-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
When Venus meets Jupiter
คุณดาวศุกร์
เสียงคลิกเม้าส์และแป้นพิมพ์ดังก่อกแกกในห้องสี่เหลี่ยมเล็กที่มีพื้นที่ไว้เพียงแค่นอนกับนั่งทำงานเท่านั้น
แม้ว่าจะเป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้วก็ตามแต่ภายในห้องก็ยังคงมืดสนิทเพราะผ้าม่านผืนหนาที่ขวางกั้นทางเดินของแสงอาทิตย์ในยามเช้า มีเพียงแสงจากหน้าจอโน้ตบุ๊คเท่านั้นที่ส่องสว่างท่ามกลางความมืดอยู่กลางห้องพัก
วันนี้เป็นวันลงทะเบียนเรียนซัมเมอร์
แน่นอนว่าช่วงซัมเมอร์เป็นโอกาสทองอันดีงามที่จะลงเรียนวิชาเลือกเก็บเกรดเอ และ 'วีรนัท' ก็เป็นหนึ่งในนิสิตนักศึกษาที่ต้องการจะลงทะเบียนเรียนในช่วงซัมเมอร์นี้ด้วย เพราะคราวนี้มีวิชาเก็บเอที่เขาว่ากันว่าได้เอแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์เปิดให้ลงเรียน
'Space and Astronomy for Student!'
วิชาดาราศาสตร์ที่ในรีวิวต่างๆของมหาลัยต่างบอกกันว่าเป็นวิชาดูดาวมุ้งมิ้ง แถมยังได้ออกไปดูดาวภาคสนามอีกด้วย
แน่นอนว่า วิชาที่ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าแจกเอแบบนี้เป็นที่หมายปองของทุกคนที่ต้องการลงเรียน โอกาสที่จะได้เรียนก็ริบหรี่เพราะจำนวนคนที่ทางวิชารับได้สวนทางกับจำนวนคนที่ต้องการจะเรียน
วีรนัทถอนหายใจยกใหญ่ เมื่อคลิกปุ่มลงทะเบียนเรียนในเว็บสำนักทะเบียนของมหาวิทยาลัยเสร็จเรียบร้อย ตัวอักษรสีน้ำเงินปรากฏบนหน้าจอเป็นข้อความบอกว่าการลงทะเบียนเรียนเสร็จสิ้นเรียบร้อยดี เหลือก็เพียงแต่รอประกาศผลการลงทะเบียนเรียนว่าจะได้เรียนหรือไม่ แต่ถ้าหากไม่ได้หรือไอที่เรียกกันว่า 'เด้ง' เนี่ย ก็ต้องมาลองมองวิชาอื่นเผื่อไว้ด้วย
ครืด...
โทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างโน้ตบุ๊คสั่น ชำเลืองมองชื่อที่ปรากฎหลาขึ้นมา ก่อนจะหยิบแล้วกดรับสาย
"ว่าไงมึง ลงแล้วใช่ไหม?"
"ดีแล้ว กูโคตรอยากเรียนเลย อุส่าโชคดีที่ปีนี้มาเปิดให้ลงตอนซัมเมอร์เฉย"
"เออๆ แล้วเจอกันซัมเมอร์ ขอให้มึงไม่เด้งจะได้เรียนเป็นเพื่อนกู"
สิ้นเสียงของปลายสาย วีรนัทผู้ตื่นแต่เช้าเพื่อมาลงทะเบียนเรียนก็ล้มตัวลงนอนกับพื้นอย่างโล่งใจก่อนจะนึกได้ว่า
จะรีบทำไมแต่เช้าวะ...
ในเมื่อยังไงก็ต้องโดนสุ่มอยู่ดี…
✩
TBC
-
การพบกันครั้งแรกของคุณดาวศุกร์
รอยช้ำแดงขนาดเท่ากำปั้นประดับเด่นหลาอยู่บนใบหน้าของวีรนัท ทำเอาเจ้าตัวหน้านิ่วคิ้วขมวด
"มึงเป็นไงมั่งวะ" 'เอิร์ธ' เพื่อนสนิทที่เรียนคณะเดียวกันถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง หลังจากได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานสดๆร้อนๆจากวีรนัท
"จะให้เป็นยังไงล่ะ หน้ากูบวมเลยเนี่ยเชี่ยเอ้ย...อูยยย... เนี่ย...กูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องแล้ว" จู่ๆเมื่อวานก็ถูกเพื่อนคณะเดียวกันเข้ามาหาเรื่องและต่อยเข้าที่แก้มซ้ายด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเขากับผู้หญิงที่ชื่อ 'มาร์' แฟนของเพื่อนนั้นกำลังลอบคบชู้กันอยู่ลับหลัง
"กูว่าแบบนี้มันก็เกินไปนะมึง อะไรจะหลงผู้หญิงจนหน้ามืดตามัวไม่ฟังเพื่อนกันบ้างเลยวะ" เอิร์ธรู้สึกไม่พอใจที่จู่ๆเพื่อนสนิทก็ถูกต่อย โดยที่ไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอะไรเลย ซ้ำฝ่ายหญิงก็ยังทำมาเป็นร้องห่มร้องไห้เมื่อวีรนัทพยายามจะไปอธิบายให้ทางฝั่งนั้นฟัง
"กูก็บอกมันไปแล้วนะว่ากูกับมาร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มันก็ไม่ฟัง มันบอกมีคนส่งรูปที่กูกับมาร์ยืนคุยกันตอนกูไปห้างให้ดู... คือกูก็แค่บังเอิญเจอเขาเฉยๆ ไอเชี่ยนี่ก็ขี้ระแวงจริง"
"ถ้าแค่นี้ถึงขั้นต้องมาต่อยมึง เดี๋ยวกูไปเคลียร์ให้" เอิร์ธลุกขึ้นตั้งท่าจะออกไปเคลียร์อย่างที่พูด วีรนัทรีบคว้าแขนไว้เป็นเชิงห้าม ไม่ได้อยากทำให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้
"ช่างแม่งเถอะว่ะมึง ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น เขาทำให้กูเสียเพื่อน เดี๋ยวเขาก็ได้รับบทเรียนบ้าง"
"เออๆ แล้วนี่มึงยังเจ็บอยู่ไหมวะ?"
"เจ็บดิ อูย...แม่ง..." เพราะเมื่อกี้ดันพูดมากเกินไปหน่อยอย่างลืมตัว ตอนนี้เลยระบมไปทั้งแก้ม วีรนัทเงียบเสียงลงก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ
"เอ้อ ศุกร์ ซัมเมอร์นี้มึงจะลงวิชาสเปซไหม?" เอิร์ธพูดขึ้นเหมือนนึกขึ้นได้ว่าหลังจากสอบปลายภาคเสร็จก็จะเข้าสู่ช่วงปิดเทอม ซึ่งเป็นโอกาสอันดีที่จะลงเรียนวิชาเก็บเกรดในช่วงซัมเมอร์
วีรนัทได้แต่พยักหน้า เพราะตอนนี้ไม่อยากพูดอะไรแล้ว รู้สึกระบมไปทั้งแก้ม ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะต้องมาถูกเพื่อนต่อยเพราะเรื่องผู้หญิงที่คอยมาเจ๊าะแจ๊ะจอแจกับผู้ชายคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็มีแฟนแล้ว
หลังจากนั่งอ่านทบทวนบทเรียนที่จะออกสอบมาได้สักพักก็เกิดรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา วีรนัทจึงทำมือชี้ไปยังฝั่งห้องน้ำของหอสมุดเพื่อบอกให้เพื่อนรู้ว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เอิร์ธพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ ก่อนที่จะขอตัวลุกจากโต๊ะเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ฝั่งด้านใน
ระหว่างทางไปห้องน้ำจะผ่านโซนอ่านหนังสือที่ติดกับหน้าต่างด้านนอก และแน่นอนว่าทุกครั้งที่มาที่นี่เขามักจะหันไปมองหาคนคนหนึ่งตรงแถวนั้น
แล้วก็เจอทุกครั้ง...
คนที่มักจะชอบมาหอสมุดเพื่อมาทำการบ้าน ไม่ก็อ่านหนังสือ แต่ดูจากวันนี้และเมื่อวาน ดูเหมือนจะมาติวหนังสือให้คนอื่นเสียมากกว่า
คนที่มักจะชอบเจอในตอนเช้าระหว่างทางมาเรียน และเจออีกทีตอนเย็นหลังเลิกเรียน
แล้วยังเป็นคนที่วีรนัท...
เมมเบอร์โทรศัพท์ไว้โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้
ถ้าจะถามว่าทำไมถึงได้มีเบอร์โทรศัพท์ของคนคนนี้ล่ะ ... ก็คงต้องย้อนกลับไปปีที่แล้ว
"น้องครับ เดี๋ยวรีบเดินตามพี่มานะ" วีรนัทในตอนนั้นอยู่ปีสองรับหน้าที่ดูแลน้องเฟรชชี่หน้าใหม่ และยังต้องคอยพาน้องเดินไปยังสถานที่ที่ถูกตระเตรียมไว้สำหรับกิจกรรม
ระหว่างทางมักจะมีหลายกลุ่มบ้านรับน้องกำลังจัดกิจกรรมเล่นเกมกันอยู่ ทุกคนดูสนุกสนานครื้นเครง
"ดังๆหน่อย!" เสียงเข้มติดจะดุสักเล็กน้อยตะโกนเสียงดัง เรียกความสนใจให้ทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นหันไปมอง รวมทั้งวีรนัทด้วย
"ผมชื่อพฤหัส! ตอนนี้โสด! จีบได้! 081-234..." เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนเสียงดังตามบทลงโทษของรุ่นพี่หลังจากที่เขาเล่นเกมแพ้
หลายๆคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนี้ต่างอมยิ้มขำกับการลงโทษนี้ ทั้งยังมีเสียงหัวเราะและตะโกนเชียร์ด้วยความชอบใจจากเหล่าพี่ๆและเพื่อนๆในกลุ่ม
"น้องหัสครับ ไม่ดังเลย พี่ไม่ให้นั่งนะ" ได้ยินดังนั้น เด็กคนนั้นจึงเริ่มมีสีหน้าเหมือนกับท้องผูกมาสิบกว่าวัน ก่อนจะหลับตาตะโกนสุดเสียง
"ชื่อพฤหัสครับ! ตอนนี้โสด! จีบได้! 081-234..."
รู้ตัวอีกที โทรศัพท์ที่หยิบขึ้นมา ก็แสดงเลขทั้ง10หลักนี้
อยู่บนหน้าจอเสียแล้ว...
