CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: puppyluv ที่ 11-07-2012 11:09:26

หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-07-2012 11:09:26

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

admin
thaiboyslove.com

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-07-2012 11:15:20

"แค่ let's it be ก็พอ เก็ท"
"แค่นั้นจริงๆ เหรอวะ" ริจะเป็นชายเหนือชายเชียวนะเฟ้ย
"เออดิ...แค่นั้น" แล้วเพื่อนเทพก็หันมายิ้ม
ที่ไม่รู้คือ be คำท้ายของมันจะหมายถึง B น้อยของผม

         แม่ม! มึงไม่เป็นกูนี่หว่า
แค่เด็กบ้าคนนั้นหันมาสบตาแล้วยิ้มกว้างสดใส
โลกทั้งใบได้วางแทบเท้า...ทิวากร

         กิดากรแย่แล้วT^T

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-07-2012 11:22:28

my sassy...don't let it B
B's intro

         ผมชื่อบี...ทิวากร
ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นใหญ่แห่งเวลากลางวัน หมายถึงพระอาทิตย์นั่นล่ะครับ

         สถานะภาพ ณ ตอนนี้คือนักเรียน ม.4 ของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
ที่ซึ่งเป็นที่เรียนแห่งใหม่ของผม...นับตั้งแต่วันนี้

         ว่ากันตามจริงแล้วก็ไม่ค่อยจะรื่นรมย์ซักเท่าใดนัก เริ่มตั้งแต่ลุกตื่นยากกว่าปกติทุกวัน
แม่สตาร์ทรถปิคอัพคันเก่าไม่ติดจนต้องให้นั่งแท็กซี่มาเองคนเดียว ที่กว่านั้น ไม่ทันเข้าแถวเคารพธงชาติวันแรกโ
ดนจดชื่อหักคะแนนความประพฤติหรืออะไรก็ไม่รู้ ซ้ำถูกตามตัวไปทำธุรกรรมเรื่องเรียนกับอาจารย์ฝ่ายธุรการนี่อีก

          โอ้ละหนอ อันตัวเรารูปหล่อแสนดีผู้นี้จะได้เข้าห้องเรียนไหมหนอ

"ห้อง 4/1 ชั้น 3 ตึกต่างประเทศ ด้านหน้า ทางซ้าย เลี้ยวขวา..." พึมพำกับตัวเองพร้อมหอบสัมภาระน้อยใหญ่

         การถูกปล่อยให้ย่ำต๊อกโด่เด่แต่เพียงผู้เดียวกลางระเบียงทางเดินหน้าชั้น
ด้อมๆ มองๆ ตามป้ายชื่อห้องขณะที่พวกเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นักเรียนคนอื่นเข้าห้องเรียนในวันแรกนั้น
ช่างน่าหดหู่ปนหัวใจเต้นแรงด้วยความประหม่าลึกๆ กระทบกับรังสีโอโม่ความสดใสของบรรดาเด็กใหม่ๆ
(สำหรับใหม่เยี่ยงกระผม) ทะลุพวยพุ่งออกจากบานประตูมาอย่างช่วยไม่ได้ครับ
          นาทีนี่ช่างน่าครั่มคร้าม ตื่นเต้นลุ้นระทึกปนตระหนก และในที่สุด...

"4/1 โอล่ะ ถึงซะที...ฟู่!" เป่าปากพลางหยุดเท้าลงกับประตูห้องแรกที่ขึ้นมาพบ ชั้น 3 ชิดบันได

         ไม่ผิดแน่ เพราะถัดออกไปจากช่องบันไดกับลิฟต์สำหรับอาจารย์คือห้องภาคภาษาต่างประเทศ
(อาคารนี้มี 6 ชั้น) และเสียงอาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคน (ท่าทางจะใจดีนะผมว่า) กำลังไล่เรียง...

"กนกพรรณ, ขนิษฐา, จันทร์สุดา, ณัฐดนัย, ...ญาดานิสา, อรรณพ...เหลือใครอีก อ้อ! ทิวากร"

          'ทิวากร' ชื่อผมพอดี เผลอขานรับไม่รู้ตัว
"มาครับ!" โผล่หน้าเข้าไปในห้อง
"อ้อ! นักเรียนใหม่ใช่ไหมคะ เข้ามาค่ะ"
"ขออนุญาตครับ" นิสัยดีโดยสันดานรีบกล่าวพร้อมก้าวเข้าไปในห้อง ก่อนเริ่มรายการสอบปากคำ ตามสเต็ป

"นักเรียนไปไหนมาหรือคะ เข้าสายขนาดนี้?"
"เอาเอกสารโรงเรียนเก่าไปให้ธุรการครับ เรื่องย้ายที่อยู่กับใบเกรดโรงเรียนเก่าครับ"
"อ๋อ ค่ะ เรียบร้อยแล้วใช่ไหม?"
"ครับ"
"งั้นก็เข้ามาค่ะ"

          จากนั้นก็ให้แนะนำตัวพลางชี้มือถึงโต๊ะที่นั่ง ผมสะดุดกึกไม่ได้ฟังความเท่าใด
ด้วยเพราะร่างหนึ่งร่าง คนหนึ่งคนเด่นเด้งทิ่มลูกตา แทงทะลุขั้วหัวใจให้หายใจไม่ออกในบัดดล
ชั่ววินาทีโลกเปิดแสงแฟรชวูบวับกระจ่างจ้า ตาลายโดยพลัน

             กรี๊ดดดดดดด เพียงแค่เงยหน้าไปประสบพบพักตร์

"นาย! นายคนสวยคนนั้นน่ะชื่อไร เราชื่อบีนะ!"

            อ๊า พระเจ้าช่วยกล้วยทอด วินาทีนี้บีน้อยฟูลอยไปถึงโลกพระจันทร์
"55555"
"กรี๊ด ว๊าย!"
"วิ๊ด วิ้ววววว!"
"โว้วววว แรงโว๊ย!"
"เด็กใหม่ออกตัวแรงชะมัด!"

            สารพัดเสียงระงมดังไม่ได้ศัพท์ หากประสาทสัมผัสของผมปิดสนิททุกสายก็คงดี
แต่สายตาเจ้ากรรมดันไพล่เหล่ไปมองคนตัวสูงที่นั่งเยื้องอีกแถวข้างกัน โต๊ะด้านหน้า ถัดขึ้นมาเล็กน้อย

              ไอ้นี่มัน (^0^) สเปคเลยสัด!

              แย่จริง พระเจ้าลงโทษให้ผมได้เจอบุคคลน่าหลงไหลที่สุดขณะมีคนตรงใจอย่างที่สุด
สองร่าง สองทาง อยู่ห่างกันแค่ 2 เมตรนี่นะ แย่แล้ว แย่แน่ๆ
..........

              นั่นเป็นการพบกันครั้งแรกของผมกับสุดที่รัก 'ลมเหนือ' และไอ้บ้าดีเดือดที่ชื่อ 'เก็ท-กิดากร'

******************************** TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-07-2012 11:30:14

เข้ามาเพราะชื่อคนแต่งเลยนะเนี่ยะ  ปูเสื่อจองที่ก่อน  เดี๋ยวเมนท์
...  อ๋อ  เป็นเรื่องของบีกับเก็ทน่ะเอง
โห  บีครั้งแรกมาก็จะจีบลมเหนือเลยเหรอเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: Bee_YJ ที่ 11-07-2012 11:32:16

 :mc4:คุณ puppyluv กลับมาแล้ว :L1:
คิดถึงม๊ากกกกกกก
กลับมาเรื่องใหม่
บีน้อยกับคุณชายเก็ท
แค่บทนำก็น่าอ่านอีกแล้ว
จะติดตามอ่านตลอดๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 11-07-2012 11:37:06

ยินดีต้อนรับ น้องบีน้อยที่น่ารักกับเก็ทสุดหล่อ 
รออยูนานในที่สุด น้องก็มาซะที
กอดดดด น้องบี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-07-2012 12:41:50

โห...ตกหลุมรักทีละสองคนเชียวน้องบี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-07-2012 14:23:25

บีน้อยเปิดตัวได้แรงนะเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 11-07-2012 16:48:42

แอร๊ย บีแรง ไม่ได้แรงตรงถามชื่อนะ แต่แรงตรงปิ๊งทีเดียว2คนแบบที่ห่างกันไม่ถึง2เมตรเนี่ยล่ะ!!! :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 11-07-2012 17:05:32

เด็กใหม่แรง  :m20:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 11-07-2012 17:11:07

ว้าวววว เรื่องชู้ของลมเหนือ มาแระ
น่าชวนตาเหยี่ยวขาวมาอ่านมากกกกก  แล้วบีน้อยคงโดนฆ่าแน่ๆอ่ะ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-07-2012 17:37:47

บีหมวยน้อยนี่เอง เปิดตัวแรงจริงๆ o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-07-2012 17:43:11

เปิดตัวมาก็
แรงได้ใจเลย :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: mumamayza ที่ 11-07-2012 17:51:23

 :m9: เปิดตัวมาก็เเรงเลย  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: kokilolylove ที่ 11-07-2012 18:46:57

ออกตัวแรงมาก

ติดตามครับ :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 11-07-2012 18:56:02

บีช่างกล้า  เปิดเผยจริงๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 11-07-2012 21:17:10

สมกับเป็นเดวิลน้อย


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: Kra-Jieb ที่ 11-07-2012 21:23:57

แอร๊ยยยยมาแล้วบี-เก็ท...ต้อนรับเรื่องใหม่ค้า :pig2: :mc4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 11-07-2012 21:33:20

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 11-07-2012 22:24:18

สุดที่รัก 'ลมเหนือ' และไอ้บ้าดีเดือดที่ชื่อ 'เก็ท-กิดากร'

แหม คำเรียกช่างแบ่งแยกสถานะซะเหลือเกิน ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: Get's intro (12-07-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-07-2012 10:35:30

my sassy...don't let it B
รักนี้บีบวก
get's intro


          ผมชื่อเก็ท...กิดากร
ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นดวงดาวที่สว่างไสวและจดจำได้ง่ายที่สุดแห่งเวลากลางคืน หมายถึงดาวลูกไก่ครับ

            สถานะภาพ ณ ตอนนี้คือนักเรียน ม.4 ของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์
อันซึ่งเป็นที่เรียนแห่งเดิมของผม...วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก
             ว่ากันตามจริงแล้วก็ดีตามปกติวิสัยที่ควรจะเป็น เริ่มตั้งแต่ลุกตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงเล็กน้อย
แต่กระปรี้กระเปร่าพอใช้ จัดการตัวเองแล้วนั่งรถยนต์ของที่บ้านมาส่งถึงหน้าโรงเรียน
ไม่ต้องห่วงเรื่องทันเข้าแถวเพราะช่วงเช้านิสัยหัวหน้าห้องตลอดช่วง ม.ต้นค้ำคอ ปลูกฝังนิสัยแสนดีเข้าเนื้อเยื่อ

            โอ้ละหนอ อันตัวเราก็ใช้ได้เหมือนกันนะนี่ ผมกระหยิ่มอย่างแรกเริ่มของวันใหม่ ^^
ไม่คาดฝันว่าชั่วโมงต่อมา หลังเข้าแถวเคารพธงชาติแล้วจะพบปรากฏการณ์ที่ทำให้ลืมไม่ลงไปจนชั่วชีวิต...

           ในห้องเรียนชั้น ม.4/1 ห้องประจำชั้น ณ อาคารภาษาต่างประเทศ...
"นักเรียน เคารพ!"
"สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน!"

             อาจารย์ประจำชั้นก้าวเข้ามารับความเคารพด้วยการบอกประกาศของผมเอง
ถืออภิสิทธ์จากการเป็นหัวหน้าห้องมาตลอด 3 ปีซ้อนช่วง ม.ต้น โดยไม่มีผู้ใดคัดค้าน
เพื่อนร่วมชั้นคือนักเรียนห้องเก่าหน้าเดิมๆ มีอาจารย์ผู้ควบคุมแสนประเสริฐและงานเยอะท่วมหัว
ลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ ที่นี่ไม่มีห้องคิงหรือควีน แต่รับรู้กลายๆ ว่าทับ1 และทับ 2
ผลัดกันรุกผลัดกันรับเรื่องเกรดและคะแนนสอบเสมอ

"งั้นเราก็มารู้จักเพื่อนกันหน่อยไหม จะได้เลือกหัวหน้าห้องกันต่อ เชิญค่ะ ตามเลขที่ ชื่อเล่นชื่อจริง
แล้วก็มาจากไหนกัน...กนกพร เชิญค่ะ"
"ชื่อกนกพร ชื่อเล่น แอนนา จาก 3/1 ที่นี่ล่ะค่ะ"

             ตามขั้นตอนครับ ห้องของเรามากกว่า 2 ใน 3 เป็นเด็กเก่าของที่นี่ อีก 1 ส่วนคือเพื่อนเข้าใหม่
เท่าที่คาดคะเนดูคร่าวๆ ก็ประมาณ 13 หรือ 14 คนได้
              ลุกยืนไล่ชื่อ ก, ข, ค มาเรื่อย จนถึง...
"ชื่อนัย ณัฐดนัย จากโรงเรียน 000 ที่ขอนแก่นครับ"
             คนนี้ผอมเกร็ง สวมแว่นตัวสูงโย่ง เข้าแถวเคารพธงชาติลำดับต่อจากผมเอง
จำได้เพราะความสูงใกล้เคียงกัน

"ชื่อดิษย์สุวรรณ ต้นจั๋งครับ มาจากนครปฐม โรงเรียน CCC"
             จำชื่อเด็กแว่นตัวขาวร่างผอมเกร็งแต่มีริมฝีปากแดงสด
ตัดกับผิวซีดเผือดคนนี้ได้ทันใดเพราะชื่อเล่นแปลกสะดุดติดหู
..............

              ไล่เรียงจนครบทุกคนในห้อง...
"ครบแล้วนะคะ มีใครตกหล่นบ้างไหม?"
"ผมคร้าบ!"
"ผมครับ จารย์แม่"
"ครูไม่ลืมเธอหรอกเต๋า ว่าแต่ ข่าง เราย้ายจากห้อง 2 นี่นะ ถือเป็นเด็กใหม่ด้วยหรือ"

            จอมกวนปากไวสองคน เต๋าและข่าง บ้ากิจกรรม ชอบเล่นฟุตบอล
เด็กสร้างของอาจารย์หลายๆ ท่าน เพิ่มสีสันชงมุกเพื่อนทั้งห้องหัวเราะขำ
              พวกผมเรียนดีและเลิศกิจกรรม โดยเฉพาะกีฬา เต๋ากับข่างเล่นฟุตบอล
ส่วนก๊วนผมอยู่ทีมบาสเกตบอลโรงเรียน ค่อนข้างสนิทกับอาจารย์ รู้จักจนเรียกชื่อเล่นแทนชื่อจริงเสียเป็นส่วนมาก

"เฉพาะนักเรียนใหม่ลุกขึ้นโชว์ตัวให้เพื่อนดูอีกรอบค่ะ ขอดูก่อนนะ เหมือนเราจะตกชื่อใครไป" อาจารย์ก้มอ่านรายชื่อเฉพาะเพื่อนใหม่ในกระดาษ
"กุสุมา คณิตนันท์ จรรยา ฉัตรประวิทย์ ชัยวัตร ญาดานิสา ณัฐดนัย ดิษย์สุวรรณ...(ไล่ชื่อจนสุดท้าย)...แล้วก็อังศุมาลิน
อ้อ เจอแล้ว...ทิวากร"
             เสียงคนเดินมาหยุดที่หน้าห้องพอดี และวินาทีนั้นเอง...
"มาครับ!"
"ทิวากร?"
"ครับ...ขอนุญาตครับ"
         
                ร่างเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เสียงยังไม่แตกพานดีก้าวเข้าข้างใน ทั้งห้องหันไปมองรวมถึงผมคนนี้
เพราะอยู่เกือบหลังห้องเยื้องจากแถวติดหน้าต่าง บรรดาเพื่อนๆ ยังบดบังทัศวิสัยการมองเห็น
อาจารย์คุยเชิงถามหายไปไหน ได้ยินแว่วๆ ว่าไปธุระที่ธุรการก่อนจึงมาช้า
"นักเรียนใหม่จากพัทยาใช่ไหมคะ เข้ามาค่ะ นึกว่าหายไปไหน แนะนำตัวเลย เพื่อนๆ รู้จักกันหมดแล้ว...เชิญค่ะ"
"ขอบคุณครับ" เห็นศีรษะผลุบโผล่เหมือนยกมือไหว้ก่อนยืนตรงหน้าห้อง

              แค่หันมา โลกของผมก็พลันเปลี่ยนวงโคจร!!!

"ชื่อบี ทิวากร จากโรงเรียน RRR ที่พัทยาครับ"

             ผมไม่ได้ใส่ใจรับข้อมูลใดๆ ด้วยริมฝีปากอิ่มแดงเล็กๆ เจื้อยแจ้ว
แววตาวิบวับคล้ายเก็บดาวมาทั้งฟ้าพาเคลบเคลิ้มอยู่เชียว^^

                ถ้าไม่มีเสียงดังโพล่งยิงตรงเป้ง!!!
"นาย...นายหน้าสวยน่ะชื่อไร เราชื่อบีนะ!"
"555"

                ทุกคนหัวเราะร่วน กระทั่งอาจารย์แม่ลลิตา รู้สึกใบหน้าตัวเองที่ยิ้มค้างอยู่สะดุดวูบ
เลเซอร์วิ่งเฉี่ยวเอียงองศาเฉียดบ่าซ้ายไปเล็กน้อย ดวงตาใสแจ๋วของกระต่ายตัวนั้นไม่ได้เล็งมาที่ผม
มันเบี่ยงลำแสงออกไปนิดเดียว เหลียวหลังมองตาม...ไอ้ลม ลมเหนือเพื่อนซี้

                ได้สวยล่ะงานนี้!

---------------
---------------------

               ยังอยู่ที่เก็ทครับ...
               เก็ทที่ชักจะไม่สมประกอบ ป่วน รวนและเบาหวิวเหมือนจะเป็นลม
เพราะเด็กผู้ชายตัวน้อยที่นั่งโต๊ะเก้าอี้ตรงหน้า มองเห็นหลังต้นคอขาวๆ อยู่นี่

"เก็ท ตกลงเป็นหัวหน้าห้องนะคะ" อาจารย์แม่ลลิตาผู้แสนใจดีและผ่อนปรนเด็กอย่างที่สุด
สรุปขณะเวลาล่วงเลยถึงครึ่งทางของคาบแรกเริ่มเปิดเรียน
"เย้! เก็ท เพื่อนผม"
"อีกแล้วว่ะ เก็ทคนเดิม!"
"ตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.4 เยส!"
"หะ!" ที่เหม่อๆ อยู่สะดุดวูบ เกิดอะไรขึ้น!?
"เก็ท กิดากร เพื่อนๆ โหวตเป็นหัวหน้าห้องนะคะ" เสียงอาจารย์วัยกลางคนยังสวยมาก
"คะ ครับ!"

              อะไรก็ได้ รับไว้ก่อนเป็นดี พยายามละสายตาจากหลังคอน่ารักๆ ให้จงได้ ทะลึ่งลุกพรวด เก้าอี้ด้านหลังล้ม 'ตึง!'
"555" ทั้งห้อง
"ตื่นเต้นขนาดนี้เชียว เอาเป็นว่าหัวหน้าห้องได้แล้ว ส่วนรองคือ เต๋า-พิพัฒน์ กับ ทราย-เนตรทรายนะคะ"

              ง่า! ตูอีกแล้ว หน้าที่แบกรับส่งสมุดงาน การบ้าน ถ่ายทอดคำสั่งจากคณาจารย์มาบังคับผองเพื่อนต่ออีกทอด
บอกทำความเคารพขณะเริ่มและเลิกชั้น ตำแหน่งอภิสิทธิ์มหาศาลแต่เบ้จักรวาล มาถึงมือกระผมอีกแล้วครับท่าน

"หัวหน้าห้องกับรองอย่าลืมไปรายงานตัวเรื่องงานสารวัตรนักเรียนด้วยล่ะ"
"ครับ/ค่ะ" เต๋ากับทรายรับคำ มีผมพยายามจัดการปลุกปล้ำกับเก้าอี้ของตัวอยู่

               ตามจริงมีรองแค่หนึ่ง แต่ปีนี้เพิ่มระเบียบข้อบังคับเรื่องสารวัตรนักเรียนชายหญิง
ให้มี 3 คนต่อห้อง จึงแต่งตั้งให้เป็นรองหัวหน้าพร้อมเสร็จ

"ครูจะปล่อยก่อน 20 นาที พาเพื่อนไปจัดการเรื่องล็อคเกอร์กับแนะนำอาคารเรียนคร่าวๆ เอง
อ้อ! เรื่องระเบียบแถวช่วงเปลี่ยนคาบ ช่วยดูกันหน่อย แต่ห้องเราความประพฤฒิเรียบร้อยดี
คงไม่ต้องให้บอกกันมากหรอกใช่ไหม"
"คร้าบ /ค่า!"
"ใครมีอะไรสงสัยเกี่ยวกับตารางสอนกับคะแนนสอบหรือวิชาเรียนบ้างคะ?"

              อาจารย์ชูแผ่นงานและข้อกำหนดของวิชาภาษาอังกฤษขึ้นมา
คล้ายส่งสัญญาณสุดท้ายก่อนปล่อย

"..." เราเหล่านักเรียนกลั้นใจนิ่งรอ
"ไม่มี งั้นก็เลิกชั้นได้ค่ะ" นั่นล่ะที่ต้องการ

                ยังเงียบรอทั้งห้อง แล้วรังสีอำมหิตถูกส่งมาหา
"หัวหน้า---/เก็ท!" เท่านั้นเองด้วยคงทนไม่ไหว
"นักเรียน เคารพ!"

                หน้าที่ผม ดันลืมเพราะเลื่อนลอยไม่เข้าร่างชั่วคราวและชั่ววูบ
....................

                ทุกคนแทบลุกฮือ เสียงดังเซ็งแซ่ราวผึ้งแตกรังทันทีที่ร่างอาจารย์พ้นประตูทางออก
('ตุ๊บ!/---อั่ก!') ฟาดฝ่ามืออรหันต์เข้ากลางหลังเต็มๆ
"เชรี่ย-เอก!" ผมโอด
"มีเหม่อนะมึง" ไอ้เอกมายืนกอดอกด้านหลังพนักเก้าอี้
"ทำไรอยู่วะ" เก้งอีกฝั่ง
"สรุป หัวหน้าห้องคนเดิม แต่หล่อน้อยกว่าเดิมว่ะ ฮิ้ว!" โจโจ้ ซี้ไอ้เอก
"มองไรอยู่วะ หรือหลับ?" เฟรม หรี่นัยน์ตาที่เรียวเล็กอยู่แล้วให้ยิ่งดูเหมือนหาเรื่องมากขึ้นอีกหลายเท่า
"ก็...เฮ้ย! ช่างมันเหอะน่า คนมันง่วงกันได้" ผมเฉไฉเรื่องบอกทำความเคารพช้าขณะอึดใจ

                มีเพียงคนเดียวที่ไม่พูดเอ่ยว่าอะไร ลุกจากโต๊ะแถวซ้ายติดหน้าต่าง เยื้องด้านหลัง
ก้าวมาพิงขอบด้านหน้า ตัวสูงยืนเด่นระหว่างโต๊ะสองตัว ของผมกับเด็กน้อยบี...ไอ้ลม
ลมเหนือเพื่อนซี้ มันไม่ได้ชายตามองมา

"ไงบี เราชื่อลม...นี่เก็ท"
"...^^..." เด็กใหม่ตัวขาวกระจ่างใสหันมาพร้อมรอยยิ้มลืมโลก
"เก็ทเป็นหัวหน้าห้อง มีไรเรียกเก็ทนะบี"
"อื้อ เก็ท" แล้วละสายตาจากเพื่อนมาที่ผม ตาสบตา 'ชิ๊ง!'

                ชิบเป้ง ภาพนั้นฟันวิญญาณของกิดากรขาดสะบั้น!!!
...............

"เฮ้ย ลม ไม่ได้เข้าแถวตอนเช้านี่หว่า" เอกรูปหล่อผู้ชอบหว่านเสน่ห์จีบหญิงหลายคนในคราวเดียว
แล้วสับหลีกรถไฟหลายสายจนคล่องแคล่ว กระล่อนเป็นที่หนึ่งเอ่ยถาม

"นั่นดิ มาสายเหรอวะ?" โจโจ้คู่หูเอก
"เปล่า มาเหมือนทุกวันนั่นล่ะ แต่ลุงหมอมาเมื่อเช้า เลยได้อยู่คุยกันห้องจารย์พ่อธงรวดเดียว"
"อ้อ แล้วไป ไม่เห็นจักรยาน นึกอยู่ว่าหายไปไหน" เก้งที่ลุกมายืนชิดโต๊ะไอ้เฟรมว่าบ้าง
"เรื่องจะให้ไปตรวจเลือดเสาร์อาทิตย์ที่ว่าง กับจะมีคนมาจูนเนอร์เปียโนให้น่ะ"
"กูว่าล่ะ" เอกหันไปคุยกับโจโจ้ เพราะกับลมเหนือจะใช้สรรพนาม เราและนาย ส่วนพวกเรารากเหง้าพ่อขุนเต็มที่

"เมดิคลอเรี่ยนสูงเกินคนธรรมดาก็งี้" ลมเหนืออ้างศัพท์เทคนิคจากหนังสตาร์วอร์ ถึงหน่วยมาตรวัดความพิเศษของโลหิต
เพื่อคัดเลือกอัศวินเจได
"เหอๆ เมดิคลอเรี่ยนสูง เจอแดดหน่อยสุกเป็นกุ้ง แดกเหล้าจิบเดียวก็ผื่นขึ้น"
          เก้งผู้สงบเสงี่ยม ลูกไล่ไอ้เฟรมปากเก่งร่ายสรรพคุณเพื่อนคนนี้
ที่เคยชวนไปก๊งเหล้าแค่จิบเดียวได้หามกับส่งถึงเตียงหมอแทบจะทันที
วีรกรรมขณะเพื่อนลมเข้าเรียนที่นี่ครั้งแรกช่วง ม.2 ปาร์ตี้รับน้องใหม่เข้ากลุ่ม
ปะทะเหตุการณ์นี้เข้าไป อึ้ง-ทึ่ง-เสียวยกก๊วนกันหมด

                นายแพทย์ชัยพฤกษ์หรือลุงหมอที่ว่าคือคนรู้จักของครอบครัวลมเหนือเองครับ
เป็นเพื่อนเคยเรียนยูเดียวกันกับอาจารย์ธง หัวหน้าฝ่ายวิชาการโรงเรียนมัธยมแห่งนี้
                ลุงหมอที่ว่าเป็นผู้ให้ทุนการศึกษาส่งเข้าเรียนที่นี่
(เฉพาะไอ้ลมคนเดียวแบบไม่มีเงื่อนไขด้วย พระเจ้าจ๊อด อยากมีผู้ใหญ่ใจดีแบบนี้อุปถัมภ์บ้าง)
กระทั่งบริจาคเปียโนหลังที่กำลังกล่าวขวัญถึง กึ่งบังคับกึ่งเอ่ยกับอาจารย์ผู้ใหญ่ของโรงเรียนให้ลมเหนือได้เล่น
และไอ้ลมก็เป็นเด็กขยันสมใจท่าน เล่นทุกเช้าตรู่กับเริ่มพักเที่ยงจนทุกคนในโรงเรียนรับรู้โดยทั่ว

                ไฮเปอร์และดีเดือดของจริงไม่อิงนิยาย

                นึกชื่นชมและรักใคร่ความบ้าระห่ำ วินัยเลิศของเพื่อนคนนี้เสมอมา
แต่วูบเดียวที่รู้สึกจะสั่นคลอนก็ในบัดนี้
วินาทีที่สายตากวางดาวตัวนั้นเมียงมอง...ไม่ใช่ผมเป็นเป้าหมาย
เด็กน้อยคนนั้นมองลมเหนือ
                อะไรกันวะ?
                เพราะอะไร?
                ทำไมกัน?
 สับสน สงสัยในตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น นึกหงุดหงิดเล็กๆ อย่างหาสาเหตุไม่ได้

              แน่นอนว่ารูปร่างหน้าลมเหนือโดดเด่นสะดุดตาใครต่อใครอย่างมาก ขอย้ำว่าอย่างมาก
ขนาดอาจารย์วิชาศิลปะยังหลงรูปลักษณ์เป็นแฟนคลับพันธุ์แท้ของมันเมื่อครั้งแรกเจอจนกระทั่งบัดนี้
ลูกเสี้ยวที่ปู่เป็นคนสวิตเซอร์แลนด์ ย่าเป็นสาวหนือ มียายเป็นลูกหลานผู้ดีชาววังมาก่อน
สายลมเส้นนี้ดึงเอาข้อเด่นทางกรรมพันธุ์ของคนในครอบครัวมาไว้สิ้น
ไม่รวมนิสัยประหลาดดึงดูดผู้คนอื่นให้อยากรู้จักมากขึ้นไปอีกหลายเท่า ...ไว้ค่อยเล่าทีหลังครับ

              และเหตุการณ์ประมาณนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้น มันแทบทุกครั้งเลยด้วยซ้ำจนน่าจะเคยชินแล้ว
ผู้คนมักออกอาการสะดุด จับจ้องเล็งมองมาที่ลมเหนือเสมอในแว่บแรก
              แต่ทำไมวันนี้...
นั่นสิว่า ทำไม ผมงงงวยระบบประมวลผลตัวเอง
....................

"ลม เอ่อ..."
             มือเล็กของคนตัวเล็กยื่นมาไขว่คว้า ขณะจะถึงอยู่แว๊บๆ
ไอ้ลมเอนออกห่าง สะบัดหนีอย่างเนียนๆ กลับโต๊ะตัวเอง วุ่นเก็บสัมภาระ
จังหวะผมไม่สามารถสั่งตัวเองให้ทุบโต๊ะขัดกระแสทุกอย่าง

('ปังงงงงงงงงงง!')
"เฮ้ย!"
"อั๊ยยะ!"
"มีไรวะ เก็ท?"
"ทุบโต๊ะ พ่อง!?"

             เพื่อนร่วมทีมบาสเกตบอล สนิทกันตั้งแต่ ม.ต้น สะดุ้งโหยง
อันได้แก่ โจโจ้ เอก เก้งและเฟรมถอยฉากทันควัน

"เพื่อนๆ มาใหม่ครับ ใครจะไปล็อคเกอร์บ้าง---ตามเรามา!" ผมโพล่งลุกยืน ป่าวประกาศเสียงดัง
"เรา!/ ผม!/ เราด้วย!"

             ข้อดีของหน้าใหม่ใสกิ๊ง ยังสุภาพเรียบร้อยควบคุมง่าย คอยดูสักครึ่งวันผ่านไปสิ กูมึงให้คึ่บ!
ภาษาบ่งบอกระดับความสนิทสนม

"คาบต่อไปชีวะ ห้อง 202 ตึกสีส้มที่อยู่ด้านหลังตึกภาษาไทย ตรงที่เราเคารพธงชาติ ตึกด้านหลังนะไม่ใช่ตึกแรก
เพื่อนๆ จะไปให้ตั้งแถวเดินคู่กันดีๆ หน่อย ทางโรงเรียนมีเก็บคะแนนห้องด้วย"
("รู้แล้วน่า")
("รู้แล้ว")
("โอเค รับทราบ!") หลายเสียง หลายสายตาหันมามองผมที่ยืนเด่น
"ส่วนใครจะเช่าล็อคเกอร์ไว้เก็บของก็ตามมา จะออกด้านหลังตึกกัน"

("ไปด้วย")
("ล็อคเกอร์อะไร แบบไหน?")
("ไปด้วย กูจะไปสโตร์!")
("เราเช่าแล้ว จะเอาของไปเก็บ") เซ็งแซ่ลุกพึ่บพั่บอลหม่าน ผมหันไปหาตัวช่วยชั้นยอด

"ทราย เต๋า ได้ล็อคเกอร์ยัง?" หันหาตัวช่วย
"ได้แล้ว" ทราย
"กูเรียบร้อยแล้วว่ะ" เต๋า
"งั้นดูแถวไปเรียนด้วยละกัน" ผมจะให้แยกสายการเดินขบวน
"แต่กูว่าจะเอาของไปเก็บก่อน" เต๋าท้วง
"เดี๋ยวทรายพาไปห้องเอง" ทรายรองหัวหน้าหญิง สวยฉลาด ท่าทีมั่นใจและนิสัยดี

"งั้นตามนั้น---เพื่อนๆ แยกย้าย! ทรายจะพาไปรอที่ห้องเรียนก่อน ส่วนใครจะไปล็อคเกอร์ ตามเรามา!"
"เย้!"
"เบาๆ หน่อย เพื่อนห้องอื่นเรียนอยู่นะ" ทราย
"เพื่อนๆ เบาเสียงหน่อยค่ะ" เพื่อนผู้หญิงชื่อเจนี่ สนิทกับทรายร่วมด้วยช่วยกัน ก็ดี ไม่ต้องออกโรงเอง
...................

             ขณะสวมรองเท้าด้านหน้าระเบียงทางเดิน...
"ลม!" ผมเรียก
"กูไปห้องก่อน มึงไปเลย" ไอ้ลมสะพายเป้หลังเตรียมพร้อมจะแยกไปอีกสาย

            เพื่อนดูทะมัดทะแมงน่ามอง มันมักจะสะพายสองไหล่เสมอ หลังเหยียดตรง
น้อยครั้งที่จะคล้องเพียงไหล่เดียวเหมือนคนอื่น ส่งให้บุคลิกดีมาก เห็นที่ไหนก็อดมองตามจนเหลียวหลังไม่รู้ตัว

"รู้แล้ว กูจะบอกเรื่องไอ้หมอก" ผมเล่าประเด็นอื่นด้วยรู้ประเด็นความหวงตัว
ไม่ยอมให้ถูกเนื้อต้องผิวกายโดยไม่จำเป็นของเพื่อนคนนี้ดี ที่ชุกชุมด้วยประชาชน
ไม่จำเป็นจริงๆ ลมเหนือเลี่ยงพื้นที่ไม่ยอมเฉียดใกล้

"อ๋อ ว่า?" ลมหยุดยืนรอฟัง
"มันคงมาวันจันทร์...ถ้ามา" หยอดหยั่งเชิง เหล่ชำเลืองหางตาดูสีหน้า
"อืม ก็ดี"
"ยังไม่ชัวร์ แต่บอกไว้ก่อน"
"ไม่บอกวันโน้นเลยล่ะ สัด! บอกงี้กูจะหลับลงมั้ยนี่"
"555" ได้หัวเราะออก

            นั่นเองจุดประสงค์หลักที่ต้องการ เพราะวันนี้คือวันพฤหัสบดี อีก 3 วันถึงจะรู้ผล (ควบรวมเสาร์-อาทิตย์)
กะจะให้เพื่อนรูปหล่อออกเชิงสวยเด่นเด้งคนนี้นอนก่ายหน้าผากเสียบ้าง

          'หมอก' ตัวละครอีกตัวที่รอเวลาเปิดม่านเข้ามาร่วมดำเนินเรื่อง

           ฮ้า! อารมณ์ดีอัพเลเวลขึ้นมาทันควัน ทำเพื่อนหน้าหยกไม่แสดงอาการคนนี้ให้คิ้วขมวด
หรือเปลี่ยนสีหน้าอาการได้เพียงเล็กน้อย ถือว่าเป็นความสำเร็จมากนะครับ
.................

                 แล้วไม่รู้ว่าทำไมถึงยื่นคว้าตัวเด็กผู้ชายที่เพิ่งหลุดออกจากห้องมาไว้ในมือได้
"ไป จะพาไปล็อคเกอร์" ผม กิดากร
"เง้อ! ไม่ไป ไม่เช่าหรอก แพง เปลือง!" เด็กทิวากร สูงแค่หัวไหล่ น่าจะต่างกันเกือบ 25-30 เซนติเมตรได้

           ผมสูง 173 ไอ้ลม 171 บีคนนี้น่าจะ 150 ไม่เกิน 155 เซนติเมตร
เพราะไล่เลี่ยใกล้เคียงกันกับทรายและเจนี่

"ไม่แพงหรอก ไม่เปลืองด้วย จะได้ไม่แบกกระเป๋าหลังแอ่น แค่ค่ามัดจำแรกเข้าเท่านั้นที่ต้องจ่ายมากหน่อย
หลังจบภาคการเงินก็คืนให้เอง เช่าจริงๆ ไม่ถึง 300 หรือ 500 ด้วยซ้ำ ไป! จะพาไป" ถืออำนาจหัวหน้าห้องถือครองว่าเองเด็ดขาด
"ไม่เอา!"
"เอา! จะพาทัวร์ไปดูตึกฝั่งโน้น รู้ยังโรงกลางอยู่ไหน"
"ยัง..."

"แคนทีนล่ะ สโตร์ซื้อของล่ะ"
"ก็ยัง..."
"ตึกกิจกรรม จะเข้าชมรมไหน จะเรียน รด. รึเปล่า?" ผมร่าย
"อ่า...ยัง" ปากแดงๆ ตาโตบ้องแบ้วน่าฟัดชะมัด
"งั้นไป!"

               สรุปเองเสร็จสรรพพลางลากข้อมือเล็กพาลิ่วๆ เหาะไปจนได้
หึหึ มันต้องอย่างนี้ กระหยิ่มชัยชนะในใบหน้า ทว่าไม่เท่าก้อนเนื้อในอกที่รุมกระหน่ำรัวกลองตึงๆๆ จนเจ็บ

                ใจเจ้าเอย จะเต้นแรงไปไหน


****************************** TBC by puppyluv

ปล. indy❣zaka ฮามั่กแก้มแตก รู้ได้ไงเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 12-07-2012 10:54:23

เก็ท เคยมีอารมณ์แบบเคืองน้องหนูลมเหนือด้วยเหรอ
ฮะฮะ เพิ่งรู้นะเนี่ย
บีน้อยเก่งชะมัด เก็ทหวงไม่รู้ตัวเลย
บีน้อยน่ารักกกก เคลิ้มแล้วววว~~

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-07-2012 18:35:01

เก็ทแอบหวงนะเนี่ย :m20:
 



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 12-07-2012 19:32:23

เด็กน้อยปีศาจขนมหวาน มาแล้ว

คิดถึงน้องลมเลยอ่า แล้วจะมีพี่เหยี่ยวมาแจมมั้ยหว่า :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 12-07-2012 19:40:36

เริ่มเรื่องตั้งกะสมัยละอ่อน  :-[
เก็ท บี มาแล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-07-2012 20:04:49

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โครตจะดีใจ

เก็ทบีมาแล้ววววววววววววววววว  :m11: :m11: :m11:

พ่อหนุ่มเก็ทของฉัน รักแรกพบสบตา


แต่อ่านไปมา คิดถึงน้องลมกะอิเหยี่ยวโรคจิตซะงั้น  :m17:

ดีใจนะ เหมือนได้อ่านอดีต น้องลมด้วย

หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-07-2012 14:27:12

my sassy...don't let it B
รักนี้บีบวก
--------------------------------
ตอน 1 แคนทีนและล็อคเกอร์
get's


             แคนทีนใหญ่หรือโรงอาหารกลางของพวกเราเหล่านักเรียน
เกือบเที่ยงครึ่ง ผมเดินเข้าละแวกถิ่นประจำ โต๊ะยาวติดริมนอกสุดใกล้หน้าร้านป้านัดชีวจิต
เกือบชิดอาคารกิจกรรมชมรม ที่ยึดครองอาณาบริเวณหลายห้้องคือสังคีตและโยธวาธิต
ชมรมสร้างชื่ออันดับหนึ่งของโรงเรียน รองลงมาคือฟุตบอลและบาสที่ผลัดกันรุกผลัดกันรับ


"ทางนี้ เก็ท!" เก้งชูมือ
"งานสารวัตรเหรอวะ" เอก
"เออ"  ผมรับ

"ไงวะ พ่อคนดีฝังใน หัวหน้าคนเก่งของกู" โจโจ้ตัวกวนปากเก่งของกลุ่มเริ่มเรื่อง
"เหอะ!"
"กูเสนอชื่อมึงเลย"
"มึงนี่เอง เก้ง ไอ้ตัวการ เดี๋ยวปั๊ด!" ผมเงื้อ
           แค่ทำท่ายกมือก็โดนขายาวๆ ของไอ้เฟรมก็ดักมากันที่หน้าแข้งทันที

"เฮ้ย! กูยกสองมือเพื่อมึงคนเดียว" โจโจ้อีกล่ะ
"เหรอ...ชื่นใจมาก สมใจสัด เดือนในหมู่ดาว" ผมพ้อ
"ขี้หมาแห้งในหมู่ดาวเว้ย" เฟรมอารมณ์ดี
"โห เฟรม ปาก!"
"555"
           เพื่อนก๊วนบาสเกตบอลเฮฮาตรึม มีผมส่ายหน้าทดท้อประกอบยิ้มแห้ง
เรื่องนี้ไม่เหนือความคาดหมายเท่าใดนักด้วยคะแนนนิยมกิดากรนำลิ่วกินขาด
 
         สอดส่ายสายตาดูสำรับเพื่อน เก้งน่าจะอิ่มก๋วยเตี๋ยวแล้ว เฟรมเพิ่งครึ่งจานข้าวแกง
ผมหันมองผนังอาคารกิจกกรรมที่อยู่ใกล้ที่สุด เสียงเครื่องเป่าทองเหลืองจำพวกแตรปากบาน
แซกโซโฟนและกลองแต๊กของวงโยธวาธิตที่ซ้อมอยู่อีกฝั่งของอาคารดังรบกวนถึงที่นี่
กลบเสียงเปียโนที่ควรจะได้ยินเป็นประจำ
            พลันได้ยินเสียงดังตริ๊งแตร๊งไม่เป็นทำนองเพลงเหมือนทดสอบสายดังแว่วออกมา
อ้อ เพื่อนคนเก่งบอกมีคนมาจูนเปียโนให้นี่หว่า มิน่าจบเรียนภาคเช้าปุ๊บ ตัวมันพุ่งออกมาปั๊บ
ไม่ต้องเดาว่าคงนั่งดูอยู่ในห้องด้วยแน่ๆ

"เด็กใหม่มึงไปไหนหมดวะ ไม่ติดไม้ติดมือมาซักคน?" เอกนั่งติดโจโจ้
"หา?"
"เพื่อนใหม่ห้องเราไง ที่มึงพาทัวร์น่ะ ทุกทีโยนใครต่อใครรับไปไม่ใช่เหรอ มาวันนี้ไหงออกโรงเอง" เก้งขยาย
"โถๆ ท่านเจนเทิลแมนเก็ท สุภาพบุรุษมือเปล่า เป็นกูหน่อยไม่ได้" เอกจอมกระล่อน มันหน้าตาดีที่สุดแต่นิสัยเรื่องหญิงชั่วที่สุดในกลุ่ม

"เด็กใหม่กู เชรี่ย!" ผมสบถ รู้สึกร้อนตัวเล็กๆ
"น่ารักทั้งนั้นเลยนะมึง ไม่พามาแบ่งเพื่อนๆ มั่งวะ"
"สัด! นี่เพื่อนพวกเราเอง จะกินกันเองทำแป๊ะ" ผมโวยกึ่งกันท่า

             เป็นซะอย่างนี้ล่ะครับ ใครว่าเพศชายไม่มีว่าลับหลัง ไม่คิดลึก ไม่ใช่เด็ดๆ

"เฮ้ๆๆ! นิสาน่ะ เป็นข่าวฮอตล่าสุด ว่าที่ดาวโรงเรียนคนใหม่เลยนะเว้ย" โจโจ้
"เล่นหนังเรื่องนั้นด้วย เรื่อง 'เลิฟๆ รักๆ เล็กน้อยที่ไม่น้อย' น่ะ" เอกว่าถึงภาพยนตร์รักใสๆ วัยรุ่นเรื่องหนึ่ง
"ที่เป็นตัวอิจฉาน่ะเหรอ" เก้ง
"เอ้อ มีฉากออกมารำงานโรงเรียน แล้วกะพริบตาปิ๊งๆ ชุดสีชมพูนั่นน่ะ อ๊า กูดูซ้ำตั้งหลายรอบ ชอบมากกกกก!" โจโจ้เพ้อ
"นี่เลย เมื่อกี้มึงยังไม่มา พวกพี่โป๊งเหน่งแวะมาถามพวกกูเฉย" เอกเอ่ยชื่อรุ่นพี่ ม.5 จากทีมบาสเกตบอลตัวจริงของทีมโรงเรียน
"ถามว่า?" ผมเกาะประเด็นไปอย่างนั้น
              แปลกใจตัวเองว่าทำไมไม่ตื่นเต้นสนใจใคร่รู้
ดาราสาวสวยเข้าใหม่อยู่ในห้องทั้งคน ในหัวสมองกลับคิดถึงไปหาอีกร่าง

"ถามว่าเป็นไงมั่ง น้องน่ารักรึเปล่า จะเอาชื่อดอกไม้ ของกินที่ชอบให้ได้ด้วย"
"ยิ่งกว่า 3G อีกวะ มาวันแรกพวกพี่ก็รุกซะแล้ว จมูกดีชิบ"
"สั่งกูขอเบอร์มาให้ ฝันไปเถอะไอ้พี่โป๊งเหน่ง เรื่องนี้ยอมกันมิได้"
 
"เหอะ มึงกล้าถามนิสาหรือวะเอก" เก้งยิ้มเยาะเอกเล็กๆ มีเฟรมเคี้ยวข้าวเรื่อยๆ อยู่
"กล้าดิ จะดอกไม้ ขนม เบอร์โทร เดี๋ยวคืนนี้กูโชว์เข้าล็อคอิน แชทด้วยเลยยังได้ คอยดูฝีมือเอกคนนี้บ้าง"
"อ้อเหรอ...แม่ม! หญิงเดียว เปิดศึกกันล่ะ ไวไฟสุดๆ" เก้งวางตะเกียบ ยกน้ำขึ้นดื่ม
"ปีนี้แหล่มว่ะ ผู้หญิงแล้วยังมีผู้ชายอีก มึงเห็นต้นจั๋งนั่นปะ ตัวขาวๆ เล็กๆ น่ารัก ใส่แว่นเด็กเนิร์ดนิดๆ อีพวกพี่เขียวเห็นคงซี้ดปาก" โจโจ้พูดถึงรุ่นพี่ ม.5

              พี่เขียว-มรกตที่ว่าคือหัวหน้าแก๊งตุ๊ดกระเทย ม.5 เป็นสีสันของโรงเรียน
เก่งกิจกรรมเรื่องการแสดงโคตรๆ โจโจ้มักจะถูกแซวพี่พวกนี้บ่อยครั้ง มีเรื่องลับฝีปากกันไม่เว้น
จำพวก ขาวอวบ น่ากินอะไรทำนองนั้น มันก็ฮึดฮัดทำท่านักเลงใส่ตลอด

"เด็กเซเว่นจากพัทยาอีกคน" เก้งกำลังไพล่ถึงบุคคลรบกวนหัวสมองผม แกะไม่ออก
"เฮ้ย! กูจะกินข้าว" ผมลุกพรึ่บ ไม่อยากได้ยินชื่อคนถัดมา ตัวเล็กตัวน้อยที่กิดากรหิ้วว่อนไปว่อนมา

             ประวัติความเป็นมาที่รู้เพิ่มเติมคือ แม่มีชื่อเป็นเจ้าของเซเว่น 2 สาขา
ในกรุงเทพแถวบ้านหนึ่ง และอีกหนึ่งย่านฝั่งธนบุรี
สมญาเด็กทอมบอยเซเว่นจากพัทยาจึงกระฉ่อนกว้างไกลให้ทั้งห้องได้สดับ

...........
................

"วันแรกก็เอาเชียว..." เฟรมบ่นเชิงทอดสายตาไปถึงทรอมโบนที่แผดก้องอยู่อีกฝั่งของอาคาร
"ไรวะ?" เก้ง
"เสียงดัง" เฟรมบุ้ยปากไม่ชอบใจเล็กๆ
"เห็นทางโยบอกจะคัดตัวไปแข่งที่ญี่ปุ่น กลางเทอมนี้รึไงนี่แหละ กูเห็นพี่...พี่อะไรนะที่เป็นหัวหน้าวงไปหานิสาที่ห้องเมื่อกี้เลยนะเว้ย สงสัยเราจะได้ดรัมมิเยอร์สาวสวยคนใหม่แน่ๆ" โจโจ้แทรกตอบ โปรยหัวข้อข่าวต่อมา
"ว่าไงวะ พี่แกไปหาทำไม" เก้ง
"เห็นว่านิสาเป็นดรัมจากโรงเรียนเก่าอยู่แล้ว ประมาณนั้น" เอก

           เพื่อนยังวกกลับมาคุยกันเรื่องหญิงสาวเพื่อนในห้องคนใหม่จากโรงเรียนคอนแวนต์หญิงล้วน
ลูกครึ่งไทย-เนเธอร์แลนด์ ขาวใสน่ารักไม่เลิกรา
            เรื่องเพื่อนใหม่คนนี้ถูกทาบทามผมพอรู้
เพราะสวนกับกลุ่มพี่ที่ว่าขณะจะแยกไปงานสารวัตรนักเรียนก่อนมาที่นี่พอดี

"มึงรู้เรื่องจากใครวะ?" ผมแสร้งเกาะติดสถานะการณ์เฉยๆ นึกในใจว่าดีแล้วที่ไม่พูดถึงเรื่องเด็กชายตัวน้อย
"ไอ้รมย์" เก้ง
"รมย์?" ผมถามย้ำขณะวางจานข้าวจะเข้าที่นั่ง เพราะเวลาพูดออกเสียงได้ยินเป็น 'ลม' พ้องเสียงกับลมเหนือเพื่อนรัก
"รมย์ดำ ห้อง 2 ไม่ไช่ลมเหนือเราหรอก" เก้งตอบอีกครั้ง

"ไอ้ลมมันจะรู้เรื่องไรด้วย ไข่ในหิน หมกตัวอยู่ขนาดนั้น" เอก
"อ้อ..." ได้แต่เออออตามเรื่อง ขณะเฟรมแทบวางช้อน

           กิตติศัพท์เรื่องแพ้แดดเป็นที่เลื่องลือ อาจารย์สรรหาดรัมมิเยอร์ช่วง ม.ต้น
ลมเหนือเข้ามา ม.2 เป็นที่โดดเด่นรูปทรัพย์เป็นเลิศ พายืนกลางแดด 10 นาทีผ่านเท่านั้นเห็นผลตำตา
ผื่นแดงเป็นจ้ำลายพร้อยส่ออาการทั่วถ้วน จะแจ้งยิ่งกว่าทดลองวิทยาศาสตร์
เรื่องแดงและดังขนาดอาจารย์น้อยใหญ่ ผู้อำนวนการยังรู้ชื่อมัน
นับประสาอะไรกับเพื่อนพี่น้องร่วมสถาบัน

             เก็ทยังไม่ฮอตเท่าเลยครับT^T
 
            ต้องยอมแพ้เพราะความไม่พร้อมของร่างกายข้อนี้ ยกให้เป็นเด็กเทพด้านดนตรีที่ไม่เคยสัมผัสแดดลม
ไข่ในหินสีขาว เจ้าชายที่ได้รับเสียงกรี๊ดมากกว่าดรัมมิเยอร์สุดหล่อลากตัวคล้ำผิวดำมืดของโรงเรียนเสียอีก

"เอ้อ พูดถึงไอ้รมย์ดำ ตกลงไอ้หมอก ชื่อมันหล่นอยู่ห้อง 2 เหรอวะ?"
"ประมาณนั้น ห้องเราโควต้าเต็ม มันตอบรับช้าไป"
"ก็ไหนว่าจะไปอยู่เมกากับพี่ชายมันไง ไหงย้อนกลับมานี่วะ"
"ไงวะเก็ท ข่าวล่า?" เฟรมย้อนมาหาแหล่งข่าวตัวจริงเช่นผมหลังจากปล่อยเพื่อนในวงว่ากันเองยาวเฟื้อย
"หะ อะไร!?" ผมแทบสำลักหมูผัดพริกแกง

            มาแล้วครับ 'หมอก' คนที่ผมเกริ่นไว้ก่อนหน้า

"กูถามถึง-ไอ้-ห-ม-อ-ก" เฟรมย้ำช้าๆ ชัดๆ
"เอ่อ...ก็...วันจันทร์ถ้าเห็นคือมันมา" ผมไม่รู้จะว่ายังไง
"อ้อ!" เฟรม
"ตามนั้น" เก้ง

           'หมอก' เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคน เล่นฟุตบอลแข้งทองคำ
อนาคตดีมากจนอาจได้ดราท์ฟทีมชาติด้วยซ้ำถ้ามันเอาจริง
            ส่วนรมย์-ภิรมย์ ลูกครึ่งไทย-นิโกรอเมริกัน เก่งคีย์บอร์ด
ลมสีขาวกับเพื่อนผิวดำคนนี้มักจะแลกเปลี่ยนไลน์ทางดนตรีกันเองบ่อยครั้ง
ทั้งหมอกและรมย์ดำเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาก่อน เห็นหมอกที่ไหนก็ต้องมีภิรมย์ เต๋าและข่างที่นั่น
เวลานี้สองตัวหลังแยกมาอยู่ห้องเดียวกับผมแล้ว
................
..................

           พูดถึงลมๆ ก็มา ไม่ใช่คนเดียว ลมขาวและรมย์ดำเดินลงมาหยุดที่เชิงบันไดใกล้ทางเข้าห้องล็อคเกอร์ชุดใหม่
น่าจะคุยอะไรกันค้างอยู่ถึงตามลงมาพูดกันต่อ
           ที่ผมสนใจไม่ใช่สองคนนั่น...ร่างเด็กผิวขาวตัวเล็กๆ ผลุบโผล่ไหวๆ ทางเข้าห้องการเงิน
เพื่อจัดการเรื่องเช่าสถานที่ของโรงเรียนต่างหากเล่า
กัดรวบคำโตตัดใจส่งท้าย ผมพุ่งออกไปตามใจข้างในสั่งการ
ไม่ทันคิดอะไรเพราะใจเต้นแรงแซงหน้ามากเกิน

"กูไปก่อนนะ เจอกัน!"
"เฮ้ย จะไปไหน ข้าวเหลือตั้งครึ่ง?"
"เอาเลย ยกให้" ผมเผ่น
"กูกินหมูนะ!" โจโจ้ตัวอวบจอมเขมือบ

"รีบไปไหนวะ?" เฟรม
"ล็อคเกอร์!" ผม
"แล้วบ่ายเรียนไร?" เอกเสียงดังตามหลัง
"เคมี ห้อง 305 จารย์แกจะพรีเทสต์ก่อนด้วย อย่าสายล่ะ" ผมเปิดแน่บ
...............
.................

           พุ่งถึงห้องธุรการที่ว่า...
"มาทำไร"
"อ๊ะ เก็ท!"
"หัวหน้า!"
           สองเสียงคือสองแว่น ต้นจั๋งกับนัย หันขวับกลับมาเห็น

"คือ นัยกับต้นจั๋งจะ..." เนิร์ดตัวสูงชื่อณัฐดนัยเป็นคนเอ่ยก่อน
"เอาข้างนอกหรือข้างใน ถ้าให้ดีคือข้างในกระจกนี่เพราะมีพี่ธุรการอยู่ในห้องข้างในช่วยดูให้ได้ แต่ถ้าตู้กว้างหน่อยก็ต้องข้างนอก" ผมเข้าใจในทันที ชี้ให้ดูตู้เหล็กชุดใหม่ในห้องกระจก ขนาด 45x60 ซม. ส่วนข้างนอกสภาพเยินกว่าแต่ขนาด 60x90 ซม. ตั้งสูงเรียงเป็นตับ
"บีเอาด้วยไหม?" ต้นจั๋งจิ้มแว่นก่อนขยับตัวเข้าใกล้เป้าหมาย

            สองคนนี้ตัวเท่าๆ กันเลยแฮะ แต่เด็กน้อยช่วงขายาวกว่า สัดส่วนน่ากอดมากกว่า
ไม่ผอมเกร็ง ใส่เหล็กดัดสีเทาเหมือนเด็กแว่น
             โอ๊ะเอ๊ะ อะไรนี่ ออกไปจากหัวกูด่วน!
ความคิดบ้าบอสุดติ่ง เด็กผู้ชายที่ไหนน่ากอด บระเจ้าจ๊อด!!!

"บี!" ต้นจั๋งเรียกพลางเขย่า
"หะ?"
"ถาม เอาด้วยกันนะ ไม่มีตังค์เราออกให้ก่อนก็ได้"

             ท่าทางจะใจเด็ดของจริง เมื่อเช้าหลังจบคาบแรก อาจารย์แม่ลลิตาปล่อยมาก่อน
เพื่อนบางส่วนจับจองและจัดการเรียบร้อย ผมมัวแต่วุ่นช่วยตอบคำถามเป็นธุระ เด็กเลยหนีไปเรียนไม่ทันได้คุยกัน
แต่ตอนนี้...ไม่พลาด

"นัยกับต้นจั๋งไปเลือกก่อนเลย เดี๋ยวตามเข้าไปเอง" รุนหลังสองแว่นเข้าห้องด้วยมีเด็กน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ยืนอออยู่เต็ม
"ตามมานะ บี" ต้นจั๋งแว่นเล็ก
"เร็วๆ ล่ะ" นัยแว่นใหญ่
"อือ..."

              รอเพื่อนพ้นระยะ ผมจัดการทันที
"เลือกซะ ข้างในหรือข้างนอก" ไม่พูดเปล่า จับต้นแขนแน่น
"ง่ะ!" ตาโตจ้องกลับ

              อ๊าง! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด นาทีนี้เก็ทละลายใจขาดดิ้น

"ข้างในละกัน จะได้ใกล้ๆ" ผม
"เหวย! ไม่เอา" เด็กเสียงแข็ง ซ้ำขายังแข็งไม่ยอมขยับตามแรงง่ายๆ
"เอา!"
"ไม่เอา!"

               จังหวะจะใช้แรงควายลากลิ่วเข้าไปดูแผนผังที่เหลือด้านใน เป็นไอ้ลม...ลมเหนือที่โผล่เข้ามา
"อ้าว บี ได้ล็อคเกอร์ยัง ข้างในหรือข้างนอกล่ะ"
"อ่า...ลม" ทีนี้ล่ะเสียงหวาน แต่กูไม่หวานด้วย  (+_+) กูขมมาก
"บีเลือกดิ จะได้ไม่สะพายหลังแอ่น หนังสือหนักมากนา" เสียงลมลากยาวอ่อนเบา ไม่รวมนัยน์ตาวิบวับหลอกล่อเด็ก
              ทุกครั้งผมปลื้มขำปนชื่นชม บางครั้งยังเล่นด้วย แต่ตอนนี้...ไม่ใช่!

"อืม..." หยุดคิดนิดนึง
"อาจมีแอทเลิฟแอทล็อคนะ รู้รึเปล่า"
"อะไรอ่ะ แอทเลิฟแอทล็อค"
"ถ้ามีคนแอบปลื้มก็จะมาวางขนม ของขวัญล็อคเกอร์เราไง กินฟรีแถมได้ลุ้นว่าใคร สนุกออก"
"ก็ได้ ลมมีแล้วเหรอ ข้างในหรือข้างนอกล่ะ"  อ้าว เฮ้ย! ไม่กี่ประโยค
"ไม่มีหรอก แอบสิงไอ้เก็ท บีอย่าบอกใครล่ะ" มีโน้มกระซิบกระซาบข้างหู
             เด็กในมือหน้าแดงขึ้นสีทันที แถมยิ้มกว้างเท่าดอกทานตะวัน

            กูตาลุก มือว่างเผลอซัดป้าบทันทีไม่รู้ตัว
(ผลัวะ!)/เฮ้ย!" แค่ผลักไหล่มันออกครับ เพื่อนเซแซ่ดๆ เนียนได้ออสการ์
"โอ๊ย! ไรวะ แค่นี้ทำเป็น---" ไอ้ลมยั้งคำพูดแค่นั้นเพราะมันจ้องมากลับแล้วค้างอยู่

            เอิ่ม คงไม่ได้ผิดสำแดงให้เพื่อนช่างสังเกตจับอาการออก
นึกใจเสียขึ้นมาเฉยๆ ไม่รวมหนูน้อยหมวกแดงผวาจะเข้าหาอีกฝ่าย

"อ๊ะ!" เผลอบีบต้นแขนเด็กแน่นหนึบแรงไม่ให้ถึงตัวเพื่อน
"มึงรีบไปร้านป้านัดไม่ใช่เหรอ จานล้นโต๊ะแล้วมั้ง!"
"อ๋อ เออจริงด้วย เจอกันครับ บี"
"คร้าบ" ยังอีก
......................
          ชักไม่ชอบใจที่เห็นสายตาลูกกวางทอดมองตามแผ่นหลังลมเหนือ...

"มองมันทำไม"
"เปล๊า!"
"ไปเลือกก่อน จะเข้าบ่ายแล้ว" พยายามจัดการภาระตรงหน้า แต่มันคล้ายไม่สำเร็จโดยง่าย
"ลมรีบไปไหนเหรอ จานล้นโต๊ะอะไร?"
"เฮ่ย! ร้านข้าวในแคนทีน มันรับจ้างล้างจานร้านนั้น"
"ฮ้า! อย่างลมรับจ้างล้างจาน?"
"เออ!"

              ทุกครั้งผมนึกชื่นชมนิสัยสู้ชีวิตของเพื่อน แต่นาทีนี้เหมือนสะใจลึกๆ เรื่องข้อแต้มต่อที่ตัวเองมีกำลังทรัพย์มากกว่า
ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ได้วะ งงตัวเอง แต่มีคนงงกว่า...

"แล้วทำไม เพราะลมอะไรถึงได้?"
"บัตรนักเรียน!" ผมยื่นมือ
"เอาไปไม?"
"จะจองที่"
"..." เด็กหน้าง้ำทันทีกับข้อเสนอ
"เลือกเอาข้างนอกหรือข้างใน แล้วจะเล่าเรื่องไอ้ลมให้ฟัง" ยื่นโนติส
"จริงนะ!" มียิ้มแจ่มจ้าสมชื่อทิวากร
"จริง" หงุดหงิดเล็กๆ แต่ยินยอมไม่รู้ตัว

                เพราะไข่มุกเล็กๆ เรียงสวยเป็นระเบียงกับริมฝีปากลูกเชอรี่สุกฉ่ำนั่นหรือเปล่า เก็ทกลุ้ม (="=)!!!


*************************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 14-07-2012 14:58:53

บีน้อยกับน้องเก็ทมาแล้ววว
ลมจ๋าา คิดถึงงง :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-07-2012 16:05:07

ลม บี กิ๊กกันจริงๆด้วย
ส่งสายตาปิ๊งๆให้กันตลอด  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 14-07-2012 16:24:19

บีน้อย ทำไมเหมือนหลงลมล่ะจ๊ะ  o18

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 14-07-2012 16:32:15

บี&เก็ท  :กอด1:  มาแล้วเหรอ>____<~

ปล.รอลมเหนือบุ๊คอยู่ค่ะ :t3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 14-07-2012 17:36:37

เก็บอาการด้วยน้องเก็ท




 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 14-07-2012 18:03:06

เก็ทแอบชอบออกนอกหน้านะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-07-2012 18:44:35

 :กอด1:มาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-07-2012 19:08:02

 :laugh: :laugh:

ขำเก็ท งี้แหละเวลาเด็กน้อยมีความรัก ด้านมืดมันจะออกมา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 14-07-2012 22:06:47

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 14-07-2012 23:05:53

เก็ท น่ารักอ่ะ ชอบ ... รักบีจริง!!

แต่แอบอยากรู้เรื่องของคนชื่อ "หมอก" ว่าเกี่ยวกับลมเหนืออย่างไร
อนาคตหวังจะมีเหยี่ยวขาวโผล่มาบ้างนะคะ


ยินดีมากที่ได้อ่านเรื่องของคุณ puppyluv อีกครั้งค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน1 แคนทีน(14-7-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-07-2012 00:39:39

เก็ทกำลังสับสนกับความรู้สึก น่ารักจริง
น้องลมเป็นตัวประกอบสินะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012)p.2
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-07-2012 09:02:54

my sassy...don't let it be!
รักนี้บีบวก
--------------------------------
ตอน 2 ทิวากรและก้อนเมฆ
B’s

           ผมบี ทิวากรผู้ยิ่งใหญ่แห่งเวลากลางวันที่ตอนนี้ชักจะโดนเมฆก้อนใหญ่มาบดบัง
ไอ้ดาวลูกไก่หัวเกรียน บ้ากำลัง ชอบบังคับมันกัดจิกผม
           เริ่มเรียนวันนี้เป็นวันแรกแท้ๆ กลับโดนข่มเหงรังแกอย่างถ้วนทั่ว
จะลงโทษบีน้อยที่เพิ่งได้พบหน้าเทวดาแสนสวยหรือกระไรขอรับ
ปล่อยให้ชุ่มชื่นหัวใจแค่ 5 นาที ฉากต่อจากนั้นคือบทโศกาล้วนๆ
           แง่มๆๆ กัดปลอกหมอน เอาหัวโขกผนังปังๆ (=0=)
......................   
           ลมเหนือ...เทพยดาผู้แสนงดงามดั่งที่เคยวาดฝัน

           อา พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ไม่คิดว่าภาพพริ้วไหวในเกมออนไลน์จะมีอยู่จริง
แล้วเรื่องราวของเขาก็ช่างเหมือนเทพนิยาย บ้านจน ทำงานพิเศษตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตส่งเสียเลี้ยงตัวเอง
ภาพเพศชายสุดหล่อหน้าตาดีเลิศ ทะลุองศาเดือด อาบเหงื่อต่างน้ำ ค่อยลุกขึ้นช้าๆ ปาดเหงื่อแบบสโลวโมชั่น
อ๊าง! เยี่ยมยอด สุโค่ยหาไหนปาน
            เทวดาสีขาวของผมมีอยู่จริงไม่อิงนิยาย ใกล้แค่นี้ ฮิ้วววววว!!!
เย๋ยๆๆๆ บียิ้มแก้มแตกมากไปไหม

“ปะ กลับกันยัง?” เสียงข้างหู
(-.-) วูบบบบบ---จอภาพล้มครืน
           ช้อนสายตาขึ้นมองปะทะความจริงของชีวิต ตูละหน่าย
จะมีก็แต่ไอ้ที่ต้องรับมืออยู่ตรงหน้า ความระกำลำบากแสนเข็ญอันดับหนึ่ง ภูเขาหินลูกควายที่ชื่อว่า
ผู้ติดตามคนสนิทของเทวดาแสนงดงาม นามของมันคือ...ไอ้เก็ท!

“กินเป็นแต่นมรสนี้รึไง”
(‘ซอดดดดดด!’) ดูดลมก้นหลอดประชด กะพริบตาปริบๆ ตอบกลับ
“พอกันกับมันนั่นแหละ”
“นั่นแหละไหน ลมเหรอ ลมกินสีชมพูเหมือนกันเหรอ?”
“ชมพูอะไร จืดๆ ขาวๆ ทั้งปีทั้งชาติสิไม่ว่า”
“อ้าว...เหรอ” พยักหน้าหงึกหงัก กวาดสายตามองไปรอบๆ ลานนนทรีแห่งนี้มีผู้ใดหมายปอง~

           ไม่ใช่ล่ะ กดสตอปด่วน
ถ้าไม่เพราะเพื่อนในห้องคนใหม่ของผม (แต่เก่าสำหรับที่นี่) ชื่อแอนนา
เข้ามาเจ๊าะแจ๊ะชวนคุยเรื่องเลือกชมรม เชิงขู่เข็ญให้เข้าครอสเวิร์ดกับเจ้าหล่อน
ผมคงไม่ต้องตัวแปะเป็นหูดข้างใบหูกับมันแค่ในวันแรกเปิดเทอมเช่นนี้
           ซ้ำร้ายกว่านั้น ที่เราต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่เพราะบีน้อยต้องอาศัยรถยนต์บ้านมันกลับครับ
ก็ดี ฟรี แต่เค้าอยากอ้อยอิ่งกับลมของเค้าหรอก ไม่ใช่มึงซักน้อย งั่มๆๆๆ T.T
................
....................
           ลานนนทรี ใกล้ทางออกประตูสอง...
ชุดนักเรียนรายรอบ บ้างกินของกินเล่น ลูกชิ้น ไอศกรีม น้ำหวาน ของขบเคี้ยว
อั๊ยยะ! วันเวลาช่างล่วงเลยผ่านเร็วรวดปานจักรผัน

“กี่โมงแล้วเนี่ย!?” ผมเหวอ ยกข้อมือดูนาฬิกาคิตตี้สีชมพูอันใหญ่
“จะ 5 โมง เลิกเรียนได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว”
"เฮ้ย ไหงเร็วงี้!"
"อ้าว ก็เร็วไง ไม่ดีเหรอ"
“แป่วววว ลืมเลยอ่ะ!” ผมเพิ่งนึกขึ้นได้
“มีไร ลืมไร จะไปไหนหรือเปล่า” รู้ดีจริงเลยพ่อ ทั้งที่เพิ่งเข้าเรียนวันแรกแท้ๆ บีน้อยกลับต้องมีเวรมีกรรมให้ต้องผจญ
“วันนี้ต้องไปจ่ายตังค์ค่าเรียนพิเศษ เสร็จแล้วแม่ให้รีบกลับบ้าน 3 ทุ่มที่ร้านจะมีพี่เหลืออยู่แค่คนเดียวเอง ต้องไปช่วย” ร่ายกำหนดการยาว
             หวังลึกๆ ว่าจะรอดพ้นจากการนั่งจ๋องเป็นผู้อาศัยในรถใหญ่แอร์เย็นของบ้านไอ้หมอนี่ให้จงได้
อุอุ เหตุผลเริดๆ ของเรา ใช้ได้ชัวร์

“งั้นไป ที่ไหนก่อน?”
“อ๋า...”
“เรียนพิเศษน่ะ ที่ไหน?”
“สยาม”
“ก็แค่นั้น ที่เดียวกัน ลุก!”

              เง้อ! ที่เดียวกันไหนอีกเล่า
แต่ก็นะ ที่โรงเรียนกวดวิชาของเด็กใน กรุงเทพมหานครก็ใช่ว่าจะมากมาย ว่ากันตามจริงก็นับนิ้วเอาได้
 แล้วสเตตัสที่อยู่ ณ เวลานี้ก็ห้องคิงกลายๆ ต้องกวดวิชาเป็นอาชีพอยู่แล้ว
(แม้ทางโรงเรียนระบุว่าเด็กเก่งจับแยกย้าย คละกันแล้วก็เถอะ)
            เศร้า ชีวิต ม. ปลาย โดนโซ่ตรวนตีตราตั้งแต่วันแรก
......................
.........................

            ในรถยนต์ เบนซ์ E-CLASS พร้อมคนขับ แอร์เย็นฉ่ำน่านอนตีพุงเล่น เสียอย่างเดียวไม่มีเพลงฟัง
ก็นะเรามันปรสิตติดรถมา จะเรื่องมากอยากสดับจัสติน บีเบิล ให้เสนาะโสตก็กระไรอยู่
            ผู้คนมากหน้าหลายตาในระหว่างทาง ยืนเรียงรายพลางมองทางรอรถเมล์สายที่ต้องการ
บ้างเดินขวักไขว่ไม่รู้จักกัน อย่างดีคือคุยเสวนากับโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คส่วนตัว
โทรศัพท์หรู แท็ปเลต หูฟังติดรูหูเครื่องมือเล็กๆ ในมือเล็กๆ ของคนขี้เหงาและวุ่นวายกับการหาเงินมาใช้จ่าย

            คิดถึงพัทยา...เมืองคนบาปที่เขาว่าแต่เราคล้ายอยู่กันอย่างสุขสบายตามประสา
ป่านนี้คงได้ซิ่งร่อนบิดมอเตอร์ไซค์ซ้อน 3 ซ้อน 4 ถึงพัทยากลาง ไม่ก็พัทยาเหนือหรือใต้
แล้วแต่ที่ไหนมีกิจกรรมน่าสน ดึงดูดใจกว่า บางทีก็เป่ายิงชุ่บเลือกสถานที่เอาดื้อๆ ซะอย่างนั้น
            คุยเฮฮาหัวเราะเสียงดังเรื่องโน้นเรื่องนี้ ว่าอำขำขัน หยอกล้อผลักอก ยีหัวยุ่ง
จากนั้นก็เตร็ดเตร่แถวริมหาด รอเวลาดูพระอาทิตย์ตกน้ำทะเล
นึกถึงสุดทางรักสถานที่โปรด จำก้อนหินรายทางได้ทุกก้อนติดตา
       
            พรรคพวกเสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงน้ำเงิน
            มิตรเก่าเราก่อนพวกนั้น...จะคิดถึงกันไหม
......................
...........................
            แสงแดดบ่ายยังร้อนแรงแยงตา ยิงลำแสงลอดผ่านตัวตึกวิบวับตามตัวรถที่เคลื่อนผ่าน
สภาพการจราจรบนถนนยิ่งไม่ควรต้องพูดถึง ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ หมดไปหลาย 10 ถังตั้งแต่แยกที่แล้วหมดเกลี้ยง

"ทำไมเซเว่น 2 ร้านถึงห่างกันนัก?" จู่ๆ ก็
"หือ?" ผมละสายตาจากวิวข้างทางหันไปหา
"เซเว่น ใกล้บ้านกับอีกที่อยู่ฝั่งธนไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ห่างกันได้"
"อ๋อ ไม่มีไร ร้านนึงพ่อคุม ส่วนที่บ้านก็แม่ดู"
"ไกลกันคนละโยชน์" ยังมีเปรยเชิงชวนคุย เอาวะ ต่อยหอยฆ่าเวลารถติดก็ได้

"พ่อกับแม่แยกทางกัน แม่จับได้ว่าพ่อมีอะไรกับผู้จัดการในร้าน  แม่เลยพาหนีไปอยู่พัทยา ที่กลับมาเพราะผู้หญิงทิ้งพ่อไป หรือพ่อเป็นฝ่ายทิ้งผู้หญิงก็ไม่รู้"
"อืม..." น้ำเสียงอ่อนลง เลยมีกระใจเจื้อยแจ้วละครหลังข่าวต่อ
"เพราะอยากได้ร้านมั้ง แต่ชื่อเจ้าของยังเป็นชื่อแม่อยู่ พ่อก็ไม่ได้ทำไรเป็นชิ้นเป็นอัน เขาเลยโกรธทิ้งพ่อไปเฉย ที่แม่ย้ายกลับมาเพราะไม่มีใครดู พ่อป่วยบ่อยน่ะ"
"ป่วยบ่อยเหรอ เป็นไร?"
"อ่อนเพลียไม่มีแรง โรคคนแก่ ตอนหนุ่มๆ เคยกินเหล้า ดูดบุหรี่จัด"
"อ๋อ..."

"นี่หยุดเสาร์อาทิตย์แม่ก็ให้ไปดู ไปทำงานความสะอาดบ้าน เพราะพี่เอ พี่สาวเรียนสงขลา กลับบ้านปีละไม่กี่ครั้งได้" ผมเล่าจ้อยง่ายดาย
"งั้นแม่ก็คืนดีกับพ่อแล้วสิ"
"ไม่นะ ยังคุยกันอยู่เพราะเรื่องค้าขายมากกว่า แม่บอกไม่มีผัวสบายตัวกว่าเยอะ 555"
              ผมขำกับเรื่องของผู้ใหญ่ โชคดีที่อยู่ด้วย พบเห็นเหตุการณ์มาตลอด
การปรับตัวรับรู้เรื่องราว ทำความเข้าใจในสถานะของตัวเองจึงเป็นเรื่องไม่ยากเท่าใดนัก

"เข้มแข็งเหมือนกันนี่เรา" มือใหญ่จับหัวผมโยก อั๊ยยะ! จะวิสาสะมากไปแล้วพ่อหนุ่ม
"ไม่รู้จะคิดมากไปทำไม ปวดหัวเปล่าๆ"
"อือหึ"

            ตายล่ะ ไม่อยากเชื่อว่าจะทำน้ำเสียงแบบพระเอกที่ผมชอบ อือเล็กๆ ในลำคอ
โอ๊ะโย่โย๋! บีน้อยกลับร่างด่วน หันควับหนีหน้าซ่อนอาการทันที

"แล้วเรียนพิเศษนี่ล่ะ?" มาอีกล่ะ จะคุยอะไรกันนักหนา รถก็จอดแช่ไปไหน ขยับบ้างสิพี่ นึกด่าสภาพการจราจร
"ก็...ใครๆ เขาก็เรียนกันไม่ใช่เหรอ"
"555 ไม่ทุกคนหรอก จะบอกว่า ถ้าไม่ชอบรถติดก็มีพวกพี่มารับติวในโรงเรียนก็ได้ นี่ที่บ้านก็หาไว้ให้เหมือนกัน เริ่มเดือนหน้าก่อนสอบมิดเทอม"
"อ๋อ..."
              ผมเห็นอยู่ว่ามีบุคคลภายนอกเข้ามานั่งรอแถวโต๊ะโรงอาหารหรือสถานที่โรงเรียนจัดไว้
ติดป้ายระบุผู้เข้าเยี่ยม ขนาดวันเปิดเรียนวันแรกก็เริ่มงานไม่ให้พัก สงสารชีวิตชะมัด
              ความจริงเรื่องร้านสะดวกซื้อผมเองที่เผลอเล่าตั้งแต่รายงานตัวหน้าห้องไปแล้วครั้งหนึ่ง
มาถามซ้ำอย่างนี้อให้คิดไม่ได้ ไม่น่าเชื่อว่าจะสนใจจำ แปลกคนแฮะ
......................
........................
              ในรถเงียบเกิน ลุงคนขับก็นิ่งขรึมเหมือนหลับใน...
"ชมรมนี่เค้าต้องเลือกตั้งแต่วันแรกเลยเหรอ" ถามอีกเรื่อง
"ไม่นะ ไม่จำเป็น มีชมรมที่อยากเข้าแล้วเหรอ"
"ยังหรอก ถามดูเฉยๆ"
"ไว้รอประกาศก่อน บางชมรมอาจยุบหรือตั้งใหม่ก็มี"

              เหตุจากแอนนา-กนกพรตามถามต้นจั๋ง เข้าครอสเวิร์ดนะๆๆๆ ไพล่หาผมที่นั่งคู่กันเฉย
ไม่เอาอ่ะ บีอยากขี้เกียจสันหลังยาว ยังไม่มีกิจกรรมไหนโดนใจ
              พูดถึงเพื่อนเนิร์ดตัวขาวใสเล็กๆ แว่นหนาแต่เหล็กดัดสีเทา
เพื่อนใหม่ของวันนี้ มีพัฒนาการที่ดีและเข้ากันได้ลงตัวอยู่โข น่าจะคบกันยาว
ต้นจั๋งน่ารักชวนคุยนั่นนี่ ส่วนนัยเป็นผู้ฟังที่ดีไม่พูดมาก คอยเสริมมุกตลก (ส่วนมากฝืด) ไม่รู้เบื่อ

"ต้นจั๋งกับนัยก็จะไปหาที่เรียนเหมือนกัน บอกวันมะรืนมั้ง นี่หนีมาก่อนเฉย" อดเอ่ยถึงไม่ได้
"ก็ดีแล้ว"
"ต้นจั๋งเรียนที่นั่นมาตลอด บอกหมดว่าต้องทำไง ติดต่อตรงไหน ให้เลือกติวกับใครด้วย" ผมแย้งปนอวดเล็กๆ ถึงกูจะบ้านนอกเข้ากรุงก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรนะเฟ้ย
"เดี๋ยวพาไปเอง ไม่ต้องห่วงหรอก"

             โอ้ รู้อีกว่ากังวลกับความเซาะกราวของตัวเองจะทำหน้าแตก
ไอ้หมอนี่มีตาทิพย์หรือกระนั้น


             ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง...
“...ลม มันไม่ได้เรียนพิเศษที่ไหนหรอก”
“หือ?” หันขวับเปิดเรดาร์หาคลื่น ข้อพิเศษของเทพยดาตนนั้น
“มันเป็นประเภทเสือซุ่ม เห็นนิ่งๆ แต่ร้ายลึก"
“อืม...” เท่าที่ดูลักษณะก็น่าจะใช่
“ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้---ช-า-ร์-ท!”
“อ๊า 555” หัวร่อท่ากางกรงเล็บขยุ้มพุ่งมาหา เกาต้นแขนแคว่กๆ เล่นซน
 
             ลุงคนขับสูงวัยแวบดูที่กระจกมองหลัง อดส่งเสียงขบขันเล็กๆ ด้วยไม่ได้
พยายามเกรงกลั้นพุงกระเพื่อมเต็มแก่
            รู้อยู่ว่าเพื่อนเก่งๆ มักจะหวงวิชา พวกเด็กเนิร์ดในห้องจากที่เก่าก็ประมาณนั้น
โดยทั่วไปมักจะเก็บเนื้อเก็บตัว ปิดปากเงียบ ไม่สุงสิงไม่ยุ่งซ้ำไม่ยอมให้ยุ่งด้วย
ส่วนใหญ่โรคจิตเล็กๆ ทำหน้าตาเย้ยหยันราวทุกคนอยู่ใต้อำนาจชั่วขณะที่ประกาศเกรดว่าได้คะแนนสูง
          ห้องเรียนที่ผมเพิ่งเข้าที่นี่เป็นวันแรก แม้จะเป็นเพื่อนใหม่ทั้งหมด
แต่ก็สำเหนียกถึงการแบ่งชนชั้น เบ่งกร่างอยู่ในที

“หึหึ”

            รับรู้ว่าเสียงทุ้มข้างตัวที่หัวเราะเล็กๆ กับตัวเองแปรเปลี่ยนความหมาย
คล้ายนุ่มนวลดั่งพี่ปกป้องดูแลน้องน้อยพิกล...คิดมากไปเองกระมัง
...................
“แล้วลมทำไง ที่ว่าเสือซุ่มน่ะ” อยากรู้เชิงลึก
“มันคอยรวบรวมเลคเชอร์ ชีท หรือข้อสอบจากพวกนั้นมาทำ"
"อ๋อ..."
"ทำเสร็จ ไม่เข้าใจ ถามอาจารย์ กลายเป็นว่าอาจารย์เอาข้อสอบที่อื่นมาให้เพิ่ม แทบอยากจะบอกข้อสอบของโรงเรียนกับมันเลยด้วยซ้ำ"
"เหรอ"

"อืมใช่ ตอนสอบกลายเป็นว่าได้คะแนนมากกว่าไอ้คนที่เรียนเองซะอีก” ท้ายเสียงดูจะสะใจอยู่ลึกๆ
“แต่เพื่อนในห้องน่าจะ...” ผมยั้งคำว่าหวงของ แข่งชิงดีชิงเด่นกันโดยสัญชาตญาณ
“นั่นก็ใช่ อย่าลืมช่องทางลับเจ๋งๆ อย่างพี่ ม.5 ที่มันรู้จัก แล้ว...ไส้ศึกคนนี้ไง” คนพูดยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมได้เข้าใจในทันที

“555 นั่งอยู่นี่ ไส้ศึกตัวเอ้เลยเหรอ” อดขำกิ๊กไม่ได้
“ใช่ ดูดิ๊ เสียเงินไปเรียน เสียเวลาไปนั่งหลับ ซื้อชีทหอบเป็นตั้งๆ มาให้มันสรุป สุดท้ายต้องให้มันติวอีก เฮ้อ!” ส่ายหัวปลงตัวเอง จิ๊จ๊ะอเน็จอนาถน่าสงสาร
“55555” ผมดังก้องรถ ตัวโยนทิ้งลงกับเบาะ

          มาทราบภายหลังว่ารุ่นพี่หนุนหลังที่ว่าคือกลุ่มแก๊งพี่ (อนาคต) สาวประเภทสอง กระเทียมกะเทยน้อยขาใหญ่ของที่นี่
และลมเหนือเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า ‘เจ้าชาย’ ของกลุ่มพี่ที่ว่า
          ประมาณเดือนต่อมา ผมก็มีปัจจัยให้ต้องหลวมตัวเข้าร่วมรู้จักขบวนการเรนโบว์เรนเจอร์ของพวกพี่เหล่านั้น
อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเท่าไรเลยครับ ...ไว้ค่อยเล่าวันหลัง)

"มันจดช็อตโน้ตเก่ง ลายมือสวยเก็บละเอียดทุกเม็ด แต่ต้องผ่านพวกนั้นก่อน จะเอาก็บอก" ตบอกเสนอตัวเองเต็มที่
"พวกนั้นไหน?" ผมสนใจ หันคุยเต็มตัว
"นั่งอยู่นี่ไง จากนั้นก็โจโจ้กับเอกบ่อย พวกก๊วนนั้นนั่นล่ะ"
"อ๋อ" น่าจะหมายถึงเอก โจโจ้ เฟรมและเก้ง เกาะติดกลุ่มใหญ่
"มีไรก็บอกล่ะ"
"อืม..." ผมอมยิ้มตอบกลับ

            เมืองฟ้าเมืองอมรนาทีนี้คล้ายสว่างสดใสและชิลง่ายมากกว่าเดิม
---------------
--------------------
            แถมท้ายเล็กๆ ...
            กิจกรรมเย็นนั้นคือจ่ายเงินค่าเรียนพิเศษ เลือกชั่วโมงเรียนซึ่งรู้ตัวว่าคิดผิดเล็กๆ
เพราะก้างแหลมคมชื่อเก็ทลงมือจัดการ จิ้มนิ้วเลือกชั่วโมงเรียน ดำเนินการเองแทบจะทั้งหมด
ไม่สิงกูให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะครับท่าน
           เมื่อครู่ตอนอยู่ในรถยนต์ก่อนวิ่งขึ้น BTS ยังนึกชมอยู่ว่ามีน้ำใจ จะได้เพื่อนยามยาก
เป็นแลสซี่แสนดี ซื่อสัตย์และน่ารัก ที่ไหนได้ ตัวโกงกลับมาข่มเหงกันภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
เรื่องมันเศร้า เล่าไปก็แซด T^T
.....................
             จะสี่ทุ่มกว่า...ในห้องของผม
"แร้บบี้น้อย พ่อกลับมาแล้วคร้าบ!" โผเข้ากอดกระต่ายน้อยกลอยใจ หนูเน่าเกาะติดตัวมาตั้งแต่เด็ก
"งื้มมมม!" ครางเบาขณะแนบแก้มซุกหูยาวสีซีดเก่าเคยขาวผ่อง อีกมือคว้าหมอนคิตตี้ใบโตมาหนุน
             อา อาณาจักรส่วนตัวของผม
             ราตรีสวัสดิ์...พรุ่งนี้ค่อยรบรากันใหม่นะขอรับ^^

******************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 15-07-2012 10:52:16

บีน้อย เก็ทเค้าจีบตัวเองอยู่นะจ๊ะ
เค้าอาจจะอยากใกล้ชิดจนแทบจะสิงหนูน่ะ ไม่แปลกสักนิด
ทำใจซะเถอะจ้า เก็ทเค้าไม่ปล่อยบีน้อยแน่ๆจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 15-07-2012 15:21:16

เปรียบเทียบได้ถูกต้องถูกใจมากค่า

"เพื่อนยามยาก เป็นแลสซี่แสนดี ซื่อสัตย์และน่ารัก"

อิอิ พ่อคุณเค้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นะบีน้อย!!  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-07-2012 16:03:06

โถ่ บีน้อยไม่ได้ทันเก็ทเลยลูก


ไอ้ก้างตัวนี้ มันจะตามทิ่มตามขวางนู่ไปตลอดชีวิตนะลูก


แลสซี่ หมาป่า ซิไม่ว่า 5555555555  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 15-07-2012 16:05:12

ค่อยๆๆเก็บไปเรื่อยๆๆนะน้องเก็ท 




 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 15-07-2012 16:58:44

ตามติดตลอดเลยนะเก็ท ยังงี้บีจะไปไหนรอด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 15-07-2012 17:09:20

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :sad5:
เรามาไม่ทันตอนแรกอีกแล้ว
 o9
กระซิกๆ สัญญากับตัวเองไว้แล้วเชียว
ว่าถ้า puppyluv มาลงเรื่องใหม่
เราจะตามตั้งแต่ตอนแรก
ไหงมองไม่เห็นอีกแล้ว แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :o7:
อย่าโกรธเค้าเลยนะ
ขอ :กอด1: ให้หายคิดถึงหน่อย ไม่เจอกันตั้งนานนนนนนนนนน

คราวนี้พาบีน้อยกับเก็ทมาหาคนอ่าน
ดีใจๆ ต่อไปก็เจอกันบ่อยๆแล้วเนอะ
 :m4:

แถมกระทู้เลยสวยด้วย 1919 ต้อนรับบีน้อยกลอยใจ
 :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 15-07-2012 18:08:16

ตามติดขอบกันทีเดียว :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: kokilolylove ที่ 15-07-2012 19:28:44

โดนตามติดซะแล้ว 555

ติดตามจร้า :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 15-07-2012 19:55:03

 :กอด1: บีเอ้ยบี (o^^o)~ลูบตัว จะโดนหมาป่าเก็ทเลี้ยงไว้ขยำ้ไม่รู้ตัว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 15-07-2012 19:56:38

 :m17:เค้าไปอยู่ไหนมา  ทำไมไม่เห็นเรื่องนี้ :a6:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 15-07-2012 20:12:13

ลมน่ารักมากกกกกกกก
แต่เก็ทฮาเกิ๊นนนน หวงตั้งแต่วันแรกแบบนี้ก็ไม่เหลืออ่ะ
โดนเพื่อนลมล้อไปเหอะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-07-2012 20:25:10

เก็ทเอ๊ยยยย  บีน้อยนี่ถึงกับคิดว่าเก็ทจะเป็นกระต่ายน้อยเลยทีเดียว   :laugh:

เก็ทดูคิกขุน่ารักขนาดนั้นเลยหรอบี  ฮ่าๆ   :m20:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 15-07-2012 21:19:00

เพิ่งเห็นว่าเปิดเรื่องใหม่ เก็ทบีมาแล้ว น้องบีน่ารักกกกก

ปล.คู่จิระxจิระต้องรอเรื่องนี้จบก่อนใช่ไหมครับ ติดตามไปเรื่อยๆทีละเรื่อง ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน2 ทิวากรและก้อนเมฆ(15-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-07-2012 23:16:01

เก็ทเนียนอะ พาตัวเองเข้าไปเป็นผู้จัดการบีน้อยแบบไม่ให้หลุดรอดเลยนี่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 17-07-2012 09:44:18

my sassy...don't let it B
รักนี้บีบวก
................
ตอน 3  ตัวป่วน (ใจ)
get's

         ว่ากันว่าเวลาจะเข้าด้ายเข้าเข็ม อะไรมันมักจะสุดเอื้อมให้มีเหตุอื่นจนต้องเป็นไปเสมอ
อาทิเช่น งานจะส่ง ทำมาทั้งวันทั้งคืน อดหลับอดนอนเป็นซอมบี้
อีก 2 แผ่นสุดท้ายจะได้ไชโยภาระกิจสำเร็จเสร็จสิ้นกลับต้องแทบคลั่ง
เพราะหมึกหมด กระดาษเกลี้ยง ร้ายสุดคือไฟดับ
         ตรรกะง่ายๆ ผลไม้ลูกสุดท้ายมักจะสุกหวานสีสวยน่ากิน น่าอร่อย
ถูกตาต้องใจเราที่สุดมักจะอยู่สุดปลายมือ เยื้ออีกแค่คืบจะถึงก็ยังไม่ถึง ทำนองนั้น

        ใช่แล้ว อุปสรรคมันมักจะมาเยี่ยมหน้ามาจ๊ะเอ๋เวลาที่เราไม่ต้องการตัวช่วยเท่าใดนัก

         เสมือนฟ้ากลั่นแกล้ง...แต่สำหรับผม เบื้องบนต้องการทดสอบอะไรบางอย่างต่างหาก
(ความคิดมองมุมกลับข้อนี้เก็ทไม่ได้เก่งจากไหน ไอ้ลมเพื่อนตัวร้ายอ่านพบจากหน้ากระดาษที่ไหนซักแห่ง
แล้วยื่นมาแบ่งปันให้ฟังช่วงที่ผมท้อเรื่องจะเล่นบาสเกตบอลต่อดีหรือไม่ดีช่วง ม.2 จะเข้า ม.3 ครับ)
          ข้อดีของลมก็เยอะ ทว่าข้อแย่...ใช่จะไม่มี
.....................

          เช้าวันศุกร์ วันเปิดเรียนวันที่ 2 พบศพไอ้ลมพังพาบกับโต๊ะห้องเคมี วิชาแรกของวัน
"เฮ้ย!?" แปลกใจ
"ชู่วววว!" ทราย เพื่อนหญิงรองหัวหน้า พร้อมดาวและเจนี่ สาว-สาว-สาวกำลังจัดของตัวเองด้านหน้าห้องอยู่
"นี่...?" ผมค้าง กรอกตามองทรายเชิงหาคำตอบ
          เพื่อนแค่บุ้ยหน้าเล็กน้อยแล้วลงมือผูกโบน้ำเงินเข้มติดหางม้าเงียบๆ

"...ลม" เดินใกล้ร่างเพื่อน วางมือกับลาดบ่าอย่างเบา โน้มก้มดู
มันหลับ ท่าจะหลับลึกซะด้วย
"...ทราย?" ชี้มือพลางถามกระซิบ
"...เห็นงี้ตั้งแต่เข้ามาแล้ว"
"...อ้อ" พยักหน้ารับ

          กวาดสายตามองรอบ เพื่อนในห้องมีอยู่เกิน 10 กว่าหน่อยๆ ต่างคนต่างยุ่งกิจกรรมของตัวเอง
บรรยากาศกำลังน่าสบายสำหรับการเริ่มต้นวันใหม่
         วางกระเป๋าในที่ของตัวเองเอื่อยค่อย ใกล้ตัวมันนั่นล่ะ วิชานี้ให้นั่งเป็นกลุ่ม 4-5 คนรอบโต๊ะแลป
ด้วยรู้ว่าถ้าใครเสียงดังกวนเพื่อนให้ตื่นช่วงบรรทม อาจถึงแก่อสัญกรรมโดยไม่รู้ตัว
วีรกรรมช่วงออกค่ายปีที่แล้วเป็นที่ฮือฮารู้ความจริงกันหมดทั้งอาจารย์และเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้อง
อำเล่นขำขันแทบยกโรงเรียนก็ว่าได้
 
         เจ้าชายรูปงามนอนขี้เซา พี่ รด. ม.ปลาย ที่ช่วยควบคุมดูแลการเข้าค่าย
รบกวนการหลับถูกยันซ้ำต่อยเปรี้ยงเข้าปลายคาง ได้นอนก้นจ้ำเบ้านับดาว รวมถึงข่าง (มันอยู่ห้องอื่นขณะนั้น)
 ก็โดนลูกหลงด้วยอีกดอก ทั้งไอ้ลมและผมได้ขอโทษกันยกใหญ่

          แต่มีบางคน...ไม่รู้
"ต้นจั๋ง ใครมาส่งนะ รูปหล่อมากเลยนา" เสียงใสแจ๋ว เด็กน้อยอาศัยรถบ้านผม
"อ๋อ เอ่อ...อ่า" ต้นจั๋งขยับแว่น หลบหลุกหลิกวางของบนโต๊ะ
"รูปหล่อมากนา หล่อแบบร้ายๆ อะ" ยังไม่เลิก
"นั่นน่ะ..." เนิร์ดตัวเล็กเท่ากันอ้ำอึ้ง

"ใครเหรอ ใครเอ่ย"
"รุ่นพี่ชมรมวิทย์น่ะ"
"อ๋อ ชมรมวิทย์เหรอ"
"บีก็...พี่เค้าแค่ชนเราหน้าประตู เลยคุยเรื่องชมรมให้ฟัง เดินมาเรื่อยๆ" ต้นจั๋งลำดับเหตุการณ์แบบสับสนเล็กๆ
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย"

          ผมเห็นเด็กน้อยเบียดไหล่กระแซะเพื่อนเนิร์ดที่หน้าลุกเป็นไฟ อึกอักพูดคุยกันเองอยู่
 หน้าตาเด็กตี๋หน้าหมวยตอนนี้น่าบิดแก้มมาก

         หอกหักแล้วไอ้เก็ท ด่าตัวเองในใจอย่างแรง
ถ้าให้ดีต้องไม่มีหันมาทางนี้...
"เอ้า! ลมนี่"
"บี อย่าเพิ่ง"
"ลมมมม!" ตะโกนด้วย
"งื้อ!/ ว๋ายๆๆๆ" สองสาวดาวและเจนี่หันขวับ ไม่รวมคนอื่นที่อยู่รายรอบ

"นี่ๆ วันนี้บีได้นี่มาด้วยล่ะ---" ชูถุงใบเล็กๆ
"ชู่วววววววส์" ทรายและเพื่อนหญิงในห้องในระยะใกล้เคียงหันควับ
"ไร ทำไม ลมหลับเหรอ"
"..." เอิ่ม เห็นกันวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่รึยังไง

          หันมาหาผม ท่าจะขึ้นเรื่องใหม่ ตาใสซื่อชิลชูล่าจ้องแป๋วแหววขนาดนั้น
“นี่ๆ แม่ให้ถามว่าบ้านอยู่ตรงซอยที่มีตลาดใช่ไหม---”
“มาทางนี้” พยายามลากตัวเล็กแรงเยอะออกมาห่างๆ แต่ดูท่าจะไม่ทันการณ์ เพราะ...
          ไอ้ลมหยัดลุกช้าๆ ทว่าหัวยังโงไม่ขึ้น ฝ่ามือยันโต๊ะ คิดภาพหุ่นเมกะทรอนฉากฟื้นคืนชีพจากอเวจี
ผมหันไปตามสายตาตื่นๆ ของเด็กน้อย

(‘เปรี้ยงงงงง/โครรรรรมมมม!’)

“ลม---/โอ๊ะ!”
           พุ่งจะไปรับเพื่อนที่เท้าเกี่ยวขาเก้าอี้จนล้มตึงไปข้างหลัง ตัวมันซวนเซ
แต่เจ้ากรรมว่าตัวผมเองดันเกี่ยวเข้ากับร่างเล็ก ศรีษะสั้นเกรียนปะทะเข้ากับหน้าอกเสียก่อน

“ลม!” ทรายพุ่งเข้ามาอีกคน ดันติดร่างแหผมกับเด็กน้อยที่ยืนกันท่า กลายเป็นนัวเนียอยู่ 3 ฝ่าย
“ทราย ไม่ต้อง เดี๋ยวโดนลูกหลง” ผมกางสองแขนกั้นตัวเล็กกับเพื่อนผู้หญิงออกห่าง
“มานี่!” เฟรมโฉบเข้ามาอีกด้านพอดี ซ้อนหลังพร้อมช้อนแขนลมเหนือผู้ยังสลึมสลือเอาไว้
           มาตอนไหนวะ

“บี ยืนเดี๋ยว!” ดันเด็กให้ยืนเต็มๆ เท้า พยายามพยุงให้ทรงตัวได้
“เจ็บอ่ะ” คลำซี่โครงป้อย ตัวยอบโค้งหน้าแหย เสียงกระแทกขอบโต๊ะดังปึง เมื่อกี้เป็นแน่
“เป็นไร เจ็บตรงไหน!?” ผมตระหนก
“บีเป็นไร!” ทรายเข้าพยุงแขนตัวเล็กอีกข้าง
“ไม่เป็นไร...” หน้านิ่วซะขนาดนั้นน่ะนะ
“ยังอีก ยืนดีๆ ห่างมันหน่อย” ผมสาละวน

"อ้าวเชรี่ย จะตกแล้ว สัด!” โจโจ้โผล่มาอีกคน พุ่งเสียบเข้าข้างหน้า
          จะกอดรับร่างคนหลับผมแต่ไอ้ลมสะบัดตัวเองออก แหงนหน้าหงายโวยวายลั่น
“ไม่อาว! ไม่ๆๆ”
“โจโจ้ มึงหลบสิวะ!” เฟรมโดนเบียดติดหน้าต่าง
“เฟรม! ปล่อยกู ได้อยู่”
“มึงนั่นแหละ ปล่อย!”
           สองคนถลึงตาข้ามร่างเพื่อนของผมไปมา มันป้อแป้ทรงตัวไม่อยู่

“อื้อ! เหม็น---แค่กๆ” ไอ้ลมเริ่มไอ
“เฮ้ย! จับดีๆ เดี๋ยวร่วงหน้าต่างหรอก” เก้งที่ตามเข้ามาเห็นเหตุการณ์ เหวี่ยงกระเป๋าทิ้งหวือ
           แทรกมารับไอ้ลมทางซ้าย โจโจ้เลยต้องเบี่ยงออกขวา

           สภาพทุลักทุเลทั้ง 3 ทาง เพราะคนตรงกลางดิ้นไม่หยุด
“ไม่ๆๆ ไม่เอา ปล่อย!”
"นิ่งๆ สิวะ ลม!"
“เดี๋ยวได้เตะโน่นเตะนี่เจ็บอีกหรอก” เก้งน่าจะตัวเล็กที่สุดในกลุ่มซ้อนปีกซ้ายลมเหนือแน่น
         เฟรมที่อยู่ด้านหลังจึงเสมือนโอบคนทั้งคู่กลายๆ

“ปล๊อยยยยยยย!”
“โอ๊ะ โอ้ย!” เก้งโดนสะบัด
“เก้ง! แม่มเฮ้ย” เฟรมละจากลมไปหาเก้งซึ่งทรุดตัวลงกอง คลำข้อเท้าป้อย
“ปล่อยกู๊!” ไอ้ลมผู้ไม่รู้สติฝ่ามือยันอกโจโจ้ให้หนีห่าง
“เดี๋ยวได้ตกหรอก สัดเอ๊ย!” โจโจ้โวยวาย ยืดแขนขวาตัวป่วนแน่น

“เก้ง เจ็บตรงไหน!?”
“เท้า...งื้อ!” กลายเป็นเฟรมยื้อเพื่อนตัวเองที่ลงพับเพียบกับพื้น
...........

         บรรดาเพื่อนร่วมห้องฮือฮาสนใจ แล้วก็เสียงเอ่ยชื่อ...เพียงชื่อเดียวแทรกอากาศ
“เก็ท...” ลมเหนือแผ่นผ่านริมฝีปาก
“อยู่นี่ มาแล้วๆ” นั่นล่ะปะกาศิตสำหรับผม

           ผละจากบีได้ค่อยเข้ารับร่างคนตัวสูงเกือบเท่ากันไว้ในวงแขน
“ฟู่...” ไอ้ลมเป่าปากพร้อมเปลือกตาปิดลงอีกครั้ง ซบศีรษะลงกับลาดบ่า
แต่เพราะตัวสูงพอกันจึงพาดวางคางเกยไหล่แทน

“ไอ้เก็ท!”
“มึง!” เฟรมกับโจโจ้
“...เงียบหน่อยสิวะ อยากบ่จอยกันหมดรึไง” ผมลอดไรฟันอย่างเบา

          บรรยากาศหยุดชะงักคล้ายหย่าขาดจากการรบพุ่งรุนแรงเมื่อครู่ได้ชะงัด

“เก็ท...ง่วง...” พาดสองแขนกับบ่า ทิ้งน้ำหนักตัวลงมาให้รับทั้งหมด
“...รู้...กูรู้ ลม” ผมเปลี่ยนน้ำเสียงบอกช้า เอ่ยว่าราวกระซิบกล่อมเด็กเล็ก
“...ง่วง” รู้แล้ว อย่าไซ้งับไหปลาร้ากูได้ไหมเพื่อนรัก
“...ไปล้างหน้าก่อน จะเข้าแถวแล้ว”
“...”
“...นะลมนะ ไปกัน” ผมอ้อล้อ ระดับโวลุ่มเบาสุดข้างหู
“...อือ” ไอ้ลมครางในลำคอ
           
           บดศีรษะ ถูใบหน้า ไถไปมาเช็ดขี้ตาน่าจะรวมน้ำลายเปื้อนกับเสื้อนักเรียนผม
โดยมีคนเจ็บเอวชื่อบีเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน ไม่รวมเด็กใหม่ต้นจั๋ง นัยและเพื่อนร่วมห้องอีกหลาย
กระทั่งนิสา-ญาดานิสาที่เพิ่งย่างเหยาะเข้ามายังทำกระเป๋านักเรียนหล่นจากมือ
กระทบพื้นดัง ปึงงงงงง!

            ฉากเงียบการ์ตูน ช่องโล่งๆ มีใบไม้ปลิวพัดหวิว ม้วนเป็นวง
 กิดากรยืนหัวโด่พร้อมเม็ดเหงื่ออันใหญ่ๆ 3 เม็ดเป้ง
เก็ทพลาดอะไรไป  พระเจ้าช่างส่งเทสต์ย่อยมายำกันแต่เช้าเกิน (T^T)
..................
.......................

          หลังจากปลุกปล้ำคนง่วงนอนให้สงบราบคาบเป็นคลื่นกระทบหาดทราย สายลมและสองเราเรียบร้อยแล้ว
เก็ทโดนมาคุชุดใหญ่ครับ เริ่มตั้งแต่ 4 ตัว เฟรม เก้ง โจโจ้ และเอกที่มาทีหลัง (พร้อมๆ กับนิสา)
รุมซักสะอาดเอี่ยมอ่อง
        ‘มันเป็นเชรี่ยอะไร’
        ‘ทำไมเมาค้างมาถีบพวกกูได้’
        'กูโดนลูกหลงเลย แม่ม!' อะไรประมาณนั้น

       ไม่รู้โว๊ย กูไม่ใช่พระเอกของมันนี่หว่า

        นิสัยประหลาดของลมเหนือที่นอนหลับเป็นตายแล้วถูกขัดจังหวะ
โดนปลุกให้รู้สึกตัวรวดเร็วกระทันหันจะหงุดหงิดเม้งแตก
โพล่งอาละวาดพังข้าวของหรือคนอยู่ใกล้ โกรธฉุนเฉียวมากมายคุมสติไม่อยู่
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยเป็น ก็มีบ้างครับแค่เลเวลหงุดหงิดตามประสา แต่ไม่สุดโต่งแบบนี้

         ขึ้นมาจากล้างหน้าเสร็จ ดันไม่รู้เรื่องแทงตลอด จำตัวเองไม่ได้ว่าก่อเหตุวินาศสันตะโรอันใดบ้าง
แต่เห็นเพื่อนเจ็บ ได้ขอโทษขอโพยยกใหญ่ พวกเราเออออให้อภัยกันตามน้ำ

         เก้งเดินกระเผลก ถ้าไม่แขนพาดคอเฟรมให้ช่วยพยุงก็โดนแบกขึ้นบ่า ขี่หลังระหว่างเปลี่ยนคาบ
 โจโจ้ไม่ติดใจอะไรเพราะมัวแต่เม้าท์มอยด์กับเอก นิสา ทราย แล้วก็ล้อเล่นขำขันเล็กๆ กับเต๋าและข่าง
สองคนหลังเคยโดนไอ้ลมถีบท้องช่วงเข้าค่าย ม.3 มาแล้ว
(ขุดอดีตมาเล่าใหม่เฮฮาเล็กๆ แบบกระซิบกระซาบไม่ให้ตัวการได้ยินชัด)
....................

         พวกนั้นไม่น่าสนใจ ที่เปลี่ยนไปคือคนนี้ต่างหาก...
“บี เป็นไร อึ้งไปเลย” ต้นจั๋ง
“บี เจ็บตรงไหนเปล่า” นัย
"ไปยุ่งกะลมตอนหลับไม่ดีนะ ข่างโดนบาทามาแล้ว ตอนซัมเมอร์เมื่อกี้นี้เอง" เต๋า
"นั่นแหละ ยังจุกไม่หายเลยนะ" ข่าง
         เด็กตัวต้นเหตุยังตาค้างไม่วางอาการตกใจง่ายๆ เพื่อนรุมว่าไปเรื่อยไม่สนใจ

         วันทั้งวันไม่เกาะติดเด็กแว่นต้นจั๋งก็มีคนที่ผมไม่ชอบมาข้องแวะเข้าใกล้
แอนนา-กนกพร เด็กเนิร์ดโรคจิตเพื่อนเก่าจาก ม.ต้น นินทาข้างหูเรื่องเพื่อนสนิทผม
จับคู่เดินแถวช่วงเปลี่ยนคาบด้วยตลอดวันเช้า-บ่าย ชักจะมากไปแล้ว
"ลมน่ะนะ ไม่เอาใครหรอก---" แล้วก็บลาๆๆๆ

          ผมไม่ชอบใจเล็กๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะสายตาชำเลืองมองมาอย่างหวาดๆ
นั่นต่างหากที่ผลักหัวใจให้หล่นวูบ

           อีกด้านหนึ่งเริ่มแปลกใจตัวเอง กับไอ้ลมใช่ว่าจะไม่เคยถึงเนื้อถึงตัว
นี่แค่ระดับจิ๊บๆ ธรรมดาสามัญของเราทั้งคู่ รู้ไส้รู้พุงกันมามากมาย
มันจะอ้อนนัวเนีย พัวพันตัวติดเวลาไม่สบายหรืออยากได้อะไร...ประมาณเอาใจกูหน่อย ว่าง่ายๆ
           แต่คนไม่เคยใกล้ชิดหรือเคยเห็นอาการแบบนี้ ยังไงก็ว่ามากเกินไปอยู่ดี
ผมพอสำนึกรู้ความคิดว่างามไม่งามในสายตาผู้คนอยู่บ้าง เด็กผู้ชายใกล้ชิดกันเกินระยะห่างของความเป็นเพื่อน
กระทั่งมีสาววายจิ้นไกลกระหึ่มเกินห้าม  หน้าด้านเอาฟิคแต่งยื่นให้อ่านยังเคยมาแล้ว
            มีการบอก 'หนูจิ้นคู่พี่เก็ทกับพี่ลม ฟินม้าก มากค่ะ'
เหอๆ ฟินอะไรครับน้อง พี่ไม่เก็ท

            แรกสุดฉุนโกรธ โมโหอยากด่า อยากเตะต่อย เกรี้ยวกราดทุกคนใจจะขาด
กูไม่ใช่เกย์ จะมาแต่งแต้มชีวิตประจำวันของกิดากรเป็นนิยายชายรักชายทำไม!!!
แต่เดี๋ยวนี้เฉยๆ เพราะมันแทบทุกบ่อยและทุกครั้ง
 
            ไอ้ลมตบบ่า 'กูโดนมาเยอะ หนักกว่ามึงเยอะ หัดทำใจร่มๆ ทำบุญมากๆ แล้วก็แผ่เมตตาเถอะนะ 555'
ประชดหรือกำลังใจ เอาให้แน่ซิวะ (Y.Y)
              โดนป้ายเป็นโจ๊กใส่ไข่ตีแตกต้มสุกขนาดนั้นยังต้องทำบุญกรวดน้ำให้อีกรึ
โกรธเพื่อนไม่ลง กิดากรปลงสถานเดียว
รับบทพระเอกไม่ก็พระรอง มีบ้างเป็นตัวร้ายแล้วแต่จินตการอันบรรเจิดของพวกนาง
จะเอายังไงก็สุดแล้วแต่ อย่ามาป้วนเปี้ยนในชีวิตจริงเป็นพอ...ผมคิดแค่นั้น

             แต่ที่ไม่ชอบใจก็คือในเวลานี้ สายตาที่เด็กน้อยตวัดมองมา
'ไม่นะครับ ไม่ใช่อย่างนั้น!'
             อยากบอกแต่แค่อ้าปากก็โดนแอนนาหิ้วตัวเด็กโฉบหายไปแล่ว (T^T)
ต้องดูแลไอ้ลมสภาพซอมบี้ทั้งวันเช้าจรดบ่าย ซ้ำงานหัวหน้าห้อง งานสารวัตรนักเรียนมีให้วิ่งวุ่นขาขวิด

           จะงานเข้าไปไหนครับพี่น้อง วันเบ้แห่งชาติหรือไร!???
..........
............

               เวลาเย็น...อีก 15 นาทีจะถึงเวลาเวลาเลิกเรียนจริงๆ อาจารย์ปล่อยก่อนเพื่อให้จัดการธุระเรื่องชมรม
ผมคว้าตัวเหลวเป๋วไร้กระดูกของเพื่อนสนิทออกไปคุยไกลถึงแคนทีน ไม่ใช่อะไรครับ
มันมาเอาข้าวหรืออาหารว่างที่ป้านัดฝากไปให้แม่มันเองกลับบ้าน ส่วนพวกผมก็แวะล็อคเกอร์
หาอะไรกินเล่นก่อนเข้าประชุมบาสเกตบอลที่โรงยิมด้านข้างรั้วนี่เอง

“ป้านัดแกเก็บข้าวเกรียบปากหม้อไว้ให้ว่ะ” ลมยิ้มกว้าง
“เยอะไหม?” ผม
“มากกกกก!” เพื่อนลากเสียง
              ชูกล่องพลาสติก 3 ใบ วางซ้อนกันในถุงใส มีกระดาษแปะว่าให้เอาไปฝากแม่ที่บ้านด้วย
แม่ยกแฟนคลับเพื่อนรูปหล่อของผมตัวจริงเสียงจริง กี่เดือนกี่ปีไม่มีเปลี่ยนใจ
             คิดเล่นๆ ถ้าไอ้ลมเป็นนักร้องลูกทุ่ง พระเอกลิเกหรือหมอลำ คงไม่แคล้วมีมาลัยธนบัตร
แบงค์เงินเป็นพวงคล้องท่วมคอ

“งั้นกูกินด้วย” ผมนั่งโต๊ะรอ
"โอเช" จัดการเอาสำรับมาวางเสร็จก็โซ้ยเข้าปากกันสองคน
           
              ลมคนนี้ไม่กินอาหารจำพวกของหนักหลังพระอาทิตย์ตกดิน
นิสัยดีตามยายของมันที่ถือศีลแปด จนนับถือว่าเติบโตมาได้อย่างไร
‘ยายทำให้กินก่อนบ่าย 4 โมงไง เพราะ 2-3 ทุ่มกูก็นอนแล้ว’
            นั่นล่ะนิสัยแปลกอีกข้อ นอนเร็วตื่นเช้าตรู่ เช้าจริงๆ แบบรุ่งสางก่อนตี 5 ครับ ไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นไปแล้ว
ผมรู้ชัดเพราะเข้าค่ายลูกเสือปิดภาคเรียน ม.ต้น ที่ผ่านมานี่เอง เพื่อนมีพฤติกรรมอย่างว่าจริงไม่ได้โม้
กลุ่มเพื่อนก๊วนอึ้งสนิท ปิดคำถามว่า ทำไมช่างเป็นไปได้
..............

“มึงเป็นไรวะ สภาพศพให้กูแบกทั้งวัน” ได้เริ่มข้อแรก
“นอนไม่พอ” ยกมือบังปากขณะเคี้ยวแต่พูดตอบกลับ
             รู้ว่าผมจะไม่รอให้เคี้ยวกลืนหมดก่อน มีเพื่อนใจร้อนมันสมควรต้องร้อนใจตามถึงจะถูก

“มึงบอกกูเป็นรอบที่ 32 ของวันแล้ว!”
“รอบที่ 5 โว๊ย รวมเมื่อกี้เป็น 6”
“ก็นั่นแหละ!”
            ผมหงุดหงิด จิ๊จ๊ะคิ้วยุ่งไม่รู้ตัว ทิ้งช้อนแรงก่อนคว้าขวดน้ำเปล่าแบบไม่แช่เย็นของอีกฝ่าย
ยกซดแรงๆ ดับอารมณ์พลุ่งพล่าน

“แล้วรถมึงล่ะ?” ข้อสอง
“จักรยานแม่บ้านเฟสสัน สมัยพระเจ้ายังไม่สร้างโลกน่ะเหรอ”
“เออ!”

            พยายามตลกแต่กูไม่โว๊ย กูโมโห

“เข้าใจคำว่าไม่เหลือชิ้นดีไหม”
“เข้าใจ...มั้ง?” ผมงงเล็กๆ แต่นึกตามได้
“นั่นล่ะ ชิ้นดีไม่เหลือ...ไม่เหลือชิ้นดี อย่างนั้นแหละ”
"ไม่มีสักชิ้นเลยเหรอ?"
"แม่กูกะจะให้ซาเล้งมายกอาทิตย์หน้า ไม่เหลือ โอเค้?"
“ฮื่ย!” หยุดตัวเองไม่ให้สถบเล็กๆ ไม่ได้

           จักรยานคอห่านทรงผู้หญิงของเพื่อนมันเก่ากรอบจะแย่ มิน่าถึงไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวาน
ปกติลมไม่ชอบรถติด และบ้านมันอยู่ห่างแค่กิโลเมตรกว่า เพื่อนปั่นไปกลับแทบจะทุกวันไม่เว้น
ถึงเดินมาเองก็ต้องจูงติดมือมาเป็นแอคเซสเซอร์รี่ไม่ขาด
           เห็นลมที่ไหนเป็นเห็นจักรยานเก่าๆ ของมันที่นั่น

“แล้วมึงเป็นไร เก็ท”
“ปล๊าว!”
“เหอะ! เสียงงี้” ไอ้ลมส่ายหน้า
“มึงให้กูแบกมาทั้งวัน ยังมาเหอะใส่ เดี๋ยวปั๊ด!”

“ไรวะ ความผิดกูเหรอ...ข้าน้อยผิดไปแล้ว ท่านเก็ทเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ แรงถึกความทุยกอริล่ายังแพ้
อย่ามีน้ำโหเลยนะคร้าบ”
“มึงนี่มัน---”
“ลมเหนือคนนี้มีสหายรักยิ่งชีพชื่อไอ้เก็ทคนเดียวนะขอรับท่าน” ยื่นหน้ามาล้อ
“เฮ้อ...” ได้แต่ถอนหายใจ

           เส้นดวงตาปิดสนิทเหมือนหลับตาลงเฉยๆ รอยยิ้มกว้างสว่างไสว
 ภาพตรงหน้าทำเอาลืมเลือนความขุ่นเคืองหมดสิ้น...เวทมนต์ของลมเหนือ

“รีบกิน มึงจะได้ไประดมพลพวกบาส กูจะได้ไปรับเด็ก” เพื่อนลมธุระเยอะสั่งการข้อใหม่
“เด็กไรวะ?” ผมสงสัยกลับ
“อยากรู้จริงง่ะ”
“เออ...”

           หาเรื่องกึ่งชวนคุยให้เพื่อนออกปากประเด็นอื่น สงสัยคร้ามครันด้วยมันเป็นคนสันโดษ
หวงตัวอย่างร้ายกาจ ถ้ามีคนอื่นมาข้องแวะทอดสะพานหวังเชื่อมสัมพันธ์อย่างไม่ชอบมาพากล
จะรีบตัดบทปฏิเสธทันทีไม่รอให้พูดจบประโยค
          ทำไมถึงออกปากว่ามีเด็กจนต้องถ่อไปรับได้???

          อยากรู้ความจริงแต่ความคิดนี้พับหายทันที
เพราะสายตาพลันปะทะกับร่างของกลุ่มเพื่อนห้องเดียวกันที่ลานล็อคเกอร์
(เรานั่งหันหน้าคนละด้านกับโต๊ะม้ายาว ไอ้ลมมองไม่เห็นเพราะมันนั่งหันหลังให้)
คนที่วิ่งวุ่นในหัวสมองทั้งที่ร่างกายอยู่ห่างกันแค่ช่วงแขนเอื้อมถึง แต่ไม่ได้ยื่นมือเข้าไปคว้ามาครอง

“หญิง...ลูกครึ่งอินเดีย น่ารักค่อดๆ ผมหยิกเป็นขอดๆ วงๆ ติดหน้าผาก---”
             ปล่อยเพื่อนคุยไปเรื่อยเจื้อยไม่เข้าหูเต็มประโยค ด้วยสายตา
และประสาทสัมผัสทั้งหมดขมวดพุ่งตีลังกาสามรอบใส่เกลียวครึ่งไปหากลุ่มคนที่เดินใกล้เข้ามา...ทีละน้อยๆ

            เสียงแว่วแทรกดังขึ้นเรื่อยๆ ขณะผมล้างหูรอฟัง...
เดินนำหน้าคือแอนนาเนิร์ดโรคจิตของห้อง ถ้าเห็นใครอ่อนยอมให้จะวางมาดข่มปนจิกหัวหลอกใช้
เพื่อนธรรมดาสามัญรู้เช่นเห็นชาติไม่มีใครคบด้วยสักคน

“บีเข้าครอสเวิร์ดกับแอนนานะ ต้นจั๋งด้วย”
“ไม่เอา จะเข้าชมรมวิทย์ ทำจรวดน้ำหรอก” แว่นเล็กต้นจั๋งมีกล้า
“ไม่สิ ไหนว่าต้นจั๋งจะเข้าครอสเวิร์ดกับเรา”
“บอกตอนไหน ไม่เคยว่าไรซักคำ เราจะทำโครงวิทย์"

“ทำไมพูดแบบนี้ ตกลงกับเราแล้วไง”
“เราไม่เคยพูด แอนนาว่าเอาเอง เรา-ไม่-เข้า-ครอส-เวิร์ด!” ต้นจั๋งเจ๋ง
“อะไรเนี่ย” แอนนาเสียท่า
“ส่วนเราก็จะเข้าฟุตบอล บอกเต๋ากับข่างแล้ว” นัย

“เรา-สอง-คน-ไม่-เข้า-ครอส-เวิร์ด” สองเสียงขันแข็ง

“ฮึ่ม! ไม่รู้ล่ะ บีเข้ากับแอนนาด้วย”
“ไหนบีว่าจะไม่เข้าชมรมอะไรไง ต้องช่วยแม่ดูร้านไม่ใช่เหรอ ระเบียบการก็บอกแล้วแต่ผู้ที่สนใจ
ไม่ต้องเข้าชมรมไหนก็ได้” นัย เด็กแว่นตัวสูงกลายเป็นกูรูผู้รู้กฏช่วยเพื่อน
"ได้ไง ต้องเข้าซิ" แอนนา
"ทำไมต้องเข้า" ต้นจั๋ง
“เฮ้อ...” คนกลางติดหน่ายเล็กๆ ไม่รวมท่าสะบัดออกเดินมาก่อน

          ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโดนกระหน่ำมาทั้งวันแน่ เพราะตั้งแต่ตอนเช้าที่ตาค้างเห็นผู้ชายกอดกันเสร็จ
ก็หลบลี้หนีหน้าผม ไม่ยอมนั่งร่วมโต๊ะ ไม่ยอมเดินเฉียดใกล้ โดนแอนนา-กนกพรและแป๋มเพื่อนผู้หญิง
เป่าหูซ้ายทะลุหูขวา ‘ลมน่ะ... เก็ทน่ะ...’ อย่างโน้นอย่างนี้ตลอดเช้าสายบ่ายจนเลิกเรียน
           นี่คงถูกล็อบบี้ข้อใหม่ เรื่องเข้าชมรม

“น้ำแดงครับ ต้นจั๋งเอาไร?” นัยสั่งร้านค้า
“น้ำเขียว”
“บีเอาไร?”
“นมชมพู”
“สตรอเบอรี่นะ”
“อืม...”
          เพิ่งได้ยินเสียงเด็กชัดเจนเสนาะหูของวัน

          ทั้งกลุ่มมาหยุดหน้าร้านค้าขายน้ำ เยื้องโต๊ะของผมกับไอ้ลมพอดี
ไม่ต้องเอียงแผงโซนาร์ก็ได้ยินหมด

            จังหวะเด็กน้อยหันมาเห็น ตาสองชั้นเบิกกว้างก่อนหลบวูบที่รู้ว่าเป็นใคร
 มันจะมากไปล่ะ เมินกันได้รึขอรับ เก็ทรับไม่ได้ ที่ยอมนิ่งงันไม่เข้าใกล้เพราะรู้สึก
เหมือนตัวเองมีความผิดเป็นชนัฏติดหลังกลายๆ ถึงขอดูท่าทีไม่เข้าไปอรรถาธิบาย
           เขาจะคิดอย่างไร???
           รับได้แค่ไหน ???

           เรื่องจิ้นเกย์ของผมกับลมเพื่อนรักไม่ใช่ว่าจะเบาหู มันโด่งดังอย่างมากๆ
ทั้งในนอกโรงเรียนรู้กันทั่ว จะให้ผลีผลามเข้าไปไม่ใช่เรื่องบังควร จังหวะเวลาไม่อำนวยอีกต่างหาก

           เป็นอะไรไปวะเรา แคร์อะไรกับเด็กนี่นัก ไม่ชอบใจ หงุดหงิดพร้อมใจเต้นแรงไม่รู้สาเหตุ

(‘ซอดดดดดด!) "แค่กๆๆ" กลายเป็นตัวเองสำลักอากาศก้นขวดเข้าคอ
“ไปไร จะตายยัง”
           ไอ้จัญไรลมว่าเสียหายไม่พอ เอื้อมมาตบบ่าลูบหลังพร้อม
ก่อคดีกะกูเรื่อยเลยนะมึง จังหวะนรกได้ใจมาก สัด!
เงยมองเห็นเด็กหลบอีกวูบ เลี่ยงก้มหน้างุดจับหลอดใส่ปากดูดเอาเป็นเอาตาย
“...(="=)...” กูจะตายเพราะมือมึงนี่ล่ะ นึกด่าเพื่อนในใจ

“ลมกินข้าวเลยเหรอ ยังไม่บ่าย 4 เลย” แป๋ม
“อืม...” ผมเห็นเพื่อนพยักหน้าให้ ปิดปากเคี้ยวตุ้ย
          แป๋มเพื่อนหญิงอีกคน หัวอ่อนมากลูกไล่แอนนา ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
คนอื่นไม่คบแต่มีแป๋มนี่ล่ะที่อยู่คงทนถาวร ที่หันมาทักเพราะมันหันหน้าไปทางร้านค้ามองดูอยู่

“ลมอยู่ชมรมดนตรีเหมือนเดิมหรือเปล่า?” แอนนาหันมาหา
“อือ...” เคี้ยวเอื้องต่อ ผมรู้ว่ามันไม่อยากเสวนาถึงแกล้งง่วนซะอย่างนั้นเอง
 
          ย้อนช่วงไอ้ลมเข้าใหม่ตอน ม.2 เคยมีเรื่องกับแอนนาที่ตามตื้อจะเอาเป็นเพื่อน
จะลากเข้าชมรมด้วยประมาณเดียวกันนี้เพราะสำเนียงอังกฤษดีเยี่ยม บวกหน้าตาคุณลักษณะโดดเด่นเกินใคร
          ครั้งนั้นไอ้ลมขว้างช้อนใส่ไม่พอ (แบบเฉียดๆ ลงจานข้าวไอ้ข่าง...คนเดิมครับ T^T)
ซ้ำทำถังเก็บจานชามหล่นกระแทกพื้น อ้างว่าปาแมลงสาบกับไล่แมลงวัน 
เศษอาหารเลอะชุดนักเรียนของแอนนาจนต้องขอกลับบ้านกระทันหันด่วนจี๋มาแล้ว จากนั้นหยุด ไม่มีวอแวอีก)

           เพื่อนผมร้ายลึกขั้นเทพ เฟรมรับมันเข้ากลุ่มง่ายดายแทบจะทันทีเพราะเหตุผลนี้
..............
..................
“นี่บีจะเข้าครอสเวิร์ดกะเราล่ะ” แอนนาอวดอ้าง
(’งั่ม!’) งับข้าวเกรียบปากหม้อเข้าปากทั้งอัน
“อ้อเหรอ หึหึ” เหมือนไอ้ลมจะปรายสายตามองผมเล็กน้อย
“ใช่”
“แล้วบีเลือกเข้าชมรมไหนยัง?” ลมถามข้ามตัวผมไปหา
(‘กร้วม!’) ยัดผักกาดหอมทั้งก้าน คอแข็งหลังตรงแต่หางตาเหล่ไปจ้องเด็กเลียเล็มปลายหลอดไม่รู้ตัว
“ยังเลย...” เด็กน้อยเดินมาหยุดใกล้ๆ

            อะไรที่อยู่บนโต๊ะ เก็ทซัดเรียบ (-“-)

“แล้วคิดไว้มั่งเปล่า ชมรมไม่ต้องรีบเข้าก็ได้ สมัครวันไหนตอนไหนได้หมด
จะเทอมนี้ เทอมหน้าหรือไม่สมัครเลยก็ยังได้” ไอ้ลมเจื้อยแจ้ว

            รู้ว่ามันกำลังจะงัดข้อกับแอนนาชัวร์
รอยยิ้มเยื้อนอ่อนหวานขณะถือมีดซ่อนดาบรอเชือดเฉือนอยู่ข้างหลัง...พรสวรรค์เพื่อนมารในร่างเทพ

“ใช่ เราก็ว่างั้น” นัยกับกระป๋องน้ำแดง
“จริงด้วย” ต้นจั๋งกับขวดน้ำเขียว
“เอาเฉพาะที่เราสนใจ ลองดูรายชื่อตรงห้องชมรมสิ บอร์ดหน้าห้องล็อคเกอร์ก็มี”
“อ๋อ ยังไม่ได้ดูเลย”
“ไปดูก่อนดีกว่า เผื่อเจอที่ถูกใจจริงๆ”
“อืม...” เสียงหวานแผ่วเบาแต่มันก้องในหัวไม่หยุด
“เอ๊ะ! ไม่นะ ไหนว่า---” แอนนาเพิ่งรู้ตัวว่ามีศัตรูเพิ่ม
          ไม่ได้ยินเสียงท้วงจากเพื่อนผู้หญิงเพราะเผลอทำเรื่องไม่คิดว่าตัวเองจะกล้า

 (‘ปึ๊งงงงงงงงงงงงงงงง!’) ตบโต๊ะสนั่น ลุกพรวดหันไปหา คว้าข้อมือเล็กปลิว

“ไป จะพาไปดู!”
“อ๊า!”
เสียงร้องเรียกชื่อ “บีๆ” ตามหลัง

          กูไม่รู้ กูไม่สนว๊อย! หูอื้อตาลายไปหมด รีบก้าวเร็วราวติดปีก
รับรู้ความร้อนรุ่มแน่นหน้าอก ผิดกับอุณหภูมิมือที่เย็นเฉียบและชื้นเหงื่อ


*********************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 17-07-2012 10:17:38

มาแล้วๆ
 :m11:

 :z13: ก้น puppyluv
งวดนี้บีน้อยของพี่กำลังคิดอะไรอยู่จ้ะ
กำลังหึงน้องเก็ทชิมิๆ
คงคิดว่าสองคนนี้มีซัมติงรองกันล่ะสิ
 :m12:
รอดูตอนหน้ากันดีกว่าเนอะๆ
สงสารน้องบี วันนี้หงอยเชียว
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 17-07-2012 10:44:54

รอลุ้นตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-07-2012 12:59:06

ลมเหนือร้ายเหมือนกันนะนี่
ส่วนเก็ทท่าจะเป็นเอามาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: Bee_YJ ที่ 17-07-2012 15:09:41

บีน้อยน่ารักจริงๆ
เก็ทก็นะโดนใจไปเต็มๆ
ลมจ๋าร้ายน่าดูชม

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 17-07-2012 15:47:24

หึงลมหรือว่าหึงเก็ทหว่า  หนูบี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 17-07-2012 19:36:12

หนูลมร้ายนะ

น้องเก็ทเก็บอาการด่วน  บีน้อยคิดไปถึงไหนแล้ว

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 17-07-2012 19:45:00

 o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-07-2012 20:24:55

นี่แหละ ลมเหนือตัวจริง
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 17-07-2012 20:27:23

 o18คราวนี้จะได้เห็นด้านdarkของลม

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 17-07-2012 20:51:47

ทำไมอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องของลมเหนือโดยที่เก็ทเป็นคนเล่าหล่ะ -"-

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน3 ตัวป่วน (ใจ) (17-7-2012) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 18-07-2012 00:35:27

น้องบีอึ้งไปเลยหรอเนี่ย

ปล.น้องลมร้ายกาจ อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน 4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-07-2012 08:32:58

my sassy...don't let it B
รักนี้บีบวก
.................
ตอน 4  ลานนนทรี
B's

           ผมบีครับ คิดว่าควรจะโกรธร่างกายตัวเองที่ช่างเล็กน้อยกระจ้อยร่อย
แตกต่างจากไอ้ถึกควายทุยที่ลากปลิวไปโน่นไปนี่ได้ดั่งใจเสียกระไรก็ในเวลานี้
แม่ม! ไม่เป็นแรมโบ้กลับชาติมาเกิดให้มันรู้แล้วรู้รอดวะ

“โอ๊ย ปล่อย จะเร็วไปไหน!?” บีโวย
“นี่ดูเลย!” ไอ้คนที่ลากผมมา
“ปล่อยก่อนดิ!”
“หัดสนใจอะไรเองซะบ้าง ปล่อยให้คนอื่นจูงจมูกอยู่ได้”
“ไม่ใช่ซะหน่อย...” อ้อมแอ้ม
        เพราะยังทำใจเรื่องผู้ชายกอดกันตำตาชนิดห่างแค่ 2 วา ซ้ำวันนี้ทั้งก็นัวเนียแทบขี่กันขนาดนั้น
อุตส่าห์หนีหน้าเพื่อยืดระยะทำใจ ยังไงก็หลบ (ไอ้กิดากรคนนี้) ไม่พ้นชิมิ (T^T)

          ถึงผมจะมาจากจากโรงเรียนชายล้วน ระดับหอมแก้มคือธรรมดาสามัญ ขั้นกว่านี้คือดูดปากก็เคยเห็น
กระทั่งเรื่องอย่างว่าแบบนั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยผ่านหู (ได้ยินจากคนอื่นมาพูดคู่จิ้น มานินทาให้ฟังหรอก
ผู้ปกครองทั้งหลายที่อ่านข้อความนี้กรุณาอุบเงียบไว้นะครับ)
          แต่ที่ตกใจเพราะนี่มันคือเทพยดาส่วนตัวของกูต่างหากเล่า ไอ้กอริล่าควายทุย

“แล้วนี่ไปสัญญาอะไรกับยัยจิตนั่นเข้าล่ะ” มาอีกข้อ
“ยัยจิตไหน?” ผมล่ะงง
“ก็ครอสเวิร์ด ปริศนาอักษรไขว้”
“อ๋อ...”
“ดูไม่ออกรึไง เพื่อนอุตส่าห์เสียงดังไม่เอาด้วยขนาดนั้น”
“เพื่อนไหนอีกล่ะ พูดให้มันเคลียร์หน่อยโว๊ย”

          กูไม่ได้โง่ กูจบ ม.3 มาหมาดๆ กรุณาเล่าแจ้งแถลงข้อฟ้องร้องให้ชัดเจนหน่อย
ผมออกอาการฟึดฟัดไม่ได้มองกระดาษบนบอร์ดตรงหน้า

“เพื่อนแว่น 2 คนนั่นไง จะทำจรวดน้ำกับฟุตบอล ไม่เอายัยจิตนั่นน่ะ เข้าใจยัง”
“เข้าใจแล้ว ทำไมต้องโมโหด้วย!” ผมหลุด น้ำตาคลอเบ้าตาห้ามไม่อยู่
         ตั้งใจจะไม่สนใจไอ้วอกนี่แล้วเชียว โดนมันเอ็ดเสียงดังแค่นี้ใจทำไมกระตุกเต้นชะชะช่าไปได้
แค่ขอเวลานอกเล็กน้อย แอนนาก็ดันเสนอหน้าเข้ามา เม้าท์กระจายเรื่องโน้นเรื่องนี้
บอก 2 คนเป็นคู่เกย์ตั้งแต่เทวดาของกูเข้ามาเรียนที่นี่ เกาะติดซี้ปึ่กจนมีนิยายวาย
เปิดฟิคจิ้นเรื่องลมและเก็ท เก็ทและลมระห่ำอินเตอร์เน็ต

         เรื่องมันเศร้าเข้าใจไหมครับ บีน้อยไม่เคยอกหักดังเป๊าะทั้งที่แค่มองผ่านในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมงเยี่ยงนี้
(คนหนึ่งเป็นเทวดาฟ้าสร้าง อีกคนก็...เรื่องอะไรจะบอกให้มันได้ใจ เงียบไว้ๆ)
ซ้ำเจอข่าวสารวงในไพเราะเสนาะหูจากยัยจิตมาทั้งวันอีก (T0T) แงๆๆๆ

“ขอโทษ...”
“อึ่ก!” ผมสะอึกเล็กๆ กลั้นสะอื้นนั่นแหละ
“ขอโทษนะ เสียงดังไปเหรอ”
“...” ใช่ เสียงดังมาก
“ไม่เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน เอ่อ...บอกไม่ถูก” เสียงแผ่วเบาบนหัว

         ไม่คิดว่าจะออกจากคนตัวสูงยืนข้าง มันพูดขอโทษใช่ไหม
ที่ใจจะวายขั้นเทพคือ ไอ้คุณชายดึงหัวผมไปคลุกแผงอกมันครับ อกอีแป้นจะแตก (T0T)

“...” บีอึ้งอย่างแรง
“ไม่พูดแล้ว ไม่โมโหแล้ว” รู้แล้ว อย่าลูบ อ๋อย ละลายเป็นเนยเหลวหอมหวานไหลนอง
          สมองในหัวแข็งทื่อ แต่ร่างกายโอนเอนพิงอกมันเฉย เหมือนที่คิดมากมาทั้งวัน
ภาพติดตาย้อนซ้ำรีเพลย์ทุก 10 นาทีที่เห็นสองคนอยู่ด้วยกันพลันสลาย

          เราทั้งคู่ต่างเงียบงัน ผมแนบฟังเสียงหัวใจอีกดวงเต้นแรงเป็นจังหวะรุมบ้า
อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนี่มันจะเนียนหลอกตีหม้อกู
..................

"มะ...ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" ผมอ้อมแอ้มดันตัวออกห่าง ทว่ามือแข็งแรงยังลูบต้นคออยู่ เสียวว๊อย
"แน่นะ"
"อื้อ ไม่เป็นไรจริงๆ จะดู..." ไอ้โอกาสเบนสายตามองแผ่นกระดานสารสนเทศ

            ถึงจะอยู่ห่างไกลจากกลุ่มอาคารเรียนหลัก ที่ยืนอยู่คือลานกว้างระหว่างโรงยิมและอาคารคหกรรม
ถัดไปคือสนามฟุตบอล คนเดินผ่านไปมาก็มากอยู่ เนื่องจากถัดออกไปด้านโน้นคือทางเข้า 2
สำหรับรับส่งพิเศษนักเรียนช่วงเย็น ความพลุกพล่านยังมีให้เห็นในคลองสายตา

"ลองดูนะ เลือกที่สนใจ ไม่มีก็ไม่เป็นไร รอช่วยคนอื่นตอนมีงานก็ได้" ยังจับศอกผม อีกมือชี้แผ่นรายชื่อชมรม
"ได้เหรอ?"
"ได้สิ นักเรียนเราเยอะ คัดเข้าชมรมแค่ 1 ใน 5 เองมั้ง ที่เหลือก็ฟรีสไตล์"
"แต่แอนนา..." ผมยั้งไว้ ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากพูดถึง
         ที่แอนนากรอกหูคืออีกอย่าง ต้องเลือก ต้องมีชมรมสังกัด ไม่อย่างนั้นจะแย่ โดนหักจิตพิสัย
แสดงว่าโกหกเชิงบังคับกันนี่หว่า

"อย่าไปฟังคนอื่นมาก เราตัดสินใจเองก็พอ ทีหลังสงสัยอะไรถาม นี่ใคร" ไม่ค่อยโอ่ตัวเองเลยเน๊าะ คนเรา
"ก็..."
"สารวัตรรู้กฎ เปิดคู่มือดูได้อยู่แล้ว"
"อืม..."  จริงด้วย หัวหน้าห้องพ่วงตำแหน่งสารวัตรนักเรียนนี่นา
        โดนจับหลังหัวให้โอนเอนศีรษะจนบอร์ดโยกเยกไม่รู้ตัว
..................
......................

         ฉากละมุนละไมต่ออีกหลายนาทีถ้าไม่มีคลื่นแทรก...
"อ้าว เก็ท พวกกูหามึงอยู่"
"เก็ท อยู่นี่เอง ไปยัง?" เพื่อน 4 คนผ่านมา
"ดูไรอยู่วะ?" คนที่ชื่อเก้ง ตัวเล็กสุดในกลุ่มแต่ก็สูงกว่าผมเกือบ 10 เซนติเมตรแวะเข้าใกล้
"ลิสต์รายชื่อชมรม"
"ดูทำไม จะเปลี่ยนจากบาสเป็นคหกรรม เย็บปักถักร้อย?"
"เปล่า นี่ต่างหาก" ไม่ต่างหากเปล่าๆ พาดแขนคล้องบ่ากันเฉย
"อ้อ เด็กเซเว่น"

            ห๊ะ นี่ชื่อบีน้อย ทิวากรคนนี้รึขอรับ ทำไมเพิ่งประจักษ์ แม่เปลี่ยนให้ตอนไหน

"ไปเร็ว พี่ภู่ออกมาเรียกแล้ว!" โจโจ้ตัวล่ำที่สุดเสียงดังพลางชี้มือที่ทางเข้าโรงยิม
           ผมจำโจโจ้ได้เพราะพูดจ้อยต่อยหอยเรื่องลมเหนือถีบยอดอกเพื่อนชื่อข่างหลายรอบ เล่าไปหัวเราะไปสนุกใหญ่

"ปะ ไปกัน" ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครจัดการแกะหมุดลวดเย็บกระดาษ ดึงกระดาษ A4 มายัดเยียดให้กันทันที
"เฮ้ย!"
             เหวอกับหลักฐานคามือทนโท่ ได้ข่าวว่าที่โรงเรียนเก่า มาเซอร์เห็นได้ทำโทษอย่างแรง
โรงเรียนใหม่กฎระเบียบก็น่าจะเข้มใช่ย่อย

"ไปเร็ว โค้ชเรียกรวมพล" มึงป้ายความผิดให้กู จะรวมพลอะไรล่ะ แสรด!!!
"ไม่ไป จะรีบกลับบ้าน" ผมท้วง กำกระดาษซ่อนแอบข้างหลังอย่างแน่น
"กลับตอนนี้ก็รถติด ไม่ใช่ติดแบบธรรมดา ตายแหง็กสนิทคาฟุตบาทข้างหน้าเนี่ย 2 ชั่วโมงไม่รู้จะได้ออกจากหน้าโรงเรียนหรือเปล่าไม่รู้ แล้วโหนสองแถว รถเมล์เหนื่อยตายกันพอดี" ยาวเป็นชุด บีบบ่าแรงขึ้นอีก

"จะกลับอ่ะ" บีน้อยไม่ยอมง่ายๆ
"จะไปส่ง นั่งรถที่บ้านกลับด้วยกัน ส่งถึงหน้าบ้านเลยเอ้า!"
"..." กูไม่เอ้ากะมึงหรอก กำลังลังเล ออกแรงขืนจะไม่ยอมตามมือใหญ่รุนหลัง
"เฮ้ย! เก็ท เฟรมมันจะเลี้ยงลูกชิ้นนะ บอกลมด้วย" เก้งอีกครั้งก่อนจะเดินผละไปสมทบกลุ่มเพื่อน
"เหรอ เอ้อ! ตามไป"

"กลับเองดีกว่า..." ผม จะบิดมือล็อคแน่นหนีก็ไม่ได้
"นะ ประชุมแค่ 10-20 นาทีก็ปล่อยแล้ว นั่งรถแอร์เย็นๆ ฉิวเดียวถึงประตูบ้าน จะพาไปทางรถไม่ติดด้วย ได้รู้ทางลัดเพิ่มด้วยไง"
"..." เงียบ ก้มหน้างุด ไม่รู้ตัวมือบิดชายเสื้อไปมา

"เลี้ยงติม รถขายข้างหน้ามีไอติมสตรอเบอรี่ปั่น เคยกินเปล่า" หลอกล่อเด็กข้อใหม่
"สตรอเบอรี่ปั่นเหรอ?" เผลอเงยหน้ามอง
"อืม ราดวิปครีมนมสดด้วย"
"วิปครีม..." ภาพก้อนน้ำแข็งสีชมพูหวานแหววล่อผึ้งงานตัวจ้อยกระจิดริด
"แถมเชอรี่แดงๆ น้ำเชื่อมบลูเบอรี่หวานๆ" เสียงหวานเย้ยน้ำลายสอ ก้มกระซิบข้างหู

"สอง..." ผึ้งน้อยผู้พิศมัยของหวานเช่นผมเองเผลอต่อรอง ช้อนตาแมวมองอ้อน
"หือ?" อมยิ้มติดมุมปากก้มใกล้ อ๊า มันหล่อ (แค่นิดหน่อย)
"สองได้ป่ะ" ตอบรับพร้อมต่อรองข้อเสนอ ชูสองนิ้วสู้ตาย
"ให้มากกว่าสองเลย กี่ถ้วยก็ได้ 555"
"เยี่ยม งั้นไปกัน!" บีน้อยร่าเริง
"ใช่...ไปกัน" เสียงนุ่มชวนละลายขณะคลายแรงบีบข้อมือออกแล้วตวัดโอบไหล่ให้ก้าวเดินเคียงข้าง

            อิอิ ไอศกรีมสีชมพูราดวิปครีมสีขาว น้ำเชื่อมบลูเบอรี่ รอพ่อก่อนนะจ๊ะ
.....................
.......................

            (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-07-2012 08:33:55

(ต่อ)
.................
....................
 ลานนนทรี ที่เดิม...ใกล้โรงยิม ถัดห่างออกไปคือประตูสอง ลานจอดรถอีกฝั่งทางเข้า
มีผู้ปกครองกับนักเรียนหลายหลาก สภาพจอแจวุ่นวาย (เล่าซ้ำเพราะสภาพยังคราคร่ำด้วยผู้คนไม่เว้น
 ภาพเหมือนเดิมก่อนเริ่มมีทติ้งชมรมบาสเกตบอลไม่มีผิด)

"กินๆ เต็มที่ เจ้ามือเลี้ยง!" โจโจ้
"เอานี่ไป กินเผ็ดได้เปล่า ราดน้ำจิ้มเลยนะ" เก้งมีน้ำใจหันมาถามผม
"อื้ม..." กำลังจัดการไอศกรีมรสโปรดอยู่ อย่ายุ่ง
"เอาเชอรี่อีกไหม?" ไอ้คนที่ลากผมมานั่งที่นี่ ม้าหินตัวเดียวกันต่างหาก
"อือๆ" พยักหน้ารับอย่างเดียว
"ปากเปื้อนหมดแล้ว กินดีๆ หน่อย" มือใหญ่ยื่นทิชชู่

         เรา 6 คน เฟรม เก้ง เอก โจโจ้ กับผู้คุมกลายๆ ของผม เก็ท ลุยอาหารว่างที่ไม่ว่างอยู่ลานนั่งเล่นแห่งนี้
มันเยอะมากครับ กองสุมๆ เต็มโต๊ะบีชอบ อิอิ^^

"เก็ท มึงลงเรียนพิเศษที่ไหนมั่งวะ?" เอก
"สยาม เสาร์ เคมีกับฟิสิกส์" คนนั่งข้างผมบอกครบ
"อ๋อ ที่บอกกูเมื่อวานน่ะเหรอ ไหนว่าจะเรียนแค่ฟิสิกส์" โจโจ้งับลูกชิ้น
"ตอนกูไปพอดีมีคนถอนตัว 4 ที่ได้ โคตรฟลุ๊ค แต่โทรหามึงไม่ติด" มันหันไปคุยกับเฟรม

"อ้าวเหรอ ไม่โทรหากู?" เก้งนั่งเก้าอี้ม้าหินตัวเดียวกับเฟรม
"พอกันล่ะ สายไม่ว่าง กูโทรหาเอกแทน มันบอกมึงมีเรียนกีตาร์ตอนนั้น ชั่วโมงชนกัน" คนข้างตัวผมสาธยาย
"นั่นล่ะ กูกับโจโจ้ลงเลขกับเคมีอีกที่ไว้แล้วไง เลยบอกปัดไม่เอา" เอกที่นั่งตรงข้ามผมแบ่งกันกับโจโจ้ ม้าหินว่างอีกตัวคือกองกระเป๋าของพวกเรา

"ฟิงเกอร์สไตล์ด้วยนะมึง กว่าจะกูจองได้ คิวยาวเว่อร์" เก้งอวดเรื่องดนตรีของตัวเอง
"ใช่ที่เล่นไป เคาะไปเป็นเพลงออกแขกอินเดียหน่อยๆ ใช่ป่ะ" ผมสนใจเพราะเพื่อนเก่าที่พัทยาก็ชอบ
"ใช่ รู้ด้วยเหรอ" เก้งหันมาหา
"ที่พัทยาเวลามีมิวสิคเฟสก็ไปฟัง หนุกดี มีเพื่อนอยากเรียน มาจองคิวที่กรุงเทพ จองไม่ได้ด้วยล่ะ" ได้โอกาสเล่าถึงเพื่อนเก่าในห้องเก่า

"ใช่ครูในห้างแถวบางนาใช่ไหม" เก้ง
"ใช่ๆ คนที่เคยออกทีวีนั่นแหละ" ผม
"งั้นคนเดียวกัน นี่ลงชื่อจองเป็นปีแน่ะ แกะเล่นเองก็ได้แต่ไม่เขี้ยวเท่า ไปลงเรียนดีกว่า"
"อือๆ" พยักหน้าสนับสนุน ว่าจะคุยเพิ่มแต่เก้งโดนเฟรมกระตุกศอกใส่ให้หยิบอะไรให้

"ไร?"
"หมูปิ้ง"
"หยิบเองดิวะ"
"ข้าวเหนียวด้วย"
"ฮ่วย เอาไป!" เก้งฉวยเร็วมาเกือบโยนลงตรงหน้าเฟรม

            ผมหุบปากอมเชอรี่ตาปริบๆ ทันที บอกตัวเอง...
เพื่อนใหม่กลุ่มใหม่ มีลับลมคมในไม่รู้เยอะแยะ เงียบไว้ก่อนดีกว่า
....................

"แม่กูหาคนติวเลขกับชีวะให้แล้วว่ะ แต่ก่อนสอบนะ คงเดือนหน้าโน่น จะเพิ่มก็บอก" โจโจ้ที่กำลังลุยลูกชิ้นอยู่เอ่ยแทรกเรื่องเดิม
"นี่อีกคนได้ไหม?" มันหมายถึงผมชิมิ
"ได้ เด็กเซเว่นชอบกินไอติมปั่น หึหึ"
"อย่า...เอก!" เสียงเหี้ยมต่ำจากร็อตไวเลอร์ข้างตัว อั๊ยยะ!!!
"อูยยยยย ให้รู้ซะมั่ง 555" เก้งหัวเราะออก

              บรรยากาศผ่านไปอย่างไรแบบไหนไม่รู้ ไอศกรีมของผมอร่อยที่ซู๊ดดดด
ยาฮู้! ไม่มีอะไรสำมะคัญกว่านี้อีกแล้ว

"ท่าทางชอบใหญ่" เสียงมันนั่นแหละ
"หึหึ กินเหมือนเด็ก อ้าวเลอะ เลียมืออีก" เก้งนั่งเข้ามุมกับผม เห็นอาการทุกขั้นตอน
              ขอโทษ นาทีนี้ทิวากรไม่ได้มีสติรับรู้รับฟังสิ่งรอบข้างครับ
กำลังลิ้นดุนก้านเชอรี่ในปากให้มัดปม จะฝึกจูบให้เก่งๆ อุอุ
...................
.......................

"เฮ้ย กินไร ด้วยดิ!"
"ใครเลี้ยง ไอ้เฟรมสิท่า ไม่เรียกกูอีกแหล่ะ พวกมึงนี่"
            สองตัวมาใหม่ เต๋ากับข่างถือถุงลูกชิ้นกับของกินเล่นอย่างอื่นมาร่วมแจม
"ให้ไวๆ" เก้งอนุญาตแทนเจ้าภาพชื่อเฟรมที่กำลังเคี้ยวหมูปิ้งอยู่

"ฟุตบอลเรียกซ้อมเหรอวะ?" เอกชวนคุยกับเพื่อนมาใหม่เรื่องใหม่
"ยังไม่ซ้อม แค่รวมพลเหมือนบาสมึงนั่นล่ะ จะรอคัดตัวหน้าใหม่ศุกร์หน้า"
"อ้อ ดี ไม่ชนกับบาสพวกกู"
"นั่นแหละ พี่ยักษ์ร่ำๆ อยากจะวัดเรตติ้งกับพี่ภู่อยู่ โค้ชจะดีดส้นให้ เลยเอาวันศุกร์แทน" เต๋าเป็นงานเป็นการ

             เพราะรองหัวหน้าห้องคนนี้ออกปากปรัชญาการดำเนินชีวิต 'เรียนแค่เล่นๆ แต่เตะฟุตบอลเป็นเรื่องหลัก'
คุยกับนัยโฉงเฉงทุกครั้งเรื่องทีมเชียร์และนักเตะคนโปรดระดับด้วยเชียร์ทีมเดียวกัน
            นัยเพื่อนผอมขี้โรคเป็นหอบหืดจึงกล้าหาญชาญชัยจะสมัครเข้าชมรมลูกหนัง
เพราะแรงยุของคู่ดูโอข่างกับเต๋านี่ล่ะ

"อย่าบอกนะว่าปีนี้พี่ยักษ์เป็นกัปตัน?" เฟรมพูดน้อยต่อยหนักโพล่งเกือบจะทันที ผมเกือบกัดก้านเชอรี่ขาด
"เออดิ พี่เชนแก ม.6 บ้ายบายแล้วไง มิสเตอร์ซิเนอดีนของเฮาเลยเสียบซะ" เต๋า
"ตายล่ะหว่า ได้ตายหยั่งเขียดแน่ เมื่อกี้พี่ภู่ได้เป็นกัปตันบาสพวกกูด้วย"
"เซ็งจ๊อด!" เก้งจิ้มลูกชิ้นแรง
"โด่ งี้กูไปเปลี่ยนเป็นนาฏศิลป์ รำเซิ้งกับดารานิสาห้องเราดีกว่าว่ะ" โจโจ้
"ช้าไปว่ะเพื่อน" เอกทิ้งไม้เสียบลูกชิ้นแรง คนอื่นก็เป่าปากตูละหน่ายกันหมด มีเต๋ากับข่างที่หัวเราะร่วนอยู่

           ผมเลียนิ้วมองคนโน้นคนนี้เรื่อยๆ อะไร? ทำไม?

          สงสัย พี่ใหญ่ยักษ์คือใคร ส่วนพี่ภู่เพิ่งเห็นแวบๆ เมื่อครู่ตอนประชุมก่อนย้ายมานั่งที่นี่
เดาว่าคือคนตัวสูง ผิวขาวออกเหลือง ปากแดงๆ ที่อาจารย์โค้ชเรียกบ่อยครั้ง 'ภูวนัย' คนนั้นแน่

"พี่ภู่ ภูวนัย?" ผมเงยมองคนใกล้ตัว ถามถึงคนที่คิดว่าใช่
"ใช่ พี่คนนั้นล่ะ ที่ยืนหน้าสุด มีเสื้อบอสตันสีน้ำเงินพาดบ่าเดินไปเดินมา"
"อ๋อ..." พยักหน้าหงึกหงักรับทราบ
"ส่วนพี่ยักษ์ เดี๋ยวคงเจอ จำง่ายๆ ตัวดำ หัวเหม่ง ตัวเบ้งๆ เหมือนซีดาน" อันนี้ข่างช่วยอธิบายส่วนผสมที่เข้ากันมาก (Y^Y)

           ทว่าคนข้างตัวที่นั่งเบียดชิดเข้ามา (จะซบจักกะแร้คุณพี่อยู่รำไรแล้วครับ)
หันมาเฉลยความจนได้คำตอบ...
"พี่ยักษ์กับพี่ภู่ ม.5 ตัวจริงบอลกับบาส เขม่นกัน ไม่ชอบขี้หน้าแต่เช่าบ้านอยู่ที่เดียวกัน เจอกันไม่ได้" คนข้างตัวผมอธิบายพลางจิ้มลูกชิ้นมาให้เพิ่ม
กองเป็นภูเขายังไม่ได้กินเลยอ่ะ ไอติมเยอะไปไหน

"คนซวยคือพวกเรานี่ รับเละ" เก้งบาสขยายความให้ผมเข้าใจอีกต่อ
"ซ้อมทีอย่าให้เห็นพวกบาสนะ สั่งวิ่งวอร์มโชว์ ลูกน้องลิ้นลาก" เต๋านักเตะ
"มหาโหดซะ" เอกนักบาส
"ข่มกันเอง ตามพวกกูไปเดือนร้อนทำม๊าย!" ข่างฟุตบอล
"เข้าใจยัง" เก้งสรุป
"โอล่ะ..." ผมพอรู้เรื่องเลาๆ
"นั่นแหละ" เฟรมตบท้าย

               คิดถึงภาพนักเตะซิเนดีน ซีดานผิวถ่านปะทะพี่ภู่ผิวขาวหยวกกล้วย สูงยาวเรียวชะลูด
ท่าทางดูไม่จืดจริงๆ
.................

"แล้วไม มีเรื่องอะไร?" ผมถามหาสาเหตุ
"หญิง! พี่สองคนนี่จีบหญิงคนเดียวกัน" เต๋า
"แล้วไงต่อ?"
"ก็ไม่แล้วไง ตาอินกับตานา เสือกมีตาอยู่จากเทคนิคฟากโน้นมาคว้าไปกิน จบ" ข่างอินไซด์พร้อมขนมถ้วยในปาก แหวะ!

"ไม่จบคือพี่ภู่โกรธพี่ยักษ์ไม่จบ หาว่าพี่ยักษ์มาแย่งเพราะตัวเองจีบก่อน ลูกผู้ชายฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ประมาณนั้น"
"บาสเลยซวย เห็นพวกบอลเดินผ่านจะเหมือนโดนซ่อม รด. เลยสัด แทบให้แทงปลาไหลโชว์"
"พี่ยักษ์ก็ชอบยั่ว ชอบมาเดินเลาะแถวนี้ สั่งพวกกูมาวิ่งเหยาะๆ ให้เห็นอีก หยั่งฮาตอนได้ยินพี่ภู่ตะโกนสั่งพวกมึง 555" เต๋าหัวเราะท้องแข็ง

"แต่สองคนไม่อะไรกันนะ เวลาเรียนหรืออยู่นอกสนามแกก็กอดคอกันเดินดีๆ ไม่มีอะไร แล้วตอนแข่งจริงพี่สองคนก็น้ำใจนักกีฬานะเว้ย ปีที่แล้วเราไปแข่งจังหวัดโน้น พี่ยักษ์ยังหอบพวกฟุตบอลตามไปเชียร์เฉย" ไอ้หัวหน้าห้องมีแก่ใจแย้งเพื่อนพวกตัวเองเล็กๆ พอประมาณ
“อ๋อ ที่แกยกขบวนคาราวานปิคอัพไปน่ะเหรอ”
“นั่นแหละ นั่งหัวแดงข้ามจังหวัด ถนนลูกรัง ป่าค่อดๆ กลับมาโดนจารย์โค้ชด่าอาน พาน้องไปเป็นไข้แดดปางตาย”
"กูกับไอ้นี่ถูกสั่งให้ตีกลองมือแทบแตก ตะโกนด้วยนะสัด สแตนด์เชียร์นั่นก็ไกลเว่อร์ พี่ยักษ์ก็บ้า จะช่างแกล้งพี่ภู่อะไรนักหนา" เต๋าบุ้ยหาข่างที่มูมมามเดินจกรอบโต๊ะ ไม่ยอมยกกระเป๋าออกลงนั่งดีๆ
"เขาเรียกว่าให้กำลังใจแบบเชรี่ยๆ ไง หึหึ" เฟรมถูกใจ

          เฟรมพูดประโยคนี้ปุ๊บ ผมอยากเห็นตัวพี่ยักษ์ใหญ่ที่ว่าแทบทันที
อะครึ อะครึ รู้สึกถึงกลิ่นอายแปลกๆ กันล่ะ
..................
..........................

"นี่! มึงกินดีๆ ซิวะ" เก้งดุข่างที่ยังเดินล้วงจกคร่อมไปมา
"นั่งดีๆ ได้มั้ย น้ำจิ้มจะหยดใส่หัวกู!" หัวหน้าห้องผู้อารักขาผมดันตัวให้ซบอกมัน
           ใช่ หยดใส่กระเป๋าเป้ตราโรงเรียนใหม่บีน้อยด้วยอ่า (T^T)

"เลิกคุยดีกว่าว่ะ วันจันทร์ เดาว่าพี่ยักษ์ต้องพาพวกมึงมาพรีเซนต์ใบหน้าเชรี่ยๆ ทั้งทีมในโรงยิมพวกกูแน่นอน" เอกเริ่มจิ้มเข้าปากไม้ใหม่
"ไม่ต้องเดา มิสเตอร์พยัคฆ์สั่งแล้วเมื่อกี้ ฟุตบอลห้ามขาด เจอกันโรงยิมบาส 4 โมงตรง 555" ข่างเห็นเป็นมหกรรมความสนุกเรื่องใหญ่ที่สมควรกับการต้องตารออย่างยิ่ง
"เหอะ! งานนี้..." เฟรมยิ้มมุมปากเหี้ยมลึกๆ
................

            เรื่องเหมือนจบภาค ด้วยเสียงกินจุ๊บจั๊บดังขึ้นอีกยก...
"ไม่ถูกกัน...ทำไมยังเดินด้วยกันได้" ผมนึกข้อแย้งไม่เข้าพวกเล็กๆ
"พี่ยักษ์บบอกเอง ตัวติดกันจะได้รู้ว่าไม่ได้จีบใครลับหลังให้เขม่นกันเองอีกไง"
"แต่พี่สองคนนี่ยังกัดกันไม่เลิก" เก้งบาส
"พี่ภู่พวกมึงหรอก พี่ยักษ์พวกกูยังหยวนๆ กว่า" ข่างบอล
"เหอะ หยวนๆ" เฟรมเล็มหมูปิ้ง

"แล้ว...ไม ไม่ยกพวกตีกันไปเลยรู้แล้วรู้รอดล่ะ?" ผมแค่เสนอ
          เท่าที่ดูลาดเลาสถานที่ สนามฟุตบอลอยู่ติดกับโรงยิม มองจากที่นี่ก็เห็นจะแจ้งสองฝั่ง

"โอ้วววว แร๊งงงงง 555"
"ฮิ้ว! ใช่เลย น้องใหม่"
"ถูกต้อง ไอ้เด็กเซเว่นพูดถูก"
"...ชื่อบีหรอก" ผมอ้อมแอ้มอมก้านเชอรี่ต่อ

          ถ้าจะให้ดีต้องไม่มีประโยคเพิ่ม...
"อาจารย์ที่เป็นโค้ชเคยพาพี่สองคนไปค่ายมวยด้วย กะให้แลกหมัด จบๆ กันซะ"
"แล้วเป็นไง?" หันควับไปหาคนนั่งข้าง
           ช้อนสายตาขึ้นมองแป๋วแหววเป็นหมาสงสัยใคร่รู้ เลียปากเก็บครีมให้ดูเรียบร้อย
"..." คนพูดประโยคเมื่อครู่พลันชะงักวูบ หลบตากันเฉย หูแดงด้วยอ่ะ หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า

"แล้วไง ได้ชกกันเปล่า?" ผมกรอกตาจะเอาคำตอบ
"ก็ไม่แล้วไง..." เฟรมยกยิ้มมุมปากอีกแล้ว
"วู้! ได้ชกกันไหมน้า" เก้งล้อ
"นั่นน่ะสินะ 555" โจโจ้
“อุอุ ให้รู้ๆ ดีไหมเอ่ย” เอกยักคิ้วอีกคน
"คอยดูวันจันทร์คัดตัวบาส ได้เจอมวยคู่เด็ดอัศวินดำแน่ หุหุ" ข่างยิ้มกริ่มอมพะนำเหมือนจะสรุปจบ

             ไม่เอา! หนังขาด แผ่นสะดุดเป็นรอยอย่างนี้บีน้อยไม่ชอบ

"โฮ้ยยยย! อยากรู้ๆ" ผมแทบอยากปาถ้วยไอศกรีมทิ้ง
"555 เอาแล้วไง" เต๋าเปลี่ยนแผนมาที่ผม
"ใครพูดล่ะ ถามกันเองละกัน" เก้งเฮฮา
"มึงเริ่มประเด็นเลยเก็ท มึงรับไปเลย พวกกูไม่เกี่ยว 555" โจโจ้
"โอ๋ย ไม่งั้นนอนไม่หลับอ่า!" ผมโวย หน้าหงิกเหมือนโดนรุมรังแกอยู่คนเดียว

              กระทืบเท้าเล็กๆ เก้งที่นั่งเข้ามุมของโต๊ะได้ถอยฉาก หัวเราะหน้าหงายไปพิงตัวเฟรมที่ยิ้มกว้างอยู่
................
..................

           จังหวะวัตถุสั่นครืดอยู่หน้าขา
(ครืดๆๆๆ) คนตัวสูงผละจากเอวผมล้วงโทรศัพท์ออกมาดูข้อความ
"เดี๋ยวนะ...รถบ้านกูมาแล้วว่ะ อีก 20 นาทีถึง ติดอยู่ถนนข้างหน้านี่เอง"
"กลับกับมันป่ะ?" เก้งถามข้อใหม่กับผม
"กลับดิ" ไอ้เจ้าของเครื่องและเจ้าของรถตอบแทนซะ
"..." ผมค้อนเล็กๆ เก้งถามกู ไม่ได้ถามมึงสักนิด ไม่ให้อ้าปากเลยรึไร

"ทางเดียวกันนี่หว่า ห่างไม่กี่ซอยเอง พาไปทางบ้านไอ้ลมก็ได้ เส้นนั้นรถไม่ติด" เต๋าใจดีสมเป็นรองหัวหน้าห้อง
"อ๋อ เส้นนั้น" เจ้าของราชรถคุยกับเพื่อน เก็ทและเต๋า หัวหน้าห้องและรอง
"เดี๋ยวรู้ทางจะกลับเองแล้วล่ะ" ผมแย้งเล็กๆ หน้าม้านน้อยๆ ด้วยความเขิน
           ทำไมทุกคนพร้อมใจโยนกลองตัวบีน้อยรูปหล่อให้มันกลายๆ เยี่ยงนี้
กูรับผิดชอบตัวเองได้หรอก นึกเคืองเล็กๆ

“กลับเองทำด๋อย มีรถรับส่งสบายจะตาย” เก้งกล้าดุผมด้วย ไอ้นี่
“ใช่ 4 คนนี่รถตู้บ้านไอ้ฟรมหมดเลยนะ”
“โจโจ้บ้านมันอยู่ไกลสุด อ้อมสุด เวลาขี้เกียจๆ มันยังให้ไปส่งก่อนเลย” เก้งฟ้องเพื่อนตัวเอง
"เฮ้ย อย่ามา แค่หน้าถนนใหญ่นี่ มึงปล่อยกูกับไอ้เอกลงให้ขึ้นรถเมล์เองหรอก อย่ามาทำเป็น" โจโจ้แก้ข่าว

"สองตัวนี่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน คนละหลังแต่จริงๆ แทบขี่กันอยู่" เต๋าเผยความลับเรื่อยๆ
"ไอ้เต๋า!" เก้งตาขวางเกือบทุบโต๊ะขณะเฟรมขาใหญ่ยังเคี้ยวหมูปิ้งเฉย มียกยิ้มติดมุมปากเล็กๆ
“...เหรอ” ผมรับ

             แหงดิ ได้ข่าวว่าพวกมึงซี้กันตั้งแต่ประถมนี่หว่า

            เรื่องนี้แป๋มเพื่อนแอนนากรอกหูให้ฟังบ้างแล้ว
'เพื่อนของลมที่ไม่ใช่เพื่อนของลม สนิทแต่ไม่ยอมสนิทด้วย' นิยามแปลกๆ
            จริงที่ว่าลมคุยด้วยมากกว่าคนอื่นในห้อง แต่ให้ใกล้ชิดเท่าเก็ทรึก็ไม่
เป็นการวางตัวที่แปลกประหลาดของลมเหนือ ได้เก็บประเด็นไม่มีพลาด

“คนขับจะได้ทำงาน” เฟรมหัวร่อเล็กๆ สะใจลึกๆ

            ผมรับรู้ถึงรังสีอำมหิตจากเฟรมตั้งแต่แรกเข้าเรียนแล้วว่าไอ้หมอนี่มีไลฟ์สไตล์แบดบอยส์ตัวยง
ไม่น่าคบค้าสมาคมด้วยได้เพราะคงไม่ถูกจริตกัน แต่นาทีนี้คล้ายมีออร่าพี่ชายใจดี น่าอยากรู้จัก
ดูเข้าใจง่ายจนผิดความคาดหมาย...น่ารู้จักเชิงลึกเหมือนกันนะ

“กลับกับมันนั่นแหละ ทางเดียวกัน ไม่ลำบากหรอก” เต๋าย้ำใจดีอีกหนทำผมเขิน
“โอ๋ย อยู่ไหนรู้กันหมดเลยเหรอ ฮิ” ผมหัวเราะขำตัวเองเรื่องหลุดปากเมื่อเช้าแรกแนะนำตัวหน้าห้องเรียน
             หลบสายตาซุกหน้าเล่นซ่อนหากับทั้งโต๊ะ เพิ่มสีชมพูกับเสื้อขาวอีกปื้น

“จำได้ๆ เราชื่อบีนะตัวเอง!” โจโจ้ตัวล้อ
"เหว่ย... (^///^)" ได้อ้อมแอ้มหลบหลังแกร่งอีกหน
"นี่ๆ ดู ยืนบิดกางเกงอย่างงี้ อะแฮ่ม! บ้านเราทำเซเว่น ถนนนั้นซอย 68 ติดกับธนาคารสีม่วงนะ อีกที่ก็ฝั่งธนของพ่อเราเอง ตรงหน้าอาชีวะ M อย่าลืมไปอุดหนุนล่ะ...หยั่งฮา!" โจโจ้อีกล่ะ
"555"
"กล้ามั่กมาก!" เก้ง

"จารย์แม่ขำจนหลุดมาดเลยนะเว้ย มึงเห็นเปล่า ไม่จำทิวา เรียกกิดาๆ อยู่นั้น ไอ้เก็ทก็ลุกครับๆ จารย์เรียกผมทำไมครับ" ข่าง
"กูล้อเล่น ก็จารย์แม่จำชื่อจริงกูไม่ได้นี่หว่า" คนใกล้ตัวอารมณ์ดี
"สรุปเรียกแต่บีๆ หนูบีทั้งคาบ แม่เจ้า!" ข่างล้อเลียนยาว
"สุดๆ อ่ะ"
"55555"

            ข่างยืนถือไม้หมูปิ้งเป็นไมโครโฟนเลียนแบบผมตอนรายงานตัวหน้าห้อง
พวกยกโต๊ะหัวเราะร่วน เสียงดังสุดคือไอ้คนนั่งติดกันนี่ล่ะ
ไม่น่าเลย เรื่องขายหน้าเวลาเขินอายไม่รู้ตัวตามมาหยามถึงบัดนี้
.................

"โฮ้ยยยย พอ! เล่นหลายรอบแล่ว" ผมหน้าแดง เอนตัวหลบ ซุกจมูกปากลงเสื้อนักเรียนคนใกล้ตัว
"ต้องประโยคแรก เปิดตัวเจ๋งสุด" เอกซ้ำ
"อ้อ กูจำได้ว่างี้ๆ อะแฮ่ม! นาย นายคนสวยชื่อไรอ่ะ เราบีนะ...ทำไปได้" ข่างคนเดิม อยากไซด์คิก 3 รอบซ้อนจริงเลย ปากเก่งเกินหน้าเกินตา
"หลงบ่วงไอ้ลมอีกคน" เอก

"...ถามว่าอายไหม" ผมยิงมุกฝืดตามน้ำ
"อายเปล่าล่ะ" เก้งชง
"อายมั่กกกกก! 555" ลากเสียงยาว มีเท่าไหร่ซุกหน้าลงกับคนข้างตัวหมด
"555"

           ไอ้คนที่รู้ว่าใครกดศีรษะผมซุกกับอกมันครับ
จงใจเช็ดแรงๆ ซะ ไหนๆ ก็เปื้อนหลายรอยแล้ว

"น่ารักนะเราน่ะ" เอกกรุ้มกริ่มข้ามมา
"เฮ้ย เอก!" มีลอดไรฟันข้างหูผม เพิ่มแรงกดศรีษะเข้าตัวอย่างแน่นหนึบ
   
          ปล่อยบีน้อยซะที จะติดกลิ่นมึงเข้าโสตประสาทกูอยู่ล่ะ
.................

"เออ กูจะเรียกมันผิดตั้งหลายรอบ นึกว่าเป็นไอ้ลมเฉย" ข่างเปลี่ยนเรื่องใกล้เคียงประเด็นเดิม
"นั่นดิ กูก็ด้วย" โจโจ้พยักหน้ายืนยันอีกคน
            แล้วทั้งวงก็เดดแอร์ขึ้นมาดื้อๆ ผมประหลาดใจเล็กน้อย
ลมเหนือสายนั้นมีผลกับกลุ่มคนพวกนี้มากน้อยแค่ไหน

"นี่เหมือนลมมากเลยเหรอ ถูกคนทักผิดเกือบ 4-5 น่าจะ 6 ครั้งได้"
"ยังไง?" เฟรมสนใจ
"ก็วันแรกพี่ที่ห้องธุรการเรียกน้องลมๆ แล้วตอนสายเดินเปลี่ยนคาบอีก มีน้องผู้หญิงมาสะกิดยื่นขนมให้ หันไป อ้าว ขอโทษค่ะนึกว่าพี่ลม ตอนเที่ยงก่อนไปจองล็อคเกอร์อีก ทักผิดตลอด"
"แทบทั้งวันเลยนะนั่น" เต๋า

"นั่นมันเมื่อวาน ยังมีวันนี้อีก บ่อยมาก เดินๆ อยู่มีคนเรียกว่าพี่ลม น้องลม ไม่ก็มาเข้ามาทักผิด...เหมือนกันมากเหรอ?" ผมกวาดตาย้อนถามรอบวง
"ก็..." เฟรม
"ปีที่แล้วๆ มามันตัวเตี้ย เล็กๆ ขาวๆ ประมาณนี้ล่ะ" เต๋า
"ใช่ เปิดเทอมมาเมื่อวาน กูช็อคเลยสัด สูงกว่ากูอีก เกือบ 6-7 เซนได้มั้ง"
              เก้งสูง 163 สูงกว่าผม 10 เซนติเมตร รู้เพราะประชุมบาสเกตบอลเมื่อครู่
กระดาษกรอกสัดส่วน น้ำหนัก-ความสูงอยู่ใกล้มือ ถึงหยิบมาอ่านเล่นฆ่าเวลา

"เห็นมันยืนกับรมย์ดำเปล่า หนังคนม้วนเลยสัด เปลี่ยนกันพรึ่บพรั่บ แค่ข้ามปี" ข่างทำมือสลับความสูงซ้ายขวายกขึ้นยกลง
เดาว่าพาสเทสต์ในอดีต รมย์ดำที่ว่าต้องสูงกว่าลมขาวมาก่อน
"มันไปทำไรมาวะ?" เฟรมหันมาถามไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"ไว้กูถามมันให้ หึหึ" ร่างสูงผู้กุมความลับไม่บอกง่ายๆ ไม่ปล่อยหัวบีน้อยง่ายๆ เหมือนกัน

            ทั้งวงมีสีหน้าหลากหลายก็จริง แต่กลิ่นอายความสุขปนมาเล็กๆ ให้จับได้ ความลับที่ไม่อยากเปิดเผย
ผมพอเดาออกว่าทุกคนในที่นี้ต้องมีซัมธิงกับลมเหนือแน่นอน
           ถึงพวกนี้อยู่โรงเรียนสห ยอมหยวนๆ ตีขลุมว่าเป็นชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่มนตราของเทพยดาตนนั้นล้ำลึกจนประมาณมิได้ ขนาดตัวผมยังยอมรับว่า
ยืนอยู่ปากเหวเตรียมพร้อมจะตกหลุมรักอีกคน

            ถ้ามีเพื่อนสุดยอดขนาดนั้น ไม่ตกบ่วงแห่งความลุ่มหลง (แบบใดแบบหนึ่ง) ก็ไม่ใช่คนล่ะครับ

"คนละคน...ไม่เหมือนกันหรอก" ไอ้เพื่อนสนิทของคนในข่าวลูบหลังเบาๆ ส่งสายตาอ่อนโยน ดึงสติมาให้ใจเต้นแรงหลุดการควบคุม
"ใช่ คนละคนกัน ไม่ต้องไปสนใจหรอก" เฟรม
           ผมถอนหายใจเล็กๆ รู้สึกประตูใจแย้มรับเพื่อนพวกนี้มากยิ่งขึ้น

"บีน่ารักกว่าเยอะ หึหึ" เอกทำเสียงเจ้าชู้ข้ามมารอบสอง
“เฮ้ย! เอก” ไอ้คนนั่งม้าหินตัวเดียวกับผมปรามขึ้นซ้ำอีกหน
"หึหึ" เสียงในลำคอดูชั่วร้ายเล็กๆ จากเฟรม

"ปะ กลับกันได้แล้ว" มันรุนหลังให้ลุกครับ
"จะไปแล้วเหรอ?" เต๋า
"เดี๋ยวรถก็มาแล้ว รอขึ้นข้างหน้าเลย"
"...ยังไม่ได้กินลูกชิ้น" ว่าขยับพลางรับทิชชู่แผ่นใหม่มาจัดการตัวเอง
           ปล่อยอีกฝ่ายผละไปล้วงกระเป๋าจากกอง หอบมาถือเสร็จสรรพ
มันรู้สัมภาระของผมได้ยังไงวะ ไม่ได้เขียนชื่อติดไว้ซะหน่อย

"กินก่อน" เต๋ายื่นของกินมาให้อีกทั้งที่ลุกยืนแล้ว
"เฮ้ย! กูจะกินเต้าหู้ แบ่งมาข่าง" อวบโจโจ้
"กินของมึงดิวะ นี่ของกู!" ข่างหวงของ ฉวยถุงลูกชิ้นของตัวเองหนี
"เอามา จะกิน!"
"ไม่ได้ นี่ของมัน" เฟรมดึงถุงลูกชิ้นเต้าหู้สี่เหลี่ยมสีเหลืองอ๋อยน่ากินมาใกล้ตัว
           เป็นถุงเดียวที่ไม่มีน้ำจิ้มรสแซ่บ แยกอยู่ต่างหาก 2 ไม้นอนนิ่ง
ผมมองน้ำลายสอตั้งนาน กะจะสำเร็จโทษหลังไอศกรีมหมด

"มันไหน?" ผมถาม
"ลม..." คนยืนข้างตัวเอ่ยชื่อ รู้สึกคอแข็งขึ้นมาเฉยๆ อยากรู้เรื่องรั้งท้ายก่อนกลับ

"ไม่ต้องแล้ว สวนกับกูข้างหน้า จะไปประถมมั้ง อ้อ กูเจอพี่มอสด้วยนะเว้ยเฟรม แกฝากบอกค่ำนี้---/ชู่วววว" ข่างโดนเอกหรี่ตาปรามข่างซึ่งสีหน้าซีดจ๋อยในทันที
"...โทษที" ข่างมุบมิบเงียบไป
"เออว่ะ กูเรียกก็ไม่หัน ว่าจะถามอยู่ว่าไม่เอาจักรยานมา" เต๋าเบี่ยงกลับมาที่ลมได้อีกครั้ง
"นั่นดิ ทำไมวะ ทุกทีไม่เห็นขาด" เอกหันมาหาคนใกล้ตัวผม

"เก็ท!" แทบจะทันที เฟรมหันขวับ ผมรู้สึกถึงกระแสมาคุแล่นผ่านแวบๆ จากนัยน์ตาเรียวร้าย
"มึงไม่บอกมันเหรอ เราจะกินลูกชิ้นกันน่ะ" เก้งที่นั่งชิดเฟรม เห็นโจโจ้แก้มตุ่ยมีลูกชิ้นมากกว่า 2 ลูกในปาก
"บอก...แต่มันรีบ" เพื่อนสนิทเอ่ยถึงเพื่อนสนิท
"แล้ว?" เต๋า
"ไม่แล้วไง จักรยานเจ๊ง มันนั่งสองแถวกลับ เห็นว่าไม่ได้เอามาตั้งแต่เมื่อวาน"
"งั้นก็น่าจะมากินก่อน" เก้งดูท่าจะเป็นเหรัญญิกและประสานงานของแก๊งเพราะแจกแจงหลากหลายเรื่องเหลือเกิน

             ที่ผมรับรู้ได้อีกข้อคือ เก้งจะรับความรู้สึกของเฟรมเร็วมาก
ต่อยอดขยายออกมาเป็นประโยคบอกเล่าเจื้อยแจ้ว เรียกว่าเป็นโทรโข่งส่วนตัวก็ยังได้

"มันรีบไปหาเด็ก" คำว่าเด็กจบ มือใหญ่ก็โอบเอวกูอย่างเนียนๆ เฮ้ย! อะไรวะ ยืนๆ อยู่สะดุ้งเฮือก
"เด็กไหน!?"
"ใครวะ!?"
"มันมีเด็กด้วยเหรอ!?"
"นั่นดิ ใครที่ไหน!?" ทุกเสียงในวง ดังสุดคือเฟรม
 
             หันมาจ้องตาเดียว ทำเอาเสียวสันหลังวาบ พวกนี้มันเป็นอะไรกันหนอ
เมื่อกี้ยังป็อบแดนซ์แอนด์ร็อคกันอยู่ดีๆ เปลี่ยนแนวเป็นโกธิคพั๊งค์ไปไหน

"ก็เด็กไง" มึงยังจะเล่นลิ้นอีก มิหนำซ้ำยังลูบเอวกูต่ำมากไปล่ะ
"ไอ้เก็ท!"
"ลูกครึ่งอินเดีย ผมขมวดเป็นวงๆ อย่างงี้ น่ารักค่อดๆ" มือว่างอีกข้างชี้เป็นวงกลมเล็กๆ ที่กรอบเส้นหน้าผาก
            บีน้อยสำนึกบัดเดี๋ยวนี้เองว่า บาทาพวกเพื่อนเริ่มขยับยิกๆ

            ขอตัวช่วยเป็นพี่ยักษ์กับพี่ภู่เดี๋ยวนี้เลยได้ไหมครับ (T0T)
ทิวากรอาจไม่รอดชีวิตถึงตอนหน้าไปประสบพบพักตร์พวกพี่ได้ เพราะประโยคต่อมา...

"ผู้หญิง ลมมันไปรับ...ผู้-หญิง"
"..." เงียบทั้งโต๊ะ
            ลานนนทรีแห่งนี้ช่าง...ช่างมันก่อน เพราะบีพลาดอย่างจัง
"ลมเป็นไบเหรอ!?" ผมโพล่ง (ตามความเข้าใจ)

           ทุกสายตาหันขวับมาหาข้าพเจ้าโดยพลัน
เหม่ๆๆๆ เค้าอยากกลับบ้าน
เค้าไม่อยากอยู่ที่นี่ (TT0TT) แร็บบี้จ๋า ช่วยพ่อด้วย!!!

-----------------------
----------------------------
ปล. หลังจากนั้นผมมีสมญาเพิ่มอีกหนึ่ง จาก 'เด็กเซเว่น' เป็น 'เด็กนรก' ย่อมาจาก จังหวะนรก
บีแซดดดด (Y^Y)
            แล้วที่กรุ่นๆ ว่าจะได้พวกนี้เป็นเพื่อนกลุ่มใหม่ อันนั้นก็ไกลห่างตามไปด้วย
อยากกัดลิ้นตาย-เจรง-เจร๊ง!!!



*********************************TBC by puppyluv

***aorpp พยายามแก้ให้แล้ว ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ
               ไว้ติดตรงไหนบอกอีกนะ ขอบคุณมั่กมาก^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 18-07-2012 10:40:59

ดีใจจังมีภาคเฉพาะของบีกับเก็ทแล้ว
+1  :กอด1:

ปอลอ. บอกได้ไหมอ่ะ ขอบอกหน่อยน้า บางทีเวลาอ่านก็มีงงๆหน่อยอ่ะ ว่ามันเป็นคำพูดของใคร  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 18-07-2012 11:12:47

น้องบีของพี่
 :impress2:
ช่วงนี้หนูยังดูสับสนนะลูกนะ
ยังไม่แน่ใจใช่มั้ยว่าที่เห็นน้องลมกับเก็ทเค้ากอดกัน
แล้วหนูช็อคน่ะเพราะใครกันแน่ อิอิ
 :interest:
ตอนนี้ยังไม่รู้ แต่อีกไม่นานก็น่าจะเข้าใจตัวเองดีขึ้นเนอะ

เห็นไอ้เอกมันดี๊ด๊าใส่น้องบีแล้วอยากโดดถีบ
 :z6:
นึกถึงในเรื่องของน้องลม ตรูยังจำได้นะเฟร้ย
บีน้อยเป็นของเก็ทนะยะ เชอะ!!!
 :angry2:

 :กอด1: puppyluv
 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-07-2012 11:45:07

บีจ๋าถามตรงไปไหมค่ะ
อ่านแล้วฮาเด็กน้อย เก็ทนี่หวงเด็กแต่แรกเลยด้วย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 18-07-2012 11:47:40

  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-07-2012 12:22:55

ลมเป็นไบ  เอิ๊กกก  คิดไปได้นะหนูบี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: Giniz ที่ 18-07-2012 12:46:00

อ่านๆไป เริ่มรู้สึกว่าชักจะมีซัมติงกันหลายคู่
นอกจากเก็ทบี ยังมีเฟรมเก้งกับพี่ยักษ์พี่ภู่อีก
น่าสนใจมากๆ แต่ฉายาใหม่น้องบี "เด็กนรก" นั่นเราก็เห็นด้วยนะ 555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-07-2012 13:01:05

เก็ทเป็นพ่อบุญทุ่มเลยงานนี้ หลอกล่อเด็กน้อยด้วยของกิน น่ารัก...
เพื่อนกลุ่มนี้เฮฮาน่าคบ
ท่าทางจะมีหลายคู่ให้ดูให้ลุ้น

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 18-07-2012 13:33:31

บีน่ารักอ่ะ..

ใสซื่อแต่รู้มากนะเรา..

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 18-07-2012 13:55:47

บีน้อยน่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 18-07-2012 17:20:55

บีน้อยน่ารักอ่ะ :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-07-2012 18:36:09

 :mc4:

ตายแล้วเราพลาดได้ไงเนี่ย  เพิ่งมาเห็นบีเก็ทก็ปาไปตอนที่4แล้ว

แต่ก็อ่านจุใจรวดเดียวเลย  อ่านๆไปเรื่องนี้นอกจากบีเก็ทแล้ว

ยังมีอีกหลายคู่เลยเนอะ  น่าลุ้นทั้งนั้น  และจะเฝ้ารอติดตามต่อไปค่ะ

เรื่องนี้ลงวันไหนบ้างคะ  จะได้มาเฝ้าถูก

+1และเป็ดฉลองเรื่องใหม่

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 18-07-2012 19:14:45

ไม่ได้เป็นเพื่อนทั้งกลุ่มไม่เป็นไร      แค่มีเก็ทคนเดียวก็พอแล้วหนูบี  :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-07-2012 09:59:39

my sassy...don't let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 5 หมอกและลม
B's

          แล้วศึกใหม่พร้อมตัวละครใหม่ (สำหรับผม) ก็เข้าออกฉากมาปรากฏโฉม
วันจันทร์คาบแรกเริ่มได้ 15 นาทีแล้ว พวกเราเฮฮาตามประสาเด็กที่ถูกปล่อยว่าง
เพราะอาจารย์ประจำชั้นยังไม่เข้าสอน (อาจารย์แม่ที่พวกมันให้สมญาว่า อาจารย์แม่หมิว
ท่านชื่อลลิตาครับ ชื่อเล่นน่าจะชื่ออื่นแต่เรียกต่อหน้าและลับหลัง 'หมิว' ตามดาราสาวสวย)

          แปลกใจว่าไอ้คนที่มาด้วยกันเมื่อเช้ามันหายไปไหน
อุอุ มีประเด็นฮอตมาแทรกด่วนครับ ขอตัวเดี๋ยว บีน้อยเข้าซ่อนแอบหลังประตู

"จ๊ะเอ๋! ต้นจั๋ง 555"
"อ๊ะ! บี เล่นไรเนี่ย"
"ต้นจั๋งมากะใครเอ่ย เราเห็นนะเออ"
"ใคร อะไร?"
"หล่อมากนา คล้ายใช่พี่คนที่บอกเดินชนกันวันก่อนโน้นอะเปล่า" 
"เอิ่ม อ่า ก็นั่นแหละ...เก็ทไปไหน ไปธุระห้องจารย์แม่เหรอ?" ต้นจั๋งเนียนหลบทางหนีทีไล่ผม
"เหรอ เอ้อ คงงั้นมั้ง"

          น่าจะใช่ เพราะเต๋ากับทราย รองหัวหน้ายังอยู่ในห้อง ธุระงานสารวัตรนักเรียนต้องไม่ใช่แน่
สารวัตรนักเรียนควรหายไปพร้อมกันทั้ง 3 คนมากกว่า

"บีมากับเก็ทใช่ปะ เมื่อเช้าเห็นลงจากรถคันเดียวกัน"
"อ่า..." อึ้งกับประโยคเพื่อนตัวเท่าๆ กัน มีแว้งกลับมาเล่นผมได้ด้วย
"รถป้าเราจอดต่อรถเก็ทน่ะ เห็นบีลงมาว่าจะทักแล้วแต่ติดคุยกับป้าอยู่ หันมาอีกทีก็ไม่เห็นล่ะ"
"อ้อ..." ได้อึ้งปนหน้าม้านเล็กๆ
         ความลับใดๆ ล้วนไม่มีในโลกและความจริงวิ่งมาพบเร็วติดจรวดเกิน
ไม่ยอมให้มีโอกาสแก้ตัวใดๆ

"เก็ทไปรับบีที่บ้านเหรอ?" นัยโผล่เข้ามาแจมอีกล่ะ ไอ้ 2 คู่ซี้อยู่ตัวติดกันไม่พอ ความคิดอ่านก็เริ่มจะคลองเดียวกันเป๊ะ
"ใช่ๆ เก็ทอยู่ซอย 50 แล้วบีอยู่ซอย 64 หรือ 65 นะ?" ต้นจั๋ง
"เราอยู่ซอย 68 ที่อยู่ติดกับธนาคารนั้นน่ะ" ผมเล่าหนังซ้ำ
"อ๋อเหรอ แล้วสองซอยนี่อยู่ไกลกันมากไหม?"
"ห่างกันแค่กิโลเมตรกว่าๆ ได้"
"อือๆ" ต้นจั๋ง
"อ๋อๆ" นัย
"พอดีว่าเรานัดมาเจอที่ป้ายรถเมล์ซอยบ้านมันน่ะ ซอย 50 เป็นตลาดใหญ่ ตรงนั้นสุดท่าสองแถวจากแถวบ้านเราพอดี" ผมจนด้วยแต้ม ไม่รู้จะทำอย่างไรได้นอกจากเล่าให้กระจ่างแจ้งแดงแจ๋

         ตอบโต้นัยกับต้นจั๋งที่เหมือนชวนคุยเรื่อยๆ มากกว่า
เพราะสายตาของเพื่อนแว่นตัวเตี้ยยังจับอยู่กับหน้าการ์ตูนสามก๊ก 'หงสาจอมราชัน' ค้างอยู่
ส่วนนัยตัวสูงก็กำลังพลิกหนังสือพิมพ์ซอคเกอร์ขึ้นหน้าใหม่

         พวกมึงสนใจกูจริงจังหน่อยได้ไหม (Y^Y)

        ได้แต่ถอนหายใจ ไม่น่าโพล่งเรื่องทำเลที่ตั้งบ้านให้ทั้งห้องรู้เรื่องเลย
อาจารย์แม่ยังบอกว่าอยู่ใกล้กับหัวหน้าห้อง ไปกลับด้วยกันยังได้
แถมออกปาก 'ดูเพื่อนด้วยนะเก็ท อยู่ใกล้กัน ดูแลเพื่อนใหม่หน่อย'

         เอิ่ม บีพลาดของจริง มันไม่ดูอย่างเดียว โดนมือใหญ่ยักษ์ลากถูลู่ถูกังเป็นตังเมแปะติด
เค้าถูกมันบังคับ (T-T) 
'ตอนเช้ารอตรงนั้น เลยป้ายรถเมล์มาหน่อย ตรงร้านน้ำปั่นป้ายสีชมพูนั่นน่ะ เข้าใจไหม'
          บอกเวลารถโรงเรียน (เบนซ์ส่วนตัวของบ้านมันเอง) เสร็จสรรพพร้อมพิกัดละติจูด ลองจิจูด
สายตาจ้องมองมาแทบจะเรียกว่าอยากฝังไมโครชิพติดใต้ผิวหนังพร้อมล็อคองศาลิปดา
บีน้อยได้แต่กลืนน้ำลายเอือกๆ ขณะนั่งรถกลับกับมันเมื่อเย็นวันศุกร์
เผลอพยักหน้ารับหงึกหงักมัดมือชกตัวเองได้ยังไงไม่รู้...เรื่องช่างชีช้ำนัก

"บี เมื่อเช้ามากับเก็ทเหรอ เห็นลงจากรถคันเดียวกัน?" แอนนาเข้ามาทักอีกคน
"...(-"-)..." ได้แต่ถอนหายใจยาวเฟื้อยอีกหน
"นี่บี เรายัง---"
           อีนังจิตครอสเวิร์ดร่ายยาวตามจิกจะเอาตัวเข้าชมรมอีกรอบ รีบหันหน้าหนีทันที
รู้ตัวแล้วว่าต้องกำจัดชะนีนางนี้ให้ห่างโดยเร็ว วินาทีนี้ศาลพระภูมิเจ้าที่อยากได้ของเซ่นจะยอมถวายหมดตัว

'~โปรดส่งใครมารับ ช๊านนนนน~ที~' (ร้องเป็นเพลง)


          หนีมานั่งโต๊ะตัวเองยังตามมาโทรโข่งยัดเยียดใส่รูหู ไม่ได้เข้าสมองแต่อย่างใด
ปล่อยละ หล่อนอยากพล่ามก็พล่ามเองซะให้พอ
"---นี่ๆ ตกลงบีเข้าชมรมกับเรานะ" อะไรไม่รู้ แต่ท้ายสุดก็วกมาเข้าจุดจี๊ดจนได้
"ไม่!" ผมลุกพรวด พุ่งเร็วอยากออกจากบริเวณห้อง

('ปึ่ก!')/ "โอ๊ะ!"
"จะไปไหน?" กำลังจะถึงประตูแล้วเชียว
("อ้าว เก็ท! กลับมาไวจัง")
("เก็ท! จารย์แม่เข้าเปล่า?")
          เพื่อนยกห้องเซ็งแซ่เสียงขรมกับไอ้คนที่ชนผม

"เต๋า ข่าง รับไปแจกที" มันหันกล่องลังไปให้เพื่อน กลายเป็นปิดทางเข้าออกของบีน้อยอย่างจัง
("แบบฝึกหัด แอ๊ะ กูไม่อยากได้")
("ไหนดูๆ") เพื่อนๆ รุมของชิ้นใหม่ แล้ววาระการประชุมกลายๆ ก็เริ่ม รู้ตัวว่าไปไหนไม่ได้สินะ
"เพื่อนๆ ฟังทางนี้หน่อย มีเรื่องมาเล่า!"

           ปลดแอกสัมภาระได้ก็เอาเชียว แล้วกรุณาวางมือจากต้นแขนซะที
หันมาคว้าหมับเร็วรวดเป็นหมึกสายพันธุ์กอริล่าเกาหลี

("ไรวะ?")
("ฟังหน่อยๆ เก็ทมีอะไร")
("พวกเรา หัวหน้ามีประกาศ!") เสียงฮือฮาพร้อมสายตาจ้องมาหน้าห้อง เอ่อ มันพุ่งเป้ามาที่กูด้วยอ่า
มึงปล่อยกูไปเดี๋ยวนี้ ไอ้หมึกกล้วยหนวดเหนียว

"คาบนี้จารย์แม่ปล่อย"
("เย้!")
(โว้ววว! ต้องงี้สิ~) เสียงเฮดังขึ้นทันที ไม่รวมยิ้มและหัวเราะลั่นห้อง

"แต่มีข้อแม้ว่า---"
("แต่ไรวะ")
("อะไร มีไร")

"จัดบอร์ดห้อง!" สิ้นประโยคพร้อมชูกระดาษหัวข้อขึ้นมา (ข้างที่ไม่ได้จับข้อมือผมนั่นแหละ)...แล้วก็ทันที ม็อบลุกฮือ
("โฮ๊ยยยย ไม่เอา!")
("ม่าย-อาวววว ไม่จัด!")
("รับมาคนเดียว มึงก็ทำคนเดียวเลย")
("บรู๊วววว! ไม่ทำๆๆๆ")

           โอละพ่อ ลิงไร้ระเบียบไม่มีการควบคุมขว้างปาสิ่งของ เช่น จรวดกระดาษ ทิชชู่
(=.=) เด็กดีไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

"555 ไม่โดนว่ะ" ตัวสูงจับร่างผมแอบข้างหลังมันไม่พอ ยังพาโยกหลบฟุตเวิร์คสนุกเข้าไปอีก
("เชรี่ย เก็ท อย่าหลบสิวะ!")
("ไม่แมนเลย สัด!")

          เฮ้ย ชีวิตจริงของห้องคิง เล่นงี้กันเลยรึ!???
"นี่ตัวประกัน!" หันหลังให้ทั้งห้อง กอดรัดร่างผมเข้าอกหมับ
"เง้อ...(0-o)"
           ผมตาแตกเพิ่งรู้ความจริง มึงเห็นกูเป็นหนังหน้าไฟ
ไอ้ไอ้เวรตะไลห้าร้อย
ไอ้โจรชั่วช้าตาตุ่มหมา

("เชรี่ยยยยย เก็ท!")
("ป๊อดว่ะหัวหน้า บังอาจซุกเด็ก!")
("ปล่อยทอมเซเว่นเดี๋ยวนี้ ไม่แมนเลย-สราดดด") บรรดาห่าเหวของขึ้น
       เพื่อนส่วนใหญ่ยังไม่รู้สมญาเด็กนรกของผมครับ มีแต่แก๊งพวกนั้นล่ะ

        ใครก็ได้ช่วยบีด้วย กอดเอวมันแน่นเข้า ซุกคลุกตัวและใบหน้า อยากสิงไอ้ชั่วที่ยืนบังผมหนักเข้า
"พอแล้ว! เดี๋ยวบีก็โดนหรอก!" ทรายราชินีคนสวยเข้าช่วยผม
(เฮ้ย ทรายอีกล่ะว่ะ")
("ท่านรองสั่ง หยุดๆๆๆ)
("โด่! ทราย กะลังสนุก")
("ทรายบอก พอก่อนๆ") ยอมรามือง่ายดายงั้นเชียะ

"ต่อเก็ท จะหมดคาบอยู่แล้ว" ทรายมาดเข้ม
"เอ้า ทราย ฝากเดี๋ยว!"
           มึงเห็นกูเป็นลูกบอลโยนให้คนโน้นคนนี้ทีรึกระไร ค้อนเล็กน้อยแต่ยอมขยับตามแรงดัน
มายืนใกล้ทรายชิดผนังอีกด้าน ยุติอนาจารหน้าห้องเพียงเท่านั้น

          โดดเด่นตรงหน้าห้อง กระแอมเล็กน้อยแต่พองาม เจ้าชายมหาโจรก็ป่าวประกาศ...
"คาบนี้จารย์งดสอน ให้ปรึกษากันทำบอร์ดแทน 2 ข้าง นี่กับนี่” ชี้เป้าข้างกระดาน ติดประตูและติดหน้าต่าง
(“ไม่ เราไม่ทำ”)
(“บรู๊วววว โนเวย์”)
“20 คะแนน หรือจะเลือกเทสต์ย่อย 4 ครั้งแทน”

          ประโยคนี้ปั้บ ทุกคนเปลี่ยนท่าทีปุ๊บ
ผมก็สะดุ้ง สอบย่อย 4 ครั้ง อย่าหวังซะให้ยาก

(“4 ครั้ง ครั้งละ 5 คะแนนเหรอ แม่จ้าวววว!”)
(“ไม่เอา! ไม่สอบ! ไม่เทสต์!”)
(“ทำแล้วจ้า”)
(“เก็ทต่อ ให้ทำไร ว่ามา”)

 “เรื่องมายไอเดียเพื่อลดโลกร้อน think earth in my ideas (เอคโค่ประกิต) ย้ำว่าภาษาอังกฤษเท่านั้น ในรูปก็ต้องแปลเป็นเป็นประกิตด้วย จารย์แม่รีเครส"
(“อ๊อย จารย์แม่หมิวโหดว่ะ”)
(“ก็ยังดีกว่าสอบ 4 รอบล่ะวะ”)

“20 คะแนนรวม แบ่ง 10 คะแนนสำหรับบอร์ดใครไอเดียเจ๋ง กับอีก 10 ความร่วมมือ เคลียร์ไหม เพื่อนคนไหนมีปัญหา เราจะจัดบอร์ดกัน”
(“เคลียร์”)
(“OK ตามนั้น”)
(“ไม่สอบเป็นพอ”)

            จ้องมองด้วยทึ่งเล็กน้อยพลางนึกกับตัวเองในใจ ‘เผด็จการเล็กๆ เหมือนกันนะนี่ ไอ้หัวหน้าห้องคนนี้’
แล้วก็เริ่มประเด็นการประชุมถัดไป

“มี 2 บอร์ดซ้ายขวา แบ่งกันไง ชาย-หญิง หรือจะตามเลขที่ เลขคู่-เลขคี่”
(“ชาย-หญิง!”)
(“ตามเลขที่!”)
(“ไม่เอาตามเลขที่ พวกผู้ชายไม่ทำอ่ะเก็ท แบ่งชายหญิงเหอะ”)

          ผมเริ่มยิ้มออกกับปฏิกิริยา คล้ายแสงออร่าของดาราเปล่งประกาย พวกนักร้องศิลปินบนเวทีก็ประมาณนี้
ไม่สนใครหน้าไหน แบ่งให้เลือก จูงใจให้ตาม จากนั้นก็...เชือด
“งั้นตามเลขที่ ใครมีปัญหาตัวต่อตัวกะเราได้---หลังห้อง”
(“โฮ้ย เก็ทอ่ะ แบ่งชายหญิงมั่งดิ”)
(“สัด ไอ้ฮิตเล่อร์เก็ท”)
(“หัวหน้าเผด็จการว่ะ”)
“เร็วๆ จะครึ่งชั่วโมงแล้ว คาบนี้ปรึกษากันเอาให้จบ บ่ายนี้หาของ พรุ่งนี้กับมะรืนโฮมรูมมาจัด
พฤหัสจารย์แม่ตรวจ ศุกร์ให้คะแนน แข่งครบ 6 ห้อง ทับ 1,2,3 ห้องใครได้เต็มเอาไปเลย 20 ใครมีอะไร-ถาม!” อย่างดังแจกแจงครบ

             คราวนี้เห็นชัดเจนว่ายินยอมปฏิบัติโดยง่าย
“ไม่มีปัญหานะ งั้นเหลือแบ่ง เป่ายิ้งฉุบกันไหม”
“จัดการเลย” ทราย เต๋าและพวกยืนใกล้ให้อาณัติสิทธิ์ขาด
“เพื่อนๆ เราจะแบ่งบอร์ดกัน ทรายตัวแทนเลขคี่ ขอเสียงทรายหน่อยเร้ว เย้!”
“แต่น แต้น แต๊นนนนน!” ข่างย่อเข่า ยืดสุดแขน สะบัดข้อมือเชิญชวน พวกผู้ชายขี้เล่นเคาะโต๊ะประกอบ
“เลขคู่ล่ะ เอาใครดี”
“นิสาๆ เลขที่ 32 นิสา เชิญหน่อยคร้าบ” เสียงเอกจอมกระล่อนรู้เรื่องหญิงเพื่อนคนใหม่ชัดแจ้ง
(“ฮิ้ว! ปิ๊ดปิ้ว!”)

           ไม่ต้องเดา ดาราสาวลูกครึ่งแสนสวย ผมเปียยาวผูกโบขาวเยื้องกรายเอียงอายออกมา
รายการเป่ายิงฉุบง่ายๆ แต่เสียงดังเฮฮาก็เริ่มขึ้น
สรุปเลขคี่ทรายออกกระดาษพ่ายแพ้ต่อกรรไกร ได้บอร์ดข้างประตูทางเข้า นิสาเลขคู่ได้ทางหน้าต่าง

“เอ้า สุมหัวกันได้---เพื่อนๆ ที่รู้ตัวว่าเลขคี่ไปหาทรายทางโน้น เลขคู่ นิสา เชิญทางนี้หน่อยคร้าบ move-move-move! เร็วเข้า ติ๊กต่อกๆ” สิ้นคำจากท่านหัวหน้าจอมกวน ทั้งห้องลุกฮือเป็น 3 กองได้ดังนี้

               พวกทำงานคือกลุ่มใหญ่ซ้ายกับขวาของห้อง ส่วนกลางห้องค่อนไปท้าย
กลุ่มย่อยมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ คุยเล่นไม่เข้าร่วมแต่ประการใดคือหัวโจกขาใหญ่ เฟรม เก้ง และอีกหลายๆ คน
.................
...................

              (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-07-2012 10:00:09

(ต่อ)
...............
..................

กำลังชื่นชมเล็กๆ ว่าไอ้ยักษ์หัวหน้าห้องจัดการแบ่งสรรรวดเร็วและเป็นผู้นำ
น่าสนใจขึ้นมานิดนึงก็โดนคว้าหมับเข้าอีกรอบ
“เลขคู่ไม่ใช่เหรอเรา มาเร็ว ช่วยกัน”
“ไม่เอาอ่ะ...” ผมจนแต้ม
             อยู่ดีไม่ว่าดีโดนลากลอยหวือมานั่งโต๊ะด้านหน้าโซนติดหน้าต่าง หันหน้าเข้ากลุ่มใหญ่
โชคดีที่มีเต๋ารองหัวหน้าผู้บ้ากิจกรรมเป็นพิธีกรดำเนินรายการหลักพร้อมสาวสวยนิสาตัวเด่น บีรอดล่ะ
            มันรู้ได้ยังไงว่าผมเลขที่ 24 เลขคู่ จะบังเอิญเกินไปล่ะมั้ง
คิดถึงล็อคเกอร์เบอร์ 24B ของตัวเองที่มันยัดเยียดให้ คงบังเอิญอีกนั่นล่ะ คิดในใจ
         
           ปล่อยให้คนอื่นเสวนากันไป เด็กใหม่เยี่ยงกระผมทำหน้าที่อือออตามเรื่อง
รับบทลูกขุนพลอยพยักอย่างเดียว ท่านว่าอย่างไรว่าตามกัน
นั่งเก้าอี้หันหน้าเข้าหากลุ่มเพื่อนเด็กดีกิจกรรมเด่น ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
หันหลังให้ไปคุยกับกลุ่มเพื่อนแก๊งมันเองอีกฝั่ง ยืนกึ่งนั่งพิงพนักเก้าอี้ที่ผมจับจอง

           ตูดมึงขี่คอกูอยู่ สัด! ทำไมไม่หาที่ยืนดีๆ วะ
แล้วหลังมือของมึงน่ะ มันสอดมาแปะแนบแผ่นหลังอยู่ว๊อย ไม่อยากเซด เรื่องมันเศร้า
ไอ้เรารึก็ทำไมไม่ขยับหนี แย่ว่ะ
....................
........................
       
           ลอบมองโดยรอบ...
          เทวดาสุดเริ่ดของผมอยู่กลุ่มโน้นกับพวกเลขคี่ สุมหัวรวมกันฝั่งติดประตู
ลมนั่งเก้าอี้ตรงกลางกับเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อเจนี่กับดาว สองคนนั้นจดอะไรยุกยิกอยู่
รูปหล่อของผมเงยมองเพื่อนๆ รายรอบโต๊ะนักเรียน อันได้แก่
ทรายที่ยิ้มกว้าง สวยสดใสและออกความคิดเป็นเนื้อเป็นหนังมากกว่าใคร
'ท่าทางฉลาด และมารยาทดี' คิดพลางนึกชมรองหญิง

         ข่าง เป็นโฆษกตลกถือปากกาแทนไมโครโฟน ปล่อยมุกให้เพื่อนหัวเราะ
ต้นจั๋งอยู่ฝั่งนั้นด้วย หัวเราะและยิ้มกว้างกับประโยคตลกของข่าง
          ลมเอนหลังพิงพนักท่วงท่าสบายๆ เพียงแค่พยักหน้า
 มุมปากยกยิ้มก่อนก้มมองกระดาษที่เพื่อนผู้หญิงเขียนเป็นระยะๆ

           มองจากตรงนี้ให้ความรู้สึกคล้ายดั่งว่าลมเหนือเป็นศูนย์กลางของทุกๆ อย่าง
เพื่อนเกือบจะทุกคนกระตือรือล้นนำเสนอ อยากอยู่ในสายตาของคนตัวขาว
แม้กระทั่งแอนนาก็ไม่เว้น ออกไอเดียให้เจนี่ก้มเขียนจริงจังจนเห็นได้ชัด
          อา...ชอบจังเลย เทวดาผู้งดงามของผม

          เค้าอยากเปลี่ยนเป็นเลขคี่อ่ะ แง่มๆๆๆๆ TT.TT
...................
(ปึ่ก!) อีกล่ะ ปลายนิ้วมึงเสียดเลียดร่องกระดูกสะบักกู ถ้าเนื้อเขียวช้ำจะด่าให้
          ผมหันขวับกลับหลัง ค้อนกระดาษปากกาตามเรื่อง
"บีว่าไง แค่นี้พอไหม?" แป๋มเพื่อนสนิทแอนนาแต่เลขคู่ หันกระดาษร่างให้ดู
"อือ...ก็ดี"
           นึกชม สมกับเป็นนักเรียนห้องเก่ง วาดภาพร่างเป็นมายด์แมปเห็นภาพชัดเจน
เข้าใจง่ายดายในทันทีแค่กวาดตามอง

"แต่นิสาว่าน่าจะเพิ่มดาวเป็นสายตรงนี้นะ แปะพวกดอกไม้ใบไม้ ทำเป็นกระดาษฉีกต่อๆ กันเป็นโบเหมือนระบาย ห้อยๆ สวยออก" เพื่อนลูกครึ่งดาวโรงเรียนคนใหม่ฉวยกระดาษไปพิจารณา
"นิสาจัดการเลยครับ อย่างไหนดี ว่ามะ" เต๋าคนเก่งและปากเก่ง
"ที่โรงเรียนเก่านิสาน่ะ เขาเอา---"

             เอาล่ะ นางเท้าความหาพระแสงของ้าว หลายคนหยุดฟังชื่นชมคนสวย
แต่บีขอเท้าศอกกุมขมับ (-.-)
จะหยุดอดีตอันแสนเลิศลอยและน่าประทับใจของเธอสักเล็กน้อยได้ไหม ไม่อยากฟังอ่ะ

            เปลี่ยนเรดาร์ไปสดับพวกเด็กเลวข้างหลัง ไม่ช่วยยังถืออภิสิทธิ์ผู้เป็นใหญ่ในห้องคุยเล่นเสียงดัง
"มึงรับไปเต๋า กูหัวหน้าห้องเว๊ย ลิสต์มาอยากได้ไร เดี๋ยวป๋าเฟรมจ่าย" โอ่อำนาจซ้ำโยนบาปใส่เพื่อนตัวเองน้อ
"กูเลขคี่ ให้ไอ้เอกกับเก้งโน่น" เฟรมแย้ง
"อ้าวเหรอ เออใช่ เอกกับเก้งอยู่กับกูนี่หว่า" หัวหน้าห้องจอมมั่ว
"มั่วนะมึง" เฟรมยิ้มออก ปรายสายตาไปยังคนนั่งตรงกลางของกลุ่มโน้น

            อั๊ยยะ รีบหันหลังกลับมาวูบ ไอ้ปากหนักแบดบอย์เฟรมมองลมเหนือ เย๋ย!
.....................

"มึงดูคลิปนี่ยัง เจเรมี่หยั่งเลือดเย็นมากๆ เลยว่ะ" เสียงเอกเหมือนเปิดเครื่องมืออิเลคทรอนิกส์ ดัง 'ตริ๊ง' เล็กๆ
"ดูๆ อีก 5 วิ ยังครองบอลเฉย นี่ๆ โบกมือบอกโค้ชไม่ต้องขอเวลานอก อ๊า ยิง!" โจโจ้
"โว้ววว 3 แต้ม สวยเว่อร์ว่ะ" เก้ง
"เจ๋งสัด! ข่าวดังทั่วโลกเลยนะเว๊ย"
"หลิน เดอะไชนีส เยสสสส!"
"กูเลย 3 แต้ม"
"มึงทำได้งี้เหอะ เก็ท" เฟรม

            รุมมือถือไฮเทค โรงเรียนนี้อนุญาตให้ใช้แทปเลตหรือเครื่องมืออิเลคทรอนิกส์ใหญ่ๆ
หรูหราเตะตาได้ก็ต่อเมื่อเลิกเรียนแล้วเท่านั้น ส่วนโทรศัพท์ต้องตั้งเงียบเสียง
อนุโลมช่วงเปลี่ยนคาบหรือพักเที่ยงกรณีจำเป็นจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะโดนริบ จ๋อยรับประทาน

           คงคุยกันเรื่องนักบาสเกตบอลที่เป็นข่าวดัง
ขนาดคนไม่สนใจกีฬาอย่างผมยังกระแทกตา-หู-จมูกให้รับรู้ได้ คิดดูละกัน
(ปั่ก!)
           บีแกล้งกระแทกศีรษะไปข้างหลัง โดนเอวมันเบาๆ
ห่านจิกตีนิ้วชี้ดีดร่องกลางหลังผมเฉย ชักจะมากเกินไปล่ะ
..............
 
"ตามนี้นะบี นี่หัวข้อที่ต้องหา แบ่งกัน พวกจุ๊บแจงไปเสิร์ชห้องคอมเอง บีเข้าห้องสมุดกับพวกแป๋มนะ"
"เย้ย---!" ได้ตาเหลือกกับลิสต์รายการที่ยื่นมาให้ตรงหน้า
"แค่นิยามไม่กี่บรรทัดหรอก พิมพ์ตัวโตๆ เอา ไม่งั้นจะยุ่บยั่บเต็มบอร์ดไม่น่าสนใจ...เต๋าไปซื้อของกับพวกนิสานะคะ" หญิงสาวคนสวยกลายร่างเป็นหัวหน้าทีมตอนไหนไม่รู้
"ครับ!" เต๋าขึงขัง

"กูไปด้วย!" เอกโพล่งจากกลุ่มด้านหลัง พุ่งเฉียดนัยเกือบฟุ่บมาชนแขนผม เข้ายืนเทียบเคียงข้างเพื่อนผู้หญิง
"เอาเชียวไอ้กระล่อน รู้เหรอจะซื้ออะไร" เต๋า
"เดี๋ยวก็รู้ เงินอยู่กับกู นี่ใคร อาเสี่ยใหญ่นะมึง"
"อ้าว ไม่ใช่จุ๊บแจงถือเงินกองกลางเหรอคะ" นิสาเหรอหรามองซ้ายขวาช้อนสายตากลมโตน่ารักด้วยโดนหนุ่มๆ กุ้มรุม

"ป๋าจ่ายพิเศษครับ ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ นิสาอยากได้อะไรบอกเอกนะ จัดให้"
"ฮิ้ว จัดให้!"
"โด่! ไอ้กระล่อน"
"อีกแล้วนะมึง" เอกโดนเพื่อนผู้ชายด้วยกันโห่ครับ ขนาดนัยที่ยืนใกล้ผมยังหัวเราะขำ
.........................

             ผมเซ็งเล็กๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ ข้อมูลไม่เข้าหูตั้งแต่ต้น จะโวยก็ใช่ที่
ได้แต่รับมาดูหัวข้อเรื่องที่ต้องจัดการ ซวยจริง กว่าครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาไม่ได้ฟังสักน้อย
แย่-แย่-แย่!

"บีไปกับเรา เดี๋ยวชวนต้นจั๋งด้วย" นัย แป๋มกับเพื่อนอีกสองคนมองผมทำนองเราพวกเดียวกัน
"เดี๋ยวพาไป เที่ยงครึ่งนี่เลยเปล่า หลังกินข้าวเสร็จเจอกันห้องอ้างอิงชั้นลอยนะ" ไอ้คนที่อยู่ข้างหลังหันมาซ้อนเก้าอี้ผมครับ
            ระบุนัดหมายเสร็จสรรพรวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม ไหนว่าไม่สนใจฟัง

             ค้ำตัวมาโค้งตีวงแผ่แม่เบี้ยอยู่ข้างบน นั่งอยู่ในกรอบแขนของมันชัดๆ แล้วคางมึงอยู่บนหัวกูอีกล่ะ
โว๊ย ไม่น่าสระผมเมื่อเช้านี้เลย น่าจะปล่อยให้เหม็นๆ เหนียวหนืดเป็นสังกะตัง เสียดายกลิ่นเลมอนซีตรัสขวดใหม่
"โอเค!/ ได้!" เพื่อนเซย์เยส
"เก็ทมึงไม่เข้าตึกคอม จะได้เสิร์ชเร็วๆ" เต๋า รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้บ้าคอมพิวเตอร์
"มึงไปกับพวกเก้งก่อนก็ได้ ขาดไรบอกกู จะหาให้คืนนี้เอง ที่นี่เครื่องน้อย เน็ตช้าด้วย"

           ได้ข่าวว่าอินเตอร์เน็ตบ้านมึงแรงกว่าใครในสามโลก
ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองโดนซิว ประกบติดหน้าหลังอีกทั้งวันเป็นแน่
มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยบีน้อยบ้างไหมคร้าบ เวลานี้ต้องการด่วน!!!
...................
......................

           ที่ประตู...
("เฮ้ย! เอะอะอะไรกันวะ!?")
("ทับหนึ่งเบาๆ หน่อย ทับสองเรียนไม่รู้เรื่อง!")
("เสียงดังไปนะพวกมึง จารย์แม่หมิวอยู่ไหน หรือปล่อยว่าง")

             กลุ่มเด็กผู้ชาย 3-4 คนมาปรากฏกายที่ประตู คนข้างหลังสุดกางแขนกว้างบังช่องทางเข้า
ตัวสูงมาก และที่สำคัญ...หล่อล่ำค่อด^^
พร้อมเสียงเรียกชื่อจากเพื่อนๆ เด็กเก่าในห้องของเรา...
"หมอก!"
"ไอ้หมอก!"
"หมอก นี่!"

           กระทั่งคนที่ดมหัวผมอยู่...
"เชรี่ย หมอก! โว้วววว" สดใสและพุ่งไปหา
"555" เสียงหัวร่อโวยวายทักทายโน่นนี่ดังก้องท่วมห้องเรียน

            แวบหนึ่ง...เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่เห็นสายตาของหมอกตวัดไปหาลมเหนือก่อนเบนออก
ขณะเดียวกันกับที่เทวดาสีขาวของผมเงยมอง มุมปากยกยิ้มเล็กๆ ครั้งเดียวถึงหันมองกระดาษโน้ต
ทั้งคู่ไม่ได้สบสายตากันอีก...
             ทว่า รอยยิ้มจางๆ จากเทวดาของผมยังเจือใบหน้าไม่สร่างซา
ขณะผู้ชายคนนั้นโดนรุมจากเพื่อนในห้องเรา โดยเฉพาะเต๋า ข่าง โจโจ้
ทักทายด้วยการประทุษร้ายร่างกาย ประเคนแม่ไม้มวยไทยเข้าใส่ไม่ยั้ง

"มึงทำกูใจหายใจคว่ำ สัด-หมอก!"
"ไม่ออนเอ็มหรือเฟซมาเลยนะเว้ย"
"ตั้งสเตตัสทำแป๊ะ แคลิฟอร์เนีย หลอกให้หลงทางนี่หว่า"
"แม่ม! ขอโบกที"

           สารพัดตัดพ้อกึ่งยินดีปรีดาท่วมท้น ผมฟังเรื่องหมอกมาเลาๆ แล้วว่า
เป็นเพื่อนเล่นฟุตบอลกลุ่มเดียวกับเต๋าและข่าง กิจการที่บ้านรวยมั่ก^^
ผู้ชายเพอร์เฟคมีในนิยาย อ๊างงงงง!!! ชูป้ายไฟสูงๆ

           คนชื่อหมอกโวย มือใหญ่ยันฝูงเพื่อนไม่ให้เข้าถึงตัว ขนาดไซส์ต่างกันจนเห็นได้ชัด
 น่าจะสูงเกือบ 180 เซนติเมตร หุ่นนักกีฬาเหรียญทอง
"โอ๊ย! เชรี่ย พวกมึงไม่ถามไอ้เก็ทวะ!"
"ไอ้สัดเก็ท อมพะนำ"
"มันปากหนัก บอกพวกูให้ลุ้นกันเองวันนี้ ฟายเอ๊ย!"

"เมื่อเช้ากูก็มองแถวห้องมึง เสือกไม่เข้าอีก"
"พระเอกต้องเปิดตัวช้าสิวะ กูไปตึกใหญ่ หาผู้อำนวยการโน่น" หมอก
"มิน่า ไม่เห็น"

              ใช่ เข้าแถวเช้า พวกเก้งกับโจโจ้หันไปคุยกับเพื่อนทับสองตั้งนาน
จนพี่ ม.5 ที่เป็นสารวัตรนักเรียนเข้ามาส่งสายตาดุมากถึงหุบปากลงได้

"พี่ยักษ์เครียดเลยนะเว้ย บ่นเป็นหมีกินผึ้ง กูจะเอาใครเป็นกองหน้าตีนระเบิด 555"
"พี่ยักษ์ขึ้นแท่นเหรอวะ?"
"เออ ศุกร์เมื่อกี้ ยักษ์-พยัคฆ์ลูกกระจ๊อกเชรี่ยเชน ขาใหญ่มาคุมเอง ไม่ยกมือให้ก็ไม่รู้จะว่าไง"
"แล้วทางบาสเป็นใครรู้มั้ย"
"อย่าบอกนะว่าพี่ภู่"
"เยสสสส! รู้ด้วย งานนี้ได้ฮาแน่"
"555"

           สารพัดเรื่องเล่า...แต่ที่ผมติดใจคือสายตาเมื่อครู่
หมอกและลมอย่างนั้นหรือ

          ฝ่ามือเย็นเยียบเล็กๆ ใจเต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
พร้อมกับความรู้สึกโหวงวูบในหน้าอกอย่างช่วยไม่ได้
จริงอยู่ว่าตัวเด่นลักษณะเลิศลอยประหนึ่งว่าสามารถรับบทเป็นพระเอก ฉากออกโรงก็ล้ำ
แต่นิยายเรื่องนี้ก็มีเพศหญิงเช่นกัน อย่าลืมครับ...

"หมอก..." กลุ่มเลขคี่น่าจะแล้วเสร็จ เพื่อนหญิงเดินเข้ามาทักทาย
"เอ้า! ทราย เป็นไงมั่ง?"
"สบายดี นึกว่าจะไม่เห็นซะแล้ว หมอกเรียนต่อนี่เหรอ แล้วไฮสกูลที่โน่นล่ะ"
"น้องเปลี่ยนใจอยู่นี่น่ะ"
"น้องฝนน่ะเหรอ"
"อืม ใช่"

         ผมเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ รู้ซึ้งว่าทรายเป็นคนที่เพื่อนให้ความสำคัญ
เพราะการวางตัวเป็นเลิศอย่างนี้นี่เอง คนพวกนี้ต้องรู้จักกันชิดเชื้อถึงระดับครอบครัว เชื่อขนมกินได้

           มีนางเอกก็ต้องมีนางร้าย โอ๊ะไม่ใช่สิ นางเอกอีกคนครับ ฝ่ายซ้าย-ฝ่ายขวา บีชอบ
เพราะเธอสวยน่ารักสุดๆ ผมเปียเดี่ยวยาวถึงกลางหลังพร้อมโบขาวฟูฟ่อง ขอกรี๊ดดาราก่อน อิอิ
(เมื่อกี้เพิ่งหักลบ 1 คะแนนเพราะคุณน้องนางคุยเฟื่องรื่องโรงเรียนเก่ามากเกินงาม)

"นี่ๆ...ชื่อไรอ่ะ" นิสา เอียงอายเยื้องย่างบิดกายเข้ามายืนใกล้ทางขวาของโต๊ะ
            กลายเป็นปิดทางออกของบีไปฉิบ เชรี่ยเก็ทก็ยืนติดหลังพนักเก้าอี้ตำแหน่งเดิมอีก กักขังกันเข้าไป ฮือ!!!
"อ๋อ นี่หมอก เพื่อนเราเอง" ทรายหันมาหาทำท่าจะแนะนำ
"หมอก-นิสา...นิสา-หมอก" ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครเรียกชื่อซ้ำไปซ้ำมา
"เราชื่อข่าง เด็กใหม่เหมียนกัล ครับผ๊ม" ข่าง รี่จากกลุ่มโน่นมาตะเบ๊ะ
"กูเด็กใหม่กว่า โจโจ้เว๊ย" โจโจ้ถองศอกกับข่างที่ร้องโอ๊ย
"ใหม่ทับ 1 แต่ทับ 2 เก่าอะดิ โด่" เอกแซวข่าง
"555 ถามว่ากูอยากรู้ไหม-สราด!" รมย์ดำแห่งห้อง 2
              ภิรมย์คนนี้ผมรู้จักตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะออกเสียงเรียกเหมือนลมเหนือ เล่นคีย์บอร์ดเก่ง

"นิสา ที่..." หมอกมองญาดานิสาคนสวยสลับกับเพื่อนแถวนั้น
"ที่เล่นหนังเรื่องนั้นน่ะ กูลิงค์หน้าเว็บให้มึงดูอาทิตย์ก่อนไง จากโรงเรียนเซนต์หญิง---" เอกกระตือรือล้น
"อ๋อ..." หมอกพยักหน้าง่ายๆ  นิสาอายหน้าแดงเล่นเส้นเปียตัวเองไปมา

             ส่วนผมหักลบอีก 3 แต้ม จาก 9 เหลือ 6 เพราะปลายผมคุณนายปัดหูกู (Y-Y)
อุตส่าห์นั่งเงียบแล้วแท้ๆ
ไอ้ลิงเผด็จการดันล้วงจับบ่าบีน้อยไปไหน คุยกับเพื่อนตัวเองซิวะ
ปวดเยี่ยว อยากออกไปกินน้ำปัสสาวะครับ

"แล้ว...หมอก...มาไงอ่ะ" นิสาตะกุกตะกักแต่ยังเอ่ยเสียงหวาน
"มาไหน? เดิน" หมอกเล่นลิ้น
"ฮิฮิ ม่ายช่าย มาที่นี่น่ะค่ะ"
"เพิ่งเทสต์เลขเสร็จ ห้องนี้เสียงดังเลยมาดูหน่อย" ทับสองอยู่ติดทับหนึ่งแค่ผนังกั้น ไม่ได้ยินคงหูแตก
"เย๋ย! จารย์พ่อมึงมีพรีเทสต์คาบแรกเลยเหรอ" โจโจ้
"เออ แกบอกจะไปเอาชุดใหม่มาเพื่อห้องมึงโดยเฉพาะ บ่ายนี้เตรียมตัวได้เลย" คนชื่อรมย์ดำบอก

             ผมเหวอ อาจารย์สอนคณิตศาสตร์มาดครูพละขาโหดหนวดเฟิ้มคนนั้นน่ะหรือ
ตายละวา คาบแรกช่วงบ่ายด้วย ไม่อยากจะคิดถึงอนาคต

             เห็นแวบๆ ว่าตัวสูงผิวขาวเดินอ้อมผ่านไปเก็บของกุกกักหลังห้องด้านติดหน้าต่าง
ได้ลอบมองลอดช่องเอวไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครไปหาเป้าหมาย (ยังนั่งติดเก้าอี้ ลุกไม่ได้)
"ลม เรียบร้อยแล้วเหรอ?" ทรายหันไปถาม
"ครับ ทรายดูที่เจนี่เลย...เฟรม ออกก่อน" ลมพยักหน้าให้เล็กๆ ทำนองจ่ายก่อนเรียไรเก็บทีหลัง
"อืม..." เฟรมยิ้มมุมปากรับท่าทีเป็นต่อลึกๆ สองคนหมอกกับเฟรมจ้องตากันเขม็ง
"จะรีบไปไหนวะ?" เก้งโพล่งด้านหลังห้อง ตำแหน่งใกล้ตัวลมเหนือที่สุด
"เยี่ยว!"

              ไม่รอสิ้นคำ ว่าพลางรุดออกถึงหน้าระเบียงที่วางรองเท้าแล้วเรียบร้อย รวดเร็วปานกามนิตหนุ่มอีกคน
เฟรมและเก้งที่อยู่แถวนั้นก็เริ่มเก็บสัมภาระเหมือนกัน ผมยกข้อมือดูนาฬิกาสีเทาชมพูของตัวเอง
อีก 10 นาทีจะหมดคาบ ต้องเปลี่ยนไปเรียนอีกตึก

               แง่ง! ดาราเอ็กซ์ตร้าสาวสวยคนนี้ยังไม่ขยับอิ๊ก จะบิดซ้ายบิดขวาไปไหนหล่อน
 หักลบอีก 0.5 สาเหตุจากกูรำคาญล้วนๆ จนอดรนทนไม่ไหว
"นิสา ขอออกไปหน่อย"
"โอ๊ะ! หมอก ช่วยด้วย!"

             เข่าเหวี่ยงออกโดนกระโปรงเธอ ตามจริงต้องเอนเซออกด้านข้าง
 หล่อนกลับพุ่งไปข้างหน้าเข้าหารูปหล่อเต็มสิบของผมซะได้
"เอ่อ เป็นไรไหมครับ" หมอกถามคนผวามาเกาะแขน
"บี ไปไหน?" ต้นจั๋งที่ยืนดูสถานการณ์หน้าโต๊ะที่ผมนั่ง
"ห้องน้ำ!" พุ่งตัวจะออกนอกห้องอีกคน แต่...
(หมับ!) "เอากระเป๋าด้วย ออกไปพร้อมกันทีเดียวเลย" ไอ้หมอนี่ จับต้นแขนผมแน่นทันควัน ฝังจีพีเอสกับร่างกายกูชัวร์
"เออ...รู้แล้ว" อ่อนใจเหลือหลาย ย้อนกลับโต๊ะตัวเองจนได้

             ทางนั้นก็พอกัน...
"ทรายช่วยที" หมอกยื่นตัวนิสาให้เพื่อนหญิงโดยมีเอกกุลีกุจอเข้าใกล้
"อ้อ ได้ๆ"
"กูเอง นิสาครับ" เอก
"ไปล่ะ เจอกัน"
"ได้ ค่อยเจอกัน" ทราย
"หมอกไปไหนคะ!?" นิสายังโพล่งวิสาสะ
"ไปไหนวะ เราเรียนอังกฤษต่อ ไม่ต้องย้ายห้องนะเว้ย!" เพื่อนผู้ชายห้องสองที่มาด้วยกันท้วงทัก
"เยี่ยว!" หมอกพุ่งออกไปเห็นแค่แผ่นหลังไหวๆ

             มีคนได้ไปปลดทุกข์ถึงสองคน แต่บีไม่ เค้าแซดดดด!!! T^T



******************************TBC by puppyluv

***edit บ่ายโมง
     choijiin...
บีxเก็ท
เฟรม, เก้ง, เอก, โจโจ้ ---เพื่อนบาสเก็ท ..............อ่านชื่อ 4 ตัวนี้ ใน Get got B ลมเหนือที่รัก
ทราย, เจนี่, ดาว, แอนนา, แป๋ม---หญิง 4/1  .........อ่านชื่อทรายกับเจนี่ ใน รายงานบ้านเก็ท ลมเหนือที่รัก
เต๋า, ข่าง ---จากห้อง 2 เก่า เล่นฟุตบอล
หมอก---เล่นฟุตบอล, รมย์ (ภิรมย์)---4/2  ............อ่านชื่อภิรมย์ ใน guy's wave ลมเหนือที่รัก
ต้นจั๋ง, นัย เพื่อนใหม่ห้อง 4/1
พี่ภู่(ภูวนัย), พี่แมว, พี่โป๊งเหน่ง---ม.5 ชมรมบาส
พี่ยักษ์(พยัคฆ์)---ม.5 (กัปตัน)ชมรมฟุตบอล
พี่มอส ม.5 ชมรมวิทย์ เข้าหาต้นจั๋ง
พี่เชน ม.6 (ไอ้เหี้ยพี่เชนของลม) พี่เหลิม, เท็ตสึซัง แก๊งจักรยานเอ็กซ์ตรีม ขาใหญ่คุมโรงเรียน ลูกน้องเก่าพี่เกี๊ยวซ่า
อ้อ นี่อีกคน รินทร์(ไชยารินทร์)---ม.4 สายศิลป์ ลูกโรงลิเก โรมิโอจูเลียตกับพี่เหลิม
เกือบลืม พี่เขียว(มรกต) กะเทยน้อย ม.5 สีสันที่น่ารักของเรื่อง
        เยอะจริงๆ นั่นแหละ พยายามเข้า หุหุ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 19-07-2012 10:51:32

น่าสงสารน้องบีน้อย
แค่จะไปฉี่ยังไปไม่ได้นะ
เก็ทเอ๊ย เนียนได้ตลอดนะลูกนะ
ตอดนิดตอดหน่อยกำไรแท้ๆ
 :z1:

แต่แหม ภาคบีเก็ทก็ตัวละครเยอะ
จนคนอ่านเวียนหัวเหมือนเดิม
อย่างว่าเรามันแก่แล้วตามเด็กๆไม่ค่อยทัน
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-07-2012 11:14:08

ชุลมุนวุ่นรักนักเรียนมัธยม อิอิ
ยกฉายาเก็ทมือกาวให้ไปเลย บีไม่ได้กระดิกตัวแน่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-07-2012 12:21:55

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองวัยละอ่อนแบบนี้

เพื่อนเยอะ  สนุก  เล่นเรียนไปวันๆ

ขอบคุณเก็ทบีที่ให้เราลำลึกความหลังขึ้นมา  :laugh:

ชอบเก็ทมากไม่ให้หนูบีรอดสายตาเลย

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 19-07-2012 12:25:02

 :L2: :L2: อัพเร็วมากกก

บีน้อยโดนลากถูลู่ถูกังเป็นตังเม ดีแล้วล่ะน่า คนลากเขาออกจะเต็มใจบริการนะ

เก็ท นายออกอาการชัดเจนขึ้นทุกวันๆนะ 5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 19-07-2012 14:37:18

แหม่ะ เก็ทเกาะน้องบีติดตลอดจริงๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 19-07-2012 14:55:16

บีน้อยโดนกักขัง  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-07-2012 16:47:11

นิสาค่ะ นางออกตัวแรงทุกรอบเลยค่ะ
เป็นชะนีแต่เล็กแต่น้อยไปมั้ย


อืม... ความเห็นเราเองก็แรงนะเนี่ย แต่อดไม่ได้

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 19-07-2012 16:48:47

เก็ทมือกาว
ติดหนึบบี :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 19-07-2012 20:18:57

เก็ทเอ้ยปล่อยน้องมั่งก็ได้นะ :laugh:


  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 19-07-2012 20:33:15

 :L2:
ช่วงครึ่งหลัง บีน้อยโดนขังอยู่ในวงล้อมตลอดเลย
ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกับเขาเลย 555
แต่ถึงยังไงก็ไม่รอดพ้นมือนายกิดากรไปได้อยู่ดีอ่ะนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 19-07-2012 20:41:27

ตามมาอ่านค่ะ..น่าสงสารบีน้อยเนอะ...โดนเจ้าเก็ทสิงตั้งแต่วันแรกเลย...
มุ่งมั่นมากเจ้าเก็ท...ขนาดยังไม่เข้าใจตัวเองยังติดเด็กน้อยซะหนึบ...
ส่วนลมจ๋า...ดูร้าย ๆ น่ากลัวนิ แต่ยังไง ๆ ก็รักลมจ๋าของบีน้อยอยู่ดี.. :กอด1:

 :L1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 19-07-2012 22:32:16

ชอบเก็ทอ่ะ นายแน่มาก 555
บีจ๋า ก้อชอบเก็ทเหมือนกันแหละ แต่ลมดันบังตา
 :really2:

ส่วนคนชื่อหมอก คงจะชอบลม แต่หวังว่าลมคงไม่ได้คิดอะไร ^^
จำได้นะ ลมน่ะบอกปัดหมด เพราะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว พี่เหยี่ยว!!
มันต้องมีซัมติ้ง!!

ส่วนก๊วนเพื่อน ดูวุ่นวายมาก แต่สนุก ต้องจำให้แม่นๆ 555
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน5 หมอกและลม (19-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 20-07-2012 05:21:47

เราพลาดน้องบีสามตอนเลยเหรอ
ทุบโต๊ะ ว๊ากกกกก~
บีน้อยน่ารัก เด็กหัวหน้าเส้นใหญ่เนอะ หุหุ
เก็ทเมพแท้ หลอกล่อบีน้อยซะอยู่หมัดเลย
น้องลมจ๋า มีน้องมาแจมตลอด คิดถึงนะตัวเอง
555555+++

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-07-2012 08:47:47

my sassy! don't let it B
รักนี้บีบวก
.................
ตอน 6 บีน้อยและกลอยใจ
B's

           หลังจากเจอทับสองเดินข้ามมาวิ่งเล่นทับหนึ่งเมื่อครู่ พวกผมก็ย้ายนิวาสอยู่ในคาบวิชาต่อมา...
"เต๋า! เก็ทเข้าสาย บอกทำความเคารพกับไปเอาชีทห้องภาคก่อนเลยนะ" ทรายเข้ามาเต๋าขณะจะเริ่มคาบเรียนชีวะ
"อ้าว ทำไม เก็ทมันเป็นไร?" เต๋า
"นี่ดู! เก็ทบอกโทรเข้าไม่เต๋าไม่ได้" ทรายยื่นมือถือ ผมเห็นเต๋ารับไปเลื่อนปลายนิ้วสัมผัส
"โทษที เมื่อเช้าแบตหมดน่ะ" เต๋ายิ้มแหย
"มิน่า เก็ทเลยแมสเซสบอกเราแทน" ทรายยิ้มอีกคน

           ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะอะไรไอ้หัวหน้าห้องถึงโยนกลอง กระทั่งข้อความมาบอกเพื่อน
เมื่อครู่ลงมาจากห้องภาษาอังกฤษด้วยกันก็จริง แต่มันแวะเข้าห้องน้ำ 'ไปเยี่ยว' ตามเพื่อนสนิทเช่นลมและหมอก
ส่วนผมโดนแป๋มกับนัยประกบเข้าคู่คุยเรื่องจัดบอร์ดห้อง จึงแยกเดินมาก่อน

            ทำไมถึงเข้าสาย มีเรื่องอะไร ยังคิดไม่จบประโยคก็ได้คำเฉลยซะก่อน
"เฮ้ย! เต๋า มึงลาจารย์คาบนี้ให้ลมด้วย มันเป็นลม" เก้งพุ่งเข้ามา
'ห๊ะ! ว่าอะไรนะ' อุทานในใจ วิชานี้ให้นั่งเป็นกลุ่ม 6 คนล้อมโต๊ะแลป ผมยืนใกล้เก้าอี้ของต้นจั๋ง ถัดออกไปจากนัยคือเต๋าที่คุยกับทรายอยู่
"ว่าอะไรนะ---/ไรนะ! ใครเป็นลม" เต๋า/ทรายหันขวับ เกือบพร้อมกันประโยคเหมือนใจคิด
"ไอ้ลม ลมเหนือเป็นลม" เก้งย้ำ
"ลมน่ะนะ" ทรายยังไม่เชื่อ
"ไม่รู้ เห็นไอ้เก็ทกับหมอกช่วยกันหามไปห้องพยาบาลอยู่" เก้งคนเดิม

"เต๋ารับเลยละกัน เราไปดูลมก่อนดีกว่า" ทรายจะผละไปอีกคน
"ไม่ต้องหรอก เฟรมกับเอกมันช่วยอยู่ด้วย เดี๋ยวคงมาเองแหละ" เก้งห้าม
"แต่ว่า..." ทรายละล้าละลัง ผมก็ด้วย
"ไม่เป็นไรหรอกทราย"
"จารย์มาแล้ว! เร็วๆ เรานั่งไหนวะเก้ง" โจโจ้ซอยเท้ารี่เข้ามาพร้อมหอบกระเป๋าเพื่อนก๊วน
            เดาว่าคงโดนเฟรมกับเอกโยนมาทั้งหมดเพราะพะรุงพะรังเต็มแขน

           ความกังวลเข้าจู่โจม วันก่อนภาพลมเหนือฟุบกับโต๊ะ ทะลึ่งพรวดลุกอาละวาดตึงตัง
ขณะผมเสียงดังเข้าไปปลุกกระทันหัน แล้ววันนี้อีกล่ะ เมื่อเช้าก็สภาพซอมบี้หนักกว่าวันศุกร์ที่ผ่านมาเสียอีก
           ลมเหนือของผมเป็นอะไร ผู้ชายตัวสูงท่าทางแข็งแรงแก้มแดงเป็นสีชมพูขนาดนั้นเป็นลม
ต้องไม่ธรรมดาแน่ แต่ที่แปลกใจตัวเองไม่หายดันเกิดข้อรบกวนสมาธิเพิ่มอีกหนึ่งคือ
ไอ้หัวหน้าห้องไม่ยอมกลับมาจนกระทั่งหมดคาบ

          กูเรียนไม่รู้เรื่องเพราะมึงเลย สัดเก็ท!!! (T-T)
.......................
............................
          ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ณ โรงยิม สนามบาสเกตบอลในร่มของโรงเรียน...
(งั่ม!) แยมโรลชิ้นโตเต็มกระพุ้งแก้ม ทั้งชิ้น ไม่ตัด ไม่บิ
(ซู๊ด!) นมสตรอเบอรี่ตามติด ความหวานละมุนจี๊ดกระจายทั่วปลายประสาท หากยังไม่ดับความรู้สึกโมโห
ที่โดนมานั่งจุ้มปุ๊กเป็นตุ๊กตากระต่ายโดนล่ามอยู่ที่นี่ได้

           ใช่แล้ว ที่นี่ ในโรงยิมบาสเกตบอลกว้างใหญ่ของโรงเรียนมัธยมแห่งนี้
ไฉนตูต้องมาหงุดหงิดงุ่นง่านแต่ผู้เดียว

            กวาดมองโดยรอบกับสภาพจราจลเล็กๆ เหล่าชะนีหลายนางน้อยใหญ่ ม.ต้น ม.ปลาย
กำลังหลุดการควบคุมจากสัญชาตญาณป่า ร้องผัวๆ ดังก้อง
"กรี๊ดดดด พี่ภู่ เท่อ่ะ!"
"ว๊ายยยย พี่โบ้"
"พี่วิน สู้ๆ"
"พี่แมว สู้ตาย"
"พี่โป๊งเหน่ง อ๊างงงง"

          เหล่าน้องนางบ้านนาชูป้ายไฟ ใส่ที่คาดสะท้อนแสง (ล้อเล่น แค่ป้องปากตะโกนครับ)
รู้ชื่อพวกพี่ๆ ชุดขาวครบทีมล่ะ ตัวจริงไล่เรียงถ้วนทั่ว แม้จะยังแยกไม่ออกว่าชื่อไหนสวมเบอร์อะไรก็ตามที
          กีฬาประเภทนี้เล่นกันทีมละ 5 คน มีหน้าที่วิ่งไล่ลูกกลม ๆ สีส้ม กระทุ้งกระดอนไปกับพื้นไม้ปาร์เก้
ไม่รวมลูกทีมสำรอง ผู้เกี่ยวข้องหรือโค้ชที่กองอยู่ข้างสนามด้านโน้นก็คือ บรรดาสาวๆ เพื่อน ๆ พี่ๆ น้องๆ
นักเรียนหญิงที่แหกปากระดับเดซิเบลท่วมจอ กระจายตัวรายรอบสแตนด์เชียร์และชิดขอบสนาม

          ได้รู้จักชื่อแซ่กันหมดทุกคนก็แบบนี้ล่ะ โดยเฉพาะไอ้ 9 คนที่อลวนชิงชัย วิ่งไล่กันไปมา
เสียงเรียกชื่อจะดังมากเป็นพิเศษ แต่มิอาจกลบเสียงรองเท้ากระทบพื้นสะท้อนก้องในอกบีน้อย
ดังเอี๊ยดๆ กระแทกเสียดรูหูยามนักกีฬาบิดตัวก้าวกระโดด

"พี่เฟรม!"
"น้องเก้ง เอาเลย!"
"พี่เอก หล่อนะค้า!"
"โจโจ้ ลุยฮ้า!"

            ส่วนอีกข้างที่สวมทับเสื้อด้วยผ้าสีม่วงเข้มก็ถูกเรียกขานเสียงดังพอกัน
ไม่ใช่พี่ ม.5 ตัวจริง แต่มันคือดรีมทีมดาวรุ่ง รุ่นใหม่ไฟแรงเข้าทดสอบความฟิต
โชว์พาวเรียกคะแนนจากโค้ชและผู้ที่เกี่ยวข้อง และทีม ม.4 ผู้เล่นคนสุดท้ายในสนามก็คือ...

"อร๊ายยยยย เก็ทได้ลูก"
"พี่เก็ทค้า 3 แต้มค่า"
"น้องเก็ทๆ ชู๊ตเลยฮ้า"

        (สวบ!) ง่ายๆ นิ่มๆ ไม่มีเช็ดแป้น ลูกสีส้มก็หายวับลงตาข่าย
ฉายภาพกราฟิคคงเป็นเส้นโค้งโปรเจคไตน์งดงามไร้ที่ติ
ไอ้คนที่ลากผมมานั่งจุ้มปุกรอที่นี่...มึงลากกูทำพรื้อ!!!

“เก็ททททททท!”
“น้องเก็ท! เยี่ยมที่สุดเลย”
“เก็ท! สุโค่ย”
“กรี๊ด เอาอีกๆๆๆ เก็ท! เก็ท! เก็ท!”
“อร๊ายยยย เก็ทๆๆๆๆ เยี่ยมที่สุด ชอบที่สุดเลย"

(งั่ม!) งับอย่างแรง กูเกลียดที่สุด

          นังชะนีพวกนี้ช่างสะกดคำว่าความอายไม่เป็นซ้ำยังตาถั่วถึงขั้น
เห็นหัวเกรียนเกรทเดนหน้าขาวตัวนั้นมีออร่าให้น่ากรี๊ดไปได้เยี่ยงไร ไม่เข้าใจ
คนหล่อนั่งอยู่นี่ว๊อย ชายตามามองกันบ้าง

(ชิ๊ง!) ง่า ไม่ใช่มึง ไอ้เด็ก ม.4 ตัวยิง 3 แต้ม ไม่ใช่มึ๊ง! ไม่ต้องหันมายักคิ้วให้
ไม่เอา ไม่หลงกลหรอก

(ซู๊ดดดดด ฟรอด!/แอ่ก แค่กๆๆๆ) อ้าว นมหมด ดูดลมเข้าคอเต็มที่
รูปหล่อก็ตัวงอสำลักสิครับ หมดกัน กำลังเก๊กอยู่เชียว
“555” ไม่ต้องมาหยุดหัวเราะ สมาธิกับเกมน่ะมีไหม
“เฮ้ย เก็ท มองไรเรา มีเหม่อๆ นะมึง” เก้งพร้อมหอบหายใจเหงื่อท่วม
“เยี่ยม! เหลือแต้มเดียวล่ะ” เฟรมปรบมือปลุกเร้า เปลี่ยนเป็นคนละคน
            ทำเกมดุดันทว่ามีชีวิตชีวา เป็นผู้นำ ผิดมาดแบดบอยเคร่งขรึม เฉยชาตามปกติ
ยกให้เป็นแมนออฟเดอะแมทช์ของวันนี้ยังได้
..................

            เสียงรองเท้าลั่นเอี๊ยดอ๊าดกระทบพื้นไม้ต่อไปและต่อไป
พร้อมๆ กับเสียงกรี๊ดกร๊าดผสมเสียงฮือฮาจากเหล่าชายไทยใจกล้าจากชมรมฟุตบอล
ด้วยหิ้วสตั๊ดและลูกหนังมากองเป็นพร็อพประกอบ ลิ่วล้อบางคนมีแตรพลาสติกเป่าดังแปร๋นๆ
บ้างเคาะขวดน้ำพลาสติกรัวอยู่ติดสแตนด์ฝั่งตรงกันข้ามด้านโน้น
          ผมจำเต๋ากับข่าง นัยและเพื่อนคุ้นหน้าห้อง 2 บางคนได้
"โย่วววว 3 แต้ม โว๊ย!"
"ไอ้เก็ทเพื่อนกูเอง 555"

          พวกนั้นส่วนใหญ่ไม่ได้มองเกมการแข่งขันสักเท่าใดนักหรอก
จับจ้องบรรดาสาวๆ ฝั่งตรงข้ามมากกว่า
          จะมีก็คนตัวใหญ่ดำทะมึนนั่งอยู่แถวบนสุด ริมสุดคนเดียวที่โดดเด่นด้วยนั่งวางศอกกับหัวเข่า
ลำตัวโน้มมาข้างหน้า สายตาจับจ้องนิ่งเล็งตัวกัปตันบาสเกตบอลแน่วแน่ทุกครั้งที่ปรายตาไปเห็น

          คงเป็น 'พี่ยักษ์-พยัคฆ์' คู่ปรับกลายๆ ของ 'พี่ภู่-ภูวนัย' แน่นอน
กัปตันต่อกัปตัน
ศึกช้างชนช้าง...บีกัดของกินต่อดีกว่า เรื่องของเขา เราเป็นน้องใหม่ไม่ควรยุ่งเกี่ยว
            แต่หุ่นให้ ซ้ำหน้าตาคมคายแบบนี้ บีขอเป็นแฟนคลับหน่อยนะครับ
โบกพู่สีชมพูกระจาย วิด วิ๊วววว!!!
...............
..................
          (ปรี้ดดดดดด!) นกหวีดหมดเวลาการแข่งขัน
"พักได้! อีก 10 นาทีทีม ม.ต้น เข้าทดสอบความฟิต เอา ม.2 ก่อน" อาจารย์หัวหน้าโค้ชป่าวประกาศ สกอร์บอร์ดบอกคะแนน 20-17 ทีมพี่ตัวจริงชนะ 3 แต้ม คงเป็นลูกที่พี่ภู่เลย์อัพลงใต้แป้นเมื่อครู่
"วู๊ววววว!"
"จบซะเกือบขาด!"
"เฮ้ย! เก็ท มึงน่าจะตามบี้อีกหน่อยว่ะ"
"ยอมได้ไงวะ ตุ๊ดนะมึงน่ะ"

           เสียงกระหึ่มจากฝั่งโน้น ผู้ชายลูกหนังทยอยเดินออก ทีมบาสเกตบอลรามือ
พี่ภู่ก็เข้ากลุ่มรับแตะมือ เทคไหล่เทคศอกยินดีกับเพื่อนๆ น้องๆ ในทีมตามระเบียบ
แต่ที่ผมแอบเห็นกับตาตัวเองแว๊บๆ ขณะสิ้นเสียงนกหวีด
 กัปตันสองคนปะทะสายตาชิ้งชั้งแวบเดียวก่อนพี่ยักษ์จะหันหลังพ้นประตู

           เหอๆ 'กำลังใจแบบเชรี่ยๆ' ประโยคของเฟรมดังขึ้นมาในหัวอย่างช่วยไม่ได้
..................

          กำลังเหม่อปนขึ้งเล็กๆ มันก็มาแล้วครับ วิ่งเหยาะๆ แยกจากกลุ่มมาหาผมที่นั่งใกล้แป้น
ติดทางเข้าห้องพักนักกีฬา ฝั่งเดียวกับเหล่าชะนี โชคดีที่อยู่คนละด้าน ไม่อย่างนั้นคงหูแตกไปข้าง

"รอนี่ คลูดาวน์เสร็จ อาบน้ำแป๊บเดียวก็ได้กลับล่ะ" ว่าพร้อมหอบ เหงื่อซก
"อือ..." พยักหน้ารับส่งๆ ผมหลบวูบกลั้นอาการร้อนที่ใบหน้า สภาพฟีโรโมนแมนเกินพิกัด ถล่มความหล่อของบีน้อยหายวับ (T^T)
"เก็ท! เอาน้ำอะไร พี่ภู่เลี้ยง" เก้งชูน้ำดื่มเกลือแร่สีเหลืองเย็นเฉียบ
"เออๆ ไว้ก่อน"
"จารย์โค้ชรวมพลก่อน มาเร็ว" พี่ภู่ร้องเรียกให้เข้าพวก
ผมได้แต่นั่งรอ ของกินหมดหน้าตักล่ะ ลูกชิ้น ขนมหวานถุงเกลื่อน จับยัดรวมกันทิ้งลวกๆ ประมาณข้าพเจ้าเซ็งตัวเองอย่างแรง

          สดับเสียงยังคงหวีดร้องดังต่อเนื่องเล็กน้อยพองาม อารมณ์ประมาณ
เรียกหาเหล่าซุปเปอร์สตาร์เวลาหลังลงจากเวที เพื่อล่าลายเซนต์เก็บไว้เป็นที่ระลึก
แต่ได้ข่าวว่านี่แค่คัดตัวเป็นการภายในมิใช่รึ ไม่ใช่มหกรรมทางการกีฬาแห่งชาติซะหน่อย

"พี่ภู่ๆ ทางนี้หน่อยค่า!"
"พี่วิน อร้ายยยย!"
"พี่โป๊งเหน่ง สุดยอดเลยพี่!"
"พี่แมว สู้ๆ หนูรออยู่นะค้า!" เหล่าหญิงๆ
"เฟรมๆๆๆ เท่อ่ะ แอร๊ยยยยย!"
"กรี๊ดดดด เก็ท เค้าชอบตัวเองแหล่ะฮ้า รอหลังไมค์นะฮ้า" ชายไม่จริงชัวร์

          ลุกตึงตังทันที หงุดหงิดตัวเองเกินทน พลันเสียงดังย้อนมาจากคนเดินผละไปเมื่อครู่...
"ไปไหน บอกให้รอนี่ไง!"
"ไปเยี่ยว"
"ใช้ในห้องนักกีฬาก็ได้"
"ไม่เอา จะไปข้างนอก"
"ได้ รีบกลับมาล่ะ" มันอนุญาต
"เอ้อ!" นี่ต้องขอก่อนด้วยหรือวะ ผมเหลืออด ไม่ใช่กับมัน กับตัวเองต่างหาก

         ทำไมยังนั่งเป็นแม่สายบัวรอเก้ออยู่ที่นี่อีก เพราะอะไรกัน งื้อ!!! บีไม่เข้าใจ
...................
.....................

          พุ่งหลุดถึงประตูรั้วโรงเรียนด้านข้าง ทางออกพิเศษเปิดเฉพาะเลิกเรียนช่วงเย็น
เพราะประตูด้านหน้าทางเข้าหลักจอแจเหลือหลาย
รถเข็นขายลูกชิ้น ขนม ของหวานนานาชนิดจอดเรียงเป็นพรืดอีกด้านถัดจากบรรดารถของท่านๆ
ผู้ปกครองรอรับลูกหลานนักเรียน ก้าวเร็วไปร้านสะดวกซื้อ เซเว่น-11 อยู่สุดด้านโน้น
กั้นกลางระหว่างมัธยมและประถม เห็นท่ารถสองแถวจอดรออยู่ 3-4 สายฝั่งตรงกันข้าม

            (ปึก!) หน้าปะทะปึงแผ่นหลังนักเรียนตัวสูงที่กำลังจะข้ามถนน
"โอ๊ะ ขอโทษ/---ขอโทษครับ" ผมกับคนนั้น
"อ้าว บี!"
"อ้าว ลม!" ผมเหวอ
"บีมาถึงนี่ จะเข้าเซเว่นเหรอ?" ลมถามผม

          ใบหน้าสดใสไม่มีเค้าซอมบี้เหมือนก่อนเป็นลม คงเพราะนอนเต็มอิ่มตลอดภาคเช้า
บ่ายมามีพรีเทสต์สอบย่อยวัดความเข้าใจก่อนเกือบทุกวิชา นั่งแยกกันตลอดบ่ายไม่ได้คุยเป็นชิ้นเป็นอัน
ที่บอกเชิงสั่งขณะหมดชั่วโมงเรียน ลากผมไปนั่งจุ้มปุกรอ
 'ไปดูแข่งคัดตัวบาสก่อน จะเล่าเรื่องไอ้ลมให้ฟังตอนกลับ' นาทีนี้จะได้เฉลยกันล่ะ

           เหอะ ไม่ต้องรอมึงกูก็ได้พบกับเทพยดาของกูแล้วโว๊ย ไอ้เก็ท! ผมกระหยิ่ม

"อ๋อใช่ เซเว่น แล้วลมไหงมาอยู่นี่ล่ะ?" ผม
"รอสองแถวลัดเข้าซอย รถเมล์มันอ้อมวิ่งถนนใหญ่เส้นโน้น ช้าเป็นชั่วโมง รถติดน่ะ"
"อืม แม่ก็บอกให้มาดูแถวนี้เหมือนกัน"
"บีไม่กลับกับเก็ทล่ะ มันใช้เส้นนี้ประจำ เลี้ยวขวาไฟแดงข้างหน้าก็เป็นทางคู่ขนานถนนใหญ่ ลัดไปทะลุหน้าบ้านบีได้ รถวิ่งได้เรื่อยๆ ไม่ติดหรอก" ลมมีน้ำใจเล่ายาว
"รู้แล้ว วันก่อนพามารอบ แต่จำไม่ได้" วันศุกร์มันก็พามา ฟังอธิบายเส้นทางผ่านๆ แต่จำไม่ได้อยู่ดี

           ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์กับทิวากรถือเป็นเรื่องสุดโต่ง ไม่มีเมมโมรี่ส่วนนี้ในหยักสมองครับ
นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นหลง อย่าให้เป็นเนวิเกเตอร์ที่กรุงเทพมหานครนี่เชียว แค่พัทยายังเอาตัวไม่รอด

"ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอ---" ลมเหนือทำล่าจะลาจาก
"ลม!" ผมเผลอยื่นมือคว้า อีกฝ่ายวูบขยับหลบ ปลายมือปะทะกระเป๋าเป้เจ้าหญิงบาร์บี้สีชมพูที่แขวนอุ้มอยู่ด้านหน้าตัวของเพื่อนพอดี
"บีมีไร?"
"พี่ลมขา!" เสียงหวานใสแจ๋วแทรกระหว่างเรา

          ก้มลงมองถึงพบเด็กผู้หญิงน้อยตัวจ้อย ดวงตาสองชั้นกลมโตหน้าตาสวยหวานออกแขก
เส้นผมขอดหยิกโค้งเป็นวง มัดแกละสูงผูกโบสีชมพูสองข้าง

"เอ่อ..." เหวอกับอาคันตุกะตัวเล็กจิ๋ว กว่านั้นคือมือด้านนั้นของลมเหนือจับแน่นอยู่กับมือเด็ก ไหนว่าไม่ชอบการสัมผัสถูกตัวผู้คน
"กลอยใจครับ อยู่บนฟุตบาทก่อนนะ" ลมก้มไปดันร่างเด็กไม่ให้ก้าวลงทางม้าลายที่ระดับถนน
"นี่ใครเหรอคะ?" ถามเหมือนใจพี่เลยหนูจ๋า
"ลูกใครอ่ะ ลม"
"อะแฮ่ม! ขอแนะนำให้รู้จักสาวน้อยผู้น่ารักที่สุด สดใสที่สุดใช่ไหมเอ่ย"
"ที่สุดค่า"

"ชื่ออะไรครับ บอกเพื่อนพี่ลมหน่อยเร้ว"
"กลอยใจค่า ฮิฮิ" ยิ้มแฉ่งฟันหลอ 2 ซี่
"อ่า ครับ" ผมยิ้มกว้าง
"กลอยใจนี่พี่บีนะครับ พี่บีเรียนห้องเดียวกันกับพี่ลม หวัดดีค่ะพี่บียัง"
"ซา-หวัด-ดี-ค่า พี่บี!" เด็กหญิงละมือจากลมเหนือมาพนมไหว้ ย่อตัวจึ๊กเล็กๆ น่ารัก จะไม่น่าเอ็นดูเพราะประโยคต่อไปนี้...
"กลอยใจ...เด็กผมเอง" รอยยิ้มกว้างฟันขาวเป็นระเบียบพร้อมกับเส้นขนตาปิดหนาเป็นแพคล้ายหลับตาลงเฉยๆ

           เง้อ!!! บีตาโตเท่าล้อรถสองแถว อีเด็กกระโปรงแดงอนุบาล 3 นี่นะเด็กของลมเหนือ ต้องเลี้ยงต้อยกันกี่ปีเข้าไปล่ะ
นอกจากเป็นเสือไบแล้วยังโลลิค่อนอีก แถมดำมิดเห็นแค่ตาขาวเยี่ยงนี้...
ตายๆๆ ตายแน่ๆ สู้เด็กได้ฉะได บีแซดหยั่งแรง TT^TT
.....................
........................

"อยู่นี่เอง ไปอยู่ไหนมา!?"
"..." วูบบบบบ ตัดกลับมาฉากปัจจุบัน ณ บัดนาว

          ไม่อยากเจอหน้ามันเลยว๊อย ไอ้กิดากร ไอ้คนที่ผมไม่ควรข้องแวะเป็นอย่างยิ่ง

"ตามหาซะทั่ว ไหนว่าเข้าห้องน้ำไง ไปถึงไหน?" ยังอีก เป่าลมใส่เสื้อบาสเหม็นเหงื่อเปียกซกต่างหาก
"อื๋ย!" ผมเบ้หน้าหนี
"กลับเลยละกัน เรียบร้อยแล้วใช่ไหม"
"หะ เหรอ...เออๆ" ผมกระชากวิญญาณกลับร่าง เพิ่งรู้ตัวว่ายืนอยู่ลานนนทรี ด้านหน้าทางเข้าโรงยิมบาสเกตบอล

"เป็นไรรึเปล่า ท้องเสีย ไม่สบาย?" ไม่พูดเปล่า มือใหญ่จับบ่า อีกข้างเชยคางบิดดูหน้าตาตรวจคนไข้
"ปล๊าว!" ได้ตาตื่น
"แน่นะ แล้วไปถึงไหนมา"
"เซเว่น"
"อ๋อ ซื้ออะไร นมเหรอ?"
"เออ งั้นแหล่ะ" ผมสมอ้างทั้งที่ในมือไม่อะไรทั้งสิ้น

          มันเป็นมิวแต้นท์มีตาที่ 3 บนหน้าผากเป็นเนตรทิพย์ หรือบีน้อยมีกิจวัตรประจำให้จับได้หว่า
สนใจอะไรกันมากมายวะ

"ทีหลังดูร้านน้ำแคนทีนก่อน ไม่มีก็หยอดตู้ตรงป้อมยามนั่นก็ได้ ไม่ต้องออกไปถึงเซเว่น เคยบอกแล้วไง"
"อือ..." ผมรับคำทั้งที่ยังมึนค้างจากหน้าประถมอยู่
"ที่อือนี่ฟังกันรึเปล่า"
"ฟัง!" ผมขุ่น
"งั้นก็น่า---/โว๊ย! มึงจะเอาไงกะกูเนี่ย"
"..."
"มันจะมากไปแล้วนะ กูไม่ใช่เด็ก จะได้---!" ผมหลุดตะโกนแล้วเงียบค้างแค่นั้น
          เพราะจากหน้าแดงพราวเม็ดเหงื่อ กลายเป็นซีดขาว ชะงักนิ่งงันในทันที

          ตายแน่ๆ บีตายจริงๆ แน่แท้ ไม่เด๊ดสะมอเร่ตอนนี้แล้วจะโดนบั่นคอตอนไหนอีก
เป็นครั้งแรกที่เรียกสรรพนามแทนตัวก็ดันขึ้นมึง-กู
(>.<) หลับตาปี๋ เกร็งร่างกายรอการประทุษร้าย
           นานจนสำเหนียกความผิดปกติ ค่อยหยีตาขึ้นมองทีละข้าง มันหันหน้าหนีไม่ได้สบตา
 ยืนบื้อเป็นซากนิ่ง ก้มหน้าลงก็เห็นแค่มือหมัดกำแน่นขึ้นข้อขาว

"...ขอโทษ"

         แผ่วเบาเกินไป
         เศร้าสร้อยเกินไป
         และเจ็บปวดเกินไป

          คำ 'ขอโทษ' ที่ได้ยินดังก้องอยู่ข้างใน ก้อนเนื้อหน้าอกปวดหนึบอย่างไม่เคยเป็นในชั่วชีวิต
ไม่คาดฝันว่าจะมีความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง
          ร่างสูงในชุดนักกีฬากำลังจะหมุนกายจากไป ผมวูบดิ่งลงเหว เสื้อกางเกงชุดเปียกชื้น
เหงื่อซกมากกว่าเดิมเกินกว่าในสนาม ไม่ได้อาบน้ำทั้งที่บอกปาวๆ จะจัดการตัวเองก่อน
รู้ว่าผมไม่ได้เข้าห้องน้ำที่นี่ เดาถูกว่าไปร้านสดวกซื้อข้างนอก ไม่แน่ว่าบริเวณใกล้เคียงโดยรอบอาจถูกค้นหาจนเกลี้ยง
เพียงเท่านี้ความรู้สึกภายในก็ท่วมท้น

           แต่เขากำลังจะหันหลังหนีจากผมไป...
"เก็ท!" ร่างกายไวกว่าใจ คว้าชายเสื้อชื้นติดปลายมือขณะสุดเอื้อมพอดี
"..." ตัวสูงแค่หยุด ไม่ได้หันมา
"ขอโทษ แค่..."  ผมเบาเท่าใจ
"ไม่เป็นไร บีไม่ต้องขอโทษหรอก ผมต่างหาก---/รถบ้านมาถึงยัง!" โพล่งตัดบทเร็วไม่รอจบประโยค
           ไม่อยากได้ยินอะไรคล้ายสั่งลา ไม่เอา ไม่ต้องการ อย่าทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้

           เป็นครั้งแรกที่ได้ยินชื่อ 'บี' จากปาก นุ่มนวล อ่อนโยนมากกว่าใครๆ แถมใจเต้นแรงมากกว่าทุกครั้ง

"...อีกครึ่งชั่วโมงได้มั้ง"
"ก็ดี" ผม
"จะกลับก่อนไหม ไปเลยก็ได้...ไม่ต้องรอ" คนพูดยังไม่หันมาหาอีกแน่ะ
"ไม่เอา รอกลับพร้อมกันดีกว่า"
"..." อีกฝ่ายเงียบ ผมเป็นฝ่ายก้าวไปข้างหน้า ดักทางไว้เสร็จไม่ยอมให้หลบหนีไปไหน

"จะรอ ไม่หนีไปไหนแล้ว" ตัดสินใจ
"..."
"นะ ไปอาบน้ำก่อน" ช้อนสายตาขึ้นมอง
"..."
"...ขอกลับด้วยคน"

            อีกคนยังนิ่งงันทว่าใบหน้าเริ่มกลับมามีสีสันแห่งชีวิต
ผมเริ่มออกเดินนำหน้า ดึงชายเสื้อตำแหน่งเดิมลากติดมือให้ร่างสูงก้าวตาม...ไม่กล้าหันไปสบตา


*************************TBC by puppyluv
***myapril โอ๋ๆๆๆ ช้าๆ ใจเย็นๆ ^^
***aorpp พยายามแก้ให้แล้ว ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 20-07-2012 08:55:06

 :L2: :L2: จิ้มไว้ก่อนะคะ เด๋วเม้นต์ไม่ทันอีกอ่ะ

แหม ก็เก็ทเขาเป็นห่วงซะขนาดนั้น บีน้อยจ๋า
ประมาณว่าอยากให้อยู่ในสายตาตลอดเวลาได้ยิ่งดีล่ะนะ^^
แต่บีน้อยขึ้นเสียงใส่เหมือนรำคาญกัน
นี่ก็ทำร้ายความรู้สึกได้ดีเกินคาด เง้อออ

ปอลอ จิ้มจองเวาลาทำงาน แล้วตามเม้นต์ช่วงพักค่ะ 5555


จัดบวกกันเบาๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 20-07-2012 09:32:59

บีน้อย ว่าพี่เก็ททำไมอ่ะ พี่เก็ทเสียใจนะ
แต่น้องก็ง้อแล้วนี่เนอะ
บีน้อย แคร์พี่เก็ทมากเลยน๊าาา กิ้วๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 20-07-2012 09:49:57

โถๆๆๆๆ น้องเก็ทของพี่น่าสงสาร
 :sad4:
น้องบีอย่าใจร้ายกับเก็ทนักซี่
เก็ทก็แค่เป็นห่วงหนูเฉยๆ
ดีกันเร็วๆนะจ้ะ
 :impress:

 :กอด1: เก็ทกับบีแน่นๆ
 :กอด1: puppyluv ด้วยนะค้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-07-2012 10:12:21

หนูบีน่ารักมาก  รู้จักง้อแล้ว

เอาน่ายอมๆเกทไปเถอะ  แม้จะเผด็จการกลายๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 20-07-2012 10:21:08

บีน้อยคิดเอง เออเอง :m20:ตลกดี

ว่าแต่"จะรอ ไม่หนีไปไหนแล้ว"จริงๆนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 20-07-2012 11:07:43

อ้างถึง

***aorpp พยายามแก้ให้แล้ว ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ
               ไว้ติดตรงไหนบอกอีกนะ ขอบคุณมั่กมาก^^

อ้างถึง

***aorpp พยายามแก้ให้แล้ว ขอบคุณมาก

 :-[ แอ๊งค์ เค้าแอบเขิลอ่ะ
แต่กลับไปอ่านอีกรอบแล้ว เข้าใจได้ลึกซึ้งกว่าเดิมจริงๆ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆนะคะ จ๊วบบบบ ดีฟคิส

เก็ทเนี่ยแรงจัดชัดทั่วไทยกับบีน้อยตั้งแต่แรกเลยน้า
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 20-07-2012 11:09:36

อ๊าคคคคคคคคทำไมไม่ทันเห็นว่าเอาน้องลมบีเก็ทมาลงให้แล้ว :z3:ยังมีหน้าไปทวงเค้าอีก อายจัง :o8:แต่ในที่สุดก็ได้อ่านถึงจะช้าไปหลายตอนเลยก็เถอะ ไม่เป็นไรต่อไปจะเข้ามาส่องทู้กกกกกกวันเลยค่า :กอด1:
Ps.เก็ทเผด็จการกะบีน้อยมากไประวังโดนเอาคืนทีหลังนะเออ :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 20-07-2012 11:43:38

ไอย๊ะ นี่บีชอบลมหรอกเหรอเนี่ย
แล้วหมอกคือใครกัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 20-07-2012 12:49:24

 :laugh: บีน้อยท่าทางจะสับสนในตัวเอง

 :กอด1: มาไว ชอบๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-07-2012 12:50:50

เก็ทดีที่สุดแล้วสำหรับบี มองได้ จับต้องได้ ด่าได้...อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 20-07-2012 15:01:56

ปากบีน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 20-07-2012 15:23:36

ลมเหนือเลี้ยงต้อยยยยยย  :m20:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-07-2012 16:38:38

นู๋บีง่ะว่าเก็ทแบบนี้
ก็น้อยใจแย่แต่ดีนะ
ที่ง้อแล้วให้อภัย :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 20-07-2012 18:56:21

บีน้อยเครียดละสิเนี่ย หลุดปากเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 20-07-2012 19:12:29

  "จะรอ ไม่หนีไปไหนแล้ว" พูดแล้วห้ามคืนคำนะหนูบี



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 20-07-2012 20:19:33

บี เจ้าชู้หรือเปล่านี่ เหมือนจะนะคะ ฮ่าๆๆๆ o22
จริงๆ น่าจะชอบเก็ทพร้อมๆ กับที่ชอบลมแหละ
เพียงแต่ลมเหนือน่ะเทพยดา ใครเห็นก้อชอบก้อติดใจไปหมด

ส่วนเด็กน้อยคนนั้น เพราะลมรับงานเลี้ยงเด็กหรือเปล่า
แต่ฮากับบีแซ่ดอย่างแรง บรรยายได้มันมากๆ

ส่วนพี่เก็ท เอาใจไปเลย กับการแสดงออกที่จริงจังมาก
ชอบปู้จายขี้หวง  :man1:

สนุกมากค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 20-07-2012 23:49:20

ว้าว ว้าว เพิ่งเห็นบีน้อยยยย

บีน้อยนี่แสบเหมือนเดิมเลย ^^ เก็ทเริ่มต้นมาก็บังคับบีน้อยซะละ บีน้อยจัดเต็มเก็ทให้เต็มที่เลยน้าาา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-07-2012 07:57:01

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 7 กับพี่กาย
Get’s
     
          (ตุบ!) โยนถุงทุกอย่างลงโต๊ะ
          (โครม!) ถีบเก้าอี้หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ล้มครืน
“ฮื่ย!” หงุดหงิดตัวเองไม่หาย

          แผ่หลาพาดกลางเตียง กางแขนขาเต็มที่ (ตุ่บๆๆๆ) ทุบกำปั้นกับฟูกนุ่ม
สายตาทอดมองเพดานเริ่มอ่อนแสงลง ความกริ้วโกรธ โมโหอ่อนคลายเพราะชายผ้าม่านโปร่งบางสีขาวพริ้วเบาๆ เล่นลม
          สายลม
         ไอ้ลม...ลมเหนือ
          จะจัดการยังไงกับมึงดี นั่นไว้ทีหลังก็ได้ ข่าวล่าจากปากเด็กน้อยต่างหากที่ทำผมฉิว
อ่อนข้อให้เพราะปลายมือที่ยื่นจับชายเสื้อ
ตามต้อยเพราะแรงดึงรั้งเบาๆ แค่นั้น

‘ว่าง่ายเป็นหมาเลย เก็ทเฮ้ย’ หลับตา ด่าตัวเองในใจ
          ง่ายดายอย่างนั้นเชียวหรือ
เราเป็นอะไรกันแน่

          อยู่แล้วว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีไอ้ลมเพื่อนรักเข้ามาตัวติดกันเมื่อไร
เสียงซุบซิบหนาหูว่าคู่เกย์ ชายรักชายชวนจิ้นก็ตามมาถล่มทลายยิ่งกว่าพายุไซโคลนพัดถล่ม
แต่โคมลอยเหล่านั้นกลับไม่เคยสะกิดเปลือกใจเลยสักครั้งเดียว
เพื่อนตัวบ้ายังกอดคอ ขี่หลัง แกล้งวอแวอ้อล้อใส่หน้าพวกช่างนินทาเหล่านั้น
เชิงประชดเชิงหยอกเล่นนัวเนียตอบกลับด้วยกัน ซ้ำเติมอีกต่างหาก

‘กูก็เอากะมันด้วย’

          เพราะไม่ได้เป็นตามคำนินทาแล้วจะกลัวอะไร พ่อแม่ยังรู้เรื่อง แม่เคยตามไอ้ลมเข้าพบ
ด้วยแม่เป็นหนึ่งในคณะกรรมการชมรมศิษย์เก่าของโรงเรียน เรื่องเกี่ยวกับลูกชายคนเล็ก
สุดรักสุดหวงคนนี้บุพการีของผมไม่มีตกข่าว
          รับรู้และเข้าใจถ่องแท้ถึงความสัมพันธ์ฉันมิตรกับเพื่อนสนิทชื่อลมเหนือดี
กระทั่งเคยตามไปถึงบ้าน เจอแม่ผู้แสนคิกขุของมันมาแล้วด้วย

‘คบกันได้ เพื่อนคนนี้แม่อนุญาต แต่มีอะไรต้องบอกแม่นะ’ ท่าน ผบ.ทบ. แม่ทัพใหญ่ของบ้านอนุญาต
ส่วนพ่อรึจะกล้าหือ ไม่เคยเจอหน้าไอ้ลมแต่มีโน้ตดนตรีไปฝาก
เพราะผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการคือแม่ไฟเขียว ไม่เคยมีปัญหาใดๆ

           เรื่องไอ้ลมฉลุย ถึงชนักติดหลังว่ามันเป็นเกย์ท่วมท้นจะกระเซ็นมาเปื้อนผมบ้าง
ในบางครั้ง บางจังหวะก็เถอะ
           ที่โมโหไม่ใช่เรื่องนั้นสักน้อย ไพล่คิดนอกเรื่องไปได้อย่างไร
...............

          ทำไมถึงกังวลกับประโยคเจื้อแจ้วของเด็กชายตัวเตี้ย ร่างเล็กกว่าผมหลายเท่าขณะนั่งมาด้วยกันในรถ...
“ลมมีเด็กล่ะ เมื่อกี้ไปเซเว่น เจอจับมือกันด้วย”
“ห๊ะ!?”
“อกหักดังเป๊าะเลยเรา”
“อะไรนะ!?” ถึงขนาดอกหักเลยเหรอ มันจะมีอิทธิพลเกินไปล่ะ ลมเหนือ
           คิดในใจถึงขั้นที่ว่า กูควรคบกับมันต่อดีไหม

“เป๊าะๆๆๆ ตั้งหลายทีแน่ะ ไม่เคยเป็นรึไง” ยังยื่นปากแดงๆ มาย้อนถาม
“ไม่...ไม่เคย” โดนน็อคดื้อๆ ทำเอาชะงักเงอะงะตัวเอง
“กูว่าแหละ ไม่สูงชะโลดตูดปอดให้มันรู้ไปสิ” งุบงิบกับตัวเอง ค้อนด้วยนะนั่น
“อ้าว หล่อก็ผิดด้วย หึหึ” ผมฟูฟ่อง
“เออสิ ผิดมาก อยู่แถวบ้านจะโบกให้” มีเก่งกล้า
“สูงเน๊าะ อย่างเราคงโบกถึง”
“เฮอะ! ดูถูก” เด็กน้อยค้อนควับอย่างแรง สะบัดหนีคอแทบหัก
“555”

           ผมหลากอารมณ์กลับไปกลับมาในอกจนกลั้นขำไม่ไหว
จู่ๆ ก็นึกอยากขย้ำให้จมเขี้ยว ขึ้นกูมึงครั้งเดียวเปิดใจคุยจ้อยๆ ในรถเฉย
บินตามผึ้งน้อยตัวนี้ไม่ทันเอาจริงๆ
...................

"รู้เปล่าว่าเด็กของลมเป็นผู้หญิง หน้าสวยมั่กมาก โบชมพู อยู่ห้องดอกชวนชม กระโปรงแดงตัวเล็กๆ น่ารักค่อด"
"หือ?" ใช่สาวลูกครึ่งอินเดียที่บอกกระมัง
"อนุบาล 3 ได้"
"เฮ้ย!" ผมเหวอ ผู้หญิงคนที่ว่าสามารถดลบันดาลให้เพื่อนเหาะไปรับคือเพศหญิง อายุไม่ถึง 6 ขวบเองรึนี่ งงเต๊ก
"นี่ๆๆๆ ลมชอบเลี้ยงต้อยเหรอ ชอบกินเด็กตัวดำๆ มากใช่ปะ" ตาแป๋วแหววชะโงกข้ามเบาะมาหาผม
"..." เอิ่ม เก็ทอึ้ง-ทึ่ง-เสียว
          ข่าวไอ้ลมกินเด็ก ชอบเลี้ยงต้อยเด็กผู้หญิงไม่น่าแปลกอะไร มันเป็นคนไม่เหมือนใคร
มีความคิดประหลาดไม่มีใครเหมือน (ในบางข้อ) แต่ใกล้ชิดขณะนี้คือปากอิ่มแดงสีเชอรี่
กลิ่นพายบลูเบอรี่ยังตามติดจมูก หอมหวานน่ากินเกินห้ามใจ จะอดไม่ไหว

          โอ๊ย ไฟฟ้าลัดวงจรแล่นแปลบไปทั่ว หายใจลึกๆ เก็ทเอ๋ย

"ใช่ไหมเล่า ถามอยู่นะ" เอาแต่ใจจริง
"ก็...คงงั้นมั้ง" ผมอ้อมแอ้ม
"จริงเหรอ?"
"ไม่รู้!" เผลอเสียงดัง ยกแขนบังหน้าเสมองวิวนอกกระจก ลุงคนขับกระแอมขยับตัว นึกรู้ว่ามีบุคคลที่สามนั่งอยู่ด้วย
"...อยากเป็นเด็ก ตัวเล็กๆ แบบนั้นบ้างจัง" อุบอิบกับตัวเองอีกล่ะ
         เหลือบชำเลืองมอง นี่ยังไม่ตัวเล็กน่ารักอีกหรือ
ผมก็บ้า เห็นเด็กผู้ชายอายุเท่ากันน่ารัก น่าหลงไหล คิดไกลเกินกว่าเพื่อนไปได้

          ยกมือลูบคางบังใบหน้า อาการออกร้อนถึงหูจนรู้สึกผิด
ขนาดกับไอ้ลมร่างสวยดั่งเทพยังไม่เผลอใจถึงขั้นนี้

          พับผ่าเถอะ เสกหนังควายเข้าท้องกูหรือยังไงวะะ เด็กนรก!!!
...............

         เรื่องเพื่อนยังครองเส้นสมองจนได้กดโทรศัพท์หาหลังจากเข้าบ้านแล้ว...
อีก 20 นาทีจะหนึ่งทุ่ม กดโทรออก
"ไงเก็ท มีไร?" ลมเหนือรับสาย มีเสียงเคร้งคร้างและเสียงรถยนต์วิ่งประกอบฉาก มันไม่อยู่ในบ้าน
"มึงอยู่ไหนวะ?"
"ห้องแถว หน้าหมู่บ้านกู"
"มึงยังรับจ๊อบอยู่เหรอวะ!" ผมวูบ
"เออ ที่เล่าให้ฟังนั่นล่ะ"
"กูบอกไม่ให้มึงทำไง มันดึก เลยเวลานอน ได้เป็นลม ไม่สบายเหมือนวันก่อนหรอก" ผมโวย
"กูต้องใช้เงินไง บอกมึงแล้ว!" ปลายสายก็เสียงดังกลับ น้อยครั้งที่ไอ้ลมจะเป็นอย่างนี้
"..." ได้แต่บีบขมับ

          คราวซวยของเพื่อน แม่เผลอใจอ่อนลงลายมือเป็นผู้ค้ำประกันเงินกู้
ลูกหนี้หนีหน้าแม่มันจึงต้องรับเคราะห์ เอาบ้านและที่ดินเข้าจำนองกับธนาคาร
ส่งจริงๆ เดือนละพันกว่าบาทไม่ถึงสองพันแต่ลมเหนือรับปากช่วยแม่หาเงินส่งบ้าน
รับผิดชอบค่าน้ำค่าไฟเอง ตั้งเป้าไว้อย่างน้อย 3,000 บาท/เดือน
เมื่อวันก่อนที่เป็นลมถึงรู้ความจริง ผมบังคับหักคอโอนเข้าบัญชีถึงยินยอม
            ว่ากันตามจริง เงินจำนวนแค่นี้มันหาได้สบายมาก อาจได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ
เพื่อนเก่งเรื่องการแสดงบนเวที หลักๆ ก็ฟ้อนรำ เล่นคีย์บอร์ดตามงาน รับจ๊อบเป็นคู่เต้นลีลาศกับป้าๆ
สอนการบ้านหรืออยู่เป็นเพื่อนเด็กเล็ก หากินแค่ตอนเย็นกับเสาร์-อาทิตย์ก็เหลือแหล่
แต่เพราะตั้งเป้าบีบตัวเองจึงเครียดอย่างช่วยไม่ได้

           เอาอะไรกับเด็ก ม.4 ขนาดผมยังรู้สึกว่าตัวเองคงทำไม่ได้เท่ามันแน่ๆ

"กูดูแลตัวเองได้เก็ท ไม่ต้องห่วง"
          แต่กูห่วงมึงว๊อย รูทีนชีวิตเพื่อนคนนี้ใช่ว่าจะเป็นปกติเหมือนคนธรรมดา
เข้านอน 3 ทุ่ม ตื่นก่อนตี 5 นาฬิกาชีวิตเดินผิดเมื่อใดได้รวนล่ม วีนเม้งแตก!

"เออๆ รีบทำรีบเสร็จ รีบกลับบ้านนอน" ผมตัดบท
"โอเช!"
"ไว้กูจะช่วยหางานพิเศษให้ละกัน"
"ใจมาก...แค่นี้" ไอ้ลมจะตัดสาย
"เดี๋ยวๆ ลม กูจะถามเรื่องเด็กอินเดีย"
"อ๋อ นึกว่าอะไร ก็เล่าให้มึงฟังแล้วไง" เล่าแล้ว ตอนไหนวะ
          นึกขึ้นได้ถึงโรงอาหารตอนเย็นกับข้าวเกรียบปากหม้อ สารภาพว่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
ไม่ได้ฟังเพราะเด็กปากแดงดูดนมรสสตรอเบอรี่ เช้ด!

"อีกทีละกัน" ผม
"เด็กอนุบาล 3 กูสอนการบ้าน อยู่เป็นเพื่อนตอนเย็นก่อนแม่มารับกลับ"
          อ้อ เบบี้ซิสเตอร์นี่เอง ลืมคิดถึงตอน ม.3 มันก็มีงานแบบนี้นี่หว่า
แต่ตอนนั้นเป็นเด็กผู้ชาย ชื่อ พีท โต้ง เดียวหรือเดี่ยวอะไรซักอย่าง
เด็กผู้ชายหลายคนมากจำไม่ได้

"เข้าใจล่ะ"
"แค่นั้น ค่อยคุยกัน กูจะเข้าโรงงานล่ะ" เสียงประตูเหล็กกับรถยนต์ดังลั่น
"เอ้อ ค่อยคุยกัน" กดตัดสาย
'ฟู่!' เป่าปากโล่ง

          เด็กหนอเด็กน้อย ทำเอาจะเป็นบ้าตามไปด้วย นึกโล่งใจที่เพื่อนไม่มีแฟนสาวให้เป็นภาระที่ไหน
ลมเหนือยังเป็นเพื่อนสนิทสู้ชีวิตคงเส้นคงวาไม่เปลี่ยนแปลง
................
......................

         (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-07-2012 07:57:44

(ต่อ)
.................
.....................
โต๊ะอาหารเย็น พี่กายกับผมสองคน พ่อกับแม่ไปธุระต่อที่ไต้หวัน กลับมาสุดสัปดาห์นี้
"เป็นไรเก็ท คัดตัวไม่ผ่านหรือไง?"
"ผ่านเรียบร้อยดี ไม่มีปัญหาครับ ผม เฟรม เอกเป็นตัวจริงทีม B โจโจ้กับเก้งตัวสำรอง ส่วนทีม A พี่ ม.5 เหมายกก๊วน" รายงานพี่ชาย
"ก็ดีแล้วนี่ ทำไมหน้ามุ่ย ไม่กินข้าว"
"กินเบเกอร์ก่อนมาครับ อาบน้ำเสร็จหิว ลุงสมหมายแวะไปเอางานโรงแรมก่อนมารับผมด้วย นานเกิน ซัดไปสองอันจุกไม่หาย" เล่าความเป็นมายาวเหยียด
"อืม..." พี่กายพยักหน้าไม่ว่าอะไร คงเห็นอาการเขี่ยข้าวเล่นของผม พี่ชายแสนดีที่หนึ่งครับ

           ไม่รู้บ้านอื่นเป็นกันไหม แต่บ้านนี้ พี่ 'กาย-กีรติ' คนนี้เสมือนพ่อพระมาโปรด
ผู้ปกครองใจดีลำดับที่สองรองจากพ่อกับแม่ตัวจริง
           พ่อเป็นผู้จัดการโรงแรมหลายสาขา หลักๆ คือโรงแรม PPP ใกล้โรงเรียนผม
ไม่ยอมลาออกมาช่วยแม่ที่เริ่มธุรกิจสินค้าพรีเมี่ยม ด้วยเพราะรักชอบนิสัย ความมีน้ำใจของเจ้านายฝรั่ง
ประธานบอร์ดบริหารอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมเครืออาทิตย์กรุ๊ป

'ท่านไม่ได้ช่วยแค่พ่อ มีน้ำใจกับทุกคน งานที่นี่หนักมากก็จริง แต่หนักที่งานไม่ได้หนักที่คน นายใหญ่ขยัน เมกะโปรเจกต์หาเรื่องทำนั่นทำนี่ กระจายงานกระจายคนแล้วตามประชุมทุกนัด จี้เอาไม่เคยพลาด...สนุกดี'
           ผู้ชายวัยกลางคนสนุกกับงาน แววตาเปี่ยมสุข เห็นภาพฮีโร่ตรงหน้าเลยนะครับ ลูกชายปลื้มซะ
'พ่อเคารพรักท่าน มีแรงก็อยากอยู่ช่วยไปก่อน ให้แม่เป็นหญิงเหล็ก ลุยกับเพื่อนแล้วกันนะจ๊ะ' พ่อเปรยยิ้มๆ แม่หัวเราะแล้วหยอกล้อกันเอง

          ลูกค้าหลักๆ ของแม่ก็คือ บริษัทดีลเลอร์ขายส่งเหล้า สุรา กิจการบ้านไอ้เฟรม
เมื่อ 2-3 ปีที่แล้วพ่อกับคนที่บ้านเพื่อนคนนี้ยังป็นแค่คนขับรถส่งน้ำเมาอยู่เลย
พลิกวิกฤตเป็นโอกาสแค่ไม่กี่ปีกลายเป็นเถ้าแก่รวยแซงหน้าเพื่อนในกลุ่มทุกคน แม้กระทั่งครอบครัวของเรา
          ส่วนพ่อกับแม่ผมแม้คนละสายงาน แต่ท่านทั้งสองมักใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
เกื้อหนุนกันในจังหวะโอกาสอำนวย
          บ้านเราไม่รวยล้นฟ้ามีธุรกิจพันล้านเหมือนบ้านไอ้หมอกที่ทำธุรกิจฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์
ไม่มีเงินใช้เป็นกระดาษเหมือนบ้านเฟรม แต่เรามั่นคง อบอุ่นและก้าวไปพร้อมๆ กัน

           ผมชอบตรงนี้ เราพ่อแม่ลูกกับคำว่า 'ครอบครัว'
..................

“ตกลงพี่ไปอยู่กับยายแน่เหรอครับ?” 
          ถามเรื่องพี่ชายเรื่องเรียนต่อระดับอุดมศึกษาที่ออสเตรเลีย ป้าและยายอยู่ที่นั่น
แต่พี่ยังสองจิตสองใจเพราะแม่เพิ่งเริ่มทำธุรกิจ คนช่วยตัวหลักคือพี่กาย
ส่วนผมลอยชายเป็นลูกชายคนเล็กบ้าบาสเกตบอลตามเรื่อง ไม่หยิบจับอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

“ยังไม่แน่ใจ 100% แต่น่าจะที่นั่นล่ะ ดูไว้ 2-3 ยู คงที่ซิดนีย์หรือเมลเบิร์น อย่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่ล่ะ ดูก่อนว่ายังไงดี อีกตั้งปี”
“ได้ครับ แล้วเพื่อนๆ พี่ว่ายังไงบ้าง จะไปไหนกันต่อ?”
“พวกมันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว มิกกี้ไปออสเตรเลียด้วยกันแน่นอน พ่อมันอยู่นั่น ต้นเมกา เหยี่ยวกับเจฟฟรี่ก็น่าจะเมกาด้วย แต่ไม่แน่ว่าเจฟฟรี่จะกลับบ้านอังกฤษรึเปล่าไม่รู้ นอกนั้นก็ยังไม่ชัดเท่าไหร่”
“อ้อ ครับ”
“เหยี่ยวอยู่ไหน เจฟฟรี่ก็อยู่นั่น หรือเจฟฟรี่อยู่ไหน เหยี่ยวก็อยู่นั่นด้วยก็ไม่รู้ หึหึ” พี่กายยิ้มๆ ขำเพื่อนสนิทซี้ปึก คู่หูแบดบอยส์ขวางนรกของตัวเอง

           ผมพอรู้จักคุ้นเคยพี่พวกนี้เพราะเป็นกลุ่มแก๊งสนิทของพี่ชาย พี่เหยี่ยว พี่เจฟฟรี่ พี่ต้น พี่มิกกี้
เพราะเล่นบาสเกตบอลโรงเรียนนานาชาติแห่งนั้น คอกีฬาเหมือนกัน
เคยมากินเหล้าเฮฮาปาร์ตี้ที่นี่บ้างเป็นบางครั้ง  ส่วนใหญ่พี่พวกนี้สุมหัวที่บ้านพี่เหยี่ยวที่อยู่ใกล้โรงเรียนมากกว่า

           ที่พี่กายต้องถ่อไปเรียนโรงเรียนนานาชาติชานเมืองกรุงเทพมหานครรอบนอกทางด้านโน้นก็เพราะ
พี่เหยี่ยว ‘เหยี่ยวขาว’ ลูกชายนายฝรั่งของพ่อนั่นเอง
‘ให้ลูกชายมาเรียนที่นี่ด้วยนะ จะได้สนิทกัน’ เจ้านายตบบ่าพ่อพลางโอภาปราศัย
         ลำบากพี่กายจึงต้องนั่งรถข้ามเมืองไป-กลับทุกวันด้วยประการฉะนี้

          พี่กายบอกผมเลาๆ ว่าจะเรียนต่อสาขาวิศวกรรมศาสตร์ เพราะปีที่แล้วพี่เหยี่ยวชวนไปดู
การคุมงานสร้างผับ สร้างคลับเฮ้าส์ของกิจการที่บ้าน
(พี่เหยี่ยวใช้คำว่า ‘ชวน’ แต่คนธรรมดาอย่างเราๆ ใช้คำว่า ‘ลากคอไป’ ครับ T^T)
ในเครืออาทิตย์กรุ๊ปนั่นล่ะ ลุงวิศวกรและโฟร์แมนอัธยาศัยดี บอกเล่ากึ่งสอนงาน สนุกกันใหญ่
เลยเปลี่ยนแผน เบนเข็มจากนักธุรกิจดีกรีนายแบบ จะเป็นเอ็นจิเนียร์รูปหล่อในอนาคต
           ทั้งนี้มาจากเหตุประโยคเดียวจากปากพี่เหยี่ยว ‘กูจะหาที่เที่ยวแบบไม่โดนตำรวจซิว กินฟรี ดิ้นฟรี แถมได้เงิน ได้ฟันชิลๆ จบ!’
(ขณะนั้น ม.4 อายุ 16 กำลังเลือดร้อนวัยทองคะนองฤทธิ์)
ก่อเกิดผับ X88 ณ บนถนนสายเริงราตรีที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของนครหลวงนี้

          มายก๊อด! รวย หล่อ เท่ เก่งกล้า บ้าดีเดือด เลือดร้อนและลงมือทำจริง
ไอดอลของผม ‘เหยี่ยวขาว อาทิตย์ชิงดวง’

“อ้อ เหยี่ยวมันถอนหุ้นจาก X88 แล้วนะ” พูดถึงเหยี่ยว เหยี่ยวก็เรื่องเยอะมาให้อัพเดต
“อ้าว ทำไมล่ะครับ?” เปิดกิจการไม่น่าถึงปี ฟันกำไรอื้อซ่า สงสัยว่าเพราะอะไรถึงรีบตัดน้ำเลี้ยงตัวเอง
“บอกเล่นหุ้นได้เงินเยอะกว่า ทำนองอยากให้พี่พงศ์ที่เป็นลูกน้องพ่อเข้าคุมเต็มตัวด้วย”
“อ๋อ ครับ”
“ถ้าจะเข้าไปก็บอกพี่หรือพี่พงศ์โดยตรงเลยก็ได้”
“แม่ให้พี่กายไปกำกับผมตลอดล่ะ” อดหน้าม่อยเล็กน้อย ไม่เคยได้ฉายเดี่ยวโชว์แมน
“555 ต้องทำใจนะไอ้เสือ” พี่กายหัวเราะ ตักข้าวอารมณ์ดี
         บ้านผมไม่ขัดขวางเรื่องเที่ยวกลางคืนครับ แต่ต้องรู้กาละเทศะ ที่สำคัญต้องอยู่ในเส้นรอบวงที่กำหนด
...............

          มองดูนาฬิกา แค่ 1 ทุ่มกับอีก 25 นาที เด็กเซเว่นจะยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ คิดเงินวุ่นอยู่ไหมนะ
อุ่นเวฟไส้กรอก ขนมจีบ ซาลาเปาอยู่หรือเปล่า อ้อ วางขนมเบเกอรี่ ทำเครื่องดื่มตามสั่งมือระวิงนั่นอีก

          วะเว้ย! อยู่ที่ไหนก็เห็นภาพ เจอหน้ากันแค่ 3 วันเท่านั้นทำเอาประสาทกลับขนาดนี้
เป็นอะไรไปวะเรา...เก็ทกลุ้ม!!!

“เป็นไรอีก?” บ้านผมเปิดคุยกันดี น้อยมากที่มีเรื่องปิดบัง เอาวะ! ตัวเราไม่รู้ พี่กายอาบน้ำร้อนมาก่อน น่าจะพอไหว
“พี่กายครับ ผม...” อ้ำอึ้งในวินาทีสุดท้าย
          กระต่ายตื่นตูมไปหรือเปล่า พูดบอกออกไปกลายเป็นเรื่องใหญ่จะทำอย่างไร
ผู้ชายกับผู้ชายนะมึง พี่กายเป็นนายแบบหน้าละอ่อน โซนตี๋เกาหลีดาวรุ่งคนหนึ่งก็จริง
โดนข่าวสาวประเภทสอง ตุ้ด กระเทยมาชอบ หรือลือว่าเป็นเกย์เสียเองก็มาก
เราครอบครัวรับได้ แต่ที่เกิดกับตัวเองมันก็...น่าเสียวไส้ อย่าเพิ่งให้รู้ดีกว่า

“มีอะไรเก็ท?” โดนซะ
“คือ...”
“ว่า?”
“คือว่า พี่กายเคย love at first sight ไหมครับ?” ผมเฉไฉออกข้าง น่าจะเหมารวมด้วยกันได้ล่ะน่า แค่ไม่บอกว่าเพศไหนก็พอ
“รักเมื่อแรกเห็น...”
“ครับ เคยไหม?”

“หึหึ ไปเจออะไรเข้าล่ะ”
“โอ๋ย ไม่หรอกครับ!” หนาววูบ
“แน่นะ เพื่อนใหม่ คนใหม่ก็ไม่เลยเหรอ พี่ได้ข่าวว่ามีน้องดาราที่เล่นหนังคนนั้น...?” พี่กายหลิ่วตาล้อเลียน
“โด่! พี่กาย เก็ทถามเฉยๆ”
          ละเรื่องไม่ให้เข้าตัว ปากแดงๆ เชอรี่อิ่มสดกระแทกเส้นสมอง
อดกระดากตัวเองไม่ได้ กิดากรเป็นบ้าของแท้ เห็นเด็กผู้ชายแล้วใจเต้น ฮ่วย!!!
...............
“ถามเฉยๆ แน่นะ”
“จริงครับ เก็ทอยากรู้” จริงจังรอคำตอบ
“ก็...น่าจะนะ” พี่กายวางส้อมลงเฉยๆ เอนตัวพิงพนัก เอ่ยปากไม่มองตากลับ แปลกมาก
“...” ผมเงียบ

“มันไม่ทันตั้งตัว แว่บเดียวแต่จำได้ไม่ลืม สลัดจากหัวไม่หลุดสักที...ไปไหนๆ ก็มีแต่ภาพคนนั้น” สายตาพี่เสมองที่แก้วน้ำ
         ไม่ได้ยกจิบแต่ปลายมือแตะผิวลายคริสตัลที่ฐานเล่นเบาๆ อยู่ในภวังค์ของตัวเอง
“ครับ...” ถูกเผง จำได้ไม่ลืม ตามรบกวนไม่เป็นอันคิดหรือทำอะไร เหมือนไม่ใช่ตัวเอง
“เจฟฟรี่เคยบอก...คนหัวแดงๆ ผมยาวน่ะ”
“จำได้ครับ” ผมพยักหน้ารับ
          พี่ลูกครึ่งฝรั่งผมแดงเพลิง รูปร่างหน้าตาคล้ายพี่มิกกี้ เซนเตอร์ตัวเทพกับยักษ์จอมรีบาว์น
ฉายาแฝดนรกเพราะรูปร่างหน้าตา กระทั่งเส้นผมสีแดงเหมือนกัน หลังๆ เพิ่งมาไว้ผมยาวถึงแยกออกชัดเจน

“มันบอก แรกสุดจะเหมือนโดนภูเขาไฟถล่ม ตึ้ง! ลงหัวแม่เท้า”
“แล้ว?”
“แล้วจากนั้นอาการก็จะเหมือนลูกหมา อยากรู้อยากเห็นไปหมด ใจเต้มโครมครามจะหลุดจากเบ้า ที่เหลือก็...”
“ก็อะไรครับ?” ผมโพล่ง พี่เจฟฟรี่จะนายแพทย์ใหญ่เกินไปล่ะ รู้ดีเสมือนมองนิ้วมือตัวเอง
“Totally, Fall in love 555” พี่กายหัวเราะกว้าง
“แหะๆๆ” ผมหัวร่อแห้ง เหงื่อซึมหลังทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ

           อาการเดียวกับกูเลย เมื่อวานคือวันอาทิตย์แอบแว่บปั่นจักรยานออกไปถึงซอย 68 โน่น
ด้อมๆ มองๆ เวียนเข้าออกซื้อของเซเว่นที่ว่าได้เป็นกระสอบ กลับไม่เห็นเงาหัวเด็กน้อยทอมบอยร่วมชั้นเรียน
อุตส่าห์เลือกตัวท็อปเลิศหรูสุด หวังอวดโอ่จักรยานคันเก่ง
          ชะเง้อมองหาตั้งนานจนคนในร้านผิดสังเกตถึงได้เลี้ยวกลับแบบเฟลๆ เสียเซลฟ์
อย่างนี้หรือเปล่าที่ว่าไม่เห็นหน้า ขอให้เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี ผิดคือเห็นร้านสะดวกซื้อ แสงไฟสว่างโร่

‘สัดเฮ้ย มันไปไหนของมัน!?’ หงุดหงิดเกือบยกเท้ากระทืบกระจกร้านค้า
           นึกขึ้นได้ว่าวันเสาร์อาทิตย์อาจไปบ้านพ่อที่ฝั่งธน ซวยจริงเว๊ย
เอาล่ะเหวย! ได้ติดเชื้อบ้า จะกลายเป็นเกย์ของจริงหรือกระไร นึกหวาดหวั่นในทรวง
.................

“พี่กาย รังเกียจ กะ เกย์ ไหม ครับ?” ตะกุกตะกักถาม ไม่กล้ามองหน้าพี่ชาย
“เกย์เหรอ 2 อาทิตย์ที่แล้วพี่ก็โดนข่าวนี้เล่นอีกล่ะ ไปถ่ายแบบกับนายแบบคนนั้นมาไง ที่ตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ น่ะ เขาไม่ติดกระดุมเสื้อ พี่ก็กางเกงตัวเดียว ธีมซัมเมอร์ฮีท หนังสือยังไม่ออกแต่ภาพหลุดได้ยังไงไม่รู้ กอสซิปเอาไปประโคมซะ”
“อ๋อ แม่เอามาให้ดูอยู่” ผมรับรู้ แม่กับพ่อยังหัวเราะ ลูกชายคนโตโดนอีกแล้ว
“ยังไงก็โดน ควงสาวก็ว่าเพลย์บอย หรือแกล้งทำแมนกลบเกลื่อน ไปกับเพื่อนผู้ชายคนไหนก็ยังออกข่าวคู่เกย์ชัดๆ ขนาดยกกองเป็นสิบ แต่โดนคร็อปรูปเหลือแค่ 2 ให้เขียนข่าวจนได้นั่นแหละ”

“เรื่องนั้นเข้าใจครับ แต่เก็ทหมายถึง คนใกล้ชิดพี่เป็นเกย์ พี่กายว่าพ่อกับแม่...” ผมอึงอลในใจ
           ครอบครัวรับได้แค่ไหน หรือควรเลิกคิดถึงไปเลย
“เก็ทหมายถึง?”
“เผื่อเก็ท...ชอบ...ผู้ชาย...ขึ้นมา”
“555 จะเป็นเกย์?” พี่กายขำ
“เก็ทถามดู พี่กายว่าคนในครอบครัวบ้านอื่น เขาจะรู้สึกยังไง”
“เก็ทไปชอบเด็กผู้ชายที่ไหนเข้าล่ะ”
“โห้ย! พี่กาย คือเราโดนข่าวแบบนี้ทั้งคู่ไง พ่อยังเฉย แม่ก็แฮปปี้ด้วยซ้ำ เก็ทเลยอยากรู้ว่ายังไงกันแน่” ผมย้ำวนไปวนมาว่าอยากรู้หลายรอบ
          คล้ายสะกัดกั้นตัวเองพลางๆ

“เก็ทน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะ พี่ว่า” พี่กายอมยิ้มใจดี
“คร้าบ เป็นอะไร ทำอะไรก็ได้อย่างที่ลูกเลือก ขอแค่ไม่เบียดเบียนใคร แล้วก็เป็นคนดีก็พอ” ย้อนประโยคบุพการี เอ่ยให้ยินบ่อยครั้ง
“ก็นั่นแหละ คำตอบ”
“มันเยอะไงครับ เก็ทก็เลย...” ผมยังวอแว ไขว้เขวข้างใน
“ถ้าเป็นจริงๆ พี่ว่าพ่อกับแม่รับได้อยู่หรอก แค่อาจต้องให้เวลา ทำความเข้าใจกับท่านบ้าง”
“ฟู่! ครับ” เผลอเป่าปาก เดาคำตอบได้ตรงเผง ซื้อหวยคงถูกสามนัดซ้อน

“ไม่มีพ่อกับแม่คนไหนใจร้าย ไม่รักลูก หรือไม่เห็นด้วยกับทางที่ลูกเลือกแล้วหรอก...เพียงแต่ถ้าคิดถึงจิตใจลึกๆ คงไม่อยากให้เกิด แล้วถ้าพี่เป็นพ่อกับแม่เราก็คงขัดขวางไว้ก่อน”
“...” เงียบงันกับประโยคสุดท้ายที่ว่าไม่เห็นด้วย
“รู้อยู่ แม่น่ะกลัวอยู่เรื่องเดียว แล้วข่าวสมัยนี้ก็ลงซะเว่อร์เกินไป พอรักไม่สมหวังก็ฆ่าตัวตายมั่งล่ะ ทำร้ายกันรุนแรง ทำนองนั้น"
"ก็..." ผม
"เพราะกลัวลูกเจ็บ รักผิดปกติธรรมดาสามัญแบบนั้นสังคมไม่ยอมรับง่ายๆ พ่อกับแม่ทนเห็นลูกเจ็บปวดไม่ได้หรอก จริงไหม” พี่กายอ่อนโยน สั่งสอนเป็นพ่อคนที่สอง 

         แม่ย้ำเรื่องนี้เสมอ 'ทำไมทำตัวเองแบบนี้ ทำร้ายตัวเองโง่ๆ ไม่พอ พ่อแม่รู้ข่าวจะเสียใจมากแค่ไหน ทำไมไม่คิดถึงหัวอกคนเป็นพ่อกับแม่บ้าง'
แล้วก็ประโยคต่อมา...'ลูกแม่ต้องไม่เป็นอย่างนั้นนะ รักมากแค่ไหนต้องมีสติ ไม่ทำร้ายตัวเองเวลาไม่สมหวัง เข้าไหมลูก'
          เวลาเห็นข่าวรักคุดแล้วคู่รักผิดประเภทก่อคดีสะเทือนขวัญ โดยเฉพาะเรื่องฆ่าตัวตาย
แม่จะเสียใจ เดือดร้อนแทนทุกที
...........

“แต่หญิงชายธรรมดาก็อกหักเหมือนกันนี่ครับ ไม่เห็นมีใครว่า”
“มันก็จริง...” พี่กายว่าไม่ออก
“งั้นรักแบบไหนก็น่าจะเหมือนๆ กัน” ผมสรุปเข้าข้างตัวเองอย่างไม่เคยเป็น
“ก็น่าจะนะ...ช่างเถอะ ทำไมถึงถามพี่ได้ โดนข่าวกับเพื่อนมาล่ะสิ”
“เอิ่ม ประมาณนั้น มีสาววายเขียนนิยายให้ผมกับเพื่อนเป็น 3P กัน” อ้ำอึ้ง ล้วงคำตอบเมื่อเดือนที่แล้วก่อนปิดเทอมจบ ม.ต้น ขึ้น ม.ปลาย
“อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง อย่าคิดมาก พี่โดนนั่งเทียนเขียนข่าวแถมตัดต่อภาพอีก เป็นเรื่องมากกว่านี้เยอะ”
“ครับ พี่กาย”

          อยากจบเรื่อง เพราะวนเวียนไปมากับรักแรกพบกับเรื่องเกย์มากเกิน
จะผิดสังเกตเอาได้ แต่พี่กายกลับจุดประกายบางอย่าง...

“เก็ทรู้ใช่ไหม เหยี่ยวกับเจฟฟรี่เป็นไบทั้งคู่”
“รู้ครับ ได้ทั้งผู้ชายผู้หญิง”
เจอครั้งก่อนพี่เหยี่ยวควงหญิง พบกันเร็วๆ นี้กลับควงกันมากับผู้ชายเฉย
“มันอกหักจากผู้หญิงถึงหันไปหาผู้ชาย แต่ก็แค่เดท สปาร์คเสร็จกันแป๊บๆ ก็เลิก ไม่เคยคบนานถึงครึ่งเดือนเลยมั้ง นอกจากจะเป็นอื่น เช่น ควงกันออกงาน ทำธุรกิจด้วย จะเป็นละไว้เป็นคนรู้จัก แยกไว้ต่างหาก”
“ที่ได้ยินก็ว่างั้นครับ” ผมเออออถึงเรื่องที่รู้มาแล้ว

           พี่ไอดอลนิสัยฝรั่ง รักชอบหรือควงกันวันไนท์สแตนด์ก็บอกชัดเจน เวลาจะตัดขาดหรือเชื่อมติดง่ายดาย
ไม่เหมือนคนไทยส่วนใหญ่ที่มักจะรอมชอมไม่บอกความนัย
           นิสัยเหมือนเพื่อนสนิทลมเหนือ ไม่ชอบปั๊บมันซัดโป้งเดียวจอด
ไม่เคยเจอพามาให้กันเองซักครั้ง พูดชื่อให้ได้ยินก็ไม่มี
 
           ทำไมนิสัยลึกๆ ถึงเป็นคนเหมือนกันได้ก็ไม่รู้
...............
“มันไม่ได้เป็นเกย์มาตั้งแต่ต้น แต่ผิดพลาดอะไรนิดๆ หน่อยๆ”
“...” เรื่องรักไม่สมหวังของพี่เหยี่ยวกับหญิงสาวคู่หมั้นคู่หมายกลายๆ ย่ำแย่เพราะสาวท้องกับชายอื่น จบเห่!
“ต่างกับเจฟฟรี่ ไอ้นี่มันออกเกย์มากกว่า น้ามัน ลุงมันที่อังกฤษเป็นเกย์ จดทะเบียนแต่งงานกันด้วย เห็นมาตั้งแต่เด็กเลยชิลไม่คิดอะไรมาก”
“ครับ...”
“มันบอก รักไม่มีจำกัดเพศ แต่กูจะทำให้โลกรู้ว่ารักเดียวใจเดียวก็มีได้ จะเพศไหน สปีชี่ย์ไหนก็เถอะ ว่างี้ พวกพี่อึ้งกันหมด หึหึ” พี่กายชื่นชมเพื่อนตัวเอง
“...” ผมอึ้ง เสมือนมีกระจกส่องสะท้อนไว้เตือนตัวเรา

          พี่กายกำลังกึ่งชี้ทางว่า จะกลายเป็นตัวอะไรก็แล้วแต่ ครอบครัวพร้อมรับค้ำจุนอยู่ด้านหลังแน่นอน
และปรากฏการณ์เกย์ก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสจนรับไม่ได้ในสังคมทุกวันนี้
นี่ผมจะได้ตามแบบอย่างพี่เหยี่ยวที่ไม่มีเค้าแววใดๆ สาเหตุจากใบหน้าใสๆ ปากแดงๆ จิ้มลิ้มดวงนั้นดอกหรือ

             อ๋อย วัยรุ่นช่างร้อนแรง มึนหัว ความคิดวกวนปนเปนึกอะไรไม่ออก
...............
“พี่ดีใจนะ บ้านเรามีอะไรก็คุยกัน เก็ทบอกพี่” พี่อมยิ้มสรุปท้ายเรื่อง
“ก็เรามีกันแค่นี้” ผมอิ่มเอม
“อืม มีอะไรก็บอกพี่ละกัน”
“ครับ” สบตาพี่ชายแสนดี รู้สึกความอัดแน่นที่หน้าอกคลายออกจนสามารถหายใจได้เต็มปอดมากกว่าปกติ

“อ้อ เกือบลืม เรื่องเพื่อนสนิทเรา”
“เพื่อนสนิทผม มีอะไรครับ?” เพื่อนคนไหน หลักๆ ก็ไอ้ลม เฟรม เก้ง โจโจ้กับเอก ส่วนเด็กผู้ชายเหมือนทอมบอยคนนั้นไม่นับ ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
“ป้าส่งเสื้อผ้ากับของบาสมาให้จากซิดนีย์ เห็นบอกจะมาพร้อมจักรยานคันใหม่ของเก็ทด้วย”
“ไหนว่าส่งเรือ?”
“ไม่ ลุงโหลดมากับเครื่องได้ จะถึง 2-3 วันนี้เลยมั้ง”
“โย่! เยี่ยม 555” ตื่นเต้นรอฟิคเกียร์คันใหม่
“เตรียมจัดที่ไว้ซะ ห้องเราจะไม่มีที่จอดอยู่แล้ว”
“ผมปลดคันดำไปไว้ห้องเก็บของก็ได้ แต่...ไม่ดีๆ” พึมพำกับตัวเอง

           นับจำนวนไอเทมในครอบครองขณะนี้ทั้งสิ้น 7 คัน จอดพื้น 4 แขวนผนัง 3
เอายังไงดี ขายทิ้งซักคันจะดีไหม ช่วงนี้เสือภูเขาใช้ง่ายกว่า
และสไตล์ที่ชอบก็เป็นแบบโมเดิร์นไม่ใช่เสือหมอบวินเทจ
            คิดถึงจักรยานแม่บ้านคันเก่าผุพังของเพื่อน เวลาเก็บซากยื่นให้ซาเล้ง
มันจะใจแป้วแค่ไหน คนรักชอบจักรยานมากอย่างนั้น...ไอ้ลม
....................

“ไว้พี่ว่างจะเข้าไปหา ซักเย็นๆ หลังเลิกเรียนน่าจะอยู่กันนะ”
“คร้าบ ถ้ารู้ข่าว พวกนั้นได้ล้างท้องรอมั้ง โจโจ้มันอยากกินสเต็กอยู่ แต่เก้งมันอยากกินซูชิ บ่นถึงพี่อยู่นะ”
“นั่นสิ 555”
           พี่กายแวะไปหาพ่อที่โรงแรมแล้วมักจะแอบแว่บไปทำคะแนน
เป็นซานตาครอสใจดีแซงหน้าผมครับ เราหัวร่อกับบรรยากาศผ่อนคลาย
           พี่ชายแสนดีที่หนึ่งในใจ ไม่แพ้อีกตำแหน่งคือพี่ไอดอล
ที่เทิดทูนให้พี่เหยี่ยวเป็นพี่ต้นแบบไม่ใช่เพราะรวยแล้วใช้เงินเป็นฟ่อนไม่มีลิมิต
แต่ด้วยไลฟ์สไตล์ที่น่าทึ่งต่างหาก
          ภายนอกดูเลว เถื่อน แบดบอยส์ เสเพล มั่วได้ทั้งชายหญิง
แต่มองลึกๆ ตามจริงแล้วพี่พวกนี้สุดโต่งกับการใช้ชีวิต คุ้มค่าและน่าสนุกมากมาย
สนุกได้อย่างที่ใจอยากภายใต้ขอบเขตเส้นกำหนดรู้ของตัวเอง...นั่นล่ะที่ผมอยากเป็น

           แต่ตอนนี้จะจัดการข้อปมต่างๆ อย่างไรดี

          ประโยค ‘มีเงินใช้ผีโม่แป้ง’ ผุดขึ้นมาในหัว
วางสนุ๊กเก็บแดงก่อนแล้วค่อยกินดำ
มึงเสร็จกูแน่ไอ้ลม นกต่อตัวสำคัญ
..................
.......................

            สามทุ่ม ระเบียงห้องนอน กดโทรศัพท์หาบุคคลสำคัญ
“ฮัลโหล...” ปลายสายดสียงทุ้มนุ่มตอบรับ
“ครับพี่! ผมเก็ทนะครับ เก็ทน้องพี่กาย” รีบแจ้ง
“อ้อ เก็ทมีอะไร?”
“ผมมีเรื่องให้พี่เหยี่ยวช่วย”

             เอาวะ หมากวางบนกระดาน เดินเกมเริ่มเล่น!!!


************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน6 บีน้อยและกลอยใจ (20-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 21-07-2012 09:44:58

อร๊ายยยย มาแล้ว   :impress3:
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขค่ะ
พี่ไอดอลมาแว้ว ไม่ได้มาสถานีเดียว มีพูดถึงพี่ๆ คนอื่นๆ อีกด้วย หุหุ

แต่อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว เพราะ....

1)  "มึงเสร็จกูแน่ไอ้ลม นกต่อตัวสำคัญ"   แหม... นกต่อหาบีหรืออย่างไร
2)  “ผมมีเรื่องให้พี่เหยี่ยวช่วย”   ช่วยอารายยยยย
3)  "เอาวะ หมากวางบนกระดาน เดินเกมเริ่มเล่น!!!"   ระวังจะเข้าตัวนะเก็ทจ๋า

ลุ้น... เดี๋ยวเค้าสองน่าจะได้เจอกันชิมิ  :กอด1:

ส่วนพี่เก็ท ครอบครัวเข้าใจ สบายไปแปดอย่าง
แต่กว่าจะเข้าใจกะบี ม.6 โน่นหรือเปล่า ... ค่อยๆ ตัดฉาก (ดังฉับ) ค่ะ

ขอบคุณคนเขียนค่า สู้สู้ ^^
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 21-07-2012 13:16:35

เก็ทโชคดีจังมีพี่กายคอยอยู่ข้างๆ
ตอนนี้ได้เจอพี่เหยี่ยวแค่ชื่อ ก็ทำเอาเพ้อด้วยความคิดถึง
อีกไม่นานลมจะได้เจอพี่เหยี่ยวแล้วจิ  :impress2:
แล้วเก็ทจะใช้ลมเป็นนกต่อทำไรน้า
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 21-07-2012 13:30:17

ตอนนี้เหยี่ยวขาวออกโรง...หรือจะช่วยเก็ทคิดแผนดักเด็กน้อยกันนี่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-07-2012 13:35:38

พี่กายพี่ชายที่อบอุ่น :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 21-07-2012 13:46:00

เหยี่ยวจะมาแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-07-2012 13:52:04

อยากบอกว่า ชอบเจฟจัง ความคิดนายเท่ห์มาก  o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-07-2012 13:56:13

ครอบครัวอบอุ่นสมใจทุกอย่าง

 o13

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 21-07-2012 14:12:49

 :L2:

“เผื่อเก็ท...ชอบ...ผู้ชาย...ขึ้นมา”  คึ คึ คึ

กิดากรคะ แน่ใจเหรอว่า เผื่อจะชอบ ไอ้เราก็นึกว่า ชอบ ไปแล้วซะอีก
อาการหนักซะขนาดนี้ ตามติด ดูแล เทคแคร์บีน้อยยิ่งกว่าแฟนอ่ะ 555

มีลมเหนือมาแ้ล้ว ก็ต้องมีเหยี่ยวขาวตามมาสิเนอะ ก็เขาเป็นของคู่กัน อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 21-07-2012 15:31:12

แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
 :impress2:
พี่เหยี่ยวของเราโผล่มาแว้บๆแล้วเว้ย
ว่าแต่น้องเก็ทจะใช้ลมน้อยของพี่เป็นนกต่ออะไรจ้ะ
จะเป็นนกต่อเอาไว้ลวงบีน้อยใช่มั้ยเอ่ย
 :z1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 21-07-2012 18:58:36

พี่ชายที่แสนดี
   


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 21-07-2012 21:14:09

เก็ทเพ้อขนาดนี้เลยเหรอ
เด็กเซเว่นนี่เด็ดจริงอะไรจริง
พี่เหยี่ยวมาแล้ว จะช่วยอะไรเก็ทน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 21-07-2012 21:30:02

มาลงให้เร็วมากกกก o22 ดีใจค่ะเปิดมาได้อ่านพี่เหยี่ยวด้วย คิดถึงพี่เหยี่ยวขาวมากกกกกกก :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-07-2012 21:32:20

เก็ทเป็นเอามากแล้วเนี่ย
จะดึงพี่เหยี่ยวมาทำไรล่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-07-2012 09:25:38

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
.................

ตอน 8 เด็กกูและสนูปี้
B’s
     
          โย่! วันอังคาร วันสีชมพูแบ๊วๆ ของบี มาถึงซะที
เช้านี้แหกขี้ตาตื่นมารอรถโรงเรียน (เบนซ์ส่วนตัวของท่านผู้นำ) ตั้งแต่เช้าตรู่
เพราะมันต้องเข้าเวรยืนแถวตรวจความเรียบร้อยของเพื่อนนักเรียนด้วยกัน
ลำบากแย่ ไม่ได้จุ๊บแร็บบี้น้อยของพ่ออีกล่ะ (Y^Y)

"ฮ้าวววว!" หาวยาวเป็นรอบที่ 15 ถึงที่หมายได้ฟุบหมอบกับโต๊ะทันที ฝันหวานจนกระทั่ง...
         (ฟุ่บ!) เบามาก รู้สึกมีใครสักคนมายืนข้างตัว มือแตะหัว
กางนิ้วโอบเหมือนเป็นลูกบาสเกตบอลแต่แผ่วเบากว่า ขยับนิดพอปัดรำคาญอะไรก็ไม่รู้แถวปลายขนตา

“อื้อ...” มุดเข้าแขนตัวเอง มือใหญ่ยังอยู่
“อ้าวเก็ท ตรวจแถวเสร็จแล้วเหรอ” เสียงเหมือนเก้งกับขาเก้าอี้เลื่อนครืด คนเดินผ่านไปมาจอแจ
“...” ไอ้มนุษย์เงาของผมยังนิ่ง
“เก็ท บีเป็นไร?” เสียงทรายเพิ่มเข้ามาใกล้
“...” มันเงียบ มือใหญ่อุ่นดีจัง

         เฮ้ย! นึกได้ โรงเรียนตอนเช้า ยังไม่เข้าแถวด้วย ผงกหัวพรึ่บ!
เอิ่ม ปลายนิ้วเลื่อนตกมาแตะแก้มเค้าง่ะ
“อ่า!” เงอะงะผงะหนีติดพนักเก้าอี้
“เป็นไร?” เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยน ไม่รวมแววตากังวล
“มะ ไม่ ไม่เป็นไร”  ผมติดอ่าง เลียปากซู๊ดน้ำจิ้มหก

          จะเป็นอะไรเล่า แค่ง่วงแล้วเผลอหลับฟุบโต๊ะแค่นี้

“ไม่เป็นไรแน่นะ” ตามมาอังหน้าผากวัดไข้อีก
          โธ่ๆๆๆ ตาเหลือกสิ ครับ กรอกตามองรอบห้องสแกนความผิดปกติ
นี่สถานที่ราชการนะมึง โรงเรียนเก่าชายล้วนของกูว่าไปอย่าง

“แค่ง่วงจริงๆ” ผมบอกย้ำคำตอบ อุบอิบไม่กล้าสบตา
“โทษที นัดเช้าไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร...แล้วนี่มาไง ไม่อยู่รอแถวเคารพธงชาติ”
“วันนี้เฝ้าประตู 2 เพิ่งปิดเสร็จ พวกประตูใหญ่ข้างหน้าถึงจะต้องอยู่  บอกในรถแล้ว ไม่ได้ฟังเหรอ” กูผิดอีกน้อ
“ฟัง แต่มันง่วงไง ฮ้าว!” ผมขยี้ตาประกอบคำรับสารภาพ
         เล่นโทรจิกตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง บอก 7 โมงจะรอเซเว่นหน้าบ้าน
ราชรถมาเกยจนแม่ตามขึ้นไปกระชากผ้าห่มอีกคน
รีบขนาดต้องมาใส่ถุงเท้าบนรถมัน แบบงึมๆ ไม่รู้ตัวออโต้ไพรอท
ไม่น่าบอกว่าจะติดรถไป-กลับกับมันเลย ถอนคำพูดได้ไหม (Y.Y)
………..
“แล้วหิวยัง?”
“หิว! (^0^)” อย่างดัง
“555” มันก็ดังก้อง
"ไปแคนทีนป่ะ" ผมบอกจุดมุ่งหมายว่องไว อีกฝ่ายยืนค้ำหัวได้หัวเราะหน้าหงาย

          ในความรู้สึกผม...ช่างสว่างสดใสและมีชีวิตชีวากว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา
 
“นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นกิน ฮิฮิ” ทรายหัวเราะร่วนอีกคน เหม่ๆ เด็กกำลังเจริญเติบโตนี่นะ
“อีก 15 นาทีเอง ถ้ารีบไปแคนทีนก็น่าจะทัน แต่นี่จะทำยังไงดีล่ะ” โบกกล่องนมรสสตรอเบอรี่กับถุงเครปผลไม้
          พายลูกตาล ครัวซองค์ไส้กรอกชีส แซนวิชไข่ดาวล่อสายตาเด็กหิวโซ
“โอ้วววว! เอามาก่อน” ผมยื้อชูสองแขน ลืมทุกอย่าง
”55555”
“เอามา! หิวๆๆๆ” มันแกว่งให้พ่อของแร๊บบี้ต้องลุกไปกระโดดเหยงๆ เหมือนเล่นกับลูกหมาตัวเล็กจิ๋ว
“เอาเชียว เก็ท” เสียงเก้งจากข้างหลัง
“หึหึ” ไอ้เฟรมอีกคน ไม่มีสายตาข้องแวะกับมันหรอก เพราะ...
“อ้าม! อร่อย ซื้อร้านไหนเนี่ย ซ่ออออดดดดด!” กัดและดูด
          ความสามารถพิเศษของแข็งและของเหลวพร้อมกัน

“ช้าๆ ได้สำลักหรอก”
“กูแย่งดีกว่า ท่าจะอร่อย” เก้งจะเข้ามาแทรก ผมหันควับเอาตัวบัง
“หึ๊! งั่ม!”
“มีหวงด้วย 555”
"555" ไอ้โดเบอร์แมนเฟรมกับเก็ท มันขำผมอ่ะ
..........

          บรรยากาศชื่นมื่นกระตือรือล้น พลังงานวัยรุ่นเหลือเฟือ
เก้งเข้าแย่งไม่ได้เพราะไอ้คนที่รู้ว่าใครคว้าถุงของกินไปโซ้ยต่ออีกที
ป้อนผมด้วย เพื่อนๆ ในห้องหัวร่อส่ายหน้าขำ

           ถ้าให้ดีต้องไม่มี...
“เก็ทททททท!”
“ลม!"
"อ้าว ลม!?”
           ไม่ใช่จากผมหรอก เคี้ยวตุ้ยแก้มป่องเป็นลูกลิงอยู่ระวิง
เสียงทราย เก้ง และเพื่อนแถวนั้นต่างหาก

“เชรี่ยเก็ท! เชรี่ยแล้ว มากะกูด่วน!” ลมที่เพิ่งโผล่เข้ามาคว้าเพื่อนตัวสูง (ที่มีครัวซองค์คาปากทั้งอัน)
            จะพุ่งออกไปใหม่
“อะไอ อีไอ?” นั่นซิ อะไร มีอะไร
“ข้างล่าง เร็ว ไปกับกูหน่อย!” ลมลากแขนดึงกรรโชกแรง
“ลมมีไรอ่ะ?” ผมพลอยตื่นเต้นไปด้วย
“บี! บีคร้าบ ไปดูกันเร้ว!” เทพของผมยิ้มกว้าง คว้าข้อมือผมอีกคน
           อะดีนารีนกระแทกปราณจนรู้สึกได้ มีข่าวดีว่าแม่ถูกหวย 100 ล้านหรือยังไง

“เดี๋ยวๆ ที่ไหน อะไรวะ!?” มันเอาครัวซองค์ที่กัดเป็นรอยฟันยัดคืนถุง แหวะ (-.-)
“ลานจอดข้างล่าง เร็วเก็ท ไปดูเร็ว!”
“อ๋อ กูเข้าใจล่ะ 555” เข้าใจแล้วหัวร่อทำด๋อย
“มีไรวะ/ มีไร!?” เก้งกับเฟรมพยายามมีส่วนร่วม แต่ลมเหนือไม่แล
“ไปครับ บี!”
“อ๊า!” บีน้อยถูกลักพาจะพ้นประตู
“555 กระเป๋าๆ เก็บก่อน!” ไอ้เก็ทกุมท้องกับอาการลุกรนเร่งรีบของเพื่อนสนิทตัวเอง
“เอ้อ ลืมไป/ ตึงงงง!”
           มายก๊อด เจ้าชายสีขาววิ่งย้อนเข้ามาโยนเป้ตัวเองทิ้งโครมใหญ่
บนโต๊ะริมหน้าต่างตำแหน่งประจำ

“เร็วบี!” ลมลากแขนซ้ายผม
“โอ๋ย ช้าๆ 555” 
            ไอ้เก็ทคว้าแย่งกล่องนมจากมือแล้วเข้ากุมแขนขวา
บีรูปหล่ออยู่ตรงกลางระหว่างสองหนุ่มหล่อโฮก

            อ๊าง! อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ทิวากรขอกรี๊ดดังๆ ในใจก่อนครับ (^0^)
.........
.............
...............
.................

  ลานจอดรถเล็ก ด้านข้างอาคาร...
“ทะด๊า! เก็ทมึงดู แหกตาดูๆๆๆ”
“ทะด๊า อะไร?”
“นั่นไงเล่า 2 นาฬิกา ทางนี้” สายลมที่โฉบลิ่วลงมาหยุดอ้อล้อ
          หลบหน้าหลบหลังเพื่อนตัวเองซะงั้น
“ดูอะไรลม มึงจะให้กูดูอะไร?”

           นั่นสิ ดูอะไร ลานจอดจักรยานเต็มคึ่กมีอะไรน่าสนใจ
ถ้าเปอร์เช่หรือเฟอรารี่โผล่มาสักคันก็ว่าไปอย่าง

“โห! เก็ท มึงอ่า” ลมอ้อนเข้ากอดเอว อลวนเนื้อตัวเพื่อน ผมอึ้งอีกรอบ
          คราวก่อนเทพคนนี้สลึมสลือเพิ่งตื่นต้องหาที่พิงร่างกายนั่นพอรู้
แต่นี่สติสัมปชัญญะครบถ้วน เอ่อ ไม่ถ้วนก็ได้ เพราะลมเหนือโหมดหลุดขรึม
 แจ่มใสเกินเหตุ ร่าเริงตื่นเต้นเป็นเด็กๆ แบบนี้เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน

(“ว้าย! นั่นพี่ลมล่ะ”)
(“กรี๊ด! กับพี่เก็ทด้วย”)
(“น่ารักอ่ะ แต่ทำไมพี่ลมตัวสูงจัง ใช่พี่ลมแน่เหรอ”)
(“น้องคนนั้นน่ารักอ่ะ เอ๊ะ! ไม่ใช่น้อง นั่นพี่ ม.4 ด้วยนี่นา”)
(“ใช่ พี่ พี่อะไรนะ ที่อยู่ห้องเดียวกันเปล่า”)
(“ใช่ๆ ที่เหมือนพี่ลมตอนปีก่อน น่ารักเว่อร์ว่ะแก”)
            ขอบอกว่าเพศหญิง ม.ต้น ทั้งนั้น ใกล้เวลาเข้าแถวและอาคารนี้อยู่ระหว่างใจกลางหมู่ตึก
ไม่ชุกชุมให้มันรู้ไป
          ว่าแต่ประโยคท้ายๆ คงไม่ได้หมายถึงบีคนนี้นะครับ ไม่เอา ไม่อยากตกเป็นข่าว
เสียงแชะ! โดนถ่ายรูปมือถืออีก ไม่แคล้วเป็นมือที่สามชัวร์
ชีวิตช่างบัดซบ หนีจากชายล้วนมาเจอสห นึกว่าจะรอด

“555 ไหน มีไร ลากกูลงมาเพื่อ” ไอ้นี่ก็หัวเราะอารมณ์ดีเกิน ปล่อยคุณเพื่อนสนิทกระทำชำเราร่างกายอยู่ได้
"นั่นๆ เห็นยัง"
“อ๋อ! กูว่าล่ะ ตาไวนะมึงนี่ หึหึ” ไอ้เก็ทยังขำเพื่อนไม่หาย มือก็ไม่ปล่อยแขนผมอีกต่างหาก อุเหม่!

“มึงว่าของใคร เท็ตซึซัง พี่เหลิม หรือของไอ้เอ็กซ์วะ?” ลมร่าเริงจัด พาดแขนโอบบ่าเพื่อนแนบชิด
           ซบแก้มลงคลอเคลียแต่ตาจ้องเป๋งไม่ละที่หมาย
“ไม่ใช่หรอก พี่พวกนั้นเล่นเอ็กซ์ตรีม-ฟรีสไตล์ไม่ใช่แบบนี้ ปะ ไปดูใกล้ๆ เผื่อติดชื่อ”
“อ๊า! อย่าเก็ท อย่า!” ลมรั้งสองมือไม่ให้เพื่อนลงไปที่ลานจอด
“555” ไอ้นี่ก็หัวร่อไม่หยุดทั้งที่จับข้อมือผมอย่างแน่น
“...” บีน้อยมึนตึบ จ้องลานจอดจักรยานเขม็ง สลับมองสองคนที่ฉุดรั้งกันอยู่

            มีอะไร คุยกันเรื่องอะไร ทำไมเค้าไม่รู้เรื่องด้วยอ่า

“เก็ท~ กูอยากได้ๆๆๆ” แง! ลมเทพของเค้าอ้อนได้ด้วย
“ก็กูจะไปดูให้ไง” เพื่อนเก็ท
“อย่าเชียว อย่าแม้แต่คิด”
“55555”

             มันสองตัวเป็นบ้าไปแล้ว ผมค้างเติ่งตัวแข็งเป็นหิน
เพราะลมเพื่อนรักคลุกหน้าลงกับหัวไหล่เพื่อนสนิท โอบคอฉุดดึงตัวอีกฝ่ายไว้แน่น
วนเวียนหลุดร่าเริงไม่เป็นภาษาอยู่
           ไม่อยากบอกว่าเพื่อนๆ น้องนักเรียน (หญิง) หยุดมองกันเต็มรอบๆ โคเวอร์เวย์ที่พวกเรายืน
 เอ่อ อาจารย์ปกครองอยู่แห่งหนใด เจ้าชายของผมกระทำอนาจารหัวหน้าห้อง ม. 4/1 ครับ

“เฮ้ย! ไรวะ?” มือที่สามเข้ามาแทรก รูปหล่อกล้ามล่ำนักกีฬาเหรียญทองคะแนนเต็มสิบของผมนั่นเอง
“หมอก~"
"ไอ้หมอก! 555” สองเสียงจากไส้เดือนสองตัว

             ลมเหนือผละจากเก็ทเข้าเกาะแขนคนตัวสูงกว่าทันที
คลอเคลียเป็นแมวน้อย วนหน้าวนหลังนักฟุตบอลไม่หยุด

“อือ~ อื๊อ~อื่อ” ลูกแมวแปลงร่างมีฮัมเพลงคลอเล็กๆ อีก
“...(-.-)...” บีปวดหัวตึบ
“555” หมอนี่ก็แดกกัญชาหัวเราะเป็นบ้า ปล่อยแขนกูได้แล้ว สัด!
“ไรวะ เก็ท นี่เป็นไร?” หมอกมองลม

            ผมว่าหมอกถามไปอย่างนั้นเอง เพราะสายตาไม่ได้ละจากร่างขาว
ที่วนเวียนเกาะเอวแตะบ่า เลี้ยวลอดตัวไปมา อ้อมไหล่ซ้ายไหลมาขวาตัวเอง
กลายร่างเป็นลูกแมวพันแข้งพันขาเวลาจะอ้อนต้องการอะไรสักอย่าง
           นึกสงสัยนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มยังโฟกัสจุดเดิมไม่วาง
เผลอมองตามด้วยมันไม่มีพวกเรา 3 คนอยู่ในคลองจักษุนั้น

(“กรี๊ดดดด~ พี่ลมกับพี่หมอก”)
(“หมอกหล่อนะฮ้า!”)
(“3P เลยแก๊!”)
(“ไม่เอา หมอกน่ะ ของพี่นะยะ”)
          เสียงนักเรียนหญิงแท้และชายเทียมกระแทกออร่าสีม่วงเข้ารูหูแว่วๆ
 บีเครียดกับอาการมืดแปดด้าน กูงงงวยอย่างจัดๆ ใครก็ได้ช่วยเฉลยที

“นั่นเลย ที่กูออนเอ็มมึงเมื่อคืน” เก็ทคุยกับเพื่อนมาใหม่
“อ๋อ เข้าใจล่ะ หึหึ” คราวนี้เป็นหมอกซัดยาบ้า อารมณ์ดีเข้าไปอีกคน
           ฮื่ย! พวกห่าเหวนี่มันขำอะไรฟะ มีลับลมคมในอะไรกัน!?
...................
“ไม่เข้าไปดูใกล้ๆ ล่ะ” หมอกก้มลงเกือบชิดกระหม่อมลมเหนือ
           กระซิบเบา ราวเอ่ยกับสิ่งของล้ำค่า (หมอกน่าจะเกือบ 180 ลมแค่ 170 ต้นๆ นะ ผมว่า)
“ไม่ๆๆๆ” ลมซุยหน้าผากโหนกสวยกับต้นแขนหมอก
“เป็นไร มันไม่กัดซะหน่อย เผื่อมีชื่อติดไว้จะได้รู้ไง”
“ไม่เอา กลัว”
“กลัวอะไร”
“กลัวอดใจไว้ ม่าย~หวาย!” ลมยิ้มกว้างสว่างไสว
“555” เสียงจากไอ้คนจับกุมมือผม กูอยากถีบมึงสุดๆ นาทีนี้ (>0<)

“มีอะไรกันแน่ หัวเราะบ้าไรกัน!?” ผมเหวี่ยงตาขวาง ประโยคแรกที่ได้เอ่ยที่ข้างล่างนี่
          พยายามสะบัดข้อมือจากคีมหนีบชื่อกิดากร กูจะงอนแล้วนะ
“บีจ๋า~”  ไม่คาดฝัน ลมถลามาที่ผม โน้มเข้ากอดซุกซบ
          ฝังจมูกโด่งลงไซ้ซอกคอ นัวเนียเนื้อตัวเค้า

          กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!! ดังประมาณสามโลก (ในใจ)

“เฮ้ย /เช้ดดด!” หมีควายสองตัวหันควับคอหัก
“วู้! มึงนี่ มาทางนี้เลยลม” เก็ทโวย คว้าหลังคอเพื่อนตัวเอง
“เผลอไม่ได้” หมอกช่วยอีกแรง
“...(^///^)...” บียังกุมแก้มตัวเองแน่น ตีปีกเหินหาวสู่ท้องฟ้า

          อ้าง! ความสุขจุกล้นหาไหนปาน จะเรื่องไหนๆ ไม่สนแล้ว
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เค้าถูกลมเหนือเข้าคลุกวงใน ว๋ายๆๆๆๆ

“เอาไป!” เก็ทยัดกุญแจสนูปี้ใส่มือเพื่อน
“ฮ้า! เชรี่ยเก็ท เบียงชี่ของมึงเหรอ!?” ลมเสียงดัง เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเดซิเบลระดับนี้
“เยสสสสสสส! อึ้งล่ะสิ”
(ตุบ!)/ “สัดเก็ท! ปล่อยกูบ้าตั้งนาน”
“โอ๊ย!” เจ้าของจักรยานเจ้าปัญหาทรุดลงมากอดผม เพราะเจ้าชายฮุกหมัดซ้ายเข้าท้องเต็มๆ
“555 สมน้ำหน้า ลีลานัก” หมอก
“อ๊า! สนูปี้เพื่อนร้าก~” สายลมสีขาวร่าเริงลิ่วละล่อง
         พร้อมๆ เสียงหัวเราะของใครหลายคนดังท่วมบริเวณ
.................

         ผมยืนเหม่อมองภาพตรงหน้า ณ ใต้หลังคาซุ้มทางเดิน ช่างเจิดจ้าเกินจะกล่าว
หมอกช่วยยกตัวรถออกจากที่ล็อคล้อมาตั้งบนถนน ลมเหนือปั่นวนกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม
 ท่าทางสดชื่นอย่างไม่คิดว่าจะได้เห็น
         สายลมสีขาวกับจักรยานทรงเสือหมอบสีดำพาดลายสีเงินซิลเวอร์
เส้นตัวโครงบอบบางมากกว่าจักรยานปกติ ปลิวลอยท่ามกลางแดดอุ่นยามเช้า
คละเคล้าเสียงหัวเราะ เป่าปากแซวฟิ้วฟ้าวไม่หยุด
          ลมเหนือกับเจ้าสนูปี้...

          เพิ่งรับรู้นาทีนี้ ลมบ้าจักรยานฟิคเกียร์  (อย่างหนัก) ลอบมองคนที่ยืนเคียงข้าง
สายตาจับจ้องเพื่อนของตัวเองก็จริง ทว่ามือใหญ่ยังกุมข้อมือผมไว้แน่นหนึบ
มันก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ
..................
.....................
         (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 สนูปี้และเด็กกู (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-07-2012 09:26:04

(ต่อ)
................
.....................

          ว่ากันตามจริงก็น่าจะจบวันสีชมพู สีโปรดของผม (อ้อ ผมเกิดวันอังคารด้วย)
ได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุดวันหนึ่ง ถ้าไม่มีเหตุการณ์คาบบ่ายคลายเครียด
“เก็ท มึงขายต่อหรือยกให้มันนะ?” เอกถามก่อนจะเริ่มคาบฟิสิกส์
“ทั้งคู่นั่นแหละ”
“ยังไงวะ เบียงชี่นั่นเกินหมื่นไม่ใช่เหรอ?”
“ราคาตอนนี้น่าจะสองหมื่นต้นๆ แต่ตอนกูนำเข้าแค่ 15,000 ไม่รวมชิบปิ้ง เบาแค่ 7 กิโลเอง” อดีตเจ้าของจ้อสาธยาย

           ทำไมต้องมาล้อมวงเสียงดังข้ามหัวกูข้ามตัวด้วย บีน้อยเศร้า (Y-Y)

          ผมนั่งโต๊ะกุมมือตัวเองแน่น ฟังเอก เก้ง เฟรม เก็ทคุยกันโฉงเฉง ถกกันเรื่องเจ้าสนูปี้ครับ
ที่เวลานี้ย้ายค่าย เปลี่ยนมือเป็นของลมเหนือเรียบร้อย ฟิคเกียร์ดีไซน์สวย ราคาตบหัวผมคว่ำจนเห็นดาว
 จักรยานบ้าอะไรราคาเท่ารถมอเตอร์ไซค์ ช่างใจกล้ามากที่บังอาจยกให้เพื่อนรักถึงขนาดนี้
           มิน่าเมื่อเช้ากำชับลุงคนขับเสียดิบดี
‘ตอนเย็นลุงเอาขาตั้งมาด้วยนะครับ ถุงสีดำบนโต๊ะคอม ผมลืมเอาลงมา'
           ขนาดขาตั้งยังไม่เหมือนชาวบ้าน บุญตาทิวากรเหลือเกิน
เมื่อเช้าจะเอาขึ้นรถยนต์มันไม่ยอมให้ผมลองปั่นด้วย บอกขาสั้นไป-ห้าม แง๊!

“มึงมีอีกเปล่า กูอยากได้มั่ง” เก้ง
“ปั่นยากนะมึง ไม่ใช้เบรคอีกต่างหาก” เอกหันไปหาเก้ง
"ถึงมีก็เอาออก แต่เดี๋ยวกูใส่ให้ใหม่ก็ได้เก้ง" อดีตเจ้าของชื่อกิดากร
“เอาแค่ธรรมดาก็พอ ไม่ต้องฟิคเกียร์” เฟรมยืนเยื้องด้านหลังเก้งบอกเชิงสั่งเก็ท
           พลางปรามเพื่อนร่างเล็กกว่าตัวเองไปในตัว
“ก็กูอยากได้ฟิคเกียร์!” เก้ง
“เอาไงแน่ จะกีตาร์หรือฟิคเกียร์” เฟรม
"ก็ทั้งคู่"
"เน่!" เฟรมกับเก้งจะใส่กันรอมร่อ ถ้าไม่มีเหตุการณ์พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก

          โจโจ้เข้ามาพร้อมชีท ตามด้วยเต๋าและข่างหนังสือเต็มหอบ
“เก็ทช่วยที!"
"หนักเว่อร์ว่ะ"
"OK!"
"เพื่อนๆ แบบฝึกหัดกับชีท หยิบคนละชุดนะครับ” เต๋ารองหัวหน้าเหงื่อซก
           หัวหน้าห้องแสนดีใช้แรงเพื่อนจึงละจากผมได้ฤกษ์ไปช่วยอีกคน...เกือบทุกคนในห้องฮือฮารุมของใหม่

“บีได้ยัง?” ต้นจั๋งชูเอกสารจะยื่นให้
“อ่า---/ได้แล้ว” ผม/ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร

             แม่ม ชักจะมากเกินไปล่ะ วันนี้ทั้งวันผมคุยกับต้นจั๋งและนัยแค่ 2 ประโยค
 ‘เป็นไงมั่ง’ กับ ‘กินข้าวยัง’ นอกนั้นโดนมันหิ้ว จบข่าว
 (ไม่ต้องพูดถึงแอนนาและหญิงแป๋ม ไม่ได้อยู่ใกล้ระยะ 2 เมตรกันหรอก)
          จะสิงเข้าท้องกูเลยดีไหม จะได้ไม่ต้องตัวติดชิดเชื้อเป็นแฝดอิน-จันขนาดนี้
ผมฉิวแต่มีคนฉิวกว่า...

           ลมผ่านวูบเข้ามาในห้องพร้อมหมอก ใช่! หมอกชายไทยใจกล้า
 ห้อง 2 กล้าเหยียบถิ่นห้อง 1 ท่าทางชิลเสมือนเดินเล่นหลังบ้านตัวเอง
“ก็บอกว่าไม่เอาไง ทำไมต้อง---” ผมเห็นคนตัวขาวสูงกอดอก เคร่งเครียดมาดนิ่ง ออร่ามาคุเกินปกติของลมเหนือ
“จะพูดทำไมอีก กูจ่ายให้แล้วไง” หมอก
“ก็กูบอกว่า---” ลมยั้งประโยคอีกครั้ง ผมถูกความสนใจหันเหไปหา

“อ้าว! หมอก” เก้ง
“ไงวะ เรียนไร ไมอยู่นี่ได้?” เอก
“หมอก...” ทรายหันมาเห็น
“หมอก~มานี่ด้วยเหรอ เรียนอะไรต่อคะ?” นิสายิ้มสวยย่างกรายจากหน้าห้องมาหลังห้องเกือบจะทันที

            เพื่อนกลุ่มใหญ่มากหันมาสนใจ แทบจะเรียกว่าปรากฏการณ์ป็อบสตาร์ปรากฏตัว
ผมจับด้านหลังเข็มขัดเก็ทดึงทึ้งเล็กๆ ด้วยเห็นดาราสาวนาม ญาดานิสา แทบถลาเข้าหาชายหนุ่ม
            เอาล่ะเหวย เอกท่าจะกินแห้ว

“...ไรครับ?” มันพูดซะเพราะ ชะโงกก้มมาให้กระซิบใกล้อีกต่างหาก
“...ลมเป็นไร?” ผมโน้มไปหา ว่าเบาข้างหู
“...อยากรู้เหรอ”
“...อื้อ” พยักหน้าว่าง่าย ตาแป๋วรอฟัง
“555 เด็กดี ค่อยรอตอนกลับนะ” ขยี้หัวกูต่อหน้าธารกำนัล (-0-)
“โด่!” อดอีกล่ะไม่ใจเลย คนกำลังอยากรู้ แล้วหน้ามึงก็ทำท่ากุมความลับมากมายซะขนาดนั้น
            ต้องรอถึงในรถส่วนตัวหลังเลิกเรียน คิดแล้วคลั่งไม่อยากรอ

            แล้วก็ซีนเซอร์วิสวาย...
"บี..." ลมอ้อมมาลากเก้าอี้เข้าชิดนั่งข้างผม ซบหน้าลงกับลาดบ่าด้านหลัง
           (^///^) ว๋ายๆๆๆ เค้าร้องกรี๊ดจริงๆ นะเออ
"อ้าว?" เอกท้วง
"ไรวะ?" เฟรม
"นี่ใครก็ได้ ช่วยบอกกูที มันยังไงกันเนี่ย มันเป็นอะไรอีก!" เก้งโวย จ้องมองอาการผมกับลม
          ไม่รวมบุคคลยืนค้ำหัวกำลังส่งสายตาเพลิงพิฆาตมฤตยูจะกินตับบีน้อยอยู่

"เรียบร้อย กูไปก่อนนะ" หมอกตบบ่าเก็ท จะเดินออก
"เอ้อ!" ไอ้นี่ก็สบายอารมณ์เกิน โบกมือลาเพื่อนหยอยๆ
“หมอก~ไปไหนคะ!?” นิสาถลาตามเร็วรี่
“นิสา!” เอกเรียกแต่ไม่ทันการณ์  ชายหนุ่มหญิงสาวพ้นห้องไปแล้ว
          มาเร็วเคลมเร็วไร้ร่องรอย ท่าทางเราจะเสียดาวโรงเรียนให้นักฟุตบอลแข้งทองชัวร์
แต่ก็น่าล่ะนะ ได้ข่าวว่าบ้านพระเอกคนนี้ทำกิจการฮาร์ดแวร์-ซอฟแวร์
 ยึดหัวหาดเอเชียใต้ ไล่ขึ้นไปถึงจีนลูกค้าหลัก บ้านรวยมั่ก
แถมอนุญาตให้ใช้เงินแบบอันลิมิตเหมือนในนิยาย

          บระเจ้าจ๊อด-มัน-ยอด-มาก!!! ขอเป็นติ่งไฝเล็กๆ ข้างแก้ม บีก็ยอมนะเออ
..............

"เป็นไรลม?" กลายเป็นโจโจ้ที่เพิ่งเข้ามาเป็นคนเอ่ยถาม
"..." ยืย กลิ่นบุหรี่โชย ผมกลั้นหน้านิ่ง แต่ลมหันหนีทันที
         ซุกดมบ่าด้านหลังบีน้อยแล้วนิ่งอยู่ตรงนั้นนานมาก

          อ๊างงงงงงงงงง! กระดิ่งเล็กจิ๋วตีดังกังวานก้องในหัว

          แย่จัง! มันเย็นจะเลิกเรียนแล้ว กลิ่นตัวกลิ่นเหงื่อ เค้าไม่อยากเลยอ่า
ไม่มาตอนอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ทาแป้งตัวหอมเย็นชื่นใจนะ
"บีหอมจัง กลิ่นแป้งเด็ก ยี่ห้ออะไรน้า" กรี๊ดดดดดดด! รอบที่สองของวัน
"มานี่!"
"อ๊าซซซซซซ-เชรี่ยเก็ท!" ณ วินาทีได้รู้ชัด กูโดนหมายหัว ชัวร์!

           ลมเทพหน้าหงายเพราะเพื่อนรักเข้าชาร์ท เรียกอาการนี้ว่า ลากคอขึ้นไปซัดครับ
ไร้คำบรรยายเพราะบีค้างเติ่งจากการไซ้เมื่อครู่อยู่

“เอาล่ะ ไอ้หมาของขึ้น” เก้งกับโจโจ้
“กูตาฝาดไปป่ะ มันสองคนเล่นโหมดงี้เป็นด้วยเหรอวะ”
“กูก็เพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะ”
“เฮ้ย นั่นมึงลงมือกับเพื่อนสนิทเลยนะเว้ย!”  โจโจ้ออกปาก
“เบา!” เสียงสุดท้ายอย่างดังจากเฟรมทำผมหันหลังกลับไปมอง
          คนไซ้ซอกคอเมื่อกี้โดนล็อคคอจากข้างหลังอยู่
พยายามดิ้นหน้าดำหน้าแดงหนีแขนเพื่อนค้ำคอ

“แอ่ก! แค่กๆๆ” กว่าจะปล่อย เจ้าชายของผมก็ปางตาย
“ไม่ได้! ลม คนนี้น่ะ---” หยุดประโยคอีกล่ะ แล้วเฉยทั้งคู่ มองหน้ากันนิ่ง
          แต่ลมของผมมียักคิ้วเล็กๆ หรือผมตาฝาดหว่า
อะไรต่อ จะให้รู้ภาคต่อกับพวกมึงไหม เฉลยซะที!!!
................
.....................

“แม่มเร็วชิบ! หายไปไหนวะ”
“ไร?” เฟรมถามเอกที่เยี่ยมหน้าเข้ามาอีกรอบ หลังจากวิ่งตามคนคู่ออกไป
“หมอกกับนิสาน่ะซิ นี่ขนาดกูวิ่งตามติดๆ เลยนะเว้ย”
“มันเรียนชีวะมั้ง มึงไปทางไหนล่ะ” ข่างเพื่อนเก่า ก๊วนฟุตบอลทีมเดียวกับหมอกเข้ามาแจม
“บ้าเอ๊ย! คนละทาง” เอกฉุน กำหมัดทุบฝ่ามือตัวเองเหมือนโกรธมาก

           ทางฝั่งผมยังสาละวนกันไม่เลิก...
“แค่กๆ คอกู สัดเก็ท!” ลม
“ก็กูตกลงกับมึงแล้วไง ห้ามล้ำเส้น ไม่งั้นกูเอาคืน”
“โอ๋ย ไอ้คุณเพื่อนคร้าบ ลมเหนือกลัวแล้วจ้า เพื่อสนูปี้นะๆๆ ”

            ท่าทางสองคนนี้มีลับลมคมใน มีตกลงอะไรกันลับหลังแน่ๆ
เพราะเป็นครั้งที่ 2 ที่ผมได้ยินว่าจะเอาคืนหรือเอากลับประมาณนั้น
แล้วเจ้าชายน้ำแข็งอย่างลมต้องอ้อล้อเก็ท
           ผมตกข่าวเพียงแค่หลุดห่างจากตัวมันแค่เอาของไปเก็บล็อคเกอร์
ขณะพักเที่ยงเท่านั้นเอง จะวาร์ปเร็วไปไหน มีซีเคร็ทอะไรกันแน่

“มีอะไรกันวะ มึงมีอะไรกับหมอก มันทำอะไร?” เอกก้าวพรวดมายืนตรงหน้าสองคนที่ค้ำคอกันอยู่
          เอิ่ม หน้าโต๊ะกูนั่ง เต็มๆ จอเกาะริงไซด์ศึกแดงเดือด (Y-Y)
“หมอกให้เช่าล็อคเกอร์” ลมชิงตอบก่อน
“กูบังคับเองอีกทีล่ะ” เก็ทตาม
“โอ้! กูโอล่ะ สัดเก็ท มึงนี่เอง ไอ้ตัวการ”
“ปั่นจักรยานจะให้ตัวหนักของพะรุงพะรังได้ไง แล้วกูเป็นสารวัตรนักเรียนไม่ให้ใครสิงว๊อย! ผิดระเบียบ”
"แสดงว่ามึงเอาบัตรนักเรียนกูไปให้มันงั้นสิ" ลมหรี่นัยน์ตา จะเช่าล็อคเกอร์ต้องใช้ครับ
"เยส!"
“งั้นยอม!” ลมหย่าศึกง่ายดาย ยกสองมือถอยเข้ามุมตัวเอง
           เหลือสองคนประจันหน้า เอกกับเก็ท แดงเดือดคู่ใหม่
“แล้วกับนิสา?” เอกตรงเป้า เอาล่ะเหวย เพื่อนจะแตกคอเพราะหญิง

            ผมกำลังชั่งใจ หยั่งเชิงเหตุการณ์ความน่าจะเป็น...
เพศหญิงเป็นซับเซ็ตของเพศผู้ วิถีธรรมดาโลก

            กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม คานก็เข้ามาสอด...
“นิสาเป็นไรคะเอก?” แม่เจ้า นิสาแสนสวยกลับมาพอดี อดดูมวยคู่เด็ดอัศวินดำ
“นิสา~/นิสา!” หลายเสียงหลายสายรายรอบ สาวสวยคนนี้ยังกุมชะตาใครหลายคนด้วยความน่ารัก สวยใสยิ่งกว่าใครๆ

            เอกเปลี่ยนโทนหล่อ ไม่รวมหน้าตากรุ้มกริ่มโปรยเสน่ห์ โอ้ว้าว! สามารถแฮะ
“นิสาไปไหนมาครับ”
“นิสาไปตามหมอกมาค่ะ พี่ที่กองถ่ายอยากให้ไปเทสต์หน้ากล้อง นิสาเลยไปติดต่อให้ก่อน ฮิฮิ”
“มีหนังใหม่เหรอครับ ประมาณผมได้ไหม” กิ้งก่าเอกเปลี่ยนสี
“โอ้โห! เพื่อนกูจะเป็นดารา ผมด้วยได้เปล่า” ข่างจอมเสือก
"ข่างอยากไปเทสต์หน้ากล้องด้วยเหรอคะ ไปซิ เดี๋ยวนิสาพาไป" คุยกันเองครับ

“ทำไมพี่ที่โน่นถึงรู้จักหมอกได้...” เก้งกอดอกครุ่นคิดวิชาการ เอ่ยคำถามประโยคเดียวกับใจผม
“นิสาอัพเฟสรูปเพื่อนในห้องเราค่ะ พี่เค้าสนใจลมด้วยน้า” เบี่ยงประเด็นมาทางนี้จนได้
“เหวอ---!” ลมที่ถูกกล่าวถึง
“เอาแล้วไง” เก้ง
“คิดไว้ไม่ผิด” เอก
“กูว่าแล้ว มึงโดนอีกล่ะ ลม” เก็ทข้างตัวผมพยักพเยิดกับเพื่อนในข่าว
"หึ!" ไม่เซย์โนธรรมดา ยกสองมือไขว้กากบาทกั้นทางรถไฟทันที

          ท่าจะไม่โปรดของจริง เพราะเท่าที่แอนนากับแป๋มเล่าเรื่องลึกๆ ให้ฟัง
 สายลมคนนี้ให้ใครอื่นจับตัวได้ยาก ไม่รวมนิสัยส่วนตัวพิถีพิถันมากมาย
แค่เรื่องกินนอนก็ผิดแผกกว่าปกติวิสัยเด็กธรรมดาสามัญอย่างเราๆ ท่านๆ อย่างเห็นได้ชัด

'มีคนเดียวที่เข้าหน้าลมได้ และลมเล่นด้วย นั่นก็คือเก็ท...เก็ทคนเดียวเท่านั้น' แอนนายังดังสะท้อนเป็นลูกปิงปองในหัวผม
.............
.................

"จะเป็นอะไรไปวะ เป็นดาราดัง ดีออก มีแต่คนรู้จัก" โจโจ้
"แค่กๆ ออก-ไป!" ลมกำปั้นจ่อปาก ไอโขลกๆ หลบโจโจ้พัลวัน
"โจโจ้ ไปไกลๆ ก่อน" เพื่อนสนิทเข้าขวางเอาตัวบัง ดันโจโจ้ห่างจนสุดปลายช่วงแขน
           ผมงุนงงในตอนแรก นึกได้ว่าอาจเป็นข้อไม่ชอบกลิ่นควันบุหรี่
"อย่างลมดังแน่นอน นิสารับรอง" นิสาลัลล้ายิ้มแย้ม
"ไปเทสต์สิวะ ไปด้วยกันดีกว่าลม" เอกคะยั้นคะยอ

"พวกที่กองจะหานักแสดงหน้าใหม่เหรอ นิสา?" ผมเพิ่งได้เปิดปาก
“ไม่เชิงค่ะ ก็ไปเป็นเอ็กซ์ตร้าตัวประกอบนี่แหละ ถ้าใครเข้าตาเค้าก็เรียกเอง แต่อย่างลมกับหมอกนิสาคุยให้ได้”
"ใหญ่เน๊อะ พออยู่ในวงการ ดังเข้าหน่อยก็มีเส้นสาย แนะนำใครต่อใครก็ได้" น้ำเสียงเก้งได้ใจผมจริงๆ
"ช่าย! คุยกับผู้กำกับได้ด้วยล่ะเก้ง" ผมผสมโรง

           กูไม่ชอบอะไรประมาณนี้ (="=)
แล้วเจ้าชายของผมก็ไม่จำเป็นต้องหลบอยู่ใต้ชายกระโปรงชะนีหน้าไหน บีไม่ยอม

"เพื่อนผมมีจ๊อบแล้ว มันไม่ไปหรอกนิสา ถ้ายังไงก็เหลือหมอก ลองถามเอาเองละกัน" เก็ทขวางลมไว้
         เรา 3 คนยืนดาหน้า ไอ้เพื่อนสนิทอันดับหนึ่ง ผมและเก้งตั้งกำแพงหนาแน่น
"อ๋อได้...ก็แล้วไปสิ" นิสาหน้าม้านเล็กๆ แต่ยอมถอยทัพ เหลืออีกคนที่ไม่...
"เฮ้ย! รับจ๊อบไหน นี่เงินเยอะมากเลยนะ ออกผ่านหน้ากล้องไม่กี่นาทีก็ได้เป็นแสน" เอก
"เหอะ!" เสียงจากเฟรมที่หมุนตัวหนีไม่อยากฟังความต่อ

"เป็นไรเอก ถ้ามึงอยากก็ไปกับนิสาเองได้นี่หว่า" เก้ง
"ใช่! ลมไม่ไปหรอก" ผมกอดอก เชิดหน้าเต็มที่
"ไม่ต้องมายุ่งเลย ไอ้ตุ๊ด!" เอกหันมาตะคอกผม
"ถึงกูจะ---/(ตรึ๊งงงงงงงง!)"

             เก้าอี้ล้มโครมใหญ่เบรคประโยค 'ถึงกูจะตุ๊ดก็ไม่หนักหัวใครว๊อย!' ทิ้งแค่คอ
ทั้งห้องเงียบกริบ ลมเหนือยืนเด่น เท้าข้างหนึ่งเหยียบเก้าอี้ล้ม เท่ค่อด^^

"เอก อย่ายุ่ง ไอ้ตุ๊ดนั่นน่ะ...เด็ก-กู!"

           มายก๊อด! กรี๊ดดดดดดดดดด! ครั้งที่สาม (อย่างดังสุดๆ ในอก)

           ทว่ามีคนช็อคมากกว่า
"เชรี่ย!"
"เชรี่ย!"
"เชรี่ย!"
"เชรี่ย!"
          4 เสียงพร้อมใจส่งเสียงดังพยางค์เดียว
เอก เฟรม เก็ทและคนสุดท้าย...หมอกที่ย้อนกลับมายืนเด่นกลางประตู


 ************************TBC by puppyluv

edit; nokkie ขอบคุณมาก ใช่คำ 'ชีวิตชีวา' ขอบคุณมาก^^
        หลายคนทายถูกเรื่องสนูปี้ รักลมเหนือจริงนะนี่ 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 22-07-2012 10:13:53

มีงานเข้าซะแล้ว บีน้อย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-07-2012 10:15:50

 :L2:
ลมน่าร้ากกกมากๆ อาการตอนหลงใหลได้ปลื้มฟิคเกียร์ เด็กน้อยมากๆๆ
บีน้อนโดนสิงทั้งวันอ กิดากรลากไปลากมายังแฝดอินจันจริงๆด้วย 555
กิดากร นายหวงบีน้อยได้ออกนอกหน้ามาก เพื่อนเก็ทมีแววว่าจะโดนเพื่อนลมแกล้งซะแล้ว
สรุปว่า วันสีชมพูวันนี้ บีน้อยกรี๊ดดดดดไปสามตลบ

ปอลอ อยากจะตบเอกมันสักที พาลว่ะ เรียกบีน้อยอยางนั้นได้ไง


จัดบวกกันเบาๆนะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 22-07-2012 10:39:39

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องลมของแม่แน่ที่สุด
 :m3:

"เอก อย่ายุ่ง ไอ้ตุ๊ดนั่นน่ะ...เด็ก-กู!"

แต่ขั้นนี้ก็แรงเกินไปนะคะลูกขา
อันนี้มันต้องให้เก็ทพูดซิจ้ะถึงจะถูก
หนูลมดันแย่งซีนซะงั้นนะลูกนะ
 :laugh:

น้องบี น้องเก็ทแม่ขอโทษนะลูกนะ
 :m23:
ทั้งๆที่เรื่องนี้หนู 2 คนเป็นพระเอกนายเอกแท้ๆ
อิแม่นี่ยังแอบปันใจให้น้องลมสุดที่เลิฟซะเยอะแยะ
 :o11:

 :กอด1: ปลอบขวัญลูกๆทุกคนเลย
รักเรื่องนี้จริงๆให้ตาย

 :pig4: puppyluv คนดี

ปลล.น้องบีเกิดวันเดียวกับคุณแม่(ยก)เลย
แถมชอบสีเดียวกันอีก ฮิฮริ้ว
 :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 22-07-2012 10:42:34

เอกนี่ปากมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 22-07-2012 11:03:30

เอกนี่ปากน่าโดนตบ :beat:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 22-07-2012 11:19:48

"เอก อย่ายุ่ง ไอ้ตุ๊ดนั่นนะ..เด็ก-กู!" อย่างเท่ห์ค่ะลมเหนือ
ทำเอาอึ้งกันถ้วนหน้า55

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 22-07-2012 11:23:11

อารายกัน ดูวุ่นวาย และมีลับลมคมใน โดยเฉพาะเก็มกะลม 
“ก็กูตกลงกับมึงแล้วไง ห้ามล้ำเส้น ไม่งั้นกูเอาคืน"
ต้องเกี่ยวข้องกับบี โดยมีสนูปี้เป็นตัวประกัน อะไรสักอย่าง แหงแซะ!!
 :z3:

แต่ตอนนี้บีเป็นตัวละครที่มีความสุขที่สุด 555  o13

ว่าแต่หมอกนี่ อะไรยังไงกะลมคะ อยากรู้!! แอบหวง เหมือนสนิทกับลมพอๆ กับเก็ท?  :serius2:

คุณ puppyluv ทำให้เค้าต้องกลับไปอ่านลมเหนือแบบย้อนหลังใหม่
555 เพิ่มอรรธรสความเข้าใจ แถมเข้าใจแระว่า สเปคแต่ใจไม่กล้า โถ! บีจ๋า

ขอบคุณค่ะ
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-07-2012 11:37:38

ลมเหนือขโมยซีน

แต่ยังน่ารักและฉลาดที่สุด  ทำแบบนี้ได้ประโยชน์มากมาย

กั้นทุกคนออกจากตัว  แต่เก็บหนูบีไว้ให้เพื่อนเก็ท

แต่แหม  ระวังเพื่อนเก็ทกินหัวก่อน้า

 :pig4:  บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 22-07-2012 11:48:12

บีน้อยต้องเอาของกินมาล่อ ถึงจะว่าง่าย
น้องลมต้องจักรยาน อันนี้รู้แล้ว
เอกนี่ยังไงน้อ เพื่อหญิงยอมทะเลาะกับเพื่อนเลยรึ
ประโยคสุดท้าย ลมเหนือเท่ห์มาก
เด็กใครให้รู้มั่ง เนอะ~~

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: jiw ที่ 22-07-2012 15:15:17

อ่านเรื่องนี้แล้วโคตรมีความสุขอ่ะ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 22-07-2012 15:45:57

เอกนี่เยอะไปนะ กะแค่เอาใจผู้หญิงถึงกับต้องออกตัวแรงงี้เชียว

ลมมาอ้อล้อเด็กน้อยเพราะรู้ว่าเก็ทจองแล้วใช่ป่ะ ^0^

ปล. น่าจะเป็นคำว่า ชีวิตชีวา ป่าวคะ "ในความรู้สึกผม...ช่างสว่างสดใสและมีชีวิตชีวิตกว่าทุกๆ วันที่ผ่านมา" ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 22-07-2012 16:15:25

อร๊างงงงง บีน้อยเด็กลมเหนือ >.<

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 22-07-2012 16:56:55

ประกาศกันอย่างนี้...กระแทกใจใครอย่างแรงนะจ๊ะลมจ๋า...
แหม...ตอนนี้ลมจ๋าจัดเต็ม...ค่อยหายคิดถึงหน่อย...
ว่าแต่...ความสัมพันธ์ของหมอกกับลมจ๋ายังไม่ค่อยเครียร์เลยอ่ะ
รึว่าเราตกข่าวเหมือนบีน้อยน่ารัก .. :กอด1:

 :L1:& :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 22-07-2012 20:27:44

มีความสุขมากใช่มั้ยหนูบี


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-07-2012 20:32:54

ลมร้ายนะนี่ มีหลายโหมดหลายอารมณ์
ที่แน่ ๆ คงรู้ว่าเก็ทคิดไงด้วยสินะ
ส่วนเก็ทนี่หลงบีอย่างแรง และหวงอย่างสุดขีดด้วย
คนอ่านกับบีอยู่ในสถานการณ์เดียวกันคืองง ๆ อยากรู้ อยากเห็นไปซะทุกเรื่อง อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 23-07-2012 08:16:39

ตอนนี้ลมเหมือนตาอยู่แฮะ... คว้าพุงมันๆ ไปกิน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 23-07-2012 08:19:00

จักรยานสนูปี้คันนี้เก็ทเอามาเซ่นลมให้ช่วยเรื่องบีแน่ๆเลย  o18
แล้วเอก ใช่ๆๆเอก จำได้นะว่าเอกเนี่ยคือคนเดียวกับที่มาเป็นมือที่สามระหว่างเก็ทกับบี
เฮอะ ตอนนี้บังอาจมาเรียกน้องบีว่าไอ้ตุ๊ดได้ไง  แล้วที่หลังก็มาแอบรัก เชอะๆๆๆ
ยังบวกไม่ได้น้อ เพิ่งบวกไปไม่ถึง 24 ชม. แล้วจะกลับมาบวกน้า
 :กอด1: เอาอ้อมกอดไปแทนก่อน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 23-07-2012 08:59:14

เด็กกู   :a5:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน8 เด็กกูและสนูปี้ (22-7-2012) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-07-2012 12:55:33

เก็ทแพ้เด็กเซเว่น บียังไม่รู้ตัวนะว่าเก็ทชอบ
แต่เก็ทวางแผนช่วยลมใช่ไหม

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-07-2012 07:48:06

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 9 คลื่นแทรกวันอังคาร
get’s
     
             ผมเก็ทครับ เวลานี้เวียนเฮดอย่างแรง สาเหตุน่าจะมาจากประกาศ 'เด็กกู' ของลมเหนือเพื่อนรัก
สภาพจิตตก เฟลอย่างจัดๆ คิดผิดที่ใช้มันเป็นเครื่องมือหากิน

           โอเคล่ะ ผมบังคับเสนอเงิน 3,000 บาท ทุกเดือน ย้ำว่าจ่ายทุกเดือนจนกว่าจะพอใจ
เพื่อใช้เพื่อนทำงานให้ โปรโมชั่นแรกเข้าคือยกจักรยานฟิคเกียร์สีดำให้ 'เจ้าสนูปี้' (ที่มันเรียก เสียงลั้ลลาน่าหมั่นไส้)
และออฟชั่นเสริมคือ ล็อคเกอร์และไอพอดรุ่นใหม่เอี่ยมจากเจ้าสัวหมอก
            แรกสุดหมอกจะเหมาหมด แต่ผมรู้เช่นเห็นชาติสันดานไอ้ลมต้องไม่ยอม ถอยทัพเหลือประเคนแค่นี้
แลกหน้าที่ 'ไม้กันหมา' ไม่ให้ทุกคนเข้าใกล้ตัวเด็ก โดยเฉพาะแอนนา, แป๋ม และ/หรือใครอื่นที่ผมเห็นว่า 'ไม่ผ่าน'
            ประหลาดมาก เพื่อนเทพสีหน้านิ่งชิล อมยิ้มโมนาลิซ่าภาพนั้นยังติดตา ตามหลอกหลอนจนถึงนาทีนี้
 มันจะล่วงรู้ความคิดชั่วๆ ของผมกระนั้นหรือ

            แสร้งโวยวายไม่ชอบวิธีการของเพื่อนในห้องที่เข้ามาวอแวเพื่อนใหม่มาเป็นข้ออ้าง
"กูไม่ชอบเรื่องแอนนา เพื่อนเก่าเราเองไม่ควรทำกับเด็กใหม่แบบนี้ เขาจะว่าโรงเรียนเราได้" กลบเกลื่อนซ่อนความนัย
"อือหึ" มุมปากรูปกระจับยกยิ้มให้ยะเยือก
"เราต้องช่วยกัน จะถือว่ากูจ้างมึงก็ได้ ช่วยหน่อยได้ไหมวะ" ผมอ้อมโลก พยายามซ่อนรอยเท้าบนผืนทราย
"ให้ดูแค่เด็กน้อยหรือเด็กใหม่ทั้งหมดล่ะ" ถามจี้ตรงเป้าจนอึ้ง

            จริงอยู่กับเหตุผลงี่เง่าและเบาหวิวไร้สมมุติฐานความเป็นจริง
ว่านิยายน้ำเน่าเกินไปผมก็กล้ายืดอกรับว่าใช่ เพื่อนในห้องจะยุ่งกับใคร คุยกับใครมันก็เรื่องของเขา
เรายื่นมือเข้าไปเรียกให้ไพเราะว่า 'เสือก' เต็มปาก
           หาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวชัดๆ ทว่าไอ้ลมกลับเออออว่าตามง่ายดาย
คล้ายจะไม่คำนึงถึงความผิดปกติและราคาค่าจ้างที่ได้รับด้วยซ้ำ
แปลกมาก...หรือเพื่อนจะสนใจเด็กน้อยอีกคน...ผมหนาวสุดขั้วปอด

"กะ ก็แล้วแต่มึงสิ แค่ไหนก็...แล้วแต่ละกัน" ฉิวปนสับสนขึ้นมาเฉยๆ
"กูขี้เกียจยุ่งกับคนอื่น ดูเด็กน้อยแค่คนเดียวพอ โอเคไหม" เพื่อนวอกช่างกล้า นี่ผมโดนดัดหลังย้อนกลับมางั้นเชียว
"ได้!" รีบปัดเรื่องกลัวเข้าตัว
"แค่ระดับคนรู้จักมากหน่อย ไม่สนิทเพราะกูมีเพื่อนสนิทแล้ว มันชื่อกิดากร...มึงรู้จักใช่ไหม" ลมเอ่ยล้อผมเล่น
"555" ผมขำออกกับประโยคสุดยอดลมปาก
           ไม่ใช่ถูกยกยอว่าเป็นคนสนิท แต่เพราะมันย้ำความสัมพันธ์ว่าให้ได้แค่เพื่อนห่างๆ
คนรู้จักต่างหากที่ผมฟูฟ่อง

           ว่ากันตามจริง นิยายทั่วไปน่าจะเก็บงำเป็นความลับไว้เฉลยตอนจบ
ดำเนินเรื่องให้ลุ้นพระเอกนางเอกว่าจะโดนมือที่สามหรือไม่ อย่างไร แต่ไม่ใช่กับลมเหนือ
ผมยิ้มกว้างโล่งใจสุดๆ ลมไม่วอแวเด็กน้อยของผมแน่

"งั้นตกลง กูจะเป็นไม้กันหมา...แค่คนเดียว หึหึ"

           หลอนเสียงหัวเราะหึหึที่มาพร้อมใบหน้าเทพฤทธิ์พิชิตมาร ซ่อนประกายคมเขี้ยวมิดชิด
ตอนนั้นไม่ทันฉุกคิดว่าเพื่อนอาจรู้แกวเรียบร้อยเพราะมัวกังวลคลื่นใต้น้ำในอกของตัวเองที่วนซ้ำกลับมารอบใหม่

          ทำไมกูต้องยุ่งกับเด็กนั่นชิบหายเลยวะ คิดถึงแต่หน้ามัน นัยน์ตามัน ริมฝีปากมัน เช๊ด!
แล้ววลี 'ไม้กันหมา' มักใช้กับความสัมพันธ์เช่นแฟน
แย่แน่ๆ ไอ้ลมต้องระแคะระคายชัวร์!!!
เก็ทกุมขมับ แข่งขันชิงชัยกับทีมแชมป์ยังไม่มึนเท่านี้เลย บ้าแท้
....................
........................
           หมดคาบภาษาไทย เหลือพละคาบสุดท้ายของวันอังคาร
พบคนยืนละล้าละลังอยู่หน้าระเบียงห้อง
"อ้าว เป็นไร?" ผมเข้าเทียบ เพื่อนส่วนใหญ่เริ่มออกเดินแถวลงบันไดไปแล้ว
"รองเท้าหาย..." เด็กหน้ามุ่ย
"รองเท้าพละ?"
"ไม่ใช่! รองเท้านักเรียน"
          คำตอบที่ได้ชวนงุนงงเล็กน้อย เมื่อเช้าก่อนเข้าเวรสารวัตรนักเรียน
ผมก็พาไปยัดใส่ล็อคเกอร์เป็นที่เรียบร้อย เรียนแบดบินตันจะใช้ผ้าใบดำนักเรียนธรรมดาก็ได้
หายไปได้อย่างไร (เด็กผู้ชายส่วนใหญ่ใช้รองเท้าหนังครับเพื่อความเท่ ยกเว้นไอ้ลมไม่เคยมีสักคู่เดียว แปลกแต่จริง)

"วางไว้ตรงไหน?"
"ตรงนี้ ก็วางคู่กัน!" ตัวเล็กหงุดหงิด ผมจนปัญญา
          จะบอกว่าจำแม่นเพราะเป็นฝ่ายไปวางข้างๆ เองก็กระไรอยู่

"มีไรเก็ท?" ลมพร้อมรองเท้าผ้าใบดำคู่เก่งของมัน
"รองเท้าหาย"
"หาดูทั่วยัง" เพื่อนช่วยก้มลงมองหาใต้ม้านั่งคอนกรีต ก่อยาวตลอดแนวระเบียง
"เฮ้ย! เก็ท เย็นนี้อย่าลืมเอาที่สูบลมไปด้วย" เก้งกับกลุ่มออกมารั้งท้าย
          เตือนเรื่องเครื่องปั๊มสูบลมลูกบาสเพื่อนัดซ้อมก่อนแข่งก่อนฤดูกาล
อุ่นเครื่องกับโรงเรียนในเครืออีก 2 แห่ง กึ่งหาทุนและวอร์มอัพไปในตัว
อารมณ์ประมาณชิงถ้วยชาริตี้ชิลด์ภายใน

"หาไรกันวะ?" โจโจ้พร้อมเฟรมทำหน้าสงสัย
"รองเท้ากูหาย ใครบังอาจหยิบผิดไปวะ!?" บีหลุดเสียงดังนิ่วหน้า พองแก้มป่องน่าฟัด!
"มา ช่วยหา" กลายเป็นเฟรมโชว์ฮีโร่
 อั๊ยยะ หรือมันจะสนใจเด็กอีกคน

           โอ๊ย! กิดากรอยากชัตดาน์วไอเดียแปลกประหลาดตัวเองว๊อย
...............

            สรุปโจโจ้เป็นคนหาเจอที่ระเบียงชั้นล่างถัดลงมา วางไว้หน้าห้องติดบันได
และเพราะบีเองติดรูปผึ้งน้อยที่พื้น มีตำหนิให้หาพบเร็ว
รองเท้าไม่มีล้อวิ่งลงมาได้เองแน่ เกิดอะไรขึ้น และใครเป็นคนทำ???
...................
........................

           หลังเลิกเรียน พวกผมป้อแป้จากคาบพละเมื่อครู่ เวลานี้นั่งนอน เอนร่างหอบแฮ่กอยู่กับพื้นโรงยิม
ต้องก๊อกสองซ้อมบาสเกตบอลต่อครับ นรก!
            เฟรมเข้ามายืนใกล้ เรียกให้ช่วยย้ายรถเก็บลูกในห้องเก็บอุปกรณ์
ออกแรงเข็นคนเดียวก็ได้ แต่...
"เก็ท ไปเอาลูกช่วยกูหน่อย" เพื่อนปากหนักเรียกเสียงดัง
"มา กูช่วย" เอก
"ไม่ต้อง---เก็ท ลุก!" ชัวร์ป้าบว่าผมจะโดนดี

            ทะลุอีกฟากสนาม ห้องใต้แป้นไกลจากกลุ่มเพื่อน เฟรมจัดการทันที
"เดี๋ยวนี้มึงหิ้วเด็กเซเว่นตลอด" เฟรมเดินเอื่อย หากน้ำเสียงไม่เอื่อยตาม
"อ้าว ก็มันกลับรถกู" เกือบหันหลังกลับไปดูเด็กที่นั่งยืดคอพัดวีตัวเองง่วน เหงื่อซก แก้มแดงปลั่งบนสแตนด์

"มึงไม่เคยตัวติดกันกับใคร ยกเว้น..."
"ก็โดนยัยจิตเล่น กูไม่อยากให้เขาว่าเอาได้ เด็กนักเรียนเราตื้อนั่นนี่ จะรำคาญเอา" ผมอ้อมแอ้มเรื่องให้เข้าชมรมครอสเวิร์ด
"มึงเลยต้องผูกคอล่ามไว้"
"เฮ้ย ก็---ช่างเถอะน่า กูโดนมันเทศน์กัณฑ์ใหญ่มาแล้ว ไม่อยากฟังอีกรอบ ขอเหอะว่ะ" เอ่ยถึงเพื่อนฟิคเกียร์
"เป็นกูจะเอาให้หนักกว่าเทศน์อีก หึหึ"
"โอ๋ย..." ผมครางยาว มันที่ว่าคือลมเหนือ ที่เพิ่งว่าจ้างเชิงขู่เข็ญบังคับให้ช่วยเป็นหูเป็นตาอีกแรง

           ผมไม่ค่อยมีความลับกับเฟรม เพื่อนในแก๊งอาจไม่รู้ แต่กับเฟรมจะบอกเล่าให้รับรู้ข้อลึกๆ มากกว่าคนอื่นเสมอ
ไว้ใจได้แน่นอนเพราะถึงจะวายร้ายตีนผีตัวเอ้ ดื่มเหล้าคอทองแดง ดูดบุหรี่ให้เห็นบ้าง
แต่ไม่เคยเสียการเรียนหรือขาดซ้อมกีฬา ไม่เล่นยา ที่สำคัญเป็นผู้เล่นเข้าขาในสนาม...เฟรมฝีมือดี
             กับเพื่อนสนิทในแก๊ง เฟรมมีน้ำใจ เป็นลูกผู้ชาย มีความเป็นผู้นำอยู่ลึกๆ
ทว่าจะวางตัวอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ผิดกับใบหน้าไม่รับแขกชวนทะเลาะ ท่าทียียวนกวนบาทา
ทั้งที่หน้าตารึก็หล่อลากไส้พอตัว สาวน้อยใหญ่ในโรงเรียนเทคะแนนความนิยมให้มากกว่าผมครับ
'พี่เฟรมแบดบอย เท่กว่า น่าสนกว่า พี่เก็ทหล่อใสซื่อเกาหลี...ดีเกินไป'
          พูดแล้วเศร้า ชอบร้ายแต่แรกก็ไม่บอก (Y-Y)
..............
...................
 
            เข้าห้องอุปกรณ์ได้ เฟรมปิดประตูทันที หยุดเท้าหันมาประจัญหน้า
"...มันมีล็อคเกอร์" แววตาหรี่ร้าย ไม่รวมความสูงกว่าราว 5-6 เซนติเมตร
          ซึ้งว่านี่ของจริง เรื่องเด็กเซเว่นแค่จิ๊บๆ เกริ่นนำ ไม่อยู่ในความสนใจเลยด้วยซ้ำ
"มีแล้วไง?" ผม
"ทำไมเป็นไอ้หมอก" แสกหน้าตรงเผง
"...(T^T)..."
            สวยล่ะเก็ทเอย จะเกิดฆาตรกรรมในห้องปิดตาย
โคนันเข้าไขคดีขณะเหยื่อหมดลมหายใจแล้วเรียบร้อย แบบศพไม่สวยด้วย

          เฟรมไม่ค่อยพูดชื่อ 'ลม' ออกจากปาก ไม่เคยเข้าใกล้ชิดตีซี้พูดคุยเหมือนเก้ง เอกหรือโจโจ้
กระทั่งสนทนาระหว่างกันเองก็น้อยครั้งมาก อยู่มา 2 ปี ไม่น่าเกิน 10 ครั้งด้วยซ้ำ
แต่ถ้าลมบอก...เฟรมทำ (แบบเงียบๆ ลับหลังไม่ให้รู้ บางทีก็ใช้เก้งจัดการแทน)
แล้วถ้าเฟรมสั่งหรือเปรยให้ได้ยิน ลมมันถึงจะกล้าตอบโต้ประโยคด้วย
          น้อยกว่าน้อยที่จะเห็นสองคนอยู่ด้วยกันซึ่งๆ หน้า สองต่อสองยิ่งไม่เคยเห็น
เป็นความสัมพันธ์ที่...บอกไม่ถูก เพื่อนหลายคนรับรู้กลายๆ และพยายามไม่ให้สองคนนี้เข้าใกล้กัน
แต่ขอโทษเถอะ ทุกการเคลื่อนไหวของเพื่อนตัวขาว เฟรมไม่เคยพลาด นี่ล่ะที่น่ากลัว
(พอๆ กับลมที่กล้ามองหน้ากล้าสั่งเฟรมได้ อย่าถามครับ เก็ทก็งงเหมือนกัน ="=)

"ว่า?" กอดอกไม่ละสายตาจากเหยื่อ
"หมอกจ่ายให้" ผมจำนน
"มันยอม?"
"ไม่ยอม ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ กูแอบเอาบัตรนักเรียนมันไปจัดการเอง"
"ไอ้-หอก-เก็ท!" เฟรมลอดไรฟัน  ลดจากกอดอกเปลี่ยนมากำหมัดแทน
 
            นาทีนี้ผมถอดใจไม่อยากซ้อมแล้วครับ บาสก็บาสเถอะ
กิดากรอยากกลับบ้านกับทิวากร (T-T)

          ได้แต่สูดลมหายใจลึกๆ ว่ายาวคนเดียวล้วนๆ ประมาณแก้ตัวนั่นล่ะ
"ตู้ใหม่มันเล็ก อยู่ห้องกระจกใส ติดข้างห้องธุรการต่างหาก ใครไปใครมาก็เห็น"
"..."
"กูเป็นถึงสารวัตร หัวหน้าห้องด้วย กฎก็มีว่าไม่ให้ใครสิง อาจารย์สติ๊กมาก มึงก็รู้"
"..." เฟรมยังเงียบ
"แล้วกูก็ออนเอ็มบอกมึงแล้วว่าจะโละจักรยาน แล้วจะให้มันหลังแอ่นไปกลับแบบนั้นได้ไง"
          พวกผมคุยกันผ่านโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คเวลากลางคืนครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องความลับหลังไมค์

"กูถาม ทำไมถึงให้มันจ่าย!" เฟรมคงเหลืออด
"กูช็อต..นิดหน่อย"
          ไม่อยากบอกว่าเลี้ยงข้าว ซื้อขนมประเคนเด็กน้อยหมดเกลี้ยง
หมอกจะเหมาทุกเรื่องที่เกี่ยวกับไอ้ลมอยู่แล้วถึงสนองซะ

"กูก็อยู่!" เฟรมกำหมัดแน่นจนขึ้นข้อขาว ไม่รวมนัยน์ตาแดงเพลิง
"ก็..." 'ก็เรื่องมันแล้วไปแล้ว' ไม่ได้พูดออกไป ศีรษะกิดากรอาจหลุดจากบ่าในฉับเดียว
"มึงจำไว้เลย" เพื่อนหรี่ตาร้าย
"จำไรวะ?"
          ไม่ตอบ เฟรมล้วงลูกบาสเกตบอลติดมือออกไปเพียงลูกเดียว
กระชากถีบประตูเปิดปัง! เสียงบอลกระทบพื้นโรงยิมตุ่บๆ รุนแรงห่างออกไป
ได้แต่เกาหัว อ้าว ใครจะช่วยกูเข็นล่ะ!???
......................
........................

          ในรถ...
'ฟู่!' ผมเป่าปากยาว ทิ้งศีรษะกับเบาะพิงด้านหลัง สายตัวแทบขาด
"เหนื่อยเหรอ?"
"ไม่เชิง แค่ไม่ได้เล่นนาน" ยิ้มรับคู่กรณีนั่งด้วยกันด้านหลัง
           ลุงหมายคนขับดันช่องแอร์ให้ส่งตรงมากขึ้นก่อนเคลื่อนออกช้า ได้เวลากลับบ้านเสียที

"กินเจลลี่ไหม?" ชูถุงของหวานเท็ดดี้แบร์สีน้ำตาลจากเซเว่น
"ไม่ล่ะ หิวน้ำมากกว่า" ผมส่ายศีรษะ ชี้ขวดน้ำช่องวางของระหว่างเบาะ
"ท่าทางสนุก เก้งชู๊ตแม่นเหมือนกันเนาะ" กึ่งชวนคุย ยื่นขวดน้ำเปล่าให้ผม
"อืม มันตัวเล็กก็จริงแต่ข้อเท้าดี ถ้าลูกเลย์อัพใต้แป้นน่ะใช่ เสียแค่โดนเบียดก็เซล้ม ฟาล์วบ่อย เข้าไม่ค่อยระวัง"

           เก้งกล้ามบาง ไม่รวมปีนี้ความสูงน้อยกว่าใครในทีม เตี้ยกว่าลมด้วยซ้ำ
นึกในใจ ลืมถามอีกล่ะว่าเพื่อนไปทำอะไรมา แต่ไม่ติดใจเท่าใดนักด้วยดื่มนมจืดแทนน้ำ
ไม่รวมดีเอ็นเอสูงเด่นลูกครึ่งลูกเสี้ยว

"เฟรมกับโจโจ้ก็ด้วย" เด็กเจื้อยแจ้วเคี้ยวหนุบหนับ
"อ๋อ เฟรมมันแบบนี้ล่ะ นี่ยังน้อย เล่นกันเองจะใจเย็น ตอนแข่งจริงล่ะก็---" ผมยั้ง
"ตอนแข่งจริงเป็นไง?" ตาแป๋วเป็นกระต่ายจ้องแครอท
"ก็...ต้องคุมอารมณ์" เผลอมองริมฝีปากเคี้ยวช้า สีเชอรี่น่าลิ้มลอง

           อ่า ฟีโรโมนกระจาย กรุ่นผิวกาย เม็ดเหงื่อเล็กๆ ปลายจมูก
เสื้อพละโรงเรียนสีม่วงเข้มชุ่มเหงื่อ ไม่รวมกางเกงขาสั้นสีขาว ร่นสั้นมากไปไหมนั่น
           ผมไม่คุ้นผู้ชายใช้ฟอร์มเช่นนี้ เรา ม.ปลายอยากแมนและกลบขนหน้าแข้ง
มักเลือกสวมกางเกงวอร์มขายาว ดำหรือน้ำเงินเข้มตามระเบียบโรงเรียน
ส่วนใหญ่ ม.ต้น กับนักเรียนหญิงถึงจะเลือกสวมอย่างนี้กัน

           ขาขาวชิบ ไม่มีขนหน้าแข้งด้วย ตายๆๆๆ

            กุมปากกลบอาการแปลบในร่างกาย หน้าอกเต้นตุบแรงจนกลัวตัวเล็กได้ยิน
เอาน่า อาจารย์ก็บอก แบดบินตันควรแต่งกายประมาณนี้
โอย! กูควรชอบคาบพละวันอังคารดีไหม???
.................

"เก็ท นั่นๆ เห็นนั่นเปล่า" เสียงเล็กๆ ตื่นเต้น
"อะไร?" หันมองตามมือชี้ถนนอีกฝั่ง
"เอ๊ะ! ต้นจั๋งกับใครน่ะ"
"..." ผมไม่ตอบ
 
           พี่มอส ม.5 หน้าตาหล่อร้ายแบบชวนทะเลาะ หัวโจกให้ท้ายแก๊งไอ้เฟรมเรื่องแข่งรถยนต์
คนที่ไอ้ลมไม่ชอบเอามากๆ เพราะฟันดะทั้งชายหญิง เป็นไบว่าง่ายๆ ใช้แล้วทิ้งไม่มียี่หระ
ข่าวนินทาว่าแหล่งมั่วสุมซื้อ-ใช้ยา โต๊ะบอลด้วยแต่ไม่เคยจับได้ซักครั้ง
เลวขนาดนี้ยังมีเด็กๆ คอยกรี๊ด คอยเข้าคิวรอให้มัน...นั่นล่ะ อย่าให้พูดเลย

"พี่คนที่ได้ที่ 3 ของประเทศเรื่องจรวดน้ำนี่นา"
"รู้ได้ไง?" ผมเหวอ วีรกรรมพี่มอสพอรู้เพราะสร้างชื่อให้โรงเรียน แต่ที่งงคือเด็กน้อยดันทราบได้อีก
"ก็ต้นจั๋งให้พาไปสมัคร มีรูปติดบอร์ดหน้าชมรมวิทย์ เคยเห็นพี่คนนั้นไปห้องเราด้วย เดินผ่านก็บ่อย"
            ต้นจั๋งแอบคว้าคนของผมไปช่วงไหนวะ

"นั่นลูกพี่ไอ้เฟรมเรื่อง...เรื่องอะไรไม่รู้ อย่ายุ่งกับพวกนั้นมากละกัน" ตบปากตัวเองก็ไม่ทันซะแล้ว
หวงห่วงเด็กเกินลิมิตจนเผลอขายเพื่อนแบบนี้ แย่วะ
"เรื่อง...?" เอาแล้วไง มองตาแป๋วแหววเป็นกระต่ายใคร่รู้
           เก็ทอยากโขกหัวตัวเองตายคารถเบนซ์
"ไว้เล่าให้ฟังนะ อย่าไปถามพวกไอ้เก้งล่ะ อาจารย์เพ่งเล็งพวกนั้นอยู่"
"อ่า...ได้" เด็กหน้าเหวอเล็กๆ แต่พยักหน้าเข้าใจด้วยผมชายตาให้รู้ว่ามีลุงคนขับอยู่
          คาดว่าเด็กน้อยน่าจะมีข่าวข้อมูลวงในจากแอนนาบ้างแล้ว
ไม่อย่างนั้นไม่ยอมหุบปากแน่นขนาดนี้

"แน่นะ" ผมกำชับ
"รู้น่า...แล้วต้นจั๋งจะรู้มั้ย บอกดีรึเปล่า" นั่นประไร เด็กรู้ความลับลึกๆ ซะแล้ว
"ไม่ต้องหรอก คงแค่คนในชมรม พี่มอสแกไม่ยุ่งอะไรอยู่แล้ว"
"อ้อ ชื่อพี่มอสนี่เอง...พี่มอสๆๆ" มีพึมพำกับตัวเอง

            ผมฉิววูบ ความรู้สึกอึดอัดแล่นริ้วเล็กๆ ในอก
อิจฉากระทั่งชื่อคนอื่นจากริมฝีปากเล็กๆ
.............
            รถเคลื่อนต่อไป...
"เอ๊ะ! ลมนี่ เลี้ยวไปแล้ว" ชี้ตามฟิคเกียร์ข้างหน้าดีดยกล้อขึ้นฟุตบาทข้ามตัดไปอีกทาง
"...มันเก่งแฮะ" ผมสนใจ

            เพื่อนไปหัดจากไหน หรือปิดเทอมเมื่อกี้ซุ่มซ้อมกับพวกพี่เชนมาก่อน
เพราะหลังจากได้ฟิกเกียร์จากผมเสร็จ ช่วงเที่ยงพวกเอ็กซ์ตรีม-ฟรีสไตล์ ม.6
อันได้แก่พี่เชน พี่เท็ตสึ พี่เหลิมและแก๊งเข้ารุมชื่นชม
มันไม่ขึ้นซ้อมเปียโนเหมือนเคยแค่วันนั้นวันเดียว

"ทำไมว่าเก่งล่ะ?" เจ้าหนูจาไม
"นั่นไม่ใช้เบรคไง ใช้เหยียบบันไดถีบเอา ไม่ปั่นปั๊บล้อจะล็อคครืดขนานไปกับพื้น ลื่นปรื๊ดเหมือนเหาะดริฟ"
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง"
           ได้จ้อเรื่องฮ็อบบี้ เหตุเพราะเพื่อนคนนี้จุดประกายความสนใจ
ทว่าคนทั่วไปเห็นเก็ทเป็นตัวเด่นเพราะมีไอเทมใหม่มาโชว์เรื่อย
คนรักชอบจริง คือสายลมเส้นนี้ต่างหาก
..............
 
"ทำไมลมบอกน้องกลอยใจเป็นเด็กของผมล่ะ" มาอีกข้อ เรื่องเยอะตลอดล่ะคนนี้
"หือ มันบอกอะไรกลอยใจนะ?" ถูกหันเหความสนใจ นึกถึงกลอยใจสาวอินเดียตัวดำ
"จริง! เมื่อวานไง บอกกลอยใจเด็กผม...เศร้า!"
"555" ผมขำ อยากฟัดแก้มป่อง ปากจู๋แดงๆ หน้ามู่ทู่ชะมัด

"จริงๆ นะ ลีมินโฮเช็ดตัวอั้มพัชราภายังไม่เศร้าเท่านี้เลยอ่า"
"ลีมินโฮ?"
"พระเอกเกาหลีที่หล่อม๊ากมาก มางานอั้มโฆษณาครีมอาบน้ำ นมตูมๆ ผ้าเปียกโชว์ในห้างน่ะ"
"อ๋อ 55555"
            ผมลืมเกมฝืด ชู๊ตแป่กของตัวเองสิ้นด้วยหน้าบ้องแบ้วเสียดายสุดแสน
ยู่จมูกเห็นเป็นเรื่องคอขาดบาดตายยอมมิได้
         
            ขนาดเก้งบ้ากีตาร์สไตล์ฟิงเกอร์ ไม่มีซีดีขายในเมืองไทย โวยวายจะร้องไห้
จนเฟรมต้องออกโรงสั่งของทางอินเตอร์เน็ตมาส่งถึงมือ
ครั้งนั้นพวกผมดันบ้าตาม ทำกันเป็นกระบวนการตั้งแต่หาข้อมูล
ถามวิธีใช้บัตรเครดิตต่างๆ นานาจนเกือบจะเป็นสาวกกีตาร์กับมันด้วย
            รู้ซึ้งความคลั่งไคล้ฟีเวอร์รุนแรงกว่าน้ำเหนือไหลบ่า

           หรือข่างคลั่งพี่โน้ส-อุดม เลียนแบบท่า มุกตลก
ตามเก็บซีดีและของเกี่ยวกับเดี่ยวทุกอย่าง ยังไม่ง๊องแง๊ง น่ารักเท่านี้

            จี๊ด! ความคิดประหลาดแว่วมาอีกล่ะ
มันไม่น่ารักธรรมดา น่ารักมากจนอยากกอดหอมฟัดให้น่วม
กิดากรถึงฆาตแน่ๆ ความคิดอยากเป็นชายเหนือชายเคาะหน้าประตูใจ

          โอ๋ย! วันนี้มันวันอะไร ใช่วันอังคารสีชมพูหรือเปล่า!? กูเกลียดวันนี้
.....................

           เพลงของจัสติน บีเบิลดังขึ้น

[Baby ; Justin Bieber ft. Ludacris ]
http://www.youtube.com/v/kffacxfA7G4

"อ๊า! ชอบเพลงนี้" ชี้หมับ ลุงคนขับหัวเราะหึหึในลำคอ
            ผมกดรีโมทเพิ่มโวลุ่มเสียง เสมองวิวข้างทาง หวังดับความอัดแน่นในอกให้คลายออก...
พยายามดึงสติให้ลอยไปกับเสียงร้องเพลงคลอท่อนฮุก

(And just shake me till you wake me from this bad dream
I'm goin down, down, down, down
And I just can't believe my first love won't be around

And I'm like
Baby, baby, baby ohh
Like     Baby, baby, baby noo
Like     Baby, baby, baby ohh
Thought you'd always be mine (mine)
Baby, baby, baby ohh
Like     Baby, baby, baby noo
Like     Baby, baby, baby ohh
Thought you'd always be mine (mine))

"~ฮ้า! ดีจัง" ซุกแหมะศีรษะลงกับต้นแขนผม พาดยาวกับเบาะแสนสบาย
"..." หลับตาลงกลั้นใจไม่มอง

            เพลงจบ เปลี่ยนจังหวะใหม่ท่วงทำนองช้า เพลงรักฟังสบาย ต่างฝ่ายต่างเงียบ
ตัวเล็กผละนั่งตัวตรงก็จริงแต่คว้ามือผมไปวางหน้าตัก บีบนวดกลางฝ่ามือ ไล่นิ้วครบทั้งห้าแล้วปล่อย
รู้สึกขนคอลุกพรึ่บ ร้อนไหม้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
"นวดแบบนี้ถึงจะหายเครียด" เสียงใสวิ่งไปมาในสมอง
"..."
"ซ้อมบ่อยๆ พรุ่งนี้ มะรืน วันต่อๆ ไปก็ดีขึ้นเองล่ะ"
"อืม..." ผมคราง
 
            อยากหยุดเวลา ณ วินาทีนี้
คลื่นใต้น้ำหมุนวน ว้าวุ่นจับกระแสไม่ได้
          คิดถึงตัวเองซูซ่าขณะเพื่อนหญิงกระโดดตบลูกขนไก่
หน้าอก สะโพก ช่วงเอว ขาอวบเกลี้ยง เอ็กซ์เซ็กส์จนเอกกับโจโจ้เขย่าจนแขนเกือบหลุด
ขนาดไอ้ลมยังบอก 'อยากเรียนแบดทั้งเช้า-กลางวัน-เย็น'
           ทรายเด็กเรียน นิสัยดียังเลือกกางเกงขาสั้นแล้วมาเขินอายให้เพื่อนชาย
โดยเฉพาะข่างกับเอกเป่าปากแซว
            ฮอร์โมนเพศชายบ่งบอกว่าปกติ กูก็ชอบเพศหญิงนี่หว่า
แต่ทำไมความรู้สึกกับคนๆ นี้ทวีความรุนแรง ขนาดคิดชั่วๆ ลองเทียบเคียงมองต้นจั๋ง
ด้วยรูปร่างหน้าตาใกล้เคียง แต่ไม่ใช่...ร่างกายจิตใจปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

            ต้องดวงตะวันแจ่มใสชื่อ 'ทิวากร' คนเดียวเท่านั้น
.................

"เก็ท..."
"..." พยายามอัดออกซิเจนเงียบๆ ขณะนี้ผสมกลิ่มหอมแป้งเด็ก สดชื่นอ่อนหวานติดนาสิกโสตเกิน
"...ไม่เป็นไรหรอก นะ" แผ่วเบาราวกระซิบ

            เพียงเท่านี้...เท่านี้จริงๆ
           
             สอดมือใต้กระเป๋าผ้าใบหญ่ เข้าเอื้อมคว้ามือเล็กกว่ามากุมไว้
เป็นครั้งแรกที่ตั้งใจจับกุมจริงจัง ทุกครั้งที่ผ่านมาจะเลี่ยงจับข้อมือ ต้นแขน หรือร่างกายส่วนอื่น
"ฟู่!" ถอนหายใจยาวพลางหลับตาลง พาดหงายศรีษะลงกับพนักเบาะ
ปล่อยร่างกายรับสัมผัสแรงกระเทือนของตัวรถบนสถาพถนนขรุขระ

             ภายในตัวรถเงียบงันในความรู้สึก เพลงจากเครื่องเล่นยังดังวน
ความวุ่นวายจอแจจากภายนอก
ก้อนเนื้อตำแหน่งหัวใจผมกลับดังก้องจนเกือบทะลุออกมา

              บอกกับตัวเอง 'คนนี้ น่าจะใช่...หรือเปล่า'
บีบมือเล็กกว่าให้มิด...กุมกระชับแน่น


************************TBC by puppyluv
ปล. ---nokkie แก้เรียบร้อย ใช่คำ 'ชีวิตชีวา' พิมพ์พลาดไป ขอบคุณมาก^^
      ---arjinn, MiSS-U, jeeu, nokkie, malula, aorpp, nongrak
           โอ้! 1 ใน 3 ทายถูกเรื่องสนูปี้ รู้จักสองซี้เก็ทกับลมจริงนะนี่ 555
 
edit: บ่ายโมง----------------------------------------
aorpp ...หมอก เฟรม เอก เก้ง โจโจ้ ทรายและเจนี่

---หมอก คนที่ลมพูดกูมึงด้วยนอกจากเก็ท สนิทมากระดับหนึ่งด้วยอยู่กลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ม.ต้น
พอ ม.ปลายเพิ่งย้ายห้องเป็น 4/2 เพราะหมอกตอบเข้าเรียนช้ากว่ากำหนด
       อ่านหมอกในลมเหนือ p. (เดี๋ยวหาก่อน อยู่ในพาร์ทเก็ท บอกอย่างเดียวกันคือ
ลมยอมสนิทแบบขึ้นพ่อขุนและยอมให้แตะเนื้อตัวเฉพาะเก็ทกับหมอก สองคนนี้เท่านั้น)
       ความสัมพันธ์หมอกและลม อุอุ TBC.

---เฟรม แอบเอากล่องนมจืดยัดใต้โต๊ะประจำของลม
ความสัมพันธ์เฟรมและลม  TBC. เช่นกัน
       อ่านลมเหนือ ตอน x88#2 มอมเมา get's (p.78) เก็ทเล่า...แอบเห็นเฟรมกับทรายเป็นโจรซ่อนนมจืด
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.2310

---เอก เก้ง โจโจ้ ก๊วนบาสของเก็ท ลมยอมสนิทแต่ไม่ถึงตีซี้ พูดเรา-นาย
จน ม.5 ลมถึงพูดกูมึงด้วย เพราะอะไรเดี๋ยวรู้
     อ่าน ตอน get's prologue  พาร์ท get's (p.10) เก็ทพูดถึงเพื่อนแก๊งบาสทุกคน
เฟรม เอก เก้ง โจโจ้ และเล่า love first sight ของเก็ทกับบี
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.msg1276062#msg1276062
     อ่าน ตอนเริ่มเค้าลางของเก็ท lom's (p.9) เอกหายไปกับบีหลังเลิกเรียน ให้เก็ทสับสนปนเศร้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.240

---ทราย เจนี่ เพื่อนผู้หญิงในห้อง
     อ่านลมเหนือ ตอนรายงานบ้านเก็ท lom's (p.3) ชื่อทราย เจนี่ เอกขณะทำรายงานกลุ่ม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.60
     และตอนตอนเริ่มเค้าลางของเก็ท get's (p.9) เก็ทพูดถึงทรายว่าจะชวนกันเลี้ยงฉลอง
เรื่องรายงานเสร็จก่อนสอบไล่ ทรายบอกให้เก็ทโทรหาลม แต่ลมจับปลาอยู่ห้องใครก็ไม่รู้ หึหึ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.240

       ขอบคุณมาก ติดตามถึงขนาดนี้ ปลื้มมมมมมม^^

       พยายามเขียนให้จบในเนื้อตอนนั้นๆ เรื่องต่อเรื่อง คนต่อคน ไม่เกี่ยวข้องกับมาก
มีบ้างที่เหตุการณ์คาบเกี่ยวฉวัดเฉวียนไปมาชวนเวียนหัว
ถ้าสงสัย ติดตรงไหนก็บอก ยินดี!!! 



 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 24-07-2012 07:59:20

 :z13:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-07-2012 08:01:21

eaey :z13:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 24-07-2012 08:24:07

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 24-07-2012 08:24:36

:L2: :L2:
 - มันไม่น่ารักธรรมดา น่ารักมากจนอยากกอดหอมฟัดให้น่วม - ชอบๆๆๆ

เด็กน้อยโดนแกล้ง รองเท้าหายอ่ะ ใครทำฟะ
แต่อะไรก็ไม่ฟินเท่าตอนจบของตอนนี้
กิดากรแย่แล้วๆๆๆๆ 5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 24-07-2012 10:26:55

แอ๊ก บีเริ่มโดนแกล้งแล้ว ใครทำหนอ
แล้วเฟรมจะโมโหเรื่องล๊อกเกอร์ลมทำไมจ๊ะ แอบมีซัมติ่งกับลมเหรอ
นึกๆ แบบเค้นซีรีบัมแล้วก็ยังนึกไม่ออกว่าหมอกกับเฟรมมีบทอะไรบ้างในเรื่องลมเหนืออ่ะ  :z3:
เค้าปลาทอง หรือว่าคนแต่งเพิ่งจะเขียนบทให้สองหนุ่มในเรื่องนี้อ่ะ บอกหน่อยน้า มันคาใจอ่ะ  :monkeysad:
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-07-2012 11:09:10

 :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: jiw ที่ 24-07-2012 11:14:23

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขทุกครั้งเลยอ่ะ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-07-2012 11:15:11

เอก มันแกล้งรึป่าวน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 24-07-2012 12:08:05

บีน้อยโดนใครแกล้งหนอ น่าสงสัยจังเพิ่งเข้าเรียนเอง
หรือว่าจะเป็นแฟนคลับใครหมั่นไส้เอารึเปล่า เก็ทสืบด่วน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-07-2012 12:29:16

เก็ทออกอาการซะขนาดนี้เพื่อนกันต้องดูออกอยู่แล้ว
ว่าแต่ใครแกล้งเด็กน้อยน่ารักหว่า...
น้องลมมีคนแย่งเป็นสปอนเซอร์เยอะนะ

กลับไปเริ่มอ่านลมเหนือ...อีกรอบ เคลียร์ข้อสงสัยไปได้เยอะเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-07-2012 12:33:02

หนูลมยังคงเป็นจุดศูนย์กลางของหมู่มวลดาวเดือนในจักรวาล  :laugh:

เก็ท กิดากร  บี  ทิวากร  ช่างเข้ากันนัก  รู้ใจตัวเองได้แล้วหนูๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 24-07-2012 12:55:24

เห็นขาขาวๆของบีน้อย ถึงกับใจสั่นเลยเหรอพี่เก็ท
แต่บีน้อยน่ะเด็กลมเหนือนะจ้ะ หุหุ
อ่านบีน้อยแล้วเคลิ้มมม บีน้อยน่ารักแท้ๆ ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 24-07-2012 15:06:03

อยากรู้เรื่องของหมอกกะเฟรมจัง ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 24-07-2012 19:12:34

เก็ทเก็บอาการด่วนๆๆ :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 24-07-2012 19:35:43

บีน้อยน่ารัก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 24-07-2012 20:33:23

เก็ทที่รัก เข้าขั้นคลั่งแล้วนะ แต่โรคนี้ไม่ต้องรักษา :-[
ชอบอ่ะ มั่นดี  :กอด1:

หมอกและเฟรม สองคนนี่แรงพอกัน
ต้องชอบลมทั้งคู่ ฟันธง  :m16:

ไงก้อจัดพี่ไอดอลให้ผ่านมาลมไปมาบ้างนะคะ

ขอบคุณค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 24-07-2012 21:57:04

อ่านเก็ทกับบีน้อยก็ต้องมีลม สารภาพว่าจำใครไม่ได้เลยที่มาจากเรื่องโน้น เพราะใจมันจดจ่อแต่พี่เหยี่ยวกับลมเหนือ >,<

ตอนนี้ก็มาลุ้นเก็ทกับบีน้อย ดูสิใครมาแกล้งบีน้อยได้ ท่าทางเป็นพวกลมลิซึ่มแหงมๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 24-07-2012 22:53:15

 :กอด1: puppyluv

จริงๆจำตัวประกอบไม่ค่อยได้หรอกเพราะออกกันน้อยจัด
แต่ไอ้เอกนี่จะจำได้แม่นเลย
ยิ่งเมื่อตอนก่อนหน้านี้ที่มันด่าน้องบีน้อยของพี่
อยากจะจับมันมาตีเข่านักไอ้หอกนี่
ปากเมิงนี่เค้าเรียกวอนหาเรื่องนะ
 :z6:  :angry2:

น้องลมน้อยของพี่(อีกแล้ว?)
ดาวในหมู่เดือนจริงจัง
คนโน้นคนนี้แย่งกันเรียกร้องความสนใจเหลือเกินนะจ้ะ
ไหนๆก็ไหนๆพาพี่เหยี่ยวออกมาเรียกเรทติ้งอีกหน่อยจิ
นะๆคนเขียนสุดสวย สุดน่ารัก
 :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Sunday24 ที่ 24-07-2012 23:46:25

กรี๊ดดดดด~ (แอบโหยหวนเบาๆ)

อยากบอกว่าดีใจมากๆ ที่คุณปั๊บปี้มาเขียนเรื่องของเก็ท-บีต่อจากน้องลม (จริงๆ อยากอ่านภาคต่อของน้องลมกับพี่เหยี่ยวด้วยอ่ะ) 
แอบเห็นว่ามีตั้งหลายตอนแล้วด้วย โกรธตัวเองจังที่มาเห็นช้ามากเลยT..T ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มอ่านแบบจริงจัง แต่แอบมาเม้นท์แสดงตัวก่อนว่าตามมาจากน้องลมนะคะ

กอดๆ คุณปั๊บปี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน9 คลื่นแทรกวันอังคาร (24-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 25-07-2012 11:52:11

เรื่องของคู่ บีน้อย กับเก็ทเพื่อนซี้นี่เอง
เห็นชื่อคนแต่ง แล้วเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-07-2012 12:07:12

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
.................

ตอน 10 เข้ากลุ่มและ...แกล้ง
B’s
     
           เรื่องเหมือนจะดีไม่มีอุปสรรค นอกจากอารมณ์เสียจากล็อคเกอร์ 24B ของผม
มีเศษกุญแจหักคา เปิดไม่ได้ต้องขอความช่วยเหลือจากพี่เจ้าหน้าที่ โดนบ่นหูชาแต่เช้าตรู่
แปลกใจแต่คิดว่าไม่เท่าไหร่ คงมีใครมาเสียบตู้ผิดแล้วงัดแรงเกิน
ความเสียหายที่ว่าจึงตกมาถึงบีน้อยต้องจ่ายค่าตัวล็อคใหม่ เซ็งจ๊อดเล็กๆ

          ต้นจั๋งที่อยู่ในเหตุการณ์ ป๊ะกั๋นที่หน้าตู้ วิ่งเต้นช่วยดูให้ นัยยังไม่มา
ส่วนมันเข้าเวรตรวจแถวประตู 2 เหมือนเดิม ทิ้งผมเดินดุ่มผู้เดียวเหี่ยวแห้ง
(ไม่มีกระจิตกระใจสนใจพี่มอสที่ผละจากเพื่อนเนิร์ด เดินหล่อเท่หายเข้าห้องชมรมวิทย์ทันทีที่เห็นผม)

"บีเพิ่มเงินเช่าตู้ใหม่ข้างในเลยมั้ย พี่เค้าจะเปลี่ยนให้อยู่นะ" ต้นจั๋ง
"ไม่ล่ะ ใช้ตู้เดิมนี่ล่ะ คนคงเสียบผิด ไม่เป็นไรหรอก กุญแจแค่ 50 บาทเอง"
"แต่เราว่ามันไม่น่าดูผิดนะ"
"อืม..." ผมรับคำไปอย่างนั้นเพราะตู้เหล็กข้างนอกสีเทาเขียว สภาพตู้เละกว่าของใหม่มาก
           มีสติกเกอร์หรืออะไรต่อมิอะไรแปะเต็ม บ่งบอกความกราฟิตี้จากรุ่นสู่รุ่น
เห็นครั้งเดียวก็จำได้ยกเว้นเบลอจัดจริงๆ

           จัดการแปะสติกเกอร์รูปคิตตี้สวมชุดกระต่ายสีชมพู หูยาวเฟื้อยขนาดเท่ากำปั้นลงทับฝาปิด
กูก็แนวเหมือนกันเว้ย โฮะ! โฮะ!

"ท่ะด๊า! ต้นจั๋งดู น่ารักไหม" ผมร่าเริงอารมณ์เปลี่ยน ตบแปะๆ รูปใหม่หมาด
"555 ชอบๆ น่ารักมาก ตาโตๆ หน้าเหมือนบีเลย มีอีกไหมอยากได้มั่ง"
"มี ไว้วันหลังเอามาให้ แผ่นนี้เหลืออันเล็กๆ ต้นจั๋งเอาไปสิ ข้างนอกติดได้ ข้างในห้าม เอาไปติดอย่างอื่นละกัน ยกให้" ผมยื่นแผ่นที่เหลือใส่มือ
"น่ารักมาก ขอบใจนะ เดี๋ยวติดสมุดดีกว่า"
"อ๋อย ลืมเลยอ่ะ ว่าจะเอาสติกเกอร์นักฟุตบอลพรีเมียรลีคมาให้นัย ต้นจั๋งเตือนเราหน่อยนะ"
         
           ล็อคเกอร์ของนัยอยู่ข้างนอกแถว N บอกเลือกเพราะตัวอักษรสื่อถึงชื่อตัวเอง
มีรูปลูกฟุตบอลกับตราสโมสรทีมฟุตบอลดิวิชั่นของอังกฤษหรา
จำได้ในว่าวันศุกร์เอามาอวดหน้าบานว่าเต๋ายกให้เพราะเชียร์ทีมเดียวกัน

"จริงแฮะ เมื่อวานนัยพาเราแวะเซเว่นทุกร้านเลย มีแต่อันซ้ำกับของหมด นัยจะโทรหาบีให้ได้ด้วย"
"แฮะๆ โทษที ลืมไป เอาเบอร์ต้นจั๋งมาเร็ว เรายิงเอง" ควักมือถือมาแลกข้อมูลกันครับ
"บีนี่ดีเนาะ เป็นเราไม่ได้ หงุดหงิดไม่หายง่ายๆ แน่" ต้นจั๋งยิ้มชื่นชม
"คิดมากปวดหัว มีผัวดีก่า โอ๊ะ! ไม่ใช่ 555 อมทุกข์ทำไม อมยิ้มดีกว่า อร่อยกว่าด้วย แม่เราชอบว่าให้ฟังบ่อย" ผมเล่นมุก
"555 จริงด้วย...มีผัว เอ๊ะ ไม่ใช่ล่ะ"
"อะไร ล้อเล่นน่าต้นจั๋ง ปะ! กินข้าว หรือว่า...ต้นจั๋งมีนัดจะต้องไปกินกับ พี่---" ผมเปลี่ยนเรื่อง หลิ่วตาเล็กๆ
"บ้าดิ!"

"ไม่บอกแบบนี้! ต้นจั๋งไม่เห็นเราเป็นเพื่อน อือ...เศร้าอ่ะ" เข้าซบบ่าใกล้ลำคอเพื่อน
"ทำไมบีว่างั้น เราเป็นเพื่อนบีนะ"
"เหรออออออ~" ผมยาวเสียงยียวน
"อืม ก็ตลอดล่ะ บีก็อย่าคิดมากดิ"

"งั้นเราบอกต้นจั๋งอย่างได้ป่ะ"
"ว่า?" เพื่อนเนิร์ดขยับแว่นตั้งใจฟัง
"ที่โรงเรียนเก่าเรา ถ้าใครติดพลาสเตอร์ที่คอแบบนี้..." บุ้ยใกล้คอ ต้นจั๋งร้อง "ยื๋ย!" ขยับหนีไกล
            เพื่อนวูบปิดจับพลาสเตอร์ที่คอหมับ ไม่รวมหน้าตื่นเกินเหตุ
"เอ๊ะ บี ระ...เราเป็นสิว!"
"อ้ออย่างนี้นี่เอง ว่าจะถามอยู่เชียวน้า เป็นสิวนี่เองเน๊าะ"
"ละ...แล้วนั่นพี่ชมรมธรรมดา ชะ...ชมรมวิทย์น่ะ!"
"ง้านเหรอ เราไม่ถามถึงใครเลยนะนี่...อิอิ" ผมกระหยิ่ม
"...(+0+)..." ต้นจั๋งหยุดยืนนิ่งหน้าแดงก่ำถึงหู น่ารักชะมัด

"คืองื้ ไม่ใช่ต้นจั๋งเราไม่เล่าให้ฟังหรอก ที่โรงเรียนเก่าเรา ถ้าเห็นงี้จะบอกว่า เมื่อคืน...ไอ้หมอนั่นถูกอิ๊อ๊ะมา"
"...(-////-)..." คราวนี้ต้นจั๋งหน้าแดงก่ำถึงหู
"ต้องเอาออกแล้วทายาหม่องหรือวิคให้มันมีกลิ่นหน่อยๆ ไม่งั้นคนสงสัย จะเหมารวมว่าโดดดูดคอ เสียจิ้นแล้วชัวร์ อะไรทำนองนั้น"
"อื๊อ...!" ต้นจั๋งสะบัดวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องชมรมทันทีครับ
           555 ชมรมวิทย์อยู่ชั้น 4 คงขาขวิดน่าดู โชคดีนะต้นจั๋ง
ฮิ้ว!!! บีแค่หวังดีเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก
แค่เขางอกหางแหลมโผล่นิดๆ เท่านั้น

           จังหวะเจอทรายกับเจนี่จะเข้าล็อคเกอร์พอดี
"อ้าวบี! มาแต่เช้า" ทราย
"บีกินอะไรยัง" เจนี่
"ยัง กำลังจะไปแคนทีนอยู่" ผมยิ้มรับ
"งั้นไปกันมั้ย"
"ปะ" ผมเข้าง่ายกับคนทุกหมู่เหล่าอยู่แล้ว

            ตัดความสนใจใคร่ล้วงลึกเพราะรอยแดงพ้นแผ่นยาคือคิสมาร์คชัดๆ
แค่ดอกเดียวบีก็สามารถนะเออ อุอุ
             ชวนเพื่อนออกเดินเข้าแคนทีนใกล้ๆ มาโรงเรียนเช้าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
อากาศสดชื่น เงียบสงบและหาอะไรอร่อยๆ ใส่ท้องสบายใจ
โชคดีวันนี้ไม่ใช่ 6 โมงเช้าเหมือนเมื่อวาน แค่ 7 โมง ระยะเวลาเท่านี้บีชอบ อิอิ
            กำไรสุดติ่งคือ เจ้าสนูปี้ของลมเหนือจอดอยู่ที่จอดจักรยานใกล้ๆ
เสียงเปียโนท่วงทำนองสนุกๆ แว่วออกมาจากชั้น 2 ห้องสังคีต
โว้! สุขใดหาไหนปาน ไม่ต้องเป็นวันอังคารสีชมพูแบ๊วๆ จะเขียว เหลือง แสด แดง ฟ้า ม่วง
สีไหนๆ บีก็อยากมาโรงเรียนแต่เช้าครับ ^^
.............
.................

             ขึ้นห้องก่อนเคารพธงชาติ กลายเป็นโจโจ้กับเก้งเข้ามาคุยเล่นด้วย
"ไง บี" เก้งก่อน
"อ้าว เด็กเซเว่น วันนี้เปลี่ยนรองเท้าใหม่อีกป่ะ" โจโจ้แซวเรื่องเมื่อวาน
           ผมซึ้งน้ำใจแค่ 5 นาทีก็อยากตบปากหมาของมันด้วยรองเท้าข้างที่หาพบนั่นล่ะครับ

"โด่! เด็กเซเว่นอีกไหมล่ะ งั้นเด็กเซเว่นงดให้รางวัลเด็กดีนะเออ" ลูชายเจ้าของร้านอย่างผมชูชอคโกแลตแท่งโบกล่อ
"เฮ้ย! ชอคโกแลต / กูเด็กดี 555" โจโจ้กับเก้งตาโต วิ่งกวดจากข้างหลังห้องมาประชิด
"อะ! เก้ง แทงค์กิ้ว" ผมขอบคุณอีกครั้งเรื่องช่วยกันค้นหาของ
"เอาลูกเกดกับฮาเซลนัท กูชอบ" เก้งคว้าไปหนึ่ง ฉีกกระดาษห่อฟอยด์สีทองทันที
"ไม่มีคาราเมลข้าวพองเหรอ" ฟรีแล้วยังเลือกอีก ไอ้หมออ้วนนี่
"มี แต่เด็กเซเว่น-ไม่-ให้!" ชูอีกยี่ห้อรสโปรดผม ไม่คิดว่าขาวอวบไจแอนท์จะชอบรสนี้ด้วย
"โอ๋ๆ เด็กเซเว่นคร้าบ" โจโจ้เล่นด้วย สามารถทุกอย่างเพื่อของกิน

"บอกก่อน เด็กเซ่นเว่นคนนี้ชื่ออะไร" ผมดึงอันที่สองช้าๆ มาแจมหลอกล่อ
"ชื่อบีคร้าบ บี-กิดากรคร้าบ"
"กิดากร-พ่อง ชื่อไร เร็ว!" แกล้งแกะห่อจะกินเอง
"ทิวากรก็ได้"

"กูด้วย ท่านบี-ทิวากรคร้าบ ข่างอยากกินคร้าบ!" ข่างรี่จากหน้าห้องเข้าแจมขอส่วนแบ่ง
"เยี่ยม! เสือกรู้ดีมาก ข่างเอาไป"
"ไชโย้!" ข่างดังก้อง
"ส่วนอันนี้...โจโจ้อยากกินไหมครับ" ผมโบกอันที่แกะใหม่หมาด ยื่นล่อปากหมา
            ส่วนคิทแคทอันเล็กยื่นส่งให้ข่างที่ไชโยโห่ฮิ้วดีใจเหมือนชิงโชคได้บ้านพร้อมไอแพด
"อยากมั่ก!" โจโจ้ตอบรับ
"ขอมือ เห่า 2 ครั้ง" ผม
"โฮ่งๆๆ งั่ม!" โจโจ้ตอนนี้ย่อตัวต่ำ เห่าเสียงดังตามคำสั่งให้ผมยัดใส่ปากมันทั้งอัน
"555 แกล้งตายด้วยนะมึง" เก้งกับปากเปื้อนชอคโกแลต
"โจโจ้ หมอบๆ คอยก่อน หมุนตัว 2 รอบครึ่ง ใส่เกลียวด้วย" ข่างเอาใหญ่เล่นกับโจโจ้ ยื่นหน้าเบ้ใส่ข่างที่ฉีกกัดเยาะเย้ยอยู่

               บรรยากาศเฮฮากับของหวาน คิดถูกจริงๆ ที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
เสียแต่ข้าวพองกรุบกรอบไม่เหลือแล้ว ลูกชายเจ้าของเบนซ์ E-CLASS
หยิบเป็นอันแรกที่รู้ว่าในถุงมีอะไรและจะเอาไปให้ใคร
 หลอกถามว่าผมชอบอันไหนแล้วแกะกินเย้ยตั้งแต่ในรถ ชั่วจริงๆ
              ขอให้ข้าวพองติดปาก ฮาเซลนัทคาคอ ชอคโกแลตติดแก้ม
อายเพื่อนพี่น้องทั่วโรงเรียนทีเถอะ สาธุ!
.....
"กินไร?" เฟรมเพิ่งเข้ามาซ้อนหลังเก้ง ขณะพวกเรารุมขำท่าสุนัขของข่างกับโจโจ้อยู่
"บีเอามาฝาก"
"แกะดิ งั่ม!" เย๋ย เฟรมโน้มตัวลงกัดชอคโกแลตจากมือเก้ง ผมหันกลับไปเห็นพอดี
            รีบหมุนหนีขวับ ปิดเรดาร์บอยเลิฟด่วน บีน้อยจะศพไม่สวย
......................
...........................
             นิสาแสนสวยใสน่ารักเป็นที่หนึ่งเข้ามาเพิ่มความหวาน
"นี่ๆ ใครรู้มั่งว่าต้องทำยังไง ต้องขอบคุณอะไร กับใครยังไงอ่ะ!"
"อะไร?"
"นิสามีอะไร?"
"ว๊าย! ดอกไม้ กุหลาบแดง"
"โอ้วววว! จดหมายรัก เลิฟๆ ด้วยนะ"
"ขนมด้วยแหละแก๊ เยอะเว่อร์ว่ะ!"

               พวกเพื่อนผู้หญิงหน้าห้องรุมล้อมดาราดาวเด่น ผมเปียยาวผูกโบขาว
ที่หอบช่อกุหลาบสีชมพู สีแดง, พวงดอกไม้ประดิษฐ์มงกุฎเล็กๆ น่ารัก,กระถางต้นไม้จิ๋ว,
จดหมายรักกว่า 10 ซอง, ขนมหวานหน้าตาสวยสีสันน่ากินเต็มหอบ
มีเอกอุ้มกระถางเยอบีร่ากับช่อดอกไม้นานาตามมาติดๆ

"มันหนีกูไปป้อสาวนี่เอง" โจโจ้ข้างตัวผม อารมณ์ดีกึ่งสมเพชสภาพทุลักทุเลเหงื่อซกของเอก
             แว่วๆ ว่าได้จากล็อคเกอร์ นิคเนมที่เรียกกันคือ แอทเลิฟแอทล็อค
ใครฮอท-ไม่ฮอทวัดกันได้ ผมแว๊บๆ ว่าตัวเองมีขนมหรือของกินไปวางบนตู้ตั้งแต่วันแรกเปิดใช้
แต่เพราะไปด้วยกับผู้คุมกฎ มันคว้าริบไปฉิบ บอกหน้าที่สารวัตรต้องตรวจบ้างล่ะ, เขาวางผิด
ต้องเอาไปแจ้งกับพี่เจ้าหน้าที่ในห้องแล้วคว้าไปฉิบ

               บีเซ็งแอนด์แซ่ดอย่างแรง (Y^Y)

"แล้วเราต้องขอบคุณใคร ต้องประกาศอะไรไหม" สาวสวยกังวล ดูก็รู้ว่าแหลใส่ 11ร.ด. เล็กๆ นั่นล่ะ
"ของอย่างนี้ใครเค้าทำกันล่ะ" เยี่ยม! แอนนา
"แต่บอกเป็นโพสอิทก็ดีนะ คนให้จะได้ดีใจ ต่อไปจะได้เอาของที่เราชอบมาให้"
"กรี๊ดอ่ะ อยากได้แบบนี้มั่ง เอกช่วยหอบมาด้วยเหรอ"

"ได้เยอะขนาดนี้เพิ่งเคยเห็นน่ะเนี่ย" พวกผู้หญิงป้อยอกันเข้าไป
"จริงด้วยนะ นิสาดังใหญ่ล่ะ"
"นิสาดังอยู่แล้ว พี่เราเรียนมหาลัยยังขอเบอร์นิสากับเราเลยอ่ะ แต่เราไม่ให้หรอก"
"ฮิฮิ อ้อเหรอ"

              ปรากฏการณ์ดาวล้อมเดือนกลุ่มใหญ่อยู่หน้าห้อง บริเวณเลดี้โซน
เราเหล่าชายล้วนก็เงียบกันไปถ้านิสาไม่ข้ามมาหา
"เต๋า! เต๋าพอรู้ไหมว่าใครเป็นคนให้เราอ่ะ" สาวสวยเด่นเด้ง
"ไม่รู้จริงๆ ครับ" รองหัวหน้าสุภาพ แต่ตาหวานเยิ้มมาก
"กล้องวงจรปิดก็ไม่มีเหรอ เผื่อจะขอดู"
"ไม่มีครับ โรงเรียนปล่อยดูแลกันเอง ให้สารวัตรนักเรียนเดินตรวจ"
"งั้น เต๋าก็ช่วยนิสาได้สิ ฮิฮิ"
"555" เสียงเต๋าเก้อเขิน ไม่รวมมือลูบผมเกรียนตัวเองไปมา
"นะคะน้า นะเต๋านะ" กุมสองมือกับหน้าอก เอียงคอมองอ้อน  กะพริบตาปิ๊งๆ
              นั่นประไรเล่า กระบวนยุทธในร้อยเล่มเกวียนของหญิง

              ท่าทางเพศเราจะผิดสำแดง ขนาดผมยังกระอักกระอ่วนแทน ทว่ามีผู้กล้า...
"ทำงั้นก็ไม่สนุกดิ ไม่รู้ดีกว่า เป็นความลับหนุกหนานๆ" เก้ง
"ใช่ ตื่นเต้นดีออก" แอนนา
"ตำนานแอทเลิฟแอทล็อค นิสาไม่รู้เหรอ เดี๋ยวเอกเล่าให้ฟังอีกรอบก็ได้" เอกกลิ้งและกระล่อนเอาใจ
"ไม่รู้จริงๆ เอกเล่าตอนไหน ทำไมนิสาไม่รู้อ่ะ อยากฟังๆ" นิสาบ้องแบ้ว
              หน้าตาอยากให้ช่วยมากๆ ท่ามกลางชายหนุ่ม
ทิ้งกลุ่มเพื่อนหญิงกองอยู่หน้าห้องพร้อมของกลาง

"ต้องลุ้น...อยากรู้ก็สืบเอง" เฟรมว่าพลางงับชอคโกแลตคามือเก้งอีกครั้ง

                อ๊างงงงงง!!! จบข่าว (^0^) บีไม่อยากเล่า เพราะบีฟิน!
.....................
............................

                (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-07-2012 12:08:01

(ต่อ)
.............
....................

เรื่องราวก็ดีไม่มีปัญหา รองเท้าถูกจอดหน้าประตู วางตรงช่องให้มองเห็นจากในห้อง
ไร้ปัญหาการหยิบผิดหรือลักขโมยกวนใจ
จะมีก็แต่ระหว่างเปลี่ยนคาบเลขไปภาษาไทย ก่อนพักเที่ยง...

                 ณ ทางเดินซุ้มโค้งระหว่างอาคาร ผมเห็นลมวิ่งแซงหน้าขึ้นไปจนถึงสุดฟุตบาท
ก้าวขึ้นเก้าอี้ม้าหินที่ก่อคู่ขนานตามทาง ชูสองแขนสูงดังก้องสดใส
"ไอ้-เหี้ย-พี่-เชน! 555"
"โอ้วววว! ใครเรียกกูเหี้ยวะ 555"
"วู้ววววว! ไอ้น้องลม"
"ลมจัง"
"กรี๊ด! น้องลมล่ะ"
"น้องตัวสูงจัง"
"หล่อกว่าเดิมอีกแน่ะ"

                แถวนักเรียนที่เดินสวนมาบนถนนภายในคือพี่ ม.6/1 ให้เรา ม.4 ยึดครองโคเวอร์เวย์
เสาเหล็กทรงกลมสุดปลายทางมีลมเหนือยืนบนม้าหินสูงโดดเด่น
                ขอโทษ! หุ่นดีมาก ผอมบางก็จริงแต่สัดส่วนรูปร่างนายแบบ
ที่สำคัญขาตรงยาว สวยสุดๆ ดิออร์มาเห็นคงอยากได้เป็นโมเดลแทนอันเดร พิเจด บีคอนเฟิร์ม

                 พี่ผู้หญิงที่เดินนำหน้ามาก่อนร้องวี๊ดว๊ายทักทาย ขณะท้ายแถวมีพี่ผู้ชายตัวสูง
ผิวคล้ำแดดโยนกระเป๋า สัมภาระทุกอย่างให้เพื่อนรับ
ก้าวอาดๆ สามขุมมารับร่างเทพสีขาวของผม...
                  อกอีแป้นจะแตก!!! ไอ้หน้าเหียกนี่มันคือผู้ใด๋ หล่อคมบาดลูกกะตาสุดชีวิต
เฟรมหรือพี่มอสเท่ร้ายแบบดาวโจรตกขอบ บีขอ---กรี๊ด!

"55555" เสียงหัวร่อดังก้องกังวาน โอบรัดร่างเพื่อนสนิทของไอ้เก็ทอย่างแน่น
"เหี้ยพี่โซ่! ปล่อยผม"
"เจ้า-อย่า-หวัง! 555" ลมโดนอุ้มขึ้นบ่า พาย้อนกลับทางเข้าอาคารที่เราเพิ่งพ้นออกมาเมื่อครู่

                  บีอึ้งอย่างแรง โรงเรียนแห่งนี้คือแหล่งชุมทางเสือเผ่นหรือโรงงานผลิตนายแบบกันแน่วะ
แล้ว 'เหี้ย' จริงๆ ทุกทีได้ยินแค่ 'เชี่ย' หรือ 'เชรี่ย' ตามความสนุกคะนองปาก
                 คนใหม่มีดวงตาเรียวร้ายกว่าเฟรม ออร่าความกล้าบ้าบิ่นจนจับได้
เหมาะสมกับสมญาตัวเงินตัวทองของแท้

"ฮึ่ม!" แล้วเสียงกัดฟันกรอดข้างหูนี่มันหมายฟามว่าเยี่ยงไร
"เอ่อ..." พยายามหายใจอย่างเบา ผีเข้าผีออกใกล้กันอีกล่ะ
"ไอ้เชรี่ยเชน! กูอุตส่าห์---" แล้วมันก็เงียบไป อุตส่าห์อะไร บีอยากรู้ (T0T)
               ไม่บอกจะฟ้องแร้บบี้ของเค้าด้วย จะเอาเข็มแทง
จะแช่งให้กินน้ำโค้กแล้วอัดเมนทอสเข้าปาก

                คนที่คุณก็รู้ว่าใครเดินตัวแข็ง ตาแข็ง พยายามไม่หันหลังมองเพื่อนสนิทตัวเองครับ
ผมใจเต้นตึกตักกับออร่าความเหี้ยมเข้มข้น พวยพุ่งจากหัวของมันขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
วินาทีนี้ เฟรมเจ้าพ่อแบดบอยส์กลายเป็นเด็กทารก ลดชั้นเท่าลูกกระจ๊อกไปในพริบตา
.............

"มึงไปทำอะไรกับเสื้อมาวะลม" เสียงพี่เหี้ยที่ว่า
"บาติกใช่มั้ยครับ" พี่แว่นญี่ปุ่น
"อ๋อย อย่าจับ แม่คั้นผมทั้งปิดเทอมแล่ว เจ็บ!" ลมโอด
"อะไรมั่งวะ อัญชัน ขมิ้น แม่มพร้อยเป็นตุ๊กแกเชียว อินดี้มาก 555" พี่หล่อมเหี้ยมคนนั้นหัวร่อขำ
                คาดว่าคงทักเสื้อขาวนักเรียนเปื้อนสีม่วง สีฟ้า สีเหลืองจางๆ ลายพร้อยนั่นแน่
ผมว่าจะทักตั้งแต่เข้าห้องเรียน แต่มัวคุยหยอกต้นจั๋ง หาซื้อวิคให้เพื่อนเนิร์ดทาเพลินอยู่
"เหลิม เที่ยงนี้มึงหาเสื้อที่สโตร์ให้มันซัก 3-4 ตัวนะ"
"ไม่เอา" ลมปฏิเสธเสียงแข็ง
"ไหนดู ตัวโตขึ้นนะมึง ขนาดเล็กกว่าเท็ตสึซักเบอร์ได้" พี่คนนั้นไม่สนครับ
"ก็บอก ผมไม่เอาไง!"
"อย่ามา...เดี๋ยวกูโดนด่าว่าไม่ดูแลน้อง บาเยิร์นมิวนิคได้ด่าตาย จัดการยัดล็อคเกอร์มันด้วยเหลิม วันนี้เลย"
"..." ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่เหลิมที่ว่านั่นหรอกครับ เด็ดแอร์ชัดๆ

"เท็ตสึซัง! เอามา ผมจะไปภาษาไทยโน่น" เสียงลมอีกนั่นล่ะ
"ไม่ให้ครับ"
"ไม่ต้องเรียน โดดเลย! เหลิม มึงเอาไปซ่อนเร็ว" ไอ้เหียกโคตรหล่อคนเดิมสั่งการกลุ่มเพื่อนตัวเอง
"หยุด! ผมโกรธจริงด้วย!" เสียงเทพของผมดังกว่าทุกครั้ง

                ผมหันกลับเพราะเสียงโวยวายของลมดังลอดตามมาถึงนี่
เห็นหนุ่มแว่น หน้าตาบ่งบอกยี่ห้ออาทิตย์อุทัย ตัวขาวเหลือง ส่วนสูงไล่เลี่ยกับลมเหนือ (แต่ล่ำกว่า อิอิ)
พรากกระเป๋าผ้าชนิดหูหิ้วใส่โน้ตดนตรีไป...ญี่ปุ่นชัวร์ มีคำว่า 'ซัง' ต่อท้ายอย่างนั้น
                 อีกคนเข้าปลดกระเป๋าเป้ออก น่าจะใช่ 'พี่เหลิม' หน้าเหลี่ยมตัวเบ้ง ล่ำบึ่กเหมือนหมี
เส้นปากกว้างหนา ตีหน้าตายไร้ความรู้สึก คล้ายรูปสลักบายนประดับปราสาทนครวัด
คนตัวเป็นๆ ภาคมืดทมึน ดำจนเขียว...เขมรรึเปล่า

                พี่ ม.6 ห้องนี้รับนักเรียนแลกเปลี่ยนยกห้องหรือกระไร
...................

                 มีเก้งที่ตะโกนยาวจากท้ายแถว...
"เก็ทททททท!"
"ไร?" คนข้างตัวผมกราดเกรี้ยว
"เพื่อนมึง!" เอกโทรโข่งอีกคน
"ช่าง!"
"โว้ย! ช่างอะไรวะ" อันนี้โจโจ้อัดอั้น
"เก้ง จัดการ..." ได้ยินเฟรมสั่งเพื่อนตัวเอง

               ผมว่าแหม่งๆ ตั้งแต่ต้นขบวนคือทรายแล้ว หัวแถวหันหลังกลับมามองส่องเป็นระยะๆ
ที่น่าแปลกอีกคนคือ แป๋ม ดึงตัวแอนนาให้หลุดออกจากแถว
หยุดยืนแอบรอที่ซุ้มตรงมุมถนนอีกฝั่งด้วยแววตาที่...ไม่อยากเล่า
บีไม่สามารถบรรยายได้ครับ มันบรื๋อๆ มั่ก!!!

"เฮ้ย! อย่าแตกแถวสิวะ จะผ่านปกครองอยู่แล้ว" เก้ง เห็นย้อนกลับไป ใจกล้าจะเอาตัวลมกลับมาจากฝูงหมาป่า
"ไปเร็ว จารย์หมอนออกมายืนแล้วนะเว้ย" โจโจ้เพิ่มน้ำหนักชื่ออาจารย์หัวหน้าฝ่ายปกครอง
              อ.สมรศรีจอมเฮี๊ยบ แอนนากับแป๋มกรอกหูผมไว้หลาย
"รู้แล้วครับ น้องๆ ช่วยรอสักครู่นะครับ" ญี่ปุ่นที่ชื่อเท็ตสึก้มโค้งศีรษะให้เก้งกับโจโจ้
              สุภาพจนผมชะงักไปด้วย นิปปอนมาเอง
"เดินเร็ว อย่าสนใจ" หัวหน้าจอมดุ
"..." บีน้อยโดนบีบต้นแขนลากลิ่วอีกล่ะ
           
              ไม่เอา เค้าอยากเกาะติดข่าวฮอทประเด็นร้อน
ขืนแรงไม่ได้ต้องตามต้อยๆ จนได้ แต่ลอบหันกลับ
จังหวะเห็นลมถูกปล่อยตัวลงยืนก่อนถูกพี่ผู้ชายตัวโตๆ 3 คนรุมเข้าบังมิด
            ภาพสุดท้ายคือพี่เหี้ยตัวสูงยื่นอะไรบางอย่างคล้ายหนังสือหรือสมุดขนาดใหญ่
น้องๆ A3 ใส่มือ ลมรับและยิ้มกว้างหลับตาเหลือแค่เส้นเดียว รอยยิ้มที่ผมจำจดประทับไว้กลางใจ
ลมได้อะไร ทำไมท่าทางชอบใจมากถึงขนาดนั้น???
................

               หัวหน้าห้องปากบอกไม่สนเพื่อน มาส่งผมถึงโต๊ะแล้วย้อนกลับออกไปใหม่ครับ
บีรีบปรี่เข้าหาแหล่งข่าว เรื่องกอสซิปต้องไม่พลาด
"นี่ๆ ลมกับพี่เค้าทำไมเหรอ?" ไอ้คนนั้นไม่ใช่ผม คือต้นจั๋งที่พุ่งไปหาเต๋ากับข่างที่นั่งใกล้
              ถัดจากคู่โต๊ะของทรายกับเจนี่เรียบร้อยแล้ว
เหว่ย! ไม่ทันต้นจั๋งซะได้

"อ๋อ พี่เชนกับเพื่อนแก 6/1" ข่างกระจอกข่าว
"พี่เชนไหน เพื่อนแกไหน?" ต้นจั๋งถามต่อ ยังตาโตภายใต้แว่นเนิร์ด
               เห็นจ๋องๆ อย่างนี้ นิสัยอยากรู้เรื่องคนอื่นมากพอๆ กับผมเลยนะนี่
มองต้นคอขาวที่เอาพลาสเตอร์ปิดแผลออก ทาวิคจนเยิ้ม

"พี่เชน ลิ่วล้อพี่เกี๊ยวซ่า" ข่าง
             เกี๊ยวซ่าไหน?
              ลิ่วล้อคืออะไร?
              ลูกน้องหรือเปล่า?
ข้อมูลใหม่ต้องการอัพโหลด

"พี่เกี๊ยวซ่าจบไปนานแล้ว เราอยู่ ม.2 พี่เกี๊ยวซ่าอยู่ ม.6 ได้มั้ง" แอนนาเข้าแจมขยายฐานดาต้าเบส
              ถึงจะไม่ชอบขี้หน้าเล็กๆ แต่ความเสือกของเราย่อมมาก่อน
"พี่เกี๊ยวซ่าลูกจารย์สมรศรี อดีตหัวหน้ามาเฟียที่นี่ ตอนนี้เรียนกราฟฟิคดีไซน์ที่เยอรมันรึไงนี่แหละ ข่าวว่าอีกที" เจนี่ผู้ชอบวาดเขียน ชอบการ์ตูนยูริ
             เพื่อนสนิททรายร่ายบ้าง เพราะเราสุมหันกันวงใหญ่มาก
ความตื่นเต้นกระเหี้ยนกระหือรือกระจายออร่าถ้วนทั่ว

               ย๊ากกกกกก! โรงเรียนนี้มีมาเฟีย (0-0)

"แล้วยังไง พี่เกี๊ยวซ่าหัวหน้าพี่เชนลิ่วล้อ ทำไมสนิทกับลมล่ะ?" ต้นจั๋งถามตรงเป้าซะพวกเราอึ้ง
"พี่เกี๊ยวซ่าชอบลม..."

               กรี๊ดดดดดดดดดดดด! อกอีแป้นจาแตก เค้าไม่ยอมอ่ะ

               อกหักร่วงกราวลงเหวเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ หลิวเต๋อหัวซุกเมียเป็นชาติ
กงยูแห่งคอฟฟี่ปริ้นซ์เข้าเกณฑ์ทหาร  ลีมินโฮบินกลับเกาหลี นิชคุณบอกผมไม่ใช่เกย์
ยังไม่หัวใจสลายเท่านี้

"ฟะ แฟน งั้นเหรอ!?" ผมติดอ่าง
"เปล่า ไม่ใช่แฟน ลมไม่ได้ชอบผู้ชาย เอ๊ะ หรือชอบ...แต่ช่างเถอะ พี่เกี๊ยวซ่าไม่ได้เป็นอะไรกับลมแน่นอน" เจนี่
"ไม่ใช่แฟน! ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่เกี๊ยวซ่าทึกทักเอาเองต่างหากเล่า" ทรายโพล่งก่อนลุกพรึ่บกระเป๋าจาคอบหล่นพื้นดังลั่น ไม่สนใจ
"ไปไหน?" ดาว เพื่อนผู้เรียบร้อยตามเก็บให้แทน
"ห้องน้ำ! ดาวไปด้วยเปล่าล่ะ"
" ...ไปๆ" ดาวเหาะตามเจ้านางแห่ง 4/1 ที่องค์ลงหลุดเสียงดัง

              หายวับไปในพริบตา ทิ้งเรากะพริบตาปริบๆ ไม่กล้าหายใจแรงชั่วขณะ...
แล้ว สุมหัวโขกกันเหมือนเดิม
               เวลานี้พวกเพื่อนผู้ชาย เต๋า ข่างหายไปอยู่หลังห้องแล้ว เหลือผมกับต้นจั๋ง 2 คน
"จริงๆ นะ เรายังดูไม่ออกว่าลมน่ะชอบผู้ชายหรือเปล่า คนอื่นว่าเกย์ แต่เท่าที่อยู่ห้องเดียวกันมานาน ลมไม่นี่เลยนะ ว่ามะ"
"จริง จะบอกว่าแอ๊บแมนก็ไม่น่าใช่ มันแมนมากเลยล่ะ แค่พูดตรงเกิน ไม่ให้ใครมายุ่งมากไปเท่านั้นเอง" เพื่อนหญิงในวงนั่นแหละ ใครก็ไม่รู้ บีไม่มีสมองจดจำ

                 ผมพอรับรู้สัมผัสได้ครับ เกย์เรดาร์ในตัวทำงานเป็นปกติ
กับคนในโรงเรียน เดินผ่านพอจับเซนส์ลึกๆ คนนี้ 'น่าจะเป็น' หรือ 'เป็น' 
ไม่รวมตุ๊ด-กะเทย อันนั้นดูออกง่ายมาก
                     แต่กับเจ้าชายสีขาว...มันเงียบกริบเข็มไม่กระดิก
ทว่ากับคนอื่นรายรอบตัวของลมต่างหากที่มีให้จับได้แว๊บๆ ในบางจังหวะ

"ช่างเถอะ ต่อๆ เรื่องพี่เกี๊ยวซ่า" เจนี่เข้าคุมแท่นข่าว
"ใช่ แค่ตามตื้อแล้วแห้ว"
"จริง จำได้ แคนทีน วาเลนไทน์เน๊าะ หอบกุหลาบ 99 ดอกมาให้ ลมเฉยไม่รับ ไม่สน วางทิ้งไว้งั้น อย่างอึ้งเลยล่ะ" ท่าทางแอนนาจะเกาะติดสถานการณ์บ้านเมืองชนิดริงไซด์
              ไหนว่าเด็กเนิร์ดอ่านแต่วิชาการ
"แสดงว่าพอพี่เกี๊ยวซ่าเรียนจบ พี่เชนก็จีบลมแทน เรียกว่าแทงข้างหลังลูกพี่ตัวเองชัดๆ" ต้นจั๋งสรุปความเป็นไปได้แบบนักวิทยาศาสตร์
"ไม่ใช่! พี่เชนไม่ได้จีบ ไม่ได้เป็นแฟนอะไรด้วย" เจนี่แก้
"ก็บอกลิ่วล้อไง" ต้นจั๋ง
"ไม้กันหมาน่ะรู้จักเปล่า" เจนี่
"อ๋อ จริงเหรอ ทำไมดูสนิทกันมากเกิน เมื่อกี้ยอมให้จับด้วย" ต้นจั๋งรับรู้นิสัยประหลาดของเจ้าชายอีกคน
"ก็ยอมเหมือนเก็ทไง!" แอนนาดูขึ้งเล็ก จะฉิวอะไรใคร ไม่พอใจเรื่องไหนก็ไม่ทราบ
"ทำไมแอนนาว่างั้นล่ะ!" ผมไม่พอใจเล็กๆ

               ว่าลมของเค้าเป็นสิ่งของ โยนกันไปมา
เปลี่ยนมือเป็นรองเท้าแตะตลาดนัด เชยชมกันได้ง่ายๆ

"อ้าว สสารในโลกย่อมไม่สูญหายไง ยังไงเกย์ก็ต้องเป็นเกย์อยู่วันยังค่ำ"
"ไม่ใช่ล่ะ" กูเวียนเฮดหยักสมองเด็กเนิร์ด ตัดคะแนนความประพฤติแว่นหญิงอีก 5 ในใจทันที
                พูดไม่เข้าหู ไม่เป็นเพื่อนด้วยหรอก และอย่าหวังว่าจะเข้าครอสเวิร์ดเป็นอันขาด (=^=) บีงอน!!!
"จารย์มา!" ประโยคปิดกระดาน
            ทุกคนกรูเข้าที่ รวมถึงลมที่เพิ่งกระหืดกระหอบมาด้วย
ตามติดคือเก็ทอุ้มสัมภาระเพื่อนมาวางโครมโต๊ะแถวด้านหลังผมไป
ลมนั่งคู่เต๋า ผมนั่งกับไอ้คนหน้าหงิกเมื่อครู่
               ลอบมองย้อนกลับไป เห็นลมเปิดสมุดเล่มสีฟ้าสดขนาดใหญ่อันนั้น
น่าจะเป็นภาษาเยอรมัน รูปเปียโนหรา ตัวโน้ตในบรรทัด 5 เส้น
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง นอกจากฟิคเกียร์ก็คือเปียโน...ค่อยโล่งหน่อย
...................
.......................

             โฮมรูม จัดบอร์ด...
             ผมกำลังงงงวยกับคำสั่งเจ้ากี้เจ้าการ ซ้ำไปซ้ำมาของคุณดาราเจ้าเสน่ห์เช่น ญาดานิสา
 จำได้ไหมครับ บอร์ดธิงเอิร์ธลดโลกร้อนอะไรนั่น เย็นพรุ่งนี้อาจารย์แม่จะดู
 ตรวจให้คะแนนจริงเช้าวันศุกร์ เราถึงได้ฤกษ์ลงมือกัน
รอจนไฟลนก้นก่อนค่อยทำ สำนวนใครวะ

"บีฉีกเป็นดาวแบบนี้สิ เว้นขอบขาวๆ แล้วตรงนี้ไม่ต้อง ให้มันต่อๆ มันน่ะ ทำเป็นไหม"
"อ้าว เมื่อกี้บอกจะเอาเป็นชิ้นๆ แล้วร้อยเชือกนี่นา" ไม่ได้เถียงนะจ๊ะ
"ไม่เอาแล้วไง เฮ้อ ทำแบบแป๋มน่ะ แบบนี้ๆ"
"งั้นแป๋มทำละกัน เราช่วยนัยติดกาวเอง" ผมพยายามเย็นยิ่งชีพ  ลุกหนีไปหน้าบอร์ดที่พวกผู้ชายง่วนอยู่

            เธอไม่ทำเองบอกแต่คนอื่น มันน่าก้านคอคลับสักสิบสองยกชนิดไม่พักเบรคดีไหม
อารมณ์จะเสียกำลังหมักได้ที่ คลื่นแทรกก็เข้ามาเสียก่อน
"บีไม่ได้ส่งการบ้านเลขเหรอ" เก้งเข้ามาพร้อมก๊วน ส่งถุงน้ำหวานเย็นชื่นใจให้เพื่อนแจกจ่ายกันเอง หญิงๆ ที่ทำงานอยู่ยิ้มแย้มดีใจใหญ่...ยกเว้นผม
"การบ้านเลข...ก็ส่งแล้วนี่" จำได้ว่าวางบนสมุดของแอนนา
              ด้วยแอนนาค้อนผมเล็กๆ จะเหตุอะไรก็สุดแล้วแต่ เดินกลับมาชนแขนปึง!
ดึงสมุดตัวเองมาวางทับของผมเฉย ประมาณถูกงอนใส่แบบเด็กๆ นั่นแหละ

"จารย์ให้ถาม กิดากรหรือทิวากรกันแน่ที่ได้เต็ม แต่มีของเก็ทอยู่ไง มันได้แค่ 6 ไม่เต็ม 10"
"ยังไง?" ผมงง
"คืองี้ มีคนได้เต็มอยู่ไม่กี่คน อาจารย์แกจำได้ แต่หาสมุดจะจดชื่อให้ไม่เจอ เฉพาะของบีที่หายไป" ทรายที่มาเก้งกับเป็นงานเป็นการ
          ก่อนแยกถุงของกินไปให้เพื่อนเลขคี่ บอร์ดฝั่งประตูห้องเรียน
"ที่ติดสติกเกอร์ด้านหลังน่ะนะ" ผมเหวอ
"ใช่ไง จารย์จำได้เพราะแกชอบมิสเตอร์ชอปเปอร์เหมือนกัน" เก้ง

              ซวยล่ะ นั่นเรนเดียร์สีชมพูจากวันพีช ได้จากงานอนิเมะที่กรุงเทพ
อุตส่าห์นั่งรถจากพัทยา ไปกลับวันเดียวด้วย ลำบากแต่เพราะใจรักล้วนๆ ยอดอกบีชีช้ำ อือ!

"จารย์ตรวจเสร็จแล้วล่ะ ให้เราไปเอามาแจกได้" เก้ง
"ไม่เอามา?" เต๋า
"กูหนัก แล้วมีพวกมึงไว้ทำแป๊ะ" เก้งดูดน้ำหวานใส่เต๋า
"ไปดูดีกว่า/ ไปทราย" เต๋ากับทรายลากแขนผมไปแบบไร้สมอง
              เกิดผิดพลาดทางเทคนิคอะไรล่ะหนอ
...................
             สรุปผมต้องคัดลอกการบ้านบทเก่าลงสมุดใหม่
อาจารย์สอนเลขกล้ามล่ำเหมือนครูพละคนนั้นกล่าวขอโทษ
จำได้ติดตาเพราะตรวจเสร็จจะคว่ำสมุด เห็นสติกเกอร์เลยเปิดดูชื่อซ้ำ
'โทษทีนะ มิสเตอร์ชอปเปอร์อันนั้นครูเห็นที่งานอนิเมะ จะซื้อแต่ไม่ได้ซื้อ จำได้ว่าเป็นของลิขสิทธิ์จากบริษัทแม่'
             อาจารย์โอตาคุวันพีชหรือนี่ ใจดีแบบนี้ทิวากรรักตาย
ไม่ได้ๆ นี่ครูประจำชั้น ม.4/2 ห้องของหมอก จะหลงกลมิได้
'นักเรียนลอกใหม่ทั้งหมดเลยละกันนะครับ ครูหาไม่เจอจริงๆ ไม่รู้ไปวางไว้ไหน' อันนี้ไม่ใจดี แต่ก็หยวนๆ ยินยอม

           ได้อย่างเสียอย่าง...แทนที่จะได้จัดบอร์ดรบรากับเพื่อนๆ ไฟแรง
บีพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสหน้าด้านนั่งลอกซะ แค่ 4 หน้ากระดาษแต่ใช้เวลาทั้งชั่วโมง
กร๊ากกกกก! คนเรามันต้องเห็นแก่ตัวกันบ้าง โฮะ โฮะ โฮะ
เอาน่า ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป


************************TBC by puppyluv

---nokkie รู้ทันจนได้ 555
---aorpp ลิ้งค์ให้แล้วท้ายตอนเมื่อกี้ เผื่ออยากอ่านย้อนลมเหนือ^^ ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 25-07-2012 12:22:49

อ่านลมเหนือมาแล้ว ก็ว่าชอบคู่ตี๋หมวยแล้วนะ
ตอนนี้ตี๋กับหมวยมีเวอร์ชั่นของตัวเอง ซึ่งเราอ่านแล้วก็ชอบไม่แพ้กันเลย
เสน่ห์ของแต่ละเรื่อง อยู่ที่คาแรคเตอร์ของตัวละคร เหตุการณ์ที่มองต่างมุม
ในมุมของเก็ทตอนนี้ ลมเหนือเหมือนเทวารูปงามแต่ฤทธิ์ร้าย  55555 
เราก็รู้สึกว่าภายใต้หน้าตา รูปลักษณ์ ที่งดงามน่าทะนุถนอมของลม
ซ่อนความฉลาดไว้มากมาย  ชอบตอนเพื่อนเก็ทและลมดักทางกันเอง น่ารักทีุ่สุด
ชอบตอนเก็ทเพ้อบี  น่ารักมาก ๆ และเราว่า บีเองก็มีอะไรในใจกับเก็ทอยู่  รอติดตามต่อไปอย่างใจจดจ่อ
และรออ่าน เฟรม หมอก และลมใน TBC

แสดงว่าตอนท้าย ๆ จะได้อ่านช่วงที่ลมเหนือหายไปจับปลาด้วยใช่มั้ยเนี่ย??

อ้อออออ แอบฮาเก็ท  ชอบร้ายก็ไม่บอก  โถๆๆ ร้ายไม่ได้หรอกพ่อคุณ ก็สายตรงมาจากพี่กายนี่นะ  ^___^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-07-2012 12:27:01

ท่าทางเรื่องนี้ชะนีมีสารพิษจะว่อนเลยแฮะ

ก็นะม.ปลาย เป็นช่วงพีคอยู่แล้วต้องทำใจ =___="

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 25-07-2012 12:30:20

 :L2: :L2:

พี่เวียนหัวกับพวกหนูๆสาวๆมากค่ะ ยังกะผึ้งแตกรัง

ยังอยากรู้ว่าใคร เอารองเท้าเด็กน้อยไป

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 25-07-2012 12:41:30

โอ๊ะ เพิ่งเม้นท์ตอนเก่า ตอนใหม่ก็มาต่อ  ขอบคุณค่า


บีน้อยน่ารักมาก  อ่านแล้วรู้สึกคึกคัก สนุกในมุมมองของบีน้อย
เหมือนมันมีสีสันวิ่งไปมา เพราะบีน้อยหลากหลายอารมณ์ และชัดเจนในการอธิบาย
ชอบที่สุดคงเป็นบีน้อยฟิน และบีน้อยอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฮ่า อ่า
รู้สึกเหมือนบีน้อยแอบมองลมเหนือที่เป็นไอดอล อยากรู้ทุกเรื่องราว อยากมองเห็น
แต่ไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ  ต่างกับผุ้คุมกฏที่อยู่ข้าง ๆ คนนี้เหมือนจะเซ็งๆ  บ่นๆ ว่าคุม
แต่ก็กลับยอม  อาจจะเข้าใจไม่ถูก แต่รู้สึกแบบนั้นค่ะ

ชอบมากค่ะ เป็นกำลังใจให้

ปล. อกอีแป้นจะแตกอีกคน ลมเหนือโดน ผช. ถึงเนื้อถึงตัว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-07-2012 13:00:35

หนูบีนี่โดนป่วนซะแล้ว  แต่เป็นเด็กมองโลกในแง่ดี

ไม่มีคิดมากคิดแค้นเลย  ทิวากร  น่ารักอ่ะ

 :กอด1:

บวกเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 25-07-2012 13:23:08

โถๆๆน้องบีน้อยของพี่
อกหักมากี่รอบแล้วลูกขา
 :laugh:
มองก็พอจะรู้ว่าน้องบีคิดว่าน้องลมเป็นไอดอล
ไม่ได้มีจิตพิศวาสอะไรนอกเหนือจากนี้เลยเนอะ
ใครจะไปสู้เก็ทได้
เจอปุ๊บสปาร์คปั๊บเลยนะหนูนะ
 :o8:
แต่ตอนนี้ก็ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเด็กๆ
จะยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองจริงๆเท่าไหร่
ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้ตัวเองนะจ้ะเด็กๆที่รัก
 :กอด1:

แต่อ่านภาคนี้แล้วคนอ่านก็หมั่นไส้ชะนีที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
แต่แหมแจ๊ดแจ๋กับผู้ชายเยอะแยะดีจริง
ถ้าจะให้เดาของน้องบีที่หายนี่น่าจะฝีมือชะนีนี่แหละ
อาจจะเป็นแอนนาโรคจิต ไม่ก็อิน้องคนงามนิสาหน้าเหม็น
 o18

แถมตอนนี้อ่านแล้วหึงแทนอิพี่เหยี่ยวแต๊ๆ
น้องลมโดนอุ้มซะได้ ฮึ่ยๆๆ
 :serius2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 25-07-2012 14:35:04

ตัวละครเยอะมากกกกก  o22
น้องบีนี้อารมณ์บวกดีจัง  :-[
แต่อ่านแล้วยังรู้สึกว่าลมเป็นตัวหลัก เก็ท เป็นตัวรองอยู่เลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 25-07-2012 18:25:52

นึกว่าบีจะ"เด็กน้อย"  แสบใช่เล่นนะ :m12:

(sqrt(cos(x))*cos(200 x)+sqrt(abs(x))-0.7)*(4-x*x)^0.01, sqrt(9-x^2), -sqrt(9-x^2) from -4.5 to 4

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 25-07-2012 18:54:15

เดวิลน้อยน่ารัก  o18


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 25-07-2012 19:03:25

ตัวละครเยอะจริงๆด้วย 

ลืมไปเลยว่าน้องบีผึ้งน้อยนี่มันลิตเติ้ลเดวิลนี่เอง..

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 25-07-2012 19:16:24

รู้สึกหมันไส้ยัยนิสาจังเลย ใครหว่าแกล้งบี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-07-2012 20:44:12

บีน้อยน่ารักแบบร้าย ๆ หรือจะร้ายแบบน่ารัก ๆ ดีนะ
เริ่มกระบวนการกลั่นแกล้งแล้วสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 25-07-2012 20:53:31

เด็กลมเหนือ น้องบีน้อยช่างสังเกตจริงนะ
เห็นคิสมาร์คตั๋นจัง เห็นเฟรมกับเก้ง ฮะฮะ มีเรด้าบอยเลิฟด้วย
คิดเหมือนบีน้อย นิสานี่ร้ายลึกนะเนี่ย
ยังไงก็แล้วแต่ อย่ามายุ่งกับหนูบีแล้วกัน คนนี้เจ้าที่แรงนะจ้ะ หุหุ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 25-07-2012 20:55:23

ตอนนี้พิสูจน์ได้ว่า มากคนก้อมากเรื่องมากความอิจฉา ชะนีวุ่นวาย!! แอนด์ผู้ชายติดลม!!  :z6:

ชอบบี
... บีไม่อยากเล่า เพราะบีฟิน! ... ฮ่าๆๆๆ

ชอบความคิดของบี มีพื้นฐานความเป็นเพื่อนที่ดี น่าคบมาก
ชอบที่ไม่พอใจที่มีคนว่าลม เห็นเป็นสิ่งของ โยนไปมา เปลี่ยนมือเป็นรองเท้าแตะ... เชยชมกันได้ง่ายๆ ไรงี้  :beat:
แถมมีการตัดคะแนน พูดไม่เข้าหู ไม่เป็นเพื่อนด้วย! ... เด็ดมาก  :กอด1:

ส่วนที่แกล้งบีนี่ ต้องเป็นพวกขี้อิจฉาที่ลมไม่สนใจ ไม่พอใจที่ลมมาสนใจบีผู้ซึ่งมาทีหลัง
เดี๋ยวก้อจับได้ พวกนิสัยไม่ดี  :angry2:

ส่วนลม ไหงเปลืองตัวเยี่ยงนี้ เยอะๆๆๆ ม่ายยยยยยย  :z3:
หวงนะ เดี๋ยวจะก็อปไปฟ้องพี่เหยี่ยว!


ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 25-07-2012 21:11:26

บีน้อยร้ายเล็กๆ น่ารัก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 26-07-2012 00:12:12

น้องหมวยเริ่มโดนแล้วสินะ
แต่นายสุดหล่อเก็ท ยังไม่รู้แน่ๆ
สู้ๆ ด้วยความใสซื่อ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 26-07-2012 00:50:57

ถ้าคนแกล้งบีน้อยเพราะอิจฉาที่ได้ใกล้ชิดโดนตัวกันกับลม ท่าทางรายชื่อผู้ต้องสงสัยจะยาวหลายบรรทัดอยู่

บีน้อยเอ๋ย ทนหน่อยนะรู้ตัวเมื่อไหร่จัดเต็มไปอย่าให้เสียชื่อบีน้อย ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน10 เข้ากลุ่มและแกล้ง (25-7-2012) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 26-07-2012 01:38:47

ขอบคุณสำหรับลิ้งค์ตอนเก่าในลมเหนือมากกกกกค่ะ  :pig4:
กลับไปอ่านทวนความแล้ว

อ้างถึง

---เฟรม แอบเอากล่องนมจืดยัดใต้โต๊ะประจำของลม
ความสัมพันธ์เฟรมและลม  TBC. เช่นกัน
       อ่านลมเหนือ ตอน x88#2 มอมเมา get's (p.78) เก็ทเล่า...แอบเห็นเฟรมกับทรายเป็นโจรซ่อนนมจืด
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.2310

ตบโต๊ะปังๆๆๆ มิน่าล่ะ ในสมองจำเรื่องเฟรมกับนมจืดไม่ได้เลยสักกะติ๊ด
เจอลมเหนือเมาช่างเมาท์เข้าไป จำได้แต่ลมเหนือช่างฉอเลาะเท่านั้น

ส่วนตัวละครในลมเหนือ ขอสารภาพผิด เค้าจำแม่นแต่ ลม พี่เหยี่ยว เก็ท บี พี่เจฟฟี่ พี่โจ๊ก พี่กาย เท่านั้นอ่ะ
ตัวละครอื่นๆใดๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นแบบใช้แล้วทิ้งไม่หวนกลับมา เลยนึกไม่ออก ได้ลิ้งค์ไปทบทวนบทเรียน แม่นขึ้นเยอะเลย

ไอ๊ย่ะ ตอนนี้จิตใจกระเจิดกระเจิงแล้ว  :impress2:
เฟรม-เก้ง, พี่มอส-ต้นจั๋ง ทำเค้าจิ้นกระจาย
ยิ่งคู่เจ้าของเรื่อง ตี๋-หมวย ได้อ่านจากมุมความคิดของบี แล้วหลงรักเลยอ่ะ เด็กอะไรเนี่ย น่าหลงที่ซู๊ดดดด
แล้วนักสืบโคนันอย่างเราจะตามจับตัวคนที่คอยแกล้งบี >>> แอนนา ใช่ป่ะ????????
+1  :กอด1:

ปอลอ. จริงๆได้อ่านตอนใหม่ตั้งแต่ตอนบ่ายๆแล้ว แต่มันเม้นท์ไม่ถนัดอ่ะ เพราะอ่านผ่าน ipad เวลาจะเม้นยาวๆ มันพิมพ์หาย พิมพ์หายตลอด   กว่าจะได้เม้นท์ก็ต้องรอตอนดึกกลับมา อาบน้ำอาบท่า เิปิดคอมนั้นหล่ะจ๊ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 วันพฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-07-2012 08:44:01

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
.................
ตอน 11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ...วันมหาวิปโยค (รึเปล่าหว่า)
B’s
     
          เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ข้ามเหตุการณ์วันพฤหัสบดีทั้งวันได้จะเริ่ดมาก
เพราะผมอยากดีลีทเรื่องที่เกิดขึ้นทิ้งไปให้หมด
           ว่ากันง่ายๆ ตั้งแต่เช้าตรู่ สติกเกอร์หน้าล็อคเกอร์ คิตตี้สวมชุดกระต่ายหูยาวเฟื้อยของเค้าโดนกรีด
กรี๊ดด้วยความคลั่งดอกแรก
            ดอกสองเหมือนเดิมครับท่าน ความคิดไม่พัฒนา รองเท้ากูหาย
อาคารศิลปะเป็นเวิร์คชอปผนังกระจกใสรอบด้านท่ามกลางต้นไม้ร่มรื่น
รองเท้าวางบนชั้นแล้วเดินข้ามห้องแสดงงานประมาณ 10-12 เมตรถึงจะเข้าห้องเรียน
มีตู้วางประติมากรรม แผงกั้นติดรูปเขียนบังสายตาอยู่
             หมดคาบ รองเท้าของผมถูกพบนอนแอ้งท่ามกลางพุ่มไม้ละแวกใกล้เคียง
 ลิงมือบอนคงขว้างไปไกลที่สุดเท่านั้น (T-T)

           ดอกสามสุดท้าย เหมือนจะเบาแต่มันไม่เบาในความรู้สึกผม
เนื่องเป็นผู้ถูกกระทำโดยมนุษย์เงาทั้งที่ไม่แจ้งข้อกล่าว
นั่นคือ ดินสอกดคิตตี้ของบีน้อยถูกถอดหัว อันนี้ทิวากรลมออกหู
            บ้านเป็นเซเว่นก็จริงแต่ผมเคารพสิทธิผู้บริโภค อัฐยายซื้อขนมยาย
ซื้อของสะสมสแตมป์โดราเอมอนติดจนครบจำนวนถึงแลกมา
หายไปทั้งแท่งไม่ว่า แต่จุกหัวหาย ตัวยังอยู่คาใจช้ำๆ บีขอกรี๊ดเป็นเพลง
         'เจ็บในใจช้ำๆ ที่โดนเขาทำ ให้เจ็บมา
          อ่อนแรงลงไปช้าๆ เพราะใจมันล้า ที่จะรักใคร'
         ยืมเพลงรุ่นแม่มาใช้ประกอบฉาก เปิดในรถปิคอัพขณะขับมาส่งลูกที่ป้ายรถเมล์
จุดนัดพบเมื่อเช้า เพลงสุดท้ายกระแทกยัดใส่หยักสมองพอดี
          ดีหน่อยที่สมุดการบ้านหรืองานส่งไม่โดนกระทำชำเรา
เพราะไอ้หัวหน้าห้องใช้ทรายและเพื่อนผู้หญิง เจนี่กับดาวขีดติ๊กชื่อทุกเล่ม ทุกคน ทุกครั้ง
ที่วางรวมกองไว้ให้หอบไปส่งห้องอาจารย์ ช่วยเพิ่มความมั่นใจและความหมั่นไส้ของเพื่อนๆ ได้ดี
...............
.....................

           หลังเลิกเรียน...ลานนนทรีหน้าโรงยิม โต๊ะม้าหินที่นั่งประจำ
ลูกชิ้น ของกินเล่นเป็นกอง ผมนั่งถอนหายใจทิ้ง ไม่มีกระใจอยากไอศกรีมของโปรด
            ขอโทษ หนังผิดแผ่น ดนตรีผิดม้วน ไม่มีฉากแซดอารมณ์บูดแบบนั้นสำหรับบีครับ...
ต้องยิ้มร่าปากฉีกถึงหู กวาดทุกอย่างที่ชอบเข้าปาก

"วู้! กินนนนนนน" ผมบานเท่าบ้าน
"ลูกชิ้นๆ ท่านเฟรมเลี้ยงอีกแล้วใช่ไหม?" โจโจ้แนวร่วมกินฟรี
"เปล่า นี่ไอ้เก็ท วันนี้กูจะกินฟรี" เฟรมปกติปากหนักพูดทีละวลี เพิ่งมีวันนี้ยาวครบประโยค
"อ๊า! สตรอปั่น เก้งจัดการที เฟรมมันแย่งกูอ่ะ" ผมโวย มีลูกชิ้นเต้าหู้กับหมูปิ้งคนละข้าง
"เต็มสองมือแล้วนั่นน่ะ" คนข้างเคียงนั่งชิดม้าหินตัวเดียวกัน เหมือนเดิมแต่โวยวายไม่เท่าเดิม
          วันนี้ใจดีกับผมครับ ด้วยส่งผ่านความเครียดให้คนอื่นมาทั้งวัน
ขนาดเต๋าใจเย็นเฟรนด์ลี่ยังเกือบฮึดฮัดคืนกลับช่วงมันโวยแหลก
เพราะช่วยกันหารองเท้าให้ผมแล้วไม่พบสักที
 
         บนโต๊ะทุกคนวางโครม พวกเดียวรายนามเดิม เฟรม เก้ง โจโจ้ เต๋า ข่าง
ผมกับคนที่คุณก็รู้ว่าใคร 7 สหาย
         ส่วนเอกกำลังพานิสาย้อนกลับไปขนสมบัติที่ได้จากแอทเลิฟแอทล็อค
รอส่งคุณเธอกลับรถที่บ้าน ประเดี๋ยวคงมาแจมภายหลัง
 
          เปรตลงล้มโต๊ะ เศรษฐีชื่อกิดากรเลี้ยง ทิวากรต้องมุ่งมั่นซัดให้เต็มคราบไว้ก่อน
"กูว่ามันแหม่งๆ เกินไปล่ะเก็ท มึงไปสร้างศัตรูกับใครไว้วะ" เต๋าที่วันนี้เกือบเม้งแตก
           เพราะถูกบีบจะเอาตัวคนแกล้งมาลงโทษ และโยนงานท่วมหัวจากท่านหัวหน้าจอมสั่ง
"ไม่มี กูไนซ์กายจะตาย" คนว่าเอนชิดเข้าซ้อนหลังผม
"เหอะ! ไนซ์กายกับคนอื่น ทีกะกูละเกือบชกปาก" เต๋าค้อนเล็กๆ
           รู้ว่าหายเคืองแล้ว เพราะแต่ละอย่างมุ่งร้ายมาที่ผมเกินจนลืมเรื่องของตัว

"เอาน่า โทษทีวะเพื่อน เพราะงี้กูถึงต้องมีมึงนี่ไง"
"ใช่ซี้ คอยรับใช้ รองมือรองตีนกระโถนท้องพระโรง มึงต่างหากที่ต้องมีกู เชรี่ยเก็ท!"
"อะไรก็เต๋า เต๋า-คชาไว้ก่อน" โจโจ้ร้องเป็นเพลงแซวรายการเรียลลิตี้
"เต๋า-พิพัฒน์โว๊ย! คนละคนกัน พวกมึงนี่"
"555" หัวหน้าห้องตบบ่าท่านรองที่เก๊กโกรธ ก่อนหลุดหัวเราะกันลั่น
"หึหึ" เฟรมนั่งติดเก้งมองเพื่อนสองคน

            ผมชอบเพื่อนพวกนี้ ซึ้งในน้ำใจว่าเต็มใจช่วยเหลือ
 ยามศึกเรารบ ยามสงบเรารบกันเอง
เช่นนาทีนี้เป็นต้น ลูกชิ้นเต้าหู้ใครหน้าไหนก็อย่าหวัง

"งั่ม! กูว่าน่าจะมีจดหมายใส่พวกสารแอนแทร็ค ไข้หวัดนกมั่งนะ จะได้หยุดกันทั้งโรงเรียน" โจโจ้ผู้คิดน้อยแต่กุลีกุจอช่วยเป็นธุระมากกว่าใคร
"นั่นดิ เป็นกูจะเขียนด่าซักเจ็ดชั่วโคตร น่าจะด่าชื่อกระต่ายที่บ้านกูมั่งก็ดีนะเว้ย แบบนี้เจ็บจี๊ด"
"ใช่ จี๊ด" โจโจ้ง่วนบุฟเฟ่ต์ ไม่รู้หรอกเรื่องอะไร
"ดีกว่ากรีดสติกเกอร์อีก อินดี้และอินไซด์ ค่อยน่าภูมิใจที่ถูกแกล้งหน่อย" ผมคุยข้ามกับโจโจ้พร้อมฟาดฟันลูกชิ้นไม้ใหม่

             สามารถขึ้นกูมึง ภาษาพ่อขุนสบายปากจากการผ่านสมรภูมิมาด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง
ความสนิทสนมอัพเลเวลในช่วงเวลาสุดโต่งแบบนี้ล่ะ
"อะไรวะ ด่ากระต่าย?" เก้งมองผมกับโจโจ้ข้ามไปข้ามมาเหมือนดูเทนนิสตีโต้ข้ามคอร์ด
"ด่าหมาก็ว่าฮาแล้วนะ นี่ด่ากระต่าย คิดได้ไงวะเนี่ย" ข่าง
"ก็บ้านกูเลี้ยงกระต่าย กู-รัก-กระ-ต่าย!" ผมจริงจัง
"อ้อ ด่าของรัก แนวกว่าเยอะ เจ็บกว่าเยอะว่างั้น" เก้งเริ่มเข้ากลุ่มบ้าๆ บอๆ อีกคน

"ใช่ อย่างรองเท้าก็ต้องพ่นกราฟิตี้ จุ่มสีเพ้นท์ศิลป์ครีเอทหน่อย มีที่ไหนเขวี้ยงให้หา ไม่รู้รึไงกูมีเยอรมันเชพเพิร์ดส่วนตัว"
"ใครวะ หมาเยอรมัน?" โจโจ้อวบระยะเกือบสุดท้ายมีงง
"มึงไง มึงหาเจอสองครั้งแล้วนี่ เมื่อวานกับวันนี้ ใช่ไหมคร้าบ โจโจ้หมาน้อย กู๊ดบอยๆ" ผมหลอกด่าก่อนปะเหลาะชมสุนัขเวลาทำดี
"โฮ่งๆ งี๊ดๆ" โจโจ้ไว
"ขอมือๆ แกล้งตายเร็วโจโจ้ 555" ข่างเล่นมุกต่อ
"ทั้งวันล่ะข่าง มีอีกรอบเดี๋ยวกูโดดกัด แล้วสะบัด แฮ่ๆๆๆ" โจโจ้เล่นเป็นหมาจะงับข่าง
           เมื่อวานตอนได้ขนมจากผมก็หยอกกันหลายรอบมาก
...............
"นี่ไม่คิดโกรธคนแกล้งเราหน่อยเหรอ" ท่านเจ้ามือเอ่ยเบากับผม
"นั่นดิ กูกลายเป็นฝ่ายเครียดแทนซะเองนะเนี่ย" เต๋าผู้มีความรับผิดชอบสูง
"อย่าให้รู้นะว่าใคร ฮึ่ม!" เก้งว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
"โกรธทำไม ป่านนี้คงคิดหาวิธีแกล้งหัวปั่น จะนอนหลับรึเปล่าไม่รู้"

"เออว่ะ เป็นกูคงนอนคิด นั่งคิด ขี้ก็คิด---/เชรี่ยข่าง! มึงหยุด กูจะอ้วก" ข่าง/เก้งกับหมูสะเต๊ะสีเหลืองอ๋อย
"แหวะ เหมือนเลยว่ะ" เฟรมเล่นว่าใกล้หูเพื่อนตัวเอง
"สัดเฟรม หุบปาก!" เก้งโวย จะโยนไม้หมูเหลืองทิ้งทั้งอัน
"จะกินหมูสะเต๊ะ"
"...เอาไป" เก้งถูกเฟรมจับรวมข้อมือ
           ว๋ายๆๆๆ เหมือนโดนบังคับป้อนกันเองน่ะสิ บีกำเดาจะไหล
ตั้งใจก้มดูดน้ำปั่นของตัวเองอย่างจริงจัง ไม่รู้จะเอาตาไว้ไหน

"ดีแล้วล่ะ...โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า" ไอ้พระเอกที่ไม่ค่อยเอาอะไรเข้าปาก
             ลูบหลังหัวผมป้อยๆ ครับ บีบคออีกต่างหาก

           อั๊ยยะ ต่อหน้าธารกำนัลล้นโต๊ะ แล้วข่างกับเต๋าจะมุดหนีไปไหน
กูไม่ได้แสดงหนังสดใดๆ นะเฟ้ย
          เรื่องนี้มันเลิฟมีเทนเดอร์ใสแจ๋วแหวว ม.4
ไม่มีฉาก NC ซีนอัศจรรย์ใดๆ ก็ห้าม! ไม่อย่างนั้นบีน้อยจะตามราวีคนเขียนจริงด้วย

"ยะ อย่า มะ มั่ว" ผมกึกกักเป็นหุ่นยนต์เครื่องน็อค
"ไม่ได้มั่ว" พ่นลมใส่หูกู เช้ด! เพิ่งบอกแหม่บๆ ว่าใสไร้แอลกอฮอล์ ฮ่วย!
"โฮ๊ยยย! เอกมันไปตายไหนวะ" โจโจ้โพล่งไม่ดูตาม้าตาเรือ (-.-) บีเสียดาย  แง่มๆ
...................

            (ครืดๆๆ) โทรศัพท์ช่วยชีวิต เก็ทล้วงดูหน้าจอ ตัดสายทิ้งแล้วรีคอลกลับในทันที
ลุกยืนคุยใกล้ๆ ละแวกนี้ไม่ได้มีแต่พวกผมหรอก
สารพัดเพื่อนร่วมสถาบัน บรรดาพ่อแม่พี่น้องมารับลูกหลานกลับบ้านอีก
             ขอย้ำว่าไม่ได้อยู่ในที่รโหฐาน มันมโหฬารมากต่างหาก

"เออ ว่า?/-----"  ทั้งโต๊ะเคี้ยวช้า เอียงเรดาร์เงี่ยหูรอฟังอย่างตั้งใจและไม่ได้นัดหมายโดยอัตโนมัติ
"อืม กินลูกชิ้น อยู่กันหมดยกเว้นเอก มึงล่ะ?/-----" เพื่อนเราชัวร์ ผมไม่เดาก็รู้ว่าคือลม
"อ๋อได้ แต่รู้ใช่ไหมว่า.../-----" ไม่พูดประโยคจนจบ ทำเอาหูผึ่งมากกว่าเก่า
"ตามนั้น เฮ้! พรุ่งนี้เย็นที่สนาม อย่าลืมล่ะ/-----"
"เอ้อ แค่นี้" จบ กลับมานั่งที่

           ทุกคนในโต๊ะหันขวับมาทันที โดยเฉพาะเฟรมจ้องเขม็งต้องการคำอธิบาย
"ลมเหรอวะ?" โจโจ้อดไม่ได้ก่อนใคร
"ใช่ มันกำลังจะออกไป"
"อ้าว! ไม่บอก กูนึกว่ากลับไปแล้ว เลยไม่ได้ชวน" เก้งคิดเหมือนผม
            พักเที่ยงกับหลังเลิกเรียน ลมแทบจะหายตัวได้ในพริบตา
ไม่มีทางเอ้อระเหยลอยชายอยู่ในอาณาบริเวณโรงเรียนแน่
            ช่วงเที่ยงรู้ว่าพุ่งขึ้นไปเล่นเปียโนก่อนลงมาเก็บจานให้ร้านข้าว
(ที่บอกเป็นเด็กล้างจานแต่ไม่เคยเห็นว่าได้ล้างเลยสักครั้ง
แค่เก็บ 10-15 นาทีก็ได้กินข้าวฟรี เยี่ยม!)
             ตอนเย็นก็มักจะมีนัดทำงานพิเศษ ส่วนใหญ่คือเล่นดนตรี-คีย์บอร์ด
ไปลีลาศกับก๊วนเพื่อนแม่ อยู่เป็นเพื่อนหรือสอนการบ้านเด็กเล็ก...
สัปดาห์หนึ่งมี 5 วัน มีงานไม่ซ้ำ กลับเร็วในทันทีเป็นประจำ...
(^-^) บีปลื้มเจ้าชายยาจกคนนี้สุดๆ

"แล้ว?" เฟรมจะเอาธุระเทเลโฟนให้จงได้
"มัน...เอ่อ! ให้หาบังโคลนล้อ โทรเตือนเผื่อกูลืมเอามา พรุ่งนี้"
"อ้อ สนูปี้ไม่มีบังโคลนนี่หว่า" เต๋าสรุป
"ใช่ ดีดใส่เสื้อผ้าเละ แถมบ้าถอดเบรคอีก ยังชอบกันเน๊าะ" ข่างว่าไปตามน้ำอย่างนั้นเอง
              ผมจับน้ำเสียงชื่นชมในประโยคได้

             รู้ว่าเก็ทโกหกเพราะหลุบสายตาต่ำและปลายนิ้วเกลี่ยวนบริเวณบั้นเอวด้านหลังของผม
กิริยากึ่งเตือนไม่ให้เอ่ยปาก ที่กว่านั้น ทั้งวันคือลมที่อยู่ด้วยในทุกเหตุการณ์
คอยเตือน คอยลูบหลังผมให้ใจเย็นไม่วู่วามโมโห
             ประโยค 'โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า' ก็คือลมพูดบอกให้ได้ยินก่อนใคร
ลึกๆ ทราบว่าลมเหนือเดือดร้อนและเอาใจใส่ผมมากกว่าที่คิด

             เรื่องอะไหล่จักรยานที่ว่าก็เอามาให้ตั้งแต่เช้าแล้ว
ผมเป็นคนช่วยยกถุงใบนั้นออกจากหลังรถ ให้มันเอาไปยัดล็อคเกอร์เพื่อนสนิทเอง
(ลมบอกรหัสกุญแจแบบหมุนตัวเลขให้เก็ทเฉย แต่มันไม่บอกต่อผม บีแค้น!)
            ยังล้อเล่นกับอดีตเจ้าของจักรยานว่าน่าจะเป็นสีแดงไม่ใช่สีดำ
สนูปี้ในภาพการ์ตูนตัวขาว ถ้าสวมปลอกคอแดงจะเจ๋งสุดยอด
...............

"กินๆ รถกูใกล้จะมาล่ะ" เก็ทเปลี่ยนประเด็น
"ลุยๆ โจโจ้ จัดการให้หมด" ผม
"อ๋อย กูจุกข้าวเหนียว ทิ้งไว้ให้เอกมั่งก็ได้"
"หมามี 4 กระเพาะนะจ๊ะ จะบอกให้"
"นั่นควายเผือกอย่างมึงแล้วข่าง"
"555"
             บรรยากาศกลับมาเฮฮาดังเดิม เสมือนไม่มีเรื่องร้ายกวนใจ
แล้วไม่กี่นาทีต่อมาขณะนั่งในรถ...ผมถึงรู้ความจริงว่าลมให้พี่เชนช่วยสืบอีกแรง
ที่เก็ทพูดปดเพราะเกรงใจเฟรม
             ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสมควรจะเขม่นกันอยู่ลึกๆ ตามประสาแบดบอยส์กับแบดบอยส์
ที่ไม่เอ่ยเรื่องคัดตัวทีมฟุตบอลวันพรุ่งนี้เย็นก็เพราะเฟรมกับหมอกอีกนั่นล่ะ
นักฟุตบอลกับนักบาส โย่ว!

              พ่อเฟรมกับพ่อหมอกตกงานช่วงวิกฤติเศรษฐกิจทั้งคู่ แต่บ้านหมอกจับธุรกิจทำฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์
ฐานะ ความมั่งคั่ง ความมั่นคง กระทั่งชื่อเสียงก้าวกระโดดไปไกลเกินหน้ากว่าบ้านเฟรม
ที่ยังเป็นแค่ดีลเลอร์ขายส่งน้ำเมามากมายหลายเท่า
            เฮ้อ เป็นเพื่อนกับพวกนี้ต้องดูทิศทางลมดีๆ เหมือนกัน
เอาน่า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว บีสู้ๆ (^0^)
................
...................
(ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-07-2012 08:45:52

(ต่อ)
................
...................

              และแล้วก็ถึงวันศุกร์แห่งชาติ เย้วววววว!!!
นอกจากตอนเช้าจะพบจดหมายแปะติดคำว่า 'ตอแหล' กับรอยกรีดสติกเกอร์เพิ่มขึ้นจนเละเทะ
ไม่เหลือรูปร่างคิตตี้แล้วก็ไม่มีอะไรใหม่
              โฮะ! น่าจะฝีมือชะนีนางไหนซักตัว ผู้ชายต้องฆ่า ไม่มีมาหยามน้ำหน้าแบบนี้หรอก
บีลัลล้าสบายใจ กูพวกเยอะเว้ย ปล่อยไว้เดี๋ยวพวกมันก็จัดการกันเอง
             ไม่อยากบอกว่าหนักกว่านี้พี่ก็โดนเยอะแล้วน้อง ยืนเป็นไทยมุงดูสาวๆ ตบตีแย่งผู้ชาย
ถ่ายคลิปแจกประจานยังเห็นใกล้ชิดตำตา ตื่นเต้นกว่าเยอะ แค่นี้ชิล

             กำไรเห็นๆ คือบีได้นั่งติดกับลมหรือไม่ก็เก็ทตลอด
เอิ่ม ไอ้เก็ทไม่นับ นั่นไฟล์ทบังคับ เบื่อหน้าหล่อเชรี่ยแค่ไหนก็ต้องทนจ้า
...................

             หลังเลิกเรียน สนามฟุตบอล...การคัดตัวผู้เล่นตัวจริงเพื่อร่วมทีมโรงเรียน
จัดเรียกเรทติ้งไปอย่างนั้นเองครับ รู้ๆ ฝีมือกันอยู่
             แค่เริ่มเขี่ยบอลเริ่มเล่นระหว่างทีมว่าที่ตัวจริง ม.5 เป็นหลัก
กับดรีมทีมน้องใหม่ของ ม.ปลาย หมอกตัวสูงใหญ่ โดดเด่นสุดๆ
อ้าง! เค้าเชียร์ตัวนะ (^0^)

              และตามฟอร์ม แบบฉบับอันดีของหญิงๆ โรงเรียนเรา
("กรี๊ดดดดดด พี่ยักษ์")
("ว๊ายยยยย พี่---") ชื่ออะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ผมไม่ใส่เมมโมรี่เพราะลุ้นเชียร์ทีมรอง จ้องข่างกับเต๋าอยู่
"เต๋าส่ง เอ้อ---สวย!"
"เฮ้ย! ข่าง วิ่งสิวะ ขึ้นเร็ว---สัด!"
               มีนัยวอเตอร์บอย ยืนเฝ้าถังแช่น้ำเย็นข้างสนาม

              พวกเราอยู่สแตนด์ค่อนใกล้ประตูโกล์...โทรโข่งข้างตัวคือโจโจ้กับเก้ง
กอดอกดูตาไม่กระพริบอย่างนิ่งคือเฟรม ส่วนเอกเหมือนเดิมไม่ต้องเดา
อยู่ระหว่างสแตนด์เชียร์ด้านหลังโกล์ทางโน้น ตัวติดกับสาวสวยนาม นิสา
พร้อมเพื่อนหญิงหน้าตาและไม่ดีคละเคล้ากลุ่มใหญ่ ที่กำลังโก่งคอกรี๊ดแรงดีไม่มีตก

              เอกเป็นก้อนขี้หมาแห้งแปะติดกับหมู่ดาวเลยแฮะ หุหุ

"หมอออออกกกกก กรี๊ด!"
"วี๊ด! บึ๊ม! หมอกสู้ๆ หมอกสู้ตาย"
"หมอกสู้ตาย ไว้ลายสู้ๆ" เพลงเชียร์ไม่พัฒนาทว่าไม่ตกยุค ใช้ได้ทุกสมัย
              ชั้น ม.4 เพื่อนปีเดียวกับเราทั้งนั้น กลุ่มดารานั่นล่ะ ยกเว้นนิสาที่ไม่ป้องปากร้องตะโกน
ชีนางเอกมาก กอดอกยิ้มเห็นฟันเล็กน้อยแต่พองาม เด่นเด้งกลางแดดบ่าย
ไม่มั่นไม่สามารถห้ามเลียนแบบ

               หมอกดูดบอลเข้าเท้า เลี้ยงเดี่ยวซ้ายขวาหลบศัตรู แล้วซัด...
('ตูมมมมมม!')
ตุงตาข่าย มุมสามเหลี่ยมใบไม้ไหว พระเอกหนังไทยชัดๆ
"ว๊าย/---กรี๊ด/---เฮ/---สุดยอด!" ประหนึ่งเดวิด เบคแฮมมาเอง

"มึงทำไรอยู่วะ อ้าย-หำ-น้อย!"
'ไอ้หำน้อย' เอคโค่ทะลุกระดูกทั่ง กระดูกโกลนรูหูผมและบรรดาทั้งหมดทั้งมวล

               ในสนาม...พี่ ม.5 ซีเนอดีน ซีดานภาคมารสวมปลอกแขนกัปตันทีมชี้หน้าหมับ
สแตนด์นี้จริงแต่เอียงองศาไปด้านโน้นเล็กน้อย (พวกผมอยู่ซ้าย พวกพี่ทีมบาส ม.5 อยู่ขวา)
                  โอ้ แม่เจ้า! เพิ่นผู้ได๋ช่างเก่งกล้าสามารถแท้เหลา
"ไอ้สัดภู่!" พยัคฆาตัวดำล่ำแทบโดดออกจากเส้นสนาม
"ฮื่ย!" รูปหล่อขาวใสชื่อภูวนัยยกนิ้วกลางถวายหมับ

('ปรี๊ดดดดดดดดดดดดด')  !!!

                 เกมหยุดชั่วขณะ ผู้กำกับเส้นและเพื่อนในทีมวิ่งมายกตัวพี่ยักษ์เข้าไปเฝ้าเซ็นเตอร์ตามเดิมครับ...
เสียงหัวร่อเป่าปากเฮฮาดังก้อง ขโมยซีนลูกตุงตาข่ายของหมอกสิ้น
ศึกกัปตัน&กัปตัน...

                เพิ่งรู้ชื่อเล่นจริงๆ ของพี่พยัคฆ์ 'หำน้อย' อีกข้อบังคับควบคู่กันคือต้องพี่ภู่เท่านั้นถึงจะเรียกได้
คนธรรมดาอย่างเราๆ ท่านๆ ต้อง 'ยักษ์' หรือ 'พยัคฆ์' อย่าสุ่มเสี่ยงส่งเสียงผิดให้ได้ยิน
กฎเหล็กท่านว่าไว้
              แค่นั้น...แล้วเกมดำเนินต่อ แม่ไม้ฟุตบอลไทย เอ้า! เชียร์
.................

              และเซเลปที่เรานัด...ปรากฏตัว
"ลม!" ผมเห็นก่อน
"อ้าว! นึกว่าไม่มาซะแล้ว" โจโจ้
"กูจะโทรตามอยู่" เก็ท
"พาใครมา..." อันนี้เฟรมละสายตามามองบ้าง
"กลอยใจนี่นา กลอยใจคร้าบ! ทางนี้ๆ" ผมสุดแขน  กระโดดโบกหยอยๆ
           มีมือใหญ่คว้าเอว กำเข็มขัดไว้หมับทันที
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้คุมกฎกิดากร

"นั่งเร้ว! คนสวย" ผมกับเก็ทช่วยขอทางและที่นั่งจากน้องๆ นักเรียนหญิงบริเวณใกล้เคียง
"ใครเอ่ย ลูกสาวใครเนี่ย" เก้งอ้อล้อเด็ก
"วันนี้โบว์สีขาวเหรอคะ ถักเปียสวยด้วย ใครถักให้หนูน้า?" ผมเข้าถามเด็กกระโปรงแดง ยูนิฟอร์มอนุบาลโรงเรียนข้างๆ
"..." เงียบ เม้มปากแน่น ก้มหน้างุด เอนตัวเข้าสิงท้องลมที่เข้ามานั่ง อายตัวผู้แหงะแซะ

"พี่บีถาม...กลอยใจจำพี่บีไม่ได้เหรอ นี่พี่บีที่กลอยใจเจอวันก่อนไง" ลมอ่อนโยนมากกว่าผมกับเก้งรวมกันซะอีก
"...เจอไหน?" กล้าเอ่ยปากประโยคแรก ช้อนตาโตสองชั้นแบบลูกครึ่งอินเดียขึ้นมองลมคนเดียว
            มือกำชายกระโปรงแน่น ดึงขึ้นแตะปาก เปิดโชว์กุงเกงลิงขาวเล่นไปมาอยู่
"เซเว่นไง เราไม่ได้ซื้อไอติมสีชมพูเพราะรถมาก่อน แล้วพี่บีให้ตุ๊กตาอะไรน้า...สีเขียวๆ" ลมหลอกล่อเด็กจนผมอึ้ง
            เก้งกับโจโจ้ยิ้มแล้ว ขนาดเฟรมยังไม่สนใจเกมในสนาม จ้องเด็กกับลมเป๋ง
ส่วนน้องผู้หญิง ม.ต้นข้างๆ ไม่ต้องห่วงครับ กรี๊ดสลบพับไปหลายศพ

"เบนเท็นไงครับ" ผมฉีกยิ้ม
"อ๋อ เบนเท็น..." ของแถมขนมในเซเว่นอีกนั่นล่ะ ผมลูกชายร้านนี้ สาขาซอย 68 อย่าลืม
"นั่นแหละ พี่บีคนนี้ไง กลอยใจดูซิ คนเดียวกันใช่มั้ย"
"ใช่จริงด้วย...พี่บี อ๊าย!" ยังจะอายกูอีก กอดซุกพุงเทพของเค้าอ่า อยากเป็นเด็กอนุบาลว๊อย
"ไม่อายแล้ว เร็ว สวัสดีค่าพี่บีกับเพื่อนพี่ลมก่อน" ลมหัวเราะเบาๆ แกะตัวเด็กน้อยจากกอด
              ตบหัวลูบหลังแผ่วเบาไปมา เสียงหัวเราะจากเก็ทกับโจโจ้ดังลั่นประกอบฉาก

              รายการแนะนำตัว...
"นี่พี่บี..."
"หวัดดีค่า...พี่บีที่พี่ลมบอกตาโตๆ น่ารักๆ เหมือนคิตตี้ใช่ไหม กลอยใจจำได้" ทีนี้ล่ะแจ่มแจ้งใสแจ๋ว ยิ้มกว้างโชว์ฟันหลอ

               เอาแล้วไง งานจะเข้าแล้วไง (-.-) ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทเก็ท เฟรมนั่งถัดขึ้นไปข้างบนยังถลึงตามอง
ขอโหมดขี้อาย ไม่พูดจากับใครเหมือนเดิมได้ไหม บีซีดตรงพี่ลมบอกน่ารักนี่ล่ะ

"พี่เก็ท...พี่เก้ง...พี่โจโจ้"
"อันนี้...หนูจำไม่ได้" เด็กยกมือไหว้ก็จริง แต่อ้าว อีหนู!
"555" ไอ้พวกนี้
"เดี๋ยวก็จำได้"

"นี่พี่โจโจ้...หมาโจโจ้! ขอมือสิ เห่าด้วย" ผม
"แฮ่ๆๆๆ โฮ่งๆๆ" โจโจ้เล่นด้วย แลบลิ้นยาวทำมือตกห้อย เห่าเสียงดังก่อนแตะตัวกลอยใจ เด็กหัวเราะร่วนชอบใจ
"ฮิฮิ เหมือนหมาเลย"
"คนนี้พี่เก้ง"
"พี่...เก้ง" เด็กมีอายแต่เรียกชื่อ

"แล้วคนนี้...พี่เฟรม"
"..." หุบปากปิดเงียบทันที จากจะลุกเชียร์กับโจโจ้ ก้าวตุบตับเข้ากอดคอลมหมับแน่นหนึบ
          โหมดนางอายเข้าสิงอีกครั้ง
"เฮ้ย! เด็กกลัวมึงวะ"
"ไม่ยิ้มหน่อยวะเฟรม 555"
"กลอยใจมาหาพี่เก้งเร็ว"
            บรรยายไม่ถูกเพราะผมแก้มปริจนปวดอยู่ 55555

"พี่เฟรม แปลว่าเปลวไฟ FLAME มีตัวอะไรนะ...A,B,C,D" ลมท่องอักขระหลอกเด็ก
          ว่าเบาข้างหู โอบกอดลูบหลังเหมือนเห่กล่อม
กลอยใจกล้าเหลือบหางตาช้อนมองเฟรม
"E, F...เฟรมตัว F" เด็กน้อยอนุบาล 3 ครับ ม.4 อ่อนอังกฤษเช่นผมอายลึกๆ

             กูนึกว่ากรอบรูป หมายถึงเปลวเพลิงหรอกรึ

"นั่นแหละถูกต้อง พี่เฟรม สวัสดียัง"
"..." ยังเงียบ
"สวัสดีค่าสวยๆ ก่อน อะให้! ไอติมชมพูแบ่งกับพี่บีคนละครึ่ง"
"หวัดดีค่า! ไปเซเว่นกันพี่บี!" อย่างเร็ว มือไม่พนม แค่ตบแปะแล้วพุ่งมาหาผมทันที
"555"
"เอาแล้วโว้ย!"

              ความซวยตกที่ผมครับ เด็กน้อยกอดคอแน่นหนึบ
อุ้มตัวเองเซแซ่ดๆ ฟังลมระบุรูปพรรณสัณฐานไอติมถ้วยเล็กรสสตรอเบอรี่
อนุญาตแค่อย่างเดียวหรือเพิ่มนมเด็กกล่องเล็กจิ๋วเท่านั้น ห้ามขนมอื่น...
(=0=) เข้มงวดกว่าแม่เค้าอีกง่ะ

"ไหนตังค์ หนูมีตังค์ยัง" เก้งเข้ารุมผมที่ยืนอุ้มเด็กกับหญ้าข้างสนาม
"ดูดิ๊ หนูมีเท่าไหร่ จี๋ๆๆๆ"
"คิกๆๆ" โจโจ้เข้าจั๊กกะจี๋เอวเด็ก
"น้องกลอยใจบ้าจี้ 555" เก้ง
"เย้ย...!" ผมร้องเหวอตัวเล็กจะหลุดมือกู ขายิ่งสั่นๆ อยู่
            เชรี่ยโจโจ้ หนักนะเว้ย เก้งเอาใหญ่เล่นด้วย จี๋คอจี้เอว ว๊อย! ไอ้พวกเปรตนี้

"มะ! ขี่หลังพี่เก็ทดีกว่า" ตัวช่วยรูปหล่อของผม
"ว๊าย! กลอยใจจะตกค่า ฮิฮิ" เก็ทบอกดังเพราะลมสาละวนล้วงกระเป๋าเจ้าหญิงบาร์บี้สีชมพูอยู่ หลายใบเกิน
"..." เฟรมคลี่ธนบัตรหลายใบตรงหน้าเด็ก เฉียดบ่าผม
"ไม่ต้องเฟรม กูมี!/ ---เฟรมไม่ต้อง!" เก็ท/ลม

"ให้..." เฟรมสงครามจิตวิทยาส่งกระแสพิฆาตกับเด็กโดยตรง
"...เอา" กลอยใจร้ายมาก คว้าหมับแบงค์ 100 ใหญ่สุดในนั้นอ่ะ
"สีเขียว ใบเดียวก็พอ" ลมสั่งลดเหลือแค่ 20 บาท
"เอาไปแล้ว.../เอาสีแดง พี่เฟรมให้!" เฟรมกับกลอยใจหันจ้องลมที่ยืนบนสแตนด์
             แววตาเด็กดื้อสองคนรวมหัว ฮั๊วะกันเอง

"หูยยย ร้ายว่ะ จำพี่เฟรมได้ด้วย 555" โจโจ้
"ให้กูมั่งดิ" เก้ง
"เดี๋ยวให้..." เฟรมดึงแขนเก้งไว้ เชิงรั้งไม่ให้ไป
"ปะ! ไปกัน" เก็ทพาออกเดิน
"เย้!/---เซเว่นๆๆ" ผม/ กลอยใจที่ขย่มหลังเก็ทหยอยๆ
              มีเก้งกับโจโจ้ร้องตะโกนสั่งของกินตามหลัง ประมาณแบงค์ร้อยที่ได้ไม่พอจ่าย
.....................
........................

               บันไดหน้าเซเว่น หลบทางเข้าเบียดที่นอนหมาเก่าๆ
กลอยใจยืนยันจะนั่งกินให้เรียบร้อย กว่าย้อนกลับไปไอศกรีมจะละลายหมดก่อน
"พี่ลมไม่ให้เดินกิน ไม้ลูกชิ้นทิ่มคอ เลือดออกตาย-ช้ากกก-แหง็กๆ" ยอมเพราะท่าชักแหง็กๆ นี่ล่ะ
"งั้นนั่งกินนี่ก่อนละกัน" ป๋าเก็ท
"อะ! พี่ลมบอกให้พี่บีครึ่งนึงค่ะ" ถ้วยเล็กเปิดฝาเรียบร้อย ยื่นมาตรงหน้า
"อี้บี อินแอมโรลอู่" ผมแยมโรลเต็มปาก
"พี่ลมจะดุกลอยใจว่าไม่แบ่งพี่บี!" เด็กผิวดำ ตาโตจ้องเขม็งเห็นตาขาวน่ากลัว นั่งตรงกลางระหว่างผมกับเก็ท

"พี่ลมดุเป็นด้วยเหรอ?" เก็ทโน้มมาถาม
"ดุมาก แบบนี้...พี่ลมบอกกลอยใจว่ายังไง ให้ลงโทษแบบไหน พูดสิครับ!" วางถ้วยพลาสติก ลุกยืนเท้าสะเอวแน่นสองข้าง
"555 อุ๊ก แค่กๆ" กูขำเด็ก
"ต้องคิดวิธีลงโทษตัวเองด้วย 555"
"ใช่ พี่ลมดุมาก ใจดีมากด้วยล่ะ" อ้าว อย่างไหนแน่
            ตามจริงผมว่าลมคงพูดเสียงแข็ง หน้านิ่งๆ ยืนนิ้วเกี่ยวหูกางเกง
หรือล้วงกระเป๋ามากกว่า ท่าประจำชินตา

"อ่อก! แค่กๆ" ขนมปังติดคอ
"น้ำๆ กลอยใจลูบหลังพี่บีหน่อยเร้ว" ช่วยกันสองคน เกือบตาย
           คราวหลังจะไม่หัวเราะทั้งของกินแบบนี้อีกล่ะ
"พี่บีต้องโดนพี่ลมดุมากแน่ๆ เคี้ยวข้าวไม่หุบปาก" มือเล็กจิ๋วลูบแถวคอ
           ว่าเจื้อยแจ้วเหมือนปลอบ มีมือใหญ่ลูบเอววนต่ำอยู่นั่น
"555 แค่กๆ" ผมพยายามจิบน้ำ เกร็งหัวเราะกลั้นขำเต็มที่ โดนเด็กสั่งสอน

"ถ้วยนี้ให้พี่เก็ทช่วยดีกว่า ครึ่งนึงใช่ไหมครับ"
"ได้เหรอคะ?" เด็กลังเล
"ไว้พี่เก็ทบอกพี่ลมเอง เราซื้อนมไปฝากพี่ลมแล้วด้วย พี่ลมไม่โกรธกลอยใจหรอก รับรองครับ"
"...ก็ได้ค่ะ" เด็กหยิบช้อนส่งให้ ไอ้ที่วางเปื้อนกับพื้นนั่นล่ะครับ มันเช็ดกับกางเกง
            ตักครั้งเดียวแกล้งๆ เกือบครึ่ง แอบเห็นเด็กอนุบาลหน้าเบ้เล็กๆ
ใจคงต้องทำตามคำสั่ง อีกใจคงอยากกินทั้งหมด
            พอมันขยิบตากับกลอยใจค่อยถอยตักใหม่คำเล็กนิดเดียว กลอยใจยิ้มชื่น
(^0^)  โอย! ขำ
.................

            ปล่อยคุณหนูนั่งรับประทานให้เรียบร้อยลูกผู้ดี เลียมือถึงศอกตัวเองมันแผล่บ
"พรุ่งนี้ไปไหนรึเปล่า?"
"หือ พรุ่งนี้น่าจะไปบ้านพ่อ" ผมหายไอ
"อืม" มันเสียงหล่อในลำคอ
"อาทิตย์หน้าต้องเริ่มเรียนพิเศษแล้ว จะไม่ได้ไป" ผมแจง
           วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ฟรี 2 วันสุดท้าย ต่อไปก็หนังชีวิตเด็กกวดวิชา

"ตอนไหน เช้าสายบ่ายค่ำ?"
"ทำไม?" ผมก้มมองกลอยใจที่พองปากอมเนื้อไอศกรีมง่วน ไม่ได้สนใจเราสองคน
"มันให้ไปเป็นเพื่อน ล้างรถบ้านไอ้หมอก ซักสายๆ พรุ่งนี้ ค่าล็อคเกอร์น่ะ"
"อ๋อ..." ผมพยักหน้าหงึกหงัก
              รับรู้เรื่องหมอกจ่ายค่าเช่าล็อคเกอร์ให้ลม ทำเป็นขบวนการ
โดยมีไอ้คนนั่งข้างผมขโมยบัตรนักเรียน ส่งต่อให้หมอกจ่ายเงิน
ลมโวยวายมากไม่ได้ด้วยอ้างกฎระเบียบโรงเรียนและสนูปี้จักรยานฟิคเกียร์

"ถ้าไปเช้าน่าจะก่อนเที่ยงเสร็จ แค่ 2 คันเอง กินข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วจะพาไปส่ง จากบ้านหมอกข้ามเจ้าพระยาง่ายนิดเดียว"
"เอ่อ..." นี่โดนมัดมือชกอยู่ใช่ไหม
              ตั้งแต่เปิดเรียนมากูแทบเห็นหน้ามึงเป็นเซเว่นอีเลเว่น เปิดตลอด 24 ชั่วโมง
ไม่คิดจะเบื่อกันบ้าง
             แต่บ้านหมอกกล้ามล่ำ รวยเลิศล้นฟ้า ควงลมเทพในมุมชีวิตส่วนตัว
แต่งตัวชิลแบบไปรเวท อ๊างงงง! น่าสนสุดๆ

"ดูก่อน แม่ว่าไง..." มันต้องเล่นตัวกันบ้าง ทิวากรเลือกได้ อิอิ
"งั้นวันนี้รีบกลับ ส่งถึงบ้านแล้วถามแม่เลย ต้องบอกลมก่อนทุ่ม-2 ทุ่ม มันเข้านอนเร็ว"
"หะ!" ออการ์ไนซ์เซอร์ชื่อฮิตเล่อร์หรือนี่
              บอกให้โทรหาแม่ ณ บัดนาวไม่ง่ายกว่ารึ
รอถึงบ้าน ถามต่อหน้า แม่จะเซย์โนได้จะได อุเหม่!!!

"พี่บีจะไปบ้านพี่หมอกด้วยเหรอคะ" อีหนูตัวเสือกวอชแอพเพอร์เพิล คิดภาษาอัฉริยะในแท็บเลต
"ยังไงครับ กลอยใจรู้จักบ้านพี่หมอกด้วยเหรอ?" ผม

               หนาวสันหลังวูบเฉยๆ เกย์เรดาร์ไม่ระบุท่าทีของลม คงความเป็นกลางสม่ำเสมอ
ไม่เอนเอียงข้างใดข้างหนึ่งก็จริง แต่กับหมอก...คำตอบที่ได้คือชายไทย 100%
ไม่มีทางเป็นเกย์ ถึงจะมีบ้างแว๊บๆ ว่าอาจเป็นชายเหนือชายในอนาคต
ย้ำว่าในอนาคต ไม่ใช่เวลานี้แน่

                ทำไมสองคนมีซัมธิงกัน กระทั่งให้เด็กจิ๋วตัวดำนี่รู้เรื่องได้

"ไม่รู้ค่ะ แม่ให้กลอยใจอยู่กับพี่ลมพรุ่งนี้ถึงบ่าย 3 โน่น พี่ลมพามาดูหน้าพี่เก็ทกับพี่หมอกก่อน...ถ้าได้ไปเที่ยว กลอยใจจะได้จำได้"
               เหอๆ มีระบุชี้ตัวผู้ต้องหาก่อนด้วย
"แม่กลอยใจกับเพื่อนรวมกันเย็บผ้าตรงห้องแถว ในซอยบ้านไอ้ลม เสาร์-อาทิตย์โรงงานปิด รับออกมาทำโอทีข้างนอก" เพื่อนผู้รู้มาก
"ใช่ โอที ได้เงินเยอะ เดือนหน้าพ่อกลับมาจะให้แม่ขายซาหริ่มอย่างเดียว ต้องให้แม่ทำโอทีเยอะๆ ไว้ก่อน พี่บีค่อยไปกินส้มตำร้านบ้านกลอยใจนะ แม่เก่ง ฟรีด้วย" อีนางเล่าจ้อยยาว จับใจความได้ตรงของฟรีนี่ล่ะ

                 ส้มตำปู...ซาหริ่ม โอ้วววว! ของโปรดเค้า
แต่เดี๋ยว สินบนอันนี้ต้องรอถึงเดือนหน้าเชียว

"...ซาหริ่มเหรอ" ผมเลียปากฝันหวาน ไม่สนถุงขนมวางเต็มรอบตัว
"555 ปะ! ลุกครับ พวกพี่ลมหิวน้ำแย่แล้ว"
"ใช่ๆ พี่ลมหิว ให้พี่เฟรมเปิดตู้เย็น ช้ากกก-แหง็กๆๆ" เด็กอนุบาลร้องเพลงเชียร์เจื้อยแจ้ว
                เดินต๊อกแต๊กตรงกลาง กระโดดดึ๋งๆ กระโปรงบาน
กุมนิ้วของเก็ทแน่น อีกข้างจับมือผม...เหนียวไอติมว่ะ

                สำนึกรู้ว่าไม่รอดกรงเล็บมือมารสะท้านฟ้าชัวร์
แต่ อร๊าย! ฟองโฟมแชมพูฟูฟ่อง พรุ่งนี้ใส่ชุดอะไรดีเอ่ย อะครึ อะครึ

************************TBC by puppyluv

---aorpp ถูกแชนิด 9.99 เป๊ะๆ แบบนี้รักกันจริงนะนี่ 555
---arjinn อ่านทะลุมั่กๆ เลยแฮะ ปลื้มมมมมม!!!
---fuku เม้นท์ออฟตอนนี้ 555 กดบวกคืนให้แทบไม่ทัน ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-07-2012 10:02:53

บีกินเก่งมาก แต่ไม่ยักโต อิอิ
เก็ทตามเกาะบีแบบไม่ให้คลาดสายตาเลย ไม่เหนื่อยบ้างหรือไร

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-07-2012 10:42:28

เฟรมให้อารมณ์เหมือนเจฟฟี่เลย

ชอบ  หวังดี  แต่สุดท้ายไม่ได้ครอบครอง

แต่มีอีกคนที่เหมาะจะอยู่เคียงข้างแล้ว

 :กอด1:

ขอบคุณวันพฤหัสและวันศุกร์ค่ะ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 26-07-2012 11:06:05

นึกว่าจะเป็นเฉพาะคนทำงานที่รอวันศุกร์
ที่ไหนได้เด็กๆทั้งหลายก็เป็นเหมือนกันเนอะ
 :laugh:
หมอกกับเฟรมนี่ก็ทำได้แค่เป็นมดแดงแฝงน้องลมไปเรื่อยๆแหละนะ
เพราะน้องลมน้อยของพี่เค้ารักเดียวใจเดียวเป็นที่สุด
 :-[

บีกับเก็ทก็น่ารักกุ๊กกิ๊กกันแบบเนียนๆ
เก็ทนี่ตอดนิดตอดหน่อยตลอดเลย
เดี๋ยวโอบ เดี๋ยวลูบอยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวอีกหน่อยบีคงขึ้นเลข เอาไปแทงหวยได้พอดี
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 26-07-2012 11:08:39

ถ้ามีวันไหนที่บีน้อยเศร้า  โลกทั้งใบคงเศร้าไปด้วย  ชี เอ๊ย  ฮี แกน่ารักค่อดๆ อ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 26-07-2012 11:24:38

บีน้อยกลอยใจ
น่ารักตลอด :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 26-07-2012 11:52:22

ถ้าเราโดนอย่างบีน้อยกลอยใจนะ แหลกกกกกกกกันไปข้างนึง :z6:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 26-07-2012 12:20:11

ใครแกล้งน้องบี มาต่อยกันเดี๋ยวนี้เลย!!!!
แบบนี้ท่านผู้นำปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้นะ
น้องกลอยใจน่ารัก
เก็ทบีน้อยน้องกลอยใจ สามคน พ่อแม่ลูก กร๊ากกกกกก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 26-07-2012 12:27:40

 :L2:
เด็กน้อย ไม่คิดมากจริงๆอ่ะ เก็บอารมณ์รอวันระเบิดหรือเปล่าจ้ะ
เก็ทจะพาไปเดท เอ้ยยย ไปบ้านหมอกเฉยๆเนอะ 555

 จูงมือกันไปซื้อไอติม กินหนม สามคนแบบนั้นน่ารักมากๆ
กิดากร ทิวากร และหนูกลอยใจ อิอิ :L2:


+1จ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 26-07-2012 12:58:02

บีน้อยคิดบวกสุดๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 26-07-2012 15:04:37

มาตามเก็ทบีด้วยคน บีน้อยน่ารักมากกกกก^ ^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 26-07-2012 17:52:54

คิดถึงบีน้อยจังเลยๆ :กอด1:
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-07-2012 18:32:30

เราก็จิ้นเฟรมกับเก้งไปไกลโข
อยากรู้ตัวคนทำจะแย่แล้ว ใคร
หนอแกล้งบีน้อย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 26-07-2012 19:15:10

เพิ่งอ่านเรื่องนี้ เพราะไปสะดุดตรงชื่อคนแต่ง

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เรื่องต่อหรอเนี่ย บีเก็ท  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 26-07-2012 19:41:57

หนูน้อย กลอยใจ เข้ามาเพิ่มสีสัน

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 26-07-2012 19:46:28

สาวน้อยกลอยใจน่ารักมกๆๆๆ


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 26-07-2012 19:55:27

เก็ทนี่แผนสูงจริง ๆ เอาลมจ๋าเป็นตัวล่อ...บีน้อยก็ติดหนึบ..
กะ 7 วันมิให้คลาดสายตาเลยเนอะเก็ทเนอะ...
เฟรมหลงเสน่ห์ลมจ๋า..เหมือนเจ่เจ้กะพี่ผมยาวของบีน้อย...
แต่ตัวจริงของเฟรมคือเก้งใช่ไหม....
ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องโน้นมาก่อน...เราก็เทใจให้หมอกคู่กะลมจ๋าละ  :really2:

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 26-07-2012 20:29:22

ช่วงนี้เด็กน้อยยังร่าเริงอยู่เพราะมีลมคอยให้สติ...แต่ว่าแอบอยากเห็นเด็กน้อยเหวี่ยงแบบจัดเ็ต็มสักทีแฮะ จะดูสิว่ารบกับคนขี้อิจฉากับรบเรื่องของกินแบบไหนจะเก่งกว่ากัน แต่ท่าให้เดาบีน้อยถนัดรบเรื่องของกินมากกว่าใช่มะ ^0^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 26-07-2012 20:36:35

ดีมาก บีน้อย ผญ(?)คิดบวกยิ่งสวยขึ้นนะลูก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 26-07-2012 22:06:55

อีกไม่นานคงจะจับตัวมนุษย์เงาได้
ช่วยเหลือกันเป็นทีมเป็นก๊กเป็นเหล่าแบบนี้   
พวกขี้อิจฉา นิสัยเสีย ซึ่งหน้าไม่เป็น จะโดนในไม่ช้า :m16:  :beat:

เพื่อนชายเหล่านี้ น้ำใจเยอะ ... ไม่รวมที่กวนโอ๊ย วุ่นวาย นั่นพอทน

ส่วนไอ้หัวหน้าห้องมันร้าย!!
คุมลึก คุมเข้ม คุมติด เสมือนเป็น 711 ตามที่บรรยายจริงๆ ชอบบบบ  :กอด1:

ที่ฮา ... เต๋า-คชา มาได้ไง ฮ่าๆๆ

ที่ชอบและใคร่รู้ น่าจะมีซัมติ้ง คือ คู่กัปตัน&กัปตัน
มันฟินนนนนนน  :impress2:

สุดท้าย อยากเห็นบีน้อยตามราวีคนเขียนกับฉาก NC ซีนอัศจรรย์ เป็นอย่างยิ่ง
อย่าให้บีน้อยมาขู่ได้นะคะ  :-[
เลิฟมีเทนเดอร์ใสแจ๋วแหวว ม4 ... คิดได้ไง

ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ (26-7-2012) p.7
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 26-07-2012 23:03:08

เด็กน้อยบี น่ารักอีกแล้ว น่ารักตลอด
ชอบจังเลย ผู้คุมกฎที่ประกบติดตลอดเวลา
นั่งซ้อนหลัง นิ้ววนบั้นเอว  มือลูบเอวช่วยตอนไอ
เพื่อนผู้ชายที่ไหนเค้าจะจับบั้นเอวกันบ่อยขนาดนี้คะน้องเก็ทไนซ์กาย 
อันนี้เป็นการแสดงความเป็นเจ้าของในที่มโหฬาร และสัมผัสให้คุ้นชินหรือเปล่า
เด็กน้อยบีได้เพื่อนดีมาก ๆ เลยค่ะ สนุกสนาน เฮฮา จริงใจ และหลากหลาย
อ่านแล้วไม่ีเบื่อเลย ชอบมากเป็นพิเศษเวลาได้อ่านปฏิกิริยาเก็ท กับความคิดของบี  ฮามาก

ลมมมมม  :กอด1: 

ปล. ลืมไป กระซิบเด็กน้อยบี ... ซีนอัศจรรย์ มันดีนะ  ไม่สนใจหน่อยเหรอ   o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-07-2012 08:05:27

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 12 บ้านหมอก
B’s

            วันเสาร์ วันรุ่งขึ้น 10 โมงเช้า...
เราอยู่ที่ลานจอดรถบ้านหมอก ไม่รู้จะบรรยายยังไงครับ
ทราบแต่ว่าเป็นคฤหาสห์ผู้มีอันจะกินเป็นมาก ถ้าไม่ติดต้องเรียนหนังสือกับเข้ากะเซเว่นที่บ้าน
 บีน้อยจะมาขอสมัครคนรับใช้ที่นี่วันนี้ทันที     

            ทำไมผมถึงมายืนที่นี่ ตรงนี้หรือครับ...
"มันไปฉุดบีมาจากเซเว่นเลยเหรอ" หมอกยืนรอหน้าบ้าน ชุดกางเกงผ้ายืดกีฬาสีดำกับสีกล้ามสีดำ
           โอ๊ย! เลือดกำเดาจะไหล
"ก็...ใช่" ไม่อยากบอกว่าเตรียมตัวตั้งแต่เย็นวาน
               ตอนไปรับกำลังช่วยติดป้ายราคาขนมปังอยู่พอดี
รออยู่ในบ้านเฉยๆ ไม่ไหว บีใจจะขาด

"555 มาทั้งชุดเซเว่นเลยนะเนี่ย"
"ใช่ ฮิ" ผมขำตัวเอง ราชรถมาเทียบปั้บ ก้าวขึ้นรถปุ๊บ ลืมทุกอย่าง
             ลืมกระทั่งถุงชุดเสื้อผ้าที่เตรียมเอาไว้จะเอาเปลี่ยนไว้ในบ้านตัวเองข้างในซอยเสียได้
"แล้วมีชุดมาเปลี่ยน?"
"ลืม! เลี้ยวออกถนนใหญ่แล้วถึงรู้ว่าลืม เด็กน้อยเอ๊ย" มึงเฉดหัวกู ไอ้เก็ท
"แหะๆ ตื่นเต้นไปหน่อยน่ะ" ขอสารภาพว่านอนไม่ค่อยหลับ
             สายมาเจอลมนั่งมาด้วย เค้ากรี๊ดลืมโลก ซ้ำหนูกลอยใจช่างจ้อ 'พี่บีคะ พี่บีขา' สมองกลวงมากมาย
"555 งั้นให้ฝนช่วยหาเสื้อผ้าเปลี่ยนละกัน" หมอก
          เปิดช่องให้ผมกับน้องสาวตัวสูงเกินเกณฑ์เฉลี่ยอายุเด็กชั้น ป.6 ชื่อ 'ฝน'

            ผมว่าหมอกเป็นมิตร มีน้ำใจ พูดคุยง่ายกว่าที่ผ่านมา
ถึงไม่เฟรนด์ลี่เปิดเผยเท่าเต๋าแต่สุภาพและเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก

"ไม่เอา ไม่เป็นไรหรอก" ผมปฏิเสธ
"เผื่อไว้ก็ดีเหมือนกัน กลอยใจไปช่วยพี่ฝนไหมครับ" ลมรุนหลังเด็กหญิงตัวเล็กให้เป็นฝ่ายเข้าหาพี่สาวคนใหม่

               เสบียงเลี้ยงกองทัพ ออเดิร์ฟและจานหลัก ของหวาน-ของคาวเต็มโต๊ะ
สงสัยวัตถุประสงค์ว่าหมอกจะให้จ่ายค่าล็อคเกอร์หรือล่อหลอกมาขุนแล้วเชือดกันแน่
................

"555 มะ เปลี่ยนมือ ต้องพี่เก็ทจัดการเอง ฮึ่ม!" มันแย่งคุมนินเทนโด เอ็กซ์บ็อกเวอร์ชั่นใหม่เอี่ยม
"พี่เก็ท ยิงเลย!"
"ตรงดาว พี่เก็ท เร็ว!" กลอยใจกับฝนเกาะบ่า กระโดดเชียร์เหย็งๆ กลมกลืนลืมอายุ
              กลายร่างเป็นเด็กเล็กเท่ากันหมด
"บี พอดีเลย ช่วยยกไปห้องนั่งเล่นหน่อย" หมอกกับจานเปลน่องไก่ทอด
             เห็นลมถือสปาเก็ตตี้กับผลไม้นำหน้าไปหาเด็ก 3 ตัวที่เล่นเกมส์ง่วน
"กลอยใจครับ มากินก่อน" ลมเรียก
"หยุดๆ เติมพลังกัน"
"เย้ พี่เก็ทสุดยอด" อนุบาลหมีน้อยกลอยใจไม่สน
"ปราบหมดเลย ต่อไปแองกรี้ๆ" พี่ฝนเจ้าของบ้านเปลี่ยนโปรแกรมเกม

"พักก่อน 20 นาที กินจานนี้หมดพี่ลมปล่อยเลย เก็ทคร้าบ เก็ทพาน้องหยุดก่อน!" ลมสั่งเชิงอ้อนให้เก็ทช่วย
"โอเช! พักยก กินๆๆๆ" เด็กโข่งกดจบเกมชั่วคราว
"เร็ว 20 นาทีเท่านั้น ช้าหมด-อด!" หมอกช่วยเป็นเจ้าบ้านแสนดี
"เย้! ไก่ทอด!"

"เอาไรดี ข้าวผัดหรือสปาเก็ตตี้ครับ" ลม
"สปาเก็ตตี้ค่ะ"
"สปาเก็ตตี้ค่า" สองสาวยอมผละมาเกาะขอบโต๊ะ
"สปาร์เก็ตตี้หมด 1 จานพี่ลมให้เล่น 1 ชั่วโมง"
"2 ค่ะ" หนูอินเดียชูสองนิ้ว ช้อนสายตากลมโต

"สองต้องไข่เจียวกับแตงกวาด้วย" ลมยื่นโนติส
"เหม่" เด็กหน้าเบ้เล็กๆ
"...กลอยใจ...เดี๋ยวพี่ฝนช่วย" พี่สาวแอบสมคบคิดกับน้องสาว
"งั้นเพิ่มบร็อคโคลี่" ลมโกยผักเขียวอื๋อมาวางขอบจาน 3-4 ก้อนโตๆ
"อ๋อย แหวะ ฝนไม่ชอบบร็อคโคลี่!" ฝนหน้าจ๋อย ถอดใจทันที
"20 นาที เริ่ม 10,9,8,7..." ลมหยุดนับ
            วางช้อนส้อม 2 ชุดตรงหน้าเด็ก แล้วแกล้งหันง่วนเดินกลับครัวไปสนใจอย่างอื่น

('งั่ม!') พี่ชายเสื้อแดงจิ้มยัดบร็อคโคลี่เข้าปากเต็ม 2 กระพุ้งแก้ม
เหลือชิ้นเดียวให้ฝนยิ้มกว้าง ไอ้เก็ทขโมยซีน
('กร๊อบ') ผมงับแตงกวาจากมือกลอยใจบ้าง
"ฮิฮิ" จุ๊ปากบอกเงียบๆ ให้สองสาวใจกล้าลุยสปาร์เก็ตตี้จานใหญ่เรียบร้อย

              ลมเบบี้ซิสเตอร์มากกว่าที่คิด โหด ดุ และมีวิธีหลอกล่อ
รู้จังหวะนาฬิการ่างกายเด็กเล็กมากกว่าเราทุกคนมาก เอาอยู่ครับ^^

            ได้แต่ยื่นหน้าอยากเล่นเครื่องเกมส์ในตำนาน อยากแตะเป็นบุญมือใจจะขาด
"ไหน สกอร์เท่าไหร่?" ผม
"ไงล่ะ เมพขิง ดูซะ" ไอ้นี่ มีโอ่
"มันเซียนกว่าเราอีก 555" หมอกอย่าชมมัน เดี๋ยวเหลิง
"หึหึ" นั่นประไร
"โฮะ! แค่ 10,000 เดียว เลเวล 2 ด้วย...เป็นกูไม่ได้" ผมเกทับ เกมยิงซอมบี้สกิลอนุบาล

"พี่ลมขา พี่บีพูดกูไม่เพราะ ไม่ดีๆ" กลอยใจจอมแจ๋นงับไก่ทอดเร็วรี่
             ลมกลับมาช่วยคลุกไข่เจียวเป็นคำเล็กๆ ให้น้อง
"ช่าย เน๊าะกลอยใจเน๊าะ" ไอ้กิดากร เป็นพวกเดียวกับเด็กน้อย
"ขอโทษคร้าบ ไม่พูดแล้ว พี่บียกปูอัดให้นะ อะ! สองคนเลย กินๆ"

              เรื่องนี้ลมกึ่งบอกกึ่งสอนตั้งแต่เมื่อวาน ตอนเกาะสแตนด์เชียร์หมอกที่สนามฟุตบอลแล้ว
กับผ้าขาวบริสุทธิ์ต้องพูดจาไพเราะเพราะพริ้ง
..................
........................

            เด็กนั่งเล่นแองกรี้เบิร์ดกับผมและไอ้เห็บที่ไม่ยอมช่วยเพื่อน
ปล่อยลมกับหมอก ฟอกล้างน้ำยาล้างรถข้างนอก บีเอ็มเขียวเข้ม-ซีรี่ย์ 6 ของพี่เมฆคันเดียวก่อน
เดียมเล่อร์ของพ่อไม่ต้อง
             บ้านนี้พี่น้อง 3 คน พี่เมฆเรียนเอนจิเนียร์คอมพิวเตอร์ที่เมกา
พ่อคุมบริษัทเพิ่งตั้งใหม่ที่ฮ่องกงนานเป็นปีถึงจะกลับบ้าน
ทิ้งหมอกกับน้องฝนเรียนที่กรุงเทพคนละโรงเรียน น้องฝนอยู่พักโรงเรียนนานาชาติหญิงล้วน
กลับบ้านได้อาทิตย์เว้นอาทิตย์ พูดอังกฤษเป็นไฟ

          "โย่! บูววววส์ ย๋ายยย เปียกๆๆๆ" หมอกไม่มีเสื้อกล้าม เปลือยท่อนบน
ปั้นหน้ายู่ยี่ทำปากน่าเกลียดแปะกระจกห้องนั่งเล่นที่พวกเรานั่งอยู่ข้างใน
"555 เสร็จแน่"  ลม
"อ๊าซซซซซ! ช่วยพี่หมอกด้วยคร้าบ พี่ลมแกล้ง" หมอกตะโกนแกล้งๆ
           ลมเล่นสงกรานต์ ฉีดสายยางอัดใส่หลังหมอก
เพื่อนเจ้าของบ้านทำท่าตะเกียกตะกายตายคาผืนกระจก
เสียงดังจากข้างนอกดังถึงข้างใน

             เหอะ! สนุกแค่สองคนได้เยี่ยงใด

"อ๊า! พี่หมอกโดนแกล้ง 555" ฝน
"โว้วววว! กลอยใจอยากเล่นด้วยอ่ะ"
"ไปดีกว่า" เจ้าพ่อเมพขิงลุกด้วยจบเกมส์พอดี เล่นเกมเด็กๆ จนเบื่อแล้ว
"กรี๊ด! หนูไปด้วย"
"ไม่เอา เปียก" ผมมีชุดเดียวติดตัว

"พี่ฝนมีชุดว่ายน้ำ ไปเลือกดีกว่ากลอยใจ พี่บีเลือกชุดเลยนะคะ" ฝนเจ้าของบ้าน
"ไปเปลี่ยนเลย เอาน่ารักๆ เซะซี่ๆ นะครับ" ไอ้นี่ น่ารักเซ็กซี่น่ะไม่ต้องมาก้มใกล้แก้มกู
"ค่า ไปเร็วกลอยใจ"
"เย้วววว! เล่นน้ำๆ"

              สองสาวคิกคักเสียงดังอวดกันเรื่องว่ายน้ำเป็น-ไม่เป็น
จูงมือก้าวขึ้นไปค้นสมบัติข้างบนพร้อมพี่แม่บ้าน ส่วนมันถอดเสื้อยืด พุ่งออกไปแจมไม่รอ
             อ๋าย! ไร้คำบรรยาย เลือดกำเดาจะไหล 3 หนุ่ม 3 มุม
โฟมฟองสีขาว เนื้อตัวเปียกชุ่มโชก กางเกงลูบแนบเนื้อ
ไม่ใส่เสื้อ (ลมคนเดียวที่มีเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้ม) แอ๊ก!
            ผมเลือกชุดแม่บ้านยกลงมากองไว้ให้ เปลี่ยนไว้ก็ไม่เสียหลาย ก็มาเพื่อเปียกนี่นะ
ได้ชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดจากกองเสื้อผ้าที่แม่บ้านกับน้องฝนขนลงมาไว้
ลมบอกไม่อยากให้ขึ้นไปห้องหญิงสาวครับ ขอให้หมอกเรียกแม่บ้านมาจัดการเลือกลงมาให้
หนุ่มหล่อเช่นบีน้อยคนนี้เลยอดขึ้นเยี่ยมห้องน้องหญิงแสนสวยน่ารัก
            ลมละเอียดอ่อนเรื่องชายหญิงมากกว่าผมแฮะ ดีจัง
................
...................

"สองสาว ยิ้มหน่อย เซย์ชีสสสสส!" ผมกับกล้องมือถือของตัวเอง
"ฮิฮิ ชีสสสสส!"
"ชีสสสส!"
"สองนิ้วๆ สู้ตายค่าด้วย"
"สู้ตายค่า!" ฝนกับกลอยใจยิงฟันร่าเริง เก็กท่าชูสองนิ้ว
             หัวเปียก ตัวเปียก ท่าทางโดนพี่ๆ แกล้งเต็มที่
พวกมัน 2 ตัวหัวเราะดังก้อง ลมของเค้ายังยิ้มกว้างด้วย น่ารักอ่า

              ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ ดีกว่า ผมยิงสแนปช็อตไม่นับ
.................

             ฟองเต็มครึ่งรถคันที่ 2 บีเอ็มดำ-ซีรี่ย์ 3 ของหมอก
ลมอุ้มกลอยใจขึ้นนั่งห้อยขาบนหลังคา
"อะ! พริตตี้ตัวเล็ก หลังคา พี่ลมไม่ถึง" ลมใช้แรงงานเด็กที่คึกคักร่าเริงจัด
             ส่งฟองน้ำสีเหลืองฟองฟ่อดให้หนูน้อย
"เย้! ถูๆ"
"หนูด้วย!" น้องฝนคงลืมว่าตัวเองกำลังจะเข้าวัยกระเตาะ
ชูสองแขนให้ลมอุ้ม ยกเอวขึ้นปีนบนกระโปรงหน้า
"อึ๊บ! ฝน จัดการ"
"กรี๊ด! ฮิฮิ" สองสาวกระตือรือล้นสุดชีวิต ลมยืนจับข้อเท้าเล็กๆ กลอยใจไว้
อีกข้างกางแขนกั้นให้ฝนจับพยุงตัว

           โอ้! บีอยากเป็นพริตตี้ไซส์เล็ก

"พริตตี้น้อย ยิ้มให้วีดีโอหน่อย" ผมทำหน้าที่ไม่บกพร่อง เก็บภาพเคลื่อนไหวทุกเม็ด
"วันนี้เรามาทำอะไรที่บ้านพี่หมอกคร้าบ" ลมสัมภาษณ์เล่นด้วย
"วันนี้เราล้างรถค่ะ วี๊ด!" ฝนถูกระโปรง ลมหัวร่อจับต้นแขนน้อง
"สนุกไหมเอ่ย" ผมถามทั้งที่ตามองโฟกัสกล้อง
"สนุกค่า"
"สนู๊ก สนุก!" ฝนกับกลอยใจเต็มที่

          (ซู่วววส์/---ฟู่!) สายน้ำกับฟองฉีดลอยฟ่องเข้าฉากโดนตัวเด็กหญิง
เก็ทกับสายยางท้ายรถ หมอกกับฟองน้ำสีเหลืองหน้ารถ

"55555"
"วู๊ซซซซซ พริตตี้เปียก" ไอ้พวกขี้แกล้งสองตัว
"อ๋าย! พี่ลมช่วยด้วย" กลอยใจจับหมวกดอกไม้ตัวเองแน่น จะตายยังห่วงสวย
"แอะ! เข้าตาหนู" ฝนชะงัก  ลมดึงกลอยใจลงมายืน
            หาผ้าขนหนูสะอาดที่เตรียมไว้เช็ดหน้าให้น้อง

"ไอ้พวกเวรนี่" ผมชูมือถือเก็บหลักฐาน 2 ผู้ก่อการร้าย
"555 ฉีดอีกๆ"
"ฮิ้วววว! เปียกๆๆๆ" หาสำนึกมีไม่
..................

"บี มือถือเราด้วย" หมอกชี้เข้าไปในห้อง ร้องเชิงสั่งแม่บ้านที่เดินผ่านมาให้หยิบส่งให้ผม
             ไม่ถึงมือหรอกเพราะ...
"อย่าเข้ามา ไม่งั้นพี่บี...(ซู่วววววววส์)...เปียก" เฮ้ย อยู่ดีๆ ก็!

               สายยางจ่อใส่บ่ากูเต็มๆ ไอ้โจรห้าร้อย ชูมือถือหนีน้ำสุดแขน
มันประชิดตัวได้เยี่ยงใดไม่รู้ ไม่น่าเข้าใกล้แถวนี้เลย บ้าจริง

"เชรี่ยเก็ท! กูเปียก" ไม่รู้จะด่าว่ามันยังไง
"พี่บีพูดไม่เพราะ พี่ลมจะตีปากด้วย" อีหนูนี่ก็
           วุ่นวายก้มสวมรองเท้าแตะสีชมพูมีโบติดสายรองเท้าใหญ่เท่าบ้าน
ยังไม่วายคิดห่วงมารยาทผู้ดี

            ผมโดนรวบด้านหลังรถ เด็กสองคนอยู่ตรงกลาง
ส่วนด้านหน้า...มีการรบพุ่งติดพันเหมือนกัน
"หมอก! ปล่อยกู"
"แสบตาว่ะ มองไม่เห็น"
             มองจากตรงนี้ ผมว่าหมอกแหลได้ออสการ์มาก
เล่นโอบเอวลมไว้ ก้มตัวล้วงชายเสื้อเปียกเช็ดหน้าตัวเองอยู่
"...พี่ลมพูดไม่เพราะด้วยล่ะพี่ฝน" กลอยใจตาโตเอี้ยวตัวกระซิบกับพี่
"...ต้องตีปากไหม" สองศรีกระซิบกระซาบ
"555"
            โดนล็อคทั้งสองฝั่ง ผมเหลือบหางตากลับมามองเด็กผู้ชายกล้ามล่ำเล็กๆ พองาม
ยืนจังก้าถือสายยางไหลกั้นกลางระหว่างพวกผมกับเด็กๆ มึงเปลือยอก
ตัวเปียกเกือบล่อนจ้อน และกอดเอวกูแน่นไปว๊อย

"หึหึ" ไม่คลายกอด ซ้ำไม่ปิดสายยาง ฮ่วย!
"ไม่ราดหัวด้วยล่ะ-สัด!"
"เหรอ...อยากสระผมก็ไม่บอก"
"เชรี่ยเก็ท อ๊า!" ปัดน้ำหนีพัลวัน
"555"

             เอาจริงดิ ขอฟันธงว่ามันไม่ใช่พระเอก เป็นตัวร้ายนิสัยไม่ดี เลว-แสบ-สุดขั้ว
หลอกให้ผมตายใจภายใต้ใบหน้าหล่อตี๋ ใสสะอาด
อร๊ายยยยย! บีอยากจะกรี๊ดดังๆ สิบบ้านเป็นอย่างต่ำ
....................

"ไอ้เก็ท กูหายใจไม่ออก" ผมมะล่อกมะแล่ก ดิ้นหนีคีมตราลูกไก่กิดากร
"บอกมา เอาเสื้อใครมาใส่" มีขู่
"ฮื่ย!" จะเอาคำตอบเรื่องนี้นี่นะ
"กางเกงสั้นไปไหน หะ!"
"ไอ้---" สุดจะบรรยายเป็นภาษาไทย ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ

"เสื้อหนู พี่เมฆซื้อให้ตัวใหญ่ไป" ฝนในชุดว่ายน้ำสปีดโด
             แขนขากางเกงยาวแบบมนุษย์กบ เช็ดผ้าขนหนูสะอาดกับตาข้างเจ็บป้อยๆ
"มีลิงแฟรงค์ด้วย" หนูกลอยใจตัวดำในชุดว่ายน้ำสีชมพูแปร๋น
            ขอบกระโปรงบานเป็นกลีบดอกไม้ และหมวกบานสีส้มติดดอกทานตะวันพลาสติก

"กลอยใจรู้จักพอลแฟรงค์ด้วยเหรอ" ถามเด็กแล้วไซ้ซอกคอกูทำพ่อง!!!
"รู้ พี่ฝนบอกกลอยใจ" อย่างชัด
"หนูให้กล่องดินสอน้อง มีพอลแฟรงค์ล่ะ" นี่อีกคน
"มีกระจกสวยด้วย น่าร๊าก น่ารักเน๊าะ"
"ใช่ เน๊าะกลอยใจเน๊าะ!"
                สองศรีกลมเกลียว พี่พาดแขนกอดบ่าน้อง น้องกอดเอวพี่สาวหมับ

              หนูจ๋า พี่บีไม่อยากรู้เรื่องลิงจ๋อ เห็นไหมพี่กำลังแย่ ช่วยกันหน่อยเซ่!
อนาจารต่อหน้าเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ เค้าจะฟ้องกรมแรงงานด้วย!!!

"หึหึ เอ้า! ใครถึงสระก่อนคนนั้นชนะ ไปเร้ว!" ข้างตัวผมเปิดเกมใหม่
"ว้าย! วิ่งเร็วกลอยใจ ทางนี้ๆ"
"วี้ด! พี่ฝน" ไปแล้วครับ เด็กน้อยโดนปั่นหัว
..................

"ช้าๆ ระวังลื่น ฝนจับน้องไว้" เสียงลมที่พยายามบิดตัวหนีจากหมอก
"เย้!" เด็กโข่งข้างหูผม
"นี่! ไอ้เก็ท!" ผมเหลืออด โมโหตัวเปียกซ้ำโดนลวนลามต่อหน้าผู้คนๆ
"เก็ท----บี ดูน้องเร็ว!" ลมอีกล่ะ

"แฮ่! จะไปแล้วนะจ๊ะ แองกรี้จะกินตับเด็กแล้วจ้า"
"วี้ด! ว้าย ฮิฮิ!"
"ไปแล้วๆ เด็กๆ อยู่ไหนเอ่ย 55555"
"หนีเร็วเด็กๆ" ผมเชียร์

           อะดีนารีนจุกคอหอยทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่า วิ่งข้ามสนามหญ้า ตัดเข้าสระว่ายน้ำ
มันลากข้อมือผมปลิวตามไม่ปล่อย หรือผมไม่ยอมเองก็ไม่รู้
            ได้ยินเสียงหมอกร้องตามหลัง...
"ป้านวล ช่วยบอกลุงมาล้างต่อให้ด้วยครับ" หมอกสั่งแม่บ้านและคนรับใช้

              การล้างรถไถ่ค่าล็อคเกอร์เอวังด้วยประการฉะนี้
เพราะมี...ตูม! ตาม! วี้ด! ว้าย! อีกเกือบ 2 ชั่วโมงต่อมา
......................

               สรุปเย็นนั้นผมข้ามฝั่งธนไปถึงบ้านพ่อราว 5 โมงเย็น อาศัยเบนซ์ E-CLASS สีดำคันเดิม
พร้อมคนนั่งข้าง เราซุนหัวกันหลับคาเบาะหลัง
             ส่วนลมแยกกลับกับหมอกที่อาสาขับไปส่งด้วยตัวเองด้วย บีเอ็ม-ซีรี่ย์ 3
ที่ลมบอกว่าชอบ ยิ้มกว้างตาปิดเป็นเส้นเดียวน่ามองขณะเข้านั่งหน้าคู่คนขับ
บรรทุกเบาะหลังคือฝนกับกลอยใจที่หลับตั้งแต่ยังไม่ออกพ้นประตูบ้าน

             รอยยิ้มรับของหมอกที่มองลม ณ นาทีนั้นทำให้ผมฟันธง
เราจะมีนักฟุตบอลชายเหนือชายในอนาคตไม่ใกล้ไม่ไกล...ด้วยเวทมนต์เจ้าชายสีขาวผู้มีนามว่าลมเหนือ
              เสียแต้มอยู่นิดๆ อย่าง ไอ้เห็บติดหนึบมันรู้จักบ้านพ่อผม...ครบล่ะ

              ฟู่! จบวันมหาวิปโยคของผมคร้าบ (^0^) ความสุขมันช่างสั้น

-----------------------------
ปล. บีเกือบลืมอีกข้อ
        เพิ่งรู้ว่ามันเกลียดบร็อคโคลี่ครับ
ความลับเล็กๆ มาคายลิ้นใส่ตอนกลับ บอกผมในรถคนเดียว
"บีอย่าบอกใครล่ะ ตอนนั้นน่ะ อื๋ย! เหม็นเขียว ขมคอชิบ"
        อ้าว แล้วทำแมนอวดช่วยน้องฝน

        หุหุ มึงตายแน่ไอ้เก็ท รู้จุดอ่อนล่ะ
แล้วอย่าบอกใครล่ะ ผมไม่ชอบแครอท
เดี๋ยวไอ้เห็บมันเอาคืน จุ๊ๆ^^

             ************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 27-07-2012 08:41:22

 :z13:

โว้....ชายเหนือชาย เยอะ ...... :-[
น้องกลอยใจน่ารักมั่ก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 27-07-2012 09:00:34

ดีจายได้อ่านสองตอน ประหนึ่งดูหนังควบ
ชื่นชมมิตรภาพของผองเพื่อน
อ่านแล้วอยากสมัครเข้าแก็งค์จัง :กอด1:
+1  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 27-07-2012 09:28:27

ตอนนี้เหมือนจับปูใส่กระด้งน่าดู
 :laugh:
ตัวเล็ดตัวใหญ่กลายเป็นวัยเดียวกันหมดเลย
น้องบีของพี่ วันนี้สึกหรอเป็นอย่างมากนะลูกนะ
เก็ทนี่ร้ายจริงๆหลอกแต๊ะอั๋งน้องบีได้ถูกใจคนอ่านมาก
 :z1:

หมอกกับน้องลมนี่ทำเราหึงแทนพี่เหยี่ยวอีกและ
ป่านนี้อิพี่เหยี่ยวมันจะลั้ลลาอยู่ที่ไหนหนอ
ว่าแล้วก็ต้องกลับไปอ่านลมเหนืออีกสักรอบ
 :m13:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-07-2012 10:46:04

อยากกระชากวัยเล่นน้ำกับเด็ก ๆ มั่งฮิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-07-2012 11:09:49

น่ารักกันตลอด
นะพวกเด็กๆ :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 27-07-2012 12:01:21

 :L2: :L2:
เป็นการล้างรถทีสนุกสนานมากกก 5555
มาทำงานค่าเช่าล็อกเกอร์ หรือนัดกันมาเที่ยวเล่นคะเนี่ย
น่ารักสดใสกันจริ๊งงง ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 27-07-2012 12:10:21

เฮฮากันมากเลยอ่านและอยากย้อนวัยตาม

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 27-07-2012 12:39:57

อ่านแล้วรู้สึกเละเทะมาก  ทั้งฟองทั้งน้ำ  เปียกปอนกันหมด  แต่ๆๆ  เลือดกำเดาจะไหลตามหมวยบีแล้วนะ 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 27-07-2012 13:52:10

อยากไปขโมยโทรศัพท์เครื่องนั้น  อยากดูรูป อยากดูคลิป อยากอยู่ในเหตุการณ์
ผช. หน้าตาดี เปียกทั้งตัุว เสื้อกางเกงลู่ติดตัว แอร๊ยยยย

อ่านหมอก แล้วคิดถึงเหยี่ยวขาว  จะรอติดตามว่าลมกับหมอก จะเป็นยังไงต่อ ก่อนจะถึงมือเหยี่ยวขาวของลม
ส่วนทิวากร กับกิดากร ขโมยหัวใจเราไปแล้ว คุมกฎ  คุมประพฤติ เสื้อผ้ายังต้องเช็ค  แถมลวนลามค้ากำไรไม่เกรงสายตาใคร
กรี๊ดดดดดด ชอบ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 27-07-2012 15:08:38

เค้าหวงลมนะ หวงแทนพี่เหยี่ยว :angry2:
ไม่อยากให้ใครมาโดนตัวลมเลย อนุโลมเก็ทกะบีน้อยเท่านั้น

ลมเหนือคงไม่ได้คิดอะไรกับหมอก :serius2: เพราะยึดมั่นกับเขาคนนั้นมิใช่รึ?
 ไงห้ามหักมุมนะคะ :z3:

พาพี่เหยี่ยวมาลบอารมณ์เค้าที หุหุ :a5:


ขอบคุณค่า :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-07-2012 16:46:13

อ่านตอนนี้แล้วหวงน้องลมแทนอีพี่เหยี่ยวจัง

หมอกนัวเนียแบบเนียนๆ  ชิ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 27-07-2012 19:32:25

น่ารักมากๆทุกคนเลย :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 27-07-2012 19:40:31

แอบปันใจชอบหมอกนิดนึงเนอะ แต่ก็ยังรักเหยี่ยวอยู่น้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 27-07-2012 19:41:27

ยังนึกอยู่ หนุ่มๆมาบ้านหมอกทำไม
มานึกได้ท้ายๆ ค่าล็อคเกอร์นี่เอง
อือฮึ น้องบีน้อยโดนเก็ทลวนลาม ทีหลังหนูต้องกอดคืนนะจ้ะ
แบบนี้เสียเปรียบเห็นๆ คึคึ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 27-07-2012 20:47:20

เด็กๆๆน่ารัก

อย่ามาหลงรักตัวร้ายล่ะกัน  หนูบี o18

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน12 บ้านหมอก (27-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 27-07-2012 23:04:26

บีน้อยเป็นเด็กผู้ชายซน ๆ ที่บางครั้งให้ความรู้สึกเหมือนสาววาย 5555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-07-2012 09:59:32

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 13 ได้ตัวคนร้าย (โดยไม่ได้ตั้งใจ) และฝันกลางวัน
B’s


              ว่ากันว่า เรื่องนี้ไม่อยากให้มีเรื่องเศร้า
แต่จำใจเพราะเราติดค้างเรื่องมนุษย์เงาคอยกลั่นแกล้งว่าร้ายผมอยู่
            เช้าวันจันทร์ โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน...
ไม่ครับ เฉพาะอาจารย์แม่หมิวเท่านั้นที่ผมชอบ ยกให้คุณครูหนึ่งในดวงใจ
สอนดี ไม่จ้ำจี้จ้ำไช สำเนียงเจ้าของภาษา
ที่กว่านั้น  ตั้งแต่เรียนมายังไม่มีการบ้านเลยสักครั้ง อันนี้บีชอบ!

"ไงเด็กลม กินข้าวมายัง?" เก้ง
"ยัง" ผม
"เหอะ! แล้วที่เห็นขนมปังแซนวิช 3 คู่นั้นเรียกว่าอะไร ยัด---"
"หยุด! โจโจ้ มึงพูดจาหยาบคาย เอาความจริงมาพูดเยี่ยงนี้ยอมกันมิได้ กร๊าซ! อุลตร้าแมนเซเว่นปล่อยแสงพิฆาต" บีแปลงร่างกั้นแขนปล่อยพลัง
 "555 เลียนแบบกลอยใจเหรอ ได้!"  โจโจ้วางกระเป๋าเตรียมตั้งท่า

            วิ่งไล่กางแขนกั้นกากบาทอุลตร้าแมนใส่เพื่อนเวรคนล่าสุด ปากหมาด่ากัดจิก
นึกว่าข่างเป็นคนเดียว ที่ไหนได้ โจโจ้นี่ล่ะร้ายกว่าหลายเท่า แต่ละคำชวนลงต่ำใต้สะดือ
มิน่าพี่กะเทย ม.5 ชื่อเขียวถึงได้โปรดมันนัก...ยั่วตุ๊ดเก่งนี่เอง

"ไงเด็กลม"
"เด็กลม ว่าไง"
"เด็กลมคร้าบ"
"หึหึ"
           ไอ้พวกชิงหมาเกิดแย่งหมากิน เรียงเข้ามาเป็นแถว เก้ง เอก ข่าง
แล้วก็หึหึในลำคอ มองจ้องหึหึ เยะเย้ย...สันดอนเฟรม
โอ๊ย! เจ็บจี๊ดถึงผิวหนังชั้นใน โดนด่าทางสายตา
.................
"เหอะ พูดแล้วจะหาว่าคุย" ผมประชดประชันฝ่ายนั้นหรือสงสารชะตากรรมตัวเองกันแน่ไม่รู้
"เหรออออ!" เก้งแปรพักตร์
"ตัวเอ๊ง ตัวเองเป็นเด็กลม ห้ามพูดไม่เพราะนะคะพี่บีขา" ข่างล้อเลียนคำพูดติดปากอีหนูกลอยใจ

          คิดถึงไอ้หัวหน้าจอมบงการ (สำหรับผมคนเดียว กับคนอื่นไนซ์บอยสุภาพใจดี เศร้าแท้)
ถ้ามันอยู่ด้วยได้ตบหัวพวกนี้เรียงตัว บีน้อยถูกรังแก เรื่องอื่นไม่ว่า ด่าพ่อล้อแม่สามารถด่ากลับไฟแลบ
แต่ข้อนี้ (T-T) แซดยกกำลังสอง

"ไง เด็กผม หลับสบายดีไหมครับ" ลมโฉบเข้ามา รอยยิ้มกว้างใจดีแต่แววตาขี้เล่นอักโข
           อ๊า เจ้าชายเทพก็เล่นงานเค้าด้วย
"ลม! จะไปไหนอ่ะ?"  ผม
"ซีร็อกโน้ตไว้รีบไปเอา เดี๋ยวหาย" ทิ้งเป้โครมแล้วปลิวออกไปอีกล่ะ
           อีก 15 นาทีจะเข้าแถวนี่นะ อารมณ์ดีแบบนี้ต้องเล่นพริ้วได้ดังใจมาแน่

"เล่มจากเยอรมันนั่นไหงแซะ" เก้งเอ่ยถึงโน้ตเปียโนเล่มสีฟ้าสด ได้จากหล่อลากไส้ไอ้เหี้ยพี่เชนคนนั้น
           ลมอวดโชว์เพื่อนเก็ทเป็นเด็กๆ ได้ของเล่นถูกใจ ผมถึงได้ชื่นชมเป็นบุญตา
โน้ตดนตรีตัวเขบ็ดตัวกลม ตัวดำตัวขาว หางลากติดกันยาวเฟื้อย
เพิ่มภาษาเยอรมันเข้าไปอีก บียิ้มแห้งอย่างเดียว

             เพิ่งรู้ว่าโน้ตเปียโนเพลงระดับเจ๋งขั้นเทพจะมีบรรทัด 5 เส้น 3 แถว
อ่านกันยังไง แค่ฟังอธิบาย...
'ตรงนี้ต้องช้าระดับดาล์นเต้ คาปรี ตรงนี้เริ่มออคเทฟที่ 2 แล้วใช้มือซ้ายยกข้ามไปเล่นออคเทฟที่ 4'
            สาธิตวางมือให้ดูง่ายๆ แต่บีตาลาย-มึนตึ่บ! (+.+)
คลั่งไคล้เทพสีขาวคนนี้มากขนาดไหนก็ขอถอยยกธงมานั่งฟังเงียบๆ ดีกว่า
.................

            เรื่องนั้นผ่าน! เอาเรื่องนี้ก่อน ไม่น่าผ่านได้ง่ายๆ
"เด็กลมต้องกินผักเก่งๆ ไม่พูดจาหยาบคาย ไม่พูดโกหก ขึ้นกูมึงไม่ได้ ไม่งั้นพี่ลมตบปาก" โจโจ้
            ร่ายคุณสมบัติเด็กในสังกัดพี่ลมจากการสัมภาษณ์อนุบาลอินเดีย
"หลังอาหารต้องบ้วนปากแปรงฟันให้สะอาด" เก้งเติม
"ต้องช่วยคุณแม่ล้างจานด้วยนะจ๊ะ เด็กลมจ๋า 555" ไอ้อ้วนโจโจ้อีกรอบ
"555 กูเพิ่งรู้ความหมายของเด็กกูของมันวันนี้เองว่ะ" เอกดังก้อง
           ได้ข่าวมามึงรู้ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ที่แสตนด์เชียร์ข้างสนามฟุตบอล
เพราะโดนนิสาทิ้งไปกรี๊ดหมอก-ดาวซัลโว หญิงไม่แลถึงเดินหัวแห้วมาสมทบพวกผม
แดกคาปริโก้ของกูหมดขวด ไอ้สราด-เอก!

"นี่ๆ ประโยคนี้เด็ดสุด อะแฮ่ม! เพื่อนๆ อยากรู้ป่ะ" ข่างลงเตะเสร็จไม่เข้าไปนั่งพักกับพวกนักฟุตบอล
             ตามหมอกและเต๋ามาจกของกินเซเว่น จากถุงนั้นนั่นล่ะครับ
(ที่อุตส่าห์แบกหิ้วบ่าหัก ดีที่กลอยใจเดินเอง ถ้าได้อุ้มกลับมาได้ตายคู่ผมกับเก็ท)
ถึงได้รู้ความลับของคำว่า 'เด็กกู' ของลม ไม่เอานะ บีกลั้นใจตายจริงด้วย (>^<)

"อย่า! ข่าง ไม่งั้นกูกับมึง---" ผมชี้หน้าพร้อมปาดคอเชือด
"อะไรเหรอ เราอยากรู้" เจ้านางเนตรทราย รวมทั้งผองเพื่อนตรึม
            ลืมไปว่าอยู่ในห้องเรียน ใกล้เวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ
"เราก็อยากรู้" แป๋มยืนอยู่กับแอนนา กล้าเอ่ยปาก
"อะไรอ่ะ นิสาอยากรู้ด้วย" นิสาและกลุ่มเพื่อนของดารา
"นิสาคร้าบ" เอกแล่นไปหาชะนีทันทีครับ ยังไงก็ไม่เข็ด เรื่องหน้าด้านยกให้มัน ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
"บอกเร็วข่าง" เจนี่ ผมอุตส่าห์ชอบชะนีนางนี้นิดๆ

"อะแฮ่ม! บีเป็นเด็กผมเพราะ---/เชรี่ย! ข่างงงงงง" ข่างโดนผมไล่
                พร้อมเงื้อถุงพอลแฟรงค์สำหรับใส่ปากกาดินสอในมือ
"ว๊ากกกก ช่วยด้วย เด็กลมรังแกเค้า!" อีข่างแอ๊บแต๋วแตกวิ่งหนีรอบห้อง
"เพราะ...อายุสมองเท่ากัน" เสียงเฟรม ยืนกอดอกเกือบท้ายห้อง

                แค่แว่วๆ แต่ดังก้องในโสตประสาทคนอื่น...
"อะไรนะ อายุสมอง!?"
"อายุเด็กอนุบาลน่ะนะ!"
"เด็กลมคือเด็กเล็กๆ เหรอ?"
"เยสสสส!" ข่างหนีไปแอบข้างหลังหญิงๆ หน้าห้อง
"ใช่แล้ว เท่ากลอยใจอนุบาล 3" เฟรมอีกที มันยิ้มมุมปาก ไอ้ๆๆๆๆๆๆ
...
(TT^TT) โลกทั้งใบแหลกสลายในพริบตา
...
"โป้ง! กูเกลียดมึงด้วย" ผมยกนิ้วหัวแม่มือใส่ หันกลับจะเอากระเป๋าสตางค์ อยากออกจากห้องเต็มที
"กล้าโป้งมึงด้วยว่ะเฟรม 555" เก้ง
"55555" เฟรมหน้าหงาย

"กูโป้งมึงด้วย! ข่าง" ยกนิ้วกราด
"เค้าด้วยเหยออออ ตะเอง" ข่าง
"ข่างด้วย 555" เอกตัวงอไม่มีอาย

"โอ๋ๆๆ บีน่า ไม่โป้ง"
"นะครับ คุณเด็กน้อยลำดับที่ 10 คร้าบ"
"โอ๋ๆ ให้กลอยใจลำดับที่ 9 มาง้อก่อนดีมั้ยเอ่ย"
"ไม่งอนนะคร้าบ"
             ไอ้พวกนั้นล่ะครับ เก้งคนแรก โจโจ้
ส่วนไอ้เฟรมยังกอดอกอยู่ที่เดิม กลั้นยิ้มมุมปาก คิดว่าเท่ตายล่ะ

"ข่าง มึงเลย รับผิดชอบ!" หลายเสียงหลายสายทั้งเพื่อนหญิงและชาย ข่างคลานเข่าออกมา...
"ท่านบีคร้าบ ข่างน้อยศิษย์ต่อยหอย...เค้า-ขอ-ท่อด" ชูนมรสสตรอเบอรี่ของผมที่ไอ้เก็ทวางไว้ให้บนโต๊ะมาบังหน้า
"...(=^=)..."
"นะคร้าบ ศิษย์ไม่อยากโดนท่านหัวหน้าห้อง 4/1...กา-ตึ้บบบบ!"
"555" ไม่ใช่ผมเก๊กแตกคนเดียว ทุกคนขำกลิ้งตรงคำ 'กระทืบ' ของนกแก้วนกขุนทองนี่ล่ะ ตลกหลวงชัดๆ
..............

            เรื่องจบ ข่างโดนยำเละ เพลงมาร์ชขึ้นเป็นสัญญาณเตือนนักเรียน
ทั้งโรงเรียนเดินไปเข้าแถวหน้าเสาธงภายใน 5-10 นาทีนี้
พวกนั้นวิ่งลงไปเข้าห้องน้ำก่อน ให้ผมเดินกับทราย เจนี่และเพื่อนกลุ่มใหญ่
            เฟรมไม่ยอมในตอนแรก ทว่าผมดึงดันจะต้องซื้อสมุดพกแทนอันที่หายไปให้ได้
และทรายพยักหน้ารับรองเล็กๆ พวกนั้นถึงกล้าวิ่งหน้าตั้งจากไป

             อ้อ! ลืมบอก เมื่อเช้าล็อคเกอร์ 24B ของบีน้อยเปิดอ้าซ่าอีกแล้วครับท่าน
อย่างอื่นไม่พบความเสียหาย ยกเว้นสมุดพกนักเรียน ลักษณะเหมือนพาสปอร์ตหนังสือเดินทาง
จดข้อมูลส่วนตัว เช่น ชื่อ-นามสกุล ที่อยู่ปัจจุบัน เบอร์โทรติดต่อของพ่อแม่ กรุ๊ปเลือด
ประวัติการรักษาหรือการแพ้ยาอะไรเล็กๆ น้อย หรือสถานที่ทำงานพิเศษ
และเบอร์โทรศัพท์ฉุกเฉิน อะไรเทือกนั้น
             รู้ว่าหายเพราะผมใส่ไว้เมื่อเย็นวันศุกร์ กลัวลืมเพราะต้องนำส่งให้ธุรการภายในวันจันทร์นี้
 ผู้คุมกฎวางอำนาจจะเก็บไว้เอง แต่เรื่องอะไรจะยอมให้รู้ความลับส่วนตัว บีโยนใส่ตู้ปิดตึง
ไขกุญแจล็อคแน่นหนาก่อนไปเชียร์ฟุตบอล

              เมื่อเช้านี้เป็นลมเหนือใช้ให้ไอ้เก็ทจ่ายค่าตัวล็อคกุญแจอันใหม่ให้ผม
มันฮึดฮัดกับเพื่อนตัวเองหลายครั้ง แต่ลมพยักหน้าเงียบอย่างเดียว
(เพิ่งเห็นโหมดเหี้ยมไม่พูดของลมวันนี้เองครับ เอาไอ้หัวหน้าห้องยอมซะอยู่หมัด)
             จัดหนักแซนวิช ขนม นมรสสตรอเบอรี่เพียบแล้วส่งตัวเข้าห้องหอ ไม่ใช่ล่ะ ห้องเรียน
ส่วนตัวมันเองแจ้นไปคุมประตูตามหน้าที่สารวัตรดังเคย

             อุอุ โดนแกล้งก็ดีเหมือนกันเน๊าะ กินฟรี มีแต่คนคอยเอาใจ ^^
..................
........................

             ผมแยกเข้าสโตร์ แป๋มเดินตาม ทรายกำลังเรียกเจนี่กับดาวให้ย้อนกลับมาทางนี้
(ทรายรู้เรื่องที่ผมโดนแกล้งครับ แต่ยังเก็บเป็นความลับ
เพราะลม เฟรมและเก็ทไม่ให้บอกใคร กลัวเป็นข่าวใหญ่ช็อคโลก)

"บี..."
"หือ แป๋ม?"
"บี...เอ่อ ยังยิ้มได้ อารมณ์ดีทั้งๆ ที่..." แป๋มสีหน้าลำบากใจ
"อ๋อ สมุดหายน่ะเหรอ ได้แล้วล่ะ" ผมชูสมุดพกเล่มใหม่จากชั้นวาง จะรีบชำระเงิน
"เรื่อง...เด็กลมที่ว่า"
"555 เรื่องนั้นน่ะเหรอ แป๋มอย่าบอกใครล่ะ อายแย่เลย เราเป็นเด็กลมเพราะเห็นเป็นเด็กเล็กๆ เท่าอนุบาล" ผมขำตัวเอง
             โล่งข้างในใจลึกๆ อย่างช่วยไม่ได้เพราะรอยยิ้มกว้างของมันหรือเปล่า

             พอทราบความว่า 'เด็กกู' ของเพื่อนสนิทคือชอบอย่างน้องน้อยคอยดูแล
เก็ทกลับเป็นเก็ทคนเดิมที่ผมชอบ อ๊าย! ไม่ได้ชอบ ดีลีทประโยคเมื่อกี้ด่วน (>///<)

"เราเพิ่งรู้..." แป๋มยังอ้ำอึ้งยืนชิด จะซื้ออะไรก็ไม่ซื้อ
"รู้?" ผมจ่ายเงิน ถามไปอย่างนั้นเอง
"รู้ว่าลมไม่ได้ชอบบี...เอ่อ ชอบผู้ชายน่ะ" แป๋มแก้
"อ้าวพูดงี้ หาว่าเราไม่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันสิ น้อยใจชะมัด" ผมเบ้หน้าทำท่าสะอื้นแกล้งเพื่อน
"..." แป๋มตาปริบๆ
"...ลมใจดี แต่ไม่ใช่สเปคเราหรอก" ผมกระซิบล้อเล่นขำขัน

             ลมคือเทพยดาเอาไว้ฝันเฟื่อง ส่วนสเปคตัวจริงคืออีกคนต่างหากเล่า หุหุ
................
            แอนนากับแป๋ม...แม้จะไม่ชอบขี้หน้าแอนนามากขึ้นกว่าแต่ก่อน
เพราะหมั่นไส้เรื่องเอาตัวเองตัดสินคนอื่นหรือใส่ไข่เรื่องต่างๆ มากเกินไป
หากแต่แป๋มเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย ยิ้มบ่อย
เป็นแหล่งข้อมูลแรกๆ ของผมสำหรับการเข้ามาเรียนที่นี่

"เราได้ข่าวว่าบีโดน กะ...แกล้ง..."
"รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ดีซะอีกที่เป็นเรา" ผมปลง
"ทำไมล่ะ!?" แป๋มคล้ายเปลี่ยนท่าทีสนใจจริงจัง
"ก็เราได้เพื่อนเยอะขึ้นน่ะซิ สนุกออก ลืมโฮมซิคไปเลย 555" ผมหัวเราะ ข่าวเก่าแล้วครับ อัพเดทเรื่องใหม่ดีกว่า

            แป๋มมองหน้า อึ้งตาค้าง...
"บี ไม่ กะ...โกรธ คนแกล้ง!?"
"ตอนแรกก็โกรธอยู่ จะลากคอมากระทืบๆ จิกหัวตบซ้ายตบขวา ข่วนให้ขาลาย ตามด่าถึงบ้านเลยด้วย อย่าให้รู้เชียว"
"อ่า..."
"แต่แหวะไม่ไหว ปวดหัว ให้ไอ้หมอนั่นบ้าไปคนเดียวละกัน"
"..." แป๋มคงช็อคบทโหดของผม หน้าซีดไปเลย
"ลมบอกโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า เราไม่อยากเป็นทั้งบ้าทั้งโง่ อีกอย่าง....ความลับมันไม่มีในโลกหรอก เดี๋ยวกรรมก็ตามทัน คอยดูสิ" อ้างประโยคของเทพสีขาวและเพิ่มของผมเพิ่มเติม
"..." ก้มหน้านิ่ง
"บี เสร็จยัง---/ไปเร็วแป๋ม เพลงใกล้จะจบแล้ว" ผมคว้าของออกวิ่งเข้าแถว
             ไม่ได้ดูเพื่อนหญิงว่าตามมาหรือไม่ด้วยทรายกับเจนี่ร้องเร่งอยู่
......................
...........................

            เช้านั้นเราเข้าเรียนคณิตศาสตร์ตามปกติ
             วิชาที่สองภาษาอังกฤษ ผมนั่งประจำที่กับไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ลมนั่งกับเต๋า
นอกนั้นก็ประมาณเดิมไม่เปลี่ยน ได้แก่ เก้งกับเฟรม โจโจ้กับเอก
ข่างนั่งกับเพื่อนห้อง 2 เก่า หนึ่งในทีมนักฟุตบอลด้วยกัน และนัยนั่งคู่ต้นจั๋ง
            ชื่นชอบวิชานี้เป็นพิเศษเพราะอาจารย์แม่ลลิตานี่ล่ะ ใจดี บอกสอนตรงจุด สำเนียงชัดเป๊ะ
ที่กว่านั้นคือไม่ค่อยมีการบ้านเลยสักครั้ง (ตั้งแต่เข้าเรียนมา บอกอีกทีครับ ปลื้มมาก^^)
 
             จับคู่สนทนา...ลมคู่กับทราย ยืนอ่านคอนเวอร์เซชั่นบอกทางนักท่องเที่ยว
ผมชอบสำเนียงภาษาอังกฤษของลม สมกับที่เป็นลูกเสี้ยว น่าฟังและไม่ออกไทยกฤษสักน้อย
เสมือนเจ้าของภาษามาเอง
               กำลังเคลิ้ม...
"อึ่ก ฮือ!" แป๋ม...แป๋มครับ นั่งโต๊ะด้านหน้าลม ก้มสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลซะงั้น
"..." ลมหยุดอ่าน อาจารย์และทุกคนเงยหน้า เพ่งสายตามองมาจุดเดียวไม่เท่าไหร่
             แต่แอนนานั่งข้างแป๋มกลับคอแข็ง ไม่แตะไม่แลเพื่อนสนิทตัวเองสักน้อย
"ธิดารัตน์...แป๋ม เป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม?" อาจารย์แม่จากหน้าห้อง เข้าจับตัวเนื้อตัวนักเรียนหญิง
"อือ ฮือออออ!" หนักเลยคราวนี้
"แป๋ม เป็นอะไรลูก ไม่สบายรึเปล่า เจ็บตรงไหน?" อาจารย์แม่กังวล
"แป๋มเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?"
"ปวดท้องเป็นเมนส์รึเปล่า?" เพื่อนหญิงหลายคนเข้ารุม คาบเรียนท่าจะไม่ได้ไปต่อ

"มีใครรู้บ้าง เพื่อนเราเป็นอะไร?" อาจารย์ถามไถ่ไม่ได้ความ ประกาศหาตัวช่วย
"เค้าบ่นกับหนูว่าปวดหัวค่ะ" แอนนานั่งใกล้แต่น้ำเสียงห่างไกลมาก
"อาจารย์คะ ขออนุญาตพาเพื่อนไปห้องพยาบาลค่ะ!" ทรายลุกแข็งขัน พยักหน้าให้สัญญาณเจนี่กับดาวเข้าเก็บของ

              แล้วก็หายจ้อยไปเลย เรื่องคล้ายจบแค่นั้น ไม่มีการแกล้งกันอีก
สมุดไม่หาย รองเท้าอยู่ครบ ล็อคเกอร์ไม่โดนทำร้าย
ที่น่าแปลกคือแป๋มก็หายไปด้วย วันนั้นบอกขอลากลับบ้าน
 แล้ว 2-3 วันต่อมาผู้ปกครองก็มาขอย้ายห้อง กลับไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มเก่าห้อง 4/4
จากนั้นเหมือนเรื่องของแป๋มหายไปจากสาระบบเงียบๆ ง่ายๆ  แม้กระทั่งแอนนาก็ไม่พูดถึงเพื่อนคนนี้
เดินผ่านก็คอแข็งมองไม่เห็น ไม่ทักทายใดๆ
              ทุกอย่างอันตรธานหายไปพักใหญ่ มีบ้างประปรายพอรำคาญใจปนปลื้ม
คือนิยายฟิกวายเรื่องตัวละครลักษณะประมาณผมเป็นนายเอก ส่วนพระเอกก็แถวๆ นี้ล่ะ ไม่ต้องเดา
คล้ายเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผม เล่นง่ายๆ อย่างนี้หวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงพอเข้าใจ
            โชคดี...จบแล้วครับ
.................
....................

             เอิ่ม! ไม่ใช่ล่ะ เล่าความจริงเลยละกัน
เริ่มจากจุดเล็กๆ นิดเดียว...เด็กในแก๊งเอ็กซ์ตรีมของพี่เชนเข้ามาธุระที่ล็อคเกอร์วันอาทิตย์ เมื่อวาน
เพื่อมาเอาอะไหล่จักรยานหรืออะไรซักอย่างจะไปแข่งโชว์ที่ลานห้างดังกลางกรุงเทพเย็นวันนั้น
ดันเจอของดีเข้าเสียก่อน
             แป๋มเข้ามางัดล็อคเกอร์ผม กำลังจะทำมิดีมิร้ายหนังสือกับของข้างในด้วยซอสมะเขือเทศ
น้องคนนั้นแอบถ่ายคลิปเก็บภาพไว้ก่อนส่งเสียงดังกับเพื่อน ตัวการจึงขโมยสมุดพกนักเรียนไป ทิ้งฝาล็อคเกอร์เปิดอ้า
             ส่วนสมุดพกเล่มที่ว่า ภารโรงเป็นคนพบข้างถังขยะหน้าโรงเรียน
เอามาคืนให้ขณะพักเที่ยง หลังจ่ายเงินซื้อใหม่ตอนเช้าแล้ว (Y^Y)

             เย็นนั้นพี่เชนโทรศัพท์หาลม เอาคลิปไปให้ดูถึงบ้าน (โทรศัพท์เครื่องลมโลเทคมาก)
จากนั้นก็วางแผน ดังต่อไปนี้...
            ขั้นแรก...ลมให้เก็ทไปหาที่บ้านพร้อมเฟรมกับเก้ง ไม่มีเอกกับโจโจ้ที่ติดเรียนพิเศษ
สรุปว่าจะทำเฉยก่อน (ไอ้เก็ทตอนนั้นถูกเฟรมกับลมล็อคตัวไว้ครับ มันจะห้อมอเตอร์ไซค์วินไปทำร้ายหญิงถึงบ้าน)
มิน่าลมถึงเลือกใช้วิธีตามคำแนะนำของพี่เชนและเรียกเพื่อนแก๊งบาสเกตบอลมากำกับเพื่อนตัวเอง
            ขั้นสอง...วิธีการของพี่เชนที่ว่าคือปริ้นท์รูปจากคลิปยัดใส่ล็อคเกอร์แป๋ม
(มันใช้ให้เก้งกระทำการขณะคุมตัวผมซื้อของกิน เลวได้ใจ!)

             เช้านั้นแป๋มมาสาย เข้าใช้ล็อคเกอร์หลังคาบแรก วิชาต่อมาคือภาษาอังกฤษถึงได้รู้ชัดว่า
ความลับถูกเปิดเผย ร้องไห้กลางห้อง ที่แย่กว่าคือแอนนาอยู่ด้วยขณะเปิดล็อคเกอร์
ได้รู้นิสัยไม่ดีของเพื่อนตัวเองเพิ่มอีกคน
             
             ผมทราบเรื่องนี้หลังจากนั้น 3 ปีให้หลัง เราฉลองจบ ม.6 แล้วมึนเมาเล็กน้อย
เอกปากโป้งเพราะอยากเอาใจจึงหลุดปาก สาเหตุมาจากแป๋มแอบชอบลม
พอมีผมเข้ามาเป็น 'เด็กลม' จึงคิดกลั่นแกล้งแบบเด็กๆ
             ไม่สามารถอยู่ร่วมได้เพราะใจไม่ด้านพอ อาจารย์และที่บ้านไม่ยอมให้ลาออก
เปลี่ยนย้ายไปอยู่ห้องอื่นแทน ภายหลังจบ ม.4 จึงย้ายไปเข้าเรียน ม.5 อยู่กับญาติที่ต่างจังหวัด
 
             โอละพ่อ คำว่า 'เด็กกู' ของลมทำพิษนี่เอง
ไม่ใช่สาเหตุเรื่องเก็ทแปลงร่างเป็นเห็บติดตัวมาตลอด...ผิดคาดแต่ไม่ผิดโผแต่อย่างใด
และนี่คือเรื่องร้ายแรงที่สุดในชีวิตนักเรียนของผมก็ว่าได้
.....................
.........................

                แถม...
บ่ายนั้นผมถูกหิ้วคอไปช่วยขนของจากห้องชมรมบาสเกตบอลครับ
อาจารย์โค้ชตามพี่ ม.5 ไม่เจอ พอดีเฉียดใกล้ห้องเรียนเรา จึงใช้บริการดาวยิงสามแต้มชื่อกิดากร
'เก็ท ไปเอามาให้ครูที' ไอ้นี่ก็รับ 'ครับ ได้ครับจารย์'
           ได้เดือดร้อนถึงใคร ถ้าไม่ใช่...
"ไม่เรียกพวกไอ้เฟรมวะ" ผมบ่นอุบ ฝ่าฝุ่นและสิ่งของระเกะระกะ
"มันตายยกกองอยู่ห้องอ้างอิงแล้ว ไม่มาง่ายๆ หรอก"
            ที่สิงสถิตย์คาบว่างครับ คนน้อย แอร์เยอะ สถานที่เฝ้าพระอินทร์สุดฮิต
แถมได้ชื่อว่าเด็กขยันเข้าห้องสมุดด้วย แนว (ชั่ว) ซะไม่มี

           ลมก็เปียโน หายหัวไปตั้งแต่ออดเปลี่ยนคาบ ด้วยเหตุโดนพี่เชนด่าว่าติดต่อยาก
เก็ทจึงโดนหางเลขให้ทำอีเมล์ให้เพื่อนด้วย
            ป๊าด! ผมเพิ่งประจักษ์ว่าลมโลว์เทคมาก ไม่มีแม้กระทั่งเฟสหรืออีเมล์ส่วนตัว
พระเจ้าจ๊อด มีคนแบบนี้ในโลก ช่างเป็นไปได้
และที่หายตัวเพราะทำเมล์ให้ปุ๊บ พี่รู้จักกันที่เยอรมันก็ส่งโน้ตเพลงใหม่กิ้งมาให้ปั๊บ...
สายลมก็ปลิวลับเข้ากลีบเมฆ อือ...ไม่น่าเลยอ่ะ
ลมเลือกสุดที่รักอันดับหนึ่งมากกว่าบี T.T
...............

           ห้องชั้นบนเหนือแป้นบาส ใต้หลังคา
รโหฐานสุดๆ สองต่อสองต่างหาก อย่าคิดเยอะเชียว
"ฮ้าว! เอาไรมั่งนะ" ผมหาว ง่วงด้วย ร้อนด้วย
"แค่เน็ตกับลูกบาสเก่าๆ จารย์โค้ชแกชอบเอาไปบริจาค"
"ไม่มาเอาเอง ฮ้าว!" หาวสอง มีสามหาวเมื่อไรบีจะโป้งอาจารย์โค้ชอีกคน
"เจอแล้ว ข้างเดียว เหลืออีกข้าง เอาไปก่อน" ยื่นถุงตาข่ายห้อยห่วงเหล็กให้ผม รับมางั้นๆ ขยี้ตาจนเมื่อย

"...เค้าง่วงอ่ะ"
"นอนพักนี่ก่อน มาเร็ว"
             ตามต้อยๆ มือใหญ่จับถุงพาเดินเซื่องไปเบาะนอนพักของนักกีฬา
อยู่อีกฝั่งติดบานเกล็ด ลมโกรกเย็นสบาย...มันสะอาดจนน่าประหลาดใจ
หากหยักสมองกำลังชัตดาวน์เมมโมรี่

"ขึ้นไปปะ ได้แล้วเดี๋ยวมาปลุกนะครับ"
"งืม..." บีเข้าโหมด แขนแมนดันขึ้นเตียง
              มือเปื้อนครับอยากให้จับอยู่ แต่ไม่ไหว ใจไม่ด้านพอ
................
....................

              ในฝัน แร๊บบี้ลูกพ่อกลายร่างเป็นคน ยืนหันหลังเปลือยโป้
ก้นปอดหางกระต่ายฟูน่ากินพร้อมเบ่งกล้ามโชว์
พอเข้าใกล้...แร๊บบี้สวมหัวการ์ตูนกระต่ายตุ๊กตุ่นหูยาวตามเดิม
ร้องเรียกชื่อผมสุดเสียง 'บีคร้าบ!'
               ชูสองนิ้วอ้วนๆ ปุกปุยก่อนกระโดดดึ๋งมาทับ กระดิกหางดุ๊กดิ๊กดีใจ
เป็นลูกหมาหลงทางเจอเจ้าของ เลียหน้าดมแก้มซุกไซ้ไม่หยุด
ผมหัวเราะคิกเป็นบ้า

          คล้ายสะลึมสะลือยังไม่ลืมตาตื่น
 มือป่ายปาดแก้มเปียกชื้นนิดๆ เสียงค้นของกุกกักอยู่ใกล้ๆ
เฮ้อ! ฝันกลางวันมากไปแล้วหนอ ระบบ 3D เกินจริง


*********************** TBC by puppyluv

---arjinn ประเดี๋ยวนะ ถึงตอนจะตามมาอ่าน
             ไอ้นกบอก พระเอกออกโรงช้า ปล่อยเอ็กซ์ตร้าก่อน หึหึ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 28-07-2012 10:26:46

 :z13:
หมวยน้อยโดนลักหลับ  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-07-2012 11:04:50

กรรมตามสนองจริงๆเลย  :เฮ้อ:

แต่หนูบีจ๊ะพี่อยากบอกว่าไอ้ 3D ที่คิดว่าฝันน่ะมันเรื่องจริง  :laugh:

เก็ทเนียนฉวยโอกาสกะบีน้อย

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 28-07-2012 11:35:43

 :L2:

3D หรือของจริงกันแน่ 555
ไอ้ที่มาซุกๆไซร์ๆเนี่ย ไม่ใช่คนที่มาด้วยกัน เขาเป็นคนทำเหรอจ้ะ
คนที่คิดร้ายกันคนอื่น ก็ต้องโดนดีสักวันจนได้ กรรมตามทันล่ะนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 28-07-2012 12:02:09

อั๊ยย่ะ!!!
 :z1:
ไอ้แรบบี้ลูกพ่อนี่มันมาลักหลับพ่อกลางวันแสกๆเลยเร้อ
หรือว่าจะมีไอ้เจ้าลูกหมาตัวโตมันสวมรอยกันแน่น้อ
 :interest:

พูดถึงคนที่กลั่นแกล้งบีน้อยของพี่
ตอนแรกคิดว่าเป็นยัยแอนนาซะอีกเนอะ
เพราะดูท่าเธอจิตกว่าใครเพื่อน
ไปๆมาๆก็คนเรียบร้อยนี่แหละที่แร้ง!!!
 :a5:

โดดกอดบีน้อยกับน้องลม
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 28-07-2012 13:00:24

เด็กลมทำพิษจริงๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 28-07-2012 13:06:29

เก็ทแอบทำอะไรบีน้อย
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 28-07-2012 14:27:07

อ่านตอนนี้แล้วนะ ขอบคุณฮะ รอตอนต่อไปนะ! ^_^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 28-07-2012 16:40:50

เด็กลม-เด็กผม ชอบสองคำนี้จัง
ฟังดูอบอุ่นมั่นคงเหมือนอยู่ภายใต้ปราการอันเข้มแข็ง

แอ็งงงง แป๋มนี่เองมือป่วน เดาผิดคิดว่าแอนนาซะอีก  :serius2:

+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 28-07-2012 17:10:23

ตามเข้ามาอ่านเพราะเห็นชื่อคนเขียน

คราวนี้เป็นเรื่องของ บี-เก็ท  นี่เอง

น่ารักอ่ะ  อิอิ

คิดถึงพี่เหยี่ยวกับลมเหนือมั๊กมาก  คิกคิก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 28-07-2012 18:54:55

คนร้ายคือ... หนูแป๋มเหรอ
ฮ่าฮ่า เรานึกว่าจะเป็นหนูแอนนาซะอีก หนูแอนนา เจ้ขอโทษษษษ!!
บีน้อยฝันกลางวันเหมือนจริงมากเนอะ
อยากให้ถึงตอนที่เอกชอบน้องบีเร็วๆ
อยากรู้จุดเปลี่ยน ตอนนี้เห็นๆว่าอะไรๆก็นิสาตลอด
แล้วมาปลื้มเด็กเซเว่นตอนไหนน้ออออ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 28-07-2012 19:52:45

ชะนีแรว๊งงงงงงงงงงงง 

อ่านจบขำเก็ท หวังให้ลมกันหมา แต่ดันมีเรื่องมาแทน
คลั่งตายไปยังอ่ะ

ใจป๊อดจริงๆ มิน่ากว่าจะคืบหน้าถึงยาวข้ามปี แต่ก็ดีกว่าไอ้เหยี่ยวบ้าตัวนั้นล่ะกัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 28-07-2012 20:42:36

" เก็ทคนเดิมที่ผมชอบ "   ดีลีทไม่ทันแล้วหนูบี  :z1:

อ่านเอ็กซ์ตร้า รอพระเอกนก5555



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 28-07-2012 21:19:54

เหมือนเห็นบีน้อยติดปีกเทวดาตัวน้อย ๆ วิ้งวิ้ง..ขึ้นมาเชียว
ชีวิตคิดบวก...สดใส...ร่าเริง...สร้างภูมิคุ้มกันโรคเศร้าได้เป็นอย่างดี...
ขำ ๆ คุณสมบัติ "เด็กกู"ของลมจ๋าเนี่ย...หายากนะ...บีน้อยจงภูมิใจ
นู๋กลอยใจ...มีเพื่อน ...ช๊ากกกกก..เแง๊ก ๆ ๆ ..แล้วละนิ :laugh:
เรื่องนี้มาเร็วเคลมเร็ว...คนอ่านตามแทบไม่ทัน o13

 :L1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 28-07-2012 22:12:53

ลักหลับรึนั่น..!

แต่กระต่ายในฝันนี่....ชวนจิ้นนะ   :z1: (แบบว่า  คนอ่านมันเตลิดไปเอง)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-07-2012 00:08:05

ฮ่าฮ่า เด็กน้อยถูกแกล้งเพราะเป็นเด็กลมนี่เอง
คนในสเปคน่ะใครกันจ๊ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 29-07-2012 01:51:28

ฮั่นแน่ หมวยน้อยสารภาพแล้วว่าใครที่เป็นคนในสเป็ค ^0^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 29-07-2012 02:29:51

เค้าชอบ เด็กลม เด็กผม เด็กกูของมัน อ่ะ เข้าใจคิด  :z1:

งวดนี้มีบีอ้อนด้วย "...เค้าง่วงอ่ะ"   :o8: :-[

แต่บีคะ ไหนบอก บีไม่คิด บีไม่คิด...
ไหงมี แร๊บบี้แปลงร่างเป็นคน ยืนหันหลังเปลือยโป๊ซะด้วย นี่มันเรทเลยนะคะ
แถมว่าเก็ท เอ๊ย แรบบี้ตูดปอดอีก 555
 :serius2:

ส่วนพ่อสเปคตัวจริงนี่ เล่น 3D ซะแล้น ดีมาก หุหุ  :really2:
ว่าแต่ใช่ที่ลมไปแอบเห็นตอนคาบว่าง เก็ทแอบหอมบีที่ชมรมบาส?


ขอบคุณค่า กอดดดด :กอด1:


ส่วนพี่เหยี่ยว ให้ว่องนะ เค้ามาดักรอแระ!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน13 เฉลยและฝันกลางวัน (28-7-2012) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 29-07-2012 13:34:37

แหมเรื่องนี้มาลงเร็วทันใจจริงๆ ว่าแต่เอ็กตร้ามีบทเยอะแล้วนะคะเมื่อไหร่พระเอกจะออกมาซะทีเอ่ย :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 29-07-2012 14:00:31

---โอ้ arjinn แม่นมาก ไรเนี่ย เก็ทรักตายเลย 555
---aorpp เล็งองศาใกล้เคียงมาก ใช่แล้ว ใกล้เคียงแอนนา หุหุ
---Monkey D lufy เข้ามาเพราะเห็นชอปเปอร์สีชมพูของบีรึเปล่า เวลคัม!
         ขอบคุณมากมาย ทุกเม้นท์ ทุกวิว ทุกบวก ทุกเป็ด เห็นแล้วอดยิ้มกว้างไม่ได้
ได้แต่กวดบวกกลับคืนอย่างชื่นใจและเบิกบาน ปลื้มมมมม^^
---------------------
------------------

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 14 เฟิร์สทัช
B’s

            ผมไม่คิดว่า จะมีเหตุการณ์นี้มาก่อนในชีวิต...
วันเวลาที่ผมอยากให้โลกหยุดหมุนอย่างแท้จริง
            เย็นหลังเลิกเรียน (ลูกชาย) เจ้าของรถพาผมมาที่บ้านของมันครับ (0-0)!!!
บีตัวแข็ง ตาแข็ง ขาแข็งขยับไม่ได้ คฤหาสบ้านทรายทองอยู่ตรงหน้า
ไม่ใช่ล่ะ บ้านคนผู้มีอันจะกิน ถึงจะดีไซน์คอนเทมโพลารี่ไม่โฉบเฉี่ยวหรูหรา
ดีไซน์ระดับเวิร์ดคลาสมาสเตอร์พีช ไม่มีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาลเท่าบ้านหมอก

           แต่นี่มันบ้าน...ไอ้เก็ทครับ คนที่ผม... เอ่อ พวกคุณอย่ารู้เลย
ไหงวันนี้พาทะลุมาถึงบ้าน ทุกทีจะยิงยาวไปบ้านผมก่อน (ซอย 68)
หรือไม่ก็ให้ลงหน้าปากซอยบ้านมันนี่นา (ซอย 50)

"ลงมาก่อน ช่วยเลือกเบาะนั่งจักรยานไง" อ้อ จริงด้วย
           เสียดายจังนึกว่าจะพามาปล้ำ เฮ้ย! นั่นไม่ใช่ความคิดของบีอย่างเด็ดขาด
"เบาะสนูปี้เหรอ?" ออกปากถามซื่อไปอย่างงั้น
"อืม อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ มันต้องอยู่รับกลอยใจ ให้หาอานแบบมีมือจับกับเบาะหลัง จะได้ไม่ต้องขึ้นสองแถวกลับ" แจกแจงรายการ

          จักรยานฟิคเกียร์เทพของมันเพิ่งถ่ายโอนอำนาจให้เพื่อนลม
ไม่ได้ชื่อสนูปี้หรอกครับ แต่ลมเรียกตามพวงกุญแจล็อคคอ กลายเป็นกระฉ่อนรู้ทั่ว
ขนาดเจ้าของเดิมก็เพิ่งทราบว่าจักรยานตัวเองมีชื่อตามการ์ตูนสุนัขบีเกิลโด่งดังระดับโลก

          ผมพอรับรู้ หมดเบบี้ซิสเตอร์จากหนูอนุบาลอินเดียเมื่อไหร่
ลมจะสมัครพนักงานฝึกหัดเซเว่นร้านแม่ผม อิอิ เปรม!
ตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ

           อ๊าง! เค้าจะได้ตัวเทพสีขาวไว้ชื่นชมอยู่ใกล้ๆ
.................

"แม่กับพ่อไปบาหลี ยังไม่กลับ" ว่าพลางเดินนำเข้าบ้าน
"อ๋อ..." มิน่าถึงกล้า
"พี่กายมีซ้อมบาส กว่าจะกลับก็ค่ำ" เข้าใจล่ะ
"ไม่มีใครอยู่?" ผมถามย้ำกึ่งชวนคุย
"มี อยู่กันเต็มบ้าน"
"จริงด้วยแฮะ"
            หันมองแวบๆ คนขับรถข้ามไปเรือนพักด้านหลัง
 คนรับใช้ 2-3 หลบมุมแวบๆ ให้เห็นในครัวอีกด้าน

"กินอะไรก่อนมั้ย?" เปิดตู้เย็นใหญ่ บริเวณแพนทรี่ใกล้โต๊ะดินเนอร์
"เอ่อ ไม่ดีกว่า" แม่บอกไว้ 'เราต้องมีมารยาท อย่าตายอดตายอยากบ้านคนอื่นนะลูก'
"น้ำส้มสีชมพูจากแคลิฟลอร์เนีย" เทไหลจ๊อกล่อสายตา
"กิน!" ปากไวกว่าใจ ยกกรอกอึกอัก

           อ๊า! (^^) หอมหวาน เย็นชื่นใจ

"555" หัวร่อทำด๋อย
"หัวเราะไม?" ผมงับเลียขอบแก้วสีชมพูอ่อน อายอ่ะ ก็มันอร่อยเว่อร์!
"ก็..." ถูจมูก เสหยิบใบใหม่ หันหลังรินใส่แก้วกินเอง ทันเห็นปลายใบหูแดงนิดหน่อย
"..." ใจเต้นเร็วเกินล่ะ บีน้อย
"ปะ! ขึ้นไปข้างบน ถือแก้วมาด้วย" มันคว้าขวดน้ำส้มแสนอร่อยเลิศกับแก้วของมันเองพร้อมกล่องขนม
          น่าจะเป็นขนมเค้ก ผมจำชื่อร้านนี้ได้ว่าดังเรื่องเครปเค้กแสนนุ่ม
 ปานกลืนกินปุยเมฆเข้าปาก
ตามต้อยๆ เข้าหอ เย๋ย! ตามของหวานครับ (>.<)
..................

          ชั้น 3 ปีกซ้าย โถงนั่งเล่นส่วนตัวโล่งกว้าง ตู้ใสใส่ไอเทมเพียบ
มองลอดผนังกระจกผืนใหญ่ออกไปคือห้องฟิตเนสและระเบียงกว้างกึ่งเอาท์ดอร์
พี่ชายมันเป็นนายแบบนี่หว่า คงใช้ดูแลร่างกายฟิตแอนด์เฟิร์ม
          เปิดบานหมุนผนังกั้นห้องภายใน...
"โอ้โห! ว้าว"
         ไม่กล้าอุทานดัง แค่จักรยานที่ดูก็รู้ว่าแพงสัด แก็จเกดไฮเทคหรู
กล่องเกมส์ลิขสิทธิ์ โมเดลแรร์ไอเทมการ์ตูนดังละลานตา
มีกันดั้ม 1 แถว 10 กว่าตัวยึดครองชั้นบนสุด แสงไฟจากตู้กระจกสว่างไสว

"ทางนี้" เสียงเรียกจากด้านใน ผมเลี้ยวตาม
('ฟึ่บ')/ "เฮ้ย!" บีถูกกอดจากข้าง
"...(0-0)..." บีตัวแข็ง ตาแข็ง
"..." ไอ้โจรกระจอกมุมตึกโอบชิด
"ทะ ทำ อา ราย อ่ะ" ผม
"...อืม" มีครางในลำคอ "อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรหรอก"
"..." ไม่ทำอะไรพ่อง นี่เรียกว่ากระทำชำเราต่อผู้เยาว์ว๊อย!

             แล้วพ่อแม่พี่น้องมึง คนดูแลบ้านมึง หรือใครต่อใครเกิดเซอร์ไพรซ์
เปิดประตูจ๊ะเอ๋มาพร้อมซองแฝดและระเบิดน้อยหน่า ทิวากรได้สิ้นชื่อไร้การจารึก
แบบนั้นจะเรียกว่าไม่ทำอะไรอยู่มั้ย

             ตื่นตระหนกภายใต้ร่างกายแข็งเป็นหิน ความร้อนในร่างกายระเหิดหาย
 มือเท้าเย็นเฉียบ จิตใต้สำนึกข้างในควรสั่งร่างกายให้เซย์โนซิ จัดการเร็วบี!!!
            จมูกปากกดนุ่มข้างกระหม่อม ย้ายทัดดอกไม้แล้วแตะนิ่งที่หน้าผาก
ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดเชิงเส้นผมที่เริ่มชื้นเหงื่อ...ของผม
ก้อนเนื้อที่หน้าอกเต้นตึกตักโครมคราม ไร้การควบคุมและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดได้ง่ายๆ

'ซะ ซวยแล้ว เพื่อนสนิท คะ คิดไม่ซื่อ' ความคิดในหัวติดๆ ดับๆ
('ฟอด!') "...(0.0)..."
             ขอเทคใหม่ ว๊ากกกกกกกกกกกก! ไม่ใช่ ตัดภาพด่วน


-----------[[ตัดฉับ จอดำ]]------------


..................
.....................
('ตุ๊บ!') "เย๋ย!/โอ๊ยยยยย!" ผุดลุกพรึ่บจากฟูกนุ่ม
          เดี๋ยวจากผม ส่วนร้องโอ๊ยจากคนตัวสูงที่ถูกหัวเหม่งบีน้อยโขกโหนกแก้มเต็มๆ
อ่า! บอกว่าตัดฉากนี้ให้ไว ไม่ใช่ล่ะขอเทคใหม่
ทำไมผู้กำกับให้กูนั่งอยู่บนที่นอนปุยเมฆลายทางสีฟ้านี่ได้

"มะ มะ มึงๆ" ผมติดอ่าง ลุกหนีไม่ไหว
"โอยยยย!" โอดยาวเลยครับ กุมโหนกแก้ม เลือดกำเดาไหลจากจมูก
           แย่ล่ะซิ! ใบหน้าน้องชายนายแบบเสียหาย บีตายผ่อนส่งแน่งานนี้
"มึง ทะ ทำ อะไร กะ กู ฟะ!?" ลิ้นพันกัน ยังอ้อล้อจะเอาเรื่อง
"...โอย..." ครางไม่หยุด ตัวงอฟุบกับฟูก สีแดงซึมกับผ้าปูสีคราม

          หมายความว่ายังไง
          มันทำแบบนี้ได้อย่างไร
          ทำกับผมที่เป็น...ผู้ชาย

"ไอ้ๆๆๆๆ---" นึกคำไม่ออก ความรู้สึกมึนงงทุกปลายเส้นสมองเรรวนปั่นป่วน
"เป็นลม"
"หือ?" มันพูดว่าอะไรนะ อารมณ์เปลี่ยนวูบ ชะงักตั้งใจฟัง
"ลากขึ้นมานอนบนเตียง"
"อ๋อ..." ผมเพิ่งถึงบางอ้อ
           นี่บีน้อยเอ๋อ เบอะบะเป็นบ้าอะไรถึงสลบเป็นผู้หญิงอ่อนแอไปได้ถึงเพียงนี้
ไม่อยากจะคิด เขินอายตัวเองเกินทน

"...กับบี" เสียงทุ้มนุ่ม
"ไรนะ?" งงด้วย หูอื้อหน่อยๆ ด้วย
"บีคนเดียว!"
"..." อึ้งไป
"กับบีเท่านั้น!"
"..." อึ้งอย่างแรง
"แม่มเอ๊ย!" หันหนีสบถกับตัวเอง ปาดจมูกเลือดเป็นหนวดสีแดงยาวถึงข้างแก้ม
           แต่หูกูชัดถ้อยชัดคำกับวลีเมื่อครู่

          เพิ่งรับรู้เสียงหัวใจเต้นแรงคับหน้าอก ลมปราณฉีดพล่าน
เสียงมันดังก้องสะท้อนหูซ้ายทะลุหูขวา ย้อนกลับไปมาไม่หยุดหหย่อน
 บางเบาคล้ายลมพัดผ่านทว่าช่างชัดเจนกว่าทุกๆ วัน ทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา

'บีคนเดียว'
          หมายความว่าอย่างไร???
          คนเดียวไหน???
          ข้ามอะไรไปหรือเปล่า???
          ประโยคก่อนหน้าควรต้องพูดอะไรก่อน
ทำไมซัดตูมสไตรค์เปรี้ยงปร้างฟินาเร่
          รึเราหูฝาดหว่า???

            ตามสคริปต์นิยายทั่วไป นางเอกต้องโผเข้ากอดพระเอก นั่นกรณีจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
แต่ถ้าเป็นตอนต้นเรื่องเรียกเรทติ้ง ให้คนดูได้ลุ้นต้องตบหน้าเผียะแล้ววิ่งหนีปาดน้ำตา
ไม่ก็ด่า คนเลว คนบ้า หรือคนผีทะเลซะก่อน

             บีน้อยไม่ใช่...เพราะในชีวิตจริงเราเบ๊อะกว่านั้นครับ
"ปึ๊ก---!" โดนหัวผมเข้าเต็มๆ อีกรอบ ก็เสือกก้มใกล้แล้วไม่ส่งเสียงบอกก่อน เป็นยังไงล่ะทีนี้
"โอ๊ยยยยย!" คนตัวสูงทรุดเลยครับ ก้มตัวงอกุมจมูกแน่น
              ของเหลวไหลเยิ้มย้อมนิ้วจนแดงเถือก

"เดี๋ยวๆ เป็นไรมากมั้ย ดีๆ ก่อนนะ" บีอึ้งกิมกี่ เงอะงะลุกพรวดหาทิชชู่
            วิ่งวุ่นเปิดตู้เย็นเล็กข้างตู้เสื้อผ้า กวาดน้ำแข็งห่อใส่เสื้อยืดหรืออะไรแถวนั้นเร่งส่งให้
"อื๊อ..." มันรับมาวางโปะจมูก หน้าเหยเกเงยมองเพดาน หมดรูปหมดหล่อ
            สภาพเตียงเละเทะด้วยรอยแดงเปื้อน คราบน้ำและเศษทิชชู่
ถ้ามีใครเปิดผางเข้ามาคงน่าจิ้นได้ใจถึงไหนถึงหนึ่ง

"ดีขึ้นยัง เจ็บมั้ย เลือดออกอยู่หรือเปล่า?" ผมวนรอบตัวเป็นเทรนเนอร์นักมวย
"ไอ้เองไอ อาอี้" มันนอนหงายราบกับเตียงยังส่งเสียง
"อะไร" สงสัยจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แล้วทำไมกวักมือเรียกหยอยๆ
"อาอั้งนี่"
"มานั่ง ให้นั่งนี่เหรอ?" ผมทวนคำแปล
"อื้อ..."

             แค่นั้น ทิวากรยอมนั่งแหมะกับเตียงข้างกิดากร
 ช่วยจับเสื้อยืดขาวชุ่มสีแดงกดที่จมูกไอ้เจ้าของห้องอีกครั้ง
"...ขะ ขอนั่งก่อน ไม่ไหว...หมดแรง" ผมสารภาพ
"เอ็นไอ?" ถามว่าเป็นอะไรใช่ไหม ไม่เป็นอะไร แค่ไม่ชอบเลือดจะเป็นลมอีกรอบ
"แพ้เลือด จะอ๊วก"
"หึหึ" ยังหัวเราะอีกนะ มีแรงจะเหวี่ยงหมัดซักป๊าบสองป๊าบ

           วูบโรคบ้านหมุนข้างในวิงเวียนไปทั่ว
มันรวดเร็ว รุนแรง ตั้งตัวไม่ติด ไม่ทันคิด ไม่มีเตรียมการ
เหมือนสึนามิถล่มโจมตีไร้สัญญาณเตือน
........................

              กลับมาบนเตียงอีกครั้ง สภาพเตียงเละเทะ มันนอนแผ่เงยหน้ามองเพดาน
 ผมนั่งข้างกับผ้า น้ำแข็งในภาชนะแถวนั้น ฉากโรมานซ์หายวับ
"เป็นบ้าอะไร?" ผมกัดฟันหลุดประโยคขณะซับน้ำและเลือดให้
"..."
"เออใช่ กูชอบผู้ชาย แต่กูก็ชอบผู้หญิงด้วยเหมือนกัน" ผมไปไม่เป็น หลายๆ อย่างพร่างพรู
"...บี..." มันหยัดตัวลุกนั่ง

"ทำงี้ทำไม คิดว่ากูเหมือนตุ๊ดแล้วจะ ทะ ทำ...ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"
"ไม่ใช่นะครับ"
"บอกไว้เลย กูแมนพอ กูสู้คนด้วย!" ผมโวยกลั้นความอ่อนไหว
"มานี่" มือใหญ่ไขว่คว้าร่างผม
"หรืออยากลองของแปลก"
"บีครับ" ถูกดึงเข้าหา
"คิดว่าง่าย..อึ่ก!" น้ำตาไหลเป็นสายอาบแก้ม สับสนหนัก
 
             ความเชื่อมั่นทั้งมวลเหมือนดินเหนียวกลางแดดแรงแข็งแกร่ง
เวลานี้โดนน้ำ เละเหลวกลายเป็นโคลนข้น
ที่ปกป้องหนักหน่วง ป้องกันตัวเองแน่นหนาว่าจะไม่รักใคร ไม่เผลอใจกับใคร
โดยเฉพาะผู้ชาย เพศผู้ เพศเดียวกันไม่เหลืออยู่สักน้อย
โดนกอดโป้งเดียวสัญญาใจข้อนี้หายหมดเกลี้ยง

              หลุมดำ ใหญ่มาก ดูดหมดตัว หมดหัวใจไม่มีแรงเหลือ


"บีครับ บี...ชู่ว์"
"ฮือ เก็ท..." ผมโผเข้ากอดร่างใหญ่ ดันชิดพิงพนักหัวเตียง

         จนนานกว่านางเอกจะน้ำตาหยุดไหล ไม่ใช่แล้วครับ
ชีวิตจริงเราเอ๋อกว่านั้นสองเท่า...
"อ่อกแอ่ก! แค่กๆ"
"เป็นไร?" ผมผงะถอยเช็ดน้ำมูกน้ำตากับเสื้อกับบ่า ป้ายหมอนด้วย
"...ขะ แขนค้ำคอ หายใจมะออก"
"อ้าว เหรอ" ตัวใหญ่นักกีฬาเสียเปล่า กอดรัดแรงไป เราคงดูซุปเปอร์โบวล์มากเกิน
          น้ำตาหลุดไหล มือใบพายตามเช็ดให้จนสะอาด
 นิ้วเย็นก็จริงทว่าแตะตรงไหนก็เหมือนผิวแก้มจะร้อนตาม

          ตาสบตา...ฉายแววในนั้นผมว่าช่างแตกต่างกว่าทุกวัน
เห็นภาพตัวเองสะท้อนผ่านนัยน์ตาสีเข้มชัดเจน ความรู้สึกนี้ประทับในความทรงจำ
นึกย้อนถึงกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็จำได้...ประหลาดมาก จำทำไมก็ไม่รู้
           ดวงหน้านี้มองมาที่ผมเสมอ
           คนนี้อาจสร้างมาเพื่อผม
          เอาน่า ทิวากร ลองดูซักตั้ง บอกกับตัวเอง

"โอ๋ยยยย" มันเป็นฝ่ายแตะดั้งตัวเองแล้วคราง ดึงทิชชู่
"ขำว่ะ" ผมอดไม่ได้
"ขำไร?"
"ก็ดูสภาพมึงอ่ะ ไม่ไหว 555" ผมอารมณ์เปลี่ยน
"เออดิ หึหึ" คงเขินเพราะคนเจ็บหน้าแดง ถูจมูกแก้เก้อซะงั้น

           อดลูบโครงหน้าชวนระทึกใจนั้นไม่ได้
 ด้วยคิดถึงใบหน้าเกาหลีของมันจะชอกช้ำ
ส่วนเหตุการณ์เมื่อครู่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอนาคต
เรื่องแล้วไปแล้วคิดมากไปก็หนักหัวเปล่าๆ

"แล้ว...พรุ่งนี้เช้า จะทำหน้ายังไงดีวะ?" ผมบ่นกับตัวเอง
"ทำหน้าปกติ" หยั่งแมนเน๊าะคนเรา
"คงทำได้?"
"น่าจะนะ ไม่น่ายากอะไร"
            ในหยักสมองมึงมีควายเผือกอยู่กี่ตัววะ
บีน้อยคิดผิดที่หย่อนขาลงหลุมโคลนดูดกับมันใช่ไหมเนี่ย
ผมรู้ว่าพลาดเพราะเก็ทเองที่ไม่ปล่อยโอกาส
มันตีขลุมว่าผมตกลงปลงใจกับมันเองเรียบร้อย หอกหักเอ๊ย!!!

"เก็ท..."
"อืม..."
"กูบอกมึงยังว่ากูคนสวยคนหล่อ เอียงไปทางชอบผู้ชายเล็กน้อย" ผมจาไม
"หึหึ บอกแล้ว...มั้ง" มันยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย
           ผมยังจำภาพนั้นได้แม่นยำ ทุกครั้งที่คิดถึงก็อดยิ้มกับตัวเองทุกครา

"กูบอกว่ากูชอบผู้ชาย ถึงจะไม่เป็นตุ้ดเป็นแต๋ว เป็นแมนทั้งแท่งแบบนี้ แต่ชอบผู้ชายนะมึง" ผมซ้ำวนย้ำไปมาจำตัวเองไม่ได้
"หูไม่หนวก"
"กูชอบผู้ชาย!"
"ครับ รู้แล้ว" รอยยิ้มกว้าง ไม่รวมวงแขนกอดกระชับ

           (หลังจากนั้นหลายปี อดย้อนถามไม่ได้ว่า...
'ไม่ตกใจหน่อยเหรอ กูบอกว่าเป็นเกย์นะ คนข้างตัวสารภาพความลับคลาสซิฟายด์ระดับชาติขนาดนั้น'
เก็ทตอบผมว่ายังไงอยากรู้มั้ยครับ แต่บีไม่ให้รู้หรอก รูดซิปปากไม่เล่า 555)

"เก็ท แล้วมึงไม่นั่นหน่อยเหรอ?" ผมเหวอปนอึ้ง
"นั่นไหน?"
"หมายถึง...รังเกียจ เลิกคบ ต่อยหน้าแหก ไล่กลับบ้านชิ้วๆ อะไรทำนองนั้น" ผมกลับเป็นบีน้อยผู้คิดน้อยคนเดิม
"ชอบเหรอ จะเอาแบบไหนล่ะ?" มีย้อน อมยิ้มกระหยิ่มถามกลับเสียงหลอกเด็กมาก
"เหอะ! งั้นก็แล้วไปเถอะ"
"หึหึ" มันยังหึหะในลำคอขำเค้าอ่ะ

"เป็นอะไร?" ผมอดไม่ได้ ถ้าคำตอบกวนบาทาจะตั๊นหน้าให้
          เอาแบบเลือดกำเดาไหลเป็นท่อประปาแตก ซัก 100 ลิตรเป็นอย่างต่ำ
"...ทุกอย่าง"
"..."
"บีเป็นทุกอย่าง"

            ไม่ใช่! ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น (>0<)
กูหมายถึงส่วนล่างของมึงกำลังขู่ฟ่อ พองตัวหย่ายค่อด
สาเหตุเพราะเมาดิบ อัพไวอะกร้า โดฟฮอร์โมนหรืออะไรต่างหากว๊อย
โอ้ววววว! จะหน้าแดง ใจเต้นแรงไปไหน
..........................

ปล. บีน้อยรีบชิ่งไปดีกว่าครับ หวาดเสียวเสียแต้ม
       อ้อ อย่าถามเรื่องเครปเค้ก เพราะกำัลังกำหมัดซ้อมแรบบี้อยู่
แง่มๆๆๆ เค้าลืม แง๊!!!

************************TBC by puppyluv

edit เช้าวันอังคาร
---aorpp ลองเติมประโยคแก้ไขช่วงจอดำให้รู้ว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นแล้ว
     แต่ถ้าเรื่องงงว่าใครพูด จะพยายามเติมเจ้าของประโยคต่อท้ายให้ครบ
     ^^ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 29-07-2012 14:35:16

สงสัยบีมึนน้ำส้ม หึหึ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 29-07-2012 14:38:54

ได้เลือดกันเลย 5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 29-07-2012 14:50:07

ตอนนี้ทำไมเค้าอ่านแล้วเค้างงๆอ่ะ
เดี๋ยวไปอ่านอีกทีก่อนน้าว่างงตรงไหน

เออ แล้วก็

อ้างถึง

---aorpp เล็งองศาใกล้เคียงมาก ใช่แล้ว ใกล้เคียงแอนนา หุหุ

แหม๋ๆๆๆ มีแซว นี่แหน่ะ  :z13: :z13: :z13:  เค้าแอบอายอ่ะ ขอไปซ่อมหน้าก่อน

+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 29-07-2012 14:53:23

 :L2:
โอ๊ะโอ รุนแรงกันจริงๆนะ
สารภาพความในใจกันแบบดุเดือด ได้เลือดเลย
คงเมาน้ำส้มกับเครปเค้กซะล่ะมั้ง ถึงได้ทำอะไรแปลกๆกันทั้งคู่ 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 29-07-2012 15:29:14

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-07-2012 16:14:55

 :z1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 29-07-2012 16:30:52

"บีเป็นทุกอย่าง" ขอกรี๊ดดดด  ดังๆที  :laugh:

แอบแซวหนูบี  หนูทั้งบอกทั้งย้ำกับเก็ทว่าชอบผู้ชายขนาดนั้น

เก็ทไม่นึกรังเกียจหนูหรอกลูก  เพราะเก็ทมันก็ผู้ชายไง

ออกจะถูกใจมากด้วยซ้ำ  เก็ท = ผู้ชาย = บีชอบเก็ท  ไงคะลูก

 :กอด1: บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 29-07-2012 17:22:58

ฟิน ขอบอกว่า ฟินนนนน  :teach:

บีจ๋า หนูน่ะชอบเก็ทเขาเต็มๆ อยู่แล้ว...
ไม่งั้นหนูจะมาทำเป็นพูดอ้างโน่นนี่นั่น หรือว่า
... นี่มันบ้าน...ไอ้เก็ทครับ คนที่ผม... เอ่อ พวกคุณอย่ารู้เลย  แหม!
หรือ ...แอบเสียดายนึกว่าเขาจะพามาปล้ำ แต่กลับบอก นั่นไม่ใช่ความคิดของบีอย่างเด็ดขาด  555 โยนให้คนเขียนเฉย!
รวมถึงอาการ...ใจเต้นเร็ว แถม...ตามต้อยๆ เข้าหอ อ้าง ตามของหวาน!
แต่ที่สำคัญ... ใจเต้นโครมคราม ยามเขามากอดมาหอมอ่ะ ... เขินเฟร้ย!

บีจ๋า... ดวงตาของกิดากร มีแต่ทิวากร สถานีเดียวเท่านั้น  :-[


ส่วนพี่เก็ท... นายแน่มาก เอาใจไปเลย  : 222222:

ฉวยทุกหลุมทุกโอกาส เดี๋ยวหอมเดี๋ยวกอด ... ใครสอนใครแนะนำมาหรือเปล่า 555
สามเวิร์ดนี้ ชอบมาก "บีคนเดียว!" "กับบีเท่านั้น!" "บีเป็นทุกอย่าง"
ผ่านไปกี่ปี เก็ทก็เป็นอย่างนี้จริงๆ ... กดไลค์กิดากร
 :o8: :-[ :impress2:

ขอบคุณค่า  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 29-07-2012 19:21:31

สองคนนี่เบ๊อะจริงไรจริง ทั้งเก็ทกับบีน้อยไม่คิดเข้าข้างตัวเองกันบ้างเล้ยว่าอีกฝ่ายชอบตัวเอง...พวกเดียวกับลมเหนือกะเหยี่ยวขาวเลยนิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 29-07-2012 19:32:10

อดใจไว้ไม่ไว้ละซิเจ้าเก็ท...วัยรุ่นเลือดร้อนก็แบบนี้..
ยังดีนะที่บีน้อยมีใจให้...ไม่งั้นละก็ถูกตัดขาดสะบั้นหั่นความไว้ใจฉับ ๆๆแน่..
แต่ก็ประทับใจนะ..บีคนเดียว..บีเท่านั้น..บีเป็นทุกอย่าง...สารภาพกลาย ๆ.. :o8:

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 29-07-2012 20:20:54

ผู้เยาว์ทั้งสองทำอะไรกัน  :o8:



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 29-07-2012 20:44:01

"บีเป็นทุกอย่าง" :-[ :-[
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 29-07-2012 21:08:50

ชอบอ่ะ  หลงรักน้องบีน้อยยย
บีเหมือนมีอะไรในใจ คิดอะไรไว้เองแล้ว แต่ยังบอกไม่หมด
เหมือนตอนที่แล้ว ที่บอกชอบลม แต่ชอบที่เป็นเหมือนเทพลม ไม่เหมือนอีกคน
เหมือนรู้สึกอะไรอยู่ในใจแล้วกับพ่อหนุ่มเกาหลีเก็ทสุดหล่อคนนี้ แต่เหมือนยังไม่ถึง ยังไม่เท่าที่คิดไว้
บีน้อยคิดน้อย  ไม่ได้คิดว่าผู้คุมกฏจะรุกรวดเร็วไว 55555++
เดินตามของหวานเข้าหออ่ะถูกแล้ว  เลือดพุ่งกันเลยทีเดียว
ชอบตอนที่บีน้อยพุ่งกอดเก็ท สารภาพกับเก็ท  แต่ก็ไม่ได้กลัวจนหวาด สั่น เขินเป็นนางเอก
บีน้อยมีวิธีการแสดงตัวตนของตัวเองเราชอบ ... เพราะบีน้อย เอ๋อ กว่าทุกเรื่อง ฮ่า ชอบๆๆๆ

ปล. เก็ทอ่ะ เลือดไหลเต็ม แต่ยังพูดประโยคเท่ห์ได้  "บีคนเดียว"  "บีเป็นทุกอย่าง"  กรี๋ดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 29-07-2012 21:33:42

น้องเก็ทแอบน่าสงสารนะลูกนะ
อุตส่าห์จะเข้าพระเข้านายกับเค้าบ้าง
ดันได้เลือดสาดซะงั้น
แต่ไม่ใช่เลือดสาดแบบที่เจ๊ๆ ป้าๆชอบนี่นา
 :laugh:

จะว่าไป น้องเก็ทอ่ะเราชอบมากกว่าพี่เหยี่ยวหลายเท่าเลยนะ
(พี่เหยี่ยวอย่าโกรธเจ๊นะ 5555)
น้องเก็ทอ่ะเป็นคนรักเดียวใจเดียวดีเนอะ
แถมยังชอบเป็นห่วงเป็นใยบีน้อยมากๆ
(ถ้ามากกว่านี้นิดนึง แถวบ้านเจ๊เค้าเรียกพ่อกันและแบบนี้  :laugh:)
แถมยังพระเอ้ก พระเอก ดีเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่เหมือนไอ้นกแร้งของลมน้อยเลยเนอะ
(โดนอิแร้งจิกหัวล้าน  :z6:)
อยากให้เลิฟๆกันไวๆจังน้อ แค่คิดก็มันแล้ว อิอิ
 :z1:  :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 29-07-2012 21:56:19

จะบอกรักกันทั้งทีต้องเลือดตกยางออกกันขนาดนี้เลยหรอ  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 30-07-2012 01:41:18

รักกันรุนแรงมากกกกก  :laugh:

เก็ทก็หวานเกิ๊นนนนนน  ฟินแทนบีเลยค่ะ   :-[ :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 30-07-2012 03:02:23

มาอีกรอบ
กลับมาใหม่
ตี๋เก็ทใช้จมูกกับปากให้เป็นประโยชน์ยิ่ง นัวเนียหมวยบีของเจ๊ที่ซอกมุมตึก

แล้วๆๆๆๆๆ ตัดฉับ จอดำ ยังไง อย่างไร เจ๊ งง อ่ะ

แบบว่าเก็ทล่อลวงนำพาหมวยงงของเจ๊ไประทวยที่เตียงเหรอออออออออ  :-[
แล้วหมวยบีคิดว่าตัวเองเป็นนักบอล เอาหัวโหม่งโหนกแก้มเก็ท กะทำประตู โหม่งแล้วโหม่งอีก จัดไปสองแต้มเลย  :m20:

แม่ยกระทวยกับวลี "บีคนเดียว" "บีเท่านั้น" "บีเป็นทุกอย่าง"
และช่วงล่างของตี๋เก็ทที่กำลังขู่ฟ่อ พองตัวหย่ายค่อด เอิ๊กกก เหนือจินตนาการ  :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 30-07-2012 04:32:53

เก็ทพาบีน้อยมาสารภาพรัก
แล้ว บีเข้าใจป่าวน้อออ
เป็นการหลอกเด็กน้อยเข้าบ้าน ที่เนียนมากๆเลยล่ะเก็ทจ๋าาาา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 30-07-2012 08:30:58

 :กอด1:

ท่าทางอาหมวยยังงงๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 30-07-2012 12:05:33

ยังไงอ่ะ อาหมวย  งงๆนะนี่  ตกลงว่ารู้เรื่องรึเปล่า 

ว่าแต่ไอ้ตัวที่ขู่ฟ่อๆนี่ท่าจะดุนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 30-07-2012 12:55:14

น่ารักอ่ะ :-[ ถึงแม้จะมีเลือดก็ไม่ได้ทำให้
ความหวานลดน้อยลง ชอบตรงที่เก็ทบอก
ว่า "บีเป็นทุกอย่าง" เขินแทน อิ อิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 30-07-2012 20:23:35

อึบๆๆ  :m7: ตกไปหน้าสองแล้ว
เจ๊มาดัน กับ มารอจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-07-2012 22:52:29

ทำโวย ๆ ตัวเองใจตรงกะเขาก็บอกไปสิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 14 เฟิร์สทัช (29-7-2012) p.9
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 30-07-2012 23:41:17

แค่มาบ้านครั้งแรกก็ทำกันจนเลือดเต็มที่นอนเลย   :laugh:  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เดทของเรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 31-07-2012 07:57:31

My sassy, don’t let it B!
ตอน 15 เรา (ในวันสีชมพู)
B’s


           วันอังคาร วันสีชมพูของผมอีกครั้ง เปลี่ยนไปเรียกว่าของเราคงไม่ผิดนัก
"กูว่า...กูไปดีกว่า" นั่นดอกแรกของเก้งที่มาแต่เช้า เนื่องจากยังไม่ไว้วางใจในสวัสดิภาพของผม
 (ไม่รู้ตัวหรอกครับ กระทั่งเอกสารภาพในอนาคตข้างหน้าโน้น)
คว้าตัวเฟรมที่ยังเงียบมองเราสองคนก็จริง หากยินยอมก้าวตามเก้งง่ายดายและเงียบกริบเหมือนเคย

"สองคนนั้นรีบไปไหน?" ผมถามสารวัตรนักเรียนข้างตัว
"ล็อคเกอร์" เห็นอยู่จากแคนทีน เก้งหยุดให้เฟรมล้วงกุญแจจากกระเป๋าหลังหน้าห้องตู้ใหม่
"เค้า...คงไม่รู้หรอกใช่มั้ย" ผมหวาดเล็กๆ ลอบถามท่านผู้คุมข้างตัว
"ไม่มั้ง"
"จริงเหรอ?" ผมไม่ชัวร์เพราะเก้งแอบลอบมองกลับมาแล้วหลบวูบไม่สบตา ส่อพิรุธชัด
"คิดว่านะ" ให้กำลังใจดีมาก ขอบใจ! (T-T)

           คนข้างตัวกวาดโจ๊กเข้าปาก ลิ้นเลียแผล่บ
เย๋ย! ดีลีทความคิดเหลวไหลจากหัวด่วน ต่อจากเฟิร์สทัชก็จะเป็นเฟิร์สคิสแบบใสๆ
ก่อนดิพคิสลึกซึ้งภาคต่อจากเมื่อวาน อ๋าย!

"แล้วถ้ารู้ล่ะ!" ได้หันถามจริงจัง
"รู้อะไร?" ไม่เดือดร้อน ตักหมูสับของตัวเองใส่ชามผม
"ก็...รู้ๆๆ นั่นนะ" ติดอ่างซะงั้น
"นั่นซิ รู้อะไร" มียิ้มพรายเจ้าชู้นัยน์ตาวิบวับ
         ผมเขินวูบ รู้สึกความร้อนจากแก้มกระจายถึงหู

"...มึงแกล้งกูอ่ะ"
"หึหึ ไม่ได้แกล้ง"
"แกล้ง!"
"โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว กินเร็ว วันนี้อยู่ประตูหน้า ไม่ได้ไปรับที่ห้องนะ"
"ไม่ต้องหรอก...แค่นี้เอง" ผมเขี่ยก้อนหมูสับไปมา
            ทุกครั้งปิดประตูเล็กด้านข้างเสร็จจะแจ้นกลับไปหาที่ห้อง
หรือรอทางออกชั้นล่างของอาคารที่เรียน รับเดินไปเข้าแถวเคารพธงชาติด้วยกัน
            ไม่เคยรู้เลยว่าต้องทำเวลาวิ่งรอกขนาดนั้น
นี่ผมโง่หรือดูไม่ออกมาตลอดวะ (-.-)

"อยู่ประตูใหญ่แค่อาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้าจะว่างยาว ถ้าอยู่ประตูเล็กต้องประจำทั้งเดือน" ดอร์บอยรายงานแผนการณ์
"อย่าบอกนะว่า---?" ผมเหวอ นึกถึงพักเที่ยงเมื่อวานที่ไปห้องสารวัตรนักเรียน
"ใช่ เพิ่งขอเปลี่ยนกับพวกพี่ ม.5 มา"
"อ่า..." บีอ้าปากค้าง
"ฝึกงานไปในตัว ต้องเก็กโหด โฮ่วววส์! น้องครับ ผิดระเบียบนะครับ ถอดออกเดี๋ยวเน้!"
"555" ผมขำปั้นหน้าตลก ร้องโย่ฝึกทหารท่าทางขึงขัง

            เช้านี้ช่างสดใส แต้มสีชมพูกระจ่างหวานจนไม่อยากให้ผ่านเลยไป
...................
......................

             พักเที่ยง แคนทีนโต๊ะละแวกประจำ เสียงลมกับเปียโนแว่วๆ
เพลงที่เปิดคลอในห้างคุ้นหู คนที่บอกชื่อได้ถูกต้องว่า 'Fer Elise'  คือเฟรม น่าแปลกมาก

"ยิ้มไรคนเดียว?" โจโจ้กับกระเพราหมูสับไข่ดาวสิ้นคิด มาถึงโต๊ะไวเกิน
"ปล๊าว!" ละสายตาจากร่างสูงที่รอคิวข้าวมันไก่ให้ผมจากร้านฝั่งโน้น
              โดดเด่นท่ามกลางนักเรียนคนอื่นๆ

             ไม่น่าเชื่อว่าอยู่ในเราต่างมีกันละกันอยู่ในแววตาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ไม่ดูก็มองเห็นหรืออยู่รอให้เห็นก็ไม่ทราบ...ทุกครั้งที่สบตา ชิ้ง!
ใจเต้นตึกตักเล็กๆ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

"แปลกทั้งคู่เลยว่ะ เมื่อคืนไปทำไรกันมาวะ?" โจโจ้ช่างซัก
"ไม่มี๊ ไม่ได้ทำอะไรเล้ย!" ผมคงเก็บอาการดีเยี่ยมนะ หวังว่า
"เหรออออ!?" โจโจ้ลากยาว
"มีไรวะ คุยไรกัน?" เก้งเข้ามาช่วยชีวิตพร้อมเย็นตาโฟ
              กินเส้นอีกละวันนี้ เมื่อเช้าแย่งก๋วยจั๊บจากเฟรม ข้าวสวยไม่เคยเอาเข้าปากให้เห็น
มิน่าตัวเล็กกว่าเพื่อน แต่สูงกว่าหนูบีเกือบ 5-7 เซนติเมตรได้มั้ง แซด (Y^Y)

"เด็กนรกหัดมีความลับ" โจโจ้ช่างฟ้อง
"อ๋อ รู้ล่ะ เมื่อเช้าถ้ากูไม่มา มันกับไอ้หัวหน้าห้องคงป้อนกันล่ะ" เก้งใส่ไข่
"เหรอ ทีหลังนั่งตักโชว์ก็ได้ พวกกูไม่ถือ"
"ว๊อย! เชรี่ยโจโจ้!" ผมหาคำด่าไม่ทัน
"โฮ๊ยยยย! หน้าแดงเป็นตูดลิงเลยเว๊ย" โจโจ้เลยเถิด

"คงได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้วมั้ง"
เช๊ดดดดดด!!! อีเก้ง ไอ้ๆๆๆๆ
"เหอะ แต่งเมื่อไหร่บอกกูด้วย" อีอวบสมเสร็จโจโจ้ ฮึ่ม!
"เอ้อ เจริญไส้" ผมปลงปนสงเวช อนาจชีวิตตัวเอง แง่มๆๆๆ

            ความลับยังเป็นความลับอยู่ครับ ไม่มีอะไรรระแคะระคาย
เก้งกับเฟรมที่ทำหน้าหน่วงอารมณ์บูดเมื่อก่อนเข้าแถว อารมณ์เปลี่ยนกลับมาเฮฮาเหมือนเดิม
ด้วยมีบุคคลผู้หมาเต็มปากเช่นโจโจ้และข่างเข้าแซวเล่นกับผมเรื่องโน้นเรื่องนี้
            วันนี้แป๋มไม่สบาย ไม่มาเรียน ทรายบอกอาจลาถึงพรุ่งนี้หรือมะรืนครบถึงศุกร์
'ไม่สบายเรื่องผู้หญิงน่ะ' ทรายเล่าข่าวผู้หญิงถึงผู้หญิง
             พยักหน้าเข้าใจช่วงวันนั้นของเดือน แม่เป็นบ่อย อารมณ์เสียง่าย
ต้องหามันฝรั่งหรือของอร่อยๆ มาอุดปากแล้วปล่อยให้นอนขึ้นอืด
แล้ววันนั้นทั้งวันผมกลายร่างเป็นแจ๋วแสนดีให้แม่ใช้

             หุหุ มีกันสองคนแม่ลูกครับ พี่เอ พี่สาวอยู่กับพ่อก็แหมือนไม่อยู่ ด้วยเรียนที่ ม. ในจังหวัดสงขลา
โทรศัพท์กลับมาน้อยมาก เดือนละครั้งได้ นิสัยเรื่อยๆ ไม่ค่อยสนใครเหมือนพ่อ
'สบายดีก็ไม่รู้จะโทรมาทำไม' นั่นล่ะ นิสัยสันโดษปนโดดเดี่ยวพี่คนโตของผม
.....................

          มีตัวแถม น้องผู้ชายนักเรียน ม. ต้นตัวเล็กน่ารักเดินเฉียดใกล้เล็กๆ
ส่งยิ้มน้อยๆ ผมแจกสไมล์ตอบกลับตามมารยาทอันดี
'ใครดีมา หนูดีตอบนะลูก...ใครร้าย หนูมาบอกแม่ เดี๋ยวเราไปตบหน้ามัน เอาให้แหกไปข้าง'
        โอ้! คุณนายมาเฟียที่บ้านครับ ตอนโอ๋กระต่ายในกรงที่บ้าน มาหาแม่มะจุ๊บๆ
คุณจะรู้ว่าคนละมาดกับนางมารที่ร้านสะดวกซื้อ
          จุ๊ๆ นินทาแม่ให้ฟัง อิอิ

"ยิ้มให้ใครวะ เด็กเซเว่น?" โจโจ้อีกล่ะ ดีที่เปลี่ยนประเด็นใหม่
"เอ่อ คุณปากสว่างครับกรุณาเลือกซักอย่าง จะเด็กเซเว่น เด็กกู หรือเด็กนรก เอาชัดๆ" ผมหน่ายจิต
"กูได้หมด ไม่ถือ ไม่ใช่ชื่อกู งั่มๆ" ไม่หุบปากตอนเคี้ยว แหวะ
"จะทั้งวันแล้วนะไอ้เชพเพิร์ดโจโจ้! ไอ้หมาวัดถูกทิ้ง นอกคอกสังกะตัง ขี้ระ---" ผมเหลืออด
"พอๆ กูกินข้าวไม่ลงล่ะ แค่คิดก็จะอ้วก" เก้ง ได้ข่าวว่ามึงกินเส้น ไม่ใช่ข้าว
"เป็นไรจะอ้วก?" เฟรมพร้อมข้าวราด ไก่ผัดพริกแกงโปะไข่เจียว

          ความสัมพันธ์ของพวกเราเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้นครับ
 เฟรมไม่ใช่คนปากหนักทองพันชั่งอย่างที่คิด ที่จริงเป็นคนคุยเล่นหัว
 เฮฮาป่าไล่ทุ่งเหมือนคนอื่น หากไม่คุ้นกับใครจะไม่เปิดปากก่อน
'จริงๆ มันขี้อาย จังหวะนรกมากกว่ามึงอีก พูดแทรกมาทีวงแตก เลยหุบปากเก๊กหล่อดีกว่า' เก้งแอบกระซิบหลังไมค์อย่างลับๆ กับผม

'เฟรมเป็นคนเล็ก ลูกโดดหลงมา พ่อแม่อายุมากมีมันตอนแก่
พวกพี่ชายพี่สาวโตมีลูกมีหลาน ระดับลุงป้าน้าอากันหมด ลูกพี่ลูกน้องอายุเท่ามัน มากกว่ามันเองยังมีเลย" เก็ทช่วยขยาย

'แรกตอนไปบ้าน มีพี่สาวหุ่นเอ็กซ์ชุดมหาลัยแบบโฟร์โมสต์ล้น กระดุมปริเดินมาเรียก
อาเฟรมปู่เรียกกินข้าว! กูงงพักใหญ่ทำไมเรียกอา มันบอกเป็นอาจริงๆ นั่นหลานสาว ลูกพี่ชายคนโต
หยั่งฮา...ไปบ้านมันกูเป็นน้าโจโจ้ตั้งแต่เด็กด้วยว่ะ ชอบๆๆ 555" โจโจ้เสริมอีกคน

          หลังๆ ผมถึงกล้าเปิดปากคุยกับเฟรมก่อน
ไม่รวมความเป็นตัวของตัวเอง สามารถต่อปากต่อคำกับพวกนี้มากขึ้น...
ทิวากรช่างคุยครับ อยู่คนเดียวก็เล่าให้แร้บบี้ลูกพ่อฟัง
ไม่อย่างนั้นเฉาปาก รู้แล้วอย่าเอ็ดไปล่ะ
.....................

"มีไร ทำไมจะอ้วก?" ดูท่าเฟรมห่วงใยเก้งจริงๆ ถามซ้ำอีกครั้ง
"ไม่มีไร เมียไอ้เก็ทยิ้มให้ชายอื่น กูจะฟ้องผัวมึง" เก้งตาดุใส่ผม
"เอ้อ! รีบฟ้องเลยให้ไว กูจะให้มันกระทืบยอดอกซัก 10 ครั้งซ้อน" บีเกกลับ
"โอ๊ะเอ๊ะ! ยอมรับเป็นผัวเมียชัวร์แล้วโว้ย" โจโจ้
"หึหึ" เฟรม ไม่ช่วยก็กรุณายัดเก้ง เฮ้ย! ไก่ผัดพริกแกงของมึงไปเงียบๆ กูขอ!

         เก้งเปลี่ยนใจ กลับลำเป็นฮีโร่ของผม...
"โจโจ้ ระวังปากหน่อย เดี๋ยวได้โดนเรียกเหมือนไอ้นั่นหรอก" เก้งเตือนยาว
"โอเช่! ชึ่บ" โจโจ้ว่าง่าย รูดซิปปากฉับ

           เรื่องที่ผมพอรู้ ลมแรกเข้ามาถึงก็สนิทกับเก็ทเลย โดนเล่นว่าคู่เกย์ตั้งแต่เด็ก
แม่เก็ทซึ่งเป็นหนึ่งในกรรมการศิษย์เก่าของโรงเรียนนี้เรียกพบ
ทว่าลมกับเก็ทยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิม ชิดเชื้อมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
           แม่กับครอบครัวเก็ทยอมรับได้ ไร้ปัญหา แต่ถ้ามีข่าวบอยเลิฟกระหึ่มเกินทนเมื่อใด
กลายเป็นลูกชายคนเล็กเป็นฝ่ายถูกแม่ซักซ้อมสะอาดเอี่ยม มาบ่นต่อให้พวกนี้ฟังเกือบทุกครั้ง
          รับได้ว่าลูกคนอื่น 'เป็น' แต่กับลูกชายตัวเอง พ่อแม่ที่ไหนก็ไม่ยอมง่ายๆ หรอกครับ...
ยกเว้นแม่เจ้โหดของผม อุอุ

"เด็กนั่นน่ะ 'เป็น' เดินมายิ้มให้เฉยๆ" ผมเฉลยเกย์เรด้าร์ของตัวเอง
"เฮ้ย! แค่มองดูก็รู้เลยเหรอวะ!?" โจโจ้ตื่นเต้น
('แคร้ง!/---ฟุ่บ!')
           ส้อมเฟรมกระทบโต๊ะกับลูกชิ้นเต้าหู้ของเก้งหล่นชามเย็นตาโฟ
ล่อกแล่กก้มหน้าง่วนทั้งคู่ ผมไม่ทันสนใจเพราะจะเล่นโจโจ้อยู่
เราสามคนนั่งฝั่งเดียวกันด้วย หันมองตรงๆ ก็กระไรอยู่

"ถึงรู้ไง หยั่งมึงน่ะ สเปคพี่เขียว" ผมใส่ซะ
"แหวะ! อย่าพูดดิ กูได้ชอคโกแลตแอทเลิฟแอทล็อคเมื่อเช้า กินไปถึงรู้ว่ามีหัวใจสีเขียวแปะอยู่หลังกล่อง แม่ม! แทบล้วงคออ้วก" โจโจ้
"สมน้ำหน้าอีกรอบ ไม่แบ่งกู" ผม
"ไส้แอลกอฮอล์นะเว้ย ฟอร์มดูไบสหรัฐอาหรับเอมิเรต ใครจะไปรู้ว่าเป็นอีพี่เขียว" โจโจ้ไม่วายโอ่ของนอก
           เอามาโชว์ตอนเช้า มันเททั้งกล่องเข้าปาก

          เรื่องที่ผมไม่ชอบแต่ยังไม่แสดงออก พวกนี้แอบดูดบุหรี่ มีกินเหล้าสุดสัปดาห์ ไม่รวมแข่งรถตีผี
โผล่มาเอ่ยเผยเล็กๆ ให้ได้ยินบ้างบางครั้งบางเวลา บีคนดีศรีอยุธยาแค่ไม่เล่าเท่านั้นเองครับ
ไม่ชอบของพรรคนี้ ไม่แนวสำหรับผม

           นึกในใจ 'กูก็ได้โว๊ย แอทเลิฟแอทล็อค ตำนานแอบรักล็อคเกอร์อะไรนั่น'
แต่มันไม่ยอมแอบ เล่นวางกล่องนมสตรอเบอรี่เย็นเจี๊ยบต่อหน้าแล้วสบตาซึ้ง
ได้ยิ้มจนอาย ต้องเจาะดูดแก้เขิน ส่วนขนมของขวัญอย่างอื่นที่ไม่มีตรา 'กิดากร'
ผู้คุมกฎโหดเก็บริบหมด เล่าซ้ำเพื่อสั่งสมความคลั่ง บีแค้น
             ยอมให้เพราะมันหรอก ^^ ฮิ้ว!!! เค้าอายอ่ะ
..............

            กลายเป็นคุยกันสองคน เก็ทกับเอกยังไม่กลับมา
สองคนข้างผมวุ่นเช็ดปาก เช็ดโต๊ะทั้งที่ไม่จำเป็น
"บีรู้..." เก้งเอ่ยเชิงถาม
"หือ รู้ไร?" ผม
"...รู้เรื่อง ใครเป็นไม่เป็นอะไรนั่นน่ะ" เก้งอ่อนเบาลง นั่งกลางระหว่างผมกับเฟรม
           ก่อนมาถึงแคนทีนยังจะปะฉะดะเสียงดังกับเฟรมเรื่องบังคับให้กินข้าวสวย
เพราะบ่ายนี้เราจะเริ่มเรียน รด. กันแล้ว ก๋วยเตี๋ยวไม่อยู่ท้อง อีกคนก็ดื้อจะเสวยเส้นอยู่นั่น
ผมปล่อยเพราะกำลังหวีทหวานแหววกับสวีทฮาร์ท
           อ๊อย! ไม่ใช่คร้าบ บีไม่ประพฤติเยี่ยงนี้ในสถานที่ราชการ

"อ๋อ บรรดาเก้งกวางน่ะเหรอ โอ๊ะ! ไม่ใช่ ไม่ได้ว่าเก้งนะ" ผมแก้เร็ว
            เก้งตะเกียบหล่นลงในชามอีกแล้วครับ ดีที่เฟรมด้านโน้นยกแขนกั้นบังไว้ทัน ไม่อย่างนั้นมีเฮ
"นั่นดิ รู้จริงปะเนี่ย อย่าหลอกเค้านะตัวเอง" ไอ้อวบฝั่งตรงข้าม
"คุณหนูโดเรมี่จ๋า พรสวรรค์บวกพรแสวงของคุณพี่เองจ๊ะ โฮะ โฮะ" ผมเล่นกับโจโจ้
              นิคเนมสุนัขตำรวจและน้องอวบโบลายสก็อตของโดเรมอน

              มึงว่ากูเป็นเมียไอ้เก็ทก่อนทำไม ยังไม่ใช่ความจริงสักหน่อย
ต้องติดตามต่อคืนนี้ต่างหากล่ะ อ๊า! ไม่ดี ลบข้อความจากย่อหน้านี้ด่วน (>///<)
..............

"บอกหน่อยดิ กูอยากรู้มั่ง" โจโจ้กระตือรือล้น
"เรื่องไร?" ผม
"เกย์เรด้าร์อะไรนั่นนะ"
"โฮะ! ม่ายบอก!" บีน้อยเล่นตัว
"บอกเหอะ อยากรู้จริงๆ"
"ม่ายยยยย"
"กูไม่อยากรู้! พวกมึงเอาน้ำอะไร?" เฟรมจังหวะนรกลุกพรวด
"เอิ่ม.../เอ่อ..." ผมกับโจโจ้ และเก้งคอแข็งอยู่กับที่

            เด็ดแอร์ดังติ๊ดดดดดดดดดดดด! เงียบครับเงียบ

            ไม่มีเสียงติ๊ดที่ว่านั่นหรอก นอกจากเหล่านักเรียนเซ็งแซ่
นกแตกรังยามพักเที่ยงแค่นั้น
            แล้วจังหวะพระเอกออกโรง...
"อะ ข้าวมันไก่ ขอกินน้ำซุปด้วยนะ" ไอ้ตี๋ยิ้มกว้างน่ารัก
           ไม่ใช่ล่ะ ชาวบ้านจะแดกหัวเมียมึงอยู่ จะมาจี๋จ๋าดูดน้ำซุปถ้วยเดียวกันทำเตี่ย
"กิน! กะลังหิว" ผมคว้าช้อนเตรียมพร้อม
"งั้นลุย! 555"

             แล้วรีเซตฉากสดใส สไตล์เด็ก ม.4 ไม่มีเรื่องฉากอัศจรรย์ที่ว่าหรอก จริงมั้ย
.......................
...........................

            จนค่อนจาน หนังท้องเริ่มตึงถึงค่อยสนใจอย่างอื่น
"เชรี่ยเอก อีกล่ะ" โจโจ้มองอีกฝั่ง
"ไร?" ผมคุมด้านนี้ หันมองตามสายตาเพื่อน
"ดีที่กูไม่ซื้อข้าวฟาล์วให้มัน"
"อ๋อ"
             ผมเห็นเอกถือสปาร์เก็ตตี้ 2 จาน เดินเกาะกลุ่มกับนิสาและเพื่อนหญิงด้านโน้น
แรกบอกสั่งโจโจ้อย่างดี 'เอาเหมือนมึงด้วย เบิ้ลเลยสองจานจะได้ไม่เสียเวลา' แล้วก็หายหัว
"555 หญิงอีกแล้ว เอกมันท่าจะเอาจริงนะนี่" ไอ้สารวัตรขำไม่ห่วงเพื่อนตัวเอง
           ดูก็รู้ว่าผู้หญิงเครซี่ใครถ้าไม่ใช่นักฟุตบอลแข้งทองหุ่นล่ำน่ากินคนนั้น...หมอก
แล้วเจ้าชายสีขาวของผมล่ะ

             พูดถึงลม ลมก็มา...
ขณะนั้นเที่ยงครึ่งแล้ว เพื่อนสนิทผู้งดงามดั่งเทพลงมาเข้ากะรับหน้าที่เด็กเก็บจาน
ยืนเด่นหัวโต๊ะฝั่งนี้ระหว่างผมกับเก็ท
"สนูปี้ ตกลงว่า?" ลมถามขณะสวมสายผ้าคล้องคอ หมุนตัวหันหลังให้เก็ทล้วงสายยาวรอบเอว
            ผมรี่เข้าช่วยผูกด้านหน้าของลมให้ คุ้นเคยดีเพราะคนค้าขายกับอุปกรณ์เบสิคพื้นฐาน
"ลุงหมายกลับไปเอาไม่ได้จริงๆ แกเตลิดไปชลบุรีกับเลขาแม่กูแล้ว วันนี้กูสองคนกลับเอง" เก็ทบอกเรื่องคนขับรถ
"อ้าว! กลอยใจกูล่ะ เด็กกูทั้งคนนะมึง" ลม
"หึหึ" เฟรมคนแรก
"555" ทุกคนหัวร่อ
            ความหมาย 'เด็กกู' ของลมครับ บีพองแก้มงอน (ย้อนไปอ่านเรื่องเด็กลม จะได้ไม่ต้องเล่าซ้ำ)
อานที่นั่งสำหรับเด็กของสนูปี้ฟิคเกียร์ ผมหน้าม้านเล็กๆ
คิดไม่ออกว่าหลุดรอดออกจากห้องนั้นไปนั่งจ๋อง จ้องเจ้าแร๊บบี้บนเตียงตัวเองได้อย่างไร
โปรดอย่าถาม ข้อมูลนี้ไม่สามารถเปิดเผยได้ อุอุ

            เมื่อเช้าพอเห็นหน้าเพื่อนสนิท มันตบหน้าผากตัวเองดังป๊าบ
'กูลืม โทษทีว่ะ'
            ลมเซ็งเล็กๆ แต่ไม่ว่าอะไร เก็ทโทรตามให้คนขับรถย้อนกลับไปเอาแต่ไม่ได้แล้ว
ลุงงานเข้า ผมเสนอให้แม่บ้านเอามาฝากมอเตอร์ไซค์วินหน้าปากซอยส่งตรงถึงที่นี่
ลมไม่ยอม ว่ายุ่งยากเกินไป จบ!
................

"ไม่จอดไว้นี่ก่อน" โจโจ้ออกความเห็น
"ไม่! ไม่จอด" ลมเด็ดขาด จ้องกลับให้โจโจ้หัวหดขณะสวมถุงมือยางสีชมพูไปด้วยชิลๆ
            ไอ้อวบกลัวลมแค่ออกปากประโยคเดียวขณะที่ผมต้องงัดกลยุทธข่มขู่ปางตาย ไม่ยุติธรรม (Y^Y)

             ฟิคเกียร์คันนั้นสองหมื่นกว่าไม่ใช่หรือ ทิ้งขว้างแบบนั้นถ้าแม่ไม่ด่า แต่ผมนี่ล่ะจะด่าให้
ลอบมองไอ้ตี๋อดีตเจ้าของ หมายหัวผูกอาฆาตไว้

"เดี๋ยวไปส่ง สองคนนี้แยกกลับเอง" เฟรมพยักหน้าให้ฝั่งเอกกับโจโจ้
           เมื่อเช้าก็มาแค่ 2 คนครับ เอกลากคอโจโจ้ไปซื้อดอกไม้ให้นิสา
แอบวางแอทเลิฟแอทล็อค ส่วนรถยนต์รับส่งบ้านเฟรมราคาหลายล้าน
บรรทุกมอเตอร์ไซค์ 3 คันยังเหลือที่ว่างบานเบอะ
"ยังก่อน ไว้เดี๋ยวบอก" ลมสบตาเฟรม  ดวงตาสีน้ำตาลสวย ขนตายาว คิ้วโค้งได้รูป ดวงหน้าบุรุษในฝัน
            เฟรมมองลมแค่แวบเดียวก่อนเสตักข้าวเข้าปาก
ผมคิดได้ในวันหลังว่าไม่ได้ยินเสียงเก้งเลย และทุกครั้งต่อมาก็ประมาณนี้
ถ้าลมมีเรื่องคุยกับเฟรม เก้งจะเงียบ...เงียบมากจนผิดปกติ

              ข้อปริศนารอโคนันไขคดี โย่!
....................
.......................

             เย็นนั้นเรากลับกันเอง ลมไม่ได้ให้เฟรมไปส่งเพราะให้เพื่อนพี่เชนที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น
ชื่อ 'พี่เท็ตสึ' ขับมอเตอร์ไซค์เป็นสารถี กลอยใจนั่งหน้า พี่แจแปนขับ ซ้อนท้ายคือน้องสาวพี่แกเองชื่อ 'ไอจัง'
ป.6 เรียนโรงเรียนประถมเดียวกัน
             เพิ่งรู้อีกข้อคือ พี่เท็ตสึที่ว่าอยู่ซอยถัดมาติดกับบ้านลม ห่างกันไม่ถึง 300 เมตร
ส่วนลมปั่นสนูปี้ตามหลัง แค่ 20 กว่านาทีก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว เรียบร้อยโรงเรียนแห้ว
ไม่ได้ใช้บริการรถบ้านเฟรม แต่ผมกับเก็ทเป็นฝ่ายใช้ซะเอง
             เราติดรถเฟรมมาลง BTS แทนเอกกับโจโจ้ที่แยกไปธุระครับ
ขึ้นรถไฟฟ้าไปเดท ฮิ้ว! (^///^)
ไม่ใช่ล่ะ ไปเอาชีท ซีดีกับคอนเฟิร์มเลขที่นั่งอะไรไม่รู้
อย่าถามเพราะบีโดนลากคอมาอีกล่ะ
..................

              ฝ่าฝูงชนที่กำลังกลับบ้าน ตู้นี้พอหลวมแต่ดันร่างผมติดผนังโบกี้ ค้ำแขนแมนไว้
กลิ่นโคโลจญ์เจือจางติดปลายจมูก ความร้อนจากร่างกาย...
คล้ายได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกตักทั้งของมันและในอกผม
             อยู่กลางตู้ให้ดูทีวีฆ่าความตื่นเต้นหน่อยก็ไม่ได้

              แว่วเสียงโทรทัศน์โฆษณารถจักรยาน
นึกถึงเรื่องพี่ ม.6 หัวหน้ากลุ่มเล่นจักรยานฟรีสไตล์ คันเล็กแบบบีเอ็มเอ็กซ์
ร่างสูงใหญ่ท่าทางดาวร้ายแต่หล่อโฮก หล่อแบบเอี้ยๆ
เพิ่งรู้ว่าเรียก 'เหี้ย' นำหน้าได้แค่ไม่กี่คน อนุญาตเฉพาะลมเหนือและพี่เกี๊ยวซ่าเป็นหลัก
นอกนั้นโดนอัดปากแตก
              สกิลเก่งเทพ เคยไปแข่งที่ต่างประเทศ ได้ที่ 2 ของโลก (เฉพาะในเอเชีย) มาแล้ว
เป็นที่ฮือฮาของวงการจักรยานเอ๊กซ์ตรีมของไทยและดังทั่วโรงเรียนเรา
ก็ทัวร์นาเม้นท์นั้นจัดเป็นครั้งแรก คนสมัครแค่ 6 คน ถ้าไม่ติด 1 ใน 5 จะด่าให้

"เพิ่งรู้ว่าพี่เชนแกเป็นหลานจารย์พ่อธง" ผมชวนคุย
"อ๋อใช่ แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นญาติทางพ่อหรือแม่กันแน่ ทำไมสนใจได้"
"ก็กลอยใจกับน้องเพื่อนแก..." ผมอ้างชื่อเด็กอนุบาล
            เอาไหปลาร้ามาชนคางกูทำไม เดี๋ยวก้มดมสักฟอดสนองพระเดชพระคุณท่านหรอก
"หนูไอ ไอจัง พี่เท็ตสึต้องรับส่งทุกวันอยู่แล้ว มันเลยฝากกลอยใจอีกคนซะ เห็นว่านะ"

"พรุ่งนี้ห้ามลืมอีกล่ะ" ผมกำชับเรื่องอานจักรยาน
"555 ไม่ชัวร์ โทรบอกหน่อยสิ" ไอ้หมอนี่เล่นแง่เป็นด้วย
"แอ่ะ! เรื่องดิ"
"นะ แมสเซสก็ได้ จะรอ"
"หึ..." ผมขำแกล้งสะบัดหนี ไม่รู้ตัวว่าอายมากแค่ไหน เพราะมันเอ่อท้นไปหมด
"งั้นฟ้องแม่ดีกว่า ลูกชายแม่ไม่รักเพื่อนคนนี้เลยครับ"
"โอ้วววว!" ผมตาโตเท่าไข่ห่าน

            ไม่อยากจะคิดไกลถึงคำว่า 'รัก' ได้ยินผ่านๆ ยังจี๊ดถึงเพียงนี้

             คิดภาพถึงเห็นหน้าเฟรมตอนลมบอกจะไม่กลับด้วย เซ็งเป็ดแทนครับ
แบดบอยส์กระทำความดีไม่ขึ้น เก้งก็ตีมึนตึงตลอดบ่าย หุบปากเงียบเกิน
              ผมจิ้มต้นแขนเบาๆ กึ่งเตือนว่ามีผู้คนเป็นหนอนกำลังเมียงมองเราอยู่
จังหวะประตูเปิดสถานีอนุสาวรีย์ชัย ประชาชนไหลทะลักเข้ามาเป็นน้ำ โดนดันติดแอ่กมากกว่าเก่า

             เอิ่ม ขามึงแทรกเข้าหว่างขากู-สัด (+^+)

"กะ เก็ท..."
"หือ?"
"เอ่อ..." ผมขยับท่อนขาเสียดสีนิดๆ
            บอกภาษากายว่าขยับที่ขอยืนเองหน่อย เอนตัวแบบนี้ต้องจับเอวอีกฝ่ายแน่นกลัวล้ม
 โพสต์ท่าล่อแหลมติดเรทสูงปรี๊ด
 มันตัวงอเล็กน้อย ก้มหน้า กดจมูกปากลงข้างหูผม
หนีบขาที่แทรกแน่นหนึบให้นิ่งมากกว่าเก่า

           บีบกูทำไม จะออกไปยืนเอง แนบแน่นแบบนี้ไม่เอา ไม่ตรงเป้าประสงค์
ระบบซีสเตมภายในเรรวน
"อะ!" ผม
"อย่าเพิ่งขยับ แป๊บนะ"
           แป๊บพ่อง! จะได้เสียเป็นเมียผัวกับมึงก็ตอนนี้ เด็กนักเรียนโรงเรียนอื่นทั้งโบกี้
หญิงๆ น่ารักอักโข ผูกโบถักเปียละลานตา และประชาชีอีกห่าใหญ่

"เก็ท..."
            คำตอบคือเสียงลมหายใจฟึดฟัดข่มกลั้นเหนือใบหู ไม่รวมรู้สึกถึงสัมผัสแปลกใหม่
(ไม่ใหม่เท่าไหร่ เมื่อวานตอนนอนก่ายกอดก็มีบ้าง ผมขยับหนีเนียนๆ ครับ
เราเป็นชายชาตรีที่ดีต้องไม่ยอมเสียแต้มง่ายๆ จริงไหม)
            อะไรใต้เข็มขัดของมัน... แย๊ก! ไม่เล่า ข้ามๆๆๆๆๆๆ
..................

          เอาเป็นว่า จบวันสีชมพูของผมวันนี้แต่เพียงเท่านี้
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม (^-^)


**************************TBC by devil B

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 31-07-2012 08:12:35

บีน้อยจ๋า เจ้ก็อยู่โบกี้ต่อจากหนูนั่นแหละ คึคึ
แอบสงสารเก็ทนะ ถ้าอยู่บ้านหนูบีคงโดนจับฟัดไปแล้วแน่ๆเลย 
ชอบๆ อีโรติกนิดหน่อยให้พอลุ้น ^^

ปอลอ เค้าได้จิ้มคนเขียนด้วย :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 31-07-2012 08:40:25

 :z13: :ซ้อน  :z13:

 :oni3: เก้ง -เฟรม ๆๆๆๆ สะกดจิตคนเขียน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 31-07-2012 09:05:45

แอร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :m3:
เด็กน้อยของคุณแม่(?)
ทำไมไวไฟขนาดนี้คะลูก
แค่นี้ก็ทำเอาคนอ่านนั่งอ่านไปกัดปากแทบจะขาดแล้ว

 :jul1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-07-2012 10:46:53

 :-[

หนูบีติดเรทนะคะ  แหมๆตัวติดกันขนาดนี้เก็ทไม่ขึ้นยังไงไหว!?

สงสารเก้งจัง  :เฮ้อ: เฟรมหนอเฟรมทั้งๆที่ก็รู้ว่าไม่มีหวัง

มีคนใกล้ตัวอยู่แล้วทั้งคน  แอบลุ้นคู่นี้มากมาย

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 31-07-2012 10:48:47

อยากรู้ เก้ง -เฟรม มากๆ :m13:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 31-07-2012 10:51:44

เก็ทเกิดอาการฟินในบีทีเอสหรอนั่น   :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 31-07-2012 11:03:41

กะลังฟินบน BTS ดันจอบตอนซะก่อน  :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 31-07-2012 11:22:09

เก็ทนี่ดูแลอาหมวยดีจริงๆเลย 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 31-07-2012 11:26:59

นู๋บีชักก้าวหน้าและ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 31-07-2012 12:30:06

เก็ท ช่วงนี้หื่นบ่อยมาก ฮ่าฮ่า
บีน้อยก็ใช่ย่อย หวังได้คิสกับเก็ทด้วย
น่ารักจัง ....
เก้งกับอาเฟรมนี่ยังไงน๊าาา มีความลับเห็นๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 31-07-2012 12:47:55

ลมเหนือเป็นที่รักมากมายน่าอิจฉามากกก แต่บีน้อยก็ใช่ย่อยนิ o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-07-2012 12:54:52

เก็ทเก็บอาการหน่อยลูก ในที่สาธารณะก็เว้นซะบ้าง สงสารบีน้อย อิอิ
เฟรม-เก้ง มีอะไรในกอไผ่ ทำให้คนอ่านจิ้นไปไกลแล้วเน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 31-07-2012 13:14:38

555 บีทะลึ่ง
โดยเฉพาะจินตนาการ โจ๊ก+ลิ้น+เลีย ไม่คิด ไม่คิด ^^
ส่วน เฟิร์สทัช เฟิร์สคิส และดิพคิส มันอร๊ายยยยยย  โย่ว โย่ว
แล้วถ้าคืนนี้ได้เป็นเมียไอ้เก็ทจริง มาเล่าด้วยล่ะ อิอิ 
อาการอยากรู้อยากเห็นคือจิตใต้สำนึกโดยแท้ของเรา หุหุ
 :-[ :impress2:

ส่วนพี่เก็ท
พ่อเรทมากนะยะ พ่อช่างกล้า หื่นมันกลางบีทีเอสเลยทีเดียวเชียว
เกือบได้เสียกันแล้ว เล่นเอานุ๋งบีเครื่องในรวนกันเลย ฮ่าๆๆๆ
ชอบบบบบ
:sad4: :man1: :oo1:

ส่วนเรื่องของลม-เฟรม-เก้ง เค้ารอโคนินมาไขข้อ (อักเสบ) ปริศนา อยู่นะ
มันไม่พ้นเรื่องรักๆ ชอบๆ นี่แหละ
 o22

ขอบคุณค่า  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 31-07-2012 13:30:34

เก้ง เฟรม :))

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: jiw ที่ 31-07-2012 13:39:34

กินข้าวไปอ่านไป อมยิ้มไปมีความสุขมากอ่ะที่อ่านเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 31-07-2012 20:36:00

สงสัยเก้งกับเฟรมจะเลยลิมิตใส ๆ ไปซะแล้วนิ...
แล้วก็สงสัยอีกว่า...บีน้อยรอดเงื้อมือหมาป่าเก็ท..มาจนจบมัธยมได้อย่างไร....
ก็แค่ไม่กี่ตอนคนอ่านก็หวาดเสียวขึ้นทุกทีแล้ว...
เออ...ก็สงสัยอีกว่าเจ้าเก็ทกะบีน้อยเนี่ยมันคบกันอย่างงง ๆ ใช่ม๊ะ..
สถานะภาพไหนไม่รู้...รู้แต่บีน้อยโดนเพื่อน(มั๊ง)เข้าคลุกวงในตล๊อดดด :really2:

 :L1: &  :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 31-07-2012 21:17:55

บี+เก็ท ยิ่งอ่านยิ่งหวาดเสียวขึ้นเรื่อยๆนะค่ะ
น่ารักดีชอบค่ะ แต่คู่เฟรม+เก้งเนี่ยยังงัยอยู่น้า
รอลุ้นอีกคู่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 31-07-2012 21:54:24

เพิ่งตามอ่านทันอ่ะ อิอิ

สนุกมากมาย เก็ทจะทำมิดีมิร้ายบีในรถไฟฟ้าหรอ  :m16: :m16:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 15 เรา (31-7-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 31-07-2012 22:00:20

สงสารน้องเก็ท ท่าทางจะอาการกำเริบ o18



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-08-2012 07:56:52

My sassy, don’t let it B!
ตอน 16 เราสอง (ในวันสีชมพู)
get’s


               วันเวลากับคำว่าเราสองคนเต็มหัวผม ลืมเลือนทุกอย่าง
ได้กอดแรกจากเด็กน้อยเสร็จ กลั้นใจตีหน้านิ่งไปส่งถึงบ้าน
แล้วกลับมาไชโยโห่ฮิ้วบนเตียงตัวเอง ฟัดหมอน ที่นอนจนน่วมถึงนึกขึ้นได้
          อา...ร่างเล็กเพิ่งลุกจากตรงนี้
กลิ่นแป้งเด็กยังลอยติดจมูก
ความนุ่มหยุ่ยแก้มใส
และ...ความลับข้างใน 'กูชอบผู้ชาย'
         โอ๊ย! เก็ทใกล้บ้าเต็มที

           ตัวเล็กชอบผมชัวร์ ตอนแรกว่าจะแห้วซะแล้ว
ไม่ทันคิด สมองดับชั่วขณะ ร่างกายกระทำตามสัญชาตญาณล้วนๆ
ตวัดกอดไว้ถึงรู้ว่าแข็งขืน นิ่งไม่ยอม ทำอย่างไรได้นอกจากรุกฆาต
ยิง 3 แต้มซ้อนเก็บสกอร์ แม่นไม่ต้องเช็ดแป้น
เกือบตาย โฮ้ย! ไม่อยากเชื่อตัวเอง
          โวยวายว้าวุ่นด้วยความปรีดาล้นอก แล้วก็เป็นคืนที่ผมนอนค่อยไม่หลับ
.......................

           แทบทนรอพบกันวันรุ่งขึ้นไม่ไหว จะขาดใจหลายรอบ
เช้านั้นบีของผมสว่างสดใสที่สุด เราไม่ได้พูดเอ่ยอะไรกัน แค่ยิ้มและก็ยิ้ม
สบตามองแล้วยิ้มอีกมีความสุข
           เก้งกับเฟรมมาแต่เช้า คู่นี้ช่วยเป็นดูแลเด็กน้อยช่วงผมเข้าเวรสารวัตรนักเรียนครับ
ต้องตัดใจอย่างแรงถึงไปเฝ้างานตามหน้าที่บังคับ
เอาน่า อาทิตย์หน้าก็ว่างแล้ว...อดทนไว้เก็ท บอกกับตัวเอง

             เห็นหน้าไอ้ลมตอนเข้าแถว อยากด่าอยากเตะตัวเอง เพิ่งคิดได้ว่าลืมอานจักรยาน
ผมไม่น่าพลาดขนาดนี้ กลายเป็นเพื่อนจัดการธุระของมันเอง...ไม่น่า
            ความลับของเรายังคงเป็นความลับเหมือนเดิม นึกว่าจะปั้นหน้าแสดงบทไม่เป็น
ที่ไหนได้ แค่มีบีอยู่ด้วยทุกอย่างง่ายดาย ลื่นไหลเป็นธรรมชาติ
ซ้ำเรากล้าใกล้ชิด เข้าขากันอย่างลงตัว ไม่ติดขัดอะไรสักอย่าง

             ที่ผมกลัวการมีคนรู้ใจเป็นผู้ชายจะลำบากยุ่งยาก ไม่ใช่เลย...กับบีเท่านั้นจริงๆ
คำว่า 'กูชอบผู้ชาย' ยังก้องในหัว สวรรค์ช่วยเปิดทาง หึหึ ผู้ชายคนนั้นก็เป็นกิดากรคนนี้ได้มั้ย
กระหยิ้มยิ้มย่องทั้งวันจนแทบไม่เป็นผู้คน
...............

            นั่นเรื่องทั่วไปที่เกิดในวันนี้ทั้งวัน แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับผม...ร่างกายทรยศไม่เชื่อฟัง
หลังเลิกเรียน...ในรถไฟฟ้า
"เพิ่งรู้ว่าพี่เชนแกเป็นหลานจารย์ธง" ปากแดงอิ่มสีเชอรี่ตรงหน้า
"อืม ไม่แน่ใจว่าจารย์พ่อธงเป็นญาติทางพ่อหรือแม่กันแน่ ทำไมสนใจได้"
           ผมตามน้ำเรื่องพี่ ม.6 อดีตกัปตันทีมฟุตบอล หันไปเอาดีกับจักรยานเล่นท่าฟรีสไตล์
เวลานี้เป็นองครักษ์พิทักษ์ลมเหนือตามคำสั่งพี่เกี๊ยวซ่ามาเฟียคุมโรงเรียนสมัยหนึ่ง เรียนจบไปนานแล้ว

           ตามจริงน่าจะดีใจที่เพื่อนมีการ์ดส่วนตัว ไม่ต้องถึงมือตัวเองก็ได้
ทว่าผมมันเห็นแก่ตัว ใครจะดูแลมันดีเท่า และที่ผ่านมาคือลมไม่สนใจคนอื่น
ไม่ให้ใครเข้าถึงตัวนอกจากผมคนนี้
'กูมีเพื่อนสนิทคนเดียว ชื่อเก็ท' ประโยคง่ายๆ ทว่าเปี่ยมล้นมิตรภาพที่ผมหวงแหนนักหนา
ใครว่าแปลกก็ช่าง ความสัมพันธ์ฉันมิตรเราคล้ายประหลาด
มองจากภายนอกเหมือนว่าเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ลึกๆ จะรู้ว่าลมไม่เคยล้ำเส้น นั่นล่ะที่ผมชอบ

        เชื่อว่าในเวลาลำบากทั้งมันและผมจะกล้าบุกน้ำลุยไฟเพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ลูกผู้ชายไม่ทิ้งกันเด็ดขาด
          ที่กว่านั้น...ผมรู้สึกว่าคนอย่างลมเหนือคู่ควรกับสิ่งเลอค่า สิ่งที่ตัวมันเองเป็นคนเลือก
ไม่สามารถบอกได้ว่าแค่ไหน อย่างไรหรือเป็นใคร
แต่ผมจะอยู่เคียงข้างจนสุดปลายทางที่จะส่งมันได้ เท่านั้นเอง

         ลมเป็นสายลมชุ่มเย็น เป็นมิตรแท้หล่อเลี้ยงข้างนอก...หากหัวใจข้างใน
กลายเป็นบีเข้ามาเต็มเติม
บีคนเดียวเท่านั้นที่เป็นทุกอย่าง ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
          จิ๊กซอว์ลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อและไม่คาดฝันว่าจะมีอยู่จริง
ที่กว่านั้น ศรรักปักใจดังเปรี้ยง! รักแรกพบเมื่อสบตา
................

           อีกอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิตตั้งแต่เกิดมา...ไฟกองเล็กๆ กำลังก่อตัว
"เก็ท..." เสียงเรียกชื่อแผ่วเบากลับมีพลังมหาศาล
"อย่าเพิ่งขยับ แป๊บนะ" สำนึกว่าผิดท่า ฮอร์โมนท่อรั่วไม่ทันรู้ตัว
          ฉีดพุ่งควบคุมไม่ได้เพราะเรียวขาขาวใสขยับเสียดสี

          ไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่ตัวเอง ใครควบคุมร่างกายนี้อยู่
โลกกำลังจะแตก จะแย่แน่แล้ว
          เหงื่อแตกพลั่กบนรถไฟฟ้าทั้งที่แอร์เย็นเฉียบจนขนลุก
ผู้คนแน่นแออัดรายล้อมไม่น่าสนใจ มีเพียงดวงหน้าเดียว
จมูกเล็กๆ เชิดรั้น ริมฝีปากแดงฉ่ำน่ากิน
"เก็ท เป็นไรมั้ย?" เพิ่งหลุดจากประตูกั้นสถานี
"แวะเข้าห้องน้ำหน่อย" ผมหัวหมุน พื้นเอียง
"ไปเข้าที่เรียนพิเศษเลยรึเปล่า?"
"ไม่ ทางนี้ดีกว่า" คว้าตัวเล็กเลี้ยวเข้าห้างดัง
           ไม่ไหว ไกลไป เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันอีก
วงการนักเรียนที่เรียนพิเศษไม่ได้แคบแต่ไม่ได้กว้างอย่างที่คิด
อาจมีคนรู้จักได้เซอร์ไพรส์เซย์ฮัลโหล ไม่ได้พามาเพื่อให้คนอื่นรู้จักชื่นชมว๊อย
            อยากเก็บไว้คนเดียว
            อยากให้จำกูคนเดียว
            อยากอยู่แค่ 2 คน
            แค่เรา
..................
.....................

           ร้านขนมและนมชื่อดังของย่าน...โต๊ะเข้ามุมสุด ติดผนังกระจกชั้นบน
เลือกที่นั่งติดป้ายสกรีนสูง ข้างนอกมองเข้ามาเห็นเป็นป้ายโฆษณาสินค้า
เห็นทะลุจากข้างในได้ทางเดียวเท่านั้น ติดสูงเป็นแผงกั้น
หลบสายตาผู้คนสัญจรขวักไขว่บนสะพานเชื่อมรถไฟฟ้า

"อ้าว! โทรบอกก็ได้เหรอ?" กระต่ายตาโตถามผมกับเครปชอคโกแลต เศษครีมนมติดแก้ม
"อืม ปกติที่เรียนพิเศษมีข้อมูลนักเรียนเก่าอยู่ บีคนใหม่อาจต้องบอกเองอีกที แต่ไม่ต้องล่ะ" ผมชูมือถืออ้างเรื่องถ่อมาถึงที่นี่
           ทำทีมาเอาชีทล่วงหน้า ยืนยันเวลาและวิชาเรียน
ซึ่งหน้าหง่าวตัวไหนก็น่าจะรู้ได้ด้วยตัวเองครับ จ่ายเงินแล้วไม่มาเก็บก็ตามใจ

"งั้นไม่ต้องรีบกินก็ได้น่ะสิ" เลียมุมปาก
"ใช่ แค่แวะไปเอาชีทก่อน 3 ทุ่มพอ"
"แอ่ก! ต่อไปก็...วันเสาร์ของเรา" ผงกหัวง่อก คอหักลงเกือบชิดจานบนโต๊ะ
"555" ผมขำท่าทางธรรมชาติเด็กน้อย

            เขย่าหัวเข่าแตะขาเล็กเรียวฝั่งตรงข้าม ซู่ซ่าไม่เคยเป็น
ต้องอ้ากว้างหนีห่างสัมผัส กับเพื่อนคนอื่นกระทั่งไอ้ลม จำได้ว่าไร้ความรู้สึก
ดีไม่ดีได้ถีบกระทืบเท้าเล่นด้วยซ้ำ
             เกิดอะไรขึ้นวะ เมื่อครู่ในห้องน้ำต้องกลั้นพลังงานดิบเถื่อน
กำหมัดย้ำกับผนังบีบกดตัวเอง จะว่าวให้ได้กับอาการแตะต้องใกล้ชิดเพียงแค่นั้น
เหมือนแวมไพร์กระหายเลือด อยากมากมายหักห้ามตัวเองไม่อยู่ บ้าไปแล้ว

            อา กลิ่นแป้งหอมกรุ่นกว่าทุกวัน
            ผิวละเอียดเนียนใส แต้มสีแดงพวงแก้ม
            ปากแดงฉ่ำเชอรี่ อยากลิ้มลองชิม
            จะกลั้นใจตาย กับเด็กผู้ชายแท้ๆ
...................

"เก็ท..." เด็กปากแดงเรียกผม
"หือ?" โน้มใกล้ สูดน้ำเชื่อมชอคโกแลตหอมหวานและผิวแก้ม
"มีเรื่องสารภาพแหละ"
"ว่า?" ผมสนใจ
               ผมชอบแฮะ ถ้าอยู่ด้วยกันสองคน บีเรียกชื่อผมมากกว่า
กล้ามองสบตามากกว่า (ไม่นับก็ได้ เพราะมีอยู่แค่คนเดียว) พูดมึงกูน้อยกว่าด้วย
แต่ถึงพูดก็รู้สึกน้ำเสียงกริ่งเกรงใจ ใสๆ น่ารักไม่ทะโมนทะลึ่งเหมือนอยู่กับแก๊ง

"รู้ใช่ไหม ว่าชอบลม"
('แคร้ง!') ช้อนร่วงพื้นกระเบื้องสีดำ มืดสนิทเหมือนจอภาพในใจผมดับวูบลงพร้อมกัน
           ว่าอะไรนะ พูดว่าอะไร หูฝาดไปรึเปล่า ว่าผิดไปใช่ไหม!???
แล้วที่ยอมตามต้อยกู
ดึงเสื้อกู...
ยิ้มให้กู...
กอดตอบกู...
ยอมให้กูจุ๊บหัวเหม่ง...
หมายความว่าอะไร เรื่องยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำ
           ในร้านอาหารนี่อีก จะตะโกนก้อง เตะโต๊ะ ถีบเก้าอี้ กระทั่งด่าทอก็ไม่ได้
หนังชีวิตชัดๆ บัดซบเอ้ย!!!

"..." ผมไร้ชีวิต
"ชอบยิ่งกว่าลีมินโฮ มากกว่าเจย์โชว์ มากกว่าทาคิมูระ มากกว่ามิกิ ฮิเดะ มากกว่านิชคุณ มากกว่า---"
"..." เอ่อ ที่ร่ายรายการมาคุ้นๆ ว่า
"ใครอีกนะ อ้อ จัสติน บีเบิล พี่น้องวิลเลี่ยมส์ อันเดร พิเจด---" หลายมากครับ
          ดาราผู้ชายหล่อเด่นดังเรียงราย จากเอเชียกำลังข้ามสายพันธุ์ไปยุโรปและอเมริกา

"..." ชีพจรกระตุกช็อตไฟฟ้า มันสมองพลิกกลับด้าน
"เอ้อ ไล่ไม่ถูก ตอนนี้ชอบมากกว่านี่หมดเลย" ตัวเล็กจิ้มไอศกรีมบนเนื้อขนมปังเล่น ถอนใจยาวบอกสุขล้น
"เดี๋ยวๆ หมายความว่ายังไง" ผมเพิ่งพูดเป็นภาษาคน
"อ้าว ก็บอกว่าชอบลมไง"
           ฉึก! สองเด้งรีเพลย์

"...หมายความว่า" ผมเบาหวิว จะตายดับเบิ้ลของจริง
"มากกว่าทุกคนที่ว่าหมดเลย ฮิฮิ"
"โอ้..." แล้วกูล่ะ
             แลกกอดจนติดเชื้อไวรัสเฮชไฟว์อะไรนั่นเป็นที่เรียบร้อย
จะเป็นเกย์ฝ่ายเดียวไร้คู่แค่ได้จูจู๊บ แล้วตูจะเสียบใคร
ที่หวามไหวจนตั้งเมื่อกี้บ่งชี้ว่าต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติกระนั้นหรือ

"ว่าจะขอลายเซ็นไว้ดีกว่า แต่ถ่ายรูปเป็นหลักฐานก็ดี ถ้าทำแฟนเพจตอนนี้น่าจะทัน หรือจะทำเว็บไซด์เลยนะ" ไล่นิ้วเล็กๆ เพ้อเจ้อไกลลิบครับ
           ผมตื่นตรงคำว่าขอลายเซ็นนี่ล่ะ มันผิดปกติวิสัยคนปกติธรรมดา
"บีชอบลมแบบไหนกันแน่?"
"แบบไหน...ไม่รู้ดิ แค่อยากอยู่ใกล้ อยากชื่นชม อยากดันดาราด้วย ต่อไปลมต้องดังกว่ามาริโอ้แน่ๆ อาจขึ้นแท่นเทียบรัศมีใครดี...จัสติน บีเบิล ก็อาจเป็นได้ ใครจะรู้" เจื้อยแจ้วนกต้อยตีวิด ตักครีมนมค้างช้อน ยิ้มเหม่อตาลอยน่าฟัด!
"เอ่อ..." ผมบอกไม่ถูก
"ต่อไปเวลาคนถามสัมภาษณ์ออกทีวี เราเป็นเพื่อนสนิทกับดารา โฮ้ย! สุโค่ยอ่ะ" ยิ้มแก้มป่องเหมือนคนคลั่งไคล้ฟีเวอร์ดารา
"555" ผมเก็ทล่ะ

"หัวเราะไร?"
"อยากออกทีวีเหรอ"
"แน่ดิ ใครไม่อยากมั่ง เพื่อนเรากลายเป็นคนดังเชียวนะ"
"55555" โอ๊ย ปวดท้อง หยุดขำไม่ได้

           ที่ลมเอ่ยขณะสุมหัวเชียร์ฟุตบอลนัดแกรนด์โอเพนนิ่งที่โรงเรียน
กลอยใจเด็กน้อยของลมลำดับที่ 9 กับเด็กผมคือบีลำดับที่ 10 เถียงกันจะงัดข้อกล่องป๊อกกี้สตรอเบอรี่
'นี่ของพี่บี! พี่บีจ่ายตังค์หรอก'
'ไม่ใช่! นี่ของกลอยใจ กลอยใจหยิบมาเองหรอก' หวงของสองคน ขึงตาโตเท่าบ้านใส่กัน
          ลมโน้มว่าเบากับผม...
'นั่นล่ะ เด็กกู'
'ยังไงวะ?' ผมสนใจ
'ระดับสมองเท่ากัน เด็กกู...อนุบาลต่ำสิบทั้งคู่' เพื่อนย้ำเปรยยิ้มสนุกในที

            ผมจะแจ้งแก่ใจ เพื่อนเอ็นดูเด็กน้อย ไม่คิดไกลเกินกว่านั้น
ลมเห็นบีเป็นน้องเล็กที่ต้องดูแล มันนิสัยอย่างนั้นเองเวลาเจออะไรน่ารักถูกใจ
ตั้งชื่อให้หรือไม่ก็แกล้งบอกเป็นทรัพย์สินส่วนตัว
          จำพวก 'ของกู' หรือ 'นั่นอาณัติกู' 'กูเห็นก่อนต้องเป็นของกู' มีชื่อลมต่อท้ายนั่นล่ะใช่เลย
เรื่องอำขำขันระหว่างกลุ่มเพื่อน ผมลืมข้อนี้ไปเพราะเป็นบีคนนี้
ก่ายหน้าผากหาวิธีฆ่าเพื่อนตั้งนาน บ้าแท้

'อย่างมึงต้องคิดหนักหน่อยล่ะ' ลมต่อ
'ทำไมวะ เรื่องอะไร?'
'คิดจะเลี้ยงต้อยเด็ก...หนักนะมึง หึหึ'
            ตอนนั้นผมไม่ฉุกใจความนัยซ่อนประโยค
เดาว่าแค่ต้องจ่ายค่าเลี้ยงขนม ของกินหนักมือเพิ่มอีกหนึ่งคนแค่นั้น
ตอนนี้รู้แล้ว...ลมดูออกว่าบีซ่อนหางเล็กๆ เขี้ยวน้อยๆ เดวิลตัวจ้อยอยู่ภายใน
และเวลานี้กำลังเผยตัวตนต่อหน้าผม

             หึหึ จะสักแค่ไหนเชียว ตัวเล็กเอ๋ย
...................
           แกล้งเอื้อมไล้ปลายนิ้วแตะครีมมุมปาก เรื่อยพวงแก้ม ค่อยวงจับปลายคาง
"เย๋ย!" สีกุหลาบแตะแต้มที่ใบหน้า
"หึหึ" มีใจกับกูชัวร์ ไม่มีทางปล่อยให้บ้าดาราไปมากกว่านี้แน่
           จะถีบส่งไอ้ลมพร้อมจับจิ้งหรีดชื่อทิวากรปั่นให้หัวหมุนเลยคอยดู

"ทะ ทำ ไร อ่ะ!?"
"อยากกิน...ครีม" ผม
"อิ๊!" เด็กหลับตาปี๋ตัวแข็งรอ
"555" ต้องอย่างนี้ ไม่ใช่วายร้ายเดวิลตัวเล็กซะหน่อย มึงจะดูผิดไปล่ะไอ้เพื่อนลม

             ไม่เคยสบายอารมณ์มากเท่านี้มาก่อน ขนาดอยู่กับลมยังต้องระวัง
เบิกตาตื่นมีสติเล็กๆ เสมอ มันดำรงชีพไม่ค่อยเข้าพวกกับคนส่วนใหญ่ จะกินจะใช้ทุกอย่างยากเย็น
            กับพวกกลุ่มไอ้เฟรมก็ต้องเว้นระยะห่าง คุยได้ส่วนมาก
ส่วนน้อยเว้นไว้คือเรื่องกินเหล้า แอบสูบบหรี่ หรือแอบขับรถแข่งตีนผีต้องไม่เอ่ยถึง
ทำนองกันตัวเองไม่เกี่ยวกัน อย่าลากกูไปมีเอี่ยวด้วย...ประมาณนั้น

             บีคล้ายเป็นน้องคนเล็กที่ผมอยากได้
             คล้ายเป็นคนต้องตาต้องใจที่อยากจีบ
             คล้ายต้นกล้าสีเขียวอ่อนน่ารัก ผลิใบเล็กๆ งอกในหัวใจผม
             แค่รอเวลาให้ออกดอกชื่นชม
.............
"แล้วกับเก็ทล่ะ บีชอบแบบไหน?" ผมหักคอถาม
('แคร้ง'!) ช้อนหล่นเคร้งพร้อมชิ้นเครปตกเผละ
"...ว่า?" ผมรุกซ้ำไม่รอเวลา โน้มใกล้ระยะประชิด ปลายจมูกเกือบชนกัน
"...เงื้อ..." อุทานเล็กๆ ในลำคอ
"ถาม ตอบเร็ว? " ผม
"อะ เอา ชะ ช้อน ใหม่ นะ" อีกฝ่ายจะเขย่งลุกจากสทูลทรงสูง
"โอ๊ะ/---อ๊ะ!" จังหวะผมดึงเอวช่วยพยุง อีกฝ่ายเสียหลักเข้ามาพอดี
          ริมฝีปากเฉี่ยวมุมปากผ่านถึงติ่งหู ผงะห่างทั้งคู่

            อั๊ยยะ! หวิดจูบปากกลางห้างดัง
จะได้เป็นข่าวคาวจากคลิปกล้องวงจรปิด สำนึกดีในหัวไม่เท่าไหร่
ไอ้เข้ลูกพ่อในกางเกงตื่นนี่สิเรื่องยักษ์
"ฮื่ยยยยย!" ก้มตัวงอเก็บอาการ
"เฮ้ย! เก็ท มึงเป็นไร?"
"น้องเป็นอะไร พี่ช่วยไหมคะ?" เสียงคลื่นแทรกจากบุคคลอื่น มิน่าถึงขึ้นมึงกู
"เปล่าครับ อิ่มยัง เช็คบิลเถอะ ปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ"
"อ้าว ทนนั่งอยู่ได้ตั้งนาน"
"555" ผมเนียนดึงเป้บัง อีกมือคว้าแขนเล็กออกเดิน
            เสียงพี่ผู้หญิงบริกรเมื่อครู่กล่าวขอบคุณ เชิญกลับมาใช้บริการใหม่อีกครั้งตามหลัง
...................
            แวะห้องน้ำเดิม กำปั้นยัดปากตัวเองอีกรอบ ใจสั่นรัวเป็นกลองสะบัดไชย
"เก็ท มึงไหวรึเปล่า?" เด็กผู้ชายยังไม่แตกพาน
           ผสมเสียงกดชักโครกโถปัสสาวะข้างนอกหลายสาย ฝีเท้าคนอื่นเดินไปมา
"แป๊บนึง"
"งั้นกูรอข้างนอกนะ"
"ได้!"

               ผมย้ำอุ้งหมัดกับผนังหนักๆ หอบหายใจยาวๆ ถ้าเป่าให้ลมปาก
คลายอาการลูกพ่อหยุดก่ออาการประท้วงทรยศได้จะดีมาก
'ต้องไปหาหมอคลินิคนิรนามเรื่องกามโรคหรือเปล่าวะ ใครจะช่วยกูได้บ้าง' คิดในใจ
             ง้างเท้าเตะปุ่มกดน้ำล้างชักโครกที่ผนังระบายความคลั่ง
ไม่ใช่วิสัยปกติของไนซ์บอยจิตสาธารณะแบบนี้ครับ
 มั่นใจตัวเองว่าไม่ใช่คนเถื่อนถ่อยนิสัยไม่ดี
นี่มันอะไรกัน ทำไมเกิดอารมณ์กับคนตรงหน้า แถมไม่เลือกที่สาธารณะแบบนี้ด้วย!?
หงุดหงิดปนว้าวุ่นเกินทน
....................
.........................

            ประดักประเดิกนิดหน่อยแก้เก้อครับ จากนั้นเราคุยเล่นกันตามปกติ
บีเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้สนุก มีวิธีคิดบอกเล่าเฮฮาเล็กๆ เหมือนเด็ก
ผมเหม่อมองปากแดงกับฟันขาวเรียงเป็นระเบียบฟังเพลิน
เอื้อมมือเผลอดึงเอว จับต้องเนื้อตัวให้อยู่ใกล้ วนเวียนอยู่อย่างนั้นไม่รู้ตัวเอง
             อยากได้เป็นสมบัติส่วนตัว
            ไม่อยากให้ใครเห็น
           ไม่อยากให้ใครได้ยิน
...................
"โบว์ดำ ซ้ายมือ"
"อะไร" ผมชะงักเข้าร่าง กำลังมองแก้มเนียนเพลิดเพลิน
"ซ้ายมือ กลางตู้ มองมาล่ะ" เสียงใสตื่นเต้นมาก
"อ๋อ..." ผมเหล่ตาม เป้ตราโรงเรียนอื่น หน้าตาดี น่าจะ ม.5
           ดาวสองดวงที่ปกเสื้อ ของผมปักจุดวงกลมสีแดงแค่หนึ่ง

"มาคนเดียวด้วย"
"เพิ่งกลับมั้ง" ผมเรื่อยๆ ยกนาฬิกาข้อ G-SHOCK เรือนกระทัดรัดสีเทาของอีกฝ่าย
            จงใจกำรอบข้อมือ ยกใกล้หน้าอกตัวเอง
"อะฮ้า! หลบอีกล่ะ" ยังไม่วางตา ขยับเข้าหาผมจังหวะรถเบรคเข้าจอดเทียบชานชลา
"หึหึ" ได้ผล กระสุนนัดเดียวนกตายสองตัว
            ตัวเล็กฝ่ามือยันลิ้นปี่ทรงตัว พี่สาวคนสวยหันหนีขวับ หางม้าผูกโบดำสะบัดพรึ่บ
เม้มปากแน่นขณะก้าวออกจากขบวนรถไป

             ได้คิดบัญชีแน่ บับเบิ้ลบีตัวจ้อยกระตุกหนวดเสือ
กอดกูไม่ถึง 24 ชั่วโมงกล้าเหล่หญิงอื่น เหอะ!
.....................
...........................

            อีก 10 นาทีจะ 3 ทุ่ม แท็กซี่จอดหน้าแฝด 3 ชั้น
หลังด้านข้างวางกรงกระต่ายนั่นล่ะใช่เลย
"กลับได้แล้ว ถึงบ้านล่ะ" ตัวเล็กไล่ผม
"ดูก่อน อยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ?"
"เดี๋ยวแม่ก็มา"
              ตัวบ้านเข้ามาในซอยอีกราว 200 เมตร ย่านนี้ขวักไขว่รถไม่ขาดสาย
เพราะเป็นทางลัดจาก ม. ราชภัฎข้างใน ติดหน้าถนนใหญ่ที่เพิ่งเลี้ยวเข้ามาคือเซเว่นของแม่คนนี้
ผมปั่นสำรวจทะลุ ไม่รวมปักหมุด GPRS ในแท็บเล็ตเรียบร้อย
"ปวดเยี่ยว" ผมสมอ้างไปงั้น
"อีกล่ะ ต่อไปอย่ากินดีกว่า เสียของ" บีน้อยพองแก้ม จุ๊ปากน่าฟัด
"อ้าว ก็สั่งมา 2 แก้ว"
"ได้ไง ร้านนั้นต้องชาเขียวคาราเมลวิปครีม แย่งหมดต้องสั่งใหม่ดิ"
"เอาน่า วันพรุ่งนี้พาใหม่ยังได้ รึรอเสาร์หน้าก็ไปเรียนอีกก็ทันถมเถ ปะ! เปิดประตู" ผมรุนบ่า จะเข้าข้างในให้ได้

            เด็กเปิดแค่ประตูรั้ว ยั้งไว้ไม่ให้เข้าบ้าน
"อ่า เก็ท"
"ไรอีก ยุงกัด!" ผมโวย ก้มตบขาแกล้งๆ ปากลากผ่านปลายใบหูอีกฝ่าย
"เง้อ!..." โดดโหยง กุมหูควับ
"ว่ามะ มีปัญหา"
"แม่บอก...ไม่ให้ผู้ชายเข้าบ้าน"
"อ้าว แล้วที่มาส่งทุกทีล่ะ" รถบ้านผมจอดเทียบฟุตบาท
           ไม่เคยลงมาเพราะมีลุงคนขับเป็นบุคคลที่ 3 อยู่ขวาง

"ก็..." เด็กน้อยลังเล
"นั่นล่ะ แม่รู้จักกันแล้ว แล้วนี่อยู่คนเดียวอีก เข้าบ้านเร็ว เปิดไฟทุกดวง เช็ครอบบ้านให้เสร็จก็จะกลับล่ะ ปล่อยอยู่คนเดียวกลัวผีให้เข็ด"
"อ๊า! ได้ไง ไม่เอาผี"
"เร็วๆ 555" ผมหัวเราะจับบ่าบังคับตามหลัง
           แม่รู้จักลูกเขยคนนี้แล้วครับ มาส่งวันแรกผมตามเข้าหลังร้านสะดวกซื้อ
ยกมือไหว้แสร้งบอกอ้างกฏโรงเรียน นักเรียนที่ทำงานพิเศษช่วงกลางคืน
ต้องเลิกก่อน 4 ทุ่ม และมีเบอร์ติดต่อได้ระหว่างที่ทำงานของเด็กกับสารวัตรนักเรียนหรือครูฝ่ายปกครอง
ช่วยป้องกันเหตุร้ายและตรวจว่าทำงานพิเศษจริง
            หมายเลขโทรศัพท์มือถือคนทั้งคู่ ร้านค้ากระทั่งบ้านหลังที่ยืน
อยู่ในมือสารวัตรชั่วคนนี้หมดเกลี้ยง หึหึ เสร็จโก๋
'ผู้ร้ายในคราบผู้คุมกฎชัดๆ' ตัวจ้อยอุบอิบว่าผมขณะไหว้ลาแม่กลับ
(^.^) นี่ยังน้อย เหลืออีกเยอะที่รัก

"ไม่เปิดตู้เย็นดูด้วยล่ะ" กอดอกคิ้วยุ่ง ยืนไขว้ขาแซวผมที่ส่องดูทั่วบ้าน
"ก็ดูอยู่นี่" ผมเปิดผลัวะ ก่อนปิดไฟครัว ห้องไม่ใช้
"อ้าว เอาจริงดิ" รี่เข้ามาปิด
"ต้องไอ้ลม มันแค่ไขกุญแจแล้วบอก มึงก่อน ใช้เพื่อนเดินตรวจรอบบ้าน ส่วนมันยืนเกาะรั้วอยู่กับหมาข้างนอกโน่น หยั่งแมน" ผมเล่าเรื่องระวังตัวเกินเหตุของเพื่อน
"ฮ้า! จริงเหรอ ลมนั่นนะ?" ทีอย่างนี้เปิดไฟ เปิดประตูห้องให้เร็วรี่
 
"ใช่ จะกลางวันกลางคืนก็ช่างมันใช้หมด ข้างบนด้วยนะ ทุกซอกทุกมุม มันกระดิกตีนรออย่างเดียว บ้านตัวเองแท้ๆ สั่งให้เพื่อนเป็นหน่วยกล้าตาย บังอาจมาก" หน้าที่ผมครับ ยอมทุกที
"โอ้วววว! ลมฉลาดแฮะ"
"โรคจิตสิไม่ว่า"
"555 อยากไปบ้านลมจัง"
"ไว้พาไป...นี่ห้องนอน?" ผมชะงักเท้า
            กลิ่นแป้งเด็กหอมกรุ่นผสมน้ำยาปรับผ้านุ่ม เกือบทุกแห่งมีตุ๊กตาของจุกจิกอยู่เต็ม
เยอะแยะรกไปหน่อยแต่แยกเป็นหมวดหมู่
             ห้องผู้ชายหรือเปล่าวะ???

"...พอแล้ว ไม่มีอะไรล่ะ กลับบ้านไป" เจ้าของห้องพยายามให้ออกจากพื้นที่
"ดูก่อน"
"จะดูทำไมเล่า?" จิ๊จ๊ะ ผมไม่สนก้าวเข้าเดินวนใกล้เตียง
             หมอนคิตตี้สีชมพู ตุ๊กตากระต่ายเก่าเยินที่เห็นบนหน้าจอสกรีนโทรศัพท์
น่าจะเป็นหนูเน่าชื่อ 'แร๊บบี้' ที่ว่าให้ได้ยินเวลาเผลอ
"นี่ แร๊บบี้?"
"ใช่ แร๊บบี้ลูกพ่อของกูเอง---อ๊ะ!" เข้ามาหยิบ โดนผมคว้ากอดรวบทั้งคนทั้งของ

           โลกพลันหยุดหมุน รอให้จังหวะหัวใจเต้นเบาลงแต่ทำไม่ได้
หนูเน่าอยู่ตรงกลางตัวใหญ่จังแฮะ ไอ้แร๊บบี้มือที่สาม!!!

"...ขอกอดหน่อย" ไม่รอ กางแขนโอบรอบ เสียอย่างที่ขโมยจูบไม่ทัน
           เพราะเบี่ยงเอียงหลบโดนใบหูไม่โดนริมฝีปาก
"เย๊ย! เล่นอะไรอ่ะ"
"ก็เข้าบ้าน ถึงห้องนอนแล้วจะให้ทำอะไร"
"มึง...เลว...มาก"
"อยู่แล้ว จะให้ไม่ให้" ผมหมาหยอกไก่ เอ้ย กระต่ายชื่อบี
"ขะ ขอ แปรงฟันก่อนดิ"
"555 โอเช จะเข้าห้องน้ำด้วย"
"อ๊า!"

             ผมยกอุ้มเอวเท้าลอยมายืนหน้าห้องน้ำส่วนตัวในห้องนอน
ลงยืนได้โผเข้าข้างใน ร้องลั่น
"เก็บๆๆ"
"ไม่ต้อง เห็นหมดแล้ว 555"
"เหว่ย อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ"
"555 ดูก่อน อ่ะ รีบแปรงฟันซะ" ผมสั่งเจ้าของห้องซะเอง
"ก็ได้ ออกไปก่อนดิ"
"จะล้างหน้า ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะคร้าบ"
"ก็ได้...อนุญาต"

            เป็นผมบีบเจลใส่แปรงสีฟันอันเดียวที่มี รอยื่นให้กับมือลูกเจ้าของบ้าน
อีกฝ่ายเขินเล็กๆ แต่ยอมวางผ้าชื้น ชุดที่นอนยับยู่
น่าจะใช้เมื่อคืนที่เพิ่งเก็บจากพื้นระเกะระกะ

            เข้าแปรงฟันขณะผมล้างหน้าบ้วนปาก เราอยู่หน้ากระจกผืนเดียวกัน
"ยื๋ย! อ่าเอ๊ด" ปัดป้องพัลวัน คงร้องว่า 'อย่าเช็ด' ด้วยผมล้วงตัวมาถูใบหน้ากับลิ้นปี่
          แป้งเละบนพื้นเกือบลื่น มิน่ากลิ่นหอมตลบทั่วห้อง
"เปียก" ผมอ้าง
"งั้นใช้นี่นะ" หยีตาจากเม็ดน้ำ หยิบเสื้อยืดสีส้มใช้นอน วางบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าใกล้มือ
"เสื้อนอนนี่เหรอ" ผมสูดดมกลิ่น
"อ๊า! ไอ้ได้" ร้องบอกว่า 'ไม่ได้' วิ่งออกไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ให้ครับ
            รับมาจัดการตัวเองก้าวออกจากห้องสุขา ดูชั้นการ์ตูนฆ่าเวลา
..................
"มานี่" ผมดึงตัวออกจากประตูห้องน้ำอย่างไว ไม่พูดพล่ามเสียเวลา
('ตุ่บ')/"เอ้ย!" โดนผมดันลงบนเตียง ขึ้นคร่อมตัวเล็ก ท่านี้ความสูงต่ำไม่มีผล
"แค่อยากหอม..." ผมบอกขอสุภาพ ปลายนิ้วไล้แก้มนุ่ม รอเวลาให้เด็กไม่เกร็งแข็งเป็นหินอย่างนี้
"ไม่ได้ ไม่เอา ใครเค้าทำกัน กูอนุญาตยัง ถามกูซักคำมั้ย" เป็นชุด ตาโตดุด้วย
"อ้าว ก็พาเข้าบ้าน ถึงเตียงนี่อีก" ผมสมอ้างเกเร โมเมมั่ว
"ก็..."
"แปรงฟันแล้วด้วย" อ้อล้อเด็ก
"นั่นนะ..."
"นะ ไม่ทำเกินนี้จริงๆ" กล่อมเด็กกรอกตาตื่นมองจ้องผม
            นัยน์ตาเวลาอยู่ใกล้เลื่อนเกือบชิดจมูก น่ารักมาก ^^

           ค่อยก้มโน้มลงใกล้...
           เสมือนไร้กาลเวลา
           ความสุขกำลังจะแผ่ซ่าน
          ใจหวิวกำลังจะปลิวหลุดจากขั้ว
.................
"บี! บีอยู่ไหน ทำไมเปิดไฟทั่วบ้านอย่างนี้!?" เสียงผู้หญิงจากชั้นล่าง
"อ๊ะ!"
"โอ๊ะ! โอ๊ยยยยย"
             ถูกผลักกระเด็นตกเตียง หล่นไปทับแร๊บบี้ดังฟี้เล็กๆ
"แม่มา!"


**************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 01-08-2012 08:05:23

 :L2:
หมดยกค่ะ เสียงระฆังดังช่วยชีวิตบีน้อย  คุณแม่มาได้จังหวะมาก 555
แต่แอบสงสารเก็ทเหมือนกันนะ วันนี้ต้องระงับอารมณ์ตั้งสามรอบล่ะ

ปอลอ เป็นไปได้อีกแล้ว เค้าได้จิ้มคนเขียนล่ะ
+1กันเบาๆค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 01-08-2012 08:39:20

 :z2: เก็ทแห้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 01-08-2012 08:42:25

บั๊บเบิ้ลบีคะ พี่ก็ชอบอังเดรค่ะ
แต่ชอบลมมากกว่าเหมือนกันเลย
เก็ทมีพลังหื่นคูณสามเท่า วันเดียวเก็ทหื่นหลายรอบ
บีน้อยต้องระวังตัวนะคะ
พาผู้ชายเข้าบ้าน แล้วผู้ชายขอหอมแก้ม ฮ่าฮ่า
คุณแม่มาผิดจังหวะไปนิด ลูกเขยกำลังฟัดน้องบีอยู่เร้ยยยย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 01-08-2012 09:09:19

เก็ทหื่นนนนน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 01-08-2012 09:30:36

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :z3:
คุณแม่มาทำไมตอนนี้ค้า
ลูกเขย(ในอนาคต)กำลังจะจับลูกชายคุณแม่ฟัดได้แล้วเชียว
 :z1:
น้องบีของพี่เลยรอดตัวไป
ไม่งั้นคนอ่านก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ว่าน้องเก็ทจะหยุดได้จริงมั้ย เหอะๆๆ
 :haun4:

ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า..
แต่คนอ่านรู้สึกว่าพอมาเป็นเรื่องของบีกับเก็ท
ดูเหมือนจะมีพัฒนาการไวกว่าตอนที่อ่านลมเหนือมั้ย?
หรือว่ามันยังไม่ถึงจุดเชื่อมของเรื่องนี้กับเรื่องก่อน
 :confuse:
ยังไงก็รออ่านต่อไปนะจ้ะ puppyluv
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 01-08-2012 10:41:28

เก็ททำไมขึ้นง่ายขนาดนี้55อย่างหื่นอ่ะ
แล้วรุกเร็วมาก ขึ้นถึงเตียงนอนแล้ว
นี่ถ้าคุณแม่ไม่มาขวางจะเกิดอะไรขึ้น
บีน้อยจ้าหนูน่ารักจนเก็ทเกือบทนไม่ได้แล้ว
ออกอาการถึงขนาดหนัก :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-08-2012 10:48:45

 :impress2:

เก็ทหื่น  หื่นมากกกก

เด็กน้อยก็หวั่นไหวซ้า  น่ารักอ่ะ

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 01-08-2012 12:37:44

คุณแม่มาขัดซะนี่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 01-08-2012 14:52:13

แม่ขัดจังหวะอ่าาาา

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-08-2012 15:44:04

น่าสงสารเก็ท
คุณแม่มาขัดจังหวะ :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-08-2012 17:09:13

ป้าเข้าใจเก็ทนะลูก พลังหนุ่มกำลังขับเคลื่อนเต็มที่ เจอคนน่ารักน่าฟัดใครจะอดใจไหวเนอะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 01-08-2012 19:33:45

โอ๊ย...เจ้าเก็ทจะรุกเร็วไปไหนนนน...
เดี๋ยวคุณนายแม่ของบีน้อยก็ตั้งกฎเหล็กหรอกกก...
มันต้องเข้าทางผู้ใหญ่ก่อนซิจ๊ะ....
พอคุณนายแม่ตายใจ...เราก็ค่อยขม่ำเด็กน้อย .. o18

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 01-08-2012 21:17:28

หนูเก็ทพลังงานล้นเหลือเนอะ :z1:


หนูบีพาผู้ชายเข้าบ้าน  คุณแม่จะว่าไงเนี่ย


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 01-08-2012 21:41:46

แม่มาถูกจังหวะจริงๆ :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 01-08-2012 22:10:20

แม่มาขัดจังหวะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 01-08-2012 22:12:32

คุณแม่บีน้อยมาถูกจังหวะจริงๆ 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 01-08-2012 23:50:31

เก็ทที่รัก
เธอช่างชัดเจนในความรู้สึกมาก
:กอด1:

หัวใจของเธอมีแต่บี บี บี ฯลฯ
บีผู้เข้ามาเติมเต็ม
บีคนเดียวเท่านั้น
บีผู้ที่เป็นทุกอย่าง...ของเก็ท

บีผู้ที่ทำให้เก็ทขึ้นได้แบบไม่เลือกสถานที่และเวลา
 :oo1:

ขอบคุณค่า  :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 16 สองเรา (1-8-2012) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-08-2012 02:00:21

ยังตามไม่ทัน แต่ขอเจิมไว้ก่อนน ง่วงแล้วงะ

บีน่าารักเนอะ แต่อิจฉาอ่ะ เจอแต่คนหล่อมันน่าหนักก ชิส์

55555555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 และเราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-08-2012 07:56:38

My sassy, don’t let it B!
ตอน 17 เราอีกล่ะ
B’s


           วันรุ่งขึ้น วันพุธใช่ไหม อ้อ วันสีเขียว ใช่ๆ
หลังกินแซนวิช ท่านผู้คุมพาส่งถึงห้องก่อนแจ้นไปหน้าประตูใหญ่
ให้ผมมีเวลาฟุบหลับคาโต๊ะ...แต่ตัวขัดลาภ

"บี มาแต่เช้าจัง" ต้นจั๋ง นึกว่าใคร
"อืม..." ต่อโหมดออโต้ไพรอทในฝันคงที่
"เมื่อวานเราเห็นบีกับเก็ทด้วยล่ะ"
"..." ตาเปิด กะพริบเรียกสัญญาณ หวังว่าคงไม่ใช่
"เราอยู่อีกตู้นึง ขยับไปหาไม่ได้ ตรงนั้นคนแน่นมากน่ะ"

             (0-0) มายก๊อด!!!

"ต้นจั๋ง มาเช้าจัง ฮ้าว!" ผมผุดยันตัวเองขึ้นช้าๆ ทำหน้าเพลียตายอดตายอยาก
            ประหนึ่งง่วงนอนจัดๆ ประโยคเมื่อกี้ไม่รับรู้ไม่เข้าหู
"อืม ง่วงเหรอ" ต้นจั๋งยิ้ม
"เอ๊ะ นั่นใคร ใช่พี่..." ผมชี้มือถึงพี่ผู้ชายผลุบโผล่ที่ประตู หน้าตาดีออกหล่อร้าย คล้ายเคยเห็นที่ไหน
          อ้อ พี่มอสฝ่ายประสานงาน ขาใหญ่จากชมรมวิทย์ เด่นเรื่องจรวดน้ำ

"มะ ไม่ ไม่มีไร พี่มอสเค้ามาแถวนี้น่ะ" เหมือนต้นจั๋งหน้าแดงเล็กๆ นะผมว่า
"ก็ไม่ว่าไรนี่" ผมกระหยิ่มน้อยๆ
            ละแวกนี้ห้องประจำ ม.3 และ ม.4 ส่วน ม.5 สถิตย์อยู่ตึกชีวะท้ายโรงเรียนโน่น
น่าสงสัยมิใช่น้อย

"เห็นเก็ทกอด---/เอ๊ะ! นัยอยู่ไหน ไม่มาด้วยกัน" ต้นจั๋ง/ผมสอดเร็ว
"เราเห็นจริงๆ นะ ตอนลงก็เห็นหลังไวๆ ดูอีกทีหายไปแล้ว ตามไม่ทัน" เพินเนิร์ดเกาะติดไม่เลิก
"ต้นจั๋งไปเรียนพิเศษที่นั่นใช่ไหม ไปกะใครล่ะ" ผมไหลตามน้ำ พยายามลบเหตุการณ์บน BTS
"เราไปกับนัยกับแอนนา"
"อ๋อ โทษที เราเห็นต้นจั๋งแวบๆ เหมือนกัน แต่เก็ทมันซิปแตก วิ่งหาห้องน้ำเข้าน่ะ" ผมสมอ้าง ขอโทษล่วงหน้านะรูปหล่อ
"มิน่า เห็นเหมือนกอดบังบีซะแน่นขนาดนั้น"

"ว่าแต่ ทำไมไปกับแอนนาได้" ผมเบี่ยงประเด็น
           เตรียมเรื่องซักซ้อมกับคนในข่าว ต้องซิปแตก ห้ามอย่างอื่น
เท้าคางแสร้งอยากรู้มาก ว่ากันตามจริงต้นจั๋งตัดขาดยัยจิตเป็นชาติก่อนผมอีกครับ
ไม่เข้าชมรมครอสเวิร์ดนั่นล่ะ จากนั้นหายหัวทั้งสองฝ่าย ทิ้งผมโดนมือดีแยกร่างไปเสียตัว
เย๋ย! เมาดิบแล้ว บีน้อยเอ้ย

            ต้นจั๋งขยับเข้าใกล้ประหนึ่งมีความลับระดับชาติ ผมตาปริบๆ ทำนองอยากรู้มากมาย
นิสัยประเสริฐเรื่องกอสซิปไหนๆ ต้องผ่านหูไม่อย่างนั้นนอนไม่หลับ
"...เมื่อวันก่อน ที่แป๋มร้องไห้น่ะ"
"เหรอ...อือๆๆๆ คาบอังกฤษ"
           ลืมความง่วงของตัวเองสิ้น วันนั้นแอนนาเงียบมาก เมินเฉยไม่เอาใคร
มีบ้างตวาดเพื่อนหญิงคนอื่นที่เข้ามายุ่งกับตัวเอง ผิดวิสัยยัยจิตเกาะติดปรสิตสิงคนอื่น
พวกอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้

"เราแอบไปเห็นแอนนาร้องไห้ในห้องน้ำด้วย ออกมาตาแดงก่ำ"
"จริงง่ะ!?" ตื่นเต้นสุดติ่งซะเหมือน
"จริง เราเห็นตอนเที่ยง พอตอนเย็นเลิกเรียนรอรถแถวนั้นเลยได้คุยกัน"
"ว่า?" ผมกระทุ้งให้เล่าต่อ คุยเรื่องอะไรกัน

"ไม่รู้ซิ เราว่าแอนนาก็รักเพื่อนมากอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่คอยสับโขกอย่างเดียว"
"อ้อ..." อยากบอกว่าวิสัยคนโรคจิตเป็นเช่นอย่างนั้นเอง บีคันปากยิบๆ
"แอนนาน่ะ ใจดี อ่อนไหวกว่าที่เห็นซะอีกนะ น่าสงสารออก"
"เหรอ..." ลุคใหม่เปลี่ยนโหมดนะนี่ วันเดอร์วูแมนแปลงร่าง
"แอนนาบอกว่าที่ตามพวกเราเข้าครอสเวิร์ดเพราะแป๋มรบเร้าแอนนาเองน่ะ"
"ความรู้ใหม่ อืมๆ" พยักหน้าหงึกหงัก
             เกี่ยวข้องพอเป็นพิธี อย่าตามล้วงตามลากอีกต่อไป
สำหรับผม...ครั้งเดียวก็เกินพอ

             จากนั้นต้นจั๋งมีคุยดีกับแอนนาบ้าง ขณะแอนนาเข้าสนิทกับจุ๊บแจง
ผมหลุดโผยัยจิตถาวร ไชโย^^
..................

           ไม่หลุดเพราะไอ้นี่ล่ะ...
แคนทีน พักเที่ยง เรื่องที่ผมโปรดแต่ไม่ค่อยโปรดเมนูนี้นัก
"แครอทด้วย กินให้หมด!" คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ตี๋เกาหลีปากดีคนเดิม
"แหวะ! ไม่กิน ไม่ชอบ" ผม
"ไม่ชอบแครอทเหรอ แต่กูชอบ!"
"อะ! โจโจ้ ยกให้ เอาไปเลย" แครอทเจ้าขา อย่ามาใกล้บี

"มึงชักจะตามใจบีมากไปแล้วนะโจโจ้" มันข้ามไปว่าเพื่อนครับ
"เย๋ย! อูอามใออะไออัน" แครอทขยับตาม 'กูตามใจอะไรมัน' หยะแหยง
         กระเดือกให้หมดก่อนก็ได้โจโจ้ กูรอได้
"อยากกินติม" ผมเปลี่ยนเรื่อง ปั้นยิ้มพองแก้มน่าหยิก
"..." มันหน้าแดงเพราะอากาศร้อนหรือผัดพริกหยวกในจานวะ
"สีชมพูนะ" เลียปากแผล่บรอ
"มึงจำไว้เลย โจโจ้!" จอมโวยวายลุกไปร้านไอศกรีมโน่น
           ตวัดชี้หน้าส่งท้ายกับเพื่อนอวบไม่ใช่กับผมหรอก อะครึอะครึ

"อาไออะ...ไออามใอไอ อันแอ้" โจโจ้เกาหัว 'อะไรวะ ใครตามใจใครกันแน่'
"ใครตามใจใครไม่รู้ แต่กูจะอ้วก มึงแดกแบบเป็นคนปกติธรรมดาหน่อยโจโจ้ ขอร้องล่ะเพื่อน" เก้งผู้อ่อนไหวกับตะเกียบและผัดซีอิ้ว เส้นอีกล่ะ
"อ้า!" ไม่ต้องมาจ้า อ้ากว้างของกินเต็มปาก ผมกับเก้งหลบกันแหวะ
"ไม่ไหว ขอน้ำด่วน" เก้งสละเรือหายไปเลย พายตามหากระทงหลงทางชื่อเฟรมแหงแซะ

            ตามราวีคงเดิมครับ ขนาดมีอะไรกันแล้ว เอ๊ะโอ๊ะ! ไม่ใช่ ทิวากรพูดผิด
แค่นั่น...แบบว่านั่นน่ะ นั่นกันเฉยๆ ไม่ได้เสียบุตรชายให้ใคร อย่าเพิ่งโวยวายไป
            ผมชอบที่มันเข้าใกล้แต่ยังวางตัวเป็นไนซ์บอยคงเดิม
ปกติเพื่อนโรงเรียนเก่าผมที่พัทยา เวลาฟาดปากกันเสร็จ
เช้ามาเพื่อนรู้ความลับจะแซวตั้งแต่ออกจากบ้าน หลักฐานและท่าทางฟ้องครับ
            แต่บีน้อยสามารถ เรื่องนี้ฟังมาเยอะ รู้เห็นมามาก
ที่สำคัญ สเปคผมเรี่ยมชั้นหนึ่ง อุอุ
.............

            พอดีกับพี่เขียว-มรกตกรีดกรายเฉียดโต๊ะพวกเรา วันนี้วันสีเขียวนี่นะ
ผมเพิ่งประจันหน้าจะแจ้งเป็นครั้งแรก ทุกทีแค่เห็นไกลๆ จากระยะ 200 เมตรเป็นอย่างต่ำ
ไม่คิดว่านาทีนี้ภัยจะมาถึงตัว
"หนูบี อย่าลืมนัดเรานะค้า" ประโยคแรกก็
"อ่า..." อะหยังครับ หนูไปมิสชั่นอิมพอสซิเบิลอะไรกับพี่ งงตัวเอง
"อืม! หน้าตาหยั่งงี้ ชวนเสียตัวนะเรา"
"ไปกับพี่ปะ รับรองความปลอดภัยฮ่ะ"
            นางสนมอีกคนเชยคางผม มากัน 3 คนขบวนการเรนเจอร์
มีอีก 2 จะครบสี สามารถเทียบยอดมนุษย์ไฟฟ้าห้าห่วงได้สบาย

             (Y0Y) ใครก็ได้ช่วยด้วย บีจะถูกรุมโทรม!!!

          ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครกำลังยืนเด่นรอคิวท่ามกลางเด็กหญิง ม.ต้นเต็มครึ่ก
ส่วนไอ้หมาคาปาก เฮ้ย แครอทคาคอกระทำตนไม่มีมวลสารอยู่ตรงนี้
           ผมขยิบตาส่งรหัสมอส SOS
"อะแฮ่ม!" โจโจ้ขยับไขมันลุกยืนแล้วเสือกเดินหนี กระเดือกเลียเรียบร้อย ไม่ช่วยแล้วยัง ฮึ่ม!
"ต๊าย! หล่อน ดูสิว่าใคร บุคคลที่โลกลืมนะยะ"
"อวบระยะสุดท้ายนะเธอ อั้ม! น่ากินเชียะ" ไม่ใช่พี่เขียวครับ พี่สองคนนั่นแหละ

          โจโจ้ไม่ได้อ้วนนะครับ แค่เต่งตึงเล็กน้อย น้องๆ โดราเอมอนใกล้เคียงไจแอนท์
แต่ดูดีเพราะความขาว เสือกชอบใส่เสื้อกล้ามนมพุ่งอีก เวร! (+.+)

"...//ปึ๊งงงง!" โจโจ้ไม่พูด ตบมือกับโต๊ะดังปึง หยัดลุกช้าๆ
           เหล่มองด้วยหางตาแล้วสาวเท้าก้าวมาดแมนจากไป ส่งสายตาพิฆาตลึกๆ get out!
"โอ๊ะ! ต๊ายยยย"
"เอ๊ะ! ว๊ายยยย"
              พี่สองคนตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ ไม่เชื่อสายตาตัวเอง
พอย์ทนิ้วตามหลังโจโจ้ประมาณว่าผิดคาดไม่สามารถทำอะไรได้
"...(^^)..." ผมกลั้นยิ้มเต็มที่ปลื้มใจกับลูกศิษย์

          ทว่าแอดไวเซอร์ดันโดนเล่นซะเอง
('จุ๊บ'!) หลังหูกู วงแขนล็อคคอ เซถอยพิงแอ่กใส่อกมัน
"นี่เด็กผม พวกพี่มีอะไรครับ" สราดเก็ท! ควายจะหาม เอาหมูเข้ามาสอด
          เฮ้ย หมีจะหาม ยีราฟจะคาน จิงโจ้จะลอย
อะไรฟะ เส้นสมองติดๆ ดับๆ

"ตะๆๆๆ ตะเอง! แอร๊ยยยยย หล่อนดู"
"เขียว! เธอเห็นมั้ย นี่อาไรๆ" สองคนหันมาจิ้มนิ้วใส่ผมแทนโจโจ้
          เราสองคนในร่างเดียวกัน ถูกกอดซ้อนหลังแน่นหนึบขนาดนั้น
"555" พี่เขียวหัวเราะผู้ชาย แมนค่อด บีชอบ
"อกอีแป้นจะแตกฮ้า"
"แบบนี้จะต้องฉลอง ดีมั้ยหล่อน" พี่สองศรีกุมแก้ม อิ๊อ๊ะกันเอง

           จบชีวิตแน่แท้ทิวากร กลางแคนทีน ถึงจะโต๊ะริมด้านนอกฝั่งนี้ก็เถอะ
ไม่อยากคิดถึงจำนวนคน
..................

"เด็กเก็ทเหรอ?" พี่เขียวดูเป็นผู้ใหญ่ นิ่งและใจเย็นมากกว่าที่ผมคิด
"ครับ" มันรับด้วย บีตาโต (0-0)!!!
"พี่นึกว่าเด็กเพื่อนสนิทเรา"
"ผมให้มันช่วยดู"
"เพื่อนเราก็ให้พวกพี่ช่วยดูเหมือนกัน"
"ตอนนี้ผมดูเองได้แล้วครับ"

            ขอประทานโทษ พวกท่านคุยอะไรกันรึขอรับ
เกี่ยวกับข้าน้อยตัวเล็กกระจ้อยร่อยตรงหน้าผู้นี้หรือเปล่า

"หุหุ ได้ข่าวว่างั้นเหมือนกัน" พี่เขียวปรายตามองผม
"ครับ ขอบคุณพวกพี่มากครับ"
"ตามนั้น ปะ! ไปพวกเรา ให้สารวัตรดูเด็กเค้าเองละกัน" พี่เขียวหมุนตัวโพสต์ท่าจะเหินเวหาเข้าหลังม่าน
"อย่าไปหลงคารพชายเชียวนะหนูจ๋า โดยเฉพาะไอ้พวกแบบว่า...หล่อตี๋เกาหลีน่ะ" พี่ที่ 1 จิกตามองหัวจรดเท้า เท้าจรดหัวไอ้เก็ท
"กะเทยไทยต้องไม่ง้อตัวผู้ เข้าใจมั้ยจ๊ะ" พี่คนที่ 2
            ทั้งคู่คงจิกตาใส่ผู้คุมผมที่อมยิ้มกริ่มอยู่แน่ๆ เพราะได้ยินหึหะในลำคอ

"พี่ไปก่อนนะจ๊ะหนูบี ช่วยบอกต้นจั๋งเพื่อนเราอีกคนด้วยล่ะ นัดของเรา...อย่าลืมเชียว" พี่เขียวส่งระเบิดลูกสุดท้าย
"...(-"-)..." ให้ทิวากรตัวน้อยงงงวยอย่างจัด
            ในใจดังก้อง ผมไม่คิดจะเป็นกะเทยครับ แค่ตุ๊ดเล็กน้อยพอเป็นน้ำจิ้มประทังชีวิต
อาจทำหน้า ทำตา ดึงเหนียงยานตอนแก่ แต่ให้ตัดตอนต่อกิ่งบีน้อยไม่เอา
ยังอยากจิ้มคนอื่นอยู่ มีลูกได้ยิ่งดี

              แล้วประโยคเหมือนลืมเลือนไปไม่อยู่ในหัว พี่เขียวมีนัดอะไรกับผมและต้นจั๋ง
ใครกลั่นแกล้งเค้าอีกล่ะ เรื่องร้ายยังไม่เสร็จง่ายๆ อีกหรือ (T-T)
.................

"คุยอะไรกันวะ?"
"เรื่องอะไรกัน?" เก้ง เอก เฟรม เข้ามาพร้อมน้ำกับขนมหวาน
"เก้ง บี! ดูซะ กูสามารถแล้วว๊อย" โจโจ้โผล่เข้ามาแจม
             โพล่งชื่นชมตัวเองเรื่องแผนการไล่คนประเภทที่มันไม่ชอบจากเก้ง
ที่โดนซักให้ถามวิธีจากพี่กวาง (พี่สาวเก้ง) โกยข้อมูลเรื่องวายและสาวประเภทสองเป็นกระตัก

"มันนิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว" ผมบุ้ยบอกเก้ง
"เมื่อกี้เหรอ เยส!" เก้งวางของ เทคมือเพื่อน ลืมเรื่องจะอ้วกหมดสิ้น
"กูนึกว่าเรื่องไร" เอกนั่งลงเรื่อยๆ
"เมื่อกี้พี่เขียวจะเล่นเด็กเรา โดนไอ้นี่เล่นซะ" โจโจ้ไพล่มาหาผม สะดุ้งโหยง วัวสันหลังหวะ

"ไม่รู้จักกูซะแล้ว" ไอ้เก็ท คนที่กอดล็อคคอเข้าข้างหลังผมเมื่อครู่
"อย่าบอกนะ มึงเกย์กลับคืน"
"อยู่แล้ว"
"มึงกล้าว่ะเก็ท 555"
            ผมได้ยินว่า 'เกกลับ' จึงเฉยอยู่ ที่จริงเก้งพูดว่าเกย์
ทราบภายหลังบีกรี๊ดแต๋วแตก
.................

             เก้ง เก็ท โจโจ้เทคมือกันเอง ยกเว้นเฟรมหึหึเข้ามานั่งใกล้เก้ง...ที่ประจำ
จะมีก็แต่เอกซึมคาจานของหวานตรงหน้าตัวเอง
"เฮ้ออออ!" เอกถอนหายใจ
"เป็นไรวะ เอก?" ผมเปลี่ยนประเด็นล่อแหลมถามเพื่อนหล่อนิสัยไม่ค่อยดีนักอีกคน
"จะอาไร้ น้องนิของมันอะดิ" โจโจ้ซี้เอก
           นิคเนมญาดานิสาที่เอกชอบเรียก น้องนิ, น้องน. (นอ), หนูสาของกู แล้วแต่อารมณ์

"นั่นน่ะเหรอ?" เก้งมองอีกด้านสุดอาคาร
"ดูเลย คู่เดท" โจโจ้บุ้ยปากโต๊ะชุดเก้าอี้นั่งแยกไม่ใช่ม้านั่งยาวเหมือนฝั่งเรา
          โซนอาหารหรูราคาแพง สเต็ก สปาร์เก็ตตี้ ซูซิเทือกนั้น ตั้งอยู่ไกลๆ ฟากโน้น
เพื่อนชายและหญิงหน้าตาพอไปวัดไม่อาย ส่วนอีก 2 เด่นเด้งคือ หมอกกับนิสา
 ล้อมโต๊ะเล็กๆ เดียวกัน 4 คน เดทคู่

"ยื๋ย!" ผมวูบ เปิดตัวแรงไปไหมเพ่!!!
.....................

"แม่ม! กูอุตส่าห์ตามรับตามส่ง" เอกสบถ
"เหอะ!" โจโจ้ท่าจะสมน้ำหน้าเพื่อนมากก็จริงทว่าห่วงมากกว่า
            เงียบกันหมด คล้ายไม่ยี่หระไม่น่าสนใจเท่าใด คิดว่าพวกนี้ต้องรู้ข่าววงในมาบ้างพอสมควร
ขนาดผมยังดูออกเลยครับพี่น้อง ของอย่างนี้

"เป็นเบ้ทุกอย่าง ไม่เห็นค่า ไม่แลกูเลย" เอกอ้างทุ่มเท
"ก็แลมึงอยู่นี่ ตอนเอกคะ เอกขา ทำนั่นทำนี่ให้นิสาหน่อยสิค้า" โจโจ้ล้อเลียนเยาะเย้ย
"สั่งสอนหมาในปากมึงหน่อยดีกว่าไหมโจโจ้" เก็ท ตรงข้ามผม
"มะ! ช่วย จิ้มทีเดียว 4 รู จิ้มสองทีก็ 8" ผมทำท่าลุกจะแจม เงื้อส้อม
"OK! จับให้" เก็ทเข้าขา จะลุกจากด้านนี้ไปอีกฝั่งหาโจโจ้
"โฮ่งๆ เอ๋งๆๆ ไม่เอาส้อม โจโจ้น้อยยอมแล้วคร้าบ" โจโจ้ทำมึน
"หึหึ" เอกค่อยดีขึ้น

                 ผมชอบเก็ทตรงนี้ ถ้าเพื่อนเดือดร้อนจะไม่ซ้ำเติม เข้าช่วยเท่าที่ได้
ตบบ่าให้กำลังใจและรับฟัง
...................
.......................

              น่าจะแค่นั้นถ้าไม่มีคลื่นแทรก ขณะนั้นเที่ยงครึ่งแล้ว
 ลมลงมาประจำหน้าที่ เห็นเตร่อยู่โซนนอกสุดด้านโน้นด้วย...
"คิดว่าไง?" เฟรมเปรยไม่เจาะจงถามใคร ปรายตาที่โต๊ะพี่ ม.6 พวกพี่เชนกับพี่เท็ตสึ
            ครุถังสีดำมีจานชามใส่ไว้เต็มโดนพี่หน้าเหลี่ยมบายนชื่อ พี่เหลิมกับเพื่อนอีกคน
ยกไปไว้ที่ซิงค์หลังร้านให้แล้วเรียบร้อย ส่วนตัวลมยืนหัวโต๊ะ คุยง่วนกับพี่เชนไม่เลิก

            ที่บอกว่าลมมีคนคอยช่วยตลอด ตำตาเลยครับ มีเสน่ห์แรงของจริง
 บังอาจเป็นพี่ ม.6 ขาใหญ่ของโรงเรียนอีกต่างหาก

('พรึ่บ') เพื่อนสนิทตรงข้ามผมลุกทันที มันเพิ่งหันไปเห็นเพราะอยู่ด้านหลังถัดออกไป
"เดี๋ยว! เก็ท" เฟรมว่าแค่นั้น
"กูว่าจะขอสังเกตการณ์แป๊บ" โจโจ้จะเอี้ยวมอง
"เฉยน่าโจโจ้ อย่าหันไป...กูเอง" เก้งสนอกสนใจ
"ลมยิ้มด้วยล่ะ" ผมเคี้ยวช้าละเลียดข้าวมันไก่
             ผม เก็ง เฟรมนั่งฝั่งนี้มองเห็นชัดถนัดตา

            เทพคือเทพ ลมคือลม จับต้องไม่ได้ หากสัมผัสได้ว่ามีอยู่จริง
ไม่รู้ตัวเผลอถอนหายใจยาว สบตาแล้วยิ้มให้ดวงตาคู่สีดำสดใสที่จ้องมองผมอยู่
             เรื่องความลับของผมว่าชื่นชมลมเหนือช่างบางเบาราวหมุนเปลี่ยนแผ่นสกรีนทัชแท็บเลต
ไม่ได้สลายหายไปไหน แค่พับเก็บในกล่องหีบเพลงแสนสวยเท่านั้น
คนตรงหน้าคือคนที่ผมเลือกแล้ว เอาสเปค ไม่เอาความฝัน

"แค่ยิ้มหรือหัวเราะ?" เก็ทจ้องผมรอคำตอบ
"แค่ยิ้ม ไม่เห็นฟัน" ผมลูกคู่
"งั้น ไม่เป็นไร" เก็ทรู้คำตอบ
            วูบไหวเล็กน้อยในความสนิทรู้ใจเกินไปของทั้งคู่ แต่เพราะเชื่อใจอยู่ลึกๆ
ถ้าคู่นี้จะรักจะหลงกันจริง ไม่น่ารอดถึงผม

            คำว่า 'บีคนเดียวเท่านั้น' ดังสะท้อนข้างใน ที่ผ่านมาก็มีเราเสมอไม่เปลี่ยน...
เอาน่า ก้าวล่วงมาแล้วก็แค่เดินต่อไปและต่อไป ก้าวแรกเท่านั้นล่ะที่ยาก
             มีรอยยิ้มส่งมาคล้ายรับรู้ความหวั่นไหว ไม่รวมมือใหญ่ล้วงใต้โต๊ะมาจับหัวเข่า
บีบเบาแล้วลูบ โอ๋ยยยยยย ตายๆ ผมร้อนทั้งตัวจนไม่ทราบปฎิกิริยาตัวเอง
 กำลังใจเต็มเปี่ยม บีสู้ตาย! (^^)
......................

"เดี๋ยว นั่นๆ" เก้งกระจกสอดแนมอีกคน
"อะไร?"
"อะไรอีก?"
"ไรวะ!?" โจโจ้ เอก เก็ท นั่งเรียงกันฝั่งตรงข้าม
           สนใจคนในข่าวแต่คอแข็งไม่ยอมหันไปดูเอง
 
          ไอ้พวกนี้มันอะไรนักหนาวะ ไม่ใช่อีธาน ฮอร์ค หล่อขนาดทอม ครุซซะหน่อย
เด็ก ม.4 นะพวกมึงน่ะ จะเก๊กพระเอกสายลับแอดเวนเจอร์ไปไหน
"ลม...ถอดถุงมือ" ผม
"โด่! แค่นี้" เอก
"บี อะไรเนี่ย" เก็ท
"โอ๋ย กูเกรงจนปวดท้องกับถุงมือชอคกิ้งพิ้งค์ของมันเนี่ยนะ" โจโจ้ส่ายหัวจะฟุบโต๊ะ
"แหะๆ เห็นพวกมึงเครียด ก่อนบ่ายคลายเครียดไง ดีป่ะ" ผมสดใส
           โจโจ้กับเอกส่ายหัวปลงชีวิต ว่าได้ยิน ไอ้เด็กนรก ส่วนเก็ทยิ้มกว้างให้ผม
"555" เก้งหลุดขำดังกว่าใคร มีเฟรมหัวรอหึหึตามอีกคน

           คล้ายเรื่องถูกเบี่ยงเบนความสนใจ เรื่องนี้แนวรักใสๆ นี่ครับ ไม่ใช่สายลับจับบ้านเล็ก

"รู้ยัง เด็กเซเว่นเป็นเด็กนรก" เอกเชิงคุยเรื่องเก่ากับเก็ท บุ้ยทางผม
"นรกอะไร?" ผมสนใจบ้าง คุ้นว่าสมญาของเฮาเอง
"จังหวะนรก" เฟรม
"โอ้ววว แรงงงงส์!" ผมกล้าเล่นลิ้นกับเฟรม
"555" คราวนี้ทั้งเอก โจโจ้ เก้งเกือบพังโต๊ะ ฮาอะไรเกรงใจกันนิดว๊อย เด็กนรกก็อายเป็น
"หึหึ" ไอ้คนที่รู้ว่าใคร แววตาสุกใสน่ามองกว่าทุกๆ วัน

          แต่...
"ฮื่ย!" เสียงลอดไรฟันจากเฟรม ทุกคนหันขวับตื่นตัว
"มีคนลุกจากโต๊ะเดินไปหาลมว่ะ" เก้งกลับประจำหน้าที่
"ใคร/ ใคร/ใครวะ!?" 3 ตัวอีกล่ะ
"...หมอก" ผมเฉลย

"อั๊ยยะ!"
"เชรี่ย!"
"เอาแล้วไง!" โจโจ้ เอก เก็ทหันหลังคอหักดังกร๊อบ!
....................
.........................

              ขณะเดินเข้าเรียนเคมี คาบแรกภาคบ่าย อีกไม่ถึง 10 นาทีจะต้องเข้าห้อง
เราเดินช้าตามหลังลมและหมอก แอบหลบวูบวาวเป็นนินจาฮาโตริแถวโคเวอร์เวย์นั่นล่ะครับ
นักฟุตบอลป๊อบสตาร์ทิ้งสองสาวแสนสวยไว้ที่สโตร์กับเพื่อนชายห้อง 2 ชื่ออะไรไม่รู้
ส่วนตัวเองเดินมากับลมเฉย

"ทับ 2 เรียนอะไรวะ" เก้งจ้องคนคู่ตรงหน้า...หมอกและลม
"กูจำได้ว่ามันเรียนภาษาไทยฝั่งโน้น รมย์ดำเคยวิ่งเอาปทานุกรมมาคืนทราย" เอกจ้องด้านหลังหมอกเขม็งพอกัน
"...ภาษาไทย?" ผมวาดแผนผังในหัว ไกลคนละโยชน์ อยู่คนละด้าน ชิดรั้วคนละฝั่ง
"ทำไมไม่รอน้องนิของกูวะ เดินมาก่อนทำไม" โจโจ้
"น้อยๆ หน่อยโจโจ้ น้องนิของมึงน่ะคือนิสาของกู เดี๊ยะเลือดกลบปาก" เอกยังไม่วายมีเยื่อใยหญิงสาว
                พวกเราสนุกกับการทำตัวเป็นสายลับครับ ก้าวย่างเฉไปเฉมาเหมือนปู
พยายามทำเป็นไม่มองแต่จ้องไม่ยอมให้เป้าหมายคลาดสายตา

"ลองอีกสักตั้ง เอาเปล่าเอก" เฟรมสายฟ้าฟาด
ทุกคน "หือ!?" หันควับ แม้กระทั่งตัวเอกเอง
          มึงบ้าเปล่าเนี่ย เก้ง เอ้ย! ไก้ผัดพริกใส่ใบกัญชา หรือยัดไส้เห็ดเมาล้มควาย
"โย่ว! กับไอ้หมอกน่ะนะ" โจโจ้เหวอ ผมคิดในใจ นั่นสิ แค่นี้ก็น่าจะรู้ผลสกอร์แพ้ชนะแล้ว
          นิสาคงเล่นตัวพองามถึงยอมแยกห่างบ้าง ส่วนหมอกอาจมีธุระกับลมจริงๆ ก็ได้
"คุ้มนะเว้ย!" เฟรมดีเดือด
"โอ้โห เฮะ!" เอกตาโต ยิ้มกว้างเท่าทานตะวัน ชีวิตชีวาฟูฟ่อง
"นี่สหรัฐ เพื่อนกูเปล่าวะ หึหึ" คนของผมยิ้มขำสนุก
"555" ผมหัวเราะ พวกนี้แปลกขึ้นทุกวัน



**********************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 03-08-2012 08:54:03

 :กอด1: เมื่อไหร่พี่เหยี่ยวจะโผล่เข้ามามั่งอะ คิดถึงพี่เหยี่ยว  :z1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 03-08-2012 08:58:30

แถได้เนียนเลยนะน้องบีน้อย เก็ทกอดจริงหาว่าซิปแตก
หลอกตั๋นจัง ได้ลงคอ บีน้อยใจร้ายยยย
เด็กนรก อิอิ ช่างคิดนะ
หมอกยังไงกับลมน้อ
เลิกคิดเถอะ เพราะ ลมเหนือมีพี่เหยี่ยวแล้วนะจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 03-08-2012 09:22:42

อ้าว เก็ทซิปแตกเหรอเนี่ย จริงอ่ะ บีน้อย
แต่จริงๆแล้วเก็ทกับบีมันก็เนียนพอกันล่ะ 555
ลมเหนือเป็นที่รักของทุกคนจริงๆเนอะ
แต่ยังไง ในใจก็มีแค่คนคนเดียวตลอดใช่ไหม ลมเหนือที่รัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-08-2012 09:30:09

บีน้อยขี้เล่นเป็นกันเองน่ารักจัง  :กอด1:

เฮ้อออ  สงสารหมอกแหะ  หวังไปก็เท่านั้น เพราะลมน่ะของอีพี่เหยี่ยวมัน

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 03-08-2012 10:13:55

บีน้อยของพี่ก็เนียนไม่แพ้น้องเก็ทนะจ้ะ
 :z1:
มันเป็นโรคติดต่อรึเปล่าคะลูกขา
แบบว่าโดนน้องเก็ทแพร่ให้ตอนถึงเนื้อถึงตัวกันใช่ม้า
 :m12:

คิดถึงน้องลม หมั่นไส้หมอก
(แบบนี้เค้าเรียกพาลใช่ป่ะ 555  :laugh:)
อย่ามาหวังอะไรกับน้องลมเลย
น้องลมมีคนในใจอยู่แล้ว
พี่เหยี่ยวก็ขยันโผล่หน่อยสิพ่อคุณ
 :m16:

 :กอด1: puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 03-08-2012 11:01:58

เนียนตลอดนะน้องเก็ท :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 03-08-2012 11:25:58

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:บีเนียนนะเนียนให้ตลอดละกัน แต่ได้ข่าวว่าคนอื่นเค้ารู้กันหมดแล้วววว :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 03-08-2012 12:04:47

บีน้อยน่าัรักจริงๆเลยอ่ะ

เก็ทต้องดูแลบีน้อยดีๆนะ

คิดถึงลมเหนือจังเลย...

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 03-08-2012 12:08:44

บีน้อยแถได้น่ารักน่าชังจริงๆ คิดได้งัยว่าเก็ทซิปแตก55
ลมเหนือยังคงเสน่ห์แรงจริงๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 03-08-2012 12:41:50

เค้าก้อว่าชื่อคนเขียนคุ้นๆๆ นะ อิอิ
 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 03-08-2012 12:44:58

เนียนได้อีกบีน้อย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-08-2012 13:00:43

ลมเหนือผู้ทรงอิทธิพลจริง ๆ โผล่แต่ละทีดึงความสนใจไปได้หมด
บีจ๋า ยังนึกอยากเสียบ อยากมีลูกล่ะหรือ คนข้างตัวคงยอมหรอกนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 03-08-2012 13:46:45

อ่านสนุก อ่านมัน ทุกตอนเลยค่ะ
มาเนียนกอด บีน้อย ลมเหนือ และคนแต่ง
+1  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 03-08-2012 14:55:02

มันเนียนคู่และ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 03-08-2012 16:12:58

บีน้อยก็เนียน
เป็นกับเค้าด้วย :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-08-2012 18:52:37

ตามทันแล้วจ๊าา

เหมือนเราไม่เคยอ่านเรื่องของลม

แต่ก็เหมือนเคยอ่าน

เหมือนจะนึกออกแต่ก้นึกไปออก

ต้องไปตามล่าอ่านอีกแล้วว

ชอบเรื่องนี้ตัวละครเยอะดี

ชอบที่ว่า บุคคลิกโด่นเด่นทำให้เวลาพูดถึงใครแล้วนึกตามทัน

ฮิฮิ

ขอบคุณจ๊าา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 03-08-2012 19:07:20

เก็ทสเปค
ลมเทพ
ส่วนบีเป็นทุกอย่างของเก็ท ดังนั้น ห้ามมีลูก 555
 :serius2:

ส่วนหมอก... แอบไม่ชอบไปก่อน เพราะยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร
แต่ต้องชอบลมแหง
แต่... ลมต้องอย่าชอบหมอกนะ
 :z3:

จำได้ เคยเขียนถึงตอนจัดการพี่เชษฐ์เพื่อนพี่เหยี่ยว สมัยโน้น
ว่าคล้ายๆ เพื่อน...เฟรมและหมอก ชิมิ
แต่เค้าอยากสบายใจ... รีบมาให้ว่องค่า
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 04-08-2012 09:15:54

บีน้อยแอบยั่วป่าวเีนี่ย บอกอยากกินติมแล้วเลียปาก 555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 17 เราอีกล่ะ (3-8-2012) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 04-08-2012 13:16:59

รวมกวนแก๊งเฮฮาน่ารัก....นำโดยบีน้อยทิวากร..
เอกโดนลูกยุ....ลุยเลยเพื่อน..เซมาเดี๋ยวเหล่าพองเพื่อนช่วยปลอบ...
ว่าแต่...อดห่วงต้นจั๋งไม่ได้นะ..จะโดนแบดบอยหลอกไหมอ่ะ  :กอด1:

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-08-2012 14:20:22

My sassy, don’t let it B!
ตอน 18 เหมือนจะโดน
B’s


           จำพี่เขียวที่ไม่ควรมีบทในเรื่องนี้ได้ไหมครับ
มันดันเข้ามาทำชีวิตเส้นทาง ม.ปลาย ของผมปั่นป่วน ...นิยายเรื่องนี้ไม่มีพักยกหายใจง่ายๆ
           ตอนเย็นคาบสุดท้ายของวันศุกร์ ปล่อยเด็กให้พัฒนาโรงเรียน เช็ดกระจก
เก็บกวาดขยะบริเวณสาธารณะตามจุดดูแลรับผิดชอบครับ
ยกเว้นพวกมีกิจกรรมชมรม สามารถสิงแหล่งนั้นๆ ได้
อาทิเช่น ต้นจั๋งชมรมวิทย์ แอนนาครอสเวิร์ด ลมดนตรี เหล่านี้เป็นต้น
ไม่ต้องใช้แรงงานกรรมกร ยกให้ชนชั้นอีลิท

            พวกเรา 4/1 ดูแลกระถางต้นไม้ด้านหน้าอาคารภาษาต่างประเทศ
ห้องประจำชั้นเรียบร้อยแล้ว ก่อนยกโขยงมาแคนทีนซื้อของกินรอประจำการที่ลานนนทรี
เวลานี้ปล่อยน้อง ม.ต้น เก็บกวาดใบไม้ไปพลางๆ ก่อน
"รีบกินเร็ว จะเย็นหมดแล้ว" ผู้คุมกฎจิ้มขนมจีบ ออร์เดิร์ฟของผม
"เฮ้ย! จีบกุ้งกู" ผม ในโรงเรียนคนเยอะแยะ ภาษาพ่อขุนใช้ติดปาก
"ช่วยกิน! จะได้เหลือที่ไอติมปั่นไง"
"โห! ไม่ต้องเลย" ของหวานของคาว กระเพาะคนละส่วน บีสามารถ
           อยู่ตัวติดกันขนาดนี้ยังไม่ชินอีกรึ

"เหอะน่า รีบกิน" มันคีบฮะเก๋ามาคืนให้ ก็โอนะ
"...มันร้อน เข้าปากตอนนี้ลิ้นพอง จูบไม่อร่อย" ผมโน้มตัวข้ามไปหา ยื่นหน้าแลบลิ้นเล็กๆ
          บีกล้าเพราะอยู่แค่สองเรา คนอื่นไม่ออกฉาก
"..." มันหน้าแดงด้วยวุ้ย หรือแดดบ่ายวะ
('ฟู่ๆๆๆ!') ยกถาดไม้ไผ่ไปเป่าให้
"555" ผมขำกลิ้ง หลอกง่ายชะมัด

"เอ้า! กินให้หมดเลย หัวเราะดีนัก" ไหงงั้น เสือกมาตรงหน้าหมด 3 ถาด
"แอ่ะ! ไม่เอา"
"เอา อ้าปากเร็ว จะลองแบบนั้นบ้าง"
"แบบไหน อะไร?"
"แบบที่ว่าเมื่อกี้นั่นล่ะ จูบไม่อร่อยน่ะ กินเดี๋ยวนี้" มีฟาดตะเกียบขู่ เค้าหน้าม่อยเลยอ่า

          เดี๋ยวนี้ผมเสียแต้มทุกเย็นครับ มันพาขึ้นห้องแล้วก็ฟาดฟัน ชุดนักเรียนขาดกระจุย
เสื้อขาวกระจาย น้ำตานองหน้ากระซิกๆ คาเตียงเปื้อนเลือดและน้ำ (จุด)(จุด)(จุด)
          เอ้ย ไม่ใช่...แค่กอดรัดแน่นและจุ๊บหัวเหม่งเท่านั้น อย่าจิ้นฟินไปไกล
ย้ำว่าบอยเลิฟใสๆ เลิฟมีเทนเดอร์เข้าใจนะครับ...เขินตัวเองตอนพาไปซื้อแปรงสีฟันที่สโตร์เมื่อวาน
'ของบี เอาไว้ห้องเก็ทไงครับ' อ๊า! บีอายอย่างแรง

          แค่หยอกเล่นนิดเดียวเอง โกรธาเป็นไฟไปได้ เสียลุคคุณชายติงลี่ อาตี๋ใจดีผู้บูชาความรัก
แต่เอ๊ะ นี่มันเรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ แม่เพิ่งรีรันรอบดูใหม่ ติงลี่ที่ว่ามันมาเฟียคุมมาเก๊านี่หว่า งามไส้ล่ะ

"เก็ทอ่า ไม่ต้องรอที่ห้องก็ได้ แค่เทนมตรงนี้ แล้วเลียๆ" ผมจับมือใหญ่หงายบนโต๊ะ
แตะตรงกลาง ถูไถเบาๆ เหมือนแมวเลีย
('แกร้ง---เคร้ง!') ตะเกียบหล่นครับ หยั่งฮา
"เอื๊อก..." อูย ท่านสารวัตรลอบกลืนน้ำลาย กระเดือกขยับ
"มันเป็นเม็ด สากๆ ลื่นๆ ชื้น...แล้วก็...เปียก" โปรดอย่าบรรยายสีหน้าทิวากร อย่า! อย่าเล่าเด็ดขาด

('พรึ่บ!') กำรวบมือผมอยู่ในมือใหญ่ มันหลับตาปี๋ หน้าไหม้ถึงหู
"อะ! เก้งมา" ผม
"โอ๊ะ! ไหนเก้ง?" มันลืมตาโพลง ปล่อยแรงเกือบสะบัด หันหาเลิ่กลั่ก
"555" ทิวากรอดหัวร่อไม่ได้ (^0^) เด็กเอยเด็กน้อย
"นี่หลอกกันเหรอ บี!" ตัวสูงจะกระโจนข้ามโต๊ะ เรานั่งกลาง กระเป๋าแก๊งวางเต็ม
"เก็ทอ่า เป่าให้หน่อยดิ" ผมรีบ
"ฮึ่ม..."
"นะน้า นะเก็ทนะ เอาจีบกุ้งก่อน ชอบกุ้ง จะกินกุ้ง กุ้งๆๆ"
          เริ่ดมั่ก! ยอมนั่งลง เลื่อนถาดกลับไปเป่าให้ โฮะ โฮะ โฮะ (^^)
เรื่องนี้บีเป็นพระเอกครับ กรุณาเข้าใจตามนั้น
...................

           เพื่อนแก๊งกลับมาแล้ว เสบียงเลี้ยงกองทัพ พวกมันคุยค่ำนี้จะซิ่งรถและน้ำเมากัน
เราสองคนไม่สน อ้างพรุ่งเรียนพิเศษ ก้มหน้ายัดเข้าปากอย่างเดียว
เรื่องที่ไม่สามารถก้าวข้าม เรื่องลึกลับแอบซ่อนหลัง
          คิดจะคบกันเป็นเพื่อนต้องมีเส้นขีดกั้น อย่าได้ก้าวล่วงถ้าใจบอกตัวเองว่าไม่ใช่...
ข้อฮอบบี้ที่ไม่ดีสำหรับผม แต่อาจจะดีสำหรับพวกนี้ ไม่มีข้ามเขตกัน

          พี่เขียว-มรกต ม.5 ชื่อเล่นจริงๆ ว่าอะไรไม่รู้ แต่เรียกเขียวทั้งโรงเรียน
ตั้งแก๊งนกหงส์หยกอยู่ฟากฝั่งโน้น ผัดหน้าทางแป้ง เติมลิปสีอ่อนสนุกอยู่
           ดีแฮะ โรงเรียนนี้ให้อภิสิทธิ์นักเรียนถึงใจ เพศไหนๆ ก็ได้รับการเซอร์วิส
น่าชื่นชมเหล่าผู้บริหาร
"ทำไมพวกอีพี่เขียวถึงกล้าวะ ทุกทีเห็นหลบโบ๊ะอยู่แถวห้องน้ำ" โจโจ้เริ่ม
"กำลังจะคัดนาฎศิลป์ นิสาไม่เรียนกับเราทั้งบ่ายไง" เอกผู้จัดการส่วนตัวของดาราสาว
"มิน่า! ไม่บอกกูก่อน จะได้ลาด้วยคน" เก้งโพล่งจะลุกยืน
"นั่ง-ลง!" เฟรมดึงเข็มขัดเพื่อน เก้งแทบหงายหลัง

           ผมหันมองลมยืนท่าประจำ นิ้วโป้งเกี่ยวหูกางเกงคล้ายล้วงกระเป๋าแต่เท่มากมาย
เด่นหัวโต๊ะของพวกพี่ๆ จิตใจหญิงในกายชายกลุ่มนั้น
ร่างโปร่งขาวสูง ส่งใบหน้าและท่าทีงดงามโดดเด่นมากมาย
อ๊าง!  เจ้าชายยาจกของเค้า
..................

"มันคุยอะไรกับพี่พวกนั้นวะ?" โจโจ้สนใจที่ลมอยู่ในวงพี่ชายไม่จริงหญิงไม่แท้
"เรื่องชีทมั้ง พี่อุปโลกมันนี่ ไม่ก็ชวนเข้าเป็นนางรำด้วย" เอก
"เพิ่งเปิดเรียนเนี่ยนะ"  ผมไม่คุ้นธรรมเนียมที่นี่
"เออใช่ พี่สายกูยังหอบข้อสอบเก่ามาทิ้งแอทเลิฟแอทล็อคเลยนี่หว่า" เก้ง
          โรงเรียนนี้มีระบบอุปถัมภ์ครับ ห้องทับเดียวกัน เลขที่เดียวกันนับเป็นสายรหัส
เลียนแบบในมหาวิทยาลัย แต่ไม่ผูกพันเท่าแค่นั้นเอง (ไม่มีระบบเชียร์มั้ง)
พี่อุปโลกที่ว่าคือคนชอบพอ ไม่เกี่ยวว่าเป็นแฟนคลับแต่อยากให้ มีอะไรไหมครับพี่น้อง
          พี่ ม.5 หอบของมาให้น้อง ม.4 ขณะเรียนชีวะ พี่ๆ เฮโลกันเข้ามาแนะนำตัว
ให้ของแล้วจากไปทันทีเพราะต้องเรียนชีวะชั้นข้างบนเหมือนกัน
ผมได้พี่ผู้หญิงแว่นเนิร์ดท่าทางขี้อาย ชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ เอาแก้วกาแฟสีเหลืองอ๋อย
กับสมุดโน้ตแบบขรึมๆ ท่าทางหลายตังค์มาให้ เจอกันครั้งเดียวแล้วหายหัว
ส่วนพี่ ม.6 ไม่รู้ ไม่เคยเจอตัว

"ไหนว่าลมอยู่ดนตรี?" ผมถามชมรม
"อยู่ แต่ไม่เคยอยู่ โดนดึงไปโน่นไปนี่ตลอด" เก็ท
"มันรำกับทำกิจกรรมอื่น พวกอ่านทำนองเสนาะ กล่าวสปีดอังกฤษตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่แล้ว" เอก
"ชื่ออยู่ดนตรีเอาไว้ซ้อมกับแข่งเปียโน นอกนั้นก็แล้วแต่ใครดึงตัวได้ก่อน" เก็ท
"ลมรำเป็นด้วยเหรอ!?" ผมตาโตเรื่องสนใจ
"ตัวพระ คนโปรดพวกจารย์ศิลป์" เพื่อนสนิทคนเดียวของเทพลม
          ผมรู้แค่ว่าอาจารย์ฝ่ายศิลปะเคยขอเป็นแบบวาดรูป ไม่ยอมให้ปั้นเพราะไม่อยากถูกสัมผัสผิว
ไม่คิดว่ามีฟ้อนรำด้วย
         อยากเห็นจัง ตอนวาดแขน ฟ้อนจีบตั้งวง นิ้วยาวสวยจะงามงอนขนาดไหนหนอ...บีเคลิ้ม ^^
.................

"แล้วหัวเราะทำไมวะ" โจโจ้คนเดิม ยังหันมองกลุ่มนั้นไม่วางตา
"พี่เขามองมึงด้วยเว้ย โจโจ้ 555" เอกจับบ่าเพื่อนร่างเกือบอวบ
"เดี๋ยวกูล้มโต๊ะแม่ม!"
"ไอ้นี่ แก้วกู!" เก้งหันมาจิ๊จ๊ะเฟรม ฉวยแก้วน้ำลำไยของเก้งเฉย
"บอกมันว่าเราจะกินลูกชิ้น เก็ท" เฟรมบอกเชิงสั่งเก็ท เรียกลมมาแจมเย็นนี้
          ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ ผมจำว่าลมจะดูแลหนูกลอยใจทั้งอาทิตย์นี้

          ลอบสบตาคนฝั่งตรงข้ามกัดซาลาเปาเข้าปาก
ก็ได้ มึงไม่สนกูก็ไม่ปริปากถามก็ได้ว๊อย ไอ้คนเฮงซวย ไม่สนใจกอสซิปบ้างให้รู้ไป
"กูไปดูนิสาดีกว่า เจอกันที่โต๊ะ!" เอกลุก ก้าวไปหาโต๊ะหญิงสาว อยู่ไม่ห่างกลุ่มพี่เขียวซักเท่าใด
          เสียงกรี๊ดจากชายไม่แท้กระหึ่มแซวเปรี้ยวปากเอก
อยากให้หมอกมาเห็นกับตา เอกจะเสียบเพื่อนดารา เมื่อครู่เห็นวิ่งซ้อมฟุตบอลในสนาม
น่ามีนกหวีดเรียกจริงๆ ศึกคนชนคน มันส์พิลึก
..................

"บี ได้น้ำยัง" ลมเข้ามาพร้อมจานข้าวกล้องราดผัดผักกับเต้าหู้
          ลมมักจะทานข้าวเย็นเวลานี้เสมอ ไม่ค่ำไปกว่านี้ ไม่เหมือนพวกเรา นี่แค่รองท้อง
"คุยไรกันวะ?" เก็ทไม่รอเพื่อนเอาเข้าปาก ขยับนั่งตรงกลางใกล้โจโจ้แทนที่เอก
         ให้ลมนั่งขอบของโต๊ะ ตรงกันข้ามผม
"..." รู้สึกว่าเก้งกับเฟรมฝั่งเดียวกับผมกลั้นใจนิ่ง ชายตามองลมแต่แกล้งไม่สนใจ
"งานสุนทรภู่เดือนหน้า รักษ์ภาษาไทย"
"แล้ว?"
"นาฏศิลป์กับสังคีตแม่งาน พวกพี่เขียวรับเละ"
"ก็มันแบบนี้ทุกปี ไม่เห็นมีอะไรใหม่" ทั้งโต๊ะปล่อยเก็ทกับลมคุยกันเอง ขนาดโจโจ้ยังงับหลอดนิ่งอยู่
"ใช่ ไม่มีอะไรใหม่ แต่เด็กมึง...จะงานเข้า" ลมยักคิ้วข้างเดียวแผล็บ ชู๊ตตรงผม-โป้ง! อุกรีสสสส สลบ!

"เฮ้ย! อะไรวะ?" ไอ้เพื่อนสนิทหันขวับ
"พี่เขียวเล่นเด็กมึงแน่ เก็ท!"
"อ่อก!/---แค่กๆ" เก้งกับน้ำลำไย โจโจ้กับโค้ก เฟรมข้างผมขบน้ำแข็งแตกดังเป๊าะเล็กๆ
"เตรียมตัวเตรียมใจไว้ หึหึ"
        อร๊าง! ลมเท่มั่กๆ อ่ะ
ลืมนึกไปว่าเด็กที่ลมว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวเอง บีหนอบี!
จาก 'เด็กกู' กลายเป็น 'เด็กมึง' ภายในไม่นาน บีจะกรี๊ด!
......................
ปล. อ้อ เย็นนั้นผมเสียจูบแมวครับมั้ยน่ะเหรอ ลิ้นสากขนาดไหนน่ะเหรอ...
อย่าถาม เพราะบีเป็นพระเอกเรื่องนี้^^ โฮะ โฮะ โฮะ


************************TBC  by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 04-08-2012 14:38:45

บีน้อยจะโดนอะไรบ้างน้อ!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-08-2012 14:39:22

บีพัฒนาความร้าย (แต่น่ารัก) ขึ้นเรื่อย ๆ
เรื่องนี้ยังเป็นเด็กน้อยค่อย ๆ หัด
แต่เรื่องโน้นกุมอำนาจเบ็ดเสร็จ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 04-08-2012 14:49:15

เดวิลบีน้อย เขาและหางค่อยๆแพลมออกมาล่ะ
ชอบบีเวอร์ชั่นนี้อ่ะ น่าเอ็นดูชะมัด
รอลุ้นว่าจะมีงานอะไรมาสิงบีน้อย
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 04-08-2012 16:15:31

รับทราบว่าบีเป็นพระเอก  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 04-08-2012 16:22:19

มีงานเข้าค่าา อยู่ดีๆ บีน้อยก็จะงานเข้าซะแล้ว
จะโดนพวกเจ๊ๆจับไปปู้ยี่ปู้ยำยังงัยบ้างหนอ

บีน้อยยย ช่างยั่วนักนะ
วันไหนโดนจัดหนัก จะหัวเราะไม่ออกนะจ้ะ 555  เก็ทจัดการเล้ยยย

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-08-2012 17:49:21

งานอะไรจะเข้าบีน้ออยากรู้จัง

โดนพี่เขียวจับกิน!!  ไม่ใช่ละ   :laugh:

รอค่ะ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-08-2012 17:53:56

รับทราบว่าบีน้อย
เราเป็นพระเอก :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 04-08-2012 18:19:00

บีคือพระเอก :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 04-08-2012 18:34:18

บีบีน้อยโดนพี่เขียวเล็งเหรอ
แบบนี้ผู้คุมกฎต้องดูแลพิเศษแล้ว
ว่าแต่พี่เขียวจะเอาบีบีไปทำอะไรน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 04-08-2012 18:39:43

อยากเป็นพระเอกมากเลยนะบีน้อย อิ อิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 04-08-2012 19:21:29

ถ้าบีน้อยจะโดนเล่น คงไม่ใช่เป็นตัวพระหรอกนะ ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 04-08-2012 19:37:09

พี่จะพยายามเชื่อนะจ้ะบีน้อย
ว่าหนูน่ะเป็นพระเอกของเรื่องนี้
 :laugh:

แต่ให้เก็ทเค้ารุกพระเอกแทนละกันนะ
 :oo1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 04-08-2012 20:44:43

ชอบชื่อ  ต้นจั๋ง  จัง  น่ารักอ่ะ...

ลมยังเป็นจุดศูนย์กลางของเพื่อนเหมือนเดิม..

อาหมวยนี่ท่าทางทะลึ่งตึงตังไม่เบา...ระวังนะ  เล่นแบบนั้นบ่อยๆเดี๋ยวอาตี๋มันก็ตบะแตก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 04-08-2012 21:56:42

เสียจูบชัวร์ :z2:

แต่เค้ายังอยากรู้เรื่องหมอกอ่ะ  :z3:

 :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 04-08-2012 23:05:01

เด็กกู หรือ เด็กมึง

บีก็ชอบหมด อ่ะ

หนุ่มเทพบุตร กับ หนุ่มในสเปค

555555+
 o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 18 เหมือนจะโดน (4-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 05-08-2012 00:02:25

พยายามเชื่อว่าหนูบีเป็นพระเอก


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 โดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-08-2012 08:27:12

---arjinn หมอกตอนไหนหว่า ขอดูโพยก่อน
              ไอ้นกหื่นโน่น ตอน 23 หรือ 27 ได้มั้ง หุหุ ไว้ใกล้ถึงจะตามมาอ่าน
*********************
My sassy, don’t let it B!
ตอน 19 โดนจริงๆ (เริ่มงานโรงเรียน) และโทรศัพท์
B’s


          วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก  บีโดนซ่อม ซ้อมรบหน่วยซีลผสมแรงเยอร์
ธนูปักเข่าลากขากลับบ้านทุกวัน บาดแผลชายชาตรีเต็มตัว
           ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงครับ ซ้อมเต้นโคฟเวอร์เพลงป๊อบแดนซ์เลดี้กาก้า
รวมพลชายงามประมาณผมเต็มเวที 7 คน ต้นจั๋งคือหนึ่งในนั้น
จรวดน้ำชมรมวิทย์ไม่สามารถทำลายลมปราณอันแกร่งกล้าของพี่เขียวได้
            ต้นจั๋งเล่าเหตุการณ์ราชินีพี่มรกตไปพรากตัวเนิร์ดน่ารักเมะโมเอะจากพี่ประธานชมรมวิทย์และพี่มอสว่า
 'คลิปเด็กผู้หญิงเอารองเท้าตบแย่งผู้ชาย อ่อนหัดไปเลย' เนิร์ดเล็กขยับแว่นบอกเล่าอย่างเฉยเมย

              โอ้! แม่เจ้า บีอยากเห็น

              อ้อ อีกเรื่องคือแอนนาโดนดาบนั้นคืนสนอง จุ๊บแจงเด็กใหม่จากเพชรบุรีทำยัยจิตกลายร่างเป็นยัยจืดเสียสิ้น
เล่นครอสเวิร์ด์เก่งกว่า เรียนเก่งกว่า สับโขกเก่งกว่า และตั้งแง่กับแอนนาคนเดียว
 ส่วนแอนนาก็ยอมเว้ย ผีเน่ากับโลกผุเข้ากันมาก
              ต้นจั๋งกลับมาซี้กับนัยตามเดิม ไม่แนบแน่นเท่าเก่าเพราะมีพี่มอส ม.5 ตามต้อยต้นจั๋ง
(จุ๊ๆ จีบครับ อันนี้เซ้นส์บีฟันธง ฟังว่าล่อหลอกเพื่อนคนนี้ไปทำจรวดน้ำตั้งแต่วันแรกเข้าโน้น อุเหม่ ความลับเพิ่งเผยไต๋) 
กรณีคาบเรียนนั่งคู่ นัยจึงกระเด็นไปนั่งกับข่าง เต๋าจับคู่กับลม ให้ผมผูกขาติดกับไอ้คุณปลิงดูดกอดทุกวัน
..................

"เอ้าพวกเรา อีกอาทิตย์เดียว วันเท่านั้น เสาร์-อาทิตย์นี้สุดท้าย เพราะมันคือศุกร์หน้าแล้ว จะสุขโขสุขขัง กะละมังรั่วแค่ไหนต้องรู้กันล่ะ สู้ๆ กันหน่อยนะค้า"
"อย่าลืม พรุ่งนี้พี่นกแอ้กับเพื่อนจะขอดูซ้อมใหญ่ เอาเหมือนจริง ท่าต้องเป๊ะ แอคเซสเซอรี่ไม่ต้อง พวกพี่หาไม่ทันฮ๊า"
"555" น้องๆ ฮาครืน
"วันนี้พอแค่ค่ะ ขอบคุณน้องๆ ทุกคนนะค้า น่ารักมากค่ะ เลิกได้ ไปๆๆๆ" พี่ก็จบปราศรัยซะทีสิครับ
พวกชายล้วนสนมซ้ายขวาของพี่เขียวนั่นล่ะครับ ตัวพี่เขียวเองไม่จุ้นเรื่องซ้อม คุมหลังม่านไม้ไผ่คอยประสานงาน กำกับทุกอย่างมากกว่า
พี่นกแอ้ที่ว่าคือพี่ศิษย์เก่า เก่งการแสดง เวลานี้ทำโชว์คาบาเร่ต์ที่พัทยา เจียดเวลามาซ้อมให้ ใจซะไม่มี

          โอ้! ขอบคุณสวรรค์ ขุมนรกกำลังจะแตกดับ นับถอยหลัง 7,6,5...
.....................

         ลมกับเสื้อยืดคอกลมสีขาว โจงกระเบนสีแดงครั่งรั้งสั้น
สวมทับกางเกงวอร์มค่อนข้างรัดรูป น้องๆ เลคกิ้งโผล่เข้ามา
"บี เสร็จแล้วเหรอ เดี๋ยวนะอย่าเพิ่งเปลี่ยนชุด ขอมือถือบีหน่อย"
"เอาไปทำไม?"
"เหอะน่า ยืนซิ สองนิ้วด้วย ยิ้ม~"/('แช๊ะ') แล้วกดกริ๊กๆ เล่นมือถือผม
"ลมทำไร?" ผมแหม่งๆ แต่ยังเอ๋อๆ
"ส่งให้เก็ท"
"เย้ย! ส่งไปไม?" บีน้อยรีบคว้าคืน
             สวยล่ะ เซนด์คอมพลีทเรียบร้อย ศพไม่สวยแน่คืนนี้ วันศุกร์ด้วย ดีไม่ศุกร์ 13 เศร้าทวีคูณ

"ให้มันดู หึหึ" เทพขาวหัวเราะได้มารดำมากอ่ะครับ (Y^Y)
"โอ๋ยยยย! ลมอ่ะ"
"555 ปะ เปลี่ยนชุดจะได้ไปกัน"
"ไม่ไปด้าย-ม้าย เค้าไม่อยากเจอมันอ่ะ" ผมเหวี่ยงง่อนแง่นงอแง
"55555" โดนลมจับหัวโยกซ้ายโยกขวา
           เสื้อกล้ามขาวเกือบซีทรู กางเกงขาม้าสีดำทรงบานกว่าปกติ ผ้าพริ้วสะบัด
สายรัดกางเกงหนังสีดำไม่มีเข็มขัดกับหมวกขาวเจสัน มาราซ
          นมไม่พุ่งเหมือนอวบโจโจ้ทว่ารำไรชวนเสียตัว ไม่อยากคิดว่าจะโดนกี่ดอก
ฮือ! ขอไว้อาลัยล่วงหน้า

"ไปลูกบี เปลี่ยนชุดได้แล้วค้า ผู้ปกครองมารับล่ะ...เออนี่ ลมจ๋า" เจ้าแม่ชื่อพี่เขียวเข้ามาแทรกแซง
            ปล่อยลมกับพี่เขียวคุยกัน ลมสูงกว่า พี่เขียวตัวเท่าเก้งแต่ทรงกลมป้อมหุ่นมะขามข้อเดียว
ตูดงอนกว่ามากมายครับ บีชอบตรงนี้

            ลมซ้อมรำไทยอยู่ห้องติดกัน มีพี่นกแอ้เป็นโปรดิวเซอร์
บอกปีนี้ต้องยิ่งใหญ่อลังการเพราะอาจารย์ประจำชั้นสมัยพี่นกแอ้เรียนที่นี่
ซึ่งเป็นอาจารย์หัวหน้าภาคภาษาไทยขณะนี้จะเกษียณ ศิษย์เก่าคนเก่งจึงขอมาทดแทนคุณ
กตัญญูล่วงหน้างานวันมุฑิตาจิต
            ทำโขนจำลองประมาณเอาหลายๆ บทกลอนรำและเพลงมาต่อกันแล้วผูกเรื่องเป็นละคร
 ตอนพระรามรบชนะทศกัณฐ์ด้วยรู้ความลับเรื่องกล่องดวงใจ
บทตัวนางสีดาไม่ต้องเดาให้ยาก นิสาแสนสวยที่ใครๆ ฮือฮา
            ได้ข่าวเลาๆ ว่าพี่นกแอ้กล้าเสนอเพราะลมนี่ล่ะ แต่กลับยกบทพระรามให้เพื่อน ม.4
ห้องสายศิลป์ชื่อ รินทร์-ไชยารินทร์ ไปเสียได้

          เห็นแล้วจะอึ้งครับ รินทร์เป็นผู้ชายที่ไม่มีความแมนเอาเสียเลย ผู้ชายอะไรนุ่มนิ่ม อ้อนแอ้น
หน้าสวยเหมือนผู้หญิง ท่ารำอ่อนช้อยกว่านางสีดามากโข ลูกชายคนเล็กโรงลิเกข้างวัด
 บ้านอยู่โซนตลาดถัดประตู 2 ของโรงเรียนออกไปนิดเดียว
            ลมของผมไม่ใช่พระรามหรือพระลักษณ์ มันคือตัวยักษ์ชัดๆ
ไม่อยากเชื่อ เจ้าชายสีขาวของบี ทำไมคนอื่นถึงเห็นเป็นอสุราสิบเศียร ยี่สิบกรได้
ถึงจะเป็นตัวหลักดำเนินเรื่องทุกตอน ออกทุกฉากก็เถอะ...บีแซด

           ส่วนห้อง 4/1 ของเราได้ล็อคขายของครับ หนึ่งช่วงเสาโคเวอร์เวย์ ประมาณ 2 เมตรได้
อยู่ระหว่างด้านข้างตึกประจำชั้นกับห้องสมุด ถ้ามาเที่ยวก็เดินตรงเข้ามาจากประตูใหญ่แค่ 300 เมตรก็เจอแล้ว
อย่าลืมปักหมุดในกูเกิ้ลแมปด้วยล่ะ วันงานต้องมาอุดหนุนด้วยนะครับ ^^
            ตั้งโต๊ะขายพวงกุญแจเรซิ่น ต้นจั๋งเคยทำที่โรงเรียนเก่าเสนอไอเดียนี้
เป็นลูกเต๋าสีสันต่างๆ พิมพ์อักษร A,B,C หลากสี ร้อยโซ่หรือเชือกยาวประดับด้วยกระดิ่งเล็กๆ
 หรือตุ๊กตาเล็กจิ๋วแล้วแต่ความสวยงาม ใครชื่อยาวหรืออยากร้อยนามสกุลด้วยก็ยาวเฟื้อยเป็นฟุต 4/1 เปรม
^^ เงินทั้งนั้น อุอุ
           อีกอย่างคือพิมพ์ขึ้นเป็นรูปตัวอักษร ใหญ่ 5-10 เซนติเมตร คล้องห่วงอันเดียวจบ
เต๋า ทรายและพวกเพื่อนๆ คนอื่นไม่มีกิจกรรมชมรมช่วยกันทำตั้งแต่ต้นเดือนที่ทราบข่าวโน่นแล้ว
เราทุกคนสนุกกันมาก โฮมรูมทีไรช่วยกันเทเรซิ่น ฝนกระดาษทราย สนิทกันยกห้องมากโข

           ผมร้อยเองได้ BEE (ลูกเต๋าสีเหลือง 3 อันเรียงตามตัวอักษร)
+เรซิ่นรูปหัวใจสีชมพู+หัวตุ๊กตากระต่ายสีขาวอันจิ๋วกับกระดิ่งเงินส่งท้าย
             ลมทำ L SNOOPY(ลูกเต๋าขาว)+ตัว L สีฟ้ากับกระดิ่งกลมเหมือนที่ผูกคอหมาอันเล็ก
 ห้อยแฮนด์ฟิคเกียร์คันเก่ง ผมแอบย่องเอาขนนกสีขาวไปติดให้จะได้พริ้วๆ มีคนชื่อเก็ทดูต้นทาง...
จุ๊ๆ ความลับอย่าบอกใครนะ กลัวลมดุ^^
            ส่วนท่านผู้นำไม่หยิบอะไรทั้งสิ้น สั่งเพื่อนอย่างเดียว บังคับผมร้อยให้เป็น 10-20 อัน
แขวนห้อยมั่วไปหมดทั้งบ้านและโรงเรียน กระเป๋าเป้มันฟาด 3 เส้น บ้าไปแล้ว

‘อยากได้ แต่บาสซ้อมหนัก เหนื่อยไม่มีเวลา...ทำให้หน่อย อะไรก็ได้ ดีไซน์แบบที่บีชอบเลยนะ เหมาหมด จ่ายพิเศษ’ ยิ้มกว้างให้ผมหน้าหงิก

           แค่ของนักเรียนอื่นที่รู้ข่าวสั่งทำล่วงหน้าก็เยอะมากจะทำไม่ทัน
พวกผู้หญิงกับข่างตัวประชาสัมพันธ์เอาไปโชว์พร้อมใบออร์เดอร์ งานก็เข้าซิคราวนี้
 ไหนต้องแจ้นไปซ้อมเต้น เสร็จกลางคืนยังหลังขดหลังแข็งทำให้พ่อเจ้าประคุณอีก (T.T)
ถ้าไม่เพราะขนมแพงๆ มาล่อ บีไม่เสียมือหรอก
            เฮ้อ! แค่คิดถึงก็เอี๊ยด ศุกร์หน้างานวันรักษ์ภาษาและมีแข่งบาสเกตบอลพอดี
มีแค่ 3 โรงเรียนพบกันหมด ปีนี้ใช้สนามโรงเรียนเรา สัปดาห์มหาวิปโยค...
วันนั้นทิวากรขอลาป่วยล่วงหน้าได้ไหม
..................

           ขณะลงมาจะถึงชั้นล่าง...หน้าบันได
"บี ไปก่อนนะ" ต้นจั๋งวิ่งตึ่กๆ ตัดหน้าโฉบซ้ายไปหาพี่มอสที่รออยู่มุมตึก
เว๊ย!!! ต้นจั๋งของเค้ามีหนุ่มมารอรับด้วยอ่ะ (0-0)

            แล้วก็อีกคู่...
"ลม นั่นพี่เหลิมนี่" พี่ ม.6 ยืนดำทะมึนข้างโคเวอร์เวย์ถัดจากพี่มอส
"นั่นน่ะ..." ลมว่าแค่นั้น
"อ้อ รินทร์นั่นเอง...บ๊ายบาย! รินทร์" ผมเสียงดังโบกมือให้
"บาย! บี" รินทร์หันมาชูมือยิ้มตอบ
            พระรามหน้าสวยหวานปานน้ำผึ้งส่งกระเป๋าให้พี่เหลิมบายนร่างบึกรับใส่แฮนด์จักรยานแบบบีเอ็มเอ็กซ์
หลังจากที่คุ้นกับรินทร์ถึงรู้ว่าเอ็กซ์ตรีมคันนั้นราคาแพงกว่าสนูปปี้หลายเท่า บีเกือบช็อคโลก
            บอกแม่เปลี่ยนจากทำเซเว่นมาขายจักรยานดีกว่า ท่าจะเหนื่อยน้อยรวยเร็วใช้ได้

             ทั้งคู่เดินห่าง รินทร์เดินตัวเบาอยู่ใต้โคเวอร์เวย์ พี่เหลิมจูงจักรยานที่ถนน
 อ๊า ของสวยๆ งามๆ บ่งบอกว่าโลกนี้ช่างโสภา (ด้วยออร่าบอยเลิฟ)

"555 บีนี่ร่าเริงดีเนาะ" ลมหัวเราะ วางฝ่ามือเบาๆ กับเส้นผมสั้นเกรียนของผม
           บีชอบเพราะไม่ได้กดน้ำหนัก เหมือนวางให้ปลายเส้นผมแทงจุ๊กจิ๊กฝ่ามือเล่นเฉยๆ
 อบอุ่นแล้วก็อ่อนโยนมากมาย

"พี่เหลิมตามติดรินทร์ตลอดเลยเน๊าะ" ชวนคุย อยู่กันมาเดือนกว่า
          ไม่รู้ไม่เห็นก็ตาบอดเต็มที...ใกล้แต่ไม่ใกล้ ไกลแต่ไม่ไกล
รินทร์ทนได้ยังไง เป็นผมคงอกแตกตายวันละหลายๆ รอบ
"อืม บ้านติดกัน พ่อกับแม่พี่เหลิมเคยเย็บปักเสื้อในโรงลิเกน่ะ พอรวยก็ซื้อที่ใกล้ๆ ปลูกบ้านอยู่ติดกัน ไม่ได้หนีไปไหน"
"อ๋อ..."

           เรื่องนี้รู้ครับ ตำนานโรมิโอกับจูเลียตแห่งโรงลิเกข้างกำแพงโรงเรียน
พ่อกับแม่เป็นลูกจ้างกินนอนบ้านรินทร์ จากนั้นขายตรงกับการตลาดเครือข่ายรวยไม่รู้เรื่อง
ข่าวโคมลอยว่าขยันมาก ขายเก่งสร้างเงินหลายสิบหรือร้อยล้านไปโน่น ซื้อที่ดินเก่าเก็บทิ้งร้างของโรงลิเกปลูกบ้านหรู
           ไม่รู้ยังไง ผู้ใหญ่บ้านรินทร์ไม่ชอบขี้หน้าผู้ใหญ่บ้านพี่เหลิมที่เป็นลูกน้องเก่า
หาว่าอวดรวยหรืออย่างไรไม่ทราบชัด ทั้งที่ข่าววงในว่าพ่อแม่พี่เหลิมเป็นผู้ออกเงินสนับสนุนลับๆ
โรงลิเกถึงได้มีเวทีเล่นที่ตลาดต่อ
           เวลาอยู่ในโรงเรียน ลูกชายสองบ้านเข้าเคียงคู่กันดี อยู่ข้างนอกต้องเดินคนละฟากถนน
แล้วตัวรินทร์เองก็ถูกเถ้าแก่โรงเจเชิดสิงโตตามตื้อ ด้วยจะให้เป็นคู่กับอาหมวยลูกสาว
เรียกว่ารักสามเศร้าเราสามคน โรงเจ โรงลิเก และพ่อค้าขายตรง...ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

            เรื่องนั้นตัดออกไปก่อน จะสนก็เรื่องของเรานี่ล่ะ...
ขณะก้าวย่างเข้าแดนประหาร โรงยิมในร่ม สนามบาสเกตบอล
"ลมจะไม่ทำเซเว่นกับบีแล้วเหรอ" ผมถามเรื่องคาใจ
"ทำ อาทิตย์หน้าครั้งสุด.../เฮ้ย! นี่อะไรวะ!?" ลม/กับไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ไม่ต้องเดา ตี๋เก็ทเจ้าเก่าตัวเดิม เพิ่มเลเวลความดุ แยกเขี้ยวขาว หางฟูยาว
"อ่า..." ผมหลบหลังทศกัณฐ์รูปงาม
"บี นี่มันอะไรกัน!?" นักบาสเหงื่อซกชูมือถือรูปหรา
"555 ใจเย็น กูส่งให้มึงเอง" ลมสดชื่น

            เรายังไม่ถึงลานนนทรีครับ แค่พ้นอาคารนาฏศิลป์และสังคีตเท่านั้นมันพุ่งมาแล้ว
ชุดบาสสีขาวเส้นกราฟิคแดงดำเปียกซก กล้ามเนื้อดูดีเกินเด็ก ม.4 ทั่วไป
อาบเหงื่อท่วมมันวาว ฮิ้ว!

"หมายความว่าไงวะ!?" ไอ้คนเดิม
"เรื่องไหน?" ลมปากเก่ง ยิ้มเก่งด้วย
"เรื่องชุดเนี่ย!" ดังถึงสนามฟุตบอลลิบๆ โน่น
"มึงต้องถามพี่เขียวเองว่ะ กูไม่เกี่ยว"
"เค้าก็ไม่เกี่ยวด้วย เค้าไม่รู้เรื่องนะเออ" ผมเกาะหลังลมแน่น มุดหน้าไปมอง
           เดี๋ยวนี้มีพัฒนาการ ผมจับมือ นวดนิ้วให้ลมทุกวัน โรคกลัวคนสัมผัสพอใช้กับผมคนเดียว
คนอื่นเหมือนเดิม น่าดีใจไม่หยอก
อาศัยสิทธิพิเศษลูกชายเจ้าของร้านสะดวกซื้อ รับนักเรียนฝึกงานหน้าตาดีไว้เคลม โฮะ โฮะ โฮะ (^^)
 (ไม่อยากบอกว่าเทพยดาสีขาวคนนี้นี่ล่ะ ที่ค่อยๆ เสี้ยมผมจนกลายร่างเป็นเดวิลตัวน้อยของไอ้เก็ท อย่าเอ็ดไปครับ)

"ฮื่ย! อีพี่เขียว---"
"เก็ท!"
"ไม่ลม กูจะเอาเรื่อง เดี๋ยว-เน้!" นักกีฬาจะก้านคอพี่เจ้ดันมะขามป้อมละเหวย
           โซโล่เลยฮันนี่ บีไม่อยากแดนซ์เสื้อกล้ามโชว์นม

"เก็ท...กับกูก่อน"
"ไรวะ!?"
             ตัวมันโดนลมดันบ่าจ้องเขม็ง น้อยมากที่จะเห็นเทพของผมสวมภาคมาร
ซ้อมบทพญายักษานอกรอบกันรึขอรับ ผู้น้อยจะได้ถอยฉาก

"...กับกู เก็ท!" ลมเบาแต่ยะเยือกมากมาย
"ไมวะ?"
"ยังก่อน...ปะ! บี ไปโรงยิมกัน" หันมาหายิ้มละมุน มีเก็ทเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันฮึ่มๆ ไม่หยุด

            เราสามคนละล่องถึงโรงยิมโดยสวัสดิภาพ มันฮึดฮัดแต่ยินยอม
ส่งผมแค่ประตูเข้าเพราะลมบอกให้ช่วยดูจักรยาน เจ้าสนูปปี้จอดนิ่งระหว่างทางที่เรามา
ทำไมเพิ่งให้ย้อนกลับไปดูวะ เอาน่า! แอแคลร์ชอคโกแลตรออยู่ บีว่าง่ายเชื่อฟังสุดๆ 
...................
.......................

          ในรถ...ได้เวลากลับบ้าน~โฮมสวีทโฮม
"มีไรเปล่า?" ผม
"เปล่า ฟู่!" ถอนใจใส่หัวกูเนี่ยนะ น่าเชื่อตายล่ะ กอดกันทุกเย็น ไม่ติดเชื้อบ้าก็บุญโข
"เหนื่อยเหรอ ปวดเมื่อยตรงไหน นวดให้" ผมเสนอเต็มที่
"ไม่เป็นไร" ไม่สนอง กลับลอบกุมมือผมใต้กระเป๋ากีฬาสีดำใบใหญ่ หลบสายตาลุงหมายคนขับครับ มือใหญ่บีบแรงเกิน
"ไม่เป็นไรแน่นะ" ผมอีก
"อืม..." แบบนี้สำหรับผมคือเป็นชัวร์ ลมคุยอะไรกันแน่ ไม่ได้คำตอบก็เว้นไว้ก่อน

"ตกลง ลมจะไปทำงานกับหมอกชัวร์?" ผมเปลี่ยนข้อใหม่
"อืม..."
"ลมบอกไงมั่ง?"
"เรื่องไหน?"
"ก็เรื่องงานที่จะไปทำ" ผมตื้อปนฉิววูบ กูเป็นอะไรกับมันวะ ไส้ติ่ง หูด ไฝ เหา เห็บ ทุกวันไม่ใช่แบบนี้
"ก็งั้นแหละ...มันไปมาสะดวก เอาจักรยานขึ้น BTS ต่อเข้าซอย ทำเซเว่นบ้านบีมันเกรงใจน่ะ"
"เกรงใจไร?”
“ก็ดูทำสิ มันน่าเกรงใจมั้ยครับคุณลูกชายเจ้าของร้าน” มือว่างจิ้มหน้าผากเหม่งเค้า
“ว่าแล้วเชียว" บีงอน

             คิดไว้ไม่ผิด แค่ขอแม่อภิสิทธิ์เพื่อนให้เท่าผมแค่นั้นเอง
เข้าออกตอนไหนก็ได้ ทำงานน้อยๆ แรงงานอย่ามาก ลูกชายเจ้าของชวนเล่นชวนคุยตอนไหนอย่าขัด ขอเท่านี้

"นั่นล่ะ มันเข้ากะ จะให้ออกก่อนบ่อยๆ ทุกครั้งได้ยังไง แถมกินนอนเป็นเวลา ทำกับหมอกมันล็อค ลงตัวกว่าเยอะ”
“คอยขนของ ถ่ายเอกสารแค่นั้นน่ะนะ ผู้ช่วยแม่บ้านกับฟร้อนท์ชัดๆ”
           หมอกให้ลมอยู่แผนกฝึกอบรมซอฟท์แวร์ พัฒนาบุคลากรของบริษัทพ่อมันครับ
ลูกชายสั่งรับเพื่อนเข้าทำงาน ใครที่ไหนจะกล้าหือ

“นั่นแหละ ม.4 จะเอาอะไรล่ะ มันไม่เป็นคอม จะได้ฝึกด้วยไง”
“อยู่นี่ก็ฝึก แคชเชียร์ไง” ผมเถียง
“เอาน่า นะ" เพื่อนสนิทเทพอ้อล้อกับผม
"ไม่!" กอดอกฟุ่บ ไม่เอา เกลียดหมอก แย่งลมของเค้า

           ใช่ซี้ เด็กเช็คสต๊อก คอยช่วยนับตรวจรับสินค้า ถ่ายเอกสาร รับงานจิปาถะ
เบากว่าแม่บ้านซ้ำได้ฝึกโปรแกรมฟรี นี่พาร์ทไทม์หรือจ้างไปทำงานกันแน่
 หมอกนะหมอก ไม่หล่อจะเจี๋ยนให้!!!

“นะครับ บีเข้าใจหน่อยนะ” อ้อนซ้ำ
"รู้แล้ว!" มองนอกรถ บ่งบอกชัด กูงอน!
             ทำกับผมแค่ 10 กว่าวัน ไม่ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ
จริงอยู่ว่าลมต้องลำบากนั่งสองแถวลัดเลาะซอยเล็ก 3 ต่อ จากบ้านตัวเองออกถนนใหญ่
ถึงบ้านเก็ทแล้วต่อสองแถวหรือมอเตอร์ไซค์มาบ้านผมอีกที
             เคยปั่นจักรยานมาเองแค่ 2 ครั้ง เลิก! ซอยแคบไม่มีเลน เบียดรถยนต์ไม่ได้
ครั้งต่อมาอ้อมใช้ถนนใหญ่ ไกลเกินและขึ้นทางเท้าไม่ได้ เสียเวลามากกว่านั่งรถโดยสารหลายเท่าตัว
เหนื่อยมากกว่าด้วย...นั่นแค่เรื่องเดินทาง

             เรื่องเวลาผมก็ขอแม่ให้เลิกแค่ 2 ทุ่ม ลมจะได้กลับถึงบ้านทันเวลาเข้านอน
 ทั้งที่ตามจริงต้องเลย 4 ทุ่ม หรือพนักงานตามเวลาปกติต้องตี 4 หรือ 6 โมงเช้า
ของกิน ของสดใกล้หมดวันอายุจะให้อภิสิทธิ์พนักงาน ทว่าลมคนเดียวที่ไม่แตะ
อย่างเก่งแค่เนื้อหรือไส้กรอกไปให้หมา (ที่ผมยัดเยียดในภายหลัง)
            ผมไม่เถียงความขยัน เป็นงานเร็ว ตรงต่อเวลา รูปลักษณ์แปลกสะดุดตา
ขนาดคนซื้อของคุ้นเคยละแวกนั้นต้องเข้าออกวนกลับมาดูซ้ำ นึกว่าดาราฮ่องกงมาถ่ายเรียลลิตี้ขายของ

            ทำไมหมอกมาฉกของผมไป มันอิ๊อ๊ะกับนิสาแล้วไม่ใช่หรือ
หักลบคะแนนความชอบ 0.001 แต้ม ฮึ่ม! บีโป้งด้วย

"พรุ่งนี้ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปรับรึเปล่า เดี๋ยวโทรบอก อย่าเพิ่งหลับล่ะ"
"อ้าว!?" ผมเหวอเล็กๆ ทุกทีแค่ออกซ้ายไปยูเทริน์ที่ 2 ไกลๆ โน้นก็ถึงเซเว่นร้านผมแล้ว ไม่เคยอิดออด ทำไมครั้งนี้...
"ลุงหมายจะพาป้าแม่บ้านออกมาธุระปากซอย ดูก่อนว่าจะให้บีไปรถเมล์เองดีกว่าไหม" บอกออฟชั่นความน่าจะเป็น
"กูไปเองก็ได้ ง่ายกว่า นั่งรถต่อเดียวก็ถึง BTS" ไม่ง้อก็ได้
"น่า รอแป๊บ ถึงบ้านจะโทรบอกนะ"
"...ไปเองดีกว่า" ผมหวิวพิกล เก็ทสุภาพเกินจนจับความรู้สึกได้
"นะ รอไปพร้อมกัน"
"...ก็ได้"

            เช้าเสาร์เรียนพิเศษ 2 วิชา บ่ายว่างแต่ไม่ว่างมาเกือบเดือนแล้ว เพราะต้องกลับมาซ้อมเต้นที่โรงเรียน
ใช่...เรื่องนี้เวลาผ่านมาเกือบเดือนแล้วครับ เรื่องราวเรียบร้อยดี ความสัมพันธ์ของเราไม่มีอุปสรรค
 ผมกล้าเอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น เก็ทเข้าดูแลเทคแคร์เกือบทุกอย่าง พอๆ กับลมตามดูแลเวลาเก็ทไม่อยู่
เช่น ถ้าซ้อมกีฬา ผมจะอยู่กับลมและพวกพี่เขียวหรือรินทร์กับต้นจั๋งที่ซ้อมด้วยกัน
ถ้าติดงานสารวัตรก็จะฟรีหน่อย มีต้นจั๋ง นัย เก้ง หรือเพื่อนคนอื่นเข้าประกบ นี่ล่ะที่ชอบ
บีน้อยเข้าได้ทุกหมู่เหล่าอยู่แล้ว ไม่มีปัญหา
              ห่างจากพวกแก๊งเฟรมเก้งโดยเฉพาะเอกกับโจโจ้บ้างในบางช่วง
ด้วยยุ่งงานกิจกรรมเกือบทุกคน

             พวกนั้นซ้อมบาสกับมีเรื่องอย่างว่าที่ผมไม่ขอเข้าไปยุ่ง คุยเฮฮาเหมือนเดิมเฉพาะเรื่องภายในโรงเรียน
ข้างนอกตามใจท่าน จะไปเมา จะอุบายมุขแค่ไหนไม่ยุ่งเกี่ยว
ทุกอย่างน่าจะลงตัวตามวิถีทางของมัน
................

          กลับถึงบ้าน ยืนเหม่อเล็กๆ ในห้องตัวเอง
สงสัยว่าเพราะเหนื่อยจากความเครียดสะสม เข้าใกล้ระยะสุดท้าย อะไรๆ ถึงชวนให้น่าปรี๊ดแตกไปหมด
เอาน่า อีกนิดเดียว บอกกับตัวเอง
..................
.....................
(ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 โดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-08-2012 08:28:20

(ต่อ)
............
.................

            ผมนอนไม่หลับจนกระทั่ง 5 ทุ่ม
ยังเตร่อยู่กับพวกพี่ในร้าน แม่อยู่ที่นี่ด้วย ตรวจบัญชี เช็คของ ธุระจิปาถะกับพี่ผู้จัดการสาขา
ชื่อแม่เป็นผู้จัดการสาขาฝั่งธนบ้านพ่อครับ ที่นั่นอู้ฟู่กว่ามาก ขนาด 3 คูหา
มีมุมหนังสือ ซีดี ดีวีดี เบเกอรี่กว้างใหญ่ ของข้างในเพียบ ไม่รวมทำเลที่ตั้ง
ติดรั้วมหาวิทยาลัยใกล้ตลาด ทำเงินมากก็ต้องดูแลมาก
            ที่นี่มีห้างค้าปลีกขนาดใหญ่มาตั้งแข่ง ขายเป็นล่ำเป็นสันคือของกินเบ็ดเตล็ด
คนเข้าบ่อยช่วงห้างปิดทำการ โดยเฉพาะเวลากลางคืนจะคึกคักมากเป็นพิเศษ
ไม่ไกลจากตลาดสดเท่าไร พอไหวอยู่

"หนูบี ไปนอนได้แล้วค่า" พี่แต้วกะเทยร่างเล็กนิสัยเลิศ
"คร้าบ แต่บียังไม่ง่วงเลยพี่"
"ไม่ได้นะคะ ถึงจะแค่ซ้อมใหญ่แต่หน้าโทรมให้เห็น พี่แต้วรับไม่ได้ค้า โกสลิปปิ้ง ณ บัดนาว ไปๆๆ"
"โอเช บอกแม่ก่อน"
            พี่แต้วทำงานที่นี่มานาน ชอบบอกสอนผมแต่งตัว แต่งหน้าทำผม
แบบไหนมั่น แฟชั่นไหนอินเทรนด์เล่าข่าวไม่พลาด


           เข้าหลังร้าน กอดแม่จากข้างหลัง...
"ต๊าย ลูกฉัน จะกู้ดไนท์แล้วเหรอจ๊ะ" แม่ไม่กอดตอบครับ เอนตัวเข้าซบผม มือเปื้อนครับ จับหยิบโน่นนี่ ไม่มีบีบแก้มกอดไซ้สวยหรูหรอก
"จ้ะ ทำงานดีๆ ล่ะแม่"
"ห้ามเล่นเกมส์ ไปถึงเข้านอนทันที เข้าใจไหม"
"อูย ดุยังกะเสือ แม่ใครวะ"
"มันจะใครล่ะ เดี๋ยวเถอะเด็กคนนี้ ไปนอนได้แล้วหนู"
"คร้าบ ไปแล้ว"
          แม่ลากยาวเสียงสูงท้ายประโยค หมายความว่าเดี๋ยวนี้และทันที


           'Rrrrrrrrrr' ริงโทนเครื่องผม สะดุ้งโหยง
"นั่นแน่ จับได้ล่ะ รออยู่นี่เอง รับเร็วๆ" แม่อิ๊อ๊ะรู้ทัน
"แม่อ้า ไปล่ะ" กดรับสาย ไม่รู้ว่าแก้มใหญ่เท่าไรเพราะมันหย่ายมั่ก (^-^)
“ทีนี้ล่ะรีบเชียว เอ้อระเหยอยู่ตั้งนานนะ ลูกชายฉัน”
"...ฮัลโหล" ผมกดน้ำเสียงร่าเริงของตัวเองไม่ได้
"...บี" กับคนที่รอ
"ฮิ้ว! บอกพ่อหนุ่มอี-คลาสด้วย แค่ครึ่งชั่วโมงนะ ไม่งั้นพี่แต้วฟ้องแม่ตัวนะเออ" พี่แต้วร้องตามหลังขณะผมแจ้นถึงประตูบานเลื่อนเปิดอัตโนมัติ

"อยู่ที่ร้านเหรอ?" เสียงในสาย
"อืม...ออกมาล่ะ กำลังจะเข้าบ้าน" ผมอดกัดปากตัวเองไม่ได้ ห้ามระริกระรี้ มันโทรมาทุกวัน อย่าตื่นเต้น แค่วันนี้ดึกหน่อยเท่านั้น
"อือหึ มีคนมาส่งเปล่า?"
"เปล่า"
"กลับเข้าร้านไปเดี๋ยวนี้ ให้ใครก็ได้ไปส่ง อย่าดื้อ!" ดังลั่นหูแทบหลุด มาล่ะโหมดเดิม จอมบงการ
"ไม่ดื้อ แค่..."
"นี่อย่าบอกนะว่า จะ---"
"วิ่งงงงงงงงงง! โว้ววววววว!" ผมกู่ก้องยาว สับขาวิ่งแจ้น
            ระเบิดข้างในอกพวยพุ่งสีสันสวยงาม กล้ามเนื้อทุกส่วนปะทะกระแสลมเย็น
ความเคร่งเครียดภายในพลันระเบิดออก คงเหลือกองไฟเล็กๆ ค่อยทวีความเร่าร้อน...มากขึ้นและมากขึ้น

"555 เด็กโง่" ปลายสายสดใส
“ไม่โง่ ไม่ดื้อด้วย!”
“ให้ไว เข้าบ้านยัง”
“เดี๋ยวๆ” ผมไขกุญแจกรุ๋งกริ๋ง หอบหายใจหนักหนีบมือถือให้อีกฝ่ายรอฟัง...
          แค่ประตูเปิดผลัวะ...
“เปิดไฟในบ้านทุกดวง เดี๋ยวนี้ ทันที!”
“คร้าบ” รภป. ประจำตัว ไกลแค่ไหนเหมือนอยู่ใกล้ ใจเราชิดกัน
..............

            ตรวจสอบความเรียบร้อยตามกรรมวิธีอันเข้มงวดของท่านสารวัตรครับ
ไม่รู้จะเข้มดีเดือดไปไหน บ้านตัวเองรึไม่ใช่ อยู่ห่างกันต่างหาก

“กอดแร๊บบี้ยัง?”
“แล้ว---ฟู่!” ทิ้งตัวโครมบนเตียง ห้องนอนรกๆ มันว่าผม รู้ดีกว่ามีตาทิพย์ ในห้องมีกล้องวงจรปิดหรือไร สงสัย
“เด็กโง่แท้ๆ”
“มึงว่ากูสองครั้งแล้ว” ผมขึ้นพ่อขุน
“อ๋อเหรอ กูว่ามึงจริงง่ะ 555” มีสวน เดี๋ยวนี้ปากกล้า
           ใกล้กันมาก ความห่างน้อยลง เรื่องทะเล้นทะลึ่งก็เพิ่ม
จริงอยู่ที่ความสัมพันธ์ของเราคล้ายจะเกินเพื่อน บอกไม่ได้ว่าแบบไหน
ไม่เคยพูดจากปาก เราต่างรู้กันเองในใจ หากด้วยการวางตัวในสังคมสิ่งแวดล้อม
เด็กผู้ชายยังเป็นเด็กผู้ชายวันยันค่ำ
            ในความสุภาพบุรุษ เก็ทซ่อนลิงทะโมนมากกว่าผมหลายเท่า
ไม่ไนซ์บอยไนซ์กายอย่างที่เขาว่าซักเท่าไหร่หรอก และบีน้อยคนนี้เท่านั้นที่รู้ อิอิ

“เฮ้! พรุ่งนี้ตกลงว่า?” ผมถามเรื่องเรียนพิเศษให้เดินทางยังไง
“เจอกันป้ายรถเมล์ เราไปกันเองสองคน ลุงเอารถออกแต่เช้าเกิน จะวนกลับมารับไม่ทัน โอเคไหม”
“เยี่ยม! จะได้ไม่ต้องหิ้วขนมไปฝาก เมื่อย”
“555 ไว้ไปกินเครปที่โน่นกัน”
“โอ้วววว เยส!” นั่นล่ะที่ต้องการ
           พอมีเก็ทอยู่เคียงข้าง ทุกอย่างลื่นไหลและน่าสนุกมากมาย อดใจรอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหว

“เก็ท ตกลงสนูปปี้เป็นไร ลมเป็นไร?” ผมเปลี่ยนเรื่องคาใจ
“อ๋อ เรื่องนั้น...”
“มีอะไรกันแน่ ไม่งั้นไม่ให้...ด้วย” ผมยื่นโนติสไม้ตาย
“เฮ่ย! ได้ไง”
“เร็ว!”
“มันจะเปลี่ยนยางใหม่เท่านั้นเอง”
“แล้ว?”
“แล้วยังไม่มีตังค์ แค่นั้น จบ”
           ลมเปรยให้ฟังเรื่องนี้อยู่บ้าง บอกจะให้พวกพี่เชนช่วย เก็ทยุ่งเรื่องซ้อม
ช่วยทรายกับเต๋าเตรียมของขาย งานสารวัตรท่วมหัวอีกบาน
แต่ผมยังตะหงิดข้อคาใจ ขึ้งถึงอาการผิดปกติ ช่วงที่ผ่านมานี้ไม่มีเรื่องลมในหัวสมองเท่าใดนัก
พอผ่านแวบๆ ให้สนใจติดตามอัพเดท ทว่ากับหัวหน้าห้องขาวตี๋คนนี้กลับคืบคลาน
ครอบงำระบบเมมโมรี่จนหมดสิ้น
             สงสัยว่าผมจะรับมันเข้าเต็มหัวใจแล้วกระมัง

“เก็ท ถามจริง วันนี้เป็นไร?”
“เป็นไร ตอนไหน ไม่มีอะไร้” เสียงสูงแบบนี้ใช่ล่ะ
“ตอนกลับน่ะ หน้าเป็นตูด ไม่บอกไม่ให้แร้บบี้ด้วย!”
            รหัสลับไม่ให้กอด กลัวลุงคนขับและใครอื่นจะรู้ ‘ไปเอานั่นนี่ให้แร๊บบี้กัน’ ชวนขึ้นห้องฉิบ
ขอให้มีชื่อกระต่ายน้อยของผม ทิวากรเป็นต้องเสียแต้ม แง่ม!

“พูดจริงง่ะ” มันเสียงตื่นเต้นมาก 555 คำขู่ได้ผลแฮะ
“ที่ซู๊ด บอกมาเดี๋ยวนี้” ผมรุก
“เฮ้อ! ปิดไม่ได้จริงๆ เหรอเนี่ย”
“โฮะๆ ไม่รู้รึไง กูมีตาทิพย์ที่หน้าผากว๊อย”
“เหรอ! นี่กูคุยกับใครอยู่วะ ใช่เด็กนรกรึเปล่า 555” มีหัวเราะขำ เดี๋ยวเถอะ

“เก็ทน่า บอกเร็ว มีความลับอะไร”
“ก็ได้ ต้องแร๊บบี้ 10 ที”
“คอมโบ้เซ็ทเลยมั้ยพี่ ไม่ต้อง 10 ทีหรอก” ผมประชด
“555”
           ไม่คิดว่าเก็ทจอมกวนจะมีมุมน่ารักอย่างนี้ เราอยู่กับคนอื่นเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
 แต่ถ้าเราอยู่ลำพังสองคน ตัวโตคนนี้อ่อนโยน ไม่ดุอย่างไร้เหตุผล
เก็ทใจดีกับผมมากกว่าใครๆ กระทั่งลมยังไม่เท่า...ผมรู้สึกอย่างนั้น

“อยากรู้อ่ะ” ผมอ้อน
“อ่านะ ไม่อยากโกหกแต่ความลับไม่มีในโลกใช่ไหม”
“ใช่แล้ว”
“เพื่อคอมโบ้เซ็ต ฟังนะ อะแฮ่ม...”
“...” ผมเงียบเงี่ยหูรอฟัง
“รู้เรื่องห้ามนักกีฬามีเซ็กส์ก่อนแข่งไหม?”
“...ก็...พอรู้”
           ผมนึกในใจ แล้วมันเกี่ยวอะไร พี่ๆ ทีมบาส ม.5 พี่ภู่ พี่แมว พี่โป๊งเหน่งเป็นหลัก
 ม.4 เป็นตัวสำรอง ถึงมันกับเฟรมจะเป็นตัวเรียกแรก อยู่ในแผนการเล่นของโค้ชก็เถอะ...
ที่กว่านั้น แค่จมูกปากชนหัวเหม่งแค่นี้ไม่เรียกว่าเซ็กส์ว๊อย เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า

“นั่นล่ะ พี่ภู่สั่งห้าม เฮ้อ!” พ่นเฮ้ออย่างยาว ผมดังก้อง
“55555”
“หัวเราะไรเล่า เจ้าเด็กโง่”
“นี่อย่าบอกนะว่า 555” ผมหยุดไม่ได้
“เออดิ ไม่อยากพูดแล้ว กฎบ้าอะไรวะ แอบตีหัวพี่ภู่ดีไหมเนี่ย หรือให้พี่ยักษ์ดักฉุดกัปตันดี ได้ลงตัวจริงด้วย ดีเยี่ยมดับเบิ้ล” สบถฮึดฮัด ไม่ต้องอยู่ด้วยก็รู้ว่าคงชกใบไม้ต้นไม้กระถางตั้งระเบียงห้องนอน
“โอย ปวดท้องสัด แร้บบี้มันหัวเราะตกเตียงไปแล้ว 555” ผมก้มเก็บตุ๊กตาสีขุ่น หนูเน่าประจำตัว
“เซ็งมั่ก ฝากแร้บบี้ถีบพ่อมันหน่อยซิ”
“หนอย แร้บบี้ลูกพ่อนิสัยดีว๊อย ไม่เหมือนใครบางคนหรอก” ผม
“เซ็งๆๆๆ” มันกวน
“555 เอาน่า 7 วันเอง สู้ๆ นะคร้าบคุณกิดากร”
“ว๊อย! ใจจะขาด แค่คิด...” แล้วก็เงียบ ไม่ว่าต่อ
           ผมยิ้มแก้มแตก ความสุขจุกล้นเต็มอก
ไม่บอกสถานะ ไม่ตั้งสเตตัสใดๆ ขอเก็บความสุขนี้ไว้ ณ วันเวลานี้ก็พอ

“เก็ท...”
“ครับ...”
“จะบอกว่า”
“เอ่อ...เดี๋ยวนะ พี่กายมา”
          เสียงเคาะประตูก่อนเปิด รู้ว่าพี่ชายสุดหล่อทางนั้นเข้าพื้นที่ห้องนอน
ไม่เคยเจอตัวจริง พี่ชายเรียนไกล ซ้อมบาสหนักเหมือนกัน ดูรูปผ่านแมกกาซีน
หล่อสะอาดเนี๊ยบกว่าตัวร้ายข้างกายผมเยอะ

"โอเค ว่า?" ปลายสายบอกโล่ง
“จะบอกว่า...คิดถึงนะ” ผม
“อืม เหมือนกัน หึหึ”
“กูดไนท์ เจอกันพรุ่งนี้ คร้าบผ้ม!” ผมตะเบ๊ะแก้เขิน
“เจอกันพรุ่งนี้ครับ...กูดไนท์”

            กดตัดสาย ร้องฮิ้วดังก้องกับหมอน กอดซุกตุ๊กตากระต่ายตัวเก่ง
บีบบังคับใจเต้นแรงที่หน้าอกให้หลับไปพร้อมกับฝันดี


************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 05-08-2012 08:36:47

บีน้อยเป็นพระเอกจริงดิไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย o22

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 05-08-2012 10:05:04

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :m3:
น้องบีน้องเก็ทน่ารักมั่กๆ
 :-[
อารมณ์เด็กน้อยที่เราห่างหายไปนานแล้ว
ช่วงนี้ในเล้ามีแต่ผู้ใหญ่ๆทั้งนั้น
ได้น้องบีมาช่วยให้คนอ่านกระชุ่มกระชวย
เหมือนโดนหนุ่มน้อยมาจีบซะเอง
 :laugh:

น้องลมของพี่รับบทยักษ์....

เอาเข้าจริงๆอาจจะเหมาะก็ได้นะลูกนะ
เพราะเวลาที่หนูนอนไม่พอ
ก็ออกยักษ์ใส่คนรอบข้างออกบ่อยไป เนอะๆ
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-08-2012 10:09:52

สงสัยจังว่าลมเครียดเรื่องอะไรน้อ  :really2:

บีน้อยของเก็ทนี่ชักอาการออกแล้วน้า  :impress2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 05-08-2012 10:38:58

น่ารักมากกก บีน้อยแอทแทค 

ตอนอ่านลมเหนือ มีความรู้สึกว่ามันฟุ้งไปด้วยฟีโรโมน (อวยลมเหนือ) และรัศมีแรงของเหยี่ยวขาวชัด
แต่พอเป็นบีน้อย รู้สึกมันสดใส มีสีสัน รู้อะไรไม่หมด ค่อยๆ โผล่มาทีละน้อยตามคาแรคเตอร์ของบี
เหมือนค่อย ๆ บอกเราทีละนิดเพราะความเดวิลเล็ก ๆ ของเจ้าตัว  บีต้องน่ารักมาก  ๆแน่ ๆ
เพราะใครต่อใครพอใจจะโอ๋และดูแล นี่ถ้าไม่มีผู้คุมกฎสุดหล่อและกว้างขวางดูแลอยู่
และลมเหนือประกบซ้ำ ชีวิตบีน้อยคงวุ่นวายไม่หยอกเลย 

เวลาบีน้อยอยู่กับเพื่อน กับพี่ ๆ หรือกับลม บีน้อยเหมือนเด็กซน ๆ แสบเล็ก ๆ แต่น่าหยิก
แต่พอบีน้อยอยู่กับเก็ท  บีน้อยกลับเหมือนเด็กเอาแต่ใจและขี้อ้อนในคนคนเดียวกัน
เวลาบีน้อยคุยกับเก็ทแทนตัวว่ากูกับมึง ตอนแรกเรารู้สึกขัดหู เพราะในภาพสำหรับเรา บีเป็นเด็กน่ารัก ไม่ค่อยเหมาะกับคำนี้
แต่พออ่านไป ถึงจะใช้กูกับเก็ท แต่ก็ดูไม่เหมือนใช้กับคนอื่น และที่สำคัญ น่ารักแค่ไหน บีก็เป็นเด็กผู้ชายตามวัยนี่เนอะ

"แร็บบี้" กรี๊ดดดด โค้ดลับ

ปล. เก็ท ถึงเค้าจะสั่งห้าม ก็ใ่ช่ว่าปกติมีนิ?? ได้ข่าวว่ากอด จุ๊บ ก็ความสุขสำลักแทบจุกอกแล้ว
และถ้าจำไม่ผิด  เก็ทไปใช้ืขั้นสุดท้ายตอนที่ลมเหนืออยู่กับเหยี่ยวขาวแล้วนี่ นั่นก็แสดงว่ามหาวิทยาลัย
เก็ทไนซ์กายมากค่ะ  ^  ^  อ่านแล้วสนุกมาก  อยากอ่านไปจนถึงบีน้อยกับเก็ทตอนมหาวิทยาลัย
โดยเฉพาะตอนลมเริ่มมีเหยี่ยวขาว อยากรู้ความรู้สึกบีน้อยกับเก็ท ต้องสนุกมาก ๆ แน่ ๆ เลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 05-08-2012 10:52:53

บีน่ารักเวอร์

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 05-08-2012 11:04:23

เด็กน้อยจีบกันน่ารักมากๆๆๆ :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 05-08-2012 11:22:57

 :กอด1:
บีน้อย เดวิลน้อยยยยย
เวลาเก็ทบีคุยกันจีบกัน มันเป็นธรรมชาติดีเนอะ
เหมือนเด็กผู้ชายทโมนๆทั่วไป สนุกสนาน ร่าเริงมาก
:pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 05-08-2012 11:41:42

บีน้อยจะน่ารัก
ไปถึงไหน :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 05-08-2012 12:13:11

แร๊บบี้ โค๊ดลับของตี๋เก็ทเขาล่ะ
น่ารักน่าหยิกแท้ๆเชียว
หล่อเก็ทจะให้บีน้อย เต้นโชว์นมรึป่าวน้อ ฮ่ะๆ
แต่ป๋าเค้าใจจริงๆ
สั่งทำพวงกุญแจกะไม่ให้บีน้อยทำให้คนอื่นเลยนะ
ตี๋เก็ท ไอ้เด็กขี้หวงงงง

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 05-08-2012 14:24:33

นึกว่าอะไร เก็ทกลัวหอมหัวเหม่งแล้วอดใจไ่ม่ไหวใช่มะ 555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 05-08-2012 15:34:58

อยากรู้เรื่องลมจัง
บีน้อยก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 05-08-2012 16:57:01

เค้าชอบตอนนี้อ่ะ
โดยเฉพาะบทบรรยายของคนเขียน ช่างเปรียบเทียบเปรียบเปรยจริงแท้

พี่เก็ทเป็นปลิงดูดกอด 555
แถมเป็นรปภ. ประจำตัว แสนห่วงใย ... ปลื้ม :-[

ส่วนลม จริงๆ แล้วชอบฝึกหัดใครๆ ใกล้ตัว ชิมิ
หัดพี่เหยี่ยวให้เชื่องงี้ ตอนนี้หัดบีให้เป็นเดวิลตัวน้อยอีก โฮะ โฮะ o13

ส่วนบี เค้าว่าจริงๆ บีนี่แหละหื่นว่าเก็ท
เดี๋ยวก้อว่านมไม่พุ่ง ทว่ารำไรชวนเสียตัว
เห็นเก็ทเหงื่อท่วม ยังบอกได้ว่ามันวาว ฮิ้ว!

กรี๊ดกับขนนกสีขาว ขนพี่เหยี่ยว?  o22

แอบพอใจที่บีเกลียดหมอกเหมือนเค้าเลย 555
ไม่อยากให้ลมไปทำงานด้วยเลย
จะฟ้องพี่เหยี่ยว :z3:

แร๊บบี้คนเขียนค่า :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 05-08-2012 18:36:37

คุยกันกระจุ๋งกระจิ๋งนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 05-08-2012 19:09:59

น่ารักจริงบีน้อย มีโค๊ดลับระหว่างกันด้วย
เพิ่งรู้ว่าลมเป็นคนอยู่เบื้องหลังที่ทำให้
บีน้อยกลายเป็นเดวิลน้อย สามารถค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-08-2012 20:36:14

อยู่กับบีไม่มีเบื่อเลย
ไม่เข้าใจที่พี่ภู่ห้ามเซ็กซ์ แล้วเก็ทไปทำอย่างนั้นเมื่อไหร่กัน ฮึ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-08-2012 00:03:54

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-08-2012 09:17:27

ถึงไม่ได้ห้าม  ก็ใช่ว่าเก็ทจะได้กินนะ  อิอิ  :m20:

ส่วนน้องลมนี่  ออร่าวิ๊งสุดๆ  อยากรู้ว่ารอดจากหมอกไปได้ไงเนี่ย  หมอกตามเทียวไล้เทียวขื่อสุดๆอ่ะ
แต่อิพี่นก  มาแว๊บเดียว  ดันสอยไปกินเฉยเลยซะงั้น  จะว่าเก่งหรือหื่นไม่ดูตาม้าตาเรือดีเนี่ย  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 06-08-2012 11:09:42

่ง่วงมาก

ขี้เกียจทำงาน

แอบมารอบีน้อยดีกว่า  :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 06-08-2012 11:25:08

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 06-08-2012 21:50:18

หุ หุ ..แว่ว ๆ ว่าใครนะจะปั่นจิ้งหรีดทิวากรให้หัวหมุน..
แต่เท่าที่ปรากฏสายตาชาวโลก ณ บัดนาวววคือ...
เดวิลตัวจ้อยหลอกล่อดาวลูกไก่ซะเสียศูนย์..เชื่อแล้วว่าบีน้อยน่ะพระเอก  :laugh:
อืมมม...เข้าใจแระ...กิดากรเค้าคิดว่าจุ๊บเหม่งก็เป็นเซ็กส์ (จุ๊บทีไรขึ้นทุกที)...
บีน้อยก็เลยลอยลำ..ชิว ๆ ยันมหาลัย..รอดพ้นจอมหื่นนนไปได้
เด็กน้อยของเดวิลBEE....น่าเอ็นดู๊ซะจริง ๆ   :เฮ้อ:

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 19 เริ่มโดนจริงๆ และโทรศัพท์ (5-8-2012) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 06-08-2012 21:54:04

 :z3: :z3: :z3: อยากไปเที่ยวงานที่โรงเรียนนี้จังเลย
อยากดูโขนทศกัณฐ์เทวดา กะ พระรามหน้าหวาน อยากดูเต้นของบีน้อย อยากได้พวงกุญแจเรซิน  :z3:
เขียนได้เห็นภาพมากๆๆๆๆๆเลย  o13
 
มีคู่จิ้นมาอีกคู่แล่ะ รินทร์กะพี่เหลิม อยากขอตอนพิเศษของคู่นี้  :กอด1: กับคู่ต้นจั๋งพี่มอสหน่อยนะคะ  :pig4:

+1  :กอด1: :กอด1:

ปล.แอบใจเต้นแรงไปกับบีน้อย  :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-08-2012 09:29:08

---nutty2554 โทษที ลืมบอกไปว่าจะไม่เข้าอัพวันจันทร์
                 ลงวันอาทิตย์เสร็จก็ตัวเป็นขน 1 วัน
                 ข้ามไปเจอวันสีชมพูแบ๊วๆ ขอบีเลย
                 ขอบคุณที่เข้ามารอ เพราะเก็ทก็รอจอคนอ่านเหมือนกัน
                 ใช้บีน้อยกดบวกอย่างสดใส (พร้อมกรี๊ดเสียงใสแจ๋วแหวว) คืนกลับให้ไว อุอุ^^

****************
My sassy, don’t let it B!
ตอน 20 คอนซัลท์
get’s


"...กูดไนท์" ฟังตัวเองส่งผ่านมือถือ ให้อีกฝ่ายวางสาย
          ปลายเสียงสดใสยังค้างในความรู้สึก

          ทอดมองต้นกล้วยไม้กอเล็กจิ๋วสุดระเบียง ช่อดอกเพิ่งแทงก้าน
ติ่งตูมเล็กๆ เกาะพราวติดปลาย ไม่ได้ต้นอวบใหญ่มากมาย
ใบเล็กกระจิดริดพ้นกอ กว่าสัปดาห์ถึงจะบานสะพรั่งให้เห็น
           ห้อยติดผนังรวมกลุ่มอยู่กับแผงเฟิร์นเขียวก้อนใหญ่ไม่ได้สนใจ
ไม่อยู่ในสายตานานปี เพิ่งได้มองเห็นจริงจังก็วันนี้
          เบนสายตากลับเข้าไปในห้อง พี่ชายแสนดีทรุดนั่งเก้าอี้หน้าคอม มีเรื่องคุยกัน
ผมเข้าห้อง ความหนักอึ้งที่บ่าถ่วงน้ำหนักลงถึงปลายเท้าให้ก้าวลำบาก
หนักเอื่อยเกินใจรับ

        นึกย้อนเหตุการณ์หลังเลิกเรียน เมื่อ 7 ชั่วโมงที่แล้ว ลมเพื่อนรัก...ด่านแรก
'แม่มึงเรียกกูเข้าไปคุย…เมื่อเที่ยง'
'เรื่อง?' ผมพอรับรู้ หากไหววูบในอกอย่างช่วยไม่ได้
'เด็กน้อย...'
         ชะงักเท้าหน้าฟิกเกียร์ ร่างเย็นยะเยือกเฉียบพลันทั้งที่เหงื่อซกจากการซ้อม
ความร้อนรุ่มจากเล่นบาสขณะนั้นแปรเปลี่ยนเป็นเกล็ดน้ำแข็งเกาะผิวดีๆ นี่เอง
ปล่อยเพื่อนเล่าคร่าวๆ โดยสังเขปว่าแม่สอบถามเรื่องเพื่อนคนใหม่ ตัวเล็กขาวใสชื่อบี
สนิทกันแค่ไหน เข้าหากันได้อย่างไร ทำไมรับส่งถึงบ้านแล้วก็อีกหลายข้อ
‘กูตอบเท่าที่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก’ เพื่อนสรุปหลังขยายรีพอร์ท
‘อืม…’ รู้ว่าลมช่วยปกป้องเต็มร้อย มิตรภาพและความไว้ใจมั่นคง

         พายุพลุ่งพล่านในอกค่อยอุ่นขึ้นด้วยประโยคนี้...
'เก็ท...กูอยู่ข้างมึงนะเว้ย' ลมประจันหน้า เอื้อมจับบ่าสองข้าง
        แรงบีบคลายความกลัดกลุ้มคล้ายเบาบาง พอให้เป่าปากยาวระบายออก
นั่น...เห็นเค้าพายุลูกแรกของความยุ่งยาก
...................

          ลูกสองตามติด...แค่เข้าบ้านแม่ก็รออยู่แล้ว พ่ออยู่ต่างประเทศไม่ได้กลับเข้ามาด้วย
วางของแล้วรับฟัง ฟังและฟัง ตั้งแต่เรื่องการวางตัวถึงข่าวเกย์ที่มากระทบ
สั่งสอนเชิงตบปรับให้อยู่ในเส้นทางเหมือนที่เคยรับฟังมาทุกคราวครั้ง
          ก่อนมีคำถาม...
"แล้วเพื่อนใหม่ของลูก คนที่ให้รถเรารับไปกลับด้วยน่ะใคร?"
"บีเป็นเพื่อนในห้องครับ"
"เพื่อนแบบไหน?"
"เด็กใหม่ยังไม่รู้อะไร แล้วก็รับจ๊อบดึก บ้านเป็นเซเว่น เก็ทเลยดูเป็นพิเศษหน่อยครับ"
         ไม่ได้ตอบตรงถึงความสัมพันธ์ว่าเพื่อนแบบไหน
อ้อมเชิงอธิบายถึงสาเหตุเข้าพัวพัน อ้างยังไม่รู้กฎและเรื่องทำงานนอกเวลา
สารวัตรนักเรียนใส่ใจเข้มงวดต่อหน้าที่ โดยเฉพาะเพื่อนในห้องไม่ควรปล่อยให้ทำผิด
        เลี่ยงไม่บอกว่าโดนแกล้ง เป็นคนพิเศษไม่ใช่แค่ดูพิเศษ
ปั่นป่วนในใจลูกคนนี้ให้ว้าวุ่นไม่เป็นตัวของตัวเอง
ที่สำคัญกล้าทำอะไรบ้าๆ อย่างไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้
แอบดึงขึ้นห้องแล้วกอดฟัดเด็กผู้ชาย พระเจ้าจ๊อด!!!

"งั้นข่าวบ้าๆ พวกนั้น..." แม่ถอนหายใจหลังอบรมเรื่องนานัปประการหลายสถาน
        เรื่องเก่ามาเล่าใหม่ย้อนซ้ำครั้งนับไม่ถ้วน
"ฮ้า! อยู่ถึงบาหลี แม่ได้ข่าวพวกนี้ด้วยเหรอ รู้งี้น่าเอาให้เยอะกว่านี้ดีกว่า" ผมแปลงเป็นเรื่องสนุก
"นี่ เก็ท!"
"โอ๋ย แม่ครับ ถ้ามีข่าวลูกชายแม่เป็นเกย์กับเพื่อนทุกคนแบบนี้ แล้วทำให้พ่อกับแม่กลับมาอยู่บ้านได้นะ เก็ทจะยอมเป็นข่าวทุกวันเลยเอ้า!" ผมเฉไฉเล่นมุก เข้ากอดอ้อนคุณผู้หญิง พรสวรรค์พิเศษลูกคนเล็ก
"เรานี่น้า คิดอะไรเป็นเด็กไม่รู้จักโต" ยอมความ ตบหลังผมแรงๆ ไปมา
        หัวเราะส่ายหน้าระอาปนขำ เรื่องร้ายจางหายไป

"แม่อย่าใส่ใจเลยครับ ตอนกับลมแรกๆ ก็หนักกว่านี้ เรายังผ่านมาได้" ผมอ้างอดีต
"กับลมแม่ไม่ว่า แต่บี...ไม่รู้สิ เราต่างหากที่ทำแม่กลุ้มใจรู้ตัวไหม" สีหน้าแม่กังวลจนผมกระอักกระอ่วน โดนเทศน์หลายดอกเรื่องการวางตัว เป็นลูกที่ดี มีความรับผิดชอบ ดูแบบอย่างอย่างพี่กาย...เข้าโค้งสุดท้ายล่ะ
“คร้าบแม่ เก็ทขอโทษ” ก้มไหว้กับอกแล้วกอดแขน
“เราก็นะ เป็นเด็กไม่ร็จักโตซะที” แม่ตบหลัง
"แม่ครับ บีเป็นเพื่อนจริงๆ ถ้ามีอะไรไม่ดี เก็ทบอกแม่ก่อนใครแน่นอนครับ"

         ย้ำความมั่นใจ รอตัวเองเสถียรตั้งมั่นแล้วจะบอกความจริงแน่นอน
ตอนนี้ไม่ชัวร์ตัวเองเหมือนกัน สับสนเหมือนไม่ใช่ตัวเอง

"ไม่รู้สิ กับเพื่อนลูกคนนี้แม่...แม่บอกไม่ถูก"
          เซ้นส์คนเป็นแม่ช่างล้ำลึกและวิเศษเหลือหลาย เลือดในกายเกือบแข็งเป็นหิน
ถ้ารู้ว่าลูกชายคนนี้ของแม่เป็นฝ่ายคิดลึก คิดชั่วกับเขาก่อน ชีวิตกิดากรคงดูไม่จืด

"แม่ครับ แม่เชื่อใจเก็ทนะครับ" ผมหยอดวาทะเด็ด
        อย่างที่ลมสปอย์มาก่อน...
'กูบอกแม่มึง...เพื่อนลูกจะดีชั่วแค่ไหนแต่เก็ทเข้มแข็ง เป็นตัวของเอง และที่ผ่านมา คุณแม่น่าจะเชื่อใจเก็ทได้มากกว่าใครนะครับ'
         อูย ปากเป็นเอกของเทพสีขาว บางครั้งผมยังคิดว่ามันคือผู้ใหญ่ในร่างเด็ก ม.4
นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลามาเป็นเพื่อนผม
.........

"ผมดูน้องอยู่ครับ แม่ไม่ต้องห่วงหรอก" พี่กายที่นั่งฟังอยู่ห่างๆ เข้าเสริมทัพ
"เราก็อีกคนกาย ให้ท้ายน้อง" แม่หน้าเมื่อยแต่ยิ้มไม่หุบ อ้าแขนโอบพี่กาย
        กอสซิปพี่ชายผมก็ใช่ย่อย นายแบบไนซ์กายของวงการเซเลปมีข่าวซุบซิบตลอด

"นั่นไง ทีพี่กายเป็นข่าวกับดาราคนนั้นคนนี้แม่ไม่เห็นกลับมาแบบนี้มั่ง แสดงว่าเป็นความดีความชอบของเก็ทใช่ไหม"
"555 พูดแบบนี้อยากได้อะไรล่ะซิ" พี่กายใจดีข้ามมาโคลงศีรษะผม
"ดูก่อน เก็ทว่าจะเป็นป๋าพาเพื่อนไปเลี้ยง เอาบีไปด้วยนะครับแม่" ผมระริกระรี้เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส
"ฮิฮิ เซี้ยวจริงๆ ลูกคนนี้ นี่แม่เพิ่งดุไปหมาดๆ ไม่ใช่หรือ" แม่เปลี่ยนสดใส

"น่านะครับ แม่ครับ จะได้เห็นหน้าบีด้วยไง รู้จักกันไว้ นะๆๆๆ" ผมเขย่าแขนคนแก่
“โอ้โห! เซี้ยวเกินใคร ที่พูดไปฟังแม่บ้างไหมนี่เรา”
“ฟังคร้าบ บีหยั่งงี้เลยแม่ เดี๋ยวพาไปดูที่เซเว่นก็ได้ แม่เห็นบีแล้วจะไม่พูดแบบนี้หรอกครับ เก็ทรับรอง” ผมยกนิ้วโป้งยกเป็นที่หนึ่งสุดยอด
"ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ดูๆ ช่วยเหลือเป็นเพื่อนกันแม่ไม่ห้าม แต่ไม่เอาเรื่องนี้มาล้อเล่นเข้าใจไหม หรือจะให้แม่ดุอีกรอบ" ตีต้นแขนและรอยยิ้มกว้าง
          กลับเป็นแม่ที่น่ารักของเราสองคนพี่น้อง ^^

"ไม่ได้ล้อเล่นครับ เก็ทเอาจริง"
"เก็ท..." พี่กายเสียงต่ำ ตักเตือน
"เก็ทอยากให้แม่สบายใจ ไม่ต้องห่วง เก็ทดูแลตัวเองได้ กระผมกิ-ดา-กร โตเป็นผู้ใหญ่แล้วครับ โฮ่!" โชว์เบ่งกล้ามแมนอวด
"555"
"เรานี่น้า" แม่และพี่กายหัวร่อขำ

             อย่างที่ลมเพื่อนเลิฟว่าไว้ไม่ผิด 'ผู้ใหญ่ก็รอให้เด็กอย่างเราเป็นฝ่ายบอกเขาเหมือนกัน ว่าเด็กอย่างเราคิดอย่างไหน เลือกอะไร พอชัดๆ เดี๋ยวทางนั้นก็คอยบอก คอยสอนเราเองนั่นล่ะ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก'
สมคำร่ำลือ ผู้ใหญ่ เด็กและสุนัขเป็นเสร็จเทพลมเหนือ

"แล้ว...ถ้าเกิดเก็ทเป็นเกย์จริงๆ อย่างที่เขาว่าล่ะครับแม่" รอจังหวะเหมาะค่อยถามความนัย
"ก็...ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่จะว่าอะไรได้" ลูบใบหน้าผม เพ่งพิศมองละเอียด
       เห็นความรักท่วมท้นในแววตาผู้ให้กำเนิด
"ไม่ว่าจริงๆ เหรอครับ" ผมระรื่น
"ขอให้ลูกมีความสุข จะเป็นบ้าเป็นบออะไรก็สุดแล้วแต่ แค่เป็นคนดี ไม่เอาเปรียบใคร อ้อ สุภาพบุรุษเหมือนพี่กายเข้าไว้หน่อยก็ดีนะ ทะโมนเหลือเกิน"
"เยอะชะมัด กี่ข้อแล้วพี่กาย"
"นี่ๆ ยังเล่นไม่เลิก ลูกคนนี้" แม่ยิ้มไม่หุบ ขณะผมกอดเอวไม่ปล่อย
.........

"...เก็ทรักแม่นะครับ" อ้อนซุกกับอก ไม้ตายสุดท้ายปิดจบการอบรม
"...แม่ก็รักลูกจ๊ะ" กอดตอบผมแน่น
"เห็นไหมพี่กาย แม่รักเก็ท" หอมแก้มอ้อนแม่ก่อนย้อนพี่ชาย
"555 ว่าไหมล่ะ ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้าง ตามใจไอ้เสือมากไปแล้วนะครับแม่"
"โอ๋ย แม่! ช่วยเก็ทที" ผมโอด พี่เบิ๊ดศรีษะหยอกเล่นแรง
"555 ลูกชายฉัน"
"กอดๆๆๆๆ" แกล้งโอ๋โยกแรงๆ ให้คุณผู้หญิงของบ้านหัวเราะร่วน พี่กายเข้ากอดอีกข้าง

             อาหารเย็นวันนี้บรรยากาศเหมือนจะดี หากฝืดฝืนเล็กน้อยสำหรับผม
รู้ดีแก่ใจว่าปกปิดความลับลึกๆ กับแม่ ความรู้สึกพิเศษกับบีโดดเด่นแซงหน้าใครๆ
            ขอโทษนะครับ ไว้เก็ทแน่ใจในตัวเองเมื่อไรว่าไม่ทำให้แม่เสียใจ
ถึงเวลานั้น...แม่จะเป็นคนแรกที่เก็ทนึกถึง
...............
...................

        ในห้อง
"พี่กาย..." ผมเริ่มขณะเข้านั่งบนเตียงตัวเอง
"ไม่เป็นไรใช่ไหม" พี่ตามมาปลอบเหมือนทุกคราว
"ครับ ผมชิลอยู่แล้ว พี่กายไม่ต้องห่วงหรอก"
          หนักอึ้งไม่หาย หน่วงในใจเพราะไม่บอกความจริงทั้งหมด
อยากหาคำตอบกับตัวเอง ไม่อยากถูกกดทับด้วยความรักความผูกพันของแม่
จนอาจทำให้ท่านเสียใจไปมากกว่านี้

"แม่พูดเพราะเป็นห่วง เก็ทไม่เคยยุ่งกับใครมากเท่านี้มาก่อน พาเข้าบ้าน ส่งกลับบ้านด้วยนี่"
"ครับ..." ผมรับ กับไอ้ลมก็ไม่ถึงขนาดนี้ ดูท่าความแตกเพราะทำตัวเองแท้ๆ
"นั่นล่ะ พี่ไม่พูดดีกว่า แค่บนโต๊ะก็หูชาพอแล้วเรา"
"555"
           พี่ส่ายหน้า ผมหัวเราะออก โดนด้วยกันหมดพี่ชายน้องชาย
หลายข้อมากกว่า แม่ฟื้นฝอยกอสซิปในวงการจนเกือบลืมเรื่องเด็กน้อยไปเลย
ดีที่จำชื่อบีได้ ท่าทางสายข่าวของแม่จะแรงพอตัว อาจารย์รุ่นใหญ่ในโรงเรียนก็ศิษย์เก่า
เพื่อนรุ่นเดียวแม่ทั้งนั้น ตาสัปรดพร้อมกาคาบข่าวชั้นดี

"เก็ทกลัวแม่กับพ่อคิดมากครับ นี่ถึงขนาดบินกลับมาก่อนอีก" ผมบอกอย่างที่กังวล
"พี่ว่าแม่กลับมาตามปกตินะ ช่วยดูงานโรงเรียนเก็ทด้วยไม่ใช่หรือ วันพุธพ่อก็กลับมาอีกคน เตรียมไปดูไอ้เสือแข่ง หึหึ" พี่กายใจดีมาก
       จนบางครั้งผมว่ามากกว่าแม่กับพ่อรวมกัน

"อ้อ งานโรงเรียนศุกร์นี้พี่กายไปด้วยมั้ย?" ผมเปลี่ยนเรื่อง
"พี่มีประชุมสภานักเรียน ส่งมอบอำนาจพวก ม.5 ประมาณนั้น ตอนเช้าไม่ได้ แต่หลังบ่าย 4 น่าจะไหว"
"โอ๋ย กว่าจะมาถึงก็ 6 โมงเย็นน่ะสิ เก็ทมีแข่งบ่าย 2 บ่าย 3 งี้ก็ไม่ทันซิครับ"
"555 เอาน่า ทันกินข้าวเย็นไง ให้พ่อกับแม่ไปเชียร์แทน สู้ๆ" พี่ยกกำปั้นเข้าชน

"ถ้าชนะมีรางวัลให้เปล่าเนี่ย?" ผมตื่นเต้น
“555 สเต็กยกทีมดีไหม?”
“โอเช! เก็ทจะได้บอกพวกพี่เค้าให้”
“ตามนั้น...แล้วห้องเราทำอะไร ขายพวงกุญแจอย่างเดียว?” พี่เปลี่ยนเรื่อง
         ผมโชว์สร้อยห้อยกระเป๋าอวดเมื่อครู่หลังจบกัณฑ์เทศน์ครับ
แม่ท่าทางสนใจมากจะขอแบบไปทำโมเดลสินค้าพรีเมี่ยม

“ว่าจะขายยาคูลท์กับน้ำส้มคั้นด้วย ทรายกับเพื่อนผู้หญิงหามาเพิ่ม วางถังแช่ข้างห้อง 2 พวกนั้นแต่งเมดคาเฟ่ ขายน้ำปั่นกับไอติมตัดโบราณ”
"น่าสนๆ หึหึ" พี่กายอารมณ์ดี พลอยสนุกคึกคักตาม
"พวกไอ้หมอกแต่งคอสเพลย์เมดแมวคาเฟ่ วันก่อนโชว์ผ้ากันเปื้อนลูกไม้ระบายพริ้วๆ หยั่งฮา 555"
"หมอกเล่นฟุตบอลน่ะนะ?"
"ครับ ไว้เก็ทถ่ายวีดีโอมาให้ดู"
"พี่คิดภาพไม่ออกเลยแฮะ 555"

         ทั้งบ้านรู้จักเพื่อนเกือบยกห้อง หลายคนอยู่ร่วมห้องตั้งแต่ ม.ต้น
แม่ติดต่อประสานงานศิษย์เก่า บรรดาผู้ปกครองรู้จักกันดี รวมทั้งคู่ค้าทางธุรกิจหลัก
คือบ้านหมอกและบ้านเฟรม และรู้จักพี่กายจากจ๊อบนายแบบ
          เพิ่งฉุกคิดได้ว่าพี่กายกับลมไม่เคยเจอหน้ากันเลย
ขนาดพี่เข้าไปเลี้ยงแก๊งบาสเกตบอล ลมคนเดียวที่มักมีเหตุติดธุระให้คลาดกันตลอด
ไม่แน่ว่าวันงานอาจได้พบกัน

            เราพี่น้องคุยข้ออื่นแฮปปี้ปิดจบก็จริง ทว่าความกังวลเล็กๆ แล่นริ้วอยู่ข้างใน
             จะเดินหน้าหรือถอยหลัง
              จะแยกซ้ายหรือขวา
              จะหัวหรือก้อยออกหน้าไหน
ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงจนเกินห้าม อยากบอกอยากตะโกน

           ทำไมไม่ปิ๊งผู้หญิงสักคนให้สิ้นเรื่องไปวะ ใบหน้าเล็กๆ ขาวใสรบกวน
ดึงเกมเอาเรื่องสนุกปากที่พี่โป๊งเหน่งแซวพี่ภู่เล่นในทีมเรื่องงดเซ็กส์มาใช้อำพราง
ด้วยรู้ใจตัวว่าทำไม่ได้ อย่างน้อยบอกทางนั้นให้ช่วยห่างจะได้ยั้งตัวเองไปในตัว

          ขอโทษนะครับคนดี ขอเวลาคิดซักเดี๋ยว
เอาน่าเก็ท ค่อยเป็นค่อยไป...บอกกับตัวเอง
.....................
.......................

          (ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-08-2012 09:30:02

(ต่อ)
.........
..............

   วันจันทร์หลังเลิกเรียน สแตนด์ข้างสนามฟุตบอล บียังยุ่งซ้อมหนักบนอาคาร
ผมได้ฤกษ์คุยกับที่ปรึกษาคนเก่ง
“ลม กูถามหน่อยดิ” ผม
“ว่า?” ลม
“มึงโดนพายุเกย์พัดกระหน่ำซัมเมอร์ซอล ทำไมยังเฉยอยู่ได้วะ”
“คำถามนี้ท่านกิดากรได้ถามเป็นรอบที่สามล้านแปดแสน สามหมื่นหนึ่งพันและอีกสอง อ้อ! รวมวันนี้เป็นสาม ตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันมา เท่าที่กระผมจำได้นะขอรับ” ยังจะเล่นลิ้น

“เฮ่ยยยย! กูกลุ้ม” ผมถอนใจยาวเฟื้อย
“กลุ้มเรื่องแม่มึงเรียกกูไปถามเมื่อวันก่อน เรื่องมึงโดนแม่กำชับตอนเย็น จงเป็นลูกผู้ชายตัวจริงนะลูกเก็ทของแม่ อะไรเทือกนั้นน่ะเหรอ”
“หอก! รู้ไปหมด” ผมสบถ ปรายตามองสนามฟุตบอล ปาดเหงื่อจากลำคอ
          กระพือชุดบาสชื้นสัมผัสสายลมอ่อนเบาให้คลายองศา
“เอาน่า ไม่อยากฟังมึงถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย มีอะไรว่ามา” ลมแขนพาดคอโยกไปมาเบาๆ
ได้ยินเสียงซัดตูมในสนาม ไอ้หมอกเตะบอลอัดใครสักคนเข้าให้
           เสียงร้องจ๊ากไกลๆ ‘เป็นเชรี่ยไรวะ ของขึ้นรึไง!?’ ซึ่งคนนั้นก็คือข่าง ซุปเปอร์ซับ
(-.-) (ข่างอีกแล้วครับท่าน)

             ผมเหลือบมองเหม่อๆ ไม่ได้ตั้งใจสนใจ...
“...กูถอยดีกว่าไหมวะ” บอกถึงความในอย่างลึก
“ถอย?”
“...” เงียบ ก้มมองนิ้วมือตัวเอง
“ฟู่! งั้นถอย กิดากรถอย...ตามนั้นจบเกม พอกันที ไม่ต้องพูดกัน ปะ! กลับบ้าน” ลมจะละจาก
“เฮ้ย! ง่ายๆ งี้น่ะ มึงไม่ฟังกูก่อน” เหวอสิ วัยรุ่นใจร้อน
"ก็ไม่เล่าซะที กูจะขึ้นซ้อมละ"

            ทศกัณฐ์หนีถีบฉากมาครับ เกย์ควีนกล้ามปูแมนจากพัทยาเพื่อนพี่นกแอ้ท่าทางชอบมัน
หาเรื่องหรือเรื่องมาหายังไงไม่ทราบได้ รู้ๆ อยู่ว่าเจ้าชายน้ำแข็งเย็นชาไม่เคยไว้หน้า
 สัปดาห์ที่แล้วยันเพื่อนผมติดผนังเป็นจิ้งจกโดนประตูหนีบ
             ลมเดินขาถ่างคลำเอวป้อยให้ผมกับบีประคองอยู่ 2-3 วัน
เก้ง ข่างกระทั่งเจนี่ล้อว่าถูกแทงข้างหลังมาใช่ไหม ไอ้เพื่อนวอกไม่รับไม่ปฏิเสธ
ชูสองนิ้วยิ้มกว้างตีคิ้วดิกๆ ซ้ำซบบ่าคลอเคลียผมกวนโอ๊ยคืนให้...
            บีหัวเราะกลิ้ง กลายเป็นทรายกับเก้งช่วยเตรียมถุงเจลร้อนถุงเย็นประคบช่วยมันเฉย
หัวหน้าห้องเช่นผมงุนงงอย่างมากถึงมากที่สุด

             คำพูดตัดรอนตรงเป้าเกินคน ซื่อสัตย์กับตัวเกินเหตุ
นิสัยที่ผมหมั่นไส้และชื่นชมพร้อมๆ กัน
           ...ทำไมทำไม่ได้อย่างมันก็ไม่รู้...
           ...ทำไมเราไม่เด็ดเดี่ยวพอ... ได้แต่ถอนหายใจ

“เอ่อ...ไม่รู้จะพูดไงดี” ผมลังเลร้อยแปด
"ก็ไม่ต้องพูด กูถามมึงตอบละกัน"
"ไรวะ?" ผมงง
"ศุกร์เมื่อกี้ พอแม่มึงพอให้ถอยเถอะลูกรักของแม่ ตอนนั้นมึงคิดอะไร?"
"กูก็แวบๆ มึนๆ ว่าแม่รู้ได้ยังไง ทำไมติดใจเรื่องกูกับเด็กน้อยจนเอาไปว่างั้นงี้ คิดเป็นตุเป็นตะเรื่องใหญ่เว่อร์"
"ตอบให้ก็ได้ว่าคนเป็นแม่ย่อมรู้จักลูกชายตัวเอง เขาเลี้ยงมึงมากับมือ ผ่านไหม?"
"ผ่าน"

             ลมไม่ได้ตัดสินผม ไม่ได้วิจารณ์ความคิดของแม่ กลับให้คำตอบอื่นที่น่าฟังกว่า

"พอเสาร์ มึงไปเรียนพิเศษกับบี เป็นไงมั่ง?"
"ก็ดี ไม่มีอะไร รีบเรียนรีบกลับมาซ้อมที่นี่" ผมไม่อยากให้รู้รายละเอียด เก็บชุ่มชื่นในอกเพียงฝ่ายเดียว
"ความรู้สึกมึงเป็นยังไง ไอ้ก็ดีของมึงน่ะกูรู้แล้ว"
"ก็ดีไง!" หน้าร้อนเล็กๆ เขินด้วยในรถไฟฟ้าทั้งขาไปขากลับ
              ยืนบังพลางเนียนจับมือตัวเล็กไว้ยังติดตรึง ลอบมองนิ้วตัวเองอีกครั้ง

              บทเรียนจากจอมบงการพี่ไอดอล ต้องระวังเรื่องกลิ่นตัว สะอาดเข้าไว้
และสำคัญที่สุด ‘รุกให้ไว เชือดได้ให้ทำทันที อย่ารอ’
เก็ทได้แต่ครางอ๋อยในใจ กระผมยังไม่เคยลองกับผู้หญิง
แล้วในนิยายวายทั้งหลายที่ผ่านตาบอกครั้งแรกล้วนได้เลือด
ไม่อยากให้เด็กน้อยโกรธเกลียดเลยซักนิด ขอเวลาเก็บข้อมูลก่อนได้ไหมครับ
             ขานั้นก็ใจป้ำมาก โยนกล่องกันดั้มมาให้น้อง
'สหพันธ์แค่ ABC ตามสเต็ป ถ้าฮาดคอร์ต้องสีแดงกล่องนี่' ลูกเจี๊ยบชื่อกิดากรจับ ZASABI มือสั่น
พี่เล่นงี้เลยหรือครับ (TT0TT)

"กูหมายถึง แม่มึงบอกให้เลิกคบ มึงมีตะขิดตะขวงใจรึเปล่าต่างหาก" ลมดึงสติ
"เฮ้ย! แม่กูไม่ได้บอกให้เลิกคบ แค่บอกดูๆ กันไป แต่ให้ระวังภาพลักษณ์เฉยๆ" ผม
"อ้าว งั้นจะคิดมากทำไมวะ แบบนี้ก็เจ๋งอะดิ"
"ยังไงวะ?" ผมตามไม่ทัน

"เป็นกูจะพาเข้าบ้าน ให้เห็นหน้า ผู้ใหญ่พอได้คุย ให้เราอยู่ในสายตา เดี๋ยวก็ลัลล้าเชื่อขนมกินได้"
"โอ๋ยลม พูดน่ะมันง่าย" ผมเกือบท้อ
"ก็ทำซะ มันจะยากอะไร" นั่นประไร
"มึงชอบคิดง่ายๆ ประมาณทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้ววันอื่นล่ะวะ"
"วันนี้เป็นอดีตที่ดีของวันพรุ่งนี้ไง" นี่ล่ะคารมเทพของเพื่อนเทพ

           ผมอดคิดไม่ได้ว่าง่ายเกินจนเหมือนเด็ก 3 ขวบชัดๆ ช่างคล้ายคลึงพี่เหยี่ยว...
‘The river no return ถ้ามึงไม่รับงานวันนี้ วันพรุ่งนี้มะรืนหน้าเปลี่ยน โทรม หรือมีธุระจนทำงานนี้ไม่ได้ แล้วมึงจะคิดถึงเมื่อวานนี้อยู่มั้ยวะกาย’
              พี่ไอดอลเตือนสติพี่ชายผมขณะพี่กายลังเลจะรับงานถ่ายแบบดีหรือไม่
เด็ดขาดฟันฉับพอกันจนนึกกลัว

"กูยังกลุ้มอยู่ดี" ผมเป่าปากวนซ้ำกลับที่เดิม
          แต่ไม่เหมือนเดิมคือคล้ายได้คำตอบข้างในลึกๆ ว่าจะเลือกทางไหน
"มึงอยู่ ม.4 เองเชรี่ย จะคิดมากไปไหน แก่ตายทั้งที่หน้าเด็กแค่นี้ เสียดายว่ะ" เพื่อนตัวขาวอมยิ้ม
           เอนพิงม้ายาวชั้นบน เงยคอรับสายลมแผ่ว
"กูเป็นคนดีเว้ย คนเรามันต้องคิดเผื่ออนาคตกันบ้าง" ผมอ้อมโลกแก้ตัว
"อ้อ วิสัยทัศน์ท่านผู้นำ" มีล้อ
"ไม่ใช่เอาแต่สนุกไปวันๆ เอะอะอะไรก็แค่วันนี้ๆ อย่างมึงนี่หว่า"
"เหรอ พ่อคนดีฝังใน มิสเตอร์ไนซ์บอย น้องชายมิสเตอร์ไนซ์กาย แสนดีแสนรู้ที่หนึ่งทั้งพี่ทั้งน้อง"
"เหอะลม! เล่นบ้านกู เล่นพี่กู" ผมเงื้อจะพาดปากคอนซัลท์

          บีไม่ใช่เพื่อน เป็นคนหนึ่งคนที่อยากให้รับรู้
อยากรู้เรื่องด้วย
แชร์เรื่องราวต่างๆ ด้วยกัน
ก้าวเดินไปพร้อมกัน

         ไม่รู้ว่าทำไมแต่วินาทีที่แม่ถามกึ่งกันท่า...ผมกลับได้คำตอบกับตัวเองชัดมากขึ้นไม่รู้ตัว

"เก็ท...ถ้ามึงนึกได้วันหลัง ทำไมตอนนั้นกูไม่ทำรู้แล้วรู้รอด น่าจะอย่างนั้นน่าจะอย่างนี้ น่าจะๆ อยู่นั่น แบบนั้นไม่เสียชาติเกิดแย่เหรอวะ"
"..." คำพูดเสมือนประตูใจถูกไขออก ผลักเปิดให้เห็นแสงสว่างเล็กๆ รอให้ก้าวออกไป
"แค่ let's it be...เพื่อนรัก" ลมตบบ่าอีกครั้ง
................
....................

           พี่ภู่กับพี่โป๊งเหน่งเข้ามายืนหลังสแตนด์ โครงเหล็กมองลอดทะลุปรุโปร่ง
น้อง ม.ต้นทีมบาส 2-3 คนหิ้วถังพลาสติกอยู่ใกล้ น่าจะออกมาเติมเสบียง
“เฮ้ย เก็ท วันนี้ไม่เห็นเอกวะ?” พี่ภู่ สายรัดแขนหน้าที่กัปตันคล้องที่ข้อมือกับเหงื่อเต็มตัว
“มันไปธุระกับแม่ ผมบอกพี่แล้วไงครับ” ผมหันหลังควับ กระตุกตอบอัตโนมัติ
“เหรอ เอ้อ โทษที ไม่ได้ฟัง” พี่ภู่ชี้สั่งรุ่นน้อง ทำนองให้ซื้อน้ำแข็งที่แคนทีน 

“ไงเรา ทศกัณฐ์ไม่มีซ้อมเหรอ?” พี่โป๊งเหน่งเข้ามาข้างสแตนด์ เอ่ยทักลม
"โดนถีบมาเป็นไงมั่งล่ะ" พี่แมวยิ้มกว้าง
"โอ๋ย พี่ กรุณาอย่าพูดถึงมัน"
"เรียกว่าไรนะ ถีบฉากเหรอ พี่เพิ่งรู้ 555" พี่วิน
"ไข่ดันขึ้นเลยอ่ะ" คนข้างตัวผมโอด
         คุยกันเฮฮาเรื่องโดนประทุษร้ายครับจากการซ้อมรำ
ลมมันสนิทคุยเล่นกับพี่กลุ่มนี้ดีด้วยตามต้อยตัวติดกันมาตลอด 2 ปี
มันปั่นการบ้านที่อัฒจันทร์ ผมวิ่งในสนามโรงยิม พี่พวกนี้เอ็นดูมันมากกว่าผมหลายเท่า
.............

           เรามีผู้แขก...
"เฮ้! ขอเกเตอร์เรทขวด" พี่ยักษ์เสียงดังพร้อมเพื่อนนักฟุตบอลอีก 5-6 คนเข้ามาชาร์ท
           หนึ่งในนั้นคือข่างและเต๋าฉุดปล้นถังเก็บความเย็นจากน้อง ม.ต้น ที่เพิ่งย้อนกลับจากแคนทีน

"นี่คือการปล้น ส่งถังมาครับน้อง" ไอ้ข่างตัวกวน
"ไม่ได้ พี่ภู่คร้าบ ช่วยด้วยคร้าบ!" เด็กบาสหาตัวช่วย
"เฮ้ย! นั่นของพวกบาส"  ลูกพี่ชื่อภู่-ภูวนัยโวย
"ยกถัง พวกบอลจัดการ!" ลูกพี่ชื่อยักษ์-พยัคฆ์สั่ง
          เอาแล้วครับ สงครามกองโจรกับถังน้ำดื่มของกลาง

           นักกีฬาสองกลุ่มคุยกันดีไม่มีเรื่องบาดหมาง
พี่โป๊งเหน่งแจกน้ำให้เพื่อนนักบอลที่เหลือ โอภาปราศรัยกันดี...ยกเว้นหัวโจก
            ด้านข้างสแตนด์พี่ภู่ผลักไหล่พี่ยักษ์ จ้องตาเอาเรื่องพร้อมด่าขรม
"ไอ้เชรี่ย ไม่ให้โว๊ย"
"น่า! แบ่งนิดแบ่งหน่อย เดี๋ยวซื้อคืนให้"
"มีเงินก็ไปซื้อเองสิวะ"
"ขี้เกียจเดิน" พี่ยักษ์ยักไหล่
"ไอ้หอก!" พี่ภู่โวยวายไม่เลิก
           ผมกับลมบนสแตนด์เก็กหน้านิ่งพยายามไม่หันไปมอง ข้างในกลั้นขำแก้มแตก

"เอาน่า ไว้ศุกร์แข่งจริงจะเลี้ยงยกถังเลย สองถังเลยเอ้า" พี่ยักษ์ระบายยิ้มไม่ทุกข์ร้อน
          จิบน้ำเกลือแร่สีเหลืองชิล
"เหอะ! อวดรวยสัด"
"อะ! เอาไป จุก" กัปตันทีมบอลยัดขวดใส่มือกัปตันทีมบาส
"ไอ้นี่..." พี่ตัวขาวสูงเกือบเท่าแต่กล้ามบางกว่าจำยอมรับขวดน้ำเหลือเกินครึ่ง
เพราะโดนมือใหญ่กว่ากุมทับแน่น ต้องเหวี่ยงออกไปยกซดอึกๆ อีกทาง
           ผมเบนสายตาหลบหน้าแดงก่ำถึงหูของพี่ภู่ เแว่วเสียงด็กน้อยชอบว่าให้ได้ยิน
'จูบทางอ้อมชัดๆ' แล้วกุมแก้มอิ๊อ๊ะกลั้นเสียง น่ารักน่าฟัดแค่ไหนอย่าถามครับ เก็ทหวง

"หึหึ" อดขำไม่ได้ ทางเพื่อนลมไม่ไว้หน้า ยกกำปั้นบังรอยยิ้มกว้างทั้งที่ไม่ได้หันมองคู่พี่ซักน้อย
"เฮ้ย! ตี๋ โดดซ้อมเหรอวะ!?" พี่ยักษ์แยกเขี้ยวใส่ผม
"ปะ เปล่าครับพี่ พักยกเฉยๆ"
"555" ไอ้ลมหลุดไม่เกรงใจ หน้าหงายตาปิดเหลือเส้นเดียว
          เหลือบเห็นพี่ภู่กับพี่ยักษ์หน้าไหม้ยกใหญ่ (เก็ทโดนตลอด ไม่เข้าใจ Y-Y)

"งั้นก็ไปซ้อม ย้ายก้นจากสแตนด์กู หมอก! จ่ายคืนพวกนี้ด้วย" พี่ยักษ์ยิงยาว
           เสียงดังบอกเพื่อนแข้งทองของผมที่เพิ่งวิ่งเหยาะเข้ามา
หมอกผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่หน้าเอ๋อเหรอ หล่อรวยซวยซะ
"อ้าวเชรี่ย! ใครกินใครจ่ายสิวะ เสือกใช้น้อง" พี่ภู่ค้อน อั้ยยะ!
"มันน้องกู จัดการ ค่อยเคลียร์ทีหลัง ไปเว้ย!" ท่านผู้นำย่ำสตั้ดรอขอบสนาม พร้อมจะจรลี
             ข่างกับเต๋าและลูกทีมที่เหลือส่ายหน้า
ดึงมือดันก้นช่วยผลักกันเข้าสนามหญ้าสีเขียวดังเดิม โอดโอยครวญยาวเป่าปาก
“โอยพี่ ยังไม่หายเหนื่อยเลย”
“จุกอยู่พี่ ซักเดี๋ยว”
“ยังไม่หมดขวดเลยคร้าบ”
..........

          จังหวะร่างเล็กของผมโผล่เข้ามา...
"เก็ททททท!" เสียงนี้ช่างสดใสกว่าแสงแดดสวยยามบ่าย
"เฮ้ย! เด็กนรก พี่เขียวปล่อยเหรอ!?" ข่างอยู่ใกล้ปากไวก่อนใคร
"อ้าว! ไอ้ผึ้งน้อย" พี่ภู่
“ไง ตัวเล็ก” พี่โป๊งเหน่ง
          ไม่รู้ชอบพอเด็กน้อยของผมตอนไหน 'หนูบี' 'ตัวเล็ก' ไม่ก็ 'ผึ้งน้อย' ตลอด
เห็นที่โรงยิมเป็นเข้าขยี้ฟัดหัวยุ่ง จะดักฆาตกรรมอำพรางพี่พวกนี้ยกชุดแทบทุกครั้ง

"นี่ชุดแสดงแล้วใช่เปล่า?" เต๋า
"วิดวิ้ว! ชุดน่ารักว่ะ"
“เสื้อกล้ามไม่ชมพูด้วยวะ พี่ชอบ”
“ดูๆ ไป ไอ้หนูนี่มันก็น่ารักนะ” พี่ยักษ์หยอดสุดท้าย
"อ๊า! พี่ยักษ์แซวผม" เด็กโวยหน้าแป้นแล้วชี้คืนหมับ
“555” พี่กัปตันฟุตบอลเท้าสะเอวหน้าหงาย
          บังอาจเล่นถึงขาใหญ่ฝั่งลูกหนัง เคยกลัวใครกะเค้าบ้างไหม เจ้าเด็กนรก
ไม่ใช่พี่ยักษ์คนเดียว ลูกทีมบาสและบอลแถวนั้นเชยชมให้พรึ่บ
กางเกงฟิตขาสั้นสีชมพูอ่อนโชว์โอโม่ เชิ้ตขาวตัวเล็กจิ๋วไม่ติดกระดุม
ชายเสื้อปลิวสะบัดเห็นเสื้อกล้ามซีทรูบางกว่าเก่า

           เห็นจุกแบบรางๆ ด้วย สัดเอ๊ย! (=^=)

     ไหนว่าไอ้ลมล็อบบี้พี่เขียวเรียบร้อยแล้ว
ทำไมยังน่าฟัดหนักข้อมากกว่าเดิมอย่างนี้ได้

"เฮ้ย! ชุด" ผมตาเหลือก ผุดลงจากอัฒจันทร์ไวว่อง
"ใช่ นี่ชุดใหม่ล่ะ" ตัวน้อยแก้มป่องแจ่มใส พยักหน้าเจรจายิกๆ
"ไปเปลี่ยนเลย! อีพี่เขียว...มึง" ผมเข่นเขี้ยว จะโผนไปอาคารนาฎศิลป์ห้องซ้อม
"น่า...เก็ท" ลมดึงบ่าไว้

"ชุดนี้เอาจริงแล้วเหรอบี?" หมอกเข้าใกล้เด็กผม
"อื้อ วันก่อนโป้ไป เสื้อกล้ามตัวเดียวไง เลยเปลี่ยนจากขายาวเป็นขาสั้น ใส่เสื้อนอกเพิ่ม ดีปะ" ยิ้มกว้าง
         ฟันซี่เล็กๆ เรียงเป็นระเบียบกับปากแดงเชอรี่ จับปลายเสื้อแกว่งเล่น
"ก็...ใช้ได้อยู่นะ หึหึ" หมอกอมยิ้ม เอียงคอมองพิศซ้ายพิศขวา ลูบปากชื่นชมแววตาวิบวับ
"โอ๋ยยยยยยย..." ผมโอด สองมือกุมขมับ
"55555" ไอ้ลมไม่มีเกรงใจ
"ตายๆๆ คนแถวนี้มีตายแน่ๆ ไปซ้อมไอ้ตี๋" พี่ภู่อารมณ์ดี
          โคลงเคลงศีรษะผมสนุกจะพาเข้าฐานที่มั่น

"เก็ท กูหิวน้ำอ่ะ" หันมาหาผม นัยน์ตากระต่ายขี้อ้อนเสียงใส
 ไม่รออยู่ด้วยกันสองต่อสองวะ กิดากรเขิน (^.^)

"โอ้ เด็กแดนซ์หิวน้ำเว้ย" เต๋า
"วู้ เค้าหิวน้ำล่ะตะเอง" ข่าง
"ตัวเล็กหิวน้ำ เงินมะ กูจะเลี้ยงน้องกู" พี่ภู่แบมือตรงอกพี่ยักษ์ ข่มขู่ซึ่งๆ หน้า
"ไร?" ถูกพี่ยักษ์มองคนขอหัวจรดเท้ากวนโอ๊ย
"เงินไง เอ๊ะ! ไอ้เชรี่ยหำน้อย ปล่อยกู๊"
"จะพาไปเอาอยู่นี่ไง กระเป๋าอยู่โน่น"
"ไม่ต้อง ไม่เอาแล้ว จะกลับไปซ้อม ปล่อยว๊อยยยยย!"
 
          พี่ภู่โดนพี่ยักษ์ลากไปอีกสแตนด์ด้านข้างอาคารฝั่งโน้นที่มีสาวๆ เกาะริงไซด์เชียร์อยู่ครับ
ผู้ชายสองคนโวยวายเสียงดัง แว่วๆ ว่าชุดซ้อมนักบอลที่ไหนมีกระเป๋าตังค์
พวกผมทั้งกองยิ้มค้างก่อนสลายโต๋ ไม่มีอาย บทซ้ำเกือบทุกวันทุกครั้ง
ทะเลาะกันเกือบตายแล้วหายหัวไปสองคน ปล่อยลูกน้องลอยคอ
..........
..............

          สรุปผม ลม หมอก และเด็กน้อยย้อนกลับแคนทีน ซื้อเครื่องดื่มเกลือแร่คืนให้ทีม
"ลมจ๋า ไปซื้อน้ำกัน" เด็กเข้าจะเกาะแขนเพื่อนรัก มันเบี่ยงหลบเล็กๆ ซ้อนหลังผมอย่างเนียน
         นิสัยบีน้อยชอบเกาะแกะอะไรที่อยู่ใกล้ ปล่อยห่างไม่เคยได้
"พี่เขียวปล่อยเหรอ ซ้อมเป็นไงมั่งบี?" หมอกดึงด้วยประโยคคำถามให้หันไปตอบ
“ใช่ แอ้กเลยล่ะ เมื่อยไปหมด นี่หนีมาหาน้ำกิน”
"งั้นไป เลี้ยงเอง ซื้อแทนให้บาสด้วย...มาเร็วลม" หมอกหันหาลม จะยื่นมือมารับตัวเพื่อนทั้งที่สแตนด์สูงแค่ฟุตหน่อย ๆ
"ปะ! แคนทีน" ผมรุดเข้ารุนดันบ่าเล็กๆ พาออกเดิน กันท่าไม่ให้ใครเข้าใกล้
           บังไม่ให้เห็นหมอกเพราะไม่อย่างนั้นได้คลั่งเจ้าชายจนลืมของกินนะซิ
"เฮ้ยเต๋า เอาเป๋าตังค์กูมาให้ที!" หมอกตะโกนบอกเต๋า

          ผมมองตาม กระเป๋ากองสุมอยู่โต๊ะด้านข้างอาคาร แวะเฉียดเลี้ยวไปเอาก็ได้
แต่นิสากับเพื่อนผู้หญิงนั่งเฝ้าเกาะกลุ่มอยู่ตรงนั้น มันคงไม่อยากเสียเวลา
ไม่ก็เขินสภาพเหงื่อซกมกเกิน คิดอย่างไม่ใส่ใจ

          หัวปั่นหาวิธีกำจัดชุดเต้นโคฟเวอร์ น่ารักน่าฟัดขนาดนี้ไม่แคล้วโดนฝูงแร้งรุมทึ้งแน่
ไม่ชอบแต่ฝืนพวกกิจกรรมเด่นเช่นแก๊งพี่เขียวไม่ได้
ไม่อยากนึกภาพ...งานแสดงแล้วเสร็จจะฮอทเพิ่มมากหลายเท่าทวีคูณขนาดไหน
เท่าที่เจอทุกวันนี้แอทเลิฟแอทล็อคเต็มเอี๊ยดด้วยเหตุผลว่าน่ารัก แจ่มใสกว่าใครมากโข

          โอยยยยยย (="=) เก็ทเครียด
ทิ้งความคิดที่จะถอยห่าง ทิ้งเรื่องแม่เบรคความสัมพันธ์จนสิ้น...
จะก้าวสู่ความเป็นเกย์เต็มขั้นรึเปล่าหนอเรา


 ************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 07-08-2012 10:08:13

โถน้องเก็ทโดนสกัดดาวรุ่งซะแล้ว
แต่ก็ตามชื่อเรื่องนะลูกนะ
Let's it be จ้ะ อย่าไปคิดถึงอนาคตมาก
ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุด
 :กอด1:

แล้วแหม บีน้อยมาซะอย่างน่ารักเลย
แล้วยังงี้วันงานเก็ทมันเหนื่อยตายแหง
ต้องมาคอยเป็นบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวให้
ไม่งั้นมดแมลงมันจะมารุมพวงมะม่วงของเก็ทนะ อิอิ
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: aishiteru. ที่ 07-08-2012 10:10:42

เย้ยยย พึ่งเห็นว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องต่อจาก ลมเหนือกับพี่เหยี่ยว โฮกกกกกกกกก
ไปมุดหัวอยู่ไหนมาเนี่ย แวะมาประทับตราตรงนี้ก่อน ยังไม่ได้อ่านสักตัวเลย
รู้แต่ว่าเป็นคู่บีกับเก็ท ฮ่าๆๆ แอบลืมๆไปบ้างแล้วเหมือนกันนะเนี่ย
คิดถึงคนเขียนอ่าาา จะมีลมเหนือกับพี่เหยี่ยวออกมาบ้างมั้ยน้อ
แล้วจะรีบตามอ่านให้ทันตอนล่าสุดนะคะ กอดให้กำลังใจคนเขียนค่าาา ^^
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 07-08-2012 10:12:01

 :L2: :L2:
ทีแรกคิดว่าจะถอย แต่ไปๆมาๆ หวงหนักกว่าเดิมแล้วน๊าา
จบงานนี้ออร่าความน่ารักของบีน้อยคงมีมากจนเก็ทต้องปวดหัวเลยล่ะมั้ง 555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 07-08-2012 10:13:28

จองที่ก่อนอ่าน :กอด1:

ความสัมพันธ์นี้ยังอีกยาวไกลนัก ค่อยเป็นค่อยไปนะเก็ท

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 07-08-2012 10:18:08

อร๊ายย คอนซัลท์แอบมีพี่เหยี่ยวด้วยนะ มิใช่ลมคนเดียว :-[

แต่คู่นี้ พี่ยักษ์กะพี่ภู่ น่ารักอ่ะ โฮะโฮะ ฟินนนน :o8:

จะรอลุ้นว่าพี่เก็ทจะเปลี่ยนคอสตูมนุ๋งบีได้สำเร็จ 555
ส่วนเรื่องที่บ้านอ่ะ ว่าตามลมโลด
บีซะอย่าง เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่สามีก้อหลงหัวปักหัวปำ  :man1:

ส่วนพ่อหมอกคะ ไม่ต้องช่วยหรอกนะคะ ลมเค้่าลงจากสแตนด์เองได้ค่ะ แหม! :a5:

 :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 07-08-2012 10:19:45

มันมาถึงขนาดนี้แล้วเก็ท เต็มขั้นไปเลยไอ้น้อง พี่เชียร์  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-08-2012 10:39:18

เข้าใจล่ะว่าดึงพี่เหยี่ยวมาเอี่ยวเรื่องไร เป็นที่ปรึกษาเรื่องชาย-ชายนี่เอง

คุณแม่เหมือนจะห้าม แต่ก็ไม่ปิดตายซะทีเดียว

บีขยันทำน่ารักให้เก็ทคลั่งได้ทุกวัน

พี่ยักษ์-พี่ภู่ น้อง ๆ เข้ารู้ทันหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-08-2012 11:08:54

ถ้าเก็ทไม่รีบจองตัว มีหวังโดนคนอื่นงาบไปแน่ๆๆเลย

มีคนมาจีบเต็มล๊อคเกอร์ขนาดนี้

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 07-08-2012 11:12:24

พี่เหยี่ยวมาแค่วลีเด็ด เมื่อไหร่จะมาเต็มๆ
น้องลมโดนหมอกแทะโลมจะแย่แล้ว
บีน้อยทำพี่ๆสองชมรมหลงรัก แบบนี้เก็ทก็แย่สิเนอะ
ใกล้วันงานแล้ว อยากดูเด็กแด้นซ์กับยักษ์เขียวด้วยจังเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-08-2012 11:42:03

 o13

ยาวได้ใจมากค่ะ

แอบสงสารเห็นใจเก็ทกิดากรที่ยังไม่มั่นใจในตัวเอง

แต่ถ้าช้าอดไม่รู้ด้วยนะ  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 07-08-2012 12:58:11

ตัดสินใจโลด ตี๋ไนซ์บอย
let's it be  บีน้อย ผึ้งน้อย ตัวเ็ล็ก เท่านั้น
ตอนแรกก็กลัวว่าแม่เก็ทจะจับแยกเลยเพราะไม่ไว้ใจ
แต่เทพลมร่ายมนต์ไปให้คุณแม่ฟังยกแรกแล้วค่อยเรียกเก็ทไปสอบสวนอย่างนี้ ก็มีชัยไปกว่าครึ่ง
ที่สำคัญ คุยไปคุยมา คุณแม่เก็ทน่าัรัก เตือนให้ระวังตัว แต่ก็สุดท้ายแล้วก็ตามใจลูกอยู่นะ
นาทีนี้ เชื่อความรู้สึก เชื่อใจตัวเองมาก ๆ แล้วก็แสดงให้ผู้ใหญ่เห็นอย่างที่เทพลมว่า และตัดสินใจอย่างที่อยากจะทำจะได้ไม่เสียใจภายหลังดังคำเหยี่ยวขาว
รับรองผ่านโลด  แอร๊ยย อยากอ่านตอนบีน้อยเข้าบ้านเก็ท  บีน้อยน่ารักขนาดนี้ อยากรู้ว่าตอนไปบ้านจะเป็นยังไง
บีน้อยต้องไปให้เทพลมติวให้ก่อนหรือเปล่าหนอ

***
ขอบคุณที่อัพค่ะ  ดีใจ ได้อ่านหมวยตี๋ และคิดถึงลมเหนือกับเหยี่ยวขาว ^____^
ตอนนั้นว่าติดลมเหนือแล้ว (มาอ่านทีหลังค่ะ  นิยายจบไปแล้ว เลยยกยอดมาเรื่องนี้เลย แหะๆ)
ตอนนี้ติดหมวยตี๋ บีเก็ท มาก ๆ เลยค่ะ ^__^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 07-08-2012 15:02:22

เราคิดไปเองป่าวว่าคู่พี่ยักษ์กะพี่ภู่มันช่างน่าจิ้นนัก
เกทเครียดใหญ่เจอชุดบีน้อย อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 07-08-2012 15:57:00

ปลื้มคู่พี่ยักษ์กะพี่ภู่แล้ว น่ารักค่อดดดดดดด แต่เก็ทรุกซักทีเปิดตัวไปเลยจะได้ไม่มีใครกล้ามาแหยมบีน้อย :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 07-08-2012 19:05:15

เต็มที่ไปเลยน้องเก็ท :mc4: 


พี่ไอดอลพี่สอนอะไรน้อง :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 07-08-2012 19:38:15

น้องเก็ทลุยเต็มพิกัด
อย่าได้แคร์โลกมากกกกนัก :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 07-08-2012 20:58:01

บีน้อยน่ารักขึ้นทุกวัน
เก็ทยอมรับเถอะว่าก้าว
เข้ามาเป็นเต็มตัวแล้ว
คู่สองกัปตันแอบน่ารักนะค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 07-08-2012 22:31:37

อ๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 07-08-2012 22:47:48

ผ่านไปแล้วยี่สิบตอนเพิ่งได้เข้ามาอ่านบีน้อยกะนายเก็ท เค้าขอโทษ
สมัยละอ่อนนายเก็ทจีบบีน้อยน่ารักม๊ากกกก
ปล. คิดถึงลมเหนือกะพี่เหยี่ยว ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 08-08-2012 08:11:01

 :z2: มารอเดวิลบีน้อยกับเก็ทผู้ที่สับสนในชีวิต 555
 
 :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-08-2012 08:45:55

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
ตอน 21 งานโรงเรียน
get’s


           วันศุกร์ งานโรงเรียน...
           ซึ้งคำว่าแหกขี้ตาตื่น ต้องลุกก่อนไก่โห่ด้วยเรามาแต่เช้าเอามากๆ
ถึงกระนั้นบรรยากาศคึกคักรื่นเริงก็รออยู่ก่อนหน้า
ผมอภิสิทธิ์ไม่มีงานสารวัตรนักเรียน เอาตัวเด็กไปส่งถึงมือพวกพี่เขียวได้ก็พุ่งเข้ารวมกลุ่มนักบาส
มีแข่งรอบแรก 9 โมงเช้า และอีกรอบบ่าย 3  ทั้งสามโรงเรียนโคจรมาแข่งแบบพบกันหมด
เฮดทูเฮด ใครชนะนับแต้มสูงสุดได้ครองถ้วยรางวัล
            ทิ้งงานออกร้านให้เต๋ากับทรายเป็นหัวเรือใหญ่ร่วมกับเพื่อนๆ ในห้องดูแลกันเอง
รายการคิวทองเต็มเอียด เด็กเต้นโคฟเวอร์เวลา 11 โมง ไอ้ลมสวมบททศกัณฐ์บ่ายโมงครึ่ง
พ่อกับแม่จะตามมาภายหลัง น่าจะทันดูผมแข่งช่วงบ่าย 3 อย่างเดียว
..................

         กว่า 10 โมงเช้า ณ หอประชุมด้านหลังเวที บริเวณทางเข้าโซนแต่งตัวนักแสดง
"เก็ท!" เสียงสดใสดังก้องกว่าใคร
"บี!"
          ตั้งแต่เช้าเล่นหายหน้าไปเลย เวลานี้เปลี่ยนเป็นแจ่มใสใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอาง
สวยน่ารักผิดลุคจนเกือบสะดุดบันไดทางขึ้นล้มหัวฟาด
           ชุดแสดงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แต่กางเกงชมพูอ่อนลายทางเล็กๆ เส้นสีม่วงเข้มขาสั้นจู๋
ดูเหมือนจะหายไปใต้ชายเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีชมพูอ่อนตัวเล็กบางเกินเหตุ

           อุเหม่! เสือกพับขึ้นอีกสองทบ แอบดึงลงเจ้าแม่มรกตจะตามด่าโคตรเหง้ากูไหมวะ

"จะแสดงยัง?" ผม
"ยัง เพิ่งเสร็จ ไม่ได้ไปดูบาสล่ะ พวกพี่เค้าไม่ให้ไป"
"รู้แล้วๆ" ข้อความโต้ตอบเล่นไลน์กับผมแทบทุก 10 นาที
           แค่แต่งตัวอะไรจะคุมเข้มเว่อร์ขนาดนั้น แต่แค่เห็นท่าทางสนุกล้นเกินจึงวางใจ

"แล้วชนะเปล่า?" ถามผมตาแป๋ว กรีดอายไลน์เนอร์สวยเด่น
"ม่าย-รู้-สิ ได้ยิงกี่ลูกไม่รู้ ไม่ได้นับ" 5 ลูกครับ จำขึ้นใจ
           ผมดูเกมอีกคู่ต่อมา เช็ดเหงื่อแค่หมาดๆ รอหายเหนื่อยก็ออกมา
"โฮ้ย! อะไรวะ บอกหน่อย คนยิ่งลุ้นจนเครียดอยู่" หน้ามุ่ยพองแก้มป่องน่าฟัด
"ตัวแค่นี้เครียด 555" ตัวจ้อยยืนบนบันไดขั้นบน
             ผมยกเอวเด็กสอยลงมาข้างล่างจับเหวี่ยงลอยไปมา
หลังเวทีต่างจากพื้นทางเดินข้างนอกแค่เมตรเดียวไม่ต้องตกใจไป
ลอบมองปากแดงฉ่ำน่าจูบมิใช่น้อย

"โว๊ย! ปล่อย ไอ้เก็ท"
"ไม่!" ผมคึก เกร็งกำลังแขนรัดเอวเล็กๆ
"อ๊า"  ดังก้อง
"นี่ๆ 555"
"หมวกๆ จะหล่นแล้วปล่อยก่อน พี่เค้าจะขึ้น หลีกๆ"
"เอ่อ...ขอทางหน่อยครับ" ตัวแทรกแซง
            นักเรียนอื่นหิ้วลังพร็อพของประกอบเวทีจะขึ้นบันได จำต้องปล่อยวางลงจนได้

"อ๊ะ! ติดไร เก็ท ดูก่อน"
"ดีๆ นะ" ผมถูกดึงรั้งไว้
"มันเกี่ยวอ่ะ"
             สร้อยรุงรังเกี่ยวซิปเสื้อวอร์มผมครับ ได้โอกาสอุ้มตัวไปยืนบนขั้นบันไดอีกครั้ง
ถืออภิสิทธิ์หยุดอยู่ตรงหน้าปล่อยให้อีกฝ่ายสาละวนแกะโซ่สร้อยไม่ช่วย
แกล้งเนียนเอื้อมจับเข็มขัดแล้วค่อยเลื่อนต่ำลงมาเลาะข้อพับที่ปลายกางเกงออก
            หุหุ หวังว่าคงไม่รู้ตัวนะครับ เด็กน้อย

            แผงขนตาปัดมาสคาร่า แต่งแต้มสีสันใบหน้าสวยเหมือนผู้หญิง
หลุบต่ำมองหน้าอกผมง่วนไม่สนใจใคร ชอบเวลานี้ที่สุดถ้าไม่มีตัวกวน...
"เฮ้ย! ตี๋เก็ท ไปกินข้าว บ่ายเกินเดี๋ยวจุก อ้าวกอดใครล่ะนั่น?" พี่ภู่และทีมบาสยกก๊วน เฟรมกับเก้งร่วมขบวนด้วย
            ขาดเอกกับโจโจ้ที่น่าจะตามเฝ้านางสีดานิสาที่น่าจะแต่งตัวอยู่ห้องซ้อม
เพราะเอกลากคอโจโจ้ออกไปตั้งแต่แข่งทีมของเราแล้วเสร็จ ไม่อยู่รอดูอีกคู่เหมือนผมกับเฟรม

"แม่เจ้า นั่นบีเหรอวะ!?" เก้งโพล่ง ตาโตอ้าปากค้าง
"เด็กนรก?" เฟรมแขนพาดบ่าเก้งยังอึ้ง
"ใช่เหรอ?" พี่แมว
"นั่น ตัวเล็ก?" พี่วิน
"เฮ่เฮ้! ไอ้ผึ้งน้อย วันนี้น่ารักว่ะ มามะขอพี่กอดที" พี่โป๊งเหน่งจอมกวน
            จะกระโดดขึ้นสวนหย่อมสูงครึ่งเมตร กั้นระหว่างถนนทางเดินกับเฉลียงทางเข้า
ด้านข้างหอประชุมที่เราสองคนยืนอยู่

"อ้าวๆ กูก่อน นั่นตัวเล็กของกู" พี่ภู่ดึงเสื้อพี่โป๊งเหน่งไว้ ร้องจ๊ากเสียงดังขาพาดขอบกระถางไม่ได้ไปต่อ
"ของมึงเหรอ!" พี่ยักษ์แยกเขี้ยว จับบ่าไว้ทันท่วงที
"อ้าวพี่! มาไง" ผมร้องทักแก้เก้อ
            พี่ยักษ์หลบอยู่มุมไหนส่วนไหนเพิ่งเห็นตัว ขนาดพี่ภู่ยังเหวอได้

"ถ่ายรูปหน่อย 1-2-3!" เก้งชูมือถือตัวเอง พอๆ กับพี่แมวเก็บล่วงหน้าไปหลายแชะ
"แหะๆ" ผมวางนิ้วใต้คางโพสต์ท่าหล่อ
"ตายแน่ เป็นข่าวแน่ๆ" เด็กน้อยพึมพัมกับอกแต่ชูสองนิ้วฉีกยิ้มเซย์ชีสสู้กล้องบ่มียั่น

             สายสร้อยยังคล้องไม่หลุดดึงให้สุมหัวตัวติด ข่าวกอสซิปแค่ไหนก็ไม่สนหรอก ^^ จริงไหมฮันนี่
...............
....................

             มันจะดีเลิศประเสริฐเหลือแสน ถือเป็นฉากไฮไลท์ของเรื่องถ้าไม่มีตัวขโมยซีน
เชรี่ยลม! หรือไอ้เวรลม เพื่อนวายร้ายของผมเอง
ชุดดำปักลายเลื่อมเดินดิ้นเงินวาบวับ เพริศแพร้วพรรณรายทรงเครื่องชุดใหญ่ออกโรง...เชิด
“ชิชะ! เจ้าโจรใจทราม ช่างหยามน้ำหน้าตูข้า บังอาจพรอดรักกับเด็กน้อยสีกากู ~เอิงเอย” ไอ้ลมชี้ปลายนิ้วงอนๆ
             พุ่งดิ่งตรงมาที่คู่เราสอง
“เฮ้ย มีลิเกด้วยว่ะ นั่นลมนี่หว่า” พี่แมว
“555 ทศกัณฐ์ออกโรงแล้วโว้ย!” พี่โป๊งเหน่ง
“มาไงวะ มันจะแสดงบ่ายโมงไม่ใช่เหรอ” พี่ภู่

           ทศกัณฐ์เข้ามาแตะฉาก ยุบย่อโยกตัวเล่นเชิงไปมาตรงหน้าผม ปั้นสีหน้าโกรธาเอาเรื่อง
แต่งหน้าสวมเครื่องประดับบ้างแล้ว แตะปากแค่สีชมพูระเรื่อน่ามอง
เพื่อนกูโดดเด่นเกินคนโคตรๆ ผมตื่นตาชื่นชม มีแดนซ์เซอร์ตัวเล็กกุมแก้มกรี๊ดเล็กๆ ไม่กั๊กอาการ
“อ๊า ลม~ขอกรี๊ดได้ปะ หล่อเว่อร์อะ เค้าชอบ”
“ไงวะลม?” ผมดึงตัวไว้ กุมทั้งสร้อยทั้งมือคนไม่ปล่อย
“มิได้ๆ อันตัวเรานี้มิใช่สายลม~มามะนี่กระไร~น้องศรีรามราเมศวานไข นามมะกรอันยิ่งใหญ่เทียมฟ้าผู้นี้คือผู้ใด” ลมว่าเป็นกลอน
             เชิดคางวางหน้าอย่างนาฏศิลป์ตัวเอก
“~นามพญาอสุราตนนี้ไซร้~พญายักษีสิบเศียรยี่สิบกร ทศกัณฐ์ผู้เกรียงไกรยิ่งใหญ่” ชุดเขียวปีกแมงทับร่างเล็กระหง
            เยื้องย่างกรีดกรายแทรกเข้ามา วาดวงแขนจีบนิ้วตั้งวงสวยก่อนฟ้อนชี้
แตะที่อกชุดดำเลื่อมเงินของเพื่อนผม
             รินทร์-ไชยารินทร์ รับบทพระราม ชุดเขียวมรกตออกเหลื่อมเงาวิบวับม่วงเม็ดมะปรางปักดิ้นลายทองพร้อย
หน้าหวานเหมือนพระเอกลิเกดาราชื่อดังของไทย
แต่งหน้าแบบนี้ยิ่งเพิ่มระดับความสวยหยดแบบไทยๆ เกินกว่าไอ้ลมลูกเสี้ยวหลายเท่า

“อ๊า รินทร์! เค้าชอบรินทร์มากกว่าอีก รินทร์สวยมั่กๆ พระรามๆๆๆ” เด็กแดนซ์มีเชียร์
           ถ้าชูป้ายไฟได้คงยกสูงสุดๆ ชัวร์
“อ้าว! เวร” พญาอสุราลดแขน ปั้นบึ้งเซ็งเล็กๆ กลับร่างกลายเป็นลมเหนือคนเดิม
“555” พวกเราทุกคนพร้อมใจ

“วู้วววว! พระรามขโมยซีนว่ะ”
“กูว่าไอ้ลมเราเจ๋งแล้วนะ เจอรินทร์เข้า แม่มเป็นคนละคนเลยว่ะ สวยชิบหาย” พี่แมว
"สวยเว่อร์ว่ะพี่"
"ชักอยากเห็นนางสีดาแล้วซิ"
“ถ่ายรูปๆ ถ่ายรูปหน่อย น้องรินทร์ พระรามคร้าบ หันมาเร็ว!”
           เกือบทุกคนสนใจตัวพระกันหมด จังหวะเด็กน้อยแกะสร้อยหลุดพอดี

“เซ็งว่ะ บีทำงี้ได้ไง” ทศกัณฐ์เท้าสะเอว
"ก็พระรามสวยกว่านี่" มีรึ ตัวเล็กจะยอม
"เดี๊ยะจับกิน แฮ่!" พยายักษ์กางกรงเล็บพุ่งมาหา
“ย๊ากกกก! ช่วยด้วย”
“555 ยักษ์มาๆ” ผมเล่นด้วย
“เด็กน้อยของเราบังอาจเปลี่ยนใจ ต้องจับกิน!” ไอ้ลม
“ไม่เอา ก็เค้าชอบพระรามอ่ะ”
             ลมแยกเขี้ยวขู่ เด็กน้อยยึดตัวผมเป็นโล่บัง ล้วงหลังหยอกเล่นสนุกพอประมาณ
............

“มาไงวะ ไม่โดนเก็บตัว?” ผมพอรู้ครับ งานฟ้อนรำเพื่อนคนนี้มีโชว์ตลอด
          ในทุกเทศกาลที่รู้จักกันมามักจะถูกกักบริเวณอยู่ในห้องรอเวลาแสดง
น้อยมากที่จะปล่อยเพ่นพ่าน
“โปรโมท รู้จักเปล่า โปรโมชั่นเรียกแขก”
“อ้อ เข้าใจล่ะ” มีไม่บ่อยแต่พอคุ้น

             เมื่อครู่ตอนแข่ง เต๋า นัย และเพื่อน 4/1 หลายคนแห่ไปตะโกนเชียร์บาสเกตบอล
ข่างสวมชุดคอสเพลย์หน้ากากเสือไม่สวมเสื้อ วาดเมจิกสีดำเป็นกล้ามซิกซ์แพ็ค
ถือป้ายโฆษณาร้านห้องเรารับร้อยสร้อยพวงกุญแจ โบกธงตะโกนเชียร์ดังสนั่น
            ผมตัวสำรองได้ลงควอเตอร์สุดท้ายจบเกมถึงแวะทัก
ต้นจั๋งโชว์รูปมือถือถ่ายทศกัณฐ์กับพระรามหน้าสวยหยดให้ดู
ฟ้องว่าไปฉกยาคูลท์ที่แผงขายของห้องเราฟรี ยื่นตั๋วโขนให้พลางสั่งเลิกร้าน บังคับไปดูการแสดงให้ได้
           ค่าตั๋ว 25 บาทครับ ถือเป็นค่าเก้าอี้ด้านหน้าซึ่งเก็บไปอย่างนั้นเอง
รู้กันทั้งโรงเรียนว่าเข้าฟรี ยืนได้เต็มพื้นที่ด้านข้างและด้านหลังไม่จำกัดจำนวน

“นี่ๆ ได้ทิปเต็มเลยค่ะพี่” เพิ่งเห็นมีน้องหญิงชายร่วมในขบวน 4-5 คน
            ชูป้ายชมโขนจำลองฟรี ระบุวันเวลาสถานที่แสดงพร้อมชื่อผู้กำกับมือดีคือศิษย์เก่าชื่อพี่นกแอ้
“โห! มีแบงค์พันด้วยวะ” พี่โป๊งเหน่งกับพี่แมวสอดรู้ ขึ้นมายืนบนสวนหย่อมจนได้
            ดูธนบัตรพับตามยาวแบบเก็บเงินบนรถเมล์ สอดกับกำไลรัดข้อมือกับเข็มขัดทศกัณฐ์และพระราม

"ผมขับกลอนกับตีกรับ แต่สองคนนี่ทำพัง ร้องนอกบทตลอดล่ะพี่" เพื่อน ม.4 สายศิลป์ชูกรับไม้ฟ้องพวกพี่ชมรมบาส
"โจอี้บอยกับไททาเนี่ยมมาเอง แร็บโย่ซะ" ลูกทีมหักหลังเพื่อนผมซึ่งๆ หน้า
"มีพี่ปั้บ โปเตโต้กับพี่ตูน บอดี้แสลมด้วยครับ คาราบาวก็มี ดีหน่อยไม่มีร็อคสะเดิด" น้องถือป้าย ม. ต้นเอาใหญ่
"อ้าว พี่ลมบอกของจริงต้องดูบนเวที เฉลยหมดก็ไม่ตื่นเต้นซิ" ขัดกันเองต่างหาก
               พวกผมฮายกวง รู้เวลาไอ้ลมคึกคักสนุกจะฉุดไม่อยู่
เข้าคู่กับรินทร์สายเลือดลิเกเจ้าบทเจ้ากลอนอีกคน ส่วนผสมลงตัวได้มันส์พะยะค่ะ
..............

"แบงค์พันทศกัณฐ์ปล้นมาจากจารย์ป๋าธง” อันนี้รินทร์เป็นคนบอก
"รำเกี้ยวกันให้พี่รินทร์เป็นนางอัปสรด้วยพี่ พวกผมอึ้งแดก จารย์ป๋ากับผู้อำนวยการหยั่งฮา"
“จารย์แม่ลลิตา จารย์พ่อจ๊อด แล้วก็...อ้อ แบงค์ 500 นี่พี่หมอก” น้องผู้หญิงถือป้ายร่ายยาว
              รายชื่ออาจารย์ใจดีแฟนคลับลมเหนือทั้งนั้น
“หมอกด้วยเหรอวะ?” ผมสะดุดใจแต่ไม่แปลกใจ
              นิสาเป็นนางสีดาฟ้อนรำชุดเดียวกัน หมอกน่าจะป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น

 “หมอกแต่งเมดคาเฟ่เปล่า?” เด็กน้อยปากไวสนใจใคร่รู้
“ไม่นะคะ หนูเห็นแต่งชุดวอร์มโรงเรียนเราธรรมดา”
“ว๊า เสียดายจัง” ตัวเล็กจ๋อย
“555 พวกหนูก็รอดูอยู่เหมือนกันค่ะ”
            ไม่แน่จริงนี่หว่า ไหนว่าจะแต่งคอสเพลย์
เห็นเพื่อนผู้หญิงห้องสอง 4-5 แต่งเมดขาวดำ ผ้ากันเปื้อนระบายฟูฟ่อง
ส่วนหมอกกับเพื่อนห้องสองมองเห็นระหว่างเกมแข่งว่ามานั่งเชียร์ก่อนหายหัว คิดว่าน่าจะตามเฝ้านิสา

“บี อีกกี่นาที?” ลมเปลี่ยนเรื่อง ถามเด็กน้อยจับเสื้อด้านหลังผมมั่น กลัวยักษ์กินตับ
“อีก 25 นาที” ผมยกข้อมือบอกกำหนดการเต้นโคฟเวอร์
“งั้นปะ พอเท่านี้ก่อน ขอบคุณน้องๆ นะครับ แยกย้ายได้...รินทร์จะกลับห้องข้างบนก่อนมั้ย เราว่าจะกินข้าวนี่ ดูบีเสร็จถึงจะขึ้นไป” ลมสั่งเลิกรายการ
              หันไปหาพระรามร่างประมาณเก้ง...สูงกว่าตัวเล็กของผมอยู่ดี
พลางรับปิ่นโตเถาเล็กจากน้องผู้ชายอีกคน

              ผมมองที่ถนนไกลออกไปหน่อย นั่นประไร พี่เหลิมกับก๊วนจักรยาน 2-3 คนรออยู่หน้าแคนทีน
รินทร์คนนี้ไม่เคยถูกปล่อยห่างสายตาซักน้อย
“งั้นแยกกันก็ได้ ว่าจะไปซื้อน้ำแคนทีนหน่อย ต้องแต่งหน้าใหม่เลยมั้ง...คงไม่ได้ดูบีเต้นนะ ขอโทษที” รินทร์หันมาที่กระต่ายของผม
“ไม่เป็นไร รินทร์ดูตอนซ้อมหลายรอบ จืดหมดแล้ว” เด็ก
“ไม่จืดหรอก วันนี้บีน่ารัก เก็ทถ่ายเยอะๆ ไว้ให้เราดูด้วยนะ...ค่อยเจอกัน บาย” พระรามลาโรง
“บ๊ายบาย รินทร์! วันนี้ส๊วยสวย ไว้โขนเล่นบีจะจองแถวหน้า ไม่พลาดแน่”
“555 จริงนะ” ลูกลิเกโบกมือตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง
 
              ไปสนิทกันตอนไหน ซ้อมก็อยู่คนละห้อง
ถึงเด็กจะเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ มีชื่อรินทร์พระรามรูปงามติดโผ
แต่ไม่คิดว่าจะจ๊ะจ๋ากับลิเกดาวรุ่งคนนี้ได้ ปล่อยห่างไม่ได้จริงๆ

             ผมมองตาม แค่รินทร์เดินเข้าระยะ พี่เหลิมก็คว้าถุงน้ำกับของกินเข้ามาสมทบขบวน
เดินห่าง ไม่คุย ไม่ได้มองหน้ากันก็จริงแต่ทั้งคู่มุ่งไปทางเดียวกัน
รับรู้ว่าร่วมทางไม่ไกล ไม่ทอดทิ้ง
เหมือนคนแปลกหน้าแต่ทว่าใกล้ชิดรวมเป็นหนึ่งเดียว
            หายใจเข้าออกจังหวะเดียวกันด้วยรึเปล่า
ไม่มากเกิน ไม่น้อยเกิน
            นึกสงสัย...เป็นเงาตามตัวขนาดนั้น พี่เหลิมอดทนได้ยังไงวะ???
.............

            หมาหมู่เห่าหอนข้างตัว เกือบลืม...
“วู้ววววว! บ๊ายบายด้วยคนคร้าบ”
“ตามไปดีกว่า ขอพี่โป๊งเหน่งไปด้วยคนนะจ๊ะ”
“ไอ้นี่ แมว! จับมันไว้” พี่ภู่
“กินข้าวกัน เดี๋ยวมาดูนะบี มึงไปด้วยเปล่าเก็ท?” เก้งย้อนถามผม
“ไม่ล่ะ ยังไม่หิว” ผมยกมือรับกับเฟรมที่พยักหน้าให้

            สองคนนี้ก็เหมือนกัน เป็นยิ่งกว่าเงาเพราะแทบกลืนร่างเป็นคนๆ เดียว
ใกล้ชิดตัวติดจนรู้สึกเฉยๆ ไม่เห็นอีกคนซิแปลก
ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนบางทีจะว่ายากก็ยากเย็น จะง่ายก็ง่ายดายจนนึกไม่ถึง
.................

            หันกลับตามเด็กน้อยและลมเข้าในอาคาร...
ในห้องโล่งด้านหลังเวที ทศกัณฐ์ทักทายแก๊งพี่เขียว
ปล่อยวิ๊ดว๊ายชื่นชมพญายักษ์พักใหญ่ก่อนลมจะแยกมานั่งเก้าอี้ด้านข้างมุมทางออกอีกฝั่ง
เรียกผมไปกินข้าวจากปิ่นโตเดียวกัน คุณแม่ผู้น่ารักของเพื่อนอัดสำรับมาเต็มเอียด
หมูทอด ไข่เจียวกับผัดผักง่ายๆ
              เล่าการแข่งขันกีฬาภาคเช้าให้เพื่อนฟัง ปล่อยเด็กอยู่ใต้อาณัติเจ้าแม่ออร์กาไนซ์ด้านโน้น
ซักซ้อมท่า เติมหน้าแต้มสีไปตามเรื่อง
....................
.........................

"ตื่นเต้นๆๆ"
"555" ขำแร้บบี้เต้นเร่า ซอยเท้ายิกๆ ตรงหน้าผม
"ลืมท่าแน่เลย ตายแน่ๆ ทำไงดี" กระสับกระส่ายไม่นิ่ง
"เพี้ยง! ทำได้ๆ" ผมประคองสองแก้ม เป่ามนต์ที่หน้าผากเหม่ง
"..." เงียบกริบทันที เสียงจอแจคล้ายเลือนหายจากโสตประสาท
            ปล่อยให้ผมลูบปลายนิ้วสัมผัสพวงแก้มนุ่มหยุ่น กรุ่นน้ำหอม กลิ่นเครื่องสำอางเจือจางติดจมูก

"นิ่งทำไม ทำออกบ่อย" ผมเขินซะเอง
"ทำบ่อยเชรี่ยไร?"
"พูดไม่เพราะ ไม่เอา...อยู่เฉยๆ" ตามช้อนจับใบหน้าไว้ไม่วาง ไม่ละสายตา
          ก้าวชิดปลายเท้าอีกคน พาตัวเองเข้าใกล้มากขึ้น
"ทะ ทำอะไร...ดะ เดี๋ยวใครเข้ามา หะ เห็น"
            ยกมือกั้นหน้าอกผม ตากลมโตสีหน้าเลิ่กลั่ก ใบหูเล็กๆ แต้มสีปลั่ง
ภายใต้แป้งแต่งหน้าต้องแดงก่ำกว่านี้แน่ หึหึ

"...ไม่มีคนเห็นหรอก เชื่อสิ" หมาป่ากระซิบหลอกล่อกระต่าย
"...นี่มัน..."
          เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องไม่ขัดขืนแบบนี้ ทุกทีโอนเอนร่างกายเข้าซบอกผม
ให้หัวใจบริหารปอดหนักหน่วง ก้อนเนื้อทรวงอกเต้นแรงจนเจ็บ
รับรู้ทั้งสองฝ่าย...เราต้องการกันและกัน แล้วค่อยกดริมฝีปากกับหน้าผากมน
          เก็บสกอร์แต้มเดียว ไม่มากกว่านั้นไม่น้อยกว่านี้
ต้องห้ามความรู้สึกดิบเถื่อนทุรนทุรายข้างในปางตาย

           จะมีช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาโดนผู้ปกครองตักเตือน
ผมบอกโกหกกับเด็กว่าเป็นข้อตกลงของทีมเราถึงผ่านพ้นมาได้
บางทีการถอยห่างทางร่างกาย กลับทำให้รู้ซึ้งถึงความโหยหาอาลัยอาวรณ์ทางจิตใจอย่างเห็นได้ชัด
           คำตอบผุดพรายกระจ่างจ้าเสมือนมีแสงแดดส่องผ่านพ้นเมฆหมอกครื้มดำ...
ผมต้องการบี...ต้องการคนนี้เพียงคนเดียวจริงๆ
................

"...หลับตา" ก้มกระซิบข้างหู ดึงลึกเข้าซอกม่านสูงหลบสายตาผู้คน
           ปล่อยทศกัณฐ์นกต่อหลอกล่อความสนใจผู้คนด้านโน้น
"อือ..." เหมือนไม่ยอมแต่ยินยอม
"บีคนเก่งทำได้อยู่แล้ว...ทำ-ได้" จุ๊บหน้าผากมนแผ่วเบา แล้วสวมกอดนุ่มนวล
            มือเล็กๆ จับเสื้อยืดด้านหลังผม ดึงจนตึงแน่นแล้วกดนิ่งอยู่
ปล่อยความร้อนจากร่างกายเราวิ่งเข้าหากัน

           พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!
ชัยชนะของทีม ปลาบปลื้มยินดีกับลูกชู๊ตสามแต้มในสนามแข่งเมื่อครู่...พลันปลาสสิ้น
...................

[Born this way: เลดี้กาก้า]
http://www.youtube.com/v/wV1FrqwZyKw

เช้ดดดดดดด ไม่น่าเลย!  (="=)
           ผมกุมขมับ สะกดตัวเองไม่ให้เอื้อมกดสัญญาณเพลิงไหม้ข้างเสา
อยากกระทืบเวทีล่มงานใจจะขาด
ชายกางเกงที่แอบดึงลงถูกพับขึ้นเหมือนเดิม โชว์ขาขาวมากเกินกว่าเดิมด้วยซ้ำ
เวลาเหวี่ยงไม้เท้า จับปีกหมวกจูจุ๊บปากส่งจูบ
หมุนตัวเตะฉีกขาก้าวคร่อมเก้าอี้แล้วกระแทกนั่ง โอยยยยยย (TT0TT) เก็ทอยากตาย!!!
           ผ่านๆๆๆ ข้ามซีนนี้ครับ รับไม่ได้T^T
.......................
...............................

            อาคารโรงยิม สแตนด์ที่นั่งชิดแป้นติดหน้าประตูห้องนักกีฬา
ผมยังคงจัดการเชือกผูกรองเท้าให้มั่นกว่าเคย นัด 2 ถูกสั่งให้ตัวจริงตั้งแต่เปิดสนาม
“ตื่นเต้นๆๆๆ นี่ๆ ตื่นเต้นมั้ยเก็ท!?” หางเสียงสูง ไม่รวมดวงตากลมโต เขย่าเท้าเล่นตุบๆ
“...” พยายามไม่เหลือบมองขาขาวโผล่พ้นกางเกงชมพูตัวเดิม (ไม่เปลี่ยน บ้าชะมัด Y.Y)
ก้มง่วนทั้งที่เสร็จนานแล้ว (บีกับไอ้ลมอยู่ขั้นที่ 2 พวกเราอยู่ขั้นแรกจากพื้นสนาม)
“ไม่ต้องห่วง ไม่เท่าไหร่ นี่อ่อนสุด รองบ่อนเราทุกปี ไม่งั้นพี่ภู่ไม่ให้ลงก่อนหรอก” เก้งตัวสำรอง นั่งคู่เฟรมอยู่ข้างผม

           โจโจ้ เอกและเพื่อนในทีม ม.4 คนอื่นลงวอร์มเข้าแถวเลย์อัพชู๊ตใต้แป้นกับพี่แมว
ทุ่มลูกเสียงดังตึงๆ กระโดดสูงลิ่ว คึกคักข่มขวัญคู่ต่อสู้
"OK!" ผม
“ไปกัน!”
“เล็ทโก!” เฟรมและเก้งฮึกเหิมวิ่งลงสนาม มีกองเชียร์ร้องตามหลัง...
“เต็มที่เว้ย!” 
“จัดการ ท่านหัวหน้า!” เต๋ากับข่างกู่ก้อง
          เต๋าเปลี่ยนสวมหัวหน้ากากเสือ ให้ข่างใส่หน้ากากยางลิงอุรังอุตัง โบกธงเย้วๆ
“สู้ๆ เว๊ยเพื่อน” ลม สลัดคราบทศกัณฐ์เป็นชุดธรรมดา
           กางเกงวอร์มดำขายาวกับเสื้อยืดขาวสำหรับวิชาพละ
“เก็ททททท ชนะๆ~” เสียงใสชูสองนิ้วยืดสุดแขน
            ผมหลุดมาด ติดอมยิ้มมุมปากเข้าสนาม
.................

            สองโฆษกข้างสนาม พี่ ม.5 ฝีปากเก่งเกินคน 
“เกมตอนนี้...อีก 5 นาทีจะหมดควอเตอร์ที่สองจะได้พักครึ่งกันล่ะ”
“เอาล่ะครับ สีเขียวโรงเรียน D ครองบอล ทุ่มลูกคุมเชิงหน้าเส้น 3 แต้ม จะส่งดีไม่ส่งดีเอ่ย เอ้า! ชู๊ตซะงั้น กะเก็บ 3 แต้มกันเลยทีเดียว”
 “ลง-ไม่ลงๆๆ!” พี่นักพากย์ตื่นเต้น
(กรี๊ด / ว๊าย / โอ๊วววว ไม่ลง!/ลง!) ผู้ชมรายรอบสองทีม
           เจ้าบ้านพวกเราตะโกนไม่ลงเสียงดังมากกว่าหลายเท่า

“โว้วววว! ไม่ลง เช็ดแป้นแรงไป น่าเสียดายไม่งั้นได้ขึ้นนำแน่นอน”
“โอกาสเป็นของเราแล้วครับ สีขาวทีมเรารีบาน์วได้ โดย---เบอร์ 13 อินฟินิตี้-เฟรมมมมม นั่นเอง!”
“พาสลูกให้รูปหล่อเพื่อนซี้ ได้ข่าวว่าสองคนนี้เรียน 4/1 ห้องเดียวกันใช่มั้ย”
“เยส! หมายเลข 20 เอกพาเลี้ยงเข้าในดงคู่ต่อสู้ หลุดเดี่ยวแล้วครับ แต่พระเอกของเรา...หยู๊ดดดดด หยุดๆๆ หยุดรอเพื่อนก่อน”
(555) กลับลำซะงั้น ผู้ชมฮาทั้งสนาม

“เหลืออีก 1 นาที 25 วินาทีจะหมดเวลา สกอร์เสมอกันอยู่ 19 ต่อ 19 มาดูกัน”
“แรงเยอร์สีขาวของเราดาหน้าเต็มพื้นที่ ทิ้งน้องต๋องคุมแป้นแค่คนเดียว”
“อ้าว! เอกเบอร์ 20 ยัดลูกใส่อกอินฟินิตี้เฟรม เล่นชอร์ทกัน แต่-โอ้ววววว”

---ปรี๊ดดดด-----

        (บูววววววส์/ ไม่เอา!) โห่ไล่ยกสนาม กองเชียร์โรงเรียนเราทั้งนั้น
“นกหวีดเป่าฟาล์ว อินฟินิตี้ 13 ล้มไปแล้ว เหมือนจะโดนฟันศอกด้วย กรรมการไล่หมายเลข 5 สีเขียวออกจากสนาม เทคนิคัลฟาล์วรุนแรงเกินเหตุ เราได้ชูตลูกโทษกินเปล่า” โฆษกไมโครโฟนซ้ายมือถือหางพวกเราเต็มที่ จำได้ว่าเป็นพี่ ม.5 ห้องเดียวกับพี่โป๊งเหน่ง
“มาดูกัน เฟรมจะชู๊ตลงมั้ย หมายเลข 20 มือแม่นของเราก็เปลี่ยนออกตั้งแต่ควอเตอร์เมื่อกี้แล้ว”
"มีเวลาเตรียมตัวน้อยเกิน ต้องฟิตนิดนึงครับ"
20 คือเก้ง ตายหอบ ตะคริวกินน่องตั้งแต่เริ่มควอเตอร์ที่สอง ออกไปนั่งพร้อมโจโจ้ที่ไม่ฟิต ขาลากตั้งแต่ 10 นาทีแรก

“ม่าย-ลง โอ๊ะ รึว่าจงใจ!?” เสียงโฆษกจากไมค์เกือบตะโกน
            เฟรมส่งซิกแวบเดียวก่อนกระโดดชู๊ตแรงแทบขว้าง
ต๋องเพื่อนร่วมทีมใกล้แป้นแทรกตัวขึ้นฉกรีบาร์ว ส่งต่อให้เอก พาสบอลเร็วมาที่ผม
“โอ้ มายก้อด! ตัว 3 แต้มของเราครับ และๆๆๆ ปล่อยบอลหลุดมือไปแล้ววววววว”
(“...”) ทั้งสนามเงียบกริบ

         ‘สวบบบบ’! เส้นด้ายตาข่ายกระทบลูกสีส้มเบาๆ ทว่าดังมากในความรู้สึก
(“เฮ้~~~”)
“3 แต้ม ลงไปอย่างสวยงาม”
“กิดากรสังหาร เจเรมี่ หลินของแท้”
‘ปรี๊ดดดดดดด!’ กรรมการหยุดเกมครึ่งแรก เหลือสองควอเตอร์สุดท้ายวัดฝีมือ
.....................

          บนสแตนด์ ฝูงชนบ้าระห่ำเพราะเครียดสั่งสมมาตลอดครึ่งชั่วโมงตั้งแต่เริ่มแข่ง
เราตามมาตลอด เพิ่งพลิกมานำจากลูกเก่งของผม
“เก็ทททท~~~” เสียงเดียวได้ยินติดหูพร้อมรอยยิ้มหวานสดใส ชูสองนิ้วเชียร์สุดใจ
           ผมเพิ่งยิ้มออก ยกมือทักตอบก็เห็นไอ้ลมลุกยืนปรบมือให้
ไม่ได้โฉบแวะไปหาเพราะพี่ภู่คว้าคอเข้าโซนที่พักนักกีฬา โดนดีแน่เรา...

“มึงไหวมั้ยเฟรม?” พี่แมวจอมวางแผน เสธประจำทีมแผนรุกไม่มีรับ
“...จุกพี่...ลิ้นปี่” เฟรมก้มตัวงอ เก้งพุ่งลงจากที่นั่งเข้าประคอง โจโจ้วอเตอร์บอยส่งน้ำดื่มให้ผม
“เป็นไงล่ะ เอก”
“แม่ม! เบอร์ 5 นั่นเล่นโคตรแรงพี่ ก่อนนั้นมันผลักผมด้วยอะ”
“มึงเข้าช้า มัวแต่แฮงค์อยู่ล่ะสิท่า พลาดหลายลูก ไม่ดูเพื่อนต่างหาก ไอ้ต๋องกับเก็ทมันก็ว่าง เป็นกูหน่อยไม่ได้” พี่โป๊งเหน่งเลือดร้อน
           ดุเรื่องที่รู้ๆ กันอยู่ สุรากับเพื่อนพวกนี้
“พี่เตือนพวกมึงแล้วใช่มั้ย เรื่องนี้น่ะ---” พี่แมวอีกคน
“แมว! ไปวอร์ม เปลี่ยนตัวกับเอก มึงด้วยโป๊งเหน่ง แทนไอ้เฟรม เดี๋ยวกูบอกโค้ชเอง” พี่ภู่ดุเพื่อนตัวเอง สั่งการเด็ดขาด
“...ผมไหวพี่” เฟรมสวมปลอกแขนกัปตันในขณะนี้ยังเสนอ ทั้งที่ตัวงอเป็นกุ้ง

"ทำไมทิ้งห่างไม่ได้วะ ไหนว่าหมู" พี่วิน
"มันตัวจริงยกทีม มี ม.6 เล่นด้วย เบอร์ 4 ไอ้ตัวเลย์อัพนั่นน่ะ"
“ช่างเถอะน่า ตามแผนเลยละกัน เราดูออกหมดแล้ว ไว้ปล่อยพวกพี่ต่อเอง” พี่ภู่หิ้วปีกเฟรมอีกข้าง
“เข้ามาๆ ...” อาจารยโค้ชเข้าถึงกลุ่ม เรียกรวมพอดี


            พักครึ่ง 20 นาที...สรุปเฟรมกับเอกออก พี่ภู่กับพี่แมวเข้า
โค้ชวางแผนไว้จะเปลี่ยนยกชุดในควอเตอร์ที่ 4
ต้องเปลี่ยนแผนการเล่นใหม่เพราะเฟรมเนื้อเขียวช้ำให้เห็น 
ได้แต่ยกปลอกแขนกัปตันทีมคืนให้พี่ภู่
..................

            ผมลงอีกแค่ควอเตอร์ที่ 3 ควอเตอร์เดียวก็ถูกเปลี่ยนออก
ตลอดเวลาที่อยู่ในสนาม รุ่นพี่พร้อมใจกันตัวไว้ให้อยู่แดนหลัง และส่งลูกให้ชู๊ต 3 แต้มบ่อยครั้ง
             ทีมเราชนะ ได้ครองถ้วยติดต่อกันเป็นปีที่ 4 ในที่สุด
 อีก 2 โรงเรียนได้เหรียญเงินและทองแดงเป็นรางวัล...ปิดจบงานโรงเรียนวันรักษ์ภาษาอย่างสวยงาม
 

************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 08-08-2012 08:56:34

 :z13:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 20 คอนซัลท์ (7-8-2012) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 08-08-2012 08:58:39

หมอกนี่หาโอกาสใกล้ชิดหนูลมได้ตลอดเลยวุ้ย  :m12:

คู่รินทร์-เหลิม  นี่ก็น่าติดตามมากอ่ะ  อยากรู้อยากเห็นสุดๆว่าจะเป็นไงต่อไป  :z3:



ส่วนเก็ทเนี่ย  เป็นเอามากกกกกกกนะคะ    แบบนี้คงกู่ไม่กลับแล้วแหละค่ะคุณแม่ขาาาาาา  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 08-08-2012 09:58:28

 :L2: :L2:
พอวันงานจริงๆกลับรู้สึกสงสารเก็ทมากกว่าเดิม
ถึงจะรู้จักควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น แต่เดวิลบีกลับน่ารักกว่าเดิมซะนี่ 555
อร๊ายยย เมื่อไหร่เก็ทจะตบะแตก 5555
ไม่เอาๆ เป็นเด็กเป็นเล็กน๊าาาา คึคึ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 08-08-2012 10:17:10

น้องเก็ทมันน่ารักจริงว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :z3:
แบบว่าดูรักน้องบีม้ากมาก
ไม่เหมือนอิพี่เหยี่ยวเล้ย
รายนั้นนิสัยไม่ดีนะยะตอนแรกๆ
เลยทำให้คนอ่านไม่ค่อยเชียร์เท่าไหร่
จะมาทำคะแนนตีตื้นเอาตอนหลังๆเพราะว่าน่าสงสารเนี่ยแหละ
แต่ว่าน้องเก็ทอ่ะน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
ดูแลเทคแคร์บีน้อยดีมั่กๆ
เอาไว้เล้าเป็ดอวอร์ดคราวหน้า
พี่จะโหวตให้น้องเก็ทกับบีได้เป็นพระนายยอดเยี่ยมนะลูก
 :m1:

 :กอด1: puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 08-08-2012 10:42:18

อยากเห็นลมเป็นทศกัณฑ์ เราว่าสีดาน่าสงสารนะเพราะคงไม่มีใครสนใจ ไปสนพระรามกับทศกัณฑ์หน่าหวานกันหมด :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-08-2012 10:59:29

 :3123: :L2:   o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-08-2012 12:01:02

วันรักษ์ภาษาไทยรร.นี้อยากไปด้วยจัง  :กอด1:

หนูบีท่าทางจะน่ารักน่าเอ็นดูไม่หยอก  อยากเห็นอ่ะ

 :impress2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 08-08-2012 12:02:15

เก็ทเอ๊ยท่าจะเป็น
เอามากนะเราน่ะ
ห่างนู๋บีน้อยไม่ได้เลย  :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 08-08-2012 12:33:11

เกทนี่เนียนตลอดอ่ะ
ตอนนี้ชักจะเลิฟๆ คู่ภู่-ยักษ์และ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-08-2012 15:02:40

นี่ขนาดโรงเรียนสห หนุ่ม ๆ ยังจับคู่กันเองขนาดนี้
ชะนีต้องไปทำสวนแห้วแทน ฮา...

เสร็จงานโรงเรียน บีน้อยเสร็จแน่ เก็ทแทบคลั่งแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 08-08-2012 15:55:41

ครึกครื้นดีแท้

ลุ้นเหนื่อยไปกับฉากแข่งบาส (สุดยอด o13)


 :m26:ชอบฉากหวานๆของผึ้งน้อยกับอาตี๋  มีเพิ่มอีกนิดก็ดีนะ  เราไม่เลี่ยน +1กับเป็ด.ให้เด็กน้อยวัยใส

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 08-08-2012 19:15:01

ตี๋เก็ทไม่เคยเห็นเลดี้กาก้า ฉบับบีน้อย
น่าฮักใช่ไหมล่าาาา คิกคิก
ลมเหนือก็น่ารักนะ เป็นยักษ์ที่น่ารักที่สุดในโลก
คู่พี่เหลิมกับรินทร์ อ่านที่ไรมันก็โหวงๆทุกครั้ง
โรมิโอกับจูเลียต พี่เหลิมทนได้ไง อยากรู้เหมือนเก็ทเลย
แอบหวังว่าคู่นี้จะมีมาแว้บๆเรื่อยๆ
อยากให้พี่เหลิมกับรินทร์มีความสุข

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 08-08-2012 19:23:48

น้องเก็ทจริงๆๆหนูเป็นหมาป่านิ  บีน้อยระวังตัวเน้อ :z1:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 08-08-2012 19:26:32

รร.นี้มีแต่คู่วาย ชอบ ชอบ :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 08-08-2012 19:34:19

ก่อนอื่น ขอบคุณที่พาพี่ภู่กับพี่ยักษ์มา อิอิ

แค่พี่ภู่บอก "อ้าวๆ กูก่อน นั่นตัวเล็กของกู"
แล้วพี่ยักษ์มาแยกเขี้ยวและจับบ่าในบัดดล "ของมึงเหรอ!" กร๊ากกกก
แค่นี้ก้อฟินค่า ฟินนนนนน
 :sad4:

สำหรับลม ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดนี้ "อ้าว! เวร" มันได้ใจจริงๆ โฮะ โฮะ
 o22

ส่วนพี่เก็ท พี่โคตรหวงสุดๆ เลย 555 แต่นุ๋งบีคงอย่างเอ็กซ์แหละเน้อ
ไม่งั้นไม่ขนาดนี้หรอก

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 21 งานโรงเรียน (8-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 08-08-2012 20:19:06

โอ๊ยยย อยากเห็นลมจ๋าเป็นทศกัณฐ์
อยากเห็นพระรามรินทร์ (ต้องงามงดแน่นอน บีถึงกรี๊ดดดดดเอียงไปหาได้ ทั้งที่ลมจ๋ายืนตรงหน้า)
ตอนหน้าจะมีฉากของโขนหรือเปล่าคะ  อยากอ่านนน  :-[

แต่ตอนนี้ก็ขอกรี๊ดกับหมวยตี๋ บีเก็ท ก่อนนะ
ตอนนี้น่ารักมาก  จู๋จี๋จุ๋งจิ๋งตั้งแต่ตอนสร้อยเกี่ยวแล้ว
คู่นี้เอาจริงๆ เลยนะ เวลาอยู่สองต่อสองที่ไร หวานหยดทุกที
เหมือนยิ่งใกล้ ก็ยิ่งอยากชิด แต่สถานะที่มากกว่าเพื่อน เป็นคนพิเศษ แต่ยังไม่ได้บอกว่าเป็นแฟน
ก็ยิ่งทำให้โหยหา เก็ทเคยห่วง หวง ตอนนี้หวงยิ่งขึ้น
บีน้อยเด็กใจกล้า แต่เวลาเขินอาย น่าจับฟัดที่สุด
ลากกันเข้าหลังม่านก็ยิ่งน่ารัก ชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-08-2012 07:11:12

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 22 เลี้ยงฉลอง
get’s


             นาฬิกาบอกเวลา 1 ทุ่มกับ 45 นาที ผมหาวเป็นรอบที่ 102 หนังตาปรือเต็มที
“เด็กแดนซ์กลับแล้วเหรอวะ?” เอกนั่งใกล้ เก้าอี้ขวามือ
“อืม แม่มารับ เพิ่งแยกไปก่อนเรามานี่” ผมจิ้มเนื้อชาบูแก้ง่วง
            พวกเราเกือบทุกคนในทีมมากินชาบูที่โรงแรม PPP พ่อผมเป็นผู้ดูแล
ขณะนี้ให้ลูกน้องรักษาการณ์แทนเพราะนายฝรั่งใช้ไปเซ็ตระบบโรงแรมกึ่งรีสอร์ทที่บาหลีและฮ่องกง
ปีหน้าหรืออย่างเร็วคือครึ่งปีนี้ถึงจะกลับมานั่งเก้าอี้คุมที่นี่ตามเดิม

“แล้วเจอพ่อกับแม่มึงรึเปล่า?” เก้งทางซ้ายมือ
“ใคร?” ผมสงสัย
“ก็เพื่อนสนิทมึง คนสนิทใหม่มึงด้วย”
“อ๋อ ไม่เจอ ลมมันปลิวไปตั้งแต่จบควอเตอร์ที่สามโน่น เปียโนงานแต่งงานของรุ่นน้องที่ทำงานแม่รึไงนี่ล่ะ แต่บีเจออยู่ มึงก็อยู่นี่หว่าเก้ง”
“อ้อ ลืม ไม่ทันไหว้แม่บีเลยว่ะ มัวแต่ดูคนเจ็บ” เก้งบุ้ยเฟรม
             คีบเนื้อใส่ชามให้ เพื่อนปีกขวาพันท้องแน่น กลิ่นยายังฉุนจมูก
จะตายคาสนามยังสามารถ หน้าหยกไม่ออกอาการ นับถือๆ

             แม่บีมารับกลับครับถึงได้พบกัน ยกมือไหว้ทักพ่อกับแม่ผม
แนะนำให้รู้จักกันนิดเดียวก็ผละไปด้วยทางผู้ปกครองฝั่งกิดากรมีแขกเยอะจัด
รู้จักอาจารย์และผู้หลักผู้ใหญ่ไปทั่ว
...............

             อิ่มแล้วเริ่มสนใจสิ่งรอบข้าง พี่แมวชูมือถือมาเล่นคลิป
"ดูอะไรวะ ดูด้วย!" พี่โป๊งเหน่งนั่งข้างพี่แมว
"แดนเซอร์เลดี้กาก้า โย่! นี่ไง ตัวเล็กมันอยู่หน้า ผึ้งน้อยกูเจ๋งป่ะ" พี่แมว
"เจ๋งว่ะ ตอนซ้อมคิดว่าจะล่มแล้ว จับปูใส่กระด้งชัดๆ อีเขียวมันยังเอาอยู่ ใช้ได้นะเนี่ย"
"ขาวเว่อร์อ่ะพี่ ส่งให้หน่อยซิครับ ผมลืมอัด" ไอ้ต๋องชะโงกจ้องจอเล็กๆ เต็มที่
"พวกพี่ได้ดูโขนไอ้ลมกันยังครับ?" ผมเข้าแทรกด้วยเห็นท่าไม่ดี จะหลีเด็กในคอนโทรล
            ไม่ได้ๆ ต้องล่อด้วยนกต่อตัวเก่งไม้ตาย

             พูดถึงโขน...
“เออว่ะ! เก็ทอัดวีดีโอโขนไอ้ลมไว้เปล่า พี่ดูไม่จบว่ะ” พี่ภู่ใกล้หัวโต๊ะเอนเอียงคนแรก
“กูให้ดูรูปแล้วไง” พี่ยักษ์นั่งติดกันปราม
             จังหวะรำโขน พวกพี่ชุดหลัก ม.5 จัดเตรียมการแข่ง เข้าๆ ออกๆ
ไม่เหมือนผมที่ตั้งวีดีโออัดอยู่หน้าเวที ไม่มีเงาพี่กายตามคาด พ่อกับแม่ก็ยังมาไม่ถึง
ได้เห็นผมรับถ้วยรางวัลอย่างเดียว
             ส่วนแดนซ์ของผึ้งน้อยตัวเล็ก พี่พวกนี้ได้ดูเต็มตาเพราะช่วงพักแข่งพอดี
วิจารณ์วุ่นมารอบจนผมเบื่อที่จะฟัง

“กูจะดูแบบมูวี่น่ะมูวี่ วีดีโอคลิปภาพเคลื่อนไหว รู้จักเปล่า” พี่ภู่
“ไอ้นี่...จะรักชอบอะไรมันนักหนา” พี่ยักษ์หน่าย
             กัปตันบอลเนียนประกบกัปตันบาสไม่ห่างทั้งวัน
อาจารย์โค้ชเลี้ยงเฉพาะทีมบาสเกตบอลยังหน้าด้านแปลงร่างเป็นปรสิตเกาะแน่น
(แอบกระซิบว่าพ่อลด 50% ค่าลูกชายได้ลงโชว์ฟอร์มเก่ง อาจารย์โค้ชถึงใจป้ำกล้าพามาเลี้ยงที่นี่ครับ)

“ก็กูชอบมัน รักมัน หลงมัน...มันหล่อ มันขาวอ่ะ” พี่ภู่กร่าง เชิดหน้าหาเรื่อง
“เออ! หล่อ ขาว ขนฟู หูตั้งหางดาบด้วยมั้ย...อย่าให้เผลอ กูจับปล่อยวัดซักวัน” พี่ยักษ์ทิ้งตะเกียบเคร้ง
“อ้าวพี่! ว่าเพื่อนผมเป็นหมา” โจโจ้หมูเต็มปาก
“ไอ้นี่!”
“เสือก!”
“โอ๊ยยยย!” จอมสอดโดนเต็มๆ สองคนพร้อมใจ
           พี่พยัคฆ์มือหนักข้ามโต๊ะมาเบิ๊ดกระโหลกเน้นๆ
 
“แสดงแค่ครึ่งชั่วโมง สุดยอดมากนี่หว่า มีแต่คนชม ขนาดผู้อำนวยการจะขอเอาไปโชว์งานอื่นด้วยนะ ข่าวว่า” พี่วิน
“เจ๋งจริงพี่ นิสาออกไม่กี่ฉาก สวยค่อดๆ” เอกเชียร์นางในดวงใจของตัวเอง
“กูว่านางสีดารำแข็งไปหน่อยนะ” อันนี้เก้ง
“แต่นิสาเอาทีมสร้างหนังมาถ่ายเก็บสกู๊ปเลยนะเว้ย โรงเรียนเราดังแน่”
“เหอะ! ดังแน่---แค่กๆๆๆ” เฟรมโวก่อนไอโขลกกุมท้องบาดเจ็บ
“ไอ้นี่ ไม่เจียม เดี๊ยะ!” โดนเก้งดุซะ
.................


           เรื่องละครรำไม่จบง่ายๆ เพราะความสนใจกระจายวงกว้าง...
“แต่กูชอบพระรามมากกว่าว่ะ โอ๊ย!” พี่ยักษ์โดนอะไรไม่รู้ใต้โต๊ะ เอียงกะเท่เร่
            หันควับจ้องกินเลือดกินเนื้อพี่ภู่ตาวาว
“นั่นรินทร์ ลูกลิเกโดยกำเนิดอยู่แล้ว มีวิกเล่นทุกอาทิตย์ เดินสายโชว์ เขี้ยวทุกเวที เคยออกทีวีอีกต่างหาก” พี่แมวบ้านอยู่ใกล้ตลาด ติดโรงเจ
            ละแวกเดียวกับแหล่งบันเทิง เวทีลิเกของย่านนี้
“แต่กูว่าลมแม่มสุดยอด เก่งเว่อร์ว่ะ เปียโนว่าเทพแล้ว เจอนี่สุโค่ยกว่าอีก”
“ตอนมันโดนศรพระรามแตะๆ หลังแล้วทำสะดุ้งเล็กๆ หันมามองค้อนนะ หยั่งฮา 555”

            รูปการณ์บนโต๊ะอาหารเปลี่ยนประเด็นใกล้เคียง
ผมโล่งอกไม่มีใครวอแวเรื่องเด็กน้อยเต้นโชว์ฉีกขาขาว
โม้เรื่องประเด็นฮอทออฟเดอะสคูล โขนจำลองชนะขาดทุกการแสดง
พี่นกแอ้และอาจารย์ผู้สร้าง ทุกคนที่มีส่วนร่วมปลาบปลื้มกันมาก
อาจารย์ผู้ใหญ่พานักเรียนและทีมงานไปเลี้ยงอีกที่ ยกเว้นทศกัณฐ์ลูกกตัญญูหายโต๋
..............

“นับถือมันเลย ไม่ตาดุเป็นไฟ ใจนิ่งเป็นน้ำแข็งนะ กูจีบแม่ม ผู้ชายก็ช่าง พี่ยอมเป็นเกย์เองน้อง~” พี่โป๊งเหน่งเสนอหน้า
            บอกทุกทีแต่ไม่เอาจริงถึงขั้นสุดท้ายสักที
“เหอๆ ได้ข่าวว่ามึงโดนไอ้น้องมันเซย์โนตลอดไม่ใช่เหรอวะ” พี่แมว
“ไม่สนว่ะ กูเครซี่ เผื่อวันพรุ่งนี้มันเป็นดาราดัง จะได้มาสัมภาษณ์พี่ป๊งเหน่งคนนี้ รู้จักลมเหนือรึเปล่าครับ ตอนเรียนเป็นไงมั่ง ฮิ้ว!” พี่โป๊งเหน่ง
           แฟนคลับพันธุ์แท้ไอ้ลมยิ่งกว่าพี่ภู่ครับ ขาประจำส่งดอกไม้
 แผ่นสติกเกอร์รูปหัวใจแบบเด็กผู้หญิงติดเล่นวันวาเลนไทน์แอทเลิฟแอทล็อค
เห็นตัวที่ไหนต้องหานมจืด ซื้อขนมไปถวาย ไม่กินไม่เป็นไร บังคับให้รับเอาไปฝากคนอื่น
           ดีที่ลมเห็นเป็นรุ่นพี่ในทีมบาส ไม่ค่อยเย็นชาใส่เท่าไรนัก

           พูดถึงเรื่องสัมภาษณ์ ผมเพิ่งนึกออก...
           เมื่อวานช่วงแข่งบาส ไอ้ลมโบกมือบอกใบ้ก่อนลงสแตนด์หลังจบควอเตอร์ 3
หมอกที่นั่งข้างก็พยักหน้าให้ผมอีกคนแล้ววิ่งตามทศกัณฐ์ออกไปฉิบ
ทิ้งนิสาไว้กับทีมงานมาถ่ายทำเรื่องสกู๊ปเกาะติดกิจกรรมพิเศษของดารา
กระทั่งนิสาเองรีเควสว่าขอให้หมอกเป็นคนพูดสัมภาษณ์ว่าสนิทกันยังไง ตอนเรียนนิสาเป็นอย่างไรบ้าง
หมอกก็ยังกล้าหายหัว วุ่นหาใครไม่รู้ออกสื่่อแทน
          ทำเอาผมงงเต็ก ที่มันเฝ้าพวกฟ้อน ไม่ดูผมแข่งรอบเช้านี่คือ
เพื่อนแข้งทองตามเฝ้าใครกันแน่

“หอกเอ้ย! มึงหวังดีกะน้องกูจริงเปล่าเนี่ย” พี่ภู่โวย
“ถ้าชอบก็กดไลค์ ถ้าไลค์มากๆ ก็เท่ากับรักจ้า” พี่โป๊งเหน่งชูมือนิ้วโป้งกดไลค์ยิกๆ
“เอ่อ! พี่ครับ ไอ้ที่พูดอยู่น่ะ...มันเพื่อนสนิทผม” กระผมเก็ทเพิ่งมีโอกาสโวย
“ครับๆ ไอ้คุณเพื่อนสนิทครับ หมูหรือเนื้อดีครับ” พี่โป๊งเหน่งลั้ลลาคีบเนื้อใส่ชามหวังปะเหลาะ

“ไม่เอาพี่ อิ่มจนจะหลับล่ะ” ผมปิดปากถ้วย
“ซะหน่อยน่า”
“กูกินเอง” พี่แมวแย่งคาตะเกียบ
"ยกมาแมว สั่งอีกชุดเลย" พี่วินร่วมแจม ผู้ชายตัวโตๆ เสียงดังขึ้นอีกรอบ

           พี่โป๊งเหน่งเจ้าพ่อหนังรักเมืองไทย อุดหนุนซีดีลิขสิทธิ์จริงไม่มีเถื่อน
บีน้อยได้ดูหนังไทยเพราะคนนี้ไม่ใกล้ไม่ไกล
...............

            เหตุการณ์ไปได้สวยสมผมหวัง ถ้าไม่โดนพี่หัวหน้าทีมทวงจริงจัง...
“ไงวะเก็ท วีดีโอน่ะ วีดีโอ?” อ้าว นึกว่าลืมไปแล้ว เล่นแบมือข้ามมาเลย
           เก้งกับเฟรมเก้าอี้ติดผมถอยฉากเลื่อนครืดเปิดทาง
“โอยพี่ ผมยังไม่ได้ตัดต่อ ขอดูก่อนดิ” ผมหวง
             ส่วนใหญ่ถ่ายเจาะคนที่คุณก็รู้ว่าใครมากเกินงาม ความลับเปิดเผย ไม่ดีๆ

“พี่จะดู เก็ท! อย่าลีลา มาเร็ว” พี่ภู่ลุกมาเลยครับ
“อ่า...”
“ให้มันไปซะ” พี่ยักษ์ขยับเก้าอี้จะลุกมาอีกคน
“ดะ ได้ครับ นี่ครับ”  อย่างเร็วกิดากร (Y-Y) ทุกที
            นึกขึ้นได้ว่ามีสองเมมโมรี่การ์ด อันหลังสุดอัดรำโขนของเพื่อนลมล้วนๆ
เป่าปากฟู่...รอดตัว
................


            จัดการสวิทซ์ออนไอเท็มแล้วยื่นให้ พี่โป๊งเหน่งลุกมาฉวยไปสุมหัวดูกับพี่ภู่
ส่วนพี่วิน พี่แมวใจเอาแหวกข้ามฝั่งมาแจมสนุกใหญ่
“นี่มันทำไรวะ?” พี่แมวชะโงกดู
"ไหว้ครูขอพรก่อนแสดงไงพี่ รินทร์มันก็ทำทุกครั้ง ไหว้ครูบา ไหว้ม่าน ไหว้บันได ไหว้เวที ไหว้หมดค่อยออกฉาก...เดี๋ยวรินทร์ต่อจากลม พี่คอยดูซิ” ต๋องเพื่อน ม.4
            สายศิลป์ห้องเดียวกับพระราม ช่วยเหลือรินทร์ข้างเวทีลิเกช่วงเทศกาลบ่อยครั้ง
“มีซองด้วยว่ะเก็ท ซองอะไรวะ?” เก้งสนใจอีกคน
“ซองทิป มันจะออกมากินข้าวเลยหาเรื่องโปรโมท ชวนน้องกับรินทร์ไปตีกรับขับกลอน รำหน้าห้องจารย์ป๋า ได้ตังค์เยอะจัดเลยเดินสายซะ” ผมทราบเรื่องดี
“ที่ตีกรับตีฉิ่ง ชูป้ายเดินไปเดินมาน่ะเหรอ” พี่วิน
“นั่นแหละครับ”
             ทศกัณฐ์จะลงไปเอาปิ่นโตที่ร้านป้านัด ส่วนรินทร์อยากน้ำหวานที่แคนทีนบวกเปลี่ยนบรรยากาศ
แค่ออกจากห้องซ้อม แฟนคลับน้องหญิงชายเฝ้าประตูหน้าห้องกรี๊ดลั่นขอถ่ายรูป เพื่อนปิ๊งไอเดียทันใด
ทั้งที่จุดประสงค์หลักคือปลีกเวลามาดูการแสดงเต้นโคฟเวอร์ของบี ดันเก็บสแปร์รายทาง
ทำงานไม่ถึงครึ่งชั่วโมงได้เกิน 5 พัน ไม่นับรวมของรินทร์แยกอีกต่างหาก
             โหดมาก...ลมเทพอายที่ไหน บทมันบ้าก็ได้ใจเกินร้อย

“ได้เยอะไหมวะ?” พี่โป๊งเหน่งหันมาหาผม
“ไม่รู้พี่ เห็นจารย์ป๋าให้พัน จารย์แม่หมิวอีก แบ่งให้น้องคนละ 100-200 ที่เหลือในซองนั่นบอกคนละครึ่งกับพี่นกแอ้” ผมไม่พูดความจริงว่าหลายมาก สีเงินสีม่วงคลี่เป็นพัด
“นี่ไง คุกเข่าข้างนึง เท่ว่ะ กูชอบ~” พี่แมวเคลิ้มอีกคน จับจอวีดีโอแน่น
“พี่นกแอ้จะไม่เอาด้วยเว้ย ลมแม่ม...”
“เพิ่มเสียงหน่อยพี่ ผมไม่ได้ยิน” ต๋องพยายามแหวก
“เดี๋ยวๆ ดูก่อน...”
"เฮ้ย! อย่าบัง"

             ทุกคนจ้องจอดวงตาไม่กระพริบ คงอยากหมุนโวลุ่มเพิ่มเสียง
ภาคลมเทพกล่าวสปีชกล่อมลิงหลับ นับประสาอะไรกับพี่นกแอ้ได้เช็ดน้ำตาป้อย อาบรอยยิ้มเปี่ยมสุข
ปลาบปลื้มปีติยินดีเป็นล้นพ้น หลังเลิกงานพาน้องคณะไปเลี้ยงข้าวร้านหรู
น่าจะต้องจ่ายแพงกว่าที่รับจากไอ้ลมหลายเท่า
“...กูรู้แล้ว ทำไมคนรักมันนักหนา” พี่ยักษ์อ่อนเบา
“...น้องกู เจ๋งปะ” พี่ภู่อ่อนโยนส่งยิ้มให้
“หึหึ”

             โอ๊ะเอ๊ะ! พี่ยักษ์จับหัวพี่ภู่โยกเยกด้วยว๊อย! เห็นไม่บ่อยแต่เก็ทช็อคเล็กๆ ทุกครั้ง

             เดาว่าคงเป็นภาพช่วงลมเหนือพนมมือให้พี่นกแอ้แตะจับเครื่องสวมศีรษะรูปยักษ์
ร่ายคาถาพึมพัมก่อนประคองบ่าให้ลุกขึ้น ทศกัณฐ์ไม่สวมหน้ากาก ใช้เขียนลายเส้นเขี้ยวที่มุมปากกับข้างแก้มแทน
ตอนไปเชียร์ผมยังมีรอยลายเส้นพร้อยไม่มีอาย เข้าคู่กับหน้ากากเสือกับลิงอุรังอุตังของเต๋าของกับข่าง...อินดี้มาก

“รินทร์มาต่อคิวอีกคนว่ะ มิน่า พี่นกแอ้ยิ้มไม่หุบ” พี่วินบรรยาย
               ดูต่อพร้อมวิจารณ์กันสนุกครับ ส่วนผมมึนอยากพักร่างกาย คิดถึงฟูกนุ่ม

               สรุปเวียนดูหมดโต๊ะ อาจารย์โค้ชก็ไม่เว้น ขณะยื่นกล้องคืน
ผมลืมดูเมมโมรี่เพราะพนักงานโรงแรมเรียกไปหาพ่อที่ห้องทำงานก่อนแยกย้ายกันกลับ
หลายวันต่อมาถึงรู้ว่าพี่โป๊งเหน่งฉกการ์ดไปไม่คืน ทวงแค่ไหนก็ลืมอยู่นั่น
เป็นเหตุให้พี่กาย พี่ชายแสนดียังไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนสนิทคนนี้ของผมต่อไป
………………
..........................


               สี่ทุ่มเกือบครึ่ง ระเบียงห้องนอน
“นอนยัง?” ผมได้ฤกษ์ส่งเสียงตามสาย
“งืม...กระต่ายตัวไหนรับโทรศัพท์ท่านล่ะคร้าบ”
“555” ผมหัวร่อออก พ่นลมหายใจฟู่เบาสบาย
              มองลงไปยังสระน้ำกลางสนามหญ้าด้านล่าง สีฟ้าสะท้อนแสงไฟจากในบ้านวิบวับราวภาพฝัน
“เลี้ยงฉลองเสร็จแล้วเหรอ เร็วจัง” เด็กงัวเงียถามธุระ
“อืม เปลี้ยกันหมด มีพวกพี่แมวกับจารย์โค้ชไปต่อ...แต่ไม่ไหว” ผมกดหลังคอตัวเอง อยากมีคนนวดให้
“ไมล่ะ?” หนูจาไมช่างสงสัย
“จุก เพลีย เปลี้ย ง่วง” ผมยานคาง
“555 อ่อนว่ะ”
“เออ จำไว้”
“งั้นก็นอนดิ นอนได้แล้ว ขี้เกียจฟังคนบ่น”
“กูดไนท์ก่อน” ผมยื่นข้อเสนอ
“กูดไนท์ บาย” อย่างเร็วล่ะคนนี้
“เดี๋ยว!” ผมเหวอ อะไรวะ ตอนกินเลี้ยงกินข้าวคิดถึงแทบตาย
             ไม่มีแชทหรือโทรมาซักนิด กดส่งไลน์ซักหน่อยก็ไม่ (=^=) มันน่าน้อยใจ

“ไรเล่า จะนอนแล้ว มึงก็รีบนอน พรุ่งนี้ก็เจอกันไงจะได้ไม่หลับคาโรงหนัง หรือจะให้บุกไปหา คุณลุงคุณป้าคร้าบ ผมมาขอนอนกับลูกชายหน่อยคร้าบ” มีล้อ
“555 ได้งั้นก็ดีซิ เดี๋ยวไปรับนะ” ผมสมอ้างตามน้ำ
“บ้าล่ะ ไม่เอา ง่วง จะนอน คุยอีกกูนอนไม่หลับมึงจะโดนมิใช่น้อย”
“โอ๋ย น่ากลัวมั่กๆ หึหึ”
            ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขิน มุดซุกกอดแร้บบี้หนูเน่าตัวเก่งอยู่แน่ๆ
เพราะขึ้นกูมึงเวลาส่วนตัวแบบนี้มีไม่บ่อยนัก ทุกทีจะเลี่ยง
ยกเว้นถ้าอยู่ในวงสังคมกลุ่มเพื่อนเท่านั้นถึงจะออกปากเล่นกันทั้งคู่
หน้าแดงถึงหูเล็กๆ จนแก้มขึ้นสีชมพู กัดปากเป็นสีเชอรี่สุกแวววาวด้วยรึเปล่า
โห้ยยยย!!! แค่คิดก็...

“นอนได้แล้วครับ ไม่กวนแล้ว” ผม
“เยี่ยมยอด มึงก็นอนด้วยเลย ณ บัดนาว ไม่มีต่อเวลานอก ใจ๋?” เด็กเจ้าของกระต่ายแร้บบี้
“โอเค วางก่อนซิ”
“ไม่ วางก่อน"
"วาง!" ผมข่มขู่
"มึงวางก่อนเดี๋ยวเน้” กล้าสั่งผมต่างหาก
“เรานั่นแหละวาง”
“มะ...อาว~ฮ้าวววว” ปฏิเสธทั้งที่อาการร่างกายฟ้อง
          คงหาวหวอดจนเห็นลิ้นไก่ ดื้อเป็นกระต่ายขาเดียวขณะนัยน์ตาเชื่อมหวานขนาดนั้น

“งั้นนับ...บีก่อน” ผมริ่มเกมสุดท้ายของทุกๆ วันที่ผ่านมา รวมถึงคืนนี้ด้วย
“...นับ...หนึ่ง” เสียงเล็กอ่อนลง
“...สอง...สาม...สี่...ห้า...หก...เจ็ด” ผมเอ่ยช้าแล้วทอนเสียงจนเงียบ รออีกด้านสงบราบเรียบค่อยกดปิด

ไม่รู้รอยยิ้มผุดพรายเต็มใบหน้า
ไม่รู้ใจเต้นแรงสูบฉีดจนร้อนผ่าว
ไม่รู้ความคิดถึงลอยไกล
...อยากวาดแขนโอบล้อมร่างเล็ก
...อยากสูดกลิ่นแป้งหอม
...อยากพรมจูบแก้มแผ่วเบาให้หลับฝันดี
...อยากให้มีวันนั้นจริงๆ


************************ TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 09-08-2012 07:42:18

พี่ยักษ์กะพี่ภู่นี่มันยังไงหว่า  :z1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-08-2012 07:46:14

เก็ทอาการหนักจริงๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 09-08-2012 08:02:20

 :L2:
เดวิลบีไม่ได้มาเลี้ยงฉลองด้วยกันเลย เสียดายนิดๆอ่ะ
แต่ถึงยังงัย เราสองก็ได้GDNiteกันก่อนนอนเหมือนทุกคืนอยู่ดีใช่ไหมจ้ะ เก็ท
วีดีโอที่ถ่ายเดวิลบีมาน่ะ กะเก็บดูคนเดียวเลยนะ แบ่งกันหน่อยสิค๊าาา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 09-08-2012 08:16:17

เหตุผลที่กายไม่เคยเจอลมก่อนหน้านี้ทั้งๆที่ลมสนิทกับเก็ทมากขนาดนั้นคงต้องบอกเพราะเราไม่ได้เกิดมาคู่กัน :m15:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 09-08-2012 08:26:54

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-08-2012 08:34:36

 o13

หนูบีโผล่นิดหน่อยแต่ก็ยังคงน่ารักน่าฟัดไม่เปลี่ยน

อิจฉากิดากรซะแล้ว  :z2:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 09-08-2012 08:46:45

ทั้งรักทั้งหวง ดูแลบีน้อยอย่างดีเลยนะเก็ท  มากกว่าเพื่อนแต่ยังไม่เรียกว่าแฟนใช่ป่ะตอนนี้นะ ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 09-08-2012 08:47:50

ไม่ต้องกังวลไปหรอกตี๋เล็ก
มีวันที่ได้กล่อมกระต่ายนอนแน่ๆอยู่แล้ว
แต่ ใช้เวลานี้ดดดดนึง แค่นั้น...ฮ่าฮ่า
เอกนี่ยังไง ตามเฝ้านิสา แต่ถามถึงบีน้อย
แอบแฝงเห็นๆนะเรา
ลมเหนือเด็กดี กลับบ้านไปนอนซะแล้ว
ตี๋เก็ทกลับบ้านดึกแค่ไหน ก็โทรหากระต่ายเซย์กู้ดบาย
คนนี้รักจริงรักจังแท้ๆเลยจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 09-08-2012 09:35:15

คู่พี่ยักษ์ กะ พี่ภู่นี่ เคยมีเรื่องเป็นของตัวเองมั้ยครับ... ทำไมคุ้นมาก!!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 09-08-2012 09:48:04

มีกล่อมกันนอนด้วย น่ารัก >.<

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 09-08-2012 09:48:39

ผึ้งน้อยตัวเล็ก  ถึงไม่โดดเด่น  แต่ความใสก็ทำเอาคนอ่านต้องอมยิ้มทุกครั้ง 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 09-08-2012 10:01:35

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่ภู่พี่ยักษ์เนี่ยยังไงแน่
อย่ามาแย่งซีนน้องบีน้องเก็ทนะ
 :-[

เก็ทเอ๊ย
ดูท่าจะเป็นเอามากนะลูกนะ
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-08-2012 10:19:24

ว้า ต่างคนต่างกลับซะงั้น
แต่ก็ดีเอาตัวเด็กน้อยไปเก็บก่อน ไม่งั้นพี่ ๆ รุม เก็ทอกแตกแน่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-08-2012 10:47:33

เก็ทท่าจะอาการหนัก :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 09-08-2012 16:46:45

คู่ยักษ์ภู่ มันชวนจิ้นจริงๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 09-08-2012 19:22:58

น้องเก็ทเอ้ย อาการแบบนี้เกรงว่าเพื่อนพ้องจะรู้กันหมดแล้วนะ


พี่ยักษ์ พี่ภู่มากี่ครั้งก็ฟิน :-[


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 09-08-2012 19:35:32

บ้านอิพี่โป๊งเหน่งอยู่ไหน?
เค้าจะไปขโมยเมมโมรี่การ์ด
เค้าอยากดูลมเทพ ทศกัณฑ์ลูกกตัญญู บ้างไรบ้าง
ดูเสร็จจะส่งไปให้พี่เหยี่ยว หุหุ
 :o8: :-[ :impress2:

ชอบพี่ยักษ์ ...กูรู้แล้ว ทำไมคนรักมันนักหนา...
ที่เด็ดตือจับหัวพี่ภู่โยกเยก กรี๊ดดดดดดดด
กัปตันบอลเนียนประกบกัปตันบาสไม่ห่างทั้งวัน อร๊ายยยย
ฟินนนนนนนนนนนนนอีกแล้วครับพี่น้อง หุหุ
 o13
จัดเรื่องสองคนนี้บ้าง คงเจ๋ง อยู่ข้างกันตลอด
เหมือนเฟรมกับเก้ง
 :man1:

ส่วนอิคุณหมอก พ่อแข้งทอง แมร่ง ตามลมไปไม?
พี่เก็ทยังงงเต็ก ยังสงสัยอีกว่านางตามเฝ้าใครกันแน่
ดูแลลมบ้างไรบ้าง เค้าอ่าน เค้ายังเข้าใจเลย
 :z3:

ตอนหน้า 23 รอพี่เหยี่ยว เผื่อจะบินโฉบมาบ้าง อิอิ

ขอบคุณค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 09-08-2012 20:31:13

อีกหนึ่งหน้าที่ของผู้บัญชาการเก็ทคือกล่อมเด็กน้อยนอน.. o13
สมกับที่ลมจ๋าว่าเลี้ยงต้อยกันจริง ๆ...แบบนี้บีน้อยจะหนีไปไหนได้...
เก็ทรีบพาไปหาคุณแม่เหอะ...เสน่ห์ของเดวิลน้อยมิใช่ย่อย..
ชนะใจคุณแม่จอมหวงลูกชายแน่ ๆ...
อ้อ...พ่อนกเอี้ยงของลมจ๋านี่ระดับปรมาจารย์จริง ๆ..
ใครฝากตัวเป็นลูกศิษย์ไม่มีผิดหวัง...คำแนะนำจัดเต็ม...
ตัวอย่างเคทศึกษามาเป็นกล่อง...ลูกเจี๊ยบต้องกลายเป็นพ่อไก่โต้งในทันที  :laugh:

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 09-08-2012 21:23:26

บีน้อยน่ารักอ่ะ เก็ทอดใจไหวตั้งนานนี่เก่งมากนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-08-2012 00:31:28

 :mc4: :mc4: :mc4:ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-08-2012 07:19:57

---arjinn  ไอ้นกหื่นโฉบมาหาููที่ 7 นาฬิกา 45 องศา ระวังหัว-ฟิ้วววว!!!
---พรุ่งนี้ มะรืน มะเรื่อง 3 วัน ไม่อยู่...เจไดจะไปไล่งับปูลมที่ศรีราชา (หน้าขนมากเที่ยวทะเลหน้าฝน =.=)
         เจอกันวันอังคารสีชมพูแบ๊วๆ ของบี^^
****************************************

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
......................
ตอน 23 ดูหนัง
get’s


             เรามาเที่ยวห้างกันครับ หมอก นิสากับเพื่อนโรงเรียนเก่านิสาชื่อเมย์ ผม ลม แล้วก็บี รวม 6 คน
             แรกสุดผมคิดจะมากับบีสองต่อสอง แต่ลมเฮี้ยนอยากดูหนัง 3D มาดากัสการ์ภาค 3 มาก
 ทั้งที่ไม่เคยมีประวัติว่าอยากดูหรือเฉียดใกล้สถานที่เช่นนี้มาก่อนจึงยอมตามใจเพื่อน
และมีอาเสี่ยชื่อหมอกจะเลี้ยงเต็มที่ เก็ทปฏิเสธไม่ออกเพราะบีน้อยก็กลับลำอยากดูการ์ตูน อยากเที่ยวฟรีกินฟรีอีกคน
              มาถึงห้างถึงรู้ว่านิสากับเพื่อนชื่อเมย์มาแจม

            เพิ่งเสร็จกีฬาบาสและงานโรงเรียนเมื่อวาน แต่เพราะพรุ่งนี้จนถึงวันจันทร์ผมลาจะไม่อยู่
ต้องขึ้นไปโรงแรมที่เชียงใหม่ด้วยพ่อมีสัมภาษณ์ลงหนังสือ เก็บภาพทั้งครอบครัว
แถมพ่วงเราลูกชายคู่พี่น้องผมกับพี่กายได้เป็นนายแบบเสื้อผ้าลงหน้ากลาง ขัดที่บ้านไม่ได้ครับ

            ผ่านส่วนดีพาร์ทเสื้อผ้าของใช้ นิสากับเพื่อนเมย์ดี๊ด๊าเลือกชุดว่ายน้ำอยู่แผนกสตรีด้านโน้น
ทาบบิกีนี่สีสันสดใสกับตัวโพสต์ท่านางแบบ กวักมือเรียกพวกเราให้เข้าไปหาอยู่
ทางผ่านไม่ยอมขึ้นลิฟต์ตรงไปบุ๊คตั๋วหนัง
            หยวนๆ เดินเล่นละกัน ถือว่าพาเพื่อนไกลปืนเที่ยงเปิดหูเปิดหา
"โอ๊ะ!...ขอโทษครับ" ไอ้ลมชนคนอื่น พึมพำแผ่วๆ มัวแต่มองโน่นมองนี่เพลิน
            ท่าทีนิ่งๆ แต่ตาวาวเป็นเด็กตื่นห้างยิ่งกว่าบีอีก
"มานี่เลยลม" ผมจะหนีบเพื่อนเดินหลบผู้คนไม่เป็น
"กูเองเก็ท มึงดูบีไป...มาเร็วลม" หมอกเข้าจับต้นแขนเพื่อนตัวขาว
           
            ได้ยินเสียงนิสาเรียกชื่ออยู่ไกลๆ
“เฮ้ยหมอก นิสาเรียกอยู่ นั่นเพื่อนโรงเรียนเก่าด้วย เทคแคร์หน่อย” ผมดันหลังหมอก
“ช่างดิ!” หมอกหมุนหนี พาไอ้ลมเดินดุ่มเข้าโซนเสื้อผ้าวัยรุ่นชายข้างๆ กันเฉย
“อ้าว แล้วชวนมาทำแป๊ะ” ผมเกาหัว
“กูไม่ได้ชวน!”
“เอ้อ! ตามนั้น” ผมไม่ต่อความ เราผู้ชายกับผู้ชายไม่พูดมาก

            ลมกับบีอยู่หน้าร้านลิงพอลแฟรงค์ เด็กน้อยวนเวียนลองสวมแว่นกันแดดไม่เลิกง่ายๆ
ท่าจะรักชอบแบรนด์นี้จริงจังเพราะน้องฝนให้ถุงใส่ดินสอลิงจ๋อมาก็รักมากถนอมมาก
“เป็นไรลม?” ผมเข้าใกล้เพื่อนที่ถูตาง่วน
“เจ็บตาว่ะ มันแสบๆ จิ๊ดๆ น้ำตาจะไหล”
“อ๋อ ลมจ๋าตากแอร์เยอะมั้ง บีก็เป็นเวลาเดินห้างนานๆ แบบนี้แหละ”  บีตัวเล็กหน้าระรื่นกับแว่นแมงปออันใหญ่
“อ้อ”   
            ผมไม่ได้ห่วงไอ้ลม แต่ไม่ค่อยชอบใจกับบีจ๊ะบีจ๋า ลมจ๋างั้นงี้
แทนตัวเองน่ารักน่าหยิกกับหอกข้างแคร่ใกล้ตัว
            ไม่น่าปล่อยให้รู้จักกับพวกพี่เขียว ‘ลมจ๋า’ เป็นพี่พวกนั้นเรียกเพื่อนผมครับ ติดปากมาถึงเด็กน้อยด้วย
ได้แต่ทำใจปลงตกด้วยความเซ็งเล็กๆ

“เอาเสื้อบีมั้ย มีฮู๊ดด้วย” เด็กเสนอ
“อือ...” ไอ้ลมขยี้สองตาหนัก
"ไม่เอา ลมจ๋าอย่าขยี้ตาดิ เดี๋ยวเจ็บนะ สวมหัวนี่ไว้ดีกว่า"
“...(='=)...” ผมทำอะไรไม่ได้ ร่าวเล็กถอดเสื้อตัวนอกสีม่วงเข้มว่องไว
            เหลือเสื้อยืดคอวีสีฟ้าอ่อน สกรีนลายเส้นขาวลูกไทราโนซอรัสเห่า ‘Rawp! Rawp! Rawp!’
มันบางแล้วก็ค่อนข้างรัดรูป

“เสื้อน่ารักดี บีซื้อที่ไหน อยากได้มั่ง” ไอ้ลมตาแฉะ
“ลมชอบเหรอ บีซื้อตลาดหน้าบ้านมันนี่แหละ ลมอยากได้สีอะไรล่ะ เดี๋ยวซื้อให้ ร้อยกว่าบาทเอง”
“ขาวหรือฟ้าแบบนี้ล่ะ ตัวใหญ่ๆ นะ เอาตังค์ไปเลยป่ะ”
“มี เอาฟ้าแบบบีเลยดีกว่า เดี๋ยวซื้อให้เอง ไม่คิดตังค์ นะๆๆๆ ซื้อให้นะ จะได้ใส่คู่กัน” เด็กตัวเล็กใจป้ำค่อด Y^Y

            บระเจ้าจ๊อด! บังอาจเป็นป๋าเลี้ยงเพื่อนสนิทผมไม่พอ จะบังอาจสวีทใส่เสื้อคู่
เก็ทสมควรจะยอมไหมนั่น

“เอาด้วย สีดำตัว” ผมไม่ยอม
“เหอะ! ซื้อเองดิ” อ้าว ไอ้หนูผึ้งน้อย
“โด่! สองมาตรฐานว่ะ ไรวะ” ผมเฉดหัวเหม่ง
“โอ๋ย! ไอ้เก็ท ก็ลมจ๋าอยากได้”
“นี่ก็อยากได้!” ผมโวย เดี๊ยะกลับบ้านจะบุกถึงห้องนอน ฉีกหูกระต่ายไอ้หนูเน่าแร้บบี้คาเตียงแม่ม!!!

“555 เอาน่า กลับไปเย็นนี้ซื้อเลยละกัน 3 คน ใส่ด้วยกันนี่แหละนะครับบี” ท่านลมกรรมการกลาง
“คร้าบ~” ทีอย่างนี้ละเสียงใส
             อยากมัดตัวดีไม่ให้วุ่นซนก่อนหักคอเพื่อนรักตายคาห้างดัง
ติดคุกหัวโตตลอดชีวิตแค่ไหนเก็ทยอม (="=)

            ลมรับมาใส่แค่ฮู๊ด ไม่ได้สวมทั้งตัวเสื้อ ทิ้งผ้ากลางหลังส่งใบหน้าโดดเด่นคล้ายผู้หญิงผมยาว
หล่อเท่ออกสวย กลับกลายเป็นหมอกลิ่วมาทันที
“คุยไรกันวะ ทำไมเอาเสื้อบีมาใส่?”
“แอร์เย็นแทงตา แสบ” ลมกระพริบช้า น้ำตาชื้นลูบเส้นขนตาเป็นแพติดผิวขาว
            ขนตามันยาวมากครับ มิวแตนท์ลำเอียงชัดๆ
“มานี่!” หมอกคว้าไปฉับไม่สนไอ้ลมที่ร้องเฮ้ย พยายามแกะมือใหญ่แต่ทำไม่ได้

             โน่น พุ่งเข้าริปเคิร์ฟ กว่าเราสองคนจะตามไปทันก็ชั่วครู่ใหญ่
เห็นหมอกวางเสื้อบีทิ้งไว้กับเคาน์เตอร์พนักงาน กำลังดูหมวกแก็ปกับไอ้ลมอยู่
"นี่ดีกว่า" หมอกหยิบสีดำลายเส้นเทา-เงิน
"ไหนดู เออสวยดี แพงสุดด้วยนี่หว่า ตาถึงนะมึงน่ะ" เพื่อนดูป้าย
"อยู่แล้ว กูน่ะตาถึงเสมอ" หมอกหลิ่วตาเล็กๆ กับลม
              ดึงป้ายราคาออก ยื่นทับกับบัตรเครดิตสีทองส่งให้พนักงานที่เข้ามาโค้งรับ
แล้วหันมาสวมหมวกลงบนศีรษะเพื่อนผม

"เฮ้ย ทำไรวะ!?" ไอ้ลมเหวอ
"อ้าว ตาถึงก็ต้องมือถึงด้วยซิวะ"
"มือถึงทำพ่อง นี่หัวกู" ลมจะสะบัดก็ไม่ทันเพราะมือใหญ่จับแน่น
"เฉยๆ เถอะน่า ใช้เป็นหุ่นแค่นี้ เดี๊ยะ---"
"เฮ่ย! คนมองเต็มร้าน"
"คิดว่ากูสน" สีหน้าหมอกตอนนี้ผมยังอายแทน ได้จูงมือเด็กหันหนีไปอีกด้าน
"เออ อยากทำไรทำ" ลมขึ้งเล็กๆ ปล่อยหมอกจัดสายรัดหมวกให้เข้ากับรูปหัวทุยเล็กสวยของมัน
            ได้ยินเสียงหมอกพึมพำ
"หัวเล็กเท่ามือกูเลยนะมึงน่ะ...โอเค หึหึ" เพื่อนนักบอลชื่นชมหมวกหรืออย่างอื่นใดไม่ทราบได้
................

             ผมจำเสียงหัวเราะพึงพอใจของหมอกไม่ค่อยได้เพราะเด็กน้อยเริงร่า
รุนหลังให้แยกไปดูกระเป๋าสะพายใบใหญ่อีกด้านของร้าน
"นี่ๆ สีเขียวมะนาวอันนี้เจ๋งค่อด ลงแมกาซีนด้วย"
"อืม สวยดี" มองเด็กน้อยหยิบจับสะพายไหล่
             กระเป๋าใบโตมีหูคู่สั้นสำหรับคล้องใหญ่และสายยาวสำหรับพาดบ่า
ลุคชิคชิลดีไซน์เตะตากว่าทุกอัน รู้สึกว่าเด็กน้อยรสนิยมอินเทรนด์ใช้ได้
"อ๋า แพงจัง...รสนิยมสูงแต่รายต่ำจริงเรา" อุบอิบโน้มใกล้หัวไหล่ผม
            ได้กลิ่นแชมพูเลมอนสะอาดสดชื่น ไม่รู้ตัวว่าเผลอก้มใกล้ อยากสูดดมมากยิ่งขึ้น
"ใบนี้น่าจะเหมาะกับแม่ได้มั้ย?" ผมชวนคุยกึ่งจงใจโน้มหยิบ
            จมูกเฉี่ยวพวงแก้ม ผ่านลำคอขาวให้สูดกลิ่นแป้งเด็กเต็มปอด
“ได้เหรอ เท่าที่ฟังๆ แม่มึงน่าจะ---”

             ไม่ได้สนใจฟังประโยคจากปากเพราะรอยยิ้มสดใส หยิบจับโน่นนี่ลองเล่นสนุกสดชื่น
เพลินมองริมฝีปากเชอรี่ขยับเห็นฟันขาวซี่เล็กๆ เรียงเป็นระเบียบ
            โอย เก็ทจะขาดใจตายคาร้านแล้วคร้าบ^-^

"นี่เก็ท ได้ยินที่กูถามมั้ย!?" หันมาจ้องตา
"หะ หา!" กำลังเพลิน
"กูถามว่าแม่มึงชอบประมาณไหน ใบไหน?" ตัวเล็กยืนประจันหน้า ชู 5 ใบในสองมือ
"ก็...ใบนี้ได้มั้ง" ผมชี้สีดำมั่วๆ
"เย๋ย! แบบเด็ดร็อคเนี่ยนะ ผิดจากที่คิดไว้แฮะ"
"อะไรร็อคๆ นะ?" ผมได้เหวอกับศัพท์เทคนิค
"ก็นี่ไง รูปหัวกระโหลกกับมุมหนามแหลมตรงปลายแบบนี้ ดีไซน์คล้าย---"
            แล้วก็เลคเชอร์เรื่องดีไซน์กระเป๋าให้ฟังพอประมาณ
ขอสารภาพว่าไม่ได้เข้าหยักสมองอีกล่ะ เพราะใบหน้าเจื้อยแจ้ว น่ารัก น่ามองจัดจนไม่อาจละสายตาไปที่ไหนได้

"นี่ฟังกูเปล่าเนี่ย!"
"ฟะ ฟัง...ฟังอยู่"
"ฟังก็ดี ไม่มีหูจะบิดให้ เล่นตาลอยขนาด...พอล่ะ ไปหาพวกนั้นดีกว่า"
          เรื่องอะไรจะปล่อยให้ไปอี๋อ๋อกับไอ้ลมง่ายๆ
"เดี๋ยว! ใบนี้แหละ"
"อะไร ใบนี้ไหน?" เด็กน้อยหันกลับมา
"ใบนี้แม่น่าจะชอบมากกว่า" ผมชี้สีส้มสไตล์หรูเรียบ มีดีเทลทองเคประดับเล็กน้อยพองาม
"นั่นไงว่าแล้ว เพราะกูชอบใบนี้เหมือนกัน คิดแล้วไม่ผิดจริงด้วย วู้! "
"555" ผมหัวเราะออก พาดแขนคล้องคอ โน้มลงกระซิบมัดจำข้อใหม่

"...ขอสารภาพได้เปล่า"
"...ว่า?" เด็กเอียงแก้มเข้ามาด้วยวุ้ย
"...ที่จริงไม่รู้เรื่องแฟชั่นเท่าไหร่หรอก" ผมดันร่างเล็กเข้าอกตัวเอง แกล้งว่าเบาขึ้นอีก
"จริงง่ะ งั้นไอ้กระเป๋าบิ๊กแบกที่เล่าเมื่อกี้ก็..." หยุดตรงมุมซุ้มเสื้อยืด มีผมยึดบ่าไว้มั่น
"ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องจริงๆ เสื้อวันนี้ก็ดูจากแมกาซีนพี่กายมา"
"อ๋อ มิน่า นายแบบจ๋า เนี้ยบผิดคาด เอาท์ตั้งแต่สามเดือนที่แล้วยังกล้าใส่มาได้" โดนเด็กเหล่ด้วยหางตาหัวจดเท้า
"เหรอ?" ผมชักเสียเซลฟ์

              อุตส่าห์ดูจากนิตยสารเล่มเก่าของพี่ชาย เดาว่าพี่น้องน่าพอไปวัดไปวาให้หล่อพอฟัดพอเหวี่ยง
ถึงกล้าหยิบมาสวม ยีนส์ซีดกับเสื้อแขนสั้นตาหมากรุกลายเล็กฟ้าสลับขาว เบสิคสุด
"หยั่งมึงต้องพังค์ร็อคนิดๆ ออกสปอร์ตหน่อยๆ ไม่แต๋วจ๋าเป็นเนิร์ดอังกฤษเว่อร์แบบนี้หรอก"
"อ่อก! เสียเซลฟ์ชะมัด" ผมก้มวางหัวง่อกกับบ่าเล็ก ป้อแป้หมดแรงจะตายให้ได้
"เชรี่ย หนัก! โขกมาได้"
"ไม่อ่า ไม่มั่นใจ" ผมซุกไซ้หนักข้อ
"ปล่อยดิ คนมองใหญ่แล้ว สัด!"
"กลับบ้านดีกว่า เสื้อไม่เท่ ไม่ช่วยเลือกให้ไม่ว่า มีด่าด้วย กลับๆ" ผมงุบงิบแต่แขนยังโอบพาดแน่น
"ไอ้หอกเก็ท ไอ้เด็กไม่รู้จักโต ไอ้ควายไว้ไถนา! ไอ้บ้าผี---/...พอแล้วๆ" รีบปิดปากเด็กพลัน
             มีค้อนด้วยนะนั่น อยู่ใกล้แค่นี้ถึงเห็นผิวเนียนละเอียด ตากลมโตเป็นลูกกวางไหว
อยากก้มหอมฟอดใหญ่ๆ แต่...
"งั่ม!/---จ๊ากกกก" โดนฟันกระต่ายงับนิ้ว
...............

"บอกไม่เอาไง!" ไอ้ลมดังด้านโน้น ได้ผละจากกันรี่เข้าไปหาเพื่อน
"มีไรวะ?" ผมมองสลับสองคนไปมา หมอกมีหมวกเหมือนกันสองใบ แบบที่เห็นเมื่อครู่นี้ล่ะ
"ไอ้นี่มัน---" ผมรู้ว่าเพื่อนโกรธ
            ถ้าไอ้ลมเงียบไม่จบประโยคนั่นล่ะใช่เลย มันจะไม่ยอมปล่อยให้คำด่า
คำไม่ดีจากปากทำร้ายจิตใจคนอื่นเวลาหลุดโมโหแบบนี้

"อ้าว ก็กูอยากได้มั่ง จ่ายแล้วด้วย" หมอกดังขึ้นเล็กน้อย สวมหมวกทั้งที่ป้ายราคายังติดอยู่
ยื่นใบที่ไม่มีป้ายแทคและปรับสายรัดให้เพื่อนผม
"ก็กูบอกว่าไม่ไง นึกว่าเป็นหุ่นให้เฉยๆ มันแพง กูไม่มี/---พอๆ" ผมขัดตัวโวยวาย เข้าใจสถานการณ์ทันที
"เอาเถอะน่าลม จะได้ไม่แสบตาไง" ผมอลุ่มอล่วยไกล่เกลี่ย
"..." ไอ้ลมเงียบ ไม่มองใครซักคน ทอดสายตาเลยออกไปนอกร้าน
"นะลมนะ ขนหน้าแข้งมันไม่ร่วงหรอก ว่าที่เจ้านายมึงด้วยนะนี่"

            วิธีการปราบอารมณ์ขุ่นของลมเหนือคนนี้คือลดโวลุ่มเบาเข้าไว้
ให้เหตุผลง่ายๆ ชัดๆ อย่าเอ็ดตะโรตอบ อ้อล้อเป็นเด็กเล็กแถมท้ายรับรองเสร็จ
            ได้อ้างเจ้านายกับลูกน้องเพราะสายสีแดงสำหรับคล้องบัตรผ่านพนักงานพาดชิดลำคอเพื่อนอยู่
ใส่แบบห้อยบัตรไว้กลางหลังตามสไตล์ สวมเสื้อโปโลสีเทาเข้ม ตัวอักษรสีส้มบอกยี่ห้อบริษัทพ่อไอ้หมอกหรา
            ลมเข้าทำงานพิเศษกับบริษัทสาขากิจการของบ้านหมอกในแผนกฝึกบุคลากรทางคอมพิเตอร์
เริ่มงานเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านนี้เอง หมอกไปรับเพื่อนผมแต่เช้า ทั้งคู่ออกมาด้วยกัน
รายงานตัวเสร็จแล้วถึงมาที่นี่...ประมาณลูกชายเจ้าของบริษัทฉกเพื่อนมาเที่ยวทำนองนั้น
             ผมกับบีตามมาสมทบภายหลังเลิกเรียนพิเศษภาคเช้าเสร็จ
ถึงงงงวยว่านิสากับเมย์โผล่ร่วมแจมได้ยังไงแต่ไม่กล้าซักเอาความจริง
ด้วยหมอกเมินเฉยปนขึ้งมากๆ (เพิ่งได้ยินเสียงหึหึอารมณ์ดีจากมันเมื่อกี้นั่นล่ะ)
................

"โอ้! สีเหมือนสนูปี้เลย สวยดี นิวอะไรวัล มาใหม่ด้วยล่ะ" เด็กร่าเริงรับหมวกเจ้าปัญหาจากมือหมอกซะเอง
            จริงด้วย ฟิคเกียร์คันนั้นสีดำคาดเส้นซิลเวอร์คล้ายกันนี่หว่า ยอดมากฮันนี่
"จริงด้วยแฮะ" ผมลูกคู่
"สนูปปี้ต้องชอบแน่ๆ บีใส่ให้มั้ย?" ไม่บอกว่าเท่หรือดูดี
            คิดได้ยังไงว่าไอ้สนูปี้จะชอบ ฟิคเกียร์คันนั้นมันมีชีวิตด้วยหรือ
ผมขำความคิดเด็กน้อย ขณะไอ้ลมหันกลับมามองหมวกบ้างแล้ว ได้การล่ะ
"นะลม มันรวย สงเคราะห์มันหน่อย" กุมมือเล็กและหมวกไว้พร้อม
            บอกเรื่องที่เรารู้ๆ กันอยู่ หมอกใช้เงินระดับอันลิมิต
ไม่เหมือนผมที่ต้องใช้จ่ายตามกำหนดที่ท่านธนาคารของบ้านอนุญาต

"เออ...อวดรวยสัด" ลมรับหมวกเจ้าปัญหาไปสวมจนได้
"หึหึ" หมอกกอดอก พยายามกลั้นรอยยิ้มอย่างที่สุด
           มองลมดึงปีกหมวกลงต่ำปิดนัยน์ตา เชิดหน้า หลิ่วตาร้ายถึงเพื่อนนักฟุตบอล
"สาธุ! รวยดีนัก ขอให้มึงเจอคนที่ถามมึงว่า มีเงินมั้ย เงินน่ะมีรึเปล่า จนมึงต้องหาขาขวิดเลี้ยงเค้าตลอดชีวิต"
           ไม่รู้ไอ้ลมแช่งหรือชมหมอกก็สุดจะเดาได้ เห็นอีกทีคือเพื่อนตัวสูงกว่าพุ่งไปหา
กดคอ ล็อคตัวเพื่อนร่างบางเข้าอก ยีหัวเล่นสนุกใหญ่

"ว๊อย! ไอ้หมอกหมาบ้า ปล่อยกู๊" ลม
"555 ไม่! ปากดีอย่างมึงนี่มันต้องโดน หมั่นเขี้ยวว๊อย!"  หมอกหัวเราะก้อง
"รู้แล้วๆ แทงกิ้วๆ พอใจยัง ปล๊อยยยย!" ไอ้ลมโหยหวนลั่นทางเดินหน้าร้าน
            เราสองคนมองเด็กผู้ชายสวมหมวกแบบเดียวกันดิ้นพล่านคนละแบบ
"อั๊ยยะ! หมอกรังแกลมจ๋าของกู ไม่ช่วยวะเก็ท" เด็กน้อยข้างตัวผมแหกปาก
"เรื่อง!" มันสมควรโดน ลมจ๋าของกูดีนัก เอาให้หนักเลยเพื่อน
            หัวเราะเยาะในใจอย่างดังขณะยึดบ่าเล็กไว้มั่น
.............

            เมย์กับนิสาหายไปจากสาระบบ แทบไม่อยู่ในความทรงจำของผมแม้แต่น้อย
 ส่วนใหญ่ตามต้อยเกาะติดหมอก คุยนั่นชี้ชมนี่ตามประสาหญิง ไม่ได้ของอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
เพราะเลือกเยอะและเดินวนตัดสินใจไม่ได้ ปล่อยผมกับบีรั้งท้าย
            ผมรู้สึกว่าเมย์ท่าทางจะอยากรู้จักลมมาก แต่เพื่อนง่วนโคนันเล่มใหม่ล่าสุดไม่เสร็จ
หยุดที่ไหนเป็นยกขึ้นอ่านไม่ได้เข้าดูของในร้านด้วย มีหมอกยืนคุมเชิงไม่ให้คนเข้าใกล้หรือเดินชน
นิสาจึงเดินจ๊ะจ๋ากับเมย์สองคนตามประสาหญิง
.................
......................

              เรื่องก็เรื่อยๆ มาเรียงๆ แล้วก็ถึงเหตุการณ์เฉียด โซนโรงหนังชั้น 7 ชั้นบนสุด...
ไอ้ลมวิ่งเป็นหมาหอบแดดพุ่งมาล็อคคอผม
“อ๊อก อ้าย-ลม!” อยากด่าเพื่อนที่เข้าพรวดพราด
“เชรี่ยแล้วเก็ท หนังเข้ากี่โมง!?” ลมตาตื่น
“อีกเกือบชั่วโมงได้”
“เกือบน่ะเท่าไหร่?”
“ก็ 50 นาที” ผม
“เข้าไปก่อนได้มั้ยวะ กูไม่อยากอยู่แถวนี้”
“ทำไม มึงเป็นไรวะ?”

“ลมมาแล้ว!” บีส่งเสียงจากเคาน์เตอร์ป๊อบคอร์นและเครื่องดื่ม
“ครับ...” ไอ้ลมโบกมือตอบแล้วลากคอผมไปไกลๆ จากทั้งบีและกลุ่มเพื่อน
           ด้วยนิสาเพื่อนผู้หญิงสาละวนเลือกรสข้าวโพดคั่วไม่แล้ว

           เพื่อนเพิ่งตามขึ้นมาด้วยมันแวะเข้าห้องน้ำชั้น 6 เมื่อครู่ก่อน
กลับพาเรื่องร้อนตามมาด้วย
“ไรวะ เป็นอะไรตื่นเต้น?” ผม
“กูเหยียบตีนชาวบ้านมา” ไอ้ลม
“อ้าว แค่นั้นเอง นึกว่ามีอะไร”
“ถีบด้วย สัด!”
“มันยังไงกันแน่?” ผมมึน ตามไม่ทัน

“คืองี้ คนกะลังจะอิ๊อ๊ะกันให้ห้องน้ำ กูรำคาญเลยถีบประตูแม่ม”
“...เยี่ยม...” ผมละเหี่ย ท่าจะงานเข้า
“รีบพากูหนีไปนอกดาวอังคารด่วนเลย เก็ท”
“...ยอดมาก...อ้าย-เพี่ยน-รัก!” สันขวานจริงมึง
             เรื่องเก็บกวาดโยนกิดากรหนังหน้าไฟคนนี้ตลอดล่ะ

             ดวงตาลูกกวางสลับมองผมกับเพื่อนไปมา แก้มพองด้วยน้ำหวานแก้วใหญ่
ป๊อบคอร์นถังยักษ์คอมโบ้เซ็ตก้าวมาหา
“ได้ตั๋วแล้ว เราไปหาอะไรกินก่อนดีมั้ย อีกตั้งชั่วโมงแน่ะ” บี
“ไหนดูหน่อย” ไอ้ลมยื่นมือรับตั๋ว
"นี่ป๊อบคอร์นหวานกับชีส" บียื่นตั๋วให้ลม ผมช่วยถือถังข้าวโพดคั่ว
“...” มันเงียบไปทันที เงียบจนผมรู้สึกได้
“โรงไหน เฮ้ย!” ผมตาตื่น

             ไม่ใช่อะไร ช่วงนิสากับเพื่อนเมย์ซื้อตั๋ว ผมยืนดูทีวีฉายทีเซอร์อยู่อีกที่
มีหมอกโทรศัพท์อยู่ข้างๆ นี่ล่ะครับ
ได้สวยสำหรับไอ้ลมจริงๆ หนังผีไทย ‘คิดถึง’

“กูจ่ายก่อนเลยละกัน” ลมรู้ชะตาตัวเอง จะควักเงิน
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูเอง” ผม
“ไม่ต้องเก็ท”
“เดินอีกก้าวเดียว มึงเจอกูแน่ ลม!” ผมเอาเรื่อง
“...” เพื่อนเงียบ เป็นผมดึงธนบัตรที่เพิ่งยัดใส่มือบีมาถือไว้เอง
“เอาน่า มึงอยู่เฉยๆ กูจัดการเอง โอเคมั้ย”

             บีกรอกตาสลับไปมา ถามว่ามีอะไร ผมบอกว่าเพื่อนไม่ดูเรื่องนี้เพราะกลัวผีมาก
ตัวเล็กถึงเฉลยว่านี่เป็นหนังที่พี่ดาราในค่ายสังกัดเดียวกับนิสาแสดงนำ จึงนำเสนออยากให้ดู
(พรีเซ้นต์มากเป็นพิเศษ) อ้างมาดากัสการ์ของเพื่อนผมมีรอบถัดไปนานถึง 2 ชั่วโมง
อยู่รอดูด้วยไม่ไหวเพราะติดธุระถ่ายแบบอะไรซักอย่าง

"เค้ามัวแต่เลือกแก้วอยู่อ่ะ ได้มอร์ทมาด้วยนะ เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเป็นเรื่องนี้" ตัวเล็กงับหลอด
            มองช้อนอ้อนแววตาลูกหมาทำผิด ยกการ์ตูนฝาแก้วคล้ายกระรอกเล็กจิ๋วมาบัง
"กูกลับเองเลยละกัน บอกธุระด่วนนะ" ไอ้ลมจะชิ่ง
"เดี๋ยวๆๆๆๆ" ผมรั้งแขนไว้
"มีไร?" หมอกเพิ่งเสร็จจากมือถือเข้ามาแจม
        แล้วก็เป็นเรื่องซิครับ หมอกฮึดจะเอาเรื่องสองหญิงที่เกาะเคาน์เตอร์ของหวานด้านโน้น
ยังไม่มารวมกลุ่มกับเรา ไอ้ลมเด็ดขาดไม่ยอมร่วทาง เจ้าสัวถึงตัดสินใจจะเหมาจ่ายเอง รอรอบใหม่เท่านั้น

"งั้นกูไปรับฝนออกหอมานี่ด้วยดีกว่า รอดูรอบค่ำด้วยกัน เรื่องนี้ยกให้สองคนนั่นไปเลย เดี๋ยวจ่ายเองเก็ท ไม่ต้องออก" หมอกบอกเรื่องงานเข้าด่วนจี๋
            น้องสาวชั้น ป.6 จะออกหอพักโรงเรียนประจำช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์
โทรศัพท์เมื่อครู่คือคนดูแลน้องฝนไปรับไม่ได้ด้วยติดธุระอื่น
"ว่าจะตามข่างหรือเพื่อนคนอื่นมาดูแทนอยู่เนี่ย" ผมบอกไอเดีย
"ตามพี่โป๊งเหน่งซิ แกบอกอยู่ว่าอยากดู" เด็กน้อยผู้รู้ดี
"รู้ด้วย?" ผม
"ก็เห็นคุยกับพี่แมวกะพี่วินเสียงดัง ไม่ได้แอบฟังนะเออ" ลอยหน้าลอยตาปากจู๋ดูดน้ำหวานใส่ ไม่ติดมาคุจะบีบแก้มให้

            เป็นไอ้ลมสุภาพบุรุษ (หรือเปล่าไม่ทราบ)
"ไม่ต้องยุ่งยากหรอก ดูเรื่องนี้นี่ล่ะ  เว้นกูไว้ก็พอ ไม่ใช่แนว มึงน่าจะดูกับผู้หญิงนะหมอก...ไม่ต้องโทรเรียกข่างหรอกเก็ท"  โยนกูอีกแล้วครับท่าน ไม่บอกล่ะว่าตัวมันเองที่ยุ่งยาก ด้วยคำนวณเวลากว่าหมอกจะย้อนกลับมาอีกครั้ง ทันรอบค่ำที่ว่าคือเกิน 3 ทุ่มเคอร์ฟิวส์ของมัน
"โทรเรียกเดี๋ยวนี้เก็ท! ส่วนมึง ไปรับฝนกับกู...ลม ไม่ต้องพูดมาก ดูเสร็จเดี๋ยวพาไปส่งบ้าน" หมอกบงการเสียงดัง
"อ๋อย...กูปวดท้อง ท้องเสีย อยากกลับบ้าน" ไอ้ลมงอแง
             ผมรู้ว่าไม่อยากอยู่เป็นภาระใครแล้วต่างหาก
ถ้าเรื่องของตัวเอง ลำบากแค่ไหนก็ทน แต่กับคนอื่น...ไอ้ลมไม่

"ลมกินทอดมันมาล่ะ" บีน้อยผู้รู้ดีรอบสอง
"เวรเอ๊ย นี่กูจะเลี้ยงฟรีขนาดนี้ ทำไมอุปสรรคเยอะนักวะ!" หมอก
"ไว้กูค่อยมาดูเองวันหลังละกัน ถ้ามึงยังอยากรวยอยู่นะน่ะ"
            โอ้โห พอไอ้ลมจบประโยคนี้ปุ๊บ หมอกหัวเราะดังลั่นทันทีที่รู้ความนัย
"ได้...มึงเตรียมตัวไว้เลยลม" หมอกยักคิ้วกวนพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"ให้มันจริงเถอะน่า" ลมกอดอก ติดยิ้มมุมปาก
              เก็ทกับบีรูดซิปปากเงียบ กรอกตามองสลับไปมาระหว่างสองคน
'ถ้าจะนัดกันดูหนังแล้วแทบฟาดฟันกันเยี่ยงนี้ อย่าดูมันเลยว่ะ' คิดดังแค่ในใจแต่ไม่ได้พูด

              สรุปหมอกแยกไปรับน้องฝน นิสารู้เรื่องโอดโอยเสียดายใหญ่ เปลี่ยนใจยกเลิกโครงการ
อ้อนจะตามหมอกไปด้วยให้ได้ ไม่สนใจจะพรีเซ้นต์รุ่นพี่และค่ายหนังที่สังกัดแล้ว
หมอกปิดปากฉับ รู้ว่าเพื่อนกัดฟันเก็บโกรธเงียบเพราะสายตามองผมดุมาก
ถ้าชกหน้าใครซักคนได้เพื่อนแข้งทองคงทำไปแล้ว
              ส่วนกิดากรโกหกแบบสุภาพบุรุษ อ้างมีธุระด่วนที่บ้านแต่เพื่อนชื่อข่างเดลิเวอรี่กำลังจะมาแทน
หมอกจึงใช้ให้นิสากับเมย์อยู่รอเอาตั๋วหนังให้เพื่อนก่อน นิสาฝากต่อเมย์คนเดียวซะงั้น
จะอะไรยังไงไม่รู้ไม่สน พอเมย์พยักหน้าอย่างงงๆ ไอ้ลมก็ยกมือเชิงขอตัว
พาดบ่าจับบีน้อยเป็นตัวประกัน จรลีลงบันไดเลื่อนทันทีไม่รอ
ขนาดหมอกและสองสาวเรียกเท่าไหร่ก็แค่ยกมือตอบพร้อมยิ้มเย็นให้ไม่หยุดเดิน

             โยนบาปกิดากรตลอดศก ไอ้เพื่อนนรก (Y^Y)

           เก็ทได้แต่จำยอมแลกเบอร์กับเมย์เพราะติดธุระยื่นของกลางให้ข่างซูเปอร์ซัพ...
วันดูหนังน่าจะจบแค่นั้นถ้าเราไม่แปลงร่างเป็นจารชนคนเก่ง...
.............
..................
(ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 22 เลี้ยงฉลอง (9-8-2012) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-08-2012 07:21:03

(ต่อ)
...................
...............

           ผม บี ไอ้ลมแปลงร่างเป็นจิ้งจกเกาะติดผนังห้างสรรพสินค้า รปภ. เหล่ด้วยหางตาเล็กๆ
“มึงพาบีหลบอยู่แถวนี้ รอโทรศัพท์กูแป๊บ” ผมสั่งการ
“มึงจะเข้าไปดูเหรอ อย่าเลยเก็ท รีบกลับบ้านดีกว่า ไม่ต้องสนอะไรแล้ว” ไอ้ลมยื้อแขนเสื้อ
“เออน่า บีอยู่กับมันนะ”
“เออ โดนตีหัวเลือดสาด คอขาดมาก็ร้องบอกละกัน” เด็กน้อยปากดี
           อุเหม่ จะโชว์แมนซะหน่อย ไม่มีให้กำลังใจกันหรอก

           ย่องเบาราวแมวขโมยเข้าห้องน้ำชาย ชั้น 6 ต่ำกว่าโซนโรงหนังเมื่อครู่
กำลังลังเลจะเข้าดีไม่ดี บานประตูเปิดผลั๊วะ!
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ไอ้สัด-ปีก!”
           อั้ยยะ! วลีนี้คุ้นหูอย่างแรง น้ำเสียงผู้ชายคนที่พูดก็ด้วย
ลูกครึ่งฝรั่งผมแดงยาวแค่ต้นคอ ร่างสูงเท่เซอร์นายแบบ
“พี่เจฟฟรี่!”  ผม
“ใครเรียกวะ!?"
"เฮ้ย! นี่มัน...น้องชายไอ้กายใช่เปล่า?” พี่ผมแดงอีกคน พี่มิกกี้
“ครับพี่” ผมรับ
“อ้าว เก็ท!” เย๋ย เสียงนี้...
           พี่เจฟฟรี่ พี่มิกกี้ พี่ต้น และคนที่ตัวงอกุมท้องอยู่ตรงกลาง หลังชนฝาอยู่สุดผนังด้านโน้น
ไอดอลประจำตัวผมเอง...พี่เหยี่ยว!!!
           สภาพอย่างนี้ อย่าบอกนะว่า เหลือบมองอย่างหวาดๆ เข้าไปห้องน้ำชิดริมในสุด
น้องผู้ชายหน้าตาออกหวานรูปร่างสันทัด ท่าทางกร้านพอประมาณคนหนึ่งยืนแอบอยู่ในนั้น

           โอ้ บระเจ้าจ๊อด!!!
อย่าบอกนะว่า ไอ้หื่มกามที่เพื่อนเวรถีบประตูนั่นจะเป็น...(O_O)

“มันยังอยู่ว่ะ เจฟฟรี่” It’s still stand ชัวร์ป้าบ เก็ทขอเวลาหน้ามืดเดี๋ยว แต่ไม่มีเดี๋ยวเพราะ...
“OK, Got it!” ตุ๊บ ผลั๊วะ
“OUCH, ---JEF-FER-SON!” พี่เจฟฟรี่กำหมัดซัดท้องพี่เหยี่ยว ชนิดซุสแห่งเรียลสตีลยังแพ้
           นาม 'เจฟ-เฟอร์-สั้น' ออกเสียงไม่สั้นเพราะนานมากกว่าจะหลุดจากปากครบพยางค์

            สภาพตัวงอหนักกว่าเดิม มีพี่มิกกี้กับพี่ต้นซ้ายขวา จับหิ้วปีกไม่ให้เพื่อนนกลงไปกองกับพื้นกระเบื้องข้างล่าง
 พี่มิกกี้ยักคิ้วให้ผมประมาณเรื่องนี้จิ๊บๆ ชิลๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“Okey?” พี่เจฟฟรี่ถาม
“...” พี่เหยี่ยวพยักหน้า กระเป๋าตุงใต้เข็มขัดเมื่อครู่เหมือนจะหายไป

           เดาว่าน่าจะยังไม่มีเหตุการณ์เข้าด้ายเข้าเข็มเกิดขึ้น เพราะเข็มขัดพี่เหยี่ยวไม่ได้หลุดรูเสียบ
แค่ปลายเส้นหลุดจากหูเท่านั้น กระดุมยีนส์ก็อยู่ครบ
ที่สำคัญ น้องคนนั้นชายเชิ้ตไม่ได้รุ่ยจากขอบกางเกง กระดุมติดสาบเสื้อครบทุกเม็ด
           เพื่อนลมเร็วด่วนนรก!!!

“เก็ทจะเข้าห้องน้ำเหรอ จัดการซะซิ” พี่ต้นเอ่ย ส่วนพี่มิกกี้พยุงพี่เหยี่ยวยืนยืดตัวดีๆ จะพากันออกเดิน
“คะ...คร้าบ!” ผมเปลี่ยนใจจากโถปัสสาวะข้างนอกเข้าประตูปึง! เพราะเสียงเตือนไลน์ดังติ๊งเข้ามาพอดี
little rabby: [เป็นไง ให้อยู่ไหนได้]
จริงด้วยแฮะ ลืมไปเลย หลบเป็นผู้ลี้ภัยอยู่นี่หว่า
เปิดประตูผาง เจอะพี่เหยี่ยวกำลังวักน้ำล้างหน้า จัดการผมเผ้าเสื้อผ้าหน้าตาตัวเองอยู่ มี 3 ทหารเสือคุมเชิง
"เก็ท..." พี่เหยี่ยว
"ครับ" เดินใกล้เข้าเคาน์เตอร์อ่างล่างหน้า เราผู้ชายมองตากันเองในกระจกเงา
"ยืดอก...ต้องพก 3 จำไว้"
"อ่า..."  อะหยังครับพี่
"1 สวน 2 เสียบ ที่เหลือก็เสียบอีกที ถึงจะ---โอ๊ยยย!" พี่เหยี่ยวแทบงับกระเบื้องขอบอ่าง
          พี่เจฟฟรี่เบิ๊ดหัวเพื่อนหล่อเกือบหลุด

           เหอๆ สอนอะไรกูเนี่ย รีบจำใส่สมอง screw suck and sucken
(พูดปะกิตกับผมครับ เด็กนานาชาติก็งี้)
พี่เจฟฟรี่แจกฟักแฟงแตงโมด่าเพื่อน พี่มิกกี้ขู่จะฟ้องพี่กายว่าเสี้ยมน้องชายผิดๆ ทำนองนั้น

            เหลือบมองน้องผู้ชายคนนั้นอีกครั้งก่อนเอ่ยถาม...
“พวกพี่จะไปไหนต่อครับ?”
“กลับ!” พี่เจฟฟรี่
“เฮ้ย! กูยังไม่ได้เสื้อ” พี่มิกกี้
“รองเท้ากูล่ะ!?” พี่ต้น
“ช่าง! กูจะลากมันกลับ พวกมึงก็ต้องด้วย” พี่เจฟฟรี่จอมบงการ
“เฮ่ยยยย ไรวะ”
“ฟัค! มาแค่ตากแอร์หน้าประตู ไม่ถึง 10 นาทีแค่เนี๊ยะ” พี่สองคนจิ๊จ๊ะหน่ายมากแต่จำยอม

            ได้ฤกษ์เดินขบวนออกมา  ดาหน้า 4 คนกลุ่มใหญ่ มีพี่เหยี่ยวยีนส์น้ำเงินเข้ม
เสื้อยืดขาวเปื้อนเล็กน้อยอยู่ตรงกลาง ก้าวเซๆ เกาะบ่าพี่เจฟฟรี่บ้างพอประมาณ...
เก็ทเดินตามต้อยพลางเขียนไลน์...
[หนีจาก parking ด้านหลัง ไปหน้าห้างด่วน]
little rabby: [ok^^] ตอบกลับมาทันที เยี่ยม!

“อ้าวเก็ทจะไปกันด้วยเหรอ ไม่เข้าห้องน้ำล่ะ?” พี่ต้นหันมา
“ไม่ครับ เก็ทว่าจะ...จะ...” จะอะไรไม่รู้ ชี้มั่วนึกไม่ออก
“ไอ้กายไปเอารถ คุยกับมันก่อนซิ” พี่เจฟฟรี่เสนอทางหนีทีไล่
“ครับ พี่เจฟฟรี่ ผมว่าจะถามอยู่พอดี” รอดล่ะเรา

          ระหว่างนั้น...
"ไงมั่ง งานโรงเรียนสนุกมั้ย เราลงกี่ควอเตอร์ล่ะ" พี่มิกกี้ถามเรื่องเมื่อวาน
"3 ครับ ควอเตอร์สุดท้ายพี่ตัวจริงลงหมด"
"กายมันบอกอยู่ว่าไม่ได้ดูน้องแข่ง แต่ทีมชนะอยู่นี่"
"ครับ"
“มันบอกอยู่ว่าน้องชายมาฉลองบาสชนะดูหนังกัน ไม่คิดว่าจะเจอเราที่นี่ด้วย” พี่ต้น
“บังเอิญน่ะครับ” ผมเออออ
“นั่นซิ บังเอิญจริงๆ หึหึ” พี่เจฟฟรี่ผลักไหล่พี่เหยี่ยวหัวคะมำอีกครั้ง
          ได้ยินเสียงสบถในลำคอ "Doggie Jeffry!"
.................
....................

           ทางออกลานจอดรถด้านหลัง พี่กายคนขับเข้าเทียบพอดี
รถเบนซ์สีดำคันใหญ่ของบ้านเราแล่นเข้าจอด
           มาเที่ยวกับพี่เบิ้มพวกนี้นี่เอง มิน่าถึงขอเอาคันใหญ่ของพ่อออก
“อ้าวเก็ท ตกลงมาที่นี่เองเหรอ?” พี่กายลดกระจกมาทักก่อน
“ครับ” ผม
“เจฟฟรี่แม่มเลว จะกลับเลยว่ะ” พี่ต้นฟ้องนิ่วหน้าเล็กๆ
“อ๋อได้ ไปไหนต่อ?” พี่กายไม่เดือดร้อน
“บ้าน ไปเอารถกู” พี่เจฟฟรี่บัญชาการ
“อ้าว ไมวะ?” พี่กายสงสัย ผมก็ฟังเพลิน เล่นคุยกับเพื่อนจนลืมน้องชายตัวเอง
“จะไปสระบุรี” พี่เจฟฟรี่เปิดประตู ดันศีรษะพี่เหยี่ยวเข้านั่งคู่คนขับ
          ส่วนตัวเองก้าวอ้อมจะไปนั่งข้างหลังกับเพื่อน
“ไปทำไมวะสระบุรี?” พี่กาย
“ผสมพันธุ์หมาให้กลายเป็นควาย?”
“ผสมมึงก่อนมั้ย มิกกี้” โดนพี่เจฟฟรี่เช็ดซะ
“555”
           พี่มิกกี้แซวด้วยบ้านเจฟฟรี่มีกิจการเพ็ทชอปและพ่อพันธุ์สุนัขเกรดเยี่ยม รับผสมทั่วราชอาณาจักร

“เอารถกูไปเลยก็ได้ แค่สระบุรี ย้อนกลับไปทำไมเสียเวลา” พี่กาย
“เออว่ะ กูอยากกินสเต็กกับนมสดๆ อยู่พอดี” พี่มิกกี้ไม่เข็ด
“ไม่-ไม่ได้!” พี่เจฟฟรี่หยั่งห้าว กร้าวซะไม่มี
“ไมวะ?” พี่ต้นสงสัย ผมก็สงสัย
“นั้นดิ ทำไมจะไปไม่ได้” พี่มิกกี้
“กูไปรับ...คน!” พี่เจฟฟรี่เฉลย
“อ้าวงั้นก็ดี ไปกันหมดนี่ล่ะ” พี่ต้นสรุป
“ไปหมดแล้วคนของกูจะนั่งไหน ตัวเท่าชิสุได้มั้ยพวกมึงน่ะ” พี่เจฟฟรี่ด่ากราด

“กูว่า เจฟฟรี่แม่มแอบไปกิ๊กกั๊กกับโคขุนแถวนั้นชัวร์”
“นั่นมันโพนยางคำโว๊ย มิกกี้” พี่ต้นด่าให้
“555” พี่กายกับเพื่อนหัวร่อลั่น
“มันไปรับเด็กนักฟุต---/เชรี่ย เหยี่ยว!”
(ปึงงงง)/ "---โอ๊ยยยย” พี่เหยี่ยวเพิ่งออกปากได้โหยหวนลั่นรถ
           เพราะพี่เจฟฟรี่มือใบพายข้ามเบาะหลังมาโขกหัวเพื่อนใส่คอนโซลเต็มๆ
ปิดประโยคบอกเล่าไม่ได้ต่อจบ

           เสียงบ่นออดแอดในรถจากพี่ต้นกับพี่มิกกี้เรื่องไม่ได้ซื้อของ ผมถึงได้โอกาสคุยกับพี่ชายตัวเอง...
“ดูหนัง?” พี่กาย
“อ่า...งั้นล่ะครับ” บังคับยกบัตรให้ข่างกับเพื่อนไปแล้ว คงไม่ได้ดูล่ะ
..............

'ข่าง! มาหากูที่พารากอนภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ หนังฟรี 3 ที่ หาเพื่อนมาด้วย ให้ไว' ผมโทรสั่งเพื่อนแบบดิลิเวอรี่
'ทำไมต้องกูวะ!?' ข่างโวยตามสาย น่าจะถูกปลุกจากที่นอน
'เพราะบ้านมึงอยู่ใกล้สุดและมันไม่ดูหนังแบบนี้ มาทันทีนี้ข่าง ไม่งั้นกูจะใช้ไอ้ลมตามไปถีบยอดอกมึงแน่ โทษฐานใช้ให้มันดูหนังผี ลุกเร็ว!'
'โว๊ย รู้แล้ว!' ข่างโวยจริงแต่มาจริงครับไม่ต้องห่วง
             แปลกมาก กับคนอื่นไม่รู้ไม่ชี้ หลบเลี่ยงไม่ทำ แต่ถ้าอ้างเป็นเรื่องของลมเหนือปุ๊บ ข่างไม่มีบิดพริ้ว
ข้อไอ้ลมไม่ดูหนังผี ไม่ฟังเรื่องเลือดสาด ไม่เสพข่าวอาชญากรรมเลวร้ายทั้งหลายทั้งปวง
เรื่องนี้พวกเราหลายคนจำขึ้นใจ

            ตริ๊งงงง ไลน์เข้า...
little rabby: [ร้านไอติม ukk milk มาจ่ายด่วน!!!]
           เหวย หน้าสิ่วหน้าขวานยังมีอารมณ์แวะเติมน้ำตาล ประหลาดคน อดอมยิ้มขำไม่ได้^^
“เพื่อนเหรอ?” พี่กาย
“แฟนมั้ง หน้าอย่างงี้” พี่เหยี่ยวแซวให้ได้ยิน
“อยู่ร้านไอติมกันครับ” ผมชูมือถือเชิงบอก ไม่ได้ยื่นให้ดูหน้าจอ
“มีไรโทรบอกพี่ เย็นนี้เจอกันที่บ้าน” พี่กายสรุป
“ครับ พี่ๆ หวัดดีคร้าบ” ยกมือไหว้ลา
“เจอกันเก็ท อ้อ! อย่าลืม...” พี่เหยี่ยวชู 3 นิ้ว โอ้!ช่างเสี้ยมสอนน้อง
 
            รถแล่นจากไป เป่าปาก ฟู่! เรารอดแล้ว

            ผมจำเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ค่อยได้นัก ข้อที่พี่เหยี่ยวกับลมเพื่อนรักเฉียดฉิวจะพบกัน
เพราะเมมโมรี่สมองอัดแน่นอยู่ด้วยภาพและเสียงของคนเพียงหนึ่งเดียว

           ความลับลึกๆ อีกอย่างคือขณะเมื่อแรกเริ่มเรื่องที่ผมโทรหาพี่เหยี่ยว
ขอให้ช่วยเล่นหุ้นโดยผมออกทุนหลังฉาก เอากำไรที่ได้เป็นเงินค่าจ้าง 3,000 บาทให้ไอ้ลม
ระบุบอกพี่มือฉมังว่าช่วยเหลือเพื่อนคนรู้จัก ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร
เพราะถ้าแม่รู้อาจโดนด่าหูชาที่บังอาจใช้เงินเก็บของตัวเองโดยไม่บอกกล่าว
            อีกข้อที่สำคัญคือ ไอ้ลมไม่ชอบคนสไตล์พี่เหยี่ยวแน่ๆ
เพราะพี่มอสม.5 เจ้าชู้เป็นไบไม่เลือกคล้ายๆ กัน เพื่อนเกลียดเข้าไส้
พี่ไอดอลของผมเทพกว่าพี่มอสเยอะ ลมสีขาวอาจไม่รับข้อเสนอผม
คนคุมความประพฤติเด็กน้อยก็จะหายไป กิดากรได้อกแตกตายน่ะซิ
            หมาดๆ เมื่อกี้ มึงเอ๊ย หื่นขนาดนั้น T-T
ถ้ารู้ว่าคนที่กระทืบประตูสวรรค์ของพี่คนเก่งของผมพัง เหยี่ยวขาวได้ฆ่าลมเหนือเป็นแน่...
'อย่ากระนั้นเลย ไม่ให้รู้จักกันเป็นดีที่สุด'
 ความลับที่ผมบอกตัวเองให้รูดซิปปากปิดเงียบทั้งตอนนี้และในอนาคต
......................
..........................

           ร้านเครื่องดนตรี ชั้น 3 เปียโนสีดำ และนักร้องร่างเล็กกำลังขับขานบทเพลง
[คิดถึงนะ Lazy Sunday2 feat. แพรว คณิตกุล ]
http://www.youtube.com/v/8hH7blVC1fQ


เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย…คล้อยไป
ใบไม้พริ้วไหว เมื่อลมพัดแผ่วเบา ก็เหงาตาม
กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรม ชุ่มฉํ่า
เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม คิดถึงเธอ
...
ฝนก็เทหัวใจ ก็เซ เหว่ว้านะเออ
ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน
ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย
ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน
จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ
   ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน
   ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า
   ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย
(ลมพรมนิ้วโซโล่ ตริ้งๆๆๆๆๆ ไล่คีย์เปียโนสนุกสนาน
พี่คนขายชื่อปิยะตอกศอกใส่กลองบองโก้ เคาะรัวฝ่ามือลูกคู่รับ เราหัวเราะและยิ้มกว้าง)
***

         เพลงจบ...
“วู้ววววว!”
“เฮ้ๆๆๆ วิด วิ้ววววว”
          เสียงปรบมือรายรอบ ได้โค้งคำนับขอบคุณผ่านหน้ากระจกออกไป
ไม่ถึง 10 คนหรอกครับ อ้อ ที่เยี่ยมชมภายในร้าน รวมแล้วก็อาจจะ 15-20 คนได้...เวทีมินิคอนเสิร์ตของเรา
“555 หนุกๆ”
“เยสสสส!” ผมเข้าเทคมือกับเด็กน้อยและไอ้ลม
“เราเสียงสูงแล้วใสเหมือนเด็กผู้หญิงเลยนะนี่” พี่ปิยะเอ่ยปากชม
“โซปราโน่บอยพี่ ใช้ได้มั้ยเพื่อนผม” ไอ้ลมโอ่
“ใช้ได้ๆ” พี่พนักงาน 2-3 คนเข้ามาแจม

"ไปร้องวงพี่มั้ย นี่นามบัตร สนใจโทรมานะ" พี่อีกคนในร้าน
"ผมร้องไม่เก่งนะครับ" นักร้องชื่อบี
"พี่ว่าใช้ได้แล้ว เปลี่ยนใจอย่าลืมโทรมา อยากได้คนจริงๆ น้องนี่ล่ะใช่เลย"
"ไม่เก่งอ่ะ" เด็กน้อยอ้อนเพื่อนเปียโน
"ไม่หรอกนี่เจ๋งแล้ว เสียงใสดี เราชอบ" ไอ้ลมชมจริงใจ
"เพราะลมจ๋าบังคับบีนะเนี่ย" เด็กโดนชมยิ้มเขิน
"555" ได้หัวเราะร่วน

          เสร็จจากซุ้มไอศกรีม พากันเดินว่อน ไอ้ลมแน่วแน่ที่ร้านหนังสือกับร้านเครื่องดนตรีหาโน้ตเปียโนใหม่ๆ
ถึงแวะเข้าร้านนี้ คุยกับผู้ดูแลถูกคอเพราะรู้จักกับรมย์-ภิรมย์เพื่อนในกลุ่ม
วงการนักดนตรีกลางคืนไม่กว้างและไม่แคบ มีชื่อให้รู้จักกันอยู่
           และพี่ยะ-ปิยะ เพอร์คัสชั่นรองผู้จัดการร้านคนนี้ก็มีลูกสาวเรียน ป. 2 โรงเรียนเดียวกับกลอยใจ
ใกล้โรงเรียนมัธยมของพวกผมด้วย

           สรุปเรา 3 คนเดินออกพร้อมรอยยิ้มกว้าง ไม่ได้ซื้อของอะไรติดมือ เล่นให้หายอยากแล้วจากไป
ได้นามบัตรพี่ปิยะกับงานนอกที่ร้านติดมือมาเพียบ ถ้าไอ้ลมสนใจน่ะนะ
(ของเด็กน้อยผมแอบแนบทิ้งถังขยะเรียบร้อย)
          ไม่อยากบอกว่าที่ชิ่งหนีความเร็วแสงเพราะมีคนเจ๊าะแจ๊ะเด็กน้อยโซปราโน่บอยไปเล่นวงตอนกลางคืน
กิดากรไม่ยอมเด็ดขาด

           ต่อด้วยร้านการ์ตูนของเล่นกับร้านซีดี แล้วก็ร้านยิบย่อยเกือบหมดห้าง
ทัวร์กินเที่ยวชอปปิ้งของจริง ถ้ามากับคนอื่น ขนาดกับพ่อและแม่คนสนิทยังไม่ให้อารมณ์เบิกบานเมามันส์ขนาดนี้
ผมไม่เคยสนุกกับการเดินห้างเท่านี้มาก่อน บอกได้แค่นั้นครับ ^^


************************TBC by puppyluv
(http://image.ohozaa.com/i/096/K9VMOH.jpg) มอร์ทของบี
(http://image.ohozaa.com/i/bca/Hm47v1.jpg) กลอเรีย บีซื้อไว้กำนัลให้ข่าง (เพราะผึ้งน้อยบอกชื่เหมือนกลอยใจเลย ต้องเห็นหน้าข่างตอนยื่นให้ ^0^)
(http://image.ohozaa.com/i/5c2/TP6ngD.jpg) ไอ้เสือของเก็ทครับ...เจอกันวันอังคาร :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 10-08-2012 07:49:46

พี่เหยี่ยวออกมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว  :กอด1:

ลมเอ๊ยจะรู้มั๊ยว่าคนที่ไปถีบประตูห้องน้ำคือเหยี่ยวขาว คู่รักคู่ชีวิตในเวลาต่อมา 5555555

แต่คงต้องคลาดกันไปคลาดกันมาแบบนี้กันอีกซักพักซินะกว่าจะได้เจอกัน

แล้วเจฟฟรี่ที่จะไปรับเด็กที่สระบุรีนี่ โจ๊กหรือป่าวอะ  :z1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 10-08-2012 08:30:12

 :z13: ไม่ทัน ไปอ่านก่อน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-08-2012 09:20:11

ลมน่ารักมากอะ :กอด1: :กอด1:มีแต่คนชอบลม


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 10-08-2012 09:40:15

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :m3:
พี่เหยี่ยวมาแล้ว
ถึงจะไม่เจอกับน้องลมก็เหอะนะ กระซิกๆ
 :o11:

ตอนนี้นี่อยากโดดถีบอิหมอกให้กระเด็นไปโดนอิชะนีนิสาด้วย
หมั่นไส้ทั้งคู่เลยว้อย
ไอ้พวกเพื่อนสนิทคิดแทงเนี่ย ฮึ่ยๆๆ
 :m31:

"สาธุ! รวยดีนัก ขอให้มึงเจอคนที่ถามมึงว่า มีเงินมั้ย เงินน่ะมีรึเปล่า จนมึงต้องหาขาขวิดเลี้ยงเค้าตลอดชีวิต"
อ่านตอนนี้แล้วก็แอบสงกะสัยนิดนึง
แล้วต่อไปหมอกจะมีคู่มั้ยเนี่ย puppyluv จ๋า
เพราะตอนลมเหนือคนอ่านก็จำไม่ได้แล้วว่ามีอิหมอกออกบ้างรึเปล่า
 :confuse:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 10-08-2012 10:21:16

 :L2: :L2:
อะไรจะสุขเท่าได้อยู่กับเดวิลบีทั้งวันและลากยาวเกือบทั้งคืนแบบนี้ล่ะจ้ะ. ฮิ้ววววว
พี่เหยี่ยวมาแว้ววว เกือบไปแล้วเนอะลมเอ้ย อิอิ

ปอลอ ขอปูลมสักตัวสองตัวนะคะ ^^

 :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-08-2012 11:00:28

งงๆ เรื่องพี่ๆนายแบบในห้องน้ำอ่ะ  :confuse:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 10-08-2012 11:05:59

 :m2สมน้ำหน้าเหยี่ยว ปีกหักจนต้องหิ้วกลับเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 10-08-2012 11:21:35

กรีดร้อง เหยี่ยวมาแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-08-2012 11:51:31

พี่เหยี่ยวมาแล้ว  โอ๊ย  น่าจะเจอกันเนอะ

แต่คิดอีกทีถ้าเจอกันตอนนี้มีเฮแน่

อีพี่เหยี่ยวต้องไม่พอใจน้องลมอย่างแรง  ชิ

อ้าว  คิดไปเลย  แหะๆๆ  ตอนนี้เหยี่ยวขโมยซีนซะแล้ว

ปล.เด็กน้อยของเก็ทวันนี้ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

 :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 10-08-2012 12:30:54

อยากเห็นบีใส่แว่นแมลงปออันใหญ่  อิมเมจจะเป็นยังไงนะ?

ถ้าเหยี่ยวได้เจอลมเทพคงตกตะลึงแน่ๆ  รวมทั้งกายด้วย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-08-2012 14:46:40

สรุปหนังก็ไม่ได้ดู เพราะยัยดาราที่มาเป็นส่วนเกิน
หมอกนี้คนเดียวกับหมอกพระเอกเรื่องโน้นหรือเปล่า คุ้น ๆ
เก็ทแทบจะกลืนบีลงท้องแล้วมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 10-08-2012 17:40:15

เก็ทขี้หวงอ่ะ ก็นะบีน้อยเค้าออกจะเสน่ห์แรงขนาดนี้
น่ารักขนาดนั้นเป็นเราก็ไม่อยากให้ห่างตัวหรอก
เพิ่งรู้ว่าลมเคยถีบประตูห้องน้ำที่่พี่เหยี่ยวกำลังหื่นอยู่
เปรี้ยวมากลม. รอวันอังคารสีชมพูค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 10-08-2012 17:57:56

นิสานี่ยังไง เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 10-08-2012 17:59:07

ลมจ๋าที่บีน้อยเรียกมาจากแก็งค์พี่เขียวนี่เอง
นิสาเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าเข้าใกล้เลย
อยากให้ลมจ๋าจัดการซักที
พี่เหยี่ยวเจอลมเหนือจัดก่อนใครเพื่อน กร้ากกก
เก็ทกับบีน้อยเดทกุ๊กกิ๊กที่ห้าง น่ารักจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 10-08-2012 18:49:01

กรีดร้องกับการโผล่มาของพี่ไอดอล
รวมทั้งพี่ผมแดง (ส่วนไอ้คนที่จะไปรับนั่น จิ้นเองโลด ต้องอีกจิระ แหงแซะ 555)
 o13

พี่เหยี่ยวอ่ะ เล่นโผล่มาแบบหื่นกามจริงๆ
ขำอ่ะ มันยังอยู่อ่ะ ... It's still stand กร๊ากกกก คิดได้เนอะ :)
ต้องให้พี่เจฟฟรี่ช่วยทำให้ที่ตุงๆ ใต้เข็มขัดหายไป
แบบรุนแรงมาก เพื่อทุเลาเบาบางลง ฮา
 :beat:

พี่เก็ทจ๋า
พี่เก็ทคิดไปเองแระว่าลมต้องไม่ชอบคนสไตล์พี่เหยี่ยว
หุหุ เป็นเพราะไม่รู้อ่ะดิว่าลมเค้าชอบของเค้ามานานแล้ว
 :z2:

แด่ลมเหนือผู้กระทืบประตูสวรรค์พี่เหยี่ยว กร๊ากกก
 o22

นุ๋งบี
โดนหวงแม้กระทั่งกับเพื่อนสนิท อิอิ
ชอบจังตอนอยู่กันสามคน ดูมีความสุขสุดๆ
 :กอด1:

ส่วนหมอก
หากำไรตลอดนะ เดี๋ยวสวมหมวก จัดสาย
เดี๋ยวคว้าตัวฉับ เดี๋ยวกดคอ เดี๋ยวล็อคตัวเข้าอก เดี๋ยวยีหัว
มันเยอะไปป่ะ ไม่ชอบนะ
 :z6:
ลมรู้ตัวมั๊ยนี่ว่ามันคิดเกินเพื่อนไปแล้ว
at the end แล้ว
หากต้องเลือก หมอกจะเลือกความเป็นเพื่อนหรือไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่คำว่าเพื่อน
 :serius2:
ขอให้หมอกเสร็จชะนีอย่างเดียว เพี้ยง!!
 :angry2:

รอวันอังคารค่ะ จุ๊บบบบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 10-08-2012 19:49:30

พี่ไอดอลมาแบบเจ็บๆๆๆ :laugh:



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 10-08-2012 22:20:04

หมั่นไส้หมอก ... มาอิจฉาที่ลมใส่เสื้อของบีน้อย...หนอยยยยแน่ะ นอกจากเหยี่ยวแล้ว อย่าได้มาทำเนียนอยากใช้ของเป็นคู่กับลมนะ...
เอ๊ะ..ทำไมมาเป็นคู่ลมกับเหยี่ยวได้ล่ะเนี่ย 555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 10-08-2012 23:08:26

นายหมอกซักจะเยอะกับลมจ๋าแล้วนะ ใครมาสอยไปทีเหอะ
พี่เหยี่ยวมาทั้งทีกลับมาแบบสะบักสะบอม 555555 ลมจ๋าไม่รู้สินะว่าทำอะไรใครไว้
เก็ทเอ๋ยก็บีน้อยน่ารักนินา ทำใจๆ ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 10-08-2012 23:18:40

พี่เหยี่ยวมาแว้ววววววววววววววว :-[ :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 11-08-2012 23:36:30

เข้ามากอด  :กอด1: รอเดวิลบีจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 12-08-2012 19:15:21

คดีเด็ด...ลมจ๋าอย่างซ่าเกรียน...แล้วก็เผ่นแน่บบบ...
ถ้าเจอกับนกแร้งตอนนั้นนน...ศพคงไม่สวยเป็นแน่.. :laugh:
เหมือนบุพเพ..บอกเป็นนัย ๆ ว่า..เจ้านกเอี้ยงอย่าได้นอกรีดไม่งั้นมีจุก!!
ขอตบมือให้ดาวลูกไก่ใจกล้า...ทำงานเป็นทีมกะเดวิลตัวจ้อย..
ไม่รักเพื่อนซี้(เก่า & ใหม่)ที่ซู๊ดดด คงไม่ได้แระเนอะลมจ๋า...

 :กอด1: &  :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 23 ดูหนัง (10-8-2012) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 13-08-2012 16:18:46

ฮ้าาาา ตามอ่านจนครบถ้วนกระบวนความ
ตัวละครเพียบพาบหลากหลาย...เหวยๆ จำไม่หมดอ่า ^^"

โฟกัสตามคนเขียนแค่ที่เก็ท บี และน้องลม
ละกลุ่มพี่ชายเอาไว้...เจอกันในอนาคตต่อไป
กลุ่มเพื่อนมัธยมช่างลึกลับซับซ้อนจน...อยากเข้าใจอ่ะ
ที่แน่ๆ คือ...ศูนย์กลางของจักรวาล-ลมเหนือ-คนนั้นเหมือนเคย
ช่างเป็นบุคคลทรงอิทธิพลแห่งปีจริงๆ...ไม่ใครก็ใคร สมัครใจเดินลงหลุมรักเขาเป็นแถว ^^

เจอนิยายให้ตามต่อแล้ว...คนเขียนผู้น่ารักจับจิต ><
แอบติดเรื่องจำพวกลำดับเวลาเพลงอันทันสมัย เทคโนโลยีล้ำล้นอะไรเทือกนี้
เป็นเพราะอ่านน้องลมมาก่อน เรื่องเวลาเลยไม่ไหลเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไร...หยวนๆ เพราะนี่มันเรื่องของ-เพื่อนสนิทและเด็กกู- ^^V

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-08-2012 07:17:30

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
................
ตอน 24 กลับมาแล้ว
get’s


           วันอังคาร วันสีชมพูที่ไม่ชมพูสำหรับผม
เริ่มจากข่างหน้ามุ่ยผิดปกติวิสัยที่มันควรจะเป็น...เค้าลางแรก
'ตุ้บ!' /"เฮ้ย ข่าง ไรวะ!?"
          นั่นคือตอนเช้าขณะจะเข้าห้องเรียน ข่างเห็นหน้าผมปุ๊บ มันพุ่งสวนออกกระแทกชนไหล่ปั๊บ
ปะทะแบบจงใจซะด้วย แรงจนเซเกือบได้เสียกับกระดานหน้าห้อง ทิ้งให้เก็ทมึนนับดาวชั่วขณะ

"ไงวะพ่อนายแบบ โมเดลนิวคัมมิ่งกลับมาแล้วว้อย!" เอกทักเสียงดัง
"เก็ท กลับมาแล้วเหรอ?" กลุ่มเพื่อนผู้หญิงละแวกหน้าในห้อง
"เชียงใหม่เป็นไงมั่ง!"
"หนังสือออกเมื่อไหร่ล่ะ!" สาวๆ ทั้งนั้น ทรายคนแรก เจนี่แล้วก็หลายคน
"อะ ของฝาก" ผมยื่นถุงขนมหวานกับของจุกจิกผู้หญิง
"ว้าว ขอบใจมากเก็ท"
"แทงกิ้วหลายๆ ฮิฮิ"

            หลบด่านสาวๆ หน้าห้อง แหวกจะวางของจองโต๊ะ เอกจากหลังห้องเข้าสมทบกับนิสา
และทรายที่เข้ามารุมถุงขนมอยู่ ทำนองร่วมแจมหน้าม่อกับหญิงมากกว่าจะหาของกินจริงจัง

"เอก น้ำพริกหนุ่มกะแคบหมูอยู่ร้านป้านัด เที่ยงนี้เจอกัน" ผมดักทาง บอกกำหนดการออร์เดิร์ฟตอนเที่ยง
"แคนทีน?"
"เออ บอกเก้งด้วย" เห็นเอกคนเดียว อีก 3 เฟรม เก้ง โจโจ้ยังไม่เห็นตัว ระบุชื่อเก้งเพราะชื่นชอบเมนูนี้เป็นพิเศษ 
"โอล่ะ มันบ่นอยู่ว่ามึงจะลืมของแซ่บมาเซ่นมันรึเปล่า"
"ไม่ลืม จะไว้ล็อคเกอร์แต่กลัวเสีย ไปเอาในตู้ที่ร้านได้เลย แล้ว..." ผมบุ้ยใบ้ที่โต๊ะเป้าหมายเชิงถามหา
   
         วันนี้แม่เด็กน้อยมาส่งครับ ผมโทรหาเมื่อวานเย็นถึงเพิ่งบอก
อุตส่าห์จะไปหาที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มาถึงเกือบ 6 ทุ่ม ดึกเกิน ไม่ได้เจอตอนเช้าอีก
เก็ทจะชักแหง็กๆ ลงแดงซะให้ได้
"ไม่แน่ใจ เห็นเดินขึ้นห้องโยกับนั่นน่ะแหละ คงฟังเปียโนอยู่มั้ง" เอก
"อ๋อ ใจวะ" ผมวางของโครมก่อนพุ่งออกทันใด ไม่ลืมฉวยกล่องแพ็คสตอร์เบอรี่สดสีแดงลูกใหญ่
         ถนอมมาฝากเพื่อคน ๆ เดียว...เด็กแร้บบี้น้อยสีชมพูคนนั้น

          สวนกับแก๊งที่บันไดทางขึ้น...
"เฮ้ย! ไงวะเจียงใหม่เจ๊า ของฝากของกูล่ะ" โจโจ้จมูกไวเรื่องของกิน
"แคบหมูกู ไม่ทักกันเลยนะมึง" เก้ง
"ถามเอกโน่น กูไปนี่แป๊บ" ผมเผ่น
"ไปไหนวะ?" ได้ยินเสียงเฟรมไล่หลัง
          ฮิ้ว~ กิดากรไม่สน คิดถึงๆๆๆๆ คำนี้ชัดเจนให้ห้วงดวงใจ

          สามวันจากนารีไกลห่าง นี่แค่สองวัน เด็กผู้ชายคนนั้นจะคิดถึงผมเหมือนอย่างที่ผมคิดถึงไหมเอ่ย
อยากเห็นหน้าใจจะขาดแล้วว๊อย!!! ^^ พยายามกลั้นยิ้มกว้างบนใบหน้า
ทว่าใจเต้นชะชะช่าข้างในกลับไม่สามารถสั่งการได้
...........

           ถึงห้องซ้อมเปียโน ผนังกระจกกั้นเป็นห้องซ้อมเล็กๆ ภายในห้องอุปกรณ์เครื่องดนตรีโยธวาทิตทั้งหลาย
ร่างเล็กนั่งอยู่นั้น ตัวเอนผิงผนังบนเก้าอี้หัวโล้นแบบไม่มีพนัก ลมกับเปียโนสีดำอยู่กลางห้องหันหลังให้ประตู
บทเพลงบรรเลงแสนหวานจากปลายนิ้วเพื่อน
             ภาพตรงหน้าแทบลมหายใจ เพิ่งกระจ่างแก่ใจในวินาทีนี้ว่า
ผู้เดียวมีความสำคัญของตัวเองมากเพียงไหน...คนนี้ คนเดียวเท่านั้นที่ต้องการ
"บี..."
           วางมือทาบกระจกใสไม่ได้เคาะเรียกหรือเปิดประตูเข้าไป
อีกฝ่ายเพิ่งรู้สึกตัวหมุนร่างมาหา ดวงตากลมโตสดใสคู่นั้นจับจ้องที่ผม
เราสบตากัน...ช่างหวานล้ำจนอยากหยุดเวลาไว้ให้นานเท่านาน

[because of you :final fantasy]
http://www.youtube.com/v/j4lrxjjarI0&feature=related
 http://www.youtube.com/watch?v=j4lrxjjarI0&feature=related
...............
..................

          ก้าวลงบันไดเดินเคียงคู่มุ่งสู่แคนทีน ปล่อยไอ้ลมอยู่ในภวังค์กับสุดที่รักอันดับหนึ่งของมันต่อ
"แม่ได้ใส่ชุดราตรีเกาะอกด้วย แปลกดี นี่กับพี่กายต้องเปลี่ยนเป็น 10-20 ชุดแนะ ไฟแฟรชยังแสบตาไม่หาย แต่จะลงแค่ 3 หน้า ต้องรอลุ้นว่าจะเอารูปไหน" ผมคึกคักไม่หาย
"อืม หนังสือออกเมื่อไหร่นะ?" เกาะราวบันไดถามเบาๆ
"เดือนหน้ามั้ง น่าจะหลังอีกเล่ม"
"อีกเล่ม?" หันมาสงสัยผม สีหน้าเรียบเฉย
"ก็ที่เคยบอกว่าไปถ่ายไว้ตอนปิดเทอมไง เล่มนั้นใช้ฟิคเกียร์ด้วย ทีนเอ็กซ์ตรีมอะไรซักอย่าง เล่มที่เคยชี้ให้ดูในร้านหนังสือน่ะ"
"อ๋อ"
"ไว้วางแผงค่อยดู แต่อย่าดูดีกว่า...มัน 555" ผมเขิน นึกประหลาดตัวเอง ทีกับเพื่อนอวดโอ่เกทับหนักซะ กับคนนี้กลับอายไม่อยากให้เห็น

           ถึงชั้นล่างเชิงบันไดพอดี...
"ไปเอาเพิ่มร้านป้านัดมั้ย นั่นกล่องใหญ่ มีครีมสดจากบ้านให้ด้วย จิ้มกินคู่กันอร่อยดี แค่นี้ไม่พอยาไส้พ่อแร้บบี้หรอกจริงมั้ย" ผมเนียนโอบบ่า
            มองกล่องใสจัดเรียงไว้แค่ 6 ลูก รู้นิสัยโปรดปรานของหวานคนนี้ดี
"เก็ท..." ตัวเล็กขืนไม่ขยับก้าว
"ไร หรือกินแล้ว?" ยังไม่ 7 โมงครึ่งก็จริง แต่ไอ้ลมอาจตัดหน้าผมก่อนก็เป็นได้
"ยัง...ยังไม่ได้กิน" จับพลาสติกกรอบแกรบ ไม่ได้เงยหน้ามอง
"งั้นไปกินข้าวต้มกุ้งกัน หรือน้ำเต้าหู้ข้างหน้าล่ะ เดี๋ยววิ่งไปซื้อให้" ผมเปย์และสปอร์ยเต็มที่
"ไม่ต้องออกไปหรอก กินข้าวต้มที่นี่แหละ"
"งั้นไป ป๋าเลี้ยงเอง หึหึ" ชื่นมื่นด้วยเขื่อนความปรีดาล้นหลาก
            ลูบบ่าเล็กไปมาไม่หยุด ไม่สามารถห้ามใจได้

"...มึง...ใจดีจังเลยนะ"
"แหงแซะ!"
           อยากบอกว่า...มีคนเดียวที่อยากให้
           อยากบอกว่า...มีคนเดียวที่อยากรับไว้
           อยากบอกว่า...มีคนเดียวที่อยากได้ทั้งหมดเช่นกัน

           ไม่ใช่เพราะความห่างไกลบ่งบอก แต่ด้วยตัวตนข้างในเปิดใจยอมรับกับตัวเอง
วินาทีนี้คำตอบกลับผุดออกมาง่ายดาย กระจ่างแจ้งแก่ใจ
บี...ทิวากร คือทุกอย่าง...เป็นทุกอย่างจริงๆ
..................
...................

            แคนทีน...
"เก็ท..."
"หือ ไหนว่าหิว รีบกินเร็ว จะเย็นหมดแล้วนั่นน่ะ" ผมมัวแต่โม้เรื่องถ่ายแบบไม่เลิก เพิ่งเห็นคนตรงหน้าเขี่ยข้าวเล่นอยู่
"นี่กูเพิ่งเห็นมีนิยาย เขียนประมาณ..." ชี้สลับไปมาระหว่างเรา
"อ๋อ นั่นน่ะประจำอยู่แล้วนี่ อย่าไปสนใจ กูกับไอ้ลมโดนมาเยอะ ยังไม่ชินอีกเหรอ" ผมขึ้นกูมึงเพราะนั่งม้ายาว
           น้อง ม.ต้น ครองอีกฝั่ง หนีผู้คนไม่พ้น
"แต่นี่ก็มันชัดเว่อร์ อ่านไปนี่รู้เลยนะว่าใคร"
"อย่าไปเหมาเองซิ เดือดร้อนทำไม ไม่ใช่ชื่อซะหน่อย" ผมไม่สน
           ประเด็นนี้เป็นทรอปิคเรื่อยๆ มาเรียงๆ ตลอด ช่วงเดือนที่แล้วซ้อมเต้นซ้อมแสดงโขน
เด็กน้อย ผม ไอ้ลม กระทั่งเก้ง เฟรม สองกัปตัน รินทร์กับพี่เหลิม หรือต้นจั๋งกับพี่มอส
ไม่รวมคู่อื่นทั้งโรงเรียนได้โดนใส่ไข่ถ้วนหน้า สาววายช่างจินตนาการ บางครั้งก็จิ้นได้ใจจนน่ากลัว

          จังหวะโต๊ะเหลือแค่เรา พวกน้องๆ ลุกไปพอดี
"มึงคิดจะเป็นเกย์..."
"หะ อะไรนะ ว่าใหม่ ไม่ทันฟัง?" ผมถามย้ำฟังไม่ทัน จังหวะยกน้ำขึ้นกรอกปากพอดี
"เปล๊า! กูแค่..."
"เป็นไร?" ผมฉุกใจสังเกต
           ...เอื่อยค่อยเกิน
           ...ตัดรอนเกิน
           ...เฉยชาเกิน

"...ปวดท้องนิดหน่อย" เด็กยังไม่ยอมสบตา เขี่ยกุ้งในชามที่ผมตักเพิ่มให้ ข้าวไม่พร่องซักนิด
"ท้องเสีย ท้องผูก กินยายัง?" 
"แล้ว...ท้องเสียน่ะ" ตัวเล็กหน้าเจื่อนๆ
"อ้อ ยังว่าอยู่ งั้นเก็บสตอเบอรี่ก่อนมั้ย มันเปรี้ยว หายแล้วค่อยกิน" ผมเพิ่งบางอ้อ
          ด้วยทุกครั้งจะเปิดกัดกินเลยด้วยซ้ำ ไม่เหลือถึงที่นั่งเพราะเดินกินเล่นมาเรื่อย
ยังงงว่าวางแหมะบนโต๊ะ ไม่สนใจแม้จะแกะกล่องได้อย่างไร

          จังหวะทางเดินด้านข้าง กลุ่มพี่เขียวและกะเทยฝึกหัดเดินเข้าทักทายน้องผู้หญิง ม.ต้น
เฮฮาเสียงดังจนได้หันไปมอง
"เก็ท...มึงว่ากะเทย เกย์ ตุ้ด ถ้าเจอผู้หญิงดีๆ เค้าจะเปลี่ยนเป็นผู้ชายเหมือนเดิมได้มั้ย" ถามเอื่อย
          นัยน์ตาจับอยู่ที่พี่เขียวกับเพื่อนจิกมือดี๊ด๊า

"เอ่อ" ผมอ้ำอึ้งตามความคิดไม่ทัน
"คิดว่าไง?" หันมามองผม
"ก็น่าจะนะ คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันได้ ทอมยังซ่อมได้เลย"
          เหมือนผม ที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่างเพื่อคนนี้คนเดียว บอกกับตัวเอง
"นั่นซินะ..."
"ถามแปลกนะวันนี้" ผมขำเล็กๆ
"เก็ท...มึงชอบผู้หญิงอยู่มั้ย หรือชอบผู้ชายไปแล้ว" จู่ๆ ก็
"เฮ้ย ไหงถามงี้!?" ผมมึนโพล่งสงสัย จะมาไม้ไหนอีก
           ใจเต้นหนึบจนปวดหน่วงในอก กลัวรู้ว่าที่แอบชอบเต็มเปาคือเพศเดียวกัน...คือคนตรงหน้า

"ก็เห็นมึงไม่แคร์ข่าวจิ้นวายซักเท่าไหร่ ถูกจับคู่ในนิยายก็มาก คนนั้นคนนี้พูดก็เยอะเลยอยากรู้"
"อยากรู้ว่า?" ผมยังจับต้นชนปลายไม่ถูก
"แค่อยากรู้ มึงไม่กลัวพ่อแม่ว่า?"
"อ๋อ ถ้าเรื่องนั้นที่บ้านชิลมาก พี่กายยังมีกอซซิปดาราให้แม่คิดมากกว่าอีก เจอกันมายังไม่รู้อีกเหรอ"

           ผมอ้างเรื่องที่เว้นไว้ครับ วันเสาร์เมื่อกี้หลังจากดูหนังที่ไม่ได้ดูหนังเสร็จ
เย็นนั้นผมพาเข้าบ้าน กะกอดให้เต็มรัก สมกับที่กิจกรรมโรงเรียนดึงเวลาของเราไป
ที่ไหนได้...พ่อกับแม่อยู่บ้านจึงได้แนะนำให้รู้จักกับบีน้อย ทิวากรตัวจ้อยอย่างเป็นทางการ
          (แรกสุดเจอที่สนามบาสโรงเรียน แต่แค่ยกมือไหว้แนะนะว่าเพื่อนลูกแล้วสลายโต๋
ติดตามผู้ปกครองของใครของมัน ไม่ได้พูดคุยเป็นเรื่องราว)
          นั่นก็คุยกับพ่อแม่ดี ลงมาเห็นพ่อคุยอะไรด้วยไม่รู้หัวเราะดังก้อง
แม่ให้คนจัดของฝากไปฝากแม่บีเพียบ น่าจะฉลุยนี่หว่า คิดในใจ

"กู...ชอบผู้ชายเก็ท มึงก็น่าจะรู้" ตากลมโตหลบต่ำไม่มองขณะเอ่ย
"อันนั้นรู้แล้ว หึหึ" บอกผมเป็นรอบที่เท่าไรไม่ทราบ
          ยิ่งช่วงกรี๊ดกร๊าดลมเทพกับรินทร์ลิเกฟ้อนรำคู่
เสียงใสบอกผม 'กูชอบผู้ชายคู่นี้ว่ะ ค่อดๆ สุโค่ยสุดๆ ขอลายเซ็นต์ไว้ดีกว่า'
          แล้วหัวเราะร่าดวงตาเป็นประกายขณะยักษ์ยกตัวพระรามขึ้นเหยียบเข่า
ชูธนูทำท่าเข่นฆ่าชิงชัยทศกัณฐ์ ไม่ใช่ฉากเข้าเกี้ยวพาราสีเข้าพระเข้านางด้วยซ้ำ

          บีทำเรื่องยากที่สุดกลายเป็นเรื่องฝุ่นเล็กจิ๋ว ไล้ละลองไอไปกับแสงแดดงดงาม ง่ายดายอย่างไม่น่าเชื่อ

          หลังจากที่ได้ยิน (ครั้งแรกที่ห้อง) บอกไม่ถูกว่าวินาทีนั้นคล้ายถูกหวย 100 ล้าน 3 งวดซ้อน
ผู้ชายคนนั้นขอเป็นกิดากรคนนี้ได้ไหม^^
ขนาดไอ้ลมเป็นเพื่อนสนิทแท้ๆ ผมกลับจับความรู้สึกมันไม่ได้
เพราะไม่เคยออกปากหรือออกอาการใดๆ ว่าชอบหรือไม่ชอบผู้ชายด้วยกัน
เพราะมันดาร์คเหลือใจ ซ่อนลึกเกินจะเอ่ย
แต่กับคนนี้ กลับไม่สามารถห้ามตัวเองได้เลยจริงๆ

"ก็กูชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกนะ" เด็กยังว่าต่อ
"ไม่ดีว่า?" ผมนึกสนุกด้วยพอรู้อยู่
"ชอบคนสวยคนหล่อ...ก็ชอบอ่ะ" มีอุบอิบแก้ให้ตัวเองต่างหาก
"เฮ้ย อยู่กันมาจะมิดเทอมอยู่แล้วเพิ่งพูดเนี่ยนะ 555" ผมขำ
          ตัวติดกันเป็นตังเม กอดซบก็บ่อย จะมาคิดเล็กคิดน้อยกับชื่อเสียงแค่นี้

          เรื่องนิสัยเป็นเถาวัลย์ชอบอ้อน ชอบเกาะแกะคนนั้นคนนี้พอรู้ครับ
ไอ้ลมเป็นคนบอกผมเองด้วยมันรำคาญเด็กมือไว
'เอามันไปที' ลากคอแร้บบี้ตัวกวนมาส่งผมเวลาโดน 'ลมจ๊ะ ลมจ๋าของบี' ไม่รู้ตัวเลยว่านั่นคือหนึ่งในนิสัยน่ารักที่ผมชอบ
          เสียแต่อยากให้เป็นตัวเองทั้งหมด ทุกที่ทุกเวลา แค่ไหนอย่างไรจะยอมทุกอย่าง คนมันหวงว๊อย!

"กูไม่ตุ้ดไม่แต๋ว แมนทั้งแท่งอย่างนี้ก็เถอะ"
"555" ผมขำกลิ้งกับแมนทั้งแท่ง ตัวเล็กน่ารัก น่ากอดไซ้ขนาดนี้ยังกล้าพูดออกมาได้
            อยากฟัดแก้มคนพูดให้น่วมซะจริง

           ไม่ผิดจากไอ้ลมว่า 'บีน่ะยังไงก็เกย์รับ ถึงจะเด็กผู้ชาย ทะโมนแค่ไหนก็เถอะ มึงระวังดีๆ เถอะเก็ท ถ้าว่างจะเสียบให้'
นรกจริงๆ ไอ้เพื่อนเวร ประโยคเดียวยิงกระต่ายตายหลายตัว
 ผมตามติดหนึบเพราะคำ 'จะเสียบ' ของหอกข้างแคร่สีขาวนี่ล่ะ

"โฮ้ย! อุตส่าห์สารภาพความจริงมีขำอีกเว้ย" โวยเสียงใสคล้ายตัวเล็กกลับมาเป็นบีน้อยตามเดิมแล้วครับ คนเก่งของผม
"555" ผมฟูใจ แต่...
"มันไม่เคยเป็นจริงได้หรอก ความรักระหว่างชายกับชายน่ะ...ยังไงผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ" ก้มหน้า ว่าเบาคล้ายบอกกับตัวเอง
           ผมหน้าม้าน ช้อนหลุดจากมือ
"เป็นมึงก็น่าจะคิดได้...จริงมั้ย"
ไม่รู้ตัว ได้แต่จ้องนัยน์ตากลมโตที่คาดคั้นมองมา หมายความว่ายังไง บีจะบอกอะไรผม
ทุกอย่างช่างเย็นเยียบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
น่าจะรู้...ผมน่าจะรู้ถึงพายุที่กำลังก่อตัว
...............
.................

           พักเที่ยง ทันทีที่ออดดัง ไอ้ลมแม่ม (="=)
"มึงช่วยกูหน่อยดิ!" มันลากผมเข้าห้องคอมพิวเตอร์โรงเรียนครับ สาเหตุจาก...
"ก็เข้าตรงนี้ คลิกแถบยูสเซอร์ ใส่พาสเวิร์ดแล้วรอ นี่ไงเมล์มึง" ผมจัดการคลิกๆ หน้าจอเร็วจี๋
            ไอ้เจ้าของอีเมล์เกาะอยู่เก้าอี้ข้างกัน จ้องเขม็งจดโน้ตยิกๆ
เด็กอนาล็อคที่เพิ่งมีเมล์เป็นของตัวเอง ไม่อยากเชื่อ

            กูก็ไม่น่าบ้าจี้ตามพี่เชน เป็นธุระจัดการให้มันเองต่างหาก
(ย้อนตอนเด็กน้อยโดนแกล้ง ลมติดต่อยาก โทรศัพท์มีไว้รับและโทรออกอย่างเดียว
พี่เชนต้องถ่อเอาคลิปไปให้มันดูถึงบ้าน ด่ากราดที่ผมไม่ดูแลเพื่อนจนต้องสร้างอีเมล์ให้ไอ้เวรวอกจนได้)

"ซีซีซ่าส่งมา กดซิ"  ไอ้ลมชี้จอที่มีข้อความ 1 เดียว zzza แอทชื่ออีเมล์อะไรซักอย่าง
"ไปให้แอดเดรสอะไรใครมั่งเนี่ย ทำไมรู้จักไอ้ซีซีซ่านี่ได้" ผมกดเม้าส์ เปิดให้เพื่อนที่ชะโงกเกือบชิด
            เป็นเด็กไม่รู้ประสาเลคเชอร์ขั้นตอนทุกอย่าง
"อืม บลาๆ danke! โอล่ะ แล้วปิดไง" ไอ้ลมจดข้อความเสร็จแล้วสั่งต่อ
"ล็อคเอ้าท์ตรงนี้ แค่นี้จบ เห็นมั้ยง่ายนิดเดียว"
"แล้วถ้ากูจะส่งรูปหรือคลิปให้ล่ะ"
"มึงถามตอนกูออกแล้วนี่นะ มานั่งนี่เลย เข้าใหม่ ทำเอง!" ผมลุกเปลี่ยนที่
"สอนกูก่อนดิ"
"กูหิวข้าว!"
"น่า นะเก็ทนะ เวลาไปร้านเน็ตที่ไหนจะได้ไม่ต้องตามมึงไง"
"มึงไม่ให้ไอ้หมอกสอน หรือรอพวกพี่บริษัทมันเสาร์อาทิตย์ก็ได้ เค้าสอนให้ฟรีอยู่แล้ว" ผมอ้างเรื่องงานพิเศษเสาร์อาทิตย์
          อยู่ในสวนส้มแท้ๆ ไม่เด็ดกินเองก็หล่นลงตรงหน้า
โชคดีขนาดลูกชายบริษัทฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์ชั้นนำของเอเชียพาเข้างานเองต่างหาก
ถ้าไม่มีซ้อมฟุตบอลกับเรียนพิเศษ เพื่อนแข้งทองได้ตามเฝ้ามันทุกฝีก้าวต่างหาก

"ก็กูอายเป็นนี่หว่า หน้าตาก็ดีแต่ใช้คอมไม่เป็น เปิดเมล์เองยังไม่ได้ คิดถึงมึงคนเดียวเลย...อุตส่าห์ไม่เล่นกับสุดที่รักนะวันนี้น่ะ" มีอ้อน
"เฮ่ย!" ผมจิ๊จ๊ะใจอ่อนปนอ่อนใจยอมนั่งลงจนได้
           ในใจอยากกินข้าวกับเด็กปากแดง ป่านนี้มิโซ้ยสตอร์เบอรี่น้ำพริกอ่อง น้ำพริกหนุ่ม
ไส้อั่วกับพวกไอ้เก้งสนุกสนาน (แบบไม่มีกู ฮือ (Y-Y))
แต่ไม่จบแค่นั้นเพราะผุดประเด็นใหม่...

"แล้วโทรศัพท์กูถ่ายคลิปหรืออัดตรงไหน?" เพื่อนพินิจมือถือพระเจ้าเหาของตัวเอง
"โทรศัพท์มึงไม่มี ไม่รองรับวายฟาย"
"อ้าว ไหนว่าส่งเมล์ทางมือถือก็ได้ไง?"
"ก็ถึงปากเปียกบอกอยู่นี่ ถ้าจะให้ดีต้องเปลี่ยนเป็นซิมเบี้ยนหรือแอนดรอย์แบบของกูก่อน"

"หมายถึง ต้องเปลี่ยนมือถือใหม่เหรอวะ?" เพื่อนยิ้มเปิ่นหน้าซื่อตาใส
"เอ้อ!" ผมสะบัด เข้าใจช้านะมึงน่ะ จะครึ่งชั่วโมงเข้าไปล่ะ
"แล้วเท่าไหร่ ยี่ห้ออะไร อย่างไหนดีกว่ากันระหว่างซิมเบี้ยนกับแอนดรอย์ที่ว่า ไอ้เติมเงินที่กูมีนี่ไม่พอรึยังไง?" ยังมีภาคต่อ
"ว๊อย! นี่กูจะได้กินข้าวเที่ยงมั้ย สัด?" ผมเหลืออด หิวก็หิว กวนก็กวน กิดากรอยากเอาหัวโขกกำแพงตายรู้แล้วรู้รอด

           จนอีก 15 นาทีจะเข้าบ่ายโมง ผมกับไอ้ลมตัวป่วนถึงตาเหลือกมาโกยข้าวเข้าปาก
เด็กกินของฝากจากเชียงใหม่กับพวกเก้ง เฟรมตั้งแต่เที่ยงครึ่งแล้ว
จรลีหายจ้อยไปทำงานกลุ่มวิชาภาษาไทย ไม่ได้คุยกันอีกล่ะ
...............
..................

           แล้วบ่ายนั้นทั้งบ่าย ผมว่างไม่ได้ ดาวเป็นต้องเข้ามาแวะเวียน
"เก็ท คือ..."
"ดาวมีไร?"
"เราอยากให้ช่วยหน่อยน่ะ"
"อ๋อ พูดมาซิ ถ้าช่วยได้น่ะนะ" ผมเฟรนด์ลี่อยู่แล้ว ไนซ์บอยกับผู้หญิงเสมอไม่ต้องห่วง
ดาวก็เพื่อนห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.ต้นตลอดเวลา 3 ปี ไม่สนิทมากแต่รู้จักมักคุ้นกันดี

"ไม่เอาดีกว่า เราโทรหาเก็ทได้เปล่า คืนนี้ 2 ทุ่มว่างมั้ย"
"หา! อ้า ดาวรู้เบอร์เราเหรอ?" ผมเหวอ
"รู้แล้ว ทรายให้ตั้งแต่ ม.2 โน่น เบอร์นี้ใช่เปล่า ส่วนอันนี้แชทเฟซออนเอ็มถูกมั้ย" ดาวกดมือถือตัวเอง
         โชว์หมายเลขของผมหรา ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยมีปรากฏ
"ใช่ เบอร์นี้แหละ ใช้ได้ทั้งคู่" งงเต๊ก รู้ช่องทางติดต่อตั้งแต่ ม.2 ทำไมเพิ่งจะคุยหลังไมค์
          หนำซ้ำมีการบอกเจ้าตัวให้รู้ตัวก่อน ชักสงสัยตะหงิดๆ
"ไว้เราโทรเข้าไปนะ" ดาวยิ้มเอียงอาย
"อ๋อ เออๆ" อะไรกันหว่า ผมเกาหัว
         อดเหลือบเหล่มองเด็กไม่ได้ แลปเคมีนั่งรวมกลุ่มโต๊ะกลมอัศวินอาเธอร์ครับ
หยืย! ตาขวางจิกกัด เป็นแร้บบี้ตาแดงส่องเลเซอร์ปล่อยแสงพิฆาต
อ๋อย เก็ทจะงานเข้าไหมหนอ รู้ว่าโดนหมายหัวเพราะหลังจากนั้นไม่มีเสียงเล็กๆ จากปากสีเชอรี่เลย
อ๊อย เก็ทจะลงแดง!!!
..............
....................

           แล้วก็ถึงวิชารองสุดท้ายที่เรียนในห้องก่อนคาบพละเพื่อปิดจบวันนี้...วิชาภาษาไทย
"บี มานั่งนี่" ผมออกปาก
"ไม่ จะนั่งกับแอนนา"
"ได้ไง!?"
"ก็งานกลุ่ม ต้นจั๋งไม่มา คืนนี้ต้องเอาไปพิมพ์บ้าน" ตัวเล็กอ้างตาแป๋วดื้อซะไม่มี
          งุนงงว่าพลาดตอนไหน ทำไมปล่อยเด็กไปรวมกลุ่มกับนัย แอนนา ต้นจั๋งทำรายงานวิชานี้ได้
"ไรวะ!" ทำอะไรไม่ได้นอกจากลงหลังห้อง
           รวมกลุ่มกับเต๋า ข่าง ลม กลุ่มเดียวกับผม

"กูกับข่างพิมพ์เท่านี้ มึงเอาที่เหลือไป" เต๋าโยนชีทลายมือลมทั้งปึกมาให้
           มันให้ตั้งแต่เดือนก่อนแล้วครับ พวกเราเอ้อระเหยลอยชายกันเอง
"ข่างอย่าลืมเว้นช่องตรงที่ตีกรอบไว้ด้วย พรุ่งนี้จะได้ติดรูป มึงอย่าลืมคำนำนะเก็ท กูไม่ได้เขียนให้" ลมยื่นซองรูปให้ข่าง สั่งผมพร้อม
"เขียนตอนนี้เลยลม กูจะพิมพ์อย่างเดียว" ผมกระแทก
"นี่มันเขียนคนเดียวทั้งปึกแล้วเนี่ยนะ" ข่างมีโวยแทน
"ก็นั่นแหละอีกแค่แผ่นเดียว เขียนมา! พวกกูต้องโต้รุ่งนะเว้ย" อ้างเพื่อนอนาล็อคไม่มีคอมพิวเตอร์
           งานจะส่งพรุ่งนี้ถึงกระดิกทำ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
ต้องไฟลนก้นจนไหม้ก่อนถึงจะรู้สึก

"ไรวะเก็ท เป็นเชรี่ยอะไร?" เต๋างงผมอีกคน
"ไม่มีไร เมล์ให้กูก่อน 7 โมง ไม่งั้นมารวมไฟล์แล้วปริ้นท์ร้านข้างหน้านี่ ส่วนมึง-นั่ง-เขียน!" ผมหงุดหงิดจนหลุดยั๊วะ
"เออได้ แป้บนึง" ไอ้ลมส่ายหน้าแต่ยอมนั่งลงจัดการตามสั่ง
             โว๊ย! เก็ทจะคลั่ง วันที่น่าจะดีมากๆ ทำไมส่งกลิ่นบูดเปรี้ยวทั้งวันวะ
ไม่ต้องการแบบนี้ซะหน่อย
..............
...................

             แล้วก็ต่อด้วยคาบพละ สอบเก็บคะแนนมิดเทอมวิชาแรก
ผมไม่มีเวลาดูขาขาวๆ ของใครหน้าไหนเพราะอาจารย์ให้จับคู่ชายหญิง
ดาวคู่ผม เด็กเข้าคู่กับเจนี่ ไอ้ลมก็ทราย เรียกเหงื่อพอซอฟท์ๆ เพราะเรียงคิวสอบ
และหลังจากคาบนี้ทีมบาสเกตบอลต้องซ้อมต่อ
           เก็ทไม่ได้เขาคู่กับเด็กอีกล่ะ วันนี้อาเพศอะไรกันนักหนาวะ

           ยังไม่หมด ยังเหลือก็อกสอง ผมโดนเบรคขณะกำลังจะเก็บไม้แบดบินตัน
เข้าล็อคเกอร์หลังอาจารย์ปล่อยเลิก
"เก็ท!" นิสาเรียกระหว่างแคนทีน
"ครับ?" หยุดเท้าให้เพื่อนก้าวตามมาทัน
"วันนี้เก็ทจะซ้อมบาสต่อรึเปล่า แล้วว่างมั้ย นิสามีเรื่องให้เก็ทช่วยหน่อยน่ะค่ะ"
"ใช่ ต้องซ้อมบาสต่อ นิสามีอะไร?"
           รู้สึกวันนี้กิดากรจะฮอตกับสาวๆ เป็นพิเศษ
คนแรกคือดาว ตอนนี้คือนิสา

"ดีเลย คือ...เก็ทช่วยนิสาหน่อยซิ เพื่อนนิสาอยากเจอเก็ทอยู่น่ะ...เอ่อ" นิสาเขิน ยกไม้แบดชี้ไปที่โต๊ะอาหารข้างๆ
"เก็ท..." เสียงหวานจากนักเรียนหญิงโรงเรียนอื่น เปียสองข้าง โบสีขาว เชิ้ตแขนยาวยูนิฟอร์มนักเรียนคอนแวนต์
"เมย์..."
.....................
.......................
(ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-08-2012 07:18:10

(ต่อ)
.................
....................

              หลุดจากกิจกรรมซ้อมบาสมหาโหด
ทั้งที่อาจารย์โค้ชก็รู้ว่าคาบที่แล้วพวกผมสอบพละมาหมาดๆ ยังใช้ให้วิ่งวอร์มเป็นหมาหอบแดด
สุดท้ายได้นั่งเหยียดขาบนไม้ปาร์เก้ใต้แป้น เก้งเป็นตะคริวกินน่องอีกแล้ว
"เอ้าน้ำ! ไหวมั้ย ดูให้" ผมยื่นขวดเครื่องดื่มเกลือแร่สีม่วงให้ โน้มลงจับขาเพื่อนจะช่วยนวด
"ไม่ต้อง กูหายแล้ว" เก้งชักขาหนีโดยพลัน
"อ้อ" ผมทรุดลงนั่งข้าง เป่าปากพ่นลมใส่เสื้อ เนียนอู้อีกคน
"ทำไมแม่ชีถึงมาเสนอหน้าที่นี่ได้วะ?" เก้งไม่รอ
             บุ้ยเมย์ที่นั่งเจี๋ยมเจี้ยมกับเพื่อนคอนแวนต์อีกคน ชื่อจอย จ่อย จ้อยหรืออะไรหว่า จำไม่ได้

"อ้าว นิสาหายไปไหน?" ผมกวาดตามองคนที่นำมา
"สนามบอลมั้ง น่าจะรู้"
"เออว่ะ" นิสาตามเฝ้าหมอกแข้งทอง แต่ไหงทิ้งเพื่อนเก่าไว้ที่นี่ ไม่พาไปด้วยกัน อย่างนี้เพื่อนก็เขินแย่
            จังหวะเมย์หันมาที่ผมกับเก้งพอดี ส่งยิ้มให้พลางโบกมือ
กิดากรสุภาพบุรุษได้แต่ยิ้มรับโบกมือตอบ

"มียิ้มให้มึงด้วย" เก้งแสยะ
"นั่นเพื่อนโรงเรียนเก่านิสา ไปห้างด้วย เพิ่งรู้จักกันเมื่อวันก่อนนี่เอง"
"แล้วไมวันนี้ตามมึงมาถึงโรงยิมนี่ได้ เห็นตั้งแต่เมื่อวานนี้อีก นิสาแม่มถามพวกกูอยู่นั่น มึงไปไหน ยังไง เมื่อไหร่กลับ" เพื่อนใส่อารมณ์ซะ
"อ้าว กูจะรู้มั้ย" ผมงง เก้งจะบูดไปไหน เพื่อนถอนหายใจฟู่ใหญ่ก่อนขึ้นขยาย
..................

"เมื่อวานแม่ชีนั่นก็มารอบ ไม่เห็นมึงก็กลับ แต่เห็นคุยทักเด็กเซเว่นอยู่ มันไม่เล่าให้มึงฟังเหรอ?"
"ไม่" ผม
             เมย์จะคุยอะไรกับบี ในใจหวงห่วงอย่างบอกไม่ถูก
เกี่ยวกับที่ถามเรื่องรักไม่สมหวังระหว่างชายกับชายเมื่อเช้าหรือเปล่า เดาไม่ถูก

"เมย์คนนั้นมึงเพิ่งรู้จักกันแน่เหรอวะ?" เก้งยังคาใจ
"แหงซิ ถามทำไม?"
"เมื่อเช้านิสาคุยกับทรายดังมากจนรู้ทั้งห้องว่าพวกมึงไปเดทกัน จะดูหนังแต่เสือกไม่ได้ดูทั้งมึงทั้งไอ้หมอก"
"เฮ้ย เดทไหน แล้วทำไมมึงรู้?" ผมสงสัย
"นิสาเล่าว่ามึงตามจิกไอ้ข่างไปดูแทน ตั๋วว่าง พอดีเจอพี่แมว พี่วิน พี่โป๊งเหน่งอยู่แถวนั้นเลยยัดเยียดตั๋วให้ซะ ดาวอีกคน"
"ดาวไหน? ดาว-ดารารัตน์เพื่อนเรา" ผมตกใจวูบ
"เออ ดาวเดียวนั่นแหละ บังเอิญดาวไปกับพี่วิน หมอกได้ยกตั๋วของมันกับนิสาให้ไป"
"สวยล่ะ..." ผมพึมพำ ด้วยรู้ว่าข่างแอบชอบดาวตั้งแต่ ม.ต้น

            เห็นคนที่เรามีใจดูหนังกับคนที่เราคิดว่าสู้ไม่ได้ทั้งรูปทรัพย์นามทรัพย์
เป็นใครๆ ก็จ๋อย พี่วินลูกครึ่งบราซิล หล่อคมขาวเข้าใจแล้วว่ามันเดินชนผมเปรี้ยงเพราะเหตุใด...โทษทีว่ะข่าง (=.=)

"นิสาเล่าใหญ่ว่าบ้านหมอกสวยมาก ใหญ่มากด้วย" เก้งยังต่อภาค
"นิสาไปบ้านหมอกด้วย?" ผมอึ้ง หมอกไม่หลังไมค์ให้รู้วะ
"ก็ที่ไม่ได้ดูหนังเพราะไปรับน้องฝนจากหอกลับบ้านไง น้องนิของไอ้เอกเลยเนียนอยู่ดินเนอร์ด้วย พอดีติดถ่ายแบบลิปกอส ไม่งั้นคงอยู่ทั้งคืนหรอกค่ะ" ประโยคหลังๆ ผมว่าเก้งใส่ไข่เต็มๆ เพราะอ้อล้อเลียนเสียงนิสาอย่างน่าหมั่นไส้
"555" อดขำท่าเพื่อนไม่ได้ ทราบดีเรื่องหมอกแยกไปรับน้องสาว แต่ไม่คิดว่านิสาจะตามเกาะถึงบ้านด้วย
            นึกว่าหมอกจะแยกกับนิสาก่อนไปรับน้องฝนซะอีก
"หมอกแม่ม...พอเอกรู้เรื่อง มันเป็นไงรู้มั้ย?" เก้งถามผม
"ว่า?"
"จ๋อยแดกจนกูสมน้ำหน้ามันไม่ลง" เก้งส่ายหน้าและเงียบ ผมก็เงียบด้วย

         เรื่องรักสามเศร้าเราสามคน ถ้าเขาเลือกคนอื่น เราก็หมาหัวเน่าดีๆ นี่เอง

         เก้งเปลี่ยนเรื่องใหม่...
"เด็กกลับแล้วเหรอวะ?"
"บี?" ผมถามย้ำ
"เออ เด็กนรกนั่นแหละ!" เสียงดังอีกล่ะ
"แล้ว พี่ที่ร้านมารับ ร้านไม่มีคน"
"เหรอ ไม่มีคนยังอุตส่าห์มารับนะ"
"555 ก็จะยังไงล่ะ" ผมขำเล็กๆ
           บางทีเก้งก็คิดมากเกินกว่าเหตุ มีบ้างที่พูดว่าทีจุกจิกเป็นผู้หญิงขี้บ่นไม่เข้าหู
เข้าคู่กับไอ้เฟรมที่เงียบเป็นเป่าสาก ที่ไอ้ลมไม่เคยยืมหนังสือคอร์ดเพลง
หรือโน้ตใดๆ จากเก้งเลยเพราะเหตุปากไวเกินใจห้ามแบบนี้
'บางทีก็น่าจะเงียบมากกว่า' ลมเคยเปรยให้ได้ยิน
          รมย์ดำถึงรับหน้าที่จัดหาโน้ตดนตรีมาถวายลมขาวทุกครั้งไป
'กูยังชอบนิสัยบีมากกว่า เด็กน้อยรู้จักฟัง รู้จักเงียบ' เพื่อนสนิทผมชมต่อ ข้อนี้จริงอย่างมากมายครับ

          นึกในใจ ทำไมถึงให้พี่แต้ว กะเทยสาวทำนมคนนั้นมารับ
 ถึงจะเป็นคนที่ร้าน รู้จักกันมานานก็ไม่น่า เรื่องมันคุกรุ่นตั้งแต่เช้า
เพื่อนคนไหน จะข่าง ไอ้ลม ดาวหรือนิสากับเมย์เพื่อนนิสา ทำไมยุ่งขิงวนเวียนเอากับผม...อดสงสัยไม่ได้

"เก้ง เมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้นมั่งวะ?" ทั้งที่มิสคอลของผมเกิน 10 ครั้ง เพราะอะไรตัวเล็กถึงไม่โทรกลับ น่าน้อยใจ
"เมื่อวานนอกจากนิสากับเพื่อนเก่านิสาจะฮอตแล้ว ก็มีมาล้วงดาต้าเบสมึงทั้งวัน อ้อ! ต้นจั๋งร้องไห้กลางห้องอีกคน"
"ต้นจั๋งน่ะนะ?" ผมอึ้ง
"เออซิ แต่เช้าเลย กลางคาบจารย์แม่ ก็อปปี้แป๋มแบบเป๊ะๆ แต่บอกเจ็บเพราะลวดดัดฟันขาด เด็กมึงกับแอนนาเป็นคนไปส่งคลินิคทำฟันเองต่างหาก"

"ทำไมกูไม่รู้เรื่อง!?" เด็กน้อยหาญกล้าจัดการเอง แล้วนัยเพื่อนสนิทต้นจั๋งมัวมุดหัวอยู่ที่ไหน
        ไม่แปลกใจเรื่องแอนนาเพราะพ่อเป็นทันตแพทย์ คงไปคลินิคร้านพ่อแอนนาเป็นแน่
"มีเด็ดกว่านั้นอีก เพื่อนเทพมึงทำเรื่องเสียวไส้"
"เพื่อนกู ไอ้ลม?"
"คนเดียวนั่นแหละ คาบชีวะ พี่มอสลงมาหาพวกกู มันผลักไหล่พี่แกด้วย"
"ไอ้พี่มอสน่ะนะ เป็นไปไม่ได้!?"  ผมไม่เชื่อเด็ดขาด ยิ่งเข้าใกล้แบบนี้ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้ บังเอิญขวางทางหรือเปล่า

         ลมไม่ใช่แค่ไม่ชอบธรรมดา มันรังเกียจชนิดไม่เผาผี พี่มอสเป็นไบ คบใครมักจะโอ่อวดทางอ้อม
ถึงกินที่ลับไม่ไขในที่แจ้งก็จริงทว่าพาควงให้ว่อน อมพะนำแทงกั๊กแต่ปล่อยให้คิดเองอย่างนั้นเป็นใครก็ต้องรู้
'ใช้แล้วเขี่ยทิ้งไม่ว่า แต่ไม่ให้เกียรติแบบนี้กูเกลียดที่สุด'
ฉายาหมามอสก็เรียกไม่ได้ 'เพราะกูรักหมา อย่าเอาชื่อคนที่กูเกลียดมาเปื้อน'
ผมได้ตาค้างกับความคิดเด็กสามขวบของมัน
           พี่มอสเจ้าชู้ก็จริงแต่ก็เลือกเฉพาะคนที่เข้าหายอมเล่นด้วย ไม่มีวอแวกับคนที่ปฏิเสธแก
 ผมถึงยอมนิ่งเฉยไม่เดือดร้อนใดๆ
           จะทำอะไรได้ในเมื่อสมยอมกันทั้งสองฝ่ายเอง แค่พี่มอสโดนโจมตี
เพราะเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนก็เท่านั้น...คล้ายคนที่ผมรู้จัก พี่เหยี่ยว

            ส่วนหนึ่งเพราะพี่มอสเคยตามจีบลมช่วงที่มันอยู่ ม.3 อยู่พักนึงราวเกือบเดือนได้
เพื่อนไม่รับของ ไม่แล ไม่คุยไม่ทัก ไม่อะไรซักอย่าง จากนั้นหายหัว
รู้กันวงในว่าพี่เชนกับพวกเข้าเตือนพี่มอส จึงไม่มีใครกล้ายุ่งกับเพื่อนผม
แล้วเพราะอะไรถึงเฉียดเข้าใกล้หาพี่มอสซะเอง
ถ้าผมตกข่าวจริงนั่นไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมทั้งลมและบีไม่ปริปาก

"เก้ง มันยังไงกันแน่วะ?" ผมจะเอาเรื่อง
"ถามกูแล้วกูจะถามใคร มึงน่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ คนของมึงทั้งคู่" เก้งกระแทก

"เก้ง ลุก! จะกลับแล้ว" เฟรมเสียงดังให้เก้งไปหา ปล่อยผมอึ้งอย่างแรง

           ไอ้ลมร่ำๆ อยากรู้วิธีส่งเมล์ มันหาวิธีคุยลับกับพี่เชนหรือไร
ข้อนั้นตัดทิ้ง แค่ส่งมิสคอลกริ๊งเดียว พี่เท็ตสึต้องแจ้นมอเตอร์ไซค์ไปหามันถึงบ้านด้วยอยู่ซอยข้างกัน
ที่ปวดหัวอย่างหนักคือท่าทีของเด็กแปลกกับผมจนสังเกตได้
วันนี้เลี่ยงไม่สบตา ไม่เดินคู่ ไม่อยู่ตามลำพังด้วยกัน กระทั่งโทรศัพท์ก็บอกแบตหมด

            แล้วก็งานค้างเป็นระเบิดเวลาผูกติดขา...
"เฮ้ย! เก็ท น้องผู้หญิงนั่นจะกลับแล้ว" พี่แมวส่งเสียง
"เก็ท ไปส่งเราหน่อยซิ" เมย์ยิ้มหวาน

            โว๊ย!!! เก็ทไม่ชอบวันนี้


***********************TBC by puppyluv

---Gokusan  ใช่เลย คิดไว้อยู่ว่าเอายังไงดี เพราะย้อนเวลาเก่าแต่ใช้เก็ดเกจ ณ วันเวลานี้
                      ไม่เข้ากันแหงมๆ แต่คิดว่าหยวนๆ ประมาณเดียวกัน
                       เขียนให้เป็นคนละคู่แต่ยังดึงออกจาก ลมเหนือ ยากมากอยู่ดี 555
                       ขอบคุณที่แวะเข้ามา^^

edit เจ็ดโมงเช้าวันพุธ
---nokkie ใช่เลย พิมพ์ตก ตาไวชะมัด แก้แล้ว ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 14-08-2012 07:56:20

เดวิลบีโดนใครพูดอะไรให้ช้ำใจอีกหนอ เ็ฮ้อออ
ถึงกับเงียบกริบ ผิดปกติสุดๆ
เดวิลบีใจเย็นๆนะหนูนะ รอฟังทุกอย่างจากปากเก็ทดีกว่านะจ้ะ

ไนซ์เกินไปมันก็ไม่ดีนะ เก็ทเอ๋ย

:L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 14-08-2012 08:08:06

การเป็นไนซ์กายไนซ์บอยมันก็ดี แต่ต้องรู้จักปฏิเสธให้เป็นด้วยนะเก็ท

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 14-08-2012 08:18:50

วันนี้วันอังคารไม่สีชมพูจริง
คงมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอนระหว่างที่เก็ทไม่อยู่
เอาใจช่วยให้รู้และแก้ไขได้โดยเร็ว
 :z3:

 :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 14-08-2012 08:57:41

เกิดอะไรขึ้นกะบี  :confuse:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 14-08-2012 09:05:05

ปวดหัวแทนเก็ท  :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 14-08-2012 10:00:40

งานเข้าของจริงแล้วเก็ท :L2: :L2: :L2:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 14-08-2012 10:20:07

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :z3:  :sad4:
น้องเก็ทไม่อยู่แค่ 2 วันเกิดอะไีรขึ้นเนี่ย
บีจ๋าเป็นอะไรลุก ชะนีเมย์พูดอะไรกับหนู
เดี๋ยวคุรพี่จะไปตบล้างน้ำสั่งสอนให้
 :beat: :fcuk:

แอบเวียนเฮดแทนเก็ท
ถ้าเป็นตรูถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วจะมีพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกขนาดเน้
เก็ทจะไม่ไปไหนแล้วคร้าบบบบบบบบบบ
 :sad4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 14-08-2012 10:24:40

 :confuse:งงๆนะ  หนูบีไปเจอไรมาเปล่าหว่า..

 ตัวละครเยอะ  แต่ก็พอเริ่มจับๆไรได้บ้างล่ะ..

  ชอบตอนลมเหนือเอ๋อๆอ่ะ  มันเป็นธรรมชาติดี o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-08-2012 11:13:20

มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่เก็ทไม่อยู่น้า

หรือพี่มอสจะเข้ามาตกเบ็ดหมวยน้อยกันแน่

แต่ที่แน่ๆบีต้องลังแลที่จะเริ่มชอบเก็ทแน่ๆ  เพราะนิสา

และเพื่อนเมย์  รึเปล่า   :serius2:

อยากรู้ที่สุดอ่ะ

บวกเป็ดค่ะ   :กอด1:

ปล.ได้รับลมเหนือมานอนกอดแล้วนะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 14-08-2012 11:53:38

ช่างเป็นวันอังคารที่แสนวุ่นวายมาก ปวดหัวแทนเก็ท
บีน้อยเป็นอะไรจ๊ะ พอหนูเศร้าแล้วคนอ่านก็หมองไปด้วย
พวกผู้หญิงนี่วุ่นวายกันจริงๆ ตามติดซ่ะจนน่ารำคาญ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 14-08-2012 12:29:08

เก็ทโว๊ย ให้ไวๆ รีบไปหาสาเหตุที่ทำให้บีเสียใจโดยด่วน
ใครนะ บังอาจมาทำให้บีคิดมาก  :z6:

+1  :กอด1:

ปล.เมื่อวันหยุดที่ผ่านมานอนเกลือกกลิ้งไปกับลมเหนือ 4 เล่ม  ดีใจว๊ามมาก ค่อยๆเอามาเปิดละเลียดอ่าน ชอบการ์ดที่แนบมาให้มากกกกกก  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-08-2012 12:30:04

อย่าได้ชะล่าใจ ปัญหาพอกพูนไม่รู้ตัว
ถ้า "บีเป็นทุกอย่าง" ก็รีบทำให้ชัดเจนเสีย
ไปดูแล วุ่นวายกับเด็กน้อยทุกเรื่อง ทุกอย่าง
ไม่จีบก็เหมือนจีบ แต่ก็ไม่มีคำตอบอะไรให้
แถมตอนนี้ชะนีชุกชุมซะด้วย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 14-08-2012 12:56:43

คนอื่นทำเรื่อง แต่ท่าทางหวยจขมาถูกที่เก็ทนะ เคลียร์ด่วนเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 14-08-2012 13:06:53

อ๊ะ....อะไรอีกอ่ะ
เค้าก็ไม่ชอบวันเน้!!!
บีน้อยเป็นอะไรน้อ สาเหตุมาจากนิสากับเมย์รึปล่าว
เริ่มไม่ชอบนิสามาตั้งแต่วันเสาร์แล้ว
เป็นผู้หญิงที่ชอบให้โลกหมุนรอบตัวเองสุดๆ
ส่วนหนูเมย์ เจ้เพิ่งจะเคืองหนูเมื่อกี้เองจ้า ฮ่าๆ
เก็ทอย่าปล่อยให้อึมครึมนานๆนะ รีบเคลียร์เลย
ตี๋เก็ทไปถ่ายแบบวันเดียว อดแร๊บบี้บีน้อยเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-08-2012 13:56:15

มันเกิดอะไรขึ้นนิ ช่วงนี้ชะนีเข้ามาวอแวบ่อยจัง

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-08-2012 14:17:34

มันหน่วงๆนะตอนนี้ :a6:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 14-08-2012 18:50:46

อัยยะ    สามวันจากน้องบีเป็นอื่น  เกิดอะไรขึ้น  :m28: หวังว่าจะคลี่คลายได้เร็ววัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 14-08-2012 19:30:17

น้องบีเป็นไรน้อ


งานเข้าแล้วไนซ์บอยเอ้ย



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 14-08-2012 19:32:36

แร้บบี้น้อยน่ะชัดเจน...กล้าพูด...
แต่เจ้าเก็ทซิ..แทงกั๊ก...แบบนี้ก็ชวดไปเหอะ...
อยากให้...เดวิลตัวจ้อยกลับมาเร็ววัน..
หม่นหมองประคองอารมณ์แบบนี้...มันหดหู่ชะมัด
เพราะเจ้าเก็ทคนเดียวเลย...ชิหมั่นไส้..พ่อสุภาพบุรุษ.. :m16:

 :กอด1: &  :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 14-08-2012 19:53:33

วันนี้เป็นวันสีชมพูที่แย่ที่สุด 55555

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 14-08-2012 21:24:50

ยัยเมย์เพื่อนนิสาท่าจะร้าย...ประกาศสงครามกับเด็กน้อยแล้วรึ..เก็ทจัดการเคลียร์กับเด็กน้อยซะ อย่าให้เดวิลบีต้องออกโรง

ปล. 1 ชอบลมจ๋า "ฉายาหมามอสก็เรียกไม่ได้ 'เพราะกูรักหมา อย่าเอาชื่อคนที่กูเกลียดมาเปื้อน' " 555+ เด็กน้อยนะเนี่ย ^^

ปล. 2 "เมื่อวานนอกจากนิสากับนิสาจะฮอตแล้ว" คือ "นิสากับเพื่อนนิสา" ป่าวอ่า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 24 กลับมาแล้ว (14-8-2012) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 14-08-2012 22:41:36

วันนี้ได้แต่อ่านผ่านๆ คร่าวๆ
มัวยิ้มปลื้มกะหลังไมค์เล็กน้อย ><

เดี๋ยวกลับมาอ่านละเอียด เพียงแต่...เกลียดผู้สาวตีหน้าซื่อชิบๆ ฮ่วย!! - -"

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-08-2012 07:14:19

---nokkie ใช่แล้ว พิมพ์ตก 'นิสากับเพื่อน' จริงๆ แก้แล้ว ขอบคุณมาก
กดบวกให้กลับอย่างไว :L1:

*****************************
My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
ตอน 25 หน้าที่ไนซ์บอยและ...คำตอบ
get’s


          ผมจะประสาทแดก (+0+) นี่คือความรู้สึกตอนนี้ นาทีนี้
นี่มันเรื่องอะไรกัน เรื่องนี้ใครเป็นพระเอก ทำไมปล่อยกิดากรมืดแปดด้าน
ลาโรงเรียนวันเดียวทำไมกูตกข่าว คนแรกที่ต้องเค้นคอ ไอ้ลม
           เกือบหนึ่งทุ่ม ทันทีที่เข้าห้องนอนปิดประตูปึง! เร็วเท่าใจเสมือนเพื่อนมีเดจาวู ข้อความเข้า
~Tttttt~ [บนเวที ลีลาศแม่]
            จบเห่ตั้งแต่ยังเริ่ม อย่างนี้ผมจะว่าอะไรได้ เลิกงานตอนไหนก็ไม่รู้
แถมช่วงง่วงจัดๆ ดันพูดจาไม่รู้เรื่องอีก เวร

           งั้นรายต่อไป หมอก...
“เมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้น ทำไมมึงไม่บอกกู!” ผมกรอกโทรศัพท์บ้าน ไม่รอเพื่อนเซย์ฮัลโหลก่อน
“ไรวะ เมื่อวานอะไร?” ปลายสายอีกด้านเอ๋อ
“เมื่อวาน วันจันทร์ เชรี่ย!”
“เป็นบ้าอะไรใส่กูเนี่ย ไม่รู้โว๊ยเก็ท แค่ไปถึงหน้าห้องมึง นิสาก็เข้ามาหา จะให้กูกระดิกทำแป๊ะ” หมอกเสียงดังกลับ
“...” ผมบีบขมับ โวยผิดคน หมอกอยู่คนละห้อง ทำไมไม่เปลี่ยนแผนเป็นไอ้เฟรมห้องเดียวกันวะ
             งุ่นง่านกับความเฟอะฟะตัวเอง

           บีบโทรศัพท์แบบไร้สายแน่น เพราะยกมือถืออย่างหรูให้เพื่อนลมยืมใช้พลางๆ
ด้วยจะไปทำแผนจารชนอะไรของมันก็ไม่รู้
คนบ้าอะไรใช้เทคโนโลยี่โลว์เทคแล้วจะเอาออฟชั่นไฮเทค อธิบายยังไงก็ไม่เข้าหู...
กิดากรก็บ้าแท้ จัดการเปลี่ยนเครื่อง เปลี่ยนซิมโยนให้มันเองเพราะอยากเจอหน้าเด็กน้อยไวๆ 
นาทีดันเพิ่งคิดออก ทำไมไม่สอนวิธีใช้ไอพอดให้มัน ฟังก์ชั่นเดียวกันเต็มพรืด
           ฮื่ย! กำหมัดอยากชกหน้าหง่าวจัดของตัวเอง

“มึงเป็นไร เก็ท?” หมอกถามซ้ำ
“กูแค่...จะโทรมาถามเรื่องวันเสาร์ มึงไม่ได้ดูหนัง พานิสาเข้าบ้าน” พยายามกดเสียงเป็นปกติ
“อ๋อ กูไม่อยากพามาบ้านหรอก แต่แม่ม---” หมอกค้างแค่นั้น
“แม่มอะไร?”
“ตั้งแต่จะไปดูหนังด้วยกันแล้ว กูไม่ให้ไปตั้งแต่แรกยังจะ...ช่างมันเถอะ” หมอกดูหงุดหงิดพอกัน
“เออๆ เรื่องของมึง ดีๆ ละกัน” ผมพอรู้

“เก็ท มึงว่าลมมันจะคิดมากมั้ยวะ?” กลายเป็นหมอกหวั่นซะเอง
“คิดมาก ว่า?”
“กูกับนิสา”
“เฮ่ยยยย!” ผมเป่าปากส่ายหน้า ถอนหายใจแรง
“บอกไม่ถูกว่ะเก็ท ที่ไปหาที่ห้องทุกวันเพราะจะดูมัน แต่กับนิสาก็นั่นแหละ...ตอนนี้ กู---” หมอกไม่เป็นหมอกอย่างที่เห็นภายนอกทั่วไป
            มันอ่อนไหวและมีผมคนเดียวที่รู้
“ไม่เป็นไรหรอก มึงห่างๆ มันหน่อยก็ได้ กับไอ้พี่เชนมันไม่คิดอะไรเกินพี่แน่นอน เท่าที่ดูน่ะนะ” กลายเป็นผมที่สวมบทศิราณี ให้คำปรึกษาศาลาคนเศร้า
“แล้วกับไอ้พี่ยุ่นเท็ตสึล่ะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก มันผิดปกติตรงไหนกูต้องรู้ซิ” ผมว่าหมอกชักจะยังไงพิกล
“...” หมอกเงียบ

“มึงดูนิสาดีกว่ากูว่า ส่วนไอ้ลมปล่อยกูเอง”
“ไม่ได้ซิ”
“แล้วแต่มึงละกันหมอก”
“เออ!”
“แทงค์กิ้ว เจอกันพรุ่งนี้” ผมตัดบทตัดสาย กับหมอกไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม
            กลายเป็นมันกังวลเรื่องลมเหนือเพื่อนสนิทผมแทน เรื่องลับและลึกของเรา
ตกลงกันว่าจะกันท่าพี่เชนกับพี่เกี๊ยวซ่า กระทั่งคนอื่นๆ ที่เห็นแววไม่ดี
ดูแลเพื่อนสีขาวไม่ให้โดนโจมตีเรื่องเกย์มากนัก

            ลมเข้าเรียนใหม่ๆ มันน่ารักนะครับ คนเข้าหาเยอะ มีผมกับหมอกสองคนนี่ล่ะคอยกันมาตลอด
ตอนนี้ชักเป๋เพราะมีนิสาเข้ามาป่วน ที่ตะหงิดกว่านั้นคือ เหมือนหมอกไม่นิ่งจนผมรู้สึกได้
เพื่อนนักฟุตบอลชักจะก้าวล้ำเส้นหน่อยๆ จนทะแม่งในใจ
            เวลาคนมีแฟนมักจะมีเวลาให้เพื่อนน้อยลง คงแยกไม่ได้ระหว่างนิสากับหน้าที่ผู้ปกป้องลับๆ กระมัง ผมคิด
(นึกเสียใจในภายหลังว่าไม่คุยยาวกับเพื่อน หมอกว้าวุ่นไม่ใช่ผู้หญิง เป็นอีกคนต่างหากที่ก่อคลื่นให้ป่วนใจ
เป็นผมเองที่เต็มกลืนเรื่องตัวเองจนตัดจบบทสนทนา คิดว่าหมอกติดหญิงจนปลีกเวลาไม่ได้แล้วรู้สึกผิดเสียเอง
ถึงบอกเพื่อนให้ห่างจากการดูแลลมเหนือ
             เหตุการณ์ครั้งนี้ทำผมรู้สึกติดค้างหมอกจนเราโตเป็นผู้ใหญ่เข้ามหาวิทยาลัย...
...กระทั่งหมอกมีคนของมันเอง)


            ส่วนวันนี้ ไอ้ลมก็มีน้องโบ ม.1 ลูกสาวอาจารย์รองฝ่ายกิจกรรม จะโชว์เปียโนงานวันแม่
ตีตั๋วจองให้พี่ลมเป็นคนสอนวันธรรมดาไปพลางๆ ก่อนอาจารย์จากข้างนอกจะว่างมาสอนเสาร์อาทิตย์
เพื่อนดนตรีถึงต้องอยู่เย็นทดเจ็บอีกครึ่งชั่วโมง

             ทำไมวันนี้ผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องเยอะแยะทั้งเพื่อนและตัวเองก็ไม่รู้ เหมาหมดสามคน ผม ลม หมอก
ช่างแม่ง! ‘กูอยากรู้เรื่องเด็กน้อย ทำไมเย็นชาใส่กันว๊อย!’ ในใจตะโกนก้อง
.........

             จังหวะจิ๊กซอว์ชิ้นต่อมาโทรเข้า ‘ดาว’ สะดุ้งโหยง เหมือนรู้ว่ากำลังนินทา
“ฮัลโหล ดาว” กดรับสาย จะได้รู้เรื่องภาคต่อกันล่ะ
.........
.............


             รุ่งเช้า...ยังไม่หมดครับ คราวนี้รับมรสุมเต็มสตรีม
เด็กมาโรงเรียนเอง 'แม่มาส่ง' ข้อความบอกผมขณะรอจุดนัด นั่นฟาล์วดอกแรก
ดอกสองไม่ยอมกินข้าวเช้าและเที่ยงด้วย ยุ่งเรื่องรายงานภาษาไทยที่จะส่ง
วิ่งวุ่นตั้งแต่เข้าเขตโรงเรียนทั้งผมและเด็ก หมดห้องนั่นล่ะ
              ที่กว่านั้นคือผูกตัวติดกับต้นจั๋งทั้งวันเช้าบ่าย จะคุยด้วยก็เบือนหน้าหนี
ซ้ำมองผ่านเลยคล้ายเห็นผมเป็นดอกไม้ริมทาง เก็ทจะอกแตกตายให้ได้
เกิดอะไรกับกูเนี่ย ทำไมเพิ่งมาเหม็นเบื่อกันตอนนี้

             เป็นผมคว้าแขนไว้ทันขณะออดดังบอกเวลาเลิกเรียน
"บี ไปไหน กลับด้วยกัน!" ผม
“ไม่เอา ต่อไปกูไปกลับเองนะ แม่ให้พี่แต้วขับมอไซค์มารับส่งทุกวัน” บอกทั้งที่ไม่ยอมสบตา
“อ้าว! ได้ไง มีอะไร ทำไมให้พี่แต้วรับส่ง?”
                พี่แต้วกะเทยนิสัยดีคนนั้นทำไมถึงมีบทกับเรื่องนี้ตอนนี้
ไม่รู้รึ ผมไม่ต้องการตัวช่วย

“พี่แต้วมารับไปช่วยตอนเย็นสลับกับที่แกจะไปเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่ตลาดปากซอยบ้านมึงน่ะ”
“ก็ดีซิ กลับด้วยกันเหมือนเดิม จะได้แวะดูร้านพี่แต้วด้วย เผื่อวันหลังจะได้ไปอุดหนุน" คิดวาดแผนที่ในใจ หวังตีซี้ทุกคนที่เกี่ยวข้อง
"ไม่เอา กลับมอไซค์พี่แต้วเร็วกว่า รอกลับด้วยกว่าจะซ้อมบาสเสร็จก็ค่ำ"
"แค่ชั่วโมงเดียวเอง เหลือวันนี้กับพรุ่งนี้ด้วย ต่อไปก็หยุดจะสอบมิดเทอมแล้ว" ผมไม่ยอมง่ายๆ

              เพราะมีทัวร์นาเม้นท์แข่งบาสเกตบอลระดับมัธยมของเขตการศึกษานี้
ทีมจึงต้องวอร์มให้ถึงก่อนตระเวณอุ่นเครื่องกับโรงเรียนอื่นช่วงปิดเทอมย่อย
ก่อนแข่งจริงช่วงใกล้เปิดเทอม พวกพี่ ม.5 ถึงสอบมิดเทอมก่อนเราตั้งแต่วันจันทร์มาแล้ว

"รีบจริงๆ แม่ดูร้านฝั่งธน เซเว่นที่นี่ขาดคน ต้องรีบไปช่วย" เด็กไม่ยอมเหมือนกัน
"แล้วทำไมพี่แต้วมาเปิดร้านเองได้?” ผม ทำที่เซเว่นมาหลายปีไม่เดือดร้อน เพราะอะไรถึงเพิ่งขวนขวายทำเอง
“น้องชายแกป่วยต้องหาเงินเพิ่มน่ะ แม่ออกเงินค่าแผงให้ พี่แต้วเสร็จก็เข้ากะดึกอีก”
“อ๋อ” เข้าใจล่ะ
           เด็กน้อยเล่าขยายกับผมว่าพี่แต้วเช่าร้านเฉพาะเดือนนี้ เดือนหน้าเจ้าของร้านตัวจริงจะกลับมาเอาแผงคืน
ตลาดหน้าปากซอยบ้านผมเลิกร้านประมาณ 3 ทุ่ม พี่หญิงเทียมก็เข้ากะกลางคืนเซเว่นต่อ ทำงานหัวหมุนเป็นซอมบี้
ได้แต่ถอนหายใจปลงชีวิต ท่าทางกิดากรจะไม่ได้กอดทิวากรอีกเป็นเดือน โว๊ย ประเทศชาติ!!!


             ดาวเข้ามาพอดี...
"เก็ท เป็นไงมั่ง?" ดาวยิ้ม แววตาระยิบระยับ
"เอ่อ...ดาว ทางนี้" ผมยอมปล่อยแขนเล็ก เลี่ยงเดินนำเข้ามุมห้อง
            คุยเบาๆ กับเพื่อนที่ยื่นถุงขนมหวานให้ หน้าที่อีกหนึ่งที่รับจัดการ
"วันศุกร์เอง จะทันมั้ยเก็ทว่า" ดาวหน้าแดง
"ทัน ไว้เราถามเต๋าอีกแรง"
"ไม่เอานะเก็ท เราไม่อยากให้ใครรู้ เก็บไว้เป็นความลับหน่อยซิ"
"อ้าว เอางั้นเหรอ"
"น่า นะเก็ทนะ ความลับเราสองคน" ดาวยู่จมูกแย้มยิ้ม เขย่าแขนผมไปมา
"ได้ ความลับก็ความลับ เค้กจะเละแล้วดาว" ผมชูถุง
"อ๋อย โทษที ฮิฮิ" ดาวหัวเราะ
             หันกลับไปหา ตัวเล็กของผมปลิวซะแล้ว ว๊าเว้ย ไม่ทันได้บอกอีกล่ะ
.................


             ยังไม่หมดครับ ไนซ์บอยเยี่ยงผมไม่หมดหน้าที่ง่ายๆ ลานนนทรีทางเข้าโรงยิม
"เก็ท!"
"เมย์..." ผมคราง ยิ้มรับสถานเดียว คดีที่สอง...หญิง (Y-Y)
"ฮอตนะมึงนะ รับขนมจากหญิงหนึ่ง มีหญิงสองมารอถึงนี่" เก้งตามเข้ามาผลักไหล่ดังผลัวะจนเซไปหานักเรียนคอนแวนต์

"ว๊าย! เก็ท"
"โอ๊ะ! เมย์ ขอโทษครับ" ผมเกือบตะครุบเด็กสาว
"เก็ทเป็นไรมั้ย นั่นถุงอะไรน่ะ กล่องเค้กเหรอ?" เมย์ช่างสังเกต
"ไม่มีอะไร คนฝากมาน่ะ"

"นั่นของผู้หญิงเหมือนกัน ระวังเถอะ คบคนมีเจ้าของน่ะลำบากนะ" เก้งยังแขวะไม่เลิก มีเฟรมยืนนิ่งรออยู่
"เฮ้ย! รีบเข้าไปเลยมึง กูจะคุยกับเมย์"
"ฮิฮิ" เมย์ปิดปากยิ้มขำ ใบหน้าสดใส
            รอเก้ง เฟรมและเพื่อนเข้าสนามกีฬาในร่มเรียบร้อยถึงเดินตามเข้าไป
วันนี้เมย์ใจกล้ามาคนเดียว พาไปส่งที่นั่งสแตนด์ด้านข้างค่อยเปลี่ยนชุด
จะซ้อมถึงเห็นถุงของกลางวางเด่น นึกถึงเรื่องของดาวขึ้นได้

"เมย์นั่งนี่คนเดียวก่อนได้มั้ย ผมไปหาเพื่อนแป๊บ แค่ 5 นาที" ระบุเวลา
"ค่ะ เมย์รออยู่นี่แหละ เก็ทไปเถอะ" หญิงสาวยิ้มหวาน
"ครับ โอ๊ะ!/---โอ๊ย" หันหลังควับ ชนร่างเล็กเข้ามาปะทะพอดี
"บี!"
"บีนี่นา" ผมกับเมย์แทบพร้อมกัน
"อ่า..." กิดากรคล้ายยืนอยู่บนเส้นด้ายโชว์เดินไต่ลวดบนสะพานซานฟรานซิสโก

              เย็นยะเยือกและเสียววูบวาบสุดปลายเส้นสมอง
เด็กผมกับเมย์สลับไปมา ดวงตากลมโตคล้ายเหือดแห้งน้ำเลี้ยง
พร้อมใบหน้าเริ่มซีดเผือด กายแข็งเกร็งจนจับอาการได้


"เมย์ว่าจะถามเก็ทอยู่ กำลังอยากเจอบีอยู่พอดีเลยค่ะ"
"มานั่งด้วยกันมั้ยคะ บี" เมย์ชวนโปรยยิ้มเต็มที่ ไม่สนพี่ๆ ม.5 ที่เริ่มซ้อม กระทุ้งลูกบาสเสียงดังเกิน...พี่แมว
"อะ...นี่...กู..." เสียงเล็กเบาหวิว
            ยัดสมุดใส่มือผมทว่ารีบปล่อยจึงหล่นตุ้บร่วงกระจาย หมุนตัววิ่งออกไปทันที
"บีเดี๋ยว! โอ๊ะ" ผมเหยียบปกเกือบลื่นหัวฟาด สมุดเล็คเชอร์ชื่อลมเหนือขวางทาง
           วิ่งออกไปทันเห็นเด็กน้อยก้าวขึ้นซ้อนท้ายจักรยานยนต์เตรียมจะออกประตู
ใบหน้าที่มองมาขณะจะสวมหมวกกันน็อคช่าง...บีบหัวใจเหลือเกิน

              ก้มลงมองถุงขนมกล่องกระดาษยับยู่ คัพเค้กครีมสีเขียวอ่อนเละเทะดูไม่ได้
อะไรมันจะขนาดนี้วะ พระเอกหนังไทยเกินไปหรือเปล่า!???
................
....................


             คืนนั้น ตั้งแต่เลิกซ้อมจนกลับถึงบ้านผมโทรหาเป็นสิบรอบ จะคว้าจักรยานคันเก่งปั่นไปหาที่เซเว่นแล้ว
ดันลงมาเจอพ่อกับแม่ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ คะยั้นคะยอให้อ่านหนังสือ...จบกัน

             รุ่งเช้า ไม่มีเวรคุมประตูทางเข้าแต่ขอหน้าด้านยืนแจมกับพี่สารวัตรคนอื่น
เกือบเข้าแถวเคารพธงชาติเด็กน้อยถึงกระหืดกระหอบมาได้
"บี!" ผมยิ้มร่า...ในที่สุด
"เก็ท!" ตัวเล็กตกตะลึง ลงจากมอเตอร์ไซค์วินไม่ใช่พี่แต้วอย่างที่บอกไว้ แต่ไม่มีเวลาสนใจเพราะ...
"มาร์ชเรียกเข้าแถวแล้ว ส่งกระเป๋ามาเร็ว!" วิสาสะดึงเป้หลังและฉกกระเป๋าหูหิ้ว ฉวยร่างเล็กพาวิ่ง
"แฮ่กๆ" ออกอาการหอบทั้งคู่ เข้าแทรกตำแหน่งต่อจากไอ้ลม เด็กต่อต้นจั๋งด้านหน้า ทันเวลาพอดี

"หึหึ" โอเค มาโรงเรียนเข้าอยู่ในเขตพื้นที่กูล่ะ ผมกระหยิ่ม
"ยิ้มไรเก็ท ผีเข้าแต่เช้า"
"หุบปากเลยลม"
"นักเรียน เงียบหน่อย!" อาจารย์เวรขนาบไวว่อง ได้กระทุ้งศอกอุกอักกันสองคน
            จนข่างยืนก่อนหน้าลมได้หันมามองเพราะมันโดนกระทบเด้งเซตามไปด้วย
'โอ๋ย ข่าง โทษทีวะ' ผมเพิ่งนึกอะไรออก
...............


           ขณะเข้าห้องคาบแรก ผมซอยเท้าขึ้นหาดาวหน้าห้อง
"ดาว! ขอโทษ เมื่อวานเราถือไม่ระวัง เละทั้งก้อนเลยไม่ได้/ ชู่ววว!" ผม/ดาวจุ๊ปาก
             ปิดประโยค 'ไม่ได้ให้'  จังหวะข่างเดินเข้ามาพอดี
 เราสองคนเผลอมองตามอย่างหวาดๆ มาคุไอ้ข่างช่างน่ากลัว

"แหะๆ" ได้แต่ยิ้มแหยให้เพื่อนหญิง ใบ้แบมือโบกหยอยไปมาเซย์ว่า NO
"งั้นวันนี้เอาใหม่ ตอนเที่ยงเราฝากไว้ล็อคเกอร์เก็ทนะ"
"อืม โอเค" ชูมือตกลง
"มีอะไรกันวะ?" เต๋าเยี่ยมหน้ามาเสนอ
"ปล๊าว/เปล่า!" ผม/ดาวฉีกยิ้มพินอคคิโอ
"เออ ทำอะไรลับๆ ล่อๆ สองคนนะ" เต๋ามองสงสัยสลับไปมา

              รีบย้อนกลับโต๊ะ อ้าว ผึ้งน้อยแตกรังบินไปนั่งกับต้นจั๋ง
รุกเสียม้า คุยกับดาวเสียเด็กรวดเร็วจริงเว๊ย อดฟึดฟัดไม่ได้
"มึงจะนั่งไหน กะกูรึใคร" ไอ้ลมยืนนิ้วเกี่ยวขอบกระเป๋ากางเกงเยาะเย้ยรอที่โต๊ะประจำ
"ฮื่ย!" ผมโยนตัวโครมลงคู่เพื่อนหอกข้างแคร่โดยดี
             ตัวน้อยไม่ยอมนั่งด้วยอีกล่ะ เป็นอะไรของเค้าวะ ทำผมอารมณ์บูดทั้งคาบซึ่งน่าจะเหมารวมทั้งวัน
เพราะตังเมกับต้นจั๋งแน่นหนึบอีกแล้ว ไม่ชอบสุดๆ แต่ทำอะไรไม่ได้
...............
.................


             พักเที่ยง...แคนทีน เสียงเปียโนเทพไม่เข้าโสตประสาท เก็ทกำลังลมออกหูอยู่
ไม่ได้ใส่ใจฟังเพื่อนในวงบ่นโอดเรื่องสอบมิดเทอมที่จะมาถึงด้วยซ้ำ

"นี่มึงสองตัวทะเลาะกันเหรอ?" เก้งกับก๋วยเตี๋ยวหันมาสนใจผม
"จะสองวันล่ะ เมื่อวานไปกับแอนนา มาวันนี้ต้นจั๋ง มันคุยกับมึงซักคำยังเก็ท?" โจโจ้
"เป็นไรวะ?" เฟรมปากหนักยังเอ่ย
"..." ผมกัดหมูทอดกร้วม! คำใหญ่แทนคำตอบ
"ทะเลาะกันชัวร์ กูเห็นเด็กเซเว่นอยู่กับเนิร์ดเล็กทางโน้น" เอกที่เพิ่งมานั่งด้วย
             ทุกทีต้องอยู่บริการนิสา วันนี้เห็นหมอกกับเพื่อนหญิงดาราฝั่งไกลๆ ถึงมาเสนอหน้าที่นี่ได้

"ก็เห็นดีๆ อยู่นี่หว่า" โจโจ้
"มีเรื่องอะไรกัน?" เอก
"ถ้าให้เดาก็เรื่องเดียว" เก้ง
"อะไร?" เฟรมหันหาเก้ง
"หญิง! ไม่เห็นแม่ชีคอนแวนต์เพื่อนน้องนอ. ของเอกมาเฝ้ามันรึไง"
"อ๋อ นั่นเมย์ เพื่อนเก่านิสา" เอกม่อ คนอื่นซ้อม หมอนี่กลับดอดแวะคุยกับเมย์เฉย
            พี่ๆ ม.5 แซวขรมซ้ำด่ากระทบยังตีมึน ได้โดนพี่แมว เสธฝ่ายรุกของทีม
เรียกซ้อมลูกใต้แป้นเดี่ยวๆ จนลิ้นห้อยซะ

"ฮื่ย!" ผมลุกกระชากจานโยนช้อนเคร้งคร้างทิ้งโต๊ะเก็บ ไม่กินมันแล้ว
"เฮ้ย! ไรวะแค่นี้"
"จะรีบไปไหน"
"งอนเป็นตุ๊ดนะมึงน่ะ"
"เก็ท!" เสียงสุดท้ายคือเฟรมเรียก


          ไม่ทันได้ก้าวเท้าุถึงไหน เรื่องราวก็เข้ามาแทรกอีกระลอก
"เก็ท..." เสียงเพื่อนผู้หญิง
"ดาว..."
"เก็ทไปเอาเลยกะเรามั้ย?" ดาวยิ้มให้
"โอเค ได้ อะไรก็เอามา" ผมหน่ายนิดๆ เดินเข้าหาเคียงข้างไปล็อคเกอร์

          แล้วก็โอละพ่อ งานเข้าไม่เสร็จไม่สิ้นเพราะเด็กน้อยกับต้นจั๋งยืนดูดนมอยู่ตรงนั้น
ห่างกันแค่ 5 ก้าว เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างหมดจด ให้มันได้อย่างนี้ซิน่า
...............
..................

           สามทุ่ม...เดินวนในห้อง สุดท้ายไม่ไหว โยนชีทเก็งข้อสอบจากเพื่อนสนิททิ้งโครมบนโต๊ะ
พุ่งออกจากบ้านพร้อมจักรยาน
"เก็ท ไปไหนลูก?" แม่หันจากจอทีวีมาเห็นขณะผ่านห้องนั่งเล่น
"ปากซอย สูดอากาศครับ!" ผมปั่นลิ่ว ได้ยินเสียงพ่อตามหลัง
"วัยรุ่นใจร้อน..."
..................
            หน้าบ้าน...ห้องแถวสามชั้นหลังมุมสุดในซอย
"เซเว่นไม่มี งั้นน่าจะอยู่ในบ้าน ฟู่!" บอกบ่นตัวเองขณะสูดหายใจเข้า เขย่ามือเดินวนจะกดไม่กดออดดี
"กวนรึเปล่าวะ จะพูดอะไร แม่มเอ๊ย! น่าจะเอาชีทมา" สบถบ่น
            กดความรู้สึกพวยพุ่งข้างในไม่อยู่ อย่างน้อยน่าจะหาข้ออ้างเรื่องโผล่หน้าที่นี่
"เออวะ ได้แล้วนี่หว่า ไอ้ลมซีร็อคให้ กูก็ยื่นให้เองกับมือ...ว๊อย จะพูดว่าอะไรดี"

          นาฬิกาบอกเวลา 21.45 น. ตัดสินใจกดออด
(ติ๊ง ต่องงงง!) ชั่วครู่ทว่าราวกัลปวสานสำหรับผม หน้าต่างบานเลื่อนชั้น 3 เปิดครืด
มุดผ้าม่านเยี่ยมหน้าออกคือคนที่แสนคิดถึง ราวโรมิโอรอคอยความรักจากจูเลียต กลองในอกตีรัวไม่เป็นส่ำ

           จนร่างเล็กก้าวออกมาจากในบ้าน เดินช้าไม่ยอมเปิดประตูรั้ว เอ่ยผ่านลูกกรง
"มะ...มาไม?" ตากลมสวยช่าง
"..." เผลอยิ้มกว้าง
"...ค่ำจัง" ปากเล็กๆ ขยับไหว
"อ่า..." ผมกำลูกกรงแน่น เซลล์สมองเบลอชั่วขณะ
           ที่ซ้อมไว้นึกคำไม่ออก ประโยคใดๆ ถูกดีลีทเกลี้ยงคลังข้อมูล

"ชะ...ชีท ลืมหยิบชีวะมาให้ แหะๆ" ผมยิ้มแห้งกับข้ออ้าง
"อ๋อ นั่นได้แล้ว"
"มันซีร็อคให้เหรอ?" ผมเอ่ยถึงเพื่อนสนิท เออรี่เบิร์ดติวเตอร์ผู้แสนดี จ้ำจี้จ้ำไชยิ่งกว่าแม่
"อืม ตั้งแต่วันก่อน"
"พรุ่งนี้ลมจะติวเลข ถ้าอยู่เย็นไม่ได้ก็พามันมาที่นี่ดีมั้ย เดี๋ยวออกไปบอกแม่ที่เซเว่นให้" เสนอทางเลือก
             ดึงข้ออ้างของตายที่คนนี้ต้องชอบ มัดมือชกชนิดปฏิเสธไม่ได้
จันทร์หน้าเริ่มสอบวิชาแรก แค่รับออกจากโรงเรียนทั้งหมด 3 คนตรงมาที่นี่
แล้วค่อยให้คนรถส่งไอ้ลมกลับบ้านคนเดียว เข้าทางล่ะ ทว่า...

"จะติวกับต้นจั๋งกับแอนนาเอง มึงตามสบายเถอะ"
"เฮ้ย ได้ไง?" ผมโพล่งประโยคนี้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
"กูแค่..." เด็กน้อยหันหนีไม่ยอมสบตา ถอยก้าวห่างอีกหนึ่ง
"ทำไม บีมีอะไร หลบหน้ากันทั้งวันไม่พอ นี่ยังจะ---" ยั้งอารมณ์ไม่อยู่
            ความร้อนระอุพลุ่งพล่านชนเพดาน คำตอบคำถามอึงอลชนกันให้มั่ว

"เก็ท..."
"อะไร?"
"มึงกอดกูทำไม?" คำถามหยุดโลก
"อ๋อ...เอ่อ..."
"ทุกวัน ทุกคืน ในห้องนั่น...เพราะอะไร"
"ก็นั่นน่ะ แค่..." ผมเก้อ อดเกาหัวตัวเองไม่ได้

             ทำไมถึงถามคำถามที่ตอบยากเช่นนี้ แค่รู้สึกดี และดีมากขึ้นทุกๆ วัน ทุกๆ ครั้ง
ยังคิดว่าจะห้ามตัวเองไม่ให้สานขั้นต่อยังไงอีกต่างหาก
ถ้าเพื่อบี เพื่อคนนี้ จะเป็นตัวอะไรก็ได้ แน่ใจขึ้นทุกวินาทีว่าคือคนที่ใช่เท่านั้นเอง

"ผู้ชาย...ยังไงก็ต้องคู่กับผู้หญิงวันยังค่ำ อย่าให้กูต้อง..."
"เดี๋ยวนะ ไม่ใช่..." ผมเอะใจ
"ถ้ามึงจะซ้อมไว้กอดคนอื่นน่ะ เลิกซะที กูไม่เอาด้วยหรอก"
"บี..."
"ไม่ชอบ! กูไม่ชอบแบบนี้ พอกันที"
"..." คล้ายอากาศถูกดูดเข้าปล่องภูเขาไฟ
"แค่นี้...ต่อไปอย่ามายุ่งกันอีก ขอร้องล่ะ" ร่างเล็กหันกลับเข้าบ้าน
          ไม่ทันเห็นแสงไฟแวววาวกระทบสายน้ำตา

          ลาวาพวยพุ่งกระแทกหน้าอกรุนแรงทว่าไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ผมตายไปแล้วหรือไร
ทุกอย่างพร่าเลือน คล้ายเถ้าลอยคลุ้งปิดลมหายใจไม่มีออกซิเจน โลกทั้งใบพลันดับสูญ...
นี่หรือคือคำตอบของตอนต่อไป ทำไมช่างมืดมน ไร้ทางออกและแหลกสลาย


*****************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-08-2012 07:45:11

^
^
จิ้มก่อนอ่าน  ทันคนแรกมั้ยน้อ

...................................................

ในที่สุดก็ทัน  :z2:

เก็ทงานเข้าเต็มๆเลย  เด็กน้อยเข้าใจผิดซะแล้ว
และกับดาวนี่ยังไงแอบเป็นพ่อสื่อให้กับใครเนี่ย  ข่าง??
ส่วนเมย์มารผจญของแท้คงแอบชอบไนท์บอยรุ่นเล็กล่ะสิ

เอาใจช่วยตี๋เก็ทนะจ๊ะ  ปากหนักจริงๆเลยเด็กๆเนี่ย

บวกเป็ดค่า^^

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 15-08-2012 07:56:03

 :L2:
คิดว่าเก็ทมั่นใจว่าตัวเองชอบเดวิลบีมากขึ้นทุกวันๆ
แต่ที่อ้ำอึ้งอยู่ตอนที่ถูกถาม
คงเพราะตอนนี้ จิตใจและสมองทำงานหนัก.
คิดมากมาตั้งหลายวันแล้ว เหมือนเจอหมัดฮุคอ่ะ
ใครหนอมาเป่าหนูหนูน้อยซะได้ ร้องไห้ไปกี่รอบแล้วเนี่ย
แล้วเรื่องดาวกะเมย์นี่ยังไงกันล่ะ ไนซ์บอย

:pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 15-08-2012 08:29:58

 :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 15-08-2012 09:03:04

เก็ทงานเข้าซะละ  บางทีเก็ทยังไม่รู้ใจตัวเองว่าชอบบีหรือป่าว ต้องตอบคำถามตัวเองให้ได้ก่อน

แล้วปัญหาจะได้คลี่คลาย ไม่งั้นบีก็คาใจว่ามาทำแบบนี้กะบีทำไม เฮ้อ เด็กน้อย  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-08-2012 09:42:36

 :เฮ้อ:ไม่รู้จะสงสารเก็ทหรือบีดีอะ :กอด1: :กอด1:


รอจ้า :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 15-08-2012 09:43:28

อุแง้!!!!!!
 :sad4:
น้องเก็ทน้องบีของพี่(อีกแล้ว)
ทำไมต้องเข้าใจผิดกันเพราะชะนีด้วยค้า
พี่เสียใจๆ
 :o7:
แบบนี้จะโทษใครได้
ในเมื่อน้องเก็ทก็ไม่แสดงออกไม่บอกให้ชัดเจน
น้องบีก็คิดมาก คิดเองเออเอง และอาจจะมีมือที่ 3 4 5 คอยยุยงอยู่เป็นแน่แท้
เด็กๆนี่ช่างเป็นวัยหัวเลี้ยวหัวต่อหัวผึ้งจริงๆ
รีบๆคืนดีกันเร็วๆนะลูก
แบบนี้คนอ่านจะกลั้นใจตายแล้ว
 :m15:

แจก + แจกเป็ดให้กับความน่าสงสารของเด็กน้อยทั้งสอง
 :o12:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 15-08-2012 10:00:34

เก็ทงานเข้าเพราะทำตัวเองแท้ๆ :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 15-08-2012 10:42:44

อ่านแล้วหน่วง

นี่แหละนะกว่าจะเข้่าใจกัน กว่าเก็ทจะกล้าบอก กว่าบีจะปลดแอกความคิด
ต้องใช้มิตรเต่าของความเป็นเพื่อนบังหน้า จนกว่า...จะถึงวันนั้น
 :o12:
แต่อยากรู้ตัวคนมาทำให้บีเกิดอาการแบบนี้  :z3:

ส่วนเรื่องหมอก พอเข้าใจที่มาที่ไปแระ
เมื่อผู้พิทักษ์ล้ำเส้นซะเอง มันก้อเล่นเช่นฉะนี้
:angry2:

ลมคงไม่รู้ตัว ไม่งั้นคงแสดงอะไรสักอย่าง

ลมเองมั่นคงและซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองไม่น้อยไปกว่าเก็ทและบีเลย
สามเพื่อนรักนี่ช่างเหมือนกันโดยแท้
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 15-08-2012 12:09:28

ลิตเติ้ลบี นอยด์และเหวี่ยง อย่างแรงงงง
อย่าไปยอมลูก ตี๋เก็ทมันอึมครึมแล้วยังอ้ำอึ้ง
กอดคอตีเข่าแม่ง!!!!
งานเข้าไนซ์บอยเห็นๆ
ลิตเติ้ลบี มิยอมให้แร๊บบี้อีกแล้ว จะสมน้ำหน้าดีไหมน้อ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 15-08-2012 12:28:10

เก็ทงานเข้าจังๆ
แถมหนักหน่วง
น่าสงสารจริงๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 15-08-2012 12:48:55

เก็ทอย่ามัวลีลา...เรื่องไปกันใหญ่แล้ว
รึว่ายังงง..ไม่เข้าใจที่มาที่ไป...
ให้ลมจ๋าช่วยสาธยายความไหม...
บีน้อยน่าสงสาร...เด็กน้อยใจเด็ดจริง ๆ :เฮ้อ:

 :L2: &  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 15-08-2012 13:00:09

งานเข้าเต็มๆเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-08-2012 13:44:45

ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเก็ทเอ๋ยเก็ท
ตัวเองต้องการอะไร เป็นอะไร ยังหาคำตอบไม่ได้
คำถามของบียิ่งเพิ่มความสับสนเข้าไปใหญ่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 15-08-2012 15:35:46

เรื่องมันเศร้าของชีวิตไนซ์บอย ช่วยคนอื่นจนลืมเรื่องของตัวเอง
รีบคืนดีกันเร็วๆนะจ๊ะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 15-08-2012 17:21:14

ตายแล้ววววววไม่ได้มาอ่านไม่กี่วัน  เก็ทไนซ์บอยเนี่ยน่ะ จะกล้าซ้อมไว้กอดกับคนอื่น
บีน้อยคะ  ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เก็ทแทบจะกลืนหนูลงท้องไปแล้วนะ  :z3:

คงเป็นเพราะช่วงที่ผ่านมา  ที่เก็ทเองก็ต้องตัดสินใจอะไรหลายอย่าง 
และคงเป็นเพราะบีเอง ก็เจอเรื่องราวโน่นนี่บ้าง  ว่าไปแล้วก็ยังอยู่ในวัยรุ่นใจร้อนกันด้วย
อะไรหลายอย่าง ก็ยังไม่ชัดเจน .... นี่หรือเปล่า ที่ลมเคยบอกว่าเหมือนห่างกันแว้บนึง (ถ้าเราจำไม่ผิดเองนะ)

สงสารเก็ท เก็ทเจ็บปวดดดดดดดดด .... ไนซ์บอยซะด้วยสิ
ถ้าเป็นคนอื่น อาจจะไม่ต้องกังวลอะไรมากมายขนาดนี้
อ่า่นแล้วคิดถึงกายเลย เพราะที่บ้านเลยต้องเทคแคร์เมี่ยงคำ ทั้งที่ตัวแทบไม่ได้คิดเป็นอื่น
(แต่ตอนนั้นดีมากที่กายเป็นไนซ์กาย ไม่อย่างนั้น อาจเกิดศึกเร็วกว่านั้น)

จะเข้าสู่ภาวะสับสนของคนทั้งคู่หรือเปล่า หรือเก็ทจะโดดข้ามรั้วเข้าไปกอดบีน้อยแล้วอธิบายในตอนหน้า???
ตื่นเต้นจริง ๆ  ..

ลม เอามือถือเก็ทไปทำไรหนอ??

หมอก  ชอบลม อยากดูแลลม มากกว่านิสาใช่ัมั้ย  แอบหวงลมไว้ให้พี่เหยี่ยว
ถ้าอ่านตอนนี้ก่อนจะเป็นลมเหนือที่รัก คงกรี๊ดน่าดู เ้พราะกลัวลมจะลงเอยกับหมอก
แต่ก็ได้หมอก กับเก็ทนี่แหละนะ คอยดูแลลม

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 15-08-2012 19:27:49

เออ!!!!!เลิกๆกันไปเลย

อีกคนก็ไม่ฟัง อีกก็มั่วแต่เป็นควายให้เค้าลอกจีบอยู่ได้

จัดง่าว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 15-08-2012 20:08:44

ง่า.....บีน้อยน่าสงสาร แต่เก็ทก็น่าสงสารเหมือนกัน
ไม่รู้เรื่องกะเค้า แต่งานเข้าไปเต็มๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 15-08-2012 21:23:46

เฮ้อ!!!! 

เก๊็ทนะเก็ท  จะปากหนักไปไหน  บอกไปเลยสิว่ารักน่ะ

ท่าทางบีน้อยจะโดนยัยเมย์กรอกหูเรื่องอะไรมาสินะ  น่าหมั่นไส้จริงเชียว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 15-08-2012 23:06:30

เก็ทหาคำตอบให้ได้นะ :เฮ้อ:

สงสารเด็กน้อยเศร้า


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 15-08-2012 23:44:12

ใครทำอะไรให้หมวยน้อยเข้าใจผิดเนี่ย อาตี๋เอ็งก็ไม่ชัดเจนนะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 16-08-2012 01:06:21

โฮวววววววววว เก็ทรีบไปเคีลยร์บีน้อยเลย
เข้าใจผิดไปใหญ่โตแล้ว แล้วตัวเองก็ทบทวนหัวใจตัวเองซะให้เร็วๆ ก่อนอะไรๆจะสายเกินไปนะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 16-08-2012 07:05:29

ตอนนี้ไนซ์บอยยังไม่ให้คำตอบที่ชัดเจน เพราะกังวลเรื่องหนูบีจนเบลอค่ะ. 555
มารอคำตอบจ้า มามะๆๆ

ปอลอ แอบคิดนะว่าถ้าเก็ทตอบว่า บีคือคนที่ใช่ที่ชอบที่รัก
ต่อไปชีวิตนายจะตกอยู่ในกำมือเดวิลบีแน่ๆๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 16-08-2012 10:31:11

ถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการต้องชัดเจนของเก็ทกับบีน้อยสินะ  ผ่านช่วงนั้นมาแบบไหนกันนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 25 หน้าที่และคำตอบ (15-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 16-08-2012 11:43:47

คือ  มันอาจมีบางอย่าง...ที่ผิดพลาด  แต่อ่านแล้วก็เจ็บปวดแทนบีนะ  (ชูป้าย..ให้มันรู้ซะบ้างว่าแม่ยกใคร!)    เก็ทสาวตรึม  แต่คงได้เวลาทำทุกอย่างให้ชัดเจนกว่านี้

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน...(17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 17-08-2012 07:11:26

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
ตอน 26 เรื่องมัน...
get’s


             เป็นช่วงที่มืดมนและหายใจไม่ออกที่สุดเท่าที่ผมประสบมาในชีวิต
ผมกับไอ้ลมกลับมาเกาะติดกันเป็นเงา เราไม่คุยเรื่องใดอื่นนอกจากเรื่องสอบ
บอกติว ยัดเยียดข้อมูลจนแทบอ้วก...มันเงียบไม่ถาม ผมก็ปิดปากไม่ตอบ
ข้อดีของเพื่อนเทพญาณทิพย์ ไม่ก้าวก่ายล้ำเส้นถ้าไม่พูดบอก แค่อยู่ข้างๆ
          ส่วนหมอกหายหัว กระทั่งหลังไมค์เวลากลางคืนก็ไม่ว่างติดต่อ คงยุ่งโดนพายุมิดเทอมกระหน่ำกันหมด
แปลกที่เห็นนิสาก็ซึมจ๋อย เงียบไปอีกคนเหมือนกัน ไม่เห็นจิ๊จ๊ะจี๋จ๋ากับเพื่อนแข้งทองเท่าที่ควร
ได้แต่มองเพื่อนและบรรยากาศรอบตัวอย่างไม่ใส่ใจนัก

           ไม่รู้วันเวลา ไม่รู้สำเหนียกบรรยากาศรายรอบ ถ้ามีไทม์แมชชีนให้ขับผ่าน
ข้ามช่วงตอนนี้ไปเลยได้ยิ่งดี...อยากลบความทรงจำให้หายลับอย่างที่สุด
“ข้อ 28 เก็ท...เฮ้! เก็ท” เสียงเพื่อนลม
“หือ?” ผมสะดุ้งกับวัตถุไหววูบใกล้ตา
“หลับเหรอมึง” เก้งสะบัดมือชิดเกือบโดนหน้าผม
“อ่านที่กูไฮไลท์ให้ฟังหน่อยซิวะ” ลมไม่ดุด่า แค่ยกชีทวิชาชีวะให้เห็นประโยคที่ต้องการจะสื่อ
“อะไรนะ?”
“อ่านออกเสียง ข้อนี้” วิธีการเรียกสมาธิอีกอย่าง นับถือความอดทนของมันจริงๆ
“อ๋อได้” ผมก้มมองกระดาษในมือ
            ใจกลับมาจดจ่อตามบรรทัดเสียงดังให้เก้ง กับเฟรมที่อยู่ข้างๆ ได้ยินด้วย
ไล่ความฟุ้งซ่านออกไปจากหัวสมอง ทว่าได้แค่ครู่เดียว
ใจกลับไพล่ลอยไปหาร่างเล็กชิดผนังฝั่งใกล้ประตูออกห้องเรียน

“ต้นจั๋งกลับบ้านวันนี้เลยเหรอ?” เสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กที่อยู่ในใจเสมอมา
“อืม รอป้าตั้ง 2 อาทิตย์ ได้เปิดเทอมพอดี ไม่ไหวหรอก” ต้นจั๋งกับกระเป๋าเป้เดินทางวางกับพื้นข้างโต๊ะพร้อมสรรพ
“กี่โมงนะ รถทัวร์หรือเปล่า เราไปด้วยได้มั้ย?”
“รถออก 4 ทุ่ม บีผ่าน บขส. เหรอ”
“ไม่หรอก แต่ว่าจะดูรถทัวร์ไปสงขลา ปิดเทอมนี้ว่าจะไปหาพี่เอที่มอ.น่ะ”
“พี่เอพี่สาวไม่กลับบ้าน?”
“ใช่ ขอแม่ได้แล้วด้วย อยากเที่ยวทะเล” ท้ายประโยคคนพูดบางเบาจนจับความรู้สึกบางเบาได้

             ผมหนักอึ้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แอบที่ปั่นจักรยานไปหาตอนกลางดึก
ลอบมองข้างรั้วบ้านแบบนี้ก็ว่างเปล่าไม่รู้จุดหมายจริงๆ น่ะซิ

 “งั้นก็ดีซิ จะได้ช่วยเราแบกกระเป๋า ป้าไปสัมมนาน่ะเลยเอาออกมาเลย บีไปกับเราแน่นะ” ได้ยินเเนิร์ดแว่นเล็กคุยธุระเสียงสดชื่นผิดกับอีกคน
             ได้แต่คอแข็งหลังแข็ง ร่างกายเกร็งเป็นหินเหล็กไฟโดยไม่รู้ตัว
ตั้งแต่วันนั้นก็เกือบ 10 กว่าวันแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะสอบเสร็จ
เราคงไม่ได้เห็นหน้ากันอีกกระทั่งเปิดเทอมย่อย

              แบบนี้ดีแล้วหรือ??? อดสมเพชตัวเองไม่ได้



................
.....................


              ล็อคเกอร์...สอบเสร็จ ผมกำลังจะเข้าไปจัดการสัมภาระส่วนตัว
ที่วางเด่นบนตู้คือ กล่องขนมในถุงใส
"เฮ้ย มึงมีแอทเลิฟแอทล็อคอีกแล้วว่ะ ดูหน่อยได้มั้ยวะ" ไอ้ลมเข้ามาด้วยเป็นคนพุ่งเข้าไปหาก่อน
“มึงเอาไปเลยละกัน” ผมแค่มองผ่านก็รู้ว่าเป็นเบเกอรี่ ไม่น่าสนใจอะไร
“พายมะนาวว่ะ...วันเกิดมิสเตอร์เลมอน ใครวะ มึงเหรอ?” ลมดูตัวอักษรบนหน้าถาดวงกลม ผมฉุกใจนึกได้
“ชิบหายแล้วลม กูลืม ตายแน่ๆ” ผมคว้าของหวานถาดกลมขนาดเล็กไม่ถึง 15-20 เซนติเมตร
            ครีมเขียนหน้า Happy Birthday Mr. Lemon และข้างๆ คือรูปดาวสีม่วงบลูเบอรี่

“จะตายอะไร เค้าวางผิดมั้ง วันเกิดอะไร ยังไม่ถึงนี่” ไอ้ลมยังเล่นด้วยรู้ว่าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดผม
“ลม! ไม่ใช่วันเกิดกู มึงจำ---ข่างงงงงง!” ผมไม่ได้ว่าต่อเพราะเห็นร่างเป้าหมายไหวๆ อยู่ล็อคเกอร์ข้างนอกพอดี

           โอ๋ย ขอให้ทันทีเถอะ

           กวดจ้ำเข้าหาเพื่อนนักฟุตบอล
“ข่าง! พอดีเลย เอ้านี่มีคน---/ผลั๊วะ” ข่างปัดถุงหล่นดังตุ้บ!
“เฮ้ย!” ผมเหวอ
“กูไม่กิน ไม่ใช่ของกู” ข่างผู้อารมณ์ดีสมญาตลกหลวงประจำห้องของขึ้น
“ไม่ใช่อะไร นี่วันเกิดมึง เค้กวันเกิดมึงไง” ผมเก็บขึ้นมาถือ พายแตกไม่เหลือดี อักษรตรงหน้าเละเทะ
“ไม่ใช่ซะหน่อย!” ข่าง
“ไม่ใช่ที่ไหน มีคนฝากมาให้มึง” กูแค่เบลอจัดจนลืม มิน่าโดนหญิงเหล่ตั้งแต่สอบวิชาแรก
            มาสายไม่ได้เข้าล็อคเกอร์เมื่อเช้าจึงไม่รู้

“กูบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ซิวะ ของอย่างนี้ ไม่เอาหรอก”
“ข่าง มึงเป็นเชรี่ยไร โมโหอะไรมาวะ?” ผมอดไม่ได้
“ไม่! กูไม่กิน”
“รู้เหรอว่าใครให้ นี่ของใครมึงรู้มั้ย” ผมชูของกลาง
           ในนั้นไม่มีชื่อติดไว้หรือจ่าหน้าระบุถึงข่างเลยซักนิด โกรธอะไรมา
แล้วทีการ์ดทำมือกระดาษอาร์ตสีขาวธรรมดา แปะสติกเกอร์รูปหัวใจล้อมเป็นวงกลมเสล่อๆ จากไอ้ลม
(ลมยื่นให้ทรายกับเจนี่ทำ) ส่งให้พวกเราเวียนเทียนเขียนอวยพรทั้งห้องก่อนยื่นให้เมื่อครู่ก็ยิ้มแย้มรับไปโดยดี
บอกขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนอีกต่างหาก มีขนมคุกกี้เล็กๆ จากเจนี่และตุ๊กตาของแถมจากบีก็เอาไปง่ายดาย
ทำไมตอนนี้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา
...............

          ไม่เข้าใจ ไม่ได้คำตอบทว่ามีคลื่นแทรก
“เอามานี่!” เสียงผู้หญิงเข้าใกล้ในทันที
“ดาว---/ ดาว” เราสองคน ผมกับข่างชะงักกึก
“ไม่กินก็ช่าง เก็ท! ทิ้งไปซิ”
“เอ่อ...ดาว” ผมเงอะงะ
“เราทิ้งเอง เค้าไม่ต้องการอยู่แล้วนี่ จะยัดเยียดให้ทำไม” ดาวฉวยแย่งจากมือผม
          ก้าวลิ่วเกือบถึงถังขยะข้างผนังกระจก

“ดาว...” เป็นเพื่อนสนิทผมเข้าแทรก
“ลม...” เหนือความคาดหมาย ไอ้ลมคว้าข้อมือดาว รวบคนและขนมไว้ในมือ
“อึก ฮือ!” เพื่อนผู้หญิงสะอื้นครับ ไหล่สั่นไหวฟุบหน้ากับลิ้นปี่ลมเทพ มันยืนพื้นสูงกว่าอยู่ตรงนั้นพอดี
“เอ่อ...” ผมอึ้งกับเหตุการณ์ฉุกละหุกกระทันหันเกิน
“ฮื่ย!” ข่างสบถลอดไรฟัน อยู่ใกล้เห็นชัดถนัดตา กำหมัดแน่นจะสะบัดหนี

“ข่าง! พี่วินเป็นพี่ชายดาว”
“หะ/---หา” ผมกับข่างจ้องไอ้ลมเป็นตาเดียว
“อยากรู้มากกว่านี้มั้ย?” ลมเหนือเทพสามตาผู้หยั่งรู้ทุกอย่าง
“...” ข่างเอ๋อ ผมก็อึ้ง
“เก็ทพาข่างไปรอแคนทีน เดี๋ยวตามไป” ลมยังจับหลังหัวดาวอยู่ ว่าพลางล้วงผ้าเช็ดหน้าให้เพื่อนหญิง
............
..............

“มึงไม่บอกกูเรื่องพี่วินเป็นพี่ดาว!” ข่างใส่ผมก่อน ยืนฝั่งตรงกันข้ามกั้นด้วยโต๊ะม้ายาว
“กูจะรู้มั้ยล่ะสัด! เพิ่งรู้พร้อมกันเนี่ย” ผมอัดกลับ
“จะบ้าตาย รู้มั้ยเก็ท แค่เห็นเค้ามาวางแอทเลิฟแอทล็อคให้มึงทุกวันน่ะ สภาพกูเป็นยังไง” ข่างจริงจังไม่เหลือโหมดตลกโปกฮา
“ก็ผู้หญิงให้กูปิดเป็นความลับ” ผมรู้ว่าเพื่อนต้องรู้เรื่องแทงทะลุแล้ว
“ความลับเชรี่ยไรวะ นี่เห็นกูเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า!?” ข่างฉุนจนโมโห
“ดาวก็เพื่อนโว้ย!” ผมโวยกลับ

          ไม่น่าเผลอให้ดาวเอามาวางบนล็อคเกอร์ของตัวผมเอง
ด้วยแอทเลิฟแอทล็อคของตัวเล็กมากมายเต็มเอี๊ยด
จึงวานกึ่งบังคับข่างมาเก็บก่อนเราสองคนเข้าล็อคเกอร์ทุกเช้าตรู่ในทุกๆ วันที่ผ่านมา
          ข่างต้องเห็นว่าดาวทำอะไรเต็มๆ สองตา...ไม่น่าลืมเลยเก็ทเอ๊ย ด่าตัวเองในใจ

“ข่าง อยากรู้มากก็นั่งลง ส่วนมึง เก็ท! ลุก” ลมพาดาวเดินมาถึงโต๊ะพอดี
“...” ดาวยังเงียบ เช็ดตาแดงจมูกแดงป้อยๆ
“ดาว...” ลมจับบ่าให้ดาวนั่งมุมโต๊ะ
“หือ...” ดาวเงยมองลม
“ของผมเอาบูลเบอรี่นะ” ลมยิ้มให้ดาวแบบเดียวที่ยิ้มให้กลอยใจ
“หือ ฮิฮิ ได้เหรอ?”
“อืม มะนาว ส้มพวกนี้มันเปรี้ยวไปหน่อย ต้องให้คนชอบจริงๆ ขอหวานลงมานิดนะดาว” ลมยิ้มตาปิด ส่งให้ดาวพลอยยิ้มกว้างตาม
“ได้ แล้วจะทำมาให้” ดาวรับเสียงสดชื่นอารมณ์เปลี่ยน

“ฮื่ย! อย่าบอกว่าพวกมึงรู้กันน่ะ รวมหัวกันแกล้งกูนี่สนุกนักใช่มั้ย” ข่างโกรธจัด ว่ากราดแต่จ้องเขม็งที่ผมคนเดียว
           ลมเงียบกริบ ดาวเปลี่ยนเบ้หน้าจะร้องไห้อีกรอบ เป็นผมจับบ่าเพื่อนไว้
“ข่าง...ถ้าอีก 10 รึ 20 ปีข้างหน้ามึงจะคิดว่า ทำไมวันนั้นกูไม่นั่งคุยกับดาวให้รู้เรื่อง ก็ไม่มีใครว่าอะไรมึงได้หรอกนะ” ผมพระเอกแย่งซีน
“...” ข่างเงียบ
“ถามดาวดูละกัน ทำไมอุตส่าห์ทำขนมมาให้มึงตั้งหลายวันขนาดนี้”
“จริงเหรอวะ..นี่ให้กูเหรอ?” ข่างเอ๋อ เหลือบมองดาวที่ก้มหน้านิ่ง
“คุยกันซะ แค่ 5 นาทีแค่นี้คงไม่ทำให้ใครตายได้หรอกมั้ง ไปเถอะลม” ผมพยักหน้าให้เพื่อนนำออกเดิน
          ความหนักอึ้งข้างในถูกปลดปล่อย
คนรักกันก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นคู่ จะอยู่เป็นมือที่สามอยู่ทำไม
.............
.................

          ข้ามถนนภายในหาที่นั่ง ณ ลานนนทรี ผมเป่าปากฟู่ด้วยความโล่งอก
“หยั่งแมนนะคนเรา” ไอ้ลมพาดบ่า ขยี้เส้นผมเกรียนที่เริ่มยาวหลังหัว
“หึหึ” อดไม่ได้ วันนี้ก็เป็นวันที่ดีอีกวันนึงได้เหมือนกัน
“หมดหน้าที่พระเอกรองแล้วใช่มั้ย?” ไอ้ลมรู้
“มึงรู้?”
“กูมีตา” มันยักคิ้วร้ายให้ผมอารมณ์เปลี่ยนเป็นสดชื่นมากมาย

“เออดิ แมสเซนเจอร์ของหวาน 3-4 วันมานี่กูสับหลีกเกือบตาย”
“สมน้ำหน้า ไม่ยอมบอกกู” ไอ้ลมหัวเราะให้ผมขำตามอีกคน
“กูมึนๆ อยู่ ดาวก็บอกให้เป็นความลับ แล้วขยันทำขนมมาส่งให้ อยากรู้ว่าไอ้ข่างชอบไม่ชอบอะไร ช่างพยายามเกิน กูเลย...”
“หึหึ หน้าที่ม้าใช้ไนซ์บอยแสนดี” ไอ้ลมตบหลังดังอั่กเซไปข้างหน้า

           แต่ผมสงสัยอีกข้อ...
“แล้วทำไมถึงบอกว่าพี่วินเป็นพี่ชายดาววะ รู้ได้ไง?”
           ไอ้ลมเล่าเรื่องกรุ๊ปเลือดให้ฟังครับ มันเป็นเนกาทีฟ ในโรงเรียนมีไม่ถึง 5 คน
เป็นอาจารย์สูงวัย 2 ส่วนนักเรียนที่เข้าข่าย 3 คน ลุงหมอคนให้ทุนเพื่อนเรียนที่นี่ขอประวัติจากอาจารย์พ่อธง
เรื่องลึกพวกนี้จึงถึงมือเพื่อนผม
           พี่วินเป็นลูกพี่ลูกน้อง ยังใช้นามสกุลพ่อชาวต่างชาติอยู่ทั้งที่เป็นลูกติดจากป้าสะใภ้คนใหม่ของดาวนั่นเอง

“พี่วิน กูกับน้องแฟรี่ ม.2 ลูกครึ่งที่ผอมๆ น่ะ เนกาทีฟเหมือนกัน”
“อือหึ” ผมรับฟังเรื่อยๆ กรุ๊ปพิเศษนี้ส่วนใหญ่จะเกิดกับชาวตะวันตก
          พี่วินลูกครึ่งบราซิล น้องแฟรี่นั่นก็ฝรั่งเศษถ้าจำไม่ผิด

           เพื่อนเล่าต่อว่าปิดเทอมที่แล้วน้องแฟรี่โดนรถเฉี่ยวต้องนอนโรงพยาบาล
แม่น้องตื่นตระหนก ติดต่อทุกคนที่เกี่ยวข้องกระทั่งอาจารย์ในโรงเรียน
“วันเปิดเทอมเมื่อกี้จารย์พ่อธงเรียกพบกูกับพี่วิน แลกเบอร์โทรเผื่อมีเหตุ ไม่ใครก็ใครจะได้สแตนด์บายบริจาคเลือดฉุกเฉิน”
“อ้อ มึงเลยรู้อัตชีวประวัติโคตรเหง้าศักราชพี่วินหมดเกลี้ยง” ผมจำได้ วันแรกเปิดเรียนเพื่อนไม่ได้เข้าแถวหน้าเสาธง
“นั่นแหละ จริงๆ มีเอบีหลายคน พี่เหลิม พี่ยักษ์ ในห้องเราก็เต๋า...ใครอีกไม่รู้ จำไม่ค่อยได้แต่ไม่ใช่เนกาทีฟ” ลมไล่ให้ฟังเรื่อยๆ ถึงหมู่โลหิตพิเศษในตัว
.............
...............

            เราเดินข้ามถนนภายในจนเกือบจะถึงลานนนทรี
“เก็ท...” เพื่อนเรียก
“หือ?”
“ไม่บอกอีกเรื่องวะ” ไอ้ลมมีข้อใหม่
“เรื่องไหน?”
“เมย์”
“อ๋อ” พยักหน้ารับ

           เมย์ถามถึงลมเกือบทุกครั้งที่มานั่งเกาะขอบสนาม
หน้าที่อีกหนึ่งของผู้ชายทางผ่านเช่นผม

“เรื่องมันเป็นยังไง ทำไมเมย์มานั่งเฝ้ามึงได้?”
“นั่นก็ม้าใช้อีกเหมือนกัน ทางผ่านไปหาพี่แมวน่ะ” ผมเฉลยด้วยเรื่องจบตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว
            เมย์มานั่งเฝ้าแค่ 3 วันได้เรื่องเรียบร้อย โคนันปิดคดีง่ายดาย
“พี่แมวอะไร? ไม่เข้าใจ” ลมงงมาก
“รู้จักหนูผีมั้ยลม โฆษณาครีมหรือเครื่องสำอางอะไรซักอย่างทำให้ผู้หญิงสวยจนจำไม่ได้น่ะ ประมาณเรื่องลูกเป็ดขี้เหร่ กูไม่เคยดูหรอก พี่กายเล่าให้ฟัง” ผมเอ่ยถึงพี่ชายในวงการนายแบบ
“อะไรวะหนูผี ไม่เก็ทอยู่ดี?” เพื่อนผมไม่เก็ทจริงๆ
“คืองี้ เมย์กับพี่แมวเคยเป็นเด็กข้างบ้านที่ภูเก็ตโน่น ตอนนั้นตัวดำ ดัดฟัน ผอมกระหร่องเป็นหนูผี พี่แมวก็เรียกยายหนูผีจริงๆ”
“อย่าบอกนะว่า...” ไอ้ลมยิ้มน้อยๆ เดาพล็อตนิยายหวานแหวว

“นั่นแหละ เมย์สอบเสร็จวันพุธที่เราเริ่มสอบพละนั่นไง เย็นนั้นก็มาหานิสา บอกอยากทัวร์โรงเรียนใหม่ของนิสา กูก็ไม่รู้ อยากดูอะไรล่ะ จะกลับนั่นแหละถึงบอกว่ามาเพราะพี่แมว”
“อ้อ กิดากรเลยเซอร์วิสเต็มที่” ไอ้ลมสรุป
“ไม่ยากอะไรนี่หว่า พาไปนั่งข้างสนาม ซ้อมเสร็จก็แยกกันกลับเอง แต่เมย์โคตรใจกล้าเลยว่ะ...พอๆ กับดาว” ผมอดไม่ได้ วันแรกมากับเพื่อน วัน 2-3 โชว์เดี่ยวคนเดียว
“ผู้หญิง...โลกสวยเพราะผู้หญิง หึหึ” ไอ้ลมอิ่มเอมปนชื่นชม

             เล่าขยายความว่าเมย์มีเพื่อนเป็นแม่สื่อแนะนำเพื่อนผู้ชายอื่นมาติดพันทำท่าจะรุกคืบเป็นแฟน
เมย์ไม่ชอบแต่ขัดเพื่อนตัวเองที่แนะนำไม่ได้ บอกปัดว่ามีแฟนแล้วเพื่อนท้าพามาให้ดู
พอดีเห็นพี่แมวเมื่อวันเสาร์ที่ไปดูหนังก็จำได้ แต่พี่แมวกลับจำเมย์ไม่ได้
จึงวัดดวงมานั่งเฝ้า 3 วัน พุธ พฤหัส ศุกร์ที่ผ่านมาด้วยเป็นรักแรกลืมไม่ลง

“ต้องเห็น วันศุกร์เย็นเมื่อกี้นิยายมากกว่าเยอะ” ผมกระหยิ่ม
“ยังไงวะ?” ไอ้ลมสนใจจริงจัง เข้ากอดบ่าผมเดินเคียงข้างใกล้ชิด
“พี่แมวเข้าไปพูดกับเมย์ เชิงว่าทำไมถึงมานั่งนี่ ไม่ไปอ่านหนังสือกับเพื่อน เดี๋ยวก็สอบตกหรอก อะไรทำนองนั้น”
“แล้ว?”
“แล้วเมย์คงโกรธรึยังไงไม่รู้ หันมาอีกทีคือกระเป๋าเมย์หล่นตุ้บทับตีนพี่แมว แกโดดเหยงๆ เป็นกระต่ายขาเดียว” ผมเล่ายาว
“อือหึ”

“ได้ยินเมย์ว่าไม่อยากจำแล้วทำไมต้องสนใจด้วย หรือจำกันไม่ได้ก็ไม่ต้องมาใส่ใจ ไรงี้ เสร็จก็วิ่งแจ้นออกไป”
“แล้วไงต่อ?” ไอ้ลมมองผม
“กิดากรก็เป็นพระเอก ตามเช็ดน้ำตาให้หญิงแล้วพากลับบ้าน ไม่ใช่ล่ะ ไอ้ต๋องวิ่งเอากระเป๋าไปให้ก็ไม่ทันเพราะกูส่งเมย์ขึ้นแท็กซี่เรียบร้อย”
“แค่นั้น?”
“มึงนี่ท่าจะสนใจเรื่องเมย์จริงนะลม” ผมแขวะ
“เปล่า กูสนใจพล็อตนิยาย เผื่อไปเขียนน่าจะขายดี เล่าต่ออยากฟัง”
“พอวันเสาร์ได้ฮาไม่ออก พูดแล้วยังตกใจไม่หาย”
“ทำไมวะ?”

            เล่าต่อว่าเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พี่แมวขู่บังคับพี่ภู่ให้ไปหาผมที่บ้าน เพราะอยู่ละแวกเดียวกัน
คนซวยคือพี่ยักษ์โชเฟอร์ต้องขับกระบะบุโรทั่งพาไปหา ยืนหน้าถมึงทึงอยู่หน้าบ้าน
ผู้ชายตัวใหญ่ๆ 3 คนกับรถเขรอะโคลมตมลุยป่าซาฟารีในเวลา 6 โมงเช้า
           พี่แมวจะเอาที่อยู่บ้านเมย์ให้ได้ ผมจนปัญญาเพราะมีแต่เบอร์มือถือ
ต้องโทรจิกหมอกให้ปลุกนิสาแต่ก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน นิสารู้แค่ว่าเพื่อนอยากมาดูบรรยากาศโรงเรียนเรา
เอ่ยเชิงระบุตัวผมให้ช่วยเป็นไกด์ นิสาจึงพามาเจอแค่นั้น
กว่าจะรู้เรื่องก็ขอให้นิสาโทรถามเพื่อนโรงเรียนเก่าเกือบ 10 คน

“ต้องโดนพี่แมวเขย่าๆ แบบนี้ลม---ย๊าก! บอกพี่มาไอ้เก็ท เอายัยหนูผีไปซ่อนไว้ไหน บอกมา!”
“555 โฮ๊ยยยย! ตายๆๆ” ไอ้ลมถูกผมจับต้นแขนสองข้างอย่างแรงหัวสั่นหัวคลอนได้หัวร่อเสียงดัง
“555 นั่นแหละ พี่แมวนะเว้ย แรงกว่านี้หลายเท่า กูปางตายกว่ามึงเยอะ” ผมเล่าจ้อยอารมณ์ดี
“พี่แมวจำได้แล้วซิ?” ลมถามต่อ
“น่าจะนะ ได้ที่อยู่กับกระเป๋าของเมย์ก็พากันชะแว๊บออกไป พอโทรตามเห็นบอกว่ากำลังขับรถหลงทางอยู่ จากนั้นก็...นั่น” ผมชี้ไปที่สนามฟุตบอล
“โอ้! โอละพ่อ” ไอ้ลมมองตามมือ
“หึหึ ฝีมือกิดากร เจ๋งป่ะ!” ผมชื่นมื่นเต็มที่ แบมือให้เพื่อนตบ
“เจ๋ง! 555” ลมซัดฝ่ามือดังเพี๊ยะแรง เราสดใสจนนักเรียนแถวนั้นหันมอง

             ลู่วิ่งรอบสนามฟุตบอล พี่ภู่ พี่ยักษ์วิ่งคู่ไหล่เคียงไหล่ ถัดไปคือพี่โป๊งเหน่ง
และรั้งท้าย...พี่แมวกำลังวิ่งวอร์มกับนักกีฬาคนอื่น อาจารย์โค้ชไม่ให้ซ้อมจริง แค่วอร์มร่างกายอุ่นเครื่องไว้
เมย์นั่งบนแสตนด์หลังโกลติดอาคารเรียนด้านโน้น ชุดธรรมดาไม่ได้สวมชุดนักเรียน
...........
..............

             เราหัวเราะเล่นกันเรื่อยเปื่อย สอบเสร็จสบายใจแต่ไม่สบายใจสำหรับผม
ทางออกประตู 2 ร่างเล็กสองคนกำลังจะเดินออกไป ต้นจั๋งสวมแว่นสายตาลากกระเป๋ามีล้อสำหรับเดินทาง
อีกคนข้างกันกำลังโทรศัพท์...บี
“บี...” ผมผละจากเพื่อนจะก้าวไปหา
          จังหวะเด็กน้อยหันมาพอดี ตาสบตาแค่แวบเดียวก่อนต้นจั๋งจะเรียกขึ้นแท็กซี่

          หน้าอกปวดหนึบเจ็บร้าวจนเกินเยียวยา ผมล้าและไร้เรี่ยวแรง ทุกอย่างรายรอบกลายเป็นไร้ชีวิต
ไม่เหลือความสุขสดชื่นใดๆ อีกต่อไป
           ลมตามมาบีบไหล่ แขนพาดบ่าจะเข้าโรงยิม ยามนี้ไม่มีพลังงานเหลือจะขัดขืนได้อีก
ความสุขระเหิดหายไปไหนหมดไม่รู้

“กูนะลม...” ผมท้อแท้ทางตัน ภาพตัวเล็กหันหลังจากไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าโจมตีความรู้สึกจนอ่อนไหว
“ว่า? รอฟังอยู่” ลมบีบบ่าแรงเข้า
“ไม่รู้จะบอกอะไรดีวะ มันตื้อไปหมด”
“อืม...”
“มึงเคยคิดจะรักชอบใครจริงๆ บ้างมั้ยวะ?” ผมถามเรื่อยๆ
           ปากคนเป็นมากกว่าคำพิพากษา ยิ่งข่าวลือหนาหูว่ารักชอบ ดีด้วยกับคนโน้นคนนี้
เพื่อนหล่อเทพจะไม่หวั่นไหวบ้างเชียวหรือ

“ก็เคย...”
“กูนะลม ทั้งที่พยายามมากแค่ไหน แต่เค้าเหมือนจะห่างออกไปทุกที จนใจแป้วหมดแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงดี” ผม
“จะบอกว่ามึงชอบคนนึง แล้วคนนั้นเมินมึง ทำให้มึงป๊อดว่างั้น”
“เฮ้ย!” ผมอึ้งไม่นึกว่าเพื่อนจะจี้ใจดำตรงเผง
“ว่าไงล่ะ เอาจริงๆ”
“คงงั้น” ผมอับจน
“บีใช่มั้ย?”
“...” ผมตะลึงแต่ความสับสนข้างในท่วมท้นเกินรับไหว
             แล้วไอ้ลมกลับเพิ่มความรุนแรงมากขึ้นอีกหลายเท่า

“สมมุตินะเก็ท...ถ้ามึงอยู่บนเรือ กูกับบีลอยคออยู่ในน้ำ แล้วมึงมีแรงเหลือช่วยได้คนเดียว เรือก็รับเพิ่มได้อีกแค่คนเดียวด้วย แบบคนเดียวจริงๆ ...มึงจะช่วยใคร”
“ไหงถามงี้?” ผมอึ้ง เราหยุดเท้าใกล้ทางเข้าโรงยิมพอดี
“กู-กับ-บี มึงเลือกใคร?” ลมยืนนิ่งนิ้วเกี่ยวขอบกระเป๋ากางเกง ใบหน้าเชิดหรี่ตามองต้องการคำตอบ
“เหว่ย! ถามบ้าๆ” ผมพยายามเลี่ยงจะเดินต่อ แต่ลมเข้าขวาง ดันจนชิดผนังข้างประตูตรงมุมอาคาร
“ใครกันแน่เก็ท บีหรือกู?”
“เรือ ในน้ำใช่มั้ย...ถ้างั้นกูคงเลือกมึงก่อน” ผมหลบตาทำทีครุ่นคิด
          ดึงเพื่อนขึ้นเป็นคนแรกเพราะมันว่ายน้ำไม่เป็น จากนั้นค่อยโดดลงไปช่วยบี
ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็แค่ตายด้วยกัน

“เก็ท...” ลมเชยคางให้สบตา
“ไมวะ กูตอบผิด?” ผม
            เพื่อนเทพอมยิ้มมุมปากเล็กน้อย ดวงตาปิดลงให้เหลือขนตาหลุบต่ำเป็นแพ
“ไม่ผิด กูก็ชอบอยู่นะ...แต่หน้ามึงเหมือนจะร้องไห้มากเลยว่ะ”
...........

           ผมเหลือทน...
“คิดดู เค้าห่างกูแค่นี้ทำเอาแทบบ้า เห็นหน้าคนเดียววนไปวนมาในหัวสมองจนกูคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้วรึเปล่า!”
“...” เพื่อนนิ่งขรึมแต่ผมหลุดโหมด ไม่สนอะไรอีกต่อไป
“คิดว่าแค่... แค่จะอะไรก็ได้ แค่คิดถึง แค่อยากไปหา แค่ไม่อยากอยู่ห่างจนแทบทนไม่ไหวอย่างนี้” ทรมานจนเกินเอ่ย
“เพราะ?”
“ไม่รู้โว๊ย! เพราะตัวกูเองล่ะมั้ง จนงงแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกันแน่”
“...”
“...นี่กูเป็นบ้าอะไรลม ช่วยบอกที” ผมโผจับต้นแขนเพื่อน
“เก็ท! ใจเย็นๆ” ลมเข้าตบหลังบีบบ่าเตือนสติ
         เราอยู่พื้นที่เปิดโล่งร่วมกับนักเรียนสถาบันเดียวกันมากมาย

“...เค้าไม่อยากคุยกะกู ไม่มองหน้ากูด้วยซ้ำ เพราะอะไร ทำไม” ผมวกวนเป็นหมาไล่งับหางตัวเองไม่ได้สติ
         คำถามวนเวียนไม่ได้คำตอบ
         ความเจ็บช้ำปวดร้าวจนไม่อยากจะรับ
         ขณะความคิดถึงโหยหาอาวรณ์ให้เป็นบ้า
...เพราะใคร
...เพราะคนเพียงคนเดียว
...เด็กผู้ชายคนนั้น

...........
.............

“มีคนเป็นร้อยเป็นพัน แต่ทำไมกูถึงเลือกที่จะอยู่กับมึง รู้มั้ยเก็ท?” ลมถามปัญหาข้อใหม่
“...” ผมนิ่งด้วยถูกเบี่ยงเบนให้คิด
“เพราะเวลาแบบนี้ มึงเป็นบ้าแบบนี้ กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหนน่ะซิ”
“ลม...แม่ม!” ผมกลั้นความร้อนจากเบ้าตา

            และเพื่อนคนนี้เองที่...
“กูรักมึง เก็ท”
“...” ผมผงะ
“ไม่ใช่รักแบบเพื่อน แต่รักแบบผู้ชายรักกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง...กูรักมึง”
“ลม...”
          คล้ายบูมเมอร์แรงขว้างพ้นปลายมือไม่มีทางเก็บกลับ
วินาทีย้อนศรวนมาตีหน้าอกดังอั่ก ใจเจ็บแปลบจนแทบจะร้องไห้
ทุกสรรพเสียงเซ็งแซ่คล้ายเงียบกริบราวปิดสวิทซ์
ทุกภาพการเคลื่อนไหวขณะเลิกเรียนคล้ายกดหยุด
         ไม่รับรู้กระทั่งเสียงลูกหนังกระทบฝาผนัง
         ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้ามุมอาคารย่ำเดินเข้าใกล้
ด้วยความลับเก็บกักลึกข้างในพวยพุ่งล้นเอ่อจนยากเกินจะปิดกั้น
 
“มึงเป็นผู้ชายคนแรกที่กูรัก เป็นรักแรก กูก็รักมึง...ลม”


**************************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 17-08-2012 07:28:58

เฮ้ย ยังไงกันละ

หมายความว่าไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ลมกะเก็ท  :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 17-08-2012 08:25:50

เอาเข้าไป เพื่อนรัก - รักเพื่อน  o22

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 17-08-2012 08:28:31

สมแล้วกับชื่อตอน
มัน.... จริงๆ  :serius2:
อ่านไปอ่านมา...มึน
 :z3:

กำลังพยายามจะเข้าใจว่าอะไรยังไง
ไม่ใช่รักแบบเพื่อน แต่รักแบบผู้ชายรักกับผู้ชายด้วยกัน  :angry2:
เพราะมันได้แค่นั้นรึ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ... ต้องมีคำอธิบายซิน่า
 :m16:
ถ้านึกถึงตัวเอง เราก้อสามารถรักคนเพศเดียวกันได้ แต่มิใช่แบบเพื่อน
หรือมันมีแต่ในความคิดฟระ???

แต่ไม่ใช่รักแรกของลมแน่... แต่ใช่สำหรับเก็ท

เรื่องราวเหมือนที่พี่ๆ รักกันวุ่นวาย ตอนนั้นตกใจไปหนแล้วที่พี่โจ๊กก้อแอบรักกาย  :m31:
แถมคิดเสมอว่าลมจะไม่เคยรักใครนอกจากพี่เหยี่ยว แต่ตอนนี้ ความมั่นใจหมดไปอย่างสิ้นเชิง
 :z3:
รอรับรู้มุมมองจริงๆ ของทั้งสองคนว่าคืออะไร... โดยเฉพาะของลม

ตอนหน้า 27 แล้วพี่เหยี่ยวมามั๊ยคะ ช่วยมาลดความหน่วงนิสค่า
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 17-08-2012 08:29:17

 :a5: :a5: :a5: โอ้มายก็อตตตตตต มึนงง หงายเงิบ  :really2: :o  o2 ประหนึ่งวิญญาณออกจากร่าง
สาบานได้ว่าตอนอ่านเรื่องลมเหนือ ไม่เคยจิ้นลมกับเก็ทเลยสักนิ๊ดดดดดด  :try2:
ความลับความหลังอะไรยังไงอย่างไร กรี๊ดดดดดด
+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 17-08-2012 08:31:45

กินกันแล้วม้างงงงงงง

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 17-08-2012 09:06:55

จะรักแบบไหนไงก็ได้ยกเว้นแบบคนรักน้า :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-08-2012 09:55:01

ไม่แปลกใจที่ลมเป็นรักแรกของเก็ท
แต่รักแรกของลมเหนือน่าจะเป็นอีพี่เหยี่ยว
การที่ลมเอ่ยปากกับเก็ทแบบนี้เพื่อกระตุ้น
ให้ใครบางคนที่แอบฟังเผยตัวรึเปล่าหว่า
แต่มันจะดีได้ยังไงกัน  ถ้าเจ้าของเสียงฝีเท้า
ที่เดินใกล้เข้ามาคือ บี จะไม่ยิ่งถอยห่างเหรอ  :z3:

สรุปค้างคาจนแทบรอไม่ไหวแล้ว

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 17-08-2012 10:15:01

กรี๊ดดดดดดด มาอีกรอบ
เพราะยังวุ่นวายใจ ใคร่รู้เรื่องชาวบ้านอยู่เป็นอย่างมาก   :angry2:

หรือเป็นเพราะลมเหนือนั้นเทพเรียกพ่อ ไม่ธรรมดา
จี้ใจดำเพื่อช่วยเพื่อน (ไม่ช่วยคนอ่าน  :sad11:)
เพื่อบีบคั้น ทารุณจิตใจให้เก็ทยอมรับ เผยความใน และหลุดความจริงออกมา
สารพัดจะเดา หุหุ
 :a5:

แต่ไอ้ฝีเท้านั่น ใผ?

เกรงใจไม่อยากเร่งให้มาต่อ แต่ครั้งนี้ไม่ไหว ได้โปรด ให้ว่องค่า  :call:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 17-08-2012 10:46:13

เอ่อ....เดาอะไรก็ไม่ค่อยจะถูกทางเท่าไหร่
งั้นเราไม่เดา แต่จะรออ่านแทนเนอะ ฮ่าๆ
บีจ๋าจะไปหาพี่เอแล้ว
ลมจ๋าก็อะไรไม่รู้ (พี่เหยี่ยวมาเอาไปเก็บที)
ส่วน เก็ทจ๋าคนนี้ก็ช่วยเขาไปทั่ว ช่วยเรื่องตัวเองก่อนดีกว่าไหมจ้ะสุดหล่ออออ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 17-08-2012 10:50:53

 :L2: :pig4:
เรื่องของเดวิลบียังไม่เคลียร์
 เพิ่มเรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ เข้ามาอีกเรื่อง เฮ้อออ!!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-08-2012 11:36:50

ยิ่งกว่าโคนัน ค่อย ๆ คลายไปทีละปม ทีละข้อสงสัย
ช่วยให้คนอื่นสมหวังลงเอยกันแล้ว ตัวเองก็ต้องรอดด้วยเน้อเก็ท
ลมจ๋าลม เป็นรักแรกใครต่อใครมากี่คนแล้วนี่ เยอะจัด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-08-2012 11:40:48

 o22 o22รักกันแบบไหนอะมึนๆแล้วอะ o22 o22

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 17-08-2012 11:48:35

ทำเอาอึ้ง ที่รู้ว่าลม และเก็ท เป็นรักแรกของกัน
แล้วยังงัยต่อค่ะ ค้างคาใจมาก
แอบหน่วงแทนเก็ท ที่บีน้อยจะไปใต้คงไม่ได้เจอ
กันหลายวัน แทบขาดใจเลยมั้งเก็ท

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 17-08-2012 12:00:51

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :sad4:
เพื่อนกรูรักเมิงว่ะกันเลยทีเดียวเชียว
แต่ถึงน้องลมจะบอกว่ารักน้องเก็ทแบบอื่น
แต่คนอ่านก็ยังคิดและปักใจอยู่ดี
ว่าที่น้องลมพูดออกไปไม่ใช่เรื่องจริง
อาจจะเป็นวิธีหนึ่งที่จะช่วยเก็ทก็ได้
แต่ไม่น่าจะใช่อย่างที่น้องพูด
เพราะจากที่อ่านลมเหนือมา
จะว่าฝังใจก็ได้ว่าน้องลมมีรักแค่ครั้งเดียวคือพี่เหยี่ยว
 :monkeysad:
ครั้งนี้อาจจะเป็นการพูดแบบจิตวิทยาอย่างหนึ่งก็ได้
(อินี่ยิ่งพิมพ์ยิ่งงง :z3:)

เอาเป็นว่าตอนนี้น้องเก็ททำเอาพี่น้ำตาคลอตามแล้ว
บีน้อยช่วยกลับมาทีเถอะลูกเอ๊ย
สงสารไนซ์กายจูเนียร์บ้างอะไรบ้าง
ไม่ได้ทำความผิดอะไรเล้ยแต่งานเข้าเอาเต็มๆ
เนื้อก็ไม่ได้กิน หนังก็ไม่ได้เอามาทำกระเป๋า
แต่ต้องเอากระดูกช้างทั้งตัวมาแขวนจนคอหักแบบนี้
 :o12:  :sad2:
คนอ่านละอยากร้องไห้แทน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 17-08-2012 12:26:39

กรี๊ดดด ม่ายยย  :z3: เพื่อนเทพผู้หยั่งรู้ของเก็ท ต้องมีอะไรมากกว่านั้น
ในเมื่อรักแรก และยังคงเป็นรักที่ติดตรึงอยู่ในใจ เป็นแรงใจคนเดียวของลม คือนักกีฬาเบอร์ 7 คนนั้น
เพราะฉะนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ต้องมีอะไรมากกว่าฉากสารภาพรักของเพื่อนรัก รักเพื่อน แน่นอน

ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งรักลมเหนือกับเก็ท
ลมเหนือ เหมือนสายลมเย็น ๆ ที่ปัดเป่ามาในเวลาเก็ทร้อน
แต่ก็เหมือนลมร้อน ๆ ที่พัดมาให้เก็ทสะดุ้งในเวลาเผลอไผล
เก็ทเองก็เป็นที่เดียวที่ลมวางใจให้ตัวเองได้นั่งพักได้

ปริศนาเปิดเผยออกมาแล้ว  เพราะลมเหนือมีตา 555++
เพราะลมสังเกต และถาม  เพราะไนซ์บอยทำหน้าที่ได้ดี ดีจนเกินไปน่ะสิ
งานเลยเข้าตัวเองแท้ ๆ ทั้งขนมของดาว ทั้งสาวเมย์  ... โดยไม่ปริปากบอกบีน้อย
ไม่แปลกในภาวะที่ทุกอย่างยังไม่ลงตัว แม้แต่เก็ท ก็ยังสับสน และบีน้อยจะเข้าใจได้ง่าย ๆ ได้ยังไง

เราว่าตอนนี้ ลม กำลังจะทำให้เก็ทชัดเจน และกล้า

ตายละหวา  อยากอ่านต่อ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 17-08-2012 13:04:20

อ๊ากกกกกกกกกกกก......

ลมรักเก็ต? เก็ตรักลม?


5555+

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 17-08-2012 13:23:57

เรื่องมัน  o22 ....  :เฮ้อ:
เรื่องจริงเหรอลม จริงๆเหรออออ
ส่วนที่เก็ทบอก ก็...รักแรกก็ไม่เห็นเป็นไร ณตอนนี้เก็ทก็มีคนของตัวเอง
และลมก็จะต้องโดนนกโฉบไปอยู่แล้วนี่นา แต่ยังงงว่าลมคิดอะไรอยู่กันแน่อ่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 17-08-2012 16:18:18

โอ้ว ช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 17-08-2012 16:31:01

รักแรกลมคือพี่เหยี่ยวหนิ รอเฉลยและกัน เดาทีไรไม่ถูกทุกที

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 17-08-2012 16:32:54

หนักหน่วงกว่าเดิม :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 17-08-2012 19:45:39

ไม่อยากจะคิดมึนเกิน :a5:


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 17-08-2012 20:20:11

เก็ทงานเข้า!.. 

นึกว่ารักแรกของของลมเป็นอิเพ่เหยี่ยวซะอีก  มันยังไงยังไง๊....!?


อ่านแล้วก็แอบอึ้ง..รอเฉลยเลยแล้วกัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-08-2012 21:29:59

งง งวยยยย  :really2:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 26 เรื่องมัน... (17-8-2012) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 17-08-2012 23:47:45

อ้าวยังไง ไม่ใช่เพื่อนรัก-รักเพื่อน....
โอ้ยยย อิเจ้ งง
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-08-2012 07:56:03

---ruby ไทม์มิ่งในเรื่องลมเหนือคือ ม.1 ลมเจอเหยี่ยว เก็บภาพความทรงจำแล้ว ม.2 ย้ายโรงเรียนมาเจอเก็ท
             เรื่องรักแรกของกันและกันเลยใช่ หรือไม่ใช่ดี อุอุ
             ต้องอ่านตอนนี้น่าจะได้คำตอบ ขอบคุณที่สงสัยให้รู้^^
****************************
My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
ตอน 27 ผมและลม
get’s

 
          ‘กูรักมึง’ ดังก้องในหัว หลุดปากความลับข้างในก้นบึ้งด้วยความสับสนล้วนๆ
นาทีนี้ช่างเก้อกระดากจนไม่อาจสบตาเพื่อนตรงๆ ได้
“ลม...กู...” ผมอ้ำอึ้งทนความเงียบไม่ได้
“เดี๋ยว!” ลมยันหน้าอกให้นิ่ง ชะโงกดูผนังอาคารเข้ามุมกับผม
          คล้ายเมื่อครู่จะมีเสียงกระทบดังตึบไม่ชัด คิดว่าหูแว่วหรือไม่คงมีคนเดินผ่าน
“มีอะไร ใคร?” ผมชะโงกไปดูบ้าง
“ไม่มีอะไร หมา...ไอ้จ้อนกับลูก”
“อ้อ” เห็นสุนัขสามสีประจำโรงเรียน 2 ตัวพ่อลูกอยู่ในสวนหย่อม
“ไปเดินเล่นกัน เก็ท” เพื่อนเดินนำข้ามถนนภายใน ก้าวช้าตัดไปสนามหญ้าข้างรั้วกำแพงด้านโน้น
          สถานที่คุยลับของเราต้องเป็นที่เปิดโล่งมองเห็นคนที่เข้ามาใกล้จากที่ไกลๆ ในทันที
ลมมันโรคจิต น้อยครั้งมากที่จะคุยในห้องปิด

“ไม่เคยรู้เลย” ผมพึมพำ
“ที่กูรักมึง?” เพื่อนเกี่ยวหูกางเกงชิลคงเดิม ไม่เดือดร้อนซักหน่อยวะ
“เออ!”
“หึหึ ก็อย่างมึงนี่นะ คงรู้หรอก” ไอ้ลมกวนและเกรียน ไม่รู้ชมหรือด่ากันแน่
‘ฟู่…!’ ผมเป่าปากแล้วจากนั้นความลับในอดีตค่อยฉายภาพให้เห็นช้าๆ ราวเกิดขึ้นวันวาน

“กูใจเต้นกับมึงไม่ใช่วันแรกที่เห็นแต่เป็นอาทิตย์ 2 อาทิตย์ต่อมา วันที่มึงโดดชู๊ตลูกบาส ภาพข้างหลัง ช่าง...” ลมยั้งแค่นั้น แววตามองไกลไม่ได้มองผม
“อืม...” พยักหน้ารับรู้
            ไม่ใช่วันที่พบกันขณะจักรยานชนประตูรถยนต์บ้านผม...เช้าที่ได้เห็นและผมเองที่ตกหลุมแวบแรก
อีกครั้งคือในห้องเรียนและตอนเย็นได้ตามไปส่งถึงบ้าน

“จำได้ว่าใจเต้นแรงมาก แต่แค่ 5 วินาที” ลมเริ่มเล่าต่อ
“ไรวะ 5 วินาที?” ชักเอะใจ เล่นบาสอะไรแค่ 5 วินาที
“พอหันมาก็หาย เห็นเป็นหน้าว่าใครใจก็ไม่เต้น จากนั้นกูก็เป็นเพื่อนมึง...จบ”
“ห๊ะ! อย่าบอกนะว่ามึงตกหลุมรักกูแค่ 5 วินาทีแล้วหายวับไปเลย" ผมเหวอ

           อุเหม่ ไวยิ่งกว่าพายุหมุน น่าเชื่อตายล่ะเพื่อน

“เออดิ ดีมั้ยล่ะ 555” เพื่อนหัวร่อให้คิดในใจว่าล้อเล่นชัวร์
“โอยลม มึงล้อกูเล่น” ผมเกือบเสียสติ ที่แท้ก็เป็นมุกขำขัน
“ไม่เก็ท กูรักมึงจริงๆ แวบนั้นคิดว่ามึงคือคนที่กูรัก”
“อ๋อยยยยย...” ผมเข่าอ่อนทิ้งตัวนั่งยอง สติจะหลุดอีกครั้ง

“...แค่ไม่ใช่คนที่คิดว่าใช่” เสียงลมเบากับตัวเอง ผมอยู่ต่ำได้ยินไม่ชัด
“ไรนะ ไม่ใช่อะไร?”
“เปล่า...” อมยิ้มบางเบาไม่ว่าอะไรต่อ ถึงได้ฤกษ์ยัดกายลุกเดินตามเพื่อน ฟังเนื้อความถนัดมา

           (ผมจำรอยยิ้มโมนาลิซ่าที่แสนนุ่มนวลนั้นได้
เกือบ 2-3 ปีต่อมาถึงปะติดปะต่อจิ๊กซอร์เป็นภาพสมบูรณ์...
ภาพติดตาตรึงใจจากคนของมันเอง เป็นผมซ้อนทับรอยแค่แวบเดียว)

“อีกครั้งคือปิดเทอมเมื่อกี้ 2-3 วันก่อนวันเกิดมึง”
“17?” ผมระบุวันเกิดผม 17 เมษายนหลังสงกรานต์
          แสดงว่า 5 วินาทีของเพื่อนไม่ใช่เรื่องโกหก ถ้าอย่างนั้นพรหมลิขิตคงเล่นตลกของจริง
เจ็บช้ำจนอดครวญครางในอกอย่างช่วยไม่ได้

“เป็น 2-3 วันที่กูนอนไม่หลับ กลางวันก็หงุดหงิดไม่รู้สาเหตุ หน้ามึงวนเวียนลอยไปลอยมาเหมือนผี ขนาดไข่เจียวยังเป็นหน้ามึงจนไม่กล้าตักกิน หึหึ”
“...” ผมอึ้ง ไพล่คิดถึงอาการเดียวกัน ในขณะเวลาเดียวกัน
“คิดถึง...เก็ท คิดถึงมาก คิดถึงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่เข้าใจเหมือนกัน” สายลมอ่อนเบาและอ่อนโยนจนจับอาการได้
“หึหึ” อดหัวเราะเบาๆ แก้เก้อ ช่างน่าตายเหลือเกิน
“อยากโทรหา จับแล้ววาง จับแล้วก็วางอีกอยู่อย่างนั้นเป็นร้อยๆ รอบ”
“แต่ไม่โทร” ผม
“ก็อยู่ส่วนไหนของโลก ออสเตรเลียหรือที่ไหน จะให้โทรทำแป๊ะ แล้วช่วงนั้นก็สงกรานต์ โทรศัพท์ทางไกลที่ไหนก็ปิดหมด”
“อา...” ผมทอดสายตาของต้นก้ามปูอยู่ลิบๆ ติดรั้ว

          ลมไม่มีอีเมล์ ไม่มีเฟซ ใช้คุยโทรศัพท์กับส่งข้อความเป็นอาชีพ
ใจรอนๆ ในโชคชะตา หากยังไม่หมดแค่นั้น...

“พอ 17 วันเกิดมึง กูก็เอาวะ ไม่ได้เห็นหน้าขอเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี จับจักรยานจะออกไม่ออกเป็นพันๆ รอบ สุดท้าย 10 โมงเช้า ตัดสินใจออกบ้านผ่านร้านหน้าปากซอย ผมยาวไม่หล่อ กูเลยแวะร้านตัดผม”
“เชรี่ย!” ผมสบถประโยคหักมุม คอตกไก่หลับง่อก
          ตัดผมเพราะไม่หล่อคิดได้ยังไง ไม่ได้จะไปหาหญิงซักนิด นี่ผู้ชายชัดๆ
“แล้วจะโกรธมั้ยเก็ท...กูเสือกหลับ หลับคาเก้าอี้ช่างนั่นแหละ ยาวจนบ่าย 4 หน่อยๆ แม่ผ่านมาเรียกตื่นถึงเห็นคนอื่นนั่งตัดตรงเก้าอี้ที่รอ มองให้พรึ่บแต่แม่ม! ไม่มีใครปลุกกูเลยซักคน”
“โอย...ลม” ผมสองมือกุมใบหน้า อุปสรรคเยอะแยะรายทาง
“มึนๆ ตามแม่กลับบ้านกินข้าว แล้วจากนั้นวันรุ่งขึ้นก็ไปฝึกสมาธิอยู่วัดจนเปิดเทอม” เพื่อนเล่าจบเรื่อยๆ ง่ายๆ ทว่าแทงร่างผมเลือดท่วม
           ตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง...
“ลม...กูก็คิดถึงมึงมากๆ อย่างไม่มีเหตุผลช่วงนั้นเหมือนกัน จนต้องขอกลับมาก่อนวันนึง ถึงบ้านตี 2 พอเช้า 17 ลุกได้ก็จับจักรยานปั่นไปหามึงที่บ้าน ถึงนั่นราว 10 โมงหน่อยๆ ได้” เล่ายาวไม่อยากเชื่อตัวเอง
“เฮ้ย! กูก็ออกตอนนั้น แล้วทำไม...เออวะ น่าจะอยู่ในร้านตัดผม” ไอ้ลมนึกขึ้นได้
“คงงั้นมั้ง...” ผมเห็นด้วยกับความน่าจะเป็น เพื่อนอาจนั่งรอช่างขณะผมปั่นผ่านหน้ากระจกไป

            เรื่องบังเอิญมีในนิยาย ทั้งบ้านออกไปทำธุระกันหมด
จำได้ว่าแม่ของเพื่อนพาน้องผู้หญิงที่มาพักอาศัยไปฝึกอบรมงานฝีมือด้วยเป็นเจ้าหน้าที่สถาบัน
ฝึกอบรมพัฒนาฝีมือแรงงานเขตนั้น ลมไม่อยู่ตัวบ้านจึงปิดล็อค

          เล่าต่อว่าเลี้ยวเข้าร้านเซเว่นหน้าปากซอย นั่งกินนั่งเล่นหน้าฟุตบาทมองทางเห็นรั้วบ้านคล้องกุญแจ
วนเข้าออกร้านสะดวกซื้อสลับกับสวนหย่อมข้างบ้าน
“กูเล่นซื้อของจนพนักงานจำหน้าได้ ข้ามไปรอสวนข้างบ้าน รอจนบ่าย 4 ถึงกลับ” ผมเห็นภาพตัวเองเสียใจ เสียความรู้สึก
          อะไรต่อมิอะไรไม่เป็นอย่างที่คิดฝัน ปวดหน้าอกจนหน่วงเจ็บ
จูงจักรยานกลับอย่างไร้ชีวิตไร้เรี่ยวแรงเหลือ
คล้ายฉากในหนังรักเศร้าไม่สมหวัง
พระเอกเดินผ่านช้าๆ ขณะอีกคนที่ตามหาอยู่ห่างแค่กระจกกั้น

“กูคงหลับอยู่ หรือตื่นแล้วแต่กำลังล้างหน้าอยู่หลังร้าน” ลมเดารูปการณ์
“หึหึ” ผมอดสะท้อนหัวอกพระเอกอกหักไม่ได้
“ร้านตัดผมห่างจากเซเว่นนั่นแค่ 2 คูหา มึงกับกู...” ลมไม่ได้พูดต่อ ขณะผมเงียบพลางถอนใจยาว

           เรื่องราวในอดีตคล้ายนิยายจนไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง ได้แต่ปลงตัวเองปนเสียดายติดหมัด
ลมทรุดนั่งบนสแตนด์ข้างผม เราหันมองทิศทางเดียวกัน
          น้ำตาเอ่อคลอหน่วยตาจนร้อน ปริ่มจะหยดแต่ไม่หยดด้วยน้อยใจ คั่งแค้นในโชคชะตา
ฟ้าไม่ได้ส่งเราเป็นคู่กัน จะเหมือนกับบีหรือเปล่า ผมอดครุ่นคิดถึงอีกคน
.............

“เป็นครั้งแรกที่กูลังเล ไม่เป็นตัวของตัวเอง จะไปไม่ไป จะโทรไม่โทร...ไม่น่าเชื่อ” ลมยังออกปากต่อพร้อมปาดหางตาเบาแต่แรงเร็ว เหลือบเห็นเม็ดน้ำติดปลายมือเพื่อน
“เหมือนกัน เป็นครั้งแรกที่กูเด็ดขาด ตื่นปั๊บวิ่งล่กๆ จับจักรยานไปหามึง ไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นไปแล้ว” ผมอดไม่ได้ด้วยคน
           ตามปกติจะคิดมากกว่านั้น ไม่บ่อยนักที่จะทำก่อนคิด

           เพิ่งฉุกใจ กับร่างเล็กนามทิวากรผู้เดียวเท่านั้นที่บันดาลให้กิดากร ไม่คิดก่อนทำ ไม่รอลงมือ
...รั้งร่างกายเข้ากอด
...สรรหาของที่ชอบ
...อยากอยู่ใกล้จนแทบบ้า
           อา...ผมเปลี่ยนวิถีวงโคจรไปหมุนรอบเพียงทิวากรผู้นั้นตั้งแต่เมื่อไร
...........

“กูก็ยังหงุดหงิดอยู่นะ พอคุยกับแม่เย็นนั้น รุ่งเช้าก็ตัดใจไปวัดแต่เช้าตรู่ ยาวเลยทีนี้” ลมดึงสติผมกลับปัจจุบันขณะ
“กูก็เฟล หงุดหงิดพอกันแหละ ต้องชู๊ตบาส กระโดดเชือกจนเหนื่อย เช้าก็ไปหาพ่อพัทยา ถ่ายแบบแมกาซีนจักรยานอะไรนั่น จากนั้นก็ตระเวณไปทั่ว บาหลี ฮ่องกงจนเปิดเทอม”
“หึหึ จักรยาน...ถ้าเรียกแท็กซี่หรือให้คนขับมาส่ง เรื่องคงเป็นอีกอย่างนะ ว่ามั้ย” เพื่อนวกมาที่จุดเชื่อมโยงลึกๆ ของเรา
“นั่นซิ...” ผมครางกดหนังตาลง ปิดกั้นสายน้ำไม่ให้ไหล

           แล้วเป็นไอ้ลมที่คิดดีสุดโต่งสไตล์สุขนิยมคนเดิม
“ถึงจะไม่...แต่เราใจตรงกัน give me five หน่อย แด่สนูปี้ เย้!” เพื่อนเปลี่ยนสดชื่น ชูมือขึ้นให้ผมตบเทค
“สนูปี้เกี่ยวอะไรวะ แต่เอาก็เอา Yeh!” ผมคึกคักตามฟาดมือดังเพี๊ยะ
“555” เราหัวเราะปลายเสียงสั่นครือเล็กน้อย
             ปล่อยสายน้ำตาเอ่อคลอจนมองเพื่อนไม่ชัด ทว่ามืออุ่นของมันอยู่ในมือผม
ได้แต่กุมให้แน่นกระชับย้ำจะไม่ทิ้งกัน

             บางทีฟ้าเบื้องบนอาจลิขิตบันดาลให้เป็นเช่นนี้ เส้นทางเดียวกันแต่มีช่องว่างขีดกั้น
ไม่ใช่คนที่ใช่ตลอดมาและอาจจะดำเนินต่อไปในอนาคต ก็ยังดีที่ได้เห็นหน้า ได้พูดคุย ได้รู้จัก
ได้กอดคอหัวเราะร่วมกัน ดึงสำนึกดีเข้าข่ม
           ผู้คนเป็นร้อยพันหมื่นแสนล้าน ลมและผมกลับกลายมาเป็นเพื่อนสนิท ใครจะคาดคิด

“ถ้าคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้ว ถ้าแคล้วก็ไม่ใช่คู่” เพื่อนว่าชิล บีบมือผมตอบขณะอีกข้างยักไหล่ขึ้นเช็ดหน้าเปียก
“ยังอีก” ผมอารมณ์เปลี่ยน สูดจมูกครืดกั้นน้ำมูก พระเอกเสียน้ำตา แย่ว่ะ
“แม่เคยบอก คนจะคู่เป็นคู่แท้กันได้ ต้องเก็บดอกไม้ร่วมต้นแล้วก็ตักบาตรร่วมขัน” เพื่อนคล้ายกลับเป็นลมเหนือปากเป็นเอกเช่นเดิม
“ยังไง?” หันมาสนใจนิทานปรัมปรา
“ต้องครบสอง ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ ทำกิจกรรมร่วมกันค่อยครองคู่”
“หึหึ เก็บดอกไม้แล้วรอตักบาตร เข้าใจล่ะ ต้องกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียงด้วยมั้ย” ผมเล่นบ้าง
“บ้านมึงซิ”
“555” อดขำปนนิยมสุขทางความคิดของคุณแม่และคุณลูกบ้านนี้ไม่ได้

            เรารอดเพราะครอบครัว เพราะคนอยู่ข้างหลัง เพราะบ้าน
ลมมีแม่ ผมมีทั้งพ่อและแม่ พี่ชายแสนดีอีกคน
..............

“กูดีใจที่เป็นมึง เก็ท” ลมเอ่ยก่อน
“กูดีใจมากกว่าว่ะ” ผมเอ่ยตาม
“เพื่อนกูเปล่าวะ กูพูดก่อนหรอก”
“เหรอ ยังไงก็ต้องยอมให้ใช่มั้ย”
“แน่นอน ถึงมึงจะมีแฟนแล้วก็เถอะ กูต้องเป็นที่หนึ่งเหมือนเดิม”

“เฮ่ยยยย...” ผมคอตกอีกหน อนาจชีวิตจริงที่กำลังเผชิญ หันเช็ดหน้ากับต้นแขนเพื่อนจริงจัง
“ไอ้เวรเก็ท! เสื้อเปื้อนหมด”
“นี่กำลังจะตายแบบเกย์อกหักทั้งที่ไม่ได้ยังไม่ได้ริรักเลยหรือวะ...เศร้า” ผมฟ้อง
          ยังไงไอ้ลมต้องแทงทะลุทุกเรื่องอยู่แล้ว จะอะไรแค่ระบายกับเพื่อน
ส่วนหนึ่งด้วยรู้สึกใกล้ชิดกันมากกว่าเดิมเพราะเปิดใจไร้ความลับจากก้นบึ้ง
มิตรภาพของเราหนักแน่นดั่งหินผา ประโยคเท่ เก็ทคิดเองสดๆ

“เชรี่ย ไปห่างๆ เดี๋ยวเชื้อหมาบ้าติด ชิ้วๆ” ไอ้นี่
“จะไม่ตกใจหน่อยเหรอ นี่เก็ทเพื่อนมึงกำลังบอกว่า...กูรักคุดกับผู้ชายอยู่นะ” ผมงอนจะคำตอบกับแนวร่วม
“จริงๆ แล้วจะสารภาพ รับปากว่ามึงจะไม่โกรธกู ไม่ด่ากู ไม่---”
“เออๆๆๆ” ผมหน่าย ถ้ามาไม้นี้ถ้าไม่ให้ช่วยก็ต้องงอแงจะเอาอะไรซัก (อย่างให้ได้ด้วย)
           ยอมอย่างเดียวครับกิดากรแสนดี
...............
.................

            แล้วเพื่อนหักเหลี่ยมโหดคนนี้เองที่จัดการหักลำโค่นไม่รั้งรอ กระทืบยอดอกให้ร้าวรานอีกรอบ
“ที่ยุให้มึงเป็นเกย์นั่นน่ะ แผนกูเองแหล่ะ”

            ฟ้าฟาดกระหม่อมเปรี้ยงงงงงงงงงงง!!!

“เฮ้ย!” ผมเหวอ ลุกพรวด ลบประโยคมิตรภาพสวยงามทิ้งดังปัง
“ก็มึงอยากไม่สนใจกูทำไมเล่า!” ไอ้ลมลุกยืนบ้าง หันประจันหน้าท้าต่อย
“ไร? กูไม่สนใจมึงที่ไหน ในหัวกูมีแต่มึงทั้งนั้น ลม!”
“ไม่ใช่! มึงดู วันแรกเปิดเทอมมากูต้องนั่งกับใคร ต้องเดินคู่ใคร งานกลุ่มอีก มึงหายไปไหนเชรี่ยเก็ท!”
“จะหายไปไหน กูก็อยู่กะมึง!” ผมไม่ลดละ

             จากรักปานจะกลืนกินเมื่อครู่ ไม่ถึงห้านาทีเพื่อนกับเพื่อนจะต่อยปากแตกหักกันแล้วครับ
ไม่คิดว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นั้นจะทำให้มันแค้นฝังหุ่น แอบวางแผนเล่นงานผมได้ล้ำลึกแยบยลถึงขนาดนี้
           ไอ้เลวลมดุว่าหลายกระบวน กล่าวหาให้เวลามันน้อยไป ความสนใจที่เคยมีก็หาย
ผมเถียงเอาเป็นเอาตายพอกันว่าตัวมันเองที่เป็นฝ่ายหายหัว
แต่ฮุคหมัดตรงโป้งเดียวทำเก็ททรุด...
“มึงเปลี่ยนไปเก็ท”
“ตรงไหน...” ผมผงะแต่ยังไว้เชิง
“มึงทิ้งกู!”
“...เชรี่ย!” ผมหมด ลดลงนั่งสองมือลูบหน้าอ่อนใจทะเลาะกับเด็กไม่รู้จักโต วนเป็นงูกินหางกลับมาซ้ำเดิม
           อากาศถูกดูดเหลือน้อยทั้งที่เราอยู่ในที่โล่งกว้างไร้ผนังล้อมกรอบ
“อยากโซ่หลุดดีนัก กูเลยยุส่งแม่ม!”

            หมายความว่ายังไง 'โซ่หลุด' นี่มันเห็นผมเป็นหมาน้อยต้องใส่ปลอกคอ
ฝึกนั่ง นอนแกล้งตาย ขอมือได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ

“มึงร้ายมาก มึงเกลียดกู เกลียดกระทั่ง...” ผมพึมพำยั้งชื่ออีกคนไม่หลุดปาก
           จะขาดใจตายเพราะความรัก นั่นรักแบบคนรัก ส่วนนี่รักแบบเพื่อน
"เปล่า กูรักมึงเก็ท รักบีด้วย"
"โอ๋ยยย...ไม่พูดชื่อนี้ได้มั้ยวะ" ผมคราง แค่ชื่อยังจี๊ดอกกลัดหนอง

          เสียงเพื่อนยืนค้ำร่างผมอยู่ถอนหายใจยาว เข้าตบบ่าแล้วลูบปลอบไปมา
"ทำไม กูรักของกู นั่นเด็กกู ให้ชอบมันไม่ได้งั้นซิ มึงชอบได้คนเดียว"
"ลม..." ผมละอ่อนใจ เถียงดื้อตาใสเป็นกระต่ายขาเดียว
"เด็กเซเว่นนั่นเหมือนเด็กไอดอลของกูเปี๊ยบ เหมือนมากแต่ไม่เท่าหรอก เลยยกให้มึงดีกว่า"
"อ๊อก..." เก็ทคอพับตามความคิดไฮเปอร์ของนักดนตรีไม่ทัน
           ลมเพลมพัดไร้ทิศทาง วนเวียนรอบตัวจนหัวปั่นไปหมด

            เด็กไอดอลที่รักของเพื่อนคนที่ว่านี้ผมจำได้ดี ตี๋น้อยขายโจ๊กข้างตลาด ม.C
มหาวิทยาลัยของรัฐอันดับต้นๆ ของประเทศ เคยตื่นแต่เช้าตรู่ไปส่งเพื่อนแข่งเปียโนที่นั่น
ไอ้ลมบังคับทุกครั้งว่าต้องไปนั่งกินโจ๊กร้านนี้ อย่างอื่นไม่เอา
           เป็นเพิงเล็กตั้งโต๊ะข้างฟุตบาท ลูกค้าคืออาม่า อาอื้ม อาอี้พาลูกพาหลานมานั่งเบียด
ซดโจ๊กจิบชาร้อนคุยจีนโฉงเฉง ผมโดนบีบเบียดแต่ต้องนั่งกันเพื่อนไว้ รำคาญพลางไม่เข้าใจว่า
ไอ้เพื่อนเวรทำไมรีเควสที่นี่ ขณะลมเหนือจะนั่งหลังตรงนิ่งๆ รอยยิ้มติดมุมปาก
สายตามองคนขายคือผู้หญิงจีนวัยกลางคนที่เป็นแม่ พี่ชายตัวโตน่าจะชื่อฮงหรือฮ้ง
เพราะเด็กตี๋ตัวขาวจั๊วะหน้าตาดีน่ารักคนนั้นเรียกอ้อนบ่อยครั้ง

            สายตาของลมเหนือทำให้ผมอดมองน้องคนนั้นไม่ได้
เด็กผู้ชายลูกคนจีนธรรมดาๆ อายุน้อยกว่าเราหนึ่งปีที่สดใสมากคนหนึ่ง
โซ้ยตี๋...เด็กไอดอลในใจของลมเหนือ

'แม่เคยพามาที่นี่บ่อยตอนเราอยู่บ้านข้างในโน้น กูนั่งรอโจ๊กเย็นแล้วก็ดูน้องคนนั้น มันยิ้มหัวเราะอ้อนหม่าม้าจะเอาโน่นเอานี่ ทั้งที่บ้านน่าจะจนกว่า ลำบากกว่ากูหลายเท่าแต่ยังยิ้มได้...นั่นเห็นมั้ย น่ารักเปล่า' ผมจำไดอะล็อคนี้ขึ้นใจ
            เวลาลมไม่สบายใจเรื่องไหนก็ตามจะบอกเล่าว่าคิดถึง พลางดึงกำลังใจจากเด็กไอดอลคนนี้มาเสมอ
มองคนมีน้อยกว่า ทำให้เรารู้สึกว่ามีมากกว่า ความทุกข์ทั้งหลายคล้ายจะเบาบางลงและสู้ไหว

'ความลำบากหรืออะไรร้ายๆ ไม่ระคายจิตใจมันเลยว่ามั้ย ร่าเริงไม่คิดมากเหมือนเด็กน้อย สดใสมีกำลังใจเหลือเฟือเหมือนลูกหมาดี กูชอบ หึหึ'
-------------------

       ปล. ผมจำได้ในภายหลัง... เกือบ 5-6 ปีต่อมาขณะเรียนชั้นปี 3
พวกเราดอดไปเชียร์ฟุตบอลในงานกีฬาเกียร์สัมพันธ์
หมอกวิศวะ ม.C ได้ลงเล่นในแมทช์นั้น เพื่อนแข้งทองยังคงสถานะแมชชีนสังหารชั้นยอด
อาจจะยอดเยี่ยมมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
         หลังจบเกมถึงเห็นหมอกเลือดร้อนจะบีบคอฆ่าใครซักคน
 มีผู้ชายร่างเล็กเป็นคนห้าม ศีรษะมุดซุกกับอกพร้อมกอดดึงตัวหมอกไว้แน่น
ผม ลม บียืนอยู่บนแสตนด์เหนือทางเข้าตรงนั้นพอดีจึงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
         จำได้ว่าคนอื่นใกล้เคียงฮือฮาตระหนกตะลึงกับเหตุการณ์ไทยมุงคนมีเรื่องกัน
แม้เพียงแวบๆ ก็เถอะ แต่ลมเหนือกลับยืนเกี่ยวหูกางเกงชิลท่าประจำ
ตาปิดแล้วยิ้มกว้างหัวเราะหึหะไม่หยุดประมาณชอบใจมาก ก่อนตบบ่าผม
 'คนของมัน ไม่น่าเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อว่ะ'

            ปีต่อๆ มาถึงมีข่าวกอซซิปลงหนังสือซุบซิบ หมอกว่าที่ผู้บริหาร
บริษัทซอฟแวร์คอมพิวเตอร์ยักษ์ใหญ่เป็นเกย์
และเด็กในภาพมัวๆ ไม่ชัดคนนั้นคือเด็กตี๋ขายโจ๊ก คนเดียวกันกับที่ผมนึกออก
           เรื่องติดค้างในใจผมถึงได้ถูกลบทิ้งไป หมอกมีคนของมัน
แล้วดันเป็นคนที่ไอ้ลมแช่งให้หมอกหาเงินมาเลี้ยงต้อย...อดยิ้มขำไม่ได้ เรื่องบังเอิญมีนิยาย หึหึ)

..............
................
(ต่อ)

          ***ขอบคุณ cn9095 ...ที่สร้างแรงบันดาลใจให้มีโซ้ยตี๋ในเรื่องนี้***

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-08-2012 07:56:48

(ต่อ)
.............
.................

"ขอโทษ...เก็ท" ลมเอ่ยเบา
"เออ!" ผมบีบหัวตา สะกดอาการตื้อจะน้ำตารื้ออีกครั้ง
"ใครจะคิดว่าเอาจริงเร็วขนาดนี้" เพื่อนยังเปรย
"เอาจริงแล้วไง แต่ไม่มีใครเอา เค้าไม่เอากู ลม!" ผมสบถเชิงด่าทอตัวเอง
          ขนาดบังคับร่างเล็กตามต้อยตัวติดขนาดนั้น เอาเข้าจริงถ้าถูกเมินและเดินจากไปอย่างนี้
กลับไม่สามารถรั้งไว้ได้ นับประสาอะไร
           อิทธิของผึ้งน้อยตัวนั้นช่างมากมายจนทุกอย่างไม่มีความหมาย
จะถูกยุแยง จะแตกคอกับเพื่อน จะโลกถล่มต่อหน้าผมก็ไม่สนแล้ว

           แล้วเพื่อนคนที่แทงข้างหลังเมื่อครู่ก็ช่วยฟื้นฟูกำลังภายใน...
"เก็ท มึงเป็นพระเอกของกูเสมอ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน เข้มแข็งหน่อยซิวะ" ลมนั่งข้างอีกครั้ง
            โอบบ่าพาดแขน บอกกิริยานัยๆ ว่าเพื่อนกลับเป็นมิตรแท้คนเดิม
"พระเอกเชรี่ยๆ หึหึ"

"ในบรรดาคนที่กูรู้จัก มีคนที่กูอิจฉาอยู่ไม่กี่คนหรอก อยากรู้มั้ยว่าใคร?"
"ใคร?" ผมหาเรื่องชวนคุยไปงั้นๆ ให้เวลาข้างในเยียวยารักษาบาดแผล
             นึกสงสัย เทพขนาดนี้ยังมีใครให้อิจฉา
"ไอ้มอ.ม้า มอสคนแรก เหี้ยพี่เชน เฟรม หมอก และคนสุดท้าย...มึง มากที่สุดเก็ท"
"เรียงจากน้อยไปหามาก?" ผมสูดจมูกฟืด ว่าถามแกนๆ 5 บุคคลผู้เข้ารอบ
"ใช่ มึงคืออันดับหนึ่งของกูเสมอ ทั้งรักทั้งอิจฉา สุดยอดมั้ย?" ลมบีบลูบหลังคอ
"สุดยอด..." ผมยอม

           เพื่อนไขความลับอีกกล่องใหญ่ อิจฉาพี่มอสที่เป็นเด็กต่างจังหวัด แต่ร้ายและใช้ถูกทาง
เป็นพี่เราปีเดียวทว่าความเขี้ยวแบดบอยส์ทิ้งห่างมากโข เป็นไบแต่คนกลับเข้าหา
ยอมเป็นผู้ถูกกระทำทั้งๆ ที่รู้ว่าจะยังไงก็ต้องผิดหวังตามคอนเซ็ปต์ฟันแล้วทิ้งแน่ๆ ประมาณนั้น

           พี่เชน ม.6 บ้านรวย ชาติตระกูลดีพร้อม ฐานกำลังเต็มเปี่ยม
ถ้าบ้านโอบอุ้มเข้าใจถึงขนาดนั้น เป็นใครต้องเหลิงจนเสียคน
"แต่เหี้ยพี่เชน-ไม่! นั่นล่ะที่กูอิจฉา" ผมพยักหน้าเห็นด้วย เป็นผู้นำ คุมคน ใช้คนเป็น ทันเกม
มีความคิดผู้ใหญ่เกินอายุ กล้าฉีกกฎไปทำสิ่งที่รักขณะได้ความนับถือจากทุกฝ่าย ท่านประธานพรรคชัดๆ

           เฟรม...ที่สาม ผมไม่คิดว่าไอ้ลมจะรู้สึกด้วย สองคนนี้แทบไม่เคยคุยเล่นกันเลยด้วยซ้ำ
"สิ่งแวดล้อมมันเลว แต่เฟรมมันเลือกที่จะไม่เลว แน่มั้ยล่ะ" ลมยิ้ม
          ถึงตอนนี้ผมชักจะยังไงๆ แล้วว่าเจ้าของความลับอิจฉาจริงหรือเปล่า
แน่นอนว่าบ้านเฟรมค้าเหล้าสุราสิ่งของมึนเมา แต่เฟรมดื่มกินเฉพาะเวลาสังสรรค์กับเพื่อนแก๊ง
เอาจริงเอาจังขณะซ้อมบาส และในสนามแข่งรถยนต์มันตีนผีไม่เกรงใจใคร แน่พอตัว
          บางครั้งผมยังอยากเกิดอยู่ใต้ดาวโจรเช่นเฟรมบ้างเหมือนกัน ชีวิตคงมีสีสันมันส์น่าดู

"หมอก?" ผมเอ่ยถึงคนที่ 4
"หมอกมันอัฉริยะในรอบ 10-20 ปีถึงจะมีซักคน" ลมว่าพลางสายตาทอดยาวไกลถึงสนามฟุตบอล
"อืม..." ผมเห็นด้วย ในสนามขวักไขว่ ณ เวลานี้ไม่มีหมอก สอบเสร็จคงออกไปไหนแล้วกระมัง
           ได้ยินคำชมบ่อยครั้ง หมอกสุดยอดทั้งบู้และบุ๋น เซ้นส์บอลเยี่ยม เรียนเก่งเกรดเอ บ้านรวยแค่ไหนอย่าถาม
คุณสมบัติดีเลิศไม่มีผู้ใดเทียบเคียง และตัวมันเองก็มีความประพฤติระดับท็อปเสมอมา
พระเอกในนิยายทว่ามีตัวตนอยู่จริง เพื่อนของผมอีกคน...ไม่แปลกที่ไอ้ลมจะอิจฉา

"แล้วกู?" ผมถามถึงคนสุดท้ายอันดับหนึ่ง
         ...ชีวิตไม่มีสีสันเท่าพี่มอส
         ...ไม่มีคนนับถือเป็นผู้นำเท่าพี่เชน
         ...ไม่รวยเท่าเฟรม
         ...ไม่เพอร์เฟคเท่าหมอก ทำไมลมเหนือยกกิดากรคนนี้เป็นที่หนึ่ง
................

"เก็ท...มึงทั้งบื้อ ทั้งทื่อ ใสซื่อไม่ทันคน เป็นผู้นำก็งั้นๆ หน้าตาก็---"
"พอๆๆ มึงพอเลยลม หยุดอยู่แค่นั้น-หยุด! นี่จะเล่นมุกอิจฉาอะไรอีก" ผมสองมือห้าม
"555" เพื่อนหน้าหงาย
         ความผูกพันอย่างที่ต้องการ วางใจได้บอกเล่าได้ในทุกๆ เรื่อง
ชีวิตน่าสนใจก็เพราะเพื่อนเทพผู้ไม่มีใครหยั่งรู้ มีผมผู้เดียวที่ได้รับอภิสิทธิ์นั้น
บางทีก็น่ารัก บางทีก็น่าตบกระโหลก และบางทีก็น่าให้ใจทั้งดวง
ก้อนเนื้อหน้าอกเต้นแรงอีกรอบ พูดถึงหัวใจ กูเผลอไปให้ใครไปแล้วล่ะเพื่อน
(=^=) จะเอาคืนก็ไม่ได้ ช่างลำบากแท้

"ไม่ได้เล่นมุก อิจฉาจริงๆ เพราะมึงเป็นคนดี ดีโดยเนื้อใน เคยคิดเล่นๆ ว่าถ้าบ้านยังอยู่ พ่อไม่ตาย เราอยู่กันพร้อมหน้าครอบครัว ประมาณมึงหรืออาจมากกว่ามึง เก็ท...กูจะสันดานดีเท่ามึงอยู่รึเปล่า" ลมบีบหลังคอย้ำซ้ำๆ ตามคำว่ามึง สนุกอยู่คนเดียว
"..." ผมเขินปนประหม่า ไม่เคยรู้เลยว่าคุณความดี ดำรงตนเป็นสุภาพบุรุษไนซ์บอยจะส่งผลวิเศษจนเพื่อนริษยา
          บางทีเหตุผลความเป็นตัวตนเล็กน้อยธรรมดานี้กลับดลบันดาลให้เรามีหนทางร่วมกัน

         สุดยอดอะไรเยี่ยงนี้ ภายในอกฟูกร่างเต็มจอ กิดากรแปลงร่าง เย้!^^

"มึงถึงได้เป็นพระเอกของกูเสมอ...เก็ท"
"หึหึ" ผมรับมือที่ยื่นมาเชคแฮนด์เขย่าแน่น เราเท่าเทียมในความเป็นคน เป็นเพื่อน
           แม้จะต่างกันทางฐานะหรืออะไรอื่นใดก็ตาม
..............

"หายกันนะ?" ไอ้ลมรีบชิงบ่อน้ำตัดหน้า
"หายกันไหน!" ผมกวนกลับทัน
"อ้าว ที่ยุส่งให้มึงเป็นเกย์เพราะมึงทิ้งกู รักมึง 5 วิ แล้วที่อิจฉามึงไง?"
"ไม่เห็นว่ามันจะหายกันตรงไหนว่ะลม" ผมตีเนียนอำกลับ
           บอกเล่าเก้าสิบหมดแล้วถึงพูดจ้อว่ารัก ทั้งที่หลอกด่ามาตั้งแต่เริ่มเรื่อง
"อ้าวๆๆๆ ไอ้เวรเก็ท" ไอ้ลมเหวอ

           กร๊าก ^0^ ต้องเห็นหน้ามันครับ เป็นทีกิดากรทวงความเหนือบ้างล่ะ

"มึงเลวกะกูมากเลยลม ยุส่งนั่นไม่เท่าไหร่ แต่คิดไม่ซื่อ ไม่คิดถึงจิตใจกูด้วย"
             อยากด่าว่าใจหมา แต่เดี๋ยวเพื่อนจะชอบใจจึงยั้งไว้
 เคยว่ามันครับ เพื่อนยิ่มแต้ 'ใจหมาก็ดีจะได้คุยกันรู้เรื่อง' นั่นประไรไอเดียเด็ก 3 ขวบชื่อลมเหนือ
"โด่ คิดอย่างโคตรๆ เลยเก็ทเอ๊ย! ถ้าเรื่องที่กูรักมันผ่านไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้ว ไม่งั้นจะกล้ามองหน้าอยู่ได้เหรอ"
"อือหึ" ผมกอดอกกับความเป็นต่อของตัวเอง
"แล้วถ้าเรื่องยุส่งก็ทำไปงั้นๆ เอง เพราะรู้ว่ามึงไม่ใช่เกย์ ที่ให้เป็นไม้กันหมาก็คิดว่าล้อกันเล่น ยังว่าโจ๊กอำๆ ขำๆ เพราะหาเรื่องจะให้สนูปี้เลยหาอะไรมาให้ทำเฉยๆ แม่ม...ใครจะคิดว่าจะเอาจริงแถมไวซะขนาดนี้" มีอุบอิบว่าเบาต่อท้าย
"..." ผมเงียบด้วยไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตัวเองเป็นตัวอะไร

            จะให้คำจำกัดความแค่ไหน นิยามอะไรได้ทั้งนั้นนาทีนี้
ขอให้บีอยู่ด้วยและรับรู้ว่าเป็นคนพิเศษเพียงคนเดียวของผม...อย่าหันหลังเดินจากกันไปก็พอ

"ตอนนี้คงสมใจล่ะซิ กูเสียเซลฟ์และเฟลมาก" ผมยอมรับความจริง
"เก็ท ไม่เฟลซิแปลก เพราะถ้ายังแฮปปี้ลัลล้าอยู่ละก็ กูจะเหยียบยอดอกมึงด้วยตัวเองเลย"
"ไอ้นี่!" วอนซะแล้วเพื่อน
"นี่ล่ะที่ต้องมีลมเหนือคนนี้ ผู้ช่วยพระเอกคนสำคัญคอยเป็นกำลังใจให้ไง หึหึ" ไอ้ลมกระหยิ่มยิ้มย่องกุนซือเยี่ยมยุทธ
.................
 
          ปล่อยความเงียบครอบคลุมเล็กน้อยก่อนลมเทพจะเอ่ยบทแอคชั่นตอนต่ออย่างใจหวัง
"เป็นกูหน่อยไม่ได้ จะตามถึงบ้านแม่ม! ไม่ปล่อยทิ้งถึง 7 วันทำการอย่างนี้หรอก"
"..." ผมเงียบกริบ ที่บอกความลับก้นตะกอนเพราะผมอ่อนแอให้เห็นกระนั้นหรือ
          ถ้าสารภาพความจริงออกไปก็น่าจะหยวนๆ พอไหว บอกตัวเองก่อนออกปากปัญหาหนักอก
สาเหตุที่ห่างหายซึมเศร้าตลอด 7 วันทำการที่ผ่านมา
(พุธเย็นเจอเมย์-พฤหัส-ศุกร์ ข้ามเสาร์อาทิตย์แล้วสอบกลางภาคจันทร์ถึงศุกร์ คือวันนี้ ร่วมๆ 10 วัน)

           รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนชวยคุยนั่นนี่ด้วยกระตุ้นเตือนให้กำลังใจ
แต่ข้างในอยากสารภาพถึงสัญชาตญาณดิบเถื่อน
เอาน่า ยังไงเสียผมคงไม่เสียเพื่อนเป็นแน่

"ลม...ขอสารภาพอย่าง มึงต้องไม่โกรธ ไม่งอน ไม่ต่อยกู ไม่---"
"พอๆๆ อะไร ว่า?"
"คือที่ยอมห่าง 10 กว่าวันก็เพราะกูนั่นกับเค้าว่ะ เข้าใจมั้ยไม่ใช่ไม่พร้อม ดูมาเยอะ ทำเป็นแน่ๆ แต่พอเข้าใกล้กูคุมตัวเองไม่ได้ อยากมากๆ จน---"
"เดี๋ยวๆๆ ไอ้นั่นที่ว่าน่ะ อะไร?" เพื่อนลมมีชะงัก
"เอิ่ม...ก็...กูตั้งกับบี"
"...(=.=)..." หน้าไอ้ลม

"กับบีคนเดียวด้วยนะมึง ทั้งที่ลองเปิดหนังสือ ดูหนังโป้ผู้หญิง ร่างกายปกติทุกอย่าง แต่กับผู้ชาย..." ผมสาธยายปัญหาให้จิตแพทย์ประจำตัวฟังเกือบทุกเม็ด
           หลักๆ คือระบบฮอร์โมนเพศไม่มีปัญหาระหว่างชายหญิง
ทว่ากับเด็กน้อยเท่านั้นที่ไม่มีวาล์วปิดกั้น เขื่อนพังทุกครั้งแค่เฉียดใกล้
"สรุปทำซึมที่ผ่านมาเพราะหวังปะฉะดะเด็กน้อยกู?" ไอ้ลมยืนพรืดสองมือล้วงกระเป๋ามาดเหี้ยมมาก
         ขอย้อนซีนประมาณสารภาพรักกับผมเมื่อตอนต้นเรื่องคืนมาได้ไหม
มาเฟียจะกระทืบเก็ทครับ (Y-Y)

"ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ กับใครๆ ก็ไม่ ขนาดมึงอยู่ใกล้สุดยังไม่แข็งเลยนะเว้ย เข้าใจกันหน่อยซิวะ" ผมอ้อมไปทั่ว
“กูไม่โรคจิตเหมือนมึงนี่ ขอห้ามเลยนะ ห้ามมึงเล่นจ้ำจี้กับบีของกู”
“โว๊ย! ของมึงไหน นี่ของกู” ผมเลือดขึ้นหน้าวาจาพ่อขุนเต็มที่

              ลมเหนือชะงักหยุดยืนนิ่ง ยกยิ้มมุมปากมาดร้าย แล้ว...
"สาธุ! สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ขอให้กิดากรไม่ได้แอ้มทิวากรซัก 2 ปีเป็นอย่างต่ำ"
"ว๊ากกกก! บ้าไปแล้ว อะไร 2 ปี" ผมอยากกระโจนขึ้นไปบีบคอไอ้คนพนมมือแต้
          เลวมาก ไม่ได้ด้วยเล่ห์ยังลามปามเล่นคุณไสย

“นี่ช่วยอยู่ไง ได้ดูใจ รักษาจิ้นชายเหนือชาย” ร่ายรายการน่าสนมากเพื่อนแต่กิดากรไม่ต้องการ
“ไม่-เอา! มึงไม่แข็งจนปวดแบบนี้นี่ แค่จับมือก็บ้าใหญ่ แล้วที่ผ่านมากูต้องลำบากขนาดไหนถึงรอดมาได้ รู้มั้ยลม?” ผมโวยวายกึ่งระบายความอัดอั้น
           เราทุ่มเถียงกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่องครับ เด็กกูต้องไม่กินไก่เล้าเดียวกัน
(เพิ่งรู้ว่าผมอันดับ 1 บีอันดับ 10) ยังไงก็ห้ามเด็ดขาด
ส่วนผมโยนกลองวิธีแก้กับตัวเองหัวปั่น ทะลุบอกเพื่อนว่าไม่ได้ผล
            เฉลยถึงขนาดว่าเวลาอยู่บ้านต่ออ่านออกเสียงดึงสติถึงรอดเรื่องสอบ
บาสเกตบอลงดซ้อมแต่ต้องวิ่งวอร์มเรียกเหงื่อทุกเช้าเย็นเพื่อระงับอาการ และอีกหลายๆ อย่างจนวุ่นไปหมด
............

“กูจะฟ้องบีว่ามึงหวังฟันมัน จะกันท่าทุกที่ ทุกทาง ทุกวันเลยด้วย!” มารผจญยื่นคำขาด
            เย็บแม่มเอ๊ย! เมื่อกี้ให้กำลังใจกันหมาดๆ ยุส่งให้ผมใส่เกียร์หมาไปหา นาทีนี้กลับตระบัดสัตย์
อย่าได้หวัง เจ้าหอกข้างแคร่เอ๋ย
“เออ เล่นงี้ใช่มั้ย! สาธุ ขอให้ลมเหนือเจอคนที่มันทั้งเกลียดทั้งอิจฉาอย่างเบาะๆ รวมกัน 5 ข้อในคนเดียวด้วยเทอญ อ้อ! เอาแบบพบกันปุ๊บปั้บแล้วให้มันต้องวางแผนรับมือหัวปั่นตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยนะครับ เก็ทขอ” กิดากรพนมมือบ้าง เงยหน้ามองฟ้า ให้ได้เอาคืนบ้างล่ะ
“เชรี่ยเก็ท! ไม่มีทาง”
“555 wait and see.” ผมยักคิ้วล้อคอยดูละกัน ความหนักอึ้งข้างในมลายหายไป

              เปิดสงครามจ้องตา เพื่อนอยู่บนอัฒจันทร์ขั้นแรก ผมยืนบนพื้นสนาม
จนชั่วครู่ใหญ่แล้วไอ้ลมเป็นฝ่ายเปิดปากขำก่อน เราประสานเสียงหัวเราะดังลั่น 55555

............
...............

“อยู่บ้านแม่กูได้ตีปาก หึหึ” ลมเปิดปากก่อนหลังจากขำตัวโยน
“555 ไม่มีทาง แม่มึงใจดีจะตาย” ผมยิ้ม
“ใช่ ลูกเก็ทไป ลูกชายเยี่ยงกระผมเป็นหมาหัวเน่า โธ่ แม่นะแม่ 555” ไอ้ลมนินทาคุณผู้หญิงใจดีที่บ้าน
          โอ๋ผมทุกครั้งจนลืมลูกชายตัวเอง ไปบ้านเพื่อนทีไรผมเป็นยิ่งกว่าเจ้าชาย
บอกความเชื่อในนิทานว่า บุคคลที่รักสั่งคำให้เป็นอะไร คนนั้นมักได้ตามนั้น
คุณแม่ผู้น่ารักของเพื่อนจะยั้งปากทุกครั้งที่โกรธโมโห กลัวด่าว่า แช่งชักลูกให้พบพานสิ่งไม่ดี

"แม่บอก ถ้าคนที่เรารักอธิฐานอะไรให้เราจะศักดิ์สิทธิ์จริง แต่กูไม่เชื่อก็เพราะมึงนี่แหละเก็ท เป็นที่รักของกูซะเปล่า แช่งกันได้”
“แช่งไร นี่อวยพร” ผมอารมณ์ดี เรากลับคืนร่างดังเดิม เพื่อนรักของผม
“อวยพรพ่องดิ!” ปากไอ้ลม
“หยวนๆ น่า สาบกู 2 ปี ก็ขอ 2 ข้อแทน เจ๊ากัน” ผมเบๆ เท่าเทียม
“เหอะ! คอยดู นั่นเรื่องในอนาคตไว้คอยดูลมเหนือลิขิตเอง ไม่มีทางปล่อยให้เป็นงั้นแน่” เพื่อนยิ้มขำ
           ข้อที่ให้พบพานบุคคลผู้มีคุณสมบัติ 5 ประการ และอีกข้อคือให้มันหัวปั่นตั้งแต่แรกเจอ
“555 อนาคต” เก็ทไม่ยอมแพ้

           มาดหมายในใจ จะอะไรนักหนา ไปหาเดี๋ยวนี้แล้วจัดการเผด็จศึกเด็กน้อยให้สิ้นเรื่องสิ้นราว
จอมกวนป่วนหัวใจดีนัก...แค่คิดถึงร่างกายก็ขยับเสียแล้ว
           ที่ต้องการไม่ใช่คำปรึกษาดีเลิศแต่ต้องภาคปฏิบัติต่างหาก และเวลานี้ไม่นึกเป็นอื่นนอกจากคู่กรณี บี

           วัดดวงกันเลยดีกว่า อนาคตอยู่ในกำมืออันใกล้...หึหึ
"จะไปไหน?" ไอ้ลม
"หาคน" ผมถลาลงอัฒจันทร์ ใจไม่อยู่ที่นี่ อยากวาร์ปไปถึงคนที่อยากกอดรัดไว้เป็นที่สุด
"เก็ทเดี๋ยว!" ลมดึงปลายแขนเสื้อไว้ทัน
"ไรวะ คนยิ่งรีบๆ อยู่"
"รู้ แต่ขอบอกไรอย่าง"
"ว่า?" ผมเร่ง มองนาฬิกาจะใกล้ 5 โมงเย็น
"ที่เคยบอกมึงว่า let's it be น่ะ บีที่จริงไม่ใช่ b-e แต่เป็น B...บี-ทิวากร"
"เอ่อ..." ผมหน้าม้านอายไหม้จนแดงร้อน

           เพื่อนรู้ลึกและเอาความจริงมาพูดไม่ตกใจ แต่เพราะเขินความสัมพันธ์ของเรา
จนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนต่างหาก ไม่รวมเรื่องอย่างว่าที่อยากจะไปกระทำ (ประโยคสุดท้ายเหยียบไว้นะครับ)

"เก็ท...มึงเป็นพระเอกที่ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร และไม่ต้องมีใครเหมือน" เพื่อนบีบบ่าไว้แน่น
          ผมยืนต่ำกว่าหนึ่งขั้น หน้าอยู่ลิ้นปี่อีกฝ่ายพอดี
"ยังไง?"
"เรื่องของคนสองคน ต้องดูความพร้อมอีกคนด้วย ไม่ใช่เราเห็นแก่ตัวฝ่ายเดียว"
"อะไรวะ? เข้าประเด็นหน่อยเพื่อน" ผมร้อนจนทนไม่ไหว อยากไปหาใจจะขาด
"เรื่องเซ็กส์ ถ้าไม่ชัวร์ก็...อย่า เข้าใจมั้ย"
"เฮ้ย!" ผมทั้งเขินทางอาย
           เผลอกุมต้นแขนคนพูดแน่น เข่าอ่อนกลัวหล่นพื้นหญ้า เพื่อนเวรตะไลรู้ได้อย่างไร
แล้วที่พี่ไอดอลพร่ำสั่งสอนลูกเจี๊ยบตัวนี้ 'มีโอกาสให้เชือด อย่ารอ'
อย่างนี้แล้วไซร้ ความคิดเห็นที่ปรึกษาขัดแย้งเป็นไปคนละทาง...กิดากรจะเชื่อใครดี
           นึกพิเรนทร์ ถ้าปล่อยคอนซัลท์สองคนนี้เจอกันไม่แคล้วได้ห้ำหั่นเลือดสาดกันไปข้าง
ฉะนั้นอย่าเผลอหลุดชื่อให้อีกฝ่ายได้ยิน เตือนตัวเองอย่างแรง
..............

"ดูความสมัครใจทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะคนนั้นของเรา ไม่พร้อมก็อดทน NO ให้ได้ รออีกนิดก็ไม่เสียหายอะไรนี่หว่า" เพื่อนยังโน้มน้าวเอาให้ได้
“...” ผมอ้ำอึ้งหาทางบิดพริ้ว
           ไม่เข้าใจรึไร ความต้องการสันดานดิบเถื่อนฮอร์โมนเพศชายไม่ใช่ขี้ไคลจะถูออกได้ง่ายๆ
“กิดากรเพื่อนกูเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าที่คิด ท่องไว้” ไอ้ลมกล่อมไม้นวมพร้อมมัดมือชกอีกหน
          ได้แต่สูดลมหายใจเข้า แกร่งกล้าฟูลพาวเวอร์ขึ้นจมหู กำหมัดหมับ! ตายเป็นตาย
"กูไม่รับปากแต่จะพยายาม โอเคมั้ย" ผมเท่าที่ได้ ณ เวลานี้ กลับโดนเพื่อนลมซัดอีกดอก...

"เก็ท...จันทร์เมื่อกี้มึงต้องเห็นตอนเด็กร้องไห้สงสารเพื่อนเนิร์ดอกหัก สภาพต้นจั๋งแย่มากจนกูอยากฆ่าไอ้คนนั้นจน...ช่างมันเถอะ ซ้ำเย็นนั้นหญิงคอนแวนต์มาตามหามึงถึงหน้าห้อง หญิงสองให้ขนมอีก เจอบรรยากาศรักคุดแบบนั้น เป็นใครก็ถอดใจว่ะ" ข่าวร้อนเพิ่งรั่ว
"เฮ้ย! มีต้นจั๋งด้วยเหรอ? ทำไมเพิ่งมาบอก รู้มั้ยกูตายแล้วฟื้นกี่รอบต่อกี่รอบ หา!"
           คิดตามคำเพื่อนแล้วเพิ่งประจักษ์ โพล่งหลุดโมโหอีกจนได้ มิน่าไอ้ลมถึงกล้าผลักอกพี่มอส
และทำไมเด็กน้อยถึงหงอยไม่ยอมเข้าใกล้ผมตั้งแต่วันจันทร์ ด้วยคงแหยงความสัมพันธ์ชายกับชายจนถึงขีดต่ำสุด
           บ้าเอ๊ย! ทำไมไม่เฉลียวใจ บีน้อยกลัวเรื่องนี้หนักที่สุด
รักชอบเพศเดียวกันแต่ปิดกั้นไม่ยอมเสมอมา
..........

“ไปคุยกันดีๆ" เพื่อนตบบ่า ให้พยักหน้ารับ
"อืม..."
"ไม่มีเรื่องใต้สะดือ จากนั้นกูจะไม่ยุ่งอะไรอีก ปล่อยกันเองสองคน โอเคมั้ย"
"โอเค!"
           ดีใจและโล่งใจที่รู้ข่าวความนัยของเด็ก เพื่อนนรกคนนี้คล้ายมีตาที่สาม
ตอบข้อสงสัยได้ลางๆ เกือบครบ ที่ผ่านมาแปรเปลี่ยนเพราะเหตุใด...
จะเหลือคือคำตอบสุดท้ายชัดๆ จากปากตัวเล็กคนนั้น

"ลม..." ผม
"หือ..."
"ขอบใจว่ะ แต่ขออย่างได้เปล่า" ผมเต็มที่
"ว่า?" ไอ้ลมโน้มลงมาหา
"...ถ้าคืนนี้กูไม่ได้แอ้มบี ขอให้คนที่มึงวิ่งวุ่นหัวปั่นด้วยคือ...ผู้-ชาย! 555"
           คำอธิฐานที่ 3 ดังก้องขณะติดสปีดวิ่งเร็วขาดใจ พุ่งตรงป้ายหน้าถึงสวรรค์ไม่ไกล
เสียงให้พรส่งตรงถึงนรกตามหลังไม่เข้าหูเพราะไม่ได้ฟังครับ เก็ทติดปีกลอยละล่องถึงไหนน่าจะรู้
อ้อ บอกลาไอ้ลมได้เลย เพราะนี่คือตอนสุดท้ายที่มันจะออกมาขโมยซีนผม
(^0^)...ลาก่อนไอ้คุณมือที่สามเพื่อนรัก 555

           รอหน่อยนะครับคนดี กิดากรจะไปทิวากรแล้ว เย้!

------------------------------------------

           ปล. ย้ำอีกครั้ง มีชื่อไอ้ลมในเรื่องนี้อีกล่ะก็...ฮึ่ม!!!


*********************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-08-2012 08:10:50

 :z13:

จิ้มบ้างไรบ้าง  o18

ไปอ่านก่อนค่ะ
--------------------------------

มิตรภาพแห่งเพื่อนน่าชื่นชมและยั่งยืนที่สุดจริงๆ
และในที่สุดก็ได้รู้สักทีว่าเด็กน้อยเป็นอะไร
แต่อดสงสารเก็ทไม่ได้ที่คงไม่ได้แอ้มหนูน้อยปากแดง
เพราะลมเหนือเป็นไปตามคำอธิฐาน(แช่ง)ของกิดากร

เอาน่าไม่ได้แอ้มแต่ได้มิตรภาพดีๆคืนมา  รึเปล่า??

ปล.ถึงน้องลมจะโผล่มาอีกเราก็ไม่ว่าค่ะ  คิดถึง

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 18-08-2012 08:24:33

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 18-08-2012 08:33:07

หะหมอกในเรื่องนี้คือตี๋หมอกเรื่องเงิน...เหรอเนี่ย :a5: ไมคาเเรคเตอร์มันไกลกันจัง :z3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 18-08-2012 08:45:26

กรี๊ดดด ดีใจอ่ะ ผูกเรื่องได้สุดยอด ชอบที่ซู๊ดดดดดดด คิดได้ไงเนี่ย  o13
หมอกคือหมอกของโซ่ยตี๋ อัยย่ะ ลุกขึ้นเต้นระบำอยู่หน้าคอม

ส่วนลมกับเก็ท  :z13:

+1  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 18-08-2012 10:24:18

คำอธิษฐานเป็นผลให้ทั้งคู่เลยแฮะ 555+
ปล.ชอบตี๋กับพี่หมอกด้วย นึกไม่ถึงว่าจะเป็นพี่หมอกนี้นะเนี่ย  :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 18-08-2012 10:47:26

คิดว่ามีใครมาแอบฟัง ลมกับเก็ท คุยกัน ที่ไหนได้ หมา....ไอ้จ้อนกับลูก 55
เข้าใจแล้วค่ะอ่านตอนนี้เรื่องรักแรกของกันและกัน ทำเอาน้ำตาซึมตามทั้งคู่
ไม่น่าจะพลาดกันไปได้ อีกแค่นิดเดียวเอง อย่างว่าไม่ใช่คู่แท้ ได้เป็นเพื่อนแท้
ก็สุขใจแล้วล่ะ แต่แหม"รักแรก 5 วิ" ทำไมมันเร็วปานนั้นล่ะค่ะน้องลม เพราะ
แวบนั้น ลมคิดว่าเก็ทคือคนที่รัก แต่แค่ไม่ใช่คนที่คิดว่าใช่ ใช่มั้ยเอ่ย
แสดงว่าตอนนั้นเก็บพี่เหยี่ยวไว้เต็มหัวใจเลยชิมิ
ปล.กลับไปอ่าน ลมเหนืออีกรอบ รอบแรกอ่านเร็วไปนิดเลยตกหล่น :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 18-08-2012 10:58:55

 :L2: :pig4:
เก็ทอ่ะ มีลมเหนือโผล่มาอีกเยอะๆก็ได้น่า 
เผื่อมีอะไรต้องปรึกษากันไปมาไงล่ะ
เรื่องที่ทั้งสองคนแช่งชักกันนั่น แหมๆ จะโดนดีทั้งคู่รึเปล่าจ้ะ
ไปหาเดวิลบีแล้ว เคลียร์กันให้ชัดเจนนะ
ลมบอกว่า ห้ามมีเรื่องใต้สะดือ 5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 18-08-2012 11:11:47

เป็นตอนที่ยาวมาก และเฉลยหลายข้อที่สงสัยได้
อย่างแรก ก็ภาพซ้อนทับ 5 วิ ของเก็ท กับนักกีฬาในใจคนนั้น
แต่ส่วนความรู้สึกของสองคนที่สวนกันในวันนั้น ทั้งที่ถ้าเวลามันได้จังหวะ
ไม่รู้ว่าป่านนี้จะลงเอยแบบไหน  แต่คนเราถ้ามันใช่ก็คงไม่แคล้ว
แต่นี่แคล้วกันแล้ว แสดงว่าไม่ใช่ ^___^  เพราะเก็ทไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่แฟน แต่จะเป็นที่หนึ่งในใจลมสินะ
และเพราะลม ไม่ใช่คนรัก แต่เป็นคนสำัคัญ เป็นเทพสามตาของเก็ทสินะ 555++

นี่เอง สาเหตุที่บีน้อยแปลกไป และถอยห่างจากเก็ท
ทั้งกลัวความสัมพันธ์ของชายกับชาย ทั้งหญิงที่เข้ามานุงนังวุ่นวาย

แต่ขอบอก  พร (หรือแช่ง)ของสองหนุ่มที่มอบให้กันไว้ ... โคตรจะเป๊ะ  o22 

ตอนหน้า ไม่มีลมเหนือ ไม่เป็นไรค่ะ  เก็บความคิุดถึงแล้วกลับไปอ่านลมเหนือก็ได้
แต่ตอนนี้เราก็ติดหมวยตี๋ บีเก็ทงอมแงมอยู่แล้ว 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 18-08-2012 11:48:22

คู่เพื่อนรักนี่นะ แช่งกันด้วยความจริงทั้งนั้น ฮ่าๆ
เก็ทจ๋าจะไปตามบีจ๋าแล้ว
ขอให้เจอแล้วปรับความเข้าใจกัน เป็นไปด้วยดี~
พี่หมอกเจ้าชายเย็นชาคนนั้น กับหมอกเพื่อนลมคนเดียวกันเหรอ
ดีแล้วที่ได้รักกับตี๋ เด็กไอดอลของลมจ๋า
ตอนหน้า รอเก็ทตามง้อบีจ๋านะจ้ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 18-08-2012 12:00:55

รัก 5 วิ มันมาจากกิริยาชู้ตบาสนี่เอง
เพราะคิดว่าคือคนที่รัก (พี่เหยี่ยว) แต่กลับไม่ใช่คนที่คิดว่าใช่

แต่อาการคิดถึง ไม่เป็นตัวของตัวเองนี่ เหอ เหอ  :z3:
คงเป็นเพราะเป็นคนที่ใกล้ แต่ไม่ได้เป็นคนที่ใช่ของกัน
เค้าว่ามันอาจเป็นความรู้สึกวูบวาบตามประสา
ไม่งั้นเก็ทต้องตั้ง!! กะลมบ้างดิ  ฮ่าๆๆ   :z2:

ยังไงคืนนี้เก็ทก้อไม่ได้แอ้มบีอยู่แล้ว (ตามคำสาปของเทพ)
แต่ลมจะวิ่งวุ่นหัวปั่นกะผู้ชายจริงเหรอ ...
 :a5:

เก็ทขี้อิจฉา อย่ามาขู่ เดี๋ยวเรทติ้งตกนะยะ แหม!! ทำมา...ถ้ามีชื่อไอ้ลมในเรื่องนี้อีกละก้อ!!
ไม่มีลม ก้อไม่หนุกนะเก็ทนะ ลมช่วยเรือ่งบีทุกอย่างนะ
อนาคต หนิดหนมกันสามคน มิใช่รึ
 :z6:

ยังไงเรื่องนี้ มันเกี่ยวพันกับเกือบทุกตัวละครของลมเหนือแหละ จะมากหรือน้อยเท่านั้น
จัดพี่ภู่กะพี่ยักษ์มาด้วยนะ เค้าชอบ
:กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 18-08-2012 12:08:32

แหมๆๆก็น้องลมกับเก็ทเป็นเพื่อนรักกันถ้าไม่มีชื่อน้องลมโผ่มาก็ออกจะแปลกชักหน่อยละ :impress2: :impress2:


รออ่าจ้า :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 18-08-2012 12:17:37

เงินนะมีมั๊ย คือตี๋กะหมอกในเรื่องนี้หรอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เรื่องนั้นสนุกๆๆๆๆๆๆๆ

คำอธิษฐานของเก็ทที่ให้ลม มันเป็นจริงทุกประการ  :m20:

รักในมิตรภาพของเก็ทกะลม  :กอด1:

และที่ลมเห็นเก็ทกระโดดชู๊ดบาสนั่นอะ ลมต้องคิดว่าพี่เหยี่ยวใช่มะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-08-2012 13:07:16

เพื่อนเขาคุยกันได้ลึกถึงแก่นเลย
ไม่มีลมในวันนี้เก็ทจะหาทางออกยังไง นึกไม่ออก
คำอธิษฐานแรงทั้งสองคนเลยเนอะ อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 18-08-2012 14:19:20

หมอกกับตี๋ ไม่อยากจะเชื่อ 5555
สนุกสนาน ไขข้อข้องใจหมดเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 18-08-2012 17:40:07

เค้าเคลียร์ใจกัน ถึงจะไม่ได้เป็นแฟน แต่เพื่อนแท้มีค่ามากกว่ากันเยอะ
คำอวยพรจากเพื่อนแท้อย่างเก็ททำลมเหนือปั่นป่วนเลยสินะ พี่เหยี่ยวโดนลมพัดกระหน่ำ 5555
ตามไปเคลียร์กับบีน้อยอย่างเร็วเลยนายเก็ท เราอยากเห็นรอยยิ้มจากหมวยตี๋ บีกับเก็ทมากเลยน้า

ปล. จริงดิ พี่หมอกกับตี๋น้อย จากเงินน่ะ.... มีไหมวะ? นี้เอง ว๊ะฮาฮาฮา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 18-08-2012 18:27:09

อร๊ากกกกกกก หมอกในที่นี้คือ ตี๋-หมอก อร๊ากกกกกก คนเค้าหล่อ รวย เก่ง มาตั้งแต่เด็กจริงๆ

เค้าจะคืนดีกันแล้ว ดีใจสุดๆ บีน้อยจะหายเศร้าแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 18-08-2012 20:43:27

เพื่อนแท้คู่นี้แช่งอะไรกัน :m20:


เอาใจช่วยไนซ์บอยให้คืนดีกับเดวิลน้อยไวๆๆๆ


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-08-2012 09:00:22

ตอน 28 ผมและหมอก
get’s


          ย่ำเดินวนหน้าบ้านเป้าหมายนาม บี-ทิวากรไม่ต่ำกว่าร้อยๆ รอบ
ที่ซักซ้อมเตรียมความพร้อมและกำลังใจเต็มถังจากไอ้ลม
นาทีนี้เหมือนจะรั่วหายสิ้นไม่มีเหลือ
          แม่เจ้า ผมช่างเป็นพระเอกยอดแย่อะไรเยี่ยงนี้
เอาน่า...แค่ขอเวลาซักซ้อมเรียบเรียงประโยค
นาฬิกาบอกเวลา 22.17 น. สี่ทุ่มนิดๆ กำมือถือแน่น ก้าวจะกดกริ่งบ้านติดรูปคิตตี้สีชมพู

          (Rrrrrrr!) สะดุ้งเฮือก โทรศัพท์เจ้ากรรมจังหวะนรก
ทีอยากให้มีใครโทรมากลับไม่ ทำไมตอนนี้เพิ่งมาขัดจังหวะ
           แค่กดรับ...
 “เก็ททททททททท! มึงอยู่ไหน มารับพวกกู 4 อ้อ 5 คนที่ 000 ด่วน เดี๋ยวนี้เลย” ไอ้เฟรมปากหนัก
          ตะโกนแข่งกับเสียงรถยนต์วิ่งไล่เฟี้ยวฟ้าว
  ผมเกาหน้าผากยิก เดือดร้อนตามเก็บศพเพื่อนไม่รักดีอีกแล้ว
“ไมวะ จะให้ไปประกันตัว?”
          เคยช่วยครั้งแรกปีที่แล้ว ไปเอาเพื่อนออกจากโรงพักกลางดึก
อีกครั้งต่อมาคือเก้งข้อเท้าซ้นจากการถูกชน นั่นไปลากตัวจากลานรถส่งถึงโรงพยาบาล
ครั้งนี้เป็นที่ 3 แต่จะให้ถ่อไปถึงสนามแข่งยามราตรีนี่นะ
“มึงดูคลิปจากเก้งยัง อย่าถาม รีบมาถ้าไม่อยากให้มันเป็นศพ”/ติ๊ด!
          เวร! กดตัดสายฉับ ไม่ทันได้อ้าปาก

           ‘Tttttt’ คลิปจากอีกเบอร์ก็ถูกส่งมา
“เฮ้ย!” ผมตาโตหลุดอุทานดัง กดเล่นซ้ำอีกครั้งจ้องจอลูกตาแทบทะลุ
           หมวกแก็ปใบดำลายเส้นเงินอาจมีซ้ำกันได้ แต่ร่างสูงใหญ่เค้าหน้าคมสันเช่นนี้มีคนเดียว
“เอาไงดีวะ?” ละล้าละลังจับจักรยาน จะปั่นกลับก็ช้าเกินการณ์
          ได้ใจกล้ากดโทรหา ‘little rabby’ เจ้าของบ้านชั้น 3

          ตื๊ด! ไม่มีสัญญาณจากหมายเลขที่ท่านเรียก อ๋อย บีครับทำไมไม่ชาร์ทแบต
เงยหน้ามองหน้าต่างบานเลื่อนชั้น 3 ไม่ได้เปิดไฟ ไม่มีสัญญาณว่ามีใครอยู่ในห้อง
บ้านปิดแม้จะไฟห้องครัวชั้นล่างลอดมาให้เห็นก็ตาม
         แท็กซี่เข้ามาจอดส่งบ้านข้างๆ พอดี เอาวะ จัดการกดกริ่งหน้าบ้าน
จูงจักรยานคันเก่งวางแหมะประตูรั้วติดสายคล้องกุญแจ ท่องคาถาในใจ...

‘อย่าหายนะมึง เดี๋ยวพ่อมารับ’ ก่อนก้าวขึ้นรถยนต์โดยสารกลับเข้าบ้านก่อน
อย่างน้อยต้องหาหลักทรัพย์ไว้ตุนเผื่อเพื่อนเดือดร้อน ในใจสงสัยปนทุรนทุราย
เฟรมกับแก๊งทำไมปล่อยเพื่อนผมกลายร่างเป็นโชเฟอร์ตีนผี
          ...ความกังวลจู่โจมจนไม่มีโอกาสเห็นหน้าต่างชั้น 3 เลื่อนครืด
          ...ไม่ได้มองใบหน้าตัวเล็กที่มุดโผล่ออกมาดูไฟท้ายรถแท็กซี่
          ...ไม่ทันได้ยินเสียงร้องเรียกชื่อ ‘เก็ท’
.............
...............

           จังหวัดปริมณฑลรอบนอก เลียบถนนใหญ่หน้ามหาวิทยาลัย
บอกพี่ชายเข้าจุดนัดตามที่เพื่อนโทรบอกรอบใหม่ ไม่ต้องไปถึงลานรถ
ด้วยมีสายข่าววงในอย่างลับๆ ว่าผู้พิทักษ์กฏหมายจะเข้าแทรกแซง งานเลี้ยงจึงเลิกเร็วกว่ากำหนด

“เลี้ยวซ้ายสุดถนนด้านหน้าครับ เซเว่นตรงป้ายรถเมล์ถัดจากโรงเรียนไป 200-300 เมตรครับพี่กาย...ใช่ๆ ตรงนั้น พวกมันอยู่นั่น” ผมชี้บอกขณะเวลาในรถบอก 0.02 น. เพิ่งข้ามวันใหม่
“โอเค จอดเลยป้ายหน่อยนะ” พี่กายชะลอความเร็วเข้าเทียบ
           เห็นเก้งยืนใกล้ถนน ส่วนคนอื่นอยู่ละแวกริมฟุตบาทหน้าร้าน
เฟรม เอก โจโจ้และคนสุดท้าย...หมอก

            ลดกระจกเรียกเพื่อนขึ้นรถ
“เฮ้! ขึ้นมา!”
“โว้วววว! มาไวว่ะเก็ท” โจโจ้ก่อน
“มากับใครวะ?” เก้ง
“เอ้า! พี่กาย หวัดดีครับเพ่” เอกเปิดเข้ามาก่อน
“หวัดดีครับ” พี่กายสารถีจำเป็นกล่าวทัก

          ผมถึงบ้านขณะพี่ชายเพิ่งเข้ามาพอดี ส่วนลุงคนขับยังไม่กลับจากงานของพ่อ
พี่แสนดีถึงรับอาสาเป็นธุระให้
“โหมึง! ทิ้งบุหรี่ก่อนเลย รถพ่อกู” ผมดุเฟรมกับเอก
          ส่วนโจโจ้กับเก้งจับกระป๋องสีเขียวไม่ทิ้ง ยังไงก็จะเมาน้ำหมักให้ได้
"หมอก!" ผมเรียกเพื่อนคนเดียวที่ไม่ยอมขยับ
“หมอก ไปเร็ว” เก้งหันไปช่วยอีกแรง
“ไม่! กูกลับเอง”
“กลับเองเชรี่ย อยากเสี่ยงเป็นชิ้นๆ อยู่นี่เหรอ พวกนั้นตามเช็ดล้างแน่ วันไหนตอนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่มึงมากะกู” เฟรมยาวเต็มประโยคเสียงกร้าว
           เออนะ ดาวโจรอุปภัมถ์ ยามราตรีเป็นเวลาของมัน
ผมไม่แปลกใจบุคลิกสองร่างของเพื่อนเท่าใดนัก


           ขึ้นนั่งเบียด 5 คน ข้างหลังผมคือเก้งนั่งซ้อนตักเข้าหว่างขาเฟรม
โจโจ้แล้วก็เอก ติดประตูหลังคนขับมุมมืดสุดคือหมอก
"ไงวะ?" ผมเอ่ยก่อน
            มองกระจกหลังดูสภาพแก๊ง ไม่ได้เอี้ยวตัวมองหน้าตรงๆ
โจโจ้กับเอกหน้าแดงเมาแอ๋ตัวไหลกับเบาะ เก้งคงแค่กึ่มๆ เอนพิงเฟรมที่กอดรวบไว้แน่น
และนั่งนิ่งกดปีกหมวกต่ำไม่เห็นนัยน์ตา...หมอก

"มีรถไอ้นี่คันเดียวแล้วดันเหยียบไปทิ้งไว้เซฟเฮ้าส์ กูบอกให้เอารถไอ้เอกมาอีกคันก็ไม่เอามา เป็นไงล่ะทีนี้" เก้งเชิงว่ากับเฟรม
           ผมพอรู้บ้างแล้วด้วยโทรคุยช่วงเดินทางมา เปลี่ยนแผนกระทันหันเพราะว่าปาร์ตี้ถูกสั่งพับเก็บ
จะขับรถที่ใช้แข่งว่อนไปทั่วไม่ได้ จอดทิ้งไว้ที่ไหนซักที่ก่อนมาพบจุดนัดคือสถานที่เมื่อครู่

"ไหงมากับมึงได้?" ผม ที่อยากรู้คือเพื่อนแข้งทองนิ่งเงียบเกินนั่นต่างหาก หมอกที่ดาร์คเกินปกติวิสัย
"ก็มันมา" เฟรมตอบให้ เชิงกวนเชิงเกรียนพร้อมทะเลาะ
"นี่ให้พวกกูแวะรับแล้วมาทำเสียว มึงต้องเห็นว่ะเก็ท ฮีทแรกยังว่าฟลุ๊ครึเปล่า ต่อฮีทสองอีก แม่มเล่นโค่นไอ้ลุงพวกนั้นซะขาด หยั่งมันส์ 555" เก้งจ้อเรื่องหมอกตีนผีท้าแข่งกับพี่โจ๋เจ้าถิ่นขาใหญ่คนหนึ่ง คลิปแข่งรอบสองที่ว่าอยู่ในมือถืออันใหม่ของผม
“ฮิ้ว! เก้ท มึงต้องเห็นฮีท 3 พวกตัวใหญ่แม่ม ลงเอง ฮามาก” โจโจ้
“ถ้าบอกว่าอัพยามากูว่าค่อยน่าเชื่อหน่อย ขับวอนตายเว่อร์ 555” เอก
“ไม่คิดว่าจะได้เห็น หมอกเดอะไลท์นิ่ง” เก้งบอกสมญาสายฟ้าฟาด
“ใครจะคิด...” เฟรมตบท้าย
"ซิ่งด่วนนรกมากเพื่อน มือหน่อย เย้ววว!" โจโจ้หยัดตัวจากอ้อแอ้จะข้ามเอกไปตีมือหมอก
“...” ได้รับกลับคือความเงียบและเฉยชาเกิน

           เอาล่ะเหวย ผมลอบถอนหายใจอย่างเบา ต้องมีอะไรบางอย่างแน่แท้
หมอกเคยไปดูการแข่งแบบนี้พร้อมผมช่วงรู้จักพวกเฟรมแรกๆ ตอนนั้นเฮฮาประสา
คึกคักเด็กเลือดร้อนอยากลองของแปลกใหม่ น่าจะรอยต่อ ม.1 กับ ม.2 ที่ผมตั้งใจไปจริงๆ คือครั้งนั้นครั้งเดียว
จากนั้นธุระล้วนๆ ตามเก็บกวาดเรื่องร้อนของพวกนี้ แต่หมอกมีบ้างที่ไปชวนไปกันเองด้วยนิสัยรักชอบรถยนต์พอตัว
            จำได้ว่าเคยขับ 4-5 ครั้งตามประสาฮอร์โมนวัยรุ่นของขึ้นอยากลองดี ไม่ได้แข่งกับใคร
 หากดูท่าหนนี้จะไม่ใช่...เพื่อนต้องมีปัญหาตรองไม่ตก

           นี่เป็นครั้งที่ 2 หรือ 3 ที่หมอกเข้าอีหรอบนี้ ครั้งแรกนั้นคือมันไม่อยากไปอเมริกาหลังจบ ม.ต้น
สอบมิดเทอมเสร็จมาปล่อยอารมณ์เหยียบตีนผี ขณะนั้นยังพลบค่ำไม่มีคน
หมอกเหยียบคันเร่งพร้อมตะโกนดังก้องแล้วค่อยกลับเป็นเพื่อนสดใสคนเดิม...
และครั้งนี้ที่ให้บรรยากาศมาคุคล้ายกัน เพียงแต่มากกว่า รุนแรงกว่า
          ผมเงียบไม่พูดเอ่ยอะไร เราผู้ชายด้วยกันพอดูออก
ถ้ามันไม่ ผมก็สุภาพพอที่จะไม่ละลาบละล้วงก่อน
..............

"เฮ้ย! ไมพี่มอสไม่มาวะ รึมาแต่กูไม่เห็นหัวแก" เฟรมเปลี่ยนเรื่องไปถามถึงพี่ ม.5 ที่สนิทกันเพราะเรื่องนี้
"ไม่มั้ง แกสอบเสร็จตั้งแต่พุธ ป่านนี้คงเมาตายไหนก็ไม่รู้" โจโจ้
"กูว่า น่าจะไม่มาแต่แรก พี่มอสแกข่าวไว นกรู้จะตาย หนีก่อนอยู่แล้ว" เก้ง
"ไม่งั้นได้เห็นไอ้นี่ขับ คงช็อคไปเลย 555" โจโจ้เสียงดังก่อนยกกระป๋อง

“พี่กายหายหัวไปเลย แต่ผมเคยเห็นเพื่อนพี่ที่เป็นฝรั่งผมแดงๆ มีจรมาแข่งอยู่นะครับ” เอกขึ้นเรื่องใหม่หลังจากโม้เรื่องหมอกนานจนชืด ต่อให้เมาแค่ไหนนิสัยพูดจ้อขี้ประเหลาะยังคงเดิมไม่เปลี่ยน
“อ๋อ นั่นมันชอบรถแข่งเหมือนกัน จำได้ด้วยเหรอเรา?” พี่กายคุยพลางถาม
           น่าจะหมายถึงพี่เจฟฟรี่ ต่างชาติหัวแดงมีไม่กี่คน รักชอบรถด้วยแล้วไม่แคล้วกันเท่าใด
“~จำกันได้ก๋า ชน!” เอกชูกระป๋องในมือกับโจโจ้
“เชียสสสส์” โจโจ้ชูชก
“จำได้ แต่พวกผมไม่กล้าทัก เห็นอยู่แต่กับรุ่นใหญ่” เฟรมสอดเป็นเรื่องราวมากกว่า เพื่อนไม่น่าจะเมาเลยด้วยซ้ำ
“อืม...” พี่กายพยักหน้าขณะตบเข้าเลนขึ้นทางด่วน

            ปล่อยเพื่อนวาดลวดลายอวดโอ่การผจญภัยต่อ
ในรถมีเพียงแค่ผมกับหมอกที่เงียบ ปล่อยพี่กายคุยเชิงถามให้พวกนั้นกระจายข่าวในปาก
ว่าไปแข่งกับใครมา วีรกรรมความตื่นเต้นทั้งหลายแหล่ในวงการ กระทั่งเรื่องแต่งรถต่างๆ นานา
เข้าหูเออออตามเป็นพักๆ ขณะสมองประมวลผลหาเหตุใดหมอกถึงมาอยู่ที่นี่

“ผมชอบคันเดิมของพี่มากกว่า ที่ท่อแต่งน่ะ” เก้ง
“อ๋อ นั่นเพื่อนพี่เอาไปทำให้”
“555 นั่นซิ ถ้าจะทำคันนี้บอกนะครับ เดี๋ยวพวกผมแนะนำร้านคนที่รู้จักให้ ราคาพิเศษ” เอกยังฟื้นมาต่อยหอย
“ราคาพิเศษนี่หมายถึงแพงพิเศษรึเปล่า” พี่กายอมยิ้มขณะมองถนน
“555 รู้ทันนะคร้าบ” เอก
“พี่กายอย่าไปเชื่อมัน” เก้งเกาะพนักเบาะผมนั่งข้างคนขับ
          ขยับมาชะโงกแจมสนุกใหญ่ เฟรมกอดรวบเอวอย่างแน่น
“~โจโจ้น้อยอยากกินสเต็กฮ้าบ ขอมือ โฮ่งๆๆ” โจโจ้เมาแล้วเรื้อนไปเรื่อย
“555” ทั้งรถเมาดิบ
         ผมยิ้มออกจนได้ คิดถึงเด็กเซเว่นผู้ให้สมญาเชพเพิร์ดนี้กับเพื่อน
ป่านนี้จะนอนหลับฝันดีถึงผมบ้างไหม

           ด้วยทั้งแก๊งชื่นชอบพี่กายเป็นพิเศษเพราะใจดีพาไปเลี้ยงและหาอุปกรณ์บาสเกตบอลไปแจกน้อง
ขนาดเฟรมที่ว่าไม่ค่อยเอาใครยังว่าง่ายกึ่งเคารพพี่แสนดีคนนี้
       
           อดชำเลืองมองหมอกไม่ได้ ทุกคนเฮฮาแต่หมอก...ไม่!
สำนึกดีเปรยความคิดเข้าข้างเพื่อน ‘คงหาอะไรเล่นสนุกหลังสอบเสร็จมั้ง’
เรื่องนิสานั่นยิ่งไม่น่าใช่ประเด็น นิสาตามต้อยหมอกแทบเป็นเงาขณะเพื่อนกลับเฉยๆ
หรือเกิดเหตุอะไรช่วงที่ไม่ได้ติดต่อกันหว่า นิสากับมันมีปัญหากันหรือไร
           คำถามนี้ได้เฉลยไวเกินคาด...
“เมิงไม่พาน้องนิของกูมา” เอกยานคางตาเยิ้มแต่กระทำสิ่งที่คาดไม่ถึง มันหันไปคว้าคอเสื้อหมอกที่นั่งติดกัน
“ไมวะเอก?” ไม่มีเสียงเล็ดลอดจากหมอก โจโจ้คือคนเสือกแทน
“นิสากูน่ะ อ้าย-เชรี่ย!” เอกยานคาง บิดคอเสื้อยืดดำของหมอกแน่นติดมือ
“ปล่อย-มือ-จาก-เสื้อ-กู” หมอกช้าๆ ชัดๆ จนหมดรถหันควับสนใจ
         ทันเห็นเอกเงอะงะคลายมือออกแต่ยังยั้งอกเพื่อนจังหวะรถเลี้ยวพอดี

"มึงแย่งกูไป เชรี่ยหมอก ไอ้เลว" เอกเปลี่ยนจากหัวเราะอยู่ดีๆ จะร้องไห้ซะงั้น
“ไรวะเอก เมาแล้วเรื้อนเหรอ” เก้งฝั่งนี้
“ป-ล่-อ-ย!” เป็นหมอกลอดไรฟันให้เอกห่างจากตัว
"แต่แม่มช่างเถอะ คงโดนใครฟันมาตั้งเท่าไหร่แล้วก็ไม่---/เฮ้ย เอก!" เอกองุ่นเปรี้ยว เป็นผมฮึดฮัดหันควับกลับไปหา
          ออกปากเสียงดังสั่งให้หยุดปากเสียเอง
ผู้ชายไม่ควรเสียมารยาทกับผู้หญิง ไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ตาม

 "อย่าพูดแบบนั้นกับ...ผู้-หญิง!" หมอกคงเหลืออด ฝ่ามือยันหัวเอกกระทบหลังเบาะที่นั่งผม
           โขกโดนโจโจ้ไล่ถึงต้นแขนเก้งพรวดเดียว
(โป๊ก!) “โอ๊ะ!---/ โอ๊ยยยย/” โดนกันระนาว

          ผมว่าแรงขนาดนั้นคงหายเมาหรืออาจเมาหนักกว่าเดิม

"โว๊ย! พวกมึง" เก้งถูกเบียดติดกระจกฝั่งนี้ รอดเพราะท่อนแขนเฟรมบังไว้
"พวกหมานี่เมาแล้วแม่ม---พี่กายจอดข้างหน้าเลยครับ!" เฟรมจัดแจงขณะเพิ่งลงทางด่วนเข้าเขตกรุงเทพมหานคร 
"เดี๋ยวพี่ไปส่ง" พี่กายไม่ยอม
"อ่อก---กูจะอ๊วก" โจโจ้ตะกาย มีเอกโอดโอยกุมหัวป้อย เห็นท่าไม่ดีชัดแจ้ง
"จอดเลยครับพี่กาย!" เก้ง
"พี่กาย!" ผมชี้ข้างทางที่ว่างสำหรับจอดแท็กซี่
"โอเค ได้!" พี่กายเหยียบเบรคหัวคะมำ
          โจโจ้พุ่งออกมาโก่งคออาเจียนลงท่อระบายน้ำที่ฟุตบาท รอดอย่างหวุดหวิด

.......
.........


"พวกกูแยกไปเลยละกัน" เฟรมบอกผมขณะรับขวดน้ำจากในรถยื่นให้โจโจ้
          เอกยังกุมศีรษะอยากนอนลงกับเก้าอี้รอรถประจำทาง
"เฮ้ย ไหวเหรอ ให้พี่กูไปส่งดีกว่า" ผม
"สบาย ไม่ต้องห่วง ขอบใจมึงมากเก็ท พี่ชายมึงด้วย...พี่กายพวกผมแยกไปเลยนะครับ" เฟรมเข้าไปบอกพี่กาย
          คุยกันดึงดันจะไปส่งถึงบ้านแต่เฟรมไม่ยอมท่าเดียว บอกย่านนี้คุ้นเคยกันดี
จะแยกไปนอนบ้านเอกที่อยู่ใกล้ๆ แถวนั้น ให้เราสองคนพี่น้องขึ้นทางด่วนขั้นต่อไปได้เลย

          จนได้ข้อสรุป...
"โอเค ไหวแน่นะ มีอะไรโทรบอกพี่ มีเบอร์ใช่มั้ย?" พี่กายยินยอม
"ครับ ขอบคุณครับ" เฟรม
"ขอบคุณนะคร้าบ"
"หวัดดีครับพี่" เพื่อนบอกลายกมือไหว้
           หมอกยืนนิ่งอยู่ด้านโน้นกำลังจะเดินออกไปอีกทาง
"หมอก ขึ้นรถดิ!" ผมเรียกเพื่อนด้วยอยู่ละแวกเดียวกัน บ้านอยู่ห่างไม่ถึง 3 กิโลเมตร
"ไม่! กูจะกลับเอง"
"เฮ้ยหมอก! คืนนี้ยังไม่นิ่ง กลับกับไอ้เก็ทนั่นแหล่ะดีแล้ว ไว้วันหลังค่อยว่ากัน" กลายเป็นเฟรมเข้าจัดการ

            ผมพอรู้ว่าการแข่งของเพื่อนค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อย แน่นอนว่าส่วนใหญ่มักจะวางเดิมพันก่อนลงสนาม
แต่เท่าที่ทราบเมื่อครู่คือหมอกไม่สน ไม่คุยเงื่อนไข นั่งเงียบกริบประจำที่คนขับแล้วเหยียบอย่างเดียว
พวกที่ถือหางอยู่จึงวุ่นวายกับผลแพ้ชนะเสียเอง

"หมอก..." ผมเรียกซ้ำ
"ฮื่ย!" หมอกเข้าปิดประตูปังนั่งนิ่งมาคุด้านหลัง ให้โบกมือลาเพื่อน 4 คนที่เหลือ

...............
.................

           บ้านหมอก... พี่กายวนรถกลับออกไปแล้ว แรกสุดเพื่อนจะแยกลงข้างทาง
เป็นผมดึงดันจะส่งถึงที่หมายให้จงได้ ขอพี่จะนอนบ้านเพื่อนคนนี้เอง พี่ชายถึงยอมปล่อยไม่ห่วง
ไม่ไหวต้องเคลียร์ขาด ปิดเทอมแล้วอะไรๆ ปล่อยห่างจะยิ่งไปกันใหญ่
          นาฬิกาบอกเวลา 3.15 น.
"หมอก!" ผมเรียกไว้ขณะเพื่อนชี้มือที่ห้องนอนแขกด้านซ้าย
"กูจะนอน!" หมอกยั้งเท้าไม่ก้าวขึ้นบันไดเข้าห้องตัวเอง
"กูจะฟัง ถ้ามึงอยากให้กูฟัง" ผมกล้า
"กูไม่มีอะไรจะพูด!"
"หมอก...กูเพื่อนมึง" ผมอ่อนเบา
          อีกฝ่ายค่อยหันกลับมาช้าๆ ผมเห็นใบหน้าที่ซ่อนบังภายใต้หมวกสีดำ
หากรู้สึกเหมือนไม่ใช่เพื่อนคนเดิมของผมซักเท่าใดนัก

"กูไม่ใช่เพื่อนมึง!"
"เฮ้!" ผมยั้งเชิงเรียกให้สนใจปนไม่เข้าใจ ใครสิงร่างเพื่อนอยู่
         หมอกหันกลับก้าวรี่มาหา กำกระชากคอเสื้อทั้งสองมือ
ถึงได้เห็นนัยน์ตาดุดันที่ซ่อนไว้ใต้ปีกหมวกนั่น

"หยั่งมึงเนี่ยนะเพื่อนกู เพื่อนเค้าทำกันงี้เหรอวะ!?"
"..." เอิ่ม เก็ทไม่เก็ทครับ
"ห๊ะ! เก็ท กูถาม เพื่อนเชรี่ยๆ ประสาอะไรถึงทำกับกูแบบนี้?" หมอกตะโกน
"จะรู้มั้ยสัด มันเรื่องอะไร โกรธกูทำเชรี่ย!?" ผมสบถบ้าง
         แรงที่คอผ่อนเบาลงแต่ยังไม่ปล่อยเสื้อ
อย่างน้อยก็น่าจะระบุข้อกล่าวหา จะได้รู้ใครโจทก์ใครจำเลย

"อย่างมึงนี่นะ น่าจะรู้หรอก ฮึ!" หมอกเยาะเล็กๆ ประโยคคล้ายกับเพื่อนลมเมื่อกว่า 10 ชั่วโมงก่อน

          ใช่! คนอย่างผมอาจมองว่าดีเกินไป ใสซื่อไม่รู้เท่าทันคนอื่นเขา
แต่ก็ไม่จำเป็นหรอกเพราะนี่คือกิดากร คนที่พร้อมจะยืนหยัดเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้างเสมอในยามต้องการ


"...หมอก" ผมอ่อน พยายามจับนิ้วมือที่กำแน่นค้างที่เสื้อ เพื่อนพลันหรี่ตาก่อนผลักไสผม "โอ๊ะ!"
          หลุดอุทานเกือบลื่นพื้น ดีที่ปะทะพนักเก้าอี้ทานข้าวช่วยยั้งทรงตัวไว้ทัน
"ทำไมต้องเป็นมึงเก็ท ทำไม!?" หมอกกร้าวเสียงดัง ชี้หน้าเขม็ง
"ทำไมวะ มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย!?" ผมหลุดโมโหเหมือนกัน ทำอย่างนี้มาชกปากกันดีกว่า
"มึงแทงข้างหลังกูเก็ท ทั้งที่อุตส่าห์ไว้ใจ เชื่อใจมึงที่สุด...แต่มึงกลับ"
"โว๊ย! กูไม่รู้เรื่อง นี่เราพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ บอกทีได้มั้ย?" ผมตะโกนบ้าง
"ก็เรื่องมึงกับมัน!" หมอกดังกลับพอกัน
"มันไหน? ใคร? บอกหน่อยเถอะ สงสารกูบ้างหมอก" ผมมึน ชักจะไปกันใหญ่


           ราวอากาศธาตุหยุดไหล เงียบชั่วครู่ใหญ่แล้ว...
"...ลม" นามนั้นช่างแผ่วเบาราวสายหัวใจขาดรอน
           ผมไม่เห็นแววตาเจ็บช้ำของเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยตัวเองชะงักเก้อตบหน้าผากตัวเองไปมา
"อ๋อ 555 นึกว่าเรื่องอะไร" ได้แต่หลบตาเพื่อน

          อดขำไม่ได้ 5 วินาทีของเทพสีขาวแลกกับระยะเวลาทำใจถึง 5 เดือนเต็มของผม
(3 เดือนแรก หนึ่งเทอมเต็มๆ กับอาการหลงเพ้อแต่ไม่เข้าใจตัวเอง
ปฏิเสธไม่ยอมรับด้วยการเล่นกีฬาเป็นบ้าเป็นหลังปกปิดความรู้สึก
และอีก 2 เดือนให้หลังกับตัดใจว่าไม่ควรรักกับผู้ชาย ทำยังไงได้ นั่นแค่เด็ก ม.2 นี่ครับ)

           แต่หมอกไม่ขำด้วย...
"มึงสองคนใจตรงกัน?"
"เออว่ะ กูว่าจะไม่เล่าให้ใครฟังแล้วนะ แต่แม่ม! บังเอิญชิบหาย ความรู้สึกมัน...ไม่น่าเชื่อว่าจะเหมือนกันได้ขนาดนั้น" ผม
           เรื่องบังเอิญมีในนิยาย ไม่คาดฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตัว
พอไม่นึกคิดอะไรด้วยแล้วกลับเป็นเรื่องขำขันซะงั้น

"พวกมึงรักกัน ชอบกันจริงๆ งั้นซิ" ผมว่าน้ำเสียงของหมอกสั่นและเบาเกินไป
"555 จะพูดงั้นก็ได้" ผมกำลังสนุกด้วยรับรู้ถึงอาการหลุดโล่งเบาโหวงในอก
            ลมคือเพื่อนเหมือนหมอกหรือคนอื่นๆ ที่ไม่เหมือนและโดดเด่นเด้งนอกกรอบคือร่างเล็กอีกคนหนึ่ง
...ภาพรอยยิ้มของบีแจ่มชัดสดใส
...สัมผัสผิวเนียนติดปลายมือ
...กรุ่นกลิ่นแป้งเด็กผสมผิวกายเด็กผู้ชาย

           ตัวตนเดียวอยู่ในใจไม่ลบเลือนและไม่คิดจะแปรเปลี่ยน
แปลกมาก ขนาดกรณีไอ้ลมกลับอยากขจัดทิ้ง อยากปกปิดไม่ให้ใครรู้
ทว่ากับดวงตะวันน้อยๆ ดวงนั้นกลับอาจกระทำอีกอย่าง
          บีเปลี่ยนผม
          บีเปลี่ยนโลกของผม
          บีเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างของผม
...............


"ทำไมต้องเป็นมึง...เก็ท" เสียงหมอกอยู่ใกล้ดึงสติคืนกลับ
"หะ ว่าไงนะ?" ผมยังอยู่ในภวังค์ นึกว่าหูแว่วเพราะประโยคเดิมซ้ำๆ
"คนที่มันเลือก คนที่มันเรียกหาแทบทุกครั้ง...มึงคนเดียว" หมอกเบนหน้าเหม่อมองไกลนอกกระจกบานใหญ่
            เห็นลานจอดรถข้างบ้าน บีเอ็มสีดำของเพื่อนจอดอยู่ในเงาลางเลือนเวลากลางคืน
มืดมิดเหมือนนัยน์ตาเพื่อนที่ผมมองไม่เห็น

"หึหึ งี้แหละมัน" ผมอดอารมณ์เปลี่ยนไม่ได้
           สมญานามไอ้ลมว่าให้ได้ยินบ่อย 'ม้าใช้ไนซ์บอยของกู'
ถ้าอารมณ์ดีหน่อยจะมีต่อท้าย 'ผู้สามารถฝึกได้ ลูกเจี๊ยบในกำมือชื่อกิดากร' พร้อมเสียงหัวเราะ
เวลานี้เพิ่งพ้นภาระจากสองสาวเมย์กับดาวมาหมาดๆ

"...เพราะอะไร?" หมอกยังไม่หันกลับมา
"เพราะกูเป็นคนดีไง" ผมขำกับอิจฉา 5 ข้อ เลว 3 เพอร์เฟคหนึ่ง และท้ายสุด ความดีของกิดากรชนะทุกอย่าง ความคิดเด็กน้อยชัดๆ
"กูดีไม่พองั้นเหรอ...ทำไมถึงไม่ใช่กู ทำไมไม่เป็นกู ทำไมไม่เลือกกู" เพื่อนละเมอเบาจนไม่ได้ยินประโยคท้ายๆ
           ปล่อยผมเอ่ยเล่าบอกเรื่อยเจื้อย
"หมอก มึงต้องรู้คนที่ไอ้ลมมันอิจฉา 3-4 คนที่มันไล่ให้ฟังนั่นนะฮามาก ตัวชั่วระดับเทพทั้งนั้นขอบอก พี่มอส พี่เชนและก็ไอ้เฟรมด้วย"
"เฟรมก็ด้วย?"
"ใช่ บอกว่าไงรู้เปล่า เลวแต่ไม่เลว หึหึ"
"งั้นกูจะเลวให้มันดู" หมอกเข่นเขี้ยวจนนึกกลัว เพื่อนคนนี้มีหลายอย่างที่ผมไม่รู้

           และเหตุผลที่ต้องแยกห่างเพื่อนคนนี้กำลังจะเกิดขึ้น...
"มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย?" ผมแอบถามอ้อมโลกอยากได้สาเหตุที่มีปัญหาจนต้องไปขับรถท้าแข่ง
"ฮึ ไม่เป็นไรมั้ง เพื่อนแอบแทงข้างหลัง รักชอบกันเองไม่ว่าแต่เห็นกูเป็นตัวตลก เป็นทางผ่าน ถูกหลอกใช้อย่างน่าสมเพช ดีมั้ยมึงว่า" หมอกประชด
"เอ่อ หมอก...รู้เรื่อง...กู...ชอบผู้ชาย?" ผมวูบไหวข้อภายในตัวตนเรื่องรักชอบเพศเดียวกัน
          พ่อแม่ที่ไหนจะยินยอม กระทั่งกับเพื่อนใช่ว่าจะรับได้ง่ายๆ แม้สนิทสนมเพียงไหนก็ตามที

"มึงเป็นเกย์?" คำถามเจ็บจี๊ด เลี่ยงไม่ได้ อาจไม่มีทางเลี่ยงได้ตลอดชีวิตนับจากนี้
         ยิ่งออกจากปากคนที่เราให้ความสำคัญ ช่างเจ็บแปลบเกินเอ่ย
ทว่าผมกลับทนได้ แปลกใจมาก รอยยิ้มของตัวเล็กเจิดจ้าสว่างไสว
ปัดเป่าความทุกข์ระทมทุกอย่างมลายสิ้น 'ไม่เจ็บเท่าไหร่นี่หว่า'

"ถ้าคนที่กูรักเป็นเพศเดียวกัน แล้วทั้งโลกบอกว่าเกย์...ใช่หมอก กูยอมรับ" ผมยืดอก
          ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ถ้ามีทิวากรอยู่เคียงข้าง กิดากรบ่ยั่นอยู่แล้ว ^^
"..." หมอกนิ่งงัน คล้ายเห็นความร้าวรานอยากร้องไห้จากแววตาคู่นั้น
"มึงเกลียดเกย์ เกลียดกูรึเปล่าหมอก?" ผมเบ้าตาร้อน พร่าเลือนกับภาพอีกฝ่ายถอดหมวกสีดำออกช้าๆ
"มึงกล้ากว่าที่กูคิดไว้มาก เก็ท...ขณะที่กูได้แต่อ่อนแอ เหนือกว่าทุกอย่างแต่กลับลังเล...ช้า"
"...หมอก!" ผมระโหย

           ขณะนั้นคิดแต่ฝ่ายเดียวว่าเพื่อนอคติกับชายรักชายจนพาลรังเกียจผม
แท้ที่จริงแล้วคืออีกอย่างกลับตาลปัตรนึกไม่ถึง หรือไม่เฉลียวใจก็ไม่รู้
หมอกคิดเอาเองว่าผมรักและจะร่วมทางกับลมเหนือ
ไม่มีรักสามเศร้าเราสามคน ทิ้งหมอกอกหักอยู่คนเดียว

"ของมึง เอาไป...ต่อจากนี้เรา...คงไม่" เสียงหมอกสั่นครือขาดห้วงราวสะอื้น
           ยื่นหมวกแก็ปแบบเดียวกับลม ยัดใส่อกผมแรงจนเจ็บ หันกลับก้าวขึ้นบันได
"หมอก! กูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่ใช่มั้ย!?" ผมแทบตะโกน สายน้ำจากตาไหลอาบหน้า
"..." ได้ความเงียบขณะไหล่ด้านหลังเพื่อนสั่นไหว
ถ้ามองไม่ผิดและคิดเข้าข้างตัวเอง หมอกก็กำลังร้องไห้เช่นกัน

"หมอก..." ผมอีกครั้ง
"...ไม่...เก็ท...(ไม่ใช่ตอนนี้)"
           มิตรภาพยิ่งใหญ่ถูกดาบตวัดฉับฟันขาดวิ่น
ผมไม่ได้ฟังท้ายประโยคที่กลื้นสะอื้นจนเบาราวสายลมผ่าน
คิดว่าหมอกปฏิเสธโดยสิ้นเชิงไร้เยื่อใยด้วยทัศนคติเรื่องเกย์
ไม่คิดว่าเพื่อนขอระยะเวลาทำใจเรื่องเราสามคน
        ...เรื่องของมันกับอีกคน
        ...เรื่องหมอกกับลมต่างหาก


          ร่างหมอกหายลับจากคลองสายตา ถอยหลังชนเก้าอี้
ทรุดนั่งอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนไม่ทราบได้ กระทั่งนาฬิกาดังติ๊ดๆ เตือน 5.00 น.
ผมลุกช้าจากมาอย่างเงียบงัน
----------

        ปล. เป็นครั้งแรกที่ (คิดว่าตัวเอง) ถูกหมอกปฏิเสธและไม่มีครั้งที่สองอีกเลย
เพราะนับจากวินาทีนั้น ผมไม่รู้ว่าหมอกพลิกความคิดจิตสำนึกไปทางไหน
เพื่อนคัดง้างกับที่บ้าน เกเรเลิกเล่นฟุตบอล กินเหล้าดูดบุหรี่ ที่กว่านั้น ฟันหญิงเป็นกระตัก
ตั้งฮาเร็มเป็นกิจจะลักษณะชนิดแบดบอยส์ตัวจริงยังชิดซ้าย
ข่าวโคมลอยว่ามีลองผู้ชายบ้างแต่ผมไม่แน่ใจ
ปากหนักวาจาเชือดเฉือนไม่เอาใคร ไม่มีใครเอาอยู่ยิ่งกว่าเฟรม
          ทิ้งห่างข้ออิจฉา 4-5 ประการที่ไอ้ลมเคยว่าไว้ไม่เห็นฝุ่น
ด้วยเป็นอย่างที่เพื่อนสนิทของผมว่า 'เลว' สุดโต่ง
เราห่างกันโดยปริยายเพราะหมอกถอยระยะไม่ยอมให้เข้าใกล้
           หมอกกลายเป็นไอหมอกเย็นยะเยือก
ไร้ตัวตน ไร้ลมหายใจ ณ สุดปลายยอดเขาสูงเสียดฟ้าที่ผมไม่รู้จักและเอื้อมไม่ถึง

         คล้ายเพื่อนหลุดลอยไกลเป็นว่าวสายป่านหลุดจากมือ
ไม่มีทางได้คืนและไม่มีวันไปพบเห็น
-------------------------------------------

***murasakisama ดาร์คหมอกเปิดเผยแล้ว หุหุ
              หมอกภาคเพอร์เฟคเป็นของลม แต่หมอกภาคมืดมนไม่กล้าเขียนเลยซักตัวเดียว
              เพราะตี๋+หมอก ของ cn9095 ดีที่สุด (ในโลก) ณ เวลานี้
              (โอ๋ๆ กอดปลอบให้หายตกกะใจ :กอด1:)
................
..............
(ต่อ)

***edit เช้าวันอังคาร
           เนื่องจากหลงรักหมอกเรื่อง เงินน่ะ..มีไหมวะ?! จนใส่ลิงค์ในกระทู้นี้ว่า
ควรอ่าน ของ cn9095 จากที่นั่นที่นี่กดได้ ทำนองนั้น (ซึ่งตอนนี้ลบลิงค์ไปแล้ว)
กลายเป็นความเข้าใจผิดไปด้วยตัวละครชื่อหมอกเหมือนกัน
จึงขอโทษทั้งแฟนคนอ่านและ cn9095 แล้ว
   
           หมอกและอีกหลายชื่อในเรื่องนี้ แม้จะชื่อเดียวกันกับ ตี๋+หมอกใน 'เงินน่ะ..มีไหมวะ?!'
แต่ขอความกรุณาเข้าใจว่าเป็นคนละคน ตัวละครคนละเรื่องกัน

          ที่ต้องมีชื่อหมอกเพราะ...
เป็นมีชื่อในเรื่องที่เขียนก่อนหน้า
จึงต้องใช้ชื่อนี้และมีบทในเรื่องนี้ด้วย
ไม่มีเจตนาอื่นใด  ด้วยวางพล็อตไว้เช่นนี้เอง
       
         สารภาพว่าวางโครงการจะเขียนเรื่องหมอกอีกคู่
แต่พับเก็บทันทีที่ได้อ่าน
ด้วย ตี๋+หมอกใน 'เงินน่ะ..มีไหมวะ?!' ของ cn9095
ช่าง สุดยอดเกินคำบรรยาย
หมอกต้องคนนี้เขียนเท่านั้น ถึงจะได้ฟีลอย่างที่สุด (ความเห็นส่วนตัว)

(เข้าไปเจ๊าะแจ๊ะหลังไมค์แล้วว่าชื่อหมอกนะ เหมือนนะ
มีชื่อตี๋และอีกหลายชื่อในเรื่องด้วย
คำตอบคือ cn9095 น่ารักมาก)

      การใส่ลิงค์ไปหาจึงกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดแก่คนอ่าน
นึกว่าเอาหมอกเรื่องนั้นมายำหรืออะไรสุดแล้วแต่
ถ้าติดขัดใจก็ขอโทษและขออภัยมา ณ ที่นี้/puppyluv 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-08-2012 09:01:26

(ต่อ)
..................
......................

           กดกริ่งหน้าบ้าน 'ติ๊งต่อง!' ไฟประดับรูปคิตตี้กระพริบเล็กๆ ส่งให้อดเปรยยิ้มไม่ได้
ในใจยังแปลบปลาบ เลือกทางไหนย่อมเจ็บปวดกับการเปลี่ยนแปลง เอาน่า ให้เวลารักษาเยียวยา
สูดลมหายใจเข้าปอดช้าลึก อากาศยามเช้าขณะฟ้าสางช่างปลอดโปร่ง

"อ้าว เก็ทนั่นเอง" แม่ของบีเป็นคนมาเปิดประตูรั้ว
"ครับ" ผมรับ มองคุณผู้หญิงสวมชุดจะออกไปข้างนอก ท่าทางจะธุระที่ร้านข้างหน้า
"คุยกับหน่อยดีมั้ยเรา" ประโยคประมาณนี้มาอีกล่ะ
"ยินดีครับ" เก็ทสูดออกซิเจนอัดเน้นๆ เต็มปอด

            คุณแม่เปิดทางให้เข้าบ้าน เดินนำไปที่โต๊ะทานข้าว
เห็นจักรยานคันเก่งจอดชิดริมฝาผนังทางขึ้นบันได อ้อ ยังดีที่ไม่หาย
ผมเป่าปากเรียกลมปราณอีกหน
           ทางแยกที่ว่าช่างเดลิเวอรี่ส่งเมล์เร็วด่วนนรกเรียกตัวตั้งแต่ตะวันยังไม่ฉายแสงเลยหรือนี่
.................

          บานประตูห้องนอนชั้น 3 เปิดแง้มขณะเสียงอ้อแอ้ไม่ชัดจากคนกำลังแปรงฟันแกร็กๆ
"แอ้ปุกแอ่อ๊าว" น่าจะแปลว่า 'แม่ปลุกแต่เช้า'
"ตัวเองนั่นแหละจะไปไหนแต่เช้า" ผม
"เย๋ย!" (ก๊อง แก๊ง!) แก้วพลาสติกถูกปัดหล่นในอ่างล้างหน้า
          กระต่ายซ่อนความผิดกัดแปรงสีฟันหน้าเหรอหรา หันขวับมองผมที่อยู่มุมมืด
แสงไฟในห้องน้ำส่องสว่างเป็นอย่างเดียวที่เปิดใช้อยู่

          ก้าวเข้าไป จับแก้วเปิดรองน้ำตั้งไว้ให้ที่เดิม พร่ำบอกเบากับคนที่แสนคิดถึง
"เมย์ไปนั่งเฝ้าพี่แมว ส่วนดาวก็ทำขนมให้ข่าง สองคู่นั้นน่าจะเป็นแฟนกันแล้ว นอกนั้นอยากรู้อะไรให้ถาม เข้าใจมั้ย?" ผม
          ซัดข้อมูลแรกเข้าชนิดเดียวกับเพื่อนสนิทหยุดข่างเรื่องดาว
ไม่เอ้อระเหยลอยชายปล่อยให้เข้าใจผิด
ได้ผล (0-0) เด็กตาโตนิ่งขึงตรึงแน่นอยู่กับที่

           เข้าโอบซ้อนด้านหลัง เกลี่ยริมฝีปากหลังหู กลิ่นกายสะอาดตอนเช้าช่างรัญจวนจน...เอิ่ม
เก็ทควรดึงโหมดไนซ์บอยมาใช้ใช่ไหมครับ แต่ขอโทษเถอะ หางหมาป่าโผล่ (Y^Y)

"อื๊อ!" เอียงศีรษะหนีได้แต่ร่างกายโดนผมรัดแน่นหนึบ
"อยากถามยัง?" ผมย้ำ สบตากระต่ายในกระจกเงา
"อือๆๆ" พยักหน้าหงึกหงักเร็วๆ หัวสั่นหัวคลอน
"ถามว่า?" ถูกผมขโมยจุ๊บหนักๆ ที่หลังหัวและลำคอขาว
"แองอันอ่อนอ้ายอ่าว?" แปรงฟันก่อนได้เปล่า
          หน้าแดงก่ำ (^///^) น่ารักชะมัด แกล้งอีกดีกว่า
"แปรงฟัน?" ผมถามซ้ำ
"อื้อ!" ผงกศีรษะว่าใช่อย่างแรง
"โอเคๆ ก็แปรงไปซิ 555" เด็กโดนผมกอดโยกเยกไปมา
"ออก-ไอ๊-อ๊อนนน!" ถูกดันออกมาจากห้องจนได้
          ปิดประตูปังใส่หน้าให้ผมหัวเราะเป็นบ้าอยู่อีกฝั่ง

          ตัวเล็กน่ากอดฟัด หอมละมุนนุ่มๆ เหมือนขนมปังอบเสร็จใหม่ เวลาเช้าตรู่แบบนี้ด้วย
ก้มลงมองเก็ทลูกพ่อทำท่าจะตื่นเคารพธงชาติ ณ เวลา 6.00 น.
           มิน่าพี่ไอดอลถึงคึกคักเวลาลงเล่น 'ต้องเตรียมอุปกรณ์ไว้ใกล้มือ ห้ามขาด'
โทรศัพท์คุยกันจนน้องช่ำชองทฤษฎี จะเหลือภาคปฏิบัตินี่ล่ะ
เหลือบมองสิ่งแวดล้อมรอบกาย ชั้นการ์ตูน กองตุ๊กตาขนฟู เกมเครื่องคอมพิวเตอร์และต่างๆ นานา
ในเขตวงล้อมกรงกระต่ายแสนหวาน (="=) ซวยแล้วเก็ทเอ๋ย จะรอดไหมหนอเรา
            ถ้าตระบัดสัตย์แปลงร่างเป็นแบดกายส์ ทั้งที่เพิ่งรับปากกับคุณนายใหญ่ของบ้านนี้หมาดๆ
ณ ชั้นล่างเมื่อครู่ จะโดนดีถึงขนาดสิ้นชีวาแล้วไซร้
'ก็น่าจะคุ้มนะ' ใจคิดสั่งเข้าข้างตัวเอง
...............

           รอจนตัวเล็กเสร็จธุระออกมา เยี่ยมหน้ามองหาค่อยๆ ก้าวย่องอย่างช้าเหมือนไม่ใช่ห้องตัวเอง
"มานี่" ผมนั่งรอขอบเตียง
"มะ...มาไง?" เสียงใสที่อยากได้ยิน
"เหาะมั้ง"
"แอ่ะ!" ดูทำหน้า จนอดยิ้มขำไม่ได้

           ย่างเหยะมาหาว่าง่ายแต่ยังช้ามากให้ความรู้สึกผม แถมยังคว้าหนูเน่าเจ้าเก่ามาบังไว้อีก
พอยืนหิ้วร่องแร่งแบบนี้แร้บบี้ตัวมอมแมมขยายใหญ่ ห้อยขายาวพอๆ กับหมอนใบโต
            รอเข้าระยะจนคว้าไว้ในวงแขน โอบแนบวางศีรษะกับลิ้นปี่คนยืน
ได้ยินเสียงหัวใจดวงเล็กเต้นรัวเหมือนในอกผม ใจเราเต้นแรงมากมายพอกัน

"ขอโทษ..." ผมพึมพำพลางสูดกลิ่นแป้งเด็กติดเสื้อยืดยาวคลุมปลีน่องขาวเหมือนไม่ได้ใส่ท่อนล่าง
"ขอโทษว่า?"
"ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ ขอโทษที่ไม่ได้มาหา เราไม่ได้คุยกัน"
"..." บีเงียบ
"เก็ทขอโทษนะครับ" ผมเงยมอง เท่านั้นเองน้ำจากตาอีกฝ่ายก็ไหลพราก
           ได้ลุกพรวดขึ้นดึงร่างเล็กเข้ากอดมุดซุกอก ปล่อยน้ำร้อนจากใบหน้าเล็กๆ ซึมซับกับเสื้อตัวเอง

           จริงด้วย ขอบตาดำโหลเป็นหมีแพนด้า เซื่องซึมสภาพซอมบี้ที่ผ่านมา
ไม่ใช่ตรากตรำสอบหรืออ่านหนังสือหนัก หากเพราะคิดเรื่องผมต่างหาก
เรานึกถึงกันและกันแต่หักห้ามไม่เข้าหากัน หน้าอกถูกกรีดจนเจ็บแสบ
บอกตัวเองว่าจะไม่ให้มีเหตุการณ์เช่นที่ผ่านมาเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด

"เก็ท ฮืออออ!" กอดรัดผมแน่นซี่โครงหัก
"บี...คนเก่ง ชู่ว์!" ได้แต่โอบประคองลูบหลัง สลับกดจูบปลอบโยน
"มึงเล่นหายไปเลย แล้วนั่นก็มาถามอีก แถมอีกคนให้ขนมกันด้วย ฮึ่ก!" ฟ้องปนด่าซะ
"เมย์กับดาว?" ผมถามคู่กรณีวันก่อน
"อื้อ!" พยักหน้า มือกำบิดเสื้อผมจนตึงแน่น จูบแก้มซับน้ำตาเด็กเสียขวัญ
"ไม่ร้องแล้ว ทีหลังเก็ทจะบอกบีก่อนใครเลย ถึงคนอื่นจะให้เก็บเป็นความลับก็ช่าง...นะครับคนดี" ผมอ้อล้อ
"จริงนะ" ถูตาป้อยๆ ฝ่ามือยันตัวไว้ไม่ยอมให้ฉวยโอกาสง่ายๆ
"คร้าบ" แต่กิดากรสามารถมากกว่า
          กดจมูกปากสูดหอมแก้มเค็มๆ หลายฟอดค่อยกอดแรง เอาใจเจ้ากระต่ายโยเย

          ช่วงเวลาแสนสบายจนอยากหยุดเวลาให้นานเท่านาน...
"ไม่เอาอีกแล้วนะแบบนี้น่ะ ขี้เกียจร้องไห้แหละ" เด็กพึมพำกับอก สารภาพให้รู้ดื้อๆ ไม่มีเม้ม
"บีก็เหมือนกัน ห้ามเก็บอะไรๆ ไปคิดมากคนเดียวล่ะ" ผมสั่ง
"ใครคิดมากกัน หลงตัวเอง"
"ก็ใครร้องไห้ตาบวมเป็นหมีแพนด้างี้ล่ะ ต้องถีบแร้บบี้หน่อยแล้ว ไม่ดูแลพ่อมันดีๆ"  ผมลามปามเขี่ยกระต่ายปุกปุยหนีห่างปลายเท้ามากขึ้น ไม่ต้องการ กขค.
"โด่! นี่แร้บบี้ของเค้าหรอก" ผละจากผมไปโอ๋หนูเน่าตัวเองเฉย

           ไอ้มือที่สาม ดูท่าผมต้องรบรากับมันอีกนาน

           ทรุดนั่งลงกับเตียง ง่วงงุนปนหัวหมุนร่างกายต้องการพักผ่อนเต็มที
"มานี่ ขอแร้บบี้หน่อย" ผมส่งสัญญาณ SOS.
"อะ! ให้" ยื่นไอ้ตัวขนฟูไม่มีชีวิตซะงั้น
"ไม่เอา ไม่ใช่ไอ้ตัวนี้"
"ใช่ นี่ไงแร้บบี้" เจ้าของกระต่ายมีเถียง
"จะเอาพ่อมัน"/"---อ๊า!" ผมดึงแขนเล็กให้ล้มตัวลงเค้เก้กับเตียงด้วยกัน
           กดความรู้สึกดิบเถื่อนกลางลำตัว
'เอาน่าเก็ท สุภาพบุรุษ' ท่องไว้พลางยกขาพาดตุ๊กตาตัวโตเข้าหว่างขาตอนล่างปกปิดอาการ
ส่วนตอนบนข้ามโอบตัวพ่อแร้บบี้ชื่อบีเข้าอก

           ปล่อยความเงียบทำงานช้าๆ ถักทอห่อหุ้มร่างเราสอง
"ใจเต้นแรงจังเลยเน๊าะ" เจ้าของแร้บบี้แนบหูกับอกซ้ายของผม
"อืม..." ผมเบาสบายบนเตียงนุ่มกับร่างอุ่นนิ่มพอดีๆ
"ง่วงเหรอ?" เจ้าหนูจาไมชื่อทิวากร
"ยังไม่ได้นอนเลย เมื่อคืนคุยกับหมอกทั้งคืน เพิ่งออกจากบ้านมันเมื่อกี้"
          กิดากรไม่ได้เล่าเรื่องราวจากลมก่อนมาถึงหมอกด้วยง่วงเกิน

"...ว่า?" ถามเบากับซอกคอผม
"ต้องให้เวลามันหน่อย...เรื่องเกย์" ผมรวบรัดพลางให้กำลังใจไม่กล่าวโทษ
"อ๋า...อ๋อ เออเน๊าะ คนเราคิดไม่เหมือนกัน" เสียงอือออทว่าคล้ายเข้าใจทะลุปรุโปร่ง

           บางทีการอยู่กับคนๆ นี้ กลับเป็นเรื่องง่ายดายจนเหลือเชื่อ
บีไม่ต้องการคำถามคำตอบหรือคำอธิบายเหตุผลใดๆ ถึงที่มาที่ไปมากมายเยิ่นเย้อ
พิรี้พิไรมากความก็ไม่ น่ารักกว่านี้มีอีกไหม (^-^)
          ...ทิวากรผู้สว่างสดใส
          ...ทิวากรผู้แจ่มจ้ากว่าใครๆ
          ...ทิวากรของผม
..................

"ง่วง ฮ้าวววว!" ผมหาว มือคว้าโอบตัวเล็กแนบแน่นเข้า ขาก่ายข้ามไปหา
          กดฮอร์โมนพลุ่งพล่านให้สงบซึ่งยากกว่าครั้งไหนๆ
"เก็ท..."
"หือ?"
"ว่าจะไปทะเล แต่แม่ไม่ให้ไปใต้ล่ะ"

          ข้อดีของคนนี้
คิดถึงเรื่องที่สนใจ
คิดถึงเรื่องของวันนี้
คิดถึงเรื่องของเรา

"ดีแล้ว ไม่ต้องไปหรอก ไว้ตื่นจะพาไปเอง ทะเลแค่นี้...อืม น้ำทะเลสีฟ้า หาดทราย...แล้วก็เรา" ผมเพ้อ
"...งั้นหลับซะนะ"
"...บีห้ามไปไหน ห้ามหาย" ผม
"...อืม...จะอยู่นี่" เสียงตอบรับราวกระซิบข้างหู

          สูดกลิ่นแชมพูเจือจางคลุกเคล้ากับโฟมล้างหน้าอ่อนๆ
ความหอมเย็นสดชื่นของเม็ดน้ำเสกร่างกายจิตใจปล่อยวางราวเส้นด้ายปลิดปลิว

"...อยากจูบ" ผมละเมอขณะดำดิ่ง

          นางฟ้านิทราโปรยผงหลับไหลที่เปลือกตาจนหนักอึ้งฝืนลืมไม่ขึ้น
ทว่ารับรสยาสีฟันกลิ่นเชอรี่มินท์ติดปลายลิ้นพร้อมริมฝีปากนุ่มหยุ่นกดประทับ
ส่งจุมพิตแผ่วผ่านให้หลับฝันดี


*********************TBC by puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 27 ผมและลม (18-8-2012) p.18
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 19-08-2012 09:22:07

อะจ๊ากกก  หมอกคนที่คอยเกี้ยวหนูลมนี่ คือคนเดียวกับหมอกของตี๋น้อยหรอคะ   นึกไม่ถึงอย่างแร๊งงงงง  :a5:



ลมเวลาอยู่กับเก็ท  แลดูแมนสุดๆอ่ะ  แถมกวนโอ๊ยมากกกกด้วย  :laugh:
แต่เวลาอยู่กับเหยี่ยว น้องลมจะหวานหยาดเยิ้มเลยทีเดียว  :o8:

ดาร์กไซด์ กับ ไลท์ไซด์ ต่างกันแบบนี้ เพราะหัวใจเรียกร้องสินะน้องลม อิอิ  :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-08-2012 11:29:44

ในที่สุดกิดากรก็ได้กอดทิวากรสมใจ  :กอด1:

และเรื่องร้ายๆก็ผ่านไป  โล่งมากกกก

แต่ไอ้ที่เดาๆไว้น่ะผิดหมด  ไม่น่าเชื่อว่าเป็นหมอกที่มาแอบได้ยิน

นึกว่าเป็นกระต่ายน้อยซะแล้ว  แต่แบบนี้ก็ดีไปอย่าง  ฮึๆๆ

ไม่รู้เป็นไงหวงน้องลมให้เหยี่ยวอยู่เรื่อย  ทั้งๆที่เหยี่ยวก็ไม่ได้ดีไปกว่าหมอก

แต่เพราะน้องลมเลือกแล้วจึงยอมจำนน

อ้าวไปลมเหนือได้ไง   :really2:

ต้องยอมรับว่าตอนนี้น้องต่ายเป็นที่พักพิงให้เก็ทได้ดีที่สุดเลยเอาใจช่วยให้ชนะใจตัวเองนะคะ

ปล.จิ้นเฟรมกับเก้งตลอดแม้ทั้งคู่จะโผล่มาหวานแว๊บๆอ่ะ   :laugh:

บวกเป็ดแถมบวกและ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 19-08-2012 12:07:50

เริ่มสิ่งดีดีด้วยกันใหม่นะ ที่งอน โกรธ ไม่เข้าใจกันก่อนหน้า
เก็ทก็อธิบายทุกอย่างให้ฟังแล้วนะจ้ะ หนูบี
เริ่มสิ่งดีดีด้วยจุ๊บรับอรุณสวัสดิ์บวกราตรีสวัสดิ์ ^^

ส่วนเรื่องของหมอก ชะตาจะนำพาไปพบตี๋น้อยเองนะ
คนที่เปลี่ยนชีวิตหมอกเช่นกัน
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 19-08-2012 12:19:12

อิจฉากิดาดร ได้จุ๊บของน้องบีน้อย นอนหลับฝันดีแน่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 19-08-2012 12:24:18

เข้าใจกันแล้วก็หลับฝันดีนะ


 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 19-08-2012 12:52:43

มาสารภาพผิดกับ puppyluv
เมื่อวานคนอ่านมัวแต่วุ่นวายกับชีวิตเรื่องจองตั๋วคอนเสิร์ต
 :m29:
พาลเอาอารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่านไม่ได้เข้าเล้าเลยจนดึก
วันนี้มายื่นก้นให้เก็ทกับน้องบีตีเปี๊ยะๆ ลงโทษพี่เลยนะจ้ะ
*โดนถีบหัวทิ่ม
 :z6:

แอบสะกิดใจตอนที่เจอโซ้ยตี๋ขายโจ๊กและ
ไปๆมาๆ อะจ๊ากกกกกกกก
ตี๋หมอกจากเรื่องโน้นเองหรือนี่
 :a5:

ดีใจกับน้องเก็ทน้องบีด้วยนะลูก
เมฆร้ายลอยหายไปแล้ว
ต่อไปตะวันสดใสก็จะส่องสว่างนำทางหนูทั้งสองให้มีความสุขนะจ้ะ
 :กอด1:

ไม่แปลกใจกับน้องลม
ที่เคยหลงรักเก็ทเพราะเห็นภาพซ้อนกับพี่เหยี่ยว
ไม่ผิดหวังเลยจริงๆที่พี่รักน้องลมสุดใจ
 :m1: :impress:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 19-08-2012 13:09:45

พี่หมอกช่วงดาร์คไซด์มาจากลมเหนือหรือนี่....คิดถึงพี่หมอกกับตี๋น้อยมาก ๆ
แอบเสียใจที่พี่หมอกหลุดออกไปจากวงโคจรของเก็ทกับลม...แต่ก็เพื่อมีรักครั้งใหม่...หวังว่าจะได้กลับมาเจอกันอีก

ในที่สุด เด็กน้อยก็ได้กลับมามีบทอีกแล้ว ฮา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 19-08-2012 14:01:17

เรื่องของหมอกเป็นเช่นนี้นี่เอง
ดีและเกทกะบีได้คุยกันจริงๆจังๆซะที

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-08-2012 15:00:13

สมเป็นไนซ์กายจูเนียร์จริง ๆ ยื่นมือช่วยชาวบ้านไปทั่ว (ก็นะเพื่อนกัน)
อานิสงส์ของการทำดีมีน้ำใจ ทำให้เก็ทกับเด็กน้อยปรับความเข้าใจกันซะที
แต่ความหื่นนี่รับพี่ไอดอลมาเต็ม ๆ เลย อดทนไว้เก็ท ยังต้องรออีกนาน...มาก

หมอกภาคมืดหรือภาคสว่างก็น่าสนใจทั้งนั้น เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์ ราศีพระเอกจับเสมอ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-08-2012 15:11:47

 :กอด1:ในที่สุดก็เข้าใจกันซักทีนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:

รออ่าจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :call:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 19-08-2012 15:52:03

หมอกกะตี๋!!! กรี้ด....
ลมนี่ ใครๆ ก็หลง ใครๆ ก็รักเนอะ ปวดหัวแย่เลย ฮา...
คู่นี้เปิดใจแล้ว รอฉากหวานปานจะกลืนต่อไปจ๊ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: stdvic ที่ 19-08-2012 16:58:30

สนุกมากครับบบ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 19-08-2012 16:59:59

คือ.....
 หมอกกับเก็ทพูดเรื่องเดียวกันอยู่ใช่ใหมมมม~
เหมือนจะเข้าใจคนละแบบเลยเนอะ
ในที่สุด เดวิลบีก็เข้าใจไนซ์บอยซะทีนึง
เกิดเป็นเก็ทนี่ต้องทำใจ
หวานเล็กๆตอนท้ายๆ รางวัลสำหรับคนหล่อ
คิสหวานๆจากบีจ๋า ส่งเข้านอนกล่อมให้คนหล่อฝันดี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: SweetasSin ที่ 19-08-2012 17:12:31

นี่ไม่ใช่พี่หมอก ก็แค่เอาชื่อตัวละครของคนอื่นมาใช้เพื่อเพิ่มราคาสร้างค่าให้เรื่องนี้เท่านั้น  :z6:
พี่หมอกต้องกลายเป็นไอ้ไร้ค่าในเรื่องนี้ ต้องทำตัวเลวเพียงเพราะอกหักจากไอ้ลมเหนือ!!!!!  :z6: 
คงมีความสุขมากที่ทำให้ตัวละครที่สูงเด่น มีค่าในเรื่องอื่นมาหลงรัก อกหัก ไร้ค่า ซมซานประชดชีวิต เพราะไอ้ลมเหนือที่สูงส่งเทียมฟ้าของตัวเองได้

สร้างบทให้แบบนี้ คงรักมากซินะพี่หมอกน่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 19-08-2012 19:04:00

ขอตอนหวานๆบ้าง :z2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 19-08-2012 22:35:09

เป็นที่รักของกลายๆคนจริงๆนะลมเหนือ แต่อึ้งเหมือนกันนะที่ลมเคยรักเก็ทไปแวบนึง แต่แหมไนซ์ขนาดนั้นก็คงมีมั่งเเหละเนอะแต่ไม่เป็นไรยังไงลมก็เป็นของเหยี่ยวส่วนเก็ทน่ะของบีน้อยดีแล้วจ้า หมอกก็มีตี๋น้อยแล้วเนอะไม่เศ้าแล้วเนอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:สามกอดนี้เพื่อหมอกโดยเฉพาะค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 19-08-2012 23:02:57

สงสารหมอก แต่ก็ต้องเข้าใจนะว่าลมเป็นของพี่เหยี่ยวเค้า

ดีใจกะเก็ท เข้าใจกะบีน้อยซะที  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: MinMinZero ที่ 19-08-2012 23:12:10

 :o8: น่ารักมากกกกกกก อ่านแล้วเขิน บีเข้าใจอะไรง่ายดี ไม่เว้าซี้  o13

สงสารหมอก TT

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 19-08-2012 23:18:16

โอ้ว!! ทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไป
เมื่อไม่ยอมฟัง หรือฟังไม่ครบ ล้วนนำมาซึ่งความเข้าใจผิด

คู่กันแล้ว ไม่แคล้วกันจริงๆ หรือแม้แต่ ถ้าเขาไม่กลับมาเขาก้อไม่ใช่ของเรา
 :กอด1: :L2:


ขอบคุณที่ทำให้เค้าไปอ่านหมอกกะเด็กตี๋ขายโจ๊กรวดเดียวจนทันปัจจุบัน ... สนุกมาก
และได้นักเขียนที่ชอบเพิ่มอีกหนึ่งคนด้วย
 :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 19-08-2012 23:55:24

เย้ เก็ทกับแร็บบี้น้อยเข้าใจกันแล้ว


แต่น่าเสียกายที่มิตรภาพความเป็นเพื่อนของ หมอกกับเก็ทจากการเข้าใจผิด พิโธ่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: Get's intro (12-07-2012)p.1
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 20-08-2012 03:52:18

กำลังคิดถึงลมเหนือ
เพิ่งเห็นเรื่องนี้ ให้ตายสิ
รีบอ่านเร็วรี่

ชอบช็อตที่เก็ทคว้ามือบี มากเลย
แถวบ้าน เรียก "จอง"  :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก: ตอน 4 ลานนนทรี (18-7-2012) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 20-08-2012 04:45:52

โถ่ถถถถถถถถถถถถ
น้องบี
ติดกับเชอร์รี่ ง่ายดาย

เลี้ยงง่ายงี้ แหละ

อาการ "หลง" ของบางคนช่างเป็นหนัก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน7 เก็ทและกาย (21-7-2012) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 20-08-2012 06:04:47

โอ๊ยยยยยยย
ตอนนี้มาหมดทั้งเรื่อง
คิดถึง ลมเหนือสุดติ่ง
พี่เจฟ เป็นหมอที่ดีมากกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 20-08-2012 08:38:02

หมวยบี  :กอด1:

หมอกเรื่องนี้ คือ หมอกเรื่องนั้นเหรอ  o22
เขาเปลี่ยนไปเยอะเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 20-08-2012 16:15:40

ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
โกรธตัวเอง เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง!!!

ทั้งๆที่ตอนอ่าน "ลมเหนือ" เราคลั่งคู่นี้มาตั้งแต่แรก
ชอบลุคบีน้อยมว๊ากกกกกกกกก *อยากฟัด*

ตามอ่านวันเดียวรวดเลยค่ะ!   :เฮ้อ:

ดีใจที่แอบมีหมอกโผล่มาด้วย
แต่แอบโหวงนิดๆที่รู้ว่าหมอกชอบลม...
ลมน่ะต้องคู่กับเหยี่ยวเท่านั้น
คู่กับหมอกไม่ได้ เดี๋ยวพากันพัดปลิวไปไกล ฮ่าๆ

ในที่สุดทุกอย่างก็คลี่คลายแล้วเนอะ
สองสาวเค้าเล็งคนอื่น ไม่ใช่เก็ท
เพราะเก็ทน่ะ...ของผึ้งน้อยคนเดียวเท่านั้นแหละ คิคิ

ชอบเวลาที่ด้านมืดเข้าครอบคลุมเก็ท
มิสเตอร์ไนซ์บอยก็หื่นเป็นเหมือนกันนะเออ~

รอติดตามต่อนะคะ ชอบผลงานของคุณ puppyluv ตั้งแต่ลมเหนือแล้วค่ะ
ว่าแล้วก็กลับไปอ่านลมเหนืออีกซักรอบดีกว่าเนอะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 20-08-2012 20:19:09

แหม...บีน้อยช่างกล้าลักจุ๊บกิดากรนะ...
เชื่อแล้วละว่า..หนูน่ะแมนจริง ๆ..กล้ากว่าเจ้าเก็ทเยอะ..
หลงรักเดวิลตัวจ้อย...อยากให้เด็กน้อยมีแต่ความสุข.. :กอด1:
เจ้าลูกเจี๊ยบสัญญาอะไรไว้อย่าลืมล่ะ...

 :L2: &  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 20-08-2012 21:55:14

รอๆๆ ลูกไก่ในกำมือเดวิลน้อย
แอบเข้ามาดูคนขโมยจุ๊บไนซ์บอย อิอิ
:pig4:


+1  +เป็ด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-08-2012 01:07:37

หมอกเปี๊ยนไป๋ ไม่น่าประชดอย่างงี้เลย

ส่วนเก็ทกับบี กลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว และน่าจะรักมากกว่าเดิมอีก  :mc4:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 28 ผมและหมอก (19-8-2012) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 21-08-2012 02:48:44

อ่านถึงนี้แล้วววววววว
วู้วู้
ตามทัน

แอบทึ่ง ไนซ์เก็ท จริงๆ
ต้องร้องเพลงรอไปอีกสองปี

เธอรอได้แต่เรารอไม่ไหวหร้อก  :o12: :o12: :o12:

ยังมีชีวิตม.ห้า อีก
ม.หกนี้ต้มม่ามารอได้เลย

วู้ อุปสรรคเยอะจริงแท้ๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-08-2012 07:22:07

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
ตอน 29 Let's it be...till we are!
get’s



        16.50 น. อีก 10 นาทีจะห้าโมงเย็น
แดดยังเปรี้ยงแยงตาขณะเราเดินย่ำรอยทรายเลียบฟองคลื่นขาวที่พัทยา
หาดส่วนตัวของร้านอาหารชื่อดังที่ก่อเป็นระเบียงชานพักไม้
เกาะเป็นชั้นลดหลั่นตามริมหน้าผาสูงชันสวย เป็นที่นิยมมากแห่งหนึ่ง
        เด็กเก่าเจ้าถิ่นพัทยาพามาที่นี่ด้วยใกล้กับโรงแรมในเครือที่พ่อช่วยดูแล
เราทั้งคู่...ผมกับบีมารับจ๊อบติดแท็คป้ายสินค้างานพรีเมี่ยมของแม่ที่โกดังในชลบุรีครับ
เริ่มงานพรุ่งนี้บ่าย ลูกชายเจ้าของกิจการขออภิสิทธิ์พาคนพิเศษมาเที่ยวทะเลก่อน

"ตื่นสาย อดเที่ยวตลาดน้ำเลย" นิ้วเด็กตัวขาวจิ้มจมูกผม
"นั่นเคยไปแล้ว" เก็ทก็เชี่ยวที่นี่พอตัวนะ
"อยากกินขนมจีนกับไอติมตัดโบราณต่างหากเล่า"
"อ้อ ไว้เที่ยงพรุ่งนี้ไง" อ้อล้อล่อหลอกตัวกินเก่งเข้าไว้
"แล้วปูล่ะ?"
"555 เย็นพรุ่งนี้ รับรอง" ผมป๋า
"เย้!" ชูสุดแขน เด็กผู้ชายหน้าหมวยตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดแมลงปอสดใส

           ย้อนกลับไปเมื่อเช้ามืดวันนี้ผมย่องเข้าบ้าน ได้พบแม่ของบีเรียกคุย
ผ่านด่านฉลุยก่อนขึ้นไปกกกอดลูกชาย หลับจนบ่ายโมงถึงตื่นกลับบ้านตัวเอง
แล้วฉุกละหุกขอแม่มาที่นี่

"ยังไม่เล่าเลย เมื่อเช้าแม่ว่าไงมั่ง" บี
"แม่บี?" ผมเรียก 'คุณแม่บีครับ' เวลานี้เหลือ 'แม่บี' หรือ 'คุณแม่' อย่างเดียว
          บังคับเด็กน้อยให้เรียกผู้ปกครองที่บ้านว่า 'คุณพ่อเก็ท' กับ 'คุณแม่เก็ท'
ตามไอ้เพื่อนสนิทเคยเรียก แต่กระต่ายตัวดื้อเรียกลุงกับป้าเฉย

"ใช่ซิ แม่-ของ-กูน่ะ ว่าไงบ้าง?"
"555 ก็จะว่าไงล่ะ ทำไมแม่ยอมปล่อยให้ขึ้นไปหาจนนอนกอดลูกชายตัวเองได้ คิดซิคิด" ผมสนุกจิ้มหน้าผากเหม่ง
          อดหัวเราะเวลาตัวเล็กฉิววีนขึ้นกูมึงอวดกร่างทุกครั้งไป
"ว่าไงเล่า อยากรู้น้า" เขย่าแขนผม
"ก็บอก ผมกิดากร ขอคบกับลูกชายแม่ครับ" ผมตะเบ๊ะทหารออกศึก
"อ๊า! ไอ้ชั่ว ทำไมพูดงั้น?" เก็ทไม่ได้ชั่วฮันนี่ แค่เป็นคนดีเกินไป
"แม่ก็ โฮ่ววว! ตามนั้น กล้าขอแม่ก็กล้าให้ พูดงี้เลย" ผมเลียนแบบกอดอกยืนเบ่ง
"แล้วแม่เอาปังตอมาสับๆๆๆ เป็นหมูบะช่อโยนลงหม้อโจ๊ก" อ้าว เจริญพรล่ะคุณหนู

"ไม่มีอะไรหรอก แม่ถามว่าเป็นไง ทำไมมาบ้านแต่เช้ามืด" ผมทำท่าเป็นงานเป็นการ
"แล้ว?" บีเม้มริมฝีปากจนแดงลุ้นตัวโก่ง
"ก็บอกอย่างที่บอก เมื่อคืนอยู่บ้านเพื่อน มาเอาจักรยาน ขอนอนพักหน่อย"
"จริงดิ?"
"จริง อ้อ บอกขอบีให้ผมนะครับคุณแม่"
"โอ๋ย เก็ท มึงอ่ะ" บีเข่าอ่อนละลายจนทรุด
"555" ผมอดขำไม่ได้ สนุกได้แกล้งพ่อแร้บบี้ปั่นจิ้งหรีด

"แม่บอกจะคอยดูอยู่ มีอะไรก็บอกท่าน" ผมบอกความจริง
"แค่นั้น?"
"แค่นั้นซิ" ผมไม่ได้เล่าต่อว่าแม่ของบีใจนักเลงมาก
         'ถ้าเก็ททำลูกของแม่ร้องไห้อีก เราคงไม่ต้องมีอะไรให้พูดกันอีกใช่ไหม' หยั่งแมน
ดุยิ่งกว่าแม่จงอางหวงไข่ ยังงงว่ายอมให้ผมปีนบันไดขึ้นไปหาเด็กได้ยังไงไม่รู้
นั่นทำให้ผมรับปากและตั้งใจกับตัวเองว่าจะเป็นสุภาพบุรุษกับคนนี้ให้มากกว่าเดิม

         และได้รับทราบเพิ่มอีกข้อ...
"ตอนหลับในห้อง แม่เรียกลงไปหาด้วยล่ะ ซัก 6 โมงหน่อยๆ เกือบเจ็ดโมงมั้ง" จิ้มซี่โครงผม คนหลับที่ว่า
"ว่า?" ผมเข้ากอดคอไม่ได้วางแขนพาดบ่าให้หนัก แค่ล็อคคอให้ตัวชิดใกล้ประคอง
         ไม่ได้จับมือเพราะคนจากร้านอาหารมองลงมาเห็นเป็นกิริยาไม่ดี
"เตือนเรื่องข้าวสุกเป็นข้าวสาร คบใครอย่าให้เสียชื่อว่าแม่ไม่สั่งสอน เข้าตามตรอกออกตามประตู โดดหน้าต่างได้บ้างแต่แม่ต้องรู้ มีอะไรให้บอกอย่าปิดบังไม่งั้นตีมือ งดค่าขนม ต้องทำงานหาตังค์ใช้เองงกๆ อะไรอีก...จำได้แค่นี้ เยอะมั้ย?" คล้องมือขึ้นจับท่อนแขนผม ยิ้มแก้มใสถามแป้นแล้น
"มากกกกก!" สงสัยเรื่องข้าวสุกกับข้าวสารนี่ล่ะ ควรจะอันไหนก่อนหว่า
"อ้อ อันนี้สำคัญ แม่ว่าผู้ชายอย่างเราต้องหัดฟันคนอื่นด้วย ไม่งั้นเสียเปรียบ"
"...(="=)..." เฮือก! อันนี้เก็ทคิดหนัก

         จะยอมให้เด็กไปฟันคนอื่นหรือจะฟันกูเองได้รึกระไร
ข้อนี้ยอมมิได้ครับท่านแม่ เตรียมตัวเตรียมใจรับ 'ลูกเขย' จากกิดากรคนนี้เป็นพอ

         แล้วเด็กวกถามถึงหลังบ้านผม...
"แล้วทางคุณลุงคุณป้าว่าไง?"
"จะว่าไง เคยเล่าให้ฟังแล้วไม่ใช่เหรอ" ผมเคยบอกให้เด็กน้อยหรือยัง
          อาจแค่เล่าให้ไอ้เพื่อนสนิทฟังคนเดียว จำไม่ได้
"ไม่เคยเล่าเลย" บี
"ก็ไม่เห็นมีอะไร แค่บอกดูๆ ช่วยเหลือกันไป" ผมชิลไม่อยากให้ห่วง
          เรื่องในอนาคตแค่ทำวันนี้ให้ดี พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้แน่
ถึงมีเหตุให้แย่กว่า แต่เราจะมีความทรงจำของวันนี้เป็นกำลังใจให้คิดถึงประทับในใจ
          ร่างเล็กแค่พยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วครับ เก็ทสู้ขาดใจ!
..............

           เดินวนกลับที่เดิม หาดสะอาดถอดรองเท้าย่ำทรายเป็นทาง
คลื่นซัดหายไร้ร่องรอยทว่าเรากลับก้าวเดินสร้างรอยใหม่

"บางทีก็อยากหยุดอยู่แค่นี้เหมือนกันนะ" เด็กเตะปลายคลื่นเล่น
"เหมือนกัน..." ผมแอบชะโงกจูบหว่างคิ้วคนพูดจ้อย
          กดหนักๆ ให้รู้ว่าอยู่เคียงข้าง อยากหยุดเวลานี้ไว้เช่นกัน
"แต่เวลาต้องเดินต่อไป" เด็กน้อยขยับ
"ใช่ วันเวลาไม่เคยรอใคร" ผมกับสัจธรรมความจริง

"แล้วรอได้มั้ย นี่น่ะ" บีวกมาถาม จิ้มหน้าอกผม
"เรื่องไหน?" ผมไขสือ
"ก็เรื่องนั้นน่ะ"
"555 เรื่องไหนเล่า ไม่บอกจะรู้มั้ยครับ"
"ไม่พูด ไม่คุยกะมึงล่ะ!"
"โอ้! รู้ล่ะ ลามกนะเราน่ะ"
"อ้าย-หมาป่า-เก็ท!"
"55555" ผมโดนตัวกวนวิ่งไล่เตะทรายใส่ซะ ได้ทีเข้าคลุกวงในจนเหนื่อยไปข้าง

         เรื่องนั้นเรื่องเดียวที่ติดค้างกันอยู่...เรื่องกีฬาในร่ม
นึกด่าเพื่อนในใจ ไม่มีทางแช่ช่องแข็งกูนานถึง 2 ปีได้หรอกเพื่อน
เมื่อครู่เดินทางมาก็โทรบอกโรงแรมระบุเตียงคู่ ไม่เอาเตียงเดี่ยว
ยังไงคืนนี้ก็เสร็จโจร กึ๋ยๆ
..............

"พอๆ ขอพักก่อน" ผมเจรจาหย่าศึก
"ห้ามพูดเรื่องนี้ด้วย" บีหอบแฮ่กไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
"โอเค ไม่พูดก็ไม่พูด แต่ะทำเลยละกัน" ผมอ่อนข้อแต่ตลบหลังเผด็จการ
"อ๊าาาาา!" หน้าไหม้คึ่ก พยายามบิดหนีห่าง ขำมากครับ
"555 นั่งนี่มา"

          อดลูบโครงหน้าเล็กๆ นั่นไม่ได้
ถอดหมวกแก๊ปสีม่วงเข้มที่สวมอยู่ใส่ให้ก่อนทรุดนั่งเชิงบันไดหินทางขึ้น
ดึงให้นั่งขั้นต่ำกว่าอ้ากว้างเข้าหว่างขา เอนตัวพิงผมเป็นพนัก
เราสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ จังหวะเดียวกัน เวลาแห่งความสุข
.............
...............

"ยังไม่เล่าเรื่องต้นจั๋งเลย" ผมเอ่ยเชิงถาม
          สองหญิงดาวกับเมย์แค่ทำเด็กน้อยเสียขวัญ ทว่าหลักใหญ่คือเรื่องชายกับชายต่างหาก
ต้นจั๋งเป็นผู้กวนน้ำให้ขุ่นจนผมเกือบเสียคนตาม
"ต้นจั๋งไม่ได้เจ็บที่ดัดฟันหรอก คงโดนนั่นมาแหละ ตอนแรกไม่รู้จะพาไปห้องพยาบาล เห็นรอยที่อกเลยบอกลม ลมก็ส่งออกข้างนอกทันที" เด็กชี้ตำแหน่งใต้ไหปลาร้าเหนือยอดอกประกอบ
"อืม..."
"ลมไม่อยากให้ใครในโรงเรียนรู้ ไม่งั้นต้นจั๋งจะซวยกว่าเก่า แอนนาจะช่วยให้ได้ ลมถึงโทรหาพี่คนรู้จักให้มารับหน้าโรงเรียนซะ"
"พี่คนที่เป็นลูกทนายความน่ะเหรอ" ผมพอรู้
"ใช่ พี่คนนั้นมารับแล้วพาไปตรวจฟันคลินิกพ่อแอนนพอเป็นพิธี แล้วข้ามมานอนบ้านพี่เค้าข้างบน จนบ่ายป้าต้นจั๋งถึงมารับกลับบ้าน"
"อ้อ"

           ผมรับทราบจากการโทรหาเพื่อนสนิทขณะเดินทางมาที่นี่
พี่ติงลี่ ที่ว่าเป็นกะเทยกลุ่มเดียวกับพี่นกแอ้ เรียนห้องเดียวกันมาตลอด
อยู่ตลาดด้านข้างโรงลิเกนี่เอง จำได้ว่าพ่อพี่ติงลี่  (หรือลีโอน่าในวงการสาวประเภทสอง)
เป็นทนายความเปิดคูหาติดกับคลินิกหมอฟันพ่อของแอนนา
กลับมาช่วยพ่อดูแลกิจการถึงโบกมือลาคาบาเร่ต์จากพี่นกแอ้
พลพรรคเหล่านางฟ้ารอบล้อมเจ้าชายสีขาวนามลมเหนือ

          มิน่าถึงหาทางพยาบาลกันเองจนเอาตัวรอดมาได้

"ต้นจั๋งมีรอยฟันตรงนี้ด้วยล่ะ ตัวเขียวจนม่วงเป็นจ้ำๆ น่ากลัวมาก" คนเล่าหัวหดชี้หัวไหล่และช่วงท้องตัวเอง
          ได้โน้มวางคางบนศีรษะวาดแขนโอบกอดปลอบประโลม
"แล้ว?" ผมถอดหมวกของตัวเล็กออก ให้ปลายเส้นผมละเอียดสัมผัสหน้าอกตัวเอง
"แล้วก็ไม่มีอะไร แค่หยุดเรียนวันอังคารวันเดียว กลับมาเรียนตามปกติ แต่ไม่ปกติคือต้นจั๋งเมินพี่มอสมากๆ แต่พี่มอสมาหาเกือบทุกเช้าทุกเที่ยง ขนาดตอนเย็นยังเห็นดักรอใต้ตึกเราด้วย แปลกมั้ย?"
"คงมีเรื่องคุยกันมั้ง" ผมเปรยกึ่งอยากปิดเรื่อง
          ได้ความจริงจากเพื่อนสนิทแล้วว่ามันสังเกตพี่มอสอยู่เหมือนกัน
กึ่งบังคับใช้บีกับแอนนาคุมต้นจั๋งไว้แน่นหนา
จังหวะสอบมิดเทอมด้วย พี่มอสจึงยอมถอยห่างอย่างช่วยไม่ได้

          ที่กว่านั้นเพื่อนสีขาวกล้าเดินเข้าไปคุยตัวต่อตัวกับพี่มอส
พี่แบดบอยบอกจะไม่แตะเนิร์ดเล็กอีกถ้าต้นจั๋งไม่ต้องการ
คลื่นพายุสงบราบเรียบหายวับไปอย่างน่าประหลาดผิดวิสัยพี่มอสจอมโอ่
         ผมไม่รู้รายละเอียดว่าเพื่อนเทพทำยังไงหรือพูดประโยคไหน
การณ์ต่อมาพี่มอสกับต้นจั๋งก็ไม่มีปะทะให้เห็นเป็นประเด็นอีก
เรื่องเงียบหายจากสาระบบราวไม่เคยเกิดขึ้น หรือมีกระแสคลื่นใต้น้ำแต่เพื่อนลมปกปิด
ซ้ำผมไม่ได้สนใจเองก็ไม่ทราบได้

"ลมบอกไม่ให้ยุ่ง คอยดูแลต้นจั๋งอย่างเดียวล่ะ" คนเก่งของผมดึงสติกลับ
"อืม ดีแล้ว" ผมสูดกลิ่นแชมพูคนพูดจ้อยไปพร้อม
          เพื่อนฉลาดพอตัว มันเงียบแล้วดูเหตุการณ์จากวงนอก
จึงเห็นภาพรวมชัดเจนมากกว่าคนอยู่ในเกม
          น่าจะดูออกด้วยว่าผมมีปัญหาค้างคาใจกับบี ประจวบเหตุต้นจั๋ง
ถึงได้เบนความสนใจเด็กน้อยไปหาเพื่อนเนิร์ดซะ
เราผ่านช่วงแย่ๆ มาได้เพราะความช่วยเหลือจากวงนอกนี่เอง
................
..................

"เก็ท...จะว่าไงถ้าจะไม่แร้บบี้บ่อยๆ น่ะ" จู่ๆ ดันเปลี่ยนเรื่องใหม่
"ได้ไง!?" นั่นประไร ลูกศรย้อนกลับมาพุ่งเป้าที่เรา เสียบฉึกเลือดพุ่ง
"ก็กลัวนี่ ถ้าให้แร้บบี้แล้วต่อจากนั้นก็ๆๆๆ เอ่อ"
"ต่อจากนั้นอะไร!" ผมขู่ไปงั้น รู้แล้วว่าจะมาประมาณไหน
"ก็...มึงลามกอ่ะ"
"555 รู้ด้วย" ผมอดที่จะรัดวงแขนหยอกโยกไปมาไม่ได้
          ไม่รวมหน้าแดงสุกตอนนี้ น่ารักที่สุดในโลก

"...ก็ไม่อยากโดนฟันแล้วทิ้งนี่" อุบอิบจนอยากแกล้งมั่กมาก ^^
"ไม่ได้หรอก อกแตกตายแน่ๆ" ผมข้ามขั้นแสร้งเห็นแก่ตัว
"มึงนี่นะ ไม่เอา ไม่อยากคุยด้วยแล้ว" จะผุดลุกหนีจากอกผม
"ไม่ซิ" ผมรั้งไว้ไม่ยอม
"ไม่เอา---นิสัย!" มีประทุษร้ายกันเล็กน้อย
          (ขอบอกคำว่า 'นิสัย', 'นิสัยเสีย' มาจากบีน้อยคนนี้ละครับ ไอ้คุณเพื่อนปากดีติดไปใช้เฉย กวนโอ๊ยมาก)
.........

          ขังร่างเล็กไว้แน่นในกรงกอด ไม่ยอมปล่อยหลุดรอดเป็นอันขาด
"...ไม่มีหรอก เชื่อซิ" ผม
"พูดแล้วนะ กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ" กษัตริย์ที่ไหนชูนิ้วก้อยมาขอเกี่ยวสัญญา
"เอ้า เอาก็เอา!" ผมเกี่ยวเขย่าๆ กับเรียวนิ้วเล็ก
          นึกเสียดายที่มึนๆ ตอนตื่นขึ้นมาคุยกันก่อนมาที่นี่
ดันรับปากจะไนซ์บอยถอยห่างไม่ให้คนอื่นคิดไปในทางไม่ดี
ทั้งที่ข้างในอยากกดปล้ำตัวจ้อยตรงหน้าใจจะขาด

          เกี่ยวก้อยสัญญาว่าด้วยข้อตกลงยอมให้กอดเป็นบางครั้งในโอกาสพิเศษ
ตามกาลเทศะและสถานที่อำนวย ไม่ใช่ดักปล้ำทุกวันดังที่ผ่านมา กิดากรจ๋อยแต่ยอมครับ
โดนขนาบทั้งเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อจะเป็นมารผจญ คุณแม่จงอางหวงลูกชาย
หรือตัวเด็กเองใจแป้วกับเหตุจากเพื่อนเนิร์ด

         'เอาน่าเก็ท รออีกนิด' บอกกับตัวเอง

         อดทนพ้นช่วงแดงเดือดนี้ก่อน หมาป่าจะขย้ำรวบหัวรวบหางกระต่ายน้อยตัวนี้ขั้นเด็ดขาด
พี่ไอดอลส่งกล่องกันดั้มเขียว เหลือง ดำมาอีกหลาย
เทรนเนอร์ลับๆ ของเราประสิทธิ์ประสาทวิชาให้พร้อมคำปรึกษาชั้นยอดอยู่แล้ว
         อะครึ อะครึ ^^ ลูบปากรอ
..................

"ไม่เป็นไรใช่มั้ย เหมือนเราถอยหลังเข้าคลองเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่" เด็กเอียงแก้มหันมาหาเชิงให้กำลังใจ
"ไม่นะ แค่เราชะแว้บเลี้ยวเข้าเลนนอกข้างๆ กันเท่านั้น ไม่ได้ถอยหลังซะหน่อย" ผมทำมืออธิบาย
"เข้าใจเปรียบเทียบนะนี่"
"อยู่แล้ว บีอย่าคิดมาก แค่อยู่กับเก็ทก็พอ นะครับ"
"อื้อ!" รับคำพลางโขกศีรษะกับร่างผม

         ถนนสายหลักวิ่งเร็วถึงที่หมายรวดเร็วทันใจก็จริง ทว่าความสัมพันธ์ของเรา
แค่ยอมฉีกออกมาวิ่งสายรองเลียบชุมชน FRONTAGE ROAD
         ชะลอช้า ผ่านนั่นนี่บ้างรายทางแต่เราเกาะติดเส้นหลักไม่ห่าง
ยังไงก็ถึงจุดหมายเหมือนกัน ถนนมาที่พัทยาผมก็ชี้ให้ดูครับ
'นั่นคู่ขนานคือทางที่เราใช้' ตัวเล็กนั่งใกล้ให้กุมมือมาตลอดทางถึงยิ้มร่าเข้าใจแล้วอิงแก้มกับหัวไหล่ผม
(เดี๋ยวนี้ไม่เขินลุงคนขับรถแล้ว กลายเป็นลุงคนขับเขินเราซะเอง พัฒนาการดีเยี่ยม!)

          เด็กยื่นข้อตกลงใหม่ว่าแม่ยังไม่อยากให้มีแฟน
แต่ไม่ว่าอะไรถ้าจะคบกันเป็นเพื่อน (คนพิเศษ)
จึงขอให้ระวังเรื่องการวางตัวให้รู้เฉพาะเราอย่างเดียวก่อน
ซึ่งผมชัวร์ตัวเองว่าไม่ทำเด็ดขาด จะอยู่อย่างเดิม ปฏิบัติเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ใครสนใจใคร่รู้หรือคิดไกลแค่ไหนก็เรื่องของเขา
 
          ปล่อยคนนี้คิดไปเองว่าควบคุมผมได้ละกันนะครับ
ส่วนความจริง...ใครอยู่ในคอนโทรลใคร เดี๋ยวรู้ หึหึ
..........
............

"หมดเรื่องซะทีเน๊าะ" มีเน๊าะถอนใจฟู่ เอนพิงผมสบาย
"ใช่" ผมดึงแว่นออกให้แล้วก้มจูบขมับ
"แน่ะๆ ฉวยโอกาสตลอด ไหนว่าจะไม่ทำให้คนอื่นคิดไง"
"ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่"

         หาดนี้มีแค่เราสอง ระเบียงคนนั่งทานข้าวก็ชันเกินจะมองลงมาเห็น
โอกาสอันงามพร้อมกาละและเทศะเหมาะเจาะ จะให้อดใจไหวได้อย่างไรไหว
คนนะไม่ใช่นักพรตบำเพ็ญพรหมจรรย์

"ก็..." เด็กน้อยลังเล
"บีครับ ไม่ต้องคิดมาก เราห้ามความคิดใครต่อใครไม่ได้หรอก จะเดือดร้อนเอามาเป็นทุกข์จนเราไม่เป็นตัวของเอง เผาไหม้สุมอกแบบนี้ไม่ทุกข์ยิ่งกว่าเหรอ" ผมอ้างเทศนาธรรมจากไอ้คนที่ชอบไปฝึกอบรมสมาธิ
"อืม..."
"เป็นเราเหมือนเดิมนี่แหละดีที่สุด แต่เก็ทจะระวังเอง โอเคมั้ย"
"โอเค!"
"555 ค่อยน่ารักหน่อย" ผมโปร่งเบาสบาย
         ไม่เรื่องมาก
         ไม่หน่อมแน้มพูดจารู้เรื่อง
         และไม่ขัดใจผม หาที่ไหนได้อีก
...........
..............

           คลื่นซัดสาดฝั่งกระทบซ่าๆ เป็นจังหวะไม่หยุดหย่อน
กล่อมเกลาทุกชีวิตบรรเลงเพลงธรรมชาติ

"เก็ท...เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ใช้มั้ย?" ดวงตาคู่กลมโตทอดมองไกล
"ต้องดูต่อไป บีอยู่ไหนเก็ทก็อยู่นั่นล่ะ" ผมดูคลื่นขาวซาบซึมลงผืนทราย
"กูพูดมากนะ" บีหันมาคล้องคอ
"อ่าฮะ" ผมคล้องเอวกระชับ จ้องตาคนพูด
"ขี้แย ขี้เซา ขี้เกียจด้วย"
"รับทราบ" ก้มจุ๊บหัวเหม่ง
"กินเก่งต่างหาก"
"โย่! อันนี้ไม่มีผู้ใดสามารถเลียนแบบ หึหึ" ผมยิ้มกว้างจุ๊บพวงแก้มยุ้ยเก็บสแปร์

"ชอบของสวยๆ งามๆ พวกกล้ามล่ำก็ชอบ ดาราสวยๆ หล่อๆ หน้าตาดีคิกขุ เพลงเพราะๆ เสื้อผ้าหน้าผม อินเทรนด์ อินทีเรีย เก็จเกดเท่ๆ น่ารักๆ จักรยานแพงๆ ชอบหมดเลย"
"เอิ่ม..." ได้ตาค้างกะพริบปริบๆ
"อ้อ พวกสิ่งมีชีวิตก็มีนก หมา แมว หนูแฮมสเตอร์แล้วก็กระต่ายด้วย" เสียงใสเชียว ไม่รวมแววตาวิบวับ
"หมดยัง?" กิดากรอึ้ง
"ย้าง! ยังไม่หมดขอคิดก่อน แล้วเอาที่ไม่ชอบด้วยมั้ย"
"อ่า มีไม่ชอบด้วยเหรอ ไว้คืนนี้ก่อนได้เปล่า หิว!" ผมลูบต่ำเอวด้านหลังตะเข็บกางเกงขาสั้น

        อันนี้ล่ะสวีทฮาร์ท เก็ทไม่ชอบอย่างแรงและอย่างแรก ชวนปั่นป่วนเก็ทน้อยเป็นที่สุด
บีตัวกวน ชวนเล่นเถลไถลนั่นนี่ไม่รู้เบื่อ ไม่หวานแหวนชวนเลี่ยนเหมือนผู้หญิง
ไม่ต้องโอ๋เอาใจมากมาย ไม่มีคำบรรยาย
บอกไม่ถูกเหมือนกับครับ แค่คลิกเท่านั้น ทุกอย่างลงตัวหมด
..............
................

         ฉุดลุกพาเดิน ขณะจะขึ้นบันไดหิน
ผมทอดสายตากับเส้นทางข้างหน้า ให้ร่างเล็กก้าวก่อนค่อยดึงมือหันกลับมา
         ไม่รู้เผลอไผลล่องลอยกับบรรยากาศชวนฝัน
ไม่น่าเชื่อว่านับจากวินาทีที่พบหน้า
รักแรกพบก็เกิดรวดเร็วราวพลุไฟพุ่งลิ่วขึ้นฟ้า จุดดังปัง!
พลันแตกสว่างวาบเป็นสะเก็ดพร่างพราว ราวอัญมณีสวยงามไม่มีวันดับสลาย
จากเหลือบรุ้งแสงของดวงตะวันสีสันแจ่มจ้า...นามทิวากร

"อยากให้รู้ไว้ ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่...บีก็เป็นทุกอย่างของเก็ท" ผมละเมอขณะสบตาหวานฉ่ำ
"..." บียิ้ม
        รอยยิ้มนั้นกระทบแดดนวลช่วงเข้าอัสดงช่างงดงามนุ่มละมุน
ผมจำได้ติดตาไม่มีวันลืม

"แล้วบีคิดยังไงกับเก็ทครับ"
"(^///^)..." บียิ้มเขิน ลูบมือกับบ่าผม
"อยากรู้ บีรักเก็ท ชอบเก็ทบ้างมั้ย?"
"..." เงียบคือคำตอบจนผมใจแป้ว
       นานมากจนลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ กำลังใจหมดสต๊อกเอาดื้อๆ
"เก็ทน่ะ...สเปค"
"ห๊ะ! วู้ววววว! 555"
"อ๊ะ! ไอ้บ้าเก็ท!" โดดเข้ากอดอุ้มตัวลอยลงผืนทราย

          หูฝาดรึเปล่า ยิ่งกว่าคำบอกรักเลยนะนั่น (^0^)

         เข้าโอบรัด ร่างเล็กยืนสูงกว่าให้ใบหน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน
นาทีนี้คล้องแขนรอบคอผม...กิริยาคู่รัก
"บีอยู่ใกล้ๆ เก็ทนะ" กิดากรได้ใจ
"คร้าบ อยู่นี่แหล่ะ" ทิวากรยิ้มกว้าง
"มองเก็ทคนเดียว"
"ครับผม"
"มีเก็ทคนเดียวด้วย"
"โอ้! ท่านหัวหน้าช่างกล้า" บีหรี่นัยน์ตา เปิดสวิทช์โหมดเดวิล
"555" ผมหน้าหงาย โลกทั้งใบอยู่ในอุ้งมือ

"แล้วให้เก็ทคนนี้เลี้ยงคนเดียวด้วยรึเปล่า?" คนที่เป็นทุกอย่างย้อนถามทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำสีเชอรี่สุก
"แน่นอน!" ผมกระหยิ่ม
"งั้นไปกัน หิวแล้ว"
"555 ทีนี้ล่ะเร็ว"
"ใช่! เร็วเข้า 555"
         เราผสานเสียงสดใสขณะจับมือกระชับก้าวขึ้นบันไดไปพร้อมกัน

          หนทางนี้จะทอดยาว จะสวยงามแค่ไหนไม่รู้
แต่เราจะมีกันและกันไม่หวั่นไหว
ที่กว่านั้น ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลนัก...เจ้าเดวิลตัวเล็กของผม


---------------------------------
***จบ***
ทิวากรxกิดากร
---------------------------------

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be...till we are! (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-08-2012 07:24:50

 :L1:ขอบคุณ...

iforgive, Bee_YJ, jeeu, malula, iamnan
rubymoona, Alone Alone, indy!zaka, BeeRY, CarToonMiZa
mumamayza, Ju, kokilolylove, yeyong, nekko
Kra-Jieb, ao16, myapril, ขนมหวาน, tuckky
NOoToNE, BitterSweet~, Kalamall, jimmyFG, roseen
arjinn, ruby, choijiin, eaey, fuku
pahpai, aorpp, nongrak, Giniz, cancan
MiSS-U, kanda53, murasakisama, moobarpalang, gupalz
nokkie, ณยฎา, jiw, uknowvry, Sunday24
ToffeE_PrincE, nutty2554, why yyy, wews, rujaya
Monkey D lufy, yowyow, EoBen, question09, aishiteru.
pochu52, ormn, Cupcake, Gokusan, hobazaki,
from_mars, stdvic, SweetasSin, MinMinZero, ice_painful
iPongPeang

     เพื่อสมนาคุณกับความกล้าหาญทั้ง 66 ล็อคอิน
ขอแจกฟรี แม็กเน็ตติดตู้เย็น เก็ท&บี
ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ส่งชื่อที่อยู่ สำหรับส่ง จม. มาหลังไมค์
จะหย่อนตู้ไปให้โดยพลัน ^^
ต่อไปคงไม่กล้ารบวกวนคนที่เข้ามาเม้นท์แล้ว
แจกเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย 555
       ขนาด 3 ผู้กล้า nekko, gupalz, choijiin
อุตส่าห์แอบเข้ามาอัพวันพฤหัสยังตามมาเม้นท์ทัน โอ้ววว!
ปกติงดจันทร์กับพฤ. อ่าน 5 วันเต็ม/สัปดาห์ ยังตามมาติดๆ
ขอบคุณจริงๆ ตลอดทุกครั้งที่อัพ 3 ล็อคอินนี้ไม่มีพลาดเลย
(ปรบมือรัวอย่างดังๆ ชื่นชมเป็นพิเศษ)
       เรื่องนี้ได้จบลงแล้ว ยังไม่มีโครงการรวมเล่ม
เพราะสนุกกับการเขียนเรื่องอื่นอยู่ (ใกล้เคียงว่า 2j หรือกัปตันxกัปตัน หรือเรื่องไหนก็ไม่รู้)
เก็ท&บี เตรียมไว้เพียงเท่านี้ อีกตอนคือวันเสาร์ค่อยเข้ามาอ่านตอนพิเศษ

       ได้รับ...
ทุก :z13:(จิ้ม)
ทุก :กอด1:(กอด)
ทุก :L2:(ดอกไม้)
ทุก :pig4:(ขอบคุณ)
ทุก :a5:(ช็อค)
ทุก :laugh:(ขำ)
ทุก :z3:(ทุบกำแพง)
...เรียบร้อยแล้ว
       เก็ทแอบช้ำว่า 'ทำไมผมไม่มี :z1:(หื่น) บ้าง' (T^T)
แต่บีขำกลิ้งปวดท้องอยู่พร้อมชูมือโย่!  o18ชอบใจมาก (^0^)

        ผิดพลาด สร้างความหมองหมางหรือขัดข้องประการใดสุดแล้วแต่
ก็ขอโทษและขออภัยมา ณ ที่นี้
     ...เป็นบทเรียนที่ดี
     ...เป็นความประทับใจไม่ลืมเลือน
ไม่ว่าจะวันเวลาไหนๆ ให้นึกถึงที่ผ่านมาด้วยกัน
ก็จะยิ้มมีความสุขปนปลาบปลื้มทุกครั้ง
เพราะทุกอ่าน ทุกเม้นท์ ทุกวิวเป็นกำลังใจที่ดีเสมอ
          ขอบคุณจากใจ/puppyluv
-------------- 

ปล.เรื่องนี้จบลงเท่านี้ ต้องใสๆ ด้วยมีเวอร์ชั่นการ์ตูน
วาดไว้แชปเตอร์แรก Get@first sight
       เพราะอาจหาญเขียนเนมจะส่ง สนพ.การ์ตูน
แต่คิดอยู่ว่าฝีมือวาดรูประดับอนุบาลไก่น้อย เขาจะชายตาแลเหรอวะ
ไว้จะลงเล้าให้ติชมกันก่อน ถ้าพอไหวก็จะใจสั่นๆ มือสั่นๆ ส่งไปพิจารณาต้นฉบับ
จะได้รู้ว่า 'เมิงไปได้ไกลแค่ไหนเชียว วะฮะฮ่า' (อันนี้โจ๊กแม่ม ปรามาสไว้ จิ้มหน้าผาก คำว่า มึง!หยั่งยาวสุดแขน )
'อย่าบอกใครนะว่ามีเวอร์ชั่นนิยายในเล้าด้วย ไม่ผ่านล่ะอายเค้า' เจฟฟรี่อีกดอก  ปากหนอปากเพื่อน!
(เจไดก็คาบกระดาษร่างไปแทะ ฮึ่ม!!!)
      ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้ง อ้อ! โจ๊กให้หลอกล่อด้วยแม็กเน็ต
มันให้บอกว่า ฝีมือโจกี้เทคโฟโต้เอง แต่ใช้เจฟฟรี่รีทัช 555
(สำหรับคนไม่ทราบมาก่อน โจ๊กกับเจฟฟรี่เป็นเพื่อนเล่นเจได และเป็นแรงงานต่างด้าวของเฮาเอง หุหุ)
 :L1:
(http://image.ohozaa.com/i/9fd/H02Nel.jpg)...เก็ท
(http://image.ohozaa.com/i/671/6ymztD.jpg)...บี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 21-08-2012 07:29:31

มาต่อแล้ววววววววว
รีบจิ้มๆๆๆ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ


edit
===================

***จบ***

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดังๆๆๆๆๆๆ
คือ ................................................................ (แดกจุด)
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
จบได้น่ารัก คิคุ อริ อริ คิคินะ
สไตล์นู๋บี แสนน่ารักมากอ่ะ

แบบนี้ พี่เก็ท เอาหัวโขกกำแพง สิบวัน กร๊ากกกกกกก    :m31: :m31: :m31:

ยังคงสไตล์การเขียนแบบที่อ่านแล้วรู้เลย ว่า เป็นคุณ  puppyluv

จินตนาการต้องกว้างไกลเสมออ่ะ
แล้วแบบเหตุการณ์ต้องคิดภาพตามเอง
แบบจะอ่านนี้ ต้องตั้งสติดีดี ไม่งั้น คงจะคิดอ้าว กุหลุดบรรทัดไหนว่ะ รึเปล่า ครับ ไรงี้

ยังไงลองปรับเรื่องการบรรยายดูนะ ลองให้ตัวละครมันพูดจบประโยคดู บรรยายให้ชัดเจน
(ในความเห็นเรานะ)

เราว่า สไตล์การเขียนที่ดีมากเลยล่ะ
อ่านแล้วรู้สึกโดนหลอก อยู่ตลอดเวลา ถถถถถถถ
เนื้อเรื่อง เนื้อความก็แปลกใหม่ มีอะไรให้ ความคิดวาบคิดมาเสมอเลย


ดีใจที่ยังจะมีเรื่องต่อไปให้อ่านกันอีกเน้อ

ขอบคุณมากที่แบ่งปัน ตัวอักษรให้ิอ่านค่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

จบซะแล้ว

อ้อ อยากอ่านเรื่อง เฟรม*เก้ง
มันมีซัมติ้ง...แน่นอน

ขอบคุณ ที่ติดตู้เย็นด้วยนะ ขอบคุณค่า

ไม่สมควรได้เนอะ   :z6:
แต่อยากได้อ่ะ ฮิฮิ  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 21-08-2012 07:57:08

อ้าววววว จบแล้วววววหรอออออออออออออออ :z3:

แต่ก็ดีใจที่เราก็เป็น 1 ใน 66 คนที่จะได้แม็กเน็ตติดตู้เย็น ขอบคุณค่าาาาาาาาา  :กอด1:

เมื่อไหร่จะเขียนเรื่อง 2j บ้างละ อยากอ่านเจฟฟรี่กะโจ๊ก มั่งอะ  :impress3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 21-08-2012 08:00:11

จบแว้วววว
อ่า หนูบียังแสดงอภินิหารความงอแง น่ารัก ออกมาไม่หมดเลยน๊าา
แต่อ่านตอนจบแล้วอมยิ้มเลยค่ะ
ขำที่เก็ทเออออห่อหมกไปกับทุกข้อตกลงของหนูบี 
แต่จริงๆในใจ แอบค้านเกือบทุกข้อ โดยเฉพาะเรื่องข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆแบบฉบับ Let't it B นะคะ
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 21-08-2012 08:17:24

 :pig4: ก่อนอื่นขอบคุณมากๆค่ะสำหรับแมกเน็ต ดีใจมากมาย  :pig4:

ผิดหวังกับไอ้พี่มอสง่ะ มีเรื่องของคู่นี้ต่ออีกสักนิดนะคะ นะ นะ ไม่อยากให้ต้นจั๋งกับพี่มอสจบเศร้าๆแบบแยกวงกันเลยค่ะ

เก็ทกับบีก็ยังมีประเด็นที่ชวนสงสัยอ่ะจ๊ะ  รับรู้ความรู้สึกรู้ใจกันแล้ว
ทำไมยังมีเหตุการณ์ ที่เก็ทคิดว่าบีไม่รัก แล้วน้อยใจ ตอน ม.6 ที่เก็ทจะหนีไปเมืองนอกอีก
จริงแล้วคิดว่าจะได้อ่านเก็ทกับบีจนถึงภาคมหาวิทลัยน้า อยากอ่านจริงๆน้า ออดอ้อนวิงวอน  :monkeysad:
เป็นแบบตอนพิเศษ มาเดือนละครั้งก็ได้นะคะ พรีสสสสส

+1  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 21-08-2012 08:29:52

จบ :a5: :a5: :a5:จริงเรอะเนี่ยเรานึกว่าจะยาวเหมือนเหยี่ยวกับลมซะอีกเสียดายจังแต่น่ารักมากค่ะเก็ทกับบี ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆและของขวัญพิเศษที่มอบให้จะเก็บไว้อย่างดีค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-08-2012 08:32:28

ไม่คิดไม่ฝันว่าวันนี้จะจบ  อ๊ายยย  ขาดใจอ่ะ

แต่เก็ทบีก็หวานใสๆจนจบจริงๆ  อยากอ่านพิเศษวันเสาร์แล้ว

ไม่รู้เก็ทจะได้แปลงเป็นหมาป่ากินลูกแกะรึเปล่า  555

บวกเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 21-08-2012 09:40:14

อร๊ายยยยย บีน้อยจบแล้วหรอ เด็กน้อยน่ารักของผม *กิดาบอกอย่ามั่ว เด็กผม
รอตอนพิเศษมาปลอบใจนะครับ และขอโหวตได้ไหม ขอ 2j เป็นเรื่องต่อไปเถอะ สาธุ๊


ขอบคุณสำหรับแม๊กเนทด้วยครับ เค้าจะมีบีน้อยกะเก็ทเป็นของตัวเองด้วย 5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 21-08-2012 09:53:01

 :a5: จบ.....จบแล้ว (อ้าว)
เขางงนะเนี่ย  :o12:
ยังไม่รู้เรื่อง เก้ง+เฟรมเลย (อือ อยากรู้ๆๆๆ :z3:)
ไม่มีตอนพิเศษเหรอจ้ะ
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 21-08-2012 10:22:16

ทำไมยังมีเหตุการณ์ ที่เก็ทคิดว่าบีไม่รัก แล้วน้อยใจ ตอน ม.6 ที่เก็ทจะหนีไปเมืองนอกอีก
จริงแล้วคิดว่าจะได้อ่านเก็ทกับบีจนถึงภาคมหาวิทลัยน้า อยากอ่านจริงๆน้า ออดอ้อนวิงวอน  :monkeysad:
นั่นล่ะ ที่เรายังคาใจไม่อยากให้จบ
อ่านตั้งสองรอบอ่ะ ตกลงจบตอนรึว่าจบเรื่อง
เอาหมวยบีกับตี๋เก็ทของเราคืนมานะ ฮึก ฮืออออ
แต่ถ้าพี่ปั๊ปให้จบจริงๆ ก็เข้าใจล่ะนะ
จบก็ด้ายยยยย~
รอติดตามงานเขียนของพี่อยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 21-08-2012 10:59:47

ไม่ได้เข้ามาอ่านไม่กี่วัน จบแล้วเหรอค่ะ
แบบว่าตกใจมากค่ะ นึกว่าจะมีต่อไปจนถึง
มหาลัยเลย แต่จบแแบบนี้น่ารักดีใสๆ
ไม่หื่น 555 (ทั้งที่เก็ทจ้องจะกินบีน้อยตลอด)
   เรื่องต่อไปจะเป็นคู่ไหนก็ดีหมดค่ะชอบทุกคู่
แล้วจะรอนะค่ะ บวกเป็ดค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-08-2012 11:54:12

ตกใจเล็กน้อยพองาม ห๊ะ..จบแล้ว
แต่ได้รับการปลอบใจว่าจะมีอีกหลายคู่ตามมา
ต้องอย่างนี้สิ อยากอ่านทุกคู่เลย
เขียนคู่ละตอนสองตอนก็ได้ พอให้สมใจอยาก (โลภ)
ขอบคุณสำหรับของที่ระลึก จะส่งที่อยู่ไปโดยพลัน
ชีวิตต้องเดินหน้า สู้สู้ค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมหวาน ที่ 21-08-2012 12:45:11

ตอนนี้อ่านไปยิ้มไป เพลิน ๆ อ้าว จบแล้วรึ
แต่ก็จบในสไตล์ของนู๋บีเค้า น่ารักตลอดเวลา
กินเก่งตลอดเวลา และเป็นที่หนึ่งในใจเก็ทตลอดเวลา

ปล.น้องลมกับพี่เหยี่ยวและพลพรรคเดอะแกงค์ถึงมือเราเรียบร้อยแล้ว
ครบถ้วนทุกอย่าง แพคมาอย่างดีเลย
ปล1.ขอบคุณที่มีโอกาสเป็น 1 ใน 66 นะคะ
และหวังว่าจะมีเรื่องราวดี ๆ มาให้ชาวเราได้อ่านกันไปเรื่อย ๆ นะคะ :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-08-2012 13:16:19

จบเรื่องได้น่ารักจริงๆ
ใสใสสมกับบีน้อย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราว
ดีดีน่ารักใสใสมาให้ได้อ่าน
หาอ่านยากมากในเล้านี้
มีน้อยเรื่องที่เรื่องราว
จะน่ารักแบบนี้
 :pig4: :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 21-08-2012 13:20:40

จบ.....

น้องบีของพี่จบแล้วววววววววววววววววววววววว
 :a5:
เราจะอ่านอีก ม่ายยอม
(ทำดีดดิ้นพอเป็นพิธี  o9)

ขอบคุณ puppyluv คนดีอีกครั้ง
 :pig4:
ที่พาบีน้อยกลอยใจ กับน้องเก็ทผู้น่ารักมาเยี่ยมเยียนคนอ่าน
ถึงจะเป็นเรื่องสั้นๆแต่ก็ประทับในดวงใจไปตามลมเหนือเช่นกัน
คนอ่านคนนี้ติดตามมาตั้งแต่ลมเหนือที่รัก
จนมาถึงรักนี้บีบวกและจะตามต่อไปจนกว่าจะโดนคนเขียนถีบ 55555
ไม่รู้มันเป็นยังไงถึงได้รักได้หลงคนเขียนคนนี้จริงๆ
 :m1:

และต้องขอบคุณอีกครั้งที่ให้คนอ่านคนนี้เป็น 1 ใน 3 ผู้กล้า
แถมได้รับของที่ระลึกอีกชิ้นจากทางคนเขียนด้วย
แม็กเน็ตชิ้นนี้จะได้มานอดกอดร่วมกับเฟรมรูป
และของที่ระลึกจากน้องลมตอนรวมเล่ม เย่ๆ
เรามีครบทุกคอลเล็คชั่น
 :m11:

ขอ :กอด1: puppyluv ส่งท้าย
และหวังว่าจะได้เจอกันตอนพิเศษและเรื่องของ 2J ต่อไป

ด้วยรักและคิดถึง
 :bye2:

ปลล.น้องเก็ทของพี่ช่างน่าสงสารแท้ๆ
จนจบเรื่องไม่ได้ชูปีดูวับเลยสักที
สู้พี่เหยี่ยวไม่ได้เนอะ พี่แกเปิดเรื่องปุ๊บก็เอาเลย
 :laugh:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: aishiteru. ที่ 21-08-2012 13:30:23

ชะอ้าวว ตั้งกะที่ลงชื่อจะตามอ่าน เพราะพึ่งรู้ว่าเป็นภาคต่อของลมเหนือ เมื่อหลายวันที่ผ่านมา
ก็พึ่งจะตามอ่านทันถึงเมื่อคืนนี้เอง กะว่าวันนี้จะมารออ่านตอนใหม่พร้อมกับเม้นท์ให้ ที่ไหนได้...
กลับกลายเป็นว่า บี&เก็ท จบซะแล้ววว โฮกกกกก ไม่จริ๊งงงง เค้าคิดว่าเป็นเรื่องยาวซะอีก =[]=
ก็คิดว่าจะเป็นเรื่องยาวแบบลมเหนือกับเหยี่ยวขาวอ่ะ เง้อออออ
ตอนแรกที่คิดไว้ เห็นบอกว่าจะเขียนภาคสองภาคต่อของลมเหนือ ตั้งกะตอนลมเหนือจบใหม่ๆตอนนู้นน
เค้าคิดไว้ว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ดราม่าครอบครัวฝั่งของพี่เหยี่ยว
ก็ไอ้เจ้าคนนั้นมาเฟียดุๆที่ทำท่าสนใจลมเหนือตอนหนีไปแสดงเดี่ยวเปียโน นั่นไง โฮกกกกก

พอมาเป็นเรื่องเก็ทบี ก็แอบงงๆเล็กน้อย แต่พอได้เริ่มอ่านก็ ติดหนึบ
หมวยบีน่าร๊ากกกอ่าาา เก็ทสุภาพบุรุษเสมอเลยย คิดถึงลมเหนือกับพี่เหยี่ยวจังน๊าา
สรุปว่าจบแล้วจริงๆหรอเนี่ย ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยเนี่ยยยยย
ส่วนเรื่องของหมอกนั้น ยังเข้าใจผิดระหว่างลมกับเก็ทอยู่เลย (แอบเห็นว่าไปสัมพันธ์กับตี๋หมอกอีกเรื่องนึงด้วย ^^)
แล้วก็โอ๊ะ เห็นว่าได้รับ ของทีระลึก เก็ทบี ด้วยอ่า เกรงใจจังเลย แต่ก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เดี๋ยวจะพีเอ็มไปหานะ
มาต่อตอนพิเศษแบบเรื่อยๆได้มั้ยอ่าา แบบตอนโต ตอนต่อจากนี้ ลมเหนือกับพี่เหยี่ยวโผล่มาบ้างไรบ้าง
อยากรู้ชีวิตหลังจากนั้นเป็นยังไงบ้าง ของแต่ละคน พี่สองเจก็ด้วยย คิดถึงหลายๆคนเลยยย ^^

ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆสนุกแบบนี้ให้ได้อ่านกันน๊าา
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 21-08-2012 14:41:08

อ้าว จบแล้วรอ  แต่ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะจ๊ะ
จะรออ่านคู่กัปตันและคู่รัก2เจ นะจ๊ะ คู่โปรดคู่ที่รอคอย
แต่ก็ยังจะแออยากรู้เรื่องต้นจั๋งกับพี่มอสอ่ะ
ปล.ขอบคุณเรื่องของที่ระลึกด้วยน้า ไม่คิดว่าจะได้เลยอ่ะ ขอบคุณมากๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Giniz ที่ 21-08-2012 17:30:12

ง่ะ จบไวจัง ยังไม่ได้เห็นเก็ทกินแร็บบิทน้อยเลยยยยยยยยย  :z3:
แต่ไม่เป็นไร เรารอไปลุ้นต่อคู่2j หรือไม่ก็ท่านกัปตันทั้ง2ก็ได้ หึหึ
ปล.1 วันที่ได้หนังสือลมเหนือ แม่ถามเราด้วยว่า หนังสืออะไร แม่อ่านได้รึป่าว?  :a5:
ปล.2 ขอบคุณด้วยสำหรับของที่ระลึก ได้เป็นหนึ่งใน66ด้วยอ่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-08-2012 17:47:07

ง่าา จบแระหรอ  :z3: :z3: :z3:

ขอบคุณสำหรับแม็กเน็ตนะ  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 21-08-2012 19:04:46

คุณ puppyluv

สมชื่อตอนจริงๆ ว่า Let's it be ... ความหมายมากมาย

ชีวิตก้อแบบนี้ กว่าจะผ่านอะไรมาได้ก้อต้องอดทน อดกลั้น เยอะแยะ เนอะ  :man1:

ตัวหนังสือมาจากโครงเรื่องโครงสร้างและจินตนาการที่ห้ามดูถูก
การถ่ายทอด ไม่ง่ายเลยค่ะ
 :impress2:
ไม่ว่าจะยังไง ก้อต้องขอบคุณมากกว่าที่ร้อยเรียงเรื่องราวมาให้ได้อ่านอย่างต่อเนื่อง
ปลื้มเสมอค่ะ
 :กอด1:

สัญญาว่าจะเป็นคนอ่านที่ดี ขยันเมนต์ 555
ไม่ว่าจะเป็น 2j หรือสองกัปตัน หรือจะลมเหนือพี่เหยี่ยวช่วงหนึ่งปีแปดเดือน หรือเรื่องอื่นๆ

อย่าได้ท้อแท้  :L2:

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ take care นะคะ
กอดค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 21-08-2012 19:11:58

น้องเก็ท อิปร้าอยากรู้ว่าที่อยู่ในกล่องกันดั้มเขียว เหลือง ดำนะมันอะไร :z1:

ขอบคุณpuppyluv :กอด1: :L2:สำหรับเรื่องราวน่ารักๆๆของน้องเก็ทกะเดวิลน้อย 


รอคู่ต่อไปนะ ขอบคุณสำหรับของที่ระลึกคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 21-08-2012 20:07:16

คุณแม่บีน้อยน่ารัก...ยังหวังให้ลูกได้ฟันเพื่อศักดิ์ศรีลูกผู้ชายยย...
เก็ทยอมหน่อยดีไหม...ได้ใจคุณแม่ยายอีกพะเรอ.... :laugh:
เข้าใจกันได้...จับจูงเดินคู่กัน...ด้วยวัยใส ๆที่บีน้อยใฝ่ฝัน..
มีความสุขกับอารมณ์สดใสที่ได้รับ...คู่นี้ไม่เคยแรงมีแค่ตะแง่ว ๆแค่นั้น...
ต้องขอบอกว่า...ขอบคุณ และ ขอบคุณ ..ๆๆๆ น้อง puppyluv  มาก ๆ
สำหรับความสุขที่ได้รับ..สำหรับการสร้างตัวละครที่น่ารักจนคนอ่านอิน...
สำหรับความมีน้ำใจที่มอบให้...ทั้ง ๆ ที่แค่มอบความสุขจากการแต่งเรื่องให้อ่านก็มากพอแล้ว..
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...น้องคือหนึ่งในนักเขียนที่จะติดตามผลงานต่อ ๆ ไป...

 :กอด1: &  :L2: & :pig4:  เจอกันเรื่องหน้านะคะ   :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: moobarpalang ที่ 21-08-2012 20:22:26

ได้อ่านทุกตอนเลย   ตอนนี่หน้ารักสุดๆ
ปล.กลับไปอ่านพี่เหยี่ยวอีกครั้งเลย คนเขียนทำให้เราติดนิยาย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 21-08-2012 20:37:08

ตามอ่านบ้าง...ไม่ได้ทุกตอน เรียกว่าต้องตาม
เม้นท์บ้าง...และยังตามเม้นท์ไม่หมด เอ๊ะ ยังไง
จบไปซะแล้นนนน ไวแท้ ^^

เรื่องนี้รักใสๆ เหมาะกะวัยมัธยม
เพราะเรารู้ว่าโตไป...ก็ใช่ย่อยด้วยกันทั้งนั้น หุหุ

ขอรีเควสเรื่องต่อเป็น 2J สุดคูลได้ป่าว เค้าอยากอ่านอ่ะ ^^V

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 21-08-2012 20:52:36

ห๊ะ?? จบ??
จบอะไร?? ทำไมจบ??

ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   :z3:

ไม่อยากให้จบเลยค่ะ จริงๆนะ
รู้สึกว่ามาเจอเรื่องนี้ช้าไป แล้วมันก็จบเร็วไปด้วย
คือแบบเพิ่งเห็นเรื่องนี้เมื่อวานซืน เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวหนึ่งวัน...เมื่อวาน
แล้วมาวันนี้จบ!!

เฮ้ยยยยยยยยย เอาเก็ทกะบีเค้าคืนมาน๊าาาาาาาาา   :z10:


บอกตรงๆว่ายังไม่อิ่มค่ะ
เป็นคนกินจุ กินเยอะจัด อยากกินอีกอ่ะ!
อยากกินความหวาน ความน่ารัก และความไนซ์บอยของเก็ทกะบีอีก
เก็ทยังไม่ได้แชแร๊มบีเลยแล้วจะจบได้ไงอ่ะ!!
สงสารเก็ทออกนะ ฮ่าๆ

ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน
ตอนนี้กำลังเปิดลมเหนืออ่านอีกรอบ เพราะติดใจการเขียนจริงๆ

ส่วนสำหรับแม็กเนตติดตู้เย็น...มีความรู้สึกว่าไม่สมควรได้รับจริงๆค่ะ
เพิ่งได้เมนท์แค่สองครั้งเอง...

วันเสาร์จะเข้ามารอตอนพิเศษนะคะ ส่วนวันนี้ขอ  :กอด1: เก็ทบีและคนเขียนแน่นๆก็แล้วกัน

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 21-08-2012 21:04:16

 :monkeysad:


โอ๊ยย ช็อคคคคค และเสียใจ
อะไรกัน ทำไม  แบบว่าช่วงนี้เรางานยุ่งมาก  ตามมาอ่านทุกตอน แต่บางทีก็ขอโทษที่เสียมารยาท
ไม่ได้เม้นท์ แต่รับรองว่าอ่านและเก็บบรรยากาศไปแล้ว

สิ้นเดือน งานก็จะซา กะว่าจะมารออิ่มหนำกับบีเก็ท
แต่แล้วทำไม จู่ ๆ จบไปแบบไม่ทันตั้งตัว  ทำไมจะมาทิ้งกันไปในตอนที่ติดหมวยตี๋ขนาดนี้   :m15:  มันเศร้านะ


มันก็ต้องดำเนินไป  ผู้แต่งก็มีอย่างอื่นต้องทำต่อ เราก็เข้าใจค่ะ ฮือ ...

เอาเป็นว่า ดีใจที่ได้อ่านบีเก็ท  ได้ซึมซับบรรยากาศ  ได้ย้อนระลึกไปถึงเหตุการณ์เชื่อมโยงก่อนจะถึงเหยี่ยวขาว
ได้รับรู้มุมไนซ์บอยที่จะว่าไปแล้ว แอบเดวิล เวลาอยู่กับเดวิลน้อยเช่นเดียวกัน
แล้วก็ได้เข้าใจความเป็นบีมากขึ้น (พออ่านตอนนี้แล้วก็จะย้อนนึกไปถึงอีกเรื่อง ทั้งตอนโดดกอด หอม ลมเหนือ ฯลฯ)
เพราะบีน้อยน่ารัก  สดใส ไม่เก็บอาการ ฉลาด แต่ก็ยังคงใสๆ เหมาะสมกับวัยเพราะยัง "กลัว" กับความสัมพันธ์ที่ยังไม่เคยรู้จัก
ซึ่งเราว่าเป็นเสน่ห์ของเนื้อหา แม้ว่าเก็ทจะไม่ค่อยชอบใจนัก ฮ่า ๆ

บรรยากาศทั้งคู่น่ารัก เหมือนเด็กน้อย ริรู้จักรัก อยากจะก้าวต่อไปข้างหน้า พอ ๆ กับกังวลว่าก้าวต่อไปจะเจออะไร
และแอบหวังในใจ ว่าจะมีก้าวต่อไปของ หมวยตี๋บีเก็ทมาให้อ่านอีกค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 21-08-2012 22:27:23

ว้า...บีน้อยจบแล้ว...แอบสงสารเก็ทนะเนี่ย ไม่มีบทได้แอ้มเด็กน้อยเลย 555+

ขอบคุณที่ทำให้เห็นถึงความน่ารักของเด็กน้อย .. ส่วนเก็ท..แอบอึ้งอ่ะที่เคยหลงรักลมเหมือนคนอื่น..แถมลมคิดเหมือนกันอีกตะหาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 22-08-2012 00:21:06

กรี๊ด ได้ magnet!!!! (เจ้อย่านอกหน้า)
ขอบคุณมากๆ จ้า... :L2:

จบเร็วนะ แบบว่า นึกว่ามหากาพย์ไตรภาคเหมือนลมเหนือ
จริงๆ ชอบคู่นี้มาก เพราะว่าเหมือนคนปกติ ลมเหนือ เหยี่ยว เหนือคนเกินไป
((โดนแฟนคลับลมโดดเตะ))
แต่ยังไงก็ผู้พันกะตัวละครเกือบทุกตัวเลย เพราะอ่านมานานมาก เหมือนเพื่อนกัน
((น่าจะเป็นหลานมากกว่า...ฮา))

ขอบคุณอีกครั้ง และรอติดตามต่อไปจ๊ะ
ปล. โหวด 2J ด้วย แค่คิด ก็กรี๊ดแล้วววว แอร้วววว >////<

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 22-08-2012 00:58:21

กรีดร้องงงงงงงงงงงง  :z3:

อ้าวเฮ้ยยยยยยยย  :a5: จบแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว แต่จริงๆ อยากให้เล่าอีก ช่วงระหว่างที่คบกันแล้ว
ที่พี่เหยี่ยวกับลมเจอกันแล้วก็ได้ค่ะ อยากอ่านมุม น่ารักๆของทั้งคู่อีก
โฮวววววววววววววววววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-08-2012 06:52:04

1334 ค่ะ
  :เฮ้อ:
 :jul3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-08-2012 10:34:51

555 myapril ช่างน่ารักจริงๆ
เดี๋ยวบีฟัดแก้มแดงเลย
อ้อ เจไดชอบมากกว่า
เจได ลุย myapril หน่อย
ขอบคุณมาก กดบวกกลับคืนอย่างไว

  ปล. ทางนี้ก็โรคจิตเหมือนกัน
เห็น +0 ในล็อคอินของใครก็แล้วแต่
จะอยากกดมาก จะในกระทู้ของใครก็เถอะ
ต้องรอให้เกียรติเจ้าของกระทู้ที่เข้ากระเทาะเปลือกไข่ก่อน
ยิกๆ คลิกหนีห้ามตัวเองสุดติ่ง
   อีกที่มี + หลักหน่วย มี 1 แต่ไม่ถึง 10
เห็นที่ไหน เม้นท์กระทู้ของใครก็ช่าง
เฮามือบอน กด+++
   หรือเลขต่าง เช่น เม้นท์เป็นพันแต่มี + แค่หลักสิบ
นี่ก็กด เพราะถ้าเรื่องที่ชอบจะตามอ่านเม้นท์ในนั้นด้วย
หนุกดี
   เล่าให้ฟัง^^
 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-08-2012 21:32:23

 :L2: :pig4:

ไม่อยากให้หนูบีมาฟัดค่ะ แต่อยากฟัดแก้มหนูแทน 555
แต่แอบๆนะ เด๋วไนซ์บอยเห็นเข้าแล้วมันจะยุ่ง

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-08-2012 23:53:53

 :sad4:จบเร็วจังเลยอะ :impress3: :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-08-2012 09:18:16

แง๊  จบแล้วจริงหรอ   :sad4:
อยากอ่านลากยาวไปถึงช่วงมหาลัยที่คาบเกี่ยวกับตาเหยี่ยวด้วยอ่ะค่ะ  :monkeysad:

อยากอ่านมุมของบีแบ๊วมากกว่านี้ อยากอ่านลมด้วยยยย  :impress3:


เอ...หรือว่าจบนี่แล้วจะมีซีรีย์ต่อเลยหว่า?   :กอด1:  เอาคู่ไหนก็ได้  แต่ขอมีน้องลมออกบ่อยๆนะคะ :o8:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 23-08-2012 13:25:28

อยากบอกว่าาาาาาาาาาาาาา  เก็ทหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ส่วนผึ้งน้อยนี่นึกว่าจะผมสั้นกว่านี้อีกนิดอ่ะ  ถ้าพัพพี่จัดตอนใส่แว่นกันแดดแมลงปอให้จะเป็นพระคุณอย่างมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ชูป้าย  หนูบีของช้านนนนนนนนนนน :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 23-08-2012 15:19:44

ไม่คิดว่าจะได้แม็กเน็ตติดตู้เย็น เก็ท&บี
ขอบคุณคร้าพพพพ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-08-2012 17:11:44

คู่เก็ทกับเด็กน้อยบีจบแล้วแต่น่ารักแบบเด็กๆ ดี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 24-08-2012 22:52:39

ไม่อยู่แค่ไม่กี่วันคู่ตี๋หมวยเก็ทบีของเค้าจบซะแล้ว รอยยิ้มของเด็กน้อยกลับมาแล้ว ^^ นายเก็ทนายก็อดทนต่อไปนะ 555
เพราะแบบนี้สินะหมอกสินะทำตัวได้แบบสุดยอดด้านมืดเลย เฮ้อ!!!

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 25-08-2012 09:35:53

1333 พลาด :z10:
แต่
1344 คุณพี่ไม่พลาดนะจ้ะหนูบี :laugh:

* แอบกอดหนูบี 555 *

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 25-08-2012 10:09:10

วันนี้ตอนพิเศษบีน้อยจะมาแล้วใช่ไหม มารอนะครับ

ได้แม๊กเนทกันแล้วหรอ ของเค้ายังไม่มาเลย   :serius2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 25-08-2012 16:55:11

สนุกมากค่า เพิ่งรู้ว่าภาคต่อจากลมเหนือ5555555555

ขำอ่ะ ที่ลมเหนือดดนแช่งจากเก็ทห้าข้อนั่นน่ะ ตรงเผงหมดเลย

สงสารก็แต่หมอก  เข้าใจผิด แต่ดันทำตัวเลวไปซะแล้ว อยากอ่านคู่หมอก ตี๋จัง น่าจะสนุก อยากรู้ว่าปราบหมอกได้ไง...

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 25-08-2012 19:47:43

มา (รอ) ตามนัด
คิดถึง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-08-2012 11:07:47

ก๊อกๆๆๆ

มารอตามนัด   :กอด1:

เมื่อไหร่หนูบีกับเสี่ยเก็ทจะมาน้อ

 :z2: เต้นรอ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 26-08-2012 12:01:59

ต๊กกะใจหมด  จบแล้วหรอ

เป็นคู่ที่น่ารักจริงๆเลย


ขอบคุณมากนะค่ะ  สำหรับแม็กเน็ตดีใจจังเลยที่ติด 1 ใน 66 ด้วย  อิอิ

มารอต่่อค่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 26-08-2012 21:59:16

สนุกดีค่ะแต่งคู่อื่นมาอีกนะคะจะรอติดตาม :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 26-08-2012 22:01:01

 o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ott1212 ที่ 27-08-2012 00:38:31

 o13...เขียนได้สนุกดีจัง

หนูบีเหมือนสาววายเลย...

ส่วนเก็ทก็นะ  เจ้าเล่ห์ใช้ได้ทีเดียว

ไม่ซื่ออย่างพี่กายหรอก เอาเรื่องพอตัว

จบเร็วกว่าที่คิด  นี่ยังแค่ม.ปลายไม่ใช่เหรอ

ยังไม่จบดี...รู้นึกแบบนั้น เหมือนรีบจบ...

น่าเสียดาย...อย่างไงถ้าเขียนเรื่องใหม่

อย่าลืมส่งข่าวด้วยนะ...เพราะอ่านตามจากลมเหนือ...

มีคนเขียนไว้ ก็เลยตามหาอ่าน พอได้อ่านก็จบพอดี...555

ดูเหมือนจะมีเรื่องเข้าใจผิดในชื่อตัวละคร.....ที่บังเอิญเหมือนกัน

ถ้าเขียนเรื่องต่อที่เพื่อนๆ แต่ละคนแยกย้ายไปเรียนต่าง ม. แล้วพบกันอีก

ให้เป็นตัวละครของเรื่องนี้โดยเฉพาะน่าจะดี เป็นแบบที่คนเขียนอยากให้เป็น

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้ะ.... :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 27-08-2012 12:07:53

ตามอ่านจนจบแล้วค่า ชอบไนซ์บอยสุดๆ
ก่อนมาอ่านเก็ทกับบี เคยจะอ่านลมเหนือ
แต่โอ้ววววหน้าเยอะมากเลยว่าเอาไว้ก่อน
แต่เห็นทีคราวนี้ต้องไปอ่านลมเหนือแล้วล่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 27-08-2012 12:16:06

บีน้อยน่ารัก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 27-08-2012 21:53:37

คุณ puppyluv

ได้รับเก็ทกะบีแล้ว น่ารักมาก เป็นปลื้ม :)
ชอบลายมือด้วย สวย อ่านง่าย ติสสุดๆ

ขอบคุณจริงๆ ... อย่าลืมตอนพิเศษ รออยู่ค่า
:กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: khuan ที่ 27-08-2012 23:51:01

ชอบมาก.... สนุกมาก

แต่จะสารภาพว่าเราพึ่งเห็น ตอนขึ้นหัวกระทู้ว่าย้ายได้นี่เเหละ

ไม่เป็นไรเน๊าะ

ขอบคุณคนเขียน ที่เขียนเรื่องดีดีมาให้อ่าน  จะติดตามเรื่องต่อไป ( คราวนี้จะไม่พลาดละ )

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 28-08-2012 09:59:35

ไปเจอเพลงนี้มา
http://www.youtube.com/watch?v=LTG-uVV_6q0&feature=share&list=ULLTG-uVV_6q0

คิดถึงนู๋บี
เลยเอามาปล่อยให้ฟัง
รอตอนพิเศษ...ด้วยใจจดจ่อนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 28-08-2012 18:05:12

ได้รับเก็ทบีแล้ว น่ารักมากเลยค่ะ >///< จะเก็บและกอดเด็กทั้งสองไว้ไม่ให้ไกลจากตัวเลยค่ะ XD
(http://i107.photobucket.com/albums/m303/ultrameaw/20120828_175702-1.jpg)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 28-08-2012 20:07:26

เข้ามาบอกว่า ได้รับหนูบีกะเก็ทแล้วนะครับ น่ารักมากๆๆๆ ดีใจๆ ขอบคุณนะครับ

เข้ามาให้เห็น(อวตาร)บ่อยๆ เผื่อคนที่มีรูปลักษณ์แบบอวตารผมจะมาเร็วๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 28-08-2012 23:12:15

เก็ทบีน่ารักกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 30-08-2012 22:15:50

ได้รับเก็ทบีแล้วนะจ๊ะ 

น่ารักมากเลย 

ปล.พอเห็นแล้วนคิดถึงลมเหนือกับพี่เหยี่ยวเลยอ่ะ 

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 31-08-2012 15:28:46

เห็นคนอื่นได้ ที่แปะตู้เย็นกันแล้ว
วิ่งไปส่วนไปษณีย์ของคอนโด

กรี้ดดดดดดดดดดด เจอซอง
รีบเอามาแปะตู้เย็นเลย ฮับ

เฮ่อ มาก

(http://i976.photobucket.com/albums/ae245/aussucha/GBGSC05221.jpg)

(http://i976.photobucket.com/albums/ae245/aussucha/GBSC05221.jpg)

ขอบคุณมากๆเลยนะ

♥puppyluv

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอน 29 Let's it be (จบ) (20-8-2012) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-08-2012 21:25:27

ได้รับเก็ท-บีแล้วนะคะ ขอบคุณมาก
ยังไม่เห็น เพราะยังไม่กลับบ้าน เดินสายท่องเที่ยวอยู่

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012) p.22
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-09-2012 08:36:37

       เพื่อนคันไม้คันมือ อาสาจะลงให้เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว
เฮาก็วางใจ เข้ามาทวงนิยาย Wordslinger เช้าแล้วก็เข้าป่าไป
กลับออกมาวันจันทร์ 'อ้าว ไมไม่อัพวะ?'
บอกเปลี่ยนเครื่องคอมเลยไม่จำพาสเวิร์ด เข้าเล้าไม่ได้---ฮามาก
        เสาร์นี้สีม่วงสดใส อรุณสวัสดิ์^^

*********************************
My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
special part
get’s



          10.20 น. เลยเวลาสิบโมงเช้าเล็กน้อย
เราอยู่ในห้างดัง โซนเครื่องเล่นเด็กเล็กในร้านฟาสต์ฟู้ดครับ
ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะแหกขี้ตาตื่นมารับหน้าที่เบบี้ซิสเตอร์อยู่ที่นี่เวลานี้
          ผมกับบีมีเรียนพิเศษที่นี่ 11 โมงเช้า ส่วนไอ้ลมก็ประมาณเดียวกัน
งานพิเศษบริษัทสาขาของพ่อหมอกเริ่ม 9 โมง
เพื่อนขอเข้าสายสาเหตุจากหนูน้อยกลอยใจไม่มีใครดูแล
รับหน้าที่พี่เลี้ยงดูแลไปพลางๆ รอช่วงเที่ยงวันพ่อเด็กหญิงอนุบาลถึงจะไปรับที่บริษัท
เพราะอยู่ละแวกนั้นพอดี

           ณ ตอนนี้เรา 4 คน ผม ลม บีและกลอยใจจึงกองอยู่ที่นี่

"เก็ท!"
"พี่เก็ทค้า!"
           สองศรีระดับวุฒิภาวะทางสมองเท่ากัน...บีกับกลอยใจ
มุดอุโมงค์สีสันออกมาเยี่ยมหน้าสดใส โบกมือหยอยๆ ทวงความสนใจประมาณว่า 'หนูอยู่นี่จ้า'

"คร้าบ!" ผมโบกตอบพร้อมส่งยิ้มให้เป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้
"ดีๆ นะครับกลอยใจ" ไอ้ลมเสริมอีกคน
          เพื่อนเดินเข้ามาทรุดลงนั่งเก้าอี้ม้ายาวตัวเดียวกัน
ผมยกน้ำขึ้นจิบแต่ไม่มีโอกาสลงคอเพราะ...
"มึงกับเด็กน้อยได้เสียกันรึยัง?"
'พุ-พรวดดดดด! แค่กๆๆ' เก็ทสำลักเข้าคอ คนถามยื่นทิชชู่ให้ก่อนได้ถลึงตาใส่
          นั่งรอบนอกอยู่ห่างไกลไม่ได้ยินเสียงแน่นอน
ทว่าเรื่องนี้...เล่นถามซึ่งๆ หน้าเกินไปไหมพวก

"เฮ่เฮ้! มองหน้า ตกลงมึงได้กินเด็กหรือยังครับไอ้คุณเพื่อนคิดไม่ซื่อชื่อเก็ท หรือเป็นฝ่ายเสร็จตัวเล็กไปแล้ว กูถาม" เพื่อนเวร
"เสร็จบ้าอะไรเล่า!" ผมหลุดเสียงดัง
"อ้าว ที่ไปพัทยากันสองต่อสองน่ะ ยังไม่คืบหน้าอีกเหรอ?"
"นั่นไปทำงานให้แม่ กูไม่ได้ทำอะไรเค้าเลย" ผม
"เหรออออ...เตียงเดียวกัน 2 วัน 2 คืน ไม่ได้ซักนิด เข้าใจๆ" น้ำเสียงไอ้วอนหมัดบินหยั่งกวนอวัยวะบาทามากครับ
            บีไม่น่าโทรไปเล่าให้มันฟังถึงตามมาหยามน้ำหน้าตัวเองซะได้

            นึกแปลกใจ ผมกับลมคุยกันเมื่อเย็นวันสุดท้ายหลังสอบเสร็จ
จับประเด็นว่าห้ามเรื่องบนเตียง ยังไม่ควรใช้ขั้นสุดท้ายกับหนูน้อย
นั่นไม่ใช่แค่พูดประโยคบอกเล่าธรรมดามีอธิฐานแช่งกันด้วย มาวันนี้ทำไมเปลี่ยนท่าที

"ทำไมถึงมาเรื่องนี้ได้วะ?" ผมถามตามสงสัย
"ไม่มีอะไร กูแค่ไม่อยากเป็นไปตามที่มึงแช่ง"
"ข้อไหน?" ผม
"ข้อท้ายสุด" เพื่อนเฉลย หน้ามุ่ยเล็กน้อย
"อ้อ อย่าบอกนะว่าโดนดีมาล่ะซิ 555" กิดากรหัวเราะชั่วร้าย

           ถ้าผมไม่ได้แอ้มเด็กน้อย ขอให้ไอ้ลมเจอคนที่ใช่คือ 'ผู้ชาย'
ชักสนุกล่ะ แสดงว่าคงประสบพบเจออะไรมา ไม่อย่างนั้นไม่กลับลำมาแนวนี้แน่
...........
..............

           แล้วเรื่องใหม่ขณะปิดเทอมย่อยห่างกันเกือบ 2 สัปดาห์ก็เข้าหู...
"โหเก็ท พูดเหมือนเห็นกับตา รู้มั้ยพอมึงพูดเสร็จปั๊บ วันรุ่งขึ้นแม่ใช้ให้กูไปตลาดปากซอยหน้าบ้านมึง ดันมีเด็กแว้นตามจากนั่นถึงบ้าน กูนั่งสองแถวก็ขับตาม ยอมดมควันมาตลอดทาง ถึงบ้านยังหน้าด้านเจาะแจ๊ะคุยนั่นคุยนี่ไม่หยุด มึนมาก" ถ้าเล่ายาวอย่างนี้ อัดอั้นชัวร์ครับ กิดากรอยากจะขำก๊าก
"ที่บอกมองมึงตั้งแต่ทำเซเว่นบ้านบีน่ะเหรอ?"
"เออ!"
"เด็กแว้นนั่นจีบมึง?" ผมถามกลั้นขำเต็มที่
"ก็เออซิ! เกือบ 3 วันเต็ม ที่ยั้วะคืออะไรรู้มั้ย" เพื่อนจะต่อ
"อะไร?"
"แม่ม! มันพาเพื่อนแว้นมาบีบแตรเบิ้ลรถ กดกริ่งหน้าบ้านกูตอน 4-5 ทุ่ม จะให้ซ้อนท้ายเป็นสก๊อยไปซิ่งกับมันด้วย งามไส้"

"ไม่ปฏิเสธไปเล่า ไม่เคยปล่อยถึงขนาดนี้นี่หว่า?" ผมงงเล็กๆ เพื่อนชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์กับคน
           มีวิธีจัดการชะงัดและได้ผลมาตลอด ทำไมครั้งนี้ถึงตัดเยื่อขาดใยไม่ได้
“กูพูดไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ปากเปียกปากแฉะยังอ้อล้ออยู่นั่น นรกชัดๆ”
 “555” ผมเป็นต่อ อารมณ์ดีลืมเรื่องตัวเองสิ้น
“ไม่หน้าตาดีกูถีบให้” เพื่อนยังหัวเสีย
“ที่บอกว่าสดใสเหมือนเด็กไอดอลมึง ควบรวมบีกับกลอยใจรวมกันน่ะเหรอ ชักอยากเห็นว่ะ”
"โอ๋ย พอเลย! สภาพกูตอนนั้นยังกะขงเบ้งเจอคนบ้า" เพื่อนสบถปนปลงสังเวชชีวิต

            ผมพอรู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้วครับ ไอ้ลมโทรมาเล่าก่อนถามวิธีการกำหราบเด็กเดวิลเซเว่น
‘ถ้าบีอ้อนมากๆ มึงทำยังไง’ กิดากรอ้อมเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อย
เรื่องอะไรจะบอกหอกข้างแคร่กันเล่า

            ได้แต่ตบบ่าให้กำลังใจ...
“555 เอาน่า ไหนว่าวุ่นวายกับมึงแค่ 2-3 วันไง เท่าที่ฟังบีเล่าให้ฟังก็ฮาดีนี่หว่า มันไม่ได้บ้าทะลุมิติเกินคนซะหน่อย”
“นั่นก็ถูก รู้มั้ยตอนพี่เจ้าของร้านซ่อมเดินควงประแจมาบอกกูถึงหน้าบ้าน ตอนนั้นจะฮาไม่ออก”
"พอคิดภาพออกว่ะ 555”

            เราคุยเรื่องเก่าเล่าใหม่ครับ น้องเด็กแว้นที่ว่าตามต้อยสร้างความรำคาญเพื่อนผมแค่ 2-3 วัน
จากนั้นพี่เจ้าของร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ซอยถัดมาเดินทะมึนไปหาเพื่อนขาว
ชี้ชัดผู้ต้องหาที่นั่งซึมในบ้าน ...
‘นั่นเมียพี่ เพิ่งได้กันเมื่อคืนก่อน ถ้ามันมาหาน้องอีก โทรบอกพี่เลยนะ เบอร์นี้ จะมาลากคอมันกลับเอง’ ทำเอาไอ้ลมยิ้มกว้าง จากไม่ชอบใจกลายเป็นแทบกอดเจ้าเด็กแว้นที่เพิ่งเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้

           เรื่องจบ...เพื่อนเทพได้แฟนคลับมาหนึ่งและอีกหลาย
(จากเด็กแว้นในคอนโทรลแถวนั้น มีกฎห้ามวิ่งแว้นผ่านซอยบ้านไอ้ลมด้วย ไม่รู้พูดจากันยังไง งงมาก)
           ที่ตามมาอีกหนึ่งคือเพื่อนในก๊วนของเจ้าเด็กแว้นอีกคน
รายใหม่คนนี้เงียบและสุภาพพอตัว ไม่เข้าใกล้แต่สตอลเกอร์ให้เห็น ไอ้ลมก็ผวาซิ

“คนใหม่ตามมาติดๆ นี่ดูก็รู้ว่าเกย์ พอมันเข้าใกล้ กูเรียกมาคุยว่าไม่ชอบอะไรประมาณนี้ก็ฟังเว้ยเก็ท บอกจะไปอ่านหนังสือสอบเข้าที่ไหนซักแห่ง ขอดูหน้าเป็นกำลังใจ ขอเบอร์จะโทรหา”
“อืม” ผมฟังตามน้ำ
“กูก็โป้งเดียวเหมือนทุกที ขอโทษครับมีแฟนแล้ว ทำแบบนี้ผมลำบากใจ มันก็จ๋อยแล้วก็จากไปดีๆ ไม่มีอะไร”
“ก็ดีซิ พูดจารู้เรื่อง” ผมเออออ
“ใช่ กูเจอคนดีๆ รู้ภาษา แต่ที่ไม่รู้เรื่องน่ะกูเอง ตัวกูเนี่ยเก็ท!” เพื่อนตบอก


          เล่นเอาเก็ทฉงน เหตุใดเพื่อนเหนือถึงชักแม่น้ำร้อยสายวนเวียนพัวพัน
ปกติจะเล่าเรื่อยเจื้อยเฉยๆ ไม่ใส่อารมณ์ขนาดนี้

“ทำไมวะ” สติกลับ อยากถามว่าเพื่อนกังวลอะไรทว่ายั้งปากไว้ทัน
“จำที่มึงแช่งเรื่อง 5 อย่างที่กูเกลียดได้มั้ย?”
“ได้ แล้วทำไม หรือเจอแล้ว”
“ยังไม่เจอ แต่กูไม่อยากเจอ”
“เอ้า! ก็ดีแล้วนี่หว่า”
           ยังไม่พบเจอย่อมน่ายินดี ผมแช่งเองยังไม่อยากเฉียดใกล้กับบุคคลคุณสมบัติที่ว่านั่นเลย
ออกปากเองทำไมจะจำไม่ได้ เลว กล้าบ้าบิ่น ข่มชาวบ้านให้ยำเกรง แสดงอำนาจบาตรใหญ่
ข้อพลิกกลับเหรียญคนละด้านจากที่ลมเหนืออิจฉา พูดคุยพลั้งปากเล่นๆ ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง

           ก่อนหน้านี้ได้โทรหากันก็ว่าไม่มีทางเจอแน่ 5 ประการในหนึ่งเดียว
กิดากรคิดในใจ ‘ระวังไว้เถอะเพื่อน’
           (2 ปีต่อมาขณะเราจะจบ ม.6 สายลมสีขาวถึงเจอดี
อย่ารู้เลยครับว่าเรื่องแดงแค่ไหนเพราะมันยาวมากขนาดเขียน 4 เล่มก็ไม่จบดีด้วยซ้ำ^^)
............

“เก็ท! มึงต้องรีบปะฉะดะเด็กน้อยให้ไว กูไม่อยากเจอไม้ป่าเดียวกันมากวนอีก”
“555” นั่นไงเล่า เผยไต๋จนได้
“กูอยากเล่นสนูปี้ รู้มั้ยพวกไอ้เด็กแว้นมันมาวอแว ทำเอาไม่กล้าออกจากบ้าน แห้วอยู่ทั้งอาทิตย์จนจะหมดปิดเทอม เอามีดมาแทงกันดีกว่า อยาก-ตายยยยย”
“55555” ผมไม่ไหว ปล่อยก๊ากท้องแข็ง

           ฟิคเกียร์ช่างมีอิทธิพลเหนือลมเหนือ
ใครรู้ความจริงข้อนี้เข้าได้ตบโต๊ะตกตะลึงเข็มขัดสั้นคาดไม่ถึง

           โฮ้ย! ฟ้ามีตา ต้องการเก็ททะลุทะลวงบีน้อยเท่านั้น ซี้ดปากชอบใจ

           เรื่องใครอื่นหลายหลากเข้ามาข้องเกี่ยวไม่ว่า ไม่มีสะกิดกระเทือนกระทบความรู้สึก
เพื่อนเทพไม่คิดสะระตะด้วยอยู่แล้ว แค่หงุดหงิดบ้างเพราะไม่ชอบคนเข้ามายุ่มย่าม
สุขนิยมอักโขพอๆ กับคนที่เล่นขว้างลูกบอลสีลงห่วงนั่นประไร
อยู่ด้วยสบายใจ คิดดีมีความสุข เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้จ้อยๆ น่ารักจะตาย

            ลอบมองเอวลอยพ้นชายเสื้อโชว์ผิวขาว พยายามกดดาร์คไซค์ภายในให้สงบ
อา อยากอยู่บ้านหลังคาเดียวกัน จะกอดเป็นหมอนข้างนุ่มๆ ทุกวัน ทุกนาทีไม่ห่าง

“นะเก็ทนะ” ยังมีสำทับจะเอาให้ได้
“เรื่องดิ! กูไม่เดือดร้อนนี่” ผมเป็นต่อ กอดอกยิ้มกริ่มบนความทุกข์ของชาวบ้านใกล้ตัว
“แต่กูเดือด ฮึ่ม! ถ้าไม่ทำอย่าหวังว่าจะจบแค่นี้ กูจะยุส่งมึงทุกวันเลยด้วย”
“โอ๋ยลม! ไม่ใช่ว่ากูไม่อยาก แต่มัน...” ผมยั้ง
           ก้มตัวซุนหัวเข้าใกล้กระซิบความนัยเปลี่ยนเกมอยู่ฝ่ายเดียวกัน

“...อะไรวะ?”
“...ทั้งแม่ทั้งเด็กนั่นนะแหละ สองคนรุมแทคทีมกู” ผมทำมือปาดคอซี้แหง
            ประเด็นทิ่มแทงให้กล่องดวงใจพรุนจนเลือดโชกทุกครั้งที่นึกถึง
“...มึงยอมเองหรือทำไม่เป็นกันแน่?” ถามแมวๆ แบบนี้ต่อยปากกันดีก่า
“โด่! นี่ใคร นี่เก็ทเพื่อนมึงเชียวนะ เรื่องพรรคนี้มีรึจะไม่รู้ กูมีเทรนเนอร์ส่วนตัวปล่อยของมาให้ดูเพียบ แค่นี้จิ้บๆ แต่เสือกไปเผลอรับปากแม่เค้าแล้วนะซิ กลุ้มชิบ!” สองคนปรึกษาสุมหัวตัวติดแลกเปลี่ยนความลับระดับท็อปคลาส
              นึกถึงกล่องกันดั้มสีขาว เขียว เหลือง แดง ล่าสุดคือสีดำฮาร์ดคอร์ไฮเลเวลจากพี่ไอดอล
แค่กดฟอร์เวิร์ดดูผ่านๆ ยังชี้โด่เด่ไปไม่เป็น เก็ทเมื่อยมือมาก Y-Y
(ข้อความนี้เหยียบไว้นะครับ พลีส~)
 
“ไม่รู้ล่ะ จัดการส่วนของมึงไป แต่ถ้าวันไหนกูไม่ได้แตะสนูปี้ เราได้เห็นดีกันแน่” อั้ยยะ ลมเหนือช่างกล้า
“เฮ่ย!” ผมจุ๊ปากเวียนเฮดความคิดเด็กเอาแต่ใจของเพื่อนอายุสมอง 5 ขวบ
            กิดากรเดือดร้อนไม่จบไม่สิ้น สมควรปิดจบเรื่องนี้ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้


            หันมองบุคคลในข่าว หัวร่อร่าเริงเล่นซนกับเด็กหญิงตัวน้อยไม่รู้เรื่องชั่วร้ายใต้สะดือ
เออนะ พอเห็นสดใสอย่างนี้ เรื่องดาร์คบนเตียงพลันลดลำดับความสำคัญลงชั่วขณะ
 (แต่ของขึ้นอีกเวลาใกล้ชิดแนบเนื้อถึงตัว เก็ทเกรงกำลังภายใน เดินลมปราณแตกซ่านจนเหงื่อท่วมทุกครั้ง บ้าชะมัด)
...............
................

“ไปกันเถอะ จะได้เวลาล่ะ อ้อ! เหมือนจะเห็นเฟรมแวบๆ แถวนี้ว่ะ คุ้นๆ ว่าใช่แต่กูไม่ได้มองชัด เห็นเปล่าวะ?” ไอ้ลมชี้มือแวดล้อมโซนใกล้เคียง
“เหรอ! น่าจะนะ เก้งเปลี่ยนมาเรียนกีต้าร์ที่นี่ เห็นบอกว่าได้ชั่วโมงเช้าห้างเปิด เฟรมอาจจะเตร่มาด้วยกันมั้ง” ผมออกความเห็น คู่นี้ไม่ค่อยห่างกันอยู่แล้ว เห็นเก้งที่ไหนต้องมีเฟรมที่นั่น หรือเห็นเฟรมที่ไหน เก้งต้องป้วนเปี้ยนไม่ไกล
“อืม” เพื่อนรับฟังเรื่อยๆ
“ปะ เดี๋ยวเข้างานสาย” ผมไม่เอ่ยชื่อหมอกลูกชายเจ้าของบริษัทที่ลมเหนือรับงานพิเศษ
            อดสะท้อนในใจไม่ได้ เปิดเทอมจะทำหน้ายังไงดี

           หากแต่ไอ้ลมทำพิษเล็กๆ...
“ดูๆ ไป บีก็น่ารักนะ ดูเปล่งปลั่งสดใสกว่าตอนสอบอีก”
“หึหึ” ผมมองตามสายตา ชื่นชมปิดไม่มิด ฟูฟ่องล่องลอยกับคนใกล้ตัว
          ระยะใกล้ชิดถึงขนาดนั่งอยู่ในหัวใจเต็มหมด 4 ห้อง

"ลม...หมอกน่ะ กูบอกมันเรื่องจะเป็นเกย์ ไม่ได้บอกว่าใครอะไรที่ไหนหรอก แค่บอกว่าชอบผู้ชายด้วยกัน มันก็..." ผมวูบโหวงในอกด้วยน้ำใจน้ำมิตรยังปริ่มเปี่ยม อย่างน้อยไอ้ลมน่าจะรับรู้ไว้บ้าง
"..." ลมเหนือเงียบ ทอดสายตาที่บีกับกลอยใจ
"...ให้เวลามันหน่อย" ผมไม่ได้กล่าวโทษหรือบอกบทสรุปว่าออกหน้าไหน
            ความปวดแปลบกลางอกย้ำซ้ำ 'อภัยให้เพื่อน' ที่กว่านั้นคือ 'ให้อภัยตัวเอง'

            ผมรักบี...
            รักชอบผู้ชายด้วยกัน...
...จะถูกตราหน้าว่าเกย์
...จะถูกหยามว่าชายไม่จริง
...จะอย่างไหนก็แล้วแต่
           ถ้าเพื่อรอยยิ้มนั้น ได้อยู่ด้วยกัน เก็ทรับได้หมดล่ะ
ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนและผมคิดว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษพอคนหนึ่ง แค่คิดก็ยิ้มได้

"ซักวันหมอกมันต้องคิดได้อยู่หรอก สมชื่ออริยะนั่นล่ะ" ลมเหนือนิ่งครู่ใหญ่ก่อนกล่าวข้ามขั้น
          ไม่ถามเอาความ ไม่ปลอบ ไม่โทษ ไม่ออกความเห็น โอบบ่าบีบต้นแขนผมเบาๆ
"ใช่...อริยะ" ผมแช่มชื่นช้าๆ
            ราวสายลมเย็นพัดพาเมฆดำให้ลอยหายลับไปจากท้องฟ้าสีคราม
รุ้งแสงแสนสวยสดใสท่ามกลางแดดส่องสว่างปรากฏแก่คลองโสตประสาทจินตนาการ

"มึงเป็นพระเอกของกูเสมอนะเว้ยเก็ท อย่าลืม" ไอ้ลมวนกลับมาให้กำลังใจ
"หึหึ" ผมสูดลมหายใจลึกๆ สุดขั้วปอด กิดากรแปลงร่าง เย้!
"มะ! มาวัดกัน"
"วัดอะไรวะ?" ยังงุนงงโดนปั่นหัวหมุนตามลมพัดพาเปลี่ยนทิศฉับไว
"ก็ใครเป็นพระเอกเรื่องนี้ไง---เด็กๆ ได้เวลาแล้วคร้าบ!" ไอ้ลมเสียงดัง
           ปลายนิ้วชี้เคาะข้อมือขวาว่างเปล่าของตัวเอง นาฬิกาเพื่อนผูกติดไว้กับกลอยใจ
 สื่อความนัยเด็กเล็กโชว์พาวกำกับดูแลตัวเอง
น่าจะ 10.30 น. แล้วเพราะส่งสัญญาณดังติ๊ดๆ ให้ได้ยิน

            ร่างเล็กขาวใสหยุดกิจกกรมแล้วหันมาช้าๆ ดวงหน้าประดับรอยยิ้มเปี่ยมสุขล้น
นัยน์ตากลมโตสีเข้มไม่เมียงมองผู้อื่นใดในโลก
ผม...ผู้เดียวเท่านั้นที่ฉายแววเงาในลูกแก้วคู่นั้น
           เราสบตากัน
           ก้อนเนื้อในอกเต้นรัวเร็วหลุดจังหวะ
           โลกทั้งใบพร่างพราวเกล็ดรุ้งดาวนับร้อย นับล้าน

            เสมือนวินาทีที่เราต่างพบกันในครั้งแรกเจอ ความทรงจำชัดเจน
ภาพเดียว ฉากเดียว หนึ่งเดียว ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยลบเลือนจากความทรงจำ
            กิดากรยิ้มกว้างรับเสียงสดใส จาก...ทิวากร
"เก็ททททท!"

.................
..................
(ต่อ)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012) p.22
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-09-2012 08:37:50

(ต่อ)
...............
.................

              ณ บ้านผม ในห้องนอน...บนเตียงกว้างขณะเวลา 1 ทุ่มเล็กน้อย
"มานี่" เจ้าของสถานที่ปิดประตูตีแมวรวดเร็ว ดึงตัวเล็กเข้าอ้อมกอดทันที
"อือ..." บีครางเบาในลำคอ เสียงงึมงำเหมือนลูกแมวโดนจู่โจมจนสะดุ้งเล็กน้อย

              กระชับกอดอยู่แค่หน้าประตู ความคิดถึงโหยหาสั่งการให้ลืมเลือนทุกอย่าง
วงแขนรัดแน่นอยู่อย่างนั้นไม่คลายออก
             จะดีมากถ้าควบคุมใจเต้นแรงรุมบ้าสะบัดรัวกลองให้สงบลงบ้าง
ไม่รวมเก็ทน้อยที่ชักจะยังไงๆ ของมันไม่รู้ วะเว้ย! ห้ามอารมณ์ดิบเถื่อนยากเสียจริง
'แล้วกูพาขึ้นห้องมาทำไมวะ!?' ฉิวตัวเอง

"อยากบ้วนปากแปรงฟันก่อนได้ปะ" บีพยายามดันร่างออกห่างแต่ไม่ได้ดั่งใจหรอกครับ เก็ทกอลิร่าแรงควายทุย
"ปะ! ยอม" ผมคลายกอดก็จริงแต่ค้างวางกับบ่าพาเข้าห้องน้ำส่วนตัว
             เพิ่งเสร็จจากทานข้าวเย็น 4 คน ครบหน้าพ่อ แม่ เก็ทและแขกตัวเล็กชื่อบีครับ
พี่กายยังอยู่กับเพื่อนโรงเรียน พวกพี่ไอดอลของผมนี่ล่ะ ดูไซค์งานก่อสร้างคอนโดหรืออะไรเทือกนั้น
             แว่วๆ ว่าพี่เหยี่ยววางแผนการณ์จะเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพมหานคร
หลายๆ เหตุผลรองรับกึ่งหาเรื่องลองเชิงธรุกิจอสังหาริมทรัพย์หรือยังไงประมาณนั้น
พ่อเล่าให้ฟังคร่าวๆ ไม่เข้าหูเพราะลูกชายคนเล็กเยี่ยงกระผมยินดีปรีดากับเพื่อนร่วมโต๊ะอยู่
..............

            เสร็จธุระจากห้องสุขาก็ได้นอนเขลงเล่นที่เตียงกว้าง...
"มานี่ก่อนเร็ว!"
"อ๊า! ไอ้เก็ท"
"555" โดนผมคว้าเอว ยกตัวลอยมาทุ่มล้มเค้เก้ที่เตียง
            แปรงสีฟันอยู่ในมือหล่นหายไปไหนก็ไม่รู้
"โฮ้ย! อะไรเนี่ย?" บีร้องเสียงหลง
"...ขอแร้บบี้หน่อย" ผมหน้าด้านว่าตรง เอ่ยขออนุญาตก่อนเยี่ยงนิสัยไนซ์บอยแสนดี
"แร้บบี้อยู่บ้านโน้น ปะลุก ไปหามันกัน" แกล้งเฉไฉไขสือ
"ไม่เอา จะเอาพ่อแร้บบี้" เก็ทเกร็งแขนงูหลามรัดแน่น
"โด่..." เด็กปากจู๋หน้าแดงแก้มสุกปลั่งแล้วก็เงียบไป
           แกล้งโมเมไปหาตุ๊กตาหนูเน่าถูกดักจะเงียบกริบไป รู้ทันหมดแล้วฮันนี่^^

          ...หนุนศีรษะเล็กไว้ต้นแขน
          ...ให้หัวใจเราเต้นเร่าร้อนแรง
          ...สูดออกซิเจนเข้าปอดหนักหน่วงพร้อมปล่อยความคิดล่องลอยเป็นสูญญากาศ
ขณะมวลจิตใจข้างในเต้นรำท่ามกลางทุ่งหญ้าแห่งความสุขอย่างช้าๆ
จนไม่อยากให้แสงไฟหน้าปัดนาฬิกากะพริบเปลี่ยน
          มือเล็กเย็นค่อยวางทาบแผ่นอกของผม
จากที่เริ่มปกติกลับพลิกเปลี่ยนจังหวะชะชะช่าในบัดดลเพราะสัมผัสนั้น
กดจมูกปากสูดกลิ่นแชมพูติดเส้นผมนิ่มผสมกลิ่นผิวหางตา
ย้ำหนักอยากให้รู้ว่าสำคัญจนอยากกลืนกิน
..............

"ไม่เอาล่ะ เหม็น" ข้ออ้างมาล่ะ
"หึหึ ก็เล่นกับกลอยใจจนหัวเปียกเลยนี่นะ เด็กไม่รู้จักโต" ผมเม้มริมฝีปากเข้ากับหางคิ้วร่างเล็กจอมซน
           นอนหนุนหมอนสูงอย่างนี้ประทุษร้ายง่ายดีแฮะ สมรภูมิรบเป็นต่อ อุอุ
"มันสนุกนี่ ไม่มีกลอยใจไม่กล้าเข้าไปเล่นนะ ทุกทียืนอิจฉากัดฟันกรอดๆ ขอให้ตกม้าโยกร้องไห้โฮๆ จะได้เข้าไปเล่นแทนมั่ง"
"555" ผมหน้าหงายไถไปกับหมอน ดึงคนนอนนิ่งแข็งขืนขึ้นพาดอกตัวเอง
           ผู้ปกครองที่ไหนจะน่ารักเท่านี้ครับ

           หาซื้อของเล่นเด็กมาสุมเต็มห้องไว้ดีกว่า เอาเตียงลมหรือสไลน์เดอร์
ผูกชิงช้าข้างนอกน่าจะเข้าท่า ได้ฉุดเด็กขึ้นมาที่นี่ทุกวันทำการ สบายแฮ^^

"ชอบเหรอ ซื้อกระดานลื่นไว้ที่นี่ดีมั้ย หรืออุโมงค์ลมดี" ผมเสนอไอเดีย
"ไม่ล่ะ กูไม่ใช่เด็ก"
"เฮอะ! เหรอ...ม่าย-ช่าย-เด็ก-ซัก-ติ๊ด!"
"อ๊า!"
"55555"
           ผมเข้าคลุกวงใน พาดขาก่ายรัดหลามให้แน่น
โดนเด็กเตะถีบผลักไสพัลวัน อูย หมอนฟาดหน้าเก็ทซะด้วย
................

"นี่ๆๆๆ/เล่นเหรอ 555" สองคนโรมรันพันตู
        ได้คว้าหมอนอีกใบเป็นโล่กั้น เก็ทสภาพหงายผึ่งแผ่หลาเต็มเตียงยับยู่
มีตัวเล็กนั่งทับหน้าท้อง จิ้นนั่งเทียนทับเก็ทน้อยจะตื่นรอมร่อ
แย่ล่ะ! กลิ่นหอมแป้งอ่อนๆ เหงื่อซึมเล็กๆ ไม่รวมความร้อนถ่ายเทระหว่างกันและกัน

           โย่! เข้าโค้งอันตรายครึ่งขา

"หยูดดด-หยุด! ยอมแล้วๆ"
"ไม่ยอม-ไม่หยุด!" บีเตรียมสู้กับอาวุธคือหมอนสองใบในมือ
"ยอม! เก็ทยอมแล้วคร้าบ"
"ยอมจริงนะ!?"
"จริง...ยอมบีคนเดียว"
            ดึงหมอนจากมือพร้อมโน้มคนนั่งให้โค้งซบลงกับอก
ซวยล่ะ ท่านี้แก้มตูดถูเข้าจรวดพอดิบพอดี T.T
            เร่งพลิกตัวให้อีกฝ่ายนั่งเอนพิงหัวเตียง
ผมหนีบหมอนเข้าหว่างขาพลิกตัวค้ำแขนนอนตะแคงปกปิดอาการแข็งขืนรุ่มร้อนข้างใน
คงมิดชิดอยู่หรอก หวังว่า (+-+)

"เล่นเป็นเด็กๆ ว่าแต่เค้า" บี
"อ้าว ตัวเองเริ่มก่อน" ผม
"ใครกันแน่ เดี๋ยวเถอะ!" ตัวเล็กถลึงตา หน้าไหม้ริมฝีปากเชอรี่สีแดง อร๊างงงงง เก็ทจะบ้า

           แอบแวบมองตู้ใสวางของ...กล่องขาวกันดั้มวิง
ในนั้นบรรจุบทเรียนขั้นเบสิคมาตรฐาน A,B,C อยากยกลงเอามาใช้นาทีเลย พับผ่า!
..........
............

"อะน่า ยอมล่ะ เหนื่อย" ผมยิ้ม สอดมือใต้ผ้านวมอ้อมไปจับเอวด้านหลัง
           ดึงหัวตัวเองกระเถิบนอนหนุนตัก
"แค่นี้เหนื่อย แล้วเริ่มแข่งวันไหน?" บีถามเรื่องใหม่
           บาสเกตบอลทัวร์นาเม้นต์ระดับ ม.ปลายเขตการศึกษานั้น
"เปิดเทอมพฤหัส ศุกร์ 2 วันเสร็จก็เสาร์นั้นเลย 3-4 อาทิตย์ครบเดือนเลยมั้ง" ผมย้ำตารางการแข่ง
            ยัดเยียดให้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มสอบมิดเทอมแล้ว
คราวนี้ได้กำลังใจจากข้างสนามเต็มที่ ฟูลเพาว์เวอร์!!!

"สู้ๆ นะ" ชูสองนิ้วเขินๆ
"อืม ขอกำลังใจก่อนได้เปล่า?" หมาป่าเจ้าเล่ห์ชื่อเก็ท
"ใครเค้าให้ตอนนี้ ต้องไปเชียร์ข้างสนามแข่งหรอก" หนูน้อยหมวกแดงชื่อบี ย้อนหน้าไหม้จะไม่ยอมง่ายๆ
"อยากได้ก่อนนี่ ถึงตอนนั้นไม่มีสมาธิทำไงล่ะ"
"ก็ชวด ฟาลว์ไป"
"ไม่เอา มานี่ ขอจุ๊บหน่อย นิดเดียว น่านะ"
"..." เงียบกริบตัวแข็งทื่อ นั่งเกร็งกระถดชิดหัวเตียง
"ฟู่!...ก็ได้ ไม่เอาก็ได้ งั้นกลับดีกว่า" ผมงอน
         พ่นถอนหายใจทิ้งยาวเฟื้อย ดึงสติบังคับเก็ทน้อยไม่ให้ขู่ฟ่อ

          ฉับพลัน...ตัวเล็กโผจากนั่งเข้าคร่อมเท้าศอกค้ำรอบคอ
ประคองมือกับใบหน้าแล้วกดจมูกหอมสันกรามต่ำใกล้ลำคอ 'จุ๊บ!'
ผมผุดผงกเข้ากอดแน่นราวของรักล้ำค่าเป็นแก้วบางใสควรทะนุถนอม

'ฟอดดดด!' หอมแก้มเด็กน้อย
          จูบไล่เรื่อยถึงทัดดอกไม้กกหูแล้วหยุดอยู่แค่นั้น
ก้อนเนื้อในอกอยู่ใกล้ตำแหน่งเดียวกัน ต่างเต้นแรงแทบทะลุออกมาเต้นระบำ
ปุยเมฆสีชมพูห่อหุ้มไว้...เพียงเรา
          เนิ่นนานค่อยคลายออก เรายิ้มเขินอายจากนั้นค่อยหัวเราะเต็มเสียง
เขินขำประดักประเดิกอยากอยู่ใกล้กันไม่เลิก ดึงดูดติดแล้วอยากเสพอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
..........

"ไม่เป็นไรนะ บีไม่โกรธ..." ผมสุภาพกลับถูกนิ้วเล็กแตะริมฝีปากให้หยุด
"ไม่รู้ซิ...แต่รู้สึกดี"
"...(^^)..." ฮิ้ว! เก็ทเขินนะนี่ 555
"ดีเนาะ เตียงใหญ่ดี ช้อบ ชอบ นุ่มมากด้วย" ว่าพลางผละห่าง ซุนจมูกปากซุกหมอน กลิ้งก้อนไปมา
"555" ตลอดล่ะ หาเรื่องโน้นเรื่องนี้เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย

          ไอ้ลมบอก 'เด็กน้อยเล่นด้วยยาก ต่อไปมันต้องเก่งจนโค่นกูได้แน่ๆ หัวไวขนาด'
ไม่รู้ชมหรือด่ากระทบ หากแต่เพื่อนขาวยิ้มกว้างตาปิดเห็นเป็นเรื่องสนุก
ได้เสี้ยมสอนเด็กในคอนโทรลทันเกม ทันคนเหมือนตัวเอง
          ผิดล่ะลมเอ๋ย...คนนี้อยู่กะกูมีแต่จะน่ารัก น่าหลงไหลขึ้นทุกวัน
ไม่เห็นมีท่าทีร้ายๆ ซักนิด
...............
...............
"ไหงบอกพ่อว่างั้นล่ะ?" เก็ทหาเรื่องคุยแก้เก้อถึงบทสนทนาบนโต๊ะอาหารเมื่อครู่ใหญ่
"บอกไหน?" ตัวเล็กนอนหงายมุดกลุ่มหมอนอยู่ค่อยหันหน้ามาหา
"ที่บอกจะสกรีน สแกนหญิงให้น่ะ"
"อ๋อ 555 นั่นนะเหรอ ดีมั้ย ถ้ามีอีกล่ะก็---ตายยยย!" ปาดคอใส่
          ยิ้มแก้มป่องใบหน้าขึ้นสีจนอยากกอดฟัดหมั่นเขี้ยว

           พ่อถามสัพเพเหระ ลูกชายคนเล็กอยู่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง
บีน้อยเผยความลับว่าเพื่อนตรึมทั้งชายหญิง
โดยเฉพาะมีหญิงส่งขนมรายวันกับข้ามรั้วต่างโรงเรียนมาเฝ้าถึงสนามซ้อม
ตีคิ้วยิกๆ กวนโอ๊ยผม
          พ่อกับแม่หัวเราะขำ เด็กน้อยใส่ไข่เผาขนเรื่องผมระยะแค่เก้าอี้กั้น กล้ามาก
สรุปว่าถ้ามีอีก ทิวากรคนนี้จะเซ็นเซอร์ก่อน เล่นเอาพ่อปล่อยก๊ากหน้าหงาย
 
          ตัวเล็กกลายเป็นขวัญใจของผู้ปกครองที่บ้านนี้เต็มตัวแล้วครับ

           คิดในใจ 'ใครจะกล้า' แค่นี้ก็ประกาศกลายๆ ว่าเป็นคนพิเศษของกันและกัน
จนลือลั่นรู้หมดทั่วโรงเรียนหมดล่ะ

           พ่อกับแม่ขอบใจเรื่องไอเดียติดไอเท็มตุ้งติ้งกับสินค้าเพิ่มมูลค่า
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาผมกับเด็กน้อยเจ้าไอเดียว่อนสำเพ็ง หาของมานำเสนอให้แม่พิจารณา
แล้วแรงงานแสนดี 2 คนก็ตามไปถึงโกดังชลบุรี
นอนโรงแรม 2 คืนค่อยกลับมาช่วยสานต่อที่บ้านหลังนี้
           ผมเสร็จจากซ้อมบาสเกตบอลและเรียนพิเศษก็รับส่งเมล์
ติดต่อลูกค้าทางโชเชี่ยลเน็ตเวิร์คให้แม่ เด็กน้อยตามเข้าบ้านมาช่วยด้วยอีกแรง

           เราขลุกอยู่ด้วยกันเกือบทุกวันที่ผ่านมา
ทิวากรกลายเป็นลูกคนเล็กของครอบครัวนี้...โดยเฉพาะแม่
เอะอะอะไรก็เรียกหาหนูบี เหมือนได้ลูกสาวในร่างลูกชายมาเชยชมอีกคน
กระผมกับพี่กายกลายร่างเป็นหมาหัวเน่าชั่วคราว
            เก็ทปลื้มบานเท่าดอกทานตะวัน ^^
...................
.....................

"ฮ้าว ง่วงล่ะ" บีอ้าปากหาวหวอดนอนฝั่งโน้น
"นอนที่นี่เลยซิ พรุ่งนี้ค่อยกลับ"
"ได้ข่าวว่าแม่โทรมาตามไปเฝ้าร้านตั้งแต่ยังไม่กินข้าวล่ะ โฮะ โฮะ เสียใจด้วยไอ้น้อง" พาดแขนข้ามมาตบสะบักหลังผม ปลอบปนประชด
"ฮือ! เศร้า นอนคนเดียว" เก็ทแกล้งพึมพำมุดหน้าเข้าผ้านวมตีโพยตีพายฝั่งนี้
"อ้าว ทุกทีไม่นอนคนเดียว?"
"มีบีก็ไม่อยากแล้ว ทรมาน เมื่อไหร่จะได้นอนด้วยกัน" ผมอ้อน
"...บ้าล่ะ" นานกว่าเสียงบีว่าเบาเอ่ยออกมาให้ได้ยิน

            ลอบมองเห็นใบหูเล็กๆ แดงก่ำ ลูบจับมือเล็กข้ามเกี่ยวมาบิดเล่นนิ้ว
นอนตะแคงมองตากันแบบนี้ภาพวิวมุมมองที่เห็นก็แปลกตาดีเหมือนกัน...
...ห้องตัวเองเดิมๆ แท้ๆ แปรเปลี่ยนน่าสนุกขึ้น

"ก็บีเป็นทุกอย่าง แล้วเก็ทก็อยากได้ทุกอย่างด้วย" ผมอดเอ่ยอ้างไม่ได้
"โย่ววว" ตาโตยิ้มกว้างเขินสุดชีวิต
"ให้เก็ทนะ?" ผม
"รอ...รอก่อนดิ" บี
"อืม...งั้นเรารอด้วยกัน"
"ใช่ รอด้วยกัน..." แล้วบีก็ยิ้ม รอยยิ้มที่ผมยอมมอบโลกทั้งใบไว้ให้ในมือ
             (^////^) สุดบรรยายเป็นคำพูดใดๆ ได้ครับ เด็กน้อยของเก็ท

          ดึงมืออีกคนเข้าหา จับรวบนิ้วแล้วจูบหลังมือ
จุมพิตแผ่วเบาส่งผ่าน
สัมผัสข้อนิ้วบอกความห่วงหา
สบตาสื่อความนัย ว่า...รัก ห่วงใยและคิดถึง

           หลับตาลงพร้อมรอยยิ้ม...บอกกับตัวเอง
รักของเราอาจไม่ถึง  A หรือเกรดสี่ได้ท็อป
แค่เราจะไปด้วยกันช้าๆ ก้าวไหล่เคียงไหล่ไม่ทอดทิ้งและไม่มีวันยอมไกลห่าง

           ผลประเมินอาจได้แค่ B ทว่าขอเป็นบี-ทิวากรคนนี้...ก็เพียงพอ^^
 

***************THANK YOU*************

(http://image.ohozaa.com/i/525/evWiZ.jpg)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 01-09-2012 08:48:38

เมื่อแรกอ่านความรักของพี่เหยี่ยวกับน้องลมเริ่มตั้งไข่ ก็ตกหลุมแห่งความน่ารักน่าชังของคู่บี-เก็ทเสียแล้ว ทั้งที่ยังอ่านเรื่องหลักไปไม่ถึงไหน (ทั้งเรื่องนี้และลมเหนือ) แต่ก็ข้ามมาอ่านตอนพิเศษไม่ต่างอะไรกับเพลี้ยกระโดด คือข้ามไปข้ามมา  :laugh: และก็พบว่ายังถูกกับดักของความน่ารักของคู่นี้อย่างง่ายดาย! ดิฉันเป็นคนแพ้ผู้ชายตัวเล็ก!!!!

เหตุผลที่ชอบเพราะอะไร ก็เพราะนายเก็ทช่าง "สปาร์ค" ได้เมื่อมีบีอยู่ใกล้ ความจริงก็อธิบายไม่ได้หรอกค่ะ ว่าทำไมจึงชอบ เพียงแต่ว่าแรกวางสายตาลงบนคำสนทนา หรือบทบรรยายเกี่ยวสองคนนี้ดิฉันก็เหมือนเห็นดอกไม้บาน เหมือนเห็นน้ำค้างหล่นอยู่บนยอดหญ้า เรียกว่าชอบในทันทีทันใด ^_^

ขอบคุณมากเลยค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 01-09-2012 09:37:57

บีน่ารักกกกก

ขอบคุณนะค้าาาา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 01-09-2012 09:45:57

บีน้อยอย่าให้เก็ทรอนานนักน๊า

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 01-09-2012 09:47:34

เก็ท นายแน่มาก นายมีแต่ทิวากรจริงๆ 
และยังคงสตีลของขึ้นตลอดเวลา 555
 :z2:

ไว้เจอกันอีกนะเก็ทบี  :impress2:

ขอบคุณคุณ puppytuv จะรออ่านเรื่องใหม่ต่อไปค่า
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 01-09-2012 10:04:53

niceboyตลอด  :m19:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 01-09-2012 10:16:07

รักทั้งเหยี่ยว-ลม และ บี-เก๊ท

ขอบคุณผู้แต่งมากค่ะ ที่แต่งเรื่องน่ารักๆ มาให้เราได้อ่าน  :L1:

ที่รักที่สุดคงสำนวนของผู้แต่งทุกตัวอักษร :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-09-2012 11:12:22

สมเป็นไนซ์กายจูเนียร์จริง ๆ
เวลานี้อิจฉาเด็กน้อย เค้าก็อยากแร้บบี้กะเก็ทมั่ง ฮี่ฮี่

อ้าวถ้าข้อ 5 ไม่เป็นผล จะเจอพี่เหยี่ยวได้ไงน้องลม ลืมแล้วสิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 01-09-2012 11:43:40

เก็ทนี่ของขึ้นได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 01-09-2012 11:43:53

น้องเก็ทของพี่
 :-[
หนูก็อดจนตอนสุดท้ายเลยเนอะลูก
 :laugh:
แต่ไม่เป็นไร
ถึงคุณแม่(ยก)คนนี้จะไม่ได้จูงมือหนูทั้ง 2 เข้าหอ
แต่เราก็ได้เป็นพยานในความน่ารักและแสนดีของเก็ทมาตลอด
พูดถึงว่าเก็ทเป็นไนซ์กายจูเนียร์น่ะไม่ถูกนะ
เพราะอย่างน้องเก็ทของพี่น่ะลูกผู้ชายตัวจริง ไนซ์กายตัวจริงไม่มีสำรอง
ดีสม่ำเสมอ เสมอต้นเสมอปลายที่สุด
อย่าให้พูดถึงตัวพี่ของหนูเลย
อิคนอ่านยังไม่ยกโทษให้หรอกขอบอก
สาธุๆ ถ้าพี่ชายน้องเก็ทจะมีคู่จริง
เราขอให้ไอ้กายเป็นเคะ อุวะฮะฮ่า
 :laugh:  :haun5: :interest:

ขอบคุณ puppyluv นะค้า คิดถึงมั่กๆ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: pahpai ที่ 01-09-2012 15:10:16

บีน้อยกะไนซ์บอย ><

สุดท้ายก็อดอดยันจบเรื่องนะไนซ์บอย (อันนึ้ถึงไม่อยากจะไนซ์ก็ต้องไนซ์ละนะ 5555)

หมด จบ เรื่องนี้สมบูรณ์แล้วหรือ เค้าแอบหวังอยากอ่านตอนที่งอนง้อกันก่อนเก็ทบินไปถ่ายแบบครั้งแรกเหมือนกันนะ อยากเห็นไนซ์บอยสมหวังแบบสุดๆบ้าง อิอิ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 01-09-2012 15:18:31

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: eaey ที่ 01-09-2012 16:22:56

 :pig4:  :L1: ดีใจได้เก็ท&บีกับเขาด้วย  :m4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-09-2012 22:09:16

โอ้วววว สามปีกว่าเก็ทจะได้เชยชมของจริง
และลมเหนือเพื่อนรักแซงหน้าไปไกลโข...แบบที่ไม่เหมือนกัน หุหุ

เป็นรักแรกที่ค่อยๆ โต ค่อยๆ เดินไปด้วยกัน
เกรดที่ได้ไม่โดดเด่น แต่เป็นคะแนนเฉลี่ยที่สม่ำเสมอ

ขอบคุณที่ขยายเรื่องตี๋-หมวยให้ได้ตามอ่าน
ความสัมพันธ์ที่โตไปด้วยกันทั้งเพื่อนและคนรักช่าง...น่ารักมาก ^^

ปล.ยังคงขอคู่ต่อไปเป็น 2J (มาถึงจุดนี้แล้ว บอกเพื่อนว่าอย่าได้เขิน อิอิ)
จะบอกอะไรให้...ที่ขอเพราะติดใจ ถ้าขยายได้คงมันส์พิลึก -พ่อมดกะช่างภาพ-
ยอม(??)ตั้งแต่(ปะทะ)หน้าประตู(โรงเรียน) ^^V << นี่มาเวิ่นอะไรแถวนี้เหอะเนอะ

ปล.2 เพิ่งเลื่อนอ่านเม้นท์อื่นๆ ^^ แอบเห็นด้วยเรื่องคืนง้องอนเก็บแต้มก่อนไปถ่ายแบบล่ะ...อย่าใสมากเลย เก๊าอยากอ่าน ฮิฮิ้วววว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 02-09-2012 09:09:40

เก็ทนายช่างหื่นได้ใจจริงๆ  อิอิ

หนูบีเจอศึกหนักซะแล้ว  5555

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkie ที่ 02-09-2012 18:41:17

สงสารเก็ทจริง ๆ นะเนี่ย....ต้องอดใจไปอีกตั้ง 2 ปีกว่าจะได้แอ้มเด็กน้อย 555+

แต่ก็ดีนะเนี่ย ทำให้คำแช่งลมเหนือสัมฤทธิ์ผล ได้ครบทั้ง 5 ประการเลย ฮี่ ๆๆ

ปล. เพิ่งเห็นว่าหลายคนได้รับเมล์แล้วรีบวิ่งไปเปิดตู้ไปรฯตัวเองบ้างในบัดดล...แทบจะกรีดร้องดีใจ ^^ ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 02-09-2012 20:55:46

น้องลมถามตรงมากๆๆนะ


น้องเก็ทยังเป็นไนซ์บอยมากๆๆ แต่ระวังธาตุไฟเข้าแทรกเน้อ   :z1:


ขอบคุณ puppyluvมากๆๆ กับความน่ารักของน้องๆๆ 

รอคู่ต่อไปนะ   :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ott1212 ที่ 02-09-2012 21:50:47

เก็ทอดทนมากจริงๆ

บีก็น่ารัก สม่ำเสมอ..

บีจะดี และน่ารักกับเก็ท...

ความรักที่เริ่มต้น ความใส่ใจกัน

ของทั้งคู่...ไปไหนไม่รอดแน่..5555555 :L1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 02-09-2012 21:56:04

เพิ่งเห็นตอนจบ 5555555555555555555

สู้ๆนะเก็ท พ่อเทพบุตรสุดหล่อ เป็นสุภาพบุรุษต่อไป

รอให้บีเค้าสมยอม แล้วค่อยรวบหัวรวบหาง แต่นานจังนะกว่าบีจะยอม  :-[

รอคู่ 2j อยู่นะ puppyluv  :L2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: aishiteru. ที่ 03-09-2012 00:00:07

จะแวะเข้ามาบอกว่าได้รับของเรียบร้อยแล้วนะค๊าา น่ารักมากๆเลย ^^ ขอบคุณมากๆเลยค่าา
สำหรับตอนพิเศษเก็ทบี ก็ยังคงมีลมโผล่มา ฮ่าๆๆๆ ใครเป็นพระเอกของเรื่องนี้กันแน่น๊าา ฮ่าๆๆ
เก็ทแสนดี บีน้อยน่ารัก ฮาเจ้าลมมากๆเลยตัวป่วนของเก็ทกับบีตลอดดด
ไปแช่งเค้า ตอนนี้ อยากให้คำแช่งกลับคืนนั้นหายไป แหมๆ ฮ่าๆๆ เวลาเทพอย่างลมแพ้ทางอะไรแบบนี้ตลกดี อิอิ
อยากอ่านตอนเก็ทได้เก็ทบีอ่า ฮ่าๆๆ สงสารคุณชายเก็ทแสนดีผู้อดทนตั้งสองสามปีเชียวน้าา อิอิ
จะมีตอนพิเศษอีกมั้ยน๊าา ถ้ามีก็อยากให้เล่าถึงตอนบียอมเก็ทสักทีเต๊อะ ฮ่าๆๆ
แล้วก็อยากอ่านเรื่องของสองเจด้วยหล่าาา ถ้าแต่งอีกก็จะรออ่านน้า สู้ๆจ้า
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-09-2012 11:29:22

ประทับใจเรื่องนี้  เป็นรักแบบเด็กน้อย  สดใสดังดวงอาทิตย์

 :-[

ขอบคุณเก็ทบี และ puppyluv มากค่ะ  ที่ทำให้ยิ้มได้  และอุ่นในอกจางๆ  ฮิ้ววว

บวกเป็ดและ+1ปิดท้าย  และรอเรื่องต่อไปค่า^^

 :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: aoy-129 ที่ 04-09-2012 17:32:14

อยากได้ภาคของพี่กาย กับนายเอกตัวละครตัวใหม่อ่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 04-09-2012 22:27:52

น่ารัก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 05-09-2012 01:00:49

น่ารักจริงๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 05-09-2012 20:43:36

นุ้งบีน่ารักตลอดๆ
แอร๊ยยยยยยย อยากสิงเจ้าเก็ท! 555
แต่ถ้าไม่สิงเก็ทคาดว่าบีคงไม่รอดหรอกนะ
เล่นน่ารักขยันทำให้ของขึ้นขนาดนี้...
เก็ทมันยอดคนไปแล้วววววว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 05-09-2012 21:11:05

(http://i1142.photobucket.com/albums/n611/aorpp/GetB_edit.jpg)

กรี๊ดดดด ในที่สุดแม็กเน็ตก็เดินทางมาถึงแล้ว
เห็นคนอื่นเค้าได้กัน ตัวเรายังไม่ได้สักที :z3: ใจระส่ำระสายกลัวไปรษณีย์ทำหาย
เปิดซองออกพร้อมความปลื้มใจ แม็กเน็ตเก็ทบีน่ารักมากกกกก  o13
ที่ดีใจที่สุดมีจดหมายรักจากคนเขียนด้วยอ่ะ  :-[ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
รับรู้ถึงความใส่ใจความรักที่คนเขียนส่งมาให้นะคะ กอดแน่นๆ  :กอด1:  :กอด1:  :กอด1:
จะเฝ้ารอนิยายเรื่องใหม่นะคะ (ยิ่งพอรู้ว่าเป็นเรื่องของใครนี่แอบกรี๊ดกระโดดตัวลอยเลยเชียว)

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 06-09-2012 17:01:23

 :กอด1: แร็ปบี้ด้วยคน

ได้รับเก็ทกะบีน้อยแล้วค่ะ น่ารักมากกกกกกヾ(＠⌒ー⌒＠)ノ♥

บีแสบใช่ย่อย555555555เก็ทไอ้คุณชายกระต่ายน้อย ได้รู้ความลับของลมด้วยอะ  o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012) p.22
เริ่มหัวข้อโดย: ice_painful ที่ 07-09-2012 16:07:59

โถ่ๆๆๆ
ลงตอนพิเศษมาเจ็ดวัน เราไม่เห็นเลยอ่ะ
แอบเซ็ง
เราเข้ามาทุกวัน จนวันที่ สามสิบเอ็ด
แอบแปลกใจว่าทำไมไม่มาลง

แต่ไม่เป็นไรได้อ่านแล้ว
เก็ท บี น่ารักที่สุด อ่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ขอบคุณนักเขียนอีกที รออ่านเรื่องต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: auw ที่ 09-09-2012 22:59:20

 :pig4:

บี + เก็ท น่าร๊ากกกม๊ากกมากกกเร้ย ชอบง่าาา  :impress2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 10-09-2012 20:29:14

ตอนพิเศษตอกย้ำให้ประทับใจในความรักใส ๆ ของใจสองดวง...
ถึงแม้จะมีลม(จ๋า)เป่าหูให้แกว่งไกว่เพราะขี้เกียจกำหราบชายเหนือชาย...
แอบเห็นใจเก็ทนะต้องฝึกสมาธิอดกลั่นแต่ยังเยาว์วัย(รุ่น)...
แต่อดเปรี้ยวไว้กินหวานนนน...คำนี้จริงใช่ไหมจ๊ะเก็ท.. :laugh:

 :L2: &  :L1:
ได้รับเก็ท & บี แล้วนะคะ...น่ารักมาก หยิบมาดูประกอบการอ่าน..จิ้นได้อีกเยอะ  :กอด1:
ปล. ฝากความคิดถึงโจกี้ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 13-09-2012 10:03:27

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

เก็ท แอนด์ บี น่ารักกกกกกกกกกกกก อ่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Ugly Ducky ที่ 14-09-2012 17:05:41

อ๊ากกกกกกกก ... ตามอ่านมาจบแล้ว
หนูบีน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก ...
ขอบคุณคนแต่งนะคะ ... สุดยอดดดดดด

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: obab ที่ 17-09-2012 09:05:54

น่ารักจัง~
อยากอ่านคู่ เฟรม-เก้ง อ่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-09-2012 10:33:21

อยากอ่านหมอก-ตี๋ ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: A.TSR ที่ 21-09-2012 11:22:34

ตามอ่านจนจบเเล้ว บีน่ารักจังเลย  :impress3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 22-10-2012 11:39:35

 รักนี้ของเก็ท มีแต่บีจริงๆแฮะ   

ปล. กำลังงงว่า หมอก เรื่องนี้มันไปตรบกับหมอกในเรื่อง เงินนะมีไหม สรุปแล้วไม่ใช่ตัวละครตัวเดียวกันใช่มั้ยครับ เหอๆๆ เพราะรู้สึกว่าชื่อจริงไม่เหมือนกัน ของเรื่องนี้ ชื่อ อริยะ ส่วนเรื่องนุ้นชื่อ อัษฎา

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: zzz ที่ 07-01-2013 23:33:45

อ๊ากกกกกก  ชอบเรื่องนี้จังเลย น่าร้ากมากๆ   :L1:
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆ นะจ๊ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-01-2013 16:43:24

รักใสๆหัวใจ(ของ)เก็ทกับบี~กลับมาอ่านคิดถึงช่วงม.ปลายเลยอ่ะเพื่อนผู้ชายกอดคอนัวเนียตอนนั้นเลือดยังไม่เป็นกรุ๊ปYเลยไม่ฟิน~

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: annly ที่ 19-01-2013 23:55:30

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ทั้งเรื่องบีและเก็ทน่ารักน่ากอดจนอยากอ่านต่อไม่อยากให้จบเลย
ส่วนตัวละครหมอกนั้นตอนแรกคิดว่าเป็พระเอกเรื่องเงินนะมีไหมแต่สำหรับเราชอบนะเอาไปฟินต่อ :laugh:
โยงเรื่องสนุกมากทำให้อยากติดตามตัวละครทุกคู่ว่าจะไปจบที่ไหนและใครคู่ใครบ้าง
ยกให้เป็นคนแต่งอีกคนในดวงใจไปเลย :-[

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 01-02-2013 17:03:37

ถึงภาษาเขียนจะเว้นวรรคแปลก งงๆไปบ้าง
แต่ก็ชอบค่ะ เก็ท-บีน่ารักมากๆ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 03-02-2013 17:56:14

บี + เก็ท น่ารักใสๆ :o8:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: daisy ที่ 03-02-2013 22:44:33

อ๋อยยยยยย~~~ ไม่ไหวแล้วว :-[  รักจัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: BE-Beladitz ที่ 11-02-2013 22:32:52

เก็ท บี ... ฮิ้วๆ ใสๆ ไม่มีหื่นเหมือนพี่เหยี่ยวขาวของลมเหนือ
แต่น่ารัก...ที่สุดเบย
นึกว่าจะมีตอนพิเศษประมาณว่า สองปีหลังจากนั้นเสียอีก
น่าเสียดายๆ
ตอนนี้ให้รางวัลตัวเองด้วยการอ่านเก็ทบีให้จบ
แล้วก็ไปอ่านลมเหนืออีกครั้งสักสาม สี่ ตอนพอเป็นพิธี
เพื่อกำลังใจสอบ... ^^

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-03-2013 03:31:22

น่ารักใสๆกับความรักของเก็ทกับบี สงสารเก็ทที่หื่นสุดหื่นแต่ก็ทำอะไรหนูบีไม่ได้
น่าเสียดายอยากอ่านตอนพิเศษของทั้งคู่ช่วงมหาลัยจัง

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 22-03-2013 14:49:26

 :L2:น่ารักมาก หื่นไม่ขึ้นอีกหลายปีสินะ :laugh:
คิวต่อไป ขอไปอ่านเฟรมเก้งก่อน
แล้วจะสิ้นสุดที่ ลมกับเหยี่ยว
ปล.พี่กาย
2J
จริงๆแล้ว อยากอ่านหมอกตี๋ เวอร์ชั้นนี้ เพราะโครงเรื่องและสำนวน เป็นเอกลักษณ์ของใครของมันอยู่แล้ว(ขอมากไปรึปล่าว?)
แต่ไปอ่านของอีกท่าน ก็สนุกดี

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 23-03-2013 14:26:08

กว่าจะมาอ่านเรื่องของเก็ท-บี ก็ผ่านเรื่อง ของเหยี่ยว-ลม(อันนี้ยังอ่านไม่จบ กะจะกลับไปอ่านให้จบละคิดถึง >.<)

และเฟรม-เก้ง(อันนี้ก็ยังอ่านไม่จบ ออกแนวพวกสมาธิสั้นน่ะ ฮ่าๆๆ)

แล้วก็มาได้อ่านเก็ท-บีจนจบ คึคึ อย่างน่ารักอ่ะ  :-[ (กลับกลายเป็นว่าอ่านหลังแต่จบก่อนซะงั้น 555)



ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 19-04-2013 15:04:59

 :-[

น้องบีของเจ๊ น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 14-08-2013 02:40:44

ThankS

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 23-08-2013 08:22:44

ThankS

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-08-2013 04:38:45

อ่านรวดเดียวจบอีกเรื่อง สนุกมากค่ะ

แอบเอะใจเรื่องพี่หมอกตั้งแต่โผล่แรกๆแล้วบอกที่บ้านหมอกทำเกี่ยวกับคอมพ์

/เรานึกถึงหมอกเงินน่ะมีไหมไปแล้ว พอมาเรื่องตี๋ขายโจ๊กนี่กรี๊ดเลยย

น้องบีน้อยน่ารักน่ารัก สมแล้วที่ตี๋เก็ทหลงหัวปักหัวปำ ลมจ๋ายังเป็นที่รักของคนรอบข้างเหมือนเคย

ที่รักของเราด้วยค่ะ เทพสีขาวเจ้าชาย :L1:

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 27-08-2013 14:16:56

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 08-09-2013 23:31:48

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: miyuujung ที่ 24-12-2013 17:35:00

ตามมาจากลมเหนือที่รัก และก็ตกหลุมบีน้อยเดวิลเข้าอย่างจัง เรื่องโน้น มีบทเด่นกับเก็ทบ้างเป็นครั้งคราวก็ว่าน่ารักแล้วนะ มาเจอเรื่องนี้เป็นตัวเอกเลย โอ้ยย หนูบีของลมจ๋าเอ้ยของไนซ์บอยเก็ทนี่น่ารักจริงๆ แอบช็อคเรื่องลมกับเก็ท ถึงว่าพี่เหยี่ยวถึงหวงหนูลมเวลาคุยหรืออยู่กับเก็ท ทีแรกก็แอบว่าพี่เหยี่ยวนิขี้หวงแม้กระทั่งกะเพื่อนหนูลม ที่แท้...มีความหลังกันแบบนี้นี่เอง แหมพี่เหยี่ยวนี้จมูกไว เอ้รย มองคนเก่งสมกับที่แมพเรื่องหุ้นจริงๆ แหม่ อยากให้เก็ทเล่าเรื่องที่ลมจ๋าถีบประตูห้องน้ำในห้างที่พี่เหยี่ยวตอนกะลังจะอิอ้ะ จริงเชียว ไม่รุ้ลมจ๋าจะรุ้รึยังว่าคนในตอนนั้นน่ะคือพี่เหยี่ยว โอ้ยนึกแล้วอยากได้ตอนพิเศษอีกกกกก คาใจเรื่องหมอกเหมือนกัน ต้องตามไปอ่านของคุณ  cn9095 ต่อ

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะคุณ puppyluv รูปหนูบีกับเก็ทสวยมากๆ วาดภาพเก่งมากๆเลยค่ะ ชอบลายเส้นมาตั้งแต่เรื่องลมเหนือแล้ว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-05-2014 15:45:21

คู่นี้น่ารักมากค่อยเป็นค่อยไปประคองกันไป ไม่ไปเร็วเหมือนคู่ลมเหนือ เก็ทอดทนเป็นเลิศ ส่วนบีก็น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: nichytaec ที่ 17-06-2014 13:06:34

อ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักสดใสของบีมากๆ เลยค่ะ เรื่องนี้ค่อนข้างสบายๆ ไม่ซีเรียสมากถือเป็นแนวโปรด ไม่ดราม่าจ๋า ไม่อ่อนแอเกิน ไม่หวือหวาแต่ว่าน่ารักยิ้มแก้มปริดีค่ะ ตอนแรกก็แอบนึกนะว่ารักสามเศร้าเราสามคนหรือเปล่า ปรากฎว่าเปล่า 555+ ผิดคาดนิดๆ พอเป็นกระไส ตอนหลังแอบสงสารเก็ทใครๆ ก็รุมเก็ททั้งนั้น พ่อคนดีของเพื่อนๆ ชอบมิตรภาพของเพื่อนที่มีต่อกันด้วย สรุปชอบทุกอย่างสินะ 55+ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวความรักของเก็ทบี เต็มอิ่มมากเลยค่ะ

ปล.นึกว่าหมอกจะคู่กะลมเหนือ...คิดผิดสินะคะ 55+ แล้วจะตามไปอ่านเรื่องลมเหนือที่รักเนอะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 14-02-2015 19:32:45

คู่นี้น่ารักกกกกดี  :ling1: :ling1:
อ๊ากก อ่านคิดถึงลมเหนือเลอไง
สงสัยต้องกลับไปอ่านอีกรอบซะแล้ววว

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 16-08-2015 21:35:25

สนุกมากๆๆๆๆๆๆค่าาาาา น่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: eye_gun ที่ 02-09-2015 21:02:18

อยากอ่าน เรื่องของหมอก ของคนแต่งคนนี้  ยอมรับว่าจะมองหาชื่อหมอกในทุกตอน  ชอบพระเอกแบบหมอก อยากรู้ว่า หมอกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน อยากรู้อีกว่าจะกลับมาเป็นเพื่อนกับลม เก็ท ได้อีกตอนไหน แล้วคนที่ทำให้กลับมาดีเหมือนเดิม ต้องทนยังไง   
สรุปๆๆๆๆๆๆ  ขอเรื่องของหมอกนะคะ  ชอบการเดินเรื่องและแนวการเขียนของคนแต่งคนนี้มากกกก

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 02-09-2015 21:03:18

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 05-09-2015 09:46:17

จบแล้ว บอกเลยอ่านตอนแรกงงมาก ตัวละครเยอะ 555 บีน้อยของเราน่ารักมากกกก ชอบ :katai1:

หัวข้อ: Re: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 00:36:46

 :z3: