ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
+++++++++++++++++++++++++++++
[/b]
เมื่อป๋าคนเคยมีแต่เมีย
กลับกลายเป็นเมียเสียเอง!!!!
.
.
.
.
'เขา' ป๋าธัชคนหล่อ เมียน้องธาม
Vs
'เขา' น้องธาม ผัวคนแมน
.
.
.
.
.
ป๋าธัช
ชายหนุ่มโสดสนิทที่ใช้ชีวิตเรี่ยราด เปิดผับเพื่อความสนุกสนานไปวันๆ นิสัยเจ้าชู้ กวนส้นตีนเป็นที่สุด หาเรื่องเปรี้ยวตีนได้ตลอดเวลา ชอบเก็บเด็กตัวเล็กๆน่ารักไว้สะสมเล่น(?) อายุ 27 ปี
"ไอ้เด็กเหี้ยย! มึงทำลายซิงตูดกู!!!"
.
.
.
.
.
ธาม
หนุ่มหล่อประจำมหา'ลัย ชั้นปีที่สาม คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ถูกพ่อผู้บังเกิดเกล้าบังคับขู่เข็ญให้มาทำงานที่ผับใกล้ๆมหา'ลัย เป็นคนเงียบ แต่ร้ายลึก เจ้าเล่ห์แสนกล เป็นนักเจ้าแผนการ และหื่นบรม อายุ 21 ปี
"ก็ป๋าเมื่อคืนเป็นคนขอให้ผมกระแทกเข้าไปไม่ใช่เหรอครับ"
.
.
.
.
.
"กูเป็นรุกนะโว้ย! มึงอย่าริมาเอากูนะสัส"
"เหรอครับ แล้วทำไมตรงนี้ขมิบแรงจังป๋า"
.
.
.
.
"อะ...เอานิ้วของมึง...ออกไป...นะโว้ย"
"ถ้าอย่างนั้นก็เลิกตอดนิ้วผมก่อนสิครับ"
.
.
.
.
"มองดูดีๆ...มึงนี่ก็หล่อดีเหมือนกันนะ"
"พูดแบบนี้อยากโดน 'เอา'เหรอครับป๋า"
.
.
.
.
"มึงไอ้เด็กแก่แดด ใครใช้ให้มึงหื่นกามขนาดนี้!?"
"ป๋าครับ ป๋าขึ้นคร่อมผมก่อนนะ"
ตอนที่ 2 : ทำไมป๋ารู้สึกเสียวที่รูตูด
"ซี๊ดดด อูยย เบาๆ"
"จะเบาได้ยังไงป๋า แบบนี้มันต้องทำหนักๆ"
"โอ๊ย!! ไอ้เหี้ยเอ้ยย กูเจ็บ!!!"
"ยิ่งเจ็บยิ่งเสียวนะป๋ารู้ป่ะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โครม!!!!!
"ไอ้เชี่ยปิ๊ก!!! ทำแผลนะโว้ยไม่ใช่เอากัน ที่จะทำแรงๆแล้วเสียว ไอ้เวรเอ้ย!!!" ผมประเคนตีนงามๆยันร่างท้วมต้วมเตี้ยมของไอ้ปิ๊กจนแม่งลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น ขาชี้ฟ้ามองดูทุเรศชิบหาย มันร้องโอดโอยยันร่างขึ้นนั่งแล้วขมวดคิ้วแน่น
"โอ้ยป๋า! มันเจ็บนะโว้ย!!!"
