CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: bellbomb ที่ 31-08-2013 09:26:12

หัวข้อ: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-08-2013 09:26:12

สารบัญ (ขอบคุณคุณ dekying kukkig ที่รวบรวมให้ค่ะ)
 บทนำ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2470135#msg2470135), บทที่1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2471363#msg2471363), บทที่2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2474700#msg2474700), บทที่3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2478211#msg2478211), บทที่4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2480402#msg2480402), บทที่5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2484228#msg2484228), บทที่6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2486877#msg2486877), บทที่7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2490552#msg2490552), บทที่8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2493421#msg2493421), บทที่9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2498368#msg2498368), บทที่10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2503452#msg2503452), บทที่11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2512294#msg2512294), บทที่12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2517985#msg2517985), บทที่13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2524835#msg2524835), บทที่14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2530145#msg2530145), บทที่15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2536791#msg2536791), บทที่16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2543835#msg2543835), บทที่17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2576010#msg2576010), บทที่18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2585556#msg2585556), บทที่19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2610424#msg2610424), บทที่20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2626291#msg2626291), บทที่21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2637732#msg2637732), บทที่22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2652826#msg2652826), บทที่23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2664175#msg2664175), บทที่24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2678369#msg2678369), บทที่25  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2688361#msg2688361), บทที่26  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2703753#msg2703753), บทที่27  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2713075#msg2713075), บทที่28  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2729881#msg2729881), บทที่29  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2744267#msg2744267), บทที่30  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2760833#msg2760833), บทที่31  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2774955#msg2774955), บทที่32  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2798286#msg2798286), บทที่33  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2810570#msg2810570), บทที่34  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2820236#msg2820236), บทที่35  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2830424#msg2830424), บทที่36  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2847528#msg2847528), บทที่37  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2860726#msg2860726), บทที่38  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2873347#msg2873347), บทที่39  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2882120#msg2882120), บทที่40  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2898091#msg2898091), บทที่41  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2919121#msg2919121), บทที่42 ครึ่งแรก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2927714#msg2927714), บทที่42 ครึ่งหลัง จบ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2937955#msg2937955), ตอนพิเศษเสียงเพรียกของหัวใจในยามค่ำคืน   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2562389#msg2562389), ตอนพิเศษLet the New Chapter Begin   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2577426#msg2577426), ตอนพิเศษยั่วใจให้เจอรัก   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2623099#msg2623099), ตอนพิเศษTwenty –four-seven   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2963718#msg2963718), ตอนพิเศษPillow talk   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3069682#msg3069682), ตอนพิเศษแสงแรกแห่งปีใหม่   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3271360#msg3271360)

Bellbomb เปิดให้สั่งซื้อฉบับรวมเล่มทางไปรษณีย์

(http://i1095.photobucket.com/albums/i474/bellbomb/Lae%20for%20lnwshop_zpsz3skefij.jpg)

คำโปรยปกหลัง: ความรัก...สำหรับคนที่สนแต่ความสุขที่จับต้องได้อย่างกฤตภาส คือจินตนาการของพวกที่ชอบละเมอเพ้อพก ไร้ค่าและเปลืองเวลาเกินกว่าจะทำความเข้าใจ

ความรัก...สำหรับเด็กหนุ่มอย่างธีระ คือสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยได้ลิ้มลอง หลงใหล แล้วก็ต้องเสียใจเจียนตายที่ไม่ได้มา

โลกขนานของคนสองคน ต่างวัย ต่างมุมมอง ดูเหมือนไม่มีวันจะบรรจบหากไม่ใช่เพราะเรื่องเลวร้ายชั่วข้ามคืน แต่แล้วความบังเอิญก็ชักนำให้กฤตภาสได้เจอธีระอีกครั้งในฐานะนักศึกษาฝึกงาน เมื่อลูกแมวตัวน้อยที่เคยปล่อยไปเดินกลับมาสู่ทางเข้าหลุมพรางด้วยตัวเอง กฤตภาสจะใช้เล่ห์ลวงอย่างไร เมื่ออีกฝ่ายไม่เต็มใจจะให้เขาปั่นหัวโดยสิ้นเชิง!


ข้อมูลหนังสือ:

• ราคา 790 บาท/ชุด (กรุณาบวกค่าจัดส่ง 50 บาททุกครั้ง ดังนั้นยอดรวมในการสั่งซื้อคือ 840 บาท)
• หนังสือมีความยาวสองเล่มจบ ขนาด A5 พิมพ์เนื้อในด้วยกระดาษถนอมสายตา
• เพิ่มตอนพิเศษเฉพาะในหนังสือ
• ของแถม: ที่คั่นหนังสือ
• อ่านตัวอย่างได้ที่นี่ -> http://bit.ly/1AyoZ0x

**วิธีการสั่งซื้อ**

1. โอนค่าหนังสือรวมค่าส่ง 840 บาท เข้าหนึ่งในบัญชีเหล่านี้

 - ธ.กรุงเทพ สาขาสะพานพระปิ่นเกล้า บัญชีสะสมทรัพย์ 162-413857-2 ชื่อ SIRIN SIRIMONTRI
- ธ.ไทยพาณิชย์ สาขาเซ็นทรัลปิ่นเกล้า บัญชีออมทรัพย์ 183-239347-1 ชื่อ SIRIN SIRIMONTRI
 - ธ.กรุงไทย สาขาเดอะเซอร์เคิล ราชพฤกษ์ บัญชีออมทรัพย์ 982-0-74986-7 ชื่อ SIRIN SIRIMONTRI
- ธ.ทหารไทย สาขาไอ เรสซิเด้นท์ ถนนนราธิวาสราชนครินทร์ บัญชีออมทรัพย์ 259-2-01938-0 ชื่อ SIRIN SIRIMONTRI

2. ส่งอีเมล์มาที่ bellbombอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ในหัวข้อว่า "แจ้งโอนนิยายเล่ห์ลวงใจ" และใส่ข้อมูลตามนี้

สั่งจองเล่ห์ลวงใจ จำนวน: ................. ชุด 
 ชื่อ + ที่อยู่ผู้จอง (ขอชื่อ-นามสกุลเต็ม): ......................................................
 Email: ............................

 บัญชีธนาคารที่เลือกโอน: .....................
 วัน/เวลาที่โอนเงิน: .............................
 ยอดที่โอน (ถ้าโอนแบบมีจุดทศนิยมจะตรวจสอบง่าย เช่น 840.01): .............................

**หากต้องการสั่งผลงานอื่นนอกจากเล่ห์ลวงใจ ขอให้เมล์มาสอบถามก่อนเพราะต้องคำนวนค่าส่งเพิ่มค่ะ

 • ลำนำรักสีรุ้ง 300 บาท
 • บริบทแห่งรัก 300 บาท
 • เมื่อหัวใจเราใกล้กัน 400 บาท
 • แม้นมั่นคำสัญญา (สองเล่มจบ) 700 บาท
 • ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก 360 บาท
 • แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก (สองเล่มจบ) 630 บาท
 • Kaleidoscope (รวมเรื่องสั้น) 350 บาท

ขอบคุณที่ให้ความสนใจค่ะ  ^____^

BELLBOMB


*********************************************


แนะนำตัวละคร

- กฤตภาส ศิตานนท์

เขาไม่เคยเชื่อในความรัก ชีวิตคู่ที่แตกแยกของพ่อกับแม่ซึ่งต่างไปมีคนใหม่แล้วก็รักๆ เลิกๆ เป็นตัวอย่างที่ดีว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยจริงจังกับใคร คนที่คบมาแล้วก็ผ่านไปต่างเข้าใจจุดยืนของเขาในเรื่องนี้ คนที่พยายามจะผูกมัดใจเขาไว้ก็เท่ากับล้ำเส้นที่เขาขีดกำหนด และเขาจะไม่มีวันยอมให้ใครมาจูงจมูกเป็นอันขาด

- ธีระ พัฒนกิจ

เขาเคยเป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริงสดใส ชอบเที่ยวเตร่กับเพื่อนๆ จนกระทั่งได้คบใครคนหนึ่งที่ให้บทเรียนว่าความรักนั้นไม่อาจได้มาด้วยการตบมือข้างเดียว เขายังคงต้องการความรัก แต่หากไม่มีวันจะได้สิ่งนั้นจากคนที่เขาต้องการ เขาก็ไม่ปรารถนาจะเรียกร้องเอาจากคนที่ไม่เคยเห็นค่าของหัวใจคนอื่น

ภายใต้ฟากฟ้าอันกว้างใหญ่ที่ชักนำพวกเขาสองคนให้รู้จักกัน จะมีวันที่แนวคิดอันขัดแย้งนี้สามารถมาบรรจบกันได้ไหม?

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-08-2013 09:29:05

เล่ห์ลวงใจ บทนำ


ติ๋ง...ติ๋ง...

เสียงหยดน้ำตกกระทบอ่างล้างหน้าเป็นจังหวะแผ่วเบา ก่อนที่มือของใครคนหนึ่งจะยื่นออกไปหมุนปิดก๊อกให้สนิท เด็กหนุ่มรูปร่างผอมเพรียวหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กบนราวข้างอ่างมาซับน้ำบนหน้า เมื่อเสร็จแล้วก็แขวนผ้าไว้ที่เดิมแล้วเท้ามือลงบนขอบอ่าง นัยน์ตากลมโตเขม้นมองเงาของตนซึ่งสะท้อนอยู่ในกระจกบานใหญ่

ภาพที่เขาเห็นคือเด็กหนุ่มร่างเพรียวในชุดเสื้อคอโปโลแขนสั้นกับกางเกงยีนส์ เรือนผมสีดำที่ตัดสั้นไว้ล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่ คิ้วเข้มกับดวงตากลมโตขับให้ดวงหน้ายิ่งดูอ่อนเยาว์กว่าอายุยี่สิบเอ็ด ถึงแม้จะสูงเพียง 168 เซนติเมตร แต่รูปร่างที่ค่อนข้างผอมก็ทำให้เขาดูสูงเพรียวกว่านั้น ยกเว้นเวลาที่ยืนเทียบเคียงกับคนที่ตัวสูงกว่า

นี่เรามาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ...

ธีระถามตัวเองขณะลูบไรผมชื้นๆ ซึ่งแนบบนหน้าผากออก พลันเสียงห้าวต่ำที่เอ่ยถามอย่างเกียจคร้านจากด้านหลังก็ทำให้เขาสะดุ้ง

“จะรีบตื่นไปไหนล่ะ ไม่ใช่วันทำงานสักหน่อย”

ธีระเหลียวกลับไปมองร่างสูงใหญ่ของคนที่กำลังยืนเอามือเท้าประตูห้องน้ำ ไรเคราที่เริ่มขึ้นเป็นปื้นบนใบหน้าคร้ามเข้มสร้างความรู้สึกดิบเถื่อนตัดกับผิวสีอ่อน นัยน์ตาคมปลาบจับจ้องเขาด้วยแววตาล้ำลึกอันยากจะอ่านความนัย ทว่าสิ่งที่ทำให้โลหิตฉีดซ่านขึ้นบนผิวหน้าของธีระคือการที่อีกฝ่ายไม่สวมใส่อะไรปิดบังเรือนร่างอันเปลือยเปล่าเลยสักชิ้น

“ผมจะกลับห้องครับ มีอะไรต้องทำหลายอย่าง”

“อย่างเช่น?”

คนถามดันตัวห่างจากประตูและก้าวเข้ามาในห้องน้ำขนาดไม่เล็ก แต่เมื่อเขาถูกแรงกดดันให้ถอยหลังหนีจนเข้าไปชิดมุมห้อง ธีระก็รู้สึกว่าห้องน้ำในคอนโดหรูนั้นแคบไปถนัดใจ

“อย่างเช่นซักผ้า เก็บกวาดห้อง... ผมไม่ได้มีเงินจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดให้เหมือนคุณกฤต ผมก็ต้องทำเรื่องพวกนี้เอง”

“ถ้าอยากได้แม่บ้านไปช่วยทำความสะอาด เดี๋ยวฉันให้ยืมแม่บ้านของฉันก็ได้”

“ไม่จำเป็นครับ”

ธีระแทบอยากแทรกตัวเข้าไปในผนังเมื่อคู่สนทนาเข้ามาประชิดและยื่นแขนทั้งสองยันผนังไว้ กักให้เขาอยู่ในวงล้อมของไออุ่นที่เจ้าตัวแผ่ออกมาโดยแทบไม่เปลืองแรง ระดับสายตาซึ่งตรงกับแผงอกเปลือยพอดีทำให้เขาเห็นรอยข่วนซึ่งรู้ดีว่ามาจากน้ำมือของตัวเองเมื่อคืน จึงฝืนทำคอแข็งเงยหน้าขึ้น และพบว่านัยน์ตาสีนิลมองเขาอยู่ก่อนแล้ว

เมื่อสบตากัน มุมปากได้รูปของร่างสูงก็หยักขึ้นเล็กน้อยอย่างล้อเลียน

“เมื่อคืนก็ไม่ค่อยรู้สึกตอนที่โดนข่วนหรอกนะ แต่ตอนนี้แสบแผลเป็นบ้า ว่าจะให้เธอช่วยทายาให้อยู่เชียว”

ธีระพยายามระงับความอายจากวาจายั่วยุ เขากำมือทั้งสองข้างอย่างข่มอารมณ์พลางตอบด้วยเสียงที่บังคับให้นิ่งที่สุด

“ถึงผมไม่ช่วย ก็คงมีสาวๆ อีกเยอะแยะเต็มใจจะมาดูแลคุณกฤตอยู่แล้วล่ะครับ เผลอๆ จะบริการให้มากกว่าทายาซะด้วยซ้ำ อึ้ม!”

คำพูดยอกย้อนของเขาจุดกองเพลิงในแววตาของกฤตภาสให้ลุกวาบ ร่างสูงใหญ่กระชากธีระเข้าหาตัวอย่างกะทันหันจนคนตัวเล็กกว่าปลิวเข้าหาอ้อมแขนแข็งแรงอย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มพยายามจะเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายก้มลงบดขยี้ริมฝีปากบนกลีบปากช่างหาเรื่องของเขาอย่างรุนแรง กระนั้นก็ยังช้ากว่าปลายลิ้นร้อนที่แหย่เข้ามาควานหารสหวานภายในอย่างดึงดัน

“คุณ...กฤต...ปล่อย!”

ร่างผอมพยายามจะผลักไสคนที่กำลังจาบจ้วงกับร่างกายของเขา แต่ความเหนื่อยอ่อนจากคืนที่ผ่านมาก็ทำให้ไม่มีเรี่ยวแรงอย่างที่ตั้งใจ ความดึงดันอันไร้ผลนั้นทำให้กฤตภาสยิ่งหงุดหงิด ร่างสูงใหญ่เบียดตัวเข้าหามากขึ้นและย่อลงช้อนสะโพกเพรียวให้ลอยขึ้นจากพื้น ส่งให้ธีระต้องหนีบขารอบเอวสอบโดยอัตโนมัติเพื่อไม่ให้ตัวเองหล่น

“คุณกฤต!”

ธีระตวาดเมื่อรับรู้ได้ว่าส่วนอ่อนไหวของตนกำลังถูกอีกฝ่ายบดเบียด ถึงแม้จะมีกางเกงยีนส์กั้นขวาง แต่ความรุ่มร้อนที่ถ่ายทอดมาก็ยังทะลุผ่านเนื้อผ้าจนเด็กหนุ่มสัมผัสได้ และความพยายามจะดิ้นรนของเขาก็สร้างความพึงใจแก่คนที่กำลังถือไพ่เหนือกว่าอย่างมาก เพราะกฤตภาสกอดรัดเขาแน่นยิ่งขึ้นขณะพรมจุมพิตไปบนลำคอบอบบาง

“ดิ้นอีกสิ น่าจะรู้นี่ว่ายิ่งดิ้นฉันก็ยิ่งมีอารมณ์”

เสียงกระซิบริมหูทำให้ธีระหยุดการเคลื่อนไหวในทันที อารามอยากต่อต้านเมื่อครู่ทำให้เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้ร่างกายเป็นอิสระ ต่อเมื่อหยุดดิ้นจึงได้รู้ตัวว่าเผลอไปกระตุ้นความต้องการของอีกฝ่ายเข้าเสียแล้ว

และที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือ...ร่างกายของเขาก็กำลังมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบเดียวกัน

“คุณกฤต...”

ธีระท้วงด้วยใบหน้าเหยเก ผิวแก้มเนียนเป็นสีแดงจัดขณะที่คิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันแน่น ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวเองก็จะไม่รู้ว่าน้ำเสียงและท่าทางของตนยามตัดพ้อนั้นแฝงแววออดอ้อนแกมยั่วยวนแก่คนเห็นเพียงไร เขาได้แต่ขมวดคิ้วแล้วส่งเสียงอู้อี้เมื่อกฤตภาสก้มลงแนบริมฝีปากเคล้าคลึงกลีบปากของเขาอีกครั้ง

จูบนี้นุ่มนวลและปลอบประโลมกว่าเมื่อครู่ และแม้ว่าจะยังสับสน แต่ความอ่อนหวานที่ได้รับก็ทำให้เด็กหนุ่มเคลิบเคลิ้มจนลืมต่อต้านไปชั่วคราว

“R-r-r-r-r-r-”

เสียงโทรศัพท์ที่แผดลั่นกลางห้องนอนทำให้กฤตภาสคำรามในคออย่างขัดใจ เสียงนั้นฉุดรั้งสติสัมปชัญญะที่กำลังเตลิดของธีระให้กลับคืนมา เด็กหนุ่มพลันตระหนักได้ว่าตนอยู่ในท่าทางน่าอายแค่ไหน จึงพยายามตะเกียกตะกายจะลงยืนเองท่ามกลางแววตาไม่พอใจของกฤตภาส แต่ร่างสูงก็ปล่อยมือจากเขาโดยดีก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นรับสาย

“ฮัลโหล....อ้อ สวัสดีครับแม่”

เสียงของชายหนุ่มอ่อนลงเมื่อพบว่าคู่สนทนาคือหม่อมหลวงมุกตาภา ศิตานนท์ มารดาซึ่งหย่าขาดจากบิดาตั้งแต่เขายังเด็กและอาศัยอยู่ต่างประเทศ นัยน์ตาคมกริบเหลือบมองเด็กหนุ่มที่กำลังพยายามจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยและเดินไปทางประตูห้อง และราวจะรับรู้ได้ถึงแววตาที่จ้องมอง ธีระจึงเหลียวมาสบตาเขาแวบหนึ่งก่อนจะเดินออกไปแล้วงับประตูตามหลัง

กฤตภาสมองประตูที่ปิดลงด้วยนัยน์ตาเยือกเย็นยากจะอ่านความรู้สึก กระทั่งเสียงจากปลายสายทักขึ้น เขาจึงค่อยเบนความสนใจกลับมายังคู่สนทนาอีกครั้ง

“ครับ แม่จะให้ผมทำอะไรนะครับ?”


++------++


ธีระไม่ได้ยินเสียงใดอีกเมื่อประตูปิดลง เขายืนนิ่งอยู่อึดใจใหญ่ก่อนจะสาวเท้าไปที่ลิฟต์อย่างเชื่องช้าด้วยความรู้สึกเหมือนแต่ละก้าวมีตรวนหนาหนักถ่วงเอาไว้

เด็กหนุ่มกดลิฟต์และก้าวเข้าไปด้านใน จากนั้นก็กดปุ่มเพื่อลงไปชั้นล่าง เขาเหลือบมองกระจกที่กรุในผนังลิฟต์แล้วก็สังเกตเห็นรอยบางอย่างบนซอกคอ จึงขยับเข้าไปใกล้กระจกมากขึ้นพร้อมกับแบะปกเสื้อออกเพื่อสำรวจให้ชัดเจน และพบว่าร่องรอยเหล่านั้นน่าจะมาจากกฤตภาสที่ประทับไว้บนร่างกายของเขาตั้งแต่เมื่อคืน

"มองแค่ฉัน เวลาอยู่กับฉัน ห้ามคิดถึงคนอื่น"

เด็กหนุ่มนึกถึงประโยคเชิงคำสั่งที่ได้ยินเมื่อคืน ก่อนที่คนพูดจะทำให้ในหัวเขาขาวโพลนจนคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ด้วยเพลิงปรารถนาที่เร่าร้อนดุจพายุ ทว่าเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อเช้า นัยน์ตากลมโตที่ล้อมกรอบด้วยแพขนตายาวก็หม่นแสงลง

อีกแล้วหรือ...นี่เขากำลังจะพาตัวเองเข้าสู่วังวนอันเจ็บปวดอีกแล้วใช่ไหม ...เมื่อครึ่งปีก่อนเขาเคยหลงรักคนที่พลาดพลั้งเข้ามาในชีวิตของเขาชั่วคราวทั้งที่เจ้าตัวไม่เคยลืมใครอีกคนแม้เพียงเสี้ยววินาที ส่วนครั้งนี้...เขากำลังหวั่นไหวกับคนที่สร้างเงื่อนไขให้เขามีความสัมพันธ์ทางกายด้วย ทั้งที่เจ้าตัวก็มีหญิงสาวรายล้อมอยู่แล้วมากมาย และไม่ได้มีรสนิยมฝักใฝ่กับคนเป็นเกย์เช่นเขาเลยสักนิด

นี่เขาต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง ...ถึงจะเข้มแข็งพอจะหันหลังให้กับความรู้สึกที่เรียกว่ารัก...สักที?


++---TBC---++


A/N: และแล้ว Bellbomb ก็เปิดเรื่องใหม่จนได้ แต่หากใครเคยอ่าน "ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก" นิยายอีกเรื่องของเรามาก่อน คงพอจำน้องตี้ หรือธีระซึ่งกลายมาเป็นตัวเอกในเรื่องนี้ได้ ความจริงหลังจากรวมเล่ม "แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก" จบไปก็มีพล็อตนิยายที่อยากเขียนเป็นกระบุงเลยค่ะ แต่พอลองหยิบแต่ละเรื่องมาร่างโครงคร่าวๆ ก็เห็นแววมหากาพย์ทั้งนั้นจนไม่กล้าเริ่ม ก็เลยลองเอาพล็อตที่คิดเล่นๆ ให้น้องตี้มาลองเขียนดูก่อน ปรากฏว่าดีเทลค่อนข้างลงตัว ก็เลยตัดสินใจว่าเขียนเลยแล้วกัน และจากบทนำก็คงเห็นแล้วว่าพระเอกเรื่องนี้จะฉีกแนวพระเอกเรื่องอื่นๆ ของเราอยู่สักหน่อย ก็ขอฝากตากฤตกับน้องตี้ให้ติดตามกันด้วยนะคะ ^^

ปล. 1 เรื่องนี้ พระเอก "กินเด็ก" นะคะ หุหุหุ  :hao6:

ปล. 2 ถ้าไม่เคยอ่าน ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก คลิกอ่านได้ที่นี่เลยค่ะ >>  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21049.0

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 31-08-2013 11:01:25

ในที่สุดน้องตี้ก็เดินทางมาถึงเล้าแล้ว  :mc4:
รอให้กำลังใจน้องและคุณรินตอนต่อไปเลยค่ะ อิอิ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 31-08-2013 13:08:59

จองที่นั่งรอค่ะ

ธีระคงไม่ใช่แค่ friend with benefit ใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 31-08-2013 13:29:21

อ่านไปจะกระอักเลือดออกมามั๊ยนี่  :a5:


รอตอนค่ไปนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 31-08-2013 13:48:44

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :hao7: :hao7: :hao7:
น้องตี้มาแล้ว
ดูแววแล้วน่าจะเป็นหนีเสือปะไอ้เข้แน่นอนค่ะ
สงสารน้องตี้จริงเลยเชียว
 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 31-08-2013 13:52:45

มารอด้วยคน เราอ่านทุกเรื่องนะ สนุกมากมีหนังสือทุกเรื่องแต่เพิ่งเม้น เพราะเพิ่งสมัครได้

จะรอนะตอน อ่านเรื่องน้องตี้ เราก็สงสารน้องอะ น้องไม่ผิดอะไรเลยนะ

แถมเปิดเรื่องมา น้องจะน่าสงสารอีกแล้ว ฉีกแนวที่แต่งถ้าจะมากนะเนี่ย  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 31-08-2013 14:01:30

โอ้ เป็นเรื่องของน้องตี้นี่เอง สมหวังกะเขาสักทีนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-08-2013 14:04:12

 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-08-2013 14:29:46

น้องตี้มาแล้ว
เรื่องที่แล้วก็น่าสงสาร เรื่องนี้เปิดมาก็ยังคงเศร้าอยู่
สงสารตี้จัง ขอให้สมหวังกะเค้าสักทีน๊า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 31-08-2013 14:44:14

เย้ เรื่องของน้องตี๋ มาติดตามแล้วนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 31-08-2013 15:00:09

กรี๊ดด
ตามพี่รินมาเกาะขอบติดจอ
รอ รอ รอ
เรื่องนี้ท่าทางจะเข้มข้น

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-08-2013 15:28:59

พลอตน่าสนใจค่ะ

พับเพียบรอ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 31-08-2013 17:10:31

ขอสารภาพว่าจำไม่ได้ว่าตี๋ชื่อ ธีระ ค่ะ :ling3:
เรื่องก่อนไม่ค่อยชอบตี๋ แต่ตอนนี้เอาใจช่วยตี๋แล้ว ชีวิตดราม่าจริงๆ พ่อคุณ โธ่  :mew2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 31-08-2013 17:34:46

ขอย้อนกลับไปอ่านอีกครั้งก่อน
จำได้รางๆ ต้องกลับไปอ่านถึงจะอิน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-08-2013 19:15:17

ตกใจ+ดีใจมากกับการต้อนรับเรื่องใหม่อย่างอบอุ่น ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากๆ ไม่ว่าจะเคยรู้จักน้องตี้มาก่อน หรือลืมไปแล้ว หรือเพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้นะคะ ตอนแรกกลัวจะเงียบๆ อยู่เหมือนกันเพราะเป็นการเอาตัวประกอบจากเรื่องที่จบไปแล้วมาเขียน แต่เห็นคอมเม้นต์แล้วกำลังใจมาโขเลย จะพยายามมาอัพเดทตอนใหม่ไม่ให้นานเกินรอค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 31-08-2013 19:19:18

น่าสงสารจริง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 31-08-2013 20:12:16

ติดตามๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 31-08-2013 20:21:07

รับเรื่องใหม่
+1

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 31-08-2013 20:23:56

ตามอ่านและเอาใจช่วยน้องตี้ด้วยคนนะคะ ^^ 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 31-08-2013 21:48:37

จะมานั่งรอด้วยคน อิอิ :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 31-08-2013 22:18:46

ตามาให้กำลังใจค่าคุณริน  ดันๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-08-2013 22:49:04

สาธุ คราวนี้ให้น้องตี้สมหวังซะที เจอคนรักจริงไม่ใช่แค่คั่นเวลา
เรื่องที่แล้วพระเอกคืนดีกับนายเอกทำให้ตัวประกอบอย่างน้องตี้ต้องเสียน้ำตา สงสาร...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทนำ (เปิดเรื่องใหม่ 31/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 31-08-2013 23:06:51

โอ้ว  ดราม่าแต่เริ่มเลย  สงสัยต้องกลับไปอ่านอีกเรื่องใหม่เสียแล้ว :mew2: :mew2:
มันลางเลือนจำไม่ค่อยได้  แต่ก็อินนะกับบทแรกของน้องตี้ o13 :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-09-2013 21:37:22

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1


เสียงดนตรีจากลำโพงของผับชื่อดังใจกลางเมืองดังกระหึ่มไปถึงถนนด้านหน้า ถึงแม้จะยังเป็นเวลาหัวค่ำแถมไม่ใช่วันหยุด แต่ก็มีลูกค้าหลั่งไหลเข้าประตูมาไม่ขาดสาย ที่นั่งตามโต๊ะและหน้าเคาน์เตอร์แน่นจนไม่เหลือเก้าอี้ว่าง ส่วนพื้นที่บนแดนซ์ฟลอร์และตามช่องทางเดินทั้งสองชั้นก็อัดแน่นไปด้วยผู้มาหาความสำราญยามราตรีซึ่งโยกย้ายร่างกายตามจังหวะเพลงอันเร่าร้อน

ทุกมุมภายในร้านซึ่งมีเพียงแสงไฟดิสโก้สาดส่องอบอวลไปด้วยบรรยากาศรื่นเริงและรอยยิ้ม  แต่กลับมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งจิบเครื่องดื่มในแก้วเงียบๆ นัยน์ตากลมโตเหลือบมองเพื่อนอีกสองคนที่เพิ่งกลับมาจากแดนซ์ฟลอร์อย่างไม่กระตือรือร้น

“โอ๊ยเหนื่อย เต้นจนเหงื่อแตกไปหมดเลย แกออกไปเต้นมั่งสิตี้ ไม่ต้องนั่งเฝ้ากระเป๋าให้ฉันอย่างเดียวก็ได้”

“นั่นสิ อุตส่าห์ลากแกมาเที่ยวฉลองสอบเสร็จได้สักที กินเหล้าแล้วออกไปสนุกบ้างเถอะ”

ธีระ หรือ ‘ตี้’ ที่เพื่อนๆ เรียกเพียงแย้มมุมปากเล็กน้อยขณะวางแก้วเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอลล์ลงบนโต๊ะ “ไม่เอาล่ะ พอเลิกกินเหล้ามาสักพักมันก็ไม่อยากแตะแล้ว อีกอย่างที่ยอมมาวันนี้เพราะเห็นว่าช่วงปิดเทอมจะไม่ได้เจอซันหรอกนะ ไม่งั้นก็คงไม่มา”

หนึ่งสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มแต่ใจสาวมองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าไปนั่งประกบซ้ายขวาธีระทันที

“ตี้...ยังไม่ลืมพี่เขาอีกเหรอ นี่มันก็หลายเดือนแล้วนะ ไหนๆ เขาไม่กลับมาแล้วก็เปิดใจรับคนใหม่บ้างเถอะน่า หรืออย่างน้อยก็ปล่อยตัวสนุกสนานบ้างก็ได้ พวกฉันเห็นแกเป็นแบบนี้แล้วกลัวแกจะมุ่งทางธรรมหลังเรียนจบชะมัด"

"ฮะๆ จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ นี่ถ้าไม่ติดว่าปิดเทอมนี้มีฝึกงานก็น่าไปบวชอยู่เหมือนกัน"

ธีระเอ่ยอย่างไม่จริงจังขณะใช้หลอดคนน้ำแข็งในแก้วเล่น แต่ศันสนีย์ร้องกรี๊ดทันทีขณะวางสองมือบนไหล่เพื่อนแล้วเขย่า "ไม่ได้!! แกอย่าไปหลงทำตามที่อีเมธมันพูดนะ! หน้าตาอย่างแกนี่ถึงโกนหัวห่มผ้าเหลืองก็ไม่ปลอดภัยรู้มั้ยตี้ ไม่รู้ล่ะ ระหว่างที่ฉันไปซัมเมอร์ที่ลอนดอนนี่แกต้องให้อีเมธมันคอยดูแลอยู่ข้างๆ นะ!"

"นี่หล่อน! ลืมหรือไงว่าปิดเทอมนี้ฉันต้องกลับไปช่วยแม่ขายของที่หาดใหญ่! ใครจะว่างมาเฝ้าเพื่อนให้หล่อนล่ะยะ!"

สุเมธหรือ 'อีเมธ' ที่โดนพาดพิงย้อนด้วยความหมั่นไส้จนเพื่อนสาวถลึงตาใส่ ธีระจึงหัวเราะขณะพยายามจะช่วยไกล่เกลี่ยเพื่อนรักทั้งคู่

"ไม่ต้องเถียงกันๆ ไม่ต้องห่วงหรอกซัน ยังไงกลับจากลอนดอนก็ไม่เห็นเราหัวโล้นแน่ ส่วนเมธก็กลับไปช่วยที่บ้านเถอะ เราอยู่คนเดียวได้ ถึงยังไงช่วงที่ไปฝึกงานก็คงไม่ฟุ้งซ่านหรอก"

ศันสนีย์มองธีระซึ่งเป็นหนุ่มหน้าหวาน แถมยังตัวเล็กกว่าเธอที่ดันถอดแบบจากบิดาชาวอังกฤษมาจนสูงถึง 175 เซนติเมตร แล้วก็ให้รู้สึกเหมือนกำลังมองน้องชาย ความเป็นห่วงทำให้เธออดจะดึงเพื่อนรักมากอดไม่ได้

"จริงๆ นะตี้ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมพี่เขาทิ้งเด็กน่ารักๆ อย่างแกได้ลง นี่ถ้าครั้งแรกที่เจอพี่เขานั่นฉันอยู่ด้วยนะ รับรองเขาไม่มีโอกาสได้ทำร้ายจิตใจแกแน่ๆ แต่ในเมื่อจบกันไปแล้วก็อย่าจมกับอดีตเลย พวกฉันอยากเห็นแกยิ้มแย้มร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนนะ"

สุเมธซึ่งแม้จะเป็นชายรูปร่างบึกบึน แต่กลับใจสาวที่สุดในบรรดาเพื่อนสามคนก็ลูบไหล่ของธีระอย่างให้กำลังใจเช่นกัน เด็กหนุ่มซึ่งได้รับความรักจากเพื่อนอย่างเต็มเปี่ยมจึงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะดันตัวขึ้นนั่งตรง

"ขอบคุณนะทั้งคู่ เราไม่ได้จมกับอดีตอะไรขนาดนั้นหรอก วันนี้อุตส่าห์ได้มาเที่ยวกันก่อนปิดเทอมทั้งทีก็อย่าเอาแต่มาปลอบเราเลย เพลงนี้เมธชอบไม่ใช่เหรอ? ไปเต้นกันเถอะไป เดี๋ยวเรารออยู่นี่"

"ไม่ออกไปเต้นด้วยกันล่ะตี้ มากันสามคนแท้ๆ จะให้ฉันกับอีเมธไปดิ้นกันแค่สองคนเนี่ยนะ?"

