-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
_________________________________
โรตี : ผมหลงใหลในกล้ามแน่นๆ กับกางเกงฟิตๆ ของเขา
ร้านเช่าหนังสือเนเน่
โห...การ์ตูนวายเรื่องนี้สนุกจัง มาแนวมาเฟียเสียด้วย ดีจังที่ทำแบบเล่มเดียวจบจะได้ไม่ต้องตามลุ้นนานๆ
ผมวางหนังสือการ์ตูนที่หน้าปกเป็นรูปผู้ชายในชุดสูทสองคนประคองกอดกัน ในมือของชายหนุ่มรูปร่างสูงถือปืนบาเร็ตต้าไว้บนโต๊ะ เป็นจังหวะเดียวกับที่มีใครคนหนึ่งเปิดประตูร้านเข้ามา
ร่างสูงกำยำจนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่แทบฉีกออกเพราะกล้ามเนื้อทำให้ผมรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบแปลกๆ เครื่องแบบที่ผู้ชายคนนี้ใส่คือเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าค่อนไปทางเข้ม ที่แขนมีปลอกผ้าสีแดงเขียนว่า Security แปะอยู่ กับกางเกงสุภาพสีดำ
ผิวสีน้ำผึ้งนั่นทำให้เขาคนนี้มีออร่าแผ่กระจายไปทั่ว ผมตัดรองทรงนั่นทำให้เขาดูเป็นผู้ชายมาดแมนในแบบที่สาวๆ ส่วนใหญ่ต้องการ
ชายตรงหน้าเดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะจ่ายเงินก่อนจะส่งยิ้มบางๆ มาให้...และนั่นทำให้ผมรู้สึกหัวใจตัวเองเต้นแรงมากจนกลัวชายหนุ่มตรงหน้าจะได้ยินมันเหลือเกิน
"สวัสดีครับ พี่เพิ่งเคยมาร้านเป็นครั้งแรก ต้องทำการสมัครสมาชิกไหมครับ?"
"เอ่อ..." ผมรีบเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนจะติดอ่าง "กรอกข้อมูลตรงนี้และขอสแกนบัตรประชาชนหน่อย เดี๋ยวผมจะให้บัตรสมาชิกไว้ ทุกครั้งที่พี่มาเช่าหนังสือให้พกบัตรมาด้วยนะครับ"
ผมยื่นเอกสารไปตรงหน้าเขาพร้อมกับปากกา ผู้ชายตรงหน้าหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาก่อนจะหยิบบัตรประชาชนส่งให้
ผมรับมาสแกนเข้าในคอมพิวเตอร์ตรงหน้าก่อนเหลือบมองข้อมูลในบัตรประชาชนนิดหน่อย...
โห ผู้ชายคนนี้อายุสามสิบแล้วเหรอเนี่ย ห่างจากผมตั้งสิบสี่ปีแน่ะ แต่หน้าตานี่เด็กมากเลย
พอกรอกข้อมูลเสร็จผมก็คืนบัตรประชาชนให้เขา
"พอจะแนะนำการ์ตูนอ่านฆ่าเวลาได้ไหมครับ พี่เพิ่งมาเป็น รปภ.ที่หอพักตรงข้ามร้านนี้เอง อยากหาอะไรอ่านแก้เซ็งหน่อย"
ว้าว แบบนี้เรียกโชคชะตานำทางเราให้มาเจอกันหรือเปล่าเนี่ย?
ตรงข้ามร้านเช่าการ์ตูนของน้าที่ผมมาช่วยทำงานตอนปิดเทอมฤดูร้อนคือหอพัก Z ครับ ถ้าผมจำไม่ผิดตรงประตูทางเข้าจะมีป้อมยามเล็กๆ อยู่ ที่คนในนั้นสามารถมองเข้ามาในร้านนี้ได้
ผมกลั้นยิ้มกับความโชคดีที่จะได้เห็นหน้าหนุ่มหล่อบ่อยๆ ก่อนจะตอบให้ข้อมูลไป
"เท่าที่ผมอ่านมาตั้งแต่เด็ก ผมชอบโดเรมอนที่สุดครับ"
ผมลุกเดินนำไปยังชั้นหนังสือฝั่งหนึ่งที่มีการ์ตูนโดเรมอนวางเต็มแถบไปหมด ชายหนุ่มตรงหน้าหยิบมันมาสามเล่มก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะคิดเงิน
ผมจดรายละเอียดและคิดเงินเสร็จ รับเงินจากเขาและทอนเงิน
"ผมไม่เคยเห็นหน้าพี่เลย เพิ่งมาทำงานเหรอครับ"
"ใช่ครับ พี่เพิ่งเปลี่ยนงานมาครับ ก่อนหน้านี้อยู่ต่างจังหวัดและเพิ่งเข้ากรุงเทพมาหางานทำ ยังไงพี่คงได้เข้ามายืมการ์ตูนบ่อยๆ ฝากตัวด้วยนะครับ"
ผมยิ้มรับด้วยความเต็มใจ "ครับ ผมชื่อโรตีนะครับ ฝากตัวด้วยเช่นกัน"
"โรตี? ชื่อน่ารักจังครับ พี่ชื่อช้างนะครับ"
"โห พี่ชื่อแปลกกว่าผมอีก ฮ่าๆ"
"แหมๆ ชื่อออกจะน่ารัก เดี๋ยวพี่กลับไปทำงานก่อนนะ ยังไงไว้คุยกัน"
"บ๊ายบายครับพี่ช้าง"
พี่ช้างยิ้มมุมปากให้ผมก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากร้านไปยังหอพักตรงข้ามนซอยเดียวกัน
ทิ้งให้ผมนั่งยิ้มใจเต้นตูมตามเพ้อไปคนเดียว
ผู้ชายอะไรล่ำเป็นบ้า กล้ามแน่นๆ นั่นน่าลูบแล้วกัดจังเลย
ปิดเทอมหน้าร้อนยังอีกยาวนาน...ไหนๆ พรหมลิขิตก็ช่วยถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็ขอลองเข้าไปทำความรู้จักหน่อยแล้วกันนะครับพี่ช้างน้อย (:
ไม่น่าเชื่อว่า...มันจะเป็นช่วงปิดเทอมที่แสนหวานเหมือนช็อกโกแลตของผม
_________________________________
+ กลับมาอีกครั้งสำหรับเซ็ตอาชีพ คราวนี้เป็นยามหนุ่มสุดล่ำครับผม
+ จะออกแนวสดใส คลายเครียดนะครับ ไม่ดราม่า
ฝากผลงานสองเรื่องก่อนหน้านี้ด้วยนะครับ
บุรุษพยาบาลที่รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42265.0)
กรรมกรที่รัก (http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=42310.0)
-
ดูเหมือนพี่ช้างแกจะไม่น้อยนะ :hao6: เด็กอายุสิบหก อื้อหืออ วัยกำลังแซ่บเลย
-
พี่ช้างจะชอบกินโรตีมั๊ยนะ
:L2: :L2:
-
พี่ช้างท่าทางจะแซ่บ 5555
ได้กินเด็กด้วยอ่ะ อายุ16 กำลังกรุบกริบ อิอิอิอิ
-
:mc4: :mc4:
รอค่ะ
-
พี่ช้างเสร็จน้องโรตีแน่เลยย 5555
-
ชื่อน้องโรตีนี่น่ากินนะ
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
รู้สึกเรื่องหลังๆนี่จะเป็นเคะอยากกินเมะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
สงสัยจะเป็นโรตีศิษย์ต้นไม้ซะล่ะมั้ง เหมือนกันเด๊ะ :m20:
วัยกำลังกรุบกริบเลย ไม่รู้งานนี้ใครจะโดนใครกิน
ไม่รู้ว่าพี่ช้างจะชอบกินโรตีมั๊ยน้า :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ เด็กน้อยน่ารักอีกแล้ว :L2:
-
พี่ช้างคงชอบโรตีส่ายไข่
-
พี่ช้างหนุ่มบ้านนอกจะสู้
หนุ่มน้อยโรตีบ้านอยู่ในเมือง อย่างไงน้อ รอติดตามค่ะ
-
โรตี ชื่อน่ากิน เดี๋ยวพี่ช้างได้กินโรตีตลอดชีวิตแน่! ><
-
โรตี น่ากินจัง 55
-
รอค่ะ
-
โรตีๆ พี่ช้างชอบกินมิ
-
โรตี : ยิ่งมองยิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนที่ดีคนหนึ่ง...ดีพอที่ผมจะชอบ
ผมมองพี่ช้างผ่านประตูกระจกใสในร้าน
พี่เขากำลังยืนคุยกับคุณป้าคนหนึ่งด้วยท่าทางสดใสมีความสุข แต่ในขณะเดียวกันก็ยังเว้นระยะของอายุและให้ความเคารพไปด้วยเช่นกัน
เป็นผู้ชายที่มีมารยาทยอดเยี่ยมคนหนึ่ง...ผมจำกัดความเขาแบบนี้นะ
ตั้งแต่หลายวันก่อนที่พี่เขายืมโดเรม่อนไปอ่านและเอาไปคืน พี่เขาก็เลือกโดเรม่อนกลับไปอ่านอีกหลายเล่ม ผมว่าอีกไม่นานนี้พี่ช้างต้องเสพติดโดเรม่อนแน่ๆ หรือบางทีผมจะเอาซีดีที่บ้านมาให้พี่เขายืมดูดีนะ
ผมไม่อยากบอกว่าความรู้สึกที่มีตอนนี้มันเรียกว่าความรักหรอกนะครับ มันอาจจะเป็นความชอบและประทับใจในรูปลักษณ์ที่เจอกันครั้งแรกมากกว่า
ซึ่งในอนาคตอันใกล้นี้...มันจะเปลี่ยนเป็นความรักหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจนักหรอกครับ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาดูไปเรื่อยๆ
เพราะผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าคนเราไม่สามารถรักใครโดยไม่ได้ศึกษาดูใจกันได้
มันเป็นแค่ความคิดของผมนะครับ เพราะหลายคนก็ตกหลุมรักกันตั้งแต่ได้ยินแค่เสียง สบตากันแวบเดียว
ทฤษฏีความรักของทุกคนมันไม่เหมือนกันหรอก...
เพราะฉะนั้นผมจะไม่เข้าไปจีบพี่เขาซื่อๆ หรอกครับ ผมชอบแสดงออกทางการกระทำมากกว่าคำพูด
อีกอย่าง...ผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่เขาชอบผู้ชายด้วยกันหรือเปล่า ไม่อยากหน้าแตกน่ะครับ แหะๆ
หลังจากนั้นทั้งวันผมก็ทำงานในร้าน มีลูกค้ามายืมหนังสือ คืนหนังสือเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปถึงตอนเย็นใกล้เวลาปิดร้าน
ผมล็อคประตูกระจกใสหน้าร้านเสร็จแล้วเดินไปที่เซเว่นหน้าปากซอยเพื่อซื้อของบางอย่าง พอเข้าไปในเซเว่นความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็โชยมาโดนตัวจนผมอยากปูที่นอนหลับตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเลย
กวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะไปหยิบขนมปังสอดไส้ช็อกโกแลตของฟาร์มเฮาส์มาสองลูกและไปหยิบน้ำดื่มขวดใหญ่ของคริสตัลจากในตู้เย็นออกมาและเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์
พอจ่ายเงินเสร็จผมก็เดินออกจากเซเว่นและกลับเข้าไปในซอยเดิมที่ร้านการ์ตูนอีกครั้ง
จริงๆ แล้วบ้านผมอยู่ในซอยถัดไปน่ะครับทำให้เวลาจะมาทำงานที่ร้านเนเน่ก็สะดวกสบาย เดินหรือปั่นจักรยานมาก็ได้
บรรยากาศยามเย็นในซอยแห่งนี้ไม่ได้เงียบเหงาอย่างที่คิด เพราะตามทางเดินที่ผ่านมามีเด็กเล็กๆ วิ่งผ่านกันไปมา
อา...ผมลืมบอกไปว่าข้างหอพักที่พี่ช้างทำงานอยู่จะมีซอยเล็กๆ ที่ตัดลัดไปยังศูนย์กีฬาของหมู่บ้านแห่งนี้
ที่พูดว่าศูนย์กีฬาเพราะมันมีสนามหญ้าให้เด็กวิ่งเล่นและเป็นพื้นที่ให้เด็กผู้ชายมาเตะบอล ไม่ไกลกันนักมีอุปกรณ์บริหารร่างกายคล้ายในฟิตเนสตั้งอยู่ เป็นของที่เศรษฐีคนหนึ่งมอบให้น่ะครับ แถมแถวนั้นยังมีที่นั่งให้มานั่งรับลมเย็นๆ อีกด้วยครับ
เรียกว่าเป็นศูนย์รวมการนัดพบและทำความรู้จักของคนในบริเวณนี้เลยแหละครับ
ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าหอพักที่มีป้อมยามเล็กๆ ตั้งอยู่ และมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง
ตอนนี้หกโมงตรง...
เหลียวซ้ายแลขวามอง พอพบว่าไม่มีใครแล้วจึงหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เขียนเตรียมมาจากในร้านมาสอดเข้าไปในถุงขนมปัง กับน้ำดื่มที่ซื้อมาจากเซเว่นและรีบเอามันไปวางไว้บนโต๊ะในป้อมยามนั้น
'ให้พี่ช้าง...ทานอร่อย'
นั่นคือข้อความที่ผมเขียนไปให้พี่ช้าง...เอาน่า ถือว่านี่เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วกันนะครับ
บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่คนชอบพูดสักเท่าไหร่...ชอบที่จะกระทำให้ฝ่ายตรงข้ามรับรู้มากกว่า
ไม่แน่ใจเหมือนกันแฮะว่าพี่ช้างจะงงไหมว่าใครส่งมาให้ คิก...คิดแล้วตลกจัง
ผมเดินออกจากป้อมยามมาและสะดุดคิดอะไรได้หน่อยๆ จึงหันกลับไปมองกระดาษเอสี่สีขาวที่แปะข้างๆ นั่น มันเป็นตารางเวรนี่เอง
อืม...ยามที่นี่เขาทำแบบนี้เองเหรอ
ช่วงอาทิตย์นี้พี่ช้างเข้าเวรทั้งอาทิตย์เลยช่วงเช้า และอาทิตย์หน้าเข้าช่วงเย็นถึงดึก
อา...เดี๋ยววันหลังแอบซื้อขนมปังมาให้อีกดีกว่า
วันต่อมาพอผมมาเปิดร้านตอนเช้าก็เจอพี่ช้างยืนอยู่หน้าร้านพอดี ผมแกล้งทำหน้าประหลาดใจทั้งรู้ตารางเวรพี่เขาแล้ว
"มาเช้าจังเลยครับพี่ช้าง"
"อาทิตย์นี้พี่เข้าเวรเช้าน่ะ เลยมารอหน้าร้านแต่เช้าเลย"
"ครับๆ รอผมแปปหนึ่ง ขอเปิดร้านก่อน"
ผมไขประตูร้านเข้าไปแล้วเปิดไฟ เปิดพัดลมก่อนจะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ตรงเครื่องสแกน
พี่ช้างเดินเอาหนังสือมาวางไว้และนั่งตรงเก้าอี้รอผม
ผมรับหนังสือไปเช็กละวางไว้ด้านข้างก่อนจะคิดเงิน ทอนเงินให้พี่ช้าง
"พี่อยากเปลี่ยนแนวเรื่องไหมครับ อ่านแต่โดเรม่อนไม่เบื่อเหรอ"
"นั่นน่ะสิ ก็สนุกดีนะ โรตีมีเรื่องไหนแนะนำพี่บ้างไหมครับ"
ผมเกาคางทำหน้าคิดก่อนจะผุดไอเดียแปลกๆ ขึ้นมา
"ลองอ่านนิยายดูไหมครับ พี่ช้างจะได้มีสมาธิจดจ่อกับมัน น่าจะโอเคนะครับ"
"จะดีเหรอครับ ตัวหนังสืออัดแน่นเยอะแบบนั้นจะทำให้เบื่อหรือเปล่า"
ผมส่ายหน้าไปมาและเดินไปตรงชั้นวางนิยายก่อนจะเลือกหยิบนิยายขนาดไม่หนามากขึ้นมายื่นให้พี่ช้างเรื่องหนึ่ง
"รวมเรื่องสั้นครับ ไม่เยอะมาก สามารถเลือกเรื่องที่อยากอ่านตรงสารบัญได้เลย ลองดูนะครับ ผมก็ชอบ"
"ครับ งั้นพี่จะลองเอาไปอ่านดูนะ ตกลงเอาเรื่องนี้แหละ"
ผมสแกนหนังสือและยื่นให้พี่ช้าง จากนั้นพี่เขาก็ออกจากร้านกลับไปทำงานต่อ
แอบเสียใจนิดหน่อยแฮะ พี่เขาไม่พูดถึงขนมปังกับน้ำที่ซื้อให้เมื่อวานเลย แต่คิดดูอีกทีผมอาจจะยังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับพี่เขาเกินกว่าจะเล่าเรื่องส่วนตัวแสนหยุมหยิมนั้นให้ฟังได้
ช่างมันเถอะ ค่อยเป็นค่อยไป ผมไม่รีบ
ถือว่าช่วงนี้กำลังทดลองงานแล้วกันนะครับ...ผมจะทำให้พี่ช้างเปิดประตูหัวใจมองผมให้ได้
-
สู้ๆนะโรตี เอาชนะใจพี่ช้างให้ได้ จีบพี่ช้างให้ติด อิ้อิ้
-
เอาใจช่วยน้องโรตีนะ
-
o13 o13 P`Chang ≧◇≦ !!! N`Roti naruk'^_^
Waiting for Doctor Guide nakaaaa
-
สู้ๆโรตี พี่ช้างเสร็จเราแน่ 55
-
พี่ช้าง น้องโรตี หมอไกด์ ใบไผ่ โอ้ยๆๆๆ ติดทั้ง 2 มาต่อเร็วๆน่ะ
-
น้องโรตีสู้ ๆ
:L2: :L2:
-
เอานิยายวายให้พี่ช้างอ่านสิ เผื่อแกจะอยากลอง :hao6:
-
น้องโรตีน่ารักจังเลย ลึกลับอย่างนี้แหละตื่นเต้นดี :laugh:
ทำทุกวันเข้าพี่ช้างต้องมีหลุดปากมาบ้างแหละน่า
ขอให้สมหวังในเร็ววันนะน้องโรตี :man1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เอาใจช่วยโรตี จีบพี่ช้างให้ได้ :L2:
-
รุก รุกเข้าไป!
-
สู้ๆนะโรตี ต้องพิชิตใจพี่ช้างให้ได้นะ
-
โรตี : ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบรับของแบบไหนจากคนที่ตัวเองชอบกันนะ?
วันนี้ผมมาเปิดร้านเช้ากว่าปกติ เพราะต้องรีบออกไปซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋หน้าปากซอยก่อน
พอซื้อเสร็จก็เดินเข้ามาในซอยเจอหอพัก Z ที่พี่ช้างทำงานอยู่ตรงหน้า เห็นยามกะกลางคืนเดินปิดปากหาวปั่นจักรยานอกไปหน้าปากซอย มองซ้ายมองขวาแล้วไม่มีใครกำลังมองอยู่ก็รีบเดินเข้าไปในป้อมทันที
ผมวางของที่ซื้อมาลงบนโต๊ะ รปภ.ในป้อม คาดว่าอีกสักพักไม่นานเกินห้านาทีพี่ช้างคงเข้ามาทำงานแล้วล่ะ เพราะฉะนั้นผมควรจะหนีออกไปก่อนที่เขาจะกลับมาสินะ
ขณะที่กำลังย่องจะออกจากป้อมยามนั้นเท้าผมก็เหยียบเข้ากับบัตรเล็กแข็งๆ อันหนึ่ง
พอหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นบัตรประชาชน เอ...นี่มันของพี่ช้างนี่นา อย่าบอกนะว่าลืมเอาไว้ สะเพร่าจริงๆ เลย
หืม...?
ดูจากวันเกิดบนบัตรประชาชนนี้...วันนี้มันวันเกิดพี่ช้างนี่นา
ผมยิ้มจางๆ เมื่อคิดอะไรออกก่อนจะวางบัตรประชาชนนั้นลงบนโต๊ะข้างถุงน้ำเต้าหู้ก่อนจะเดินออกไปเปิดร้านหนังสือตัวเองตามปกติ
ในหัวก็ร้อยเรียงแผนการบางอย่างที่เพิ่งคิดออกสดๆ ร้อนๆ
มันคงไม่แปลกหรอกนะ...ที่ผมชอบแสดงการกระทำมากกว่าคำพูด
พี่ช้าง : วันดีๆ ของผมกับเด็กน่ารักที่อายุห่างกันเป็นสิบปี 1
ผมอาศัยอยู่หอพักเล็กๆ ราคาไม่แพงในซอยถัดไปนี่เอง
เช้านี้พอไปทำบุญวันเกิดที่วัดใกล้ๆ เสร็จก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงานตามปกติ เพราะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมมีเวรกะเช้า พอสัปดาห์หน้าไปถึงเป็นเวรช่วงเย็นจนถึงดึก
พอมาถึงป้อมที่ทำงานประจำผมก็ต้องแปลกใจที่เห็นถุงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋วางบนโต๊ะ โดยที่ข้างๆ ถุงมีบัตรประชาชนของผมที่คงจะทำตกเมื่อวานหลังเลิกงานวางอยู่
แปลกจัง...คราวที่แล้วก็มีคนที่ซื้อขนมปังกับน้ำมาให้ ถามใครก็บอกว่าไม่รู้ไม่เห็น แล้วผมจะหาตัวแล้วตามไปขอบคุณเขาได้ยังไงเนี่ย
วันนี้ยังมีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาเพิ่มให้อีก...
คนแปลกหน้าที่ใส่ใจผมแบบนี้ เขาเป็นใครกันนะ?
ผมคิดอย่างมึนๆ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้หยิบหลอดดูดเสียบถุงน้ำเต้าหู้กินพร้อมกับหยิบปาท่องโก๋ใส่ปากไปด้วย ถือว่าเพิ่มพลังในการทำงานวันนี้แล้วกัน
หนังสือนิยายรวมเรื่องสั้นที่ผมยืมจากร้านโรตีกลับไปอ่านที่บ้านทำให้ผมเริ่มเข้าใจว่ามันไม่ใช่แนวจริงๆ ผมอ่านพวกตัวหนังสือติดกันเยอะแบบนี้แล้วรู้สึกปวดตาจนอ่านต่อไม่ลง เพราะฉะนั้นเอาไปคืนแล้วยืมการ์ตูนเบาสมองกลับมาอ่านเหมือนเดิมดีกว่า
พอช่วงพักกลางวันผมจึงเดินข้ามไปอีกฝั่งเอาหนังสือนิยายไปคืน
"สวัสดีน้องโรตี" ผมเอ่ยทักหนุ่มน้อยที่นั่งหลังเคาน์เตอร์ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส
“สะ...สวัสดีครับพี่ช้าง” โรตียกมือไหว้ผมแล้วทำตาหลุกหลิกไปมาอย่างกับคนไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละ แถมยัง...ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหมเหมือนแก้มโรตีมันแดงเหมือนลูกตำลึงเวลาสบตาผมยังไงไม่รู้
หรือว่าน้องเขาจะเขินผม...?
ความคิดแบบเข้าข้างตัวเองสุดๆ นั่นพลอยทำให้ผมเขินไปด้วยโดยไม่รู้ตัว
ผมข่มความรู้สึกแสนแปลกประลาดนั่นลงไปในอกพร้อมกับเอ่ยชวนคุยอย่างเป็นธรรมชาติที่สุดในแบบฉบับของผม
"พี่ว่าอ่านนิยายแล้วปวดตาไปหน่อย อยากอ่านการ์ตูนเหมือนเดิม ถ้ายังไงโรตีลองแนะนำเรื่องอื่นให้พี่หน่อยสิ"
เด็กหนุ่มตรงหน้าเหมือนจะสงบจิตใจตัวเองได้แล้วจึงยิ้มออกมาจางๆ
"ได้ครับได้ มีโดเรม่อนเล่มใหม่มา พี่ช้างลองเอาไปอ่านดูนะ ผมว่าสนุกดี"
"ครับผม เอาโดเรม่อนนั่นแหละ"
โรตียิ้มและรับหนังสือในมือผมไปสแกนทำการคืนก่อนจะลุกเดินไปที่ชั้นหนังสือมุมเดิมที่มีการ์ตูนเด็กอยู่
ร่างเล็กๆ ไม่สูงไม่เตี้ยกับใบหน้าบริสุทธิ์ที่แฝงแววคิดจางๆ ไว้ทำให้ผมรู้สึกชื่นชมเขาอยู่ในใจ ท่าทางที่แสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติปราศจากการปรุงแต่งทำให้ผมเผลอหวั่นไหวเป็นบางครั้ง
จะว่ายังไงดีล่ะ...ถ้าบอกว่าผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายจะเชื่อไหม?
ใช่ครับ ผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วก็เลิกกันไปเพราะผมไม่มีเงินซื้อของแพงๆ ให้เขา
มีให้แค่ความรักจากใจจริงเท่านั้น...แต่คนสมัยนี้ปัจจัยเดียวแค่ความรักคงเป็นไปไม่ได้ ผมเข้าใจเขาและไม่คิดจะโกรธเลยสักครั้งเพราะถือว่าเราจบกันด้วยดี แต่ละคนมีเหตุผลที่ฟังขึ้นและยังสามารถคบกันเป็นเพื่อนได้เสมอ
อ้อ ผมเล่าลัด โดยส่วนตัวแล้วผมไม่ค่อยปิดกั้นเรื่องเพศเสียเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล้วนมีหัวใจรักเหมือนกัน หากเราใจเต้นหรือมีความรู้สึกดีๆ กับใคร นั่นก็นับว่าเป็นความรักแล้ว แม้มันจะแปลกในสายตาคนมองทั่วไปหน่อยก็ตาม
แค่เรารักกัน...แค่คนในครอบครัวรับรู้ในสิ่งที่เราเป็น มันก็เพียงพอมากแล้วล่ะสำหรับผม
เอ๊ะ ว่าแต่ผมจะมารำลึกเรื่องความชอบส่วนตัวเวลาอยู่ต่อหน้าเด็กคนนี้ทำไมเนี่ย
ไม่แน่หรอกนะ...ความรู้สึกชอบมันเกิดขึ้นง่ายดายจะตายไป แต่ความรักต่างหากที่เกิดขึ้นยากต้องใช้เวลาหรืออาจจะไม่ใช่เวลาเลยก็ได้หากมองตาแล้วรู้ใจกัน
ในกรณีผม...มันเป็นแบบไหนกันนะ เอาเถอะ ไว้ค่อยคิดก็แล้วกัน เพิ่งเจอแปปเดียวแท้ๆ
"นี่ครับ มีสองเล่มนะพี่ช้าง"
โรตีเดินกลับมาที่โต๊ะและเริ่มทำการสแกนหนังสือก่อนคิดเงินให้ผมเหมือนทุกครั้ง...น่ารักจัง
โธ่ ช้างเอ๋ย...ทำไมทำตัวเหมือนเป็นตาลุงแก่อยากกินเด็กแบบนี้เนี่ย บอกตัวเองเข้าไว้สิว่านี่มันแค่ความชอบชั่วคราว ไม่ใช่ความรักหรอก เดี๋ยวก็ลืม
"ขอบคุณครับ"
ผมยิ้มน้อยๆ ให้โรตีหลังจากจ่ายเงินเสร็จและเดินออกจากร้านกลับไปทำงานต่อ
โดยไม่รู้ตัวเลยว่าวันนั้นทั้งวันผมจะไม่สามารถลบภาพคนตัวเล็กนั่นไปจากใจได้เลย ภาพของโรตีวิ่งวนอยู่ในใจผมและทำให้ผมต้องคอยมองกลับไปที่ร้านหนังสือฝั่งตรงข้ามทุกครั้งว่าเจ้าตัวยังอยู่ดีเสมอไหม
เอ...ผมว่าอาการผมเริ่มรุนแรงขึ้นมากแล้วล่ะ!
"เฮ้อ...หลับสักงีบแล้วกัน ห้านาทีพอนะ"
ผมบอกตัวเองแบบนั้นแล้วก้มหน้าซบลงกับท่อนแขนตัวเองเพื่อพักสายตาสักห้านาที แต่ต้นแขนดันไปชนกับถุงปาท่องโก๋ที่ยังกินไม่หมดจนมันเซเกือบหล่นลงพื้น ดีที่ผมยังเอามือตะครุบไว้ได้ทัน
พอหยิบมันขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะตามเดิมก็เพิ่งเห็นว่ามีเศษกระดาษแผ่นเล็กลายมือเดียวกับของคราวที่แล้วจากคนแปลกหน้าที่ซื้อขนมปังมาให้ผม
'สู้ๆ กับการทำงานครับ'
นอกจากความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นกับโรตีแล้ว เจ้าของความห่วงใยปริศนาที่ส่งมาให้ผมนี้ก็น่าคิดเหมือนกันว่าท้ายสุดเขาคือใครกันแน่
เอ๋...? นี่มันอะไรกัน
ผมลองจ้องลายมือบนแผ่นกระดาษนั้นแบบชัดๆ ประมวลความทรงจำในสมองเท่าที่มีว่าเคยผ่านตากับตัวอักษรในลักษณะนี้มาจากไหน
นี่มัน... ใช่ ผมนึกออกแล้ว มันเป็นของคนที่เขียนรายละเอียดกฎการยืมหนังสือเล็กๆ ให้ผม
นี่มันตัวหนังสือของโรตีนี่นา!
โรตี : ของเล็กๆ ที่ผมอยากให้เขาเก็บไว้ใช้
ผมปิดร้านแล้วเขย่งเท้ามองซ้ายขวาว่าพี่ช้างออกเวรไปหรือยัง พอเห็นว่าไม่มีใครนั่งอยู่ในป้อมแล้วผมเลยถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
หยิบถุงเท้ากับรองเท้าผ้าใบออกมาใส่และเก็บรองเท้าแตะที่ใส่มาไว้ในถุงนั้นและนำมันไปว้างที่ซอกเล็กๆ ข้างร้าน ตอนกลับค่อยเดินมาเอา
ในมือผมมีกล่องของขวัญชิ้นเล็กๆ อยู่ประมาณกล่องแหวนได้ มันเป็นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลอ่อนเรียบๆ ไม่มีลวดลายอะไรซึ่งพี่ช้างน่าจะได้ใช้ เพราะผมเห็นว่าพี่เขาเหงื่อออกแล้วไม่มีอะไรเช็ด ชอบใช้มือปาดทิ้งไปง่ายๆ อาจทำให้หน้าสกปรกได้ จึงเป็นที่มาของของขวัญนี้นี่เอง
ผมยกมือดูนาฬิกาแล้วรีบวิ่งเข้าไปในซอยข้างหอพักที่จะมีลานกีฬาเล็กๆ อยู่ มองซ้ายมองขวาแล้วตัดสินใจไปรำไทเก๊กกับพวกคุณป้ากัน สองสายตาก็กวาดมองหาเป้าหมายไปด้วย
อัพเดทหน่อยนะครับ...คือตอนพักกลางวันช่วงที่ผมจะแวบไปเซเว่นหน้าปากซอยเจอคุณป้าคนหนึ่งเดินผ่านมาก็คุยกันตามปกติ แต่เจ๊แกดันบอกว่า
'มีหนุ่มหล่อที่น่าจะเป็นยามคนหนึ่งมาออกกำลังกายด้วยกันทุกเย็นเลย'
แล้วหนุ่มหล่อที่เป็นยามในบริเวณนี้มันไม่ได้มีสิบคนเสียหน่อย มีแค่คนเดียวเองผมเลยเดาได้ไม่ยากว่าพี่ช้างแกคงมาออกกำลังกายที่นี่แหละนะ (ไม่มั่นใจเท่าไหร่หรอก แต่ลองดูก็ไม่เสียหายใช่ไหมล่ะ)
ผมยกแขนไปมามองเท่าไหร่พี่ช้างก็ยังไม่มาสักที...หรือวันนี้พี่เขาจะไม่มากันเพราะเป็นวันเกิดเลยจะไปฉลองกับแฟน
ถ้าอย่างนั้นผมก็มาเสียเที่ยวน่ะสิ!
แล้วพี่ช้าง...มีแฟนแล้วอย่างนั้นเหรอ? บ้าน่า นี่ผมคิดไปเองคนเดียวไม่ได้ถามพี่เขาเลยสักนิด เพราะฉะนั้นต้องหยุดมโนก่อน ใครบอกกันว่ามโนคือชนะ!
อ๊ะๆ นั่นไง ผมเจอพี่ช้างเดินเข้าซอยมาแล้ว...
_________________________________
ผมหายไปนานพอสมควรเลย มีคนรอเรื่องนี้กันอยู่ไหม 5555
อัพอีกครั้งก็จบแล้วนะ
จบเรื่องนี้มีเรื่องสั้นคั่นอีกเรื่องแล้วเตรียมเจอหมอไกด์นะครับ อิอิ
โกรธตัวเองมากเลย แต่งๆ หมอไกด์อยู่ พลอตของคุณครูที่รัก ชาวประมงที่รัก มันมาเอง
แล้วมาแบบเป็นเรื่องยาวด้วย 55555
เจอกันตอนสุดท้ายครับ
ปล.เรื่องนี้ไม่มีตอนพิเศษนะครับ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ น้องโรตี น่ารัก
-
พี่ช้าง
ชอบก็จีบเลยชอบก็จีบเลยเซ่ 555
-
ใกล้จบแล้วเหรอ อยากให้มีต่อเยอะๆ :ling1:
-
พี่ช้างรู้แล้วนะโรตี
-
รุกหนักๆเข้าสิลูก :katai5:
-
พี่ช้างรู้ซะแล้ว ว่าเป็นโรตี
แล้วพี่ช้างจะทำไงต่อเนี่ย รอๆๆ
-
ขอให้ใจตรงกัน
-
จะจบแล้วหรือเนี่ย พี่ช้างจะจัดการน้องโรตียังไงน๊า
รอลุ้น อิอิ
-
น้องโรตีกับพี่ช้างน่ารักทั้งคู่เลย
-
อ่าาาา จะเป็นไงต่อไปอะ
-
เดี๋ยวนี้ช้างชอบกินโรตีแล้วเหรอเนี่ย อิ อิ
-
พี่ช้างรู้ซะแล้ว ทีนี้หนูโรตีจะทำไงน้า คึๆ
-
มองกันไปมองกันมา สรุปคือใจตรงกันแล้วใช่มั๊ย
พี่ช้างรู้แล้วน้า รู้ว่าของนี้เป็นของใครและรู้ใจตัวเองด้วย :o8:
ความพยายามของน้องโรตีต้องไม่สูญเปล่าแน่ สู้ๆจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดให้น้องโรตี
-
ลุ้นค่ะ น้องโรตี นิสัยน่ารัก ไม่แรง ชอบค่ะ
-
ใครจะเอ่ยปากรุกก่อนน้าระหว่างพี่ช้างกับน้องโรตี
-
เรื่งนี้ก็เด็กน้อยน่ารักอีกแล้ว หุหุ
-
:hao7:
-
พี่ช้าง : วันดีๆ ของผมกับเด็กน่ารักที่อายุห่างกันเป็นสิบปี 2
เลิกงานเสร็จผมก็ปั่นจักรยานคันเล็กๆ กลับบ้านไปเปลี่ยนเป็นชุดวอร์มเพื่อเตรียมจะไปออกกำลังกายที่ศูนย์กีฬาในซอยข้างหอพัก Z ที่ผมทำงานอยู่
พอเข้ามาในซอยปุ๊บก็เจอคนคุ้นตาหลายคนมาออกกำลังกายกัน จึงหยุดทักทายและส่งยิ้มให้บ้าง
หืม นั่นมัน...?
ร่างบางของหนุ่มน้อยคนหนึ่งกำลังขยับลำตัวและโยกมือไปมาตามบรรดาคุณป้าวัยทองทั้งหลายที่ชอบรำมวยไทเก๊ก
"อุ๊บ...ฮ่าๆ"
ผมหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังจนคนที่กำลังรำไทเก๊กอยู่สะดุ้งแล้วหันมามองผมกันหมด
"พี่ช้าง มาออกกำลังกายเหรอครับ"
โรตีเดินออกจากแถวแล้ววิ่งเหยาะๆ มาทางผมที่กำลังยืนอมยิ้มอยู่ ไม่รู้ทำไมผมถึงคิดว่าเจ้าตัวเล็กแอบมาดักเจอผมก็ไม่รู้ ท่าทางมันบอกอ่ะ
เอ่อ...ผมคงคิดมากไปเอง น้องเขาไม่ได้คิดอะไรกับผมเสียหน่อย คงไม่มีทางเป็นแบบที่ผมคิดหรอก
"ไม่เห็นเคยมาออกกำลังกายเลย ทำไมอยู่ดีๆ วันนี้ถึงมาน่ะ" ผมถาม
"อะ...อ๋อ คือพอดีแบบ...แบบว่าอยากรักษาสุขภาพอ่ะครับ"
โรตีพูดพร้อมกับขยับแข้งขา กำมือขึ้นแล้วหมุนๆ ไปมาประกอบคำพูด...ไม่น่าเชื่อเลยแม้แต่นิด
ผมหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้...จดหมายน้อยและตัวหนังสือที่แนบมากับขนมปังและปาท่องโก๋ทั้งสองครั้งนั่น
"ถ้ายังไงมาวิ่งด้วยกันสักรอบสองรอบไหม"
โรตีตาเป็นประกายขึ้นมาทันที "ไปสิครับไป"
เราสองคนวิ่งสอบรอบสนามที่ไม่ใหญ่นั่นก่อนจะไปร่วมกลุ่มเต้นแอโรบิคอีกฝั่งหนึ่ง พอเสร็จก็กลับมานั่งเหนื่อยกันข้างต้นไม้ที่ผมเอากระเป๋าพาดบ่าใบเล็กกับขวดน้ำวางไว้
ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่โรตีมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังคิดทำอะไรอยู่ เด็กน้อยเอ๋ย ถ้าจะแอบทำอะไรให้ใครคือโคตรไม่เนียนอ่ะ แค่สบตาแป๋วนั่นก็รู้แล้วว่าคิดอะไรอยู่
"มองพี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว มีอะไรหรือเปล่า"
"ปะ..เปล่าครับ มองต้นไม้ด้านหลังพี่ต่างหาก"
คนตัวเล็กพูดจบก็หันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเขินอาย ทำเอาผมแอบอมยิ้มออกมาก่อนจะก้มลงนั่งหยิบขวดน้ำขึ้นราดหน้าตัวเองเพื่อเพิ่มความสดชื่นและจับกรอกมากอีกอึก
วินาทีที่ผมกำลังกรอกน้ำเข้าปากหางตาผมดันเห็นใส่โรตีที่รีบร้อนเปิดซิปกระเป๋าใบเล็กที่ผมพาดไหล่มาด้วยและใส่กล่องของขวัญผูกโบว์สีแดงเล็กๆ ลงไปก่อนจะรีบปิดซิปและกลับไปยืนแกล้งทำหน้าเหมือนคนกำลังเหนื่อยเหมือนเดิม
คนอะไรน่ารักจริง...ขอจูบสักทีได้ป่ะ
ผมอมยิ้มกับการกระทำของโรตี สงสัยคงแอบไปรู้มาสินะว่านี่เป็นวันเกิดผมเลยเตรียมของขวัญมาให้แบบนี้ แล้วยังท่าทางกลัวผมรู้ว่าตัวเองเอาของขวัญให้แบบเมื่อกี้อีกทำให้ผมใจแกว่งไปมาเลยทีเดียว
บางทีผมเริ่มเชื่อแล้วล่ะว่าโรตีอาจจะเป็นเจ้าของขนมปังกับน้ำเต้าหู้นั่น แบบนี้เท่ากับว่าเราสองคนกำลังคิดเรื่องเดียวกันอยู่ หัวใจก็กำลังเต้นไปในจังหวะเดียวกันอยู่สินะ
ผมพร้อมที่จะเปิดใจรับมุมมองความรักครั้งใหม่แล้วนะ...ติดแค่คนตัวเล็กตรงหน้านี่แหละที่พร้อมจะไปกับผมไหม เวลาแค่อาทิตย์กว่าๆ กับความสัมพันธ์อันแสนแปลกประหลาดของเราจะทำให้เจ้าตัวพอจะตัดสินใจได้หรือยังนะ
"พ...พี่ช้างทำไมมองผมแบบนั้นอ่ะ หน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอ"
โรตีหน้าซับสีเลือดขึ้นมาทันทีที่ถูกผมใช้แววตาวาบหวานเหมือนจะกลืนกินลงไปทั้งตัวจ้องมอง
"มองคนน่ารัก...ไม่ได้หรือไง"
ฮ่าๆ โรตีน่ารักจัง ตอนนี้หน้าแดงคอแดงไปหมดเลย เหมือนลูกมะเขือเทศโตๆ ที่มีแขนขาเดินได้เลยอ่ะ
"พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้คนแก่เนี่ย" โรตีบ่นเสียงงึมงำ
"โห สามสิบนี่ไม่แก่นะ กำลังดีต่างหาก ต้องลองก่อนถึงจะตัดสินใจได้"
"ลามกอ่ะพี่ช้าง พอเลย"
"เอ้า ก็ใครเริ่มก่อนล่ะ"
"ว้ากกก หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!"
เราสองคนคุยกันหัวเราะกันจนเดินออกมาจากซอย
ผมว่ามันอบอุ่นดีนะครับ ไม่หวือหวาไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย หัวเราะได้สุดเสียงไม่ต้องแคร์ว่าใครจะเหม็นปากเราไหม (?) บางทีผมอาจจะคุยเรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ได้นะถ้ามีโอกาส
"จะกลับบ้านเลยไหมเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง"
โรตีส่ายหน้าไปมาเหมือนเห็ดสีส้มในเกมมาริโอ้ "ยังครับ วันนี้พ่อแม่ไม่อยู่บ้านต้องหาอะไรกินก่อนกลับอ่ะครับ"
"ถ้าอย่างนั้นออกไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยไหม วันนี้วันเกิดพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
"อ้าว วันนี้วันเกิดพี่เหรอครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
ผมอมยิ้มกับคำโกหกแสนน่ารักนั่น ถ้าไม่รู้แล้วกล่องของขวัญในกระเป๋านี่มันคืออะไรล่ะ
"อื้ม ไม่รู้ แต่ใครก็ไม่รู้แอบเอาของขวัญมาใส่ไว้ในกระเป๋าพี่"
"…!!"
ฮ่าๆ โรตีหน้าเหวอไปเลย ตลกจัง เดี๋ยวต้องแกล้งแหย่ให้ตกใจเล่นบ่อยๆ แล้วล่ะ
"รู้แล้วทำไมไม่บอกเล่า"
"อยากแกล้งคนอ่ะ"
โรตีสะบัดสะบิ้งบ่นเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็หันมาพูดจาหัวเราะกับผมได้เหมือนเดิม
อืม...ถือโอกาสนี้พูดเลยแล้วกันนะ ถ้าออกไปด้านนอกตรงร้านอาหารคนเยอะ
"ขนมปังกับน้ำเต้าหู้นั่นของโรตีใช่ไหม"
คนตัวเล็กไม่ตอบแต่แหงนหน้ามองจันทร์ครึ่งเสี้ยวบนท้องฟ้าแทน
"ถ้าใช่แล้วจะเป็นยังไง...ไม่ใช่แล้วจะเป็นยังไงเหรอครับ"
ผมกระตุกมือโรตีให้หยุดเดินก่อนอีกประมาณห้าร้อยเมตรจะออกนอกปากซอยไป จากนั่นจึงจับไหล่คนตรงหน้าเบาๆ ให้หันหน้ามามองผมแบบเต็มตา
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามเรียบเรียงคำพูดในสมองให้ดูดีที่สุดก่อนจะเอ่ยมันออกมา แต่ใบหน้าซับสีเลือดของคนตรงหน้าทำให้ผมเขินมากขึ้นไปอีก บ้าชิบ!
"พี่อยากลองถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน...มันจะมีทางพัฒนาไปไกลกว่านี้ได้ไหม"
โรตีตาเบิกกว้างกับคำพูดของผมก่อนจะยิ้มกว้างออกมา แววตาสั่นระริกราวกับเด็กได้ขนมสุดโปรด
"พี่อยากพัฒนามันไปในทางไหนล่ะครับ"
คำพูดกึ่งจริงกึ่งเล่นนั่นทำให้ผมยิ้มออก จากสายตาผมคิดว่าโรตีเองก็คงพอมีใจให้ผมอยู่ไม่มากก็น้อยล่ะนะ
"เป็นแฟนกันไหมครับ...?"
พูดจบแล้วผมก็ต้องกลั้นใจเพื่อรอฟังคำตอบของคนตรงหน้า แต่โรตีเพียงยิ้มแล้วเอื้อมมือไปมาโอบรอบคอผมดันต่ำลงให้ใบหน้าเราสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าที่มันจะเป็น
เป็นโรตีเองที่ประทับริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่นลงมาบนปากเรียวของผมแรงๆ ทีหนึ่งก่อนจะเด้งตัวออกไปยืนตรงข้ามผมแบบเดิมปล่อยให้ผมยกมือขึ้นลูบปากตัวเองเหมือนคนกำลังเพ้อ
จูบเมื่อกี้นี่มันยอดเยี่ยมมากเลย ทั้งที่เหมือนแค่เอาปากชนกันเฉยๆ แล้วผละออกแต่กลับหวานนุ่มราวกับกำลังกินเอแคลร์อยู่ ถ้าได้สัมผัสกันและกันนานๆ กว่านี้คงจะดีสินะ
"ผมยังไม่ตอบรับคำตกลงเป็นแฟนกับพี่ช้างนะครับ"
"…!"
คำพูดนั้นทำผมแทบน้ำลายฟูมปาก
"ฮ่าๆ ตกใจขนาดนั้นเชียวอ่ะ ผมพูดความจริงนะ"
"…" ความจริงอะไรกันล่ะ จับข่มขืนตรงนี้เลยดีไหมเนี่ย!
"ผมอยากดูการกระทำของพี่ที่มีต่อผมครับ ดูกันไปสักระยะก่อนแล้วค่อยตัดสินใจครับ อย่ารีบร้อนเลย เพราะผมเองก็คิดไม่ต่างกับพี่ช้างเท่าไหร่ แค่อยากได้ความมั่นใจเฉยๆ"
"อ๋อ...แบบนี้นี่เอง ตอนแรกตกใจหมด"
"ตกลงตามนี้ได้ไหมครับ"
ผมยิ้มจางๆ ผงกหัวรับคำพูดของโรตี...แค่นี้เอง ทำไมจะไม่ได้ล่ะ
"ได้ครับ ระยะห่างระหว่างเรามีเท่านี้คงเกินพอแล้ว"
"ครับผม ผมไม่ทำให้พี่รอนานแน่ วางใจได้เลย"
เราสองคนยิ้มให้กัน ผมคลายมือออกจากไหล่คนตัวเล็กจากนั้นจึงเดินกันต่อไปหาร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยากกิน
วันเกิดของผมจบลงที่เราสองคนพร้อมจะศึกษาดูใจเพื่อแลกเปลี่ยนทัศนคติและพัฒนาความสัมพันธ์ในอนาคต มันโอเคกว่าแฟนเก่าผมที่สบตากันแวบเดียวก็ตกลงคบกันจนในที่สุดก็ไปกันไม่รอด
แบบนี้แหละกำลังดีเลย...ไม่มากไม่น้อยเกินไป
ค่อยๆ รักกันเบาๆ (:
(The End)
= = = = = = = = = = = = = = = = =
เยสๆ ในที่สุดมันก็จบลงแล้ว !! (เป็นคนที่มีนิยายดองไว้เยอะมาก =_=^)
ภาคปกติจบลงแค่นี้นะครับ ตอนแรกว่าจะไม่มีตอนพิเศษ แต่ไปๆ มาๆ ความรักของสองคนนี้ยังไม่ได้ฟันฝ่าอุปสรรคและได้โรแมนติกด้วยกันเลย
ผมเลยคิดว่าจะพเิ่มตอนพิเศษให้หนึ่งตอนซึ่งยาวมากกกกกกก แต่จะลงตอนเดียวจบเลยนะครับ น่าจะไม่นานหลังจากนี้
รอติดตามนะครับ (:
ปล.อยากเห็นช้างขี่โรตีไหม 55555555555555555
-
จบแล้วเยอ
อ๊ากขอตอนพิเศษ แช่บๆนะคะ
-
น่ารักทั้งพี่ช้างและน้องโรตี
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยยยยย
-
รู้สึกเหมือนตัดจบยังไงก็ไม่รู้ :mew5:
-
ช้างขี่โรตีนี่มันสนุกไหมอ่ะ อยากรู้จัง (ใสซื่อสุดๆ)
พี่ช้าง อะไรๆมันก็คงต้อง "ช้าง" เหมือนชื่อใช่มั้ย ว๊ากกก (>.<)
-
ละมุนมาก
-
เป็นอีกเรื่องที่น่าร๊ากกกกก :-[ เคยเห็นแต่ช้างกินกล้วย กินอ้อย แต่เรื่องนี้ช้างกินโรตี :laugh: รสชาติคงจะหอม หวาน มัน กรุบกริบ เน๊าะ พี่ช้าง :hao6: แต่ไม่ได้ มันต้องปอกเปลือกด้วยสิ :ling1: ยังไงตอนพิเศษปอกเปลือกด้วยนะ :mew1:
-
อ๊าย
โรตีไส้ช้างงงงงงงงงงงงงงงง
ในที่สุดก็จบซะแล้ว จะรอตอนพิเศษน่ะค่ะ
-
น่ารักอ่ะ หวานๆ
รอตอนพิเศษนะครับ ^^
-
ตอนพิเศษ
-
พี่ช้างมองปราดเดียวก็รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร
ก็อายุขนาดนี้นี่เนาะ ไม่ได้ว่าพี่ช้างแก่นะ :z2:
น้องยังเด็กค่อยๆศึกษาค่อยๆดูกันไปก่อนน่ะดีแล้ว
คู่นี้ไม่ได้หวานแต่รู้สึกว่าอบอุ่นมากๆเลยค่ะ
จะรอตอนพิเศษนะคะ อาจจะเป็นโรตีขี่ช้างก็ได้ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ตอนพิเศษ
กว่าเราจะลงตัวกัน Part I
"พี่ช้างอ่า ไปเถอะ นะๆ ผมอยากไปอ่า"
"ไม่เอาๆ วันหยุดทั้งทีพี่ว่าเรานอนอยู่บ้านดูทีวีกันดีกว่า"
"ง่ะ แต่ผมอยากไปดูหนังอ่ะ อยากไปเที่ยวสวนสนุก อยากไปเดินตลาดนัดนี่นา"
พี่ช้างถอนหายใจออกมาอย่างเริ่มเอือมระอา "โรตี พี่เคยบอกแล้วนี่นาว่าสภาพทางการเงินพี่ไม่ได้ดีมากมายขนาดนั้น พี่ไม่มีเงินพาเราไปกินร้าอาหารหรูๆ ซื้อเสื้อผ้าแพงๆ หรอกนะ"
ผมพองลมที่แก้มเพราะพี่ช้างเข้าใจผมผิดไปอีกแล้ว น่าเบื่อจริง!
"แล้วผมบอกตอนไหนล่ะว่าจะให้พี่ช้างเป็นคนจ่าย ผมเองก็ใช่ว่าจะมีเงิน แต่ดูหนังอ่ะมันไม่ได้แพงขนาดนั้น ร้านอาหารอ่ะผมยืนกินหน้าเซเว่นยังได้ ส่วนเสื้อผ้าจะซื้อไปทำไมเยอะแยะ ไม่จำเป็นสักหน่อย ที่ผมพูดมาทั้งหมดเนี่ยแค่อยากออกไปเที่ยวเล่นกับพี่ให้ใครคนอื่นเขาอิจฉาเล่นเฉยๆ นะครับ" ผมพูดพร้อมกับทำตาหวานเชื่อมที่สุดเท่าที่จะทำได้
พี่ช้างถอนหายใจออกมาอีกรอบแล้วเอื้อมมือไปละเลงหัวผมเล่น "เอาไว้พี่ค่อยให้คำตอบอีกทีได้ไหม เพราะพี่เหนื่อยมาก ทำงานมาทั้งอาทิตย์แล้ว อยากนอนพักผ่อนอยู่บ้านบ้างอ่ะ"
"ก็ได้! ผมให้โอกาสพี่คิดนะ แต่ต้องเร็วๆ ด้วย ไม่อย่างนั้นผมจะงอนพี่ให้ถึงที่สุด"
"ฮ่าๆ ครับผม ตอนนี้รอก่อนนะเด็กดี"
ผมอมยิ้มและเดินเลี้ยวเข้าซอยไปยังศูนย์กีฬาที่มีเครื่องออกกำลังกายมากมายไว้คอยบริการ
วันนี้พี่ช้างเลิกงานตอนสี่โมงเราก็พากันเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวอร์มและไปออกกำลังกายตามปกติเหมือนที่เคยทำมา ต้องบอกว่าเพราะพี่ช้างนี่แหละทำให้ผมกลายเป็นคนรักสุขภาพขึ้นมาเลย อยากมีร่างกายแข็งแรงจะได้ไม่ป่วยง่ายเหมือนเมื่อก่อน อยากตัวสูงๆ บ้างด้วย จะได้ไม่ถูกมองว่าเป็นเด็กเตี้ยแบบหนูผี
อ้อ! ขออัพเดทหน่อยนะครับ ผมกับพี่ช้าง 'ดูใจ' กันมาได้เดือนกว่าแล้วนะ ยังไม่เรียกกันว่าแฟน แต่พฤติกรรมหลายอย่างของเราก็เข้าใกล้คำนั้นเข้าไปเรื่อยๆ แล้วล่ะครับ คาดว่าอีกไม่นานคงสามารถใช้คำว่า 'คนรัก' ได้
พี่ช้างก่อนหน้านี้เป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่คนหวานแหววทางด้านการกระทำแต่ชอบใช้คำพูดหวานล้อมจนผมตัวลอยทุกครั้ง เห็นหน้าโหดแบบนี้บทจะหวานขึ้นมาล่ะก็เตรียมใจละลายได้เลย!
"อ้าว! วันนี้มาออกกำลังกายด้วยเหรอช้าง"
"ครับผม พี่ชัยก็มาเหรอครับ ไม่ได้เจอกันหลายวันเลย"
"ยุ่งกับงานนิดหน่อยน่ะ กลัวว่าถ้าไม่ได้มานานจะทำให้ปวดตัวเลยมาซะบ้าง อาทิตย์ละครั้งสองครั้งก็ยังดี"
พี่ช้างเอ่ยทักทายกับพี่ชัย ผู้ชายวัยกลางคนที่มาออกกำลังกายด้วยเช่นกัน การมาที่นี่ทำให้สังคมของผมเปิดกว้างมากขึ้น รู้จักคนเยอะขึ้น
การคบกับพี่ช้างทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเยอะเลยทีเดียว!
ผมชอบนะกับระยะห่างและความสัมพันธ์ประมาณนี้ มันไม่มากไม่น้อยเกินไป ไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจและลึกซึ้งจนเผลอปล่อยตัวปล่อยใจ ทำให้บางครั้งผมสามารถอ้อนออเซาะพี่ช้างได้ เอาหัวถูไหล่แน่นๆ เวลาอยากชวนไปเที่ยวไหน
"เฮ้! พี่ช้าง มาเล่นบาสด้วยกันไหม"
ผมกับพี่ช้างหันไปทางฝั่งสนามบาสที่มีเด็กมัธยมปลายกลุ่มคนหนึ่งกำลังรวมทีมเล่นบาสแล้วตะโกนเรียกพี่ช้าง
"เล่นไหมโรตี"
ผมเงียบคิดไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกแผนการดีๆ ออกได้ หึๆ พี่ช้างเสร็จผมแน่
"เล่นสิครับ แต่ว่า...ต้องมีข้อแม้ที่สมน้ำสมเนื้อนะครับ"
"พี่ล่ะกลัวเสียงเจ้าเล่ห์แบบนี้ของเราที่สุดเลย เอาเถอะ ลองพูดมาก่อนแล้วกัน"
ผมจ้องพี่ช้างด้วยดวงตาวาววาบเหมือนราชสีห์กำลังจะจับหนูกิน
"ก็...ผมกับพี่มาแข่งกันยังไงล่ะครับ ถ้าผมชนะพี่ต้องไปเที่ยวกับผมในช่วงวันหยุดที่จะถึงนี้ แต่ถ้าพี่ชนะ...ผมจะยอมทำตามที่พี่ต้องการหนึ่งอย่าง"
พี่ช้างหัวเราะออกมาเบาๆ "เห็นผลขนาดนี้ยังท้าพี่แข่งอีกเหรอ ถ้าแพ้ขึ้นมาจะมากระทืบเท้าร้องไห้โวยวายไม่ได้นะ"
"เฮอะ! ยังไม่ทันแข่งก็ตัดสินฝ่ายตรงข้ามเสียแล้ว คนเรานี่น้า ระวังจะกลืนน้ำลายตัวเองนะครับ" ผมลอยหน้าลอยตาพูดโดยไม่สนใจคำพูดพี่ช้างเลย
"งั้นก็มาแข่งกันเลยสิ" พี่ช้างโบกมือไปมาประมาณว่าพร้อมจะทำให้ผมแพ้แล้ว
ผมยิ้มกริ่มออกมา "แต่มีข้อแม้ว่าทีมผมจะสามารถทำอะไรก็ได้เพื่อชู้ตลูกลงไป"
"โห เราจะบ้าเหรอ แบบนี้มันเท่ากับโกงฝั่งตรงข้ามนี่นา"
ผมทำหน้าเหลอหลาพอพี่ช้างบ่นออกมาแบบนั้น "อ้าวๆ กลัวแพ้ขนาดนั้นเลยเหรอ น่าผิดหวังจัง"
พี่ช้างกัดฟันกรอดแล้วคว้าหน้าผมไปหอมแก้มอย่างหมั่นเขี้ยวซึ่งปฏิกิริยาจากพี่ช้างทำให้ผมหน้าแดงเล็กน้อย
"ได้เสมอถ้าสุดที่รักของพี่ต้องการ ถ้าอย่างนั้นพี่ก็มีข้อแม้เหมือนกัน!"
ผมเป็นฝ่ายที่ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันบ้าง พี่ช้างจะเจ้าเล่ห์กับผมบ้างไหมเนี่ย
"ในเมื่อไหนๆ มันก็ไม่คล้ายกับบาสเก็ตบอลตามปกติแล้ว พี่ก็จะทำให้มันเละไปกว่าเดิม ในเมื่อเราบอกพี่ว่าจะทำยังไงก็ได้ พี่ก็ขอจำกัดให้ทีมพี่มีสามคน แต่ทีมโรตีมีสองคน!"
"หา!" ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ บ้าไปแล้ว พี่ช้างบ้าไปแล้ว
"หน้าซีดเลยนะ กลัวเหรอ โด่ ไม่แน่จริงนี่หว่า"
"เฮอะ! ใครบอกว่ากลัว มาๆ มาเริ่มกันเลย แล้วจะได้รู้กันว่าใครขี้แพ้ แบร่ๆ"
พวกเราพากันเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเด็กพวกนั้น เอ...ผมต้องเรียกเขาว่าพี่ไหมนะ ดูแต่ละคนน่าจะอายุเยอะกว่าผมมากเลยนั่น
พอพี่ช้างบอกกติกาการเล่นเกมสุดแปลกนั่นทุกคนก็หัวเราะออกมาทันที ตอนแรกผมคิดว่าทุกคนจะด่าว่าพี่ช้างตุ๊ดแตกเล่นอะไรเป็นเด็กๆ แต่กลับไม่มีใครด่าแบบนั้นเลย กลับยุยงและบอกว่าจะเป็นแรงเชียร์ที่ข้างสนามให้!
เออเนอะ...โลกเรามันอยู่ยากขึ้นทุกวันแล้วล่ะ
"พี่ช้างแกล้งผมอ่ะ ทำไมทำแบบนี้!"
ผมโวยวายออกมาเสียงดังเมื่อพี่ช้างจัดการเลือกลูกทีมให้ตัวเองและผมแบบไม่ถามความสมัครใจเลย น่าเกลียดที่สุด! เลือกเด็กผู้ชายตัวอ้วนๆ ดูต้วมเตี้ยมให้ผม และเลือกคนตัวสูงสองคนไปให้ทีมตัวเองเนี่ยนะ ฮือๆ
"อ้าว พี่ก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อนน่ะสิ ในเมื่อเราบอกว่าจะใช้แผนหรือวิธีไหนกับทีมพี่ก็ได้"
ผมกัดฟันกรอดข่มความหงุดหงิดเอาไว้ "แล้วพี่จะเสียใจที่เลือกแบบนี้!"
และแล้วการแข่งขันก็ได้เริ่มต้นขึ้น...
ปรี้ด! (เสียงเป่านกหวีด)
ตาแรก
"อ้ากกก พี่ช้าง เด็กพี่กระโดดงับแขนผมเนี่ย"
"งั่บๆ" ผมกระโดดงับแขนผู้ชายตัวสูงที่กำลังจะชู้ตบาสลงห่วงอย่างทันเวลาในขณะที่ผู้ชายตัวอ้วนอีกคนในทีมผมกระโดดทับพี่ช้างเอาไว้
"โธ่เว้ย! ปล่อยนะเว้ย! หนัก!"
ตาสอง
"อ๊ากกก พี่ช้าง อย่าวิ่งเร็วนักสิ ผมตามไม่ทัน" ผมตะโกนแล้วใช้สองขาสั้นๆ นั้นวิ่งไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยให้เจ้าอ้วนอีกคนสกัดผู้ชายสองคนนั้นไว้
"แบร่ๆ เจ้าเด็กขาสั้น แน่จริงก็วิ่งตามมาให้ทันสิ"
หน็อยแน่! บังอาจมาว่าผมขาสั้นงั้นเหรอ งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง!
"ย้ากกกกกกกก" ผมติดสปีดวิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุดในชีวิต พี่ช้างหันหน้ามาทำตาเหวอและหยุดนิ่งทำให้ผมกระโจนเข้าถึงตัวพี่เขาได้และ...
ขวับ!
ตุบ!
ดึงกางเกงบอลผ้าบางๆ นั่นลงมา!
แต่แบบ...ผมไม่ได้ตั้งใจจะดึงกางเกงในพี่เขาลงมาด้วยนะ มือมันไปเองจริงๆ...
หลังจากนั้นเสียงจากรอบสนามก็ดังขึ้นทันที
"อู้ ไม่เบานะเนี่ยพี่ช้าง"
"โอ้โห ตอปิโดเว้ยพี่เรา"
"อิจฉาว่ะ อยากได้บ้างๆ"
ผมขอโต๊ดนะพี่ช้าง แงๆ
ด้วยเหตุฉะนี้ผมจึงแย่งลูกบอลในมือพี่ช้างไปและวิ่งเข้าไปชู้ตอย่างเร็วที่สุด และเป็นที่มาของชัยชนะแบบแปลกๆ ของผมกับผู้ชายอ้วนอีกคนที่กำลังล็อคชายตัวสูงสองคนไว้ด้านหลัง
= = = = = = = = = = = = = = = = = = =
ตอนพิเศษจะมีสองพาร์ทนะครับ อันนี้พาร์ทหนึ่ง
คิดถึงพี่ช้างกับโรตีกันไหมเอ่ยยยย
ไว้เจอกันพาร์ทสุดท้ายพร้อมการจบเรื่องนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาเสมอ ^ ^
-
5555 โรตีขี้โกง
-
ความต่างของอายุไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด
พี่ช้างที่เป็นผู้ใหญ่ก็สามารถรับมือน้องโรตีได้ทุกรูปแบบ
ความเป็นเด็กของน้องโรตีก็ทำให้พี่ช้างมีชีวิตชีวามากกว่าเดิม
แม้จะเด็กแต่ก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้พี่ช้างแต่อย่างใด
เห็นคู่นี้เขารักกันเรื่อยๆแล้วก็อิจฉา เป็นคู่ที่น่ารักไม่หยอกเลย
ไม่ได้หวือหวา แต่ก็อบอุ่นไม่แพ้ใคร รอพาร์ทที่เหลือนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อยากเห็น ช้างน้อย มั้งจัง
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
น่าสงสาร พี่ช้าง จังเลย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
โรตีอะไรกนันนั่น
-
:laugh: ตอร์ปิโดเลยเหรอ
-
:hao4: :hao4: :hao7: :hao7:
-
:laugh: น้องโรตีแม่งหื่นว่ะ :m20: :m20: :m20: อิพี่ช้างอวดช้างป่าให้ชาวบ้านอิจฉาเนี่ย :hao3:
ต้องไปสั่งสอนให้รู้จักกับช้างตกมันแล้ว อย่าไปยอมนะ :haun4: เรามาเรียกร้องฉากเสียเลือด :z1:
-
โรตีขี้โกง
-
ตอปิโด *0*
โรตีอยากเห็นทำไมไม่บอกพี่เค้าไปตรงๆละลูก หุๆ เจอแรร์ไอเทมเลยนะโรตี
-
รอ รอ รอ รอต่อไป
-
555 เจอตอปิโดเลยเหรอโรตี คิคิ
-
ตอนพิเศษ
กว่าเราจะลงตัวกัน Part II
"เรานี่มันตัวป่วนจริงๆ เลย" พี่ช้างบ่นพร้อมกับเอามือมาโยกหัวผมเล่น
ผมยิ้มเผล่อย่างมีความสุขแล้วนึกทะลึ่งอะไรไม่รู้ถึงได้แกล้งบีบก้นพี่ช้างไปทีหนึ่ง
หมับ!
"เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ"
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย พี่ช้างสะดุ้งตัวโยนปล่อยมือออกจากหัวผมทันที
"ก้นนุ่มจัง ขอเอาทีดิ"
ผมแซวเล่นตามประสา แต่พี่ช้างคงหมั่นเขี้ยวมั้งถึงได้ล็อคคอผมไว้ลากเดินไปด้านหน้า
"โอ๊ย! ทำอะไรอ่า! ผมเจ็บนะ เดี๋ยวคอเคล็ดพอดี"
"ก็ใครบอกให้พูดบ้าๆ แบบนั้นออกมาล่ะ ใครเอาใครกันแน่ เดี๋ยวโดน"
ผมผละตัวเองออกมาจากร่างสูงด้านข้างแล้วเบิกตาโตราวกับเด็กที่ไม่เคยรับรู้อะไรมาก่อน
"อะไร! ตามหลักการแล้วคนแก่กว่าต้องตามใจเด็กสิ พี่ช้างขี้โกงอ่ะ"
โป๊ก!
"โอ๊ย! เจ็บนะ เขกลงมาได้ยังไง กำปั้นตัวเองไม่ได้เล็กเลยนะ!"
ผมร้องโวยวายออกมาเมื่อพี่ช้างเขกหัวผมทีหนึ่ง แต่ดูท่าไม่มีความรู้สึกผิดเลยกลับหันมาจิ้มแก้มผมเล่นเป็นเชิงสั่งสอนอีก
"ใครโกงใครกันแน่ ที่พี่มาเดินเที่ยวด้วยวันนี้เพราะเกมการแข่งที่เราโกงพี่ไปต่างหาก"
"โห อย่ามาใส่ไข่นะ ก็เราตกลงตามนั้นแล้วนี่นา ตัวเองไม่มีน้ำยาเองแล้วมาโทษคนอื่นแบบนี้มันใช่ที่ไหน"
"หน็อยๆ ใครไม่มีน้ำยา เดี๋ยวจะโดนดี!"
"โดนอะไร ไม่กลัว แน่จริงก็ตามมาให้ได้สิ แบร่ๆ"
ผมหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนด้านข้างแล้วออกวิ่งหนีไปด้านหน้าทันทีเมื่อพี่ช้างเหมือนจะตะปบตัวผมไว้ด้วยแขนยาวเหมือนหนวดปลากหมึกนั่น
"อย่าให้จับได้ล่ะ! จะตีให้ก้นแดงเลย!"
"จับให้ได้ก่อนเถอะลุงแล้วค่อยพูด ฮ่าๆ"
ผมหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานแล้ววิ่งไปทางหน้าที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมา เกือบชนใครเข้าหลายคนแล้วด้วยล่ะ แหะๆ
อืม...ใช่แล้วครับ ผมเป็นผู้ชนะในการแข่งบาสเก็ตบอลเมื่อคราวก่อนทำให้วันหยุดประจำเวรของพี่ช้างกลายมาเป็นวันของผมที่พี่เขาต้องตามมาดูแล กินข้าว เดินเที่ยวและทำตามที่ผมต้องการหนึ่งวัน อิอิ
"แฮกๆ"
ผมวิ่งมาทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ที่วางตามข้างทางแล้วหอบเหนื่อยออกมา
"นี่แน่ะ จับได้แล้ว!"
พี่ช้างที่วิ่งตามผมทันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตามมานั่งข้างๆ แล้วล็อคคอผมไว้ทันที
"แอ่ก ยอมแพ้แล้วคร้าบบบ"
"อย่างนี้ต้องโดนทำโทษด้วยการจับแก้ผ้า!"
"โอ้! ไม่เอานะพี่ช้างเดี๋ยวน้องตื่น"
พี่ช้างหลุดหัวเราะออกมาทันทีราวกับสิ่งที่ผมพูดมันตลกเหลือเกิน
"ฮ่าๆ ตัวเล็กเท่าลูกหมานี่จะซักแค่ไหนกันเชียว ไว้โตกว่านี้สักสิบปีค่อยพูดนะ"
ผมเบ้ปากทันที "ชิ! ของตัวเองใหญ่ตายแหละ!"
"ก็พิสูจน์สิ..."
หมับ!
"อ๊ายย พี่ช้างทำอะไรอ่ะ!"
ผมหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ช้างเอามือผมไปจับตรงเป้าตัวเอง ฮึ่ยๆ โกรธตัวเองจัง ทำไมผมไม่หยิบมือพี่เขาออกเนี่ย
"เอ้า! ก็ให้พิสูจน์น่ะ เป็นไงใหญ่ไหม ไม่ใช่ช้างน้อยนะ เราก็เคยเห็นแล้วด้วย ฮ่าๆ"
กว่าจะตั้งสติได้ผมก็กุมไอ้นั่นของพี่ช้างไว้ซะนานเลย ในที่สุดก็ปล่อยมือออกมาจนได้!
"เล็กนิดเดียว หางจิ้งจกยังใหญ่กว่าอีก"
"พูดงี้เดี๋ยวโดนเลย"
"แบร่ๆ"
เราสองคนนั่งพักกันตรงนั้นอีกสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเดินซื้ออะไรมากินหน่อย เพราะเราออกมาตอนเย็น ต่างคนต่างไม่ได้กินข้าว พอวิ่งไล่จับกันไปมาเลยรู้สึกหิว
ผมเดินผ่านร้านขายเสื้อยืดตัวหนึ่ง
"โห สวยจัง"
พี่ช้างมองตามเสื้อยืดตัวนั้นแล้วถามออกมาลอยๆ
"อยากได้เหรอ?"
ผมพยักหน้าตอบรับไปตามความจริง "ใช่ครับ มันน่ารักมากเลย ถ้าเราสองคนใส่ต้องเหมือนเสื้อคู่แน่ๆ"
มันเป็นเสื้อยืดสีขาวธรรมดาที่ตัวหนึ่งเป็นมิกกี้เมาส์ ส่วนอีกตัวเป็นมินนี่เมาส์ อยากได้จัง...
"โรตี"
"ครับ?" ผมรับคำโดยที่ยังไม่ได้ถอนสายตาออกไปจากเสื้อตรงหน้า
"พี่ไม่มีเงินพอซื้อเสื้อให้เราหรอกนะ"
"…!"
คำพูดนั้นของพี่ช้างทำให้ผมรู้สึกสะท้านไปทั้งหัวใจ ความรู้สึกผิดอย่างมากมายไหลเวียนไปทั่วร่าง...
ผมหันไปมองพี่ช้างที่ใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดาไม่ได้มีราคา กับกางเกงยีนส์ที่ขาดตรงหัวเข่า ใส่รองเท้าแตะสีขาวตราช้าง
พี่ช้างเป็นผู้ชายที่สุดแสนจะธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย มาจากต่างจังหวัด ทำงานส่งไปให้พ่อแม่ กับข้าวที่กินก็ธรรมดา มื้อละไม่เกินสามสิบ ใช้ชีวิตอย่างประหยัดและรู้ในคุณค่าตัวเองดี
แต่ผม...ก็รักเขา
หมับ!
ผมจับมือพี่ช้างเรียกให้เขาเงยหน้าขึ้นมองผม
"ขอโทษนะ..."
"เรื่องอะไร?"
"ขอโทษที่คำพูดผมอาจทำให้พี่รู้สึกไม่ดี"
พี่ช้างเงียบไม่ตอบอะไรแต่จูงมือผมเดินออกมาจากที่ตรงนั้น
ผมรู้สึกแย่เมื่อพี่เขายังเงียบไม่ยอมพูดอะไรกับผมแบบนี้
"พี่โกรธผมเหรอครับ?" ถามออกไปอย่างร้อนใจ
พี่ช้างจูงมือผมมาหยุดริมถนนฝั่งที่ไม่มีคน แสงจากเสาไฟฟ้าด้านข้างทำให้ผมเห็นหน้าว่าพี่เขากำลังจริงจังขนาดไหน
"พี่ช้าง..." ผมเรียกพี่เขาเสียงอ่อย
เขาก้มลงไปเด็ดดอกหญ้าที่ขึ้นริมถนนมาหนึ่งต้นแล้วม้วนมันเป็นวงกลมอันเล็กๆ...เหมือนแหวน
ขวับ!
พี่ช้างจับมือซ้ายผมขึ้นมาแล้วใส่แหวนหญ้าที่ไม่มีค่าราคาใดแต่กับผมมันงดงามกว่าอัญมณีใดๆ ทั้งสิ้นลงไปในนิ้วกลางผม
"พี่...คงไม่มีเงินมากมายไปสู่ขอโรตีนะ"
ผมแทบจะหลุดขำออกมากับคำพูดสุดน่ารักนั่น
"แต่พี่จะทำให้เราเป็นคนที่มีความสุขที่สุดจากคนจนๆ ไม่มีอะไรติดตัวแบบพี่นี่แหละ"
"พี่ช้าง..."
"วันนี้พี่อาจจะมีแค่นี้...แค่แหวนดอกหญ้าไร้ราคาที่เก็บได้ข้างถนน"
"…"
"เชื่อเถอะ...ว่าพี่จะทำงานหาเงินเลี้ยงทั้งพ่อแม่และโรตีไปด้วย"
"…"
"ตอนนี้พี่อาจจะไม่มีปัญญาพาโรตีไปกินข้าวในร้านอาหารแพงๆ นอกจากข้าวราดแกงข้างถนนที่อาจไม่สะอาดไปบ้าง"
"…"
"พี่อาจจะไม่มีเงินพอซื้อเสื้อคู่นั่นให้โรตีใส่ แต่ถ้าวันไหนเราหนาวพี่พร้อมถอดเสื้อให้เราใส่ตรงนั้นเลย"
"พอเถอะพี่ช้าง"
ผมหยุดคำพูดพี่เขาแล้วสวมกอดร่างหนานั้นทันที ซบหน้าลงกับแผ่นอกที่ได้ยินเสียงหัวใจดังสะท้อนกลับมา
เสียงหัวใจที่เต้นเพื่อผมเพียงคนเดียว...
"ผมไม่ได้ต้องการอะไรจากพี่ทั้งนั้น"
"…" พี่ช้างเงียบ ฟังสิ่งที่ผมจะพูด
"เสื้อตัวนั้นผมบอกแค่ว่ามันสวย ไม่ได้หมายความว่าอยากได้"
"…"
"สิ่งที่ผมอยากได้จากพี่ที่สุดคือความรัก ความเอาใจใส่ต่อกันแบบนี้ตลอดไปเท่านั้นจริงๆ"
"โรตี..."
"อย่าพูดแบบนั้นอีกเลย...ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น"
"ครับ พี่รู้แล้ว"
เราสองคนมองหน้ากันเนิ่นนานก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายโน้มคอพี่ช้างเข้ามาใกล้...จนเราสัมผัสถึงลมหายใจที่บึกซึ้งของกันและกัน
พี่ช้างหลับตาลงเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้...
ทว่า...
"คิกๆ"
ผมหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าพี่ช้างตอนนี้
"หืม?"
พี่ช้างลืมตาแล้วมองหน้าผมอย่างงงๆ
"พี่ช้างหลับตาทำไมอ่ะ"
"อ้าว ก็เรา..."
"คิดว่าผมจะจูบพี่เหรอ ฮ่าๆ"
"หน็อย เจ้าเด็กแสบ ร้ายนักนะ"
"ว้าก อย่าตามมานะตาแก่ ฮ่าๆ"
ผมวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีเมื่อพี่ช้างทำท่าจะจับตัวผมไว้อีกหน
เสียงหัวเราะของเราสองคนดังไปทั่วทางแถวนั้น อากาศเย็นตอนกลางคืนบอกผมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
แหวนดอกหญ้าที่นิ้วนางข้างซ้ายสะท้อนกับแสงไฟยามค่ำคืนราวกับจะอวยพรให้ความรักของเราสองคนยาวนานตลอดไป
ถึงตอนนี้พี่ช้างคงไม่ต้องการคำตอบแล้วว่าผมจะตอบรับรักเขาเมื่อไหร่…ในเมื่อหัวใจผมเต้นตอบคำถามเขาไปแล้วแบบนั้น
แค่วันนี้เรามีกันและกัน...ก็เพียงพอแล้วล่ะ
(The End)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
จบแล้ว เย่ๆ
ตอนแรกคิดจะลากเรื่องไปยาวกว่านี้อีกสักหน่อย ก็กลัวว่ามันจะน่าเบื่อไปเสียก่อน เลยจบแบบนี้เลย
มีความคิดวูบหนึ่งว่าควรมีฉาก nc แต่ไปๆ มาๆ พี่ช้างกับโรตีดันไม่ยอมให้มี มันเป็นรักที่อบอุ่นปราศจากเรื่องนั้นจริงๆ
ต้องจินตนาการต่อเองนะครับว่าในอนาคตคู่นี้จะเป็นยังไงกัน
จบแล้วก็อย่าลืมพี่ช้างน้องโรตีนะครับ
เปิดอ่านเรื่องเก่าถึงรู้ว่าเซ็ตอาชีพสามเรื่องที่ผ่านมานี่พระเอกกินเด็กทั้งนั้นเลย 5555
แต่ก็นะ อ่านฮาๆ แบบแฮปปี้ปราศจากดราม่า
ตอนนี้มีดองคุณหมอไกด์ กับเด็กทะเลชาวประมงที่ชื่อหาดทราย จะสลับกันลงนะครับ
หลังจากนี้าชีพที่ตามมาจะปรับแนวบ้างนะครับ อาจจะต้องโตขึ้นอีกหน่อย
ขอบคุณทุกคนนะครับที่ติดตามกันมาเสมอ ผมจำได้นะใครที่ตามอ่านมาทุกเรื่องเลย ^ ^
-
น้องโรตีน่ารักที่สุ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ช้างก็ด้วยจ้าาาาา
:L2: :L2:
-
พี่ช้าง โคตรโรแมนติกอ่ะ
น่าอิจฉาทั้งคู่จัง
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอติดตามเรื่องต่อไปค้าาาา โรตีน่ารักมากๆ
-
ขอบคุณค่า
-
อบอุ่นดีจัง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สนุกมากค่าา โรตีกวนมาก คริคริ
-
รีบเก็บตังค์นะพี่ยาม ไปสู่ขอน้องงงง :-[
-
รอพี่ช้างเป็นหัวหน้ายาม :z2:
-
หู้ยยยย น่ารักมากๆเลยค่ะ
-
:m1:
-
อืมมม เว้นเอ็นซีให้เด็กมันโตบ้างก็ดีเนาะ :laugh:
แม้ไม่ได้มีอะไรกันแต่ก็รักกันมากไม่แพ้คู่ไหน
เชื่อว่าพี่ช้างจะทำให้น้องโรตีมีความสุขได้แน่นอน
แทบร้องไห้ตอนที่พี่ช้างสวานแหวนดอกหญ้าให้น้อง
คนขยันและกตัญญูอย่างพี่ช้างสักวันต้องสบายแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆอีกเรื่องค่ะ :L2:
-
o13
-
ขอบคุณค่าา
พี่ช้างกับโรตีน่ารักจัง^^
-
น่ารักจัง
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องราวน่ารักแบบนี้
-
ซึ้งจังเลย
-
น่ารักมากๆๆๆ หวานสุดๆ
พี่ช้างกับน้องโรตีน่ารัก
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
อ่านแล้วประทับใจจังเลย
เป็นความรักที่น่ารักมากๆ
:pig4:
-
น่ารักมากมายอ่ะ
-
โรตีน่ารัก
พี่ช้าง แหวนดอกหญ้าน่ารัก อิอิ
-
สนุกดีคะเป็นเรื่องอบอุ่นแบบใสๆ ชื่อนายเอกก็น่ารัก น้องโรตี เหอๆ
-
พี่ช้างอบอุ่น น่ารัก มีเสน่ห์
-
:-[ อ๊าย น่าร๊าก อ่ะ
-
:katai2-1:
-
น่ารักดี
-
เป็นความรักที่สวยมากๆ ขอบคุณน่ะสนุกมากเลย o13 o13 :katai2-1:
-
อ่านแล้วซึ้งมาก เชื่อว่าสักวันพี่ช้างต้องทำได้
โรตีน่ารักสุดๆ
-
น่ารักอ่าาาา พี่ช้างกับน้องโรตีน่ารัก *_* ขอบคุณสำหรับเรื่องหวานๆ ค่า
-
สนุกมากค่ะ เรื่องน่ารักและอบอุ่นมาก... แต่ขอเพิ่มตอนพิเศษ nc ได้มิ 55 :hao7:
-
น่ารักดีครับ ชอบๆๆๆ
-
ตอนพิเศษตอนสุดท้ายซึ้งมากๆ
-
โรตีน่ารัก เรื่องนี้อบอุ่นมากๆ :-[
-
พี่ช้าง น้องโรตี น่ารักอ่ะ แหวนดอกหญ้า ค่อยๆๆๆสร้างกันไป
-
สนุกครับ พี่ช้างน่ารักว่ะ ..........
-
สนุกมาก โรแมนติกเหมือนกันนะ :katai2-1:
-
โถ~~ พี่ช้างอย่าได้น้อยใจในวาสนาของตัวเองไปเลยนะคะ ..น้องโรตีรักพี่ที่ใจใช่เงินทองและของนอกกายเสียเมื่อไรกันล่ะเน้ออ ^^
-
น่ารักค่ะ อ่านแล้วอยากกินโรตี อาจเพราะดึกแล้ว เห็นอะไรก็นึกถึงของกินไปหมด
พี่ช้างของน้องโรตีน่ารักมาก เป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดามาก น้องโรตีโชคดีที่มีพี่ช้าง พี่ช้างก็โชคดีที่มีน้องโรตี
ส่วนเราก็โชคดีที่มีนิยายน่ารักๆแบบนี้อ่าน ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
คือน่ารักมากอ่ะ โอ้ยยยย สครีมมมมดังงงงๆ > < :-[
-
นิยายเรื่องนี้น่ารักและใสใสตามอายุของโรตี :pig4:
-
ตอนพิเศษทำเอาน้ำตาแตกเลยนะพี่ช้าง
ซึ้งอ่ะ ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องราวดีๆ น่ารักๆให้อ่านกันนะค้ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้ยยยสนุกกกอ่ะ น่ารักมากกก จบอย่างซึ้ง ชอบๆ
-
คู่นี้น่ารักมากอ่ะ