"เออ!! สมน้ำหน้ามึง เอาสำลีมากูทำเอง! แม่งใช้มือรึตีนทำวะสัส" ผมตะโกนด่าแม่งไปอีกดอก แผลที่มุมปากเจ็บแปล๊บๆทุกครั้งที่ขยับแต่ก็อดไม่ได้ รับสำลีจากมือของมันมาแล้วบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบา
"มือดิป๋า ป๋าไม่เห็นเรอะ" มันบ่นตอบกระปอดกระแปด ยันตัวลุกขึ้นแล้วเอามือปัดก้นตัวเองไปด้วย ผมหันขวับไปมองมันตาขวางทันที
"เออกูรู้!!! สกิลทำแผลมึงห่วยแตกมาก เอาน้ำมาให้กูแล้วก็ไปทำงานไป๊!" ผมเอ่ยไล่เสียงสูง ไอ้ปิ๊กทำเสียงฟึดฟัดแต่ก็ยอมเดินออกไปห้องครัวคุ้ยๆหาน้ำในตู้เย็นมาเสิร์ฟให้ ท่าทางวอนตีนชิบหาย หักเงินเดือนแม่งดีมั้ยวะ
"อะนี่ป๋า น้ำเย็น แดกๆเข้าไปซะนะแล้วก็เลิกมองไปทั่วเหมือนจะไปกัดชาวบ้านเขาสักที" มันเดินกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับน้ำเย็นๆหนึ่งแก้ว คำพูดคำจาแต่ละคำของมันไปกระตุ้นต่อมตีนของผมได้ไม่ยากเลย
ไอ้ลูกน้องเวรตะไล กูจะไล่มึงออก!!!!
"ตอบกูทีว่ากูเป็นเจ้านายมึง" ผมถามเสียงเรียบอย่างปลงตก ยกแก้วน้ำขึ้นกระดกดื่มในรอบเดียวแล้วจัดการเอาสำลีชุบยาทำแผลให้ตัวเองต่อไป....แม่งเอ้ย!!แสบสัส
"เอ้อป๋า"
"ไร" ผมตอบรับทั้งๆที่ไม่ได้หันหน้าไปมอง เอาหน้าส่องกระจกใบเล็กๆที่ไอ้ปิ๊กมันเตรียมมาให้มองดูหน้าหล่อๆของตัวเองที่โดนประเคนตีนฝากรักแล้วได้แต่ร้องโอดโอยในใจ มึงจะชกตรงอื่นที่ไม่ใช่เบ้าตากูไม่ได้รึไงวะ!?
"ป๋ามาผับได้ยังไงวะ" คำถามของมันทำให้ผมชะงักมือ ตวัดสายตามองไอ้ร่างท้วมตรงหน้าที่กำลังทำหน้าสงสัยอย่างสุดกำลัง พ่นลมหายใจแล้วยิ้มเหยียดใส่
"มึงยังมีหน้ามาถามอีกเรอะไอ้ลูกน้องเวรตะไล!!!" ผมแว๊ดใส่หน้ามันอีกรอบเตรียมจะประเคนตีนใส่หน้าแม่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ทีตอนโทรไปหามึงเสือกปฏิเสธ หนำซ้ำยังปิดเครื่องหนีกูด้วย มันน่ามั้ยวะ ห้ะ มันน่ามั้ยวะ!!??
"โอ้ยป๋า! ใจเย็นดิวะ ผมแค่ถามเองนะ" ไอ้ปิ๊กรีบวิ่งพาร่างกลมๆของมันไปหลบอยู่เเคาน์เตอร์แล้วชะโงกหน้ามาถามอย่างหวาดๆ ผมจิ้ปากเบาๆแล้ววางเท้าที่ยกขึ้นเตรียมยันหน้ามันลงไปวางที่พื้นดังเดิม
"ไอ้ธามมาส่ง" ผมว่าแค่นั้นไอ้ปิ๊กก็อุทานออกมาเสียงดังทันทีจนผมก็สะดุ้งตาม มือที่ทำแผลอยู่เผลอออกแรงกดอย่างแรงจนผมต้องร้องออกมา ไอ้ปิ๊ก!!! มึง!!!!
"เห้ยป๋า!!!!!!"
"โว้ยยย อะไรของมึงอี๊กกกก" ผมขมวดคิ้วถามเสียงสูง ปาก้อนสำลีกลมๆออกไปให้พ้นทาง ไม่ทำแม่งแล้วผงแผล ปล่อยให้มันแห้งไปเอง ทำแล้วมีแต่จะเจ็บเพิ่ม ชีวิตผมแม่งหาความสงบสุขไม่ได้จริงๆ แค่ทำแผลยังทำนิ่งๆไม่ได้
"ป๋ามากับใครนะ!?" มันถามย้ำอีกรอบด้วยสีหน้าตื่นตระหนกจนผมต้องกรอกตาจิ้ปากแล้วตอบอีกรอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
"มากับไอ้ธาม มึงไม่ต้องถามต่อว่าธามไหน ไอ้ธามวิศวะเพื่อนไอ้เป้น้องมึง ขวัญใจเด็กทั้งมหา'ลัย ไอ้ธามที่ได้แดกสาวไปแล้วครึ่งผับนั่นน่ะ ไอ้ธามที่น้องเชอร์รี่ทิ้งกูไปถวายบัวให้มันนั่นแหละ ชัดไหมสัส มึงต้องการคำขยายความเพิ่มมั้ย?" ผมชี้หน้ามันแล้วพ่นอธิบายใส่ให้เป็นชุด เลิกคิ้วถามตบท้ายให้ด้วย ไอ้ปิ๊กได้แต่อ้าปากกว้างค้างไว้อย่างนั้นจนแมลงวันแทบจะบินเข้าปาก พูดแล้วก็พาลให้อารมณ์เสีย ยิ่งเรื่องน้องเชอร์รี่นี่ผมยิ่งขึ้น!!
น้องเชอร์รี่ที่พูดถึงไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆผิวขาวๆตาโตๆ ครางทีนี่หวานหูชิบหาย น้องเขาเป็นตัวท็อปในคลังสต็อกของผมเลย ขวัญเอ๊ยขวัญมา แต่แล้ววันที่น้องแม่งได้เห็นไอ้ธามมันก็ไม่ยอมให้ผมเอาอีก เห็นอีกทีมันไปนั่งถวายบัวให้ไอ้ธามแล้ว ดูดบัวจนอร่อยปากเลยเชี่ย!
ประเด็นคือวันนั้นแม่งทำกันกลางผับ ไอ้เด็กธามแม่งไม่มีท่าทีว่าจะสะทกสะท้านห่าอะไรเลย แถมยังมีหน้ากระตุกยิ้มยักคิ้วให้ผมอย่างเย้ยหยันอีก โคตรอยากจะพุ่งเข้าไปเอาเท้ายันหน้าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากด่ามันไปทางสายตาว่า
กู เกลียด มึง!!!!
ขอสาปแช่งให้มึงโดนสอยตูด!!!!
"แต่เฮียไม่ถูกกับมันไม่ใช่เรอะ"
"เออ!!!กูไม่ถูกกับมัน แล้วกูก็ไม่ต้องหน้าด้านขอติดรถมันมาถ้าหมาที่ไหนไม่รู้แม่งไม่ชิงตัดสายกูทิ้งไปก่อน เลิกอู้งานแล้วไปเช็ดแก้วได้แล้วไป๊!!" ผมตัดประเด็นแล้วไล่มัน ไอ้ปิ๊กทำท่าจะถามอีกผมก็ยกแก้วน้ำทำท่าจะปาหัวแม่งเลย ถึงได้ยอมวิ่งไป
ลูกน้องกูดีๆนี่หาไม่ได้สักคน!!!
++++++++++++++++++++++++++++++
22.30 น.
นี่คือช่วงเวลาที่ผมชอบที่สุด แสงสีหลากหลายประกอบไปกับเพลวแดนซ์มันส์ๆ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ครบครัน บรรยากาศแห่งการสังสรรค์ ที่นี่คือสถานที่แห่งการปล่อยผีของหนุ่มสาวทุกคน!!! ผับป๋าธัช!!!!!
"เป็นอะไรวะไอ้ป๋า มองห่าไรของมึง" เสียงทุ้มแหบๆดังอยู่ข้างหูทำให้ผมต้องหลุดจากภวังค์ความภูมิใจของตัวเอง หันหน้าไปหาเจ้าเสียงก่อนจะสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ
"เชี่ย!!! ไอ้ทัพ! มึงจะโผล่หน้ามาทำไมใกล้นักหนาวะ เอาหน้าปลวกๆของมึงออกไป!" ผมว่าพลางเอามือยันหน้าของมันออกไป ไอ้คนผมขาวที่เพิ่งผ่านการย้อมมาหมาดๆมองหน้าผมแล้วเบ้ปากใส่
ไอ้ทัพ เพื่อนรักเพื่อนซี้หมายเลขหนึ่งของผม เอาจริงๆมันไม่ได้หน้าปลวกหรอก มันเข้าขั้นหล่อมากถึงหล่อสัสเลยล่ะ ทรงผมเทรนด์เกาหลีสีขาวของมันถ้าเบ้าไม่ดีพอก็คงไม่รอด แต่มันรอด!!!
