พิมพ์หน้านี้ - <<หลงยุคยังไม่พอยังจะซวยอีกเหรอครับ >> ตอนที่14 100% p. 5 22/11/2556
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: น้องแกะน้อย ที่ 25-06-2013 03:59:16
-
i ชื่อเรื่อง หลงยุคยังไม่พอยังจะซวยอีกเหรอครับ
ตัวละครพระเอก
อินนาคา เจ้าเมือง นาคา (งู)
สิงห์ทร เจ้าเมือง สิงหานคร(เสือ)
อัศวิน เจ้าเมือง เวียรวูลฟ(หมาป่า)
อินทร เจ้าเมือง วานรนคร(ลิง)
นายเอก
หยก ชื่อในละคร อินธิรา
คิม ชื่อในละคร ศิลาทร
พิม ชื่อในละคร มณีจันทร์
แทน ชื่อในละคร จันทา
ครอบครัว
แม่ ชื่อในละคร ดวงมณี
พ่อชื่อในละคร วรรลวิไล
น้องสาว ชื่อในละคร สร้อยมณี
พี่ชาย 1ชื่อในละคร สร้อยฟ้า
พี่ชาย2 ชื่อในละคร แก้วจันทา
พี่ชาย3 ชื่อในละคร ปราณวิไล
พี่ชาย 4 ชื่อในละคร วิไลรำพา
สามีพี่1 ไฮศูนย์ เจ้าเมือง ยักษ์ษา
สามีพี่2 วายุ เจ้าเมือง เวหานคร ครุษ
สามี3 กันทา เจ้าเมือง วิปักทร วัว
สามี4 พิโรธ์ เจ้าเมือง สมิงนคร สิงโต
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
:hao6:ตอนที่1 ซวยว่านี้มีอีกไม่
“องศ์ชายเพค่ะ ทรงตื่นบรรทมได้แล้วนะเพค่ะ อย่ามั่วแต่บรรทมลืมเวลาเช่นนี้เลยเพคะ”เรียกนางกำนัลสาวทั้งสี่คนพยายามปลุกองศ์ชายทั้ง สี่ ให้ตื่นจากการบรรทมที่เนินนานกินเวลา365วัน หรือ 1ปีเต็มนั้นเอง
น่ารำคาญชิบหายใครแม่งมาเรียกบ้าเรียกบออะไรวะ องศ์ชายๆๆรำคาญโว้ยว่าแล้วก็ตื่นขึ้นมาด่าคนที่เรียกด้วยความรำคาญ
“รำคาญโว้ย”แม่งใครวะ กวนกูตอนนอนวะ แม่งไม่สวยกูจะด่าให้ ลุกขึ้นมาโว้ยวายเสร็จก็ต้องตกใจที่เห็นสาวงามทั้งสี่อยู่ข้างกาย ทำเอาไอ้คิมอึ่งไปหลายอึดใจ คิดในใจ ใครวะแม่งสวยชิบว่าแล้ว
“พวกคุณเป็นใคร เข้ามาห้องผมทำไม่ครับ”คิมถามออกไปด้วยความงง แต่พอมองห้องดีๆๆนี้มันห้องใครวะ สวยชิบยังกะอยู่ในวังเลยวะ แล้วกูมาอยู่นี้ได้ไงวะคิมมองซ้ายมองขวาเพราะตนเองนั้นนอนอยู่ริมสุดของเตียงที่ติดหน้าต่าง พอหันกลับไปทางขวามือของตัวเองก็เจอเพื่อนตัวเองทั้งสามคนนอนอยู่ข้างๆๆ
“เอ๋ย พวกแม่งนิ หลับไม่รู้เรื่องเอ๋ยโว้ย ไอ้หยกตื่นโว้ย ไอ้พิม ไอ้แทน ตื่นสิโว้ย” คิมพยายามเรียกพวกเพื่อนทั้งสามคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆๆตัวเอง พวกแม่งนี้น่ารำคาญวะ ตื่นยากตื่นเย็นว่าแล้ว คิมประทานตีนให้คุณเพื่อน หยกที่นอนใกล้ตัวเองที่สุดด้วยความรัก
“โอ้ย...........ไอ้สัส ใครถีบกูวะแม่ง”หยกตื่นด้วยความรักที่คุณเพื่อนคิมประทานให้
“ไอ้ส้ส...ใครทับกูวะ”พิม ก็ตื่นมาอีกคนเพราะ ไอ้หยกมันโดนตีนถีบ ตัวมันแม่งก็ไปเกยบนอกไอ้พิมเต็มรัก
“ตื่นกันได้สักที่นะพวกมึง”คิมว่า ด้วยความเบื่อไอ้พวกนี้มาก เอายังเหลืออีกคนเหรอวะแม่ง ......ไอ้เหี้ยแทนเสือกตื่นยากอีกนะมึง
“มึงปลุกไอ้แทนที่สิวะ”คิมว่า ว่าแล้วไอ้พิม ก็ประธานตีนให้ไอ้แทนแบบเต็มรัก
“ตุบ”เสียงคนตกเตียง
“โอ้ย.......ไอ้เหี้ยหมาสัส”ไอ้แทนร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ตกเตียงนอน
“สัสถีบมาได้คนนะโว้ยไม่ใช้หมา เอาสะเต็มรักกูเลย สัสหมา”
“มึงอยากได้ผัวเป็นหมาหรือไงวะ ด่าหมาอยู่ได้ ตื่นมาดูโลกก่อนได้ปะวะ ว่าพวกมึงอยุ่ที่ไหนกัน”คิม ผมเห็นก็สงสารเพื่อนแทนนะครับ แต่เวลานี้ผมสงสารตัวเองมากสุด
“อะไรของ.............................มึง”เหี้ยที่ไหนวะ แทนที่นอนแรกจะด่าเพื่อนว่ามันพูดสัสหมาอะไรของมันก็ต้องตกใจที่เห้นนางฟ้านางสวรรค์ทั้งสี่คนกำลังมองหน้าตนเองถึงกับอึ่งไป ไม่ต่างจากพวกไอ้พิมไอ้หยดสักเท่าไร แต่คนที่ดูจะตั้งสติได้มากสุดคงจะเป็น ไอ้คิมละครับ ผมคิดว่ามันคงตื่นมาเจอเป็นคนแรกแน่ ปกติมันไม่สงบขนาดนี้หรอกครับ
แทนลุกขึ้นจากพื้นเดินเข้ามาหาพวกเพื่อนๆๆที่ตอนนี้กำลังหันหลังไปทางหน้าต่าง เมื่อสังเกต ผู้หญิงทั้งสี่ที่ตอนนี้ย้ายที่จากยื่นอยู่ป้ายเตียงมาตื่นตรงหน้าพวกเรา แล้วก้มลงเหมือนคำนับพวกเรา
“ถวายพระพรเพค่ะองศ์ชาย”พวกเธอต่างพูดออกมาพร้อมกัน พวกผมมองหน้ากันแหละกันด้วยความงง ครับใครองศ์ชายกันวะ หันไปทางไหน แม่งก็ไม่เจอใครนอกจากพวกเรา
“ใครองค์ชายวะ”ทนความสงสัยไม่ได้ปากเลยต้องพูดไป
“นั้นสิวะไอ้แทน แม่งอย่าบอกนะวะว่าเป็น.......พวกเรา”หยก พูด กูไม่อยากคิดเลยวะใครวะองศ์ชาย ถึงก่อนหน้านี้พวกเราจะจมน้ำกันเพราะความอยากมาเที่ยวของผมเองก็ตาม ผมไม่อยากจะคิดแบบนิยายสาวน้อยที่พวกผู้หญิงคิดกันหรอกนะ ไอ้หลงยุดมาเนีย
“กูว่า พวกเราแน่ๆๆวะ ดูดิ มองมาสะขนาดนั้น”พิม มองอะไรขนาดนั้นวะ แม่งพวกผู้หญิงพวกนี้นิกูก็เขิลเป็นนะครับ ถึงพวกผมสี่คนจะหน้าสวยว่าผู้หญิงบ้างคนสะอีก เอาเป็นว่าผมหน้าเหมือน อั้ม นางเอกช่อง7นะครับแค่นั้นพอ ส่วนไอ้แทนออกแนวคล้ายแอฟ นางเอกช่อง3 หยก นี้คง น้องมิน ช่อง7 ครับ ส่วนไอ้คิม หน้าเหมือนนางเอกเรื่องทงอีอะครับ ผมไม่อยากโม้ว่าพวกผมเป็นกลุ่มสาวสวยในร่างชาย
“กูก็ว่างั้นแหละ เป็นไงละพวกมึงอยากได้ความท้าทายได้สมใจเลยเป็นไงละ”ผมคิม ครับ ผมท้ายไม่ผิดพวกเราสี่คนหลงยุดมาแง่ๆๆใครที่ไหนจะแต่งตัวแบบนี้ขนาดมองออกไปนอกหน้าต่าง ยังเจอสวนดอกไม้ที่หาที่ไหนในโลกนี้ไม่มีอีกแล้ว มองออกไปไกลๆจะเห็นภูเขาลูกใหญ่อยู่แค่มองยังมองได้เลยว่าสวยมาก
“กุว่าท้าทายไปไม่ กูหวังว่าไม่ใช่แบบที่พวกมึงคิดกันหรอกนะ”ไอ้หยกครับมันหันมาทางพวกผมเมื่อขอความคิดเห็นเป็นอันเห็นปองต้องกัน พยักหน้าพร้อมกัน
“ซวยชิบ กูไม่น่ามาเลยให้ตายสิวะ”พิม
“มาแล้วจะทำไงได้วะ มีแต่ต้องรับชะตากรรมละว่า”แทน
“กูก็ว่างั้น ทางที่ดี แม่งหาทางกลับบ้านดีว่าไม่”คิม
“มึงคิดว่าไงละจมน้ำมานะโว้ย น้ำวนอีก กูว่าถ้าจะกลับคงต้องจมน้ำอีกรอบละวะ”หยก ได้แต่ถอดหายใจ
“องค์ชายเพค่ะ”หนึ่งในสี่นางกำนัลร้องเรียก ทำให้คนทั้งสี่ต้องหันกลับมามองพวกนางอีกครั้ง
“เรียกใครคับ ”คิมเป็นคนแรกที่ตอบกลับไป
“องค์ชายศิลาทรเพค่ะ” คิมชี้ตัวเองว่าเรียกตนหรือเปล่านางกำนัลจึงพยักหน้า
“แล้วผมละชื่ออะไร”หยกครับ พอเป็นสาวๆๆผมจะต้องพูดเพราะทุกทีสันดานมันแก้ยาก555555
“องค์ชายอินธิราเพค่ะ” ชื่อแม่งผู้หญิงชิบ
“555555555555555555555 ชื่อเมียชิบหายวะไอ้หยก 555555555”
“องค์ชายมณีจันทร์เพค่ะ หยุดหัวเราะเถอะเพค่ะ” ผมอึ่งแดกเลยครับ ชื่อเมียว่าไอ้หยกอีก ใครแม่งตั้งวะ ปวดใจชิบ
“เป็นไงละมึงว่าชื่อกู เมียว่ากูอีกสะใจวะ”
“55555555 สัส มึงดูชื่อกู แล้วกันวะไอ้หยก ไอ้พิม อิอิ”ผมแทนไทคนหล่อ ต้องได้ชื่อหล่อๆครับผมมัดใจ
“องค์ชายจันทาเพค่ะ” ชื่อกูแม่งก็ไม่ต่างจากพวกมึงเลยวะแทนคิด
“555555555 จันทา สาดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้พิม ไอ้หยก ไอ้คิม แม่งหัวเราะกันท้องแข็งตายกันไปแล้วละมั่งนั้น
“หยุดได้แล้วพวกมึงนะ”ผม แทนไทไม่พอใจครับ
“นั้นสิจ้ะลูกแม่ พวกเจ้าหยุดเล่นได้แล้ว”หญิงสาวที่พึ่งเดิมเข้ามาใหม่แทนตัวเองด้วยแม่ เธอถ้าให้เทียบคงเทียบไม่ได้กับสาวงามทั้ง4 เพราะเธอผู้สวยงามจนหาที่เปรียบไม่ได้
“เสด็จแม่ หรือครับ”คิม นางยิ้มตอบกลับมา พอพวกมองดูอีกที่เหมือนจะมีคนเดินตามเสด็จแม่ของพวกเรา อยากจะบอกเหลือเกินว่าสวยชิบ สวยสัส
“พวกลูกๆๆตื่นกันได้สักที่ พ่อของพวกเจ้ารอพวกเจ้าตื่นนนอน นานมากแล้ว”พระองค์ยิ้มมาให้กับองศ์ชายที่สี่
“พ่อ”ร้องออกมาแถบพร้อมกัน อึ่งสิครับ แม่สวยแล้วเจอพ่อสวยว่าอีก โอ้มายก็อด ทำเอาพวกเราทั้งสี่คนต้องหันหน้าล้อมวงเข้าหากัน
“พ่อเหรอวะ”คิมจับหน้าอกตัวเอง
“พ่อเหรอวะสัส ”แทน
“กูว่าเมืองนี้ผู้ชายสวยคงไม่ใช่เรื่องแปลกวะ”พิม
“มึงว่า พวกเรากับพ่อแม่ใครสวยว่ากันวะ”
“สวยคนละแบบจ้ะ”เสด็จแม่เป็นคนตอบคำถาม ทำให้พวกเราต้องหันกลับไปมองพวกพ่อแม่ที่พึ่งเคยพบเคยเห็นครั้งแรก อย่าพึ่งแปลกใจว่าทำไม่พวกเรารับเรื่องพวกนี้ได้เร็ว พวกเราทั้งสี่คนชอบความท้าทายที่แตกต่างจากคนอื่นนะครับ
ทำเอาพวกเราต้องยิ้ม แหย่ๆๆไป
เสร็จแม่ยังยิ้มมาให้พวกเรารวมถึงเสร็จพ่อด้วยเช่นกัน
“คือว่าพวกเราไม่แน่ใจว่าเราอยู่ที่ไหน แล้วที่นี้ที่ไหนกันครับดูเหมือนพวกเราทั้งสี่คนจะจำอะไรไม่ได้เลยครับ”พิมเป็นคนถามออกไป
“แม่กับพ่อมาที่นี้เมื่อจะบอกพวกลูกๆๆถึงเรื่องต่างๆๆที่พวกลูกต้องรู้ อย่างแรก ลูกนอนหลับกันมานาน365เต็ม มันเป็นช่วงเวลาที่พวกลูกตื่นนอนมาพร้อมกับความพร้อมที่จะมีคู่ครองเป็นของตนเองได้แล้ว เหตุผลที่ลูกนอนหลับยาวนานเห็นนั้นเพราะว่าต้องให้ร่างกายพวกลูกๆๆปรับสภาพของตัวเองที่จะสามารถที่จะเป็นทั้งพ่อและแม่คนได้ยังไงละจ้ะ”ยิ้ม
“พ่อแม่ นี้คงไม่ได้หมายความว่า เราสามารถเป็นทั้งแม่และพ่อคนเดียวกันได้ คือผู้ชายท้องได้ใช่ไม่ครับ”คิมถามออกไป ไม่นะ อย่าตอบกลับมาว่าใช้ กูไม่อยากซวยไปมากว่านี้แล้ว แค่นี้กูก็ซวยพอแล้ว
“ใช้จ้ะ”ยิ้ม
“ซวยชิบ”เสียงไอ้แทนครับ พวกผมนี้น่าซีดกันไปเลยครับ ซวยว่านี้จะมีอีกไม่วะ
“ผมเลือกคู่เองได้ใช่ไม่ครับ ถ้าผมเลือกผู้หญิงเป็นแม่ของลูกร่างกายของผมจะกลับไปเหมือนเดิมไม่ครับที่ไม่ต้องท้อง”คิมยังคงถามต่อไป
“ไม่ได้จ้ะ เจ้าเชื่อพระวงศ์ไม่สามารถทำแบบนั้นเหมือนประชาชนทั่วไปได้ เพราะร่างกายเราได้เลือกแล้ว เหมือนพวกพี่ๆๆของลูกไงจ้ะ”เสด็จพ่อพูดจบก็ทรงยิ้มมาให้พวกเรา
“อืม มียาคุมกำเนิดไม่ครับ”หยกร้องถามออกไป กูไม่อยากท้องนะครับ กูอยากมีเมียครับ
“ไม่มีจ้ะ”เสร็จพ่อ
“ซวยชิบหาย”พิม ซวยว่านี้มีอีกไม่ความท้าทายแบบนี้ไม่ไว้นะครับ แล้วพวกกูจะรอดไม่โดนพวกเหี้ยจับทำเมียเหรอวะ ถึงพวกกูจะมีเมียก็ไม่อาจจะรอดได้เลย คิดแล้วปลง กลับบ้านกูได้ไม่ ผู้ชยท้องไม่ได้นะครับ เหี้ยไรเลือกท้องได้วะเนี้ย
“เสร็จพ่อ ลูกถามอะไรอย่าง ที่นี้มีแต่มนุษย์อย่างเราๆใช่ไม่ครับ แบบว่าเมืองต่างเป็นมนุษย์ ไม่มีพวกอมุนษย์ครึ่งคนครึ่งสัตว์อะไรใช้ไม่ครับ”แทน สงสัยหลังจากเงียบไปนาน กูขอละคงไม่มีใช่ปะ แต่ทำไม่ยิ้มแปลกๆๆแบบนั้นวะกูชักกลัวขึ้นมาสะแล้ว
“มีจ้ะ 9 ตระกูลด้วยกัน 1 เผ่างู 2 เผ่าเสือ 3เผ่าหมาป่า 4เผ่าลิง 5เผ่ายักษ์ 6 เผ่าวัว 7เผ่าสิงโต 8เผ่าครุฑ 9 เผ่ามนุษย์ เช่นพวกเรา แต่ก่อมีหลายเมืองอยู่แต่มนุษย์อย่างเรามีคู่ครองกันหมดแล้ว ที่ยังเหลืออยู่ก็อเป็นคู่หมั่นน้องสาวเจ้า พี่ชายพวกเจ้าทั้งสีก็แต่งงานไปกับพวกเผ่ายักษ์ เผ่าวัว เผ่าสิงโต เผ่าครุฑ กันหมดแล้วที่เหลือ เผ่างู เผ่าเสือ เผ่าหมาป่า เผ่าลิง ที่ยังไม่มีชายาเป็นตัวเป็นตน พวกลูกหวังว่าจะได้แต่งกับใครละลูก”
กูอยากร้องเผ่าดีๆๆทั้งนั้น ผมนายหยกเกลียดงูยิ่งชีพ ไม่มีวันสะหรอกที่กระผมจะแต่งกับงู ถ้าให้ผมต้องแต่งกะงูของูตัวเมียได้ปะ แบบนั้นกูพอรับได้ อยากร้องชิบ
กระผมนายแทนไทรักหมายิ่งชีพแต่ไม่ขอเลือกหมา มันคงได้ด่าหมากันทั้งวัน ซวยดีแท้ รู้งี้หาผัวที่บ้านตัวเองดีไม่ไม่ท้องให้เสียเวลา เสือกจะมามีผัวที่อื่นสะเนีย ถึงดียังไงที่กูได้เป็นองศ์ชายก็เถอะนะแต่แบบนี้กูไม่เอาได้ปะ
ผมสุดหล่อพิม ความภูมิใจของผมต้องป่นปี้เพราะที่นี้ดีแท้ กระผมนั้นไม่นิยมพวกเดียวกันมันไม่มีนม ใหญ่ๆๆให้จับแล้วต้องเป็นเมียชาวบ้านชาวช่องยิ่งแล้วรันทศใจยิ่งแล้วครับผม
เพื่อนๆๆคงคิดไปหมดแล้วสินะครับคงเหลือแต่ผมนายคิมคนนี้ ผมรู้สึกแปลกๆๆทั้งแต่เหฌนหน้าพ่อแม่ตัวเองแล้วว่ามันแปลกมีที่ไหนพ่อสวยอย่างกะนางฟ้านางสวรรค์ส่วนคนอื่นไม่ต้องพูดถึงบอกได้คำเดียวสวยอะ แต่ผมไม่แน่ใจว่าทั้งเมืองมันจะสวยเหมือนกันหมดหรือเปล่า หลังจากที่พวกผมคุยกะพวกพ่อแม่ใหม่จนได้ใจความสำคัญมีอยู่ว่า พวกผมนั้นท้องได้เป็นกรณีพิเศษพรสวรรค์ของพวกเชื่อพระวงศ์ ที่ไม่ต้องเลือกเพศตัวเองไม่ว่าจะเกิดเพศไหนพวกผมก็ท้องได้นั้นเอง แตกต่างกับคนธรรมทั่วไปที่สามารถเลือกได้ กูขอเป็นคนธรรมดาได้ปะ ดีชิบหาย อ้อส่วนการแยกเพศนั้นไช ให้สังเกตที่หน้าผากจะมีดวงไฟหรือจุดแต้มเล็กๆๆให้รู้ว่านี้นะเพศหญิง ความซวยของพวกผมคงเริ่มจากตรงนี้ละนะครับ
...
EN ไม่รู้จะถูกใจกันหรือเปล่านะ เราชอบแถวย้อนยุคมากเลย อยากลองแต่งเองดูบ้าง
-
:mew1: :mew2: :mew3:
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
:mew1: :mew2: :mew3:
ประกาศที่สำคัญ
***นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
กฎการขายของในเล้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37630.0
สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
**ขอชี้แจงเรื่องเงินสำรองฉุกเฉินของเล้าเป็ด**
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25994.0
ขอความร่วมมือ นักเขียนทุกท่าน กรุณาอย่าใส่คำว่า NC บนหัวกระทู้นิยายนะคะ
[กระทู้รณรงค์] มาใช้คำว่า นักเขียน นักอ่าน แทน รีดเดอร์ ไรท์เตอร์ กันเถอะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25997.0
พบปัญหาว่ารูป avatar ทำให้เกิด error บ่อย
จึงขอให้อัพใหม่กันนะครับ
ขนาดไม่เกิน
กว้าง 130 pixel สูง 200 pixel
และจะไม่มีการย่อรูปให้เหมือนเมื่อก่อนนะครับ
ดังนั้นต้องไปใช้ photoshop ย่อรูปมาให้พอดีครับ
ลองทดลองใช้ดูนะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65.new#new
-
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆแนวแฟนซีสุดยอด
-
ตอนที่2 เจอจังๆๆเต็มๆๆตา
“เบื่อโว้ย”กระผมนายหยกคนสวยประจำเมือง จะไม่ให้ประจำเมืองได้อย่างไรละครับ ชุดที่ผมใส่อยู่นี้ยังกะนางงาม ผมจะอธิบายให้ไว้แล้วกันนะครับคุณเคยเห็นชุดไทยที่มีสายสะพายข้างไม่ครับเปิดไหล่ข้างขวาให้สายผ้าพาลที่บ่าซ้ายยาวลงมาเป็นกระโปรงยาวเอาง่ายชุดราตรีอะครับแต่ไม่รัดรูปมาหนักเน้นความสะบายแต่ยาวถึงขอขาเสื้อด้านในจะออกแนวหนาๆๆหน่อย จะมีให้ด้านนอกบ้าง รัดหน้าอกให้พองามให้ดูไม่รู้ว่ากูนั้นผู้หญิงหรือชาย แล้วเอาผ้ามามัดที่เอวเหมือนเข็มขัด ตัวที่ผมใส่อยู่นี้จะเป็นเนื้อฟ้าที่ออกฟ้าๆๆหน่อย ส่วนของคนอื่นก็สีแดงอ่อน เหลือง เขียว ตามสำดับคับ
“มึงเบื่ออะไรหนักว่าว่าหยก กูรำคาญ ”นั่งแดกผมไม้กับมัน แม่งก็นั่งบ่นไม่เลือก เสือกอยากเที่ยวอีกเวรเอ๋ย กูยิ่งไม่อยากออกไปเจอกับว่าที่สามีในอนาคตกูนะโว้ย เสียวอยู่ เล่นบอกกูท้องได้อยู่
“มึงก็เลิกบ่นได้แล้วคิม บ่นอะไรของมึงนักหนาวะ นายแทนคนนนี้รับไม่ได้”ผมละปวดหัวสะจริงกับนางกำนัลประจำตัวของพวกผม ผมขอแนะนำเธอคนที่ดูแลผมก่อนนะคับ มายา เธอสวยนะครับแต่โหดไปหน่อย บังคบให้ผมใส่เสื้อผ้าผู้หญิงยังไม่ยังเลือกเสื้อสีแดงมาให้ผมอีก ผมละปวดตับไตไส่พุงไปหมดอะครับ ส่วนคนที่ดูแล ไอ้หยก น้ำพิม เธอคนนี้ก็ใช่ย่อยสะที่ไหนโหดไม่แตกต่างกัน เอาอีกคนละกัน วันทาคนดูแลไอ้พิม เลือกชุดสีเหลืองช่างเข้ากับมันเหลือเกิน อีกคนก็น้ำฟ้าน้องสาวน้ำพิมพี่เป็นไงน้องก็เป็นแบบนั้นสวยแต่รูปจริงแต่ละคน
“มึงหุบปากไปไอ้แทน”คิมหันมาด่าท้อเพื่อน
“พวกมึงนี้อะไรวะบ่นกันอยู่ได้กูจะหลับจะนอนวะ”ไอ้พิมันื่นขึ้นมาโว้ยวายใส่พวกผม
“พวกมึงไปเที่ยวกัน”หยกมันเริ่มพูดหลังจากเห็นพวกหมดด่าท้อกันอย่างสบายใจ ไอ้นี้ไม่เข็คนะ มึงอยากเที่ยวเลยพาพวกกูมาซวบก็รอบนึงแหละ มึงจะพากูซวยอีกรอบหรือไงวะ คิมคิด
“ไม่ไป แล้วมึงก็หุบปากไปเลย”พูดอย่างพร้อมเพียงกัน
“นะ……กูเบื่ออะ หรือพวกมึงไม่เบื่อวะ เหล้าก็ไม่มีให้แดก นารีก็โหดเกินไป กูเศร้าใจเอาทำเมียก็ไม่ได้ได้แค่ดู สาวๆๆในวังแม่งโหดร้าย”ว่าแล้วไอ้หยกมันก็หันไปบอกนางกำนัลประจำตัวมันที่ส่งค้อนมาใหญ่โตที่ฟังคำเปรียบเปรยของไอ้หยกมัน
พวกผมได้แต่ถอดหายใจ จริงอย่างไอ้หยกพูดนารีช่างใจร้าย แต่นอกวังนารีก็ไม่ร้ายเท่าสามีในอนาคต คิมได้แต่คิด
“กูว่าต้องเสี่ยงวะ มันคงไม่โชคร้ายไปหรอกมั่ง เราก็อยู่นี้มานับเดือนได้แล้วไม่เห็นมีอะไรเกินขึ้น กูก้ออยากไปเที่ยวเหมือนกันวะอยู่แต่ในหวัง เหี่ยวเฉาตายอยู่แล้ววะ”พิม
“แต่ลางสังหรกูมันบอกว่าไม่วะ”ผมรู้สึกแปลกๆๆทุกครั้งเมื่อไรที่พวกเราเกินเรื่อง
“มึงอย่าคิดมากอะไรจะเกิด มันต้องเกิดเราคงห้ามไม่ได้วะ”แทน ถึงพวกผมจะซ้อนตัวอยู่แต่ในวัง ผมว่ามันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี
“กูเชื่อมึงวะคิม แต่กูอยากเที่ยว เอาน่าถือว่าครั้งหนึ่งในชีวิตละวะ จะหมูหรือจ่า เอาค่อยมาดูกัน เราสี่คนใครจะซวยว่ากัน”ผมก็กลัวนะครับแต่ความเบื่อมันมาก่อนเสมอครับ
“เอาก็เอาวะ แต่ว่าที่กูสังเกตมานะโว้ยชาวเมืองที่นี้แม่งสวยกันทุกคน แต่ก็ไม่เห็นมีใครที่จะมีผิวมันดีเท่าพวกเรา อีกทั้งหน้าตาก็ไม่สวยว่าเราเลยวะ กูว่าถ้าจะออกไปข้างนอกมึงควรปลอมตัวกันสักนิดไม่วะอย่างเช่นหาอะไรมาพองผิวเรากัน ผิวพันพวกเรามันสวยงามเกินไปวะ”คิม บอกเพื่อนๆๆ
“กูก็ว่างั้นวะ แล้วจะเอาไง”หยก หันไปถามเพื่อนที่นั่งคิดกันเจ้าละวัน
“กูมีนี้ ต้นไม้ห่าไรไม่รู้ปรับสีผิวได้วะ แต่มันอยู่ได้ไม่กี่ชั่วโมง ที่กูอ่านมามันบอก4ชั่วโมง อ้อกูจำได้แหละ ลำสีแดง คุณสมบัติเปลี่ยนแปลงสีผิวเพศ หลังจากใส่จะทำให้คนที่ใช้มีกลิ่นหอมติดตัว เป็นทีหลงไหลของพวกสัตว์ ใช้ได้ต่อวันแค่สองครั้ง มากกว่านั้นจะให้โทดวะ”พิม ยิ้มมองหน้าเพื่อนๆๆ
“มันดีแน่เหรอวะ”แทนออกความเห็น
“กูถามเสด็จพ่อกับเสด็จแม่มาแล้วมึงเชื่อกูสิวะ แล้วอีกอย่างกูให้วันทาลองมาแล้วเห็นผมทันใจ”
“เอางั้นก็ได้วะ “คิม
“กูได้หมด มึงอะแทน”หยกถามเพื่อนว่าจะเอาไง
“พวกมึงเอาไงกูก็ไม่ขัดวะ”
“เป็นอันว่าตกลง งั้นไปกัน เอาไปคนละเมล็ดนะ จำไว้นะโว้ยหลังสี่ชั่วโมงกลับเป็นเหมือนเดิมนะโว้บ”พิมเตือนเพื่อนอีกครั้ง แล้วก็กืนผลสำลีแดงงคอพร้อมกันทั้งสี่คน ผิวกายของพวกเขาเปลี่ยนไปได้อย่างทันใจแม้แต่ปานที่แสดงการเป็นหญิงก็เพิ่มขึ้นมา
“ไปเที่ยวกันโว้ย”
“ Les go”
...
ณ ตลาดในเมืองจักรวะนคร ผู้คนนั้นคับคลั่งไม่ว่าจะเป็นเผ่างูเผ่าลิงเผ่าเสือเผ่าหมาป่า ลูกครึ่งมนุษย์กะสัตว์ ผู้คนต่างไม่สนใจกันว่าใครนั้นเป็นใครเพียงต้องการหาความสุขใส่ตัวเท่านั้น
“โฮ ของหน้ากินทั้งนั้นเลยวะ แทน มึงดูสิวะ”ไอ้หยกมันหันมาเรียกผมที่ตอนนี้เดินตามหลังมันอยู่คับสองข้างทางของเรามีแพงขายของเต็มไปหมด ถ้าให้พูดผมคงบอกได้เลยครับว่างานวัดอะครับ คุณเคยไปกันหรือเปล่าละครับผู้คนนั้นคับคลั่งมาก ตั้งแต่ที่พวกผมออกจากวังมา เราก็แปลงกายเราเป็นชาวบ้านธรรมดาเรียบร้อย แต่อาจจะลบครามผู้ดีจากตัวพวกเราลำบากมากครับ คงไม่ต้องอธิบายมากนะครับก็พวกผมมันนางเอกนี้ครับความสวยมันต้องไม่ธรรมดา(ชมตัวเองสักเล็กน้อย)
“ทำอย่างกะไม่เคยเห็นไปได้”
“อ่าวมึง พูดหมาๆๆนะครับ กูลูกคุณหนูสัส ไม่เคยเที่ยวงานวัดสัสหมา”ไอ้หยกมันด่าสวนมา
“เออ ไอ้คุณหนู”
“พวกนั้นไปไหนกันวะ”ไอ้คิม ไอ้พิม มันไปไหนของมันวะ มะกี่มันยังเดินตามหลังมมาอยู่เลยนี้วา
“อ้อ เออ ใช่ มันบอกว่าให้ไปเจอกันที่เอาม้าไปฝากไว้วะ พวกมันจะเดินซื้อของพวกสมุนไพรนะ กูว่า มึงเดินเที่ยวคนเดียวแล้วกันนะ กูเหนื่อยเดียวกูไปหาเหล้าแดกก่อนดีว่าก่อนกลับวัง”แทนว่าดังนั้นจึงแยกตัวออกไปทิ้งให้ไอ้หยกอยู่คนเดียว มีหรือไอ้หยกคนี้จะกลัวเที่ยวคนเดียวออกบ่อยไป อิอิอิ นารีจ้าเดียวพี่ไปหานะจ้ะ เอ๋ยแม่งนึกขึ้นได้แม่งกูแดก ผลสำลีแดงไปนี้วา สัสหมาเอ๋ยไอ้หยก แทนที่จะได้ปี้หญิงสักหน่อย แล้วที่นี้จะเอาไงวะ เข้าร้านนั้นแทนละกัน ร้านอะไรวะชื่อแปลกชิบ นาคารีทอง กูเข้าร้านนี้แล้วกันวะ ว่าแล้ว ไอ้หยกคนสวยก็เดินเข้าร้านนั้นไปด้วยความสะบายใจหารู้ไม่ภัยมาเชือนไอ้หยกรูปหล่อสะแล้วงานนี้
“มองอะไรกันวะ”หยกได้แต่คิดในใจ ตั้งแต่เขาเดินเข้าร้านมาคนในร้านนนี้ก็มองเขาแปลกๆ
“ร้านนี้มีอะไรบ้างครับ เราหิวแล้ว”หยก ถามพนักงานต้อนรับหรือเด็กเสริฟ
“พี่สาวคนสวย พี่ไม่รู้หรือไง ว่าร้านนี้ห้ามสตรีเข้า ถ้าไม่อยากมีผัว”เด็กเสริฟร้านนี้ปากแม่งหมา กูผู้ชายโว้ย แต่โว้ยไม่ได้ครับนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงอยู่
“อ้อ เหรอ พี่คงเข้าผิดร้าน ง้นพี่ขอตัว ”ว่าแล้วไอ้หยก ก็รีบเดินออกจากร้านไป แต่ยังไม่ทันออกก็มีเสียงเรียกเขาไม่ให้ออกไป
“เดียวแม่นาง อย่าพึ่งออกไป”หยกหันมาตามเสียงเรียกของใครบ้างคน พอหยกหันไปเห็นหน้าคนเรียกชัด บอกได้คำเดียวหล่อสัสๆๆอะ ณเดธก็เถอะยังสู้ความหล่อแบบเทพบุตรไม่ได้ หยกมองหน้าแถบไม่กระพริบถ้าไม่ติดใจตรงที่ส่วนล่างของเขานั้นมีหางม้วนใหญ่อยู่
“งู”หยกพูดได้แค่นั้นแถบจะเป็นลมเกิดมาพึ่งเคยเห็นคนครึ่งสัตว์แถบเป็นงูอีก กูเกลียดงู
ผู้หญิงคนนี้ช่างสวยนัก องศ์อินนาคาไม่เคยคิดว่าพระองศ์จะเจอหญิงชาวบ้านที่สวยงามเช่น แต่นางกลับมองพระองศ์ด้วยสายหน้ารังเกลียด มันทำให้พระองศ์ไม่พอใจ จึงขยับตัวเข้ามาไกลแม่สาวชาวบ้านผู้
“ใช่เราเป็นงู”พระองศ์ตอบ แต่กลับเห็นอีกคนตัวสั่นๆๆด้วยความกลัว
ขยับสิวะหยก มึงจะยืนตัวสั่นทำไม่วะมันงูนะโว้ย กูรู้แล้วแต่กูขยับไม่ได้กูกลัวมันรัดกูอะ หยกได้แต่คิดในใจ ยิ่งเห็นสายตาของงูตัวนี้มองเขาอย่างไม่พอใจ ทำเอาหยกยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่
“อย่าเข้ามา”หยกร้องห้ามไม่ให้เจ้างูยักษ์นี้เอาหน้าเข้ามาใกล้ตัวเอง ถอยหลังเดินช้าแล้วจะออกวิ่งแต่เหมือนอีกคนจะรู้ทัน เอาหางมารัดเอวของหยกไว้ ดึงเข้าไปหาตัวเองเต็มรัก ตอนนี้หยกผู้ในสภาพเหมือนงูที่รัดเหงื่อ
“ปล่อย กู ปล่อยสิโว้ย”หยกร้องด้วยความกลัวยิ่งเห็นลิ้นสองแฉกของอีกคนกำลังเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
“เจ้าจะกลัวไปใย มีแต่ใครอยากเข้าใกล้ข้ากันทั้งนั้น”อินนาคาพยายามปลอบร่างบ้างที่กลัวพระองศ์อย่างหนัก
“กูไม่สน………….ใครอยากแต่กูไม่อยาก ปล่อยกูไอ้งูผี”ปล่อยสิสัสจะรัดกูทำพ่องมึงหรือไง อย่าเอาหน้ามึงมาใกล้กู กูไม่เอาปล่อยกู
“งูผี อย่างงั้นหึ กล้ามาก”ว่าแล้วพระองค์ก้มหน้าไปใกล้ร่างบ้างแล้วจูบปากร่างบ้างที่กล้าว่าพระองค์ในตอนแรกพระองค์อยากจะแกล้งให้นางกลัวแต่ตอนนี้ไม่ใช้แล้วยิ่งอีกคนดิ้นพระองค์ยิ่งรัดแน่นขึ้น
ไอ้สัสมึงจะจูบกูทำไม่เอาลิ้นสองแฉกมึงออกไป ยิ่งดันดิ้นอรกฝ่ายออกก็ยิ่งจูบแรงขึ้นจนหยกต้องปล่อยเลยตามเลยเคลิ้มไปกับรสสัมผัสแบบงูของมันไปพักใหญ่
“แฮกๆๆๆๆ”หยกได้แต่ไอ้เมื่ออีกฝ่ายปล่อยให้เป็นอิสระ
“ปล่อยก่อน เราหายใจไม่ออก”หยกพยายามหลอกล่ออีกฝ้ายให้หลงกล แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน
“เจ้าจะหลอกเรางั้น รึ”
“จะหลอกอะไร หายใจไม่ออก ปล่อยก่อนสิ ”เริ่มไม่พอใจที่อีกฝ่ายเอาแต่กอดรัดแน่นจนหายใจไม่ออก
พระองค์ได้แต่คิดว่าอีกฝ่ายคงไม่หลอกพระองค์ถึงแม้พระองค์จะอ่านความคิดอีกฝ่ายได้ก็ตาม แต่อีกฝ่ายเหมือนจะรู้ทันจึงไม่แสดงอากาศอะไรออกมา พระองค์จึงปล่อยให้เป็นอิสระ
เจ็บสัส รัดสะแน่นเลย มองอยู่ได้ว่าจะปล่อยกูลงมาได้เจ็บนะสัส ด่าในใจประตูแม่งก็ห่างไม่มากทำไงดีวะ เอาแบบนี้ละกัน ว่าแล้วไอ้หยกก็รีบวิ่ง คูณร้อยออกจากที่เกิดเหตุนั้นทันที่
องค์อินนาคาเหมือนจะรู้ทันความคิดของอีกฝ่ายแต่ก็จับไว้ไม่ทันเพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะวิ่งเร็วมาก
“รีบตามนางไป”พระองค์ออกคำสั่งให้ข้ารับใช้ตามนางผู้นั้นไป พระองค์อยากรู้หนักว่าจะหนีไปได้ไกลแค่ไหน
“พะยะค่ะ ฝ่าบาท”
โกยได้ไอ้หยกโกยหน้าตั้งพอๆๆกับพวกเพื่อนๆๆที่วิ่งหน้าตื่นกันมาเจอกันกลางซอย มองหน้ากันเลิกรักเหมือนจะบอกว่าโกยเถอะโยม
“วิ่งโว้ย”คิม ออกคำสั่งพวกเรสี่คนจึงวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างเร็ว ไปที่ม้าที่ฝากไว้ ควบม้าอย่างไว้ พอๆกับที่คนที่ไล่ตาพวกเรามาพอดี แต่ดีที่พวกเราออกมาได้เร็วไม่อย่างงั้นคงเสร็จแน่งานนี้
....................................................
