CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Mr.October ที่ 05-02-2007 11:31:42

หัวข้อ: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 05-02-2007 11:31:42

คนรัก path # 1
เคยดูหนังเรื่อง เพื่อนสนิทมั๊ยครับ
คล้าย ๆ แบบนั้นแหละครับ ผมเมา นั่งมอเตอร์ไซค์พี่คนหนึ่งที่เราเรียนด้วยกัน
พี่เค้าพาผมกลับห้องเค้าไปด้วย เพราะผมเมา แล้วกลับบ้านไม่ไหว

ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกตัวนะ ก็พอมีสติบ้าง ( แม้ว่าจะเมามาก) และตั้งแต่เกิดมา
ก็ไม่เคยซ้อนมอเตอร์ไซค์ไคร แล้วกอดเอว เค้าเลยสักที แต่คืนนั้นผมเมา....
คืนนั้นพี่เค้าพาผมขึ้นไปนอน จัดที่นอนอะไรให้เสร็จสรรพ ทำไมเค้าดีจังวะ
คิดในใจแล้วก็หลับไป.........

ครับ นั่นแหละ..... ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง พี่เค้าก็เป็นผู้ชายอีกคนหนึ่ง ที่โลกมันดันโคจร
ให้ผมกะเค้าต้องมาเจอกัน แรกที่ ๆ รู้จักกันเพราะผมทำงาน แล้วอยากเรียนต่อ
แล้วพี่เค้าก็มาเรียนต่อที่เดียวกับผม อยู่คลาสเดียวกัน ผมไม่เคยสะดุดตา หรืออะไรกับเค้าทั้งนั้น
ก็เหมือนคน ๆ หนึ่ง ที่ผ่านไปมาในชีวิตคนเรานั่นแหละ พี่เค้าก็เป็นคนเงียบ ๆ
แต่ผมดิ คนละขั้ว 55+ คนอื่นชอบว่าผมนิสัยเจ้าชู้ เพราะชอบจีบ ชอบแซว เค้าไปทั่ว
(แถวบ้านเรียกปากหมา อิ อิ) ก็แน่นอน เวลาผมเจอเพื่อน ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย
ก็ชอบพูดว่า "มีเข็มกับด้ายมั๊ยวะ กรูคิดถึงเมิง ใจจะขาดอยู่แล้ว" 

พี่เค้ากะผมอายุก็ไม่ได้ใกล้กันเลยนะ ผมเพิ่งจะยี่สิบกว่า ๆ แต่พี่เค้าเข้าวัยกลางคนไปครึ่งตัวแล้ว
แต่หน้าตายังดูเด็ก ๆ อยู่ เพราะได้ขาวมั้ง แต่แกขาวจิง ๆ นะ เวลาอาบน้ำจะเห็นเลยว่าขาวมากก

ครั้งแรกที่ผมไปนอนห้องพี่เค้า ก็เพราะก๊วนเพื่อน ๆ ในห้องเราไปกินเหล้ากัน (เพิ่งรู้จักกันทั้งน้านน)
กว่าจะกินหมดกลม ก็ดึกอ่ะ รถกลับบ้านผมก็ไม่มี พี่เค้าเลยชวนผมไปนอนด้วย
(เค้าบอกว่าเค้านอนคนเดียว) ผมก็นะ อะ ลังเล ลังเล แต่สุดท้ายก็ต้องไปอ่ะ
ไม่รู้จะไปนอนใหนนี่หว่า แล้วก็ กรึ่ม ๆ แล้วด้วย

ก็มอเตอร์ไซค์พี่เค้าแหละครับ ขับไปซัก 20 นาทีน่าจะได้ ก็ถึงห้องพักพี่เค้าแล้ว
แล้วเค้าก็ บอกผมว่า เค้าต้องออกไปธุระข้างนอกนะ คืนนี้คงไม่กลับ แต่เช้าจะมารับผมไปเรียน
อ๊ะ!!? ไรฟระ ให้กรูอยู่คนเดียวอ่ะนะ เด๋วก็เรียกขโมยมายกเค้าห้องไปซะหรอก หุ หุ

ก็นะ ก็ต้องอยู่อะครับ แล้วพี่เค้าไปใหนหว่า จะตีหนึ่งแล้ว ยังมีธุระที่ใหนอีก แล้วให้คนที่เพิ่งรู้จักกัน
มาอยู่ห้องคนเดียวอย่างนี้นะ ไว้ใจคนง่ายจัง

ก็ตามนิสัยเสีย ๆ ของผมแหละ ก็แอบเปิดนู่น รื้อนี่ ค้นไปทั่ว ห้องชายโสดอ่ะมันต้องมีอะไรลับ ๆ
บางอย่างซ่อนเอาไว้อย่างแน่นอน หุ หุ :haun5: แต่ไม่มีครับ
ไม่เจอวีซีดี ลับ เลิบ อะไรทั้งนั้น นอกจาก เซนต์เซย่า 2 แผ่น
อะไรฟระ ชอบดูการ์ตูนเรื่องเดียวกะกรูอีก อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้ว (คิดในใจ)
สุดท้ายผมก็เรยแอบเปิด เซนต์เซย่านั่นแหละ ดูก่อนนอน 555+
ดูเสร็จก็จะไปอาบน้ำ
อ๊ะ!!!? ไอ้หมอนี่ ใส่แต่กางเกงในสีขาวเว้ย ยี่ห้อเดียว ขนาดเดียวกับกรูอีก
ผมยังมียี่ห้อนี่แค่สองตัวเอง (มันขายเป็นแพ๊ค 3 ตัว แต่ตังค์ไม่พอ แชร์กะเพื่อน)
มันแพง แหะ ๆ ที่เหลือซื้อตลาดนัดตัวละ 18 บาท

อาบน้ำเสร็จผมก็นอนที่นอนพี่เค้าแหละ ยังไม่วาย มันต้องมีอะไรซ่อนอยู่ใต้เตียงแน่
แหะ แหะ ฟุ้งซ่านจริง ๆ เรา

และตั้งแต่วันนั้น ผมกับพี่เค้า ก็เริ่มสนิทกัน มากก จนเลยเถิดไปไกล ซึ่งไม่เคยคิดเลยว่า
มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับผม เอาไว้เล่าต่อนะ แหะ ๆ ทำงานก่อน
(เอาชีวิตตัวเองมาแฉ ซะงั้น)

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-02-2007 11:55:36

ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :like2:

เจ้ประเดิมคนแรกเลยหรอเคอะ

เจิมๆๆๆๆๆ นโมๆๆๆๆ  คนอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ตามหลักการณ์(ของเจ้เอง)แล้ว  ถ้ามีนักเขียหน้าใหม่จะเอาเรื่องมาลงในเวปนี้เนี้ย

นักเขียนจะต้องเอาตัวเองมาให้เจ้ชิมก่อนะเคอะว่าอร่อยอะเปล่า

ถ้าเจ้ว่าอร่อยถึงจะค่อยเอาเรื่องมาลงได้ อิอิ  ต่ไม่เป็นไร  ลงไปก่อนก็ได้แต่ว่ายังไงก็อย่าลืมเอาตัวมาให้เจ้ชิมนะเคอะคุณขา  :haun5:

ปล. ขอไรอย่างนะ  ช่วยซอยถี่ๆ หน่อย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยส์ มะช่าย

ช่วย Up อย่างน้อยวันเว้นวันก็ดีนะเคอะ  อย่าลงแล้วทิ้งไปนานๆ

คือไม่ใช่อะไรหรอก  เจ้หงี่อะเคอะ  อยาก.....................













อ่านต่อเร็วๆ อะ  :pigha2:

แล้วมาลงต่อไวๆ นะ  เรื่องนี้รักต่างวัยวุ้ย  ท่าทางน่ากิน เฮ้ย น่าหนุก

จาก....อิเจ้  กระเทยปากหมานเองเคอะ

แล้ววันนี้ฉันก้ได้เรียนรู้ว่า....นอกจากตัวฉันเองแล้ว  ก็มีคนเอาเรื่องของตัวเองมาแฉเยอะเหมือนกัน  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 05-02-2007 12:35:04

มาต่ออีกนะงับ

^^

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 05-02-2007 13:55:59

part # 2
ครับ ก็นั่นแหละ ตั้งแต่วันนั้น ผมก็ไปนอนค้างห้องพี่เค้าบ่อย ๆ
จะเรียกว่าทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ กินเหล้ากันเสร็จก็กลับบ้านไม่ได้
ก็ไปนอนกะเค้า สบายใจ ครั้งแรกที่นอนด้วยกันผมก็เกร็ง ๆ หน่อย ๆ นะ
แบบว่าไม่ค่อยได้นอนกะใครบ่อยอ่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคับ ไม่ได้นอนเตียงเดียวกันหรอก
แรก ๆ พี่เค้าก็ถามเหมือนกันว่า นอนด้วยกันมั๊ย ?  :o แหะ ๆ ไม่เอาอ่ะคัพ ปฎิเสธ
โดยทันที เค้าก็ว่ามีที่นอนอีกอัน เอามาปูนอนข้าง ๆ เตียงก็ได้
ว่าแต่อยากอยู่บนรึอยู่ล่างล่ะ  :o (คำถามกำกวมชะมัด)
อยู่ล่างครับ เกรงใจ จะมานอนค้ำหัวผู้ใหญ่ได้ไง 55+

นอนครับ นอน นอนอย่างเดียวจิง ๆ ไม่เคยคิดอะไรเลยเถิดเลยซักนิด
พอเช้ามาก็อาบน้ำ ผมก็มีแต่เสื้อผ้า กะแปรงสีฟัน 1 อัน
(ซื้อไว้ตอนครั้งที่มานอนคนเดียว ครั้งที่แล้วอ่ะคับ)
พี่เค้าอาบก่อน อาบเสร็จพี่เค้าก็ ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้านอกห้องน้ำ จะให้ผมเข้าไปอาบต่อ
อะโห คนไรวะ โบราณโคตร สมัยนี้แล้วยังใช้ ผ้าขาวม้า อยู่เรย
เช็ดตัวจะแห้งเหรอวะ แล้วผืนก็เล็กซักกะติดเห็นไปถึงใหนต่อใหน
วันนั้นผมก็เรยได้รู้ว่าแกโคตรขาวเรยว่ะ  :haun5:
แล้วก็ขนเยอะชะมัด (นึกว่าลิง)

55+ ก็คิดไปงั้น ๆ อ่ะคับ อาบน้ำมั่งดีก่า อาบ ๆ ไปจนเสร็จ เฮ้ย!!  :o
กรูไม่มีผ้าเช็ดตัวมานี่หว่า แล้วจะใช้ที่ใหนเนี่ย
ก็อก!! ๆ เสียงเคาะประตูดังทันที

"มีผ้าเช็ดตัวใช้มั๊ย?"

เสียงพี่เค้าอยู่หน้าห้องน้ำนี่เอง อ่าก็นะ ก็ต้องเปิดประตูรับผ้าเช็ดตัวมาอ่ะคับ
ช่วงนี้จะหวาดเสียวนิดนึง เพราะมีแต่ประตูกั้นร่างอันเปลื่อยเปล่า
ของผมไว้เท่านั้น ซึ่งถ้าพี่เค้าเกิดหื่น แล้วพังประตูเข้ามา
ผมคงต้องเสร็จสถานเดียว อิ อิ ไม่ใช่แระ พี่เค้าเป็นคนดีจะตายไป

ก็ที่เค้าใช้ผ้าขาวม้าเล็ก ๆ ก็เพราะจะเก็บผ้าเช็ดตัวไว้ให้ผมใช้ต่างหาก
พอได้รู้อย่างนี้แล้ว ต้องเอามาซับน้ำตาแทนเรยนะเนี่ย อิ อิ



มีเช้าวันนึงคับ น้ำไม่ไหล
คับ มันไม่ไหลจิง ๆ แล้วเมื่อคืนก็ไม่ได้อาบ (เพราะเมา) เหม็นตัวโคตร ๆ
ผมเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ มีน้ำแค่ 1 ถัง (ไม่ถึง 5 ลิตรมั้ง)
เค้าก็บอกว่า แบ่ง ๆ กันอาบละกันเด๋วเค้าอาบก่อน (ไอ้นี่อาบหมดเมิงตาย)

พอพี่เค้าอาบเสร็จออกมา ผมเห็นหัวพี่เค้าเปียกน้ำด้วย จ๊าก!! เมิงสระผมด้วยเหรอวะ
น้ำจะเหลือเท่าไหร่เนี่ย (คิดในใจ แหะ ๆ) ผมก็เข้าไปอาบมั่ง เฮ้ย ทำไม
น้ำมันเหลือเยอะจังวะ ซึ่งจากการคำนวนแล้วคิดว่า พี่แกใช้ไปไม่น่าจะเกิน
1 ลิตรอ่ะ แกคงเอาน้ำลูบ ๆ เอามั้ง เพราะถ้าฟอกสบู่ด้วย คงไม่พออ่ะ น้ำประปา
แถวนั้นมันจะเป็นด่าง ล้างสบู่ไม่ค่อยออกอ่ะคับ

ด้วยความเห็นใจพี่เค้า (ช่างดีแท้) ผมก็เรยจัดการที่เหลือซะหมดถัง อิ อิ
พอออกมาจากห้องน้ำ พี่แกก็เข้าห้องมาพอดี อุตสาห์ไปซื้อน้ำ แล้วมาแบกถังน้ำมา
ให้ผมอาบอีก 10 ลิตร ตังค์อ่ะไม่กี่บาทหรอก แต่ห้องแกอยู่ชั้น 3 นะคัพ  :impress:
ไม่รู้จะแสนดีอะไรขนาดนี้วะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-02-2007 14:07:55

ยินดีต้อนรับนักเขียนหน้าใหม่(ในเล้า)จ้า..  :yeb:

เจ๊จ๋าเจ๊ อย่าเรียกว่าแฉเรย เรียกว่าเล่าสู่กันฟังดีกว่ามั๊ยจ๊ะ แบบว่าเล่าครั้งเดียวรู้กันหลายคน ม่ายต้องเปลืองน้ำลาย  สุดคุ้มกันเรยทีเดียว :kikkik:

อย่างที่เจ๊บอกซอย เอ๊ยยย อัพบ่อยๆ วันเว้นวันก้อได้  :kikkik:




ปล.  ขอชื่อสมมติพี่เค้าหน่อยจิคุณMr.October จาได้เรียกถูก จาให้เรียก "พี่" ทั้งเรื่องเรยหรอออ

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 05-02-2007 14:14:54

มาอ่านต่อค๊าบบ เอิ้กๆๆ

^^

เปนกำลังใจให้นะงับ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 05-02-2007 16:53:21

Part # 3
อืมมมม.... จะให้ตั้งชื่อให้พี่เค้าเหรอ แหะ ๆ คิดไม่ออกอ่ะคัพ ใครช่วยตั้งให้ทีละกัน
พาร์ธนี้ผมขอเรียกพี่ไปก่อนละกันนะคับ

ก็นะ ไปกินเหล้าด้วยกันบ่อย ๆ เมา แล้วก็ไปนอนกะพี่เค้าอย่างนี้ประจำ
พี่เค้าก็ดีกับผม อยู่กันแบบพี่ ๆ น้อง ๆ อ่ะ ไม่คิดไร ที่จริง พี่เค้าไม่ได้แก่มากนะคับ ผม 22
พี่เค้า 29 เอง แต่ผมชอบแซวว่าเค้าแก่ แล้วผมก็ไม่ได้เรียกพี่หรอก ผมเรียกน้าอ่ะ 55+
เค้าก็จะงอน หน่อย ๆ เวลาผมเรียกแบบนั้น อิ อิ น้าเค้าจะผิวขาว ๆ แล้วก็หนวดครึ้มมาก
ครึ่งหน้าเค้าก็มีแต่หนวดกะเคราเต็มหมดแล้ว ต้องโกนหนวดทุกวันอ่ะ
ถ้าวันใหนไม่โกน ก็โจรดี ๆ นี่เอง อิ อิ

ช่วงนั้นจัดได้ว่าผมไว้ใจพี่แกสุด ๆ เรยก็ว่าได้นะ (ก็เห็นแกดีซะขนาดนั้น) ถึงขั้นว่า
กินเหล้าเมา ๆ กันอยู่ ผมก็เอ่ยปากว่า “พี่มาเป็นพี่เขยผมเรยมะ พี่สาวผมยังโสด สวยด้วย”
เค้าก็ยิ้มแหย ๆ แหะ ๆ ผมก็คิดในใจ นี่กรูพูดอะไรไปวะเนี่ย  ช่วงนั้นผมคิดว่าแกเป็น
พี่ชายคนนึงไปเรย แต่ก็ยังกั๊ก ๆ อยู่นิดนึงนะเพราะเพิ่งรู้จักกันไม่นานเอง

จนกระทั่งคืนนึง ก็ไปกินเหล้ากัน (ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว)  และคืนนั้นผมก็มีเรื่องไม่สบายใจ
เพราะมีหนุ่ม ๆ มาจีบพี่สาวผม แล้วผมก็หวงพี่สาวมาก ไม่พอใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ มันรู้สึกว่า
อารมณ์แบบนี้ไม่อยากจะกินเหล้าเรย เด๋วจาก กลม จะเป็น สองกลม สามกลม เดี๋ยวมันจะยิ่งไปกันใหญ่

แรก ๆ ก็ไม่กินอ่ะคับ จนเหล้าพร่องไปแล้วครึ่งขวดกว่า เพื่อน ๆ ในวงก็ท้วงกันใหญ่ว่าผมไม่กินเลย
พี่ที่แสนดีของผมก็ตาเริ่มฉ่ำแระ (ปกติพี่เค้ากินน้อยนะ) ทุกคนก็ท้วง ๆ ให้ผมกินกันใหญ่
พี่แกก็จัดแจงรินเหล้า วางมาหนึ่งเมา ไม่ผสม มิกเซอร์ด้วยนะ แบบว่าเอากันเพียว ๆ เลย จะได้
ตามกันให้ทัน ผมก็ อึกอัก ๆ ไม่อยากกินอ่ะ

ไอ้เพื่อนผมตัวดีดิคับ ดันท้า 

“ถ้าเมิงกล้านั่นกินเหล้านั่นหมดนะ (เหล้าประมาณ ครึ่งแก้วน้ำดื่มอ่ะ) กรูจะกินน้ำปลาเท่าที่เมิงกินเลย”

เอาดิคับ เพื่อนเฮกันใหญ่ กล้าป่าว กล้าป่าว แล้วผมก็แพ้ลูกยุด้วย ก็เรยกระดก ยกรวดเดียวหมด
มีหกหยดนิดหน่อย ไม่เป็นไรไม่ถือ ไอ้ผมอ่ะ  ใจคิดไม่เท่าไหร่ ก็กินเหล้ากันประจำอยู่แล้ว
เมาก็หลับ กลับไม่ไหวก็นอน แต่เพื่อนผมอะดิไอ้คนที่กินน้ำปลาอ่ะ ประมาณ 3 ช้อนอ่ะ
ก้น ๆ แก้วหน่อย (มีพริกด้วย) ไม่น้อยนะ มันก็ต้องกินอ่ะ ท้าเองนี่หว่า ผมเห็นมันกินแล้ว เค็มแทนจิง ๆ
มันมีการเคี้ยวพริกให้ดูด้วยนะ ไอ้สาดดดดดดดดดด :o

แต่ไอ้เหล้าแก้วครึ่งแก้วยังไม่ทำให้ผมเมาหรอก เพื่อนผมอีกคนอะดิ แมร่งกวนตรีน  มันเทเหล้า
เพียว ๆ เต็มแก้วเลย (เหลือขอบ 2 เซ็นต์ มารยาทดีจิง)  แล้วเรียกเด็กเสริฟมา ขอน้ำปลา 1 แก้ว
(แก้วเหล้าเท่า ๆ กันด้วยนะ) คิดดูดิคับ เหล้าเพียว ๆ 1 แก้ว กับน้ำปลา เพียว ๆ เหมือนกัน อีก 1 แก้ว
มันท้าผม..............

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-02-2007 17:08:53

คุณMr.October ระวังนะพวกบ้ายุเสร็จมาหลายรายแว้ววว   :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 05-02-2007 17:10:33

เข้ามาเชียร์ด้วยคนคับ  :yeb: อ่านแล้วนึกถึงตอนเรียน  มาวบ่อยมั่กๆ  เพื่อนผมก็บ้าชน  เสร็จก็ไปอ้วกจนเพื่อนสนิทต้องเปนพนักงานลูบหลังทู้กทีอ่ะคับ :really2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 05-02-2007 17:30:27

Part # 4
เพื่อนมันท้าผม เหล้าหนึ่งแก้วเพียว กับ น้ำปลา หนึ่งแก้วเพียว ๆ เหมือนกัน
อยากจะหยุดเกมบ้า ๆ นี่เหมือนกันอ่ะคับ เพิ่งจะกินไปครึ่งแก้ว เมื่อ 15 นาทีที่แล้วเองนะเว้ย
แล้วนี่เต็มแก้ว ถ้าผมกินแก้วนี้ก็สลบตายตรงนี้แน่ครับ ใจก็อยากจะปฎิเสธอยู่หรอก
แต่เพื่อนผมดิ ยุกันหย่ายยยย แล้วพี่ที่แสนดีของผม (นั่งอยู่ข้างผมด้วยนะ) ยุหนักสุดเรยรายนี้
แทบจะกรอกเหล้าเข้าปากผมแล้ว  :try2:

เอาวะตายเป็นตาย (ฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ยยยยยย)  หันไปบอกพี่แสนดี

“พี่ครับ ผมขอฝากชีวิตไว้กับพี่ด้วยนะ” แน่ะ ยังมีหยอด   :laugh:

แกก็ยิ้ม ประมาณว่าแฝงไว้ด้วยชัยชนะ อ๊ะ!! ยังไง แล้วแกก็ว่า

“อ๊ะ!! แน่นอน” ซึ่งไอ้คำนี้ มันเป็นคำพูดติดปากของผมนะ  :o

พอพี่แกพูดจบ ผมก็ผีเหล้าเข้าสิงทันที ยกแก้วเหล้า  อั่ก อั่ก อั่ก รวดเดียวจะหมด
ตอนนั้นสติเริ่มรางเลือนทันทีครับ จำได้ว่าเพื่อน ๆ เป็นนินจา
แยกร่างกันได้หมดทุกคน อ๊ะ!! ทำไมเพื่อนกรูเพิ่มขึ้นหว่า  :confuse:

“เมิงกีนนน กีนน้ำปลาห้ายยยยย โหมดดดดดดดดดดดด” แค่น้ำเสียงก็รู้ว่าเมา

เพื่อนผมมันก็อึ้งนิดหน่อย แบบว่า มันกินไปจิง ๆ แล้ว
เพื่อนผมก็ต้องกินน้ำปลาอ่ะคับ ผมเห็นหน้ามันถอดสีเลย กินไม่ไหว เหลืออีกครึ่งแก้ว
แต่ผมตอนนั้นไม่ยอมแล้ว เมิงต้องกินให้หมด

“กรูไม่ยอมนะไอ้สาดดดดด”   อันธพาล 55+

จนเพื่อนอีกคนต้องมาช่วยกันกินน้ำปลาที่เหลือจนหมดแก้วอ่ะ หลักจากนั้นผมก็รู้สึกว่าโลกหมุน ๆ
หัวโขกกะอะไรแข็ง ๆ ซักอย่าง แล้วก็วูบไปเรย


..................................................................
................................
.......

มารู้สึกตัวอีกทีก็ ตอนที่ของที่กินมาจุกอยู่ที่ลำคออ่ะคับ จะอ้วกให้ได้เลย
ตอนนั้นอยู่ในรถเพื่อน มันขับมาส่ง เพราะถ้ามามอไซค์พี่เค้าคงจะหัวทิ่มไปก่อน
(นั่งตรง ๆ ยังไม่ได้เรย) เพื่อนผมก้อจอดรถให้อ้วก ผมก็ยื่นหน้าออกไปอ้วกทางหน้าต่างรถ
แหะ ๆ ตรงนี้ไม่ต้องจินตนาการให้ละเอียดนักก็ได้นะคับ นึกถึงแล้วยังอุบาทว์ตัวเองอยู่เรย
แต่ก็ได้ยินเสียงพี่เค้านะ บอกว่า ให้พาไปที่หน้าตึกพอพักพี่เค้า เด๋วเค้าพาขึ้นไปนอนเอง......
ได้ยินแค่นั้นอ่ะคับ หลับต่อไป มารู้ตัวอีกทีก็ มาอยู่ห้องพี่เค้าแล้ว ตอนนั้นพี่เค้าประคองผมอยู่
ในท่าที่เหมือนคนกอดกันอ่ะคับ แต่ผมหันหลังให้ประตู มือนึงพยุงผม อีกมือก็จะไขประตู
(ถ้าผมตัวเล็กหน่อยแกคงอุ้มมาแล้ว) ได้ยินพี่เค้าพูดว่า

“ยืนแป๊บนึง พี่ไขประตูห้องก่อน”  :haun5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 05-02-2007 20:37:36

มารายงานตัวจ้า  :yeb:
เนื้อเรื่องสนุกดี น่ารักด้วย  :like6:
ตกลงคืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า  :laugh: หุหุ ลุ้น  ๆ  :-[

หัวข้อ: Re: คนรัก Part # 1
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 05-02-2007 20:51:51

ตามเข้ามาด้วยอีกคน  :yeb:

แต่เอ๊ะ :o  ยังงายเนี่ย  เข้าห้องอีกแล้วเหรออออ

รอบนี้จามีรัยป่าวหว่า  :haun5: :haun6: :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 06-02-2007 00:43:49

part #5

ตอนนั้นพี่เค้าประคองผมอยู่
ในท่าที่เหมือนคนกอดกันอ่ะคับ แต่ผมหันหลังให้ประตู มือนึงพยุงผม อีกมือก็จะไขประตู
(ถ้าผมตัวเล็กหน่อยแกคงอุ้มมาแล้ว) ได้ยินพี่เค้าพูดว่า

“ยืนแป๊บนึง พี่ไขประตูห้องก่อน” 

ตอนนั้นผมยืนไม่ไหวแล้วครับ ไหลไปตามตัวพี่แกเลย   :haun5:

ตื่นมาอีกทีก็ น่าจะใกล้ ๆ ฟ้าสางแล้วละ เริ่มมีแสงลอดเข้ามาทางหน้าต่างห้องพี่แกแล้ว
ลืมตาตื่นมาก็เห็น พัดลมเพดานอันใหญ่ ๆ (แบบเดียวกับโรงเรียนประถม อันเขียว ๆ อ่ะคับ)
นึกในใจ อ้อ นี่กรูกลับมาห้องพี่เค้าได้ไงวะ ลุกขึ้นมานั่ง วิน วิน หัว นิด ๆ
เสื้อผมโดนแกะกระดุมออกหมด กางเกงก็ถูกรูดซิปลงจนสุด
แล้วเข็มขัดกรูหายไปใหนวะ  หาา!!!! พี่แมร่งเล่นกรูแล้วป่ะล่ะ  :o

คือตอนนั้นยังพูดไม่ออกอ่ะคับ หันไปเห็นแกนอน ไม่ใส่เสื้อด้วยนะ ขนหน้าอกเป็นไรดำ ๆ
หนวดครึ้มเขียว ๆ เต็มหน้า ห่มผ้าแค่ช่วงล่าง คือมันพูดไม่ออกจิง ๆ อ่ะ มันอึ้ง ๆ นั่งแช่จมปุก
อยู่กับที่นอนอ่ะคับ เพราะยังมึน ๆ แฮงค์ ด้วยแหละมั้ง   :try2:

ผมเริ่มหาโทรศัพท์ จะดูนาฬิกา หากระเป๋าตังค์ผมมันอยู่ใหน ก็พอดีกับพี่แกตื่นน่ะคับ
คืออาการตอนนั้น มันไม่กล้าทักอ่ะ เพราะจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนกรูทำอะไรไปบ้างวะ
รู้อย่างนี้แมร่ง ไม่น่ากินไปอย่างนั้นเลยจิง ๆ ทำอะไรไม่รู้จักคิด โอ้ย สารพัด
พอพี่แกสบตามาเท่านั่นแหละ ผมต้องหลบสายตาทันที ในหัวมันฟุ้งซ่านไปหมดแล้ววววว  :serius2:

“ไปเรียนไหวรึป่าว” พี่เค้าถาม 
“อือ....อ.. อืม” แหะ แหะ กล้อมแกล้มตอบ ๆ ไป

แล้วแกก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนผมอ่ะ เมาไม่รู้เรื่องรู้ราว
อยู่ที่ร้านก็หัวทิ่มหัวตำ ล้มไป หัวโขกโต๊ะ แล้วก็พากลับมาหอ กว่าพี่แกจะลากผมจากชั้น 1
มาถึงห้องนอนแกชั้น 3 ได้ แถมยังอ้วกอีก เลอะเทอะไปหมด (ก็ดันยุนักนี่หว่า ดีสม)
พี่เค้าก็เลย ถอดถุงเท้า ปลดตะขอ ปลดกรุดมเสื้อให้ จะได้นอนสบาย ๆ (เค้าว่างั้น)
กว่าจะเสร็จก็ดึก พี่แกเลย นอนทั้ง ๆ ที่ยังไม่อาบน้ำเลย ( โหหหห ซึ้งมะ)

เช้า เราก็ไปเรียนด้วยกันอ่ะคับ ผมก็แฮงค์นิดหน่อย (ดมยาดมไปทั้งวัน)
แล้วตั้งแต่คืนนั้นก็ไม่ค่อยได้ไปกินเหล้ากันอีกเลย เพราะเพื่อน ๆ เข็ดขยาดน้ำปลาไปตาม ๆ กัน

แต่ถึงไม่ค่อยได้ตั้งวงกินเหล้ากันแล้ว แต่ความสัมพันธ์ของผมกับพี่แสนดีเค้าก็ ยังมีอะไรที่มาก
กว่านั้นนะครับ หุ หุ  ไว้จะเอามาอัพต่อเรื่อย ๆ นะครับ ก็เพราะเหตุการณ์ในคืนนั้นนั่นแหละ
ทำให้ผม รัก และก็ไว้ใจในตัวพี่เค้ามากขึ้นไปอีก จนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับชีวิตผมไปเลย

หุ หุ เรื่องนี้ไม่ค่อยมี เรท นะคับ เพราะผมกะพี่แสนดีเค้า เราคบกันด้วยความรู้สึกที่ดี ๆ จริง ๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 06-02-2007 01:10:08

ได้ชื่อซักที "พี่แสนดี"   :impress2:

ม่ายเรท ก้อแต่งให้เรทจิ  :kikkik:  ล้อเล่งนะจ๊ะคุณMr.October

อ้างถึง

ก็เพราะเหตุการณ์ในคืนนั้นนั่นแหละ
ทำให้ผม รัก และก็ไว้ใจในตัวพี่เค้ามากขึ้นไปอีก จนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับชีวิตผมไปเลย

ชักอยากจารู้เรื่องใหญ่ที่ว่าซะแย้วว  :interest:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ฿oomb@b@ ที่ 06-02-2007 03:31:51

ดีครับ
เนื้อเรื่องสนุดีครับอ่านแล้วเข้าใจง่าย แนวนี้ชอบด้วยอ่า

 :myeye: :myeye:
อีกอย่าง ศึกษาการเขียนของหลายคนเพื่อไปพัฒนาของตัวเองอ่า
เอิ้กๆๆ
 :monkeylaugh2: :monkeylaugh2:

ยังไงอ่านแล้วติดใจอ่าน่ะ  :haun5:
รีบมาต่อแล้วกานครับ  :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 06-02-2007 09:07:30

น่าสนใจดีนะครับ สำหรับเรื่องแบบแฉๆชีวิตตัวเองนี่  :kikkik: และก็ความผูกพันธ์ที่ไม่ได้เริ่มต้นด้วยเซ็กเพียงอย่างเดียว :haun6:  เอาเป็นว่าผมขอร่วมติดตามอ่านเรื่องนี้ไปด้วยอีกคนก็เเล้วกันนะครับ อิๆ :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 06-02-2007 10:56:38

มาต่อเร็วๆ เลย

เจ้ตามเข้ามาอ่านทุกวันเพราะว่า.....














อยากรู้เรื่องของชาวบ้าน อิอิ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 06-02-2007 12:40:26

มารอลุ้นด้วยคนคับ :like2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 06-02-2007 14:58:08

คิกคิก บ้าดีเดือดดีแท้ กินเหล้าอ่ะยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่ยอมกินน้ำปลานี่ดิ
ช่างรักเพื่อนเจงๆ
 :sad5: :sad5: :sad5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 06-02-2007 16:36:08

Chapter 2
Part #1
ครับ ก็อย่างที่ว่า ๆ กันไปนั่นแหละ ผมกับพี่แสนดีเราเรียนด้วยกัน
เราเรียนกันแค่วัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ครับ วันอื่นนอกจากนั้น
ต่างคนก็ต่างทำงานไป ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก เพราะที่ทำงาน
ของแต่ละคนก็อยู่ห่างกันคนละจังหวัดเลยทีเดียว

เพื่อนในกลุ่มส่วนใหญ่ก็เป็นคนทำงานแล้วทั้งนั้น ก็นะ ผมก็คนหนึ่งที่ทำงาน
แล้วเหมือนกัน ดังนั้น พอเวลามีงานกลุ่ม มันก็จะทำด้วยกันค่อนข้าง
จะลำบากหน่อย พี่แสนดีเค้าก็ขอเบอร์โทรผม เอาไว้คอยโทรคุย
เรื่องงาน ซึ่งโทรแต่ละครั้งมันก็นาน เสียเงินครั้งละหลายบาท
ผมเลยสมัครเมลล์ให้พี่เค้าเล่น msn คุยกันผมแทน
(พี่เค้าสมัคร hotmail ไม่เป็น จำได้ว่าแกติดตรง พ.ศ. เกิดของพี่เค้ามันเก่าจัด 55+
เอ้ย !!ไม่ใช่ครับ พี่เค้าใช้ปีเกิดเป็น พ.ศ. ซึ่ง hotmail มันรับเฉพาะ ค.ศ. อ่ะคับ)

พี่เค้าทำงานเกี่ยวกับพวกวิศวะ ไม่ค่อยว่างอ่ะคับ เราจะได้คุย msn กัน
ตอนเช้า ๆ ก่อน 8 โมง (ก่อนพี่เค้าเข้างาน) และอีกทีก็ตอน พักเที่ยง
เราก็จะคุยเรื่องงานกันธรรมดา ๆ อ่ะคับ แต่ผมคุยจะหยอด ๆ หน่อย เช่นว่า

“โหหห.. พี่มาออนเอ็มรอผม คิดถึงเหรอ!?” – ว่าไปนั่น  :laugh:
“อืม ก็พี่ไม่มีใครนี่” – เอ้า เอากะเค้าหน่อย  :confuse:

คือ msn พี่เค้า เพิ่งสมัครน่ะครับ มีก็ add เมลล์ผมไว้คนเดียว อิ อิ

ช่วงนั้นผมจะไปนอนห้องพี่เค้าก็แค่วันที่ผมต้องทำงานดึก ๆ อ่ะคับ
บางทีกว่าผมจะทำเสร็จ ตี 3 ตี 4 (เรียนอะไรของมันฟระ) พี่เค้าก็นั่งรอ เพราะให้ผม
นั่งรถไปเองก็คงไม่ถึงห้องพี่เค้าแน่

ซึ่งถ้าจะให้ผมไปกลับบ้าน มันก็มันไกล พี่แสนดีเค้าเป็นห่วงว่า
มันจะอันตรายรึเปล่า กว่าจะถึงก็ดึก ไม่ได้พักผ่อน ชวนให้ผมไปอยู่กะเค้าเลย
แต่ผมก็ปฏิเสธ อ่ะ เกรงใจคับ เกรงใจจริง ๆ ไม่อยากให้พี่เค้ามารอดึก ๆ ทุกคืน
ช่วงนั้นผมเลยหาหออยู่ เอง  ได้อยู่กับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งมันเป็นเพื่อนเก่าผมเอง
พอดีมาเจอกันที่มหาลัย มันมาเรียนอยู่ก่อนผมแล้ว ก็เลยอยู่หอเดียวกับมันเลย
ช่วยกันหารค่าหอคนละครึ่ง

แต่ก่อนหน้านี้ ผมก็จะไปอยู่กับเพื่อนในห้องคนหนึ่ง (ไอ้นี่มันหน้าตาดีสุด
ในคณะด้วยนะ)  :interest: แต่ว่าบ้านมันออกแนวเป็น Home stay อ่ะ คือ มีญาติ ๆ
มันอยู่ด้วย ผมเห็นว่ามันไม่ค่อยส่วนตัวน่ะ เลยไม่เอาดีกว่า แล้วก็มีเพื่อนอีก
สองสามคน ชวนไปหารห้องด้วย แต่ดู ๆ แล้วไม่เอาอ่ะ มันไกลมหาลัยเกินไป

พอได้หออยู่เป็นที่เป็นทางแล้ว ผมก็บอกพี่แสนดีเค้า ว่าไม่ต้องมานั่งรอผมดึก ๆ แล้วนะ
ก็เล่าว่าจะได้ไปอยู่นู้น หอนี้ เพื่อนคนนั้นชวน คนนี้ชวน แกก็ว่า

“หลายใจ” ................... :confuse:

มันอึ้ง ๆ อ่ะคับ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนว่า โดนพี่เค้าด่ามาซะงั้น
แต่ก็นะ ผมหน้าด้าน อิ อิ ไม่รู้สึกหรอก 555+

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 06-02-2007 19:30:31

ตามมาเจือกเรื่องชาวบ้านด้วยคน  อิอิ

พี่แสนดีเริ่มประชดนิด ๆ แล้วปะ  เรื่องน่ารักดี  รออ่านต่อ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 06-02-2007 19:51:50

Path # 2
ผมย้ายมาอยู่หอได้ สองอาทิตย์มั้ง ช่วงนั้นมันก็ใกล้สอบไฟนอลแระ
บางวิชาเค้าก็ปิดคอร์สกันไปเป็นที่เรียบร้อย ส่งงานส่งการก็เป็นอันว่าผ่านวิชานี้

แต่ว่าวันนั้นพี่แสนดีเค้างานยุ่งมากครับ มาไม่ทันส่งงาน แล้วอาจารย์ก็กลับไปแล้วด้วย
ที่จริงก็ไม่ได้กลับไปใหนอ่ะคับ คือจบคอร์สแล้ว พวกเราไปกินเลี้ยงกันที่ร้านอาหาร
แถว ๆ มหาวิทยาลัยนั่นแหละ (แต่ไกลเหมือนกันนะ) ผมไม่ได้ไปเพราะว่าฝนตก
เลยไม่อยากไปอ่ะคับ และไม่รู้จะไปยังไงด้วย เปียกแน่เลย

พอเพื่อน ๆ กับอาจารย์ไปได้สักพัก พี่เค้าก็เข้ามาหน้าตึกของคณะ เจอกับผม
ก็ซักไซ้ผมใหญ่ว่า อาจารย์ แกไปกินข้าวกันที่ร้านไหน พี่เค้าไม่ค่อยรู้จัก
ถนนแถวนี้ด้วย แต่ไอ้ร้านที่ว่านี้ผมดันรู้จักอะดิคับ แล้วงานที่พี่เค้ายังไม่ได้ส่ง
ก็สำคัญมากด้วย    เอาวะ!!

“ไปป่าวพี่ เด๋วผมพาไปเอง ผมรู้จักร้านนี้ เคยไป”

ช่วงนั้นประมาณเดือน กันยาอ่ะคับ ฝนกำลังฉ่ำเลย และคืนนั้นมันก็ตกหนักมากด้วย
ผมกอดเป้พี่เค้าไว้ ไม่งั้นรายงานพี่แสนดีคงเปียกฝนก่อนที่จะได้ส่งแน่
พี่เค้าก็เป็นคนขับมอไซค์ ผมคนซ้อนเช่นเคย

เพราะฝนมันตกแรงมากอ่ะคับ แล้วผมก็ไม่มีหมวกกันน็อค เม็ดฝนตีหน้าจนเจ็บไปหมด :sad5:
พี่แสนดีเค้าเลยต้องขับช้า ๆ แทน แล้วกว่าจะถึง ใช้เวลาตากฝน ร่วม ๆ 30 นาทีได้
ตอนนั้นผมทั้งหนาว ทั่งสั่นไปหมดแล้ว

“หนาวเหรอ” – ผมไม่ได้พูดตอบกลับไปอ่ะคัพ หนาว โคตร ๆ

ตอนนั้นทั้งขา ทั้งตัวสั่นไปหมด พี่เค้าก็จะถอดเสื้อแจ๊คเก็ตให้ผมใส่
(เหมือนพระเอกหนังไทยมะ) แต่ผมก็ไม่เอาอ่ะคับ แถมปากดีด้วย

“เปียกแล้วจะให้ใส่ทำไมอ่ะ ใส่ไปก็เปียกอยู่ดี” – หุ หุ แกไม่เตะผมลงจากรถก็ดีแล้ว :-[

ที่จริงแล้ว ไม่อยากแย่งพี่เค้าน่ะครับ พี่แสนดีต้องขับรถมอไซค์ด้วย หนาวกว่าผมแน่นอน
ผมนั่งหลัง ก็ยังได้พี่แกบัง ๆ ลมให้ได้บ้าง

กว่าจะถึงร้าน ผมก็เริ่มหน้าชา ปากซีดแล้วละคับ พี่เค้าถามว่าจะเข้าไปในร้านรึเปล่า
ผมก็ว่า ไม่ล่ะ หนาวจะตายแล้ว เข้าไปเดี๋ยวก็โดนชวนกินเหล้า แล้วก็ไม่ได้กลับออกมาแน่

“อืม ๆ รอพี่ตรงนี้แป๊บนึงนะ” ว่าแล้วพี่เค้าก็วิ่ง เข้าไปในร้าน ซักพักก็ออกมาอ่ะคับ

พี่เค้าก็ถามว่าหิวมั๊ย กินอะไรมารึยัง ตอนนั้น 3 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว และผมก็ยังไม่ได้กิน
อะไรเลยตั้งแต่เย็น หิวอยู่เหมือนกัน แต่จะให้ไปกินเปียก ๆ แบบนี้นะ ไม่เอาอ่ะ
หนาวจะตาย (ผมไม่ชอบเวลาหนาว ๆ เลยจริง ๆ)

พอผมปฏิเสธ พี่เค้าก็กลับครับ แต่ขากลับนี่ดีหน่อย เพราะฝนเริ่มซาลงมากแล้ว
แต่ผมก็ยังหนาวอยู่ดี พี่เค้าจะเข้าไปส่งที่หอผมแหละครับ ผมก็ว่าพี่ไปเปลี่ยนเสื้อ
ที่หอผมก่อนมั๊ย จะได้ไม่หนาว แกก็ว่า จะต้องรีบไปธุระต่อ ต้องไปหาน้องแกอีก

อ่ะคับ ถ้าไม่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อ ก็ส่งผมหน้าปากซอยก็ได้ ไม่ต้องย้อนไป ๆ มา ๆ
เสียเวลาพี่เค้าเปล่า ๆ ตอนนั้นฝนก็ยังพรำ ๆ อยู่เลย ผมก็ได้แต่บอกแกว่า

“ขับรถกลับดี ๆ นะน้า(พี่แสนดี) ถนนลื่น ๆ อ่ะอันตราย”  :impress:

ครับทุกคำพี่ผมพูดออกไปเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยจริง ๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 06-02-2007 20:17:04

หุหุ พี่แสนดี น่ารักจัง  :-[  :-[

มาต่อเร็ว  ๆ น้า ชักติดแระ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 06-02-2007 21:18:14

Path # 3

เช้าวันต่อมาพี่แสนดีเค้าก็ไม่มาเรียนครับ ผมเองก็เป็นห่วงนะ
โทรไปก็ไม่ติด มาได้เจอแกอีกทีก็วันอาทิตย์

เห็นแกว่า คืนวันศุกร์นอนดึกไปหน่อย เลยตื่นสาย แล้วก็ยุ่ง ๆ
มีปัญหากับน้องแกด้วย ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากอ่ะคับ
พี่เค้าว่าไงก็ว่างั้น มันเรื่องส่วนตัวเค้า ไม่ใช่เรื่องของผมซักกะหน่อย

หลังจากคืนนั้น (วันฝนตก) ผมก็สนิทกับพี่เค้ามากขึ้นไปอีก
ก็มีเล่าเรื่องส่วนตัวให้ผมฟังบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่เราจะได้คุยกันใน msn น่ะคับ
พี่เค้าเป็น คน อยุธยา ทำงานที่นู่นได้ 5 ปีก็มีปัญหากับเพื่อนรัก (เค้าว่างั้น)
พอดีได้งานที่ใหม่ (แถว ๆ แถบ ๆ ภาคตะวันออกอ่ะคับ) ก็ออกจากบ้านมาเลย
ช่วงแรก ๆ มาอยู่ที่นี่คนเดียวก็เหงามาก เพราะพี่เค้าไม่รู้จักใคร จนหลัง ๆ ก็เริ่ม
มีเพื่อน มีญาติ มาทำงานแถวนี้บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยได้รู้จักกับใครเท่าไหร่
พี่เค้าก็เล่าหลาย ๆ ต่อหลายอย่างของเค้าให้ผมฟังนะ ทั้ง ๆ ที่แกดูออกจะเป็นคนเงียบ ๆ
(ตอนหลังแกมาบอกว่า เพราะคืนนั้น วันฝนตก เลยไว้ใจผมมาก เห็นผมเป็นเพื่อนตายไปเลย)



ช่วงนั้นผมก็อยู่หอแล้ว และห้องข้าง ๆ ก็คือเพื่อนในห้องผม ถัดขึ้นไปอีกสองชั้น ก็เป็นเพื่อน
ในห้องผมอีกเช่นกัน (อะไรพวกมันจะพร้อมใจมาอยู่ที่เดียวกันหมดฟระ) ช่วงนั้นผมก็ได้รู้
จักกับเพื่อนมากขึ้นอ่ะคับ ผมเรียกพวกนี้ว่า “เด็กเรียน” คือ มันเรียนกันอย่างเดียว ไม่ได้ทำงาน
เหมือนผม ซึ่งอย่างพวกผมจะเรียกกันว่า “คนทำงาน” 55+ มีแบ่งชั้นวรรณะ อิ อิ

ด้วยความที่อยู่ใกล้ กันน่ะคับ ผมก็สนิทกับพวกเด็กเรียนได้ค่อนข้างรวดเร็ว แล้วอย่างที่ว่า….
มันเป็นช่วงใกล้สอบด้วยหล่ะครับ ก็ได้เพื่อน ๆ ติว ๆ กันไปในตัว แต่พี่แสนดีเค้า ก็ไม่ได้มา
ร่วมติวด้วยหรอกนะคับ เพราะเค้าก็ยังไม่รู้จักกับพวกเด็กเรียนมากเท่าไหร่ เหมือนผม

ซึ่งในกลุ่มเด็กเรียนก็จะมี เพื่อนผู้หญิงในห้อง คนหนึ่ง มาแอบชอบผม
เธอเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ๆ หุ่นเธอก็จะอวบ ๆ หน่อย
ผมขอเรียกเพื่อนผมคนนี้ว่า “หมีชะนอย” ก็แล้วกัน ส่วนเธอจะมีบทบาท
ที่สำคัญกับผมอย่างไร เด๋วจะได้รู้กันใน  path ต่อ ๆ ไปอ่ะคับ

เวลาไปเรียนผมก็อยู่กับกลุ่ม “คนทำงาน” พอมาอยู่หอ ผมก็อยู่กับกลุ่ม “เด็กเรียน”
พวกเรามาติวหนังสือกันครับ เตรียมสอบ สรุปเลคเชอร์ สรุปบทเรียน แล้วผมก็จะเอา
พวกสรุป ๆ ทั้งหลาย ส่งเมลล์ให้เพื่อน ๆ ทุก ๆ คนด้วย แน่นอนครับ พี่แสนดีของผม
เค้าจะได้อ่านด้วยเช่นกัน

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 06-02-2007 21:22:37

Part # 4
หลังจากที่สอบ final ของเทอมหนึ่งเสร็จ มหาลัยก็ให้โอกาสคนทำงานอย่างพวกผมได้พักผ่อนบ้าง
(ทำงาน 5 วันเรียน 3 วันปวดหัวโคตร) ได้หยุด 2 สัปดาห์ครับ รวมแล้วก็ 4 วัน (นับเฉพาะเสาร์ กะอาทิตย์)

ช่วงนี้พี่แสนดีย้ายที่ทำงานแล้วครับ พี่เค้าบอกว่ามีปัญหากับหัวหน้า แล้วที่ทำงานเดิมของพี่เค้า
ก็หยุด เสาร์เว้นเสาร์ พี่แสนดีก็เลยตัดสินใจลาออก และก็ได้งานใหม่ทำใกล้ ๆ กับที่
เราเรียนนั่นแหละครับ ที่นี่ให้เงินเดือนพี่แสนดีน้อยมากกกก คือมีพอใช้น่ะ
แต่ไม่มีเหลือเก็บ ถ้าถามว่าอยู่ได้มั๊ย ผมว่าก็ได้อ่ะคับ แต่ว่าคนทำงานได้เดือนเป็น หมื่น
กลับมาทำงานได้เดือนไม่กี่พัน ถ้าเป็นผมก็ไม่เอาหรอก
เพราะมันสะดวกเรื่องเรียนของพี่เค้าน่ะครับ พี่แสนดีก็เลยตัดสินใจทำงานที่นี่

แล้วพี่แสนดีเค้าก็ย้ายหอ มาอยู่ใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัย ซึ่งหอนั้นก็อยู่ใกล้กับ
หอผมแค่นิดเดียวเอง เดินไปแค่ 10 นาทีก็ถึงแล้ว

หลังจากปิดเทอมผ่านไป และผมก็ไม่ได้เจอกับพี่แสนดีเลย 2 สัปดาห์
พอเปิดเทอมมาพี่แสนดีเค้าก็พาผมไป ดูหอพักของเค้าครับ
จนซัก 5 ทุ่มได้ผมก็ง่วงแล้ว ขอตัวกลับห้องบ้าง พี่เค้าบอกว่านอนกับเค้า
เหมือนเคยก็ได้     แหะ ๆ ผมก็ปฏิเสธอ่ะคับ ห้องตัวเองก็มีจะมานอนนี่ทำไม
พี่เค้าก็เลยขับมอไซค์มาส่งผมที่หอ (ห่างแค่นิดเดียวจะขับมาส่งทำไมฟระ)

พี่เค้าก็มาส่งถึงหน้าหออ่ะคับ แล้วก็รอดูผมเดินเข้าห้อง (ห้องผมอยู่ชั้น 1) :-[
ซึ่งไอ้เพื่อนที่ผมอยู่ด้วยอ่ะคับ มันไม่รู้ว่าผมเปิดเทอมแล้ว และมันดันพาแฟนมานอนด้วย
ผมก็ไม่รู้เอากุญแจเสียบ ไขโลดดดดดดด

คือว่า คา เต็มตาทั้งสองข้างอ่ะคับ ทำตัวไม่ถูกเลย เข็มกะด้าย กำลังเข้ากันอยู่พอดี
ในมุมขององศาที่ผมเห็นได้ถนัดที่สุดก็ว่าได้ คือมันเล่นท่าที่ร้ายกาจมาก หุ หุ :interest:
ผมเดิน อาด ๆ เข้าไปเอาตะกร้าผ้ามาซะเฉย ๆ

“กรูซักผ้าก่อนนะ” ............... แหะ  แหะ ตอนนั้นคิดไรไม่ออก

ออกมาเจอพี่แสนดี ผมก็หน้าแดง พี่เค้าถามว่าผมเป็นไร 55+  :-[
ก็เรยบอกไปว่า

“ผมขอไปนั่งดูหนังห้องพี่แป๊บนึงได้มะ”

ครับ กลับไปอยู่ห้องพี่แสนดี พร้อมตะกร้าผ้า ที่ไม่ใช่เสื้อผ้าผมเลยซักตัว

ผมก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ห้องพี่แสนดีเค้านั่นแหละ
จนซัก ตีหนึ่งครึ่งได้ คิดว่า ภารกิจฟิชโช่ ของเพื่อนผมคงสำเร็จลุล่วงแล้วละ
ผมก็ร้องบอกพี่แสนดีกว่า “จะกลับแล้วครับ” หุ หุ พี่เค้าก็ไปส่งเหมือนเคย

พอมาถึงหน้าห้อง ผมก็ยังเห็นรองเท้าผู้หญิงวางอยู่เลย อ๊ะ!!?  :o ไอ้นี่กรูจะนอน

ก็ว่าจะรออยู่หน้าห้องครับ คงใกล้เสร็จแล้วละ

รอ... ......
รอ................
รอ............................

มันก็ไม่ออกกันมาซักที พี่แสนดีเลยบอกให้ผมไปนอนห้องแกก่อน แล้วค่อยมาใหม่
ครับ เกรงใจแก มานั่งอยู่เป็นเพื่อน ทั่ง ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องตัวเองแท้ ๆ

กลับมาห้องพี่แสนดีอีกรอบ แต่คราวนี้ผมทิ้งตะกร้าผ้าไว้หน้าหอผมนั่นแหละ
ไม่เอามาแล้ว มันจะได้รู้ว่า ผมก็มีสิทธิ์ใช้ห้องเหมือนกันนะเว้ยยยยยย

พี่แสนดีเค้าก็ทำงานอ่ะคับ เห็นแวบ ๆ รู้สึกเค้าจะทำพวก blog ในคอมพิวเตอร์
อะไรนี่แหละ ผมก็ดูทีวี ช่องเคเบิ้ล จนหลับไปบนที่นอนพี่เค้าเลย..........................

ผมสะดุ้งตื่นมาอีกทีตอน ตีสาม กว่า ๆ เห็นพี่แสนดี นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนเดียว
(แกกำลังจะอาบน้ำคับ) ด้วยอารมณ์ง่วงนอนของคนงี่เง่า ก็เลย

“ผมกลับละ” ..................... “เฮ้ย ๆ เดี๋ยว”

เสียงพี่แสนดีไล่หลังมาครับ แต่ตอนนั้นผมพูดยังไม่ทันจบประโยค
ก็ออกจากห้องแกมาเลย  เดินดุ่ม ๆ กลับห้องตัวเอง

คราวนี้มาไม่เจอรองเท้าแฟนเพื่อนผมแล้วครับ ร้องเท้าเพื่อนผมก็ไม่มี
ตะกร้าผ้าก็ไม่อยู่!!? มันคงรู้แล้วละว่าผมกลับมาอีกรอบ

แต่ตอนนั้นง่วง....... จะนอน

เช้าไปเรียน เจอพี่แสนดี พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรผมนะ เค้าบอกว่าเมื่อคืน
จะไปส่ง ให้ผมรอพี่เค้าใส่เสื้อผ้าแป๊บนึง ผมก็ไม่ฟังอะไรเลย
แหะ แหะ ผมนี่แย่จริง ๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 06-02-2007 23:36:12

พี่แสนดีช่างแสนดีจริงๆจริ๊งๆ  :like6:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 07-02-2007 00:11:04

Part # 5

พอย้ายที่ทำงานใหม่ พี่แสนดีก็คุย msn กะผมได้ทั้งวันแล้วครับ เท่ากับว่า
ตอนนี้พี่แสนดีกับผม คุยกันทั้งวันไปเลยทีเดียว  จากที่ปกติเราจะคุยเรื่องงาน
เป็นหลัก ก็มาคุยเรื่องโน้น โม้เรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อย มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้จักพี่เค้ามากขึ้น
ไปอีก ยิ่งสนิทกันไปทุกที ๆ ครับ

ปกติเวลาผมคุย msn กะใคร ก้อจะเก็บ history เอาไว้ด้วย เป็น record ว่า
เคยคุยเรื่องอะไรกันไปบ้างน่ะคับ

ผมติด msn ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตัว คุย msn กับพี่แสนดี ก็ผลัดกันส่งเพลง
ส่งภาพอะไรเยอะแยะ พี่แสนดีแกชอบส่งภาพอะไรที่มันน่ารัก ๆ มาให้ผมดู
ซึ่งในใจผมคิดว่าแกนี่ ติ๊งต๊อง รึเปล่าวะ ส่งแต่อะไรที่มันดูเด็ก ๆ อ่ะ

วันหนึ่งครับ ช่วงเปิดเทอมใหม่ ๆ นี่แหละ ซักประมาณพฤศจิกาได้
ผมก็คุย ๆ msn กะพี่เค้าเหมือนปกติ ออนเช้า 8 โมง เลิกออน 2 ทุ่ม
(พอดีพี่เค้าเลิกงานน่ะ) ก็คือว่า ผมเลิกงานตั้งแต่เย็นแล้ว แต่พี่แสนดี
เค้ายังต้องทำโอต่อถึงสองทุ่มบ้าง ผมก็จะนั่ง คุย msn เป็นเพื่อนเค้าน่ะคับ
แต่ว่าบทสนทนาครั้งนี้ซิคับ มันทำให้ผมจำมาจนทุกวันนี้เลย

“น้าแสนดี สิ้นปีไปเที่ยวใหนอ่ะคับ” – คำถามเรื่อยเปื่อย
“ไม่รู้ดิ เดี๋ยวรอดูใกล้ ๆ ก่อน” – ตอบตัดบทจัง

“อ้าว ปิดเทอมนะ ตั้ง 1 อาทิตย์ พี่ไม่ไปเที่ยวใหนเหรอ” ( 1 อาทิตย์นี่ไม่นับรวมวันทำงานนะคับ)
“ไม่รู้ดิ พี่ไม่แน่ใจว่ะ”

“ได้กลับบ้านนอกบ้างรึเปล่าเพ่ ?” – กัด ๆ หน่อยตามประสาผม  :laugh:
“อืม...”         – สั้นซะ

“กลับบ้านครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เนี่ย” – ช่างซักจิงเสียจริงผม  :teach:
“ไม่รู้ดิ พี่ไม่แน่ใจว่ะ”

“อ้าว ไม่คิดถึงพ่อคิดถึงแม่บ้างเหรอ” – ทะลึ่งมั๊ยล่ะผม ลามปามอีกตะหาก  :haun5:
“อืม ไม่รู้ดิ พี่ไม่แน่ใจว่ะ”    - ?? งงคับผม ตอบมาได้ไม่แน่ใจ

“ปีใหม่ปีที่แล้ว พี่ได้กลับบ้านรึเปล่า” – แนะ ยังไม่เลิก
“ไม่แน่ใจว่ะ” - ???  :o


“เฮ้ยพี่ มีซักเรื่องมั๊ยที่แน่ใจ อ่ะ” – ชักฉุน
“มีซิ เรื่องเดียวเลย ที่พี่แน่ใจ” – อ๊ะ!! อะไรของเค้าวะ  :confuse:



“เรารักนาย”    .........................................................
 :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o  :o

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 07-02-2007 00:37:36

 :o “เรารักนาย”  :like6:


สั้นๆง่ายๆและได้ใจความ ว่าแต่รักแบบไหนอ่า  :interest:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ฿oomb@b@ ที่ 07-02-2007 00:45:59

เอิ้กๆๆๆๆ แน่ใจมั้ยล่ะครับคุณMr.October :kikkik:

ชอบจังเลยคำเนี่ย :haun6:  แต่ไม่เคยได้ยินสักที :myeye:
ต่อน่ะ อยากอ่านมากกกกกกกก :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 07-02-2007 01:13:33

กร๊ากกกกกกกกกกกก มามุกไหนเนี่ย น้าแสนดีของเรา
 :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:

เรารักนาย
จะแหกปากร้องก้องตะโกนออกไป

อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวแล้ว
 :like2: :like2: :like2: :like2: :like2:
 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 07-02-2007 08:38:56

พี่แสนดีที่แสนน่ารักของเจ้

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ไม่ไหว

เจ้จะลาลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :impress2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-02-2007 12:40:11

เเล้วเรื่องมันจะเป็นไงต่อเนี่ย มาต่อเร็วๆนะครับ รอลุ้นอยู่อะ เอิ๊กกกก :haun2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 07-02-2007 14:47:59

Chapter 3

Path # 1

นอกรอบนิดนึงนะคับ
แหะ แหะ เรื่องที่เล่ามา เป็นเรื่องจริง ๆ ที่เกิดกับตัวผมเองนะคับ หุ หุ
ถ้าบางทีอ่านแล้ว งง ๆ ก็ข้าม ๆ ไปก็ได้ ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งน่ะ
นี่ขนาดผม พิมพ์ลง เวิร์ด รอบนึง แล้วแก้คำผิด ก่อนเอาขึ้นโพส
บางทีก็ยังมีคำผิดอยู่ เลย กลัวว่าอ่านแล้ว จะงง เข้าไปกันใหญ่อ่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจที่เข้ามาทักทายนะคับ ผมเพิ่งรู้วันนี้เอง
ว่ามันทำให้ผู้รู้สึกดี ๆ มาก ๆ จากการเข้ามาทักทายของทุกคน
ในที่นี้ ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลยทีเดียว

-------------------------------------------------------------------------------------

“เรารักนาย” ..........................................

คำนี้แหละคับ ที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่า โลกหยุดหมุนไปเลยทีเดียว
มันรู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างขาวโพลนไปหมด เหมือนโดนสะกดจิตไปเลย

ผมบอกความรู้สึกนี้กับตัวเองไม่ถูก ผมไม่ใช่เกย์นะ (แต่หวั่นไหวว่ะ) แล้วก็ไม่เคย
คิดอะไรอย่างนี้กับพี่แสนดีด้วย (จิง ๆ สาบาน) ในใจผม พี่แสนดีเค้า
ก็คือเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เท่านั้นเอง

หลังจากที่ โลกผมหยุดหมุนไปพักนึง ผมก็ดึงสติตัวเองกลังมา
และจดจ่อกับโปรแกรม msn บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ต่อไป

“ครับ ผมก็รักพี่เหมือนกัน” .................

ผมตอบกลับไปแบบนี้เพราะ ในใจผมมันถามว่า พี่ แสนดี เค้ารักผมแบบใหนกันแน่
แต่ช่างเหอะ เค้ารักผมแบบใหน ผมก็รักเค้าแบบนั้น เพราะฉะนั้น ถ้าคำว่า

เรารักนาย ของพี่แสนดี หมายถึง เพื่อนรัก
คำว่ารักของผม ก็หมายถึง เพื่อนรัก เช่นกันครับ

แต่ถ้าคำว่า รัก ของพี่แสนดี หมายถึง แฟน
คำว่ารักของผม ก็หมายถึง เพื่อน อยู่ดี....... (ก็ไม่ได้รักเค้าแบบแฟนนี่หว่า)

ผมยอมรับเรยว่า ถึงผมจะไม่มีแฟนผู้หญิงเป็นตัวเป็นตน แต่ผมก็
คาสโนว่า ไปเรื่อย ๆ อ่ะคับ ได้ก็เอา ไม่ได้ก็ไม่เอา

สำหรับผมแล้ว  ถ้าพี่แสนดีเกิดจะมาชอบผม มันก็ช่วยไม่ได้
อย่ามาเสียใจที่หลังละกัน ยังไงก็คงไม่ได้แอ้ม ผมหรอก หุหุ
(เลวป่ะล่ะ) แต่ยังไงพี่แสนดีเค้าก็เป็นคนดีในสายตาผมเสมอแหละ
แต่ถ้าจะบอกให้ ผมต้องลงทุนเป็นเกย์ เพื่อสนองความดีแกอ่ะน่ะ
ฝันไปเหอะ

นอกจากความคิดผมจะเลวแล้ว ผมยังให้พี่ในแผนก มาคุย msn
กับพี่แสนดีแทนผมด้วยนะ
(ในแผนกผม คาสโนว่า ทั้งแผนกเลย ผมอ่ะเพิ่งหัดเป็น อิ อิ)

“พี่ ๆ ไอ้นี่มันมาจีบผม พี่สอยมันทีเด่ะ” – คิดดูทำไปได้ไง

ถ้าพี่แสนดีเค้ารู้คงจะเกลียดขี้หน้าผมไปเลย
เวลาที่ผมไม่อยู่ในออฟฟิต พี่ในแผนกผมก็สวมบทเป็นผมตลอด
อย่างที่เคยบอกครับ ว่า msn ผมจะเก็บ history ด้วย
พอผมกลับเข้า ออฟฟิต ก็มาเปิดย้อนดูบ้างว่าเค้าคุยอะไรกัน

หุ หุ เจอพี่ในแผนกผม หยอดคำหวาน คำรัก ตอลด

“รักนะ”    “คิดถึง”

สารพัด คำพวกนี้ เยอะมาก คารมพี่ในแผนกแกดีจริง ๆ
ผมก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอ่ะคับ เปิดดูบ้าง วันไหนทำงานเหนื่อย ๆ ก็ไม่ดู

เป็นอย่างนี้อยู่ ซัก อาทิตย์ สองอาทิตย์แหละครับ เวลาผมอยู่กับ
พี่แสนดีก็ทำตัวปกติครับ ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย
ว่าไม่ชอบหรืออะไร ก็ทำตัวเฮฮา เหมือนเพื่อน ๆ กันไปตามปกติ
เพียงแต่จะเพิ่มความระวังตัวมากขึ้น หุ หุ ไปห้องพี่แกก็กลับเร็วหน่อย
หรือไม่ก็อยู่กับพวกกลุ่มเด็ก เรียนซะมาก

แล้ววันนั้นที่มหาลัยเค้าจัดงาน ลอยกระทงครับ
(จิง ๆ ยังไม่ถึงวันลอยกระทงนะ แต่มหาลัยเค้าจัดก่อน)
ผมก็ถามพี่แสนดีว่างานอะไร  พี่เค้าก็ว่า งานลอยกระทง
ของหมาวิทยาลัย แล้วก็ชวนผมไป (กันสองคนด้วยนะ)


ผมก็ไปอ่ะคับ ไม่ได้คิดไร กะไปดูสาว ๆ มหาลัย ขาว ๆ ทั้งนั้น
นุ่งสั้น ๆ ให้ผมสั่น ๆ  ทุกคน ภายในงานเค้าก็มีการจัดแสดง มีร้านขายของ
สารพัดอ่ะคับ พี่แสนดีเค้าก็ชวนผมนั่งหาขนมกินกัน ก็ใกล้ ๆ กับเวที
แหละครับ ผมจะดูเค้าประกวดพวก นางนพมาศ อิ อิ

พี่แสนดีเค้าก็วิ่งไปซื้อ ขนมเบื้อง อันเล็ก ๆ อ่ะ เคยกินมะ (ขนมโบราณว่ะ)
ผมก็ซื้อน้ำ สองแก้ว แถว ๆ ที่นั่งอยู่อ่ะแหละ ขี้เกียจเดินไปไกล

ก็กินกันไป คุยกันไป นั่งคุยกันนานมากอ่ะคับ สรรพเพเหระ เรื่อยเปื่อย
พี่แสนดีเค้าว่า อยากจะเรียนให้จบโท เพราะอยากเป็นอาจารย์ สอนในมหาวิทยาลัย
ผมก็ฟัง ๆ แกไป ส่วนตา อยู่เวที่นู่น

คุยกันไปผมก็ดันวกเข้ามาเรื่อง “เรารักนาย” ได้ยังไงเนี่ย คือ อยู่ดี ๆ ผมก็พูดขึ้นมาว่า

“เออ พี่แสนดี ไอ้พวกคำว่า “รักนะ” “คิดถึง” อะไรนั่นน่ะ ผมไม่ได้คุยนะ”
“พี่ในแผนกผมเป็นคนคุยอ่ะ แกชอบมาแอบเล่น msn เวลาที่ผมไม่อยู่ออฟฟิต”
(เลวป่ะล่ะ โยนความผิดให้คนอื่นซะงั้น)

พี่แสนดีเค้าก็เงียบ ๆ ไป พอดีกับเพื่อนผมในกลุ่มเด็กเรียนน่ะ มันโทรมาบอกว่า
วันนี้มีเหล้าฟรี ให้ผมรีบไปจัดการด่วน ผมก็กลับเด่ะคับ แหะ แหะ สุรา รออยู่

วันนั้นผมไม่ได้คิดเลยว่า พี่แสนดีแกจะรู้สึกยังไง กับคำพูดเลว ๆ ของผม
(ห่วงแต่เหล้าอ่ะ)

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 07-02-2007 15:56:39

น่าสงสาร น้าแสนดีจังงื่อๆ  :impress:
ทำไมต้อฝใช้ คำพุดแบบนั้นอ่า ( ลืมไป เพื่อนเหล้า ทำได้ ฮ่าๆ)

แต่แม๋ๆ ไม่ค่อยเห็น แก่กินเลยนะคะ
 ตัดเยื่อใย ของ น้าแสนดีเขาเจ๋ยเลย ....น่าจ๋งจ๋าน..แกคงเสียใจโน๊ะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-02-2007 19:36:03

มีเรื่องเดียวที่แน่ใจ "เรารักนาย"  :like6:
พี่แสนดีน่าร๊าก  :like6:
เรื่องพิมพ์ผิดไม่เป็นไรนะคะ เข้าใจคนพิมพ์ค่ะ ถึงจะตรวจดีแค่ไหนก็ต้องมีหลุดมาบ้างอยู่แล้ว
แค่มาเล่าเรื่องให้ฟังก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 07-02-2007 19:47:39

ประโยคสั้นๆแต่ทำร้ายจิตใจคนฟังมากเลย :sad4:  แต่ก็จะรอตอนต่อไปนะคับ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 07-02-2007 20:09:21

Path # 2

คับ อย่างที่บอก ผมไม่ได้คิดอะไรเลย กับคำพูดที่ตัวเองพูดไป
กลับมาถึงหอ ก็มาววว เช้ามาก็ไปเรียน ก็เจอพี่แสนดีอ่ะคับ
แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองไป

จนวันจันทร์ ผมมาทำงาน ก็ออนไลน์ msn เหมือนเดิม ก็เจอพี่แสนดี
เหมือนเช่นเคยครับ ผมก็ทักไปตามมารยาท

“บอกแล้วไง ไม่ต้องมาออนรอผม” – กวนตรีนแต่เช้า

ไม่มีการตอบกลับครับ เงียบบบบบบบบบบ ไปซักพักใหญ่ ๆ
ก็มีข้อความขึ้นมา ถามว่า ใช่ผมตัวจริง รึเปล่า !!?

“อ่านะ ก็ต้องใช้ซิครับ พี่ลืมหัวใจตัวเองได้ลงเหรอ” – แล้วดูผมตอบกลับดิ
“ก็ไม่รู้ซิ นึกว่าไม่อยากคุย” – หงะ แกน้อยใจ

“ก็ไม่อยากคุยอ่ะคับ แต่คิดว่า คง จะ คิด ถึง !!” – เอาเข้าไป
“ก็เห็นชอบให้คนอื่นมาคุยแทน” – งะ รู้ได้ไงฟระ

แล้วพี่แกก็ตัดพ้อไปเรื่อยอ่ะคับ วันนั้นผมรู้สึกผิดขึ้นมาเรย นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย
แล้วจากปกติ พี่แสนดีแกจะออน msn ตลอดเวลา ถึงแม้จะไปเข้าห้องน้ำ ทำอะไร
ก็ออนทิ้งไว้ แต่ตอนนี้ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้วครับ แกออน ๆ ออฟ ๆ พี่เค้าบอกว่า
ไม่ว่างต้องทำงาน ผมก็ยิ่งรู้สึกว่า ตัวเองผิดเข้าไปใหญ่ เฮ้อ กรูไม่น่าเลย

จากนั้นเวลาไปเรียน ผมก็พยายามหาที่นั่งข้าง ๆ แกตลอด  :teach:
ช่วงนั้นพี่เค้างานยุ่งด้วยครับ บางทีเรียน ๆ อยู่ ก็ต้องกลับไปออฟฟิต 20 – 30 นาที
กว่าจะกลับมา ก็จดแลคเชอร์ไม่ทันบ้าง ตามงานไม่ทันบ้าง
ผมก็สองมือเลย จดของตัวเองด้วย จดของพี่แสนดีด้วย
เอาใจเค้าหน่อย แหะ แหะ

ข้าวเช้า ข้าวเที่ยง ข้าวเย็น ข้าวมื้อดึก เราก็กินด้วยกันตลอด  :-[
พี่แสนดีชอบซื้อของให้ผมกิน (แกว่าผมผอมไป) แล้วเราก็เอาไปกิน
กันในห้องแกอ่ะคับ แต่ผมก็ไม่เคยนอนห้องแกเลยนะ จะมีก็งีบ ๆ บ้างนิดหน่อย

ตอนแกย้ายหอ ก็ยังเก็บแปรงสีฟันผมมาด้วยนะ แกบอกว่า เผื่อไว้
ถ้ามาผมนอนจะได้มีใช้ ไม่ต้องซื้อใหม่

เรียกได้ว่าช่วงนี้ผม กับพี่แสนดี ตัวติดกับเป็นตังเมเลย  :like6:
จะว่าเป็น กล้วยหอม บี1 กะ บี2 ก็ไม่ปาน หุ หุ
ตอนนี้เพื่อนในห้องเริ่มแซวผมกับพี่แสนดีว่าเป็นคู่เกย์กันแระ
เซ็งชะมัดเรย กรู...

มีอยู่อาทิตย์หนึ่ง เพื่อนที่ทำงานผม ขอไปนอนหอที่เรียนผมด้วย
มันว่าจะไปดูสาว ๆ มหาลัย (ผมโฆษณากับมันทุกวันว่า ขาว ๆ อวบ ๆ)
ถึงเวลาเรียนผมก็เรียนครับ เพื่อนผมมันก็เดินเหล่สาว อยู่ในมอนี่แหละ
พอใกล้ ๆ เวลาผมจะเลิกเรียน  มันก็จะมารอที่หน้าตึกคณะ เพื่อน ๆ ก็ว่า
ผมเปลี่ยนคู่ขาใหม่แล้วเหรอ

กรัม.. ไอ้พวกนี้

เพื่อนผมมานอนด้วย ผมก็ต้องทำหน้าที่เป็นไกด์พาดูสาว ๆ น่ารัก ๆ ดิคับ
ผมก็เลยไม่มีเวลาไปขลุกอยู่กับพี่แสนดีเค้าหรอก ไม่รู้ว่าแกน้อยใจ
อะไรรึเปล่า ผมก็ไม่ได้สังเกตุ หุ หุ ไม่ค่อยได้ใส่ใจอ่ะคับ ไปกะเพื่อน
ซะเพลิน

จนเพื่อนผมกลับไปแล้ว (เย็นวันเสาร์นั่นแหละ มันมานอนแค่คืนเดียว)
ดึก ๆ คืนนั้น ผมก็โทรไปชวนพี่แสนดีไปกิน นมปั่นกัน

แกไม่ไปครับ อ้างว่าไม่ว่างซะงั้น ผมก็เลยชวนเพื่อนเด็กเรียนไป  :laugh:
ไอ้พวกนั้นก็ ถามกลับว่าพี่แสนดีไม่ไปด้วยเหรอ ผมก็ว่าไม่ไป
 มันก็ไม่เชื่อกัน แล้วมันก็โทรไปชวนพี่แสนดีซะงั้น ไอ้หมอนี้ก็รับคำชวน
ไปกะเค้าเฉยยย (ทีกรูชวน บอกว่าไม่ว่าง)

พอพี่แสนดีมาหน้าหอ เพื่อนผมมันก็ให้ผมไปรถมอไซค์พี่แสนดี
(ที่มันชวนพี่แสนดีเพราะรถไม่พอไปคับ-ไอ้พวกนี้เลวจริง ๆ )
ระหว่างทางขับ ๆ ไป ผมก็กัดพี่แสนดีแกไปว่า

“ทีผมชวนละไม่อยากไป อย่าเล่นตัวให้มานักนะ” – แรง ๆ อิ อิ สะใจ  :laugh:
“ทำไมต้องไป !? ” พี่แกไม่สวมหมวกกันน็อค แถมทำหน้ากวนส้นตรีนผมอีก

“ทีพี่ชวนให้นอนที่ห้องยังเล่นตัวไม่ยอมนอนด้วยเลย” – กรัม ผมอึ้งนิด ๆ ครับ
“บ้าดิ ใครจะไปวะ ไปก็เสร็จดิ” – แทงใจดำป่ะล่ะ เกมนี้กรูต้องชนะ


“เมิงอ่ะ เสร็จกรูไปนานแล้ว” – หาาาาาาา คืนนั้นที่กรูเมา หรือว่าเมิงงงงง.........
 :sad5:  :sad5:   :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-02-2007 21:14:31

หา เสร็จพี่แสนดีไปแล้ว  :o
แสดงว่าเมาจนไม่รู้สึกตัว แบบนี้ก็จำไม่ได้นะซี  :serius2:
อิอิ ต้องทบทวนความจำใหม่อีกรึเปล่า  :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-02-2007 21:27:03

เอาแล้วไงละพี่เเสนดีของเรา555  ร้ายน่าดูโดนเต็มๆเลยนะเนี่ย :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ฿oomb@b@ ที่ 08-02-2007 07:40:00

วี้ดวิ้ว... งัยล่ะ เอิ้ก โดนหลักหลับ เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeylaugh2:
เมาเอามากๆๆๆๆเลยน่ะนั้น  เอิ้กๆๆๆๆ ได้ใจ  :monkeylove2:
เชียพี่แสนดีครับ รุกเลยพี่ รุก เลย :kikkik:

ร้ายอย่างนี้ชอบครับ เอิ้กๆๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 08-02-2007 08:06:28

 :o โอ๊ะ....คุณMr.October เสร็จพ่อยอดชายนายแสนดีปายแร้วรึ    :impress2:








 :kikkik:      :kikkik:        :kikkik:         :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 08-02-2007 08:34:50

เสร็จไปตั้งนานแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว

 :monkeylove2: :monkeylove2:

สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   :pigha2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 08-02-2007 09:52:46

Path # 3

“ทีผมชวนละไม่อยากไป อย่าเล่นตัวให้มานักนะ” – แรง ๆ อิ อิ สะใจ  :laugh:
“ทำไมต้องไป !? ” ทำหน้ากวนส้นตรีนใส่ผมด้วนะ

“ทีพี่ชวนให้นอนที่ห้องยังเล่นตัวไม่ยอมนอนด้วยเลย” – อึ้งนิด ๆ ครับ  :confuse:
“บ้าดิ ใครจะไปวะ ไปก็เสร็จดิ” – แทงใจดำป่ะล่ะ เกมนี้กรูต้องชนะ


“เมิงอ่ะ เสร็จกรูไปนานแล้ว” – หาาาาาาา คืนนั้นที่กรูเมา หรือว่าเมิงงงงง.........
 :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:




ครับ จบบทสนทนาโดยสิ้นเชิง ผมไม่กล้าเถียงอะไร เพราะไอ้คืนที่ผมเมา
เพราะดวลเหล้าน้ำปลานั่นแท้ ๆ เลย ผมจำอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ในคืนนั้น จะหาข้ออ้างเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองก็ไม่มี ผมได้แต่
นั่งกินนมไปอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว

หลังจากกินนมกันเสร็จ พี่แสนดีก็เริ่มออกแนวแสนร้ายนิด ๆ
แกบอกให้ผมไปนอนกะแกคืนนี้อ่ะ!!? คิดดูดิ  :sad5:

คือตอนนั้นจะปฎิเสธก็ไม่กล้าครับ เพื่อนอยู่กันเยอะ เด๋วพวกมันซักไซ้ผม
ก็ตายดิ ไม่รู้จะตอบคำถามตรงไหน จำอะไรได้ที่ไหนกันเล่า

ผมไปนอนห้องพี่เค้า ไม่ต้องอาบน้ำครับ อาบมาตั้งแต่ก่อนออกมากินนมแล้ว
แต่ผมต้องแปรงฟันก่อนนอนทุกคืน ไม่งั้นไม่หลับ (ยกเว้นเมา)
พี่แกมีที่นอนสองอันเช่นเคยครับ ผมก็จะนอนข้างล่าง แต่แกบอกว่านอนข้างบน
คืนนี้แกจะทำงาน คงไม่ได้นอน อ่าน่ะ ก็ครับ เตียงแกก็ใหญ่อ่ะคับ (เตียงใหม่ด้วย)
นอนได้สามคนสบาย ๆ ผมก็นอนริมนอกสุดอ่ะ (ด้านนึงติดกำแพงไง)
เผื่อมีอะไรก็โดดหนีได้ทัน พี่แกก็เปิดพัดลมให้ เปิดทีวีให้ผมดู จนหลับอ่ะคับ

ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เตียงมันยวบ ๆ เหมือนมีคนเดินอยู่บนเตียงอ่ะ
ก็พี่แสนดีแหละครับ แกเดินขึ้นมา แกเดินนะครับ ย้ำเลยว่าแกเดิน ไม่ได้คลาน
จะเหยียบหัวผมอยู่แล้วมั้ง ผมก็ตื่นอะดิ แถมแกยังไม่ใส่เสื้อด้วย กางเกงก็ไม่ใส่

แต่นุ่งผ้าขาวมาครับ แหะ แหะ  แล้วลองคิดดูดิคับ คนนุ่งผ้าขาวม้า ยืนอยู่ตรงหัวผมอ่ะ
(ผืนเล็ก ๆ ที่แกเคยใส่อ่ะ) เห็นขนหน้าอก ขนหน้าแข้งดกดำเป็นปื้นไปถึงใหน
ต่อไปเลย ผมเงยไปก็เจออะไรต่อมิอะไรหมดอะดิ (ตอนนั้นแกไม่รู้ว่าผมตื่นแล้วมั้ง)
ดีที่แกดับไฟไว้ จะมีก็แต่แสงไฟสลัว ๆ ของจอคอมพิวเตอร์แหละครับ
เลยได้เห็นแค่ขาอ่อนพี่แก อิ อิ




ผมกระเด้งเอว เอ้ย ตัวขึ้นมานั่งโดยทันที ซึ่งพอดีพี่แกทิ้งตัวลงไปนอนข้าง ๆ ผม

“ผมปวดหลังอ่ะพี่ นอนไม่สบายเลย” – อ้างไปนู่น  :try2:
“ผมขอนอนที่นอนอันเดิมนะ”

ว่าแล้วผมก็ลากที่นอนอันเก่าของแก ซึ่งอยู่ใต้เตียงที่ผมนอนตะกี้แหละครับ
แล้วก็นอนเลย ไม่ฟังเสียงใครแล้วตอนนั้น

ตื่นเช้ามาอีกทีวันอาทิตย์ ก็เห็นแกนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์นั่นแหละ
ยังนุ่งผ้าขาวม้าตัวเดิมด้วยนะ เห็นหน้าแกหนวดขึ้น ครึ้ม เขียว ก็น่ารักดีแฮะ
แกหันมามองผมแล้วถามว่า

“เป็นอะไร ไม่เคยเห็นเหรอ” –หงะ ใครเค้าจะอยากดูวะ ของกรูก็มี ถึงจะน้อยกว่าก็เหอะ หุ หุ

แกก็ว่าให้ผมอาบน้ำ แล้วก็ให้ผมเอาผ้าเช็ดตัวแกไปใช้
(อีกแล้ว แต่ผ้าแกหอมดีนะ มีแอบเอาไปดมด้วย)
ผมอาบเสร็จแกก็อาบมั่ง แล้วแกก็เล่าว่า

“เมื่อคืนพี่จะอาบน้ำซะหน่อย แต่พอดีเหนื่อย ๆ ก็ว่าจะไปงีบซักหน่อย”

แล้วก็พอดีผมสะดุ้งตื่นเมื่อคืนอ่ะคับ
แกว่าเห็นผมสะดุ้งแล้ว แกก็เรยหลับไม่ลง (เกี่ยวไรกันฟระ)
แต่แกก็ยังเสียสละผ้าเช็ดตัวให้ผมใช้เสมอนะ หมอนี่คนดีจริง ๆ


---------------------------------------------------------------------------
ปล. วันนั้นผมมานั่งคิดเรื่องที่พี่แกว่า ผมเสร็จแกไปแล้ว
ผมว่าพี่แกโม้ชัวร์ ถ้าพี่แกจัดการสอยผมจริง ผมก็น่าจะ
อื้อ ๆ อึง ๆ รู้สึกตัวบ้างดิ หรือไม่ อาการเจ็บแปลบ ก็น่าจะมีบ้าง
แต่นี่ไม่มีเรยนี่หว่า

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 08-02-2007 10:24:07

Path # 4

ผมย้ายหอแล้วครับ จะว่าย้ายก็ไม่ถูก ก็อยู่หอเดิมแต่
เปลี่ยนห้อง คือเปลี่ยนจากห้องไอ้เพื่อนขี้เอานั่นอ่ะ
ก็แมร่งเล่นมาเมียมานอนด้วยทุกคืน บางคืนก็ทิ้ง
เมียมันอยู่กะผมสองคน แล้วไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นกันที่ไหน
(เห็นไปถึงใหนต่อไหนแล้ว) จะตีท้ายครัวก็ใช่ที่
เพื่อนกัน มันจะเสียเอานา

ผมก็ย้ายไปอยู่รวมกับพวกเด็กเรียน ชั้น 3 อ่ะคับ
พอดีเพื่อนมันแยก ๆ หอกันอยู่หมด เหลือเจ้าของห้อง
คนเดียว แล้วแมร่งอยู่ห้องริมด้วย (ราคาแพงสุด)
ห้องมันเป็นรูปตัว Y เฮ้ย L ดิ (กรูคิดไปเป็น Y ได้ไงฟระ)
 อ่ะคับ นึกออกใช่มะ มีสองเตียง แยกกันนอนสบายผมเลย

กลับมาเรื่องที่แสนดีต่อ บอกตรง ๆ ว่าผมเริ่มชักจะไม่แน่ใจตัวเองแล้วครับ
กับเรื่องของพี่แสนดีอ่ะ ใจผมมันชักหวั่นไหวยังไงก็ไม่รู้
ผมอยู่หอกับเพื่อน ถอดเสื้อนอน นุ่งบ๊อกเซอร์เดินกันโทง ๆ กางเกงในก็ไม่ใส่
ผมก็ไม่ยักกะรู้สึกอะไรซักกะติ๊ด แต่ทำไมขาอ่อนที่แสนดี
ถึงเข้าตากรูจังวะ สงสัยแกเป็นคนมีขนเยอะแน่เลย
เวลาดูแล้วมันเซ็กซี่ดีพิลึก หุ หุ

ช่วงนี้ ยัยหมีชะนอย เริ่มเข้ามาวุ่ยวายกับผมมากขึ้นแล้วครับ
เหมือนตาม ๆ ติด ๆ ไงก็ไม่รู้ ซึ่งผมก็ไม่ชอบเรย
เวลาจะทำอะไรเหมือนมีคนคอยตาม คอยดูอ่ะ
เวลาเธอจะไปใหนก็ ชวนแกมบังคับผมทุกที


เรื่องของเรื่องคืองี้คับ เพื่อน “หมีชะนอย” ของผมเนี่ย
เธอเคยมีแฟนอยู่คนนึง รักกันมากกกกกกกกกกกกกก
แต่แล้ววันนึง เธอก็ดันไปรู้ว่า แฟนเธอน่ะ เป็น – เกย์ –
ตอนแรกผมก็ยังไม่เชื่อ อ่ะ ไม่ค่อยเก็ตเท่าไหร่ เรื่องแบบนี้
ประมาณว่า “เมิงชัวร์ แน่ใจแล้วเหรอวะ”
แต่ยัยหมีชะนอยบอกว่า เธอตามไปจนเจอเค้ากำลัง
ป่าม ป้ามม กันอยู่. ...........  ( ก็เซ็งกันไป)



พอเธอมาชอบผม ก็กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย เรยอยากจะเช็คผมก่อน
ว่ามีแอบแมนมารึเปล่า วิธีการของเธอก็เยอะ แยะครับ สารพัดเลย
ให้ผู้ชายโทรมาจีบผมบ้าง ให้เกย์มาจีบผมบ้าง
(มีเอาผมไปให้เพื่อนเกย์ ดูตัวด้วยนะ ประมาณว่าผีเห็นผีอะไรของมัน)
แรก ๆ ผมก็ไม่รู้หรอก ว่าตัวการคือ ยัยหมีชะนอยนี่ แต่หลัง ๆ
ผมปวดกบาล เรยจีบไอ้เกย์ คนที่ยัยหมีชะนอยส่งมา แล้วก็ หลอกถามมันซะ

ขู่ว่าจะเปลี่ยนเบอร์หนี ไอ้เกย์นั่นก็คายความลับออกมาซะหมด
ซึ้งเรยผม เพื่อน กัน มันแทงข้างหลังกรู ไม่คิดว่าเพื่อนกันจะทำกันได้นะเนี่ย
แต่ด้วยทุกวิธีการ คุณเธอ ก็ยังไม่ได้หลักฐานว่าผมเป็นเกย์ซักที
(เบื่อมะมีคนคอยจับผิดเราเนี่ย กรูก็ออกจะแมนนี่หว่า)
ไอ้เพื่อนเกย์ที่มันส่งมาจีบผมก็ ไปร้องไห้ปี้ด ๆ ว่าผมทิ้ง
(ส้นตรีน หน้าเมิงกรูยังไม่เคยเห็นเรย สาดดดดดดดดดด)
แล้วเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผมรู้แล้ว ว่า ยัยหมีชะนอยเนี่ย
อยู่เบื้องหลังเรื่องปวดกบาลพวกนี้

แต่ผมก็วางตัวเฉย ๆ ครับ ไม่แสดงออกว่าไม่พอใจอะไรทั้งนั้น
กับพี่แสนดีผมก็ไม่ได้บอกอะไร กลัวแกไม่สบายใจ
แค่เพื่อนในห้องแซว ๆ ผมก็เบื่อแระ แล้วบางทียังมีพวกอาจารย์
ที่สอน มาแซวผมกับพี่แสนดี ว่าเป็นคู่ขา อีกนะ
(ยังเว้ย ยังไม่ถึงขนาดนั้น หุ หุ )

มีอาทิตย์นึงก่อนสิ้นปีครับ ยายพี่แสนดีเค้าเสีย
แกเลยต้องกลับบ้านกะทันหัน (ไปเย็นวันเสาร์)
ผมก็ไปช่วยแกเก็บของที่ห้อง เสร็จสรรพก็ไปส่งแกที่ท่ารถ

เฮ้อ วันอาทิตย์ผมต้องนั่งเรียนโดยไม่มีพี่แสนดี อ่ะ
มันรู้สึกโหวงเหวงยังไงก็ไม่รู้ดิ บอกตรง ๆ อย่างไม่อายเลย
ว่า “คิดถึงแกชะมัด”

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-02-2007 14:30:00

ฮั่นเเน เริ่มติดใจขาอ่อนพี่เเสนดีละ :haun6: หุๆๆ ต่อไปจะติดใจส่วนไหนของพี่เเสนดีหว่า คิกๆๆ  :haun1:  มาต่อเร็วเน้ออออ ผ๋มรออยู่

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 08-02-2007 17:26:44

Path # 5

วันจันทร์มาทำงานก็ msn คุยกะพี่แสนดีต่อคับ
1 สับดาห์ม 7 วัน แทบจะบอกได้ว่า ไม่มีวันใหนที่เราไม่ได้คุยกันเลย
เราเหมือนอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแหละครับ
( ขอบคุณ Microsoft ขอบคุณ msn )

พี่แสนดีกลับมาจากอยุธยาแล้วครับ แกว่าต้องรีบไปรีบกลับ
งานที่ใหม่แกยังไม่ผ่านโปรด้วย (ทดลองงานอ่ะ) แล้วแกก็มีข่าว
ร้ายมาบอกผมว่า น้องแกจะย้ายมาอยู่ด้วย ซัก 2 เดือน
พอหาที่อยู่ใหม่ได้แล้ว ก็จะย้ายออก มีการบอกให้ผม
อดทนรอหน่อยนะ ไอ้บร้า .ให้รอไรฟระ  :haun5:

ผมก็เซ็งนิด ๆ อ่ะ คือจะวิ่งเข้าวิ่งออกห้องพี่เค้าก็คงไม่สะดวกแล้วอ่ะคับ
(ที่จริงมันก็ไม่ค่อยสะดวกหรอก หอพี่แกมีคีย์การ์ดด้วย มาหาแกทีก็ต้องโทรตาม)

ไม่เป็นไรคับ ไม่ค่อยได้ไปอยู่ห้องพี่เค้า แต่เราก็เรียนที่เดียวกัน
เจอกันทุกวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ วันธรรมดาเราก็คุย msn กันได้

มีอยู่สับดาห์นึงผมไปเที่ยวกะสาวคนนึงที่เคยเจอกันในผับ แถว ๆ มหาลัย
(ในใจก็คิดนะ แมร่งมาใกล้ ๆ แบบนี้เจอพี่แสนดีทำไงวะ แต่ก็ช่าง
พี่แสนดีมาจีบกรูเอง กรูไม่ได้ขอร้อง – ความคิดผมเลวจิง ๆ นะเนี่ย)

เสร็จแล้วก็ไป หาแกที่ห้อง ปกติก็จะเรียกให้แกมาเปิดประตูให้
(เพราะต้องเปิดด้วยคีย์การ์ดหน้าตึก) ช่วงที่ผมเดินไป พอดีมีคนเข้าน่ะ
ผมเลยเข้าไปโลดด พี่แสนดีจะได้ไม่ได้เดินลงมาเปิดให้เสียเวลา ถึงหน้าห้อง
ก็เคาะประตู ปัง ๆ ซ้ากกก พ้ากกกก แกถึงมาเปิด (ทำไรอยู่ฟระ !!?)

พี่แสนดีแกนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมาโชว์กล้ามหน้าอกกะ ขาขาว ๆ อีกแระ
(ผมเคยสงสัยนะว่า ทำไมเวลาแกอยู่ห้องถึงชอบนุ่งผ้าผืนเดียวด้วย
คิดไม่ออกอ่ะ ก็เรยสรุปไปว่าแก เป็นโรคจิต บ้า เซ็ก ไปเรื่อย แหะ แหะ)

แกไม่ได้เปิดประตูเต็มที่อ่ะคับ เรียกว่าแง้ม ๆ มากกว่า แล้วก็พอดีกะสายตาผม
ชอนไชเข้าไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางอายุน่าจะประมาณผมนี่แหละ
กะลังนั่งกินข้าวอยู่ในห้องพี่แสนดี เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยัยนี่เป็นใครวะ :o

ดูเหมือนพี่แสนดีเค้าไม่พร้อมที่จะรับแขกอย่างผมเลย คือเค้ายืนขวางประตูอยู่
เหมือนกะบอกว่าไม่ให้ผมเข้าซะอย่างนั้น แกถามว่ามาหามีอะไร
ผมก็ไม่รู้จะพูดเรื่องไรคับ ก็ตอบสั่ว ๆ ไป

“ผมนัดไอ้เหี้ย...(ชื่อเพื่อนผม) ไว้แมร่งไม่มาซักที โทรศัพท์ผมแมร่งถ่านก็หมด”
“พี่มีเบอร์มันมั๊ย ผมจะไปหยอดตู้โทร”

“ไม่มี” ...

ผมก็ถามไปงั้น ๆ แหละครับ นึกไรได้ก็มั่วไปก่อน ที่จริงแล้วผมมาหาพี่แสนดีนั่นแหละ
แต่พี่เค้าทำท่าทีเหมือนไม่อยากให้ผมเข้าห้องเลย แล้วเราก็พูดกันต่ออีกซัก สองสามคำ

แต่ในใจผมตอนนั้นมันโมโหมาก พี่มาใครมาอยู่ในห้อง แล้วไมบอกผมซักคำ
ก็เรยพาลไปที่โทรศัพท์ครับ (เพราะมันถ่านหมด ต้นเหตุให้ผมติดต่อเพื่อนไม่ได้)

“แมร่งเอ้ย” เสียงผมเอง พร้อมกับ ขว้างโทรศัพท์ลงพื้น เข้าไปเต็มแรงเลย
เสียงพี่แสนดีเค้าก็ ร้อง ไล่หลังผมมา แต่ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรแล้ว

ไม่สนใจ ไม่หันกลับไปมองอะไรทั้งนั้น ผมไม่ได้ร้องไห้นะ

แต่นี่มันอะไรกัน ผมกำลังเสียใจ ผมกำลังหึงพี่แสนดี งั้นเหรอ ?

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 08-02-2007 18:12:04

แหม  แค่เหนขาอ่อนพี่แสนดีก็หึงซะขนาดนี้  :haun5:  ถ้าเปนแฟนฉงฉายตามประกบแน่ๆเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-02-2007 19:29:16

หุหุ เห็นแค่ขาอ่อน ยังออกอาการหึงถึงเพียงนี้  :haun5:
ถ้าเป็นแฟนกันจริง ๆ สงสัยพี่แสนดีขยับตัวมะได้แน่ ๆ  :kikkik:  :kikkik:
สนุก ๆ ลุ้นดี มาต่อเร็ว ๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 08-02-2007 20:18:10

Chapter 4

Path # 1

ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกเลย เรียนไปก็ไม่รู้เรื่อง
จนกลับมาทำงานอ่ะคับ ได้กลับมาอยู่บ้าน ผมถึงใจเย็นลงบ้าง
แล้วก็เริ่มตั้งถามกะตัวเองว่า

“นั่นมันน้องพี่แสนดีเค้ารึเปล่าวะ”

ก็นะ ผิวขาว ๆ เหมือนกันเลย  แล้วผมก็ไม่เคยถามพี่แสนดีด้วยว่า
น้องที่เค้าเคยพูดถึงอ่ะ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหว่า

พอมาทำงานคุย msn กับพี่แสนดี ผมก็ “ขอโทษ” ก่อนเลยคับ
ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีกับพี่ แต่ผมไม่ถามนะว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร
แต่พี่แสนดีเค้าก็บอกมาเองว่า เป็นน้องเค้า ญาติ ๆ กัน ช่วงที่พี่แสนดีเค้ากลับบ้าน
(ตอนยายพี่เค้าเสีย) ก็เรยพูดกันเรื่อง หอ เรื่องงาน แถว ๆ ที่พี่แสนดีทำงานอยู่
แล้วก็จะมาขออาศัยอยู่กับพี่เค้าชั่วคราว อะไรทำนองนี้แหละ
หลังจากที่พี่เค้าอธิบายเสร็จ ผมก็ปากดีตอบกลับไป

“ผมขอโทษพี่เรื่องที่ผมทำตัวไม่ดี  ส่วนคนในห้องจะเป็นใครผมไม่ได้ถาม”

โหกรู ทีตอนนั้น ละปากสั่น ตรีนสั่น ดีนะโทรศัพท์มันทนเลยไม่พัง





เทอมนั้น (เทอมสอง) มีวิชาวันอาทิตย์บ่ายอ่ะคับ ผมกับพี่แสนดีต้อง
แยกห้องเรียนกัน (แรก ๆ ไม่ได้แยกนะ แต่หลัง ๆ จารย์แกว่าสอนไม่ไหวคนเยอะจัด)
ผมก็เซ็งอีก แมร่ง คนตั้งเยอะ ทำไมต้องมาแยกกรูกะพี่แสนดีด้วยวะ
แล้ววันอาทิตย์ เลิกเรียนเสร็จผมก็ต้องนั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพ
ที่จริงบ้านผมก็ไม่กรุงเทพอ่ะคับ ผมอยู่แถว ๆ ปริมณฑลมากกว่า
(แต่อำเพื่อน เอาไว้หลอกกัดพวกอยู่บ้านนอกได้ อิ อิ)

พี่แสนดีแกจะมารอผม (ถ้าแกเลิกเรียนก่อน) ซึ่งบางที ต้องรอเป็นชั่วโมงอ่ะคับ
เพื่อมาส่งผมขึ้นรถกลับบ้าน แล้วก็ ร่ำลากันให้เป็นที่เรียบร้อย
ช่วงนี้แหละครับ ที่เค้าว่า สายตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ
ผมมองตาพี่แสนดี ก็เหมือนกับว่าเรารู้สึก เหมือน ๆ กัน เข้าใจกันดี
(กรูคิดไปเองป่ะวะ) ช่วงนี้มีความสุขชะมัดเรย ไม่รู้ทำไม อิ อิ

เรียน ๆ กันไปก็สิ้นปีครับ พี่แสนดีแกก็ msn ถามผมว่า ไปเที่ยวบ้านแกมั๊ย
เล่นตัวครับ ผลัดให้คำตอบแกไปก่อน เอาไว้ไกล้ ๆ แล้วจะให้คำตอบ

แรก ๆ ผมก็คิดหนักเหมือนกัน เพราะไม่เคยไปบ้านแก แล้วมันเหมือนกะว่า
ถ้าไปบ้านพี่แสนดีเค้าแล้ว ผมจะไม่ใช่คนคุมเกมอ่ะคับ กลัวกลับมาแล้วไม่คุ้ม
ตอนนั้นยังไม่อยากเสียความเป็นแมนไปง่ะ กลัวจิง ๆ

แกก็บรรยายใหญ่ว่าจะพาไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่ ไปถ่ายรูปวัด ไปใหนต่อใหนกัน
แหะ ๆ ก็อยากไปอ่ะคับ แต่ก็อย่างว่า กลัว เสียวโดนแกสอยอะดิคับ
จนใกล้ ๆ ปีใหม่แหละ เหลืออีกอาทิตย์เดียวมั้ง แกก็มาคาดคั้นจะให้ผมไปให้ได้
ผมก็ ไปครับ แหะ แหะ ไม่รู้จะเล่นตัวทำไมตั้งนาน เรานัดกันวันที่ 31 คับ
ตอนเช้าเราจะไปสยามพารากอน ดูปลากันก่อน (พี่แสนดีแกอยากไปมากกกกก)
ผมเองก็ไม่เคยไปนะ แต่อ๊ะ!!!? ที่มันเหมือนไปเดทกันสองคนเรยนี่หว่า

แล้วคืนวันที่ 30 (อันนี้ขอแฉความเลวของตัวเองหน่อย) ที่หอผมไม่มีคนอยู่เลยครับ
เพื่อน ๆ แมร่งกลับบ้านนอกกันหมด ผมเรยนัดหญิงคนนึง (รู้จักกันในผับ)
มาเที่ยวหอผม หุ หุ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-02-2007 21:30:05

หุหุ จะพาไปบ้านแล้วครับ
อิอิ พาไปแนะนำตัวรึเปล่า

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-02-2007 22:13:25

พึงจะหึงพี่เเสนดีเค้าไปแท้ๆ ตัวเองดันทำซะเอง กรรมเวร555 :monkeylaugh2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-02-2007 23:03:24

น่านตรู คนอื่นทำไม่ได้แต่ตรูเป็นเอง อิอิ
ตกลงเป็นแฟนกันแบบเต็มใจป่าวเนี่ยะ ชักงง เอิ้กๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-02-2007 08:02:47

Path # 2

จะว่าผมเลวก็ได้นะ ผมคบกะผู้หญิงคนนึง (เจอกันในผับที่ว่า)
ซึ่งเค้าจะมาจีบเพื่อนผมที่เป็น เด็กเรียน อ่ะ แล้วก็ประมาณว่า
ให้ผมเป็นพ่อสื่อ อะไรทำนองเนี๊ยะ  ผมก็ลองจีบเล่น ๆ อ๊ะ!! ติดเฉย

สมภาณก็พยายามจะกินไก่วัดครับ ผมเล็งวันที่ 30 นี่แหละ ทางโลง สะดวก
เพื่อนผมแมร่งกลับบ้านนอนกันหมด (กรูนี่เลวจิง ๆ )

ผมไม่บอกพี่แสนดีด้วย ว่าคืนนี้ผมมาอยู่หอ กลัวแกมาแล้วเจอ ภาพบาดใจ อิ อิ
ผู้หญิงคนนี้ เธอ ซื้อของขวัญปีใหม่ให้ผมด้วย เป็น เสื้อ โปโล แบบที่ผมชอบใส่อ่ะ
แล้วก็พาผมไปเที่ยวพัทยา (เธอเอารถมา บ้านมีตังค์) ช่วงนี้ลังเลย เรยคับ สาดดดดด
ไม่ใช่ใกล้ ๆ นะ สงสัยคืนนี้ คงจะไม่ได้จบที่หอผมแล้วหล่ะ หาโรงแรมแมร่งแถว ๆ
พัทยาก็ได้วะ

ระหว่างที่ คลอเคล้า คลอเคลีย จูบ จับ ควักล้วง แมร่งกัน ตรงชายหาดอ่ะ
ฝรั่งเยอะ ดึกแล้วด้วย  ไม่ต้องอายใคร แมร่งไม่สนใจอยู่แล้ว

ผมพร้อมศึกเต็มที่แล้วครับคืนนี้ บอกตรง ๆ สุด ๆ แล้ว กะจะไปหา
โรงแรมแล้ว ผมก็ดันเสือกปวดท้องขึ้นมาซะงั้น  :sad4:

ทน ทน ทน ทน ทน สาดดดดดด กรูรอมาตั้งนาน เพื่อวันนี้
แมร่งจะมาปวดอะไรกันตอน พระเอกจะขึ้นโชว์วะ

ทน ทน จนผมไม่ไหวอ่ะคับ บอกตรง ๆ ไม่รู้แมร่งปวดอะไร
จะอึก็ไม่ใช่ ท้องก็ไม่เสีย ปวดจนผมขยับตัวไม่ได้อ่ะ

สุดท้ายฝ่ายผู้หญิงก้อพาผมกลับ หอ ..... ซะงั้นเซ็งเรย  :try2:
ระหว่างทางกลับเธอก็จอดรถซื้อยาให้ผมกินนะ แมร่งก็ไม่หายเลย
ทรมาณสุด ๆ อ่ะ กรูอะไรวะเนี่ย

พอมาถึงหอผม เธอถามผมด้วยว่า ให้อยู่เป็นเพื่อนมั๊ย แต่ตอนนั้นมันไม่ไหวอ่ะ
ปวดจัด ๆ ๆ โคตร ๆ ๆ ๆ อ่ะ ก็ให้เธอกลับบ้านไปก่อน

เสร็จสรรพก็โทรหาพี่แสนดี กะจะให้มาดูใจซะหน่อย
โทรไปก็ติดคับ แต่ไม่มีคนรับ ตีหนึ่ง กว่า ๆ แล้วมั้งตอนนั้น
ปวดท้องก็ปวด ไม่รู้จะทำไง เอาวะโทรหา ยัย หมีชะนอยก็ได้


ตอนนั้น ยัยหมีชะนอย ย้ายหอไปอยู่ตึกเดียวกะพี่แสนดีแล้วครับ
แต่อยู่กันคนละชั้น พี่แสนดีเค้าอยู่ชั้นบน ๆ หน่อย ราคามันถูกกว่าชั้นล่าง

“ฮัลโหล กรูปวดท้องว่ะ ไปซื้อ ยาธาตุน้ำขาวตรากระต่าย 4 ตัวบินพร้อมกันให้หน่อยดิวะ”
ปวดท้องจะตาย ยังเสือกมีมุขตลก (ที่จริงมัน กระต่ายบินตัวเดียวอ่ะคับ)

ยัย หมีชะนอย ก็ไปนะคับ แล้วดึก ๆ แบบนั้น ร้านขายยาที่ใหนจะเปิดวะ
(ตอนที่ผมกลับมาไปซื้อเซเว่นแล้ว ก็ไม่มี) ยัยหมีชะนอยก็ไปตี ปัง ๆ อยู่
หน้าร้านขายยาแถว ๆ นั่นแหละครับ จนเจ้าของเค้ามาเปิดขายให้
(น้ำใจประเสริฐแท้ เพื่อนกรู) ได้ยาแล้ว ก้อไปซื้อน้ำมาให้ผมอีก ทุ่มเทจริง ๆ

พอยามาถึงผม ผมก็ไล่เธอกลับครับ แหะ แหะ จะอยู่ทำไมเล่า
ผมจะโทรหาพี่แสนดี แมร่งยิ่งชอบจับผิดผมอยู่ด้วย

กินยาธาตุน้ำขาว ตรากระต่ายถือลูกท้อไป  ผมก็เริ่มหายแระ
กะลังจะโทรไปหาพี่แสนดี แกก็โทรกลับมาซะงั้น
ผมก็บอกแกไปว่าผมอยู่หอ ปวดท้องมากด้วย แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว
เพราะตัวยามันซึมผ่านหูผมไปถึงหัวใจ และสั่งให้หายเรียบร้อยแล้ว :haun5:

55+ พี่แสนดีแกก็ขำ ๆ แล้วก็บอกว่า เดี๋ยวคุย msn กันต่อ
จะคุยอะไรกันตอนตีหนึ่งตีสองวะเนี่ย

พอผมออนปุ๊บ !!

“พรุ่งนี้ ไอ้ หมีชะนอยมันขอไปเที่ยวด้วยนะ” – พี่แสนดีเค้าว่างั้น

หาาาาาาาา พูดไม่ออกเรยผม กะว่าจะได้ไปเดทกันสองคนซะหน่อยเหอะ
พอดี ยัยหมีชะนอยได้ยินผมกะพี่แสนดีพูดเรื่อง ผมจะไปบ้านที่แสนดีตอนปีใหม่
ก็เรยมาทำเป็นขอพี่แสนดี จะตามไป เที่ยวสยามพารากอนด้วย อยากไปดูปลา
ไปดูแล้วก็จะกลับ (ให้มันจิงเหอะ กรูละเซ็ง เจอมาร)

คุยกันเสร็จ พี่แกก็ย้ำผม พรุ่งนี้ 10 โมงจะมาหาผมที่หอให้เตรียมตัวไว้เลย

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-02-2007 08:11:51

Path # 3

แปดโมงกว่า ๆ ผมก็ตื่นแล้วคับ ที่จริงตื่นเต้นชะมัด หลับ ๆ ตื่น ๆ ทั้งคืนแหละ
ตื่นมาก็เก็บเสื้อผ้าใส่เป้ครับ แต่ก็ยังลังเลอยู่ ถ้ายัยหมีชะนอยจะไปค้างที่บ้าน
พี่แสนดีด้วย ผมก็คงไม่ไปแหละครับ เด๋วต้องนอนกับมัน ซวยตายเรย
ผมก็เรยเอาเสื้อใส่เป้ไปตัวเดียวครับ เพราะกะว่าคงไม่ได้ไปนอนบ้านพี่แสนดี
เค้าแน่ ๆ แล้วหล่ะ ( จะไปนอนได้ไงมีผู้หญิงไปด้วย )

จากนั้นผมก็อาบน้ำ ซัก เก้าโมงครึ่งได้พี่แสนดีก็มาเคาะห้องผมแระ
กรูยังอาบน้ำไม่เสร็จเรย หัวมีแต่ยาสระผม ก็ตะโกนให้แกเข้ามาเพราะห้อง
ไม่ได้ล็อก แกก็เข้ามาอ่ะคับ (ผมชะโงกหน้าออกมาดู) พร้อมกับสัมภาระ
ที่เรียบร้อยแล้ว

อาบน้ำเสร็จพี่แสนดีแกก็นั่งรอผมอยู่บนเตียงอ่ะแหละ พอดีตอนนั้นผมจะเป็น
แผลที่โคนนิ้วชี้ แล้วเพิ่งอาบน้ำเสร็จ แผลมันก็เรยดูแดง ๆ แกก็ว่า

“เอามือมา เดี๋ยวพี่ติดพลาสเตอร์ยาให้”  :like6:

อะโหหห ช่วงนี้โรแมนติกโคตรรรร  ห้องผมกลายเป็นสีชมพูได้ไงเนีย
แถมฟองสบู่ ก็ลอยมาจากใหนเนี่ยเต็มห้องเลย แกก็บรรจงเบามือซะ กลัวว่าผมจะเจ็บ

มาตื่นจากภวังค์ตอนยัย หมีชะนอยเคาะประตูนี่แหละคับ แมร่ง นึกว่า ศาลไคฟง รึไงฟระ
เคาะซะดังเรย พอมากับครบทีมก็ออกเดินทางอ่ะคับ

ระหว่างทาง ผมเห็นยัยหมีชะนอยมีสัมภาระมาด้วย ต้องกะไปนอนด้วยแหง ๆ เรย
แล้วซักพักโทรศัพท์เธอก็ดังครับ เธอบอกว่า แม่ให้กลับบ้านนอก วันนี้ตอนเย็น ๆ
เธอก็เรยขอร้องพี่แสนดีว่า ให้ผมไปเป็นเพื่อนเธอหน่อย เธอกลับบ้านดึก ๆ คนเดียว
มันอันตราย  สรุปก็คือ เธอจะเอาผมไปบ้านเธออ่ะคับ

ถ้าถามผม ผมก็ไม่ไปอยู่แล้ว แต่พี่แสนดีอะดิ

“เดี๋ยวเย็นไปเป็นเพื่อน หมีชะนอย หน่อยนะ” – พี่แสนดีพูดประโยคนี้ได้ไงเนี่ย
“............” ผมไม่พูดอะไรคับ ได้แต่ นิ่งเงียบ แล้วก็น้อยใจ

กว่าจะนั่งรถถึงกรุงเทพก็เกือบ ๆ บ่ายอ่ะคับ ไปหาอะไรกินกัน แล้วก็ไป ต่อแถวซื้อบัตร
ดู สยามโอเชียนเวอ (เขียนถูกป่าวว่ะ) ตลอดเวลาที่เราเดินด้วยกัน (ผมกับพี่แสนดี ไม่รวม
ยัย หมีชะนอยนะคับ) เราไม่เคยจับมือกัน ไม่เคยโอบเอวกัน แต่พี่แสนดีเค้าจะเดิน
จับแขนผมไปตลอดอ่ะคับ ( เลยหายน้อยใจแกไปเลย ) ยิ่งช่วงตอนที่เราต่อแถวซื้อบัตร
(ซึ่งนานมากกก) แกจับ แขนผมตลอด มันรู้สึกดีจริง ๆ นะ ผมขอแค่นี้แหละ ผมไม่ขอมากกว่านี้หรอก
ผมไม่อยากมีอะไรอย่างว่ากับพี่แสนดีเลย แต่ผมอยากอยู่อย่างนี้ให้นาน ๆ  อยากให้เวลา
รอซื้อบัตร อยากให้เวลาของวันนี้มันหยุดเดินไปเลย




ที่ siam ocean world ทำให้ผมมีความสุขมาก ๆ ผมไม่ได้ชอบดูปลานะ
แต่เพราะมีพี่แสนดีอยู่ต่างหาก ถึงแม้ว่ายัยหมีชะนอยจะ ป้วนไปเปี้ยนมา ก็เหอะ
แต่วันนี้มันเป็นวันออกเดทครั้งแรก ของผมกับพี่แสนดีเลยนะ

ผมถ่ายรูปให้พี่แสนดี แกก็ยิ้มครับ (ปกติแกไม่ยิ้ม) ผมรู้สึกว่าแกยิ้มแล้วน่ารักมาก ๆ
ผมขอเป็นคนถือกล้องถ่ายรูปเอง (กล้องพี่แสนดีเค้า) เพราะผมอยากให้พี่แสนดีแกยิ้มบ่อย ๆ
จนแกบอกว่า “เมื่อยปาก” อ่ะคับ เข้าใจ แหะ แหะ

เราอยู่กันใน siam ocean word จนเย็นนะคับ พี่แสนดีเค้าอยากดูการให้
อาหารปลาฉลาม (กรูพาลูกมาเที่ยวรึเปล่าวะ) เราก็ต้องนั่งรออ่ะคับ
ผมก็ง่วง เหนื่อยมาทั้งวันแล้วอ่ะ (ตอนนั้นใกล้จะ 5 โมงเย็นแล้ว)

ผมก็นั่งพิงไหล่ พี่แสนดีเค้าไปเลย ตอนนั้นง่วงจัด ไม่สนใจว่ายัยหมีชะนอย
จะมองยังไงแล้ว พี่แสนดีแกตัวแข็งทื่อเลยครับ แกคงกลัวว่าผมหลับแล้วจะหัวทิ่มไป

ตื่นมาอีกทีตอนพี่เค้าสะกิดให้ดู โชว์การให้อาหารปลาครับ
อืม..... ก็เฉย ๆ อ่ะ แต่พี่แสนดีดิ ถ่ายรูปจังอ่ะ ติดใจไรนักหนาฟระ

กว่าจะให้อาหารปลาเสร็จก็เกือบ ๆ หกโมงเย็นอ่ะคับ เราก้อเดินกันจนจะถึงทางออกแล้ว
ถ้าใครเคยไปช่วงนั้น มันจะมีห้องน้ำ ตรงใกล้ ๆ กับบรรไดเลื่อนทางออกอ่ะ
ผมกับพี่แสนดีก็ไปเข้าน้ำกับครับ พี่แสนดีเค้าก็ถามว่า จะกลับถึงบ้าน ยัยหมีชะนอยกี่โมงเนี่ย
แล้วไม่ไปบ้านเค้าแล้วเหรอ อ๊ะ !! ก็เป็นคนผลักไสไล่ส่งผมเองนะ

“พี่แสนดีครับ ผมถามความรู้สึกของพี่ ว่าอยากให้ผมไปบ้านพี่รึเปล่า” – โห เท่โคตรรร ๆ
“พี่อยากให้เราไป แต่ ไอ้หมีชะนอยมันจะไปด้วย พี่ไม่ค่อยสะดวกอ่ะ”
“โอเคพี่ เดี๋ยวผมพูดเอง” – ลุย ๆ คับ

จะหาว่ากรู เป็นเกย์ก็ไม่สนใจหรอก กรูรักพี่แสนดี  :laugh:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-02-2007 08:22:25

รักกันแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว   :like2: :like2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 09-02-2007 09:13:41

รู้สึกว่ามันวุ่นวายดีแท้
ตกลงเขาเรียกว่านายเจ้าชู้ป่าว

อ่ะ นึกได้หล่ะต่อไปผมเรียกนายว่านายแสบแสบล่ะกัน
 :monkeylaugh2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 09-02-2007 09:45:27

น่ารักดีครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ   :impress3:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-02-2007 10:06:48

Path # 4

แสบ แสบ เนี่ยนะ โห ชื่อโคตร ส่อเรยว่ะ
หุ หุ ขอบคุณนะคับที่ตั้งชื่อให้ผม  :yeb: แต่ขอเปลี่ยน
เป็นชื่ออื่นได้ป่ะ มันรู้สึก ทะแม่ง ๆ ยังไงก็ไม่รู้
---------------------------------------------------------------------------------

“เด๋ว หมีชะนอย จะกลับบ้านนอกใช่มะ นี่จะไปนอนบ้านพี่แสนดีนะ”
ผมพูดแบบไม่ให้เธอตั้งตัวเลย

“เด๋ว นี่กับพี่แสนดีจะไปส่งหมีชะนอยที่รถ แล้วรอจนรถออก ถึงจะกลับนะ”
“ปะ กลับกันเรยดีกว่า เดี๋ยวจะเย็นกว่านี้”

ครับ ผมพูดเอง เออ เอง ทั้งหมด แล้วก็เดินนำ ทำตามเดี๋ยวนั้นเลย  :laugh:
ทุกคนก็เดิมตามผมออกมานอกสยามกันหมด

ตอนนั้นก็ดึกแล้วครับ มีไฟประดับเต็มหน้าตึกเลย (เพราะวันนี้วันสิ้นปีไง)
มีน้ำพุสี ๆ หน้าสยามพารากอนด้วย พวกเราก็ถ่ายรูปกันใหญ่ อิ อิ ส่วนใหญ่ก็ถ่ายเดี่ยวอะคับ
จนมีภาพนึง ยัยหมีชะนอยบอกว่า ให้ผมกะพี่แสนดียืนคู่กัน แล้วก็ถ่ายภาพให้
ผมอ่ะยืนทำตัวไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าใกล้ไป หรือไกลไปรึเปล่า แต่รวม ๆ ภาพก็
ออกมาดูน่ารักดีครับ อิ อิ พี่แสนดีแกยิ้มด้วย

กว่าจะลุยจากฝูงชนออกมา แล้วต่อรถไฟฟ้าไปถึง อนุสาวรีย์ ก็เกือบสองทุ่มอ่ะคับ  :try2:
จัดการส่ง ยัยหมีชะนอยเสร็จสรรพ ก็เหลือแต่ผมกับพี่แสนดีแล้ว
(ยัยหมีชะนอย ไม่กลับบ้านนอกแล้ว กลับหอแทนเฉยเลย งงกะมันจิง ๆ )

พี่แสนดีแกพา เดินแถว ๆ นั่นอีกซักพัก (แกว่ารถตู้ไปอยุธยาออกสองทุ่มครึ่ง)
ตอนนี้เราเดินชิดกันเลยครับ โคตร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะมีความสุขอ่ะ

กว่าจะได้ขึ้นรถ กว่ารถตู้จะออก ก็สองทุ่มครึ่งกว่า ๆ อย่างที่พี่แสนดีบอกแหละครับ
(ที่จริงผมว่าพอคนเต็มมันก็ออกแล้ว) นั่งไปซักพัก พี่แสนดีเค้าก็หลับครับ นั่งเบาะหลัง
สุดติดกับผมเลย แต่ผมนั่งริมหน้าต่างด้านขวา พี่แสนดีนั่งกลาง ส่วนอีกด้าน ใคร
ก็ไม่รู้ ไม่รู้จักหรอก (แล้วจะพูดถึงทำไมวะ)

ผมไม่หลับเลยครับ ทั้งทาง ผมมีโอกาสได้มองพี่แสนดีใกล้ ๆ ผมไม่อยากหลับ
ผมไม่อยากเสียเวลาที่จะอยู่ใกล้กับพี่แสนดีแม้แต่วินาทีเดียวเลย

ในหัวผมตอนนั้น ผมยอมรับตัวเองแล้วว่าผมรักพี่แสนดีจริงๆ ผมกลายเป็นเกย์ไปแล้ว
แต่ก็ช่างเหอะ ผมจะทำทุกอย่างให้พี่แสนดี ผมจะเลิกกับพวกกิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ แล้ว
ผมจะขยัน ตั้งใจเรียนเพื่อพี่แสนดีด้วย

กว่าจะถึงอยุธยาก็ดึกอ่ะคับ ผมจำไม่ได้ว่ากี่ทุ่ม พอลงจากรถพีแสนดีก็ชวนผมเดินเข้าบ้านเค้า
เค้าบอกว่าไกลหน่อยนะ แต่อยากเดินเข้าไปกับผม อยากพูดเรื่องเค้าให้ผมฟัง



มาถึงตอนนี้ผมรู้เรื่องพี่แสนดีมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย แกเล่าเรื่องของตัวเอง
ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เวลาไปเรียนก็ขึ้นรถไฟไป บ้านแกอยู่ติดแม่น้ำ......
แม่ส้ำสายหลักอ่ะ ชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้ เราเดินกันไปตามแม่น้ำนั่นแหละคับ
แกว่าจะพาผมไปกิน หอยทอด ที่อร่อยที่สุดในโลก แล้วแกก็กินมาตั้งแต่เด็ก ๆ
แต่พอแกยกนาฬิกาข้อมือดู แกก็บอกว่า ร้านปิดแล้ว หากินแถวนี้เหอะ

ก็มันสี่ทุ่ม เกือบ ๆ จะห้าทุ่มแล้ว เราก็หาอะไรกินกันระหว่างทางเดินนั่นแหละ
กินอิ่มเสร็จก็เดินต่อกันซักพัก ทางซ้ายของผมเป็นแม่น้ำ ทางขวามือเป็นถนน
ถัดจากถนนไปก็เป็นทางรถไฟ ผมเดินไปกับพี่แสนดี เรื่อย ๆ จนถึงบ้านเล็ก ๆ
หลังนึงอ่ะคับ ติดถนนเลย หน้าบ้านมีผู้หญิงชราตัวเล็ก ๆ กำลัง ง่วนอยู่กับการทำหอยทอด

พี่แสนดีแกวิ่งมาหลบหลังผม แล้วดัน ๆ ผมเข้าไปหาผู้หญิงชราตัวเล็ก ๆ คนนั้น
แล้วบอกให้ผมพูดว่า

“พี่แสนดีอยู่มั๊ยครับ” – ดูดิ คนโต ๆ แล้วเค้าทำ

ผู้หญิงคนนั้นก็ทำหน้า งง ๆ แล้วพี่แสนดีก็กระโดดไปจ๊ะเอ๋ กับแม่แก
(ดีไม่โดนตะหลิวฟาดกบาล)  พี่แสนดีก็แนะนำให้ผมรู้จักกับแม่แก
ผมก็ยกมือไหว้ประหลก ๆ แล้วแม่พี่แสนดีก็ให้ผมเข้าไปนั่งในบ้าน
ส่วนพี่แสนดีคุยอะไรกับแม่เค้าอยู่ข้างนอกไม่รู้

พี่ชายพี่แสนดีครับ พาผมเข้ามาในบ้าน บ้านพี่เค้าเป็นร้านขายของชำเล็ก ๆ ชั้นเดียวครับ
รก ๆ หน่อย ตามประสาร้านขายของ แล้วก็อยู่ติดวัด ด้วย
(ลืมบอกไป พี่แสนดีแกเคยบอกว่าเป็นเด็กวัดมาก่อนด้วยนะ)

ช่วงนั้นผมก็คิดในใจอ่ะคับ ว่าที่บ้านเค้าจะคิดอะไรกับผมรึเปล่า บอกว่าเป็นเพื่อน
เค้าจะเชื่อกันรึเปล่า ก็อายุไม่ได้ไกล้กับเลยนะ

วันนั้นผมได้รู้จักครอบครัว พี่แสนดี ผมได้รู้เรื่องพี่แสนดีตอนเด็ก ๆ พี่เค้ามีพี่น้อง
4 คน ผู้ชายหมด พี่แสนดีเป็นคนที่ 3 ทุกคนไม่เห็นมีหนวดเครา เหมือนพี่แสนดีเลย ยกเว้น
น้องพี่แสนดีครับ พี่เค้าบอกว่า คนชอบทักผิดบ่อย ๆ เพราะหน้าอ่อนเหมือนกัน
( คิดได้ไงวะ เวร)
 :try2:  :try2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 09-02-2007 10:30:28

อุๆ น่ารักกันจริงๆคู่นี้ ชักอิจฉาๆ    :loveu:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-02-2007 12:45:50

Path # 5

พี่ชายพี่แสนดีคนโตสุด เค้าเปิดร้านถ่ายรูปครับ แล้วพี่แสนดีก็
เอากล้องฟิล์มที่ทำงานเค้ามาด้วย แกว่าจะเอามาให้พี่ชายเค้าสอนใช้งาน
เอาไว้ที่บริษัทก็ไม่มีใครใช้ เพราะเค้าใช้กล้อง แพง ๆ ไม่เป็นกัน

คุยกันเสร็จ ก็ต้องหาที่นอนอ่ะคับ ตอนแรกพี่แสนดีบอกว่า จะไปนอน
กับผม ที่โรงแรม (แถวนั้นเยอะ เพราะเป็นแหล่งท่องเที่ยว) ผมก็นึกว่าแกล้อเล่น
กลับบ้านแล้ว จะไม่มีที่นอนได้ไงวะ

มันก็จริงอย่างพี่เค้าว่าอ่ะคับ คือ พอเค้าออกจากบ้านมา ห้องเค้าก็โดนยึดไป
ก็ดีครับ นอนโรงแรม เลือกห้องได้ จะได้เลือกห้องเตียงคู่ (ที่มีสองเตียงแต่แยกกันอ่ะ)

พอดีพี่ชายของพี่แสนดีอ่ะคับ แกรับถ่ายรูปงานบวชไว้ แล้วก็พอดีมีงานแต่งของ
คนมีชื่อเสียงแถวนั้นอ่ะ เค้าโทรมานัดที่หลัง แต่ทำไงได้ล่ะ จะปฏิเสธก็ลำบาก
เลยให้พี่แสนดีไปช่วยถ่ายรูปงานบวชแทนให้หน่อย แล้วก็ชวนพี่แสนดีไปนอนค้าง
บ้านเค้าเลย ครับ เราก็ย้ายไปบ้านพี่ชายพี่แสนดีกัน

ตอนนั้นดึกแล้วครับ ซัก ห้าทุ่มครึ่งได้แล้ว พอไปบ้าน พี่ชายพี่แสนดี
ก็เห็นรูปเต็มเลยครับ สมแล้วที่เป็นช่างถ่ายภาพ มีภาพนึงเป็นตอนที่ครอบครัว
พี่เค้าไปเที่ยวทะเลกัน ทุกคนก็แต่งตัวแบบคนไปทะเลอ่ะ (นึกออกใช่มะ)
แต่พี่แสนดีแก ใส่เสื้อโปโล กางเกงสะแล็ค พร้อมเข็มขัด แล้วก็รองเท้าหนัง
ผมดูก็ขำ ๆ อ่ะคับ แต่ไม่ได้พูดอะไร

พี่แสนดีแกเล่นกับหลาน ๆ แกอยู่ (ลูก พี่ ชาย พี่ แสน ดี)
พี่แสนดีแกซื้อของมาฝากหลานแกด้วยนะ ใจดีจริง ๆ
เราก็นั่ง ๆ คุย ๆ ไปกันจนใกล้เที่ยงคืนน่ะคับ ตอนนั้นเหลือผม พี่แสนดี
กับ พี่ชายพี่แสนดี สามคนแล้ว พวกเด็ก ๆแล้วแฟน พี่ชายพี่แสนดีก็พาลูกขึ้นนอนแล้ว

พอในโทรทัศน์เค้า เค้าดาวกันเสร็จ โทรศัพท์ผมก็ ข้อความมาเป็นสายเลย
มีคนส่ง sms มา happy ปีใหม่ ผมก็อ่าน ๆ ไป พี่แสนดีก็คุยเรื่องงานพรุ่งนี้
(ถ่ายรูปงานบวช) แล้วก็ช่วย ๆ พี่เค้าเตรียมของ เตรียมเครื่องมือไป

ซักพัก แฟนพี่ชายพี่แสนดีเค้าก็มาตามให้ไปนอนครับ
เค้าบอกว่าเตรียมห้องไว้ให้แล้ว แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาให้ผมด้วย (ผมไม่ได้เอามา)




พี่ชายพี่แสนดีก็ขึ้นไปนอนครับ เหลือแต่ผมกับพี่แสนดีนั่งกันอยู่สองคน
พี่เค้าก็ให้ผมไปอาบน้ำ ผมก็ว่า ผมไม่ได้เอาแปรงสีฟันมา ให้แกอาบก่อน
( แล้วมันเกี่ยวไรกัน) แกก็บอกว่า แกเอามาเผื่อ เพราะรู้ว่าผมต้องลืม
แล้วผมถ้าไม่เมา ก็หลับไม่ได้ถ้าไม่แปรงฟัน   ( ยิ่งรักเลยครับ ) :-[

แต่สรุปแล้วผมก็ให้แกอาบก่อนอยู่ดี แกอาบเสร็จ (ห้องน้ำอยู่ชั้น 1)
แกก็เดินขึ้นไป ชั้นสอง นุ่งกางเกงไปตัวเดียว ส่วนผม....................
เอาเสื้อใส่เป้มาแค่ตัวเดียวอะคับ  นอกจากนั้นก้อไม่มีไรเรย กางเกงในก็ไม่เอามา

ผมอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดเดิมครับ แหะแหะ
แต่โนกางเกงในคับ อยากจะใส่เหมือนกัน แต่วันนี้ทั้งวันแล้ว เด๋วพรุ่งนี้ไม่มีใส่
แอบเอาไปผึ่งไว้ในเป้ครับ แหะ แหะ (มันจะแห้งมั๊ยเนี่ย)
ออกมาจากห้องน้ำก็เจอพี่แสนดีแกกวักมือหยอย ๆ ว่าห้องอยู่ทางนี้ ผมก็รีบเดินละคับ
พอเข้าไปในห้อง พี่แสนดีแกก็เปิดไฟ อ๊ะจ๊ากกก !!!!! ต้องนอนเตียงเดียวกันด้วย

ผมจะนอนครับ แต่พี่แสนดีแกบอกว่า “เหม็น” ผมบอกว่ามีเสื้อติดมาแค่ตัวเดียว
จะขอยืมแกก็ไม่มี หลานแกก็มีแต่ผู้หญิง แกก็ว่า

“งั้นก็ใส่เสื้อตัวนั้นนอน (ตัวที่อยู่ในเป้) ถ้าไม่มั่นใจก็ห่มผ้าห่มไปสองชั้นเลย”

ผมโดดขึ้นเตียงเลยครับ แล้วเอาผ้าห่มสองชั้นจิง ๆ มาม้วนตามตัวเลย
แล้วถอดเสื้อ ถอดกางเกงออก
(ที่จริงผมก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน ใส่มาทั้งวัน เหงื่อทั้งนั้น)

“ผึ่งไว้ปลายเตียงนั่นแหละ พรุ่งนี้จะได้ใส่ต่อ” – พี่แกเจ้ากี้เจ้าการจังวะ

จัดการทุกอย่างเสร็จ ผมก็ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ พี่แสนดีครับครับ ซึ่งแกนอนรออยู่ก่อนแล้ว
ตอนนี้ห้องปิดไฟมืดหมดแล้วครับ ผมก็นอน (อบอุ่น) กำลังจะหลับ เพราะเดินทางมาทั้งวัน
เหนื่อยด้วย เพลียด้วย ซักพัก....

พี่แสนดีแก ก็พลิกตัวมานอนตะแคง ทาบหลังผมไว้ครับ  :o
แล้วมือแก ยื่นเค้ามาสวมกอดผมจากด้านหลังโดยทันที
ลมหายใจพี่แก ฟืด ๆ รถต้นคอผม ร้อนผ่าวเลย

จ๊ากกกก!!!!!!!!! ตอนนี้ผมเกร็งสุดชีวิตเลยครับ
 :sad5:  :sad5:   :sad5:   :sad5:  :sad5:  :sad5:  :sad5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-02-2007 13:04:47

ออกมานอกรอบหน่อยนะคับ

ขอบคุณ Mr.  b|ueBoYhUb  นะคับที่ตั้งชื่อให้ผมว่า "แสบแสบ" อ่ะ :yeb:
ขอเปลี่ยนเป็น "แสน แสบ" แทนได้มะ อิ อิ จะได้คล้าย ๆ กะ "แสน ดี"

แต่ไม่เอาดีกว่าคับ ชื่อเหมือนคลองเรย น้ำเน่าด้วย....

วันนี้ผมขอหยุด post แค่ตอน chapter 5 part ที่ 5 นะคับ
แล้วจะมาต่ออีกทีวันจันทร์นู่น แหะ แหะ เหตุผลก็คือ วันนี้วันศุกร์คับ
เด๋วเย็น ๆ ผมก็จะไปเรียนแระ อิ อิ 

ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนนะคับ พี่ทนอ่านเรื่องของผม แล้วจะกลับมาต่อคับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 09-02-2007 19:03:12

นั่นแน่  คุณอ๊อคแกล้งทำเป็นเอาเสื้อผ้าไปชุดเดียวอะดิ  อ่อย ๆ  :kikkik:

ตอนนี้รักพี่แสนดีแล้ว  อย่าเจ้าชู้อีกนา เด๋วได้เป็นนายแสนแสบอีกอะ

รออ่านต่อตอนเผด็จศึกจากพี่แสนดีคนสุภาพ เรียบร้อยค๊าบบบ  อยากรู้ว่าจะมันส์ป่าว มีปะเนี่ย  :interest:

ปล  ใช้ภาษาบรรยายดีคะ อ่านแล้วสนุกดี

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-02-2007 19:12:09

หุหุ ตอนนี้รู้สึกเหมือนตามไปดูคนเขาเดทกันยังไงไม่รู้  :kikkik:  :kikkik:
จะรอต่ออ่านวันจันทร์นะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 12-02-2007 23:21:28

อย่าหยุดอย่างนี้ซิคับ   :sad5:     มันค้างๆคาๆทำให้นอนมะหลับอะคับ  :serius2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 13-02-2007 12:39:25

Chapter 5

Path # 1

พี่แสนดีแกทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร แล้วมานอนกอดผมซะเฉย ๆ อ่ะ :o
ที่จริงผมก็มีเตรียมใจไว้ ว่ามันต้องเจอวันนี้เข้าซักวัน

ตอนนั้นใจสั่นระรัวไปหมดเรยคับ นอนเกร็งตัวแข็งทื่อไปเรย
ลมหายใจพี่แกก็ ดังฟืด ๆ อยู่ที่ต้นคอผมอ่ะ

ผมพยายามสงบจิตสงบใจแล้วนะ แต่มันทำไม่ด้ายยยยยยยยยย :serius2:
ก็เลยพลิกตัว ออกมาจากอ้อมกอดของพี่แสนดี
ตอนนั้นผมยังใจเต้นอยู่เลย พี่แสนดีก็นอนอยู่ตรงนั้น
สีหน้าเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอก (มันมืดอ่ะ)

ผมรักพี่แสนดีนะ รู้สึกดี ๆ เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ได้นอนใกล้ ๆ กัน
แต่คงเพราะผมยังไม่พร้อม ผมยังไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอ่ะ

ผมยังไม่แน่ใจตัวเอง และผมก็กลัวว่าถ้าเรามีอะไรกันไปแล้ว
เกิดไม่ชอบ หรืออะไร ๆ ที่จะทำให้เราต้องเลิกกัน ผมกลัวว่ามันจะกลาย
เป็นสิ่งที่ทำให้เราเสียใจ หรือเราอาจมองหน้ากันไม่ติด (งงมะ ผมยังงงเรย)

คือตอนนั้นผมทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า คิดอะไรฟุ้งซ่านไปไกลเลย สารพัดอ่ะ :serius2:

ผมลุกขึ้นมานั่ง ตอนนั้นไม่รู้จะหยุดเรื่องนี้ยังไง ก็นั่งนี่แหละวะ ห่าง ๆ หน่อย
พี่แสนดีแกก็ลุกขึ้นมานั่งตามผมบ้าง แล้วก็ขยับเข้ามาใกล้ผมอีก..

ผมกลัวว่าพี่แสนดีแกจะรุกผมอีก ก็เรยบอกไปแบบไม่ลืมหูลืมตาว่า

“ผมแค่รักพี่เองนะ !!!!!” (เสียงดังนิดหน่อย+อาการประหม่า+ตกใจ)

ใช่ครับ ผมแค่รักพี่แสนดีเอง ผมคิดว่ามันยังมีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่าการที่เรารักกัน
ผมว่าสิ่งที่สำคัญกว่านั้น คือ การที่เราได้ดูแลกัน เข้าใจกันมากกว่า
ผมอยากคบกับพี่แสนดีด้วยใจมากกว่า(ไม่รู้ซิ บางทีผมเองก็ยังไม่เข้าใจมันนัก)

พี่แสนดีแกก็หยุดครับ แล้วแกก็นอนลงเหมือนเดิม แล้วเรียกให้ผมไปนอนใกล้ ๆ
ตอนนั้นน้ำเสียงพี่เค้าดูสงบเยือกเย็นยังไงก็ไม่รู้ แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า
คืนนี้มันคงจะไม่มีอะไรแล้วละ



ผมล้มตัวนอนลงข้าง ๆ พี่แสนดีครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าผมเสียใจนะ
แต่ไม่รู้เพราะอะไรที่มันทำให้ผมรู้สึกผิดนิด ๆ ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีเค้าจะโกรธผมรึเปล่า
หรือเค้าจะเข้าใจความรู้สึกของผมมั๊ยนะ




เช้าตื่นขึ้นมาครับ ยังไม่หกโมงดีเลย อากาศดีมาก ๆ ผมมองออกไปทางหน้าต่าง
ท้องฟ้าเพิ่งทอดแสงยาวเข้ามาตามช่องหน้าต่าง

พี่แสนดียังหลับอยู่คับ ผมมองดูพี่แสนดี
มันรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ผมก็ไม่รู้ทำไม
ทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะต้องมาชอบผู้ชาย
ทั้ง ๆ ที่ผมทำตัวสนุกสนานไปเรื่อยเปื่อย ไม่คิดจริงจังกับใคร
ทำไมวันนี้ผมถึงคิดจริงจังกับชีวิตตัวเองขึ้นมาก็ไม่รู้

ผมนั่งเล่นอยู่ริมหน้าต่าง (ติดกับเตียงเลย) ซักพักพี่แสนดีก็ตื่นคับ
มีต่อว่าผมนิดหน่อยที่ไม่ปลุก เราต้องเตรียมของ
เพราะวันนี้เราต้องไปถ่ายรูปงานบวชกัน

พี่แสนดีออกไปอาบน้ำแล้ว ส่วนผมยังเก็บที่นอนอยู่ (ใส่เสื้อแล้วนะ)
ในใจผมคิดนะ ดีแล้วที่เมื่อคืนเราไม่มีอะไรกัน และพี่แสนดีก็ไม่พูด
ถึงเรื่องเมื่อคืนเลย ผมดีใจครับที่พี่แสนดีเค้าเข้าใจผม

ผมแปรงฟันเสร็จเราก็ออกไปบ้านงานกันเลยครับ (ไม่อาบน้ำด้วยนะ แหะ แหะ)
พี่แสนดีก็ทำงานของเค้าไปแหละครับ ส่วนผมก็ทำหน้าที่เป็นคน
แบกสัมภาระ กล้องเอย เลนซ์เอย ขาตั้งกล้อง อะไรนักก็ไม่รู้
เพิ่งรู้ว่า ช่างภาพเค้ามีอุปกรณ์เยอะเหมือนกันนะเนี่ย

พี่แสนดีก็ถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ อ่ะคับ ผมก็เดินเล่นดูนู่นดูนี่ไปเรื่อย
แต่แถวนี้อากศดีจริง ๆ นะ จนพระเข้าโบสถ์อ่ะคับ เราก็ไปนั่งกันอยู่ข้างใน
พี่แสนดีก็ถามผมว่า เมื่อไหร่จะบวช

“ไว้รอเรียนจบก่อนพี่ ว่าจะบวชซักเดือนสองเดือน”
“ดี ๆ ให้พี่ไปถ่ายรูปให้นะ”

ผมไม่ตอบอะคับได้แต่ พยักหน้า หงึก ๆ แต่ในใจดิคับ ดีใจสุด ๆ ไปเรย
 :impress:  :impress:  :impress:  :impress:  :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 13-02-2007 13:28:00

บวชก่องแย้วค่อยเบียด :-[

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 13-02-2007 18:37:46

Path # 2

พอส่งพระเข้าโบสถ์แล้ว ผมกับพี่แสนดีก็ย้ายไปบ้านงานอ่ะคับ (บ้านเจ้าภาพอ่ะ)
เค้ามีเลี้ยงข้าวกลางวันกันที่นี่ พี่แสนดีก็ยังไม่วายเอากล้องไปถ่ายต่ออีกนะ
ผมก็นั่งรอไปเหอะ ง่วงชะมัด จะหลับให้ได้เลย

ใกล้ ๆ เที่ยงแล้วครับ ผมกับพี่แสนดีกำลังจะกินข้าวกัน
ยัยหมีชะนอยดันโทรมาเข้าเครื่องผม แล้วขอสายพี่แสนดี (ดูมัน)
จะคุยกับพี่แสนดี ก็ไม่โทรไปเบอร์เค้าล่ะวะ

ผมเห็นคุยกันได้ซักแป้บอ่ะคับ พี่แสนดีก็ยื่นโทรศัพท์คืนผม

“เดี๋ยวเมิงกลับไปก่อนเลยนะ” – หาาา อะไรวะเนี่ยยย

เอาอีกแระพี่แสนดีแกทำสีหน้าจะเสือกไสไล่ส่งผม แบบตอนก่อนจะมาอีกแระ
(ตอนที่ยัยมีชะนอยจะให้ผมกลับบ้านนอกด้วยอ่ะ)

ตอนนั้นอยู่กลางวงกินข้าวด้วย (เวลากินข้าวเค้าจะนั่งกับพื้นรอบ ๆ อ่ะ)
ผมไม่เข้าใจพี่แสนดีเลย แกพูดแค่นั้นแล้วก็หันไปตักข้าวเฉยเลย
ผมเลยฉุดแขนพี่เค้ากลับมา

“มันมีอะไรพี่” – ฉุนนิด ๆ ด้วยนะ

พี่เค้าก็ อึกอัก ๆ แต่ไม่ยอมพูดอะไร

“ไอ้หมีชะนอยมันบอกว่า พี่พาเอ็งมา กก ไม่ยอมพากลับซะที”
“เพื่อนรอให้เอ็งติวหนังคืออยู่”

แกพูดเชิงน้อย ๆ ใจอ่ะ ผมก็อึ้ง ๆ อ่ะคับ แหะ แหะ ไม่รู้ว่าจะดีใจ
หรือเสียใจดีเลย

ผมเลยเดินออกมาโทรศัพท์หายัยหมีชะนอยข้างนอก

“เดี๋ยวเย็นนี้กรูก็กลับแล้ว พอดีติดธุระอยู่ เดี๋ยวซื้อของไปฝากนะจ๊ะ”
มีแอบหวานด้วยกรู อิ อิ

แน่นอนคับ ยัยหมีชะนอย ไม่คัดค้านอะไรผมอยู่แล้ว
แต่มันก้อเหลือเกิน เล่นเข้าทางพี่แสนดีตลอด จะเกินไปหน่อยแระ
คนเค้าจะมาสวีทกัน



กว่าจะได้ออกจากบ้านงานก็เกือบ ๆ บ่ายแล้วครับ ผมละเซ็งเลย
ไหนวะโปรแกรมพาเที่ยว แมร่งมาก็ให้กรูช่วยทำงานซะงั้น

“จะไปเที่ยววัดรึเปล่า” ดูดิพี่แสนดีมันถามได้ไงวะ
“ไปดิพี่ บอกว่าจะพาไป แก่แล้วอย่ามาหลอกเด็กได้ป่ะ” 55+ มีกัด
“เออ กรูแก่ ไม่ต้องมารักนะ” – น่านพี่แสนดีพูดเต็มปากเต็มคำ

ส่วนผมน่ะเหรอ อายว่ะ หุ หุ

หลัง ๆ พี่แสนดีเริ่มมี กรู-เมิง กะผมแล้วนะ 555+ แต่ไม่เป็นไรหรอก
ผมว่ามันดูสนิทกันดีอ่ะ

เริ่มแรกเราไปไหว้พระที่มีวัดนอนองค์ใหญ่ ๆ อ่ะคับ
ผมไปกับ ไกด์ ท้องถิ่นเรยครับ (พี่แสนดีอ่ะ) แกรู้หมด
เดินไปถ่ายรูปไป พี่แสนดีเค้าก้อสอนผมถ่ายรูปด้วย
( อิ อิ อันนี้ไม่ต้องบรรยายนะ ว่าเข้าท่าใหน สอนยังไง 55+)

ผมก็ถ่ายรูปพี่แสนดีบ้าง พี่แสนดีถ่ายรูปผมบ้าง แต่ส่วนใหญ่
จะเป็นรูปผมแหละ 55+

ไปซื้อของฝากกัน มีคนทักพี่แสนดีเต็มเลย พี่เค้าบอกว่าเมื่อก่อน
ตอนที่เรียนเคยมาขายของอยู่ที่นี่ด้วย (มีหลายอาชีพวะ)

เราก็เดินกันไปเรื่อยอ่ะคับ พี่แสนดีพาผมเข้าซอกนั้น ลัดตรงนี้
จนไปที่ ๆ นึง มัน        สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แหะ แหะ ก็เวอร์ไปงั้นแหละครับ ที่จริงแล้วบรรยากาศดีมากกว่า
ถ้าใครเคยไปเที่ยววัดแถวอยุธยาก็จะรู้ว่าคนเยอะมาก ยิ่งถ้าเป็นวัน
ปีใหม่อย่างนี้นะ อะโหห ไม่ต้องพูดถึงเรย

แต่ตรงที่พี่แสนดีพาผมไป มันเป็นถนนทอดยาววววว
สองข้างทางมีคูน้ำ แล้วก้อมีต้นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งมาปกคลุม
ทั่วทั่งถนนเลย (จินตนาการเอาละกันนะ อธิบายไม่เก่งอ่ะ)

แล้วก็แทบจะไม่มีคนเลยด้วย ตรงนี้พี่แสนดีแกบรรยายว่า
เป็นเส้นทางที่แกใช้โดดเรียน ( เรื่องนี้ไม่ต้องบอกกรูก็ได้)



แน่นอนครับ เราก็ต้องไม่ลืมถ่ายรูปกัน
พี่แสนดีเค้า จัดวางท่าทางของผมให้เสร็จสรรพ
ยืนตำแหน่งนี้ ตรงนี้ แล้วพี่แสนดีจะยื่นตรงนี้
จะได้ภาพตรงมุมนี้ ครับเราจะถ่ายรูปคู่กัน (แบบอาร์ท ๆ )

แต่มากันแค่ 2 คนนี่หว่า ขาตั้งกล้องก็ไม่มี (คืนพี่เค้าไปแล้ว)
แหะ แหะ ยืนเซ่อด้วยกันทั้งคู่อ่ะคับ
อุตสาห์จัดท่าซะดี แต่ไม่มีคนถ่าย

จนมีคนปั่นจักรยานผ่านมาอ่ะคับ รู้สึกจะเป็นคนเกาหลีด้วยนะ
พี่แสนดีก็ไปใช้เค้าซะงั้น (ไม่รู้พูดกันรู้เรื่องได้ไง)

นี่แหละคับ คนไทยใช้นักท่องเที่ยวถ่ายรูป 555+
เราถ่ายกันสองภาพคับ ภาพคู่ห่าง ๆ แนวอาร์ท ๆ หนึ่งภาพ(พี่แสนดีเค้าว่างั้นนะ)
กับภาพคู่ชิดใกล้อีกหนึ่งภาพ อีตอนถ่ายภาพนี้แหละ
ผมเห็นให้เกาหลีมันมองแปลก ๆ ก็ยืนใกล้กันจริง ๆอ่ะคับ อิ อิ
มันจะเอาไปคิดยังไงก็เรื่องของมันเหอะ ไม่สน อิ อิ

มันเป็นภาพคู่ที่ผมอยากได้มากที่สุดเลยครับ เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เกร็งเท่าไหร่
แล้วสีหน้าพี่แสนดีแกก็ดูยิ้ม ๆ น่ารัก ๆ ด้วย ไม่เหมือนตอนถ่ายที่หน้าสยาม
แหะ แหะ ตอนนั้นดูเกร็ง ๆ ยังไงก็ไม่รู้




หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จ พี่แสนดีก็พาไปเที่ยวต่อ (ส่วนใหญ่จะเดินไปทั้งนั้น)
เมื่อยนะ โค ตะ ระ จะเมื่อยเรย แต่แกอยากให้เดินไป จะได้เล่าอะไร ๆ ให้ฟัง
อิ อิ ก็นะ แรกรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน เดินก็เดินวะกรู ลาจะลากกกกกกแล้ว

จนสุดท้ายเรามาขึ้นเรื่อข้ามฟากเข้าบ้านแกกันน่ะแหละคับ ข้ามมาก็ถึงเลย
กลับเข้าไปบ้านว่าทีแม่ยายผมอีกครั้ง อิ อิ เราจะกลับกันแล้วครับ
วันนี้คนเยอะมาก คงเพราะเป็นวันปีใหม่ ญาติ ๆ เค้าก็มาหากันมั้ง

พี่แสนดีเค้าเลยอยากมาไหว้แม่อีกทีก่อนจะกลับ แล้วว่าที่แม่ยายก็ให้พี่แสนดี
กับลูกเขย(ผมเอง) ไปไหว้พระในวัดก่อนกลับ พระอะไรก็ไม่รู้ แต่พี่แสนดีแกว่า
ศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ ขออะไรก็ได้อย่างนั้น ผมเรยขอให้พี่แสนดีเรียนเก่ง ๆ อิ อิ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 13-02-2007 18:49:00

บรรยายซ้าจนผมอยากไปอยุธยาอีกหลายๆรอบเลยอ่ะคับ   :impress2:  ตกลงไปไหว้แม่ยายเสร็จก็รอบวชก่อนเบียดชะมะคับ :haun5: :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-02-2007 20:12:29

อยากไปเที่ยวจัง แต่ขี้เกียจเดินทาง (ซะงั้น)  :try2:
รออ่านต่อไป  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 13-02-2007 21:47:46

Path # 3

ผมกับพี่แสนดีเดินทางกลับกันแล้วครับ จะขึ้นรถไปลงที่ ฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต (ใช่ป่าวหว่า)
ที่นั่นจะมีคิวรถตู้เยอะ ๆ อ่ะคับ นั่งจากที่นั่นก็กลับมาถึง มหาลัยได้เลย

นั่งมาบนรถ (ระหว่างทางไปฟิวเจอร์) ผมก็คิดอยากจะตัดผมซะงั้น
ลอง ๆ ถามพี่แสนดีว่า พี่เค้าชอบทรงใหน จะได้ไปตัดถูก พี่เค้าก็ว่า

“ไว้ผมยาว ๆ ทรงแบบนี้นี่แหละ พี่ว่าน่ารักแล้ว”
อิ อิ ผมปลื้มสุด สุด

“เออ ผมไม่เห็นน้องพี่แสนดีเลยล่ะ” – ผมหมายถึงคนที่อยู่ที่หออ่ะคับ
“ไปธุระที่อื่นก่อนนะ”
พี่แสนดีเค้าว่างั้น  ใจผมก็ว่าอยากจะทำความรู้จักจะได้เป็นดองกันไว้ซะเรยนะ อิ อิ
(เป็นดอง คือ เป็นญาตินะคับ พี่แสนดีเค้าบอก)

มาถึงฟิวเจอร์คับ รถตู้จะออกแล้ว เหลือที่ว่างอีก 3 ที่เอง เป็นเบาะว่าติดกัน 2 ที่ด้วย
ผมก็รับไปซื้อตั๋วเรย พี่แสนดีก็ไปเข้าห้องน้ำคับ อะ อะ ผมไปเข้าบ้างดีกว่า
กว่าจะกลับถึงบ้านปวดฉี่ระหว่างทางมาละแย่เลย

พอกลับออกมา จ๊ากกกก!!!!! ใครแมร่งแย่งเบาะสวีทกรูไปแล้ววะ
กรัมอ่ะซวยเรย ต้องนั่งแยกกะพี่แสนดีซะแล้วเรา ผมเรยให้พี่แสนดีไปนั่งเบาะในสุดนู่น
ส่วนผมนั่งเบาะติดคนขับอ่ะคับ เซ็งเรย

ตลอดทางตั้งแต่ ฟิวเจอร์ ผมไม่ได้หลับซักงีบเลยนะ (เหลือบ ๆ ไปเห็นพี่แสนดีงีบ ๆ บ้างบางครั้ง)
ไม่รู้ดิคับ มันไม่ง่วงเรยอ่ะ มันรู้สึกดีมาก ๆ กับการมาเที่ยวปีใหม่ที่อยุธยาครั้งนี้
ผมไม่ได้แค่ประสบการณ์กลับไป แต่ผมได้ความทรงจำที่ดี ความรู้สึกดี ๆ
แล้วผมก็ได้หัวใจของใครอีกคนกลับมาด้วย ผมจะพยายามดูแลหัวใจ
แล้วก็เจ้าของหัวใจให้ดีที่สุดครับ ผมสัญญา





















กลับมาถึงหอ ผมกับพี่แสนดีต่างคนก็เอาของไปเก็บครับ
แล้วมาเจอกันอีกทีที่ห้องยัยหมีชะนอย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่อยู่แล้ว
ผมเจอแต่เพื่อนของยัยหมีชะนอยอยู่ ก็เรยแจก ๆ ของฝากไป
แล้วพี่แสนดีก็ลงมาหาครับ เอารูปที่ไปถ่ายที่ สยามพารากอนมาให้ดูดด้วย
ลืมบอกไป กล้องที่ถ่ายในสยามพารากอนเป็นกล้องดิจิตอลครับ
ส่วนกล้องที่ถ่ายที่อยุธยาเป็นกล้องฟิลม์

เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกเราก็นั่ง+กึ่งนอนดูรูปที่สยามพารากอนกันครับ
รูปที่ผมอยากดูมากที่สุดก็ภาพที่ถ่ายคู่กับพี่แสนดีหน้าสยามพารากอนอ่ะ
น่ารักโคตร ๆ ผมขอเซฟเก็บมาด้วย อิ อิ เวลาเปิดดูผมก็แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
(อิ อิ ไอ้นี่บ้าปล่าววะ)

พอวันมาทำงานผมออน msn ก็เห็นพี่แสนดีเรารูปที่ถ่ายคู่กันขึ้น display เรย
อิ อิ ผมก็เอาขึ้น display เหมือนกันคับ อิ อิ

สัปดาห์ต่อมาเราก็เอารูปในกล้องฟิลม์ไปล้างกันครับ แต่มันนานอ่ะ ต้องมาเอาอีกทีวันรุ่งขึ้น
เราก็ได้รูปมาวันอาทิตย์อ่ะคับ เย็น ๆ พี่แสนดีเค้าเลิกเรียนก่อนผม ก็ไปเอามาให้
แล้วมานั่งรอผมอยู่ที่หน้าคณะอ่ะคับ แต่พี่เค้าชักรูปที่มีรูปเค้าออกจากอัลบัมหมดเลย
รวมถึงรูปคู่อีก 2 รูปด้วยครับ ผมขอดูก็ไม่ให้ ทำหน้าตากวนตรีนใส่อีก ผมเรยถามว่า
 
“พี่แสนดีจะไม่เก็บรูปผมไว้บ้างเหรอ”
“ไม่เอา ไม่รู้จะเอาไปทำไมว่ะ” – จี๊ดดดดดดดดด เรยอ่ะคับ
“เออ !!” – ผมตะคอกใส่พี่เค้าเรย

ผมเดินกลับหอเรยครับ ตอนนั้นน้อยใจสุด ๆ

จนวันจันทร์กลับมาทำงาน แหะ แหะ เพิ่งคิดได้ว่า น้อยใจอะไรไม่เข้าท่าเรยกรู
แต่พี่แสนดีเค้าก็มาออน msn ขอโทษผมนะ เค้าว่าจะไม่ทำให้ต้องน้อยใจอีก

ผมจะพยายามทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้คับ ต้องอดทนให้มากหน่อย
ผมไม่อยากจะทะเลาะกับพี่แสนดีด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกแล้ว
ผมรักพี่แสนดีเค้ามาก มาก มาก มาก มาก ๆๆๆๆๆๆ แล้วครับ ตอนนี้

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-02-2007 00:03:06

สมชื่อนายแสนแสบเจงๆ(คราวที่แล้วผมพิมพ์ผิด ความหมายเปลี่ยนเลย คิกคิก  :angellaugh2:)
เอาแต่ใจอะรายขนาดน้าน อิอิ
 :sad5:
พอเขาทำไม่สนใจก็งอนซะ
พอเขาจะสนใจก็หนีซะงั้น
 :3125:
เอาใจยากจริงๆ
ระวังพี่แสนดีจะทนไม่ไหวนะ
คิกคิก
 :3063:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-02-2007 01:51:53

น่ารักมากม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ชอบจังเลยครับ ความรู้สึกของคนที่รักกันโดยจิตใจเป็นหลักนี่ อยากจะเป็นแบบนี้บ้างจังครับ ถ้ามีโอกาสได้เจอกับใครสักคนที่เรารักเข้าสักวันนึง  :loveu:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-02-2007 10:01:29

Path # 4

ผมได้งานใหม่ครับ บริษัทอยู่ไม่ไกลจากที่เรียนมากนัก ถ้าผมเลือกทำงานที่นี่
ผมก็จะย้ายไปอยู่หอพัก และผมจะได้เจอกับพี่แสนดีทุกวัน

ทีแรกผมก็ยังลังเลอยู่เหมือนกัน เพราะที่บริษัทเก่า กำลังขาดคนพอดี
ถ้าผมออกมาที่บริษัทเก่าผมต้องวุ่นวายแน่ แต่ทำไงได้ล่ะครับ
เสียงเรียกร้องของหัวใจอ่ะ มันสุดแสนจะรุนแรง อิ อิ

ปรึกษาพี่แสนดีแล้วครับ พี่แกว่า

“มาซิ ถ้าแน่จริง” – มันต้องแน่ ขนาดนั้นเรยเหรอ ??

ผมก็ตัดสินใจย้ายงานครับ โดยให้เพื่อนพี่แสนดี
(บ้านเพื่อนพี่แสนดีเค้าอยู่ละแวกเดียวกับที่ทำงานผม)
เข้ามาเสียบตำแหน่งที่ผมทำอยู่ และผมก็ออกไปทำที่ใหม่
ที่ ที่ผมจะได้อยู่ใกล้กับพี่แสนดี

ไปทำงานที่ใหม่ดีมาก ๆ ครับ ทั้งปรับเงินเดือนให้ เกือบ ๆ 40%
แล้วพี่ที่ทำงานก็เป็นรุ่นพี่ผมที่มหาลัยแทบทั้งนั้น
เรียกได้ว่า คุยกันถูกคอเลยแหละ

ไปทำงานวันแรก (วันจันทร์) อยู่บริษัทใหม่ผมออน msn ไม่ได้ครับ
กฎบริษัทเค้าห้ามเล่น (เซ็งเรย) อดได้คุยกะพี่แสนดีอะดิ
แต่ไม่เป็นไรครับ เย็น ๆ ผมจะไปกินข้าวกับพี่แสนดีทุกวันเลย

พอกลับมาถึงหอผมก็รีบออน msn เลย ก็เจอพี่แสนดียังออนอยู่พอดี
จะชวนแกไปกินข้าวซะหน่อย แกก็บอกว่าไม่ว่างอ่ะ จะไปหาใครก็ไม่รู้
ก็ไม่เป็นไรคับ (ผิดหวังเล็ก ๆ) พี่เค้าคงมีธุระแหละมั้ง

แต่คืนนี้ผมต้องอยู่หอคนเดียวอะดิ ก็เพื่อนผม (ผมอยู่กะเพื่อนสองคน) มันต้อง
ไปทำงานกะกลางคืนทั้งอาทิตย์เรย (พอดีเจองานด่วน) แล้วดึก ๆ คืนนั้น
ก็มีผู้หญิง นิรนาม โทรมาหาผม........ คุยกับผม รู้จักผมดีด้วย


แต่ถามถึงพี่แสนดี ถามผมว่าพี่แสนดีไปไหน ตอนนี้พี่แสนดีอยู่ที่ไหน
เธอพูดจาไม่ดีเลย ผมฟังแล้วขัด ๆ หู แต่ผมก็คุยกับเธอดี ๆ อ่ะคับ


ผมไม่รู้คับว่าพี่แสนดีไปที่ใหน รู้แต่ว่าไปธุระหาใครสักคน ผมก็ตอบเธอไปตามนั้น
ครั้นพอผมถามเธอกลับ ว่าเธอเป็นใคร....

เธอกลับตอบมาว่า ผมไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แต่เธอรู้จักผมดี ????
แล้วเธอก็วางหูไปดื้อ ๆ ปล่อยให้ผม งง ? และแน่นอนคับ ไม่สบายใจ
ผมคิดมาก

ทั้งอาทิตย์ ผมไปทำงาน โดยที่ไม่ได้เจอพี่แสนดีเลย ทั้ง ๆ ที่เราอยู่ใกล้กันมาก ๆ
ผมเลือกทำงานที่นี่เพราะผมอยากอยู่ใกล้ กับพี่แสนดี แต่ผมกลับไม่เคยเจอพี่แสนดี
เลยสักครั้งเดียว  ตอนนี้ในหัวผมมันสับสนไปหมดแล้วครับ

วันศุกร์ผมไปเรียนสาย ทั้ง ๆ ที่บริษัทใกล้มหาลัยมาก แต่ว่ามันเลิกงานช้ากว่า
บริษัทเก่าที่ผมเคยทำอยู่ ผมมาเรียนช้าไป 1 ชั่วโมง เพื่อน ๆ ทุกคนมาเรียนกันครบหมดแล้ว
รวมทั้งพี่แสนดีด้วย

ผมไม่ได้พูดอะไรกับพี่แสนดีเลยครับ ทำงานที่ใหม่ ปรับตัว สังคม การทำงาน ผมเหนื่อย
ผมอยากได้กำลังใจจากพี่แสนดีบ้าง แต่ทั้งอาทิตย์ผมกลับไม่เจอพี่เค้าเลย

เพื่อน ๆ หลายต่อหลายคนทักผม ว่าทำไมหน้าถึงซีดไป ก็ทั้งอาทิตย์ผมเอาเวลาไปนั่งคิด
แต่เรื่องของพี่แสนดี ผมนอนไม่หลับครับ ทุกคืนต้องสูบบุหรี่ คืนละซอง จนหลับไป


ผมพยายามอดทน ไม่ทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ที่มีอะไรก็เอะอะโวยวาย ที่จริงมันอาจไม่ได้เป็น
อย่างที่ผมคิด บางทีผมอาจจะคิดมากไปเอง คิดมากไป ถึงคนที่โทรมาในคืนนั้น

แต่ผมก็จะไม่เก็บความไม่สบายใจไว้หรอกครับ ผมควรจะถามพี่แสนดี
ถาม และเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เล่าถึงผู้หญิงที่โทรมาหาผมในคืนนั้น

ผมไม่รู้ครับว่าเธอคนนั้นคือใคร แต่ผู้หญิงคนเดียวที่ผมคิดได้คือ
น้องพี่แสนดี ครับ เมื่อมีโอกาสอยู่กันสองคน ผมถึงเอ่ยเรื่องนี้กับพี่แสนดี

“พี่วันนั้นน้องสาวพี่โทรมาหาผมด้วย” – ผมโมเมพูดไปน่ะคับ ไม่รู้จะจริงรึเปล่า

พี่แสนดีเงียบ ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาทั้งสิ้น ส่วนใจผมอยากได้คำตอบว่า
ทั้งอาทิตย์ทำไมผมถึงไม่เคยได้เจอพี่แสนดีเลยสักครั้ง

พอดีเพื่อนเราเข้ามาครับ ผมกับพี่แสนดีจึงหยุดเรื่องนี้ไว้ตรงนี้ก่อน

ภายนอกผมดูสงบเยือกเย็นมากครับ ผมไม่อยากทำตัวเหมือนเด็ก ๆ
เพราะพี่แสนดีเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าผมมาก ผมไม่อยากให้เราต้องมา
ทะเลาะกัน เพราะความคิดที่แตกต่างของวัย

ผมไม่มีโอกาสได้อยู่กับพี่แสนดีสองต่อสองอีกเลย และเย็นวันอาทิตย์
ผมก็กลับมาบ้านครับ มาหาแม่ (พอแยกไปอยู่นอกบ้านแล้วคิดถึง)

แม่ผมก็บอกให้นอนค้างที่บ้านแหละครับ เช้าจะให้พี่ชายไปส่งผมที่ทำงาน
แต่ผมสลัดเรื่องของพี่แสนดีไม่ออกครับ คืนนั้นผมจึงขอกลับหอ

ผมคิดว่าคืนนี้ผมจะไปคุยกับพี่แสนดีให้รู้เรื่อง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: GoneOn ที่ 14-02-2007 12:01:02

บุหรี่คืนละซอง   :o

คุณ Oct. คะ ดูแลสุขภาพมั่งนะ  :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 12:37:19

happy valentine ครับ  ว่าแต่ตกลงใช่น้องพี่แสนดีแน่อะป่าวคับ :serius2: :serius2:  หรือว่าเปนเพื่อคุณชะมอยส่งมาอีกอ่ะ :o :o

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-02-2007 12:42:04

แย่เลยนะครับ แยกยากพอสมควรกับความรัก ว่าจริงๆแล้วเรารักใครมากกว่ากัน
ถ้าเลือกได้ง่ายๆคงไม่มีปัญหาเกิดขึ้นแบบนี้เนอะ

สุขสันต์วันแห่งความรัก
มีความสุขมากๆกับความรักในครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 14-02-2007 13:28:26

เพิ่งอ่านทันครับ น่ารักกันจังเลยนะครับ  :-[

แต่ดูท่าโหมดบีบหัวใจกำลังจะมาถึง :serius2:

เป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วก็แฮปปี้วันวาเลนไทน์ด้วยครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-02-2007 14:03:36

เฮ้อ เพิ่งจะเเฮ๊ปปี้กันอยู่เเท้ๆอะ มาถึงก็มีปัญหาต่ออีกละ แต่ก็ดีเเล้วละครับที่คุณคิดจะไปคุยกับพี่เเสนดีให้รู้เรื่องตอนที่เรายังควบคุมอารมณ์ได้   ดีกว่าจะเก็บสะสมไปแล้วไประเบิดทีเดียวตอนหลังคงไม่ดีเเน่ๆ อยากให้เข้าใจกันเร็วๆนะครับ  การเป็นผู้ใหญ่คือการรู้จักคิดเเละเเสดงออกได้ตามเหตุอันเหมาะสม   ไม่ใช่การเก็บเอาปัญหาทุกอย่างไว้กับตนเองนะครับ หากคุณมีปัญหากับใครไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือเเฟนก็ตามควรหาโอกาสเเละเวลาที่เหมาะสมในการพูดคุยสอบถามปรับความเข้าใจให้ตรงกัน   เพราะหากเราปล่อยมันไว้มันก็จะกลายเป็นกรดกรัดกร่อนจิตใจเราเองสะสมไปเรื่อยๆทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับเค้าคอยเเต่จะสังเกตเเละจับผิดเเต่สิ่งไม่ดีของเขามาเก็บไว้ในใจจนในที่สุดมันก็จะถึงวันเเตกหักกันขึ้นมา   ซึ้งถ้ามันเกิดขึ้นเเล้วแม้เราจะพบว่าเค้าไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดเเต่ตอนนั้นก็คงยากจะกลับมาเหมือนเดิมอีกเเล้วละครับ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 14-02-2007 19:59:35

สู้สู้  คุณ October เอาใจช่วยเสมอ

ดูแลสุขภาพกายและใจน้า  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-02-2007 20:10:51

Path # 5

ผมกลับมาถึงหอประมาณห้าทุ่มครึ่งแล้วครับ
ตลอดทาง ผมคิดในใจมาตลอด ว่าผมต้องเข้มแข็งถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้น
ผมคิดว่าผมคงไม่เป็นไร ไม่ว่าเรื่องที่ผมกังวลอยู่ จะจบลงอย่างไร
ผมก็คงจะเข็มแข็งพอ หรือเรื่องทั้งหมดผมอาจจะคิดไปเองก็ได้

ความจริงเป็นอย่างไรผมไม่รู้ แต่ที่รู้คือผมรักพี่เค้าด้วยหัวใจ
(ผมกลายเป็นคนคิดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย)

มาถึงผมไปหาพี่แสนดีก่อนเลย โทรตามให้พี่แสนดีลงมาหา
บอกว่าผมมีเรื่องจะคุยด้วย..... ผมนั่งรอพี่แสนดีที่หน้าตึกครับ

คืนนี้ท้องฟ้าสวยจริง ๆ ผมเห็นดาวเต็มฟ้าไปหมดเลย

เพื่อน ๆ ผม ยัยหมีชะนอย..... ป่านนี้ทุกคนคงจะหลับกันหมดแล้ว
และผมคงหลับตานอนได้ลงซะที หลังจากที่ผมได้เข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว


พี่แสนดีลงมานั่งข้าง ๆ ผมครับ เรานั่งเงียบกันซักครู่นึง
ผมรู้สึกถึงความอึดอัดภายในใจ ทั้ง ๆ ที่ผมเตรียมคำถาม
เตรียมคำพูดมาพร้อมแล้วนะ จนพี่แสนดีเป็นฝ่ายตั้งคำถามกับผมเอง

“ใหนมีเรื่องอะไรจะพูดไง”


ทำไมผมต้องรู้สึกอึดอัดแบบนี้ด้วยนะ ผมพยายามปล่อยตัว ปล่อยใจ
ให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น แต่ผมก็ยังคงนั่งเงียบอยู่อย่างนั้น

พี่แสนดีลุกขึ้นยืนครับ มองหน้าผม แล้วถามผม

“มีอะไรรึเปล่า”- สีหน้าพี่เค้าดูจริงจังมากขึ้น

“.....................” – ผมก็ยังเงียบครับ มันไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี

“คืนนี้ดาวสวยนะคับพี่แสนดี” – พี่แสนดีแกคง งงอ่ะ

แล้วเราก็ไปคุยกันเรื่องอื่นกันซะงั้น 555+
คุยกันไปจนดึกอ่ะคับ เกือบ ๆ จะตีหนึ่งแน่ะ อิ อิ

ผมสบายใจขึ้นมากเลยครับ ทั้ง ๆ ที่ผมยังไม่ได้คำตอบที่ผมอยากได้เลย
เวลาได้อยู่กับพี่แสนดี ผมมีความสุขมากซะจนลืมเรื่องทุกอย่างไปเลย

“เออ วันนั้นน้องพี่โทรมาหาผมด้วยนะ” – อยู่ ๆ ผมก็ถามขึ้นมาดื้อ ๆ อีกแระ
ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าผมมาหาพี่แสนดีเพราะอยากถามคำถามนี้ ผมไม่ได้ตั้งใจถามนะ
ผมแค่จะหาเรื่องคุยกับพี่แสนดีต่ออ่ะ คิดอะไรไม่ออกก็เลยถามไปอย่างนั้น

พี่แสนดีเงียบอีกแล้วครับ มันเข้าบรรยาการอึมครึมอีกแล้ววว
มันมีอะไรกันเนี่ย ทำไมพี่เค้าต้องเงียบด้วย ผมไม่เข้าใจ
ผมเลยพูดต่อไปว่า

“น้องพี่เค้าเล่าเรื่องอะไรให้ผมฟังตั้งหลายอย่างแน่ะ”
ผมโกหกครับ ผู้หญิงคนที่โทรมาไม่ได้เล่าอะไรให้ผมฟังเลย แล้วใช่น้องพี่แสนดีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้

ทีนี้เลยกลายเป็นว่าพี่แสนดีเงียบ (ต่อ) และผมก็เงียบตามไปด้วยเลย
ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีเค้าปิดบังอะไรไว้อยู่รึเปล่า มันเริ่มทำให้ผมเริ่มรู้สึก
กระวนกระวายใจอีกแล้ว


“พี่พยายามจะให้เค้าไปอยู่ที่อื่นแล้ว” – ผมงงหน่อย ๆ ครับ ยังไม่ทันเตรียมตัว
“เค้ากับพี่มันไม่ใช่อ่ะ” – ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจบ้างแล้ว
“เวลาที่พี่มีอะไรกับเค้า มันไม่ใช่อ่ะ พี่พยายามให้เค้าออกไปอยู่ที่อื่น แต่เค้าก็ไม่ไป”
“เค้าทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ต้องให้พี่คอยดูแลตลอด”
“เวลาจะนอน ก็ต้องให้พี่นอนเป็นเพื่อน”
“.............................”

และก็อื่น ๆ อีกมากมายที่พี่เค้าพูดมาครับ


ทุกคำพูดที่พี่แสนดีบอก ทุกคำพูดที่พี่แสนดีเล่า มันทิ่มแทงเข้าไปที่หัวใจผมทุกคำ
ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก ผมได้แต่นั่งฟัง จนผมรู้สึกว่าผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

“พี่ครับ เล็บผมฉีก” – คำโกหกโง่ ๆ ของผมก็เอาออกมาใช้อีกตามเคย
“ผมไปห้องไอ้หมีชะนอยแป๊บนึงนะ ไม่รู้มันนอนกันยัง” – มันนอนแล้วแน่นอนครับ
“มันนอนแล้วอ่ะพี่ ผมกลับห้องไปตัดเล็บก่อนนะ” – ผมโง่มากใช่มั๊ยคับ

ผมเดินจากพี่แสนดีมาทันทีที่ผมพูดประโยคสุดท้ายจบ
ไม่รู้น้ำตาจากใหน มันเอ่อ นองอยู่รอบดวงตาผมแล้ว

พี่แสนดีเรียกผมอีกครั้ง ผมหยุดนิ่ง แต่ไม่กล้าจะหันหน้า ให้พี่เค้าเห็นน้ำตา



“ขอบใจนะ”
“ขอบใจนะ ที่เล่าให้พี่ฟัง”


ผมได้แต่นิ่งเงียบ และเดินจากมา
ผมต่างหากครับที่ต้องขอบใจ ที่พี่เล่าให้ผมฟัง ผมโง่มาตลอด
น้องสาว น้อง ที่พี่ไปหาเค้า ตั้งแต่คืนแรกที่ผมไปนอนห้องพี่

น้องที่พี่ต้องไปหาไม่ว่าจะฝนจะตกแค่ใหน

น้องที่ผมไปบ้านพี่ที่อยุธยาแล้วก็ไม่เจอ

น้องของพี่ที่ทำให้ผมโง่มาตลอด


ผมไม่รู้ครับว่าพี่แสนดียังยืนอยู่ตรงนั้นรึเปล่า
แต่ทันทีที่หลบพ้นตัวตึก และคิดว่าพ้นจากสายตาพี่แสนดีแล้ว
ผมต่อยหน้าตัวเองไม่หยุด ต่อยให้ความโง่มันลดลงบ้าง
เลือดค่อย ๆ ไหลออกมา น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูไม่หยุด
ผมไม่รู้สึกเจ็บเลย
ผมรู้สึกได้แค่ความเจ็บที่อยู่ภายในใจ
และผมก็ยังต่อยตัวเองอยู่อย่างนั้น
ผมต่อยหน้าตัวเองจนเลือดไหลมาไม่หยุด
เดินกลับหอไป ต่อยตัวเองตลอดทาง

ถ้าตอนนี้ใครมาเห็นผมก็คงคิดว่า ผมเป็นคนบ้าแน่นอน
จนถึงหน้าห้องตัวเอง ผมเช็ดรอยเลือด จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เหมือนเดิม
เช็ดคราบน้ำตาให้หายไปจากหน้า

ผมเดินเข้าไปในห้อง เพื่อนผมเล่นเกมส์อยู่
ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบหน้า หรือกล่าวทักทายใด ๆ
ผมหลบสายตาและพูดเพียงเบา ๆ ว่า ผมอยากอยากน้ำ

แล้วก็เข้าห้องน้ำไปเลย ผมคิดว่าเพื่อนผมก็คงงงอยู่ไม่น้อย
ผมบอกว่าเข้าไปอาบน้ำ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีผ้าเช็ดตัวติดไปซักผืน
ไม่แม้แต่จะถอดถุงเท้า หรือเข็มขัด ออกก่อน

ครับ ผมเข้าไปร้องไห้อยู่ในนั้น เปิดน้ำกลบเสียงสะอื้น
ผมไม่อยากให้ใครรู้ ผมไม่กล้าที่จะบอกใคร ผมต้องเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้คนเดียว







เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง ตอนนี้ตีสองกว่า ๆ แล้วเสียงเกมส์จากเพื่อนผมอยู่เลย
ผมออกจากห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และขอตัวนอน (คนละเตียงกับเพื่อน)

ผมก้มหน้าลงนอนคว่ำ หน้าซุกอยู่กับหนอน
ในหัวตอนนั้นมันวนเวียนคิดอะไรไม่ออก
เพื่อนผมเดินเข้ามาถามว่าเป็นอะไร มีอะไรรึเปล่า

ผมได้แต่โบกมือว่าไม่มีอะไร
แต่ในใจมันสะเทือนไปแล้วกับคำถามที่สะกิดหัวใจ
น้ำตาไหลอีกครั้ง ผมไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามเพื่อน
ได้แต่เก็บกลั้น เสียงสะอื้นไว้ข้างใน จนหลับไป

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 20:28:02

อ่า :o  เศร้ารับวันแห่งความร้ากกกกกกกกกกกกกกก :monkeycry2: :monkeycry2: :monkeycry2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 14-02-2007 20:32:13

 :monkeysad: โถ่..พี่แสนดี ม่ายแสนดีสมชื่อซะแล้ว  :impress3:   :monkeycry2: 

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 14-02-2007 20:33:35

 :impress3:  :impress3:  :impress3:  :impress3:  :impress3:

บอกไม่ถูกอะ  แต่ถ้าเป็นตัวเองจะลองกลับมาทบทวนจิตใจตัวเองดูอีกที
ถ้ารักเค้าจริง  อาจจะให้โอกาสตัวเองแล้วก็เค้าอีกครั้ง

เป็นกำลังใจให้น้า  รออ่านต่อ  :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-02-2007 20:42:32

เรื่องมันเศร้า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-02-2007 20:55:44

Chapter 6

Path #1

ผมตื่นมาอีกที หยิบโทรศัพท์มาดูนาฬิกาตอนนี้ตี 4 กว่า ๆ แล้ว
รอยน้ำตาอยู่มีอยู่เต็มหน้า เต็มที่นอนไปหมด
ตอนนี้เพื่อนผมก็นอนแล้ว

ผมคิดอะไรไม่ออก ได้แต่หยิบบุหรี่ แล้วเดินออกไปสูบที่ระเบียง
(เพื่อนผมมันแพ้ควันบุหรี่ ถ้าอยู่ด้วยกันผมจะไม่สูบ) ผมสูบมวนต่อมวน
จนเริ่มมึนอ่ะ และก็ไปนอนต่อ

ตื่นมาอีกทีใกล้จะหกโมงเช้าแล้ว เพื่อนผมกำลังแต่งตัวทำงาน
ผมเองก็ต้องรีบไปทำงาน รถมารับตอนหกโมงครึ่ง



ผมอยู่บนรถรับพนักงานของบริษัทครับ ตอนนี้น้ำตามันเอ่อพร้อมจะไหล
ได้ตลอดเวลา ผมต้องคอยหลบหน้า เวลาที่มีคนเดินผ่าน ผมไม่อยากให้ใคร
ต้องเห็นน้ำตาของผม แม้ว่ามันจะแค่เอ่อล้นก็ตาม

ผมถึงบริษัทครับ พี่ ๆ ในแผนกก็ชวนผมไปกินข้าวเช้า
ทุกคำมันไม่มีรสชาติเลย ผมได้แต่เขี่ยข้าวไปมา ในหัวคิดวนเวียนแต่เรื่องพี่แสนดี
ผมอยากให้มันเป็นเหมือนฝันไป พอคิดแล้วน้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาทุกที

ผมรีบขอตัวแยกออกมาทั้ง ๆ ที่ ยังข้าวยังเหลืออยู่เต็มจาน ปกติผมจะเป็นคนถือ
เรื่องการกินข้าวมาก (ชาวนาลำบากอะไรทำนองนั้น) ผมมานั่งทำใจอยู่ในออฟิต

ผมจะพูดเรื่องนี้กับใครได้ และผมก็เจ็บปวดเกินกว่าจะมานั่งตีหน้าปิดบังความจริง
ว่าผมเสียใจ อาการของผมมันแสดงออกจนเด่นชัดเกินไปว่าผมมีเรื่องไม่สบายใจ

หัวหน้าที่ทำงานใหม่ผมเดินเข้ามาครับ (ผู้หญิงด้วยนะ) ผมเลยถือโอกาสขอคุย
ส่วนตัวกับพี่เค้าเลยครับ

ครับ ผมขอลาออก ผมไม่พร้อมที่จะทำงาน ผมไม่พร้อมที่จะเทิร์นโปรแล้ว
(ทดลองงานอ่ะคับ) ห้วหน้าเค้าเลยซักผมว่ามีปัญหาอะไรรึเปล่า ตอนนั้น
น้ำตาผมไหลออกมาโดบยไม่ทันตั้งตัวเลยครับ มันเหมือนกับว่าผมเก็บกั้นมัน
มาตั้งแต่เช้า

ครับ และเธอก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ทั้ง ๆ ที่เราเพิ่งรู้จักกัน

ผมลาออกจากที่บริษัทใหม่ครับ หลายคนทักทวง (พี่ในบริษัทนั้นแหละ สนิทกันเร็วจัด)
หัวหน้าผมก็ให้เวลาไปนอนคิดทบทวนเรื่องลาออก และให้ผมกลับไปพักผ่อนที่ห้องครับ


ผมนอนร้องไห้กับเรื่องนี้ทั้งวันจนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้ต่อ สูบบุรี่ กินเหล้าอยู่ในห้องคนเดียว
จนทั้งห้องผมเหม็นไปด้วยควันบุหรี่หมดแล้ว ถ้าเพื่อนกลับมามันต้องด่าผมแน่ ๆ

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองมาถึงทางตัน ทั้ง ๆ ที่ผมเคยคิดเตรียมใจกับเรื่องนี้
ผมคิดว่าผมคงไม่เป็นไร แต่ทุกอย่างผมคิดผิด ผมแพ้แล้ว และผมก็บอกใครไม่ได้
ผมอายที่จะบอกเพื่อน  ว่าผมรักพี่แสนดี
ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก ผมถูกพี่เค้าหลอกมาตลอด
ทั้ง ๆ ที่เรื่องต่าง ๆ มันอยู่ใกล้ตัวผมมาก
ทั้ง ๆ ที่ผมพยายามเชื่อใจพี่เค้าทุกอย่าง
ทั้ง ๆ ที่ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองไป เพื่อพี่แสนดี

แต่สุดท้ายผมก็ได้รู้แล้วว่า

การที่ผมจะรักใครสักคน ผมต้องเรียนรู้ในตัวเค้า ไม่ใช่เปลี่ยนแปลงตัวเอง




เย็นวันนั้นผมได้คุยกับหัวหน้าที่บริษัทเก่า และเค้าก็เรยรู้ว่าผมลาออกจากบริษัทใหม่แล้ว
ผมไม่ได้เล่ารายละเอียดอะไรให้ฟังเลย ผมบอกแค่ว่าผมอยากเรียนให้จบก่อน
แต่หัวหน้าเค้าคงจะรู้ความรู้สึกผมได้จากน้ำเสียงละมั้งครับ เค้าเลยบอกว่า

“ถ้ามันไม่สบายใจนัก ก็กลับมาอยู่บ้านเราดีกว่า”

ครับมันเป็นเหมือนคำพูดที่ฉุดผมขึ้นจากก้นเหวเลย
ผมรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าอีกครั้ง ทำไมผมต้องไปสนใจคนที่เค้าทำร้ายเรา
คนที่เค้าหลอกเรามาตลอดด้วย

ผมเดินออกมาตัดผมปากซอย ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ล้างหน้าเลย
ผมมองดูตัวเองในกระจก ทำไมสภาพผมถึงได้แย่ขนาดนี้นะ
ผมคิดอะไรอยู่ ผมมัวไปทำอะไรอยู่ ผมควรตื่นได้แล้ว

ผมตัดสกินเฮดครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 14-02-2007 21:21:44

 :monkeysad: ดีแว้ว ที่คุณMr.October ตัดสินใจลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเอง   คิดถึงตัวเองและครอบครัวให้มากๆดีกว่า คิดถึงคนที่เค้าอยู่กะคุณมาทั้งชีวิต จามายึดติดไรกะคนที่พึ่งเจอกัน รักแท้ม่ายได้มีแค่ครั้งเดียว ถ้ายางมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆความรักก้อจาวิ่งเข้ามาหาคุณเองม่ายรู้จบ :impress3: ลดๆการสูบบุหรี่ลงบ้างก้อดีนา สูบทีละซองเหงแล้วโต๊ะจายยย :try2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-02-2007 21:29:01

ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะให้ค่าของตัวเองแค่ไหน
เป็นกำลังใจให้คุณ Mr.October เสมอ  :impress:
เห็นด้วยกับแน๋ว ลด ๆ การสูบบุหรี่ลงบ้างก็ดีค่ะ เพื่อสุขภาพนะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 21:34:31

รักตัวเองให้มากๆจะดีที่สุดคับ :monkeysad2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Walkman ที่ 14-02-2007 23:33:48

 :teach:อย่าลืมสิว่าตัวเองก้อเคยทำหยั่งนั้นเหมือนกัน.......................

อดีตก้อคือสิ่งที่ผ่านมาแล้ว :yeb:

ถ้าเค้าเปลี่ยนแปลงไม่ได้ค่อยว่ากันอีกทีละกาน :teach:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 14-02-2007 23:47:07

 :monkeycry2:

ง่า . . . รักตัวเองมากๆนะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

 :monkeysad2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-02-2007 01:55:16

เข้มเเข็งไว้นะครับ เมื่อมันเป็นแบบนี้เเล้วคงต้องทำใจเเละเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้กับตัวเองนะครับ กลับมาดูเเลเอาใจใส่ตัวเองคงดีกว่าต้องไปคิดถึงคนที่ทำให้เราเสียใจนะครับ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: yh-man ที่ 15-02-2007 05:36:26

อืม...
หลังจากอ่านมาถึงตรงนี้ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของทั้งคุณพี่แสนดีและคุณ Mr.October มันคงเจ็บปวดมากทั้งคู่
เหตุการณ์นี้ก็คงผ่านมานานและคงมีข้อสรุปแล้ว ผมคิดว่าการที่พี่แสนดีทำแบบนี้กับคุณ Mr.October เค้าก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน หากมองต่างมุมคิดว่าเป็นคุณพี่แสนดีบ้าง ก็คงหนักใจไม่น้อยที่ไม่อยากทำร้ายคนถึง 2 คน คนหนึ่งก็มีพันธะทางร่างกาย อีกคนก็มีพันธะทางจิตใจ จะให้เค้าเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งก็คงยากที่จะตัดสินใจ แต่ ตอนนั้นผมก็เข้าใจคุณ Mr.October นะ เป็นผม ผมก็คงไม่ต่างอะไรจากคุณเท่าไหร่ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ ณ ปัจจุบันคุณทั้งคู่จะเป็นยังไงบ้างผมยังไม่รู้ แต่ขอให้ใช้ชีวิตในปัจจุบันอย่างมีความสุขนะครับ ประสบการณ์จะสอนเราให้เข้มแข็งขึ้น แล้วเมื่อมามองย้อนกลับไปในอดีต บางเรื่องเราอาจจะแค่ขำๆกับสิ่งที่มันเคยเกิดขึ้น เท่านั้นเอง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 15-02-2007 08:52:09

Path # 2

ถ้าพี่แสนดีชอบให้ผมไว้ ผม ยาวนัก ผมก็จะตัดผมสั้น
ผมจะต้องลืมพี่แสนดีให้ได้

ผมตัดสกินเฮดไปเพื่อน ๆ ก็เข้ามาเฮฮากันใหญ่
ก็ดีครับผมจะได้ไม่ต้องมาคิดเรื่องพี่แสนดี

ผมพยายามลบทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพี่แสนดี
ผมลบเบอร์โทร ผมลบ msn และก็พยายามหลบหน้าทุกครั้งเวลาที่ต้องเจอ

ผมใช้ชีวิตที่ทำอะไรตามใจตัวเองมากขึ้น ผมใช้เงินเก็บทั้งหมดที่มี
ผมซื้อของที่อยากได้ เพียงเพื่อทำให้ตัวเองสบายใจ
เวลาอยู่ต่อหน้าทุกคนผมก็ยังคงเป็นคนที่สนุกสนานเฮฮา
แต่ทุกคืนที่กลับมา ผมต้องนอนร้องไห้อยู่คนเดียว

หลาย ๆ ครั้งที่พี่แสนดีพยายามเข้ามาคุยกับผม
แต่ผมก็จะหลบหน้า หรือทำเป็นไม่สนใจทุกครั้ง
ผมไม่อยากให้คน ๆ นี้มีตัวตนอยู่ต่อหน้าผมเลย

มีงานกลุ่มอยู่ชิ้นนึงที่ผมต้องทำกับพี่แสนดี
มีวันนึงเค้าโทรมาหาผม ผมรับสายเพราะพี่แสนดีเปลี่ยนเบอร์ใหม่
ซึ่งผมก็ไม่รู้ (ถ้าเบอร์เก่าผมจำได้ ผมจะไม่รับ) แกบอกให้ผมแก้งานใหม่ทั้งหมด
ทั้ง ๆ ที่มันทำเสร็จไปแล้ว ผมก็รับปากว่าจะทำส่ง ๆ ไปและก็บอกว่า
“แค่นี้นะ ไม่อยากคุยนาน” พี่แสนดีก็สวนกลับมาว่า

“มึงไม่อยากคุยกับกูใช่มั๊ย เมิงเกลียดกูใช่มั๊ย”

ตอนนั้นผมอึ้ง ๆ เพราะพี่เค้าไม่เคยพูดกับผมแรง ๆ แบบนี้ น้ำเสียงเค้าดุมาก
แต่ผมก็โกรธเค้าเหมือนกัน ผมตะคอกใส่โทรศัพท์

“เออ!!!”

พี่เค้าก็วางสายไปเลยครับ
และตั้งแต่คราวนั้น ผมกับพี่แสนดีก็ยิ่งห่างกันออกไปอีก


สัปดาห์ต่อมา พวกเรามีงานเลี้ยงกันครับ
เป็นงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ ซึ่งพวกผมเองที่เป็นเจ้าภาพ
และผมก็ดัน ต้องไปนั่งโต๊ะเดียวกับพี่แสนดี ผมต้องนั่ง
ตรงข้าม ผมต้องเห็นพี่แสนดีอยู่ตรงหน้า

ผมพยายามไม่สนใจ คืนนั้นผมเอาแต่กินแต่เหล้า สูบบุหรี่
ใครเข้ามาผมขอชนแก้วตลอด คืนนั้นจำได้ว่า
กินเหล้า เมา เข้าห้องน้ำ อ้วก แล้วก็ออกมากินต่อ
วนเวียนอยู่อย่างนั้นแหละครับ

จนใกล้ ๆ งานเลิก แขกในงานกลับกันแทบหมดแล้ว
ผมเมามากจนแทบเดินไม่ไหว มองใครเป็นใครไม่รู้แล้ว
ผมนอนอ้วกอยู่ในห้องน้ำ (คิดแล้วทุเรศตัวเองจริง ๆ)
ตอนนั้นมองทางก็เบลอ ๆ ไปหมดแล้ว เดินเป๋ไป เป๋มา
อาศัยเกาะราวบรรได เกาะอะไรข้างทางไปเรื่อย

แล้วก็มีคนมาพยุงผมอ่ะคับ จำไม่ได้หรอกว่าใคร
แล้วเค้าก็พาผมขึ้นรถเก๋งไปที่ใหนก็ไม่รู้

เช้าตื่นมาอีกที ก็เกือบ ๆ จะ 10 โมงแล้ว ปวดหัวชะมัด ผมอยู่ห้องตัวเอง
อาการเมาค้างยังอยู่เลย วันนี้ผมมีนัดพรีเซนต์งานตอน 10 โมงด้วย
นึกได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไป พร้อมเพื่อนเลย

ไปถึงมอเจอเพื่อนยัยหมีชะนอยครับ มันแซวผมใหญ่ ว่าเมื่อคืนเมายิ่งกว่าหมา
(ดูมันพูด ไม่อกหักบ้าง แมร่งไม่รู้หรอก) แล้วมันก็ถามว่า

“ถามจริง ๆ เหอะ เมิงกะพี่แสนดีมีอะไรกันวะ” – คำถามแทงใจดำผมมาก

ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปครับ คิดว่านิ่ง ๆ ไว้ดีกว่า
ผมไม่อยากพูดเรื่องนี้ และก็ไม่อยากได้ยินเรื่องของพี่แสนดีด้วย

แล้วเพื่อนยัยหมีชะนอยก็เล่าว่า เมื่อคืนผมเมามาก พี่แสนดีเดินตามเข้าไปดูผมในห้องน้ำตลอด
(ไม่เห็นรู้ตัวเรยวะ) จนรอบสุดท้าย (ที่ผมนอนอ้วกอ่ะ) เพื่อนยัยหมีชะนอย
เห็นพี่แสนดีกำลังจะลุกตามผมไปห้องน้ำ เลยถามว่า “พี่จะไปใหน ?”
พี่แสนดีเค้าก็ว่า จะตามไปดูผมในห้องน้ำ ผมเมามากกลับเองคงไม่ไหว
แต่เพื่อนยัยหมีชะนอยไม่ยอมให้พี่แสนดีมาครับ (กรูเรยต้องนอนอ้วกเรย) มันบอกพี่แสนดี
ว่าผมเมาเอง กินเอง ก็ต้องกลับเองได้ (ดูมัน)

แล้วคืนนั้นพี่แสนดีก็เป็นคนพาผมขึ้นรถ และจับให้ผมนอนหนุนตักไปทั้งทาง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 15-02-2007 09:04:02

 :monkeysad2:       ประชดชีวิตตัวเองเกินไปนะครับ

ไม่ดีเลยนะ อย่างน้อยๆตัวเราก็น่าจะรักตัวเราเองบ้าง

เป็นกำลังใจให้นะครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 15-02-2007 09:51:21

แหะๆๆๆๆ  คุ้นๆเหมือนเคยทำเองตอนอกหักครั้งแรก  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-02-2007 11:08:06

เเล้วเรื่องราวจะเป็นไงต่อไปเนี่ย?  :really2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 15-02-2007 12:28:31

Path # 3

วันนี้ผมต้องขึ้นพรีเซนต์งาน มันเป็นงานกลุ่มที่ผมทำกับพี่แสนดี ก่อนหน้าที่เรา
จะทะเลาะกัน

อยู่ต่อหน้าทุกคนผม กับพี่แสนดีเราทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ใจของผมมันทนอย่างนี้ไม่ได้นานหรอกครับ และผมก็ยังเมาค้างอยู่ด้วย
ที่จริงก็เมาค้างกันแทบทุกคนแหละครับ แต่ผมอ่ะดูท่าแล้วจะหนักสุด

เพื่อน ๆ ในกลุ่มลงความเห็นให้ผมกับพี่แสนดีออกไปพรีเซนต์ครับ
(เพราะเป็นคนทำทั้งคู่) พี่แสนดีเค้าเลยบอกให้ผมออกไปพรีเซนต์คนเดียว
ซึ่งเนื้อหามันเยอะมาก ประมาณ 80 สไลด์ แล้วก็ปวดหัวชิบ เลย
ผมเลยบอกแกไป

“ถ้ามีปัญญาทำได้ ก็ออกไปเอง” – ผมไม่เสียใจเลยครับที่พูดไปแบบนี้

พี่แสนดีเค้าก็อึ้ง ๆ ไปบ้าง แล้วตกลงกันใหม่ว่า แบ่งกันคนละครึ่ง
แต่ผมก็ไม่เอาครับ ขอพรีเซนต์คนเดียว ไม่อยากออกไปยืนคุ่กัน
(งี่เง่าจังวะกรู) ผมขอให้เพื่อนอีกคนไปช่วยเปิดสไลด์เท่านั้น

พอพรีเซนต์เสร็จ อาจารย์ก็ชมใหญ่ว่าเตรียมเนื้อหามาดี
เตรียมตัวมาพรีเซนต์ดี ( กินเหล้าแล้วมันดีอย่างนี้นี่เอง )
น่าจะได้ A แน่นอน อะไรประมาณนี้

ในกลุ่มเราก็นัดไปฉลองกันอีกแล้วครับ
แต่ผมขอแค่ไปกินข้าวเฉย ๆ ละกัน เราก็ตกลงกันไปร้านข้าวมันไก่เจ้าประจำคับ
แน่นอนครับ หนึ่งในสมาชิกกลุ่มผม พี่แสนดีก็ไปด้วยกัน

เราไปนั่งกันประมาณหกคน สั่งข้าวมันไก่มาครบทุกคนแล้ว
กำลังจะเริ่มกินโทรศัพท์พี่แสนดีก็ดังครับ แต่ผมเห็นพี่แสนดี
เค้ากดตัดสายทิ้ง ไม่ยอมคุย ช่างเหอะผมไม่อยากสนใจอะไร

ซักแป้บโทรศัพท์ผมก็ดังครับ

“ฮัลโหล พี่...(ชื่อผม)....อยู่ใหนค่ะ”
“ผมอยู่มอครับ” – นึกในใจ ใครวะโทรมาหากรู จำเสียงไม่ได้
“พี่ทำอะไรอยู่ค่ะ”
“กินข้าวกับเพื่อนครับ”
“หนูขอสายพี่แสนดีค่ะ”
ผมรู้แล้วครับว่าใคร ผมยื่นโทรศัพท์ให้พี่แสนดี โดยไม่พูดอะไร
เห็นพี่แสนดีรับ และหันหลังไปคุยคำสองคำ แล้วก็วางสายไปเลย
พี่แสนดียื่นโทรศัพท์คืนให้ผม ตอนนี้ผมกินอะไรไม่ลงแล้ว
ผมกลายเป็นคนเกลียดข้าวมันไก่ไปเฉยเลย

ผมแทบจะไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ ผมบอกเพื่อน ๆ ทุกคนว่าผมอิ่ม
ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไรมา พี่แสนดีทักบอกให้ผมกินข้าวให้หมด
……………………………


ช่างเถอะ ขอเวลาให้ผมทำใจบ้าง



วันจันทร์ผมมาทำงาน ประมาณสาย ๆ เบอร์โทรเมื่อวานก็โทรมาอีกรอบ
ผมคุ้นเบอร์นี้แล้ว เป็นเบอร์น้องสาวของพี่แสนดี เธอโทรมาหาผม

และเธอก็ร้องไห้

เธอถามผมว่า เธอผิดอะไรที่โทรเข้าเครื่องผม
เธอถามผมว่า เธอจะโทรเข้าเครื่องผมได้ไหม
เธอถาม พร้อม ๆ กับร้องไห้ไป

ผมบอกให้เธอใจเย็น ๆ ค่อย ๆ พูดมีเรื่องอะไรให้พูดให้ผมฟังได้
ผมคือเพื่อนที่สนิทที่สุดของพี่แสนดี เพราะฉะนั้นพูดให้ผมฟังได้ทุกอย่าง

ผมเลยได้รู้เรื่องของเธอมากขึ้น เธอเป็นพนักงานบริษัทเก่าของพี่แสนดี
คบกันมานานแล้ว แต่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันไม่นาน และเมื่อวาน (ที่ไปกินข้าวมันไก่)
เธอทะเลาะกับพี่แสนดีรุนแรงมาก และพี่แสนดีก็ไล่เธอออกไปอยู่ข้างนอก
เธอยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ผมเลยถามกลับว่า รู้จักผมได้ไง

เธอก็บอกว่าเห็นพี่แสนดีเก็บรูปของผมไว้ และพี่แสนดีเคยพูดถึงผมให้เธอฟัง
เธอก็เลยแอบเอาเบอร์ผมมาจากโทรศัพท์พี่แสนดี

เธอยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ครับ ผมก็พยายามปลอบ
ผมถามเธอว่า “เคยไปเที่ยวบ้านพี่แสนดีรึยัง” หวังจะให้เธอรู้สึกดีขึ้น
เธอก็ตอบกลับมาว่า

“เคย แต่พี่แสนดีไม่ยอมให้เข้าบ้าน ปล่อยให้เธอยืนรอที่หน้าบ้าน”
“แล้วพี่ล่ะไปบ้านพี่แสนดีเป็นไงบ้าง” – เธอถามผมกลับครับ

ผมได้แต่อึ้ง ๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องอะไรของผมกับพี่แสนดีบ้าง

แล้วเธอก็ร้องไห้ต่อ เธอบอกว่าเธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรของพี่แสนดีเลย
เดี๋ยวนี้เวลาเธอทำอะไรก็ผิดไปหมด ผมได้แต่ปลอบเธอ และสัญญาว่า
จะจัดการเพื่อนคนนี้ให้ ไม่ให้เค้าทำให้เธอต้องเสียใจอีก

และถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาปรึกษาผมได้เสมอ ผมคือเพื่อนรักของพี่แสนดีครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 15-02-2007 12:56:39

มะอยากให้คุณเปนคนดีเลย :serius2: :serius2: :serius2:  แล้วจามารอตอนต่อไปคับ
ปล.เปนคนเลวแล้วมะต้องเสียใจ ดีกว่ามะคับ :interest: :interest:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-02-2007 18:56:56

ต้นเหตุมาจากที่เจ้าพี่เเสนดีนั่นไม่ยอมเคลียตัวเองให้เสร็จเเต่เเรก ทั้งที่รู้ว่าไม่ใช่ก็ยังคบกันไปไม่ยอมคุยกับอีกฝ่ายให้รู้เรื่องเเถมดันไปมีสัมพันลึกซึ้งกันซะอีก เฮ้ออออคนเรานะคนเรา :pigangry2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 16-02-2007 08:12:11

Path # 4

ในตอนแรกผมยังมีลังเลใจอยู่บ้างครับ ที่จะกลับไปหาพี่แสนดี
หลังจากที่ผมได้ฟังเรื่องที่เพื่อนยัยหมีชะนอยเล่า

แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้วครับ หลักจากที่ได้คุยโทรศัพท์กับน้องพี่แสนดีในวันนี้
เธอมาก่อนผม เธอผูกพันกับพี่แสนดีทั้งทางร่างกาย และจิตใจ พี่แสนดีจะรักเธอ
มากน้อยแค่ใหน ผมไม่รู้ แต่ที่ผมรู้ คือพี่แสนดีต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไว้

มันจะดีแค่ใหนครับ ถ้าพี่แสนดีได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
การที่ผมจะคบกับพี่แสนดี ก็ไม่รู้ว่าเราต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ไปถึงเมื่อไหร่
ถึงพี่แสนดีจะรักผมหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมควรทำ ก็คือออกห่างจากพี่แสนดี

ผมไม่รู้ว่าใครจะเจ็บสักเท่าไหร่
ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีจะเสียใจแค่ไหน
แต่ผมเชื่อว่าสิ่งที่ผมเลือกทำ มันถูกต้องแล้ว

หลังจากนั้นผมขอคุยกับพี่แสนดีครับ คุยกันแบบตรง ๆ เลย
ผมบอกว่า “ผมรักพี่แสนดี”
พี่แสนดีบอกผมว่า “ผมคือเพื่อนสนิทที่สุดของเค้า และพร้อมจะให้ผมได้ทุก ๆ อย่าง”

พี่แสนดีบอกว่า ความรักของเรามันเป็นเส้นขนานครับ วันนึงที่เราทั้งคู่เรียนจบ
ต่างคนก็ต่างไป ต่างคนก็มีหนทางที่ต่างกัน

พี่แสนดีร้องไห้ครับ ซึ่งในวันนี้ผมเองก็เข็มแข็งขึ้นมาก

ผมขอเป็นเพื่อนกับพี่แสนดีเหมือนเดิม
ขอพี่แสนดีอย่าทำอะไรให้ผมอีก
ขอให้พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผม
ขอให้พี่ไม่ต้องดูแลผม
ผมอาจจะตัดใจจากพี่ไม่ได้
ถ้าเรื่องของพี่ยังอยู่ในจิตใจผม ยังวนเวียนอยู่ในหัวผมอย่างนี้

ผมขอเวลาทำใจบ้าง ขออยู่ห่าง ๆ พี่แสนดีซักพัก ขอให้เราเป็นแค่คนรู้จักกัน
พี่แสนดีบอกว่า ไม่อยากให้ผมทำเมินเฉยกับเค้า พี่แสนดีกลัวว่าเราจะห่างกันเกินไป
จนกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีก

ตอนนี้มันเหมือนว่าเราเจอทางออกกันทั้งคู่แล้วครับ
แต่ทำไมมันช่างเจ็บปวดอย่างนี้นะ

พี่แสนดีบอกว่า เค้าอยากย้อนเวลากลับไป เค้าจะไม่มาเรียนที่นี่ จะไม่มาอยู่ตรงนี้

ผมไม่พูดอะไรครับ ทุกอย่างผมพูดไปหมดแล้ว
ผมได้แต่ฟังพี่แสนดีพูด ผมอยากจะร้องไห้เหมือนกัน
แต่ผมไม่อยากแสดงว่าตัวเองอ่อนแอ ผมอยากเลิกกันด้วยความสบายใจของพี่แสนดี
ไม่ต้องให้พี่เค้ามาห่วงกังวลว่าผมยังคงเสียใจอยู่


ผมบอกพี่แสนดีเพียงแค่ว่า
“ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ดี ผมมีหน้าที่ของผม พี่ก็มีหน้าที่ของพี่”

………………………..
……………………….
……………………….
……………………….
……………………….
………………………
………………………
………………………
……………………..
……………………..

ถึงจะบอกว่าผมทนได้ ใช่ครับ แต่ผมไม่เคยลืม
ยิ่งใกล้พี่แสนดีเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น
(ไปหาเพลง “ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บฟังดู” อารมณ์ประมาณนั้น)

หลาย ๆ ครั้งที่ผมบังเอิญไปเจอพี่แสนดีกับแฟนเค้า
ผมก็ยิ่งเจ็บปวดภายในใจทุกครั้ง
“อดทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็หาย” ผมบอกตัวเองอย่างนั้นตลอดเวลา
อีกหน่อยผมเรียนจบ และจากพี่แสนดีไป ผมก็จะลืมได้เอง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 16-02-2007 08:13:31

บทส่งท้าย

ทุกวันนี้ผมกับพี่แสนดีเราก็ยังเรียนอยู่ที่เดียวกันครับ
และเป็นปีสุดท้ายของผมแล้ว ซึ่งผมคาดว่าตัวเองจะเรียนจบประมาณมีนานี้ครับ
เพิ่งไปถ่ายรูป เตรียมตัวรับปริญญาปลายปีนี้ครับ หุ หุ

สำหรับพี่แสนดีน่าจะจบ ประมาณเดือนตุลา เดี๋ยวนี้พี่แสนดีเรียนเก่งมาก ๆ
เกรดดีตลอดเลย ขยันอ่านหนังสือมาก ซึ่งผิดกับผมเลย ผมขอแค่ได้จบก็พอใจแล้ว
เกรดผมร่วงมาตลอด ตั้งแต่ผมเลิกกับพี่แสนดี

เรื่องทั้งหมดของเรากำลังจะจบลง และผมคิดว่าถ้าผมจบไปแล้ว
ผมไม่ต้องเจอกับพี่แสนดีแล้ว ผมก็คงลืมเรื่องต่าง ๆ ไปได้เอง

ทุกวันนี้ผมสบายใจขึ้นมาก มีได้คุยกับพี่แสนดีบ้าง
แต่เราก็คุยกันในฐานะเพื่อน ธรรมดา

ผมไม่รู้ความรู้สึกพี่แสนดีในวันนี้
แต่สำหรับผม มันคงไม่จำเป็นอะไรอีกแล้วละครับ

ทางออกของเรามันใกล้จะมาถึงเต็มที่แล้ว



...
- จบดีกว่าคับ -

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 16-02-2007 08:46:39

จบเเบบเศร้าๆ เเต่เข้าใจกันครับ  :myeye:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 16-02-2007 08:49:14

 :monkeysad:

มันคงจะเป็นท่างออกที่ดีต่อทุกๆฝ่ายนะครับ

หากเชื่อและได้ทำมันไปแล้วก็จงพึงพอใจและมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้วนะครับ :impress3:

ขอบคุณนะครับที่ได้นำเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ชาวเล้าอ่าน

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 16-02-2007 11:08:44

ต้องเลิกทั้งๆที่ยังรักกันเหรอคับ :sad4: :sad4:  เศร้าจัง :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: yh-man ที่ 16-02-2007 15:47:36

เรื่องมันจบแบบนี้อีกแล้ว... เศร้าจัง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 16-02-2007 16:03:26

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 16-02-2007 23:51:07

อ่านแล้วน้ำตาแทบร่วง
ผมคงไม่โทษพี่แสนดีหรอก
เพราะบางอย่างมันก็ยากที่จะตัดให้ขาดจริงๆ
คำว่ารับผิดชอบอ่ะ ระวังจะเผาและทำลายทุกคนรอบๆตัว

แน่ใจหรือครับว่าเขาไม่มีคุณแล้วเขาจะรักผู้หญิงคนนั้นต่อไปได้
ซ้ำร้าย มันจะกัดกร่อนทำลายเธอและลูกในอนาคต
ให้หัวใจมันบอกตัวเอง อย่าเอากฎเกณฑ์อะไรมาตีกรอบ
จนมันระเบิดออกมาเลย

แต่การทำแบบนี้ก็เป็นทางออกที่ดี เพียงแต่ในเมื่อคุณเลือกแล้ว
อย่าไปเสียใจกับมัน และทำตัวเองให้มีค่านะครับ
 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-02-2007 13:36:18

ยังดีที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แม้ว่าจะไม่สนิทเหมือนเดิมก็ตาม  :impress:
ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวที่นำมาให้อ่านกัน
ขอบคุณค่ะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 17-02-2007 14:11:08

 :kikkik:

ขอบคุณทุก ๆ ครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 19-02-2007 14:21:48

 :sad4:

ผมใช้เวลาอ่าน 2 ครั้ง
วันก่อน อ่านถึงใกล้จะจบแล้วแต่ไม่ได้เมนท์เพราะเน็ตมันเจ๊งๆ
แล้วก็มาอ่านวันนี้ต่อ ประมาณ 3 ตอนสุดท้าย

จำได้ว่า วันก่อนอ่านแล้วตกใจมาก
เหมือนอยู่บนที่สูง แล้วอยู่ๆ ก็ตกลงมาอย่างแรง
ตกใจครับ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้

แต่ก็...
ขอให้พี่ตัดใจได้ไวไวละกันนะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับผม

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 19-02-2007 15:33:29

 :monkeysad:  ชีวิตเหมือนกับการเล่นเกมส์เศรษฐี เราต้องเดินไปข้างหน้าตามแต้ม ตามกำลังที่เราทำได้ บางครั้งเราจำเป็นต้องถอยหลัง 2 ช่อง และบางครั้งเราก้อต้องหยุดอยู่เฉยๆ สัก 2-3 ตา บางครั้งเราต้องตัดสินใจซื้อบ้าน ซื้อรถ เบิกเงินธนาคาร ซื้อกิจการ และแน่นอน บางครั้งเราอาจจะโดนโกงจากคู่แข่ง

สู้ต่อไป :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 19-02-2007 16:00:43

บางที...การไม่เจอและไม่รับรู้อะไรเลย...อาจจะทำหั้ยเราดีขึ้นในเร็ววันคับ... :monkeysad2:

เพราะยิ่งเห็น...ยิ่งเจอ...ก็ยิ่งเจ็บ...ยิ่งตัดใจไม่ได้... :impress3:

ทำใจยอมรับมันหั้ยได้...แล้วเดินหน้าต่อไปนะคับ... :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าดี ที่ 19-02-2007 17:53:46

ไม่นึกว่าจะจบแบบนี้อ่า

 :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:

น้ำตาท่วมจออีกและตรู

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 20-02-2007 16:55:29

ขอคุณเพื่อน ๆ ทุกคนมาก ๆ นะคับ แหะ แหะ ที่ให้กำลังใจ
ตอนนี้ผม และพี่แสนดี เรากลับมาสนิทกันมาก ๆ อีกครั้งแล้วครับ
(ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม)
อาจเป็นเพราะเราต่างคนต่างจะต้องแยกจากกันไปแล้วก็ได้

คำว่า ทิฐิ หรือความโกรธ ต่าง ๆ ที่เคยผ่านมาระหว่างเราสองคน
มันก็ดูเบาบางลงกว่าแต่ก่อนเยอะมาก

ช่วงนี้พี่แสนดีกวนประสาทผมมาก บางทีก็แกล้งเดินมาเหยียบตรีน
(ทำหน้าตาเฉย เหมือนไม่รู้เรื่องด้วยนะ)
บางทีมีเรียนในห้องคอมพิวเตอร์ ก็แอบบมาดึงสายเมาส์ผมออกบ้าง
หรือไม่ก็ชอบมาก่อกวน ผมเวลาทำงานในห้องทุกที 555+

พอเลิกเรียนก็มาส่งผมที่หอด้วย

บางครั้งเวลาที่เรากลับมาอยู่ใกล้กัน มันก็ทำให้ผมเจ็บปวดอยู่เหมือนกัน
แต่ก็ห่างมันเหอะ ผมว่าทางออกที่ผมเลือกไว้มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว

ผมโกหกพี่แสนดีไปว่า ผมถอนรายวิชาออกตัวนึงเพื่อรอจบพร้อมพี่แสนดี
(ประมาณตุลา) แต่จริง ๆ แล้วผมกำลังจะจบแล้ว (มีนา นี้) ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดี
จะรู้สึกยังไง แต่ผมก็ไม่อยากจะเจ็บปวดใจไปมากกว่านี้แล้วละครับ

ขอบคุณเพื่อน ๆ อีกครั้งนะคับ พี่เข้ามาให้กำลังใจผมมากมาย
สักวันผมก็จะลืมได้เอง

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 20-02-2007 19:28:03

เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 21-02-2007 09:55:11

 :monkeycry2: :monkeycry2:

เห็นด้วยกับแน๋วนะเรื่องชีวิตนี้เหมือนเกมส์  แต่ต่างออกไปนิดคือ ความรักก้เหมือนเกมส์บันไดงู  กว่าจะถึงเส้นชัยมันต้องโยนลูกเต๋าหลายครั้งเชียวหละ ได้แต้มมากไปก็ต้องเข้าไปแล้วถอยออกมา  ได้แต้มน้อยไปก็เข้าไปไม่ถึง  การเจอผู้คนที่เข้ามาในชีวิตของเราก็เหมือนการโยนลูกเต๋า  เราไม่มีทางจะรู้ล่วงหน้าได้เลยว่า....


.....การโยนครั้งนี้มันจะทำให้เราเข้าถึงเส้นชัยที่มีความรักเป็นของรางวัลหรือเปล่า

แต่เจ้อยากจะบอกว่า...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ 

เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง 

อันความรัก....ใครๆ เขาก็ว่า....น่าไขว่คว้ามาเชยชม....แล้วเธอว่าไง?

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 21-02-2007 13:47:23

อ้างจาก: oaw_eang ที่ 21-02-2007 09:55:11  

...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ 

เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง 

ชอบจังเลยคับเจ๊.... :impress2: :impress2:...

แต่หวังแค่ว่า...วันที่เราจะชินชาและปรับตัวปรับใจหั้ยอยู่กับมันได้...มันจะมาถึงเร็วๆนี้...

เพราะไม่งั้นเราก็คงยังเจ็บปวดต่อไป... :impress3:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 21-02-2007 17:01:07

"...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ  "

"เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง  "

ชอบ ๆ ครับ ขอซื้อเรย ประโยคนี้
แสดงว่าตอนนี้ผมเริ่มชินแล้วใช่รึเปล่าครับ

พี่แสนดี ----------"8bf57' mevtwivp^j"
Mr.October----"อะไร อ่านไม่ออก"
พี่แสนดี-----------"แปลซิ"

พี่แสนดีเพิ่งคุย msn กะผมเมื่อตะกี้พอดีเรยคับ หุ หุ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 21-02-2007 17:26:46

 คิดถึงทำอะไรอยู่ ช่ายมะครับ อิๆ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 21-02-2007 17:35:14

 :-[  " คิดถึงจัง ทำไรอยู่ " พี่แสนดีนะพี่แสนดี หยอดได้หยอดดี  :sad4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 26-02-2007 19:28:42

เฮ้อ  ก็ยังมีใจให้กันอยู่ตลอดนี่คับ :dont2: :dont2:  ได้แต่หวังว่าพี่แสนดีจะเคลียร์เรื่องเค้าได้ในเร็ววันนะคับ :call: :call:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: trickikids ที่ 27-02-2007 16:35:48

ตอนต้น ๆ ไม่ค่อยจะโดนเลยครับ แต่ตอนหลัง ๆ เนี่ย โด....น อย่างแรง
ไม่รู้เป็นไง อ่านเรื่อง ไหน ก็เหมือนเราไปหมดเลย  :sad5: เอาน่า แล้วคงจะเข้มแข็งขึ้นนะ
สู้เค้าต่อไป ทาเคชิ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 28-02-2007 18:52:59

 :serius3:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 28-02-2007 19:52:47

อ้าว  นึกว่ามาต่อเรื่องแล้ว :sad2:  กลับมาไวๆนะคับ :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 07-03-2007 20:27:08

...............
...............
ผมคิดอยู่นานเลยที่จะกลับมาเขียนเรื่องของตัวเองต่อ
ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว ผมกำลังหาทางออกให้กับตัวเองอยู่
เพราะผม ไปมีอะไร กับพี่แสนดี ทั้ง ๆ ที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย
-------------------------------------------------------------------------
วันที่ 4 มี.ค.
พวกเราไปกินฉลองจบกันครับ เพราะจบคอร์สแล้ว เหลือสอบอีกอาทิตย์เดียว
ต่างคนก็ต่างไปแล้วคับ แต่คนที่จะจบไปจริง ๆ มีไม่มีคน และหนึ่งในจำนวนนั้น
ก็เป็นผมที่รวมอยู่ด้วย

คืนนี้ผม เฮฮา และสนุกสนานกับเพื่อน รวมทั้งพี่แสนดีด้วย วันนี้เราดูสนิทกันมาก ๆ
อาจะเป็นเพราะผมเองด้วย ที่คิดว่าตัวเองจะต้องจากพี่แสนดีไปแล้ว ผมขอวันนี้
ขอให้ได้อยู่กับพี่แสนดี ขอให้ผมมีความสุข โดยที่ไม่ต้องมีทิฐิจากเรื่องเก่า ๆ

เริ่มจากพี่แสนดีเอากล้อง วีดีโอ มาถ่ายพวกแล้ว และให้ผมช่วยถ่าย
ครับ ผมไม่ลังเลเลย พี่แสนดีเป็นคนถ่ายบ้าง ผมบ้าง ผลัดกันไป เราอยู่ด้วยกันแทบทั้งงาน
จนยัยหมีชะนอยถามว่า "คืนดีกันจริงๆ แล้วเหรอ" ผมมองตาพี่แสนดีครับ พี่แสนดีก็มองตาผม
ต่างคน ต่างไม่พูดอะไร

ผมไม่รู้คำตอบในแววตาของพี่แสนดี แต่ผมรู้คำตอบของตัวผมเองดี ว่าผมไม่เคยโกรธพี่แสนดีได้ลงจริงๆ สักที
เพียงแต่เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ ทั้งผมและพี่แสนดีเอง ต่างก็รู้ และยอมรับเรื่องนี้เช่นกัน
แต่ผมขอเพียงแค่คืนนี้ที่ผมจะได้อยู่ใกล้ ๆ กับพี่แสนดี

ผมชนเหล้าแก้วแล้ว แก้วเล่ากับเพื่อน โดยมีพี่แสนดีอยู่ติดกับผมตลอด ผมเห็นว่าคืนนี้พี่แสนดี
ก็กินไปไม่น้อยเหมือนกัน แต่ถ้าเทียบกับผมแล้ว ผมคงกินไปเยอะกว่าพี่แสนดีหลายเท่า

ผมเมา เข้าห้องน้ำอ้วก เหมือนเคย แต่ที่ต่างไปคราวนี้คือมีพี่แสนดีมาคอยลูบหลังให้ตลอด
ล้างหน้าให้ คอยพยุงผมเข้าออกห้องน้ำ ทั้ง ๆ ที่ตัวพี่แสนดีเองก็ดื่มเหล้าไปไม่ใช่น้อย

จนงานเลิกตอนนั้นผมก็เมาไม่ได้สติแล้ว แน่นอนครับว่าคนที่พาผมกลับก็ต้องเป็นเพื่อนผม

เช้าตื่นมา

ผมนอนอยู่ห้องพี่แสนดี
ผมนอนอยู่บนเตียงพี่แสนดี
พี่แสนดีนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ผม
มีพี่แสนดีนอนอยู่กับผมสองคน
เสื้อผ้าผมกองอยู่กับพื้น
เสื้อผ้าพี่แสนดีด้วย

ผมตกใจมาก ก้มลงสำรวจตัวเอง
ความรู้สึกดำดิ่ง เหมือนวูบไปทันที
นี่ผมมีอะไรกับพี่แสนดีงั้นเหรอ ?

แล้วแฟนพี่แสนดีล่ะ อยู่ที่ใหน
ผมมองหาทั่วห้องก็ไม่เจอ
หรือว่าไปทำงานแล้ว ก็ไม่น่าใช่ เพราะผมมาตั้งแต่เมื่อคืน
หรือว่า ทำงานกะกลางคืน แสดงว่าแฟนพี่แสนดีกำลังจะกลับมาเช้านี้

ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออก รีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งออกจากห้องมาทันที
ผมกลับมาถึงหอ เพื่อนผมยังหลับกันอยู่เลย
ผมรีบเอาผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ

ผมมองตัวเองอีกครั้ง ทำไมเนื้อตัวผมมีแต่รอย เต็มไปหมด
ผมพยายามหาเหตุผลว่าเมื่อคืน ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่แสนดี
..........
..........
..........
ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไม่ได้มีอะไรกัน
ทั้งร้อยช้ำบนตัวผม ทั้งคราบเลือด ทั้งความเจ็บที่ผมเองก็รู้สึกอยู่
ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่เคยเตรียมใจที่จะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อไปดี ทั้ง ๆ ที่อีกแค่ 1 อาทิตย์ ผมก็จะต้อง
ไปจากพี่แสนดีแล้วแท้ ๆ แต่พี่แสนดีกลับทำเรื่องที่มันไม่ควรทำ
ผมทั้งเจ็บทั้งอาย กลัวว่าเพื่อนจะรู้ กลัวไปหมด กลัวไปทุกอย่าง

ผมอาบน้ำ พยายามลบร่องลอยที่เกิดขึ้นทั้งหมด
ผมพยายามแต่งตัวให้มิดชิดที่สุด ผมไม่อยากให้ใครทัก
ผมพยายามทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น แต่ในใจมันสับสนไปหมดแล้ว

ผมยอมรับว่าผมรักพี่แสนดี แต่ผมไม่ได้ต้องการให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น
พี่แสนดีเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แม้ว่าหลัง ๆ ผมจะไม่ได้ข่าวแฟนพี่เค้าเกือบปีแล้วก็ตาม
แต่ผมคิดว่าเค้ายังต้องอยู่ด้วยกัน และที่สำคัญพี่แสนดีไม่ควรจะทำอย่างนี้กับผม
ผมเชื่อ และไว้ใจในตัวพี่แสนดีตลอดมา

ผมควรทำยังไงดีคับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 07-03-2007 20:37:36

เอาแบบซีเรียสนะคับ :fire:  ในเมื่อพี่แสนดีเค้ามะได้รักผู้หญิงคนนั้นอยู่แล้ว  แต่เค้ารักคุณแล้วคุณก็รักพี่แสนดี  จาไปฝืนใจทำไมมะทราบคับ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-03-2007 20:40:05

อึ้งไป 10 วิ.  :เศร้า1:
อย่างแรกเลยคือ มีสติเข้าไว้ และอ่านหนังสือสอบให้ผ่านค่ะ
อะไรจะเกิดก็ค่อยว่ากันหลังสอบแล้วกัน

ขอโทษด้วยที่แนะนำไม่ได้มาก
แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 07-03-2007 20:58:22

เรื่องแบบนี้อยู่ที่ใจของคุณ October แล้วละ 
บางคนเลือกที่จะรัก  แต่ไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบครอบครอง แบบฉาบฉวย อาจเพราะมีความรู้สึกผิด ติดอยู่ในใจ
บางคนเลือกที่จะรัก  แล้วก็ไม่คิดอะไรมากกับการมีความสัมพันธ์แบบนั้น
บางคนไม่รัก  หวังฟันอย่างเดียว

คงไม่สามารถให้คำแนะนำอะไรได้มาก  ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคนสองคนก็คือ คุณ October แล้วก็พี่แสนดี
ทั้งสองคนพร้อมที่จะสานต่อความสัมพันธ์ไปทางไหน
คนรัก  เพื่อน  พี่น้อง หรือไม่มองหน้ากันไปเลย
แต่ไม่ว่าความสัมพันธ์จะเดินไปทางไหน  ถ้าคุณ October เลือกที่จะเก็บมันเอาไว้เป็นความทรงจำในส่วนลึก
ไม่เก็บเอาคิดมาก  จนทำให้คุณไม่มีความสุข 
จำใจให้สบาย  อย่างน้อยสองคนก็รักกันไม่ใช่เหรอ 
ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราจะเลือกคิด  มีสติแก้ปัญหาไปนะคะ  เอาใจช่วย  :loveu:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-03-2007 22:47:31

บอกได้คำเดียวว่าอึ้งมากครับ ไม่น่าเกิดเรื่องเเบบนี้เลย 

  เป็นผมก็คงสับสนเหมือนกันคุณเหมือนกัน  ผมคิดว่าคุณควรทำตามความตั้งใจเดิมไปเลยดีกว่าครับ

   ส่วนที่พี่เเสนดีเค้าทำกับคุณคิดซะว่าพี่เเสนดีเค้าอาจจะเมามากจนไม่สามารถจะมีสติยับยั้งตัวเองได้เลยทำอะไรเเบบนี้ลงไปอโหสิให้เค้าไปซะเเล้วก้าวไปตามทางเดินของคุณที่คุณได้เลือกไว้เเล้วคงจะดีที่สุด

   สุดท้ายนี้ก็ขอให้กำลังใจคุณMr.Octoberนะครับไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็อย่าลืมว่ามีคนที่นี่คอยรับฟังอยู่ เเละจะพยายามช่วยเเละให้คำปรึกษาเท่าที่ความสามารถของพวกเราจะพอมีอยู่ ดูเเลตัวเองดีๆนะครับรักษาสุขภาพด้วยขอให้คุณMr.Octoberผ่านพ้นเรื่องเหล่านี้ไปได้ด้วยดีละกันนะครับ  :give2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 07-03-2007 23:03:40

 :o อึ้ง...อึ้ง....อึ้ง...และก้ออึ้ง และแล้วเรื่องที่เคยคาดคิดไว้ก้อเกิดขึ้นจริงๆ  :serius2:

ในเมื่อเรื่องมานเกิดขึ้นแล้ว จากลับไปแก้ไขอีกคงม่ายได้ มีแต่เดินหน้า  :เฮ้อ: เราคิดแบบเดียวกันกะพิมพ์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเองว่าอยากให้ความสัมพันธ์ของคุณกับพี่แสนดีออกมาในรูปแบบไหน เพื่อน แฟน พี่น้อง คนรัก หรือว่าคนม่ายรู้จัก ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้ไข ขอให้คุณมีสติเป็นที่มั่น คิดไตร่ตรองให้รอบคอบ แล้วคุณก้อจาพบทางออกได้ด้วยตัวของคุณเอง 


เพื่อนๆที่นี่เป็นกำลังใจให้คุณMr.October เสมอ สู้สู้  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 07-03-2007 23:32:21

เป็นกำลังใจให้คุณ Mr.October  :yeb: :yeb: :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 08-03-2007 11:02:47

ต้องถามใจคุณเองว่ายังตัดสินใจเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า....

.........ถ้ายังตัดสินใจเหมือนเดิมก็ไปเถอะคับ...ไปตามทางที่คุณคิดไว้

................เพราะผมคิดว่าตอนนี้คุณก็คงยังรักพี่แสนดีเหมือนเดิม......

.........................แต่ความรู้สึกดีที่มีมันคงน้อยลงไปจากเดิม....เพราะการกระทำของเขาเอง

........คุยกันคับกับเรื่องที่เกิดขึ้น.....แล้วเราก็ไปตามทางของเรา....เขาก็ไปตามทางของเขา

................เพราะคนที่รักกัน.....มันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน......

..........................เพราะถ้าฝืนอยู่ด้วยกัน.....บางทีอาจจะทำหั้ยเจ็บทั้ง 2 ฝ่ายคับ

...........ตัดสินใจโดยใช้เหตุผลนะคับ.....รักตัวเองแล้วมองไปข้างหน้า......สู้ สู้คับ :impress3:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-03-2007 08:59:44

เมื่อวานผมเข้ามาในบอร์ดด้วยความตั้งใจที่จะลบเรื่อง
ทั้งหมดของตัวเองทิ้งไป ผมคิดอยู่ทั้งคืนว่าแค่นี้ยังอายไม่พออีกเหรอ
แต่พอเข้ามาในบอร์ดจริง ๆ ผมก็ต้องเปลี่ยนความคิด
เพราะหลาย ๆ คนให้กำลังใจ อยู่ข้างผม
--------------------------------------------------------------------------------
ตั้งแต่วันนั้นมีโทรศัพท์โทรมาหาผมหลายสายมากครับ
ผมไม่รู้ว่าเบอร์ใคร แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นพี่แสนดี เพราะผมไม่มีเบอร์พี่เค้าในโทรศัพท์
ผมออนไลน์ msn ก็เจอกับพี่แสนดี ผมเลย block mail พี่แสนดีไว้
พี่แสนดีขึ้นชื่อที่ display ว่า "ขอโทษ"

ผ่านมาหลายวัน ก็ยังมีเบอร์โทรศัพท์เข้ามาหาผมตลอด ผมไม่รับทุกเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก
ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีโทรมาจริง ๆ รึเปล่า หรืออาจเป็นคนอื่น แต่ผมไม่รับคงดีที่สุด

วันก่อนเพื่อนผมโทรมาหาครับ ถามว่าเป็นอะไร มีอะไรกับพี่แสนดีรึเปล่า
พี่แสนดีโทรไปเบอร์เพื่อนผม จะขอที่อยู่บ้านผม แต่เพื่อนผมไม่ได้ให้ไปครับ
เพื่อนผมบอกว่าพี่แสนดีโทรไปหาเพื่อนผมหลายคนมาก ผมเลยต้องโทรไปหาเพื่อนทุกคนครับ
แล้วกำชับไว้ว่า ถ้าพี่แสนดีโทรถามเรื่องผม "อย่าบอก"

ผมสับสนจริง ๆ ครับ จะบอกว่าอายก็ใช่ ผมอายมาจริง ๆ เวลาเพื่อนถามเรื่องนี้
ผมต้องโกหกไปเรื่อย ไม่รู้ว่าผมจะถูกจับได้เมื่อไหร่

ในบางครั้งผมก็คิด ว่าผมรักพี่แสนดี แล้วเราเองก็มีอะไรไปมากกว่าเพื่อนธรรมดาแล้ว
ผมมีสิทธิ์ในหัวใจพี่แสนดีเช่นกันใช่ใหมครับ
ผมมีสิทธิ์ที่จะรักและเป็นเจ้าของหัวใจพี่แสนดีแล้วใช่ใหม

เมื่อคืนเพื่อนผมโทรมาหาอีกครั้ง มันบอกว่าพี่แสนดีมาหามันที่หอ
แล้วขอร้องมันให้พามาบ้านผม พอมันถามพี่แสนดีมีเรื่องอะไรกัน
พี่แสนดีก้ออึกอัก ตอบอะไรไม่ได้ มันอธิบายอยู่นานว่าพามาบ้านผมไม่ได้
แล้วมันก็ดึกแล้วด้วย พอพี่แสนดีกลับไป มันก็โทรมารายงานผม

ผมได้แต่รับฟังครับ เพื่อนผมมันไม่ถามอะไรผมซักคำ ว่าเกิดอะไรขึ้น
มันคงรู้ว่าผมไม่อยากตอบเรื่องนี้ แต่ผมก็เกรงใจมันนะ ไม่เรื่องอะไร
ของมันเลย แต่กลับต้องมาวุ่นวายไปด้วย ผมก็เลยตอบมันไปสั้นว่า
"ผิดใจกันนิดหน่อย"

"กูว่าเมิงกับพี่แสนดีคุยกันดีกว่าว่ะ"
"กูรู้ว่าพี่แสนดีกับเมิงแล้ว คงไม่ใช่แค่เรื่องผิดใจกันธรรมดาหรอก"
"กูเองก็พอมองออกว่าพี่แสนดีเค้าจะทำอะไร"
"ที่กูไม่รู้น่ะคือ เมิง เมิงคิดอะไรอยู่ มีเรื่องอะไรกัน"
"เรื่องของเมิงกูไม่อยากรู้หรอก"
"กูรู้แต่ว่าเมิงเป็นเพื่อนกรู"
"ส่วนพี่แสนดีเป็นอะไรกับเมิง"
"เมิงตอบคำถามของตัวเองได้รึยัง"

ผมฟังมันพูดแล้วก็ได้แต่อึ้งครับ ในใจคิดไปว่าพี่แสนดีเล่าอะไรให้เพื่อนผมฟังรึเปล่า
ตอนนี้รู้สึกเหมือนหน้ามันชา ๆ ไปหมด

แต่ก็จริงคับมันพูดถูก "ผมตอบคำถามตัวเองได้รึยัง"

ผมไม่กล้าตอบคำถามเพื่อนหรอกครับ เลยถามย้อนมันกลับไปว่า
คืนนั้นมันทิ้งผมไปกับพี่แสนดีได้ยังไง ทำไมมันไม่เป็นคนพาผมกลับห้อง

เพื่อนผมมันบอกว่า
"วันนั้นกรูเห็นเมิงกับพี่แสนดีอยู่ด้วยกันทั้งงาน"
"เค้าเข้าไปลูบหลังให้เมิงในห้องน้ำ เมิงอ้วก เมิงอะไร เค้าดูแลเมิงตลอด"
"แต่กูเห็นพี่เค้าอ้วก เค้าเมา เมิงไม่เห็นจะแยแสอะไรเลยวะ"
"กูเองก็จะเข้าไปพาเมิงกลับบ้าน แต่พี่แสนดีเค้าขอ"
"บอกว่าจะดูแลเมิงเอง ให้กูกลับไปก่อน"
"แค่นี้กูก็รู้ว่ามันไม่ธรรมดาแล้ว กรูเองก็ไม่อยากไปขัดอะไรคนเมา"

ยิ่งเพื่อนผมมันพูดก็ทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
ผมไม่อยากพูด หรือฟังอะไรต่ออีกแล้ว ผมบอกเพื่อนว่าง่วงนอน
ผมบอกมันว่า ผมจะไปคิดดูอีกทีว่าคำตอบของผมคืออะไร

เมื่อคืนผมนอนคิดอยู่นาน และผมก็ตัดสินใจว่าเย็นวันนี้ผมจะไปบอกคำตอบ
ที่เพื่อนผมถาม ผมจะบอกคำตอบนั้นกับพี่แสนดี ผมจะไม่คุยทาง msn หรือ โทรศัพท์
บางทีการเผชิญกันซึ่งหน้าคงจะดีกว่า และผมเองก็อยากได้ยินคำตอบของพี่แสนดีเช่นกัน
ในเมื่อผมก็มีอะไรกับพี่แสนดีแล้ว และผมก็รักพี่แสนดี และถ้าพี่แสนก็รักผม
เราก็ควรจะได้รักกันไม่ใช่หรือ ผมไม่ผิดใช่มั๊ยที่จะคิดเห็นแก่ตัวแบบนี้

ผมขอบคุณเพื่อน ๆ นะคับพี่ให้กำลังใจผมตลอดมา คืนนี้ผมจะตอบคำถามนั้นซะที

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 09-03-2007 09:14:47

เอาใจช่วยเสมอนะคะ
อย่างที่บอกนั่นแหละ  ทุกอย่างอยู่ที่ใจเรา 
จะรับเอาความสุขหรือความทุกข์อยู่กับตัว  ก็อยู่ที่ใจเราจะเลือก
ไม่ว่าตัดสินใจยังไง  ขอให้ยอมรับผลที่จะตามมา
อย่าคิดโทษใครเลย แล้วก็อย่าคิดว่าตัวเองเห็นแก่ตัวด้วย  ไม่มีใครถูกผิดหรอก
ใจคนนะห้ามยาก  มีความสุขดีกว่านะคะ 

สู้สู้  ขอให้โชคดี และ เจอทางที่ดีที่สุดนะ   :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 09-03-2007 10:02:37

ในเมื่อรักไปแล้ว จะวิ่งหนีตัวเองไปทำไมครับ
มีอะไรก็คุยกับและยอมรับความจริงได้แล้ว
ถ้าคุณกับพี่แสนดียังหลอกตัวเองไป
นอกจากคุณสองคนต้องเจ็บแล้ว
คนรอบตัวคุณก็ต้องเจ็บไปกับหัวใจที่ตายไปแล้วของพวกคุณ
 :เศร้า1:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 09-03-2007 10:08:16

 :impress2: :impress2:  ในที่สุดคุณOctober ก็เริ่มเข้าใจจิตใจตัวเองซ้าที :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:  เจอหน้าแล้วตกลงกันให้เรียบร้อยก็จะดีที่สุดคับ  ต่างคนต่างเคลียร์ตัวเองเพื่อการเริ่มต้นใหม่   : 222222:  แต่ถ้าคุยแล้วเคลียร์กันมะได้  แนะนำให้ทำอย่างที่เหนคับ :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 09-03-2007 10:46:46

เอาใจช่วยนะคับ.....

...............หวังว่าคุณจะสมหวัง

........................การพูดคุยกันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะแก้ปัญหาแล้วคับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 09-03-2007 11:23:41

 :yeb:
ผมรู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้คับ
ผมจะเริ่มพูด จะบอกพี่แสนดียังไงดี
มันลน ๆ ยังไงก็ไม่รู้ซิ วันผมมองนาฬิกาบ่อยมากเลย
อยากให้เลิกงานเร็ว ๆ

ผมนั่งยิ้ม แล้วซักพักก็ทำหน้าเครียดจนหัวหน้าถามว่าเป็นอะไร
กังวลครับ เครียดสุด ๆ ไปเลย บางทีการที่จะบอกอะไร
กับใครซักคน ทำไมมันดูยากอย่างนี้นะ

ขอบคุณเพื่อน ๆ นะคับ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: GoneOn ที่ 09-03-2007 11:34:21

สู้ๆค่ะคุณ October. เอาใจช่วยน๊า  :yeb:  ขอให้เคลียร์ทุกอย่างได้ด้วยดี  :call:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 09-03-2007 11:46:51

ดีแล้วล่ะครับ ทำอย่างที่ใจมันบอกอ่ะดีแล้ว

ผลลัพธ์จะเป็นยังไง มันก็แล้วแต่ มันเป็นเรื่องของอนาคต

ทำทุกๆวันให้ดีที่สุดนะครับ เพราะชีวิตมนุษย์เรานั้นมันไม่มีอะไรแน่นอนเลย

ดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาทนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 09-03-2007 14:09:11

ได้ลุ้นอีกคู่นึงแย้วว  :give2:  สู้โว้ยยยย  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 09-03-2007 14:24:54

สู้ สู้ นะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 
 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 09-03-2007 14:36:33

ผมขอเอาใจช่วยด้วยอีกเเรงนะครับ ไม่ว่าผลมันจะเป็นยังไง แต่ขอให้คุณมีความสุขเถอะเพราะอย่างน้อยก็ยังได้รักเป็น :loveu:

                                   
                                     
                     

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 09-03-2007 15:05:59

หวังว่าจะได้รับข่าวดีนะคับ..... :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 09-03-2007 18:11:54

เอาใจช่วยอีกคน  :loveu: ขอให้สมหวังนะ  :give2: จะได้มีความสุข :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 09-03-2007 18:17:38

 :laugh: :laugh: :laugh:  สารภาพให้ตรงกับในใจนะคับดีที่สุด :give2: :give2: :give2:  มะงั้นจะมานั่งเสียใจทีหลังที่มะได้ทำตามหัวใจเรียกร้อง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:  เอาใจช่วยคับ  ส่วนเรื่องพี่แสนดีก็ให้พี่เค้าไปเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะดีก่านะคับ :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-03-2007 19:46:32

เอาใจช่วยค่ะ
ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ก็ขอให้รับมันอย่างมีสตินะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-03-2007 00:45:03

ทำไมหายไปหวา สงสัยจะบอกกันนาน
 :laugh5: :laugh5: :laugh5:
 :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-03-2007 00:52:47

 :laugh5: :laugh5: :laugh5:

ขำรีบนอ่ะ พี่เรย์คิดอาราย  :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 10-03-2007 00:58:46

เรย์นี่แหล่ะ...หื่นตัวจริงเสียงจริง ชอบพาชวนจิ้น  :laugh5: ตะแรกก้ออุตส่าห์มะคิดรายแย้วว  :รักจัง11:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 12-03-2007 09:13:24

หวัดดีคับ
กลับมาแว้วว หุ หุ
เมื่อวานไปไหว้พระที่ศาลเจ้ากับพี่แสนดี
วันนี้เลยมาทำงานสายเลย
งานเยอะโคตร ๆ ยุ่งแต่เช้า
แต่ก็แอบแวะเข้ามาทักทายแป๊บนึง

ส่วนเรื่องวันศุกร์เดี๋ยวเย็น ๆ ผมจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคับ
 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-03-2007 10:21:17

  :call: :call:......ตงตกลงกันได้แล้วแน่เลย.......ไปไหว้พระมาด้วยกันด้วย :yeb:

..........สงสัยกะทำบุญร่วมกันในชาตินี้....ชาติหน้าจะได้เกิดมาคู่กัน.......... :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 12-03-2007 11:20:43

 :-[ :-[  ทำบุญร่วมกัน  อุทิศส่วนบุญให้แฟนคลับพี่แสนดีเหรอคับ :fox2: :fox2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 12-03-2007 11:26:26

ได้ไปทำบุญด้วยกันด้วย
 :give2: :give2: :give2:
อย่างนี้เขาเรียกเกิดมาคู่กันป่าว
 :loveu:
ว่าแต่อยากอ่านต่อแว้ว
 :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-03-2007 19:13:33

รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 12-03-2007 19:17:00

รออยู่นะคับคุณOctober :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 12-03-2007 19:24:39

รออย่างใจจดใจจ่อครับ มาเร็วๆนะ :give2: :impress: :give2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 13-03-2007 03:27:18

ปูเสื่อรอครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-03-2007 12:30:05

โทษทีนะครับมาช้าไปเกินที่สัญญาไว้เลย
ขอแก้ตัวว่างานยุ่งมาก ๆ ครับ
แล้วตอนนี้มันยาวมาก ๆ ผมไม่อยากแบ่งเป็นท่อน ๆ อีกกะพิมพ์ให้ทีเดียวจบเลย
มันหลายวันด้วยน่ะครับ เล่าเรื่องตั้งแต่วันศุกร์ เสาร์ และก็อาทิตย์อีก

----------------------------------------------------------------------------

วันนั้น (ศุกร์ 9 มี.ค.)
ผมไปยืนอยู่หน้าตึกหอพี่แสนดีประมาณ 6 โมงกว่า ๆ แล้วครับ
พอไปถึงก็โทรศัพท์ สายในเข้าไป ที่เบอร์ห้องพี่แสนดี จะให้มาเปิด key card ให้
แต่โทรไปแล้วไม่มีคนรับสาย สงสัยจะยังไม่กลับแน่เลย เพราะพี่
แสนดีเค้าชอบทำโอทีประจำ กว่าจะกลับก็ทุ่มกว่าบ้าง สองทุ่มบ้าง

ผมก็ตัดสินใจรอครับ ใจอยากโทรไปหาพี่แสนดีเหมือนกัน
แต่ไม่กล้าอ่ะ รอหน่อยก็ดีครับ จะได้เตรียมตัวให้พร้อม
ตอนนั้นตื่นเต้นชะมัดเลย อยากให้พี่แสนดีแปลกใจด้วย

ทุ่มกว่าผ่านไปแล้วครับ พี่แสนดีก็ยังไม่กลับเลย
ผมก็วนเวียนอยู่แถวทางเข้าตึกน่ะแหละ
ยามเดินมาถามสองรอบแล้วว่าจะให้เปิดประตูให้มั๊ย
(ยามเค้าคุ้นหน้าผมครับ เมื่อก่อนมาบ่อย)

ผมก็บอกไปว่าผมไม่มีกุญแจห้องพี่แสนดีครับ
ขอรอตรงนี้ดีกว่า เข้าตึกไปก็เข้าห้องพี่แสนดีไม่ได้อยู่ดี
ก็ต้องรอต่อไป ต้องทนครับ อยากเล่นตัวดีนัก ตอนเค้าโทรมาละไม่ยอมรับ อิ อิ
หิวข้าวด้วย แต่กะว่าจะชวนพี่แสนดีไปหาอะไรกินกันดีกว่า หุ หุ

ใกล้จะสองทุ่มแล้วครับ พี่แสนดีใกล้จะกลับแล้ว
(เพราะวันนึงบริษัทพี่เค้าห้ามทำโอเกินสองชั่วโมง)
ผมเริ่มนั่งอยู่กับที่ไม่ได้แล้ว มันตื่นเต้น ลนลานไปหมด
เลยเดินวนไปวนมา อยู่หน้าตึกนั่นแหละ

จนเกือบจะสามทุ่มพี่แสนดีก็ยังไม่กลับมาเลยครับ
ผมรอจนขี้เกียจจะรอแล้ว กะว่าถ้าเกินสามทุ่มแล้วยังไม่มา
ก็ว่าจะโทรไปหาพี่แสนดีละกันครับ โทรไล่ไปตามเบอร์แปลก ๆ ที่
เคยโทรมาหาผมนั่นแหละ

สามทุ่มกว่าแล้วครับ ผมรอพี่แสนดีมาสามชั่วโมงแล้ว
ผมเลยตัดสินใจโทรไปดีกว่า หิวข้าวจนแสบท้องหมดแล้วเนี่ย
โทรไปรอบแรกไม่มีคนรับครับ (ใช่เบอร์ที่แสนดีป่าววะเนี่ย)
โทรไปอีกรอบครับ ระหว่างที่รอสายอยู่ ผมก็เห็นผู้หญิงคนนึงเดินมาครับ
เธอใส่ชุดคลุมท้อง อายุครรภ์น่าจะ 3-5 เดือนนี่แหละ และเธอก็คือแฟนพี่แสนดี

ผมรีบหลบให้พ้นสายตาเธอทันที และในสายโทรศัพท์ผมก็มีคนรับแล้วด้วย
ใช่เบอร์พี่แสนดีจริง ๆ ครับ หูผมได้ยินเสียงพี่แสนในสายโทรศัพท์ตอบกลับมา
และในสายตาผมเห็นพี่แสนดีหอบข้าวของพะรุงพะรัง
อีกมือนึงก็ถือโทรศัพท์คุยกันผม เดินตามหลังแฟนพี่เค้ามา

ผมได้แต่อึ้งอ่ะคับ พูดอะไรไม่ออกเลย ผมไม่ได้ตอบกลับพี่แสนดีในโทรศัพท์
แต่ผมวางหูไป ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่อยากให้พี่แสนดีได้ยินว่าผมอยู่ตรงนี้

พี่แสนดีบอกแฟนเค้าว่า ผมโทรมา แต่วางหูไปแล้ว
จากนั้นแฟนพี่แสนดีก็พูดว่า "งั้นเอายามา!!"
น้ำเสียงแข็ง ๆ หน่อยแล้วเธอก็เดินขึ้นห้องไปเลย

พี่แสนดียังอยู่หน้าตึกครับ และผมก็ยังหลบอยู่ พี่แสนดีหยิบโทรศัพท์ออกมา
ผมคิดว่าพี่แสนดีคงกำลังจะโทรกลับหาผม ผมเลยปิดเครื่อง ก่อนที่สายเรียกเข้าจะดัง
ไม่งั้นพี่แสนดีคงรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้แน่

ผมยืนหลบอยู่ที่เดิมตรงนั้น และเห็นพี่แสนดีพยายามต่อโทรศัพท์ซักสองสามรอบ
และมันก็ไม่ติดแน่นอนครับ ซักพักพี่แสนดีก็หอบของเดินขึ้นห้องไป

ผมเดินออกมาจากที่หลบภัยแล้วครับ ในหัวมันวิง ๆ หูมันอื้อ ๆ ไปหมด
เหมือนว่าหูตาจะพร่ามัวไปเลย ผมยืนอยู่ซักพัก ยามที่เผ้าตึกคนเดิมก็เดินมาหาผมครับ
ถามว่าพี่แสนดีกลับมาแล้วไม่ได้เจอกันเหรอ ผมฝืน ๆ ยิ้ม ให้ไปทีนึงแล้วตอบคำถาม
ยามแกไปครับ

"เจอกันแล้วครับ ผมเอาของมาคืนพี่เค้าน่ะ"

"เหรอ วันหลังฝากผมไว้ก็ได้นะ หลัง ๆ นี่แสนดีกลับดึกเพราะต้องไปรับแฟนเค้า"
"กำลังท้องด้วยนะ เห็นว่าคลอดเสร็จก็จะแต่งงานกันเลย"
"คงจะจัดงานกันเล็ก ๆ มาชวนผมไปงานแล้วนะ"
"แต่กว่าจะแต่งกันจริงก็คงจะปลายปีนู่นแหละมั้ง"
"แล้วเราล่ะเดี๋ยวนี้ไม่เห็นมาหาแสนดีมันเลย ไม่ว่างเหรอ"

"ครับ"
"ผมกลับแล้วครับ นัดเพื่อนไว้"

.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................

ผมก็เดินกลับหอแหละครับ แต่คราวนี้ไม่มีน้ำตาซักหยด
ผมไม่ร้องไห้เลย แม้ว่าในใจมันจะเจ็บปวดอยู่ก็ตามที

ผมบอกกับตัวเองว่า ทำไมสิ่งที่ผมหวังมันถึงไม่เป็นไปอย่างที่หวัง
ทำไมพอผมจะทำอะไร ตัดสินใจเลือกอะไรไป ทำไมมันต้องมีอุปสรรค
ผมรู้สึกเหนื่อยครับ ท้อแท้ด้วย สิ่งที่ผมหวัง สิ่งที่ผมรอคอยมันหายไปหมด

ผมเดินมองฟ้าเรื่อยไปครับ เพราะตอนนี้น้ำตามันเริ่มเอ่อนองมาบ้างแล้ว
ผมบอกกับตัวเองว่าจะต้องไม่ร้องให้ จะไม่มีน้ำตาผมตกลงพื้นแม้แต่หยดเดียว
ผมเลือกเอง ที่จะมาเจอกับความเจ็บช้ำในวันนี้
ถ้าผมไม่มา ผมก็คงไม่ต้องเจ็บแบบนี้

ผมเดินมาถึงหอตัวเอง แอบหลบปาดน้ำตาไปสองที
พอมาถึงหน้าหอ ก็ตบหน้าตัวเองไปอีกหนึ่งที
ดังเพี๊ยะ !!!! พอดีลุงคนนึงแกปั่นจักรยานผ่านมา แกคงคิดว่าผมบ้าน่ะ 55+

ผมเรียกสติตัวเองกลับมา และฉีกปากยิ้มกับตัวเองอีกรอบนึง
แล้วเดินยิ้มอย่างนั้นเข้าไปในห้องตัวเอง เจอเพื่อนติวหนังสือกันอยู่หลายคนเลย
เพื่อนผมแมร่งก็ทักทันที

"เฮ้ย เมิงไปใหนมาวะ ปึ๊กแล้วซิ  (อ่านหนังสือมาเยอะแล้วซิ) เดินหน้าบานมาเลย" --- ตรงใหนวะที่บาน ไอ้สาดดด
"เฮ้ย แดกเหล้า" -- ผมพูดสั้น ๆ
"ไอ้สาดดดด เมิงอ่านหนังสือแล้วนี่" --- เพื่อนผมวันนี้มันขยันครับ
"คืนนี้ไม่ต้องนอนเว้ย อ่านมันยันเช้าแหละ กรูเลี้ยงเหล้าพวกเมิงเอง ใครไม่กินก็ไม่ต้องกิน กรูกินคนเดียวก็ได้" -- ผมยื่นคำขาดครับ

สรุปแล้วคืนนั้นไม่เมาหรอกครับ เหล้าแค่กลมเดียวเอง เพื่อนตั้ง สี่ ห้า คน
แต่มึนเพราะบุหรี่นี่แหละ แมร่ง LM สองซอง กะ กาแรม อีก ซอง
ผมละอยากจะอ้วกเป็น นิโคติน จิง ๆ (บุหรี่นี่แบ่งกันสูบนะคับ ผมไม่ได้สูบคนเดียวนะ ไม่งั้นปอดเลิกทำงานแน่)

จนเกือบ ๆ เช้าครับ ซัก ตีห้าครึ่งได้ แมร่งก็นอนหลับกันหมดครับ ผมก็ด้วย แหะ แหะ
ตื่นมาสอบตอน 9 โมงเกือบไม่ทัน แล้วเจอข้อสอบเป็นภาษาอังกฤษหมดด้วย
ปวดกบาลสุด ๆ ไปเลย เค้าให้เวลา 3 ชั่วโมง ผมทำเสร็จตั้งแต่ 34 นาทีแรกแล้ว
(เสียเวลาฝนด้วยดินสอบ 2B อ่ะ) ผมออกคนแรกของห้องครับ เรื่องคะแนนไม่ต้องหวัง

พี่แสนดีนั่งคนละมุมห้องกะผมเลย กว่าแกจะออกก็คนคุมสอบมาสวดมนต์ไล่น่ะแหละ
แกถึงจะออก ไม่รู้จะคิดอะไรนานนักหนาเนอะ สงสัยอายุเยอะแล้ว เลยคิดช้า
ผมเห็นแกเหลือบ ๆ มามองผมสองสามทีครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไรแกมา ต่างคนก็ต่างทำ
ข้อสอบของตัวเองไป

ผมกินข้าวเสร็จแล้วครับ ไปกินกะเพื่อนสี่ห้าคน
แล้วก็รอสอบบ่ายอีกวิชานึง ตอนบ่ายก็วิชาชิว ๆ ครับ
แต่เป็นข้อเขียน แป๊บเดียวผมก็ทำเสร็จ ออกก่อนอีกตามเคย
ออกมาก็ลงมารอเพื่อนที่หน้าตึก แล้วพี่แสนดีก็ตามมาครับ
พี่เค้าออกจากห้องต่อจากผมเลยมั้งเนี่ย มาสะกิดเรียกหลังเรียกผม

ผมยืนอยู่กะพี่แสนดีสองคนครับ ช่วงนี้เด็กมหาลัยก็ปิดเทอมไปแทบหมดแล้วด้วย
"ขอโทษ" - พี่แสนดีพูดสั้น ๆ ก้มหน้ามองพื้นครับ

เสียงของพี่แสนดีมันสะท้อนก้องในหัวผมไปหมด

ตอนนั้นน้ำตาผมแทบจะไหลออกมา
ผมเตะที่ขาพี่แสนดีเบา ๆ ทีนึง

"น้าพูดเรื่องไรเนี่ย" -- ผมทำหน้ากวน ๆ ด้วยนะ
พี่แสนดีมองหน้าผมแล้วครับ

"จะอะไร มองหน้า หาเรื่องรึไง" -- ผมก็ยังกวนตรีนต่อ (ที่จริงอาย กลัวว่าจะเห็นน้ำตาผม)
"พี่จะพูดอะไร มีเรื่องอะไรก้อพูดเด่ะ" -- ผมทำเป็นไก๋ ไม่รู้เรื่อง

"พี่ขอโทษจริง ๆ คืนนั้นพี่เมามากไปหน่อย" -- พี่แกเข้าเรื่องซะง่าย ๆ เลย

"ผมก็เมา ผมจำอะไรไม่ได้เลย มีอะไร"
"พี่รู้ว่าเอ็งจำได้ พี่เห็นวิ่งออกจากห้องไปตอนเช้า!!"

ผมละอึ้งกับประโยคนี้จริง ๆ
แต่จะให้ผมทำไงล่ะ ผมไม่มีทางเลือกแล้วนี่หว่า
ตอนนี้พี่แสนดีจะขอโทษรึไม่ขอโทษมันก็เหมือน ๆ กัน
ผมลัพท์มันไม่ต่างออกไปเลยจริง ๆ ครับ

ผมยืนนิ่งเงียบเพราะพูดอะไรไม่ออก พูดไปก็เข้าตัวเท่านั้นเอง
หน้าผมยังนิ่งอยู่เลย แต่ใจมันร้องไห้ซะน้ำท่วมอกแล้วมั้ง

"พี่รัก...<ชื่อผม>...นะ" -- พี่แสนดีพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบมาก
......................
......................
......................
......................
ผมไม่รู้จะเสียใจ รึดีใจเลยคราวนี้
ถ้ายืนอยู่ตรงนี้ต่อไปผมน้ำตานองแน่
ผมต้องเปลี่ยนเรื่องคุย (ผมคิดได้แค่นั้น)

"เบื่อคนแก่ขี้โม้ว่ะ"
"พี่จะรักผมเท่าไหร่กัน"
"ผมอ่ะรักพี่เท่าฟ้านะ"

ผมเห็นพี่แสนดีแกยิ้ม ๆ ครับ

"ผมรักพี่มากกว่าเพื่อนมาตลอด"
"ถึงอยากให้ผมเป็นเพื่อน ผมก็คงทำไม่ได้แล้ว"
"มันมากกว่าคำว่าเพื่อนไปเยอะแล้วครับ"

ผมหยุดพักหายใจตอนนี้แป๊บนึง บรรยากาศอยู่ในความเงียบงัน

"พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายของผม"
"ผมคิดกับพี่แสนดีแบบนี้ครับ"

พี่แสนดีมองหน้าผมอีกครั้งครับ แต่แววตาเปลี่ยนไป

"ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่"
"แต่ผมกับพี่คงเป็นได้แค่นี้ และเป็นได้แค่นี้ตลอดไป"

ตอนนี้น้ำเสียงผมเริ่มสั่นมากขึ้นแล้ว (อยากจะร้องไห้)

"ไปกินมาม่ากันมั๊ย?"
ผมถามพี่แสนดีครับ สไตล์เดิม อยากเปลี่ยนเรื่องคุย อยากหลบไปที่อื่นซะที

พี่แสนดีแกคงรู้แล้วผมแล้วละว่าไม่อยากอยู่ตรงนี้

"สักวัน <ชื่อผม> คงจะได้เจอคนที่ดี" -- พี่แสนดีพูดตอนที่ผมหันหลังกำลังจะเดินจากไป

ผมหยุดกึกทันที หันกลับมายิ้มให้พี่แสนดีอีกครั้ง

"พี่แสนดีไง คนที่ดีสำหรับผม"
"คนดี ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรัก คนที่รัก ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน"
"สิ่งที่มีอยู่เหมือนกัน คือความทรงจำดี ๆ ต่างหาก"
"มาม่า คุณค่าที่คุณคู่ควร"

จบได้สวยงามจริง ๆ ผม

"วันอาทิตย์ ไปไหว้พระกัน" -- พี่แสนดีชวนผมดื้อ ๆ เลย
"จะไปล้างบาปที่ทำไว้ซิท่า" -- ผมกัดซะ 1 ดอก

ผมเดินหันหลังให้พี่แสนดีมาไม่ถึง 10 ก้าว น้ำตาหยดแหมะ 55+
แอบเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าก่อนเลย แล้วก็ไปนั่งกินมาม่า (คุณค่าที่คุณคู่ควร)
รอเพื่อนที่ร้านใกล้ ๆ คณะ

ผมเสียใจนะ แต่มันไม่มากเท่าครั้งก่อน
มันคงเพราะว่าเคยเจอ เคยเจ็บมาแล้วครั้งนึงมั้ง
วันนี้ผมก็ยังคงพอจะยิ้มได้

แต่พอคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วในหัวใจมัน แปล๊บ ๆ ยังไงไม่รู้ซิ
ผมคงชิน และอยู่กับความเจ็บปวดได้แล้วมั้งครับ
เรื่องในวันนี้เลย ชิว ๆ จิ๊บ ๆ เจ็บแล้วก็จำไว้

เย็น ๆ วันอาทิตย์ผมก็ไปไหว้พระกับพี่แสนดีครับ
คนเยอะโคตร ๆ เซ็งเรยอ่ะ ไม่รู้คิดยังไงถึงชวนมาไหว้พระ
แล้วแกก็ไหว้พระ ขอพร อะไรเนี่ยแหละ นานชะมัด
ไม่รู้จะขออะไรนัก ส่วนผมไหว้สองทีก็เสร็จแล้ว
ขอพรก้อสั้น ๆ "ขอให้โลกสงบสุข" อิ อิ

เฮ้อ........................................................
.............................................................
.............................................................

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-03-2007 12:40:43

 :เศร้า1: :เศร้า1:มะเหมือนที่ผมคิดไว้เลยนะคับ :เศร้า1: :เศร้า1:  แต่เพื่อเห็นแก่เด็กตาดำๆที่กำลังจะเกิดขึ้นมา  ทางนี้ผมสนับสนุนเต็มที่นะคับ ถึงแม้จะเจ็บปวด :sad2: :sad2: :sad2:  แต่คุณก็มะต้องทำบาปต่อไป :amen: :amen: :amen: :amen:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-03-2007 13:06:37

ไม่เป็นไรครับอย่างน้อยเราก็ได้เคลียทุกๆอย่างในใจหมดเเล้ว จะได้ก้าวเดินไปตามเส้นทางของตัวเองได้อย่างสบายใจซักที ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ  :loveu:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 14-03-2007 13:41:23

อ้างจาก: Mr.October ที่ 14-03-2007 12:30:05  

"คนดี ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรัก คนที่รัก ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน"
"สิ่งที่มีอยู่เหมือนกัน คือความทรงจำดี ๆ ต่างหาก"

..........นี่แหละคับ.............สัจธรรมของความรัก..... :impress3: :impress3:

...................เพราะแค่ได้รัก...มันก็เป็นสุขแล้ว........... :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-03-2007 13:56:15

ที่จริงผมก็เซ็ง ๆ กะเรื่องไปนี้วันสองวันน่ะแหละครับ
(เลยมาเล่าช้าไง)

แล้วพอดีวันอังคารผมออนเอ็มเจอที่แสนดี เลยถามแกไปว่าวันนั้นขอพรอะไรนานจัง
แกบอกว่า

"ชาติหน้าขอให้ใครสักคนเกิดเป็นผู้หญิง"  :laugh3:

ผมก็ขำ ๆ อ่ะคับ อิ อิ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-03-2007 14:00:48

ดีใจจัง  ที่คุณOctober สบายใจขึ้นแล้ว : 222222: : 222222:  ชีวิตจริงมันก็ต่างกะนิยายตรงนี้มั้งคับ  ควบคุมอะไรมะได้สักอย่าง :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-03-2007 14:54:30

มีอย่างนึงคับที่กำลังพยายามควบคุมอยู่
"กะลังควบคุมใจตัวเองให้ได้ไง"
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 14-03-2007 15:03:25

............พยายามเข้านะคับ......ทำหัวใจตัวเองหั้ยแข็งแรง......... :impress3: :impress3:

.........................แล้วอยู่กับความทรงจำที่งดงามดีกว่า.......... :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 14-03-2007 15:38:15

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

เข้มแข็งนะค่ะ

สู้สู้ ค่ะ

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-03-2007 16:14:06

เข้มเเข็งไว้นะครับคุณMr.Octoberเอาใจช่วย  ซักวันใจมันก็จะชินไปเอง  :เชิป2: :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-03-2007 17:06:52

มาให้กำลังใจ เข็มแข็งไว้ :โหลๆ:

:เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:     :110011: :110011: :110011:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Kimhan ที่ 14-03-2007 17:30:02

สู้ๆครับ 

มีกำลังใจให้อย่างล้นเหลือ ที่นี่ครับ  :yeb: :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 14-03-2007 17:46:38

ตอนนี้เข็ม และก็แข็งมากเลยครับ
แต่ก็ได้แค่แข็งอ่ะคับ ยังไม่มีแรง อิ อิ
 :yeb:

ผมไม่เป็นไรแล้วจิง ๆ คับ ขอบคุณเพื่อน ๆ ด้วยที่เป็นกำลังใจ
เออลืมบอกไป ผมเรียนจบแล้ว ก็ว่าจะบวช
ถ้าผมหายไปไม่ค่อยได้มาทักทายก็แสดงว่าอยู่วัดแล้วนะคับ
 :call:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-03-2007 18:51:33

 :call: สาธุขอเกาะชายผ้าเหลืองด้วยคน :give2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-03-2007 19:11:55

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ :impress:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-03-2007 19:27:04

ชีวิตจริงมันก็ต่างกะนิยายตรงนี้มั้งคับ  ควบคุมอะไรมะได้สักอย่าง  :monkeysad:
เห็นด้วยกับประโยคนี้มาก ๆ เลย ดีใจที่เห็นคุณ October เข้มแข็ง  :impress:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ  :yeb:
และก็อนุโมทนาด้วยคนค่ะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 15-03-2007 00:13:58

ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะคับ :amen: :undecided: :amen:  ก็หวังว่าผลบุญจะช่วยให้คุณOctober เจอคนที่ใช่ที่สุดโดยเร็ววัน :laugh5: :laugh5:  ว่าแต่บวชเสร็จจาเบียดเลยอะป่าว :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 16-03-2007 04:01:59

เป็นกำลังใจให้นะครับ :yeb:

อนุโมทนาด้วยคนครับ :amen:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 16-03-2007 15:57:25

...........ขออนุโมทนาเกาะชายผ้าเหลืองด้วยคน.... :impress3: :impress3:

....................ตัวเองยังไม่ได้บวช...ขอเกาะไปด้วยก่อนละกัน.... :yeb: :yeb:

.............สู้ๆ.....สู้ตาย.... :give2: :give2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 16-03-2007 17:53:56

เข้ามาขอร่วมอนุโมทนาคุณ ด้วยคนนะค่ะ

 :yeb:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 20-03-2007 10:48:54

คุณ October  หายไปเลยนะคับ   : 222222: : 222222:  มะทราบตอนนี้ไปบวชแล้วเหรอคับ :kikkik: :kikkik:  หาคนถือหมอนอยู่ชะมะเนี่ยะ :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Mr.October ที่ 20-03-2007 22:59:25

 :เศร้า1:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ANA ที่ 20-03-2007 23:27:10

เป็นอะไรไปเอ่ย  ระบายมาได้นะคะ เพื่อนๆในนี้คอยรับฟังและเป็นกำลังใจให้นา

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 20-03-2007 23:35:32

ตามมาให้กำลังใจคับ  :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:

สู้เค้าน๊า  :โหลๆ: :โหลๆ:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 21-03-2007 11:26:31

มีอะไรไม่สบายใจก็เข้ามาระบายนะคับ :impress:  เผื่อในบอร์ดนี้จะมีความคิดดีๆให้เอาไปแก้ปัญหา :myeye: :myeye:  ยกเว้นเรื่องเงิน :kikkik: :kikkik:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 21-03-2007 19:50:22

พูดได้ดีครับ แล้วต้องทำให้ได้นะครับ
คนที่รักกัน แม้ไม่อาจครองคู่ แต่ก็มีความรู้สึกดีให้กันได้

พี่แสนดีก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
ต้องถามใจตัวเองกันให้ดี เพราะถ้าฝืนไป ก็อาจจะต้องเจ็บช้ำกันตลอดชีวิต
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: box_breathe ที่ 14-04-2007 02:19:33

เศร้าจังคับ !!

แต่อย่างน้อย สิ่งที่ทำให้ผมเศร้าน้อยลงก็คือ ...

การที่ได้รู้ว่าคุณ Mr.October มีกำลังใจมากขึ้น

และสามารถยอมรับกับความเป็นจริงได้

สู้เค้านะคับ ...

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: สาวเครือฟ้า ที่ 16-06-2007 01:09:17

     รักแท้ อยู่ที่ใจ  หากเลือกที่จะทำให้ใจมีความสุข ก็จะเจอรักแท้  บางคนมีความสุขที่ได้อยู่กับคนรักของเค้า  แต่อีกหลายๆคนก็มีความสุข  ด้วยการที่ได้มองเห็นคนรักของเค้ามีความสุข  จงเลือกเอาว่าจะมีความสุขแบบใหน  หากความสุขนั้นมีด้วยกันทั้งสองฝ่าย  นั่นแหละ  คือ รักแท้ ของคุณ
   
  ฟังเพลงนี้นะครับ  แล้วคุณจะได้อะไรดีดีกลับไป

                        ที่ว่าง
     
วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ

เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน

ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน

วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน
กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง โว...

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน



 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: kei_kakura ที่ 16-06-2007 14:08:22

*-*  สู้ๆๆ นะค่ะ จะขอเป็นกำลังใจให้ เห็นด้วยกับคุณb|ueBoYhUb ที่ว่า...คนที่รักกัน แม้ไม่อาจครองคู่ แต่ก็มีความรู้สึกดีให้กันได้....((ชอบคำพูดนี้มากๆๆๆๆๆๆ   :sad4:  ))

รักในเพศเดียวกันมันยากอยู่แล้วล่ะค่ะที่จะสมหวังน่ะ....แต่ว่าอย่างน้อย...การที่เรารักเขา...มันก็ทำให้เรามีความสุขใช่ไหม?...แม้ว่าบางครั้งจะมีน้าตาเข้ามาทักทายเราบ้างก็ตาม

สู้ต่อไปนะค่ะ....ชีวิตต้องสู้ค่ะ...ต้องสู้ถึงจะชน๊ะ.....55+  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Oḇlivïaté℠ ที่ 16-06-2007 23:32:20

ชีวิตคนเรา...ก้ออ่ะนะ

ไม่เป็นอย่างหวังซะหมด
ถ้าเป็นอย่างหวังก้อมะมีสีสันสินะครับ

ต้องใช้ชีวิตหั้ยคุ้มค่า...เกิดมาทั้งที >.<~*
 :teach:

ยังงัยก้อยังเป็นกำลังจัยหั้ยอยู่นะคร้าบบบบบ :o9: :o9:

ยังงัยก้อเข้มแข็งนะครับ สู้ๆ***

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 21-06-2007 17:08:46

เข้ามาอ่านอีกรอบ  เศร้าไปอีกรอบ  :m15:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: thomaskung ที่ 06-07-2007 00:33:05

ความรักนี่มันหลายรูปแบบเหมือนกันนะครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
 :interest:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: Aon ที่ 13-08-2009 15:09:49

 :sad4: เศร้ามากมายอ่ะทำไมถึงทำกันได้

สู้ต่อไปนะจะเป็นกำลังใจให้ตลอดเลย :sad11:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: คุณหนูไฉไล ที่ 14-08-2009 01:56:17

(เกือบ) 2 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก

ขอบคุณ Aon ที่อุตส่าห์ขุดขึ้นมา อ่านซะเลย 555+

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: micaeal ที่ 24-02-2010 14:13:38

และแล้ว เวลา ก็จะยาที่รักษาแผลใจได้ดีที่สุด


ผ่านไปนานมากแล้ว แต่ก็ยังให้ความรู้สึกอยู่ดี

ขอบคุณคุณ แสบ และ พี่แสนดี ด้วย เอิ้ก ๆ     :monkeysad:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 09:02:36

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: A. marco ที่ 09-01-2011 23:19:54

แค่ให้ฉันได้บอกเธอสักคำ
พุดในวันที่จำต้องจาก
อยากให้รู้ว่ารักเธอมาก และจะรักรักตลอดไป
เกิดชาดนี้แค่ได้พบเจอ
เกิดชาดหน้าค่อยฝันกันใหม่
วันนี้ใจสลาย
ยอมจำนนให้ฟ้าดินแยกเราไกลกัน
(พึ่งจะรู้ว่าเพลงนี้มันเศร้านักก็หลังจากอ่านเรึ่องนี้

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 12-01-2011 12:30:19

เคยแต่อ่านนิยาย หวานแหวว รักแล้วรักตอบ
เจอชีวิตจริงแบบนี้ ขำไม่ออกจริงๆ
ไม่รู้จะรักหรือโกรธดี สิ่งที่พี่แสนดีทำเหมือนเห็นแก่ตัว
แต่คุณ Oct. ก็ทนกับมันไ้ด้เน๊อะ

ขอบคุณที่มาแบ่งปันค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 18-01-2011 14:48:49

 :sad4: เก็บความรู้สึกดีดีที่เคยมีด้วยกันก็พอแล้ว แต่เจ็บอ่ะ ถึงจะเพิ่งเข้ามาอ่านแต่ขอเป็นกำลังใจให้นะค้ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: myall ที่ 18-01-2011 15:35:34

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน หลายปีผ่านไปตอนนี้ไม่รู้ว่าคุณ Mr.October จะเป็นยังไงบ้าง แต่ก็ขอเป็นกำลังใจนะคะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: eyerabbit ที่ 23-01-2011 05:12:57

อ่านจบแล้วโคตรช็อค ทำกันอย่างนี้ได้ยังไง

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: lovelogically ที่ 15-04-2011 04:00:27

เกือบร้องไห้แหนะ

ผมพึ่งมาอ่านวันนี้เอง


ผมเป็นห่วงเจ้าของเรื่องมากนะครับ !!

ตอนนี้ กี่ปีละนะ เป็นไงบ้างแล้วครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: RomeO_C_Leng ที่ 15-04-2011 05:30:04

โดนนนนนนนนนนนนนนว่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ



เป็นกำลังให้นะครับ



ป่ายนี้คงจะมีความสุขละม้างงงงงง  555555555



มาทักทายกันบ้างนะครับ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 15-04-2011 11:26:19

ชีวิตจริง ไม่สามารถกำหนดได้เหมือนในนิยาย
ทุกอย่างไม่ง่ายเหมือนอย่างที่ฝัน

ผ่านไปหลายปี ชีวิตเป็นยังไงบ้างครับ
ถ้ายังแวะเวียนอยู่ในบอร์ด อย่าลืมทักทายกันบ้างน่ะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: mr.octobor ที่ 09-07-2011 21:13:34

สวัสดีครับ

เอ่อ... ผ่านมานานเลย 555+
คิดถึงทุกคนจัง

 :o12:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-07-2011 23:30:54

คิดถึงเช่นกันค่ะ หวังว่าคงสบาย และมีรักใหม่แล้ว

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-07-2011 08:02:33

พึ่งได้อ่าน
อยากให้คุณเดือนตุลามีความสุขกับชีวิตค่ะ

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: obab ที่ 25-07-2011 10:48:41

ตอนนี้เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นรึยังงง

มีความสุขมากๆนะคะ :')

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: mr.octobor ที่ 29-07-2011 08:32:25

ก็ดีขึ้นเยอะเลยครับ ผ่านมาหลายปีแล้วนาา
ตอนนี้พี่เค้าก็เพิ่งมีลูกคนที่ 2 หน้าตาน่าฟัดมาก อิ อิ
ผมก็ตามดูจากใน Facebook น่ะครับ
ตัวจริงไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว :D

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: obab ที่ 30-07-2011 03:20:18

ดีแล้วหล่ะค่ะ :)

เป็นแฟนคลับเค้าอยู่ห่างๆ
จะได้ปลอดภัยต่อความรู้สึกเน้อะ

ไม่นานคงได้เจอคนที่ดีแล้วเหมาะกับเรา เอ้ะ รึว่าเจอแล้วว
ฮ่าๆ o(^▽^)o

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 13-12-2011 15:27:02

 :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: รวงข้าว ที่ 14-12-2011 23:25:24

เสียความรู้สึกกับพี่แสนดีมา :fire:ก
แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังให้กับผู้เขียน :L1:
ขอให้เจอรักแท้ที่ใช่และสมหวังนะครับ :bye2:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: PoPoe ที่ 08-05-2015 00:43:59

ขอให้พี่เดือนตุลาเจอคนดีๆ มีความสุขกับชีวิตมากๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ ว่างๆ ก็เข้ามาเล่าเรื่องบ้างนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: คนรัก Chapter 1
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 13-06-2015 20:47:16

เฮ้อ ...... เศร้า