ไอ้ทัพเป็นธายาทบริษัทท่าเรือยักษ์ใหญ่ แต่แม่งไม่เอาอ่าวเท่าไหร่ เอาแต่กินกับเที่ยวหลีสาวไปวันๆ มีเพื่อนก็คบแต่กลุ่มเพื่อนที่มันบรรลัยๆเช่นพวกผม งี้แหละเพื่อน มีเพื่อนจันไรเดี๋ยวชีวิตมึงก็บรรลัยไปเอง
"แหม มึงหล่อตายแหละห่า"
"หน้าดีกว่ามึงแล้วกัน" ผมสวนกลับทันที ไอ้จอมทัพเบ้ปากทำหน้ากวนตีนจนน่าเอาตีนตบ ผมจบประเด็นเก่าแล้ววกกลับถามคำถามเดิมอีกครั้ง
"แล้วมึงเป็นไร เหม่อมองอะไรวะ ไหนกูดูบ้างดิ้" มันดันไหล่ผมให้พ้นทางแล้วชะโงกหน้าคอยื่นคอยาวมองดูบรรยากาศภายในผับอย่างสอดรู้สอดเห็น ผมได้ทีผลักหัวขาวๆของแม่งออกไปให้พ้นตัวแล้วยืดอกพูดอย่างภูมิใจ
"ก็ไม่ได้เหม่อมองอะไรทั้งนั้น" คำตอบของผมทำให้ไอ้ทัพเริ่มขมวดคิ้วทำหน้าหมางง ถามย้ำกลับมาอย่างจะเอาคำตอบให้ได้ คือมึงจะเอาอะไรมากมายกับอาการเหม่อของกูวะ
"แล้วมึงเหม่ออะไรล่ะวะ"
"กูกำลังซึมซับความสำเร็จของผับกู"
"ถุ้ย!!!//ถุ้ย!!!" ไอ้ทัพกับบุคคลมาใหม่พร้อมใจกันทำกิริยาสถุนอย่างสูงสุดใส่ผมทันทีไม่มีเกรงใจ ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้คนที่กำลังยืนค้ำหัวอยู่ตอนนี้ พอเห็นทรงผมไถเกรียนทั้งกบาลจนน่าตบแบบนี้ก็รู้ทันทีว่ามันเป็นใคร
ไอ้เฟรม เพื่อนรักหน้าโหดดีกรีนายทหาร มีดีแค่หน้ากับหุ่น แต่จิตวิญญาณแม่งยาจกดีๆนี่เอง ผมหยิบน้ำแข็งในแก้วปาใส่หัวไอ้คนยืนอยู่ไปหนึ่งที มันหลบทันแล้วยักคิ้วใส่อย่างกวนตีน
"เลี้ยงเหล้าฟรีวันเว้นวัน เงินออกจะเยอะกว่าเงินเข้าอยู่ละ" หูยยย ไอ้ห่าเฟรม แดกเหล้ากูฟรีแล้วยังปากดี!!
"พวกมึงน่ะตัวดีเลยไม่ใช่รึไง ทำมาปากดี" ใช่ครับ พวกมันนี่แหละตัวดี นี่ยังไม่ครบองค์ประกอบแก๊งค์หัวนรกของพวกผม ยังเหลืออีกหนึ่งหน่อที่ยังไม่โผล่ พวกมันสองคนหุบปากเงียบกริบทันทีหลังจากนั้น
"ก็แค่เลี้ยงเหล้าเพื่อนขวดสองขวดเนอะเฟรมเนอะ"
"เพื่อนร่วมชีวิตมาตั้งเท่าไหร่ แค่เลี้ยงเหล้าก็งก" พวกมันสองคนรับมุกส่งต่อกันเสียงเล็กเสียงน้อยเหยาะแหยะ ผมกรอกตาไม่สนใจ ตากวาดมองบรรยากาศไปรอบๆ เด็กสมัยนี้มันน่ารักน่าฟัดกันซะจริง หนูเอ้ยย เดินทีขาจะหักไหมนั่น
ผมละสายตาและความสนใจจากบรรดาเด็กหนุ่มหน้าใสอายุเพิ่งจะเข้าผับได้ปีแรก เหลือบไปมองไอ้สองตัวที่กระดกเหล้าดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย นึกภาพได้เลยว่าอีกไม่นานเดี๋ยวแม่งก็เลื้อย
ผมลุกออกจากที่นั่งในผับแล้วเดินตรงดิ่งไปหลังร้าน จู่ๆก็รึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมา เห็นไอ้เป้เดินมาจากหลังร้านแล้วกล่าวทักทายด้วยสีหน้าแป้นแล้น ผมแค่พยักหน้าไม่ได้ตอบรับอะไร กูยังจำได้ว่ามึงตัดสายกู มึงทอดทิ้งกู กูจำได้นะโว้ย!!!
"อื้อ...พี่ธามขา~" ผมกำลังเดินออกไปข้างนอกผับ จังหวะที่กำลังจะออกนอกประตูไอ้หูเจ้ากรรมดันไปได้ยินอะไรดีๆเข้า เสียงผู้หญิงครางหวานหูดูท่าทางเหมือนจะกำลังเพลินกับเรื่องอย่างว่า
แต่เห้ย! ที่โจ่งแจ้งขนาดนี้พวกเอ็งก็จะไม่เว้นกันเรอะ!?
ผมจะเดินกลัับเข้าไปไว้ค่อยออกมาใหม่ จังหวะดูดบุหรี่ของผมถูกเด็กวัยรุ่นที่ไหนไม่รู้แม่งมาพลอดรักกันแถวนี้ แต่ก่อนที่ขาจะก้าวออกไปสมองก็ดันไปประมวลถึงชื่อที่เพิ่งจะชำแรกเข้ารูหูไปอย่างหมาดๆ
"พี่ธามขา~"
ผมตัดสินใจใหม่หมุนตัวเองกลับอีกรอบ ค่อยๆเขยิบไปใกล้ๆบานประตู ภาพที่เห็นทำให้ผมเบิกตากว้างจนแทบจะถลนออกมาจากเบ้า ไอ้ธาม มึงอีกแล้วเหรอวะ!!
แม่สาวผิดขาวเดรสสีแดงกำลังอยู่ในสภาพหลุดลุ่ย กระโปรงเดรสรัดรูปที่สั้นอยู่แล้วถูกดึงร่นให้มันสูงขึ้นกว่าเดิมจนแทบจะปิดจุดลับไว้ไม่อยู่ แขนยกขึ้นโอบรอบลำคอของคู่ขา ไอ้ธามซุกหน้าลงไปไซร้ซอกคอโดยที่สาวเจ้าก็เปิดทางให้อย่างเต็มใจ
ผมชะโงกหน้าออกไปอีกนิดเพื่อจะได้ดูอะไรๆให้มันถนัดถนี่ คิดๆไปกูเหมือนเป็นไอ้แก่โรคจิตที่มาแอบดูหนังสดที่หลังผับเลยว่ะ ผมสะบัดหัวไล่ความคิด โรคจิตที่ไหนกัน ผมก็แค่ผ่านมา ส่วนที่ทำอยู่ตอนนี่ก็แค่ตรวจตราความเป็นไปของร้าน
"...!!!!!..." ผมสะดุ้งสุดตัวโยนเมื่อดวงตาคมของไอ้คนที่เอาหน้าซุกอยู่ที่ซอกคอแม่สาวเดรสแดงตวัดมองมาที่ผม มันกระตุกยิ้มเลวๆในแบบฉบับของตัวเอง ขบกัดผิวเนื้อจนคนถูกกระทำครางออกมา แต่แม่งบรรลัยตรงที่มันมองมาที่ผม!
ผมสายตาแบบนั้น!!
ผมหลบตัวเองเข้ากับหลังประตู รู้สึกอับอายชิบหายเลยโว้ยยย นึกสงสัยตัวเองว่าผมจะไปแอบดูมันทำไม ไม่สิ ผมไม่ได้แอบดู ผมแค่ตรวจสอบความเป็นไปของร้าน ผมไม่ได้อยากรู้อยากเห็นอะไรทั้งสิ้น!