En จบไปอีกตอน ถูกใจกันไม่เราไม่รู้อะ แต่พยายามสุดๆๆที่จะให้สนุกนะครับ
-
ตอนที่ 3 สามีกูไม่อยากได้
วังหลวง จักรวะนคร เหล่านางกำนัลทั้งสี่ต้องรีบแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับเหล่าองค์ชายทั้งสี่ด้วยชุดที่เป็นทางการประจำสีชุดของเราทั้งสี่
“สวยเกินไม่”หยกคนเดิมครับ ตื่นเช้าก็เจอนางกำนัลตัวเองมาปลุกมาอาบน้ำให้ยังไม่พอจับแต่งตัวเวอร์อย่างกับตุ้กตา พึ่งเข้าใจเดียวนี้เองว่าที่แต่งอยู่ทุกวันไม่ใช้ชุดทางการ อ้อผมลืมบอกไป ที่เข้าบอกพวกผมว่าหลับปีเต็มอะ ผมของพวกผมก็ยาวตามนะครับถึงได้บอกว่าเหมือนผู้หญิงนักก็เพราะแบบนี้แหละครับ สวยแบบเวอร์ เดียผมจะอธิบายชุดให้หวังกันนะครับ อย่างแรกนะครับ ชุดที่ผมใส่เป็นสีฟ้าใส่สองชั้น ชั้นแรกส่วนที่ลับตารัดหน้าอกซึ่งมันไม่มีแต่เสือกจะรัดตรงเอวก็รัดให้ได้รูป ตามมาด้วยชุดนอกที่เป็นแบบเสื้อคุมแบบจีนของผู้ชายที่จะใช้กับคนชั้นสูงมีปกเสื้อใหญ่ กระโปรงยาว ส่วนผมรวบผมมามัดไว้กลางหัวรวบผมทางซ้ายขวาเหลือตรงหลังหัวแล้วเอาปิ่นปักผมที่แสดงถึงฐานะมาเสียบ แต่งหน้าอ่อนๆให้พงาม
“สวยชิบ”พิม หลายนี้ก็สวยไม่ต่างกัน
“สวยเกินไปไม่วะ อย่างกะไปต้อนรับใคร อย่างงั้นแหละ”คิม ครับ ปากมันนี้แหละพาซวยพูดแต่เรื่องซวยๆ ไอ้หยกได้แต่คิด
“มึงพูดมากน่าคิม ปากมึงนี้ซวยชิบ”ไอ้แทนมันด่า ครับ มันยังแต่งตัวไม่เสร็จดีครับ
ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าพวกผมสวยอะสวยมาก สวยจนผู้หญิงยังอายเลยอะ
“เพค่ะ องค์ชายทั้งสี่ของหม่อมฉันสวยที่สุดเลยเพค่ะ ขนาดพี่ๆๆของพระองค์ยังสู้พระองค์ชายทั้งสี่ไม่ได้เลย นี้สินะที่มีแต่คนรำลือความสวยของพระองค์ชายทั้งสี่”น้ำพิมว่า
“เราควรภูมิใจว่างั้น แทนที่จะได้เป็นพระสวามี กับต้องเป็นชายาแทนงั้นสินะ”ไอ้หยก เองครับ
“ความสวยของพวกเรานี้มันบาลใจชายเหลือ”พิม
“สวยแบบนี้สินะ ถึงมีแต่สัตว์มาชอบอะ”คิม
“แล้วมันไม่ดีเหรอสวยแบบสัตว์ๆๆ”แทน
“สัสแทน”ด่าอย่างพร้อมเพียงกัน
“ถึงเวลาแล้วเพค่ะ อย่าทรงต้องให้เสด็จพ่อเสด็จแม่ต้องรอนานเพค่ะ”น้ำฟ้า ร้องเตือน องค์ชายทั้งสี่พยักหน้าหมายจะบอกว่าพวกเจ้านำไปสิ
ท้องพระโรง
นับตั้งแต่เข้าในท้องพระโรงก็มีแต่สายตาจับจ้องมาที่ร่างบางทั้งสี่ด้วยความหลงไหลในรูปกายจะกลิ่นหอมเฉพาะตัวของทั้งสี่
“องค์ชาย อินธิรา เสร็จ”
“องค์ชาย ศิลาทร เสร็จ”
“องค์ชาย มณีจันทร์เสร็จ”
“องค์ชาย จันทา เสร็จ”
วันนี้ไอ้หยกคนหล่อขอเป็นองค์ชายสักวัน ว่าแล้วก็เดินตรงที่แท่นนั่งของตนเองที่อยู่ทางขวามือของเสด็จแม่ ตามมาด้วย คิม ทางซ้ายมือของเสด็จพ่อมี พิม แทน และน้องสาวคนเล็ก
“ลูกๆๆมาพร้อมกันแล้วใช่ไม่ ถ้าอย่างงั้นเชิญเสร็จ องค์อินนาคนเข้ามาเถอะ”
“พะยะค่ะ”
ขบวนเสร็จขององค์อินนาคา เจ้าเมืองนาคา ได้เข้ามายังท้องพระโรงเป็นที่เรียบร้อยจัดนั่งให้สมเกียติร์เป็นที่เรียบร้อยนั้นคืออีกแท่นของท้องพระโรงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทีเอาไว้รับรองแขกบ้านแขกเมืองที่เป็นเจ้าเมือง
หยกได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาแขกบ้านแขกเมือง เห็นมาตั้งแต่เข้ามาแล้ว่าใช่ไอ้งูบ้านั้นแน่ที่จูบเข้า คิมสะกิดไอ้หยกให้ถวายพระพร
“หยก ลุกสิวะ”คิมยังสะกิดข้างต่อ
เอาวะหยกมันคงจำมึงไม่ได้หรอก แต่งูมันอ่านควาคิดได้นี้วา หยกได้แต่คิด หนังสือบอกว่าอะไรนะ ถ้าไม่สบตางู งูก็อ่านไม่ได้นิว่า สู้ๆๆโว้ยหยก ว่าแล้วไอ้หยกรูปหล่อก็ลุกขึ้นตามมาด้วยคิมพิมแทน เดินเข้าไปใกล้แท่นที่นั่งฝั่งองค์อินนาคา หยกก้มตัวมอบกราบตามธรรมเนียมของจักรวะนคร
“ถวายพระพรพะยะค่ะ องค์อินนาคาหระหม่อมองค์ชาย อินธิราพะยะค่ะ ”
“ถวายพระพรพะยะค่ะ องค์อินนาคาหระหม่อมองค์ชาย ศิลาทรพะยะค่ะ ”
“ถวายพระพรพะยะค่ะ องค์อินนาคาหระหม่อมองค์ชาย มณีจันทร์พะยะค่ะ ”
“ถวายพระพรพะยะค่ะ องค์อินนาคาหระหม่อมองค์ชาย จันทา พะยะค่ะ ”
“ลุกขึ้นเถอะ องค์ชายทั้งสี่”องค์อินนาคากล่าว ที่พระองค์เข้าวังมาครั้งนี้เมื่อมาตามหานางชาวบ้านที่กล้าหนีพระองค์ แต่พระองค์ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลพระองค์เจอแล้ว องค์ชายอินธิรา เจ้าคงไม่รู้ว่าเรามีความสามารถเหนือ ผู้อื่นถึงแม้ไม่สบตาพระองค์ก็สามารถอ่นความคิดคนอื่นได้โดยง่ายหนัก ช่างแตกต่างกับวันนั้นหนัก ข้าคิดว่าเจ้างามแล้วในตอนนั้น ยังไม่เท่ากับเห็นเจ้าวันนี้ ช่างสวยงามหนัก องค์ชายอินธิรา
“ขอบพระทัยพะยะค่ะ”หยก คิม พิมแทน ลุกขึ้นและจะเดินกลับที่แท่นนั่งของตนเอง
“เดียวก่อนองค์ชายอินธิรา”องค์อินนาคาทรงเรียกร่างบาง ทำเอาหยกถึงกะสะรุงด้วยความตกใจ
คงไม่มั้ง เขาคงไม่รู้นิก็วันนั้นปลอมตัวแล้วนี้วา หยกได้แต่ คิด เงบหน้าสะ และอย่าคิดอะไรอีก หยกเงยหน้ามองพระพักตร์องค์อินนาคา
“พะยะค่ะ”หยกขานรับ
“องค์ชายทั้งสามเชิญกลับที่แท่นของท่านก่อนเถอะเรีเรื่องจะคุยกับองค์ชายอินธิราสักหน่อย”คิม พิมแทน จึงต้องทำตามถึงแม้จะไม่พอใจก็ตามที
“พระองค์มีเรื่องอะไรหรือพะยะค่ะ”หยกถรามออกไป หวังว่าคงจำไม่ได้นะไอ้งูผี
“ไอ้งูผีงั้น หึ ”พระองค์ตรัวสคำพูดบอกคำที่ทำให้หยกถึงกับช็อค
“หึ”หน้ากูคงซีดมากเลยแง่ ไอ้งูผี อ่านได้อ่านไป กูไม่กลัวมึงหรอกสัส ด่าในใจให้รู้ไปเลย
เจ้าไม่กลัวข้า แล้วข้าจะทำให้รู้การที่เจ้ามาดูหมิ่นเกียติร์ข้ามันเป็นเช่นไร
“องค์ชายอินธิรา เจ้าจะต้องแต่งงานกับข้า ไม่มีขอแม้ใดๆๆทั้งสิ้น”ข้าจะให้เจ้าได้ตายทั้งเป็น
“ไม่แต่ง ไม่แต่ง ”หยก ตอบกลับทันขวัค ไม่มีวันไอ้หยกไม่แต่ง
“เจ้าไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธเรา องค์ชายอินธิรา”ข้ามากที่ปฎิเสธพระองค์เช่นนี้ มีแต่คนอยากอยู่ข้างกายพระองค์
“ช้าก่อน องค์อินนาคา พระองค์จะให้พี่ข้าแต่งงานกับท่านแล้วจะให้อยู่ในฐานะใด”คิมที่ทนไม่ไว้วิ่งตรงมาหาหยกทันที่พร้อมทั้งพิมแทน
“พระสนมของเรายังละ”พระองค์ทรงตอบกลับไป พวกมนุษย์มีค่าเพียงเท่านั้น
“ไม่ได้ ถ้าจะให้พี่ข้าแต่งกับพระองค์ จะต้องเป็นชายาเท่านั้น”พิมเป็นคนพูดแทน
“ใช่ ถ้าไม่ก็ไม่มีการแต่งงานใดๆๆทั้งสิ้น องค์อินนาคา”แทน
“กูไม่แต่งต่อให้ตำแหน่งไหนก็ตาม คิมพิมแทน ไม่แต่ง กูเกลียดงูพวกมึงก็รู้ กูไม่แต่ง”ไม่แต่งนะ ไม่เอา รับไม่กลัวงูอะ ไม่แต่งน้ำตาไอ้หยกรินไหลอาบแก้ม
“เสด็จแม่ ลูกไม่แต่ง แต่งกับใครก็ได้แต่ไม่ใช่ องค์อินนาคา” หยกเดินกลับมาหาเสร็จแม่เสร็จพ่อของตน น้ำตาที่อาบแก้มอย่างน่าสงสาร
“ลูกชอบแต่งกับใครก็ได้ แต่ไม่ใช้ องค์อินนาคา”หยกยังคงพำบอกต่อไป ถึงรู้ว่าต้องทำให้ใครไม่พอใจ ข้าราชบริวารเมื่อเห็นองค์ชายของตนร้องไห้ ต่างพากันร้องไห้ตามกันด้วความสงสาร
“ถ้าลูกไม่ต้องการแบบนั้นแม่กับพ่อก็ห้ามไม่ได้”พระนางสงสารลูกจับใจ
“ไม่ได้ องค์อินธิราต้องแต่งกับเรา”องค์อินนาคา ยังคงไม่ยอมแพ้ เจ้ามนุษย์รังเกียรติจ้าถึงขนาดนี้เฉียวรึ มันน่าฆ่าหนัก
“ลูกไม่แต่ง ลูกไม่แต่งกับคนทีไม่ให้เกียรติลูกเช่นนี้”
“ลูกจะยอมแต่งก็ต่อเมือ องค์อินนาคา ยอมให้ลูกในตำแหน่งนั้น ลูกไม่ยอมให้ใครมาหยาบเกียรติลูกต่อให้คนนั้นจะเป็น องค์อินนาคา ก็ตาม หม่อมฉันให้เวลาพระองค์ 7วัน นับแต่พรุ่งนี้ไป ครบกำหนดเมื่อไร พระองค์ต้องให้คำตอบหม่อมฉัน ว่าจะให้หม่อมฉันเป็นชายา ของพระองค์เพียงองค์เดียว ไม่มีนางเล็กนางน้อย สนมใดๆๆข้างกายพระองค์ ”หยก พูด ได้แค่นั้น มองหน้า องค์อินนาคา พระองค์ไม่กล้าหรอก ที่จะละทิ้งนางพวกนั้น ถ้าอยากได้หม่อมฉัน ต้องเอาออกให้หมด หยก ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ใครก็ตามอารมณ์ไอ้หยกไม่ทันหรอกครับ
“เสด็จแม่เสด็จพ่อลูกทูลลา”ไอ้หยกพูดจบเดินออกไปเลย พร้อมเพื่อนๆๆที่เดินตามออกมา
เจ้าข้าหนักองค์ชายอินธิรา แล้วเราจะได้เห็นดีกัน อยากได้หนักใช่ไม่เมียหนึ่งเดียว งั้นเจ้าก็เป็นจงตายสะ พระองค์คิด สนุกแน่งานนี้
................................
En จบไปอีกตอน คู่แรกเราขอเป็ํนหยกก่อนนะ เอาแบบฮาเศร้าเล็กๆๆ :ling3:
ถูกใจไม่ถูกใจยังไงก็บอกด้วยนะ เราก็เดาเนื้อเรื่องตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน :mew1:
-
สนุกดี
นึกว่าจะชิงอาณาจักรเป็นเกมออฟโทรน
ชื่อเรื่องว่าฮาแล้ว ชีวิตน้องหยกก็ฮาได้อีก
กดบวกและเป็ดขอบคุณ
-
องค์ชายอินนาคา (งู) คู่กับหยก
แต่อยากรู้เผ่าลิงนี่จะคู่กับใคร อยากเห็นองค์ชายเผ่าลิง อิอิ
-
:ชอบ ลงอีก ลงอีก อยากอ่านต่อ อิอิ :hao6: :hao6:
-
ผิดหลายคำน่ะจ๊ะ
เด่นๆเลยก็
"เสด็จ ไม่ใช่เสร็จ"
"ไม่มีสิทธิ์ ไม่ใช่ ไม่มีสิ้น"
มาต่อไวไวน่ะจ๊ะ
เนื้อหาน่าติดตาม
:bye2: :bye2: :bye2:
-
น่าติดตามค่ะ พล้อตชวนให้ลุ้นนะ
สะดุดคำผิดพอสมควร
ไม่รู้ว่าใครพูด แทนเป็นสีเฉพาะตัวจะเข้าใจ
-
ตอนที่ 4 พระแม่ประทานพร
“ไอ้งูผี ไอ้ผีบ้า ขอให้หมากัดมึงตาย ขออย่าให้เจอกันอีกเลยชาตินี้ สาธุ”ไอ้หยกคนนี้ขอยกมือไหว้กราบเท้าเลยครับ ผมไม่เข้าใจว่ามันจะหลงเสนห์อะไรผู้ชายอย่างผมนัก ลูกคนรวยอย่างผมทำไม่ต้องมาเป็นเมียงูด้วยละครับ หน้าตาก็ออกจะดีผิวพันธ์นี้ไม่ต้องบอกเลยว่าดีๆๆๆเกินคนธรรมดาเขาจะมีกัน หรือเพราะผมสวยเกินไปวะ ได้แต่คิดแล้วปลงตก
“มึงจะบ่นอะไรกันนักหนาวะ มึงก็คิดสะว่าลองของแปลกไปละกันวะหยก”รำคาญแม่งแหละตั้งแต่เข้าห้องมาแม่งก็บ่นไม่เลิก ไอ้ผมก็รำคาญนะสิครับเพราะไม่รู้จะถึงคิวพิมสุดหล่อคนนี้ตอนไหน ผมนะ น่าโคตรชอบอะงู อยากจะบอกกับมันว่าแลกงูกับเสือกับกูไม่ วันก่อนผมก็เจอมากับตัววิ่งหนีแถบไม่ทัน
“หุบปากมึงไปเลย ไอ้พิม”หยกหันมาด่าเพื่อน ทนไม่ได้ครับแม่งอยากให้กูลองของแปลก แปลกแบบนั้นกูไม่เอา งูสองแฉกคิดแล้วขนลุกชัน
“มึงก็หุบปากเลย หยก แทนทีจะหาทางแก้เสือกมาทะเลาะกันเองใช้ได้ที่ไหนวะ มึงไม่อยากเป็นเมียงูแล้วพวกกูอยากเป็นกันหรือไงวะ มึงยังดีได้งู กูเนียได้หมาเป็นสามีแน่งานนี้ บัดสาดมากๆๆ”แทนออกอาการด้วยอีกคน วันก่อนผมหนีหมามารับ กลัวเหมือนกันว่ามันจะตามมาถูกที ได้ยินแว้วๆๆว่าบ้านมันขาดประชากรอยากหาแม่พันธืเพิ่มประชากรบ้านมัน ผมละกลัวแทน ผมเกลียดหมามากเลยนะครับขอบอก
“กูมีวิธีช่วยพวกมึงวะ สนไม่วะ”คิมที่นั่งเงียบอ่านหนังสืออยู่นานเอ๋ยปากบอกเพื่อนที่กำลังนั่งเคลียดนั่งด่ากันเอง
“วิธีไรวะ คิม”หยก หันมาถามคิม
“ขอพรจากพระแม่ประทานพร เราขอได้คนละ7อย่าง แต่ต้องเลือกว่าพระแม่จะประทานพรอะไรให้ เหมือนลุ้นขอหวยอะไรประมาณนั้น พวกมึงสนปะละ เดียวกูจัดให้” หยก แทน พิม พยักหน้าพร้อมกันเป็นอันว่าตกลง
“งั้น ไป วิหารหลวงกัน”คิมเดินนำทัพออกเป็นคนแรกตามมาด้วยหยก พิมแทน ที่เดินออกมาด้วยกัน ทั้งสี่คนไม่รู้หรอกว่าพวกเขานั้นมีสายตาบ้างคนจับจ้องพวกเขาทุกฝีเก้า
วิหารหลวง จักรวะนคร
พวกเราทั้งสี่คนเข้ามาในวิหาเป็นที่เรียบร้อย พร้อมทั้ง รูปเทียบ9 ชุด ดอกไม้ ผลไม้ แล้วจัดเป็นวงกลมพอให้พวกผมล้อมวงกันกันจุดธูปเทียมเรียบร้อย คิมส่งกระดาษที่มีขอความบ้างประการที่พวกเราต้องท่องพร้อมกันมาคนละหนึ่งชุด
“กูจะอธิบายพวกมึงอีกรอบนะโว้ย กูท่องจบหนึ่งครั้งพวกมึงก็พูดตามกูจนจบ9ครั้ง จากนั้นก็หลับตานั่งสมาธินั่งจิตถึงพระแม่ประทานพร เข้าใจนะ เอามือมาจับกันไว้ กูจะเริ่มแล้วนะ
พระแม่เจ้าของลูก โปรดได้โปรดเมตตากรุณาต่อลูกผู้อาภัพขอจงเมตตาประทานพรคุ่มครองลูก ให้พ่นจากเพศภัย จงสถิต ณ ที่นี้
”คิมพูดจบ เพื่อนๆๆกูพูดตามกันจนครบ 9 รอบ ตั้งจิตอธิฐานถึงพระแม่ประทานพร
“ฟู ฟู”เสียงลมพัดกระหน่ำอย่างแรง เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่ามีใครกำลังมา
“พวกเจ้าเรียกเรามา จะขอพรอะไรจากเรา”พระแม่ประทานพรเอ๋ย
“พระแม่ประทานพร”คิมหยกพิมแทน ลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน พระแม่ประทานพรกำลังนั่งลงตรงกลางวงกลมที่มีเทียมล้อมวงไว้ พระแม่ประทานพรหันหน้าเข้ามาหยก ด้านหลังเป็นคิมด้านข้างทางขวาพิมซ้ายแทน
“ลูกอยากขอพร”หยกเป็นคนแรกที่ร้องบอก
“ขอเรื่องอะไร”พระแม่ประทานพรถามหยก
“ลูกไม่อยากแต่งงานกับงู ลูกไม่อยากท้อง แล้วลูกก็ไม่อยากแยกจากเพื่อนๆด้วย”ไม่ว่าใครจะยังไง ผมก็เห็นแก้ตัวสักครั้ง ผมรับไม่ได้จริงๆๆที่จะต้องแต่งงานกับผู้ชายด้วยกันแถบเป็นงูอีก
“เรื่องแต่งงานเราคงให้ไม่ได้ ส่วนเรื่องลูก เจ้าไม่อยากท้อง รึ เรารึอุสาหวังดี ประทานพรให้พวกเจ้าท้องได้ ไม่ดีรึ”
ห่า กูเจอแล้วคนที่ประทานพรพิเศษให้วงตระกูล พาความซวยมาสู้พวกกู หยกคิด
“ไม่อยากท้อง กับ งูท้องกับปกติไม่ได้หรือครับ”
“คงไม่ได้หรอกเนื้อคู่พวกเจ้าทั้งนั้น เรายกเลิกให้ไม่ได้แต่เราให้พรพวกเจ้าได้คนละ เจ็คอย่าง อย่างแรกเจ้าไม่อยากท้องเราก็ให้ไม่ได้ ให้ได้แต่ยาคุมกำเนิด อย่างที่สองไม่อยากแยกจากกัน งั้นให้สื่อสารถึงกันได้แบบไรสาย แค่ทำมืออย่างนี้ เอานิ้วชี้นิ้วกลางแล้วก็นางพับเก็บไว้แล้วก็เหลือนิ้วก้อยนิ้วโป้ง นิ้วก้อยเอาไว้พูดนิ้วโป้งเอาไว้ฟัง ถ้าอยากเห็นหน้าเห็นตางั้นเพิ่มออฟชั่นพิเศษให้เอาสองมือมาประกบกันคือเอานิ้วก้อยนิ้วโป้งมาชนกันจะปล่อยมือก็ได้นะถือว่าสื่อสารถึงกันแล้วอยากว่างสายก็เอานิ้วก้อยนิ้วโป้งมาชนกัน แล้วถ้ามีสายเข้านิ้วก้อยก็จะสั่น เข้าใจกันแล้วนะเอาจะวางยาให้ตรงนี้ ส่วนที่เหลือค่อยมาเอาวันหลังวันนี้เรารีบ ไปก่อนนะ องค์ชายทั้งสี่”ว่าแล้วประแม่ประทานพรก็หายไป
“พระแม่………ไปสะแล้ว แล้วที่เหลือจะเอาไงวะ”หยกได้แต่สั่นหัวมาไว้ไปไว้ ออฟชั่นพิเศษ นี้กูลงยุค หรือว่ากูบ้ากันแน่ วะเนีย
“ไร้สาย อีกห้าขอจะเอายังไงวะ ”ไอ้แทนจะปวดตับตาย ไร้สาย ปัญญาอ่อนแล้วทำมือเป็นโทรศัพท์เอาโทรศัพท์มให้ดีว่าไม่เนีย ปลงสัส
“มาไว้ไปไว้ ให้สองข้อดีว่าไม่ได้อะไรเลย เล่นเหมารวมกันหมดเลย ยาคุมมีแต่ให้ผู้หญิงกินนี้กูต้องกินเองเหรอวะเนีย”ชีวิตไอ้พิม จบแล้วงานนี้
“เอาน่า ดีว่าไม่ได้อะไร กลับกันเถอะ”คิมบอกเพื่อนๆๆที่นั่งปลงตกอย่าว่าแต่พวกมันเลยเขาเองก็ไม่ต่างกันสักเท่าไร เศร้าได้อีก เวรกรรมตำซาก
“อืมกลับวังกัน”หยกร้องบอกก่อนจะลุกเป็นคนแรกแล้วเดินคอตกออกมาจากวิหารหลวง
“ไม่ว่าเจ้าจะขอพรเช่นไร ก็ไม่มีวันหลุดพ้นเราไปได้หรอกองค์ชายอินธิรา เจ้าจะต้องได้รับบทเรียนที่กล้าปฎิเสธข้า”พระองค์แอบมองการกระทำทุกอย่าง ขององค์ชายอินธิรามานานตั้งแต่ออกจากตำหนักจนมาถึงวิหารหลวงนี้ พวกเจ้าสี่คนพี่น้อง มันร้ายพอกัน รูปโฉมงามสักแค่ไหน ก็ไม่มีวันได้ใจชายไปหรอก พระองค์ทรงคิด พระองค์คงไม่คิดว่าต่อไปในภายภาคหน้าคนที่พระองค์กำลังดูถูกดูแกนเช่นนี้จะเป็นคนที่พระองค์รักผมใจไปได้
[/size][/size][/quote]
...................................
En จบไปอีกตอน คำผิดอาจมีบ้างเพราะเรารีบทำ ให้ได้อ่านกัน แนะนำเราได้นะว่าอยากให้เป็นแบบไน วันหลังจะเอาชื่อตัวละครมาฝากกัน
:hao7:
-
อ๊ากกกกก ชอบแนวนี้ ชอบเรื่องนี้ ผช ท้องได้ ชอบๆๆ จิ้มเลยๆ
มาต่ออีกไวๆนะคะ
-
ชอบบบ มาต่อเร็วๆน่ะะะะะ :mew3:
-
แนวแฟนตาซีจริง ๆ ด้วย :hao3: :hao3: :hao3:
คู่แรกเริ่มมันส์แล้ว หลานหยกมีโก๊ะนิด ๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อยากรู้ว่าหลานที่เหลือจะคู่้กับเผ่าอะไร :o9: :o9: :o9:
สงสัยนิดนึง ไอ้คำว่า "เสร็จพ่อ เสร็จแม่" เนี่ย เป็นศัพท์นิยายของหลานคนแต่งหรือป่าว
คนแก่อ่านแล้วมันสะดุดอย่างไรไม่รู้ หลานหมายถึง "เสด็จพ่อ เสด็จแม่" ใช่ป่ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ใช้ครับ ต้องขอโทษที่พิมพ์ผิดบ่อย นะครับ
เสร็จ เสด็จ นั้นละครับ พอดีเขียนเสร็จ ก็เอาขึ้นเลยนะครับ
-
ชอบแนวนี้ชอบๆๆ แต่คำผิดมันสะดุดมากเลยมันเป็นคำผิดแบบที่ผิดความหมายไม่ใช่พิมผิดเป็นส่วนใหญ่เลยอ่านไปมีสะดุดบ้าง
แต่ชอบมากคะ มาต่อไวๆน๊าาา
-
เรื่องน่าติดตามดีคะ ทีเหลือจะได้คู่กับเผ่าอะไร อยากอ่านต่อแล้ว
-
ม่ายยยยยอยากได้ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆสนุกมากเลยๆๆๆ
-
สนุกอ่ะ สนุกมาก แปลกแหวกแนวดี
แต่ขอให้แก้เรื่องคำผิดด้วยเน้อ อ่านไปบางช็อตไม่รู้เรื่อง
สู้ๆนะ คนเขียน :กอด1:
-
ไม่นะ เราอยากอ่านต่อ คนเขียนกลับมา ลงต่อ 555555555 เพ้อ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
สนุกมากเลยย อ่านตลกอ่ะ
ดูทุกคนปรับตัวได้เร็วดีเนอะ(ไม่คิดจะกลับบ้านใช่ไหม)
ชอบเจ้าแม่อ่ะ :hao6: รีบมารีบไปแถมของที่ให้แต่ละอย่างนี่อย่างฮาเลย
-
งูอยากได้เมีย :mew5: :mew5: :mew5:
หมาอยากได้แม่พันธุ์ :hao4: :hao4: :hao4:
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ชอบครับ อยากอ่านมานานแล้วแบบนี้ แต่อยากให้ดูคำผิด เช่น เสร็จ=เสด็จ หรือเป็นศัพท์ผู้แต่ง
-
สนุกกกกก ฮาดีค่ะ วุ่นวายเหมือนจับปูใส่กระด้งเลย 55555 :laugh:
-
ทักทายค่ะ
จะบอกว่าเราชอบนะเนื้อเรื่องแบบแฟนตาซี แล้วก็อ่านแล้วก็สนุกดีนะ แต่ขออนุญาต ตินิดนึงนเรื่องของภาษาเข้าใจว่าเป็นภาษาวัยรุ่นเราก็วัยรุ่นเหมือนกัน แต่ว่ามันมีคำผิด คำตกหล่นบ้าง อยากจะให้แก้ไข ตรวจทานสักเล็กน้อยหน่อยนะคะ อ่านแล้วงงบ้าง อ่านแล้วเติมคำเองบ้าง แต่ก็สนุกค่ะ และก็ต้องบอกว่าเราไม่ได้เก่งเรื่องภาษา หรือว่า อวดภูมินะคะ เพียงแต่อยากอ่านทีเดียวแล้วได้อารมณ์ในการอ่านไปเลยน่ะค่ะ ต้องขออภัยด้วยนะคะที่ติมากขนาดนี้ บางคนอาจจะบอกว่า เฮ้ยเค้าเขียนให้มึงอ่านมึงก็อ่านไปสิ จริงค่ะ แต่อยากได้อารมณ์เพิ่มอ่ะค่ะ ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1:
จากใจผู้เขียน:น้องแกะน้อย
ไม่เป็นไร ยิ่งติ เราจะได้รู้ว่าควรปรับตรงไหนยังไง ส่วนเรื่องคำผิดนี้เรา ขอเขียนถึงตอนที่สิบ แล้วจะทำการปรับแก้ทั้งหมดที่เดียว
นะครับ หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราเขียน อาจจะผิดไปบ้างต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ตอนต่อๆๆไปเราจะตรวจดูคำผิด ให้มากขึ้นว่าเดิมนะครับ อิอิ
:ling3: :bye2:
-
ถึงผู้เขียน จากผู้อ่าน(เพื่อ?)
เมื่อไรจะลงตอนต่อไปคะ :hao5: อิชั้นจะลงแดงตายแล้วค่ะ :sad2: :sad2:
เข้ามาส่องทุกวัน แล้วก็แห้วอีกแล้วกู (ขออภัยที่หยาบ) อิชั้นปูเสื่อรอจนเฉาแล้วเคอะ มาต่อเวยๆนะเคอะ o1 o1
ป.ล. รอฉาก :oo1: :oo1: :oo1: จึ๊กๆ ป้าบๆ :hao6:
-
ถึงผู้เขียน จากผู้อ่าน(เพื่อ?)
เมื่อไรจะลงตอนต่อไปคะ :hao5: อิชั้นจะลงแดงตายแล้วค่ะ :sad2: :sad2:
เข้ามาส่องทุกวัน แล้วก็แห้วอีกแล้วกู (ขออภัยที่หยาบ) อิชั้นปูเสื่อรอจนเฉาแล้วเคอะ มาต่อเวยๆนะเคอะ o1 o1
ป.ล. รอฉาก :oo1: :oo1: :oo1: จึ๊กๆ ป้าบๆ :hao6:
เราชอบคอมเม้นเธออะ 555 เราก็เข้ามาส่องทุกวันเลย รีทุก ชม. กันเลยที่เดียว อิอิ :hao6: :hao6:
-
ถึงผู้เขียน จากผู้อ่าน(เพื่อ?)
เมื่อไรจะลงตอนต่อไปคะ :hao5: อิชั้นจะลงแดงตายแล้วค่ะ :sad2: :sad2:
เข้ามาส่องทุกวัน แล้วก็แห้วอีกแล้วกู (ขออภัยที่หยาบ) อิชั้นปูเสื่อรอจนเฉาแล้วเคอะ มาต่อเวยๆนะเคอะ o1 o1
ป.ล. รอฉาก :oo1: :oo1: :oo1: จึ๊กๆ ป้าบๆ :hao6:
ผมเข้ามาฮารีฯนี้ แบบว่าบ่งบอกว่าไม่หื่นเลยนะครับ :hao6:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :hao7:
-
ชอบอ่ะ ฮาดี ต่ออีกๆๆๆๆๆๆ
-
เข้ามาอ่านแล้วก็ อืม..........สนุกดีนะ
แต่ถ้าทวนคำผิดนิดนึงก็จะดีมาก
เวลามาลงช่วยเพิ่มตรงหัวเรื่องให้รู้ด้วยนะว่ามาแล้ว เพราะบางทีรีไปก็ไม่รู้ว่ามา
ปล.เราเองก็รอฉาก :oo1: เหมือนกัน คือ มันแบบอยากรู้ว่าพวกครึ่งคนเนี่ยเขาทำกันยังไงอ่ะ :laugh: :laugh: (ไม่ค่อยหื่นเลยกู :mew5:)
-
:hao3: หัวกระทู้ ใส่วันเวลาอัพ ตอน ด้วยก็ดีนะเออ :katai5:
ปล. เข้ามาส่องวันละรอบ เผื่อจะอัพ :katai4: :katai4: :katai4:
-
คือเค้าไม่ได้เรียกว่าหื่น แต่เป็นการเรียนรู้วิชาสุขศึกษา :hao7: :hao7: 55555
-
ตลกดี เดินเรื่องเร็วไปนิดไม่มีที่มาที่ไป บรรยายน้อยไปหน่อย
ตัวละครก็อยู่ติดๆ กัน ควรแยกเป็นตอนๆ ไป หรือ พอแต่งงานแล้วจะแยกกันหว่า
แต่เล่นมีโทรจิตแบบนี้สงสัยยากแหละ
คำผิดเยอะ ไม่ต้องรีบพิมพ์น้า
-
ตอนที่5.1 อย่าเข้ามานะ
เริ่มเข้าวันที่ หนึ่งที่หยกได้ประการไว้ ตี3 แล้วในช่วงเวลานี้ หยกยังคงนอนไม่หลับ ปวดหัวกับช่วงเวลาหนึ่งวันที่ผ่านมาด้วยความเหนื่อยใจกับความโชคร้ายของตนเอง เพื่อนๆๆคนอื่นก็เจอเหมือนเขา แต่ทำไม่ พวกคู่ครองของพวกมันยังไม่มาทวงสิทธิ์กันอีก จะได้มีเรื่องปวดหัวเหมือนกับเขาบ้าง หยกกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงนอนของตนเอง
“องค์ชายเพค่ะ ทรงบรรทมได้แล้วเพค่ะ อย่านอนดึกไปมากกว่านี้เลยเพค่ะ เดียวน่าไม่สวยนะเพค่ะ”นางกำนัลคู่กายของหยกร้องนักขึ้นมา เมื่อเห็นคนเป็นนายพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงไม่ยอมรับยอมนอน
“รู้แล้วน่า น้ำพิม เราแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไร”หยกหันมามองหน้าอีกฝ่ายที่อยู่ข้างเตียงฝั่งประตูทางออก
“เพค่ะ อย่าทรงกังวลไปเลยเพค่ะ ทรงบรรทมเถอะเพค่ะ”
“เราไม่ง่วง เจ้าอยากทำอะไรก็ไปทำเถอะน้ำพิม จะนอนก่อนเราก็ได้”หยกพูดตอบกลับ แล้วหันหน้าไปทางหน้าต่าง
“เพค่ะ งั้นหม่อมฉันนอนก่อนนะเพค่ะ มีอะไรก็เรียกหม่อมฉันแล้วกัน”น้ำพิมได้แต่สายหน้าพูดประชดเจ้านายตัวเอง แล้วก็ล้มตัวลงนอนอย่างที่พูดจริงๆๆ
มีใครบ้างคนกำลังรอให้อีกคนหลับอย่างใจจดใจจอ แต่ก็รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่ยอมนอนจนช่วงเลยเวลาไปถึง6 โมงเช้า จนร่างบางผลอยหลับไป
หยกที่นอนนี้กำลังนอนฝันหวาน ในความฝันของหยกตอนนี้ กำลังเห็นตัวเองอยู่ที่สวนหลังวังที่เสด็จแม่ชอบมาปลูกต้นไม้ดอกไม้เองเป็นประจำ ในความฝันหยกจำได้ว่าตัวเองเดินเห็นอยู่ในสวน ชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆๆก็เห็นต้นไม้ใหญ่ที่อยู่หลังสวนวัง หยกเดินไปเรื่อยๆๆ ก็เดินมาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ แต่ก็ไม่รู้ชื่อว่าต้นอะไร หยกนั่งลงเอานั่งพิงต้นไม้แล้วผลอยหลับ ไปอีกครั้ง ในความฝัน
“อือ”ทำไม่เรารู้สึกเหมือนโดนกอดรัดอยู่ละ หยกที่ตอนนี้กำลังนอนหลับครึ่งหลับครึ่งตื่นรูสึกเหมือนโดนรัด แต่ก็ยังไม่ลืมตาตัวเองขึ้นเพราะคิดว่าความฝัน
“ขนาดเรากอดรัดเจ้าขนาดนี้ เจ้ายังไม่ตื่นถ้าเราทำมากกว่านี้เจ้ามิต้องรูเรื่องเหรอเหรอ”
ใครวะมาพูดข้างหู น่ารำคาญชิบคนจะหลับจะตอน
“โอ้ย”หยกร้องเมื่อเริ่มรู้สึกเจ็บเมื่ออีกฝ่ายกับรัดแน่นกว่าเดิมอีก
“ยังไม่ยอมตื่น เจ้าจะหาว่าเราลักหลับเจ้าไม่ได้นะ”ว่าแล้วก็หอมแก้มคนชั่งหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าอีกฝ่ายกำลังโดนหอมแก้มอยู่
ไอ้บ้าที่ไหนวะอาหน้ามาถูแก้มกูคนจะหลับจะนอนกวนประสาทอยู่ได้ หยกร้องด่า ในใจ ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมา พอลืมตา ตาประสบตากับอีกฝ่าย มองอีกฝ่ายอย่างพินิจพิจารณาว่าเป็นใคร พอมองดูชัดๆๆ
“งู……………….”หยกแทบช็อคที่เห็นอีกฝ่ายเป็นองค์อินนาคาที่ตนกลัวหนักหนา
“กรี้ด……………………………………………..”กีดร้องเป็นเสียงผู้หญิงด้วยความลืมตัว
“ตกใจตื่นจนได้ ให้มันได้อย่างนี้สิ องค์ชาย อินธิรา”องค์อินนาคาได้แต่ถอดหายใจ พระองค์อุสารอเวลาที่จะได้อยู่กับร่างบางสองต่อสอง แต่อีกฝ่ายดันตกใจตื่นจากฝันสะอย่างงั้น
“กรี้ด………………………… แฮ่กๆๆๆ”หยกสะดุ้งตื่นสุดตัวด้วยความตกใจ เหงื่อที่ออกเต็มหน้าร่างบาง อ้าปากหายใจแถบไม่ทัน
“อะ…..อะ…..”อยู่น้ำตาก็ไหลอาบแก้มด้วยความที่ช็อคสุดตัว ตอนนี้ตนเองไม่รู้แล้วว่าจะครองสติยังไงไว้
“องค์ชายเพค่ะเป็นอะไรเพค่ะ”น้ำพิมที่ตกใจเสียงกีดร้อง ขององค์ชายก็รีบเข้ามาในห้องบรรทมขององค์ชายอินธิราหลังจากที่ตนเองนั้นออกไปเตรียมอาหารเช้าให้องค์ชาย
ตัวเธอนั้นพยายามเรียกองค์ชายที่ตกใจน่าตื่นตระหนก ไม่ได้สติที่ลุกขึ้นมานั่ง น้ำตาไหลอาบแก้ม ในเมื่อเรียกไม่ได้ยินเธอจะเป็นต้องเขย่าตัวองค์ชาย
“องค์ชายเพค่ะๆๆ”เรียกพร้อมๆๆกับเขย่าแขนองค์อินธิรา
“หะ หา”เหมือนหยกจะเริ่มได้สติ เมื่อมีคนมาถูกตัว พอรู้ตัวว่าเป็นใคร ก็ดึงอีกฝ่ายเขามากอดเต็มรัก
“ไม่เป็นไรแล้วเพค่ะ”น้ำพิมกอดปลอบองค์ชาย ที่กำลังสั่นน้อยๆๆด้วยความกลัว
“หม่อมฉันอยู่นี้แล้วเพค่ะ ทรงไม่เป็นไรแล้วเพค่ะ”ลูบหลังองค์ชายเบาจนสังเกตได้แล้วว่าองค์ชายกำลังสงบลง
“ขอบใจนะ น้ำพิม”หลังจากที่ได้สติกลับมาหยกไม่ลืมที่ขอบคุณอีกฝ่าย
น้ำพิมยิ้ม “เพค่ะ”
“เอ๋ยมีไรวะ ร้องเสียงหลงเลย” พิมที่ได้ยินเสียงร้องของเพื่อนตนเองก็รีบวิ่งหน้าตื่นมาหาอีกฝ่ายด้วยความตกใจ พิมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเพื่อนสงบลงไปแล้ว จึงเดินเข้าไปหา
หยกหันมามองที่ทางประตูที่พิมเปิดเข้าร้องทักตน
“พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว น้ำพิมเจ้าออกไปก่อนเถอะ”หยกแทนตัวเองว่าพี่กับพิม เพราะพวกเขานั้นต้องรักษาหน้าของเสด็จพ่อเสด็จแม่จะไม่พูดคำหยาบต่อหน้าคนอื่นนอกจะอยู่กันเองเท่านั้น ไม่งั้นโดนลงโทษอีก
น้ำพิมเมื่อผู้เป็นนายสั่งจึงเดินออกไปนอกห้อง
พิมจึงเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายที่เตียงตอนที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่กลางเตียง เหงื่อออกเต็มหน้า
“เป็นไรวะ”พิมถาม แล้วนั่งลงข้างๆๆอีกฝ่าย
“ไอ้งู มันเข้ามาในฝันกู”หยกบอกเพื่อนตนเอง
“เหรอวะ มึงหยกใจมากใช่ปะวะ”พิมได้แต่เห็นใจเหมือนเอามือมาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆๆ
“มึง Ok นะ”พิมถามอีกครั้ง
หยกพยักหน้าให้อีกฝ่ายเบา
“งั้นก็ดีแล้ว มึงอย่าคิดมาก กูรู้ว่ามึงกลัวนะโว้ย แต่มึงต้องทำใจยอมรับให้ได้นะโว้ย กูเข้าใจว่ามึงตกใจ ถ้าวันหลังมึงไม่ยอมให้มันเข้ามาแบบนั้น มึงก็บอกมันไป กูกลัวว่ามึงจะช็อคตายสะก่อนได้แต่งงานวะ”พิมบอก
“กูไม่คิด ………..กูไม่คิดว่าแม่งจะเข้ามาในฝันกูได้ ถึงกูเคยอ่านมาว่ารอบ100ปีจะมีเผ่างูที่มีความสามารถขนาดนั้นอยู่ แต่กูไม่คิดว่า ไอ้งูผีนั้นมันจะมีความสามารถแบบนี้ด้วย มันเข้ามาในฝันกูได้ยังไง มันไม่มีสิทธิ์เลยด้วยซ้ำ”หยกเจ็บใจตัวเองที่สะเพร่าจนงูผีเข้ามาในฝันตัวเองได้ง่ายๆๆขนาดนี้ มันคงรอเวลาที่เข้าหลับแน่ๆๆ
“วันหลังมึงก็หาทางแก้สะ ทางที่ดีมึงระวังตัวหน่อยก็ดีวะ ”พิมเตือนเพื่อน ถึงพวกเขาสี่คนจะเก่งเรื่องชกต่อยเรียนมาหมด เทควันโต คาราเต้ มวยไทย เรียนทุกอย่างเมื่อเอาตัวรอดให้ได้ ก็ไม่ให้เรียนได้ไงละครับพวกผมนะสวยอย่างกะผู้หญิงแท้ๆๆเลยด้วยซ้ำ
“เออ กูรู้แล้ว แล้วไอ้สองเวรมันไปไหนวะ”
“มันยังไม่ตื่น มันคงไม่ตื่นเพราะเสียงมึงหรอกห่างกันสะขนาดนั้น”พิมสวนกลับอีกฝ่าย
“อืม ”
“งั้นกูไปนอนก่อนนะโว้ย เออลืม เอานี้ไป”พิม ส่งมีดสั้นมาให้หยก หยกมองหน้าพิมไม่เข้าใจว่าอีกฝ่าย จะเอามาให้ทำไม่
“เอาป้องกันตัว ตอนนี้กูไม่ใช้ มึงเอาเก็บไว้ติดตัว ”ว่าแล้วพิมก็จับตัวหยก แล้วเอามีดสั้นสอดเข้าไปข้างเอวผูกกับเชือกที่รัดเอว แล้วเดินออกไป
หยกมองเพื่อนที่เดินออกไป จากห้องนอนของตนเอง แล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
“แล้วกูจะกล้าหลับหรือไง”หยกได้แต่ถอดใจเบาๆๆ
____________________________________
EN ......
:mew1: เอาครึ่งแรกไปก่อนนะครับ เดียวจะต่อให้ครับ ส่วนเรื่องคำผิด ก็จะขอแก้ไข้ครั้งเดียวในตอนที่10 เลยนะครับ เพราะอาจจะมาอัพช้าหน่อยหรือไม่ก็อาทิตย์ละตอน คงไม่ว่ากันนะครับ
ส่วนความเดิมของเรื่องว่าทำไม่ทั้งสี่คนมาที่นี้ได้ยังไงนั้นเราขออุบไว้ก่อน แล้วอาจจะมีเพิ่มตัวละครบ้าง บ้างคนที่เคยสนิทกับทั้งสี่คนเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย อิอิอิ
หวังว่าคงจะสนุกกันนะครับ :mew6:
-
สงสารหยกกอ่ะะะ แต่พ่องูก็น่าสงสาร :mew4:
-
ตอนที่5.2 อย่าเข้ามานะ
หยกที่ตอนนี้นอนหันหลังให้ประตูรู้สึกได้ยินเสียงประตูเปิดจึงร้องทักออกไป
“ไอ้พิม กูจะนอน มึงจะเข้ามาทำไม่อีกวะ”หยกคิดว่าพิมเข้ามาจึงด่าออกไป แต่ก็ยังไม่หันกลับไปมองว่าเป็นใครที่เข้ามาหาตนถึงในห้องนอน
องค์อินนาคาเดินเข้ามาในห้อง มองเห็นร่างบางนอนหันหลังให้พระองค์อยู่ พระองค์อาศัยช่วงเวลาที่ไม่มีใครอยู่ในห้องกับร่างบางจึงชวยโอกาสเข้ามา พระองค์เดินตรงเข้าไปใกล้ร่างบาง แต่กลับได้ยินเสียงบ่นออกอีกฝ่ายที่คิดว่าเป็นคนชื่อพิม มันยิ่งทำให้พระองค์สงสัยใครคือพิม
“หึหึ”
เสียงหัวเราะของใครวะ หยกคิด จากที่ตอนแรกคิดว่าเป็นไอ้พิมเข้ามาก่อกวน แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่าไม่ใช่เพื่อนตนเองแน่
ใครวะ ตกเริ่มใจสั่นน้อยๆๆกลัวเหลือเกินว่าจะเป็นคนที่ตเองไม่อยากเจอมากสุดในเวลานี้
“เจ้าไม่คิดถึงเราบางเลยเหรอ องค์ชายอินนาคา” องค์อินนาคาตรัส
ชัดๆๆเลยเสียงไอ้งูผี จากที่นอนอยู่ปกติ หยกรีบกระโดดลุกจากเตียงไปชิดริมหน้าต่างโดยเร็วด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะใช่หางรัดตนอีก
“หึ หึ พระองค์เข้ามาในห้องกระหม่อมทำไม่พะยะค่ะ”หยก กลบเกลื่อนถามอีกฝ่ายไป แต่ตัวเองนั้นจับกรอบหน้าต่างไว้แน่น
องค์อินนาคาบอกร่างบางไม่ว่างตา พระองค์รู้ดีว่าร่างบางคิดจะหนีพระองค์ไปทางหน้าต่างถึงไม่ต้องอ่านใจก็พอจะเดาได้
“เราก็มาหาว่าที่ชายาของเรายังละ น้องนาง”พระองค์พูดยั่วอีกฝ่าย รู้ดีว่าไม่ชอบ
“หึหึ น้องนาง ………….”หยกยิ้มแหย่ไปให้อีกฝ่าย สภาพนอนนี้หัวชี้ฟูดูไม่ได้อย่างมาก
“กระหม่อมคิดว่าคงไม่เหมาะสมที่พระองค์จะเข้ามาในห้องของกระหม่อมเช่นนี้นะพะยะค่ะ”หยก พยายามพูดให้อีกฝ่ายออกจากห้องตัวเองไป
ออกไปสักที่สิ จะอยู่ทำไม่ในห้องกูนานๆๆกูกลัว คนอื่นไปไหนกันหมดปล่อยให้มันเข้ามาในห้องกูได้ไงวะ ไอ้พิม กูอยากให้มึงเข้ามาหากูมากเลยวะตอนนี้ หยกคิด มองอีกฝ่ายไม่ว่างตา กลัวอีกฝ่ายจะเข้ามาหาตน
“พิม เป็นใคร”องค์อินนาคาอดสงสัยไม่ได้ถึงถามอีกฝ่ายไป
หยกทำหน้างง อะไรของมัน เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย เอาวะ อยากรู้เดียวกูตอบให้ก็ได้
“องค์ชายมณีจันทร์”หยกตอบ
“เออ แล้วทำไม่เจ้าถึงเรียกองค์ชายมณีจันทร์ ว่าพิม”พระองค์ถามอีกฝ่าย เมื่อหลอกล่อให้อีกฝ่ายตายใจ
“สั้นดี”หยกตอบกลับ ออกแนวกววนตีนหน่อยๆๆ
“สั้นๆยังไงรึ”พระองค์ทวนคำ
“พะยะค่ะ แล้วเมือไรพระองค์จะออกไปจากห้องของกระหม่อม”หยกยังคงพยายามต่อไป
“เราไม่ชอบเลยที่เจ้าแทนตัวว่ากระหม่อม แทนตัวว่าหม่อมฉันยังจะดีว่าจริงไม่หยกน้อยๆๆของข้า”
หยกชักสีหน้าเล็กน้อยตรงคำที่บอกว่า หยกน้อย หยกคิด ของกูไม่น้อยโว้ยไอ้งูผี
“หึ เลิกด่าว่าเราในใจสักทีเถอะ องค์ชาย ใครไม่รู้จะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนนะ พูดจาไม่มีมารยาท”พระองค์ต่อว่าอีกฝ่ายไป
มันเรื่องของกู ไอ้งูผี พ่อแม่กูสั่งสอนโว้ยสัสหมา กูยอมเป็นเมียหมาเมียวัวเมียควายที่ไหนก็ได้ดีว่าเป็นเมียมึง หยกด่าในใจ รู้ดีอีกฝ่ายอ่านความคิดตนได้ สร้างความไม่พอใจต่ออีกฝ่ายที่โดนตอกกลับ
“เป็นเมียเราไม่ดีตรงไหนองค์ชายออินธิรา”ถามอีกฝ่ายด้วยความโมโหที่ อีกฝ่ายเลือกคนอื่นดีว่าพระองค์
งูเกลียดงู เลิกยุงกับกูสักที หยกตอบกลับแต่ไม่ออกเสียงใดๆๆ
“สองคำก็เกลียดงู ลองเป็นเมียงูสักครั้งดีหรือไม่เจ้า แล้วเจ้าจะติดใจ เชื่อเรา”
หยกตาโต เมื่อจบคำพูดออกอีกฝ่าย หันหลังจับกรอบหน้าต่างแล้วกระโดดลงทางหน้าต่างแต่ช้าไม่สะแล้วเมื่ออีกฝ่ายรู้ทันความคิด
“ตึก”ประทะเข้าหาอกอีกฝ่ายอย่างจัง
“โอ้ย”หยกร้องด้วยคววามตกใจ พอๆกับความเจ็บจากแรงกระแทกที่อีกฝ่ายดึงเข้าหาตัวอย่างจัง
“จะหนีไปไหน”พระองค์ถามร่างบางที่ตอนนี้ตกอยู่ในอ้อมกอดของพระองค์แล้ว
หยกเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ก้มหน้ามาพูดกับตนด้วยความตกใจ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าตาน้อยๆ
“ปล่อยเถอะกระหม่อมเถอะ”หยกพูดด้วยเสียงสั่นน้อยๆๆ
“ไม่ เราไม่หลงเชื่อคำพูดจำอีกแล้วองค์ชาย”พระองค์โกธรมากที่อีกฝ่ายคิดหนีพระองค์เป็นครั้งที่สามแล้ว แล้วครั้งนี้พระองค์ไม่ปล่อยไปแน่
“กระหม่อมเจ็บ ปล่อยกระหม่อมเถอะ”หยกยังคงพยายามให้อีกฝ่ายปล่อยตนเอง เขาอยากใช่เหลือเกินพวก เทควันโต่ คาราเต้ มวยไทย แต่โดนรัดแบบนี้จะเอาที่ไหนสู้วะ ประชิดตัวสะขนาดนี้ คิดแล้วอยากร้อง ทางทีดีต้องทำให้อีกฝ่ายใจเย็นลงสะก่อน
“พูดดีๆๆเราบอกเจ้าว่าอย่างไร”พระองค์ทวนความคิดให้อีกฝ่าย
“แล้วพระองค์ต้องการให้กระหม่อมพูดอย่างไรละพะยะค่ะ”หยกถามกลับ เจ็บจังมันรัดแน่นเกินไปแหละ
“แทนตัวว่าหม่อมฉัน เรียกเราว่าเสด็จพี่ แล้วเพค่ะ เพราะเจ้าจะเป็นเมียเราไม่ใช่ผัวเรา”จบคำพูดอีกฝ่าย หยกปากระตุกเล็กน้อยถึงปานกลาง ประมาณว่ามึงได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
“เพค่ะ ………เสด็จพี่”หยกฝืนใจพูดออกไป
“ดีมาก งั้นเรามาต่อเรื่องของเรา”
“เรื่องของเรา”หยกงง เรื่องอะไร นี้ยังไม่จบอีกเหรอวะ กูจะร้องแบบนะ
“เราอยากได้ลูกจากเจ้า”พระองค์ตอบ ตอนนี้พระองค์ต้องการร่างบางเป็นอย่างมาก จากที่กอดร่างบางไว้เฉยๆพระองค์กลับหยุดความต้องการในร่างบางแถบไม่ได้ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนจากร่างบางอีกยิ่งกระตุ่น ความต้องการของพระองค์เป็นอย่างมาก
“ลูก”หยกทวนคำ แถบจะตบปากคนพูดออกไป จากที่เงยหน้าอยู่ ก็ก้มหน้าลงซบลงที่อกอีกฝ่ายสายหน้าน้อย
ไอ้เหี้ยเอ๋ย ไอ้…………………..กูไม่อยากท้องเลือกอยากมี สัสไม่รู้จะด่าคำไรแล้ว เสร็จแน่กู เอาไงดีวะ หยกเอามือสองข้างตัวเองเกาหัวไปมาแถบทายด้วยการเอามือทุบอกอีกฝ่ายแรงๆๆอยู่หลายครั้ง โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมองการกระทำของตัวเอง เหมือนสติหลุดลอยไปไม่สนใจใครเลย
“อ่า………………………………..กูอยากจะบ้า”สักพักก็ร้องโว้ยวายอีก แล้วตามด้วยทุบหน้าอกอีกฝ่าย จนอีกฝ่ายทนไม่ได้ต้องรวบมือของร่างบางไว้อีกครั้ง
“เจ้าเป็นบ้าอะไร”พระองค์ตรัสถามอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับมองพระองค์ด้วยความไม่พอใจ ชักที่หน้าใส่ ทำให้รู้ว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“มีลูกกับเรา มันทำให้เจ้าโมโหขนาดนี้เลยยังงั้นรึ”พระองค์ถามอีกครั้ง
“ใช่….พอใจไม่ กูไม่อยากมี กูไม่อยากท้อง เข้าใจไม่ ปล่อยกูสักที ”หยกดิ้นในอ้อมกกอดของอีกฝ่ายอย่างแรง
“ได้ถ้าเจ้าไม่อยากมีเราจะทำให้เจ้ามีเอง”พระองค์ไม่ชอบใจที่ร่างบางตอบพระองค์แบบนี้
ก้มลงปิดปากอีกฝ่ายที่กำลังต่อว่าพระองค์อีกครั้งมือที่รวบมือร่างบางยังคงจำไว้เช่นนั้นเอามืออีกข้างจับกน้าอีกฝ่ายให้รับจูบที่พระองค์มอบให้ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมดีพระองค์จึงบีบปากอีกฝ่ายให้อ่าปากให้กว้างๆ ให้พอสอดลิ้นเข้าไปได้ ดึงดูดลิ้นของอีกฝ่ายด้วยความกระหายที่มีต่อร่างบาง
หยกพยายามดิ้นให้หลุดพอๆกับที่โดนดึงลิ้นเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นอีกฝ่ายมีหรือหยกจะยอมพออีกฝ่ายดึงลิ้นของตนเข้าในปากอีกฝ่าย หยกก็พยายามดึงกลับมาหาตัวเองเมื่อจะกัดลิ้นอีกฝ่ายแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน
มือที่ว่างอยู่อีกข้างลูบไล้หลังร่างบางที่มีผ้าขวางกั้นอยู่หวังจะให้อีกฝ่ายเคลิ้มไปกับพระองค์ แล้วมันก็เป็นอย่างั้นจริงๆ
“แว่ก”เสียงผ้าฉีกขาด องค์อินนาคาฉีกเสื้อผ้าของร่างบางให้ไปกองอยู่ที่เอวร่างบาง ทำเอาร่างบางในอ้อมกอดสะดุ้งตกใจ จากที่เคลิ้มตามอีกฝ่ายก็หลุดลง แต่มีหรือองค์อินนาคาจะยอมให้เป็นเช่นนั้น
“อืม อ่า”พระองค์ปล่อยให้อีกฝ่ายได้หายใจบ้าง ก้มลงหาอีกฝ่ายใหม่อีกครั้ง เอาความหวานจากปากงาม มืออีกข้างที่รวบมือร่างบางไว้ ได้ปล่อยให้มืออีกฝ่ายเป็นอิสระ แล้วพระองค์ก็ลูบไล้ต้นเรียวขาของอีกฝ่าย ถอดจูบจากปากบางอย่างเสียมิได้ ก้มลงเลียหัวนมที่ชูชันของอีกฝ่ายเพื่อหวังจะปลุกอารมณ์รวม พระองค์กลัวนมอีกข้างจะเสียใจจึงเปลี่ยนข้างเมื่อเล้าโลมอีกฝ่าย ส่วนมืออีกข้างที่ตอนนี้อยู่ต้นขาร่างบาง ล่วงเข้าไปหาจุดอ่อนไว้อีกฝ่าย จับ(หยกน้อย) ของอีกฝ่ายด้วยความเบามือ รูดขึ้นรูดลงให้อีกฝ่ายมีอารมณ์ ปากก็ยังคงทำหน้าทีต่อไป
หยกที่ตอนนี้เริ่มเคลิ้มไปกับงูบ้าพอจะมีสติอยู่บางเมืออีกฝ่ายจับ หยกน้อยของตนเอง เอามือไป คว้ามีดสั้น
“ฉึก”หยกขวานหามีดสั้นที่ พิม ให้หาแล้วแทงไปที่หางของอีกฝ่ายอย่างแรงหวังให้อีกฝ่ายปล่อยตัวเอง
องค์อินนาคาปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระทันที่เมื่อมีอะไรมาแทงที่หางของพระองค์ให้มีเลือดออก หยกที่ตัวเองเป็นอิสระแล้วกระโดดออกจากเตียงนอนคว้า ผ้าห่ม กระโดดลงทางหน้าต่าง
“โอ้ย”เสียงหยกร้อง เพราะความเจ็บเพราะรีบลงเกินไป จึงไม่ได้มองว่า ที่โดดลงไปนั้นจะมีหินบ้างหรือเปล่า หยกหันกลับมามององค์อินนาคาอีกครั้ง กลัวว่าพระองค์จะตามมาทัน รีบลุกขึ้นจากตรงนั้นไปทั้งๆที่เสื้อผ้าขาดหลุดหลุย ขาก็เจ็บแต่ก็ยังลากผ้าห่มกับร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บไปด้วย โดยเอาผ้าห่มมาคุมกาย
“เจ้ากล้ามาก ที่ทำให้เราเสียเลือด องค์ชายอินธิรา ”พระองค์เจ็บใจหนักที่พลาดปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปได้ แผลแค่นี้มันไม่ทำให้พระองค์เจ็บมากหนักหรอก แค่ตกใจไม่คิดว่าร่างบางจะกล้าทำร้ายพระองค์ขนาดนี้
“เจ้ารังเกียจข้าขนาดนั้นเลย รึ” พระองค์มองอีกฝ่ายที่กระโดดลงจากหน้าต่าง แล้วได้รับบาดเจ็บ ยอมเจ็บตัวดีว่าอยู่กับพระองค์ มันจำให้ใจของพระองค์ปวดร้าวแปลกอย่างที่ไม่เคยเกิดกับใครมาก่อน
“อย่าหวังว่าเจ้าจะหนีเราไปได้”พระองค์ทรงคิด
-----------------------------------------
EN
ฉาก nc เรามิค่อยได้เท่าไร พยายามแหละ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่านะ
เป็นกำลังใจเราหน่อยก็ดี อิอิ
เรจะพยายามให้มันดีว่านี้แล้วกันนนะ กับฉาก Nc นะ ttttt
-
รอ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: ของ องค์อิน ก่ะ หนูหยก :hao6: :hao6: :hao6:
-
ลุ้นเนอะว่าจะเป็นงัยต่อ
-
สนุกมากๆๆ
-
ตอนที่6 หนี….เที่ยวจนได้เรื่อง
“โอ้ย …………เบา…..เจ็บนะคนสวย”หยกร้องโว้ยวาย ที่น้ำพิมลงน้ำหนักกับแผลตนเอง
“เจ็บก็ดี สิเพค่ะ มีที่ไหน โดดลงทางหน้าต่าง ประตูมีทำไม่หนีไปทางนั้นละเพค่ะ เห็นไม่เจ็บตัวจนได้ แล้วขาเนีย จะหายไม่ เพค่ะ ดูสิช้ำ ไปหมดทั้งตัวแบบนี้”น้ำพิม ได้ที่บ่น เจ้านายตัวเอง ปวดหัวยิ่งๆ จะเรียกเราให้เขาไปช่วยก็ได้ทำไม่ไม่เรียก ให้คนอื่นเขาเป็นห่วง
“รู้แล้วน่า ไม่อยากโดดลงมาหรอก ถ้าไม่โดนดักทางไว้แบบนั้นนะ แล้วแทนที่จะอยู่เป็นเพื่อนกัน หายไปไหนสะละ”หยกได้ที ต่อว่าอีกฝ่ายบาง
“หม่อมฉันก็ไปทำธุระส่วนตัวบางสิเพค่ะ”บ่นไป ก็ยังทำแผลให้นายตัวเองอยู่ดี
“เอาน่ามึงจะบ่นทำไม่วะ ”แทนพูดตัดรำคาญ
“มึงไม่เป็นกูไม่รู้หรอก”หยกบ่น
“เออ กูไม่รู้ เป็นไงละมึงนอนไม่ระวังตัวเอง สมน้ำหน้า”แทน เย้ยเพื่อน
“เออ อย่าให้ถึงที่กูนะ กูไม่ช่วยมึงแน่ แทน”หยกมองเพื่อนด้วยหมั่นไส้
“เออ”แทน แทนได้แต่ถอดหายใจ ใจจริงก็สงสารมันนะครับ แต่ปากมันเนียโคตรน่าสงสารเลย
“จะทะเลาะกันทำไม่วะ ยุ่งจริงพวกมึงเนีย………… ไอ้ย่า พูดคำหยาบจนได้”หุบปากแถบไม่ทันหันไปมองนางกำนัลของตัวเอง พวกนางมองค้อนกันใหญ่
“ไม่ทันแล้วละเพค่ะ”
หยก คิม แทน ยิ้มแหย่ๆๆให้
“งั้นพวกเจ้า ออกไปก่อนนะ”คิมโบกมือ ให้พวกนางออกไป
“เพค่ะ”คานพร้อมกัน พร้อมทั้งส่งค้อนมาให้งามๆอีกที
“ไปกันหมดแล้ว ”พิมพูดหลังจากที่เงียบอยู่นาน
“มึงเจ็บปากปะวะ หยก”แทน ถามเพื่อนตัวเอง หลังจากที่น้ำพิมทำแผลให้เสร็จก่อนจะโดนไล่ออกไป
“เจ็บกายไม่เท่าไร เจ็บใจมากกว่า นี้ถ้า ไอ้พิมไม่ให้มีดกูไว้แล้วละก็ กูไม่อยากจะคิดว่ากูจะเสร็จมันหรือเปล่า ”หยกบอกเพื่อน หน้าเสีย เจ็บใจตัวเองที่เสียท่างู จนได้ เกือบจะได้เป็นเมียงู
“เออ ไม่เป็นไรวะ”พิม ตอบเพื่อน
“แล้วเราจะเอาไงต่อดีวะ”แทน
“กูไม่รู้วะ แต่กูเบื่อ”หยกตอบ แต่ไม่วายร้องเบื่อตามมา เพื่อนๆๆต่างมองหน้าหยกไม่ว่างตา
“มองหน้ากูทำไม่วะ”หยกถาม
“ปากมึงเนียหน้า กวนส้นตีนชิบเลยวะ ”คิม ด่าเพื่อนไป
“แต่กูว่าดีวะ ไปเที่ยวบ้างจะได้หายเคลียดกัน”พิมเสนอความคิดเห็น
“งั้นกูเสนอบ้าง ในเมืองตอนนี้กำลังมีงานเฉลิมฉลองวันพระจันทร์เต็มดวง สนใจปะ”แทนเสนอความคิดบ้างความสนุกมันไม่ค่อยเข้าใครออกใคร
“แล้วพวกมึงจะไปไงวะ ออกไปอย่างนี้ไม่ได้หรอก ออกไปทางประตูหน้าก็ไม่ได้มีหวังไอ้งูผีมันตามกูออกไปแน่”หยกบอกเพื่อนหน้าเคลียด กังวลใจว่าตัวเองจะหมดสิทธิ์เที่ยวกับเพื่อน
“กูมีทางลับ หลายวันก่อนกูดันไปเจอทางเข้าพอดีวะ แล้วกูก็ไปสำรวจเส้นทางมาแล้ว”คิมมองเพื่อน เพื่อนๆต่างมองหน้าคิมยิ้มๆ
“หึหึหึหึหึหึ นารี……หึหึหึหึ”
“หยกกูขอร้องอย่าหัวเราะแบบนั้น กูกลัววะ”พิม
“มันบ้า มึงก็รู้”แทนเสริม
“กูไม่บ้า โว้ย กูจะหานารีมาลบครามงู”หยกบอกความในใจให้เพื่อนรู้
“หึ ลบงู พูดเป็นเล่น อิสระมึงนะหลือไม่กี่วันแล้วไอ้หยก”แทน
“กูมีเยอะ”หยกสวนกลับ
“พอๆๆ เอาไง จะไปหรือไม่ไปละ”คิม ถามอีกครั้ง
“ไป” หยก แทน พิม แถบจะตอบพร้อมกัน
“งั้นคืนนี้เจอกัน อิอิอิอิ”คิมยิ้ม สนุกแน่งานนี้ ผมมีลางสังหรณ์ว่าใครสักคนจะต้องเจอคู่ของตัวเองแน่ รึแต่ที่แน่ๆๆไม่ใช้ผมแน่ ผมเกือบลืมไปว่าพวกผมสี่คนนะมันนิสัยเดียวกันครับ แล้วแต่ใครจะรั่วมากกว่ากันเ ท่านั้นเอง
ในเมือง จักรวะนคร วันงานเฉลิมฉลอง ผู้คนคับคลั่งมากมายหลายเผ่าพันธ์มารวมกัน ผู้คนต่างสนุกสนาน รวมถึงพวกเราสี่คนด้วยที่แอบหนีออกมาเที่ยว แต่ก็ไม่พ้นสายตาของใครบ้างคน ค่อยจับตาดูร่างบางไม่คาดสายตาไปไหน
ทั้งสี่คนแต่งกายเป็นหญิงชายชาวบ้าน หน้าตาไม่ได้ปกปิดเหมือนครั้งแรกที่ออกมาเที่ยวกัน วันนี้ออกมาอย่างเปิดเผยเพราะคิดว่ากลางคืนแบบนี้คนคงเจ้าไม่ได้กัน หยกใส่เสื้อสีฟ้าอ่อน แทนใส่สีแดง ตามด้วยพิม สีเหลืองอ่อน คิมก็สีเขียวอ่อน
“งานแม่ง น่าสนุกวะ”แทนที่เดินชมงานไปชวนออกปากชม
“นั้นสิไม่คิดว่าสมัยนี้เขาจะจัดงานได้หน้าเที่ยวมากขนาดนี้เลยวะ”คิมก็เป็นอีกคนที่หลงความงามยามค่ำคืนของที่นี้เช่นกัน
“นั้นสิวะ สู้ไม่ได้เลยจริง ”พิมเสริมอีกคน
“อืม สวยดี ถ้าไม่ติดว่ามีงูอะนะ”หยกเสริมทัพ แต่ทำเอางานข่อยไปเลย
“มึงหยุดพูดเรื่องน่าเบื่อสักที่เถอะวะ ออกมาเที่ยวเราต้องลืมทุกอย่างเข้าใจ”แทน เอามือไปขยี้หัวหยก ด้วยความหมั่นไส้
“หยุดเล่นตัวกูสักที”หยกเอามือมาปัดมือแทนออกจากหัวตนเอง
“แค่นี้ทำบ่น”แทนว่า
“แม่นางทั้งสี่คนมเที่ยวงานกันหรือเจ้า”ใครบางคนพูดขึ้นมาทามกลางพวกเราสี่คนแทนหันไปมอง ทำหน้าสงสัยใครว่า
“ไม่ต้องมองพี่อย่างงั้น เดียวพี่พาเดียวนะจ้ะคนดี”ว่าแล้วมันก็ดึงแขน แทนไปหามัน แต่ดีที่แทนมันจับมืออีกฝ่ายเขาหาตัวเองแล้วบิลแขนอีกฝ่าย
“โอ้ย ………..ปล่อย”แทนพลักมันล้มลงพื้นก่อนจะตามด้วยตีนยันไปที่น่าอกอีกฝ่ายอย่างจัง
“ปัก…..”
“มึงไม่ต้องพากูเที่ยว กูไปเองเป็นแล้วจำไว้กูผู้ชายโว้ยไม่ใช่ผู้หญิง สัสหมา”แทนเหยียบซ้ำลงที่เดิม
“พอแล้วแทน คนมองกันใหญ่แล้ว”หยกร้องห้าม จับไหล่อีกฝ่ายให้ใจเย็น ก็รู้นะครับว่าไอ้แทนมันไม่ชอบให้ใครมาถูกตัวมัน ยิ่งเป็นหมาแล้วอย่าเข้าใกล้มันเลยดีว่า เดียวองค์จะลงอย่างที่เห็นเนียแหละครับ
“เออ มึงไปไกลๆๆตีนกู ก่อนที่มึงจะเจอมากกว่านี้”แทนยกเท้าออกจากอกมัน ผมไม่อยากจะทำมันหรอกนะครับแต่เพราะมันเป็นหมา ที่ผมไม่ชอบแล้วอีกอย่างมาจับผมแบบนั้นไม่ได้ ผมรังเกียจเอามากๆๆเลยองค์ลงอย่างที่เห็น
“ใจเย็นวะ เดียวงานไม่สนุก คนมองใหญ่แล้ว ไปที่อื่นกัน ”หยกพูดกล่อมเพื่อน เพื่อนคนอื่นๆๆก็พยายามปลอบใจมันให้ใจเย็นๆๆด้วย ก่อนที่เราจะไป
“เดียวแม่นาง”พวกผมทั้งกลุ่มหันกลับไปมอง ปรากฎว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีผิมเข้มดวงตากลมโต ดุหน่อยๆมองมาที่พวกเรา
“ขอบคุณแม่นางที่ช่วยสั่งสอนลูกน้องของข้า”แทนตกใจเล็กน้อยที่เห็นอีกฝ่าย พอจำได้ว่าอีกฝ่ายคือคนที่จะแม่พันธ์ในตอนนั้นที่เขาดันทะเลาะกับมันแล้วสะดุดไปจูบปากมัน
“ไม่เป็นไร ท่านก็ดูแลลูกน้องท่านดีๆๆก็แล้วกัน”แทนตอบกลับอีกฝ่าย ด้วยความไม่พอใจเป็นทุนเดิม
น่ารักคนอะไรน่ารักสะไม่มีหน้าตาแบบนี้แหละที่เอามาเป็นแม่พันธ์ของเผ่าข้าอัศวินคิด มองหน้าอีกฝ่ายไม่ว่างตา วันก่อนนั้นก็เจอสาวงามชาวบ้านก็ยังสู้เจอแม่นางคนนี้สวยบาดตาบาดใจ ถึงอีกสามคนจะงามไม่แพ้กันแต่เรากับชอบนางผู้นี้เต็มๆๆตา
“ทั้งงามทั้งสวยเหมาะที่จะเป็นแม่พันธ์ของเราสะเหลือเกิน”อัศวินพูดออกมาให้อีกฝ่ายได้ยิน
แทนที่รู้สึกชักจะทนไม่ไว้กับอีกฝ่ายที่มาชมตัวเองสวอย่างนั้นอย่างนี้ ยังไม่ติดใจตรงที่จะตัวเองเป็นแม่พันธ์
“ฝันอยู่หรือไง ไอ้หน้าหมา กูเป็นผู้ชายโว้ย ไม่ใช้ผู้หญิง”แทนที่ทนไม่ไว้ตอบกลับไป
“ใจเย็นๆๆ”หยกเอามือมาลูบหลังเพื่อน อีกสองคนก็ทำตามพวกเรายืนซ้อนกันอยู่แบบนี้แทนอยู่ด้านหน้าสุดพิมอยู่ทางซ้ายมือของแทนหยกอยู่ทางขวาคิมอยู่ด้านหลังหยก
“กูไม่ใจเย็น มึงดูมันพูดสิ”แทนหันมาหาเพื่อนที่ตอนแรกจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
“เอาน่ามึงใจเย็น อย่ามีเรื่องที่นี้ไม่ใช่ถิ่นเรานะโว้ย”พิมเตือนสติเพื่อน คนเริ่มมองพวกเรามากขึ้นแล้ว เมื่อสักพักนี้ดันหันไปมองด้านข้างเจอว่าที่สามีไอ้หยกสบตากันพอดีจะเตือนมันอยู่แต่หาโอกาสไม่ได้เลย
“มึงจะเอาไง ไอ้หมาบ้า”แทนเลิกสนใจเพื่อนกลับไปด่าคู่อริ
อัศวินคิด ในใจงามเด็ดดึงใจ ปากแบบนี้ชอบสุดๆๆ
“ข้าคิด อยากจะเอาเจ้าทำเมีนจริงๆๆเด็ดๆๆแบบใช่เลย”ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตั้งตัวแทนสวนมัดน้อยๆๆเข้าเปาตาอีกฝ่ายเต็มๆตามด้วยยกขาขึ้นก้านคออีกฝ่ายอย่างจัง จนลูกน้องของอีกฝ่ายเข้ามารุมมีหรือทั้งสี่คนจะยอม แตะต่อยกันหมด เหมือนคนบ้า แต่ตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนเลย พวกนั้นล้มลงกันหมดแล้วหยกได้สติก่อนเพื่อน
“เอ๋ย ไปได้แล้ว เดียวพ่อมึงก็ตื่นมาหรอก ไป”หยกร้องเตือนเพื่อนก่อนจะพากันออกจากที่เกิดเหตุ ชาวบ้านแตกตื่นกันหมด
“โอ้ย มือเท้าหนักได้ใจ เหมาะแล้วที่จะเป็นแม่พันธ์ หึหึ ”อัศวินคิด
“องค์อัศวิน ไม่เป็นไรพะยะค่ะ”คนสนิทขององค์อัศวิน
“เราไม่เป็นอะไร เราอยากร็ว่านางเป็นใคร พวกเจ้าไปสืบให้เราด้วย”องค์อัศวินบอกกับคนสนิท
“ไม่ต้องหรอก องค์อัศวิน”เสียงใครร้องห้ามไว้
องค์อัศวินและคนสนิทจึงหันไปมองหน้าอีกฝ่ายว่าเป็นใคร พอรู้ว่าเป็น องค์อินนาคา จึงก้มหัวน้อยพอเป็นมารยาท อีกฝ่ายก็เช่นกัน
“ท่านรู้ รึ ว่าพวกนางเป็นใคร ”องค์อัศวินถามอีกฝ่าย
“รู้สิ คนที่ท่านมีเรื่องด้วยนั้นคือองค์ชายของจักรวะนครแห่งนี้ ที่ตื่นขึ้นมาหลังจากครบรอบของการหาคู่ครอง รอบที่ท่านหมดโอกาสไปยังไงละ”
“องค์ชายอย่างั้น รึ ทำไม่ถึงงามได้ขนาดนั้น แล้วอย่างนี้จะเป็นแม่พันธ์ให้ข้าได้อย่างไร”องค์อัศวินคิดหนัก
“ไม่ต้องห่วงไปพวกองค์ชายสามารถท้องได้ ”องค์อินนาคาบอกอีกฝ่าย ทำให้ต่างอมยิ้มเล็กๆๆ
“แล้วท่านละเลือกใครแล้วหรือยังในบรรดาทั้งสี่คน ไม่ใช่คนเดียวกับข้าหรอกนะ”องค์อัศวินเริ่มสงสัยอีกฝ่าย
“ไม่ใช่หรอกของข้านะคนทางซ้ายมือเสื้อสีฟ้า ส่วนเสื้อที่เหลืองแดงเขียวยังไม่มีคนจับจอง แต่อีกไม่นาน อาจไม่แน่ ถ้าท่านมั่วแต่ชักช้า”องค์อินนาคาบอก ที่ต้องบอก อีกฝ่ายพระองค์จะหาตัวคนมาขัดทางหนีของร่างบางให้เหลือน้อยลง มึงรู้วันนี้เองว่าร่างบางต่อสู้ก็เป็นแถบยังเก่งสะด้วย
“ก็ดีแล้ว ไม่อย่าง นั้นเราคงต้องสู้กันสักตั้งแล้วละ”องค์อัศวินยิ้ม เสร็จข้าแน่ แม่พันธ์ชั้นดีของข้า อิอิ
-----------------------------
En
จบไปอีกตอน ช่วงหลังๆๆหนีอาจจะลงตอนต่อไปไม่บ่อยแล้วนะครับ คู่ต่อไปที่จะเจอกันแล้วมาร่วมสนุก คงจะเป็นคู่ของแทน ตอนแรกจะเอาพิมก่อนแต่ไปๆๆมาๆๆ เอาแทนมาลงก่อน กลัวทุกคนจะลืมแทน บทแทน จะเป็นแบบรั่วๆๆมึน สู้คนใจร้อนเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับหมา มันมีเหตุผลว่าทำไม่ทุกคนถึงเกียจสัตว์แต่ละตัว แล้วดันได้สามีเป็นสัตว์ที่ตนไม่ชอบ อันนี้เราต้องให้สามีของพวกเขามาช่วยทะลายใจที่เกิดจากความกลัวของแต่ละคนแล้วนะครับ
สู้ ต่อไป น้องแกะน้อย 5555555
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:hao6: :hao6: :hao6:
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
จิ้มไม่ทันอ่ะๆ 555 ชอบมากมายเรยเรื่องนี้แต่มั่ยลงมั่ยบ่อยมั่ยเป็นรัย แต่สม่ำเสมอก็พอ^^
-
ได้แต่แบบที่ตัวเองไม่ชอบทั้งนั้นเลยยย :oo1: :oo1:
-
น้องหยกเกือบเสียตัวแต่หนีทัน :ling1:
แต่ไม่เป็นไรมาคู่แทนก่อนก็ได้ :katai2-1:
-
แทนเจอเนื้อคู่แบบไม่รู้ตัว :mew1: :mew1: :mew1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao6:
-
หุหุ ออกจากวังแต่ล่ะครั้ง ได้คู่ครองมาทีละคน ต่อไปจะเป็นใครล่ะเนี้ย
-
แสดงว่าคู่ของหลานแทน ก็มี :z6: :z6: ตลอดเรื่องนะซิ
ถ้าเป็นอย่างนี้ คนแก่ชอบ o18 o18 o18
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ชอบๆๆๆๆๆต่อๆๆๆๆ
-
นั้งรอคนเขียนมา ลงต่อ อิอิ o13 o13 o13 o13
-
แฟนตาซี ชอบๆๆๆ
รอๆๆๆๆ
-
:mew4: :mew4: :mew4: ช๊อบ ชอบ แนวนี้ แต่ บางประโยค บางคำ อ่านแล้ว งง งง อยู่นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แล้วตกลงมะไหร่เขาจะดีกันละเนี้ย :ling3: :ling3:
ลุ้นจนเหนื่อยแทนแล้วนะเนี้ย :katai5: :ling1:
-
คนเขียนจ้า มาต่อเถอะจ๊ะ จะลงแดงแล้วงะ 555555555 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
แต่ละคู่รั่วคนละstyle
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
แม่พันธุ์ชั้นดี :hao6:
-
:z13:มาปูเสื่อรอจ้า
-
:call: :call: :call: :call:มานอนรอคนเขียน :call: :call: :call: :call: :call:
-
เนื้อเรื่องแปลกดี
แล้วจะรออ่านต่อนะจ๊ะ
-
:mew1: :ling2: :mew1:
-
รออยู่นะ
-
รออยู่เนอะ
-
วันนี้ก็เข้ามาส่อง แต่ก็ยังไม่เข้ามาต่อ
มาเถอะ :call: :call: :call: :call: :call:
-
ตามคร้าบบบบบบบ
-
ตอนที่7 พวกมันบ้าไปแล้ว
วันที่สอง
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แสนน่าเบื่อหน่ายของผมหลังจากที่ผมไปทะเลาะกับพวกหมาบ้าฝูงหนึ่งตัวผมเองนั้นก็สังหรณ์ใจแปลกๆๆว่าจะมีเรื่องตั้งแต่เมื่อวานก่อนแล้วแล้วที่ผมนั้นเป็นคนรักสนุกชอบเที่ยวตามใจเพื่อนรักสัตว์ถึงไม่เข้ากับหน้าตาของผมมากหนักก็ตาม(ถึงผมจะสวยแต่เกลียดหมารักงู)
“องค์ชายเพค่ะ ทรงตื่นบรรทมหรือยังเพค่ะ”นางกำนัลประจำตัวผมเรียก
“เราตื่นแล้วมายา”ผมนอนหันหลังให้มายา คานตอบเสียงเรียกที่ดังอยู่ข้างหลัง
“แน่ใจนะเพค่ะ ทรงตื่นบรรทมก่อนเถอะเพค่ะ องค์ราชินีเสด็จมาเพค่ะ”มายาร้องบอกทำให้ผมต้องรีบลุกจากเตียงเดินเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยมีมายา คอยแต่งตัวให้ผม แรกๆผมก็เขิลนะครับที่มีสาวๆสวยๆมาแต่งตัวให้พอบอกไม่ยอมเท่านั้นแหละพวกเธอจำมัดให้ได้อายอยู่หลายครั้งจนจำใจยอม
“เสด็จแม่ มาหาลูกมีอะไรหรือพะยะค่ะ”แทนถามผู้มาเยี่ยน
ขณะนี้เส็ดจแม่ของเข้านั้นนั่งอยู่ที่เตียงนอนของเขา ส่วนตัวผมนั้นนั่งอยู่ข้างล่างและนั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อยเงยหน้าถามผู้เป็นแม่
พระนางดวงมณีมองหน้าลูกยิ้มๆ
“มีสิจ้ะ แม่มีข่าวดีจะมาบอกลูก”พระนางส่งยิ้มมาให้
แทนทำสีหน้าแปลกส่งไปให้เหมือนจะรู้ว่าต้องมีเรื่องเกียวกับเขาแน่ๆๆเลย
“เรื่องอะไรหรือพะยะค่ะเสด็จแม่”
“มีคนมาสู่ขอลูกของแม่ แม่อยากให้เจ้าเตรียมตัว เพื่อพบกับองค์อัศวินเจ้าเมืองเวียรวูลฟ(หมาป่า)”พระนางบอก
“หึหึ”แทนแถบยิ้มไม่ออก งานเข้ากูแต่เช้าเลยเหรอวะ เสร็จจากไอ้หยกมาเป็นกูเนียอะนะที่จะได้ผัวคนต่อไป
“ลูกดีใจใช่ไม่ ที่จะได้แต่งงาน”พระนางถาม
แทนมองหน้าเสด็จแม่อยากจะร้องคิดได้ไงดีใจที่จะแต่งงาน แค่พูดไม่ออก อยากร้องไห้เป็นชายอยู่ดีๆต้องมาแต่งงานกับชายด้วยกันแถบยังต้องท้องได้อีก โอ้สวรรค์….ช่างรักกูดีแท้และแน่นอน
“เสด็จแม่ หวังว่าไม่ใช่เผ่าหมาป่านะพะยะค่ะ”แทนเอ๋ยถามอีกครั้ง อย่ายิ้มเสด็จแม่กูทำใจไม่ได้
“ใช่จ้ะ”ยิ้ม
“ห่า”ตกใจ กืนน้ำลายตัวเองมองเสด็จแม่ตาปริบๆๆ ล้อเล่นใช่ปะกูเกลียดหมาขนาดนั้นให้กูได้ผัวเป็นงูยังจะดีสะอีก หยกมึงแลกกับกูเถอะ แทนได้แต่คิดในใจ
หลังจากนั้นสามชั่วโมงขบวนเสด็จขององค์อัศวินก็มาถึงวันนี้มาแปลก พระองค์แต่งตัวเต็มยศไม่ปิดบังร่างที่แท้จริง ปกติเวลามาที่นี้พระองค์และเปิดเผยร่างจริงแค่หางเพื่อให้รู้ว่าเป็นเผ่าไหน แต่วันนี้พระองค์มาแบบจัดเต็มหูหางขนมาพร้อมแสดงถึงอำนาจดวงตาที่ดุทำให้ดูมีอำนาจ
ท้องพระโรง
องค์อินนาคาวันนี้ก็มาแบบเต็มยศเช่นกันลำตัวครึ่งล่างเป็นหูด้านบนเป็นคนถ้าให้พูดก็คล้ายงูเห่าแผ่แม่เปียนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับองค์วรรลวิไลหรือเสด็จพ่อขององค์ชายทั้งสี่ ตามมาด้วยฝั่งด้านซ้ายมือองค์อัศวินท้องพระโรงนี้จะเป็น ห้าเหลี่ยมรองรับพระราชาถึงสี่พระองค์ไว้เตียมการไว้อย่างดีประมาณว่ามาขอสี่คนก็จะมีที่นั่งให้สี่คนเลยไม่เสียเวลาจัดสถานที่อะนะ
“พวกเจ้าทั้งสี่ไปถวายพระพรองค์อินนาคาองค์อัศวินสิ”องค์วรรลวิไลบอกลูกทั้งสี่ที่ขณะนี้อยู่ด้านล่างแท่นที่นั่งของพระองค์
“พะยะค่ะเสด็จพ่อ”คิมคานรับโดยปกติแล้วนั้นหยกจะต้องเป็นคนพูดแต่เวลานี้ดูเหมือนเพื่อนเขาจะไม่สนใจเพราะมัวแต่คุยกันทางใน เจ้าได้หรือเปล่าที่พระแม่ประทานพรให้พรเกี่ยวกับพูดคุยหากันหยกมันกำลังคุยกับไอ้แทนได้ความดังนี้
“บีหนึ่งเรียกบีสอง”หยกยกนิ้วมือขึ้นมาเมื่อจะต่อสายก็แทน
“ได้ยินแล้วบีสอง”แทนตอบกลับมา
“กูอยากได้ของมึงอะ”หยก
“มึงจะแลกกับกูเหรอ”แทน
“สนใจปะละ ลดแลกแจกแถม ของชอบมึงนิของฟรี”หยก
“ของชอบมึงเหมือนกันแหละ อย่ามาพูดดี”แทน
“แล้วไง ตกลงว่าไงอะ”หยก
“ทำตานั้นบีหนึ่ง”แทน
“ ตกลงบีสอง หึหึหึหึหึ”หยกหัวเราะแล้วตัดสายเพื่อนทิ้งมองหน้ากันยิ้ม โดยที่ผมนั่งมองมันสองคนคุยกันผมชักสงหรณ์ใจแปลกๆๆว่าพวกมันคงไม่ได้คิดแบบเดียวกับผมแน่ แต่ช่วงเวลานั้นผมเองก็หันไปสบตากับพิมเข้าอย่างจัง ไอ้พิมมันส่งสายตาประมาณว่า มึงคิดเหมือนกูใช่ไม่ ก่อนหน้านี้ไม่นานไอ้แทนมาคุยกับพวกผมว่าเสด็จแม่บอกกับมันว่ามีคนจะมาสู่ขอมันแต่เป็นเผ่าหมาป่าใช้ความสำคัญแทนไม่ชอบหมาแต่หยกชอบมาก
“องค์ชาย”เสด็จพ่อทรงเรียกพวกเราที่นั่งกันเงียบๆไม่ยอมลุกไปไหน
“พะยะค่ะเสด็จพ่อ”คิมคานรับแทน
“ลุกขึ้นได้แล้ว”คิมจึงสะกิดหยกที่นั่งอยู่ข้างๆพิมก็เช่นกันสะกิดแทนให้ลูกขึ้นไปถวายพระพรหลังจากที่พวกเราถวายพระพรทั้งสองพระองค์เสด็จก็กลับมาที่เดิม
“องค์อัศวิน ท่านมีเรื่องอันใดถึงเสด็จมาจักรวะนครได้”องค์วรรลวิไลตรัสถามอีกฝ่าย
“เรามาขอลูกของท่านองค์วรรลวิไล”องค์อัศวินบอกอีกครั้ง
“ขอใครกันเรามีลูกที่เหลือห้าคนอีกสองคนมีคู่หมายแล้ว องค์ศิลาทรองค์ชายคนที่หก องค์ชายคนที่เจ็คองค์ชายมณีจันทร์ องค์ชายคนที่แปดองค์ชายจันทา”พระองค์บอกอีกฝ่ายถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็ตาม
“เราต้องการองค์ชายจันทา”
“ไม่เอา เราไม่ต้องการแต่งงานกับพระองค์”แทนพูดขึ้นหลังจากเงียบฟังมานาน
“แต่เราต้องการเจ้า”พระองค์ตรัสอีกครั้งพระองค์ก็ไม่ยอมเช่นกัน
“ทำไม่ ไม่แต่งกับคนที่ต้องการท่านละ เราไม่ชอบพระองค์ แต่กระหม่อมอยากแต่งงงานกับองค์อินนาคามากว่า”แทนพูดจบก็หันหน้าไปมององค์อินนาคาแล้วยิ้มแก้มปริ คิดในใจ ชอบอะมาเป็นของเราเถอะเราชอบท่านเรารู้นะว่าท่านอ่านใจได้แต่งงานกับเรานะแทนยิ้มหวานส่งไปให้อีกฝ่าย
“ห่า”เสียงทุกคนในท้องพระโรงไม่เว้นแม้แต่องค์อินนาคา พวกเจ้าเล่นบ้าอะไร นั้นอะไรสายตาที่มองพระองค์มันแปลกแล้วที่พระองค์จับใจความได้ว่าอีกฝ่ายต้องการแต่งงานกับพระองค์นั้นอีกละ
“ไม่ได้”เสียงร้องห้ามจะเป็นใครไปไม่ได้ออกจากองค์อัศวิน
“ไม่ได้แล้วยังไง ก็ไม่ชอบนิ”แทนหันมาต่อว่าอีกฝ่าย แทนตอนนี้ลุกขึ้นมายืนตรงกลางระหว่างพระที่นั่ง
“นั้นสิ ถ้าน้องของหม่อมฉันไม่อยากแต่งงานกับพระองค์มาแต่งกับหม่อมฉันแทนก็ได้นะเพค่ะ ”หยกที่ลุกขึ้นตามอีกคนเดินตรงไปข้างแทนส่งยิ้มหวานไปให้องค์อัศวิน
“ห่า”เป็นเรื่องแปลกของวันที่องค์ชายทั้งสองต้องการเปลี่ยนคู่ครองของตน
“ไม่ได้”องค์อินนาคาร้องห้าม
“อย่าเข้ามานะ”หยกร้องห้ามอีกฝ่ายที่จะลุกจากที่นั่งมาหาตน
“หม่อมฉันไม่ชอบพระองค์ หม่อมฉันรักองค์อัศวิน”หยก
“หม่อมฉันก็เช่นกันรักองค์อินนาคา แต่งงานกับหม่อมฉันเถอะ”แทนยังคงส่งสายตาไปให้อีกฝ่ายประมาณว่ารักนะ
อง์อัศวินหัวใจแทบแตกสลายเมื่ออีกฝ่ายไม่รักพระองค์ ตกใจและแปลกใจกับอีกคนทั้งที่ไม่เคยได้คุยกันทำไม่ถึงรักพระองค์ได้
“รักนะแต่ไม่แสดงออก”หยก กรี้ด…………………น่ารักจัง คนอะไรน่ารัก คอสเพล์ชัดๆ น่ารักอะหูกว้างหางยาว ลำตัวใหญ่ เมือวานเห็นแล้วไม่ถูกใจเท่าไรแต่วันนี้ทำไม่น่ารักจังอยากเอาไว้กอด เอาไว้ขีเล่น สัตว์อะไรน่ารักอะ หยกได้แต่คิดคิดน้อยยิ้มใหญ่
“รักนะจุ๊บ”มีลูกคู่ หลายวันก่อนตัวแทนเองไม่คิดจะสนใจเพราะอีกฝ่ายมาในร่างมนุษย์ถึงจะรู้ว่าเป็นเผ่างูแต่ก็ไม่สนใจ แต่วันนี้พอเห็นอีกฝ่ายมาแบบนี้ชอบอะอยากได้ เหมือนงูเห่าที่เขาอยากเลี้ยงมานาน พ่อกับแม่ไม่ยอมให้เขาเลี้ยง ดวงตาแบบนั้นหางยางลำตัวใหญ่น่าจับไปกอด น่าจับทำเมีย มันหน้าจุดๆๆๆอะ น่ารักอะ พอเห็นอีกฝ่ายไม่พอใจ มันทำให้หลงไหลผิวเป็นมันจากจูบจังไม่ไว้แหละ อายๆๆเขิลอะ ว่าแล้วแทนก็เดินเข้าปาอีกฝ่ายแต่ดีที่คิมจับไว้นั้น
หลังจากที่ยืนดูหยกแทนบ้าอยู่พักใหญ่ก็หันไปมองเพื่อนอีกคนที่ทำหน้าเบื่อโลกเต็มทน ทนไม่ไว้เดินเข้าไปนั่งข้างๆๆ
“เป็นไรวะ”คิมถามเพื่อนที่นั่งหน้าเคลียดอยู่
“กูจะบ้า ดูพวกมันทำ หน้าอายอะ ”พิมมอง ไม่อยากจะคิดเลยเห็นไอ้แทนไอ้หยกบ้าแบบนั้นคิดถึงตัวเองทุกที เพราะผมเองก็ไม่ต่างจากพวกมันเวลาเจอของถูกใจ
“เอาน่า ทำยังอะมึงไม่เคยเป็น”คิมว่าเพื่อน ที่พวกมันสองคนเกิดอาการบ้าสัตว์เข้าขั้นสุดแรงแบบนี้ผมคงจะต้องเริ่มเล่าที่มาที่ไปของพวกมันสองคนก่อน ที่บ้านของหยกนั้นชอลเลี้ยงหมาเป็นชีวิตจิตใจที่บ้านไอ้หยกนั้นเลี้ยงมาเป็นสามสิบสี่สิบตัวตั้งแต่พันธ์เล็กๆๆจนใหญ่แต่ที่ชอบสุดคงเป็นล็อคไวเรอ ส่วนบ้านแทนนั้นชอบงู ไอ้แทนมันหลงไหลงูมากถึงขั้นบ้าเลี้ยงเป็นฟาร์ม แต่ตัวที่มันชอบมากคงเป็นงูเห่าแต่แม่มันไม่ยอมให้เลี้ยงเป็นเลยเลี้ยงงูเหลือมแทนมันบอกทนแทนกันใหญ่ดีกูชอบ ถึงตอนนี้งูเหลือมมันยาว5 เมตรได้มั่งไม่รวมน้ำหนัก แล้วส่วนเหตุผลที่ไอ้หยกมันเกลียดงูคงเป็นเพราะไอ้หยกมันเที่ยวฟาร์มงูของไอ้แทนตอนสิบขวบครับ ไอ้แทนมันบอกให้ไอ้หยกเข้าไปดูฟาร์มมันคนเดียวแต่ตอนที่ไอ้หยกเข้าไปเดินเล่นในฟาร์มไอ้แทนมันดันปล่อยน้องงูเหลือมของมันไว้ งูพอมันเห็นจะอะไรที่กินได้มันก็ต้องรีบรัดเหงื่อยก็อย่างที่คิดไอ้เหลี่ยมน้อยมันรัดไอ้หยกไอ้หยกมันก็ดิ้นไปชนกับตู่กระจกที่เลี้ยงงูนานาพันธ์ของไอ้แทนแตกกระจาย ไอ้หยกมันโดนรัดอยู่กับพื้นส่วนงูเล็กๆน้อยกระจายเป็นตัวมัน ภาพประมาณว่า พื้นหลังเป็นงูตัวเล็กเลื่อยเป็นไปหมด ตัวเองก็โดนรัด ดีนะไอ้แทนเข้าไปช่วยทันไม่อยากนั้นคงโดนกิน ส่วนไอ้แทนไอ้หยกมันอยากแกล้งคืนที่มันโดนเลยให้ไอ้ลูกรักน้องล็อคไวเรอของมันปลุกปล้ำไอ้แทนทำเมียไอ้แทนเนียกลัวจนขึ้นสมองไม่ให้กลัวได้ไงละครับเกือบจะเป็นเมียหมา ช่วงนั้นพวกมันแกล้งกันไปหมาคล้ายเป็นว่าต่างกลัวสัตว์เลี้ยงของเพื่อนสะงั้น
“เสด็จพี่ปล่อยน้อง”มันยังพูดดีกับผมได้แสดงว่ามีสติดี
“เสด็จน้องปล่อย”ไอ้หยกหันมาช่วยเพื่อน แกะมือของผมออก แต่ผมไม่ปล่อยเรายื้นแยงกันสักพักจนมีคนมาแยกเอาสามคน
“ปล่อยนะ”หยกหันมาต่อว่าอีกคนที่ดึงตัวเองเข้ามากอดรัด
“เจ้าเล่นบ้านอะไร”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่าย
“ไอ้หมาบ้าปล่อย”แทนก็ร้องด่าอีกฝ่ายดิ้นรนให้ปล่อย
“เราไม่ปล่อยเจ้าหรอกองค์ชาย”องค์อัศวินกระซิบข้างหูอีกฝ่าย
“องค์อินนาคาช่วยหม่อมฉันช่วย”แทนร้องเรียกหาอีกคนให้ช่วยยิ่งทำให้องค์อัศวินไม่พอใจกอดรัดอีกฝ่ายแทนว่าเดิม
“องค์อัศวินช่วยหม่อมฉันด้วย”หยกก็ไม่แพ้กัน
”เจ้าเงียบปากไปเลย”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่าย ทั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของพระองค์ยังจะร้องเรียกหาอีกคนมันน่ารัก
“ไม่”หยก
“ไม่”แทน
“ปล่อยนะหม่อมฉันจะหาที่รักเรา”หยก
“ปล่อยสิ ดุ้กดิกมาหาเราสิ”แทนเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตน แต่ตายังหันไปมององค์อินนาคา”ดุ้กดิก มาหาเราสิ” แนะยังจะเรียกอีกคิมสายหัว
“มามะ มูมู่”หยกเอาด้วย เรียกองค์อัศวินว่ามูมู่
“จะบ้าตาย ไม่ไว้แล้วนะ”พิมที่เงียบอยู่นานทนไม่ไว้เดินตรงมาที่คิมแทนหยก หันมามองหน้า คิมอีกที กูจะเอาแล้วนะทนไม่ไว้แหละ พิมส่งซิกมาให้คิม คิมพยักหน้าให้อีกฝ่าย
“ปัก”
“ปัก”
เต็มๆครับทุกคนในห้องตกใจที่เราสองคนเอามือมาสับหลังคอของหยกแทน ถ้าไม่ทำอย่างนี้มีหวังพวกมันบ้าอีกนาน
“เจ้าทำบ้าอะไร”องค์อินนาคาต่อว่าอีกฝ่ายที่ทำร้ายร่างบาง แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่พอใจหันหน้ามามอง
“แล้วจะทำไม่”พิมตอบ เหมือนไม่สนใจใคร จิตหลุดไปเรียบร้อยแล้ว
“พอแล้วพิม”คิมร้องห้าม รู้ว่าเพื่อนจิตหลุดน็อคหลุดเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่าได้มีใครมากระตุกเสียละงานเข้าแน่
“พระองค์ทั้งสองผิดเองที่มาในรูปแบบนี้ พวกพี่และน้องของกระหม่อมมีความชอบในเผ่าพันธ์ที่แตกต่างกัน องค์ชายอินธิราชอบพอเผ่าพันธ์หมาป่า ส่วนองค์ชายจันทาชอบพอเผ่าพันธ์งูเช่นพระองค์ ถ้าครั้งหน้าจะมากรุณามาในรูปกายมนุษย์ปกติด้วยละ ถ้าพวกพระองค์ไม่อยากให้องค์ชายทั้งสองคลุมคลั่งอย่างวันนี้ ใครอยู่บ้างพอองค์ชายทั้งสองกลับตำหนัก”คิมหันไปหานางกำนัลให้พาองค์ชายทั้งสองกลับตำหนัก
“ไม่ต้องเราพาไปเอง”องค์อินนาคาบอก ทรงอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะพาเดินออกจากท้องพระโรง
“เราก็เช่นกัน”องค์อัศวินอุ้มร่างบางขึ้น
“ก็แล้วแต่กระหม่อมเตือนแล้วนะ”คิมบอก แล้วเดินจากไปพร้อมทั้งพิมด้วยกัน ได้แต่ถอดหายใจ เตือนแล้วนะพวกมันจะบ้ามากกว่านี้แก้ปัญหากันเอาเองแล้วกัน อย่าหาว่าไม่เตือนพิมตบบ่าเพื่อน
“มึงไม่ต้องเตือนพวกนั้นหรอกให้พวกแม่งเรียนรู้เอาเองเสือกปากดีนัก พวกมันสองตัวนะมันบ้า”พิมยักไหลเดินต่อ คิมได้แต่ถอดหายใจคิดกับตัว ตู่คงเป็นคนปกติที่สุดสินะ
-------------------------------------
En มาต่อจนได้อิอิอิ
ยุ่งนิดหน่อย แต่จะพยายามมาต่อให้นะครับ :mew2:
-
แน่ใจน่ะว่าตัวเองปกติสุดน่ะ :m20: :m20:
เรียกชื่อซะหมดราศีเลยยย
-
:ruready เอิ๊กๆๆๆๆๆ
:katai2-1:
-
โห มันจะมีเรื่องวุ่นๆแค่ไหนน๊าอยากรู้จริงๆ
-
:mew4: :mew4: มูมู่ ดุ๊กดิ๊ก น่ารักอ่ะ
-
พล๊อตดีแต่ภาษา...ปรับอีกนิด
มันเป็นนิยายกึ่งโบราณ คำบรรยายไม่ควรสมัยใหม่เกินไป
"อะนะ" นี้เอาออกได้ยิ่งดีคะ
จะติดตามต่อนะค่ะ :))
-
:m20:ฮาจนท้องแข็งอ่ะตอนนี้
รอตอนที่เขา :oo1:กันดีกว่าฃ
หุหุ
-
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ. อ่านแล้วฮาดีชอบๆ :hao3:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ชักจะวุ่นวายกันใหญ่
-
ต่อ ต่อ ต่อโลด
เรื่องวุ่น ๆ คนแก่ชอบ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ต่ออีกๆๆๆ
อยากดูอีกสองคู่อ่ะ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
5555
ตอนนี้ฮาสุด อ่ะ ><
เกิดอาการคลั่งสัตว์ -..-
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคะ
-
ขอบคุณมากมาย รออีกสองคู่นะคัฟ^^
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามดีครับ แถมตั้งสี่คู่ หุหุ
-
สนุกดี แต่เรื่องคำ เรื่องประโยค ทำเรางงอ่ะ
แล้วก็ คนพูด เราก็งงๆ ว่าใครพูด มาต่อๆ
-
:mew2: :mew2: เรามารอตอนต่อไปอ่ะ เมื่อรั่ยน๊า จะมาต่อ
-
รอแล้ว
รอเล่า
เจ้าก็ยังไม่มาต่อ
:mew4: :mew4: :mew4:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
คนเขียนหายอ่ะ หายไปนานเลย เราก็มารอร้อรอ มาส่องทุกวันก็ไม่เห็นมา :mew2: :mew2: :mew2:
-
จะมายังน่าาาาาา
-
:call: :call:
-
ตอนรั่วกำลังสอง 100%
ขอโทษที่หายไปนาน จะพยายามมาอัพเพิ่มให้บ่อยๆๆนะครับ พอดีช่วงนี้ใครจบแล้ว เลยต้องรีบทำโปรเจ็คให้เสร็จเลยไม่ค่อยมีเวลาว่างมากหนักขอโทษทุกคนอย่างแรงๆๆๆ555555 :katai4:
-################
“มึงมันบ้า”พิมโว้ยวายหลังจากที่โดนคิมลากออกมาจากห้องของแทนจนมาถึงห้องของคิม
“แล้วมึงทำแบบนั้นทำไม่ มึงเป็นบ้าอะไร กูขอร้องมึงอย่าบ้าให้มากหนักสิวะเดือดร้อนกู ”คิมต่อว่าเพื่อน ผมละไม่เข้าใจมันจริงๆๆมันไปทำร้ายองค์อินนาคากับองค์อัศวินเข้า ดีนะว่าพวกเขาไม่ทำอะไรมันกลับมาก็ดีเท่าไรแล้ว สู้แรงเขาไม่ได้ยังจะอวดเก่งให้มันได้แบบนี้สิ
“มันเรื่องของกู”มันเหวียงใส่ผม มองหน้าผมอย่างหาเรื่อง มองมาก็มองไปไม่แพ้กัน
“เรื่องของมึง แต่ทำคนอื่นเดือดร้อนเนียอะนะ มึงคิดหน่อยสิวะ มึงจะอารมณ์เสียมาจากไหนก็เรื่องของมึง มึงควรจะระงับอารมณ์มึงหน่อย อาละวาทอะไรมึงควรเลือกสถานที่หน่อย กูไม่ดีมีเวลามาห้ามมึงทุกวันนะโว้ยเข้าใจ….”มันเป็นบ้าอะไรของมันอารมณ์เสียมาตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเองก็พยายามห้ามมันอยู่ตลอดเวลา ใช่ว่าผมเองจะไม่หัวเสียไปกับมัน ถึงจะรู้ว่ามันเป็นคนอารมณ์ร้อนโมโหร้ายแต่ไม่เคยที่มันจะไม่มีเหตุผมแบบวันนี้
“แล้วมึงจะให้กูทำไง ปล่อยให้เพื่อนกูโดนพวกมัน จับปล้ำทำเมียทั้งที่สติสตังพวกมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนั้นอะนะ โดนล่อล่วงไปสิไม่ว่า หรือมึงไม่ห่วงพวกมัน”ไอ้หน้าหม้อสองตัวนั้น แม่งไว้ใจไม่ได้สัส คิดจะลักหลับเพื่อนกูเหรอไม่มีวันหรอก อย่าให้กูเห็นนะมึงกูเอาตายแน่เวรเอ๋ย
“มึงแน่ใจ ว่าเขาจะล่อล่วงพวกมัน ไม่ใช่พวกมันจะล่อล่วงเขาหรือไง โหมดแบบนั้นมีแต่คนหลงรักพวกมัน อ่อนระหวย ออนอ้อนสะไม่มี หรือมึงไม่เป็น กูนะเห็นมากับตาว่ามึงเป็นหนักว่าพวกมันสองตัวสะอีก อย่าให้กูต้องพูดเรื่องของมึงให้ขายขี้หน้าดีว่าเต้นยั่วชาวบ้านชาวช่องเก่งนักนะมึงนะ ถ้าพวกกูไม่ไปกับมึงด้วย ไม่อย่างนั้นคงมีผัวเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว หน้าอย่างมึงอะ ”คิมพูด ผมนะไม่ใช่ไม่ห่วงเพื่อน แต่รู้โดยสัญญาณว่าพวกองค์ๆๆทั้งหลายไม่มีทางทำไรพวกมันถ้าไม่เต็มใจหรอก นอกจากพวกมันยั่วโมโห ก็มีแต่พวกแม่งแหละจะยั่วยวนอีกฝ่ายให้ตกหลุมพรางพวกมัน ยิ่งบ้าๆๆอยู่
“แล้วไง วะ มันยังไม่ได้แต่งงานกัน”เถียงข้างๆๆกู่ๆๆ
“ปาด”ตบกระบาลเพื่อนอย่างแรง
“ปัญญาอ่อนหรือไง ตอนมึงปี้หญิง มึงจีบเขาเป็นแฟนหรือเปล่าละ กูก็ว่าไม่นะ ได้ปี้ได้แต่เอา เสือกมารักนวลสงวนตัว ควายออกลูกกูยังไม่เชื่อพวกมึงเลย ”คิดมาได้ ทำยังกะสาวเวอร์จิ้น คิมได้แต่ส่ายหัวไปมา แต่ก็เวอรจิ้นนี้ว่ากูพูดผิดเปล่าวะตูดกูยังซิงอะทำไงแก้ตัวไม่ทัน คิมพึงคิดออกพึ่งด่าเพื่อนไป
“แล้ว…..ไง” กูห่วงพวกมันบ้างไม่ได้หรือไงวะ
“ไม่แล้วไง มึงจะบอกได้หรือยังมึงโมโหอะไร ก่อนหน้านี้แม่งก็บอกให้พวกแม่งเจอของดีกันเอง พอตอนนี้เสือกมาโมโหใส่ มึงปัญญาอ่อนหรือไงครับคุณเพื่อน อ้ออีกเรื่องมึงไปต่อว่ามายาแบบนั้นเขาก็โกรธมึงหรอก โมโหไม่ดูคน”คิมทั้งด่าทั้งถามเพื่อนไปในตัว ทำเนียมที่ตัวเองพูดผิดไปเมื่อไม่นานนี้
“เออกูรู้แล้ว กูลืมตัวกูแม่งจะประสาทแดกเพราะพระแม่ประทานนี้แหละ เสือกมาหากูตอนเช้าเนียแหละ มึงคิดดูบอกกูมาได้ ว่าจะให้พรกู แต่พอกูขอพรจะกลับบ้านเสือกแม่งบอกว่ากลับไม่ได้ เป็นมึงจะโมโหปะละ มาปลุกกูแต่เช้า พอกูขอเสือกไม่ให้แม่งงกสัส”พิม ต่อว่าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย คิมเกาหัวตัวเองแบบว่ากูเข้าใจ ตอนเช้าก็มาหากูเหมือนกัน ทำเอาปวดตับ ว่างเหลือเกินนะกับแกล้งคน ตอนเช้ามาหาผมบอกว่าว่าง อยากมีเพื่อนแก้เหงาให้เล่นเกมส์ ถ้าผมแพ้อีกสองวันเจอเนื้อคู่ผมแต่ถ้าผมชนะให้ห้าวันแล้วมันต่างกันตรงไหนวะ สุดท้ายแม่งก็เจอเหมือนกัน สรุปแล้วเกมส์นี้ผมชนะ ผลแพ้ชนะไม่ต่างกันเพราะคนที่ซวยก่อนผมคงจะเป็นไอ้พิม ก็คงเดากันไม่อยากใช่ปะ ไม่ว่าจะสองวันไม่ผมก็ไอ้พิมต้องเจอเข้าสักวันแต่ผมดันชนะเวลาของผมยังเหลืออีกห้าวันเวลาของไอ้พิมคงเหลือแค่สองวันกำหนดการมีคู่ที่แตกต่างกันจำนวนวันสิ่งที่ผมเดาได้อีกก็คือเนื้อคู่ของพวกผมทั้งหมดมาที่นี้ที่จักรวะนครแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทางที่ดีกูจะไม่เที่ยวกับพวกแม่งแล้ว มีแต่เรื่องซวยๆๆทุกวันที่ออกจากวังเศร้าได้อีก เกิดเป็นชายที่ท้องได้มีแต่คนต้องการสงสัยชาติที่แล้วมีเมียเยอะเกินไปสวรรค์เลยลงโทษพวกผมแบบนี้ หรือคิดอีกนัยหนึ่งคงหมายความว่าพวกผมไม่มีเนื้อคู่ที่บ้านเกิดสวรรค์สงสารเลยประทานให้ ไม่ว่าอย่างไหนก็ได้แต่สงสารตัวเองจับใจเศร้าอะ คุณแม่ขอร้อง ……………………..
ย้อนกลับไปที่ห้องหยกก่อนที่ พิม จะเข้ามาอาละวาดองค์อินนาคา
องค์อินนาคาที่พอร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติที่เตียงตอนของอีกฝ่ายอย่างเบามือไม่ต้องการให้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าของพระองค์ต้องเจ็บด้วยความรักและทะนุถนอมกลัวร่างบางจะเจ็บ
“เวลาเจ้าไม่พูดนอนหลับเช่นนี้มันช่างงดงามยิ่งนัก ปากที่พูดเจื้อยแจ้วกูดูหน้าฟังยิ่งหนัก”พระองค์เอามือลูบหน้าลูบตาอีกฝ่ายอย่างเบามือ ปากก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พระองค์ก้มหน้าจุมพิมฝีปากของร่างบ้างแผ่วเบา ด้วยความหลงใหลต่ออีกฝ่าย
“ริมฝีปากเจ้าช่างหน้าหลงใหลหนัก เราอยากให้เจ้าตื่นมาสะจริงๆๆ หยกน้อยของเรา”พระองค์ได้แต่พูดกับตนเองเพราะรู้ดีอีกฝ่ายคงยังไม่ตื่นเวลานี้แน่ๆๆ
“ทำไม่เจ้าถึงชอบองค์อัศวินแทนที่จะเป็นข้า”พระองค์ด้วยความน้อยใจอีกฝ่ายบ้างครั้งพระองค์เองก็ไม่อยากอ่านใจคนได้เพราะบ้างครั้งการที่เรารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบและกำลังหักหลังหรือทรยศเรามันรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนกับการรับรู้เช่นนี้
“ไม่ว่าอย่างไรเราจะทำให้เจ้ารักรักทั้งตัวและหัวใจไม่ว่าเจ้าจะรักใครก็ตาม”พระองค์หมายมั่นกับตนเอง ก้มหลงจุมพิมอีกฝ่ายอีกครั้งและหอมแก้มร่างบางทั้งสองข้างเป็นจังหวะเดียวกับที่แขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาเห็นฉากที่พระองค์หอมแก้มร่างบาง
“โครม”เสียงดังคับห้องขององค์ชายอินธิรา
“ปัก”องค์อินนาคากระเด็นไปที่กำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างแรกด้วยความที่ไม่ระวังตนเองเป็นเหตุให้เจอเช่นนี้ ถ้าปกติที่พระองค์อยู่ในร่างเดิมคงไม่มีสภาพเห็นนี้เป็นแน่
“จะทำอะไรไอ้แก่โรคจิต มึงคิดจะทำอะไรเพื่อนกู”องค์อินนาคาหันไปมองคนที่ทำร้ายพระองค์พอเห็นว่าเป็นใครจากที่ตอนแรกเพราะองค์จะลงโทษมันที่กล้าทำเช่นนี้กับพระองค์คือการหยาบเกียรติพระองค์เช่นนี้
“อุ่ย มาไม่ทันเต็มตีนเลย …….. แย่แล้ว………งานเข้า”องค์ชายศิลาทรตามหลังองค์ชายมณีจันทร์มาติดๆๆและหลงตามมาห้ามองค์ชายมณีจันทร์
องค์ชายศิลาทรที่ตามมาที่หลังเมื่อเห็นสภาพห้องและสภาพคนถึงกับหน้าซีดหันไปมององค์อินนาคาและองค์ชายมณีจันทร์สลับไปมา
“ความซวยของเราสิน่า”องค์ชายศิลาทรได้แต่ถอดหายใจ
“มึงจะทำอะไรคิดจะหลักลับเพื่อนกูสินะ ไอ้โรคจิต”องค์ชายมณีจันทร์ที่ไม่รู้โมโหอะไรมาอาละวาดเอาเท้าถีบองค์อินนาคาอย่างแรงไปชนกำแพงฝั่งหน้าต่างอย่างจังทำให้ทุกคนในห้องตกอกตกใจ
“เราไม่ได้หลักหลับพี่ชายของเจ้า เพราะถึงยังไงพี่ชายเจ้าต้องเป็นชายาของเรา”องค์อินนาคาตรัสกับอีกฝ่ายหลังจากที่พระองค์ลุกขึ้นจากพื้นเป็นที่เรียบร้อย
“แล้วยังๆๆ ยังไม่แต่งท่านไม่มีสิทธิ์ที่กระทำเช่นนี้มันไม่ให้เกียรติกัน”องค์ชายมณีจันทร์ต่อว่า
“จะมีสิทธิ์หรือไม่เราเป็นคนเสือกไม่ใช่พวกเจ้าองค์ชายมณีจันทร์แล้วที่เจ้าทำกับเราเช่นนี้มันไม่หยาบเกียรติ์เราไปหน่อยหรอ”พระองค์ต่อว่าอีกฝ่าย กล้าดียังไงมากระทำต่อพระองค์เช่นนี้
“แล้วยังไง จะกล้าหรือไม่กล้ามันสิทธิ์ของกู มึงเป็นพ่อกูหรือไง”
“องค์ชายเพค่ะ ทรงตรัสเช่นนี้ไม่ได้นะเพค่ะ”องค์ชายมณีจันทร์หันไปมองนางกำนัลของตัวเอง
“อย่ามายุ่งหุบปากเจ้าไปให้พ้นหน้าไป”องค์ชายมณีจันทร์ตะโกนไล่อีกฝ่ายเป็นเหตุให้นางกำนัลนางนั้นร้องไห้วิ่งออกไปจากตำหนักองค์อินธิรา
“ถึงอย่างไรเราก็เป็นกษัตริย์เจ้าไม่ควรทำเช่นนี้”พระองค์เตือนอีกฝ่าย
“จะเป็นใครแล้วยังไง ในเมื่อทำตัวเองไม่น่านับถือก่อนทำไม่ละ อย่ามาเข้าใกล้เพื่อนกูอีก ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่”
“พอแล้วพิม มึงใจเย็นๆๆหน่อยสิวะ พูดเพราะๆๆหน่อยสิวะ ด่าคนมันต้องเพราะนะ เดียวเสด็จแม่ด่าเอาได้นะ ว่าไม่มีการสั่งสอน ใจเย็นๆๆแก้แค้นสิบปีไม่สาย แต่วันนี้เราต้องถอยก่อนเดียวเจ็บตัว”องค์ชายศิลาทรดึงแขนองค์ชายมณีจันทร์กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างจนอีกฝ่ายดูจะเบาลงมา แต่พระองค์ก็เข้าใจอีกฝ่ายพูดว่าอะไรบ้าง
“เออ มึงไม่ต้องมาสอนกู เจ้าไว้แล้วกันกูเห็นอีกนะมึง กูเอาตายไม่ใช่แค่ถีบตกเตียงแน่เจ้ากูไว้แล้วกัน”องค์ชายมณีจันทร์ขู่พระองค์มีหรือพระองค์จะกลัว
“เจ้าก็อย่าเผลอแล้วกันเราทำมากกว่านี้แน่”
“มัน”อีกฝ่ายเม้นปากจะด่าอีก แต่ดี ที่องค์ชายศิลาทรลากอีกฝ่ายออกจากตำหนักนี้ออกไป ไม่เว้นยังมีเสียงด่าท้อมาแต่ไกล
“จำไว้เลยกูเอามึงตายแน่ ไอ้แก่โรคจิต”
องค์อินนาคาได้แต่สายหน้าสวยแต่จูบไม่หอมจริงๆๆพระองค์ได้แต่คิดเดินเข้าหาร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติอีกครั้ง
“เสียงดังขนาดนี้แล้วเจ้ายังไม่ตื่น จะขี้เศร้าไปถึงไหนเจ้า”พระองค์ทรงตรัส
อีกด้านหนึ่งทีนอนหลับไม่ได้สติก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะเสียงใครบ้างคนที่พูดข้างหูตัวเองใจความมีอยู่ว่า เสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่น จะนอนขี้ไปอีกนาน หยกเริ่มแปลประโยคที่ละคำเสียงดังไม่ตื่น กูนอนอยู่แล้วกูไปขี้ตอนไหนวะ หรือคนข้างๆๆกูขี้ แต่ปกติกูนอนคนเดียวแล้วใครขี้วะ หยกได้แต่นอนคิดเริ่มรู้สึกว่าเหมือนมีใครเอาใครมาลูบหน้าตัวเองเบาๆเริ่มรู้สึกไม่ดีจึงเริ่มเปิดตาเบาก็ตกใจที่เห็นใครไม่รู้จะจูบปากตัวเอง
“อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ร้องออกมาเสียงดัง พร้อมกับเรามือยันปากอีกฝ่ายไว้ พอเอามือยันอีกฝ่ายก็จูบมือแทน หยกรีบสะบัดมือออกอย่างแรง พอเอามือออกเท่านั้นแหละรู้ว่าเป็นใคร
“กรี้ด……………………………………………….งู………………………………………….”หยกตกใจรีบกระโดดลงจากเตียง ถึงตอนนี้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่รู้ในร่างงูแล้วก็ตามความกลัวก็ยังมีอยู่ ยืนตกใจหอมอยู่ข้างเตียงตัวเองฝั่งตรงข้ามหน้าต่าง
“เจ้าไม่ต้องตกใจเราขนาดนั้นเราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก”องค์อินนาคาบอกกับอีกฝ่าย
“จริงนะ ท่านไม่ทำอะไร เราจริงๆนะ”หยกร้องห้าม อีกฝ่ายพยักหน้า
“เดินมาหาเราสิ”
“ทำไม่ต้องเดินไปด้วยละ หม่อนฉันตกใจขาไม่แรงเดินไม่ไหว มันเป็นความผิดของท่าน”เรื่องอะไรเราต้องเดินไปหาด้วยละทำคนอื่นตกใจยังจะมาใช้เราอีก อยู่ในโหมดเด็กหน้ารักเอาแต่ใจ
องค์อินนาคาแปลกใจกับอาคาที่แปลกไปของอีกฝ่าย ปกติคิดจะหนีพระองค์อย่างเดียว วันนี้มาแปลกบอกให้เดินไปหา
หยกมองซ้ายมองขวาไม่เห็นของที่ตัวเองต้องการเริ่มมองอีกคนตรงหน้าที่เดินมาหาตัวเองแล้วยิ้มหวานส่งไปให้ ท่าไม้ตายออดอ้อน อ้อเซาะ ทำเอาอีกฝ่ายมองตาไม่กระพริบ
“เจ้ายิ้มให้เรา”องค์อินนาคา
“ปกติหม่อมฉันไม่ยิ้มให้ท่านเหรอ แต่วันนี้หม่อมฉันจะยิ้มให้ท่าน”หยกว่าแล้วก็ยิ้มให้ อีกฝ่ายเดินเข้ามาแล้วก็กอดจูบหัวจูบหน้าผากหยกก็ไม่ว่าอะไร
“วันนี้เจ้าหน้ารักมากรู้ตัวไม่ เจ้าไม่เคยเป็นแบบนี้”หยกยิ้มให้อีกฝ่าย
“แบบนี้ไม่น่ารักเหรอ ”หยกร้องถาม
“น่ารักสิเจ้าน่ารักเหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกเรา ”
“จริงนะพระองค์รักหม่อมฉันจริงนะ ขออะไรก็ต้องให้ใช่ปะ”หยกอ้อนเต็มสบีทกระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายแน่น ยิ้มหวานส่งไปให้อีกฝ่าย กัดปากเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่เล็กๆๆ ยิ้มในใจมารยาทหญิงมี108 เล่มเกวียน งั้นมารยาไอ้หยกขอใช้สะ216 เล่มเกวียนก็แล้วกัน
“เราสัญญาอะไรที่เราให้เจ้าได้เราจะให้”
หยกพอได้ยินแบบนั้นกระโดดดีใจหอมแก้มอีกฝ่ายด้วยความพอใจทั้งๆๆที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่าย(เวลาปกติไม่ทำหรอก ถ้าไม่เกิดจากคลุ้มคลั่งอยากได้สัตว์แบบนี้ อาการยังไม่หมด)
“หม่อมฉันอยากไปหา มูมู่ พระองค์พาหม่อมฉันไปนะ”หยกร้องบอกมองอีกฝ่ายด้วยความหวัง
“ไม่ เราไม่พาไป ”องค์อินนาคาตอนแรกที่ได้ยินคำว่ามูมู่ก็ไม่เข้าใจสักเท่าไรคืออะไรแต่พอนึกขึ้นมาได้ว่ามูมี่ร่างบางบอกฉันคืออะไรพระองค์ปฎิเสธทันทีเป็นเหตุให้ร่างบางน้ำตาคลอ
“ทำไม่ๆๆละ แค่จะไปหามูมู่………….หม่อม….ฉัน….อยาก….ไป….หา…..มูมู่”หยกพูกไปแต่ละคำมันยากเย็นน้ำตาไหลอาบแก้มส่งสายตาหน้าสงสารไปให้อีกฝ่ายมองอีกฝ่ายด้วยความผิดหวัง ซบหน้าร้องไห้กับอกของอีกฝ่าย ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เรา”ทำไม่เจ้าต้องการไปหามันถึงขนาดนี้ ถึงกับร้องไห้เลยงั้นหึ มันหน้าเจ็บใจนัก
“หม่อม……ฉัน…..ไม่…..ไป…แล้ว…..ก็ได้ ”หยกเงยหน้ามาทั้งน้ำตาบอกอีกฝ่ายที่ก้มหน้ามามองตน
“ปล่อยหม่อมฉัน ……..อื้น”เอามือปาดน้ำตาตัวเองทำหน้าตาหน้าสงสาร
โหมดแบบนี้ใครๆๆก็รับมือยาก องค์ชายศิลาทรเตือนพระองค์แล้วเพราะแบบนี้ใช้หรือเปล่าโหมดน่ารักเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้อย่างใจก็ร้องไห้เป็นใครก็รับมืออยาก พระองค์หน้าจะรับฟังคำเตือนทันถึงจะมีความสุขแต่ก็ต้องแว้งไปด้วยความเศร้า
“เราไม่ปล่อยเจ้า เจ้าอยากได้อะไรเราก็ให้เจ้า แต่ตอนนี้เจ้าไม่แข็งแรงเจ้ายังไปหาองค์อัศวินไม่”องค์อินนาคาหว่านล้อมอีกฝ่าย
“หม่อมฉันแข็งแรงดี ทำไม่ไปไม่ได้”หยกเริ่มหยุดร้องแล้วถาม
“ยังไม่แข็งแรงเจ้าเจ็บยังเจ็บต้นคออยู่”
“เจ็บคอไม่ได้เจ็บขา ทำไม่ไปไม่ได้ อะ”หยกร้องถาม
“อย่าดื้อกับเราองค์ชาย เราบอกว่าเจ้ายังเจ็บก็ยังเจ็บสิ”
หยกมองหน้าอีกฝ่ายเริ่มเปะปากตัวเองจะร้องไห้อีกครั้งแต่โดนดักคอสะก่อน
“เราไม่ได้สัญญากับเจ้าหรือไงว่าจะพาไปแต่ตอนเจ้าไม่สบายเจ้าไปนอนก่อนแล้วเราจะพาเจ้าไปเองเราสัญญา แต่ถ้าเจ้าไปหาองค์อัศวินเองโดยที่ไม่มีเราเจ้าจะโดนเราลงโทษเข้าใจไม่ อย่าร้อง”
หยกพยักหน้าน้อย
“แต่หม่อมฉันอยากไป ให้จูบก็ได้ แต่ต้องพาหม่อมฉันไปนะ”หยกเสนอตัวให้อีกฝ่ายจูบ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน
“เราจูบแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้นอนนะคนดี”องค์อินนาคาบอกอีกฝ่ายให้นอนลง แต่อีกฝ่ายกับไม่ยอมนอนดีทำให้พระองค์เราเสียเวลาในการจับร่างบางนอนลงเตียงอีก
“อย่าดิ้น”
“แต่ว่า”
“ไม่มีแต่”
“อยากไป”
“จะเป็นเมียก่อนไปดีหรือไม่”
“ถ้าเป็นแล้วให้ปะ”
“เจ้านี้มัน”
“นี้มันยังไงละ จะให้ไปไม่”
เมื่อร่างบางไม่หยุดองค์อินนาคาก็เลยต้องจูบปิดปากร่างบางที่พูดไม่หยุด
“จะนอนดีๆหรือไม่”องค์อินนาคาถามร่างบาง ร่างบางพยักหน้าน้อยๆพระองค์จึงกระชับอ้อมกอดของพระองค์แน่นขึ้นให้ร่างบางนอนพิงอกพระองค์แล้วหลับไป
“ว่าจะนอนได้ ถึงเราจะชอบเจ้าที่เป็นแบบนี้ แต่แบบนี้รับมือยากจริงๆๆ” องค์อินนาได้แต่ถอดใจ อย่าให้มีแบบนี้อีกเลย ออดอ้อนจะไม่ว่าทำตัวน่ารักก็จะไม่ว่าแต่เอาแต่ใจร้องไห้นี้สิรับมือยากจริงๆๆ
ย้อนย้อนไปอีกครั้งก่อนที่พิมจะไปอาละวาดที่ห้องนอนของหยกพิมไปอาละวาดมาก่อนหน้านี้เล็กน้อย
“มึงเอาแน่เหรอวะ”คิมพูดขึ้นหลังจากที่เดินกลับไปที่ห้องตัวเองหลังจากที่เตือนองค์อินนาคากับองค์อัศวิน
“เออ กูสังหรณ์ใจแปลกว่าแม่งไอ้หมาแก มันต้องลักหลับไอ้แทนแน่ กูสังเกตเห็นสายตามัน”พิมพูดไปเดินวนไปทั่วห้องอย่างคนอยู่ไม่สุก
“แล้วถ้ามึงไปแล้วมึงจะไปหาไอ้หยกต่อปะวะ”ถามไปอย่างนั้นเองละครับผมกูรู้อยู่แล้วว่ามันต้องไปแน่ และที่สังหรณ์ใจก็คือคนซวยที่โดนไอ้พิมอาละวาดลงไม่พ้นองค์อัศวิน เพราะดูแล้วไอ้พิมไม่ปลื้นอย่างแรง
“เออ มึงถามอะไรโง่ๆๆวะ จะไปได้ยัง”พิมหันกลับมาถามผม ผมเองก็ได้แต่พยักหน้าเดินตามมันไปที่ห้องหรือตำหนักที่เขาเรียกกันนะ
ตำหนักของแทน
ในส่วนของตำหนักแบ่งเป็นห้องนอนห้องนั่งเล่นห้องอาบน้ำห้องครัวเอาง่ายบ้านหลังหนึ่งขนาดหนึ่งชั้น แล้วใครที่ไหนจะสร้างบ้านสองชั้นละสมัยนี้
พิมเดินไปถึงห้องนอนของแทนแล้วเปิดประตูเข้าไปเจอเข้ากับองค์อัศวินกำลังไซร้คอไอ้แทนอยู่ ไอ้พิมเห็นแค่นั้นไม่คิดอะไรมากเลย โดยที่ผมเองก็ห้ามไม่ทันหรือจงใจปล่อยมันไป
“โครม ปักปัก ตุบ ”
“เดียวเจ้า”องค์อัศวินร้องห้ามอีกฝ่ายที่กำลังเอาขามาเตะ
“เดียวเหรอ เดียวจัดให้”ว่าแล้วพิมมันก็จัดให้อีกหลายยกเลย
“ ตาย เถอะมึง”ตามมาด้วยตีนเท้ามือศอกขาเอากันถึงตายโดยไรการตอบโต้จากอีกฝ่ายเพราะไม่ทันตั้งตัวก็โดนอัดสะเละ
“เจ็บแทนวะ”ผมได้แต่พูดคำนี้เห็นได้จุกอะ
“โอ้ย”องค์อัศวินไม่ตอบโต้อะไรไอ้พิมแม้แต่น้อยถึงแม้จะโดนหยาบเกียรติแต่เพราะพระองค์ก็ผิดที่คิดรังแกคนไม่มีทางสู้ก่อน
“มึงตาย”ว่าแล้วไอ้พิมก็เตะเข้าไปกลางลำลูกผู้ชายอย่างจัง
“สมน้ำหน้า”ผมสะใจเล็กน้อย ถึงจะพอรู้ก็เถอะว่าแค่จะลักหลับเท่านั้น แต่ใครใช้ให้ไซร้คอเพื่อนผมละ สมควรโดนแล้ว แค่นี้ยังน้อยไป แค่หอมแก้มจูบปากผมละจะห้ามไอ้พิมให้แต่นี้เล่นไซร้คอเลยเหรอแสดงว่าแม่งต้องผ่านขั้นแรกที่ผมว่ามาแล้วแน่ๆๆ
“พิมมึงพอแล้ว เดียวก็ตายหรอก”ผมต้องลากพิมออกมาก่อนที่จะสำเร็จโทษองค์อัศวินไปมากกว่านี้ กูกลัวเพื่อนกูไม่มีของไว้ใช้ ดูท่าจะใหญ่มาก 5555
“มึงไม่ต้องมาห้ามกู ทำเป็นคนดีนะมึง กูก็ว่าจะพอแล้วเหมือนกัน แม่งเสียอารมณ์ชิบถ้าตอบโต้กูมากกว่านี้กูก็คงหายอารมณ์เสียไปนานแล้ว”ที่มึงเสียอารมณ์เพราะเข้าไม่ตอบโต้มึงใช้ปะวะ คิมได้แต่คิด
“มึงพูดอะไรกูคนดีของสังคม แค่ต้องห้ามมึง เดียวมึงทำว่าที่ผัวเพื่อนไม่มีของใช้ละบายอารมณ์ ไอ้แทนได้ด่ามึงแน่”ผมร้องเตือนเพื่อน
“เออ จริงกูลืมไป งั้นกูไปก่อนนะ มึงเก็บกวาดด้วย”มันหันมาบอกผมแล้วออกตัววิ่งไปจากห้องนอนไอ้แทนมุ่งตรงไปหาไอ้หยกอย่างเร็วผมก็ได้แต่
“เอาอีกแหละ ทิ้งงานให้กูตลอดเลย”ผมได้แต่บ่นเพื่อนต่อไปกูต้องรีบแล้วเดียว ไอ้พิมสร้างเรื่องเพิ่มอีก กูหวังเล็กน้อยองค์อินนาคาคงไม่ทำแบบนั้นนะ แต่นะสันดานผู้ชายมันแก้ยากวะนอกจากเทวดาแล้วคงไม่มีทางไม่ลักหลับคนที่ตัวเองชอบหรอก
“วันทา น้ำฟ้า ดูแลองค์ชายด้วยส่วนองค์อัศวินใครก็ได้พากลับตำหนักที่อย่าให้เพ่นพ่านแนวนี้อีก ส่วนอีกเรื่ององค์ชายตื่นเมื่อไรพาไปห้องน้ำเลยพวกเจ้าพอไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอนห้ามออกไปไหน ส่วนมายา ตามเรามา”คิมสั่งทุกคนเสร็จก็รีบวิ่งตามพิมไปทันที่กลัวไปห้ามไม่ทัน ส่วนมายาก็วิ่งตามมาติดๆๆที่เสือกมายาเพราะมายาวิ่งเร็วดี
เรื่องยุ่งๆๆจริงเลยสำหรับวันนี้ คงผ่านไปด้วยดีละมั่ง หวังว่า จะดี ผมเป็นคนดีนะครับไม่อัดเองให้เพื่อนอัดตัวเองห้าม บอกแล้วถึงเกลียดใครไม่พอใจใครก็อย่าลงมือเองนะครับเดียวจะเจ็บมือคำคมวันนี้ของคิม จงเป็นผู้ตามที่ดีค่อยแก้ปัญหาให้เพื่อนอย่าเสียหมดทุกคนเดียวจะเดือดร้อนกันหมด อิอิ เหมือนจะดีนะเรา คิมยิ้มทั้งที่กำลังวิ่งอยู่ ผมมันคนดีนะครับ
===================================================================
END
แล้วจะมาต่อให้จบนะคราฟ อิอิอิอิอิอิ
-
ไปด้วยคนซิ ขอคนแก่ไปหา มูมู่ ด้วยคนซิ
:bye2: :bye2:
-
มาแล้วดีใจจังงง :mew1:
-
อ๊ากกกมาต่อแล้วอ่ะ มีโปรเจ็คงั้นก็ ถ้าว่างก็มาต่อนะ แต่อย่าทิ้งนิยายล่ะ นี่ๆเค้าอยากเจอสวามีของแต่ละคนจริงๆ ว่าจะเป็นยังไง อินธิรามาโหมดอ้อนถึงกับใจอ่อนเลยนะองค์อินนาคา นี่ดีนะองค์ศิลาธรเตือนแล้ว
-
:m20: ขำทุกตอนเลย
รอตอนต่อไปน่ะ
:mew1: :mew1:
-
ตอนที่9 มึนมึน
ณ ตำหนักที่พักอาคันตุกะฝั่งใต้(แขกบ้านแขกเมือง)ตำหนักที่พักฝั่งอาคันตุกะแบ่งเป็นทิศเหนือทิศใต้ทิศตะวันตกทิศตะวันออกและตำหนักกลาง
“ฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้างพะยะค่ะ”คนสนิทขององค์อัศวินร้องถามนายเหนือหัวตนเอง เมื่อเห็นสภาพกลับมายับเยินสะไม่มี ถึงตามร่างกายจะไม่มีบาดแผลใดๆๆก็ตาม
“เราไม่เป็นอะไร”องค์อัศวินบอกต่ออีกฝ่ายที่เป็นข้ารับใช้ของตน เกกิเป็นข้ารับใช้ทีสนิทดังเพื่อนมิตรชิดสหายกันมาตั้งแต่เยาว์วัย
“ไม่เป็นอะไรแน่พะยะค่ะ ดูท่าว่าจะช้ำใจนะพะยะค่ะ”สภาพที่นายเหนือหัวตนเองกลับมาดูไม่ได้เลย มีคนมารายงานต่อเราว่านายเหนือหัวเราโดนทำร้ายโดยองค์ชายมณีจันทร์เหตุเพราะนายเหนือหัวของเราดันไปลักหลับองค์ชายจันทาที่ไม่ได้สติ มือเท้าองค์ชายทั้งสี่ไม่ใคร่อยากจะบอกว่าหนักยิ่งหนักเพราะเคยลองมากับตัวเองช้ำในอยู่หลายวันว่าจะหายถึงจะไม่มีแผลก็ตามแต่
“ช้ำในไม่ว่า เราได้มาคุ้มยิ่งว่าคุ้ม ริมฝีปากที่อ่อนนุ่นน่าหลงใหลกลิ่นอายที่หอมกลุ่นแก้มที่เรียบผิวหน้าเนียมเรียบหอมเท่าไรไม่เคยพอ”องค์อัศวินออกอาการเพ้อ ได้แต่คิดในใจเป็นเอามาก สงสัยความรุนแรงของมือเท้าองค์ชายมณีจันทร์คงลงมือเบาไป กลับมาเพ้อได้ขนาดนี้ เกกิได้แต่คิดในใจ พูดออกมามีหวังตาย
“เป็นเอามากนะพะยะค่ะ”ได้แต่พูดประชดออกไป
“ใช่ เจ้าไม่มีเมียไม่รู้หรอกว่าเป็นเช่นไร”ได้ข่าวว่าฝั่งนั้นเขายังไม่ตกลงมิใช่หรือ หรือแอบไปตกลงกันเอง แต่ได้ข่าวว่าเขานอนหลับอยู่แล้วตอบตกลงตอนไหน ตกข่าวแน่เลยเราได้แต่ทำหน้าสงสัย
“อืม องค์ชายจันทายอมแต่งแล้วหรือพะยะค่ะ”ย้อนถามนายเหนือหัวอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจในข่าวสารที่ได้รับ
“ยัง”ตอบกลับมาด้วยความมั่นใจเต็มร้อย แล้วเมื่อไม่นานนี้บอกว่าเป็นเมีย แล้วยังไง เกกิได้แต่สายหน้า
“แต่เราจะเอา”แล้วเขาเอาด้วยหรือเปล่าละ ยิ่งยอมเขาสะขนาดนี้เขาคงเอาละ แต่งกันไปก็ได้ชื่อแน่แท้ว่ากลัวเมียกับคนอื่นเคยยอมเหรอมีแต่องค์ชายจันทาเท่านั้นแหละถึงได้ยอมได้ขนาดนี้ กับคนอื่นจับตายทั้งนั้นมีหรือจะสร้างรอยแผลไว้ได้ ถ้าคนนั้นไม่เกี่ยวข้องกับของรักตนเอง
“ไม่ต้องมาด่าเราในใจ ”องค์อัศวินหันมาด่าเกกิ เกกิได้แต่คิด รู้ทันอีกแนะ
“กระหม่อมมิกล้า”แต่ด่าไปแล้ว
“ไม่ต้องเรารู้ดี แต่เราจะเอา แบบนี้สิแม่พันธ์ชั้นดี หึหึหึหึ”ก็คิดสะแบบนี้นั้น ผู้หญิงเขาถึงหนีตลอดไม่เว้นแม้กระทั่งผู้ชาย ที่วังก็มีแม่พันธ์เยอะแยะเต็มไปหมด ถ้าองค์ชายจันทารู้เข้า วังไม่แตกหรือไงนะ คิดแล้วปวดหัวใจ เกิดมาเป็นเกกิเศร้าแทนนายเหนือหัวสะจริง ก็ไม่ให้เศร้าได้ไงก็เราเองเป็นคนจัดที่จัดทางให้เล่าสนมๆๆทั้งหลายภายในวังเหนื่อย ขยันหาแต่เมีย
วันที่สาม
ตำหนักองค์ชายจันทาหลังจากเกิดเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทขององค์ชายมณีจันทร์และองค์อัศวิน
“อากาศยามเช้าวันนี้ดีจริงๆๆ”แทนที่พึ่งตื่นมาหลังเหตุการณ์ยุ่งๆๆเมื่อวานยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษทีได้นอนหลับสบาย
“ตื่นบรรทมแล้วหรือเพค่ะ”นางกำนัลประจำตัวร้องทักขึ้นมาเมื่อเห็นนายของตนตื่นจากบรรทมแล้ว
“อืม”แทน
“อ้อ เราจะออกไปเดินเล่นสักหน่อยเจ้าเตรียมน้ำให้เราด้วยเดียวเรามา”ว่าแล้วแทนก็ลุกจากเตียงนอนเดินออกไปเดินเล่นที่สวนหลังวังทั้งชุดที่ใส่นอนแบบนั้นเพราะคิดว่าที่สวนวังแห่งนี้จะไม่มีใครมาเดินเล่นในยามเช้าเช่นตัวเองแน่ปกติตื่นเช้าตลอดเลยชอบมาเดินเล่นรับอากาศบริสุทธิ์
“บรรยากาศดีจริงๆๆ สดชื่น”แทนกำลังดูดซับบรรยากาศบริสุทธิ์ที่มีบรรดาต้นไม้นานาชนิดสีสันสดใส่ หน้าหลงใหลมีลำธารเล็กไหลผ่าน ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนแดนสวรรค์สวยหาใดเปรียบได้
“ดอกไม้พวกนี้ คงไม่สวยหอมเช่นท่านหรอก องค์ชายจันทา”แทนทีได้ยินเสียงคนที่ขัดความสุขของตัวเองแล้วหันไปหน้าไปตามเสียงท่านพอรู้ว่าเป็นใครถึงกับอามรณ์เสีย
“ท่าน”มันมาได้ไงวะ เสียอารมณ์หมดให้ตายเถอะ
“ท่านมาที่นี้ได้อย่างไร”แทนถาม ใจยิ่งก็ไม่อยากรู้เรื่องมันหรอก
“เราก็เดินตามท่านมานั้นแหละองค์ชายจันทา”องค์อัศวิน
“เหรอ สบกับเป็นเผ่าพันธุ์หมา………..ป่าสะจริง”แม่ง อยากจะด่าแม่งให้เจ็บแสบถ้าไม่ติดว่ามันมียศท่าบรรดาศักดิ์ที่สูงว่าตนนะ พ่อจะด่าให้ลืมบ้านเกิดเมืองนอนเลย
“มันไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธ์เราตรงไหนเลย องค์ชาย เมื่อวานท่านหลับสบายดีหรือไม่”องค์อัศวินถามเขา
วันนี้ดีหน่อยที่ไอ้องค์บ้านี้มาเป็นคนปกติไม่อย่างนั้นต่อให้มาดี พ่อก็ไม่คุยกับมันหรอกน่ากลัวชิบหายคิดแล้วขนลุก อยากไปหาองค์อินนาคาจังอยากกอด คิดแล้วก็เขิน
“เจ้าเป็นอะไรองค์ชาย”องค์อัศวินเห็นท่าไม่ดีที่อยู่ๆๆคนตรงหน้าก็ทำท่ารางเขินอายบิลตัวไปมาหน้าก็ยิ้ม จนพระองค์ทนไม่ไว้ต้องเดินเข้าไปใกล้เขย่าตัวองค์ชายเบาๆแล้วก็ถึงเขามากอด
“กอดทำไม่เนียปล่อยสิวะ”แทนที่พึ่งรู้สึกตัวว่าโดนกอดก็ร้องโว้ยวาย
“ตัวเจ้ายังหอมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน”องค์อัศวินตรัส
“ห่า”หอมเหมือนเดิม กูให้มันหอมตอนไหนวะหรือมันมาลักหลับกูเหมือนที่องค์อินนาคามเข้าฝันไอ้หยกหรือเปล่า คิดแล้วหน้าซีด
“ตอนไหนยังไง”แทนเลิกดิ้น ร้องถามอีกฝ่าย
“เมื่อวานตอนที่เจ้าสลบ เราพาเจ้ามาส่งที่ตำหนักของเจ้า ตัวเจ้าหอมไปทั้งตัว”
“ห่า”ทั้งตัว อย่าบอกนะว่าไอ้เวรนี้แม่งเห็นกูหมดแล้ว แทนรับไม่ได้ แทนรับไม่ได้
“ท่านทำ……….อะไรกระหม่อม”ถามด้วยความอึ้งสุด
“หอม จูบ ดม ไซร้”องค์อัศวินบอกต่อร่างบางในอ้อมกอด
“หอม จูบ ดม ไซร้”แทน ทวนคำ กูแค่หลับมึงเล่นกูสะแล้วชีกอ มึงอย่าอยู่เลย ว่าแล้วแทนก็เอาหน้าขาเตะเข้ากลางหว่างขาโดนเต็มลูกรักของอีกฝ่าย
“โอ้ย”องค์อัศวินปล่อยแขนที่กอดรัดร่างบางออกล้มตัวลงกุมส่วนที่โดนทำร้าย
“อย่าอยู่เลยมึง”ว่าแล้วแทนก็ไม่รอช้า ประทานตีนตรงลำตัวของอีกฝ่ายเตะเข้าไปที่หน้าท้องอีกฝ่ายอย่างแรง
“เดียวก่อน ฟังเราก่อน”
“กูไม่ฟัง คิดลักหลับกูเหรอ อย่าอยู่เลย”แทนกระทืบซ้ำแรงอัดไม่ยัง ไม่สนหน้าอินหน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ด้วยความโมโหอย่างแรง
“จำไว้นะ ถ้าไม่ให้ก็อย่ามลักหลับกัน คาวหน้าเจอหนักว่านี้แน่ องค์อัศวิน”แทนพูดเสร็จก็ขอเตะสักที่ด้วยความหมั่นไส้เต็มทน หน้าหล่อ เละไปหมด
“ต่อให้จำทำเรามากกว่านี้เราก็ยอมเพราะมันคุ้มกับที่เราได้มา”องค์อัศวินก็ยังไม่เลิกยั่วโมโหอีกฝ่าย
แทนที่ได้ยินอย่างนั้นคิดได้คำเดียวเลย มันซาดิสเปล่าปะ หรือมันบ้า
“SM โรคจิต”แทนส่ายหน้ายกเท้าออกจากอีกฝ่ายรีบเดินออกห่างกลับตำหนักของตนเอง
“รุนแรงแบบนี้แหละเราชอบ แรงๆแบบนี้เหมาะนัก หึหึหึหึ”องค์อัศวินได้แต่คิดมันคุ้มยิ่งว่าคุ้มที่เราได้กอดเจ้าวันนี้ อิอิอิ
“ฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้าง เจ็บตรงไหนพะยะค่ะ”เกกิที่เดินเข้ามาหาผู้เป็นชายหลังจากเงียบสังเกตมาตั้งแต่ต้นแต่ไม่คิดเข้ามาช่วยเพราะนายของตนสั่งไว้
“เราไม่เจ็บเรามีความสุข อิอิอิอิ” เกกิมองหน้านายเหนือหัวของตน ยิ้มแหย่ส่งไปให้แล้วพูดว่า
“ฝ่าบาทชอบแรงๆๆแบบนี้หรือพะยะค่ะ กระหม่อมว่าอยู่ด้วยกันไม่ถึงสามเดือนช้ำในตายก่อนนะพะยะค่ะ”เกกิเตือนด้วยความหวังดี
“เราไม่มีทางตายๆๆหรอก ต้องมีลูกให้ได้สัก30 40 ก่อนเราถึงจะตาย”เยอะไปไม่ เมียคนเดียวคลอดได้ขนาดนั้นคงตาย ยิ่งเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาไม่ใช่เผ่าหมาป่าเช่นพวกเรา ที่คลอดลูกที่ยะเยอะๆๆได้
“พะยะค่ะ กลับตำหนักเถอะพะยะค่ะ กระหม่อมช่วย”เกกิ ช่วยพยุงชายเหนือตัวของตนขึ้นมากลับตำหนักความจริง องค์อัศวินไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ยอมว่าที่เมียเฉย ทำร้องเจ็บแบบสำออยให้อีกฝ่ายสงสาร แต่คงใช่กับองค์ชายจันทาไม่ได้ยิ่งร้องยิ่งซ้ำ
อีกด้านหนึ่งตำหนักพระนางดวงมณี มเหสีของวรรลวิไลเจ้าเมืองจักรวะนคร
“องค์ชายมาพร้อมกันแล้ว แม่มีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้า”พระนางดวงมณีเรียกพบลูกชายทั้งสี่คนที่ก่อเรื่องไว้มาหาตน
“พะยะค่ะเสด็จแม่”หยก คิม พิม แทน คานรับ
“เจ้ารู้ใช่ไม่ว่าแม่เรียกพวกเจ้ามาพบด้วยเรื่องอะไร”พระนางทรงถามลูก
“ลูกไม่ทราบ”องค์ชายอินธิรา
“งั้นแม่จะบอกความผิดของพวกเจ้าที่ละคน เริ่มจากเจ้าที่เป็นพี่คนโตก่อน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าทำตัวไม่เหมาะสมกับการที่เจ้าเป็นพี่แทนที่เป็นแบบอย่างที่ดีต่อน้องๆๆกับเป็นสะเอง”
“ลูกทำอะไรผิดพะยะค่ะ ลูกเป็นตัวของตัวเองผิดตรงไหน”หยกที่ฟังเสด็จแม่ต่อว่า ต้องร้องทักขึ้นมาเถียงว่าตัวเองไม่ผิด
กูผิดตรงไหนอะ เขาออกจะน่ารัก หยกคิด
“ผิดตรงไหนเหรอ ตรงที่เจ้าไม่มีมารยาทพูดจาไม่เพราะทำร้ายองค์อินนาคาให้เจ็บตัว”พระนางต่อว่า
“ลูก ยอมรับว่าลูกไม่มีมารยาท แต่เรื่องทำร้ายร่างกาย ลูกไม่เคย”กูไปทำร้ายมันตอนไหนวะ แม่งขี้ฟ้องนี้วา
“ยังจะเถียงอีก วันแรกของเจ้าที่กำหนดแต่งงาน เจ้าร้ายองค์อินนาคา ไม่ว่าด้วเหตุผลอันใดเจ้าก็ทำร้ายพระองค์ และเจ้าก็ปฎิเสธการแต่งงานไม่ได้อีกเพราะถือว่าเจ้าทั้งสองได้เข้าหอ เป็นสามีภรรยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ”
“ห่า ได้ไง เสด็จ ลูกไม่ยอมนะพะยะค่ะ ลูกไม่ผิดนะ เขาเข้ามาเอง ลูกแค่ป้องกันตัวเองโดนรังแกนะ”หยกอยากจะร้อง ไงเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปได้วะ แค่สามวันยังไม่ครบเจ็ดนี้โดนจับแต่งสะแล้วเหรอ กูไม่ใช่ไม่หญิงไม่เสียหายสักหน่อย
“ลูกไม่ใช่ผู้หญิงนะ เสด็จแม่ไม่เสียหายหรอก”หยกยังคงเถียงพะนางต่อ
“แต่เจ้าท้องได้มีลูกได้ ก็ไม่ต่างจากผู้หญิงนักหรอกนะ สรุปแล้วเจ้าเป็นลูกสาว”พระนางตรัส
“เสด็จแม่เกินไปแล้ว ลูกกว่าเรื่องนี้รอให้ครบกำหนดก่อนดีว่าไม่พะยะค่ะ”คิมที่ ทนไม่ไว้ ต้องรีบเอ๋ยปากช่วยเพื่อน หยกบอกหน้าคิมสงสายตาประมาณว่าขอบคุณ
“มันไม่เกินไป แล้วอีกอย่าง เมื่อวานองค์อินนาคาอยู่ในห้องของเจ้าทั้งคืน เจ้าจะบอกเรื่องนี้กับแม่อย่างไร ในเมื่อเจ้าเสียหายไปหมดแล้ว”
“เสด็จแม่เรื่องนั้นมันเป็นการเข้าใจผิด ลูกไม่สบายลูกไม่รู้ว่าลูกทำอะไรไปบ้างนะเพค่ะ”หยก ร้องบอก ถึงยังไงวันนี้กูต้องรอดสู้โว้ย
“แม่ตัดสินใจแล้ว เป็นอันจบ”พระนางตรัส
“เสด็จแม่มันเกินไป”คิมร้องทัก
“มันไม่เกินไป มันน้อยไปด้วยซ้ำ องค์ชายศิลาทร อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นิสัยเจ้า ”
“เสด็จแม่”หยก มองหน้าพระนางดวงมณี งานเข้ากูอีกแล้ว กูยังไม่อยากมีผัวตอนนี้นะ เมื่อวานไอ้งูผีกูเกลียดมึง หยกขาดโทษองค์อินนาคาในใจ
“ลูกทำอะไรผิดอีกเสด็จแม่”คิม ผมว่าผมเป็นเด็กดีสุดแล้วนะ ไม่มีทางหาข้อเสียเราได้หรอก หึหึหึ
“ความผิดเจ้าไม่ต่างกับพี่เจ้า แต่ที่เจ้าทำผิดมากที่สุด คือไม่รู้จักห้ามน้องของเจ้า การที่เจ้ามีนิสัยเกลียดใครไม่ลงมือเอง ยืมมือคนอื่นทำร้ายเพื่อความสะใจของเจ้าโดยเฉพาะ แล้วค่อยห้ามที่หลัง เจ้าเห็นหรือไม่วั่นร้ายแรงหน้าองค์อินนาคา องค์อัศวินเป็นอะไรไปพวกเจ้าจะทำยังไง”
คิมเปะหน้าไม่พอใจที่มีคนรู้นิสัยตัวเองนอกจากพวกมันสี่คนแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาเป็นแบบไหนเปลือกนอกเป็นคนดีค่อยห้ามเพื่อนตลอดลาดเป็นที่หนึ่ง
“ลูกมิได้ทำผิดอะไร ลูกห้ามน้องแล้ว น้องจะเชื่อฟังลูกหรือไม่อันนี้เป็นเรื่องของน้อง”ก็มันจริงห้ามแล้วนะไม่ใช่ไม่ห้าม แค่ห้ามที่หลัง เท่านั้นเอง
“ห้ามแบบไม่จริงใจละสิไม่ว่า”แนะรู้ทันอีก คิมยิ้ม
“ลูกออกจะเป็นคนดี”คิมบอก ทำเอาอีกสามคนหันมามองที่ตน
“คนดีตายละมึงนะ๐” หยก พิม แทน คิมมองกลับยักคิ้วให้คนละที
“ส่วนเจ้าองค์ชายมณีจันทร์ เจ้าทำร้ายองค์อินนาคาองค์อัศวินเจ็บ ข้ออื่นๆๆก็เหมือนพวกพี่เจ้า”
ทำไม่ของตู่สั้นจังวะ เสด็จแม่รวบคำหรือปล่าวเนียพบพูดยิ่งน้อยๆๆอยู่
“พะยะค่ะ ลูกไม่ปฎิเสธ แต่เพราะองค์อินนาคาองค์อัศวิน ล่วงเกินพี่กับน้องหม่อมฉันก่อน หม่อมฉันถึงทำเช่นนั้น”พิมบอกต่อ
“นั้นก็ถือเป็นความผิดและความดีความชอบ แต่ก็ยังผิดอยู่ดี”พระนางบอก
สรุปกูผิดว่างั้น
“พะยะค่ะ หม่อมฉันยอมรับ”
“ส่วน”เจ้าองค์ชายจันทา ความผิดเจ้าก็ไม่ต่างกับคนอื่นนัก แม่ไม่อยากพูดมากเอาเป็นว่าพวกเจ้าโดนลงโทษ”
“เดียวพะยะค่ะ เสด็จแม่ ลูกยังไม่พูดอะไรเลย”แทนร้องทัก เขายังไม่ได้พูดเลยเกิดเป็นน้องทำไม่บทพูดแม่งสั้นจัง
“แม่เหนื่อยแล้ว เอาเป็นว่าเจ้าพูดแค่นั้นพอ บทลงโทษของพวกเจ้าทั้งสี่คน พวกเจ้าต้องไปทำความสะอาดที่คองม้าที่เมืองเทวันตั้งแต่วันนี้จนว่าจะครบกำหนด7 วันขององค์ชายอินธิรา”
“เสด็จแม่” หยก คิม พิม แทน ร้องออกมาแถบพร้อมกัน แต่เหมือนเสด็จแม่ของพวกเขาจะไม่อยู่รับฟังเดินออกจากตำหนักแล้ว
“งานเข้าแล้วกู”หยก แค่อยู่ในวังกูยังซวยออกนอกวังกูไม่ซวยหรือไงวะ
“หึ หึ หึ หึ”กูว่าแล้วไง สรุป แผนกูพังหมดไม่เป็นท่าเสียรู้เสด็จจนได้ เหนือฟ้ายังมีฟ้าสินะ
“รู้อย่างนี้ กูน่าจะอัดให้น่วมไปเลย”เจ็บใจนัก ถ้ารู้ว่าต้องโดนลงโทษหน้าจะเอาให้นักสะเลย
“กูไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ”สวนดอกไม้กู แงๆๆๆๆ
จำไว้เลยเสด็จแม่พวกเราไม่ยอมให้เป็นแบบนี้ง่ายๆๆแน่ กูจะก่อม็อบกูจะประทวงเรียกร้องความยุติธรรม กูจะอดข้าวกูจะนอนทั้งวัน กูจะไปหาเมียๆๆๆๆ หยกคิด
====================================================================
END
จบไปอีกตอนไม่รู้จะสนุกถูกใจหรือเปล่า
-
โดนแม่ลงโทษเลยยยย :mew6:
-
:m20: :m20: :m20:
:mew1: :mew1:
-
อ๊ากมาต่ออีกนะ ฮาดีอ่ะ ฮิฮิ
-
ตอนหน้าจะเจอเนื้อคู่ใครอีกหรือป่าวเอย
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตอนนี้มึนจริงๆแต่ฮาอ่ะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไปทำคงวามสะอาดที่เมืองเทวันพิมจะเจอเนื้อคู่ไหมนะ
-
กรี๊ดดดดดดด มาต่อแล้ว
สนุกจร้า :katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ตอนที่10 ระหว่างเดินทาง
ออกเดินทางไปเมืองเทวันเมืองแห่งม้าที่ใหญ่ที่สุดมีพื้นทีมากที่สุด มีม้าหลากหลายสายพันธ์ มีมากกว่า10000 ตัว เมืองเทวันอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงมากนักเดินทางโดยใช้ม้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง
“อยู่ห่างๆๆหน่อยได้ไม่ จะเดินมากอดเอวหม่อนฉันทำไม่ หม่อมฉันหายใจไม่ออก”หยก ที่เริ่มรำคาญคนข้างๆๆอย่างมาก ถ้าไม่ใช้เสด็จแม่สั่งไว้แล้วละก็พ่อจะด่าให้ลืมบ้านเลยค่อยดูสิ
“แต่เราชอบ”องค์อินนาคาตอบ ทำให้หยกปากกระตุกเล็กน้อยถึงปานกลาง อยากจะด่าอยากจำทำอะไรไอ้เวรนี้อย่างมาก ก็ทำอะไรมันไม่ได้อีก
“หม่อมฉันเกลียด”หยกตอบกลับ แนะยังอีกหน้าด้านชิบ มือนี้แม่งอย่างกะปลาหมึกไซร้ตลอด แม่งเปลี่ยนสายพันธ์เลยไม่มึง
“เราเป็นงูนะดีแล้ว จะเปลี่ยนทำไม่อีกเจ้า”ว่าแล้วองค์อินนาคาก็กระชับอ้อมแขนกอดเอวอีกฝ่ายแน่นบนหลังม้า
“แน่นจะตายอยู่แล้วจะกอดทำไม่อีก ปล่อยๆๆไปบ้างก็ได้ทำยังกะพวกติดสัตว์”หยกด่าให้ หายใจไม่ออกอยู่แล้วกอดแน่นอยู่ได้
“เราชอบ แล้วเจ้าก็อย่าดิ้นมากนัก ระวังเราจะทำมากกว่ากอด”องค์อินนาคา ว่าแล้วหอมแก้มซ้ายขวาของร่างบาง
“ไอ้บ้า ทำอะไรเนีย”แม่งไว้ชิบเผลอเป็นไม่ได้ ไอ้งูผี
“ด่าอีก ก็โดนอีก”ว่าแล้วก็หอมแก้มร่างบางไปอีกที
“ท่าน”หยก มองตาเขียวปัด อย่าให้ถึงที่พ่อนะ
“แก้มเจ้าหอมดีนะ” แม่งชอบจังนะมึง ค่อยดูวันหลังกูจะเอาขี้มาทาถ้า กูอยากจะรู้จักว่าแม่งจะหอมอยู่ไม่ หยกคิดต่อ
“ไม่ว่าเจ้าจะเอาอะไรมาทาตัว เราก็ชอบอยู่ดี”องค์อินนาคาตรงตรัส แล้วก็หอมแก้มร่างบางอีกที
“เชอะ”หยกสะบัดหน้าไปมาไม่ให้อีกฝ่ายหอมแก้มได้
อีกด้านหนึ่ง คิม กับพิมที่ขี้ม้าตามมา
“องค์อินนาคาดูถ้าจะรัก คุณพี่ของเรามากเลยนะ”คิม ที่เห็นเพื่อนตัวเองนั่งอยู่บนหลังม้ากับองค์อินนาคาพูดขึ้นมา
“ก็จริง ดูคุณน้องของเราสิ จะกัดกับ หอ หีบ มอ ม้า สระ อา ”พิมที่จับตามองแทนอยู่ห่าง ออกอาการไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะโดนสั่งห้ามมา ถ้าก็เรื่องอีกจะโดนทำโทษหนักกว่าเดิมแน่
“คุณน้อง คุณพี่ว่า เราทั้งสองควรจะสงบจิตสงบใจกันสักเล็กน้อย” การพูดสุภาพมีมารยาทแบบนี้มันขัดใจผมจริงๆ แต่ทำไงได้ละครับ โดนสั่งมา อีกใจหนึ่งก็สงสารเพื่อนทั้งสองคนนะครับที่ต้องนั่งบนม้าเดียวกันกับคนที่ไม่ได้ แบบนี้แต่ทำไงได้โดนสั่งมาแบบจัดเต็มสะ
“แม่ขอสั่งพวกเจ้า ห้ามดื้อ กับองค์อินนาคา องค์อัศวิน เด็ดขาด ท่านสั่งอะไรพวกเจ้าต้องทำตาม แล้วก็ต้องมีมารยาทเข้าใจไม่ ”พวกเราสี่คนถึงกับอ้าปากค้างเลย บอกได้คำเดียวซวยชิบหาย
“เสด็จแม่ทำแบบนี้กับลูกได้อย่างไง”หยก ร้องทัก
“เพราะเจ้าทำตัวเอง”
“เสด็จแม่”หยก
“ไปละ”เสด็จแม่ก็เดินจากไปทิ้งพวกเราไว้กับองค์อินนาคา องค์อัศวิน สภาพการจึงเป็นเช่นนี้
“สงบใจได้เหรอคุณพี่”พิมเล่นสวนกลับ
“ผมว่าเรา เล่นลิเกกันเลยดีว่าไม่”ผมเริ่มรับไม่ได้แล้วครับเดียวคุณเดียวน้อง มันขัดปากเต็มทน ยิ่งตอนนี้มีคนรู้นิสัยของผมเพิ่มมากขึ้นชักเริ่มทำตัวเป็นคนดีไม่ค่อยไว้
“ผมเล่นลิเกไม่เป็น แต่ถ้าเล่นละครก็ได้อยู่”พิมบอก
“เยอะไปแล้ว”คิมว่า
อีกด้านหนึ่ง องค์อัศวิน และแทน
“องค์อัศวิน”แทนเรียกองค์อัศวิน
“เรียกเราหรือเจ้า”องค์อัศวินถามร่างบางท่อยู่ในอ้อมแขนของพระองค์
“ถ้าไม่เรียกพระองค์แล้วจะรียกหมาที่ไหน”แทน ที่รำคาญอีกฝ่ายขอย้อนสักคำพอเป็นพิธี
“จริงสินะ แถวนี้ก็มีแต่เรา ไม่มีหมาตัวอื่นด้วย” พึ่งรู้ตัวอีกไอ้หมาบ้า อยากเปลี่ยนที่นั่งชิบ มาแลกกับกูมา ไอ้หยกกูรำคาญหมาจะแย่แล้ว
“เพค่ะ แถวนี้มีแต่พระองค์ ช่วยเอาแขนออกไปที่เพค่ะ หม่อมฉันหายใจไม่ออก”แทนว่า แม่งกอดอยู่ได้ทั้งต่ออกมาแหละ นี้ก็พ้นเขตวังมามากแล้ว เสด็จแม่คงไม่เห็นแทนจึงต้องร้องบอกอีกฝ่ายให้ปล่อย
“ไม่ เราชอบ ตัวเจ้านิ่มนุ่นดีเราชอบ”ว่าแล้วองค์อัศวินก็กอดแน่นกว่าเดิมจน แทนเริ่มรำคาญ
“หม่อมฉันหายใจไม่ออก รีบๆๆปล่อย ”แทนร้องบอกอีกฝ่าย เพราะเริ่มแน่น
“เจ้าหายใจไม่ออกหึ ”องค์อัศวินว่าแล้วยื่นหน้าเข้าไปหา แทนทางด้านซ้ายมือของแทน ทำเอาแทนตกใจ
“เอ๋ย”ตกใจหมด ไอ้หมาบ้าจะเอาหน้ามาทำไม่วะเนีย
“เอาหน้าอกไปเลยนะ”แทนเอามือผลักหน้าอีกฝ่ายให้ออกห่างจากหน้าตัวเอง
“จุ๊บ”องค์อัศวินกลับเอาหน้าออกห่างแล้วไปหอมแก้มทางขวาแทน ทำให้แทนตกใจ ตกศอกกระแทกหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง
“ตุ้บ”องค์อัศวิน ตกจากหลังม้า ตกลงพื้นอย่างแรง
“หม่อมฉันขอโทษ หม่อมฉันตกใจเพค่ะ”แทน กล่าวคำขอโทษ กระโดดลงจากหลังม้า ลงมาดูอีกฝ่าย
สมน้ำหน้า ใครใช่ให้มาหอมแก้มตู่ไอ้หมาโรคจิต ไม่รู้จัก ไอ้แทนสวยร้อยศพไปแล้ว แทนได้แต่ยิ้มในใจไม่ให้อีกฝ่ายรู้
“ไม่เป็นไร เราไม่โกธรเจ้า เรารู้ที่เจ้าทำเพราะอายเรา” องค์อัศวินลุกขึ้นยืนปัดฝุ่น ตอบร่างบาง
คิดได้ไงวะ ไอ้หน้าด้าน คนอย่างไอ้แทนคนนี้ไม่เคยอายใครโว้ยคิดแล้วโมโห อยากกระทืบคน แทนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายทำถ้าจะเตะเข้าที่ข้างเอวองค์อัศวิน
“องค์ชายจันทา”พิมทีเห็นเหตุการณ์ร้องทักเพื่อนขึ้นมาเพราะเห็นถ้าไม่ดี เพราะเริ่มรู้สึกว่า แทนจะโมโหแล้ว
“อะไร”แทนหันกลับไปตอบเพื่อน ด้วยความโมโห
“ใจเย็น”พิม เดินเข้ามใกล้ตบไหล่เพื่อนสองสามที
“เออ”
“เดินทางต่อเถอะ องค์อัศวิน อย่าเล่นมากหนักสิพะยะค่ะ เดียวองค์ชายอารมณ์ไม่ดีเพราะองค์อาจจะโดนหนักนะ” พิมเตือนอีกฝ่ายเบาๆๆแล้วเดินจากไปขึ้นม้าของตัวเอง
“ขึ้นมาสิองค์ชายจันทา ”องค์อัศวินเรียก แทน ให้ขึ้นไปบนหลังม้า แทนจึงเดินไปหาอีกฝ่าย
ตลอดการเดินทางองค์อัศวินตกม้ามากกว่า 10 ครั้ง โดนไปไม่น้อยว่า20ครั้ง โดนกระทืบแบบไม่ตั้งใจอีกสามครั้ง โดนตบไปไม่น้อยกว่า5ครั้ง เปลี่ยนไปเรื่อยๆๆไม่ให้ซ้ำกันของแทน เรียกได้ว่า ต่างคนต่างได้กำไล แต่มีอยู่คนเดียวที่เสียเปรียบคงไม่พ้น หยก ที่นั่งเจ็บใจอยู่บนหลังม้าโดยมีองค์อินนาคานั่งหลังประกบ นับได้ว่าองค์อินนาคาได้กำไลจากครั้งนี้เป็นอย่างมาก ได้ทั้งหอมหลังกอด ทั้งจุ๊บปากที่เผลออยู่บ่อยครั้ง ทำเอาการเดินทางครั้งนี้องค์อินนาคาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
=================================
END จบไปอีตอนที่ดูวุ่นวายเอารูปมาให้ดู เป็นรูปของหยกที่แต่งตัวเป็นทางการ ไม่รู้จะสวยไม่เพราะวาดไม่เก่ง รูปข้างบนที่เอามาโพสไว้ ดูแล้วบอกด้วนะว่าประมาณนี้ได้หรือเปล่า
-
ว่า จะลงได้ เหนื่อยเลยเรา
รูปที่เอาลงจะเป็นรูปวาดของหยกหรือ องค์ชายอินธิรา อย่างที่รูู้กัน ว่าตัวละคร ของนิยายเรื่องนี้ จะเป็นตัวละครที่มีหน้าสวยหวานแบบผู้หญิงเราจะให้ลักษณะของทั้งสี่คน เหมือนดารา ต่างๆๆ การแต่งกายก็จะออกแนวแฟนตาซี แนวจีน ผสมไทย ถ้าวาดออกมาได้อะนะ เราวาดไม่เก่ง ไม่สวยอย่างไงก็อย่าว่ากันนะ วาดมาให้ดูกันว่าการแต่งกายของพวกนี้เขาจะเวอร์ๆๆนิดหน่อยเอาแบบจัดเต็มไม่มีเก็บอะ หญิงพอแต่งงาน ชุดจะเยอะว่านี้ เพราะแต่ละเผ่าการแต่งตัวจะไม่ค่อยเหมือนกัน
[attachment deleted by admin]
-
โดนสะบ้างงงง 55555 o13
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
องค์อินนาคาได้กำไร แต่สงสารองค์อัศวินอ่ะ โดนบ่อยมากไปแล้ว นี่ถ้าองค์อัศวินโหดแบบองค์อินนาคาก็นะ องค์จันทาหรือแทนก็คงจะหือไม่ได้ ว่าแต่ เมื่อไหร่มันจะได้กันซะทีห๊าาาา รอตอนต่อไปนะคัฟคนแต่ง ขอบคุณคัฟ ^^
-
ตอนที่11 เขาหาว่าผมเป็นคนใช้
วันที่ สี่
ระยะการเดินทางที่ใช้เวลาไม่นาน ก็ทำให้คณะเดินทางที่เดินทางจากเมืองหลวงมึง เมืองเทวันได้อย่างปลอบภัย
เช้าวันนิองค์ชายทั้งสี่คนก็ต้องอกมาทำงานกันที่คอกม้าของเมืองเทวันโดยมีเหล่านางกำนัลค่อยดูและองค์อัศวินค่อยมาเฝ้าองค์ชายจันทา ส่วนองค์ชายอินธิราก็มีองค์อินนาคาเฝ้าอยู่ไม่ให้องค์ชายเดินเข้ามาพระองค์ทั้งสอง
“เช้าๆๆแบบนี้ ใครเขาทำงานกันวะเนีย”เสียงพิมบ่นไม่ขาดสาย หลายนี้เขาไม่ชอบทำงานเช้า เพราะเช้าแบบนี้มันตื่นสายสุดถ้าไม่โดนปลุกมันคงไม่ตื่นมาหรอก
“เอาน่า มึงคิดสะว่ามาออกกำลังกาย”คิม ผมเห็นมันบ่นตังแต่เริ่มทำงานแล้ว ไม่รู้จะบ่นอะไรนักน่าของมัน
“ออกกำลังกายด้วยชุดนี้อะนะ มึงดูชุดกูดิ ยังกะชุดประจำชาติอะ มึงทำชชุดที่นางงามคนหนึ่งเอาไปประกวดได้ปะ” พิม หันมาถามคิม
“ใครวะ”ไอ้ผมก็งงสิครับ ชุดเหมือนนางงาม นางงามคนไหนวะมีหลายคน ถึงกูจะฉลาดวแต่กูไม่รู้โว้ยมีหลายคน
“กูก็นึกว่ามึงจะรู้ เห็นฉลาด”พิม มันด่าผม แล้วใครจะรู้เรื่องมึงคิดเอง ตบมุกเองท่าจะบ้าวะ
“แล้วกูจะรู้เรื่องของมึงไม่”ผมหมั่นไส้มัน พิมมันเบ้หน้ามาหาผมประมาณว่า มึงโง่อะ
“เออ เดียวกูคิดก่อน แม่งโง่”พิมมันยังด่าผมต่อ แล้วกูจะรู้มึงไม่ พิม มันก็ทำท่าทำทางคิดออกมันไป
“กวินตรา โพธิจักร มิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส ประจำปี 2551 วะชุดแม่งคล้ายกันเลยวะ”
“ไหน ดูหน่อย เออจริงวะ ชุดมึงโคตรคล้ายเลยวะ แต่ของมึงแบบว่าตัวบนเหมือนเสื้อแบบจีน ตัวกางเกงเหมือนแบบไทย แปลกดีวะ”มันจริงอย่างที่ไอ้พิมมันว่า ชุดมันแม่งคล้ายนางงามจริงๆ
“ไม่ชอบเหรอวะ”ผมพูดยั่วมันไปเพราะรู้ว่ามันไม่ชอบชุดที่ใส่ แม่งบางสัสอะ ผมจับตัวมันหมุนไปมาเมือดูชุดของมัน จึงให้ความเห็นว่าเหมือนครับ ส่วนเสื้อผ้าผมนั้นก็ไม่ต่างจากมันแต่ค่อนข้างที่สั้นว่ามาก มันดีว่าตรงไหนวะเนีย คิดแล้วปวดตับ
“ชุดมึงดีว่ากูตรงไหนวะ”ผมว่าแล้วมันต้องด่าผม
“เออ ทำงานไป”ผมไม่อยากพูดมากแล้วเลยตัดบทที่จะพูดกับมันหันไปทำงานของผมต่อ
เวลาผ่านไปสักพักทุกคนที่อยู่บริเวรนี้ค่อยๆๆหายไปกันหมดเหลือเพียง พิมคนเดียวในเวลานี้
“เอา หายไปไหนกันหมดวะ ทิ้งกูอีก”พิมได้แต่ถอดหายใจ ตั้งใจทำงานมากไปหรือไงนะทุกคนเลยหายไปกันหมด ไหนๆๆก็ไหนแล้ว ลองเดินไปที่ลำธารเล่นดีว่า วังก็อยู่แค่นี้คงไม่เป็นไรมั้ง ว่าแล้วพิมก็เดินไปทางลำธารห่างจากที่คอกม้าไม่เท่าไร
“สวยจริงๆๆ บอกไกลๆๆก็ว่าสวยแล้ว มาใกล้แบบนี้สวยเป็นบ้า เล่นน้ำดีไม่วะน่าจะสนุก”เห็นลำธารแบบนี้แล้วอยากจะลงเล่นน้ำมาก ผมชอบน้ำนะครับเล่นที่ก็นานหน่อย แต่ถ้าเล่นคนเดียวคงไม่สนุก เดินไปทางโคนหินนั่งลง ห้อยขาลงแช่น้ำ
“ห่มเย็นดีจัง อยากล้างตัวจัง เหม็นกลิ่นม้าชิบหาย”พิมทำท่าจะลงไปในน้ำก็มีใครไม่รู้กระชากตัวเองอย่างแรงจนต้องเซไปด้านข้างแล้วล้มลง
“โอ้ย”เจ็บชิบ ก้นกูเป็นไรเปล่าวะ แม่งใควะ
“โสโศก”เสียงพึมพำออกใครดังขึ้น จนพิมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองว่าใคร พิมตกใจเล็กน้อยที่เห็นคนตรงหน้า เขาหล่อมากแต่หล่อแบบร้ายมองดีเหมือนเขาจะมีหูคล้ายๆๆเสือ มองไปที่ปากเขาก็เห็นเคี้ยวที่แหลมคม มองต่ำลงไปก็เห็นนางเป็นลายเหมือนเสือ
“เสือ”พิม พึมพำกับตัวเองด้วยความตกใจ จึงถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวทั้งทียังนั่งอยู่
“เจ้าเป็นใคร กล้าดียังไงมารบกวนข้า”ชายแปลกหน้าถาม พิม แต่พิมก็ยังตกใจอยู่ ถึงโดนอีกโดยกระชากตัวอย่างแรงขึ้นมาปะทะกับอกของอีกฝ่ายอย่างจัง
“เหม็น”บ่นอีกคำได้ก็ผลักพิมลงไปอีกครั้ง
“โอ้ย ไอ้บ้า”พิม ร้อง หายตกใจเลยกูเจ็บชิบหายผลักมาได้ แล้วนี้กูจะนั่ให้แม่งกระชากกูแล้วผลักอีกทำไม่วะ พิมจึงลุกขึ้นยืนเต็มตัวทั้งๆที่เจ็บอยู่ก็ตาม
“เจ้าเป็นใคร แม่คนใช้”ใครวะคนใช้ หันมองซ้ายมองขวา ก็ไม่เห็นใคร แล้วมันพูดถึงใครวะ
“ใครอะ แถวนี้ไม่เห็นมีใครเลย”พิมสวนกลับ ทำเอาอีกคนหัวเสียก็ไม่ปาน เอาถามดีๆมาโมโหใส่
“เจ้าคนใช้ ใครส่งเจ้ามาที่นี้”มันยังถามอีก ก็บอกว่าใครละ พิมก็ยืนเฉยทำสีหน้าไม่พอใจอีกคน มันกำลังด่าใครอยู่วะ
“ท่านพูดกับใครอะ”พิมถามหน้าตาย กูไม่ใช่คนใช้อะ ใครจะยอมรับวะ
“เจ้านี้มัน ”อีกฝ่ายโมโห เขามาก
“ห่า หมายถึงเราเหรอ”พิมถามอีกคน ที่กำลังหัวเสียตัวเองอยู่
“ใช้ แล้วที่นี้มันมีใครนอกจากเจ้ากับเรา เจ้าโง่”
สองคำก็คนใช้ สามคำก็คนโง่ ถึงกูจะโง่ว่าไอ้คิมแต่ก็ฉลาดว่าไอ้หยกไอ้แทนก็แล้วกันละ
“เราไม่ได้โง่”พิมไม่พอใจเลยสวนกลับไป อีกฝ่ายก็ไม่แม้กันเอามือจิ้มหน้าผากเขาแล้วผลักไปข้างหลังอย่างแรงดีที่ไม่ล้มลงไป
“เจ้าคนใช้”
“เราไม่ใช้คนใช้ ”
“แต่งตัวแบบนี้ถ้าไม่ใช้คนใช้แล้วเป็นอะไร เหม็นกลิ่นขี้ม้า”
สวยขนาดนี้เห็นเป็นคนใช้ แค่โดนลงโทษมาทำงานเองนะ เขาเองมีแต่คนชม สวยอย่างกะอั้มสองขนาดนี้เห็นกูเป็นคนใช้เจ็บใจชิบ พิมเอามือมาลูบอกตัวเองด้วยความสะเทือนใจอย่างแรง
“คนใช้ น่าอย่างเราเนียนะ คนใช้ ท่านเป็นใครถึงกล้ามาดูถูกเรา”ให้มันรู้กันใครเป็นใคร
“ทำไม่ เราต้องบอกเจ้าด้วยแม่คนใช้”อีกคนก็ไม่ยอมแพ้
“หือ ………………”สองคำก็คนใช้ เจ็บใจโว้ย หมั่นไส้มันเลยเตะเข้าไปเต็มๆกลางเป้าอีกฝ้ายอย่างจัง
“โฮ้ย”พิม เตะเสร็จกำลังจะเดินออกไปแต่โดนอีกฝ่ายดึงแขนไว้ได้ก่อนกระชากร่างตัวเองเขาไปหาอย่างจัง
“เล่นแรงไปแล้ว”คนแปลกหน้าพอกระชากพิมเข้าไปหา ก็กัดคอพิมอย่างจังจนเลือดไหล
“โอ้ย เจ็บนะ”มันกัดคอกูทำไม่ มันเป็นแวมไพร หรือไงวะ เจ็บชิบ ดิ้นก็แล้วงัดทุกวิธีมาใช้แม่งก็ไม่ปล่อยกัดอยู่นั้นแหละ ทำอย่างกะเลือดกูหวานอย่างนั้นแหละ
“หวานมาก”ชายแปลกหน้าเงยหน้าขึ้นมามอง ตนหลังจากที่กัดคอเขาเป็นที่เรียบร้อย
“ไอ้โรคจิต”พิมด่าชายแปลกหน้า ชายแปลกหน้ากลับยิ้มส่งมาให้
“เลือดเจ้าหอมว่ากลิ่นตัวเจ้ามากหนัก แม่คนใช้”ชายแปลกหน้าล้อเลียนเขา
“ก็คนไปทำความสะอาดม้า ให้หอมก็แปลกแล้ว”พิมสวนกลับ แปลกเอะ ทำไม่เขาไม่โกธรมันวะ พิมแปลกใจกับความรู้สึกตัวเอง
“ก็เจ้ามันคนใช้”
“ไม่ใช้โว้ย”พิมบอกอีกฝ่าย แม่งเห้นกูเป็นคนใช้
“ถ้าไม่ใช้แล้วเจ้าเป็นใคร”
“บอกให้โง่เหรอ”พิมสวน เรื่องอะไรจะบอก แม่สอนไว้ก่อนรู้ชื่อคนอื่นต้องแนะนำตัวเองก่อน
“เดียวเจ้าก็รู้”ว่าแล้วชายแปลกหน้าก็กัดคอเขาอีกข้างที่ไม่โดนกัด กูว่าแม่งมันต้องเป็นแวมไพรแน่ กัดจริงกับคอกูนะ เอาๆๆยืนบ้าอยู่ทำไม่ แล้วมึงไม่ดิ้นละจะให้มันกัดดูดเลือดออกหมดตัวก่อนไม่เนีย
“ไอ้บ้า เจ็บนะปล่อย”เห็นท่าไม่ดีแล้ว พิมจึงเอามือไปกอดด้านหลังอีกฝ่ายและยกตัวอีกฝ่ายข้ามหัวตัวเองไปข้างหลังโดยไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวจาก ที่กัดคอเขาไว้อยู่ก็ต้องปล่อยแต่ช้าสะแล้ว
“ตุ้บ”ลงมืออย่างแรง พิมคลิ้งตัวออกห่างจากอีกคนลุกขึ้นวิ่งนี้
“เดียว”ชายแปลกหน้าเรียกให้พิมอยู่ แต่มีหรือที่พิมจะอยู่วิ่งหน้าตั้งไปทางคอกม้า
ชายแปลกหน้าเห็นร่างบางวิ่งไปที่คอกม้าแล้วมีคนเรียกร่างบางว่า
“องค์ชายเพค่ะ”
“รีบวิ่งเร็ว วันทา”ร่างบางร้องบอกอีกคน จับมือวิ่งไปอีกทางมุ่งหน้าสู่วังมหินทรขององค์วรรลวิไล
“องค์ชายอย่างงั้นหึ ชักจะสนุกขึ้นแล้วสิ”ชายแปลกหน้ายิ้มให้กับตัวเอง
“แม่คนใช้ เลือดหวาน”ชายแปลกหน้าเดินออกจากบริเวรนี้ที่เป็นอาณาเขตของเมืองสิงหานคร
===================================================================
END จบไปอีกตอนที่แสนวุ่นวาย
เอารูปมาฝากอีกอัน ถ้าคนติดตามจะรู้นะครับว่า คิมพิมแทนหยกจะใส่เสื้อสีอะไร ใครทายถูกจะอัพให้เพิ่มเลยสองตอน อิอิอิ
เอามาลุ้นกันมีใครท้ายถูกบ้าง คนเขียนจะอัพให้เพิ่มเลยครับงานนี้ อิอิอิ ไม่ว่างยังไงก็จะอัพให้ครับถ้าท้ายถูกอิอิอิ
[attachment deleted by admin]
-
ย๊ากๆๆ แม่คนใช้เลือดหวาน คิดอยู่แล้วเชียวว่าพิมต้องเจอเนื้อคู่ในเมืองนี้ เพราะดูยังไงๆคิมก็ดูเป็นคนสุดท้ายที่เจอเนื้อคู่ ว่าแต่พ่อเสือหนุ่มนั่นเป็นใครกันน๊า รีบๆมาเฉลยนะคัฟคนเขียนกะลังมันส์เลย เจอกันครั้งแรกก็โดนกัดคอแล้ว ถ้าอยู่ด้วยกันไปคง อึ๊ยๆไม่อยากคิดฟินน่าดู รอตอนต่อไปนะคัฟคนเขียน ขอบคุณคัฟ ^^ ---- แอบไปอ่านมา พ่อเสือหนุ่มเป็นเจ้าเมืองนี่เอง
-
เนื้อคู่น้องพิมพ์มาแล้ววววว :hao7:
:mew1: :mew1:
-
เนื้อคู่ของหลานพิมเป็นเสือ
ท่าทางจะเป็นเสืออย่างนี้ใช่ป่ะ :z1:
:bye2: :bye2:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
ว๊าวววว พิมเจอเนื้อคู่แล้ว พ่อเสือหนุ่มแบดบอยจะเป็นใครน๊า รีบมาต่อนะคะ
o13 o13 :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :mew1: :mew1:
-
เนื้อคู่โผล่อีกคนแล้ววววว
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เจอกัดเข้าให้
เนื้อคู่อยู่แค่นี้เอง เอิ้กๆๆ
-
ตอนที่12 ตีตราจ้อง 50%
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดหมายไว้ พิม กลับไปที่ห้องพักของตัวเองเปลี่ยนเสื้อผ้าและกำลังออกไปเจอเพื่อนๆๆของตนเองที่ห้องรับแขก
“แสบคอเป็นบ้าเลยวะ”กัดมาได้เจ็บชิบหาย พ่อมันแม่งต้องเป็นแวมไพรแน่ กัดสะเลือดออกเลย อาบน้ำทีโดนที แสบคอชิบ
พิมเอามือมาลูบที่คอเอาผ้ามาซับเลือดที่คอจนมันหยุดไหลเลยเดินออกจากห้องพักตัวเองไปหาเพื่อนๆๆที่ห้องรับแขก พอไปถึงพวกมันก็หันมามองตนด้วยสายตาแปลก
“มองอะไร”มองอะไรของพวกมันนะ ไอ้หยกมันเดินเข้ามใกล้ผมจับหัวผมไปมาซ้ายขวา ผมรำคาญเลยปัดมือมันออกไป
“ทำอะไรของมึ……เสด็จพี่”ผมจะด่ามันอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าไอ้คิม ส่งสายตามาให้
“คอน้องไปโดนอะไรมา”หยกพูดเพราะใส่ผม ปากผมเนียกระตุกๆๆเลยครับรับไม่ค่อยได้
“ใครที่ไหนไม่รู้ กัดคอเอา เจ็บเป็นบ้าเลย”ผมบอกมัน ตัดจะรำคาญด้วยซ้ำ เลยเดินออกจากมันมา ไปนั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร
“เหรอ”หยกเดินตามผมมาที่โต๊ะนั่งข้างๆๆผม คิมนั่งอยู่ฝั่งซ้ายมือตามด้วยแทน ฝั่งตรงกันข้ามไอ้หยกไอ้แทน คงไม่ต้องบอกว่าใคร คนที่คุณรู้ว่าใคร
“องค์ชายรู้หรือไม่ใครกัดคอท่าน”องค์อินนาคาถามผม ผมก็มองหน้าอีกฝ่ายประมาณว่ารู้ได้ไง
“ไม่รู้”พิมตอบ เพราะไม่พอใจที่มีคนรู้มากหนัก มันเสียหน้า ปล่อยให้คนแปลกหน้าเขาถึงตัวเองได้ขนาดนั้นแทบสร้างรอยแผลให้ตนอีก
“ใช้เผ่าพันธ์เสือหรือไม่”
“ใช่แล้วจะทำไม่”รู้มากจริงวะแม่ง พิมส่ายหน้าเล็กน้อย ไอ้หยกแม่งเคียงคอมามองผมเล็กน้อยประมาณว่าเสือกอะ
“เราแค่จะบอกว่าท่านโดนคนตีตราจ้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”องค์อินนาคาบอกตน
“ห่า”เสียงร้องตกใจนี้ไม่ใช่ของผมคนเดียวแต่ร่วมถึงเพื่อนอีกสามคนด้วย
“พิม …..ไม่จริงนะ”ไอ้หยกทำหน้าตกใจ แต่ผมเห็นนะว่าบอกมันกระตุกยิ้มเล็กน้อย
“เอาแล้วไง”เสียงไอ้คิมดังข้างหูผมตามมาด้วยอีกคน
“หึหึหึหึ ไม่จริงอะตัวเอง”เสียงนี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้แทน ที่ทำเสียงแอ๊บแบ๊วมาให้แถบด้วยการผลักไอ้คิมออกไปข้างหลังโผล่หน้ามาเอามือสองข้างแทบข้างด้วยแบ๊วสัสๆๆอะ
“เอาหน้าไปไกลๆๆเลย”ว่าแล้วผมก็ผลักหน้ามันออกไป
“องค์อินนาคา ท่านกำลังล่อเล่นกับความรู้สึกเรา”
“เราเปล่า ท่านก็น่าจะรู้ตัวว่าท่านโดนกัดเข้าทีคอแทนที่ท่านจะโกรธเขาผู้นั้น ท่านกับรู้สึกอะไรบ้างอย่าง และที่สำคัญ พวกนั้นจะทิ้งสัญญาลักษณ์บ้างอย่างไว้ที่ตัวท่าน ท่านลองสังเกตดู”ไอ้หยกที่ได้ยินดังนั้นมันจับแขนขวาของผมขึ้นมาดูแล้วสำรวจไปมา
“เจอแล้ว 5555555”ไอ้หยกมึงจะหัวเราะทำเหี้ยอะไรวะ ภูมิใจที่มึงหาตามผัวมึงได้ว่างั้น แม่งอยากให้กูมีผัวหนักหรือไงวะไอ้เพื่อนเลวรู้งี้พ่อไม่ช่วยมันก็ดี แล้วนี้อะไรวะที่มือกูเนีย มันขึ้นมาตอนไหนวะ ตอนอาบน้ำแม่งก็ไม่เห็น อย่างกะรอยสักเท่ดีวะ เอ๋ยไม่ใช่แม่ง เอาอีกแหละกู
“ปล่อยเลย”ผมปัดแขนออกจากมือมันพอปัดมือมันออกอีกคนก็หันมาจับหน้าผมไปทางมัน
“อะไรอีก”รำคาญจริงจะจับหมุนไปมากันทำไม่วะเนีย
“น้องพี่ พี่สงสารเจ้าจริงๆๆนะ และยินดีด้วยนะ”ปากผมเนียกระตุกตุ้บๆๆอยากทืบคนเป็นบ้า ดูมันพูดสิครับปากมันเหรอนั้น ปากพาซวยชิบหาย
“ไม่ต้องยินดีหรอก เสด็จพี่ น้องคิดว่าเสด็จ……พี่ คงเจอ………เหมือน…..กัน”ผมเน้นที่คำใส่ไอ้คิมไปดึงมือมันออกไป
“หึหึหึหึ”ไอ้เหี้ยแทน หัวเราะเยาะเย้ยกูหรือมึงค่อยดูกูจะแช่งมึงให้เสียตัวแม่งสัส กูซวยชิบคิดแล้วอยากจะร้อง
หยก
“ซาดิส ดี หึหึหึหึ”แม่งหน้าสนใจชิบซาดิสชิบหายเลยวะ พิม แลกกับกูไม่เสือแม่งก็คล้ายกับหมาดีๆๆนี้เอง หน้ารักอะ กูยอมเป็นผัวให้เลย
“ซาดิส พ่อ มึงสิ”ไอ้พิมหันมาด่าผม แต่ไม่ดังมากหนักให้ได้ยินกันสองคน
“หึหึหึ แลกกันปะ”กูอยากได้อะ ตอนนี้กูอยากเปลี่ยนเลี้ยงหมามาเป็นเลี้ยงเสือวะ
“บอกพ่อมึงก่อนไม่ สัส”
“แต่ก็ยินดีนะ มีคนอยากได้ตัวเองเป็นเมีย เขาโคตรดีใจเลยอะ”
พิมพูด
ดูมันทำหน้าเขาสิแม่งหน้าถีบชิบ กูจะแช่งให้ผัวมึงจับทำเมียเลยค่อยดูสิ กูไม่ต้องบอกเข้าก็คงจัดเต็มให้มึงแน่ไอ้หยกเปรต
“เหอะๆๆๆ”ผมนี้แทบนั่งไม่ติด ไอ้บ้าหยก มึงอย่ามาแอ๊บกับกูเลย พ่อมึงสิคนอย่างพิม ต้องเป็นผัวเท่านั้นโว้ย
“เอาน่า ใจเย็นๆๆนะ”ไอ้คิมตบไหล่ปลอบใจผม ผมยักไหล่ประมาณว่าแล้วไงใส่มัน
“ไม่เป็นเขาตัวเองไม่รู้หรอก”ผมตอบกับไปแบบแอ๊บๆๆเวลาพวกเราอยากแกล้งใคร
“ตัวเองก่อ เข้าช่วตัวเองได้นะ”ไอ้แทนเสนอหน้าออกมาอีกครั้ง
“เหอะ ช่วยตัวเองก่อนดีไม่”ผมสวนกลับไปให้ไอ้แทน
“ตัวเองก็…………เข้าน้อยใจแล้วนะ”กูอยากถีบหน้ามึง มึงจะแอ๊บไปไหนวะสัส
แทน
น้อย ใจ พ่อสิ ไอ้พิมด่าผมแบบไม่ออกเสียง ผมจับปากมันได้ แล้วก็ยิ้มส่งไปให้มันประมาณว่ากูแอ๊บอะสัส
โคตรจะสะใจเลยครับทีตอนนี้ผมมีเพื่อนร่วมชะตาเพิ่มมาอีกคน จะสะใจมากกว่านี้ถ้าไอ้คิมโดนด้วยอีกคน
“ตัวเองอะ ”ผมส่งสายตา ปิ้บๆๆให้มัน สภาพผมนี้กวนตีนแบบสัสๆๆอะ จังหวะนั้นผมก็ไปสบตากับให้หยกเข้าให้อย่างจังพวกผมมันมีกระแสจิตที่ส่งถึงกันได้
คิดแบบเข้าปะ หยก
คิดสิ จ้ะ แทน
จัดสักดอกไม่ หยก
เอาดอกไรดีวะ แทน
ดอกทอง หยก
พ่อมึงสิ แทน
ตัวเองอะว่า เขา หยก ส่ายหน้าเล็กน้อย
อย่ามาแอ๊บ แทน
ใจร้าย เขาไม่คุยด้วยแหละ เชอะ หยก
จบการส่งกระแสจิตกันเรียบร้อยโรงเรียนหยกแทน อย่าคิดหลอกเรียนแบบแม้วันมามาก เกี่ยวเปล่าวะช่างมันแล้วกัน เอาเป็นว่าเรื่องสนุกคงเริ่มจากตรงนี้ แต่ทำไม่กูรู้สึกแปลกๆๆจังวะ ผมหันกลับไปมองที่ต้นเหตุ ไอ้โรคจิตแม่งส่งสายตาแปลกๆๆมาให้ ผมรู้โดยสัญญาณว่า มันอยากได้ผมมาก ตานี้ อย่าเลย พูดแล้ว ขนลุกอยากทืบคนเป็นบ้าคิดแล้วโมโห กูไม่อยากเอามึง หยกมึงแลกกับกูที ……………
...........................................................................
ปล.
เอาไปก่อน 50 % ก่อนนะครับ กำลังจะเขียนฉาก ncอะ เขียนยากปาก อะ จะตัดดีไม่แบบว่า 555555555555
ส่วนเรื่องใครพูดเราแบ่งบทคนพูดตามสีแล้วกันนะครับจะได้ไม่งง กัน มาก ถ้ายังงง กันอีก จะเปลียนบทเขียนใหม่ จะพยายามเขียนให้เข้าใจกันนะครับ
-
อย่าตัดน้าาาาาาา เรารออยู่
ปล.กระผมงงกับบทสนทนา ตกลงตอนไหนใครพูดมั่งอะครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ
-
อย่าตัดเอ็นซีนะคัฟ ไม่งั้นจะเผาบ้านคนแต่ง ฮี่ฮี่ เรื่องบทสนทนาอ่ะ เวลาพูดกันผมแนะนำให้ใส่ '____' หรือ "_____" นะคัฟ ก็แค่บอกว่าเขาคุยกันสองคนมีใครบ้าง ส่วนบทสนทนาอื่นๆก็เกือบดีแล้ว แต่ควรใส่ไปว่าใครกำลังจะพูดหรือพูดไปแล้ว เรื่องสุดท้ายถ้าจะเขียนไปในแนวที่ใครคนนึงสนทนาก็ควรจะเติมคำ เช่น Part'หยก ส่วนเรื่องอื่นๆดีมากๆเลยล่ะคัฟ ขอบคุณคัฟคนแต่ง^^
-
:serius2: อยากอ่านต่ออ่ะ
:mew1: :mew1:
-
ส่วนตัวผมอ่ะ ไม่ค่อยงงหรอก เพราะผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว5555555
-
มันรอยอะไรอ่ะ คนแก่อยากเห็นจังเลย
:bye2: :bye2:
-
ชอบมากเลยเสื้อ แบดบอยเนี่ย โดนสุด
-
เอารูปมาให้ดูเป็นแบบร่าง กำลังให้เพื่อนวาดให้ แต่จะออกมาลักษณะแแบนี้อะ ไม่รู้จะดูเท่หรือเปล่าแต่เราเห็นว่าสวยดี เราชอบ 55555 (แล้วจะถามทำไม่วะ)
[attachment deleted by admin]
-
ต่ออีก 50% ตอนหน้ามีลุ้นอิอิอิ จะพยายามเขียนนะครับ
กลับมาสู่ที่พักกันเป็นที่เรียบร้อย คิมแทน นอนด้วยกัน หยกและพิมนอนห้องเดียวกันพวกเขาต่างแยกย้ายกันไปนอนห้องใครห้องมัน
“เอาไงมึง จะนอนเลย หรือจะหาไรเล่น”หยก ถามเพื่อนที่ทำหน้าไม่พอใจกับรอยสักที่หลังขวามือตัวเองมากหนัก
“มึงนอนก่อนเลย”พิมมันหันมาบอกผม แล้วก็ก้มดูรอยสักของมันต่อไป จากที่ผมสังเกตมันมาสักพัก เดียวมันยิ้มเดียวมันหน้าบึงสงสัยคงคิดถึงคนให้รอยสักมันแน่เลย ผมขอเอาชื่อเสียงไอ้งูผีเป็นประกัน คิดแล้วก็ขำ
“เอ๋ย มึงคิดถึงเขามาก ระวังนะโว้ยมันจะเข้าฝันมึง”ผมร้องเตือนมันไป
“เหอะ ให้ตายก็ไม่มีทางวะ ผัวมึงมากกว่ามั่งที่จะเข้าฝันมึง”ให้พิมมันย้อนผมเต็มรักมันเลย ถึงกับ เงิบครับพี่น้อง
“........”
“มันไม่ใช่ผัวกู”ผมขอเถียงเลยว่ามันไม่ใช่อะ ก็แค่ว่าที่ผัวในอนาคตโว้ย แม่งมั่ววะ
“เหอะๆๆ”ไอ้พิมมันยิ้มแหย่ๆๆส่งมาให้ผม ประมาณว่า เดียวมึงก็โดนอะไรประมาณนี้อะ
“เหอะ อะไรของมึงวะ กูพูดผิดตรงไหน มันไม่ใช่ผัวกูสักหน่อย”
“เดียวมึงก็โดน กูขอเอาเกิยรติ ผัวมึงเป็นประกัน”
“ส้นสิ ”ยังไงก็ไม่มีทาง
“มึงคิดว่ากูง่ายหรือไงวะ”แม่งอย่าเชียวนะ กูไม่ง่ายนะโว้ย
“ง่ายไม่ง่ายมึงก็เกือบโดนไปแล้วไม่ใช่หรือไงวะสัส”
“.......” เงิบ สิครับ ผมนี้เม้นปากแน่นเลยเถียงมันไม่ขึ้น
“มึงว่าแต่กูเดียวมึงก็โดนกูขอเช่ง ให้มึงโดนก่อนกู”เอาสิ ปากกูศักดิ์สิทธิ์อยู่ไม่แพ้ไอ้คิมหรอกนะ
“ไอ้เหี้ย มึงโดนเองอย่ามาฝากกูสัสหมานี้”ไอ้พิมด่ากลับมาเลยครับ ใครจะสน อยากแช่งกูก่อนทำไม่ละ
“เรื่องของมึง”งอนครับ สะปัดผมเล็กน้อย แล้วก็นอนครับ
“ไอ้ปากหมา มึงลุกมาคุยกับกูก่อนสิวะ มึง......ลุก.....สิวะ มึงมาแก้ให้กูก่อนสิวะ ไอ้ปากหมานี้”ไอ้พิมมันเขย่าแขนผมให้ลุกขึ้น ไม่มีทางสะหรอก
อ้อผมลืมบอกไปว่าปากผมนะแม่นนะครับ อย่าได้แช่งอะไรเลย เป็นจริงตลอด ส่วนไอ้ คิมนะ รางสังหรณ์มันดีครับแม่นมากเจอกับตัวมาแล้ว อย่างตอนที่พวกผมจะหลงทางมาที่นี้มันก็บอกว่ารู้สึกไม่ดีเหมือนมีเรื่องจะเกิดขึ้นกับพวกเรา และพี่ๆๆของเราทั้งสี่คนที่ออกมาท่องเที่ยวหลังเรียนจบแล้วหายไป 3 ปี ได้ครับยังหาไม่เจอ ผมละเป็นห่วงพ่อกะแม่มากเลย ลูกหายกันไปหมดบ้าน นอกเรื่องสะเยอะหลับก่อนดีว่า
Part พิม
“ไอ้หยก ตื่นสิวะ”แม่งเอาจนได้ไอ้ปากหมานี้ รู้อยู่ว่าปากมึงมันแม่นแค่ไหนเสือกมาแช่งกูอีก โว้ย....ควายจริงที่นี้เอาไงละกู แม่งไม่น่าไปกวนตีนพ่อมันเลย เล่นกูจนได้ เอาวะนอนก็นอน มันคงไม่บ้าจี้เข้าฝันกูมาได้หรอก ไม่ใช่ผัวไอ้หยกสักหน่อย กล้าๆๆหน่อยสิวะพิมเรื่องแค่นี้เอง
แต่ทำไม่กูไม่กล้านอนวะ กูอยากจะร้องเป็นภาษาญี่ปุ่นจริงโว้ย ถ้ากูพูดได้นะ
จะให้ออกไปเดินเล่นก็ใช่ที่ ลางสังหรณ์มันบอกว่าข้างนอกมันไม่ปลอดภัยข้างในก็ไม่ปลอดภัย ชีวิตกูทำไม่มันรันทดแบบนี้วะ เกิดเป็น อั้ม พัชราภา สองทำไม่มันซวยแบบนี้วะ ไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากได้เป็นเมีย มึงไม่เข้าใจหรือไงว่าสวยเสือกได้ อั้ม เครียดปวดกระบาล
“หยก ตื่นก่อนสิวะ ”ผมยังไม่ละความพยายามร้องเรียก หยกต่อไป แต่ดูแล้วมันคงไม่ตื่น ได้แต่ถอดหายใจ
“ฟู.......นอนก็นอนวะ”ว่าแล้วพิมก็ล่มตัวลงนอนข้างๆๆหยก ผ่านไปสักพักก็หลับสนิท
.oในความฝันO
ทุ้งหญ่ากว้างไกลไพศาสท้องฟ้าสีครามลำธารกว้างปลาแวกว่ายไปมา ทามกลางธรรมชาติ
“ที่ไหนวะเนียสวยชิบหายเลยวะ”พิมที่ตื่นเข้ามาในความฝันเห็นทิวทัดแบบนี้ถึงกับตื่นตาตื่นใน ใครบ้างที่จะไม่ชอบธรรมชาติสวยๆๆแบบนี้บ้างถึงแม่มันจะเป็นแค่ความฝัน
เดินไปเรื่อยๆไปใกล้กับลำธาร มีโขนหินอยู่กลางแม่น้ำลำธารเป็นภาพที่สวยมากจนพิมอดใจไม่ไว้เดินเข้าใกล้และเข้าไปนั่งตรงโขนหินนั้น ทิ้งขาลงน้ำ
“สบายจริงๆๆเลย”ชอบจังอากาศแบบนี้ พิมก้มหน้าลงมองน้ำที่ไหลผ่านไปเรื่อย
“อะไรอยู่ในน้ำ”พิมก้มลงไปใกล้น้ำ เมื่อมองว่ามันคืออะไร
“ตู้ม...............................”พิมกลับโดนอะไรบ้างอย่างลากลงน้ำ เกือบจมน้ำตาย
“แอ่กๆๆๆ”พิมโผล่หัวจากน้ำ แต่กลับโดนใครไม่รู้กระชากเขาหาอย่างแรง
“ปักๆๆ”
“โอ้ย”ใครวะแม่งดึงมาได้ เจ็บชิบ ความฝันบ้าไรวะเล่นกูสะเจ็บเลย
“แค่นี้ก็เจ็บแล้ว เจ้านี้มันผู้ชายแน่หรือ แม่คนใช้” แม่งไม่เจ็บก็บ้าแล้ว เอะ.....เดียวนะ.....เสียงนี้มัน.....คงไม่ใช่มั่ง...กูคิดไปเองแน่ ไม่ใช่อะ กูขอร้อง
“แม่คนใช้แค่นี้ถึงกะเป็นใบ้เชียวหรือ”
ใช่มันแน่ไม่ต้องเงยหน้ากูก็จำได้ ไอ้หยกเหี้ย..........ไอ้ปากหมา ถ้ากูเสร็จเสือกูจะแช่งมึงไม่ให้พุดให้เกิดเลยสัสหมา
“อ้อ จำได้”กูพูดอะไรออกไปเนีย จะบ้า
“เจ้าจำเราได้ แต่ไม่มองหน้าเราแบบนี้มันใช่ได้ที่ไหน”อะไรของมึง กอดกูขนาดนี้ยังไม่พอใจอยากมองหน้ากูอีก สัสเลย
“เจ็บคอ”ไม่ไว้แล้วกลัวชิบหาย
“นี้เจ้ายังไม่หายเจ็บอีก รึ” พิมส่ายหัวไปกับอกของอีกฝ่ายแรง
“เรากัดเจ้าเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ แม่คนใช้”พิมพยักหน้าอีกที
อีกฝ่ายกับผลักตัวของเขาของเล็กน้อยให้บ่นจากอก จบค้างของเขาขึ้นให้สบตา แต่พิมหลับตาลงเพราะกลัวสายตาของอีกฝ่าย
“เจ้าจะหลับตาทำไม่ หึ”อีกฝ่ายก้มลงมากระซิบข้างหูแผ่วเบา ทำเอาพิมตัวสั่น
เหี้ยเอ๋ย แค่มึงกัดกูกูก็กลัวจะบ้าตายอยู่แล้ว นี้ยังจะให้สบตาอีกหรอวะ น่ากลัวเกิดไปนะนั้น ใครก็ได้ช่วยกูด้วย สู้มันไม่ได้อะ เป็นครั้งแรกเลยนะเนียที่แพ้ทาง
“เจ้าจะตื่นตาตาดีๆๆหรือจะให้เรา...........” อย่ากูสิ
“ลืมๆๆๆแล้ว”พิมลืมตาขึ้น ตาจ้องตากับอีกฝ่ายอย่างจัง หน้าร้อนชิบหายกูเป็นไรวะเนีย พิมต้องสบสายตาไปอีกทาง
“ตาเจ้าสวยดี แม่คนใช้” กูไม่ใช่คนใช้โว้ย พิมร้องด่าในใจ
“เราไม่ใช่คนใช้ ท่านปล่อยเราได้แล้ว เราเจ็บ”ใจดีสู้เสือ กล้าร้องเตือนอีกฝ่ายให้ปล่อยตน
“เราปล่อยเจ้า เจ้าก็หนีเรานะสิ”อีกฝ่ายบอกตนเอง
รู้ทันกูอีกแม่ง .................
“เราไม่หนีหรอก”ไม่หนีก็บ้าแล้ว
“ก็ได้เราเชื่อเจ้าแม่คนใช้ แต่ถ้าเจ้าหนีอย่าหวังว่าเจ้าจะรอดไปได้เลย”ชายแปลกหน้า เตือนเขา แต่มีหรือคนอย่างพิมจะเชื่อ พิมพยักหน้า
ปล่อยกูแล้วสินะ อย่าเผลอนะมึงกูหนีแน่พิมคิด พิมถอดหายใจเบา
“ท่านเป็นใคร”พิมถามอีกฝ่าย
“ก่อนที่เราจะตอบเจ้าไม่แนะนำตัวเองก่อนหรือไง”ย้อนกูเหรอแม่ง แม่กูสอนมาดีโว้ย
“แม่เราสอนไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้า”กูไม่ได้กวนนะ แม่กูสอนมาจริงๆๆ แต่ได้ข่าวว่ามึงคุยกับเขามาเยอะแล้วนะ
“เราไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเจ้า แม่คนใช้”พูดอย่างเดียวก็ได้โว้ยไม่ต้องเอามือมาแตะหน้ากู
พิมขยับหน้าออกจากสัมผัสของอีกฝ่าย
“เหอะ”ไม่ใช่คนแปลกหน้าตรงไหนวะ แถวบ้านกูเรียกคนโรคจิต เจอกันก็ลวนลามกูแถบกัดคอกูอีก โรคจิตชัดๆๆ มึงไม่แปลกเลย ไอ้แวมไพร
“ อ้อ..................เราถามท่านก่อน”กูไม่ยอมโว้ย เข้ามาฝันกูแล้ว มึงต้องยอมกูโว้ย
“หึ แม่คนใช้”มึงหัวเราะไรวะ เล่นตัวเหรอมึง ได้ข่าวว่าตัวเองไม่ใช่หรือไงวะ
“ท่านต้องบอกชื่อเราก่อนเราถึงจะบอกท่าน เราไม่แนะนำตัวเองกับคนแปลกหน้า”แถสดครับงานนี้
“หึ ก็ ได้ เรามีนามว่า สิงห์ทร”
พิมคิ้วกระตุกเล็กน้อย ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนหรือเปล่านะ พิมคุ่นคิด
“เจ้าจะไม่บอกนามของเจ้าหรือแม่คนใช้” อีกฝ่ายร้องเตือน
“ฟู........”พิมถอดหายใจเล็กน้อย จะบอกชื่อไหนดีวะ จะบอกอั้ม ดี หรือจะบอกพิมดีวะ เอาแม่งทุกชื่อดีไม่วะเนีย
“อ้อ.............. เอาชื่อไรดีอะ”พิมถามอีกฝ่าย ทำเอาอีกฝ่ายมองด้วยความไม่พอใจตนเอง พิมกัดปากตัวเองเล็กน้อย กูเปล่ากวนนะ พิมคิด
“เจ้า”สิงห์ทรไม่พอใจในคำตอบของอีกฝ่ายบีบแขน พิมอย่างแรง
“เจ็บ......”พิมร้องพร้อมทั้งพยายามจะแกะมือของสิงห์ทรออก
“เราถามเจ้าอีกครั้ง เจ้ามีนามว่าอะไร”น้ำเสียงของสิงห์ทรบอกว่าโกธรมาก จนพิมหน้าถอดสีลงเล็กน้อย
ตาหน้ากลัวไปไหนวะ พูดดีๆๆก็ได้
“บอกแล้ว ปล่อยแขนเรา เราเจ็บ............”พิมบอกอีกฝ่าย
“พูดมา”สิงห์ทรพูดอย่างโมโห
จะโกรธทำไม่เนียเรื่องแค่นี้เอง ล้อเล่นนิดเดียวเอง รักหรอกจึงยอกเล่น
“มณีจันทร์ เราชื่อมณีจันทร์ ปล่อยเราได้แล้ว เราเจ็บ”สิงห์ทร ยอมปล่อยแขน
“แค่นี้ ก็หมดเรื่อง”สิงห์ทรดึงมือของตนเข้าไปหา จะจับทำไม่วะ เผลอแม่งไม่ได้ลวนลามกูตลอดอะ
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าสัญญาลักษณ์ที่มือเจ้ามันหมายว่าอย่างไร”พิมส่ายตา เปลี่ยนเรื่องเร็วชิบหาย โกรธกูอยู่มะกี้ มึงหายแล้วเหรอวะ
“.................”
“เจ้าเป็นของเรา แม่คนใช้” ว่าอะไรนะ เป็นของเรา มันพูดเรื่องไรวะ ปากนี้กระตุกถี่ๆๆไม่หยุด มันเล่นกูสะแล้ว
“ท่านพูดเรื่องอะไร ”พิมร้องถามอีกฝ่าย
“หึหึ”
มึงหัวเราะทำซากหอยอะไรวะ คงไม่ใช่การตีตราจ้องกูเหรอไม่มีทางอะ มึงดุเกินไป ถ้ามึงยอมเป็นเมียกู กูยอมอะให้มึงตีตราจ้องกู แต่มึงเป็นเมียกูไม่ได้ กูไม่ยอม พิม ส่ายหน้าไปมา
“ไม่อะๆๆ ไม่จริงอะ”พิมสะปัดมือของจากอีกฝ่ายอย่างแรง แถบด้วยการผลักอกอีกฝ่ายอย่างแรง
“ตู้ม” ผลักเสร็จ โกยสิครับ จะอยู่ให้แม่งจับทำเมียเหรอครับ ไอ้พิมคนแรกละครับหนีก่อน
“อือ................... มีแต่หญ้ากูจะไปหลบที่ไหน ใครก็ได้ปลุกกูที....................”พิมวิ่งไป โว้ยวายไปวิ่งมาไกลมาก มองเห็นไกลเหมือนจะมีถ้ำอยู่ พิมรีบวิ่งอย่างไวไปที่ถ้ำนั้น หารู้ไม่ว่าตั้งแต่แรกแล้วมันไม่มีถ้ำอยู่เลย
------------------------------------------------------------------------
end
ปล. จบไปอีกตอน ตอนนี้ยาวมาก ไม่ถึงฉาก Nc สักที่ อย่าว่ากันนะไม่ช้านี้แหละ จะพยายามเขียนให้ถึงแล้วกันนะ จะเขียนหลายครั้งแล้ว เขียนเองเขินเอง ตอนนี้มันยาวมาก เลยกะแบ่งเป็นสองpart นะจะได้ไม่ขัดตอนกันมาก
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ 555555555555555555
-
มาจบตอนแบบนี้ มาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ :hao7: :hao7:
พี่เสือนี่น่าจะเล่น SM เนาะ เหอะๆๆๆ เหมาะสมดี รอฉากบู๊ :m25: :m25: ของพิม ก่ะ พี่เสือ
-
เว้ยๆๆพิมมันเจอดีแน่ๆแต่ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นแค่ความฝันพิม มันไม่ใช่ความเป็นจริงสะหน่อย อิอิอิ ไอ้หยกนี่สิมันคงจะได้ความเป็นจริงก่อนความฝัน ฮ่าฮ่า แช่งหยกมันเนอะ พ่อเสือๆจับพิมให้ได้นะ คนอ่านจะได้เจอเอ็นซี รอติดตามตอนต่อไปนะคัฟ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคัฟ^^
-
ชอบพิมอ่ะะ
-
น้องพิมเสร็จแน่ :hao6:
:mew1: :mew1:
-
ตอนหน้าจะเป็นตอนเสือหมุดถ้ำแล้วเหรอ o18
อย่างงี้แล้วหลานพิมจะหนีไงล่ะ
:bye2: :bye2:
-
โอ้สๆๆ ฉากเข้าถ้ำ ฉากเข้าถ้ำ ฉากเข้าท่ามมมมมมมม
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ไม่ได้เข้ามาแป๊บๆ น้องพิมก็จะโดนพ่อเสือเขมือบซะแล้ว
รีบๆมาต่อเลยนะจ๊ะ :hao6:
-
NC จร้า เรารออยู่น่ะ ว่าแต่จะเป็น NC ของคู่ไหนดีล่ะ NC NC NC NC NC NC
-
ยะังไม่มาหรอ เรารออยู่นะ :ling1:
:z13:
-
ตอนที่13 มันเอาจนได้
ความเดิมตอนที่แล้ว พิมหนีสิงห์ทรเข้าไปในถ้ำ
“แม่อยากจะร้องไห้ มันตามกูมาหรือเปล่าวะ” วิ่งหนีอีกฝ่ายเข้ามาหลบในถ้ำนี้ด้วยความเหนื่อยอ่อน กลัวว่าไอ้เสือสิงห์ทรจะตามตัวเองเจอ มองซ้ายมองขวา ก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปในถ้ำที่เปลือกชื้นเหม็นกลิ่นสาปสัตว์
“ความฝันกูมันจะเหมือนจริงเกินไปหรือเปล่าวะ มีกลิ่นสาปสัตว์ด้วย ขอละ……..อย่าเป็นแบบที่กูคิดเลย มันจะน่ากลัวเกินไปนะนั้นนะ”อยากจะร้อง วิ่งมาตั้งไกลมันใช้กูหลงมากับดักของไอ้เสือบ้านั้นหรอกนะ กูจะเข้าไปข้างในดีไม่วะเนีย มืดๆๆก็มืด ใครก็ได้ปลุกกูทีกูขอร้อง แม่งเลยเพราะไอ้หยกคนเดียวเลยทำกูเจอแจ็คลอตเตอรรี่ ซวยโคตรพ่อโคตรแม่เลย
“หนีเข้าถ้ำ แล้วกูจะรอดไม่เนีย”พิมได้แต่พึมพำกับตัวเองไปมา
“หึ หึ หึ หึ” เสียงใครวะ พิมที่ตอนนี้หันหน้าเข้าถ้ำได้ยินเสียงหัวเราะของใครจากข้างหลัง ได้แต่คิดในใจคงไม่ใช่หรอก คงไม่ใช่คนที่ตัวเองคิดแน่ๆๆ วาสนาขอให้ตัวเองดวงดี
“แม่คนใช่ เจ้าจะหนีเราไปไหนพ้น” พิมได้ยินเสียงแค่นี้ เข้าใจในทันที หนีเสือปะจระเข้ชัด
“หึ หึ หึ”พิมหัวเราะ หันหน้าไปหาอีกฝ่าย ยิ้มหวานส่งไปให้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผล
“เราไม่ได้หนี…..เราแค่….วิ่งออกกำลังกาย”แถ สดละครับพี่น้อง วิ่งออกกำลังกายบ้านพ่อมึงเหรอพิม แถ ออกไปได้ใครที่ไหนจะเชื่อมึง ดูหน้ามันสิจะกินเลือดกินเนื้อมึงอยู่แล้ว
“เหรอ”ตอบมาแบบนี้จะให้กูตอบกลับว่าไรดีละ
“จริงๆๆ เราเห็นว่า อากาศมันดี เลยอยากออกกำลังกาย”กูพูดจริงๆๆนะกูอยากออกกำลังกาย ตอนนี้กูอยากเตะมึงมากเลย สัส
“เราออกเป็นเพื่อนเจ้าไม่ดีว่า รึ แม่คนใช้”กูควรตอบตกลงดี หรือแยกทางกับมึงดีวะ แม่งเลย ถ้าไม่ใช่ในฝันนะมึงกูวิ่งหนีมึงหายไปนานแล้วสัส อย่าให้ถึงที่กูนะ
“ไม่ต้องหรอกเราเกรงใจ เราวิ่งคนเดียวได้ แถวนี้บ้านเรา”
“ไม่ต้องเกรงใจ เราเต็มใจ”ไม่ต้องเต็มใจกูไม่อยากได้ไม่ต้องเข้ามา ยังอีกอย่าเข้ามานะโว้ยกูวิ่งจริงๆๆนะ ว่าแล้ว ก็ออกตัววิ่งหนี แต่ช้าไป
“ผลัก”
“โอ้ย”มันกะชากตัวปลิวติดกำแพงถ้ำสะเต็มแรง เบาๆๆกับกูหน่อยเหี้ยเอ๋ย
“จะหนีไปไหน”ไม่ต้องก้มหน้ามาใกล้กูแค่นี้กูก็หนีมึงไม่พ้นแล้ว
“เอาหน้าออกไป”เอามือผลักหน้ามันออกห่างตัวเอง ไอ้เสือบ้า มันเอามือของมันมาจับมือทั้งสองข้างไว้ให้ติดผนังถ้ำเอาไว้เหนือศรีษะเรา
“จะทำอะไร”ร้องถามมัน ไอ้เสือบ้ามันก้มลงมาจูบปากตัวเองไว้ เอาลิ้นสอดเขามา แต่ไม่ยอมเปิดปากให้มันเอาลิ้นของมันสอดเข้ามามันเลยรวบมือทั้งสองข้างไว้ในมือมันแล้วเอามือมันมาบีบค้างให้ยอมเปิดปากให้มัน เพราะเจ็บค้างเลยต้องเปิดปากให้มันสอดลิ้นเอามาซอนไซ ดูดดึงลิ้นมันเข้ามาฟัดกับลิ้นของตัวเองอย่างเมามัน รสจูบชองเสือรุนแรงมาก มันจูบจนพอใจ เล่นเอาหอบ
“แฮ่กๆๆๆ”ไม่ใช่ไม่เคยจูบกับใคร แต่จูบเอาเป็นเอาตายแบบนี้ไม่เคยมาก่อน
“ไอ้บ้า ปล่อย”จูบกูเกือบตายอดอยากมาจากไหนวะ แม่งจูบจะปากกูเจ่อเลย เหี้ย
“ปากเจ้า ช่างหวานดีนัก” อยากจะด่ามันนัก หวานบ้านพ่อมึงสิ เจ็บเหี้ย ทำมาได้
“ปล่อย เจ็บ”
“แต่เรายังไม่อยากปล่อย ตัวเจ้า ปากเจ้าเป็นของเรา เราจะปล่อยเจ้าก็ต่อเมื่อเราต้องการไม่มีใครมาสั่งเราได้จำไว้ แม่คนใช้” ใครเป็นของมึง ไอ้บ้า แล้วอะไรอีก สองคำก็คนใช้ไอ้บ้า
“ไม่ใช่คนใช้ แล้วก็ไม่เป็นของใครด้วย ”ขี้ตู่ชัดๆๆ แล้วนี้อะไรอีก มือมึงอะ จะล่วงเข้าไปในเสื้อกูทำไม่
“เจ้าเป็นของเรา” ย้ำจริง
“ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ขอพ่อแม่เขาหรือยัง มาหาว่าเป็นของตัวเองแบบนี้นะ”ไม่เคยขอกูกับพ่อแม่ นี้เล่นจะเอากูอย่างเดียวเลย กุไม่ได้ใจง่ายนะ
“จำเป็นด้วยอย่างนั้น รึ สิ่งไหนที่เราต้องการ มันย่อมเป็นของเรา”เหี้ย ดูมันพูดเล่นเราเงิบเลย นี้มึงจะหลอกฟันกูแล้วทิ้งเหรอวะ มีแต่เคยหลอกฟันเขา นี้กูกำลังโดนเข้าฟันเหรอวะ ไม่นะพิมรับไม่ได้ พิมไม่ยอม ช่วงเวลานี้ตัวกูกำลังคิดว่าตัวเองเป็นอั้ม ดาราช่องเจ็ดที่กำลังอินกับบทบาทนางเองที่พระเอกฉุดเข้าถ้ำ
“อือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”กูร้องแม่งเลย เอากับกูสิ ตอนนี้กูเป็นนางเอก กูกำลังอินกับบทบาทนี้อยู่
“เป็นอะไรของเจ้า” ดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังงง กับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของตัวเขาเอง
“อือๆๆๆ ท่านรังแกเรา………เราไม่ทาง อือๆๆๆๆ สู้ท่านได้ อือๆๆๆ”เอากับกูสิ งง สิครับ หาทางเอาตัวรอดด้วยวิธีแปลกๆๆ ดูหน้ามันสะก่อน หื่นสะขนาดนั้น กูจะรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้
“หยุดร้องได้แล้ว”ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เล่นด้วยกับตนเองสักเท่าไร ออกแนวว่าจะโมโหมากว่าสงสาร
“เจ็บ อือๆๆๆๆๆ”แม่งบีบคอกูสะเต็มแรงเลย แม่งจะให้กูเงียบก็พูดกับกูดีๆๆก็ไม่ได้
“เงียบสะก่อนที่เราจะบีบคอเจ้าจนตาย องค์ชายมณีจันทร์”พอแบบนี้เรียกกูจะเต็มยศเลยนะ ให้คนอื่นเขาเงียบปากนะ
“ปล่อยก่อน หายใจไม่ออก อือ…..”มือก็โดนมัด คอก็โดนบีบ ถึงกุจะเก่งเรื่องต่อยตีแต่โดนแบบนี้ก็ไปไม่เป็นนะครับ ตัวแม่งใหญว่ากูจะเท่าตัว ตัวเล็กแบบกูนี้จะทำไรได้มากหนัก ถ้าไม่ใช่ที่เผลอนะ
อีกฝ่ายยอมปล่อยมือที่คอออกแต่กลับเอามือมาลูบหน้าลูบปากกูแทน มึงเลิกหื่นกับกู สะที่สิวะ กูยิ่งเสียวประตูหลังกูอยู่ กุไม่อยากเสียตัวตอนนี้นะโว้ย
“ท่านปล่อยเราก่อน เราเจ็บมือ”เอาเสียงอ่อนเสียงหวานเข้าล่ออีกฝ่าย ให้ปล่อยตัวเอง มันยอมปล่อยแต่ไงมันมากอดเอวแทนละวะ มือมึงจะไหลลื่นเกินไปหรือเปล่าละนั้นเร็วจริงนะ
“ท่านต้องการอะไร จากเรา ถึงคิดจะรังแกเราเช่นนี้”
“………..” แม่งเงียบ เอาแต่มองหน้ากู แล้วกูจะรู้ไม่ กูไม่มีทางในนะโว้ย
“จุ๊บ” จูบปากกุทำไม่ มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“อยากได้เมีย” อยากได้เมียก็ไปหาที่อื่นสิโว้ยจะมาเอากูทำไม่วะ
“แถวนี้ไม่มีตัวเมีย มีแต่ตัวผู้ ท่านคงมาหาผิดที่แล้วปล่อยเรา สักที่ ”ใช้ ตัวผู้ กูตัวผู้
“แล้วยังไง เจ้าก็มีรู เหมือนกัน” รูเหี้ยไรวะ
“รู”ย้อนถามอีกฝ่ายไปแบบงง ประมาณว่ากูใส่ อะ ไม่รู้ความหมาย ไอ้หยกมันเคยด่า มาด้วยว่า หน้าอย่างมึงมันไม่ใส่เท่าหน้ามันหยก
“หึ หึ ”หัวเราะ ไม่เท่าไรแต่มือมันที่กอดเอวผมอยู่ดันเลื่อนไปที่ก้นผม บีบเน้นที่หนึ่ง แล้วเอามือล่วงเข้าไปที่รูก้นผม แล้วเอานิ้วแหย่เอาไปนิ้วหนึ่งเต็มแรงโดยไม่บอกล่วงหน้า ผมงี้ ตกใจ ร้อง จ้ากเลย
“โอ้ย เจ็บ เอาออกไปๆๆๆ ไอ้บ้าเอาออกไป เจ็บๆๆๆๆ อุ้บ”ไม่พูดพำทำเพลงมันกูจูบปิดปากผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว มันผลักผมลงบทเตียง เตียงๆๆๆกูมาอยู่เตียงได้ไงวะ ไม่ทันที่ผมจะร้องถามมันเสื้อผ้าของผมกับมันหายไปไหนวะ เดียวๆๆๆรอกูก่อนมึงอย่า พึ่ง กู งงไงจากถ้ำมาอยู่เตียงนอนได้ไงวะ
“อือ อ้า………อ้า …..แรง….”เสียงใครวะ แม่งครางจะกูขึ้นเลย แต่เดียวก่อนนะ อะไรๆๆอยู่ข้างล่างตรงลูกชายกูวะ ลืมตาก้มไปมองเห็นหัวใครก็ไม่รู้กำลัง กินลูกชายของตัวเองอย่างเมามัน
“เจ้าชอบไม่”ไอ้เสือ จะตอบไงดีวะ กูกำลังเคลิ้มอะ
“อื้อ…..อ้า…”ครางให้ได้ยินสะเลย ตอนนี้ไม่ไว้และมันจะออกแหละ
ไอ้เสือบ้ามันเลื่อนตัวเองจากน้องชายผมขึ้นมาจูบปากผม อย่างเมามัน มือมันก็ลูบไลร่างกายของผมไปด้วยทุกจุดที่มันผ่านไปมันทำรอยไว้หมด มารู้ตัวอีกทีนิ้วของมันก็อยู่ในตัวผมสองนิ้วเข้าไปได้ ไอ้เสือบ้ามันกำลังเล้าโลมผมให้รู้สึกรวมไปกับมัน จนมันเห็นว่าผมพร้อมมันจึงเอาน้องชายของมันใส่ เข้ามาในช่องทางของผม
“โอ้ย เจ็บ………..อ้า เบา……อ้า”ตอนนี้ไม่รู้จะเจ็บดี หรือจะร้องดีมันเสียว ของมันใช่ว่าจะเล็กๆๆใส่มาที่มิดด้านของมัน ดูเหมือนมันจะกลัวว่าผมจะเจ็บนานเลยใส่มาที่เดียว ของกูไม่แหกเลยหรือไงวะ ไอ้บ้า ได้แต่ร้องด่ามันในใจ
“เจ็บไม่”มันถามผม จูบซับน้ำตาให้ผม ก่อนจะมันจะเริ่มขยับเข้าออกในตัวผม จากตอนแรกที่เบาๆๆค่อยเป็นค่อยไป หลังๆๆพี่ท่านใส่มาไม่ยังเลย
“พับๆๆๆๆๆพับๆๆๆพับ”
“อ้า……อ้า”
“อือ อ้า…..อีกนิด …..อ้า” มันเสร็จสมอารมณ์หมายของมันก็ปล่อยลูกชายตัวน้อยๆๆของมันในช่องทางของผม
“เอา ออกไป”ผมออกปากไล่มัน เมื่อผมรู้สึกมีแรงพูดกับมันได้
“ยัง แค่ครั้งเดียวมันไม่พอหรอก”หน้าผมงี้แดงเป็นลูกลำตึงแล้ว กูจะได้ตายก่อนนะสิ ของมึงไม่ใช่เล็กๆๆนะ
“ไม่เอาแล้ว”ก่อนที่มันจะเริ่มรอบสอง
………………………………………………
หยก
“ไอ้พิม กูเจ็บนะไอ้เหี้ย”
“ตุบ”เสียงเหมือนของตกจากเตียง
“โอ้ยกูเจ็บนะโว้ย”ผมที่ตกใจตื่น เพราะเพื่อนตัวดีดันเอามือมันมารัดคอ ผม จนผมต้องถีบมันตกเตียง
“เจ็บสิดี แม่งเจ็บหมดแล้วเนียคนยิ่งฝันดีอยู่”แม่งทำเอาตื่นไอ้เพื่อนเวร
“เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้หยก มึงแช่งกู”ไอ้พิมที่ตื่นหลังจกผมถีบมันตกเตียงร้องโว้ยวายรันว่าผมแช่งมัน
“อะไรของมึง กูแช่งอะไรมึง”งงสิครับ ตื่นมา ก็มาว่ากูเป็นเหี้ยไของมันอีกละที่นี้
“กู อือๆๆๆๆๆๆ”เอาเหี้ย เสือกร้องอีกแล้วกูจะรู้เรื่องมึงไม่สัส
“อะไรของมึงวะ”ปวดหัวจริง
“กูโดนปล้ำๆๆๆๆๆ เสียน้องเอก อือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ห่าๆๆๆๆ”เงิบสิครับ มึงโดนปล้ำได้ไงวะ มึงก็นอนกลับกูอยู่นิ
“มันปล้ำกู”มันไหนวะ
“มันนี้ใคร อะ ”คือ กู งง อะ มึงมีแค่ กำ กิริยา แล้วประธาน ละ มันอยู่ไหน
“ไอ้เสือๆๆๆๆ”เอาอีกแหละ กูจะรู้เรื่องมึงไม่ กูไม่ใช่ไอ้คิมนะโว้ย
“ตีตราจอง มือกู ๆๆๆๆๆๆ”ดีนะ มาแต่ละประโยค มายังกะเกมส์โชว์เอากูงง นักว่าเดิมอีก
“แปปนะ มึงอยู่นี้แปปนะเดียวกูมา”ว่าแล้วผมก็เดินออกจากห้องไปหาไอ้คิมไอ้แทนมันให้มาเล่นเกมส์นี้แทนกูเพราะกูงง มาก เผลออีกต่างหาก
“มาแล้ว”ออกไปตามไอ้สองตัวนั้นมาในห้องตัวเอง ออกไปก็สักพักใหญ่ไอ้พิมก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมคือข้างเตียงที่ผมถีบมันตกเตียงนั้นแหละ พอมันเห็นพวกผมเดินเข้ามามันก็ร้องไห้หนักว่าเดิมอีกเพราะประมาณว่าพอไม่มีผู้ชม ดาราเจ้าบทบาทก็ไม่ออก มันชอบคิดว่ามันเป็นนางเอก
“มึงว่ามาดิ ”ผมบอกมันให้เล่าต่อ
“กูโดนปล้ำ อือๆๆๆๆๆ”ประโยคแรกอินเนอร์มาเต็มน้ำตามาครบ สมบทบาท ผู้ชมที่ดีต้องนั่งนิ่งรับฟังให้นักแสดงท่านอื่นแสดงหนังต่อไป
“ใครทำมึง”นักแสดงที่สองมาแล้ว สวมบทบาทด้วยคุณแทน บทเพื่อนนางเอก
“อือ………………เสือ…………….”นักแสดงที่สองกำลังงง บทแม่งมาน้อยเสือกสั้น แล้วใครจะไปต่อถูกวะ
“เสือไหนวะ”นักแสดงที่สามสวมบทโดย คุณคิม ต้องต่อบทต่อเพราะเห็นว่านักแสดงที่สองไม่ต่อบทใดๆๆ
“มันทำรอยกู”นานๆๆๆ ต่อให้กูเทพแค่ไหนเจอประโยคไม่เต็มของมึงไปใครจะต่อถูกวะ
“รอยไรของมึง”นักแสดงที่สามถามต่อ นางเอกของเรื่องยื่นมือของตัวเองออกมาให้เพื่อนๆๆดู อ้อ กูเข้าใจแหละ โดนปล้ำโดย พ่อซาดิสกูนี้เอง ยินดีด้วยเพื่อนพิม
“อ้อ คนที่กัดคอมึง”นักแสดงที่สองต่อบท
“อืม เจ็บ”เจ็บนี้เจ็บตรงไหนวะ อยากจะถามมันนะแต่ก็นะ ละไว้ในฐานที่เข้าใจแล้วกัน
“กี่ยกวะ”นักแสดงที่สองเสือกนะครับนั้น ถามไปแบบนั้น แต่โดนใจกู
“ยกหนึ่ง แต่มัน…..จะ ……”แสดงว่ามันจะต่อยกสอง แต่กูขัดลาภสินะ ไม่น่าเลยกู เจ็บใจชิบ
“มันปล่อยนอกปล่อยในวะ”นักแสดงที่สาม ถามออกมา
“ปล่อยใน”พวกผมสามคนหันมามองหน้ากัน เอาแล้วไง
“มึงกินยายังวะ”ผมถามมันออกไป มันส่ายหน้า
“มันบอกไม่ว่า จะรับผิดชอบมึง”ไอ้คิมถาม
“อือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เป็นอันรู้กัน
“ผัวมึงชื่อไรวะ”แนะ ไอ้เหี้ยแทน ผัวเต็มปากเต็มคำเลยนะมึง
“สิงห์ทร” อืม…………..ผมหันไปบอกหน้าไอ้คิมประมาณว่ามึงคิดเหมือนกุไม่ใช่คนเดียวกันหรือเปล่าวะ
“มึงบอกมันไม่ ว่าให้มันมาขอมึง”ไอ้เหี้ยแทน ถามอย่างเป็นการเป็นงานมาก
“ไม่อะ กูยังไม่ได้บอก เพราะมึงเลยไอ้หยก เพราะมึงเลย มาปลุกกู แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เอาๆๆเป็นความผิดกูสะงั้น มึงแหละผิด เอาแขนมารัดคอกู กูไม่ผืดนะโว้ย
“กู ขอโทษ วะ ”ผมถอดหายใจ
“ทำใจเถอะวะ”ผมเดินเข้าไปใกล้มันแล้วตบไหล่มันเบาๆๆ
“ถ้ากูท้องไม่มีพ่อทำไง แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้พิมมันนอนชักดิ้นชักง้อกับพื้น แล้วกูจะทำไงได้
“งั้นมึงแดกอย่าคุมไปก่อนแล้วกันวะ ”เอายาคุมยัดปากไอ้พิมไปสองเม็ด
“พ่อมึงสิ แฮ่กๆๆๆ”มันสำลักยาที่ผมป้อนมันไป
“พ่อกูอยู่บ้าน”ผมตอบหน้าตาย “เอาไงวะคิม ”ผมหันไปถามมัน มันถอดหายใจและตอบกลับมาว่า
“กูว่า จะโทษใครได้ เพื่อนมึงสมยอมเขาเอง”มันบอกหน้าตาย
“กูเปล่านะ มันมาเองๆๆๆๆ”ร้องมาเป็นเพลงเลยนะมึง มันก็จริงถ้ามันไม่สมยอมมันคงไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของใคร
“มึงไม่ต้องพูดเลยความผิดมึง มึงแช่งกู ”นาน ก็มึงซวยเองอะโทษกูได้ไง ควายสิมึง
“เออ”ยอมก็ได้
“เอาน่า มึง เชื่อกูมันต้องรับผิดชอบมึงแน่ ไม่ช้าก็เร็ว”คิมปลอมใจ
“จริงเหรอวะ มันไม่หลอกฟันกูใช่ไม่”คิมมันพยักหน้า ทำเขาไว้เยอะ หลอกเขาไว้เยอะ หน้าสวยๆๆอย่างพวกผมนะ ผ่านผู้หญิงมาก็เยอะ หลอกฟันเขาก็เยอะ ไง ถึงได้กลัวจะโดนเองแบบนี้ไง
สังเกตได้เลยความบ้าไม่ออกเพราะมึงตื่นนอนสมองไม่สั่งการได้แค่นี้แหละที่มีสาระนะ
===============================================
End
จบไปอีกตอนไม่รู้จะถูกใจเปล่านะ เราไม่เก่งnc ได้แค่นี้แหละ เลือดไม่สาดนะ 5555555555555555
-
อ้าว ไปคนแรกซะงั้น พี่เสือแกม้ามืดว่ะ
-
มาต่อบ่อยน่ะะะ ลืมหมดดด :mew4: :mew4:
-
ที่แท้นี่แกฝันใช่ม่ะ :fcuk:
-
:jul1: :jul1: :jul1: เลือดสาดพอประมาณ
-
แกฝันแล้วความจริงล่ะ? อ้ออิพี่ชาย4คน นั่นที่หายตัวไปคงมาเที่ยวมิตินี้เหมือนกันและคงเป็นเจ้าชายเหมือนกันมั๊งจากตอนที่แล้ว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
น้องพิมโดนกินแล้วววววววววว
สิงห์ทรรีบๆมาขอน้องเลยนะ เดี๋ยวท้องก่อนจะยุ่ง
รอตอนต่อไปนะจ๊า มาเร็วๆเน้อ :katai5:
ปล.อยากให้หยกโดนเป็นคนต่อไปจัง
-
ตอนที่14 100%
วันที่ 5
เช้าของวันใหม่หลังเกิดเหตุไม่คาดฝันของไอ้พิมมัน ย้อนกลับไปให้หลักนิด หลังจากกระผมนายหยกคนสวยได้ทำการสาปแช่งเพื่อนสุดที่รักให้มีผัวเป็นตัวเป็นตนได้สำเร็จ ก็เกิดอาการอยู่ไม่สุขเพราะกลัวตนเองจะโดนแบบเดียวกันจึงทำการมานั่งตกลงกับองค์อินนาคา ณ คอกม้า กระผมบอกแล้วว่ากระผมเป็นคนโรมานติกสุดๆๆ เจ้าพ่อสถานที่แปลกที่คู่รักไม่ควรมานั่งโรมานกัน แต่กระผมนั้นชอบเป็นที่สุด
“องค์อินนาคา เพค่ะ”แนะ หวานปะละ บอกต่งๆๆ ทำบ่อย 5555 กระผมยิ้มย่องในใจเบาๆๆ
“เจ้ามีอะไรจะพูดกับเรา”ทำไม่ถามแบบนั้นละ คนเขาชวนมาที่ดีๆๆออกจะโรมาน คิดในใจแต่ก็รู้ละว่าอีกคนอ่านความคิดตัวเองได้ จึงจงใจคิดแบบนั้น
“โรมานอะไรของเจ้า องค์ชายอินธิรา”มาสะเต็มยศรู้แล้วน่า ว่าเป็นองค์ชาย คิดในใจ ดูทำหน้าเขา อยากบรรยายหน้าตาองค์อินนาคา ณ ตอนนี้มาก แต่ คงบรรยายตอนนี้ไม่ได้ กลัวมันจะปล้ำตัวเองสะก่อน
“ช่างมันเถอะ เพค่ะ ......หม่อมฉัน...แค่..จะบอก....พระองค์ว่า อย่าเข้าฝันหม่อมฉันอีก .........”
“.......................”จะเงียบทำไม่เล่าคนยิ่งกลัวๆๆอยู่
“มันขึ้นอยู่กับการกระทำขององค์ชายเองไม่ใช่เรา ถ้าทำตัวดีๆยอมให้เรากอดเจ้า เราก็อาจจะคิด... แต่ถ้าเจ้าดื้อกับเรา ก็อย่าหาว่าเราไม่เตือน เพราะในฝันเจ้าไม่มีทางหนีเราไปได้อยู่แล้ว” ดูๆๆๆมันพูดดิ หาเรื่องลวนลามตู่อีกแล้ว ให้มันได้แบบนี้สิ ระหว่างโดดปล้ำในฝัน กับให้มันกอดมันจูบมันหอมตอนนี้อะไรมันดีว่ากันวะ ทุกวันนี้ ตู่เหลืออะไรให้มัน ไม่ทะลุทุลวงบ้างวะ
“อย่าคิดนาน เราไม่มีเวลามานั่งเล่นกับเจ้าทั้งวัน” ให้กูคิดบ้างสิโว้ย เร่งจัง คิดถูกคิดผิดวะเนียที่มานั่งตกลงกับมันเนีย
“คำหยาบก็ด้วยห้ามเจ้าพูดหรือคิดแบบนั้นอีก พูดเพราะๆๆก่อนเจ้าจะเป็นเมียเรา” เรื่องมาก กูไม่ตกลงกับมึงแล้ว ไปหาพระแม่ประทานพรดีว่า เชอะ ว่าแล้วก็สะบัดตูดวิ่งหนี แต่ก็ช้าว่าอีกคน
“กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”สาวแตกแล้วกู ไอ้งูผีบ้า แปลงร่างเดิมทำไม่ ก็รู้อยู่ว่ากลัว ไม่เอา
“อ้า.................อือ.........................กรี้ด.........”ไม่เอาแล้วไม่เอา เอาออกไป องค์อินนาคารัด ตัวเองเขาไปหาสภาพตอนนี้เหมือนโดนงูยักษ์รัดทั้งตัว จะกิน
“ชู.......................”ลิ้นสองแฉกส่งเสียงเหมือนจะบอกให้เงียบ
“ไม่เอา อือ.................ใครก็ได้ช่วยด้วย”น่ากลัว ปล่อยสิ น้ำตาไหลไม่หยุดเพราะความกลัว
“อย่าร้อง .... ต่อไปเจ้าก็ต้องเห็นเราสภาพนี้อีกนาน คนของเราก็ด้วย เจ้าต้องอดทน”อีกฝ่ายพยายามจะปลอบขวัญแต่ดูเหมือน หยกจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้วเอาแต่ร้องไห้เพราะตกใจ
“อือ..................กลัว...............................อึก...............”
“เมื่อไรเจ้าจะเลิกกลัวเราสักที”ใครมันจะไม่กลัวงูวะ บ้าหรือเปล่า เล่นมาแบบนี้ก็ตกใจสิ ด่าไปทั้งที่ยังไม่หยุด
“กลัว....อึก....ไม่ชิน....ค่อย.....สิ .......อึก...อะ.อะ...”ร้องไห้ไปสะอึกไป
“เรายอมเจ้าแล้ว คนดีไม่ร้องนะ ”องค์อินนาคาเอามือมาลูบตัวหยกเบาๆๆปลอบให้อีกคนเลิกร้อง และแปลงกายเป็นร่างมนุษย์เหมือนเดิม ทำให้หยกเลิกร้องได้ในที่สุด
“อย่าทำแบบนั้นอีก กลัว....อึก......จะกลับร่างเดิมเมื่อไรบอก....อึก อย่า....ทำให้ตกใจสิ”นี้ยอมมากแล้วนะจะบอกให้ กลัวจะตาย แต่งงานไปไม่ช็อคตายเหรอ แล้วคนของงูผีอีกละพวกนั้นก็เป็นงูอีกละ ไม่เอานะ ไม่อยากอยู่ในตงงู ทำไงดีๆๆ คิดแล้วอยากร้องไห้ ร้องแม่งเลยดีว่า
“อือ...........................”ทำไม่กูอ่อนแอแบบนี้วะ ไอ้พี่บ้ามาเที่ยวทำไม่วะ ถ้าพวกมึงไม่หายไปกูก็ไม่ออกมาเที่ยวตามหาพวกมึงหรอกคิดแล้วเจ็บใจ พวกมันหายไปสามปีแล้ว อือ..........
“ไม่ต้องกลัว ..........เราจะปกป้องเจ้าเอง”เงยหน้ามองอีกฝ่ายทั้งน้ำตา
“ปกป้องได้เหรอ ท่านยังทำให้เรากลัวเลย..........อือ..........”ว่าแล้วก็ร้องต่อ
“ในเมื่อเรารับเจ้ามาแล้ว เราจะปกป้องเจ้าเอง คนที่น่ากลัวที่สุดคือเรา คนอื่นไม่มีความสำคัญอะไรที่เจ้าต้องกลัว เป็นเมียเรา เจ้าต้องอดทน”ทำไม่มันพูดเหมือนจะดีวะ. แต่กูอยากร้อง กูจะรอดไม่ ดูๆๆมันพูดเป็นเมียพี่ต้องอดทน กูไม่ใช่สีทนได้นะโว้ย แล้วนี้จะรัดให้ตายเลยหรือไงวะ
“ปล่อยหายใจไม่ออกปล่อยสิ”
“เจ้าเลิกร้องได้หรือยัง”มองหน้ามันทำปากยื่นให้มันที่หนึ่ง เชอะ
“อืม”ยอมก็ได้วะ แม่สอนไว้ งอนแต่พองามเกี่ยวไม่เนีย
“ดีแล้ว”องค์อินนาคาจับหน้าของตนให้เงยหน้าขึ้นมาสบหน้า แล้วก้มลงมาจูบปากของตนเบาๆๆเหมือนเป็นการให้รางวัล
“.......”มันจูบปากกู ไอ้......งูผี......
“ท่าน.............”จะด่ามันต่อ แต่ให้งูผีกับจูบผิดปากตนสะเนีย ลิ้นของไอ้งูผีสอดเข้ามาในปากตนเอาลิ้นมันมาตอดรัดดูดดึงแรงอยู่หลายครั้ง จากตอนแรกที่ขัดคืนมันอยู่กลับยอมคอยตามมัน แถบด้วยการดูดปากมันตอบ บอกเป็นเชิงกูไม่ใช่ไก่อ่อนนะโว้ย
“ปากเจ้าหวาน”ไอ้งูผีส่งยิ้มหวานมาให้ มั่นไส้มันเลยกระชากคอมันมาจูบปากมันเอง ไอ้งูผีมันตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมจูบตอบ
“พอแล้ว”ถอดจูบมัน แล้วบอกเลิก ดูตามันที่ส่งมาให้หวานเยิ้มเลย ติดใจกูละสิ รู้จักหยกน้อยไปสะแล้ว เอาวะไม่ได้เมีย ก็เอาผัวไปก่อนแล้วกัน ถึงไง ก็ไม่รอดมันอยู่แล้ว เสร็จกูแน่ไอ้งูผี
“อิอิอิอิอิ”หัวเราะกับความคิดตัวเอง จะทำให้หลงกูจนถอดตัวไม่ขึ้นเลยค่อยดู ทิ้งกูเมื่อไรนะมึง จะได้เจอสิทธ์กูแน่ ไอ้งูผี
“เราไม่ทิ้งเจ้า ง่ายๆๆหรอก”อีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้ เอามือขึ้นไปลูบหน้า ไอ้งูผีเบาๆ แลบลิ้นส่งไปให้อีกที่ ยั่วแบบเบา
“ก็ลองทิ้งสิ แล้วท่านจะเสียใจ”ยักคิ้วให้อีกที
“หม่อมฉันจะกลับไปส่งหน่อยเพค่ะ”พูดหวานๆๆกับอีกฝ่ายมันเป็นมารยา108เล่มของผู้หญิง เตรียมรับมือการยั่วเต็มพิกัดของกูได้เลย ไอ้งูผี กลัวแค่ไหนก็ไม่ถอยแล้ว คืนถอยอีกโดนต้อนจนมุมแน่ คนอย่างไอ้หยก ไม่เคยถอยโว้ย ไม่ได้เมียกลับบ้านก็เอาผัวไปแทนก่อนแก้ขัด 55555555 เคยได้ยินไม่เลือกมากมักลาภหาย
อีกด้านหนึ่ง ณ ริมลำธารชายแดนติดเมืองสิงหานคร
“ไอ้เสือบ้า ......อือ.................มึงปล้ำกู”คิดแล้วเจ็บใจไม่น่าพาลโดนมันปล้ำเลย ปวดเนื้อปวดตัวไปหมดนี้ขนาดฝันนะมึงกูยังเจ็บขนาดนี้ถ้าของจริงไม่เจ็บจนตายหรือไง ไอ้พวกบ้าหน่อยแนะมีอิทธิสิทธ์หน่อยเข้าฝันคนอื่นมารังแกกันได้ ลูกเขามีพ่อมีแน่นะ โดนกูจะซัมหญิงกูยังขอเขาก่อนเลย แม่งเอ๋ย
“ไม่รับผิดชอบกูอีก ได้แล้วทิ้งกูเหรอ”ร้องไปโว้ยวายไป คิดแล้วก็เจ็บใจ ถึงไอ้หยกจะให้คิดยาคุมไป แต่ก็ไม่ได้บอกนี้ว่าต้องคิดก่อนโดนซัมอะ แล้วกูจะท้องไม่เนีย แล้วถ้ากูท้องแล้วมันไม่รับผิดชอบละทำไง ไอ้คิมบอกว่าคนที่มีจิตเชื่อต่อกันได้ถึงจะเข้าฝันคนนั้นได้แล้วยังบอกอีกว่า มีอะไรกันในฝันนะมันเสมือนจริงหรือก็คือเอากันจริงๆๆก็ท้องได้ แล้วถ้าเล่นปล่อยในด้วยแล้วโอกาสรอดมีอยากมาก ยิ่งพวกผมเป็นผู้ชายด้วยแล้วการกะว่าวันไหนวันปลอดภัยวันไหนไม่ปลอดภัยเป็นเรื่องยากมากที่จะกะ ผมถึงได้กังวลนักว่าจะท้องหรือเปล่า พระแม่ประทานพรก็ไม่ได้บอกด้วยว่าต้องกินก่อนหรือยัง คิดแล้วเครียด ทำไงดีๆๆ
“อือ................สิงห์ทร.........”ตะโกนเรียกมันออกมา ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม่ถึงมาหามันที่เดิมที่เจอกันเมื่อวาน ก็ผมไม่รู้จะไปหามันที่ไหนแล้ว เจอมันที่นี้ก็หามันสะที่นี้แหละ ให้มันรู้ไปว่าจะซวยขนาดนั้น
“สิงห์ทรออกมาเดียวนี้นะ”ตะโกนเรีกมันอีกครั้ง มองหามันไปทั่วบริเวณ น้ำตาก็ไหลไปด้วย ก็คนมันกลัวอะ
“สิงห์ทรอยู่ไหน ออกมาเดียวนี้นะ ท่านได้เราแล้วก็ต้องรับผิดชอบเราสิ อือ”ตะโกนไปร้องไห้ไปอยู่อย่างนั้น จนเห็นแล้วว่าไม่มีใครออกมา สุดตัวลงนั่งในน้ำทั้งอย่างนั้น
“อือ...........อึก........อือ............. คนใจร้าย....................อือ..................”กอดเขานั่งร้องไห้ทามกลางแม่น้ำที่ไหลผ่าน
“ก็ได้..อึก ถ้าท่านไม่คิดจะรับผิดชอบเรา.........”เอาวะแค่เสียตัวเอง กับจะท้องไม่มีพ่อ มึงจะกลัวไรวะพิม เอาตระกร้าล้างน้ำหาพ่อไม่ให้ลูกมึงสะเลยสิ คิดได้ดังนั้นเลยลุกขึ้นจากน้ำจะเดินกลับวัง
“เจ้าจะรีบไปไหน แม่คนใช้”เสียงใครร้องห้ามตนเอง ถึงหันกลับไปมอง มองหาไปทั่วก็ไม่เจอใคร เจ้าได้ดีมีเพียงคนเดียวที่เรียกตนเองแบบนี้
“อยู่ไหน.....ทำไม่ไม่ออกมา”อยู่ไหน อย่าเล่นแบบนี้สิ ใจคอไม่ดีเลย
“เลิกร้องไห้ขี้แยสะ ถ้าคิดจะให้เรารับผิดชอบเจ้า”เลิกร้องก้ได้วะ เอามือปาดน้ำตาที่อาบแก้มออก พยายามที่จะหยุดร้องอยู่สักพัก ก็เล่นมีคนเดินออกมาจากป่าที่อยู่อีกฝั่งของลำธาร พอเห็นอย่างนั้นน้ำตาที่คิดว่าหยุดไหล ก็ไหลมาอีก
“ทำไม่เจ้าขี้แยแบบนี้เล่าแม่คนใช้”ไอ้เสือบ้ากระชากตนเองเข้าไปหาแล้วกอดไว้แน่น
“เลิกร้องได้แล้ว”ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ น้ำตาที่เก็บไหลออกมาเป็นทางเลย ไม่เคยอ่อนแอแบบนี้ให้ใครเห็นเป็นแบบนี้กับไอ้เสือคนเดียวเลย
“ก็เพราะใครละ มารังแกคนอื่นเขา”บทนางเอกเจ้าน้ำตามาอีกแล้วกู สะอืออยู่ในอ้อมกอดของพ่อเสือนี้
“ก็เจ้ามันคนใช้”คนใช้เกี่ยวไรด้วยวะ เป็นคนใช้ก็รังแกกันได้เหรอ งั้นกูเลิกเป็น
“ไม่ใช่คนใช้ เราเป็นองค์ชายนะ ท่านก็รู้จะมาเกรงอะไรเรา”เกรงอะไรกันอีกละ แค่นี้ก็เจ็บตัวจะแย่อยู่แล้ว
“เรารู้แล้ว เมื่อวานก็ลองมาแล้ว”อะไรงง เงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความงง
“อะไร”ถามออกไปด้วยความสงสัย
“คนใช้ตัวไม่หอมเท่า องค์ชาย”อะไร พูดไรวะ ทำหน้า งงสัยมัน
“คนใช้ตัวไม่หอม แต่เลือดหวาน องค์ชายตัวหอมปากหวานเลือดหวานหน้ากิน”กูควรจะดีใจดีไม่วะเนีย
“อืม”เขินอะ อยู่ๆๆหน้าก็ร้อนฉ่าขึ้นมา อยากจะถามเหลือเกินมันจะรับผิดชอบกูไม่เนีย
“ท่าน....จะขอเราไม่”มองหน้าไอ้เสือบ้ากาม รอคำตอบจากมัน แต่มันก็ยังไม่ตอบ เริ่มรู้สึกว่ามันคงจะไม่ไปขอแน่แล้ว ปากเริ่มยื่นไปข้างหน้าเล็กน้อยน้ำตาเริ่มคลอ
“ท่าน.....จะ..ไม่...รับ..เรา”อยู่น้ำตาก็ไหลลงมาอีกแหละ พยายามปัดมันออกเท่าไรก็ไม่หยุด จนไอ้เสือบ้ากามมันจูบซัมน้ำตาให้
“อะไรกันแค่นี้ก็ร้องไห้สะแล้ว แล้วเจ้าจะทนเราได้หรือไง”ใครจะรู้เล่าก็ไม่ยอมตอบสะที ก็คนมันเสียใจ
“ก็ไม่ตอบสักที่ คนมันก็ใจเสียสิ ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ มารังแกกันแล้วไม่รับผิดชอบแบบนี้นะ”กูไม่ใช้คนใจง่ายนะโว้ย แค่ง่ายกับมึงไม่ใช้ง่ายกับคนอื่นนะทำงอนใส่มัน
“ไม่เอาน่าแม่คนใช้ขี้ใจน้อย”ยังอีกไอ้บ้า ด่ามันสะเลย
“แล้วจะเอาไง ไม่ขอก็ปล่อย จะไปหาผัวไม่”กูไม่ง้อมึงก็ได้ ถึงมะกี้กูจะร้องแทบตายก็ตาม
“หึ อยากตายทั้งคเจ้าก็ลองดู”ไม่ต้องมาขู่เลย ไม่กลัวหลอกโว้ย
“ไม่กลัว....ก็ไม่รู้จะทำไง มีผัวแต่ผัวแม่งไม่รับผิดชอบ ได้แล้วทิ้ง แถมทิ้งไข่ไว้อีก จะท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้ ขายขี้หน้าคนอื่นเป็นถึงองค์ชายแต่ท้องไม่มีพ่อใครมันจะอยากแต่งด้วย หาตอนนี้แหละท้องมันยังไม่โตยังหลอกได้อยู่ว่าเป้นลูกมัน”เจ็บใจมัน
“ท้องแน่เจ้าไม่ต้องห่วง”จากที่ประชดมันอยู่พอมันบอกว่าท้องแน่ เงยหน้ามองมันแบบไม่เชื่อสายตา กูแค่ประชดแต่ไม่คิดว่าท้องจริงๆๆนะโว้ย อย่าบอกนะว่ายาไม่ได้ผลมันต้องคิดก่อซัมหรือวะ
“จริงเหรอ ไม่จริงใช่ไม่ ”อีกฝ่ายพยัก
“แล้วจะเอายังไง”จะถามมันทำไม่ คิดไม่ออกเหรอพิมมันไม่รับผิดชอบแน่ๆๆอยู่แล้ว
“แล้วเจ้าจะให้เราทำยังไง”จะถามกูทำไม่วะไอ้เสือบ้ากาม
“ไปขอเรากับพ่อกับแม่สิ ท่านต้องรับผิดชอบเรา เราอยู่ของเราดีๆๆท่านก็มารังแกเรา แล้วคิดจะหนีเหรอไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย ถึงเราจะเป็นผู้ชายแต่เราก็ท้องได้นะ”กูพูดจนปากจะฉีกอยู่แล้วนะมึงจะคิดมากทำไม่ กับอีแค่ไปขอกูทำเมียเนียมันยากตรงไหนวะ หรือมันมีเมียอยู่แล้ว
“หรือว่าท่านมีเมียอยู่แล้ว ไม่เอานะไม่เป็นเมียน้อยใครนะ”
“หึหึ”หัวเราะทำไม่หรือว่ามึงมี
“มีเหรอ”
“มี.. ”มึงมีเหรอ ไอ้บ้า
“ไอ้บ้า ปล่อยเลยนะ ”พยายามดิ้นให้หลุดจากอีกฝ่ายยิ่งดิ้นก็ยิ่งโดนรัดแน่นว่าเดิม
“ฟังเราก่อน”กูไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ
“ไม่”
“หยุดองค์ชาย”หยุดชยักทันที่ มองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง
“เรามีเมียจริง แต่เราจะให้เจ้าเป็นเมียเอก เจ้าทำได้หรือเปล่าละ”เมียเอก กูมาที่หลังแล้วเป็นเอกไงอะ ไม่เข้าใจ
“ทำไม่เจ้าเป็นคนเข้าใจยากแบบนี้แม่คนใช้”กูไม่ได้โง่นะ แต่เรื่องทางโลกนางเอกแบบกูไปไม่ทันเท่านั้นเอง
“เราจะแต่งกับเจ้าเพียงคนเดียวคนอื่นไม่มีความสำคัญ คนที่จะท้องมีเพียงเจ้า แม่คนใช้”กูแต่งกับมึงมีลูกกับมึงอะไร งงแล้วเมียมึงอะ
“ไม่เข้าใจ ระบบเมียหลวงเมียน้อยเหรอ งง”ไอ้พิมปวดตับจริงๆๆเลยอะไรวะ อะไร แต่งงาน อะไรแล้วเมียมันละ
“เจ้าเหมาะแล้วที่เป็นคนใช้ เหอะ.......ฟังเรานะ”บอกมาสิกูจะตั้งใจฟัง
“เจ้าจะเป็นชายาเราเพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นเป็นเพียงสนมไม่มีใครมาแทนที่เจ้าได้ เจ้าจะเป็นคนเดียวที่เรายกย่อง”อ้อ แค่นี้เหรอ อืมเหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนวะเป็นชายาหนึ่งเดียว เป็นใหญ่ที่สุด อ้อจำได้แหละไอ้หยกนี้เองที่บอกให้องค์อินนาคามีมันคนเดียวและใหญ่สุด
“อืม เข้าใจแล้ว แต่มีเพียงเราคนเดียวได้ไม่”กูถามอะไรออกไปวะเนีย
“เราคงทนให้ท่านไปมีคนอื่นไม่ได้หรอก เรายอมเป็นเมียท่านแล้ว ท่านต้องเข้าใจเราด้วย เราก็เป็นชายเช่นท่านการที่เรายอมเป็นเมียท่าน เราเสียศักดิ์ศรีแค่ไหน”คิดแล้วเครียดถ้ามันไม่ยอมละกูทำไง จะไปตบตีกับเพศแม่ก็ใช่ทีเสียเซลชิบหายเลย
“หึหึ เจ้าจะทนเราไว้หรือ”ทนไรของมึงอีกวะ แค่มีกูคนเดียวไม่ได้หรือไงวะไอ้เสือบ้ากาม
“ทนอะไร”ถามออกไปด้วยความใส่ซื่อ
“บนเตียง”อย่าบอกนะว่า .............................
“.....................”ไม่มีคำพูดหลุดออกมา
“แค่ครั้งเดียวต่อคืนมันไม่พอหรอกนะ”ไอ้.......เซ็กจัดมึง.....................แล้วต่อคืนมึงเอากี่ครั้งว่า คิดแล้วหน้าก็ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่
“กี่ครั้ง”ถามออกไป ถึงจะอายแต่กูอยากรู้ กูจะได้รับไว้
“เราไม่เคยนับ”
“ห่า..........”ไอ้บ้า ทำไม่หน้ากูร้อนแบบนี้วะเนีย ถ้ายอมให้มันมีเมียน้อยก็โดนไม่หนัก แต่ถ้าไม่ยอมโดนหนัก ถ้ามันเบื่อกูแล้วหลงเมียน้อยมากว่ากูละ กูไม่ยอมนะโว้ย มันทิ้งกูทำไงละ
“ก็ได้ ห้ามมีคนอื่นะ”เอาวะกูเข้มแข็งหน่อยแค่โดนเอาคงไม่ตาย แต่ผัวมีคนอื่น คงตายดีว่า
“เจ้าแน่ใจ”จะถามให้กูเปลี่ยนใจเหรอไม่มีทาง พิมสะอย่าง
“แน่ใจ ท่านต้องมีเราคนเดียว หลงเราคนเดียวด้วย ต้องรักเราคนเดียว”ทิ้งกูเมื่อไรมึงตาย
“ฟอด ฟอด ทนให้ได้ละ”มันหอมแก้ม ซ้ายขวา แล้วพูดยั่ว มีหรือคนอย่างพิมจะให้ทำฝ่ายเดียว
“ฟอด ฟอด ทนได้อยู่แล้ว”เชิดหน้าให้อีกฝ่าย กระชากคออีกฝ่ายลงมาจูบปากดูดดื่ม
“ท่านต่างหากที่จะทนรักเราไม่ไว้ จำไว้เลย ถ้าคิดจะเป็นผัวไอ้พิมคนนี้ถ้าไม่เด็ดกูจะหาผัวใหม่”
“มันคงไม่มีทาง แม่คนใช้ของเรา”ไอ้เสือบ้ากามจูบปิดปากอีกครั้งทามกลางแม่น้ำลำธารที่ไหลผ่านกอดจูบหอมแก้มกันอยู่อย่างนั้นจนอีกฝ่ายยกร่างพิมขึ้นอุ้มไปอีกฝั่งของแม่น้ำที่ตนเดินออกมาลับหายไปในนั้นจนตกเย็นก็พาร่างที่นอนหลับไหลด้วยความเหนื่อยอ่อนกลับวังมานอนพักที่ห้องนอน
============================================
END ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่านะ
========================================================
เอาไปครึ่งแรกก่อนนะ ชื่อตอนนี้คิดไม่ออกอะ เพราะมันรวมกัน ของ พิม แทน จะตามมานะ
-
อร๊ายยยจะไปขอกันแล้ว อิหยกก็ยอมแล้ว เหลืออิคิมยังไม่เจอ แล้วอิแทนกะหมานั่น 555
-
หึหึ หยกมาต่อตามคำขอยอมลงให้องค์อินนาคาแล้ว
รอฉาก.......ของหยกมั่งดีกว่า :hao6:
สิงห์ทรมันต้องอย่างนี้สิถึงจะได้ใจพิมไปเต็มๆ
ว่าแต่ออกจากลำธารแล้วพาพิมไปไหนมานะเล่นซะเหนื่่อยหลับไปเลย :hao3:
รอตอนต่อไปจ้ามาเร็วๆนะ
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
:o8: :o8: ทำไม "เสือ" มันน่ารักขนาดนี้เนี่ย
-
พิมได้กับเสือเรียบร้อยแล้ว เสือก็เบาๆๆๆหน่อยน่ะ อิอิ
รอฉากหยกน่าจะตามมา อิอิ แล้วก็แทน แต่วาาคิมยังไม่มีคู่เย้ย
-
:z13: ดัน อยากอ่านอีกอะคนเขียนเจ้า มาต่อที่
-
รอลุ้นคู่ต่อไป
-
ไม่มาต่อแล้วหรอตัว
-
:z3: :z3: :z3:
-
ทำไมหายไปนานขนาดนี้ :serius2:
-
จะกลับมาไหมน้อออออ