บนท้องฟ้าผืนเดียวกันนี้… ดาวศุกร์อยากรู้จักดาวพฤหัสเหลือเกิน…
✩ ✩
TBC
กราบสวัสดีทุกท่านค่ะ หมาเองนะคะ หายไปร่วมหกเดือนเลยค่ะ หายไปแล้วก็มาเปิดเรื่องใหม่เนี่ยนะ
ตอนช่วงก่อนหน้านี้เรามีปัญหาในชีวิตจริงนิดหน่อยค่ะ ทำให้ดองนิยายอีกเรื่องไป (ยังเขียนอยู่นะคะ แต่ช่วงนั้นเรามีปัญหาจนไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ) แต่ตอนนี้กลับมาเขียนต่อแล้วนะคะ
ส่วนเรื่องนี้เอง เขียนไว้จบแล้วค่ะ มีแค่5ตอนสั้นๆ (แต่มันจะมีอีกชุดนึงตามมาทีหลัง)
เรื่องนี้เป็นเรื่องแยกของ★⋆Star Chart⋆★ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45280.0)ค่ะ แต่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันมากมายเท่าไหร่ค่ะ
เป็นเรื่องเอื่อยๆเปื่อยๆของเราที่เขียนฉลองวันที่1ก.ค.ที่ผ่านมาค่ะ (ที่มีปรากฏการณ์ดาวศุกร์กับดาวพฤหัสเข้าใกล้กันบนท้องฟ้า)
-
ได้อารมณ์สบายๆดีค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
tbc...
เห็นแล้วปวดใจ
-
บรรยากาศเอื่อยๆ น่าติดตาม :katai2-1:
-
คุณดาวศุกร์กับคุณดาวพฤหัส <3
-
ว๊ายๆๆ ติดตามนะคะะ
-
รอต่อออ น้องหัสอยากได้เบอร์จังคะ 555
-
การพบกันครั้งที่สองของคุณดาวศุกร์
หลังจากเรื่องวันนั้นผ่านไปก็หลายอาทิตย์ได้แล้ว ตอนนี้เข้าสู่ช่วงปิดเทอมอย่างเป็นทางการ แน่นอนว่าผลการลงทะเบียนเรียนซัมเมอร์ก็ออกมาแล้วในตอนนี้
ผลคือ...
.
.
.
.
'ไม่เด้ง!!'
ไม่น่าเชื่อว่านายวีรนัท คนนี้จะไม่เด้ง ทั้งๆที่ปกติแล้วไม่เคยมีดวงด้านนี้เลยสักนิด ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี
รีบกดมือถือโทรออกหาเพื่อนสนิทสุดรักอย่าง 'ภูริ' หรือชื่อเล่นที่เรียกกันติดปากว่า 'เอิร์ธ' เพราะก่อนหน้านี้เคยชวนกันลงทะเบียนไว้จะได้เรียนด้วยกัน
"เป็นไงมั่งมึงไม่เด้งใช่ไหม?" เมื่อปลายสายกดรับวีรนัทก็รีบถามทันทีด้วยความตื่นเต้น
‘ศุกร์... กูเด้งว่ะ’ น้ำเสียงที่ฟังดูเซ็งของเอิร์ธบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น
"เดี๋ยวไปขออาจารย์ก็ได้ ปีสามแล้วแกน่าจะให้" วีรนัทเสนอ
‘ไม่เป็นไรมึง เดี๋ยวกูไปเรียนอีกวิชา ดูเหมือนมันยังไม่เต็ม พวกไอพฤกษ์ก็เรียนด้วย’
"เออ...ไม่เป็นไร" วีรนัทตอบกลับเสียงอ่อย ปลายสายถอนหายใจ ถามกลับด้วยความเป็นห่วง
"มึงโอเคหรือเปล่าวะ?"
"กูโอเค" แม้ว่าจะมีความรู้สึกอยากให้เพื่อนไปเรียนด้วยสักคนก็ตาม แต่ในเมื่อเพื่อนเลือกที่จะไปเรียนวิชาอื่น เขาก็โอเค
จริงๆแล้ว ถ้าจะลดรายวิชานี้แล้วไปลงเรียนกับเอิร์ธ วีรนัทก็ทำได้เช่นกัน แต่เขาเองก็อยากเรียนวิชานี้ เพราะโอกาสทองแบบนี้ไม่ได้มีเข้ามาง่ายๆอีกแล้ว
อยู่ก็ตั้งปีสามแล้ว ไปเรียนคนเดียวบ้างได้แล้ว
วีรนัทบอกกับตัวเองในใจไปแบบนั้น แม้ว่าจะไม่ค่อยมีความมั่นใจเลยก็ตาม
คาบแรกของการเรียนซัมเมอร์
วีรนัทยืนมองหมายเลขที่ติดอยู่หน้าบานประตูห้องพลางก้มมองโทรศัพท์มือถือที่แคปหน้าจอตารางเรียนไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าเขามาถูกที่แน่นอน เมื่อตรวจสอบความถูกต้องแล้วก็ผลักประตูเดินเข้าไปด้านใน เลือกที่นั่งที่อยู่แถวกลางไม่ไกลจากจอโปรเจคเตอร์มากจนเกินไป และยังนั่งเกือบชิดริมเพื่อที่จะได้ลุกเข้าออกได้สะดวกเวลาต้องการไปเข้าห้องน้ำ
ตอนนี้ในห้องเรียนสโลปมีคนนั่งอยู่ประปราย เพราะยังไม่ถึงเวลาเรียน วีรนัทหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูข่าวสารของเพื่อนๆในเฟซบุ๊ค เล่นไลน์ฆ่าเวลาไปพลางๆ
"ตรงนี้มีใครนั่งหรือเปล่า?" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านข้าง วีรนัทรับรู้ได้ว่ามีใครบางคนกำลังยืนอยู่ เขาส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่มีใครนั่งแต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง เมื่อเห็นดังนั้นคนที่ถามจึงนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆเขาทันที
วีรนัทยังคงให้ความสนใจกับการตอบไลน์เพื่อนในกลุ่มมากกว่าบรรยากาศในห้องเรียนที่ตอนนี้เริ่มคราคร่ำไปด้วยเหล่านิสิตที่ลงทะเบียนเรียนในวิชานี้ และตอนนี้ที่นั่งสองฝั่งของเขาถูกคนนั่งจับจองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เสียงคุยกันเซ็งแซ่มากกว่าคราแรกเรียกความสนใจให้วีรนัทต้องเงยหน้าขึ้นมามองบรรยากาศรอบๆห้อง จนกระทั่งสายตาเลื่อนมาหาบุคคลลึกลับข้างๆ
เชี่ยยยยยย!!!!!
ยังดีที่คำนี้ยังไม่ทันหลุดออกจากปากของเขา เมื่อหันไปก็พบกับเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่เคยถูกโทรออกเลยสักครั้ง
พฤหัสระยะประชิด!!!
ฟหกดเ้่าววฟหกดเ้่าสวฟหสดสดสกย@^]>|€<+\+_€~¥_%
ตอนนี้เลือดลมทั้งหมดในร่างกายของวีรนัทคงจะไปรวมกันอยู่บนหน้าแล้วถึงได้รู้สึกร้อนขนาดนี้ และเพราะมัวแต่สติแตกอยู่ ดูเหมือนเจ้าตัวจะสังเกตเห็นว่ามีคนมองมาจึงหันมาหา
"เอ่อ...สวัสดี..." น้ำเสียงสั่นๆด้วยความตื่นเต้นผสมปนเปกับความดีใจที่ได้เจอคนที่แอบปลื้มในระยะประชิดเอ่ยทักทาย พฤหัสพยักหน้าหนึ่งที
"หวัดดี อยู่ปีไร?" เหยยยยยย เขาทักด้วยยยย
วีรนัทไชโยโห่ร้องอยู่ในใจ ภายนอกพยายามเก๊กหน้าขรึมให้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ถูกจับได้ว่าเจ้าตัวแอบเป็นสโตรกเกอร์ที่รู้ความเคลื่อนไหวของคนคนนี้เกือบจะตลอด
"ปีสาม แล้ว...?"
"ปีสามสินะ..." พฤหัสพยักหน้า "งั้นผมต้องเรียกว่าพี่สินะ... ผมชื่อพฤหัสอยู่ปีสอง" เจ้าตัวแนะนำตัวเอง น้ำเสียงอ่อนลงเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแก่กว่า
"อ่า...พี่อยู่ปีสาม ชื่อศุกร์ ยินดีที่ได้รู้จัก" ถึงจะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย แต่ตอนนี้มือที่วางอยู่บนหน้าตักนั้นสั่นมากกว่าเป็นร้อยเท่า ซ้ำหัวใจยังเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นปนดีใจอีก
แค่ได้เรียนคลาสเดียวกันก็นับว่าโชคดีแล้ว
นี่ได้นั่งข้างกันนับว่าโชคดีสุดๆ
เป็นบุญของไอศุกร์เหลือเกิน...
หลังจากแนะนำตัวกันแล้ว บทสนทนาก็จบลงเนื่องจากไม่มีใครสานมันต่อ วีรนัทแก้ปัญหาเดธแอร์นี้ด้วยการหันไปทำความรู้จักกับคนข้างๆอีกฝั่ง
"เอ่อ...หวัดดี ชื่ออะไร?"
"ชื่อเอก อยู่ปีหนึ่ง ส่วนข้างๆชื่อลีโอปีเดียวกัน" คนข้างๆตอบ พยักหน้าให้คนละทีก่อนจะเริ่มแนะนำตัวบ้าง
"พี่ชื่อศุกร์ อยู่ปีสาม ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อ่า...ครับ" เมื่อได้ยินคำว่าปีสาม ดูเหมือนอีกฝ่ายจะตกใจเล็กน้อย คงกำลังคิดว่าหน้าตาเหมือนพี่บัณฑิตแล้วสินะ...
ยังไม่ทันจะได้พูดคุยอะไรกันต่อ เสียงภายในห้องเรียนก็เงียบลง อาจารย์ประจำวิชานี้เดินเข้ามาพร้อมกับเปิดไมค์แล้วเริ่มแนะนำตัว
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับนิสิต อาจารย์..."
แม้ว่าคาบเรียนแรกจะน่าเบื่อไปเสียหน่อย เพราะอาจารย์เพียงแค่อธิบายรายละเอียดหัวข้อที่จะเรียนกันในวิชานี้ รวมถึงอธิบายทริปดูดาวคร่าวๆให้ฟัง แต่คนที่มีความสุข หน้าตาอิ่มเอมชื่นบานที่สุดในห้องเรียนนี้ดูเหมือนจะเป็นวีรนัท
แม้ว่าจะต้องแอบเหลือบมองคนด้านข้างจนตาแทบจะเหล่แล้วก็ตาม
แต่แค่ได้เห็นในระยะใกล้ๆ ห่างกันแค่การขยับตัวเพียงครั้งเดียวแบบนี้ ชีวิตนี้ก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว
และนั่นคงเป็นครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ ที่ดาวศุกร์และดาวพฤหัส โคจรเข้ามาใกล้กันมากกว่าครั้งไหนๆ
✩ ✩
TBC
สวัสดีวันศุกร์หรรษาค่ะ ถือว่าเป็นวันที่ได้พักผ่อนกันแล้วเนอะ วันศุกร์ของพี่ศุกร์ อาาาา ชอบวันนี้มากๆเลยค่ะ
เรื่องนี้ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ สั้นๆเปื่อยๆเหมือนคนเขียนเลยค่ะ ยังไงก็มาเอาใจช่วยพี่ศุกร์ไปด้วยกันนะคะ
รักคนอ่านทุกท่านค่ะ
ปล. Star Chart ตบตีทวงได้ในทวิตเตอร์เลยนะคะ O<-<
ปลล. เรื่องนี้เหมือนเห็นคนคุ้นๆนะคะ
ปลลล. เรื่องนี้มีแฮชแท๊คด้วยนะคะ #น้องหัสพี่ศุกร์ เผื่อทุกคนอยากเล่นค่ะ 55555 /เราจะเล่นเองไปก่อนนะคะ เย้
-
ไม่เป็นอันเรียนละงานนี้ 5555
-
ถ้าคลาสสองนั่งข้างกันอีก พี่จะโมเมว่าเป็นเนื้อคู่นะคะ
:-[ :-[
-
มารอดูดาวด้วยคนนะคะ :impress2:
-
บางทีก็ไปเรียนตัวนอกคณะคนเดียวก็อาจจะทำให้ได้เจออะไรใหม่ๆบ้างนะ อิอิ
-
การโคจรมาพบกันของสองดาว น่าสนใจมากกกกกกก
จะรอตอนต่อนะ ^^
-
การพบกันครั้งที่สามของคุณดาวศุกร์
ชีวิตในช่วงซัมเมอร์ครั้งที่สามของการเรียนในรั้วมหาลัยของวีรนัทดูจะแฮปปี้ที่สุดในทุกครั้งที่ผ่านมา หลังจากการเรียนวิชาสเปซในคาบแรกเสร็จสิ้นไปแล้ว ในคาบถัดๆมาพฤหัสก็ยังนั่งที่เดิม คือข้างวีรนัท
แต่ถึงจะนั่งข้างกัน แต่จำนวนครั้งที่ทั้งคู่จะสนทนากันแทบนับครั้งได้ และการเรียนเลคเชอร์ของวิชาทางสายวิทยาศาสตร์ดูจะค่อนข้างลำบากสำหรับวีรนัทคนนี้ จนบางทีก็คิดว่าควรจะถามคนข้างๆบ้าง แต่เมื่อหันไปเห็นสีหน้าและแววตาที่ดูตั้งใจแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลาย กลืนคำถามที่อยากถามลงคอไปเสียหมดเพราะความตื่นเต้น
ใจเย็นเว้ยไอศุกร์!!
"ครับพี่?" เสียงเรียกของพฤหัสทำให้วีรนัทหลุดจากภวังค์ เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังนั่งจ้องหน้าอีกฝ่ายอยู่เสียอย่างนั้น
พฤหัสมองมาด้วยแววตาสงสัย คิ้วเลิกขึ้นราวกับจะถามว่าพี่มีอะไรกับผมหรือเปล่า?
"ม...ไม่ค่อยเข้าใจพิกัดขอบฟ้าที่อาจารย์พูดน่ะ ช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยดิ?" วีรนัทตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พยายามกลบเกลื่อนเรื่องที่ตัวเองเผลอจ้องมองพฤหัสไม่วางตา
ในที่สุดก็มีโอกาสได้มองใกล้ๆ จะไม่ให้เผลอมองได้อย่างไรล่ะ
"อ๋อ..." พฤหัสพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ขยับตัวหันมาในระยะที่ใกล้กับวีรนัทมากกว่าการนั่งเรียนปกติ สมุดโน้ตสำหรับจดเนื้อหาถูกวางลงตรงหน้าวีรนัท ลายมือที่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ทั้งรูปภาพตัวอย่างที่วาดอย่างตั้งใจทำเอารู้สึกอยากยืมไปถ่ายเอกสารไว้อ่านก่อนสอบ
"พิกัดขอบฟ้าก็คือ ระบบที่เราเอาไว้ใช้วัดตำแหน่งของวัตถุบนท้องฟ้า ซึ่งเทียบกับตัวเรานะพี่ มันก็จะมีเรื่องจุดก็คือตำแหน่งต่างๆบนท้องฟ้าที่ไว้ใช้อ้างอิง แล้วก็เส้นสมมุติเหมือนที่เราเรียนภูมิศาสตร์แล้วก็มุมที่ไว้ใช้วัด โดยวัดจากตัวเราถึงวัตถุบนท้องฟ้า..." ปากกาถูกชี้ไปตามรูปภาพครึ่งทรงกลมที่มีคนยืนอยู่ภายใน หน้าตาของอาจารย์จำเป็นที่อธิบายอย่างละเอียดดูตั้งใจ น่าชื่นชมที่พฤหัสเป็นเด็กตั้งใจเรียน ต่างจากไอคนที่ชื่อวีรนัท ที่เอาแต่เล่นเกมโทรศัพท์มือถือเพราะท้อใจที่จดไม่ทัน
"สมมุติว่าพี่ยืนอยู่ในโลกนะ..." พฤหัสเงยหน้าขึ้นมองมาที่วีรนัท ก่อนจะส่ายหน้าปนหัวเราะเบาๆ "ไม่ดิ จะสมมุติทำไมวะ ก็อย่างพี่ยืนอยู่ริมทะเลแล้วกันเข้าใจง่ายดี" วีรนัทพยักหน้าแล้วนึกภาพตัวเองยืนอยู่ริมทะเลตาม
"ท้องฟ้าบนหัวพี่จะเรียกว่าจุดเหนือหัว เอ้อ...เหนือศีรษะนั่นแหละชื่อมัน ส่วนใต้เท้าพี่ก็ตามชื่อมัน ชื่อจุดใต้เท้า แล้วก็ทิศทั้งสี่ที่พี่น่าจะรู้อยู่แล้ว เหนือ ใต้ ออก ตก เคนะ?"
"เออ ตรงนี้โอเค"
"ตอนที่พี่อยู่ทะเลพี่จะเห็นเส้นระหว่างทะเลกับท้องฟ้าอยู่ไกลสุดลูกหูลูกตา อันนั้นเรียกเส้นขอบฟ้านะพี่ จริงๆมันสมมุติขึ้นมา แต่มันอยู่ตำแหน่งประมาณนั้นแหละ มันคือเส้นทำมุม90องศากับจุดเหนือหัวลากลงมาที่พื้นน่ะ ผมก็อธิบายไม่ค่อยถูกว่ะ" พฤหัสเกาหัว เจ้าตัวดูตั้งใจอธิบายสุดฤทธิ์ หน้าตาเหมือนตอนที่กำลังสอนการบ้านเด็กคนหนึ่งในห้องสมุด
"เออๆ พี่เข้าใจ อธิบายต่อดิ"
"แล้วก็เส้นเมอริเดียน อันนี้ชื่อเหมือนในวิชาภูมิศาสตร์ มันคือเส้นที่ลากจากทิศเหนือไปที่จุดเหนือหัวพี่แล้วก็ลากไปทิศใต้ ประมาณนี้ เข้าใจอยู่ใช่ไหม?" เมื่อเห็นว่าวีรนัทพยักหน้าเข้าใจ พฤหัสจึงเริ่มอธิบายต่อ
"แล้วก็เรื่องมุมจะมีมุมสองแบบ คือมุมทิศหรือมุมอะซิมุท เป็นมุมวัดในแนวราบอะพี่ วัดจากทิศเหนือไปทางทิศตะวันออกคือ90องศาแล้วก็วัดถัดไปเรื่อยๆจนครบ360องศา ส่วนอีกมุมคือมุมเงยก็คือวัดจากล่างขึ้นไปข้างบนเหมือนพี่เงยหน้า มีถึงแค่90องศา...
หมดละพี่ที่อาจารย์พูดวนไปวนมาต้นคาบ" พฤหัสถอนหายใจเฮือกใหญ่ สีหน้าเคร่งเครียดคิ้วขมวดเมื่อกี้พลันหายไป
"เข้าใจดีว่ะ สอนเก่งนะเนี่ย ขอบคุณนะเว้ย" วีรนัทกล่าวชมจากใจ เพิ่งเคยได้เป็นนักเรียนจำเป็นให้กับคนตรงหน้า นึกถึงตอนที่คนคนนี้กำลังติวหนังสืออยู่ในห้องสมุดขึ้นมาทันที
"ไม่เป็นไรพี่ เมื่อกี้ผมก็ให้ข้างๆอธิบายมาอีกที" อ้าวเห้ย นี่ก็นึกว่าตั้งใจเรียน
"แล้วเมื่อกี้ทำอะไร?" วีรนัทขมวดคิ้ว เข้าใจมาตลอดว่าคนข้างๆนั่งทำหน้าเครียดเพราะตั้งใจเรียนเสียอีก อยากจะขอคำชื่นชมในใจเมื่อสักครู่คืนเหลือเกิน
"เมื่อกี้ผมเขียนแผนกิลด์วอร์คืนนี้อยู่" พฤหัสชูกระดาษที่เขียนภาษาเกมยืดยาวเต็มไปหมดอีกใบขึ้นมา วีรนัทได้แต่ก้มมองสมุดจดตรงหน้าสลับกับกระดาษใบนั้น จนพฤหัสหัวเราะออกมา
"อันนี้ของน้องปีหนึ่งโต๊ะข้างๆน่ะ แป๊ปนะ ขอผมเอาไปคืนน้องเขาก่อน" ว่าจบสมุดโน้ตก็ถูกดึงกลับไป ก่อนจะถูกส่งไปยังโต๊ะข้างๆ เจ้าของโต๊ะที่นั่งอยู่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เด็กสองคนที่เจอในคาบแรกนั่นแหละ
"ขอบคุณนะเว้ยน้องลีโอ น้องเอก" ได้ยินคนหลอกลวงเอ่ยขอบคุณโต๊ะข้างๆเป็นการใหญ่ หนอย มาหลอกกันได้ ก็นึกว่าตั้งใจเรียน
"ตอนแรกก็นึกว่าตั้งใจเรียน"
"อาจารย์แร๊ปเสียงโมโนโทนขนาดนั้นใครจะไปอยากฟังกันล่ะ" พฤหัสหัวเราะ วีรนัทเองก็รู้สึกเห็นด้วย ไม่งั้นเขาคงไม่หยิบโทรศัพท์มือถือมาเล่นในคาบหรอก
ยังไม่ทันได้นินทาอะไรอาจารย์ต่อ ร่างท้วมใหญ่ของอาจารย์ประจำวิชาก็เดินเข้ามา เนื่องจากหมดเวลาพักเบรค15นาที
"เอาล่ะนิสิตครับ คงจะพักกันพอแล้ว อาจารย์อยากจะขอชี้แจงเรื่องทริปที่เราจะไปศึกษาวัตถุและดวงดาวบนท้องฟ้ากันนะครับ" ในห้องสโลปที่เคยเสียงดังพลันเงียบลงและเหล่านิสิตนักศึกษาที่นั่งจับกลุ่มต่างกระจายตัวนั่งที่ของตัวเองในทันที พร้อมเสียงคุยกันที่เงียบลงเมื่ออาจารย์กล่าวถึงเรื่องทริป
"อาจารย์จะแบ่งนิสิตเป็นสองกลุ่ม เนื่องจากในเทอมนี้มีนิสิตมาเรียนกับอาจารย์เยอะกว่าปกติ โดยนิสิตสามารถตรวจสอบกลุ่มของนิสิตได้ที่รายชื่อหน้าห้องท้ายคาบนะครับ อาจารย์ได้แปะไว้ให้แล้ว..."
วีรนัทเหลือบมองคนด้านข้างที่นั่งฟังพร้อมเขย่าขาไปด้วย มีแบ่งกลุ่มแบบนี้เห็นทีคงไม่ได้ไปด้วยกันหรอกมั้ง?
"แล้วก็เราจะไปทริปกันก่อนสอบปลายภาคหนึ่งอาทิตย์นะครับ วันที่และเวลาอาจารย์จะแจ้งให้ทราบในเฟซบุ๊คกลุ่มอีกที ทริปนี้อย่างที่อาจารย์เคยแจ้งให้ทราบไปในคาบแรกเป็นทริปสองวันหนึ่งคืนนะครับ" เมื่อได้ยินว่าเป็นทริปสองวันหนึ่งคืนนิสิตในห้องต่างส่งเสียงฮือฮาแล้วเริ่มหันไปจับกลุ่มคุยกันอย่างตื่นเต้น วีรนัทเองก็ไม่ต่างกันถ้าหากการไปทริปนี้ได้ไปพร้อมกับพฤหัส คงจะดีไม่น้อย
"เราจะไปตั้งกล้องดูดาวกัน ที่สำคัญจะมีการสอบใช้แผนที่ดาวและสอบวัดระยะเชิงมุมโดยใช้มือ อย่าลืมไปทบทวนกันด้วยนะครับ เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ดีกว่า อาจารย์ขอเลิกคลาสเร็วสักคาบแล้วกัน"
เสียงร้องด้วยความดีใจของนิสิตในห้องคนหนึ่งดังขึ้นทันทีที่อาจารย์ก้าวเท้าออกจากห้องไป วีรนัทเก็บอุปกรณ์เครื่องเขียนและสมุดจดที่ว่างเปล่าเข้ากระเป๋าให้เรียบร้อย ในใจก็นึกงุนงงกับอาจารย์ที่จู่ๆก็เลิกเรียนเร็วกว่าปกติไปเกือบหนึ่งชั่วโมง
"พี่ศุกร์มีเรียนอะไรต่อหรือเปล่า?" คำถามเชื้อเชิญที่เหมือนมีจุดประสงค์อะไรบางอย่างถูกถามออกมาจากปากของพฤหัส วีรนัทเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อหูตัวเองว่าคนข้างๆจะมาถามอะไรเขาแบบนี้
"ก็...ไม่มีนะ" วีรนัทตอบไปตามตรง เพราะหลังจากเลิกเรียนวิชานี้เขาก็ไม่มีเรียนอะไรต่อแล้ว ถ้าหากไม่มีกิจกรรมที่ต้องทำ ปกติวีรนัทก็มักจะเลือกกลับไปนอนหอ ว่าแต่ทำไมพฤหัสถึงถามแบบนี้ ราวกับว่าจะชวนเขาไปกินข้าวอย่างไรอย่างนั้น...
"พี่ไปดูหนังเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ"
นี่มันยิ่งกว่ากินข้าวอีกว่ะ...
รายชื่อนิสิตแต่ละกลุ่มถูกติดประกาศไว้หน้าประตูห้องเรียนบานใหญ่ วีรนัทที่ส่วนสูงเท่าชายไทยมาตรฐานเขย่งเท้าเพื่อเหลือบดูรายชื่อของตัวเองเพราะเด็กตัวสูงเกินมาตรฐานชายไทยปกติอย่างพฤหัสดันยืนบังเสียได้
"ผมอยู่กลุ่ม1 พี่ชื่ออะไรเดี๋ยวผมดูให้" พฤหัสเหมือนจะรู้ว่าความสูงของวีรนัทดูจะเป็นอุปสรรคต่อการตรวจดูรายชื่อเลยอาสาที่จะหารายชื่อให้แทน แต่หารู้ไม่ว่าการพูดแบบนี้ทำเอาวีรนัทแอบน้อยเนื้อต่ำใจในความสูงของตัวเองอยู่ไม่น้อยจนเผลอทำหน้าบูดใส่อีกฝ่ายที่ยังคงไม่รับรู้อะไรกับคำพูดของตัวเอง
"ชื่อวีรนัท" พฤหัสชี้นิ้วไล่หาชื่อในแต่ละบรรทัด
"อ๋อนี่ไง อยู่ไม่ไกลจากผม เราอยู่กลุ่มเดียวกันนี่" พฤหัสชี้ชื่อของตัวเองสลับกับชื่อของวีรนัทไปมา วีรนัทได้แต่ขมวดคิ้วไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น หัวใจที่สูบฉีดเลือดไปเลี้ยงร่างกายพลันขยันทำงานหนักกว่าครั้งไหนๆขึ้นมาทันที
ดาวศุกร์กำลังโคจรเข้าใกล้ดาวพฤหัส...
มากขึ้นเรื่อยๆ
"จะว่าไป ชื่อพี่ผันมาจากคำว่าวีนัสที่แปลว่าดาวศุกร์หรือเปล่า? ถ้าใช่นี่โคตรสาว"
✩ ✩
TBC
สวัสดีค่ะ มาลงต่อแล้วค่ะ จริงๆจะลงตั้งแต่เมื่อวาน แต่ดันกลับดึกซะได้ก็เลยเลื่อนมาเป็นวันนี้แทน
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากๆเลยนะคะ ดีใจมากเลยค่ะ
เรื่องก็ดำเนินมาเกินครึ่งทางแล้วนะคะ แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะไม่ค่อยขยับเลย 555 /โดนถีบ :z6:
ยังไงก็เอาใจช่วยพี่ศุกร์กันด้วยนะคะ
รักคนอ่านทุกท่านมากๆเลย ไว้เจอกันใหม่นะคะ :mew1:
-
สมกับเป็นน้องแมว--- เอ๊ย ลีโอจริงๆ จดเรียบร้อยแบบนี้
พฤหัส คิดเหมือนกันเลยว่า วีนัสแน่ๆ :hao7:
-
ฮือออออ ลีโออออ~ #เอ้ยผิดเรื่อง
มาต่อเร็วๆน้าาา .. คิดถึง วีนัส วีรนัท 55
-
การโคจรมาพบกันของดวงดาว
ชอบบบบบ รอตอนต่อฮะ
-
ก็คิดอยู่นะว่าจะมาจากวีนัสรึเปล่า
-
จะมีคนหน้าบูดเพราะคำว่าโคตรสาวไหมนะ?
-
อาวอีกกกกกกกกกก
-
เค้ามารอตัวเองที่นี่ทุกวันเลยนะ T T
-
การพบกันครั้งที่สี่ของคุณดาวศุกร์
"เอาล่ะครับ นิสิตลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วก็เอาของมาฝากไว้ด้านหลังนี้นะครับ" อาจารย์ประจำวิชาถือโทรโข่งประกาศอยู่หน้าจุดลงทะเบียนเรียนให้ทราบโดยทั่วกัน
วีรนัทเซ็นชื่อเรียบร้อยก็ส่งกระเป๋าสัมภาระให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้าที่รับหน้าที่เป็นฝ่ายดูแลเรื่องการลงทะเบียนทริปครั้งนี้
เมื่อลงทะเบียนเสร็จเรียบร้อยก็เดินเลี่ยงออกมาแวะเข้าเซเว่นเล็กๆใกล้กับจุดลงทะเบียน เพราะตู้เย็นที่หอดันไม่มีอะไรเหลืออยู่ เช้านี้เลยต้องมาฝากท้องไว้กับร้านสะดวกซื้อ
"อ้าว พี่ศุกร์ มาเช้าจัง" เสียงเรียกจากทางด้านหลัง เรียกให้วีรนัทต้องหันไปหา
พฤหัสในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มสบายๆยืนโบกมือทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ข้างๆกันมีเด็กผู้ชายอีกคนยกมือไหว้เขา วีรนัทรับไหว้ ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนจะเป็นคนเดียวกับที่วีรนัทมักจะเห็นมานั่งด้วยกันบ่อยๆกับพฤหัสในหอสมุดกลาง
"นี่น้องผม ชื่อพุธอยู่ปี1" เมื่อได้ยินคำว่าน้อง วีรนัทกลับรู้สึกโล่งใจขึ้นมา
ในช่วงวินาทีนั้นแอบเผลอคิดเล่นๆขึ้นมา ถ้าเกิดพฤหัสแนะนำเด็กคนนี้ว่า ‘นี่แฟนผม’ตอนนั้นเขาจะรู้สึกอย่างไร
ไม่เอาดีกว่า แบบนี้แหละดีแล้ว
ความรู้สึกโล่งใจแบบนี้นั่นแหละดีแล้ว ดีกว่าความรู้สึกอึดอัด ถ้าหากมันเป็นอย่างที่คิด
แต่แล้วก็ต้องสลดอีกเมื่อคิดว่า เด็กคนนี้เป็นน้องชาย เรื่องที่พฤหัสจะชอบผู้ชายด้วยกันอย่างวีรนัทก็คงยิ่งเป็นไปไม่ได้...
“มีน้องชายด้วยหรอวะ?” วีรนัทเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อในสายตา แต่จะว่าไปสองคนนี้ก็มีส่วนที่คล้ายกันอยู่ อย่างเช่นจมูกที่ถอดแบบกันมาเป็นพิมพ์เดียว
“อ้าวพี่ เห็นแบบนี้ผมพี่ใหญ่ของบ้านนะ” พฤหัสยืดอกด้วยความภาคภูมิใจที่ตัวเองเป็นผู้อาวุโสที่สุดในหมู่พี่น้อง ราวกับเด็กประถมที่กำลังอวดพ่อแม่ว่าได้เป็นหัวหน้าห้อง
“หน้าตาไม่น่าเป็นพี่ใครได้” ด้วยความหมั่นไส้ วีรนัทจึงแกล้งแหย่คนตรงหน้าไปที
“โหย… พี่แม่ง…ไม่คุยด้วยแล้ว” พฤหัสทำหน้าไม่พอใจก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปเลือกของในเซเว่นโดยไม่สนใจวีรนัทอีก
"อะไรวะ งอนเป็นตูดเลย..." วีรนัทได้แต่ส่ายหน้าหัวเราะขำกับท่าทางของคนที่ไม่รู้จักโต ไม่คิดว่าพฤหัสจะมีด้านแบบนี้กับเขาด้วย ตอนเจอกันครั้งแรกในห้องเรียนยังทำหน้าขรึมใส่อยู่เลยแท้ๆ
ในระหว่างที่พฤหัสกำลังไปเลือกของกิน และวีรนัทเองก็ยืนรอแซนวิชแฮมชีสอบร้อนอยู่ข้างเคาท์เตอร์คิดเงิน เลยชวนน้องชายของพฤหัสคุย
"แล้วนี่เราก็ไปด้วยหรอ?"
“เปล่าหรอกครับ ผมจะมาทำงานที่คณะกับเพื่อนน่ะ ก็เลยมาส่งพี่หัสมันไปด้วยเลย เดี๋ยวก็ไปแล้วล่ะ”
"อ๋อ..." วีรนัทพยักหน้าตอบรับ สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของพุธก็ดังขึ้น เจ้าตัวคุยกับปลายสายอยู่สักพักก็วาง ก่อนจะหันมาหาวีรนัทที่ยืนอยู่ข้างๆ
“เพื่อนผมมาแล้ว ผมไปก่อนนะครับพี่ ฝากพี่หัสด้วยล่ะ”
“โอเค ไปเถอะ เดี๋ยวพี่บอกพฤหัสให้”
“ขอบคุณมากครับ” พุธยกมือไหว้วีรนัทก่อนจะเดินออกจากเซเว่นไป แต่ก็ต้องชะงักแล้วถอยหลังกลับมาหาวีรนัทที่ยืนมองด้วยความแปลกใจ
“พี่ผมนอนดิ้นนะพี่ศุกร์”
“....?”
วีรนัทยืนกัดแซนวิชที่เพิ่งอบเสร็จมาหมาดๆทันทีหลังจากต่อคิวจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ไม่นานพฤหัสก็ตามออกมา
"พี่กินอะไรน่ะ"
"แซนวิชไง แฮมชีส" วีรนัทยื่นแซนวิชให้ดูไส้ข้างใน พฤหัสพยักหน้าก่อนจะก้มลงไปกัด
"อืม...อร่อยดี"
"เชี่ย!!" วีรนัทร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะงับแซนวิชในมือเขาเสียได้
"โห พี่ แค่นี้ก็งก กับน้องกับนุ่ง..." ดูเหมือนพฤหัสจะเข้าใจผิดว่าการที่วีรนัทร้องเสียงหลงออกมาเป็นเพราะเขาไม่อยากให้กิน
วีรนัทขมวดคิ้ว ชีพจรที่เต้นต่างไปจากปกติเหมือนเป็นตัวบ่งชี้ให้เห็นว่าเขากำลังตกใจ
หรือกำลังเขินอยู่วะ?
"จู่ๆมากินแบบนี้ก็ตกใจดิวะ คราวหลังก็ขอกันก่อน" วีรนัทโวยวาย การที่ทำแบบนี้พฤหัสอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่คนที่เริ่มมีความหวังขึ้นมาก็คงจะมีแค่เพียงเขาคนเดียว
"โอ๋ๆนะ คราวหน้าจะขอแล้วกัน"
"ยังจะมีคราวหน้าอีกหรอวะ ซื้อเองสิ"
"แย่งพี่กินมันอร่อยกว่า"
“นี่เป็นเด็กประถมหรือไง?”
สุดท้ายวีรนัทก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเสียก่อน หลังจากเถียงกันมาตลอดจนกระทั่งขึ้นรถ
อีกสิ่งหนึ่งที่วีรนัทไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาตลอดเลย ก็คือการได้ไปต่างจังหวัดกับพฤหัสถึงแม้ว่าสถานที่ที่จะไปไม่ได้ห่างจากกรุงเทพฯมากมายนักก็ตาม
ขณะที่กำลังเดินตามหลังรุ่นน้องตัวดีที่เถียงเก่งอย่างกับผู้หญิงขึ้นรถอยู่ จู่ๆวีรนัทก็ชนเข้ากับคนข้างหน้า กำลังจะเงยหน้าโวยวายว่าทำไมจู่ๆถึงหยุดเดินกลางคันเสียได้ แต่ก็ต้องชะงักไปเพราะรอยยิ้มที่ส่งกลับมา
"นั่งตรงนี้กันดีกว่าพี่"
เกลียดรอยยิ้มแบบนี้
เพราะมันทำให้ชีพจรเต้นแรงกว่าปกติถึงสองเท่า
ในช่วงเช้า กิจกรรมแรกของทริปวิชาสเปซนั้น รถบัสได้แวะที่ท้องฟ้าจำลอง เพื่อให้ทุกคนได้ศึกษาความรู้ทางด้านดาราศาสตร์
ช่วงนี้ในตัวอาคารกำลังมีนิทรรศการ 'ปรากฏการณ์ดาวเคราะห์ชุมนุม ในหัวข้อ ดาวศุกร์และดาวพฤหัสเข้าใกล้กันมากที่สุดในรอบ14ปีในวันที่1กรกฎาคม'
"เหมือนพวกเราเลยเนอะ" วีรนัทเปรยขึ้น
โอกาสอันน้อยนิด ที่ดาวศุกร์จะพบกับดาวพฤหัสในระยะประชิดแบบนี้
ราวกับพรหมลิขิตที่จักรวาลได้วาดเขียนไว้
"นั่นดิพี่ อย่างนี้แปลว่าเมื่อ14ปีที่แล้วพวกเราต้องเคยเจอกันดิ" พฤหัสหัวเราะทั้งยังพูดหยอกล้อขำขันเปรียบเปรยตัวเอง วีรนัทได้แต่จ้องมองบอร์ดนิทรรศการไม่วางตา
ไม่กล้าแม้จะหันไปสบตากับคนข้างๆ รู้สึกแพ้รอยยิ้ม แพ้ความใสซื่อไม่คิดอะไร และยังรู้สึกละอายต่อความรู้สึกที่ไม่บริสุทธิ์ใจของตัวเอง
รู้ทั้งรู้ว่าพฤหัสคงไม่มีทางหันมาสนใจผู้ชายด้วยกันเอง
แต่ก็ยังคงหวังอยู่ลึกๆ
ได้มีโอกาสใกล้กันขนาดนี้แล้วแท้ๆ...แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
'จักรวาลช่างใจร้าย'
ดาวศุกร์บนท้องฟ้า ก็คิดแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่า?
"แถมวันนี้ยังเป็นวันที่1กรกฎาด้วยนะพี่" พฤหัสเคาะนิ้วลงไปยังหัวข้อที่เขียนไว้บนบอร์ดนิทรรศการเบื้องหน้า ทั้งยังส่งยิ้มอย่างมีความสุขให้เหมือนทุกครั้ง
"คืนนี้มาดูดาวด้วยกันไหมครับ?"
✩ ✩
TBC
สวัสดีค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ พอดีช่วงก่อนวันหยุดมีเรื่องวุ่นวายมากค่ะ พอถึงวันหยุดก็เลยหนีไปเที่ยวปลดปล่อยมา
ตอนหน้าตอนจบแล้วค่ะ555 มีใครรอหรือเปล่านะ ขอบคุณที่ติดตาม #น้องหัสพี่ศุกร์ กันมาตลอดนะคะ อ้าวยังไม่จบหรอ
เราชอบบรรยากาศที่คนแอบชอบกันสองคนดูดาวด้วยกันจังเลยค่ะ แต่ในชีวิตจริงไม่มีโมเม้นต์อย่างงี้เลย เอามาลงกับนิยายแทนเนอะ 55
้แล้วเจอกันในตอนหน้านะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ จุ๊บๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
พี่ศุกร์อย่าพาเศร้าสิคะ :hao5:
-
น้องหัสนี่ขี้อ่อยมาก ..ว่าแต่ทำไมจบเร็ววว ไม่อยากให้จบเลยค่ะ T T
-
หัสคนขี้อ่อย ทำพี่ศุกร์หัวใจจะวายวันละร้อยรอบ
ชอบชื่อตัวละครในเรื่องทุกตัวเลยค่ะ
ที่น้องพุธทิ้งท้ายไว้เรื่องนอนดิ้นเนี่ย
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า แบบละเมอไปกอด อุ๊ย
5555555
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ชอบความเรื่อยๆ ของพี่หัสน้องศุกร์ (?) จริงๆ เลยยยย
-
รอออ
-
แลดูเหมือนน้องจะอ่อยยังไงไม่รู้นะ ส่วนพี่ศุกร์นี่ก็ยั้งใจไว้ตลอด อารมณ์มันเลยพาลเทา ๆ หม่น ๆ หวาน ๆ เอ๊ะยังไง
แต่เราชอบแบบนี้นะ สุขก็็ไม่สุด เศร้าก็ไม่สุด แต่รอเวลหวานนั่นแหละมันจะหว๊านหวานนน 555
-
อีกฝ่ายเชิญชวนมาขนาดนี้ เราก็จัดไปอย่าให้เสียค่ะ เผื่อบรรยากาศเป็นใจ ตีหัวลากเข้าถ้ำเลยค่ะ :m20:
เอ๊ะ ไม่น่าจะใช่ :jul3: บรรยากาศท่าทางจะดี เปิดใจกันเลยดีกว่า อิอิ :impress2:
-
ดวงดาวจะมีอิทธิพลต่อคนไหม ลุ้น ๆ
-
การพบกันครั้งสุดท้ายของคุณดาวศุกร์
รถบัสจอดเทียบตัวรีสอร์ท นิสิตต่างพากันขนกระเป๋าจากใต้ท้องรถออกมา ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆแล้ว แต่พระอาทิตย์ก็ยังคงแผ่รังสีความร้อนแรงลงมาไม่หยุดหย่อน
วีรนัทปาดเหงื่อที่ไหลอาบข้างแก้ม ทั้งๆที่เพิ่งลงมาจากรถได้ไม่นาน กลับรู้สึกเหมือนยืนกลางแดดมาแล้วหลายชั่วโมง
"นิสิตครับ เดี๋ยวเราจะแบ่งห้องพักกันเป็นห้องละสี่คน ยังไงถ้ารวมกลุ่มกันได้แล้วนิสิตสามารถไปรับกุญแจได้ที่เคาท์เตอร์ด้านในเลยนะครับ" รุ่นพี่ปริญญาโทที่ตามมาช่วยอาจารย์ดูแลทริปในครั้งนี้กล่าวผ่านโทรโข่ง ก่อนที่จะรีบกลับไปช่วยอาจารย์และคนอื่นๆแบกกระเป๋าอุปกรณ์สำหรับใช้ดูดาว
วีรนัทถอนหายใจ ใจหนึ่งก็อยากให้อยู่กันแค่สองคน แต่อีกใจก็คิดว่าดีแล้วที่มีคนอื่นอยู่ด้วย ถ้าให้อยู่กันสองคนจริงๆวีรนัทคงไม่เป็นอันทำอะไร
"ว่าแต่เราจะหาใครมาอยู่ด้วยกันดีล่ะ?" วีรนัทถามหยั่งเชิง พฤหัสครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบออกมา
"อยู่ห้องเดียวกับเด็กคณะผมไหมล่ะ เห็นมีอยู่สองคน" วีรนัทพยักหน้า จริงๆพฤหัสจะชวนใครมาจับกลุ่มพักในห้องเขาก็ไม่ว่าอะไรหรอก เพราะในคลาสเรียนวิชานี้ไม่มีคนที่เขารู้จักมาเรียนเลยสักคน
และสุดท้ายก็เป็นไปตามนั้น พอทั้งหมดเข้าห้องได้ก็จัดวางกระเป๋าเข้าที่ สักพักรุ่นน้องของพฤหัสอีกสองคนก็ขอตัวออกไปเที่ยวด้านนอก เพราะตอนนี้เป็นช่วงฟรีไทม์ อาจารย์ให้ออกไปเดินเล่นแถวที่พักหรือจะออกไปเที่ยวด้านนอกกันก็ได้
"พี่ไม่ไปเที่ยวไหนหรอ?" พฤหัสหันมาถามหลังจากเห็นวีรนัทนอนเอกเขนกเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงนอนไม่ทีท่าว่าจะอยากไปไหน
"ไม่ล่ะ ไปเถอะ เดี๋ยวพี่ว่าจะนอนสักหน่อย" วีรนัทค่อนข้างชอบความสงบ การที่ได้นอนเล่นเปิดแอร์อยู่ในห้องพักเป็นอะไรที่เขาชอบมากกว่าการออกไปเดินตากแดดร้อนๆ อีกอย่าง พอเดินทางมากๆแล้วเขาเองก็รู้สึกเพลียขึ้นมา
"งั้นผมออกไปเดินเล่นนะ พี่ก็นอนไปไม่ต้องล็อคห้องก็ได้"
"โอเค"
เสียงบานประตูปิดลง เหลือวีรนัทคนเดียวในห้อง เขาถอนหายใจก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือไว้บนหัวเตียง การตื่นแต่เช้าอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่ ซ้ำยังเดินทางหลายชั่วโมงอีก วีรนัทผู้ไม่เคยชินกับอะไรแบบนี้เลยรู้สึกเหนื่อย
ได้อยู่กับตัวเองคนเดียวบ้างก็ดี
เปลือกตาค่อยๆปิดลงเพราะความเหนื่อยล้า ก่อนที่ดาวศุกร์จะเข้าสู่ห้วงนิทรา...ในความฝันนั้นมีดาวพฤหัสโคจรรอบดวงอาทิตย์อยู่ในระบบสุริยะเดียวกัน
ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลับขอบฟ้า ช่วงเวลาหัวค่ำมาถึง
ตั้งแต่ตื่นมา วีรนัทก็พบพฤหัสอยู่ในห้องเสียแล้ว ซ้ำยังซื้อขนมเปี๊ยะเจ้าดังมาฝากอีก แถมยังขะยั้นขะยอให้กินเสียเดี๋ยวนั้นทันที เพื่อตัดความรำคาญวีรนัทเลยกินไปหนึ่งชิ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของอีกฝ่ายก็ผุดขึ้นมาจนแก้มแทบปริ
วีรนัทมองไปรอบๆระหว่างทางเดินไปห้องสัมมนา ราวกับว่าอาจารย์เปิดโรงแรมนี้ให้เป็นโรงแรมส่วนตัวสำหรับนิสิตที่ลงเรียนวิชานี้ เพราะตลอดทาง วีรนัทไม่เห็นนักท่องเที่ยวอื่นเลย จะมีก็แต่นิสิตที่เรียนวิชาเดียวกันในคลาส หรืออาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวกัน?
เมื่อมาถึงห้องสัมมนา ทุกคนนั่งฟังบรรยายจากอาจารย์และวิทยากรที่ได้รับเชิญมา เมื่อการบรรยายจบลงอาจารย์และเหล่านิสิตจึงพากันออกไปยังลานกว้างหน้ารีสอร์ท
"เอาล่ะครับนิสิต ตามที่เราได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่คาบแรกที่เราเริ่มเรียนกัน ว่าการมาทริปครั้งนี้จะมีการสอบใช้แผนที่ดาวและการวัดมุม ขอให้นิสิตทุกคนเข้าแถวตามกลุ่มและเลขที่ของตัวเองเพื่อเตรียมสอบนะครับ..."
พฤหัสโบกมือลาวีรนัทด้วยท่าทางเหมือนเด็กประถมโบกมือลาเพื่อนเวลาแม่มารับกลับบ้าน วีรนัทยิ้มขำ คนที่เอาแต่ย้ำนักย้ำหนาว่าตัวเองเป็นพี่คนโต ตอนนี้กลับทำตัวเหมือนน้องคนเล็กเสียอย่างนั้น
ระหว่างรอเข้าแถววีรนัทก็ทบทวนเรื่องที่จะต้องสอบไปพลางๆ เขาขอถ่ายรูปเลคเชอร์จากรุ่นน้องคนนึงในคลาสมาแล้ว เพราะตัวเองคงไม่มีปัญญามาจดอะไรแบบนี้แน่นอน และรอไม่นานก็ถึงคิวที่ตัวเองจะต้องสอบ
การสอบไม่ยากอะไรและก็จบลงด้วยดี หนำซ้ำยังได้รับคำแนะนำจากอาจารย์ที่คอยสอบอีก ถึงแม้ว่าผ่านไปอีกสักห้านาที วีรนัทจะลืมมันแล้วก็ตามที
หลังจากนี้เป็นเวลาพักผ่อนของเหล่านิสิต อาจารย์ปล่อยให้ทุกคนเดินเล่นหรือเข้าห้องพักได้ตามอัธยาศัย
พฤหัสเดินกลับมาหาวีรนัทที่เพิ่งสอบเสร็จได้ไม่นานพร้อมทั้งทวงสัญญาที่เมื่อเช้าเจ้าตัวได้ขอไว้ นั่นก็คือไปดูดาวด้วยกัน
ท่ามกลางลานกว้างหน้ารีสอร์ท และเหล่าคนที่ลงเรียนวิชาเดียวกันกำลังยืนจับกลุ่มถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก มีชายหนุ่มสองคนกำลังนั่งดูดาวกันอย่างเงียบเชียบ
ลมเย็นๆที่พัดมา ทำเอาเผลอหลับตาเงยหน้ารับไอเย็นอยู่ชั่วครู่ คนที่ชวนมาดูดาวด้วยกันกลับนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แม้ว่าสีหน้าจะดูเหมือนคนที่อยากพูดอะไรบางอย่างออกมาก็ตาม
"จะบอกให้ว่าตรงนั้นคือดาวหมีใหญ่" สุดท้ายก็กลายเป็นวีรนัทเสียเองที่ทำลายความเงียบนี้ลงด้วยการชี้ดาวบนท้องฟ้ามั่วซั่ว พลันใบหน้านิ่งก็คลี่ยิ้มออกมา
"แปลว่ายังตั้งใจเรียนอยู่นะเนี่ย"
"เมื่อกี้มั่วนะเว้ย ถูกด้วยหรอ" วีรนัทเลิกคิ้ว ถ้ามั่วได้ถูกขนาดนี้เขาเองก็อยากให้มั่วข้อสอบตอนไฟนอลได้อย่างนี้บ้าง
"ฮะฮะ ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็พูดไปงั้น..." หลายครั้งแล้วที่มักจะถูกพฤหัสหลอก แต่คนอย่างวีรนัทนั้นก็ไม่เคยตามทันคนตรงหน้าได้เสียที ยิ่งสีหน้าทะเล้นนั่นยิ่งทำให้รู้สึกหมั่นไส้เข้าไปอีก
"แต่ผมรู้นะว่าดาวสองดวงที่อยู่ชิดกันคือดาวอะไร"
คำพูดประโยคนี้ทำให้วีรนัทต้องเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าสีดำสนิทไร้เมฆ
จุดสีขาวสองจุดอยู่แนบชิดจนแทบจะติดกัน ในหัวก็พลันนึกไปถึงป้ายนิทรรศการเมื่อเช้า
"รู้สิ" ก็เพิ่งจะไปอ่านบทความที่ท้องฟ้าจำลองมานี่นะ
"แล้วพี่ชอบมันหรือเปล่า?"
ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคนอีกครั้ง วีรนัทไม่พูดอะไร มีเพียงสายตาของคนสองคนที่จ้องประสานกัน ราวกับจะต้องการมองลึกให้ถึงข้างในจิตใจของอีกฝ่าย
"แล้วมึงล่ะ?"
"..." พฤหัสไม่ตอบอะไร
ไม่มีใครเอ่ยคำพูดอะไรออกมา
ในเมื่อบนท้องฟ้าตอนนี้ ดาวศุกร์กับดาวพฤหัสอยู่ใกล้กันขนาดนี้แล้ว แต่ดาวศุกร์ก็ไม่กล้าบอกความในใจออกไป แม้แต่จะหายใจเสียงดังก็ยังไม่กล้า ราวกับกลัวว่าดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้กันในตอนนี้จะรับรู้ถึงความรู้สึกของเขา
ถ้ารู้แล้วจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? จะออกห่างไปหรือเปล่า?
ทั้งที่ได้เข้าใกล้ขนาดนี้แล้วแท้ๆ
เพียงชั่วอึดใจ คำพูดที่เก็บไว้มาตลอดก็หลุดออกมา
“แต่พี่ชอบนะ”
คำพูด เมื่อหลุดออกจากปากแล้วนั้น จะไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีก
วีรนัทได้แต่ก้มหน้ายอมรับผลต่อจากนี้ เขาเองก็อยากรู้ให้แน่ชัดไปเลย ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกับเขา จะตอบรับความรู้สึกนี้ไหม? หรือจะรังเกียจคนอย่างเขาหรือเปล่า?
ถึงอย่างไรก็ตาม คนเราก็ย่อมมีคาบวงโคจรเป็นของตัวเอง การพบกันครั้งนี้ก็เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ บังเอิญว่าเราเคยเข้าใกล้กัน แต่หลังจากนั้นก็ต้องแยกจากกันอยู่แล้ว อย่างน้อยได้บอกความรู้สึกออกไปก็ยังดี เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกครั้งเมื่อไหร่
“พี่ไม่รู้ว่าเราคิดเหมือนกันหรือเปล่า แต่สำหรับพี่แล้ว”
“พี่ชอบ”
เป็นฝ่ายพฤหัสเองที่หลุบสายตาลงก่อน ในใจของวีรนัทตอนนี้รู้สึกเจ็บขึ้นมา ความอึดอัดในอกก่อตัวขึ้นจุกจนถึงลำคอ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอความจริงมาถึงก็ยังทนไม่ไหวอยู่ดี
“ขอตัวก่อนแล้วกัน”
ถ้าขืนเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ต่อไปอีก
หยาดน้ำตาคงได้ทะลักออกมาต่อหน้าอีกฝ่ายเป็นแน่
ถึงจะอยู่ใกล้กันบนท้องฟ้าแค่ไหน ในความเป็นจริงแล้วกลับไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย
เป็นไปไม่ได้หรอกที่ดาวศุกร์จะอยู่ใกล้ดาวพฤหัส
ท้องฟ้าก็แค่มุมมองหนึ่งที่เราใช้มองจักรวาลเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ยังมีมุมมองอื่นอีกที่เรายังไม่เห็น
When Venus meets Jupiter
The End
✩...
สวัสดีค่ะ หมาเองค่ะ ในที่สุด #น้องหัสพี่ศุกร์ ก็จบแล้วนะคะ
สำหรับตอนจบนี้ไม่ใช่ Happy End เนอะ ; v ;
โดยส่วนตัวของเราเอง ตอนเขียนเรื่องนี้เราวางมาแล้วว่าในWhen Venus meets Jupiter พี่ศุกร์จะไม่สมหวังค่ะ
เพราะเราคิดว่า มันก็เหมือนดาวบนท้องฟ้าแหละเนอะ วันนี้เวียนมาใกล้กัน แต่วันต่อๆไปก็ต้องห่างกันออกไปอยู่ดี
แต่มันก็ไม่แน่เสมอไปอีกนั่นแหละค่ะ เขาอาจจะได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกก็ได้ เนอะ?
ปล. เมื่อวันที่26ต.ค. มีใครได้ดูดาวพฤหัสเข้าใกล้ดาวศุกร์ไหมคะ? จริงๆมันตอนตี5แหละค่ะ หมาตื่นไม่ทัน
ปลล. ต่อไปเชิญพบกับStar Chartค่ะ น่าจะราวๆอาทิตย์หน้านะคะ ขอโทษที่ให้รอนาน ; v ;
ปลลล. /วิ่งหลบหม้อชามไหกาละมังกลับทวิต
-
แงงงงงง ;-;
ทำไมล่ะะะะ คุณดาวศุกร์ที่น่าสงสารรร
-
ว่าแล้วเชียว
ผิดหวังครั้งแรกใช่ว่าต้องผิดหวังตลอดไป
พี่ศุกร์อย่าพึ่งท้อ ยังมีดาวดวงอื่นเต็มท้องฟ้าไปหมดใช่จะมีแค่ดาวพฤหัส
-
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :katai1:
-
แต่เรากลับชอบตอนจบแบบนี้นะ เพราะความจริงดาวศุกร์กับดาวพฤหัสไม่อยู่ใกล้กันเลย :ling1: :ling1:
-
ไม่ใช่ happy end แต่เราคิดว่ามันสวยมากกกกกค่ะ อีก 14 ปีต่อมาอาจจะได้เจอกัน แล้วก็มาหยอดกันอีกก็ได้ คิดๆแล้วก็อยากได้ตอนพิเศษ---- #หลบหม้อ
-
:sad4:...
-
When Jupiter meets Venus
คุณดาวพฤหัส
“เอ้านี่! ทีหลังอย่าลืมอีกล่ะมึง” ‘จุฑา’ยื่นแฟ้มงานให้กับ ‘พุธ’ น้องชายบังเกิดเกล้าที่ดันลืมรายงานทั้งหมดไว้ที่บ้านเสียได้ เขาที่ออกจากบ้านทีหลังจึงต้องหยิบแล้วตามเอามาให้ที่คณะ
“ขอบคุณมากเลยพี่หัส รักพี่ชิบหายเลย ถ้าไม่ได้พี่นะผมต้องตายแน่ๆ”
“ไม่ต้องมากอดเลยมึง แหยงว่ะ” จุฑาดันตัวพุธออกอย่างไม่ใยดี ใครใช้ให้มากอดกันแบบนี้ ไม่ใช่สมัยอนุบาลที่จะได้มากอดแสดงความรักแบบพี่น้องแล้วคนจะมองว่าน่ารักน่าเอ็นดู
คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเริ่มซุบซิบนินทาเมื่อเห็นผู้ชายสองคนกอดกัน ในคราแรกที่พบคงไม่มีใครคิดว่าเป็นพี่น้องกันหรอก จริงไหม?
พุธบ่นกระปอดกระแปดน้อยใจ แต่ก็ยอมปล่อยอย่างว่าง่าย
“งั้นมึงรีบไปเรียนไป กูก็มีเรียนเหมือนกัน”
"แล้วเจอกันตอนเย็น"
หลังจากส่งน้องชายขึ้นอาคารเรียนไปแล้ว จุฑาเดินผ่านทางเชื่อมอาคารเรียนของคณะข้างเคียงเพื่อเป็นทางผ่านไปยังตึกเรียนที่จะต้องเข้าเรียนอีกที ระหว่างเดินก็มองรอบๆไปตามนิสัยคนชอบมองนู่นมองนี่ และเหมือนทุกครั้งที่จะต้องเจอใครคนหนึ่งอยู่ในระยะสายตาเสมอ
ผู้ชายตัวไม่สูงมาก อืม...ไม่ใช่ไม่สูงสิ ก็ความสูงมาตรฐานนั่นล่ะ แต่ผมสีน้ำตาลที่ดูเหมือนกับถูกย้อมมาทำให้ดูเด่นในหมู่ผู้คนพอตัว
ถ้าเป็นปกติทุกวันก็คงจะเจอเขาแบบผ่านๆ แต่วันนี้ดันไม่ปกติเสียได้ เพราะภาพที่เห็นตรงหน้ามีกลุ่มคนสามสี่คนยืนล้อมเขาไว้คนเดียว ดูเหมือนกำลังมีปากเสียงกันอยู่ จุฑาหยุดยืนดูโดยมีเสาต้นใหญ่ใต้ตึกกำบังไว้ คนบริเวณนั้นเริ่มมุงดู
คนถูกล้อมขมวดคิ้ว สายตาจ้องมองไปยังผู้หญิงใบหน้าซีดขาวสีหน้าราวกับจะร้องไห้อย่างโกรธแค้น ชายคนข้างหน้าตวาดเสียงดังราวกับต้องการจะประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าชายหนุ่มนิสิตที่ถูกล้อมอยู่นั้นคบชู้กับแฟนสาว ช่างเป็นการกระทำที่ไม่ไว้หน้าผู้หญิงเอาเสียเลย
คนโดนล้อมไว้ดูเหมือนทนไม่ไหว พุ่งตัวเข้าใส่คนตรงหน้าทันที หมัดถูกซัดเข้าไปที่แก้มของคนหาเรื่อง และก็ถูกสวนกลับมาใส่คนที่เพิ่งปล่อยหมัดออกไปอีกหลายครั้ง
หมาหมู่ชิบหาย
ณ ตอนนั้นรู้สึกสงสารคนถูกรุมเหลือเกิน เลยทำทีเป็นตะโกนเรียกรปภ.ให้เข้ามาดูเหตุการณ์ เจ้าพวกที่เหลือเมื่อได้ยินว่ามีคนเรียกรปภ.ก็พากันแตกตื่นหนีกระจัดกระจายกันไป
คนถูกต่อยกุมมุมปากที่มีเลือดออกไว้ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น พอดีกับที่มีนิสิตชายอีกคนวิ่งมาเจอเข้า สีหน้าดูตกใจรีบวิ่งเข้าไปพยุงอีกฝ่ายทันที ดูเหมือนว่าจะเป็นเพื่อนกัน
เหตุการณ์นี้สงบลงพร้อมกับไทยมุงที่สลายตัวหายไป
หลังจากเรื่องวันนั้นก็ผ่านมาได้สองสามวันแล้ว จุฑายังคงเห็นเขาคนนั้นอยู่บ่อยครั้งบนรถประจำทางของมหาวิทยาลัย จนตอนนี้เริ่มจะชินเสียแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยเข้าไปพูดคุยกันเลยสักครั้ง ทำได้แค่แอบลอบมองอีกฝ่ายที่มักจะยืนคุยกับเพื่อนสนิทอย่างสนุกสนาน
แม้ว่าครั้งนี้จะมีพลาสเตอร์แปะมุมปากและรอยเขียวช้ำบริเวณแก้มที่เห็นได้เด่นชัด บวกกับอาการปวดด้วยแล้ว จึงทำให้เจ้าตัวทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับ และเหมือนบางครั้งจะลืมตัวจนเผลออ้าปากพูดขึ้นมาเยอะเกินจำเป็นจนต้องเอามือกุมแก้ม คิ้วขมวดกันเพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาจากบาดแผล
เหอๆ น่ารักดี
ดันเผลอหัวเราะเหอๆออกมาตามความคิดเสียได้ จะว่าไปสมัยนี้ถ้าคิดว่าผู้ชายน่ารักนี่ไม่ผิดใช่ไหม? ทั้งๆที่ทางนั้นเองก็เป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาอย่างเราๆนี่ล่ะ
น่ารักเป็นคำใช้ได้กับทุกเพศทุกวัย แค่คำชื่นชมแบบผิวเผิน ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น ...คิดว่านะ...
"ว่าไงมึง ให้กูติวอีกใช่ไหม?" วันนี้จุฑามาหาไอ้พุธน้องชายบังเกิดเกล้าที่หอสมุดกลาง เพื่อจะติวสอบไฟนอลให้ ช่วงปีหนึ่งเหมือนเป็นช่วงเริ่มปรับตัว บางคนอาจจะยังไม่ชินกับการเรียนมหาลัย ไม่มีใครมาจ้ำจี้คอยให้เราตั้งใจเรียนเหมือนสมัยมัธยม
การติวเริ่มขึ้นเหมือนทุกครั้ง เวลาจะมีควิซหรืออะไรก็แล้วแต่ พุธมักจะร้องขอให้ช่วยเสมอด้วยเหตุผลที่ว่าจุฑาอธิบายแล้วเข้าใจได้ดี เขาเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะปกติก็ติวให้เพื่อนเป็นประจำอยู่แล้วด้วย
อธิบายในส่วนเนื้อหาจนหมดเรียบร้อยแล้วจึงยื่นโจทย์ข้อสอบเก่าหลายข้อให้พุธลองทำดู ระหว่างนั้นก็พักสายตา เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ และสิ่งแรกที่เห็นก็ยังคงเหมือนเดิม
เจ้าของใบหน้าที่มีพลาสเตอร์กับรอยเขียวช้ำกำลังเดินผ่านเขาไป เป็นเรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง
จนเริ่มชินเสียแล้ว
หยุดยืนอยู่หน้าประตูไม้สีน้ำตาลเก่าแก่ของห้องเรียนสโลปขนาดใหญ่ วันนี้เป็นวันแรกที่เริ่มเรียนวิชาเลือกในช่วงซัมเมอร์ จริงๆจุฑาเองลงทะเบียนเรียนไว้สองวิชา คือวิชา 'Space and Astronomy for Student' และวิชาเยี่ยมชมธรรมชาติอะไรสักอย่างที่ลืมชื่อไปแล้ว แต่ผลปรากฏว่าเหลือที่เรียนได้แค่วิชาแรกเท่านั้น ก็เลยปล่อยเลยตามเลยเรียนแค่วิชาเดียวก็พอ ดีเสียอีก ช่วงบ่ายเขาจะได้ไปดูหนัง
ว่าแล้วก็เปิดประตูเข้าไป ภายในห้องมีนิสิตอยู่ประปราย อาจจะเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลาเริ่มเรียน และราวกับมีเรดาห์ตรวจจับระเบิด สายตาดันเหลือบไปเห็น 'คนที่บังเอิญเจอกันบ่อย' กำลังนั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่
ตอนนี้บนใบหน้าไม่มีรอยช้ำและพลาสเตอร์ติดไว้เหมือนเดิมแล้ว ก็แหงล่ะ ผ่านมาตั้งหลายอาทิตย์
ยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะเลือกนั่งตรงไหนดี
ที่ว่างภายในสโลปมีตั้งมากมายแต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เดินเข้าไปถาม
"ตรงนี้มีใครนั่งหรือเปล่า?"
✩
TBC
สวัสดีค่ะะะะะะะะะ หมาเองนะคะ /วิ่งหลบหม้อชามไหจากตอนที่แล้ว/
จริงๆยังสอบไม่เสร็จ แต่เห็นว่าวันนี้เป็นวันน้องหัสเลยมาแปะค่ะะะะ กำลังหนีความจริงเรื่องสอบอยู่
คือ When Venus meets Jupiter จบไปแล้วแค่นั้นจริงๆค่ะ แต่อย่างที่บอก 'ท้องฟ้าก็แค่มุมมองหนึ่งที่เราใช้มองจักรวาลเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ยังมีมุมมองอื่นอีกที่เรายังไม่เห็น' /โอโห เหมือนจะหล่อ/
เพราะฉะนั้น เรามาลองมองฝั่งน้องหัสกันบ้างดีกว่า
แน่นอนว่าเรื่องนี้ยังคงเปื่อยเหมือนเดิมค่ะ อ่านเอาแก้เบื่อเนอะ
แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้านะคะ สวัสดีค่ะ /กลิ้งกลับไปสอบ/
รักคนอ่านทุกท่าน จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
ปล. เค้าไม่ได้ใจร้ายนะ ;;; v ;;;
-
(ใครกันนะจะเป็นเจ้าของวงแหวนหมั้นที่ครอบครอง โอบกอดคุณดาวพฤหัสไว้ตลอด ///ถถถถถ ถถ อย่าถือสาคนพร่ำเพ้อเลยนะคะ > <)
คนนี้เป็นใครกันน้อ คุณอังคารรึเปล่าเอ่ย
-
เนื้อเรื่องน่ารักครับ เรื่อยๆ ดี อ่านเพลินๆ
พาร์ทนี้ happy ending ใช่มั้ย น้องหัสอย่าทำพี่ศุกร์เสียใจเลย
-
เราโอเคกับการจบ bad end นะ ถึงแม้ตอนแรกจะลุ้นให้ happy end ก็ตาม .. แต่ก็ แบบนี้ก็สวยงามดี
ถึงจะเป็นพาร์ทพฤหัสก็ยังอยากให้คงตอนจบแบบเดิมไว้อ่ะค่ะ แปลกไหมเนี่ย 555555555
เพราะบางครั้งมันก็มี คนที่รักแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเสมอไป สุดท้ายก็เหมือนดาวที่โคจรมาใกล้กัน
แล้วก็ต้องห่างกันออกไปอยู่ดี แต่ถึงจะห่างออกไปแค่ไหน ถ้ามองมาก็ยังเห็นดาวอีกดวง โคจรไปมา.. ไม่ได้ห่างหายไปไกล
ชอบแบบนี้ค่ะ :-)
-
งื้อพี่ศุกร์สู้นะ
-
การพบกันของคุณดาวพฤหัส
“ตรงนี้มีใครนั่งหรือเปล่า?”
คนถูกถามส่ายหน้าโดยไม่ได้หันขึ้นมามอง สายตายังคงจดจ้องอยู่กับโทรศัพท์มือถือในมือ
เมื่อเห็นว่าที่นั่งตรงนี้ยังไม่ถูกจับจองก็หย่อนก้นนั่งลง จุฑาแอบเหลือบมองโทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายแม้จะรู้ว่าเสียมารยาทแต่ก็อยากรู้ว่าอะไรในนั้นที่ทำให้คนข้างๆไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาตอบคำถาม
หน้าจอปรากฏเป็นโปรแกรมแชทสีเขียว เจ้าของโทรศัพท์มือถือดูเหมือนกำลังถกเถียงเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ในกลุ่มอย่างตั้งอกตั้งใจ จนผ่านไปได้พักใหญ่คนในสโลปยิ่งเพิ่มมากขึ้นเพราะใกล้เวลาเริ่มเรียน เสียงภายในห้องดังอื้ออึงมากขึ้นกว่าเวลาก่อนหน้านี้
คนข้างๆเงยหน้าขึ้นมามองบรรยากาศรอบๆห้องเรียนสโลปที่คราคร่ำไปด้วยนิสิตมากมายเพราะอีกไม่ถึงห้านาทีก็จะถึงเวลาเรียนแล้ว
คาดคะเนไว้ว่าอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนี้จะต้องหันมาทางจุฑาแน่ๆ
แล้วก็เป็นเช่นนั้น
“เอ่อ...สวัสดี…” เป็นคำแรกที่เขาทักมา
และหลังจากนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยกัน ถึงจะเป็นแค่การถามคำตอบคำก็เถอะ ทางนั้นเองคงไม่รู้ตัวหรอกมั้งว่าเคยเจอกันบ่อยๆ ถึงจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ตาม
“อ่า...พี่อยู่ปีสาม ชื่อศุกร์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ศุกร์…?
เป็นชื่อที่เข้ากันได้ดีกับ‘พฤหัส’
แว๊บแรกที่เผลอคิดแบบนี้ทำเอาต้องแอบส่ายหัวกับตัวเองเบาๆ อีกเรื่องที่น่าตกใจคืออีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่ อย่างนี้ก็ควรจะพูดสุภาพให้ดูมีสัมมาคารวะด้วยสินะ
“พุธ กูเจอคนนั้นที่เคยเล่าให้ฟังแล้วว่ะ”
“เห้ย! จริงดิ!! เจอที่ไหนวะ!?”
“เรียนสเปซเซคเดียวกัน” พุธเลิกคิ้วด้วยความตกใจ
จุฑากับน้องชายสนิทกัน สนิทจนถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวบางเรื่องแก่กันได้ ไม่ว่าจะเรื่องที่ไอ้พุธกำลังถูกสาวมัธยมตามจีบหรือแม้แต่กระทั่งเรื่องพี่ศุกร์ในวันนี้
ดูท่าความบังเอิญนับครั้งไม่ถ้วนนี้จะไม่ใช่ความบังเอิญแล้ว
“โห เนื้อคู่กันหรือเปล่าวะ?” น้องชายพูดติดตลกปนขำพร้อมตบไหล่ดังป้าบหลายครั้ง เลยตบกบาลคืนไปหนึ่งทีหนักๆ
“เดี๋ยวเถอะมึงชักจะลามปามแล้ว”
“แหมพี่ ผมก็พูดเล่น” พุธลูบหัวตัวเองป้อยๆ ท่าทางเมื่อกี้จะหนักมือไปหน่อย
เนื้อคู่เนื้อคี่อะไรกัน แค่คนที่บังเอิญเจอกันบ่อยก็แค่นั้น...
แต่ช่วงเวลาเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ได้เฝ้ามอง ได้เห็นเรื่องราวต่างๆของอีกฝ่ายผ่านทางสีหน้า ทั้งรอยยิ้มเวลาพูดคุยกับเพื่อนขณะมาเรียนด้วยกัน ทั้งสีหน้าเวลาเครียดกับเรื่องสอบ แม้กระทั่งสีหน้าราวกับตกหลุมรักใครสักคน และบางครั้งที่เหมือนกับสายตาประสานเข้าด้วยกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักกัน
ได้รู้ว่า คนที่เผลอมองเป็นประจำนั้น
คือดาวศุกร์ที่มักจะขึ้นในยามรุ่งสาง
และหายวับไปกับแสงอาทิตย์ในยามเช้า
✩
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บางทีแค่ได้มองห่างๆก็คงดีแล้วล่ะเนอะ ; )
-
หายไปนานเชียว ยินดีต้อนรับกลับครับ
รอติดตามนะครับ น้องหัสจะเอาไงกับพี่ศุกร์
-
แอบตกใจที่จบแบบหน่วงงงงๆ T^T
แต่เราก็จะเก็บไปจินตนาการต่อว่าทั้งสองคนจะได้มาเจอกันอีก 55
รอตอนต่อค่าา
-
ถ้าตอนพบกันสุดท้ายของคุณพฤหัส จะทำให้สมหวังมั้ยนะ รอนะคะ
-
มีความหมาหยอกไก่ ซงซานแต่คุณดาวศุกร์
-
สนใจขนาดนี้ ทำไมถึงเป็น bad ending ล่ะ?
-
:m15: เหมือนจะรู้สึกพิเศษต่อกันนะ...