"ก้าวสิวะ ก้าวออกไปสิโว้ย!" ผมกัดฟันบ่นกับตัวเองเสียงเบา ไอ้ขาเจ้ากรรมมันไม่ยอมก้าวออกไปจากตรงนี้ เหมือนอีกด้านหนึ่งของจิตใจกำลังกระซิบบอกให้ทำอะไรแปลกๆ 'ลองชะโงกไปดูอีกรอบสิ้ ไอ้ธามมันอาจจะเล่นหนังสดตรงนั้นจริงๆ'
"หนังสดพ่องสิโว้ยยย!!!" ผมถกเถียงกับตัวเองอยู่ตรงนั้น อนิจจาตอนนี้ไม่มีคนเดินผ่านมาทางนี้เลยสักคน แหงสิ ตรงนี้ผ่านได้แค่พนักงานแถมตอนนี้ก็ไปทำงานกันหมด แล้วไอ้ธามมันมาได้ยังไงวะ
สงสัยได้ไม่นานสาวเดรสแดงคนดังกล่าวที่กลายเป็นหุ่นให้ไอ้ธามได้โลมเลียตามใจชอบเดินกลับเข้ามาในสภาพกึ่งเปลือย ชุดยังไม่ถูกใส่ให้เรียบร้อยดีเลยด้วยซ้ำ เธอหันมามองผมอย่างตื่นตระหนก ผมได้แต่อ้าปากค้างมองตาม
นมฟูอกสะบึ้มเหลือเกินอิหนูเอ้ย ไอ้ธามมันไปสอยมาจากไหนได้เยอะแยะวะ
"มาแอบดูผมเหรอป๋า"
"ก็ใช่ เอ้ย! ไม่ใช่โว้ยย!! ใครจะไปแอบดูกันวะ กูแค่เดินผ่านมาเฉยๆ" ผมรีบหันไปตอบคำถามอย่างร้อนรน น้ำเสียงอยู่ในโทนที่ไม่ปกติ มือไม้ปัดไปสะเปะสะปะ ไอ้คู่สนทนาก็แค่ยืนมองผมนิ่งๆ
"เหรอครับ"
"อะ เออสิวะ" ผมล่อกแล่กหลบสายตา จู่ๆก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกว่ะตั้งแต่บทสนทนากันบนรถบวกกับเหตุการณ์หนัง(เกือบ)สดที่ไอ้ธามเพิ่งจะบรรเลงไปเมื่อครู่ทำให้ผมรู้สึกว่ามันค่อนข้างจะเป็นคนที่อันตราย
ความขี้เสือกเป็นเหตุแท้ๆ
"อ้อ ผมก็เพิ่งจะรู้ว่าเดินผ่านมาของป๋าคือการชะโงกหน้าออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แถมยังยืนอยู่ตั้งนานสองนาน" คำพูดของไอ้เด็กธามทำให้ผมสบถก่นด่าตัวเองอยู่สนใจ พลาด! พลาดอย่างแรงเลยไอ้ธัชเอ้ย รู้งี้น่าจะเอามะนาวบีบๆใส่ปากให้มันเลิกอยากบุหรี่ตอนนี้ไปก่อน
"กูก็ต้องตรวจสอบความเรียบร้อยของร้าน มึงเถอะ แอบลักลอบเข้ามาอย่างนี้กูคิดค่าใช้จ่ายเพิ่มนะ" ผมเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ไอ้หล่อเลวตรงหน้าเพียงแค่เลิกคิ้วมาให้ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด
"แล้วคนที่มาลับๆล่อๆแอบดูคนอื่นเขา...." มันลดระดับเสียงลงแล้วเดินเข้ามาหาผมทีละก้าว ใกล้ขึ้นจนระยะห่างเริ่มจะลดหลั่นมากเกินไปขึ้นทุกที ผมถอนหลังหนีจนตัวติดกับกำแพง ชิบหาย ชิบหายที่แท้!
ตึง!
"ทำเรื่องส่วนตัวกันอยู่เนี่ย....ผมควรจะเรียกร้องยังไงดี" คุยกันดีๆก็ได้โว้ย ไม่เห็นต้องเอามือยันกำแพงกักกันไม่ให้กูหนีไปไหน หนำซ้ำยังยื่นหน้ามาพูดให้ลมหายใจตีกันเล่น มึงกำลังคิดอะไรอยู่วะ?
"มึงอย่ามาพูดหน่อยเลย ทีเรื่องของน้องเชอร์รี่ไม่เห็นรู้จักอาย" ผมเชิดหน้าพูดอย่างไม่กลัว เลิกคิ้วมองอย่างที่คิดว่ากวนส้นตีนมากที่สุด คิ้วเข้มๆของมันแค่เลิกขึ้นก่อนจะร้องอ้อออกมาเบาๆ
"อ้อ ผมไม่ได้บังคับให้เขาทำนะ เขามาโม๊กผมเอง"
"......"
"ก็แค่ไม่ขัดศรัทธา ลองแบบนี้ในที่คนพลุกพล่านก็เร้าใจดีไปอีกแบบ" ผมอ้าปากกว้างมองตาค้างอย่างตั้งตัวไม่อยู่ ไอ้ธามแม่งต้องเป็นคนเลวระดับไหนวะ สายตาไล่มองใบหน้าหล่อคมของมันแล้วก็แทบจะไม่แปลกใจด้วยซ้ำว่าทำไมถึงประสบความสำเร็จในเรื่องแบบนี้นัก
ไอ้หล่อเลว! หล่อไม่พอเสือกทำตัวระยำอีก!!!
"มะ..มึง ไอ้เด็กเวรเอ้ย จะทำอะไรวะ" ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อสันจมูกโด่งๆของมันกำลังขยับใกล้เข้ามาจนแทบสัมผัสกันได้ มันจิ้ปากเอามือจับล็อคข้อมือของผมไว้แทน สมองผมตอนนี้กำลังทำงานผิดระบบ ร่างกายนิ่งเกร็งจนเยี่ยวแทบเล็ดยิ่งลมหายใจอุ่นๆของมันเป่ารดที่ข้างแก้ม
"ไม่ดื้อดิป๋า"
ไม่ดื้อพ่อง!! กูแก่กว่ามึงนะโว้ยยย!!!
"มึงอย่าทำอะไรอุบาทว์---" ผมกลืนคำพูดลงคอกะทันหันเมื่อไอ้เด็กตรงหน้ามันเป่าเบาๆที่เส้นผมด้านข้าง ก่อนจะกลับมาสบตาถามเสียงเจ้าเล่ห์
"ฟู่ว....เศษอะไรก็ไม่รู้ติดหัวว่ะป๋า หึ คิดว่าผมจะทำอะไรล่ะ"
"ไม่รู้โว้ย ออกไปสักทีสิวะ" ผมขึ้นเสียงกลบเกลื่อนอาการแปลกๆ มันแค่เป่าเศษอะไรบางอย่างที่ติดอยู่บนหัวเท่านั้น ถึงกระนั้นผมก็ยังคิดว่าไอ้เด็กนี่แม่งอันตรายตัวพ่อเลย อยู่ใกล้แล้วรู้สึกถึงรังสีอะไรบางอย่าง ซึ่งดูแล้วน้ำหน้าอย่างมันคงไม่ใช่สิ่งดีอะไรเท่าไหร่หรอก
"หรือป๋าคิดว่าผมจะทำอะไรไม่ดี?" มันเลิกคิ้วถามเสียงสูงแต่ก็ยอมผละตัวเองออกไป ผมพ่นลมหายใจขึ้นจมูกแล้วหันหลังจะเดินหนี ไม่สูบแม่งแล้วบุหรี่ ใจหายใจคว่ำหมด
"ก็ได้นะ ถ้ายอมให้ผมชิม....ถ้าป๋าไม่สลบผมจะไม่ปล่อยเลย" มันกระซิบเสียงทุ้มกระเส่าข้างหูตบท้ายดูการลูบไล้เบาๆที่บั้นท้ายจนผมขนลุกซู่ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ผมยืนนิ่งเป็นหุ่นจำลองอยู่ตรงนี้ ในหัวมีคำพูดของมันลอยล่องซ้ำไปซ้ำมา
"ไม่สลบไม่ปล่อยเลยเหรอวะ มึงแดกม้ากระทืบโรงตอนเอารึไง!!!!"
คุยกับคนเขียน
-ขอบคุณสำหรับผลตอบรับที่ดีเกินคาดค่ะ ฮือ :hao5: