ” คุณตำรวจอธิบายยาว
“คงไม่ต้องฟ้องร้องอะไรหรอกครับ มันผ่านไปแล้วถือว่าอโหสิกรรมให้ ไม่มีกรรมอะไรต่อกันแล้วครับ” เป๊บพูดขึ้นมา จนทุกคนหันมามองเป๊บ
“คงเป็นไปตามที่ลูกชายผมว่า ยังไงถ้ามีเรื่องอะไรอื่นๆ ฝากคุณตำรวจประสานงานด้วยนะครับ”
“ได้ครับ...งั้นผมขอตัวนะครับ”
“ขอบคุณมากครับที่ติดตามคดีให้.....ฝากขอบคุณท่านผู้กำกับด้วยนะครับ” แด๊ดบอกคุณตำรวจ
“ได้ครับ ผมจะเรียนท่านให้ครับ....ลาละครับ”
   แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน และทุกคนเดินออกไปส่งคุณตำรวจ ในห้องรับแขกเหลือเราสองคน
“ที่รัก....เป๊บคิดถึงที่พระอาจารย์สอน เวรกรรมถ้ามาสนองแล้ว มันจะมาอย่างสาสมชนิดตั้งตัวไม่ทัน ไม่น่าเชื่อนะที่รักว่าเวรกรรม บาปกรรม จะน่ากลัวขนาดนี้” เป๊บเอ่ยด้วยแววตาเศร้าๆ
“ใช่นะเป๊บ ทุกอย่างมันมีกรรมเป็นแบบนี้ เขาทำอะไรไว้ ย่อมได้รับแบบนั้น แต่โจ้ไม่เคยคิดว่า เขาจะถึงขั้นเสียชีวิตนะ แค่คิดว่า ให้กระบวนการทางกฎหมายจัดการ ติดคุกก็พอ”
“เป๊บก็คิดเหมือนที่รักครับ....เป๊บอยากไปหาพระอาจารย์ พาเป๊บไปได้มั้ยครับ” เป๊บหันมาบอกผม
“ได้ๆ เดี๋ยวโจ้ลองโทรไปหาท่านก่อนนะ ไม่รู้ว่าติดนิมนต์ที่ไหนหรือเปล่า”
   ผมกดโทรศัพท์ไปทางวัด ดวงดีมาก พระอาจารย์ท่านจำวัตรที่กุฏิไม่ได้ออกไปไหน เป๊บขออนุญาตแด๊ดไปหาพระอาจารย์ แด๊ดให้เวชขับรถไปให้ ใช้เวลาพอสมควร เราสองคนก็มาถึงวัดในช่วงบ่าย ผมพยุงเป๊บเข้าไปหาพระอาจารย์ที่กุฏิ
   พระอาจารย์นั่งยิ้มคอยอยู่แล้ว เราสองคนก้มกราบ
“มีเหตุใดหรือโยม มีอะไรให้อาตมาช่วยเหลือ”
“ไม่มีครับพระอาจารย์ แค่คิดถึงเลยอยากมาสนทนาธรรมด้วยครับ”
“ว่ายังไงละ”
   เราสองคนช่วยกันเล่าเรื่องที่ผู้ร้ายได้เสียชีวิต ละเอียดเท่าที่จำได้จากการเล่าของคุณตำรวจ
“ถือว่าเขาไปดีตามกรรมแล้วนะโยม สิ่งเดียวที่โยมทั้งสองทำได้ คือ การทำบุญ กรวดน้ำแผ่เมตตา อโหสิกรรมให้เขาทั้งสองได้ไปสู่ภพภูมิอื่นตามกรรมของเขา จะช่วยให้จิตใจโยมดีขึ้นนะ”
“ครับพระอาจารย์ แต่ด้วยใจจริงแล้ว ผมไม่ได้ต้องการให้เขาตายนะครับ แค่ให้เขาได้รับโทษ”
“เราไม่สามารถกำหนดบทลงโทษเองได้หรอกโยม ทุกสรรพสิ่งจะมีกรรมเป็นตัวตัดสิน กรรมที่กระทำนั้นไม่ได้มีเพียงแค่ภพชาตินี้ หากชาติก่อนๆ เขาทำไม่ดี ทำบาปมา ก็มารวมกับกรรมปัจจุบันสนองในชาตินี้ อย่าได้กังวลเลยโยม เขาได้รับกรรมตามที่เขาก่อแล้ว”
“พระอาจารย์ครับ ผมไปร่วมงานศพเขาได้มั้ยครับ อยากอโหสิกรรม” เป๊บถามขึ้นมา
“ได้ซิโยม เป็นเรื่องที่ดีมากเลย ไปขอขมากรรมกับเขาและครอบครัวเขา จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน ภพหน้าก็จะไม่เจอกันอีกแล้ว”
“ได้ครับพระอาจารย์.....ขอบคุณมากครับที่ชี้แนะ ผมสบายใจขึ้นมากครับ” เป๊บก้มกราบ
“เจริญพรนะโยม แล้วนี่บาดแผลเป็นอย่างไรบ้าง”
“ได้โจ้ดูแลดีขึ้นมากครับ ตอนนี้แผลเริ่มสมานมากแล้ว”
“ใช่ว่าดูแลกันภพชาตินี้เสียเมื่อไหร่ ไม่รู้กี่ภพชาติมาแล้ว ก็ดูแลกันมาแบบนี้ คนมันคู่กันแล้ว แยกกันให้สุดขอบจักรวาล วันนึงก็ต้องมาเจอกันอยู่ดี...โยมเป๊บขยับมาใกล้อาตมา” พระอาจารย์พูดจนเราสองคนสบตากันด้วยความเขิน คงจริงแหละที่เราสองคนคู่กันมา เจออุปสรรคมากมาย ยังผ่านกันมาได้ ผมรักเป๊บจริงๆเลย
   เป๊บขยับตัวเข้าหาพระอาจารย์
“โยมเป๊บถอดเสื้อ” เป๊บก็ถอดเสื้อ
   พระอาจารย์เอามือมากุมที่แผลเบาๆ พร้อมหลับตา สวดคาถาอะไรสักอย่าง ผมก็นั่งมองๆ ห่าง
“เสร็จเรียบร้อยแล้ว แผลจะดีขึ้นในเร็ววันนะ”
“ขอบพระคุณพระอาจารย์มากครับ” เป๊บก้มลงกราบที่ตัก
“เจริญพรนะโยม กลับไปพักผ่อนเถอะ หายเร็วๆนะ”
“ได้ครับ งั้นผมกับโจ้กราบนมัสการลานะครับ”
“เจริญพรๆ มีความสุขมากๆนะ”
   เราสองคนเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเป๊บเอ่ยขึ้นมาว่า
“ที่รักโทรเล่าเพื่อนๆ กลุ่มเราด้วยนะครับ แล้วก็ ฝากให้เพื่อนสักคนสืบว่า งานศพเก๋จัดที่ไหน เป๊บอยากไปร่วมเป็นเจ้าภาพงานศพครับ”
“ได้ๆ เป๊บ แต่โจ้ว่าไปแค่ร่วมงานก็พอมั้ง ไม่ต้องเป็นเจ้าภาพอะไรหรอก”
“อืม...เป็นเจ้าภาพดีแล้วครับ อย่างน้อยเป๊บจะได้ทำบุญใหญ่ให้เขา จะได้ตัดขาดจากกันไม่ต้องเจอกันอีก”
   ผมแอบทำหน้าไม่พอใจนิดนึง คือ ผมคิดว่า เป๊บทำแบบนี้เพราะยังรัก อาลัยอาวรณ์ เก๋ละซิ แอบน้อยใจ งือๆๆๆ แต่เหมือนเป๊บจะรู้ เลยพูดออกมาว่า
“เป๊บไม่ได้คิดว่ายังรักหรืออาลัยอาวรณ์นะครับ แต่เป๊บอยากทำบุญให้เขา จะได้ไม่ต้องเจอกันอีกจริงๆ ที่รักเข้าใจเป๊บนะ เป๊บไม่รักใครแล้ว นอกจากคนที่นั่งข้างๆเนี่ย” เป๊บพูดยิ้มหล่อใส่
“เห๊อะ ให้มันจริงเหอะ ไอ้ที่เรื่องราวมันเยอะแยะเนี่ยเพราะใครละหา เจ้าชู้นัก” หมั่นไส้ทุบไปสองที แต่ดันเผลอไปทุบใกล้แผล เวรกรูละ
“โอ๊ย เจ็บๆ” เป๊บเผลอร้องออกมาดัง จนเวชมองกระจกหลัง
“คุณหนูเป็นอะไรไปครับ” เวชถามด้วยสีหน้าตกใจ
“เมียทุบนะเวช....ไม่พอใจอะไรก็ใช้กำลัง เมียเวชเป็นแบบนี้ปล่าวววว”
   ผมละตกใจ ไปฟ้องเวชทำไมเนี่ย อายอะ บ้าแล้ววววว
“มีบ้างครับคุณหนู แต่เมียทุบบ้างแสดงว่าเมียรักมากครับ เพราะถ้าไม่รัก คงทุบให้เราตายไปนานแล้วครับ” เวชพูดไปยิ้มไปพร้อมมองกระจกหลัง
   โอ้ยยยยยย เจ้านายกะลูกน้องงงง เข้ากันได้ดีเน้อออออ หน้าแดงมากกกกก
“เออน่าจะจริงเหมือนที่เวชบอก นั่งหน้าแดงแปร๊ดเลยเนี่ย....ที่รัก รักเป๊บมากจริงเหมือนที่เวชบอกใช่ปล่าวววววว” นั่นมีลากเสียง
   แล้วเป๊บกับเวชก็หัวเราะกันดัง เจ้านายกะลูกน้อง เข้ากันได้ดีเนอะ เฮ้ออออออ
“พอเลยทั้งเจ้านายลูกน้อง ไม่ยุ่งแล้ว โทรศัพท์ดีกว่า เชอะ”
   เขินมากกกก แก้เขินด้วยการโทรไปเล่าให้ ฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย พร้อมให้ฉัตรสืบเรื่องงานศพ
   กลับถึงบ้านเรียบร้อย ก็ได้เวลาทานอาหารเย็นพอดี เราสองคนก็เล่าเรื่องราวที่พระอาจารย์แนะนำมาให้ทุกคนได้ฟังกัน
“แด๊ดเห็นด้วยนะ ที่จะไปเป็นเจ้าภาพ อย่างน้อยก็แสดงความมีน้ำใจในฐานะเพื่อนมนุษย์ ว่าแต่งานศพจัดที่ไหนหรือลูก”
“รอให้เพื่อนเช็คข้อมูลอยู่ครับแด๊ด น่าจะไม่เกินวันสองวันนี้ทราบเรื่องครับ” ผมตอบแด๊ดแทนเป๊บ
   ไม่ทันจะขาดคำ ฉัตรโทรเข้ามาพอดี ผมรับสาย ฉัตรก็เล่าๆๆๆ ผมตกใจกับข้อมูล พอวางสาย
“ที่รักใครโทรมาครับ” เป๊บถาม
“ฉัตรโทรมาอะเป๊บ ได้ข้อมูลสถานที่จัดงานแล้ว”
“ที่ไหนหรือลูก” ทุกคนให้ความสนใจทันที
“เอ่อ....ศรีสะเกษ ครับ” ทุกคนทำหน้างง เป๊บมองหน้าผมแบบงงๆ
“หือ...ศรีสะเกษ....แล้วทำไมไปจัดงานที่นั่นลูก”  มัมถาม
“ผมก็ไม่ทราบครับมัม แต่ฉัตรบอกมาแบบนี้ แนวว่าๆ ความจริงปรากฏอะไรสักอย่างเนี่ยละครับ”
“หา...ความจริง...อะไรเนี่ย แด๊ดงง”
   จากความงุนงง ระคนด้วยความประหลาดใจ ผมเลยโทรกลับไปหาฉัตรพร้อมบอกว่าเป๊บอยากทำนั่นนี่ ให้ฉัตรช่วยเหลือประสานงานต่างๆ ให้ รวมสายโทรศัพท์คุยกัน เถียงกันไปมา สรุปว่า ฉัตรจะประสานงานเรื่องเป็นเจ้าภาพงานศพให้ พร้อมทั้งจัดแจงตั๋วเครื่องบินไปลงที่จังหวัดอุบลราชธานี แล้วเดินทางด้วยรถยนต์มาที่จังหวัดศรีสะเกษ พักคืนนึงแล้วรุ่งเช้าบินกลับกรุงเทพฯ หลังจากนางรับปาก ก็หายไปราวๆ สองชั่วโมง พร้อมกับโทรมาบอกว่า วันมะรืนได้จองเจ้าภาพไว้ ให้พวกเราทั้งกลุ่มเตรียมตัวเดินทางเที่ยวบินประมาณบ่ายโมง ถึงอุบลราวๆ บ่ายสองนิดๆ เดินทางต่อด้วยรถยนต์ไปถึงงานศพราวๆ หกโมงเย็นพอดี.....เราสองคนก็เตรียมตัวจนถึงวันเดินทาง
“อีโจ้ เมิงถึงไหนแล้ว” ฉัตรโทรเข้ามาถาม
“เนี่ยๆ กำลังไปสุวรรณภูมิ อยู่บนมอเตอร์เวย์”
“เออๆ รีบมาเนี่ย ทุกคนมาถึงละ สนามบินใหม่ไม่คุ้น เดี๋ยวจะตกเครื่อง”
“เออได้ๆ รอแป๊บ ใกล้ถึงละ”
   จำได้ว่าช่วงที่พวกเราบินไปงานศพเก๋ เป็นช่วงที่สนามบินสุวรรณภูมิเปิดใช้ไม่นาน ทุกคนรวมทั้งผมและเป๊บ ไม่คุ้นเคยครับ ออกแนวรู้สึกไกลเสียด้วยซ้ำ แต่การบินไทยย้ายไปสุวรรณภูมิเลยจำเป็นต้องไปละครับ ไม่นานนักมาถึงสนามบิน จำความรู้สึกครั้งแรกได้สัมผัส ใหญ่โต อลังการมาก แต่ตอนนี้ดูแคบ คนเยอะ ฮ่าๆๆๆ
“ฉัตรถึงแล้ว อยู่ไหนกันอะ”
“เมิงเดินเข้ามาประตูสอง กรูรออยู่เนี่ย”
   ผมกับเป๊บเดินเข้าประตูสอง ก็เจอเพื่อนๆ คอยอยู่พอดี
“อีโจ้วๆ ทางนี้” ฉัตรโบกมือ เราสองคนเดินเข้าไปหา
“เป็นไงบ้างเมิงอีเป๊บ หายยัง” ฉัตรถาม
“ดีขึ้นแล้ววะ”
“เดินไหวปะวะเมิง หรือให้เมียอุ้ม” โอ๊ตแซว
“หรืออุ้มเมียคะ” ทรายจิกต่อ
“หรือเมิงอุ้มทรายประจำ” เบิดหันไปแซวโอ๊ต
“เออท่านี้ใช้ประจำ กรูชอบ” โอ๊ตทำหน้าหื่นตอบเบิด
“ถ้าจะหื่นกันขนาดนี้เชิญไปขย่มที่โรงแรมโนโวเทลเลยมั้ยคะ อีห่า” ฉัตรด่า
“ฮ่าๆๆๆๆ” คือจะตกเครื่องเพราะมัวยืนเม้าไร้สาระเนี่ย
   เช็คอินเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินเข้าไปข้างใน
“ฉัตร นี่เมิงจองชั้นธุรกิจหมดเลยหรือวะ” เบิดถาม
“เอาจริงๆ ไม่รู้ กรูให้เลขาพ่อจัดการให้ กรูก็บอกแค่เอาดีๆ เดินทางสะดวกสบาย”
“ให้เลขาเมิงจ่ายมั้ยเนี่ย ตายห่าไปกลับแปดพันต่อคน แพงไปปะ”
“เอาน่า อย่าคิดมาก เดินทางสบายๆ ก็ดีละ อีเป๊บมันเจ็บอยู่ เดี๋ยวนั่งเก้าอี้แคบๆ มันช๊อกตาย อีโจ้วร้องไห้สิบชาติ”
“แต่อิชั้นว่า เป๊บจะช๊อกตายเพราะขย่มอีโจ้วมากกว่านะคะ คงไม่ใช่เก้าอี้แคบ” ทรายเสริม
“อีทราย เลิกหื่น อีนี่พอมีผัวเข้าหน่อย ทั้งวัน” ฉัตรแขวะ
“แหมคุณแม่ขา ผัวทรงพลัง ก็นิสสสนึงงงงง”
“ยะ...อีหอยหื่นนนนน”
   คือ รวมกลุ่มทีไร ไม่ด่าก็ฮากันตลอด ตกลงไปงานศพหรืองานรื่นเริง
   ประมาณบ่ายสาม พวกเราดินทางมาถึงสนามบินอุบลราชธานี ฉัตรบอกว่า ให้สิงห์ขับรถมารอล่วงหน้าแล้ว เพราะถ้าเช่ารถจะยุ่งยากกว่ามาก (ในยุคนั้นธุรกิจเช่ารถไม่สะดวกเหมือนปัจจุบันนี้) เดินทางออกจากสนามบินไปตามทางเรื่อยๆ พอออกนอกเขตตัวเมืองอุบลฯ ความเจริญเริ่มลดน้อยลงตามลำดับ ดูแห้งแล้งยังไงพิกล
“สิงห์ ได้ขับรถไปเช็คปลายทางยัง วัดไหน อะไรยังไง” ฉัตรถาม
“เรียบร้อยแล้วครับ แต่ทางอาจจะกันดารหน่อยนะครับ ประมาณหกโมงเย็นน่าจะถึง”
“คุณแม่ สงสัยว่า ทำไมเก๋มาจัดงานอะไรแถวนี้ ไหนว่าบ้านอยู่ กทม ไม่จัดที่นั่น” ทรายถาม
“บางเรื่องคนเราก็สร้างภาพได้เหมือนกันนะเมิง เอาเหอะถึงงานก็รู้”
   ประมาณหกโมงเย็น พวกเราเดินทางมาถึงวัดที่จัดงานศพเก๋ เป็นวัดต่างอำเภอ ที่ไม่ได้สวยงามอะไรมาก พวกเราลงรถพร้อมเดินเข้าไปที่ศาลา เห็นชื่อนามสกุลของเก๋ ก็เดินเข้าไปท่ามกลางชาวบ้านที่มาร่วมงานค่อนข้างมาก มองดูพวกเราด้วยความประหลาดใจ จังหวะดีที่มีเพื่อนๆ กลุ่มของเก๋ ที่พวกเรารู้จักบ้าง มาช่วยงานก่อนล่วงหน้าแล้ว เลยได้เพื่อนของเก๋พาไปแนะนำพ่อกับแม่เก๋ ที่อยู่ในอาการเศร้าโศก พ่อกับแม่เก๋ไม่กล้าสบตาเป๊บ เชื่อว่าเขาคงรู้ที่มาที่ไป
   หลังจากที่พวกเราเข้าไปกราบศพ ก็ได้มานั่งทานข้าวในเต็นท์ที่จัดเตรียมไว้ โดยมีเพื่อนเก๋เดินนำพาไป พวกเราได้รับทราบข้อมูลที่เป็นจริงว่า
   เก๋เป็นลูกสาวคนเล็กของครอบครัว พ่อแม่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากนัก แต่ก็พยามส่งเสียลูกทุกคนได้เรียนหนังสือ ข้อมูลที่เก๋เคยบอกพวกเราว่าร่ำรวย แบบนั้นแบบนี้ พ่อแม่เป็นแบบนั้นแบบนี้ แท้ที่จริงแล้ว เป็นเรื่องที่เขาหลอกลวงสร้างภาพ ให้ตัวเองได้อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ร่ำรวย เพื่อนเก๋เล่าว่า เก๋มีความทะเยอทะยานมากในการหาแฟนรวย เขาอยากให้พ่อแม่สบาย อยากให้ฐานะของครอบครัวเขาสบาย ผมคิดในใจ มันผิดวิธีไปหน่อยนะเก๋ การคิดแบบนี้มันไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง สีหน้าของพวกเราเมื่อฟังเรื่องเล่าเสร็จก็ดูสลดไปเหมือนกัน โดยเฉพาะฉัตรที่แรงกับเก๋มากกว่าใคร นางก็รู้สึกผิดเช่นกัน
   หลังจากเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรมเสร็จ พวกเราทุกคนก็ไปจุดธูปบอกลาเก๋ ผมได้ยินเป๊บพูดเบาๆว่า
“ด้วยบุญที่เป๊บได้ทำมา อุทิศให้เก๋ ขอให้เก๋ไปสู่สุขคติ ภพใดชาติใดของให้เราตัดขาดจากกัน อย่าได้มาเจอเพื่อสร้างเวรกรรมอีกเลย เป๊บอโหสิกรรมให้นะ”
   พวกเราทั้งหมดเดินออกจากงานเพื่อเดินทางกลับไปนอนพักโรงแรมที่ อุบลฯ เดินเข้าไปลาพ่อกับแม่ของเก๋
“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมลากลับก่อนนะครับ” เป๊บยกมือไหว้พร้อมเอ่ยลา
“ขอบคุณมากนะครับที่มาร่วมเป็นเจ้าภาพ”
“ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ นี่เงินทำบุญครับ” เป๊บควักซองออกมาส่งให้กับคุณพ่อ
“อะ...เอ่อ....” พ่อของเก๋วางตัวไม่ถูก เหมือนจะไม่กล้ารับ เพราะรู้ว่าลูกสาวตัวเองไปทำอะไรไว้
“คุณพ่อคุณแม่สบายใจได้นะครับ เรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างผมอโหสิกรรมให้แล้วนะครับ สำหรับเงินทำบุญผมอยากช่วยจากใจจริง รับไว้เถอะครับ” เป๊บพูดซ้ำ
   คุณพ่อเก๋ยื่นมารับ พร้อมน้ำตาไหล ไม่ต่างคุณคุณแม่ที่น้ำตาไหลเช่นกัน
“พ่อขอโทษแทนเก๋มันด้วยนะครับ ที่ทำอะไรไม่ดีกับคุณไว้ ขอบคุณมากๆ ที่ไม่ถือสาเอาความมันนะครับ” พ่อกับแม่ทำท่าจะไหว้เป๊บ แต่เป๊บยั้งไว้ทัน
“อย่าไหว้ผมครับคุณพ่อคุณแม่ เดี๋ยวผมจะบาปเปล่าๆ เรื่องที่เกิดขึ้นมาก็แล้วกันไปนะครับ ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
   พวกเราล่ำลาเสร็จก็เดินออกมาขึ้นรถกลับ อุบลฯ ระหว่างทางเป๊บนั่งเงียบ คนอื่นๆ ก็พากันงีบหลับ ผมนั่งมองเป๊บที่นั่งนิ่งเงียบในความมืดสลับกับแสงสลัวๆ ของไฟริมทาง ผมเดาอารมณ์เป๊บไม่ถูกเหมือนกัน แต่ในฐานะผู้ชาย ผมเชื่อว่า เก๋ คงเปรียบเสมือนภรรยาของเป๊บอีกคน ถึงแม้ว่า เป๊บอาจจะไม่แสดงออกซึ่งความเสียใจ แต่หากในมุมมองความสัมพันธ์แล้ว เป๊บมีเศร้าซึมบ้างเป็นธรรมดา
   ถึงโรงแรมที่พัก ทุกคนต่างแยกย้ายกันพักผ่อน
“พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องอาหารเช้า บินกลับ กทม ราวๆ เที่ยงนะคะทุกคน” ฉัตรแจกแจง
   ถึงห้องพักผมทำความสะอาดแผลให้เป๊บ พร้อมกับเช็ดตัวให้ ระหว่างที่เช็ดตัว
“ยังคิดถึงเก๋หรือเป๊บ” ผมถามด้วยสีหน้าเรียบๆ พลางเช็ดตัวไปเรื่อย
“หือ...คิดถึงในแบบไหนละครับ” เป๊บหันมาสบตาผม แต่ผมหน้างอไปละ หึงอะครับ ไม่ตอบ งอน เชอะ
“ถ้าที่รักคิดว่าเป๊บคิดถึงในแง่อื่นๆ เข้าใจผิดครับ เป๊บกลับคิดถึงด้วยความเวทนาว่า คนเราพร้อมที่จะปรุงแต่ง โกหก หลอกตัวคนอื่นและตัวเอง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ การไม่อยู่กับความจริงมันน่าเวทนานะครับ เป๊บเลยอดสงสารเก๋ไม่ได้”
“หรือ...” ผมตอบหน้างอนๆ ไป เป๊บก็มองๆ ยิ้มๆ
“งอนเป๊บหรือครับ”
“เปล่า” ผมกำลังจะเก็บอุปกรณ์เช็ดตัว
“แล้วทำไมไม่ยิ้ม”
“นี่ไงยิ้มแล้ว” ผมฉีกยิ้มกว้างๆ ให้ทีนึง เชอะ คิดถึงเมียน้อยอะดิ งอนโว้ยยยย
“ยิ้มจากใจซิครับ....มานี่” ผมกำลังจะลุกขึ้น เป๊บรั้งเอวไว้ พร้อมเอาปากมาประกบ
“เป๊บปล่อยเลยนะ....อุ๊ฟ...” ผมดิ้นๆ ได้สามวิ หมดแรง ว๊ากกก เขินนนน ฮ่าๆๆ
“ไม่ได้มีอะไรกันนานแล้วนะครับ” เป๊บพูดเสียงหวานเชียว
“ไม่เอาเป๊บ เป๊บเจ็บแผลอยู่” ผมบ่ายเบี่ยง
“ทำเบาๆ ก็ได้นี่ครับ นะ นะ.....” ไม่ทันตอบเป๊บลุยต่อ
   มั่นใจว่าเบา เต็มๆ สองรอบ โอยยยยยย มันแน่นมากกกก .....  :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-10-2016 15:44:35

 :กอด1:  ขอบคุณมากๆค่ะที่มาต่อจนจบ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 27-10-2016 17:06:44

 :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 27-10-2016 19:30:47

 :pig4:
 :pig4:
 :pig4:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-10-2016 20:45:05

 :pig3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-10-2016 21:01:58

ใจบุญ ใจกุศลมาก เป๊บ
เก๋ คิดร้าย ทำร้าย เป๊บอโหสิกรรมให้
แล้วยังตามไปทำบุญ เป็นเจ้าภาพงานศพให้อีก
เพื่อนๆ โจ้ ก็ใจดีรักเพื่อน ไปไหนไปกัน
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 28-10-2016 01:39:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

แล้วจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านกันไหมคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-10-2016 07:42:23

 :hao6: :mew4:
มีเด็ดกว่านี้อีกมั้ยครับ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 28-10-2016 10:12:27

อ่านมีความสุขแบบเศร้าๆจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 28-10-2016 12:18:05

พี่โจ้รีบตัดจบก่อนอ่ะ  อยากให้ต่อนิดก็น่าจะดี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: samkengkung ที่ 29-10-2016 12:43:46

มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องราวของคุณโจ้กับคุณเป๊ปนะครับ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวที่ดีและมีประโยชน์มากในการดำรงชีวิตต่อไป ขอให้มีความสุขมากๆ รักกันนานๆๆ :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-10-2016 08:25:25

อ่านแล้วเศร้าใจกับทุกเรื่อง
โดยเฉพาะที่แป๊บนอกใจ เชอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 30-10-2016 17:36:46

กรี๊ดด อ่านแล้วเขิน55 ตอนเศร้าก็เศร๊าเศร้า ตอนสวีทก็หวานเชียวค้าาา หนูล่ะชอบพี่ 2 คนจริงๆเลยคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 31-10-2016 04:24:23

โห่ เราเพิ่งจะได้อ่านตอนเรื่องใกล้จะจบเลย
แต่จะไม่ทิ้งกันเล่าเรื่องในปัจจุบันไปเรื่อยๆใช่ไหมคะ นะๆๆๆๆๆ

ดีแล้วที่อโหสิกรรมกันไปจะได้ไม่ต้องประสบพบเจอกันในชาติต่อๆไปนะค่ะ
แต่เรื่องที่เป๊ปนอกใจเราก็ยังไม่พอใจอยู่ดี
เพราะใช้เวลานานไปกว่าจะกลับมาหาโจ้ได้เต็มตัวสักที
ทั้งๆที่หลังจากมีเรื่องกินยานอนหลับไปทุกอย่างมันน่าจะชัดเจนตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
แต่ยืดเยื้อมานานมากค่ะ มันเหมือนยังมีความรู้สึกให้เก๋มากจนเราน้อยใจแทนโจ้

ส่วนโจ้ถ้าเลือกที่จะพูดออกไปก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายมาขนาดนี้
พูดตั้งแต่เจอข้อความในมือถือ ตัดไฟเสียตั้งแต่ตอนนั้นเรื่องอาจจะไม่เป็นแบบนี้
ต่อไปไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ มีอะไรคุยๆๆๆๆๆกัน อย่าใช้อารมณ์
และอย่าเลือกที่จะเก็บเงียบไว้คนเดียวค่ะ คุยกันนะคะๆๆ

แต่ตอนนี้ก็เป็นผู้ใหญ่กันทั้งคู่แล้วนะ ดูอารมณ์น่าจะเย็นลงมากๆแล้ว
น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแบบนี้แล้วใช่ไหมคะ จากที่เล่าถึงปัจจุบันดูรักกันดี ชอบๆ
 o13 o13 o13

เอาเป็นว่าเรื่องมันก็ผ่านมาได้ด้วยดีแล้ว ถือว่าเป็นบทเรียนและจะไม่เกิดขึ้นอีก
เราอาจจะบ่นๆๆๆๆเยอะไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ มันอินอ่ะ
อัดอั้น พยายามจะทำความเข้าใจในความรู้สึกของทั้งเป๊บและโจ้นะ
 
ปล. ชอบๆๆๆๆๆๆทั้งคู่นะค่ะ รักกันไปจนแก่น๊าาาาา
จะเข้ามาตามๆๆๆๆๆๆ เรื่อยๆนะคะ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 31-10-2016 20:47:30

ใกล้จะจบแล้วหรอครับพี่โจ้ พอพี่โจ้มาพิมแบบนี้ผมนี้ใจหายมากเลยนะครับ
นั่งอ่านนั่งติดตามเรื่องราวของพี่โจ้มาตั้งนาน

จริงๆแล้ว เรื่องของพี่โจ้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องราวเพื่อความสนุกอย่างเดียว
แต่พี่โจ้ยังได้สอดแทรก คติความคิดในหลายๆเรื่องลงไป

ผมก็ไม่รู้ทำไมว่าทุกๆครั้งที่ผมอ่านเรื่องของพี่โจ้มันจะทำให้ผมได้คิดได้ตรึกตรองได้ตกตะกอน
ทางความคิดในหลายๆเรื่องอย่างน่าประหลาด

ยังไงก็อยากให้พี่โจ้มาเขียนให้อ่านกันไปเรื่อยๆ เหมือนเป็นไดอารี่บอกเล่าเรื่องราว
และมาทักทายกันบ้างนะครับ หวังว่าคงจะไม่ลืมกัน

ปล. มาเขียนว่าสุวรรณภูมิเปิดใหม่ๆ นี่บอกวัยได้เลยนะครับว่าแก่ขนาดไหน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-11-2016 13:34:38

สวัสดีค้าบบบบ ทุกคนนนนนน ทำอารายกันอยู่ ถามได้เนอะ ต้องทำงานกันชัวร์  :mew1: วันนี้เอาตอนพิเศษมาให้อ่านกันน้า เป๊บเป็นคนเขียนทั้งหมดอะคับ แต่ผมก็มาช่วยดูบ้างว่า เล่าอะไรยังไง นี่ก็เพิ่งต่อว่าเป๊บไปอะ เขียนฉาก xxx แบบนั้นเหมือนจะไปแสดงหนังโป๊อะ ไม่ไหวๆ เป๊บบอกว่า คนอื่นรีเควสมา ให้เขียนเยอะๆ จริงปะอะ  :mew5:

สุดท้ายอ่านแล้วไม่ไหว เลยเขียนใหม่บางส่วนให้ดูปกติอะน้า ถ้าอ่านแล้วประโยคเหมือนสองคนเขียน ก็ใช่ละคับ คิงคองชอบเล่าอะไรแรงๆ อะ ไม่ไหวๆ

ตอนพิเศษก็นำมาครึ่งเดียวก่อนน้า อีกครึ่งคิงคองเขียนเสร็จจะเอามาลงให้นะคับ เย็นนี้ไปตรวจงานที่ภูเก็ต กลับวันเสาร์เช้าต่อเครื่องไปตรวจงานอุดรธานี สักระยะจะมาลงตอนต่อไปนะคับบบบบบ คิดถึงทุกคนน้า  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ ค้าบบบ

❣☾月亮☽❣ : ขอบคุณมากค้าบบบ และขอโทษด้วยค้าบที่นานๆ ลงครั้ง งานเยอะจริงๆ  :mew1:

patee : ขอบคุณค้าบบบ  :mew1: :mew1:

Kfc_Pizza : จุ๊บๆ น้าาาา  :mew1:

broke-back : กอดๆ  :mew1:

ทฟเืนสรฟ : ช่ายๆ เป๊บใจบุญมากมายอะ หลังจากเจอเรื่องลี้ลับ ก็เข้าวัดเข้าวามากขึ้นอะคับ จนมาถึงตอนนี้ เป๊บจะนั่งสมาธิแทบทุกคืนอะ แต่แปลก ความหื่นคงที่มาก  :mew5: ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

noy : ตอนพิเศษมาละค้าบบบ  :mew1:

Yarkrak : แอะ เด็ดกว่านี้น้องลบหมดแล้วอะคับ มะไหวๆ เป๊บเขียนยังกะหนังโป๊ ทาลึ่งมากอะคับบบบ  :mew3: :mew3:

คนอ่าน : เนอะๆ จะเขียนให้ร่าเริงก็ดูแรงไปเพราะเก๋ตาย เลยเขียนแบบเศร้าๆ หน่อยอะคับ  :mew1:

meng : 5555+ ต้องรีบจบอะ ที่เหลือจิ้นต่อเองน้า อิอิ  :mew1: :mew1:

samkengkung : ขอบคุณมากนะคับบบบ ขอให้มีความสุขเช่นกันน้า  :mew1: :mew1:

snowboxs : ช่ายๆ ตอนนั้นเป๊บเจ้าชู้มากมาย งอลลลลลล  :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

duckk : ขอบคุณค้าบบบบ ตอนพิเศษ สวีทหนักมากมายน้า อิอิ  :mew1:

white feather : จริงค้าบบบ ตอนนั้นยังเด็กๆกันมาก ไม่ค่อยคุยปรับความเข้าใจกัน แต่ตอนนี้ไม่แล้วอะคับ มีอะไรก็คุยกันปกติ ส่วนเป๊บเจ้าชู้มะมีแล้วอะ อาจจะอายุมากขึ้นแล้ว จะให้ไปทำอะไรแบบนั้นดูไม่ดีอะคับ สำหรับตอนพิเศษๆ จะมีเรื่อยๆอะคับ ไม่ทิ้งกันไปไหนแน่นอน ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

nutto : งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราน้าเจ้านัท แต่พี่ก็จะเขียนตอนพิเศษมาทักทายเรื่อยๆ อย่าเศร้าใจน้า พี่ดีใจนะที่น้องอ่านทุกตัวอักษรแล้วเห็นสิ่งที่พี่ซ่อนไว้ ก็มาจากประสบการณ์ที่พี่เจออะน้า ขอบคุณมากน้าที่ติดตามกันมาตลอด กอดๆ จุ๊บๆ  :mew1: :mew3: ว่าแต่ น่าตีมากมาว่าพี่แก่ เขาไม่เรียกแก่ซะหน่อย เรียกผู้มีประสบการณ์ยาวนานตะหาก ฮ่าๆๆๆ  :mew1:

ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ

การประชุมบอร์ดคณะกรรมการบริหารสิ้นสุดลงในช่วงใกล้เที่ยง ต่างคนต่างแยกย้ายไปทานอาหารกลางวัน
“เสือ กินข้าวที่ไหน” พี่ปริมถามผม
“น่าจะไม่ออกไปข้างนอกครับ ผมให้โจ้จัดการไว้ที่ห้องทานข้าวแล้วครับ”
“เออดีเหมือนกัน พี่ไม่อยากออก บอกให้โจ้จัดเผื่อพี่ด้วย”
“เผื่อแล้วครับพี่ โจ้เขาคงจัดการไว้แล้วครับ”
“เออดีๆ เจอกันที่ห้องทานข้าว”
   ผมเดินพุ่งตรงไปห้องทานข้าว หิวมากๆ เจอเลขา
“คุณโจ้ละ”
“รออยู่ในห้องทานข้าวแล้วคะ”
   ผมเดินเข้าไป เจอตัวขาวกำลังกินๆ อย่างเมามันส์
“ไม่รอกันเลยนะที่รัก” ผมแซวจนนางหันมามอง
“หิวอะเป๊บ...กะกินรอไปเรื่อยๆ”
“แต่เป๊บว่าเหมือนดูจะกินแบบเอาจริงเอาจังมากนะนั่น”
“ป่าวววว กินแบบรอตะหากกกก” เต็มปากยังจะเถียงนะนั่น
   ไม่นานนักพี่ปริมก็เข้ามาทานอาหารด้วย ก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อย
“เออนี่ พี่ว่าจะให้โจ้ไปประชุม Logistic Forum ที่แคนาดา....เห็นด้วยมั้ย” พี่ปริมถามขึ้นมา ผมกับตัวขาวมองหน้าสบตากัน
“ให้โจ้ไปคนเดียวหรือครับ บินไปตั้งไกลข้ามโลกขนาดนั้น ไม่ไหวมั้งพี่ปริม” ผมแย้ง
“ถ้าแบบนั้นแกก็ไปกับโจ้ด้วยละกัน จะได้ไม่ต้องกัวลมาก”
“เฮ้ย จริงหรือพี่ ผมไปด้วยได้หรือครับ” ผมถามด้วยความตื่นเต้น ปกติไม่ค่อยได้ไปไหน
“เอออนุญาต เดี๋ยวงานส่วนของแกพี่ให้ปันมาดูแลแทนชั่วคราว”
“เดินทางวันไหนอะคับพี่ปริม” ตัวขาวถาม
“จริงๆ ประชุมจัดช่วงวันที่ 12-14 มิย 59 มีหลายบริษัทที่เป็นคู่แข่งเราไปด้วยนะ ยังไงน้องเตรียมข้อมูลการนำเสนอไปบ้าง ที่บ่งบอกว่าเราไม่แพ้ใครเหมือนกัน แต่อย่าไปเปิดเผยกลยุทธ์ให้เขารู้”
“นำเสนอภาษาอะไรอะพี่ปริม” ตัวขาวถาม
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่ไทยก็อังกฤษ ลองไปดูหน้างาน”
“โล่งใจไป สบายมากอะครับ ผมก็กลัวภาษาญี่ปุ่น เกาหลี งี้ ไม่ได้พูดนานแล้วลืมหมดแล้ว” ตัวขาวบ่นยิ้มๆ
“แล้ววีซ่าหมดกันหรือยัง” พี่ปริมถาม
“วีซ่าของอเมริกายังเหลืออีกห้าปีครับ ของเป๊บละ” ตัวขาวกันมาถามผม
“เหลือพอๆ กับโจ้ครับพี่ปริม เรื่องวีซ่าผ่านตลอด” ผมบอกพี่ปริม
“เออดีๆ งั้นเดี๋ยวเราสองคนคุยกันวางแผนกันก่อน ว่าจะไปประชุมแล้วกลับ หรือจะเที่ยวก่อน หรือจะยังไง แล้วไปบอกเลขาพี่ พี่จะสั่งไว้เบื้องต้น”
“ได้ครับๆ” ผมกับตัวขาวรับคำ
   พี่ปริมออกไปได้ไม่นาน ผมก็เริ่มวางแผนกับตัวขาว
“ที่รักเราจะวางแผนอะไรยังไงกันดีครับ”
“แหมเป๊บ บินไปข้ามโลกขนาดนั้นคงไม่ทำงานอย่างเดียวหรอก แบบนี้ต้องเที่ยวๆๆ” ตัวขาวยิ้มร่า
“ได้ครับ แล้วจะเที่ยวยังไงอย่างไรดี”
“เรามีสาขาที่อเมริกากี่สาขาอะเป๊บ”
“จริงๆ เราไม่มีสาขาใหญ่ที่นั่นครับ แต่ถ้าสำนักงานที่อำนวยการ จะอยู่สองเมืองหลักคือ นิวยอร์ค กับ ลอสแองเจลลิส”
“นั่นซิ จะให้มาอำนวยความสะดวกเรา ก็จะลำบาก ทำไงดีๆ” ตัวขาวครุ่นคิดไป
   ผมนึกในใจ ก็จริงนะ ให้พนักงานสาขาที่นั่นมาดูแล ก็ลำบากเกินไป หรือจะไปเที่ยวกันเอง คงคลำทางกันลำบากเลยทีเดียว
“นึกออกแล้ววววว” ตัวขาวโพล่งมา แล้วกดมือถือ
“อะโหล เมิงๆๆ กรูเอง ทำอะไรอยู่”
“ที่รักโทรหาใครครับ” ผมขยับปากแบบเงียบ ตัวขาวตอบเบาๆ มาว่า
“ฉัตรๆ” เออใช่ ฉัตรอยู่นิวยอร์ค ธุรกิจส่วนใหญ่อยู่ในอเมริกา
   ตัวขาวก็คุยคิกคักตามประสาอยู่พักนึง จนนางวางสาย
“ว่าไงบ้างครับ”
“ฉัตรบอกว่า ให้บินมาโลด เดี๋ยวเรื่องพาเที่ยวนางจัดการให้ทุกอย่าง ฉัตรจะมาเที่ยวกับเราด้วยอะเป๊บ” ตัวขาวแววตาดีใจมากๆๆๆๆ เพื่อนสนิทมากของนาง ไม่ได้เจอกันนานมาก ย่อมคิดถึงเป็นธรรมดา
“งั้นเป๊บไปบอกให้เลขาจัดการเรื่องตั๋วเดินไปทางไปกลับนะครับ แล้วที่พักละ”
“ฉัตรบอกจะจัดการให้เองอะเป๊บ ให้เราซื้อแค่ตั๋วไปแคนาดา...ว่าแต่เราไปเมืองไหนอะ”
“เออจริง ลืมถามพี่ปริม เดี๋ยวเป๊บไปถามก่อนแล้วจะจัดการเรื่องตั๋วเลยนะครับ”
“ได้ๆ เป๊บ ฝากเป๊บนะ งั้นโจ้รีบบึ่งไปบริษัทจิมก่อน มีประชุมสามครึ่ง”
“ครับที่รัก เจอกันที่คอนโดนะครับ ขับดีๆ”
“อะเคร”
   ผมก็เดินมาหาพี่ปริมที่ห้องทำงาน ถามข้อมูล สรุปได้ว่า การประชุมจัดที่เมืองแวนคูเวอร์ แคนาดา คิดไปคิดมา เดินทางไปเที่ยวล่วงหน้าจะเหมาะว่า ประชุม 12- 14 งั้น ไป 8-17 มิย 59 ละกัน เผื่อเวลาเที่ยวด้วย ผมเลยแจ้งเลขาพี่ปริมให้จัดการเรื่องตั๋ว พร้อมทั้งทำบันทึกถึงฝ่ายงบประมาณของบริษัท จัดการทุกอย่างลงตัวเรียบร้อย ก็เดินทางกลับบ้าน
“อ้าวที่รัก มาถึงนานยังครับ” ผมเห็นตัวขาวกำลังทำกับข้าวในครัว
“ก่อนเป๊บครึ่งชั่วโมงเอง แจ้งเลขาแล้วหรือเป๊บ”
“เรียบร้อยครับ เออที่รัก เป๊บเลือกเดินทาง 8 – 17 มิย 59 นะครับ เผื่อเที่ยวด้วย ที่รักบอกฉัตรด้วยนะ”
“ได้คับๆ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ค่อยโทรบอก”
   ทานข้าวเสร็จเรียบร้อย เก็บกวาดล้างจาน ตัวขาวหยิบแท๊ปเล็ตกดวีดีโอคอลถึงฉัตร ผมก็นั่งอยู่ข้างๆ ด้วย ฉัตรกดรับสาย
“ว่าไงหอยยยยยย” ฉัตรโบกมือ
“ตื่นยังงงงง คุยได้ป่าวววววว”
“ตื่นได้สักพักละ คุยได้ๆ อ้าวอีเป๊บ สบายดีนะเมิง” ฉัตรทักทายผม
“สบายดีเมิงๆ เมิงละ”
“สบายดี แต่เบื่อลูกๆ แม่ง ซนทั้งวัน รู้งี้ไม่ขย่มจนมีลูกก็ดี” นางบ่นขำๆ
“ฮ่าๆๆ ขนาดไม่อยากขย่มอะนะ มีลูกสามคนเนี่ยนะ ถ้าอยากขย่มคงตั้งทีมฟุตบอลได้” ตัวขาวแซว
“ฮ่าๆๆ ผัวกรูหื่นไง สุดท้ายเลยเป็นงี้....เออตกลงได้วันเดินทางยัง”
“ได้แล้วๆ เดินทาง 8-17 มิย 59” ตัวขาวบอกฉัตร
“หมายถึงเมิงมาถึงแคนดา 8 มิย ปะ”
“ใช่ๆๆ”
“มาเมืองไหน”
“แวนคูเวอร์” ผมตอบฉัตร
“เออสบายมากๆ บริษัทผัวกรูมีสำนักงานใหญ่ที่นั่น เดี๋ยวเจ๊จัดให้ เอาเที่ยวแบบไหน”
“แบบไหนก็ได้อะ แล้วแต่เมิงเลย แต่ไม่เอาแบบลำบากนะ เดี๋ยวผิวกรูเสีย” ตัวขาวตอบ
“จ้า...อีเจ้าชายขาวผ่องเป็นยองใย เดี๋ยวอิชั้นจะจัดแบบไฮโซ เทอร์โบ แอคทีฟ กีบๆ ให้เลยเพคะ”
“ฮ่าๆๆ เวอร์อะเมิงอะ ไม่ต้องขนาดนั้น เอาแบบดีๆ ธรรมดาพอ”
“ยะ เมิงสองตัวเตรียมเดินทางมาแบบปลอดภัย ที่พัก ของแดก ที่เที่ยว เดี่ยวกรูจัดหนักเอง ตกลงมาถึง 8 มิย นะ ถ้าได้เวลาเที่ยวบินบอกกรูด้วย”
“เออได้ๆ คิดถึงเมิงอะ ไม่ได้เจอกันนาน” ตัวขาวบ่นๆ
“เออเดือนหน้าก็มาเจอละ เดี๋ยวกรูเที่ยวกะเมิงเอง ลูกผัวถีบไว้บ้าน”
“ขนาดนั้น เอามาด้วยก็ได้นะ”
“โอ้ยยยย เอาไปทำหอกอะไร กวนตายห่า อีกอย่างผัวกรูงานเยอะ นี่แม่มทำแต่งานจนกรูจะหาผัวเพิ่มละ”
“ฮ่าๆๆ เมิงนี่นะ อย่าร่านเกิน” ตัวขาวแซว
“เออตามนั้นๆ ได้วเลาเที่ยวบินบอกด้วย เออ จะนอนโรงแรมหรือบ้านพักตากอากาศผัวกรู”
“ขอโรงแรมอะเมิง ใกล้ๆที่ประชุมก็ดีอะ”
“ประชุมที่ไหนวะ” ฉัตรถาม ตัวขาวหันมาถามผม ผมก็ลืมถามพี่ปริมมาอีก
“อะ กรูว่าละ เมิงสองตัวนี่นะ ไม่เคยมีข้อมูลไรเล้ย งั้นเดี๋ยวกรูเช็คเอง แวนคูเวอร์สถานที่ประชุมไม่ได้มากมายอะไร”
“เออได้ๆ เดี๋ยวยังไงถ้ามีข้อมูลเพิ่มจะส่งไปนะ”
“เออๆ เจอกันๆ เดี๋ยวกรูไปตบลูกก่อน”
“ฮ่าๆๆ เออเจอกันๆ”
   ฉัตรก็ยังคงเป็นฉัตรนะครับ นางฮาเสมอ ผมเองก็ไม่ได้เจอนางนานมาก แต่ตัวขาวดูร่าเริงมากกว่าใครๆ เพื่อนสนิทของตัวขาวนี่
   วันเวลาผ่านไปเร็วมาก ต่างคนต่างยุ่งงาน จนถึงคืนวันที่ 7 มิย 59 ผมรีบกลับคอนโดเพื่อจัดกระเป๋าเสื้อผ้า ไปหลายวันนี่กระเป๋าคนละสองใบใหญ่ๆ แน่นอนเลยครับ กลับมาถึงคอนโด เห็นตัวขาวกำลังวุ่นวาย
“เป๊บๆ ต้องเอาเสื้อโค้ทไปมั้ยอะ ตัวนี่ดีมั้ย ตัวนั่นละ เอาตัวไหนดี โอ้ยๆๆ” นางดูเยอะมากๆ ฮ่าๆๆ
“ได้ครับ แล้วแต่ที่รักเลย ของเป๊บสองกระเป๋าใหญ่ๆ แน่นอน”
“เหมือนกันแหละ งั้นเอาไปเผื่อๆ ก่อนดีกว่า”
   เราสองคนกว่าจะจัดกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย ก็ราวๆ ช่วงตีสอง หลับพักผ่อน ตื่นอีกที ราวๆ เก้าโมงเช้า
“เครื่องออกกี่โมงอะเป๊บ”
“16.25 น. ครับ แวะไต้หวันเปลี่ยนเครื่อง ถึงแคนาดา 19.40 น.ครับ”
“บินไรอะเป๊บ”
“EVA Air ครับ”
“สะสมไมล์ได้ ชอบๆ” นางยิ้มร่า
   แต่งตัวสบายๆ เสร็จเรียบร้อย เวชมารับ ถึงสนามบิน ราวๆ บ่ายโมงครึ่ง เราสองคนเดินไปเช็คอินเค้าเตอร์ Q ประตู 8
“สวัสดีครับ เดินทางไปไหนครับ” พนักงานที่เคาเตอร์ถาม
“แวนคูเวอร์ แคนาดาครับ” ผมกับตัวขาวส่งตั๋วกับพาสปอร์ตให้ พนักงานรับไป
“อุ้ย....ขออภัยครับ ชั้นธุรกิจรบกวนท่านเช็คอินเค้าเตอร์พรมสีเขียวนะครับ เค้าเตอร์นี้สำหรับชั้นประหยัดครับ”
“อ่อครับๆ ได้ครับ” ผมก็ลืมไป ช่องไหนว่างก็เข้าไปซะงั้น ผมก็เดินมาอีกเค้าเตอร์ตามที่พนักงานบอก
“สวัสดีคะ” พนักงานผู้หญิงไหว้งามๆ กล่าวทักทาย พร้อมกดหน้าจอ
“ต้องการที่นั่งแบบไหนเป็นพิเศษมั้ยคะ” พนักงานถาม
“ขอเป็นที่นั่งติดกัน ริมหน้าต่างแล้วถัดมาก็ได้ครับ”
“ได้คะๆ จะเช็คอินยาวไปถึงแวนคูเวอร์เลยนะคะ”
“ได้ครับๆ”
   พนักงานกดสักพักพร้อมถามว่า
“มีบัตรสมาชิก star alliance มั้ยคะ”
“มีครับ” เราสองคนส่งบัตรสมาชิกให้
“เดินทางเที่ยวบิน BR068 จาก กทม ถึงไทเป วันนี้เครื่องดีเลย์ 1 ชม นะคะ เวลาออกใหม่ประมาณ 18.00 น. ถึงไทเป ราวๆ 22.30 น. นะคะ สำหรับเที่ยวบิน BR010 จากไทเป ไปแวนคูเวอร์ เวลาออกตามกำหนด คือ 23.55 น. นะคะ บอร์ดดิ้งพาสมีท่านละสองใบนะคะ แล้วก็บัตร priority pass ใช้สำหรับช่องด่วนตรวจพาสปอร์ต สำหรับบัตรใบนี้ใช้สำหรับเข้าเล้าจน์ในเครือพันธมิตร star alliance นะคะ เมื่อท่านผู้โดยสารผ่านด่านตรวจความปลอดภัย จะมีรถกอล์ฟรับส่งไปยังเล้าจน์ โชว์บอร์ดดิ้งพาสเพื่อใช้บริการได้นะคะ”
“ขอบคุณครับ เอ่อ ว่าแต่เครื่องดีเลย์ แล้วเมื่อแวะเปลี่ยนเครื่องที่ไทเป ไม่มีปัญหาใช่มั้ยครับ”
“ไม่มีคะ เที่ยวบินจากไทเปไปแวนคูเวอร์ จะคอยเที่ยวบินจาก กทม คะ เพราะมีผู้โดยสารต่อเครื่องด้วยคะ”
“โอเคครับ ขอบคุณมากครับ”
“ขอบคุณที่ใช้บริการ EVA Air นะคะ เดินทางปลอดภัยทั้งสองท่านนะคะ” พนักงานยกมือไหว้งามมาก
   ผมกับตัวขาวก็เดินผ่านด่านตรวจพาสปอร์ต มีเจ้าหน้าที่จากสายการบินเดินนำให้บริการไปช่องพิเศษครับ
“เป๊บ ด่านตรวจปกติคนเยอะมากเลยอะ คิวยาวมาก ของเราไม่มีคนเลยอะ”
“ก็สะดวกดีครับ ถ้าไปต่อคิวกว่าจะได้เข้าลำบากแน่ๆ”
“แล้วนี่ต้องแวะไทเปด้วยหรือเป๊บ”
“ใช่ครับ”
“ทำไมไม่บินตรง กทม แวนคูเวอร์งี้”
“น่าจะไม่มีบินตรงนะที่รัก อาจจะไกลมากเกินนะครับ”
“งั้นเดี๋ยวถึงไทเปแวะช๊อปปิ้งงงง แหะๆ” ว่าละ เรื่องซื้อของยกให้นาง
   พนักงานพาเราสองคนมาพักผ่อนที่เล้าจน์ครับ ห่างจากประตูขึ้นเครื่องไม่มากนัก ก็สะดวกดี เดินเข้ามาในเล้าจน์ ส่งบอร์ดดิ้งพาส กับ บัตรทุกอย่างให้พนักงาน
“ท่านคะ...พอดีท่านมีบัตรทอง ดิฉันจะอัพเกรดห้องรับรองเป็นเฟิสคลาสให้นะคะ”
“หรือครับ พอดีไม่ได้ซื้อตั๋วชั้นหนึ่งไว้ไม่ผิดกฎหรือครับ” ผมถาม
“ไม่ผิดคะ เพราะเส้นทางที่บินจาก กทม ไป ไทเป มีแค่ชั้น Business Elite นะคะ เทียบเท่าชั้นหนึ่งคะ”
“ได้ครับๆ ขอบคุณครับ”
   พนักงานอีกชุดนึงเดินนำเราสองคนไปยังห้องพักที่ได้รับการอัพเกรด คนน้อยมากๆ มีความเป็นส่วนตัวสูงมาก มีเก้าอี้ปรับเบาะเอนนอนได้ เครื่องดื่ม ขนม อาหารคาว หวาน มีครบ ผมหันไปมองตัวขาว นางก็จ้องของกินแล้ว ของชอบเขาละ
“ท่านคะ เมนูบนโต๊ะเป็นอาหารพิเศษที่สามารถสั่งเพิ่มเติมได้นะคะ กดปุ่มด้านข้างโต๊ะเรียกพนักงานได้ สำหรับชั้นวางของด้านข้างจะเป็นอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำ ห้องน้ำจะอยู่ด้านหลังขวา หรือถ้าหากอยากใช้บริการสปา เดินไปทางตรงข้ามอีกมุมห้องได้นะคะ”
“ได้ครับๆ ขอบคุณครับ”
“เมื่อเที่ยวบินทำการบอร์ดดิ้งจะมีเจ้าหน้าที่มาแจ้งให้ท่านทราบอีกครั้งนะคะ...ขอบพระคุณคะ” ยกมือไหว้งามมาก
“เป๊บๆ กินไรดีอะ”
“มีอะไรบ้างครับ”
“บะหมี่เกี๊ยวหมูแดง ข้าวหมูตุ๋น.....(ตัวขาวร่ายยาวอีกเพียบ)”
“ของเป๊บเอาบะหมี่หมูแดงครับ ที่เหลือที่รักสั่งเลยครับ”
   ตัวขาวกดเรียกพนักงาน สั่งเยอะแยะ เสร็จปุ๊บนางก็ไปตรงบาร์ของกินเครื่องดื่ม ขนมาอีกชุดใหญ่
“ที่รักเยอะไปมั้ยครับ”
“ไม่อะเป๊บ หยิบมาอย่างละชิ้นสองชิ้นเอง...น่ากินทั้งนั้นอะ”
“จะกินหมดนั่นไม่กลัวอ้วนหรือครับ” ผมแซว
“อ้วนแล้วไงอะ จะทิ้งหรือไง” ทำหน้าบูดใส่ผมอีกละ
“เปล่าครับ รักขนาดนี้ทิ้งได้ยังไง ว่าไปอวบๆ ก็ดีเหมือนกันนะ กอดอุ่นดี” ผมทำสายตาหื่นๆใส่
“พอๆ บ้ากามอีกละ ทะลึ่ง กลางสนามบินยังจะหื่น ลุงเบ๊อะ” แล้วนางก็ลุกขึ้นไปหยิบอีกสารพัด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-11-2016 13:35:43

ผมนั่งทานบะหมี่หมูแดง กับขนมนิดหน่อย ตัวขาวก็กินทุกอย่าง โยนเข้าปากหมด ผมนั่งมองแบบ เมียเรา Happy to Eat มาก สงสัยจะเก็บกด ฮ่าๆๆ
   ผมทานเสร็จนานแล้ว มองไปที่ตัวขาวนางเพิ่งอิ่ม กินเยอะมาก กินเสร็จนางก็ล้มตัวลงนอน
“อิ่มแล้วหรือครับ”
“อิ่มแล้วเป๊บ ง่วงแล้วด้วย” นางตอบยิ้มๆ
“ตอนนี้ราวๆ สี่โมงนิดๆ นอนพักก่อนก็ได้ครับ แล้วที่รักจะอาบน้ำมั้ย”
“เอ อาบดีมั้ยอะ”
“เป๊บว่าอาบสักหน่อยก็ดีนะครับ กว่าจะไปถึงแวนคูเวอร์หลายชั่วโมงอยู่ ถ้าไปอาบบนเครื่องบิน เป๊บว่าอาจจะไม่สะดวกนะครับ”
“ได้ๆ งั้นเป๊บไปอาบก่อนโลด เดี่ยวโจ้เฝ้ากระเป๋า” นางพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟา
“ได้ครับๆ”
   ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนัก เสร็จเรียบร้อย เดินออกมาเห็นตัวขาวนอนหลับสนิทเชียว ถ้ามีขโมยเข้ามาค้นกระเป๋า คงหมดตัวก็คราวนี้
“ที่รักๆ ตื่นไปอาบน้ำครับ ตอนนี้จะห้าโมงแล้วนะ เดี๋ยวตกเครื่องครับ”
“อือ...ห้าโมงแล้วหรือเป๊บ ง่วงอะ ไม่อยากอาบเลยอะ”
“ถ้าไม่อาบละยาวเลยนะครับ หรือจะไปอาบบนเครื่องบิน”
“ไม่เอาอะ เคยอาบแล้วแปลกๆ แรงดันน้ำดูน่ากลัวยังไงไม่รู้”
“งั้นก็ไปอาบตอนนี้นะครับ เดี๋ยวไม่ทันเครื่องนะ”
“อะเครๆ”
   แล้วนางก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็นั่งอ่านหนังสือ เล่นมือถือไปเรื่อย สักพักตัวขาวเสร็จเรียบร้อย พนักงานมาตามพอดี
“ท่านคะ ตอนนี้เที่ยวบินที่จะไปไทเปกำลังเริ่มบอร์ดดิ้งแล้วคะ ยังไงถ้าสะดวกหรือพร้อมช่วงไหนแจ้งได้นะคะ จะมีเจ้าหน้าที่พาไปที่ประตูขึ้นเครื่อง”
“ได้ครับ ขอบคุณครับ”
“งั้นเก็บของเถอะเป๊บ รีบขึ้นเครื่องดีกว่า จะได้ไปทำความคุ้นเคยกับที่นั่งด้วย”
   เก็บของเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็เดินออกมาจากเล้าจน์โดยมีพนักงานเดินนำไปประตูทางขึ้นเครื่องซึ่งไม่ไกลมากครับ ทำการเช็คบอร์ดดิ้งพาส ก็เดินเข้ามาในเครื่องบิน ที่นั่งคู่แถวหน้าด้านซ้าย ตัวขาวนิ่งติดริมหน้าต่าง ผมก็นั่งติดทางเดิน
“ดีจังอะเป๊บ ได้แถวแรกเลยอะ ไม่มีแถวหน้ามาบังด้วย”
“นี่ถ้าจากไทเปไปแวนคูเวอร์ได้แถวแรกก็ดีนะครับ”
“ตะกี้ดูจากบอร์ดดิ้งพาส โจ้ว่าน่าจะแถวแรกๆ อะน้า เดี๋ยวยังไงค่อยดูอีกที”
   ไม่นานนักก็ลูกเรือเข้ามาถามครับ
“สวัสดีคะ คุณ xxx และคุณ xxx นะคะ ดิฉัน xxx เป็นไฟล์เมเนเจอร์รับผิดชอบในการดูแลเที่ยวบินนี้คะ” ลูกเรือมานั่งคุกเข่าข้างๆ
“ใช่ครับๆ พูดไทยคล่องจังอะครับ คนไทยหรือครับ” ตัวขาวถามยิ้มๆ
“คนไทยคะ ทำงานกับ EVA คะ ในกรณีที่มีผู้โดยสารตรงกับสัญชาติของลูกเรือ ทางบริษัทก็จะส่งมาดูแลเป็นพิเศษคะ”
“อ๋อ ดีครับๆ ขอบคุณนะครับ”
“รับเครื่องดื่ม welcome drink อะไรดีคะ”
“น้ำส้มก็ได้ครับ” ตัวขาวบอก
“ของผมน้ำแอปเปิ้ลครับ”
“ได้คะ สำหรับเครื่องดื่มอื่นๆ สามารถเพิ่มเติมได้หลังจากเครื่องบินไต่ระดับปกติแล้วนะคะ สักครู่จะนำเครื่องดื่มมาให้นะคะ”
“เป๊บแล้วนี่จากไทเปไปแวนคูเวอร์ ลูกเรือจะเป็นคนไทยป่าวอะ”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่เป๊บว่าน่าจะนะ”
“คนไทยดีเลยอะ สื่อสารกันง่าย บางทีอยากขออะไรกินแปลกๆ พอคุยภาษาอังกฤษเขาก็ไม่เก็ทเท่าภาษาเราเองเนี่ย”
“จริงครับ เดี๋ยวเป๊บลองถามดูว่าจากไทเปเป็นลูกเรือคนไทยหรือเปล่า”
   ไม่นานนักลูกเรือนำเครื่องดื่มกับผ้าร้อนมาให้ เสร็จสรรพเรียบร้อย เครื่องทะยานขึ้นจากสุวรรณภูมิ มุ่งหน้าไปสนามบินนานาชาติเถาหยวน ไทเป ไต้หวัน กัปตันแจ้งว่าจะใช้เวลาทำการบิน 3.55 ชั่วโมงครับ
   ลูกเรือเริ่มเสริฟอาหาร ตัวขาวดูอร่อยมาก กินเยอะแยะไปหมด อาหารอร่อยดีครับ แต่มุมมองผมนะ การบินไทยดีกว่าเยอะ ดู premium กว่า เสียดายที่การบินไทยไม่มีเที่ยวบินที่สะดวกไปแวนคูเวอร์ ไม่งั้นเราสองคนเลือกการบินไทยมากกว่าครับ
   ลูกเรือที่รับผิดชอบเราสองคนดูแลดีมากๆ ผมก็มองไปรอบๆ เที่ยวบินนี้ชั้นธุรกิจเกือบเต็มครับ ดูเหมือนลูกเรือจะให้บริการตามที่ระบุมา ว่าไปก็บริการดีเหมือนกันนะเนี่ย
   กินอาหารเสร็จเรียบร้อย ตัวขาวก็ปรับเบาะนอนราบไปแล้ว ผมก็นอนอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเข็มขัดแจ้งเตือน พร้อมกับประกาศว่ากำลังลดระดับลงสู่สนามบินนานาชาติเถาหยวน ผมปลุกตัวขาวพร้อมปรับเบาะ นางก็ตื่นแบบงัวเงีย
“หลับสบายมากเลยอะเป๊บ แล้วนี่เป๊บไม่นอนหรือ”
“นอนอ่านหนังสือไปเรื่อยครับ พอกำลังจะหลับก็ลดระดับนี่แหละ”
“กว่าจะถึงแวนคูเวอร์อีกตั้ง 10 กว่าชั่วโมง บินไกลเลยอะ”
“แล้วที่รักเมื่อยมั้ยครับนี่”
“ไม่อะเป๊บ สบายๆ แอบนึกชั้นอีโคอะ ไม่ได้นอนราบ เมื่อยแย่”
“เป๊บก็คิดงั้นเหมือนกัน”
   เครื่องบินแตะรันเวย์เรียบร้อย แท็กซี่เวย์เทียบประตูขึ้นเครื่อง สัญญานแจ้งเข็มขัดดับ ผมกับตัวขาวก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสัมภาระบนเคบิน ลูกเรือที่ดูแลเดินมาประกบ
“ท่านคะ เดินเข้าตัวอาคารจะมีพนักงานภาคพื้นถือป้ายรอนำพาไปขึ้นเครื่องไปยังแวนคูเวอร์นะคะ”
“ครับขอบคุณครับ เอ่อ  เที่ยวบินไปแวนคูเวอร์ลูกเรือจะเป็นคนไทยมั้ยครับ”
“ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะ แต่เท่าที่ทราบหากมีลูกเรือสแตนบายจะเป็นคนไทยเหมือนกันนะคะ”
“อ่อครับ ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลอย่างดี”
“ด้วยความยินดีนะคะ ขอบพระคุณมากที่ใช้บริการ EVA นะคะ” นางไหว้งามมาก
   เราสองคนเดินเข้ามาตัวอาคาร เจอพนักงานชูป้าย Mr.xxx และ Mr.xxx From Thailand Transit / Transfer to Vancouver เลยเดินเข้าไปหา พนักงานเป็นชาวไต้หวัน ทักทายเป็นภาษาอังกฤษ นำเราเดินไปยังเล้าจน์ที่ใกล้กับประตูขึ้นเครื่องไปแวนคูเวอร์ พนักงานแจ้งว่า อีกประมาณ 1 ชั่วโมงน่าจะทำการบอร์ดดิ้ง จะมาแจ้งเราอีกครั้ง ผมก็ขอบคุณไป ตัวขาวก็เริ่มเดินหาของกินอีก
“ที่รัก หิวหรือครับ”
“ไม่อะ แต่ไปดูเผื่อมีไรแปลกๆ ที่ไทยไม่มีอะ” นางยิ้มน่ารักเชียว ว่าไปช่วงนี้เมียผมเริ่มอวบนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
“แล้วเจออะไรมั้ยครับ”
“เหมือนจะมีนะ เป๊บเอาไรป่าว เครื่องดื่มงี้”
“น้ำเปล่าก็ได้ครับ ที่เหลือที่รักจัดการเองเลย”
“อะเครๆ” แล้วนางก็ไปหยิบอะไรมามากมาย กินหมดหรือนั่น
“ที่รักแจ้งฉัตรยังครับ” ผมถามระหว่างที่นางโยนขนมเข้าปาก
“เออลืมเลยอะ เดี๋ยวแชทไปบอกก่อน” นางหยิบมือถือมาต่อวายฟาย แล้วแชทไปบอกฉัตร
“ฉัตรโอเคอะเป๊บ ตอนนี้ฉัตรกำลังจะบินไปแวนคูเวอร์ จะถึงก่อนเราสองชั่วโมงอะ”
“อ่อครับๆ” ตัวขาวก็กินขนมต่อ กดแชทคิกคักไปตามประสา
“ที่รักไม่ช๊อปปิ้งหรือครับ”
“ขากลับก็ได้อะเป๊บ ช๊อปตอนนี้รุงรังป่าวๆ อะ”
“ดีเหมือนกันครับ”
“ใช่ๆ อย่าได้กังวลเลยอะเป๊บ เตรียมกังวลขากลับตอนช๊อปดีกว่า เอาบัตรมาให้รูดด้วยอะ”
“หา อะไรนะครับ แล้วบัตรที่รัก”
“โอ้ย ใครเขาใช้บัตรตัวเองกัน บัตรผัวแหละดี สบายๆ ฮ่าๆๆๆ” เรื่องความงกเนี่ยเมียผมที่หนึ่ง วงเงินเต็มแน่เลยครับ เฮ้อออออ
   ไม่นานนักพนักงานมาแจ้งว่าทำการบอร์ดดิ้งแล้ว เราสองคนก็เตรียมตัวเรียบร้อย พนักงานเดินนำมาที่ประตูขึ้นเครื่อง นั่งเรียบร้อย
“คราวนี้ซัดยาวเลยอะเป๊บ กว่าจะถึง” ตัวขาวบ่นๆ
“สิบกว่าชั่วโมงละครับ หลับไปตื่นไปกินไปเดี๋ยวก็ถึง”
“ว่าโจ้กินมากละซิ” ตัวขาวมองเหล่ๆ
“เปล่าครับ ไม่ได้ว่านะ”
“ชิ ประโยคก็บอกว่าโจ้กินมาก งอลลลลล” อ้าวซวยอีก
“โอ๋ๆ อย่างอนน้า เป๊บไม่ได้ว่านะครับ ดีกันๆ” ผมโน้มตัวไปคลอเคลียร์ตัวขาว ต้องรีบง้อ เดี๋ยวยาว
“พอแล้วๆ จั๊กกะจี้ ไม่งอนๆแล้ว” นางดิ้นหัวเราะไปมา
“สวัสดีคะ ขออนุญาตนะคะ คุณ xxx และคุณ xxx นะคะ”
“ใช่ครับ”
“ดิฉัน xxx รับหน้าที่ดูแลทั้งสองท่านในเที่ยวบินนี้นะคะ....เครื่องดื่มรับเป็นอะไรดีคะ”
“ขอน้ำเปล่าครับ” ตัวขาวบอก
“เหมือนกันครับ”
“ได้คะ สักครู่จะนำมาให้นะคะ” ลูกเรือก็เดินไป
“นี่เป๊บ เค้าจะเห็นตะกี้มั้ยอะ”
“เอ อาจจะมั้งครับ แต่ไม่เป็นไรมั้ง ผัวเมียกัน” ผมตอบยิ้มๆ
“นี่ๆ ประเจิดประเจ้อไปอายเขา”
“อายอะไรครับ คนรักกัน สวีทกันเป็นธรรมดา นี่ถ้าไม่เกรงใจ จะปล้ำโชว์เลย”
“บ้าแล้วววววววว ได้ลงยูทูปดังไปทั้งโลกอะ” ตัวขาวแอบเสียงดัง คนอื่นหันมามองเลย ฮ่าๆๆ
“อย่าดังไปครับที่รัก เดี๋ยวเขารู้กันหมด ฮ่าๆๆๆ”
“ดังเพราะใครละ ตาลุงหื่นบ้ากาม เชอะ” แหย่เมียตัวเองสนุกดี
   เครื่องบินทะยานออกจากสนามบินเถาหยวนมุ่งสู่แวนคูเวอร์ กัปตันประกาศว่าจะบินที่ระดับความสูงสี่หมื่นฟุต ความเร็ว 1,041 กม ต่อชั่วโมง ใช้เวลาในการบินประมาณ 10.40 ชั่วโมง และแนะนำให้คาดเข็มขัดตลอดการเดินทาง เพราะอาจจะเจอสภาพอากาศแปรปรวนระหว่างการเดินทาง เพื่อความไม่ประมาทก็คาดเข็มขัดยาวซะเลย
   เสริฟอาหารชุดใหญ่ ตัวขาวซัดเรียบ ส่วนผมก็กินบ้างป้องกันไม่ให้หิวมากครับ เสร็จเรียบร้อย ปรับเบาะนอนเอนราบ ตัวขาวนางนอนหลับกรนเบาๆ ไปละ ผมนอนอ่านหนังสือได้สักพัก ก็ดูหน้าจอมอนิเตอร์ อีกประมาณ 7 ชั่วโมงถึงแวนคูเวอร์ ก็เลยนอนจับมือตัวขาว หลับยาวไปเหมือนกัน มารู้สึกตัวอีกที ลูกเรือเปิดไฟสลัวๆ และแจ้งว่าอีกประมาณ 2 ชั่วโมงจะถึงแวนคูเวอร์ ทำการเสริฟอาหารอีกรอบนึง ได้รับผ้าร้อนมาเช็ดหน้า ทานอาหารเสร็จ เราสองคนก็ไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันไปตามประสา จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย ผมมองดูหน้าจออีก 45 นาทีจะถึง สัญญานเตือนเข็มขัดดังขึ้น เครื่องกำลังลดระดับลงสู่สนามบินแวนคูเวอร์
“นอนหลับปะอะเป๊บ”
“ก็สนิทครับ แต่มีรู้สึกตัวบ้างตอนเครื่องสั่นๆ โจ้ละ”
“เหมือนกันอะเป๊บ เนี่ยเหมือนจะเจ็ทแล๊ก ไปนอนที่โรงแรมสบายกว่า”
“แล้วก่อนเข้าโรงแรมจะกินอะไรอีกมั้ย”
“ไม่หิวอะนะ แต่รอดูฉัตรก่อนว่าจะยังไงบ้าง”
“ครับ เดี๋ยวพอเข้าอาคารที่รักโทรหาฉัตรเลยนะ”
“ได้ๆ”
   เครื่องแตะลงรันเวย์อย่างนุ่มนวล เทียบเกทเรียบร้อย ลูกเรือเดินมาแจ้งว่าให้เข้าช่องตรวจพิเศษ จะมีเจ้าหน้าที่ขับรถกอล์ฟไปส่ง เราสองคนก็ขอบคุณ เข้ามาในอาคารตัวขาวกำลังโทรหาฉัตร
“ถึงแล้วฉัตร กำลังรอตรวจพาสปอร์ตอะ”
“เออกรูมารอแล้ว เมิงเข้ามาในอาคาร เดินมาตามป้ายรถแท็กซี่เข้าเมือง กรูนั่งคอยแถวนี้”
“อะเครได้ๆ เจอกันๆ”
   เราสองคนผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อย มีเจ้าหน้าที่มาหยิบกระเป่ารอที่สายพานให้แล้ว รับกระเป๋าเสร็จก็เดินออกมาตามป้ายทางที่ฉัตรบอก
“สนามบินไม่ใหญ่มากนะเป๊บ กลางๆ”
“คงเหมือนๆ ไปเชียงใหม่ หาดใหญ่อะไรแบบนั้นมากกว่านะครับ”
“เนอะ แต่ใหญ่กว่าสนามบินต่างจังหวัดเรามากนะแหละ”
“ใช่ครับ...ที่รักนั่นฉัตรหรือเปล่า” ผมชี้ให้ตัวขาวดู
“ใช่ๆ ฉัตรจริงด้วย.....ฉัตรรรรร” ตัวขาวทิ้งรถเข็นรีบเดินไปหาฉัตร สองคนสวมกอดกริ๊ดกร๊าดกันใหญ่ๆ
“โอ้ยยยยอีหอยยยยย คิดถึงเมิงเนี่ย ไม่ได้เจอตั้งนานนนนนน อีห่าหน้ายังเด็กนะเมิง”
“นิดนึงงงงงง อีนี่เมิงก็ไม่ได้แก่ซะหน่อย สวยเหมือนเดิม”
“เป็นไงอีเป๊บ ไม่ได้เจอกันนาน หล่อลากเหมือนเดิมนะเมิงอะ” ฉัตรแซวผม
“หล่ออะไร แก่แล้ว”
“หรืออออออออ กรูเห็นเดินมาชะนีเหลียวหลังมองเมิงเป็นเกลียวววววว”
“ชะนีไหนอะ เดี๋ยวกรูไปตบบบบ มามองผัวกรูอะ” อ้าวตัวขาวเล่นด้วยซะงั้น
“โถอีสดดดดดด เก็บชีวิตรอดให้กลับไทยเถอะยะ มาหวงผัวเอาที่นี่ อีห่า”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ไม่ได้เจอกันนาน ฉัตรยังฮาเสมอ
“เออลืมแนะนำ....นี่น้องภพกับน้องแนน ไกด์กิตติมศักดิ์จะมาดูแลพวกเมิงในทริปนี้”
“สวัสดีครับ คะ” น้องภพกับน้องแนนยกมือไหว้ เราสองคนรับไหว้
“หล่อๆ ขาว ซิกแพค ปากชมพูคนเนี้ย ชื่อเป๊บ ขาวๆ ปากแดง น่ารักแบบแรดๆ เนี่ย ชื่อโจ้ แต่พี่จะเรียกอีโจ้ อีนั่นนี่ อย่าได้สนใจ...สองตัวเนี่ยผัวเมียกัน ถ้ามันสวีทอย่าช๊อก” ฉัตรแนะนำซะแบบหมดความนับถือซะงั้น
“ถ้าเมิงจะแนะนำขนาดนั้น ตบกรูเหอะ” ตัวขาวบ่น
“อ้าวอีนี่ อธิบายชัดๆ น้องเขาจะได้ไม่งง จำแม่นงี้”
“เร้ออออออออ” ตัวขาวลากเสียง
“ฮ่าๆๆ สบายมากคะพี่ฉัตร ยินดีบริการพี่โจ้ พี่เป๊บนะคะ” น้องแนนยิ้มอัธยาศัยดี
“รบกวนด้วยนะครับ พาพี่เที่ยวด้วยน้า” ตัวขาวบอกยิ้มๆ
“สบายมากคะ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปเอารถมาเทียบประตูนะครับ” น้องภพเดินกึ่งวิ่งไปเอารถ
พวกเราทั้งหมดก็เดินมารอที่หน้าอาคารผู้โดยสารขาเข้า ไม่นานนัก รถตู้คล้ายๆ อัลพาร์ดสีดำ มาเทียบตรงจุดที่เรายืน นำกระเป๋าเก็บเรียบร้อย ก็เดินทางออกจากสนามบิน
“มาถึงก็มืดละอะฉัตร เมืองน่าจะสวยนะ” ตัวขาวถาม
“ก็เหมาะสมกับความเป็นแวนคูเวอร์ อะเมิง แล้วนี่จะแดกไรก่อนปะ”
“เอาตรงๆ ไม่หิวอะ เมิงละ”
“กรูมาถึงก่อนเมิงราวๆ สองชั่วโมง แดกเรียบร้อยละ ที่นี่บ้านเมืองเงียบ เวลานี้ถ้าจะหาไรกินก็ยากนิดนึงวะ”
“งั้นเข้าที่พักก็ได้เนอะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอะ”
“พักที่ไหนวะฉัตร” ผมถาม
“โรงแรม SheratonVancouverWallCentre กรูเห็นว่ามันใกล้กับที่เมิงประชุม โรงแรมก็สบายมาก สะดวกดี เลยจองให้ยาวจนเมิงกลับ”
“เออๆขอบใจมาก”
“พรุ่งนี้เที่ยวไหนอะเมิง” ตัวขาวถามฉัตร
“ถามไก้ด์โน้นมาถามไรกรู”
“พรุ่งนี้จะพาพี่ทั้งสองไปเมืองวิสเลอร์นะคะ หลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จ จะพาขึ้นกระเช้าไปชมหิมะ เล่นสกี และก็ชื่นชมธรรมชาตินะคะ อย่าลืมเอาเสื้อโค้ทหนาๆ ไปด้วยนะคะ อากาศติดลบหนึ่งองศา”
“โหวววว เย็นจัดเลยอะ” ตัวขาวบ่นใหญ่
“จะให้ร้อนเหมือนทะเลทรายหรือไงยะอีหอย แล้วเอาเสื้อมาปะ ถ้าลืมกรูตบ”
“ฮ่าๆๆ เอามาๆ เมิงนี่สายโหดนะ ผัวเมิงไม่ถีบบ้างเรอะ”
“จะกล้าเรอะ ของแปลกแบบกรูหาได้ที่ไหน ทุกวันนี้แทบกราบตีนกรูละ ฮ่าๆๆ”
“แรงอะ”
   เดินทางมาถึงโรงแรมเรียบร้อย พนักงานรีบมายกกระเป๋าลง เดินเข้าโรงแรม หรูหราดีสมกับความเป็นเชอราตัน
“อะเมิงคีย์การ์ดห้อง กรูมาเช็คอินให้เรียบร้อยแล้ว อะแล้วนี่มือถือคนละเครื่อง พร้อมใช้งานได้ตลอด เบอร์น้องภพกับน้องแนน และเบอร์กรูเซฟไว้ละ เมิงมีอะไรก็โทรหาได้ตลอด”
   ฉัตรส่งไอโฟนมาให้ผมกับตัวขาวคนละเครื่อง ตกใจเหมือนกัน
“เอ้ยฉัตร ใช้มือถือส่วนตัวก็ได้ เปิดโรมมิ่งมาละ”
“ไม่ต้อง รับสายโทรเข้าออกแพงตายห่า ใช้ที่กรูเตรียมให้ประหยัดกว่าเยอะ สะดวกกว่าด้วย”
“เอางั้นหรือ เออขอบใจๆ”
“เออแยกย้ายกันพักผ่อน พรุ่งนี้ล้อหมุนกี่โมงน้องแนน” ฉัตรหันไปถามน้องแนน
“ถ้าล้อหมุนได้แปดโมงครึ่งจะดีมากเลยคะ มีเวลาแวะตามรายทางได้ด้วย”
“โอเคๆ พวกเมิงเจอกันที่ห้องอาหารเช้าขวามือเจ็ดโมงครึ่งนะ แปดครึ่งไปเที่ยว”
“ได้ๆ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ” ตัวขาวล่ำลา
   ต่างคนต่างแยกย้ายไปตามห้องพักของตัวเอง มาถึงห้องเอาคีการ์ดแตะประตู เปิดเข้าไปเอาคีการ์ดเสียบ ไฟติดทั้งห้อง
“เป๊บห้องใหญ่มากอะ ห้องนอนแยก ห้องน้ำ ห้องดูทีวี อลังการมากอะ”
“ใช่ครับ สบายกันเลยทีเดียว น่าจะแพงเอาการอยู่นะครับ”
“โจ้ก็ว่าอะ เอาบิลไปเบิกพี่ปริมหมดตัวแน่ ฮ่าๆๆ”
“ใช่ๆ ฮ่าๆๆ” ผมก็คิดนะ พี่ปริมคงช๊อก
   นำเสื้อผ้าออกจากกระเป๋ามาใส่ตู้เสื้อผ้า จัดการครีมสารพัด ลงตัวทุกอย่าง
“ที่รักจะอาบน้ำก่อนป่าวครับ”
“เป๊บอาบก่อนก็ได้ เดี๋ยวโจ้ทาครีมล้างหน้าแป๊บนึงคับ”
“ได้ครับๆ”
   ห้องน้ำใหญ่มาก หรูหรามาก ผมมองไปที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ พลางคิดในใจ นอนแช่ได้สองคนเลยนะเนี่ย พรุ่งนี้ชวนตัวขาวมาแช่น้ำด้วยกันดีกว่า
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ชุดนอนผมจะเป็นเสื้อกล้ามกับกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเล็กๆ ครับ ด้วยเหตุที่เป็นคนร้อนง่ายมาก ถ้าใส่ชุดนอนเต็มตัว ไม่ไหวครับ พอมาถึงแวนคูเวอร์คิดผิด เพราะอากาศเย็นมาก ดันไมได้เอาชุดนอนเต็มตัวมา แต่ไม่เป็นไรผ้าห่มหนาอยู่ อุ่นสบายแน่นอน
“ที่รักอาบได้เลยครับ เป๊บเสร็จแล้ว”
“ได้ๆ เป๊บจะนอนก่อนเลยป่าว”
“อาจจะครับ ถ้าหลับก่อนไม่ว่ากันนะ”
“ตามสบายเลย พักเถอะๆ”
   ผมล้มตัวลงนอนเตียงขนาดใหญ่ นุ่มสบายมากแบบบอกไม่ถูกเลยครับ เลยทำให้หลับอย่างรวดเร็วมาก คือ หลับสนิทจริงๆ
   คือผมหลับสนิทมาก จนมารู้สึกตัวอีกที เหมือนมีอะไรบางอย่างมายุ่งกับน้องชายผม  ผีหรือ ไม่ใช่แน่ มีคนเดียวแหละ เมียสุดที่รัก ผมหรี่ตามอง ตัวขาวกำลังเอามือมาจับเล่นน้องชายผมอยู่ พอรู้สึกตัว ไอ้เจ้าน้องชายมันก็มีปฎิกิริยาซิครับ ตัวขาวคงรู้ว่าผมตื่นแล้วแน่ รีบเอามือปล่อยทันที

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 54 ภาคจบ UP 27/10/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 02-11-2016 13:37:02

“ปล่อยทำไมครับ”
“ไม่เอาอะจะนอนแล้ว” นางก็หันไปอีกข้าง นอนงุดๆ คงเขิน
“อ้าว แบบนี้เป๊บก็ค้างนะครับ เริ่มแล้วต้องทำให้จบ” ผมหันตัวไปกอด พร้อมกระซิบข้างหู
“นอนๆ อย่ามาหื่นอะไรตอนนี้ลุง พรุ่งนี้ตื่นเช้า” อ้าวมาว่าเราหื่น แต่ตัวเองเริ่มก่อนนะนั่น
“เอ...แต่คนเริ่มไม่ใช่เป๊บนี่น่า” ได้ผลตัวขาวหันมาจะด่าผม เลยจัดการเอาปากประกบ
“จะว่าโจ้หะ....อุ๊บบบบบส์” เป็นไงละ โดนเทคนิคเล้าโลมซะ เงียบเลย ฮ่าๆๆ
“ปะ...เป๊บ....พอ...ก่อน...” จูบนานไปหน่อย นางหอบ
“อ้าว แค่นี้ก็หอบแล้วหรือครับ แก่แล้วนะนี่” ผมแซว
   ปรามาสไม่ทันจบ ตัวขาวเริ่มเกมส์ต่อ น้องชายผมเข้าไปอยู่ในปากนุ่มๆ ของตัวขาว มาทางนี้ ผมยอมแพ้ครับ เสียวมากๆๆ
“พะ..พอ...ก่อน....อ๊ะ.....” เขื่อนแตกเรียบร้อย
“เป็นไงละ ปากดีนักนะผัว โดนซะมั่ง หมดฤทธิ์ ฮ่าๆ” มีเยาะเย้ยด้วยครับ ใครบอกว่าหมดฤทธิ์
“เป๊บยังไม่ได้บอกว่าหมดฤทธิ์ซะหน่อยนี่ครับ มาเริ่มของจริงกันดีกว่า” เพื่อป้องกันที่นอนเลอะเทอะ เลยอุ้มตัวขาวไปจัดที่โซฟา
“หา...เอ้ย..เดี๋ยวๆ...ใจเย็นๆ...อื้อออออ”
   จัดไปอีกสองชุดใหญ่ เป็นไงละเมียสุดที่รัก ปรามาสสามีแบบนี้ไม่ได้นะคร้าบบบบ
   ลืมตามาอีกที ได้ยินเสียงตัวขาวอาบน้ำ ผมก็นอนหลับตาเล่นรอไปเรื่อย จนนางอาบน้ำเสร็จ ก็มาปลุกผม
“เป๊บๆ ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว เดี๋ยวฉัตรด่าเอา” ตัวขาวมาเขย่าตัวผมแรงๆ
“ยังง่วงอยู่เลย มากอดหน่อยนะเมียจ๋า” ผมรั้งตัวขาวมากอด
“ไม่เอาอะ ตื่นๆ สกปรก ไปอาบน้ำๆ” นางดิ้นใหญ่ มาว่าเราสกปรก เมื่อคืนไม่เห็นจะว่าอะไร
“แล้วนี่กี่โมงแล้วครับ”
“เจ็ดโมงแล้ว เร็วๆ เลยอะ เดี๋ยวไปกินอาหารเช้าอีก เดี๋ยวโจ้เตรียมชุดใส่ให้”
“คร้าบบบบ”
   อาบน้ำเสร็จ ผมเห็นตัวขาวแต่งตัวเสร็จแล้ว เสื้อคอวีสีฟ้า กางเกงยีนส์สีขาว ใส่แว่นดำ ในสายตาผมนะ น่ารักมากๆ อยากจะฟัดอีกรอบ
“มองไรอะไม่เคยเห็นคนน่ารักเรอะไง” นั่นถามกวน
“น่ารักเท่าคนตรงหน้านี้ไม่เคยครับ เลยมองนานหน่อย”
“พอๆ ไม่ต้องมาหวานใส่ผัวเพี้ยน ไปแต่งตัว แล้วนี่จะเอาเสื้อโค๊ทตัวไหน”
“ตัวไหนก็ได้ครับ ที่รักเลือกให้เป๊บเลย”
“เร็วๆ นะ ไปคอยที่ห้องนั่งเล่นอะ”
   ผมรีบแต่งตัว เซ็ทเสื้อผ้าหน้าผมเรียบร้อย เสร็จสรรพทุกอย่าง เราสองคนก็ลงลิฟท์มาที่ล๊อบบี้ไปห้องอาหาร ระหว่างลงมา เจอพนักงานของโรงแรม ทักทายเป็นมิตร มีแซวด้วยว่าหล่อมากมาย เราสองคนก็ทักทายกลับตามปกติครับ มาถึงห้องอาหาร เจอฉัตรนั่งกินอยู่ก่อนแล้ว
“กว่าจะเสด็จลงมา นานนะคะ นี่มันกี่โมงกี่ยาม” ฉัตรเริ่มก่อนเลย
“เจ็ดสี่สิบห้าเอง” ตัวขาวตอบยิ้มๆ
“ยะ...รีบไปหาไรแดก....นอนหลับสบายมั้ยคะ ผัวเพื่อน” ฉัตรหันมาทักผม
“สบายมาก เตียงนุ่ม อุ่นสบาย”
“นั่นซิคะ อิชั้นก็ว่าอุ่นนุ่มสบาย จนอีหอยมีรอยจ้ำๆ ที่คออย่างชัดเจนคร่า” ฉัตรแซวหนัก
   ตัวขาวสะดุ้ง พร้อมเอามือจับที่คอ
“บ้า จริงอะ โหวววว” แล้วนางก็รีบเดินไปห้องน้ำ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของผมและฉัตร
   ผมก็เดินมาตักอาหาร ดูน่ากินมากครับ แต่ผมบอกเลยนะ ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้ ความน่ากินของอาหาร หรือ ความหลากหลายสู้เมืองไทยของเราไม่ได้ครับ ระหว่างกำลังตักอาหาร เห็นตัวขาวเดินหน้างุดๆ มา
“เป็นอะไรครับ”
“รอยแดง ชิ บอกแล้วทำเบาๆ อะ อายเลยมั้ยอะ”
“ดึงเสื้อมาปิดก็ได้ครับที่รัก คอเป๊บก็แดงนะ เป๊บยังไม่อายเลย” ผมตอบยิ้มๆ ช่วยไมได้นี่ครับ เริ่มก่อนเองนี่น่า จะมาโทษกันได้ยังไงละ
“เชอะ คราวหลังไม่ต้องสร้างรอยเลยนะ รู้งี้ใส่เสื้อคอปกมาก็ดีอะ”
“ตอนเช้าอาบน้ำไม่ได้สังเกตคอหรือครับ”
“ไฟห้องน้ำมันอมสีส้มไงเป๊บ เลยไม่ได้สนใจ แหมปกติกุ๊กกิ๊กกันมันไม่มีรอยนี่” นางบ่น
“ก็เมื่อคืน เป็นคืนพิเศษไงครับ มาสร้างรอยที่ต่างประเทศ เป๊บว่ามันเร้าอารมณ์ดี” ผมทำหน้าหื่นใส่นาง
“พอๆ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น รีบๆตักรีบกิน”
   ตักเสร็จก็มานั่งกับฉัตรคุยกันไปเรื่อยๆ
“เออนี่แล้วน้องแนน น้องภพละ” ตัวขาวถามฉัตร
“กินเสร็จก่อนกรูอีก เห็นว่าออกไปรอที่รถกับประสานงานอะไรสักอย่าง กรูเลยบอกว่าแปดครึ่งเจอกันที่รถ”
“โอเคๆ งั้นรีบกินโลด”
   เราสองคนรีบกินจนเสร็จเรียบร้อย ก็เดินมาหน้าโรงแรม เห็นรถจอดรออยู่แล้ว เริ่มต้นเดินทาง
“มอร์นิ่งคะ ครับ พี่ หลับสบายมั้ยคะ”
“ดีมากๆ เลยอะ หลับสนิทมาก”
“ดีคะจะได้สดชื่นนะคะ ระหว่างเดินทางวิวสองข้างทางจะสวยงามมาก อยากให้พี่ๆ ได้ชมวิวนะคะ การงีบหลับจะเสียโอกาสชมวิวสวยๆมาก”
“ได้ๆ จะพยายามไม่หลับนะ แล้วนี่จะไปเที่ยวไหนอะ” ตัวขาวถาม
“วันนี้ไปเมืองวิสเลอร์นะคะ เป็นเมืองที่สวยมาก อยู่ท่ามกลางหุบเขา แต่ประเด็นคือ เราต้องจอดรถไว้ด้านล่าง แล้วเดินด้วยเท้าขึ้นไปหมู่บ้านแล้วนั่งกระเช้าขึ้นไปบนภูเขาเพื่อชมความงามพร้อมกับเล่นหิมะนะคะ”
“ใช้เวลาเดินทางนานมั้ยอะ”
“ประมาณ 2- 2.30 ชม นะคะ ยังไงถึงวิสเลอร์วิลเลจ หนูจะนำพี่ลงไปถ่ายรูปกับ Olympic sign whistler นะคะ ระหว่างนี้ชมวิวสวยๆไปก่อนนะคะ”
   ระหว่างการเดินทาง ผมกับตัวขาวก็มองวิวสองข้างทาง ท้องฟ้าสีครามตัดกับต้นไม้เขียวขจี ท่ามกลางอากาศราวๆ 10 – 15 องศา หากถ้ามองไปยังทิวทัศน์ภูเขาก็จะสีขาวโพลน ดูแล้วสบายตาไปอีกรูปแบบนึง ตัวขาวตื่นเต้นกว่าใคร หยิบมือถือมาถ่ายรูปพร้อมกับเซลฟี่ผมกับฉัตรเป็นระยะ
“เป๊บวิวสวยเนอะ”
“มากครับ สบายตาดี”
“วิวสวยเนอะฉัตร”
“เออ”
“ทำไมดูไม่ตื่นเต้นอะ” ตัวขาวถาม
“กรูมาหลายครั้งแล้ว เวลาผัวมาทำงานก็ตามมาบ้างงี้”
“อ๋อ มิน่า เมิงเลยดูคล่อง”
“เออดิ ติดที่ว่าไม่ได้ขับรถเองนี่แหละ เลยจำทางไม่แม่น ต้องพึ่งน้องเขา”
“ดีแล้วแหละ ถ้าเมิงขับกรูหลอน” ผมก็อมยิ้มด้วย นึกถึงสิบกว่าปีก่อน สมัยเรียนด้วยกัน ฉัตรขับรถเร็วมาก นางซิ่งตลอด จนพวกเราไม่ค่อยให้นางขับ
“เรอะ ไม่ต้องพูดมาก ดูดดื่มวิวไปยะ”
“คร่า คุณนายขา”
   ดูวิวเพลินๆ แป๊บเดียว น้องเขาก็แจ้งว่า
“ใกล้ถึงแล้วนะคะ เดี๋ยวจะแวะให้เข้าห้องน้ำนะคะ ข้างๆ มีร้านจำหน่ายพวกของที่ระลึก พี่ๆ ไปชมได้นะคะ”
“ดีงามอะ ไปกันเถอะ” ตัวขาวลากผมกับฉัตร
   เข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย เราสามคนก็เดินมาที่ร้านของที่ระลึก เห็นตัวขาวร่าเริง แต่ที่น่าสะพรึงคือ นางกวาดของลงตะกร้า พวกพวงกุญแจ แม๊กเน็ต ของชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผมเริ่มรู้สึกแปลก และก็คิดไม่ผิดจริงๆ
“เป๊บๆ ส่งมาๆ” นางแบมือขอพร้อมยิ้มน่ารัก
“อะไรหรือครับ” ผมทำเนียน
“บัตรไง อย่าเนียนอะ เอามาอะเป๊บ”
“แล้วซื้อทำไมเยอะแยะขนาดนั้นครับ” ต่อรองกะว่าให้นางเอาออกจากตะกร้าไปบ้าง
“ก็ฝากลูกน้องงี้ สะสมบ้างงี้ เอาบัตรมาอย่าบ่นอะลุง”
   ผมทำท่าอิดออด จะบ่นว่าบัตรตัวเองละ ทำไมไม่ใช้
“ไม่ต้องมาอิดออด บัตรตัวเองไม่ใช้มีปัญหามะอะ เอาบัตรมาผัว ด่วน” นั่นมีสั่ง หึ หึ มีหรือที่ผม...จะกล้าปฏิเสธ ส่งให้อย่างว่าง่าย
“ส่งให้แต่แรกก็หมดเรื่อง ทำหวง ชิ” นางมีแขวะ
   เพื่อเมีย กลับไปค่อยทำงานใช้หนี้ ฮือๆ
“price total 398 Dollars , Thank you” ผมสะดุ้ง ไม่อยากคูณ
“นี่ร้านแรกนะเมิง ซัดไปหมื่นละ ฮ่าๆๆ” ฉัตรแซวผม
“กลับไปใช้หนี้บานแน่กรู เมิงดูดิ เมียกรูเนี่ย ร่าเริงมาก รูดหนักแน่”
“กรูรู้ถึงสันดานมันเมียเมิงเลยแหละ เอาน่าเมิง เงินทองของนอกกาย ไม่ตายหาใหม่ แต่เมิงหาเมียดีๆ แบบมันไม่ได้นนะเว้ย” ฉัตรปลอบผม
“จริงของเมิง”
“เสร็จแล้ววววว ไปกันเถอะ อะผัวถือ” ตัวขาวส่งถุงมาให้ผม นางก็เดินไปควงฉัตร
   ร่าเริงจริงนะ เดี๋ยวคืนนี้จัดหนักเลยคอยดู ผมกระหยิ่มในใจ
“ทำหน้าแบบนั้น คิดไรอะ” เมียผมสายตาดีมาก ยังเห็นอีกนะนั่น
“เปล่าครับ”
“อย่าได้คิดอะ อดๆๆๆ” นางแขวะซ้ำ
“ตอนเมิงรูดบัตรคิดถึง Investment Rate Return กับ Payback Period ด้วยนะ ระวังนะเมิง จุดคุ้มทุนมันสูง อย่ารูดเยอะ ฮ่าๆๆ” ฉัตรแขวะแทนผม ตัวขาวทำหน้าเหวอ ฮ่าๆๆ
“เฮ้ย ฉัตร พูดถูกใจกรูว่า คืนนี้มีการคำนวณ IRR กับ Payback Period ให้หนำใจเลย” ผมพูดทำหน้าหื่นใส่ตัวขาว นางสะบัดหน้าใส่
   เดินทางกันอีกไม่นานก็แวะถ่ายรูปกับ Olympic sign whistler แอคติ้งกันหลายภาพเรียบร้อย ก็เดินทางต่อไปยังเมืองวิสเลอร์
“พี่ๆ คะ เดี๋ยวเราจะแวะทานอาหารเที่ยงที่ภัตตาคารอาหารจีนนะคะ เพราะถ้าไม่ทานก่อน ขึ้นไปข้างบนอาจจะหิวได้ แถมอาหารไม่อร่อยด้วยคะ”
“ดีนะๆ พี่เบื่ออาหารฝรั่งแล้ว กินอาหารจีนบ้างก็โอเค” ตัวขาวเปรยขึ้นมา
   อาหารจีนก็ใช้ได้ครับ ส่วนมากจะออกแนวมันๆ เลี่ยนๆ แต่ถ้าเทียบกับอาหารของประเทศแคนาดาแล้ว อาหารจีนอร่อยกว่ามาก ทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปยังจุดขึ้นกระเช้า  จากที่ผมกะด้วยสายตา กระเช้ายาวมาก ผ่านลับสายตาไปในหุบเขาครับ
“พี่ๆ จะเล่นสกีกันมั้ยคะ”
“เอาไงดีอะเป๊บ” ตัวขาวหันมาถามผม
“ยังไงก็ได้ครับ แต่เป๊บว่าบินข้ามโลกมาแล้ว ควรจะเล่นนะ”
“ดีนะๆ เล่นดีกว่าน้องแนน”
“ได้คะ เดี๋ยวเราจะขึ้นกระเช้าไปจนถึงพื้นที่เล่นสกีนะคะ นำเสื้อโค๊ทหนาๆ ไปด้วย ไปถึงด้านบนจะมีร้านอาหาร ร้านขายของที่ระลึก แต่ก่อนจะแวะแนนจะพาไปเช่าอุปกรณ์เล่นสกีก่อนนะคะ”
“ได้คร้าบบบบ”
   กระเช้ามีแค่เราห้าคน ระหว่างทางที่กระเช้าเลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ ผ่านวิวสองข้างทาง เริ่มเห็นหิมะขาวโพลน สวยงามมากครับ (ท่านใดเคยไปขึ้นกระเช้านองปิงที่ฮ่องกง อารมณ์ประมาณนั้นครับ ต่างตรงที่วิวด้านนอกเป็นหิมะเท่านั้นเอง) ตัวขาวถ่ายรูปเยอะมากๆ วิวสวยจริงครับ ดูเหมือนสวรรค์เลยทีเดียว
   นั่งบนกระเช้าประมาณครึ่งชั่วโมง ก็สุดปลายทาง มีนักท่องเที่ยวมาเล่นสกีเต็มไปหมดครับ น้องเขาก็เดินนำพาไปจุดเช่าอุปกรณ์ เสร็จเรียบร้อยก็มาเล่นสกีกัน แอบตื่นเต้นเหมือนกัน ตั้งแต่ที่ผมกับตัวขาวเรียนจบกลับมาจากต่างประเทศ ก็ไม่ได้เล่นสกีอีกเลย
“ที่รัก ตื่นเต้นนะครับ ไม่ได้เล่นด้วยกันนานแล้ว”
“ใช่ๆ โจ้ก็ตื่นเต้นเหมือนกันอะ”
“งั้นไปเล่นกัน รื้อฟื้นความทรงจำ”
   จากทีตื่นเต้นกลายเป็นว่า เล่นกันอย่างสนุกสนาน ผม ตัวขาว และฉัตร เล่นสกีแข่งกัน สนุกสนานสลับกับเสียงหัวเราะ บางจังหวะผมก็ล้มบ้าง ตัวขาวล้มบ้าง ฉัตรเดินก็ลื่นก้นกระแทกกับพื้นบ้าง
“อ้าวฉัตร เลิกเล่นแล้วหรือ” ตัวขาวถามเห็นฉัตรเดินกลับ
“เออ ว่าจะไปจิบกาแฟร้อนๆ วะ พวกเมิงสองคนเล่นให้หนำใจเหอะ กรูไปคอยตรงร้านกาแฟ”
“เออได้ๆ เดี๋ยวตามไปนะ”
   ผมกับตัวขาวก็เล่นกันต่ออีกแป๊บ ถอดอุปกรณ์สกีออก แล้วค่อยๆ เดินกลับไปที่ร้านกาแฟ ระหว่างเดินกันสองคนไปเรื่อยๆ
“เป๊บๆ มุมตรงนี้วิวสวยง่า ไปถ่ายรูปๆ”
“โอเคครับ”
   จุดที่แวะเป็นจุดชมวิวจัดให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูป ถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อย ตัวขาวก็ยืนมองวิวสวยงามของแต่ละยอดเขาปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลน ช่วงเวลานั้นผมคิดไปถึงตอนที่เราสองคนตัดสินใจไปเรียนปริญญาโทอีกใบที่ต่างประเทศ ก็ไปเล่นสกีกับเพื่อนๆ ต่างชาติแบบนี้ จำได้ว่า ผมยืนสวมกอดตัวขาวตอนดูวิวแบบนี้แหละ พลันคิดได้ อยากย้อนวันเวลาไปช่วงนั้นอีก เลยเดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลังตัวขาว
“หือ ลุง มากอดทำไมอะ” ตัวขาวเหลียวมามองถามยิ้มๆ
“จำได้ป่าวตอนไปเรียนไง เคยกอดแบบนี้” ผมพูดข้างหูเบาๆ
“จำม่ายด้ายยยยย เอ ที่หนายหว่า” นั่นมียอกย้อน เดี๋ยวจูบซะนี่
“เอ สงสัยต้องจับปล้ำเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำละมั้งครับ”
“นี่ พอเลย เย็นขนาดนี้ยังจะหื่น เมื่อคืนก็เยอะแล้วนะ ลดความหื่นลงมั่งเหอะ” นางวีน
“ตกลงจำได้ยังครับ”
“โว้ เคยลืมซะที่ไหน ทำยังกะอายุ 24 25 ไปได้ จะเลขสี่แล้วลุง” ปากว่าไป แต่หน้าแดงนะนั่น เขินอะดิ ฮ่าๆๆ
“จะกี่ครั้งที่จับมือเธอ
ก็รู้ในความรักที่มี
ข้างในใจรู้สึกดีดี
และเหมือนนาทีนั้นจะยาวนาน
รักของเรายังใหม่ยังไม่เก่าเลย
เหมือนวันเดิมที่เคยทำอย่างนี้
แม้ว่าเราจับมือกันครั้งใดก็สุขใจทุกที
ไม่เคยจะมีสักทีที่เสื่อมคลาย
จะนานเพียงไหนจะพ้นไปกี่ปี
ขอได้อยู่ใกล้ใกล้กัน
ก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิมอย่างนั้น
มันยังคงเหมือนเพิ่งรักกัน
ไม่เปลี่ยนไปเลย”
   ท่านใดที่อ่านเนื้อเพลง รักเราไม่เก่าเลย (ลองค้นยูทูบเปิดฟังนะครับ เพราะมากๆ https://www.youtube.com/watch?v=a3-krPgyTww ) คงอายุมาไกลเลยละครับ  เพลงนี้แด๊ดกับมัมชอบครับ ทุกครั้งที่เรามีคาราโอเกะปาร์ตี้เล็กๆ ของครอบครัวเราทั้งสอง แด๊ดจะร้องเพลงนี้ให้มัมตลอด กลายเป็นว่า ผมกับตัวขาวชอบไปด้วยซะงั้น เวลานั่งรถกันสองคน เปิดเพลงนี้ฟัง เราจะหันมาสบตายิ้มกันทุกครั้ง
“รักโจ้นะครับ”
“อื้อ.....” น้ำตาเอ่อชัวร์ ขี้แยมากเมียผม
“อื้อเนี่ยคือ รักเป๊บป่าวครับ”
“โว้ รู้คำตอบแล้วถามตลอด....ไม่รักหนีไปนานแล้ว” แกล้งโวยวายกลบเกลื่อน
“ชอบที่เป๊บร้องเพลงให้ละซิ” แซวต่อ
“ก็ดี..มั้ง” นั่นทำเชิด
“ที่รักหันมานี่” ผมจับตัวขาวหันหน้ามาชนกัน
   เป็นสิบวินาทีของการจูบที่ดูเหมือนยาวนานมาก รักจริงๆ เลย ไอ้ตัวขาวของเป๊บ
   สวีทกันพอหอมปากหอมคอ เราสองคนก็เดินกลับมาที่ร้านกาแฟ ฉัตรนั่งยิ้มมาแต่ไกล
“สวีทกระหน่ำเลยนะเมิง” ฉัตรแซว
“หา เห็นด้วยหรือ”
“ไม่เห็นมั้ง เต็มๆ สองตา”
“เห็นได้ไงอะ มองจากร้านก็ไม่เห็นหรอก” ตัวขาวเถียง
“ก็เห็นนานไม่มา กรูเลยเดินไปตาม เห็นเมิงสองคนยืนกอดกันกลมดิ๊ก กรูเลยไม่อยากไปขัดจังหวะ เดินกลับมาเนี่ย”
“โว้ แล้วไม่เรียกอะ เมิงนี่นะ” ตัวขาวหูแดงละ
“ไม่กล้าเรียก รอแค่ลุ้นว่าหิมะถล่มป่าว”
“เกี่ยวไรกะหิมะถล่มอะ” ตัวขาวงง
“อ้าว เผื่อเมิงแบบไม่ไหว ขย่มกันจนภูเขาสะเทือน หิมะถล่มงี้”
“ฮ่าๆๆๆ” ผมกับฉัตรหัวเราะดังมาก ตัวขาวด่าฉัตรใหญ่
“แล้วน้องสองคนไปไหนวะ” ผมถามฉัตร
“อยู่แถวนี้แหละ จะกลับก็โทรตามได้”
“เออแล้วน้องเขาเป็นไรกะเมิงวะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“เรื่องยาววะ เล่าย่อๆ เอาจริงๆก็เป็นลูกน้องในบริษัท ที่สนิทกันเพราะมีบุญคุณต่อกันวะ น้องเขาเป็นผัวเมียกัน มาเรียนต่อที่แคนาดาเนี่ย บังเอิญเจอคนไม่ดีมารังแก กรูเลยช่วยไป พอทุกอย่างปกติ น้องเขาเลยเคารพกรูมาก พอเขาเรียนจบก็ตามมาดูแลกรูเนี่ย จนกลายเป็นคนในบริษัทไป”
“อ๋อมิน่า บริการมืออาชีพมาก คงเตรียมการบ้านมาดี”
“เออ มันมาอยู่ล่วงหน้าก่อนเมิงมาเป็นอาทิตย์ สำรวจก่อนงี้”
“เมิงนี่ใจดีนะ ช่วยเหลือคนลำบากตลอด” ตัวขาวชม
“คนเหมือนกัน ไม่ช่วยแล้วจะให้ทำไงวะ กรูไม่ค่อยชอบพวกเศรษฐีมีอำนาจแล้วข่มคนที่อ่อนแอกว่า ไอ้พวกแบบนี้ต้องชนกับกรูเนี่ย ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ”
“เจ้าแม่มากกกกกก” ตัวขาวแซว
“แน่นอน กรูว่ากลับกันเหอะ สี่โมงกว่าละ ที่นี่ปิดหกโมง เดี๋ยวซวยพายุหิมะมา เมิงได้ไปกอดกันอีกรอบ”
“ค่าคุณขา กลับด่วนค่า” ตัวขาวรับคำ
   พวกเราลงกระเช้ามา จนมาถึงรถ ก็เดินทางกลับโรงแรม
“สนุกมั้ยคะ”
“ที่สุดอะน้องแนน เหมือนย้อนวัย” ตัวขาวตอบ
“แนนว่าสนุกกันมากแบบนี้น่าจะหิวแล้วนะคะ มื้อเย็นนี้จะพาไปทานชาบูเกาหลีนะคะ รสชาติดีมากๆ แนนลองชิมมาแล้ว”
“ดีเลยอะน้องแนน อากาศเย็นๆ กินชาบูร้อนๆ เข้ากันได้ดีมาก”
   พวกเราทั้งหมดก็เริ่มทานอาหารมื้อเย็นกันครับ ชาบูอร่อยเลยทีเดียว รสชาติคล้ายๆ เมืองไทย แต่ไม่มีน้ำจิ้มแซบๆ นะครับ ส่วนคุณภาพของเนื้อดีมากๆ อากาศเย็นๆ ทานของร้อนเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว
“น้องแนน พรุ่งนี้ไปเที่ยวที่ไหนต่ออะ” ตัวขาวถามระหว่างมื้อเย็น
“พรุ่งนี้เราไม่ได้ไปไหนไกลเลยคะ ใจกลางเมืองนี่เอง แนนจะพาไปเที่ยว สแตนลีย์ พาร์ค คล้ายๆ อุทธยานแห่งชาติของบ้านเรานะคะ ในสแตนลีย์พาร์คจะมีต้นไม้อายุนับร้อยๆปี มีเสาโทเทม สะพานแขวนคาปิลาโน ที่อยู่สูงจากระดับแม่น้ำคาปิลาโน 230 ฟุตนะคะ”
“โหว ถ้าสะพานขาดตกไปตายแน่อะ”
“โห พี่ ไม่ขาดหรอกคะ ตามข้อมูลสะพานออกแบบมาให้รับน้ำหนักเครื่องบินรบได้ประมาณสิบลำเลยนะคะ”
“โห..จริงอะ แข็งแรงมาก พรุ่งนี้จะลองเดินข้าม น่าจะสวยงาม”
“สวยมากคะพี่ อากาศดีๆ คนแคนาดาไปออกกำลังกายที่นั่นเยอะคะ”
   ทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางกลับโรงแรมที่พัก นัดหมายวันรุ่งขึ้นเรียบร้อย เข้าห้องพักอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
“โอยเหนื่อยยยยยยย เมื่อยไปทั้งตัวเลยครับ” ผมล้มลงบนเตียงคว่ำหน้าแปบนึง แล้วพลิกตัวมานอนหงาย
“เหนื่อยด้วยอะเป๊บ โอยเมื่อยๆ” ตัวขาวล้มลงนอนด้วย แต่ประเด็นคือ นอนทับบนตัวผมเนี่ย
“เอ่อ..ที่รัก...ไม่นอนบนเตียงละ มานอนบนตัวเป๊บทำไมเนี่ย” หรือจะมีเฮ ฮ่าๆ
“ก็อยากนอนบนตัวผัวบ้างไรงี้....” นางเงียบไปแป๊บนึง
“ตอนร้องเพลงอะเป๊บ เป๊บรู้สึกแบบนั้นจริงหรือ ว่ารักของเราสองคนไม่มีวันเก่า”
“ใช่ครับ เป๊บคิดแบบนั้นจริงๆ ไม่รู้ซิครับ เป๊บรู้สึกเหมือนว่า ทุกครั้งที่ลืมตาเจอที่รัก เหมือนผู้ชายคนนึงบนโลกนี้ที่ได้รับของขวัญทุกวัน ทั้งที่บางวันเราสองคนก็เถียงกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่เป๊บก็รู้สึกดี ที่อย่างน้อย ไม่ว่าหันไปทางไหนมุมใด ก็มีความทรงจำของเราสองคนปรากฏอยู่เสมอครับ”
   ไม่มีเสียงใดๆ ตอบมาจากตัวขาว นอกจากดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“เป๊บ....ถ้าเลือกได้ วันนึงที่เราแก่และถึงเวลาจากกันไป เป๊บอยากให้ใครไปก่อน” ตัวขาวถาม
“ถ้าเลือกได้ เป๊บอยากให้เราไปพร้อมกันเลยครับ นอนจับมือบนเตียงจนตายจากกัน ถ้าที่รักไปก่อน เป๊บคงไม่ไหว เป๊บเชื่อว่า ถ้าเป๊บไปก่อน ที่รักคงไม่ไหวเหมือนกัน...ใช่มั้ยครับ”
   ตัวขาวพยักหน้า
“ดังนั้น ตอนนี้ ปัจจุบันนี้ เราสองคนมาทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด วันนั้นมาถึงจะได้ไม่ต้องเสียใจนะครับ”
   ตัวขาวพยักหน้า พร้อมก้มลงมาจูบผม คืนนั้นที่แคนาดา เราสองคนไม่มีอะไรกันครับ ได้แค่นอนกอดกัน ไม่รู้ซิ ผมสุขใจมากที่มีคนคนนี้อยู่ข้างๆ

       รักนะครับ ไอ้ตัวขาวของเป๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-11-2016 14:05:21

งื้อ ซึ้งมากๆเลยค่ะ
รักกันนานๆนะคะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 02-11-2016 14:29:32

เล่าละเอียดมากเลยชอบๆ ชื่นชมกับความรักของทั้งคู่  :mew1:

ภาคหลักเล่าเรื่องต่อได้ไหมคะ อยากอ่านตอนไปเรียนปริญญาโทอีกใบที่ต่างประเทศ ตอนบวช ด้วย มีเวลาค่อยเขียนก็ได้ค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 02-11-2016 16:42:31

อ่านแล้วมีความสุขไปกับโจ้และเป๊ปด้วย :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 02-11-2016 17:23:21

 :mc4:โจ้กับเป็บมีความสุข  เราก็ดีใจด้วยค่ะ
ดูจากรูปโปรแล้วไม่น่าเชื่อจริงๆด้วย
ว่าคุณโจ้จะอายุ 40 แล้ว  หน้าเด็กมากๆ
เหมือน 20 ปลายๆ ผิวพรรณก็ดี
มิน่าสามีถึงทั้งรักทั้งหลง อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 02-11-2016 17:54:46

 :mew1: ซึ่งมากอ่ะ มาทียาวเลยอ่านจุใจมาก รักกันอย่างนี้ไปนาน ๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-11-2016 18:09:24

เป๊บ โจ้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักกันนานๆ ไปจนแก้ด้วยกัน ยอดมากกก
ฉัตร เพื่อนซี้ของโจ้ จิตใจดีงาม
คนดี ใจบุญ ก็อยู่ด้วยกัน
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:     

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 03-11-2016 00:20:20

 :กอด1:  ฟินมากกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-11-2016 07:53:49

อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยค่ะ

มีซึ้งๆจนน้ำตาคลอเลยล่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-11-2016 10:01:21

ซึ้งมากๆค่ะ รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไป
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 03-11-2016 10:16:59

 :L2: :L2: :L2:
ทริปหวานที่แคนนาดา
น่ารักจังเลย
รักนะ รักนะ รักนะ
โจ้&เป็บ
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-11-2016 10:54:47

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย หวานฉ่ำอลังซังฮีมากอะพี่โจ้ พี่เป๊ป เขียนได้ชุ่มชื่นหัวใจที่สุดเลยยยยยยย
ว่าแต่พี่โจ้แอบไปตัดตรงคืนแรกออกสินะ เลยไม่ตื่นเต้นเลยเนี่ย ใจร้ายจุงงงงงงงงงงง
ทำให้ผมอยากไป แคนนาดาสักครั้งนึงในชีวิตเลยครับเนี่ย มันคงจะต้องสวยมากแน่ๆ แต่คงไม่สวีทหวานแบบพี่โจ้หรอกนะ
เพราะผมโสดดดดดดดดดดด...พูดแล้วช้ำใจฮ่าๆๆๆ

อันนี้ตอบพี่โจ้นะครับ
ขอบคุณนะครับพี่อุส่ามาถ่ายทอดประสบการณ์ให้กับน้องคนนึงได้เห็นโลกกว้างมากขึ้น
ถึงโลกนี้จะสร้างมาให้พบเพื่อจาก ให้งานเลี้ยงต้องเลิกรา
แต่สิ่งที่พี่ทิ้งไว้คือ ได้ถ่ายทอด ประสบการณ์ ความรู้ และ แนวทางในการดำเนินชีวิตที่ดีเอาไว้ในน้องอย่างผมได้เรียนรู้ครับ
ชีวิตคนก็เหมือนกันตำรา วันนี้ตำราของพี่เป็นหนังสือที่ดี ผมก็หวังว่าวันนึงตำราของผมจะมีประโยชน์กับผู้อื่นได้แบบพี่บ้าง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 05-11-2016 13:10:06

ซึ้ง อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกน้ำตาจะไหลเลยค่ะ
ที่สุดแล้วเนอะ หลังจากได้รักกันอยู่ด้วยกันจนแก่
ก็คือการได้จากไปพร้อมๆกันนี้แหละค่ะ

ตอนนี้มายาวๆเลย ชอบๆๆๆ รอตอนต่อไปนะคะ
หวานๆกันจัง เรากลัวหิมะถล่ม
เพราะโดนความหวานของพี่ทั้งคู่ละลายมากค่ะ >\\\<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 05-11-2016 20:04:10

 :กอด1:
กอดกันๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 05-11-2016 23:21:02

น่ารักมากๆเลยค่ะ ขอให้คุณโจ้กับคุณเป๊ปรักกันไปจนแก่จนเฒ่านะคะ
ได้เห็นคนรักกันแล้วเราก็พลอยมีความสุขไปด้วย ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: torfun607 ที่ 07-11-2016 02:24:16

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องของพี่ทั้งสองคน เป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะ ผ่านเรื่องราวมากมายมาด้วยกันจนรักกันยาวนานถึง 12 ปีแล้ว หนูขอให้พี่ทั้งสองคนรักและเข้าใจันอย่างนี้ตลอดไปน่ะค่ะ
ปล.เค้าอยากรู้ชื่อวัดของหลวงพ่อได้ไหมค่ะคิดว่าไม่ไกลอยากแวะไปทำบุญด้วยนะคะ ตอนอ่านหาไม่เจอ ขอบคุณล่วหน้าค่ะ
 :mew1: :pig4: :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 09-11-2016 06:10:08

รอความหวานที่แคนาดาในตอนต่อไปครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แคนาดาหวานฉ่ำ ภาค 1 UP 2/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 13-11-2016 10:47:16

สวัสดีวันอาทิตย์ค้าบบบบ วันหยุดทำไรกันอะ อิอิ น่าจะออกไปเที่ยวกันแน่เลย สำหรับผมกะคิงคองไมได้ไปไหนอะคับ คงนอนพักผ่อนที่คอนโดตามประสา จัดของนั่นนี่ไป นี่คิงคองก็กำลังจัดตู้เสื้อผ้าอะ เสื้อผ้านางเยอะ กะว่าตัวไหนไม่ได้ใช้เอาไปบริจาคการกุศลบ้างอะไรแบบนั้นอะคับ

สำหรับตอนพิเศษ ยอดเข้ามาอ่านเยอะมากๆ คิงคองเขียนได้หวานหยดย้อยอะจิ แต่ก็จริงนะแหละ เรื่องโรแมนติคยกให้เขาละ หวานได้ตลอด จะว่าไปอ่านเองก็เขินเหมือนกันอะคับ ถ้าไม่ติดที่ชอบเขียนตอนหื่นๆ มากๆ จะดีกว่านี้ กามตลอดอะ

ไหนๆ แวะมาทักทายแล้ว ก็ตอบเม้นๆ ดีก่า

❣☾月亮☽❣ : เนอะๆ ซึ้งมากมาย อิอิ ขอบคุณค้าบบบ  :mew1:

j123 : ขอบคุณมากค้าบบบ สำหรับเรื่องเล่าตอนบวช กำลังเขียนนะค้าบ ส่วนเรื่องต่างประเทศนี่ หนักใจตรงที่ จะเขียนยังไงให้กระชับ เพราะไปเรียนตั้งปีกว่าๆ นี่น่า แต่อาจจะเล่าเรื่องสรุปแทรกไปในบางตอนอะนะคับบบ  :mew1:

patee : ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : ขอบคุณค้าบบบ จริงๆ อายุมากแล้วแหละ ปีหน้าก็ 36 แล้วอะคับ ความแก่ก็มีบ้าง แต่คนรอบตัวบอกยังดูเด็กอยู่เลย ก็น้อมรับคำชมคับบบ อิอิ ปล. แต่จริงๆ มีคนดูดีก่าแหละ ตาคิงคองโน่น หล่อตลอดเวลา อายุ 36 ล่วงไปแล้วววว หลักฐานจากดิลเพล์อะคับ  :mew1:

Keeper : ขอบคุณค้าบบบบบบ จุ๊บๆ  :mew1:

ทฟเืนสรฟ : ขอบคุณค้าบบบบ คิดถึงฉัตรด้วยเลยอะ นางจิตใจดีมาก ถึงแม้จะดูดุๆ แต่ในใจดีอะคับบบ  :mew1:

patchylove : แอะ ฟินฉากไหนง่าาาาา อิอิ  :mew3:

snowboxs : เนอะๆ คิงคองเขียนละเอียดอะคับ สายโรแมนติคยกให้เขาอะ เขิลๆๆ อิอิ  :mew3:

Yarkrak : ขอบคุณมากค้าบพี่ จุ๊บๆ :mew1:

Kfc_Pizza : ขอบคุณมากค้าบบบ หวานจนมดรุมเลยอะ อิอิ  :mew1:

nutto : 5555+ สโลแกนฮามากเจ้านัท นั่งคิดตั้งนานอะไรคือ ซังฮี สะพานนี่เอง น่าตีอะ ฉากที่เป๊บเขียนแบบนั้นจะไปอยากอ่านทำไมอะ ยังกะหนังโป๊ะ มะไหวๆ ถ้าไปแคนาดา หาแฟนไปด้วยนะ จะได้.....อิอิ ขอบคุณมากน้า มามะจุ๊บๆสามที  :mew1:

white feather : ขอบคุณมากค้าบบบบบ หลานจนละลายหิมะถล่มทั้งภูเขาเลยอะ ตอนร้องเพลง บอกเลย เหมือนตอนไปฮันนีมูน คือ คิงคองเสียงดีอยู่แล้วอะ พอร้องเพลงก็เคลิ้มมมม  :mew3: :mew3:

broke-back :  :mew1: :mew1:

มิรินลันตา : ขอบคุณมากค้าบบบบบ รักกันๆๆ จุ๊บๆๆ  :mew1:

torfun607 : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1: เดี๋ยวขออนุญาตถามหลวงพ่อก่อนนะค้าบ เคยไปขอท่านเขียนเรื่องเล่า แต่ท่านไม่อยากให้เอิกเกริกอะนะค้าบบบ เดี๋ยวถามให้น้า  :mew1:

Yarkrak : ได้ค้าบพี่ คิงคองกะลังปั่น แต่กลัวจะหื่นมากกว่าหวานอะคับ  :mew5: :mew1:

ปล. ด้านบนมีอะไรเปลี่ยนแปลงน้า จะลงให้ดูแค่สามวันเท่านั้นค้าบบ 555+ หวงๆ เดี๋ยวใครมาแย่ง อิอิ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 13-11-2016 11:44:20

รูปเล็กนิดเดียว ยังมองออกว่าเป๊ปหล่อมากกกค่ะ สมควรหวง 555 :m13:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 13-11-2016 23:17:48

คุณเป๊ปหล่ออ่ะ หล่อสมกับที่คุณโจ้บอกเลย
คุณโจ้ก็น่ารัก เหมาะสมกันดีค่ะ
ทำยังไงถึงได้หน้าอ่อนกันขนาดนี้บอกที~~
อิจฉาแรง ><

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-11-2016 01:38:48

 :mew1: :mew1: :mew1:
น่ารักทั้งสองคน
รักแล้วรักเลย ขอให้รักกันตลอดไปครับ จุ๊ป ๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-11-2016 09:10:01

 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-11-2016 12:35:32

แหมดูจากรูปดิสเพลแล้ว พี่เป๊ปก็หล่อจริงๆนั้นและ ถ้าจะบอกว่า 20 ปลายๆก็น่าจะยังหลอกคนอื่นได้
อะ แต่พี่โจ้ไม่ต้องเสียใจ พี่โจ้ก็น่ารักมาก ไปหลอกคนอื่นว่า 40ปลายๆได้เหมือนกัน
อะล้อเล่นอย่างพี่โจ้นี่ 20 ต้นๆเลยละกัน ขาวใสน่ารักมุงมิ้งขนาดนี้

นี่น้องยังมารอติดตามตอนต่อๆไปอยู่นะครับ ทั้งเรื่องหลัก และ ภาคพิเศษแคนาดาหวานฉ่ำนั้นและ 
แต่ถ้ามียังจะมีตอนอื่นๆมีเพิ่มให้อีกก็ดีนะครับ น้องจะได้รอติดตามอ่านไปเรื่อยๆ

ว่าแต่ ถ้าพี่อยากให้น้องมีแฟน พี่ก็ต้องหาแฟนให้น้องแล้วหล่ะครับ น้องจะได้ออกเรือนมีแฟนสักกะที  :hao3:

ว่าแต่พี่จุ๊บน้องบ่อยๆแบบนี้ น้องก็เขิลเป็นนะครับผม  :mew3:  :mew3:  :mew3:
แต่น้องไม่กล้าจุ๊บกลับเพราะเดี่ยวโดนพี่เป๊ปกระทืบ น้องก็ยังกลัวตายอยู่

ช่วงนี้หน้ากฐิน น้องได้ไปทอดกฐินก็หลายที่อยู่ ก็ขออนุโมทนาสาธุบุญให้กับพี่โจ้และพี่เป๊ปด้วยนะครับ
รักพี่ๆทั้งสองคนเสมอนะครับ  :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-11-2016 21:16:52

สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า คู่หวานตลอดปี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 14-11-2016 23:26:37

สุขสันต์วันลอยกระทงค่าาาา
ยังรอตอนต่อไป หวานๆๆๆอยู่นะค่ะ
ว่าแต่รูปพี่เป๊ปหล่อมากกกก หน้าโคตรเด็กเลยค่ะ
พี่โจ้ก็น่ารักมากกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 15-11-2016 02:35:10

 :L1: :3123: :L2: :กอด1:

ทริปแคนาดาหวานมากๆค่ะ

รูปคุณเป็บหล่อมาก

เหมาะสมกับคุณโจ้มากๆค่ะ

 :L1: :3123: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-11-2016 11:23:58

โอ๊ยคุณเป็บหล่อเริ่ดสะแมนแตน
หน้าเด็กเกิน ใสวิ้ง
อะไรเนี่ยคู่เนี้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 19-11-2016 23:03:54

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บเองครับ วันนี้ว่างครับ อยู่คนเดียว ตัวขาวนางออกไปสังสรรค์เลี้ยงรุ่น ป ตรีกับเพื่อนๆ ผมก็อยากจะไปด้วย แต่นางบอกว่า

"เป๊บจะไปทำไมอะ เพื่อน ป ตรีทั้งนั้น ไม่สนุกหรอก อยู่คอนโดแหละ"

"ก็อยากไปด้วยอะครับ ทำความรู้จักเพื่อนๆ ที่รักไง"

"โว้ว ไม่ต้องอะ วันนี้ธีมปลอดผัวปลอดเมีย จะร่าเริงกันเต็มที่"

"แล้วจะไปกินที่ไหนครับ" ถามเผื่อแอบตามไป

"ร้านบ้านส้มตำตรงพระรามห้า เพื่อนบอกอร่อย ไม่เคยไปเหมือนกัน แล้วไม่ต้องแอบตามไปนะ โดนทืบอะ" โห โหดมาก แค่แอบตามจะทืบสามี

"ก็...."

"ไม่ต้องพูดมากอะ อยู่คอนโด เดี๋ยวมา"

"แล้วจะไปยังไงครับ เป๊บไปส่งมั้ย"

"ไม่ต้องอะ ให้เวชไปส่ง อย่าได้ตามนะ ไม่เชื่อละตายยยยย" โหดอีกรอบ ไม่ตามก็ได้ เมียทิ้ง :sad4:

หลังจากนางออกไปตั้งแต่สี่โมงเย็น ราวๆ เกือบทุ่ม เสียงกดกริ่ง ผมส่องตาแมว เวชมายืนหน้าประตู มีอะไรหว่า

"คุณหนูครับ คุณโจ้ให้นำอาหารเย็นมาให้ครับ"

"อ้าวหรือ แล้วเวชไปส่งคุณโจ้ที่ไหน"

"ร้านบ้านส้มตำครับ"

"แล้วไปรับกลับหรือเปล่า"

"ไม่ครับ คุณโจ้บอกเพื่อนจะมาส่ง เลยให้ผมนำอาหารเย็นมาให้ก่อนกลับบ้านครับ"

"โอเคๆ เวชไปพักผ่อนเถอะ ขอบใจมากนะ"

หลังจากเวชไป ผมถ่ายรูปอาหารในถุงส่งไลน์ไปหาตัวขาว สักพักนางตอบ

"มีขอบชอบเป๊บไง ตำไทยไข่เค็ม คอหมูย่าง ลาบหมู ต้มแซบกระดูกอ่อน อร่อยมากมายน้า รีบกินๆ"

"กลับกี่โมงอะครับ เป๊บรอป่าว"

"ไม่ต้องๆอะ กลับถึงห้าทุ่มแหละ เดี๋ยวเพื่อนๆไปส่ง"

"ครับๆ รีบกลับนะ เป๊บรอ"

"จ้าผัว"

ผมก็มานั่งกินๆ อร่อยมากเหมือนที่ตัวขาวบอก ไม่มีอะไรทำ เลยนึกสนุก เขียนเรื่องในอดีตให้อ่านกันนะครับ อาจจะไม่สนุกมากมาย แต่ก็เล่าจากความทรงจำนะครับ o18 :oo1:

ตอนพิเศษ Turn Back Time
   คิดไปคิดมาอีกสองอาทิตย์ก็จะจบเทอมสุดท้ายของชีวิตการเรียนปริญญาตรี ผมเองนั่งครุ่นคิดถึงอนาคตของตัวเองว่า จะเลือกเส้นทางเดินไปทางไหนดี จะวางแผน จะทำยังไง อย่างไร บอกตรงๆ ครับ คิดไม่ออกหรอก รู้แค่ว่าทุกวันนี้ใช้ชีวิตให้จบไปวันๆ เท่านั้น
“เอ้ย ไอ้เป๊บ เลิกเรียนเมิงไปไหนต่อวะ” แม๊คเพื่อนผมถามขึ้นมา
“ก็ ไม่รู้วะ เดินห้างดูสาวมั้ง” ผมตอบกวนๆไป
“เชี่ยนี่ ไม่เบื่อแม่งบ้างหรือวะ ทุกวันนี้เมิงได้แดกแทบทุกคณะอยู่ละ” บอลเพื่อนอีกคนแซวขึ้นมา
“เมิงนี่ก็เกินไป ใครที่กูคิดว่าใช่ก็แดกไป ไม่ใช่กรูก็ไม่แดก พูดแม่งกูเสียหายหมด”
“โถถถถ ไอ้พ่อพระ ทำยังกะกูไม่รู้สันดานเมิงงั้น”
“สัสนี่ เดี๋ยวกูต่อย” ผมแหย่เพื่อนไปงั้น
“เฮ้ยๆๆ ไอ้เชี่ยเป๊บ นั่นๆ” บอลกระแทกไหล่ให้ผมมองไปตามหน้ามัน
   เวรกรรมละ แอนสาวนิเทศน์ กำลังเดินตรงเข้ามาในคณะ ผมไม่อยากเจอเธอมากๆ จริงๆ ผมลองคบพักนึง แต่การใช้ชีวิตไม่เหมือนกัน ผมเลยขอเลิก แต่นางเองไม่ยอม ตามตื้อผมซะงั้น เบื่อมากแบบนี้ต้องหนี
“เมิงจัดการให้กูเลย กูซิ่งหนีก่อนละ” ไม่ทันที่เพื่อนรับปาก ผมรีบวิ่งออกไปอีกทางของคณะ ตรงไปลานจอดรถ แล้วซิ่งออกจากมหาวิทยาลัย
   ขับรถมาเรื่อยๆ คิดอะไรไปพลาง ผมจะวางแผนอนาคตของตัวเองยังไงดี เฮ้อ นี่ถ้าแด๊ดไม่พูดเมื่อคืน ก็ไม่คงต้องคิดมากแบบนี้หรอก
“เจ้าเป๊บ เรียนจบแล้ว แด๊ดว่าจะส่งแกไปเรียนต่ออเมริกา แกเลือกที่เรียนด้วยนะ” แด๊ดเปรยกับผมท่ามกลางมื้อาหารเย็น
“เอ่อ...หรือครับแด๊ด แต่เป๊บยังไม่อยากไปเรียนต่อนี่ครับ”
“หือ แล้วแกจะทำอะไร ช่วยพี่แกทำงานหรือไง”
   ผมเงียบ เพราะอะไรถึงไม่อยากไปเรียนต่อนะหรือครับ ไม่รู้ซิครับ ตอนที่พี่ปริมกับพี่ปันไปเรียนต่อ ผมเหงามาก ไม่มีใครคอยคุย หรือเล่นด้วย ส่วนใหญ่ต้องอยู่กับบรรดาลูกน้องแด๊ดและแม่บ้าน เลยพาลไปว่า การไปเรียนเมืองนอกผิด ทำให้ผมเหงาซะงั้น ทั้งๆที่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่เอาซะเลย
“สรุป ไปหาที่เรียน” แด๊ดสรุปความให้ ผมเองก็ไม่กล้าเถียง
“แด๊ดครับ ผมว่าถ้าน้องยังไม่พร้อมที่จะไป ผมว่าให้เรียนต่อในเมืองไทยสักใบก่อน แล้วพอจบคงพร้อมที่จะไปค่อยว่ากันอีกทีก็ดีนะครับ” พี่ปริมช่วยพูด
“อีกอย่างถ้าเรียนในประเทศเผื่อได้ connection ในการทำธุรกิจ แล้วใบต่อไปเรียนต่อนอก น่าจะดีด้วยครับ” พี่ปันเสริม
“ฟังดูดี งั้นเจ้าเป๊บ แกไปหาที่เรียนในประเทศมา” แด๊ดสั่ง
   ผมเหมือนจะโล่งอก แต่ก็มาหนักใจหาที่เรียนในประเทศอีก จะเรียนที่ไหนวะเนี่ย เอ หรือที่ ม.เดิม ไม่ไหวมั้ง เปลี่ยนบ้างเหอะ สังคมเดิมๆ น่าเบื่อ
“จะเรียนที่ไหนละวะเนี่ย เอาไงดี” ผมบ่นระหว่างเดินเล่นในมาบุญครอง
“เป๊บหรือเปล่าคะ” เสียงหวานๆ ทักมาจากด้านหลัง ผมหันไปมอง
“ใช่ครับ” ทำหน้างง คุ้นๆ ใครหว่า
“ใช่จริงด้วย จำเวียร์ได้ป่าว ห้องติดกันตอน ม ต้นไง”
“เอ้ย จำได้ๆ ไม่เจอกันตั้งนาน สวยมากจนจำไม่ได้”
“เกินไป แล้วนี่เป๊บมาคนเดียวหรือ”
“ใช่ เรามาเดินเล่นไปเรื่อยๆ แล้วเวียร์มากับใคร”
“มาเที่ยวกับแฟน เป๊บรู้จักดี”
“หา ใครอะ”
“อูไง”
“เอ้ย ไอ้อูอะนะ มาเป็นแฟนกะเวียร์เนี่ยนะ” อู คือ เพื่อนสนิทตอน ม ต้น เจอกันที่บาร์กลางคืนเป็นครั้งคราว ไม่นึกว่าจะมาเป็นแฟนกะเวียร์ ก็คือเพื่อนเก่าๆ กันนี่แหละ
“เป็นกูแล้วไงวะ เป็นแฟนเวียร์ไม่ได้หรือไง” เสียงอูทักมาเชียว
“ฮ่าๆๆ ไอ้สัสนี่ ไม่ได้เจอแม่งตั้งนาน สบายดีหรือเมิง” ผมทัก
“ฮ่าๆๆ สบายดีไอ้คุณชาย แม่งไม่ว่างไปที่บาร์หรือวะ ไม่เจอกันแม่งนาน”
“เออวะ เรียนแม่งเยอะ เดี๋ยวกรูโดนพ่อด่าอีก เลยเบาๆ”
“เอ้ยนานๆ เจอไปแดกข้าวกัน”
   เราสามคนก็เลยได้เป็นกินข้าวด้วยกัน ดีเหมือนกันเผื่อผมได้ลืมความเครียดบ้าง คุยกันไปเรื่อยๆ ถามสารทุกข์สุขดิบ ผมก็เล่าๆ เรื่องเรียนต่อ ปรึกษาไปในตัว จนกระทั่งเวียร์พูดขึ้นมาว่า
“เป๊บ เวียร์ว่าควรไปดูดวงนะ เผื่อจะช่วยตัดสินใจ”
“หา ดูดวง” ผมทำหน้าแบบไร้สาระมากๆ คือสมัยนั้นไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เลยครับ ผมว่าอาชีพหมอดูหลอกคนหากินมากกว่า
“เออแม่ง เวียร์คลั่งดูหมอวะ แรกๆ กูแม่งเซ็ง โดนลากไปดู แต่แม่ง หมอแม่นวะ แนะนำจนกูได้ดิบได้ดีมาเนี่ย”
“เอ้ย หน้าแบบเมิงนไอ้สัสอู เชื่อหมอดู”
“กูบอกแล้วไง ตอนแรกไม่เชื่อ แต่พอเอาเข้าจริง มันใช่วะ ไหนๆ เมิงคิดไม่ออก ไปหาหมอดูกูว่าน่าจะมีอะไรดีๆ เมิงไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่ดีกว่าไม่ดูจริงปะวะ”
   ทั้งสองคนพูดมาก็น่าเชื่อถือดี ผมเลยได้เบอร์หมอดู พร้อมกับเวียร์โทรไปนัดให้เรียบร้อยแล้ว ได้คิวดูดวงตอนห้าโมงเย็น ตอนนี้ราวๆ บ่ายโมง ขับรถไปน่าจะทัน ทำไมนะหรือครับ เพราะหมอดูอยู่ไกลถึงนครปฐมโน่นนนนนน
   ผมขับรถไปนครปฐม ด้วยอารมณ์ประมาณว่า กูทำอะไรวะเนี่ย แต่เอาเหอะ แม่งไหนๆ ก็ไหนๆ ไปดูก็ไม่เสียหายอะไร ขับรถไปตามเส้นทางที่เวียร์เขียนแผนที่ให้ (ยุคนั้นไม่มี google map) ขับไปลำบากพอควรครับ
   ใกล้ถึงนครปฐม ผมเริ่มงงกับเส้นทาง เลยกดโทรศัพท์หาหมอดู
“สวัสดีครับ ผมอาจารย์กฤชชัย รับสาย มีอะไรให้รับใช้ครับ” เสียงทางการมาก จนผมตกใจเลย
“อะ เอ่อ สวัสดีครับ คือ ผมจะไปหาอาจารย์นะครับ แต่หลงทาง เพื่อนชื่อเวียร์จองคิวไว้ให้นะครับ”
“คุณเป๊บใช่มั้ยครับ ตอนนี้ใกล้ตัวคุณมีป้ายบอกสถานที่มั้ยครับ”
“ป้ายหรือครับ ผมเห็นป้ายมุ่งตรงไป พระราชวังสนามจันทร์ครับ”
“ถูกทางแล้วครับ ขับตรงมาบลา.......” อาจารย์ก็บอกเส้นทาง จนกระทั่งผมขับมาจนถูกทาง
   บ้านหมอดูลักษณะเป็นสวน กว้างขวางพอสมควรครับ จอดรถเรียบร้อย ก็มีเหมือนคนดูแลออกมาทักทาย เดินนำผมไปตรงห้องที่อาจารย์แกดูดวง
“สวัสดีครับคุณเป๊บ เชิญนั่งครับ”
“ครับๆ” อาจารย์แกดูหน้าตาใจดีมาก น่านับถือ ไม่เหมือนมิจฉาชีพเลย
“ยินดีให้รับใช้ครับ วันนี้คุณเป๊บคิวสุดท้ายนะครับ คุยกันสบายๆ เนอะ”
“ครับ”
“เขียนชื่อ นามสกุล วันเดินปีเกิด เวลาเกิดด้วยนะครับ”
   ผมเขียนให้เรียบร้อย อาจารย์แกนั่งคำนวณอะไรสักอย่าง เขียนตัวเลขเยอะแยะ มีกดเครื่องคิดเลขด้วย ผมก็นั่งมองๆ ไป ด้วยความรู้สึกไม่เหมือนหมอดูข้างทางที่เคยเจอมาเลย ดูโปรมากๆ
“คุณเป๊บ ข้อมูลที่ส่งมาคุณไม่ได้มั่วนะ”
“ไม่ครับ ข้อมูลตามจริงครับ”
“ชัวร์นะ”
“ครับ มีอะไรหรือครับ” ผมเห็นอาจารย์แกทำหน้าเครียด
“ผมดูดวงคนมานับพันนับหมื่น มีคุณที่ดวงแปลกกว่าใครๆ”
“ที่ว่าแปลกไม่ดีหรือครับ”
“ฟังผมแฉดีกว่าครับ จะได้รู้ว่าแปลกหรือเปล่า”
“คุณเป๊บ ชะตาปีเกิดของคุณตกโอรสฟาโรห์ แปลว่า เกิดมาสบายมาก มีความเพียบพร้อมสมบูรณ์ทุกอย่าง ฟากเกิดตกช่องราชาสมบัติ พ่อแม่วงตระกูลเป็นมหาเศรษฐี มีทรัพย์สินเงินทองมาก ชีวิตของคุณมีแต่ความสุขสบาย เงินทองมีใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด ต้นตระกูลของคุณทำธุรกิจเกี่ยวข้องกับการขนส่ง เพราะช่องอาชีพตระกูลตกเรือสำเภา ดวงชะตาของคุณตกบ้านขาดกำแพง แปลว่า คุณรู้สึกหว้าเหว่ เหงามาก และรู้สึกเหมือนคนในครอบครัวไม่รัก ทั้งๆ ที่เขารักคุณมาก สติปัญญาคุณตกฤาษี คุณเป็นคนฉลาด ผลการเรียนดี ไม่แพ้ใคร เป็นคนที่รอบรู้มาก แต่ชอบทำตัวว่าโง่ ด้านความรัก ด้วยของคุณคู่ชีวิตเป็นมหารานี คุณจะได้คู่ชีวิตที่เป็นคู่แท้ที่สัญญามากันตั้งแต่อดีตชาติ จะครองรักกันจนแก่ตายไปด้วยกัน และเป็นคู่ที่จะเติมเต็มกำแพงของคุณให้คุณเป็นคนที่สมบูรณ์พร้อม มีความสุขมากที่สุดในชีวิต”
   อาจารย์แกร่ายยาว จนผมอึ้ง ทึ่ง เพราะข้อมูลบางประโยค รู้ได้ไงวะ
“คิดในใจหรือครับว่า รู้ได้ไงวะ ฮ่าๆๆๆ”
“เฮ้ย อาจารย์รู้ได้ไงว่าผมคิดแบบนั้น” ผมตกใจมาก คิดจริงๆ
“ก็ผมเห็นคนที่มาดู ทำหน้าแบบนี้ทุกคน เอาน่าคุณเป๊บ ยังไม่จบ ฟังต่อ” ผมตกใจ เอ้ยยังไม่จบหรือ
“ฐานดวงชะตาของคุณ ณ ตอนนี้ คุณกำลังเครียดเรื่องเส้นทางของชีวิต จะเดินทิศทางไหนดี เครียดเรื่องการเรียน เพราะฐานดวงดาวตกช่องการเรียนรู้ และเมื่อดูจุดเยื้องฐานดวงดาว ไปตกช่องม้าสำเภา แปลว่า เจ้าชะตาจะต้องไปร่ำเรียนต่างประเทศ แต่ไม่อยากไป เพราะม้าสำเภามีภาระแบกของ เหมือนมีบางอย่างกังวล จึงไม่อยากไปเรียนต่อ ดังนั้น เมื่อดูฐานดาวเชื่อมไปส่วนอื่น ปรากฏว่าไปตกช่องพระราชวัง แปลว่า คุณจะต้องเรียนภายในประเทศ โดยสถานที่คุณเลือกเรียนจะมีจุดกำเนิดมาจากพระราชาเป็นผู้ก่อตั้งเท่านั้น”
   สีหน้าผมซีด ตกใจมาก เฮ้ยยยยย คนหรือเทพวะเนี่ย เจอหน้ากันสามนาทีรู้อะไรได้ขนาดนั้น
“ฮ่าๆๆ อย่าทำหน้าแบบนั้น ยังไม่จบ อะฟัง....ฐานดาวเมื่อลากจุดจากพระราชวังตามจังหวะช่วงชีวิตจนถึงอายุปัจจุบันและลากยาวไปอีกสามปี จุดชีวิตของคุณไปตกช่อง เทพธิดาประทับสิงโต แปลว่า” แล้วอาจารย์ก็เงียบไป
“อาจารย์ มีอะไรหรือครับ” ผมเริ่มกลัว
“คุณจะเจอเนื้อคู่ที่สัญญากันมาตั้งแต่อดีตชาติตามที่ผมบอกตั้งแต่แรก เพียงแต่....สิงโตแปลว่า เพศชาย ปกติสาวคนใดถ้าบนสิงโตมีเทพบุตรประทับ จะได้สามีดี หรือชายคนใด ได้เทพธิดาถือถ้วยทอง จะได้ภรรยาดีมาก แต่สำหรับคุณ ได้เทพธิดาประทับสิงโต คุณจะได้ภรรยา กายเป็นชายใจเป็นหญิง”
“เฮ้ยยยยยย ได้เมียตุ๊ดหรือครับ” ผมถามด้วยความตกใจ
“ไม่ใช่ๆ อาจารย์ว่า เกย์มากกว่านะ แต่ผู้ชายคนนี้ดูดีมากนะครับ คุณจะตกหลุมรักทันที”
“อาจารย์ มั่วแล้วครับ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย อย่ามามั่ว” ผมส่งเสียงดังแสดงสีหน้าไม่พอใจ
“คุณเป๊บ ผมอาจารย์กฤชชัย ฉายาคือ หมอดูเทวดา คนแบบผมถ้าไม่แม่นดั่งตาเห็นจริง ผมไม่มานั่งถึงทุกวันนี้หรอก อย่ามาว่าผมมั่ว” อาจารย์สีหน้าเคร่งเครียดทันที จนผมดึงสติกลับมา
“อะ เอ่อ ผมขอโทษครับ”
“เพื่อให้คุณเห็นว่าผมไม่มั่ว ผมจะพูดเรื่องอดีตสำคัญๆของคุณสักเรื่อง.....ฐานดวงดาวคนรักของคุณในอดีตที่ผ่านมา ตกช่องธิดาโถคว่ำ ปล่อยเด็ก อะฟัง คุณคบหาสาวสวยจนได้เสียกัน แล้วสาวสวยคนนั้นแท้งลูกของคุณ ใช่มั้ยยยยยยยยย” อาจารย์ถามเสียงดัง
   ผมอภิมหาอึ้งมากกกกกกกกกก (ถ้าทุกท่านอ่านเรื่องที่ตัวขาวเล่า ตอนหนึ่งกล่าวถึง แฟนเก่าผม ชื่อ ดาว น่าจะพอจำได้นะครับ) ผมรู้สึกแบบ ไม่เคยเจออะไรขนาดนั้น นี่มันไม่ใช่หมอเดา มันคือ หมอดูอนาคตแล้ว
“ใช่มั้ย”
“ใช่...ครับ”
“ผมมั่วมั้ยครับ”
“อาจารย์ ผมขอโทษที่ต่อว่านะครับ สิ่งที่อาจารย์ทำนายมา ตรงทุกอย่างจนผมรับไม่ได้”
“ก็ดวงคุณเป็นแบบนี้ ถ้าคุณบอกข้อมูลวันเดือนปีเกิดมั่วๆ ผมก็ทำนายผิดหมด มีคำถามมั้ยครับ”
“ผมควรเลือกเรียนอะไรดีครับ ที่ไหนยังไง”
“คุณจบอะไรมากครับ”
“บริหารครับ”
“เรียนบริหารเหมือนเดิม ส่วนที่เรียนคุณจะเจอหลังจากที่ออกจากบ้านผมไปแล้ว”
“หา...จริงหรือครับ”
“ถามอีกละ” อาจารย์ทำหน้าเซ็ง
“โอเคๆ ครับ เชื่อแล้วครับ อาจารย์แม่นมาก มิน่าเพื่อนผมมันชมอาจารย์เยอะมากๆ สุดยอดครับ”
“ขอบคุณครับ มีคำถามเพิ่มมั้ยครับ”
“อาจารย์แฟนผมคนปัจจุบันจะคบกันนานมั้ยครับ”
“คุณไม่มีแฟน พวกนั้นแค่คู่นอน แฟนคุณตัวจริงจะเจอตอนเรียนปริญญาโท เจอหน้าปุ๊บรักทันที”
“หา โห ขนาดนั้นเลยหรือครับ ผู้ชายเนี่ยนะ อาจารย์แค่คิดว่าจะมีอะไรกับผู้ชายก็สยองแล้ว”
“ฮ่าๆๆ คอยดูเถอะครับ ถึงเวลาคุณจะไม่ปฏิเสธ”
“จริงอะครับ อาจารย์แล้วถ้าผมเจอมัน....หมายถึง ผู้ชายคนนั้น แล้วจะยังไงอะครับ”
“ก็อาจจะเป็นภาพติดตา รู้สึกแปลบๆ แบบอึ้ง ประมาณนั้น”
“หรือครับ” ทำหน้าไม่เชื่อ
“เอาเป็นว่าคอยดูเถอะ เอางี้ ถ้าไม่เป็นไปตามที่ผมว่า คุณเป๊บเอาตีนยันหน้าผมเลย ผมยอม”
“โห อาจารย์ ผมไม่กล้าหรอก แค่คิดว่า คำทำนายจะเป็นจริงได้ยังไง”
“ลองดูไปเรื่อยๆ ครับ มีคำถามเพิ่มอีกมั้ยครับ”
“ไม่มีแล้วครับ...ค่าดูดวงเท่าไหร่ครับ”
“แล้วแต่จะใส่พานครูครับ ตามความแม่น” อาจารย์ยิ้มๆ
   ผมใส่ไปหนึ่งพันบาท เพราะในความรู้สึกคือ แม่นมาก หลังจากล่ำลาอาจารย์แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ด้วยอารมณ์แบบอึ้งๆ ระหว่างขับรถ ผมเห็นป้ายโฆษณาบิลบอร์ดข้างทางจนไปสะดุดตา MBA Wisdom of change เอ้ย น่าสนใจ ผมรู้สึกอยากไปสมัครเรียนที่นี่ทันที พลางนึก ส่วนที่เรียนคุณจะเจอหลังจากที่ออกจากบ้านผมไปแล้ว เหอะ แม่นเว่อร์
   กลับมาถึงบ้าน เจอมัมนั่งคุยกับเพื่อนคนนึง ดูแต่งตัวแปลกๆ ดีครับ
“อ้าวลูก กลับซะค่ำเชียว ไปไหนมา”
“แวะทานข้าวกับเพื่อนนิดหน่อยครับมัม” ไม่กล้าบอกเรื่องหมอดูครับ
“นี่คุณป้าวัลภา เพื่อนมัมเอง”
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้
“สวัสดีจะหลาน ลูกเธอคนนี้หล่อมากนะเนี่ย คนสุดท้องหรือจ๊ะ”
“ใช่คะพี่วัลภา”
“นี่ลูกเธอคนนี้จะได้แฟนดีนะเนี่ย ดวงเขาได้เมียดี ติดอย่างเดียว ลูกสะใภ้เธอคนนี้จะเป็นผู้ชายนะ”
   ผมตกใจมากกกกกกก เอ้ยยยย ไปนัดกับอาจารย์กฤชชัยมาหรือเปล่าเนี่ย ผมทนไม่ไหว เลยเดินหนีออกมาขึ้นมาบนห้องนอน สักพักใหญ่ มัมก็มาเคาะประตูห้อง พร้อมเข้ามา
“เป๊บ ลูก อย่าไปถือสาป้าวัลภานะ แกปฏิบัติธรรมมากจนเพี้ยน เจออะไรก็ทักไปเรื่อย”
“จริงหรือครับมัม แล้วแกพูดอะไรอีกมั้ยอะครับ”
“มัมบอกแกไปว่า ลูกชายของแม่ไม่ได้เป็นเกย์ สาวๆมาติดเยอะ แต่แกบอกว่า ชั้นไม่ได้บอกว่าลูกเธอเป็นเกย์ เขาเป็นผู้ชาย แต่จะได้ผู้ชายที่เป็นเกย์มาเป็นเมียต่างหาก”
   แม่นขนาดนั้นป้าควรไปตั้งสำนักแข่งกับอาจารย์กฤชชัยนะครับ (คิดในใจ)
“ครับมัม ผมไม่คิดอะไรมาก ผ่านๆ ไปครับ” แต่ในใจคิดโคตรมาก โอ้ยยยย จะต้องเอาผู้ชาย แล้วมันทำกันแบบไหนละเนี่ยยยย
“ดีแล้วลูก แด๊ดกลับมาแล้ว กำลังตั้งโต๊ะ สักพักมัมจะให้เด็กมาตามไปทานข้าวนะ”
“ครับมัม”
   ผมนอนครุ่นคิดไปสักพัก จนเด็กมาตามไปทานข้าว
“ได้ที่เรียนยังเจ้าเป๊บ” แด๊ดถาม
“ได้แล้วครับแด๊ด เรียนที่นี่สาขานี้ครับ บลาๆๆๆ.....”
“เออเข้าท่า เป็นสถาบันของในหลวงด้วย” แด๊ดชม
“หา อะไรนะครับแด๊ด คืออะไรหรือครับ”
“ในหลวงท่านทรงดำริก่อตั้ง ผลิตคนคุณภาพมาเยอะแล้ว” แด๊ดเล่า
   อาจารย์จะแม่นไปถึงไหนครับ โอยยยยยยยย
“งั้นลูกดูวันเวลาสอบสมัครด้วยนะ จะได้ไม่พลาด” มัมย้ำ
“ครับมัม”
   ก่อนกลับในคืนนั้นผมครุ่นคิด วันนี้กูเจออะไรวะเนี่ย แต่ละเรื่องสุดยอดทั้งนั้น ช่างแม่ง ตายดาบหน้าละกัน
   วันเวลาผ่านพ้นล่วงไปจนถึงวันสอบปลายภาควันสุดท้ายของการเรียนปริญญาตรี ผมรู้สึกใจหายเหมือนกันที่ต้องจากเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมาตลอดสี่ปี ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปตามเส้นทางชีวิต บ้างก็ไปเรียนต่างประเทศ ในประเทศ หรือไปทำงานช่วยธุรกิจครอบครัวกันไป สำหรับผมเองก็มามุ่งมั่นกับการสอบเรียนต่อตามที่ได้สมัครไว้ ผลการสอบเข้า ผ่าน ครับ ทั้งคะแนนสอบวิชาตรง และภาษาอังกฤษ ช่วงระหว่างตั้งแต่สมัครเรียนจนถึงวันสอบ ผมระแวงว่าจะเจอเนื้อคู่ตามที่อาจารย์แกทำนาย ผู้ชายคนไหนมองหน้า ผมจะทำหน้าโหดๆใส่กลับไป เกย์มองผมเต็ม ก็ทำไม่สนใจ ทำหน้าหยิ่งๆ เดินหนีไป คือ อยากให้คำทำนายมันผิดบ้าง น่าจะดีครับ จนกระทั่งถึงวันสอบสัมภาษณ์
“เจ้าเป๊บ สัมภาษณ์วันไหน” แด๊ดถาม
“พรุ่งนี้ครับแด๊ด ประมาณสิบโมงเช้า”
“งั้นคืนนี้รีบนอนนะลูก อย่ามัวเล่นคอมฯ อีกละ” มัมแนะนำ
“ตั้งใจสัมภาษณ์ด้วยนะ อย่าไปกวนอาจารย์เขาละ” พี่ปริมเตือน
“คร้าบๆๆๆๆ จะตั้งใจสอบสัมภาษณ์คร้าบบบบ ผ่านแน่นอน”
“เออให้มันแน่ไอ้ตัวแสบ....อะนี่” แด๊ดแซว พร้อมโยนกล่องเล็กๆ มา
“อะไรหรือครับแด๊ด” ผมหยิบมาด้วยความงง
“เปิดดู” แด๊ดบอก
“กุญแจรถ....” ผมเปิดดูเจอกุญแจรถ มองหน้าทุกคนที่ยิ้มๆ
“ของขวัญที่สอบได้” แด๊ดบอกยิ้มๆ
“New E240 AMG ตามที่เพ้อฝัน” พี่ปันยิ้มๆ
“ให้เป๊บหรือครับ โอ้ยยย เยสสสสส รถอยู่ไหนครับแด๊ด...ขอบคุณคร้าบบบบ” ผมวิ่งเต้นไปมา
“โรงจอดรถที่คลุมผ้าสีเทา เอ้ยอย่าวิ่งเร็วเกินระวังล้ม” แด๊ดตะโกนแซวมา พร้อมเสียงหัวเราะ
   ผมวิ่งมาที่โรงจอด เปิดผ้าคลุม สวยงามมาก อยากได้ตั้งแต่ออกใหม่ๆ แล้วครับ สีหมอกลูกพ่อออออ
“ขอบคุณมากครับแด๊ด ขอบคุณครับมัม พี่ปริมพี่ปันด้วยนะครับ” ผมวิ่งกลับมากอดทุกคน
“ขับดีๆละ พรุ่งนี้ถือฤกษ์ขับไปสัมภาษณ์ละกัน” แด๊ดบอก
“ได้ครับๆ จะขับดีๆครับ”
“ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ตื่นเช้า” พี่ปริมบอก
“ครับ..ฝันดีครับ”
   ผมล้มตัวลงนอนพลางคิด รถใหม่ สังคมใหม่  พรุ่งนี้จะเจอะไรบ้าง ตื่นเต้นชะมัด หลับสนิท......รู้สึกตัวอีกที เห็นแสงแดดอ่อนๆ ผมก็หลับต่อ แต่เหมือนแบบ หือ เอ้ยยยยยย เชี่ยแล้วววว วันนี้สัมภาษณ์ สะดุ้งตัวมองดูนาฬิกา 8 โมงเช้า
“บรรลัยละสัส งานเข้าละกู” ผมกระโดดจากเตียงรีบอาบน้ำแต่งตัว วิ่งลงมาเห็นทุกคนมองมาที่ผมเป็นจุดเดียวกัน
“เป็นไงละคุณ ผมว่าแล้ว สายอีก” แด๊ดหันไปสบตากับมัม
“คุณก็...ลูกทานอะไรก่อนมั้ย” มัมชวนผม
“ไม่ทันแล้วครับ ต้องรีบไปแล้ว ไปก่อนนะครับบบบบบ” ผมรีบวิ่ง ขึ้นรถพร้อมซิ่ง
“อะเวรกรรมละ รถใหม่จับครั้งแรก จะชินมั้ยเนี่ย” คือคันเก่าขับทุกวันรู้จังหวะไงครับ
“เอาไงก็เอาวะ ขับไปชินไป”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายวันหยุด UP 13/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 19-11-2016 23:07:08

สตาทปุ๊บ เหยียบซิ่ง เอี๊ยอดดดดด เสียงล้อฟรี ตายห่าละกดแรงไป แต่มันก็ไปได้เนอะ
   ผมขับออกจากบ้านเร็วมาก ลองกดปุ่มนั่นนี่ไปเรื่อง ปิ๊นๆๆ แตรอยู่จุดนี้ โอเค อันนี้ไฟเลี้ยว โอเค กดแบบนี้ สักพักเริ่มชินกับรถ ทางโล่งก็ซิ่งครับ
   วันนั้นจำได้เลยว่าผมขึ้นทางด่วนใกล้สุด ไปลงพระรามเก้า แล้ววิ่งผ่านเส้นยกระดับหน้า ม ราม ดวงดีตรงที่ รถไม่ติดมาก 9.30 แล้ว ทันแน่ ขับซิ่งมาจนถึงแยกบ้านม้า เลี้ยวซ้ายเจอแยกเสรีไทย เลี้ยวซ้ายด้วยความเร็ว ทันใดนั้นนนนน อ้าววววว เชี่ยละ
   ผมเจอรถแอคคอร์ดสีทองป้ายแดง กำลังขับช้าๆ อยู่เลนที่สองนับจากซ้ายสุด ด้วยความรีบผมก็หักหลบเข้าเลนซ้ายสุด กะจะแซงซ้าย เพราะเลนกลางมีรถมาจากอีกแยกนึงครับ จังหวะที่จะแซงซ้าย รถแอคคอร์ดดันเปิดไฟซ้ายจะเลี้ยวด้วย ด้วยความตกใจที่ผมมาเร็วมาก เลยบีบแตรเตือนไป คิดว่าแตรคงเสียงดังครับ รถแอคคอร์ดเหมือนจะตกใจหักขวาไปนิดนึง พอผมแซงพ้นมาเลี้ยวเข้า มองกระจกหลังก รถแอคคอร์ดจี้ตามมาเลย เอาละกรู มีเรื่องตั้งแต่เช้าอีกแล้ววววว หวังว่าวันนี้คงไม่ต้องต่อยกะใครอีกนะ
   ผมขับขึ้นลานจอดถอยรถจอดช่องว่าง รถแอคคอร์ดยังคงตามมา เอาวะ เดี๋ยวลงไปขอโทษเขาก็หมดเรื่องกันไป จอดเสร็จ รถแอคคอร์ดมาจอดปิดหน้ารถผม ผมลงจากรถกะไปขอโทษ เจ้าของรถแอคคอร์ดเปิดประตูลงมา ผมมองหน้า...เฮ้ย....
   หนุ่มน้อยเจ้าของรถ ตัวเตี้ยกว่าผมไม่มากนัก ผิวขาวเนียน ปากแดง ดวงตาสีดำขลับ( อันนี้มาเห็นตอนระยะประชิดนะครับ ฮ่าๆๆ) จมูกรั้นๆ แบบขาวใสน่ารักมาก ผู้หญิง ทอม หรือผู้ชายวะเนี่ย คือ ผมอึ้งไปแล้ว เหมือนมีไฟฟ้าช๊อตแปลบๆๆ
“เฮ้ย มึง ขับรถปาดกูทำไมวะ” เสียงดังเชียว ชัวร์ ผู้ชายแน่นอน อารามตกใจเลยตอบไปว่า
“อ๋อ นั่นมึงขับเองหรือ กูนึกว่าสาวๆ ขับ ขับช้าแบบนั้นระวังโดนชนยับนะมึง ฮ่าๆ” อารมณ์ดีไว้ เผื่อเขาให้อภัย แต่ไม่ใช่เลย
“ถุ้ยยยย กวนตีน จะเลี้ยวเข้ามหาลัยจะขับเร็วไปทำไมวะ” นั่นมีตะคอก ผมเลยเถียงต่อแบบเรียบๆ ยิ้มๆ
“ก็กูรีบมาทำธุระ จะให้ขับรถอืดอาดยืดยาดเหมือนมึงได้ยังไงวะ”
“ใครๆก็รีบทั้งนั้นแหละ มึงอย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้งซิวะ หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างไอ้เวร” ด่ามาก จนผมเริ่มหงุดหงิด เลยกึ่งตะคอกไปว่า
“แล้วยังไง ไอ้ตัวขาว มึงจะเอาไงว่ามา” ผมพูดเสียงดัง
“เสียเวลาเถียงกะคนอย่างมึงจริงๆ เวรเอ้ย” คู่กรณีผมทำหน้าเซ็ง แล้วขับรถออกไปอย่างเร็ว
   ผมมองตามจนรถลับสายตาไป
“อะไรของมันวะ ด่าเสร็จก็ไป เอ้ย ตกลงมันเพศไหน ทำไมน่ารักขนาดนั้น......อาจารย์ แม่นเกินนนนนนน” ผมบ่นเบาๆ
   ผมเดินลงมาด้านล่างรอลิฟท์ขึ้นไปห้องสัมภาษณ์ มองอีกที เห็นคู่กรณีเข้าลิฟต์มาด้วย คนขึ้นลิฟต์เยอะ จนเบียดเข้ามา คู่กรณีมาชนตัวผม จะเป็นใครไปได้ ตัวขาวนั่นเอง
   ตัวนิ่มมาก ผมหอม ตัวหอม ผมมองตัวขาวอย่างพิจารณา ขนาดท้ายทอยผิวยังเนียนเลย โห คนอะไร ผิวพรรณดีกว่าผู้หญิงบางคนอีก
“ขอโทษครับ” คนด้านหน้าดันเข้ามาจนตัวขาวชนตัวผม ผมเลยแซวเล่นๆไปว่า
“ตัวนิ่มเหมือนกันนี่มึง ผมหอมด้วย”
“ใครอยากจะชนมึงละ อยู่ใกล้ๆแล้วซวย ตัวซวยเอ้ย” อ้าวด่าทำไมเนี่ย ถือว่าน่ารักแล้วไม่กล้าทำอะไรหรือไง เดี๋ยวจับจูบ (ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆ คนอะไรน่าขย้ำมาก)
   ออกจากลิฟท์มาก็เกิดเรื่องราวตามที่ตัวขาวเล่าครับ ย้อนไปอ่านตอนแรกๆ ที่ตัวขาวเขียนเล่าเนอะ
“หล่อขนาดนี้อาจารย์ว่าไปเป็นดาราดีมั้ยคะ” อาจารย์สัมภาษณ์แซวผม
“ว่าเหมือนกันครับอาจารย์ นี่ถ้าสอบสัมภาษณ์ผ่านผมจะไปสมัครถ่ายแบบ ถ้ามีชื่อเสียง จะได้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ของคณะด้วยนะครับ คนมาเรียนเพียบ”
“บ๊ะ คิดถูกแล้วมาเรียนบริหาร หล่อแบบมีวิสัยทัศน์ ถูกใจ” อาจารย์ผู้ชายแซวผม
   หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ออกมาจากห้อง สายตาผมก็มองหาตัวขาว ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะมองหาทำไม แต่มันมองเองครับ ตัวขาวหายไปไหนหว่า จนกระทั่งมาเจอกระเป๋าเอกสารวางไว้ตรงหน้าห้อง ผมคุ้นๆ เปิดดู ชื่อตัวขาวนี่ (ไม่รู้ไปจำชื่อเขาได้ยังไง จำแม่นมากครับ) ผมเลยเก็บกระเป๋ามา รีบลงมาที่ลานจอด ลองขับรถวนๆ หาดูเผื่อเจอตัวขาว คิดไม่ผิดครับ เจอพอดีผมเลยไปจอดขวาง ตัวขาวลงมาทำเสียงดังใส่ แต่อารมณ์ตอนนั้นอยากคุยดีๆด้วย เลยพูดเพราะๆไป ตัวขาวก็คุยดีด้วย จนแยกย้ายกันกลับ
   ระหว่างที่ขับรถกลับ หน้าตัวขาวลอยมาตลอด ผมไม่รู้เป็นอะไรครับ ลืมไม่ได้ คือหน้าลอยมาเองโดยที่ไม่ได้คิด พอนึกถึงก็ยิ้ม แอบอิจฉาคนที่ตัวขาวยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่น่ารักมาก ผมเป็นอะไรไปเนี่ย หยิบโทรศัพท์กดโทรหาอาจารย์กฤชชัย
“เป็นไงบ้างคุณเป๊บ”
“อาจารย์เม็มเบอร์ผมไว้หรือครับ”
“ใช่ๆ เบอร์ลูกค้าเก็บไว้หมด”
“วันนี้ผมมาสัมภาษณ์เรียนแล้วครับ”
“และก็เจอเนื้อคู่แล้วเนอะ เป็นไงบ้าง ลอยมาเต็มหน้าละซิ ฮ่าๆๆ”
“อาจารย์...รู้....”
“เอ้ย อย่าลืมๆ ผมหมอดูเทวดานะครับ ฮ่าๆๆ คุณเป๊บ ในสมองคุณมีหน้าใคร คนนั้นละเนื้อคู่ ถ้าไม่ใช่ เอาตีนมายันหน้าผม จีบเลยครับ ไม่ติดมาฆ่าได้เลย”
“แต่อาจารย์ เจอกันครั้งแรกไม่ดีเลยครับ ออกแนวด่ากันมากกว่า”
“นั่นแหละคู่แท้ หวานกันเอาไว้ตอนได้เสีย แรกเจอต้องโหดกันนิดนึง”
“ฮ่าๆๆ ขนาดนั้นเลยหรือครับ แต่ดูเหมือนเขาไม่ชอบขี้หน้าผมนะ”
“ไม่มีทาง เขาชอบคุณแล้ว ป่านนี้นั่งนึกถึงเหมือนที่คุณนึกนะแหละ ลุยเลยเชื่อผม มีเบอร์แล้วโทรโลด”
“รู้ได้ไงว่าผมมีเบอร์แล้วครับ” แอบมองจากใบสมัคร
“อย่าถาม หมอดูเทวดา ฮ่าๆๆ ผมติดลูกค้าอยู่นะ ไว้คุยกันนะครับ ลุยเลยๆ”
“ขอบคุณมากครับ”
   หลังจากนั้นมาผมก็เริ่มโทรหาตัวขาว เรียกได้ว่าจีบละครับ จนได้มาเป็นแฟนกัน มีอะไรกันครั้งแรก(มีอะไรกับผู้ชายครั้งแรก ฮ่าๆๆ) ผ่านสุข ผ่านทุกข์ ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านเวรกรรม มาด้วยกัน จนถึงบัดนี้สิบกว่าปีแล้วละครับ
   วันแรกที่เจอตัวขาวรู้สึกอย่างไร จนมาถึงวันนี้ความรู้สึกนั้นไม่เคยลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น มั่นคงมากขึ้น ขอบคุณนะครับที่มาเป็นกำแพงให้เป๊บ ให้เป๊บได้มีชีวิตที่สมบูรณ์ทุกอย่าง รักมากมายเลยนะครับ ตัวขาวของเป๊บ :hao6:


ปล. ตัวขาวกลับมาแล้วครับ มีกลิ่นแอบกอฮอล์ นางบอกดื่มสปายไปนิดนึง ผมว่าไม่นิดละ ตาหวานฉ่ำมาเชียว บอกเลยเวลานางเมาๆ น่าฟัดมาก สายตายั่วมาก คืนนี้คงต้อง :oo1: ขอตัวไปทำหน้าที่สามีครับ :laugh: ฝันดีคร้าบบบบ  :bye2:

ปล. ตัวขาวเอารูปจากมือถือผมไปลงตอนไหนเนี่ย ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ จริงๆ ไม่ได้ใสมากมาย ตัวจริงก็แก่มากแล้ว มีเหี่ยวบ้างเป็นธรรมดา ใครจะเหมือนตัวขาวละครับ ใสเด้ง ตลอดเวลาเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-11-2016 23:38:01

ทั้งพระ อาม่า หมอดู ป้าวัลภาเพื่อนคุณแม่เป๊บ
แต่ละคนทำนาย ทายทักเป๊บ กับโจ้
ไม่ว่าอดีต อนาคต แม่นทุกคน สุดยอด
อย่างว่าคนดี มีบุญ เจอแต่คนดีๆ
ยกเว้นที่เป๊บ เจอคู่เวร จนถูกยิงนะ
มีความสุขที่ได้อ่าน
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Subterra ที่ 20-11-2016 01:31:54

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

เป็บน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 20-11-2016 05:41:17

อ่านจบอยากเจอหมอดูเลย :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 20-11-2016 07:33:19

 ทำไมอยากดูหมอตาม
พอมีช่องทางติดต่อหมอดูท่านนั้นไหมค่ะ555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 20-11-2016 09:15:16

ตอนนี้ชอบมากเลยค่ะคุณเป๊บ เหมือนได้ดูช่วง Behind the Scenes เลย ^__^
เป็นคนความจำดีมาก เล่าได้ละเอียดมาก
หมอดูก็แม่เกิ๊นนนนนนนนนน

ถูกใจมากตอนนี้ กด like พันครั้งเลย 555

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-11-2016 12:32:13

อ่านแล้วอยากไปหาหมอดูจริงๆ
มีความสุขไปกับคุณทั้งด้วย :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-11-2016 12:47:55

ว้าว แม่นจนขนลุกจริงๆ. คนคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกันหรอกจ้า
ตัวขาวมีของดีเลยใสเด้งๆตลอด อิอิ  :katai2-1:
เราก็โชคดีเหมือนกันค่ะพี่เป๊บเจอแต่หมอดูแม่นๆตลอดเลย เหมือนตาเห็น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 20-11-2016 16:42:10

หนูล่ะอยากไปหาหมอดูบ้างจังเลยคะ555 

ชอบเรื่องราวของพี่ 2 คนมากเลยคะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบ เสพติดแล้วตอนนี้ :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 20-11-2016 18:35:17

แม่นมากค่ะทั้งหมอดูทั้งเพื่อนแม่คนนั้น
ตอนแรกพี่เป๊บไม่เชื่อแต่พอเจอหน้าพี่โจ้เท่านั้นเอง
เชื่อเลยใช่ไหมคะ มีแต่หน้าพี่โจ้ลอยมาเนอะ คิคิ
คนเป็นเนื้อคู่กันแค่เจอหน้าก็รู้ตัวแล้วค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-11-2016 08:54:16

น่ารักมาก เล่าเสียละเอียดเลย
ทำให้คนอ่านมองภาพออก ขอบคุณที่รักกัน
ขอบคุณน้องโจ้ที่ไม่อยู่บ้านไปกับเพื่อน
ทำให้ได้รู้เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา

รักแล้วรักเลยและขอให้รักกันตลอดไปครับ คู่หวานตลอดปี
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 21-11-2016 12:20:23

หูยยยยยยพี่เป๊ป น่ารักที่สุด หล่อที่สุด มาอัพเดทเรื่องให้ชื่นใจ
โอ๊ะๆ พี่ตัวขาวไม่ต้องน้อยใจนะครับ ตอนนี้พี่เป๊ปมาเขียนก็ต้องชมพี่เป๊ปบ้าง
พี่ไม่น้อยใจนะ พี่ตัวขาวน่ารักเสมอเลย ขาวใสเด้ง แบ๊วๆ อายุ20ตลอดๆ
ว่าแต่ถ้าหมอดูจะแม่นขนาดนี้ พี่เป๊ปครับผมขอไปดูมั้งได้ไหมครับ
ถ้าไม่รบกวนเกินไป ผมขอเบอร์หมอดูด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 21-11-2016 13:46:50

 :L2: :L2: :L2:
พออ่านที่เป็บเล่าแล้วอยากไปดูดวงกับหมอจัง
น่ารัก มากมาย
รักกัน รักกัน
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-11-2016 18:50:19

โอ้ย โจ้ไปลงรูปตอนไหน เสียดายๆ อดเห็นอ่ะ  :ling1:

แป๊บเล่าเรื่องตอนเจอโจ้ครั้งแรกได้แบบ อ่านแล้วเขินอ่ะ
ขำด้วยตอนที่ผู้ชายคนไหนมองแล้วทำโหดใส่อ่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-11-2016 23:09:06

สวัสดีค้าบบบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ แวะมาทักทายก่อนนอนอะค้าบบบ พรุ่งนี้ไปตรวจงานที่เชียงราย กว่าจะกลับวันเสาร์นู้น ถือโอกาสเที่ยวไปในตัวด้วยอะค้าบบบบ

อ่านเรื่องของเป๊บแล้ว เขินเหมือนกันอะคับ จริงๆ เป็นเรื่องที่เป๊บเล่าตอนคบกันแล้วว่า ก่อนจะมาเจอกัน คบกันเป็นแฟน เจออะไรมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากอะคับ เพราะตอนนั้นก็ไม่เชื่อเรื่องดูดวงอะไรเท่าไหร่ จนมาเจอพระอาจารย์นะแหละคับ

สำหรับคำถามเท่าที่ดูอยากได้เบอร์หมอดู เป๊บบอกมีเบอร์เก่าตั้งแต่สมัยไปหาแกนู้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปอีกเลย อีกอย่างถนนก็เปลี่ยนไปมาก ยังไงถ้าได้เบอร์อัพเดทมาจะแจ้งอินบ๊อกรายคนไปนะค้าบบบ

เรื่องที่เป๊บเล่าเอาจริงๆ ไม่รู้เลยน้าว่าตอนเจอครั้งแรก เป๊บรู้สึกแบบนั้น จำได้ว่าตอนนั้นอารมณ์เสียมากที่มีคนมาหาเรื่อง แต่ถ้าถามกลับว่า เห็นเป๊บครั้งแรกแล้วรู้สึกยังไง บอกเลยตอนนั้น อึ้งมากกกก

ทำไมหล่อขนาดนั้นอะ ตัวสูง มีกล้าม แบบหุ่นดีมาก ปากอมสีแดงนิดๆ ผมสีน้ำตาลหน่อยๆ ยังกะดารามาเรียนอะไรประมาณนั้น เลยแบบตกใจมาก แต่ด้วยอารมณ์โกรธเลยวีนซะหมดสภาพ ตอนหลังเป๊บมาคุยดีด้วย ก็ดีกลับอะน้า

คำถาม คือ ไปหลงรักเป๊บตอนไหน จริงๆ ไม่เรียกว่าหลงรักอะคับ แต่มันติดตามากกว่า ตอนขับรถกลับก็จำหน้าหล่อๆ ของเป๊บได้ แบบมันลอยมาเอง แล้วแปล๊บๆในใจ นี่ละมั้งเขาเรียกว่า เจอเนื้อคู่จะมีอาการแบบนี้อะคับ อิอิ  :mew3: :mew3:

ตอนเป๊บโทรมาคุย ก็จีบอะเนอะ ใจระรัวมาก คือ เสียงหล่อมาก เคลิ้มไปเหมือนกัน แต่ฟอร์มเยอะไง เลยต้องเก๊กไว้  :o8: มาตกลงเป็นแฟนกันจริงๆ ตอนไปกินข้าวที่ sirrocco แต่ก็หลังจากเป็นแฟน บททดสอบเยอะค้าบ ตามที่เล่าๆ ให้อ่านไว้ แทบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ผ่านมาได้ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอเน้ออออ  :mew1:

หลายๆ คนอ่านก็มองว่าหวานฉ่ำ แต่ชีวิตคู่ของคนเป็นสามีภรรยากันอะคับ ย่อมมีทะเละกันบ้างแหละ ตอนเรียนจบ เป๊บบวช พอสึกออกมา ครอบครัวเราสองคนก็จัดงานแต่งเล็กๆ ให้กันภายในบ้านอะคับ คือ ไม่ได้ออกสื่ออะไรเลย รู้กันเฉพาะเพื่อนสนิทและคนในครอบครัวเท่านั้นอะคับ แรกๆ อยู่ด้วยกันจริงจังก็ต้องปรับตัวกันมาก มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ลงตัวอะคับ จุดนี้แหละเชื่อเลยว่า คนเรารักกันพอแต่งงานแล้วหย่ากัน ด้วยเหตุผลที่ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน 24 ชม เป็นระยะเวลานานๆ ตะหาก พอมาเจอในสิ่งที่อีกคนทำไมแล้วไม่ชอบ ย่อมมีปากเสียงเป็นธรรมดา แต่สำหรับเราสองคนทะเลาะกันแล้วก็รีบคืนดีกัน เพราะรักกันอะเนอะ จะเลิกกันคงทำไม่ได้หรอกคับ ไว้จะเขียนเป็นตอนๆ เล่าให้อ่านน้า

เม้าพอหอมปากหอมคอเนอะ ต้องรีบนอนแล้วนะค้าบ พรุ่งนี้ออก ตจว ไปตรวจงานอีก รอบนี้ลากคิงคองไปด้วยอะ ช่วยกันตรวจงานจะได้เสร็จเร็วๆ พร้อมเที่ยวด้วย ตอนต่อไปเสร็จจะรีบนำมาลงให้น้า

ฝันดีค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

ปล.ปลดรูปเป๊บออกละน้า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-11-2016 00:57:31

 :pig4: :mew1:  :mew4:
เนื้อคู่กันจริงๆอ่ะต่างคนต่างรู้สึกที่ไม่ต่างกัน
รักแล้วรักเลยและรักกันตลอดไปจนแก่จนเฒ่า
 :mew1: :mew1:
ขอให้มีความสุขหวานฉ่ำในเชียงรายครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 23-11-2016 07:00:44

เที่ยวให้สนุกนะค่ะ
อยากอ่านตอนจัดงานแต่งจังค่ะ
รออ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 23-11-2016 09:12:33

เที่ยวให้สนุกนะคะ
อยากเจอเนื้อคู่ที่เป็นคู่แท้แบบนี้บ้างTT
ปลดรูปคุณแป๊ปออกก็ใส่รูปคุณโจ้เหมือนเดิมสิคะ
หรือไม่ก็ใส่รูปคู่ไปเลย ><

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 23-11-2016 09:53:54

โหน้องโจ้รีบปลดรูปน้องเป๊บเร็วจัง พี่ยังไม่เห็นเลยมาดูไม่ทันเศร้า  :hao5:ตอนใหม่เข้ามาอ่านช้าอ่ะ เอามาอีกจั๊กรอบนะ พลีสสสส :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 23-11-2016 14:04:59

แหนะๆ พี่โจ้ ที่รีบปลดรูปพี่เป๊ปออกเพราะหึงละสิ ที่มีแต่คนเข้ามาชมว่าพี่เป๊ปหล่อ อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-11-2016 22:19:30

คิดถึงครับ คงเที่ยวเชียงรายเสียทะลุปรุโป่งแล้วมั้งเนี่ย
อากาศหนาวๆเย็นของเชียงรายคงมีอะไรดีๆมาฝากแน่ๆ
สวีทหวานแหวว อิอิ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-11-2016 00:14:05

เห็นใครๆไปเชียงรายกัน
คู่หวานมีไรดีๆที่เชียงรายมาเล่าสู่กันบ้างเน้อครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ Turn Back Time By Pep UP 19/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-11-2016 21:48:53

สวัสดีค้าบบบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ วันนี้ก่อนนอนเอาตอนพิเศษมาให้อ่านกันอะค้าบบบ ยังเขียนไม่จบอะน้า แต่เอามาให้อ่านก่อน สำหรับตอนนี้เขียนได้หื่นที่สุดแล้ว เขียนไปอายไป แต่ก็พยายามเขียนให้พอเห็นภาพ ที่เหลือจิ้นกันเองนะค้าบบบบ เดี๋ยวพรุ่งนี้เขียนตอนพิเศษจบจะมาตอบเม้นๆ น้า  :mew1: :mew1:

ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย
   การประชุมเสร็จสิ้นในช่วงค่ำของวันอังคาร หลังจากที่ทุกคนรวมถึงคณะกรรมการกลับกันหมดแล้ว ผมนั่งถอนหายใจในห้องทำงานกับความเหนื่อยที่เจอต่อเนื่องมาหลายวัน
“ยังไม่กลับหรือท่านรองฯ” ผมหันไปมองตามเสียง จิมเปิดประตูเข้ามาแซว
“นี่ว่าจะกลับแล้ว นั่งพักเหนื่อยแปบ”
“เหนื่อยกายหรือใจละพี่ ผมว่าพี่เลือกงานเอาที่เดียวดีมั้ย รับผิดชอบสองที่ไม่ไหวน่า”
“อ้าวก็ช่วงก่อนโดนพักงานไปสองเดือน ไม่มีอะไรทำ เบื่อมากจนต้องกลับมาของานทำนี่แหละ”
“งั้นก็ห้ามบ่นว่าเหนื่อย อยากทำก็ทำเยอะๆ เลย”
“รู้แล้ว บ่นไปงั้นอะ กลับบ้านได้แล้วท่านประธาน เดี๋ยวยิง” ผมไล่จิม
“โหดมาก เอะอะก็จะยิงตลอด ไปละๆ รีบกลับได้แล้วพี่ สามีเหงาแล้ว”
“เออๆ ไปให้พ้นๆ” ผมโบกมือไล่จิม
   หลังจากจิมออกไปแล้ว ผมหยิบโทรศัพท์ตั้งใจจะกดไลน์ไปหาเป๊บ อ้าว เป๊บส่งไลน์มาตั้งแต่ห้าโมง
“ที่รัก วันนี้เป๊บทำอาหารรอนะ ทำของชอบหลายอย่าง รีบๆ กลับนะ อย่าเกินสองทุ่ม”
   อ้าวเวรกรรมละ ผมมองนาฬิกา ทุ่มสิบนาที เลยรีบเดินลงมาลานจอดรถ ซิ่งรถกลับเร็วมาก มาถึงคอนโดทุ่มห้าสิบห้า ทักทายลุงยามเสร็จก็รีบเดินขึ้นไปที่ห้อง
   แตะคีการ์ดเปิดประตู เห็นคิงคองกำลังยืนทำอาหารหน้าเตาในครัว ดูกำลังวุ่นๆ เลยเดินเบาๆ ย่องๆ จะไปกอดด้านหลัง ยังไม่ทันจะกอด
“กลับมาก็ไปเปลี่ยนผ้าเลยครับ ใกล้เสร็จแล้ว” อ้าว อะไรเนี่ย จะหวานซักหน่อย ทำมาทัก โวะ หมดอารมณ์
“โว้ว คราวหลังก็ให้กอดก่อนค่อยทักก็ได้ หมดอารมณ์เลย” ผมบ่น
“ฮ่าๆๆ ก็ย่องๆมาเหมือนเด็ก เป๊บรู้ตั้งแต่เสียงประตูแล้ว ไปเปลี่ยนผ้าเลยครับ เดี่ยวคืนนี้ค่อยให้กอดทั้งคืน”
“จ้า ผัววววววว หึ่ยๆๆ” ผมบ่นๆ เสียงหัวเราะคิงคองดังตามหลังมา
   เปลี่ยนผ้าเสร็จยินเสียงสามีเรียกไปทานข้าว นานๆ ทีเป๊บทำให้กิน ก็รู้สึกดีครับ เป๊บทำอาหารอร่อยมาก โดยเฉพาะอาหารฝรั่ง ชอบมากมาย
“น่ากินทั้งนั้นเลยง่า มีไรบ้างอะเป๊บ”
“ของชอบที่รักทั้งนั้นครับ มีข้าวผัดอเมริกัน ผัดมักกะโรนี แล้วก็สลัดแฮม ของหวานก็ผลไม้ครับ”
“เยอะมากอะเป๊บ จะกินหมดปะนี่”
“ทำจานเล็กๆ ครับ แต่มีเติมนะถ้าไม่อิ่มหรือไม่หมดยังไงก็แช่ฟรีชไว้เอามาอุ่นได้ครับ”
“อะเครๆ งั้นกินเลยนะ” ผมเริ่มกิน อร่อยทุกอย่างเลย
“อร่อยปะครับ”
“อร่อยๆ ชอบๆ” ผมตอบทั้งที่เต็มปากนั่นละ อร่อยจริงๆ
“แล้วนี่นึกยังไงทำกับข้าวอะ”
“วันนี้ช่วงบ่ายไม่มีงานทำครับ เป๊บเห็นว่าที่รักคงยุ่งๆ เลยไปซื้อของสดมาทำกับข้าว กลับมาเหนื่อยๆ จะได้กินของอร่อย”
“ขอบคุณมากน้าเป๊บ....แล้วพรุ่งนี้บินเชียงรายกี่โมงอะ”
“เลขาแจ้งว่าเครื่องออกประมาณ 11 โมงครับ”
“บินไรอะ”
“ไทยสมายครับ”
“งั้นไปเช้าหน่อยเนอะ จะได้ไปนั่งกินขนมในเล้าจน์”
“ได้ครับๆ”
   เราสองคนก็คุยสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ทานอาหารเสร็จ ล้างจานเก็บกวาดเรียบร้อย ก็รีบมาจัดเสื้อผ้าเต็มกระเป๋าเลยทีเดียวเชียว
   อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ เห็นเป๊บนอนหลับแล้ว ผมก็ย่องเบาๆไปล้มตัวลงนอน
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรือครับ”
“เรียบร้อยแล้ว เป๊บนอนแล้วหรือ”
“ก็นิดนึงครับ”
“นอนเถอะๆ” เป๊บยิ้มพยักหน้า ผมก็เอาตัวไปซุกกอดเป๊บ หลับไปแบบไม่รู้สึกตัว
   ลืมตาตื่นมา มองนาฬิกาประมาณ 7 โมงเช้า ได้ยินเสียงอาบน้ำในห้องน้ำ เลยนอนเล่นรอไปเรื่อยๆ จนเป๊บอาบน้ำเสร็จเดินออกมา
“ตื่นแล้วหรือที่รัก”
“เพิ่งตื่นอะเป๊บ นอนเล่นรออาบน้ำต่อนี่แหละ”
“อาบเลยได้ครับ ที่รักแต่งตัวแบบเข้าประชุมเลยนะครับ”
“อ้าวทำไมอะเป๊บ ประชุมพรุ่งนี้เช้านี่” ตามตารางแจ้งมาแบบนั้น
“พอดีตอนเช้าเป๊บเห็นเลขาแจ้งไลน์เปลี่ยนกำหนดการณ์มา เป๊บเลยโทรไปถาม ปรากฏว่า เราบินไปถึงเที่ยงนิดๆ จะมีการประชุมเริ่มบ่ายโมงครึ่ง ส่วนวันพฤหัสจากเต็มวันจะเหลือครึ่งวันเช้าครับ ส่วนบ่ายจะไปตรวจงานตามพื้นที่ครับ”
“อ๋อ งั้นแผนเที่ยวเลื่อนไปวันศุกร์เนอะ”
“ได้ครับๆ แล้วที่รักเตรียมข้อมูลนำเสนอทันมั้ย”
“สบายมาก ข้อมูลมีครบแล้ว แค่เลื่อนนำเสนอเท่านั้นเอง”
“ดีเลยครับ เดี๋ยวไปดูหน้างานอีกที”
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางไปสนามบิน ถึงสนามบินเวลาประมาณ 9.30 น.
“คุณหนูกลับวันไหนครับ” เวชถามเป๊บ
“กลับมาถึงราวๆบ่ายสองของวันเสาร์นะเวช มาถึงสนามบินบ่ายสองก็ทัน อาจจะรอกระเป๋าที่โหลดมาด้วย”
“ได้ครับๆ วันเสาร์บ่ายสองผมมารอที่ประตูสองนะครับ”
“ได้ๆ ขอบใจมากเวช”
   เราสองคนก็เดินมาเช็คอิน
“สวัสดีคะเดินทางไปไหนคะ”
“เชียงรายครับ” ส่งบัตรประชาชนให้ไป
“เรียบร้อยนะคะ บอร์ดดิ้งพาสขึ้นประตู A4 นะคะ สำหรับนี่บัตรใช้บริการเล้าจน์ของการบินไทยนะคะ รบกวนท่านผู้โดยสารเมื่อไปถึงเค้าเตอร์หน้าเล้าจน์ให้ส่งบัตรทองกับเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่จะดำเนินการอัพเกรดห้องรับรองให้นะคะ”
“ได้ครับ ขอบคุณมากครับ”
“ขอบคุณที่ใช้บริการไทยสมายคะ”
   ผ่านด่านตรวจก็เดินมาทางเล้าจน์ แจ้งเจ้าหน้าที่เสร็จสรรพ ก็ได้ไปนั่งพื้นที่อีกโซนนึง ระหว่างรอนี้ก็หาของกินตามระเบียบ
“เป๊บ บะหมี่หมูแดง ข้าวหน้าไก่ราดซอส ขนม น้ำส้ม บลาๆ......”
“นี่กินเป็นอาหารเช้าใช่มั้ยครับ”
“เปล่า อาหารเสริม” เป๊บทำตาโต ฮ่าๆๆ
“ไหวหรือครับ”
“เอาน่า ไม่อ้วนหรอก อยู่กันมาสิบปีก็เท่าเนี่ย”
“เป๊บไม่ได้ห่วงอ้วนนะครับ อ้วนนะดี ฟัดมันส์ดี เป็นห่วงสุขภาพมากกว่านะครับ” จะดีมากถ้าไม่ทำหน้าหื่นใส่ ตลอดอะ เบื่อผัวเพี้ยน
“พอๆ อะ ทำหน้าหื่นใส่อีกละ ไปทำงานไม่ต้องคิดอย่างอื่น”
“เป๊บยังไม่ได้คิดอะไรเลยครับ ที่รักไปไกลแล้ว” แล้วยิ้มแบบเยาะเย้ยอะ ชิ
   สวาปามได้พักใหญ่ ก็มีเจ้าหน้าที่มาเดินตาม
“ท่านคะเที่ยวบินไปเชียงรายเริ่มทำการบอร์ดดิ้งแล้วนะคะ หากพร้อมแล้วแจ้งเจ้าหน้าที่ได้นะคะ จะนำทางท่านไปคะ”
“ขอบคุณครับ อีกสักห้านาทีจะแจ้งนะครับ” ผมตอบไปรอเป๊บเข้าห้องน้ำ
   เป๊บออกมาจากห้องน้ำก็แจ้งเจ้าหน้าที่เดินทางนำไปที่ประตูขึ้นเครื่อง ผู้โดยสารส่วนใหญ่ขึ้นไปหมดแล้ว เราสองคนแทบเป็นคนท้ายๆ เลยครับ
   เครื่องบินนำเราสองคนทะยานออกจากสุวรรณภูมิ ใช้เวลาประมาณ 1.20 ชั่วโมง ก็เดินทางถึงสนามบินเชียงราย รับกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้ามาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า สนามบินเชียงรายดูหนาแน่นมากกว่าเดิม ครั้งก่อนที่ผมมายังไม่ขนาดนี้เลย
“ที่รักสนามบินดูแน่นๆนะครับ เมื่อก่อนสงบกว่านี้”
“ใช่อะเป๊บ เป๊บไม่ได้มาสองปีได้มั้ง โจ้มาตรวจงานล่าสุดราวๆ ครึ่งปีก่อน ก็ยังดูไม่วุ่นวายแบบนี้”
“หรือเทศกาลท่องเที่ยวครับ”
“อาจจะนะเป๊บ”
   เดินเข้ามาห้องโถงผู้โดยสารขาเข้า ก็เจอกับคนของบริษัทที่มาต้อนรับ ผู้อำนวยการเขต ผู้จัดการเขต ผู้จัดการสาขา และอีกมากมายครับ
“สวัสดีครับนายน้อย สวัสดีครับคุณโจ้”
“สวัสดีครับอาขจร สบายดีนะครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” เป๊บรับไหว้อย่างนอบน้อม ทักทาย กอด อย่างสนิทสนม
   อธิบายเพิ่มเติมนะครับ คุณขจรศักดิ์ มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการเขตภาคเหนือตอนบนครับ ดูแลครอบคลุมจังหวัดที่การค้าขายติดชายแดน และเป็นคนยุคแรกๆ ที่บุกเบิกก่อตั้งบริษัทมาพร้อมกับแด๊ดและมัม ซึ่งมีศักดิ์นับถือเป็นคุณอาของบรรดาสามหนุ่มไปด้วย อาขจรจะเรียกเป๊บว่า นายน้อย ถ้าเป็นพี่ปริมจะเรียกว่า นายใหญ่ พี่ปันจะเรียกว่า นายกลาง ผมเคยถามอาแกไปว่า แล้วถ้าแด๊ดละ อาเรียกว่าอะไร อาแกตอบปนตลกว่า พ่อเลี้ยง นึกถึงละครเลย พ่อลี้ยงทางเหนือ ฮ่าๆ
“ก็สบายดีตามประสาคนอายุมากครับ แล้วนายน้อยสบายดีนะ อาไม่ได้เจอตั้งนาน ดูนายน้อยหล่อกว่าเดิม ดูไกลๆ นึกว่าดารานะเนี่ย” อาแกแซว
“โอ้ยไม่หรอกครับอา ผมเองอายุมากขึ้น ก็ไม่ได้แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อนละครับ”
   ผมคิดในใจ เหอะ ไม่แข็งแรงไรอะ หื่นตลอด พลังก็เยอะ ระบมประจำอะ
“คิดอะไรอยู่ครับที่รัก ทำไมหน้าแดง” เป๊บถามเบา หน้าแบบเหมือนรู้ แล้วถามเพื่อ
“บ้า เปล่า ไม่ได้คิดอะไร” ผมรีบปฏิเสธ หลบสายตานิดนึง เบื่อมาก เวลาคิดเรื่องทะลึ่งแล้วหน้าแดงเนี่ย มันแก้ไม่หายจริงๆ
“ฮ่าๆๆ จริงหรือครับ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยคุยเนอะ” ยังจะหื่นใส่ เชอะ
“นายน้อยเชิญทางนี้ครับ มีคนใหม่ๆ หลายคนที่นายน้อยยังไม่รู้จักเยอะเลย มาทำงานในช่วงหลังๆนี่เองครับ.....คุณสมเกียรติ คุณธเนศ คุณกิตติชัย นี่นายน้อย รองประธานกรรมการฝ่ายบริหารภายในประเทศ นี่คุณโจ้ กรรมการผู้จัดการใหญ่ฝ่ายพัฒนาทรัพยากรมนุษย์”
“สวัสดีครับนายน้อย สวัสดีครับคุณโจ้” ไหว้งามมาก
“สวัสดีครับ คุณสมเกียรติ คุณธเนศ คุณกิตติชัย ยินดีที่ได้พบกับกันนะครับ” เป๊บกับผมรับไหว้พร้อมทักทายแบบยิ้มแย้ม
“นายน้อย นี่เป็นทีมงานน้องๆ ใหม่หมดเลยครับ เพิ่งมาทำงานได้ประมาณสองปี นายน้อยจำคนนี้ได้มั้ยครับ” อาขจรแกนำเสนอผู้ชายคนนึง ผมเองไม่รู้จักหรอกครับ หน้าตาหล่อ ผิวขาวเลยทีเดียว
“เอ่อ...คุ้นๆนะครับอา” เป๊บเองก็คงคลับคล้ายคลับคลา
“ฮ่าๆ ไม่แปลกครับที่นายน้อยจำไม่ได้ ไม่ได้เจอกันตั้งสิบปี นี่เจ้าผิง ลูกชายคนเล็กของอาไงครับ”
“เฮ้ย น้องผิงที่อ้วนๆ ขาวๆ อะนะอา” เป๊บทำเสียงตกใจ
“สวัสดีครับพี่เป๊บ” น้องผิงยิ้มกว้างเชียว
“ใช่ๆ ก่อนไปเรียนอเมริกาอ้วนมาก แต่พอเรียนจบกลับมา หุ่นดีแบบนี้จนอาแทบจำไม่ได้เหมือนกันครับ”
“ไม่ได้เจอตั้งนานหล่อซะขนาดนี้ แล้วนี่อาให้มาช่วยงานหรือครับ”
“น่าจะใช่นะนายน้อย คือ จริงๆ อาจะบอกพ่อเลี้ยงกับนายใหญ่ว่าแก่แล้วจะวางมือ เลยอยากจะให้ลูกชายเข้ามาทำงานแทนบ้าง แต่ก็ยังไม่มีโอกาสเสียที”
“อายังไม่แก่เลย อย่าเพิ่งวางมือครับ อีกอย่างให้ผิงเข้ามาศึกษางานด้วย ส่วนเรื่องจะไปคุยอาบินไปบอกเองนะ ผมไม่รับฝากเรื่อง”
“ฮ่าๆ ได้ครับ งั้นเดินทางไปทานอาหารก่อนนะครับ เดี๋ยวประมาณบ่ายสองจะเริ่มประชุมแล้วครับ”
   ทั้งคณะก็เดินทางไปยังร้านอาหาร สุพรรณิกา ใกล้ๆ สนามบินครับ ทานข้าวกันไปคุยไป สนุกสนานกันมาก บางช่วงก็ปรึกษากันเรื่องงานที่จะต้องทำบรรลุตามแผนเป้าหมาย ทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปประชุมบริษัทที่อยู่ระหว่างอำเภอแม่สาย และอำเภอเชียงแสน ติดประเทศพม่าและลาว ใกล้สามเหลี่ยมทองคำ จุดนี้เองถือว่าเป็นระบบการขนส่งที่สำคัญของบริษัทอย่างมาก เพราะเชื่อมสามประเทศ คือ ไทย พม่า ลาว และต่อเนื่องไปยังจีนกับเวียดนามครับ
“นายน้อย มีนักธุรกิจชาวพม่าและลาว กับต่างชาติเข้าร่วมประชุมในฐานะคู่ค้ากับบริษัทเราด้วยนะครับ อาจจะต้องพูดภาษาอังกฤษเพิ่มเติมนะครับ”
“แยกเป็นกลุ่มใช่มั้ยครับอา เอาทีมเราก่อนแล้วค่อยไปต่างชาติ”
“ใช่ครับ อาคิดว่า วันนี้เอาบริษัทเราก่อน ส่วนพรุ่งนี้ครึ่งวันเช้าน่าจะเป็นต่างชาตินะครับ”
“ได้ครับๆ จะได้แยกเป็นระบบ”
   เดินทางถึงบริษัท ลงจากรถก็มีคนมาต้อนรับ ตั้งแต่พนักงานระดับปฏิบัติการจนไปถึงระดับหัวหน้าฝ่าย หลายคนผมรู้จักดีเพราะมาตรวจงานประจำครับ แต่ครั้งนี้พิเศษตรงที่ ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมาร่วมตรวจเองด้วย หลายๆ ฝ่ายย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา
   คำถามสำคัญคือ ทำไมคนเหล่านี้ตื่นเต้น ถ้าตอบภาษาปกติคือ กลัวถูกไล่ออก ครับ แต่ในความเป็นจริงไม่เลย บริษัทไม่มีนโยบายไล่คนทำงานและคนเก่งออกแน่นอน เว้นแต่มีการทุจริต หรือ ทำให้บริษัทเสียหาย แบบนี้ไล่ออกสถานเดียวครับ
   เริ่มการประชุมเป๊บเองก็ได้แจกแจงสถานภาพของบริษัท ตลอดจนระบบงานที่ปรับปรุงใหม่ รวมถึงโครงสร้างการบริหารงานในอนาคต รวมไปถึง การเปลี่ยนแปลงของโลกยุคการขนส่งที่จะต้องเตรียมพร้อมรับมือ เป๊บพูดได้ดีมากๆ
   ส่วนของผมเองจะเป็นทิศทางของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ว่าเราจะทำอะไรบ้าง ไล่ระดับตั้งแต่ปฏิบัติการจนไปถึงผู้อำนวยการเขต และมุมมองของการเปลี่ยนแปลงการจ้างบุคลากรในอนาคต เพราะอะไรรู้มั้ยครับ เพราะว่า ต้นทุนขององค์กรอันดับหนึ่งเลยคือ เงินเดือนและค่าจ้าง หากวางแผนไม่ดี ผิดพลาด บริษัทขาดทุนแน่นอนครับ สมัยก่อนที่ผมจะมารับตำแหน่งนี้ บริษัทเสียเงินจ้างคนมาก กำไรก็น้อย พอผมมาศึกษาและปรับใหม่ เงินเหลือเยอะมาก จริงๆทำง่ายมากถ้าลดระบบการฝากเข้ามาทำงาน และ ทำให้คนเป็น Multi-function คือ ทำให้เป็นหลายๆ อย่าง หันมาใช้ระบบคอมพิวเตอร์ควบคุมให้มาก เลี้ยงคนให้ดี สวัสดิการดี แบบนี้บริษัทไปไกลครับ
   กว่าจะประชุมเสร็จ ก็ปาเข้าไปประมาณทุ่มกว่า ทุกคนก็มาร่วมงานสังสรรค์เล็กๆ ที่จัดตรงชั้นล่างของบริษัท ทานอาหารกันไป มีคาราโอเกะ พร้อมกับในฐานะที่เราสองคนเป็นผู้บริหารก็เดินทักทายลูกน้องไปตามโต๊ะ
“นายคะ นายหล่อมาก เหมือนดาราเลย ขอถ่ายรูปด้วยนะคะ” พนักงานสาวคนนึงมาขอถ่ายรูปกับผม
   ฝากเป๊บก็ไม่แพ้กัน มีคนรุมขอถ่ายรูปเต็มไปหมด บางทีนึกๆ ไปนอกจากเป็นผู้บริหารแล้ว ก็ต้องเป็นดาราหรือไม่ก็ สส ไปด้วยนะครับนี่
   หลังจากเสร็จสิ้นกับงานเลี้ยง อาขจรพาเราสองคนมาโรงแรมที่พัก Anantara Golden Triangle Elephant Camp & Resort
“นายน้อยกับคุณโจ้ พักที่นี่คืนนึงนะครับ สำหรับคืนพรุ่งนี้จะพาไปพักที่ตัวเมืองเชียงราย พร้อมเที่ยวและพาทานอาหารอร่อยๆ ครับ”
“ขอบคุณมากครับอา เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
“พรุ่งนี้จะให้เจ้าผิงขับรถมารับนะครับ ประชุมเริ่มประมาณ เก้าโมงเช้าครับ”
“ได้ครับๆ”
“สวัสดีครับพี่เป๊บ พี่โจ้ พรุ่งนี้ผมมารับนะครับ”
“ได้ครับน้อง พรุ่งนี้เจอกันนะ”
   ล่ำลาเสร็จเราสองคนก็เข้ามายังห้องพักเดินตามพนักงานโรงแรมจนมาถึงห้องที่ได้จองไว้ ห้องกว้างขวางสบายมาก ที่ตอนเตียงใหญ่ อุปกรณ์ครบครัน สวยงามท่ามกลางอากาศเย็นประมาณ 22 องศา
“ห้องดีมากเลยเนอะเป๊บ”
“จริงครับ อากาศเย็นสบายด้วยนะครับ ที่รักจะอาบน้ำก่อนป่าว”
“เดี๋ยวไปสำรวจห้องน้ำก่อน”
   ห้องน้ำมีอ่างจากุชชี่ มีตู้อาบน้ำ แล้วกว้างพอสมควร ผมเปิดน้ำอุ่นพร้อมผสมเจลอาบน้ำใส่อ่างจากุชชี่ เอาพวกครีม แชมพู แปรสีฟัน ยาสีฟัน มาจัดไว้ในห้องน้ำ เสร็จเรียบร้อยก็ถอดเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำ ยังไม่ทันจะปิดประตู คิงคองแทรกเข้ามา
“เป๊บ โจ้อาบก่อนอะ”
“เป๊บก็อยากอาบด้วยนี่ครับ มามะนานๆ อาบด้วยกัน” เป๊บอุ้มผมลงไปในอ่างจากุชชี่
“เอ้ย เดี๋ยวๆ แว๊กกกก” อุ้มละนิ่มพอปล่อยลงดันทิ้งลงในอ่าง น้ำกระจายหมด
“ฮ่าๆ นานๆทีอาบด้วยกันนะครับ”
   เราสองคนก็แช่ในอ่างเดียวกัน ถูหลังกันไปมา
“นี่ไม่ต้องแข็ง” ผมดุเป๊บเพราะมันดันอีกละ
“แข็งกับเมียคนเดียวนี่ครับ ไม่ได้ไปแข็งกับใครซะหน่อย”
   ยังไม่ทันจะเถียงเป๊บเลย โดนประกบปากเสียก่อน เครื่องยนต์สตาทติด งานนี้ไปไกลเลยครับ ผมผลักเป๊บให้นอนพาดกับขอบอ่างน้ำ น้องชายตัวใหญ่โผล่พ้นน้ำมา มีฟองติดด้วย
“ฮ่าๆๆ เป๊บ ฟองติดอะ”
“เป๊บว่า เจล ตัวนี้ฟองเยอะไปนะครับ”
“สงสัยผสมเยอะไป”
   ไม่รีรอเลยเอาปากครอบน้องชายตัวใหญ่ไปซะ นอนหลับตาพริ้มพร้อมเสียงครางเบาเชียวนะสามี ให้มันรู้ซะบ้าง อิอิ (เล่าพอแล้ว อาย ที่เหลือจิ้นกันเองนะ คิคิ)
   ไปบอกอาเขาว่าไม่แข็งแรง กว่าจะอาบน้ำเสร็จซัดไปเกือบสองชั่วโมง สองรอบเต็มๆ เหนื่อยเลยเนี่ย
“ปากไปบอกอาเขาไม่แข็งแรงอะเนอะ ในห้องน้ำเนี่ยไม่ยั้งเลยนะเป๊บ เชอะ”
“เฉพาะเรื่องนี้แข็งแรงครับ ยิ่งกับเมียตัวเองเรี่ยวแรงจะมากเป็นพิเศษ”
“ทำเบาๆบ้างก็ได้ ระบมไปหมดละเนี่ย”
“อ้าวก็ที่รักบอกให้แรงๆ เป๊บดีมาก เสียวมาก แรงๆ เป๊บก็จัดให้แล้วครับ”
“นี่ ทะลึ่งงงง บ้าแล้วววว” เขินมาก ทุบไปสองที
“โอ๊ยๆ มาทุบเป๊บทำไมเนี่ย ตัวเองบอกเองนี่ครับ เป๊บเลยทำตามคำสั่ง” ยังทำหน้ากะล่อนใส่อีก โอ้ยยยย ผัวเพี้ยนนนนนน
“ตลอดอะ”
“ที่รักไปนั่งตรงเตียงนอนริมระเบียงมั้ยครับ ด้านนอกน่าจะอากาศดี วิวป่ากลางคืนสวยดี”
“สามทุ่มกว่าแล้วอะเป๊บ อากาศน่าจะเย็นแน่เลยอะ”
“เป๊บเห็นมีผ้านวมในตู้เสื้อผ้า เดี๋ยวเอาไปห่มด้านนอกดีมั้ยครับ”
“เออก็ดีนะ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ”
   เป๊บเดินออกไปที่ระเบียงแล้ว ผมก็ไปขนผ้านวมมาพร้อมกับปิดไฟที่ระเบียงไม่ให้เป็นจุดสังเกต เดินตามออกไป อากาศเย็นสบายมาก พร้อมทั้งความเงียบของขุนเขา สายน้ำ และสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ โรงแรมเปิดไฟรอบๆสว่างพอสมควร แต่ก็ไม่จ้ามากนัก ด้วยความที่ท้องฟ้าโปร่งใส เห็นดาวชัดเจนเลยทีเดียว
   เราสองคนนอนบนเตียงตรงระเบียง เตียงไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็พอนอนเบียดได้กันสองคน ผมนอนพิงไหล่เป๊บ ห่มผ้านวมหนาๆ อุ่นๆ สุขใจมากๆ
“ท้องฟ้าโปร่งดาวสวยนะครับ”
“เนอะเป๊บ ในเมืองหลวงไม่ได้เห็นดาวแบบนี้หรอก”
“ใช่ครับ ที่รักลองดูท้องฟ้าดีๆ เป๊บว่าจุดนั้นทางช้างเผือกแน่” ผมจ้องตามมือเป๊บที่ชี้ไป
“จริงด้วยเป๊บ เคยเห็นแต่ในรูป พอมาเห็นกับตาสวยงามมากอะ” ผมเพ่งไปเห็นเหมือนที่เป๊บบอก
“ตอนเด็กดูละครคู่กรรมของพี่เบิด เพลงก็บอกไปรอทางช้างเผือก เป๊บเคยคิดนะว่า อยากไปมากคงสวย พอโตมาถึงรู้ว่ามันอยู่ในอวกาศไปไม่ได้”
“ฮ่าๆๆ คิดเหมือนกันเลยอะ ตอนฟังเพลงก็นึกอยู่ว่าทำไมต้องไปคอยที่ทางช้างเผือก”
“นั่นซิครับ.....” เป๊บเงียบไปครู่นึง
“อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี เบื่อเป๊บบ้างมั้ยครับ” อยู่ดีๆ เป๊บถามขึ้นมา
“หือ ถามแปลกอะเป๊บ เบื่อทำไมอะ” ผมเงยหน้ามามองเป๊บ
“บางทีเป๊บรู้สึกทำหน้าที่คนรักไม่ดีนะครับ”
“ไม่เลยเป๊บ ทุกวันนี้โจ้มีความสุขมากอยู่แล้ว บางทีเราสองคนก็ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็เป็นเรื่องปกติของการครองคู่กันนะ”
“ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจครับ บางทีเป๊บก็กลัวว่าที่รักจะเบื่อเป๊บเหมือนกัน เป๊บทำได้แค่รักที่รักสุดหัวใจนะครับ ถ้ามีอะไรที่ให้เป๊บปรับปรุงก็บอกได้นะ”
“วันนี้มาแปลกๆนะ เป๊บไปรับข้อมูลอะไรมาอีก”
“เปล่าครับ” แล้วคิงคองก็เงียบไป แต่ผมรู้จักเป๊บดีเลยถามต่อ
“ไม่เชื่ออะเป๊บ สารภาพมาไปได้รับข้อมูลอะไรมาอีก” เป๊บดูลังเล จนตัดสินใจเล่า
   ประมาณว่าเดือนก่อนเป๊บไปเจอเพื่อนๆ สมัยมัธยมปลาย กินเลี้ยงสังสรรค์กัน เพื่อนๆ ม ปลายไม่มีใครรู้ว่า เป๊บมีแฟนเป็นผู้ชาย งานเลี้ยงที่จัดขึ้น คือบ้านเพื่อน โดยมีพ่อแม่เพื่อนมาร่วมกินเลี้ยงด้วย ด้วยความที่สมัยเรียน ม ปลาย เป๊บสนิทสนมกับครอบครัวเพื่อนคนนี้พอสมควร พ่อแม่เขาก็จำได้มาชวนพูดคุย พร้อมบ่นๆว่า ลูกคนนี้ (คือเพื่อนเป๊บ) ไปชอบผู้ชาย พ่อกับแม่รับไม่ได้ คนเป็นพ่อพูดแนวๆ ว่า มันแค่รักสนุก เดี๋ยวก็เลิกกัน คนเราเกิดมาชายหญิงคู่กัน จะมา ชายชาย ได้ไง วิปริตหมด เป๊บเองก็รับฟังปกติ แต่ในใจก็คิดมากไปด้วย ผมละฟังเป๊บเล่าก็ตกใจ คิดอะไรมาเป็นเดือนๆ แทนที่จะเล่าตั้งแต่วันแรกก็หมดเรื่อง
“เป๊บ คิดมากไปแล้ว เป๊บลองนึกย้อนไปวันที่แด๊ดกับมัมรู้แล้วเกิดเรื่องของเราสองคนอะ ด้วยความรักและความเข้าใจกัน ก็ทำให้เราสองคนผ่านมาได้นะ”
“จริงครับที่รัก แต่ประโยคที่พ่อเขาพูดว่า แค่สนุกแล้วก็เลิกกัน เป๊บดันคิดว่า ถ้าวันไหนเบื่อๆ แล้วเลิกกันทำยังไง เลยกลัวที่รักเบื่อนะครับ”
“โถเป๊บ พ่อเขาโลกแคบ คนเราไม่ว่าเพศไหนถ้าเบื่อและหมดรักกัน ก็เลิกกันหมดอะเป๊บ เป๊บสบายใจได้นะ โจ้ไม่เบื่อเป๊บ รักเป๊บมากมายนะ และเชื่อว่า เป๊บก็รักโจ้เหมือนกันนะ” ผมหอมแก้มเป๊บทีนึง
“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาเติมเต็มชีวิตเป๊บ”
   เราสองคนก็นอนกอด คุยกันตามประสาไปเรื่อยๆ คือ เชื่อว่าคนที่นอนกอดกับแฟนท่ามกลางอากาศภายใต้ผ้าห่มอุ่น ก็มีการลูบผิวปกติอะเนอะครับ ก็คือ เรื่องปกติตามธรรมดา ผมก็เลยแกล้งลูบลงไปถึงเป้าของเป๊บ แตะได้สองสามที ขยายขนาดทันที
“หือ แตะเป็นติดนะเป๊บ” ผมแซว ขยายขนาดเร็วมาก
“ก็แข็งแรงไงครับ ที่รักอย่าไปแตะมาก เดี๋ยวเป๊บอดใจไม่ไหวอีก”
“โหว สองรอบมาแล้วอะนะ นี่พักกันไม่ถึงชั่วโมง ยังจะพองอีก”
“ก็กับมือเมียน่ารักคนนี้คนเดียวนะแหละครับ”
“จริงอะ อย่าไปเจ้าชู้ละ โดนตัดจู๋ขาดอะ”
“โหดมากครับ สัญญาว่าไม่เจ้าชู้ รักคนเดียวคนนี้นะครับ.....แต่เป๊บว่าหยุดจับเถอะครับ” ผมยังแกล้งลูบจับไปเรื่อย สีหน้าเป๊บเริ่มเคลิ้มๆนะ แกล้งผัวสนุกดี ฮ่าๆๆ
   ผมเลยมุดลงไปในผ้าห่ม พร้อมเอาปากครอบน้องชายอุ่นตัวใหญ่ของเป๊บ เสียงเป๊บครางเบาๆ ผมก็ทำต่อไปเรื่อยๆ
“ที่รัก...เป๊บไม่ไหวแล้วนะ....อื้อออออ.....”
   แข็งแรงจริงด้วย ขนาดรอบที่สามออกมาเต็มปากเลยทีเดียว ผมลุกขึ้นออกจากผ้าห่ม เดินไปบ้วนปากที่ห้องน้ำ ถ้าสงสัยว่า ทำไมไม่กลืน เอ อันนี้คนที่มีคู่คงทราบนะคร้าบบบบบ มันไม่ได้อร่อยขนาดจะต้องกินทุกครั้ง มะหวายๆ
   ผมเดินกลับมาซุกผ้าห่มต่อ เห็นเป๊บนอนเคลิ้มๆ ไปแล้ว แกล้งเอามือไปจับน้องชายอีก แต่คราวนี้ไม่มีปฏิกิริยาแล้ว ฮ่าๆๆ
“อ้าวไม่แข็งแล้วหรือเป๊บ” ผมแกล้งถาม
“น้ำหมตตัวแล้ว ไม่ไหวแล้ว....พรุ่งนี้เป๊บค่อยทำคืนให้นะครับ”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องอะเป๊บ หื่นนักโดนแกล้งซะบ้าง จะได้เข็ด”
“แกล้งแบบนี้ชอบครับ ทำเยอะๆนะครับ” ยังจะปากดี
“ก็นี่ไง จับๆ ขยำแล้ว ยังอ่อนปวกเปียกเลยเนี่ย”
“ขอพักก่อนครับ เดี๋ยวน้องชายช้ำ” เป๊บตอบแบบตลกๆ
“จ้า  พ่อผัวแข็งแรง ไปนอนกันเถอะเป๊บ พรุ่งนี้ประชุมเช้าอีก”
   เราสองคนก็ย้ายมานอนเตียงใหญ่ หลับสนิทสบายตลอดคืนจนกระทั่งเช้า  :mew3: :mew3: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 27-11-2016 22:37:59

หวานและหื่นตลอด :impress2: :impress2:

ป.ล.เบอร์หมอดูก็อยากได้ด้วยนะ :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Nummim0008 ที่ 27-11-2016 23:34:22

 :impress2: :sad4: หวานมากกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-11-2016 23:35:34

 :pig4: :pig4: :pig4:
ซื้อลอตลี่ทำไมไม่ถูกอย่างนี้
สวี๊ทสวีท เชียงราย เริ่มตั้งแต่คืนแรก คริคริ

รอคืนต่อไปครับ ชอบๆความหื่นของน้องเป๊ะครับ คิคิ
จริงๆแล้วน่าจะหื่นพอๆกันทั้งสองคนล่ะ อิอิ
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-11-2016 02:21:28

โอ้ยน่ารักมาก ชวนฟินมาก
รักกันดูแลกันไปแบบนี้ตลอดเลยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 28-11-2016 10:04:11

 :pig4: :pig4: :pig4:
เชียงรายทริปละมุม
หวานหยอด
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:
ปล.อยากได้เบอร์หมอด้วยอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 28-11-2016 12:09:19

หวานละมุนละมัย เหมือนกับ ได้กิน ก๊วยเตี๋ยวร้อนให้ตอนที่หืมะข้างนอกตก

ขอบคุณนะครับพี่โจ้พี่เป๊ป ที่มาบอกเล่าเก้าสิบ มาเป็นระยะๆ ให้น้องได้ชุ่มชื่นหัวใจ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 28-11-2016 13:18:53

ทริปเชียงรายยังไม่จบใช่ป่าว มาเล่าต่อนะ

หวานๆแบบนี้ชอบ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-11-2016 18:12:14

แหมๆ อากาศดีแรงก็เลยดีตามไปด้วย
หายเหนื่อยเลยเนาะ ถึงไปทำงานแต่เหมือนได้เปลี่ยนบรรยากาศไปในตัว
ขอบคุณค่ะที่ส่งข่าวและความหวานกันตลอด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 29-11-2016 16:01:58

พี่โจ้ พี่เป๊ป ครับถ้าได้รายละเอียดหมอดูมาอย่าลืมบอกน้องคนนี้ด้วยนะครับ
เผื่อผมจะได้ขายของกะเค้ามั้งอะ  :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 29-11-2016 21:46:04

 :m25: :m25: พี่เป๊บอย่าคิดมากเนอะ  สร้างความสุขให้ชีวิตในทุกๆวันดีกว่า  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-11-2016 23:37:20

สวัสดีค้าบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ เขียนเชียงรายเสร็จแล้ว รีบเอามาลงอะค้าบบบบบ ช่วงนี้อาจจะแวบหายไปพักนึงน้า ไตรมาสสี่งานเพียบ ถ้ามีช่วงว่างจะมาทักทายนะค้าบบบบบ ตอบเม้นๆ น้า

j123 : รูปเล็กยังดูหล่ออะเน้อ เขาเรียกว่าหล่อระยะประชิดง่า อิอิ  :mew3:

มิรินลันตา : ขอบคุณค้าบบบ ทำไงถึงหน้าอ่อนหรือคับ จริงๆ ก็แก่อะน้า เลยดูแลอาหารการกิน กับออกกำลังกายบ้าง คงเลยดูแก่ช้าอะค้าบบบ  :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่  :mew1:

Kfc_Pizza :  :mew1: :mew1:

nutto : 555+ ขนาดนันเลยหรือเจ้านัท ยังไงก็อนุโมทนาบุญกฐินน้า  :mew1: :mew1:

Yarkrak : สุขสันต์วันลอยกระทงเช่นกันค้าบบบบ  :mew1:

white feather : เนอะ เป๊บหล่ออะ ฉัตรแซวเป๊บว่า อีเป๊บมันหล่อระดับทำลายล้าง ใครเดินข้างมันหมองหมด 555+

micmicky : ขอบคุณมากค้าบบบบ  :mew1:

คนอ่าน : 5555+ เขิลลลล  :mew3:

ตอบเม้นๆ แทนคิงคอง

ทฟเืนสรฟ : ใช่เน้อคับ แม่นทุกคนเลยง่าาาาาา  :mew3:

Subterra : บางทีก็น่าถีบน้า อิอิ  :mew1:

noy : เดี๋ยวได้เบอร์มาจะบอกนะค้าบบบ  :mew2:

คนอ่าน : เดี๋ยวอัพเดทเบอร์ได้จะบอกนะค้าบบบบ  :mew1:

j123 : เนอะๆ คิงคองเล่าเห็นภาพมาก ขอบคุณค้าบบบบ  :mew1:

patee : ขอบคุณค้าบบบบ

❣☾月亮☽❣ : 555+ ขอบคุณค้าบบบบ

duckk : แอะ เสพติดต้องไปเลิกที่ถ้ำกระบอกป่าวง่า 555+ เดี๋ยวได้เบอร์มาจะบอกน้า  :mew1:

white feather : เนอะๆ ตอนนั้นหน้าเป๊บก็ลอยมาเหมือนกันอะ ผู้ชายอะไรหล่อยังกะช่างปั้น เขิลลลลลล  :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่ อิอิ  :mew1:

nutto : เดี๋ยวได้เบอร์หมอจะบอกนะเจ้านัททททท  :mew1:

Kfc_Pizza : เดี๋ยวได้เบอร์จะบอกนะค้าบบบบ  :mew1:

snowboxs : 555+ เดี๋ยวจะเอารูปเป๊บใหม่ๆมาลงอีกคับบบบ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย UP 27/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-11-2016 23:38:55

ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ

เราสองคนก็ย้ายมานอนเตียงใหญ่ หลับสนิทสบายตลอดคืนจนกระทั่งเช้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาทานอาหารเช้าของโรงแรม ทานเสร็จไม่นานนัก น้องผิงก็โทรเข้ามาบอกว่า ถึงหน้าโรงแรมแล้ว เราสองคนก็เดินทางไปบริษัทเพื่อประชุมต่อ ถึงบริษัทเรียบร้อย
“นายน้อยหลับสบายมั้ยครับ”
“ดีมากครับอา โรงแรมดีเยี่ยมมากครับ”
“ดีเลยครับ ถ้านายน้อยชอบ พักยาวจนวันกลับได้ครับ”
“แล้วไม่ต้องไปพักในเมืองหรือครับ”
“ถ้าชอบโรงแรมนี้ไม่ต้องหรอกครับ ขับรถไปมาไม่ได้ไกลมาก อีกอย่างโปรแกรมบ่ายวันนี้ ผมจะพานายน้อยกับคุณโจ้ไปเมืองท่าขี้เหล็กของพม่า ตรวจงานในเครือบริษัทเราด้วยครับ”
“ได้ครับอา ไม่ได้เอาพาสปอร์ตมาไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”
“ใช้บัตรผ่านแดนชั่วคราวได้ครับ เดี๋ยวอาจัดการให้”
“ได้ครับ”
   การประชุมเริ่มขึ้นท่ามกลางนักธุรกิจพม่า ลาว และชาติอื่นๆ ที่ใช้บริการขนส่งของเรา เป๊บพูดภาษาอังกฤษได้ดีเหมือนเคย จนถึงคราวที่ผมพูด อาจจะไม่เป๊ะเท่าเป๊บ แต่ก็ไหลๆ ไปได้นะครับ อิอิ
   การประชุมเสร็จสิ้นพร้อมด้วยการทานอาหารเที่ยงร่วมกัน นักธุรกิจส่วนใหญ่พอใจและเชื่อมันกับบริษัทเรามากขึ้น จนถึงกับร้องขอให้ทางผู้บริหารลงมาตรวจงานบ่อยๆ จะได้รับรู้ข้อมูลจริง เราสองคนก็ตอบรับไปและจะนำไปปรึกษาพี่ปริมกับพี่ปัน ว่าให้ผู้บริหารลงมาดูในจุดที่สำคัญบ้าง ไม่งั้นฐานการตลาดเราคงจะสั่นคลอนแน่นอน
   ทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปยังเมืองท่าขี้เหล็ก ประเทศพม่า และเมืองบ่อแก้ว ประเทศลาว เยี่ยมชมจุดขนส่งสินค้าของบริษัทเรา ที่เชื่อมต่อไปยังจีนและเวียดนามด้วย พนักงานชาวพม่าและลาวให้การต้อนรับพร้อมกับดูตื่นเต้นมาก เพราะทางเราแทบไม่เคยลงมาพื้นที่ตรงนี้เลย มอบให้คนอื่นมาแทนทั้งนั้น หลังจากพูดคุยรับทราบปัญหาก็เดินทางกลับมาทานอาหารค่ำที่ห้องอาหารโรงแรมที่เราสองคนพัก
“วันนี้นายน้อยกับคุณโจ้เหนื่อยแย่เลยนะครับ เดินตรวจงานสองที่เลย”
“สบายๆ ครับอา ว่าแต่อาเหนื่อยมากมั้ยครับนี่”
“พอไหวครับ สบายๆ...แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษมั้ยครับ”
“อยากไปสองที่ครับ คือ วัดห้วยปลากั้งกับวัดแสงแก้วโพธิญาณ”
“อ่อ วัดแสงแก้วของครูบาอริยชาติใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ ไม่ได้เจอท่านหลายปีแล้ว ว่าจะไปกราบท่าน”
“ได้ครับ งั้นผมให้เจ้าผิงขับรถให้นะครับ จะได้ดูแลนายน้อยกับคุณโจ้ไปด้วย”
“น้องเขาสะดวกมั้ยละครับ”
“ได้ครับพี่เป๊บ เดี๋ยวผมนำพาเที่ยวเอง”
“งั้นรบกวนน้องผิงด้วยนะครับ”
“พรุ่งนี้ผมมารับประมาณเก้าโมงนะครับ”
“ได้ครับ วันนี้ขอบคุณทุกคนมากนะครับ” เราสองคนยกมือไหว้ทุกๆ คนที่มาดูแลเป็นอย่างดี
   กลับขึ้นมาห้องนอนของโรงแรม เราสองคนก็อาบน้ำด้วยกันอีก แต่ไม่มีอะไรกันนะครับ เพราะเหนื่อยมามากทั้งวัน
“ที่รักไปนอนตรงระเบียงอีกมั้ยครับ”
“ได้เป๊บ เดี๋ยวทาครีมก่อน เป๊บไปนอนก่อนเลยอะ”
   ทาครีมเสร็จผมก็เดินตามมา เห็นเป๊บนอนห่มผ้านวมสบายแล้ว ผมก็ไปแทรกตัวนอน
“วันนี้เหนื่อยป่าว” ผมถาม
“ก็นิดนึงครับ พอมาลงพื้นที่ปัญหาก็เยอะเหมือนกันนะครับ เดี๋ยวกลับไปจะต้องประชุมด่วนอีก”
“นั่นซิเป๊บ โจ้ว่าต้องให้พี่ปริมเดินทางมาดูบ้าง อย่างน้อยก็เป็นขวัญและกำลังใจให้กับพนักงาน”
“ใช่ครับ แต่ก็นะที่รัก งานส่วนกลางก็เยอะมาก จะแบ่งเวลาไหนมาลง อีกอย่างเป๊บอยากให้พี่ปริมอยู่กับหลานๆ บ้าง เดี๋ยวโตมาขาดความอบอุ่นอีก”
“จริงเนอะเป๊บ....ว่าแต่ไม่ต้องไปลูบตรงนั้นก็ได้” คือคุยไปคุยมาเป๊บเอามาลูบน้องชายผมซะงั้น
“อ้าวแต่ก็แข็งแล้วนี่ครับ เมียเป๊บแข็งแรงนะเนี่ย”
“พอเลยอะๆ ทะลึ่ง มันอัตโนมัติตะหากกกก”
“หรือครับ”
   ไม่ทันจะต่อว่าเป๊บ นางก็มุดลงไปในผ้าห่ม พร้อมกับเอาปากครอบน้องชายผม ก็สะดุ้งซิครับ โอ้ยยยเสียวมาก โดนแกล้งคืนแล้วววววววว
“เอ้ย.....เดี๋ยวเป๊บ....พอก่อน....อื้อออออ......โจ้ไม่ไหวแล้ว...” ทนไม่ไหวก็ปล่อยเต็มที่ เสียวมาก เมื่อคืนไม่น่าแกล้งเป๊บเลยอะ โดนแกล้งคืนฮือๆ
   นอนราบแบบหมดแรง ตัวการกลับมาจากห้องน้ำ ก็มาซุกตัวนอนพร้อมทั้งพูดว่า
“เป็นไงบ้างครับ โดนแกล้งคืน” ยังจะถาม
“เชอะ งั้นๆแหละ”
“หรือครับบบบบบ เห็นเสียวซะตัวเกร็ง ปากบอก เร็วอีกๆ” คิงคองแซว
   โอ้ยยยย ไม่เถียงแล้วอะ หมดแรงและเขินนนนน รู้งี้ไม่มานอนกับตาคิงคองนี่ก็หมดเรื่อง
“ไปนอนกันมั้ยครับ”
“ดีอะเป๊บ” ตาปรือแล้ว เหนื่อยมาก
   นอนหลับสนิทยาวตลอดทั้งคืน ตื่นมาเช้าวันศุกร์ วันนี้รู้สึกดีที่ได้ไปเที่ยว แต่งตัวสบายๆ กางเกงขาสั้น เสื้อเชิ้ต หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็มาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร
“เหมือนเดิมๆ เลยเนอะเป๊บ เบื่ออะ น่าจะออกไปกินร้านดังในเมืองบ้างอะ”
“อยากกินแนวไหนครับ”
“เคยมากินเกาเหลาเลือดหมูร้านเจ๊ สหรส ตรงหอนาฬิกาอะ อร่อยดี”
“งั้นเดี๋ยวให้น้องผิงพาไปกินดีมั้ยครับ นี่ก็ใกล้ๆ เก้าโมงแล้ว รอน้องเขามารับพอดี”
“ดีนะๆ แล้วได้เที่ยวต่อเลย”
   ไม่ทันขาดคำ น้องผิงก็โทรเข้ามา เราสองคนก็เดินมาขึ้นรถ
“หลับสบายมั้ยครับพี่ทั้งสอง”
“มากมาย แล้วนี่มาคนเดียวหรือ” ผมถาม
“ครับพี่ ทุกคนติดงานหมดเลยครับ ผมว่างอยู่คนเดียว”
“ว่างหรือโดนบังคับมาดูแลพวกพี่กันแน่” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ บังคับอะไรกันครับ เต็มใจต่างหาก”
“งั้นันนี้พาทัวร์ด้วยนะ แต่ก่อนอื่นพาพี่ไปกินข้าวก่อน เกาเหลาสหรสอะ”
“อ้าวยังไม่ได้ทานที่โรงแรมหรือครับ”
“เบื่อๆ อะ ซ้ำๆ เดิมๆ อยากกินร้านดังมากกว่า”
“โอเค ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดให้”
   เดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ถึงร้านเกาเหลา น้องผิงทานมาแล้วเลยรอในรถ ผมกับเป๊บก็อิ่มหนำสำราญกัน หลายๆโต๊ะมองมาที่เราสองคนตลอด คนนอกพื้นที่ก็แบบนี้ เป็นจุดเด่นตลอด ทานเกาเหลาเสร็จก็เดินทางไปที่วัดแสงแก้วโพธิญาณ การเดินทางไกลพอสมควรครับ เพราะวัดนี้ตั้งอยู่ที่ อ.แม่สรวย โน่นเลย เดินทางถึงวัด น้องผิงก็นำเราสองคนเดินเข้าไปในวัด
“เดี๋ยวผมจะพาไปกราบพระแสงแก้วโพธิญาณในโบสถ์นะครับ” น้องผิงเดินนำเราไป
   เราสองคนกราบขอพร พร้อมทั้งทำบุญ เดินออกจากโบสถ์ก็ขึ้นไปลานครูบาศรีวิชัย วัดสวยงามกว่าเดิมมากๆ ผมกับเป๊บตื่นเต้นเลยทีเดียวที่ได้มีโอกาสทำบุญ จนราวๆประมาณเที่ยง ได้ยินทางวัดประกาศเชิญชวนให้ผู้มีจิตศรัทธา ร่วมทำบุญกระเบื้องหลังคากุฎิหลังใหม่ของครูบาอริยชาติ เราสองคนไม่พลาด เลยเดินไปที่กองอำนวยการ ร่วมบุญตามศรัทธาไป หลังจากร่วมบุญอนุโมทนากันแล้ว เป๊บถามเจ้าหน้าที่ไปว่า
“วันนี้ครูบาอริยชาติอยู่วัดมั้ยครับ”
“อยู่คะ แต่ครูบาท่านฉันท์เพลอยู่ ท่านจะลงรับแขกบ่ายโมงครึ่งคะ”
“คิวยาวมากมั้ยครับ” เป๊บถามเพราะปกติมีคนเข้าหาครูบามาก
“วันนี้แทบไม่มีคนเลยคะ ถ้าคุณไม่รีบรอพบครูบาได้คะ”
“ครับ ขอบคุณครับ” เราสองคนก็เดินออกมาหาอะไรดื่มทีร้านกาแฟในวัด
“ที่รักไหนๆมาถึงที่นี่แล้ว รอพบครูบานะครับ”
“ได้อะเป๊บ ขอให้ตอนเราพบไม่มีคนเลยนะ จะได้คุยสะดวกอะ”
“วัดดวงกันดูครับ”
   จนกระทั่งถึงเวลา เราสองคนก็เดินไปยังกุฎิที่ครูบารับแขก มีแขกกลุ่มใหญ่กำลังเข้ากราบนมัสการครูบา ซึ่งกำลังจะออกพอดี ได้โอกาสที่ผมกับเป๊บเข้าไปกราบ จังหวะที่เราเดินเข้ากุฏิ ครูบาทักว่า
“เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่านี่”
“กราบนมัสการครูบาครับ เคยเจอที่กรุงเทพเมื่อสองปีก่อนนะครับ”
“อ๋อจำหน้าโยมได้แล้ว แต่ว่าไปก็เจอกันก่อนมาเกิดกันอีกนะนี่....ฮ่าๆ” ครูบาพูดติดตลกมาก
“ก่อนมาเกิดผมจำไม่ได้หรอกครับ จำได้ตอนเกิดแล้วนี่แหละ...ฮ่าๆๆ”
“แล้วนี่มาทำอะไรกันถึงเชียงรายละนี่”
“มาตรวจงานของบริษัทครับ ครูบาสบายดีนะครับ”
“สุขภาพไม่ค่อยดีนะโยม งานเยอะเหลือเกิน รับแขกวันนึงก็พันกว่าคนแล้ว ดีที่วันนี้น้อยมากๆ ว่าอยากจะพักเสียหน่อย”
“ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”
“เจริญพรนะโยม แล้วรูปหล่อนี่แฟนโยมหรือ”
   ผมตกใจอีกแล้ว เพิ่งเจอครูบาครั้งแรก ทักซะสะดุ้ง
“ใช่ครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
“เออดีรักกันจนแก่โน่นแหละ ตามกันมาทุกภพชาติจะหนีไปไหนได้เน้อ แต่ยังไงอย่าลืมไปนิพพานกันนะ อยู่ด้วยกันสร้างบุญด้วยกัน ไปนิพพานด้วยกันจะได้ไม่ต้องทิ้งใครไว้ในโลกนี้”
“ครับครูบา แต่ผมแทบจะไม่ได้นั่งสมาธิเลยครับ มัวยุ่งเรื่องทางโลกตลอด”
“อย่าไปบังคับตัวเองโยม ปล่อยให้เป็นไปตามปัจจุบัน สิ่งใดเมื่อถึงเวลาย่อมจะได้ทำตามนั้นเองนะโยม”
“ครับ”
“แล้วนี่แฟนโยมจะไม่พูดอะไรบ้างหรือ เอาปากมาด้วยมั้ยเนี่ย” ครูบาหันมาแซวผม
“เอ่อ ไม่กล้าครับ เลยฟังเงียบๆดีกว่า”
“ฮ่าๆ ฟังแล้วพิจารณาตามไปได้ประโยชน์นะโยม แหม่ นี่ถ้ามีคนมาต่อคิวเยอะๆ จะสอนเสียหน่อยว่า คนที่สร้างวัดวาอารามพระสงฆ์องค์เจ้ามาหลายภพชาติ เกิดมาหน้าตาดีร่ำรวยเหมือนสองคนนี้”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“เป็นแบบนั้นมาจริงๆนะแหละ ยังไงภพนี้ได้มีโอกาสเกิดมาเป็นคนหมั่นสะสมบุญไว้นะโยมนะ จะได้ไม่ลำบาก”
“ครับๆ”
“อะ วันนี้คนน้อย เดี๋ยวครูบาผูกข้อมือและให้พรนะ ว่าจะไปนั่งสมาธิสักพัก อะโยมเข้ามาผูกข้อมือรับพร”
   ครูบาผูกข้อมือ พร้อมสวดให้พร พรมน้ำมนต์ เราสองคนทำบุญไปก้อนใหญ่พอสมควร จะได้ให้ครูบาได้สร้างวัดให้แล้วเสร็จ หลังจากกราบนมัสการลาครูบาเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมาที่รถเดินทางต่อไปยังวัดห้วยปลากั้ง ระหว่างเดินทาง
“พี่เป๊บ พี่โจ้ หิวข้าวยังครับ”
“เออว่าไปนี่ก็บ่ายสองกว่าแล้ว หิวเหมือนกันนะ มีร้านไหนเด็ดบ้าง” ผมตอบน้องผิง
“สนใจกินก๋วยเตี๋ยวห้อยขามั้ยครับ อร่อยใช้ได้ครับ”
“น่าสนๆ ร้านติดริมน้ำอะดิ ห้อยขาอะ”
“ประมาณนั้นครับ ติดสระน้ำมากกว่า”
“โอเคๆ ไปชิมโลด”
   น้องผิงก็ขับพาเราสองคนมาร้านก๋วยเตี๋ยวห้อยขา อยู่ใกล้ๆกับวัดร่องขุ่น มาถึงร้านก็สั่งก๋วยเตี๋ยว พร้อมกับข้าวหมูอบสัปปะรด เกี๊ยวปลาทอด ผัดหมี่กรอบ มาเสริมอีกอย่างละจาน อร่อยกระหน่ำมากมาย รสชาติดีเลิศครับ
“อร่อยใช้ได้เลยนะ รสชาติดี” ผมชม
“ร้านนี้ขายมานานครับ ผมมากินตั้งแต่เด็กๆ แต่ตะก่อนร้านอยู่ถนนอีกเส้นนึง แล้วก็ย้ายมานี่ครับ”
   เราสามคนก็ทนไปคุยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งน้องผิงถามเรื่องนี้ขึ้นมา
“เอ่อ...ผิงขอถามอะไรสักอย่างกับพี่ทั้งสองได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ” เป๊บตอบ
“เอ่อ...พี่เป๊บกับพี่โจ้เป็นแฟนกันหรือครับ”
   คำถามของน้องทำให้ผมผงะเลยทีเดียว เป๊บหันมาสบตาผมนิดนึง ก่อนยิ้มแล้วตอบไปว่า
“ไม่ใช่แฟนครับ ผัวเมียกันครับ” เป๊บตอบซะน้องผิงตาโตเลย
“อุ้ย ฮ่าๆๆ พี่เป๊บตอบตรงไปป่าวครับ”
“เรื่องจริงครับ ว่าแต่น้องผิงถามทำไม” เป๊บถามกลับ
“หรือว่าแฟนน้องผิงก็เป็นผู้ชาย” ผมถามซ้ำ
“ก็...อะ...เอ่อ....”
“มีอะไรก็ปรึกษาได้ครับ รับประกันว่าเป็นความลับระหว่างเราสามคน” เป๊บบอกยิ้มๆ
“ใช่ครับ แต่ผิงไม่กล้าบอกพ่อนะครับ กลัวพ่อรับไม่ได้....ไม่รู้จะปรึกษาใคร เห็นพี่ทั้งสองสนิทสนมกันเลยลองถามดูนี่ละครับ”
“ทำไมไม่ลองบอกพ่อละครับ เผื่อแกรับได้นะ” ผมแนะนำ
“กลัวครับ ไม่กล้าอะครับพี่”
“แล้วนี่แฟนเป็นคนที่ไหนครับ”
“แฟนเป็นคนเมกันครับ ชื่อโทมัส ผิงคบกับแฟนตอนไปเรียนที่เมกา แล้วนี่แฟนจะบินมาอยู่ไทย เป็นอาจารย์สอนภาษาที่ไทยอะครับ”
“อ๋ออออ....มิน่าผิงเลยกลัวว่าพ่อจะรู้” ผมถึงบางอ้อ
“ใช่ครับพี่โจ้ ผิงกลัวพ่อเสียใจอะครับ ตอนพี่สองคนคบกัน บอกพ่อแม่ยังไงอะครับ” ผิงถามซะจนผมกับเป๊บสบตากันเลยทีเดียว
   เราสองคนเล่าเรื่องในอดีตแบบย่อๆ ให้น้องผิงฟังว่า กว่าจะมาถึงทุกวันนี้ เราสองคนเจออะไรกันบ้าง ผ่านทุกข์ ผ่านสุข ผ่านความลำบาก ผ่านความสบายมาด้วยกัน น้องผิงตั้งใจฟังมากๆ บางช่วงน้องเขาก็ตาโตตกใจ เล่ามาเรื่อยๆ จนมาถึงวันที่เราสองคนมีงานแต่งเล็กๆ ด้วยกัน
“นี่ก็คือสิ่งที่เป็นพยานว่าเราสองคนแต่งงานกัน” ผมกับเป๊บยกมือโชว์นิ้วที่สวมแหวนหมั้นวงเล็กๆไว้
“โหพี่ ซึ้งอะ ผมเพิ่งรู้ว่าพี่สองคนต้องผ่านอะไรมาขนาดนี้ แต่ผมจำเรื่องพี่เป๊บได้นะครับ ตอนนั้นยังเด็กๆ พ่อเล่าว่า นายน้อยประสบอุบัติเหตุอะไรสักอย่าง นึกไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวจะเชื่อมโยงกันขนาดนี้”
“นั่นแหละผิง คนสองคนกว่าจะมารักมาเจอ มาใช้ชีวิตด้วยกัน ย่อมผ่านอุปสรรคมามาก แต่พี่ว่า อาขจร เขาใจกว้างนะ ถ้าผิงอธิบายดีๆ พี่เชื่อว่าอาเขารับได้แน่นอน”
“หวังว่านะครับพี่ ถ้าโทมัสมาถึงเมื่อไหร่ วันนึงพ่อเขาต้องรู้อยู่ดี เพราะสังคมเชียงรายแคบครับ ไม่นานคงมีคนเห็น”
“แล้วแม่ละไม่ลำบากใจหรือ” ผมถาม
“ไม่หรอกครับ แม่สบายๆ อะไรก็ได้ ผมทำอะไรเขาก็ไม่ได้กังวลมากครับ”
“มุมมองพี่นะ คนเป็นพ่อแม่เขารู้แหละว่าลูกเขาเป็นยังไง เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย” ผมอธิบาย
“จนหอยเท่าฝาหำ” เป๊บเสริม คือ แล้วมันใช่มั้ยยยยยยย ผัวเพี้ยนนนนนนน กำลังเป็นทางการจะตลกเพื่อ
“ฮ่าๆๆ มั่วแล้วพี่เป๊บ”
   หลังจากได้เปิดใจคุยกันไป ดูน้องผิงสนิทสนมกับเราสองคนมากขึ้น คุยเฮฮากันตลอดทาง จนแวะมาทำบุญที่วัดห้วยปลากั้ง ใครที่ไม่เคยมาต้องมาเที่ยวนะครับ ที่วัดสวยงามมาก มีพระมหาโพธิสัตว์กวนอิมองค์ใหญ่มากๆ ตั้งตระหง่านกลางวัด กราบนมัสการพร้อมกับทำบุญเรียบร้อย จนกระทั่วเวลาพลบค่ำเวลาเปิดไฟก็ยิ่งสวยงามมากขึ้นไปอีก สุขใจเสียจริง หลังจากดื่มด่ำความสวยงามเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาไปรับประทานอาหารเย็น
“ผิงเราจะไปทานข้าวร้านไหน”
“ร้านข้าวต้มมีนาครับ ร้านนี้อร่อยมาก พ่อกับทีมงานรอที่ร้านแล้วครับ”
“เมนูอะไรเด็ดๆ อะผิง” ผมถาม
“ผัดมะเขือทรงเครื่องครับ แต่ก็อร่อยหลายอย่างนะครับ ผมว่าพ่อแกสั่งเมนูขึ้นชื่อไว้หมดแล้ว พี่สองคนลองทานแล้วจะติดใจครับ”
“โอเคๆ เตรียมอร่อยๆ”
   มาถึงร้านข้าวต้มมนีนา คนเยอะมากๆ แต่ดีที่อาขจรกับทีมงานมาจองล่วงหน้าแล้ว มาถึงก็ได้ทานทันที
“นายน้อยกับคุณโจ้นั่งตรงนี้เลยครับ บรรยากาศอาจจะไม่สบายมากแต่รับรองว่าอาหารอร่อยมากๆ”
“ไม่เป็นไรครับอา ผมอะไรก็ได้ สบายๆ ครับ”
   เราสองคนพร้อมทุกคนเริ่มทานอาหาร อย่างที่บอก อร่อยจริงๆ ครับ เพิ่งนึกได้ว่าเคยมาทาน แต่ดันจำชื่อร้านไม่ได้ว่าคือร้านมีนา อร่อยจริงๆ ชอบๆ ทานอาหารไปคุยเฮฮากันไป ได้เวลากลับโรงแรมพักผ่อน
“เดี๋ยวอาให้ผิงไปส่งนายน้อยนะครับ แล้วพรุ่งนี้เดินทางกลับกี่โมงครับ”
“เครื่องออก 12.55 ครับอา ว่าจะแวะซื้อของฝากก่อนบินกลับครับ”
“อ๋อได้ๆ เดี๋ยวอาให้ผิงมันพาไปซื้อนะครับ ยังไงพรุ่งนี้อาไปรอส่งที่สนามบินเลยนะครับ”
“ได้ครับๆ เจอกันครับอา”
“ครับๆ”
   หลังจากแยกย้าย น้องผิงขับรถมาส่งที่โรงแรม ระหว่างเดินทาง
“เห็นพ่อบอกว่าพี่เป๊บกับพี่โจ้จะซื้อของฝากหรือครับ”
“ใช่ๆ มีร้านไหนแนะนำบ้างที่ไม่ใช่ร้านในสนามบิน”
“ร้านนันทวันครับ อยู่ก่อนถึงสนามบิน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาแวะครับ”
“ได้ๆ พรุ่งนี้มารับกี่โมงอะผิง” ผมถาม
“ถ้าพี่ๆไม่รีบ แค่แวะซื้อของฝากก่อนไปสนามบิน ผมว่าสักสิบโมงก็ได้ครับ”
“โอเคๆ งั้นสิบโมงพี่มารอที่ล๊อบบี้นะ”
“ได้ครับๆ....ขออนุญาตรับโทรศัพท์ครับ”
   น้องผิงยังตอบรับคำไม่ทันเสร็จ ก็มีเสียงโทรศัพท์แชทเฟสดังขึ้นมา น้องผิงลังเลที่จะรับสาย จนผมบอกว่ารับเถอะ ไม่เป็นไร น้องเลยกดรับสาย ปรากฏว่าแฟนน้องเขาโทรมาจากอเมริกาโน่น คุยกันหวานแหววเลยทีเดียว
“ยุคนี้การสื่อสารดีนะครับที่รัก ยุคเราไม่โทรปกติก็ MSN” เป๊บกระซิบเบาๆ
“จริงเป๊บ จะจีบกันทียังลำบากเลย โทรศัพท์นาทีละสามบาทงี้ MSN ก็เน็ตความเร็ว 52k งี้ กว่าจะจีบติดได้เสียกันหมดเงินเป็นแสน”
“ฮ่าๆ จริงครับ แต่ก็คุ้มเนอะครับ ทำให้รู้ว่ากว่าจะรักกันมันลำบากมาก เลยรักกันตลอดไง” ไม่พูดเปล่าเป๊บมาหอมแก้มซะงั้น ดีที่น้องไม่เห็น ตกใจหมด
“นี่บ้าแล้ว เดี๋ยวน้องเขาเห็น” ผมดุเบาๆ
“น้องไม่ว่าไรหรอกครับ เดี๋ยวปล้ำโชว์ซะเลย” หื่นอีกละ
“พอเลย บ้ากามตลอด” ผมบ่นๆพร้อมผลักหน้าเป๊บออกไป
   น้องเขาวางสาย เราสองคนก็หยุด
“ตะกี้ทำอะไรกันครับ ดูเหมือนดุ๊กดิ๊กกันด้านหลัง”
“สายตาดีนะนี่” ผมแซว
“นิดหน่อยครับ”
“ว่าจะปล้ำเมียโชว์ผิงซะหน่อย เมียพี่เขาชอบ” เป๊บพูดขึ้นมา บ้าแล้วววว อายน้องเขา
“บ้าแล้วววว ทะลึ่ง อายน้องเขาบ้างอะ”
“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรครับพี่ โทมัสหนักกว่าพี่เป๊บเยอะ”
“โหววววว หนักกว่าตานี่อีกอะนะ ตายพอดีผิงงงงงง” ผมบ่น
“ฮ่าๆๆ ไม่ตายครับพี่โจ้ ผมยังรอดมาได้ครับ”
“เห็นมั้ยน้องผิงเค้ายังรอดมาได้ ที่รักต้องอดทน รอดให้ได้ด้วยนะ คืนนี้จัดหนักสามรอบ”
“โว้ววววว นอนเถอะลุง สามรอบทำเก่งตายพอดีอะ” ทำไปทำมาบ้ากามกันหมด โอยยยยย
   ไม่นานนักก็ถึงโรงแรม ล่ำลาน้องผิง ก่อนจะแยกจากน้องผิงแซวอีก
“พรุ่งนี้ผมมารับสิบโมงนะครับ อย่าจัดสามรอบจนตื่นไม่ไหวนะพี่ ฮ่าๆๆ”
“รู้แล้ววววว ไปๆ พรุ่งนี้เจอกัน” ผมโบกมือไล่น้องผิง
   เราสองคนก็ขึ้นมายังห้องพัก คืนนี้ก็อาบน้ำด้วยกันอีก อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ทาครีมไปตามประสา หันมามองเป๊บอีกที นางไปนั่งตรงระเบียงที่เดิมแล้ว สงสัยจะชอบ
“นั่งทุกคืนเลยนะเป๊บ”
“บรรยากาศสงบดีนะครับ เป๊บชอบ แต่คืนนี้ดูหนาวน้อยกว่าสองคืนแรกนะครับ”
“ใช่ๆ แต่ก็ต้องพึ่งผ้านวมเนอะ จะได้อุ่นๆ” ผมเดินไปหยิบผ้านวมมาห่มกับเป๊บ
   เราสองคนนั่งกันเงียบ มองดูดาวบนท้องฟ้าไปเรื่อยๆ
“รอบนี้มาตรวจงานคุ้มนะครับ ได้ทำบุญกับได้น้องชายเพิ่มมาคนนึง”
“เนอะเป๊บเนอะ ครบเครื่องเลยอะ”
“ที่รักว่าอาขจรแกจะรับได้มั้ยครับ”
“ไม่รู้ซิเป๊บ โจ้ไม่รู้จักอาขจรดีเท่าเป๊บอะ มันก็เหมือนแต่ก่อนไงที่โจ้ไม่รู้จักแด๊ด พอแด๊ดรู้เรื่อง ก็เกิดเรื่องมากมายเลย”
“แต่เราสองคนก็ผ่านมาได้นะครับ”
“อื้อ ใช่เป๊บ ความรักความเข้าใจเท่านั้น จะช่วยให้เราผ่านอุปสรรค รักกันมากแค่ไหนหากไม่เข้าใจกัน ก็ไม่มีประโยชน์”
“ใช่ครับ เข้าใจกันแค่ไหนหากไม่รักกันก็ไม่มีประโยชน์” เป๊บตอบสวนมาเช่นกัน ผมยิ้มให้
“ดีนะที่เราสองคนทั้งรักและเข้าใจกันอะ ไม่งั้นคงเลิกกันไปนานแล้ว”
“ใช่ครับที่รัก ถึงจะยังไงก็สิบกว่าปีแล้วนะครับ แป๊บเดียวจริงๆ เป๊บยังรู้สึกว่าเหมือนเราเพิ่งคบกันไม่นาน”
“เพราะเราไม่เคยเบื่อกันจริงจังไงเป๊บ เรามีความสุขกับปัจจุบันเหมือนที่พระอาจารย์สอนไง เลยทำให้รู้สึกว่าวันเวลาที่ผ่านไปมันไม่นานมาก”
“เป๊บหวังว่าความรักของน้องผิงคงจะเหมือนเราสองคนนะครับ”
“หวังว่าเหมือนกันนะเป๊บ”
   จบการพูดคุยเราสองคนก็นั่งเงียบๆ ไปเรื่อยๆ หันมาสบตาแล้วยิ้มให้กันบ้าง ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยอะไร แววตาของเราสองคนเข้าใจซึ่งกันและกัน แค่นี้ก็มีความสุขมากครับ ผมนึกในใจ ขอบคุณบุพเพสันนิวาสที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกัน มีความสุข ความทุกข์ ร่วมกัน ขอบคุณจริงๆ ครับ
   ลืมตาในเช้าวันเสาร์ก็ประมาณแปดโมง เราสองคนก็รีบอาบน้ำ จัดกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ ราวๆ เก้าโมงครึ่งลงมาทานอาหารเช้าของโรงแรม ทานได้ไม่มากเพราะมีแต่ของเดิมๆ ครับ เลยมานั่งรอน้องผิงที่ล๊อบบี้ ประมาณสิบโมงนิดๆ น้องผิงมารับ
“สวัสดีครับพี่ทั้งสอง เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ”
“สบายมาก”
“กี่รอบอะครับ” ทะลึ่งตั้งแต่เช้า
“แปด” เป๊บตอบยิ้มๆ
“โห พี่เป๊บ แข็งแรงมาก ข้าน้อยขอคาราวะ”
“เว่อร์วังไปละเป๊บ ไม่มีสักรอบตะหาก นอนกอดกันแค่นั้นเอง” ผมบอกน้องผิง
“ฮ่าๆๆ ผมก็แซวไปงั้นนะครับพี่ อย่าถือสา อิจฉาพี่โจ้อะ ตอนเรียนที่เมกาก็กอดโทมัสทุกคืนแหละ พอกลับไทยนอนคนเดียว เหงามากมาย”
“งั้นรีบให้โทมัสมาด่วนเลย จะได้นอนกอด”
“โหยยยย ถึงมาก็ใช่จะได้กอด ลองไปนอนค้างข้างนอกซิครับ พ่อด่าเข้าให้อะ”
“นั่นแหละสำคัญ ยังไงพี่อวยพรให้ทุกอย่างราบรื่นนะ” เป๊บอวยพรน้องผิง
“ขอบคุณครับพี่เป๊บ ไว้โทมัสมาถึง กทม ผมจะบินไปรับ ถ้าพี่เป๊บว่างมาเจอหน่อยนะ จะแนะนำว่าที่น้องเขย ฮ่าๆๆ”
“ขนาดนั้นนนนนเจ้าผิง เริงร่าไปละ” ผมนั่งนึก ไปสนิทสนมกับเจ้าผิงตอนไหนเนี่ย คุยกันยังกะคนข้างบ้าน ฮ่าๆๆ
   ถึงร้านนันทวันเราสองคนก็ลงไปซื้อของฝาก ซื้อมาเยอะพอสมควรครับ เลยให้พนักงานแพคเป็นกล่องสำหรับโหลดเครื่องบิน ประมาณใกล้เที่ยง น้องผิงก็มาส่งเราสองคนที่สนามบิน อาขจรกับบรรดาลูกน้อง ก็มารอส่งด้วย
“นายน้อยกับคุณโจ้หลับสบายมั้ยครับ”
“สบายครับอา รอบหน้าถ้าได้มาตรวจงานคงจะมานอนที่นี่อีกครับ”
“ได้ครับๆ จะมาเมื่อไหร่แจ้งมาอาจะได้จองไว้ให้นะครับ”
“ขอบคุณครับอา ถ้าว่างๆ ลงไปกรุงเทพบ้างนะครับ แด๊ดกับมัมก็บ่นๆ คิดถึง”
“ได้ครับ อาคิดถึงพ่อเลี้ยงเหมือนกัน ท่านสบายดีนะครับ”
“แข็งแรงครับอา แต่ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ออกไปสมาคมกับเพื่อนๆ ของกลุ่มแกตลอด”
“ดีแล้วครับ ปล่อยให้รุ่นลูกๆ ได้บริหารกัน”
“นายครับ นี่บอร์ดดิ้งพาสกับบัตรเข้าเล้าจน์ เรียบร้อยแล้วครับ” คุณธเนศส่งบอร์ดดิ้งพาสกับบัตรเข้าเล้าจน์มาให้
“ขอบคุณมากครับคุณ...เอ่อ....” เป๊บจำไม่ได้แน่
“ผม ธเนศ ครับ”
“อ๋อๆ ขอบคุณมากครับคุณธเนศ คราวนี้จำชื่อคุณแม่นแล้วครับ” เป๊บตอบยิ้มๆ
   การทำอะไรให้เจ้านายจำได้ มีผลต่อชีวิตมากเลยนะครับ อันนี้คอนเฟิมมมมมในฐานะผู้บริหารเลยละคร้าบบบบ ฮ่าๆๆ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับอา” เราสองคนยกมือไหว้
“ได้ครับนายน้อย คุณโจ้ มีโอกาสมาบ่อยๆนะครับ ทางเราจะได้หายคิดถึง”
“ถ้ามีเวลาจะมานะครับอา ลาทุกคนเลยนะครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้ทุกคนที่มาส่ง ทุกคนแทบรับไหว้ไม่ทัน
“นายน้อย ฝากเจ้าผิงมันด้วยนะครับ” อาขจรฝากฝังน้องผิง
“ได้ครับอา....น้องผิงศึกษางานให้ดีนะ ให้เก่งเหมือนพ่อจะได้ก้าวหน้า” เป๊บหันไปแซวแบบยิ้มๆ
“คร้าบพี่เป๊บ จะตั้งใจทำงานคร้าบบบบ” น้องผิงยกมือไหว้เป๊บ เป๊บเดินเข้าไปกอดโอบไหล่น้องผิง อาขจรยิ้มแบบพอใจมากที่เป๊บเอ็นดูน้องผิง
“ลาพี่โจ้ด้วยนะคร้าบบบบบ” น้องผิงยกมือไหว้ผม เดินมากอดผมแน่นๆ
“นี่พอเลยๆ อย่ากอดแน่นๆ” ผมบ่นเบาๆแบบยิ้มๆ
“มาตรวจงานบ่อยๆนะพี่ ขอบคุณพี่ทั้งสองมากครับที่ให้คำปรึกษา” น้องผิงยิ้มๆ
“จ้าพ่อคู๊ณณณณ” ผมตอบประชดนิดๆ
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ไว้ถ้าว่างจะมาอีก ยังไงฝากบริษัทด้วยนะครับ” เป๊บล่ำลาทุกคนอีกครั้ง
“ครับๆ เดินทางปลอดภัยครับนายน้อย” อาขจรเดินมาส่งถึงทางเข้าผู้โดยสารขาออก
   เราสองคนผ่านเครื่องสแกนมา ก็ไปนั่งในเล้าจน์ด้านในรอเครื่องมาจาก กทม เล้าจน์ต่างจังหวัดมีขนมไม่มาก แต่ก็พอโยนเข้าปากได้
“ตรวจงานรอบนี้รู้สึกดีเนอะเป๊บ”
“ใช่ครับ รู้สึกดีมาก เอ ว่าไป เวลาที่รักมาตรวจคนเดียวเจอแบบนี้มั้ย”
“ก็แบบนี้แหละ แต่ไปเช้าเย็นกลับอะเป๊บ ไม่ได้ไปนั่นนี่มากมายอะไร อีกอย่างคนไม่ได้มารับมาก รอบนี้เป๊บมาด้วยไง คนเลยมารับมาก ดูอบอุ่นไปอีกแบบ”
“แต่ทุกคนให้ควาเคารพที่รักตอนมาคนเดียวดีใช่มั้ยครับ”
“ใช่ๆ ออกแนวจะกลัวๆ ด้วย เพราะโจ้ดุนิดๆ ถ้างานออกมาไม่ดีก็มีการต่อว่าหน่อยนึงละ”
“อ๋อ มิน่า เห็นบางคนไม่เดินเฉียดที่รักเลย เพราะดุนี่เอง”
“อารายยย ตัวจริงออกจะใจดี ทำมากลัว ฮ่าๆๆ”
“ฮ่าๆๆ นั่นซิ ใจดีน่ารักขย่มเก่งด้วย”
“เดี๋ยวๆ ขย่มไม่ต้องมาปน มั่วแล้ว ตาลุงบ้ากาม”
“ฮ่าๆๆ”
   เครื่องบินนำเราสองคนทะยานออกจากท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ถึง กรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ ระหว่างรอรับกระเป๋า เสียงไลน์ผมก็ดัง ผมกดดู น้องผิงส่งรูปโทมัสมา
“เป๊บ แฟนน้องผิงหล่อมาก” ผมเรียกเป๊บมาดูรูป
“หล่อครับ แต่น้อยกว่าเป๊บ”
“จ้า พ่อรูปงามตามท้องเรื่องงงงงงงง” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ”
   ถึงคอนโดโดยสวัสดิภาพ ตรวจงานเชียงรายครั้งนี้เจออะไรหลายอย่าง คุ้มค่าจริงๆ อากาศเริ่มหนาวแล้ว ท่านใดว่างไปแอ่วเหนือเน้อ อากาศดี สวยงาม คร้าบบบบบบบบบบ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 30-11-2016 00:19:45

อิจฉาพี่ 2 คนที่สู๊ดด งานก็ดี คนรักก็ดี ลูกน้องก็ดี  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: torfun607 ที่ 30-11-2016 01:33:55

พี่สองคนน่ารักจังงงง :-[ :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-11-2016 02:38:00

โจ้น่ารักมาก อิจฉาคนที่ได้ไกล้ชิดโจ้เลยนี่
ขนาดรู้จักโจ้ผ่านตัวหนังสือยังรู้สึกว่าโจ้น่ารักขนาดนี้
แล้วคนที่เป็นแฟนอย่างเป๊บ ครอบครัว เพื่อนๆ
หรือแม้แต่คนอื่นๆที่ไกล้ชิดกับโจ้
ก็คงเห็นความน่ารักของโจ้หลายเท่าแน่ๆ
เป๊บก็ดี๊ดี ดูแลโจ้ รักโจ้ไม่เก่าเลย

ขออวยพรให้โจ้กับเป๊บนิพพานไปด้วยกันนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 30-11-2016 10:21:22

 :L2: :L2: :L2:
ทริปหวานๆ ณ เชียงราย
รักนะ น้องโจ้&น้องเป็บ
ปล.ขอให้น้องผิงโชคดีด้านความรักด้วยนะจ๊ะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-11-2016 10:25:28

ใจบุญ หล่อ รวย น้ำใจงามทั้งสองคน น่ารักมากๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 30-11-2016 17:24:33

ตอนพิเศษนี้จบ happy ending ดีค่ะ รออ่านตอนหลักต่อนะคะ

"เป๊บอยากให้พี่ปริมอยู่กับหลานๆ บ้าง เดี๋ยวโตมาขาดความอบอุ่น" เพราะเป๊ปเองเคยรู้สึกแบบนั้นที่แด๊ด กับพี่ชาย ทำงานยุ่งตลอด ไม่ค่อยมีเวลาให้ เลยเป็นห่วงหลาน น่ารักมากเลย

“เออดีรักกันจนแก่โน่นแหละ ตามกันมาทุกภพชาติจะหนีไปไหนได้เน้อ แต่ยังไงอย่าลืมไปนิพพานกันนะ อยู่ด้วยกันสร้างบุญด้วยกัน ไปนิพพานด้วยกันจะได้ไม่ต้องทิ้งใครไว้ในโลกนี้” เท่าที่อ่านเรื่องมามีหลายท่านทักโจ้กับเป๊บแบบนี้ สบายใจได้เลยว่าทั้งคู่จะรักกันจนแก่ ไม่มีใครเบื่อใครแน่นอน ^^ แล้วอย่าลืมไปนิพพาน พระท่านสอนดีมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-11-2016 17:50:13

น่ารักกันมากๆเลยค่ะ อิ่มใจแทน
สร้างบุญสร้างกุศลกันมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 01-12-2016 11:36:54

เป็นทริปที่ดีเลยค่ะ เจอแต่สิ่งดีๆ
ทั้งได้ไปทำบุญ ทั้งได้น้องชายเพิ่มมาอีกหนึ่ง
บรรยากาศก็ดี อากาศก็ดี คนรอบข้างก็เคารพรัก
ว่าแต่พี่เป๊ปพาเข้าเรื่องบนเตียงเรื่อยเลยนะค่ะ
หื่อตลอดดดดด แต่เราชอบค่ะ 555555

อยากให้เรื่องของน้องผิงไม่มีปัญหาจัง
หวังว่าพ่อแม่น้องจะเข้าใจนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 01-12-2016 15:02:57

โอ้ว พี่โจ้ พี่เป๊ป ถ้าครูบาท่านทักแบบนี้ก็คงทำกับมาหลายภพหลายชาติมากจริงๆ
ถ้ามีโอกาสผมคงได้ไปกราบครูบาท่านอีกบ้างเหมือนกัน ไม่ได้ไปกราบท่านก็นานมากแล้ว
เอาไว้ถ้าไปเชียงรายคงได้ไปตามรอยพี่โจ้ พี่เป๊ปบ้างนะครับ

พี่ๆทั้งสองคนน่ารักมาก เพราะงั้นพี่ๆถึงเป็นที่รักของทุกคนจริงๆ
ตลอดเวลาที่อ่านเรื่องของพี่โจ้ทำให้รู้ได้เลยว่า คนทำดีย่อมได้อยู่เสวยแต่ในสิ่งดีๆจริงๆ

แต่จะมาตามอ่านเรื่อยๆนะครับพี่โจ้ พี่เป๊ป
คิดถึงพี่ๆทั้งสองคนเสมอน้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 02-12-2016 23:25:34

หวานตลอด :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวัน ที่ 04-12-2016 19:39:46

ถ้าพี่มาเชียงรายอีกต้องมาเที่ยววัดร่องเสือเต้นค่ะสวยงาม

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jumpza ที่ 04-12-2016 20:35:21

ซิสน้องมาไม่ทันรูปพี่เป๊ปน้องพลาด ฮือ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-12-2016 21:08:44

คู่แท้ เป๊ป โจ้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 05-12-2016 19:40:27

อิจฉาคุณโจ้คุณเป๊บจังเลย อยากหวานๆแบบนี้มั่ง :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 07-12-2016 12:45:35

รูปดิสเพลนี่พี่เป๊ปช่ายไหมน้าาาาา หล่อ ขาว ใส จริงๆ ถ้ามาหลอกว่าอายุยี่สิบกว่าก็คงจะเชื่อนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 14-12-2016 19:55:43

พี่โจ้ พี่เป๊ป น้องคิดถึงพี่ๆมากมาย คิดถึงจนต้องกลับไปนั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่อีกรอบ พี่หายไปไหน  :ling1: ทำไมไม่สนใจน้องบ้างง  :katai4:  :katai4:  :katai4: น้องมานั่งรอพี่ทุกวันเลย
งอแงๆๆๆๆ คิดถึงพี่โจ้ที่แสนน่ารัก เดินท่าไก่กุ๊กๆ ผิวขาสใส ฟรุ่งฟรุิ้ง แม้อายุจะเหยียบย่างเลข4แล้วก็ตามที

พอกลับไปอ่านทำให้คิดได้ว่า ก็ติดตามพี่โจ้มานมนานกาเลแล้วเหมือนกันนะเนี่ย
นี่เรารู้จักกันผ่านทางตัวอักษรมานานหลายปีเหลือเกิน ตั้งแต่น้องยังอยู่มหาลัยวัยใส จวบจนจบปริญญาโท กำลังก่อร่างสร้างกิจการของตัวเองในอนาคต

มาถึงตอนนี้ถึงจะได้รู้จักพี่ผ่านทางเพียงตัวอักษรแต่ก็รู้สึกถึงความผูกพันตลอดหลายปีที่ผ่านมานะครับ
ไม่ใช่แค่พี่โจ้ที่ดีใจเวลามีคนมาเขียนเม้นนะครับ แต่ทุกครั้งผมก็รออ่านว่าพี่โจ้จะเม้นตอบผมว่าอย่างไรด้วยเหมือนกัน
เรื่องของพี่เป๊ปกับพี่โจ้เรื่องราวที่คิดเตือนสติให้ ตั้งมั่นอยู่ในความดีและเชื่อในเรื่องกรรมและธรรมะจัดสรรมากๆครับ
ผมก็อยากจะขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นน้องน้อยๆของพี่ๆทั้งสองคนด้วยนะครับ

เรื่องหลักใกล้จะจบแล้ว แต่ยังไงก็ยังอยากให้พี่โจ้มาเขียนเรื่องราวบอกเล่าเก้าสิบกันไปเรื่อยๆนะครับ
แล้วผมจะรอพี่โจ้กับพี่เป๊ปนะครับ :)

 :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 16-12-2016 09:21:38

แหมหวานจริงพี่นึกว่าไปฮันนีมูนซะอีก อยากเห็นรูปคู่ของน้องสองคนบ้างจัง จะมีหวังไหมน้า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-12-2016 23:41:33

สวัสดียามดึกครับทุกท่าน หลายคนน่าจะนอนพักผ่อนกันหมดแล้ว ไม่ก็เที่ยวสนุกสนานคืนวันศุกร์ ช่วงนี้งานรัดตัวมากครับ ผมแทบไม่ได้เข้ามาดูในเล้าจน์เป็ด

พอเข้ามาดูอีกที มีข้อความบอกคิดถึงเราสองคน ขอบคุณมากครับ

อีกอย่างตัวขาวเป็นไข้หวัดใหญ่ครับ นางป่วยมาหลายวันแล้ว ช่วงแรกๆ ที่ป่วยถึงขั้นเป็นลม พาส่งโรงพยาบาลกันวุ่นเลยละครับ นอนโรงพยาบาลสามคืนแล้วออกมาพักฟื้นที่บ้านใหญ่ ผมเองก็ต้องนอนแยกกับตัวขาว นางเป็นคนสั่งเพราะกลัวติดไข้หวัด ผมก็ทำตามเสียโดยดี หากป่วยกันทั้งสองคนจะลำบากเอาครับ

ชีวิตเลยดูวุ่นๆ เดินทางไปมาระหว่างบริษัท บ้านใหญ่ คอนโด นี่ละครับ

ตอนนี้ตัวขาวก็อาการดีขึ้นมาก เหลือแค่อาการไอค๊อกแค๊กตามประสา แต่นางมีอาการเบื่ออาหารมาก ทานอะไรก็อาเจียน กินได้น้อย ผมก็เป็นห่วง ยังดีที่ทานของหวานได้บ้าง ไม่งั้นแย่แน่ครับ

อีกไม่กี่วันตัวขาวหายสนิทคงเข้ามาอัพเรื่องราวต่อนะครับ ขอบคุณทุกท่านมากครับ

ฝันดีครับ  :hao6: :hao7:

Pep

ปล.ขอเปลี่ยนรูปโพรไฟล์นะครับ ตัวขาวเอามาลงไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไมไ่ด้บอก ผมละอายไม่อยากโชว์หน้าผู้สูงอายุครับ เดี๋ยวครั้งต่อไปจะไปตำหนิตัวขาวห้ามเอารูปมาลงอีก ไม่ไหวๆ พออายุมากเริ่มดื้อนะเมียคนนี้ ตีให้เข็ด  :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-12-2016 19:04:28

แน่ะๆจะตีคนป่วยได้ไงคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะอากาศเปลี่ยน.  :L1:   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 18-12-2016 22:33:16

หายป่วยไวๆนะน้องโจ้
น้องเป๊บก็อย่าใชมือตีน้องนะ ใช้อย่างอื่นตีแทน
ดูแลสุขภาพกันนะครับ
 :L2: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-12-2016 08:54:38

  :L2:
 :L2:
 :L2:
หายป่วยไวไวนะคะ
คิดถึงด้วย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 19-12-2016 10:44:13

โหยยยยย พี่เป๊ปอย่าตีพี่โจ้เลยคร้าบบบบบบ พี่เป๊ปยังหล่ะอยู่เลย พี่โจ้ก็เลยอวดนิดอวดหน่อยเป็นธรรมดา
คือถ้าจะบอกว่าพี่เป๊ปอายุยี่สิบปลายๆผมก็ยังเชื่อเลยน้าหล่อขนาดนี้ หน้ายังใสกิ๊กเป็นเด็กวัยรุ่นเลย
แล้วประเด็นคือพี่โจ้ยังป่วยอยู่เลนน้า เดี่ยวนางงอแงขึ้นมาพี่จะยุ่งเอานะครับ คราวนี้หล่ะง้อกันยาวเลย

ยังไงก็ขอให้พี่ตัวขาวหายไวๆนะครับ จะได้ขาวใส แบ๊วๆ เหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือความน่ารักไงครับ
หายป่วยรองนี้กลับมาเมื่อไหร่สงสัยได้ซ่ากว่าเดิมแน่นอน

คิดถึงพี่ๆทั้งสองคนนะครับ มาอัพเดทให้หายคิดถึงด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 19-12-2016 22:43:43

ขอให้พี่โจ้หายป่วยไวๆนะคะ
พี่เป๊บก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ
คิดถึงทั้งสองคนมากๆๆๆๆๆๆๆรอพี่โจ้นะคะ
ไม่เอาไม่ตีพี่โจ้นะคะพี่เป๊บ พี่โจ้น่ารักกกกกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: l3iggy ที่ 28-12-2016 17:23:16

 :-[

อ่านรวดเดียวจบเลย อ่านไป มีทั้งยิ้ม หัวเราะ ซึ้ง โกรธ หลายอารมมากๆเลย ...

ไม่รู้ว่าตอนนี้โจ้หายรึยัง ไงก้อดูแลสุขภาพกันด้วยนะคัฟทั้ง2คน ... จะติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอคัฟ

ป.ล. ขอสอบถามว่า พระอาจารย์ อยู่ที่วัดไหนคัฟ หากมีโอกาสจะขอไปนมัสการท่านบ้างคัฟ อ่านๆจากเนื้อเรื่องรู้สึกศรัทธาท่านตามเลย ☺️

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-12-2016 05:46:29

 :m22:
คนว่างงานเข้ามาส่องนักธุรกิจ
 :mew4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: curious ที่ 01-01-2017 16:11:21

สวัสดีค่ะะ จริงๆยังอ่านไม่จบเลย แต่อยากมาสวัสดีปีใหม่2560
ปีใหม่นี้ก็ขอให้พี่โจ้และพี่เป็ปมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดปีและตลอดไป
คิดสิ่งใดก็สมปราถนานะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: l3iggy ที่ 02-01-2017 22:23:26

  :L2:  :L2:  :L2:

✨

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-01-2017 10:14:42

สวัสดีปีใหม่นะครับ พี่โจ้ พี่เป๊ป
ในศุภวาระอันเป้นมงคลขึ้นปีใหม่ ผมก็ขออำนาจคุณพระศรีพระรัตนตรัยโปรออำนวยอวยพรให้พี่ๆทั้งสองคน
พบเจอแต่สิ่งดีๆ พอแต่คนดีๆ มีสุขภาพกาย สุขภาพใจที่ดี มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะในทุกๆวันนะครับ

อวยพรจบแล้ว ก็ถึงเวลาตามตัวพี่โจ้ละนะครับ พี่โจ้หายไปไหนนนนนน  :angry2: น้องไม่ยอมนะ  :serius2:
หายไปนานเกินไปแล้ว รู้ไหมว่าน้องคิดถึงขนาดไหน รีบๆมาบอกเล่าเก้าสิบให้หายคิดถึงโดยด่วนเลยครับผม

ปล. ผ่านมาอีกปีความโสดก็ยังคงเดิม ฮ่าๆๆๆ :hao4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-01-2017 07:04:59

สวัสดีปีใหม่
ขออำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิในสากลโลก
ดลบันดาลให้น้องโจ้และน้องเป๊ปพบเจอแต่สิ่งดีๆ มีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป
ให้มีสุขภาพแข็งแรงเป็นที่รักของคนทั่วไปและครองรักกันยืนยาวตลอดไป
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-01-2017 10:03:57

 :L2: :L2: :L2:
สวัสดีปีใหม่นะคะ
 :mew1:
 :mew1:
 :mew1:
 :mew1:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: micmicky ที่ 04-01-2017 21:47:05

 :mew1:  Happy  New  Year  2017  ค่ะ :mew1:

ขอให้คุณเป๊บ  คุณโจ้ ครองรักกันไปจนแก่เฒ่านะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 04-01-2017 23:12:24

แฮปปี้นิวเยียร์ย้อนหลังนะคะพี่ๆทั้งสอง มีความสุขกันมากๆนะคะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงเน้อ :mew1: รออ่านเรื่องราวของพี่ๆอยู่นะคะ คิดถึงงงง :monkeysad:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 10-01-2017 12:45:34

ยังรักคู่นี้อยู่เหมือนเดิมเลยน่ะคะ ^____^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เชียงร๊ายเชียงราย ตอนจบ UP 29/11/59
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-01-2017 22:43:37

สวัสดีค้าบบบบบบบ ทำไรกันง่าาาาา อิอิ ขอโทษที่หายไปนานค้าบบบบ ป่วยหนักด้วย แล้วก็งานเยอะมากกกกก อยากจะหนีไปมัลดีฟล์ตัดขาดจากโลกภายนอก

ตอนนี้ยังไม่หายป่วยเลยอะคับ ยังมีไอค๊อกแค๊ก เวลาประชุมนำเสนองานก็ไม่คล่องเอาเลย น่าเบื่ออะคับ ดีที่คิงคองนำเสนอแทนให้บ้าง เลยรอดตัวไปอะคับ

ไหนๆ แวะมาเม้าๆ อัพเดทความหวานอะเน้อ

ระหว่างฟังคณะกรรมการนำเสนอรายงานประจำปี 59 ผมก็รู้สึกเบื่อๆ ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง เพราะข้อมูลลวกๆ ไม่ได้ดั่งใจเอาเสียจริง ระหว่างเบื่อๆ เซ็งๆ ไลน์โชว์หน้าจอ เป๊บไลน์มา เลยกดดู

"กลับถึงคอนโดกี่โมงคับเมีย"....สติ๊กเกอร์จูบ

"ก็น่าจะทุ่มนิดอะผัว....มีรายอะ" สติกเกอร์โมโห

"โอ้ววว อย่าโมโหซิคับเมีย รีบกลับน้าคับ เป๊บทำของโปรดรอ" ดีงามอะ ผัวทำกับข้าวรอ

"ทำไรกินบ้างง่า หิวแร้วๆ" สติกเกอร์หม่ำๆ

"มาลุ้นหน้างานนะคับบบบ รับรองว่าของชอบ อร่อยแน่นอน"

"อะเครๆ เดี๋ยวจะฟาสไปเลยอะ"

"อย่าซิ่งมากคับ เด๋วชน"

"รู้แล้วๆ เจอกันนะผัว...รักผัวน้า"

"รักเมียค้าบบบ" สติกเกอร์จูบ

นั่งยิ้มเบาๆ แบบอารมณ์ดี รักจริงๆ เลยคิงคองเนี่ย กำลังอารมณ์ดี มีเสียงถามดังขึ้น

"ท่านรองประธาน มีอะไรเสริมหรือแสดงความคิดเห็นมั้ยครับ" ท่านประธานจิมถามขึ้นมา ไรฟะ กำลังคิดถึงผัว ดันมาขัด

"คือ รายงานการประชุมเนี่ย มันน่าเบื่อมาก ผมถามจริงเหอะ ทางคณะกรรมการในการสรุปข้อมูลประจำปี ทำงานกันยังไง ข้อมูลตกหล่นไม่ครบถ้วน โดยเฉพาะหน้า......วรรค....แล้วก็หน้า....บลาๆๆ" เทศน์ยาวรวดดดดดด ไอไปด่าไป 555+

"ดังนั้นรอบหน้าถ้าผมถ่อมาประชุม รายงานฉบับนี้ต้องแก้ให้เสร็จสมบูรณ์ และสามารถตอบคำถามผู้ถือหุ้นได้ หากทำไมไ่ด้ก็พิจารณาตัวเองซะ แล้วอีกอย่างท่านประธานก็ช่วยอ่านเยอะๆบ้าง จะได้รอบคอบ ถึงเวลาแก้ไขเยอะแยะ เข้าใจด้วย เลิกประชุม กลับบ้านๆ" หลังจากพูดจบ ผมก็ลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องประชุม จิมหน้าเหวอ นานๆ ผมจะแสดงอภินิหาร

ผมกลับเข้ามาห้องทำงาน เก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน เหลือบมองนาฬิกาเวลาใกล้หกโมงเย็นแล้ว เสียงเคาะประตู

"เข้ามา" จิมเปิดประตูเข้ามา ผมมองสายตาดุๆ

"วันนี้เป็นอะไรพี่ ใส่เป็นชุด"

"ประจำเดือนมามั้ง เลยหงุดหงิด"

"ฮ่าๆๆ ขนาดนั้น ตกลงหงุดหงิดอะไร ผัวไม่ทำการบ้าน" ดูมันถาม ระดับผัวอะนะไม่ทำการบ้าน เหอะ ต้องถามว่าวันไหนไม่ทำการบ้านบ้าง ไม่ไหวๆ ระบมตลอด  :mew3:

"เบื่อรายงานประจำปี ที่ลวกๆ ไม่ได้เรื่อง"

"ผมว่ามันก็ใช้ได้นะ"

"มันไม่สมบูรณ์ไงจิม เวลานำเสนอผู้ถือหุ้น เราก็ตอบอึกอักทุกที จิมเองก็อ่านให้ละเอียดๆ บ้าง ไม่งั้นงานออกมาไม่ดี"

"ผมถนัดที่ไหนละพี่ เลยยกให้พี่ไง"

"ก็นั่นแหละ จะให้มาลุยเต็มที่ก็งานบริษัทเป๊บอีก จะทิ้งที่นี่ไปก็ไม่ได้มันเป็นของครอบครัวเรา"

"งั้นแก้ไงดีพี่"

"ไล่ออกยกทีมเลยมะ แล้วหาทีมใหม่"

"แรงไปมั้ยพี่ เขาก็อยู่กะเรานานนะ"

"ไม่งั้นก็ต้องพัฒนาตัวเองให้ดีกว่านี้ ตามนั้น กลับไปหาผัวดีกว่า เบื่อ"

"โอเคๆ เชิญท่านรองครับ" จิมทำล้อท่าตะเบ๊ะ เดี๋ยวยิงซะนี่ หงุดหงิด

ถึงลานจอดรถ กระทืบคันเร่งกลับบ้าน การจราจรออกแนวโล่งๆ ดีงามมากมาย ถึงลานจอดคอนโดเรียบร้อย เดินขึ้นห้อง แตะคีย์การ์ด เข้ามาได้กลิ่นหอมฉุยเลยทีเดียว เหลือบไปมองในครัว คิงคองกำลังยืนทำอาหาร ใส่ชุดกันเปื้อน ผู้ชายเวลาทำอาหารก็มีเสน่ห์นะ 555+ กำลังจะเดินย่องๆไปหา

"ไม่ต้องเดินย่องๆ มาครับ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามารอกินเลย" นางพูดห้ามหันมายิ้ม โอ้ยยยย เบื่ออออ จะย่องๆไปกอดก็ทำมาห้ามมมม :katai1:

เดินมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบหน้าบูด สักพักได้ยินเสียงเรียกทานข้าวก็เดินออกมา

"มีไรกินบ้างอะเป๊บ"

"ไข่ยัดไส้อบชีส แกงเลียงกุ้งสดใส่พริกไทยเยอะๆ ผัดขิงทรงเครื่อง ปลาทูสดทอดกรอบ ครับ"

"น่าหม่ำทั้งนั้นเลยง่าาาาา"

"งั้นมาเริ่มกินกันเนอะ"

เราสองคนกินข้าวไปเม้าไป เป๊บก็ถามถึงทำไมหน้าตาดูหงุดหงิด ก็เล่าๆ ให้ฟัง เป๊บก็แนะนำว่า ลดมาตราฐานลงบ้าง ถ้าลูกน้องเขาเก่งเขาออกไปตั้งบริษัทเองแล้ว ก็ได้แต่รับฟัง จะพยายามลดมาตรฐาน

เป๊บเห็นผมเหนื่อยๆ เลยอาสาล้างจาน ผมเลยมานั่งดูทีวีอะไรไปเรื่อย ละครช่องสามกำลังมาพอดีระหว่างนั่งดู

"ที่รัก คืนนี้แช่ออนเซ็นกันป่าว"

"หือ" ผมทำหน้างง

"พอดีลูกค้าที่บริษัทเขาซื้อผงออนเซ็นจากเมืองเบ๊บปุมาให้นะครับ แช่ผ่อนคลายดีมั้ย"

"ดีนะๆ"

"งั้นเป๊บไปผสมน้ำนะครับ"

"ได้ๆ"

สักพักเป๊บตะโกนมาว่าเสร็จแล้ว ผมกับเป๊บก็แก้ผ้าเดินเข้าห้องน้ำ

"ผงสีฟ้าอ่อนหรือเป๊บ"

"น่าจะนะครับ ผสมมาก็ออกแบบนี้ กลิ่นซากุระด้วย"

"งั้นแช่เลยเนอะ"

เราสองคนลงไปแช่ตัว ผมนอนพิงไหล่เป๊บ

"สบายตัวดีนะเป๊บ ต่างจากแช่น้ำธรรมดาเลยอะ"

"นั่นซิครับ นึกถึงตอนเราไปแช่ที่ญี่ปุ่นนะครับ"

"ใช่ๆ อายมาก แบบเดินเปลือยไปบ่อน้ำออนเซ็นอะ"

"วัฒนธรรมเขาเป็นแบบนั้นนี่ครับ แต่เป๊บจำได้ คนมองที่รักเต็มเลย"

"ก็น่ารักไง ฮ่าๆๆ เหอะ ว่าแต่โจ้อะ เป๊บแหละคนก็มองเต็มเลย โดยเฉพาะผู้ชายมองตรงนั้นแล้วทำหน้าอึ้งๆ"

"ฮ่าๆๆ ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ ของดีต้องโชว์"

"นั่นแหละ ผู้ชายหลบสายตากันหมด แพ้อย่างสิ้นเชิง"

"เราน่าไปกันอีกนะครับ"

"มีเวลาหรือเป๊บ"

"มีครับ ถ้าเราวางงานออกจากตัวไปบ้าง วันหยุดยาวๆ ตั๋วแพงแค่ไหนเราก็ไปเที่ยวกัน ดีมั้ยครับ"

"จริงนะ แก่ขึ้นทุกปี เบื่องานแล้วอะ หนีเที่ยวบ้างดีก่า"

"งั้นกุมภาเดือนหน้าหยุดสามวันไปไหนดีครับ"

"อยากไปมัลดีฟท์อะ อยู่กลางมหาสมุทรสองคนตัดขาดผู้คนเลย ได้พักผ่อนเต็มที่อะ"

"ได้ครับ งั้นเดี๋ยวเป๊บจัดการทริปให้นะครับ"

"ขอบคุณค้าบผัวววว" จูบแน่นๆ

แต่ เอ่อ คือ จูบแน่นเกิน จนเครื่องยนต์ติด เด๋วๆๆ พอก่อนเป๊บ โอ้ยยยยย อื้อออออ ชุดใหญ่จัดเต็ม  :mew5:

ถึงได้บอกไง ให้ถามว่า มีวันไหนบ้างที่ผัวไม่ทำการบ้านนนนนน โอ้ยยยยยย :mew3: :mew3:

พอหอมปากหอมคอเนอะคับ ขอตัวไปนอนก่อนน้า คิงคองนอนกรนเบาๆ ไปแล้ว เพลียและเหนื่อยจากการบ้านด้วยอะคับ อุ้ยยยย อิอิ อย่าลืมนอนกอดแฟนกันน้า หวานๆ ตลอดคืนนะค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

ปล.ตอนต่อไปปั่นครึ่งทางแล้ว ใจเย็นๆน้า  :mew1: :mew1:

ปล.สวัสดีปีใหม่ 2560 นะค้าบบบ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆ ร่ำรวยๆ เฮงๆ สมหวังนสิ่งที่ปราถนาทุกประการนะค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 13-01-2017 00:27:46

 :mew4:
อิจฉามากๆ เหนื่อยจากงานก็มาผ่อนคลายกับปั๋วที่บ้านทำให้หายเหนื่อย
คุ้มกับการหายไปนาน เล่าเรื่องแต่ละครั้งนี่จินตนาการอิป้าไปไกลเลย คริคริ
จะรอทริปมัลดีฟนะคร้า

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 13-01-2017 15:10:04

คิดถึงนะคะ สวัสดีปีใหม่ค่ะขอให้มีความสุขมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 13-01-2017 16:43:02

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 13-01-2017 18:22:44

 :jul1: 555  ทำการบ้านตลอดๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-01-2017 19:32:24

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ตัวขาว เป๊บ สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 14-01-2017 23:25:21

คู่นี้น่ารักตลอดดดด :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 17-01-2017 09:28:17

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: busarin ที่ 17-01-2017 09:53:35

น่ารักดีค่ะ ติดตามนะคะ :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: gutjang1 ที่ 17-01-2017 21:32:01

สวัสดีปีใหม่คับคุณเป๊กคุณโจ้ ได้อ่านทริปที่ไปเชียงรายแล้วอิจฉาจัง 55.  บ้านผมก็อยู่แม่สายแถวๆที่พวกคุณไปนั้นหละคับ อ่านแล้วทำใ้ห้คิดถึงบ้านจุงเบย ขอให้คุณสองคนมีความสุขมากๆน๊ะคับ. แล้วอย่าลืมนำความสุขมาแบ่งปันให้เราได้อ่านด้วยน๊ะคับ :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 19-01-2017 09:58:16

หูยยยยยย ในที่สุดพี่โจ้ก็มา นั่งคิดถึงตั้งนาน คิดแล้วคิดอีกกกกกก จนอีกนิดก็จะปักธูปเรียกแล้วเนี่ย  :call:
แต่เอาเป้นว่ายังไงพี่ก็มาแล้ว ถือเป็นใช้ได้ คิดถึงมั๊กๆ

แล้วน้องจะ นั่งรอ ยืนรอ เดินรอ นอนรอ ตอนต่อไปนะฮับ :)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 19-01-2017 11:35:04

น่ารักๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-01-2017 10:14:39

 :-[   เครื่องฟิตก็ติดง่ายแบบนี้เองเนอะพี่ๆ  อิจเบาๆอ่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-01-2017 16:30:27

น่ารักกันจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 28-01-2017 09:23:32

คินเน่

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-01-2017 10:38:47

 :mc4:
สุขสันต์วันตรุษจีนครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: top_fy ที่ 01-02-2017 10:37:33

เย้ๆในที่สุดก็ติดตามอ่านจนถึงปัจจุบันสะทีเรื่องของพี่ๆทั้ง2คนสนุกมากครับอ่านแล้วต้องรีบไปทำบุญ สะสมบุญในชาตินี้กันเลยทีเดียว5555ชาติหน้าจะได้เจอเนื้อคู่ๆดีเหมือนพี่ทั้ง2คน แล้วครอบครัวก็รักกันดีมากๆเลยอ่าครับ(กว่าจะพิชิดใจพ่อพี่เป๊บได้555เล่นเอาเกือบจะไม่รอด)อ่านถึงเรื่องมือที่3 อ่านแล้วขอชมพี่โจ้ๆมากๆครับที่มีสติมากๆ แล้วก็ปรับความเข้าใจกันได้ดี ครับยังไงก็จะติดตามเรื่องราวดีๆของพี่ทั้ง2คนต่อไปยาวๆครับ มาต่อเรื่องที่ข้างไว้ด้วยนะครับ เห็นๆบอกว่ามาดูงานเชียงใหม่บ่อยๆดีไม่ดี เราอาจจะเคยเดินผ่านกันมาแล้วก็ได้5555. มาต่อเร็วๆนะครับ :mew1: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 03-02-2017 00:02:38

คิดถึงพี่ๆทั้งสองคนนะคะ
ทำการบ้านกันเบาๆนะ คิคิ
 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-02-2017 09:11:58

 :L1:
Happy Valentine Day naja
 :L2:
 :L2:
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-02-2017 09:59:23

Happy Valentine's Day
 :L2: :L1: :pig3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทาย By Jo UP 12/01/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-03-2017 00:11:10

สวัสดีค้าบบบบบ นอนกันยังง่า อิอิ ไม่ต้องด่าน้า รู้ตัวว่าหายไปนานค้าบบบ เหตุผลเดิมๆ คือ งานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก (ใส่ กอไก่แสนตัว) แต่ก็ยังเขียนเรื่องต่อเนื่องน้า วันละสิบบรรทัด ฮ่าๆๆ เสร็จแล้วจะรีบมาลงน้าคับ

ตอนนี้มาตรวจงานทางเหนืออะคับ บินมาลงเชียงใหม่ แล้วก็ ณ เวลานี้ ก็นอนเชียงรายละคับ ตะกี้ไปเดินตลาดไน้ท์บาร์ซา เชียงรายมาแหละ ของขายเยอะมากๆ ช๊อปไปหลายอย่างเลยอะคับ ของกินก็เยอะมากกกกก ชิมกันจนจุกเลยอะ

"เอ่อที่รักครับ นี่แวะชิมร้านที่สิบแล้วนะ" เป๊บบ่นตอนที่ผมยืนซื้อลูกชิ้นอยู่อะ บ่นไมอะ ลุงเบ๊อะ อยากกินอะ

"รู้แล้ว แต่เป๊บดูซิเนี่ย น่ากินมากๆ ดูกรอบๆ"

"ยังไม่อิ่มหรือครับ"

"อิ่มแล้วแต่อยากชิมอะ อย่าบ่นมาก อะ ถือของ พี่คับ เอาลูกชิ้นกรอบๆ ชุดนึงคับ"

"ราดน้ำจิ้มเลยมั้ยครับ" ผมพยักหน้า

"มาเที่ยวหรือครับ เป็นดาราหรือเปล่าครับ" พี่คนขายลูกชิ้นถาม

"มาทำงานด้วยเที่ยวด้วยคับ คนธรรมดาคับพี่ ไม่ได้เป็นดารา" ผมตอบยิ้มๆ

"นี่ถ้าหลอกว่าเป็นดาราพี่เชื่อเลยนะ น้องทั้งสองคนหล่อมากๆ" ผมยิ้มให้ ส่วนเป๊บก็ยิ้มนิดๆ

"คนปกตินี่แหละครับ ไม่ได้หล่ออะไรมากมายเลยพี่"

"20 บาทครับ ทานให้อร่อยนะครับ กลับมาแวะมาอุดหนุนพี่อีกนะ"

"คับๆ ขอบคุณคับพี่"

เราสองคนเดินออกมา ดูของไปเรื่อยๆ ท่ามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปมา แล้วก็มองเราสองคนเป็นจุดเดียวกัน

"เป๊บ พวกเราทำไรผิดไปปะอะ เหมือนเป็นเป้าสายตา"

"ผิดครับ มากมายเลย"

"หาผิดอะไรอะ" ผมทำหน้างง

"ผิดที่เกิดมาแล้วเป๊บหล่อ ที่รักเกิดมาแล้วน่ารักมาก เลยกลายเป็นภัยต่อสังคมไงครับ"

"ฮ่าๆๆ บ้าแล้ว เว่อร์อะ อะไรจะขนาดนั้น"

"ไม่เวอร์หรอกครับ ลองสังเกตซิ เดินไปไหนคนมองตลอด"

"ก็จริงนะ งั้นอย่าสนใจเลย รีบเดินๆ แล้วรีบกลับ"

"ตอนนี้กลับก็ดีนะครับ ของเยอะมากแล้ว" บ่นจริงงงลุงเบ๊อะ

"โอเคๆ แต่แวะกางเกงร้านนี้ก่อน พี่คับ มีเอว 32 มั้ย"

"มีเยอะเลยครับ ราวตรงนั้นเลือกได้ตามสบายเลยครับ"

"คับๆ ตัวละเท่าไหร่อะพี่"

"ตัวละร้อยครับ"

"ร้อยบาทหรือพี่" ถูกมากชอบๆ

"ใช่ครับ"

ด้วยความที่ราคาถูกมาก ผมเลยเลือกซื้อให้เป๊บด้วย ได้กางเกงสวยๆ 20 ตัว ของเป๊บ 5 ตัว ที่เหลือก็ของเราละ อิอิ

"ที่รัก ซื้อเยอะไปป่าว" บ่นจริง

"ร้อยเดียวเอง วู้วววว บ่นจริง"

"แต่ที่คอนโดตู้เสื้อผ้าแน่นแล้วนะครับ"

"หรือ อืม งั้นก็ซื้อไปก่อน เดี๋ยวค่อยไปรื้อผ้าเก่าๆ ไปบริจาค"

"เป๊บว่า ตัวเก่าๆ ของที่รักราคาแพงๆทั้งนั้นเลยนะครับ"

"งั้นซื้อตู้เสื้อผ้าเพิ่ม"

"จะวางตรงไหนละครับ คอนโดเราไม่มีที่ว่างแล้ว"

"ซื้อห้องเพิ่ม ไม่งั้นก็ซื้อตึกคอนโดใหม่เลย ลงทุนสักสามสี่พันล้าน จะเป็นไรไป"

"เพื่อกางเกงตัวละร้อยเนี่ยนะครับ" เป๊บตาโตเท่าไข่ห่าน ฮ่าๆๆๆ

"ฮ่าๆๆ บ้า โจ้พูดเล่น ทำแบบนั้นพี่ปริมไล่ยิงแน่อะ ไม่แด๊ดก็กระโดดถีบ"

"ที่รักทำหน้าตาจริงจัง เป๊บตกใจหมด"

"เอาละๆ ซื้อไปก่อน ไว้ค่อยคิดอีกที"

จ่ายเงินเรียบร้อย พร้อมกับซิ่งรถกลับมาโรงแรม กลับมาถึงเป๊บก็เปลี่ยนผ้าอาบน้ำ แล้วพักผ่อนทันที ดูแอบงอนๆ ด้วยนะนั่น สงสัยจะเหนื่อย เลยกระดึ๊บๆ ไปนอนข้างๆ

"งอนหรือ"

"ป่าวครับ"

"ทำไมดูบึ้งๆ อะ"

"เหนื่อยนิดหน่อยครับ เป๊บอาจจะไม่ชอบสถานที่คนเยอะๆด้วย"

"ขอโทษน้าเป๊บ คราวหลังไม่ไปเดินแล้ว โจ้ก็ลืมไปว่าเป๊บไม่ชอบสถานที่แบบนั้น" คลอเคลียๆ ง้อไปก่อน เดี๋ยวนางงอนละซวย

"ไม่เป็นไรครับ งั้นเป๊บนอนก่อนนะครับ" นางจุ๊บหน้าผากผมทีนึง ก็ปล่อยให้นางนอน

คิงคองนอนกรนเบาๆ ไปแล้ว ก็มานั่งพิมพ์ก๊อกแก๊ก เล่าให้อ่านนี่ละคับ ใครมีสามีเวลาพาไปไหน อย่าลืมดูสังขารสามีด้วยเน้อ บางทีเขาไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆ  :mew3: :mew3: ไปนอนกอดคิงคองก่อนน้าค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

คิดถึงทุกคนเลยน้าาาาา เดี๋ยวลงตัวทุกอย่างจะเอาตอนต่อไปมาลงและมาตอบเม้นๆ นะค้าบบบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 05-03-2017 00:30:57

คิดถึงครับ เที่ยวให้สนุกครับ ให้งานราบรื่น
หลับฝันดีครับ

ปล.จะแอบไปดักที่เชียงรายเน้ออ้าย คริคริ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 05-03-2017 11:50:38

 :mew1: คิดถึงจังเลย อยากอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-03-2017 16:43:07

คิดถึงๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-03-2017 17:32:43

โอ๋ๆ ดูแลสุขภาพกันให้ดีนะคะพี่ๆ พักผ่อนให้เพียงพอด้วยนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 05-03-2017 21:26:28

คิดถึงนะหายไปนานเกินไปนะสองหนุ่ม  :3123:เอารูปมาแปะให้หายคิดถึงหน่อยจิตัว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 09-03-2017 09:19:31

แสดงว่าหล่อเกินพิกัด  หล่อจริง  หล่อจัง555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-03-2017 11:32:29

เป๊บ โจ้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ทำเอาไนท์บาร์ซาร์แตกตื่น
มีดารารูปหล่อสองคนไปเดินตลาด
แถมซื้อของกินแทบทุกร้าน
ร้านเสื้อผ้า ช้อบที ผ้าเกือบหมดราว
ไม่เยอะเลย แค่ยี่สิบตัวเท่านั้นเอง
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 09-03-2017 14:44:40

ทุกอย่างลงตัว พี่โจ้!!! เปิดช่องกว้างมาก แต่น้องคงทำอะไรไม่ได้ก็ต้องรอต่อไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ สวัสดีเจียงฮาย By Jo UP 05/03/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-03-2017 23:31:56

สวัสดียามดึกครับทุกท่าน ไม่ได้เข้าในเล้าจน์นานพอสมควร ทุกท่านสบายดีนะครับ เวลานี้ตัวขาวนอนน่ารักหลับไปพักนึงแล้ว ผมเองก็เพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยม ก่อนนอนแวะเข้ามาตรวจสอบอีเมล์ เช็คงาน แล้วนึกสนุกจึงเข้ามาในเล้าจน์นี่ละครับ อ่านคอมเม้นของทุกๆ คน แล้วขอบคุณสำหรับคำอวยพร ความปราถนาดี และคำชื่นชมปนแซวของทุกท่านนะครับ ทำให้ผมได้อมยิ้มเสมอ

อ่านเรื่องราวของตัวขาวที่เขียนเล่าไว้ ขอแก้ไขนิดนึงนะครับ ตอนไปเชียงรายช่วงที่ซื้อของเสร็จแล้วกลับมาพักผ่อนที่โรงแรม ที่หน้าบึ้ง คือ ไม่ได้งอนนะครับ แต่ว่าวันนั้นเป็นวันที่เหนื่อยมาก นอกจากจะไปตรวจงานแล้ว ยังแวะไปดูงานก่อสร้างสำนักงานขนส่งในเครือ อากาศก็ร้อน แถมยังต้องขับรถมาเชียงรายด้วย อยากจะพักผ่อน ตัวขาวก็ชวนไปเดินตลาดกลางคืน เหนื่อยมากแต่ก็ยอมไป ไม่งั้นโดนนางบ่น หูจะชาเอาครับ กลับมาเลยเหนื่อยมากจนบึ้งๆ แหละครับ

ตัวขาวก็ช๊อปและชิมเยอะมาก นางมีความสุขกับการมีกิจกรรมแบบนั้น ขนาดปรามๆ แล้ว นางยังทำหน้าดุใส่ นี่ถ้าไม่ติดว่าเกลียมัว จะตบจูบสักสองสามที ฮ่าๆๆ

สำหรับการซื้อเสื้อผ้า อันนี้ต้องยอมนางเลยละครับ คือ ซื้อเยอะมาก จนตู้เก็บเสื้อผ้าไม่พอ บางส่วนก็ต้องนำไปเก็บที่บ้านใหญ่ ไม่ก็นำไปบริจาคบ้าง เวลาผมปรามทีไร นางก็ทำหน้าดุใส่ตลอด แต่ตัวขาวเค้ามีเซ้นส์เรื่องการแต่งตัวนะครับ สีสันเข้ากัน แต่งแล้วโดดเด่นเป็นพิเศษ ทุกวันนี้ก็เป็น Designer ประจำตัวผมไปแล้วครับ

เล่ากันพอหอมปากหอมคอนะครับ ช่วงนี้งานเยอะไปบ้าง แต่ตัวขาวก็มาพิมพ์เล่าก๊อกแก๊กไปวันละหน้าสองหน้า ผมลองไปอ่านดูคร่าวๆ ก็สนุกดี ล่าสุดอ่านไปเขียนไปถึงตอนที่ผมบวชนาคแล้ว คาดว่าอีกไม่กี่วันคงเขียนเสร็จและนำมาให้อ่านนะครับ

ก่อนจะไปนอน มีบางท่านอยากให้เพิ่มเติมการเล่าเรื่องแบบนั้นเยอะๆ อันนี้คาดว่ายาก เพราะนางคงเขินจนเล่าไม่ไหวแน่ จะให้ผมมาเขียนเล่าคงไม่ละเอียดพอ เพราะตอนทำแบบนั้นก็เป็นไปเองโดยอัตโนมัติ ฮ่าๆๆ นานๆ ก็กุ๊กกิ๊กกันทีนึง จะให้บ่อยครั้งแบบเมื่อวัยรุ่นคงไม่ไหวแล้วครับ อืม อันนี้คิดส่วนตัวนะครับ ส่วนมากจูบกันกอดกัน ฟินกว่าทำแบบนั้นอีก อาจจะเพราะอายุมากมั้งครับ การสัมผัสคนรักทำให้เราหลั่งสารความสุขได้ดีเลยทีเดียว

ไปนอนก่อนนะครับ ขอบคุณทุกท่านมากๆ ที่ติดตามอ่าน ฝันดีครับๆ :hao3: :hao6:

ปล.ตัวขาวนำรูปปัจจุบันมาลง profile เป็นตอนที่ไปตรวจงานก่อสร้างแหละครับ กำลังตอกปั้นจั่นกันเลยทีเดียว ทำเป็นเก่ง ยืนห่างจากปั้นจั้นเป็นร้อยเมตร นางบอกนางกลัวเสียง กลัวปั้นจั่นมาทับ อะไรประมาณนั้นครับ  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 12-03-2017 00:07:28

คิดถึงๆ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-03-2017 09:32:22

น่ารักอ่ะคู่นี้ ไม่ค้องเอามาบะเอียดหรอกเรื่องxxxน่ะ
แค่มาอัพเดทความน่ารักจองทั้งคู่ก็สุขมากแล้วจ้า
สาววายก็แค่นี้แหล่ะ ฟินๆๆๆๆๆ
ชอบเป๊บเวลาพูดถึงโจ้ รักปนเอ็นดู

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 12-03-2017 10:08:56

คิดถึงค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-03-2017 15:32:32

เป๊บ โจ้ อยู่ด้วยกัน มาเล่าเรื่องให้รู้ความเป็นไป
เท่านี้ คนอ่านก็ฟินนนน มีความสุขแล้ว
ขำโจ้ ไปตรวจงาน ยืนห่างเป็นร้อยเมตร
กลัวเสียงดัง กลัวป้ันจั้่นหล่น
แต่จริง ๆที่ก่อสร้างเสียงดังโคตรเลย และปั้นจั่นก็ใหญ่ยักษ์
เห็นแล้วคนอ่าน ก็กลัวสุดๆ เหมือนกัน
ขำที่โจ้ ก็กลัวเหมือนคนอ่าน   :ling3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 13-03-2017 09:03:39

ทำไมภรรยาหล่อ  แล้วสามีจะขนาดไหนเนี่ย555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-03-2017 09:11:48

ดีต่อใจจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 13-03-2017 23:15:05

ต้องหาโอกาสไปเชียงรายสักครั้ง ตามรอยคู่รักหวานตลอดปีบ้าง คริคริ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: Unlimited ที่ 14-03-2017 00:50:24

รูปโปรนี่ใครอ่ะค่ะ อ๊ายยแอบจิ้น~~ :really2:
ปล.พึ่งกลับมาอ่านหลังจากหายไปนาน(หาชื่อกระทู้ไม่เจออ่า)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 14-03-2017 20:14:18

555กลัวก็ยังจะถ่ายเนอะ แต่ทางที่ดีต้องถ่ายคู่นะตัวขาวจะได้หายกลัวมีเป๊บอยู่ด้วยอบอุ่นจนร้อน :katai2-1:เอารูปคู่มาแปะบ้างอยากเห็นนนนน คิดถึงทั้งสองคนนะจ๊ะ รอตอนต่อไปจร้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 21-03-2017 01:46:39

คิดถึงๆ น่ารักกันจัง>\\<

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-03-2017 00:53:46

คิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-04-2017 07:19:10

สงกรานต์หยุดยาว คู่หวานตลอดปีไปสวีทกันที่ไหนน๊า
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเล่าช่วงดึก By PEP Up 11/3/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 23-04-2017 00:16:47

อาโหลลลลลล สวัสดีค้าบบบบบบบ นอนกันยังง่า อย่าด่าน้า หายไปนานมากๆๆ ข้ออ้างเหมือนเดิม งานเยอะมาก (กอไก่แสนตัว) ฮ่าๆๆๆ วันนี้เอาตอนต่อไปมาลงแล้วนะค้าบ น่าจะสักครึ่งนึง เดี๋ยวเขียนจบครบถ้วนจะมาลงให้อีกน้า สำหรับการตอบเม้นๆ ย้อนไปอ่านดู เยอะมากกกกกก ตอบตอนนี้มะไหวแน่เลย ตาจะปิดแล้วค้าบบบ คิงคองก็นอนกรนคร๊อกๆ ไปแล้ว งั้นค่อยรวบยอดตอบเม้นๆ หลังจากตอนนี้ละกันน้า

หวังว่าทุกคนคงสบายดีน้าค้าบบบบ คิดถึงๆๆๆ  :mew1: :mew1:

ฝันดีน้าค้าบบบบบบ  :mew3: :mew3:

ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์
   ชีวิตของเราสองคนกลับเข้าสู่สภาวะปกติอีกครั้ง เพื่อนๆแต่ละคนต่างก็มุ่งเร่งทำวิทยานิพนธ์ ผมกับเป๊บก็เช่นกันครับ
“โอยยยยย มึนไปหมดแล้วง่า” ผมฟุบกับโต๊ะพลางบ่นในห้องส่วนตัวของห้องสมุดที่มหาวิทยาลัย
“กรูก็มึนด้วยยยยยย” ฉัตรฟุบตามไปอีกคน
“ถึงมึนยังไงก็ต้องกัดฟันทำวะ เฮ้อ” เบิดบ่น
“มึนมากมั้ยครับ เอาน้ำหรือขนมอะไรมั้ยเดี๋ยวเป๊บไปซื้อให้” เป๊บเอามือมาอังที่หน้าผากผม
“โอ้ยยยยต้ายตายยยยยยยยยยย เพื่อนทั้งโขลงมึนเหมือนกันไม่ได้คิดจะถามห่วงหาอาดูร” ฉัตรแหกปากขึ้นมา
“ช่ายค่าคุณแม่ หลงเมียลืมเพื่อนนนนนนนน” ทรายแซว
“ฮ่าๆๆ พวกเมิงนี่ก็นะ ก็ห่วงเมียนี่หว่า เมิงจะแดกน้ำอะไรกันบ้าง” เป๊บหัวเราะพร้อมถามขึ้นมา
   กลายเป็นว่าออเดอร์เพียบ ผมกับเป๊บเลยอาสาลงจากห้องสมุดมาซื้อซะงั้นอะ
“เหนื่อยอะเป๊บ ทำเค้าโครงส่งไปหลายรอบแล้ว อาจารย์ให้แก้ไขตลอดอะ”
“เป๊บโดนเหมือนกันครับ แต่ยังไงอย่าท้อเลยครับ เชื่อตามที่อาจารย์บอกงานเราจะออกมาดี สอบป้องกันผ่านแน่ครับ”
“ก็นั่นแหละ เนอะยังไงก็ต้องสู้อะ ถ้าสอบผ่านก็เรียนจบแล้ว”
“ใช่ครับ ว่าแต่ที่รักศึกษาบริษัทตัวเองป่าว”
“ใช่ๆ อาจารย์ว่าเอาเคสบริษัทตัวเองเลย จะได้สะดวก เป๊บเหมือนกันป่าว”
“เหมือนกันครับ ยังไงจะลองปรึกษาอาจารย์อีกทีครับ”
   ขนน้ำกับขนมขึ้นมาห้องสมุด นั่งกินไปเม้าไป แล้วนั่งทำงานกันต่อ จนกระทั่งเวลาประมาณทุ่มนึงห้องสมุดถึงเวลาปิด
   ลงมาจากห้องสมุดต่างคนต่างก็แยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง ผมก็มานอนบ้านใหญ่กับเป๊บ ใช้เวลเดินทางไม่นานนัก ก็มาถึงบ้านใหญ่ เดินเข้ามาผ่านห้องรับแขก แด๊ดมัม และพี่ๆ กำลังนั่งคุยอะไรสักอย่าง
“อ้าวเจ้าเป๊บกับลูกโจ้มาพอดี มานี่” แด๊ดกวักมือเรียกเราสองคน
“สวัสดีครับแด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน มีอะไรหรือครับ” เป๊บถาม
“เรื่องงานบวชทันเข้าพรรษามั้ยลูก” แด๊ดถาม
   เออจริงซิ มัวยุ่งกับการเรียนมา จนลืมไปว่า ครอบครัวของเป๊บกำลังจัดเตรียมงานบวชอยู่
“น่าจะไม่ทันครับแด๊ด เพราะช่วงกันยายนนี้กำลังสอบป้องกันพอดีเลยครับ”
“งั้นหรือลูก เอายังไงดีคุณ” แด๊ดหันไปถามมัม
“หรือผมว่าลองบวชหลังจากออกพรรษาดีมั้ยครับแด๊ด พระอาจารย์ท่านจะได้ไม่ติดการเข้าพรรษา คงจะช่วยอะไรได้มาก และเป๊บเองได้บวชอย่างสบายใจด้วยครับ” ผมนำเสนอความคิดเห็น
“เออฟังแล้วดูดีนะ งั้นเดี๋ยวแด๊ดจะลองปรึกษากับพระอาจารย์ ยังไงลูกก็จัดการเรื่องเรียนนะ ส่วนโจ้แด๊ดฝากดูแลเรื่องส่วนตัวเจ้าเป๊บด้วยนะลูก”
“ได้ครับบบ” ผมรับคำ
   เราสองคนขอตัวไปพักผ่อน อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็มาล้มตัวลงนอนกอดเป๊บ
“ถ้าไม่สึก....โจ้ทำไงอะ” ผมถามขณะนอนหนุนไหล่เป๊บ
“สึกแน่นอนครับที่รัก ไม่ต้องห่วง สบายใจได้”
“ก็...คิดเผื่อไงเป๊บ ถึงเวลานั้นเป๊บซาบซึ้งรสพระธรรมขึ้นมา ไม่สึก โจ้จะไปบังคับก็บาปแย่”
“คิดมากครับที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ เป๊บคงสึกแน่นอน เพราะยังมีห่วงอีกมาก ทั้งแด๊ด มัม พี่ๆ ธุรกิจ รวมถึงเมียคนนี้” เป๊บหอมแก้มผมทีนึง
“ให้มันจริงอะ ถึงเวลาไม่สึกขึ้นมา โจ้คง.......”
“หือ....คงอะไรครับ”
“หาผัวใหม่อะ”
“อ้าววววววว ทำไมงั้นละครับ ไม่รอเป๊บละ” นางลุกขึ้นมามองหน้า
“โว้ รอไรละ หาใหม่มากินอร่อยกว่า” ผมแกล้งบ่นยิ้มๆ
“แต่หาแบบเป๊บยากนะครับ รูปหล่อ พ่อรวย หล่อล่ำ หำใหญ่....ที่รักจะไปหาจากไหน”
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวไปเดินหาเอา น่าจะหลงมาบ้างแหละ”
“ซะงั้นอะ...มานี่เลยพูดมากไม่เข้าหู ทำโทษดีกว่า”
“เอ้ย เดี๋ยวๆ มันไม่เกี่ยวกัน....แว๊กกกกกก....”
   เต็มๆ สองรอบ ขาสั่นกันเลยทีเดียว....โอยยยย.....นี่มั่นใจอะนะว่าจะไปบวช ลดความหื่นมั่งเถอะคิงคองงงงงงงง
   วันเวลาผ่านไปตามความชัดเจนของวิทยานิพนธ์ ในช่วงระยะหลังมานี้อาจารย์ที่ปรึกษาให้แก้ไขน้อยมาก ซึ่งผมกับเป๊บและเพื่อนๆ ต่างตั้งใจทำเล่มให้เสร็จเพื่อให้ทันสอบป้องกันวิทยานิพนธ์รอบเดือนตุลาคมที่จะถึงนี้
“เบิด สอบทันปะอะ” ผมถามเบิดขณะที่กำลังพิมพ์งานไปด้วย
“คิดว่าทันวะ เมิงละ”
“น่าจะทันนะ เหลือไม่มากแล้ว รออาจารย์ตรวจอีกนิด”
“เออรอกรูด้วย ไม่อยากสอบนอกรอบ” ฉัตรบ่นๆ
“เมิงถึงไหนแล้วละ รีบๆ” ผมบ่น
“เร่งอยู่เนี่ย เออแล้วอีเป๊บละ ถึงไหนแล้ว”
   วันนี้เป๊บไม่ได้มาร่วมพิมพ์งานกับพวกเรา เพราะต้องไปซ้อมการท่องบทขอบวชกับพระอาจารย์ แต่เท่าที่ผมถามมาตลอด น่าจะทันตามกำหนดเหมือนกัน
“กรูว่าน่าจะทันนะ เพราะวันนี้ไปซ้อมท่องบทขอบวช ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
“เออบวชวันไหนวะ” ฉัตรถาม
“22 พฤศจิกายน”
“เอองานสำคัญแบบนี้ไม่พลาด ว่าแต่มีอะไรให้พวกกรูช่วยมั้ยวะ”
“เรื่องเตรียมงานคงไม่มีนะ แต่วันงานคงไปถือพวกเครื่องบวชอะไรพวกนั้น”
“สบายมาก แต่เมิงอย่าถือหมอนนะ เชื่อกันว่าจะเลิกกัน” ฉัตรย้ำ
“จริงหรือ งั้นเดี๋ยวไปถืออย่างอื่นละกันอะ”
“เออ เดี๋ยวกรูถือหมอนไง ใครมาแย่ง ตบๆๆๆ” ฉัตรแอคติ้งออกทันที เอ่อคือ งานบวช ไม่ใช่ไปรบ
“งานบวชชชชช งดการใช้ความรุนแรง” ผมย้ำ
“ฮ่าๆๆ เออลืมไป พิมพ์งานต่อ เดี๋ยวไม่ทัน”
   อีก 7 วันจะถึงวันสอบป้องกันวิทยานิพนธ์แล้ว ผมกับเพื่อนๆ เครียดพอสมควรครับ จะต้องส่งให้อาจารย์ที่ปรึกษาดูล่วงหน้าก่อนประมาณ 4 วัน เท่ากับว่า วันมะรืนผมต้องทำงานให้เสร็จพร้อมส่งแล้ว ไม่อยากคิดมาก ขับรถกลับบ้านใหญ่ เข้ามาในบ้าน เห็นรถเป๊บจอดอยู่ไกลๆ กลับมาแล้วละซิ เดินเข้าตัวบ้าน เห็นป้าจันทร์กับแม่บ้านช่วยกันจัดโต๊ะอาหารเย็น
   ผมเลยเดินขึ้นไปห้องนอน เป๊บน่าจะอยู่บนห้อง เดินจะเปิดประตูห้อง ได้ยินเสียง
“ปาณาติปาตา เวรมณี.......”
   เป๊บกำลังท่องบทขอบวชอยู่นี่เอง เปิดประตูเข้าไป นางหันมายิ้มหล่อให้ ว่าไป คนใกล้บวชออร่ากระจายมาก เป๊บดูสว่างๆ เลยทีเดียว
“กลับมานานยังเป๊บ”
“สักชั่วโมงนึงครับ กลับมาถึงก็ท่องบทบวชครับ”
“วันนี้ซ้อมกับพระอาจารย์เป็นยังไงบ้างอะ”
“ก็ภาพรวมดูดีครับ แต่ขั้นตอนมีมาก เป๊บยังจำไม่ได้ไม่ครบครับ”
“ยังไงอะเป๊บที่ว่ามาก”
“ก็ประมาณว่า พอกล่าวถึงท่อนนี้ หันตัวกลับมารับผ้าไตร แล้วหันตัวกลับไปกราบเจ้าอาวาส นั่นนี่ ประมาณนั้นครับ”
“โห ยากจริงด้วยอะ แล้วนี่จะต้องไปซ้อมกี่วัน”
“จนกว่าจะคล่องนะครับ พระอาจารย์ท่านไม่อยากให้ผิดพลาด เลยตั้งใจมาก
“แล้วใกล้จะสอบ แบ่งเวลาทันหรือเป๊บ”
“ต้องทันครับ จะพยายามทำให้ได้ครับ”
   ได้ยินเสียงเคาะประตู เด็กแม่บ้านตามไปทานข้าว  ลงมาถึงห้องทานอาหาร ทุกคนมาพร้อมหมดแล้ว
“วันนี้ซ้อมเป็นยังไงบ้างลูก” มัมถาม
“ก็โอเคเลยครับมัม แต่ขั้นตอนเยอะ เป๊บยังจำไม่ค่อยได้ครับ”
“ซ้อมบ่อยๆ น่าจะจำได้คล่องนะ แล้วต้องไปซ้อมกี่วัน” พี่ปริมถาม
“พระอาจารย์บอกว่า จนกว่าจะคล่องครับ”
“เออแล้วนี่ทางวัดให้เราไปเตรียมงานได้ล่วงหน้ากี่วัน” แด๊ดถาม
“ไม่ทราบเลยครับแด๊ด เดี๋ยวผมถามให้นะครับ”
“คุณคะ เราน่าจะไปติดต่อเองให้ดูเป็นทางการนะคะ จะได้เตรียมความพร้อม”
“ดีเหมือนกันคุณ แล้วนี่ลูกซ้อมอีกวันไหน” แด๊ดถาม
“วันมะรืนครับ ตอนนี้สลับวันเว้นวัน พระอาจารย์กลัวเจ็บเข่า เพราะต้องใช้เข่าเดินเวลารับผ้าไตรครับ”
“งั้นวันมะรืนแด๊ดกับมัมไปด้วยนะ.....แล้วถ้าพวกแกว่างก็ไปด้วย” แด๊ดหันมาสั่งพี่ปริมกับพี่ปัน
“ได้ครับ” พี่ปริมกับพี่ปันรับคำสั่ง
   ทานอาหารเสร็จ ก็เดินขึ้นมาบนห้องเพื่อพักผ่อน หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เห็นเป๊บกำลังนอนท่องบทบวชบนเตียง ดูตั้งใจท่องอย่างมาก
“วิกาละโภชนา เวรมณี....ณัฐคีตะวา...เอ่อ....อะไรแล้วละนี่...” เป๊บคงจำไม่ได้ เห็นบ่นพึมพำพลางดูบทสวด ผมละยืนขำแบบเงียบๆ อยู่ห่างๆ เวลาเป๊บตั้งใจทำอะไร แล้วทำหน้ายุ่งๆ ก็จะดูหล่อและมีเสน่ห์ไปอีกแบบ
“ค่อยๆท่องอะเป๊บ ไปเร่งให้มันจำเหมือนจะสอบ จำไม่ได้หรอก”
“เป๊บกลัวพลาดนะครับ แล้วอีกอย่างเวลาท่องจะมาติดท่อนนี้ประจำ เลยอยากจะให้จำได้แม่นๆ ครับ”
“เข้าใจนะเป๊บ ใจเย็นๆ เดี๋ยวซ้ำหลายๆ รอบจำได้เอง”
“ครับ” แล้วนางก็หันไปท่องพึมพำต่อ
“โจ้ว่า นอนกันเถอะดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ต้องเข้ามหาลัยไปพิมพ์งานนี่”
“อีกแปบนะครับ ที่รักนอนก่อนเลยครับ”
   ผมไม่เซ้าซี้มาก ล้มตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ ไม่นานนักเป๊บก็ปิดไฟมานอนกอด พร้อมหอมแก้มผมฟอดนึง
“นี่จะบวชแล้วยังจะมาหอมแก้ม”
“เอ...พระอาจารย์ไม่ได้ห้ามนะครับว่าหอมแก้มเมียไม่ได้” นั่นมีย้อน
“นี่พอเลย ถึงพระอาจารย์ไม่ได้ห้ามก็หัดสำรวมก่อน จะมาทะลึ่งตึงตังไม่ได้”
“ก็หอมแก้มตุนไว้ก่อนไงครับ ตอนบวชจะได้ไม่คิดถึงมาก” นางยิ้มหล่อ
“อย่าไม่คิดถึงจนไม่สึกละ” ผมเปรย
“หือ...สึกซิครับ ต้องมาดูแล เมียคนนี้”
“ให้มันจริงเหอะ กลัวบรรลุพระธรรมไปนั่งในถ้ำ”
“ฮ่าๆๆ เกินไปครับ แล้วถ้าเป๊บไม่สึกโจ้จะทำยังไงครับ”
“คง...ไปบวชด้วย....อาจจะบวชที่อื่นไกลๆ ไม่ต้องเจอกัน ไม่ก็ อยู่คนเดียวไปจนตาย”
“หืมมม ขนาดนั้นเลย เห็นครั้งก่อนเป๊บถามแบบนี้ยังบอกเลยว่าจะไปหาผัวใหม่”
“โอ้ยยยย หน้าตาดี มีรถขับ โทรศัพท์มีกล้อง บ้านรวย หล่อล่ำ หำใหญ่ จะไปหาแบบนี้ที่ไหน อยู่โสดแหละดี”
“ฮ่าๆๆ สโลแกนแปลกๆ นะครับ คิดเองปะเนี่ย”
“คิดเองอยู่แล้วเหอะ”
“ตกลงไม่มีคิดจะมีแฟนใหม่เพราะอะไรครับ”
“ไม่มีพื้นที่จะมอบความรักให้ใครแล้วเป๊บ ทั้งหมดที่มีให้เป๊บหมดแล้ว ถ้าเป๊บไม่สึก ก็ไปรักกันชาติหน้า โจ้ยอมเสียสละเอง”
   ผมมองแววตาเป๊บที่มีน้ำตาแววๆ เหมือนนางจะซึ้ง แต่ผมก็พูดความจริงจากใจ ซึ่งก็บอกเป๊บไปหมดแล้ว
“นอนกันเถอะครับ” นางตัดบท
“อื้อ”
   เราสองคนซุกใต้ผ้าห่ม เป๊บขยับตัวเข้ามากอด
“รักนะครับ ตัวขาว”
“รักเหมือนกันนะคิงคอง” ผมยิ้มให้ จุ๊บๆ ทีนึง
เราสองคนก็หลับยาวไปจนถึงรุ่งเช้า
วันเวลาผ่านไปเร็วมาก เช้าวันนี้ เป็นวันสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ของเราสองคนรวมถึง ฉัตร เบิด และเพื่อนคนอื่นๆ ร่วมรุ่น ด้วยความตื่นเต้น มาถึงมหาวิทยาลัยเช้ามาก ก็พบฉัตรกับเบิดมานั่งอยู่ก่อนแล้ว
“เมิงสองตัวมาเร็วเนอะ” ผมแซวฉัตรกับเบิด
“เออดิ ตื่นเต้นตายห่า นอนไม่หลับ เลยมานั่งทำใจก่อนเนี่ย” ฉัตรบ่น
“แล้วเมิงพร้อมยัง” เบิดถามผม
“ก็น่าจะพร้อมนะ แอบตื่นเต้นเหมือนกัน”
“แล้วเมิงละอีนาค พร้อมยัง” ฉัตรแซวเป๊บ
“พร้อมแล้ว สบายมาก”
“คร่าอีเก่งกาจ อยากสมองดีเหมือนเมิงบ้างอะอีเป๊บ”
“งั้นควรกินปลาเยอะๆ” เป๊บแซว
“กรูแดกทั้งมหาสมุทรก็ไม่ทันแล้ว แม่มสมองตีบ”
“ฮ่าๆๆ เกินไปเมิง”
“เป๊บเมิงสอบห้องไหนวะ” เบิดถาม
“ไม่รู้วะ แต่คงชั้นเดียวกันมั้ง เมิงพร้อมยัง”
“ก็น่าจะ กลัวแม่งตอบคำถามไม่ได้ แก้งานเยอะแน่”
“เอ้ยสบาย เมิงเรียนเก่ง ตอบได้อยู่แล้ว”
“แต่กรูโง่อะ ตอบไม่ได้ทำไง” ฉัตรบ่น
“กระโดดน้ำตายเลยมั้ย” ผมถาม
“ไม่ตายอะ ว่ายน้ำเก่งคะ ฉายาฉลามฉัตรงี้”
“จ้าแม่ฉลามบุกกกกกก” ผมแซว
   เวลาสอบก็มาถึง เพื่อนๆ หลายคนก็มาให้กำลังใจ รวมถึงทรายและโอ๊ตด้วย สองคนนี้สอบรอบหน้า การสอบของผม ฉัตร และเบิด ผ่านไปได้ด้วยดี อาจารย์คณะกรรมการสอบถามคำถามยากมาก แต่ด้วยที่พวกเราเตรียมข้อมูลมาครบถ้วน การแก้ไขงานจึงไม่มากเท่าไหร่ ท้ายสุด การสอบสิ้นสุดลง
“สำหรับการสอบวันนี้ทุกคนทำได้ดีมากนะคะ ตามที่คณะกรรมการได้แนะนำให้ปรับปรุงแก้ไข ทางคณาจารย์ได้ปรึกษากันแล้วว่า ควรให้ปรับปรุงแก้ไขส่งไปยังอาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละคนภายใน 90 วัน หลังจากนั้นจะหารือเรื่องการอนุมัติการทำเล่มว่าผ่านในช่วงไหนนะคะ ขอให้ทุกคนโชคดีคะ”
   หลังจากที่คณาจารย์ออกจากห้องสอบไปแล้ว
“โอ้ยยยยย โล่งอะเมิงงงงงง เหมือนยกภูเขาออกจากอก”
“เออแม่ง กรูแบบน้ำตาจะไหล จะเรียนจบแล้ว” เบิดเปรย
“เหมือนกันวะ ไหนๆ สอบผ่านละ ไปหาไรกินมะ”
“เออน่าสน แล้วอีโอ๊ตกะอีทรายละ” ฉัตรถาม
“ไม่เห็นวะ ไปไหนแล้ว”
“เออเดี๋ยวกรูโทรตาม” ฉัตรกดโทรศัพท์ตาม
   โอ๊ตกับทรายไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา และกลายเป็นว่า พวกเราเลื่อนการเลี้ยงฉลองออกไปก่อน เพราะสองคนนั้นไม่ว่าง เราสามคนเดินออกมาจากห้องสอบ ก็พบเป๊บเดินออกมาพอดี
“เป็นไงบ้างอะเป๊บ”
“ผ่านสบายๆ ครับ แก้ไขนิดหน่อย ที่รักละ”
“เหมือนกันๆ”
“เหอะ เบื่อพวกผัวเมียเรียนเก่ง แก้นิดหน่อยก็ผ่านละ เชอะ” ฉัตรแซว
“แหมเมิง ของเมิงก็แก้ไม่มากอะไรนี่” ผมตอบ
“ไม่มากก็จริง แต่ก็มากกว่าพวกเมิงอะ”
“เอาน่า แก้ให้เสร็จก็เรียบร้อย อย่าคิดมาก” เบิดปลอบ
“เออ แล้วนี่ตกลงเลื่อนการเลี้ยงฉลอง แล้วจะไปไหนกันดีวะ” ฉัตรถาม
“เป๊บไปไหนดีละ” ผมหันไปถามเป๊บ
“อืม คือจริงๆ เป๊บจะชวนโจ้ไปหาอาม่านะครับ อยากเอาการ์ดงานบวชไปเชิญอาม่าด้วย อีกยี่สิบวันจะบวชแล้ว กลัวว่าถ้าไม่ได้ไปวันนี้อาจจะไม่ว่างยาวเลยครับ”
“เออดีเหมือนกันนะ อาม่าคงดีใจแน่เลย”
“อาม่าไหนวะ งง แล้วไปที่ไหน”
   สรุป ผม เป๊บ ฉัตร เบิด ก็เดินทางไปหาอาม่าที่ชลบุรี นำการ์ดงานบวชเป๊บไปเชิญครอบครัวอาม่า ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมง ก็ถึงบ้านอาม่า
“สวัสดีครับพี่” ผมกับเป๊บทักทายพี่ที่เป็นลูกสาวอาม่า
“อ้าวน้อง ลมอะไรพัดมาเนี่ย หายไปตั้งนานคิดถึงๆ”
“พอดียุ่งเรืองเรียนกันนะครับ แล้วอาม่าละครับ” เป๊บถาม
“อยู่ในห้องเดิมนะแหละ น้องกับเพื่อนเข้าไปก่อนซิ เดี๋ยวพี่ขายของเสร็จตามเข้าไป”
“ครับๆ”
   พวกเราก็เดินมายังห้องนอนอาม่า อยู่หลังร้าน
“เมิงสนิมสนมกับบ้านนี้หรือวะ” ฉัตรถาม
“ก็...ใช่นะ ผู้มีพระคุณของเป๊บ” ผมตอบฉัตร
“หือ ขนาดนั้นเลยหรือ จริงหรือวะเป๊บ” ฉัตรหันไปถามเป๊บ
“อื้อ...ถ้าไม่มีอาม่า กรูคงตายไปแล้ว...รอดมาได้เพราะอาม่านี่แหละ”
“โห ขนาดนั้น”
   เป๊บเปิดประตูห้องนอนอาม่า เห็นอาม่านั่งบนเก้าอี้กำลังดูทีวี อาม่าได้ยินเสียงเลื่อนประตู เลยหันมามอง พร้อมยิ้ม
“ไอหย๋า อาฝรั่งกับอาตี๋ มามามา อาม่ากอกโหน่ย คิกถึงๆ” ผมกับเป๊บเข้าไปกราบอาม่าที่ตัก
“อาม่าสบายดีนะครับ” เป๊บถาม
“สบายลีๆ ลื้อละ อาฝรั่ง เปงงายบ้าง”
“สบายดีเพิ่งสอบเสร็จครับ เลยแวะมาบอกข่าวดีอาม่า”
“ลีแล้วๆ สอบผ่างๆ สบายมาก เรียงจบแน่นองอ่า ข่าวลีที่ว่า จะบวกช่ายป่าวอ่า”
“อุ้ย อาม่าทราบหรือครับ” ผมอุทาน
“โฮะๆๆ แหมอาตี๋เล็กอ่า ถึงอาม่าจะไม่ค่อยได้ปายหนาย แต่ก็เห็นหมกแหละ อะไรยังไง บวกดีน้าอาฝรั่ง ลื้อบุญมากน้า บวกครั้งนี้ชีวิตจาเริงๆ”
“ครับ เลยมาเชิญอาม่าเป็นแขกพิเศษที่ผมเคารพรักครับ” เป๊บตอบ
“ล่ายๆ งานบวกของลูกหลาน อาม่าไปแน่นองอ่า แล้วอาตี๋เล็กอ่าลื้อไม่บวกหรือ”
“หลังจากเป๊บครับอาม่า ผลัดกันครับ”
“อ๋อ ลีๆ พระคุณเจ้าทั่งนั้นคงแนะนำละซี่ ลีๆ ชีวิตจะได้ราบรื่นอ่า”
   ผมกับเป๊บก็อึ้งนิดๆ อาม่าไม่เคยเจอกับพระอาจารย์ แล้วรู้ได้ยังไง แต่ก็ไม่ได้สงสัยมากครับ อาม่ามีอภิญญารู้เห็น ไม่แปลกที่จะรู้จักพระอาจารย์
“แล้วอีหนูกะอาตี๋อ้วนนี่เพื่อนลื้อหรือ” อาม่าหันมาถามผม”
“ใช่ครับ เพื่อนสนิทครับ”
“สวัสดีคะ ครับ อาม่า” ฉัตรกับเบิดไหว้อาม่า
“สะหวักลีน่า แหม๋ ภพชาติวงเวียนกังปายน่า สุกท้ายก็ล่ายมาเจอกัง อาตี๋เล็ก อีหนูนี่เป็นคงลีมากน่า ในอนาคต อีจะเปงเพื่อนที่ลีมาก ลื้อมีปังหาก็ไปให้อีช่วย ทุกอย่างราบรื่งน่า.....อีหนู อนาคตลื้อจะได้ผัวเป็นอภิมหาเศกฐีน่า มีเงินทอง ชื่อเสียงมากมายน่า แล้วไปใช้ชีวิกที่เมืองนอกเลยน่า ไม่ได้อยู่ไทยเลี่ยว”
“จริงหรือคะอาม่า แต่หนูไม่อยากอยู่เมืองนอก อยู่เมืองไทยสบายกว่าคะ”
“ชะตามังกำหนดมาแบบนั้ง ลื้อต้องไปอยู่ที่นั่ง ต้องช่วยเหลือคนอีกมากมายน่า อาตี๋อ้วน ลื้อเป็นคงลีมากน่า กลับไปทำธุระกิกของครอบครัวลื้อ แล้วลื้อจะร่ำรวยมากน่า”
“จริงหรือครับอาม่า แล้วผมจะมีเมียมั้ยครับ”
“ฮ่าๆๆ ไอหย๋า มีอยู่เลี่ยวววว ลื้อจะเจอสาวเนื้อคู่ในอีกสามปีนับจากนี้ อีเป็นคงต่างชาติน่า ลื้อจะเจอเอง ไม่ต้องห่วงน่า”
   ถึงแม้วันนี้  อาม่าจะไม่อยู่แล้ว ผมกับเป๊บยังจำคำสอนและคำพยากรณ์ของอาม่าได้ทุกคำ แต่ละคำที่อาม่าพูดนั้น ล้วนเป็นจริง ฉัตรได้สามีที่รวยมากๆ และอยู่ที่นิวยอร์ค มีชีวิต มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ส่วนเบิดหลังจากเรียนจบก็กลับไปช่วยธุรกิจที่บ้าน และสามปีนับจากที่อาม่าพูด เบิดเจอสาวน่ารักเป็นชาวสิงคโปร์ โดยบังเอิญด้วยการที่สาวคนนี้มาติดต่อธุรกิจกับครอบครัวเบิด เบิดเล่าว่า ตอนสบตาเหมือนมีไฟช๊อต แบบใจเต้นแรงมาก เลยนึกถึงที่อาม่าเคยบอก เบิดตามจีบจนได้แต่งงานกัน และมีครอบครัวที่อบอุ่นน่ารัก
“ขอบคุณครับอาม่า กลัวจะโสดนี่ละครับ” เบิดยิ้มๆ
“ไม่โสกๆ มีเมียแน่นอง ฮะๆๆ”
   คุยกันได้สักพัก ก็ขอตัวกลับให้อาม่าได้พักผ่อน
“ขอบใจพวกลื้อมากน่า ที่ยังคิกถึงแวะมาเยี่ยมเยียนคงแก่”
“ครับอาม่า รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมกราบลาก่อน เจอกันวันบวชนะครับ” ผมกับเป๊บกราบที่ตักอาม่า
“บุงรักษาน้าอาฝรั่ง อาตี๋เล็ก อาตี๋อ้วน อีหนู ขอให้จาเริงๆน่า” อาม่าลูบศรีษะเราสองคน
   ล่ำลาเสร็จเรียบร้อย ก็เดินมาเจอพี่ลูกสาวอาม่า
“อุ้ย ทำไมกลับเร็วจังอะน้อง วันนี้ลูกค้าเยอะมาก พี่ไม่ได้เข้าไปคุยด้วยเลย”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ครับ พอดีผมจะบวชเลยเอาการ์ดมาเชิญ”
“อุ้ยจริงหรือ อนุโมทนานะ วัดไหนละนี่” พี่เขาอ่านการ์ดเชิญ
“อยากให้พี่กับอาม่าไปร่วมครับ ผมส่งรถตู้มารับนะครับ” เป๊บบอก
“พี่พาแม่ไปเองได้นะ...แต่ถ้าได้รถตู้ก็ดีนะ แม่จะได้ขึ้นรถสะดวก”
“ได้ครับพี่ งั้นผมจะส่งรถมารับ มีเก้าอี้ไฟฟ้าให้อาม่าขึ้นลงได้ จะได้ไม่ลำบากครับ”
“ขอบคุณมากนะน้อง ยังไงอนุโมทนาล่วงหน้านะ เจอกันที่วัดวันบวชนะ”
“ครับพี่ ขอบคุณครับ”
   พวกเราทั้งหมดก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ ระหว่างการเดินทาง
“เมิงๆ อาม่าแกเป็นแนวๆ แบบ หยั่งรู้อนาคตหรือวะ” ฉัตรถาม
“เออนั่นดิ หรือเป็นหมอดู” เบิดถาม
“ไม่รู้วะ แต่อาม่า คือ คนที่ช่วยกรูจากเจ้ากรรมนายเวรที่ตามเอาชีวิต พวกเมิงจำเรื่องที่กรูเล่าตอนอุบัติเหตุใหญ่ได้มั้ยละ” เป๊บถาม เบิดกับฉัตร พยักหน้า
   เป๊บก็เล่าเรื่องราวซ้ำอีกครั้ง ฉัตรกับเบิดก็ทำหน้าแบบตั้งใจฟังมาก
“อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง โลกเรามีอะไรที่ซ่อนอีกเยอะวะ” ฉัตรบ่น
“แสดงว่าสิ่งที่อาม่าพูดไม่เคยผิดพลาดเลยหรือวะ” เบิดถามเป๊บ
“อื้อ....ไม่มีผิดเลยจริงๆ” เป๊บพยักหน้าตอบ
   ผมกับเป๊บมาแวะส่งฉัตรกับเบิดที่มหาวิทยาลัย หลังจากแยกย้ายกันหมดแล้ว เราสองคนก็เดินทางกลับบ้านใหญ่ ช่วงเวลาที่เหลืออีกไม่กี่วัน ผมก็ไปรับไปส่งเป๊บระหว่างบ้านใหญ่กับวัด เพื่อซ้อมพิธีการบวชให้คล่องมากยิ่งขึ้น จนถึงคืนก่อนวันงาน บ้านใหญ่ดูครึกครื้นและวุ่นวายมาก บรรดาแม่บ้าน กับ บรรดาลูกน้อง วิ่งไปมาจัดเตรียมงานสำคัญของวันพรุ่งนี้
“พี่จันทร์อาหารพรุ่งนี้เรียบร้อยมั้ย” แด๊ดถาม ป้าจันทร์หัวหน้าแม่บ้าน
“คะคุณท่าน ทุกอย่างเรียบร้อยคะ”
“ขอบคุณมากพี่จันทร์ มอบอำนาจให้พี่จันทร์ดูแลอาหารและเครื่องดื่มนะ ขาดเหลืออะไรตัดสินใจได้เลย”
“ได้คะคุณท่าน”
“เออแล้วเรื่องรถรับส่งเป็นไงบ้างศักดิ์” แด๊ดหันไปถามศักดิ์ที่ยืนด้านหลัง
“จัดการหมดแล้วครับคุณท่าน ผมให้ทุกคนประจำรถตามหน้าที่ และเรียกรถกองกลางในเครือเรามาเพิ่มเติมแล้วครับ”
“แล้วที่วัดละ”
“นิคไปรอที่นั่นแล้วครับ แจ้งมาว่าสถานที่จัดการเรียบร้อยแล้ว คืนนี้จะมีทีมแม่บ้านบางส่วนไปจัดการล่วงหน้าที่วัดครับ”
“เออดีๆ ฝากบอกทุกคนเหนื่อยกันหน่อยนะ ขอบคุณมากๆ ขาดเหลืออะไรศักดิ์จัดการละกันนะ”
“ได้ครับคุณท่าน ด้วยความเต็มใจเลยละครับ”
   แด๊ดเดินเข้ามาในห้องรับแขก ทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมตัว โดยเฉพาะผมกับเป๊บที่กำลังซ้อมบทสวดและขั้นตอนอย่างเคร่งครัด โดยสมมติว่าผมเป็นพระอาจารย์ แล้วเป๊บแสดงขั้นตอนขอบวช มีฮาบ้างตามประสา จนแด๊ดเดินเข้ามา
“แล้วนี่ในโบสถ์พรุ่งนี้แด๊ดกับมัมต้องทำอะไรบ้าง” แด๊ดเอ่ยถามเป๊บ
“ยกผ้าไตรถวายครับ แต่พระอาจารย์บอกว่า จะมีผู้ช่วยแนะนำขั้นตอนอีกทีครับ”
“เออดีๆ แล้วครอบครัวลูกละ จะเจอที่วัดยังไง แด๊ดว่าให้มานอนที่นี่มั้ย พรุ่งนี้จะได้ไปด้วยกัน” แด๊ดหันมาถามผม
“ตอนเย็นโทรไปบอกแล้วครับ โจ้ว่าคงกำลังเดินทางกันมาครับ”
“ดีๆ แล้วลูกให้แม่บ้านไปจัดห้องให้หรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ยังไงก็รีบพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นกันเช้ามากๆ”
“ครับแด๊ด” พวกเรารับคำ
   หลังจากแด๊ดเดินออกไป เราสองคนก็ซ้อมกันต่อ
“อะเป๊บ ถึงไหนละอะ มาซ้อมกันต่อ”
ถึงบทสวด ช่วงที่ต้องรับผ้าไตรจากบิดามารดา แล้วต้องหันกลับมาประเคนให้กับพระอุปัฌชาย์ ด้วยความที่คุกเข่า แล้วต้องกระดึ๊บๆ ตัวกลับหลัง ลำบากเหมือนกัน ผมเองก็ต้องสมมติเป็นคนรับผ้าไตรทั้งสองฝั่ง
“เป๊บดูเก้งก้างอะ”
“จุดนี้ยากครับ นอกจากเมื่อยขาแล้ว เวลาหมุนตัวทั้งที่คุกเข่านี่ ไม่สะดวกเลยครับ”
“นั่นซิ แล้วพรุ่งนี้ทำยังไงอะ”
“ก็อาจจะทำแบบนี้ละครับ แต่ตั้งสติให้มากหน่อย”
“ไหวหรือ”
“มาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องไหวครับ”
“งั้นโจ้ว่า เลิกซ้อมดีมั้ย ไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นตีสี่เลยนะ”
“ได้ครับๆ”
   พี่ปริมก็แวะเข้ามาในห้องรับแขกพอดี
“ไอ้เสือพร้อมยัง” พี่ปริมถาม
“น่าจะนะพี่ ซ้อมเยอะมากแล้วครับ”
“แล้วนี่สะใภ้เหล็กช่วยซ้อมหรือยัง”
“ก็ช่วยแหละพี่ปริม จะไปนอนแล้วเนี่ย”
“เออแค่ซ้อมพอนะ อย่ากินน้องชายพี่ละ พรุ่งนี้หมดแรงบวชไม่ไหว”
“บ้าแล้วววว รู้แหละ ใครจะมาทะลึ่งก่อนบวช ชิส์” ผมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆ ไปนอนๆ พรุ่งนี้ตื่นตีสี่อีก”
“พี่ปริมทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วหรือครับ ให้เป๊บไปช่วยอะไรป่าว”
“ไม่ต้องๆ หน้าที่แกคือ ไปเตรียมบวช ที่เหลือพี่จัดการเอง”
“ครับ แล้วพี่ปันละครับ ยังไม่เห็นเลย”
“ปันมันอยู่ที่วัด เตรียมงานอยู่ เดี๋ยวคงกลับมาถึงละมั้ง”
“ครับๆ งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ”
“ไปๆ เดี๋ยวพี่ดูงานอีกแป๊บนึง”
   เราสองคนก็เดินขึ้นมาห้องนอน เป๊บบอกให้ผมไปอาบน้ำก่อน ก็เลยผลัดผ้าเตรียมเข้าอาบน้ำ มองกระจก
“อุ้ย มีหนวด โกนก่อนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาไม่มีเวลาโกน” ผมบ่นคนเดียวเบาๆ แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อหยิบใบมีดโกนหนวด เห็นเป๊บเปิดลำโพงโทรศัพท์คุยอยู่กับใครหว่า
“งานที่วัดเป็นไงบ้างครับพี่” อ๋อ เป๊บคุยกับพี่ปันนี่เอง
“เตรียมเสร็จหมดแล้ว นี่พี่กำลังนัดแนะกับพระอาจารย์ ไม่ต้องห่วงๆ”
“นี่ก็สามทุ่มแล้วยังไม่กลับหรือครับ”
“อีกแป๊บๆ กำลังจะกลับแล้ว แกไปนอนเถอะ”
“ครับพี่ ขอโทษนะครับพี่ปันที่ทำให้ลำบาก”
“เอ้ย น้องพี่จะบวชทั้งคน ลำบากอะไรตรงไหน ไปทำหน้าที่ตัวเองให้เต็มที่ ให้สมกับที่ทุกคนช่วยเหลือแกนะ”
“ครับพี่ ขอบคุณครับ รักพี่นะครับ”
“เออ พี่ก็รักแก ไปนอนๆ เดี๋ยวพี่กลับแล้ว พรุ่งนี้ตื่นเช้าอีก”
“ครับ ขอบคุณครับ” เป๊บกดวางสาย
   ต่อหน้าคนอื่นหรือมีคนอื่นอยู่ด้วย เป๊บไม่บอกรักพี่หรอกครับ เว้นว่าอยู่ส่วนตัวหรือคนเดียว ผมแอบอมยิ้มตรงที่ สามพี่น้องสุดหล่อนี่เขารักกันมาก สิบปีที่ผมคลุกคลี ไม่ว่าในสามพี่น้องใครจะเกิดปัญหา ทั้งสามคนจะสุมหัวช่วยเหลือกัน ต่อหน้าทำเป็นเฉยๆ ลับหลังทีไรมุ้งมิ้งกันตลอด แต่เป๊บจะได้เปรียบตรงที่เป็นน้องเล็กไงครับ พี่ทั้งสองเลยตามใจเป็นธรรมดา ก่อนที่เป๊บจะหันมาเจอผมฟังโดยบังเอิญ ต้องรีบเข้าห้องน้ำก่อน
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 24-04-2017 00:15:14

คิดถึงมากๆ รอนานมากเข้ามาดูทุกวันว่าจะเข้ามาทักทายกันไหม

 :mew1: :mew1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 24-04-2017 09:49:42

คิดถึงทั้งสองนะคะมาต่อซัก ถึงจะบวชไปนานแล้วแต่ก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 24-04-2017 13:06:35

 :pig4: :pig4: :pig4:
อนุโมทนา สาธุนะคะ
อยากอ่านตอนบวชแล้ว
ปล.ถ้าว่างก็มาต่อไวไวนะ
รักนะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 24-04-2017 18:29:41

ดีใจที่มาต่อตอนหลักแล้ว รออ่านตอนต่อไปค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-04-2017 20:30:52

ดีใจๆโจ้มาต่อเรื่อง จะเรื่องอดีตหรือปัจจุบันก็ชอบทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-04-2017 22:15:34

สวัสดีค้าบบบบบ ทำไรกันง่า อิอิ ตอนนี้ดูบ่วงหงส์อยู่ค้าบบบ ตอนอวสานด้วย พอโฆษณาก็รีบมาทักทายและลงเรื่องเล่าที่ค้างไว้ อาจจะไม่หวือหวา แต่ก็สนุกแบบเพลินๆน้าค้าบบบ คาดว่าอีกสองสามตอนจะจบแล้ว จะเร่งเขียนน้าคับบบ รักทุกคนน้า จุ๊บๆๆ  :mew1:

ตอบเม้นๆ

noy : ขอบคุณมากน้าค้าบที่เข้ามาทุกวัน จะพยายามมาบ่อยๆน้า กอดๆ  :mew1: :กอด1:

sugarcane_aoi : ขอบคุณมากค้าบบบบบ จุ๊บๆๆ  :mew1: :mew1:

Kfc_Pizza : มาต่อไวๆ มาม่าๆ แล้ว อิอิ  :mew1: :mew1:

j123 : ขอบคุณค้าบบบบบ  :mew3: :mew1:

snowboxs : ขอบคุณมากค้าบบบบบ อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วน้าคับบ อย่าลืมตามมาอ่านน้า  :mew1: :mew1:

อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นเป๊บกำลังท่องบทสวดซ้ำอีกรอบ
“เป๊บไปอาบน้ำเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ามากนะ”
“ครับๆ เดี๋ยวท่องจบบทนี้แล้วจะเข้าไปอาบน้ำครับ”
“แล้วนี่ชุดนาคอยู่ไหนอะ เดี๋ยวโจ้จะได้นำมาเตรียมไว้”
“อยู่ในตู้เสื้อผ้าใหญ่ครับ ขอบคุณครับที่รัก”
   ผมนำชุดนาคมาจัดเตรียมใส่พาน พร้อมกับที่ครอบมงคล รัดประคด เป๊บท่องเสร็จก็ไปอาบน้ำเรียบร้อย จนมานอนพักผ่อน
“ที่รักยังไม่นอนหรือครับ”
“อีกแป๊บๆ จัดของนิดนึง”
“สี่ทุ่มแล้วนะครับ นอนเถอะต้องตื่นตีสี่”
“เป๊บนอนก่อนเลย อีกสามนาทีนะ”
   เตรียมของที่จะนำไปงานบวชพรุ่งนี้เรียบร้อย ผมก็มานอนซุกในผ้าห่ม
“ที่รักเป๊บไปบวชช่วงนึง อย่าไปมีคนอื่นละ” ดูคำบอกเล่าของคิงคอง
“ทำไมคิดแบบนั้นเนี่ย เดี๋ยวตีอะ” ถึงกับลุกขึ้นมานั่งมองคิงคอง
“อ้าวก็กลัวว่าเป๊บบวชนาน ที่รักไปเจอใครหล่อกว่า ดูดีกว่า แล้วปันใจไปรัก ทำไงละครับ”
“โว้วววว บอกกี่รอบแล้วเนี่ย ว่าไม่รักใครแล้ว นอกจากคิงคองเนี่ย เข้าใจป่าว” ผมก้มเอาจมูกไปชนจมูกเป๊บ
“แล้วรุ่นน้องหล่อๆ คนนั้นละครับ”
“หือ โอห์มนะหรือ ปล่อยเขาไปเถอะ โจ้บอกไปแล้วว่าได้แค่พี่น้อง”
“ที่รักไม่ได้ชอบเขาหรือ”
“หึ ไม่อะเป๊บ เคมีไม่เข้ากันอะ ไม่รู้ซิ ตอนที่เราสองคนเกิดเรื่องกันอะ โจ้ก็ลองไปศึกษาดูนะ แต่ก็งั้นๆ อะ”
“หือ มีช่วงศึกษาด้วยหรือ” เป๊บลุกขึ้นมานั่งมองหน้า ทำตาหึงใส่ อะไรเนี่ย ทีตัวเองไปอยู่กับเก๋ละ เชอะ
“ก็ช่วงที่เป๊บนอกใจไปนะแหละ” เป๊บดูนิ่งๆไป
“มันผ่านมาแล้วนะเป๊บ เอาเป็นว่า ตอนนี้โจ้รักเป๊บคนเดียวนะ เป๊บละถ้าหมดรักโจ้ก็บอกด้วย”
“จะหมดได้ยังไงครับ รักมากขึ้นทุกวันเนี่ย มามะกอดหน่อยนะครับ”
   เราสองคนกอดกันบนเตียง ด้วยความรักที่มีให้กัน ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นความรู้สึกแบบไหนดีครับ แต่อุ่นใจ ปลอดภัย รู้สึกดีมากๆ นะครับ
“เป๊บไม่ต้องห่วงนะ บวชให้สบายใจ ตัดเรื่องทางโลก โจ้จะเป็นโยมอุปฐากเป๊บเอง”
“ขอบคุณมากนะครับที่รัก ที่ยืนอยู่เคียงข้าง เป๊บไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่สัญญาว่านับจากนี้ จะดูแลที่รักให้ดีที่สุดเลยนะครับ”
“ขอบคุณมากนะเป๊บ โจ้จะดูแลเป๊บดีที่สุดเช่นกันนะ....นอนเถอะเป๊บ พรุ่งนี้วันสำคัญ”
“ครับๆ”
   ผมลืมตาอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ปลุก หันไปมองเป๊บราวกับว่าอาบน้ำเตรียมตัวแล้วเรียบร้อย”
“หวายเป๊บ เสร็จหมดแล้วหรือ” ผมตกใจ
“เป๊บนอนไม่หลับครับ เลยลุกขึ้นตอนตีสามมาอาบน้ำ เตรียมตัวนี่ละครับ”
“หา....งั้นรอโจ้แป๊บนึงนะ จะรีบไปจัดการทุกอย่างก่อน”
   ผมรีบอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ไม่เห็นเป๊บรอ คงไปด้านล่างแล้ว ผมรีบหยิบพานสีทองที่ใส่ชุดนาค วิ่งลงมาด้านล่าง แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน พี่สะใภ้ พร้อมกับครอบครัวผม เตรียมตัวพร้อมหมดแล้ว และนั่งรอที่ห้องรับแขก ป้าจันทร์ ป้าศรี เด็กๆแม่บ้าน ลูกน้องแด๊ด ต่างเดินไปมา ตรวจสอบของให้เรียบร้อย บรรยากาศดูครึกครื้นมาก
“ตื่นสายนะเราอะ” พี่ปริมแซว
“โหยยยพี่ปริม นี่ตีสี่ยี่สิบนาทีเอง ตามเวลาเป๊ะ ทุกคนเร็วไปต่างหาก”
“ฮ่าๆๆ ไม่มีใครนอนหลับหรอกลูก ตื่นเต้นกันหมด ลูกชายคนสุดท้องบวชย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา” แด๊ดยิ้มร่า
“งั้นผมว่าเดินทางกันเถอะครับ จะได้ถึงวัดเร็วหน่อย เผื่อเวลาเตรียมตัวอย่างอื่นอีก” พ่อผมเอ่ยขึ้นมา
   พวกเราทั้งหมดเตรียมตัวขึ้นรถ กลุ่มผู้ใหญ่คันหน้าสุด ตามด้วยกลุ่มพี่ๆ แล้วมารถผมกับเป๊บ ปิดท้ายด้วยกลุ่มรถแม่บ้านและลูกน้องแด๊ดบางส่วน
“ตำรวจมาทำอะไรอะเป๊บ” ผมถามขึ้นมาเห็นตำรวจรอหน้าบ้าน
“แด๊ดไหว้วานให้เพื่อนที่เป็นตำรวจส่งลูกน้องมาอำนวยความสะดวกนำทางนะครับ”
“โห วีไอพีมากกกกก” งานใหญ่จริงๆ
   รถเคลื่อนตัวออกจากบ้านใหญ่ มุ่งหน้าไปวัด การจราจรโล่งอย่างมาก ระหว่างเดินทางเห็นเป๊บนั่งหลับตาเงียบๆ คงนั่งสมาธิ ผมเองก็ไม่อยากกวน เลยนั่งเงียบๆด้วย
“เวช มีรถไปรับอาม่าตามที่บอกไว้หรือยัง” เป๊บเอ่ยถามขึ้นมาหลังจากนั่งเงียบไปนาน
“เรียบร้อยแล้วครับคุณหนูเล็ก ผมให้ชัยนำรถอัลพาร์ดไปรับแล้วครับ”
“คันที่มีเก้าอี้ไฟฟ้าหรือเปล่า”
“ใช่ครับๆ”
“ขอบใจมากเวช ฝากเวชบอกเด็กแม่บ้านสักสองสามคนไปดูแลครอบครัวอ่าด้วยนะ” เป๊บก็นั่งหลับตาต่อ
“ได้ครับๆ”
   เอาจริงๆ ผมลืมอาม่าไปเลยนะนี่ เดินทางถึงวัดเวลาราวๆ หกโมงเช้า การจัดงานใหญ่โตมาก เต็นท์ที่นั่งพียบพร้อม ไม่นานนักพวกเราทั้งหมดก็เดินไปหาพระอาจารย์ที่กุฎิ
“นมัสการครับพระอาจารย์” พวกเราทุกคนก้มกราบ
“เจริญพรโยมทุกคนนะ วันนี้เป็นวันดี เป็นวันมงคล ผู้มีบุญมากจะเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร น่าปลื้มใจจริงๆ”
“อนุโมทนาด้วยครับพระอาจารย์ แล้วพิธีการจะเริ่มกี่โมงดีครับ” แด๊ดถาม
“เจ็ดโมงจะทำการโกนเส้นผม คิ้ว โยมเป๊บเพื่อบวชนาค ประมาณเก้าโมงก็จะเริ่มพิธีแห่นาคเพื่อบวช หลังจากนั้นประมาณสิบโมงก็ไปฉลองพระใหม่ที่ศาลาการเปรียญ โยมทุกคนจะได้ตักบาตรกันนะ”
“ครับพระอาจารย์” งั้นผมฝากลูกชายผมด้วยนะครับ เดี่ยวจะออกไปดูงานเล็กน้อยว่าเตรียมพร้อมหรือยังนะครับ...โจ้อยู่กับเป๊บนะลูก” แด๊ดกล่าวพระอาจารย์แล้วหันมาสั่งผม”
“ครับแด๊ด”
   ทุกคนออกไปข้างนอกกุฎิหมดแล้ว เหลือผมกับเป๊บสองคน
“โยมเป๊บพร้อมหรือยัง” พระอาจารย์ถามยิ้มๆ
“พร้อมแล้วครับพระอาจารย์ ผมตั้งสติดีแล้วครับ”
“เจริญพรนะ วันนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าได้หวั่นไหว ขอให้จิตตั้งมั่น มีสติทุกลมหายใจนะ”
“ครับพระอาจารย์ ผมจะตั้งสติเต็มที่ครับ” ด้วยความที่ผมสงสัย เลยถามพระอาจารย์ไปว่า
“พระอาจารย์ ราวกับว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
“ไม่รู้ซิโยมโจ้ แต่คนมีบุญมากเวลามาบวช มักจะเกิดเหตุการณ์สำคัญเสมอ อาตมาเกรงว่า หากโยมเป๊บไม่ได้ตั้งสติให้มั่น อาจจะตกใจได้”
“ครับๆ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
“ลองจับตาดูก็แล้วกัน” พระอาจารย์ยิ้มๆ
“โยมเป๊บ เตรียมตัวไปโกนผมเถอะ ไปรอที่หน้าโรงฉันท์นะ”
“ครับๆ”
   เราสองคนก็เดินออกจากกุฎิ ผมก็เดินไปบอกทุกคนว่าพระอาจารย์ให้เตรียมไปรอที่หน้าโรงฉันท์ สิ้นคำที่ผมบอกพระอาจารย์ก็เดินออกจากกุฎิ อยู่ดีๆ พระอาจารย์ก็ยืนหยุดนิ่งมองไปทางหน้าวัด ทำให้ทุกคนหยุดนิ่งตามไปด้วย
“มีอะไรหรือครับพระอาจารย์” ผมถามขึ้นมามองตามไปทางหน้าวัด ก็ไม่มีอะไร
“ผู้มีอภิญญาสูงมาแล้ว” พระอาจารย์มองไปทางหน้าวัดแล้วยิ้ม
   ผมและทุกคนทำหน้างง แต่เป๊บยิ้มทำหน้าเฉยๆ ราวกับรู้ว่าพระอาจารย์หมายถึงใคร ยังไม่ทันจะถามเป๊บ รถอัลพาร์ดสีบรอนซ์เงินเลี้ยวเข้ามา อ๋อ อาม่ามาแล้ว พระอาจารย์รู้ได้ยังไง
“แด๊ดครับ มัมครับ อาม่ามาแล้วครับ” เป๊บหันไปบอกแด๊ดกับมัม
“อาม่า...อ๋อ ท่านที่ช่วยลูกไว้นะหรือ” แด๊ดถาม เป๊บพยักหน้า
   รถอัลพาร์ดมาจอดตรงบริเวณที่พวกเราเดินพอดี ชัยลูกน้องแด๊ดรีบลงมาเปิดประตูรถ ประตูรถค่อยๆ เปิด พร้อมกับเห็นอาม่ายิ้มให้กับพวกเราทุกคน อยู่ดีๆ ก็มีกระแสลมแบบปานกลางพัดเข้ามาในวัด จนต้นไม้ในวัดลู่ไปตามลม ผมแปลกใจมาก ทั้งๆที่ เมื่อกี้ใบไม้แทบไม่กระดิก
“กราบนมัสกางพระคุงเจ้าค่า” อาม่าไหว้พระอาจารย์อย่างนอบน้อมมาก
“เจริญพรโยมผู้มีอภิญญา รู้สึกดีอย่างมากที่ได้พบโยม” พระอาจารย์ยิ้มให้ด้วยความเมตตา
“เกิงไปค่าพะคุงเจ้า ฉันคงทำมาดานี่แหล่ค่า” อาม่าตอบแบบยิ้มๆ
“ถ้าธรรมดาคงไม่มีลมพัด เทพเทวดาอวยพรโยมขนาดนี้”
   อาม่าไม่ตอบได้แต่ยิ้มมีความสุข
“อาม่าสวัสดีครับ/คะ” ทุกคนไหว้อาม่าอย่างนอบน้อมเช่นกัน
“สาหวักลีทุกคงน่า เจริงๆ มีความสุขมากๆน่า” อาม่ายกมือรับไหว้ทุกคน
“เดินทางเหนื่อยมั้ยครับอาม่า” เป๊บถาม
“ม่ายเหนื่อยๆ น้าอาฝาหรั่ง อาม่าไม่ค่อยล่ายออกปายหนายน่า นางๆทีนึง ก็ตื่งเต้งดีน่า”
“ครับอาม่า ยังไงขาดเหลือแจ้งเด็กแม่บ้านเลยนะครับ ผมให้ดูแลอาม่าไว้สองคน...พี่มีอะไรใช้เด็กได้เลยนะครับ” เป๊บบอกอาม่าและหันไปบอกพี่ลูกสาวอาม่า
“คะๆ ขอบคุณมากนะคะ”
“งั้นถ้าพร้อมแล้วพวกเราไปเริ่มพิธีกันเถอะครับ” พี่ปริมเอ่ยขึ้นมา
   ทุกคนก็เดินมารวมตัวที่จุดโกนผมบวชนาคแถวๆ หน้าศาลาการเปรียญ
“พิธีจะเริ่มต้นจากการให้โยมพ่อโยมแม่โกนก่อนนะ หลังจากนั้นตามด้วยผู้อาวุโส พี่ชาย น้องชาย ญาติ เพื่อนฝูง คนรัก แล้วอาตมาจะปิดท้ายเอง...โยมโจ้มาถือใบบัวตรงนี้” พระอาจารย์อธิบายพร้อมเรียกผมไปยืนข้างๆ เป๊บ
“โยมเป๊บ ระหว่างที่ทุกคนโกนผม ขอให้โยมสำรวมกาย วาจา ใจ ให้มีสติ มีสมาธิตั้งมั่น และทุกคนระหว่างโกนผมโยมเป๊บ ให้ขออโหสิกรรมในใจนะ” ทุกคนตอบรับคำพระอาจารย์
   พระอาจารย์ส่งกรรไกรให้แด๊ดเป็นคนแรก ผมมองหน้าตาแด๊ด อิ่มเอิบมาก แด๊ดดูมีความสุขมากที่ลูกชายคนสุดท้องของตระกูลได้อุปสมบทในพระพุทธศาสนา
“ขอให้ลูก ได้ตั้งใจศึกษาพระธรรมของพระพุทธองค์ ตั้งใจเป็นพระที่ดี สิ่งใดที่แด๊ดเคยทำให้ลูกขุ่นข้องหมองใจ ไม่พอใจ แด๊ดขออโหสิกรรมด้วยนะลูก” แด๊ดกล่าวด้วยอาการตาแดงๆ พร้อมตัดผมสามครั้ง
“ของขวัญที่วิเศษที่สุดของแม่ คือ การที่ลูกได้กำเนิดมา นับจากนี้ขอให้ลูกได้ตั้งใจรับใช้พระพุทธศาสนา สิ่งใดที่แม่ทำไม่ดีให้ลูกได้ไม่สบายใจ เสียใจ อโหสิกรรมให้แม่ด้วยนะ” มัมน้ำตาไหลระหว่างตัดผมพร้อมกล่าวเป็นภาษาอังกฤษ
   เสร็จจากมัมก็เป็นพี่ๆ ทั้งสอง
“พี่อาจจะไม่ได้เป็นพี่ชายที่ดีที่สุด แต่พี่ก็รักแกมาก การบวชครั้งนี้ขอให้ตั้งใจปฏิบัติให้มากที่สุด สิ่งใดที่พี่เคยทำไม่ดี อโหสิกรรมให้พี่ด้วยนะ” พี่ปริมตัดผมไปพูดไป น้ำตารื่นๆ
“พี่ไม่ได้ดูแลแกเท่าพี่ปริม เพราะต้องไปช่วยงานแด๊ดที่เมืองนอก เวลาพี่กลับมาไทยทีไร แกมักจะต่อว่าพี่เสมอ ว่าพี่ไม่สนใจ ไม่รักบ้าง พี่อยากจะบอกแกว่า เปล่าเลย พี่รักแกไม่น้อยไปกว่าพี่ปริม ถึงพี่จะอยู่ต่างประเทศ ห่างไกลแก พี่ก็จะถามถึงแกผ่านพี่ปริมเสมอ ตั้งใจบวชนะน้อง สิ่งใดที่พี่เคยทำไม่ดีกับแกไว้ อโหสิกรรมให้พี่ด้วยนะ” พี่ปันน้ำตาไหล เป็นความในใจที่ผมก็เพิ่งทราบนะนี่
   ส่วนเป๊บนั่งหลับตาน้ำตาไหลตั้งแต่แด๊ดโกนผมเป็นคนแรก สิ่งที่ผมเห็นแสดงถึงความรู้สึกของคนในครอบครัวเป๊บเป็นอย่างดี
   หลังจากที่พี่ปันตัดเสร็จ ก็ตามด้วย ญาติๆ เพื่อนๆ และมาถึงคนสำคัญคือ อาม่า
   จริงๆ อาม่าแทบลุกขึ้นหรือเดินด้วยตัวเองไม่ค่อยไหวหรอกครับ แต่ในงานบวชของเป๊บอาม่าดูแข็งแรงกว่ามาก ราวกับว่าเป็นคนละคนเลยทีเดียว อาม่าลุกขึ้นจากรถเข็น เดินมาสองสามเก้าโดยที่ไม่มีใครพยุง
“อาฝาหรั่ง ขอให้ลื้อตั้งจายศึกษาพระธรรมคำสอนน่า ตั้งใจบวกให้มากๆ น่า ขอให้พระมหาโพธิสัตว์กวงสี่อิมผู่สัก (พระมหาโพธิสัตว์กวนอิมอวโลกิเตศวร) คุ้มครองลื้อน่า” แล้วอาม่าก็เหมือนขมุบขมิบปากสวดอะไรบางอย่าง
“โยมทุกคนได้ตัดผมแล้วใช่มั้ย งั้นมาถึงคนสุดท้าย โยมโจ้ มาตัดผม ให้โยมคนนี้ถือใบบัวแทน” พระอาจารย์เรียกศักดิ์มาถือใบบัวแทนผม ส่วนผมก็จับกรรไกรพร้อมตัด
   เป๊บเอี้ยวตัวมามองยิ้มๆ ผมยิ้มตอบ
“ตั้งใจบวชนะเป๊บ อย่าได้กังวลกับสิ่งที่ไม่เกิดขึ้น คำมั่นสัญญาที่ให้ไว้ โจ้ไม่เคยลืม สิ่งใดที่โจ้เคยทำไม่ดี ทำให้เป๊บไม่พอใจ โจ้ขออโหสิกรรมนะ” ผมกล่าวบอกเป๊บระหว่างตัดผมสามครั้ง
   หลังจากที่ผมตัดผมเสร็จเรียบร้อย พระอาจารย์ก็หยิบใบมีดโกน มาโกนผม ผมเองก็ตื่นเต้น เพราะตั้งแต่คบเป๊บมา ไม่เคยเห็นเป๊บตอนศรีษะโล้น พระอาจารย์โกนผมเสร็จ เป๊บดูแปลกตาไปทันที ศรีษะเป๊บกลมสวยมาก ไม่มีริ้วรอยสิวหรือรอยด่างอะไรเลย หลังจากนั้นพระอาจารย์ก็นำขมิ้นชันมาทาศรีษะเป๊บ เหลืองอร่ามกันเลยทีเดียว ผมก็ขำคิกคักไปกับเพื่อนๆ เพราะดูแปลกตาดีจริงๆ
“พิธีการตรงนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวโยมโจ้พาโยมเป๊บไปอาบน้ำ พร้อมใส่ชุดนาคให้เรียบร้อยนะ สำหรับพิธีการอุปสมบททางโยมก็เริ่มตามกำหนดเวลาได้เลย เดี๋ยวอาตมาจะประสานเรื่องพระไปนั่งบนโบสถ์เองนะ”
“ได้ครับพระอาจารย์” ผมรับคำพระอาจารย์
   ผมรีบพาเป๊บไปอาบน้ำในห้องน้ำของวัด ซึ่งก็ค่อนข้างสบายดี เนื่องด้วยทางแด๊ดให้แม่บ้านมาเตรียมห้องน้ำไว้เรียบร้อยแล้ว
“เป๊บให้โจ้เข้าไปช่วยอาบมั้ยอะ”
“ก็ดีนะครับ เป๊บกลัวล้างขมิ้นไม่หมด เดี๋ยวจะเลอะชุดนาคครับ”
   ผมเข้าไปในห้องน้ำกับเป๊บ ช่วยล้างตัวและถูสบู่ เป๊บเช็ดตัวก็ช่วยนำชุดนาคสีขาวมาแต่งตัวให้เป๊บด้วย
“ต้องใส่กางเกงในมั้ยครับ” เป๊บถาม
“เออนั่นซิ โจ้ก็ไม่รู้อะ ถ้าไม่ใส่จะเป็นไงอะ”
“เป๊บกลัวกางเกงหลุดนะครับ ได้โชว์อนาคอนด้าแน่”
“ไม่ต้องมาโชว์พาวตอนนี้เลยอะ เหลือแค่หนอนพอ” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ คงเป็นหนอนยากครับ”
“รอแปบๆ เดี๋ยวโจ้ไปถามพระอาจารย์ให้”
   ผมเดินออกมาถามพระอาจารย์เรื่องชุดชั้นใน พระอาจารย์ตอบว่า ใส่ได้ให้เน้นสีขาวจะดีมาก ผมเลยเดินกลับมา พร้อมกับหยิบกางเกงในสีขาวให้เป๊บ
“พระอาจารย์ให้ใส่สีขาวอะเป๊บ” ผมส่งให้
“ครับๆ” เป๊บหยิบกางเกงในไปสวม
“เสร็จยังเป๊บ เช็คความแน่นหนา เดี๋ยวหลุด” ผมแซว
“เป๊บว่าแน่นแล้วนะครับ ไม่น่าจะหลุด”
“อะเป๊บ ใส่ครอบมงคล” ผมส่งครอบมงคลให้เป๊บ เป๊บสวมครอบมงคล
“เหมือนหงอคงในไซอิ๋วอะเป๊บ ฮ่าๆๆ” ผมแซว
“จริงหรือครับ ถ้าเพิ่มหนวดใช่เลย หงอคงตัวนี้หล่อด้วย” นางมองกระจกแล้วชมตัวเองอะนะ ทำไปได้
“พูดเอง ชมเองอะนะ เสร็จแล้วออกไปได้แล้ว”
   เราสองคนออกมาบริเวณที่ตั้งขบวนแห่นาค การเตรียมการพร้อมมากแล้ว แด๊ดกับมัมกับพี่ๆ ก็เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ทุกคน แต่งตัวสวยหล่อมาก ดูดีมากๆ พี่ปริมพี่ปัน ราวกับคุณชาย เพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายก็พร้อม
“ดูแปลกตาเลยนะลูก” แด๊ดแซว
“นั่นซิครับแด๊ด ปริมว่าเสือดูผ่องๆ” พี่ปริมแซว
“เขาว่ากันว่าคนมีบุญบวชจะผ่อง เสือมีบุญเยอะนะนี่” พี่ปันแซว
“ลูกแม่ใส่จีวรคงงามมาก” มัมแซวยิ้มร่า
   เป๊บได้แต่ยิ้มกว้าง ว่าไปก็ผ่องตามที่ทุกคนบอกจริงๆ นะแหละ พวกเราก็ยืนกันสักแป๊บ ไม่นานนักเสียงวงกลองยาวเริ่มดังขึ้น ถือว่าเป็นเวลาฤกษ์ในการแห่นาค ทุกคนต่างช่วยกันถือของและไปตั้งแถวพร้อมเดินขบวนแห่นาค แด๊ดสะพายบาตร มัมกับพี่ปริมถือชุดผ้าไตร พี่ปันถือเครื่องอัฐบริขาร พี่สะใภ้ถือชุดสังฆทาน
“นี่ๆ อีหอย เขาถือกันว่าแฟนห้ามถือหมอนที่เป็นเครื่องอัฐบริขาร ถือแล้วจะเลิกกันนะเมิง” ฉัตรพูดขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังจะหยิบหมอนสีเหลืองมาถือพอดี
“จริงหรือวะ” ผมกลัวขึ้นมา
“เขาว่ากันแบบนั้นวะ กรูก็ไม่แน่ใจ” ฉัตรทำหน้าลังเล
“เมิงลองไปถามอาม่ามั้ยวะ น่าจะมีคำตอบ” เบิดแนะนำ ผมเห็นด้วยเลยไปถามอาม่า
   อาม่าให้คำตอบมาว่า ไม่เป็นไรหรอก ถือได้ เพราะที่เขาว่ากันแบบนั้นคือ แฟนผู้หญิง แต่ถ้าเป็นผู้ชายไม่มีตำราไหนห้าม ผมลยสบายใจ มาถือหมอนต่อ
   ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงลูกน้องต่างก็ช่วยถือเครื่องบวช นับว่าเป็นงานใหญ่เลยทีเดียว ทุกคนดูตื่นเต้น ไม่เว้นพนักงานทุกระดับของบริษัทในเครือ ต่างมาร่วมงานกันมากมาย อย่างว่าแหละ ลูกชายคนเล็กของเจ้าของบริษัทบวช ย่อมมาร่วมยินดีเป็นธรรมดา
   เสียงบรรเลงกลองยาวเริ่มต้นขึ้นด้านหน้า มีหลายกลุ่มไปรำด้านหน้า ส่วนผมเลือกที่จะเดินในขบวนตามหลังเป๊บห่างๆ ขบวนแห่นาคดูสนุกสนานรื่นเริงมาก เป๊บเองก็เดินแบบมีสมาธิมาก ราวกับว่าเจ้าตัวตั้งใจกับการบวชในครั้งนี้มาก ขบวนเคลื่อนตัวไปได้ไม่มาก อยู่ดีๆ ก็มีเมฆมาบดบังแสงแดด เกิดร่มเงา ทำให้อากาศไม่ร้อนมาก ทุกคนเลยสบายไปด้วย
“อีเป๊บบุญมากวะ ไม่ทันไรเกิดร่มเงาละ” ฉัตรเปรยขึ้นมา
“คิดเหมือนกรูเลยวะ ฟ้าใสแจ๋วเมฆมาจากไหน” เบิดเปรย
“แล้วนี่อีโอ๊ตไปไหนอีทราย” ฉัตรถาม
“ไปรอหน้าประตูโบสถ์ค่าคุณแม่ เห็นว่าจะไปอุ้มนาคแตะขอบประตูโบสถ์”
“อ้าวหรือวะ แล้วโอ๊ตมันไหวเรอะ อีเบิดเมิงไม่ไปช่วย”
“เออกรูถามโอ๊ตแล้ว มันบอกไหว งั้นเมิงช่วยกรูถือสังฆทาน เดี๋ยวกรูไปช่วยโอ๊ต” เบิดส่งสังฆทานให้ฉัตร ฉัตรรับไว้แล้วเบิดก็ปลีกตัวไปหน้าประตูโบสถ์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ Up 23/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 24-04-2017 22:16:45

วนครบสามรอบแล้ว ลุงที่นำพิธี (ขอเรียกมัคทายกนะครับ) แกนำเป๊บไปจุดธูปไหว้ขอขมาตรงหน้าโบสถ์ โดยมีครอบครัวไปนั่งด้านหลังด้วย หลังจากขอขมากรรมเสร็จ เป๊บก็ขึ้นไปตรงประตูโบสถ์ ทำการโปรยกัมพฤกษ์ ทุกคนที่มาร่วมงานส่งเสียงเฮฮากริ๊ดกร๊าด ต่างวิ่งรุมแย่งกัมพฤกษ์กันอย่างสนุกสนาน เป๊บคายกัมพฤกษ์จากปาก ส่งมาให้ผม ผมรับไว้ หลังจากนั้น โอ๊ตกับเบิด ก็อุ้มเป๊บขึ้นไปสูงมากพอสมควร เพื่อให้เป๊บแตะขอบประตูโบสถ์ เป๊บแตะประตูโบสถ์สามครั้ง หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในโบสถ์ พร้อมด้วยครอบครัว และทุกคนที่อยากมีส่วนร่วมในการพิธี ส่วนคนอื่นที่ไม่ได้เข้าในโบสถ์ก็ไปร่วมรับประทานอาหาร
   เป๊บเข้าประจำที่ เจ้าอาวาสและพระอาจารย์รวมถึงพระอื่นๆก็นั่งประจำที่เรียบร้อย พวกเราทุกคนอยู่ในอาการสงบ จนกระทั่งมัคทายกวัดได้เริ่มพิธี
“หากเจ้านาคและครอบครัวรวมถึงทุกท่านพร้อมแล้ว ให้กล่าวนะโมตัสสะสามจบ...นะโมตัสสะ ภะคะวะโต.......” พวกเราพร้อมใจกันกล่าวสามจบ
“ลำดับถัดไปขอเชิญเจ้านาคได้เริ่มกล่าวบทบวชอุปสมบท” มัคทายกบอกเป๊บ
   ทุกคนต่างนิ่งเงียบ สำรวมอยู่ในอาการสงบ ต่างจ้องมองมาที่เป๊บเป็นตาเดียวกัน เป๊บดูมีสมาธิและตั้งใจมาก
เอสาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเย ปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
        ทุติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต,ธัมมะวินะเย ปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
        ตะติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเยปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
        อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
     ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตะวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
        ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตะวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
   
   เป๊บกล่าวบทขออุปสมบทเป็นภาษาบาลีได้อย่างไพเราะมาก เสียงดังกังวานอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนรวมถึงผมต่างรู้สึกขนลุกไปตามๆ กัน สิ่งอัศจรรย์ที่น่าประหลาดได้เกิดขึ้นคือ ระหว่างที่เป๊บท่องบทขออุปสมบท มีเสียงฟ้าลั่น ดังถึงสามครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่มีวี่แววว่าจะเกิดเมฆฝนหรือฝนกำลังจะตกแต่อย่างใด ผมพลางคิดในใจ นี่คือ สิ่งอัศจรรย์ที่พระอาจารย์ได้บอกไว้ซินะ หลังจากเป๊บท่องบทขออุปสมบทช่วงแรกเสร็จ
“ลำดับถัดไป ให้เจ้านาคหันกลับมารับผ้าไตรจากบิดามารดาและครอบครัว” เป๊บหันตัวกลับมารับผ้าไตร
“ให้เจ้านาคได้กล่าวคำขอขมาตามข้าพเจ้า......ข้าแต่คุณบิดา มารดา พี่ชายทั้งสอง รวมถึงญาติสนิทมิตรสหาย ข้าพเจ้ามีจิตศรัทธาอันเป็นกุศล ในการเข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ข้าพเจ้าขอขมากรรมทั้งหลายที่ได้ล่วงเกินบิดา มารดา พี่ชายทั้งสอง รวมถึงญาติสนิทมิตรสหาย โปรดอโหสิกรรมให้กับข้าพเจ้าด้วย เทอญ”
เป๊บกล่าวคำขอขมากับแด๊ด มัม พี่ปริม และพี่ปัน ผมกับอาม่านั่งติดหลังพี่ปริม เอามือแตะหลังพี่ปริม ส่วนคนอื่นๆ ก็เอามือแตะต่อไปตามลำดับ

“อาตี๋เล็กอ่า ท่างหลวงปู่ทวดกับท่างพระมหาโพธิสัตว์กวงสี่อิม ท่างมาร่วมในงางเลี่ยวน่า” อาม่ากระซิบบอกผม
“จริงหรือครับอาม่า ท่านประทับตรงไหนครับ”
“หลวงปู่ทวดท่างอยู่ตงกลางพระประธางน่าอาตี๋ ท่างกวงสี่อิมอยู่ล่างลงมาหน่อยน่า”
   อาม่าไม่ทันจะพูดจบ ก็มีกระแสลมเย็นๆ อ่อนๆ ไหลเวียนพัดมาในโบสถ์ ทุกคนมองหน้าไปมาต่างแปลกใจไปตามๆกัน
   เป็นกล่าวขอขมากรรมเสร็จ แด๊ด มัม ก็วางผ้าไตรลงบนมือของเป๊บที่พนมมือเตรียมรอรับผ้า ผ้าไตรจีวรลงบนมือเป๊บ ก็มีเสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยงใหญ่ หนึ่งครั้ง
“อีโจ้วๆ กรูว่าอีเป๊บมันเป็นเทพลงมาเกิดแน่ แม่มกรูขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย อภินิหารอะไรนักหนา” ฉัตรสะกิดผมพร้อมบ่นเบาๆ
“กรูก็ว่าเหมือนกัน อภินิหารเว่อร์มาก” เบิดแซวทับ
“กรูก็ไม่รู้เนี่ย ตกใจเหมือนกัน”
“เมิงมีผัวเป็นเทพพพพพพ เลิศมากกกก” ฉัตรแซว (ผมคิดในใจ อีนี่ในโบสถ์ยังจะมาผงผัว น่าตบจริง)
   (ประโยคนี้ถามเป๊บมานะครับ หลังจากสึกแล้วเกิดอะไรขึ้นในจุดนี้ เป๊บเล่าว่า ตอนนั้นสมาธินิ่งมาก มีสติอย่างมาก ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป๊บรับรู้ได้ทั้งหมด เป๊บเล่าต่อว่า ตอนที่กำลังรับผ้าไตร เป๊บตั้งจิตอฐิษฐานว่า “ข้าแต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้มีคุณอันประเสริฐ หลวงปู่ทวด พระมหาโพธิสัตว์กวนอิมอวโลกิเตศวร เทพ มหาเทพ พระโพธิสัตว์ พระมหาโพธิสัตว์ ทั่วทั้งจักรวาล รวมถึง เทวดาทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรที่เป็นเทวดาทั้งหลาย ข้าพเจ้ามีจิตอันเป็นกุศลในการเข้าอุปสมบท ขอให้ผลบุญกุศลนี้จงบังเกิดกับทุกท่าน ขอให้ทุกท่านได้รับผลบุญอันยิ่งใหญ่นี้และมีความสุขตลอดกาลนาน เทอญ........พอผ้าไตรลงถึงมือ ก็มีเสียงฟ้าลั่น....เป๊บเล่าแบบนี้นะครับ)
“ลำดับถัดไป ขอให้เจ้านาคได้หันกลับมาประเคนให้พระอุปัชฌาย์ พร้อมรับคำสอนต่อไป”
   เป๊บหันตัวกลับไปประเคนชุดผ้าไตร พร้อมเครื่องบูชาสักการะให้กับพระอุปัชฌาย์ ท่านก็มอบโอวาทพระธรรมคำสอนให้กับเป๊บ ดูเป๊บตั้งใจฟังมาก หลังจากมอบโอวาทเสร็จแล้ว พระอุปัชฌาย์ บอกตะจะปัญจะกะกัมมัฏฐาน ให้ว่าตามไปทีละบท โดยอนุโลม (ไปข้างหน้า) และปฏิโลม (ทวนกลับ) ดังนี้
เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ (อนุโลม)
ตะโจ ทันตา นะขา โลมา เกสา (ปฏิโลม)

   หลังจากให้โอวาทเสร็จแล้ว พระอุปัชฌาย์ก็ดึงอังสะจากชุดผ้าไตรมาสวมให้เป๊บ แล้วสั่งออกไปให้ครองผ้าไตรจีวร เป๊บก็ลุกขึ้นเดินไปยังด้านหลังโบสถ์ โดยมีพระพี่เลี้ยงตามไปหลายรูป
   เวลาไม่นานนัก เป๊บเดินกลับเข้ามาในสถานะใหม่ คือ พระเป๊บ ช่วงเวลานั้นผมจำได้ว่า ทุกคนที่อยู่หน้าพิธีอุปสมบท ต่างรู้สึกตะลึง เพราะเป๊บดูผ่องใสมาก คือ ปกติ ผิวพรรณเป็นขาวเนียนอยู่แล้ว พอทรงจีวรครบชุด ราวกับว่ามีออร่าเป็นแสงแผ่ประกายออกมา
“เมิงๆ พระท่านออร่ามาก กรูจนลุก” ฉัตรสะกิดผมพร้อมพูดเบาๆ
“จริงเมิง เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย” เบิดก็เปรยออก
   ผมนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไร หันไปมองอาม่า อาม่าก็นั่งหลับตาเหมือนเข้าสมาธิอะไรสักอย่าง
“ลำดับถัดไป ขอให้พระใหม่ดำเนินการกล่าวบทขออุปสมบทต่อไป”
   สิ้นเสียงมัคทายก เป๊บก็เริ่มอีกครั้ง
“อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ
     ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ
     ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ”
   เป๊บท่องบทสวดอีกยาวมาก ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจนะครับ จนกระทั่งการบวชเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อย พระอาจารย์อุปัชฌาย์ ได้กล่าวว่า
“เจริญพรญาติโยมทั้งหลาย บัดนี้การอุปสมบทได้เสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พระใหม่ที่บวชนั้นได้รับฉายาว่า กตปุญโญ (กะตะปุนโย) แปลว่า ผู้ที่มีปัญญาเปรียบประดุจแสงสว่าง (ประมาณนั้นนะครับ) ขอเชิญญาติโยมทั้งหลายร่วมถวายเพลฉลองพระใหม่ที่โรงฉันท์”
   คณะพระสงฆ์ก็กราบพระประธาน และทยอยออกจากโบสถ์ พวกเราก็รุมเข้าไปถ่ายรูปตามลำดับ ณ ตอนนั้น ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเรียกหรือจะยังไงอย่างไร
   แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน และญาติๆ ดูมีความสุขกันมาก ช่างภาพรุมถ่ายรูปกันใหญ่
“นมัสกางพระคุงเจ้าน่า ท่างดูผ่องใสมากน้า” อาม่ายกมือไหว้กล่าวกับพระเป๊บ
“เจริญพรโยมอาม่า ขอให้โยมอาม่าได้รับผลบุญนี้ สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขมากๆ นะโยม” พระเป๊บกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มีเมตตาและนิ่งมาก
   คือ เป๊บเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำให้ผมและเพื่อนๆ เกร็งอย่างมากๆๆ คือ ทำตัวไม่ถูกเลยครับ ไม่รู้จะเรียกอะไรยังไง อย่างไร ฉัตร เบิด โอ๊ต  ทราย ก็นิ่งสนิทไปเหมือนกัน
“เมิงๆ กรูจะต้องเรียกพระเป๊บยังไงอะ” ฉัตรถามผม
“ไม่รู้เลยเมิง กรูเกร็งมาก ทำไงดี”
“กรูว่าไปถามพระอาจารย์มั้ย เผื่อได้คำตอบ” เบิดเสนอความเห็น
“เออเข้าท่า น่าจะดี”
   ระหว่างที่ทุกคนกำลังถ่ายรูปร่วมกับพระเป๊บ พวกเราก็ยืนปรึกษาแบบเกร็งๆ โชคดีมาก ที่พระอาจารย์อุดม ท่านเข้ามาในโบสถ์เพื่อมาตามพระเป๊บไปฉลองพระใหม่ที่โรงฉันท์ พวกเราเลยถือโอกาสเข้าไปถาม
“พระอาจารย์ครับ คือ ผมทำตัวไม่ถูก จะเรียกพระเป๊บว่ายังไง แล้วทำตัวยังไงครับ”
“พวกโยมอายุน้อยหรือมากกว่าพระเป๊บละ” พระอาจารย์ถาม
“ผมน้อยกว่า ครับ”
   เพื่อนๆ ทุกคนอายุน้อยกว่าเป๊บหมด อ่อนวันบ้าง เดือนบ้าง ปีบ้าง พระอาจารย์เลยสรุปว่า
“ง่ายมากเลยโยม ถ้าอายุน้อยกว่า เรียกว่าหลวงพี่ หรือ ท่าน ก็ได้ ถ้าอายุมากกว่า เรียกท่านหรือพระคุณเจ้าก็ได้ สำหรับผู้หญิงห้ามแตะตัวพระเป๊บ ผู้ชายแตะตัวได้ปกติ ยกเว้นโยมโจ้”
“หา ทำไมหรือคะพระอาจารย์” ฉัตรงง เพราะผมก็ผู้ชาย
“โยมโจ้เป็นผู้ชายก็จริง แต่อยูในสถานะเป็นคนรักของพระเป๊บ การไปแตะเนื้อต้องตัวไม่ต่างอะไรจากสามีภรรยาแตะตัวกัน อาตมาเกรงว่าจะเกิดอารมณ์ฟุ้งซ่านไปไกล แล้วจะบาปเอานะ” ฟังเหตุผลแล้วผมก็ตกใจเหมือนกัน
“อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง ดังนั้นห้ามแตะตัวพระเป๊บนะ” ฉัตรหันมาสั่งผม ผมพยักหน้ารับ
“พวกโยมรีบไปถ่ายรูปเถอะ ใกล้เวลาฉลองพระใหม่แล้ว” พระอาจารย์แนะนำพวกเรา
   ผมกับเพื่อนๆ เลยเดินมาต่อคิวถ่ายรูปกับพระเป๊บ พระเป๊บดูผ่องมาก ดูหน้าตาอิ่มบุญมาก มีออร่ามาก ไม่รู้จะบรรยายยังไง
“อะ...เอ่อ...หลวงพี่ ขออนุญาตฉายพระรูปเพคะ” ฉัตรเอ่ยขึ้นมา
“อุ๊ปส์ ฮ่าๆๆ...” ผม เบิด โอ๊ต ทราย อดหัวเราะไม่ได้
“อีนี่นิ ขำไรยะ” นางหันมาวีน พระเป๊บก็อมยิ้ม
“ร้อยวันพันปี เคยพูดแบบนี้ที่ไหนละ ดูขัดกันมาก” ผมอธิบายไปพร้อมหัวเราะไป
“ทำตัวตามสบายโยม อย่าเกร็ง อาตมาก็เป็นคนเหมือนเดิม” พระเป๊บเอ่ยขึ้นมากแบบยิ้มๆ
   หลังจากถ่ายรูปเสร็จ พระเป๊บก็เดินตามพระอาจารย์ไปโรงฉันท์ พวกเราก็เดินตามไปด้วย ทุกคนดูไปพร้อมกันที่โรงฉันท์แล้ว
“เมิงๆ หลวงพี่ดูอลังการมาก กรูไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นหลวงพี่ในอีกบทบาทนึง” ฉัตรเปรยขึ้นกับผม
“กรูก็ไม่คิดเลยเมิง อยู่กับเป๊บแทบจะ 24 ชั่วโมง เจอบทบาทแบบนี้ไปไม่ถูกเลยวะ” ผมตอบฉัตร
“กรูเชื่อเลยคนมีบุญมากๆ เป็นแบบนี้นี่เองวะ พวกเมิงเห็นแสงนวลขาวอ่อนๆ มะ กรูว่าเหมือนออกมาจากผิวหนังพระท่าน หรือกรูตาฝาด มันแบบแสงผ่องๆ” เบิดเปรยขึ้นมา
“เออกรูก็เห็น กรูว่าหลวงพี่ผิวขาวอยู่แล้ว พอมาบวชเลยดูผ่องใสมาก ตอนกรูอุ้มหลวงพี่แตะประตูโบสถ์ ขนลุกเลยวะ ไม่รู้เป็นไรเหมือนกัน” โอ๊ตเปรย
“เอ้ย กรูก็ขนลุก” เบิดเห็นด้วยกะโอ๊ต
   งานพิธีในโรงฉันท์เริ่มขึ้น หลวงพี่ไปนั่งตรงมุมที่เตรียมไว้ พร้อมพนมมือกับสายสิญจน์ พระทุกรูปนั่งประจำที่ พร้อมทั้งสวดมนต์ให้กับพระใหม่
“เรียนเชิญพ่อแม่พี่น้องญาติสนิทมิตรสหาย ร่วมตักบาตรพระใหม่ได้เลยครับ” มัคทายกประกาศให้ทุกคนทราบ
   แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่สะใภ้ ญาติพี่น้อง รวมทุกพวกเรา ต่างต่อแถวตักบาตรพระใหม่ อาหารคาวหวานอลังการมากๆ มาทราบภายหลังว่า แด๊ดใช้บริการห้องครัวจากโรงแรมชื่อดัง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของแด๊ด และเขาก็มาร่วมงานด้วย
   หลังจากสวดฉลองพระใหม่เสร็จ หลวงพี่ก็ได้ลุกขึ้นไปร่วมวงฉันท์อาหารกับพระอาจารย์อุดม และพระรูปอื่นๆ สำหรับคนอื่นๆ ก็ไปนั่งรับประทานอาหารตามโต๊ะที่จัดไว้ ระหว่างนั้น แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน รวมถึงพวกผมทั้งหมด ต่างก็ช่วยประเคนอาหารพระ พระท่านก็ฉันท์ภัตตาหารไปอย่างสงบ
“นายท่านครับ ไปทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวพวกผมดูแลพระท่านเองครับ” ศักดิ์บอกแด๊ด
“แล้วแกกินข้าวหรือยัง” แด๊ดถามศักดิ์
“เรียบร้อยแล้วครับ กินเสร็จก็จะมาผลัดเปลี่ยนนายท่านนี่แหละครับ”
“โยมแด๊ดไปทานข้าวเถอะครับ อาตมาดูแลตัวเองได้” หลวงพี่บอกแด๊ด
“งั้นลูก....เอ้ย....เอ่อ...ถ้าพระคุณเจ้าขาดอะไร เรียกใช้ศักดิ์ได้นะครับ” พวกเราแอบขำแด๊ดเบาๆ แด๊ดเองก็เรียกไม่ถูกเหมือนกัน
   ผมและเพื่อนๆ ก็เดินตามแด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน มาทานข้าวในเต็นท์ที่ติดกับโรงฉันท์ จำได้ว่า อาหารคาวหวาน อร่อยและหรูหรามาก มีระบบการบริการอย่างดีมาก ราวกับว่า จ้างออแกไนซ์จัดงานกันเลยทีเดียว สำหรับในส่วนของเพื่อนแด๊ด มัม ที่มาร่วมงาน ส่วนใหญ่เป็นคนระดับสูงๆ ของสังคม มีหลายคนที่เป็นนักการเมืองและพวกเราก็รู้จักดี หลายคนก็เป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยมาก และพวกเราก็รู้จักกันดีเช่นกัน
“อาหารอลังการมากอีหอย สุดยอด” ฉัตรชม
“เออวะเหมือนเอาจากโรงแรมห้าดาวมาเลย” เบิดเปรยเหมือนถาม
“ไม่รู้เหมือนกันอะว่าเอามาจากไหน แต่เท่าที่ดูเหมือนจะจัดที่เมืองทองธานีได้เลย” ผมเปรยออกมา
“จริงวะ หรูมาก เออเมิง แขกหลายคนดังๆ ทั้งนั้น กรูก็รู้จักเยอะ เพราะเคยไปหาพ่อกรูที่บ้านบ้าง” ฉัตรบอกผม
“เออวะ แล้วเมิงไม่ไปทักทาย”
“ไม่ละคะ เดี๋ยวถามมาก นั่งแอบๆ อยู่เนี่ย เนียนไว้”
“แล้วพ่อเมิงอะไม่มาหรือ” ผมถามเพราะพ่อฉัตรกับเป๊บรู้จักกัน
“กรูมาแทนไง แกไปทำงานที่เมกาโน่นแล้ว ฝากซองมาด้วย”
“กรูอยากรู้ใส่ซองกี่บาท” เบิดทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
“อีนี่เสียมารยาท แกใส่เช็คมามั้ง บางเฉียบ” ฉัตรพูดพลางโชว์ซองงานบวช
“แกเลยได้ปะวะ อยากรู้” โอ๊ตย้ำ
“ห่านี่ ไม่ได้ อยากรู้ก็ให้อีโจ้วไปสืบหลังงานเสร็จ” ผมทำหน้าเหวอ
“บ้า เดี๋ยวแด๊ด มัม ดุเอา ไม่กล้าอะ”
“แหมเมิงก็เป็นสะใภ้ เนียนๆ ไปช่วยนับเงินก็ได้”
   ผมไม่ได้ตอบรับคำอะไร ใจไปอยู่ที่หลวงพี่มากกว่า ผมคอยชะเง้อว่าหลวงพี่ขาดเหลืออะไรบ้าง ยังไงอย่างไร
   แขกเหรื่อส่วนใหญ่ต่างทยอยเดินทางกลับกันมากพอสมควร ผมหันไปมองหลวงพี่ ไม่อยู่ในโรงฉันท์ น่าจะกลับไปกุฏิของพระอาจารย์ เลยชวนแด๊ด มัม พี่ๆ อาม่าและเพื่อนๆ ไปหาหลวงพี่ที่กุฎิ
   เดินไปถึงกุฎิก็พบหลวงพี่กำลังจัดข้าวของเครื่ออัฐบริขารในห้องกุฏิ พอเห็นพวกเราเดินมา หลวงพี่ก็ออกมาคุยด้านหน้ากุฎิโดยมีพระอาจารย์ท่านนั่งอยู่ด้วย
“อะ..เอ่อ...ห้องในกุฎิอยู่ได้มั้ยครับพระคุณเจ้า” แด๊ดถามหลวงพี่
“อยู่ได้ครับโยมแด๊ด สบายมากครับ ไม่ต้องกังวล”
“แล้วข้าวของเครื่องใช้ต้องการอะไรเพิ่มมั้ยคะ” มัมถาม
“พอแล้วครับโยมมัม มีเท่านี้อยู่ได้สบายแล้ว”
“โยมไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พระใหม่เขาปรับตัวได้” พระอาจารย์บอกแด๊ดและมัม
“ครับพระอาจารย์ แต่ก็อดเป็นห่วงลูกไม่ได้ครับ” แด๊ดเปรย
“เข้าใจโยมนะ แต่อย่างไรตอนนี้ขอให้โยมได้คิดว่า ลูกชายของโยมมาเป็นลูกของพระพุทธเจ้าเพื่อสร้างบุญบารมี ด้วยบารมีของพระพุทธเจ้า เทพเทวดา ปกป้องดูแลรักษาแน่นอน”
“ช่ายคะพะอาจาง ตอนในโบก เทวาดามาเยอะมากๆ เลยนะค่า หลวงปู่ทวกก็มา ทางกวนสี่อิมก็มาน่า คุงๆ ทั้งสอง สบายจายด้ายน่า พะคุงเจ้าเป็งคงมีบุงมากๆ เทพเทวาดาดูแลน่า”
“โยมอาม่า แล้วเจ้ากรรมนายเวรอาตมาเขามามั้ยครับ” หลวงพี่ถาม
“มาค่าพะคุงเจ้า เขามารับบุงแล้วน่า เขาไปเสวยสุขบงสาหวังเลี่ยว ไม่ต้องกังวงค่า” อาม่าตอบแบบยิ้มร่า
“ได้ฟังโยมอาม่าบอกแบบนี้ อาตมาก็สบายใจ” หลวงพี่นั่งยิ้ม
“แล้วพวกโยมวางแผนการใส่บาตรอย่างไรบ้าง” พระอาจารย์ถามขึ้นมา
“ยังไม่ได้คิดเป็นจริงเป็นจังเลยครับ พระอาจารย์มีความคิดเห็นว่าไงบ้างครับ” แด๊ดถาม
“แล้วแต่โยมสะดวกเลย แต่ตามประเพณี บิดามารดา ควรใส่บาตรสามวันแรก ส่วนวันอื่นๆ แล้วแต่สะดวกหรืออาจจะจัดเลี้ยงเพลพระเป็นกรณีไปก็ได้”
“งั้นผมใส่บาตรสามวันแรกเป็นการเบื้องต้นก่อน ส่วนวันอื่นๆ ค่อยว่ากันนะครับ” แด๊ดบอกพระอาจารย์
“ไม่ทราบว่าพระอาจารย์ออกบิณฑบาตกี่โมงคะ” มัมถาม
“ประมาณตีห้าครึ่งก็ออกเดินแล้วโยม ไปและแวกแถวนี้ไม่ไกลมาก ตามบ้านที่รับบาตรประจำ จะกลับเข้าวัดมาก็ราวๆ สักหกโมงครึ่ง โยมมาดักหน้าวัดก็ได้นะ เพราะบ้านกับวัดไกลพอสมควรเหมือนกัน”
“ได้ครับๆ งั้นพรุ่งนี้จะมาตามเวลาครับ งั้นพวกผมไม่รบกนพระอาจารย์กับพระคุณเจ้าแล้วครับ จะได้จำวัดพักผ่อน”
“เจริญพรนะโยม แล้วโยมโจ้สนใจจะมาเป็นเด็กวัดเดินตามบิณฑบาตมั้ย” พระอาจารย์ถามผม
“น่าสนใจดีนะครับ ต้องเริ่มวันไหนครับ”
“ให้ผ่านไปสัก 7 วันก่อน แล้วค่อยมาเดินตามในตอนเช้านะ”
“ได้ครับๆ”
“งั้นทุกคนกลับไปพักผ่อนกันเถอะ โยมไม่ต้องห่วงพระใหม่นะ อาตมาจะดูแลเอง” พระอาจารย์บอกครอบครัวเป๊บ
“กราบนมัสการลาครับ” ทุกคนก้มกราบ
“พะคุงเจ้า งั้นอิชั้นลาละนะค่า” อาม่าก้มกราบหลวงพี่
“เจริญพรครับโยมอาม่า บุญวันนี้จงถึงแก่อาม่า ให้มีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขมากๆนะครับ” หลวงพี่เอ่ยด้วยสีหน้าที่มีเมตตาอย่างมาก
“อนุโมทะนานะค่า”
   พวกเราทั้งหมดรวมถึงพระอาจารย์และหลวงพี่ เดินมาส่งอาม่าที่รถ
“ขอบคุณนะครับอาม่าที่มาร่วมงานในวันนี้ ขอบคุณมากครับ” แด๊ดยกมือไหว้อาม่า
“ยิงดีนะค่า ขอให้คุงๆ ทั้งหลายมีความสุกมากๆ น้า จาเริงๆ นะค่า” อาม่ารับไหว้ทุกคน”
“วินอย่าขับเร็วมาก ดูแลอาม่าด้วยนะ” แด๊ดหันไปสั่งลูกน้องที่ขับรถ
“ครับนายท่าน ผมจะดูแลอย่างดีครับ”
   รถอาม่าเคลื่อนตัวออกจากวัดไปแล้ว ศักดิ์ก็นำรถมาเทียบหน้ากุฏิรอรับแด๊ดและทุกคน
“งั้นผมลาละครับพระอาจารย์ หากมีอะไรเพิ่มเติม ติดต่อไปนะครับ” แด๊ดลาพระอาจารย์
“ศักดิ์ แล้วเรื่องอื่นๆละ เรียบร้อยมั้ย”
“เรียบร้อยแล้วครับนายท่าน ผมดำเนินการตามแผนที่วางไว้แล้วครับ”
“ดีๆ พี่จันทร์เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด ฝากพี่จัดการด้วยนะ แจ้งฝ่ายการเงินได้เลย” แด๊ดหันไปบอกป้าจันทร์
“ได้คะคุณท่าน  เดี๋ยวจันทร์จัดการเองคะ”
“พี่จันทร์แล้วเด็กๆ กลับยังไง”
“ประสานรถตู้ไว้แล้วคะ เดี๋ยวจัดการเองคะคุณท่าน”
“โอเคๆ ขาดเหลืออะไรพี่จันทร์แจ้งเวช(คนขับรถประจำตัวเป๊บ)ละกันนะ”
“ได้คะๆ”
   ขบวนรถของครอบครัวเป๊บก็ออกจากวัดไป และทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ เหลือแต่ผมกับเพื่อนๆ นี่ละครับ
“แล้วพวกโยมยังไม่กลับหรือ” พระอาจารย์ถาม
“อ๋อ...ก็....” ผมอึกอัก เหมือนพระอาจารย์คงรู้ว่าพวกเราอยากคุยส่วนตัวกับหลวงพี่
“งั้นโยมคุยกับท่านเป๊บไปก่อนนะ” พระอาจารย์ท่านก็เดินกลับเข้ากุฎิไป
“หลวงพี่เป็นยังไงบ้างเพคะ ทรงสำราญดีรึ” ฉัตรถามหลวงพี่
“ฮ่าๆๆ” ทุกคนหัวเราะ หลวงพี่ก็อมยิ้ม
“อ้าวอีนี่นิ หัวเราะไรนี่”
“ก็ขัดกับภาพลักษณ์เมิงมากอะ เลยฮา” โอ๊ตบอก
“สบายใจดีโยม สงบดี เงียบดี” หลวงพี่ตอบ
“ดีแล้วเพคะ หากหลวงพี่ต้องการสิ่งอื่นใด โปรดส่งนกพิราบสื่อสารมาบอกอิชั้นได้นะคะ”
“ฮ่าๆๆ โทรบอกก็ได้มั้ง” เบิดฮา
“เออนั่นดิ กลัวนกพิราบจะโดนยิงจับไปผัดเผ็ดก่อน” โอ๊ตฮาด้วย
“ก็นั่นแหละ พวกเมิงนี่ ยังไงหลวงพี่ก็บอกอีโจ้วได้นะคะ หม่อมชั้นจะรีบปรี่มาถวาย”
“ได้โยม ไม่ต้องกังวลหรอก กลับไปพักผ่อนกันเถอะ”
“เพคะหลวงพี่ หม่อมชั้นกับไพร่ทาสขี้ข้าบริวารกราบบังคมทูลลา” ฉัตรก้มกราบงามๆ
“เดี๋ยวๆ ใครเป็นไพร่ทาสขี้ข้า” เบิดถาม
“โอ้ยยยย เรื่องมาก ก็พวกเมิงเนี่ยแหละ กรูเป็นเจ้าหญิง โอเคปะ” นางแหกปากขึ้นมา
“คร่า เจ้าหญิงงงงงงงงง” ทรายแซว
“แล้วอีโจ้วไม่ทรงเอื้อนเอ่ยสิ่งใดกับหลวงพี่เลยหรือเพคะ”
   ไม่รู้ซิ ผมไม่กล้าพูดอะไรมาก วางตัวไม่ถูกจริงๆ ครับ เป๊บเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แววตาสงบ เมตตา ไม่มีแววตาของคนรักเลย เหมือนเราสองคนเป็นคนที่ไม่รู้จักกันซะงั้น ใจผมหวิวๆ แบบประหลาดนะครับ
“อะ..เอ่อ...ก็ งั้นผมกราบลานะครับ พรุ่งนี้จะมาใส่บาตรครับ” ผมเอ่ยกับหลวงพี่
“ได้โยม กลับไปพักผ่อนกันเถอะ เจริญพรทุกคนนะ” หลวงพี่ยิ้ม
“เพคะ อิชั้นกราบทูลลา”
“เตรง เตร็ง แตร่ง แตร้งงงงง แตร๊งๆๆๆ” เบิดกับโอ๊ตทำเสียงลิเก
“ฮ่าๆๆ ถรุยยยยยย” ฉัตรหัวเราะพร้อมทำท่าถุยน้ำลายใส่
   ทุกคนกลับรถของฉัตร ขากลับฉัตรอาสาไปส่งผมที่บ้านใหญ่ ระหว่างเดินทาง
“หอยเป็นไร ดูซึมๆ” ฉัตรถาม
“เปล่า”
“อีนี่ ยังจะหลอก เป็นไร”
“ก็ หวิวๆ แปลกๆ”
“ยังไง”
“ก็หลวงพี่แววตาไม่เหมือนเดิม”
“หือ อีนี่ หลวงพี่บวชพระ เขาอยู่ในศีล จะมาเหมือนเดิมได้ไง”
“รู้แหละ แต่แอบคิดไง”
“เอ้ยอย่าคิดมากเมิง เป๊บไปทำหน้าที่ อย่าคิดเป็นอื่น” เบิดบอกผม
“อืมๆ”
“แล้วพรุ่งนี้พวกเมิงมาใส่บาตรปะ” ผมถาม
“ถ้าตื่นไหวนะ” ทุกคนพร้อมใจกันตอบ แปลว่า ตื่นไม่ไหวชัวร์
   รถของฉัตรมาส่งผมถึงบ้านใหญ่ เจอเด็กแม่บ้าน ถามไปว่าทุกคนไปไหน เด็กแม่บ้านตอบว่า คุณๆ เขาขึ้นไปพักผ่อนกันหมด เออก็จริง เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน ผมก็เดินขึ้นมายังห้องเป๊บ เปิดประตูเข้าห้องไป ก็มีความเหงา ว้าเหว่ ปกติจะเห็นเป๊บนั่งตรงโต๊ะทำงานบ้าง นอนเล่นบนเตียงบ้าง ผมไม่อยากคิดมาก เลยล้มตัวลงนอนแล้วผล็อยหลับไป
   ลืมตามาอีกที ได้ยินเสียงอินเตอร์คอมดัง ผมกดรับ
“ลูกโจ้ ลงมาทานข้าวได้แล้วลูก” เสียงมัมตามไปทานข้าว
“ได้ครับมัม สามนาทีลงไปครับ” ผมลุกขึ้นไปล้างหน้า
   เดินลงมาห้องทานอาหาร นั่งประจำที่ ที่นั่งของเป๊บว่างไว้ ผมก็มองๆ ด้วยอารมณ์เหงาๆ
“นี่ไม่รู้ว่าพระจะหิวมั้ยนี่” แด๊ดเปรยขึ้นมาระหว่างทานข้าว
“นั่นซิคะคุณพี่” มัมสำทับ
“ปริมว่าวันแรกๆ อาจจะหิวนะครับ แต่พระอาจจะดื่มน้ำปาณะแล้วก็ได้นะครับ”
“ใช่ครับ ปันว่าแด๊ดกับมัมอย่าได้ห่วงเลยครับ”
“เออรู้แหละ เจ้าเป๊บ...เอ้ย...พระท่านเคยห่างจากบ้านไปนานๆ แบบนี้ซะที่ไหนละ แด๊ดกับมัมก็เป็นห่วงเป็นธรรมดา”
“โจ้ว่า พรุ่งนี้ไปใส่บาตรแล้วนำน้ำปาณะไปถวายเพิ่มดีมั้ยครับ”
“เออดีลูก นี่ๆ ใครก็ได้ไปตามพี่จันทร์มาด้วย” แด๊ดตะโกนบอกเด็กแม่บ้าน
   ไม่นานนักป้าจันทร์ก็เดินออกมา
“คะคุณท่าน”
“พี่จันทร์ เตรียมน้ำปาณะถวายพระด้วยนะ เตรียมน้ำที่พระชอบ”
“ได้คะคุณท่าน เดี๋ยวจะให้คนรถไปซื้อเตรียมไว้นะคะ แล้วพรุ่งนี้คุณท่านเดินทางกี่โมงคะ”
“น่าจะตีสี่ครึ่งนะ คงถึงหน้าวัดราวๆ หกโมงพอดี พี่จันทร์ฝากบอกศักดิ์ด้วยให้เตรียมรถไว้นะ”
“ได้คะคุณท่าน เดี๋ยวจัดการให้คะ”
   หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ทุกคนต่างแยกย้ายไปพักผ่อน และนัดแนะเจอกันตอนตีสี่ ผมขึ้นมาบนห้องเป๊บ อาบน้ำ แต่งตัว ลืมตัวลงนอน
“ฮือ...ทำไมเหงาแบบนี้อะ...ฮึกๆๆ” ผมแอบร้องไห้คนเดียวจนผลอยหลับไป


จบตอน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-04-2017 22:40:06

เป๊ป ตัวขาว  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-04-2017 23:08:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 25-04-2017 09:36:57

อ่านตอนนี้แล้วประทับใจจริงๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 26-04-2017 10:01:30

สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ
หายไปนานมาก(ก.ไก่ล้านตัว) เลยมาแบบจัดเต็ม :pig4:

รอตอนต่อไปจร้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-04-2017 11:13:26

แอบสงสารโจ้ คงเหงาน่าดู เป๊บบวชกี่วันนะตอนนั้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 27-04-2017 13:59:20

ถึงจะเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว แต่อ่านแล้วรู้สึกปีติ น้ำตาไหลเลยทีเดียว ^^

ระหว่างที่เป๊บบวชน่าจะไปปฏิบัติธรรมด้วย จะได้ไม่ปรุงแต่ง ฟุ้งซ่าน ได้ประโยชน์สูงสุดทั้งสองฝ่าย
แล้วของโจ้บวชตอนไหนคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-04-2017 18:08:53

โจ้ ต้องเหงาแน่ๆอยู่แล้ว
อดทนห่างกัน ระยะนี้
หลังจากนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 01-05-2017 20:42:08

อนุโมทนาสาธุค่ะ รอตอนต่อไปของน้องทั้งสองนะคะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 05-05-2017 09:55:11

แอร๊กกกกกกกก พี่โจ้มาแล้ววววววววว
คิดถึงมาก(ก.ไก่ล้านตัว) ในที่สุดที่ก็มาต่อสักกะที ซาบซึ้งน้ำตาไหลเป็นสายนที  :sad4:  :sad4:  :sad4:

ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะบรรยายยังไง เอาว่าอ่านตอนนี้แล้วขนลุกตามที่สุดเลยทีเดียวเชียวและ
คนผู้มีบุญมากย่อมได้รับผลบุญนั้นไม่วันใดก็วันหนึ่ง ผู้มีกรรมย่อมได้รับผลกรรมนั้นเช่นเดียวกัน

แต่พี่โจ้บรรยายได้ดีมากเลยครับ ผมรู้สึกและสัมผัสได้ ถึงความอิ่มเอมใจ ความปิติที่รู้สึกเลย
ถึงแม้มันจะเป้นเรื่องที่นานมาแล้วสำหรับพี่ๆ แต่ก็อธิบายได้ละเอียดละออครบถ้วนทุกกระบวนการเลยทีเดียว

เอาว่าไม่อยากให้จบเลยอะ เห็นพี่เขียนว่าอีก สองสามตอนก็จบแล้ว น้องละใจหายไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย
กว่า 6 ปีที่ติดตามอ่านเรื่องราวของพี่มา ก็แทบจะครึ่งรอบกันแล้วทีเดียว จากเด็กน้อยวัยมหาลัย
จนตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วนะครับ พี่โจ้จะคอยให้เรื่องราวและแนวคิดดีๆเสมอๆ
อยากให้พี่เข้ามาเขียนเหมือนเป็นไดอารี่เล่มนึง เข้ามาคอยอัพเดท เข้ามาระบายก็ได้นะฮะ

รักและเคารพ พี่โจ้พี่เป๊ปเสมอนะครับ
จาก น้องถั่ว เด็กบ้า ของพี่โจ้ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: habanice ที่ 22-05-2017 23:55:42

ขอบคุณเรื่องดีๆที่มามอบให้นะครับ รู้สึกตอนบวชปีนี้เลยครับ แต่พลังบุญคงเทียบเทียมไม่ได้พี่ นานเหมือนกันที่ได้อ่านจากผู้ฝึกสอนมาเป็นข้าราชการ คิดถึงวันแรกๆที่อ่านจังครับ อยากให้แนะนำวัดที่ไปบวชจังครับศรัทธาอยากไทำบุญจัง จะติดตามผลงานตลอดไป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 55 ร่มกาสาวพัสตร์ จบตอน Up 24/04/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 12-06-2017 16:31:17

หวัดดีค้าบบบบ ทำงานกันอยู่ป่าว อิอิ หายไปแสนปี ขอโทษน้าค้าบบบ เหตุผลเดิมๆ งานเยอะมากกกกกกก ก ไก่แสนตัว แถมตอนต่อไปยังมะได้เริ่มเขียนเลยง่า  :mew6: แต่มะต้องห่วงนะคับ เดี๋ยวว่างๆๆๆๆ จะเขียนสะสมไว้น้า ผลจากการหายไปนานๆ แฟนคลับหายหมดแล้ว ช่างน่าเศร้า  :mew6: แต่มะเป็นไรเนอะ ยังไงก็คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมนะค้าบ  :mew1:

ไหนๆ มาแล้วก็มาตอบเม้นๆ ล่าสุดกันดีก่า

♥►MAGNOLIA◄♥ : ขอบคุณมากนะค้าบบบบ แฟนคลับเหนียวแน่นมาก จุ๊บๆ สามที  :mew1: :mew1: :mew1:

mild-dy : จุ๊บๆๆ ค้าบ  :mew1: :mew1:

patee : ขอบคุณมากค้าบบบบบ ขนาดเขียนเล่าเอง นึกถึงทีไรยังประทับใจ อิ่มบุญเหมือนกันอะคับบบ  :mew3: :mew3:

Yarkrak : หวัดีดีค้าบพี่ ก ไก่ล้านตัวเลยหรือง่า เยอะไปแร้วววว ฮ่าๆๆๆ หายไปนานจริงๆ อะคับบบ อย่าโกรธน้องน้า จุ๊ฟฟฟฟ :mew1: :mew1:

snowboxs : ช่ายๆ คับ ตอนนั้นเหงามาก แต่ก็ไปดูแลเป๊บทุกวันอะคับ เท่าที่จำได้ เป๊บบวช 62 วันอะคับ กว่าจะสึกนี่ต้องมีเหตุบังคับเลยน้า ตอนนั้นใจหวิวๆ กลัวผัวบรรลุอรหันค์อะคับ  :mew2: :mew2:

j123 : ช่ายๆ เขียนไปก็ซาบซึ้งไปด้วยอะคับ ตอนเป๊บบวชก็แอบไปปฏิบัติธรรมบ้าง แต่ส่วนมากพระอาจารย์ท่านก็ห้าม ไม่อยากให้พระเป๊บมาเจอทุกวันอะ เลยไปบ้างไม่ไปบ้างอะคับ ถ้าบวชน่าจะหลังจากเป๊บราวๆ ครึ่งปีอะคับ

♥►MAGNOLIA◄♥ : ช่ายคับ แต่มาอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็ตอนแต่งงานแล้วอะน้าคับ ตอนไปเรียนนอกด้วยกัน ก็อยู่ด้วยกันแหละ แต่เรียนคนละสาขา บางทีเจอกันแค่ตอนนอนแล้วอะคับ หลังจากแต่ง อยู่ด้วยกันจนทะเลาะกันบ่อยเลยง่า ฮ่าๆๆ  :mew1:

sugarcane_aoi : ขอบคุณมากค้าบพี่ แหะๆ ตอนต่อไปยังไม่ได้เขียนเลยง่า แต่ก็จะรีบๆ เขียนนะค้าบบบ อิอิ  :mew1: :mew1:

nutto : ฮ่าๆๆ เจ้านัท กอ ไก่เยอะไปแล้วอะ ตามอ่านมาหกปีแล้วหรือ จริงอะ เหมือนแปบๆ เอง แต่จำได้ว่ามาลาตอนไปเรียนนอก แปบๆ กลับมาทำงานแล้ว เร็วมากกกก แล้วนี่มีแฟนยังอะ รีบๆ หา เดี๋ยวเสื่อมนะ คิคิ เขียนจบแล้วนานๆ มาทักทายนะแหละ มะต้องห่วงน้า จุ๊บๆๆ  :mew1: :mew1:

habanice : ขอบคุณมากค้าบบบบ  ติดตามอ่านนานเหมือนกันแล้วนะเนี่ย ส่วนเรื่องวัดที่บวชเอาไงดีละนี่ ถ้าวัดที่พระอาจารย์อยู่ ก็ไม่ได้เจอพระอาจารย์แล้วนะซิ ตอนนี้ท่านไปอยู่วัดที่พม่าแล้วอะคับ ท่านบอกว่าอยากปฏิบัติธรรมขั้นสูง แต่ปีนึงๆ ก็กลับมาไทยมารับนิมนต์บ้านแด๊ดอะน้า แต่สนับสนุนให้บวชน้า สึกมา ชีวิตจะดีขึ้นเลย ลองศึกษาดูนะคับ จุ๊ฟฟฟฟฟ  :mew1: :mew1:

" อื้อออ...เบื่ออะ ไม่อยากตื่นเลยยยย" เช้าวันจันทร์ที่แสนน่าเบื่อ ลืมตามาก็บ่นทันที

ผมตั้งสติได้ก็มองหาเป๊บ ไม่เจอ ไปไหนหว่า มองนาฬิกา อุ้ย แปดโมงแล้วหรือ

"ตายแล้ว ตื่นสาย สงสัยตาลุงออกไปทำงานแล้วแน่" กดโทรศัพท์หาเป๊บ

"ครับที่รัก ตื่นแล้วหรือ"

"ช่ายอะ เพิ่งตื่นเลยอะ แล้วนี่ออกเช้าจังอะลุง" ผมพูดเสียงงัวเงีย

"วันนี้พี่ปริมนัดประชุมเก้าโมงเช้าครับ เป๊บกลัวสายเลยรีบออกมาก่อน"

"อ้าวหรือ แล้วโจ้ต้องเข้ามั้ยอะ"

"ไม่มีวาระของที่รักครับ เป๊บเลยไม่ได้บอก แล้วนี่ที่รักไปทำงานมั้ย"

"ไปๆ แต่อาจจะเข้าบ่ายๆ นะลุง พอดีสิบโมงเช้า ประชุมที่บริษัทจิมก่อน"

"ได้ครับๆ งั้นรีบไปอาบน้ำแต่งตัวนะ อย่ามัวนอนอืดเป็นพยูนอยู่"

"เดี๋ยวยิงตายอะ มาว่าเป็นพยูน" ช่วงนี้น้ำหนักขึ้น อ้วนด้วย ลุงเพี้ยนชอบแซว ชิส์

"นับวันยิ่งโหดนะครับ เมียแบบไหนยิงผัวเนี่ย" คิงคองแซว

"ช่ายเซะ ต้องโหดอะ ผัวเพี้ยนๆ ไม่โหดเดี๋ยวลามปาม ชิส์"

"ฮ่าๆๆ งั้นรีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วครับ รถติดมากด้วย เดี๋ยวสายนะ อ่อ แล้วอย่าลืมทานอาหารเช้าบนโต๊ะนะเป๊บเตรียมให้แล้ว"

"อะเครๆ ขับดีๆนะผัว รักผัวนะ จุ๊บๆ" ทำเสียงจุ๊บๆ

"รักเหมือนกันครับ" แล้วนางก็วางสายไป

ผมก็ลากสังขารเข้าห้องน้ำ อาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเรียบร้อย เดินออกมาตรงโต๊ะอาหาร เป๊บเขียนโนีตไว้

<<<มีสลัดแฮม ไข่ดาว ไส้กรอก หมูทอด กับขนมปังไข่ซีส ทานให้หมดนะพยูนที่รัก>>>

สงสัยไม่เคยตาย มาเรียกพยูน หึ๋ยยยยย มองกระจก พยูนอะไรจะน่ารักขนาดนี้ เชอะ ผัวบ้า (บ่นคนเดียว)

ใช้เวลาไม่นาน กินซะเรียบ เอ๊ะ หรือเราจะเป็นพยูน จริงๆ ฮ่าๆๆ

กระทืบคันเร่ง fast and furious มาถึงบริษัทจิม เลทสิบนาที รีบเดินตรงไปเข้าห้องประชุม เลขาวิ่งตามแทบไม่ทัน

"โอ้ว ท่านรองประธานมาพอดี สวัสดีครับท่านรองประธาน รีบชี้แจงเลยครับ" ยังไม่ทันจะหายใจ ประธานจิมสั่งซะละ ชิส์ น้องบ้า ชอบแกล้ง

"สวัสดีคณะกรรมการทุกท่านครับ....บลาๆๆๆๆๆ" ร่ายยาวรวด พร้อมตอบคำถามสองสามประเด็น

"สรุปว่าทางคณะกรรมการคงพอรับทราบข้อมูลและเข้าใจตรงกันนะครับ นี่ได้เวลาอาหารเที่ยงพอดี เชิญทุกท่านทานอาหารด้วยกันครับ" ถ้ามีประชุมเช้า จิมชอบเลี้ยงข้าวเที่ยงเสมอ

ทุกคนออกจากห้องไปแล้ว ผมยังคงนั่งอยู่ จิมเห็นผมนั่งเฉยเลยถาม

"พี่ไป กินข้าว"

"อื้อ"

"เป็นไรนี่ เหนื่อยหรือ"

"อื้อ" พูดคนเดียว ชม ครึ่ง ไม่เหนื่อยได้ไง แต่ละคนกว่าจะเข้าใจ อธิบายปากฉีก

"เอายาดม ยาลม ยาหม่องมั้ยพี่ ไหวป่าว" จิมแซวยิ้มๆ

"ไม่ต้องเลยน้องเพี้ยน นับวันงานยิ่งซับซ้อน เหนื่อยเนี่ย"

"เอาน่าพี่ ถ้าไม่ใช่พี่ใครจะไหว ทุกวันนี้ระบบงานลงตัวเพราะพี่มาวางไว้ ไม่งั้นผมแย่แน่"

"จ้าน้องบังเกิดเกล้า เพราะพวกแก่ๆรุ่นพ่อที่มันโกงไง เลยต้องรื้อโครงสร้างใหม่หมด เหนื่อยเนี่ย"

"นั่นแหละพี่ แต่ก็ผ่านมาได้เพราะบารมีพี่นะแหละ ไม่งั้นบริษัทของพ่อกับแม่คงต้องยุบ"

"ใครจะยอมให้ยุบ ยาก ระดับรองประธานโจ้ โฮะๆๆๆ" ผมหัวเราะราวกับหนังจีนกำลังภายใน จิมทำหน้างง ฮ่าๆๆ

ผมเดินออกมาห้องกินข้าว นั่งกินไปเม้าๆ กับผู้ถือหุ้นไป กินเกือบเสร็จ ไลน์ไปหาผัว

"ผัว กินไรยัง"

"ยังครับ ยังไม่เลิกประชุมเลยครับ"

"อ้าว หิวแย่เลยเนี่ย แล้วให้เลขาเตรียมไว้ยัง"

"ยังครับ ไม่คิดว่าจะเลิกช้า"

"นี่โจ้กินข้าวกับจิม จิมเลี้ยงคณะกรรมการ เดี๋ยวแพคห่อไปให้ เอาป่าว"

"ได้ครับ ขอเยอะๆ ครับ หิวจะกินพยูนได้แล้ว" สติกเกอร์แลบลิ้น

"เคยตายป่าว อยู่ๆ แล้ววูบไปอะ" สติกเกอร์ถีบ

"ฮ่าๆๆ ไม่เคยครับ รีบๆมา นะครับ หิวมาก"

"ชิส์ รอไป เดี๋ยวจัดให้"

"ครับเมีย" สติกเกอร์จูบ

ไลน์หาพี่ปริม

"พี่ผัว หวัดดีครับ ผัวน้องหิวข้าวมาก เลิกประชุมได้แล้ว" นางอ่าน แต่ยังไม่ตอบ เลยหันไปสั่ง

"นี่นุช ไปแพ๊คอาหารทั้งหมดให้ชุดนึง ชุดใหญ่นะ แล้วให้ลุงยามไปใส่ในรถด้วย" หันไปสั่งเลขาจิม

"ได้คะท่าน จัดการให้คะ"

"เอาไปฝากพี่เป๊บหรือพี่"

"อื้อ เห็นว่ายังไม่เลิกประชุม ยังไม่ได้กินข้าว เลยแพ๊คไปให้เนี่ย"

"ดีๆ เอาไปเยอะๆ  ผมว่าเหลือแน่เนี่ย"

"งั้นเหมาหมดนะ"

"ตามสบายๆ"

เสร็จเรียบร้อย กระทืบคันเร่งมาบริษัทเป๊บ จอดรถเรียบร้อย

"ให้แม่บ้านไปเตรียมด้วยนะ แล้วอีกถุงเอาไปแบ่งกันนะ" เอามาเผื่อ รปภ กับแม่บ้านด้วย

"ได้ครับท่าน" หัวหน้า รปภ รับคำ

ออกจากลิฟท์มา เดินพุ่งไปห้องทำงานเป๊บ เจอเลขาเป๊บ

"คุณเป๊บยังไม่เลิกหรือ"

"ยังคะคุณโจ้ คาดว่าอีกสักพักน่าจะเลิกคะ"

"คุณเป๊บมาบอกว่า รออยู่ห้องทานข้าวนะ"

"ได้คะ"

ผมกดไลน์ไปบอกพี่ปริม

<<<พี่ผัว ห้านาทียังไม่เลิก น้องจะบุกเข้าไปชิงตัวผัวมากินข้าว อย่าหาว่าน้องไม่เตือน ชิส์>>> พี่ปริมอ่านแล้วตอบมาว่า

<<<บุกมาชิงตัวพี่ด้วย หิวมาก สติกเกอร์น้ำตาไหล>>>

<<<สติกเกอร์หัวเราะ>>> แต่ผมฮาจริงนะ พี่ปริมคงหิวหนัก

ผมเดินไปคอยที่ห้องทานข้าว ประมาณสิบนาที ใกล้เวลาบ่ายสอง สองเสือผู้หิวกระหาย วิ่งเข้ามาจู่โจมเหยื่ออย่างเมามันส์

"เอ่อ ค่อยๆ กินก็ได้มั้ง" ผมเปรยขึ้นมา

สองหนุ่มทำหน้าเหมือนเข้าใจ แต่ก็กินเร็วมาก ผ่านไปสิบนาที

"รอดตายไป" พี่ปริมบ่น

"ขนาดนั้นเลยหรือพี่ แล้วทำไมนานครับ" ผมถาม

"ก็รายเดิม ถามมาก เหนื่อยกับอธิบาย"

"อีกแล้วหรือ น้องฉะไปหลายรอบยังไม่เข็ด" คือมันมีผู้ถือหุ้นคนนึง รับช่วงต่อจากพ่อเขาที่เคยร่วมกันกับแด๊ด ชอบสร้างปัญหาและถามมาก ผมเคยนำเสนอว่าซื้อหุ้นมันคืน แต่ติดที่ แด๊ดเกรงใจพ่อเขา ร่วมงานกันมานาน บางเรื่องเลยยอมมองผ่านๆไป

"ช่างเถอะ ทนๆกันไป อิ่มแล้วพี่ไปทำงานก่อนนะ แล้วเสือจะทำอะไรต่อ"

"เดี๋ยวผมไปดูแฟ้มครับ ถ้ามีก็จะเคลียร์"

"เออได้ๆ กลับบ้านใหญ่บ้าง แด๊ด มัม ตัวแสบบ่นคิดถึง"

"ได้ครับพี่ ว่างแล้วจะไปบ้านใหญ่ครับ" พี่ปริมออกไปแล้ว

"ที่รักทำอะไรต่อ"

"เดี๋ยวไปดูแฟ้มบ้าง เผื่อมี"

"กลับกี่โมงดีครับ"

"กลับบ้านใหญ่มั้ย" ผมชวน เป๊บหน้าระรื่น

"ดีครับ ที่รักอยากกลับหรือ"

"ไม่ไปนานละ กินข้าวบ้านใหญ่ดีก่า เบื่อคอนโดบ้างไรงี้"

"ได้ครับๆ งั้นห้าโมงเจอกันนะครับ เป๊บไปเซ็นงานก่อน"

"จ้าผัว"

"ครับพยูน" เป๊บทำปากจุ๊บๆ

"เคยตายมั้ย" ผมแยกเขี้ยวถาม

"ฮ่าๆๆๆ" แล้วนางหัวเราะเดินไปแบบเนียนๆ ผัวบ้า

ผมเดินมาห้องทำงาน เจอแฟ้มกอง 5 แฟ้ม แทบกริ๊ดดดด ดีที่มีเอกสารในแฟ้มไม่มาก เคลียร์เสร็จ ก็นั่งเขียนให้อ่านกันนี่ละครับ

16.35 น.แล้ว เก็บของก่อนนะค้าบ คืนนี้นอนบ้านใหญ่ สนุกสนานแน่นอน อิอิ

คิดถึงทุกคนนะค้าบบบบบ จุ๊ฟฟฟฟ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-06-2017 16:48:39

 :L2: :L2: :L2:
คิดถึงมากมาย
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 12-06-2017 20:14:46

คิดถึงจัง :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 12-06-2017 22:15:03

หูยยยย คิดถึงมากอ่า พี่ๆหายไปนานม๊ากกก ทำงานกันหนักก็อย่าลืมดูแลสุขภาพกันนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-06-2017 03:57:59

คิดถึงเป๊บโจ้เหมือนกันจ้า
อย่าไปยอมเป็นพยูนนะโจ้
ต้องชวนเป๊บออกกำลัง...กายบ่อยๆ  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 13-06-2017 08:12:44

น่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมที่คิดว่าคงจะตัวกลมขึ้นมาอีกแล้วแถมพุงที่เริ่มยื่น อิอิ

เมื่อคืนตึกที่บ้านใหญ่สะทือนมากไหม เปลี่ยนที่นอนคงนอนไม่ค่อยหลับกันล่ะสิ คริคริ
 
:mew1: :mew1: :mew1:

ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับน้องรักคู่หวานตลอดปี

ปล. อยากให้น้องโจ้มีเวลาว่างแบบนี้บ่อย ๆ จัง จะได้อ่านอะไรที่มันกุ๊กกิ๊ก ๆ น่ารัก ๆ
ระหว่างที่น้องยังไม่ได้เขียนเรื่องยาวจ้า
 :o8:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 13-06-2017 11:07:23

เย้!! พี่โจ้มาแล้วอะ  :hao5:  :hao5:  :hao5:

ใช่สิพี่ 6 พี่แล้วนะ ก็แก่ๆกันแล้ว พี่ก็จะเลข4 ส่วนผมก็ใกล้จะขึ้นเลข3เข้าไปทุกทีๆ
แล้วก็ต้องเป็นพยูนแล้วหล่ะ แก่แล้วมันก็ต้องมีพุงบ้างตามวัย
แต่ถ้ายังน่ารักใสๆ อยู่ก็โอเครนะครับ แบบ ถึงจะพยูนแต่ก็น่ารักเป็นนางเงือกได้เช่นกัน

ส่วนเรื่องแฟนหรอ ผมก็รอพี่หาให้อยู่หนิ รีบๆหาให้นะครับ จะได้ใช้งานสักที กลัวอยู่เหมือนกันว่าจะเสื่อมหมดแล้วเนี่ย

คิดถึงพี่โจ้ พี่เป๊ป นะครับ
รัก
จากน้องถั่ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายยามบ่าย Up 12/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-06-2017 00:35:53

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บ ครับ นานๆ จะมีโอกาสเข้ามาในกระทู้บ้าง คงไม่ว่ากันนะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว หลายท่านคงนอนหลับพักผ่อนแล้ว จริงๆ ว่าจะนอนแล้วละครับ เพราะตัวขาวนาง นางนอนกรน คร๊ากๆ ไปละ ฮ่าๆๆ เข้ามาอัพเดทว่าตัวขาวเขียนอะไรบ้าง ก็มาเจอที่แซวว่า พยูน เสียนี่ แค่แซวเล่นเอง ไม่น่าเอามาเขียนฟ้องเลยนะครับ

จริงๆ เรื่องที่ได้แซวว่าพยูน มาจากพี่ปันครับ ตัวขาวเจอพี่ปันที่บ้านใหญ่ จังหวะพอดีนางอาจจะอวบๆ ไปบ้าง พี่ปันเลยทักว่า

"สะใภ้เหล็ก ไม่เจอกันสองสามเดือน ทำไมกลายเป็นพยูนไปแล้วละ"

เท่านั้นละครับ ทุกคนเลยจำคำว่าพยูนมาแซวตัวขาว นางก็แหกปากใส่พี่ปันไปตามประสา ผมก็เลยนำมาล้อบ้าง แต่นางโหด ล้อทีนึงก็กระโดดเตะ แรงยังมากเหมือนเดิมครับ

จริงๆ นางไม่ได้อ้วนหรอก แต่ก็อวบขึ้นพอสมควร กอดแล้วนุ่มนิ่มดี นางเคยถามผมว่า อ้วนแล้วยังจะรักหรือเปล่า เอ ถามแปลก ราวกับว่าทุกวันนี้ที่อยู่กันเป็นสามีภรรยา ผมรักที่รูปร่างอย่างนั้นแหละ รักที่จิตใจต่างหาก ถามอะไรแปลกๆ น่าจับกดสักสองสามที่ ฮ่าๆๆๆ

เล่าในมุมพยูนของนางดีกว่าเนอะครับ

ช่วงใกล้เที่ยง ผมกำลังนั่งเซ็นต์เอกสารในแฟ้ม เสียงโทรศัพท์ดัง มองหน้าจอ ตัวขาวโทรมา

"ครับที่รัก"

"ลุงกินไรยังอะ"

"ยังเลยครับ กำลังเซ็นต์งานครับ"

"แล้วมีไรกินยัง"

"สั่งเลขาไปแล้วครับ ที่รักละกินยัง"

"กินกับจิมแล้วอะ เดี๋ยวเข้าไปช่วงบ่ายๆนะ ว่าแต่ตอนนี้อยู่ตรงรถพ่วงขายขนมโตเกียวอะ เอาป่าวเดี๋ยวซื้อไปให้" อ่อที่โทรมาคือ จะหาพรรคพวกกินขนมโตเกียว

"ได้ครับ ไม่ได้กินนานมากแล้วเหมือนกัน"

"เอาไส้ไรอะ"

"ได้หมดครับ ที่รักจัดมาเลยครับ"

"อะเครๆ เดี๋ยวไปถึงจะเอาไปให้นะ"

"ครับ เจอกันครับ"

วางสายนาง ผมก็ไปทานข้าวเที่ยงที่ห้องทานข้าวกับพี่ปริม พี่ปัน และพี่สะใภ้ ผ่านไปสักพักใหญ่ ราวๆ บ่ายสอง ได้ยินเสียงเคาะประตู

"เชิญครับ" เลขาเปิดประตู ตัวขาวเดินเข้ามา ยิ้มน่ารักระยะ 10 เมตร

"แฮ่ ท่านรองประธาน ขนมโตเกียวมาแล้ว" ผมมองที่มือตัวขาว หลายถุง เยอะมากๆ

"เอ่อ ซื้อมาเยอะขนาดนั้นเลยหรือครับ จะกินหมดมั้ย"

"หือ ไม่เยอะนะ ของเป๊บกะโจ้ 30 ชิ้นเอง"

"โห 30 ชิ้นเลยหรือครับ"

"ช่ายๆ ยืนชิมแล้วอร่อยด้วยน่า เลยเหมาหมด ซื้อมาร้อยชิ้น แบ่งไปให้ลูกน้อง พี่ปริม พี่ปัน พี่ลิน พี่เน็ตแล้วก็...บลา..." นางก็บ่นๆ ไปจนครบ

"เลยเหลือมา 30 ชิ้นใช่มั้ยครับ"

"ช่ายๆ มามะกินๆ นี่ไส้เบคอนไข่นก หมูสับไข่นก แฮมไข่นก ไส้ครีม ไส้หมูสับพริกเผา เป๊บเอาไส้อะไรอะ"

"อะ..เอ่อ...อย่างละไส้ก็ได้ครับ"

"ได้ๆ 5 ชิ้นเอง กินอิ่มหรือ"

"เอ่อ...อิ่มครับ"

"งั้นที่เหลือโจ้กินหมดนะ"

"เต็มที่เลยครับ" หน้าตานางเหมือนอยากกินเองทั้งหมดเลยครับ ฮ่าๆๆ

"ดีงามมาก"

หลังจากนางแบ่งให้ผม 5 ชิ้น นางก็ไปนั่งตรงโซฟา พร้อมกับขนมโตเกียวกองโต นั่งเล่นไอแพดไป โยนขนมโตเกียวเข้าปากไป ผมนั่งมองแบบ....เอ่อ....

"มองรายลุง ไม่เคยเห็นคนน่ารักกินขนมเรอะไง" นางหันมาเหล่ถามผม

"ก็มองคนน่ารักกินนี่ละครับ แต่ที่รัก มันไม่เยอะไปหน่อยหรือครับ"

"โอ้ยยยย นิดเดียวเอง เนี่ยดูอะ จะหมดแล้วเนี่ย รู้งี้ซื้อมา 500 ชิ้นดีกว่า"

"ซื้อขนาดนั้น เชิญคนขายไปตั้งร้านที่คอนโดเลยดีกว่ามั้ยครับ"

"ฮ่าๆๆ ถ้าทำได้ละดีเลย อร่อยมาก ชอบๆ" นางก็ไม่สนใจ โยนขนมเข้าปากต่อ

นางกินเสร็จเรียบร้อยภายใน สิบนาที

"ลุงไปเซ็นต์งานก่อนน้า เจอกันตอนเลิกงาน" นางลุกขึ้น

"ครับ ที่รักเย็นนี้ทานอะไรครับ" ผมถามเผื่อได้เตรียมให้

"อ่อ ลืมบอก เป๊บไม่ต้องเตรียมอะ พอดีโจ้อยากกิน ก๋วยจั๊บ กับ หมูกรอบ ร้านมิสเตอร์โจ เลยสั่งเวชไปไว้ที่คอนโดแล้ว"

"โอเคครับ งั้นเจอกันตอนเลิกงานนะครับ"

นางก็เดินออกจากห้องไป กว่าจะเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยก็ประมาณหกโมงเย็น เราสองคนซิ่งรถกลับคอนโด ถึงห้องปุ๊บ

"เป๊บไปเปลี่ยนผ้าก่อนอะ เดี๋ยวโจ้อุ่นกับข้าวก่อนนะ"

"ได้ครับ"

ได้ยินเสียงก๊องแก๊งในครัว ตัวขาวกำลังอุ่น สักแปบนางก็วิ่งมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็วิ่งไปอุ่นกับข้าวต่อ ผมเองก็นอนเล่นมือถือไปพลาง จนได้ยินเสียง

"เป๊บมากินข้าวได้แล้ว กำลังร้อน"

ผมก็เดินออกมาห้องครับ ก๋วยจั๊บชามใหญ่ สองชามวางอยู่ พร้อมกับหมูกรอบจานใหญ่มาก

"โห ชามใหญ่มาก ที่รัก หมูกรอบซื้อมาเท่าไหร่ครับนี่"

"เวชบอกว่าขีดละ 50 บาทอะ เลยบอกเวชไปว่าเอามาโลนึง 500 เอง"

"อย่าบอกว่าที่รักจะกินหมดนี่" ผมถาม

"โอ้ย กินไม่หมดหรอก เหลือก็เก็บไว้ไง ไม่ต้องทำตาโตแบบนั้น กินๆ กำลังร้อนๆ อร่อย"

นางก็เริ่มลงมือกิน ดูหน้าตามีความสุขมาก ก๋วยจั๊บร้านนี้อร่อยดีนะครับ หมูกรอบเขาก็อร่อยมากๆ ละลายในปาก ทานคู่กับซีอิ๊วดำ เด็ดมากครับ

ผมกินอิ่มแล้ว ตัวขาวก็กินเรื่อยๆ ผมก็ลุกขึ้นไปปอกสาลี่ เสร็จเรียบร้อย ยกมาที่โต๊ะ ปรากฎว่า

"ที่รัก....หมูกรอบหายไปไหนครับ" ผมถามแบบตาโต

"กินหมดแล้ว อร่อยมาก" นางตอบแบบยิ้มๆ

"หา จานใหญ่ขนาดนี้ หมดเลยหรือครับ" ตกใจมาก

"โอ้ยยย โลนึงไม่มากอะเป๊บ อย่าตกใจไป กินนิดหน่อยทำบ่น ไม่อ้วนหรอก เอาสาลี่มากินล้างปาก เร็วๆ เดี๋ยวถีบ" มีดุด้วย ผมเริ่มกังวล หรือ เมียเรามีพยาธิ หรือ เป็นโรคอะไรหว่า กินอะไรมากขนาดนั้น

กินผลไม้หมด นางก็ไปล้างจาน เสร็จสรรพเรียบร้อย ดูละครกันไปตามประสา จนนางไปอาบน้ำเข้านอนกรนไปเรียบร้อยแล้ว

เป็นยังไงบ้างครับ เรื่องราว พยูน ของนาง ช่วงนี้กินมากจริงๆ ว่าจะพาไปหาหมอน่าจะดี ถ้าจำไม่ผิด ตอนไม่สบาย ลุงหมอบอกว่า พอมีอาการเครียดมากๆ จะพาลไปกินเยอะๆ เอ สงสัยน่าจะจริง สงสัยจะต้องหามาตรการควบคุมอาหารบ้างแล้วครับ

ใครมีวิธีนำเสนอ แชร์กันบ้างนะครับ ขอตัวไปนอนกอด พยูน ก่อนนะครับ ฝันดีครับ  :hao6: :hao7: :hao3:

Pep

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 20-06-2017 01:35:50

 :mew1: พยูนยังไงก็รักใช่ไหมอิอิ....

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-06-2017 06:49:53

พยูน น่ากอดมากๆ
ดูจากรายการอาหารและจำนวนที่โจ้กิน ก็น่าละที่ถูกเรียกว่าพยูน
เจอคราวหน้าอาจถูกเรียกเบ๊บ นะ
แต่เข้ากับเป๊บดี เป๊บxเบ๊บ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 20-06-2017 09:42:04

 :pig4: :pig4: :pig4:
ถึงเป็นพะยูนก็น่ารัก
น่ากอดดีออก
รักโจ้&เป็บ
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 20-06-2017 10:04:22

อุ๋ยยยย อาการน่าเป็นห่วง ตอนนี้น้องโจ้อยู่ในขั้นอวบระยะเริ่มต้น 55555
แต่ถ้ายังขืนอร่อยทุกอย่างที่ขวางหน้า มีหวังจะกลายเป็นพยูนที่เริ่มตั้งท้องแน่ ๆ
ต้องดื่มน้ำเยอะ ๆ แล้วเผื่อจะได้ไม่หิว แต่ยังไงก็คงเป็นพยูนที่น่ารักสำหรับสามีอยู่ดีแหละ
หาเวลาเข้าฟิตเนตก็แล้วกันเนาะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-06-2017 10:06:42

คิดถึงเป๊บ..โจ้นะจ๊ะ  :กอด1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 20-06-2017 10:36:55

พี่เป๊ปน่าร๊ากกกกกกกกกกมากกกกก(กอ.ไก่ ล้านตัวเลย)
โถ่ๆพี่โจ้ดูน่าสงสารนะครับ ดูน่าเอ็นดู๊เอ็นดูมั๊กๆเลยนะฮะ

เอาจริงๆ ผมว่าลองคุมประเภทอาหารมากกว่านะครับ พวกหมูกรอบ ขนมพวกนี้ แป้ง น้ำตาล เกลือเยอะมาก
กินเป็นผลไม้ ธัญพืชแทนอาจจะดีกว่านะครับ หรือพวกโปรตีนที่ไม่ค่อยติดมันมากอะครับ น่าจะดีกว่านะครับ
แต่ก็ต้องให้พี่โจ้เค้ากินของอร่อยมั้งนะฮะ เดี๋ยวอดดกินทีอาจจะระเบิดลงก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่ยังไงก็ตามแต่ รักพี่ๆทั้งสองนะฮะ น่ารักมากจริงๆ
น้องถั่วของพี่พยูน ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: oMaNo ที่ 09-07-2017 00:02:35

เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ ผมชื่นชมความรักของพี่ๆทั้งสองคนมากๆเลยครับ  o13
ขอบคุณพี่โจ้กับพี่เป๊ปสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ แล้วอย่าลืมมาต่ออีกนะครับ ติดตามครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า แวะทักทายช่วงดึก By Pep Up 20/06/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 10-07-2017 22:59:03

สวัสดีค้าบทุกคน ห่างหายไปนาน ก็แวะเข้ามาทักทายอะเนอะ อิอิ

หยุดสามวันไปทำบุญที่ไหนกันมาบ้างอะคับ ผมกะลุงไปทำบุญที่พิษณุโลกมาอะคับ คือปกติช่วงอาสาฬบูชากับวันเข้าพรรษา ของทุกปี ครอบครัวของเราสองคนจะรวมกันทำบุญกันที่วัด แต่ปีนี้ถือว่าแปลกและพิเศษไปกว่าทุกปี เพราะสาขาบริษัทใหญ่ๆ ของแต่ละภูมิภาค รับเป็นเจ้าภาพถวายเทียนพรรษา ผู้บริหารเลยต้องแยกร่างลงไปเป็นประธานในพิธี

แด๊ดกับมัม เป็นประธานที่ กทม

พี่ปริมกับพี่ลินดา เป็นประธาน จ.เชียงใหม่

พี่ปันกับพี่เน็ต เป็นประธาน จ.สงขลา

เหลือ จ.อุบล กับ จ.พิษณุโลก พี่ปริมก็มาถามเราสองคนว่าจะเลือกไปที่ไหน จ.ที่ว่างจะให้คุณทรงยศ กรรมการผู้บริหารไปแทน

"แล้วนี่ตกลงเราสองคนจะไปจังหวัดไหน" พี่ปริมถามขึ้นมาในช่วงบ่ายวันจันทร์

"เรื่องประธานเทียนพรรษาเสาร์อาทิตย์นี้ใช่มั้ยครับ" เป๊บถามกลับ

"ใช่ๆ แกรีบตัดสินใจ พี่จะได้แจ้งฝ่ายงานให้เตรียมพร้อม"

"ที่รักเราไป จ.ไหนดีครับ" เป็บหันมาถามผม

"เอ...ไปไหนดีอะ...เอ...อืม" ผมทำท่าคิด

"คิดนานนะสะใภ้เหล็ก พี่ให้เวลาคิดสิบวิ ไม่งั้นไล่ออก"

"โหว ประธานโหด สิบวิคิดไรทันอะ" ผมบ่น

"เร็วๆ ตอบมา" พี่ปริมเร่ง

ผมคำนวณแล้ว ถ้าไปอุบลฯก็ไกล ถ้าไปพิษณุโลก น่าจะดี อยากไปไหวพระพุทธชินราช เลยตัดสินใจไป พิษณุโลก พี่ปริมก็โอเค เป๊บก็พยักหน้าเห็นด้วย

เลยกลายเป็นที่มาของการไปทำบุญนี่ละคับ  :mew3:

จริงๆ ถ้าจะเล่าเรื่องไปพิษณุโลกก็งั้นๆ อะนะคับ หลายๆ คนคงไปบ่อยแล้ว ข้ามไปเล่าเม้าท์เรื่องอื่นดีก่า เน้นเรื่องคิงคอง ถือโอกาสแก้แค้นที่มาว่าเป็น พยูน เชอะ

ผมกับคิงคองเดินทางถึงพิษณุโลกช่วงเย็นของวันที่ 8 หลังจากเข้าเช็คอินที่โรงแรมเรียบร้อยแล้ว นอนพักแป๊บนึง คิงคองถามขึ้นมาว่า

"แล้วนี่จะกินข้าวที่ไหนครับ"

"เออนั่นซิ เป๊บ กินไรดีอะ แนวไหนดี"

"กินง่ายๆ ดีมั้ยที่รัก อาหารจานเดียวหรือพวกข้าวต้มผักบุ้งไฟแดง"

"ดีนะ หรือ จะให้พวกลูกน้องมารับไปกินดี"

"อย่าเลยครับ วันหยุดไปลำบากพวกเขาเปล่าๆ ไปกินกันเองก็ได้"

"โอเค งั้นเดี๋ยวค้นข้อมูลแป๊บนะ" ผมก็หยิบไอแพดมากดๆ

"เป๊บ ร้านวิโรจน์โภชนา ผักบุ้งเหิรฟ้า สนใจป่าว"

"หมายถึงผัดผักบุ้งแล้วลอยใส่จานนะหรือครับ"

"น่าจะนะ ร้านดังของที่นี่ ลองป่าว"

"ได้ครับ"

หลังจากได้ร้าน เราสองคนเดินทางออกจากโรงแรม

"ที่รักหิวมากมั้ย"

"ไม่อะเป๊บ เฉยๆ มีไรหรือ"

"ไปไหว้พระพุทธชินราชก่อนดีมั้ยครับ จะได้เวียนเทียนด้วย"

"ดีนะเป๊บๆ เสร็จแล้วค่อยไปกินข้าว"

เดินทางไม่นานนักก็มาถึงวัดพระพุทธชินราช คนมาเวียนเทียนเยอะมาก (กอไก่แสนตัว) และโชคดีมาก ที่ลานจอดรถมีช่องว่าง จอดรถเสร็จเรียบร้อย เราก็เดินมาจุดที่ธูปเทียน ดอกไม้

"สองชุดคับป้า"

"จ้าลูก เลือกได้เลยลูก หยอดเงินใส่ตู้เลยจ๊ะ"

ผมก็เลือกสวยที่สุด เท่าที่จะสวยละครับ ได้มาสองชุด หยอดเงิน

"มาจาก กรุงเทพหรือลูก" ป้าถาม

"ครับป้า รู้ได้ไงอะครับ" ผมถามกลับ

"ดูผิวพรรณก็รู้แล้วลูก ไม่ใช่คนแถวนี้แน่นอน ป้าก็เดาไปด้วยลูก ฮ่าๆๆ" ป้าแกยิ้มแย้มไปตามประสา

"เดาแม่นมากครับป้า"

"จ้า ไปเวียนเทียนเถอะลูก เสร็จแล้วก็ไปไหวพระใหญ่นะ ท่านศักดิ์สิทธิ์ ไปขอพรได้นะลูก"

"ขอบคุณครับป้า"

เดินเข้ามาภายในวัด แถวๆหน้าโบสถ์ตรงทางเข้าไปไหว้พระพุทธชินราช

"คนเยอะมากครับที่รัก"

"มากเป๊บ งั้นเริ่มเดินเวียนเทียนกันเถอะ"

ไม่เคยเวียนเทียนวัดนี้มาก่อนครับ ขอบอกว่า เดินวนรอบโบสถ์แต่ละรอบ ไกลมากกกกก แล้วเดินสามรอบ เหนื่อยมาก โอยยยย ระหว่างเดิน

"เฮ้ยๆ นี่มึงๆ เมิงว่าคู่หน้าแฟนกันปะวะ" ผมได้ยินเสียงสาวๆ วัยรุ่นที่เดินตามหลังกระซิบถึงเราสองคนเบาๆ  คิดว่าผมหูดีใช่มัยละครับ บอกเลยว่า ไม่ใช่ คือคนเยอะ มันเลยเดินเบียดๆ แบบชิดๆ แล้วพูดใกล้ขนาดนั้นไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว

"กูว่าแม่งชัวร์ มึงดูคนตัวสูงดิ แม่งหล่อฉิบหาย คนตัวเตี้ยแม่งโคตรน่ารัก"

"เออวะแม่ง ทูมูน ชัดๆ"

"เออวะ แม่ง ขาวออร่าทั้งคู่ หรือว่าแม่งดาราวะ"

"ไม่รู้วะ แม่งไม่คุ้น แต่หล่อกับน่ารักเว่อร์ เหมาะดีวะ"

แล้วนางก็บรรยายชื่นชมแบบแปลกๆ ไป ราวกับว่า ผมไม่ได้ยินซะงั้น โอยยยยย หันไปถามดีมะ ว่าอยากรู้อะไรอีกมั้ย

"ที่รัก ได้ยินใช่มั้ยครับ"

"เต็มๆ เหอะเป๊บ หันไปถามดีมะ"

"ช่างเถอะครับ แต่เป๊บสงสัย"

"อะไรหรือ"

"อะไรคือ ทูมูน ครับ"

เออ นั่นซิ อะไรคือ ทูมูน พอเป๊บถามก็นึก เออ คืออะไรหว่า

"นั่นซิเป๊บ คืออะไรอะ"

"ไม่รู้เหมือนกันครับที่รัก พอได้ยินคำนี้จำที่ เควิน พูดได้ป่าว ตอนที่ไปเรียนนอก"

"จำได้ๆ แต่นั่นมันคำเปรียบเปรยส่วนตัวของ เควิน ด้านหลังเราคงไม่รู้หรอกมั้ง

คือ ตอนไปเรียนต่างประเทศ เป็นช่วงหลังจากที่เราสองคนมีงานแต่งเล็กๆ แล้วครับ ถึงแม้ว่าจะเรียนกันคนละสาขาวิชา แต่ก็อยู่บ้านเดียวกัน ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันตามปกติ เวลาเพื่อนๆ ต่างชาติมาปาร์ตี้ที่บ้านก็เฮฮากัน เควิน เป็นเพื่อนชาวไอร์แลนด์ นางเป็นหนุ่มหล่อแท้ๆ ที่ชื่นชมความรักเราสองคน นางเปรียบเปรยว่า ผมกับเป๊บเหมือนพระจันทร์สองดวงที่เคียงคู่กัน บางวันพระจันทร์ดวงไหนไม่ส่องแสง อีกดวงจะส่องแสงแทน เราสองคนฟังที่เควินอธิบายก็รู้สึกดี หลังจากนั้นเวลาเควินเจอเราสองคนที่มหาวิทยาลัย จะทักมาแต่ไกลเลยว่า Hey, Two Moon

เวียนเทียนเสร็จเรียบร้อย กราบพระพุทธชินราช สวยงามมาก ถ่ายรูปสามร้อยแชะ หยอดเงินทำบุญทุกตู้รวมแล้วสิบล้าน (กีบ) อาการหิวข้าวอย่างรุนแรงกำเริบ เดินทางออกจากวัดเพื่อจะไปกินข้าว ระหว่างเดินไปลานจอด ซื้อน้ำ ลูกชิ้นทอด ขนมเบื้อง โอยถูกใจ กินแก้ขัด

"นั่นกิน appetizer หรือ main course ครับ" เป๊บถาม

"โว้ บ่น กินเล่นๆ"

"จากที่ซื้อ เหมือนจะกินจริงจังนะครับ"

"เคยเดินๆ แล้ววูบมะ อย่าบ่น" ผมแหกปากใส่ ของอร่อย บ่นจริง

มาถึงร้านวิโรจน์โภชนา สั่งมาเพียบ อร่อยมากมายหลายอย่าง

"อิ่มมั้ยครับ"

"มากอะ อร่อยดี"

"สั่งมาแปดอย่างไม่อิ่มก็แย่ละครับ" เป๊บบ่นเบาๆ

"บ่นไรอะ" ตะคอกถาม

"เปล่าครับๆ"

"อย่ามีปัญหาให้มากนักนะลุง เดี๋ยวยิง" ขู่ซ้ำ

"โหดมาก ยิงผัวตัวเองได้ลงคอ"

"งั้นอย่าบ่น...จ่ายเงินด้วย"

"ครับ"

กินนิดหน่อยทำบ่น ถึงโรงแรม อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ออกจากห้องน้ำมาก็เห็นเป๊บนั่งจ้องไอแพดแบบตาโต ผมสงสัย

"เป๊บดูอะไรอะ"

"อ๋อ...พอดีเป๊บสงสัยที่คนนั้นพูดเรื่อง ทูมูน เลยมาค้นในกูเกิล เป๊บว่า น่าจะมาจากซีรี่วัยรุ่นเรื่อง ทูมูน นี่ละครับ"

"แล้วไงต่ออะ"

"ก็ วาโย น่ารักมาก ขาวใสเหมือนที่รักเลย"

ผมตกใจ คือ อยู่กับเป๊บมาเป็นสิบปีแล้ว เป๊บไม่ค่อยที่จะชมผู้ชายคนไหนว่าน่ารัก วาโย คือใคร ยังไง อย่างไร

"ไหน มาดูซิ" ผมคว้าไอแพดเป๊บมาดู

คุณพระ...เด็กสมัยนี้หน้าตาดีมาก อึ้งเลย

"น่ารักเนอะที่รัก ยิ้มหวานมากๆ เลย"

ชมมากไปแล้วนะลุง อะไรเนี่ย เห็นเด็กๆ น่ารัก ไม่เก็บอาการ

"นี่ ชมหน้าบานแบบนั้น ชอบน้องเขาหรือไง" ผมถามหน้าบึ้งๆ

"เปล่าครับที่รัก แค่ชมน้องเขา จะไปชอบได้ไงละ เขาเป็นดารา"

"ก็เห็นชมหน้าบานแบบนั้นอะ ไปนอนโซฟาเลยไป หงุดหงิด" ผมตะคอกใส่

"อ้าวอะไรกันครับ โกรธอะไรเป๊บเนี่ย ใจเย็นๆ"

ผมไม่ตอบ เดินออกมาห้องดูทีวี หน้าร้อนๆ ทำไมผมรู้สึกหึงเนี่ย คงเป็นเพราะเป๊บไม่ค่อยได้ชมใครออกนอกหน้าแบบนี้ หนอยพอเราแก่หน่อยทำไปชมเด็ก ลองมาเจอตอนละอ่อน เราก็ไม่แพ้แหละ หึ๋ยๆๆๆ ไม่ถึงห้านาที คิงคองก็ออกมา นั่งข้างๆ

"หึงหรือครับ" เป๊บถามแบบหน้าทะเล้น

"........." เงียบไม่มองไม่ตอบ ชิส์

"อย่าหึงเลยนะที่รัก เป๊บก็แค่ชื่นชมเท่านั้นเอง"

".........." เงียบต่อ

"ดีกันนะ นะ นะ" คิงคองมากอดๆ

"..........." เงียบต่อ

"คืนดีกันนะ อย่างอนเลย วันนี้วันพระบาปนะ" นั่นมีการอ้างบาป

"ก็ไม่ให้งอนได้ไงละ อยู่ด้วยกันมาเคยชมใครหน้าตาระรื่นแบบนั้นบ้างละ ก็รู้แหละว่าแก่แล้วไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน"

"ที่รักคิดมาก สำหรับเป๊บ ที่รักน่ารักที่สุดแล้วครับ เป๊บก็แก่เหมือนกัน ไม่ได้ fit and firm เหมือนเมื่อก่อน อย่าคิดมากเรื่องนี้เลยนะครับ"

"ก็มันหึงจะให้ทำไงละ คราวหลังก็อย่าชมใครหน้าระรื่นแบบนั้น โจ้สะเทือนใจรู้ป่าว"

"โอเคครับๆ งั้นดีกันนะ รักนะครับๆ" คิงคองมากอด ชิส์

ระงับอาการหึงของตัวเองได้ ก็เข้านอน เป๊บหลับไปแล้ว ผมนอนไม่หลับเท่าไหร่ เลยหยิบไอแพดมากดดูซีรี่ย์เรื่องนี้ เออ...น่ารักจริงนะแหละ เคสติ้งตัวละครให้ลงตัวมาก หมอป่า สูงเท่าตาลุงเลยเนี่ย แล้วนายเอกวาโยนี่ สูงพอๆ กับเราเลย ยิ้มหวานน่ารักแหละ ตาลุงนี่ก็ไปหลงชม โอ้ยยยย

วันนี้กลับมาถึง กรุงเทพฯ ตาลุงก็อยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค นั่งดูซีรี่ย์หน้าระรื่น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หงุดหงิดจริงงงงงง  :fire:

เม้าท์ๆ พอควรเนอะครับ เม้นๆสั่งสอนตาลุงเลิกเจ้าชู้ด้วยนะ เห็นเด็กใสๆ หน่อยไม่ได้ เชอะ  :mew6:

ฝันดีนะค้าบบบบบ  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ ค้าบบบ

Keeper : ใช่ค้าบ ลุงบอกเป็นพยูนก็รัก แต่ตอนนี้ไปหลงเด็กหน้าใส  :mew6:

♥►MAGNOLIA◄♥ : 555+ ชอบชื่อเบ๊บ หมูน้อย ตอนนนี้แค่อวบเองนะคับ อิอิ  :mew1:

Kfc_Pizza : ใช่ๆ เป็นพยูนที่น่ารักที่สุดในโลกเลย  :mew1:

Yarkrak : ขอบคุณค้าบพี่ ตอนนี้ก็เริ่มออกกำลังกายแล้วอะคับ จะได้กลับมาใสๆ  :mew1:

patee : คิดถึงด้วยค้าบบบบ  :mew1:

nutto : อารายเจ้านัท กินติดมันอร่อยออก นิ่มดี หวานนุ่ม 555+ แต่เดี๋ยวช่างกล้า เรียกพี่ว่า พยูน จับตีสองที  :katai1: :mew1:

oMaNo : ขอบคุณมากนะค้าบบบ ที่ชื่นชอบ จุ๊บๆ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-07-2017 04:14:24

อนุโมทนาบุญกับคนหล่อและคนน่ารักวัยเก๋าด้วยค่ะ สาธุ
ดีนะที่เราไม่เคยเห็นกันไม่งั้นพี่คงสร้างศัตรูโดยไม่รู้ตัวถ้าน้องเป๊บมาชมพี่ให้น้องโจ้ได้ยินอีก อิอิ
appetizer อย่างละเท่าไหร่ครับแล้วmain course อีกแปดอย่าง กินเข้าไปแล้วจะอิ่มเหรอครับน้องโจ้
น่าเป็นห่วงครับ แต่ไม่เป็นไร ช่วงนี้เอาอวบไว้ก่อนก็ได้ครับ เต่งตึงดี เต็มไม้เค็มมือแล้วค่อยไปเบิร์นทีหลังเนาะ

ที่วัดพระพุทธชินราชวันนั้นนี่ทั้งสองคงเปล่งออร่ากันน่าดูแหละ สาวๆที่ตามหลังคงไม่มีสมาธิในการเวียนเทียนแน่ ๆ
เฮ้อ สาว ๆ ได้บุญน้อยลงมัวแต่ชื่นชมทูมูนข้างหน้า แต่ก็ดีถือว่าเป็นบุญตาของพวกนางที่คนมีบุญทั้งสองเดินนำหน้า

 ง่วงแล้วค่ะขอนอนต่ออีกรอบแล้วกัน จะได้แข่งกันอวบระยะเริ่มต้นกับน้องโจ้ ฝันดีค่ะ คู่หวานตลอดปี

 :mew1: :mew1: :mew1:

ปล. ลุงเป๊บคงไม่เจ้าชู้หรอกแต่บางครั้งลุงเขาพูดความจริงเกี่ยวกับคนอื่นมากเกินไปแค่นั้นเอง คนข้าง ๆ ก็ต้องทำใจหน่อย อิอิ
สงสารลุงเขาเหอะให้เขาได้ชื่นชมคนอื่นบ้างเป็นอาหารตาแก่ลุงเขาบ้างครับ ยังไงคนข้าง ๆ ก็โออยู่แล้ว ไม่รักคนที่นอนกอดทุกวันได้ไง แต่นอกรีดนอกรอยวันไหนบอก พี่อยากรักจะไปช่วยยำครับ อิอิ จุ๊บ จุ๊บคนน่ารักครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 11-07-2017 05:25:20

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-07-2017 08:37:05

คนกินได้ กินอะไรก็อร่อย นี่มีบุญนะ
บางคน กินไม่ได้เพราะไม่มีเงิน
บางคนกินไม่ได้ ทั้งที่มีเงิน ได้แต่มอง เพราะโรคภัยถามหา

คุณโจ้ มีบุญนะ เพียงแต่ปริมาณอย่ามากเท่านั้นเอง
กินแล้ว ออกกำลัง ฟิตเนส ก็แจ่มแมวแล้ว
ขนาดไปเวียนเทียน ยังมีคนอวยหรือพูดถึงข้างหู
ว่าทูมูน ออร่ากระจายเลย ยังมีพูดว่าเป็ดาราซะด้วย
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 11-07-2017 09:07:32

ไม่ได้เข้ามานานเลยคิดถึงหนุ่มๆ เปิดมาอีกที""อ้าว""น้องโจ้เป็นพยูนไปซะแระ5555  คนหล่อยังไงก็หล่อวันยันค่ำค่ะ อย่าได้แคร์ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 11-07-2017 09:43:33

 :m3:
 :m3:
 :m3:
หึงวันละนิดจิตแจ่มใส
ปล.เป็บอย่านอกหน้ามากนักเกรงใจน้องพยูนน้อยหน่อย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-07-2017 14:50:43

โอ๋ๆค่ะโจ้น้อย โจ้น่ารักเลิศในใจเป๊บเสมอแหล่ะ
เป๊บเพลาๆหน้าบานเพราะวาโยหน่อยนะ
จากหึงจะกลายเป็นงอนเอาได้น๊าาาาา

ไม่เคยดูเลยซีรี่ แต่อ่านเดือนเกี้ยวเดือนในเล้าก็น่ารักดี

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-07-2017 21:36:12

เข้ามาบอกโจ้กับเป๊บว่า
เมื่อวานลองเข้าไปดู 2moon
ตามเป๊บมา ปรากฎว่าได้นอนตี4

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า Two Moon By Jo Up 10/07/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-07-2017 23:55:33

สวัสดีตอนดึกค้าบ ทำไรกันอะ นอนกันยางงงง อิอิ นี่ก็ไม่มีอะไรทำอะคับ ประกอบกับ หมั่นไส้คิงคอง ที่นั่งดูทีวีด้วยกัน ทำตาโตไข่ห่านตลอด ก็จะอะไรละคับ คืนนี้ซี่รี่  ทูมูน ไง นางเฝ้ารอมาตั้งแต่ดูค้างจากในเน็ต พอถึงเวลาซีรี่ย์มา ก็นั่งตาแวว จ้องแต่น้องวาโย โอ้ยยยย ร้อยวันพันปี ไม่ได้สนใจดารา มาตกม้าตายเอาตอนนี้แหละ

"ที่รัก...ตอนเรียน ป.ตรี น่ารักเหมือนวาโยหรือเปล่า" ลุงถามขึ้นมาระหว่างดูซีรี่ย์

อ้าวจะตอบยังไงละเนี่ย ผ่านมาตั้ง 20 ปี ละ

"เป๊บหมายถึง โจ้ประกวดดาวเดือนอะไรแบบนี้อะหรือ"

"อ๋อ หมายถึง ดูใสๆ ขาวๆ แบบนี้ มีคนมาจีบอะไรแบบนั้นครับ หรือ  ที่รักเคยประกวดดาวเดือน"

"ไม่เคยอะ แต่ตอนนั้นเพื่อนๆ ผลักออกไปเหมือนกัน แต่รุ่นพี่บอกว่า โจ้หน้าหวานไป ยุคนั้นเน้นแมนๆ เถอะ เกาหลีไม่ได้เกิดหรอกอะเป๊บ"

"ว่าไปก็จริงนะครับ แล้วฮอทป่าว"

"เอ...มั้ง....ก็เท่าที่จำได้ มีพี่หลุยส์ พี่แม๊ค พี่นิค พี่อาร์ม มาขายขนมจีบอยู่" เป๊บหันมามองหน้า

"นี่ไม่ต้องมองแบบนั้นอะ โจ้ไม่ได้ชอบพี่เขา"

"ทำไมไม่ชอบละครับ หรือไม่หล่อ"

"ก็หล่อแบบดูได้ สาวๆ กริ๊ดเยอะ แต่ไม่ชอบเพราะพี่เขาสูบบุหรี่ กับ กินเหล้า อีกอย่าง ยุคนั้น ชายชายคบกัน โดนประนามไปสามบ้านแปดบ้าน โจ้ก็กลัวเสียชื่อเลยตั้งใจรักษาศีล พรมจรรย์ เพื่อบรรลุพระธรรม"

"ฮ่าๆๆๆๆ ขนาดนั้น" เป๊บหัวเราะจริงจังมาก

"ฮ่าๆๆๆ จริงซิ กลัวด้วยแหละเป๊บ ติดโรคอะไรแบบนั้น ไม่รู้ซิ ตอนเรียน ป ตรีไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้เลย"

"แล้วเพื่อนๆ ไม่จีบหรือ"

"มีแหละ แต่ก็บอกไปว่าเป็นเพื่อนเถอะ เคยมีไปเที่ยวเข้าค่าย จะมาลวนลามก็มี แต่เพื่อนๆ คนอื่นเขามาห้ามไว้ แต่ออกแนวเล่นๆ กันนะ"

"เฮ้ย ขนาดนั้นเลยหรือ เดี๋ยวเลี้ยงรุ่น ป ตรี ที่รักพาเป๊บไปด้วยนะ กระทืบสักสองสามที มาลวนลามเมียสุดที่รัก"

"เห๊อะ พอเหอะลุง อยู่บ้านนี่แหละ เพื่อนคนนั้นหายไปแล้ว แล้วเรื่องมันนานละ จะไปกระทืบเพื่อ"

"อ้าวหรือ ก็แสดงอาการหวงเมียนิดนึงไงครับ"

"แหวะ ดูน้องวาโยไปเถอะ น่ารักนี่ ชอบนี่ ลุงหื่น"

"หือ ที่รักก็เกินไป เป๊บแค่ชื่นชมน้องเขาน่ารักดีเท่านั้นเอง"

"เหอะ นี่ถ้าที่บริษัทมีแบบวาโยมา คงได้มีเมียน้อยเพิ่มมาในห้องนี้อะ" ผมบ่นประชด

"เกินไปที่รัก ไม่มีหรอก เป๊บรักเดียวใจเดียว อย่าคิดมาก...ฟอด" ทำมาอ้อน ทำมายีหัวเรา ทำมาหอมแก้ม ชิส์

"เหอะ ทำพูด อะ..นั่น...จ้องตาแวว" ผมบ่น เพราะถึงฉากที่นายเอก เล่นเปียโนกับร้องเพลง คนธรรมดา

เสียงดีเนอะ ฟังดูก็เพราะดี เออน่ารักดีแหละ เหล่มองลุง ตาแววมาก จ้องซะ หึ๋ยยยยย  :katai1: สิงในทีวีเลยมะ

"เช็ดน้ำลายมั่งลุง" แกล้งส่งทิชชู่ให้

"ยังไม่ไหลครับ เอาไว้เช็ดน้ำอื่น" น้ำอะไร หนอยยยย  :fire:

"น้ำอะไร"

"น้ำตาไงครับ ซาบซึ้งงี้" ไหลไปเรื่อยยยยย

"แถเนอะ...." นั่งดูไป หมั่นไส้ลุงไป ว่าไปแกล้งถามดีก่า

"นี่เป๊บ ตอนเจอโจ้ครั้งแรก รู้สึกเหมือนพระเอกกับนายเอกเจอกันครั้งแรกป่าว" เอาซี่รี่ย์มาดัดแปลงเป็นคำถาม ลุงทำท่าคิด

"เอ....ไม่เหมือนกันนะที่รัก ในละครนี่เหมือนเขาจะแอบชอบมาตั้งแต่เด็ก แต่เราสองคนเจอกัน เพราะขับรถปาดหน้ากันไง"

เออจริง เจอแปลกกว่าชาวบ้าน จะรบกันตั้งแต่ครั้งแรก 555+  :mew3:

"เออนั่นแหละ เจอครั้งแรกไง รู้สึกไง" ผมถามต่อ

"ก็...อึ้งครับ..." เป๊บหันมาตอบยิ้มๆ ตอนนี้ซี่รี่ย์ประกาศรางวัลดาวเดือนไปละ

"อึ้งเพราะ"

"ก็อึ้งเพราะ.....น่ารักมาก ขาวใสมาก ปากแดง.....คือก็ชอบเลยครับ ตอนนั้นคิดในสมองว่า ผู้หญิงหรือผู้ชายหรือทอมวะเนี่ย อะไรจะน่ารักขนาดนั้น"

"จริงอะ มีคิดเป็นทอมด้วย ฮ่าๆ เป๊บไม่เคยเล่า"

"คิดจริง ก็ตอนนั้นที่รักเหมือนผู้ชายซะที่ไหนละ หรือไม่จริง"

เออไม่เถียง ฉัตรเคยบอก แต่งหน้า ใส่วิค ผู้หญิงชัดๆ

"แล้วไงต่ออะ"

"ก็พอที่รักแยกออกไป เป๊บก็ใจเต้น จนมาเจอในลิฟท์ ที่รักถูกด้านหน้าดันมาชนไง เป็นการสัมผัสตัวครั้งแรก ตัวนิ่ม ผมหอม ที่รักไม่รู้หรอก เป๊บเตลิดไปไกลแล้ว"

"ฮ่าๆๆ หื่นแม้กระทั่งในลิฟท์อะนะ" ผมหัวเราะ

"อ้าวแล้วมายั่วทำไมละครับ น่ารักขนาดนั้น เชื่อเหอะ พวกชายแท้ยังหวั่นไหว"

"ขนาดนั้น"

"แล้วนี่จะคุยเรื่องอดีตทำไมครับ ยังกะคนแก่อายุ 50 รำลึกความหลัง"

"ก็แค่ถามว่าจะน่ารักสู้น้องวาโยได้ป่าว"

"ถามแปลกนะครับ คนละเรื่องเลย ที่รักเป็น First Impression ของเป๊บ แต่ในทีวี เป็น First Eyesight เท่านั้นเอง ความรู้สึกต่างกันอยู่แล้ว"

"แหมอธิบายเป็นหลักการเลยนะ" ผมแซว

"เป๊บพูดจริงนะครับ อยู่กันมากี่ปี เป๊บจำความรู้สึกครั้งแรกได้เสมอ อย่าคิดไปไกลนะครับ สัญญาแล้วไงว่า จะรักเดียวใจเดียวกับคนข้างเนี่ยๆ.....ฟอด" ทำหวาน ทำมาหอมแก้ม บอกเลย เขินบรรลัย อยู่กันมาจนแก่ ลุงสวีทที ยังแอบเขิน โอยยยย  :mew3:

ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะนางจ้องน้องวาโยต่อ ฮ่าๆๆ สับสนกับความคิดผัวมาก  :mew5:

มาพิมพ์ก๊อกแก๊กนี่ นางก็นอนเล่นไอแพดบนเตียงละครับ มีการเหล่มองผมเป็นระยะว่าทำอะไร แต่นางก็ไม่ได้ถามเนอะ เม้าท์ๆ พอสมควรเนอะครับ พักหลังนี้พออายุมาก จะสวีทดูดดื่มก็อายเด็กๆ จะว่าไปเด็กรุ่นใหม่ๆ ดีนะครับ สังคมเปิดกว้างมาก ใช้โอกาสตรงนี้ในการครองรักกันให้เป็นประโยชน์เนอะ อย่าเหมือนรุ่นสมัยก่อน กว่าจะรักกัน ต่อสู้อุปสรรคกระหน่ำมาก

เนื้อเรื่องหลักกำลังปั่นนะค้าบ อีกไม่นานจะนำมาลงน้า

คิดถึงทุกคนค้าบบบ  :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ ค้าบ

Yarkrak : อนุโมทนาบุญนะค้าบพี่ สาธุๆ จริงอย่างพี่ว่า ลุงก็ไปชิมอาหารตา ถ้าวันไหนลุงนอกใจ พี่มาตบตีลุงให้น้องด้วยน้า  :mew4:  :mew1: :mew1:

noy : จุ๊ฟฟ ค้าบ  :mew1: :mew1:

♥►MAGNOLIA◄♥ : ฮ่าๆๆ แต่ช่วงนี้ไม่อยากบุญเยอะเลยอะคับ กินอะไรก็อร่อยไปทุกอย่าง น้ำหนักขึ้นมา 7 กิโลแล้ว นี่กำลังคุมอาหารแล้วคับ แต่ในสมองอยากกินเยอะแยะเลยง่า  :mew1: :mew1:

sugarcane_aoi : ฮ่าๆๆ พี่หายไปนานละซิ ตอนนี้เป็นพยูนน้อยแล้วอะคับ แต่จะลดน้ำหนักแล้วอะคับ จะได้หล่อใสเหมือนเดิม ลุงจะได้หลง  :mew1: :mew1:

Kfc_Pizza : โหยยยย ลุงอะเวลาหึง แรงมาก ว่าแบบนั้นแบบนี้ พอเราหึงกลับบ้าง ทำมาปลอบ เชอะ  :mew5: :mew1: :mew1:

snowboxs : จริงด้วยเน้อ ทำไปหลงดารา คนข้างๆ ไม่หลง อิอิ จะว่าไปเป๊บก็ดูซีรี่ย์จนดึกเหมือนกันเลย ไปทำงานสายด้วย ฮ่าๆๆ ไม่ต่างกันเลยค้าบบบ  :mew1: :mew1:

ปล.ดิส์เพลย์รูปลุงนะ เปลี่ยนบ้าง ป้องกันการเบื่อ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-07-2017 01:05:27

เข้ามาเที่ยวเล่น ๆ หลังจากหลับไปหนึ่งงีบ เออ น้องโจ้มาอัพเดท อิอิ น่ารักเนาะ แม่พยูนน้อย
อนุญาตให้สวีทกันในห้องให้เต็มที่ค่ะ แล้วช่วยขยายผลต่อด้วยนะจ๊ะ อิอิ
เติมความหวานวันละนิดจิตชื่นบานจ้า อย่าให้เสียชื่อคู่หวานตลอดปีนะ คริคริ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 17-07-2017 08:09:27

 :impress3: ระหว่างลุงกับหมอป่าใครหล่อกว่ากันตัดสินใจยังไงดี :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 17-07-2017 10:04:46

 :pig4:  :pig4: :pig4:
ชอบที่เป็บตอบอะ
First Impression and First Eyesight
ความหมายได้โลห์มาก
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 17-07-2017 12:33:58

^ ชอบเหมือนกันเลย
First Impression / First Eyesight  :laugh:

รออ่านตอนหลักต่อนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-07-2017 18:18:57

แม้เป๊บจะดูวาโย แต่ก็ไม่หลงลืมโจ้
มีการถามไถ่ ตอนโจ้เรียนว่าน่ารักมั้ย ประกวดเดือนกับ
เขาหรือเปล่า มีหึงย้อนหลังอีก
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-07-2017 20:33:13

น่ารักกันจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 18-07-2017 09:24:50

น่ารักไม่เปลี่ยนเลยคู่นี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 18-07-2017 19:18:14

เหมือนหนูได้สาวก 2Moons เพิ่มเลยคะ555 พี่ๆคู่นี้นี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลย :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 19-07-2017 07:57:08

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-07-2017 12:17:32

:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: โดนเป๊บดุ

งอนแล้ว หนีออกจากคอนโดชั่วคราวนะคับบบ  :mew2: :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-07-2017 13:41:46

 :oo1:
เรื่องไรอ่ะ ไม่หนักใช่ไหม แม่พะยูนน้อยของพี่งอนเล่น ๆใช่ไหม
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: duckk ที่ 23-07-2017 08:36:59

พี่ๆ 2 คนอย่างอนกันเลยน้าาา กลับมาดีกันก่อนค้าา :n1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 26-07-2017 17:50:19

งอลไรเฮียเขาละน้องพยูน โบราณว่าสามีภรรยาทะเลาะกันบ่อยๆลูกจะดกนะจ๊ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 27-07-2017 16:37:15

หวายยยย พี่โจ้ ดูเหมือนกันหรอเนี่ย เอาจริงๆ ตอนดูเรื่องนี้ ก็คิดว่าพี่เป๊ปจะหล่อ พี่โจ้จะน่ารักแบบนี้ไม่ไหม
ผมว่าสงสัยจะยิ่งกว่าในซีรีย์ซะอีกนะครับ ฟรุ้งฟริ้งน่ารักสุดๆ

แล้วพี่โจ้งอลอะไรพี่เป๊ป ค่อยๆคุยกันนะครับ ใจเย็นๆ ผ่านอะไรกันมาตั้งเยอะ จะหาคู๋แบบพี่ได้จากที่ไหนอีก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า The Moon series By Jo Up 17/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 27-07-2017 22:47:02

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บครับ คาดว่าทุกท่านคงสบายดี และผมกับตัวขาวก็สบายดีเช่นกันครับ

เช็คงานเสร็จก็เลยถือโอกาสเข้ามาดูในเล้าจน์ เจอตัวขาวมาฟ้องว่าผมไปดุ หนีออกจากคอนโด ก็เป็นความจริงครับ ไหนๆ ก็เล่าสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น คือเรื่องเป็นแบบนี้ครับ

เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมกับตัวข่าวไม่ได้มีงาน หรือ นัดสำคัญ เลยคุยกันว่า น่าจะทำความสะอาดคอนโดครั้งใหญ่ การทำความสะอาด คือ การจัดของของเราสองคน ให้เป็นระเบียบ อาจจะมีการปัดกวาดเช็ดถูของส่วนตัวกันตามประสา และเรื่องราวที่เกิดตรงจุดนี้ละครับ

ระหว่างที่ผมกำลังจัดของในห้องรับแขก ก็ได้ยินเสียงมาจากห้องนอน

"เคร๊ง ตุ๊บๆๆ" เสียงเหมือนอะไรแตกหักแล้วหล่น

"ที่รักอะไรแตกครับ" ผมตะโกนถาม แต่นางไม่ตอบ

ผมเลยเดินมาดูต้นตอของเสียง ปรากฎว่า หุ่นประกอบกันดั้ม ที่เป็นของสะสมส่วนตัวของผม หล่นจากตู้โชว์ แตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผมตกใจมาก

"ทำไมถึงหล่นแตกเนี่ย ไปทำอะไร" ผมตะคอกถามตัวขาว

"ก็..เอ่อ....พอดีโจ้เห็นว่าในตู้มีฝุ่น เลยชะเช็ดให้อะเป๊บ"

"ก็เป๊บเคยบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งตู้หุ่นกันดั้ม เดี๋ยวทำเอง แล้วทำไมไม่ฟังหา" ผมตะคอกใส่ดังมากด้วยอารมณ์โกรธ

ตัวขาวก็หน้าเสีย

"โจ้ขอโทษนะเป๊บ พยายามระวังแล้ว แต่ก็ไปโดนอะ" ตัวขาวหน้าเสียตกใจ

"ขอโทษแล้วมันจะซ่อมได้มั้ย อะไรกันเนี่ย บอกแล้วบอกอีกว่าอย่ามายุ่ง จะไปไหนก็ไปเลยไป เดี๋ยวทำเอง ไป๊" ผมตะโกนใส่พร้อมโบกมือไล่ไปไกลๆ

ตัวขาวก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ไม่ได้สนใจอีก ก้มลงไปเก็บชิ้นส่วนหุ่นกันดั้ม พยายามประกอบกลับเข้าไปให้เหมือนเดิม โชคดีตรงที่ ชิ้นส่วนไม่แตกหัก แค่หลุดจากรอยต่อประกอบเท่านั้นเองครับ ใช้เวลาต่อหุ่น นานพอสมควร จนกระทั่งเสร็จ ก็เช็ดตู้ ปัดฝุ่น จัดนั่นนี่ แล้วเอาหุ่นที่ประกอบเหมือนเดิมใส่เข้าไปในตู้ สวยงามเหมือนเดิม

อารมณ์กลับมาเป็นปกติ ก็เริ่มเอะใจ ทำไมดูเงียบๆ แล้วตัวขาวไปไหน ผมเดินออกมาจากห้อง ไปเปิดอีกห้อง เดินจนทั่วห้อง ไม่เจอตัวขาว หยิบโทรศัพท์มากด

"เลขหมายที่ท่านเรียก....." อ้าวปิดมือถือ

ผมเดินไปดูตรงมุมกุญแจรถ กุญแจรถตัวขาวหายไป นั่น งานงอกละ นางงอนแล้วหนีไปแน่

ผมก็กดโทรศัพท์โทรไปบ้านใหญ่ ถามว่าตัวขาวไปที่นั่นหรือเปล่า ก็ไม่ได้ไป โทรไปที่บ้านตัวขาว ก็ไม่ได้ไป โทรไปตามบ้านเพื่อนที่ตัวขาวเคยไปบ้าง ก็ไม่ได้ไป ผมเริ่มกระสับกระส่าย เป็นห่วงมาก พลางคิดในใจ

"ไม่น่าโกรธเลยกู งอนหนักแน่ ทำไงดีวะ"

อยากจะขับรถออกไปตาม แต่ก็ไม่รู้ว่านางไปไหน ผมนั่งรอด้วยความทุกข์ พยายามโทรเข้ามือถือ นางก็ปิดเครื่อง ส่งไลน์ไป นางก็ไม่อ่าน จนราวๆ ทุ่มนิดๆ แม่ยายผม (แม่ตัวขาว) โทรเข้ามา ผมรีบกดรับ

"ครับแม่ เจอโจ้แล้วหรือครับ" ผมถาม

"ทะเลาะอะไรกันหรือลูก นี่โจ้เขากลับมาบ้าน ทำหน้าซึมมา"

"ก็...นิดหน่อยครับแม่ เรื่องไร้สาระครับ"

"แม่ก็ว่า พ่อกับแม่ถาม ก็ไม่ยอมบอก กินข้าวก็นิดเดียว นั่งเงียบๆ แล้วตอนนี้ขึ้นไปบนห้องแล้ว"

"ครับแม่ แล้วโจ้เข้ากลับมาบ้านนานแล้วหรือครับ"

"มาตอนประมาณห้าโมงนะลูก แถมกำชับว่า ไม่ให้แม่บอกลูกเป๊บ นี่แม่ก็แอบโทรมาบอกนะ" แม่พูดเสียงขำๆ

"ครับๆ งั้นเดี๋ยวผมรีบไปที่บ้านนะครับ"

"จ๊ะลูก ขับรถอย่าเร็วมากๆ รีบมาง้อ ป่านนี้นอนร้องไห้บนห้องนะแหละ" แม่พูดเสียงฮาๆ

"ครับแม่"

วางสายเสร็จ ผมก็รีบซิ่งไปบ้านตัวขาว รถติดพอสมควร กว่าจะถึงก็ประมาณเกือบสี่ทุ่มแล้ว จอดรถเสร็จ เดินเข้าไปในบ้าน

"พ่อแม่ สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้

"สวัสดีลูก กินอะไรมายังนี่" พ่อรับไหว้แบบยิ้มๆ แม่รับไหว้พร้อมถาม

"เอาจริงๆ ยังเลยครับ แต่ยังไม่หิวครับ แล้วโจ้ละครับ" พ่อชี้ไปข้างบน

"ขึ้นไปง้อเถอะ ทำใจหน่อยนะ ลูกแม่โตขนาดนี้แล้ว เขาก็ยังชอบน้อยใจแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก" แม่เปรยๆ

"ครับแม่ งั้นผมขึ้นไปง้อก่อนนะครับ" ผมตอบแบบขำๆ

ผมค่อยๆ เดินขึ้นไปแบบเบาๆ ไปหยุดหน้าห้อง เคาะประตู ลองบิดประตู ล๊อก

"โจ้นอนแล้วคับแม่" ตัวขาวตะโกนมา แหนะ นอนแบบไหนยังตะโกนได้

ผมเลยหยิบกุญแจห้องตัวขาว โชคดีมาก ที่ก่อนออกมาจากคอนโด หยิบกุญแจห้องมาด้วย ผมไขประตูแล้วเปิด

ห้องปิดไฟมืด มีเพียงไฟสลัวๆ จากตรงหัวเตียง ตัวขาวนอนคะแคงบนเตียง ได้ยินเสียงเปิดประตู เลยเอี้ยวตัวมามอง เจอผมยืนอยู่ นางทำหน้าตกใจไม่ถึงสามวินาที นางก็ทำหน้าไม่พอใจ

"มาทำไม รู้ได้ไง เข้ามาได้ไง" ตัวขาวตะคอกถาม

"ก็ไขประตูเข้ามาครับ" ผมตอบยิ้มๆ พร้อมโชว์กุญแจห้อง

"ออกไปเลย บ้านนี้ไม่ต้อนรับ" ตัวขาวเขวี้ยงหมอนใส่ผมด้วย สงสัยจะงอนหนัก ผมเลยพุ่งเข้าไปกอด

"ปล่อยนะเป๊บ ออกไป ไม่ต้องมาจับตัว" นางดิ้นใหญ่ โวยวาย

"เป๊บขอโทษครับๆ ขอโทษนะที่ตะคอก ให้อภัยเป๊บนะ" นางดิ้นน้อยลง

"ไม่ให้อภัย ไปเลยออกไป ไม่ต้องมาคุยเลย...ฮือๆๆ" นางทั้งทุบ ทั้งตี แรงเยอะมาก ร้องไห้อีก

"ขอโทษๆๆนะครับ อย่าโกรธเป๊บเลยนะ" ผมกอดนางแน่น นางเริ่มไม่ดิ้น

"ตะคอกโจ้ทำไมอะ บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้ตะคอก ฮือๆๆ" นางยังร้องไห้

"โอ๋ๆๆ ครับๆ เป๊บขอโทษนะ คราวหลังไม่ตะคอกแล้ว" ผมกอด หอมแก้ม จุ๊บหน้าผาก ง้อไปเรื่อย นางเริ่มสงบ

"หายโกรธเป๊บยัง" ผมถามยิ้มๆ

"ยัง...ผัวบ้า อยากจะชกให้น่วมเลย" นางยังแสดงอภินิหาร

"อะชกเลยครับ ถ้าทำให้โจ้สบายใจ เป๊บยอม" นางก็ชกที่แก้มเบาๆ  แสดงว่าง้อได้ผล

"หายโกรธยัง"

"อื้อ" นางพยักหน้าอยู่บนตักผม

"งั้นกลับคอนโดกันมั้ยครับ"

"ไม่เอาอะ ดึกแล้ว นอนนี่เถอะ"

"โอเคๆ งั้นนอนนี่เนอะ" ตามใจนาง ผมก็ปล่อยนางออกจากอ้อมกอด

"เป๊บ...โจ้ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจเรื่องหุ่นกันดั้ม"

"ครับ เป๊บก็ขอโทษที่ขาดสติไป โจ้เข้าใจเป๊บนะ ของสะสมนั่นเป็นของเล่นที่พี่ปริมกับพี่ปันซื้อให้ตั้งแต่เป๊บยังเด็กๆ มีคุณค่าทางจิตใจกับเป๊บมาก เราเคยคุยกันแล้วไง ว่าอยู่ด้วยกันจะไม่มายุ่งเรื่องส่วนนี้"

"อื้อ" นางพยักหน้า

เสียงเคาะประตู ผมลุกขึ้นไปเปิด

"เคลียร์กันลงตัวแล้วใช่มั้ยลูก" แม่ถามยิ้มๆ

"ครับแม่" ผมตอบ

"แม่อะ โทรบอกเป๊บว่าโจ้อยู่นี่ใช่ป่าว" โจ้ถามแบบงอนๆ

"แหมก็ใช่นะแหละ โตจนป่านนี้ทะเลาะกับสามีเป็นเด็กๆไปได้ แม่เลยโทรไปบอกลูกเป๊บให้มาง้อนี่แหละ สมใจเรายังละ"

"หึ๋ยยยย แม่อะ ไปบอกทำไม ชิส์" นางบ่นใส่แม่

"ฮ่าๆๆๆ" ผมกับแม่หัวเราะพร้อมกัน

"เอ้ายังไงลงตัวแล้ว แม่ว่าลูกเป๊บลงไปทานข้าวต้ม แม่เตรียมให้แล้วไปกินได้แล้ว"

"ครับแม่" ผมลุกขึ้นเดินลงไปข้างล่าง

ตัวขาวนางก็ตามลงมาด้วย พร้อมกับนางบ่นว่าหิว แม่แซวว่า พออารมณ์ดีก็กินมากทันที นางก็ง๊องแง๊งไปตามประสา

เป็นไงบ้างครับ ปฏิบัติง้อเมียสุดที่รัก กว่าจะสำเร็จ เหนื่อยมาก

การอยู่ด้วยกันก็เหมือนลิ้นกับฟัน ย่อมมีกระทบกันบ้างเป็นธรรมดา เมื่อเกิดขึ้นแล้ว จะต้องรีบแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด หากปล่อยไว้เรื้อรัง ย่อมไม่เป็นผลดีต่อชีวิตคู่นะครับ ท่านใดมีปัญหากับคนรัก อย่าละเลยนะครับ ชีวิตรักจะได้ราบรื่น

เล่าเรื่องตัวขาวเท่านี้นะครับ ตอนนี้นางนอนเล่นไอแพด ยิ้มคิกคักอยู่ ยิ่งมองยิ่งน่ารัก เมียใครหว่าเนี่ย  :hao6: :hao7:


ฝันดีครับ  :katai2-1: :katai5:

Pep

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 28-07-2017 01:03:49

 :-[ อย่างอนกันนานเลยเนอะ อิอิ 

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-07-2017 01:24:39

 :impress2: เป็นการเปลียนบรรยากาศและสถานที่ในการสร้างสีสันให้กับชีวิตรักครับ อิอิ
และแล้วคืนนั้นน้องพยูนน้อย(ที่กำลังเริ่มตั้งท้อง)ของพี่ก็โดนสามีทำโทษไปหลายดอก :-[
ในฐานะที่ทำให้สามีต้องกินข้าวดึกจึงต้องเบิร์นไขมันก่อนนอน  :mew3 :mew4: :mew3: :mew1:

น้องพยูนน้อยมีการทิ้งความน่ารักไว้อีกว่า " ไม่ชอบให้มาตะคอก "
สามี " ครับ "
น้องพยูนน้อยค้อนไปหนึ่งค้อนใหญ่ ๆ และจุ๊บสามีเบา ๆ ส่วนคุณสามีเอาคืนด้วยจุ๊บใหญ่ ๆ หลายฟอด
แล้วพากันไปเพิ่มไขมันให้กับร่างกายที่ห้องอาหาร
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-07-2017 07:44:06

อ้างจาก: Yarkrak ที่ 28-07-2017 01:24:39  

:impress2: เป็นการเปลียนบรรยากาศและสถานที่ในการสร้างสีสันให้กับชีวิตรักครับ อิอิ
และแล้วคืนนั้นน้องพยูนน้อย(ที่กำลังเริ่มตั้งท้อง)ของพี่ก็โดนสามีทำโทษไปหลายดอก :-[
ในฐานะที่ทำให้สามีต้องกินข้าวดึกจึงต้องเบิร์นไขมันก่อนนอน  :mew3  :mew4:  :mew3:  :mew1:

น้องพยูนน้อยมีการทิ้งความน่ารักไว้อีกว่า " ไม่ชอบให้มาตะคอก "
สามี " ครับ "
น้องพยูนน้อยค้อนไปหนึ่งค้อนใหญ่ ๆ และจุ๊บสามีเบา ๆ ส่วนคุณสามีเอาคืนด้วยจุ๊บใหญ่ ๆ หลายฟอด
แล้วพากันไปเพิ่มไขมันให้กับร่างกายที่ห้องอาหาร
  :กอด1:

ใช่เลย เป็นคู่ชีวิตที่น่ารักมาก
เป๊บ โจ้   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 09-08-2017 18:00:10

หวัดดีค้าบบบบ เลิกงานกันยังง่า นี่มองจากห้องทำงานอะ รถติดยาวเลยยยยย ตอนนี้ยังมะได้กลับคอนโดอะคับ รอลุงเขาเซ็นต์งานเสร็จ เลยว่างๆ เข้ามาดูในเล้าจน์

เห็นลุงมาเม้าท์เรื่องงอนนะแหละ ชิส์ จะไม่งอนได้ไงอะ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานก็รู้อะว่า ไม่ชอบให้ตะคอก

เอาเข้าจริงก็แอบผิดนะแหละ ไปแตะของสะสมลุงอะ ลุงรักหุ่นกันดั้มมากๆ ไม่เคยมีใครได้แตะเลย เอ ทำไมถึงรักมากนะหรือคับ เท่าที่ลุงเคยเล่าพอจำได้ ประมาณว่า แด๊ด มัม พี่ๆ ไปทำงานกันหมด แล้วเหมือนว่า ลุงอยากได้หุ่นประกอบกันดั้มจากญี่ปุ่น แด๊ดกับมัมลืมซื้อมาให้ แต่พี่ปริมพี่ปัน จำได้ เลยซื้อมาให้ชุดใหญ่ ลุงเลยฝังใจมากประมาณนั้นอะคับ

แต่ตอนโดนตะคอก ตกใจ น้อยใจอะแหละ ก็สามีดุอะเนอะ เป๊บอะเป็นคนโรแมนติก หวานๆ ชอบมาคลอเคลีย น่ารักมากมาย พอเวลาเป็นทางการจะจริงจังมาก จนคนรอบข้างเกรงบารมี ตอนโกรธก็น่ากลัวมากๆ พอมาตะคอก ก็กลัว โกรธ งอน น้อยใจ หนีดีก่า 555+

ลุงไลน์มาแล้ว บอกว่า เซ็นต์งานเสร็จแล้ว ไปเจอกันที่ห้องลุง ไปก่อนนะค้าบบบบ ตอนต่อไปกำลังปั่นๆน้า ที่ช้าเพราะนึกไม่ออกว่าช่วงนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไปค้นไดอารี่ ก็เขียนไม่ต่อเนื่องด้วยอะ ขอเวลานึกซักแปบนะคับ

เดินทางกลับบ้านดีๆ น้า  :mew1: :mew1:

คิดถึงทุกคนค้าบบบบ  :mew1:

ตอบเม้นๆ ก่อน

patchylove : หายงอนละค้าบบบบบ มาง้อถึงเตียงง่า  :mew3: :mew3:

Yarkrak : 555+ พี่อะ แซวน้องงงง รู้ได้ไงว่าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นง่าาาาาา เขิลลลลลลล  :mew3: :mew3: :mew1:

♥►MAGNOLIA◄♥ : 555+ ขอบคุณค้าบบบบ นานๆ ทะเลาะกันที เร่าร้อนเป็นบางช่วงเน้ออออ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 09-08-2017 19:14:21

 :กอด1:
ไม่งอนกันนะ
รักกัน รักกัน
ปล.งอนกันบ้างเถียงกันบ้างสีสีนชีวิต
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-08-2017 09:05:02

น่ารักเนอะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-08-2017 11:51:55

เอาจริงพี่เป็นโจ้ก็ตกใจนะ ไม่เห็นจะห่วงเลยว่าโจ้เจ็บหรือเปล่า
แต่ดีแล้ว งอนกันก็รีบง้อเนอะ

จะบอกว่าน้ำตาไหลสงสารที่โจ้โดนตะคอกอ่ะ
อารมณ์คนท้องอ่ะนะ อ่อนไหวสุดๆ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-08-2017 13:24:05

ปกติค่ะลิ้นกับฟันนะดีแล้วที่รีบง้อกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 10-08-2017 22:37:10

 :mew4: :hao6:
เป็นการงอนกันที่น่ารักมาก ไม่ปล่อยไว้นาน ง้อนิดเดียวก็ดีกัน
นี่แหละคือชีวิตคู่ที่ดี ชอบมาก ๆ น่ารักทั้งผัวทั้งเมีย
 :mew1:

รักแล้วรักเลยและให้รักกันตลอดไปเน้อ คู่หวานตลอดปี

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 12-08-2017 13:24:48

อิอิ เฮโหลพี่โจ้

เป็นการง้อที่น่ารักมากนะฮะ งอลนักต้องจัดให้หายงอล นอนตัวแข็งกันไปเลยทีเดียว อิอิ
วันหลังพี่โจ้ก็จะไม่กล้างอลละ อิอิ หรือจะงอลบ่อยขึ้นป่าวก็ไม่รู้เนอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-09-2017 20:22:17

คิดถึงครับคู่หวานตลอดปี
 :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 26-09-2017 11:10:48

หายไปไหนหนอออ คิดถึงจัง ยังรออยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ปฎิบัติการง้อตัวขาว By Pep Up 27/7/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 26-09-2017 18:48:20

สวัสดีทุกคนนะค้าบบบบ ขอโทษค้าบบบบที่หายไปนานมากกกก เหตุผลเดิมๆ งานเยอะจริง งานเยอะมาก เหนื่อยมากอะค้าบบบ นี่ตาลุงก็นั่งเซ็นต์เอกสารอยู่ มานั่งรอที่ห้องลุงนะแหละ กินหนมไป กดไอแพดไป 5555+ เดี๋ยวคืนนี้ถ้าไม่ง่วงมาก จะมาพิมพ์เม้าๆ เน้อ ส่วนเรื่องตอนต่อไปใกล้เขียนเสร็จแร้วคับ อาจจะลงซักวันพฤหัส ถ้าไม่ติดงานด่วนอะไรน้า เม้าหวานๆ นิดหน่อยดีก่า

เลิกประชุมบริษัทของจิมช่วงเที่ยง ลงมาซื้อขนมด้านล่าง ก็กดไลน์หาลุง

"ลุง กินหนมโตเกียวเจ้าเดิมป่าว"

"อ๋อ เจ้าที่ที่รักซื้อ 500 ชิ้นแล้วกินคนเดียวหมดนะหรือครับ"

"สติกเกอร์ถีบ"

"ฮ่าๆๆๆ ได้ครับ รีบมานะเมีย รอกิน"

"จ้าผัว เดี๋ยวรีบไป"

"ป้าเอาไส้เบคอน ไส้กรอกไข่นก แฮมน้ำพริกเผา อย่างละ 50  ชิ้นนะคับ เสรน็จแล้วป้าเรียกยามคนนั้นเลยนะ"

"ได้คะๆ เดี๋ยวป้าทำให้ นานหน่อยนะคะ"

"รอได้คับ"

"ผมจ่ายตังค์เลย กี่บาทคับป้า"

" 750 บาทคะ"

"ป้า 50 ชิ้นแรกใส่รวมเลยนะครับ ส่วน อีก 100 ชิ้น ป้าคละๆกันแบ่งถุงละ 10 ชิ้นนะ"

"ได้ค่ะๆ"

หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย ผมก็เดินกลับขึ้นบริษัท และฝากบอกยามให้เอาขนมไปไว้ในรถ

ขึ้นไปกินข้าวกับจิม กินเสร็จเรียบร้อยประมาณบ่ายสอง ยามโทรมาบอกขนมอยู่ในรถแล้ว ผมก็ซิ่งไปบริษัทเป๊บ ถึงปุ๊บก็เดินแจกขนมให้ยาม พนักงาน เลขา เสร็จเรียบร้อยก็เดินมาถึงห้องเป๊บ

"คุณเป๊บละ" ผมถามเลขาหน้าห้อง

"คุณเป๊บอยู่ห้องท่านประธานคะคุณโจ้ ให้นุชไปเรียนท่านมั้ยคะ"

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวไปรอด้านในละกันนะ"

"ค่ะๆ ได้คะ มีอะไรเรียกได้นะคะ"

ผมพยักหน้ายิ้มๆ ให้ เดินเข้าไปรอในห้องทำงานเป๊บ ตกใจ เห็นเอกสารกองบนโต๊ะทำงานเยอะมาก

"โห ทำไมดูรกแบบนี้เนี่ย งานเยอะจริงจังมาก" ผมยืนดูไปบ่นไป แต่ก็ไม่กล้าไปแตะเอกสาร เดี๋ยวเป๊บมาจะหาไม่เจอ

ด้วยความที่รอนาน ก็หยิบหูฟังเสียบโทรศัพท์ฟังเพลงจากแอพ JOOX ยืนฟังไปดูวิวจากห้องทำงานไป เรื่อยๆ เพลินๆดี

อยู่ดีๆ มีใครมากอด หอมแก้มฟอดใหญ่ ผมหันไปเหลียวมองดึงหูฟังออก หันหน้ามาชนกันเป๊บยังโอบกอดอยู่

"มานานยังครับ" เป๊บยิ้มหน้าบาน

"20 นาทีเองเป๊บ ยืนฟังเพลง ดูวิวรอเนี่ย"

"หือ อารมณ์ไหนครับ มิน่าเป๊บเปิดประตูมา เห็นยืนนิ่งเชียว ใส่หูฟังนี่เอง"

"แหมก็ฟังเพลงไปรอไป"

"แล้วนี่ถ้ามีหนุ่มอื่นมากอดลวนลามจะทำยังไง จะรู้ตัวมั้ยเนี่ย"

"โอ้ยยย ก็กอดจากด้านหลังรู้แล้วว่าใคร จะกลัวอะไรอะลุง"

"รู้หรือว่าเป๊บมากอด"

"ไม่รู้มั้งงงง ผัวมากอดไม่รู้ได้ไง" ผมตอบแบบวีนๆยิ้มๆ

"น่ารักเสมอเลยเมียเป๊บเนี่ย...จุ๊ฟฟฟ" ลุงโน้มตัวมาจุ๊ฟปากสองที ไม่ขัดขืน บอกเลย สมยอม 5555+  :mew3: :mew3:

"พอเลย กินหนมกันเถอะ"

"จากถุงดูแล้ว เป๊บขอห้าชิ้นเหมือนเดิมนะครับ ที่เหลือที่รักกินละกันนะ"

"แหมมมม เกรงจายยยย แต่ก็ยินดี แฮ่ๆๆ"

นี่ก็กินหมดไปนานแล้ว หันไปมองลุงยังนั่งหน้าเครียด เลยแวะมาพิมพ์เม้าๆ ละคับบบบ..

เดี๋ยวดึกๆ ถ้ายังไม่ง่วงจะแวะมาเม้าอีกรอบน้า ตอนนี้ไปบีบนวดลุงให้หลายเครียดก่อนนนน เดี๋ยวตีนกาขึ้นมะหล่อละยุ่งเลยย

คิดถึงทุกคนนะค้าบบบ ขอโทษทุกคนที่หายไปนานมากๆ นะคับบบ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-09-2017 19:02:56

ชอบที่เป็บแซวโจ้
ซื้อห้าร้อยชิ้น แล้วโจ้กินหมดคนเดียว อะจ๊ากกกกก ความจริงใช่ปะ

แล้วพอซื้อขนมโตเกียวใหม่
ขนมส่วนใหญ่ก็ตกอยู่ที่ท้องโจ้ตามเคย
โจ้อย่าตามใจปากมากเกินไปนะ
กลัวโจ้พุงป่อง เดี๋ยวหมดหล่อนะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 26-09-2017 21:45:50

 o13 ทานขนมเยอะ ต้องออกกำลังกายด้วยนะคะทั้งสองคน เพื่อความฟิตแอนด์เฟิมเนอะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 26-09-2017 21:58:19

45 ชิ้น ที่เหลือคือของโจ้ใช่ไหม อิอิ

ยังรออ่านเนื้อเรื่องตอนหลักอยู่น๊า  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 26-09-2017 23:03:36

45 ชิ้นกินคนเดียว โอ้วววววว คงอร่อยมาก ๆ
แล้วโตเกียวเจ้านี้เขาขายตรงไหนเนี่ย อยากไปชิมสัก 30 ชิ้น
ว่าจะอร่อยจริงหรือเปล่า ตามที่น้องโจ้โฆษณา

รอต่อไปครับ
รักแล้วรักเลยรักตลอดปีและตลอดไป

 :mew4: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 26-09-2017 23:17:11

รอค่ะไม่เจอนานมาก :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 27-09-2017 11:07:32

อุ่ย พิมปุ๊ปก็มาเลย คิดถึงพี่โจ้สุดน่ารักจังเลยฮับ
ผมยังรออยู่นะฮับครับผม

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-10-2017 01:20:28

สวัสดีตอนดึกๆ ค้าบบบบ แหะๆ มาส่งการบ้านตอนต่อไปแล้วน้า ลงตอนนี้เสร็จ ตอนต่อไปคงลงหลังงานพระราชพิธีของในหลวงรัชกาลที่ 9 เลยนะค้าบบบบ ยังไงอ่านตอนนี้ถ้าลืมๆ ก็ย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้านี้น่า อ่านให้สนุกนะค้าบบบ คิดถึงทุกคนเลยยย  :mew1: :mew1: :mew1:

ตอบเม้นๆ ค้าบบบ

♥►MAGNOLIA◄♥ : 5555+ ก็หนมโตเกียวอร่อยอะค้าบบบ ตอนนี้ลงพุงแล้ว ทำไงดีง่า ฮือออ  :mew6: :mew6:

patchylove : แอะ ให้ออกกำลังกายแบบไหนง่า เป๊บโน่นฟิตแอนด์เฟิม ชิกแพคยังแน่น ไอ้เราเป็นวันแพคแล้วง่า ฮืออ  :mew6: :mew6:

 j123 : เอาตอนหลักมาลงให้แล้วนะค้าบบบ โตเกียว 45 ชิ้นฟาดเรียบ  :mew1: :mew1:

Yarkrak : เจ้านี้อร่อยมากคับพี่ 5555+ กินเยอะทุกทีเลยอะ เอาตอนต่อไปมาลงแล้วนะค้าบบบ  :mew1: :mew1:

noy : ขอบคุณมากนะค้าบที่คิดถึงกัน เอาตอนต่อไปมาส่งแล้ววว  :mew1: :mew1:

nutto : ดีนะเจ้านัทไม่ได้จุดธูปเรียกพี่อะ 5555+ เป็นยังไงบ้าง สบายดีน้า คิดถึงๆเหมือนกัน มีแฟนยังอะ  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร

   วันนี้เป็นการตื่นช่วงเวลาตีสี่ ต่อเนื่องมาเป็นวันที่เจ็ด ตลอดทั้ง 7 วันที่ผ่านมา ครอบครัวของเราทั้งสอง ได้เดินทางไปใส่บาตรพระเป๊บทุกวัน หากวันไหนไปเร็วก็จะไปรอที่ตลาดอันเป็นเส้นทางที่พระอาจารย์และพระเป๊บเดินผ่าน หากวันไหนไปช้าหน่อย ก็จะไปดักทางเข้าหน้าวัด ซึ่งทั้งพระอาจารย์และพระเป๊บ จะถืออาหารคาวหวานมาเต็มเลยทีเดียว สำหรับในเช้าวันที่เจ็ดนี่ มาช้ากันไปนิด เลยมาดักทางเข้าหน้าวัดแทน พวกลูกน้องกับเด็กแม่บ้าน กางโต๊ะจัดเตรียมวางของที่ใส่บาตร ไม่นานนัก ก็เห็นพระทั้งสองรูปเดินมาไกลๆ
“นายท่านคะ พระคุณเจ้ามาแล้วค่ะ” ป้าจันทร์บอกแด๊ด
   ทุกคนรวมทั้งผมก็เตรียมตัวใส่บาตร
“นิมนต์ครับพระคุณเจ้า” แด๊ดเอ่ยนิมนต์
   พระอาจารย์ท่านหยุดรับบาตรด้วยสีหน้าอมยิ้ม ไม่ต่างจากพระเป๊บที่ดูผ่องใสมาก หน้าตาอิ่มเอิบ อมยิ้มเช่นกัน
   หลังจากทุกคนใส่บาตรครบแล้ว
“โยมทุกคนตั้งใจรับพรนะ....สัพพิติโย.......อายุวรรณโน สุขัง พลัง” เสียงใสกังวานมาก
“พระคุณเจ้าเดี๋ยวให้ลูกน้องผมช่วยขนของบิณบาตรนะครับ” แด๊ดนำเสนอ
“ได้โยม”
   หลังจากถ่ายเทของในบาตรกับย่ามเสร็จ พระอาจารย์กับพระเป๊บก็เดินเข้าไปในวัดและเข้ากุฎิไป
   พวกเราทุกคนก็มาที่โรงฉันท์ ด้วยว่า ถือโอกาสเลี้ยงเพลพระครบ 7 วันไปด้วย เมื่อถึงเวลาประมาณ 7 โมงเช้า คุณลุงที่ดูแลโรงฉันท์ตีกลอง เพื่อให้พระท่านทราบว่าการเตรียมเพลพร้อมแล้ว
   พิธีกรรมการถวายเพลเสร็จเรียบร้อย พวกเราทั้งหมดก็เริ่มทานข้าวกัน พระอาจารย์กับพระเป๊บก็เดินไปที่กุฎิ หลังจากพวกเราทานข้าวเสร็จ  ก็เดินมากราบนมัสการลาพระอาจารย์กับพระเป๊บ และได้มีโอกาสคุยกันบ้าง
“ท่านเป็นยังไงบ้างครับ บวชมาครบสัปดาห์นึงแล้ว” พี่ปริมถามพระเป๊บ
“ก็ดีนะโยมพี่ อาตมาพบความสงบ พบกับความสุขใจในอีกรูปแบบหนึ่งอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน”
“อาตมาสอนท่านเป๊บให้ภาวนาสมาธิด้วยตัวเอง ท่านเป๊บสามารถปฎิบัติได้ดีมาก เรียนรู้อะไรได้เร็วมากจนน่าอัศจรรย์ใจ” พระอาจารย์กล่าวเสริมขึ้นมา
“ขอบพระคุณพระอาจารย์มากเลยนะครับ ที่แนะนำพระท่าน” แด๊ดยกมือไหว้พระอาจารย์พร้อมกล่าวขอบคุณ
“ไม่เป็นไรหรอกโยม เป็นหน้าที่ของอาตมาอยู่แล้ว”
“แล้วนี่ขาดเหลืออะไรบ้างค่ะ” มัมถามพระอาจารย์กับพระเป๊บ
“ไม่มีอะไรขาดเลยโยมแม่ ทุกอย่างครบถ้วนดี”
“ถ้าขาดเหลืออะไรบอกได้นะครับ เดี๋ยวจะจัดการมาให้ทันที” พี่ปันกล่าวเสริมขึ้นมา
“อ๋อ โยม อาตมามีเรื่องจะบอก หลังจากพระเป๊บบวชได้ 15 วัน อาตมาจะพาพระเป๊บไปธุดงค์ที่ประเทศพม่าราวๆ 15-20 วัน โยมคิดว่าอย่างไรบ้าง” พระอาจารย์หันไปถามแด๊ด
   ผมได้ยินที่พระอาจารย์ถามแด๊ด ก็ตกใจเหมือนกัน เพราะคิดว่า การธุดงค์ คือ การเดินเท้าเปล่าข้ามป่าข้ามเขาไปประเทศพม่า แล้วพระเป๊บจะไหวหรือ ยังไงอย่างไร รู้สึกเป็นห่วง
“เอ่อ...หมายความว่า พระอาจารย์จะเดินเท้าเปล่าไปนะหรือครับ” แด๊ดถามแบบกังวล
“หือ...ไม่ขนาดนั้นโยม  ก็เดินทางโดยเครื่องบินนี่แหละ ถ้าอาตมาไปเองคงเท้าเปล่าได้ แต่พาพระท่านไปด้วย คงไม่ไหวแน่” พระอาจารย์กล่าวยิ้มๆ
“โล่งใจเลยครับท่าน หากเดินเท้าเปล่าไปผมคงเครียดมากแน่ ถึงแม้ว่าพระท่านจะเป็นลูกพระพุทธเจ้าในช่วงนี้ ผมก็อดห่วงไม่ได้ครับ” แด๊ดพูดแบบโล่งใจ
“แล้วพวกเราตามไปได้มั้ยครับพระอาจารย์” พี่ปริมถามขึ้นมา
“จริงๆ อาตมาอยากให้เป็นการธุงดงค์จริงๆ มากกว่า แต่ถ้าหากโยมตามไปก็อาจจะติดตามได้ไม่เกินสามวันนะ ที่เหลืออาตมากับท่านเป๊บจะธุดงค์ต่อเอง”
“งั้นถ้าแบบนั้น ผมขอถวายปัจจัยทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นตั๋วเครื่องบินทั้งไปและกลับ ค่าเดินทางต่างๆ นะครับ” แด๊ดเสนอตัวขึ้นมา
“แล้วแต่โยมสะดวกเลย”
“ศักดิ์ บันทึกไว้แล้วไปแจ้งเลขาชั้นด้วย” แด๊ดหันไปสั่งศักดิ์
“ครับนาย ผมจะจัดการให้ครับ”
“ว่าแต่โยมโจ้ละ นับจากพรุ่งนี้สนใจมาเป็นเด็กวัดเดินตามท่านเป๊บมั้ย”
“สนใจครับพระอาจารย์ แล้วยังไงอย่างไรครับ”
“ก็พรุ่งนี้มาถึงวัดประมาณตีสี่ เสร็จเรียบร้อยก็กลับบ้าน แต่ถ้าหากขับไปกลับทุกวันไม่ไหว ค้างที่กุฎินี้ได้นะ แต่ต่อเนื่องไม่เกินสามวันนะ”
“ค้างได้หรือครับ แสดงว่าพรุ่งนี้ถ้าผมค้างก็เตรียมเสื้อผ้ามาเลยใช่มั้ยครับ”
“ใช่แล้วโยม ยังไงลองพิจารณาดูนะ”
“ครับๆ”
“อาตมาขอตัวนะ โยมคุยกับพระเป๊บไปก่อนนะ”
“งั้นพวกผมกราบลาล่วงหน้าเลยนะครับพระอาจารย์” ทุกคนก้มกราบ
“เจริญพรโยมทุกคนนะ ขอให้ประสบแต่ความสุขความเจริญนะ” แล้วพระอาจารย์ก็เดินเข้ากุฎิไป
   หลังจากพระอาจารย์เข้ากุฎิไปแล้ว
“ท่านปฎิบัติธรรมแล้วเป็นยังไงบ้างครับ” พี่ปริมถามพระเป๊บ
“ก็สงบดีนะโยมพี่ แล้วโยมพี่เป็นยังไงบ้าง”
“สบายดีครับ แต่ว่าแด๊ดกับมัม นอนไม่ค่อยหลับ บ่นว่าห่วงท่านเรื่อยเลย”
“นี่เจ้าปริม พอเลยอย่าไปบอกพระท่าน เดี๋ยวท่านเป็นห่วง” แด๊ดดุพี่ปริมแบบยิ้มๆ มัมก็ตีพี่ปริมเบาๆ
   พระเป๊บยิ้มนิดๆ ในสายตาผมนะ พระท่านดูมีเมตตามาก สงบเยือกเย็นดีจริงๆ
“โยมแด๊ด โยมมัม โยมพี่ โยมโจ้ อย่าได้ห่วงหรือกังวลไปเลย อาตมาสุขสบายดี มีความสุขดี ตอนนี้อาตมาตั้งใจเพียงแค่ปฎิบัติธรรมให้ได้มากที่สุด และอุทิศผลบุญทั้งหมดให้ทุกคน ดังนั้นอย่าได้กังวลเลย”
“ได้ยินท่านพูดแบบนี้ก็สบายใจ ยังไงถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกนะครับ” พี่ปริมบอกพระท่าน
“ขอบใจมากโยมพี่ นี่ก็สายมากแล้ว กลับไปพักผ่อนกันเถอะ โยมแด๊ดโยมมัมรักษาสุขภาพด้วยนะ”
   ทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว เหลือแค่ผมที่ยืนอยู่กำลังจะขึ้นไปนั่งข้างคนขับรถ พระเป๊บก็ทักขึ้นมา
“แล้วโยมโจ้จะมาค้างหรือไม่”
“เดี๋ยวดูอีกทีครับท่าน”
“เอาที่โยมสะดวกนะ เจริญพร”
“กราบละครับท่าน” ผมยกมือไหว้พระเป๊บงามๆ
   ระหว่างเดินทางกลับบ้านใหญ่ ทุกคนต่างพูดคุยแสดงความคิดเห็นเรื่องพระอาจารย์จะพาพระเป๊บไปธุดงค์ที่ประเทศพม่า
“ตกลงเราจะยังไงดีครับแด๊ด มัม” พี่ปริมถามขึ้นมา
“ตามไปดีมั้ยคุณ” แด๊ดหันไปถามมัม
“ตามก็ดีนะคะคุณพี่ เราอาจจะไปลงที่ร่างกุ้ง แล้วไปกราบพระวัดวาอาราม นอนสักคืนนึง แล้วบินกลับรุ่งขึ้นน่าจะดีนะคะ”
“ปริมเห็นด้วยกับมัมครับแด๊ด”
“ปันเห็นด้วยครับ แต่เราควรไปเสาร์กลับอาทิตย์ จะได้ไม่กระทบงานครับ”
“เออแล้วโจ้ละลูก” แด๊ดหันมาถามผม
“ได้หมดเลยครับแด๊ด ยังไงโจ้ตามไปด้วยอยู่แล้ว” ผมตอบยิ้มๆ
“งั้นเดี๋ยวแด๊ดให้เพื่อนที่ทำทัวร์จัดการให้ทั้งหมดละกัน แล้วโจ้ลูก ที่บ้านไปด้วยกันมั้ย” แด๊ดถามผม
“ไปแหละครับ แต่ยังไงเดี๋ยวผมโทรบอกที่บ้านอีกทีนะครับ”
   
   กลับมานอนที่บ้าน ได้ยินเสียงโทรศัพท์ปลุก เป็นเวลาตีสามผมรีบอาบน้ำแต่งตัว เสร็จเรียบร้อยก็คว้ากระเป๋าเสื้อผ้า เดินทางไปที่วัด ตั้งใจจะไปค้างสองคืน มาถึงวัดราวๆ ประมาณตีสี่ครึ่ง จอดหน้ากุฏิพระเป๊บ ผมมองเข้าไปเห็นไฟเปิดอยู่แล้ว เวลาประมาณตีห้า ทั้งพระอาจารย์และพระเป๊บก็ออกมาจากกุฏิ ผมเองก็ลงจากรถ ยกมือไหว้พระอาจารย์ พระเป๊บ
“มาถึงนานหรือยังโยมโจ้” พระเป๊บถาม
“ประมาณครึ่งชั่วโมงครับท่าน”
“แล้วทำไมไม่เคาะเรียกละ” พระเป๊บถามต่อ
“ไม่เป็นไรครับ กลัวรบกวน เลยนั่งรอในรถ”
“โยมจะเอากระเป๋าเก็บในกุฏิก่อนมั้ย” พระอาจารย์ถาม
“ไม่เป็นไรครับพระอาจารย์ เดี๋ยวกลับมาค่อยเอาไปไว้ก็ได้ครับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ”
“ท่านเป๊บส่งย่ามสะพายให้โยมโจ้” พระอาจารย์บอกพระเป๊บ
   พระเป๊บส่งย่ามมาให้ ผมรับสะพายไว้บนบ่าขวา แล้วก็เดินตามไปบิณฑบาต เส้นทางการเดินออกจากประตูวัด เลี้ยวซ้าย มุ่งหน้าไปทางตลาด อากาศเย็นสบาย ท้องฟ้าเริ่มมีแสงอาทิตย์จากขอบฟ้า ผมมองไปไกลๆ ด้านหน้ามีคนรอใส่บาตร
“โยมโจ้ หากได้ยินหรือเสียงใดๆ อย่าได้เก็บมากังวลใจนะ” พระอาจารย์พูดขึ้นมาจนผมงงๆ
“อะ...ครับๆ” ผมตอบรับคำไป
   พระเป๊บไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เหมือนจะสำรวมมาก นิ่งมาก ไม่ใช่เป๊บคนเดิมที่ผมรู้จัก
“นิมนต์ค่ะท่าน” คุณป้าเอ่ยนิมนต์ ผมหันไปมองเห็นคุณป้ายืนกับผู้หญิงวัยรุ่นคนนึง แต่งตัวจัดๆ ดูแปลกๆ และที่สำคัญเล่นหูเล่นกับพระเป๊บ พระอาจารย์และพระเป๊บหยุด เปิดฝาบาตร ระหว่างการตักบาตร
“หลวงพี่คะ วันนี้หนูตื่นมาทำแกงเองเลยนะคะ” สาวคนนั้นบอกพระเป๊บ ผมหันไปมองพระเป๊บ ซึ่งทำหน้านิ่งเฉยไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
“โยมรับพร....สัพพีติโย.......อายุวรรณโร สุขัง พลัง” พระอาจารย์กับพระเป๊บให้พรทั้งสองคน
   หลังจากให้พรเสร็จ ผมก็เดินไปหยิบของจากในบาตรมาใส่ในย่ามที่สะพายไว้ ท่ามกลางสาวสองคนจ้องมองผมแบบแปลกๆ หยิบของเสร็จ พระอาจารย์กับพระเป๊บก็เดินไปตามเส้นทางต่อ ขณะที่กำลังจะเดินออก ผมได้ยินเสียงซุบซิบตามหลังมา
“คนนี้หรือแม่”
“ใช่ๆ”
   ผมไม่ได้หันไปมอง แต่ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เดินตามมาได้สักระยะก็ถึงบริเวณตลาด มีคนมารอใส่บาตรเยอะพอสมควร ย่ามที่สะพายบ่าไว้แทบใส่ไม่พอเลยครับ
“พระรูปนี้หรือที่เขาเล่าว่าลูกเศรษฐี” เสียงใครสักคนพูดมา
“ใช่ๆ หล่อมากเลยนะเธอ”
“ยังกะดารา แต่ฉันได้ยินมาว่าเป็นเกย์มีเมียชาย”
“บ้า ไม่จริงมั้ง หล่อๆ แบบนี้ไม่น่าจะผิดเพศ”
   หูผมมันได้ยินเอง หูผมมันไม่ดี อารมณ์ตอนนั้นปริ๊ดเลยครับ หันไปมองต้นเสียงด้วยสายตาที่แสดงออกเลยว่าไม่พอใจ ก็เห็นพวกป้าๆ ยืนเม้านินทาคล้อยตามหลัง พวกนางคงเห็นเลยสลายกลุ่มไป
“ห่า แม่ง ตกลงมาทำบุญหรือมานินทาวะ แก่แล้วยังปากชั่ว” จริงๆ ด่าในใจหยาบกว่านี้มาก
   เดินจากจุดนั้นมาอีกประมาณห้าสิบเมตร ก็เจอคนมารุมใส่บาตร ผมเริ่มกังวลใจ เพราะย่ามแน่นมากแล้ว ทำยังไงดีละนี่
“นี่ๆ พระรูปนี้ไงลูกเศรษฐี หน้าผิวพรรณดีมากนะเธอ”
“ใช่ๆ วันก่อนฉันไปร่วมงานบุญพระท่านมาใหญ่โตเชียวเธอ”
“หรือๆ เสียดายวันนั้นฉันไม่ว่างไป เอ้ย นี่ แต่คนข้างบ้านบอก พระท่านมีแฟนเป็นผู้ชายจริงหรือเธอ”
“ก็เขาว่าแบบนั้นแหละ ฉันก็ยังไม่เห็นแฟนพระท่าน แต่เห็นว่าหน้าตายังกะผู้หญิง แถมรวยด้วยเธอ”
“เสียดายนะเธอ ไม่น่าผิดเพศเลย”
   ณ ตอนนั้นผมรู้สึกสังเวชใจมากครับ ไม่เข้าใจว่า จะทำบุญเพื่ออะไร ถ้ายังมายืนนินทาพระตามหลังฉอดๆ รู้สึกว่าตัวเองโดนนินทา พาลคิดต่อไปว่า ก็มันเลือกเกิดไม่ได้ ใครจะอยากเกิดเป็นเกย์มาชอบผู้ชายละ น้ำตารื่นๆ จะร้องแล้วครับ
“คุณโจ้ครับ ผมช่วยถือครับ” ผมหันไปมอง เห็นเวช มากับลูกน้องอีกสองคน
“อ้าวเวช มาได้ไงเนี่ย”
“คุณท่านให้ผมมาครับ ท่านบอกว่า คุณโจ้เหนื่อยแน่ ผมเลยรีบขับรถตามมาครับ”
   ผมส่งย่ามที่มีของสารพัดอัดแน่น พร้อมถุงหิ้วในมืออีกหลายถุง พระอาจารย์กับพระเป๊บก็รับบาตรจนสุดทาง ของชุดสุดท้ายถูกส่งมาที่มือผมแล้ว ก็กำลังจะกลับวัด
“พระอาจารย์ขึ้นรถกลับมั้ยครับ” ผมถามขึ้นมา เพราะรถอัลพาร์ดจอดเปิดไฟกระพริบใกล้ๆ
“ไม่หรอกโยม ถ้าโยมโจ้เหนื่อย ขึ้นรถกลับไปเถอะ”
“ไม่เป็นไรครับ งั้นเวช เอาของทั้งหมดไปจัดรอที่โรงฉันท์นะ”
“ครับๆ” เวชรับคำก็ขึ้นรถขับกลับไปวัด
   พระอาจารย์ พระเป๊บ และผม ก็เดินกลับวัด มีผู้คนแวะใส่บาตรอีกเล็กน้อย เมื่อถึงวัด พระอาจารย์กับพระเป๊บ แวะเข้าไปล้างเท้า พักผ่อนในกุฏิ ส่วนผมก็รีบเดินมาที่โรงฉันท์ เห็นคุณป้าแม่ชีช่วยกันจัดสำรับภัตาหาร โดยมีเวชกับลูกน้องอีกสามคนช่วยบ้าง แต่ดูเก้ๆกังๆ
“เวช ถ้าพรุ่งนี้มา พาเด็กแม่บ้านมาด้วยสองสามคนนะ งานพวกนี้เวชไม่ถนัดหรอก”
“ครับๆ” เวชรับคำยิ้มๆ เหมือนรู้ตัว
   ประมาณเจ็ดโมงเช้า พระหลายรูปที่บิณฑบาตเสร็ตมาพร้อมกันที่โรงฉันท์ ท่านเจ้าอาวาสก็ลงมาร่วมด้วย เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของวัดนี้
   ผมคอยเป็นลูกมืออยู่ใกล้พระอาจารย์กับพระเป๊บ ส่วนพวกเวชก็ไปดูแลพระรูปอื่น ผมมองกับข้าวที่ทาน คือ พระทุกรูปจะตักกับข้าวทุกอย่างใส่ลงในบาตรของตัวเอง แล้วก็ฉันจากในบาตร ผมเห็นพระเป๊บ ใส่แกงเขียวหวาน เทโพ มัสมั่น ผัดผัก ผสมๆ ลงไป ผมอึ้งมาก คือ มันจะกินเข้าไปได้ยังไง
   ตักกับข้าวใส่ในบาตรเสร็จ พระทุกรูปก็เริ่มสวด หลังจากนั้นก็เริ่มฉัน พระเป๊บฉันอย่างเงียบๆ แบบไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ในขณะที่ผมรู้สึกมันแบบผะอืดผะอม ผสมกันขนาดนั้น กินไปได้ยังไงเนี่ย
   อารมณ์ผมแปรปรวนมาก ตั้งแต่ได้ฟังคำนินทา มาเจออาหารที่ดูรวมๆกันแล้ว รู้สึกไม่ดีเลย ผ่านไปสักพัก พระทานเสร็จเรียบร้อย ผมกับเวช ก็ทานกับข้าวก้นบาตรส่วนที่พระท่านไม่ได้ฉัน กับข้าวดีๆ ทั้งนั้นเลย รสชาติดีมากๆครับ
   ทานเสร็จเรียบร้อย ผมก็ให้เวชเดินทางกลับ ผมเองก็เดินกลับมาที่กฎิ ก็เจอพระอาจารย์กับพระเป๊บ นั่งอยู่หน้ากุฎิ
“เป็นยังไงบ้างโยม การเป็นเด็กวัดวันแรก” พระอาจารย์ถาม
“ก็สนุกดีครับ” ผมตอบเจื่อนๆ ในใจคิด ไม่สนุกเลย
“อาหารอร่อยมั้ย” พระอาจารย์ถามยิ้มๆ
“อร่อยมากครับมีแต่ของดีๆ ทั้งนั้นเลย”
“อร่อยอาตมาก็ดีใจด้วยนะ...แต่ของอร่อย มันไปรวมในท้องหมดเลย ดูเละเทะ ไม่ต่างจากข้าวในบาตรเลย”
   ผมอึ้ง เงียบ เอ้ย จริง ใช่มันไปรวมในท้อง
“ฟังดูน่าขยะแขยงนะโยม ทำไมถึงกินไปอย่างอร่อยละ” พระอาจารย์ถามต่อ
   ตอนนั้นผมหน้าชาครับ เหมือนโดนตบอย่างแรง มันเป็นความจริงที่ผมไม่รู้จะเถียงยังไง ผมมองหน้าพระเป๊บ พระเป๊บก็หน้านิ่งๆ เฉยๆ
“เข้าไปนั่งในกุฎิเถอะ” พระอาจารย์ชวน
   เข้ามานั่งในกุฎิ พระอาจารย์ก็เปิดแอร์ และเราทั้งสามคนก็นั่งห่างๆกัน
“นานๆ มีคนมาเยี่ยมกุฎิ เปิดแอร์สักครั้งก็ไม่เป็นไร” พระอาจารย์พูดยิ้มๆ แต่ผมนั่งหน้าหงอยไปแล้วครับ มันเหมือนมีอารมณ์มากระทบมากมายเหลือเกิน
“มนุษย์ทุกคนเกิดมาบนความทุกข์ นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ชอบ โน่นก็ไม่เอา นี่ก็ลำบาก นั่นไม่ถูกใจ แต่ละคนไม่เคยรู้เลยว่า นั่นคือเหตุแห่งทุกข์ ไม่ยอมดับที่ใจเรา แต่ไปดับที่ข้างนอก ข้าวไม่อร่อยก็ดั้นด้นไปหาของอร่อยมากิน สุขชั่วคราว แต่ทุกข์ใจเรื่องการไปหามากิน มนุษย์พร้อมโทษรอบข้างก่อนตัวเองเสมอ”
“ทุกข์ใจเรื่องมีแฟนผู้ชายมั้ยโยม” พระอาจารย์เอ่ยขึ้นมา ผมอึ้งอีกรอบ
“หูนี่ก็เหมือนกัน มันเป็นอวัยวะที่มีทั้งคุณและโทษ พอเจอคำหวานๆ ไปได้ยินก็ชอบ พอเจอคำนินทา ไปได้ยินก็โกรธแค้น มนุษย์ปล่อยใจไปกับอารมณ์เหลือเกิน เราไปห้ามหูห้ามปากใครไม่ได้หรอกโยม สำคัญที่เมื่อได้ยิน อย่าปล่อยใจตามไปต่างหาก” พระอาจารย์พูดไปยิ้มไป
“คนเราชอบโทษว่า มารมันชั่ว มารมันทำร้าย มารมันไม่ดี มารมันเป็นต้นหตุของการขวางบุญ มารแบบนั้นมารแบบนี้....รู้อะไรมั้ย มารที่เกิดขึ้น โยมโจ้ สร้างขึ้นมาเองทั้งหมดเลย แค่จิตของเราไม่คิดจะสร้างมาร ไม่ว่าใครมาทำอะไร ก็ไม่มีวันสะเทือน”
   
   สิ้นสุดเสียงคำสอนของพระอาจารย์ ผมก้มหน้าร้องไห้เหมือนเด็ก ผมไม่รู้เหมือนกันว่าร้องไห้หนักขนาดนั้นทำไม พระอาจารย์ท่านไม่ได้ด่า ไม่ได้ว่า แต่ทำไมมันเจ็บไปถึงขั้วหัวใจ ผมร้องไห้จนตัวสั่นไปหมด พระอาจารย์ท่านก็ลุกขึ้นมานั่งต่อหน้าผม พร้อมเอามือลูบศรีษะ
“โยม...อุตส่าลงมาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว รู้เท่าทันมารเถอะนะ” ผมก้มหน้าร้องไห้บนตักพระอาจารย์จนจีวรพระอาจารย์เปียก
   ร้องไห้นานมากๆ จนเริ่มประคองสติได้
“เข้าใจที่อาตมาสอนใช่มั้ย”
“ครับ เข้าใจแจ่มแจ้ง”
“ไปเอาเสื้อผ้า จัดแจงธุระให้เสร็จเถอะ เดี่ยวช่วงเย็นจะได้ไปทำวัตรเย็น”
   ผมทำตามที่พระอาจารย์บอกด้วยอารมณ์ผ่องใส ความอัดอั้นตันใจในช่วงเช้าไม่มีเหลือแม้แต่น้อย
   พระอาจารย์กับพระเป๊บขึ้นไปจำวัตรชั้นบน ผมเองก็จัดการตัวเองเสร็จ นั่งอ่านหนังสือธรรมะ อะไรไปเรื่อยๆ ตกช่วงบ่าย เริ่มหิวแต่ก็ไม่กล้าออกไปกิน ไม่นานนักพระเป๊บเดินลงมาจากชั้นบน
“โยม ทานข้าวซิ” พระเป๊บส่งมาให้
“หา..เอ่อ..”
“โยมเป็นฆราวาสทานได้ปกติ อาตมารู้ว่าโยมต้องหิวแน่ เลยหยิบข้าวหมูแดงมาไว้ให้ ทานซิ” ผมยกมือไหวรับข้าวมา
“ขอบคุณท่านมากครับ”
   ผมนั่งทานข้าวหมูแดงไป พระเป๊บก็นั่งนิ่งๆ มองผมไป คือ ไม่กล้าชวนคุยอะไรเลย ทำตัวไม่ถูกครับ
“รสชาติเป็นยังไงบ้างโยม”
“ก็ดีครับ...ทานได้”
“เรื่องตอนเช้ายังคิดมากอยู่มั้ย”
“ไม่แล้วครับ...แต่ก็อาจจะมีบ้างถ้าเผลอไปคิด”
“โยมอย่าได้ไปใส่ใจเลย คนเรามักจะคิดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เสมอ ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ไม่มีใครรู้ใจเราได้เท่ากับตัวเราเอง”
“ครับท่าน....ต้องกราบขอโทษท่านด้วยนะครับที่ให้เป็นห่วง”
“ไม่เป็นไรหรอกโยม อาตมาอยากจะให้โยมคิดว่า ตอนนี้อาตมามีหน้าที่ในการรับใช้พระพุทธเจ้า อย่าได้คิดอะไรนอกเหนือจากนั้นเลย”
“ครับ”
   พระเป๊บก็เดินขึ้นไปชั้นสองเพื่อจำวัตร ผมรู้สึกผิดจังที่ทำให้พระท่านต้องมากังวล ตั้งใจว่าจะนอนคืนนี้คืนเดียว พรุ่งนี้จะกลับบ้าน แล้วจะไม่มีหาพระท่านอีก ปล่อยให้พระท่านได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมไป
   หลังจากทานข้าวหมูแดงเสร็จ ผมก็นั่งๆ นอนๆ อ่านหนังสือธรรมะไปเรื่อย จนเผลอหลับไป รู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินเสียงพระอาจารย์เรียกปลุก พร้อมได้ยินเสียงตีระฆัง ถึงเวลาสวดมนต์ทำวัตรเย็น ผมก็เดินตามพระอาจารย์เข้าไปในโบสถ์
   เป็นการสวดมนต์ที่ผมรู้สึกสงบมาก มันเย็นสบายใจอย่างบอกไม่ถูก หลังจากสวดมนต์เสร็จ ท่านเจ้าอาวาสก็ให้พระทุกรูปรวมถึงฆราวาสนั่งสมาธิ ใจผมสงบมาก จนได้ยินเสียงท่านเจ้าอาวาส ออกจากสมาธิ ก็เดินตามพระอาจารย์กับพระเป๊บกลับมาที่กุฏิ ก็พบเจอกับป้าแม่ลูกที่ใส่บาตรตอนเช้า
“พระอาจารย์อิชั้นกับลูกสาวเอาน้ำปาณะมาถวายค่ะ”
“เป็นน้ำเก๊กฮวยค่ะ หนูต้มเองเลยนะคะ ตั้งใจนำมาถวายพระอาจารย์กับหลวงพี่” หญิงสาวนั้นพูดไปมองหน้าพระเป๊บไป
   ผมคิดในใจ อีนี่นิ นรกจะกินหัวเอา พระมาบวชยังจะมาเล่นหูเล่นตา
“ประเคนได้เลยโยม” พระอาจารย์เอาผ้ารับประเคนมาเตรียมไว้ ป้าแม่ลูกก็เอาน้ำปาณะวางบนผ้าประเคน
“รับพรนะโยม สัพพิติโย.....อายุวรรณโน สุขัง พลัง เจริญพรนะโยม”
“โยมโจ้ เอาน้ำปาณะไปเก็บในตู้เย็น” พระอาจารย์ใช้ผม
“ครับๆ ได้ครับ” ผมรีบลุกไปหยิงถุงน้ำปาณะ เพื่อเดินเข้าไปด้านในกุฏิ
“เด็กวัดใหม่หรือคะพระอาจารย์” ผมได้ยินเสียงป้าคนนั้นถามพระอาจารย์ เสียงมันเบา พอสมควรเพราะผมเดินเข้ามาด้านในกุฏิแล้ว ผมรีบนำของใส่ตู้เย็นแล้วรีบเดินจะกลับไปนั่งที่เดิม ยังไม่ทันจะได้ออกจากกุฏิ
“โยมคิดว่า เด็กวัดจะผิวพรรณผุดผ่องแตกต่างจากคนทั่วไปแบบนั้นหรือ” พระอาจารย์ถามกลับ ผมเองก็ชะงัก ไม่กล้าออกไป
“อะ...เอ่อ....” ป้าคนนั้นอึกอัก
“หนูว่าคงไม่ใช่เด็กวัดละค่ะ แล้วเขาเป็นใครหรือคะ” ลูกสาวป้าถามขึ้นมา
“โยมอยากจะรู้ไปทำไมหรือ” พระอาจารย์ถาม แต่สองนางไม่ตอบ
“เขาเป็นคนรักของอาตมาและในอนาคตเป็นคู่ชีวิตของอาตมา” พระเป๊บเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงนิ่งๆ
   ผมตกใจมาก และรู้สึกไม่ดีเลย ที่สองคนนี้มาทำให้พระต้องมาพูดอะไรแบบนี้ ถามว่าผมโกรธมั้ย ก็มีบ้างครับ แต่จากที่พระอาจารย์สอนตอนเช้าแล้ว จิตของผมนิ่งกว่าเดิมมาก แทนที่ผมจะโทษสองคนนี้กลับโทษตัวเองมากกว่าที่มายุ่มย่ามกับพระท่านจนถูกติฉินนินทาขนาดนี้
“หรือคะ...แล้วมาอยู่กุฎิเดียวกันแบบนี้ไม่ผิดหรือคะ” ป้าคนนั้นถามเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“การผิดหรือไม่ อยู่ที่เจตนานะโยม อาตมามีเจตนาที่บริสุทธิ์ ย่อมจะกล่าวหาว่าผิดไม่ได้ เจตนานั้นเป็นการสร้างบาปกรรมที่รุนแรงมาก คนเราหากทำสิ่งใดโดยมีเจตนาไม่ดีแต่แรกแล้ว ย่อมเป็นการสร้างบาปใช่มั้ยโยม” พระเป๊บพูดยาวเชิงสอนไปด้วย 
   ผมยืนอยู่หลังประตูได้ยินเสียงจากเหตุการณ์ทั้งหมด ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้ากุฏิ
“นมัสการครับพระอาจารย์ พระคุณเจ้า....อ้าวมีแขกหรอครับ” เสียงแด๊ดดังขึ้นมา
   อ้าวแด๊ดมาหรือนี่ ผมเลยรีบเปิดประตูออกไป
“แด๊ดสวัสดีครับ ไม่ใช่แขกสำคัญอะไรหรอกครับ ศักดิ์ช่วยส่งแขกด้วย” ผมกล่าวทักทายแด๊ด พร้อมบอกศักดิ์ แด๊ดจากยิ้มๆ พอรู้ว่าผมพูดแบบนี้  แด๊ดคงเดาได้ว่าจะต้องมีอะไร จากสีหน้ายิ้มเปลี่ยนเป็นหน้าขรึมทันที
“ศักดิ์ นิค ส่งคุณสองคนนี้ด้วย”
“ครับคุณท่าน....คุณสองคนเชิญครับ”
ศักดิ์กับนิคเดินปรี่เข้ามาประชิดตัวสองแม่ลูก ที่หน้าเสียอย่างมาก สองแม่ลูกคงตกใจมาก เลยรีบลุกไปโดยไม่ได้กราบละพระท่าน หลังจากที่สองแม่ลูกหายลับไปแล้ว
“โจ้เกิดอะไรขึ้นลูก” แด๊ดถามผม พร้อมทำสีหน้าสงสัยมองพระอาจารย์กับพระเป๊บสลับกันไปมา
“ไม่มีอะไรหรอกโยม มารมันทดสอบนิดหน่อย” พระอาจารย์ตอบติดตลก
“หา...มาร...สองคนนั้นนะหรือครับ” แด๊ดทำหน้างง
“ช่างเถอะโยม ว่าแต่มีเหตุใดถึงมาซะเกือบค่ำ”
“พอดีผมมาตรวจงานที่ชลบุรี ขากลับเลยแวะนำน้ำปาณะมาถวายนี่ละครับ” แด๊ดตอบพระอาจารย์ ศักดิ์กับลูกน้องขนน้ำมาหลายลัง
“จริงๆ ซื้อมาเยอะเกินไปนะโยม ท่านเป๊บ รับประเคนซิ”
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า วันสบายๆ กับขนมโตเกียว By Jo Up 26/9/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-10-2017 01:20:51

พระเป๊บรับประเคนจากแด๊ด พร้อมให้พร
“โยมแด๊ดรับพร....สัพพิติโย....อายุวรรณโน สุขัง พลัง” พระเป๊บกล่าวบทให้พรคล่องมากๆ
“ส่วนเรื่องที่จะไปพม่า.....” แด๊ดกำลังจะเอ่ยบอกพระอาจารย์
“แด๊ดครับ โจ้ว่า เรื่องไปพม่าน่าจะทบทวนกันอีกรอบนะครับ”
“อ้าว...ทำไมละลูก” แด๊ดทำหน้างงมากระคนด้วยความสงสัยอย่างมาก
   ผมแกล้งเปลี่ยนเรื่องคุยอื่นๆ ที่สำคัญมากกว่า จนล่วงเข้าสู่พลบค่ำ น่าจะได้เวลากลับบ้าน
“งั้นคืนนี้ผมเปลี่ยนใจไม่นอนค้างแล้วนะครับพระอาจารย์ ผมกลับพร้อมแด๊ดเลย”
“อ้าวทำไมละโยมโจ้ พรุ่งนี้ไม่ไปช่วยแล้วหรือ” พระอาจารย์ถามยิ้มๆ
“ไม่แล้วละครับ ผมเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว”
“อ้าวแล้วโจ้ลูก...ไม่นอนละ” แด๊ดทำหน้างงไปใหญ่
“กลับกันเถอะครับแด๊ด....นิคขับรถกลับไปบ้านใหญ่นะ เดี๋ยวโจ้จะกลับไปกับแด๊ด” ผมส่งกุญแจให้นิค
“ผมกราบลานะครับพระอาจารย์” ผมกราบลาพระอาจารย์พร้อมแด๊ด
“ผมลานะครับท่าน”
“เจริญพระโยม”
“อะ..เอ่อ...ผมขอกราบที่ตักลาท่านได้มั้ยครับ” คือ ที่พูดไปแบบนั้น เพราะไม่แน่ใจว่า ด้วยสถานภาพที่เราสองคนเป็นแบบนี้จะทำให้พระอาบัติหรือไม่ พระเป๊บหันไปมองพระอาจารย์
“ได้ซิ เจตนาโยมบริสุทธิ์ ไม่อาบัติหรอก”
   ผมเดินคุกเข่าเข้าไปหาพระเป๊บ ก้มกราบลงบนตัก
“ผมกราบลานะครับ...คงไม่ได้มาดูแลท่านอีก...”
“เจริญพรนะโยมโจ้...ด้วยบุญที่อาตมาได้ทำนี้จงส่งถึงโยมให้ประสบแต่ความสุขความเจริญนะ” พระเป๊บเอามือมาลูบศรีษะผม น้ำตาผมไหลด้วยความซึ้งใจ
“ขอบพระคุณครับท่าน ลาละนะครับ” ผมยกมือไหว้พระเป๊บอีกครั้ง  แล้วเดินขึ้นรถทันที
   ระหว่างการเดินทาง แด๊ดถามผม
“โจ้เกิดอะไรขึ้นลูก ทำไมยกเลิกไปพม่า แล้วไม่ได้มาดูแลคืออะไร ลูกจะไปไหน” แด๊ดถามผมรัวๆ
“คือแบบนี้ครับแด๊ด”
   ผมก็ถ่ายทอดเรื่องราวตั้งแต่ตอนเช้าจนมาจบในช่วงเย็นอย่างละเอียด
“จริงหรือลูก...เป็นแบบนี้นี่เอง”
“ใช่ครับแด๊ด โจ้เลยคิดว่า น่าจะให้พระท่านให้อยู่ในเส้นทางของธรรมะ เราอย่ามาทำให้พระท่านกังวลเลยครับ”
“เออจริง เห็นด้วยนะลูก แต่เมื่อกี้ถ้าแด๊ดรู้ว่าสองคนนั้นเป็นแบบนั้น จะสั่งสอนซักหน่อย”
“ช่างเถอะครับแด๊ด เขาก็คิดในแบบของเขา อย่าไปสร้างกรรมเลยครับ”
   กลับมาถึงบ้านใหญ่ ผมก็เล่าเรื่องราวแบบละเอียดเช่นเดียวกับที่เล่าแด๊ดบนรถให้ทุกคนได้รับฟัง
“งั้นตกลงยกเลิกไปพม่า แต่เราอำนวยความสะดวกพระท่านยังไงดีครับแด๊ด” พี่ปริมถามแด๊ด
“ถวายปัจจัยทั้งหมดให้พระท่านดีมั้ยคะคุณพี่” มัมเสนอขึ้นมา
“ปันเห็นด้วยกับมัมนะครับ ถึงแม้เราไม่ได้ติดตามไป ปัจจัยอาจจะช่วยอำนวยความสะดวกได้บ้าง”
“งั้นเอาตามนั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราไปที่วัดคุยกับพระอาจารย์อีกครั้งละกันนะ”
   ทุกคนตอบรับคำ ยกเว้นผม
“โจ้ขอไม่ไปนะครับ”
“อ้าวทำไมละลูก” มัมถาม
“ก็เหตุผลตามที่เล่าไปครับ”
“เอ้ยคิดมากไปป่าว” พี่ปันถาม
“ไม่หรอกพี่ปัน ผมว่าถ้าไปเจอพระอีก ท่านคงไม่มีสมาธิ เจอกันอีกทีตอนสึกจะดีกว่าครับ”
“งั้นก็แล้วแต่น้องนะ”
   จบการสนทนากับทุกคน ผมก็ขอตัวกลับบ้าน ท่ามกลางการคัดค้านและชวนให้นอนที่บ้านใหญ่ ถึงผมจะนอนห้องเป๊บ ยังไงก็ไม่หลับหรอกครับ สู้กลับไปนอนที่บ้านจะดีมากกว่า
   กลับมาถึงบ้าน ทุกคนก็นอนกันหมดแล้ว ผมก็เดินขึ้นไปบนห้องนอน อาบน้ำแต่งชุดนอนเรียบร้อย ก็เดินมาที่ห้องพระ สวดมนต์นั่งสมาธิพักหนึ่ง แล้วก็เข้านอน
   นับจากวันที่กราบลา ผมไม่ได้ไปวัดและไม่เจอพระเป๊บอีกเลย การใช้ชีวิตประวันของผมหมดไปกับการอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง แล้วก็ไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย เวลาว่างมีเยอะจริงครับ เพราะทุกคนก็ส่งเล่มวิทยานิพนธ์ ทำเรื่องเรียนจบ รอการรับปริญญาในปีถัดไป
   พวกเพื่อนๆ ก็ไปแวะหาพระเป๊บบ้าง เว้นผมที่ไม่ไป ฉัตรก็มาเล่าว่า พระท่านก็ไม่ได้ถามถึง มีแต่ฉัตรเองที่บอกไปว่า โจ้ไม่ยอมมา พระท่านก็ได้แต่ยิ้มๆ
   วันหนึ่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมดูหน้าจอ อ้าวพี่ปริม
“ครับพี่ปริม”
“สะใภ้ พรุ่งนี้พระท่านจะเดินทางไปพม่าแล้วนะ จะไปส่งป่าว”
“อืม...เอ่อ....”
“นี่อย่าบอกนะว่าตั้งแต่วันนั้น โจ้ไม่ได้ไปกราบพระท่านเลยหรือ”
“ครับพี่ปริม ไม่ได้ไปเลยครับ”
“เอ้ย อะไรจะขนาดนั้น ทำไมไม่ไปบ้าง”
“ไม่เอาอะครับพี่ กลัวไปรบกวนพระท่าน”
“แล้วพรุ่งนี้จะไปส่งมั้ย”
“เอ่อ...โจ้ว่า...ไม่ดีกว่าครับ”
“เอ้ยจริงอะ ใจเด็ดไปป่าวน้อง”
“ตัดสินใจแล้วครับพี่ปริม ผมไม่ไปส่งนะครับ ฝากสวัสดีแด๊ดมัม และกราบพระท่านด้วยนะครับ”
“เออๆ โอเคๆ ยังไงถ้าไปส่งก็เจอเช็คอินการบินไทยแถว B ละกันนะ ประมาณ 9 โมงเช้า”
“ครับขอบคุณครับพี่ สวัสดีครับ”
   ผมกดวางสายด้วยใจที่อยากไปส่งมากที่สุด แต่เมื่อย้อนไปคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเกือบเดือน การไม่ไปเจอจะเป็นการดีที่สุด
   นับจากวันที่พระอาจารย์กับพระเป๊บไปพม่า ผมก็ไม่ได้ข่าวคราวจากพระท่านอีกเลย ในตอนเช้าของทุกวันผมตื่นมาใส่บาตร สวดมนต์นั่งสมาธิ จนพ่อแม่และจิม แซวผมว่าพฤติกรรมและนิสัยเปลี่ยนไป จากคนที่กินยาก เรื่องมาก ก็กลับกินง่ายอยู่ง่ายอย่างน่าประหลาดใจ จากคนที่ชอบบ่น ขี้วีน ผมก็นิ่งเฉยมากขึ้น ผมมองโลกรอบตัวในอีกแบบอย่างที่ไม่เคยมองมาก่อน
   ด้วยความที่มีเวลาเยอะมาก ผมเลยเข้าไปเรียนรู้งานในบริษัทของพ่อ พ่อบอกว่าอีกไม่นานพอจิมเรียนจบก็จะวางมือและให้เราสองคนพี่น้องสานต่อกิจการที่พ่อได้วางไว้ ผมเข้าไปเรียนรู้ก็สนุกไปอีกแบบ เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ วันเวลาผ่านไปหนึ่งเดือน สองเดือน ผมก็ไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านผมและบ้านใหญ่ วันนี้ช่วยงานพ่อที่บริษัทเสร็จ ผมก็เห็นว่าไม่ได้ไปบ้านใหญ่นานแล้ว
“แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่เน็ต พี่ลิน สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ทักทาย
“เอ้ยยยย ลมอะไรพัดมา ไม่ได้มานานจนพี่จะตัดออกจากความเป็นสะใภ้แล้วเนี่ย” พี่ปริมแซว
“นี่ปริมพอๆ อย่าไปแซวน้องเค้าลูก” มัมปรามพี่ปริม
“ไหนๆ ก็มาแล้วทานข้าวกับแด๊ดสักมื้อนะ” แด๊ดชวนผมทานข้าว
“ได้ครับ หิวพอดีเลย” ผมก็นั่งประจำที่
   แตกต่างตรงที่ เก้าอี้นั่งทานข้าวของเป๊บที่อยู่ระหว่างพี่ปันกับผม เว้นว่างไว้
“คิดถึงพระท่านหรือ” แด๊ดถามผม เพราะเห็นผมมองเก้าอี้
“อะ..อ่อ...เปล่าครับ” ผมปฏิเสธไม่อยากไปขัดขวางการปฏิบัติธรรมของพระท่าน
“นี่พระท่านก็ไปพม่าตั้งสองเดือนแล้ว ตั้งแต่วันไปถึงก็โทรมาบอกครั้งเดียวแล้วหายไปเลยนะคะคุณพี่” มัมกล่าวด้วยความเป็นห่วง
“นั่นซิคุณ ก็คิดถึงเหมือนกันแต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“ปันว่าแด๊ดกับมัมอย่ากังวลเลยครับ พระท่านอาจจะธุดงค์กับพระอาจารย์ ปลอดภัยแน่นอนครับ”
“เออก็จริง ช่างเถอะ ทานข้าวๆ” แด๊ดตอบรับ
   ทุกคนก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อยๆ ผมก็นั่งกินข้าวเงียบบ้างคุยบ้าง ในใจพลันก็พลางคิดถึงพระท่าน จะเป็นยังไงบ้างนะ กินอยู่ยังไงอย่างไร แต่ก็ได้แค่คิดละครับ
   วันเวลาผ่านไปอีกหลายวัน ผมนึกคิดถึงอาม่าขึ้นมา เลยตัดสินใจขับรถไปหาอาม่า ถึงบ้านอาม่าช่วงบ่ายๆ
“พี่สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่ลูกสาวอาม่า
“อ้าวน้อง สวัสดีคะ”
“แวะมาเยี่ยมอาม่าครับ”
“ห้องเดิมเลยนะ เดี๋ยวพี่ว่างจะเข้าไปคุยด้วยนะ”
“ครับๆ”
   ผมเดินมาหลังร้านตรงห้องนอนอาม่า เห็นอาม่ากำลังดูทีวีอยู่
“อาม่าสวัสดีครับ” อาม่าหันมามอง
“ไอหย๋าอาตี๋เล็ก คิดเถิงๆน่า มาให้อาม่ากอดทีมามะ”
   ผมเข้าไปกอดอาม่าด้วยความคิดถึงเช่นกัน
“ไม่ล่ายเจอกังตั้งนางน่า ดุเปล่งปลั่งขึ้งน่า สวกมงทุกวันละซิ” อาม่าแซว
“อาม่ารู้ด้วยหรือครับ”
“ฮะๆๆ ก็ตมมประสาคงแก่ๆ เดาปายเลื่อยๆ” อาม่าหัวเราะร่า
“อาม่าสบายดีนะครับ”
“ตามปะสาน่าอาตี๋ พะคุงเจ้าก็สบายลีน่า ม่ายต้องห่วงหลอก อาตี๋ทามถูกแล้วน่า ปล่อยให้ท่างศึกษาพะทัมปายน่า ทงเหงาหน่อย เดี๋ยวท่างก็จาสึกเลี่ยว”
   อาม่า ก็ยังคงเป็น อาม่า ที่หยั่งรู้เสมอ ผมไม่รู้จะตอบอาม่ายังไง อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมา
“ฮึกๆๆ ฮือ” ผมร้องไห้ออกมา ท่ามกลางอ้อมกอดอาม่า
“อาตี๋เอ้ย ความพักพากเป็งสิ่งที่คงเลาไม่ต้องกางน่า ต่อไปจงจำความลู้สึกนี่ไว้น่า รักอาตี๋หญ่ายมากๆ มีอาลายก็ถะหนอมน้ามใจกังน่า ให้สมกับ ความเหงาของลื้อในวังนี้น่า”
“ฮึกๆ ครับอาม่า”
   ผมนั่งคุยกับอาม่านานมากๆ พี่สาวลูกอาม่าก็มาชวนคุยเป็นระยะ เพราะติดลูกค้าที่เข้ามาซื้อของในร้าน จนกระทั่งพลบค่ำ ผมก็ขอตัวกลับบ้าน โดยรับปากอาม่าไว้ว่า ถ้ามีโอกาสจะมานอนค้างด้วยแน่นอน
   วันเวลาผ่านไปเข้าสู่เดือนที่สาม ชีวิตประจำวันของผมหมดไปกับการศึกษางานในบริษัท ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวกับเพื่อนๆ สิ่งที่ทำนั้นคลายความเหงาลงไปได้มาก บ่อยครั้งถ้านั่งเฉยๆ ว่างๆ ไม่ได้ทำอะไร ก็จะมีแอบคิดถึงพระเป๊บเหมือนกัน ถ้ารู้ตัวว่าคิดถึง ก็จะสลัดความคิดนั้นทันที
   
   ผมรู้สึกตัว ลืมตาในตอนเช้า เพราะแสงแดดส่องทะลุม่านมากระทบที่ตา
“ว้า...ทำไมถึงได้ตื่นสายเนี่ย อดใส่บาตรเลย” ผมแปลกใจเหมือนกัน ปกติจะรู้สึกตัวตอนตีห้ามาใส่บาตรเป็นประจำ แต่วันนี้กลับนอนตื่นสาย

   ผมล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ก็ลงมาด้านล่าง เห็นแม่ทำกับข้าวในครัว มีจิมเป็นลูกมือ ส่วนพ่อก็ออกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน ผมก็รู้สึกแปลกใจเหมือน ทำไมดูทุกคนเตรียมการเยอะสิ่ง
“แม่ ใครจะมาหรือครับ” ผมถามแม่
“ไม่มีนี่ลูก ทำไมหรือ”
“ก็เห็นทำกับข้าวหลายอย่าง เหมือนจะเตรียมรับแขก”
“แหมพี่ ก็วันนี้วันหยุด แม่เลยทำกับข้าวกินกันไง”
“อ่อ...เออๆ”
   ผมก็เดินออกมาหน้าบ้าน กะว่าช่วยพ่อรดน้ำต้นไม้
“พ่อให้ช่วยมั้ยครับ”
“ถ้าจะช่วยไปรดน้ำตรงเรือนกล้วยไม้หลังบ้านละกันลูก”
“ได้ครับ”
   หลังจากรับคำที่พ่อบอก ผมก็เดินไปเรือนกล้วยไม้หลังบ้าน เตรียมสายรดน้ำแบบสเปร์ ด้วยความที่สายยางมันเชื่อมต่อกับระบบน้ำที่ติดกับครัว เวลาในครัวใช้น้ำ จะใช้ตรงเรือนกล้วยไม้ไม่ได้ ผมเลยต้องสลับกับการบอกจิมตลอด
“จิม สลับน้ำได้แล้ว เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวไหล เมื่อไหร่จะเสร็จ”
“รู้แล้วๆ แปบนึงพี่”
   น้ำไหลเหมือนเดิมผมก็รดน้ำไปเรื่อยๆ เพลินๆไป ผมเงยหน้ามองท้องฟ้า
“วันนี้อากาศดี ฟ้าใส แดดสวยดีจัง” ผมเอ่ยเบาๆ รดน้ำไปเรื่อยๆ

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงกันบ้างมั้ยครับ”
   เสียงทักนั้นดังมาจากด้านหลัง เป็นเสียงที่ผมจำได้ เป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย เป็นเสียงที่ผมไม่มีวันลืม ผมหันตัวกลับมามองต้นเสียงนั้นด้วยใจเต้นแรง

   เป๊บอยู่ในชุดขาว สวมหมวกสีขาว ยืนยิ้มกว้างกระทบกับแสงอาทิตย์ที่ส่องมา ความหน้าใส ความมีออร่า เห็นได้อย่างชัดเจน เป๊บยังคงหล่อเหมือนเดิม

   ผมโผเข้าไปกอดเป๊บอย่างแนบแน่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน  :mew6: :mew6:

จบตอน :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 03-10-2017 02:11:51

 :mew1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 03-10-2017 07:28:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

ยาวจุใจสุดท้ายตัดฉับตามสไตล์ของคนน่ารักที่ชอบทำให้คนอ่านอารมณ์ค้าง

ผ่านการทดสอบความอดทนอดกลั้นที่คนหนึ่งครองผ้าเหลืองอีกคนนุ่งขาวในบางครั้ง อิอิ
ถือว่าก็ได้บุญเหมือนกัน อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

คู่รักมาเจอกันที่สวนท่ามกลางดอกไม้ที่สวยงามสดชื่นในตอนเช้า โผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง
โอว์ โรแมนติกมาก ๆ คืนนี้มีฉลอง ๆ ฮ่า ฮ่า

ระหว่างให้รอตอนต่อไป ก็เข้ามาพูดคุยกันบ้างนะครับน้องรัก นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ยังดี

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 03-10-2017 09:45:52

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: มิรินลันตา ที่ 03-10-2017 16:10:51

แอบน้ำตาซึมตามเลย ดีใจแทน ว่าแต่โจ้ได้บวชรึยังคะเนี่ย ถ้าโจ้ได้บวชเป๊ปเองก็คงจะเหงาเหมือนกับโจ้ตอนนี้แน่ๆเลย ^_^

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 03-10-2017 17:00:59

 :pig4: :pig4: :pig4:
สิ่งที่น้องโจ้ทำคือดีงามมาก
 :katai2-1:
 :katai2-1:
 :katai2-1:
อนุโมทนา สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-10-2017 19:18:55

น้ำตาไหลไปกับความเหงาของโจ้ที่มีในตอนนั้นเลย
ชอบความใจเด็ดของโจ้นะ ตัดสินใจแล้วทำตามนั้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-10-2017 20:46:16

ชาวบ้านที่รอตักบาตรหลายคนไม่สำรวมเอาซะเลย
เล่นหูเล่นตา หลงรูปพระ นินทากันซึ่งๆหน้า
อย่างว่าก็ตามประสาปากชาวบ้าน
ทั้งที่จะทำบุญนะเนี่ย ไม่ได้สงบ สำรวมกันซะเลย

ตอนที่พระอาจารย์เตือนโจ้เรื่องที่ว่าได้ยินอะไรให้เฉยๆนะ
ไม่ได้คิดเรื่องนินทาเล้ย ดันไปคิดเรื่องลี้ลับ น่ากลัวไปซะนี่  :m20:

แต่โจ้ คิดถูก ทำถูก เรื่องไม่ถอยห่างจากพระทุกกรณี
จะขำๆ หรือเวทนาสองแม่ลูกดีนะ
ที่ไปวุ่นวายเรื่องเด็กวัดใหม่ เรื่องอยู่กุฏิเดียวกัน 
ช่างห่วงใยความถูกต้องการปฏิบัติของเด็กวัด
แต่ลูกสาวตัวเองเล่นหูเล่นตาให้พระหล่อ นี่ไม่บาปเล้ย
ให้พระได้ศึกษาธรรมะอย่างเต็มที่ ดีต่อทั้งสองฝ่ายจริงๆ

อาม่า  รู้หมดจริงๆว่าโจ้คิดไรๆ เยี่ยมมาก
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: my.atty ที่ 04-10-2017 01:37:04

เข้ามาอ่านใหม่อีกรอบบ มีตอนใหม่เพิ่มดีใจจังค่ะะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 04-10-2017 03:41:34

อ่านนิยายไม่ได้แค่ความบันเทิงนะ ได้ธรรมะด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 04-10-2017 18:02:31

เป็นตอนที่อ่านแล้วดีมากๆ อีกตอนหนึ่งเลยค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร Up 3/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 05-10-2017 15:52:32

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บครับ ทุกท่านเป็นอย่างไรบ้างครับ หวังว่าคงสบายดี เดือนนี้เป็นเดือนที่หดหู่ใจนะครับ ใกล้งานพระราชพิธีทีไร ผมก็รู้สึกเศร้ามากมายเสียใจ ยิ่งตัวขาวแล้วไม่ต้องพูดครับ นางรักในหลวงรัชกาลที่ 9 มาก เวลาดูข่าวหรือภาพยนต์พระราชกรณียกิจทีไร นางก็น้ำตาไหลตลอด

อ่านเรื่องที่ตัวขาวเขียนเล่าแล้ว ประหลาดใจเหมือนกันนะครับ คือ รู้แหละว่า นางคิดถึงมากขนาดไหน เพราะตอนสึกออกมาเจอนางวันแรก นางก็บ่นกระหน่ำว่าแบบนั้นแบบนี้ จำได้ว่า นางนอนกอดผมทุกคืนแบบต่อเนื่องนับเดือนเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ จนบางทีก็บอกนางไปว่า ไม่หนีไปไหนหรอก อะไรจะต้องกอดแน่นขนาดนั้น นางบอก ไม่เอากลัวเป๊บหนี สงสัยตอนไม่เจอกันคงเครียดมาก ฮ่าๆๆ

ตอนที่นางเล่าถึงการตัดสินใจไม่มาดูแลอีก อันนี้ผมชื่นชมตัวขาวจริงๆ ครับ นางใจเด็ดมาก นิสัยตัวขาว เวลาทำงานจะจริงจังมาก รู้ไปทุกเรื่อง และฉลาดสุดๆ ทุกครั้งที่นางวิเคราะห์และตัดสินใจแล้ว จะไม่มีทางเปลี่ยนทั้งๆที่รู้ว่าบางทีปลายทางมันไม่ได้คุ้มค่า นางก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ ดีกว่า เป็นคนโลเลไปตามน้ำ อันนี้คือความเด็ดเดี่ยวของภรรยาผมเลยละครับ

ก็รับสารภาพว่า ตอนที่ตัวขาวมาดูแลในขณะที่เป็นพระ สมาธิไม่มีจริงๆ คือจะบอกยังไงดี มันเหมือนกับว่า คนที่เรารักอยู่ใกล้ๆตลอด มันก็พาลคิดไปเรื่องทุกเรื่องไงครับ แต่ว่าจะไปไล่ก็ไม่ได้ มันผิดวินัยสงฆ์ ดีที่นางเข้าใจในความเป็นจริง ผมก็เลยได้ปฏิบัติธรรม ศึกษาธรรมะได้เยอะแยะมากครับ

ตอนเดินทางไปธุดงค์ที่พม่า วันนั้นจำได้ว่า แอบมองๆ ตัวขาวเหมือนกันว่าจะมาส่งหรือไม่ แต่พี่ปริมก็บอกแล้วว่า ไม่มาแน่ๆ เพราะโทรไปชวนนางปฏิเสธทันที จะโทรไปหาก็กลัวเผลอใจ สุดท้ายเลยต้องตัดนางออกจากความคิด เดินทางไปกับพระอาจารย์ การไปธุดงค์ครั้งนั้น คุ้มค่ากับชีวิตมากครับ ผมได้เห็นสัจจะธรรมความเป็นจริงของสรรพสิ่ง ภายใต้กฎ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ประเสริฐมาก สิ่งที่ท่านตรัสสอนไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่พันปี กี่หมื่นปี กี่ล้านปี มันจะเป็นจริงแบบนั้นไม่มีวันเสื่อมหรือหายไป ผมได้เจอพระสงฆ์ที่มีอภิญญามากมาย ลอยตัวก็ได้ หายตัวก็ได้ ท่านเหล่านั้นอยู่ในป่าเขาของพม่าทั้งสิ้นครับ ช่วงตอนนั้นผมเคยคิดจะละทิ้งทุกอย่าง อยากฝึกฝนตัวเองให้มีวิชาอาคมเหมือนกับพระอริยเจ้าบ้าง แต่ได้ท่านเตือนว่า

คนเราเมื่อถึงเวลาจะใช่ก็ใช่ อะไรที่มันไม่ใช่มันยังไม่ถึงเวลา ภพนี้หน้าที่ของท่าน คือ การนำพระธรรมไปใช้ในชีวิต และดูแลภาระของท่าน ท่านอย่าได้ทิ้งสิ่งเหล่านั้นเลย

ประโยคนี้พอพระอริยพูดจบ ภาพตัวขาว แด๊ดมัม พี่ๆ ทุกคนๆ มันแวบมาในสมองเอง ผมเลยเข้าใจแล้วว่า เวลาของผมยังไม่ใช่ ตัดสินใจกำหนดวันสึก เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ธุดงค์ที่พม่าเกือบๆ สองเดือน วันที่จากลา น้ำตาไหลเหมือนกันครับ เพราะรู้ดีว่า หลังจากกลับไปวันนี้แล้วจะไม่ได้กลับมาเจอ พระอริยหลายๆ รูปอีก

สิ่งที่นึกไว้เป็นจริงครับ จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมไม่ได้กลับไปเจอพระท่านอีกเลย พระอาจารย์บอกว่า หลายท่านก็ละสังขารไปบ้างแล้ว จำแต่คำสอนและความรู้สึกดีๆไว้ เราจะไม่เป็นทุกข์ ผมนึกถึงคำที่พระพุทธองค์ตรัสสอน

คนเราจะพลัดพรากจากของที่รัก สิ่งที่รัก ไม่วันใดก็วันหนึ่ง คนที่เรารัก คนที่รักเรา คนที่เราเกลียด คนที่เกลียดเรา ทุกคนย่อมจากกันทั้งหมด จงวางใจเป็นกลาง เดินทางสายกลาง แล้วจะมีความสุข

สัจจธรรมข้อนี้ เป็นความจริง ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน คนเราทุกคนย่อมจากกันหมด นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ ผมกับตัวขาว เราจะสวีทกันเสมอ มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่เราจะไม่ปล่อยให้นานครับ เพราะเวลาเหลือน้อย วันนึงเราต้องจากกันอยู่ดี

ผมอ่านคอมเม้น มีท่านนึงถามว่า ตัวขาวบวชหรือยัง นางบวชแล้วนะครับ บวชหลังผมประมาณห้าเดือน นางบวชประมาณ 70 วัน ผมเองไปดูแลนางช่วงเจ็ดวันแรก แล้วไปอีกครั้งวันที่นางสึก ตอนนางสึกนางร้องไห้หนักมาก เพราะนางเข้าใจถึงชีวิต คงเป็นความสุขส่วนตัว ไม่ต่างจากผมตอนสึกก็ร้องไห้เหมือนกันครับ สุภาพบุรุษท่านใดไม่ได้บวช หากพอมีเวลา บวชเถอะนะครับ ชีวิตเราจะเปลี่ยนจริงๆ

ว่าจะเล่าเรื่องฉากหื่นๆ แต่เดือนนี้งานพระราชพิธีงดไปก่อนนะครับ ยังไงแวะมาทักทายก่อนเลิกงาน วันนี้ว่างเลยสบายหน่อยครับ ส่วนตัวขาวก็นั่งอยู่ตรงโซฟาห้องผมนี่แหละ กินกล้วยฉาบหมดไปสามถุงใหญ่แล้ว แถมยังหันมาชวนผมด้วยนะ พร้อมทำหน้าถามว่า พิมพ์อะไร งานเยอะหรือ ผมก็ไม่ได้ตอบ เดี๋ยวนางโผล่มาอ่านว่ามาแอบเล่าเรื่อง ซวยอีก ฮ่าๆๆๆ แกล้งนางด้วยรูปไปกินบาร์บีคิวพลาซ่า หลายท่านคงจำนางตอนละอ่อนได้ ดูตอนนี้ซิครับ บวมมาก ใช่หรือเปล่า

ขอบคุณที่นั่งฟังหนุ่มหล่อเลยวัยกลางคนล่นนะครับ ถ้ามีเวลาว่างจริงๆ อาจจะเขียนเรื่องยาวมาให้อ่านกัน

PEP

ขอบคุณครับ  :hao6: :oo1: :katai5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 05-10-2017 17:28:59

โจ้และเป๊บ ขอคารวะจริงๆในสิ่งที่ทั้งสองคนปฏิบัติ
ระวังอ้วนนะโจ้กินซะขนาดนั้น55555555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 05-10-2017 20:37:11

ลงรูปแกล้งแบบนี้เดี๋ยวจะฟ้องตัวขาวนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-10-2017 05:41:30

เศร้าครับ เราอยู่ภายใต้พระบรมโพธิสมภารของพระองค์ท่านมานานก็เลยเกิดความผูกพันกับพระองค์ท่าน ไม่อยากให้ถึงวันที่ 26 ตุลาคม เลย
:pig4:
ขอบคุณน้องเป๊บที่มาบอกเล่าถึงการไปธุดงค์เป็นประสบการณ์ที่หายากจริง ๆ อนุโมทนาบุญด้วยครับซาบซึ้งจริง ๆ
ประทับใจมากถึงงานจะเยอะแต่ก็ยังเจียดเวลาเข้ามาบอกเล่าถึงภรรยาให้fcได้รับรู้และย้ำถึงความน่ารักของนาง
ชอบมากภาพใหม่ที่ออกมา นางคงอวบไปตามวัยเนาะแต่ก็น่ารักครับ
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 09-10-2017 22:41:42

พี่โจ้!!! มาแล้วๆ คิดถึงมากๆเลยครับ
เดือนนี้เป็นเดือนที่เศร้ามากจริงๆครับ มันอึมครึมไปหมดเลย
ส่วนเรื่องที่พี่โจ้ถาม ผมก็สบายดีครับ เรื่อยๆเปื่อยๆ ดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ ส่วนแฟนยังไม่มีครับ
เหตุผลก็คือหาไมไ่ด้ 5555

จริงๆ ผมว่าเรื่อยของพี่โจ้ไม่ใช่แค่ เรื่องเล่าสนุกๆละนะครับ
พี่สอนอะไรผมเยอะมากๆจริงๆ ถึงจะรู้จักพี่ๆทั้งสองคนผ่านตัวอักษร
แต่พี่ๆก็สอนอะไรผมเยอะมากๆเลยครับ ทั้งเรื่องการใช้ชีวิต เรื่องการทำงาน เรื่องพระธรรม และกฏแห่งกรรม

ขอบคุณนะครับ ขอบคุณพี่ๆทั้งสองมากเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 16-10-2017 18:36:12

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 16-10-2017 21:26:54

ต้องบอกว่าน้องทั้งสองมีบุญมากที่ได้บวชเรียน ทำให้บุพการีและครอบครัวมีความสุขและอิ่มบุญ มารมีทุกที่และพร้อมผจญกับเรา แค่เราตั้งมั่นถือมั่นมารก็ทำอะไรเราไม่ได้ค่ะ ยิ่งน้องเป๊บบอกว่าได้พบกับพระอริยสงฆ์ตอนธุดงค์ พี่ว่าน้องมีบุญจริงที่ได้พบ น้อยคนนักที่จะเจอพวกท่าน อนุโมทนาบุญด้วยจริงๆค่ะ สาธุ คิดถึงทั้งสองคนนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 31-10-2017 22:33:18

วันนี้พระจันทร์สวยทำให้คิดถึงคู่หวานตลอดปีครับ :mew1:

รอบทสวีทและบทหื่นของน้องเป๊บครับ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 28-11-2017 21:23:09

 หลงเขามาอ่านที่แรกก็แบบไม่ได้สนใจ พออ่านมาเรื่อยๆ โอ้ยแบบหลงความน่ารักของพี่เป๊ปกับพี่โจ้มาก พี่2คนผ่านอะไรมาเยอะมาก ขอให้พี่2คนรักกันตลอดไปนะค่ะ ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วของให้พี่ๆดูแลสุขภาพกันดีๆนะค่ะ พักผ่อนกันเยอะๆด้วยนะค่ะ  :mew1:
ปล.รอตอนต่อไป
ปล.2 ชอบพี่โจ้มากค่ะ น่ารักมากกก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-12-2017 02:03:48

โอ้โห ตื่นเต้นที่เป๊บเล่าเรื่องตอนไปธุดง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 14-12-2017 21:00:48

โหย..สุดๆไปเลยค่ะ..ชอบค่ะ..มาเล่าอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-12-2017 00:33:42

คิดถึงครับคู่หวานตลอดปี
เมื่อไหร่จะว่างมาทักทายกันครับ

 :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 56 ต่อสู้กับพญามาร แวะทัก By PEP Up 5/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 16-12-2017 10:29:26

สวัสดีค้าบบบบบบ โอ้ยยยยยยย โดนรุมประนามแน่ หายไปสามเดือนได้มั้งเนี่ยยยย ฮืออออ เหตุผลเดิม งานเยอะมากค้าบบบ แถมตอนนี้แด๊ดแตกไลน์ธุรกิจเพิ่มด้วย ภาระงานเลยเพียบมากกก ไม่มีเวลามาเม้ามอยซอยเก้าเลยอะค้าบ ไหนๆก็มาแล้วเม้าอารายดี เอาเรื่องน่าตื่นเต้นมะวานดีก่าเนอะ 55555+

"เป๊บ...ตกลงเย็นนี้กินโมโม่ที่เซ็นเวิลป่าว" ผมโทรหาเป๊บเพื่อย้ำนัดกินข้าวเย็น

"ได้ครับที่รัก นัดกันกี่โมงแล้วนี่"

"ทุ่มนึงอะ แต่พอดีโจ้เสร็จงานจากจิมแล้ว จะไปรอเซ็นเวิลนะ เป๊บเสร็จยัง"

"ใกล้ละครับ เซ็นต์งานอีกสองแฟ้ม ก็ออกจากบริษัทได้แล้ว"

"ขับมาหรือมารถไฟฟ้า"

"ขับรถไปดีกว่าครับ ขากลับจะได้ไม่ต้องวนไปมาอีก"

"อะเคร งั้นโจ้รอที่เซ็นเวิลน่า รีบมาๆ"

"เจอกันครับ"

ผมก้มมองดูนาฬิกาตรงข้อมือ

"เหลือตั้งชั่วโมงกว่าเป๊บจะมา ทำอารายดี"

ผมก็เดินเล่นดูนั่นนี่ไปเรื่อยๆ ช่วงใกล้ปีใหม่ของเซลเยอะดีจัง เดินผ่านร้านบิงซู ก็นึกอยากกินขึ้นมา แต่เพื่อแบ่งท้องไว้กินโมโม่ เลยสั่งถ้วยเล็กมากิน กินเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปดูโซนน้ำหอม ทำไปทำมา ได้มาอีกสองขวด

"เอ ขวดนี้ซื้อให้เป๊บดีมั้ยหว่า" ผมยืนบ่นไปเรื่อยๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ที่รักเป๊บถึงแล้ว อยู่ไหนครับนั่น"

"โซนน้ำหอมอะเป๊บ แวะมานี่ก่อน เจอน้ำหอมกลิ่นที่เป๊บชอบ"

"โอเคๆ ได้ครับ"

ผมก็ยืนเทสกลิ่นน้ำหอมไปเรื่อยๆ พนักงานก็เชียร์มากมาย แบบนั้นแบบนี้

"เอ่อ...โจ้หรือเปล่าครับ"

ผมได้ยินเสียงทักทายจากด้านหลัง หันไปมอง คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก

"อ๋อ...เอ่อ...ใช่ครับ" ผมตอบยิ้มๆ

"ไม่ได้เจอกันตั้งนานมาก โจ้ยังเหมือนเดิมเลย" เขาทักทายแบบหน้าตาดีใจมาก

"ครับ...เอ่อ..." ผมยังยิ้ม คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก ใครวะ

"ทำหน้าแบบนี้ จำเต้ ไม่ได้หรือครับ"

เขาคนนั้นเอ่ยชื่อขึ้นมา ผมตกใจมาก หน้าชา ร้อนผ่าวๆ เลยทีเดียว เพราะอะไรนะครับ

เต้....คือแฟนเก่าที่เคยคบกันตอนสมัยเรียน ม ปลาย ในช่วงยุคสมัยนั้น เต้ เป็นหนุ่มหล่อ ฮอทมาก สาวๆ รุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง รุ่นพี่ ต่างขายขนมจีบเต้กันทั้งนั้น ส่วนตัวผมเองก็ชอบเต้มาก แต่ด้วยความที่สังคมไม่เปิดการยอมรับเพศทางเลือกมากนัก เลยได้แต่เงียบๆ ไว้ ไม่ได้แสดงตัวอะไร ผมก็ไม่รู้ว่า เต้ รู้ได้ยังไงว่าผมแอบชอบ จนกระทั่ง เต้ เองได้เข้ามาจีบและสานความสัมพันธ์ จนเราสองคนคบกันเป็นแฟนแบบไม่เปิดเผย ผมเลยกลายเป็นที่รังเกียจของบรรดาแฟนคลับเต้ไปโดยปริยาย โดนแกล้งพอสมควร เป็นความทรงจำที่ไม่ดีเอาเสียเลย แต่ถ้ามองในมุมบวก ก็ถือว่ารู้สึกดีที่เคยได้รักกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเต้ มาจบลงตอน ม 6 ก่อนการประกาศผลเอ็นทรานซ์ได้ไม่กี่เดือน ด้วยเหตุผลหลัก คือ ผมจับได้ว่าเต้คบซ้อน ระหว่างที่คบกับผมก้ไปคบกับผู้หญิงรุ่นน้องด้วย และรู้ว่าถึงขั้นมีอะไรกันกับน้องผู้หญิงนั้นแล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าผมเองเสียใจมาก และคิดโทษตัวเองไปว่า เพราะตัวเราไม่ยอมให้เต้มีอะไรด้วย เขาจึงคิดนอกใจ

เหตุผลอีกประการหนึ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเลิกกับเต้ เพราะรู้ความจริงมาว่า เต้ไปพูดเม้ากับเพื่อนชายแก๊งค์เขาถึงเรื่องการพนัน ถ้าจีบผมติด จะได้เงินเท่าไหร่อะไรยังไง ผมรับไม่ได้กับการที่เอาเรื่องความรักมาล้อเล่น และแปรเปลี่ยนเป็นการพนัน จึงตัดสินใจเลิกแบบเด็ดขาด เพื่อนผมก็เห็นดีเห็นงามด้วย ยังจำเพื่อนสาวที่ชื่อ เมย์ ปลอบได้ว่า

"อีโจ้ มึงอะนะสวยกว่ากูอีก ผู้ชายเหี้ยๆ แบบนั้น อย่าไปเอาทำพันธ์ หน้าตาแบบมึงอะ วันนึงต้องเจอคนรักจริงแน่นอน เชื่อกู"

ผมได้รับคำปลอบใจจากเพื่อนมากมาย จนตัดสินใจเลิกกับเต้ แต่เจ้าตัวไม่ยอม พยายามง้อขอคืนดี ถึงขั้นตามรังควาน ทำร้ายร่างกาย แต่เรื่องราวทุกอย่างจบลงที่ จิม เข้ามาเคลียร์ ถึงขั้นว่า ชกต้อยกัน จนครูฝ่ายปกครองเรียกพบ แก๊งค์ของเต้ น่วมไปมาก เพราะ แก๊งค์ของจิม ก็ห้าวพอๆ กัน

ความรู้สึกผมดีขึ้นได้เพราะเพื่อนๆ และพ่อแม่ รวมถึงจิม ที่คอยปกป้อง นับจากนั้นมาไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย จนกระทั่งมาเจอ "เป๊บ"  :mew6: :mew6:

"อ๋อ เต้ เป็นไงสบายดีนะ ไม่เจอกันตั้ง 20 ปี แล้ว"

"นี่ถ้าไม่เอ่ยชื่อ โจ้คงจำไม่ได้มั้ง" นางพูดพร้อมขยับตัวเข้ามาหา

"ก็ไม่ได้เจอตั้งนานไงเต้ เรื่องที่จำมีตั้งเยอะ เรื่องอะไรที่ไม่สำคัญมาก ก็ไม่จำเท่าไหร่" ผมขยับตัวห่างออกมา พร้อมแขวะนิดๆ

เต้ เองก็เสียหน้าไปเหมือนกัน แต่เพื่อมารยาทมั้งครับ นางก็กลบเกลื่อนไป

"แล้วนี่มาเที่ยวคนเดียวหรือครับ ซื้อของเยอะแยะ"

"มาซื้อของรอแฟนมากินข้าวด้วย...เอ๊ะ ไม่ใช่แฟน สามีมากกว่า" ผมก็ตอบแรงไปนะ

"เอ้ยจริงอะ...โจ้ตอบตรงไปป่าว" เต้ยิ้มแซวๆ

"ตอบความจริง เรามีครอบครัวแล้วเต้" ผมชูนิ้วที่สวมแหวนหมั้นให้ดู

อารมณ์ตอนนั้นบอกตรงๆนะครับ อยากอวดผัว เพราะอยากให้คนแบบนี้รู้ว่า ชีวิตของกูมันสดใสกว่ามึงมาก การที่ไม่มีมึงไม่ได้ทำให้ชีวิตกูพินาศแต่อย่างใด

"ว้า ไม่ได้เจอกันแปบๆ มีครอบครัวแล้วหรือนี่" นางยิ้มๆ แบบแบดบอยมาก ไม่ชอบเลย

"แล้วเต้ละ มาคนเดียว ไม่มาภรรยามาด้วยหรือ"

"ยังโสดครับ เต้ไปอยู่อเมริกามาสิบกว่าปี เพิ่งกลับมาอยู่ไทยนี่แหละ ติดต่อเพื่อนฝูงไม่ได้เลย...ว่าไปก็ขอเบอร์โทรโจ้ก่อนเลยละกัน"

"เอาเป็นไลน์ไปแทนละกัน" ผมไม่กล้าให้เบอร์โทร เลยส่ง id line ให้เต้ไป

"เอาไว้เต้จะโทรหาบ่อยๆนะครับ โจ้ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ"

"ต่างจากเต้นะ เปลี่ยนไปมาก นี่ถ้าไม่แนะนำตัวจำไม่ได้" ผมแขวะกลับนิดๆ นางก็ผงะ 5555+ ก็มันจริงนี่น่า อวบขึ้นกว่าเดิม หน้าตาดูโทรมๆ จะพูดปลอบใจกับคนที่ทำร้ายเราทำไม เชอะ  :katai1: :katai1:

"คอยนานมั้ยครับที่รัก" อยู่ดีๆ เป๊บก็เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง

"อ้าวเป๊บ ไม่นานๆ พอดีรอซื้อน้ำหอมด้วย"

"แล้วนี่" เป๊บถามเชิงมองเต้แล้วยิ้มให้บางๆ

"อ่อ เพื่อนเก่าสมัยเรียนนะเป๊บ ชื่อ เต้...เต้ นี่เป๊บ สามีเราเอง" ตรงๆกันเลยไม่อ้อมค้อมแล้ว

เต้ทำหน้าอึ้งพอสมควร....เป็นไงละมึง...ชมรมคนอวดผัวก็วันนี้แหละ หล่ออะเดะ เหอะ สาแก่ใจอีโจ้ นัก 55555+  :hao7:
:hao7:

"สวัสดีครับคุณเต้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เป๊บเอ่ยทัก ที่สำคัญ ทักเป็นภาษาอังกฤษ ผมละงง

"ครับคุณเป๊บ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ" เต้ทักภาษาอังกฤษกลับ

"งั้นผมกับที่รักขอตัวนะครับ พอดีเรามีนัดทานข้าวกัน" เป๊บพูดภาษาอังกฤษต่อ

"ตามสบายครับ" เต้ตอบภาษาอังกฤษ

เป๊บก็โอบผมเดินออกมาจากตรงนั้น พนักงานก็คง งง ไม่ได้ขายน้ำหอมเพิ่ม 5555+ เดี๋ยวพี่ค่อยแวะกลับไปซื้อนะ :mew1:

นั่งในร้านโมโม่ ผมก็ถามเป๊บ

"นี่เป๊บ อย่าหน้าบึ้ง ไม่เอาๆ"

"เล่าเลยครับอะไรยังไง"

ผมก็เล่าให้เป๊บฟังเท่าที่เล่าได้

"อ๋อ คนนี้นะหรือที่โจ้เคยบอกว่าทำร้ายจิตใจ"

"ใช่ไงเป๊บ"

"หน้าตาดูแบดบอยนะครับ น่าจะต่อยซักที"

"เอ้ยเป๊บ ที่สาธารณะทำแบบนั้นไม่ได้ ช่างมันเถอะ ผ่านมาแล้ว"

"แล้วไปบอกเขาว่า มีสามี ไม่อายหรือไง" เป๊บถาม

"เหอะ ไม่อะ มีผัวดีขนาดนี้ ต้องอวด วันนี้วันอวดผัว" ผมตอบยิ้มๆ

เป๊บไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มร่า

"เป๊บ ว่าแต่โจ้อยากรู้ ทำไมทักเต้เป็นภาษาอังกฤษ"

"ก็เป๊บมายืนตั้งนานแล้ว โจ้คงไม่เห็น อีกอย่างเขาบอกว่าอยู่เมกามาหลายปี ก็พูดไทยไม่คล่องมั้ง"

"นั่นคือเป๊บประชด" ผมถามแบบยิ้มๆ

"นิดนึงครับ ฮ่าๆๆ" บางทีผัวเราก็แปลกๆ นะเนี่ย  :mew5: :mew5:

ทานโมโม่เสร็จ กลับมาถึงคอนโด อาบน้ำ เตรียมนอน สักพัก เป๊บอาบน้ำเสร็จ ก็มานอนกอด

"ที่รัก ทำไมตอนนั้นถึงไม่ยอมให้เต้มีอะไรด้วย" ผมแอบตกใจ เป๊บไม่เคยถามอะไรแบบนี้

"กลัวไงเป๊บ เด็กด้วย แล้วทำยังไงยังไม่รู้เลย ฮ่าๆๆ โจ้เลยปฏิเสธเต้ไป"

"แล้วตอนมหาลัยละ รอดมาได้ไงนี่" เป๊บหันมามองตาแวว

"ก็เป็นเด็กเนิร์ด เด็กเรียนไง มีคนมาขายขนมจีบ แต่ไม่อยากไปยุ่ง กลัวด้วยเป๊บ"

"อ้าวสรุป จากเต้ก็มาเจอเป๊บเลย"

"ใช่...ก็มาเจอเป๊บนะแหละ"

"นี่รักษาพรหมจรรย์รอเป๊บใช่มั้ยเนี่ย"

"แหวะ เว่อร์ ไม่ได้รักษาเพื่อรอ แต่รักษาเพื่อคนที่ใช่ตะหาก" ทุบ อกเป๊บเบาๆสองที หมั่นไส้

"รู้สึกดีนะครับ ฮ่าๆๆ แบบนี้ต้องจัด" ขอบคุณมากนะคะผัว นึกถึงจัดก็จัด จูบมาขนาดนั้น

เครื่องฟิตสตาทติดง่าย ยิ่งกว่าใช้ไดเกียวอีกกกกก  :mew3: :mew3: :mew3: :mew1: :mew1: :mew1:

เม้าพอแล้วละเนอะ ผลจากไดเกียวเมื่อคืน วันนี้ตื่นสายเลยง่า นี่ก็มาพิมพ์เม้ามอยซอยเก้า รอคุณสามี ทำอะไรก๊องแก๊งในครัว

กะว่าทานเช้าบวกเที่ยงเสร็จ ช่วงบ่ายจะแวะไปบ้านใหญ่อะครับ

จะปีใหม่แล้ว ทุกคนวางแผนเที่ยวไหนกานง่า แวะมาเม้ามอยบอกกล่าวกันบ้างน้า

คิดถึงทุกคนค้าบบบบบบบ  :mew1: :mew1:  :bye2: :bye2:

ปล.เรื่องหลักกำลังปั่นๆน้า ใจเย็นๆ 5555555+  :katai4: :katai4: :mew1: :mew1:

ปล. ลืมบอกไปอะค้าบ มีหลายๆคน DM ส่วนตัวมา อยากได้ไลน์ไว้คุย อันนี้เป็นไลน์ไว้คุยกะเพื่อนๆ แอดมาคุยได้นะคับ ตอบช้าไม่ว่ากันน้า

Line id : taechanut_jo

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 16-12-2017 10:50:25

ดีใจจังโจ้มาต่อแล้ว แถมเล่าเรื่องแฟนเก่าด้วย จำได้ว่าตอนต้นเรื่องมีพูดถึง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดไว้
ชอบที่เพื่อนปลอบใจโจ้ ปลอบใจได้ดีมาก ในที่สุดก็มาเจอคนที่ใช่ 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 16-12-2017 10:59:43

คิดถึงเหมือนกันจ้า  :กอด1:

ชอบจัง...วันอวดผัว  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-12-2017 11:19:09

โอ๊ยยยยย พี่โจ้ สุดอะสุด ชอบมากกกกกกกก สมาคมคนอวดผัว..อ่านแล้วนั่งอมยิ้มอย่คนเดียว
พี่เป๊ปก็ร้ายใช่ย่อย แสดงว่าตอนหาพี่โจ้เข้าไปกอดนี่หน่าจะเห็นอยู่แล้วแน่ๆ เลยเล่นใหญ่ไฟกระพริบ

คิดถึงพี่โจ้จังเลย....นานมากกว่าจะมาทีนึง น้องรอจนเหนียงยานแล้วเนี่ยพี่
ไม่ต้องมาเล่าแต่เรื่องหนักก็ได้นะครับ มาเล่าเรื่องแบบนี้แบบขำๆบ้างก็ได้นะพี่
มาเล่าให้ฟังบ่อยๆน้องจะได้หายคิดถึง เมื่อวานน้องก็ร่อนๆ อยู่แถวๆนั้น ทำไมเราไม่เจอกันสักทีน้า
ไม่รู้ว่าพอเจอกันน้องจะรู้ไหมว่าเป้นพี่โจ้อะ

คิดถึงนะครับ
น้องถั่ว 555

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 16-12-2017 14:06:25

คิดถึงน้องทั้งสองคนจ้า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-12-2017 14:14:57

น่ารักกันมากๆเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 16-12-2017 19:53:41

5555 เจอของจริงจัดไปเลยลูกเพ่ อิอิ
ชอบมาก ๆ ต้องอย่างนี้สิ หน้าม้านไปเลย

 :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-12-2017 20:24:33

อ่านตอนไหนก็ชอบตอนนั้น fc โจ้เป๊บ ต่อไป อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: habanice ที่ 17-12-2017 22:53:42

 :hao3 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
การไปวัดก็ไปวัดธรรมดา ไหว้ ทำบุญ นั่งฟังเทศนา
เมื่อมาถึงวันที่เราบวช
แต่ก็ไม่เคยรู้ว่าการบวชมันดีเป็นอย่างนี้นี่เอง
จากการใช้นิสัยที่ใช้ทุกๆ วัน
พอบวชก็รู้สึกว่า สมาธิ มันคือสิ่งที่มีพลังจริงๆ
เหมือนนำใจตัวเองมาซักมาล้างทำความสะอาด
ให้ราวกลับเราเหมือนเด็กๆ ที่เหมือนกับผ้าขาว
รู้เลยว่าการนั่งสมาธิแล้วพบสมาธิมันสุขมากจริงๆ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เล่าเรื่องหลานบ้างสิครับอยากฟัง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-12-2017 23:17:35

ดีใจ ได้อ่านอีก  :mew1: :mew1: :mew1:
ชอบเรื่องของโจ้ ของเป๊บมาก ได้ทั้งสิ่งบันเทิงและสาระประโยชน์มาก
ทั้งทางโลก และทางธรรม   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เต้ ทั้งที่คบซ้อน
พอโจ้ขอเลิกก็ไม่ยอมเลิกง่ายๆ ทั้งที่ผิดที่ตัวเอง
น่าจะเพราะส่วนหนึ่งรักโจ้จริงๆ แม้จะเริ่มจากการพนัน
กับไม่อยากเสียหน้า

คิดเหมือนเป๊บเลย โจ้เก็บไว้ให้เปีบ คนที่ใช่
เปีบต้องดีใจแน่ๆ ต่างฝ่ายต่างเป็นคนแรกของกัน
เป็บ โจ้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ต่างฝ่ายต่างเป็นคนสำคัญของทั้งคู่ คู่บุญจริงๆ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 18-12-2017 02:21:37

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 18-12-2017 10:05:57

 :L2: :L2: :L2:
เริดคะคุณน้องโจ้
อะไรไม่ดีก็ตัดออกไปไม่ต้องจำให้รกสมอง
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
 :katai2-1:
 :katai2-1:
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 21-12-2017 21:49:57

 :mew1: :mew1: เริศมากค่ะพี่โจ้ "วันอวดผัว" มีสะมีหล่อต้องอวดค่ะพี่โจ้ รอติดตามอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-12-2017 23:07:25

 :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 25-12-2017 16:32:39

สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะคู่รักหวานตลอดปี

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 25-12-2017 20:51:14

สุขสันต์วันคริสต์มาสคร้า พี่โจ้ พี่เป๊ป    :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ เจอแฟนเก่า By Jo Up 16/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-01-2018 07:19:24

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑

ขอให้น้องโจ้และน้องเป๊บ มีความสุข สดชื่น สุขภาพแข็งแรง
รักกับตลอดไป

 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-01-2018 20:59:50

สวัสดีค้าบบบบทุกคนนนนนน หายไปราวๆ สามพันปีแสง ข้ออ้างเดิมที่รู้กันคือ งานเยอะ แฮร่ๆๆ วันนี้เอาตอนใหม่มาลงละคับ อีกสักสองสามตอนจะจบละ กะว่าจะจบภายในครึ่งปีแรกงี้แล้วน้า  เขียนมาตั้งเจ็ดปีแล้ว มีหลายคนคุยในไลน์ว่า ตามตั้งแต่ยังเรียนจนมีลูกบ้าง ทำงานบ้าง แต่งงานแล้วบ้าง ฟังดูแล้วรู้สึกผิด นานมากอ่า  :mew5: :mew5:

สำหรับตอนนี้ก็จะเป็นการปูพื้นเรื่องราวไปสู่ตอนจบอะคับ จะยังไงอย่างไร อ่านกันเลยคับ

อันนี้เป็นไลน์ไว้คุยกะเพื่อนๆ แอดมาคุยได้นะคับ ตอบช้าไม่ว่ากันน้า

Line id : taechanut_jo

คิดถึงทุกคนค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 58 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน

“ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงกันบ้างมั้ยครับ”
   ผมได้ยินเสียงชัดเจนทุกถ้อยคำ ในช่วงเสี้ยววินาที ผมตกใจมาก เสียงที่ผมได้ยินคือ เสียงของเป๊บ แต่อีกใจนึกว่าหูฝาดไงครับ อยู่ดีๆ
เป๊บสึกวันไหนโดยไม่บอก แต่พอหันไปดูเป็นเป๊บจริงๆด้วย
“เป๊บ......” ผมทิ้งทุกอย่างในมือ วิ่งโผเข้าไปกอดเป๊บแบบแน่นมากๆ
“ฮือออออ....เป๊บจริงๆ ด้วย...ฮึกกก ฮือออ” ผมร้องไห้แบบจริงจังมาก
“โอ๋ๆ ไม่เอาอย่าร้องนะครับ เป๊บกลับมาแล้ว...อย่าร้องๆ” พอผมเริ่มตั้งสติได้
“เป๊บแล้วสึกวันไหน ทำไมไม่บอกอะ แล้วเป็นยังไงบ้าง”
“ใจเย็นๆ ครับที่รัก จะให้เป๊บตอบคำถามไหนก่อนดีนี่”
“ก็ตอบมาทั้งหมดเลยอะ โจ้นึกว่าเป๊บจะไม่กลับมาแล้ว...” ผมยังน้ำตารื่นๆ
“สัญญาแล้วไงว่าจะกลับมา ไม่เอานะครับไม่ร้องนะ” เป๊บเอามือมาปาดน้ำตา
“ตกลงเป๊บจะตอบคำถามได้ยังอะ”
“ก็กลับจากพม่ามาได้สิบวัน สึกเมื่อสามวันที่แล้วครับ แล้วก็เป๊บสบายดี หล่อเหมือนเดิม” เป๊บตอบยิ้มกว้าง
   ผมไม่เถียงเลยจริงๆ เป๊บดูผ่องใสและมีออร่ามาก เชื่อเลยว่าคนมีบุญจากการบวชนอกจากจะมีออร่าแล้ว มันดูผ่องใสไปทั้งตัวจริง อารมณ์ ณ ตอนนั้น ผมบอกไม่ถูกจริงๆ แต่รู้ว่ารักเป๊บมาก แล้วกลัวว่าเป๊บจะหนีไปไหนนานๆ อีก
“อวยตัวเองก็เป็นเนอะ” ผมแซว
“ว่าแต่ที่รักดูผอมไปนะครับ” เป๊บทักขึ้นมา ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าผอมหรืออะไรยังไง รู้แค่ว่าไม่ได้ดูแลตัวเองเท่าไหร่ มันไม่มีอารมณ์ไงครับ
“หรือเป๊บ ไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ตายแล้วโจ้โทรมมากมั้ยนี่”
“ไม่โทรมครับ น่ารักเหมือนเดิม แต่กินน้อยนี่ไม่ใช่ที่รักน่า” นั่นมีแซว
“เกินไปอะ ใครจะไปกินลง”
“ทำไมกินไม่ลง คิดถึงเป๊บหรือครับ”
“อื้อ ก็ยอมรับว่าใช่ ทรมานจะตายเป๊บ คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ”
“ขอบคุณมากนะที่รักที่รอเป๊บ ขอบคุณมากสำหรับการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว ไม่งั้นเป๊บคงไม่ได้ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง” เป๊บเอามือมาลูบศรีษะผมแบบเอ็นดู

“นี่ๆ สองคนนั้นอะ ไม่ต้องสวีทมากเว้ยเฮ้ย มากินข้าว หิวแล้วววว” เสียงพี่ปันตะโกนแซวมา โอ้ยยยย ขัดจังหวะจริงๆ
   เราสองคนก็เดินเข้าไปที่ห้องทานข้าว ปรากฏว่า ทั้งบ้านเป๊บมาหมดเลย มิน่า ทำไมแม่ถึงทำกับข้าวเยอะมากๆ แบบนี้นี่เอง หลังจากที่ผมไหว้ทุกคนแล้วนั่งประจำที่
“แม่อะ รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ใช่ป่าว ไม่บอกโจ้อะ” ผมตัดพ้อแม่
“อ้าว...ก็ลูกเป๊บโทรมาบอกให้ปิดเป็นความลับ แม่ก็ทำตามไงจ๊ะ ไปเคลียร์กันเองลูก”
   ทุกคนหัวเราะกันครืน ผมมีความสุขมาก ราวกับว่าชีวิตกลับมาปกติอีกครั้ง
“นี่เจ้าเป๊บ รู้หรือเปล่า ลูกโจ้เขาไปบ้านใหญ่น้อยมาก พอไปทีนึงแด๊ดชวนนอน ก็ไม่ยอมนอน ไม่รู้เพราะอะไร” แด๊ดเปรยขึ้นมา
“เออพี่ก็สงสัย เพราะอะไรไม่นอน” พี่ปริมถามผม
   จะให้ผมตอบยังไงละ อยากจะบอกว่าที่ไม่นอนเพราะคิดถึงเป๊บ นอนยังไงก็นอนไม่หลับหรอก แต่มันเขินที่จะพูด แต่ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว
“ก็....ถ้าให้โจ้นอน ก็ไม่หลับหรอกครับ เจ้าของห้องเขาไม่อยู่ คิดถึงมากยังไงก็นอนไม่หลับ”
   เสียงหัวเราะกับเสียงโห่ของพี่กระหึ่มมาก บ้าแล้ว อายเว้ย เป๊บก็นั่งยิ้มไม่ได้ช่วยอะไรเล้ยยยย
   หลังจากแซวพอเป็นพิธี ทุกคนก็ทานข้าวกันไปคุยไป แด๊ดกับมัมและพี่ๆ ชมกับข้าวฝีมือแม่มากๆ อร่อยแบบนั้นแบบนี้ ส่วนเป๊บก็เหมือนยังเกร็งๆ เพราะชินกับการกินแบบสำรวมและต้องมีคนประเคน พวกเราก็แกล้งประเคนให้เป๊บ สนุกสนานไปอีกแบบ
“แล้วนี่กินแบบนี้ได้แล้วหรือครับ” เป๊บถามเพราะผมตักกับข้าวมาใส่จานรวมๆ กัน ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยทำแบบนี้เลย
“มันก็ไปรวมในท้องหมดอะเป๊บ”
“เออพ่อก็งง ช่วงหลังมากินง่ายอยู่ง่ายมาก ไม่เรื่องมาก จนพ่อกับแม่สงสัยว่าทำไมนิสัยเปลี่ยน” พ่อผมถามขึ้นมา
   เป๊บก็เล่าถึงพระอาจารย์สอน คงทำให้ผมคิดได้ เลยปรับปรุงนิสัย และระบบการคิดหลายๆอย่าง
“เอ้ยแบบนี้แสดงว่าบวชให้พ่อกับแม่ได้แล้วซิเนี่ย” พ่อผมถามขึ้นมา
“โจ้เล็งไว้แล้วพ่อ นับจากนี้อีกห้าเดือน โจ้จะบวชครับ”
   จริงๆ พ่อกับแม่แกแซวเล่น แต่ผมดันตอบจริงจัง ทำให้ทุกคนเงียบกันหมด เว้นแต่เป๊บที่ยิ้มอย่างยินดี
“เป็นข่าวดีนะเนี่ย ครอบครัวเราสองคนจะมีงานบุญอีกแล้วนะพี่” แด๊ดหันไปแซวพ่อผมเพื่อทำลายความเงียบ
   หลังจากทานอาหารเสร็จ พ่อกับแด๊ดก็ไปหลังบ้านดูกล้วยไม้ แม่กับมัมก็นั่งคุยกันสัพเพเหระทั่วไป พี่ปริมกับพี่ปัน ก็ไปนั่งเล่นเกมส์กับจิม พี่ลินกับพี่เน็ต ก็เข้าครัวล้างจาน ผมกับเป๊บก็ขึ้นไปบนห้องพักผ่อน เพราะตอนเช้าเป๊บตื่นเช้ามากๆ เพราะไปช่วยพระอาจารย์ที่วัด
   ขึ้นถึงบนห้อง เป๊บล้มตัวนอนลงบนเตียง ผมเองก็เปิดคอมเช็คอีเมล์กับเล่นเน็ต
“ไม่นอนหรือครับ”
“เพิ่งตื่นเองเป๊บ ถ้าง่วงนอนก่อนเลย โจ้เช็คอีเมล์แปบนึง”
   ไม่นานนักผมได้ยินเสียงหายใจเบาๆ เป๊บคงหลับแล้ว ก็เช็คอีเมล์ไปเรื่อยตามประสาจนเริ่มง่วงจากการกินอิ่ม ปิดคอมฯ ล้มตัวลงไปนอนบนเตียง กอดเป๊บเบาๆ
   ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ ลืมตาอีกครั้ง ก็เห็นเป๊บนอนลืมตาหันมามองผมแบบยิ้มๆ
“อุ้ย...เป๊บ ตื่นนานแล้วหรือ” ผมถามไปด้วยความตกใจ
“ไม่นานครับ ตื่นก่อนที่รักตื่นสิบนาที”
“แล้วไม่ปลุกละ”
“ก็เห็นนอนหลับสบายไม่กล้าปลุกครับ กลัวบาป”
“ฮ่าๆ เกินไปอะ ปลุกนี่บาปด้วยหรือ”
“บาปครับ ถ้าการที่พักผ่อนแล้วกำลังมีความสุข ไปขัดก็บาปนะ”
“สาธุๆ” ผมแกล้งเย้าเป๊บเล่น
“ฮ่าๆ ทำมาประชดนะที่รัก” เป๊บหยิกแก้มผมเบาๆ
“เป๊บ ตอนไปธุดงค์ที่พม่า เป็นยังไงบ้าง” ผมเอ่ยถามขึ้นมา
   เป๊บก็เล่าเรื่องราวแบบสรุปให้ผมได้รับฟัง ตั้งแต่วันเดินทาง ถึงที่ประเทศพม่า การได้ไปจำวัตร วัดในประเทศพม่า การเดินธุดงด์เข้าไปในป่า พบพระที่มีอภิญญา ตลอดจนความสุขทางธรรมะที่เป๊บได้รับ
“เป๊บคิดจะบวชไม่สึกเพราะอยากศึกษาวิชานั่นจริงอะ” ผมถามขึ้น
“ตอนนั้นคิดจริงครับ แต่หลวงปู่ท่านเตือนสติว่ากาลเวลาที่สมควรยังไม่มาถึง พอหลวงปู่พูดจบ ภาพใบหน้าโจ้ แด๊ด มัม พี่ปริมพี่ปัน ลอยเข้ามาในสมองทันที เป๊บเลยรู้ว่าตัวเองมีหน้าที่ จะเห็นแก่ตัวไปทำแบบนั้นไม่ได้”
   ผมนิ่งเงียบไปเพราะไม่รู้จะถามอะไรอีก
“ถ้าเป๊บไม่สึก โจ้จะทำยังไงครับ”
“มีทางเลือกด้วยหรือเป๊บ จะให้โจ้ไปร้องห่มร้องไห้ในป่าประเทศพม่าคงไม่ใช่ นอกจากจะอนุโมทนากับเป๊บด้วย แล้วคงอยู่คนเดียวจนตาย ไม่ก็ไปบวชบ้าง”
“ขนาดนั้น??” เป๊บถาม
“ก็ไม่มีทางเลือกไง ผัวหนีไปบวช ต้องทำใจ”
“ฮ่าๆๆ ขำโจ้นะ แต่ตอนนี้มีทางเลือกแล้วไง แล้วจะทำยังไงกับทางเลือกนี้ละครับ”
“ก็....ไม่รู้ซิเป๊บ ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ ก็อยู่กับเป๊บจนกว่าเป๊บจะไล่นี่แหละ”
“ใครจะไล่เมียที่น่ารักได้ลงคอ เป๊บไม่ใจดำขนาดนั้นหรอก”
“หึ..ให้จริงเหอะ” ผมทำหน้างอนๆ
   ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังรัว แล้วประตูก็เปิดทันที
“เฮีย แม่มาตามไปกินข้าว” ถึงเวลามื้อเย็นแล้วหรือนี่....แต่
“นี่...ไอ้น้องเพี้ยน เคาะประตูเนี่ยต้องให้เจ้าของห้องบอกอนุญาตให้เข้ามา ไม่ใช่จะเปิดทันที” ผมแหกปากใส่จิม
“ก็นั่นแหละ เปิดทันที เผื่อเห็นอะไรเด็ดๆ ฮ่าๆๆ” น้องเพี้ยนหัวเราะ แล้วเดินจากไป โอ้ยยยยยยย อยากบีบคอออออ
   เราสองคนเดินลงมาห้องทานอาหารด้านล่าง วันนี้ผมรู้สึกดีมากๆ แม้ว่าห้องอาหารที่บ้านผมไม่ได้ใหญ่โตเหมือนบ้านเป๊บ แต่ด้วยจำนวนคนของสองครอบครัวของเราทำให้ห้องอาหารแน่นไปถนัดตา ดูดีมีความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
   ทานข้าวกันไป คุยกันสนุกสนานเฮฮากันไป หลังทานอาหารเสร็จ พ่อผมกับแด๊ด ก็นั่งคุยกันตรงเรือนกล้วยไม้ แม่กับมัมและพี่สะใภ้ทั้งสองก็จัดการในครัว  พี่ปริมกับพี่ปันก็ไปเล่นแข่งเกมส์กับเจ้าจิมที่ห้องรับแขก ผมกับเป๊บก็มานั่งที่ห้องนั่งเล่น
“ที่รัก จะบวชจริงอะ” เป๊บถาม
“จริงซิ ตั้งใจไว้แล้ว กะว่าพอสะสางเรื่องวิทยานิพนธ์ ทำเรื่องจบ โจ้จะบวช น่าจะได้สึกก่อนรับปริญญา”
“ดีนะครับ แล้วคิดว่าจะบวชช่วงเดือนไหนวันไหน”
“ถ้านับจากตอนนี้ น่าจะราวๆ มีนาคม นะเป๊บ หรือเป๊บว่าไงอะ”
“ก็ดีนะครับ ช่วงนั้นเรื่องเรียนคงจัดการเสร็จพอดี เป๊บจะได้ไปเป็นคนอุปฐากโจ้ด้วยไง”
“สามวันแรกพอนะ ห้ามมากกว่านั้น”
“ทำไมละครับ”
“โจ้อยากรู้ว่า ถ้าหากบวชแล้วไม่เจอคนรักนานๆ จะรู้สึกยังไง อยากเข้าใจอารมณ์ของเป๊บด้วย”
   เป๊บไม่ตอบหรือเอ่ยอะไรออกมา นอกจากรอยยิ้ม
“เจ้าเป๊บ ลูกจะกลับด้วยมั้ยหรือจะนอนนี่” เสียงแด๊ดถามขึ้นมา ผมหันไปมองเห็นว่า ทุกคนเตรียมตัวจะกลับ
“นอนนี่ก็ได้ครับแด๊ด”
“เออดีนะ ไม่ได้นอนกอดเมียนานนี่เว้ยเฮ้ย” พี่ปริมแซว
“นั่นดิ กอดอย่างเดียวพอนะเว้ยเฮ้ย ทำอย่างอื่นปาราชิก” พี่ปันแซว เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้ดีจริง โอ้ยยยยย อายยยยย ที่สำคัญ เป๊บก็ไม่ตอบอะไรเล้ย นอกจากนั่งยิ้มมมม
“สึกแล้วอะพี่ปัน ไม่มีปาราชิก ผมแหกปากใส่กลับ”
“อ้าวหรือ ยังไงก็เบาๆ น้องพี่เพิ่งออกสู่โลกกว้าง ยังไร้เดียงสา” พี่ปันแซวอีก ผมคิดในใจ โหยยย น้องชายพี่อะ ช่ำชองอะจิ เชอะ
“ฮ่าๆๆๆ” ทุกคนฮาครืน เบื่อพี่ปันนนน
   หลังจากทุกคนกลับไปแล้ว เราสองคนก็กลับขึ้นมาบนห้อง
“เป๊บอาบน้ำก่อนป่าว”
“ได้ครับ”
   ระหว่างที่เป๊บอาบน้ำ ผมก็นั่งเล่นคอมไปเรื่อยๆ จนเป๊บอาบน้ำเสร็จ ผมก็ผลัดผ้าอาบน้ำต่อจากเป๊บ ใช้เวลาไม่นานนัก จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย ก็ออกมาจากห้องน้ำ เห็นเป๊บนั่งอยู่บนเตียง
“ยังไม่นอนหรือเป๊บ” ผมถามพลางเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดศรีษะ
“เอ่อ..ยังไม่ง่วงครับ” เป๊บตอบแปลก ผมชายตามอง
“แล้วทำไมดูเกร็งๆ ทำหน้าแบบนั้น” ผมงงมาก เป็นอะไรของเขา
“อะ...ก็เปล่าครับ งั้นเป๊บนอนนะ” เป๊บก็ลงซุกตัวในผ้าห่ม ผมสงสัย อะไรของเป๊บหว่า
   แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินมาล้มตัวลงนอนข้างๆ พร้อมกอด เป๊บดูเกร็งๆ ผมงง
“เป๊บ เป็นอะไร ทำไมดูเกร็งๆ”
   เป๊บไม่ตอบ ผมยิ่งสงสัยหนัก อะไรของเขาวะ
   ผมงงมาก แต่ด้วยสัญชาตญาน เลยทะลึ่งลองเอามือไปแตะน้องชายเป๊บ หือ แข็งซะ ผมเลยถึงบางอ้อ แอบขำในใจ ระคนด้วยความสงสัย ทำไมเป๊บไม่เริ่มก่อนละ เอ๊ะ หรือว่าจะเพราะบวชมานาน เลยทำตัวไม่ถูก คิดได้ดังนั้น อะ เริ่มก่อนก็ได้
“เป๊บ...หันหน้ามาหน่อย” ผมกระซิบข้างหูเป๊บ
   เป๊บก็หันมาแบบว่าง่าย ผมก็เลยอาศัยจังหวะนี้ประกบปากจูบซะเลย เป๊บดูตกใจเหมือนกัน
“อืออ....อื้อออออ” ตอนแรกดูเหมือนผมจะคุมเกมส์ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เป๊บคุมเกมส์ โอ้ยยยย
   ช่วงเวลานั้นสมองโล่งมาก ผมยังคงตราตรึงกับรสจูบของเป๊บ ที่ไล่ลงไปตั้งแต่ปาก นม(ชมพู) หน้าท้อง สะดือ
“อือ...เป๊บ...เสียววววว.....อือออ” เสียงครางของผมไม่ได้ทำให้เป๊บเบามือแต่อย่างใด กลับแรงขึ้นกว่าเดิมมาก
“อ๊ะ...เป๊บ....อืออออ” ความเสียวของผมพุ่งสูงขึ้น เมื่อเป๊บนำปากครอบน้องชายผมไว้เสียแล้ว
“เป๊บ....พอแล้ว...โจ้ไม่ไหวแล้ว...ฮือออ” เป๊บหยุดการกระทำ ได้จังหวะที่ผมเอาคืนบ้าง ผลิกตัวขึ้นไปคร่อมเป๊บไว้ แล้วประกบปาก
“อ๊า...ที่รัก....ดีครับๆ” เสียงเป๊บครางชัดมากขึ้น เมื่อผมใช้ลิ้นเล่นหัวนม (ชมพู) ไล่ไปจนถึงท้องน้อย
“อ๊า...ซีดดด อ๊ะ....ที่รักเบาๆครับ เป๊บเสียวมาก” ผมแกล้งคืนด้วยการใช้ปากกับน้องชายเป๊บ
“ที่รักพอก่อนครับ เป๊บไม่ไหวแล้ว อ๊ะ” คำห้ามของเป๊บไม่ได้ผล ก็ยังแกล้งเป๊บต่อ มาทำเราดีนัก ฮ่าๆๆ
   เป๊บตัวเกร็ง น้ำขุ่นพุ่งออกมาแรงมาก เยอะมากๆ ผมตกใจตาโตเท่าไข่ห่าน (ตอนนั้นตกใจจริงๆ นี่เล่าไปก็เขิน)
“เป๊บ...แบบ ทำไมเยอะแบบนี้ เลอะเทอะหมดแล้วววว” ผมถามด้วยความตกใจ ผ้าปูที่นอน เสื้อผ้า เลอะเทอะมากมาย ขณะที่เป๊บยังนอนหอบ พร้อมยิ้มๆ
“โจ้ก็...เป๊บไม่ได้ทำมาตั้งหลายเดือนนะครับ ไม่ได้ใช้งานก็เลยสะสมไว้”
“โหววว เออจริง แต่ตกใจมาก ไม่นึกว่าจะเยอะขนาดนี้ แล้วก็ตกใจทำไมเสร็จเร็วมาก” ผมยังตาโต
“ก็ไม่ได้ใช้งานนี่ครับ เป๊บเองก็ตกใจเหมือนกัน เสียวมากด้วย”
“เอ่อ ว่าแต่ทำไมยังแข็ง” ผมถามเพราะเสร็จแล้วไม่ได้ลดความแข็งลงเล้ยยยย รู้สึกว่าจะซวย
“ของที่ไม่ได้ใช้งานนานๆ พอกลับมาใช้มักจะทรงพลังนะครับ อะ คราวนี้ถึงเวลารับกรรมแล้วนะ โจ้น้อย” เป๊บทำสายตาเจ้าเล่ห์ พร้อมยิ้มแบบหื่น ผมละทำหน้าเหวอ
“แว๊กกกกก...เดี่ยวๆๆ เป๊บ คนบวชเรียนมาไม่ควรหื่นนน โอ้ยยยยย”
   โดนจัดหนักสามรอบ ฮือออออออ กรรมสนอง ไม่น่าเลยเรา

   แสงอาทิตย์ส่องกระทบสายตา ทำให้ผมงัวเงีย ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“ใครเปิดผ้าม่านเนี่ย แสบตา ฮือออ” ผมบ่น พร้อมควานหาเป๊บ ไม่อยู่ ไปไหนละเนี่ย
   ผมลุกขึ้นมามองไปรอบๆ ห้อง อ้าว เป๊บไปไหน ลงไปข้างล่างมั้ง ว่าแล้วก็ขยับตัวจะไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตา อาบน้ำ
“อ๊ะ...โอยยย” ผมครางด้วยความเจ็บ ช่วงล่างระบมไปหมด
“เจ็บๆๆ โอยย ผัวบ้านี่ ไปบวชแล้วยังจะหื่นหนัก เมื่อคืนก็ไม่ได้ยั้งเลย ระบมหมดแล้วเนี่ย” ผมบ่นออดแอดตามประสา แต่ก็พอที่จะพยุงตัวมาจัดการตัวเองในห้องน้ำ
   เสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาด้านล่าง เห็นแม่กำลังจัดโต๊ะอาหารเช้า
“แม่ฮะ เป๊บอยู่ไหน”
“เอ...น่าจะอยู่กับพ่อตรงโรงกล้วยไม้หลังบ้านนะลูก”
“หรือฮะ แล้วไปทำอะไรโรงกล้วยไม้”
“แม่ก็ไม่รู้นะ แต่เป๊บเขาตื่นตั้งแต่ตีห้าแล้วก็ออกไปใส่บาตร กลับมาก็รดน้ำต้นไม้ กวาดสนามหญ้า ประมาณนั้นลูก”
   ผมละทำหน้างงแบบไก่ตาแตก เป๊บเปลี่ยนไปมากกกกก หลังจากแม่บอก ผมก็เดินไปหลังบ้านตรงโรงกล้วยไม้ เห็นเป๊บกำลังถือกระป๋องสเปรย์ฉีดดอกกล้วยไม้อยู่
“เป๊บ”
“อ้าวที่รัก ตื่นแล้วหรือครับ” เป๊บหันมาถามแบบอารมณ์ดี
“ไม่ตื่นแล้วจะมายืนถามมั้ยละ” ผมบ่นหน้างอ
“หืม เป็นอะไรทำไมหน้างอ”
“ก็ตื่นมาไม่เจอเป๊บ” คืออารมณ์ยังแบบกลัวเป๊บหายไป
“อ๋อ เป๊บชินกับการตื่นตอนเช้า พอลืมตามาก็นอนไม่หลับแล้ว ว่าจะปลุกโจ้ ที่เห็นกำลังนอนหลับสบาย แล้วก็...” เป๊บทำหน้าเจ้าเล่ห์
“แล้วก็อะไร” ผมทำหน้าดุๆใส่
“ก็...เมื่อคืนหนักมากไง น่าจะเหนื่อย เป๊บเลยให้นอนพัก น่าจะระบม” ทำหน้ายิ้มระรื่น โอ้ยยย ผัวหื่นนน
“ยังจะทำหน้าแบบนั้น บวชเรียนมาลดความหื่นลงบ้างเนี่ยยยย”
“ฮ่าๆๆ คนละเรื่องกันแล้วครับ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 29-01-2018 21:01:02

หลังจากหยอกเย้ากันพอเป็นพิธี ก็มาทานอาหารเช้า จนกระทั่งช่วงใกล้เที่ยง ผมกับเป๊บก็เดินทางมาบ้านใหญ่ กะว่าจะมานอนค้างสักสองสามคืนหลังจากที่ไม่ได้ไปบ้านใหญ่มานานพอสมควร ระหว่างที่ผมซิ่งสีหมอกอาชา (ชื่อรถคันใหม่ของเป๊บหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ ตอนนั้นอารมณ์แบบมองบน ตั้งชื่อได้เชยมากกก ฮ่าๆๆ) ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้า เป๊บกดปุ่มรับโทรศัพท์ตรงแผงควบคุม
“ครับ”
“เอ้ยอีเป๊บ เมิงสึกแล้วทำไมไม่บอกกรูเนี่ยยยย”
“อ้าวฉัตรหรือ”
“เออกรูเองเนี่ย”
“ฮาโหลอีหอยยยยยยย” ผมทักฉัตรแทรกขึ้นมา
“อ้าวเสียงอีโจ้วววว”
“ช่ายยย ขับรถอยู่ต่อกับบลูทูธรถ”
“โถวววววว อีคลั่งผัว แหมมมม ระริกเชียวนะเมิงอะ พอผัวไปหาเข้าหน่อยเสียงร่านมาเชียว”
“เดี๋ยวใจเย็นๆ ค่อยๆ ด่า ฮ่าๆๆ” ผมบอกฉัตร
“ฮ่าๆๆๆ กรูหมั่นไส้เมิงสองตัวอะ ไม่มีใครบอกกรู”
“เออโทษทีวะ มันกะทันหัน กูเองก็มาหาโจ้แบบไม่ได้บอกเหมือนกัน”
“ขนาดนั้นนนนน อีโจ้วไม่ร้องไห้แหกสามซอยหรือวะ”
“เว่อร์อีหอยกาก ระดับกรูไม่ร้อง” ผมจิกฉัตร
“หมายถึงไม่ร้องไห้” ฉัตรถาม
“เปล่า หมายถึงไม่ร้องไห้เบาๆ แหกปากไปสิบซอยได้”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผม ฉัตร เป๊บ หัวเราะพร้อมกัน
“แล้วนี่ไปบ้านไหนยังไง”
“ไปบ้านใหญ่วะฉัตร เมิงว่างมั้ยละ มาบ้านกูมะ” เป๊บชวนฉัตร
“เอ้ยว่างๆ เดี๋ยวกรูบอกแก๊งค์เรานะ ไปเจอบ้านเมิง ทำไรให้แดกด้วย”
“เออได้ ไอ้ทำไรให้แดกนี่ จะเอาแบบแดกหรือ small party” เป๊บถาม
“บ๊ะ มีออฟชั่นให้เลือกด้วยเว้ยเฮ้ยยย small party โลดเลยเมิงงง เดี่ยวกรูจิกอีเบิดอีทรายอีโอ๊ตก่อน”
“โอเคๆ เจอกันกี่โมงวะ” เป๊บถาม
“เมิงถึงบ้านกี่โมง”
“เท่าที่กะดู น่าจะสักบ่ายสองนะฉัตร เจอสักห้าโมงมะ” ผมบอกฉัตร
“เริดดดดด ห้าโมงเจอกันยะ ขับดีอีหอยกาก เจอกันๆ”
“อะเคร” ฉัตรวางสาย เป๊บก็กดโทร
“พี่ปริมครับ พอดีผมกับโจ้จะจัด small party ตรงริมสระน้ำ รบกวนพี่ปริมบอกป้าจันทร์ด้วยครับ...ใช่ครับ....รวมผมหกคนครับ....อาหารง่ายๆ ก็ได้ครับพี่....ขอบคุณครับ”
“เป็นไงบ้างอะเป๊บ”
“เดี๋ยวพี่ปริมจัดการให้ครับ”
“ไม่ได้ฉลองนานละอะ โจ้รู้สึกดี”
“หืม ยังไงเหรอที่รัก”
“ก็เป๊บไม่อยู่เหงาอะ ไม่อยากทำอะไรเลย แต่ตอนนี้มีความสุขมาก ได้อยู่กับเป๊บ ได้สนุกกับเพื่อนๆ รู้สึกดีอะ”
    เป๊บหันมามองแบบยิ้มๆ ผมเองก็ยิ้มรับเขินๆ
“รักเป๊บนะ” ผมบอกรักเป๊บพร้อมขยับมือซ้ายไปกุมมือขวาเป๊บ ขึ้นมาจุ๊บมือทีนึง เป๊บก็จุ๊บมือผมกลับ
“รักโจ้มากนะครับ”

   รถคันงามตีวงโค้งเข้าสู่บ้านใหญ่ ผมจอดรถตรงมุกประตูทางเข้า เราสองคนเดินกำลังจะเดินเข้าบ้าน ป้าจันทร์ก็เดินออกมาต้อนรับ
“สวัสดีครับป้าจันทร์” ผมยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณโจ้”
“ป้ามีอะไรหรือเปล่าครับ” เป๊บถาม
“พอดีป้าจะมาถามคุณหนูเล็กนะค่ะว่า อาหารที่จะจัดงานอยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ย”
“เอาตามปกติก็ได้ครับป้า ที่ไม่ลำบากมาก ทานกันไม่กี่คนครับ”
“หรือคะ...อืม” ป้าจันทร์ดูลังเล
   ผมดูจากสีหน้าป้าจันทร์ คงไม่แน่ใจว่า อาหารอะไรที่เหมาะกับงานปาร์ตี้แบบวัยรุ่นเหมือนพวกเรา ซึ่งปกติเวลาที่แด๊ดจัดงานเลี้ยงที่บ้าน มักจะใช้บริการห้องครัวจากโรงแรมเพื่อนแด๊ดเสมอ
“เป๊บ เอางี้ งั้นเดี๋ยวโจ้ไปช่วยป้าจันทร์ดูเมนูอาหาร เป๊บคอยประสานงานเพื่อนๆแทนละกันนะ”
“เอางั้นหรือครับ ได้ๆ งั้นป้าจันทร์ผมให้โจ้ไปดูแลแทนนะครับ”
“ดีเลยค่ะๆ” สีหน้าป้าจันทร์สบายใจมากขึ้น
   ผมเดินจามป้าจันทร์เข้ามาในครัว ซึ่งตอนนี้ได้เตรียมออเดิฟร์ ข้าวเกรียบทอด เม็ดมะม่วงหิมพานต์ แคร๊กเกอร์กุ้งน้ำสลัด
“คุณโจ้คะ พวกอาหารคาวป้าว่าจะทำกระเพาะปลา ข้าวผัด ขาหมูน้ำแดง แล้วก็ผัดเส้นหมี่ฮ่องกงดีมั้ยคะ”
“ได้ครับป้า อาหารคาวหลักๆ เอาสี่อย่างก็พอ ถ้าเป็นพวกปลาเผา กุ้งเผา อันนี้พอทำได้มั้ยครับ”
“เอ...ไม่ได้เตรียมของไว้นะคะ แต่ถ้าโทรสั่งร้านที่เคยสั่งประจำ ได้นะคะ”
“ได้ครับป้า ฝากป้าสั่งด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะๆ ส่วนน้ำจิ้มซีฟู๊ดป้าจะทำเองนะคะสูตรของป้าอร่อยกว่าร้านเยอะ ฮ่าๆๆ” ป้าจันทร์หัวเราะอารมณ์ดี
“เยี่ยมเลยครับป้า อร่อยแน่ๆเลย”
“ป้าจะทำเต็มที่เลยค่ะ นานๆๆๆ คุณหนูเล็กจะจัดงานพาเพื่อนมาบ้านครั้งที่สองนะเนี่ย”
   ผมหยุดชะงัก พลางคิด หือ ครั้งที่สองเองหรือ ทำไมน้อยจัง เอาเข้าจริงผมลืมคิดไปว่า คบกับเป็บมาสองปีนิดๆ แล้ว ยังไม่เคยรู้เรื่องราวเป๊บตอนเด็กๆ ผ่านมุมมองคนอื่นที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรง เลยตัดสินใจถามป้าจันทร์ไปว่า
“จริงหรือครับป้า ครั้งแรกนี่จัดกับเพื่อนกลุ่มไหนหรือครับ”
“น่าจะ ม ปลายนะค่ะคุณโจ้ มากันหลายสิบคน เสียงดังโหวเหวก เลอะเทอะกันเชียว ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะค่ะ”
“อ้าวแล้วไม่มีใครห้ามหรือครับ”
“คุณท่านทั้งสองไปทำงานต่างประเทศ คุณหนูใหญ่ กับ คุณหนูกลาง ก็ช่วยงานที่บริษัท เหลือคุณหนูเล็กที่ยังเรียนอยู่นะค่ะ”
“โห แล้วสุดท้ายยังไงละครับ เสียงดังแบบนั้น”
“ก็คุณหนูใหญ่กลับมาถึงบ้านราวๆ ห้าทุ่ม เลยด่าลั่น พวกเพื่อนๆ คุณหนูเล็กเลยหนีกลับกันหมด ตอนนั้นคุณหนูเล็กก็โมโหมากนะคะ เหมือนจะเสียหน้า ทะเลาะกับคุณหนูใหญ่รุนแรงมาก ป้าเองก็ไม่กล้าจะห้ามเรื่องของคุณๆเขา แต่รู้อะไรมั้ยคะ”
“อะไรหรือครับ”
“คุณหนูเล็กโมโหเดินขึ้นบนห้องไป คุณหนูใหญ่นั่งหมดแรงตรงห้องรับรอง ป้าเห็นคุณหนูใหญ่ก้มหน้าร้องไห้ ป้าอยู่กับคุณท่านมาตั้งแต่สาวๆ ตั้งแต่คุณหนูใหญ่เข้าวัยรุ่นไม่เคยร้องไห้สักครั้ง จนครั้งนั้นแหละคะ”
   ผมตัวชากับสิ่งที่ป้าจันทร์เล่า เพราะในสายตาผม พี่ปริมคือผู้ชายที่สมบูรณ์แบบมาก ทั้งความเก่ง การทำงาน อารมณ์ แม้กระทั่งปัจจุบันนี้ พี่ปริมก็ยังคงดูแลอาณาจักรที่แด๊ดกับมัมสร้างมาเป็นอย่างดี
“แล้วป้าจันทร์ทำยังไงต่ออะครับ”
“ก็ด้วยความที่ป้าเป็นห่วงก็เลยเดินไปปลอบคุณหนูใหญ่ ซึ่งก็เช็ดน้ำตา ทำตัวเข้มแข็งเหมือนเคย ป้าก็ปลอบไปว่า คุณหนูใหญ่คะ อย่าไปถือสาคุณหนูเล็กเลย แกยังเด็ก วันนึงพอโตขึ้นมากกว่านี้ คุณหนูเล็กจะเข้าใจทุกอย่างเองนะค่ะ”
“ครับป้าจันทร์ ผมไม่ได้โกรธน้องหรอก แต่ผมรู้สึกไม่ดีที่ไม่มีเวลาดูแลเป๊บมันต่างหากครับ งานเยอะมากแทบไปไหนไม่ได้เลย ผมก็รู้นะว่า เป๊บ มันคงเหงา แต่จะให้ทิ้งงานที่กำลังเติบโต ผมก็ไม่รู้จะเลือกอะไรดี”
“คุณหนูใหญ่พูดกับป้าในวันนั้นด้วยเสียงเครือๆ ป้าเลยรับรู้มาตลอดว่า คุณหนูทั้งสามเขารักกันมากนะคะคุณโจ้ สิ่งหนึ่งนะ ที่ป้าเชื่อว่าคุณท่านโชคดี คือ คุณท่านแทบไม่มีเวลาอบรมสั่งสอนคุณหนูทั้งสาม แต่ทั้งสามคนก็รักกัน ป้าก็แปลกใจนะคะ”
“แล้วพี่ปันละครับ”
“คุณหนูกลางหรือคะ รายนั้นไม่ค่อยแสดงออกว่ารักน้องหรอก แต่เวลามีอะไรมักจะคอยถามคุณหนูใหญ่เสมอ จนคุณหนูใหญ่บอกว่า จะมาเซ้าซี้อะไร ไปถามมันเองไป ฮ่าๆๆ” ป้าจันทร์หัวเราะด้วยแววตาเอ็นดู ผมก็หัวเราะตาม
“แล้วพี่ปันเขารู้เหตุการณ์คืนนั้นมั้ยครับ”
“รู้ค่ะ เพราะไม่กี่นาทีคุณหนูกลางกลับมาถึงบ้าน เห็นคุณหนูใหญ่ตาแดงๆ เลยถามมาว่า พี่ปริมเป็นอะไร ใครทำอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอก แกไปพักผ่อนเถอะ นั่นคือสิ่งที่คุณหนูใหญ่ตอบไปนะคะ”
“พี่ปันเชื่อหรือครับ”
“ไม่หรอกค่ะ เลยหันมาถามป้าว่า พี่ปริมเป็นอะไร ป้าก็เล่าไปตามที่รู้”
“โหแล้วไงต่ออะป้า”
“คุณหนูกลางก็โมโหใหญ่เลยซิคะ โวยวายว่า พี่ปริม ทำไมไม่สั่งสอนมันละ ก้าวร้าวแบบนี้ได้ที่ไหน มันไม่รู้หรือไงว่าพวกเราจะต้องเสียสละอะไรบ้าง ผมจะไปสั่งสอนมันเอง”
“พอๆ ปัน อย่าไปดุเจ้าเป๊บมัน ช่างมันเถอะ มันยังเด็ก ต่อไปมันรู้เองแหละ”
“พี่ก็เป็นแบบนี้ตลอด เป๊บมันเลยได้ใจ มันเคยรู้มั้ยว่า พี่มันสองคนต้องเหนื่อยและเสียสละอะไรแค่ไหน โอ้ยยยย เบื่อโว้ยยยย”
“คุณปันตะโกนเสียงดังมาก จนพวกเด็กๆ แม่บ้าน หนีกันไปหมด ป้าเองก็เอ็นดูคุณหนูทั้งสองคนมากนะคะคุณโจ้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้”
   ผมรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่ป้าจันทร์เล่า พี่ปริมพี่ปันรักเป๊บมาก มิน่าละ ไม่ว่ามีอะไรพี่ทั้งสองคนจะกางปีกปกป้องน้องคนนี้ตลอด
“ป้าครับ เอ่อ แล้วเสียสละ คืออะไรยังไงหรือครับ”
“อันนี้ป้าเองก็ไม่รู้แน่ชัดนะคะ แต่เท่าที่เคยฟังคุณหนูทั้งสอง เหมือนสูญเสียช่วงเวลาวัยรุ่นที่อยากเที่ยวเล่นกับเพื่อนฝูง และหลายๆอย่างนะคะ”
“อ่อผมเข้าใจแล้วครับ คงเป็นแบบนั้นจริงๆนะแหละ แล้วเหตุการณ์จบลงยังไงอะครับ”
“ก็ตอนเช้าป้าเตรียมอาหารให้คุณๆทั้งสาม คุณหนูใหญ่กับคุณหนูกลาง กำลังทานอาหารเช้า คุณหนูเล็กลงมาเตรียมตัวจะไปโรงเรียน ป้าเห็นสีหน้าเหมือนคนร้องไห้หนักมากและไม่ได้นอน ป้าถามไปว่าจะรับอาหารเช้ามั้ย คุณหนูเล็กตอบด้วยเสียงไม่ดีว่าไม่รับ”
“เอ้ยไอ้เป๊บ นั่นป้าจันทร์ตอบให้มันดีๆ หน่อย” คุณหนูกลางตะคอกด่าขึ้นมา
“แล้วไงอะพี่ จะมาสนใจอะไรผม ไม่ต้องมาเสือกมากหรอก”
“อ้าวเฮ้ย ไอ้น้องเวรนี่ ใครสอนมึงให้ก้าวร้าววะ” คุณหนูกลางลุกขึ้นเหมือนจะมาต่อยคุณหนูเล็ก ป้าก็ตกใจ ไม่รู้จะทำยังไง
“แล้วไง มึงเข้ามาดิ เข้ามา” คุณหนูเล็กท้าทาย
“เฮ้ยยยยย หยุดดดดดดด” เชื่อมั้ยคะคุณโจ้ คุณหนูใหญ่ตะคอกเสียงดังมาก ชนิดที่ว่า เด็กแม่บ้าน คนขับรถ ทุกๆคน ตกใจสุดๆ แม้แต่ป้าเองก็ไม่เคยเห็นคุณหนูใหญ่ตะคอกเสียงดังขนาดนี้มาก่อน
“โหววววว พี่ปริมอะนะครับป้าจันทร์ ตะคอกขนาดนั้น” ผมทำตาโตเท่าไข่ห่าน ตกใจมาก
“ใช่ค่ะ ดังมากๆ”
“แล้วไงต่อครับ”
“คุณโจ้คิดว่าจะบานปลายใช่มั้ยคะ เปล่าเลย หลังจากคุณหนูใหญ่ตะคอก ก็พูดกับคุณหนูเล็กเสียงปกติว่า”
“เป๊บ ยกมือไหว้ขอโทษป้าจันทร์ซะ” คุณหนูใหญ่พูดเสียงปกติ แต่แววตาดูมีอำนาจ และดุมากๆ ป้าคิดนะคะว่า ดวงตา แววตาแบบนั้น ถอดแบบคุณท่านมาเลย
“แล้วเป๊บขอโทษมั้ยอะครับ”
“ขอโทษคะ ยกมือไหว้ปกติ”
“ยกมือไหว้ขอโทษพี่ปันซะ ปันแกก็เหมือนกัน ขอโทษน้องด้วย เป็นพี่น้องกันต้องรักกัน จะมาทะเลาะอะไรกัน”
“พี่ปริมเท่ห์มากป้าจันทร์” ผมชมจากใจ
“ใช่คะ คุณหนูทั้งสองต่างขอโทษซึ่งกันและกัน และแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ตัวเอง แต่คุณโจ้รู้มั้ยคะหลังจากที่ทั้งสองแยกกันไป คนที่เสียใจมาก คือ คุณหนูใหญ่ ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ ป้าเองก็ไม่รู้จะทำยังไง”
“ป้าจันทร์ครับ สั่งให้ทุกคนเงียบเรื่องนี้ อย่าให้แด๊ดกับมัมรู้”
“ได้ค่ะๆ คุณหนูใหญ่ เดี๋ยวป้าจะจัดการเองค่ะ”
“โห แล้วทุกอย่างก็สงบหรือครับป้าจันทร์”
“ไม่เชิงค่ะ จริงๆ ตอนเย็นคุณหนูเล็กกลับมา ป้าเองก็เป็นห่วงเลยไปคุยกับคุณหนูเล็ก ป้าได้เล่าเรื่องราวคุณหนูใหญ่กับคุณหนูกลาง ว่าจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง ลำบากแค่ไหน ยังไง คุณหนูเล็กก็ร้องไห้มากอดป้า พร้อมบอกความในใจว่า เหงา ไม่มีใครอยู่กับเขาเลย ป้าเอ็นดูมากๆ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยได้ยังไง ก็ได้แต่ปลอบ”
   ผมฟังในสิ่งที่ป้าจันทร์เล่า เลยถึงบางอ้อ มิน่าละ เป๊บชอบโหยหาความรัก เพราะความเหงาตั้งแต่เด็กนี่เอง แม้กระทั่งตอนนี้ เป๊บไม่ค่อยชอบนักเวลาอยู่คนเดียว เพราะกลัวความเหงา
“สุดท้ายพี่น้องก็คืนดีกันนะคะ ก็คืนนั้นคุณหนูใหญ่กับคุณหนูกลาง กลับบ้านเร็ว และก็มาทานข้าวกับคุณหนูเล็ก ป้าเห็นสามพี่น้องกอดกัน มีร้องไห้กันด้วยนะคะ ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี นั่นละคะ เป็นครั้งสุดท้ายที่ป้าเห็นคุณหนูเล็กพาเพื่อนมาจัดปาร์ตี้ที่บ้าน จนวันนี้แหละ”
“ยิ่งกว่าเซอร์ไพร้อีกนะครับป้าจันทร์”
“นั่นซิคะ ว่าแต่คุณโจ้จะสั่งอะไรเพิ่มมั้ยคะ เดี๋ยวป้าจะได้จัดการทีเดียว”
“เท่านี้พอแล้วครับป้า ฝากป้าดูแลเครื่องดื่มด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะๆ”
“ป้าจันทร์ ขอบคุณมากนะครับที่เล่าเรื่องในอดีตให้ผมได้รับฟัง รู้กันสองคนนะครับป้า” ผมบอกป้าจันทร์แล้วทำท่าปากจุ๊ๆ
“ฮ่าๆๆ ได้ค่ะคุณโจ้” ป้าจันทร์ทำท่านิ้วโอเค วัยรุ่นมาก

   ผมเดินออกมาริมสระน้ำที่มีเด็กแม่บ้านกำลังจัดเตรียมงานปาร์ตี พร้อมกับหวนคิดเรื่องเล่าจากมุมมองคนที่ไม่ได้เป็นสายเลือดโดยตรง พาลย้อนคิดไปถึงหลายๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา ทั้งเรื่องราวการเปิดตัวว่าคบเกย์แบบผมเป็นแฟน การเกิดอุบัติเหตุต่างๆ รวมถึงในบางช่วงเวลาที่ผมกับเป๊บทะเลาะกัน ทุกเรื่องราวมักจะมีพี่ปริมพี่ปัน เข้ามาปกป้องและช่วยเสมอ เรื่องราวเหล่านี้ทำให้ผมหยุดยืนยิ้มไปด้วยความขบขันแบบไม่รู้ตัว
“ยืนยิ้มอะไรคนเดียวสะใภ้เหล็ก” ผมหันไปตามเสียงแซว เห็นพี่ปริมกำลังยืนมองผมแบบยิ้มๆ ผมเดินเข้าไปหาพี่ปริม ยกมือไหว้
“พี่ปริมสวัสดีครับ คิดเรื่อยเปื่อยนะพี่” ผมตอบแบบยิ้มกว้าง
“หือ มาแปลกนะเรา คิดอะไรละที่ว่าเรื่อยเปื่อย”
   จะให้บอกว่าคิดเรื่องที่ป้าจันทร์เล่า ก็จะดูไม่เหมาะ เลยตอบไปว่า
“ไม่มีอะไรครับพี่...พี่ปริม ขอบคุณมากนะครับ สำหรับทุกอย่าง ถ้าไม่มีพี่ปริม โจ้คงไม่ได้มายืนต่อหน้าพี่ตรงนี้” ผมกล่าวขอบคุณพี่ปริมจากใจ กราบที่อกพร้อมสวมกอดพี่ปริมแน่นๆ
“เฮ้ย เป็นอะไรเนี่ยสะใภ้เหล็ก บทจะซึ้งก็ซึ้งเว้ยเฮ้ย ไม่ต้องกอดเลย เดี๋ยวพี่ซวยอีก” ยังไม่ทันจะคลายกอด เสียงมาทันที
“เฮ้ยยยย พี่ปริม นั่นเมียผม จะทำอะไร” เสียงผัวตะโกนแซวมาจากชั้นสองของบ้าน
   โอ้ยยยยยยย ผัวเพี้ยนนนนน ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ยยยยย บวชเรียนมามีตาทิพย์หรือไง อยู่ตั้งไกลยังจะเห็นอีกกกกก เฮ้ออออออ
   
   ประมาณห้าโมงครึ่ง รถสีดำคันใหญ่ ตีวงเลี้ยวเข้ามาในตัวบ้าน
“เป๊บเพื่อนๆมากันแล้ว”
   ผมตะโกนบอกเป๊บ เราสองคนเดินออกมาตรงประตูมุกทางเข้าหน้าบ้าน
“สวัสดีเพคะท่านชายเป๊บ สวัสดีเพคะท่านหญิงหอยกาบ” ฉัตรทักทายพร้อมทำท่าตลกถอนสายบัว
“ถ้าจะเรียกกรูด้วยชื่อนั้นพุ่งมาตบกรูเหอะอีห่า” ผมจิกฉัตร
“ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยยย มานี่อีหอย คิดถึง มาให้กรูกอดดดด” ฉัตรอ้าแขนมากอดผม
“เฮ้ยไอ้ทิด เป็นไงบ้างมึง หน้าตาออร่าจับ” โอ๊ตแซวเป๊บ
“ก็ดีวะ ดีที่มีเมียก่อนไม่งั้นบรรลุอรหันต์”
“เชรดดดด ขนาดนั้น ฮ่าๆๆ” เบิดขำ
“อิชั้นว่า ทักทายกันเสร็จ ขนของกันเถอะคร่า” ทรายชวน
“โหยยย เยอะแยะ ใครซื้อมาเนี่ย” ผมถาม
“อีทรายนะแหละ มันตื่นเต้นไม่เคยมาบ้านอีเป๊บแบบจริงจัง เลยไปซื้อของที่โลตัสสารพัด กรูนึกว่าจะมาเปิดร้านโชว์ห่วย อีห่า”
“โถววว คุณแม่ขรา นานๆๆๆ อิชั้นจะได้มาคฤหาสน์ท่านชายเป๊บ เลยตื่นเต้นซื้อของมาบรรณาการ ยังไงเหลือดีกว่าอดนะคระ เนี่ยเพียบบบ”
“คร่าลูกขรา”
   พวกเราทั้งหมดก็เดินไปยังจุดที่จัดปาร์ตี้ริมสระน้ำ จัดวางข้าวของเครื่องดื่ม
“คุณหนูเล็กคะ อาหารให้จัดเตรียมเลยมั้ย”
“ได้ครับป้า...เอ้ย นี่ ป้าจันทร์ แม่นมกูเอง” เป๊บแนะนำป้าจันทร์ให้ทุกคนได้รู้จัก
“ต้ายยยตายยย แม่นมท่านชาย กราบสวัสดีเพคะคุณป้าขรา” เพื่อนคนอื่นๆ ไหว้ป้าจันทร์ ฉัตรเดินเข้าไปกราบที่อกงามๆ กอดป้าจันทร์ ทำให้ป้าจันทร์หัวเราะร่ามากเลยทีเดียว
“งั้นเดี๋ยวป้าไปเตรียมให้นะคะ ขาดเหลืออะไร เรียกเด็กๆ ได้นะคะ”
“ขอบคุณมากคร่า”
   งานเลี้ยงเล็กๆ ได้เริ่มขึ้นอย่างสนุกสนาน คนงานได้นำเครื่องเสียงชุดเล็กพร้อมคาราโอเกะ เสียงไม่ได้ดังมากครับ พวกเราก็กินไปร้องเพลงกันไป จนพี่ปริมเดินเข้ามา
“พี่ปริมทานด้วยกันมั้ยครับ” เป๊บชวน
“เอ้ยไม่ๆ พี่มาดูว่างานเป็นไงบ้าง”
“พี่ปริมสวัสดีคร่า/ครับ” ฉัตร เบิด ทราย โอ๊ต ไหว้พี่ปริม
“สวัสดีครับๆ เต็มที่นะ จะเอาอะไรยังไงเรียกเด็กๆนะ”
“ขอบคุณคร่า พี่ปริมยังหล่อเทพเหมือนเดิมนะคะ” ฉัตรแซว
“เอ้ยไม่หรอกน้องฉัตร เลขสามกว่าแล้ว แก่แล้ว ฮ่าๆๆ”
“โอ้ยยังหน้าใสกริบๆ ไม่แก่หรอกคร่า”
“ขอบคุณที่ชม แล้วนี่คุณพ่อสบายดีหรือ”
“สบายดีคะ ยังเอ่ยถึงพี่ปริมบ่อยๆ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง แล้วยังบ่นว่าไม่เจอคุณอา (แด๊ด) นานแล้ว”
“ฝากขอบคุณถึงคุณพ่อด้วยนะ ส่วนแด๊ดงานเยอะ นี่ก็กำลังบินกลับจากฮ่องกง คงมาถึงราวๆ ห้าทุ่มเที่ยงคืน ถ้าไหวก็รอนะ ตามสบายๆ พี่ไม่กวนละ”
“ขอบคุณค่าพี่ปริม”

   พวกเราทั้งหมดก็กินพลาง ร้องเพลงพลาง ตะโกนโหวกเหวกโวยวายกันไป เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก จนราวๆ สองทุ่ม ก็เปลี่ยนมานั่งพูดคุยกันตามประสา
“เออแล้วนี่พวกเมิงอะ เรียนจบแล้วจะยังไงต่อ” ฉัตรถามรวมๆ ทุกคน
“ก็ไม่รู้วะ คงจะต้องกลับไปช่วยกิจการที่บ้านละมั้ง” เบิดเปรยมาก่อน
“อาจจะทำงานที่ กทม แล้วแต่งงานกับทราย” โอ๊ตตอบ
“ฮิ้วววว เอ้ยยย วิ้วๆๆ จริงอะเมิง ข่าวดีเว้ยๆ” ผมและทุกคนโห่แซว
“บ้า ใครจะแต่ง ขอยังเหอะ” เป็นครั้งแรกที่เห็นทรายเขิน
“โถอีทราย เดี๋ยวอีโอ๊ตมันก็ไปขอ เมิงอะนอนถ่างขารอเลยอีห่า”
“ฮ่าๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะลั่น
“แล้วเมิงละ จะเอาไงต่อ” ฉัตรหันมาถามผมกับเป๊บ
“กูไม่รู้เลยวะเมิง ไม่อยากกำหนดอะไรเลย เพราะกูกับโจ้เจออะไรมาด้วยกันก็เยอะ ผ่านเรื่องราวแปลกๆมาด้วยกัน ไม่กล้าจะไปกำหนดอะไรแล้ววะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอนาคตไป”
   คำตอบของเป๊บทำให้ผมเงียบเหมือนกัน เพราะผมเองก็ไม่รู้ คือ จะแต่งงานเหมือนโอ๊ตทรายก็ไม่ใช่ จะไปจดทะเบียนก็ไม่ได้ อันนี้คงเป็นเหตุผลให้ผมเงียบ
“เรียนต่อมะ” ฉัตรเสนอทางเลือก ผมกับเป๊บมองหน้ากัน
“โทหรือเอกวะ” ผมถามฉัตร
“โทพอ เรียนเอกทำไมไม่ได้ใช้ ไปเรียนโทอีกสักใบ จะได้คล่องภาษาเจอเครือข่ายเพื่อนฝูง”
“หรือวะ ที่ไหนดี”
“เมกาไง พ่อกรูอยู่ที่นั่นเป็นหลักแล้ว เรียนเพิ่มทางธุรกิจของครอบครัวเรา เอามาใช้ได้นะ”
“แล้ว...”เป๊บทำท่าลังเล
“เมิงก็เอาอีโจ้ไปด้วย โถอีเป๊บ เมิงบอกพ่อเมิงพี่เมิงคำเดียว อีโจ้ไปกะเมิงแน่นอน”
“เปล่าที่กูลังเลเพราะไม่รู้ว่าเมียกูจะไปได้หรือไม่ไง” เป๊บหันมามองหน้าผม
   ผมเข้าใจเป๊บนะ เพราะเป๊บรู้ว่าช่วงที่บวชผมไปศึกษางานที่บริษัทของพ่อผมไว้แล้ว เรียนจบคงมาสานต่องานของครอบครัว เป๊บเลยลังเลว่าผมจะไปด้วยหรือไม่
“งั้นอีโจ้เมิงไปบอกที่บ้านเมิง เนี่ยแล้วไปเรียนพร้อมกูเลย คนละรัฐคนละ ม ว่ากันไป ว่างก็บินมาเจอกันได้”
“ได้ๆ งั้นเดี๋ยวกรูไปถามที่บ้านก่อนนะ” ผมตอบฉัตรพร้อมมองหน้าเป๊บ
“พอๆๆ อย่าคุยเรื่องเครียด มาสนุกต่อดีกว่า เอ้ยกรูว่า เล่นโปโลน้ำมะ” โอ๊ตชวน
“เอ้ยพวกเมิงเอาชุดมาหรือวะ” เป๊บถาม
“เอามาดิ ฮ่าๆๆ เตรียมพร้อม”
   แวบเดียว ทุกคนก็มาในชุดว่ายน้ำ จริงๆ เป๊บห้ามผมใส่กางเกงว่ายน้ำเปลือยท่อนบน เพราะไม่อยากให้เพื่อนมอง แต่จริงๆ เห็นกันหมดแล้ว ไม่ต้องอายแล้วมั้ง เปลี่ยนชุดสำหรับเล่นในน้ำก็กระโดดลงน้ำปาลูกบอลกัน สนุกสนาน พอเล่นเหนื่อยก็ขึ้นมาพัก กินดื่มกันต่อ สลับกันไป จนเวลาล่วงเข้าสี่ทุ่ม พวกเราก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดปกติ ด้วยความที่ผมช้ากว่าทุกคน เดินออกมาเป็นคนสุดท้าย  ก็เห็นฉัตรยืนคุยกับเป๊บสีหน้าเป็นทางการมาก ผมจะเดินเข้าไปถาม เป็นจังหวะเดียวกับที่แด๊ดกับมัม มาทักทายพอดี เลยไม่ได้ถาม
“เป็นยังไงกันบ้างลูก” พวกเราหันไปมองตามเสียง แด๊ดกับมัมเดินมาที่ริมสระน้ำ
“แด๊ด มัม สวัสดีครับ” เป๊บเดินเข้าไปกอดแด๊ดกับมัม ผมกับเพื่อนๆ ยกมือไหว้
“อ้าวแล้วนี่แด๊ดมาขัดจังหวะมั้ยละนี่”
“ไม่ครับแด๊ด กำลังจะเลิกพอดี ดึกแล้วครับ” เป๊บตอบ
“งั้นมัมว่า ทุกคนนอนที่นี่กันดีกว่านะ ดึกแล้วกลับอันตราย”
“อุ้ย เอ่อ...คือ” ทุกคนดูเลิ่กลั่ก
“อะไรหรือลูก” มัมถาม
“แหะๆ คือ พวกเราเกรงใจนะคะคุณแม่ อย่าลำบากเลยคะ” ทรายตอบ
“หือ เกรงใจอะไรกันลูก ตกลงนอนนี่แหละ บ้านจะได้ครึกครื้น งั้นตามนี้นะ....นี่ๆ ใครสักคนไปตามพี่จันทร์มาพบด้วย” มัมหันไปสั่งเด็กๆแม่บ้าน
“ตามที่แม่ว่า นอนนี่แหละ”
“ขอบคุณค่า/ครับ” ทุกคนยิ้มร่า
“นี่แสดงว่าจะไม่กลับแต่แรกว่างั้น” ผมถามแซว
“แหมมมม ท่านหญิงเพคะ องค์ราชินีเชิญให้ประทับในวัง จะขัดได้เยี่ยงไร หืม” ฉัตรพูดขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆ” ทุกคนขำฉัตรมาก
“คะคุณท่าน”
“พี่จันทร์ให้เด็กๆ ไปจัดห้องนอนรับแขก เอ่อ จะนอนยังไงกันละลูก”
“คุณแม่จัดสองห้องก็ได้ครับ เดี๋ยวผมนอนกับเบิด ให้ฉัตรนอนกับทราย” โอ๊ตบอกมัม
“พี่จันทร์งั้นจัดสองห้องนะ”
“จริงๆ จัดไว้แล้วคะคุณท่าน พร้อมพักผ่อนได้เลยคะ”
“หา ป้าจันทร์รู้ได้ไงว่าจะมีคนมาพักอะครับ” ผมถามด้วยความตกใจ
“ก็พอดีเห็นคุณๆสนุกกันจนดึก ป้าเลยมองว่าน่าจะกลับบ้านลำบาก เลยให้เด็กไปเตรียมรอไว้แล้ว”
“อ๋อออ นึกว่าป้ามีตาทิพย์ ญานหยั่งรู้” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนี้เราชอบไสยศาสตร์ตลอดนะ” แด๊ดแซวผม
“งั้นทุกคนตามสบายนะ แด๊ดกับมัมขอไปพัก เป๊บดูแลเพื่อนๆนะลูก” มัมบอกและสั่งเป๊บ
“ครับแด๊ด มัม กู๊ดไน้ท์ครับ”
   แด๊ดมัมก็เดินเข้าบ้าน พวกเราก็สนุกสนานกันต่อ
“เป๊บพ่อแม่เมิงใจดีเว่อร์อะ ดูน่าเกรงขามมากกกก” โอ๊ตเอ่ย
“จริงเมิง ตอนแรกเดินมาดูดุๆ กรูอะตัวลีบเลย แต่พอได้คุยใจดีมากกกก” เบิดย้ำ
“โหยยยเมิง ถ้าไม่มีบุคลิกแบบนี้ จะคุมอาณาจักรอยู่หรือวะ พ่อกรูอะชมพ่ออีเป๊บตลอด เก่ง ไม่โกง ซื่อสัตย์ มีน้ำใจ เนี่ยๆ อีเป๊บ กรูว่าเมิงกะกรูเอาเงินมาลงทุนร่วมกันทำธุรกิจคนละห้าพันล้านมะ น่าจะดี” ฉัตรหันมาชวนเป๊บ
“ตอนนี้มีห้าพันบาท เอาไปก่อนปะ” เป๊บก้มมองเป๋าตังค์
“ถรุยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอาไปซื้อพิซซ่าให้เมียเมิงแดกเหอะ” ฉัตรจิกเป๊บ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมฮามาก ขำจริง

   ราวๆ ห้าทุ่มนิดๆ พวกเราทั้งหมดก็เดินตามเป๊บขึ้นมายังห้องนอน
“โอ๊ต เบิด เมิงสองคนนอนห้องนี้” เป๊บนำพาเข้าห้อง
“เชรดดดด เหี้ยยยยย ห้องนอนหรือวัง โอ้ยยยย อลังการรรรสัส” โอ๊ตกับเบิดชมกึ่งตะลึงโวยวาย
“พวกเมิงก็เว่อร์ไป”
   เป๊บก็เดินนำฉัตรกับทรายไปห้องใกล้ๆ
“นี่ห้องเมิงกะทราย”
“ว้ายยยยยย อลังการไม่แพ้กันเลยคร่า” ทรายชม ฉัตรก็เฉยๆ เหอะ บ้านนางอลังการกว่าอีกมั้งงงง
“เออห้องของทรายก็อลังการเว่อร์เหมือนกัน” เบิดกับโอ๊ตก็โผล่มาชมอีกห้องนึงด้วย
“งั้นโอเคๆ พวกเมิงพักผ่อนกันนะ พรุ่งนี้เช้าเจอกัน” เป๊บล่ำลา
“เดี๋ยวววววววว” ทุกคนพร้อมใจกันพูด
“อะไร” เป๊บทำหน้างง ผมด้วย
“ห้องเมิงอยู่ไหน”
“ตรงข้ามไง” เป๊บชี้ไปตรงข้าม
“ปะ” เบิดชวน
“ไปไหนวะ” เป๊บถาม
“ห้องเมิงไง”
“เพื่อ??”
“อ้าวววว มานอนบ้านเพื่อนต้องไปดูห้องนอนเพื่อนกับเมียดิวะ มันอยู่ยังไง อย่างไร อย่าช้าไปๆ” เบิดผลักหลังเป๊บให้เดินนำ
“เอ้ย อะไรของพวกเมิงเนี่ย ก็ห้องเหมือนๆกัน”
   ทุกคนเข้ามาในห้องเป๊บ
“บ๊ะ แม่เจ้าโว้ยยย ห้องท่านชายดูโมเดิ้นมากกกก” เบิดชมก่อน
   ทุกคนต่างกระจายตัว ดูนั่นดูนี่ เปิดนั่นเปิดนี่ ผมกับเป๊บมองหน้าด้วยความงงๆ ปนขำ
“พวกเมิงจะหายาบ้าเรอะไง” เป๊บถาม
“ไม่ใช่เว้ย ก็แค่ดู”
“เตียงนี่ซินะ...หึหึหึหึ...” ฉัตรชี้ไปที่เตียงมองหน้าผมกับเป๊บ รู้เลยคิดอะไร
“ก็บางครั้ง ส่วนมากในห้องน้ำกับริมระเบียงด้านใน” เป๊บตอบ ผมตกใจ ตอบอะไรแบบนั้น ตีเป๊บสองที
“ว้ายยยย เปิดเผยนะยะ”
“ตรงนี้ละเมิง” โอ๊ตแซว ชี้มาตรงโซฟาหน้าทีวี
“ก็มีบ้าง ถ้าโจ้งอแงก็ลากมาจัดการตรงนี้” ผมตีอีกสองที
“สัส แม่งสดมาก ฮ่าๆๆๆ” เบิดแซว
“ฮ่าๆๆๆ เอ้ยพอๆๆ เมิงดูอีท่านหญิง ยืนหน้าแดงแปร๊ดหมดละ ไปๆ แยกย้ายเลิกแซว”
“เอ้ย พรุ่งนี้กินไรวะ จะให้ป้าจันทร์เตรียมไว้” เป๊บถามก่อนทุกคนออกจากห้อง
“ได้หมดวะ กินเหมือนที่เมิงกิน”
“โอเคๆ ฝันดีเว้ย”
   หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว เราสองคนก็อาบน้ำด้วยกัน ในห้องน้ำก็ถูกหลัง ถูสบู่ ตามประสา
“วันนี้สนุกดีนะที่รัก”
“มากเลยเป๊บ ว่าไปพวกเราไม่เคยจัดงานปาร์ตี้แบบนี้นะ”
“ใช่ครับ นี่เป๊บเองจัดเป็นครั้งที่สองมั้ง”
“ครั้งแรกละ”
“สมัยเรียน ม ปลายนู้น นานแล้วครับ”
“นั่นซิ...ว่าแต่คุยเรื่องอดีต ทำไมแข็ง” อาบน้ำจะแข็งทำไมเนี่ย
“เอ่อ...ก็...ก็แข็งกับที่รักนี่แหละ จะให้แข็งกับใครละ” เป๊บตอบแบบกุกกัก
“ต้องทำให้หดอีกปะเนี่ย” ผมถามแซวๆ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวนอนๆ ก็ปกติเอง” เป๊บก็เปิดฝักบัวล้างฟองสบู่
   ก่อนบวชเนี่ย เอะอะก็กระชาก พอสึกมาเนี่ย นุ่มนิ่มเชียว เว้นความหื่นยังเหมือนเดิม
“จุ๊บบบบบ” ผมจับเป๊บหันตัวมาแล้วจูบ
“ที่รัก ไม่เอา เมื่อคืนยังระบมนี่ ยังไม่หายเจ็บ อย่าทำเลยครับ”
“ไม่เป็นไรอะ สำหรับเป๊บ ยอมเจ็บ โจ้ทนได้” เป๊บมองผมด้วยแววตาที่บอกไม่ถูก ตีความว่ารักละกันเนอะ
   
   นั่นไง โจ้ทนได้ เป็นไงละ เต็มๆ สองรอบ โอ้ยยยยย ไหนว่าคนบวชเรียนแล้วจะหื่นน้อยลงงายยยยยยย ฮืออออออออออ
 :mew6: :mew6: :mew3: :mew3: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 29-01-2018 21:26:26

จิ้มก่อนอ่าน คริคริ
 :mew4:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 29-01-2018 22:03:21

 :-[ :mew3: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-01-2018 22:04:49

ดีใจ ไรท์มา   :mew1: :mew1: :mew1:
อ่านแล้วดีต่อใจ มึความสุขจริงๆ

เป๊บ โจ้   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เพื่อนๆกลุ่มโจ้ เป๊บ รักกันแน่นแฟ้นยืนยาว น่ารักมาก
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 29-01-2018 22:45:33

แหมะ เขียนซะขนาดนี้ ผมละเขิลแทนพี่โจ้เลยจริงๆ
น่ารักสวีทหวานสุดๆไปเลยนะฮับ

เยิฟๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 30-01-2018 03:06:42

มาแล้ว นานเลยรอบนี้ คิดถึงนะคะ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-01-2018 06:40:14

 :pig4: :pig4: :pig4:
 :-[
ขอบคุณครับ ยาวจุใจสมกับที่รอคอยมานานนนนนนมากกกกก(ก.ไก่ล้านตัว)
อ่านแล้วเขินเลย สรุปแล้วดูหื่นทั้งสองคนนั่นแหละ กึกึ ไม่ต้องว่าใคร ฮ่า ฮ่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: oMaNo ที่ 30-01-2018 07:55:33

อย่ามัวแต่เล่นยูริเพลินนะครับพี่โจ้ เด๋วลุงดุเอานะครับ  :hao7:
รอตอนต่อไปนะครับ :impress2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Aopkk ที่ 30-01-2018 10:26:30

มือใหม่หัดเม้น แวะมาทักทายทางนี้บ้าง ^^
 :o8:
จะจบแล้วเหรอ จะคอยติดตามน้องเสมอนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-01-2018 11:04:48

ไท่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนพี่ทั้งสองคนก็ยังน่ารักเหมือนเดิมค่ะ ที่เพิ่มคือพี่โจ้พี่เป๊บรักกันมากขึ้น
ดีต่อใจ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 30-01-2018 12:59:56

 :pig4: :pig4: :pig4:
 :L2: :L2: :L2:
รักจัง
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-01-2018 14:09:15

ชอบเรื่องนี้มาก
ชอบเป๊บกับโจ้มากเช่นกัน

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 03-02-2018 11:07:58

คิดถึงสองหนุ่มมากกกกกกก พี่ก็ไม่ได้เข้าอ่านนานเหมือนกัน เสียดายจะจบซะแล้ว น่าจะอัปเดตอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ช้าหน่อยไม่ว่ากันอยากอ่านไปตลอด อย่าหยุดเขียนเลย พลีสสสสสสส :katai2-1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 57 การเปลี่ยนแปลงของเราสองคน Up 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 04-02-2018 13:33:57

สวัสดีทุกท่านนะครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมาก หวังว่าทุกท่านคงสบายดีนะครับ

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมป่วยเป็นไมเกรนแล้วลามไปถึงไซนัสอักเสบ ไปพบลุงหมอวินิจฉัยว่า อาจจะเกิดจากอากาศเปลี่ยนแปลง ความเครียด และค่าของฝุ่นละอองซึ่งเป็นข่าวดังเมื่อสัปดาห์ก่อนโน้น เลยพาลทำให้ผมป่วยซะงั้น ลำบากไปถึงแมวน้ำ ต้องลางานเพื่อมาดูแลผม ทั้งๆที่งานแมวน้ำรับผิดชอบมีจำนวนมาก ยังคิดไม่ออกเลยว่า วันจันทร์นี้งานที่ค้างจะเยอะขนาดไหน ตอนนี้หายป่วยแล้ว ได้แมวน้ำมาดูแล หายเร็วครับ

นานๆ แวะมาทักทาย ก็เล่าเรื่องแมวน้ำหน่อยละกัน เรื่องราวมีอยู่ว่า

"เป๊บๆ เนี่ยโจ้ว่าต้องออกกำลังกายแล้วละ สุขภาพจะได้แข็งแรง" แมวน้ำเปรยขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังนอนพัก หันไปมองนาง นั่งจิ้มแท๊ปเล็ตอยู่

"หือ แล้วทำไมที่รักถึงอยากออกกำลังกายขึ้นมา" ผมถามด้วยความงง ปกติแมวน้ำไม่ชอบให้ตัวเองเหม็นเหงื่อ

"ก็เนี่ย น้องๆ ในไลน์ที่คุยไง แนะนำว่าให้ออกกำลังกาย จะได้สุขภาพแข็งแรง เตือนประจำทุกวัน จนคิดว่าออกกำลังกายก็ดีนะ"

"หรือครับ แต่ที่รักไม่ชอบให้ตัวเองเหม็นเหงื่อ"

"ช่าย เนี่ยน้องเขาบอกไปว่ายน้ำ ไม่เหม็นเหงื่อ แล้วก็ได้ออกกำลังกายทุกส่วน"

"ก็ดีนะ แล้วถ้าว่ายน้ำหมายถึงดาดฟ้าคอนโดหรือครับ"

"ช่ายๆ ไม่ค่อยได้ไปใช้บริการ น่าสนนะ แต่เป๊บไม่ชอบว่ายน้ำนี่"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ เป๊บไปวิ่งไปเบิร์นกับเครื่องห้องออกกำลังกายก็ได้ ที่รักก็ว่ายน้ำไป"

"ดีมากๆ ออกกำลังกายก็ดีนะ"

"เริ่มวันไหนดีครับ"

"เอ...วันศุกร์ละกัน ไปลองก่อน แล้วเริ่มจริงจังวันจันทร์"

"ได้ครับ"

หลังจากตกลงกันดิบดี เวลาล่วงเข้ามาถึงพฤหัส  อาการป่วยก็ดีขึ้นมาก ผมนึกขึ้นได้ว่า วันศุกร์จะเริ่มออกกำลังกาย จะลองถามแมวน้ำ หันมองไปมา สงสัยอยู่ห้องรับแขก ก็เลยเดินออกมาว่าจะถาม ได้ยินเสียงนางคุย

"ฮัลโหลเวช ไปซื้อหมูกรอบร้านนายไซตรงประชาชื่นด้วยนะ เอาเท่าไหร่หรือ เอ กิโลนึงหรือครึ่งดีหว่า เวชๆ เอาครึ่งกิโลละกันนะ แล้วก็เอาต้มไส้หมู จับฉ่าย มาด้วย ส่งที่คอนโดนะ ขอบใจมากๆ"

ได้ยินที่แมวน้ำสั่งแล้ว ผมก็ลังเลที่จะถามว่า พรุ่งนี้ออกกำลังกายมั้ย กลัวโดนถีบครับ ฮ่าๆๆ

ผมก็กลับมานอนพักต่อ ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ได้ยินเสียงกริ่ง เวชคงเอาของที่สั่งมาส่งแล้ว อาหารทั้งหมดที่แมวน้ำสั่ง คงได้กลายเป็นมื้อเย็นนี้แน่ และก็คิดไม่ผิดครับ

"เป๊บ ห้าโมงแล้ว เย็นนี้กินหมูกรอบนะ เนี่ยให้เวชไปซื้อมา" แมวน้ำมานั่งข้างเตียงพร้อมบอก ผมคว้าตัวมากอด

"กินหมูกรอบอีกแล้ววว มานี่ๆ ทำโทษๆๆ" ผมแกล้งหอมแก้ม แมวน้ำดิ้นใหญ่

"ปล่อยเลยลุงเพี้ยนนน กินหมูกรอบจะทำโทษทำมาย" นางดิ้นไปบ่นไป

"ทำโทษที่พรุ่งนี้ทำลืมว่าจะออกกำลังกาย"

"โอ้ยยยใช่จริงด้วยยยย โจ้ลืมไปแล้ววววว"

"หือ ตกลงจะออกกำลังกายมั้ย"

"ก็...วันจันทร์ละกันเนอะ...ไปหุงข้าวละ" นางทำหน้าตาคิด แล้วเดินออกไปเฉยๆเลยซะงั้น ฮ่าๆๆ

ประมาณทุ่มนึง นางมาตามผมไปทานมื้อเย็น เต็มไปด้วยหมูกรอบ ผมทานได้ตามปกติ ที่เหลือแมวน้ำฟาดเรียบ ฮ่าๆๆ ดูนางกินอร่อยก็รู้สึกมีความสุขดีนะครับ

"อยากกินแล้วไม่อ้วนอะเป๊บ นี่กินนิดหน่อยก็อ้วน"

"เป๊บว่ากินแล้วออกกำลังกายบ้าง จะช่วยได้นะครับ อีกอย่างพอเราอายุมากขึ้น การเผาผลาญลดลงไม่เหมือนตะก่อน"

"จริงเป๊บ มะก่อนกินเยอะแยะ น้ำหนักไม่ขึ้นเลยอะ แย่จัง"

แมวน้ำบ่นไปตักหมูกรอบเข้าปากไป ฮ่าๆๆ

ทานอาหารเย็นเสร็จ ผมก็กลับมาพักผ่อน แมวน้ำก็มานอนกดแท๊ปเล็ตข้างๆ

"เป๊บ เปลี่ยนรูปไลน์เอารูปไหนดี" นางหันมาถาม

"ให้เป๊บช่วยเลือกหรือครับ"

"ช่าย"

ผมช่วยแมวน้ำเลือก

"เอารูปนี้ครับ น่ารักดี"

"ทำมายละ รูปอื่นๆก็น่ารัก"

"ก็รูปนี้เป็นรูปที่เราแอด MSN ครั้งแรกไง ที่รักก็ใช้รูปนี้ น่ารักมาก เป็น First Impression ของเป๊บ"

"ทำปากหวาน ตอนนี้ไม่ได้เหมือนแบบในรูปแล้วนะ เลิก impression ได้แล้ว"

"หือ ตลกน่าที่รัก ความประทับใจครั้งแรก จะเป็นความทรงจำถาวร จะผ่านไปกี่ปี จะอายุเท่าไหร่ ในความทรงจำเป๊บ ทีี่รักก็เหมือนในรูปนี่ไง เหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน ไม่เปลี่ยนแปลงหรอก ที่รักก็คิดแบบนี้จริงมั้ย"

"อื้อ" แมวน้ำพยักหน้ายิ้มๆ ไม่สบตา เขินชัวร์

"แล้วเรื่องออกกำลังกาย"

"เอาน่า เป๊บพักผ่อน อย่าพูดมาก เลื่อนไปไม่มีกำหนด" แมวน้ำตีผมทีนึง

สรุปว่า ไม่มีการออกกำลังกาย ฮ่าๆๆ เมื่อวานไปเที่ยวงานเกษตรแฟร์วันสุดท้าย คนเยอะมากครับ แต่ก็สนุกดี แมวน้ำกินไปหลายอย่างมาก เห็นหนุ่มๆ สาวๆ นศ สนุกสนานกับการขายของ เป็นกิจกรรมที่ดี พาลเอานึกไปถึงสมัยที่เรียน ผมไม่ได้ทำกิจกรรมเหล่านี้เลย หากย้อนเวลากลับไปได้ คงจะร่วมทำเต็มที่แน่ๆ น่าสนุกดีครับ

ขอบคุณมากที่อ่านจนจบ รอบหน้าจะมาทักทายใหม่นะครับ

ขอบคุณครับ

Pep  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-02-2018 13:40:20

 :pig4: :pig4: :mew1:

ต๊ายยยย ฉายาใหม่อีกแล้ว แมวน้ำผู้น่ารัก คึคึ
ให้น้องโจ้ sit up บนที่นอนก็ได้นะ ถ้าขี้เกียจออกไปนอกห้อง
นึกภาพน้องแมวน้ำแล้วเห็นเลยว่าพุงน้องโจ้ต้องป่องออกมาแน่ ๆเลย
เวลาเดินก็เตาะแตะน่ารักดีเนาะ น้องเป๊บก็ช่างสังเกตและจินตนาการได้น่ารักมาก

 :mew4:

อ้อ  รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 04-02-2018 13:56:11

โจ้มีฉายาใหม่ แมวน้ำ แทน ตัวขาว เสียแล้ว อันนี้สืบเนื่องจากการกินใช่ไหม  :laugh:
ทั้งคู่รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ ไปออกกำลังกายก็ดีน๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-02-2018 17:15:54

แมวน้ำ น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:
ขำโจ้ อุตส่าห์ วางแผนออกกำลังกายซะดิบดี ในวันศุกร์
"..........ไปว่ายน้ำ ไม่เหม็นเหงื่อ แล้วก็ได้ออกกำลังกายทุกส่วน"

แต่วันพฤหัส สั่งซื้อหมูกรอบครึ่งโล เครื่องในหมูพะโล้ บลาๆ.....
สรุปโจ้กินเกือบทั้งหมด
ว่ายน้้ำ วิ่งลู่ ออกกำลังกายอะไรนั่น จบกัน เหงื่อยังไม่ได้ออกซักกะหยดเลย 
แถมตีเป๊บที่ไปเตือนเรื่องออกกำลังซะด้วย ฮ่าๆๆ น่ารักจริงๆ
หมีขาว  แมวน้ำ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
โจ้ เป็นแมวน้ำ  งั้นเป๊บก็เป็นหมีขาวสินะ
ก็หมีขาว จับแมวน้ำกินงาย  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 04-02-2018 20:22:39

 :impress2: น่ารักจังฉายาใหม่ :3123:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 04-02-2018 22:22:02

แมวน้ำ อุ๋งอุ๋ง :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: top_fy ที่ 04-02-2018 22:50:31

555ขำ พี่โจ้แมวน้ำ555. ว่าแต่ ในรูปคือใครอ้ะ พี่โจ้ หรือพี่เป๊บ อ่าครับ หล๊อหล่อ  :katai3: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 05-02-2018 09:28:46

 :pig4: :pig4: :pig4:
 :L2: :L2: :L2:
น้องโจ้เป็นแมวน้ำที่น่ารักที่สุด
ในสามโลกเลย
 :mew1:
 :mew1:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Aopkk ที่ 05-02-2018 11:39:41

เป็นแมวน้ำซะงั้นน้องเรา  :mew5:
เป๊บกะโจ้ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 05-02-2018 11:44:46

แมวน้ำ ฉายาใหม่พี่โจ้ น่ารัก5555 รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 05-02-2018 19:32:58

ไม่ต้องเดาเลยว่าแมวน้ำหมายถึงใคร  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 05-02-2018 22:59:36

5555เผลอแป๊บเดียวน้องโจ้ได้ฉายาใหม่อีกแล้ว จากพยูน กลายเป็นแมวน้ำ ท่าทางจะชอบน้ำนะคะ :katai3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-02-2018 20:10:41

อ่านไปยิ้มไปเวลาเป๊บพูดถึงโจ้
เหมือนเอ็นดูหนักมาก รู้สึกถึงความสุขของทั้งคู่
คนอ่านก็พลอยสุขใจไปด้วย อิอิ
แมวน้ำๆ ฉายาน่ารักน่าเอ็นดู

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-02-2018 11:47:37

อิจฉาคนมีความสุขจัง :laugh:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MooMoy ที่ 12-02-2018 10:37:20

นี้ยังไม่จบใช่ไหมค่ะ     รออ่านยุนะคร้า ชอบบบบ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 14-02-2018 12:51:14

Happy Valentines Day ค่ะพี่โจ้  พี่เป๊ป :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 14-02-2018 20:33:33

สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะน้องเป๊บน้องโจ้
ขอให้คู่หวานทั้งสองครองรักกันอย่างสดชื่นและรักกันมากขึ้นทุกวัน
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MooMoy ที่ 10-03-2018 20:51:14

เมื่อไหร่จะมาเขียนต่ออ่ะค่ะ คิดถึงแล้วๆ  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MooMoy ที่ 10-03-2018 20:52:15

เมื่อไหร่จะมาเขียนต่ออ่ะค่ะ คิดถึงแล้วๆ  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-03-2018 16:11:17

คิดถึงแล้วน๊าาาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 21-03-2018 12:52:43

อ่านไปยิ้มไปค่ะ น่ารักกันมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 22-03-2018 08:45:27

หายไปนานแล้วนะ คิดถึงคู่หวานตลอดปีครับ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-04-2018 13:22:27

อยากอ่านอีกอ่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-04-2018 15:57:08

คิดถึงครับ หายไปนานเนาะ
 :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะเม้าแมวน้ำ Up 4/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-04-2018 16:16:36

สวัสดีค้าบบบบบบบ แฮร่ๆๆ หายไปนานมาก ข้ออ้างเดิม คือ งานเยอะ 55555+ จริงๆ ก็ป่วยด้วยอะคับ เลยมะค่อยได้เข้ามาเม้ามอยซอยเก้า แล้วนี่เนื้อเรื่องหลักยังค้างเลยอ่า พอเขียนมาถึงตอนบวช นึกเรื่องในอดีตไม่ออกแล้วง่า ทำไงดี เฮ้ออออ

วันนี้ฝนตกเนอะ ตั้งแต่เช้าเลยอ่า ลืมตามาก็มืด เลยงงๆ อ่า

"อื้อออ....เป๊บบบบ....กี่โมงแล้วอ่า" ถามลุงเพราะเห็นลุงตื่นมานั่งอ่านไอแพด

"เก้าโมงแล้วครับ"

"หาาาาา เก้าโมง ทำไมมืดเหมือนหกโมงเช้า"

ไม่ทันจะขาดคำ ได้ยินเสียงป๊อกแป๊ก แล้วตามด้วย ฝนห่าใหญ่มาก

"อ้าวฝนตก"

"ใช่ครับ มืดฝนตั้งแต่เช้า"

"ว้าาาา งั้นออกไปกินอะไรไม่ได้อะดิ อยากกินตั้งหลายอย่าง"

"รอฝนหยุดค่อยออกไปก็ได้ครับ"

"มืดขนาดนี้อะเป๊บ กว่าจะหยุด โจ้ผอมพอดี"

"นั่นละครับ เป็นเรื่องที่ดีมาก"

ผั๊วะ....ถีบไปทีนึง

"โอ้ยยยย ที่รักกกก เจ็บนะครับ" ทำมาเจ็บ เจ็บอารายทำไมยิ้มกว้าง ผัวบ้า ชิส์

"ไม่ต้องมาสำออย ไปทำของให้กินเด๋วเน้ ไม่งั้น กัดจู๋ขาด"

"หืม ไม่มั้งครับ เมื่อคืนไม่ได้กัดนี่ เห็นอมเล่นตลอด"

แว๊กกกก....พูดตรงขนาดนั้น เขินนนนน โว้ยยยย ผัวเพี้ยนนนนน  :mew6: :mew6:

"ทะลึ่งอะ ไปทำของให้กินเลย เร็วๆ"

ตาลุงเพี้ยน เดินยิ้มพร้อมหัวเราะออกไป แงงงงง โดนแกล้งงงง ชิส์

อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แต่งตัวชุดลำลองสบายๆ ก็ได้ยินเสียงลุงเรียกให้ไปหม่ำๆ

"โหวเป๊บ นังกะเสกมา น่ากินอ่า"

"ก็ของที่แช่ไว้ในตู้เย็น เป๊บคิดว่าถ้าไม่ทำให้หมด คงไม่ได้ทำอีกหลายวัน"

"น่ากินอ่า"

มื้อเช้านี้ลุงทำ แกงจืดเต้าหู้หมูสับ ไข่เจียวกุ้งสับ ผัดกระเพราปลาหมึก แล้วก็ผัดผักรวม

"เป๊บ ผัดผักดูแปลกๆ"

"ฮ่าๆๆ ก็คือเหลือผักอะไรที่พอน่าจะกินได้ เป๊บเลยหั่นใส่ๆไปครับ ลองกินดู"

"ไม่ตายอะเนอะ"

"หือ อย่าดูถูก อร่อยจะกินไม่พอมากกว่า"

ตักชิม เอออร่อย รู้สึกดี มีผัวเป็นทั้ง เพื่อน พ่อ พี่ น้อง พ่อครัว และสามี ในเวลาเดียวกัน 55555+

"เป๊บ วันเกิดโจ้ปีนี้ ฉัตรจะมาไทยอะ"

"จริงหรือ ที่รักคุยกะฉัตรแล้วหรือ"

"ใช่ๆ นางไลน์มาบอก นางว่าจะมาเจ็ทส่วนตัว"

"แล้วยังไงต่อครับ"

"มากันทั้งบ้าน เห็นว่าจะชวนไปเที่ยวเกาะสมุย นางเลยถามๆ ว่า รู้ป่าวสนามบินสมุยเครื่องบินส่วนตัวลงได้มั้ย"

"นั่นซิ เป๊บก็ไม่แน่ใจนะครับ แต่เคยเห็นดาราเอาเครื่องบินไปลง น่าจะได้นะ เสียค่าธรรมเนียม"

"ฉัตรบอกให้ชวนเพื่อนๆทั้งแก๊งค์ เป๊บโทรไปชวนโอ๊ตด้วยนะ"

"มันจะว่างหรือที่รัก เดี๋ยวเป๊บลองบอกมัน"

"ได้ๆ ก็ดีนะไปทำบุญวันเกิด แต่จริงๆ ไปสายการบินก็ได้ สะดวกกว่ามั้ง"

"บอกฉัตรยังละ"

"บอกแล้ว นางบอก ผัวจ่าย ผัวไม่ชอบบินสายการบิน"

"คงต้องตามใจนาง"

"นั่นแหละ แล้วนี่ตอนเย็นกินอาราย"

"มื้อเช้ายังไม่หมดเลยนะครับ"

"ก็เตรียมการก่อน อย่าบ่น เดี๋ยวจับอม"

"งั้นจะบ่นเยอะๆ เลย"

จะว่าไประยะหลังๆ พออายุมากขึ้น ตัวผมเองก็ทะลึ่งขึ้นเนอะ ตะก่อนไม่กล้าพูด ตอนนี้ไม่มียางอาย  :mew3: :mew3: :mew3:

ไล่ลุงไปอาบน้ำ ผมเองก็จัดการเก็บกวาดล้างจาน เสร็จเรียบร้อย ผมเข้าไปแปรงฟันที่ห้องน้ำติดกับห้องครัว เดินกลับเข้ามาก็เห็นลุงนอนบนเตียงดูทีวีในห้องนอน

"แฮ่ๆ นอนด้วยๆ"

ผมขึ้นเตียง ซุกตัวไปในผ้าห่ม นอนพิงอกเป๊บ

"เป๊บดูอาราย"

"ซีรี่ Netflix Lost in Universe ครับ สนุกดีนะ"

อันนี้เคยเล่ามั้ยอ่าว่า เป๊บชอบหนัง Scifi มากกกก ประเภทแบบเทคโนโลยี อนาคต หรือแบบหนังโลกจะแตก ดาวหางพุ่งชนโลก ที่แบบใช้เทคโนโลยีเยอะๆ นางจะชอบมาก โดยเฉพาะเรื่อง i-robot หนังสิบกว่าปีแล้วมั้ง นางดูตั้งแต่หนุ่มๆ จนตอนนี้ยังดูเหมือนกันนะ

ผมก็นอนดูไปเรื่อยๆ สนุกดีเหมือนกันน่า

"นี่ถ้ามนุษย์มียานอวกาศแบบในหนังแล้วไปท่องอวกาศได้จริง คงสนุกเนอะเป๊บ"

ไม่มีเสียงตอบ ผมเงยหน้าไปมอง

"อ้าว หลับไปนอนไหนอะ"

เป๊บนอนหลับไปตั้งแต่ตอนไหน ผมก็ค่อยๆ ขยับตัวไปคว้ารีโมททีวี กด ปิด แล้วค่อยๆ กระดึ๊บๆ ออกจากตัวเป๊บ

"จะไปไหนครับ"

"อ้าวยังไม่หลับหรือ เห็นเป๊บหลับ โจ้จะกระดึ๊บออกมานอนไง"

"ไม่อนุญาต นอนแบบเดิม"

"อึดอัดแย่ ไม่เอาอะ"

"ใครจะไปรู้สึกอึดอัดกับเมียตัวเองละครับ" เป๊บดึงตัวผมมากอดเหมือนเดิม

"โอเคๆ งั้นนอนๆ ลุงเบ๊อะเอาแต่จาย"

ปากบ่นไปงั้น 5555+ ไม่ซิ ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน ไม่ว่าจะวันแรก หรือ วันนี้ เป๊บยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน

"รักนะลุง"

"รักเหมือนกันครับ"

 :mew6: :mew3: :mew1:

เม้ามอยพอแล้วววววว เติมความหวานเนอะ เขินอ่าาาาา 5555+

เดี๋ยวห้าโมงออกไปสยามพารากอน หม่ำๆ ข้าว และดู Infinity War

ใครดวงดีเจอเดินสวนทักทายกันบ้างน้า

ตอนต่อไปจะเร่งปั่น อีกสามเดือนเอามาลง 5555+ บายค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Subterra ที่ 28-04-2018 20:36:25

ฝนตกหนักเลย ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 28-04-2018 22:00:22

ขอบคุณครับหวานตลอด จุ๊บๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-04-2018 09:28:14

ชื่นชมรักของเป็บ โจ้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-05-2018 09:26:39

โอ้ยยยย น่ารักกันจริงๆเลยคู่นี้

ฝนตกน่าจะเกือบทั่วประเทศเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 01-05-2018 10:38:04

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-05-2018 12:46:35

 :m22: :m22: :m32:
เมื่อไหร่จะมาอีกครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MooMoy ที่ 14-05-2018 18:51:39

คิดถึงพี่ทั้งสองคนจัง  :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 02-06-2018 07:17:15

HBD ค่ะพี่โจ้ สุขภาพร่างกายแข็งแรง เฮงๆรวยๆ รวยแล้วก็ขอให้รวยยิ่งๆขึ้นไปนะค่ะ 
  :3123:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-06-2018 13:44:44

สวัสดีค้าบบบบบบบ สวัสดีวันเสาร์ 55555+ หายไปสามแสนปี เชิญรุมตบตีได้เลยค้าบบบ  :mew6: :mew6:

ไม่แก้ตัวแล้วอ่าว่าทำไมหายไปนาน เหตุผลเดิมๆ  :mew3: :mew3:

วันนี้นำตอนใหม่มาให้อ่านด้วยน่า ตอนนี้อาจจะไม่มีอะไรหวือหวามากนะคับ แต่ก็เป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิตที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน มีคติสอนใจด้วยน่า สำหรับตอนหน้าอาจจะมาเล่าสั้นๆ แล้วก็เข้าสู่ตอนจบอวสานแล้วละคับ

ตอนต่อไปน่าจะอีกสักพักนึง เดี๋ยวจะบังคับลุงให้มาเล่าบ้างเนอะ คิคิ คิดถึงทุกคนค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 59 อุปสมบท
   นับจากวันที่เป๊บสึกออกมาใช้ชีวิตตามปกติ เราสองคนและเพื่อนๆ ต่างมุ่งเร่งสะสางเรื่องการเรียนด้วยการทำเล่มวิทยานิพนธ์ รวมถึงทำเรื่องจบการศึกษา เว้นเพียงแต่ โอ๊ตกับทราย ที่สอบวิทยานิพนธ์ช้ากว่าปกติ พวกเราทุกคนต่างก็ช่วยโอ๊ตกับทราย ด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว คือ อยากจบการศึกษาและถ่ายรูปพร้อมกัน
   ภายในระยะเวลาสองเดือน โอ๊ตกับทรายก็ได้ทำเรื่องจบการศึกษา พร้อมกับเรื่องราวดีๆ คือ ได้รับปริญญาช่วงกลางปีพร้อมกับกันทุกคน นับว่าเป็นข่าวดีมากๆ
“นี่อีหอย ทุกอย่างเสร็จหมดละเนี่ย ตกลงเมิงจะวางแผนยังไงต่อ”
   ฉัตรเอ่ยถามขึ้นมาในขณะที่พวกกำลังทานอาหารเที่ยงเฉลิมฉลองความสำเร็จ
“ตอนนี้หรือ อืม ระยะยาวยังไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ระยะสั้น กรูจะบวชตามที่ได้บอกพ่อกับแม่” ผมตอบฉัตร
“เออใช่ กรูจำได้ แล้วเมิงจะบวชวันไหน”  ฉัตรถามขึ้นมา
“ยังไม่รู้เลย ว่าเนี่ยจะต้องไปหาพระอาจารย์ก่อน” ผมตอบฉัตรพร้อมหันไปมองเป๊บ
“งั้นกินเสร็จไปหาพระอาจารย์มั้ยครับ” เป๊บชวน
“ทั้งโลกมีเมิงกันสองคนหรือไง กรูละ” ฉัตรจิกเป๊บพร้อมชี้มาที่ตัวเอง
“ฮ่าๆๆ ก็ไปดิ ไม่ได้ห้ามอะไรนี่หว่า” เป๊บตอบแบบขำๆ
   กลายเป็นว่าทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็ไปหาพระอาจารย์พร้อมกัน ด้วยแผนการที่ไม่ได้กำหนดมาก่อน จำเป็นจะต้องขับรถตามกันไปจนกระทั่งถึงวัด เป๊บเดินไปเรียกพระอาจารย์ที่หน้ากุฏิ
“พระอาจารย์ครับ พระอาจารย์ เป๊บเองครับ” เรียกอยู่สองสามครั้ง ไม่นานนัก พระอาจารย์ก็เปิดประตูออกมา
“เจริญพรโยมทุกคน เข้ามาด้านในกันก่อน”
   หลังจากที่ทุกคนเข้ามาด้านในและนั่งสงบเรียบร้อย
“สำหรับวันเวลาบวชตามสะดวกแต่ถ้าจะให้ระบุ 26 มีนาคม ปีหน้าถือว่าเป็นวันดี”
“หา พระอาจารย์ ทราบได้ยังไงครับว่าผมจะมาถามเรื่องนี้” ผมอุทานถามด้วยความประหลาดใจ
“อย่ารู้เลย จะมีสักกี่เรื่องกันที่โยมโจ้จะถาม” พระอาจารย์ตอบยิ้มๆ
   ฉัตร โอ๊ต เบิด และทราย นั่งทำหน้าตะลึง ส่วนเป๊บนั่งยิ้มๆ
“ถ้าพระอาจารย์ว่าเป็นวันดี เดี๋ยวผมจะไปบอกคุณพ่อคุณแม่ ให้มาหาพระอาจารย์อีกครั้งนะครับ”
“ได้แล้วแต่โยมโจ้สะดวกเลย เพียงแต่จะบวชสักกี่วันละ”
“ตั้งใจไว้ว่าสามเดือนครับ แต่จะครบหรือไม่ ยังไม่ทราบเลยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก ตามที่สะดวกไว้ก่อนจะเปลี่ยนยังไงอย่างไรค่อยว่ากันอีกที”
“ได้ครับพระอาจารย์”
“แล้วนี่นั่งเงียบกันไม่คุยอะไรกันหน่อยหรือ” พระอาจารย์หันมาถามฉัตร เบิด ทรายและโอ๊ต
“อะ..เอ่อ...คือ พระอาจารย์คะ พวกหนูซื้อน้ำปาณะมาถวาย”
“ขอบใจโยมมากนะ โยมเป๊บยกมาประเคณ” เป๊บก็ยกน้ำปาณะถวายพระอาจารย์
   หลังจากรับพรจากพระอาจารย์แล้ว
“แล้วนี่พวกโยมวางแผนชีวิตยังไงต่อไป” พระอาจารย์ถามเพื่อนทั้งสี่คน
“เอ่อ..ยังไม่ทราบเลยค่ะพระอาจารย์ อาจจะค่อยวางแผนอีกทีหลังรับปริญญา” ฉัตรเอ่ยขึ้นมา
“ปล่อยให้เป็นไปตามชีวิต ที่เขาบอกกันว่า พรหมลิขิตใช่มั้ยโยม”
“น่าจะใช่นะคะ แต่ในบางมุมหนูเชื่อว่าเรากำหนดเองได้”
“ก็ถูกต้องนะโยม แต่ในความเป็นจริง เหตุการณ์ที่เราเจอในแต่ละวันมันเป็นสิ่งที่กำหนดมาแล้ว ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ ไม่ว่ายังไงอย่างไร ไม่เจอวันนี้วันหน้าก็ต้องเจอ โยมอย่าได้กังวล ชีวิตของโยมทุกคน ไม่ได้มีความตกต่ำหรือลำบากอะไรเลย โยมก็เตรียมตัวไปอยู่ต่างประเทศ จะมีครอบครัวที่มีความสุขอยู่ที่นั่น ส่วนโยมกลับไปช่วยกิจการที่บ้าน คู่บารมีของโยมจะเป็นคนต่างชาติ ส่วนโยมทั้งสองเป็นเนื้อคู่กัน เตรียมสร้างครอบครัวเถอะ” ทุกคนนั่งอึ้งในสิ่งที่พระอาจารย์พูด
“เอ่อ...แล้ว” เหมือนเบิดจะเอ่ยถามขึ้นมา
“สองปีกว่านับจากนี้โยมจะเจอคู่ของโยม สิ่งอื่นใดที่นอกเหนือจากนี้โยมทุกคนอย่าได้ถามเลย อาตมาจะอาบัติเสียมากกว่านี้” พระอาจารย์ปรามเชิงยิ้มๆ ซึ่งนั่น ทำให้เบิดตาโตไปแล้ว
   ผมกับเป๊บเลยเลี่ยงการพูดคุยที่อาจจะจะทำให้พระอาจารย์อาบัติ จนได้เวลาที่เหมาะสม
“งั้นพระอาจารย์ครับ พวกผมลาดีกว่า ถ้านานกว่า เพื่อนๆทุกคนจะช๊อก” เป๊บพูดแซวๆ
“ฮ่าๆ ก็ดีนะโยมเป๊บ งั้นอาตมาพรมน้ำมนต์ให้นะ...ขอให้โยมทุกคนประสบแต่ความดี สิ่งที่ดี ปราศจากความทุกข์ เทอญ”
“สาธุๆ”
   กราบลาพระอาจารย์เรียบร้อย พวกเราทุกคนก็เดินทางออกจากวัด ขับรถตามกันมาเรื่อยๆ โดยมีเป้าหมายว่าจะทานอาหารทะเลเป็นมื้อค่ำ
“เป๊บ โจ้ว่าเดี๋ยวหูชาแน่อะ” ผมถามระหว่างที่เป๊บกำลังขับรถ
“ทำไมหรือที่รัก”
“ก็ทุกคนดูหน้าตาอึ้งแบบมีคำถามสักแสนข้ออะ คือถ้าไม่ติดว่ามารถคนละคัน ป่านนี้คงแหกปากลั่นรถ”
“ฮ่าๆๆ เป๊บเห็นด้วย งั้นต้องเตรียมรับการตอบคำถามแล้วนะครับ”
   ไม่นานนักพวกเรามาถึงร้านอาหารซีฟู๊ด นั่งประจำที่เรียบร้อย พนักงานยังไม่ทันจะวางเมนู
“นี่ๆ อีหอย....” ฉัตรกำลังจะถามขึ้นมา
“สั่งอาหารก่อนเถอะเมิง เดี๋ยวค่อยคุย” เป๊บปราม
“โอ้ยยยก็กรูสงสัย เอ้ารีบๆสั่ง กุ้งเผาสองโล ปลาหมึกไข่เผา ยำไข่แมงดา บลาๆๆ” ฉัตรเริ่มสั่ง
“เดี๋ยวๆๆนะคะคุณแม่ขรา คือจะแดกหมดมั้ย”
“เออสั่งมาก่อน กรูเลี้ยง ไม่หมดค่อยห่อกลับ...เอาตามนี้คร่า น้องทำมาให้ครบทั้งหมดแล้วมาเสริฟทีเดียวนะ” ฉัตรหันไปกำชับพนักงาน
“อะ มาคุยต่อ เมิงๆ พระอาจารย์ท่านพูดเหมือนอาม่า” ฉัตรหันมาคุย
“ใช่ๆ เหมือนโทรศัพท์คุยกัน” เบิดกำชับ
“กรูว่า MSN กันแน่” โอ๊ตเสริม
“ขนาดนั้น” ทรายหันมองหน้าโอ๊ต
“เมิงๆ แล้วท่านรู้ได้ไงวะ ยังไง อย่างไร” คือตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงอยากรู้ของเพื่อนๆ
“เดี่ยวๆๆๆ หยุดๆๆ” ผมขึ้นเสียงเบาๆ ปรามทุกคน
“คืองี้ พระอาจารย์ท่านก็ล่วงรู้ตามที่ท่านอยากรู้นะแหละเมิง การที่ท่านแนะนำแบบนั้นท่านคงเมตตาไม่อยากให้พวกเมิงคิดมาก อย่างน้อยชีวิตในอนาคตก็จะสมบูรณ์แบบไม่มีอะไรที่เป็นอุปสรรคมากนักไง” เป๊บอธิบายยาว
“แหมเมิง เข้าใจน่า แต่แบบก็แอบอยากรู้งี้” ฉัตรบ่นๆ
“เป๊บ เอางี้มั้ย เนี่ยเดี๋ยวกินเสร็จ ขับรถไปไหว้อาม่ากัน” ผมหันไปบอกเป๊บ
“เอางั้นหรือครับ จากเวลาน่าจะพอได้นะ” เป๊บพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือ
“ดีๆ ไปกราบอาม่า จะได้เม้ามอย” ฉัตรยิ้มอารมณ์ดี
“ขออนุญาตวางอาหารนะคะ” พนักงานยกอาหารมาเยอะมาก
“แดกๆ ก่อน ค่อยว่ากัน”
   หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินทางไปกราบอาม่า ใจจริงของผมคิดว่าจะนำความเรื่องการบวชไปบอกอาม่าด้วย แต่เพื่อนๆนี่ละครับ อยากจะเม้ามอยกับอาม่าเหลือเกิน
   ขับรถใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงร้านค้าขายของชำ ซึ่งเป็นบ้านของอาม่า พี่ที่เป็นลูกสาวอาม่ากำลังจัดเก็บหน้าร้านพอดี
“พี่สวัสดีครับ” เป๊บทักทาย ตามด้วยพวกเราทั้งหมด
“เอ้า สวัสดีค่ะน้องเป๊บน้องโจ้ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นยังไงบ้าง สึกมาเมื่อไหร่นี่”
“ก็สักระยะนึงแล้วครับพี่ พี่ละครับสบายดีมั้ย”
“สบายดีค่ะ เนี่ยพี่ยังบ่นๆ กับแม่เลยว่า น้องเป๊บสึกหรือยัง แม่ยังบอกพี่ว่า เดี๋ยวก็มา เออมาจริงๆ”
“จริงหรือครับพี่ อาม่ารู้ล่วงหน้าอีกนะครับ” เป๊บแซวๆ
“ฮ่าๆ ก็ตามนั้น งั้นเข้าไปหาแม่พี่ก่อนนะ เดี๋ยวเก็บร้านเสร็จจะตามไป”
“ขอบคุณครับ”
“ตามสบายนะคะทุกคน นึกว่าเป็นบ้านตัวเองนะ” พี่สาวบอกกับทุกๆคน
   พวกเราก็เดินผ่านชั้นวางของ อ้อมไปทางหลังร้าน มุ่งตรงไปยังห้องนอนของอาม่า
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....อาม่าครับ ขออนุญาตครับ” เป๊บเคาะประตูห้องอาม่าพร้อมกล่าวขออนุญาต
“อาตี๋หญ่ายหรือ เข้ามาๆน่า”
“สวัสดีครับ / ค่ะ อาม่า” พวกเรายกมือไหว้กล่าวทักทายอาม่า
“ไอหย๋า มากังเยอะ สะหวักลีๆ มาๆ เข้ามาก่องน่า นั่งๆ”
“อาม่าสบายดีนะครับ” ผมเริ่มทักทายอาม่า
“ตามปะสาน่าอาตี๋เล็ก ลื้อละเป็งยังงายบบ้างน่า”
“สบายดีครับอาม่า”
“ลีๆ แหล้วน่า แล้วตกลงลื้อจะบวกวังหนาย” อาม่าถามผมพร้อมยิ้ม
“หา อาม่าทราบ” ผมถามกลับ
“อย่าถามน่าอาตี๋เล็ก บวกเดืองมีนาช่ายม่าย ฮ่าๆ” อาม่าหัวเราะอารมณ์ดี
“คุณพระ” ฉัตรเอามือทาบอก
“ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะฮาครืนขึ้นมา
“ตกจายอารายอาหมวย”
“ก็อาม่ารู้ด้วยหรือคะ ยังไม่ทันจะได้เล่า”
“ชิงๆ ได้แหล่ว ฮ่าๆ บวกเดืองหน้าแหละดีอาตี๋เล็ก จะได้เริ่มต้งชีวิกหม่ายๆน่า”
“จริงหรือครับอาม่า แล้วตอนนี้ชีวิตผมยังไม่ใหม่หรือครับ”
“คงที่รอกจากความตายมาน่า ก็เหมืองกับการเกิกหม่ายน่าอาตี๋เล็ก ดังน้างถ้าได้บวกหรือสร้างกุศงหม่ายๆ ก็จะช่วยห้ายชีวิกจาเริงขึ้งมากน่า”
“ครับอาม่า”
“แล้วลื้อก็จะล่ายทกแทงบุงคุงพ่อแม่ล่วยน่า”
“นั่นเป็นความตั้งใจของผมเลยครับอาม่า”
   สิ้นเสียงที่ผมตอบอาม่าไป อยู่ดีอาม่าก็นั่งนิ่งหลับตาซะแบบนั้น ผมกับเพื่อนๆ ก็ทำหน้าตกใจ เว้นแต่เป๊บที่ทำหน้านิ่งๆ ไม่ถึงนาที อาม่าก็ลืมตามา
“อาตี๋เล็ก คุงยายของลื้อฝากบอกมาว่า วังที่ลื้อบวก ท่างจะลงมาร่วมน่า”
   ยังไม่ทันตอบอาม่า ผมก็น้ำตาซึมทันที คุณยายยังไม่ได้ไปไหน ยังอยู่ใกล้ๆ ผมคิดถึงคุณยายมากเหลือเกินครับ
“อย่าล้องอาตี๋ ท่างสาบายลีน่า ท่างก็ดูแลลื้อตาหลอด บวกให้ท่าง ก็ตอบแทงพะคุงเลี่ยว”
“ครับอาม่า ผมคุยกับพระอาจารย์ไว้ว่า 26 มีนาคม ยังไงถ้าคุณพ่อคุณแม่ไปคุยกับพระอาจารย์ท่านแล้วลงตัว ผมจะมาบอกวันเวลาอาม่าอีกทีนะครับ”
“วังนั่งแหละลี อาม่าปายแน่นองน่า”
“ขอบคุณครับอาม่า”
“แล้วลื้อเป็งงายอาตี๋หย่าย หน้าผ่องเชียวน่า”
“ฮ่าๆ อาม่าก็แซวเกินไปครับ”
“ลื้อทำถูกทางเลี่ยว คงที่จิตไว้น่า จาช่วยให้ลื้อมีสาติมาก”
“ครับอาม่า”
“อาตี๋หย่ายดูแลอาตี๋เล็กดีๆน่า อีสร้างกุศลผลบุญมาต่างจากลื้อมาก ขาดอีไปลื้อไปก็ลำบาก เช่งเดียวกังน่าอีตี๋เล็กลื้อก็ดูแลอาตี๋หย่ายดีๆ ถ้าลื้อขาดอีปายชีวิกลื้อก็ไปไม่ถึงหนายเหมืองกังน่า”
“เหมือนที่เรียกว่า คู่บุญบารมี หรือเปล่าคะอาม่า” ฉัตรถามอาม่า
“จาว่าแบบนั้งก็ด้ายน่า อีทั้งสองเป็งคู่กังมาหลายภพชากมักน่าอาหมวยหญ่าย อยู่กังจงตายจากกังโน่ง ฮ่าๆๆ” อาม่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“อาม่าคะ หนูสงสัย ถ้าสองคนเขาเป็นเนื้อคู่กัน ทำไมโจ้เขาถึงได้เกิดมาเป็นผู้ชายละคะ”
“อาหมวย มังขึ้งอยู่กับคำอธิษฐานน่า อาตี๋เล็กอีเคยตั้งจิกขอให้ชากหน้าได้บวช อีเลยเกิกมาเปงผู้ชายน่า แต่ด้วยจิกวิงยางเปงผู้หญิงมาหลายภพชาก ชากนี้อีเลยเปงแบบนี้น่า”
“แล้วชาติหน้าละครับอาม่า ผมจะต้องเกิดเป็นแบบนี้อีกหรือ”
“อาม่าม่ายลู้หลอก ปักจุบังสำคังที่สุกน่า ลื้อเองทำปักจุบังห้ายดี อนาคกจะลีเอง”
   อาม่าก็ยังได้เล่าเรื่องราวในอนาคตของทุกคนอย่างคร่าวๆ เปรียบเสมือนคำพยากรณ์ที่ทำให้ทุกคนไม่ประมาท อาม่ายังให้สติและข้อคิดในการดำเนินชีวิต ทำให้พวกเรารู้สึกดีและปลื้มปิติมาก พี่สาวลูกอาม่า นำน้ำและขนมมาให้ พร้อมกับชวนคุยสนุกสนานเฮฮา จนกระทั่งได้เวลากลับ
“ไม่นอนค้างที่นี่หรือคะน้อง ห้องว่างนะ” ลูกสาวอาม่าชวน
“วันนี้มากันหลายคนครับพี่ เอาไว้เดี๋ยวผมกับโจ้มาสองคนค่อยค้างนะครับ”
“รอบหน้าเดี๋ยวหนูจัดผ้ามาค้างด้วยนะคะพี่ ฮ่า” ฉัตรแซว
“ยินดีเลยค่าน้องฉัตร เนี่ย พี่ชวนสองหนุ่มนี่กี่ครั้งก็ไม่สะดวกตลอด ครั้งต่อไปว่าจะไล่ตั้งแต่หน้าบ้าน”
“โหวววว ขนาดนั้นเลยพี่” ผมทำตาโต
“ฮ่าๆ แหย่เล่นค่า ยังเดินทางกลับปลอดภับนะคะ เจอกันวันงานบวชนะ”
“ได้ครับพี่ ขอบคุณครับ ยังไงผมจะส่งข่าวอีกครั้งนะครับ”
“ได้ค่า”
“อาม่า พวกเราทุกคนลานะครับ”
“สะหวักลีๆ น่า จาเริงๆ เดิงทังปอกภายน่า”
   พวกเราทั้งหมดเดินทางออกจากบ้านอาม่า ด้วยการขับรถตามกันมา จนมาแวะที่ปั้มน้ำมันซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านอาม่ามากเท่าไหร่นัก
“กินไรปะวะ” ฉัตรถาม
“หิวยังเป๊บ”
“กินได้ครับ”
“กรูว่าก่อนกลับ กท หาไรแดกก่อนก็ดี เผื่อไปหิวตอนดึกแม่มซวย” เบิดเปรย
   สรุปเรียบร้อย ก็มาทานร้านข้าวต้ม ย. ยาว ร้านนี้ผมกับเป๊บมักจะมาทานเป็นประจำหลังจากที่แวะมากราบนมัสการพระอาจารย์หรืออาม่า รสชาติใช้ได้ครับ อร่อยกว่าร้านใน กท หลายๆ ร้านเลยทีเดียว
“อีโจ้ว เมิงพร้อมบวชยัง”
“ใจนะพร้อม แต่บทขอบวชกรูยังจำได้ไม่หมด”
“ให้คนกล่าวนำแล้วเมิงว่าตามไม่ได้หรือ” โอ๊ตถามเชิงหันไปมองเป๊บ
“ตามหลักปัจจุบันก็ได้นะ แต่ตามหลักพระธรรมวินัย การกล่าวด้วยตัวเองแสดงถึงความตั้งใจ จะให้ความรู้สึกดีกว่า” เป๊บตอบโอ๊ต
“งั้นอิชั้นว่า โจ้จะต้องพยายามให้มากแล้วละค่ะ” ทรายพูดกับผม
“ก็พยายามอยู่นี่ละทราย บางครั้งก็ท่องๆ ดันสลับกัน”
“ให้อีเป๊บติวดิเมิง เหมือนติวสอบคิวอีไง” ฉัตรแซว
“โอ้ยยยย ว่างซะที่ไหนละ ตั้งแต่สึกมา ดูนิ่งๆ เฉยๆ ทั้งวัน เห๊อะ” ผมบ่นเชิงแขวะเป๊บ
“อ้าวอีเป๊บ งานเข้าเมิงละ สงสัยไม่ได้ทำการบ้าน”
“ไม่นะฉัตร เพิ่งทำไม่กี่วันมานี่เอง”
“แล้วจะไปเล่าเพื่อนๆ ทำไมมมมมมมม” ผมตกใจ
“เป๊บไม่ได้เล่า แค่ตอบฉัตรเองครับ” ยิ้มกว้างเพื่อ?
“ฮ่าๆ เมิงต้องทำให้สม่ำเสมอไงอีเป๊บ ห่างไปหลายเดือน เพื่อนกรูหยากใย่ขึ้น”
“เกินไปอะฉัตร เดี๋ยวตบบบบบบ” เขินมาก
“เท่าที่สำรวจไม่มีหยากใย่นะฉัตร” เป๊บไม่ต้องตอบอีฉัตรรรร โอ้ยยยยย
   ทุกคนขำกันลั่น นี่ละครับการสนทนาแบบ dirty joke ของแก๊งค์ผม ไม่ได้พ้นจากเรื่องบนเตียงเลยจริงๆ
   ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยก็ต่างก็แยกย้ายล่ำลา ผมกับเป๊บขับรถกลับกันสองคน เพื่อนๆ คนอื่นฉัตรอาสาพาไปส่งถึงบ้าน ระหว่างทางขับรถกลับ
“เป๊บ ตอนที่บวช เป๊บคิดถึงโจ้ป่าว”
   เป๊บหันมามองแวบนึง ก่อนละสายตากลับไปมองที่ถนนเหมือนเดิม
“คิดถึงมากครับ....มากจริงๆ จนบางครั้งเกือบทนไม่ไหวเหมือนกัน”
   ทำไมเสียงที่เป๊บเปล่งออกมา ทำให้ผมรู้สึกหน้าร้อน วูบวาบ และกระแทกใจกับความรู้สึกอย่างมาก
“แล้วเป๊บทำยังไงละ”
“พระอาจารย์สอนให้สลัดความคิด คือ คิดในสิ่งที่เป็นปัจจุบัน ณ ขณะจิตที่เรากำลังทำอยู่ ให้เรารู้ว่าตัวเรากำลังทำอะไร แล้วตั้งสติกำหนดให้เรามุ่งไปตามทางนั้น”
“ได้ผลมั้ย”
“ช่วยได้มากครับ เป๊บพยายามที่จะมีสติ ช่วงเวลาใดที่คิดถึงโจ้ เป๊บจะสลัดความคิด ดึงตัวเองกลับมาตลอด ในระยะแรกๆ ทรมานมาก แต่พอล่วงเข้าไปเดือนแรก เริ่มชิน และค่อยๆ ลืมโดยไม่คิดถึงมากเท่าไหร่ครับ”
“หา..หมายความว่าหมดรัก” ผมถามแบบงอนๆ
“ไม่ใช่ๆ ครับ อย่าคิดแบบนั้น หมายถึงจิตไม่ฟุ้งซ่านเพราะเรารู้ว่าตอนนี้เราอยู่ในสถานภาพไหน ต้องทำอะไรต่างหากครับ”
“จริงอะ แล้วโจ้จะต้องเป็นแบบเป๊บมั้ยอ่า”
“ก็แล้วแต่ว่า ที่รักรักเป๊บหรือเปล่า ถ้ารักก็คิดถึงเยอะมาก เว้นว่าไม่รักก็จะลืมๆ กัน”
   ตอนไปบวชเขามีคลาสสอนแอคติ้งมาหรือไง สุ่มเสียงมีการดราม่า หนอยยยย ผัวเจ้าเล่ห์
“นี่ๆ ไม่ต้องทำเสียง เคน ธีรเดช”
“อ้าวหรือครับ ว้ากะจะเสียงหล่อๆ เหมือนเคนธีรเดช ฮ่า”
“ตลอดดดดดด ชิส์”
“ยังไง วันที่ที่รักห่มผ้าเหลืองแล้ว อย่าได้คิดถึงเป๊บนะครับ ทำหน้าที่ตรงนั้นให้ดี ชีวิตเราอาจจะมีโอกาสได้ทำเพียงครั้งเดียว หากที่รักตั้งใจ เชื่อเถอะว่า จะได้สัมผัสความรู้สึกหนึ่งที่ไม่เคยได้รับมาก่อน”
“มันคืออะไรหรือเป๊บ”
“ความลับครับ บวชแล้วจะรู้เอง”
   ความลับงั้นหรือ เป๊บบวชแล้วเจออะไรกันน้า เป็นความสงสัยที่ผมครุ่นคิดมาตั้งแต่วันนั้น จนมารู้ความหมายตอนบวชนี่ละครับ
“เป๊บๆ ถามอีกเรื่อง...บวชวันแรกเจอผีป่าวอะ”
“หือ ทำไมถึงอยากรู้ครับ”
“ก็แบบ ได้ยินเขาเล่าๆ กันอ่า ว่าพระใหม่บวชวันแรกๆ จะเจอผีมาขอบุญอ่า”
“ถ้าโจ้ได้ยินมาแบบนั้น ก็ ถูกต้องครับ”
“หา เป๊บเจอจริงอะ เล่าๆๆ”
“เป๊บไม่รู้ว่าใช่ผีหรือไม่นะครับ...คือ คืนแรกที่นอนกุฎิพระอาจารย์ ท่านสั่งว่า ห้ามออกไปเดินนอกกุฎิหลังช่วงเวลาสามทุ่มอย่างเด็ดขาด เป๊บเองก็เชื่อฟัง เลยอยู่ในกุฎิตลอด จนเวลาประมาณสี่ทุ่ม พระอาจารย์ก็ขอตัวขึ้นไปจำวัตรที่ชั้นสอง ส่วนเป๊บก็นอนจำวัตรชั้นล่าง ด้วยความที่เป็นพระใหม่คืนแรกก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งนิ่งๆ จนเห็นว่าเวลาล่วงเข้าห้าทุ่ม เลยนอนพักผ่อนเพราะรุ่งเช้าต้องตามพระอาจารย์ไปบิณฑบาต ระหว่างที่กำลังนอน” เป๊บหยุดเล่า
“เล่าต่อซิเป๊บ”
“ระหว่างที่กำลังนอนบนฟูกบางๆ ซึ่งเป๊บนอนไม่หลับ เพราะเคยนอนแต่เตียงนุ่มๆ ไงครับ นอนกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา อยู่ดีๆ เป๊บได้ยินเสียงหวีด”
“หา เสียงหวีด มีคนกรีดร้องหรือ”
“ใช่ครับ แต่ไม่ใช่เสียงคน เพราะรอบกุฏิมันมืดไม่มีใครแน่นอน”
“เสียงหวีดยังไงอะ”
“เสียงหวีดแหลมๆ...วิ๊ดดดดดด...วิ๊ดดดดดดด...”
“หา....เสียงอะไรอะ” ผมตกใจมาก
“ไม่ทราบครับ แต่เป็นเสียงหวีดแหลม ประเด็นมันอยู่ตรงที่ ดังมาจากหน้าต่างห้องที่เป๊บนอน แล้วหน้าต่างบานนั้นมันติดหลังกุฏิ ซึ่งไม่มีใครเข้าไปได้ เพราะด้านหน้ากุฎิล๊อกประตู อีกอย่างสมมตินะครับ ถ้าพระอาจารย์จะแกล้ง การเดินไปหลังกุฏิท่านก็ต้องผ่านห้องที่เป๊บนอน”
“เป๊บกำลังจะบอกว่า ผี”
“คงใช่ครับ เป็นผีเปรต มาขอบุญ”
“โหวววววว แล้วเป๊บไม่กลัวหรือ” ผมถามด้วยความตกใจ ตาโต
“ตอนนั้นถ้าไม่ได้บวช คงช๊อกครับ แต่พออยู่ในชุดผ้าเหลือง ไม่ได้เกิดความรู้สึกกลัวแม้แต่น้อย”
“แล้วเป๊บทำยังไงอะ วิ่งไปตามพระอาจารย์มั้ย”
“ไม่ครับ เป๊บก็ลุกขึ้นนั่ง ตั้งใจฟังเสียงว่าใช่หรือไม่ เสียงนั้นก็ยังดังเป็นจังหวะ แต่ไม่สม่ำเสมอ พอเป๊บตั้งสติได้ ก็พนมมือ สวดมนต์ แล้วตั้งใจแผ่บุญให้....บุญกุศลอันใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาตลอดทุกภพชาติ ยาวนานนับอสงไขย ทุกอานิสงฆ์ผลบุญนั้น ข้าพเจ้าขอมอบให้วิญญานเปรตที่ส่งเสียงขอบุญกับข้าพเจ้า ณ ขณะนี้ ขอให้ไปสู่สุขคติภพ หลุดพ้นจากภพภูมิเปรตนี้...เทอญ”
“แล้วยังไงต่ออะเป๊บ”
“พอสิ้นเสียงคำแผ่เมตตา เป๊บได้ยินเสียง วิ๊ดดดดดดดด ดังยาวๆ แล้วก็เงียบไป ไม่เคยได้ยินอีกเลยจนย้ายไปปฏิบัติธรรมที่พม่าละครับ”
“โหวววววว”
“แล้วที่รักรู้อะไรมั้ยครับ ตอนเช้าเป๊บตื่นตีห้า ล้างหน้าแปรงฟัน รอพระอาจารย์ลงจากชั้นสอง แล้วจะไปบิณฑบาต พอพระอาจารย์ลงมา ท่านทักคำแรก”
“ทำได้ดีนี่ท่าน เขาไปเกิดแล้วนะ คนบุญมากกำลังของเครื่องส่งดี เขาก็หลุดพ้นทันที”
“หา เป๊บบบบบ พระอาจารย์รู้ได้ยังไง”
“เป๊บไม่ทราบครับ รู้แต่ตอนนั้น อึ้งมาก แต่ก็รู้สึกอิ่มใจ ที่ได้ส่งวิญญาณดวงหนึ่งที่กำลังลำบากมากๆ ให้ไปสู่สุขคติ และนั่นก็เป็นเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เป๊บตั้งใจศึกษาพระธรรมมากครับ”
“โหยยยย ฟังเป๊บเล่าแล้ว รู้สึก เหวอมากๆ”
“ยังไงหรือครับ กลัวเจอหรือ”
“ก็ใช่อะ กลัวผี แบบกลัวมาแหกอก แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกเหมือนในหนังในละครไรงี้”
“ฮ่าๆๆ ไม่มีหรอกครับ ส่วนมากไม่มาแบบเสียงก็มาแบบปกติ”
“หา เป๊บเจอแบบปกติด้วย”
“ไม่เชิงครับ แต่ไม่เล่าแล้วนะ เดี๋ยวโจ้กลัว”
“ก็ดีนะ พอแล้วๆ แค่เรื่องวันแรกก็จะหัวใจวาย”
   ไม่น่าเชื่อนะครับว่า บทสนทนาระหว่างเราสองคน ทำให้ผมรู้สึกว่า ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ คืนนี้ผมมานอนค้างบ้านใหญ่กับเป๊บครับ
   หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็มาเปิดคอม อ่านไฟล์เวิดที่เป็นบทท่องขออุปสมบท ระหว่างการท่องบทสวด ก็นึกถึงเป๊บในครั้งก่อนที่ผมมองเขาท่องบทอุปสมบทแบบเดียวกันนี้
“รอบนี้ ถึงเวลาของเราแล้วซินะ ต่างวัน ต่างเวลาจริงๆ” ผมเปรยบ่นกับตัวเองพร้อมยิ้ม
“ใช่ครับ ทุกคนมีเวลาของตัวเอง วันใดวันหนึ่งเมื่อเวลานั้นมาถึง เราก็จะเป็นไปแบบนั้นครับ”
“อ้าวเป๊บ อาบน้ำเสร็จตอนไหน แล้วย่องๆ มาไม่บอก”
“หือ เป๊บไม่ได้ย่องมานะครับ โจ้มีสมาธิมากเกินต่างหาก เป๊บเรียกให้หยิบผ้าขนหนูให้ยังไม่ได้ยินเลย”
“อ้าวจริงหรือ...แล้วก็เดินมาหยิบผ้าขนหนูเอง ก็ช่วยนุ่งด้วย เดินโทงเทงมาทำไมอะ”
“อ้าว...แล้วจะอายทำไมละครับ อยู่กับเมียสองคนในห้องส่วนตัว”
“โอ้ยยยย ก็นั่นแหละ จะมาเดินโทงๆ ก็เกินไป รีบๆ ไปแต่งตัวเลย”
   เป๊บไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเสียงหัวเราะ เหอะ ผมหันมาท่องบทสวดต่อ
“ณัจจะคีตะวาคี..วิภู...เอ่อ..อะไรหว่า จำไม่ได้...โอ้ยยยย...ติดตรงนี้ประจำเลย”
   ผมละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ และถอนหายใจ หันมามองเป๊บอีกครั้ง ก็พบว่า นอนหลับกรนเบาๆ โทรศัพท์มือถือหล่นข้างตัวเรียบร้อยแล้ว
“อีกสามวันต้องเริ่มไปซ้อมแบบจริงจังตามที่พระอาจารย์นัดแล้ว จะไหวมั้ยวะเรา”
   ผมบ่นไปพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปคนเดียว เอาเข้าจริง ตัดสินใจจะบวชแล้ว ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไรยังไงอย่างไร ก็ต้องไหวแล้วละครับ
“นอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
   ผมค่อยๆ สอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มบนเตียงแบบเบาที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้ไปรบกวนการนอนของเป๊บ
“ไม่เจอกันสองสามวัน ก็คิดถึงมากแล้ว นี่จะต้องห่างกันนานนับเดือน คงคิดถึงที่สุด”
   ผมพูดตามที่ใจคิด โน้มตัวไปจุ๊บแก้มเป๊บเบาๆ
“รักนะเป๊บ ในชีวิตคงรักใครไม่ได้อีกนอกจากเป๊บ โจ้ไปบวชห้ามนอกใจนะ”
   เป๊บไม่ได้ยินหรอกครับ เพราะหลับสนิทไปนานแล้ว ผมก็บ่นไปจากใจเท่านั้นเองแหละ นอนดีกว่า

   วันเวลาได้ล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในวันพรุ่งนี้จะเป็นวันฤกษ์งามยามดี ที่ผมได้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ตามที่ได้ตั้งใจไว้แต่แรกเริ่ม นับจากวันที่ผม เป๊บ และเพื่อนๆ ไปหาอาม่า ตัวผมเองก็วิ่งวุ่นและยุ่งอยู่กับการประสานงานการบวชครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นการซ้อม การนัดแนะ การวางแผน และอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่สามารถช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่ได้ รวมถึงเป๊บที่คอยขับรถรับส่ง ให้กำลังใจ และช่วยดูในรายละเอียดแต่ละเรื่องว่าเผื่อเหลือเผื่อขาดอะไรบ้าง
   
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-06-2018 13:45:37

ทางครอบครัวของเป๊บ มีแด๊ด มัม และพี่ๆ ให้ความช่วยเหลือเต็มที่ แด๊ดสนับสนุนยานพาหนะ และกำลังคนจำนวนมาก โดยเฉพาะลูกน้องที่ใกล้ชิด เข้ามาช่วยเหลืองานบวชผมราวกับว่าเป็นงานบวชของเป๊บเอง และในคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ผมอยู่ที่บ้าน เพราะตามกำหนดการงานอุปสมบท รุ่งสางจะทำพิธีโกนผมบวชนาค และในช่วงสายจะแห่นาคเข้าโบสถ์ เท่ากับว่า ทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อยก่อนพระฉันท์อาหารเพล
   สำหรับในคืนนี้ บ้านของผมดูครึกครื้นและแคบไปถนัดตา เพราะเต็มไปด้วยรถยนต์ที่ใช้ในงานบวช ลูกน้อง และครอบครัวของเราสองคนต่างก็มาค้างบ้านผมทั้งหมด
“พี่ เท่าที่ผมเช็ค ไม่น่าจะมีอะไรบกพร่องแล้วนะครับ ยังขาดอะไรอีกไหม” แด๊ดเอ่ยถามพ่อผม
“คงไม่มีแล้วครับ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่ช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่งั้นคงลำบากมาก”
“แค่นี้สบายมากครับพี่ ลูกโจ้ก็เหมือนลูกผมคนหนึ่ง เราสองครอบครัวเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว ถ้าไม่ช่วยเหลือกันก็เกินไปครับ”
“ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมากครับ”
   ผมเห็นรอยยิ้มของพ่อที่ส่งให้กับแด๊ด มันบ่งบอกถึงความรู้สึกของพ่อว่าดีใจจริงๆ ที่แด๊ดมาช่วย
“แล้วนี่ลูกพร้อมหรือยัง” แด๊ดหันมาถามผม
“99% ครับแด๊ด”
“อ้าวแล้วอีก 1% ละหายไปไหน” พ่อผมถาม
“เผื่อใจไว้ กันพลาดครับ”
“ฮ่าๆๆ ให้มันได้แบบนี้ลูกคนนี้ พ่อว่าไปนอนได้แล้ว เป๊บพาโจ้เขาไปนอนได้แล้วลูก ตีสามต้องเดินทางแล้ว”
“ครับพ่อ...ไปพักผ่อนได้แล้วครับ”
   เป๊บฉุดรั้งแขนผมขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสองของตัวบ้าน เข้ามาในห้องผมก็ถอนหายใจ
“เฮ้ออออออ”
“เป็นอะไรครับ”
“ไม่รู้ซิเป๊บ ตื่นเต้น เศร้าๆ นอยด์ๆ กลัวๆ สารพัด”
“ทำใจให้สบายนะ ตอนที่เป๊บบวชก็มีความรู้สึกแบบนี้ แต่เมื่อมันผ่านไปแล้ว พอย้อนกลับไปมอง จะรู้สึกดีนะ”
“จริงหรือเป๊บ...ตอนโจ้ไม่อยู่อะ อย่าไปหาใครละ”
“หาใครหรือครับ” เป๊บทำหน้างง
“ห้ามนอกใจไง รอด้วยเข้าใจป่าว”
“หือที่รัก อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้แล้ว คิดว่าเป๊บจะทิ้งไปมีคนใหม่หรือครับ”
“เหอะ ก็จริงมั้ยละ ขนาดตอนรักกัน ยังไปนอกใจกับ...” ตอนนั้นผมคิดถึงเรื่องที่เป๊บนอกใจไปกับเก๋ (ผู้อ่านทุกท่านยังจำเรื่องเก๋ได้ใช่ไหมครับ)
“ไม่เอาน่าโจ้ เรื่องมันผ่านมาแล้ว อย่าไปคิดให้เสียความรู้สึกนะครับ เอาเป็นว่า เป๊บให้สัญญา ไม่วอกแวก ไม่นอกใจ ไม่เจ้าชู้ มามะเกี่ยวก้อยกัน”
   เป๊บยื่นนิ้วก้อยมือขวา ส่งสัญลักษณ์ให้เกี่ยวก้อยกัน ผมก็แอบขำเบาๆ นะ ทำตัวเหมือนเด็กๆ ก็น่ารักดี
“รักษาสัญญาด้วยละ...อุ๊บบบบบส์”
   เป๊บโน้มตัว เอามือซ้ายคว้าคอผมเบาๆ ดึงรั้งเข้าไปแนบกาย ริมฝีปากเราสองคนประกบกัน ใช่ครับ เป๊บจูบผม เป็นจูบที่รู้สึกดี และเป็นความรักที่มอบให้โดยปราศจากความร้อนแรงใดๆ
“จูบครั้งสุดท้าย ก่อนที่โจ้จะเป็นพระ....เมื่อสึกแล้ว การจูบครั้งต่อไปจะสำคัญที่สุดในชีวิต”
“เอ๋...หมายความว่าไงอะเป๊บ”
“ถึงเวลาแล้วจะรู้เองครับ ไปพักผ่อนได้แล้ว ต้องตื่นตีสอง ตีสามเดินทางนะครับ”
“ยังไม่ง่วงเลยอ่า แล้วเป๊บจะไปไหน”
“เป๊บจะลงไปดูว่าอะไรขาดเหลือบ้าง แล้วจะไปนอนกับจิมครับ”
“อ้าวววววว อะไรอ่ายังไม่ทันบวช จะหนีไปนอนอื่นแล้ว ไม่นอนกะโจ้อะ”
“ไม่ได้นะครับ คืนแรกก่อนบวชจะต้องอยู่คนดียวตั้งสติทบทวน และอีกอย่างจะได้ซ้อมไปในตัวด้วยว่า ถ้านอนคนเดียวในกุฎิทำได้มั้ย...อย่าดื้อนะครับ รีบนอนได้แล้ว”
   เป๊บสั่งๆๆ แล้วก็ปิดประตูออกไป ทิ้งให้ผมนั่งอ้าปากเหวอแบบงงๆ ประมาณว่าผัวทิ้งซะงั้นอะ ฮือออออ

   ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่า การที่อาบน้ำ แต่งตัว ล้มนอนลงบนเตียงพร้อมกับยังคงอ่านใบกระดาษบทขออุปสมบทเพื่อเพิ่มความมั่นใจ
“เฮ้อ...อารมณ์แปรปรวนจริงกรู เอาเหอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด” ผมเปรยบ่นออกมาด้วยความหนักใจ รู้สึกตัวอีกครั้ง

ก๊อกๆๆๆ
“โจ้ ตีสองแล้ว ตื่นได้แล้วครับ” ผมรู้สึกตัวเพราะได้ยินเสียงเคาะประตูและเป๊บตะโกนเรียก
“อื้ออออ ตื่นแล้ววววว” ผมเดินมาปลดล๊อกประตู แล้วเดินกลับมานั่งบนเตียงโดยที่เป๊บเดินตามเข้ามาในห้อง
“ไปอาบน้ำครับ อย่ามัวงัวเงีย”
“รู้แล้ววววว ง่วงงงง”
“ก็บอกให้รีบนอนไงครับ มัวงอแง รีบๆ ไปอาบน้ำ”
“ดุจังอ่า”
“เร็วๆ ครับ”
“โอเคๆ”
   อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เดินเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นเป๊บ คงลงไปข้างล่างเรียบร้อยแล้ว แต่งตัวชุดที่เป๊บเตรียมไว้ให้ เป็นชุดสีขาวเหมือนกันตอนใส่เวลาเทศกาลถือศีลกินเจ เดินลงมาข้างล่าง ก็พบว่า ทุกคนเตรียมพร้อมหมดแล้ว คือ คนเยอะมากๆ เหมือนกับที่บ้านมีงานเลี้ยงใหญ่เลยละครับ
“ลูกโจ้ลงมาแล้ว พี่ผมว่าเดินทางกันเลยครับ”
   แด๊ดเอ่ยปากบอกทุกคน เพียงเท่านั้นต่างก็กุลีกุจอขึ้นรถตามที่นัดแนะกันไว้ เป๊บก็จูงมือผมมาขึ้นรถ เอาเข้าจริง ผมแทบไม่รู้อะไรเลยครับว่า จะต้องเดินทางยังไง รถคันไหน เป๊บจัดการให้หมด ดู Exclusive มากๆ
“อ้าวฉัตร ไม่ไปเจอที่วัดอะ”
   ผมทักทายฉัตรที่ยืนยิ้ม พร้อมด้วยแก๊งเพื่อนๆ ครบเซ็ต
“ตอนแรกว่าจะไปที่วัด พอดีเป๊บมันโทรบอกว่า ขับรถตามไปเป็นขบวนก็เหมือนได้แห่นาคไปวัด กรูเลยตัดสินใจมาร่วมขบวนนี่แหละ”
“ขนาดนั้น แล้วทำไมเอารถมาสองคัน”
   ผมงงครับ เพราะเห็นรถอัลพาร์ดสีดำของฉัตร พร้อมกับรถตู้โตโยต้า
“กรูคิดว่าเอาลูกน้องพร้อมคนรับใช้มาอีกคันรถหนึ่งด้วย เผื่อมีอะไรให้ช่วยเหลือได้”
“เว่อร์มากเมิง นี่ที่มีอยู่ก็เกินแล้วเนี่ย”
“เอาเหอะเผื่อช่วยอะไรได้ อย่ามัวพล่ามมาก เดินทางๆ”

   งานบวชของผมในครั้งนี้ดูแปลกแหวกแนวมาตั้งแต่มีรถตำรวจนำขบวนตั้งแต่หน้าบ้านไปจนถึงวัด เมื่อถามเป๊บก็ให้เหตุผลว่า แด๊ดให้เพื่อนตำรวจที่มีตำแหน่งพอสมควร มาอำนวยความสะดวกในการเดินทาง เนื่องด้วย ช่วงเวลาตีสามแทบไม่มีรถวิ่งร่วมทาง แต่เมื่อใช้ความเร็วสูง การมีรถนำขบวนก็จะเพิ่มความสะดวกได้มาก
   ผมเข้าใจการใช้ความเร็วสูงจริงๆ ครับ ขนาดขับอยู่กลางขบวน เห็นเข็มไมล์ความเร็วไม่ต่ำกว่า 130+ ตลอด ว่าไปจะรีบอะไรขนาดนั้น
   เวลาประมาณตีห้าครึ่ง คณะเดินทางทั้งหมด ก็จอดในวัดเรียบร้อย โดยมีรถที่ผมนั่งจอดหน้ากุฎิพระอาจารย์ ผมลงจากรถมองไปรอบๆ วัด มีการกางเต็นท์หลายหลัง พร้อมด้วยผู้คนมากมายทั้งญาตพี่น้องฝ่ายครอบครัวผม ฝ่ายเป๊บ และบรรดาลูกน้อง เด็กแม่บ้านอีกเยอะมาก ราวกับว่าจะมีการจัดงานวัดกันเลยทีเดียวครับ
   พระอาจารย์ออกจากกุฎิมาต้อนรับพวกเราทุกคน
“กราบนมัสการครับ”
“เจริญพรโยมทุกคนนะ แล้วนี่ทานอะไรกันมาหรือยัง”
“ยังครับ”
“อาตมาเห็นลูกน้องโยมเตรียมอาหารเช้าไว้ ตอนนี้ควรไปทานก่อนนะ เวลาประมาณ 7 โมงจะเริ่มพิธีโดนผมบวชนาค แล้วพิธีจะต่อเนื่องยาวไปถึงช่วงใกล้เพล ถ้าไม่ทานอะไรไว้ก่อนจะเป็นลมได้นะ”
“ได้ครับๆ งั้นพวกเราไปทานก่อนนะครับ”
“พาโยมโจ้ไปด้วย เสร็จแล้ว โยมเป๊บพาโยมโจ้มาเตรียมตัวนะ”
“ได้ครับ”
   ทุกคนเดินมาที่ศาลาการเปรียญที่อยู่ติดกับโรงครัวและเต็นท์อีกหลายหลัง นั่งทานข้าวต้มหมู ขอบอกเลยครับว่า รสชาติอร่อยเวอร์มาก จะไม่ให้อร่อยได้ยังไงละครับ แด๊ดสั่งมาจากโรงแรมห้าดาว เว่อร์วังมากครับ ตกลงงานบวชหรืองาน Food Road Show
   ทานเสร็จเรียบร้อย เป๊บพาผมกลับมายังกุฎิ
“โยมโจ้นั่งคอยตรงนี้นะ”
“ครับ”
   ผมนั่งคอยตามที่พระอาจารย์บอก แต่ผมเห็นเป๊บเดินไปเดินมา เตรียมเก้าอี้ ขมิ้น มีดโกน และใบบัว รวมถึงข้าวของเครื่องใช้อีกมากมาย ผมมองทุกสิ่งที่เป๊บทำให้จนเกิดความรู้สึกว่า ตอนเป๊บบวชตัวเราเองไม่ได้ช่วยมากมายขนาดนี้ แต่ ณ ตอนนี้ เป๊บกลับช่วยอย่างเต็มที่ ผมกลับมีพลังเกิดขึ้นในใจอย่างประหลาดและตั้งใจว่า การบวชครั้งนี้จะทำสุดความสามารถและเต็มที่แน่นอน
“โยมเป๊บไปแจ้งทุกคนให้มาพร้อมหน้ากุฎิได้แล้ว”
   เป๊บเดินไปตามทุกคน ไม่นานนักหน้ากุฎิพระอาจารย์ก็คลาคล่ำไปด้วยคนจำนวนมาก สีหน้าและแววตาทุกคน ดูตื่นเต้นและดีใจกับการบวชของผมในครั้งนี้มาก
“ใกล้เวลาเจ็ดโมงแล้ว รออีกสักแปบนะ โยมผู้มีบุญใกล้จะมาถึงแล้ว”
   ผมรู้ทันทีว่าพระอาจารย์หมายถึง อาม่า ครับ
ไม่ถึงนาที รถอัลพาร์ดสีบรอนซ์ เลี้ยวเข้ามาทางหน้าวัด นั่นแสดงว่า อาม่าได้เข้ามาถึงแล้ว รถอัลพาร์ด เทียบจอดหน้ากุฎิ แด๊ด มัม พ่อ แม่ เดินเข้าไปต้อนรับอาม่าที่รถแวนคันงาม ประตูไฟฟ้าเลื่อนเปิด ก็เห็นอาม่ายิ้มแย้มหน้าตาสดใส
“อาม่าสวัสดีครับ / ค่ะ”
“สาหวักลีๆ ทุกคงน่า จาเริงๆ”
   รถเข็นอาม่าลงจากรถเรียบร้อย ทุกคนก็ยกมือไหว้แล้วกล่าวทุกทายอาม่า ที่มีสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา
“นะมักสะกานพะคุงเจ้านะค่า”
“เจริญพรนะโยม มาทันเวลาพอดี”
“ฮ่าๆๆ ทังค่าทัง งางของลูกหลางไม่พลาดค่า”
“เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว ต่อไปจะเริ่มทำพิธีโกนผมบวชนาค ลำดับแรกผู้ที่เริ่มตัดเส้นผมคือ โยมพ่อโยมแม่ของโยมโจ้ ตามด้วยลำดับที่สองโยมพ่อโยมแม่ของโยมเป๊บ และลำดับที่สาม โยมอาม่า หลังจากนั้นให้โยมทุกคนไล่ตามความอาวุโส และเปิดท้ายด้วยโยมเป๊บนะ....โยมเป๊บมาเป็นผู้ถือใบบัว”
   ผมมีอาการตื่นเต้นอย่างมาก บอกไม่ถูกเหมือนกันครับว่าเพราะอะไร พระอาจารย์คงล่วงรู้วาระความคิดและความรู้สึกของผม
“โยมโจ้ ตั้งสติ ทำใจให้สบาย และขออโหสิกรรมกับทุกคนที่เราเคยล่วงเกินไว้ ทั้งที่ตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ตั้งสติให้ดีนะ”
   คำแนะนำของพระอาจารย์ช่วยได้มาก ผมคลายความตื่นเต้นและความกังวลลงไปมาก
“ตั้งใจบวชนะลูก สิ่งใดที่พ่อเคยทำให้ลูกเสียใจ อโหสิกรรมให้พ่อด้วยนะลูก”
   พ่อ คือ คนแรกที่ตัดเส้นผม คำขออโหสิกรรมของพ่อทำให้ผมน้ำตาไหลทันที ณ ตอนนั้นอยากจะบอกพ่อเหลือเกินว่า ผมต่างหากที่ทำให้พ่อเสียใจบ่อยครั้ง ผมสัญญานะครับพ่อจะตั้งใจบวชอย่างดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
“แม่อนุโมทนาบุญกับลูกด้วยนะ ขอให้ลูกได้ตั้งใจบวช สิ่งใดที่แม่เคยทำไม่ได้ดีกับลูก แม่ขออโหสิกรรมด้วยนะลูก”
   แม่ คือ คนที่สองที่ตัดเส้นผม สิ่งที่แม่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเครือๆ ระคนอารมณ์ปลื้มใจทำให้ผมต่อมน้ำตาแตกไปอีกรอบแล้วละครับ
“สิ่งใดที่แด๊ดเคยทำไม่ดีกับลูกไว้ในคราวนั้น ขอให้ลูกอโหสิกรรมให้แด๊ดด้วยนะ ขอให้ลูกตั้งใจบวชในคราวนี้ และสำเร็จดังใจปรารถนา”
   ผมเงยหน้ามองแด๊ดที่ตาแดงๆ ผมเข้าใจแด๊ดนะครับว่าเหตุการณ์ ณ วันนั้น คงสร้างแผลในใจให้แด๊ดมากพอสมควร และไม่แปลกใจครับ ทำไมแด๊ดถึงได้สนับสนุนช่วยเหลือการจัดงานบวชในครั้งนี้อย่างมาก อย่างน้อยคงลบรอยแผลใจให้กับแด๊ดได้มากเช่นกัน
“ลำดับถัดไป เชิญโยมอาม่า” พระอาจารย์เรียกอาม่า
“ไหวมั้ยแม่”
   พี่สาวลูกอาม่าถาม เพราะอาม่ากำลังจะลุกจากรถเข็น ทำให้ทุกคนตกใจไปตามๆ กัน
“ไหวๆ อาหมวย ลื้อไม่ต้องๆ”
   อาม่าค่อยๆ ลุกจากรถเข็น ย่างก้าวเดินเข้ามาหาผมด้วยอาการสั่นเบาๆ ผมมองอาม่าด้วยความตกใจอย่างมาก แต่ในขณะที่สีหน้าอาม่ายิ้มแย้ม ราวกับว่าเป็นปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อาตี๋...ขอให้ลื้อตั้งจายบวก ตั้งจายสึกสาพะธรรม เพื่อส้างบุงเยอะๆ ต่อไปน้า”
   อาม่าตัดเส้นผมใส่ลงในใบบัวที่เป๊บยืนถือข้างๆ อาม่ายกมือขวามาแตะที่ศรีษะ แล้วสวดอะไรบางอย่างที่เป็นภาษาจีน ทันใดนั้น อยู่ดีๆ ก็มีลมพัดมาครืนใหญ่ ต้นไม้ใหญ่น้อยสั่นไหวไปพร้อมๆ กัน ลมที่พัดกระทบทุกคนนั้นมีความเยือกเย็น และสบายตัวอย่างน่าประหลาด พลันทำให้ผมคิดในใจว่า อาม่าคงแสดงปาฎิหารย์อีกแน่ๆ
   หลายๆ คนต่างทยอยเข้ามาตัดเส้นผมเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงฉัตร
“อนุโมทนาบุญนะคะเพื่อน...ขอให้ความตั้งใจประสบความสำเร็จ เป็นพระก็ส่งบุญมาให้บ้างนะ”
   หลายๆ คนที่ได้ยินฉัตรอวยพรต่างก็หัวเราะคิกคัก เว้นแต่ผมที่เงยหน้าเล็กน้อยมองฉัตร เห็นนางตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ ฉัตรคงตั้งใจกับงานบวชของผมมาก
“ครบทุกคนแล้วนะ โยมเป๊บ คนสุดท้าย”
   พระอาจารย์เอื้อมมือไปรับใบบัวเพื่อถือเอง ส่วนเป๊บก็จับกรรไกรมาตัดเส้นผม
“ขอให้โจ้ตั้งใจกับการบวชในครั้งนี้ สิ่งใดที่เป๊บเลยทำไม่ดี หรือล่วงเกินไว้ ขอให้โจ้อโหสิกรรมให้กับเป๊บด้วยนะ”
   ผมไม่ได้ตอบอะไรเป๊บไปมากกว่า กล่าวขออโหสิกรรมในใจกับน้ำตาไหลรินอาบแก้มเช่นกัน
   หลังจากที่โกนเส้นผมครบหมดทุกคนแล้ว พระอาจารย์ดำเนินการในขั้นตอนสุดท้ายด้วยการทาขมิ้นชัน พร้อมกับโกนขนคิ้ว และสิ่งต่างๆ ให้ถูกต้องตามหลักพระธรรมวินัย
“โยมเป๊บ พาโยมโจ้ไปล้างตัวและใส่ชุดนาค เสร็จแล้วไปรอที่โรงฉันท์นะ....โยมทุกคน หลังจากที่โยมโจ้ไปถึงโรงฉันท์แล้ว ก็เตรียมความพร้อมตั้งขบวนแห่นาคได้เลยนะ อาตมาจะนิมนต์พระทุกรูปไปคอยที่โบสถ์”
   หลังจากที่ทุกคนรับคำพระอาจารย์และต่างทราบหน้าที่ของตัวเอง ก็แยกย้ายกันไปทำตามคำบอกของพระอาจารย์ เป๊บนำพาผมไปที่ห้องน้ำ เพื่อจัดการอาบน้ำและสวมใส่ชุดนาค
“เหลืองไปทั้งตัวเลยอะเป๊บ”
“เป็นแบบนี้ละครับ ต้องมาตามธรรมเนียม”
“จริงๆ ทำไมต้องทาอะ โจ้ว่ามันดูเลอะเทอะ”
“พระอาจารย์บอกว่า เวลาโกนเส้นผมอาจจะมีบาดแผลที่เรามองไม่เห็น ถ้าทาขมิ้นจะช่วยสมานบาดแผลและลดการติดเชื้อ เป็นภูมิปัญญาคนโบราณที่ตกทอดกันมา ประมาณนั้นนะครับ”
“อ๋ออออ ว่าไปก็แปลกดีนะ”
“เดี๋ยวเป๊บช่วยอาบน้ำนะครับ จะได้สะอาดไม่เลอะชุดนาค”
“ได้ๆ
   ผมกับเป๊บอยู่ในห้องน้ำสองคน เป๊บเองก็ช่วยอาบน้ำ ชำระล้างคราบขมิ้นในส่วนที่มือผมเอื้อมไม่ถึง คงไม่ต้องเขินแล้วมั้งครับ เห็นกันทุกสัดส่วนแล้ว
“สวมมาลัยมงคลก็เสร็จแล้ว”
   เป๊บหยิบมาลัยมงคล มาสวมบนศรีษะที่โล้นๆ รู้สึกโล่งๆ และเหมือนไซอิ๋วมาก
“เหมือนหงอคงปะอะเป๊บ”
“ก็เหมือนนะ แต่ต่างกันตรงที่”
“ตรงไหน”
“หงอคงตัวนี้น่ารักมาก”
“พอๆ จะบวชแล้วไม่ต้องมาล่อลวง”
“ฮ่าๆ ไม่ได้ล่อลวงนะครับ ก็น่ารักจริงๆ ที่รักดูผ่องมากนะครับ เชื่อเลยถ้าทุกคนเห็นต้องทักว่าผ่อง”
   แต่งตัวจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เป๊บก็เดินนำพาผมมาที่โรงฉันท์ เพื่อเตรียมความพร้อมในการตั้งขบวนแห่นาคเข้าโบสถ์ ผมเห็นทุกคนต่างกุลีกุจอช่วยถือข้าวของและเครื่องอัฐบริขาร จำนวนมากมายหลายอย่าง
“อีเป๊บ เมิงไม่ต้องถืออะไรสักอย่าง ไปเดินกางร่มให้อี...เอ้ย...ให้นาค” ฉัตรบอกเป๊บ
“ทำไมละ ว่าจะถือหมอน”
“ไม่ได้ๆ เมิงไม่รู้หรือไง คนรักมาถือหมอนเขาว่าจะเลิกรากัน ไปเดินกางร่มให้นาค อีโอ๊ต อีเบิด เมิงไม่ต้องถือ ไปเตรียมตัวที่ประตูโบสถ์” ฉัตรสั่ง
   ผมก็สงสัยนะว่าทำไมฉัตรให้โอ๊ตกับเบิดไปเตรียมตัวที่ประตูโบสถ์ แต่ด้วยความที่ตื่นเต้นและใจจดจ่อกับการบวช เลยละความสงสัยไม่ได้เอ่ยปากถาม
“ครืนนนน เปรี้ยงงงงง....ซ่า”
   ผมตกใจมากอยู่ดีๆ เสียงฟ้าร้องลั่น และฝนก็ตกลงมาแรงพอสมควร ทำให้ผมหน้าเสีย ใจเสีย เพราะเกิดความรู้สึกว่าตอนเช้าอากาศสดใส ไม่มีเค้าว่าฝนจะตก แต่อยู่ดีๆ ดินฟ้าอากาศไม่เป็นใจ ทำให้งานบวชครั้งนี้ติดขัด แด๊ด มัม พ่อและแม่ ก็มีสีหน้ากังวลใจเช่นกัน เพราะว่า แขกวีไอพีกับแขกที่มาร่วมงานของผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวจะเดินทางมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“นาคคะ แม่พี่เรียกให้ไปพบ”
   พี่สาวลูกอาม่าเดินมาตามให้ผมไปพบอาม่าที่อยู่ถัดไปไม่กี่เมตร ผมก็เดินตามหลังพี่สาวไป
“อาตี๋ อย่าตกจายน่า เทวดาเขามาอวยพอง เขาดีจายที่ลื้อบวก เข้ามาใก้อาม่า”
   ผมย่อตัวลงเข้าใกล้อาม่า อาม่ากระซิบบอกบางอย่างที่ข้างหูผม จนทำให้เกิดความรู้สึกประหลาดใจ
   เด็กวัดวิ่งมาบอกศักดิ์ว่า พระอาจารย์ให้เริ่มพิธีแห่นาคได้แล้ว แม้ว่าฝนจะตกหนัก ก็ต้องฝ่าฝนกันไป มิฉะนั้นจะผิดฤกษ์งามยามดีตามที่ได้กำหนดไว้ พวกเราทุกคนก็เริ่มตั้งขบวนท่ามกล่างสีหน้าของหลายๆ คนกังวลการที่ตัวจะเปียกเพราะโดนเม็ดฝน
   ทีมกลองยาวและนางรำ ก็โห่ร้องเป็นสัญญานเตือนว่าขบวนแห่นาคพร้อมแล้ว ผมรู้สึกปลื้มใจกับทีมกลองยาวและขบวนรำแห่นาคอย่างมาก เพราะหัวแถวที่เขายืนอยู่นอกโรงฉันท์และอยู่ท่ามกลางสายฝนที่โปรยลงมาอย่างหนัก ในขณะที่ตัวผมและคนอีกกลุ่มหนึ่ง ยืนตั้งขบวนอยู่ภายใต้หลังคาโรงฉันท์เนื้อตัวไม่ได้เปียกปอนแต่อย่างใด
   ลุงมัคทายก ตะโกนผ่านไมโครโฟนว่าให้เริ่มเดินได้ ทีมกลองยาวกับทีมเต้นก็โห่ร้องเสียงดัง เป็นสัญญานที่เริ่มต้นให้รู้กันว่า พิธีแห่นาคได้เริ่มขึ้นแล้ว
(ข้าแต่ทวยเทพและเทวดาทั้งหลาย ข้าพเจ้านาย....นามสกุล....มีจิตอันเป็นกุศลในการบวชเป็นพระภิกษุ ศึกษาพระธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า บุญอันใด อานิสงส์อันใด ที่ข้าพเจ้าได้ทำมาตลอดทุกภพชาติ ยาวนานนับอสงไขย ด้วยผลบุญนั้นจงเป็นพลปัจจัยให้ถึงแก่เทพเทวดาทั้งหลาย อำนวยอวยพรให้งานบวชครั้งนี้ประสบความสำเร็จดังที่ตั้งใจไว้ด้วยเทอญ)
   ใช่ครับ คำอฐิษฐานนี้ อาม่าได้แนะนำให้ผมหลังตาตั้งสมาธิระลึกในใจ
“หลังจากลื้อทำตามที่อาม่าบอกน่า เพียงแค่ลื้อก้าวเท้าออกจากโรงฉัง ฝนจะหยุกทังที และม่ายตกอีกเลยจงจบงางน่า”
“จริงหรือครับอาม่า”
“จิงเซ่ คงมีบุงน่า ขออาลายได้หมก เทพเทวดา ท่างช่วยเต็งที่น่า”
   เอาจริงๆ ใจของผมไม่เชื่อหรอกครับว่าการทำแบบนี้จะหยุดฟ้าหยุดฝนได้ แต่การลองทำตามก็ไม่เสียหาย
   หลังจากอฐิษฐานเสร็จ ขบวนแห่นาคก็เริ่มเดินออกไปอย่างช้าๆ โดยมีเป๊บยืนกางร่มขนาดใหญ่อยู่ข้างๆ เป๊บหันมามองและส่งสายตาว่า ไม่เปียกแน่นอน เพราะอะไรนะหรือครับ เป๊บเอาร่มบังตัวผมไว้ แต่ในขณะที่ตัวเองอยู่นอกร่ม ซึ่งเท่ากับว่า เป๊บตัวเปียกเต็มๆ อย่างแน่นอน
   ข้างหน้าจุดที่ผมยืน เป็นแด๊ด มัม พ่อกับแม่ ที่ถือผ้าไตรจีวร และชุดเครื่องบริขารต่างๆ โดยมีศักดิ์ เวช นิค และ เกมส์ ต่างถือร่มกางกันฝนไว้ ผมไม่สบายใจอย่างมาก เหมือนงานบวชครั้งนี้ติดขัดไปหมดจริงๆ
“เปรี้ยงงงง ครืนนนนน....ซ่า”
   เสียงฟ้าร้องและเสียงฝนก็ยังรุนแรงคงที่
   (ไม่เป็นไร เอาก็เอาวะ ยังไงทุกอย่างต้องสำเร็จ) ผมคิดเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ตัวเอง
   ขบวนแห่นาคเดินไปอย่างช้าๆ ทีมด้านหน้าค่อยๆ เดินฝ่าสายฝนที่โปรยปรายอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งถึงคราวที่ตัวผมเองก้าวออกจากศาลาโรงฉันท์

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ หวานๆ วันฝนตก Up 28/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 30-06-2018 13:46:15

สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นตามที่อาม่าได้บอกไว้ ทันทีที่ขาขวาผมก้าวออกจากศาลาโรงฉันท์ สายฝนที่โปรยปรายอย่างหนัก กลับหยุดสงบในทันทีทันใด การหยุดสนิท เปรียบเทียบได้ว่า เหมือนใครสักคนปิดมอเตอร์สูบน้ำ มากไปกว่านั้น สายฝนที่หยุดสนิททันทีทันใด ก็ปรากฎซึ่งแสงแดดของพระอาทิตย์ สาดส่องเข้ามาภายในวัด ซึ่งนั่นทำให้ผมประหลาดใจถึงขีดสุด และที่สำคัญแด๊ด มัม พ่อกับแม่ ต่างก็หันมามองสบตากับตัวผม เหตุการณ์ที่เหนือความคาดหมายนี้ ก็เรียกเสียงฮือฮากับทุกคนในขบวนแห่นาคเช่นกัน
   โห่วฮีโห่วๆๆ ฮิ้วววววว เสียงขบวนกองยาวและกองรำด้านหน้า ต่างเพิ่มความสนุกสนานเต็มที่ เพราะตอนนี้อากาศโปร่งใสมาก ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกดีไปตามๆ กัน
“เป๊บเชื่อแล้วว่า แข่งอะไรก็แข่งได้ แต่แข่งบุญวาสนาแข่งไม่ได้จริงๆ”
   เป๊บเอี้ยวตัวมาและพูดแซวผม
“เกินไปเป๊บ เป็นจังหวะบังเอิญมากกว่า”
“ไม่หรอกครับ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกอย่างมันมีที่มาที่ไปและถูกกำหนดไว้แล้ว”
   ผมไม่ได้ตอบอะไรเป๊บอีก เพราะในใจตอนนี้มันรู้สึกอิ่มเอิบและปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก
   ขบวนแห่นาคเวียนรอบโบสถ์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าสู่รอบที่สามซึ่งจะเป็นรอบสุดท้ายก่อนที่จะนำตัวนาคเข้าไปในโบสถ์
“ตั้งใจบวชศึกษาพระธรรมนะครับ ในเพศฆราวาส เป๊บมาส่งสุดทางได้แค่นี้ เจอกันอีกครั้งหลังจากสึกเข้าสู่เพศฆราวาสนะครับ”
   ประโยคที่เป๊บพูด ในตอนแรกผมไม่เข้าใจ จนกระทั่งมาเข้าใจในภายหลังว่า ความหมายของเป๊บคือ เมื่อผมเข้าไปในโบสถ์เข้าสู่พิธีการบวชสวมจีวรแล้ว สำเนียงการพูดคุย การวางตัว จะแปรเปลี่ยนเป็น ฆราวาสกับพระภิกษุ จะไม่สามารถทำอะไรเหมือนเดิมได้ครับ
   ขบวนแห่นาคเวียนรอบโบสถ์ครบสามรอบ ลุงมัคทายก ก็นำผมพร้อมด้วย แด๊ด มัม พ่อและแม่ ไปทำพิธีสวดขอขมากรรมหน้าพัธสีมาตรงประตูโบสถ์ หลังจากนั้นก็โปรยกัมพฤกษ์ โปรยเสร็จเรียบร้อย ลุงมัคทายกก็เดินนำผมไปยังทางเข้าโบสถ์ และนั่นก็ทำให้ผมได้เข้าใจว่า เพราะเหตุใด เบิดกับโอ๊ตถึงมายืนคอยตรงนี้
“พ่อนาค หลังจากเพื่อนยกตัวลอยขึ้นให้เอามือขวาเตะขอบประตูบนโบสถ์สามครั้งนะ” ลุงมัคทายกแนะนำผม
   ผมหันไปสบตาเบิดกับโอ๊ตที่แสดงแววตายินดีและดีใจอย่างมาก
“เพื่อนนาค ส่งได้แค่นี้นะ เจอกันหลังสึก” โอ๊ตบอกพร้อมยิ้ม
“ตั้งใจศึกษาพระธรรมนะ แผ่บุญมาให้ด้วย” เบิดแซว
   ทั้งสองคนประสานมือกันอุ้มผมลอยตัวขึ้น ผมเอื้อมมือขวาแตะประตูโบสถ์สามครั้ง หลังจากนั้นลุงมัคทายก ก็นำผมเขาไปในโบสถ์
   ภายในโบสถ์ มีท่านเจ้าอาวาสนั่งเป็นประธานตรงกลางท่ามกลางคณะสงฆ์ ขวามือท่านเจ้าอาวาสเป็นพระอาจารย์ ซ้ายมือ รองเจ้าอาวาส และที่เหลือเป็นพระภิกษุที่มาร่วมชุมนุมเพื่อเป็นสักขีพยานในการบวชครั้งนี้
“คุณพ่อคุณแม่ครับ หลังจากที่นาคได้เริ่มกล่าวคำขอบวชอุปสมบท ผมจะให้สัญญานเมื่อนาคหันตัวกลับมา คุณพ่อคุณแม่ยกชุดผ้าไตรจีวรมอบให้กับนาคนะครับ”
   ผมได้ยินที่คุณลุงมัคทายกนัดแนะพ่อกับแม่ ผมกวาดสายตามองไปรอบ พ่อกับแม่นั่งอยู่ข้างหลังผมซึ่งห่างไปไม่มากนัก แล้วตามด้วยแด๊ด มัม อาม่า เพื่อนๆ และเป๊บ สำหรับญาติพี่น้องและคนอื่นๆ ต่างก็นั่งกระจายๆ กันไปตามพื้นที่ว่างในพระอุโบสถ
“พ่อนาค เมื่อพร้อมแล้ว ก็เอ่ยคำขออุปสมบทได้เลยนะ” พระอาจารย์ท่านบอกกับผม
   ความรู้สึก ณ ตอนนั้นตื่นเต้นมาก มันเป็นอะไรที่อธิบายยาก ราวกับว่า ผมคงต้องบอกลาชีวิตเพศฆราวาสชั่วคราว ไปสู่ เพศบรรพชิต โลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ผมหันกลับไปมองสบตากับเป๊บเป็นครั้งสุดท้าย เป๊บยิ้มให้พร้อมกับชูนิ้วส่งสัญญานว่า เริ่มได้แล้ว ผมสูดหายใจลึกๆ ตั้งสติ กำหนดสมาธิ แล้วเปล่งเริ่มเปล่งคำขออุปสมบท

   เอสาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ......
“เปรี้ยงงงงง ครืนนนนน...ซา....หวิ้วววววววว”
   เสียงฟ้าร้องคำรามขึ้น พร้อมกับฝนตกลงมาอย่างหนักและมีลมพัดเข้ามาในพระอุโบสถ จนข้าวของไหวปลิวไปตามแรงลม และนั่นก็ทำให้ผมสติหลุด หยุดคำกล่าวอุปสมบททันที
“ไม่เป็นไรโยมพ่อนาค คนมีบุญมากได้บวช เทพเทวดาปลื้มปิติดีใจ ย่อมเป็นธรรมดาเช่นนี้ ฝากท่านอุดมด้วยนะ”
   ท่านเจ้าอาวาสบอกกับผมเพื่อให้คลายความตกใจ เมื่อสิ้นคำที่ท่านเจ้าอาวาสบอกกับพระอาจารย์ พระอาจารย์ท่านก็หลับตา ไม่ถึงสามวินาที กระแสลมและเม็ดฝน ก็หยุดทันที
“โอเคนะครับ เจ้านาค เริ่มพิธีใหม่อีกครั้งนะครับ” ลุงมัคทายกเห็นว่า เหตุการณ์รอบตัวสงบเป็นปกติ เลยบอกให้ผมให้เริ่มใหม่
   ผมตั้งสติ เรียกสมาธิกลับคืนมา แล้วเริ่มกล่าวเปล่งวาจาบทขออุปสมบทอีกครั้ง ด้วยเสียงที่ดังและกังวานมากกว่าเดิม

   เอสาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเย ปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
     ทุติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต,ธัมมะวินะเย ปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
     ตะติยัมปาหัง ภันเต, สุจิระปะรินิพพุตัมปิ, ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ, ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ, ละเภยยาหัง ภันเต, ตัสสะ ภะคะวะโต, ธัมมะวินะเยปัพพัชชัง, ละเภยยัง อุปะสัมปะทังฯ
     อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
     ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตะวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
     ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, ปัพพัชชัง ยาจามิ, อิมานิ กาสายานิ วัตถานิ คะเหตะวา, ปัพพาเชถะ มัง ภันเต, อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ

   ผมกล่างบทขออุปสมบทท่อนแรกด้วยเสียงดัง กังวาน ชัดเจน ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในพิธีอุปสมบทต่างนั่งนิ่งเงียบ ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ ดูทุกคนใจจดจ่อกับการที่ได้มองตัวผมกล่าวคำขออุปสมบทอย่างมาก
“เจ้านาค หันตัวกลับมารับผ้าไตรจีวร พร้อมเครื่องอัฐบริขาร.....คุณพ่อคุณแม่เมื่อเจ้านาคหันมาตรงหน้าแล้ว วางผ้าไตรลงตรงมือเจ้านาคนะครับ”
   ผมค่อยๆ หันตัวกลับมา ก็เห็นพ่อกับแม่ ถือชุดผ้าไตรจีวร มีแด๊ด มัม อาม่า และเพื่อนๆ รวมถึงเป๊บ บ้างก็แตะที่มือพ่อกับแม่ บ้างก็แตะที่หลัง ที่เอว ต่อยาวไปตามๆ กัน วินาทีนั้น ผมมองหน้าพ่อกับแม่ เห็นท่านดวงตาแดงก่ำ พ่อกับแม่คงดีใจและปลื้มมากมากที่เห็นผมบวชให้ ผมมองอาม่า ท่านก็มีสีหน้าที่อิ่มเอิบดีใจ มองไปที่เพื่อนๆ ทุกคนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส โดยเฉพาะฉัตรที่ดูเหมือนจะปลื้มมากที่สุด สำหรับเป๊บผมไม่กล้าสบตาหรือมองหน้าเลยครับ กลัวใจไม่มีสมาธิ
   พ่อกับแม่วางผ้าลงบนแขนที่ผมกำลังพนมมือ เมื่อผ้าวางลงบนแขน ก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นหนึ่งครั้งจนทุกคนในพระอุโบสถต่างส่งเสียงอื้ออึงเบาๆ
“พ่อนาค ค่อยๆ หันตัวกลับมา ประเคนชุดผ้าไตร ให้ท่านเจ้าอาวาสนะครับ”
   ผมค่อยๆ หันกลับมาประเคนชุดผ้าไตรจีวรและเครื่องอัฐบริขารต่างๆ ให้ท่านเจ้าอาวาส ท่านรับประเคนพร้อมกับให้คำสอนที่พระพุทธองค์เคยตรัสสอนกับผู้ที่อุปสมบทใหม่ คำสอนส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของอานิสงส์ที่ได้จากการบวช พ่อแม่จะได้บุญอย่างไร และก็ขอให้ตั้งใจศึกษาพระธรรม
“ขอให้พ่อนาคกล่าวคำตามอาตตมาทีละบทโดยอนุโลม (กล่าวไปข้างหน้า) และปฏิโลม (กล่าวทวนย้อนหลัง) ไปตามลำดับ”

เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ (อนุโลม)
ตะโจ ทันตา นะขา โลมา เกสา (ปฏิโลม)

   หลังจากที่ท่านเจ้าอาวาสกล่าวเสร็จ ท่านก็ดึงผ้าอังสะออกจากชุดผ้าไตร มาสวมให้ผม แล้วเอ่ยปากให้พระอาจารย์กับผู้ที่เกี่ยวข้อง ไปช่วยผมครองชุดผ้าไตรจีวร
   พระอาจารย์ลุกขึ้นเดินไปพร้อมกับพระภิกษุสองรูป เป๊บก็เดินนำพาผมไปด้านหลังพระอุโบสถ จะมีช่องว่างขนาดไม่ใหญ่มาก เพียงพอกับเป็นสถานที่ในการครองผ้าจีวร พระอาจารย์และพระอีกสองรูป ต่างก็ช่วยครองผ้าจีวรให้กับผมโดยมีเป๊บคอยส่งผ้าแต่ละส่วนให้
   ใช้เวลาไม่นานนัก การครองผ้าเสร็จเรียบร้อย
“มาครึ่งทางแล้วนะ อีกนิดเดียวจะครบพิธีอย่างสมบูรณ์แล้ว ตั้งสติให้มั่นนะ”
   ผมพยักหน้าให้กับพระอาจารย์ ในขณะที่เป๊บมองผมด้วยสายตาที่ปลาบปลื้มมาก
   ผมเดินกลับเข้ามาในพิธีด้วยการครองผ้าไตรจีวรอย่างสมบูรณ์แบบ ทุกคนในพิธีต่างมองผมด้วยความตกตะลึง มีเสียงอื้ออึงเบาๆ แต่คำที่จำได้แม่น คือ ผ่องมาก
   ผมนั่งคุกเข่ากราบเจ้าอาสาวในฐานะพระอุปัชชา สามครั้ง พร้อมรับเครื่องสักการะ แล้วกล่างเปล่งวาจาต่อว่า
อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ
     ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ
     ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, สะระณะสีลัง ยาจามิฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ ฯ (ว่า 3 หน)
เอวัง วะเทหิ
อามะภันเต
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิฯ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิฯ
ติสะระณะคะมะนัง นิฏฐิตัง
อามะ ภันเต
ปาณาติปาตา เวระมะณี
อะทินนาทานา เวระมะณี
อะพรัหมจะริยา เวระมะณี
มุสาวาทา เวระมะณี
สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี
วิกาละโภชะนา เวระมะณี
นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนา เวระมะณี
มาลาคันธะวิเลปะนะธาระณะมัณฑะนะวิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี
อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา เวระมะณี
ชาตะรูปะระชะตะปฏิคคะหะณา เวระมะณี
อิมานิ ทะสะ สิกขาปะทานิ สะมาทิยามิฯ
อะหัง ภันเต นิสสะยัง ยาจามิฯ
      ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต, นิสสะยัง ยาจามิฯ
      ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต, นิสสะยัง ยาจามิฯ
      อุปัชฌาโย เม ภันเต, โหหิ
      พระอุปัชฌาย์กล่าวว่า โอปายิกัง, ปะฏิรูปัง, ปาสาทิเกนะ สัมปาเทหิ
 สาธุ ภันเต
อัชชะตัคเคทานิ เถโร, มัยหัง ภาโร, อะหัมปิ เถรัสสะ ภาโรฯ (ว่า 3 หน) เสร็จแล้วกราบลง 3 ครั้ง

อะยันเต ปัตโต              อามะ ภันเต
อะยัง สังฆาฏิ                อามะ ภันเต
อะยัง อุตตะราสังโค       อามะ ภันเต
อะยัง อันตะระวาสะโก    อามะ ภันเต

       ถาม                                                      ตอบ
1. กุฏฐัง                                                  นัตถิ ภันเต
2. คัณโฑ                                                นัตถิ ภันเต
3. กิลาโส                                                 นัตถิ ภันเต
4. โสโส                                                   นัตถิ ภันเต
5. อะปะมาโร                                            นัตถิ ภันเต

          ถาม                                                    ตอบ
1. มะนุสโสสิ                                             อามะ ภันเต
2. ปุริโสสิ                                                 อามะ ภันเต
3. ภุชิสโสสิ                                              อามะ ภันเต
4. อะนะโณสิ                                            อามะ ภันเต
5. นะสิ ราชะภะโฏ                                    อามะ ภันเต
6. อะนุญญาโตสิ มาตาปิตูหิ                      อามะ ภันเต
7. ปะริปุณณะวีสะติวัสโสสิ                        อามะ ภันเต
8. ปะริปุณณันเต ปัตตะจีวะรัง                   อามะ ภันเต

         ถาม                                                         ตอบ
                 กินนาโมสิ                                            อะหัง ภันเต (1) กตปุญโญ นามะ
โก นามะ เต อุปัชฌาโย                        อุปัชฌาโย เม ภันเต
                                                                             อายัสสะมา (2) วิริทโย นามะ
พระคู่สวดจะกลับเข้ามาสวดขอเรียกอุปสัมปทาเปกขะเข้ามา อุปสัมปทาเปกขะพึงเข้ามาในสังฆสันนิบาต กราบลงตรงหน้าพระอุปัชฌาย์ 3 ครั้ง แล้วนั่งคุกเข่าประนมมือเปล่งวาจาขออุปสมบท ดังนี้
     สังฆัมภันเต, อุปะสัมปะทัง ยาจามิ, อุลลุมปะตุ มัง ภันเต, สังโฆ อะนุกัมปัง อุปาทายะฯ
     ทุติยัมปิ ภันเต, สังฆัง อุปะสัมปะทัง ยาจามิ, อุลลุมปะตุ มัง ภันเต,สังโฆอะนุกัมปังอุปาทายะฯ
     ตะติยัมปิ ภันเต, สังฆัง อุปะสัมปะทัง ยาจามิ, อุลลุมปะตุ มัง ภันเต,สังโฆ อะนุกัมปังอุปาทายะฯ

พิธีอุปสมบทเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์เรียบร้อย ลุงมัคทายกแจ้งนิมนต์พระทุกรูปรับภัตตาหารเพลเพื่อฉลองพระใหม่ รวมถึงแจ้งทุกคนให้ไปร่วมใส่บาตรพระใหม่ที่โรงฉันท์ ในช่วงเวลานั้นภายในโบสถ์จะมีเพียงแค่ญาตพี่น้องและผองเพื่อนอยู่ร่วมถ่ายรูปกับพระใหม่ ที่มีฉายาว่า กตปุญโญ (กะตะปุญโญ แปลว่า ผู้มีปัญญาดุจแสงสว่าง) ซึ่งนั่นคือ ฉายาที่ผมได้รับ
   ทุกคนมาร่วมกันถ่ายรูปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบานมาก มีเพียงแต่ผมที่กลับรู้สึกสงบอย่างประหลาด เป็นอารมณ์ที่นิ่งเฉยไปโดยอัติโนมัติ ไม่เข้าใจเหมือนกันครับว่าเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไรเหมือนกัน
“นิมนต์พระใหม่ที่โรงฉันท์นะครับ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะล่วงไปก่อนนะครับ” พ่อบอกกับผมแล้วเดินออกไปพร้อมกับญาติๆ ปล่อยให้ผมอยู่กับเพื่อนๆ
“เอ่อ ท่านดูผ่องใสมากเลยนะคะ” ฉัตรก้มกราบพร้อมเอ่ยชม
“เจริญพรนะโยม” ไม่ค่อยชินเลยไม่กล้าตอบอะไรมาก
“งั้นนิมนต์ท่านไปโรงฉันท์นะครับ เอ้ยพวกเราไปใส่บาตร” เป๊บบอกกับผมและทุกคน
   ผมเดินมายังที่โรงฉันท์ด้วยลักษณะแบบสำรวม โดยมีเพื่อนๆ เดินตามมาแบบห่าง และเป๊บก็ช่วยถือย่าม โรงฉันท์ดูครึกรื้นพอสมควร เพราะมีแขกของพ่อกับแม่ มาเป็นส่วนใหญ่ สำหรับแด๊ดและมัม ก็มีแขกที่สนิทมาบ้าง แต่โดยภาพรวมคนเยอะมากพอสมควรครับ
   เป๊บพาผมไปนั่งยังจุดที่รับบิณฑบาต ท่านเจ้าอาวาสและพระภิกษุทุกรูป เริ่มสวดบท ชยันโต เป็นการส่งสัญญานให้ทุกคนรู้ว่า การตักบาตรพระใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
   หลังจากเสร็จสิ้นการตักบาตรพระใหม่ พระอาจารย์ก็ได้พาไปนั่งร่วมฉันท์ภัตตาหารกับคณะพระภิกษุรูปอื่นๆ ทั้งที่บวชมานานบ้างหรือพระใหม่ที่บวชก่อนหน้าไม่กี่วัน ในช่วงเวลานั้นยอมรับเลยครับว่า วางตัวไม่ถูกและมีความเกร็งอย่างมากด้วยเหตุที่ไม่รู้ว่า การสำรวมในแบบของพระภิกษุทำต้องทำอย่างไรถึงจะไม่อาบัติ หรือผิดพระธรรมวินัย
“ท่านทำตัวตามสบายนะ ไม่ต้องเกร็ง อยู่ในอาการสำรวมเป็นพอ”
   พระอาจารย์ให้คำแนะนำ ทำให้ผมรู้สึกลดความเกร็งลงไปได้บ้าง สำหรับเป๊บหลังจากทานข้าวเสร็จ ก็เดินมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เพื่อดูแลว่ามีอะไรที่ขาดตกบกพร่องไปบ้าง
หลังจากฉันท์ภัตตาหารเสร็จเรียบร้อย พระอาจารย์ได้พาผมไปยังกุฎิเพื่อดูว่าจะต้องนอนจำวัตรที่ไหน ยังไง อย่างไร รวมถึงรายละเอียดอื่นๆ ปลีกย่อยที่จะต้องทำในฐานะกิจของพระสงฆ์ ในเวลาไม่นานนัก พ่อกับแม่ แด๊ด มัม เป๊บ เพื่อนๆ พี่ๆ และรวมถึงทุกคน ได้มาล่ำลาที่กุฎิเพื่อกลับไปพักผ่อน
“พ่อกับแม่และทุกคนต้องกลับก่อน หากต้องการหรือขาดเหลืออะไร ท่านบอกจิมได้นะครับ” พ่อกล่าวลา
“ได้ครับโยมพ่อ เหนื่อยมากแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”
“ท่านต้องการอะไรเพิ่มเติม ฝากบอกเจ้าเป๊บมาได้นะครับ” แด๊ดกล่าวย้ำกับผม
“ได้ครับโยมแด๊ด”
“ท่านคะ พี่กราบละนะคะ” พี่สาวลูกอาม่ากล่าวลา
“พะคุงเจ้า อาม่าลาละน้า”
“เจริญพรครับโยมพี่โยมอาม่า เดินทางกลับปลอดภัยนะครับ”
“ท่างผ่องใสมากน้า เทพเทวดามากังเยอะมากมายเลยน่า อนุโมทนาบุงด้วยน้า”
“สาธุบุญครับโยมอาม่า ขอให้สุขภาพแข็งแรงๆ นะครับ”
   พวกเราทุกคนส่งอาม่าขึ้นรถ
“อาม่าลาทุกๆ คงน้า อนุโมทนาบุงน้า”
“ครับอาม่าเดินทางปลอดภัยครับ”
   รถอัลพาร์ดที่ไปส่งอาม่าเคลื่อนตัวออกจนลับสายตาไป
“ช่วงสามวันแรกอาตมาอยากได้โยมพ่อโยมแม่หรือคนสนิทได้มาร่วมตักบาตรทุกเช้า พอสะดวกไหม” พระอาจารย์ถามพ่อกับแม่
“เป็นความตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วครับพระอาจารย์ จะต้องมาถึงวัดเวลาใดครับ”
“อาตมาจะนำพระใหม่ออกบิณทบาตร ราวๆ ตีห้าครึ่ง โยมมาคอยตรงประตูทางเข้าวัดสักประมาณหกโมงเช้าได้นะ”
“ได้ครับ”
“โยมกลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้จะต้องมาเช้าอีก จะได้ไม่เหนื่อยมาก” พระอาจารย์กล่าวส่งทุกคน
“งั้นกราบนมัสการลานะครับพระอาจารย์ นมัสการลาครับท่าน”
“เจริญพรโยมพ่อโยมแม่และทุกคน”
“เป๊บจะกลับพร้อมกันไหมลูก” แด๊ดหันไปถามเป๊บ
“เดี๋ยวเป๊บกลับพร้อมฉัตรก็ได้ครับ แด๊ดกับมัมกลับก่อนได้เลย”
   คณะผู้ใหญ่เดินทางกลับก่อนล่วงหน้า เหลือเพียงแต่เป๊บและกลุ่มเพื่อนๆ ที่ยังอยู่หน้ากุฎิ
“พวกโยมคุยกันตามสบายนะ แต่ระวังโยมเพื่อนผู้หญิง ห้ามเข้าใกล้พระใหม่เด็ดขาดนะ”
“ค่ะพระอาจารย์ หนูจะไม่ย่างกรายเข้าไปเด็ดขาด”
   ฉัตรพูดติดตลกทำให้ทุกคนรวมถึงพระอาจารย์ตลกขบขันไปตามๆ กัน
“เออนี่ท่าน รู้หรือยังว่าจีวรที่ท่านสวมอยู่ โยมฉัตรเขาตั้งใจถวายมาก มีความพิเศษมากกว่าจีวรอื่นๆ ทั่วไปนะ”
“หา...พิเศษยังไงหรือครับพระอาจารย์” ผมมองหน้าฉัตรสลับกับพระอาจารย์ ฉัตรเองก็ทำหน้าตกใจราวกับว่าไม่คิดว่าพระอาจารย์จะพูดออกมา
“จีวรผลิตจากเนื้อผ้าพิเศษเวลาสวมตอนอากาศร้อนจะรู้สึกเย็นสบาย เวลาสวมตอนอากาศหนาวจะรู้สึกอุ่น ท่านรู้สึกแบบนี้ไหมละ”
   จะว่าไปก็จริง เพราะยืนกลางแดดเปรี้ยงๆ รู้สึกเย็นสบายตัว
“จริงครับ”
“โยมฉัตรเขาตั้งใจมาก แถมสั่งไว้ด้วยว่า ห้ามบอกท่านจนกว่าจะได้สวม พอนึกได้ก็เลยบอก...เอาละทำหน้าที่เสร็จแล้ว พวกโยมคุยกันตามสบายนะ” พระอาจารย์ก็เดินขึ้นกุฎิไป
“เป็นความจริงหรือโยมฉัตร” ผมถามฉัตร
   ฉัตรไม่ได้ตอบอะไรไปกว่าการยิ้มให้
“จริงครับท่าน ฉัตรสั่งทำจีวรชุดนี้เป็นพิเศษจากประเทศพม่า และบินไปรับมาด้วยตัวเอง ฉัตรบอกว่า อยากทำอะไรให้ท่านสักครึ่งหนึ่งในชีวิต เป็นสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่จะหาได้บนโลกนี้” เบิดอธิบายยาว
“แล้วโยมเป๊บก็รู้เรื่องหรือ”
“ใช่ครับ จริงๆ พวกเราทุกคนก็ช่วยเตรียมการ ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์เลยไม่ได้ขัดครับ”
“จริงไม่น่าลำบากขนาดนี้ ราคาคงแพงมาก”
“ชุดละหกหมื่นบาท แพงสำหรับพวกเราครับ แต่สำหรับฉัตรไม่มีขนใดๆ ร่วงลงพื้น” โอ๊ตพูดติดตลก ทำให้ทุกคนได้หัวเราะกัน
“ถวายท่านไปสามชุดนะครับ เผื่อว่าท่านจะต้องไปธุดงภ์ กับพระอาจารย์ จะได้ไม่ลำบากเรื่องอากาศ”
“ขอบคุณโยมทุกคนมากนะ....ขอบคุณโยมฉัตรมากนะ ที่เป็นธุระจัดหาให้ขนาดนี้ บุญใดที่เราทำดีแล้ว ขอให้โยมฉัตรและทุกคน ประสบแต่ความดี สิ่งที่ดี ปราศจากความทุกข์นะ”
“สาธุครับท่าน”
   ผมเห็นฉัตรน้ำตาไหล ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว สีหน้าของฉัตรดูอิ่มเอิบ มีความสุข และนั่นก็ทำให้ผมสบายใจ ฉัตรคงสมความปรารถนาตามที่ได้ตั้งใจไว้
“พวกเราทุกคนลาท่านนะครับ พรุ่งนี้จะมาใส่บาตรแน่นอนครับ” เป๊บบอกผม
“เจริญพร เดินทางปลอดภัยนะ”
“กราบนมัสการลาครับ/ค่ะ”
   รถอัลพาร์ดมาเทียบรอยังจุดที่ทุกคนยืน เหลือฉัตรขึ้นเป็นคนสุดท้าย
“อนุโมทนาบุญกับท่านนะคะ ขอให้ท่านตั้งใจศึกษาพระธรรม ขาดเหลือสิ่งใดบอกได้ตลอดนะคะท่าน”
“ขอบคุณมากโยมฉัตร อย่าได้กังวลเลย เดินทางกลับปลอดภัยนะ”
“ค่ะ กราบนมัสการลาค่ะ”
   รถอัลพาร์ดค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปทางหน้าวัด จนลับสายตา ผมหันกลับมามองที่กุฎิ พลางคิดในใจว่า
   “เป็นก้าวแรกของชีวิตเพศบรรพชิตซินะ สัญญาว่าจะตั้งใจอย่างดีที่สุด”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-06-2018 20:18:22

แม้จะเป็นอดีต แต่อนุโมทนาด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 30-06-2018 20:53:01

เป็นตอนที่ดีมาก อ่านแล้วปีติ ตื้นตัน น้ำตาไหลเลยทีเดียวค่ะ
เห็นโจ้บอกจำเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว แต่เขียนออกมาได้ละเอียดมากเลย  :pig4: :pig4: :pig4:

เล่าตอนระหว่างบวชด้วยนะคะ รออ่าน

ฉัตรเป็นเพื่อนที่ดีมากกกกกกกกกก แอบอยากให้เล่าตอนฉัตรเจอคู่ชีวิตจังค่ะ แบบว่ารู้ล่วงหน้าละ ว่าจะเป็นใครลักษณะประมาณไหน พอเห็นปุ๊ปจะรู้ปั๊ปเลยไหม อิอิ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-06-2018 22:42:44

 :pig4:
สมกับการรอคอย อนุโมทนาบุญค่ะ
เล่าได้ละเอียดมากถึงแม้ว่าจะนานมาแล้วก็ตาม
ยังไงก็รอตอนต่อไป ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: tarper ที่ 30-06-2018 23:47:53

สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 01-07-2018 01:47:11

อนุโมทนาบุญเจ้าคะ  :m5:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 01-07-2018 02:33:39

ขออนุโมทนาสาธุ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอิ่มบุญ
สาธุ สาธุ สาธุ
 :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 01-07-2018 14:31:46

เป็นตอนที่ดีมากๆ อ่านไปน้ำตาไหลไป ปลื้มปิติมากๆค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-07-2018 14:48:24

 อ่านแล้วปริ่มจนน้ำตาไหลเลย
คือ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: Aopkk ที่ 02-07-2018 14:03:29

ขออนุโมทนาบุญ สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 02-07-2018 18:12:44

อนุโมทนาด้วยค่ะ คิดถึงน้อง ทั้งสองนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 10-07-2018 16:39:48

เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ อิ่มเอมมาก ขออนุโมทนาบุญกับพี่ๆทั้งสองด้วยนะค่ะ สาธุๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 59 อุปสมบท Up 30/06/61
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 16-07-2018 10:30:53

ซาบซึ้งมากครับพี่ อนุโทนาบุญอันเกิดจากความตั้งใจอันดีของพี่ด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-07-2018 14:57:05

สวัสดีสะวีดัด ทุกท่านค้าบบบ วันนี้เอาตอนใหม่มาลงแหละ อย่างที่บอกอะเนอะ จะเขียนย่อๆ อะคับ เพราะมันคือเรื่องราวนานนับเดือนเลยน่า ย่อๆ ให้พอเข้าใจเนอะ

เรื่องเล่าก็เป็นประสบการณ์ที่เคยเจอมาอะคับ แต่รับรองว่าตอนหน้าจะเป็นเรื่องเล่าที่อยู่ในประเทศพม่า อ่านแล้วมีน้ำตาไหลแน่นอน คิคิ

ติดตามอ่านกันเลยค้าบบบบ คิดถึงทุกคนน้า  :mew1: :mew1:

❣☾月亮☽❣ : อนุโมทนาสาธุนะคับบบบ  :mew1: :mew1:

j123 : ได้คับบบบ เดี๋ยวจะเขียนเล่าเรื่อยๆน้า เล่าเรื่องฉัตรอาจจะมีคับคงเป็นตอนพิเศษ คิคิ  :mew1: :mew1:

Yarkrak : อนุโมทนาบุญคับพี่ จุ๊บๆๆ  :mew1: :mew1:

tarper : สาธุคับบบบบ  :mew1: :mew1:

areenart1984 : อนุโมทนาบุญคับบบบ  :mew1: :mew1:

 Kfc_Pizza : เจริญพร สาธุ 5555+  :mew1: :mew1:

noy : เขียนเล่าเอง ยังน้ำตาไหลเลยคับ  :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

snowboxs : อนุโมทนาบุญคับบบ ตอนเขียนเล่าก็น้ำตาไหลอะคับ  :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

Aopkk : อนุโมทนาบุญคับบบบ  :mew1: :mew1:

sugarcane_aoi : อนุโมทนาบุญคับพี่ คิดถึงด้วยค้าบบบบ  :mew1: :mew1:

nepjun366 : อนุโมทนาบุญคับบบบ  :mew1: :mew1:

nutto : อนุโมทนาบุญนะเจ้านัท จุ๊บๆ  :mew1: :mew1:

ตอน 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต

   เมื่อทุกคนเดินทางกลับไปกันหมดแล้ว เป็นช่วงเวลาว่างมากเพียงพอที่ผมจะกลับเข้ามานั่งในกุฎิเพื่อทบทวนกิจวัตรประจำวันในฐานะพระภิกษุสงฆ์ พระอาจารย์เห็นว่า เมื่อทุกคนกลับไปกันหมดและเหลือเพียงแต่ผมกับพระอาจารย์ ท่านเลยแนะนำชี้แจงเกี่ยวกับระเบียบปฏิบัติที่ป้องกันการอาบัติหรือปาราชิก
“ท่าน ข้อปฏิบัตินั้นมีมากมายหลายประการ โดยเฉพาะศีลที่พระพุทธองค์ให้ภิกษุรักษาไว้ก็มีถึง 227 ข้อ ยังไงก็อยากให้ท่านรักษาศีลแปดเป็นพื้นฐานก่อน แล้วก็ห่างไกลจากกามราคะทั้งปวง จำกัดตนให้อยู่ภายใต้ความสงบ ไม่ฟุ้งซ่าน ในระยะแรกเริ่มเพียงเท่านี้ก็จะช่วยได้มาก”
“พระอาจารย์ ห่างไกลจากกามราคะคือยังไงหรือครับ”
“ก็คือไม่เอาจิตใจไปผูกตัดกับความรัก โลภ โกรธ หลง ไม่มีอารมณ์ทางเพศ ห้ามทำให้อสุจิเคลื่อน เว้นแต่ว่า หากเคลื่อนเองหรือที่คนทั่วไปเรียกว่า การฝันเปียก นั่นไม่ผิดพระธรรมวินัย”
“อ๋อ...ถ้าจะเรียกภาษาทั่วไป คือ ห้ามสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง”
“ใช่โยม ข้อนี้สำคัญกับพระที่บวชใหม่และยังหนุ่มแน่นมาก ไม่ว่าจะทำต่อหน้าหรือลับหลัง ใจผู้ทำย่อมรู้ชัดแจ้งว่า อาบัติปาราชิกอย่างแน่นอน”
“ได้ครับพระอาจารย์ ผมจะยึดมั่นไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอนครับ”
“แล้วแต่ท่านจะปฏิบัตินะ อะไรที่ดีก็ควรฝักใฝ่ อะไรที่ไม่ดีก็ควรหลักหนี ท่านเลือกได้”
“ครับ”
“15 วันแรกหากท่านมีความพร้อม เราจะไปธุดงด์ทางภาคเหนือ สถานที่ที่เดียวกับโยมเป๊บ ขอให้ท่านเตรียมความพร้อมให้ดี”
“ความพร้อมที่ว่า คืออะไรหรือครับ”
“ท่านจะรู้ได้ด้วยตัวเอง อย่าได้กังวลเลย”
“ครับ”
“ถ้าหากท่านหิว สามารถดื่มน้ำปาณะได้นะ ในช่วงค่ำคืนแรกอาจจะหิวมากเป็นพิเศษ ผ่านไปสักสองสามวันร่างกายจะปรับได้ไม่ต้องกังวล”
“ครับ”
“สำหรับในส่วนของการจำวัตร ท่านก็พักในห้องด้านล่าง ห้องเดียวกับโยมเป๊บ แล้วก็หลังสามทุ่มห้ามออกนอกกุฏิเป็นอันขาด”
   การห้ามของพระอาจารย์ทำให้ผมพาลนึกถึงเรื่องราวสยองขวัญที่เป๊บเล่าว่าเจอผีเปรตมาขอส่วนบุญ ต่างกันตรงที่ การนึกถึงเรื่องเล่านั้นในตอนนี้ ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกตื่นกลัวหรือตกใจอะไร ช่างแตกต่างจากวันนั้นที่ฟังเป๊บเล่าเสียจริง
“ได้ครับ”
“เจออะไรตั้งสติเข้าไว้ ไม่มีอะไรมาทำอันตรายท่านได้ถ้าสติมากเพียงพอ”
“ครับพระอาจารย์”
   หลังจากที่พระอาจารย์ได้ให้คำแนะนำเรียบร้อยแล้ว ท่านก็ขึ้นไปจำวัตรบนกุฎิชั้นสอง ปล่อยให้ผมได้พักผ่อนและทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย ยอมรับครับว่า การเป็นพระในวันแรกทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน คือ จะนั่งๆนอนๆ ก็น่าจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ จึงได้ถือโอกาสเดินออกไปสำรวจบรรยากาศรอบบริเวณวัด
“มาหาพระอาจารย์หลายครั้งก็ไม่ได้เดินดูรอบๆ วัด ครั้งนี้ลองสำรวจดูดีกว่า” ผมเปรยบ่นกับตัวเองคนเดียว และก็เดินออกจากกุฎิ
   บรรยากาศภายในบริเวณวัดดูร่มรื่นดีครับ มีกุฏิแยกออกเป็นสัดส่วน กระจายอยู่ทั่วทั้งบริเวณวัด เท่าที่ผมพิจารณา กุฏิของพระอาจารย์จะทำจากอิฐ ปูน แต่กุฎิที่เหลือก็จะทำจากไม้แทบทั้งนั้น ณ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมารู้ในภายหลังว่า การที่กุฎิของพระอาจารย์ดีกว่าหลังอื่นๆ เป็นเพราะมีผู้ใจบุญที่นับถือหลวงตาเงื่อม (ย้อนไปอ่านช่วงต้นๆ ที่ผมเจออุบัติเหตุ แล้วหลวงตามาช่วยไว้นะครับ) ได้สร้างกุฎิให้ และพระอาจารย์ท่านก็เป็นศิษย์ใกล้ชิด เลยได้รับทอดอาศัยกุฎิมาต่อเนื่องครับ
“ศิษย์น้อง จะไปไหนหรือ มานั่งด้วยกันก่อนซิ” ผมหันไปมองตามเสียงเรียกทัก ก็เจอพระน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันทักทาย ด้วยความมีมารยาท ผมก็ไปนั่งตามที่เขาเชิญชวน
“เป็นยังไงบ้าง บวชวันแรกๆ”
“ก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ”
“เดี๋ยวก็ชิน...”
   หลังจากนั้น พระที่เรียกแทนตัวเองว่าศิษย์พี่ ก็ถามนู่นนั่นนี่ ซักไซ้ไล่เรียง จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดและเหมือนถูกล่วงล้ำข้อมูลส่วนตัว ทำให้เกิดความรู้สึกไม่พอใจและรำคาญ คำถามที่ทำให้ความอดทนถึงที่สุดคือ
“เป็นลูกคนรวยหรือ น่าอิจฉา”
   ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมคนเราถึงจะต้องอยากรู้อยากเห็นในเรื่องราวชีวิตของคนอื่น แล้วการที่มาบวชเป็นพระก็เพื่อละทิ้งกิเลสไม่ใช่หรือ
“พอดีออกมานานแล้ว เดี๋ยวพระอาจารย์จะถามหา ขอตัวก่อนนะครับ”
   ผมก็ลุกขึ้นละทิ้งจากตรงนั้นทันที โดยไม่หันกลับไปมองอีกเลย กลับเข้ามาที่กุฎิก็พบกับพระอาจารย์นั่งดูโทรทัศน์ที่กุฎิด้านล่าง
“ไปไหนมาละท่าน”
“เอ่อ..ก็เดินไปสำรวจรอบวัดมาครับ”
“ดีแล้วจะได้คุ้นเคย เป็นยังไงบ้างละ เจอใครเขาชวนคุยบ้าง”
   พระอาจารย์ถามเหมือนรู้ ผมก็เลยตัดสินใจเล่า
“ท่านพลาดแล้ว”
“หา..พลาดยังไงหรือครับ”
“พลาดที่ท่านอารมณ์ขุ่นมัว จนเกิดโทสะ ไม่พอใจเขา ไม่ใช่หรือ”
   ผมพิจารณาตามที่พระอาจารย์บอก ก็คิดตามว่าเป็นจริง เลยตั้งใจฟังเงียบๆ
“ท่าน เราควบคุมเขาไม่ได้ แต่เราควบคุมใจตัวเองได้ การที่เขาถามเขาไม่ผิด มันผิดที่ตัวเราต่างหากที่เอาจิตไปผูกกับเขา จนทำให้อารมณ์เราขุ่นมัว...ท่านมาบวชก็เพื่ออยากละทิ้งสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ”
   ผมยังคงเงียบ
“ขอให้ท่านได้พิจารณาให้ดี และรู้เท่าทันจิตตัวเอง เชื่อเถอะว่าท่านจะได้รับประสบการณ์ที่แปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยรับรู้มาก่อน”
   พระอาจารย์เทศน์สอนเสร็จ ท่านก็ลุกขึ้น พร้อมกับสอนการใส่จีวรที่ถูกต้องให้กับผม
“ท่านจะต้องเรียนรู้การใส่ให้ถูกวิธีและคล่องแคล่วนะ ออกนอกวัดใส่แบบมิดชิด ในวัดเปิดบ่าได้ ตอนนี้ก็ลองฝึกหัดใส่ เพราะห้าโมงเย็นจะต้องไปสวดมนต์ทำวัตรเย็น”
   การใส่จีวรไม่ยากครับ แต่การใส่ให้สวยนี่ซิยากยิ่งกว่า ประเด็นคือ ถ้าจัดระบบการใส่จีวรไม่ดี เดินไปเดินมามันก็จะหลุดลุ่ย
   การสวดมนต์ทำวัตรเย็นในวันแรก รู้สึกดีมากครับ ติดขัดก็ตรงที่ ผมยังสวดไม่คล่อง จะต้องคอยเปิดหนังสือสวดมนต์ควบคู่ไปด้วย
   ล่วงเข้าสู่เวลาในช่วงค่ำ อาการหิวของผมเกิดขึ้นเป็นระยะ เลยจำเป็นจะต้องฉันท์น้ำปาณะที่ฉัตรถวายมาให้ ณ อารมณ์ตอนนั้น ถึงได้เข้าใจว่า ปัจจัยหรือสังฆทานคุณภาพดีที่เราถวายพระสงฆ์ไปนั้น เมื่อถึงเวลาจำเป็นท่านได้ใช้จริงๆ นะครับ และบุญย่อมส่งกลับไปให้ผู้ถวายอย่างมากมายเลยทีเดียว
   การสรงน้ำหรืออาบน้ำ อุปกรณ์ทุกอย่าง ทั้งแปรงสีฟัน ยาสีฟัน ยกเว้นเครื่องหอม (พระธรรมวินัยห้ามภิกษุใช้เครื่องหอม) ก็ได้มาจากผู้ใจบุญ ทั้งพ่อแม่เพื่อนพี่น้อง และเป๊บ ถวายมามากมาย
   อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เป็นเวลาช่วงประมาณสองทุ่ม ตั้งใจว่าจะเข้านอนให้เร็วเพราะพรุ่งนี้จะต้องตื่นไปบิณฑบาตรพร้อมกับพระอาจารย์ในตอนเช้า
“นั่งสมาธิซะหน่อยดีกว่า” ผมเปรยบอกกับตัวเอง และเดินไปหยิบอาสนะมาปูลงบนพื้น แล้วเริ่มต้นนั่งสมาธิ
   ด้วยความที่ขาดการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องและเว้นระยะจากการนั่งสมาธิมาเป็นเวลานาน จิตใจฟุ้งซ่านพอสมควรครับ แต่เมื่อพยายามค่อยๆ ควบคุมความคิด ปล่อยวางทำจิตใจให้สบาย จิตก็เกิดความนิ่งและเข้าสู่สมาธิได้มากยากนัก
   จำความรู้สึก ณ ขณะนั้นได้ว่า เป็นช่วงเวลาที่จิตรู้สึกสบาย และมีความสงบเป็นอย่างมาก ผมประคองสมาธิให้คงที่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ จนกระทั่ง
“วิ๊ดดดดดด....วิ๊ดดดดดดดดด”
   ผมได้ยินเสียงหวีดเบาๆ มาจากทางด้านหลังกุฎิ พลันทำให้นึกถึงเรื่องราวที่เป๊บเล่า เสียงหวีดแหลมได้ทำให้สมาธิผมแตกกระจาย และเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจและความกลัว ผมจึงตัดสินใจออกจากสมาธิ ลืมตา และตั้งใจฟังเสียงหวีดแหลมนั้นว่ายังคงมีอยู่หรือไม่
“วิ๊ดดดดดด....วิ๊ดดดดดดดด”
   ใช่ครับ เสียงหวีดแหลมยังคงมีอยู่ และที่ระทึกไปมากกว่านั้น คือ ระดับเสียงค่อยๆ ดังขึ้น ราวกับว่า เจ้าของต้นเสียงค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้กุฎิตรงห้องนอนที่ผมจำวัตรอยู่
   ด้วยความตื่นตระหนกตกใจ เริ่มทำให้ผมเหงื่อไหล และเกิดความกลัวมากพอสมควร นั่นคืออาการของคนที่ขาดสติ เสียงหวีดแหลมก็ยังคงดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ทำยังไงดีเรา...” ใจเต้นตึกตักมาก
   ด้วยความตกใจลนลาน ผมจึงเรียกสติกลับมา พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ตื่นตระหนกไปมากกว่านี้
“ใช่ซิ เราบวชเป็นพระแล้ว เราเป็นลูกพระพุทธเจ้าแล้ว ต้องไม่กลัวๆ”
   เมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ ผมจึงเริ่มต้นนั่งสมาธิอีกครั้ง ความตกใจกลัวได้แปรเปลี่ยนเป็นการรวมจิตที่สงบ เสียงหวีดแหลมยังคงดังมาหยุดตรงหน้าต่างตรงห้องนอนที่ติดกับหลังกุฎิ
“วิ๊ดด..วิ๊ดดด..วิ๊ดดดดด”
   ด้วยจิตที่นิ่งเงียบสงัด ทำให้ผมพิจารณาต้นตอและสาเหตุของเสียงหวีดแหลมนั้น ผมไม่ทราบหรอกครับ ว่าเสียงหวีดแหลมนั้นต้องการอะไร แต่จากการสัมผัสและรู้สึก เหมือนเจ้าของเสียงหวีดแหลมจะทุกข์ทรมานมาก และนั่นก็ทำให้ผมเกิดความรู้สึก สงสารและเวทนา เป็นอย่างมาก จนทำให้น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“บุญอันใดที่อาตมาได้ทำมาดีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา การได้สร้างผลบุญกับพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งในอดีตกาล การได้สร้างผลบุญกับพระปัจเจกะพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งในอดีตกาล การได้สร้างผลบุญกับพระอรหันต์ในอดีตกาล บตลอดจนผลบุญอื่นใดที่ได้สร้างสมมานั้น อาตมาขออุทิศให้โยมผู้เป็นเจ้าของเสียงหวีดแหลมนี้ ขอให้โยมไปสู่สุขติภพหลุดพ้นจากวิบากรรมและบ่วงบาปทั้งปวง เทอญ”
   เมื่อผมกล่าวคำอุทิศบุญจบ ก็หลับตารวมสมาธิส่งพลังบุญให้กับผู้รับปลายทาง
“วิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....”
   ผมได้ยินเสียงหวีดแหลมครางลากเสียงดังอย่างมาก ถ้าเปรียบได้กับการอยู่ในงานดนตรี ความดังของเสียงถึงขั้นแสบแก้วหูกันเลยทีเดียว
   เสียงหวีดแหลมได้เงียบสนิทไปแล้ว เสียงจั๊กกะจั่น เข้ามาแทนที่ และนั่นย่อมหมายความว่า เหตุการณ์ทุกอย่างได้สงบลงแล้ว

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 20-07-2018 14:57:36

ถ้ามีคำถามว่า ผมได้อะไรจากเหตุการณ์นี้นะหรือครับ คำตอบเดียวที่สามารถบอกได้ ณ ตอนนั้น คือ ความปิติและอิ่มเอิบใจ เป็นจิตที่รู้สึกสบาย เบา ว่าง สงบ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จิตมีความสดชื่นจนแทบไม่มีความง่วงย่างกรายเข้ามา เอาเข้าจริงๆ กว่าจะได้นอนเวลาก็ล่วงไปตีสามแล้ว
   ผมรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อพระอาจารย์ลงมาจากกุฎิชั้นสอง ผมเด้งตัวขึ้น เข้าห้องน้ำล้างหน้า และห่มจีวรด้วยอาการเด๋อด๋า คือ ยังไม่ชำนาญมากนัก จนกระทั่งพระอาจารย์เข้ามาช่วยจัดจีวรให้ลงตัว
“คืนแรกเป็นอย่างไรบ้างท่าน” พระอาจารย์เอ่ยถามระหว่างที่กำลังจัดจีวรให้กับผม
“ก็...ดีครับพระอาจารย์ อาจจะแปลกที่เลยนอนไม่หลับบ้างครับ” ผมไม่กล้าเล่าเรื่องที่เจอ
“เมื่อคืนทำได้ดีนะท่าน พ้นทุกข์กันเป็นฝูง เชื่อแล้วว่าแข่งบุญแข่งวาสนาไม่ได้จริงๆ”
   พระอาจารย์พูดจบ ท่านก็ยิ้ม และเดินละออกไป เป็นดังที่เป๊บบอก พระอาจารย์ท่านรู้ความเคลื่อนไหวตลอดจริงๆ
   ผมกับพระอาจารย์เตรียมความพร้อหน้ากุฎิ ท่านสอนให้รู้จักวิธีการอุ้มบาตรอย่างถูกต้อง อุ้มอย่างไรให้กระชับ และไม่ทำให้สายคล้องคอเคลื่อนจนบาตรหล่น มีเด็กวัดเดินตามอีกสองคน
   เวลาประมาณตีห้าครึ่ง ผมกับพระอาจารย์ก็เริ่มเดินออกจากกุฏิมุ่งตรงไปทางหน้าวัด เลี้ยวซ้าย เดินไปตามฟุตบาทริมทาง เจอผู้สูงอายุ วัยผู้ใหญ่ วัยรุ่น วัยเด็ก ต่างนิมนต์ให้รับบาตรเป็นระยะ บ้างก็ถามว่านี่พระใหม่หรือ บ้างก็ชมว่าหล่อราวกับดารา สาวๆ บางคนก็เล่นหูเล่นตาใส่ผมก็มี จนเกิดความรู้สึกปลงสังเวชในเรื่องบาปกรรม นี่ขนาดเป็นพระยังไม่ละเว้นเรื่องแบบนั้น
   ปริมาณของใส่บาตรมีจำนวนมากจนเด็กวัดแทบถือไม่ไหว พระอาจารย์ได้นำพาผมเดินตามเส้นทางจนเลี้ยวกลับมาเข้าทางประตูหน้าวัด ผมเห็นรถยนต์หลายคันจอดเรียงรายข้างทางและเปิดไปฉุกเฉินไว้ ใช่ครับ พ่อแม่แด๊ดมัม พี่ๆ และเป๊บ มายืนรอเพื่อใส่บาตร
   เมื่อเดินมาถึง ลูกน้องแด๊ดหลายคนต่างกุลีกุจอมาช่วยขนของที่ได้จากการบิณฑบาต จนทำให้ผมกับพระอาจารย์และเด็กวัดเบาตัวลงไปได้มาก
   จริงๆ ทุกคนชวนผมคุยหลายประโยคมาก แต่ผมจำอะไรไม่ได้เลย เหมือนตอนนั้นจิตมันว่างๆ นิ่งๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ
   รับบาตรเสร็จเรียบร้อย ผมกับพระอาจารย์ก็เดินไปยังโรงฉันท์ เพื่อเตรียมตัวฉันท์เช้าในเวลา 7 โมงของทุกวัน เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่พระทุกรูปรวมถึงท่านเจ้าอาวาสจะต้องลงโรงฉันท์เพื่อโปรดญาตโยมที่นำภัตตาหารมาถวายเพิ่มเติม ครอบครัวของผมก็อยู่ร่วมเช่นกันครับ
   ผมฉันท์อาหารด้วยความสงบ โดยมีเป๊บมาเดินวนเวียนอยู่ข้างๆ คอยสอบถามอย่างสม่ำเสมอว่าต้องการอะไรเพิ่มเติมไปอีกบ้าง
   สิ่งหนึ่งที่เกิดความประหลาดใจไปบ้างก็คือ ผมมองเป๊บด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ยังคงมีความรักให้เป็บแต่ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือโหยหา ไม่ทรมานและไม่คิดถึง กลับมองเป๊บเป็นแค่อากาศธาตุที่ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร ผมไม่เข้าใจสภาวะตอนนั้นเหมือนกันครับว่า เป็นแบบนั้นได้อย่างไร
“ท่าน...อยู่กับปัจจุบัน อย่าโลดโผนเกินไป ทำตัวเป็นปัจจุบันนะท่าน”
   พระอาจารย์เชิงบอกผมด้วยเสียงเบาๆ ที่ไม่ดังมาก แต่ก็ก็เพียงพอที่ทำให้เป๊บที่ยืนอยู่ใกล้ได้ยิน และเป๊บเองก็มีสีหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด ผมมองหน้าแบบที่ถอดสีนั้น และก็ไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่า ความนิ่งเฉย
   จุดนี้ขอเล่าแทรกนะครับ จริงๆ มารู้เอาตอนสึกมาใช้ชีวิตตามปกติแล้ว เป็นบทสนทนาระหว่างพระอาจารย์กับเป๊บ
“พระอาจารย์ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ หรือว่าจะเป็นเหมือนกับที่พระอาจารย์เคยบอก”
“ใช่โยมเป๊บ เมื่อคืนโยมโจ้เขาแผ่เมตตาช่วยเปรตกลุ่มหนึ่งไว้ ด้วยบุญบารมีที่โยมโจ้สั่งสมมาประกอบกับการปฏิบัติธรรมหลายภพชาติ จนตอนนี้จิตของโยมโจ้เข้าไปอยู่ในฌานสมาบัติ จึงเกิดความนิ่งและวางเฉย”
“ทำไมเร็วขนาดนั้นครับ”
“ของแบบนี้มันเป็นวาสนาเก่าและบุญเก่า ไม่มีใครรู้ได้หรอก”
“แล้วแบบนี้พระท่านจะสึกไหมครับ”
“สึกซิ แต่ว่าจะนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ได้ โยมเป๊บไม่ต้องกังวลนะ”
“ผมไม่เคยเห็นโจ้...เอ้ย พระท่านนิ่งแบบนั้นมาก่อน ผมกลัวนะครับพระอาจารย์”
“ใจเย็นๆนะ มันเป็นแค่ครั้งคราว”
“แต่ถ้าพระท่านจะไม่สึก ผมก็พร้อมอนุโมทนานะครับ”
“โยมเป๊บใจเย็นๆนะ อย่าได้คิดไปก่อน เชื่อเถอะสึกแน่นอน ตอนนี้ท่านแค่ปิติในฌานเท่านั้น”
   นี่คือบทสนทนาระหว่างเป๊บกับพระอาจารย์ที่ผมพอจะจำได้ ตอนสึกครั้งนั้นได้พูดคุยกัน จำได้ว่า ขณะที่เล่าเป๊บน้ำตาไหล กอดผมไว้แน่นมาก เป๊บถ่ายทอดอารมณ์จากความรู้สึกว่ากลัวผมจะไม่สึกและมุ่งปฏิบัติธรรมจนเข้านิพพานไป
   แม้กระทั่งพ่อแม่แด๊ดมัม น้องๆ พี่ๆ ต่างก็เข้ามาถามพระอาจารย์ว่า ผมเป็นอะไร ทำไมดูนิ่งๆ วางเฉย จะป่วยก็ไม่ใช่ เพราะหน้าตาผ่องใสมาก เหมือนอยู่คนละโลกกับพวกเรา พระอาจารย์ก็เลยเล่าเหมือนที่เล่าเป๊บ ทุกคนต่างก็ประหลาดใจและตกใจไปตามๆ กัน
“โยมทุกคนมาใส่บาตรอีกแค่สองวันพอนะ ปล่อยให้ท่านปิติในฌานไปก่อน เอ่อโยม (พระอาจารย์หันไปคุยกับแด๊ด) นับจากนี้อีก 15 วัน อาตมาจะพาพระท่านไปธุดงด์ที่รัฐฉาน ประเทศพม่า จะพาไปพบพระเกจิให้สอนแนวทางปฏิบัติให้ถูกทาง โยมพอจะเป็นธุระให้ได้ไหม”
“พระอาจารย์ยินดีมากๆ ครับ เดี๋ยวเรื่องการเดินทางผมเช่า Charter Flight บินตรงไปลงสนามบินที่ใกล้ที่สุด พระอาจารย์ต้องการคนติดตามจนไปถึงสถานที่ธุงดงด์ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรโยม เอาเพียงแค่ถึงสนามบินปลายทางก็พอ”
“แล้ววันที่เดินทางพวกเราไปส่งได้ไหมครับ”
“ได้โยม แต่โยมอย่าวิตกนะ ถ้าพระท่านนิ่งเฉยใส่ ท่านไม่มีอะไรไปมากกว่าความสงบในจิตที่ทุกคนควรอนุโมทนานะ โยมพ่อโยมแม่ ได้บุญมากเลยทีเดียว มากเลยจริงๆ”
   คำบอกเล่าของพระอาจารย์ทำให้พ่อกับแม่ถึงกับอนุโมทนาพร้อมน้ำตารื่นๆ
“ตอนนี้พระท่านมาเป็นลูกพระพุทธเจ้าแล้วนะ อาตมาเข้าใจว่าโยมทุกคนต่างก็รู้สึกวิตกและกลัวไปตามๆ กัน เอาเข้าจริงอาตมาก็เพิ่งเจอคนบวชใหม่ในคืนแรกที่เข้าสู่ฌานสมาบัติ หาไม่ได้ในยุคนี้หรอก แต่ยังไงให้โยมทุกคนคิดเสียว่า พระท่านทำบุญมาดีมาก มีของเก่าไว้มาก จึงเป็นเหตุให้เป็นแบบนี้ในภพนี้”
   คำปลอบประโลมของพระอาจารย์คลายความกังวลของทุกคนลงไปได้มาก เมื่อเสร็จสิ้นเรียบร้อย ทุกคนก็เดินมาที่กุฎิเพื่อกราบลา
“ท่านครับ แด๊ดกับทุกคนกราบนมัสการลา ขาดเหลือสิ่งใดแจ้งไปนะครับ”
“เจริญพรโยมแด๊ด ถ้าต้องการอะไรจะแจ้งไปอีกครั้งครับ” ผมตอบแด๊ดไปด้วยรอยยิ้มปกติ
   ทุกคนต่างก็เดินละออกจากกุฎิเพื่อไปขึ้นรถ มีเพียงแต่เป๊บเท่านั้นที่คลานเข่าเข้ามากราบที่หน้าตักผม
“ผมกราบลานะครับท่าน อาจจะไม่ได้มาดูแลอีก ท่านดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
“เจริญพรโยมเป๊บ ไม่ต้องห่วงอาตมาดูแลตัวเองได้ ขอให้โยมมีความสุขมากๆ นะ” ผมเอามือไปแตะที่ศรีษะเป๊บ
   อารมณ์ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรเลยไปมากกว่าความปรารถนาดีอยากให้ทุกคนรวมทั้งเป๊บมีความสุข ซึ่งต่างสีหน้าของเป๊บเมื่อเงยหน้าขึ้นมา ที่ดูตาแดงๆ เหมือนคนร้องไห้ ผมเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่รู้ซิครับ บรรยายไม่ถูก มันไม่ยินดียินร้ายกับอะไรเลย

   ล่วงเข้าสู่การบวชในวันที่ 7 สามวันที่ผ่านมานี้ ทุกคนในครอบครัวไม่ได้มาใส่บาตรแล้วครับ และผมเองก็มีความคล่องในการใส่จีวรได้เองแล้ว รวมถึงการออกบิณฑบาต ก็สามารถเดินได้คนเดียวโดยไม่ต้องเดินตามพระอาจารย์อีก เพียงแต่คงมีเด็กวัดที่ชื่อ จ้อย เดินตามไปด้วยทุกเช้าเท่านั้น จ้อยอายุประมาณสิบขวบ เป็นเด็กกำพร้าที่ทางเจ้าอาวาสนำมาอยู่ในวัด และจ้อยติดผมมากพอสมควรด้วยเหตุที่จ้อยไปบอกกับคนอื่นๆว่า หลวงพี่โจ้ ใจดี แบ่งปันทุกอย่างให้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกิน เสื้อผ้า เงินทอง จริงๆ แล้วสาเหตุที่ผมเมตตาจ้อยเพราะกำลังอยู่ในวัยเรียน และดูลำบากมากกว่าใคร ผมจึงเลยโทรหาเป๊บ หาฉัตร หรือเพื่อนๆ ให้ซื้อชุดนักเรียน รองเท้า อุปกรณ์การเรียน มาให้กับจ้อย
   ความตลกอยู่ตรงที่ เมื่อผมร้องขอฉัตรไป นางดูตื่นเต้นมาก ซื้อของมาถวายราวกับว่าไปเหมามาทั้งตลาดโบ๊เบ๊ จนทำให้ผมประหลาดใจมากพอสมควร
“อ้าว ก็นึกว่าท่านต้องการมาก อิชั้นก็เลยไปเหมามา” ฉัตรบอกผมด้วยสีหน้าแบบยิ้มๆ
“ก็แจ้งโยมเป๊บไปแล้วว่าไม่ต้องมากมาย”
“ผมบอกฉัตรแล้วนะครับท่าน แต่ฉัตรบอกว่า ซื้อไปเยอะๆไว้ก่อนเหลือดีกว่าขาด” เป๊บตอบแบบติดตลก
   กลายเป็นว่า ข้าวของที่ฉัตรซื้อมาถวาย ก็เผื่อแผ่ไปยังนักเรียนวัดคนอื่นๆ ต่างก็ดีใจกันมาก และนั่นก็ทำให้ชื่อเสียงด้านความใจดีของผมแผ่ขยายไปไกล รวมถึงฉัตรที่พระหลายรูปอยากได้มาเป็นโยมอุปฐากส่วนตัว และเหตุการณ์นี้สร้างความอิจฉาให้เกิดขึ้นกับพระรูปอื่นๆ ต่างเอาเรื่องราวผิดเพศของผมไปนินทาอย่างเมามันส์ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรครับ เพราะสิ่งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าสอน ไม่มีใครในโลกที่ไม่ถูกนินทา การไปโต้ตอบก็เปรียบเสมือนถ่มน้ำลายขึ้นไปบนฟ้า และน้ำลายนั้นก็จะตกมายังหน้าตัวเองในที่สุด
   กิจวัตรประจำวันที่ผมปฏิบัติคือ การออกบิณฑบาต สวดมนต์ทำวัตรเช้า เย็น และการปฏิบัติสมาธิเป็นประจำทุกคืน เป็นช่วงชีวิตที่ผมรู้สึกดีมากๆ ไม่มีความทุกข์ มีแต่ความสบายใจ ไม่ต้องพกเงิน ทอง หรืออะไรเลย ทุกอย่างอยู่กับความพอดี ทางสายกลาง ในชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าความสงบที่เกิดขึ้น
“วันมะรืนนี้เราจะไปธุดงด์ที่พม่าแล้วนะท่าน เตรียมพร้อมหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับพระอาจารย์”
“โยมไม่กลัวลำบากหรือ” พระอาจารย์ถามผม
“ไม่ครับ ไม่รู้ซิครับ ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่า อยู่กับปัจจุบันนี้ครับ”
   พระอาจารย์ไม่ได้ตอบอะไรไปมากว่ายิ้ม แล้วพูดเบาๆ ว่า ของเก่าดีมากจริงๆ
   เช้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะบิณฑบาต เพราะว่าหลังจากฉันท์เพลเสร็จ จะมีรถมารับผมกับพระอาจารย์เดินทางไปสนามบินดอนเมือง เพื่อขึ้นเครื่องบิน Charter Flight ไปยังประเทศพม่าในช่วงบ่าย
   ผมเดินออกจากกุฏิในเวลาตีห้ายี่สิบนาที เป็นช่วงที่กำลังมืด ท้องฟ้ายังไม่สางเท่าไหร่นัก จ้อยก็เดินตามผมด้วยอาการง่วงหาวนอนตามประสาเด็ก ผมเดินมุ่งออกไปทางหน้าประตูวัด และสังเกตเห็นเงาบางอย่างยืนอยู่ในต้นไม้ทางด้านซ้าย
   ผมทราบทันทีว่า ไม่ใช่คนอย่างแน่นอน เพราะไม่มีใครที่จะมายืนตรงนั้นในเวลานี้ คำถามคือ ผมกลัวหรือไม่ ตอบทันทีเลยครับว่า ไม่กลัว และมั่นใจว่าไม่ใช่โจรแน่นอน
   ผมเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เงาดำนั้น เหมือนหันมองมาที่ตัวผมตลอด พอถึงจุดที่เข้าใกล้ เงาดำค่อยๆ ย่อตัวนั่งยองๆ ยกมือไหว้ ทุกท่านลองนึกภาพตามนะครับ เงาดำไม่เห็นหน้าไม่มีเสื้อผ้า แต่ความดำของเงา ดำเข้มยิ่งกว่าความมืด มันเป็นรูปร่างของคนท้วมๆ เอาจริงๆ ถ้าคนทั่วไปมาเห็นก็คือ ผี นั่นแหละครับ
   ผมหยุดตรงที่เงาดำเข้มนั่งยองๆ และหันไปหาเงาดำนั้น พร้อมเอ่ยว่า
“โยม ความผูกพัน สัญญา จะเป็นบ่วงให้โยมไม่ได้ไปไหน จะต้องวนเวียนอยู่แบบนี้ โยมจงละความผูกพันและสัญญา และรับบุญจากอาตมาไปสู่สุขคติภพ...บุญอันใดที่อาตมาทำมาดีแล้ว ด้วยบุญนั้นอาตมาขออุทิศให้โยมทั้งหมด ขอให้โยมไปสู่สุขคติและมีความสุขตลอดไปเทอญ”
   เมื่อผมลืมตา เงาดำนั้นก็หายไปแล้ว เห็นเพียงแต่ จ้อย ที่ยืนเกาะจีวรผมแน่นมาก พร้อมถามด้วยความตกใจว่า หลวงพี่คุยอะไรกับใคร ตอนนั้นไม่ตลกครับ แต่พอสึก มานั่งทบทวน ขำมากๆ
   ชาวบ้านที่ใส่บาตร เป็นประจำ หรือที่ผมมาเรียกในภายหลังว่า แฟนคลับ พอทราบว่าผมจะออกไปธุงดงด์ไม่มีกำหนดกลับ ต่างก็ตกใจ และบ่นด้วยความคิดถึง ผมเองก็ได้แต่ปลอบไปว่า ไปแค่ช่วงเวลาหนึ่ง ไม่นานก็กลับมา
   ในช่วงประมาณใกล้เที่ยง รถอัลพาร์ดสีดำ โดยมี เวช เป็นคนขับ ได้มาจอดเทียบหน้ากุฎิ เพื่อมารับผมกับพระอาจารย์ เดินทางไปยังสนามบินดอนเมือง
“มาคนเดียวหรือโยมเวช” ผมเอ่ยถาม
“คนเดียวครับท่าน พวกคุณๆท่านที่เหลือไปคอยที่สนามบินแล้วครับ”
“คอยอีกสักแป๊บ พระอาจารย์ออกมาเมื่อไหร่ค่อยเดินทางกัน”
“มีกระเป๋าให้ช่วยขนไหมครับ”
“สองใบนี้ขนขึ้นรถได้เลย”
   ผมเห็นจ้อยมาเดินด้อมๆมองๆ ตรงแถวๆกุฎิ
“จ้อย มีอะไรหรือ” ผมเอ่ยทักไป
“หลวงพี่ จะกลับมามั้ยครับ” จ้อยเอ่ยถามพร้อมร้องไห้
“ไม่ต้องไห้ หลวงพี่ไปเป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
“จ้อยกลัวหลวงพี่ไม่กลับ จ้อยคิดถึงครับ”
“กลับซิ ไปไม่นานเดี๋ยวก็มา หลวงพี่ไม่อยู่ ตั้งใจเรียนนะ โตขึ้นจะได้มีชีวิตที่ดี”
“ครับ”
“เงินค่าขนมไปเบิกยายชีนะ หลวงพี่เอาเงินไว้ให้ยายชีแล้ว ซื้อของที่จำเป็นนะ อย่าไปซื้อของไม่ดี”
“ครับ”
   เมื่อพระอาจารย์ลงจากกุฎิ ก็นำพาผมไปกราบลาท่านเจ้าอาวาส ท่านเข้าอาวาสก็ให้พรขอให้การไปธุดงด์สำเร็จดังใจหวัง หลังจากนั้นรถสีดำคันงามก็ได้นำพาผมกับพระอาจารย์ออกจากวัด โดยมีจ้อยและพระอีกสองสามรูปยืนคอยส่งหน้ากุฎิ เอาเข้าจริงก็รู้สึกเป็นห่วงจ้อยเหมือนกัน
   เมื่อถึงสนามบินดอนเมือง อาคารก็ดูเงียบเหงา เพราะในช่วงนั้นเป็นรอยต่อระหว่างการย้ายไปใช้งานสนามบินสุวรรณภูมิ สนามบินดอนเมืองจึงถูกให้เป็นแหล่งของเที่ยวบินเช่าเหมาลำ จึงทำให้คนน้อยมากๆ เจ้าหน้าได้เดินนำผมกับพระอาจารย์ไปยังจุดที่เครื่องบินจอด และเมื่อไปถึงก็พบว่า ทุกคนมารออยู่ก่อนแล้ว
“พระอาจารย์ เดี๋ยวผมกับทุกคนจะเดินทางไปด้วย เมื่อถึงสนามบินปลายทางจะบินกลับทันทีนะครับ”
“แล้วแต่โยมสะดวกเลยนะ”
   พวกเราทุกคนก็ขึ้นเครื่องบิน โดยมีผมกับพระอาจารย์นั่งแถวหน้าสุด แล้วตามด้วยคนอื่นๆ เที่ยวบินนี้ไม่มีเป๊บเดินทางไปด้วย ผมทราบเหตุผลดีครับว่าเพราะอะไร คงเป็นเหตุผลเดียวกับครั้งที่เป๊บกับพระอาจารย์ไปธุดงด์ที่พม่าเช่นกัน
   เที่ยวบินนี้เดินทางไปสนามบินของเมืองที่มีชื่อว่า เมืองพยาก (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) เพราะเป็นสนามบินที่ใกล้ที่สุดที่จะเดินทางไปยังรัฐฉานได้
   การเดินทางใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง เครื่องบินก็แตะรันเวย์สนามบินเมืองพยาก ณ เวลานั้นไม่มีความเจริญใดๆ สนามบินยังดูมีหญ้าคารกรุงรังเลยครับ ตอนที่ลงจากเครื่องบิน เมื่อมองไปไกลๆ เห็นคนกลุ่มหนึ่งมาคอยรอรับพระอาจารย์กับผมอยู่ก่อนแล้ว
“พระอาจารย์ ผมมาส่งได้เท่านี้นะครับ” แด๊ดเอ่ยกับพระอาจารย์
“ขอบใจโยมมากนะ ที่เป็นธุระให้”
“ท่านครับ ในถุงนี้มีปัจจัย โทรศัพท์มือถือที่ใช้ในต่างประเทศได้ พร้อมกับสังฆภัณฑ์ต่างๆ เป๊บ ฉัตร และเพื่อนๆ ฝากมาถวายให้ท่านเผื่อจำเป็นครับ”
“โยมพ่อเอากลับไปเถอะ อยู่ที่นี่อาตมาไม่ได้ใช้อะไร”
“แต่เป็นความตั้งใจของเพื่อนๆ ท่านนะครับ รับไว้คงไม่เสียหาย”
“ท่านรับไว้เถอะ ผู้ถวายเขามีจิตศรัทธา ท่านรับไว้เขาก็ได้บุญนะ”
   ผมทำตามที่พระอาจารย์แนะนำ รับถุงปัจจัยไว้ และเดินเข้ามายังตัวอาคารของสนามบินเพื่อเดินทางไปยังปลายทางที่ได้กำหนดไว้
   ระหว่างที่นั่งรถออกมาจากสนามบิน แล่นผ่านบนถนนที่มีความขรุขระ ผมได้ยินเสียงเครื่องบินคำราม และเร่งเครื่องขึ้นทะยานจากสนามบิน ผมมองตามเครื่องบินลำนั้นที่บินจนลับเข้ากลีบเมฆไป
   <โยมพ่อโยมแม่และทุกคน ไม่ต้องห่วงนะครับ อาตมาจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ขอให้โยมพ่อโยมแม่และทุกคนมีความสุขมากๆ นะครับ>

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-07-2018 16:56:09

ถึงกับน้ำตาไหลด้วยความปิติ
อดีตชาติทำมาดี ชาตินี้ก็หมั่นทำต่อไปนะคะ
อนุโมทนาบุญค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 20-07-2018 19:07:36

ได้ปลดปล่อยให้เขาไปเกิดให้เขาหมดทุกข์เป็นบุญใหญ่มากๆค่ะ อนุโมทนาสาธุ ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-07-2018 19:19:07

อ้างจาก: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-07-2018 16:56:09  

ถึงกับน้ำตาไหลด้วยความปิติ
อดีตชาติทำมาดี ชาตินี้ก็หมั่นทำต่อไปนะคะ
อนุโมทนาบุญค่ะ

เป็นเหมือนกัน
ชื่นชมกับการวางตัวและวัตรปฏิบัติของพระมาก
อนุโมทนาบุญค่ะ
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 21-07-2018 00:12:36

ตอนนี้อ่านแล้วมีแต่ความตื้นตันใจบรรยายไม่ถูกเลย :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 21-07-2018 06:30:07

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 21-07-2018 10:15:13

อ่านแล้วก็ขออนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ
ปลื้มแทนทุกๆ คนเลยค่ะ  :impress:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 21-07-2018 11:10:35

ซาบซึ้งเป็นปลื้มมาก ๆ อนุโมทนาบุญ สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 21-07-2018 18:16:18

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆมากเลย
อยากรู้ตอนนี้จ้อยเป็นไงบ้าง
ยังได้เรียนหนังสือไหมคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 24-07-2018 10:18:03

 :pig4: :pig4: :pig4:
อ่านแล้วได้ข้อคิดดีมากๆ
ทำให้อยากฝึกนั่งสมาธิ
เพื่อได้ทำจะได้สะสมบุญกับเขาบ้าง
อนุโมทนา
สาธุ สาธุ คะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-07-2018 16:25:20

อ่านแล้วรู้สึกเข้าไกล้พุทธศาสนาอีกนิด

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 26-07-2018 23:12:06

อนุโมทนาบุญด้วยอีกครั้งค่ะพี่โจ้ อ่านแล้วซาบซึ้งมากได้เขาใกล้พุทธศาสนามากขึ้น ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่พี่ๆนำมาแบ่งปันให้FCได้ติดตามนะค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 27-07-2018 10:42:07

สวัสดีวันอาสาฬหบูชา
ขอให้น้องโจและเป๊บมีความสุขในวันหยุดยาวครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 28-07-2018 11:35:58

อ่านแล้วก็รู้สึกปิติ ในบุญที่พี่ได้กระทำมากๆเลยนะครับพี่โจ้

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 60 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต UP 20/7/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 28-07-2018 12:09:04

ยินดีในบุญกุศลที่น้องโจ้เคยสร้างไว้ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ชอบชื่อตอนนี้ ไพเราะดี รออ่านตอนต่อค่ะ  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-08-2018 00:43:08

สวัสดีค้าบบบบ แฮร่ๆ นำตอนใหม่มาลงแล้วน้า ชื่อตอนก็ใช้ขื่อเดิมแหละ แต่ใส่คำว่า ภาคจบเนอะ ตอนหน้าก็เป็นตอนอวสานแล้วนะค้าบ จะพยายามเร่งเขียนเน้อ  :mew1: :mew1:

สำหรับในตอนนี้ เขียนจากประสบการณ์ทั้งหมดที่จำได้และพยายามถ่ายทอดออกมาเป็นเรื่องราว อาจจะมีการกระโดดไปมาบ้าง ไม่ลื่นไหลบ้าง ก็ขออภัยนะครับ

ตัวละครสมมติชื่อขึ้นมาใหม่นะคับ แล้วก็ขออนุญาตไม่ตอบคำถาม ชื่อวัด สถานที่จริง หรืออะไรทั้งนั้น เพราะว่าไม่อยากเปิดเผยให้ได้รับรู้กัน อาจจะสร้างความเดือดร้อนไปยังปลายทางได้คับ  :mew1: :mew1:

อ่านให้สนุกน้า แล้วเจอกันในตอนอวสานคับ

ปล.เขียนไปร้องไห้ไปแหละ เรื่องราวจริงมันซึ้งมากมายเลยน้า  :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

ตอนที่ 61
   ภายหลังจากเครื่องบินได้บินลับเข้าไปในกลีบเมฆ ผมกับพระอาจารย์ พร้อมด้วย ชาวพม่าที่มารอรับพร้อมพูดไทยได้คล่องแคล่ว ก็เดินทางไปยังสถานที่ปฏิบัติธรรม อันเป็นสถานที่ที่จะจำวัตรตลอดการมาธุดงด์ในรัฐฉาน เมืองพยาก ประเทศพม่าแห่งนี้ การเดินทางด้วยรถยนต์ผ่านเส้นทางถนนลูกรังที่เรียบบ้าง ขรุขระบ้าง และบางช่วงก็เป็นถนนลาดยาง แม้กระนั้นก็เป็นส่วนน้อยที่ถนนจะราบเรียบ ทุกคนในรถต่างตัวโยกกันไปมาตามความขรุขระตลอดเส้นทาง
   ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง รถตู้สภาพไม่ใหม่นักได้นำผมกับพระอาจารย์เดินทางมาถึงวัด แต่เอาเข้าจริงแล้ว น่าจะเป็นสำนักสงฆ์มากกว่าความเป็นวัด เพราะไม่ได้มีสิ่งก่อสร้างอะไรที่มากมายนัก แม้แต่โบสถ์ ก็ยังเป็นโบสถ์ไม้ เก่า แต่มีความสวยงามอย่างน่าประหลาด
   รถตู้คันเก่าได้มาหยุดจอดอยู่ที่หน้ากุฏิไม้หลังหนึ่ง ผมกับพระอาจารย์ลงจากรถด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน พระอาจารย์ดูนิ่งเฉยคงเป็นเพราะมาสถานที่นี้หลายครั้งแล้ว มีความแตกต่างจากผมมาที่ได้มาเยือนสถานนี้เป็นครั้งแรก แม้ว่าจะดูไม่มีความเจริญอะไรเลย แต่ก็ร่มรื่นเย็นสบายเหมาะสมกับการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมาก
“ท่าน ขึ้นกุฏิไปกราบหลวงปู่ก่อน”
   พระอาจารย์ก็เดินนำพาผมขึ้นไปกุฏิ ก็พบเจอพระภิกษุวัยกลางคนรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านหน้า เมื่อท่านเห็นพระอาจารย์ ท่านก็ยกมือไหว้ ส่วนตัวผมก็ยกมือไหว้ท่าน
   คงพอทราบใช่ไหมครับ พระภิกษุจะไหว้เคารพกันตามความแก่ของจำนวนการบวชในแต่ละพรรษา แม้อายุมากกว่าหากพรรษาบวชน้อยกว่า เราก็จะต้องให้ความเคารพคนที่พรรษาบวชนานกว่า เป็นกฎและธรรมเนียมปฏิบัติมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลครับ
“นมัสการครับพระอาจารย์อุดม”
“นมัสการครับท่าน หลวงปู่สิมท่านอยู่ไหมครับ”
“เดี๋ยวผมเข้าไปเรียนท่านให้นะครับ หลวงปู่ท่านเข้ากรรมฐานตั้งแต่เช้าแล้ว”
   ยังไม่ทันที่เจ้าของเสียงจะลุกขึ้นไปแจ้ง หลวงปู่ท่านเปิดประตู เดินออกมาจากห้องด้านใน เมื่อหลวงพี่เห็นดังนั้น ก็รีบเดินเข้าไปพยุงหลวงปู่
“อุดมหรือ” หลวงปู่ทักทายด้วยใบหน้ามีเมตตาและยิ้มแย้มอย่างมาก
“กราบนมัสการครับอาจารย์” พระอาจารย์อุดมก้มลงกราบสามครั้ง ตัวผมเองก็ก้มลงกราบด้วย
“เออๆ เจริญๆ เข้านิพพานเร็วๆเน้อ” หลวงปู่อวยพรพระอาจารย์อุดม
“สาธุครับ คงอีกยาวนาน นิมนต์หลวงปู่เข้านิพพานก่อนเลยครับ”
“หึหึหึ ขอบใจเอ็ง ใกล้แล้ว....แล้วนี่พระใหม่รึ”
“ใช่ครับ เพิ่งบวชได้ไม่ถึงเดือนนี่เอง เลยพามากราบหลวงปู่เพื่อขอคำชี้แนะในการปฏิบัติธรรมครับ”
“ข้าเองจะแนะนำอะไรได้ เขาก็มีของเก่า จิตโลดโผนไปได้รวดเร็ว อยู่กับเอ็งก็ดีแล้ว เอ็งสอนได้”
   ตอนนั้นรู้สึกตกใจเหมือนกันนะครับ หลวงปู่คงทราบจากวาระจิตในความเป็นไปของการปฏิบัติธรรมของผม
“เอ็งชื่ออะไรละ”
“โจ้ครับ”
“นามละ”
“อ๋อ...กตปุญโญ (กะตะปุญโญ) ครับ”
“แปลว่าอะไร”
“ผู้มีปัญญาดุจดั่งแสงสว่างครับ”
“สมแล้ว ดีแล้ว ปัญญาของเอ็งดุจดั่งแสงสว่างจริงๆ อยู่กับข้า เอ็งจะต้องปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดนะ ข้าโหดนะ เอ็งจะไหวรึ” หลวงปู่ท่านกล่าวแซวแบบยิ้มๆ
“ไหวครับหลวงปู่ ไหนๆ ก็เข้ามาบวชแล้ว อยากลองศึกษาให้เต็มที่ครับ”
“เออดีๆ ถ้าแบบนั้นพวกเอ็งเดินทางมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนกันก่อน เดี๋ยวค่ำคืนนี้มาสวดมน์ทำวัตรเย็น”
“ได้ครับ”
   หลวงพี่ที่ดูแลหลวงปู่ ได้เดินนำพาผมกับพระอาจารย์มายังกุฏิหลังเล็กๆ ซึ่งอยู่ท้ายวัด แต่ก็ไม่ห่างไกลจากกุฎิหลวงปู่มากเท่าไหร่นัก พระอาจารย์ได้บอกกับผมว่า ให้แยกอยู่คนละกุฎิ เพื่อการปลีกวิเวก ซึ่งผมเองก็เห็นด้วย จึงได้เลือกกุฏิหลังเล็กที่ไม่ไกลจากพระอาจารย์มากนัก เผื่อว่าหากมีเหตุอะไรก็จะได้แจ้งทันเวลา
   บนกุฎิไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรไปมากกว่า พื้นไม้กระดานสำหรับการนอนจำวัตร ตะเกียง กาน้ำและราวผ้าที่ดูเหมือนว่าน่าจะไว้พาดพวกจีวร สังฆาฎิ ด้วยความที่มีสิ่งของเพียงเท่านี้ ผมจึงรู้สึกคิดถึงกระเป๋าเป้ ที่เป๊บ ฉัตร เพื่อนๆ ฝากมากับพ่อเพื่อถวายให้กับผม จึงลองเปิดกระเป๋าเป้ดู ก็พบของสำคัญหลายรายการ ไม่ว่าจะเป็นชุดยา โทรศัพท์มือถือ แก้วน้ำดื่ม และอีกหลากหลายรายการสิ่งของที่จำเป็นทั้งนั้น ผมคิดในใจว่า เป๊บคงเคยเจอประสบการณ์นี้มาก่อน จึงรู้ว่าอะไรจำเป็นต้องใช้หรือไม่ใช้
   ผมเปิดโน้ตจดหมายเล็ก ระบุชื่อ ฉัตร เขียนแนบมาด้วย
   (กราบนมัสการนะคะท่าน สิ่งของในเป้ใบนี้ เป๊บ ได้จัดเตรียมเองทั้งหมด ถามเป๊บไปก็ตอบมาว่าเป็นสิ่งของที่จำเป็น เว้นแต่โทรศัพท์มือถือ ดิฉันเป็นคนเตรียมให้ เผื่อว่ามีเหตุฉุกเฉินท่านจะสามารถติดต่อกลับมาได้ โทรศัพท์เครื่องนี้เชื่อมสัญญานดาวเทียม อีเรเดียม ไม่ว่าจะเป็นป่าลึกแค่ไหน หากพอมีพื้นที่โล่ง สัญญานโทรศัพท์จะมีอย่างแน่นอน ท่านเก็บไว้ใช้ในเวลาที่จำเป็นนะคะ อนุโมทนาทุกบุญกุศลค่ะ / ฉัตร)
   ผมรู้สึกซาบซึ้งใจในความปรารถนาดีของฉัตรมาก โทรศัพท์เครื่องนั้น ผมยังคงเก็บรักษาไว้ในตู้โชว์ถึงปัจจุบันนี้เลยครับ เพราะมันช่วยได้มากจริงๆ)
   ผมลองกดเปิดโทรศัพท์ แบตเตอรี่ยังคงเต็ม หน้าจอขึ้น Searching ในเวลาไม่นานนัก สัญญานโทรศัพท์ก็ปรากฏขึ้นเต็มทั้งสี่ขีด
“ใช้ได้ดีตามที่โยมฉัตรบอกจริงๆ”
   หลังจากนั้นผมก็กดปิดโทรศัพท์ ด้วยเหตุผลที่ ไม่อยากให้โลกภายนอกมารบกวนการปฏิบัติธรรม และ เท่าที่ดู ยังไม่เห็นไฟฟ้าเข้ามาในวัดแห่งนี้ ถ้าไม่ประหยัดแบตเตอรี่มือถือไว้ เวลาจำเป็นจะใช้งานไม่ได้
   จัดข้าวของเสร็จเรียบร้อย นอนพักผ่อนเล็กน้อย ก็ได้ยินเสียงระฆังดังขึ้น เป็นสัญญานเตือนว่า ได้เวลาสวดมนต์ทำวัตรเย็นแล้ว
   ผมลุกขึ้นมาห่มจีวรให้เรียบร้อย แล้วเดินมารวมตัวกันหน้าพระอุโบสถ เพื่อเตรียมตัวสวดมนต์ทำวัตรเย็น และเป็นเรื่องราวพิเศษตรงที่ หลวงปู่สิม ท่านก็ลงมาที่พระอุโบสถเพื่อร่วมสวดมนต์ด้วย ภายหลังจากการสวดมนต์เสร็จเรียบร้อย ก็เข้าสู่ช่วงการนั่งภาวนาสมาธิ หลวงปู่สิม ท่านได้ให้โอวาทกับผมเป็นการส่วนตัวว่า
“จิตที่โลดโผน มีการเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป มันไม่ถึงไหนนะเออ การทำจิตให้นิ่ง อยู่ในความนิ่ง ไม่ยึดติด ไม่ถือมั่น จิตที่เป็นกลาง ไม่ยินดียินร้ายอะไร นั่นคือทางที่พระพุทธเจ้าบอกไว้”
   ผมตั้งใจฟังพลางครุ่นคิดอย่างรอบคอบ แล้วเริ่มนั่งภาวนาสมาธิตามที่หลวงปู่บอก ไม่เร่งรีบ ไม่โลดโผน จิตของผมเริ่มดิ่งเข้าสู่สมาธิ เป็นความนิ่งสงบ และรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ไม่รู้ว่าจะบรรยายได้อย่างไรนะครับ แต่มันคือ ความนิ่งที่สบายใจ ไม่ปวดเมื่อย ไม่ร้อน ไม่หนาว ไม่รู้สึกอะไรเลย
“ท่าน...ท่าน...พอแล้ว ไปจำวัตรเถอะ”
   ผมได้ยินเสียงพระอาจารย์เรียก จึงถอนจิตออกจากสมาธิ ลืมตามาก็พบว่ามีพระหลายรูปยืนมองดูด้วยสายตาแปลกใจ หลวงปู่สิมท่านก็นั่งยิ้ม
“ครับ..พระอาจารย์...เอ่อ...มีอะไรกันหรือครับ”
“ท่านนั่งสมาธิมา 4 ชั่วโมงแล้ว พอได้แล้ว กลับไปจำวัตรเถอะ”
“อะไรนะครับ 4 ชั่วโมง ผมเพิ่งรู้สึกว่าเวลาผ่านไป  10 นาทีนี้เอง”
“10 นาทีในสมาธิของเอ็ง มันสั้น แต่เวลาบนโลกผ่านไปยาวนาน คืนนี้ไปนอนจำวัตรได้แล้ว พรุ่งนี้กิจของสงฆ์มีอีกเยอะ”
“ครับ หลวงปู่ งั้นผมกราบลาครับ”
   ผมกับพระอาจารย์ก็เดินกลับกุฎิ ระหว่างทางที่เดินกลับไม่ได้พูดคุยอะไรกับพระอาจารย์ เพราะจิตเกิดความสบาย ไม่ยินดียินร้ายอะไรครับ
   กลับมาถึงกุฎิ ก็นอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นนั่งสมาธิ พร้อมสวดมนต์เมตตา ผมไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เพราะไม่มีนาฬิกาบอกเวลา เมื่อล้มตัวลงนอนได้สักครู่ ก็ได้ยินเสียงไก่ขันไกลๆ น่าจะเป็นช่วงเวลาที่ใกล้รุ่งสาง ผมจึงลุกขึ้น ลงมาล่างกุฎิ ตักน้ำในโอ่งที่เย็นเฉียบขึ้นมาล้างหน้า ครองผ้าจีวรแบบคลุมไหล่เตรียมพร้อมออกบิณฑบาต
   วันที่สองของการอยู่ที่วัดแห่งนี้ ผมได้เดินบิณฑบาตพร้อมกับพระอาจารย์และพระภิกษุประมาณสามรูป พร้อมเด็กวัดสามคน ชาวบ้านที่มาใส่บาตรส่วนใหญ่เขาเรียกตัวเองว่า ชาวไทใหญ่ มายืนรอสองข้างทางตามหน้าบ้านของแต่ละคนเป็นจำนวนมาก มีทั้งคนสูงอายุ ผู้ใหญ่ วัยหนุ่มสาว และทุกคนส่วนใหญ่ก็พูดภาษาไทยได้ แต่สำเนียงอาจจะมีความแตกต่างจากคนไทยไปบ้าง โดยภาพรวมก็พอฟังรู้เรื่องครับ
“ตุ๊เจ้าพระใหม่หรือคะ” หญิงสูงวัยคนหนึ่งเอ่ยถามพระอาจารย์อุดม แล้วมองมาทางผม
“ใช่โยม พระใหม่ อาตมาพามาธุดงด์จากประเทศไทย”
“ผ่องมากตุ๊เจ้า งดงามราวกับเทวดา”
   ผมก็แปลกใจในผู้คนที่มาชื่นชมความงามของพระ ลึกๆ ในใจเกิดความรู้สึกว่าคนกลุ่มนี้มีแต่กิเลส แต่พอพระอาจารย์ได้อธิบายจึงได้เข้าใจว่า ถ้าชาวบ้านเขาชมแปลว่า ตัวของเรามีรัศมีผ่องใส มีบารมีมาก แล้วเขาจะกราบไหว้ เคารพนับถือที่สุด    
   มิน่าละครับ หญิงสูงวัยคนนั้น ก้มกราบไหว้ผมแบบงดงามมาก รวมถึงบ้านหลังอื่นๆ ลูกเล็กเด็กแดง เมื่อเจอผมก็ก้มกราบไหว้แบบงดามเหมือนกัน
   บิณบาตรพอสมควรก็เดินทางกลับมายังวัดเพื่อฉันท์ภัตตาหารและทำกิจของสงฆ์ตามปกติ ในช่วงเวลาเพล ก็มาชาวบ้านกลุ่มใหญ่ เดินทางมายังวัดเพื่อมาทำอะไรสักอย่าง จึงได้ทราบความจากพระอาจารย์ว่า ชาวไทใหญ่เมื่อประกอบอาชีพเสร็จแล้ว เวลาว่างเขาจะมาอยู่ที่วัด เพื่อคอยสอดส่องดูแลว่า พระภิกษุแต่ละรูปมีขาดเหลือสิ่งใดบ้าง หรือมีอะไรที่พอจะช่วยงานวัดได้บ้าง ณ จุดนี้ ผมมองว่ามีความแตกต่างจากคนไทย ที่เมื่อเจอพระ มักจะถามเรื่องดวง เรื่องหวย แต่ชาวไทใหญ่จะถามว่ามีอะไรให้ช่วยบ้าง เป็นความน่ารักของคนในพื้นที่ในอีกรูปแบบหนึ่งครับ
   
   วันเวลาล่วงเข้าไปวันที่สิบ ของการธุงดงด์ที่วัดแห่งนี้ ผมมีความสุขกับการทำกิจของสงฆ์และการปฏิบัติธรรมมาก การเจริญสมาธิภาวนา มีความก้าวหน้าไปตามลำดับ จิตที่โลดโผนของผม ความปิติในฌานจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ทุเลาเบาบางลง เหลือเพียงแต่ความนิ่งและความสบายใจเท่านั้น
“ไม่คิดถึงโยมเป๊บบ้างหรือ” พระอาจารย์อุดมถามขึ้นมา
“คิดถึงครับ แต่เป็นความคิดถึงแบบมิตร ไม่มีกามราคะ ปรารถนาให้โยมเป๊บเขามีความสุข แผ่เมตตาให้ตลอดเวลาครับพระอาจารย์”
“ไม่ต้องสึกดีมั้ย ถ้าท่านบวชและปฏิบัติจริงจัง คงจะบรรลุพระอรหันต์ได้ในภพชาตินี้”
   ผมไม่ได้ตอบคำถามของพระอาจารย์ ในใจตอนนั้นเกิดความรู้สึกลังเลแบบแปลกๆ ครับ ว่าทำไมถึงไม่ตอบรับคำถึงการบวชตลอดชีวิต จะว่าไปก็ไม่ได้คิดถึงเป๊บในแง่กามมารมณ์เลยแม้แต่น้อย แต่ทำไมเราไม่ตัดสินใจตอบรับคำเรื่องการไม่สึก
   ในทุกๆ วันผมปฏิบัติกิจของสงฆ์ไปตามปกติ จนกระทั่งวันหนึ่ง หลวงพี่ที่ดูแลหลวงปู่สิม ท่านมีเหตุจำเป็นต้องกลับบ้านเกิดท่านในอีกเมืองหนึ่ง ท่านจึงได้นำความมาปรึกษาพระอาจารย์อุดม ว่าใครเหมาะสมที่จะเป็นผู้ดูแลหลวงปู่สิมแทนตัวท่าน พระอาจารย์จึงมอบหมายให้ผมเป็นผู้ดูแลหลวงปู่แทนชั่วคราว
   ตัวผมเองก็ตื่นเต้นนะครับ เพราะไม่เคยทำมาก่อน หลวงพี่ท่านก็ได้แนะนำว่า ควรจะทำอะไร ตรงไหน ยังไง ซึ่งผมก็จดจำและเข้าใจทุกวิธีการขั้นตอน และในวันนี้ก็ดูแลหลวงปู่มาครบเจ็ดวันแล้วครับ
   ในค่ำคืนนี้ผมก็อยู่ในระหว่างการบีบนวดแขนและขาของหลวงปู่ เพราะท่านอายุมากแล้ว อาการปวดเมื่อยย่อมเกิดขึ้นตลอดเวลา
“เอ็งดูซิ สังขารนี้มันไม่มีอะไรดีเลยเน้อ พอมันเสื่อมมันพัง อาการเจ็บปวดมันก็ตามมา”
“ครับหลวงปู่”
“คนเราเมื่อเกิดมาย่อมยึดมั่นถือมั่น ตัวกูเป็นของกู เวทนาในตัวกู บำรุงรักษาตัวกู ทานั่นทานี่เพื่อให้ตัวกูดูงาม ทั้งที่ตัวกูมีน้ำเยี่ยว น้ำขี้ น้ำหนอง น้ำเลือด และสิงโสโครกต่างๆ มากมาย เอ็งคิดเช่นนั้นหรือไม่”
   ผมพิจารณาตามที่หลวงปู่ท่านสอน ก็บังเกิดภาพเป๊บที่หล่อมาก และภาพก็ได้แปรเปลี่ยนไปว่าเป๊บแก่ เหี่ยว มีน้ำเลือดน้ำหนอง มีสิ่งโสโครกไหลออกมาจากร่างกาย จิตในตอนนั้นรู้สึกสะอิดสะเอียนมาก จนผมสะดุ้งสติหลุดจากภวังค์
“เอ็ง พอแล้ว ไปจำวัตรเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”
   ผมเดินกลับมาที่กุฎิ พร้อมพลางบ่นว่า
“เมื่อกี้เราเห็นอะไร ทำไม ทำไมเรารู้สึก สะอิดสะเอียนได้ขนาดนั้น นั่นเป๊บนะ ทำไม”
   จิตและอารมณ์ของผมรู้สึกปั่นป่วนมาก เป็นอะไรที่อธิบายได้ยาก และเป็นคืนแรกที่นั่งสมาธิแล้วปราศจากความนิ่งสงบ ความรู้สึกและความปั่นป่วนยังคงรังควานจนถึงรุ่งเช้า

“ท่าน วันนี้เราจะไปจำวัตรปักกลดอีกสถานที่นึงนะ ไม่ไกลจากวัดมาก ท่านพร้อมไหม” พระอาจารย์ถามผมขึ้นมา
“พร้อมครับ ว่าแต่ใครจะดูแลหลวงปู่แทนผมครับ”
“ไม่ต้องกังวลนะ เราจะไปจำวัตรที่กลด หลังจากท่านดูแลหลวงปู่เสร็จ เดี๋ยวจะให้ชาวบ้านไปกางกลดรอไว้”
“ได้ครับพระอาจารย์”
   ผมก็ปฏิบัติกิจในการดูแลหลวงปู่แบบเดินเช่นทุกวัน ในวันนี้หลวงปู่ท่านทราบว่าพระอาจารย์อุดมท่านจะพาไปจำวัตรในกลด
“อุดมจะพาเอ็งไปจำวัตรในกลดรึ”
“ครับหลวงปู่”
“เอ็งไม่กลัวรึ”
“ไม่หรอกครับ มีอะไรที่น่ากลัวหรือครับหลวงปู่”
“มีซิ...จิตเราเองไงละที่ปรุงแต่ง ได้ยินเสียง ได้เห็นเงา อะไรแปลกๆ ในป่าเขา ก็ติ๊ต่างไปว่า ผีสางนางไม้ อสูรกายไปเรื่อย พระพวกนี้จิตปรุงแต่ง ดับกิเลสไม่ขาด พอไปเจอเป็นบ้าก็มี เสียสติก็มี เอ็งไม่กลัวรึ”
“ไม่ครับ การได้เข้ามาบวชก็ถือว่าถวายชีวิตแล้วครับ ถ้าตายคงไม่เสียดาย”
“หึหึ...เอ็งนี่มันเป็นคนหนุ่มที่ใจเด็ดนะ...เสียดาย ยังไม่ถึงเวลา”
“ยังไงหรือครับ อะไรคือไม่ถึงเวลา”
“ไม่มีอะไร ข้าก็พูดไปตามประสาคนแก่ วันนี้พอเถอะ เอ็งรีบไปเจออุดม เดี๋ยวจะดึกไปมากกว่านี้เดินทางลำบาก”
“ครับหลวงปู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะรีบมาดูแลตั้งแต่เช้านะครับ”
   หลวงปู่ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้า และท่านก็เข้าสมาธิไป
   รถกระบะเก่าๆ ได้นำพาผมกับพระอาจารย์มายังสถานที่ปักกลด ใช้เวลาเดินทางประมาณห้านาที เท่าที่ผมคำนวณระยะทางก็ไม่ไกลจากวัดมากเท่าไหร่
“ท่านจะจำวัตรหรือนั่งสมาธิ ก็แล้วแต่ท่านเลยนะ มีอะไรก็เรียกได้ กลดอยู่ไม่ไกลกันมาก”
“ครับพระอาจารย์”
   ผมเข้าไปในกลดก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเหมือนกัน เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ทำแบบนี้ พลันนึกไปถึงเป๊บว่า จะได้รับโอกาสทำแบบนี้หรือไม่
   ผมเริ่มต้นการระงับสติที่ฟุ้งซ่านด้วยการนั่งสมาธิ ในเวลาไม่นานนัก จิตเริ่มนิ่ง เบาสบาย ไม่ยินดียินร้าย วางนิ่งเฉย ผมประคองจิตไปเรื่อยๆ จนเริ่มได้ยินเสียงประหลาดๆ เช่น คนเดินรอบๆ กลด เสียงคำรามเบาๆ กลิ่นเหม็นเหมือนซากศพ บางครั้งก็เป็นกลิ่นหอมอบอวลด้วยดอกไม้สารพัด สิ่งเหล่านี้ดูน่ากลัวมากนะครับ แต่ก็ไม่ได้ทำให้จิตของผมสั่นไหวแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม ผมกลับนิ่งเฉย ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งรอบตัว
“กราบนมัสการพระคุณเจ้าครับ/ ค่ะ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-08-2018 00:45:32

ผมได้ยินเสียงจากด้านหน้าของกลด เป็นเสียงใสๆ ทุ้มๆ ของเพศชายและเพศหญิง ตอนนั้นมั่นใจมากว่า คงไม่ใช่คนแน่นอน ในเวลาแบบนี้จะมีใครมากราบนมัสการ ผมค่อยๆ ลืมตา ก็พบกับ ผู้หญิงและผู้ชายกลุ่มหนึ่งประมาณห้าหกคน ใส่ชุดเครื่องทรงแบบไทยโบราณ มีสายสังวาลสีทอง แก้วเพชรนิลจินดา ประดับตัวงดงาม แวววาว และมีหน้าตาที่หล่อเหลาและสวยงามมากที่สุด ผมรู้สึกประหลาดใจมาก
“มีสิ่งใดหรือโยม”
“พวกเราอยากฟังธรรมะจากพระคุณเจ้า โปรดมอบธรรมมะให้พวกเราด้วยเถิด”
   เอาเข้าจริงการบวชและปฏิบัติธรรมของผมนั้น แทบจะไม่ได้เน้นการศึกษาพระธรรมเป็นตัวอักษรเลยครับ เน้ารการปฏิบัติมากกว่า พลันเลยนึกไปว่า จะเอาอะไรไปสอนคนกลุ่มนี้ แต่ก็แปลกอยู่ดีๆ ก็เอ่ยคำสอนออกมาว่า
“ทุกสรรพสิ่งไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน การมีเวทนา สังขาร วิญญาณ สัญญา ล้วนเป็นเครื่องผูกมัดให้จิตของเราวนเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสังสารนี้ ขอให้โยมทั้งหลาย อย่าได้ผูกติดกับสิ่งเหล่านี้ ตั้งใจสร้างคุณงามความดี มุ่งสู่พระนิพพาน เทอญ”
“สาธุ สาธุ สาธุ พระคุณเจ้าเป็นผู้สั่งสมมาดีแล้ว เป็นผู้เจริญแล้ว พวกเราขอน้อมรับคำสอนไปปฏิบัติ”
“บุญใด กุศลใด ที่อาตมาบำเพ็ญมาดีแล้ว อาตมาขอยกให้ท่านทั้งหลาย ขอให้ประสบแต่ความสุข ความเจริญ ตลอดกาลเทอญ”
“สาธุ สาธุ สาธุ”
   สิ่งที่ผมเห็นคนกลุ่มนี้มีแสงเรืองรองเปล่งปลั่งออกมาจากร่างกาย พวกเขาก้มลงกราบ และมีใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นมิตรอย่างมาก ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ในความทรงจำของผมมาจนถึงทุกวันนี้

“ท่าน ท่าน ออกจากสมาธิได้แล้ว”
   ภาพของคนกลุ่มนี้ได้ค่อยๆ จางหายไป และปรากฏภาพพระอาจารย์เข้ามาแทนที่ พร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ฉายแสงขึ้นจากขอบฟ้า เมื่อผมได้สติ
“พระอาจารย์เช้าแล้วหรือครับ”
“ใช่ เช้าแล้ว”
“เอ่อ...แล้วเมื่อกี้...” ผมหันไปมองรอบๆ
“พอแล้วท่าน ท่านสอบผ่านแล้ว มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
“อะไรหรือครับ” ผมงงกับสิ่งที่พระอาจารย์บอก
“ไม่มีอะไรหรอก รีบกลับไปดูแลหลวงปู่เถอะ”
   ผมตัดความสงสัย จึงรีบลุกขึ้น เดินทางกลับไปที่วัดเพื่อดูแลหลวงปู่ตามปกติที่แทนหลวงพี่ทุกวัน เมื่อมาถึงวัดหลวงปู่กำลังค่อยๆ เดินออกจากห้องในกุฏิ ผมรีบเข้าไปพยุงเพื่อพาท่านไปสรงน้ำที่ห้องน้ำ
“เมื่อคืนเอ็งเป็นยังไงบ้าง”
   หลวงปู่ถามขึ้นมา จนผมเองรู้สึกลังเลที่จะเล่า เพราะกลัวว่าจะเป็นการอุตตริหรือไร้สาระมากเกินไป
“สิ่งที่เอ็งเจอ เป็นเรื่องจริง เขาเป็นเทวดาชั้นดาวดึงส์กับดุสิต มีสายบุญสัมพันธ์กับเอ็งมา จะเป็นพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายาย เมื่อเอ็งบวชเขาก็อยากมารับบุญ”
   ผมรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่หลวงปู่เล่า ท่านคงมีญานทัศนะที่ไกลมาก จนเห็นทุกเรื่องราวในอดีต
“หลวงปู่ครับ แล้วทำไมผมถึงจำพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้”
“เกิดแก่เจ็บตายวนเวียนกันเป็นล้านๆ ชาติ ใครจะไปจำได้ละ นี่แหละคือภัยร้ายของการเกิดและดับที่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ แล้วเอ็งละเบื่อการเกิดการตายหรือยัง”
“เบื่อมากครับ ผมไม่อยากมาเกิดอีกแล้ว”
“จะเข้านิพพานไหมละ ข้าจะบอกทางให้”
   ผมเงียบทันทีที่หลวงปู่ถาม ทำไมเงียบนะหรือครับ เป็นเพราะว่าอยู่ดีๆ หน้าของเป๊บก็ลอยเข้ามาในสมอง ผมเกิดความรู้สึกว่า ทิ้งเป๊บไปไม่ได้ คือ ไม่สามารถละกิเลสด้วยการบวชไม่สึกแล้วทิ้งเป๊บออกไปจากชีวิต
“เอ็งไม่ตอบ...เอ็งคิดถูกแล้วลูก เอ็งถูกทางแล้ว”
   ผมยิ่ง งงและสับสนมากขึ้น วันนี้เป็นวันอะไรกัน ทำไมพระอาจารย์กับหลวงปู่ พูดอะไรแปลกๆ
“หมายความว่าอย่างไรครับหลวงปู่”
“อีกไม่นานเอ็งจะรู้ จะได้เห็นเอง”
“อะ..เอ่อ..ครับ”
“เออแล้วนี่เอ็งมาอยู่ที่นี่ได้กี่วันแล้ว”
“วันพรุ่งนี้จะครบ หนึ่งเดือนเต็มครับ”
“แล้วเอ็งบวชมากี่เดือนแล้วรึ”
“ถ้ารวมวันพรุ่งนี้ก็สองเดือนเต็มครับ”
“เออดีๆ แล้วตั้งใจไว้กี่เดือนรึ”
“ยังไม่ทราบเลยครับหลวงปู่ ตอนนี้ยังไม่อยากสึกเลยครับ”
“เออๆ ไม่เป็นไร เวลามาถึงก็จะรู้เอง”
   บทสนทนาระหว่างการสรงน้ำให้หลวงปู่สิ้นสุดลง ในช่วงเวลาเที่ยงผมดูแลหลวงปู่พร้อมกัมตัวเองเสร็จสรรพ ก็เดินกลับมาที่กุฎิ พลันคิดว่า ตัวเรามาอยู่ที่นี่ได้เกือบเดือนหนึ่งแล้ว ยังไม่เคยลองเดินไปด้านหลังวัด ซึ่งมีเสียงน้ำตกดังมาไกลๆ
   ผมจึงตัดสินใจลองเดินไป ก็พบกับน้ำตกขนาดเล็ก หรือ อาจจะเป็นขนาดกลาง น้ำใสไหลเย็น ภายใต้บรรยากาศแมกไม้ร่มรื่น เหมาะแก่การนั่งสมาธิเป็นอย่างมาก
   ผมเริ่มต้นเข้าสู่สมาธิท่ามกลางเสียงน้ำตกและเสียงลมพัดไหวๆ จิตเข้าสู่สมาธิอย่างรวดเร็วมาก เป็นความรู้สึกนิ่ง สบาย เป็นแบบปกติเป็นประจำทุกวัน ผมไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานมากขนาดไหน จนกระทั่งเกิดความรู้สึกว่ามีใครสักคนมานั่งอยู่ด้านหน้า จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง ก็พบกับคนกลุ่มหนึ่ง แต่งตัวเหมือนชาวบ้านธรรมดา นั่งพนมมือ พอเห็นผมลืมตา ทุกคนก็ก้มลงกราบสามครั้ง
“อยู่แถวนี้หรือโยม” ผมเอ่ยถามชาวบ้านกลุ่มนี้
“ใช่ขอรับ ผมอยู่บริเวณนี้ขอรับ”
   การพูดจาและการใช้ภาษาดูแปลกไปกว่าคนปกติ และที่สำคัญ ทำไมเขาเปล่งเสียงโดยไม่ขยับปาก ถ้าถามว่าตกใจหรือไม่ ไม่เชิงตกใจครับ เรียกว่าประหลาดใจมากกว่า
“พวกท่านไม่ใช่มนุษย์หรือ” ผมถามไปอีกประโยค
   คนกลุ่มนั้นต่างหันหน้าสบตากันไป จนมีผู้ชายคนหนึ่งคล้ายกับว่าเป็นผู้นำกลุ่ม ตอบมาว่า
“พวกเราเป็นพญานาคอาศัยอยู่ในเมืองบาดาล ลำธารแห่งนี้ มีประตูเชื่อมไปยังเมืองบาดาลของพวกเรา พวกเราเห็นว่า มีพระธุดงด์มาริมธารนี้ เลยแปลงกายมาเป็นคน มากราบนมัสการขอรับ”
“เจริญพรนะโยมเหล่าพญานาค”
“พระคุณเจ้าสอนธรรมะกับพวกเราด้วยขอรับ”
“ได้สิ...พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนว่า การเกิดเป็นมนุษย์ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เปรียบเสมือนทุกๆ หนึ่งร้อยปี จะมีเต่าตัวหนึ่งแหวกว่ายในทะเล พลันขึ้นมาผิวน้ำเพื่อหายใจ ลอดห่วงดอกไม้ที่ลอยคว้างอยู่ในมหาสมุทร นั่นนับเป็นการเกิดของมนุษย์เพียงคนหนึ่ง การถึงพร้อมด้วยกุศลกรรมบถ 10 คือ ความดี 10 ประการ ประกอบไปด้วย อย่าฆ่า อย่าขโมย อย่าผิดกาม อย่าโกหก อย่าส่อเสียด อย่าหยาบคาย อย่าเหลวไหล อย่าโลภะ อย่าโทสะ อย่าโมหะ หากท่านทั้งหลายรักษากุศลกรรมบถ 10 ได้อย่างถึงพร้อม ท่านจะได้รับพรอันประเสริฐ คือ การได้เกิดมาเป็นมนุษย์และได้บวชในพระพุทธศาสนา เจริญพร”
“ชัดเจน แจ่มแจ้ง ขอบพระคุณขอรับ หากชาติหน้าฉันท์ใด ขอให้พวกเราเหล่าพญานาค ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ และได้มาสร้างบุญกับพระคุณเจ้านะขอรับ”
“เจริญพร บุญใดที่อาตมาทำดีแล้ว จงบังเกิดกับพวกโยมเหล่าพญานาค ขอให้โยมมีความสุขมากๆ เทอญ”
   ภาพสุดท้ายที่ผมจำได้ เหล่าพญานาคที่แปลงกายมาทั้งชายหญิง ต่างก้มกราบสามครั้ง แล้วค่อยๆ สลายตัวไป เหมือนหายไปในม่านหมอก จนสายตาของผมปรับโฟกัสได้ตามปกติ มองไปรอบๆ อีกครั้งก็ไม่เห็นอะไรแล้ว
   ผมพิจารณาในทุกสิ่งตลอดการมาธุดงด์และจำวัตรที่ประเทศพม่า เรื่องราวที่ได้ประสบพบเจอ เปรียบเสมือนเป็นกำไรชีวิต เป็นอีกโลกหนึ่งที่คนส่วนน้อยจะได้เห็นหรือสัมผัส นับได้ว่ามีความคุ้มค่ามาก ในใจลึกๆ อยากจะเป็นแบบนี้ อยากจะอยู่แบบนี้ไปนานๆ แต่เอาเข้าจริง ทำไมกันนะ ถึงไม่สามารถตัดใจได้ ทุกครั้งที่คิดแบบนี้ มักจะมีภาพของเป๊บปรากฏขึ้นมาในสมองตลอด
   ได้ยินเสียงระฆังดังไกลๆ คงถึงเวลาที่สวดมนต์ทำวัตรเย็น ผมจึงรีบเดินกลับวัด สวดมนต์ทำวัตรเย็นเสร็จเรียบร้อยก็ดูแลหลวงปู่ตามปกติ สิ่งที่ผิดปกติไปจากทุกๆ วันคือ พระอาจารย์อุดมก็ได้มาสนทนาธรรมกับหลวงปู่เป็นการส่วนตัว ตัวผมเองจึงออกมานั่งรอด้านนอก
   เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ พระอาจารย์ก็เดินออกมาสีหน้าดูมีความกังวลเล็กน้อย
“พระอาจารย์ เกิดอะไรขึ้นหรือครับ” ผมถามเพราะดูสถานการณ์แปลกๆ
“ไม่มีอะไรมากหรอก เรื่องปกติ เออนี่ท่าน อยากกลับประเทศไทยหรือยัง”
“ไม่อยากกลับครับ อยากอยู่ที่นี่” ผมส่ายหน้าเบาๆ
“เมื่อถึงเวลายังไงก็ต้องกลับ ท่านเข้าไปดูแลหลวงปู่เถอะ”
“ครับ”
   ผมเข้ามาดูแลหลวงปู่ ก็ตกใจมากพอสมควร เหมือนท่านจะอาพาธ แลดูไม่สบาย ทั้งๆที่ เช้าวันนี้และตลอดทั้งวัน ท่านยังดูแข็งแรงเป็นปกติ ไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยอะไรเลย
“หลวงปู่ไม่สบายหรือครับ”
“เป็นปกติของสังขารที่ไร้ประโยชน์”
“มียาไหมครับ เดี๋ยวผมไปเอามาให้”
“ไม่ต้องหรอก...เอ็งมานั่งตรงนี้” ผมเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
“วันนี้ ข้าจะสอน สมาธิขั้นสูง เอ็งอยากเรียนไหม”
“อยากครับ เป็นเมตตามากถ้าหลวงปู่สอนให้ครับ”
“เออดี...สัญญากับข้า ว่าหลังเรียนเสร็จ เอ็งจะต้องทำตามที่ข้าบอกทุกอย่าง”
“ได้ครับ ผมสัญญาจะทำตามที่หลวงปู่บอกทุกอย่าง”
“เอ็งนั่งสมาธิเหมือนเดิม กำหนดจิตให้วางเฉย ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น”
   ผมเริ่มทำตามที่หลวงปู่บอก ท่านก็แนะนำแต่ละขั้นตอนไปเรื่อยๆ จนจิตผมดิ่งเข้าสู่สมาธิ มีความเบาสบายมากกว่าทุกๆ วัน จิตผมนิ่งอยู่สักระยะหนึ่งก็บังเกิดภาพแปลกตาอย่างมากมาย คือ อยากให้ทุกท่านคิดภาพเหมือนเราดูจอโทรทัศน์ แล้วมีรายการที่แสดง วิ่งผ่านจอไปเรื่อยๆ เท่าที่ผมจำได้ ผมเห็น ช้าง ม้า วัว ควาย ลิง กวาง มนุษย์ผู้ชาย หล่อ อัปลักษณ์ รวย จน ขอทาน ยากไร้ มนุษย์ผู้หญิง สวย น่ารัก อัปลักษณ์ ยากจน ข้นแค้น สลับกันไปมาเหมือนการฉายภาพเร็วๆ
   ฉากที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มันมีรายละเอียดที่เยอะมาก และตอนที่ผมได้ประสบมา จำได้ไม่ครบถ้วน นับจากวันนั้นมาถึงวันนี้ เวลาผ่านมาสิบปี ความทรงจำในบางเรื่องราวย่อมเลือนหายไปตามกาลเวลา จึงขออนุญาตเล่าแบบสรุปให้พอเห็นภาพนะครับ
   การฉายภาพที่สลับกันไปมา ได้มาหยุดอยู่ที่ภาพภายในปราสาทใหญ่โตแห่งหนึ่ง ผมมองตัวเองที่นุ่งห่มจีวร และมองไปรอบๆ มีผู้คนเดินไปมา ราวกับว่าพวกเขามองไม่เห็นตัวผมแม้แต่นิด
“เจ้าชายเสด็จแล้ว” ผมมองไปยังต้นเสียงที่กู่ร้องบอกกล่าว
   ประตูห้องที่สวยงามถูกเปิดออกขึ้น ภาพปราที่ปรากฏ คือ บุรุษหรือผู้ชาย สูงใหญ่ สง่างามและหล่อมาก กำลังเดินเข้ามาภายในห้องที่ตัวผมยืนอยู่ เขาเดินผ่านผมไปโดยที่ไม่ได้ชายตามองมาแม้แต่นิดเดียว
“องค์หญิงเสด็จแล้ว” ผมหันกลับไปมองอีกครั้ง
   ประตูห้องเปิดอีกครั้งก็พบหญิงสาวคนหนึ่ง เดินเข้ามาภายในห้อง หญิงสาวคนนั้นมีความสวยงดงามมาก เป็นความสวยราวกับเทพธิดา ซึ่งตลอดชีวิตที่เกิดมา ผมไม่เคยเจอใครสวยเท่าผู้หญิงคนนี้
   ทั้งผู้ชายและผู้หญิง เมื่อเจอกัน ก็เข้าสวมกอด พร้อมกับพูดคุยอะไรบางอย่าง หน้าตายิ้มแย้ม หยอกล้อ เท่าที่ผมคิดได้ น่าจะเป็นคู่สามีภรรยา
   ด้วยจิตที่อยากรู้ ผมจึงลองเพ่งสมาธิกำหนดจิตถามในสิ่งที่เห็น ความตกใจเกิดขึ้นอย่างขีดสุด เมื่อผมเห็นใบหน้าชายหนุ่มคนนั้น คือ หน้าเป๊บ และใบหน้าสาวสวยผู้นั้น คือ ตัวผมเอง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเราถึงเห็น...หรือว่า นี่คืออดีตชาติของเรา”
   ผมบ่นกับตัวเองด้วยความงุนงงและตกใจอย่างมาก
“เพชรนิลจินดาและของมีค่าที่พี่ให้ ทำไมน้องไม่สวม”
“ท่านพี่ ระหว่างน้องเดินทางไปอีกแคว้น น้องได้พบการหล่อพระพุทธรูป และการสร้างพระโบสถ์ น้องมีจิตศรัทธา และนำของมีค่าเพชรนิลจินดา แก้วหวานเงินทอง ทองคำ ที่ท่านพี่ให้ ร่วมหล่อพระพุทธรูป และประดับพระโบสถ์ให้สวยงาม...ท่านพี่คงไม่กริ้วกับน้องใช่ไหม”
“พี่จะโกรธน้องได้อย่างไร น้องเป็นมเหสีของพี่ พี่ย่อมอนุโมทนากับสิ่งที่น้องทำ”
“บุญใดที่น้องทำขอให้เสมือนท่านพี่ได้ทำเอง ชาติหน้าฉันท์ใดขอให้เราสองคนได้เจอกัน ขอให้น้องได้บวชเป็นพระกับเขาบ้าง”
“น้องอย่ากล่าวเช่นกัน หากชาติหน้าน้องได้บวช น้องย่อมเป็นบุรุษ จะเจอพี่ได้อย่างไร”
“เจอกันแบบเพื่อนก็ได้ท่านพี่”
“พี่ไม่ยอม เราสองคนจะต้องเป็นคู่กันทุกชาติไป”
“ไม่รู้ละท่านพี่ น้องจะต้องบวช หากชาติหน้าเราเจอกัน วาสนาต่อกันยังมี เราก็จักรักกันได้ดังเดิม”
   เป็นบทสนทนาที่ดูแล้วไม่มีอะไรไปมากกว่า สามีภรรยาคุยกัน แต่นั่นก็ทำให้ผมน้ำตาไหล ร้องไห้อย่างไม่ทราบสาเหตุ จิตใจแปรปรวนอย่างมาก สูญเสียสติและสมาธิอย่างสิ้นเชิง สิ่งที่แปลกประหลาดมากกว่านั้น ทำไมผมยังไม่หลุดจากสมาธิ
   อยู่ดีๆ ภาพก็ตัดไปที่วัดแห่งหนึ่ง มีสามีภรรยาคู่นี้ อยู่ในบริเวณวัด และมีคนงานที่ดูเหมือนทาสมากมาย กำลังก่อสร้างอะไรสักอย่าง ผมมองไปรอบๆ เหมือนกับเขากำลังสร้างเจดีย์ พระอุโบสถ หล่อพระพุทธรูป และอีกมากมาย
   ผมเดินเข้าไปหาสามีภรรยาคู่นี้ ก็เห็นพระภิกษุสองรูป โดยพระที่ดูอาวุโสกำลังยืนคุยกับสามีภรรยาคู่นี้ และพระอีกรูปยืนเยื้องๆ ไปด้านหลัง ความตกใจบังเกิดขึ้นในรอบที่สอง เมื่อพระภิกษุรูปแรก คือ ปรากฏหน้าตาหลวงปู่สิม และรูปที่สอง คือ พระอาจารย์อุดม
“พระคุณเจ้า บุญอันใดที่ข้าพเจ้าได้ทำมาดีแล้ว ผลบุญทั้งหมดนั้นขอให้เป็นปัจจัยเกื้อหนุนข้าพเจ้าได้พบพระพุทธศาสนา และได้บวชเป็นพระภิกษุจนบรรลุพระนิพพานในภพชาติหน้า เทอญ”
   นี่คือประโยคแรกที่ผมได้ยินหญิงผู้นั้นเอ่ยกับพระทั้งสองรูป
“มหารานี อาตมาอวยพรให้คำอฐิษฐานของท่านเป็นจริง ตามความเหมาะสมนั้นเทอญ”
   
   ภาพตัดกลับไปยังสถานที่ที่เหมือนสนามรบ มีการใช้ดาบรบราฆ่าฟันเชือดเฉือนกันไปมา สร้างความตกใจให้ผมอย่างมาก ผมเห็นชายผู้นั้นบนหลังม้าสีขาว วิ่งทะยานฝ่ากองรบ ใช้ดาบฟันศัตรูฝั่งตรงข้าม ปลายดาบของเขาตวัดเพียงหนึ่งครั้ง ทำให้ผู้คนล้มตายไม่ก็บาดเจ็บเป็นจำนวนมาก แม้แต่คนที่ดูเหมือนแม่ทัพฝ่ายตรงข้าม ยังตะโกนด้วยความอาฆาตว่า
“ไม่ว่ากี่ภพชาติ ข้าจะจองล้างจองผลาญไม่มีวันจบสิ้น”
   ภาพที่ผมเห็นราวกับภาพยนตร์ได้สร้างความเข้าใจทันทีว่า คนเหล่านี้คือ เจ้ากรรมนายเวรของเป๊บนี่เอง เขาได้มาทำร้ายเป๊บในภพชาตินี้ จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ทุกอย่างเป็นผลมาจากกรรมสัมพันธ์กันทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-08-2018 00:46:05

ภาพก็ตัดกลับไปยังปราสาทที่เดิม แต่คนละห้องโถง ก็ปรากฏสามีภรรยาคู่นี้ แต่ร่างกายแปรเปลี่ยนเข้าสู่วัยชรา ฝ่ายผู้ชายนอนอยู่บนเตียงนอน และมีบริวารนั่งรอบๆ ผู้หญิงนั่งอยู่บนเตียง คอยกุมมือข้างๆ ภาพที่ผมเห็นกำลังเข้าใจว่า ความชราคงกำลังพรากชีวิตของเขาไปในอีกไม่นาน
“ท่านพี่ อย่าได้กังวล น้องอยู่ได้ ท่านพี่ไม่ต้องห่วง”
“ความเจ็บปวดในร่างกายของพี่ เทียบไม่ได้กับความห่วงใยที่มีให้กับน้อง หากชาติหน้าฉันท์ใดไม่ว่าดวงจิตของเราสองคนไปเกิดในภพไหน ขอให้เราได้เจอกัน รักกัน ตลอดทุกภพชาติไป
“หากชาติหน้าฉันท์ใด ไม่ว่าท่านพี่จะไปเกิดในภพภูมิไหน น้องจักขอตามไปเกิดเป็นคนรักกับท่านพี่ทุกชาติไป บุญอันใดที่เราสองคนทำไว้ดีแล้ว บุญนั้นจักเป็นพยานให้เราสองคนได้เจอกัน รักกัน ไม่มีความทุกข์ ไม่มีความโศก ไม่มีโรค ไม่มีภัย มีทรัพย์อันมากมายมหาศาล และเราสองคนจักใช้สมบัตินั้นทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองสืบไป”
“พี่ขอลา น้องหญิงของพี่”
   ผมเห็นชายผู้นั้นค่อยๆ หลับตา และสิ้นลมหายใจไป ผู้หญิงคนนั้น น้ำตาไหลอาลัยด้วยความรัก และก้มลงกราบที่อกผู้ชายสามครั้ง
“องค์ราชินี เจ้าราชาทรงสวรรคตแล้วเพคะ”
“ประกาศให้ทุกแคว้นได้รู้กันเถิด”
   ผมเอามือปิดหน้าตาพร้อมก้มหน้าร้องไห้กับสิ่งที่เห็น ณ ตอนนั้นผมเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า ทำไมผมถึงไม่สามารถตัดกิเลสเพื่อบวชไม่สึกได้ และทุกครั้งทำไมเวลาคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเป๊บจึงลอยเข้ามาในสมองตลอด
   ผมร้องไห้สะอึกสะอื้น แบบละทิ้งความเป็นเพศบรรพชิต เข้าสู่จิตที่เป็นเพศฆราวาสอย่างเต็มตัว จิตที่เคยฝึกปฏิบัติมาไม่สามารถทนทานกับเรื่องราวที่พบเห็นนี้ได้ ผมค่อยๆ ลดฝ่ามือทั้งสองออกจากหน้า เมื่อมองไปรอบก็เห็นพระอาจารย์อุดม พยุงตัวผมไว้ และหลวงปู่สิม ลืมตามองผมด้วยสายตาที่มีความเมตตาอย่างมากที่สุด
“หลวงปู่...ฮรึก.....ฮืออออ”
“เอ็งเข้าใจแล้ใช่ไหม...ว่าทำไมเอ็งถึงไม่ตอบคำถามที่ข้าชวน”
“ฮรึก..ขะ..เข้าใจแล้ว..คะ..ครับ” ผมยังคงสะอื้น
“ลูกเอ๋ย...ภาพที่เห็น คือ ส่วนน้อยนิดกับการเวียนว่ายตายเกิดของเอ็ง เอ็งก็เห็นกับตาแล้วว่า เอ็งเกิดมาตั้งแต่เป็นสัตว์ มาเป็นคนยากจน คนรวย พิการ ลำบาก สารพัด ด้วยผลบุญที่เอ็งสะสมมาอย่างยาวนาน จนในชาติสุดท้ายก่อนภพนี้ เอ็งเกิดเป็นถึงกษัตริย์ มีบุญญาบารมีมาก...ลูกเอ๋ย จำภาพที่เห็นสร้างวัดได้ใช่ไหมลูก”
“ฮรึก..จะ...จำได้..คะครับ...”
“วัดแห่งนั้น....คือวัดเก่าๆ นี้ที่เอ็งกับคู่ของเอ็งได้สร้างไว้ วันเวลาผ่านมานับพันๆ ปี จึงเหลือเพียงแค่นี้ แต่สถานที่แห่งนี้ เอ็งสองคนได้สร้างไว้ ด้วยบุญอันมากเหลือเกินที่เอ็งกับคู่ของเอ็งได้ทำไว้ ทำให้เอ็งทั้งสองได้กลับมาปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งนี้”
   ผมอึ้งกับสิ่งที่หลวงปู่ท่านได้บอกกล่าว วัดแห่งนั้นที่ผมเห็น คือ วัดนี้ สถานที่ที่ผมได้มาปฏิบัติธรรม
“แล้ว...เขา ได้เห็นเหมือนที่ผมเห็นไหมครับ”
   คำถามของผมหมายถึง เป๊บ ได้เห็นในสิ่งที่ผมเห็นเหมือนกันหรือไม่
   หลวงปู่ไม่ได้ตอบได้แต่ยิ้ม แต่พระอาจารย์ตอบมาว่า
“เห็นซิ...แต่อาจจะน้อยกว่า พอออกจากสมาธิมาก็ร้องไห้แบบนี้เหมือนกัน”
“ถึงเวลาของเอ็งแล้วลูก ที่ต้องกลับไปทางโลก กลับไปเป็นคู่ชีวิตเขา ไปสร้างบุญร่วมกัน แล้วไปนิพพานด้วยกันกับเขานะลูก.....อิจเจวะ กะตะสะปะนะมามิหัง.....ฟึ๊บบบบบ”
   หลังจากที่หลวงปู่พูดจบ ก็ท่องคาถาอะไรสักอย่างที่ผมจำได้เพียงแค่ท่อนแรก หลังจากนั้นท่านก็เอาพัดสีม่วง ซึ่งเป็นพัดประจำตัวท่าน ตีมาที่ศรีษะผมแบบเบาๆ และในขณะนั้น ผมก็รู้สึกวูบร่างกายโอนเอนไปมา คล้ายกับมีอาการง่วงฉับพลัน จนหมดสติไป
   
   ได้สติลืมตาอีกครั้ง ก็พบเห็นพระอาจารย์อุดมอยู่ข้างๆ ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นพระภิกษุหลายรูปเต็มกุฏิหลวงปู่ไปหมด และก็เห็นหลวงพี่ที่ดูแลหลวงปู่กลับมายังวัดแล้ว ก็เดินเข้าๆ ออกๆ ห้องจำวัตร ตลอดเวลา
“พระอาจารย์..เอ่อ...ผมเป็นอะไรไปครับ”
“หลวงปู่ท่านปิดฌานให้ท่าน การโดนปิดฌานก็มักจะเป็นแบบนี้แหละ”
“หา...ปิดฌาน...ปิดทำไมครับพระอาจารย์”
“จิตของท่านโลดโผนมากจนเกินไป หากไม่ปิด อีกไม่กี่ปี ท่านจะบรรลุพระนิพพาน”
“แล้วมันไม่ดีหรือครับพระอาจารย์”
“ดีสำหรับท่าน แต่สำหรับโยมเป๊บละ ท่านว่ามันดีไหม”
   ผมนิ่งเงียบกับสิ่งที่พระอาจารย์พูด
“ภาพนิมิตที่ท่านเห็นคงเป็นคำตอบได้เป็นอย่างดี จำที่พระอาจารย์เคยบอกท่านมาตลอดได้ไหมว่า ท่านกับโยมเป๊บ สร้างบุญกุศลด้วยกันมามาก มากจนไม่อาจะประเมินได้ และนั่นคือเหตุผลเดียวกับ เวทนา สังขา วิญญาณ สัญญา ที่ทำให้ท่านกับโยมเป๊บจะต้องไปพระนิพพานด้วยกัน ถ้าหากหลวงปู่ไม่ทำแบบนี้กับท่าน ท่านจะเข้านิพพานได้อย่างไร”
“ครับ..ผมเข้าใจแล้วครับ...แล้วหลวงปู่ท่านไปไหนแล้วครับ”
“ท่านอยู่ในห้อง ไปลาท่านกันเถอะ”
“ลา....”
   ผมงงกับสิ่งที่พระอาจารย์พูด แต่ก็เดินตามพระอาจารย์เข้าไปในห้องของหลวงปู่ สภาพที่ผมเห็นก็ตกใจมาก เพราะหลวงปู่ท่านนอนตะแคงบนเตียงนอน คล้ายกับมีอาการอาพาธอย่างหนัก
“หลวงพี่ เกิดอะไรขึ้นครับ” ผมหันไปถามหลวงพี่ที่ดูแลหลวงปู่ หลวงพี่ตาแดงๆ คล้ายกับคนที่ผ่านการร้องไห้
“เอ่อ...หลวงปู่ ท่านจะละสังขาร”
   เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ ประโยคที่ผมได้ยิน หลวงปู่ท่านจะละสังขาร ทำไม ทำไม ท่านยังแข็งแรง ทำไมถึงเกิดอะไรขึ้นเร็วขนาดนี้
“หลวงพี่...อะไรนะครับ”
“ท่านจะละสังขาร”
“เป็นไปได้อย่างไรกัน เมื่อกี้หลวงปู่ท่านยังแข็งแรงดีอยู่”
“ทุกอย่างเป็นไปตามกฎของธรรมชาติ ท่านเข้าไปลาหลวงปู่เถอะ”
   ผมกับพระอาจารย์ค่อยๆ คลานเข่าเข้าไปหาหลวงปู่ หลวงปู่ท่านเหมือนทราบ ท่านลืมตาขึ้นมา ฉายแววตาแห่งความเมตตาดังเดิมทุกครั้ง ต่างจากผมที่น้ำตาไหลนองเต็มใบหน้าแล้ว
“ละ..หลวงปู่..คะ..ครับ”
“ข้าเรียนจบแล้วลูกเอ๋ย...คนเรียนจบ ต้องออกจากโลกใบนี้แล้วลูกเอ๋ย”
“ฮรึกกก...หลวงปู่...ผมขอนิมนต์..ให้อยู่ต่อ”
“ไม่ได้แล้วลูกเอ๋ย ไม่มีผู้ใดฝืนกฎธรรมชาตินี้ได้ ข้าเรียนจบแล้ว ถึงเวลาข้าก็ต้องไป”
“ตะ..แต่..ว่า”
“ภารกิจของข้าเสร็จหมดแล้วลูกเอ๋ย ข้าได้ช่วยเอ็ง ได้ช่วยคู่เอ็ง เป็นไปตามสัญญาทุกภพชาติ บัดนี้ข้าทำสำเร็จหมดแล้ว จบสิ้นทุกอย่างแล้ว ไม่มีภพชาติแล้วลูกเอ๋ย”
“ฮรึก....ฮืออออออ” ผมเอามือปิดหน้าร้องไห้ตัวโยนเหมือนเด็กน้อย
“เอ็งอย่าร้องไห้ อย่าเศร้าเสียใจกับเรื่องธรรมดานี้ ลูก...เอ็งลาสิกขาไปแล้ว ขอให้จดจำทุกเรื่องราว ทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส สร้างบุญบารมีเยอะๆ นะลูก ในอนาคต วันหนึ่งเมื่อมาถึง เอ็งก็เรียนจบเหมือนกับข้า”
“คะ..ครับ..ละ..หลวงปู่..ฮรึกกกก”
“เหน่งเอ๋ย” หลวงปู่เปล่งเสียงเรียกหลวงพี่ที่ดูแลหลวงปู่มาตลอดหลายปี
“ครับ” ตาหลวงพี่แดงก่ำ คงเสียใจมากกว่าผมหลายเท่าตัวนัก
“อุดมเอ้ย ไปเรียกพระทุกรูปเข้ามาด้านใน”
   พระอาจารย์ลุกขึ้นไปเรียกพระทุกรูปเข้ามาด้านในห้องหลวงปู่
“เหน่งเอ้ย ขอบใจเอ็งมากที่ดูแลข้ามาตลอดหลายปี เอ็งเปรียบสมือนเป็นลูกข้า ที่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ดูแลข้าไม่ขาดตกบกพร่อง ข้าขอขอบใจในน้ำใจของเอ็ง...เหน่งเอ้ย ในอนาคตภายภาคหน้า เอ็งจะได้บรรลุพระอรหันต์ สำเร็จตามความตั้งใจของเอ็งอย่างแน่นอน ขอบใจเอ็งนะ ขอให้เอ็งมีความสุขมากๆ นะเหน่ง..ลูก”
   หลวงพี่เข้าไปกราบที่อกหลวงปู่พร้อมกอด หลวงพี่ร้องไห้จนตัวสั่นไปมาเช่นกัน เป็นภาพแห่งความทรงจำที่ผมไม่อยากจำเสียเลยจริงๆ
“นับจากนี้เมื่อข้าไม่อยู่แล้ว ขอให้พระทั้งหมดเชื่อฟังพระเหน่ง และขอคำปรึกษาจากพระอุดม ในอีกไม่นาน วัดแห่งนี้จะเจริญมาอีกครั้ง จะมีเศรษฐีผู้มีอันจะกินจากแดนไกล เขาจะมาทำนุบำรุงวัดแห่งนี้ให้เจริญดังเดิม....ขอให้ท่านทั้งหลาย ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ตามพระธรรมวินัย แล้วท่านทั้งหลายจะไม่มีวันพบเจอความเสื่อม ตลอดกาลนาน....ข้า..ขอ...ลา”
   หลวงปู่หลับตาลงแล้วไม่พูดอะไรอีกเลย ท่านนอนตะแคงอย่างสงบเฉกเช่นเดียวกับคนที่หลับสนิท ใบหน้าของท่านยังคงมีรอยยิ้ม หลวงพี่ท่านลุกขึ้นไปดูหลวงปู่
“หลวงปู่ท่านละสังขารแล้ว”
   ผมกับพระอาจารย์และทุกคน โน้มตัวลงกราบหลวงปู่สามครั้ง ส่งหลวงปู่สิม พระอาจารย์ผู้มีพระคุณอันประเสริฐ ไปยังดินแดนนิพพาน
   (หลวงปู่ครับ ขอบพระคุณมากที่สุด ผมจะจดจำทุกคำสอนไปปฏิบัติ วันหนึ่งคงได้เจอกันได้พระนิพพานนะครับ)

   งานศพของหลวงปู่จัดอย่างเรียบง่าย ตามความประสงค์ของท่านที่ได้เคยสั่งหลวงพี่ไว้ล่วงหน้า ชาวบ้านซึ่งเป็นชาวไทใหญ่รวมถึงชาวพม่า เมื่อได้ทราบข่าวต่างก็เศร้าโศกเสียใจอย่างมาก ต่างก็มาร่วมงานศพเป็นจำนวนมาก บ้างก็มาช่วยทำอาหาร ออกแรงกาย ทำความสะอาดวัด อำนวยความสะดวกในหลายๆ อย่าง มีพระเถระชั้นผู้ใหญ่จากละแวกใกล้เคียงต่างเข้ามาร่วมงานอย่างไม่ขาดสาย ในความคิดผมนะครับ ในยุคสมัยนั้นการสื่อสารของพม่าล้าหลังกว่าประเทศไทยมาก หากเป็นปัจจุบันนี้คงได้ออกข่าวใหญ่โตแน่นอน
   ผมกับพระอาจารย์ต่างก็ร่วมสวดมนต์ ให้กับหลวงปู่ทุกคืน จนกระทั่งในวันสุดท้าย เป็นวันที่จะต้องเผาสังขารหลวงปู่ ทางวัดก็ไม่มีเมรุ จึงใช้วิธีแบบโบราณสมัยพุทธกาล คือ การนำไม้จันทร์หอม มาก่อสร้างเป็นเชิงตะกอน แล้วนำสังขารหลวงปู่วางไปบนแท่น หลังจากนั้น ก็นำไม้จันทร์หอมปิดทับอีกครั้ง ทุกคนที่มาร่วมงานต่างมีความเชื่อในการนำไม้ที่มีกลิ่นหอมและเป็นมงคลเข้ามาร่วมในพิธี
   เมื่อเปลวเพลิงลุกโชติช่วง ผมน้ำตาไหลอีกครั้ง เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นหลวงปู่ ทุกคนรวมถึงตัวผม ต่างพร้อมใจก้มลงกราบหลวงปู่เป็นครั้งสุดท้ายท่ามกลางเปลวเพลิงที่สว่างไสว
   ผมรู้สึกว่าค่ำคืนนั้นเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน ท่ามกลางเปลวไฟที่ค่อยๆ มอดดับ ตรงกับช่วงเวลารุ่งสาง ผมกับพระอาจารย์ พระภิกษุทุกรูป ตลอดจนชาวบ้านมากมาย ได้มาร่วมเก็บอัฐิของหลวงปู่
   อัฐิของหลวงปู่ขาวโพลนสวยงาม บางส่วนมีการแปรเปลี่ยนพระธาตุโดยทันที เหมาะสมแล้วกับพระอริยะที่มีจริยวัตรงดงามเช่นนี้ พระอาจารย์ส่งกระดูกชิ้นเล็กให้กับผมชิ้นหนึ่งโดยมีเป้าหมายให้ผมนำไปบูชา
“ผมไม่รับไว้นะครับพระอาจารย์”
“ทำไมละท่าน ไม่อยากได้ไปบูชาหรือ”
“ไม่ครับ การบูชาหลวงปู่ที่ดีที่สุดคือ การปฏิบัติตามคำสอน เถ้ากระดูกให้ทางพระรูปอื่นๆ เขาจัดการเถอะครับ ไม่ก็สร้างเจดีย์บรรจุอัฐิให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้ จะดีมากกว่าครับ”
“ท่านตอบได้ดี สมแล้วที่หลวงปู่ท่านสั่งสอน”
   พระอาจารย์เดินจากไปช่วยงานเก็บอัฐิต่อ ในส่วนของผมก็ได้แต่ยืนมองระคนไปด้วยความเศร้าเสียใจ อีกประการหนึ่ง การนั่งสมาธิของผมไม่เหมือนดังเดิม จิตไม่สามารถรวบรวมอะไรได้มากอีกแล้ว คงเป็นเพราะหลวงปู่ท่านได้จำกัดการรับรู้ไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้ผมผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเป๊บ

“ท่านพร้อมสึกวันไหน” พระอาจารย์ถามผมหลังจากงานของหลวงปู่ผ่านพ้นมาแล้วประมาณสามวัน
“ใจจริงผมก็ไม่อยากสึกหรอกครับพระอาจารย์ แต่ว่าได้รับคำสัญญากับหลวงปู่ไว้แล้ว คงต้องสึก รบกวนพระอาจารย์หาวันและเวลาให้ผมด้วยนะครับ”
“ได้ซิ อีกสองวันเป็นวันแรมสิบห้าค่ำ ได้ฤกษ์สึกพอดี ว่าแต่ท่านจะสึกที่นี่ หรือที่ประเทศไทยละ”
“ผมได้รับประสบการณ์และความรู้จากที่นี่ เป็นสถานที่ที่ผมเคยสร้างมานานมากแล้ว ผมขอสึกที่นี่นะครับ”
“ได้ท่าน ท่านตัดสินใจถูกแล้ว”
“ทำไมหรือครับ”
“โยมเป๊บ ก็สึกที่นี่”
   คำตอบของพระอาจารย์ทำให้ผมหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่ทราบสาเหตุ ในใจตอนนี้ผมเกิดความคิดถึงเป๊บเป็นอย่างมาก ช่างแตกต่างกับตอนบวชช่วงแรกเหลือเกิน ใจของผมพร้อมที่จะสึกและเป็นคนใหม่ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ตามที่หลวงปู่ได้สอนไว้แล้วครับ
“รบกวนท่านแจ้งโยมที่ประเทศไทย เรื่องการเดินทางกลับด้วยนะ”
“วันไหนดีครับพระอาจารย์”
“วันที่สึกนั่นแหละ บอกไปว่าทางเราพร้อมเดินทางกลับประมาณบ่ายสาม”
“ได้ครับ”
   ผมเดินกลับมาที่กุฎิ ล้วงไปในกระเป๋าเป้ หยิบโทรศัพท์ที่ฉัตรได้ถวายมา เปิดเครื่องจนสัญญานขึ้นเต็ม กดเบอร์โทรศัพท์ของเป๊บ และแจ้งกำหนดการที่กลับประเทศไทย

   ย่ำรุ่งในอีกสองวันต่อมา เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ในเพศบรรพชิต รู้สึกใจหายเหมือนกันครับ ราวกับว่าจะสูญเสียอะไรบางอย่างไป พวกชาวบ้านทั้งชาวพม่าและชาวไทใหญ่ เมื่อทราบว่าผมจะสึก ต่างก็จัดเลี้ยงพระในช่วงเช้าให้ผมได้ฉันท์เป็นครั้งสุดท้าย สร้างความประทับใจให้กับผมมากเหลือเกินครับ
   จนกระทั่งถึงช่วงเวลาสำคัญ พระอาจารย์ส่งกระดาษแผ่นหนึ่ง ในกระดาษนั้นมีคำสวดบทขอสึก
“การสึกไม่จำเป็นต้องซ้อมท่อง อ่านว่าตามสึกได้ทันที”
“ครับพระอาจารย์ ผมขอไปกุฎิหลวงปู่เพื่อกราบลาได้ไหมครับ”
“ได้ซิ จะรอที่ลานโบสถ์นะ”
“ครับ”
   ผมเดินมาที่กุฎิหลวงปู่ ตรงหน้าห้อง มีโกฎิสีทองที่บรรจุอัฐิหลวงปู่ไว้ ผมยกมือไหว้ และก้มกราบสามครั้ง
“หลวงปู่ครับ ผมมาลาสิกขา อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ผมจะสึกออกจากเพศบรรพชิต กลับไปใช้ชีวิตฆราวาสอย่างเต็มตัว ผม...ขอบพระคุณหลวงปู่มากนะครับ ที่มีเมตตาเกื้อหนุนมาหลายภพชาติ ผมให้สัญญาว่าจะตั้งใจสร้างบุญกุศล เป็นคนดี จะได้บรรลุพระนิพพานในอนาคตดังที่หลวงปู่ได้ทำนายไว้...หลวงปู่ครับ....ลูกคนนี้...ขอลา”
   ผมก้มกราบสามครั้งพร้อมน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม เมื่อกราบลาเสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับมาที่ลานโบสถ์ พระอาจารย์เตรียมพร้อม และมีคุณป้าชาวไทใหญ่ รับอาสาถวายชุดขาวให้ผมได้ใส่หลังเปลื้องจีวร
“พร้อมแล้วนะท่าน เริ่มเถอะ”
“ครับ”

   พุทธัง ปัจจักขามะ ธัมมัง ปัจจักขามะ สังฆัง ปัจจักขามะ
ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอลาพระพุทธเจ้า
ขอลาพระธรรม ขอลาพระสงฆ์
วินะยัง ปัจจักขามะ
ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอลาพระวินัย
สิกขังปัจจักขามะ
ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอลาสิกขาบท
คิหิโต โน ธาเรนตุ
ขอท่านผู้เจริญทั้งหลาย จงจำข้าพเจ้าไว้ว่า บัดนี้ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นคฤหัสถ์ สามัญชนแล้ว

<เปรี้ยง....ครืนนนน หวิววววว>
   เสียงฟ้าร้องดังขึ้นหนึ่งครั้งพร้อมกับลมพัดที่ค่อนข้างแรง คงเป็นคำอำลาจากเพศบรรพชิตจากเหล่าบรรดาเทวดา
   พระอาจารย์ได้ดึงผ้าสังฆาฎิที่พาดบ่าผมออก ณ ตอนนั้นใจหายวาบ มันเป็นความรู้สึกที่ยากแก่การอธิบาย น้ำตาผมก็ไหลอีกครั้ง
“อย่าได้เศร้าเสียใจเลยโยม ทุกสรรพสิ่งมีเวลาเป็นของตัวเอง เมื่อเวลามาถึง ย่อมเป็นแบบนั้น โยมไปเปลี่ยนชุดขาวได้แล้ว”
   ผมเปลี่ยนชุดขาวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินออกมาด้านนอก คุณป้าผู้ใจบุญเข้ามาอนุโมทนา ผมก็ยกมือไหว้ขอบคุณคุณป้าที่เป็นธุระจัดหาให้
   ผมกราบลาหลวงพี่เหน่ง และพระรูปอื่น รวมถึงล่ำลาบรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ที่อุปถัมภ์ผมตลอดระยะเวลาที่มาจำวัตร ณ สถานที่แห่งนี้ เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำและความรู้สึกดีๆ ที่ยากแก่การลืมเลือน
   รถตู้คันเก่า ได้เคลื่อนตัวออกจากวัด ผมหันไปมองกุฎิหลวงปู่ พร้อมยกมือไหว้ พลางคิดในใจ (หลวงปู่ครับ ลูกกราบลา คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีก ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ) ผมโบกมือลากับทุกคนที่มาส่ง (ขอบคุณทุกคนมากนะครับ แม้ว่าอาจจะไม่ได้เจอกันอีก แต่ผมจะจำทุกคนไว้จนกว่าจะหมดลมหายใจ)
   เจ้าหน้าที่สนามบินได้นำผมกับพระอาจารย์ไปนั่งพักที่ห้อง VIP เพื่อรอเครื่องบินจากประเทศไทยมารับ ผมนั่งมองนอกหน้าต่างซึ่งเห็นรันเวย์สนามบิน ไปอย่างเงียบๆ คนเดียว
“เป็นอย่างไรบ้างโยมโจ้”
“บอกไม่ถูกครับพระอาจารย์ หลากหลายความรู้สึกมาเหลือเกิน”
“แล้วดีหรือไม่ดีละ”
“ดีครับ เป็นอะไรที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต”
“ดีแล้ว ชีวิตใหม่เริ่มต้นแล้วนะ โยมคงทราบแล้วว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อย่างงดงามนะ”
“ขอบพระคุณมากครับพระอาจารย์ ขอบพระคุณจริงๆครับ”
   ผมเห็นแสงไฟดวงเล็กๆ กลางอากาศจากท้ายรันเวย์ แสงไฟนั้นค่อยๆ ใหญ่ขึ้น และนั่นหมายความว่า เครื่องบินจากประเทศไทยกำลังจะใกล้แตะรันเวย์สนามบินเมืองพยากแห่งนี้แล้ว
   เสียงเครื่องบินชะลอความเร็วดังลั่นไปทั่วทั้งสนามบิน เครื่องบินค่อยๆ วิ่งมาจอดตรงแท๊กซี่เวย์
   เจ้าหน้าได้เรียกและเดินนำเราสองคนออกจากตัวอาคารไปยังเครื่องบินที่จอดสนิท สายตาของผมจับจ้องไปยังประตูเครื่องบินด้วยความตื่นเต้น เมื่อประตูเปิดออก คนแรกที่เดินออกมาจากเครื่องบิน คือ เป๊บ
   การก้าวขาของผมไว้ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เรียกได้ว่ากึ่งเดินกึ่งวิ่ง ความรู้สึกแรกของผมคิดว่าระยะทางระหว่างจุดที่ผมเดินไปยังเครื่องบินมันไกลมาก ไกลมากเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้วไม่ไกลสักเท่าไหร่
   เป๊บลงบันไดเครื่องบิน และหยุดตรงนั้น แม้ว่าเป๊บจะใส่แว่นกันแดดสีดำ แต่ผมรู้ได้เลยว่า สายตาของเป๊บจับจ้องมาที่ตัวผม ผมเดินกึ่งวิ่งจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเป๊บ
“น้อง..กลับมาแล้ว...ท่านพี่”
   ไม่ทราบว่า ณ ตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ถึงได้เอ่ยประโยคนี้ออกไป
“พี่..มารับน้อง...ตามสัญญาแล้ว...เช่นกัน”
   ผมโผเข้ากอดเป๊บแบบแน่นมากพร้อมร้องไห้แบบไม่อายใครทั้งสิ้น เป็นอารมณ์ที่คิดถึงมากเหลือเกิน มากเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้หมด เมื่อตั้งสติได้
“เป๊บ แล้วมาคนเดียวหรือ” ผมถามพลางปาดน้ำตา
“พวกผู้ใหญ่รอรับที่สนามบินดอนเมือง แต่โจ้ลองขึ้นไปบนเครื่องซิ แล้วจะเซอไพร้ซ์”
   ผมเดินขึ้นตามหลังเป๊บมาบนเครื่อง ก็เห็นพระอาจารย์นั่งเก้าอี้แถวหน้าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อชายตามองไปด้านหลัง ผมเห็นฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย ยืนยิ้มต้อนรับผมอยู่
“ไงคะทิด ไม่ได้เจอกันนาน ผ่องใสขึ้นเป็นกอง” ฉัตรทักผมด้วยรอยยิ้ม
   ผมเดินเข้าไปหาฉัตร กอดฉัตรแน่น
“ขอบคุณมาก ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง” ผมร้องไห้ไปพลางขอบคุณฉัตรไป
“ไม่เป็นไร อย่าร้องๆ ทุกอย่างที่ทำให้เพราะอยากทำให้”
   ผมกอดเพื่อนๆทุกคน ด้วยความรู้สึกขอบคุณที่เป็นกัลยาณมิตรที่ดีมาก รักเพื่อนกลุ่มนี้มากที่สุด
“ว่าแต่พระอาจารย์ขึ้นเครื่องมาตอนไหนครับ” ผมเอ่ยถามพระอาจารย์
“ก็ตอนที่คุณๆ ทั้งสองกอดกันกลมดิ๊ก อิชั้นก็เลยให้เบิดไปนิมนต์พระอาจารย์เดินขึ้นประตูหลังเครื่องบินนี่ละคะ” ทรายตอบแทนพระอาจารย์
“ฮ่าๆๆ” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี แต่ผมเนี่ยซิ ดันเขินซะงั้น
“ขอโทษนะครับพระอาจารย์ ที่ลืมไม่ได้นิมนต์”
“ไม่เป็นไร อาตมาเข้าใจดี ทุกอย่างก็ลงตัวแล้วนะ พร้อมแล้วก็เดินทางกลับกันเถอะ”
   เสียงเครื่องบินคำรามดังลั่น พร้อมกับความเร็วที่เร่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นถนนที่ทอดยาวไปยังวัด วัดที่เป็นสถานที่แห่งความทรงจำ ที่ดีที่สุดในชีวิต
   (ขอบพระคุณหลวงปู่ ขอบพระคุณทุกคน ขอบพระคุณเทพและเทวดา ขอบพระคุณพญานาค ชั่วชีวิตนี้ผมจะไม่มีวันลืมเลย...ขอบคุณมากจริงๆ ครับ)

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 03-08-2018 12:21:19

อ่านจบแล้วก็น้ำตาไหลจริงๆ รู้สึกปิติแบบบอกไม่ถูก อนุโมทนากับบุญที่พี่ได้กระทำมาด้วยนะครับ
รู้สึกเป้นโชคดีทีไ่ด้มาอ่านเรื่องราวของพี่จริงๆ ถึงแม้ว่าเรื่องราวนั้นกำลังจะจบลงแล้วจะแอบใจหายไปบ้างก็ตามที

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 03-08-2018 17:30:27

อ่านจบแล้วได้คำตอบที่ติด
อยู่ในใจหลายอย่างเลยคะ
คำถามที่เคยมีว่าทำไหมได้รับ
คำตอบแล้ว..ขอบคุณคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 03-08-2018 21:55:06

 :pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ที่เขียนตอนนี้ให้ได้อ่าน รู้สึกซาบซึ้งมาก
เคยได้ยินว่าการได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นยาก ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้เลย

ติดตามอ่านเรื่องของโจ้กับเป๊ปมานาน ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ T.T
ถ้ามีเวลาว่าง เขียนตอนพิเศษให้ได้อ่านกันอีกนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-08-2018 00:23:25

 :L2:
อ่านแล้วน้ำตาชีมเลย
ขออนุโมทนาสาธุ กับการกระของน้องโจ้และน้องเป๊บ
สาธุคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 04-08-2018 09:35:20

 :mew6:ขออนุโมทนาสาธุ กับการกระของน้องโจ้และน้องเป๊บ
สาธุ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 04-08-2018 09:45:02

อ่านจบแล้วรู้สึกซาบซึ้งมาก  :hao5:
ถ้าหลวงปู่ไม่สกัดไว้ เป๊บคงไม่ได้คู่กับโจ้แน่ๆ  :serius2:
ดีแล้วๆ...รอนิพพานไปพร้อมๆ กันเลย  o13

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 04-08-2018 17:25:18

อ่านแล้วซาบซึ้งมากๆน้ำตาไหลเลย ขออนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 05-08-2018 07:11:32

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่เล่ามาให้ได้รับรู้
อ่านแล้วบางตอนขนลุกเลย น้องเป็นผู้มีบุญและกระทำดีมามาก
ซาบซึ้งในบุญกิจที่น้องได้กระทำและได้พบเจอ อนุโมทนาสาธุ
พี่ขอเกาะส่วนบุญที่น้องได้สะสมมาตลอดทุกชาติด้วยนะครับ
อนุโมทนาบุญด้วยใจจริง
 :pig4:
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-08-2018 14:39:00

ตื่นเต้นมากบอกเลย

เป๊บกับโจ้ได้มีโอกาสกลับไปที่วัดที่สร้างกันมาบ้างไหมคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 09-08-2018 17:57:06

ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยจริงๆค่ะ น้ำตาซึม ขอให้น้องทั้งสอง ร่วมกันสร้างบุญบารมีต่อไป พี่ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุ รักน้องทั้งสองค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-08-2018 09:52:32

สวัสดีวันแม่แห่งชาติค่ะ
ขอให้ทั้งน้องโจ้และน้องเป๊บมีความสุขในวันหยุดยาวค่ะ
  :กอด1:

ปล.รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: habanice ที่ 01-09-2018 00:11:02

 :mew4: :mew4: :mew4:
ไหว้สาปาระมีเจ้า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 61 ความอัศจรรย์ของเพศบรรพชิต (จบ) UP 3/8/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 03-09-2018 12:38:09

สวัสดีครับทุกท่าน ผมเป๊บนะครับ นานๆ ได้เข้ามาทักทายสักครั้งหนึ่ง ก็ด้วยเหตุผลเดิมๆ คือ วันนี้ว่างครับ สำหรับในส่วนของวันอื่นๆ นั้นเวลาส่วนตัวแทบจะไม่ค่อยมีเลยครับ

ถ้าถามเหตุผลว่า ทำไมวันนี้ถึงว่าง คงเป็นเพราะวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ปริมมีคำสั่งให้ปรับปรุงระบบคอมพิวเตอร์ทั้งองค์กร รวมถึงอะไรอีกมากมายหลายอย่าง ตามแผนเดิมคาดการณ์ว่าจะเสร็จในวันอาทิตย์ช่วงดึกๆ แต่พอทำจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น คงต้องใช้เวลาเพิ่มเติมอีกสองสามวัน คณะผู้บริหารก็เลยถือโอกาสหยุดพักผ่อน แต่ลูกน้องบางฝ่ายก็ยังคงทำงานนะครับ

ตอนแรกกะจะนอนเล่นตีพุงอยู่ที่คอนโด แต่สำหรับแมวน้ำ นางมีประชุมบอร์ดที่บริษัทของจิม

"เป๊บไม่ไปทำงานหรือ" แมวน้ำถามระหว่างกำลังแต่งตัว

"เมื่อกี้เลขาไลน์มาว่า ระบบที่ปรับปรุงยังไม่เสร็จครับ ถ้าเข้าไปทำงานจะไม่มีแอร์ใช้ เป๊บเลยถือโอกาสหยุด"

"อ้าวไหนว่าจะเสร็จเมื่อคืน"

"ไม่ทันครับ แล้วที่รักจะไปไหน"

"มีประชุมบอร์ดที่บริษัทจิมไง ครึ่งวันเช้า แบบนี้ตอนบ่ายโจ้ไม่ต้องเข้าบริษัทใหญ่อะจิ ไม่มีแอร์ใช้"

"ใช่ครับ ร้อนเปล่าๆ หยุดนอนกลิ้งดีกว่า"

"ก็ดีนะ ว่าแต่เป๊บไม่ได้ไปบริษัทจิมนานแค่ไหนละ" เริ่มมีลางสังหรณ์

"เอ...ก็...สองปี...หรือสาม....จำไม่ได้ครับ น่าจะนาน"

"งั้นไปแต่งตัว เข้าไปประชุมบอร์ด มีหุ้นอยู่นี่" ดังฟ้าผ่ากลางสมอง อยากจะนอนกลิ้ง แต่เมียสั่ง

"ไม่เป็นไรมั้งครับ หุ้นไม่กี่ล้านบาท ที่รักก็ดูให้เป๊บละกัน"

"โจ้ไปกินขนมรอข้างนอกนะ ถ้าแต่งตัวช้า รู้ใช่ปะจะเกิดอะไร" แล้วนางก็เดินออกไปโดยที่ไม่หันมามอง

วันนี้คุณเมียเป็นอะไรเนี่ย ดูหงุดหงิด ไม่ตลกเลย ประจำเดือนมาก็ไม่น่าใช่

ถามว่าผมทำยังไงต่อนะหรือครับ สิบห้านาที เสร็จเรียบร้อย ช้ากว่านี้กลัวตาย  :ling3:

ระหว่างเดินทาง แมวน้ำนั่งเงียบๆ ขรึมๆ ผมเองก็ชวนคุย แต่นางก็ประมาณว่า ถามคำตอบคำ ผมเองก็ไม่กล้าเซ้าซี้มาก เลยนั่งเงียบไปด้วย

มาถึงบริษัทจิม ลงจากรถ เดินเข้าบริษัท ทุกคนต่างยกมือไหว้แมวน้ำ และทำหน้าประหลาดใจมากเมื่อเห็นผม บางคนก็ตกใจ คงไม่คิดว่า กรรมการผู้บริหาร คนนี้จะมาด้วย อย่างว่าครับ นานๆๆๆ จะมาสักครั้งนึง

ด้วยความที่นานๆๆๆ มาสักครั้ง ถึงขั้นที่จิม ออกจากห้องเดินมาต้อนรับกันเลยทีเดียว

"พี่เป๊บ สวัสดีครับ ลมอะไรหอบมาหาผมถึงบริษัทเนี่ย"

ผมไม่ได้ตอบ แต่ทำหน้าโบ้ยไปที่แมวน้ำซึ่งทำหน้านิ่งๆ อยู่ จิมก็ยิ้มแหยๆ ราวกับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"ประชุมเริ่มกี่โมง" แมวน้ำถามจิม

"สิบโมงพี่ กรรมการใกล้มาครบแล้ว"

"ถ้าครบให้เลขาไปตามพี่ที่ห้องทำงาน" แล้วนางก็เดินเข้าห้องทำงานไป

"จิม วันนี้พี่ชายจิมเป็นอะไร ตื่นมาก็หน้าแบบนี้"

"พี่ยังไม่รู้แล้วผมจะรู้ได้ไงเนี่ย แต่ถ้าให้เดาน่าจะเมื่อวานที่ส่งเอกสารไปให้อ่าน แล้วคงไม่ถูกใจอะไรสักอย่างแน่"

"นึกแล้ว ไม่พ้นเรื่องงานจริงๆ พี่เองก็ไม่รู้จะบอกยังไงนะ ว่าอย่าจริงจังมาก มันจะเครียด"

"เคยห้ามได้หรือพี่ เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ดีที่ช่วงหลังไม่ค่อย shut down เท่านั้นเอง"

"ก็จริง แล้วนี่พี่ต้องเข้าประชุมด้วยหรือเปล่า"

"แล้วแต่ครับ พี่ลองถามเมียพี่ละกันว่าจะให้เข้าหรือเปล่า"

"โอเคๆ จิมไปนั่งสแตนบายรอในห้องประชุมเถอะ"

ผมเดินเข้ามาในห้องทำงานของแมวน้ำ เห็นนางนั่งเก้าอี้ตรงโต๊ะ หันหน้าออกไปทางหน้าต่าง เหมือนดูวิวอะไรไปเรื่อย

"เอ่อ...ที่รัก เป็นอะไรหรือเปล่า"

"ก็...เหนื่อยนะเป๊บ"

"กับงานที่นี่หรือครับ"

"อื้อ...."

"เกิดอะไรขึ้นละครับ"

"เงินหายไปจากระบบห้าล้าน"

"มีคนโกงหรือ"

"ใช่ วันนี้คงเช็คบิลทีเดียว แต่โจ้เหนื่อยกับความไม่รอบคอบของจิม"

"ที่รัก บางครั้งจิมคนเดียวก็ไม่ไหวนะครับ"

"เข้าใจนะเป๊บ แต่เราเลือกที่จะคุมอาณาจักร เราต้องใช้พลังมากกว่าคนอื่นๆ หลายเท่า บริษัทนี้พ่อกับแม่สร้างมา ตอนเขาบริหารไม่มีปัญหา พอมารุ่นเราจะมีปัญหาได้ยังไง"

"ที่รักแบ่งเวลามากขึ้นมาช่วยจิมก็ได้นะครับ"

"แล้วใครจะช่วยเป๊บละ"

"เป๊บทำเองได้ ไม่เป็นไร อย่างน้อยที่รักจะได้ไม่เครียดไง"

"เดี๋ยวก็เหมือนเมื่อก่อน ปากบอกว่าไหวๆ พอเป๊บล้มป่วยเป็นยังไงละ สุขภาพใช่ว่าจะดีมากนี่ ป่วยทีนึงโจ้ก็เป็นห่วง"

"ตอนที่รักป่วย เป๊บก็เป็นห่วงนะครับ"

"แล้วฟื้นตัวเร็วมั้ยละ ส่วนเป๊บกว่าจะฟื้นตัวนานกว่ามาก"

อันนี้เป็นความจริงนะครับ คือ จริงๆ ตั้งแต่หนุ่มๆ ผมเป็นคนดูแข็งแรงมากนะครับ แต่ดันเป็นภูมิแพ้ อะไรที่แปลกๆ มา จะเกิดอาการตลอด และนี่คือปัญหาเวลาทำงานหนักจนไม่ดูแลตัวเอง ก็จะป่วยบ่อยครับ

"แล้วให้เป๊บเข้าประชุมด้วยมั้ย"

"ไม่เป็นไรเป๊บ...ที่พามาด้วยเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ จะได้มีกำลังใจ"

ไม่บ่อยครั้งนักที่แมวน้ำจะเอ่ยความในใจออกมา เอาเข้าจริงตกใจเหมือนกันนะครับ ตัวผมเองจะสวีทบ่อย แต่แมวน้ำจะน้อยกว่ามาก

ผมเดินเข้าไปหาแมวน้ำ เอามือแตะศรีษะ ก้มลงไปจุ๊บเหม่งทีนึง นางก็เอาศรีษะมาพิงหน้าท้องผมไว้

เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีก กลับอยู่ในท่าแบบนั้น ผมเชื่อว่า นี่ก็เป็นกำลังใจให้นางมากแล้วครับ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดัง ผมก็ละตัวออกจากแมวน้ำ

"เชิญ"

"ท่านคะ ท่านประธานให้มาแจ้งว่าพร้อมแล้วค่ะ"

"เดี๋ยวไป"

"ค่ะๆ"

"เป๊บนั่งเล่นไปก่อนนะ เดี๋ยวโจ้เลิกประชุมค่อยไปกินข้าวกัน"

แมวน้ำออกไปจากห้อง ผมก็นั่งพิมพ์ก๊อกแก๊กเขียนเล่าทักทายทุกคนนี่ละครับ

นี่ก็แมวน้ำยังประชุมไม่เสร็จ ผมก็เริ่มหิวข้าวแล้วละครับ ยังไงก็ต้องทน จะไลน์ไปบอกนาง เดี๋ยวนางอาละวาด

ทักทายกันแค่นี้ก่อนนะครับ คิดถึงทุกคนนะครับ ว่างๆ จะมาเล่าอะไรเรื่อยเปื่อยอีกนะครับ

ขอบคุณครับ

Pep  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-09-2018 13:36:11

โถวๆน่าสงสาร กินไรรองท้องไปก่อนนะ
ว่าแต่ป่านนี้แล้ว คงประชุมเสร็จแล้วล่ะเนอะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 03-09-2018 13:43:11

 :mew1:ขอบคุณหนุ่มเป๊บที่แวะมาทักทายให้หายคิดถึงนะคะ ยังไงก็เอาใจแมวน้ำหน่อยนะจ๊ะ จุ๊บ จุ๊บ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 03-09-2018 14:12:56

เราเป็นเจ้าของ​ต้อง​เหนื่อย​กว่าลูกน้อง​เสมอ​ สู้​ๆนะคะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-09-2018 15:29:50

เป็นกำลังใจให้น้องโจ้ ทุกอย่างมีทางแก้
ค่อยๆแก้ไปนะคะ
น้องเป็ปพาน้องโจ้ไปชาร์ตแบตหน่อย
คิดถึงนะคะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 04-09-2018 17:57:36

วันนี้น้องโจ้ดีขึ้นหรือยัง
เป็นกำลังใจให้อีกแรงครับ
สู้ ๆ นะ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 04-09-2018 22:08:43

เป็นกำลังใจให้อีกแรงนะค่ะพี่โจ้ พี่เป๊ป
สู้ๆ นะค่ะ พักผ่อนกันบ้างนร้าาา

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 05-09-2018 10:30:57

 :L2:
 :L2:
 :L2:
น้องโจ้สู้สู้ นะคะ
คนเก่งของเรา
รักนะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: lipure ที่ 12-09-2018 18:59:36

เคยเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนที่พี่ๆแต่งยังไม่จบคะ จำได้ว่าน่าจะสักสองสามปีที่แล้ว

ซึ่งก็เกือบลืมเนื้อเรื่องไปหมดแล้ว แล้วมะสามสี่วันก่อนได้มาอ่านใหม่อีกรอบ รวดเดียวจบแทบไม่ได้หลับได้นอนกันเลยทีเดียว 55

แต่ดีใจที่ได้เข้ามาอ่านจนจบ ช่วงครึ่งหลังๆก็มีพี่เป๊บมาทอล์คถึงพี่โจ้ด้วย

ชอบมากเลยเรื่องนี้ ถือได้เป็นท้อปทรี ของนิยาย(เรื่องจริง)ที่หนูได้อ่านมาเลย

เรื่องนี้มีความสนุก น่ารัก ความหวานของพี่ๆ และที่สำคัญมีธรรมมะด้วย อ่านเรื่องไหนๆ นี่ไม่เคยเจอธรรมมะเลย

แทบอยากจะไปบวชกันเลยทีเดียว

ขอบคุณพี่ๆที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่านนะคะ จะติดตามพี่ๆต่อไป

และเอาใจช่วยความรักของทั้งคู่

เข้ามาอัพเดทบ่อยๆนะคะ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-09-2018 20:40:46

สวัสดีค้าบบบบบ หายไปนานร่วมเดือน 5555+ ข้ออ้างแบบเดิมๆ คือ งานเยอะมากกกก

วันนี้นำตอนใหม่มาลงแล้วนะคับ ตอนแรกคิดไว้ว่า จะเขียนให้เป็นตอนอวสาน แต่กลายเป็นว่า เขียนเล่าให้มีรายละเอียดเพิ่มหน่อยดีกว่า เลยแบ่งเพิ่มอีกตอนละกันนะคับ

สำหรับตอนต่อไปจะเป็นตอนอวสานจริงๆ แล้วอ่า ใจหายเหมือนกัน เขียนมานานมาก แต่วันหนึ่งทุกอย่างก็ต้องจบและเป็นตำนานไปนะคับ

ขอให้ทุกคนเพลิดเพลินกับตอนนี้น้า อ่านแล้วรู้สึกยังไง มาเม้นๆ ด้วยน้า รักทุกคนเลยยย  :mew1: :mew1: :mew3: :mew3:

ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน
   ล่วงเข้าสู่สัปดาห์ที่สองของการลาสิกขาจากเพศบรรพชิต ชีวิตของผมเปลี่ยนไปมากครับ อะไรที่เคยทำก็ไม่ทำ อะไรที่ไม่เคยทำกลับทำได้ เช่น การใช้ชีวิตประจำวัน จากเดิมเป็นคนที่กินยาก จุกจิก มีความเป็นอยู่ที่เป็นระเบียบมากเกินไป ก็แปรเปลี่ยนกลับกันตรงกันข้าม กินง่าย อยู่ง่าย ผ่อนคลายความจุกจิกลงไปมาก อะไรที่มองผ่านได้ก็ข้ามไป
   ในส่วนของเป๊บ ก็ขับรถไปกลับระหว่างบ้านของผมกับบ้านใหญ่ทุกวัน คำถาม คือว่า ทำไมเป๊บถึงไม่นอนค้างที่บ้านของผมหรือพาผมไปค้างที่บ้านใหญ่ เหตุผลก็คือ พระอาจารย์แนะนำว่าในช่วงสามวันแรกควรให้ตัวผมได้ปรับตัวเข้ากับเรื่องของทางโลก เพื่อป้องกันอาการซึมเศร้า เมื่อพ้นสามวันไปแล้ว ก็ค่อยๆ ปรับตัวใช้ชีวิตตามปกติ จะดีกว่ามากครับ
   และวันนี้ก็เช่นกัน เป๊บบอกล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อวานก่อนที่จะขับรถกลับว่า วันนี้จะมารับไปนอนค้างที่บ้านใหญ่ เอาเข้าจริงผมเองก็ยังไม่อยากออกไปข้างนอก ไปเจอความวุ่นวายหรือผู้คนมากสักเท่าไหร่ อีกอย่างเวลาเป๊บเข้ามาประชิดตัวก็มีอาการประหม่า คือ ร่างกายจะพยายามถอยออกไปทันที จุดนี้ก็สร้างความหนักใจให้ผมมากเช่นกันครับ
“ทำไมที่รักดูเงียบๆ ละครับ”
   เป๊บเอ่ยถามขึ้นมาระหว่างขับรถพาผมไปบ้านใหญ่
“เอ่อ...ก็...ไม่รู้อะเป๊บ คือ นึกอะไรไม่ออก อยากอยู่นิ่งๆ เฉยๆ ประมาณนั่นอะเป๊บ”
“ยังคิดถึงชีวิตตอนบวชหรือ”
“ถ้าให้ตอบความจริงก็ใช่นะ แต่ไม่ได้อยากจะกลับไปบวชเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่า ทุกสิ่งมันไม่ยั่งยืน ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป โจ้เลยรู้สึกนอยด์ๆ เศร้าๆ อะครับ”
“จริงนะที่รัก ความจริงเป็นแบบนั้น แต่ถ้าเราเข้าใจมันและยอมรับได้ว่า ทุกสิ่งที่ไม่ยั่งยืนเป็นไปเพื่อให้เราได้รู้ความจริง และมุ่งมั่นที่จะสะสมคุณงามความดี จนวันหนึ่งเราก็บรรลุพระนิพพานไม่ต้องกลับมาเจอความไม่ยั่งยืนอีก....ถ้าคิดแบบนี้ไม่ดีกว่าหรือครับ”
   คำอธิบายของเป๊บกระตุ้นให้ผมคิดอะไรคนเดียวไปอย่างเงียบๆ ในเวลาไม่นานนัก เราสองคนก็เดินทางมาถึงบ้านใหญ่ ทุกคนที่บ้านใหญ่ดูตื่นเต้นมาก ต่างคนต่างอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อต้อนรับผมกันเลยทีเดียว
   รถคันงามจอดเทียบตรงหน้าบ้าน ผมเปิดประตูลงมาก็พบกับแด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่ลิน พี่เน็ต ยืนต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว
“แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน พี่ลิน พี่เน็ต สวัสดีครับ”
“สวัสดีลูก เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้มาบ้านนี้เสียนาน” แด๊ดเอ่ยทักผม
“เอาจริงๆ ก็ตื่นเต้นเหมือนกันนะครับ หลายเดือนเหมือนกันที่ไม่ได้มาบ้านใหญ่”
“ดีๆ งั้นไปทานข้าวกันเถอะ มัมสั่งให้เด็กๆ เตรียมของชอบของลูกไว้เยอะมาก”
   พวกเราทั้งหมดก็เดินไปยังห้องทานอาหาร อย่างที่มัมบอก ของโปรดของผมเยอะมากมาย ราวกับว่าเป็นการจัดงานเลี้ยงขนาดย่อมกันเลยทีเดียว
   ระหว่างการรับประทานอาหาร ทุกคนต่างรุมกันตั้งคำถามถึงชีวิตและรายละเอียดระหว่างบวชเป็นพระภิกษุ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เจออะไรยังไง ผมก็เล่าไปตามความเป็นจริงในสิ่งที่ได้พบเห็นหรือสัมผัสมา ทุกคนต่างตกใจและประหลาดใจ
   ผมยังเล่าถึงเรื่องราวในอดีตชาติที่ผมกับเป๊บเคยเป็นคู่กันมา
“แด๊ดเชื่อเรื่องพวกนี้นะ คนเราต้องมีวาสนาต่อกันถึงจะมาเจอกันได้”
“แล้วลูกเห็นคนอื่นอีกหรือเปล่า” มัมถาม
“ไม่เห็นครับมัม เท่าที่ผมจำได้ก็เห็นตามที่เล่าไปหมดแล้ว”
“มันก็เป็นเรื่องที่ประหลาดดีนะ แต่ยังไงพี่ก็เชื่อว่า เราทุกคนอาจจะมีส่วนร่วมในการสร้างวัด ณ สถานที่นั้น ถึงได้มาเจอกันจนทุกวันนี้” พี่ปริมเอ่ยสำทับขึ้นมา
“แด๊ดคิดว่า เราน่าจะไปทำบุญที่วัดนั้น หรืออะไรสักอย่างที่ทำให้วัดเจริญมากขึ้น”
“เห็นด้วยนะคะคุณพี่ อย่างน้อยก็ได้ต่อกระแสบุญ เป็นประโยชน์แก่คนทั่วไปด้วย”
   สิ่งที่แด๊ดเอ่ยมาแสดงถึงความตั้งใจที่จะบูรณะวัดให้กลับมาเจริญสวยงามเหมือนเดิม พลันทำให้ผมนึกถึงคำพยากรณ์ของหลวงปู่สิม ก่อนที่ท่านจะละสังขารเข้านิพพาน
   <ในอีกไม่นาน วัดแห่งนี้จะเจริญมาอีกครั้ง จะมีเศรษฐีผู้มีอันจะกินจากแดนไกล เขาจะมาทำนุบำรุงวัดแห่งนี้ให้เจริญดังเดิม....>
   ผู้ที่มาจากแดนไกล คือ แด๊ดกับมัม นี่เองหรือ หลวงปู่ครับ คำพยากรณ์ของหลวงปู่ เป็นจริงดังที่ได้กล่าวไว้
   ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ผมก็ปลีกวิเวกด้วยการเดินมาพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่น ดูรายการทีวี ดูดีวีดี อะไรไปเรื่อยเปื่อย จนเผลอหลับไป
   ผมฝันถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ราวกับว่าเป็นสถานที่ที่ไม่มีบนโลก เพราะรอบตัวดูสวยงามไปหมดทุกอย่าง ทางเดินข้างหน้า ผมเห็นเงาของวัตถุบางอย่าง ค่อยๆ เดินเข้ามาหา ผมหยุดอยู่กับที่เพื่อดูว่า เงาที่เดินเข้ามาหานั้นเป็นอะไร เมื่อภาพปรากฏชัดเจนมากขึ้น
“หลวงปู่สิม” ผมอุทานออกมาเบาๆ และก้มคุกเข่า เมื่อหลวงปู่เข้ามาใกล้ ผมก้มกราบ
“สบายดีนะลูก” หลวงปู่สิมกล่าวทักทายด้วยเสียงที่เมตตาอย่างมาก
   ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหลวงปู่สิม ท่านผุดผ่อง ผ่องใส และมีรัศมีสีขาวแผ่ออกมาจากร่างกาย หน้าตาท่านอิ่มบุญมาก เป็นความงดงามที่จับจิตอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“สบายดีครับ หลวงปู่” ผมตอบหลวงปู่พร้อมน้ำตาไหล
“อย่าปล่อยให้จิตเศร้าหมองนะลูก ความเศร้าของจิตทำให้เราเกิดทุกข์ เราควรทำจิตให้ผ่องใสอยู่เสมอ เมื่อจิตผ่องใสเอ็งจะเกิดปัญญานะลูก”
“ครับหลวงปู่”
“กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้แล้วนะลูก คู่ของเอ็งเขาไม่สบายใจ เขากลัวเอ็งจะทิ้งเขาไป เอ็งรับปากข้าแล้วนะ ว่าจะทำตามที่ข้าบอก เอ็งกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้แล้วลูก”
“ผมพยายามแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำไม่ได้”
“เอ็งยังไม่ได้เริ่มทำเลยลูก เอ็งยังยึดติดกับสัญญา เวทนา ถ้าเอ็งปล่อยมันได้ มองเห็นปัจจุบันและความเป็นจริง เอ็งจะทำได้และกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม”
“ครับหลวงปู่”
“ไม่ว่าจักรวาลนี้หรือจักรวาลไหน บุญกุศลและความดีที่เอ็งสั่งสมมาตลอด จะเป็นปัจจัยให้เอ็งพบเจอแต่ความสุข ปราศจากความทุกข์ ขอให้เอ็งทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส นะลูก”
“ครับ หลวงปู่ ผมจะทำตามที่หลวงปู่สอนครับ”
   ผมก้มกราบหลวงปู่สามครั้ง จนได้ยินเสียงเรียกของเป๊บ
“ที่รัก...ที่รัก....เป็นอะไรครับ”
   เป๊บเขย่าตัวผมจนตื่น ลืมตามาก็เห็นเป๊บทำหน้าตกใจ
“หา...เอ่อ...เปล่าอะเป๊บ ไม่ได้เป็นอะไร”
“แล้วทำไมมานอนบนพื้นครับ แถมร้องไห้ด้วย”
   เอ จำได้ว่าก่อนจะเผลอหลับก็นอนบนเตียงตามปกติ หรือเราจะนอนดิ้นจนตกลงมาบนพื้น จะว่าไปก็
“อะ..โอ้ยยย....เจ็บๆ” พอขยับตัวมากๆ เข้า ก็รู้สึกเจ็บที่หัวไหล่ สงสัยคงตกลงมาตอนฝันแน่ๆ
“อย่าขยับตัวมากนะครับ เดี๋ยวเป๊บไปเอากล่องยาก่อน”
   เป๊บรีบเดินกึ่งวิ่งออกไปเอากล่องยา มาถึงก็ลุกลี้ลุกลนเทยาออกมาจากกล่องทั้งหมด แล้วดูว่าอันไหนใช้ได้ใช้ไม่ได้ สุดท้ายก็ได้ยาหม่องมาทา แล้วก็พยายามที่จะเอาผ้ารัด (ผ้าที่รัดข้อเท้าข้อเข่าเวลาอักเสบอะครับ) มารัดที่หัวไหล่
“เป๊บๆ พอแล้วววว ไม่ต้องรัด”
“อ้าวเดี๋ยวมันจะเจ็บมากนะครับ”
“ทายาก็พอแล้ว ไม่ต้องรัดเว่อร์อะไรขนาดนั้น”
“งั้นไปหาหมอมั้ยครับ”
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวนอนพักก็หาย”
“งั้นไปนอนบนห้องไหม”
“นอนตรงโซฟาก่อนก็ได้อะเป๊บ เดี๋ยวโจ้ดูทีวีไปเรื่อยๆ”
“ได้ครับๆ”
   เป๊บก็ลุกขึ้นไปจัดโซฟาให้ แล้วก็รีบเดินออกไปขนผ้าห่ม และหมอน มาให้ เอาเข้าจริงในช่วงแรกผมรำคาญนะ แต่พอมองให้เห็นถึงความเป็นจริง เป๊บคงเป็นห่วงและอยากดูแลผมให้ดีมากที่สุด เหมือนกับในฝันที่หลวงปู่แนะนำให้กลับไปสู่โลกความเป็นจริง
   <ปัจจุบันของเรา คือ สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าซินะ เราไม่ควรไปโหยหาในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด จะได้ไม่เสียใจเมื่อวันเวลาที่ผ่านมาทำให้เราหวนกลับไปทำไม่ได้>
   ผมคิดพิจารณาที่เห็นจากความเป็นจริง จึงตัดสินใจละทิ้งความรู้สึกยินดีในเพศบรรพชิต กลับใจเข้ามาสู่โลกของฆราวาส
“ที่รักพักผ่อนก่อนนะครับ เดี๋ยวเป๊บไปข้างนอกก่อน”
   เป๊บรู้ดีว่า เมื่อเข้าใกล้ผมมากกินไป ผมจะรำคาญ แต่เป๊บก็ยังอดทน ไม่เคยต่อว่าหรือดุด่าอะไรเลย กลับเข้าใจในความคิดและความเป็นไปของตัวผม สามีดีๆ แบบนี้จะหาได้ที่ไหนอีก
“จะไปไหนอะเป๊บ ไม่มาดูทีวีด้วยกันหรือ”
   เป๊บหรี่ตามองผมและทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่นึกว่าผมจะเอ่ยปากชวน ทั้งๆ ที่หลังจากที่ผมลาสิกขามา แทบจะไม่ให้เป๊บเข้าใกล้ด้วยซ้ำ
“แล้วที่รักไม่รำคาญเป๊บหรือครับ”
“ใครจะรำคาญสามีตัวเองละเนี่ย หรือถ้าเป๊บรำคาญโจ้ ก็ไปให้ไกลๆ ก็ได้”
“เฮ้ยไม่ใช่ๆ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นครับ”
   เป๊บรีบเข้ามานั่งข้างๆ ผมก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักเป๊บ เป๊บเองก็ดูตกใจนะ คงเดาอารมณ์ผมไม่ถูก แต่เป๊บก็ไม่ได้ถามอะไรไปมากกว่า การนั่งยิ้มและมองผมเงียบๆ
   ความรู้สึกดีๆ ถาโถมเข้ามาในจิตใจ ผมไม่ได้สัมผัสอารมณ์และความรู้สึกในการนอนตักเป๊บมานานมากแล้ว ไม่รู้ซิครับ มันเป็นความรู้สึกอบอุ่น อุ่นใจ เหมือนราวกับว่า ทั้งชีวิตของเราฝากไว้กับคนคนนี้ และเราก็รู้ว่า คนคนนี้จะไม่มีวันทำร้ายหรือทำให้เราเสียใจ ผมเผลอหลับไปอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว
   รู้สึกตัวลืมตาอีกครั้ง ก็เห็นเป๊บนอนหลับพิงโซฟา มือขวาของเป๊บจับมือซ้ายของผมไว้ ตอนนั้นก็ตกใจพอสมควรครับ เป็นเพราะการหลับที่นานแบบนี้ต้องทำให้เป๊บขาเป็นเหน็บชาแน่ๆ และก็เป็นไปตามที่คิด
“ตื่นนานแล้วหรือครับ” เป๊บลืมตาขึ้นมาก็ถามผมทันที
“ไม่ถึงนาทีนี้เอง” ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้เป๊บขยับตัวได้
   เป๊บไม่ได้ขยับตัว
“เป็นเหน็บหรือเปล่า”
“นิดหน่อยครับ”
“แล้วทำไมไม่ปลุกอะเป๊บ”
“ก็เห็นที่รักนอนหลับสบาย เป๊บก็ไม่กล้าปลุกครับ”
“ไม่ได้อะเป๊บ แล้วนี่เป็นเหน็บชา เพราะโจ้นะ ปวดมากหรือเปล่าเนี่ย”
“ไม่เป็นไรครับ สบายมาก ตอนบวชนั่งสมาธิเหน็บชามากกว่านี้อีกครับ”
“คราวหลังก็บอกนะเป๊บ อย่าอดทนกับอะไรแบบนี้”
“ไม่เป็นไรครับ กับที่รักเป๊บเต็มใจเสมอ”
   พลังทางสายตาของเป๊บส่งมารุนแรงมาก จนผมใจเต้นสั่นไหวรุนแรงเลยทีเดียว จริงๆ ก็เป็นครั้งแรกที่หน้าตาร้อนผ่าว รู้สึกเขินอย่างมากในรอบหลายๆ เดือนเลยทีเดียว
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญครับ” เป๊บตะโกนบอก
   เด็กแม่บ้านเปิดประตูเข้ามา
“เอ่อ คุณเป๊บ คุณโจ้คะ คุณฉัตรมาหา รอที่ห้องรับแขกค่ะ”
“ฉัตรบอกว่าจะมาด้วยหรือเป๊บ” ผมหันไปถามเป๊บ
“เป๊บก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ไปบอกคุณฉัตร เดี๋ยวออกไป”
“ได้ค่ะ”
   เด็กแม่บ้านออกไป ผมกับเป๊บก็เดินออกจากห้องนั่งเล่น มุ่งตรงไปยังห้องรับแขก
“ถวายยังคมเพคะ ท่านชายทั้งสอง” ฉัตรเอ่ยทักขึ้นมาพร้อมถอนสายบัว
   นอกจากฉัตรแล้ว เพื่อนๆ มากันครบแก๊งค์ นั่งหน้าสลอนกันเลยทีเดียว
“แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น อะไรดลใจให้มาหาพร้อมกันขนาดนี้วะ” เป๊บเอ่ยถามขึ้นมา
“อ้าวอีเป๊บ ก็เมิงบอกเองว่าวันนี้จะไปรับอีโจ้มานอนที่บ้าน พวกกรูก็อยากมาเฮฮางี้”
“อ้าวหรือ กรูบอกหรือ” เป๊บทำหน้างงๆ
“ก็เออดิ แต่เมิงเปรยๆต่อว่า ไม่รู้โจ้จะมาป่าว พวกกรูเลยเสี่ยงลองมานี่แหละ” โอ๊ตอธิบาย
“ดังนั้น พวกอิชั้นขอค้างที่บ้านพระองค์หนึ่งคืนนะเพคะ” ทรายย้ำ
“พร้อมมวลหมู่อาหารและฮาเร็ม” เบิดสำทับ
“ฮ่าๆๆๆ...อย่างอื่นหาได้ เว้นฮาเร็มเนี่ยแหละ” ผมบอกเบิด
   เป๊บเดินออกไปหาป้าจันทร์ เพื่อให้เตรียมอาหารเผื่อกลุ่มเพื่อนๆ เป็นช่วงจังหวะที่พี่ปริมลงมาจากชั้นสอง พวกเพื่อนเลยไหว้ทักทาย
“อ้าวแล้วนี่มีใครไปบอกห้องครัวหรือยังให้เตรียมอาหารเพิ่ม” พี่ปริมหันมาถามผม
“เป๊บกำลังไปบอกป้าจันทร์ครับพี่ปริม”
“แล้วจะกินที่ห้องทานอาหารหรือริมสระน้ำละ”
“เอ่อ....”
“ห้องอาหารก็ได้นะคะพี่ปริม ไม่ต้องลำบากจัดเตรียมตรงสระน้ำ”
“งั้นลองดูตามความเหมาะสมละกันนะ มีอะไรก็บอกป้าจันทร์ละกัน พี่ขอตัวไปดูงานที่ห้องทำงานก่อน”
“ค่า/ครับ”
“นี่อีหอย เมิงจะทำยังไงกับชีวิตต่อไป” ฉัตรหันมาถามผมระหว่างที่เป๊บไม่อยู่
“ไม่รู้เลยว่ะเมิง คือ กรูก็ยัง งงๆ ยังไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรต่อ แล้วเมิงละ”
“อ้าวอีนี่ ดันย้อนมาถามกรูซะงั้น....กรูก็คงไปเรียนต่อที่เมกา ตามที่พ่อกรูอยากให้เรียนว่ะ”
“อ้าวจริงอะ แล้วพวกเมิงละ” ผมหันไปถามเพื่อนๆ
“กูกลับไปช่วยกิจการที่บ้านว่ะเมิง พ่อกับแม่ก็อายุมากแล้ว” เบิดตอบ
“ส่วนกูกับทรายคงแต่งงานแล้วหางานทำที่ กทม นี่แหละ” โอ๊ตบอก
“ห๊ะ แต่งงาน” ฉัตรทำตาโต
“จริงอะ” เบิดทำตาโตด้วย
“อีทราย เมิงแต่งจริงอะ” ฉัตรถามทราย
“โอ้ยยย คุณแม่ขรา ขย่มกันมาขนาดนี้แล้ว คงต้องยอมเอาตานี่เป็นผัวแล้วละค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ยินดีด้วยยยยย แต่งเมื่อไหร่บอกนะ กรูจะไปช่วยงาน” ผมแสดงความยินดีกับโอ๊ตและทราย
“ได้ค่าองค์ชายยยยย ไม่พลาดแน่นอน”
“ทุกคนดูมีอนาคตละ เมิงละอีห่า ตกลงเอาไง”
   ตอบคำถามยากจริงๆ จะเอาไงละนี่
“ไปเรียนต่อที่เมกากะกรูมะละ” ฉัตรชวนเมื่อเห็นผมเงียบไม่ตอบคำถาม
“แล้วเป๊บละ”
“ก็ชวนมันไปด้วย จะทิ้งไว้ที่ไทยทำไม รวยแบบมันซื้อคฤหาสน์ที่เมกาสบาย”
“เดี๋ยวเป๊บมาเมิงลองถามดูละกัน”
“ถามอะไรหรือครับ” อายุยืนมาก มาทันประโยคสุดท้ายด้วย
“กรูกำลังชวนอีโจ้วไปเรียนเมกา เมิงไปปะละอีเป๊บ”
“เมกาหรือ ก็ได้นะ เรียนอะไรละ”
“สาขาเดิมนะแหละ แต่เน้นไปเอา connection กับความรู้ใหม่ๆ”
“ก็น่าสนนะ แล้วโจ้ไปด้วยป่าวครับ” เป๊บหันมาถามผม
“มันบอกว่าให้ถามเมิง ถ้าเมิงไปมันก็ไป”
“กรูได้หมด ถ้าโจ้ไปกรูไป”
“เออดี โยนกันไปมา อีห่า”
   เป๊บก็ดันโยนการตัดสินใจมาให้ผมอีก เฮ้อ ไม่อยากไปเรียนต่อ ไม่อยากทำอะไรเลย อยากอยู่นิ่งๆ ไม่ทำอะไรเลย
“เอาแบบนี้มะ เดี๋ยวกรูประสานข้อมูลเรื่องเรียนให้ เผื่อเมิงพร้อมก็ไป ถ้าไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”
“ถ้าเมิงไม่ลำบากก็ได้ ฝากด้วยนะ” ผมตอบฉัตรด้วยความเกรงใจ
   หลังจากคุยเรื่องเครียดๆ และจริงจังกันไป ทุกคนก็เฮฮาด้วยการร้องคาราโอเกะไปตามประสา จนกระทั่งล่วงเข้าสู่อาหารเย็น พวกเราก็ออกมาทานข้าวที่ห้องอาหาร
“นานทีปีหน โต๊ะทานข้าวมีคนนั่งเกือบเต็ม รู้สึกดีจริงๆ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
   โต๊ะทานอาหารบ้านใหญ่ เป็นแบบยาวๆ สิบเมตรได้มั้งครับ จำนวนที่นั่งรองรับแบบโปร่งๆ ได้ถึง 14 คนเลยทีเดียว สำหรับวันนี้พอเพื่อนๆ มา ก็ใช้พื้นที่เกือบเต็ม เชื่อว่าคงไม่บ่อยนักที่โต๊ะตัวนี้จะมีคนนั่งเกือบครบ
“จริงค่ะคุณพี่”
“เออแล้วนี่หนูฉัตร คุณพ่อสบายดีนะ”
“สบายดีค่ะคุณอา แต่ไม่ค่อยได้อยู่ไทยเท่านั้นเอง”
“ยังทำงานหนักตลอดเลยนะ อาฝากความคิดถึง เบาๆงานบ้าง เดี๋ยวไม่มีที่เก็บเงิน”
“ฮ่าๆๆ คงยากค่ะคุณอา ฉัตรเคยเห็นคุณพ่อหยุดงานได้วันนึง ก็บ่นตับแลบ กลับไปทำงานตลอดค่ะ”
“คนเคยทำเนอะ พอให้หยุดก็เบื่อเป็นธรรมดา”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วนี่หนูจะทำอะไรต่อหลังเรียนจบ”
“คุณพ่อให้ไปเรียนต่อที่อเมริกาค่ะ นี่ก็ว่าจะชวนเป๊บกับโจ้ไปด้วย”
“ดีมากๆ พ่ออยากให้เจ้าเป๊บไปเรียนต่อเหมือนกัน....เออนี่เจ้าเป๊บ ไปเรียนต่อ แล้วโจ้ลูกก็ตามไปเรียนด้วย จะได้ดูแลกันได้”
   แด๊ดหันจากฉัตรมาบอกผมกับเป๊บ ผมเองละเบื่อๆ ไม่อยากไปเรียนนี่น่า
“เดี๋ยวโจ้ปรึกษาพ่อกับแม่ก่อนนะครับ”
“โอ้ยไม่ต้อง เดี๋ยวแด๊ดโทรบอกเอง โจ้เตรียมไปเรียนนะลูก”
   ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าการตอบรับว่า
“ครับ”
   ทานอาหารเย็นเสร็จ ผม เป๊บ และเพื่อนๆ ก็มารวมตัวกันที่ห้องดูหนัง จริงๆ ก็คือ ห้องโฮมเธียเตอร์ นั่นละครับ ใช้เครื่องโปรเจคเตอร์ต่อกับคอมพิวเตอร์ ใส่แผ่น CD , DVD ดูหนังได้ วันนั้นจำได้แม่นว่าดูหนังเก่าเรื่อง Fifith Element รหัส 5 คนอึดทะลุโลก เป็นหนัง SciFi ที่เป๊บชอบมากเป็นพิเศษ
“หนังนานละเนอะ ดูทีไรยังสนุก” เบิดเปรยขึ้นมา
“กูชอบตรงความไฮเทค ถ้ามีรถลอยได้ก็ดีนะ” เป๊บพูดขึ้นมาแบบชื่นชอบ
   เป๊บชอบพวกอะไรที่ไฮเทคมากครับ เอาเป็นว่าเมื่อก่อนโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆ วางจำหน่ายเมื่อไหร่ เป๊บจะต้องมีครอบครองทุกครั้งไป แม้กระทั่งทุกวันนี้ เปลี่ยนปีละสิบเครื่องก็ทำมาแล้ว จนผมต้องดุ นางเลยเบาลงบ้าง
   หลังจากดูหนังจบแล้ว พวกเราทั้งหมดก็ขึ้นไปพักผ่อนชั้นสอง เพื่อนๆ เคยมาพักครั้งหนึ่งแล้วก็ได้นอนห้องเดิมตามปกติ ด้วยความเพลียและเหนื่อย ผมจึงขอเป๊บอาบน้ำก่อน เป๊บเองก็นั่งดูทีวีคอยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผมอาบน้ำเสร็จ เป๊บก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำต่อ ผมก็นั่งหยิบรีโมทกดเลื่อนช่องทีวีไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะดูอะไรเหมือนกัน
“ยังไม่นอนหรือครับ”
“ยังไม่ง่วงเลยอะเป๊บ”
“โจ้นอนบนเตียงละกันนะครับ เดี๋ยวเป๊บจะไปเอาฟูกมาปูข้างๆ”
“อ้าว ทำไมไม่นอนด้วยกันละเป๊บ”
“อะ..ก็...เอ่อ..”
“นอนด้วยกันได้ รังเกียจโจ้ละหรือ”
“ปะ..เปล่าครับ..ก็เป๊บเห็นว่าโจ้เบื่อหน้าเป๊บอยู่ เลยไม่กล้านอนเตียงเดียวกัน”
   ผมก็อึ้งกับสิ่งที่เป๊บบอก
“เป๊บ โจ้ทำท่าทางเบื่อหน้าขนาดนั้นเลยหรือ”
“ก็..ใช่ครับ..จนบางครั้งเป๊บอยากจะถามว่า...โจ้ ยังรักเป๊บอยู่ใช่ไหม”
   เป็นคำบอกเล่าและคำถามที่เสมือนมีฟ้าผ่าฟาดลงมากลางใจ นี่ผมแสดงอาการมากขนาดจนถึงขั้นที่ว่า เป๊บรู้สึกและคิดแบบนี้เลยหรือ
“เป๊บ...โจ้รักเป๊บ รักมากด้วยนะ การที่ทำหน้าเบื่อ โจ้ก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน แต่ความรักที่มีให้ไม่เคยลดลงเลย มีแต่เพิ่มมากขึ้น...โจ้ขอโทษนะถ้าทำให้เป๊บไม่สบายใจ”
   ผมลุกขึ้น เดินเข้าไปกอดเป๊บ ถ่ายทอดความรู้สึก ความรัก ที่มีทั้งหมดให้เป๊บได้รับรู้ว่า โจ้คนนี้ไม่เคยคิดที่จะหมดรักเป๊บเลยแม้แต่วินาทีเดียว แม้นว่าครองอยู่ในเพศบรรพชิต ก็อาจจะมีลืมเลือนไปบ้าง แต่เมื่อนึกถึงก็ยังคงรักอยู่เสมอ
“ครับ...ยังไงก็เลือกที่โจ้สบายใจ วันหนึ่งเมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ไม่ว่านานแค่ไหน เป๊บก็รอได้ครับ”
“ขอบคุณมากนะเป๊บ”
   ในความทรงจำของผม คืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่ผมยึดติดอยู่ในอารมณ์ของความเป็นเพศบรรพชิต

   วันเวลาผ่านไปร่วมๆ 2 เดือน การใช้ชีวิตของผมกับเป๊บกลับเข้าสู่สภาวะปกติเกือบ 100% สิ่งที่เราสองคนทำกิจกรรมร่วมกันมากที่สุด คือ การออกไปเที่ยวต่างจังหวัดไม่ว่าจะเป็นภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ รวมถึงต่างประเทศ ที่เป็นประเทศใกล้ๆ เช่น ฮ่องกง มาเลซียไต้หวัน ฯลฯ เอาเข้าจริงแล้วการออกไปเที่ยวเป็นความต้องการของเป๊บมากกว่า ในบางเวลาผมก็รู้สึกแปลกใจนะ ว่าทำไมเป๊บถึงได้ขยันเที่ยวมากเหลือเกิน ถ้าไปเที่ยวสัก 10 ครั้ง ก็จะมีเพื่อนๆ ตามไปด้วยอย่างน้อยก็ 7 ครั้งแล้วละครับ แต่นั่นก็แค่ความสงสัย ผมกลับรู้สึกดีเสียมากกว่า ที่เราสองคนรวมถึงเพื่อนๆ แก๊งค์เดียวกัน ได้ใช้เวลาเที่ยวร่วมกันก่อนที่แต่ละคนจะแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง
   เบิดจะย้ายกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด สานต่อกิจการธุรกิจของครอบครัว
   โอ๊ตกับทราย จะวางแผนแต่งงานกันในปีหน้าไปพร้อมกับการหางานทำและสร้างครอบครัวในเมืองหลวงแห่งนี้
   ฉัตร เดินทางไปเรียนปริญญาโทอีกใบที่อเมริกาอย่างแน่นอน และนั่นย่อมหมายความว่า เราสองคน คือ ผมกับเป๊บ ก็ตัดสินใจไปเรียนอเมริกาพร้อมกับฉัตร ต่างกันตรงที่ คนละรัฐและมหาวิทยาลัยเท่านั้นเอง
“เออนี่ กูนำเสนอ แบบ คืองี้ กูว่าก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันไป น่าจะรวมตัวเลี้ยงใหญ่กันสักครั้งดีมะ กินหรูๆ อะไรแบบนั้น” เบิดเป็นคนเริ่มเอ่ยขึ้นมาในระหว่างที่พวกเรากำลังเที่ยวกันในประเทศฮ่องกง
“ดีเลิศมาก กรูเห็นด้วยกับอีเบิดนะ”
   โอ๊ตกับทรายก็พยักหน้า เออ ออ ไปกับเบิดและฉัตร
“หรูๆ ที่เมิงว่า ที่ไหนละ” ผมถาม
“ที่ที่แก๊งค์เราคุ้นเคยมะ ไม่ได้นานแล้วนะเว้ยเฮ้ย”
“ที่ไหนละเบิด”
“Sirocco ไง” ฉัตรเอ่ยขึ้นมา
“อ๋อ...เออได้นะ อาหารอร่อยดี วิวสวยด้วย” ผมก็เห็นด้วยกับฉัตรและทุกคน โดยที่ไม่ทันได้คิดเลยว่า การรวมตัวทานอาหารที่นั่น จะเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตผมมาจนถึงทุกวันนี้
   
   พวกเรานัดทานข้าวกันที่ Sirocco ก่อนจะถึงงานรับปริญญาประมาณครึ่งเดือน ในส่วนลึกของจิตใจ ผมรู้สึกใจหาย เพราะเมื่อหลังงานรับปริญญาเสร็จสิ้น เพื่อนๆ จะต้องแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง ไปสร้างชีวิต สร้างครอบครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เป็นการสร้างความก้าวหน้าให้กับชีวิต แม้กระนั้น ผมก็ยังรู้สึกอุ่นใจได้บ้างว่า ผมยังมีฉัตรที่เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เดินทางไปอเมริกาเพื่อเรียนปริญญาโทอีกใบ ถ้าคิดให้มากก็ยังคงเศร้าครับ เพราะเมื่อถึงอเมริกา ฉัตรก็ต้องแยกไปเรียนอีกรัฐ ผมก็รู้สึกเศร้า แต่ไม่เป็นไร ยังมีเป๊บทั้งคน เราคงเศร้าได้ไม่นานเท่าไหร่นัก
“อีหอยยยย....วันนี้เลี้ยงใหญ่นะเว้ย แต่งตัวให้หล่อสุดๆ เลยนะ จะได้ถ่ายรูปเป็นที่ระทึกด้วยกัน”
“ระลึก”
“ฮ่าๆๆ เออ ระลึกๆ แต่งแบบ คนเดินสวนเมิงเขาอ้าปากค้าง อุทานแบบ อีเหี้ย เทพลงมาจุติหรืออย่างไร”
“เมิงก็เว่อร์อะ แค่ไปกินข้าวจะแต่งอะไรขนาดนั้น”
“เอ้ยไม่ได้ๆ เชื่อกรูดิ ภาพนี้จะอยู่ไปจนวันตายเลยนะเมิง แต่งหล่อๆ ละกันนะ”
“เออๆ แค่นี้แหละ เดี๋ยวเจอกัน”
   

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนพิเศษ แวะทักทายยามเที่ยง By Pep Up 3/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 28-09-2018 20:42:37

ผมวางสายฉัตรพร้อมกับอารมณ์ งงๆ จะแต่งตัวดีอะไรขนาดนั้น แล้วเป๊บก็แปลกๆ บอกให้เราขับรถไปเอง ปกติจะมารับ เออช่างเหอะ งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย แต่งตามที่ฉัตรบอกละกัน
   ผมเลือกชุดโปรดตามทันสมัยนิยม เอาเป็นว่า แต่งจนพ่อกับแม่ตกใจ แซวกันว่า ลูกจะไปสมัครเล่นละคร หรือ เดินแบบ หรืออย่างไร ผมก็ได้แต่ขำๆ ครับ
“พ่อว่าให้จิมขับไปส่งดีไหมลูก”
“ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมขับเองได้ สบายมาก”
“แม่ว่าให้จิมไปส่งดีกว่า”
“ใช่ๆ เฮีย จิมว่างมาก เดี๋ยวจิมไปส่งเองงงงง”
   ผมละสงสัย ทำไมทุกคนดูลนลานแปลกๆ แต่ด้วยความที่ใกล้เวลานัด ถ้าออกช้ากว่านี้อาจจะไม่ทันเวลาได้ ก็เลยยินยอมทำตามข้อเสนอของพ่อกับแม่
“โชคดีนะลูก ขอให้เจอเรื่องดีๆ นะ” แม่ผมอวยพรแบบแปลกๆ
   ระหว่างเดินทาง จิมขับรถเร็วมาก จนผมท้วงเลยว่า ไม่ได้รีบขนาดนั้น จิมบอกว่าไปถึงก่อนสิดี จะได้ไม่ต้องเครียด ผมเองก็เห็นว่า ความเร็วที่ใช้ก็ยังอยู่ในระยะที่ปลอดภัย ก็ได้แต่นั่งเงียบๆ ไปตลอดทาง
   
   จิมมาส่งผมทันเวลา ณ ตอนนี้ ผมยืนอยู่ที่โรงแรมเลอบัว อันเป็นที่ตั้งของห้องอาหาร Sirocco ฉัตรบอกไว้แล้วว่า เราจะทานอาหารที่ Sky Bar ชั้นบนสุดของโรงแรมแห่งนี้
“เป๊บ โจ้มาถึงแล้ว เป๊บถึงยัง” ผมโทรหาเป๊บ
“ถึงแล้วครับ ตอนนี้เป๊บอยู่ในห้องน้ำ โจ้คอยที่ล๊อบบี้แปบนึงนะ เดี๋ยวออกไปรับครับ”
“ได้ๆ”
   ยืนคอยเป๊บประมาณ สามนาที เป๊บก็พาผมไปชั้นบนสุด อันเป็นที่ตั้งของ sky bar ซึ่งเพื่อนๆ ทุกคนมาพร้อมกันหมดแล้ว
   เป๊บพาผมไปนั่งด้านในตรงข้ามฉัตร แล้วตัวเป๊บเองออกไปนั่งริมโต๊ะอีกด้าน ตอนแรกผมก็จะท้วงว่า ทำไมไม่นักติดกัน แต่เป๊บให้เหตุผลว่าจะได้เห็นวิวสวยๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็เลยยอมนั่งตามที่เป๊บแนะนำ
   ทักทายเฮฮากันตามประสา ก็ได้เวลาเริ่มเสริฟอาหารในแต่ละอย่าง
“ทำไม คนดูน้อยๆ” ผมถามฉัตร
“กรูเหมาจองโซนนี้ไว้ คนส่วนใหญ่ไปนั่งโซนนู้น” ฉัตรโบ้ยหน้าชี้ไปอีกฝั่ง
“ถึงกับต้องเหมาเลยหรือวะ”
“เออดิ กรูกลัวแบบเราคุยเสียงดังโวยวาย งี้ เดี๋ยวแขกคนอื่นๆ รำคาญ”
    ผมก็พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ฉัตรอธิบาย พวกเราก็กินกันไป สนุกสนานกันไป เว้นแต่ เป๊บที่ดูเหมือนจะสนุก แต่กลับมีอากัปกิริยาอาการลนลาน ดูเกร็ง เหมือนกับเครียดอะไรสักอย่าง
“เป๊บ...เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” ผมเอ่ยถามขึ้นมา
“ปะ..เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไร” ขนาดตอบกลับมายังลนลาน
“แล้วทำไมดูลนลาน เครียดๆ เกร็งๆ” ผมถามกลับ
“น้องๆ อาหารจานต่อไปออกมาเสริฟได้ละ...เออนี่เมิง แดกไอ้นี่ อร่อยยยย” ฉัตรหันไปตะโกนสั่งเด็กบริการ พร้อมหันมมาชวนผมกินต่อ
   ด้วยความที่ฉัตรชวนกินเม้ามอยอะไรไปเรื่อย ทำให้ผมไม่ได้เอะใจกับอาการผิดปกติของเป๊บมากเท่าไหร่นัก
“วันนี้วิวสวยเนอะ พวกเมิงว่ามะ” ฉัตรถามทุกคน
“สวยมาก และเป็นวันดีๆ ที่พิเศษด้วยนะ” เบิดตอบ
“จริง อย่างน้อยก็เป็นวันพิเศษของพวกเราและของอีโจ้มันละวะ” ฉัตรพูดขึ้นมา
“วันพิเศษของกรู” ผมทำหน้างง
“เออใช่...ถ้าเมิงอยากรู้ เมิงยืนขึ้นดิ แล้วกรูจะบอก” ฉัตรพูดจบก็ยืนขึ้น
   คือวันนี้ทุกคนก็แปลกๆ หรือไม่แปลก ไม่เข้าใจว่าพวกมันเป็นอะไรกัน การพูดการจาก็ผิดแปลกไปจากปกติ แต่ด้วยความที่การทานอาหารครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็ลุกขึ้นยืนตามที่ฉัตรบอก
“อยากรู้ใช่ปะว่าคืออะไร อีโจ้ มึงมองวิวด้านหลังกู สวยใช่ปะ” ผมมองผ่านไปยังวิวด้านหลังของฉัตร
“เออสวย...มึงอย่าลีลามาก บอกมา คืออะไร กูจะได้นั่งแล้วกินต่อ”
“คำตอบของเมิงอยู่ด้านหลัง หันไปดิ”
   ผมก็หันหลังไปอย่างว่าง่าย คิดเพียงอย่างเดียว คือ อยากรู้ว่า คำตอบของวันพิเศษที่ผมจะได้รับ คืออะไร

“แต่งงานกับเป๊บ..นะครับ”

   สิ่งแรกที่ผมเห็นจากการหันไปมอง คือ ผู้ชายคนหนึ่ง สูง ใบหน้าคม ปากสีชมพู ผมยาวประบ่า คิ้วเข้ม จมูก ตา ใบหน้า ทุกอย่างลงตัวราวกับเทพเจ้าสรรสร้างในการปั้นลงมาจุติ ผู้ชายคนนั้น ก็คือ เป๊บ เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ผมตัดสินใจมาตั้งแต่แรกเริ่มว่า จะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต และในวันนี้ เขากำลังขอผมแต่งงาน
   ผมยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง ไม่มีแม้แต่เสียงจะเอ่ยรับคำขอ ใครจะไปคิดละครับว่า ความรักระหว่างชายกับชาย จะยาวนานและไกลมาถึงขั้นในวันที่อีกฝ่ายกำลังขอแต่งงาน ในช่วงชีวิตนี้ คำว่าการจัดงานแต่งงาน แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“เอ่อ..เป๊บ...รู้...ว่า....มัน....เอ่อ...กะทัน..หัน....แต่ว่า...เอ่อ...”
   ตั้งแต่ใช้ชีวิตร่วมกับเป๊บมาเป็นเวลาสองปีกว่าๆ เราสองคนผ่านความสุข ความทุกข์ ทั้งหลายทั้งปวงมาด้วยกัน บางครั้งต่างคนต่างแทบจะเอาชีวิตของตัวเองเกือบไม่รอด แต่เมื่อพ้นเหตุการณ์เลวร้ายมาได้ เราสองคนก็รักกันมากกว่าเดิม สิ่งหนึ่งที่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยบกพร่อง คือ การดูแลเอาใจใส่อย่างดีตลอดเวลา แม้ว่าในบางครั้งความเป็นผู้ชายอาจจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะนำมาเป็นตัวตัดสินในความรักระหว่างเราสองคน
   และในวันนี้ผู้ชายคนนั้น คนที่ผมรักอย่างสุดหัวใจ เขามีสีหน้าที่แดงจัดเพราะความเขินอย่างเห็นได้ชัด สีแดงที่ฉายชัดขึ้นบนใบหน้า ได้ลามไปถึงใบหู การพูดที่ตื่นเต้น ตะกุกตะกัก แต่แววตาที่มุ่งมั่นก็ยังคงรักษาไว้ซึ่งความเป็นธรรมชาติในแบบฉบับของเขา
   (ไม่เคยเห็นเป๊บเขินขนาดนี้// นี่คือประโยคที่คิดในใจจนทำให้ตัวผมเผลออมยิ้มออกไป)
“ได้สิ..เป๊บ...โจ้ จะแต่งงานกับเป๊บ...เมื่อไหร่ดี”
   ประโยคที่ผมเอ่ยออกไปอย่างมีสติสมบูรณ์ครบถ้วน ผ่านการคิด พิจารณา อย่างถี่ถ้วนรอบคอบแล้ว คงไม่จำเป็นจะต้องเล่นตัวหรือแสร้งทำอะไร เพราะทุกอย่างที่ผมเปล่งเสียงออกไปล้วนมาจากใจทั้งสิ้น
   เป๊บมองหน้าผมด้วยความตะลึง คงคิดไม่ถึงว่า อะไรอะไรมันจะง่ายและลงตัวขนาดนี้ ดวงตาของเป๊บมีน้ำตาคลอเบ้า และค่อยๆ เดินเข้ามาหา พร้อมรั้งตัวผมเข้าไปกอดแน่น
“ขอบคุณครับ...ขอบคุณมาก”
   ผมสัมผัสถึงความเปียกตรงไหล่ซ้าย ผู้ชายคนนี้หลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ ไม่แตกต่างจากตัวผมเท่าไหร่นัก ที่กลายเป็นคนขี้แยเช่นกัน
“เฮ้ววววว วิ้วววววว โห่ววววว”
   เพื่อนๆ ต่างส่งเสียงแซวแสดงความยินดี และแขกคนอื่นๆ ที่อยู่อีกฝาก ต่างก็ปรบมือให้เช่นกัน คำถามสำคัญ คือ ผมเขินหรือไม่ ณ เวลานั้น ไม่ได้เขิน แต่พอกลับมาทบทวน เขินมาก ขอบคุณเทคโนโลยีในสมัยนั้นที่กล้องโทรศัพท์มือถือยังไม่ได้พัฒนาให้มีความคมชัด และสื่อโซเชียลมีเดียยังไม่แพร่หลาย มิฉะนั้นคงกลายเป็นไวรัลอย่างแน่นอน
“แหวนคู่นี้ เป๊บสั่งทำพิเศษให้กับเราสองคน....เป๊บจองแล้วนะครับ”
   แหวนที่เป๊บสวมบนนิ้วนางซ้าย เป็นแหวนเงิน แวววับ สวยงามมาก ขอบด้านในของแหวน สลักเป็นอักษรว่า

   For You…From Me.. J/P
“อีโจ้ว อย่าเพิ่งช๊อก มึงเอาแหวนอีกวงสวมให้เป๊บ”
   ผมตั้งสติได้ จึงหยิบแหวนอีกวง สวมไปที่นิ่วนางซ้าย ของเป๊บ
“จองแล้วเหมือนกันนะ” ผมมองหน้าเป๊บที่ยังคงเห็นรอยคราบน้ำตา
“ยินดีให้จองและครอบครองทั้งชีวิตครับ”
“หวานสัสๆ เฮ้วววววว” เพื่อนๆ ตะโกนแซว
“อะนี่ดอกไม้ กูถือจนเมื่อยละ” เบิดส่งช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้เป๊บ”
   ผมรับช่อดอกไม้จากเป๊บ ด้วยจิตใจและอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ มันเหมือนกับอารมณ์ดีใจมากเกินไปจนบอกไม่ถูกเหมือนกัน
   พวกเราเริ่มทานอาหารกันอีกครั้ง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คือ เป๊บย้ายมานั่งตัวติดกับผม และเบิดออกไปนั่งแทนที่เป๊บริมด้านนอกแทน
“นี่พวกเมิงเตี๊ยมแผน” ผมเปรย
“เออดิ”
“ไปเตี๊ยมกันตอนไหน” ผมพูดพลางมองหน้าทุกคน
“ตั้งแต่ฮ่องกงไง จำได้ปะละที่กูเริ่มพูด” เบิดเท้าความ
“จำได้..พวกเมิงนี่แสบมาก”
“ไปด่าผัวเมิงโน่น มันขอร้องให้พวกกูช่วย” ฉัตรพูดพลางหัวเราะเบาๆ
“เจ้าเล่ห์มากนะเป๊บ” ผมหันมาทุบไหล่เป๊บเบาๆ ทีนึง

   บทสนทนาแรกเริ่มที่เป็นเรื่องสัพเพเหระ ได้เปลี่ยนเป็นการเตรียมงานแต่งระหว่างเราสองคน เพื่อนๆ ต่างคุยกันแบบติดตลกว่าใครจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาว ผมก็แย้งไปว่า เจ้าบ่าวเจ้าบ่าวต่างหาก พวกเราก็ขำกัน
“เมิงจะเชิญเพื่อนในรุ่นไหม” ฉัตรเอ่ยถามผมกับเป๊บ
“ไม่สนิทมากเท่าไหร่ ไม่อยากเชิญมาวะฉัตร” เป๊บเป็นคนตอบก่อน
“เห็นด้วยนะ เอาแค่พวกเราก็พอแล้ว” ผมเห็นด้วยกับเป๊บ
“งั้นก็มีแต่พวกเรา เตรียมตัดชุดและแบ่งหน้าที่ แต่งวันไหน บอกด้วยละกัน”
   พวกเราทั้งหมดก็ดื่มด่ำกับอาหารการกิน และการเม้ามอยที่สนุกสนาน คงมีเพียงแต่ผมกับเป๊บมั้งครับ ที่หันมาสบตากันบ่อยมากขึ้น ยามที่ก้มลองมองไปที่นิ้วนางซ้ายทีไร ก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในชีวิต จากที่มันเคยว่าง ณ ตอนนี้ กลับไม่ว่างเสียแล้ว
   ผมขอตัวมาเข้าห้องน้ำ เสร็จเรียบร้อย ก็กำลังเดินกลับไปยังโต๊ะอาหาร สายตาก็เหลือบเห็นเป๊บ ยืนดูวิว ในบริเวณที่ห่างออกมาจากโต๊ะพอสมควร แต่ยังอยู่ในเขตพื้นที่ ที่กลุ่มเราได้ทำการจองไว้
   ผมเปลี่ยนใจจากการเดินกลับไปที่โต๊ะ ค่อยๆ เดินไปยังจุดที่เป๊บกำลังยืนชมวิวทิวทัศน์ ทุกอากัปกิริยาที่ผมเห็น เป๊บ ยืนอมยิ้ม พร้อมกับก้มมองแหวนเงินบนนิ้วนางซ้ายอยู่คนเดียว ณ ช่วงเวลานั้น ผมพลันคิดไปว่า อยากจะสำเร็จวิชาหูทิพย์ ตาทิพย์ เหลือเกิน จะได้อ่านใจ เป๊บ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“อมยิ้ม คิดอะไรอยู่เป๊บ” คำทักทายของผมทำให้เป๊บตกใจเล็กน้อย
“อ๋อ..เปล่าครับ”
“ปากแข็ง...โจ้เห็นยืนอมยิ้มคนเดียว คิดอะไรอยู่”
“เอ่อ..ก็...คิดเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ แล้วก็เขินตัวเอง”
   ผมก็เขินเหมือนกัน หน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
“ไม่อายหรือ”
“ไม่ครับ เขินมากกว่า เพิ่งเข้าใจว่า เวลาพระเอกขอนางเอกแต่งงาน ทำไมถึงต้องดีใจขนาดนั้น พอมาเจอกับตัวเอง จึงรู้ว่า เอาเข้าจริงแล้ว มันเขินมากจริงๆ”
“จะเหมือนกันหรือ นี่มันเป็นการขอพระเอกกับพระเอกนะ” ผมแซว หน้าแดง หูร้อนมาก
“พระเอกที่ไหนจะหน้าหวานและสวยขนาดนี้ครับ โจ้เป็นนางเอกสำหรับเป๊บคนเดียวแหละดีแล้ว ไม่ต้องเป็นพระเอกสำหรับคนอื่น”
   หลังจากบวชเรียนมา หัดใช้คำพูดที่เป็นคำคมเหลือเกินนะคิงคอง เล่นซะผมไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“ปากหวานขึ้นนะ Before กับ After ต่างกันจริงๆ”
“ต่างกันยังไงครับ”
“ปกติเป๊บจะหวานแบบเลี่ยนๆ แต่นี่หวานแบบโรแมนติค โจ้ไม่เคยเจอไง”
“คงเป็นเพราะการตัดสินใจอะไรหลายๆ อย่างชัดเจนมากขึ้นมั้งครับ....แต่ยังไงสำหรับวันนี้ เป๊บมีความสุขมาก ที่รักก็เหมือนกัน ใช่ไหม”
   ผมพยักหน้าตอบรับแทนคำพูด ใบหน้าร้อนผ่าว หูแดงไปหมดแล้วครับ
“มายืนตรงนี้ครับ”
   ผมเดินเข้าไปหา เป๊บถอยร่นมาก้าวหนึ่ง แล้วรั้งตัวผมไปด้านหน้า โดยมีเป๊บยืนกอดจากด้านหลังไว้ ด้วยความสูงกว่า คางของเป๊บจึงตั้งบนศรีษะผมพอดี
   เราสองคนต่างมองวิวอันสวยงามของกรุงเทพยามเวลาค่ำคืน ไม่ว่าจะเป็นสะพานพระรามเก้า ตึกธนาคารกสิกรไทย หรือตึกอื่นๆ ต่างก็ส่องแสงแพรวพราว ให้เห็น นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า ยามค่ำคืน กรุงเทพมหานคร ของเราจะสวยงามขนาดนี้ และยิ่งอยู่ภายใต้อ้อมกอดของคนที่เรารักและฝากชีวิตไว้แล้ว มันเป็นอารมณ์และความรู้สึกที่มีความสุขจนยากแก่การอธิบายจริงๆ ครับ
   “เป๊บ...หลงรักช่วงเวลาแบบนี้...”
   ประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ใจผมพองโตและน้ำตาคลอเบ้า
   “เหมือนกันนะเป๊บ...”
   เป็นประโยคที่สั้นที่สุดในชีวิต แต่ความหมายที่แฝงไว้ยิ่งใหญ่เหลือเกินยากแก่การอธิบาย
“ถวายบังคมเพคะ ฝ่าบาท หม่อมฉันเรียนเชิญไปเหวยกระยาหารต่อเพคะ จะได้กลับวัง” ทรายเดินมาถึงถอนสายบัวสองครั้ง พร้อมเอ่ยแซว
“ขัดจังหวะสวีทจริงๆ เล้ยยยย” ผมบ่นขึ้นมา
“เฮ้ยๆ มาแดกๆๆ เดี๋ยวเมิงสองคนค่อยไปสวีทกันที่บ้าน” ฉัตรตะโกนมา
   เฮ้อ หมดอารมณ์แบบฉับพลันนนน กำลังดีเลยอ่า แต่จำใจต้องเดินกลับมากิน
   ทานอาหารเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว ทุกคนเห็นว่าควรได้เวลาแยกย้าย
“แล้วนี่เมิงจะกลับบ้านวันไหนวะ” ฉัตรหันไปถามเบิด
“ตอนแรกตั้งใจจะกลับมะรืนนี้ แต่กูว่าอยู่ยาวงานรับปริญญาและงานแต่งโจ้กับเป๊บเลยละกัน ค่อยกลับบ้านยาว”
“กูคงคิดถึงมึงมาก” ฉัตรบ่น
“เฮ้ย หาดใหญ่ ใกล้ๆ เมิงบินไปเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้ากูว่างพวกเราก็นัดเจอกัน”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ห่วง กลัวมึงไม่ว่างงี้”
“แล้วเมิงละจะแต่งวันไหน” ฉัตรหันไปถามโอ๊ตกับทราย
“ปีหน้าละค่ะคุณแม่ เดี๋ยวจบก็หางานทำ สร้างครอบครัวกันที่นี่ ว่าแต่คุณแม่เถอะ ไปเมืองนอกก็กลับมาบ้าง คิดถึงแน่ๆ”
“งานแต่งมึงสองคนกูมาแน่ๆ ไม่ต้องห่วง”
“งานแต่งมึงกูก็ไปแน่ๆ เหมือนกัน” โอ๊ตบอกฉัตร
“ก่อนจะไปงานแต่ง หาผัวให้ฉัตรก่อน” เป๊บแซว
“ค่า อีจะแต่งแล้ว อีมีเมียแล้วววววว” ฉัตรแหกปากใส่เป๊บ
   พวกเราก็ขำกันลั่น เป็นอะไรที่ตลกมาก ตอนพิมพ์เล่าให้ทุกคนได้อ่านนี้ ผมนั่งอมยิ้มไปด้วย นึกถึงวันเวลาแห่งความสุขของวันนั้นที่ไม่หวนคืนมาได้อีก
“ขอโทษครับ..ทั้งหมด....” พนักงานมาแจ้งการชำระเงิน
“น้องๆ เอานี่ไป” ฉัตรส่งบัตรเครดิตให้
“เฮ้ย ฉัตร ไม่ต้องๆ กูจ่ายเอง” เป๊บเอ่ยห้ามปราม
“เมิงเก็บเงินไว้แต่งงาน วันนี้กูเป็นเจ้าภาพ ให้โอกาสกูได้ใช้เงินบ้าง จะขึ้นราหมดละ” ฉัตรพูดติดตลก
“แค่เมิงช่วยจัดงานนี้ขึ้นมา กูไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว” เป๊บบอกฉัตร
“คำขอบคุณของเมิงเปลี่ยนเป็นดูแลอีโจ้และสร้างครอบครัวเมิงให้ดีๆ ทำได้แบบนั้นกูจะดีใจมาก...น้องๆ ไปรูดมา พี่รอเซ็นต์” พนักงานทำหน้าตกใจแล้วรีบเดินกลับไป
“ฉัตร” ผมเรียกชื่อ ฉัตรหันมาสบตา
“เมิงจำได้ใช่ปะ วันที่เป๊บขอเมิงเป็นแฟนก็ที่นี่ วันนี้เป๊บขอเมิงแต่งงานก็ที่นี่ ทุกอย่างกูทำให้เพราะกูอยากทำให้ ในชีวิตกูไม่มีเพื่อนที่จริงใจแบบพวกเมิง วันหนึ่งกูได้มาเจอเพื่อนดีแบบพวกเมิง ชีวิตกูโชคดียิ่งกว่าถูกหวย โชคดียิ่งกว่าการที่ตระกูลกูมีเงินหลายพันล้าน กูทำให้เมิงแค่นี้ กูยังคิดว่าน้อยไปเลย....แต่ทุกสิ่งที่กูทำให้ กูทำเต็มที่แล้วเท่าที่กูจะทำให้ได้ อยากให้พวกเมิงรักกันเป็นกลุ่มแบบนี้ จนแก่ตายไปด้วยกัน ถ้าได้แบบนั้นกูจะดีใจมาก”
   คำพูดของฉัตรทำให้ทุกคนซึ้งใจมาก และนั่นก็เหมือนเป็นคำมั่นสัญญาที่ทำให้กลุ่มของเราเหนียวแน่นกันมาจนถึงทุกวันนี้

“ขอบใจมากนะฉัตร” ผมเอ่ยขอบคุณฉัตรเป็นการส่วนตัวในระหว่างที่เพื่อนคนอื่นๆ กำลังเข้าห้องน้ำ
“กรูเต็มใจอีหอย อะไรที่เมิงมีความสุขกรูดีใจด้วย”
“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอให้บุญที่เมิงช่วยเหลือส่งผลให้เมิงเจอคู่ที่ดี มีความสุข ร่ำรวยๆนะ” ผมอวยพรฉัตร
“ขอบใจนะเมิง ขอแค่เจอคู่ที่ดีพอแล้ว เงินกรูมีเยอะละ เอาผัวดีๆพอ”
“ฮ่าๆๆ” เราสองคนหัวเราะกัน
   คำอวยพรของผมก็ศักดิ์สิทธิ์นะครับ ฉัตรก็ได้เจอผู้ชายที่ดีมาก และรักฉัตรมาก มีลูกด้วยกันสามคนแล้ว แถมผู้ชายทำธุรกิจเกี่ยวกับพลังงานในอเมริกาและยุโรป ฉัตรเลยกลายเป็นคุณนายมหาเศรษฐีไปซะงั้น รวยเว่อร์วังกว่าเดิมอีก
   พวกเราทุกคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน ผมกลับกับเป๊บ ส่วนฉัตรก็อาสาไปส่งเพื่อนๆ ทุกคน
   ระหว่างขับรถเดินทางกลับบ้าน
“เดี๋ยวเป๊บจะให้แด๊ดกับมัมไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ” เป๊บเอ่ยขึ้นมา
“หา..เอ่อ..แล้วเป๊บ งานจะจัดแบบไหนยังไงอะ คือ โจ้ไม่รู้ว่าจะทำยังไง”
“ทุกอย่างเป๊บเตรียมไว้หมดแล้วครับ แต่คงเป็นงานเล็กๆ เป็นการภายในนะครับ”
“หือ...อะไรคือเตรียมการไว้หมดแล้ว เป๊บ วางแผนมาล่วงหน้าแล้วหรือ”
“ใช่ครับ” หันมายิ้มหล่อสุดชีวิตให้ผมทีนึง
“ทำไมร้ายแบบนี้ เจ้าเล่ห์มาก”
“ที่รักก็พูดเกินไป เขาเรียกเตรียมความพร้อมต่างหากครับ”
“แล้วถ้าโจ้ไม่ยอมแต่งด้วยละ ที่เตรียมมาไม่พังหมดหรือ”
“ก็พังครับ แต่เป๊บเชื่อมั่นว่า หนูน้อยโจ้หมวกแดงต้องเสร็จหมาป่าเป๊บแน่นอน” แล้วหันมาทำสายตาหื่นๆ ใส่ หมาป่าหื่น ทะลึ่ง เชอะ
“ทำมามั่นใจ เห๊อะ”
   วันนนี้เป๊บมานอนค้างที่บ้านผม จอดรถเสร็จก็เดินเข้าบ้าน พ่อ แม่ ยังคงนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก และแปลกใจมากที่สุด จิม ก็นอนรออยู่ที่นั่นด้วย
“เอ่อ..แล้วทุกคนยังไม่นอนกันหรือครับ” ผมถามด้วยความ งงๆ
“รอฟังข่าวดีไงลูก” แม่ตอบผม
“ตกลงลูกเป๊บ สำเร็จใช่ไหม”
“ครับพ่อ”
“เยสสสสส....งั้นจิมไปนอนละ ได้ฟังข่าวดีก็นอนหลับสบายละ”
   ผมละงงกับทุกคน หันมองหน้าไปมา คืออะไร
“หมายความว่า พ่อกับแม่และจิม รู้เห็นเป็นใจ”
“ใช่จ๊ะลูก ลูกแม่ขายออกแล้ว แม่ก็สบายใจ”
“แม่” ผมอ้าปากเหวอ
“พ่อก็สบายใจ ลูกเป๊บ รับไปเลี้ยงดูแล้ว พ่อไม่รับคืนนะ”
“พ่อ” ผมอ้าปากเหวออีกรอบ
“ครับ พ่อกับแม่สบายใจได้นะครับ จะเลี้ยงดูอย่างดีครับ” เป๊บยิ้มกว้างพร้อมเอามือมาโอบไหล่ผม
“พ่ออ่าแม่อ่า หวงลูกคนนี้บ้างงงง”
“จะหวงทำไมละลูก โตขนาดนี้แล้วควรมีคนมาดูแล ไปๆ ไปนอนกันได้แล้ว แม่กับพ่อจะไปพักผ่อนแล้วลูก พรุ่งนี้แม่จะทำอาหารเช้าให้ ไปๆ”
   พ่อกับแม่ก็เดินไปยังห้องนอน ส่วนเป๊บก็เดินจูงมือผมขึ้นไปบนห้องนอน
“ปล่อยเลย คิงคองเพี้ยน วางแผนแยบยลนักนะ”
“ไม่ได้วางแผนแยบยลซักหน่อยครับ เขาเรียก วางแผนเตรียมพร้อม”
“นั่นแหละ เจ้าเล่ห์ตลอด”
“หือ คำก็เจ้าเล่ห์ สองคำก็เจ้าเล่ห์ ใช้คำแบบนี้กับสามีได้ยังไงครับ มานี่เลย”
   เปิดประตูห้องนอนได้ เป๊บก็เหวี่ยงตัวผมแบบเบาๆ ให้ล้มลงไปนอนบนเตียง เอ๊ะ!! ผมเริ่มรู้สึกว่าความซวยจะมาเยือน
“เดี๋ยวเป๊บบบบ....ใจเย็นๆ”
“ไม่เย็นแล้วครับ ยอมเป๊บซะดีๆ”
“เดี๋ยวๆ เป๊บ ถุงยางกับวาสลีนหมด....หยุดดดดด”
“ไม่ต้องใช้แล้วครับ”
“แว๊กกกกก....”
   คืนนั้นโจ้น้อยโดนหมาป่าเขมือบหลายรอบอยู่ครับ...นับจากสึกออกจาเพศบรรพชิตมา ก็เพิ่มจะโดนเขมือบนี่แหละ ผู้อ่านทุกคน ช่วยหนูน้อยโจ้หมวกแดงด้วยครับ ฮืออออ......

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 28-09-2018 21:09:20

ดีงาม มีความละมุน มีความซาบซึ้ง และชอบความเป็นหมาป่าเป๊ปมากๆครับ
ขอให้รักและมีความสุขกันในทุกๆวันนะครับ

ปล. พี่ฉัตรคือสุดมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 29-09-2018 12:17:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 29-09-2018 20:48:08

ยินดีด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 29-09-2018 22:38:17

ตอนนี้น่ารักมากเลย  :m1:
ฉัตรเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ถ้ามีเวลาเขียนตอนพิเศษของฉัตรบ้างนะคะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-09-2018 22:42:11

กองเชียร์ฟินมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: lipure ที่ 30-09-2018 00:28:42

 :กอด1: :กอด1:

ติดตามตอนต่อไป

และอย่างอ่านตอนที่พี่ๆ ไปเรียน’นอกกันกันอ่ะค่า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 30-09-2018 13:13:02

 :-[
ฟินสุด ๆ เป็บเป็นผู้ชายอบอุ่น มีแต่น้องโจ้ที่อารมณ์ขึ้นลงแต่ก็น่ารัก อิอิ
ดีใจด้วยนะ ตอนต่อไปก็คงต้องรออ่านงานแต่งละนะ อย่าให้รอถึงปีหน้าล่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-10-2018 11:41:59

โอ้ยยย น่ารัก คนอ่านยิ้มแก้มแตก

ตอนหน้าก็จบเรื่องเล่าในอดีต รออ่านนะคะ
แต่ๆๆๆๆๆๆ เรื่องราวอัพเดตความรักของโจ้กับเป๊บไม่ต้องจบนะคะ คนอ่านรออ่านได้ตลอด ว่าก็มาเล่าให้ชื่นใจกันบ้างก็ดีค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 01-10-2018 15:06:06

 :pig4:ดขอบคุณเรื่องราวดีๆที่น้องทั้งสองนำมาแบ่งปัน ทั้งสนุกปนเศร้า ทั้งเรื่องดีๆ เหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งเรื่องเหลือเชื่อเหนือธรรมชาติ เรื่องนี้จบคงคิดถึงน้องสองคนแน่ๆ ยังไงก็แวะเวียนมาทักทายกันบ้างนะคะ รักมากมาย :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-10-2018 16:17:56

ยินดี กับเจ้าบ่าวเบ๊ป เจ้าบ่าวโจ้ นะ  :mew1: :mew1: :mew1:
ชื่นชมกับความรักทั้งของเพื่อนๆ ครอบครัว และชีวิตคู่เบ๊ป โจ้

เบ๊ป  โจ้   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แม้ว่าเรื่องจบแต่อยากให้โจ้ เบ๊ป เข้ามาอัพเดทบ่อยๆนะ  :-[
ขอบคุณโจ้ เบ๊ป มากๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Cyclopbee ที่ 03-10-2018 01:11:29

เรื่องราวน่านักมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 07-10-2018 18:35:26

ยินดีและดีใจ  อ่านแล้วรับรู้ถึงความสุขของพี่ทั้งสองคน รวมถึงเพื่อนที่มีต่อกัน ขอให้ครองคู่กันและมีความสุขตลอดไปนะครับ คุณโจ้ คุณเบ๊บ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 26-10-2018 08:17:05

 :m22:   
เข้ามารอตอนต่อไปครับ
 :m7:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Jame10761 ที่ 15-01-2019 07:30:38

คิดถึงพี่ๆจังเลยคับ   :katai2-1: เข้ามาทักทายเล้าเป็ดเเห่งด้วยนะคับ  เชื่อว่ามีแฟนคลับพี่ๆ รอพี่อยู่นะคับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 17-01-2019 13:45:15

 :L2: :L2: :L2:
ดีใจด้วยนะคะ
รักกัน
รักกัน
รักกัน
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 18-01-2019 13:27:01

หลายเดือนแล้วนะจ๊ะน้องโจ้
คิดถึงครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: nahmtoey ที่ 11-03-2019 19:22:59

เพิ่งมาอ่าน อ่านที่เดียวสองวันติดรวดเดียวเลย ชีวิตพี้ทั้งสองคนผ่านอะไรมาเยอะ ทั้งสองน่ารักมากๆคะ ตอนพี่โจ้บวช น้ำตาไหล2-3ตอนติดเลย รอติดตามนะคะ ขอเป็นfc น้องใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: fammykiki ที่ 11-03-2019 20:58:54

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 12-03-2019 00:12:24

หายไปนานเลยรอบนี้  :mew6:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-03-2019 13:15:27

คิดถึงครับ หายไปนานนนนน มาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 62 ขอแต่งงาน Up 28/9/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-03-2019 17:03:19

 :L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-03-2019 20:19:39

สวัสดีทุกคนค้าบบบบบ ขอโทษอย่างมากกก รอบนี้หายไปนับครึ่งปีเลยอ่า แงงงงง  :mew6: :mew6:

แต่ก็กลับมาน้า คิคิ ตอนแรกกะจะจบในตอนนี้ เขียนไปเขียนมาเยอะอ่า ขอแบ่งไว้จบตอนหน้าละกันนะค้าบบบ

อ่านให้สนุกน้า คิดถึงงงงทุกคนเรยยยย  :mew1: :mew1:

ตอน 63 สู่ขอและเตรียมการ
   หลังจากการขอแต่งงานได้ผ่านพ้นไปสามวัน การใช้ชีวิตประจำวันแทบจะไม่มีเวลาทำอะไรไปมากกว่า การเตรียมชุดเจ้าบ่าว เจ้าบ่าว ฟังดูแปลกดีนะครับ และการคัดเลือกของชำร่วย ตลอดจนรายละเอียดเล็กน้อยปลีกย่อยลงไป แต่ยังคงเป็นความโชคดีที่ทางครอบครัวของเป๊บได้ว่าจ้างออแกไนซ์เซอร์ มืออาชีพ เข้ามาดูแลจัดงานในครั้งนี้ แขกเหรื่อมีไม่มากครับ รวมญาติพี่น้องพรรคพวกเพื่อนฝูง ทั้งหมดก็ประมาณ 40 คน ฝ่ายเป๊บเองก็ทำการเชิญเพื่อนสนิทสมัยเรียน ป ตรี กับ มัธยมปลาย มาด้วย ส่วนตัวผมเองก็เชิญเพื่อนสนิทมาเช่นกัน แต่โดยภาพรวมแล้วจำนวนคนที่เชิญก็ไม่มากเท่าไหร่นัก เป็นงานภายในขนาดเล็กมากกว่าครับ
“ที่รัก...พรุ่งนี้วันเสาร์ เป๊บจะพาผู้ใหญ่ไปสู่ขอนะครับ”
   ผมฟังเสียงเป๊บจากโทรศัพท์ คำว่าสู่ขอ ดูแล้วเกิดความรู้สึกเขินๆ และจั๊กกะจี๊อย่างไรก็ไม่รู้ครับ ไม่ชินเอาเสียเลย
“แล้ว..โจ้ต้องเตรียมอะไรบ้างอะเป๊บ ต้องทำตัวยังไงอะ”
“ก็ทำตัวปกติครับ เพราะเป็นเรื่องของทางผู้ใหญ่ที่จะเจรจากันเอง แต่ยังไงรบกวนโจ้บอกคุณพ่อคุณแม่ไว้ด้วยนะครับ”
“ได้ๆ เดี๋ยวจะรีบบอกเลย”
“ครับ ยังไงพรุ่งนี้เจอกันนะครับ...รักนะครับ”
“รักเหมือนกันเป๊บ”
   วางสายเป๊บ ผมก็รีบเดินลงมาด้านล่าง เพื่อจะบอกพ่อกับแม่
“พ่อครับ..เป๊บบอกว่า...”
“รู้แล้วลูก คุณพ่อของเป๊บโทรมาบอกแล้ว”
“อ้าววววว...”
“อ้าวอะไร เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เราเถอะเตรียมตัวเตรียมงานไปถึงไหนแล้ว”
“ก็น่าจะครบแล้วนะครับ ไม่มีอะไรแล้วมั้ง”
“ยังไงก็เช็คดูให้ดีละกัน เหลือดีกว่าขาด งานสำคัญอย่าพลาดนะ”
“ครับพ่อ ว่าแต่แล้วแม่ไปไหนละครับ”
“ออกไปตลาดกับจิม พรุ่งนี้บ้านลูกเขยมา แม่เลยทำกับข้าวเลี้ยง”
“โอ้ยพ่อ อย่าพูดคำว่าลูกเขย โจ้เขินนนน”
“จะเขินอะไรกัน เป๊บเป็นลูกเขยพ่อมานานแล้วเถอะ”
   พ่อแกล้งอ่า ทำสายตาแบบ เหมือนเราโดนเขมือบแล้ว (ทั้งๆ ที่โดนเขมือบมานานแล้ว) โอ้ยยยย อายมาก ทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่งหนีขึ้นบนห้องไปหลบภัยดีกว่า
   เช้าวันเสาร์มาถึงอย่างรวดเร็ว ตลอดทั้งคืนผมนอนหลับไปสะดุ้งตื่นไป คือ มีอาการกังวล และผวาอยู่ตลอดเวลา จะทำยังไงได้ละครับ ใครจะไปนึกว่าชาตินี้จะมีงานแต่งงานเป็นของตัวเอง และใครจะไปนึกว่า ในชีวิตนี้จะมีผู้หลักผู้ใหญ่มาเจรจาสู่ขอ ด้วยเหตุผลเหล่านี้ ทำให้อารมณ์แปรปรวนพอสมควรครับ
“นี่อีหอย คนอื่นเขากังวลเรื่องไม่มีผัว ส่วนเมิงอะมากังวลเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้ กรูว่าเอาเวลาไปเตรียมงานเหอะ”
   ฉัตรก็ด่าผมผ่านโทรศัพท์ ก็คนมันเครียดและกังวล อยากโทรหาเพื่อนเพื่อปรึกษา กลับโดนดุอีก เฮ้อ
   กำหนดการณ์นัดเจรจาสู่ขอประมาณ 10 โมงเช้า แต่ตัวผมเองอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ลงมานั่งคอยที่ห้องรับแขกตั้งแต่แปดโมงเช้า พร้อมกับได้กลิ่นอาหารโชยมาจากห้องครัว ผมเดินไปดูเผื่อถามแม่ได้ว่า พอมีอะไรให้ช่วยบ้าง ก็เห็นจิมกับแม่และป้าศรี ช่วยกันทำกับข้าว พร้อมกับไล่ผมออกจากครัว ให้ไปเตรียมพร้อมรับครอบครัวของเป๊บ
   เวลาประมาณเก้าโมงสี่สิบ เป๊บโทรมาบอกว่า ตอนนี้รถเลี้ยวเข้าปากซอยมาแล้ว อีกประมาณ 5 นาทีจะถึงบ้าน ผมรีบวิ่งไปบอกพ่อกับแม่ และก็รีบหยิบรีโมทกดเปิดประตูรอไว้
   ไม่นานนักรถคันใหญ่สีดำสองคัน ตีวงเลี้ยวเข้ามาภายในบ้าน รถคันงามจอดสนิท พ่อกับแม่เดินไปต้อนรับจนถึงรถกันเลยทีเดียว
“พี่สวัสดีครับ/ค่ะ” แด๊ดและมัมยกมือไหว้พ่อกับแม่
   ตามด้วยพี่ปริมพี่ปัน ต่างฝ่ายต่างรับไหว้พร้อมกันไปหมด และทุกคนก็เดินมานั่งที่ห้องรับแขก บรรดาผู้ใหญ่ต่างคุยกันหัวเราะเฮฮาเสียงดัง ในขณะที่ตัวผม
“ที่รัก เป็นอะไร” เป๊บโน้มตัวกระซิบข้างหู
“ตื่นเต้นอะเป๊บ”
“ทำใจให้สบาย ไม่มีอะไรหรอกครับ” เป๊บบีบมือผมเบาๆ
“นี่ถ้าพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ทำไงอะ”
“เป๊บก็พาหนีไง”
“เดี๋ยวตีอะ จะพาหนีได้ยังไง คนเค้ามีพ่อมีแม่”
“อ้าว ก็มาสู่ขอแล้วไม่ยกให้ ก็พาหนีไปด้วยกันไง ไม่ไปหรือ”
“ไป..คิกๆๆ” แล้วเราสองคนก็หัวเราะกันเบาๆ

“โอเคครับ ผมว่าได้เวลาอันสมควรแล้ว สำหรับวันนี้ ทางครอบครัวของเราได้เล็งเห็นแล้วว่า ลูกชายของผม คือ เป๊บ คบหาดูใจบ่มเพาะความรักกับลูก โจ้ มาเป็นช่วงระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งกาลเวลาได้เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นถึงความรักที่มั่นคงซึ่งกันและกัน เพื่อให้ถูกต้องตามธรรมเนียมประเพณี ทางครอบครัวของเราพิจารณาแล้วว่า สมควรที่จะเป็นทองแผ่นเดียวกัน และในวันนี้เป็นมงคลฤกษ์ จึงได้เดินทางมาสู่ขอ ลูกโจ้ ให้กับ ลูกเป๊บ จะคิดเห็นประการใดครับ”
   แด๊ดกล่าวยาวมากด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น และเป็นทางการมากจนผมขนลุก
“สำหรับในส่วนของครอบครัวของเรา ได้เห็นถึงความรักระหว่างลูกโจ้และลูกเป๊บ ที่ดำเนินกันมาอย่างยาวนาน และเชื่อมั่นว่า ลูกเป๊บจะดูแลลูกโจ้เป็นอย่างดี ด้วยความรักที่มีให้กันนั้น ทำให้ครอบครัวของเราพิจารณาแล้วว่า สมควรดำเนินการให้ถูกต้องตามประเพณี จึงเห็นด้วยกับทางผู้สู่ขอทุกประการครับ”
   นานๆ ครั้งพ่อจะเข้าโหมดจริงจัง เอ๊ะ แต่ฟังไปฟังมา หมายความว่า พ่อยกเราให้เป๊บแล้วหรือนี่ งง
“ทางครอบครัวของเราสองฝ่าย ต่างก็เห็นด้วยกันทุกประการ ผมในฐานะบิดาของฝ่ายผู้สู่ขอ จึงอยากให้ทางครอบครัวของลูกโจ้ ดำเนินการชี้แจงเรื่องสินสอดได้เลยครับ”
“โจ้ พาเป๊บขึ้นไปบนห้องก่อนลูก”
   แม่หันมาบอกผม คงไม่อยากให้ได้ยินเรื่องสำคัญ คือ สินสอดที่จะสู่ขอสำหรับงานแต่งครั้งนี้
“เป๊บ...โจ้เครียด” ผมบ่นกับเป๊บในขณะที่ล้มตัวลงนอน
“เครียดอะไรครับ”
“เดี๋ยวๆ จะนอนทับโจ้ทำไม”
“คิดถึงไงครับ...หืมมม” เป๊บก็ระดมจูบสองสามครั้ง
“นี่ๆ พอเลย เดี๋ยวเลยเถิด วันนี้คนเต็มบ้าน”
“งั้นคืนนี้เป๊บนอนที่นี่ละกันนะครับ จะได้ทำอะไรที่เลยเถิดให้สมบูรณ์แบบ”
“โอ้ยย จะแต่งงานแล้วหื่นมากกว่าเดิมอีกนะ”
“ไม่นะครับ เป๊บหื่นแบบปกติต่างหาก...ถ้าไม่อยากให้หื่น ที่รักจะต้องทานยาลดความน่ารักลงบ้างนะครับ”
“โว้ววว มุขโบราณนะเป๊บ สำหรับโจ้ทานยาก็ไม่ได้ผลหรอก เพราะน่ารักมาก”
“หลงตัวเองนะครับ”
   แล้วคิงคองก็เอาปลายจมูกมาเขี่ยปลายจมูกผมสองสามครั้ง ทะลึ่งจริงๆ
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก...จิมเปิดประตู
“พี่เป๊บกับเฮีย ลงมาทานข้าวได้แล้ว”
“อ้าว คุยกันเสร็จแล้วหรือจิม”
“เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังรอทานข้าวแล้ว”
   ผมกับเป๊บเดินลงมาจากชั้นสองของตัวบ้าน ก็ได้ยินเสียงเฮฮาหัวเราะของบรรดาผู้หลักผู้ใหญ่
“เอ่อ..ตกลงแด๊ดกับมัม คุยเรื่อง...” เป๊บเอ่ยถามขึ้นมาระหว่างทานข้าว
“เอ้ย ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น หน้าที่แกไปเตรียมตัวให้พร้อม แต่งลูกสะใภ้แด๊ดให้สวยละกัน”
“ฮ่าๆๆ” ผู้ใหญ่ฮากันครืน ส่วนผมหน้าแดงนิดๆ เขินมาก
“แล้วนี่ลูกโจ้อยากได้อะไรเป็นสินสอดแบบพิเศษไหม” มัมหันมาถามผม
“ไม่อยากได้อะไรครับมัม แค่นี้โจ้ก็ได้เยอะเกินพอแล้วครับ”
“ถ้าแบบนั้น เอาเป็นว่า มัมจะดูความเหมาะสมแล้วกันนะ”

   บทสนทนาหลังจากนั้นก็จะเป็นเรื่องรูปแบบงานแต่งเสียมากกว่า แด๊ดได้อธิบายถึงเหตุผลและความจำเป็นในการจัดงานว่า เชิญใครมาบ้าง จัดที่ไหน ยังไงอย่างไร
   วันเวลาได้ผ่านไป โดยสรุปสถานที่จัดงานแต่งจะเป็นที่บ้านใหญ่ บริเวณจัดงานจะอยู่ตรงสระน้ำ เรือนหลังเล็ก ที่รองรับการนอนพักของแขกที่มาร่วมงานได้หลายคน แขกส่วนใหญ่ที่เชิญมาจะเป็นเพื่อนสนิทของมัมและแด๊ด และเพื่อนสนิทของคุณพ่อคุณแม่ของผมเพียงไม่กี่คน สำหรับเพื่อนๆ ก็ดังที่กล่าวไปแล้ว ในงานแต่งครั้งนี้ ผมกับเป๊บตัดสินใจไม่เชิญการ์ด เนื่องด้วย ณ ยุคนั้น การยอมรับทางสังคมในเรื่องของเพศที่สาม ยังไม่เปิดกว้างมากนัก หากทำการ์ดจะต้องได้ลงเว็บบอร์ดชื่อดัง หรือไม่ก็อาจจะมีผลกระทบตามมา
   ผมกับเป๊บได้กำหนดแผนแก้ไขไว้ก็ คือ เราสองคนจะทำการ์ดกันเอง ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบ การเลือกสีกระดาษ เมื่อแขกผู้มีเกียรติมาหน้างาน ก็จะส่งการ์ดให้เป็นรายบุคคลไป
   ในส่วนของการถ่ายรูป ทางแด๊ด ไม่อนุญาตให้นำกล้องส่วนตัวมาถ่าย สามารถใช้บริการถ่ายรูปจากช่างภาพที่จ้างไว้นับสิบคนได้ตลอดเวลา และจะส่งรูปให้เป็นที่ระลึกในภายหลัง
“ที่รัก กฎเกณฑ์ที่แด๊ดวางไว้ โอเคไหมครับ”
   เป๊บเอ่ยถามขึ้นมาในระหว่างที่เราสองคนกำลังขับรถเดินทางไปลองชุดแต่งงาน
“สบายมากเป๊บ ดีแล้วที่ทำแบบนี้”
“เป๊บกลัวที่รักไม่พอใจ เพราะแด๊ดคิดระยะยาวไว้ล่วงหน้าแล้ว”
“เป๊บ โจ้เข้าใจ สังคมแบบเรายังไม่เป็นที่ยอมรับ แล้วแด๊ดกับมัมเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม ในอนาคตหากมีอะไรหลุดออกไป แล้วสร้างความเสียหาย ผลที่ตามมามันจะเกิดขึ้นอย่างมาก โจ้เข้าใจนะเป๊บ อย่าคิดมาก แค่เราสองคนรักกันก็พอแล้ว”
“แค่ที่รักเข้าใจ เป๊บก็ดีใจมากแล้วครับ”

   วันเวลาผ่านไปจนล่วงเข้าสู่การซ้อมรับปริญญา การจัดเตรียมงานแต่งก็เว้นไว้ชั่วคราว ผมกับเป๊บและเพื่อนๆ ต่างให้ความสำคัญกับการรับปริญญาอย่างเต็มที่ จำได้ว่า ถ่ายรูปไว้เยอะมากๆ ทั้งกับเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน และกับเพื่อนต่างกลุ่ม รวมถึงมีการถ่ายรูปรวมกับคณาจารย์ทั้งหมดของคณะ ทุกรูป ทุกภาพ ล้วนเป็นความทรงจำที่ดีมาก เพราะเมื่อเสร็จสิ้นงานรับปริญญาแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายไปตามเส้นทางชีวิตของตัวเอง

“อีหอย งานแต่งเมิงถึงไหนแล้ว”
   ฉัตรเอ่ยถามระหว่างที่การรับปริญญาเสร็จสิ้น และพวกเราเดินออกมายืนรอเพื่อนๆ ตรงบริเวณด้านนอกหน้าหอประชุม
“ครบหมดแล้ว นับจากวันนี้เหลืออีก 18 วัน ก็ถึงวันงานแต่งแล้ว”
“เออดีๆ มีอะไรให้ช่วยบอกได้นะ อย่าลืมส่งกำหนดการมาให้กรูด้วย”
“ได้ๆ เดี๋ยวส่งไปให้”
   ไม่นานนัก เบิด ทราย โอ๊ต ก็เดินมาสมทบ
“แล้วนี่พวกเมิงจะเอายังไงต่อ” ฉัตรหันไปถาม เพื่อนทั้งสามคน
“ก็รอที่สมัครงานเรียก หางานทำ คงซื้อบ้านอะไรทำนองนั้น” โอ๊ตตอบทราย
“เมิงละ” ฉัตรหันไปถามเบิด
“ก็คงเที่ยวเล่นไปตามปกติว่ะ หลังงานแต่งโจ้ กูก็บินกลับใต้ไปช่วยงานที่บ้าน”
“ใจหายว่ะ” ฉัตรบ่น
“เอาน่าเมิง ยังไงก็ได้เจอกันตอนว่างๆ”
“เออถ้าแบบนั้นเหลืออีก 18 วัน ยังไงก็นัดกินข้าว เฮฮากันไปละกัน โอเคปะ” ฉัตรชวนทุกคนก็รับคำและเห็นด้วย
   อีกวันถัดมา เป็นวันที่ผมกับเป๊บได้วางแผนไว้ล่วงหน้าที่จะเดินทางไปหาพระอาจารย์และอาม่า ซึ่งเพื่อนๆ ก็รับรู้จึงได้ขอติดตามไปด้วย การเดินทางไปหาพระอาจารย์และอาม่า ฉัตรเป็นคนมารับและพาไปด้วยตัวเอง โดยมีโอ๊ตเป็นสารถีในการขับรถนำพาไป
“ทำไมไม่ให้พี่สิงห์มาขับวะ” โอ๊ตบ่น
“ให้สิงห์ได้พักบ้าง อีกอย่างจะได้นั่งสบายๆ ไง เมิงก็อย่าบ่น ขับไปปปปปป” ฉัตรพูดกับโอ๊ตแบบฮาๆ
“กูตลอดดดดด”
“อีทราย เมิงนั่งข้างๆ เอานมยัดปากมันซิ บ่นฉิบ” ฉัตรแขวะต่อ”
“คุณแม่ ยัดแล้วเมื่อคืนค่า”
“ฮ่าๆๆๆ”
   รถของฉัตรจอดหน้ากุฎิพระอาจารย์ วันนี้เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ พระอาจารย์ท่านมานั่งตรงเก้าอี้หินอ่อนหน้ากุฎิพอดี ท่านมองมายังพวกเราแล้วก็ยิ้มให้
“กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ/ค่ะ”
“เจริญพรโยมทุกคน...กำลังรอพอดีเลย”
“พระอาจารย์ก็ทราบอีกแล้วสินะครับว่าพวกเราจะมา” เป๊บแซวพร้อมยิ้ม
“ทำนองนั้น..ไปๆ เข้าไปนั่งในกุฎิก่อน”
   หลังจากเข้ามาภายในกุฎิ พวกเราก็ก้มกราบพระตรงโต๊ะหมู่บูชา แล้วก็เริ่มสนทนากับพระอาจารย์
“เป็นยังไง...จะแต่งงานวันไหนละนี่”
   พระอาจารย์ก็ยังคงเป็นผู้หยั่งรู้เสมอ เป็นความประหลาดใจจนไม่ประหลาดใจแล้วละครับ
“วันพุธกลางเดือนนี้ครับพระอาจารย์...วันนี้ก็เลยคิดว่าจะมานิมนต์พระอาจารย์ไปทำพิธีสงฆ์ครับ”
“จริงๆ อาตมาไม่รับนิมนต์งานแต่งงานนะ เพราะผิดพระธรรมวินัย แต่ในฐานะโยมทั้งสองเป็นลูกศิษย์และมีวาระกรรมสัมพันธ์กัน ธรรมวินัยบางประการพระพุทธองค์ท่านตรัสให้ปรับตามกาลสมัยได้...อาตมารับนิมนต์นะ”
“ขอบพระคุณครับพระอาจารย์...วันที่ทำพิธีสงฆ์ผมจะส่งรถมารับนะครับ เอ่อ..อาจจะรบกวนพระอาจารย์นิมนต์พระรูปอื่นให้ด้วยนะครับ”
“ได้สิโยม อาตมาจะเป็นธุระให้”
“ขอบพระคุณครับ”
“แล้วนี่โยมโจ้เป็นไงบ้าง จิตยังโลดโผนอีกไหม”
“หมดสิ้นแล้วครับพระอาจารย์ ฮ่าๆๆ”
“ดีแล้ว..จะได้เป็นปกติเหมือนคนทั่วๆ ไป ทำตามหน้าที่กันไปนะ วันหนึ่งเมื่อถึงเวลาก็สำเร็จเอง”
“ครับพระอาจารย์”
“แล้วโยมละ ชีวิตเป็นยังไงบ้าง” พระอาจารย์หันไปถามฉัตร
“อะ..เอ่อ...ก็ หนูคิดว่า ราวๆ ปลายปี คงจะไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วค่ะ”
“ดีแล้วโยม ไปรอบนี้คงไม่ได้กลับไทยอีกนานเลย”
“หา..จริงหรือค่ะ ทำไมละค่ะพระอาจารย์”
“โยมจะเจอเนื้อคู่ที่นั่น เป็นคู่แท้ ไปเรียนคนเดียว กลับมาไทยอาจจะเป็นสามสี่คน”
   ฉัตรไม่เข้าใจประโยคที่พระอาจารย์สื่อ พร้อมกับทำหน้างงๆ
“ไม่เข้าใจหรือ” ผมหันไปถามฉัตร ฉัตรส่ายหน้า
“พระอาจารย์หมายความว่า แต่งงานกลับมาพร้อมครอบครัว และลูกไง”
“ว้ายยย..จริงหรือคะพระอาจารย์ โอ้ยยย แค่หนูมีสามีก็ดีใจมากแล้วค่ะ ฮ่าๆๆ”
“ตามนั้นนะโยม ส่วนโยมก็อีกประมาณสองปี จะเจอเนื้อคู่แล้วนะ ตั้งใจทำงานสร้างครอบครัวรอได้นะโยม” พระอาจารย์หันไปบอกเบิด
“สาธุครับพระอาจารย์ ตอนนี้ยังไม่ได้คิดเรื่องมีครอบครัวเลยครับ คิดเพียงว่าจะกลับไปสานต่อธุรกิจของครอบครัวอย่างไรให้เติบโตมากกว่านี้”
“เมื่อกลับไป โยมจะคิดออกเอง คนเราเมื่อถึงเวลาประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะทำอะไรยังไงก็ไม่มีอะไรมาหยุดยั้งความสำเร็จนั้นได้ ขอแค่โยมต้องตั้งใจเท่านั้นเอง”
“สาธุนะครับพระอาจารย์ ขอให้เป็นจริงจะดีมากเลยครับ”
“พระอาจารย์ แล้วผมกับเป๊บ ต่อไปจะเป็นอย่างไรครับ”
“หืม ก็รู้แจ้งมาแล้วนี่ ยังจะถามทำไมอีกหรือ”
“พระอาจารย์ก็...การได้ฟังจากครูบาอาจารย์ที่นับถือ จะเป็นการยืนยันเพื่อความสบายใจอีกทางหนึ่งไงครับ”
“ฉลาดพูดนะเรา” พระอาจารย์แซว
“ก็นิดนึงครับ ฮ่าๆๆ”
“โยมทั้งสองก็รักกันดี มีทะเลาะเบาะแว้งเหมือนคนอื่นๆ ปกติทั่วไป”
“มีเกณฑ์เลิกกันไหมครับ” เป๊บถามขึ้นมา จนผมหันไปมองควับเลย
“มี”
   พระอาจารย์ตอบซะผมใจหายวูบ
“วันที่โยมทั้งสองหมดอายุขัย นั่นก็ถือว่าเลิกกันในภพนี้”
“โหยยย พระอาจารย์อ่า ตอบซะผมใจหายวูบ”
“หืม ตอนบวช เห็นร่ำๆ บ่นว่าปลงแล้วไม่เอาแล้ว พอตอนนี้ร้องเสียงหลงเชียว”
   พระอาจารย์แซวจนเพื่อนๆ ฮาครืนใหญ่ อายมากกกก
   ได้เวลาเหมาะสมพวกเราก็ขอตัวลากลับ เพื่อให้พระอาจารย์ได้พักผ่อนจำวัตร สถานที่ลำดับสองที่จะเดินทางไป คือ บ้านอาม่า
   วันนี้บ้านอาม่ามีผู้คนมาซื้อของมากครับ พี่ที่เป็นลูกสาวอาม่าต่างวุ่นอยู่กับการดูแลลูกค้า จึงบอกให้พวกเราเดินเข้าไปหลังร้านพบอาม่าโดยตรงได้เลย เดี๋ยวถ้าลูกค้าลดลงจะตามเข้าไป
   ผมกับเป๊บเดินนำเพื่อนๆ ไปถึงหลังร้านตรงห้องนอนของอาม่า เห็นประตูห้องแง้มอยู่เล็กน้อย เป๊บมองลอดผ่านไป
“อาม่านั่งสมาธิอยู่หว่ะ” เป๊บบอกพวกเราด้วยเสียงเบาๆ
“งั้นอย่าไปรบกวนตอนนี้เลย ออกไปรอข้างนอกก่อนมะ” ฉัตรเสนอความคิดเห็น
   ยังไม่ทันจะตัดสินใจ อยู่ดีๆอาม่าก็ลืมตา แล้วหันมามองพวกเราพร้อมยิ้ม
“อาตี๋เล็ก อาตี๋หย่าย เข้ามาๆ น่า”
“สวัสดีครับ/ค่ะ อาม่า”
“สาหวักลีทุกๆ คงน่า มาๆน่างๆ ก่องน่า”
“อาม่าสบายดีนะครับ” เป๊บเอ่ยถามขึ้น
“สบายลีๆ ตามปะสาคงแก่น่า...แล้วนี่มามาหาอาม่า จามาบอกงางแต่งใช่ป่าว”
“อาม่ารู้อีกแล้วนะครับ” ผมแซว
“ฮ่าๆ ตามปะสาคงแก่เลอะเท้ออ่า ดีๆ แต่งงางๆ จะได้มีชีวิกที่สมบูงน่า”
“เรียนเชิญอาม่าด้วยนะครับ ผมจะส่งคนมารับ”
“ปายๆ งางสำคังของลูกหลางน่า อาม่าไม่พากๆ”
“ดีใจครับที่อาม่าไปร่วมงาน” ผมโน้มตัวไปกอดอาม่า
“จาม่ายปายได้ยังงาย งางลูกหลางน่า”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-03-2019 20:20:18

“เอ่อ อาม่าครับ ผมมีเรื่องสงสัย” เป๊บถามอาม่า
“อาลายอาตี๋หย่าย”
“เอ่อ ตอนผมบวช ผมเห็นนิมิต เอ่อ..แต่ว่าผมไม่รู้..เอ่อ..ว่าอาม่าคือใคร”
   เป๊บพยายามที่จะตั้งคำถามเพื่อให้อาม่าเข้าใจ ซึ่งจริงๆ แล้ว ผมเข้าใจเป๊บนะครับ คงเป็นคำถามที่เราสองคนเห็นนิมิตเมื่อชาติปางก่อน แล้วเป๊บเองก็คงอยากรู้ว่าอาม่าเป็นใคร ยังไง อย่างไร ถึงได้มาช่วยเหลือเกื้อกูลกันในภพชาตินี้ คำถามของเป๊บผมก็อยากรู้เช่นกัน
“ลื้อจำม่ายด้ายจิงๆ หราอาตี๋หย่าย”
   เป๊บส่ายหน้าเบาๆ
“แล้วลื้อละอาตี๋เล็ก จำม่ายล่ายหรือ”
   ผมก็ส่ายหน้าเบาๆ
   อาม่ายิ้มกว้างให้พวกเรา พร้อมกับเล่าว่า
“อาตี๋เล็ก ลื้อจำคงที่พูกว่า เจ้าราชาสะหวักคก ได้หรือป่าว”
   ผมพลันคิดตามอาม่า ทบทวนความทรงจำของนิมิตในครั้งนั้น พลันเบิกตากว้าง
“นางสนองโอษฐ์คนนั้นนะหรือครับ” ผมอุทานด้วยความตกใจ เป๊บเองก็ทำหน้าอึ้ง เว้นแต่เพื่อนๆ ทุกคนที่แสดงสีหน้าอาการประหลาดใจ
“ช่ายเลี่ยว นั่นอาม่าเอง”
“แล้วทำไม..” ผมถามอาม่าด้วยอาการอึกอัก
“คงเลานะอาตี๋ มังเกิกหมุงเวียงกังปายทุกภพชากน่าแหละ มังก็เปงเลื่องสมมติทั้งน้าง อย่าล่ายสงสายอาลายเลย”
“ครับอาม่า แต่ยังไงผมก็เชื่อว่า การที่เราทุกคนมาพบเจอกัน คงมีบุญสัมพันธ์กันมาหลายภพชาติ ผมกับเป๊บขอบคุณอาม่ามากนะครับ ที่เกื้อหนุนช่วยเหลือเรามาตลอด”
“เข้าจายถูกแล้วน่า ฮ่าๆๆ”
   ไม่นานนักพี่ที่เป็นลูกสาวอาม่า ก็ได้เข้ามาพูดคุยสนุกสนานเฮฮา พร้อมอวยพรผมกับเป๊บล่วงหน้า และรับปากว่าจะไปร่วมงานอย่างแน่นอน
“คืนนี้ก็ยังไม่นอนที่นี่อีกแล้วนะ” พี่สาวแซว
“ครั้งหน้านะครับ ถ้าลงตัวอะไรหลายๆ อย่างจะมาค้างนะครับ”
“ครั้งหน้าตลอดแหละ”
“ไม่พลาดแน่นนอนครับพี่”
“โอเคๆ ได้ๆ เจอกันวันงานแต่งนะ”
“ได้ครับ ผมจะส่งรถมารับนะครับ”
“ขอบคุณมากจ้า..ยินดีล่วงหน้าเลยนะ น้องสองคนเหมาะสมกันมากๆ”
“ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“จ้า เดินทางปลอดภัยนะ”
   ระหว่างเดินทางกลับ
“ทุกอย่างลงเนอะอีหอย แล้วนี่ยังขาดเหลืออะไรบ้าง”
“เท่าที่คิดแล้วคิดอีก น่าจะไม่มีอะไรแล้วนะฉัตร” ผมพูดพลางทำท่าครุ่นคิด
“แล้วจัดการพวกของชำร่วยหรือยัง” ทรายถาม
“พรุ่งนี้นัดร้านไว้แล้ว”
“เออดีๆ ไปจัดการให้ลงตัว เผื่อมีอะไรแก้ไขจะได้ทัน”
“จะว่าไปก็ตื่นเต้นนะไอ้เป๊บ มึงจะมีเมียละ” โอ๊ตแซววเป๊บ
“กูว่าเมียเนี่ยมีนานแล้ว เป๊บมันฟาดซะเรียบ” เบิดแซว
“กรูขอภาพประกอบ” ฉัตรหันมาบอกเบิด
“เอาไปดูทำเหี้ยไรละ อีห่า” ผมด่าฉัตร
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
   แล้วก็ฮากันทั้งรถ บางเวลาผมก็เหนื่อยใจกับเพื่อนแก้งค์หื่นกามนี้เหมือนกันนะ
   หลังจากแยกย้ายกันเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็ขับรถกลับบ้านโดยเป้าหมายในคืนนี้ คือ การค้างที่บ้านใหญ่ ด้วยเหตุที่รุ่งเช้าร้านจำหน่ายของชำร่วยอยู่ไม่ไกลจากบ้านเป๊บมากนัก
“ที่รัก นอกจากของชำร่วยแล้ว ยังมีอะไรที่เรายังไม่ได้เตรียมอีกไหมครับ”
“อะไรที่ยังไม่ได้เตรียมหรือ เอาจริงๆ นะเป๊บ โจ้นึกไม่ออกจริงๆ เพราะในส่วนอื่นๆ ก็เตรียมการหมดแล้วนะ”
“ครับ เหลือเวลาอีกไม่กี่วัน อาจจะพอนึกออก งั้นพรุ่งนี้ไปดูของชำร่วยก่อน แล้วก็ค่อยคิดไปเรื่อยๆ เผื่อจะเจออะไรที่เรายังไม่ได้เตรียมไว้”
“ได้ๆ นี่ขนาดงานเล็กๆ นะ ก็เหนื่อยเหมือนกันนะเป๊บ นึกถึงคู่ที่จัดงานใหญ่โต จะขนาดไหน”
“นั่นสิครับ คงเหนื่อยมากแน่ แต่ว่าถ้าจ้างพวกมืออาชีพทำทุกอย่าง เป๊บว่าอาจจะไม่เหนื่อยมากนะ”
“เราก็จ้างเถอะยังเหนื่อยเลย”
“แต่บางส่วนออกสื่อไม่ได้ เราสองคนก็ต้องทำเองไง”
“นั่นสิ”
   กลับมาถึงบ้านใหญ่ ระหว่างที่กำลังเดินผ่านห้องนั่งเล่น ก็เห็นแด๊ด มัม และพี่ๆ นั่งพูดคุยกัน คงเป็นเรื่องการเตรียมงานของเราสองคนแน่ๆ ไม่พ้นสายตาผู้ใหญ่หรอกครับ พอเห็นผมกับเป๊บก็กวักมือเรียกทันที
“เออนี่ แล้วแอคติ้งบนเวทีจะทำอะไรกันบ้าง” พี่ปริมเอ่ยถามเป๊บแล้วมองหน้าผม
“หมายถึงอะไรครับพี่ ผมไม่เข้าใจ” เป๊บถาม
“ก็แบบจะจูบโชว์ไหม หอมแก้ม”
“ใช่ๆ ข่มขืนงี้” พี่ปันแซว
“บ้าแล้วววววว ใครจะทำแบบนั้นนนน” ผมแหกปากขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆ”
“อ้าวก็พี่นึกว่าเราสองคนจะมีแอคติ้งหวานหยดย้อยงี้”
“ผมนะโอเค ทำได้ แต่เมียผมสิพี่ ไม่เขินตัวแดงหมดหรือ”
“จริงงงงงงง” พี่ปันพยักหน้าเห็นด้วย
“นี่พอๆ เราสองคนไปแซวน้อง ดูสิ ลูกโจ้หูแดงหน้าแดงหมดแล้ว” มัมแซว
   มัมฮะ ถ้าไม่แซวจะดีกว่านี้มาก ฮืออออ
“นิดนึงไงครับมัม น้องชายจะออกเรือนสักที ต้องเตรียมการอย่างดี”
“โหยยย เตรียมถึงขั้นบนเวทีก็เกินปายยยย” ผมแขวะพี่ปัน
“นี่ไอ้เสือ เมียแกพูดมากนะ จัดการปิดปากซิ” พี่ปันบอกเป๊บ
“ครับๆ ได้ครับ งั้นผมขอตัวพาเมียไปจัดการปิดปากก่อนนะครับ”
“ดีมาก”
   เป๊บก็ลุกขึ้นดึงผมทันที ผมเองก็ดิ้นไปมายังไม่ได้เถียงพี่ปันคืนเลย หนอยยยยย
   แต่จะขัดขืนแรงฉุดของเป๊บได้ยังไง คิงคองแรงมากกกก หนูน้อยแบบเราก็แพ้ไป ฮือออ
“เป๊บบบบ โจ้เจ็บบบบ”
“อะ...ขอโทษครับ เจ็บจริงหรือ” เป๊บตกใจรีบปล่อยมือ พร้อมพลิกดูข้อมือผมไปมาสีหน้าเป็นห่วงมาก
“เป๊บแรงเยอะ ไม่เจ็บได้ไงอะ”
“เป๊บขอโทษครับ ข้อมือแดงเลย ทายาไหม หรือไปหาหมอไหมครับ”
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวก็หาย ว่าแต่ดึงออกมาทำไมอะ ยังไม่ได้จัดการกับพี่ปันเลย”
“ไม่ต้องไปสนใจพี่ปันหรอกครับ ไปพักผ่อนดีกว่า วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”

   หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็มานอนรอเป๊บบนเตียง กดมือถือเล่นแชท MSN กับเพื่อนๆ ไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานนักก็รับรู้ได้ถึงแรงยวบของเตียงนอน ผมหันไปมองเป๊บอาบน้ำเสร็จแล้ว พร้อมสอดตัวเข้ามาในผ้าห่ม แล้วรั้งตัวผมเข้าไปกอดทันที
“ทำอะไรเป๊บบบบ” ผมดิ้นไปมา
“เปล่าครับ ไม่ได้ทำอะไร แค่อยากกอด” เสียงนุ่มๆ ทำให้หยุดดิ้นไปมา
“จะมาโหมดไหนอีกละ เดี๋ยวนี้อ้อนเก่งนะเราอะ” ผมแซว
“หือ...เป๊บก็อ้อนเก่งแบบนี้มานานแล้วนะครับ ที่รักไม่เคยสังเกตต่างหาก”
“โบราณว่า เถียงเมีย ไม่เจริญนะ”
“หืมมมม เอาไว้แต่งงานกันก่อนค่อยเลิกเถียง ตอนนี้แค่เป็นเมียในนามเถียงได้ครับ”
“หนอยยย กล้ามาก....อุ๊บบบบ...”
   เป๊บรั้งคอผมโดยใช้ปากประกบอย่างนิ่มนวล
“เงียบได้ยังครับ”
“...................” ผมเงียบกริบ เหลือไว้แต่หน้าแดงแปร๊ด
“ว้า ทำไมไม่เถียงละครับ ถ้าที่รักเถียงสักคำจะปล้ำยันสว่างไม่ต้องหลับต้องนอน”
“..................” ผมเอามือปิดปากพร้อมส่ายหน้า
   กลัวสิครับ คนอะไรแรงเยอะ แล้วถ้าเป๊บลงมือทำนะ ยันสว่างจริงๆ ผมตายพอดี
“ฮ่าๆๆๆ ทำมากลัวนะครับ เห็นทุกทีครางชื่อเป๊บตลอด”
   ผั๊วะๆๆ ตีสองสามที หมั่นไส้ พูดได้ไม่อายปาก ชิส์
“เจ็บนะครับ”
“ก็ชอบพูดทะลึ่ง ต้องตี”
“โอเคๆ ไม่ทะลึ่งก็ได้ครับ”
   เราสองคนนอนกอดกันไปเงียบๆ มีความสุขอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ
“ที่รัก...อยากมีลูกไหม”
   เป๊บเอ่ยถามขึ้นมา จนผมต้องลุกขึ้นมานั่งพร้อมมองหน้าทันที
   ตกใจสิ ไม่มีมดลูก จะท้องได้ยังไงละ
“เป๊บ..ถามอะไรแบบนั้น โจ้ท้องได้ที่ไหน”
“หือ เป๊บก็ไม่ได้หมายความว่าที่รักจะตั้งท้องนี่ครับ”
“อ้าวแล้วเราจะมีลูกได้ยังไง”
“กระบวนทางการแพทย์ ไม่ก็อุ้มบุญ ดีไหมครับ”
“หา...อุ้มบุญหรือ”
“ใช่ ที่รักอยากมีลูกไหม”
“มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากเลยนะเป๊บ ไว้ค่อยคิดเถอะ”
“ได้ครับ...เป๊บแค่ชวนคิด ที่รักตัดสินใจได้นะครับ”
“แล้วทำไมต้องชวนคิดอะไรแบบนี้”
“ก็....” เป๊บทำท่าเหมือนลังเลที่จะตอบ
“ก็อะไรอะเป๊บ บอกมาโจ้ไม่โกรธหรอก”
“เป๊บคิดว่า คนเราแต่งกันงานก็ต้องมีลูกไว้เป็นโซ่ทองคล้องใจ สำหรับเราการมีลูกตามปกติคงเป็นไปไม่ได้ เป๊บเลยคิดว่า ถ้าเราไม่มีโซ่ทองไว้คล้องใจ อนาคตเราอาจจะเลิกกันได้ไงครับ”
   โบราณว่า ผู้ชายที่จะออกเรือน มักจะคิดมากในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง สงสัยจะจริง
“เป๊บ...ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน ไม่เคยเห็นหรือ บางครอบครัวมีลูกเป็นโขยงยังเลิกกันได้ ทิ้งลูก ไม่ดูแลลูก ครอบครัวพังก็เกิดขึ้นตั้งเยอะ คนเรารักกันไม่จำเป็นจะต้องมีลูก อยู่ด้วยกันเพราะความรักและความเข้าใจ นั่นดีที่สุดแล้ว”
“ครับ...แต่....”
“อีกอย่างนะเป๊บ โจ้รักเป๊บเพราะเป๊บคือเป๊บ จะเอาผู้ชายหล่อกว่านี้ รวยกว่า ให้หล่อกว่าพี่เคน ธีรเดช มากองตรงหน้า โจ้ก็ไม่สนใจ เพราะอะไรรู้ไหม”
   เป๊บส่ายหน้าเบาๆ
“เพราะเขาไม่ใช่คนที่โจ้รัก จะดีประเสริฐเลิศล้ำมากขนาดไหน มากสุดก็ได้แค่มิตร ไม่ใช่คู่ชีวิตร่วมกัน”
   เป๊บยิ้มมุมปาก เดาอารมณ์ไม่ถูกเหมือนกัน แต่ภาพในความทรงจำที่คิดในใจ “ผัวกูน่ารักมาก”
“โบราณว่า เอาลูกเขามาเลี้ยง เอาเมี่ยงเขามาอม โจ้ว่ายังใช้ได้นะ เราไปอุ้มบุญมา ก็ต้องใช้เชื้อของเป๊บ แต่ไม่มีเชื้อของโจ้ เด็กที่คลอดมาจะเลือดของเป๊บครึ่งนึง ของคนที่อุ้มบุญครึ่งนึง เป๊บคิดว่า โจ้จะรักเด็กคนนั้นได้หรือ แต่สำหรับเป๊บคงรัก เพราะมีเลือดเป๊บครึ่งนึง”
   เป๊บฟังเหตุผลจนคิ้วขมวด แล้วก็ยิ้มออกมา
“ก็จริงนะครับ”
“นั่นแหละตามเหตุผลนี้ เอาเป็นว่าโจ้ไม่คิดเรื่องมีลูกอะไรนั่นหรอก รอเลี้ยงหลานๆ ลูกพี่ปริมพี่ปันก็ได้”
“ครับ”
“โอเคนั้นนอนดีกว่า”
“ยังครับ..ทำลูกก่อน”
“หาอะไรนะ....เฮ้ยยย เดี๋ยวววว”
   ห้ามไปก็เท่านั้นครับ ฮืออออ มีผัวหื่นต้องทำใจ

   กว่าจะลืมตาตื่นได้ ร้าวระบมไปทั้งร่าง ตั้งสติมองไปมา ก็เห็นพ่อหนุ่มรูปหล่อกำลังแต่งตัวแล้ว
“ตื่นสายนะครับ” ยังจะกล้าแซวอีกนะ
“เพราะใครละ”
   เป๊บเดินผิวปากไปห้องแต่งตัว หนอยยยย เจ้าเล่ห์
   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เดินออกจากห้องแต่งตัวมาห้องนอน ก็เห็นคุณชายคิงคอง นั่งโซฟาดูทีวี
“เสร็จแล้วหรือครับ”
“เรียบร้อย”
“ชุดนี้น่ารักไปนะครับ เป๊บว่าไปเปลี่ยนกางเกงขายาวดีกว่านะ”
“หือ...ไม่เอา ร้อนนนนน ใส่ขาสั้นก็ได้นี่”
“เปลี่ยนดีกว่าครับ ไม่อยากให้ใครเห็นขาเนียนๆ หวงครับ”
“ม่ายยยย ร้อนนนน ใครจะมามอง เห็นก็เอาไปไม่ได้”
“ดื้อจังนะครับ”
“เปล่าดื้อ แต่อยากใส่สบายๆ นี่น่า”
“โอเคครับ งั้นถ้าออกไปข้างนอกแล้วมีใครมองขา กลับบ้านทันที โอเคไหมครับ”
“ด้ายยยย เชอะ”
   การเดินทางในครั้งนี้เวชขับรถพาเราสองคนไปลองชุดแต่งงาน ซึ่งทางออแกไนส์ เป็นธุระจัดการให้ทั้งหมด
“เชิญคุณลูกค้าลองชุดที่ห้อง Fitting นะคะ ถ้าส่วนใดคับไปหรือหลวมไป แจ้งพนักงานนะคะ ทางเราจะได้รีบแก้ไขให้”
“ได้ครับ ขอบคุณครับ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 22-03-2019 20:21:14

ผมกับเป๊บแยกกันเข้าห้องลองชุดคนละห้อง
   ชุดแต่งงานของผม เป็นสูททักษิโดสีขาวทั้งชุด โบว์ตรงคอสีดำ
   ชุดแต่งงานของเป๊บ เป็นสูททักษิโดสีดำทั้งชุด โบว์ตรงคอสีขาว
   ทำไมเราถึงเลือกชุดคนละสีกัน เป๊บให้เหตุผลว่า
   สีดำกับสีขาวหรือสีขาวกับสีดำ เปรียบเสมือนหยินและหยาง จะต้องถ่วงดุลคู่กันเพื่อรักษาความสมดุล ขาวมากเกินไปก็ไม่ดี ดำมากเกินไปก็ไม่ได้ ดังนั้น หากเราทำให้หยินและหยางสมดุลกันแล้ว ชีวิตของเราก็จะมีความสุข
   หลังจากบวชแล้วสึกออกมาเป็นทิด คิงคองมองโลกเปลี่ยนไปมากเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อน ไม่มีทางคิดอะไรได้แบบนี้แน่ๆ
“ที่รัก แต่งเสร็จยังครับ” เป๊บตะโกนถามข้ามห้อง
“เสร็จแล้วเป๊บ”
“งั้นออกมาจากห้องครับ”
   ผมเดินออกมาจากห้องลองชุดพร้อมกับเป๊บ เราสองคนสบตากัน
   เป๊บในชุดสูททักษิโดสีดำ ดูหล่อ และมีเสน่ห์มาก
   เป๊บบอกว่า ตัวผมอยู่ในชุดสูททักษิโดสีขาว ดูน่ารัก สดใส และน่าฟัดมาก
   ยังจะหื่น เฮ้อออ
“โจ้ น่ารักมากเลย”
“เป๊บก็หล่อมากเลย”
“อะ..เอ่อ ชุดพอดีไหมคะ”
   พนักงานเอ่ยถามขึ้นมา จนเราสองคนหันไปมอง เห็นเจ้าตัวยืนยิ้มบิดเขินไปมา
“เป็นอะไรหรือครับ” เป๊บถามพนักงานด้วยรอยยิ้ม
“อ๋อ..อะ..คือ คุณลูกค้าทั้งหล่อและน่ารักมากๆ เลยค่ะ ทำให้เขินไปด้วย” พนักงานตอบยิ้มกว้าง
“ขอบคุณมากครับ ชุดพอดีครับ โจ้ละ ชุดเป็นยังไงบ้าง”
“พอดีนะ เป๊ะๆ เลย ไม่ต้องแก้ไขแล้ว”
“ถ้าแบบนั้นยืนยันตามนี้นะคะ รบกวนเซ็นต์เอกสารยืนยันนะคะ”
   ผมกับเป๊บลงนามในเอกสารเรียบร้อย
“สำหรับชุด ทางเราจะนำส่งให้ทางออแกไนส์ ดำเนินการทั้งหมดนะคะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ยินดีด้วยนะคะ คุณลูกค้าทั้งสองเหมาะสมกันมากจริงๆ”
   ไม่มีคำเอ่ยอะไรไปมากกว่า
“ขอบคุณครับ”
   เสร็จจากลองชุดแต่งงานเรียบร้อย ก็เดินทางไปยืนยันของชำร่วย การ์ดงานแต่ง ตลอดจนรายละเอียดอื่นๆ ปลีกย่อย จนเสร็จในช่วงค่ำ
   รถคันงามตีวงโค้งเข้าบ้านใหญ่ ผมกับเป๊บเพลียมากครับ นึกไม่ถึงเลยว่า การเตรียมงานแต่งมีรายละเอียดปลีกย่อยมากมายจริงๆ นึกถึง คู่บ่าวสาวที่จัดงานขนาดใหญ่ พวกเขาจะเหนื่อยมากแค่ไหนเนี่ย
“ขนาดจ้างออแกไนส์มืออาชีพนะเป๊บ ยังเหนื่อยขนาดนี้”
“จริงครับ นึกถึงคนที่เขาทำกันเอง ไม่ตายเลยหรือ”
“นั่นสิเป๊บ แต่ยังไงก็สำเร็จลุล่วงหมดแล้ว สบายใจเสียที”
   เราสองคนเดินเข้ามาในโถงบ้าน ก็ได้ยินเสียงมัมเรียกจากห้องรับรอง
“เป๊บ มัมเรียก มีแขกมาหรือ”
“น่าจะใช่นะครับ เสียงเรียกมาจากห้องรับรอง ต้องมีแขกวีไอพีมาแน่ๆ”
   เมื่อเดินเข้ามาถึงห้องรับรอง ผมมองเข้าไปก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคน คนหนึ่งนั่งอยู่ข้างมัม หน้าตาผ่องใส ดูอิ่มเอิบมาก กำลังสนทนากับมัมอย่างออกรสชาติ
“เป๊บลูก นี่คุณป้าวัลภา ไง จำได้ไหม”
“สวัสดีครับ” เป๊บยกมือไหว้ พลางทำหน้านึก
“ลูกเธอเขาจำฉันไม่ได้หรอก” ป้าวัลภาหันไปแซวมัมแบบยิ้มๆ
“คนที่เคยพยากรณ์ลูกไงว่าจะมีแฟนเป็นผู้ชาย” ทำตกใจที่มัมพูด
“อ๋อออออ....นึกออกแล้วครับ สวัสดีอีกครั้งครับคุณป้า”
“แหมจำได้เสียทีนะ ฮ่าๆๆๆ”
“เธอๆ แล้วนี่ โจ้...”
“ลูกสะใภ้เธอใช่ไหม”
“ใช่ๆ น่ารักไหมละ”
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ป้าวัลภา
“สวัสดีจ๊ะ...น่ารักมากเธอ สวยเหมือนผู้หญิงเลย แหมมมม เป็นคู่กันมาหลายภพชาติ ทั้งเจ้าชายเจ้าหญิง ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กันก็เว่อร์แล้ว ฮ่าๆๆ”
   ผมอึ้งกับสิ่งที่คุณป้าวัลภาพูดออกมา รู้ได้ไง ความตกใจนี้ทำให้หันไปมองหน้าเป๊บ เราสองคนสบตากัน แต่เป๊บแววตานิ่งเฉยราวกับว่ารู้จักคุณป้าวัลภาดีว่า แกเป็นใคร
“แหมเธอก็ รู้เห็นไปทุกอย่าง”
“ฮ่าๆๆ ก็นิดหน่อยเองเธอ นี่ๆ ลูกเธอสองคนเขาเป็นคู่กัน เขาทำบุญมามากนะเธอ มากจนฉันไม่สามารถหยั่งรู้ได้ บุญที่เขาทำยิ่งกว่าสร้างมหาวิหารถวายพระพุทธเจ้า สะสมมาไม่รู้เท่าไหร่ กองทับถมจนสุดขอบฟ้า ฉันยังไม่เคยเจอใครบุญมากเท่านี้นะเธอ”
“หนูทั้งสองฟังป้านะ นับจากภพชาตินี้ ดวงจิตของหนูจะมีแต่ความเจริญเพียงอย่างเดียว ไม่ว่าภพไหนชาติไหนจะไม่พบกับความตกต่ำอีกเลย ในอนาคตอีกยาวนาน หนูทั้งสองจะบรรลุพระอรหันต์มุ่งสู่พระนิพพานตามที่ได้อฐิษฐานไว้อย่างแน่นอน”
   ผมขนลุกมากกับสิ่งที่ป้าวัลภาบอกเล่า มัมเห็นว่าเราทั้งสองคนเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน จึงบอกให้ไปพักผ่อน เมื่อเข้ามาในห้องนอน
“เป๊บบบบบบ”
“ป้าวัลภาเขามีพลังหยั่งรู้อนาคตครับ”
“หา เป๊บทำไมรู้”
“ป้าเขาเป็นคนพยากรณ์เป๊บเองว่า จะมีเมียเป็นผู้ชาย”
“ห๊า จริงหรือออออ” ผมตกใจมาก
“จริงครับ หลังจากที่ป้าเขาพยากรณ์เป๊บก็ได้เจอโจ้นี่แหละ” เป๊บยิ้มกว้าง
“ตายแหล่วววว แม่นอ่า ไปขอให้ดูดวงดีกว่า”
“หืม ก็ป้าเขาดูให้แล้วนี่ครับ”
“แอะ หมายถึงดูดวงการงานการเงินไรงี้”
“เป๊บว่าไม่ต้องดูหรอกครับ ที่รักจะถามอะไรป้าเขา ป้าครับ ผมจะจนบ้างไหม แบบนี้หรือครับ”
“คิงคองเพี้ยน ใครเขาจะถามแบบนั้น ต้องถามว่าจะรวยไหมต่างหาก”
“ถ้าแบบนั้นเป๊บว่าอาบน้ำนอนเถอะครับ เท่าที่มีตอนนี้ เงินอาจจะทับเราสองคนตายได้สักวันนะครับ” เป๊บพูดพลางหัวเราะ
   ก็จริง ไม่เถียง แต่แหมก็นะ อยากรู้นี่น่า
   ก่อนนอนหลับในคืนนั้น ผมได้ใคร่ครวญครุ่นคิดถึงงานแต่งที่จะเกิดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้านี้
“คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง น่าจะครบถ้วนแล้ว”
   ท่ามกลางความมืดแสงสลัวๆ ที่ส่องเข้ามาภายในห้อง ผมหันไปมองเป๊บที่นอนหลับสนิทพร้อมเสียงกรนเบาๆ
“แฟนใครหว่าหล่อจัง” ผมเอ่ยชมด้วยเสียงเบาๆ ก้มลงไปจุ๊บแก้มทีนึง
“โจ้ฝากชีวิตไว้กับเป๊บนะ อย่าทิ้งโจ้ละ สัญญาเลยจะเป็นเมียที่ดี จะรักเป๊บตลอดไปนะ”
   ผมพูดข้างหูเป๊บเบาๆ ด้วยอารมณ์ที่สื่อออกมาจากข้างในใจ
“สัญญาว่าจะดูแลอย่างดีครับ” เป๊บลืมตามาพร้อมพูดเบา ผมสะดุ้งโหยง
“เฮ้ยยยยย ยังไม่หลับหรือ”
“หลับแล้วครับ แต่รู้สึกตัวตอนใครบางคนจุ๊บแก้มเบาๆ เหมือนโดนลักหลับครับ”
“บะ..บ้าแล้ววว ใครจะไปลักหลับบบบบ” ผมปฏิเสธตะกุกตะกักพัลวัน
“เสียงตะกุกตะกักแบบนี้ คงต้องจัดชุดคอมโบลงโทษซะหน่อยแล้วครับ”


“เดี๋ยวววว ม่ายยยย ชุดคอมโบ้มากเกินปายยยย...แว๊กกกกกก”
 :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 22-03-2019 22:24:43

เย้ โจ้กลับมาต่อแล้ว ทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ ยินดีย้อนหลังด้วยนะคะ  :mew1: :mew1: :mew1:
รออ่านตอนหน้าน๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-03-2019 08:22:26

 :L2:
ยืนดีกับคู่ เจ้าบ่าว เจ้าบ่าว อิอิ
อย่าหายไปนานนักนะจ๊ะ รองานแต่งครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 23-03-2019 11:17:44

 :z1: เย้ๆๆ กลับมาแล้วคิดถึงทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: nutto ที่ 23-03-2019 22:46:15

น่ารักมากจริงๆนะฮะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 24-03-2019 06:14:14

ยินดี​ด้วย​นะ​คะ​ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: Keeper ที่ 24-03-2019 13:41:52

ยินดีด้วยกับทั้งสองคนนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 24-03-2019 16:59:32

คิดถึงทั้งสองคน นึกว่าจะจบไปแล้วซะอีก ดีใจที่ให้คนอ่านได้มีส่วนร่วมในงานมงคลของน้องทั้งสองนะค ยินดีด้วยอีกครั้งค่ะ กับชีวิตคู่ที่สมบูรณ์ :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 26-03-2019 06:56:57

ชุดคอมโบ้มาก :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนที่ 63 สู่ขอ เตรียมการ Up 22/3/62
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 26-03-2019 09:37:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-05-2019 13:01:37

สวัสดีค้าบทุกคนนนนนน  :mew1: :mew1:

นับจากวันแรกที่ได้ลงนิยายเรื่องนี้ ก็ผ่านมา 8 ปีแล้ว หลายๆ ท่านก็ยังคงติดตามอ่านและเป็นแฟนคลับเหนียวแน่น บ้างก็จากเด็กมัธยม จนเรียนจบทำงานแต่งงานแล้ว เป็นความประทับใจของผมเช่นกันนะ

สำหรับเรื่องเล่านี้ก็ได้มาถึงตอนสุดท้าย ผมได้ถ่ายทอดเรื่องราวไว้ทั้งหมดแล้ว หวังว่า คงให้แง่คิดและคำสอนเป็นประโยชน์กับทุกท่านไม่มากก็น้อย

ขอบคุณมากนะครับที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด

ใจหายเหมือนกัน

แต่ยังไงงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

ไว้มีโอกาสจะเข้ามาเม้ามอยอีกนะคับ  :mew6: :mew6: :mew1: :mew1:

รักทุกคนเลย  :mew1: :mew1:

ตอนที่ 64 จากวันนี้และตลอดไป (End)
   ในช่วงเช้ามืดของวันหมั้น พระอาจารย์อุดมพร้อมด้วยพระภิกษุอีก 4 รูป ได้มาทำพิธีสงฆ์เสริมความเป็นศิริมงคลให้กับเราสองคน พระอาจารย์ยังให้ข้อคิดถึงการครองเรือน จะต้องอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจและระลึกถึงความยากลำบากที่ผ่านมาด้วยกัน
   หลังจากที่พระอาจารย์และคณะภิกษุสงฆ์เดินทางกลับแล้ว
   ผมกำลังนั่งมองตัวเองอยู่หน้ากระจก มองดูช่างแต่งหน้า ช่างทำผม ต่างก็ช่วยกันนำเครื่องสำอางต่างๆ ประทินโฉมลงบนใบหน้า เส้นผม และร่างกาย เนรมิตให้วันสำคัญนี้ มีความหมายและคุณค่ามากที่สุดในชีวิตของผม
“คุณคะ แต่งหน้าทำผมเสร็จแล้ว รบกวนใส่ชุดได้เลยนะคะ” พนักงานออแกไนส์แจ้งรายละเอียด
“ได้ครับ”
“เดี๋ยวผมช่วยดูเอง คุณไปรอข้างนอกก็ได้ครับ” จิมน้องชายผมแจ้งพนักงานคนนั้น

   เมื่อพนักงานเดินออกจากห้องไป จิมก็นำชุดสูทงานหมั้นสีฟ้าอ่อนแบบเรียบง่าย ส่งมาให้ผม
“พี่ รีบเปลี่ยนได้แล้ว ขบวนขันหมากออกเดินทางมาแล้วนะ จะถึงหน้าบ้านตามเวลาที่นัดไว้”
   ผมรับชุดมาเปลี่ยนตามคำแนะนำของจิมด้วยความสงบ ทั้งๆ ที่ในใจตื่นเต้นมากเหลือเกิน กลัวไปเสียทุกอย่างว่า จะหม้ายขันหมาก งานจะล่ม หรืออะไรสักอย่างที่เกิดอุปสรรคและไม่พร้อม
“พี่ เป็นอะไร ทำไมหน้าตาดูกังวล”
“อ๋อ..ก็...” ผมอึกอัก
“บอกมาสิ ถ้าผมช่วยได้จะรีบทำให้”
“พี่ก็กังวลไปเรื่อย กลัวจะหม้ายขันหมาก กลัวงานจะล่ม กลัว....”
“กลัวอะไรอีก”
“กลัวพวกสาวๆ แฟนเก่าของเป๊บ จะมารังควาน”
“เหมือนในละคร” จิมถามขึ้นมา
“อื้อ ใช่” ผมตอบรับพยักหน้า
“พี่ ดูละครมากไปหรือเปล่า”
“ไม่ได้ดูเลยเถอะ”
“แล้วอะไรมาดลใจให้คิดมากแบบนี้”
“ก็ไม่รู้ซิจิม ก่อนมาเจอพี่ เป๊บเขามีสาวเยอะแยะมากมาย จิมก็เห็นนี่ว่าพี่โดนสาวพวกนั้นทำอะไรบ้าง มาครั้งนี้ย่อมกลัวเป็นธรรมดาแหละ”
“หือพี่ คิดมาก เอาเป็นว่า ถ้าพวกนั้นจะมาทำอะไรพี่ในงาน ฝ่าการ์ดของพ่อพี่เป๊บและพี่ฉัตรให้ได้ก่อน เปิดม่านดูสิพี่ คนชุดดำมีกี่คน”
   ผมเดินไปเปิดม่านตามที่จิมบอก มองไปยังบริเวณรั้วหน้าบ้าน รวมไปถึงนอกบ้าน การ์ดชุดดำเดินไปมา ตรวจตราความเรียบร้อย ราวกับว่าจะมีคนใหญ่คนโตระดับประเทศมาร่วมงาน
“เห็นยังพี่ เลิกกังวลได้แล้ว”
“อื้อ” ผมรู้สึกดีขึ้นมาก คลายความกังวลมากพอควรเลย
   ผมหันกลับมาให้ความสนใจกับการแต่งชุดพิธีหมั้น ชุดสูทสีฟ้าอ่อน ตัดกับเสื้อเชิ้ตด้านในสีชมพูได้เป็นอย่างดี โบว์สีชมพูตรงคอ ก็เพิ่มความโดดเด่นตัดกับผิวสีขาวของผม โดยรวมแล้วจิมชมว่า
“หล่อมากพี่....ไม่สิจะมองว่าน่ารักก็ใช่ วันนี้พี่ชายผมดูดีที่สุด”
   โตด้วยกันมาก็เพิ่งเห็นจิมชมผมด้วยแววตาสายตาที่ภาคภูมิใจก็วันนี้แหละ
   จิมรับโทรศัพท์ พร้อมกับหันมาบอกผมว่า
“พี่เตรียมตัวนะ ขบวนขันหมากเลี้ยวเข้าปากซอยมาแล้ว จะตั้งขบวนที่หน้าบ้าน หลังจากตั้งขบวนเสร็จ เจ้าบ่าวจะเดินผ่านประตูเงินประตูทอง พี่คอยบนห้องนะ รอจนกว่าพี่เป๊บจะมารับ”
“โอเคๆ ได้ๆ แล้วนี่จิมจะไปไหน”
“ไปกั้นประตูสิ ได้หลายบาท” จิมทำหน้าเหมือนจะร่ำรวย
“เดี๋ยววว แล้วใครจะอยู่เพื่อนพี่”
“หือ พนักงานเด็กแม่บ้านหลายคนอยู่หน้าห้อง พี่ก็เรียกใช้ได้”
   จิมรีบออกจากห้องไปกั้นประตูขันหมาก ส่วนผมเองก็เดินไปตรงหน้าต่าง แหวกม่านเพื่อดูขบวนขันหมาก เห็นเป๊บยืนโดดเด่นเป็นสง่า และที่สำคัญ คือ หล่อมากๆ ความขาวของเป๊บตัดกับชุดสีครีมที่สวมใส่เป็นอย่างดี
“ทำไมเป๊บหล่อขนาดนี้เนี่ย”
   หน้าผมร้อนผ่าวอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่ว่าจะเป็นแก้ม หู คอ เลือดสูบฉีดจนแดงไปหมด
   ทั้งๆ ที่ทุกสัดส่วนของร่างหาย เราสองคนเห็นหมดแล้ว แต่ทำไมวันนี้ผม “เขิน”
“โหวววว ฮี่ โหวววว ฮี่ โหวววววๆๆๆ ฮิ้วววว”
   ผมได้ยินเสียงโห่จากขบวนขันหมาก แล้วตามด้วยเสียงกลองยาวดังเซ็งแซ่
   ณ เวลานี้ ขบวนขันหมากได้เริ่มเดินเข้ามาในประตูรั้วบ้านแล้ว ผมเฝ้ามองดูเป็นระยะ เห็นหลายคนกั้นประตูเงินประตูทอง รวมถึงจิม น้องชายตัวแสบ ก็ไปกั้นกับเข้าด้วย
   เห็นเป๊บทั้งวิดพื้น เต้น รวมถึงร้องเพลง แล้วมีญาตผู้ใหญ่คนหนึ่งคอยเจรจาต่อรอง พร้อมส่งซองประตูขันหมากให้
   ผมละแอบขำเล็กน้อยกับการกระทำของเป๊บ สิ่งสำคัญที่ตื้นตันใจมากที่สุด ผมเห็นฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย กั้นประตูเงินประตูทอง แล้วโวยวายไม่ยอมให้เป็บผ่านไปโดยง่าย
   ทุกคนในสายตาที่ผมเห็นต่างยิ้ม หัวเราะ อย่างมีความสุข เป็นภาพที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผมอย่างไม่มีวันลืมเลือน
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนผมหันไปมอง
“คุณคะ เตรียมตัวนะคะ ทางเจ้าบ่าวจะขึ้นมารับลงไปในพิธีหมั้นแล้ว”
“ครับ ได้ครับ”
   ผมนั่งคอยตรงโซฟาในห้อง เพื่อรอให้เป๊บขึ้นมารับ ณ ตอนนี้ หัวใจเต้นตึกตัก ตื่นเต้น รอคอยให้เป๊บมารับ
“เราจะเจออะไรบ้างนะ ห่าเอ้ย ไอ้โจ้ มึงใจเย็นๆดิ” ผมบ่นกับตัวเอง
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก ประตูถูกเปิดขึ้น เป๊บพร้อมกับญาตผู้ใหญ่ ซึ่งก็คือ คุณป้าวัลภา ท่านเดินจูงมือเป๊บเข้ามาในห้อง
“ป้านำพาเจ้าบ่าวมารับตัวเจ้าบ่าว” ป้าวัลภาพูด จนเราสองคนต่างยิ้มด้วยความรู้สึกจั๊กกะจี้
“เจ้าบ่าวจะยินยอมให้เจ้าบ่าวรับตัวไปไหม”
“ยินยอมครับ” ผมตอบป้าวัลภา
“เจ้าบ่าว เดินไปรับเจ้าบ่าว จูงมือกันลงไปในพิธีนะ”
   เป๊บเดินเข้ามาประชิดตัวผม พร้อมผมโน้มมือมาจับข้อมือผมไว้ แล้วค่อยๆ เดินนำพาผมลงไปยังพิธีหมั้นด้านล่าง โดยมีป้าวัลภาเดินนำหน้า
“วันนี้ น่ารักมากๆ เลยนะครับ” เป๊บกระซิบข้างหูผมระหว่างที่กำลังเดินจูง
“มากขนาดไหนละ”
“มากที่สุดในชีวิตเป๊บเลยครับ...รักนะครับ”
“วันนี้เป๊บก็หล่อมากที่สุดในชีวิต รักนะเป๊บ”
   เป๊บเดินจูงมือพาผมลงในงานพิธีตรงโถงห้องรับแขก ที่เนรมิตใหม่ให้เป็นสถานที่จัดงานหมั้น บรรยากาศภายในงานที่ผมกวาดสายตามองไป มีบรรดาแขกวีไอพีที่สนิทกับคุณพ่อคุณแม่ แด๊ดและมัม ที่สำคัญ อาม่า คือ ผู้อาวุโสที่ผมเคารพรัก ได้เข้ามาร่วมพิธีด้วย และก็ยังมีเพื่อนๆ สมัย ป ตรี ป โท เฉพาะคนที่สนิทกับเราสองคน มาร่วมในงานพิธีครั้งนี้ ระหว่างที่ผมมองไปก็สบตากับฉัตร ฉัตรขยิบตาพร้อมยกมือชูหัวแม่โป้ง ประหนึ่งว่าให้กำลังใจ อย่าเครียด อย่าตื่นเต้น
“บัดนี้ ทั้งคู่เจ้าบ่าว ได้อยู่ในพิธีงานหมั้นแล้ว เพื่อให้พิธีการดำเนินการไปอย่างเรียบร้อย กระผมในฐานะพิธีกร จึงขออนุญาตเริ่มขั้นตอนดังนี้”

พิธีกร : วันนี้ท่านมาเพื่อกิจอันใด
ผู้ใหญ่ฝ่ายเป๊บ : วันนี้เป็นวันฤกษ์งามยามดี ข้าพเจ้า ครอบครัว และทุกคน จะมาสู่ขอหลานโจ้ ซึ่งเป็นผู้เพียบพร้อมและมากความสามารถไปเป็นคู่ชีวิตให้กับหลานเป๊บ หลานชายของข้าพเจ้า
พิธีกร : คุณโจ้ เป็นบุตรชายของท่านหรือไม่ (หันมาถามพ่อแม่ฝ่ายผม)
พ่อแม่ฝ่ายโจ้ : ใช่ครับ/ค่ะ โจ้เป็นบุตรชายของพวกเรา
พิธีกร : ท่านทั้งสองยินยอมพร้อมใจยกบุตรชายของท่านให้กับบุตรชายของฝ่ายผู้สู่ขอหรือไม่
   คุณพ่อกับคุณแม่ ท่านทั้งสองมองสบตาผม แววตาของท่านอิ่มเอิบระคนไปด้วยความรู้สึกดีใจ
“ยินยอมพร้อมใจยกบุตรชายคนนี้ให้บุตรชายของผู้สู่ขอดูแลตลอดชีวิตครับ” คุณพ่อของผมพูดเสียงดังฟังชัด ทำให้เพื่อนๆ ของเราสองคน ส่งเสียงวิ๊ดว้ายเบาๆ เลยทีเดียว
พิธีกร : ลำดับถัดไป ขอเชิญคู่บ่าวสาว เอ้ย เอ่อ
“เรียกคู่รักทั้งสองคนก็ได้ครับ” แด๊ดเอ่ยปากบอกพิธีกร
พิธีกร : ขอเชิญคู่รักทั้งสอง ไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายครับ
   ผมกับเป๊บก็เดินชันเข่าไปกราบคุณพ่อคุณแม่ ท่านก็อวยพรให้มีความสุข เดินชันเข่าไปกราบแด๊ดกับมัม แด๊ดโน้มตัวมากอดผม
“ฝากลูกชายพ่อด้วยนะลูก รักกันนานๆ ตลอดไปนะ” น้ำตาผมซึมเลยทีเดียว
“มัมฝากเป๊บด้วยนะลูก ลูกชายมัมเขาเป็นคนดี มัมเชื่อว่าจะดูแลหนูได้อย่างดีที่สุด” น้ำตาไหลเลย
พิธีกร : ลำดับถัดไปเรียนเชิญฝ่ายชายมอบของหมั้นให้อีกฝ่ายครับ
   แด๊ดพยักหน้าให้ศักดิ์กับลูกน้อง ดำเนินการยกของหมั้นที่ได้เตรียมไว้ มากองอยู่ตรงโต๊ะด้านหน้าเพื่อให้แขกเหรื่อได้เป็นสักขีพยาน
“เรียนคุณพี่ทั้งสองและแขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ สำหรับสินสอดใช้ในการหมั้นวันนี้ ผมได้เตรียมเงินสด 50 ล้านบาท ทองคำ 100 บาท บ้านพร้อมที่ดินย่านอ่อนนุชขนาด 3 ไร่ คอนโดมีเนียมย่านสุขุมวิทขนาด 128 ตรม. 1 ห้อง รถยนต์มินิคูเปอร์ 1 คัน ใบสำคัญถือหุ้นบริษัทในเครือทั้งหมด 5% ใบสำคัญถือหุ้นนี้ หมายความว่า เมื่อลูกสะใภ้ผมเรียนจบกลับมาจากต่างประเทศ จะเข้าทำงานในเครือบริษัทของผมทั้งหมดในตำแหน่ง รองกรรมการผู้จัดการใหญ่....ไม่ทราบว่า คุณพี่ทั้งสองพอใจในของหมั้นหมายเหล่านี้ไหมครับ”
   ผม...เกิดความรู้สึก...อึ้งมาก มันเป็นความรู้สึกดีใจ ตกใจ ประหลาดใจ อย่างบอกไม่ถูก นึกไม่ถึงเลยว่า ชีวิตของคนที่เกิดมาเป็นเพศที่สังคมไม่ยอมรับและดูแคลนลึกๆ กลับได้รับโอกาสจนถึงมีงานแต่งเล็กๆ และเต็มไปด้วยความหมายอีกมากมาย
“พอใจครับ” คุณพ่อตอบรับคำแบบยิ้มกว้าง
“พอใจค่ะ” คุณแม่ตอบรับคำด้วยใบหน้ามีความสุข
พิธีกร : ลำดับถัดไป ขอเรียนเชิญคู่รักทั้งสอง แลกแหวนหมั้นเพื่อเป็นเครื่องแทนใจกันครับ
   เราสองคนหันหน้าเข้ากัน ป้าจันทร์ ถือพานเดินออกมาจากด้านหลัง ส่งพานให้กับมัม
   มัมขยับตัวเล็กน้อยแล้วบอกกับเป๊บว่า
“แหวนเพชร 10 กะรัตสองวงนี้ มัมเตรียมไว้ให้กับลูกเป๊บในอนาคตเมื่อลูกคิดจะออกเรือนกับใคร บัดนี้ ความต้องการของลูกสมหวังแล้ว มัมขอมอบแหวนทั้งสองวงนี้ให้กับลูกได้ใช้หมั้นหมายกับคนที่ลูกรัก...รับไปสิลูก”
   ผมเห็นเป๊บตาแดงเหมือนจะร้องไห้ ส่วนมัมก็น้ำตาคลอ เป๊บก้มกราบมัม พร้อมยื่นมือไปรับพานที่มีกล่องแหวนเพชรสองวง เป๊บหยิบแหวน เปิดฝาตลับ แสงสปอตไล้ภายในงานกระทบกับแหวนเพชรที่เจิดจรัส แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างก็ร้องโอ้โหไปตามๆกัน
“สวมให้ลูกโจ้สิลูก” มัมย้ำ
   เป๊บสวมแหวนที่นิ้วนางซ้าย และผมก็สวมแหวนที่นิ้วนางขวา แหวนที่มัมให้ เราสองคนต่างแลกซึ่งกันและกัน
   หลังจากสวมแหวนเสร็จ ก็ถ่ายรูปรวมทั้งสองครอบครัวเป็นที่ระลึก
พิธีกร : ลำดับถัดไปขอเรียนเชิญแขกผู้มีเกียรติรับประทานอาหารด้านนอก เพื่อให้ห้องนี้ได้เตรียมการจัดพิธีรดน้ำสังข์ ขอเรียนเชิญครับ
   แขกเหรื่อส่วนใหญ่ ก็เดินออกไปยังซุ้มอาหารด้านนอก ผมกับเป๊บก็มานั่งพักผ่อนในห้องนั่งเล่นด้านใน โดยจิมเป็นธุระจัดเตรียมอาหารเครื่องดื่มมาให้เราสองคนได้กิน
“พี่กินข้าวก่อนนะ จะได้มีแรงทำพิธีต่อ” จิมบอกผมกับเป๊บแล้วก็ออกไปรับแขกด้านนอก

“เหนื่อยไหมครับ” เป๊บถามผม
“โจ้ต้องเป็นฝ่ายถามเป๊บมากกว่า เหนื่อยไหมเนี่ย” ผมเอื้อมมือไปแตะที่หน้าเป๊บ
“ไม่เหนื่อยครับ มาสู่ขอเมียจะเหนื่อยได้ยังไง”
“อย่าพูดแบบนั้น”
“ทำไมละครับ”
“เขินนนนน”
“ฮ่าๆๆ เขินสิดี”
“ดียังไงละ
“น่ารักดีไง”
“ทำมาปากหวาน”
   เชื่อแล้วครับว่า ความรักทำให้ผมมารยาสาไถจริงๆ คือ ยอมเป็นเมียสมบูรณ์แบบ สาวแตกฉับพลันมาก
“ทำหน้าน่ารัก ระวังจะโดนขย้ำนะครับ”
“รอคืนนี้สิ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-05-2019 13:02:25

“พี่ พร้อมหรือยัง พิธีรดน้ำสังข์จัดเสร็จแล้วนะ”
“โอเคๆ พร้อมแล้ว”
“จิม ไปตามช่างแต่งหน้าเข้ามาดูพี่กับโจ้อีกครั้ง” เป๊บบอกจิม
“ได้ครับ”
   ช่างแต่งหน้ากับช่างทำผม เข้ามาตรวจสอบความหล่อเหลาของเราสองคน เพื่อให้มั่นใจว่า ยังหล่อเป๊ะเหมือนเดิม
   ในเวลาไม่นานผมกับเป๊บก็ได้นั่งประจำที่ตรงโต๊ะรดน้ำสังข์
พิธีกร : ขอกราบเรียนเชิญ พลตำรวจเอก XXX ประธานในพิธีสวมมงคลแฝดให้กับคู่รักทั้งสองครับ
พิธีกร : ลำดับถัดไปขอเชิญคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่าย ได้เริ่มทำพิธีรดน้ำสังข์พร้อมทั้งอวยพรคู่รักทั้งสองครับ
   คุณพ่อกับคุณแม่ของผมท่านเป็นคนแรกที่รดน้ำสังข์
คุณพ่อ : เป๊บ พ่อฝากโจ้ด้วยนะลูก รักกันด้วยความเข้าใจ จะให้ลูกทั้งสองครองรักกันจนแก่เฒ่า โจ้ อย่าดื้อกับพี่เขานะลูก ต้องรักเขา เชื่อฟังเขา และดูแลเขาเป็นอย่างดี ให้สมกับที่เขารักเราและลูกก็เขานะ
คุณแม่  : เป๊บ แม่ฝากแก้วตาดวงใจของแม่ไว้กับลูกนะ หากมีอะไรไม่เข้าใจกัน ก็อย่าปล่อยปะละเลยจนบานปลายนะลูก โจ้ รักพี่เขาให้มากๆ นะ มีอะไรก็พูดคุยกัน รักของลูกจะยืนยาวจนแก่เฒ่า
แด๊ด : เป๊บ พ่อดีใจนะที่ลูกมีวันนี้ พ่อดีใจที่ลูกหาสะใภ้ที่ดีที่สุดให้พ่อ พ่ออวยพรให้ลูกมีความสุขตลอดไปนะ โจ้ พ่อฝากลูกชายพ่อด้วยนะ ขอให้ลูกทั้งสองมีแต่ความเจริญๆ ตลอดไปนะ
มัม : วันนี้ลูกแม่หล่อมาก ในชีวิตแม่ไม่มีอะไรดีใจไปมากกว่าการเห็นลูกมีความสุข ขอให้ลูกทั้งสองรักกันตลอดไป แม่จะเป็นกำลังใจให้เสมอนะ
   ความประหลาดของเราสองคนถึงขีดสุด เมื่อผู้ใหญ่อีกคนหนึ่งที่เคาพรักมาก ท่านลุกขึ้นจากรถเข็น พร้อมค่อยๆ เดินมาหาเราสองคน จนลูกสาวอาม่าพร้อมกับเด็กๆ รับใช้ ต่างก็พุ่งตัวเข้าไปประคอง
“ม่ายต้องๆๆ อั๋วะไหวน่า” อาม่ายกมือโบกปัดยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี ท่านก็ค่อยๆ เดินมาหาเราสองคน
   อาม่าเดินมาหยุดอยู่หน้าเราสองคน ท่านค่อยๆ ยกมือมาจับ มือของเราทั้งสอง ประสานเข้าหากัน แล้วอาม่าก็เลื่อนมากมากุมทับไว้
อาม่า : ม่ายว่าจะเปงปักจุบังนี้หลืออะนาคก ม่ายว่าจะเปงจักกะวานนี้หลือจักกะวานไหน ม่ายว่าจาพกนี้หลือพกหน้า ลื้อทั้งสองคงก็จะเปงคู่กังไปแบบนี้จงกว่าจาเข้านิพพาง ขอห้ายหลางทั้งสองของอาม่า มีความสุกตะหลอดไปน่า อาตี๋หย่าย อาตี๋เล็ก ลื้อทั้งสองจาต้องลูแลกังให้ลีๆ น่า จาเริงๆ นะ
   เราสองคนพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่มากที่สุด คำอวยพรของคนที่เรารัก มีคุณค่ามากเกินบรรยาย เป็นความทรงจำที่ดีไม่มีวันลืมเลยจริงๆ
   พิธีการรดน้ำสังข์ ได้มาถึงกลุ่มเพื่อนสนิท ซึ่งก็คือ ฉัตร เบิด โอ๊ต ทราย
ฉัตร : ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่า คำว่าดีใจ ที่เห็นมึงสองคนก้าวมาไกลจนถึงตอนนี้ มีความสุขมากๆ นะ ไม่ว่าจะยังไงกูจะอยู่เบื้องหลังมึงสองคนเสมอ
เบิด : ไอ้เป๊บ ไอ้เพื่อนสุดหล่อของกู มีความสุขมากๆ นะเพื่อน รักไอ้โจ้ให้มากๆ โจ้ ไอ้เพื่อนสุดน่ารักของกู กูอวยพรให้มึงมีความสุขมากๆ นะ รักให้เป๊บให้มากๆ มีอะไรก็พูดคุยกัน อย่างอนเป็นเด็กๆ อีกละ
ทราย : วันนี้รู้สึกดีจังที่ได้เห็นเพื่อนทั้งสองมีงานแต่งเล็ก อิชั้นอวยพรให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆนะคะ มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง ฮ่าๆๆ
โอ๊ต : ไอ้เป๊บ มีความสุขมากๆ นะเพื่อน เมียเผลอแล้วเจอกันพวก (เป๊บเงยหน้าขึ้นมายิ้ม ส่วนผมหันไปมองเป๊บ อะไรหว่า สองคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ) ไอ้โจ้ ขอให้มึงมีความสุขมากๆนะ ปล่อยให้ไอ้เป๊บมาเที่ยวกะกูบ้าง ฮ่าๆๆ (หนอยยยย ต้องไปแอบเจ้าชู้แน่ๆ เดี๋ยวจะโดนนนนน)

พิธีกร : บัดนี้พิธีรดน้ำสังข์ได้เสร็จสิ้นแล้ว ขอเรียนเชิญแขกท่านผู้มีเกียรติร่วมพิธีฉลองมงคลสมรส ณ บ้าน XXX ในช่วงเวลา 17.00 น. ในนามของเจ้าภาพต้อขอบพระคุณทุกท่านที่ได้เสียสละเวลามาร่วมงานหมั้นในเช้าวันนี้ ขอบคุณครับ

   คุณพ่อกับคุณแม่ของเราทั้งสองคน ต่างก็ยืนรับไหว้ส่งแขกที่มาร่วมกัน สำหรับผมและเป๊บ จิมก็พาขึ้นมาบนห้องนอนผม เพื่อให้ได้พักผ่อนกัน หลังจากทานอาหารเที่ยงแล้ว พวกเราทั้งหมดจะเดินทางไปบ้านของเป๊บ เพื่อร่วมพิธีมงคงสมรสในช่วงเย็น
“เหนื่อยจังเลยเป๊บ” ผมล้มตัวลงนอนทั้งชุดพิธีหมั้น
“เหมือนกันครับ ที่รักเป๊บว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวจะต้องเดินทางไปบ้านใหญ่อีก”
“เหนื่อยอ่า ขอนอนสิบวิ”
“ครบแล้วครับ ลุกขึ้น”
“โหยยยย ง่วงงงง จะนอนนนนน”
“ถ้าดื้อเป๊บอุ้มไปอาบน้ำนะ”
“หี....ดึงสิ” ผมชูมือขวา
   เป๊บเอื้อมือมาดึงรั้งให้ผมลุกขึ้น ผมแกล้งเป๊บด้วยการเพิ่มแรงดึงกลับ ทำให้เป๊บล้มตัวลงมานอนทับบนตัวผม
   สายตาสองเราประสานกัน
“ยั่วหรือครับ”
“เปล่า” ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“แล้วทำไมหน้าแดงครับ”
“ไม่มี๊ ใครจะมาแดง แค่นี้เด็กๆ”
“ปากดีนะครับ”
“อื้ออออ” ปากของเป๊บประกบปากผม
“หายปกดียังครับ”
“หะ..หายแล้ววว”
“ไปอาบน้ำได้ยัง”
“อื้อ”
“ทำหน้ายั่วแบบนี้ คืนนี้จัดหนักนะครับ”
“ก็ไม่ได้บอกให้เบานี่” ผมพูดเสียงเบาๆ
“อะไรนะครับ”
“เปล๊า” รีบปฏิเสธพัลวัน
“เดี๋ยวนี้กล้ามากขึ้นนะครับ”
“กล้ามานานแล้วเถอะ”
“หรือครับ” เป๊บมองด้วยสายตาแฝงด้วยความหื่นมาก
   การคิดไปยั่วคิงคองนี่ ถือว่าคิดผิดจริงๆ ฮือออออออ
   หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย พวกเราทั้งหมดก็เดินทางไปยังบ้านใหญ่ รถตำรวจนำขบวนช่วยให้การเดินทางราบรื่นพอสมควร ฝ่าการจราจรที่ติดขัดมาได้อย่างง่ายดาย
   ผมกับเป๊บเรานั่งในรถเพียงสองคน โดยมีเวชเป็นสารถี
“เป๊บว่าหลังจากงานคืนนี้ชีวิตเราจะเปลี่ยนไหม”
“เปลี่ยนยังไงครับ”
“โจ้คิดว่าพอเรามาใช้ชีวิตแบบเป็นทางการจริงๆ มันเป็นอะไรที่จะต้องเปลี่ยนแปลงมากๆ เลย”
“ถ้าใจเราไม่เปลี่ยนเสียอย่าง ทุกอย่างจะเหมือนเดิมครับ”
“ใจนะไม่เปลี่ยนอยู่แล้ว โจ้คงกังวลไปเรื่อย”
“อย่าไปกังวลเลยครับ เป๊บว่าเราคิดเรื่องไปเรียนต่อต่างประเทศปลายปีนี้ดีกว่า”
“ก็ได้นะ เป๊บไปไหนโจ้ไปด้วย”
“ถึงโจ้ไม่ไปด้วย เป๊บจะก็จะลักพาตัวไป”
“ลูกเขามีพ่อมีแม่เหอะ เอะอะก็ลักพาตัว”
“หืมมม ตอนนี้ลักพาตัวได้แล้วนะ จ่ายค่าสินแล้ว คืนนี้ค่อยสอด”
“ผลั๊กกกก....ทะลึ่งงงงง” ทุบคิงคองสองที
“โอ้ยยย เป๊บเจ็บนะครับ...มานี่เลยยยยย” เป๊บโน้มตัวมาจี้เอวผม
“ฮ่าๆๆ อย่าๆๆ โอ้ยยยย จั๊กกะจี้”
   ความอายเกิดขึ้นก็ตรงที่ เวชมองเราสองคนผ่านกระจกมองหลัง แล้วอมยิ้ม
   รถคันงามตีวงเลี้ยวเข้าประตูบ้านใหญ่ จอดเทียบหน้ามุกของตัวบ้าน
“แด๊ดว่าลูกสองคนขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะ ช่วงบ่ายๆ พวกทีมงานจะขึ้นไปจัดการเรื่องชุดให้ ตอนงานเริ่มแด๊ดจะให้คนขึ้นไปตาม”
“ได้ครับๆ”
   ผมกับเป๊บก็เดินขึ้นมายังห้องนอน มองดูนาฬิกา เหลือเวลาประมาณ 2 ชม เพียงพอแก่การแอบงีบ
“ของียบก่อนน้า ง่วงมากกก”
“ได้ครับ เดี๋ยวเป๊บจัดของก่อนนะครับ”
   รู้สึกตัวอีกครั้งตอนเป๊บเขย่าตัว
“ที่รัก อาบน้ำแต่งตัวได้แล้วครับ”
“อื้อ”
   หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เจ้าหน้าที่ออแกไนส์ก็เดินมารุมเราสองคน ทั้งทำผม แต่งหน้า ตลอดจนเครื่องประดับ เอาเป็นว่า เป็นการแต่งองค์ทรงเครื่องแบบหล่อที่สุดในชีวิตเลยครับ
   เสียงเพลงขับกล่อมเพื่อเพิ่มบรรยากาศในงานแต่ง เริ่มดังขึ้น อันเป็นสิ่งที่บอกถึงความพร้อมของงานด้านล่าง และคงมีแขกเหรือบางส่วนเดินทางมาร่วมงานแล้ว
   ในเวลาไม่นานนัก จิม ก็มาถามเราสองคน
“พี่ๆ พร้อมหรือยัง คุณอาให้มาตามลงไปต้อนรับแขกได้แล้ว”
   ผมหันไปสบตากับเป๊บ เป๊บพยักหน้าตอบรับเบาๆ สื่อความเข้าใจระหว่างสองเราว่า “เวลาแห่งความจริง” มาถึงแล้ว
   เป๊บเดินจับมือผมเดินออกมาจากห้อง เดินผ่านมุกราวบันไดลงมา ท่ามกลางสายตาของแขกที่มาร่วมงานหลายสิบคน
   แฟลชจากทีมช่างกล้องต่างสาดแสงระยิบระยับราวกับว่า เราสองคนเป็นดาราชื่อดังเลยทีเดียว
“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ขอเสียงปรบมือให้กับลูกชายทั้งสองคนของผมด้วยครับ”
   แด๊ดกล่าวเสียงดังฟัดชัดผ่านเครื่องขยายเสียงขนาดย่อม ทุกคนพร้อมปรบมือต้อนรับพวกเรา
“สำหรับการถ่ายรูปในวันนี้ ทางเรามีบริการจากช่างกล้องหลายสิบคนที่ผมได้เตรียมไว้ ทุกท่านสามารถเรียกใช้บริการได้ทันที ขอความร่วมมือไม่นำกล้องส่วนตัวเข้ามาถ่ายนะครับ”
   การถ่ายรูปในช่วงแรกจะเป็นแขก VIP สำคัญของคุณพ่อคุณแม่บองผมและเป๊บ ทุกท่านต่างแสดงความยินดีกับเราสองคน
“หลานเป๊บ หล่อมากเลยลูก แฟนลูกหน้าหวาน สวยมากเลยนะ สวยกว่าผู้หญิงอีก”
“ขอบคุณครับคุณป้า คุณป้าสบายดีนะครับ”
“สบายดีจ๊ะลูก อายุมั่นขวัญยืนรักกันนานๆ นะ”
“ขอบคุณครับ” เราสองคนยกมือไหว้ การถูกชมว่าน่ารัก ก็ทำให้ผมได้ยิ้มแบบเขินเช่นกัน

“เอ้ย หลานลุง หล่อว่ะ แฟนเอ็งหน้าสวยเหมือนผู้หญิงเลย” คุณลุงที่เป็นเพื่อนแด๊ดเดินเข้ามาตบไหล่ทักทายเป๊บ
“ขอบคุณครับคุณลุง สบายดีนะครับ”
“สบายๆ เรื่อยๆ”
“พี่แม๊กสบายดีนะครับ”
“สบายดี เรียนจบแล้วไม่ยอมกลับไทยสักที เออ ไอ้แม๊กฝากแสดงความยินดีมาด้วยนะ”
“ฝากขอบคุณพี่แม๊กด้วยนะครับ”
“เออๆได้ แล้วนี่หนูสวยมากเลยนะ หลานลุงมันหล่อ ดูแลดีๆ เว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆ”
“ขอบคุณครับ”
    คุณลุงแกน่ารักมากครับ เฮฮา สนุกสนาน
“เหนื่อยไหม” เป๊บเอียงคอกระซิบถามผม
“ไม่ๆ”
“คุณลุงนั้นอย่าไปถือสา แกเป็นพ่อค้าโหวกเหวกธรรมดา แต่รวยมากนะครับ เจ้าของโรงงานเม็ดพลาสติกรายใหญ่ของประเทศเลยนะครับ”
“ว่าแล้ว ใส่ทอง เพชรพลอยมา ราวกับตู้เซฟเคลื่อนที่”
“หือ ที่รักนินทาเก่งนะครับ”
“นิดนึง คิกๆๆ”

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: jonathan2624 ที่ 11-05-2019 13:03:11

“ต้ายยยยตายยยยยย หนุงหนิงกุ๊งกิ๊งราวกับว่าทั้งงานมีกันอยู่สองคนนะคะ”
   เสียงนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เจ้าแม่ฉัตร
“ใช่ค่าคุณแม่ พอจะมีผัวเป็นทางการ ทำมาสวีททั้งโลกนี้มีกันอยู่สองคน” ทรายแซว
“เรียนเชิญคุณเพื่อนถ่ายรูปจ้า เดี๋ยวหลังงานกรูจะวิ่งไปตบเมิงทั้งสองคน” ผมแซว
“ฮ่าๆๆ กรูว่าหลังงานเมิงคงโดนฉีกเสื้อ”
“อีนี่นิ”
“หันไปดูสายตาผัวเมิงก่อนจะมาด่ากรู ฮ่าๆๆ”
   ผมหันไปมองตามที่ฉัตรบอก เออ จริง ทำไมต้องทำสายตาแบบนั้น
“เอ้าถ่ายรูปๆ อย่ามัวเม้ามอยยย” เบิดตะโกนบอกทุกคน
   พวกเราทั้งหมด ถ่ายรูปเยอะมาก แต่ละคนก็ทำท่าตลกๆ จนผมนึกขำไปว่า พอแก่ตัวอายุมากนำภาพพวกนี้มาดูอีกครั้ง คงตลกมาก คิดไม่ถึงว่าในตอนนั้นทำไปได้ยังไง
“มึงหล่อมากนะเป๊บ”
“เห็นด้วยกับโอ๊ต”
“เห็นด้วยกับเบิด”
“กูไม่เห็นด้วย” เพื่อนๆหันมามองฉัตร
“กูว่าโคตรหล่อมากกกกก อีเจ้าชายยยย”
“ฮ่าๆๆ” ทุกคนหัวเราะดังลั่น
“แล้วโจ้มันต้องเป็นเจ้าสาวดิ” เบิดแซว
“โอ้ยยยย อีนี่อะ สวยฉิบหายวายวอด สวยเว่อร์วังพัง อีสวยพินาศศศศศศ” ฉัตรจิก
“เดี๋ยวๆๆ นะคะคุณแม่ ตกลงนั่นชม” ทรายถาม
“ชมมมมมม อีสวยมากกกกกกกก”
“ฮ่าๆๆ”
   ผมละขำกับความตลกของฉัตร
“อีโจ้ เมิงน่ารักมาก ขอให้เมิงมีความสุขมากๆ นะ” ฉัตรกระซิบข้างหูผมแบบเป็นทางการเมื่อเพื่อนๆ เดินออกไปแล้ว
“เมิงก็เหมือนกันนะอีเป๊บ ดูแลอีโจ้ให้ดี สมกับที่กรูวางแผนช่วยเมิงให้ปล้ำอีโจ้”
“หือ มีแบบนั้นด้วย” ผมกันไปมองเป๊บ
“ไม่มีคร้าบบบบบ”
   เป๊บรีบส่ายหน้าปฏิเสธ ทำให้ฉัตรหัวเราะดังลั่น
“กลัวเมียนะเมิงงงงง”
“เออดิ เคารพเมียเจริญไง”
   ผมหันไปมองด้วยสายตาดุๆ เป๊บก็ทำหน้าจ๋อยเล็กน้อย
“เสร็จงาน มีเคลียร์ วางแผนปล้ำ” ผมทำเสียงดุ
“ที่รัก ไปเชื่ออะไรฉัตรมันละครับ มันล้อเล่น ใครจะไปวางแผนแบบนั้น”
“เลิ่กลั่กนะเรา มีประเด็นแน่” ผมยังทำเสียงดุ
“โถ เมียครับ ไม่มีอะไรแบบนั้นจริงๆ”
“ไม่รู้แหละ มีเคลียร์แน่นอน”
   บรรดาแขกผู้มีเกียรติอีกหลายท่าน ต่างก็ทยอยเข้ามาร่วมแสดงความยินดี ผมกับเป๊บทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ ความเหนื่อยล้าก็มีมากแต่เมื่อเทียบกับความรู้สึกที่ยากแก่การอธิบาย ก็คุ้มค่ามากเหลือเกินครับ
   ผู้ที่เข้าร่วมงาน ต่างก็เดินไปยังจุดสถานที่จัดงานริมสระน้ำ ซึ่งทางผู้ใหญ่ของเราทั้งสองคน ได้จ้างออแกไนซ์มืออาชีพ มาเนรมิตงานแต่งงานส่วนตัวได้สวยงาม อลังการอย่างมากเลยทีเดียว
“เป๊บ นี่สระว่ายน้ำบ้านเราจริงหรือ” ผมหันไปถามเป๊บ
“นั่นสิครับ จัดฉากสวยงามมากจนเป๊บคิดว่าสระว่ายน้ำโรงแรมหกดาว”
“จริงเป๊บ สวยมากจนรู้สึกประหลาดใจเลยจริงๆ”

“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลาอันมีค่า มาร่วมงานแห่งความสุข ความมงคลในครั้งนี้ ผมในฐานะพิธีกร ที่มีความสนิทสนมกับคุณพ่อของน้องเป๊บมาอย่างยาวนาน ขออนุญาตดำเนินรายการเพื่อความครบถ้วนสมบูรณ์เรียบร้อยในครั้งนี้”
“บัดนี้ถึงเวลาอันเป็นมงคลฤกษ์แล้ว ขอเรียนเชิญหลานทั้งสองคน บนเวทีแห่งนี้ครับ”
   พิธีกรที่มีความสนิทสนมกับแด๊ด ได้เชิญผมกับเป๊บขึ้นบนเวที ท่ามกลางแสง spot light ที่ส่องตรงมายังเราสองคน
   เป๊บกุมมือเดินนำหน้าผมไปอย่างช้าๆ ส่วนตัวผมเองก็เป็นผู้ตามที่ดี ตลอดทั้งสองฝั่งทางเดิน ช่างกล้องนับสิบๆ คน ต่างกดชัตเตอร์ถ่ายรูป แสงแฟลชสว่างวาบสลับกันอย่างรวดเร็ว
   ผมเหลือบมองเห็นสีหน้าของบิดามารดาของเราทั้งสองคน สีหน้าของบรรดาเพื่อนสนิท ไม่รู้ว่าจะบรรยายอย่างไรให้สมกับคำว่า สีหน้าของพวกเขาเหล่านั้นแฝงระคนไปด้วยความดีใจ ปลื้มใจ ภูมิใจ มากที่สุด
   สติของผมกลับมาอีกครั้งเมื่อพบว่า ผมและเป๊บ ยืนเด่นสง่าอยู่กลางเวทีแล้ว
“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ผมขออนุญาตอ่านประวัติทั้งสองท่านเพื่อได้รับทราบตรงกัน เจ้าบ่าวทางด้านซ้ายมือผมนี้ คุณxxx xxxx บุตรชายคนที่สามของคุณ xxxx และคุณ xxxxx จบการศึกษาบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาการตลาดระหว่างประเทศ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัย xxxx และจบการศึกษาระดับปริญญาโท MBA เกียรตินิยมดี จาก xxxxx ท่านถัดมา ก็เป็นเจ้าสาว เอ้ยยย เจ้าบ่าวววว เอ่อ...”
   การเรียกผิดเรียกถูกของพิธีกร สร้างอารมณ์ขันให้กับทุกคนได้หัวเราะดังลั่น จนผมกระซิบไปว่า เจ้าบ่าวก็ได้ครับ
“ครับ สำหรับเจ้าบ่าวอีกท่าน เป็นบุตรของคุณ xxx และคุณ xxx จบการศึกษาบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัย xxx จบการศึกษาระดับปริญญาโท MBA เกียรตินิยมดี จาก xxxx โดยทั้งสองท่านกำลังมีแผนเรียนต่อในระดับปริญญาโทอีกใบที่ประเทศสหรัฐอเมริกาในปลายปีนี้ครับ”
   เสียงปรบมือแสดงความยินดีกับเราทั้งสองคนดังกึกก้องกังวานไปทั่วบริเวณงาน
“พิธีการในลำดับถัดไป ขอกราบเรียนเชิญคุณพ่อแม่คุณแม่ของทั้งคู่ ขึ้นบนเวทีเพื่อกล่าวอะไรสักเล็กน้อยครับ”
   แด๊ด มัม คุณพ่อ คุณแม่ เดินขึ้นมาบนเวที โดยแด๊ดและมัมมายืนข้างผม คุณพ่อและคุณแม่ยืนข้างเป๊บ
“ในฐานะที่ผมเป็นผู้ดำเนินรายการ จึงขอใช้สิทธิ์ให้คุณพ่อของคุณเป๊บ เป็นผู้เริ่มกล่าวก่อนนะครับ”
   ผู้ช่วยพิธีกร ส่งไมโครโฟนไร้สายให้กับแด๊ด
“เรียนท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ผม...เอ่อ...”
   เราสองคนหันมาสบตาและหันไปมองแด๊ดด้วยใจจดจ่อ ผมสังเกตเห็นแด๊ดกำลังสะกดอารมณ์อะไรบางอย่าง
“ผมดีใจ จนไม่รู้จะพูดอะไร”
   คำตอบของแด๊ดเรียกเสียงฮาครืนได้เป็นอย่างดี แด๊ดก้มหน้ายืนเงียบอยู่ราว 10 วินาที จึงเงยหน้าพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มกล่าว
“ผมมีลูกชายสามคน คนโตชื่อปริม คนรองชื่อปัน และคนสุดท้องชื่อ เป๊บ...ปันอายุห่างจากปริม 2 ปี เป๊บอายุห่างจากปริม 8 ปี เท่ากับว่าห่างจากปัน 6 ปี ผมกับภรรยาตั้งใจมีลูกเพียงแค่สองคน เพราะเรากำลังอยู่ในช่วงระหว่างการสร้างฐานะ”
   เสียงของแด๊ดเงียบไป ราวกับว่า คิดอะไรบางอย่าง แด๊ดหันกลับมามองเป๊บชั่ววินาทีหนึ่ง แล้วหันกลับไปพูดต่อ
“ธุรกิจของผมในขณะนั้นลุ่มๆ ดอนๆ มาก บางช่วงกำไร บางช่วงขาดทุน หมุนเงินแทบไม่ทัน เป็นแบบนั้นอยู่หลายปี จนลูกชายคนโตผมอายุ 8 ขวบ และคนรองอายุ 6 ขวบ เชื่อไหมครับว่า ปริมและปัน เขารับรู้ถึงความรู้สึกของพ่อกับแม่เขาเป็นอย่างดี”
   แด๊ดเว้นวรรคการพูดด้วยการเงียบ บรรยากาศภายในงานเงียบกริบพร้อมกับแขกเหรื่อทุกคนตั้งใจฟังอย่างมาก
“จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมกำลังเดินทางไปติดต่อธุรกิจที่ต่างจังหวัด เพื่อหาเงินมาชำระหนี้สิน ผมได้เจอกันซินแสท่านหนึ่ง ท่านมองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ผมเองก็ยิ้มตอบท่าน ไม่รู้ซิครับ ความรู้สึกระหว่างผมกับซินแส เราสองคนเหมือนรู้จักกันมานาน ผมยังจำประโยคแรกที่ซินแสทักเป็นสำเนียงจีนได้”
“สวัสดีท่านเจ้าสัว”
“ทุกท่านทราบไหมครับ ผมนึกไปเสียว่าซินแสทักคนผิด เพราะ เขากำลังทักคนที่มีหนี้สินนับร้อยล้านบาทแบบผมว่าเจ้าสัว....ผมตอบท่านไปว่า”
“ผมไม่ใช่เจ้าสัวหรอกครับ ผมเป็นคนคนหนึ่งที่กำลังจะใกล้ล้มละลาย หนี้สินสามร้อยล้านบาทยังไม่รู้ว่าจะหาเงินจ่ายคืนได้ครบไหม ซินแสทักคนผิดแล้วครับ”
“ท่านเจ้าสัว...อั๊วะเรียกไม่ผิดหรอก ท่านคือ ท่านเจ้าสัว อีกไม่นานสวรรค์จะประทานอัญมณีล้ำค่ามาให้ แล้วท่านเจ้าสัวจะสุขสบาย ร่ำรวยมีเงินหมื่นๆ ล้านเลยนะ”
“สาธุครับท่านซินแส หากเป็นดังนั้นจริง ผมจะมาสร้างวัดจีนให้ท่านซินแสเลยนะครับ”
“ไม่ต้องๆ อั๊วะเจอท่านเจ้าสัวได้ครั้งเดียว จำคำของอั๊วะไว้นะ อัญมณีจะมาแล้ว วันใดที่อัญมณีมาหาท่านเจ้าสัว สิ่งที่ไม่มีมันจะมี สิ่งที่ไม่ได้มันจะได้ สิ่งที่เหนือจินตนาการจะปรากฏ อั๊วะขอให้ท่านเจ้าสัวมีความสุขมากๆ นะ”
   แด๊ดยืนนิ่งเงียบ ราวกับว่ากำลังจัดการอารมณ์อะไรสักอย่าง
“ทุกท่านทราบไหมครับ คำบอกเล่าของซินแสคนนั้น เปรียบเสมือนสายน้ำทิพย์ชโลมดับทุกข์ในใจผมในวัยหนุ่ม ให้ค่อยๆ ทรุดตัวลง พร้อมก้มกราบซินแสคนนั้น...ซินแสท่านเอามือมาลูบศรีษะผม”
“ท่านเจ้าสัว อัญมณีจะมาแล้ว ท่านจะสมหวังทุกอย่างเลยนะ”
“ผมรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ผมเงยหน้าขึ้นพร้อมคราบน้ำตา และล่ำลาท่านซินแส เดินทางหาเงินใช้หนี้ต่อไป.....”
   แด๊ดเงียบอีกครั้ง
“จนมาวันหนึ่ง ผมเดินทางไปพบผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง เพื่อนำเสนอผลิตภัณฑ์ในเครือธุรกิจของผม หนี้สินตอนนั้นไม่ได้ลดลงเลย กลับเพิ่มขึ้นจากอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ด้วยซ้ำ ผมเข้าพบผู้ใหญ่ท่านนั้นแล้วนำเสนอผลิตภัณฑ์ เมื่อผมนำเสนอจบท่านพูดว่า”
“ผลิตภัณฑ์ของคุณน่าสนใจมาก ผมขอซื้องวดแรกทำสัญญาตกลงกัน 50 ล้านบาท”
   แด๊ดยืนเงียบ นิ่งไปครู่นึง
“ผม...ตกใจ...และดีใจมาก มากที่สุด เอาจริงๆ มันเกินกว่าคำว่ามาก เพราะนั่นหมายความว่า ผมมีเงินไปจ่ายเงินเดือนลูกน้อง และชำระหนี้สิน แม้ว่ามันจะไม่พอ แต่ก็ช่วยให้รอดไปได้ระยะหนึ่ง”
“ผมรีบขับรถกลับมาที่บ้าน เพื่อจะบอกข่าวดีกับภรรยา เมื่อมาถึงบ้าน ผมเห็นภรรยานั่งยิ้มตรงโซฟา...ผมเดินเข้าไปหา...รีบบอกเล่าด้วยความดีใจ เชื่อไหมครับว่า ภรรยาผมได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไรสักคำ จนถึงขั้นผมถามว่า ไม่พูดอะไรสักหน่อยหรือ...ภรรยาผมพูดนะครับ แต่เป็นประโยคที่ว่า”
“คุณพี่...เรากำลังจะมีลูกอีกคนแล้วนะคะ”
“ลูก...ลูกของเราสองคนหรือ”
“ใช่คะ ลูกคนที่สามของเรา”
“ผมดีใจมาก ได้รับข่าวดีถึงสองเรื่องในวันเดียวกัน...ผมสามารถหาเงินใช้หนี้หลายร้อยล้านบาทจนหมดภายใน 6 เดือน หลังจากลูกคนที่สามคลอดซึ่งก็ คือ เป๊บ กิจการของผมขยายตัวอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะทำอะไรก็เป็นกำไรทุกอย่าง สิ่งที่เคยคิดว่าไม่มีมันก็มี สิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้มันก็ได้ ทุกอย่างเป็นไปตามดังที่ซินแสท่านนั้นได้กล่าวไว้ อาณาจักรของผมใหญ่โตมาก จนขยายไปยังหลายธุรกิจ ดังที่ทุกท่านเห็นทุกวันนี้”
    แด๊ดยืนนิ่งเงียบ พร้อมหันมาสบตาผม
“โจ้ลูก....พ่อขอฝากอัญมณีเม็ดงามนี้ไว้กับลูก ขอให้ลูกรักษาอัญมณีเม็ดนี้ที่พ่อรัก ดูแลแทนพ่อ...ตลอดไปนะลูก”
   เสียงปรบมือดังสนั่นไปทั้งงาน ผมหันไปมองเป๊บที่น้ำตาไหลเหมือนเด็กขี้แย
   ผมหันไปมองด้านล่างเวที เห็นพี่ลินกับพี่เน็ต กำลังซับน้ำตาให้พี่ปริมและพี่ปัน
   ผมเห็นผู้ร่วมงานหลายคนบ้างก็ซับน้ำตา บ้างก็ปรบมือยิ้มแย้ม ประหนึ่งว่าได้ฟังคำสอนจากละครชีวิตฉากใหญ่เรื่องหนึ่ง ที่นักแสดงมืออาชีพได้วาดลวดลายฝีมือไว้อย่างดีเยี่ยม
   เป๊บเดินเข้าไปกอดแด๊ด พร้อมร้องไห้จนตัวสั่น แขกเหรือทุกคนในงานต่างปรบมือเสียงดังสนั่น ผมยืนมองทุกอากัปกิริยาด้วยความสุข
   เป็นความสุขระหว่างครอบครัวของเราสองคน ที่โชคชะตานำพาให้ได้มาพบเจอกัน
   ผมเชื่อว่าผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีคงไม่มีใครได้ยินเสียงสนทนาระหว่างพ่อลูกคู่นี้ เว้นเพียงแต่ผมคนนี้ที่ได้ยินทุกคำตัดพ้อว่า ทำไมแด๊ดไม่เคยเล่า รักแด๊ด รักแด๊ด และรักแด๊ด
   เรื่องราวแห่งความประทับใจได้ทำให้คุณพ่อของผมเอง ในฐานะที่กล่าวอะไรบ้าง ถึงกับพูดออกไมโครโฟนว่า คุณพ่อของลูกเขยผมได้กล่าวแทนไปหมดแล้ว เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
   ภายหลังจากพิธีการตัดเค๊ก รวมถึงการโยนช่อดอกไม้ ซึ่งตัวผมเองไม่อยากให้มีกิจกรรมนี้เลยจริงๆ ด้วยเหตุผลอะไรนะหรือครับ
   ผมเป็นผู้ชาย ไม่ได้เป็นเจ้าสาวนี่น่า แต่แม้กระนั้น กิจกรรมนี้ก็ถูกจัดขึ้นอยู่ดี
   คนที่ได้รับดอกไม้ช่อโต เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เจ้าแม่ฉัตร เพื่อนรักของผม ได้รับดอกไม้ และความเชื่อที่ว่าผู้ที่ได้รับดอกไม้จะได้พบเจอเนื้อคู่และแต่งงานกัน....เป็นความจริงเลยทีเดียว
“อัญมณีของโจ้ มีความสุขไหม”
   ผมเอ่ยแซวเป๊บในขณะที่เราสองคนกำลังส่งแขกที่ซุ้มหน้าประตูงาน
“ที่สุดเลยครับ เป๊บได้ปลดล๊อกทุกอย่าง อะไรที่ไม่เคยเข้าใจตั้งแต่เด็ก อะไรที่เคยสงสัย มาวันนี้ เป๊บเข้าใจทุกอย่างแล้วครับ”
“โจ้ดีใจนะที่เป๊บลบล้างความคิดและความสงสัยทั้งหมดนั้นได้ นับจากนี้ไปเราสองคนจะวางแผนชีวิตและดำเนินมันไปตามชะตาลิขิตละกันนะ”
“ครับ”
   เราสองคนบีบมือกันแน่น เพื่อเป็นสิ่งที่แทนใจว่าจะรักษาคำมั่นสัญญาอย่างดี
“อาตี๋หย่าย อาตี๋เล็ก” เสียงอาม่าทักดังขึ้นจนเราสองคนหันไปมอง
“อาม่า จะกลับแล้วหรือครับ ไม่นอนค้างบ้านสักคืนหรือ” เป๊บโน้มตัวลงไปถามอาม่าที่นั่งบนรถเข็นอย่างอารมณ์ดี
“โอ้ยยย ม่ายต้องๆ อ่า อาม่าเกงจายยย กับไปนองที่บ้างดีเลี่ยว”
“เกรงใจอะไรกันครับอาม่า อาม่าก็เป็นญาตผู้ใหญ่ที่ผมกับโจ้เคารพรัก นอนที่นี่แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับนะครับ”
“นั่นสิแม่ น้องเขาชวนขนาดนี้ นอนนี่เถอะ”
“ใช่ครับอาม่า นอนค้างคืนเดียวเองงงงง” ผมย้ำจนอาม่าตัดสินใจ
“ล่ายๆๆ นองที่คืงเดียวน่า ค่อยกับพุ่งนี้อ่า”
“ดีใจจังครับ งั้นเดี๋ยวผมให้เด็กแม่บ้านเตรียมห้องให้นะครับ...เวชๆ ไปตามเด็กมาชุดนึงดูแลอาม่าด้วย”
“ครับคุณหนู”
   ผมกับเป๊บต่างยกมือไหว้ทยอยส่งแขกผู้ร่วมงานเรื่อยๆ จนกระทั่งเริ่มเบาบางจนเกือบหมด
“นั่นมึงจะกลับแล้วหรือ” เป๊บเอ่ยถามโอ๊ต จนผมหันมามอง
“เออดึกละ”
“แล้วมึงจะกลับด้วย” ผมถามฉัตร
“ช่ายยยย ง่วงแล้วววว”
“ยังไม่ได้เม้ากันเลย”
“โหยย อีโจ้วววว จะเม้าไรยะ เมิงเหนื่อยมาทั้งวันไปนอนพักเหอะ”
“ก็อยากเม้า เดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันครบแล้ว” ผมหันไปมองเบิด
“เอ้ยเมิง กูบินกลับบ้านอาทิตย์หน้าโน่น เอางี้มะ พรุ่งนี้เย็นๆ นัดแดกข้าวส่งท้าย” เบิดเสนอ
“ตามนั้น ดีมากกก ร้านไหนว่ากันอีกที” ผมรับคำเบิด
“เอองั้นพวกกูไปละ คืนนี้ก็เบาๆ หน่อยนะมึง เดี๋ยวกำแพงถล่ม” โอ๊ตแซวเป๊บ
“โจ้ชอบหนัก กูเบาไม่เป็นหรอก” เป๊บตอบ
“อยากตาย” ผมหันไปมอง
“ป่าวค้าบบบบบบ”
“โถวววว นึกว่าจะแน่อีพ่อบ้านเกลียมัว” ฉัตรแซวเป๊บ
“ฮ่าๆๆๆ” เรียกเสียงฮาจากเพื่อนๆ เป็นอย่างดี
   เมื่อเพื่อนๆ กลุ่มสุดท้ายกลับไปหมดแล้ว ผมกับเป๊บก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน ขึ้นห้องนอนชั้นสอง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็เดินลงมาชั้นล่างเพื่อตรวจสอบการจัดเก็บงานเสร็จเรียบร้อยหรือยัง
“อ้าวไอ้เสือ ทำไมยังไม่นอน” พี่ปริมร้องทักเป๊บ
“เดินลงมาดูความเรียบร้อยครับพี่ปริม” เป๊บเดินเข้าไปหาแล้วกอดพี่ปริม
“อ้อนจะเอาอะไรอีกละ”
“นั่นดิ กอดพี่ปริมแบบนี้ อยากได้อะไรอีกแน่” พี่ปันแซวเป๊บ
   เป๊บไม่ตอบคำถามของพี่ทั้งสองเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เป๊บยังคว้าตัวพี่ปันมากอด
   เบื้องหน้าที่ผมเห็น คือ สามพี่น้องกอดกันอย่างอบอุ่น สีหน้าของพี่ปริมและพี่ปัน ยิ้มแบบมีความสุขมาก ผมไม่รู้ความหมายที่แท้จริงหรอกครับว่าทั้งสามคนรู้สึกอย่างไรกัน แต่ผมเชื่อว่า มันคงเป็นสัมผัสของอ้อมกอดที่มีความสุขมากแน่ๆ ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆ
   ผมไม่อยากขัดเวลาแห่งความสุขของทั้งสามคน เผื่อว่าเขาจะมีอะไรที่พูดคุยกัน จึงเดินเลี่ยงออกมาดูการจัดเก็บงานบริเวณสระน้ำว่าเรียบร้อยสมบูรณ์หรือไม่
   ระหว่างที่กำลังเดิน ผมเห็นอาม่า แด๊ด มัม คุณพ่อ คุณแม่ นั่งคุยกันในห้องรับรอง จึงแอบเสียมารยาท ยืนพิงกำแพงใกล้ๆ ฟังเรื่องราวว่าผู้ใหญ่กำลังคุยอะไรกัน
“ซิงแสคงนั้งเป็นเทพพะยากองน่า”
“เทพพยากรณ์หรือครับ” แด๊ดเอ่ยสำทับ
“ช่ายเลี่ยวๆ”
“ของผมด้วยหรือครับ”
“ช่าย ของลื้อก็ล่วย” คุณพ่อก็ทำหน้าประหลาดใจ
   เรื่องราวของแด๊ดผมเฉยๆ แต่เรื่องที่คุณพ่อผมทำหน้าประหลาดใจนี่สิ คืออะไร
“ช่าย ตามโบรางน่า เชื่อกังว่า คงมีบุงจากสาหวันชั้นสูงๆ ลงมาเกิก ท่างเทพพะยากอง จะนิมิกล่างกายลงมาเจอคงที่จะเปงพ่อแม่เขาน่า ก็คือ ลื้อทั้งสองคงอ่า”
“โห แทบไม่น่าเชื่อเลยนะครับอาม่า แต่คิดไปคิดมาก็จริงนะแหละ ตอนภรรยาผมท้องลูกโจ้ กิจการงานธุรกิจต่างๆ เติบโตมาก กำไรมากมายเลยครับ”
“จริงค่ะอาม่า แล้วตอนท้องเจอแต่เรื่องราวดีๆ มีคนเอานั่นนี่มาให้เยอะแยะ งงเหมือนกันค่ะ” คุณแม่ผมร่วมเล่าด้วย
“ของดิฉันตอนท้องสามลูกเป๊บ แทบไม่แพ้ท้องเลยค่ะ ทานอะไรก็อร่อยไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นเนื้อวัว ได้กลิ่นทีไรไม่ได้เลย” มัมเล่าอาม่า
   ผมยืนตาโตอยู่ตรงกำแพงบริเวณหน้าห้องด้วยความตกใจระคนเหลือเชื่อ นี่คุณพ่อของเราเจอซินแสคนนั้นเหมือนกันหรือ
“ลูกลื้อทั้งสองอ่า เปงคงมีบุงมากน่า อีสะสมบุงมากหลายพกชากมาก มากจิงๆ อ่า ด้วยบุงนั้นอ่าเลยทำให้พวกลื้อมีกิงมีช้าย ทำมายลู้มะอ่า”
   ผู้ใหญ่ทุกคนพร้อมกันส่ายหน้า
“เพาะว่าคงมีบุงลงมาเกิก มังลำบากม่ายล่าย จาต้องสุกสาบายทุกหยั่งอ่า สาหวันจึงให้ลื้อทั้งหมกล่ำลวยงาย อีสองคงจาได้สาบายอ่า”
“ผมเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยครับอาม่า กิจการทั้งหมด วันหนึ่งจะต้องให้ลูกๆดูแลอยู่แล้วครับ”
“นั่งแหละ แต่ว่าอาคุงเจ้าสัวทั้งสองม่ายต้องเปงห่วงน่า พวกอีจะทำให้ทุละกิดของพวกลื้อจาเริงๆ ต่อปาย เชื่ออาม่าน่า”
   ผมยืนจับหน้าอกด้วยใจเต้นตึกตัก เรื่องราวในอดีตทำไมถึงได้เหลือเชื่อมากขนาดนั้น ทำไมหลายๆ เหตุการณ์ของผมกับเป๊บถึงได้คล้ายคลึงกัน
   ผมเชื่อแล้วว่า บุญ เป็นของพึ่งพาได้จริงๆ
“มายืนทำอะไรตรง...อุ๊บบบส์”
   ผมรีบเอามืออุดปากเป๊บ กลัวผู้ใหญ่ในห้องได้ยิน เป๊บเองก็ทำหน้าตกใจ จนผมต้องลากเป็บขึ้นมาบนห้องนอน
“ที่รัก มีอะไรหรือครับ เล่าได้ยัง” เป๊บเอามือแกะมือผมออกจากปากแล้วยิงคำถามทันที
   ผมก็เล่าเรื่องราวที่ได้ยินมาทั้งหมดให้เป๊บได้รับฟัง ทำให้เจ้าตัวตาโตตกใจเช่นกัน
“หา จริงหรือครับ อะไรจะบังเอิญเหมือนกันขนาดนั้น”
“นั่นสิเป๊บ โจ้ตกใจมากกก อะไรจะคล้องจองกันได้ขนาดนั้น”
“ที่สุดเลยครับ บนโลกใบนี้หลากหลายเรื่องราวช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ”

   ผมผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวัน รู้สึกตัวอีกครั้งก็ไม่เห็นเป๊บนอนข้างๆ จึงลุกขึ้นมามองไปรอบๆ ห้อง ก็เห็นเงาของเป๊บ นอนกึ่งนั่งเล่นอยู่ตรง sunbed ตรงดาดฟ้าที่ติดห้องนอนของเราสองคน ผมจึงค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วเดินไปยังจุดที่เป๊บนั่งอยู่
   เมื่อผมเดินไปใกล้ๆ ก็ได้ยินเสียงเป๊บกำลังร้องฮัมเสียงเพลงอะไรสักอย่าง
“อุ้ย..ที่รักตื่นมาทำไมครับนี่ หรือว่า เป๊บร้องเพลงเสียงดังจนทำให้ตื่น” เป๊บถามผมด้วยความตกใจ
“เปล่า..พอดีรู้สึกตัวว่าไม่มีใครกอด เลยตื่นขึ้นมาดูว่าสามีหายไปไหน” ผมตอบแบบยิ้มๆ
“หืม...เดี๋ยวนี้กล้าพูดนะครับว่าเป๊บเป็นสามี”
“ก็แต่งงานแล้ว พูดได้เต็มปากเต็มคำสิ”
“ฮ่าๆ ที่รักไปนอนต่อเถอะครับ เป๊บนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเดี๋ยวก็จะไปนอนแล้ว”
“ไม่เอาอะ รอไปนอนพร้อมเป๊บ”
“ถ้ารอนอนพร้อมเป๊บ มานอนรอตรงนี้ก่อนไหม” เป๊บเอามือตบที่นอนเป็นสัญญานเชิญชวนให้ลงไปนอนข้างๆ
   ผมล้มตัวลงไปนอนหนุนอกอุ่นๆ ของเป๊บ แล้วมองพระจันทร์เต็มดวง ส่องสว่างเรื่อๆ เพียงพอให้รู้ว่าในยามที่โลกใบนี้เข้าสู่ความมืดมิด แสงจากพระจันทร์ก็ยังคงช่วยเราให้เห็นทุกสิ่งรอบตัวเสมอ แม้นว่ามันจะเลือนรางบ้างก็ตาม
“คิดอะไรอยู่อะเป๊บ”
“เรื่อยเปื่อยครับ...ส่วนมากก็เรื่องในอดีต”
“เล่าโจ้ได้ไหม”
   เป๊บก้มลงมองสบตากับผม พร้อมกับจุ๊บหน้าผากครั้งนึง
“ได้สิครับ...เป๊บคิดถึงเรื่องในอดีตที่เชื่อไปเองว่า แด๊ดกับมัม ไม่รัก ไม่สนใจ รักพี่ปริมกับพี่ปันมากกว่า”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นได้ละ”
“ก็ส่วนมากเป๊บจะโดนทอดทิ้งอยู่บ้านคนเดียว แด๊ดกับมัมไปทำงานที่ต่างประเทศ พี่ปริมกับพี่ปันก็ต้องไปช่วยงานที่บริษัท ทุกเช้าเมื่อตื่นมา ก็จะเจอป้าจันทร์ คนงาน แม่บ้าน เป็นเพื่อนอยู่ด้วยเสมอ แต่คนเหล่านั้นเป๊บไม่ได้รู้สึกต้องการมากเท่ากับแด๊ด มัม พี่ปริมและพี่ปัน นะครับ”
   ผมเงยมองหน้าเป๊บ โดยที่ไม่ได้ถามอะไรต่อ
“จนวันหนึ่งเป๊บได้เจอโจ้ แล้วก็ตกหลุมรักแบบทันที โจ้รู้ไหมว่า ช่วงที่ตกหลุมรักโจ้ เป๊บมีกำลังใจและมองโลกใบนี้ว่าน่าอยู่มาก มันเหมือนกับโจ้ได้ชุบชีวิตเป๊บขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ให้รู้สึกโดดเดี่ยว เหงา ว้าเหว่ เดียวดาย จนกระทั่งเป๊บอยากทำให้ความรักขอวเราสองคนจริงจัง และถูกต้อง จึงได้ตัดสินใจบอกแด๊ดกับมัม แต่ผลปรากฏดังที่เรารู้กัน”
   ผมพลันนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา มันเจ็บปวดเหมือนกันนะครับ แต่ถึงยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว ไม่ควรระลึกรื้อฟื้นขึ้นมาให้เจ็บใจอีก
“ตอนนั้นเป๊บเสียใจมากที่ความรักของเราสองคนกลายเป็นอุปสรรค ความทุกข์ทรมานเข้าปกคลุมใจอย่างถึงขีดสุด แต่ว่า มา ณ ตอนนี้ เป๊บเข้าใจทุกอย่างแล้วครับ”
“เข้าใจว่ายังไงอะเป๊บ”
“เข้าใจความรู้สึกของแด๊ดที่รักอัญมณีเม็ดนั้นมาก รักมากจนคิดว่า แด๊ดจะดูแลอัญมณีเม็ดนั้นให้สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ เพื่อตอบแทนสวรรค์ที่ประทานอัญมณีมาให้...นั่นคงเป็นเหตุผลที่แด๊ดปกป้องจนทำให้ความรักของเราสองคนกลายเป็นอุปสรรคครับ”
“โจ้เห็นด้วยกับเป๊บนะ แด๊ดไม่ได้ผิดเลยแม้แต่น้อย แด๊ดได้ทำหน้าที่ของตัวเองในการปกป้องอัญมณีอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ในงานวันนี้ แด๊ดถึงได้บอกกับโจ้ไงว่าฝากดูแลอัญมณีเม็ดนี้ด้วย”
“ใช่ครับ แต่นิสัยส่วนตัวของแด๊ด ฝากแล้วให้แล้ว ไม่รับคืนนะ”
“เห๊อะ ถึงจะทวงคืนก็ไม่คืนเถอะ” ผมยิ้มกว้างเงยหน้าตอบเป๊บ
“จริงนะครับ รักษาดีๆละ”
“ไม่ต้องห่วง จะดูแลอย่างดีเลย”
“รักนะครับ”
“รักเหมือนกันนะเป๊บ”


   เราสองคนประกบริมฝีปาก จูบอย่างแผ่วเบา เป็นเสมือนสิ่งที่สื่อแทนใจว่า
   ผมในฐานะภรรยาจะดูแลอัญมณีเม็ดนี้เป็นอย่างดี
   และอัญมณีในฐานะสามีก็จะรักและดูแลผู้ครอบครองอัญมณี
   ตลอดไป..........

END

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-05-2019 13:18:15

 :hao5:  ฮือจบแล้ว น้ำตาไหลค่ะ ซาบซึ้งมาก

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 11-05-2019 18:11:48

รู้สึกโชคดีมากที่ได้อ่านเรื่องราวของโจ้กับเป๊ป นอกจากได้รับความสนุกเพลิดเพลิน ยังได้ข้อคิดหลายๆ อย่าง  ขอบคุณโจ้มากที่สละเวลาเขียนให้ได้อ่านกัน หวังว่าถ้ามีเวลาว่างโจ้จะเขียนตอนพิเศษ อย่างตอนไปเรียนเมืองนอก หรือมีเรื่องราวอะไรที่ประทับใจอื่นๆ อีก  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 11-05-2019 20:36:51

ปลื้มปลิ่มแทนน้องทั้งสองที่มีครอบครัวที่น่ารัก รักกันนานๆนะคะ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวของทั้งสองคนค่ะ และขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆนี้ :pig4: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (จากวันนี้และตลอดไป) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 11-05-2019 20:41:10

อิอิ กำลังจะทวง ขออ่านก่อนนะ
 :mew1:

ประทับใจอย่างมาก ขอบคุณน้องโจ้ที่สละเวลาเขียนเรื่องราวต่าง ๆ มาให้ได้อ่าน

ตอนนี้เขียนจบแล้ว แต่อย่าจบการมาทักทายกันนะครับ มีเวลาก็มาเล่าเรื่องชีวิตประจำวันสู่กันฟังอีกนะ

รักน้องทั้วสองคนครับ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 27-05-2019 21:52:48

ขอบคุณนะครับ ที่เรื่องราวดีดีของพี่ทั้งสองคนมาเล่าสู่กันฟัง :D

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 28-05-2019 09:16:08

ขอบคุณนะคะ พี่โจ้พี่เป็ปที่นำเรื่องราวดีๆของพี่ๆมาแบ่งปัน ความรักของพี่สองคนเป็นความรักที่งดงามมาก :mew1: :mew1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 29-05-2019 14:12:14

 :pig4: :pig4: :pig4:
อ่่านแล้วแอบมีน้ำตา
ซึ่งทุกขั้นตอน
ประทับใจมากมาย
รักนะคะ
ปล.ถ้าว่างก็มาทักทายกันบ้างนะ
 :mew1:
 :mew1:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 31-05-2019 00:23:44

ขอบคุณ​เรื่อง​ราวดีๆ​ มีทั้งให้ธรรมะให้แง่คิด​ การดำเนิน​ชีวิต​ ต่อจากนี้​จะกลับ​ไป​อ่านใหม่​อีกรอบค่ะ
ว่างๆเข้ามาบ้างนะคะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: pudcha ที่ 07-07-2019 09:57:57

อิจฉาความรักของพี่ๆทั้งสองมากกก อ่านแล้วได้แง่คิดอะไรหลายๆอย่างในการใช้ชีวิตเลย

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 08-07-2019 16:05:12

 :L2:
คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 31-08-2019 19:10:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 01-09-2019 07:51:48

คิดถึงครับ

มีเวลาก็เข้ามาทักทายกันบ้างน๊า

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 13-12-2019 07:22:06

คิดถึงพี่ๆนะคะ ว่างๆเข้ามาทักทายกันบ้างนะคะ ช่วงนี้ก็จะหนาวๆหน่อยดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะพั่โจ พี่เป๊ป

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 12-01-2020 13:32:57

เล่าเรื่องจบคนเขียนก็หายไปเลย

คิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 27-01-2020 23:06:58

คิดถึงนะคะ พี่ๆ ช่วงนี้อากาศเย็นๆ ไหนจะฝุ่น ไหนจะไวรัส ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: koolilook ที่ 07-04-2020 10:02:17

ผมสมัครสมาชิกแล้วนะครับ555
ขอบคุณที่รับแอดไลน์ผมด้วยครับ
 :L2: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: nepjun366 ที่ 21-09-2020 10:38:44

คิดถึงพี่ๆนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: Phannakorn ที่ 26-09-2020 23:17:47

อ่านจบเป็นเดือนแล้ววันนี้ถือโอกาศ อยากบอกว่าคิดถึงน้องโจ้น้องเป๊ป
ทั้งสองคนเป็นอีกคู่ที่สมหวังในรักแบบชายรักชาย แต่กว่าจะมีวันนี้ได้โจ้ เป๊ป
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆเพื่อพิสูจน์รักแท้
เป๊ปต้องหล่อสไตล์ลูกเสี้ยวตามจินตนาการตอนนี้น่าจะประมาณน้องไบท์ร
โจ้ตัวขาวปากแดงคงน่ารักมากๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก
 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: January21 ที่ 02-05-2023 00:38:08

ดีใจมากที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ ได้ข้อคิดหลายอย่างมากๆ ทั้งเรื่องคำสอน กฎแห่งกรรม หรืออะไรต่างๆ มันช่วยให้เราตกตะกอนความคิด และมีสติในการใช้ชีวิตต่อไปมากๆ เรื่องราวของพี่ๆก็น่ารักมาก ซึ้งTT

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: KnightOfMoon ที่ 06-12-2023 13:50:12

คิดถึงพวกพี่มากก มาอัพเดตชีวิตให้พวกเราฟังหน่อยก็ดีนะคับบ :impress2: :call: คิดถึงงง

หัวข้อ: Re: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 03-03-2024 12:34:32

ทรู ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps(เม็ก) เน็ตอย่างเดียว นาน 30 วัน ราคา 482 บาท

https://www.youtube.com/watch?v=c8Z68L98B70 (https://www.youtube.com/watch?v=c8Z68L98B70)