ศันสนีย์พยายามจะฉุดแขนเพื่อนให้ออกไปด้วยกัน แต่ธีระขืนตัวไว้และยิ้มให้ "ไม่เอา จริงๆ นะ วันนี้เราขอนั่งดูเฉยๆ ดีกว่า"

เมื่อเห็นว่าชักชวนไปก็ไร้ผล สุเมธจึงตบไหล่ศันสนีย์เบาๆ และบุ้ยคางเป็นเชิงว่าอย่าคะยั้นคะยอให้เพื่อนลำบากใจไปกว่านี้ เธอจึงทำหน้ายู่และมองธีระอีกครั้ง ก่อนจะควงแขนสุเมธกลับไปยังแดนซ์ฟลอร์ที่อัดแน่นไปด้วยนักเต้นด้วยกัน

ธีระนั่งเท้าคางมองเพื่อนรักทั้งสองวาดลวดลายอย่างสุดเหวี่ยงจนคนรอบข้างเป่าปาก เพราะทั้งศันสนีย์และสุเมธต่างเป็นนักเรียนโรงเรียนสอนเต้นชื่อดังและยังเคยประกวดเต้นจนได้รางวัลมาจากหลายเวที เมื่อทั้งคู่หันมายิ้มและโบกมือให้ เขาก็โบกมือและยิ้มตอบ กระทั่งเวลาผ่านไปและทั้งสองดูจะเพลิดเพลินกับการโยกย้ายร่างกายตามดนตรีจนลืมมองมาทางเขาแล้ว เด็กหนุ่มจึงค่อยลดสายตาลงมองน้ำแข็งก้นแก้วที่กำลังละลาย รสชาติของน้ำผลไม้ที่จืดจางอยู่ในแก้วไม่ต่างจากรอยยิ้มของเขาที่เลือนหายไปแล้วเช่นกัน

ไม่ชอบสถานที่แบบนี้เลย...

หากไม่ใช่เพราะเพื่อนทั้งสองพยายามชักชวน หว่านล้อม ตะล่อมเขาต่างๆ นานาให้ออกมาเที่ยวกลางคืนเพื่อฉลองปิดเทอมใหญ่หลังจบปีสามด้วยกัน ให้ตายธีระก็สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่เหยียบย่างเข้ามาในสถานที่อโคจรเช่นนี้อีก ก็ไม่ใช่เพราะบรรยากาศอันเป็นใจและน้ำเมาที่พาไปหรือ เมื่อครึ่งปีก่อนเขาถึงได้พบใครคนหนึ่งที่ทำให้หลงรักหัวปักหัวปำ ก่อนจะพบว่าตนเป็นเพียงตัวแก้ขัดที่ต่อมาก็ถูกบอกเลิกราวกับหมดประโยชน์แล้วเท่านั้น ถึงแม้อีกฝ่ายจะพร่ำขอโทษและบอกว่าไม่ใช่ความผิดของเขาก็ตาม

เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องพบเรื่องน่าสมเพชแบบนั้นอีกเด็ดขาด

ธีระนั่งนิ่งราวไม่รับรู้ถึงเสียงดนตรีและเสียงหัวเราะเฮฮารอบตัว เขาเพียงแต่รอเวลาที่เพื่อนทั้งสองจะอิ่มตัวกับค่ำคืนและแยกย้ายกันกลับบ้านเสียที แต่แล้วก็ถูกฉุดจากภวังค์เมื่อจู่ๆ ก็มีคนเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ

เด็กหนุ่มมุ่นคิ้วและเงยหน้าขึ้น จึงได้สบตากับคนแปลกหน้าที่มองเขาด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรและนัยน์ตาวาววาม

"มาคนเดียวเหรอครับ?"
 

++------++


"คุณชายกฤต เอาแต่นั่งมองอะไรอยู่วะ นานๆ เพื่อนเก่าจะนัดรวมตัวกันได้สักที มึงดันเอาแต่นั่งเงียบยังกับเป็นใบ้"

เมื่อถูกเพื่อนในวงเหล้าซึ่งคบกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัยทักขึ้น กฤตภาสก็ปรายตาจากจุดสนใจของเขาไปหาคนถามแวบหนึ่ง จากนั้นก็เบนสายตากลับไปทางคนที่ตนลอบมองมาครู่ใหญ่อีกครั้ง

"ก็มองไปเรื่อย อะไรก็ได้ที่เจริญตากว่ามองหน้ามึง"

เสียงโห่ฮาพร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้นรอบวง เพราะถึงแม้จะเป็นคนพูดน้อย แต่หากกฤตภาสเอ่ยวาจาเมื่อไหร่ก็มีคนจุกได้ทุกครั้ง

"โอ๊ย ไม่เจอกันตั้งหลายปี กูคิดถึงมึงที่สุดก็วาจาเชือดเฉือนแบบนี้แหละ เอ้า! ฉลองที่คุณชายกฤตยอมรับนัดเพื่อนๆ ชนแก้วโว้ยชนแก้ว!"

เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้นก่อนทุกคนจะหัวเราะครื้นเครงและยกแก้วเหล้าขึ้นกระทบกัน ฝ่ายกฤตภาสเพียงชูแก้ววิสกี้ในมือขึ้นอย่างแกนๆ ก่อนจะยกจิบ เนื่องจากแม่ของเขามีศักดิ์เป็นหม่อมหลวง เพื่อนฝูงที่สนิทกันจึงชอบแซวเขาว่าเป็นคุณชายมาตั้งแต่สมัยเรียนทั้งที่กฤตภาสก็ไม่ได้ทำตัวหัวสูง แต่ในเมื่อเพื่อนๆ พากันเรียกอย่างนี้จนติดปาก ชายหนุ่มจึงคร้านจะบอกให้เลิกเติมคำนำหน้าที่ทำให้เขาดูเหมือนพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเสียที

เมื่อสังเกตเห็นว่าสายตาของกฤตภาสยังคงจับจ้องไปทางเดิม เพื่อนที่นั่งติดกันจึงพาดแขนมาบนไหล่เขาแล้วพยายามเพ่งสายตาตามภายใต้แสงไฟอันค่อนข้างสลัว

"ตกลงนี่มึงมองใครอยู่วะ เด็กโต๊ะมุมในสุดนั่นน่ะเหรอ?"

กฤตภาสไม่ตอบ เขาเพียงแต่หยิบแก้วเหล้าขึ้นจิบพลางเพ่งสายตามองเป้าหมายนิ่ง การไม่ปฏิเสธทำให้คนถามอนุมานได้เองว่าเป็นการตอบรับกลายๆ

"ผู้หญิงหรือผู้ชายวะนั่น ตัดผมสั้นๆ แบบนี้ดูยากชะมัด อ้าว มีคนเข้ามานั่งด้วยแล้วนี่หว่า สงสัยมึงต้องตัดใจแล้วล่ะคุณชายกฤต"

เพื่อนของเขาตบหลังอย่างเห็นใจก่อนจะหันกลับไปพูดคุยกับเพื่อนๆ ฝ่ายกฤตภาสเพียงแต่ขมวดคิ้ว เพราะว่าเขามาถึงร้านตั้งแต่หัวค่ำ จึงจำได้แม่นว่าเห็นเด็กหนุ่มเดินเข้าร้านมากับเพื่อนอีกเพียงสองคนเท่านั้น ดังนั้นหากเจ้าคนที่มาใหม่นั่นไม่ใช่เพื่อนที่นัดไว้ก็ต้องเป็นคนแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง

เขานั่งมองอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งเห็นเด็กหนุ่มยกแก้วเครื่องดื่มที่พนักงานเพิ่งเดินไปเสิร์ฟให้ ไม่นานผู้มาใหม่ก็ลุกไปจากโต๊ะและปล่อยให้เด็กหนุ่มนั่งอยู่คนเดียว กฤตภาสนั่งนับถอยหลังในใจ ไม่ช้าเขาก็เห็นเด็กหนุ่มลุกจากโต๊ะด้วยท่าทางโซเซเหมือนคนไม่สบาย

ดูท่าจะไม่ค่อยดีแล้วสิ...

ร่างสูงใหญ่กระดกวิสกี้ในแก้วขึ้นดื่มจนหมดโดยไม่ละสายตาจากคนที่กำลังเดินตัวเซไปบนชั้นสองเพราะชั้นหนึ่งไม่มีห้องน้ำ เขาเห็นจากหางตาว่าเจ้าคนที่เมื่อครู่ผละไปจากโต๊ะของเด็กหนุ่มได้เดินตามขึ้นบันไดไปห่างๆ จึงลุกขึ้นบ้างพลางหันไปบอกเพื่อนๆ ในวง

"กูเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระ ขอตัวกลับก่อนนะ"

"อ้าวเฮ้ย ยังไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เลย จะรีบไปไหนวะ?"

กฤตภาสไม่เหลือบแลคนถามและเดินฝ่าลูกค้าในร้านออกไปทางบันไดหนีไฟ เนื่องจากเคยมาร้านนี้มาก่อน เขาจึงรู้ว่านี่เป็นทางลัดที่จะขึ้นไปห้องน้ำได้เร็วกว่าบันไดหลักในร้าน แต่ขณะเดียวกันก็เกิดคำถามกับตัวเองเช่นกันว่าเขากำลังจะเอาคานเข้าไปสอดหมูที่กำลังจะหามหรือไม่

เอาเถอะ ถ้าหากมันไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งข้อสันนิษฐานไว้ ก็ถือซะว่าเขาตีตั๋วดูหนังสดฟรีก็แล้วกัน...



++---TBC---++



A/N: ฉลองวันอาทิตย์ก่อนที่พรุ่งนี้จะเป็นวันจันทร์ (อีกแล้ว T_T) เลยเอาตอนที่ 1 มาลงให้แบบว่องไวก่อนค่ะ เห็นฟีดแบ็คดีจากบทนำแล้วมีกำลังใจ แต่อาจไม่ได้ลงบ่อยๆ อย่างนี้ทุกงวดนะ ยังไงระหว่างนี้จะพยายามเขียนสต็อคไปเรื่อยๆ แล้วทยอยมาลงอย่างสม่ำเสมอโดยไม่ระบุความถี่ คอยติดตามกันก็แล้วกันค่า  :mew3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-09-2013 21:52:44

ตี้เอ้ย อย่าเป็นอะไรนะ
ขอให้กฤตไปช่วยทันด้วยเถอะ

ขอบคุณคุณรินมากค่ะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-09-2013 22:16:31

โดนจนได้นะน้องตี้ สมควรแล้วที่เพื่อน ๆ จะห่วง
โชคยังดีที่ยังอยู่ในสายตาใครบางคน...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-09-2013 23:32:08

กีสสส
น้องตี้ โดนยาซะแล้ว
คุณชายกฤตจะทำยังไงล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 01-09-2013 23:37:59

พี่กฤตปกป้องน้องตี้ด้วยน้า  :mew2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 02-09-2013 00:40:30

จะได้ดูหนังสดหรือไปเล่นหนังสดเองอะคะชายกฤต ._.
ไปช่วยน้องสิ๊!!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-09-2013 01:02:54

เห้ออออออ ชีวิตตี้มันจะโหดร้ายไปมั้ยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-09-2013 01:37:12

 :hao4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 02-09-2013 03:53:06

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 02-09-2013 04:13:51

ตามมาเชียร์จ้า  ยังเป็นแฟนที่เหนียวแน่นนะเนี้ยะ  อ่านไม่ข้ามเลย
สงสารน้องตี้  นี่ถ้าไม่ใช่ณรงค์นะ  อิฉันจะไปกระทืบซักที  แต่ทำไงได้
ก็ได้แต่ให้น้องตี้ได้คนที่ดีก็แล้วกัน    อัพบ่อย ๆ นะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-09-2013 11:20:03

จัดมาแบบสนองนี๊ดสสส ได้ดีสุด ๆ  กำลังอ่านตอนพิเศษของเรื่องที่ได้มา แบบว่า  :heaven สุด ๆ อ่ะ


แอบสงสารน้องตี้อยู่ตอนโดนบอกเลิกอ่ะ ไม่น่าเลย เด็กน้อยน่ารักขี้อ้อนอย่างนี้ต้องมาเจอเรื่องโหดร้าย  :z3: เจ็บปวดมาก  หวังว่าจะไม่มีคนเข้ามาทำร้ายน้องตี้ให้เจ็บอีกนะ



เชียร์อยู่นะคะ คุณชายกฤตกับตีตี้น้อย  :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-09-2013 12:43:25

มาหลอกให้อยาก แล้วก็จากไป

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: paojijank ที่ 02-09-2013 17:51:54

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องใหม่ พระเอกจะได้ดูหนังสดหรือแสดงเอง คิ คิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 02-09-2013 20:17:56

คนแก่เอาใจช่วยหลานตี๊นะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-09-2013 20:40:09

นึกถึงเรื่องวันวานแล้ว... :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-09-2013 10:04:25

โธ่ น้องตี้
 :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-09-2013 11:19:53

ติดตามต่อค่ะ น้องตี้จะรอดพ้นคืนนี้ไปได้หรือไม่.. :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 04-09-2013 11:29:47

มาช่วยรึมาสอยไว้เสียเองค๊า :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 04-09-2013 20:22:38

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่เข้ามาติดตามค่า ตอนนี้กำลังพยายามปั่นเนื้อหาล่วงหน้าเพื่อสต็อคไว้ ยังไงพรุ่งนี้จะมาลงตอนต่อไปให้นะคะ ^^

ปล. ไม่รู้มีคนสังเกตรึเปล่าว่าเราแก้เนื้อหาบทนำกับบทที่ 1 นิดหน่อย เพราะความจริงเนื้อหาในตอนต้นนี้ น้องตี้ต้องอกหักจากณรงค์มาครึ่งปีไม่ใช่ 1 ปีค่ะ โชคดีนะที่มาอ่านทวนไทม์ไลน์แล้วเอะใจก่อนที่จะลงเนื้อหาไปเยอะแล้ว ไม่งั้นงงทีหลังทั้งคนเขียนคนอ่านแหงๆ ^^"

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 05-09-2013 19:36:20

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2

อะไรกันน่ะ อาการวูบวาบ เดี๋ยวก็ร้อนเดี๋ยวก็หนาวแบบนี้...
 
ธีระคิดขณะแทรกคนในร้านไปจนถึงทางเข้าห้องน้ำบนชั้นสอง พอผลักประตูเข้าไปได้ก็เดินไปที่อ่างล้างมือแล้ววักน้ำขึ้นลูบหน้า อุณหภูมิของน้ำทำให้สมองเขาแจ่มใสขึ้นนิดหน่อย กระนั้นแรงกระตุ้นที่แผ่ลามไปตามร่างกายก็ทำให้แขนขาอ่อนเปลี้ยจนแทบยืนไม่อยู่
 
หรือว่าเครื่องดื่มเมื่อกี้ใส่อะไรไว้ เขาโดนวางยางั้นหรือ?
 
ธีระคิดพลางพยายามสะบัดศีรษะที่เริ่มตื้อ เมื่อครู่มีผู้ชายที่ไม่รู้จักเดินเข้ามาทักทายเขาที่นั่งเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียว ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะก็เคยมีคนแปลกหน้าพยายามเข้ามาทำความรู้จักเขาอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่สมัยที่ยังเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนฝูง แต่เพราะครั้งนี้เขาไม่มีอารมณ์จะคุยเล่นจึงไม่ได้สนทนาด้วยมากนัก ผู้ชายคนนั้นจึงขอเลี้ยงเครื่องดื่มสักแก้วในโอกาสที่ได้รู้จักกันแล้วก็จะกลับไปหาเพื่อนๆ เขาก็เลยตอบตกลงเพื่อตัดบทโดยกำชับว่าต้องไม่ใช่เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าม็อคเทลสีสวยแก้วนั้นจะมีอะไรผิดปกติ
 
คงเพราะมัวแต่ใจลอยก็เลยไม่ทันสังเกตว่าถูกใส่ยาในแก้ว แบบนี้ไม่ดีแน่...รีบไปบอกซันกับเมธให้พากลับดีกว่า...
 
ธีระรับรู้ได้ว่าสมองเริ่มมึนงง สวนทางกับแรงกดดันในกายที่ทวีความพลุ่งพล่าน จึงพยายามวักน้ำเย็นขึ้นลูบหน้าและตามลำคอมากขึ้นเพื่อประคองสติไว้ เขารู้ว่าต้องรีบลงไปหาเพื่อนๆ ให้เร็วที่สุด จึงไม่ได้สนใจเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก และเพียงใช้มือยันผนังเพื่อประคองตัวเองเดินออกไปโดยไม่ให้ชนกับผู้มาใหม่ แต่แล้วก็สะดุ้งเมื่อจู่ๆ อีกฝ่ายก็ยื่นมือมาจับต้นแขน
 
“บังเอิญจัง ทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ให้พี่ช่วยดูไหมครับว่าเป็นอะไร”
 
ธีระขนลุกตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เขาเงยหน้าขึ้นและจำได้ทันทีว่านี่คือเสียงของผู้ชายที่เพิ่งมาขอเลี้ยงเครื่องดื่มเมื่อไม่กี่นาทีก่อน รอยยิ้มบนใบหน้านั้นถูกปั้นให้ดูนุ่มนวล แต่มันกลับไม่ต่างจากรอยแสยะยิ้มของปิศาจร้ายภายใต้แสงสลัว
 
ความรู้สึกร้อนวูบวาบแผ่พุ่งจากบริเวณต้นแขนที่ถูกจับ ธีระกำหมัดแน่นเพื่อบังคับร่างกายไม่ให้โผเข้าหาอีกฝ่ายและทำอะไรที่ร่างกายสั่งให้ทำเพื่อปลดเปลื้องความอึดอัด ลมหายใจของเขาหอบถี่ขณะพยายามขืนตัวหนีอย่างอ่อนแรง
 
"ไม่ต้อง"
 
“หืมม์? ไม่สบายไม่ใช่เหรอครับ? ให้พี่ช่วยดีกว่านะ”
 
ลมหายใจอุ่นๆ ระบนใบหูเมื่ออีกฝ่ายดึงเขาเข้าไปในห้องน้ำด้านในสุดและกดล็อค  ธีระรับรู้ได้ถึงความวาบหวิวที่แล่นเป็นริ้วเมื่ออีกฝ่ายพยายามจะก้มลงซุกไซ้ซอกคอและล้วงมือเข้าใต้เสื้อ ขณะเดียวกันก็รู้สึกขยะแขยงจนคลื่นไส้
 
“...สารเลว! ปล่อยนะ!!”
 
“ไม่เอาน่า ยิ่งฝืนก็ยิ่งอึดอัดไม่ใช่เหรอ เวลาเป็นแบบนี้แล้วไม่ทำให้หายมันทรมานมากนะ”
 
เสียงปลอบโยนนั้นแสนจะรื่นหูราวเคลือบด้วยน้ำเชื่อม ทว่าธีระยังพยายามฉุดรั้งสติไว้ ต่อให้อีกฝ่ายไม่บอกเขาก็รู้อยู่แก่ใจ เพราะร่างกายกำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งให้เลิกต่อต้านเพื่อจะได้เป็นอิสระจากความไม่สบายตัวเสียที แต่ศักดิ์ศรีก็ทำให้เขาไม่อยากยอมแพ้ให้กับคนที่ใช้วิธีสกปรกมาทำให้ต้องโอนอ่อนทั้งที่ปฏิเสธอย่างชัดเจนไปแล้ว
 
พี่รงค์...ถ้าหากตอนนี้พี่รงค์ยังอยู่ด้วย พี่รงค์จะมาช่วยตี้ไหม...
 
ความคิดอันหม่นหมองช่วยเหนี่ยวรั้งปราการในใจของธีระ การตระหนักรู้ว่าตอนนี้ไม่มีใครช่วยเขาได้นอกจากตัวเองทำให้เด็กหนุ่มแสร้งหยุดต่อต้านและพยายามเลื่อนมือสะเปะสะปะไปตามผนังห้องน้ำ เขาเบี่ยงหน้าหนีคนที่พยายามจะก้มลงจูบจนริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงเฉียดผ่านแก้ม กระทั่งเมื่อปลดล็อคประตูห้องน้ำได้สำเร็จ เขาก็รวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย แทงเข่าขึ้นไปกลางหว่างขาคนที่ยืนคร่อมเต็มแรงแล้วโผออกจากห้องน้ำทันที
 
“อุ๊บ!”
 
ธีระส่งเสียงเมื่อสะดุดฝีเท้าหน้าทิ่มไปชนใครบางคน เด็กหนุ่มยื่นมือออกไปเพื่อทรงตัวขณะเงยหน้าขึ้น และพบว่าตนอยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้ารูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง เนื่องจากอีกฝ่ายก้มมองเขาโดยมีหลอดไฟส่องจากด้านหลัง ทำให้ใบหน้านั้นอยู่ในความสลัวจนเห็นเครื่องหน้าไม่ชัด
 
วูบหนึ่งธีระนึกอยากให้คนตรงหน้าเป็นคนที่เขาคาดหวังว่าจะมาช่วยเหลือเกิน แต่ถึงแม้จะไม่ใช่ อย่างน้อยการได้เห็นคนอื่นในสถานการณ์เช่นนี้ก็ทำให้อุ่นใจขึ้น
 
"ขอโทษครับ ช่วยด้วย ผมโดนวางยา"
 
“เฮ้ยนี่!...”
 
คนที่กระชากประตูห้องน้ำตามออกมาชะงักเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนอยู่ด้วย ความตกใจทำให้ผู้ชายคนนั้นยืนเก้ๆ กังๆ ครู่เดียวก็รีบเดินเบี่ยงตัวหนีไปที่ประตูห้องน้ำใหญ่ แต่ก่อนออกไปก็ยังไม่วายเหลียวกลับมามองธีระด้วยความเสียดาย จนเมื่อมั่นใจว่าหมอนั่นออกไปพ้นห้องน้ำแน่นอนแล้ว เด็กหนุ่มก็ผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกโต
 
รอดแล้ว...
 
เหตุการณ์ชวนใจหายใจคว่ำเมื่อครู่ทำให้ธีระลืมอาการเรียกร้องของร่างกายไปชั่วขณะ แต่แล้วความต้องการอันรุนแรงระลอกใหม่ก็ปะทุจนเขาตัวงอ ความต้องการอันเกรี้ยวกราดแล่นพล่านทั่วกายจนต้องจิกมือลงบนแขนของคนที่ช่วยประคองแน่น
 
แข็งใจไว้นะตี้...อย่าเผลอตัวทำอะไรบ้าๆ กับคนไม่รู้จักอีกนะ...
 
“...ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วย”
 
ธีระเอ่ยเสียงพร่าขณะพยายามถอยตัวออก พลันเด็กหนุ่มก็ส่งเสียงอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ แขนที่ประคองเขาไว้กลับดึงรั้งตัวเข้าไปหา นัยน์ตากลมโตกะพริบถี่ด้วยความมึนงง แต่แล้วเมื่อถูกรั้งต้นคอให้เงยหน้าขึ้น ริมฝีปากที่ประทับลงมาก็ราวกับการเปิดทำนบเขื่อนที่กำลังเชี่ยวกรากให้หลั่งทะลัก
 
ฝืนไม่ไหวแล้ว...
 
“อืม...ฮึ...”
 
ความยับยั้งชั่งใจของธีระปลาสนาการไปในทันที ริมฝีปากที่เผยออยู่แล้วดุจจะเชิญชวนให้อีกฝ่ายฉกฉวยความหอมหวานโดยไม่ต้องเปล่งเสียง ร่างกายปรีเปรมดิ์กับรสสัมผัสจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีก และดึงดูดให้เขาได้แต่พยายามบดเบียดร่างเข้ากับร่างสูงใหญ่เพื่อระบายความรุ่มร้อนในกาย วูบหนึ่งเขานึกกลัวที่ฤทธิ์ยาที่ได้รับรุนแรงขนาดนี้ แต่ความคิดนั้นก็หายไปในเวลาอันรวดเร็วเมื่อถูกมือใหญ่เลื่อนลงกอบเนินสะโพก
 
คอแห้งจังเลย...
 
ลำคอที่แห้งผากทำให้ธีระโน้มคออีกฝ่ายลงดูดดุนปลายลิ้นเพื่อหาความชุ่มชื้น รสชาติวิสกี้อ่อนจางยิ่งทำให้เด็กหนุ่มเตลิดจนสอดมือเข้าลูบไล้ผิวแกร่งใต้เสื้อยืด หูเขาได้ยินเสียง “อุ้ย” แว่วๆ จากหน้าประตู แต่เสียงดนตรีที่ดังจนชวนหูอื้อในร้านก็อาจทำให้เขาหูเฝื่อนไปเองก็ได้
 
“ไปที่อื่นกันดีกว่า”
 
เสียงทุ้มห้าวเอ่ยกระซิบขณะที่ธีระปรือตาขึ้นอย่างงุนงง ที่อื่นงั้นหรือ? ที่ไหนกันล่ะ? เด็กหนุ่มรู้สึกว่าตนกำลังถูกเพลิงปรารถนาเผาผลาญราวกับตัวเองเป็นปลาในลำธารอันแห้งขอด จึงไม่ขัดขืนเมื่อถูกโอบกึ่งประคองออกจากห้องน้ำไปทางบันไดหนีไฟ แหล่งแสงที่มาจากป้ายทางออกเหนือประตูเท่านั้นทำให้บรรยากาศในช่องบันไดแคบๆ ยิ่งมืดสลัวมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็ปลุกความฮึกเหิมในใจให้พลุ่งพล่าน
 
ในเมื่อเขาหลีกเลี่ยงเพราะฤทธิ์ยาไม่ได้แล้ว ก็ให้มันจบที่นี่ไปเลยก็แล้วกัน
 
"อื๋อ?"
 
กฤตภาสส่งเสียงอย่างแปลกใจเมื่อถูกธีระดันหลังไปติดผนังบนชานพักบันได จากนั้นเด็กหนุ่มก็โถมตัวเข้ากอดเขาไว้แล้วรั้งคอลงจูบอย่างเร่งร้อน มือที่พยายามทึ้งเสื้อของเขาและการพยายามจะบดเบียดกายเข้าหาทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะทำอะไร
 
"แน่ใจเหรอว่าจะทำตรงนี้?"
 
ถึงแม้แสงจะสลัวจนแทบไม่เห็นหน้ากัน กระนั้นเขาก็สัมผัสได้ว่าคนในอ้อมแขนพยักหน้าและพยายามจะจูบแผ่นอกของเขา การรุกเร้าอันเร่งรีบทำให้เขาเกิดความคิดสองอย่าง หนึ่งคือยาที่อีกฝ่ายโดนเข้าไปจะต้องมีฤทธิ์กระตุ้นรุนแรงมาก ส่วนอีกอย่างคือเด็กคนนี้นอนกับใครก็ได้ไปทั่ว
 
และความคิดอย่างหลังก็ทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาถนัดใจ
 
"อื้มมมม"
 
จู่ๆ ธีระก็เป็นฝ่ายถูกดันหลังให้ชนกำแพง ชายหนุ่มแปลกหน้าเชยคางเขาขึ้นแล้วบดจูบบนริมฝีปากอย่างแรงจนเด็กหนุ่มแยกไม่ออกระหว่างความสุขสมและเจ็บปวด ท่ามกลางสติที่พร่ามัวเพราะหมอกแห่งความปรารถนา เสี้ยวหนึ่งเขาเกิดความสงสัยว่าทำไมผู้ชายคนนี้จึงต้องทำท่าเหมือนโกรธเขาด้วย
 
แต่ที่แน่นอนอย่างหนึ่งก็คือ พวกเขาสองคนคงจะบ้าไปแล้วที่มาทำแบบนี้กันตรงนี้...
 
"อึ๊!!...ฮะ..."
 
หลังจากการเล้าโลมที่กินเวลาไม่นาน ธีระก็ถูกชายหนุ่มแปลกหน้ารั้งขาทั้งสองขึ้นให้เกาะเกี่ยวเอวเจ้าตัวไว้ จากนั้นความเจ็บแปลบก็แล่นวาบมาจากบริเวณที่อีกฝ่ายใช้ความแข็งแกร่งล่วงล้ำเข้ามา แต่ฤทธิ์ยาที่ยังไม่สร่างทำให้ความเจ็บถูกแทนที่ด้วยความสุขสมอย่างรวดเร็ว
 
เนื่องจากพวกเขาอยู่ในทางหนีไฟที่แม้จะแทบไม่มีคนใช้ในเวลาปกติ แต่ก็ไม่อาจประมาทได้ว่าจะไม่มีคนมาพบ กฤตภาสจึงตัดสินใจไม่ถอดเสื้อผ้าของทั้งคู่ออกจนหมด เพียงแต่ร่นเสื้อและกางเกงในส่วนที่สะดวกแก่การ ‘ประกอบกิจ' เท่านั้น โชคดีที่เสียงดนตรีดังกระหึ่มในร้านช่วยกลบให้เสียงครวญครางของคนในอ้อมแขนเขาไม่อาจหลุดไปด้านนอกได้มากนัก
 
"อ๊ะ...อ๊ะ..."
 
เสียงหอบเครือหวานล้ำดังชิดริมหูเมื่อกฤตภาสเพิ่มการกระแทกกระทั้นมากขึ้น สรีระที่กะทัดรัดของอีกฝ่ายทำให้ชายหนุ่มสามารถอุ้มเด็กหนุ่มเข้าเอวได้อย่างไม่มีปัญหา ยิ่งเขาออกแรงมากขึ้นเท่าไหร่ คนในอ้อมแขนก็ยิ่งบิดกายและส่งเสียงครางดังขึ้นจนเขาต้องคอยจูบเพื่อไม่ให้เสียงนั้นเล็ดลอดออกไปดึงความสนใจของคนอื่นได้
 
ธีระหลับตาแน่นเมื่อรับรู้ได้ถึงระลอกคลื่นแห่งความสุขสมที่กำลังสาดซัด เด็กหนุ่มจิกมือบนไหล่กว้างจนเกิดรอยเล็บเพราะความหฤหรรษ์ที่ได้รับ แต่เสียงกรีดร้องของเขาก็ถูกริมฝีปากอุ่นดูดกลืนจนเหลือเพียงเสียงอู้อี้ในคอ
 
น้ำหอมกลิ่นนี้...
 
อาจเพราะตอนอยู่ในห้องน้ำเมื่อครู่มีแต่กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศจึงทำให้เขาไม่ทันสนใจ แต่เมื่อได้อยู่ใกล้กันในที่ที่อากาศไหลเวียนน้อย กลิ่นโคโลญจน์ที่อีกฝ่ายใช้จึงกระสาเข้าจมูกของธีระโดยไม่อาจเลี่ยง แม้จะเป็นเพียงกลิ่นอ่อนจาง แต่กลับมีฤทธิ์ขับความต้องการของเขาให้ทะยานลิ่วอย่างเข้มข้น
 
ร่างผอมเพรียวหอบหายใจหนักหน่วงเมื่อความสุขสมอันบ้าคลั่งหอบสติสัมปชัญญะของเขาให้หลุดลอย มือทั้งสองขยุ้มเสื้อบนไหล่กว้างขณะที่สองขาเกร็งหนีบเอวสอบแน่น จวบจนเมื่อพายุอารมณ์พัดผ่านและความอ่อนล้าเริ่มไต่ไปตามกล้ามเนื้อบนร่าง สติของเขาจึงได้กลับคืนมาจากความรู้สึกล่องลอยเหมือนอยู่บนที่สูงทีละน้อย เช่นเดียวกับการรับรู้ว่าร่างกายของเขายังคงแนบชิดกับผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ
 
นี่เขายังเหลือศักดิ์ศรีในตัวให้ภูมิใจอยู่อีกไหม...
 
กฤตภาสซบหน้าลงหอบหายใจกับซอกคอของคนในอ้อมแขน มือหนึ่งเขายังกอดอีกฝ่ายไว้ขณะที่มืออีกข้างยันฝาผนังเพื่อช่วยทรงตัว น่าแปลกที่แม้เด็กหนุ่มจะมีเหงื่อผุดซึมออกมาทั้งร่าง กระนั้นกลิ่นกายอ่อนๆ กลับยิ่งดึงดูดให้อยากฝังจมูกลงสูดดมไม่รู้เบื่อ เขาจึงไม่ฝืนความต้องการและก้มลงเลาะเล็มซอกคอและติ่งหูนิ่ม ทำให้ได้ยินเสียงครางแผ่วหวานที่ยิ่งได้ยินแล้วก็อยากจะได้ยินซ้ำ
 
มือทั้งสองข้างที่กำไหล่เขาอยู่ค่อยๆ คลายออกและเลื่อนขึ้นประคองหน้าชายหนุ่มไว้ กฤตภาสเงยหน้าและสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นจัดที่ระลงบนริมฝีปาก นัยน์ตาที่เริ่มชินกับความสลัวทำให้เขามองเห็นสิ่งต่างๆ ชัดเจนขึ้น และภาพนัยน์ตากลมโตที่มีหยาดน้ำขังคลอเต็มหน่วยตาก็ทำให้เขาขมวดคิ้ว เพราะแววตาอันเลื่อนลอยคู่นั้นกำลังจ้องหน้าเขา แต่ขณะเดียวกันก็เหมือนกำลังมองไปยังใครบางคนที่อยู่แสนไกลจนเกินจะเอื้อมมือคว้า
 
"พี่รงค์..."
 
เสียงเล็กสั่นเครือก่อนที่มือซึ่งแนบอยู่บนหน้าเขาจะตกผล็อยลง เช่นเดียวกับศีรษะของอีกฝ่ายที่โน้มมาข้างหน้า อาการแน่นิ่งทำให้กฤตภาสรู้ว่าเด็กหนุ่มหมดสติไปแล้ว กระนั้นคิ้วของเขาก็ยังขมวดมุ่นเมื่อคิดถึงชื่อของคนที่ลอยเข้าหู
 
พี่รงค์...เป็นใคร?
 
 
++---TBC---++


A/N: ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ และเอาใจช่วยน้องตี้กันต่อไปด้วยนะค้าาาาาา  :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-09-2013 19:56:41

เห้อ ตี้ เจ็บจากพี่รงค์มาเยอะจริงๆ
หวังว่าครั้งนี้จะไม่เจ็บมากนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 05-09-2013 20:18:38

พี่รงค์ เป็นใคร ก็เป็นคนที่ทำให้ตี้"เจ็บ"จนถึงวันนี้นะซิ พี่กฤต

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-09-2013 20:21:51

ตี้ลืมไปเถอะ พี่รงค์เค้าลัลลาแล้้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 05-09-2013 20:29:00

มาลงชื่อเอาใจช่วยตี้ค่ะ :-)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-09-2013 20:29:41

รอดจากคนวางยาแต่ก็ไม่รอดจากคนแปลกหน้าอยู่ดี
พลาดนิดเดียว ชีวิตก็หักเหทันที
สงสารน้องตี้ยังไม่ลืมพี่รงค์เลยแท้ ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 05-09-2013 20:57:51

ไอ๋หย๋า  หลานตี๊เสร็จจนได้   :o8:

ดีนะ ที่เสร็จกับหลานกฤติ  o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-09-2013 21:25:49

พี่รงค์เขาเสียดุลให้ต่างชาติไปแล้วอะน้องตี้
อย่าเสียใจลยนะ
โอ๋เอ๋

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 05-09-2013 21:33:27

ตื่นเต้นค่าาา คุณกฤตค่ะน้องตี้ ไม่ใช่พี่รงค์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 05-09-2013 21:39:15

การทำผิดพลาดของพี่รงค์ครั้งนั้นสร้างบาดแผลให้ตี้ยาวนานจริง ๆ ไม่คิดว่าตี้จะรักพี่รงค์มากขนาดนี้นะเนี่ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 05-09-2013 22:55:14

ตี้จ๋าลืมตาลุงคนนั้นไปเถอะนะที่รัก  ฮือออ สงสารน้องจังค่ะคุณริน  หวังว่าคุณชายจะทำให้น้องตี้ลืมคนใจร้ายคนนั้นได้เร็วๆนะคะ


มาให้กำลังใจค่ะ  ดันๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-09-2013 23:26:24

ทำไมอ่านเรื่องของคนๆนี้ทีไนร้องไห้ทุกที ตั้งแต่เป็นเงามืดในเรื่องที่แล้ว

มันทรมานจังครับ ไม่รู้ง่าผมจะมาตามได้ทุกตอนมั๊ย  :เฮ้อ:

เป็นผู้ชายที่ร้องไห้เป็นว่าเล่น น่าสมเพชดี แต่...ทำไงได้   :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 05-09-2013 23:38:16

ไม่ได้ก่อนหน้านี้เลยไม่รู้ว่าพี่รงค์คือใคร
แต่ก็นะตี้คงรักมากอะ Y-Y

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-09-2013 00:26:31

อ้างจาก: quiicheh. ที่ 05-09-2013 23:38:16  

ไม่ได้ก่อนหน้านี้เลยไม่รู้ว่าพี่รงค์คือใคร
แต่ก็นะตี้คงรักมากอะ Y-Y

จากเรื่องนี้เลยครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21049.0

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 06-09-2013 00:51:43

อยากอ่านต่อไวๆจังคะ ตี้ตื่นมาจะเป็นไงนะ
ที่สำคัญพี่กฤตคงไม่ปล่อยให้ตี้เรียกชื่อ ผช อื่นอีกหรอกน๊าา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-09-2013 01:09:59

 :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 06-09-2013 01:55:44

หนีเสือพ้นแล้ว ดันมาปะจระเข้เสียได้
สงสารตี้จริงๆ เลย อย่างไรก็ขอให้จระเข้ตัวนี้เชื่อง ไม่กินแล้วคายทิ้งเรี่ยราดเหมือนจระเข้ตัวเก่านะคะ
ตี่ตี้ของเราจะได้มีความสุขในชีวิตรักกับเขาเสียที อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 06-09-2013 08:11:11

อ้างจาก: NewYearzz link=topic=39059.msg2 474995#msg2474995 date=1378401991

จากเรื่องนี้เลยครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21049.0

ตามนั้นเลยค่ะ ขอบคุณคุณ NewYearzz ด้วยนะคะ น้องตี้มีที่มาที่ไปแบบน่าสงสารมาก่อน ครั้งนี้เลยให้น้องได้เป็นตัวเอกบ้างค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 06-09-2013 09:57:42

วะว๊าววววว เรื่องใหม่มาแล้วววว น่าติดตามมากเลยค่ะ อยากให้มาต่อบ่อยๆ ถี่ๆ เน้นๆๆๆๆ 

เอายาวๆด้วย แล้วมาไวไวน๊าา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-09-2013 10:09:49

น้องตี้ ลืมๆพี่รงค์ไปเถอะนะ
แต่แอบหวังว่าพี่กฤตคนนี้จะไม่ทำให้น้องตี้ต้องเสียใจอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 06-09-2013 11:28:48

ดีจัง  ที่ตี๊ยังคิดถึงพี่รงค์ตอนคับขัน  ยังอยากให้โยงไปที่พี่รงค์อยู่เรื่อย ๆ นะ 
อยากให้พี่รงค์เป็นตัวเดินเรื่องให้ อีตากฤษหึง จูบ ตบ เล้ย  เสร็จแล้วก็ไปนั่งเสียใจคนเดียว  :katai1:
โยงไรอันให้หึงณรงค์ด้วยนะ  จะบอกให้ว่าฝรั่งก็หึงเป็นเหมือนกันนะ 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 06-09-2013 13:01:14

สนุกจัง o13
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 06-09-2013 16:49:58

คุณชายไปช่วยน้องตี๋เซ่ ไม่ใช่มัวแต่ยืนดู

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 06-09-2013 17:08:00

หนีเสือปะจรเข้ชัดๆ ตี้เอ๊ยยย
แต่เราเชียร์จรเข้ตัวนี้อยู่นะ
กิสสสส ติดตามค่าาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-09-2013 22:42:58

อ่านตอนแรกก็เฉยๆแต่พออ่านถึงคำว่า "พี่รงค์" แล้วน้ำตาซึมเลย!
ตี้เอ้ย ลืมพี่เขาไวๆนะลูกจะได้ไม่ชีช้ำมากกว่านี้ กฤตก็อย่าโหดมากเกินไปนะ
ขอบคุณคุณรินค่ะ รอตอนที่สามนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 07-09-2013 01:25:34

 :o12:

สงสารน้องตี้ก็สงสาร แต่ก็ดีใจด้วยได้เจอกันคนที่หวังดี(ประสงค์ร้าย !?) และฝากหัวใจไว้ด้วยได้  เชื่อว่าฟ้าหลังฝนย่อมจะสดใสเสมอค่ะ  แต่อาจจะมีเมฆหมอกบดบังบ้าง แต่คิดว่าทั้งตี้กับกฤตจะต้องผ่านมันไปได้ สู้ ๆ นะจ๊ะ  มันต้องมีสักวันที่เป็นวันของเรา และแน่นอนย่อมต้องมี "สักคน" ที่เป็น "คนของเรา" เหมือนกัน  (สบัดบ๊อบใส่พี่รงค์  :a14:   ยังแอบเคืองที่ทำให้น้องตี้แซ๊ดมาตลอด)

รอตอนต่อไปค่ะ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-09-2013 07:08:40

มารอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-09-2013 15:26:47

มันชั่งเอิ่มมม.... ต้องตามไปดูๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 2 (เปิดเรื่องใหม่ 5/9/56) p.2
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-09-2013 09:46:37

โถ่ตี้... :z3:

พี่รงค์เขาไปดีมี"รัก"เคียงคู่แล้วค่ะ  ปล่อยมันไปเถอะลูก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 09-09-2013 21:05:54

บทที่ 3

แสงแดดที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างมาแยงตาปลุกธีระให้รู้สึกตัวตื่น เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นอย่างเชื่องช้าก่อนจะกลอกตาไปรอบตัว เขามองภาพเพดานอันไม่คุ้นเคยเหนือศีรษะด้วยความมึนงง นัยน์ตากลมโตกะพริบถี่ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวขึ้นนั่งบนเตียงหลังใหญ่
 
เขาไม่รู้สึกเวียนศีรษะหรือคลื่นไส้ อาจเพราะคืนก่อนไม่ได้แตะแอลกอฮอลล์เลยสักหยด แต่สมองที่แจ่มใสก็ทำให้การรับรู้สภาพรอบตัวแจ่มชัดยิ่งขึ้น
 
นี่ไม่ใช่ห้องเรา...
 
เด็กหนุ่มกวาดตามองไปรอบห้องด้วยความตระหนก ห้องนี้ใหญ่กว่าอพาร์ทเม้นท์ของเขามาก เครื่องเรือนและการตกแต่งโดยรวมเป็นโทนขาวดำ ดูเรียบแต่ก็สะท้อนรสนิยมแบบสมัยใหม่ของเจ้าของ เมื่อสายตาของธีระตกต้องลงบนเสื้อกับกางเกงที่พาดอยู่บนราวทางมุมหนึ่งของห้อง เขาก็จำได้ทันทีว่านั่นคือเสื้อผ้าที่ตนใส่เมื่อคืน
 
เขาก้มมองตัวเองและพบว่าตนไม่ได้นอนเปลือย แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวที่มีเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเพราะหมายความว่ามีคนถอดชุดเปลี่ยนให้ แถมเมื่อคืนนี้หลังจากมีอะไรกับคนแปลกหน้าแล้วเขาก็หมดสติไป ดังนั้นจึงไม่มีทางรู้ว่าตนถูกพาไปให้คนอื่นย่ำยีระหว่างที่ไม่รู้สึกตัวหรือเปล่า
 
ธีระเย็นสันหลังวาบเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เด็กหนุ่มรีบลุกจากเตียงไปหยิบเสื้อผ้าของตนขึ้นมาสวม เมื่อมองจากหน้าต่างออกไปก็พบว่าที่นี่อยู่บนตึกสูงจึงอนุมานว่าน่าจะเป็นคอนโดหรือเซอร์วิสอพาร์ทเม้น ขณะที่กำลังสอดแขนเข้าในเสื้อหลังจากสวมกางเกงเสร็จ หูเขาก็พลันได้ยินเสียงประตูหน้าซึ่งอยู่นอกห้องนอนเปิดออก

เด็กหนุ่มกลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ มือหนึ่งกำอกเสื้อแน่นขณะที่ค่อยๆ เหลียวไปมองทางประตูห้องอย่างหวาดระแวง ในหูแทบได้ยินเสียงหัวใจเต้นของตัวเองที่กำลังรัวถี่อย่างบ้าคลั่ง เพราะเมื่อครู่เขาตื่นขึ้นมาในห้องกว้างเพียงคนเดียวโดยไม่ได้ยินเสียงใดๆ จึงลืมเอะใจไปสนิทว่าเจ้าของห้องอยู่ที่ไหน
 
เนื่องจากประตูห้องนอนถูกอ้าแง้มไว้เป็นช่องประมาณหนึ่งคืบ เขาจึงเห็นแวบๆ ผ่านช่องนั้นว่าใครคนหนึ่งเดินถือถุงประทับตราซุปเปอร์มาร์เก็ตเดินผ่านเข้าไปด้านใน ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่พอสมควร แต่เนื่องจากเห็นเพียงแวบเดียวจึงไม่ทันรู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
 
เสียงกรอบแกรบที่ดังมาจากห้องด้านในทำให้ธีระพอจะเดาได้ว่าเจ้าของห้องคงกำลังเอาของที่ซื้อมาไปเก็บ และจากเสียงการเคลื่อนไหวแล้วก็น่าจะกำลังอยู่คนเดียว เขารีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและเห็นว่าโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าสตางค์วางอยู่หน้ากระจก จึงรีบหยิบของมีค่าทั้งสองมาใส่กระเป๋ากางเกง พลันสายตาเหลือบไปเห็นขวดน้ำหอมซึ่งข้างขวดมีสายหนังคาดดูเป็นเอกลักษณ์ จึงหยิบขึ้นมาดมเพื่อพิสูจน์ข้อสันนิษฐานของตัวเอง
 
ใช่กลิ่นเดียวกับคนที่กอดเราเมื่อคืนจริงๆ...
 
ธีระรีบวางขวดน้ำหอมนั้นลงราวกับเป็นของร้อน จากนั้นก็พยายามเคลื่อนตัวให้เงียบที่สุดไปรีๆ รอๆ อยู่หลังประตูห้องนอน
 
ทำยังไงดี...จะหลบออกไปโดยไม่เจอกันได้รึเปล่า...
 
ฝ่ามือของเด็กหนุ่มชุ่มไปด้วยเหงื่อเพราะความตื่นเต้น จากเสียงประตูเปิดเมื่อครู่ทำให้เขาคะเนได้ว่าห้องนอนนี้คงอยู่ไม่ห่างจากประตูหน้ามากนัก แต่ปัญหาคือเขาไม่ต้องการแม้แต่จะทักทายพูดคุยกับเจ้าของห้องเพราะไม่รู้ว่าเป็นคนดีหรือไม่ ถ้าหากเจอกันก่อนแล้วถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวไว้ก็คงไม่ใช่เรื่องสนุกแน่
 
ถ้าหากรีบออกไปแล้ววิ่งไปลงลิฟต์ ก็คงไม่เป็นไรละมั้ง...
 
ธีระป้ายมือที่ชื้นเหงื่อเข้ากับกางเกง พลันเสียงเปิดและปิดประตูจากด้านในก็เหมือนเป็นสัญญาณให้เขาตัดสินใจได้ทันที ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเข้าห้องน้ำหรือห้องอะไรก็ตาม นี่เป็นจังหวะเดียวที่เขาน่าจะแอบหลบออกไปได้โดยเลี่ยงการเผชิญหน้าที่เหมาะสมที่สุด!
 
เท้าไวเท่าความคิด ธีระรีบออกจากห้องนอนแล้วเลี้ยวไปทางที่ได้ยินเสียงเปิดประตูใหญ่ เมื่อเห็นรองเท้าตัวเองบนชั้นวางก็รีบหยิบขึ้นมาแล้วผลักประตูเปิด เขาออกวิ่งไปตามทางเดินทันทีเพื่อหาลิฟต์ จนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์แล้วจึงค่อยสวมรองเท้าที่หยิบมาด้วย จากนั้นก็พิงผนังลิฟต์อย่างอ่อนแรงขณะผ่อนลมหายใจที่กลั้นไว้ออกมา
 
หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่มาตามหาเรานะ...
 
ลมหายใจของธีระหอบรัว ประสบการณ์เมื่อคืนเป็นเรื่องที่เขาไม่ต้องการจะจดจำหรือรื้อฟื้นเป็นครั้งที่สอง เขารู้ดีว่าหากจะโทษก็ต้องโทษเจ้าคนที่เอายาใส่ในเครื่องดื่มนั่น แต่เขาเองก็ผิดที่ไม่เฉลียวใจจนรับเลี้ยงเครื่องดื่มจากคนแปลกหน้าง่ายๆ ดังนั้นต่อไปถึงจะถูกเพื่อนอ้อนวอนสักแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่เช่นนั้นอีกเป็นอันขาด
 
เขาไม่แม้แต่จะอยากรู้ว่าคนที่ใช้อ้อมกอดช่วยดับความปรารถนาอันเร่าร้อนให้เมื่อคืนเป็นใคร ในเมื่อไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขสถานการณ์ได้ เขาก็จะถือว่านั่นเป็นเพียงฝันร้ายตื่นหนึ่งเท่านั้น
 
ในเมื่อมันผ่านไปแล้ว...ก็ขอให้อย่าต้องกลับมาพบเจอกันอีกนั่นแหละดี...
 
ลิฟต์ยังคงดิ่งลงชั้นล่างเรื่อยๆ ไม่หยุดจนกระทั่งถึงชั้นล็อบบี้ เมื่อเดินออกมาจากคอนโดมิเนียมหรูจนถึงถนนใหญ่ ธีระก็โบกเรียกแท็กซี่คันแรกที่ผ่านมาทันที
 
 
++------++
 
 
เด็กหนุ่มกลับมาถึงอพาร์ทเมนท์หลังเที่ยงเล็กน้อย ถึงแม้จะรู้ว่ามีคนช่วยเช็ดตัวชำระคราบไคลให้แล้ว แต่เขาก็ยังเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำขัดถูตัวแรงๆ จนราวกับจะให้หนังชั้นบนหลุดออกมา จนกระทั่งเนื้อตัวซีดและนิ้วเหี่ยวย่นเพราะอาบน้ำนานเป็นชั่วโมง เขาจึงได้ยอมเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าและออกมาทิ้งตัวลงบนโซฟาในที่สุด
 
สกปรกเหลือเกิน...
 
เด็กหนุ่มยกสองมือขึ้นตรงหน้า นัยน์ตาทั้งคู่แห้งผากไร้น้ำหล่อเลี้ยง เขาพยายามคิดในแง่ดีว่าอย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็ยังมีน้ำใจพาเขาไปนอนที่ห้องและช่วยดูแลทำความสะอาดให้ ไม่ใช่พอเสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็ทิ้งเขาไว้กับที่ให้ต้องตื่นมาอับอายผู้คน และเขาจะถือเอาว่าการที่ร่างกายไม่อ่อนเพลียหรือไม่เห็นริ้วรอยอันไม่พึงปรารถนามากนักบนเนื้อตัวคือสัญญาณที่ดีว่าเขามีอะไรกับผู้ชายคนนั้นแค่คนเดียวก็แล้วกัน
 
ธีระนั่งนิ่งอย่างเหม่อลอย พลันโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้นจนเขาสะดุ้ง เด็กหนุ่มมองโทรศัพท์ที่ส่งเสียงและสั่นอยู่บนโต๊ะครู่หนึ่งก่อนจะหยิบมาดูชื่อคนโทรเข้า เมื่อเห็นว่าเป็นสุเมธ เขาจึงลังเลเพียงครู่เดียวก็กดรับสาย
 
"ฮัลโหล?"
 
"เป็นไงมั่งฮึตี้? นี่ฉันไม่ได้โทรมาเป็น กขค.ใช่ไหม?"
 
น้ำเสียงรัวเร็วราวคนพูดกำลังตื่นเต้นสุดขีดทำให้ธีระขมวดคิ้ว เขาถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ
 
"กขค.อะไร แล้วทำไมเมื่อคืนถึงทิ้งเราไว้แล้วก็พากันหายไปเลยล่ะ?"
 
พอนึกได้ว่าที่เมื่อคืนเกิดเหตุก็เพราะเขาถูกปล่อยให้นั่งเฝ้าโต๊ะคนเดียว ธีระก็เริ่มจะพาลเอากับเพื่อนที่เป็นคนชวนไปร้านนั้นตั้งแต่แรก แต่กลับได้คำตอบเป็นการย้อนถามเสียงแหลม
 
"อะไร้!!! ใครว่าฉันกับยายซันทิ้งแก! พวกฉันก็เต้นไปแอบมองแกไปตลอดนั่นแหละ ก็เห็นแว้บๆ หรอกว่ามีคนเข้าไปนั่งคุยด้วย แต่ก็คิดว่าถ้าแกได้รู้จักคนใหม่ๆ อาจดีขึ้นเลยไม่เข้าไปกวน แต่พอฉันกับยายซันกลับไปที่โต๊ะอีกทีก็ไม่เห็นแกแล้ว ฉันก็เลยลองขึ้นไปตามหาในห้องน้ำ ไม่นึกเหมือนกันว่าจะไปเจอ..."
 
คู่สนทนาพูดไม่ทันจบก็หัวเราะ ธีระจึงเริ่มเข้าใจเลาๆ ว่าเจ้าของเสียง 'อุ้ย' ที่เขานึกว่าหูแว่วไปเองตอนกอดกับผู้ชายแปลกหน้าในห้องน้ำเมื่อคืนนี้คือใคร
 
"โอเค เข้าใจแล้วเมธ ไม่ต้องพูดแล้ว"
 
"อ๊ายยยย!!! อะไรกันยะ!! ตกลงไปไงมาไงถึงไปจบกับตาคนนั้นในห้องน้ำได้!? ฉันนี่อึ้งตะลึงไปเลยตอนเห็นแกกอดจูบเขาซะนัวขนาดนั้น จะส่งเสียงเรียกก็ไม่กล้า แต่ถ้าไปบอกซันตรงๆ ว่าเจออะไร ฉันก็กลัวมันจะไล่ให้มาแยกแกออกจากพี่เขา เลยลงไปบอกมันว่าแกกลับไปแล้ว แล้วก็โทรคุยกับแกว่าถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้วด้วย ยายนั่นถึงได้ไม่โทรไปขัดจังหวะไง ว่าแล้วจะไม่ขอบคุณฉันมั่งเรอะ?"
 
เพื่อนหนุ่มใจสาวจีบปากจีบคออตอบยาวเหยียดจนธีระปวดหัวขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากอธิบายเหลือเกินว่าคนที่นั่งคุยกับเขาที่โต๊ะและคนที่อยู่ในห้องน้ำไม่ใช่คนเดียวกัน แต่จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อจะเป็นคนเดียวกันหรือคนละคนก็ไม่แตกต่างกันสักนิด
 
แต่คำตอบของสุเมธก็ทำให้เขาตระหนักได้อย่างหนึ่ง ว่าในสายตาของบุคคลที่สามแล้วนั่นเป็นการยินยอมพร้อมใจ ดังนั้นต่อให้อ้างว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา เขาก็ไปเรียกร้องอะไรกับใครไม่ได้อยู่ดี ในเมื่อเขาจำหน้าคนที่กอดเขาไม่ได้ แถมอีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่พอดีว่าโผล่เข้ามาได้จังหวะจึงทำให้เขาต้องเลยตามเลยเท่านั้นเอง
 
พอคิดมาถึงตรงนี้ ความกังวลระลอกใหม่ก็คืบคลานมาบีบหัวใจจนเด็กหนุ่มนิ่วหน้า
 
"เมธ เรื่องที่เห็นเมื่อคืนนี้ไม่ต้องเล่าให้ใครฟังนะ"
 
"หา? อะไรกันยะตี้ นี่หล่อนกะจะวันไนท์แสตนด์เหรอ?"
 
"สัญญาสิ! ห้ามบอกใครเด็ดขาด แม้แต่ซันก็ห้ามบอก!"
 
น้ำเสียงของเด็กหนุ่มเคร่งเครียดขึ้นทันควัน ธีระมัวสนใจกับการขอคำมั่นจนลืมแม้แต่จะเอ็ดเพื่อนที่ใช้สรรพนาม 'หล่อน' กับเขาซึ่งเขาไม่ชอบ เมื่อถูกรบเร้าขนาดนั้น สุเมธจึงถามเสียงเครียด
 
"ก็ได้ๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ถึงยังไงคืนนี้ยายซันก็จะบินไปซัมเมอร์ที่ลอนดอนอยู่แล้วก็คงไม่ติดใจอะไรหรอก แต่เสียงแกแย่มากเลยนะตี้ ถ้ามีเรื่องอะไรก็ปรึกษาฉันก็ได้นะ"
 
น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของเพื่อนสนิททำให้ธีระรู้สึกดีขึ้น กระนั้นก็ยังไม่อาจขจัดความกังวลที่ทำให้รู้สึกมวนในท้องน้อยได้
 
"ขอบคุณนะเมธ ไม่มีอะไรหรอก สำหรับตอนนี้แค่เหยียบเรื่องที่เห็นเมื่อคืนเอาไว้ก็พอแล้ว ถ้าหาก...มีอะไรจริงๆ...จะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน"
 
"โอเค ถ้างั้นฉันไม่กวนแกล่ะ แค่นี้ก่อนนะ พูดถึงยายซันต้องบินคืนนี้ ฉันก็ต้องเก็บกระเป๋าเตรียมบินกลับหาดใหญ่พรุ่งนี้เหมือนกัน ยังหาซื้อของฝากให้แม่ไม่ครบเลยเนี่ย"
 
"อื้อ แล้วค่อยคุยกัน ฝากสวัสดีแม่ด้วย"
 
หลังจากวางสายธีระก็ปล่อยโทรศัพท์หล่นลงจากมือ ไหล่ผอมบางสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อนึกทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืน จริงอยู่ว่าหากจะเรียกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเขาถูกข่มขืนก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะถึงเขาจะโดนยาแต่ก็ยังมีสติพอจะปฏิเสธ ไม่เช่นนั้นก็คงโอนอ่อนตามไปตั้งแต่โดนเล้าโลมจากเจ้าคนที่มาถึงตัวเขาก่อนแล้ว กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่อาจคิดถึงความเป็นไปได้ในทางร้าย เพราะเมื่อคืนทั้งเขาทั้งผู้ชายอีกคนต่างก็มีอะไรกันโดยไม่ป้องกันทั้งคู่
 
เด็กหนุ่มชันเข่าขึ้นแนบอกขณะที่สองมือทึ้งผม ความหวาดกลัวแล่นเข้าเกาะกุมจิตใจเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ต่างๆ นานาจนในหัวร้อนจี๋ ร่างกายหลั่งเหงื่อเยียบเย็นออกมาเต็มแผ่นหลังทั้งที่นั่งอยู่เฉยๆ หากเป็นตอนที่เขายังไร้เดียงสากว่านี้ เขาอาจไม่นึกใส่ใจเรื่องนี้มากนัก แต่ตอนนี้บทสนทนาที่เขาเคยมีกับใครคนหนึ่งกลับดังขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
 
 
"ตี้ พี่รู้ว่าพูดอย่างนี้ตี้อาจไม่ชอบ แต่ถ้ามีโอกาสก็ไปตรวจเลือดบ้างนะ"
 
"พี่รงค์หาว่าตี้สำส่อนเหรอ?"
 
ตอนนั้นเขาถามเสียงรวนด้วยทั้งโมโหทั้งน้อยใจ ทั้งที่เขาไม่เคยหลับนอนกับใครมาก่อนเลยนอกจากณรงค์ แต่ในเมื่อทั้งคู่ได้คบกันเพราะไปเที่ยวกลางคืน ธีระจึงอดคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายคงไม่เคยเชื่อคำพูดเขาเลยที่ว่าเขาบริสุทธิ์ผุดผ่องมาตลอด
 
ตอนนั้นคนที่เขารักเพียงแต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าอย่างระอา เหมือนสีหน้าของคุณครูที่กำลังพยายามอธิบายโจทย์ยากๆ ให้เด็กหัวช้าเข้าใจ
 
"ไม่ใช่อย่างนั้น ต่อให้ไม่เคยมีอะไรกับใครก็ยังควรไปตรวจ โรคพวกนี้มันไม่ได้มาจากการมีอะไรกันอย่างเดียวนะ พี่เองยังกลัวตัวเองจะเป็นโรคที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ตี้ไม่กลัวติดโรคอะไรจากพี่มั่งเหรอ?"
 
"แต่ตี้เชื่อใจพี่รงค์ว่าไม่เป็นโรคอะไร พี่รงค์ขยันออกกำลังจะตาย เหล้าก็ไม่ค่อยกิน บุหรี่ก็ไม่เห็นสูบ พี่รงค์ไม่มีทางเป็นโรคอะไรแน่ๆ"
 
เขาเอ่ยแล้วก็โถมตัวเข้าไปกอดคออีกฝ่ายแล้วหอมแก้มแรงๆ ก่อนหน้าที่จะมาคบกับณรงค์นั้นเขาก็ชอบอ้อนคนในครอบครัวอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อได้คบคนรักคนแรกที่อายุมากกว่าหลายปี เขาจึงยิ่งพยายามใช้เสน่ห์จากนิสัยเด็กๆ นี้เพื่อผูกมัดอีกฝ่ายให้มากขึ้น เพราะแม้คนที่รักจะดีกับเขาเพียงไร ส่วนลึกในใจเขากลับรับรู้โดยตลอดว่าฝ่ายนั้นไม่เคยเหลือที่ว่างในใจให้เขาอย่างแท้จริงเลยสักชั่วขณะ
 
 
ภาพความทรงจำในอดีตผุดขึ้นในหัวเป็นฉากๆ อย่างห้ามไม่ได้ นัยน์ตาของธีระเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ตอนที่ได้พบกับณรงค์ครั้งแรกนั้นเขาไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้าตัวมีคนรักอยู่แล้วและกำลังมีปัญหากัน หาไม่เขาก็คงไม่ใจกล้าเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายในผับตามที่เพื่อนยุ และยิ่งไม่คิดว่าจะตกปากรับคำเชิญให้กลับไปที่ห้องและเริ่มความสัมพันธ์ที่จบลงในเวลาอันแสนสั้น แต่กลับทิ้งความทรงจำที่ทำให้เขาไม่อาจเปิดรับใครใหม่มาตลอดเวลาหลายเดือน เพียงเพราะใครก็ตามที่พยายามเข้ามาในชีวิตจะถูกเอาไปเปรียบเทียบกับณรงค์ทั้งหมด
 
บางทีนี่อาจเป็นสัญญาณว่าเราควรทำตามคำแนะนำของพี่รงค์บ้างก็ได้...
 
เด็กหนุ่มระบายลมหายใจยาวเพื่อตั้งสติ จากนั้นก็ลุกไปที่โต๊ะมุมห้องแล้วเสียบปลั๊กเปิดโน้ตบุ๊ค เวลานี้เขาไม่อาจบากหน้าไปขอให้อีกฝ่ายช่วยเหลือเพราะคงโดนถามแน่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พี่รงค์ของเขาเป็นคนดีที่เอาใจใส่คนรอบตัวเสมอ แต่ความใจดีที่ไม่อาจเป็นของเขาคนเดียวนั้นไม่เพียงพอ และธีระไม่ต้องการจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพยายามขอเศษเสี้ยวความห่วงใยจากคนที่ไม่เคยมีเขาในหัวใจอีก
 
เครื่องคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คสีเงินใช้เวลาบู๊ธเครื่องไม่กี่วินาทีก็เข้าหน้าจอหลัก ธีระกดปุ่มเชื่อมต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ต เมื่อเรียบร้อยแล้วก็พิมพ์คำที่ต้องการเข้าไปในช่องค้นหา นัยน์ตาของเขากวาดมองไปตามรายชื่อเว็บไซต์ต่างๆ ที่มีข้อมูลที่ต้องการก่อนจะเลือกคลิกเมาส์เข้าไปในเพจของคลินิคแห่งหนึ่งด้วยความกระวนกระวายระคนคาดหวัง
 
"ขั้นตอนปฏิบัติในการเข้ารับการตรวจเลือด"
 
 
 
++---TBC---++
 

A/N: ตีตี้จ๋า ถึงจะดูเหมือนคนเขียนแกล้งหนู แต่พี่ก็รักหนูมากนะลูก ไปแค้นตากฤตเอานะที่ทำให้หนูต้องวิตกจริตขนาดนี้ T^T
 
ปล. ถึงจะเขียนนิยายเพ้อฝัน แต่เราก็ไม่อยากละเลยรายละเอียดที่สอดคล้องกับความเป็นจริงค่ะ การมีความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าโดยไม่ป้องกันเป็นเรื่องน่ากลัวจริงๆ นะ ที่น้องตี้จะกังวลก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วละ
 
ติดตามให้กำลังใจน้องตี้กันต่อในตอนหน้านะค้าาาาาา   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 09-09-2013 21:19:35

โถ่ น้องตี้
อีตาพี่รงค์นี่ก็จริงๆเลยนะ
ทำน้องฝังใจขนาดนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 09-09-2013 21:30:31

โถ่ น้องตี้เครียดเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-09-2013 21:53:15

ดีแล้วตี้เอ้ย ปลอดภัยไว้ก่อน เพื่อความสบายใจด้วย
ถึงพี่รงค์จะไม่ได้อยู่ด้วย แต่อย่างน้อยก็ยังทิ้งคำแนะนำดี ๆ ไว้ให้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 09-09-2013 22:04:16

ร้องไห้ตามอีกตามเคย อีกหน่อยคงชิน  :laugh:

รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-09-2013 01:14:45

 :o12: สงสารน้องอ่า

นอกจากจะโดนวางยาแล้วยังหลงไปมีอะไรกับคนแปลกหน้าแบบไม่ได้ป้องกันก่อน  จนทำให้เป็นโรคเครียดอย่างนี้

โอยชีวิตมันช่างเลวร้ายจริง ๆ 


หวังว่า......

............คราวหน้า..........

.................พี่กฤต.............

....................จะป้องกันบ้างนะ   :laugh3:


เป็นกำลังใจให้น้องตี้จ้ะ  รอตอนต่อไปอยู่น๊า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-09-2013 02:00:25

 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-09-2013 02:09:24

น่าสงสาร TT

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: bozang ที่ 10-09-2013 04:13:58

ชอบมากเลยค่า รออ่านต่อ เง้อ
น้องตี้น่าฉงฉานอ้ะ
คุณชายกฤตถ้ามาเจอน้องตี้อีกจะทำไง อยากรู้มาก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 10-09-2013 07:23:12

ตากฤตอย่าทำน้องเสียใจมากนักนะ สงสารน้องยิ่งอ่านตอนน้องยิ่งหมั่นไส้พี่รงค์(หมั่นไส้กันข้ามเรื่องกันเลยทีเดียว 55)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 10-09-2013 07:47:50

อยากให้เจอกันๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 10-09-2013 08:07:06

จุดพลุต้อนรับเรื่องใหม่จ้าาาาา
ดีใจที่มีพาร์ทน้องตี้ เผื่อจิได้สมหวังกะเค้าบ้าง
ว่าแต่วิ่งหนีเลยเหรอลูก ไปลบเหลี่ยมคุณชายเค้าน่าดู 555555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 10-09-2013 09:38:24

สงสารตี้
น้องเครียดดดด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 10-09-2013 09:47:31

อ่านเรื่องนี้แล้วรงค์เป็นผู้ร้ายไปเลย
ตี้น่าสงสารมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 10-09-2013 11:08:14

หูยยยยยยยยยยย เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกเลยค่า อ่านรวดเดียวสามตอนเลย
ชอบอ่านแนวนี้มากๆเลย นิยายแต่งได้น่าสนใจมากๆึ่ค่ะ จะรอติดตามจนจบเลยค่าา

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆน๊า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 10-09-2013 11:31:58

ชอบมาก....อ่านทีเดียว  3 ตอนเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 10-09-2013 13:09:54

ขนาดตรวจสุขภาพประจำปียังหวาดๆ (กลัวน้ำตาลขึ้น 55)
แล้วนี่ตรวจเลือดเพราะมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ได้ป้องกันก็น่ากลัวอยู่หรอก!
เป็นกำลังใจให้ตีตี้นะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 10-09-2013 15:50:54

 :กอด1: คนแก่ขอกอดหลานตี๊แทนการเมนต์แล้วกันนะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 10-09-2013 17:56:40

เป็นข้อคิดที่ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ... \('_'\)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 10-09-2013 18:54:43

"หา? อะไรกันยะตี้ นี่หล่อนกะจะวันไนท์แสตนด์เหรอ?"

น้องตี้ต้องการให้เป็นคืนที่ถูกลืมเลยล่ะซี้   เราสงสารน่ะที่ต้องมากังวลเรื่อง
ตรวจเลือดอีกอ่ะ  คนแต่งใจร้าย  อย่างน้อยกฤตก็ควรต้องระมัดระวังบ้างซิ
ไม่ได้เมานิหน่า  แถมเป็นผู้ใหญ่ด้วย  เผลอเรอได้ไง   ตอบข้อนี้ด่วน 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 10-09-2013 18:59:55

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
สนุกมาก~~~~
รีบมาต่อไวไวนะคะ
ชอบน้องตี่จังเลยย ยย
อยากเห็นพี่กฤต หึงด้วย ลุ้นว่าจะเจอกันอีกตอนไหนนน  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 11-09-2013 22:27:03

โถน้องตี้คะ  :กอด1:

อยากดูทางฟากคุณกฤตบ้างจังค่ะ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 3 (เปิดเรื่องใหม่ 9/9/56) p.3
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-09-2013 08:52:26

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 12-09-2013 20:23:14

บทที่ 4


เสียงเลื่อนบานประตูในเวลาเช้ามืดปลุกให้หญิงสาวบนเตียงรู้สึกตัวตื่น เรือนร่างประเปรียวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียขณะเหลือบมองที่ว่างข้างตัว เมื่อมองผ่านประตูกระจกออกไปเห็นชายหนุ่มที่สวมกางเกงเพียงตัวเดียวกำลังยืนสูบบุหรี่ เธอจึงคว้าเสื้อคลุมขึ้นสวมทับร่างกายอันเปลือยเปล่าแล้วเดินตามออกไปที่ระเบียง

"กฤตคะ ทำไมตื่นเช้าจัง นี่ยังเพิ่งตีห้าเองนะ"

อรณิชถามเสียงงัวเงียขณะเข้าไปกอดเอวสอบจากด้านหลัง ผมยาวตรงซึ่งได้รับการดูแลอย่างดีคลอเคลียอยู่บนแผ่นหลังกว้างใกล้กับรอยสักบนหัวไหล่หนา แต่กฤตภาสอัดควันเข้าปอดอึกใหญ่อย่างไม่รีบร้อนจะตอบ

"พอดีนอนต่อไม่ค่อยหลับ ผมเลยลุกมารอดูพระอาทิตย์ขึ้น"

"อูย คงอีกเกือบชั่วโมงโน่นแหละค่ะกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น หรือว่าเช้านี้มีงานด่วนที่บริษัทเหรอคะ?"

ชายหนุ่มส่ายหน้าพลางเคาะเถ้าบุหรี่ลงบนกระถางต้นไม้ "ไม่มี ผมคงเริ่มแก่แล้วมั้งถึงตื่นเช้า"

"สามสิบสามนี่แก่ที่ไหนกันล่ะคะ ไม่เอาละ ขืนคุยกันต่อเดี๋ยวนิกกี้ตาสว่างแน่ กลับไปนอนบนเตียงอุ่นๆ จนกว่าจะถึงเวลาออกไปทำงานดีกว่า"

"ตามสบาย"

กฤตภาสตอบพลางยกบุหรี่ขึ้นสูบอีกครั้ง นัยน์ตาคมกริบแต่เย็นชาเอาแต่ทอดมองไปยังขอบฟ้าที่ขมุกขมัว หญิงสาวมองท่าทางไม่ยี่หระของเขาอย่างไม่ค่อยพอใจ แต่ก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ชอบผู้หญิงช่างเซ้าซี้ จึงได้แต่เลื่อนประตูแล้วกลับเข้าไปในห้อง เพราะเธอก็ยังเพลียเกินกว่าจะรอดูพระอาทิตย์ขึ้นกับเขาจริงๆ   

ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจยาวเมื่อได้อยู่คนเดียวอีกครั้ง เขาเหลือบมองท้องถนนที่อยู่ถัดจากคอนโดมิเนียมของหญิงสาว และพบว่าเริ่มมีรถราสัญจรไปมาแล้ว

ไอ้ความรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านนี่มันมาจากไหนกัน...

ชายหนุ่มถามตัวเองขณะทอดสายตาลงไปยังพ่อค้าแม่ค้าที่เริ่มเข็นรถเข็นออกมาเตรียมขายของ สายลมอ่อนๆ ยามเช้ามืดพัดผมบนหน้าผากเขาให้ปลิวขึ้นเล็กน้อย แต่กฤตภาสกลับไม่รู้สึกหนาวทั้งที่สวมกางเกงขายาวเพียงตัวเดียว

ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วตั้งแต่เด็กคนนั้นแอบหนีไปจากห้อง ซึ่งจุดประสงค์ที่เขาจงใจวางเสื้อผ้าและของมีค่าของอีกฝ่ายไว้ในที่ที่เห็นชัดก็เพื่อเปิดโอกาสให้กลับบ้านทันทีที่รู้สึกตัว และด้วยนิสัยเกลียดการถูกผูกมัดหรือเรียกร้อง เขายิ่งควรจะดีใจที่เด็กนั่นไม่มาเซ้าซี้ตีโพยตีพายว่าเขาต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป ซึ่งถ้าหากเด็กนั่นรู้ว่าเขาเป็นใครก็อาจจะไม่ยอมจากไปเงียบๆ ก็ได้

แต่การณ์กลับกลายเป็นว่า...เขาลืมเด็กคนนั้นไม่ลงสักที...ซึ่งก็คงเป็นเพราะชื่อที่หลุดออกจากปากก่อนจะหมดสตินั่นแหละ

กฤตภาสตอบตัวเองไม่ได้ว่านั่นเป็นความรู้สึกเสียหน้าหรือว่าโกรธ เพราะถ้าเด็กนั่นมีคนที่คบด้วยอยู่แล้วจริงๆ แฟนประสาอะไรกันถึงปล่อยให้คนรักมาเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่ปล่อยปละละเลยจนโดนวางยาเอาได้ ชายหนุ่มคิดวกไปวนมาแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด เพราะสุดท้ายก็ไม่เข้าใจว่าความหงุดหงิดนั้นมาจากการที่เด็กคนนั้นเรียกชื่อคนอื่นระหว่างที่กำลังมีอะไรกับเขา หรือหงุดหงิดตัวเองที่เอาแต่คิดเรื่องเด็กคนนั้นไม่เลิก

ถูกล่ะว่าคืนนั้นเขาฉวยโอกาสเพราะเด็กนั่นถูกวางยา แถมนั่นก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่กฤตภาสมีความสัมพันธ์แบบไม่มีพันธะหรือ 'วัน ไนท์ แสตนด์' เขาผ่านผู้หญิงมาพอสมควรทั้งแบบที่นอนคืนเดียวก็จบกัน หรือแบบที่ถูกใจและเลื่อนระดับขึ้นมาเป็นเพื่อนที่คุยกันบนเตียงได้ แต่เขาจะออกตัวชัดเจนเสมอว่าไม่หวังจะสานความสัมพันธ์เพื่อลงหลักปักฐาน ซึ่งหลายคนแล้วที่ผ่านมาก็ต้องปลีกตัวออกไปจากชีวิตเขา เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งก็ต่างต้องการข้ามผ่านเส้นที่เขาขีดกั้นความสัมพันธ์ไว้กันทุกคน และเพราะเขาถือหลักไม่นอนกับผู้หญิงที่มีคู่ครองแล้วเพราะไม่อยากมีเรื่องยุ่งยาก พวกสาวๆ จึงมักเข้าใจผิดว่าเขามีอุดมคติสูงส่ง และพากันคิดไปเองว่าน่าจะสามารถหยุดเขาไว้ที่พวกเธอคนใดคนหนึ่งได้อยู่เสมอมา

แต่กับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว...เขาก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเข้าข่ายหรือเปล่าในเมื่อเขาเพิ่งจะกอดผู้ชายเป็นครั้งแรกก็เมื่ออาทิตย์ก่อน

ชายหนุ่มเอี้ยวคอกลับไปมองหญิงสาวบนเตียง อรณิชเป็นนักแสดงที่จัดได้ว่ามีชื่อเสียงพอสมควรเพราะเคยเล่นละครเป็นนางเอกหลายเรื่อง แต่เมื่อวงการบันเทิงต้องการดาวดวงใหม่มาประดับอยู่ตลอดเวลาในขณะที่เธออายุเฉียดเลขสามเข้าไปทุกที จึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ต้องพยายามขวนขวายหาโอกาสสำหรับวันที่วงการไม่เหลียวแลอีกต่อไป และกฤตภาสรู้ตัวว่าเขาเป็นหนึ่งในโอกาสที่หญิงสาวเล็งไว้ เพราะชาติตระกูลทางฝั่งบิดาที่เป็นถึงเจ้าของบริษัทธุรกิจการบันเทิงที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ ดังนั้นต่อให้เธอไม่ได้ทำงานในวงการจนแก่ หากได้แต่งงานกับเขาก็ย่อมสามารถใช้ตำแหน่งลูกสะใภ้ของเสี่ยในการหาลู่ทางไม่ให้ตนหายไปจากวงการได้อย่างแน่นอน

กฤตภาสรู้ทันความคิดของหญิงสาว อย่างน้อยพวกเขาก็นับว่าเป็นเพื่อนที่ 'คุยกันบนเตียง' มาหลายเดือน และแม้รสนิยมในหลายด้านจะไปกันได้ กฤตภาสก็ไม่เคยนึกพิศวาสอยากจะสร้างครอบครัวกับเธอเลยสักครั้ง สำหรับเขาแล้วภาพฝังใจของครอบครัวก็คือการที่พ่อและแม่แยกกันอยู่คนละประเทศโดยที่ตนต้องเดินทางไปๆ มาๆ และคอยทำความรู้จักกับคนรักใหม่ของทั้งสองที่เปลี่ยนหน้าไม่หยุดหย่อน เขาเอียนชีวิตเช่นนั้นเต็มทนถึงได้แยกออกมาอยู่คนเดียวทันทีที่สบโอกาส

เมื่อคิดถึงเรื่องของหญิงสาว ความคิดของเขาก็ไพล่นึกไปถึงเมื่อคืน อาจเพราะความหงุดหงิดที่สั่งสมทำให้เขาระบายออกกับร่างกายเธอค่อนข้างหนักหน่วงไปสักนิด แต่อรณิชก็ไม่เคยบ่นหรือปฏิเสธ ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาเคยนอนด้วย แต่ละคนล้วนเชื่อว่าหากโอนอ่อนตามที่เขาต้องการคงจะไม่ถูกสลัดทิ้งง่ายๆ วิธีคิดอันตื้นเขินนั้นทำให้เขาไม่ลังเลที่จะเดินจากพวกเธอไปหาคนใหม่ที่เรียกร้องน้อยกว่า ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่มีปัญหาเพราะเขาไม่เคยคิดจะทำความรู้จักกับผู้หญิงดีๆ เพื่อดูใจและสร้างครอบครัวอยู่แล้ว ผู้หญิงพวกนั้นก็ให้ไปหาผู้ชายดีๆ ในฝันกันต่อไปก็แล้วกัน เขาไม่พร้อมจะเป็นสุภาพบุรุษแบบอย่างที่เข้าตามตรอกออกตามประตูให้พวกเธอได้บูชาหรอก

สงสัย...ที่เขายังนึกตะขิดตะขวงใจไม่เลิก คงเพราะปฏิกิริยาของฝ่ายนั้นกระมัง...

ความคิดของกฤตภาสหวนกลับไปยังเด็กหนุ่มอีกครั้ง ถูกล่ะว่าสาเหตุที่ฝ่ายนั้นไม่ต่อต้านเขามากนักตอนที่โดนจูบอาจเป็นเพราะโดนยาเข้าไป แต่การตอบสนองหลังจากนั้นก็บอกให้รู้ว่าเด็กนั่นคงไม่ได้เพิ่งเคยมีอะไรกับผู้ชายเป็นครั้งแรก เพียงแต่ก็ไม่ได้ถึงกับลีลาจัดจ้านจนชวนคิดว่ากร้านโลก แต่นั่นเป็นครั้งแรกจริงๆ ตั้งแต่เขานอนกับใครมาที่เห็นอีกฝ่ายร้องไห้ระหว่างมีอะไรกัน แถมที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือดันเรียกชื่อคนอื่นทั้งที่เขาเพิ่งช่วยให้บรรลุทางอารมณ์เสียอีก

เหมือนกับว่า...อยากให้ไอ้บ้านั่นมาช่วยพาออกไปจากอ้อมอกเขาอย่างนั้นแหละ...

ชายหนุ่มมองบุหรี่ในมือที่เผาไหม้ไปเกือบถึงก้นกรอง จากนั้นก็ขยี้ก้นบุหรี่ที่ยังเหลือลงบนดินในกระถางต้นไม้ ดูเหมือนหลังจากพยายามหาคำตอบให้ตัวเองมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดเขาก็ได้ตระหนักขณะมองแสงเงินแสงทองจับขอบฟ้าพร้อมกับเสียงนกร้องในยามเช้า ว่าสาเหตุของความหงุดหงิดของเขา...ที่แท้เป็นเพราะเด็กคนนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองทำร้ายเด็กไม่มีทางสู้นี่เอง...



++------++



เมื่อถึงเวลาเจ็ดโมงเช้า ธีระก็แต่งตัวออกจากห้องด้วยอารมณ์ปลอดโปร่ง วันนี้เป็นวันแรกที่เขาจะได้ไปฝึกงานในบริษัทด้านการจัดกิจกรรมประชาสัมพันธ์หรืออิเว้นท์ออแกไนเซอร์ เนื่องจากเขาเองก็กำลังเรียนนิเทศศาสตร์และกำลังจะขึ้นปีสี่ อาจารย์จึงแนะนำให้ฝึกงานช่วงปิดเทอมโดยช่วยฝากฝังผ่านศิษย์เก่าอีกคน ซึ่งเมื่อตอนที่ไปสัมภาษณ์ก่อนปิดเทอมนั้นเขาก็ค่อนข้างชอบบรรยากาศที่เต็มไปด้วยพนักงานซึ่งวัยไม่ห่างจากเขามากนัก เพราะน่าจะเข้ากันได้ง่ายและทำงานได้อย่างสนุก

แต่สาเหตุหลักที่เขาอารมณ์ดีไม่ใช่เพราะการจะได้พบปะผู้คนใหม่ๆ แต่เป็นเพราะเพิ่งได้รับผลตรวจเลือดเมื่อวานนี้ว่าสุขภาพของเขาปกติและปราศจากการติดเชื้อใดๆ หลังจากที่เป็นกังวลมาทั้งสัปดาห์ ถึงแม้หมอจะแนะนำว่าให้ไปตรวจซ้ำอีกเป็นระยะเพื่อความแน่ใจ กระนั้นในตอนนี้เขาก็สบายใจขึ้นมากที่ได้ทำอะไรดีๆ ให้ตัวเองบ้าง

เนื่องจากอพาร์ทเม้นท์ของธีระอยู่ย่านชานเมืองซึ่งใกล้มหาวิทยาลัย เขาจึงต้องนั่งรถตู้ไปต่อรถไฟฟ้าเพื่อเดินทางไปยังบริษัทที่อยู่ใจกลางเมือง โชคดีที่เขาเผื่อเวลาเดินทางไว้พอสมควรจึงไปถึงก่อนเก้าโมงเช้า เมื่อเขามาถึงแล้วอรรณพซึ่งเป็นรุ่นพี่ก็เข้ามาทักทายทันที

"หวัดดีตี้ ตามมาทางนี้เลย เดี๋ยวพี่พาไปชี้ให้ดูว่าจะนั่งทำงานตรงไหน"

หนุ่มรุ่นพี่เดินนำเขาขึ้นบันไดภายในอาคารซึ่งกว้างขวางพอสมควร ป้ายชื่อบริษัทพร้อมโลโก้ขนาดใหญ่ว่า "Illumination Events Management" ถูกติดไว้หลังเคาน์เตอร์ต้อนรับ ตัวอาคารโดยรอบกรุกระจกโดยที่ล็อบบี้ด้านหน้ามีเพดานสูงโล่งถึงชั้นสอง การตกแต่งทั้งหมดเน้นโทนสีขาวดำ แต่ก็มีบางส่วนใช้สีสดใสเช่นผ้าม่านหรือวอลเปเปอร์เน้นลวดลาย นอกจากนั้นเมื่อมองออกไปจากหน้าต่างก็จะเห็นสวนหย่อมขนาดเล็กที่จัดแต่งไว้อย่างดี ทำให้ดูน่าสนใจและไม่ทึบทึม เด็กหนุ่มมองไปรอบๆ แล้วก็เอ่ยชม

"ที่นี่บรรยากาศน่าทำงานดีนะครับพี่อาร์ท ผมชอบตั้งแต่ตอนมาสัมภาษณ์เมื่อเดือนก่อนแล้ว"

"อื้อ มีรุ่นพี่ที่เข้ามาก่อนเคยเล่าให้ฟังว่าคุณกฤตเป็นคนออกแบบทุกอย่างเองหมดเลย เขาอยากให้พนักงานทุกคนตื่นตัวกับการทำงานด้านครีเอทีฟ ขนาดเครื่องทำกาแฟก็สั่งซื้อแบบอย่างดีมาให้จะได้ไม่ต้องเสียเวลาออกไปซื้อข้างนอก ช่วงไหนที่งานไม่ยุ่งมากก็จะพาพนักงานไปศึกษางานของคู่แข่งแล้วเอากลับมาคุยหาข้อดีข้อเสีย ขนาดพี่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานยังชื่นชมเลยว่าเขาเป็นคนแอ็คทีฟมาก"

ธีระพยักหน้ารับรู้ เขาได้ยินชื่อของกฤตภาสซึ่งเป็นกรรมการผู้จัดการตั้งแต่ตอนที่มาสัมภาษณ์งาน และยังได้ยินมาว่าปกติแล้วเจ้าตัวจะเป็นคนสัมภาษณ์พนักงานใหม่ทุกคนด้วยตัวเอง แต่เนื่องจากเดือนที่แล้วติดธุระ ประกอบกับเห็นว่าเขาเป็นเพียงนักศึกษาที่มาขอฝึกงานช่วงปิดเทอม จึงยกให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลดูแลและตัดสินใจเองไปเลย

เด็กหนุ่มเดินตามรุ่นพี่ขึ้นไปจนถึงชั้นสามซึ่งพนักงานส่วนใหญ่นั่งทำงานกัน โดยมีการจัดโต๊ะให้นั่งกันเป็นคู่ๆ และไม่มีพาร์ติชั่นกั้น อรรณพพาเขาไปเจอหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เป็นคนรับเขาเข้ามา จากนั้นก็พาไปแนะนำตัวกับพนักงานคนอื่นๆ แล้วจึงค่อยพาไปนั่งที่โต๊ะว่างซึ่งอยู่ติดหน้าต่าง 

“ของตี้โชคดีนะ มาตอนคนอื่นเขาจับคู่นั่งกันไปหมดแล้วเลยได้นั่งคนเดียว แต่ถ้าสงสัยอะไรก็ลุกมาถามพี่หรือคนอื่นๆ ก็ได้”

“ขอบคุณครับพี่อาร์ท ถ้างั้นจะให้ผมทำอะไรก่อนครับ?”

“เอ...ความจริงพวกเรากำลังจะจัดอิเว้นท์ให้ลูกค้าวันศุกร์หน้า แต่ว่าก็คุยคอนเซ็ปต์อะไรเสร็จไปหมดแล้วล่ะ ตอนนี้เหลือแต่คอยตามงานจากซัพพลายเออร์ เดี๋ยวพี่เอาบรีฟงานมาให้อ่านก็แล้วกันจะได้ศึกษาว่ารูปแบบจะเป็นยังไง”

อรรณพหายไปครู่หนึ่งก็หยิบแฟ้มเอกสารซึ่งบรรจุรายละเอียดงานที่กำลังจะจัดมาให้ธีระ จากนั้นก็สอนเขาว่าจะใช้อีเมล์ของบริษัทและค้นหาเอกสารต่างๆ อย่างไรก่อนจะผละไปทำงานของตัวเอง

ธีระนั่งอ่านแฟ้มเอกสารได้ราวสิบนาทีก็ได้ยินเสียงพนักงานคนอื่นๆ ส่งเสียงทักทาย “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับคุณกฤต” เป็นทอดๆ เมื่อหันไปก็ทันเห็นเพียงแผ่นหลังของชายหนุ่มที่กำลังเดินเปิดประตูเข้าไปยังห้องด้านในสุด เนื่องจากเขานั่งริมหน้าต่างซึ่งไกลเกินกว่าจะส่งเสียงทักทายเพราะอีกฝ่ายก็คงไม่ได้ยินอยู่ดี จึงหันกลับมาอ่านแฟ้มในมือแทนจนกระทั่งอรรณพเดินมาหาอีกครั้ง

“ตี้ เดี๋ยวพี่จะพาไปแนะนำตัวกับคุณกฤตนะ เขาจะได้รู้จักไว้เผื่อจะเรียกให้ไปช่วยงาน”

“อ๋อ ครับ”

เด็กหนุ่มลุกตามพลางเหลือบตาลงสำรวจเสื้อผ้าตัวเอง ตอนที่มาสัมภาษณ์เมื่อเดือนก่อนนั้นเขาได้รับการแนะนำไว้แล้วว่าสามารถแต่งชุดลำลองกึ่งทางการมาฝึกงานได้ ถ้าชอบก็ใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ก็ได้ตราบใดที่ดูแล้วไม่ ‘กุ๊ย’ จนเกินไป ตอนนั้นเขายังทำหน้าตื่นๆ ตอนได้ยินคำนี้ แต่พี่ที่เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลหัวเราะและบอกเขาว่านี่เป็นคำที่คุณกฤตพูดเองตอนที่ระบุกฎการแต่งกายกับพนักงานทุกคน

เท่าที่ดูแล้วคนอื่นๆ ก็แต่งตัวกันค่อนข้างสบายๆ มีกระทั่งคนที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นปล่อยชายและเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ส่วนพวกผู้หญิงก็แต่งตัวแฟชั่นที่เน้นความคล่องตัวกัน วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตแบบพอดีตัวที่พับแขนขึ้นเหนือข้อศอก สอดชายเข้าในกางเกงสีน้ำตาลทรงเข้ารูปกับรองเท้าผ้าใบหนังหุ้มข้อ เป็นแบบสมัยนิยมของวัยรุ่นทั่วไป ก็น่าจะดูแล้วไม่ ‘กุ๊ย’ ในสายตาคุณกฤตกระมัง...

อรรณพพาเขาเดินไปเคาะประตูห้องซึ่งมีตัวอักษรแปะว่า ‘MD’ เมื่อได้ยินเสียงด้านในตอบรับว่า “เชิญ” ก็เปิดประตูเข้าไป

“คุณกฤตครับ นี่น้องตี้ที่จะมาฝึกงานช่วงปิดเทอมนะครับ เพิ่งมาเริ่มงานวันนี้วันแรก”

“อืม...”

ธีระเดินตามอรรณพเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูตามหลัง ‘คุณกฤต’ ดูเหมือนกำลังหาแฟ้มอะไรง่วนอยู่บนชั้นข้างโต๊ะจึงยังไม่หันมา พอได้เห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนที่เป็นถึงกรรมการผู้จัดการ ธีระก็แปลกใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายหนุ่มกว่าที่คิดมาก ความจริงเขาได้ฟังมาคร่าวๆ แล้วว่ากฤตภาสเปิดบริษัทนี้มาเจ็ดปีแล้วตั้งแต่อายุแค่ 26 แต่พอเห็นการแต่งกายที่เป็นเพียงเสื้อยืดแขนสามส่วนกับกางเกงยีนส์ทะมัดทะแมงก็ทำให้ภาพของผู้บริหารที่เขาเคยคิดไว้บิดเบือนไปพอสมควร วูบหนึ่งเขานึกถึงณรงค์เพราะอีกฝ่ายก็ชอบแต่งตัวคล้ายๆ แบบนี้เวลาไปทำงานเหมือนกัน

เลิกคิดถึงพี่รงค์สักทีน่ะตี้...อุตส่าห์ตั้งใจแล้วนี่ว่าจะมองพี่รงค์เป็นแค่พี่ชายเท่านั้น...

ดูเหมือนกฤตภาสจะหาแฟ้มที่ต้องการเจอแล้วจึงดึงออกมาจากชั้น จากนั้นก็หันกลับมาวางแฟ้มนั้นลงบนโต๊ะ ชายหนุ่มเหลือบมองคนทั้งสองที่ยืนอยู่หน้าประตูแวบหนึ่งเหมือนไม่ใส่ใจมากนัก แต่แล้วนัยน์ตาคมกริบคู่นั้นก็ตวัดขึ้นมองหน้าธีระอีกครั้งแล้วมุ่นคิ้ว

“สวัสดีครับคุณกฤต”

ธีระพนมมือไหว้และยิ้มอย่างสุภาพให้ เขาไม่แน่ใจว่าตาฝาดเองหรือเปล่าที่เห็นประกายในแววตาของกฤตภาสเหมือนจะฉายความไม่พอใจวูบหนึ่ง แต่แล้วเจ้าตัวก็เพียงนั่งลงและกวาดตาไปทางจอคอมพิวเตอร์ เมื่อนัยน์ตาสีนิลเหลือบมองมาทางเขาอีกครั้ง ประกายของความไม่พอใจเมื่อครู่ก็อันตรธานไปหมดแล้ว

“อาร์ท สั่งงานอะไรให้เขาทำหรือยัง?”

“ยังครับ ตอนนี้ให้ดูบรีฟของอิเว้นท์ที่เรากำลังจะจัดให้ลูกค้า เดี๋ยวต่อไปอาจสอนให้ช่วยตามงานกับซัพพลายเออร์ครับ”

“โอเค ถ้างั้นฉันขอคุยกับเขาแป๊บนึง”

อรรณพหันมาตบไหล่รุ่นน้องก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ธีระไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่ากฤตภาสคงอยากทำความรู้จักพนักงานใหม่จึงเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ ผู้อาวุโสกว่าตั้งศอกทั้งสองขึ้นประสานมือไว้ตรงหน้าขณะจ้องเขาเงียบๆ ชั่วครู่ อาจกินเวลาเพียงไม่กี่วินาทีในความเป็นจริง แต่ก็ทำเอาเด็กหนุ่มเกร็งไปเล็กน้อย

ทำไมจ้องกันอย่างนั้นล่ะ...เขาว่าเขาก็ไม่ได้แต่งตัว ‘กุ๊ย’ นี่นา

“ปกติฉันจะสัมภาษณ์พนักงานใหม่ด้วยตัวเองทุกคนก่อนรับเข้ามา เพิ่งมีเธอคนแรกที่ไม่ใช่เพราะเดือนก่อนฉันติดธุระ”

“...ครับ”

ธีระไม่รู้ว่าบทสนทนานี้จะไปทางไหนจึงเพียงแค่ตอบรับไปก่อน คู่สนทนาเปลี่ยนเป็นเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วก็หยิบปากกามาหมุนเล่นบนนิ้ว ดึงให้สายตาของเด็กหนุ่มมองตามอย่างช่วยไม่ได้ แล้วก็ต้องดึงสายตากลับมาอีกครั้งเมื่อได้ยินคำถาม

“เห็นว่ามาฝึกงานแค่ช่วงปิดเทอม ถ้างั้นจะอยู่นานแค่ไหน?”

“ก็คงราวๆ สามเดือนได้ครับ เพราะหลังจากนั้นจะเปิดเทอมปีสี่แล้ว”

กฤตภาสฟังแล้วก็มุ่นคิ้วนิดหนึ่ง “กำลังจะขึ้นปีสี่? ถ้างั้นตอนนี้อายุเท่าไหร่?”

“เพิ่งจะยี่สิบเอ็ดเมื่อเดือนที่แล้วครับ”

เกิดความเงียบในห้องอีกครั้ง แววตาของกฤตภาสเหลือบมองปากกาที่ตนยังคงหมุนเล่นราวกำลังใช้ความคิดโดยที่ธีระก็สุดจะเดาว่าเป็นเรื่องอะไร ครู่หนึ่งเจ้าตัวก็วางปากกาด้ามนั้นลงแล้วลุกขึ้นยืน พานให้เด็กหนุ่มต้องลุกตามไปด้วย

"ช่วงปิดเทอมนี่งานอิเว้นท์ค่อนข้างชุกดังนั้นอาจจะต้องเหนื่อยหน่อย ถึงจะเป็นนักศึกษาฝึกงานก็ต้องหัดทำทุกอย่างให้เหมือนพนักงานปกติให้ได้ไวๆ ถ้าสงสัยอะไรก็ถามพวกรุ่นพี่ก็แล้วกัน ยินดีต้อนรับสู่ Illumination Events"

ร่างสูงใหญ่เอ่ยแล้วก็ยื่นมือขวาออกมา ธีระเหลือบมองมือนั้นแล้วก็เหลือบกลับขึ้นสบตากับคู่สนทนา เมื่อเขายื่นมือออกไปหา ฝ่ามือใหญ่ก็กุมกระชับมือของเขาด้วยสัมผัสที่มั่นคงซึ่งออกจะอ้อยอิ่งกว่าที่การเชคแฮนด์ควรจะเป็นอยู่หลายวินาที

หรือไม่เขาก็คงคิดมากเกินไปเองอีกแล้ว...

"เอ่อ..."

"หืม?"

"ไม่มีอะไรครับ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

เด็กหนุ่มเอ่ยขณะค่อยๆ ดึงฝ่ามือออกจากสัมผัสอุ่นจัด เขาแค่อยากถามว่าทำไมบริษัทถึงชื่อนี้ แต่คิดอีกที เดี๋ยวเขาไปถามจากพี่อาร์ทหรือพี่คนอื่นเอาดีกว่า...

"เชิญ"

กฤตภาสผายมือไปทางประตูก่อนจะนั่งลงและหยิบเอกสารมาอ่าน ธีระเห็นดังนั้นจึงค้อมศีรษะให้ก่อนจะเดินออกไป เมื่อคล้อยหลังเด็กหนุ่ม คนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะก็วางเอกสารลงแล้วมองไปทางประตูห้องอย่างครุ่นคิด

เด็กนั่นจำเขาไม่ได้จริงๆ...

เมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนเขาเป็นคนพาธีระกลับไปที่ห้องหลังหมดสติ แถมยังช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนจะอุ้มไปนอน ดังนั้นเมื่อได้เห็นหน้าเมื่อครู่จึงจำได้ตั้งแต่แวบแรก เขาจำได้แม้กระทั่งว่าอีกฝ่ายมีไฝเม็ดเล็กๆ และรอยแผลเป็นบนข้อมือขวา แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะไม่เอะใจเลยแม้ว่าเขาจะหยั่งเชิงด้วยการเชิญให้มานั่งคุยกันในระยะใกล้ แววตาใสบริสุทธิ์ยามสบตากับเขาเป็นแววตาที่ให้ความเคารพแกมตื่นตัวประสาคนที่ไม่คุ้นเคยกันอย่างแท้จริง ซ้ำเวลาตอบคำถามก็เป็นธรรมชาติ หาได้แฝงจริตที่บ่งบอกว่าต้องการยั่วยวนเขาแม้แต่กระผีกริ้น

วูบแรกที่ได้พบหน้ากันเมื่อครู่ กฤตภาสพบว่าความหงุดหงิดซึ่งสั่งสมมาทั้งสัปดาห์หายไปอย่างน่าประหลาดใจ ก่อนจะรู้สึกไม่พอใจเมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายจำเขาไม่ได้เลย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มให้อย่างสุภาพซึ่งขัดกับความเร่าร้อนเมื่อค่ำคืนนั้นของสัปดาห์ก่อน...ราวกับเด็กไร้เดียงสาที่ไม่เคยแปดเปื้อนด้วยราคีใดๆ ทำให้เขานึกอยากได้ยินเสียงสะอื้นหวานหูและสัมผัสผิวกายกรุ่นกลิ่นเหงื่ออีกครั้ง

ทั้งที่เช้าวันนั้นเขาเปิดโอกาสให้ได้เป็นอิสระจากเขาแล้วแท้ๆ...

ชายหนุ่มรู้สึกราวกับสัญชาตญาณนักล่าถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับไหล บางทีอาจเป็นเพราะเขานอนกับอรณิชมานานจนเริ่มชินชา เมื่อถูกเด็กหนุ่มปลุกความสนใจจึงทำให้อะดรีนาลีนหลั่งไปทั้งร่าง ความตื่นตัวนั้นทำให้อารมณ์เขาดีขึ้นจนมุมปากหยักขึ้นน้อยๆ โดยไม่รู้ตัว

ธีระ...ตี้...งั้นรึ...

เขาก็ไม่รู้หรอกว่าสวรรค์เล่นตลกอะไรจึงพาเด็กคนนี้กลับมาหาเขาอีกครั้ง แต่หากเจ้าตัวจำได้เมื่อไหร่ว่าเขาคือคนที่ตัวเองได้เริงสวาทด้วยในมุมมืดของทางหนีไฟเมื่อสัปดาห์ก่อน แถมต่อจากนี้ยังจะต้องทำงานด้วยกันทุกวันตลอดสามเดือน ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นจะเปลี่ยนไปทำสีหน้าแบบไหนกันนะ...



++---TBC---++



A/N: ใครลุ้นว่าพี่กฤตกับน้องตี้จะเจอกันอีกเมื่อไหร่คงหายสงสัยแล้วนะคะ สำหรับตอนนี้ก็จะเผยตัวตนของคุณชายกฤตมากขึ้น ซึ่งก็ไม่รู้ว่าพอรู้จักคุณชายแกมากขึ้นแล้วคนอ่านจะยังเชียร์กันอยู่รึเปล่านะ สำหรับเรื่องนี้เราดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับกว่าเรื่องอื่นที่เคยเขียนเพราะไม่อยากให้ยาวมาก แถมความท้าทายคือการเขียนพระเอกแบดบอยแบบตากฤตซะอีก (ปกติเค้าเขียนแต่พระเอกสุภาพบุรุษง่ะ) มาลุ้นกันว่าคุณชายแกจะวางแผนทำอะไรต่อไปละกันนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 12-09-2013 20:45:01

ชอบอ่ะแบดบอย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-09-2013 20:48:04

แอร๊ยยย
อีตาพี่กฤต อย่าทำร้ายจิตใจน้องนะ
น้องน่าสงสารรรร

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 12-09-2013 20:53:11

ว้ายย เจอกันแล้วว
พี่กฤตอย่างรังแกน้องตี้ระหว่างทำงานนะคะ ><

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 12-09-2013 21:06:14

ชอบพระเอกค่ะ 65555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 12-09-2013 21:06:45

เหมือนมีรังสีชั่วร้ายลอยอยู่รอบตัวคุณกฤตยังไงก็ไม่รู้ น่าเป็นห่วงอนาคตน้องตี้แล้วซิ :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-09-2013 21:08:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 12-09-2013 21:22:01

อ๊ายยย เจอกันอีกทีแล้ว
หวังว่าคงเป็น 3 เดือนที่ไม่เลวร้ายเกินไปสำหรับน้องตี้นะคะ
บอกตรงๆน้องตี้เป็นตัวละครที่พี่สงสารมากเลยค่ะ (จากเรื่องณรงค์-ไรอัน)
อยากให้มีความสุขสักที พี่กฤตก็อย่าใจร้ายมากนักน้า

+1  :กอด1: บวกเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 12-09-2013 21:24:22

พี่กฤตกะจะแกล้งตี้ซะงั้น
อย่าแกล้งจนดราม่าหนักนะ
ขอหวานๆบ้าง อิอิ XD

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: Maree ที่ 12-09-2013 21:36:02

อย่าทำร้ายน้องตี้มากนะ น้องตี้น่าสงสารมามากแล้วววววว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 12-09-2013 22:02:13

แบดในที่นี้แปลตรงตัวว่า'เลว'เปล่าคะ!!?
เรื่องไปกำลังดีเลย ดูสมเหตุสมผลด้วย... ตี้สู้ๆ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-09-2013 22:03:00

โดนใจมากมายพระเอกแบบนี้น่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 12-09-2013 22:22:14

งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เจอกันแล้ววววว
หูยย ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้นนน รอตอนต่อไปค่าา
อยากจะรู้แล้วเหมือนกันว่าถ้าน้องตี้รู้แล้วว่ากฤตเป็นใครจะทำยังไงน๊า 5555
สนุกแน่เลยย

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ จะรอติดตามค่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-09-2013 22:25:37

พออ่านมาถึงที่ตี้ไปฝึกงานก็เดาว่าน่าจะเจอกฤต
แล้วก็โป๊ะเชะจริงๆด้วย  :hao3:
อย่าโหดกับน้องนะตากฤต! แค่เบาะๆก็พอละ
สงสารตี้ เน้อ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 12-09-2013 22:37:34

เจอกันแล้ววว แต่นุ้งตี้จำไม่ได้ 555
พี่กฤตแอบกรุ้มกริ่มอ่าาา
รอดูแผนพี่แกรุกนุ้งตี้~~~ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-09-2013 22:38:16

ไม่อยากเม้นว่าร้องไห้แล้ว เดีียวคนเขียนเบื่อ  :laugh:


รอตอนต่ไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 12-09-2013 22:45:14

เห้ยเจอกันแล้ว !
ชอบอ่ะ อยากรู้ว่าตี้จะจำคุณกฤตได้ในตอนไหน
ไม่สิ อยากรู้ว่าตี้จะจำคุณกฤตได้ก่อน หรือจะตกหลุมรักก่อนกันแน่ 5555555555

ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
สนุกมากๆ เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 12-09-2013 23:07:59

สนุกมากคร๊าาา

อยากอ่านต่อๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 12-09-2013 23:08:27

แบดและดูมีเล่ห์เหลี่ยมเว่อนะคะพระเอก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 12-09-2013 23:33:04

แหมคุณตฤก แล้วคุณจะติดใจน้องตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-09-2013 23:52:24

 :hao3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-09-2013 23:54:32

อิตากฤตนี่แปลกคนจริง เห็นน้องตี้ยิ้มแย้มแจ่มใสก็หงุดหงิด
สำหรับคนที่ไม่ชอบความยุ่งยากวุ่นวายน่าจะเป็นเรื่องดีที่อีกฝ่ายจำตัวเองไม่ได้มากกว่า
นี่กลับจะไปรื้อฟื้นเสียเอง ขอให้ตกหลุมที่ตัวเองคิดจะขุดทีเถอะ สงสารน้องตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 13-09-2013 05:17:06

ลูกไก่ในกำมือชัดๆ หนีไม่พ้นแล้วตี้
คุณพี่กฤตก็ถนอมน้องหน่อยนะ สงสารเด็ก
ปล.จะออกแนวไหนคะคนแต่งจะได้เตรียมปรับอารมณ์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 13-09-2013 07:24:43

อยากจะบอกว่า  อ่านไปก็ลุ้นตาม จนขนคอลุกเลย
โอ้ย ๆๆ ลุ้นว่ะ โอ้ยถูกใจแบดบอย  thank you หลาย ๆ ที
นะจ๊ะ คุณคนเขียน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-09-2013 13:08:19

ติดใจน้องตี้ล่ะสิ
ว่าแต่น้องตี้จะทนผู้ชายแบบนายกฤตนี่ได้มั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 13-09-2013 13:51:12

เคยได้ยินแต่---ได้หน้าแล้วลืมหลัง

แต่พ่อคนนี้---ได้หลังแล้วลืมหน้า---ซะอย่างนั้น---ติดใจล่ะซี่

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 13-09-2013 19:14:59

ยังไงก็ถนอมหลานตี๊หน่อยนะ พ่อพระเอกแบดบอย

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 13-09-2013 20:51:46

เรื่องนี้สนุกจังค่ะะะะ ไม่เคยอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ แต่คิดว่าน้องตี้คงจะเจ็บมาเยอะ น่าสงสารอ่ะ ....
คุณกฤตรีบรักน้องเขาเถอะ อยากกอดน้องตี้จัง แงงงงงบ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 13-09-2013 21:43:54

เจอกันเร็วกว่าที่คิดนะนี่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 13-09-2013 22:43:55

 :man1: ถึงร้ายก็รักนะคะ


แต่อดเป็นห่วงน้องตี้ไม่ได้  :เฮ้อ: เมื่อไหร่จะเจอคน ที่รักจริงแบบดี ๆ กับเค้าซะที


พี่กฤตอย่าใจร้ายกับน้องมากนักนะคะ สงสารอ่ะ  :mew2:


รอตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณที่มาต่อเร็วทันใจ ชอบมากค่ะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-09-2013 23:31:55

บ๊ะแล้ววว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 14-09-2013 10:10:03

เพิ่งตามมาอ่านค่ะ สนุกดีๆ o13

ชอบจังเลยเรื่องที่นายเอกมีอดีตเศร้าๆแบบนี้ มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-09-2013 20:51:32

น้องตี้เสร้จ(อีก)แน่คราวนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 14-09-2013 22:04:43

 :hao7: :hao7: :hao7: :heaven :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 14-09-2013 22:41:18

สนุกมากค่ะ
พี่กฤตอย่าร้ายกับตี้มากนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-09-2013 23:58:24

แหมคุณกฤตขา...ไม่ค่อยเลยนะคะคุณ :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 15-09-2013 01:45:49

กินเด็กจริงๆด้วย
ห่างกันตั้งรอบแนะ

รู้ตัวเร็วๆๆน่ะ ว่าหลง ว่ารักเด็กเข้าให้แล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 15-09-2013 06:50:11

น่าติดตามมากค่ะ ชอบพล็อต ชอบงานเขียน  :katai2-1:

อยากรู้ว่าจะมีวิธีบอกน้องตี้ยังไงน้า ว่าวันนั้นน่ะเฮียเอง หุหุ o18

อย่าหายไปนานน้า ไม่ใช่อะไร เค้าขี้ลืม เดี๋ยวลืมไปว่าตามเนื้อเรื่องนี้อยู่ เสียดาย

:L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-09-2013 12:51:17

กรี๊ด  ชอบพระเอกเลวๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: rero ที่ 15-09-2013 18:54:43

สนุกมาก เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดีมาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 16-09-2013 12:08:34

น่าติดตามมากๆ
ชอบๆ :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 4 (เปิดเรื่องใหม่ 12/9/56) p.4
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 16-09-2013 22:06:04

บทที่ 5

การฝึกงานของธีระล่วงเข้าสู่สัปดาห์ที่สองอย่างราบรื่น โดยความท้าทายแรกก็คือการจัดปาร์ตี้มอบรางวัลของบริษัทขายตรงแห่งหนึ่งที่จะจัดในคืนวันศุกร์

เนื่องจากเด็กหนุ่มมาเริ่มฝึกงานหลังจากบริษัทสรุปรายละเอียดกับลูกค้าไปแล้ว หน้าที่ของเขาจึงเหลือเพียงการช่วยรุ่นพี่ติดตามงานจากซัพพลายเออร์รายต่างๆ เช่นการติดตามความคืบหน้ากับทีมออกแบบเวที การติดต่อพิธีกรและพริตตี้จากโมเดลลิ่ง การประสานงานกับผู้จัดการของศิลปิน รวมไปถึงงานจุกจิกอย่างการช่วยตรวจนับของที่ระลึก แล้วเมื่อเสร็จงานในแต่ละวันก็ยังต้องอยู่ร่วมประชุมในตอนเย็นเพื่อติดตามความคืบหน้าของการเตรียมงาน กว่าเขาจะได้กลับไปพักผ่อนที่ห้องจึงเหนื่อยจนหลับเป็นตายทุกคืน

แต่นั่นกลับเป็นสิ่งดี เพราะมันทำให้ธีระไม่ฝันถึงเหตุการณ์ในผับอีกเลย

ถึงแม้สุเมธซึ่งเป็นเพื่อนคนเดียวที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจะบอกเขาว่ายินดีรับฟังหากมีเรื่องไม่สบายใจ ธีระก็เลือกจะไม่เท้าความถึงสาเหตุที่จู่ๆ ก็ไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับชายแปลกหน้าในคืนนั้น และไม่คิดจะปริปากเรื่องที่คืนถัดจากนั้นมาก็มักจะฝันถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำและบันไดหนีไฟของผับแห่งนั้นอยู่บ่อยครั้ง

ภาพในฝันมักจะพร่ามัวเช่นเดียวกับความทรงจำที่ขาดๆ หายๆ บางครั้งเขาก็รู้สึกเหมือนจำเค้าหน้าผู้ชายคนนั้นได้อย่างเลือนราง แต่บางครั้งก็เหมือนกับตัวเองกำลังโดนความมืดอันไร้รูปร่างโอบกอด ช่วงสองสามวันแรกหลังจากเกิดเรื่อง ไม่มีใครรู้เลยว่าธีระต้องตื่นนอนในสภาพเหงื่อโซมกายและเกิดอาการหวาดหวั่นคนรอบข้างแค่ไหน เขานึกประหวั่นไกลไปถึงว่าหากออกไปเดินบนท้องถนน ใครบางคนจะเดินเข้ามาถามเขาว่าจำค่ำคืนที่เคยอยู่ในอ้อมแขนเจ้าตัวได้หรือไม่ และธีระไม่รู้ว่าจะรับความอับอายที่จะตามมาได้อย่างไร

แต่เมื่อหลายวันผ่านไปก็ไม่เกิดเหตุการณ์เช่นที่นึกหวั่น ผลตรวจเลือดก็ยืนยันว่าไม่ติดเชื้ออะไร ประกอบกับได้เริ่มฝึกงานซึ่งมีอะไรใหม่ๆ ให้เรียนรู้ทุกวัน เด็กหนุ่มจึงพบว่าตนคิดถึงเหตุการณ์นั้นน้อยลงทุกที

เขาได้แต่หวังอย่างเข้าข้างตัวเองว่าสักวันหนึ่ง...เวลาที่ผันผ่านคงจะช่วยกลบฝังความทรงจำในคืนนั้นได้ราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้นจริงๆ ไปเอง... และหวังว่าคู่กรณีก็คงจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นรวมทั้งตัวเขาได้เช่นกัน


++------++


เมื่อเช้าวันศุกร์ซึ่งเป็นวันงานปาร์ตี้มาถึง ธีระก็สวมเสื้อเชิ้ตสีดำซึ่งบนอกซ้ายปักด้ายสีทองเป็นโลโก้และชื่อบริษัทไว้บนกระเป๋า นี่เป็นเสื้อเครื่องแบบพนักงานของ Illumination Events Management ซึ่งนอกจากเสื้อเชิ้ตแล้วก็มีเสื้อยืด เสื้อคอโปโลและแจ็คเก็ตด้วย โดยสำหรับอิเว้นท์แต่ละงานนั้นกฤตภาสจะเป็นคนกำหนดว่าให้ใส่เสื้อตัวไหน สำหรับงานเลี้ยงในคืนนี้ค่อนข้างเป็นทางการเพราะจัดในลักษณะกาล่าดินเนอร์ ดังนั้นทีมงานของกฤตภาสจึงต้องแต่งกายค่อนข้างสุภาพเพื่อให้เกียรติลูกค้าแม้จะไม่ได้ร่วมกินเลี้ยงด้วยก็ตาม

เนื่องจากงานนี้จัดที่โรงแรมในช่วงค่ำ ธีระจึงต้องไปบริษัทในตอนเช้าก่อนเพื่อช่วยเตรียมอุปกรณ์สำหรับขนไปยังสถานที่จัดงาน เด็กหนุ่มได้รับมอบหมายจากรุ่นพี่ให้ช่วยเช็คของต่างๆ รวมถึงจัดเตรียมอุปกรณ์จุกจิก พอถึงช่วงพักกลางวัน กฤตภาสก็อนุญาตให้ทีมงานที่ยังไม่เดินทางไปสถานที่จัดงานโทรสั่งพิซซ่ามาทานได้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาออกไปซื้อหาข้าวเที่ยงที่ตลาดซึ่งต้องเดินไปไกลจากบริษัทพอสมควร

หลังจากที่แม่บ้านให้คนส่งพิซซ่าช่วยยกอาหารขึ้นมาไว้ที่ห้องประชุม พนักงานทุกคนก็พากันเฮโลไปกินมื้อกลางวันฟรีอย่างพร้อมเพรียง วีณาซึ่งเป็นเลขาฯ ของกฤตภาสมองไปรอบตัวขณะหยิบขนมปังกระเทียมเข้าปากแล้วก็นึกขึ้นได้

"ตายจริง ยังไม่มีใครไปบอกคุณกฤตเลยนี่นาว่าพิซซ่ามาส่งแล้ว เมื่อกี้ก็ไม่เห็นเดินออกมาจากห้องด้วย สงสัยยังไม่รู้แน่ๆ เลย"

"เดี๋ยวผมไปบอกให้ก็ได้ครับพี่วีร์"

ธีระรีบอาสาเพราะเขาค่อนข้างคุยถูกคอกับรุ่นพี่คนนี้ และยังรู้ด้วยว่าไม่ควรให้เธอออกกำลังมากนักเพราะตอนนี้ตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้ว รุ่นพี่สาวจึงยิ้มและพยักหน้าอย่างขอบคุณ 

"รบกวนหน่อยนะจ๊ะตี้"

เด็กหนุ่มยิ้มให้แล้วเดินออกจากห้องประชุม เขาหยุดที่หน้าห้องของกฤตภาสแล้วก็ยกมือขึ้นเคาะประตู แต่ยืนรอครู่ใหญ่ก็ยังได้ยินแต่ความเงียบ จึงลองหมุนลูกบิดดูเพราะสงสัยว่าเจ้าของห้องอาจไม่อยู่

"อ๊ะ"

เด็กหนุ่มอุทานเมื่อพบว่าเจ้าของห้องไม่ได้ออกไปไหน แถมยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่งหลังโต๊ะด้วยซ้ำ แต่เก้าอี้ตัวนั้นถูกหมุนให้หันไปทางหน้าต่าง ส่วนเจ้าตัวกำลังเอนหลังพิงพนัก สองมือวางประสานกันอยู่บนหน้าท้องโดยที่สองตาหลับสนิท

ไม่ได้ยินเพราะเสียบหูฟังอยู่นี่เอง...

สายเสียบหูฟังที่เชื่อมต่อกับโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะบอกให้รู้ว่าทำไมคนในห้องจึงไม่ตอบรับเสียงเคาะประตู ซึ่งเป็นไปได้ว่าคงเพราะอยากพักผ่อนในเวลาพักเที่ยง เขาจำได้ว่าพวกรุ่นพี่เคยเล่าให้ฟังว่ากฤตภาสมักกลับบ้านดึกเสมอยกเว้นวันไหนที่มีนัด จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากระหว่างวันจะอ่อนเพลียและอยากหาโอกาสงีบบ้าง

ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากกวนเลย แต่ถ้าไม่บอกว่ามีอาหารมาแล้วเดี๋ยวเขาก็โดนโกรธเอาน่ะสิ ตัวใหญ่อย่างนี้ยิ่งน่าจะกินจุด้วย...

ธีระไม่ปฏิเสธว่านับตั้งแต่ได้เข้ามาฝึกงานที่บริษัทนี้ เขาก็ค่อนข้างชื่นชมกฤตภาสในฐานะผู้บริหารหนุ่มที่บุกเบิกกิจการด้วยตัวเองจนกลายเป็นหนึ่งในอิเว้นท์ออแกไนเซอร์ชั้นนำ นอกจากนั้นเจ้าตัวยังดูแลตัวเองดีมากไม่ว่าจะด้านบุคลิกหรือการแต่งกาย ซึ่งแม้จะไม่ใช่การใส่สูทผูกไทเหมือนนักธุรกิจแต่ก็ยังชวนมอง เพียงแต่นัยน์ตาที่ดูดุก็ทำให้เขาไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เช่นกัน เพราะเกรงจะโดนเข้าใจผิดว่าพยายามสร้างความสนิทสนมทั้งที่เขาไม่ได้คิดกับเจ้าตัวในแง่นั้น

สุดท้ายธีระก็ตัดสินใจว่าต้องปลุกกฤตภาสจึงเดินเข้าไปในห้อง แต่ไม่รู้เพราะอีกฝ่ายหลับสนิทจริงๆ หรือว่าเสียงดนตรีที่อุดหูไว้ดังเกินไป จึงไม่มีทีท่าจะรู้ตัวสักนิดว่ามีคนเดินเข้ามาใกล้จนหยุดอยู่ข้างเก้าอี้แล้ว

เอาไงดีล่ะเนี่ย ถ้าจู่ๆ ไปกดหยุดเพลงในมือถือก็คงเสียมารยาท ถ้างั้นแค่แตะๆ แขนให้รู้สึกตัวก็พอมั้ง...

ธีระคิดขณะยื่นมือออกไป แต่ปลายนิ้วเพิ่งจะสัมผัสแขนอีกฝ่ายก็ต้องสะดุ้งเมื่อกฤตภาสลืมตาโพลงแล้วยื่นมือมาคว้าข้อมือเขา เด็กหนุ่มทำตาโตขณะที่ร่างสูงใหญ่ก็ทำหน้าแปลกใจไม่แพ้กัน

"เอ่อ...คุณกฤต...พิซซ่ามาส่งแล้วครับ"

เด็กหนุ่มรีบอธิบายจุดประสงค์ที่เข้ามาในห้องโดยพลการ แต่กฤตภาสมองหน้าเขาแล้วก็มุ่นคิ้ว

"หืม?"

ชายหนุ่มหันไปกดปิดเสียงเพลงบนโทรศัพท์โดยไม่ปล่อยมือที่จับไว้ ธีระจึงใช้วิธีค่อยๆ บิดข้อมือออกจากอุ้งมือใหญ่เสียเองด้วยความกระดาก

คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ปรายตามองเขาแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ออกแรงยื้อขณะม้วนหูฟังเก็บใส่ลิ้นชัก

"เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?"

"ผมบอกว่าพิซซ่ามาส่งแล้วครับ แล้วก็จะถามว่าคุณกฤตจะไปกินด้วยกันที่ห้องประชุมหรือจะให้ยกมาให้ที่นี่"

เด็กหนุ่มตอบพลางก้าวถอยหลังขณะที่อีกฝ่ายลุกขึ้นยืน กฤตภาสใช้อุ้งมือนวดขมับข้างหนึ่งก่อนจะตอบช้าๆ "เข้าใจล่ะ งั้นฉันไปกินที่ห้องประชุมก็แล้วกัน"

"โอเคครับ"

ธีระตอบอย่างโล่งใจแล้วก็เดินนำไปที่ประตู ฝีเท้าเขาเร่งเร็วขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงคนที่เดินตามมา เขาก็บอกตัวเองไม่ได้ว่าทำไมจึงไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้อีกฝ่ายนัก แต่อาจเป็นเพราะตั้งแต่เริ่มมาฝึกงาน เขาก็ไม่ค่อยได้คลุกคลีสนิทสนมกับกฤตภาสเหมือนกับรุ่นพี่คนอื่นๆ แล้วยังความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่กว่ามากทั้งโดยวัยวุฒิและตำแหน่ง เขาจึงค่อนข้างเกร็งเวลาคุยด้วยก็เป็นได้

เมื่อทั้งสองมาถึงห้องประชุม อาหารที่สั่งมาก็พร่องไปมากแล้ว โชคดีที่วีณากันส่วนสำหรับธีระกับกฤตภาสไว้ให้ ทั้งคู่จึงมีพิซซ่าถาดใหญ่หนึ่งถาดกับไก่บาร์บีคิวอีกหนึ่งกล่องเต็มๆ ให้แบ่งกันทาน ธีระจึงจำต้องไปนั่งที่เก้าอี้ข้างท่านผู้บริหารอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ท้องชักใหญ่มากแล้วนะวีร์ แฟนไม่บ่นรึไงที่ยังไม่ยอมลางานไปเตรียมเป็นคุณแม่เนี่ย”

กฤตภาสถามพลางหยิบพิซซ่าชิ้นหนึ่งขึ้นทานด้วยมือเปล่า คนถูกถามจึงหัวเราะพลางลูบท้องที่นูนใหญ่ของตนเบาๆ

“ก็บ่นเช้าบ่นเย็นล่ะค่ะคุณกฤต แต่ตอนนี้วีร์ยังไม่อยากกลับไปอยู่บ้านเฉยๆ ไว้เดี๋ยวเข้าเดือนที่เก้าค่อยคุยกันอีกทีค่ะ”

หญิงสาวตอบแล้วก็หัวเราะคิก ตั้งแต่เธอท้องก็ได้แต่นั่งทำงานที่บริษัทโดยไม่ได้ออกไปช่วยคุมอิเว้นท์จึงถือว่าค่อนข้างสบาย ขณะที่เพื่อนร่วมงานอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยแซว

“นี่ถ้าวันไหนพี่วีร์เจ็บท้องคลอดที่บริษัทคงมีเฮเลยนะเนี่ย”

ทั้งห้องอวลด้วยเสียงหัวเราะครื้นเครง ก่อนที่กฤตภาสจะไถ่ถามความพร้อมของการเตรียมงานในช่วงกลางคืนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรตกหล่น ฝ่ายธีระนั่งทานเงียบๆ ขณะฟังการติดตามงานไปเรื่อยเปื่อย

เขาไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าถูกคนที่นั่งข้างๆ จับจ้อง แต่พอเหลือบตาไปก็เห็นกฤตภาสนั่งกินพิซซ่าหรือไม่ก็กำลังคุยกับใครอยู่ทุกครั้ง จึงอดไม่ได้จะต้องเตือนตัวเองให้เลิกอุปาทานเสียที

เมื่อทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย ธีระก็ลุกขึ้นช่วยรุ่นพี่เก็บกล่องและถุงขยะบนโต๊ะ เขาหันไปเห็นกฤตภาสกินพิซซ่าหมดพอดีจึงค้อมศีรษะเป็นเชิงขออนุญาตเอาถาดไปทิ้ง แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ชะงักเมื่อได้กลิ่นบางอย่างลอยมากระทบปลายจมูก

น้ำหอมกลิ่นนี้...

"มีอะไรรึ?"

คำถามของผู้สูงวัยกว่าปลุกเด็กหนุ่มจากภวังค์ เขาจึงรีบส่ายหน้าโดยไม่ลืมหยิบถาดพิซซ่าที่หมดเกลี้ยงมาใส่ถุงพลาสติก

"เปล่าครับ ไม่มีอะไร"

ธีระรีบเก็บขยะที่เหลือทั้งหมดแล้วเดินออกจากห้องประชุม เขารับรู้ได้ว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่กฤตภาสใช้ แต่พอเห็นนัยน์ตาดุๆ ของอีกฝ่ายที่เหลือบขึ้นมอง เขาก็ต้องรีบสลัดความคิดอันไร้สาระนั้นทิ้งไปโดยเร็ว

ก็แค่กลิ่นคล้ายๆ กันเท่านั้นแหละตี้เอ๊ย เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณกฤตจะเป็นคนเดียวกับผู้ชายคนนั้น สมองเราทำไมหลงคิดอะไรเลื่อนเปื้อนไปได้ขนาดนี้เนี่ย...

เด็กหนุ่มจำได้ถึงบทสนทนากับพี่ๆ ทีมงานระหว่างที่ไปกินข้าวด้วยกันเมื่อสัปดาห์ก่อน ตอนนั้นเขาได้ถามเกี่ยวกับความเป็นมาของบริษัท รวมถึงเรื่องของกฤตภาสตามประสาเด็กใหม่ที่อยากรู้จักองค์กรที่ตัวเองเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งให้มากขึ้น จึงได้รู้ว่ากฤตภาสมีเชื้อสายเจ้าเพราะมีแม่เป็นถึงหม่อมหลวง ส่วนพ่อที่หย่ากับแม่ไปแล้วก็เป็นถึงผู้ก่อตั้งธุรกิจการบันเทิงชั้นนำซึ่งมีทั้งค่ายเพลงและรายการโทรทัศน์ในเครือมากมาย นอกจากนั้นยังโสดแต่ก็มีหญิงสาวที่คบหาไม่ว่างเว้น หลายรายที่บรรดารุ่นพี่ไล่ชื่อให้ฟังก็ยังโลดแล่นอยู่ในวงการแทบทั้งสิ้น

เท่าที่ได้ฟังเรื่องของกฤตภาสจากรุ่นพี่ ธีระจึงอดคิดไม่ได้ว่าคนเจ้าชู้บางคนก็ไม่สามารถวัดกันได้จากความผิวเผินเช่นนิสัยช่างฉอเลาะหรือรักความเฮฮาเสมอไป เพราะนับจากวันที่มาฝึกงานและได้เข้าร่วมประชุมกับทุกๆ คน ภาพของกฤตภาสที่เขาติดตามักจะเป็นความสุขุม เอาการเอางานและไถ่ถามทุกเรื่องอย่างตรงประเด็นเสมอ ที่สำคัญยังไม่เคยเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนกับเรื่องงาน ซึ่งเป็นสิ่งหนึ่งที่ทุกคนพูดตรงกันว่าไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาเป็นพนักงานในบริษัท ต่อให้สวยแค่ไหนก็จะไม่ถูกกฤตภาสหมายตาเด็ดขาด

แล้วกับคนที่ควงดารานางแบบเป็นว่าเล่นอย่างนั้น...นับประสาอะไรจะมาสนใจเด็กฝึกงานที่อายุน้อยกว่าตั้งรอบ แถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกันแบบเราอีกล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก...

ธีระบอกตนเองให้เลิกฟุ้งซ่านขณะรวบถุงขยะเข้าไปทิ้งในครัว จึงไม่ได้รู้สักนิดว่าคนที่ยังนั่งอยู่ในห้องประชุมกำลังใช้มือหนึ่งเท้าคาง ขณะที่มืออีกข้างหยิบปากกามาหมุนพลางมองตามแผ่นหลังของเขาอย่างครุ่นคิด

นี่เป็นสัปดาห์ที่สองแล้วตั้งแต่ธีระเข้ามาอยู่ในบริษัทโดยที่กฤตภาสก็ยังไม่ได้เข้าใกล้เด็กหนุ่มสักเท่าไหร่ เนื่องจากสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นเวลาที่ทุกคนจดจ่อกับงานอิเว้นท์ที่กำลังงวด และเขาเองก็ไม่ค่อยว่างเพราะต้องออกไปนำเสนองานแก่ลูกค้ารายใหม่อยู่ตลอด การทำกิจการของตัวเองให้ได้ผลกำไรทุกเดือนไม่ใช่เรื่องง่าย กฤตภาสรู้ซึ้งและตระหนักเรื่องนี้ดีมาตลอดเจ็ดปีที่เปิดบริษัท

เมื่อตอนที่ได้เจอธีระอีกครั้งและพบว่าอีกฝ่ายจำเขาไม่ได้นั้น สัญชาตญาณบอกเขาให้หาวิธีใกล้ชิดเด็กหนุ่มอีกครั้ง แต่อีกใจก็ไม่อยากบุ่มบ่าม เพราะไม่แน่ธีระอาจจะเริ่มเข้าหาเขาก่อนหลังได้รับฟังความเป็นมาของเขาจากคนอื่นก็ได้ เขารู้ว่าไม่สามารถห้ามพนักงานไม่ให้คุยซุบซิบกันเรื่องชีวิตส่วนตัวของเจ้านาย แต่ก็ไม่เคยนำมาเป็นประเด็นตราบใดที่ไม่ได้มานินทาเขาต่อหน้าหรือทำให้เสียงานเสียการ และเขาก็รอดูว่าจะมีปฏิกิริยาใดๆ จากเด็กหนุ่มหรือไม่มาตลอดหลายวัน

แต่เขาก็ยังได้แต่รอเก้ออยู่นั่นเอง

เขาดูออกว่าธีระเป็นเด็กหนุ่มที่ชื่นชอบผู้ชายด้วยกัน ถึงแม้จากภายนอกแล้วจะไม่ได้แสดงอาการกรีดกรายจนไม่น่ามอง เขาพอจะรู้มาว่าอีกฝ่ายพักอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ใกล้มหาวิทยาลัยคนเดียวและไม่มีคนรัก ดังนั้นด้วยวัยและความอิสระที่มี เด็กหนุ่มควรจะก]ล้าเปิดเผยตัวตนมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ แต่เท่าที่ได้เห็นคือธีระเป็นเด็กสุภาพที่ช่วยเหลืองานทุกอย่างที่ได้รับมอบหมายโดยตลอด และยังมีน้ำใจกับพวกรุ่นพี่ผู้หญิงอย่างมากไม่ว่าจะเป็นการอาสาช่วยถือของหรือเปิดประตูให้ วีณาซึ่งเป็นเลขาฯ ของเขาเป็นพยานได้อย่างดีเพราะมักจะชมเด็กฝึกงานคนนี้ให้ฟังอยู่บ่อยครั้ง

หากจะมีสิ่งใดที่ทำให้กฤตภาสหงุดหงิดจนเหมือนมีเสี้ยนตำใจอยู่เป็นระยะ ก็คงจะเป็นเรื่องที่เด็กหนุ่มพยายามหลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้เขานี่เอง ถึงแม้การอยู่ในบริษัทเดียวกันจะทำให้ทั้งสองต้องเดินเฉียดกันไปเฉียดกันมาอยู่บ่อยๆ แต่เมื่อไรก็ตามที่เห็นเขา ดูเหมือนธีระจะพยายามเลี่ยงไปเดินเส้นทางอื่นหรือหันไปมองทางอื่นทุกครั้ง ตอนที่อีกฝ่ายมาตามเขาที่ห้องเมื่อครู่จึงทำให้แปลกใจอยู่ไม่น้อย

เขาพยายามแล้วที่จะทำใจเย็นและไม่แสดงอาการขัดอกขัดใจ แต่ดูเหมือนอาการที่ว่าจะกำเริบทุกทีที่เห็นเด็กหนุ่มกำลังพูดคุยหรือหัวเราะกับคนอื่น ในขณะที่กับเขานั้นอย่างมากก็เพียงยิ้มอย่างสุภาพให้และพยายามหลีกเลี่ยงการสนทนาด้วยอยู่ตลอด

กฤตภาสไม่ชอบการถูกใครเมินซึ่งๆ หน้า และที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีใครกล้ามองข้ามเขาแบบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกน้อง ไม่นับว่าคนคนนั้นยังเคยถูกเขากอดมาแล้วเสียอีก

เด็กคนนั้นยั่วให้เขาอยากแหกกฎที่ว่าจะไม่ยุ่งกับพนักงานในบริษัทมากเข้าไปทุกที...

กฤตภาสมองธีระที่กำลังเดินผ่านห้องประชุมกลับไปที่โต๊ะตัวเองหลังจากทิ้งขยะเสร็จ เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเหมือนกำลังอ่านอะไรบางอย่าง ภาพนั้นทำให้ชายหนุ่มหยุดนิ้วที่กำลังหมุนปากกา พร้อมกับความคิดชั่วร้ายที่วาบขึ้นในหัวในวินาทีนั้นเอง



++---TBC---++


A/N: รู้สึกว่าตอนนี้ออร่าความหื่นของกฤตภาสจะแผ่ออกมาชัดจนน้องตี้เริ่มจะแหยงๆ มีนักอ่านถามเราว่าเรื่องนี้จะเป็นโทนไหนจะได้เตรียมปรับอารมณ์ถูก ขอสารภาพว่าตอนแรกก็อยากลองเขียนดราม่าแอ๊งๆ แบบน้ำตากระเซ็นอยู่เหมือนกัน แต่ขณะที่เริ่มเขียนตอนที่ 8 ได้นิดหน่อยก็คิดว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นแล้วล่ะค่ะ เพราะน้องตี้เราก็ไม่ใช่พวกยอมใครโดยไม่สู้สักเท่าไหร่ ยังไงลุ้นกันต่อว่าคู่นี้จะพาเรื่องนี้ไปทางไหนด้วยกันนะคะ (อ๋อย เขิน)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 16-09-2013 22:22:19

เรื่องนี้มันเจ๋งมากกกก o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 16-09-2013 22:32:33

ถึงจะไม่เขียนให้ดราม่ามากนัก  ก็ขอแบบแรง ๆ หน่อยนะจ๊ะ
เพราะอยากอ่านแนวนี้จากคุณรินบ้าง

เราชอบที่บรรยาย ให้ธีระมีความฝังใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ที่ลืมได้ยาก ถึงแม้ว่าเป็นความ
ฝังใจที่กลัวก็เหอะ  เพราะมันจะได้อารมณ์ที่แรง ๆ เวลา รู้ว่าใครคือผู้ชายคนนั้น

รวมทั้งกลิ่นน้ำหอมอีก โยงได้เยี่ยม

เวลาเขียนถึงการนอนด้วยกัน   ต้องเลี่ยงใช้คำว่ากอดด้วยเหรอ

มา up เร็ว ๆ นะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 16-09-2013 22:46:54

ต้ี~นายกำลังโดนขยุ้มแล้วนะ

เพอแล้วเรา อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 16-09-2013 22:50:13

อ่ะ จะมาไม้ไหนล่ะนี่ เดาใจคุณรินไม่ออกแฮะว่ากฤตคิดจะทำอะไร ^^
และเห็นด้วยที่ตี้จะไม่งอมืองอเท้าให้ใครทำร้ายฝ่ายเดียวแน่นอน
รอตอนต่อไปค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 16-09-2013 22:52:51

เฮือก ความคิดชั่วร้าย สะพรึงกับคำนี้
อย่าทำร้ายน้องนะย๊ะ เดียวแม่ตบไม่เลี้ยง!!  :beat:

คนเขียนก็อย่าปล่อยให้รอนานะจ๊ะ
เดียวคนอ่าน จิ้มไม่ยั้ง  :z13:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 16-09-2013 23:00:38

อย่าดราม่ามากก็พอค่ะ อยากดูคนแก่จีบเด็ก 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 16-09-2013 23:39:20

แหกกฏได้เลยคะ คุณกฤต อิอิ ฃ
รีบๆแสดงตัวมาดามใจน้องตี้ไวๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-09-2013 23:54:34

โหคุณกฤตภาส วัน ๆ คิดแต่จะรังแกเด็ก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 17-09-2013 00:09:28

มีความคิดชั่วร้ายก็ขอให้เบาหน่อยนะคุณกฤต ระวังน้องจะเกลียดเอา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 17-09-2013 00:15:10

ทราบว่าว่านี่เป็นภาคต่อของอีกเรื่องอีกคู่ แต่ไม่เคยอ่านเรื่องนั้นนะ

แต่ถูกใจที่ว่าคงไม่ดราม่าเคล้าน้ำตามาก เพราะน้องตี้สู้คน ชอบฮ่ะ ชอบแบบนี้ค่ะ เอาเลยค่ะ :a9:

ว่าแต่บอสวายร้ายวางแผนอะไรหนอ :o10

สุดท้าย อยากบอกคนเขียนว่า

หิวพิซซ่าค่ะ!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-09-2013 01:37:32

หลงน้องตี้เข้าแล้วอ้ะดิ๊คุณกฤต

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-09-2013 01:59:24

ฝังใจกับเรื่องเลวร้าย...เหมือนกันอีกแล้ว  :hao5:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-09-2013 03:04:09

แผนมาละ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 17-09-2013 06:51:42

ทำไมคุณกฤตมันกรุ่มกริ่มงะ55555555555555555
อย่าดราม่ามากมายนะคะ สงสารตี้ โฮ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-09-2013 07:58:49

เหยื่อรายนี้ไม่รอดแน่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-09-2013 08:09:40

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 17-09-2013 09:28:59

พระเอกสุภาพมาหลายเรื่องละ  ขอแบด ๆ บ้างก็ดีค่ะ  ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-09-2013 09:39:27

 :เฮ้อ: ให้น้องตี้ได้สู้คนสักหน่อย จะได้สมน้ำสมเนื้อกับพี่กฤต  นึกว่าจะโดนรุกแบบดิบ ๆ เถื่อน ๆ อย่างเดียว  :katai1:


รอตอนต่อไปค่ะ  อยากรู้ว่าแผนร้ายของคุณชายกฤตคืออะไร   จริง ๆ ก่อนหน้าแอบสงสารกฤตอยู่ที่น้องตี้จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้  แต่พอพี่กฤตเริ่มคิดแผนร้ายได้ก็ชักอยากจะเลิกสงสารซะแล้ว   :ling3:  เป็นว่าต้องกลับไปสงสารน้องตี้คนเดียวแทน    :mew2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 17-09-2013 10:11:29

เริ่มเลยจ้า :ped149:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-09-2013 10:29:44

คุณกฤตคิดจะทำอะไร ห๊ะ!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-09-2013 11:33:12

คุณกฤตจะทำอะไรน้องตี้ของเราคะ :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 17-09-2013 14:59:19

คุณกฤตจะบุกแล้ว ว คริคริ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 17-09-2013 15:21:33

 o22 มีความรู้สึกว่าคุณกฤตน่ากลัวแปลกๆ ไม่รู้ว่าจะมีแผนอะไร
น้องตี้ต้องระวังตัวไว้นะเนี่ย555
ปล.แอบมีลางสังหรณ์ว่าน้องตี้จะโดนแบลคเมล์ ไม่รู้ทำไมคิดอย่างงั้น55 o18
มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 17-09-2013 16:50:17

ไม่ใช่ว่าคืนนั้นแอบถ่ายรูปตี้ไว้นะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: Magician ที่ 17-09-2013 16:54:52

เอาเลยๆ  :hao6: // ห๊ะ??

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 17-09-2013 17:31:06

ความคิดชั่วร้ายเหรอ!!!
แก จะ ทำ อะไร ตี้?!!  >.<

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 17-09-2013 19:44:02

ปากก็บอกว่า "ไม่คิดอะไร ไม่สนใจ"

แต่ใจกลับคิดตรงกันข้ามกับปาก

่นี่แหล่ะ หมานุดโลก

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 17-09-2013 22:22:52

ชอบน้องตี้ ถึงจะจิ๊จ๊ะกับคุณกฤตไปแล้ว

แต่อย่าเห็นน้องตี้เป็นของเล่นเลยนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodisia ที่ 18-09-2013 00:03:52

 :hao6: :hao6: :hao6:   รออยู่นะครับ  มาต่อเร็วๆๆนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 18-09-2013 02:31:01

มาต่อได้แล้วววววว

รอลุ้นว่าคุณกฤตจะทำอะไร อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 18-09-2013 11:57:23

ชอบพระเอกโหดหื่นแบบนี้จัง  :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-09-2013 14:42:11

คุณกฤตคิดจะทำอะไรหน่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 18-09-2013 20:56:49

ชอบอะ เป็นกำลังใจให้คะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 18-09-2013 22:08:39

 :katai2-1:
จะรอดไหมนิเด็กน้อยของเรา :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 18-09-2013 22:28:52

อั่ยย่ะ!!! น้องตี้ท่าทางจะไ่ม่รอดนะจ๊ะงานนี้ 55555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-09-2013 20:47:50

บทที่ 6



บรรยากาศรื่นเริงในงานเลี้ยงของบริษัทขายตรงพุ่งถึงขีดสุด เมื่อพิธีกรประกาศชื่อของนักขายที่ทำยอดได้สูงสุดประจำปี ธีระก็กระชับหูฟังซึ่งเชื่อมต่อกับวิทยุสื่อสารบนเอวเพื่อไม่ให้พลาดคิว

“เดี๋ยวพริตตี้จะเชิญคนที่ได้รางวัลขึ้นไปบนเวทีนะ พอพี่ให้สัญญาณแล้วตี้ก็ให้เขายิงเปเปอร์ชู้ตได้เลย”

“ครับ”

ธีระตั้งใจฟังสัญญาณขณะที่สายตาจับจ้องบนเวที เมื่อพนักงานขายที่ได้รางวัลขึ้นไปรับโล่ห์จากประธานบริษัท รุ่นพี่ของเขาก็ส่งเสียงมาตามวิทยุ เด็กหนุ่มจึงหันไปพยักหน้าให้ช่างเทคนิคกดรีโมทเปิดเครื่องยิงกระดาษพร้อมกับดนตรีที่เตรียมไว้

เสียงปรบมือดังเกรียวกราวพร้อมกับเสียงดนตรีและเศษกระดาษสีทองที่ถูกพ่นไปทั่วทั้งเวที ช่างภาพของงานกดชัตเตอร์ถี่รัวเพื่อถ่ายภาพการมอบโล่ห์ที่ระลึก ก่อนจะมีคนนำไมโครโฟนไปยื่นส่งให้ผู้ได้รับรางวัลเพื่อกล่าวคำขอบคุณ

ธีระเองก็ปรบมือไปด้วยอย่างโล่งใจ เนื่องจากหน้าที่ของเขาในอิเว้นท์แรกนี้คือการประสานงานกับทีมช่างเทคนิคเพื่อให้สเปเชี่ยลเอ็ฟเฟ็คต์ต่างๆ ดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อหมดคิวนี้จึงนับว่าหมดหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เด็กหนุ่มมองไปทางด้านข้างเวทีก็เห็นพวกรุ่นพี่ชูนิ้วโป้งแล้วยิ้มให้ เขาจึงชูนิ้วโป้งแล้วยิ้มตอบ

“เก่งมาก”

ธีระสะดุ้งเมื่อมีมือตบลงบนแผ่นหลัง เมื่อหันไปก็เห็นกฤตภาสที่กำลังหมุนตัวเดินไปอีกทางพอดี จึงนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาถึงโรงแรมและเข้าสู่ช่วงเริ่มงานเลี้ยง อีกฝ่ายก็มาคอยประกบอยู่ข้างๆ เขาที่ด้านข้างเวทีร่วมกับพวกช่างเทคนิคซึ่งกำกับแสงและเสียงโดยตลอด ตอนแรกเขาก็กลัวว่าหากทำอะไรพลาดไปจะถูกดุเอา แต่พองานเลี้ยงเริ่มแล้วก็ลืมไปสนิทว่าใครบางคนยืนสังเกตการณ์อยู่ด้านหลังไม่ห่าง

เขาอาจไม่ค่อยได้พูดคุยกับกฤตภาสตั้งแต่มาฝึกงานก็จริง แต่การได้รับคำชมจากการร่วมจัดอิเว้นท์ครั้งแรกก็ทำให้เขาคิดว่าเริ่มชอบงานนี้มากขึ้น

“เฮ้ มีใครเห็นคุณกฤตมั่งมั้ย? สงสัยเขาจะลืมไอแพดไว้แน่ะ”

เมื่อการมอบรางวัลเสร็จสิ้นก็เท่ากับหมดภารกิจของทีมจัดอิเว้นท์ เพราะส่วนที่เหลือเป็นการกินเลี้ยงสังสรรค์ภายในของบรรดาพนักงานขายตรง ขณะที่ทีมงานของธีระสาละวนกับการเก็บอุปกรณ์บางส่วนเพื่อขนกลับบริษัท รุ่นพี่คนหนึ่งก็ถือไอแพดหุ้มหนังสีน้ำตาลแล้วเดินเข้ามาถาม

“เมื่อกี้ผมเห็นคุณกฤตเดินออกไปทางล็อบบี้ครับ เดี๋ยวผมเอาไปให้ก็ได้”

ธีระขันอาสาเพราะจำได้ว่าเห็นทิศทางที่กฤตภาสเดินออกไป อรรณพที่เก็บของอยู่ข้างๆ จึงหันมาตบไหล่

“ถ้างั้นตี้ไปรอที่ล็อบบี้เลยก็แล้วกัน อีกเดี๋ยวพวกพี่ก็คงเก็บของกันเสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวจะได้ช่วยลุงไกรขนขึ้นรถ”

ลุงไกรคือคนขับรถที่คอยขับรถรับส่งของระหว่างบริษัทกับสถานที่จัดงาน ธีระจึงพยักหน้าก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นสะพายและเดินถือไอแพดออกจากห้องจัดเลี้ยง

บริเวณล็อบบี้ของโรงแรมมีลักษณะโปร่งเพราะเสาที่ตั้งห่างกันและมีเพดานสูงถึงสามชั้น ธีระพบว่ามีพนักงานขายตรงบางส่วนที่ออกจากห้องจัดเลี้ยงมานั่งจับกลุ่มคุยกันตามโซฟา แต่เมื่องมองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นกฤตภาสจึงตัดสินใจเดินเข้าไปดูที่บาร์ซึ่งอยู่อีกฟากของล็อบบี้ และพบว่าคนที่ตามหากำลังนั่งคุยกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ ถึงแม้ทั้งสองจะหันหลังให้เขา แต่ภาพที่ฝ่ายหญิงเอนซบไหล่ของกฤตภาสก็ทำให้คนที่เห็นประดักประเดิดขึ้นมา

แย่ล่ะสิ...เหมือนได้มาเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเลย...

เด็กหนุ่มก้มลงมองไอแพดแล้วก็ตัดสินใจว่าออกไปรอที่ล็อบบี้น่าจะดีกว่า แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาก็ถูกเสียงทุ้มต่ำเรียกไว้เสียก่อน

"ตี้รึ มีอะไรหรือเปล่า?"

โดนเห็นจนได้...

ธีระได้แต่ผ่อนลมหายใจเพราะจะเดินหนีก็ไม่ได้แล้ว จึงเดินกลับเข้าไปหากฤตภาสพร้อมกับยื่นไอแพดให้ แต่คนเป็นเจ้าของเพียงเหลือบตาลงมองโดยไม่ยื่นมือออกมารับ

"พวกที่เหลือยังเก็บของกันไม่เสร็จล่ะสิ จะดื่มอะไรระหว่างรอก่อนมั้ย?"

กฤตภาสถามพลางหันกลับไปหยิบแก้ววิสกี้บนเคาน์เตอร์ขึ้นดื่ม คำถามนั้นทำให้ธีระเผลอย่นจมูกโดยอัตโนมัติ เพราะตอนนี้เขาเข็ดขยาดเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์รวมถึงบรรยากาศเช่นนี้ยิ่งกว่าอะไร

"ไม่ล่ะครับ เดี๋ยวผมออกไปรอขนของให้ลุงไกรที่หน้าล็อบบี้ดีกว่า"

"อื๋อ? พนักงานใหม่ของคุณกฤตเหรอคะ หน้าตาน่ารักเชียว"

หญิงสาวที่เมื่อครู่ยังซบไหล่กฤตภาสหันมามองธีระพลางยิ้มหวานให้ พอได้เห็นใบหน้าชัดๆ ธีระก็ถึงกับอึ้งเพราะเธอคือประธานบริษัทที่เพิ่งขึ้นมอบรางวัลในงานเลี้ยงนั่นเอง จากรูปลักษณ์แล้วเธอน่าจะอยู่ในวัยสี่สิบกลางๆ แม้จะยังดูสาวสะพรั่งกว่าอายุมาก นัยน์ตาสวยคมที่หยาดเยิ้มบอกให้รู้ว่าน่าจะกำลังเมา

"มาฝึกงานช่วงปิดเทอมน่ะครับคุณมณ เดี๋ยวผมคงต้องออกไปดูพวกเด็กๆ เก็บของกลับบริษัทก่อน เชิญคุณมณตามสบายครับ"

"อะไรกัน นานๆ จะได้เจอกันทั้งที ไม่อยู่ดื่มกับมณให้หมดแก้วก่อนเหรอคะ?"

หญิงสาวถามกฤตภาสด้วยนัยน์ตายั่วยวนจนธีระรู้สึกเหมือนตนอยู่ผิดที่ผิดทาง แต่คาดไม่ถึงว่ากฤตภาสจะยกมือขึ้นโอบไหล่เขาแล้วดึงเข้าไปใกล้ตัว

"คืนนี้ไม่สะดวกจริงๆ ครับคุณมณ พอดีผมต้องขับรถไปส่งเด็กผมกลับบ้านอีก เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันครับ"

ธีระกะพริบตาปริบๆ กับคำที่ผู้สูงวัยกว่าใช้ หญิงสาวได้ฟังก็ชำเลืองมองมาทางเขาด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่ใช่ด้วยความอิจฉาหรือเป็นศัตรู แต่เหมือนกำลังมองอะไรที่น่าสนใจจนริมฝีปากซึ่งเคลือบสีหวานหยักยิ้ม

"เฮ้อ...น่าเสียดายที่มณไม่ใสปิ๊งแบบนี้แล้วซะด้วย ถ้างั้นตามสบายค่ะคุณกฤต ดูแลเด็กคุณให้กลับถึงบ้านดีๆ นะคะ"

"คุณมณก็อย่าดื่มเยอะเกินไปนะครับ กู๊ดไนท์ครับ"

บทสนทนาของทั้งสองทำให้ธีระรู้สึกว่าเรื่องชักจะไปกันใหญ่ เพราะเจ้านายของเขาดูจะตั้งใจใช้คำพูดกำกวมให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดเห็นๆ เมื่อโดนรั้งไหล่ให้เดินออกจากบาร์ด้วยกันจึงอดจะหันไปท้วงไม่ได้

"คุณกฤตครับ อยู่ดื่มเป็นเพื่อนคุณมณต่อก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่กลับเองก็ได้"

ธีระรู้ว่ากฤตภาสคงมองเขาเป็นเพียงเด็กน้อยเมื่อเทียบกับพนักงานคนอื่นในบริษัท แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ชอบการถูกใช้เป็นข้ออ้างเพื่อหลบเลี่ยงผู้หญิงแบบนี้เลยจริงๆ

"ฉันไม่ยุ่งกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหรอก อีกอย่างถ้าฉันไปส่งนี่มันแย่นักรึไง?"

คำถามนั้นทำให้เด็กหนุ่มอึ้ง กฤตภาสปล่อยมือจากเขาแล้วก็ผละออกไปสูบบุหรี่ที่ด้านหน้าล็อบบี้ เด็กหนุ่มจึงได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ เพราะไม่รู้ว่าควรจะออกไปขอโทษดีหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ...ไอแพดยังอยู่กับเขาอยู่เลย

สงสัยคุณกฤตคงจะดื่มไปเยอะเหมือนกัน อย่าเพิ่งไปทำให้อารมณ์เสียตอนนี้ดีกว่า...

สุดท้ายธีระก็ตัดสินใจรอในล็อบบี้จนกระทั่งเพื่อนร่วมงานเข็นอุปกรณ์ออกมาจากห้องจัดเลี้ยง จากนั้นก็ช่วยกันขนทุกอย่างใส่รถปิ๊กอัพของลุงไกรที่มาจอดรอและยืนมองส่งแกขับรถออกไป

"พอจบงานแล้วหิวชิบเป๋งเลย มีใครอยากไปกินข้าวต้มโต้รุ่งด้วยกันก่อนมั้ย?"

อรรณพถามขณะยืนอยู่หน้าล็อบบี้โดยมีเพื่อนร่วมทีมอีกหลายคนยกมือว่าจะไปด้วย แต่พอหันมาหาธีระ เด็กหนุ่มก็ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนเพลีย

"คืนนี้ขอตัวแล้วกันครับพี่อาร์ท ผมอยากกลับไปนอนมากกว่า ตาจะปิดอยู่แล้ว"

"ฮะๆ อิเว้นท์แรกด้วยนี่นะ ถ้างั้นก็ตามใจ งั้นเดี๋ยวพี่ให้ทางโรงแรมช่วยเรียกแท็กซี่ให้ก็แล้วกัน"

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันไปส่งเขาเอง"

ธีระไม่รู้ว่าคนที่ยืนสูบบุหรี่เงียบๆ เมื่อครู่เดินเข้ามายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ดูเหมือนประโยคนั้นจะทำให้ทุกคนที่ได้ยินเหลือบตามองกันอย่างแปลกใจ ฝ่ายกฤตภาสพูดจบก็ไม่รอฟังคำตอบ แต่หมุนตัวกลับแล้วเดินไปทางลานจอดรถทันที

"เอ้อ...ถ้างั้นเดี๋ยวค่อยเจอกันวันจันทร์นะครับพี่ๆ สวัสดีครับ"

ธีระได้แต่หนีบไอแพดไว้ใต้รักแร้ขณะยกมือไหว้เพื่อนร่วมงาน จากนั้นก็รีบวิ่งตามกฤตภาสที่ก้าวยาวๆ อย่างไม่รอไปทางลานจอดรถ ทำให้ไม่ได้เห็นว่ารุ่นพี่คนหนึ่งยกมือขึ้นเกาศีรษะขณะหันกลับไปมองเพื่อนๆ ที่ต่างก็มีสีหน้างุนงงไม่แพ้กัน

"เอ๊ะ? ถ้ากูจำไม่ผิดนี่คอนโดคุณกฤตกับหอน้องตี้มันอยู่คนละทิศกันเลยไม่ใช่เหรอวะ?"



++------++



"คุณกฤตครับ! รอด้วย!"

เด็กหนุ่มร้องเรียกเพราะอีกฝ่ายเล่นจ้ำพรวดๆ จนเขาเกรงจะคลาดกัน พอเจ้าตัวหยุดยืนรอจึงรีบสาวเท้าเร็วๆ พลางหายใจหอบเข้าไปหา

"คือว่า...คุณกฤตไม่ต้องไปส่งผมถึงหอก็ได้นะครับ แค่ให้ผมลงตรงไหนสักที่ที่เรียกแท็กซี่ง่ายๆ ก็พอแล้ว"

"ฉันจำได้ว่าเด็กฝึกงานไม่ได้เงินเดือนไม่ใช่เหรอ?"

"นั่นมัน..."

...ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่ตั้งกฎนั้นมา โชคดีอยู่หรอกที่บ้านเขาก็ไม่ได้ขัดสนจนดูแลค่าใช้จ่ายพวกนี้ไม่ได้

ธีระเผลอทำปากยื่นนิดหนึ่งโดยไม่รู้ตัว และที่ทำให้เขาแปลกใจคือได้เห็นริมฝีปากของกฤตภาสบิดขึ้นเหมือนจะยิ้ม แต่ยังไม่ทันแน่ใจว่าตัวเองตาฝาดหรือเปล่า อีกฝ่ายก็ดึงไอแพดไปจากมือแล้วออกเดินต่อ

"ไม่เป็นไร ยังไงคืนนี้ฉันก็ไม่ได้รีบร้อนจะไปไหน แค่ขับรถไปส่งเด็กสักคนกลับบ้านน่ะไม่เป็นไรหรอก"

เอาอีกแล้ว...ตกลงนี่เห็นเขาเป็นเด็กจริงๆ ล่ะสิ ธีระได้แต่ทำหน้ามุ่ยขณะเดินตามไปที่รถ ครั้นจะเถียงก็ป่วยการในเมื่อเขาก็เด็กกว่ากฤตภาสมากจริงๆ

หลังจากขึ้นรถและคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย กฤตภาสก็นำรถแลนด์โรเวอร์สีดำคันใหญ่ออกสู่ท้องถนน ชายหนุ่มเปิดวิทยุให้มีเสียงดนตรีคลอ ธีระจึงค่อยโล่งอกที่ไม่ต้องนั่งในความเงียบ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าจะชวนกฤตภาสคุยเรื่องอะไร

"คืนนี้เหนื่อยหรือเปล่า?"

จู่ๆ กฤตภาสก็ถามขึ้นขณะที่หยุดรถตามสัญญาณไฟแดง ธีระหันไปมองคนที่ปากถามแต่ไม่หันมามองเขาแล้วก็ส่ายหน้า

"ก็นิดหน่อยแต่สบายมากครับ อีกอย่างทุกคนก็ทำงานเต็มที่กันทั้งนั้น ผมเพิ่งเคยทำอะไรแบบนี้ก็เลยรู้สึกว่าสนุกดี"

เขานึกถึงงานมอบรองวัลที่เพิ่งจบไปแล้วก็ยิ้ม ความจริงแล้วหาใช่จะไม่มีความขลุกขลักเกิดขึ้นเสียทีเดียว แต่เพราะทุกคนร่วมกันหาวิธีแก้จึงทำให้งานออกมาราบรื่น ฝ่ายลูกค้าก็พอใจและแทบจะไม่รู้ว่ามีปัญหา

กฤตภาสเหลือบมองเสี้ยวหน้าของเด็กหนุ่มที่กำลังยิ้ม จากนั้นก็ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยเบาๆ

"ถ้าสนุกก็ดีแล้ว"

มือข้างนั้นหดกลับก่อนที่ธีระจะทันมีปฏิกิริยา พอเขาเหลือบมองไปทางกฤตภาสอีกครั้งก็เห็นเจ้าตัวจดจ่อกับการขับรถเพราะสัญญาณไฟเปลี่ยนสี กระนั้นคำพูดเมื่อครู่ก็ทำให้เขารู้สึกถึงคลื่นของความอบอุ่นในใจ

หรือว่า...ความจริงแล้วคุณกฤตคงเป็นพวกพูดจาหวานๆ ไม่เป็นล่ะมั้ง ถ้างั้นเวลาอยู่กับพวกแฟนสาวๆ ก็เป็นแบบนี้ด้วยรึเปล่าเนี่ย...

จู่ๆ ความคิดนั้นก็ทำให้เด็กหนุ่มนึกขันจนต้องรีบหันหนีแล้วยกกำปั้นขึ้นอุดปาก ท่าทางของเขาคงทำให้กฤตภาสสงสัยจึงโดนถามเสียงดุนิดๆ

"เป็นอะไรไป?"

"อ๋อ...เปล่าครับ ไม่มีอะไร"

ธีระหันกลับมาทั้งที่ยังยิ้ม เขากลั้นหัวเราะได้สำเร็จก็จริงแต่ก็ไม่อาจห้ามรอยยิ้มได้ กฤตภาสจึงเพียงเบ้ปากแล้วส่งเสียงขึ้นจมูก ทำเอาเด็กหนุ่มอยากหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

คุณกฤตนี่...จริงๆ ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยคิดไว้นี่นะ...

ธีระคิดขณะเหลือบมองคนข้างตัว ถึงแม้กฤตภาสจะชอบแสดงท่าทีแข็งๆ หรือพูดจาห้วนๆ แต่ก็มีน้ำใจกับลูกน้อง วันนี้เขาได้ประสบด้วยตัวเองหลายเรื่องไม่ว่าจะตอนที่อีกฝ่ายเตือนวีณาให้หยุดงานไปเตรียมตัวเป็นคุณแม่ เรื่องที่เลี้ยงพิซซ่าพนักงานเมื่อกลางวัน หรือแม้แต่การออกตัวจะมาส่งเขาที่หอล้วนเป็นหลักฐานได้เป็นอย่างดี

พอนึกว่าอีกไม่นานจะได้กลับห้องไปพักผ่อน ธีระก็ผ่อนลมหายใจอย่างปลอดโปร่งและหันกลับมาทางถนน แต่แล้วก็เริ่มผิดสังเกตเพราะเส้นทางที่รถกำลังมุ่งหน้าไปนั้นช่างดูไม่คุ้นเคย เด็กหนุ่มจึงขมวดคิ้วแล้วหันไปมองคนที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่หลังพวงมาลัย

"คุณกฤตครับ?"

"หือ?"

"เอ่อ...ทางนี้ไม่ใช่ทางไปหอผมนี่ครับ หรือกะจะไปขึ้นทางด่วนที่ไหน?"

เนื่องจากไม่เคยขับรถเองจึงทำให้ธีระไม่ชำนาญถนนสายต่างๆ ดีนัก แต่ก็พอจะเดาได้ว่านี่ไม่ใช่ทิศทางเดียวกับทางไปหอ ทว่าคนขับกลับตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่เห็นเรื่องผิดปกติ

"เปล่า ไปทางนี้แหละถูกแล้ว พอดีฉันลืมของบางอย่างไว้ที่คอนโด ขอแวะเข้าไปเอาแป๊บนึง"

"เอ๊ะ?"

ธีระขมวดคิ้วอย่างงุนงง ขณะที่กำลังคิดว่าจะขอให้อีกฝ่ายจอดรถที่ไหนสักที่เพื่อจะได้เรียกแท็กซี่กลับเอง ทิวทัศน์ของสองข้างทางที่รถแล่นผ่านก็เริ่มคุ้นตามากขึ้น

ห้างเมื่อกี้...ทำไมเหมือนเราเคยผ่านมาก่อนเลยล่ะ...

ธีระเหลียวกลับไปมองป้ายลดราคาที่ติดอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าด้วยความสะดุดใจ แต่เนื่องจากกฤตภาสขับรถค่อนข้างเร็ว บวกกับความมืดในยามวิกาลทำให้เขาไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่เมื่อคนขับเลี้ยวรถเข้าไปยังคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งหลังจากผ่านห้างแห่งนั้นมาแล้ว ใบหน้าของเด็กหนุ่มก็ซีดเผือดลงทันที

ที่นี่...ไม่ใช่น่ะ...เขาคิดไปเองใช่ไหม...

ป้ายทางเข้าหรูหรานั้นมีรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์จนเขาแน่ใจว่าตนไม่มีทางจำผิด ฉับพลันเขาก็ฉุกนึกได้ถึงกลิ่นน้ำหอมของกฤตภาสที่ทำให้เขาสะกิดใจเมื่อตอนบ่าย บัดนี้เมื่อโยงทุกอย่างเข้าด้วยกันแล้วมันช่างลงล็อคพอดิบพอดี

เด็กหนุ่มหาได้ตระหนักว่ายิ่งกฤตภาสขับรถผ่านเข้าไปในอาคารเพื่อจอดรถ เขาก็ยิ่งเบียดตัวลงกับเบาะมากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะฝังตัวเข้าไปอยู่แล้ว เมื่อคนขับถอยรถเข้าจอดที่ชั้นใต้ดินและดับเครื่อง เขาก็นั่งนิ่งจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินอ้อมมาเปิดประตูให้

เขาไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบตาไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างประตูในยามนี้

"ลงมาด้วยกันก่อน ยังไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ไม่ต้องรีบกลับหอหรอก"

ทำไมกัน...เขาอุตส่าห์ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไปแล้วนี่นา...

ทั้งที่อากาศเย็นยังไหลเวียนในรถเพราะแอร์เพิ่งดับ แต่ธีระกลับรับรู้ได้ว่าเหงื่อออกจนเสื้อแนบติดแผ่นหลัง เขาสะดุ้งเมื่อกฤตภาสยื่นมือมาตรงหน้า เมื่อเด็กหนุ่มเหลือบตาขึ้นอย่างหวาดๆ แสงไฟอันสลัวของชั้นใต้ดินที่ส่องลงมาจากด้านหลังของอีกฝ่ายก็ทำให้เขาจดจำโครงร่างนั้นได้ในทันที เพราะภาพนั้นซ้อนทับกับภาพในฝันซึ่งเคยทำให้เขาตกใจตื่นหลังจากค่ำคืนอันน่าอับอายหลายต่อหลายครั้ง

"ไม่!!!"

ธีระปัดมือออกและเบี่ยงตัวเพื่อกระโดดลงจากรถที่ค่อนข้างสูง แต่ยังไม่ทันจะได้วิ่งหนีก็ถูกรั้งเอวกลับไปปะทะกับร่างแกร่ง เขาพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมแขนที่กอดรัดตัวเองไว้แน่นแต่ก็ไร้ผล

นี่มันฝันร้ายที่เขานึกว่าขุดหลุมฝังไปแล้วชัดๆ!

"ไม่เอานะ! ปล่อยผม! ปล่อยผมสิ!!"

"อย่าดิ้นนักได้มั้ย!?"

ธีระไม่ฟังและปัดป่ายแขนขาเป็นพัลวัน ปลายเล็บของเขาข่วนเข้าที่หน้าของกฤตภาสจนชายหนุ่มสบถ แต่ร่างสูงก็ไม่หยุดเดินจนกระทั่งเข้าไปในลิฟต์และกดชั้นที่ต้องการ จากนั้นก็จับเด็กหนุ่มที่พยายามจะดิ้นหนีให้หันมาหาแล้วรั้งท้ายทอยให้แหงนขึ้น

"อื้อ!!"

ธีระส่งเสียงขลุกขลักในคอเพราะริมฝีปากถูกบดเบียด แขนทั้งสองถูกจับรวบไว้ด้านหลังจึงไม่สามารถยกมือขึ้นผลักอีกฝ่ายได้ ขณะที่ยังตั้งตัวไม่ทันกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น กฤตภาสก็จับเขาขึ้นอุ้มพาดบ่าหลังจากประตูลิฟต์เปิดและเดินอย่างแน่วแน่ไปที่ห้อง เมื่อได้เห็นหมายเลขห้องซึ่งติดอยู่บนประตูถนัดตา หัวใจของธีระก็ราวจะร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

ไม่ผิดจริงๆ ด้วย! นี่มันห้องที่เขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันนั้นชัดๆ!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 5 (เปิดเรื่องใหม่ 16/9/56) p.5
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-09-2013 20:49:30

"คุณกฤต! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!!"

เด็กหนุ่มกรีดร้องและออกแรงทั้งทุบและเตะคนที่อุ้มตัวเองอยู่ แต่ก็ทำเช่นนั้นได้ไม่นานเพราะถูกเหวี่ยงลงหงายหลังบนเตียงกว้างจนจุก

"ฉันจำได้ว่าคืนนั้นเธอไม่พูดอะไรทำนองนี้สักคำเลยนะ"

กฤตภาสโถมตัวลงคร่อมทับเด็กหนุ่มและจับยึดข้อมือทั้งสองไว้ พอถูกทักถึงเรื่องที่ผับเมื่อสามสัปดาห์ก่อน โลหิตก็ฉีดซ่านไปทั่วผิวหน้าของคนฟัง

"ผมโดนวางยา! ตอนนั้นผมบอกคุณไปแล้วแต่คุณก็ไม่ยอมฟัง!! แถมยัง...แถมยัง..."

ธีระพูดต่อไม่ออกเพราะมีแต่จะเข้าตัว ถึงแม้จะพยายามสะกดจิตตัวเองให้ลืมเรื่องในคืนนั้นสักเพียงไร แต่กลิ่นน้ำหอมและวิสกี้ที่อวลอยู่ในลมหายใจของกฤตภาสก็ราวจะปลุกความทรงจำที่เขาพยายามเก็บกดไว้ให้พรั่งพรูกลับมา ร่างสูงมองใบหน้าที่ซ่านไปด้วยสีกุหลาบเพราะความอายแล้วก็ยิ้มอย่างสมใจ

"ตอนนั้นฉันก็ได้แต่ฟังจากเธอข้างเดียว แล้วจะมั่นใจได้ยังไงล่ะว่าเธอโดนยาเข้าไปจริงๆ?"

ชายหนุ่มเอ่ยพลางฝังจมูกลงบนซอกคอของเด็กหนุ่ม เขาสูดกลิ่นอ่อนๆ ที่โหยหามานับตั้งแต่คืนนั้นอย่างหิวกระหาย ขณะเดียวกันก็กระตุกชายเสื้อของธีระให้หลุดจากขอบกางเกงก่อนจะสอดมือเข้าลูบแผ่นอกตึงเรียบ ปลายนิ้วที่คลึงเคล้าอย่างเชี่ยวชาญทำให้ธีระสำลักลมหายใจ แต่เมื่อรู้ตัวว่าร่างกายกำลังอ่อนแรงอย่างไม่สมควรจะเป็น เขาก็พยายามดิ้นรนเพื่อให้เป็นอิสระอีกครั้ง

"เชื่อผมเถอะครับคุณกฤต คืนนั้นผมโดนวางยาจริงๆ ไม่อย่างนั้นผมไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด ช่วยลืมเรื่องทั้งหมดไปเถอะครับ"

เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงหอบ เขากลืนน้ำลายเมื่อกฤตภาสยันตัวขึ้นแล้วมองตาเขาตรงๆ แต่ขณะที่คิดว่าอีกฝ่ายคงกำลังพิจารณาคำขอของเขา ชายหนุ่มกลับก้มลงจูบเขาอีกราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เพิ่งพูดเลยสักคำ ป้านนิ้วหนาที่กดลงบนยอดอกแล้วคลึงไปมาปลุกเร้าความรู้สึกวาบหวามจนในหัวเริ่มคิดอะไรไม่ออก

บ้าเอ๊ยตี้...แค่เป็นผู้ชายด้วยกันก็พอแล้วรึไง สมควรแล้วที่พี่รงค์จะนึกว่าเราเคยนอนกับคนอื่นมาก่อนน่ะ...

ความคิดนั้นทำให้นัยน์ตากลมโตเหม่อลอยราวจิตใจโผบินไปที่อื่น กฤตภาสเห็นดังนั้นก็จับคางเรียวให้ตั้งใจมองตนด้วยความโมโห

"ตอนนี้อยู่กับฉัน ห้ามคิดถึงเรื่องอื่น"

คนถูกสั่งขมวดคิ้วอย่างงุนงง ธีระสับสนกับการกระทำของคนตรงหน้าเหลือเกิน ทั้งที่ตลอดสองสัปดาห์มานี้กฤตภาสไม่เคยแสดงท่าทีสนใจเขาเลยสักครั้ง แล้วทำไมจู่ๆ วันนี้ถึงต้องจงใจรื้อฟื้นเรื่องที่เขาอยากจะลืมด้วย?

"คุณกฤต...จะเรียกสาวๆ คนไหนมานอนด้วยก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ? แล้วมาทำอย่างนี้กับผมทำไม?"

คำถามอย่างไร้เดียงสาพุ่งเข้าแทงใจของกฤตภาสอย่างจัง เขาเองก็หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไม หากจะบอกว่าเขาหลงใหลร่างกายของธีระ...ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคยพบคู่นอนที่เรือนร่างเย้ายวนใจกว่านี้ ยินยอมพร้อมใจที่จะเป็นของเขามากกว่านี้ และที่สำคัญก็ไม่เคยตั้งคำถามชวนปวดหัวกับเขาเช่นนี้ด้วย

เรื่องเดียวที่เขารู้ในตอนนี้มีแค่...เขาอยากได้เด็กคนนี้อีกก็เท่านั้น...

"บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอก"

กฤตภาสรวบสองมือของธีระไว้เหนือศีรษะ จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกจนหมดแผง ภาพของแผ่นอกแกร่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้คนที่เห็นหน้าแดงและรีบเบือนหน้าหนี

"เธอรังเกียจฉันเหรอ?"

ชายหนุ่มถามพลางก้มลงจรดริมฝีปากบนผิวแก้มเนียนใส และนั่นทำให้ไหล่ของเด็กหนุ่มสั่นสะท้าน จะว่าเขารังเกียจกฤตภาสก็ไม่ใช่เสียทีเดียว เขายอมรับว่าตั้งแต่เข้ามาฝึกงานที่บริษัท มีหลายครั้งที่สายตาของเขาลอบมองตามอีกฝ่ายด้วยความชื่นชมเหมือนเป็นไอดอลคนหนึ่ง แต่นั่นเป็นคนละเรื่องกับการอยากมีความสัมพันธ์ด้วย เมื่อได้รู้ความจริงว่าคนที่กอดเขาเมื่อตอนที่อารมณ์ปั่นป่วนเพราะฤทธิ์ยาครอบงำคือเจ้าตัว เขาจึงสับสนจนไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร

"ผมไม่ได้เกลียดคุณกฤต แต่ว่า...อ๊ะ"

เด็กหนุ่มพูดไม่ทันจบก็ถูกประคองหน้าให้หันไปรับจูบ สัมผัสอันปลอบประโลมซึ่งต่างจากความก้าวร้าวดุดันเมื่อครู่ทำให้สมองของเขาสับสน ไออุ่นของฝ่ามือที่แนบบนแก้มทำให้เขารู้สึกราวกับตนได้รับการทะนุถนอม ขณะที่ความคิดมึนงงเพราะตามท่าทีที่เปลี่ยนไปของกฤตภาสไม่ทัน ร่างเพรียวก็สะดุ้งเมื่อฝ่ามือใหญ่อีกข้างเลื่อนลงใต้กางเกงและเคล้าคลึงแก่นกายให้อย่างอ่อนโยน

"เด็กดีนะ...ตี้"

เสียงกระซิบที่ตามมาหลังริมฝีปากอุ่นแนบบนขมับทำให้หัวใจของเด็กหนุ่มหวั่นไหวอย่างรุนแรง มือข้างที่แนบแก้มของเขาเลื่อนลงลูบต้นแขนผ่านเสื้อเชิ้ตอย่างปลอบโยน และธีระก็รับรู้ได้ว่าความตั้งใจของตนกำลังถูกความอบอุ่นนั้นสั่นคลอนมากขึ้นทุกที

และที่น่าหวั่นใจก็คือ...ครั้งนี้เขาไม่อาจอ้างได้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยากระตุ้นอีกแล้ว...

"คุณกฤต...อย่า...อื้ม"

ธีระถูกริมฝีปากที่แนบลงมาผนึกเสียงไว้ในคอ เขาไม่ได้อยากทำตัวปากอย่างใจอย่างเช่นนี้เลย แต่เพราะการรบเร้าอย่างไม่เปิดโอกาสให้รวบรวมความคิดของกฤตภาส ร่างกายของเด็กหนุ่มจึงพ่ายแพ้แก่การปรนเปรอที่ทวีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าหากได้พบว่าคนที่เคยกอดเขาในคืนนั้นเป็นคนแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง ธีระอาจใจแข็งและพยายามใช้กำลังขัดขืนมากกว่านี้ แต่ว่านี่คือเจ้านายของเขา คนที่เขาทั้งชื่นชมแต่ก็ยำเกรงแม้จะเพิ่งได้ทำงานร่วมกันในเวลาไม่นาน จิตใจของเด็กหนุ่มจึงเกิดความขัดแย้งกันอย่างรุนแรง

ถ้าหากยอมให้คุณกฤตกอดคืนนี้...เขายังจะมีหน้ากลับไปฝึกงานที่บริษัทเดียวกันอยู่อีกหรือ...

ดูเหมือนกฤตภาสจะสัมผัสได้ถึงการต่อสู้กับจิตใจตัวเองของคนตรงหน้า จึงเลื่อนตัวขึ้นจูบหน้าผากของธีระก่อนจะเอ่ยอย่างใจเย็น

"ไม่ต้องคิดถึงเหตุผล ไม่ต้องคิดเรื่องอะไรทั้งนั้น ถามตัวเองว่ารังเกียจที่ถูกฉันทำแบบนี้จริงๆ หรือเปล่าก็พอ"

ประโยคนั้นทำให้นัยน์ตาที่ฉายแววสับสนหันกลับมามองคนพูดอีกครั้ง ใบหน้าที่ดูสะดุดตากำลังจ้องธีระด้วยนัยน์ตาลึกล้ำซึ่งอ่านไม่ออก ริมฝีปากบางเหยียดตรงหาได้หยักยิ้ม แต่น่าแปลกที่มันกลับทำให้ความคิดอันปั่นป่วนของเด็กหนุ่มสงบลง


“ถ้าคุณกฤตบอกว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้ ทำใจหน่อยก็แล้วกัน”


เด็กหนุ่มหวนนึกถึงบทสนทนาของรุ่นพี่เมื่อหลายวันก่อน ตอนนั้นคนพูดเพียงแต่เอ่ยปลอบใจเพื่อนร่วมทีมอีกคนที่บ่นว่ากฤตภาสสั่งให้ทำงานที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นเขาก็เห็นใจและยังคิดว่าตนโชคดีที่ไม่ถูกบังคับให้ทำอะไรยากๆ แต่ดูเหมือนบัดนี้สถานการณ์ของเขาเองจะย่ำแย่ยิ่งกว่าเสียอีก

รสชาติของวิสกี้ที่ถูกป้อนผ่านปลายลิ้นครั้งแล้วครั้งเล่าคงเป็นเหตุให้วงจรความคิดของเขาระส่ำระสาย แต่ถ้าอีกฝ่ายคิดว่าจะตะล่อมเขาให้ตอบตกลงได้ง่ายดายเหมือนเป็นลูกไก่เซื่องๆ ล่ะก็...ถือว่ามองเขาผิดไปถนัด

"คุณกฤต...ถ้าหากยังไงก็จะกอดผมให้ได้ล่ะก็...ผมมีเงื่อนไข"

กฤตภาสขมวดคิ้วมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเด็กหนุ่มในอ้อมแขน แววตาแน่วแน่นั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นจากคู่นอนคนไหนมาก่อน จึงเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้

"ว่ามาสิ"

"ผมจะไม่ปฏิเสธคุณกฤตก็ได้ถ้ายังยืนยันว่าจะกอดผม แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ใช่พวกชอบสำส่อน ถ้าหากคุณกฤตอยากมีอะไรกับผมจริงๆ คุณกฤตต้องไปตรวจเลือดแล้วเอาผลมาให้ผมดูก่อน"

เงื่อนไขนั้นทำให้กฤตภาสถึงกับอึ้ง วูบแรกเขาเกือบหัวเราะเพราะนึกว่าเด็กหนุ่มพูดเล่น แต่เมื่อเห็นแววตาเอาจริงเอาจังก็ทำให้รู้ว่าคนพูดไม่ได้เล่นตลก

เด็กคนนี้...ดูเหมือนจะไม่ใช่พวกหัวอ่อนอย่างที่เขาเคยคิด...

จู่ๆ ความคิดนั้นก็ทำให้กฤตภาสอารมณ์ดีขึ้น เขาจ้องตาธีระที่ไม่ยอมหันหนีแล้วรอยหยักบนมุมปากก็ยิ่งกดลึก ร่างสูงยันตัวขึ้นนั่งและทิ้งระยะห่างจากเด็กหนุ่มอย่างจงใจ

"ถ้าทำตามเงื่อนไขที่เธอว่า หมายความว่าถ้าฉันอยากกอดเธอให้เร็วที่สุด ฉันก็ต้องรีบไปตรวจเลือดแล้วเอาผลมาให้เธอดูสินะ?"

"ผมให้เวลาถึงแปดโมงเช้าพรุ่งนี้เท่านั้น ถ้าเอาผลมาให้ผมได้ช้ากว่านั้นถือว่าโมฆะ และผมจะขอให้คุณกฤตห้ามมายุ่งกับผมอีกครับ"

ธีระตอบเสียงสะบัดขณะดันตัวขึ้นนั่งบ้าง สองมือจัดเสื้อที่ร่นขึ้นให้เรียบร้อยพลางจ้องคนตัวใหญ่กว่าอย่างระแวดระวัง ท่าทางเหมือนลูกแมวที่พยายามพองขนขู่ทำให้กฤตภาสยิ่งนึกสนุกมากขึ้น

เด็กเอ๋ยเด็ก กำลังคิดหาวิธีหนีอยู่สินะ...เดี๋ยวก็รู้...

"เธอเคยบริจาคเลือดบ้างหรือเปล่า?"

คำถามแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของกฤตภาสทำให้ธีระมุ่นคิ้วมากยิ่งขึ้น เพราะเขาตีความไม่ออกว่านั่นเกี่ยวกับเงื่อนไขที่เพิ่งยื่นไปตรงไหน

"ไม่เคย...แต่หลังจากที่พลาดคืนนั้นผมก็ไปตรวจเลือดมาแล้วและได้ผลว่าไม่เป็นอะไร ดังนั้นผมจะไม่ยอมเสี่ยงนอนกับใครที่อาจจะทำให้ผมต้องติดโรคเด็ดขาด"

กฤตภาสเลิกคิ้ว เขาจ้องหน้าธีระแล้วก็รู้ทันทีว่ากำลังโดนกระแนะกระแหนว่าเขาคงเที่ยวนอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้าจนมีแต่โรคไม่พึงประสงค์ แต่ในขณะเดียวกัน การได้รู้ว่าเด็กหนุ่มเอาใจใส่สุขภาพถึงขั้นไปตรวจเลือดเพื่อความสบายใจก็ทำให้เขามองธีระในมุมใหม่เช่นกัน

นอกจากเด็กคนนี้จะไม่โง่แล้ว...ยังไม่ใช่คนที่จะเที่ยวร่านสวาทกับใครไปทั่วอีกด้วย...

ความคิดนั้นทำให้เขาอารมณ์ดีจนแทบหลุดเสียงหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็เพียงกระตุกยิ้มมุมปากขณะลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักโต๊ะที่มุมห้อง ท่าทางครึ้มอกครึ้มใจเหลือเกินนั้นทำให้ธีระได้แต่มองตามอย่างงุนงง ขณะเดียวกันสัญชาตญาณในการระวังตัวก็ยิ่งเข้มข้นเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายอาจไม่พอใจที่เขาอิดออดจนใช้อาวุธ

แต่สิ่งที่กฤตภาสหยิบออกมากลับเป็นเพียงซองจดหมายสีขาวซองหนึ่ง

ชายหนุ่มหยิบกระดาษที่พับในซองออกคลี่แล้วกวาดตาอ่านเร็วๆ หนึ่งรอบ ก่อนจะพับทบอย่างเดิมแล้วเดินกลับมาโยนลงตรงหน้าธีระพร้อมกับซอง เด็กหนุ่มมองกระดาษที่ลักษณะเหมือนจดหมายแล้วก็เหลือบตาขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ

"ปกติฉันจะบริจาคเลือดปีละสองสามครั้งแล้วแต่จะมีเวลา การบริจาคเลือดนี่ดีนะ...เพราะเขาจะส่งผลการตรวจเลือดมาให้เราถึงบ้านโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย"

เด็กหนุ่มมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคนพูดแล้วก็หัวใจกระตุก เขารีบหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาคลี่อ่านอย่างรวดเร็ว และพบว่าผลตรวจเลือดของกฤตภาสบ่งชี้ว่าเจ้าตัวปลอดภัยจากโรคติดต่อทุกชนิด

ที่สำคัญ...วันที่ส่งจดหมายซึ่งประทับอยู่บนซองก็เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่วันเท่านั้นเอง...

"ฉันให้เวลาเธออาบน้ำระหว่างที่ฉันออกไปสูบบุหรี่ก็แล้วกัน แต่ถ้าฉันสูบเสร็จเร็วก็อาจตามเข้าไปอาบด้วยก็ได้ แล้วขัดสีฉวีวรรณให้ตัวหอมๆ เข้าไว้ล่ะ...ตี้"

กฤตภาสเชยคางเด็กหนุ่มขึ้นพลางลูบนิ้วโป้งบนริมฝีปากสีสดเบาๆ เขาเห็นประกายต่อต้านที่สะท้อนในดวงตากลมโต แต่ก็รู้ว่าตนถือไพ่เหนือกว่าแล้วขณะที่หยิบซองบุหรี่และไฟแช็คออกไปที่ระเบียง

ธีระยังนั่งอยู่ที่เดิมขณะมองกฤตภาสซึ่งกำลังจุดบุหรี่สูบอย่างสบายใจ แล้วก็นึกอยากเขกหัวตัวเองแรงๆ ที่ดันยื่นเงื่อนไขที่ทำให้กลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้ เพราะตอนนี้เท่ากับว่ากฤตภาสมีข้ออ้างในการขอมีอะไรกับเขาได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

ทำไมเขาถึงชอบขุดหลุมฝังตัวเองโง่ๆ อย่างนี้อยู่เรื่อยเลยนะ...

เด็กหนุ่มขยำกระดาษแผ่นนั้นเป็นก้อนกลมแล้วก็ปาไปที่มุมห้อง เขาได้แต่พยายามบังคับลมหายใจที่รัวแรงขณะเดินลงส้นเข้าห้องน้ำ ตอนแรกเขานึกว่าหากยื้อเวลาได้ถึงพรุ่งนี้เช้า อย่างน้อยเขาคงมีเวลาคิดหาวิธีหนีหรือบ่ายเบี่ยงที่จะทำให้ไม่ต้องทอดร่างให้อีกฝ่ายเชยชมได้ แต่เนื่องจากกฤตภาสดันมีผลตรวจเลือดมารองรับพอดี เขาจึงได้แต่ต้องกัดฟันยอมทำตามข้อตกลงที่เสนอไปเท่านั้น

ธีระปิดล็อคประตูห้องน้ำก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกโยนลงตะกร้า การทำงานเมื่อช่วงค่ำบวกกับเหตุการณ์ตื่นเต้นเมื่อครู่ทำให้ร่างกายเขาเหนียวเหนอะไปด้วยเหงื่อ เมื่อได้ชำระล้างร่างกายจึงทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก ขณะเดียวกันก็ได้ระบายความเครียดออกไปชั่วระยะจนพอจะรวบรวมความคิดกลับมาได้อีกครั้ง

คนบ้าอะไร...ชอบเอาชนะแม้กระทั่งกับเด็กที่อ่อนกว่าเป็นรอบ...ส่วนเขาเองก็บ้าเหมือนกันที่ดันเสนออะไรแบบนั้นไปโดยไม่ทันคิด

สายน้ำหลั่งไหลลงบนตัวของเด็กหนุ่มขณะที่เขาได้แต่ยืนนิ่ง ใจหนึ่งเขานึกโมโห แต่อีกใจกลับปลงคล้ายยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดด้วยความรู้สึกเหมือนถูกโชคชะตากลั่นแกล้ง ไม่เช่นนั้นทำไมเขาจะต้องวนกลับมาเจอผู้ชายที่เคยกอดตัวเองโดยไม่ตั้งใจด้วยเล่า

เด็กหนุ่มนึกถึงศันสนีย์กับสุเมธซึ่งชวนเขาออกไปเที่ยวที่ผับในคืนนั้น แล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่าหากเพื่อนทั้งสองได้รู้ว่าพวกตนเป็นต้นเหตุให้เขาต้องมาเจอสถานการณ์เช่นนี้จะมีปฏิกิริยาอย่างไร แต่ความคิดนั้นก็สะดุดลงเมื่อมีเสียงเคาะประตู

"อาบน้ำเสร็จรึยัง? ในนั้นไม่มีประตูลับให้โผล่ไปที่อื่นหรอกนะ"

ธีระฟังแล้วก็รู้สึกว่าเลือดฉีดซ่านขึ้นบนผิวหน้า แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเพราะอายหรือโกรธมากกว่า เพราะเมื่อครู่ก็มีอยู่แวบหนึ่งที่เขานึกอยากให้ในห้องน้ำมีหน้าต่างบานใหญ่ๆ จะได้ปีนหนีออกไปอยู่เหมือนกัน แต่นั่นคงเป็นเรื่องที่เกิดได้แค่ในหนังหรือการ์ตูน เพราะช่องระบายลมของที่นี่อยู่สูงและเล็กจนแค่จะยืดแขนออกไปก็ยังทำไม่ได้

"ยังไม่เสร็จครับ ผมกำลัง 'ขัดสีฉวีวรรณ' ตามที่คุณกฤตสั่งอยู่"

เขาตอบด้วยหางเสียงติดจะสะบัดเล็กน้อย และได้รับคำตอบเป็นเสียงหัวเราะตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ถอยออกไป จึงได้แต่เม้มปากและคิดว่ายังไงก็รีบทำให้มันจบๆ ไปก็แล้วกัน กฤตภาสคงแค่สนใจเขาขึ้นมาเพราะดันกลับมาเจอกันอย่างเหนือความคาดหมาย หลังจากนี้ก็คงจะไม่มีครั้งที่สามอีกแล้ว

ธีระรู้ดีว่ากำลังทำเรื่องบ้าระห่ำที่ยอมให้อีกฝ่ายมัดมือชก แต่จะเป็นไรไป...เขายังมีอะไรให้เสียอีกในเมื่อครั้งแรกเขาก็มอบให้คนอื่นไปแล้ว และไม่มีวันที่คนคนนั้นจะย้อนกลับมาหาเขาอีกแล้วด้วย

ความหงุดหงิดของเด็กหนุ่มมอดลงเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขายื่นมือออกไปปิดฝักบัวก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาซับน้ำบนร่างกาย ขณะเดียวกันก็พยายามปลุกปลอบหัวใจที่กำลังแหว่งวิ่นจากความรู้สึกเหมือนกำลังเฉือนมีดทำร้ายตัวเอง

ไม่เป็นไรนะตี้ ถ้าหากจะต้องมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่ได้มีใจให้เขาเลยอีกสักครั้ง ก็ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน...


++---TBC---++


A/N: ขอกำลังใจให้น้องตี้และคนเขียนกันหน่อยนะค้า การเขียนพระเอกแบบกฤตภาสนี่ทำเอาอยากสติแตกตามน้องตี้ไปด้วยเลย   :ling3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 19-09-2013 21:07:40

ฮืออออออออออออ น้องตี้้ ที่น่ารักของพี่่

ดีใจมากกก แวะ เข้ามาอัพที่เล้าก่อนเฉยเลย 55++ ไปรออยุ่อีกที่

อ้างถึง

"ไม่เอานะ! ปล่อยผม! ปล่อยผมสิ!!"

"อย่าดิ้นนักได้มั้ย!?"

น่าจะลากเข้าห้องก่อนที่น้องตี้จะรู้ตัว  55++


น้องตี้ใจแข็งไว้นะ ยังไง เคะอย่างหนูก้อชนะแน่นอน  :katai2-1:

อ้างถึง

ดูเหมือนกฤตภาสจะสัมผัสได้ถึงการต่อสู้กับจิตใจตัวเองของคนตรงหน้า จึงเลื่อนตัวขึ้นจูบหน้าผากของธีระก่อนจะเอ่ยอย่างใจเย็น

"ไม่ต้องคิดถึงเหตุผล ไม่ต้องคิดเรื่องอะไรทั้งนั้น ถามตัวเองว่ารังเกียจที่ถูกฉันทำแบบนี้จริงๆ หรือเปล่าก็พอ"

สมภารกินไก่วัดชัด ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 19-09-2013 21:21:34

น้องจะรอดมั้ยคืนนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 19-09-2013 21:35:33

คุณรินสู้! หายใจลึกๆแล้วค่อยๆเขียนเบาๆนะคะ
ตากฤตจะได้ไม่โหดกับตี้เกินไป  :กอด1:

เดี๋ยวอ่านค่ะ ขอมาให้กำลังใจคุณรินก่อน ^_^

........................

อ่านตอนแรกจนเกือบจบก็ลุ้นน่าดู
แต่พอมาเจอประโยคนี้ "ไม่เป็นไรนะตี้ ถ้าหากจะต้องมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่ได้มีใจให้เขาเลยอีกสักครั้ง
ก็ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน..." น้ำตาซึมเลยค่ะ ...

อันนี้ความเห็นส่วนตัว: ตอนตี้ทำปากยื่นหรือตอนแอบหัวเราะทำให้นึกถึงน้อง Mild เลยทีเดียว ^^  :n1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-09-2013 21:38:20

อ้างจาก: cinquain ที่ 19-09-2013 21:35:33  

คุณรินสู้! หายใจลึกๆแล้วค่อยๆเขียนเบาๆนะคะ
ตากฤตจะได้ไม่โหดกับตี้เกินไป  :กอด1:

เดี๋ยวอ่านค่ะ ขอมาให้กำลังใจคุณรินก่อน ^_^

........................

ขอบคุณค่า ^_^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 19-09-2013 21:40:00

กริ้สสสสมาก ~~~
น้องตี้มีข้อเสนอมาแต่คุณกฤตแกก็สามารถ ><
รอลุ้นตอนต่อไป เตรียมฟินนน
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 19-09-2013 21:44:04

น้องตี้ สู้ๆๆ
แต่ดูท่าคงจะไม่รอดแน่ๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-09-2013 21:48:13

สงสารน้องตี้
อ่านกี่ตอนๆ ก็เม้นได้แต่สงสารตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 19-09-2013 21:49:48

555 ไม่คิดว่าตี้จะคิดต่อรองได้อีกอ่ะ ว่าแต่เค้าทำตามเงื่อนไขแล้ว หวังว่าจะได้ฟินกันถ้วนหน้านะคะ อิอิ :pighaun: :pighaun: :pighaun:


ปล. สงสารตี้ ท่าทางจะยังฝังใจกับรักแรก หวังว่าคุณกฤตจะช่วยตี้ได้นะ ไหนๆก็ได้เค้ามาขนาดนี้แล้ว ต่อไปถ้าได้บ่อยๆ (หรา) ก็รักเค้าให้มากๆล่ะ หุหุ :z1: :z1: :z1:


ดีใจมากมาที่เห็นเรื่องนี้มาต่อค่ะ  :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 19-09-2013 21:52:54

รีบๆขัดสีฉวีวรรณเลยนะตี้  :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 19-09-2013 22:09:06

ตี้จะโดนจับกินแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 19-09-2013 22:09:42

คุณกฤตแกโหดเกิ้นนน ไม่ว่ายังไงก็จะกดน้องตี้ให้ได้เลยใช่ม้ายยย
นี่ขนาดน้องตี้อุส่าห์อ้างเรื่องตรวจเลือดแล้วนะเนี่ย555 :hao7:
แอบสงสารน้องตี้นะ :hao5:
ปล. คุณกฤตน่ากลัวขนาดนี้ถ้าเราเป็นน้องตี้คงรีบเผ่นป่าราบออกจากห้อง ตอนที่คุณกฤตไปสูบบุหรี่แล้วแหละ :a5:

มาต่อเร็วดีจัง มาต่ออีกเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 19-09-2013 22:23:21

ว้าววววววววววววว ใกล้จะมาถึงจุดเริ่มต้นแล้วว ชอบข้อเสนอของตี้จิงๆเลยค่ะ 55555
น้องตี้น่ารักอะ โอยย อ่านแล้วก้อยากอ่านอีก ค้างงงงงมากในความรู้สึกก ฮึกกกก
เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ๊น๊าา จะรออ่านต่อไปนะคะ ^^ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 19-09-2013 22:35:23

จุกเริ่มต้นอาจเป็นแค่คำว่าเซ็กส์ แต่ในท้ายที่สุดแล้วก็จะกลายเป็นความรักละนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-09-2013 22:39:03

สงสารตี้ คงคิดไปไกลแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 19-09-2013 22:47:39

น้องตี้สู้ๆค่ะลูกกก อย่ายอมๆง่ายๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-09-2013 22:53:38

กรี๊ดดดดดดดดด
พี่รินมาต่อแล้ว ฮืออ
อีตาคุณกฤตอย่าใจร้ายกับน้องให้มันมากนักนะ
สงสารน้องงงงงงงง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 19-09-2013 23:07:39

ตอนแรกสงสารตี้ โดนผู้ร้ายจับมัดมือชกลากเข้าถ้ำ(?)โดยไม่ตั้งตัว (ถามไถ่น้องเค้าก่อนมั้ยย้าาาา)

ต่อมาฮาน้องตี้ โถ ตั้งเงื่อนไขทำร้ายตัวเอง พระเจ้าไม่อยู่ข้างเคียงตี้น้อยในวันนี้สินะ

อารมณ์ตี้คงเป็น ..อือ ก็คนที่ปลื้มนะไม่ใช่ไก่กาหมูหมาที่ไหน ..อือ เขาหล่อดีเขาเท่อยู่ ..อือ ไหนๆก็ไหนๆละ ..อือ ยอมก็ด้ะ!

อ้อยเข้าปากช้าง หวานหมูเลยทีนี้

บอกไม่ถูกอธิบายไม่เป็น แต่ชอบนะจ๊ะ :katai2-1: (แอบดีใจที่ไม่ใช่จับน้องมัดมือแล้ว... แต่เป็นมัดด้วยเงื่อนไขแทน ก๊ากกก)

เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-09-2013 23:25:29

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 20-09-2013 00:07:49

มันไม่มีทางเป็นครั้งสุดท้ายหรอกน้องตี้...คุณกฤตเขาดูมุ่งมั่นขนาดนั้น...ฮาาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-09-2013 00:16:46

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-09-2013 00:47:45

ร้องไห้ทุกตอนที่อ่าน  แบบว่ามันต้องมีบางบทที่น้ำตามันรื้นขึ้นมา

แต่ตอนนี้มันคงไม่ได้เลวร้ายน่ากลัวอะไรมั๊งครับ

เพราะหวังว่าเค้าจะรักกันจริงๆในสักวัน ไม่ใช่แค่...เซ็กซ์


รอตอนต่อไปอย่างใจลุ้นๆ ครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodisia ที่ 20-09-2013 00:49:15

 :o12: :ling1: :ling1: :ling1:   อะไรอ่ะ ประโยคสุดท้ายนั้น มีแววเศร้าอยู่ในประโยคค    :m15: :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-09-2013 00:51:33

ผูกตัวเองเหงๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 20-09-2013 01:11:13

น้องตี้โดนทำร้ายจิตใจอีกแล้ว
น่าสงสารๆ กฤตคงไม่ได้คิดจะขืนใจน้องตี้จริงๆนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-09-2013 01:44:36

อ่านทันแล้วค่าา >.<

ได้อ่านเรื่องรงค์กับไรอันแล้วก่อนหน้านี้
มาเรื่องของตี้ก็สนุกและน่าติดตามไม่แพ้กันค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 20-09-2013 01:47:37

น้องตี้สู้ ๆๆๆ
รักคนผิดให้ต้องช้ำ ก็อย่าไปใส่ใจมากเลย
รักตัวเองให้มากก็พอ :mew2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 20-09-2013 05:25:42

เมื่อมีครั้งที่2ตามมาแล้ว.........เราก็เฝ้ารอครั้งต่อไป55555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-09-2013 06:22:34

โธตี้อย่าคิดอย่างง้านนนนนนน
มันไม่จบแค่สองครั้งแน่นอน อร้าย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 20-09-2013 06:43:54

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-09-2013 07:04:23

เสียตัวอย่างสมบูรณ์แบบแล้วตี้เอ้ยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 20-09-2013 07:17:29

กำลังสงสัยว่าคุณกฤตจะพาน้องตี้ฟื้นความจำยังไง
ไม่คิดว่าจะพาเลี้ยวขวับอย่างนี้
น้องตี้เสนอเงื่อนไขได้ฝังตัวเองมาก
สมภารได้ใจใหญ่เลย :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 20-09-2013 07:19:56

โถ น้องตี้ของพี่
 :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 20-09-2013 07:57:32

น้องตี้ ..... ดูสาพการณ์ละไม่รอดชัวร์เลยค่ะ โฮววววววว
ไอ้คุณกฤตจะอยากอะไรขนาดนั้นคะะะะะ
เดี๋ยวไปๆมาๆน้องตี้ก็ต้องหลงรักคุณกฤตจนตัวเองเจ็บปวดอีก สงสารน้องงงงง
ขอให้คุณกฤตเจ็บปวดซะบ้างเถอะะะะะ ฮืออออออ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 20-09-2013 08:13:44

ถ้าคืนนี้ไม่รอดมือคุณกฤต มันจะเป็นครั้งที่2
แล้วมันจะจบแน่เหรอน้องตี้   :katai5:
กลัวว่ามันจะมีครั้งต่อๆๆไปอีกน่ะสิจ้ะ :mew5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-09-2013 09:28:06

อยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ จังเล๊ยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 20-09-2013 09:46:44

หาทางรอดให้ได้นะตี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-09-2013 10:41:36

ท่าทางคงจะไม่รอดซะแล้วล่ะน้องตี้ เอาเป็นว่าสู้ๆนะคะคุณน้อง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 20-09-2013 10:52:17

อูยยยย ดูท่าทางคืนนี้น้องตี้ท่าจะไม่รอดนะเคอะ ~
 :oo1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 20-09-2013 11:39:26

 :ling2:  กำลังอ่านแบบฮา ๆ อยู่ดี ๆ ตอนท้ายทำไมน้ำตาคลอตามน้องตี้ได้ก็ไม่รู้ สงสารอ่ะ เจ็บปวดที่สุด


รีบ ๆ รักกันสักที สงสารตีตี้จะแย่แล้ว  :hao5: ทนรับความเจ็บปวดไม่ค่อยได้มันเจ็บแปล๊บ ๆ ไปด้วยอ่ะ  :m15:


แอบเคืองพี่รงค์ขึ้นมาแระ   :m16:


 o18  ทนไว้ ๆ ๆ ๆ ๆ



รอตอนต่อไปค่ะ หลังจากตีตี้ขัดสีฉวีวรรณเสร็จจะเป็นไงต่อ  :z6:   

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-09-2013 12:45:45

โอ้ย ย น้องตี้น่าสงสาร อย่าไปคิดถึงอีพี่รงค์อีกเลยลูก มาเริ่มใหม่กับคุณกฤตดีฟ่าโนะ คริคริ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 20-09-2013 15:45:26

อ้างจาก: bellbomb ที่ 19-09-2013 20:49:30  

ไม่เป็นไรนะตี้ ถ้าหากจะต้องมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่ได้มีใจให้เขาเลยอีกสักครั้ง ก็ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน...

อ่านตรงนี้แล้วสงสารน้องตี้เลยทีเดียว ...ขอให้หนูเจอรักแท้จากอิตาพี่กฤตนะตี้นะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 20-09-2013 16:28:05

  :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 20-09-2013 18:45:49

โอ้. มาตอนนี้ผิดคาดเเหะ รุกไว้กว่าที่คิดเยอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 20-09-2013 19:38:35

 :hao6:  ขอโทษจ้า คนแก่ต่อมน้ำหมากกระจายมากไปหน่อย

คิดว่าตอนหน้า คนแก่คงไม่สภาพไม่ต่างจากนี้ --->  :jul1:

 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-09-2013 03:59:41

คุณกฤตเบาๆมือกับน้องตี้หน่อยนะคะ เดี๋ยวช้ำ

/นั่งพับเพียบเรียบร้อยรอคุณริน :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: aeed ที่ 21-09-2013 07:16:44

ชอบพระเอกแนวนี้จังค่ะ สู้ๆๆนะค่ะ :katai4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 21-09-2013 09:10:18

 :mew3:  น้องตี้น่ารักจัง  อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 21-09-2013 09:12:15

ชอบเรื่องนี้ -,,,,-

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Magician ที่ 21-09-2013 13:19:29

น้องตี้น่าร้ากกกกกกก จาเอากลับบ้านนนนนนนน  :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 21-09-2013 14:24:33

เอาใจช่วยน้องตี้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-09-2013 14:33:13

คุณกฤตอย่าใจร้ายกับน้องตี้นักก็แล้วกัน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 21-09-2013 20:01:16

แวะมารอน้องตี้ 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 21-09-2013 21:09:18

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
ไม่รอดแหงๆเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 21-09-2013 23:14:20

โธ่ น้องตี้

คุณกฤต ก็สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ ล่อลวงน้องมาจนได้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 21-09-2013 23:36:35

เอาทำใจสักซองสองซองมั้ยน้องตี้    :a1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: mwsign3639 ที่ 22-09-2013 00:19:04

อ่านทันแล้ว อัพต่อเถอะพลีสสส :hao5: :hao5: มันค้างมากกก :sad4: :sad4: :o12: :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 22-09-2013 00:33:11

โอ๊ยยยยยย น้องตี้ พลาดมากเลยลูกที่ไปตั้งเงือนไขแบบนี้ เจ๊ก็ไม่คิดว่าคุณกฤตจะมีผลแบบนั้นอยู่ในมือนะ เฮ้อออออจะหนีพ้นมั๊ยลูกกกกก  :katai4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: killtjae ที่ 22-09-2013 21:08:37

น้องตี้น่ารักอ้ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆ เคะแบบดื้อๆหน่อย แต่ก็ยังไม่ทันพ่อเสือตัวร้ายสินะ โฮะๆๆ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
สนุกมากเลย แค่หกตอน ก็ติดงอมแงมแล้ว
ค้างมากกกกกกก
มาต่อไวไวเลยน้าาาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 22-09-2013 22:08:15

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านมากๆ นะคะ เป็นเรื่องแรกจริงๆ ที่ยังลงไม่กี่ตอนแต่ได้คอมเม้นต์เยอะขนาดนี้ พอดีเรื่องนี้ฉีกแนวที่เขียนประจำเลยกังวลเหมือนกันว่าเสียงตอบรับจะเป็นยังไง ได้เห็นแบบนี้แล้วมีกำลังใจค่ะ สำหรับตอนใหม่คงต้องขอเป็นวันจันทร์หรือวันอังคารนี้จะมาลงให้นะคะ เนื่องจากเนื้อหาค่อนข้างยาว กินพลังสมองคนเขียนมากแต่ก็ยังรู้สึกดีไม่พอ ขอเกลาให้อ่านลื่นอีกนิดแล้วจะรีบมาลงให้ค่ะ เตรียมทิชชู่กันไว้ให้พร้อมด้วยละกันเน้อ

 :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 22-09-2013 22:29:19

คุณกฤตค่าาา
เห็นนิ่งๆไป แต่พอจะรุกนี้จัดเต็มเลยนะค่ะ
ยังไงก้อใจเย็นๆ เบาๆมือกะน้องหน่อยน๊าาาา
น้องตี้ค่ะ มีครั้งแรก ครั้งที่สอง สามสี่ห้า มันก้อจะตามมาเรื่อยๆนะค่ะ :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: SAFERNSAZAAAAA ที่ 23-09-2013 15:58:41

 :hao6: :hao6:อย่ามัวชักช้าเลยยยยย 555มิรอดแน่ :hao7:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 6 (อัพแล้วจ้า 19/9/56) p.6
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-09-2013 20:25:40

ตี้คะ พี่กฤตมันไม่ได้บอกไว้นะคะว่ามันขอกอดครั้งเดียว


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพแล้วจ้า 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 23-09-2013 21:17:54

มารอค่ะ :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพแล้วจ้า 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 23-09-2013 21:22:43

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7

ธีระสวมเสื้อคลุมอาบน้ำซึ่งแขวนอยู่บนราว เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบว่ากฤตภาสนั่งดื่มวิสกี้จากแก้วอยู่บนเตียง เรือนร่างสูงใหญ่บัดนี้สวมเพียงกางเกงยีนส์สีดำ ส่วนไฟจากหลอดขาวบนเพดานถูกปิดไปแล้ว ทั้งห้องถูกห่อหุ้มด้วยแสงนวลตาจากโคมไฟตั้งพื้นทรงสูงเท่านั้น

"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ มานี่สิ"

กฤตภาสวางแก้ววิสกี้ลงเหนือหัวเตียงซึ่งวางโทรศัพท์มือถือไว้ จากนั้นก็หงายมือข้างหนึ่งออกมาหา เด็กหนุ่มรู้ได้ว่าหัวใจเต้นแรงเพราะความตื่นเต้นจนต้องพยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ เขาก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่สัญชาตญาณบอกว่าอย่าแสดงท่าทางหวาดหวั่นออกไปให้อีกฝ่ายเห็นเด็ดขาด

ธีระเดินเข้าไปใกล้เตียงด้วยฝีเท้าซึ่งฝืนบังคับให้มั่นคง เขายังไม่ทันยื่นมือออกไปวางบนมือที่หงายรอ กฤตภาสก็ยืดตัวมารั้งเอวเข้าไปหาจนเด็กหนุ่มสะดุดเสียหลัก

ลมหายใจกรุ่นกลิ่นวิสกี้ระอยู่บนปลายจมูกเมื่อกฤตภาสก้มหน้าลงจนริมฝีปากสัมผัสกัน วูบแรกเด็กหนุ่มพยายามจะหันหนีตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อมือใหญ่อีกข้างรั้งเสื้อคลุมอาบน้ำลงจากไหล่และลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าราวกับจะปลอบ อาการต่อต้านของเด็กหนุ่มก็ลดลง

ใจเย็นๆ ไว้สิ...ตี้...ไม่ต้องลนลาน

ธีระเตือนตัวเองพลางหอบหายใจถี่ เด็กหนุ่มถูกจับให้นั่งคร่อมบนตักของคนที่กำลังเอนหลังพิงหัวเตียง เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระจึงค่อยได้เหลือบตาลงสังเกตเห็นรอยสักบนไหล่ขวาของกฤตภาส รอยสักนั้นเป็นสีดำล้วนขนาดค่อนข้างใหญ่ ลวดลายที่เกี่ยวกระหวัดกินพื้นที่จากหัวไหล่ไปเกือบจรดข้อศอก ยังไม่ทันได้พิจารณาดูภายใต้แสงสลัวว่ามันคือลายอะไร เขาก็ถูกดึงความสนใจกลับมาเมื่อเชือกรัดเอวถูกกระตุกออก

"ชอบผู้ชายมีรอยสักเหรอ?"

น้ำเสียงล้อเลียนของคนถามทำให้เด็กหนุ่มนึกฉุน เพราะการถามแบบนี้ก็ไม่ต่างจากการสื่อเป็นนัยว่าเขาหลงใหลผู้ชายมีรอยสักซึ่งรวมถึงเจ้าตัว และเขาไม่ยอมปล่อยให้ได้ใจง่ายๆ แบบนั้นแน่

"เปล่าครับ ผมแค่เห็นว่าลายมันแปลกดี แล้วผมก็ไม่เคยนอนกับผู้ชายมีรอยสักมาก่อน"

"งั้นเคยนอนกับผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ?"

น้ำเสียงคนถามแหบต่ำลงขณะพรมจูบไปบนซอกคอระหง ธีระค่อนข้างผอมก็จริงแต่ไม่ได้ถึงกับเห็นซี่โครงหรือกระดูกปูดโปน ตรงไหนที่ควรมีเนื้อหนังก็ยังมีมากพอให้คนสัมผัสได้รื่มรมย์ยามลูบมือผ่าน
และตอนนี้กฤตภาสก็กำลังใช้โอกาสที่ได้มาในการหาความรื่นรมย์อย่างเต็มที่

"สำคัญด้วยเหรอครับว่าผมเคยนอนกับผู้ชายมากี่คน?"

หางเสียงของคนที่ย้อนถามเริ่มรวน เมื่อกฤตภาสเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังมองไปทางอื่น จึงยื่นริมฝีปากไปแนบบนผิวแก้มแล้วถามด้วยน้ำเสียงเนิบเนือย

"ก็แค่อยากรู้ บอกไม่ได้เหรอ?"

เด็กหนุ่มเบนสายตากลับมา ไม่รู้ทำไมเขาจึงรู้สึกเหมือนประกายในแววตาของกฤตภาสบ่งบอกว่าอยากได้คำตอบอย่างซื่อตรง แต่ถึงอย่างไร...พวกเขาก็ไม่ได้สนิทกันในระดับที่จะยอมถ่ายทอดเรื่องละเอียดอ่อนเช่นนี้ให้รู้

"ผมไม่เคยนับ อีกอย่างคุณกฤตรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ"

ชายหนุ่มได้ฟังก็ทำเสียงหึ แต่น่าแปลกที่นอกจากกฤตภาสจะไม่นึกโกรธแล้วกลับยิ่งนึกสนุกขึ้นไปอีก ปกติเขาก็ไม่เคยถามคู่นอนแต่ละคนหรอกว่าผ่านมือคนอื่นมาแล้วกี่คน สมัยนี้คนที่ยังยึดติดกับแนวคิดว่าคู่นอนควรจะบริสุทธิ์ผุดผ่องจนหลุดรอดมาถึงมือตัวเองคงมีแต่พวกคร่ำครึที่โลกสวยเท่านั้น

แต่กับเด็กคนนี้...เขาก็แค่อยากรู้เรื่องส่วนตัวมากขึ้นอีกหน่อยเท่านั้นเอง

"ก็จริง อดีตจะไปสำคัญเท่าปัจจุบันได้ยังไง"

ธีระไม่ทันขบคิดว่าคำพูดนั้นมีความหมายแฝงหรือไม่ ผิวหน้าก็ซับสีเลือดจนแดงก่ำเมื่อถูกแหวกชายเสื้อคลุมอาบน้ำออกจนเผยผิวกายให้นัยน์ตาคมกริบได้สำรวจโดยสะดวก  แต่กฤตภาสกลับไม่ถอดเสื้อคลุมออกจากตัวเขาจนหมด เพียงแค่รั้งสะโพกเพรียวให้กระถดขึ้นไปบนตักมากขึ้น ส่วนอ่อนไหวของธีระจึงทับอยู่บนเป้ากางเกงของอีกฝ่ายโดยตรง

กฤตภาสยิ้มเย็นขณะลอบสังเกตสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเด็กหนุ่ม ก่อนจะใช้ปลายนิ้วลูบบนส่วนไวสัมผัสนั้นอย่างแผ่วเบาจนธีระเริ่มนั่งไม่เป็นสุข การขยับตัวของเขาส่งผลต่อคนเบื้องล่าง และธีระก็ต้องรีบห้ามตัวเองให้หยุดเคลื่อนไหวเมื่อรับรู้ได้ว่าส่วนที่เขานั่งทับกำลังมีปฏิกิริยาขึ้นมา

บ้าเอ๊ย...ทั้งที่คิดว่าจะไม่ยอมมีอารมณ์ร่วมให้ผู้ชายคนนี้ได้ใจแท้ๆ

เด็กหนุ่มขบริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกได้ถึงการเล้าโลมที่เพิ่มขึ้น แล้วก็ต้องหลุดเสียงครางเครือเมื่อกฤตภาสใช้ปลายลิ้นกรีดริมฝีปากของเขาออกจากกัน เด็กหนุ่มหลับตาแน่นและจิกนิ้วบนไหล่หนาเมื่ออีกฝ่ายลดมืออีกข้างลงลูบบั้นท้ายของเขาผ่านเสื้อคลุม

"อื้อ..."

ความเสียวซ่านที่รุมเร้าทำให้ธีระกระหวัดแขนไปรอบลำคอแกร่งแล้วซบหน้าลง ร่างเพรียวสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อชายเสื้อคลุมด้านหลังถูกร่นสูง จากนั้นฝ่ามือแข็งแรงก็นวดเฟ้นหนั่นเนื้อของเขาโดยตรงอย่างย่ามใจ

ไหล่ผอมสั่นสะท้านเมื่อคิดว่าจะเกิดอะไรต่อ วินาทีนั้นเขาอยากลุกขึ้นร้องโวยวายว่ายกเลิกข้อตกลงและวิ่งหนี ทั้งที่เมื่อครู่ทำใจไว้แล้วว่าจะทนเพื่อให้มันผ่านไปเร็วๆ ด้วยซ้ำ

ที่แท้เขาก็ยังคิดอะไรง่ายเกินไป...

กฤตภาสสัมผัสได้ว่าคนในอ้อมแขนกำลังกลัว เขามีประสบการณ์มากพอจะรู้ว่าเวลาที่คู่นอนสั่นเพราะมีอารมณ์ร่วมนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งนั่นไม่ใช่ปฏิกิริยาที่เขาจับได้จากธีระ ต่อให้จะพยายามเสแสร้งเพื่อสร้างภาพว่าตัวเองด้อยประสบการณ์มาตบตา ก็คงไม่มีทางจะสั่นไปทั้งๆ ที่กล้ามเนื้อแต่ละมัดเกร็งจนทื่อได้อย่างเป็นธรรมชาติเช่นนี้แน่

ความคิดนั้นทำให้เขาทั้งลำพองใจทั้งสงสาร แต่กฤตภาสหาใช่พ่อพระที่จะปล่อยโอกาสเช่นนี้ให้หลุดมือ ใครจะรู้ว่าเด็กหนุ่มจะใช้วิธีไหนมาบ่ายเบี่ยงอีกหากผ่านค่ำคืนนี้ไปแล้ว

"อ๊ะ!"

ธีระอุทานอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกพลิกตัวให้นอนหงาย เสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวที่ยังไม่หลุดจากตัวแผ่ออกด้านล่างเหมือนผ้ารองอาหารเลิศรส กฤตภาสมองภาพตรงหน้าแล้วก็ปวดหนึบที่ส่วนกลางร่างกายจนต้องรีบปลดกระดุมและรูดซิปลงเพื่อให้ความอึดอัดได้เป็นอิสระ ความรู้สึกยามนี้ไม่ต่างจากเวลาที่เห็นอาหารซึ่งจัดแต่งอย่างสวยงามอยู่ตรงหน้า ความหิวโหยนี้จะไม่หายไปตราบใดที่ไม่จัดการอาหารในจานให้เกลี้ยง

"ไม่ต้องกลัว"

กฤตภาสเอ่ยปลอบเมื่อเห็นธีระเบิกตากว้างหลังเห็นร่างเปลือยเปล่าของเขา ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้คนที่นอนรอได้มีเวลาคิดฟุ้งซ่าน เขาเลื่อนตัวขึ้นทาบทับร่างผอมเพรียวแล้วก็จูบริมฝีปากที่กำลังเผยอ ฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วทุกส่วนสัดที่มือของเขาสัมผัสได้ กลิ่นสบู่อ่อนๆ ผสานกับกลิ่นเหงื่อโชยเข้าจมูกอย่างเย้ายวนยิ่งเร้าอารมณ์จนชายหนุ่มแทบทนไม่ไหว

ร่างสูงเอื้อมหยิบถุงยางมาสวมลงบนความตื่นตัวที่กำลังเครียดเกร็ง เขาจับเรียวขาของธีระให้แยกออกและดันขึ้นสูงขณะที่เด็กหนุ่มกำลังมึนเมาไปกับรสสัมผัส แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อธีระพยายามดันอกเขาและร้องห้ามอย่างตื่นตกใจ

"คุณกฤต! เจ็บ!!"

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว แต่พอพยายามดึงดันจะเดินหน้าต่อก็ถูกทุบไหล่อย่างแรง

"ผมไม่ใช่ตุ๊กตานะ! เบาๆ หน่อยได้มั้ย!?!"

กฤตภาสชะงักเมื่อคนในอ้อมแขนทำหน้าเหยเกและมีน้ำตาคลอเต็มหน่วยตา เขาพยายามข่มใจถอยออกแล้วโอบเอวอีกฝ่ายเข้ามากอดอย่างปลอบประโลม

"ขอโทษ ฉันใจร้อนไปหน่อย แต่ตอนนั้นก็ไม่เห็นมีปัญหานี่"

ธีระแทบอยากจะบีบคอคนตรงหน้า ขณะเดียวกันความอายก็ผุดพลุ่งเมื่อนึกได้ว่าตรงทางหนีไฟที่ผับเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนนั้นเขาคงทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด และกฤตภาสคงไม่เคยมีประสบการณ์กอดผู้ชายมาก่อนเขาจริงๆ

"ตอนนั้นผมโดนยาก็ต้องไม่มีปัญหาอยู่แล้ว! แต่ว่านี่...ไม่เหมือนกัน ...ถ้าอยู่ๆ คุณกฤตจะเอาเข้ามาเลย...มันเจ็บ"

เด็กหนุ่มแทบอยากมุดพื้นหนีเมื่อต้องมาอธิบายเหมือนตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ไหนๆ ก็ตกกระไดพลอยโจนมาถึงขั้นนี้แล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องให้กฤตภาสรู้ว่าจะทำกับเขาเหมือนหุ่นที่ไม่รู้สึกเจ็บปวดไม่ได้

ใบหน้าที่แดงถึงหูเพราะความอายของธีระทำให้กฤตภาสนึกเอ็นดู ขณะเดียวกันก็รู้ว่าตัวเองผิดที่ใจร้อน กับพวกผู้หญิงที่เขาเคยกอดนั้นน้อยรายจะทักท้วงเมื่ออยู่ในวงแขนของเขาแล้ว แต่เด็กคนนี้ไม่ได้เป็นฝ่ายกระโจนเข้าหาเขาเองตั้งแต่แรก หากจะต้องใช้เวลาทำให้คุ้นเคยบ้างก็เป็นเรื่องสมควร

เพราะถึงอย่างไรเสีย...หลังถูกเขากอดบ่อยขึ้นก็คงชินไปเองอยู่ดี

"เข้าใจแล้ว ฉันจะจำไว้ว่ากับเธอต้องค่อยเป็นค่อยไป"

ธีระเม้มปากแม้จะยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนผิวหน้า แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะยอมให้กฤตภาสมีอะไรด้วย จึงไม่ได้เอ่ยขัดและเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ

ร่างสูงใหญ่ค่อยดันคนในอ้อมแขนลงและเริ่มปลุกเร้าอารมณ์อีกครั้ง ภาพของธีระที่น้ำตาคลอหน่วยเมื่อครู่ช่วยให้เขาชะลอความอยากครอบครองอันพลุ่งพล่านได้บ้าง ชายหนุ่มเอื้อมหยิบหลอดครีมทาผิวมาบีบลงบนนิ้วก่อนจะค่อยๆ สอดเข้าในช่องทางคับแคบเพื่อช่วยให้เด็กหนุ่มเตรียมตัว ขณะเดียวกันก็ดึงความสนใจให้จดจ่ออยู่ที่เขาผ่านริมฝีปากและปลายลิ้นที่พัวพันไม่หยุด

ความอ่อนโยนที่ได้รับทำให้ในหัวของธีระเบาหวิว แม้จะตระหนักดีว่าที่อีกฝ่ายใจเย็นด้วยเพราะมีจุดประสงค์ใด ทว่าความคิดฝั่งที่เป็นเหตุเป็นผลของเขาก็ปั่นป่วนมากขึ้นทุกที สวนทางกับความรู้สึกต่อต้านของร่างกายที่ดูจะโรยแรงลงทุกขณะ

หยาดเหงื่อบางเบาผุดซึมบนผิวกายของคนทั้งคู่ กฤตภาสมองธีระที่ปิดตาแน่น ผิวสีอ่อนถูกโลหิตสูบฉีดจนเรื่อเป็นสีชมพู เรือนร่างบิดไปมาอยู่ใต้ร่างเขาแล้วก็ก้มลงเลียซอกคอที่สะท้อนแสงไฟ ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบาขณะเลื่อนใบหน้าขึ้นจนสายตาอยู่ในระดับเดียวกัน

"จะทำต่อแล้วนะ"

ธีระหลับตาและพยักหน้า เขาไม่กล้าลืมตาเพราะกลัวที่จะได้เห็นแววตาของกฤตภาสในตอนนี้ เด็กหนุ่มเพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรับรู้ว่านิ้วแกร่งทั้งสองนิ้วได้ถอนออกไปจากร่าง ก่อนจะกลั้นลมหายใจอีกครั้งเมื่อสิ่งที่ร้อนระอุกว่าจรดลงมาที่ปากทางอันเล็กแคบ

"ตี้ ลืมตา"

ไม่เอา! อยากจะทำอะไรก็รีบๆ ทำเสียทีเถอะ!

สมองของเด็กหนุ่มพยายามปิดกั้นสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่รู้ตัวว่าเอ่ยคำเหล่านั้นออกไป กฤตภาสนึกหงุดหงิดจึงก้มลงบดริมฝีปากของธีระอย่างแรง ขณะเดียวกันก็ดันความเร่าร้อนของตนเข้าในร่างของอีกฝ่ายถึงครึ่งทาง

"คุณกฤต!! เจ็บนะ!!!"

ถึงแม้จะถูกทำให้ผ่อนคลายแล้ว แต่เมื่อถูกล่วงล้ำอย่างฉับพลันเช่นนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เจ็บ ธีระเบิกตาโพลงและตะกุยข่วนไหล่ของฤตภาสเป็นพัลวัน ขณะที่ร่างสูงใหญ่กลับแทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บแสบจากรอยเล็บเพราะกำลังซึมซับกับการบีบรัดอย่างรุนแรงของร่างข้างใต้

ตอนที่มีอะไรกันครั้งแรกนั่น...เขาก็รู้สึกว่าโดนรัดแน่นแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่านะ...

กฤตภาสไม่แน่ใจกับความทรงจำของตัวเองนัก ค่ำคืนนั้นในมุมมืดของทางหนีไฟดูจะเทียบไม่ได้เลยกับสัมผัสอันยอดเยี่ยมที่เขาได้รับในตอนนี้ เช่นเดียวกับผิวกายอบอุ่นที่ได้แนบชิดกันและกันโดยตรงภายใต้แสงไฟซึ่งเผยให้เห็นใบหน้าของธีระได้ถนัดตา

"ตี้...ลืมตาสิ"

"ไม่เอา! คุณกฤตใจร้าย!! เอาออกไปเดี๋ยวนี้เลย!! เอาออกไปสิ!!!"

แรงบีบรัดจากส่วนล่างดูจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มร้องตะโกน กฤตภาสได้แต่ส่งเสียงคำรามเพราะเกรงว่าตนจะลุแก่อารมณ์ไปทั้งอย่างนี้ เขาได้แต่พยายามก้มลงจูบแพขนตาซึ่งชุ่มน้ำไปพร้อมๆ กับลูบหลังและไหล่ของคนตัวเล็กกว่าอย่างปลอบโยน

อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็ไม่ได้เรียกชื่อคนอื่นให้เขาได้ยินอีก...

"ตี้ ฟังนะ ถ้าเธอบีบแน่นขนาดนี้ฉันคงเอาออกไม่ได้หรอก"

ประโยคนั้นทำให้เด็กหนุ่มเม้มปาก มือที่ทั้งทุบทั้งข่วนเมื่อครู่หยุดลงก่อนเจ้าตัวจะหันหน้าหนีไปอีกทาง การแสดงออกที่เหมือนกำลังน้อยใจทำให้กฤตภาสอดยิ้มแล้วก้มลงหอมแก้มไม่ได้

ไม่สิ...ไม่ใช่แค่เรื่องการแสดงออกหรอก ที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีใครที่พอถูกเขากอดแล้วจะเรียกร้องให้หยุดกลางคันแบบนี้สักคน...

"คุณกฤตผิดสัญญา เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะค่อยเป็นค่อยไป"

น้ำเสียงตัดพ้อทำให้กฤตภาสรู้สึกผิดขึ้นมาแวบหนึ่ง แต่ก็เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น

"ขอโทษก็แล้วกัน ต่อจากนี้จะไม่ทำแรง"

ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงนุ่มนวลดุจกำลังหลอกล่อเด็กน้อยด้วยขนมหวาน เขารู้ดีว่าหากฝืนทำต่อโดยที่ธีระไม่ยินยอมก็เท่ากับการข่มขืนดีๆ นี่เอง และต่อให้เขาจะไม่ใช่คนดียังไง การฝืนใจอย่างรุนแรงแบบนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทำ

เขาอยากให้เด็กคนนี้ยินยอมด้วยความสมัครใจของตัวเองมากกว่า...

ธีระเงียบไปเมื่อถูกริมฝีปากอุ่นพรมจูบบนผิวหน้า เขาไม่เข้าใจกฤตภาสเลยจริงๆ ตอนแรกก็เหมือนจะใจดี ต่อมาก็ใช้ลูกล่อลูกชนให้เขาต้องตอบตกลงอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อกี้ก็ดึงดันใช้กำลังทำให้เขาเจ็บ พอมาตอนนี้กลับพยายามจะทำให้เขารู้สึกดี...จะอะไรกันนักหนา...คนอื่นที่ยอมให้เจ้าตัวกอดง่ายๆ ก็น่าจะมีอยู่แล้วตั้งเยอะแยะ...

ความคิดของเด็กหนุ่มสะดุดลงเมื่อแก่นกายที่อ่อนไปแล้วถูกช้อนขึ้นรูดรั้ง ร่างกายเริ่มซึมซับอุณหภูมิของกฤตภาสที่ทาบร่างลงบนตัวเขาและรุกล้ำคืบหน้าเข้ามาเรื่อยๆ ถึงแม้เมื่อครู่จะตั้งใจว่าจะปฏิเสธ แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มกลับหอบหายใจแรงและขยับกายตามการรุกเร้าอันช่ำชอง กว่าจะรู้สึกตัวว่าท้องน้อยจุกแน่นจากการถูกเติมเต็ม สัมผัสหยาบระคายที่สัมผัสกับเนินสะโพกก็บ่งบอกว่าส่วนหนึ่งของกฤตภาสฝังเข้าในกายเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว

"เก่งมาก ฉันอยู่ในตัวเธอหมดแล้วนะ"

กฤตภาสก้มลงกระซิบข้างหูของคนที่กำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขน แต่การสั่นครั้งนี้เป็นสัญญาณที่ดี เพราะมันเป็นการสั่นแบบที่แสดงความพึงใจของคู่นอนที่เขาคุ้นเคย

ธีระสูดน้ำมูกและก้มหน้างุด ความคิดของเขาลัดวงจรจนจำไม่ได้แล้วว่าทำไมถึงตกมาอยู่ในสภาพนี้ได้ สิ่งเดียวที่รู้มีแค่ร่างกายที่หวั่นไหวจากการถูกโอบกอดมากขึ้นทุกที

นี่เขาใจง่ายขนาดนี้เลยหรือ...พี่รงค์ก็เคยคิดว่าเขาใจง่ายแบบนี้ตอนที่คบกันหรือเปล่า...

"อย่าใจลอยสิ"

จู่ๆ ธีระก็ถูกเชยคางให้เงยหน้าขึ้น แววตาที่สะท้อนภาพของเขามีร่องรอยของความไม่พอใจจางๆ ที่เขาไม่แน่ใจว่ามาจากอะไร แต่ยังไม่ทันจะขบคิดต่อ กฤตภาสก็ก้มลงจูบไซ้ซอกคอและเริ่มเคลื่อนไหวสะโพกอย่างไม่ให้เวลาตั้งตัว

"ฮึ...อ๊ะ...อ๊ะ"

เสียงครางรื่นหูหลุดจากริมฝีปากของธีระตามจังหวะการโจนจ้วงของร่างเบื้องบน ความเร่าร้อนผลักดันความคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างในหัวให้หลุดลอยดุจถูกพายุซัด เขารับรู้ได้ว่าร่างกายเป็นอิสระจากการควบคุมจนไม่รู้ตัวอีกว่าเผลอทำอะไรไปบ้าง...เผลอตอบสนองกฤตภาสไปอย่างไรบ้าง รู้แต่ว่าตอนนี้เพลิงปรารถนากำลังโหมไหม้ดุจจะแผดเผาร่างกายให้เป็นเถ้าถ่าน

"ยะ...คุณกฤต...อื๊ออ!!!"

สุดท้ายเมื่อร่างกายไม่อาจต้านกระแสของความหฤหรรษ์ที่ถาโถม ร่างเพรียวก็บิดเกร็งและปลดปล่อยไอระอุเพราะความสุขสมออกมาจนหมดสิ้น ธีระหอบหายใจถี่ราวคนขาดอากาศ มือทั้งสองข้างจิกลงบนบ่าของคนเบื้องบนที่ยังกระแทกกระทั้นกายเข้าหาเขาไม่หยุด

"อืม!!"
เด็กหนุ่มได้ยินเสียงคำรามต่ำก่อนจะถูกบิดคางให้หันไปรับจูบ แขนอันอ่อนปวกเปียกของเขาเกาะเกี่ยวคอแกร่งไว้ราวกับฟางเส้นสุดท้ายกลางทะเลลึก เขารับรู้ได้ว่ากล้ามเนื้อของร่างเบื้องบนขมวดเกร็งก่อนที่อีกฝ่ายจะถอยออกแล้วดึงถุงยางทิ้ง จากนั้นก็ใช้มือรีดไออุ่นร้อนให้ถะถั่งลงบนหน้าท้องของเขาเป็นสาย

ธีระหน้าแดงก่ำขณะมองคราบขุ่นหยดสุดท้ายที่เลอะลงปนกับหยาดหยดของตนเอง เมื่อเงยหน้าขึ้นและได้เห็นสีหน้าของกฤตภาสที่กำลังมองเขาด้วยนัยน์ตาลึกล้ำ ผิวหน้าของเด็กหนุ่มก็ยิ่งร้อนฉ่าประดุจถูกไฟลวก ถึงแม้จะต่างก็เพิ่งถึงปลายทางของอารมณ์เช่นดียวกัน ตอนนี้เขากลับรู้สึกเขินอายจนแทบอยากวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วล็อกขังตัวเองไว้ในนั้นจนเช้า เพื่อที่พอวันใหม่มาถึงจะได้หนีออกไปแล้วไม่ต้องเจอคนตรงหน้าอีก

กฤตภาสทิ้งตัวลงนอนหงายบนที่ว่างอีกด้านของเตียง เสียงหอบหายใจอันไม่เป็นจังหวะของทั้งสองคละเคล้าภายในห้องสลัว เตียงที่ยวบลงเพราะน้ำหนักของร่างสูงใหญ่โดยที่ไม่มีร่างกายส่วนใดสัมผัสกันฉุดสติอันเคว้งคว้างของธีระกลับมา พริบตานั้นเขาสำนึกเสียใจกับสิ่งที่เพิ่งผ่านพ้นไปทันที

เขาทำอะไรลงไป...เขายอมให้ถูกทำอะไรแบบนี้ได้ยังไง...

ความทรงจำของเด็กหนุ่มหวนกลับไปยังช่วงเวลาสั้นๆ ที่เคยคบกับณรงค์เมื่อหลายเดือนก่อน ถึงแม้หลายต่อหลายครั้งเขาจะเป็นคนเปิดฉากยั่วยวน แต่อย่างน้อยหลังจากทั้งคู่บรรลุปลายทางของอารมณ์ร่วมกันแล้วเขายังมีสิทธิ์เข้าไปนอนซุกขอไออุ่นได้ แต่ว่าคนที่นอนอยู่ข้างเขาในตอนนี้เป็นใคร... หากไม่นับความสัมพันธ์ผิวเผินที่เรียกว่าผู้บริหารกับเด็กฝึกงานแล้ว เขากับกฤตภาสนับได้ว่าเป็นคนแปลกหน้าต่อกันอย่างสิ้นเชิง

กฤตภาสนอนแผ่ด้วยท่าทางเหมือนเพิ่งอิ่มเอมจากอาหารมื้อใหญ่ ชายหนุ่มหรี่ตามองเพดานขณะรอให้ลมหายใจคืนจังหวะปกติ แล้วก็ต้องเลิกคิ้วเมื่อเห็นคนข้างๆ ยันตัวขึ้นนั่งแล้วหยิบกระดาษทิชชู่จากกล่องข้างเตียงมาเช็ดคราบเปื้อนบนหน้าท้อง  จากนั้นก็ขยำกระดาษที่เลอะทิ้งลงถังขยะแล้วตวัดขาลงจากเตียง

“จะไปไหน?”

ร่างสูงใหญ่ดึงข้อศอกของเด็กหนุ่มไว้ทันก่อนจะลุกหนี ทว่าธีระเพียงแต่นั่งนิ่งโดยไม่หันกลับมา ครู่หนึ่งจึงกฤตภาสจึงได้ยินคำตอบผ่านเสียงเบาหวิว

“จะกลับหอ”

“ตอนตีหนึ่งเนี่ยนะ?”

“ยังไงแท็กซี่ก็วิ่งทั้งคืนอยู่แล้ว ผมจะกลับ”

ท่าทางที่ดูเหมือนมุ่งมั่นจะไม่หันมามองเขาทำให้อารมณ์ของกฤตภาสเริ่มขุ่น เขาลุกขึ้นนั่งแล้วฉุดแขนธีระให้หันกลับมาด้วยแรงที่ใกล้เคียงกับการกระชาก

“ดึกป่านนี้แล้ว อย่างอแงเป็นเด็กๆ น่า”

ชายหนุ่มชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของธีระถนัด ปลายจมูกโด่งรั้นเป็นสีแดงช้ำ ส่วนดวงตากลมโตที่ดูจะเป็นสิ่งดึงดูดสายตาบนใบหน้าอ่อนเยาว์ก็ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำที่เหมือนจะหยดมิหยดแหล่ ภาพนั้นทำให้เขานึกไปถึงค่ำคืนนั้นที่ทางหนีไฟในผับทันที

ที่แท้...ตอนนั้นเธอทำหน้าแบบนี้หลังถูกฉันกอดงั้นหรือ...

ความรู้สึกบางอย่างที่คล้ายคลึงกับความไม่พอใจแล่นพล่านในอกของกฤตภาส ชั่ววูบนั้นเขานึกอยากกระชากคนตรงหน้าเข้ามากอดแล้วจูบแรงๆ ให้ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็รู้ดีว่าหากทำเช่นนั้นคงได้เห็นน้ำตานองบนใบหน้าของเด็กหนุ่มที่มองเขาอย่างเกลียดชังแน่

และเขาก็ไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะรับมือกับสีหน้าแบบนั้นเลยสักนิด

“ใช่สิ ผมมันเด็ก เด็กที่โง่พอจะให้ผู้ใหญ่อย่างคุณล่อลวงเอาแบบนี้แหละ ถ้าหากพอใจแล้วก็ปล่อยซักที! ผมจะกลับ!”

“ไม่ให้กลับ! ดึกป่านนี้แล้ว คิดว่าหน้าตาตัวเองตอนนี้น่าออกไปอวดชาวบ้านนักรึไง!?”

ธีระขึงตามองเขาอย่างดุดัน กฤตภาสรู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนปากหวานมาแต่ไหนแต่ไร และที่พูดก็ตั้งใจจี้จุดให้คนฟังโกรธจริงๆ เพราะอย่างน้อยการได้เห็นใบหน้าโกรธเกรี้ยวก็ยังดีกว่าหน้าที่เขรอะน้ำหูน้ำตาเป็นไหนๆ

แต่ส่วนลึกในใจกฤตภาสสังหรณ์ได้ว่าธีระจะไม่มีวันร้องไห้ฟูมฟายให้เขาเห็น ถึงแม้ภายนอกเจ้าตัวจะดูเป็นเด็กหนุ่มที่น่าทะนุถนอม แต่การได้เห็นอีกฝ่ายพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่ในยามนี้ก็เป็นหลักฐานที่เพียงพอ

“นอนที่นี่แหละ! ถ้าฉันไม่หลับไปก่อนก็อย่าหวังเลยว่าจะได้หนีกลับ!”

ชายหนุ่มรวบร่างที่ยังสวมเสื้อคลุมเข้ามากอดแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง เขาออกแรงกอดรัดคนในอ้อมแขนแน่นเพราะธีระดิ้นขลุกขลักไม่หยุด จวบจนครู่ใหญ่ผ่านไปและดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้แล้วว่าถึงพยายามดิ้นไปก็เปลืองแรงเปล่า เด็กหนุ่มถึงค่อยยอมนอนนิ่งในอ้อมแขนของเขาแต่โดยดี

กฤตภาสนอนลืมตาในความมืดเพราะไม่รู้สึกง่วง เขารู้ว่าคนที่ตนกอดอยู่ก็ยังไม่หลับเพราะมีเสียงสูดน้ำมูกหลุดมาเข้าหูเป็นระยะ แต่ไม่นานเสียงนั้นก็เปลี่ยนเป็นเสียงหายใจสม่ำเสมอ ไหล่และแผ่นหลังที่แข็งทื่อก็ค่อยผ่อนคลายลงตามไปด้วย

ท่าทีของคนในอ้อมแขนทำให้กฤตภาสรู้ว่าสามารถปล่อยมือได้แล้ว เพราะกอดแน่นเช่นนี้ต่อไปก็มีแต่จะอึดอัด ทว่ามือของเขากลับยังโอบอยู่รอบตัวเด็กหนุ่มทั้งอย่างนั้น

เด็กคนนี้บีบให้เขาต้องทำอะไรที่ไม่เคยทำกับคู่นอนคนอื่นอีกแล้ว...

นับตั้งแต่เริ่มรู้จักหาความสุขจากเรื่องบนเตียง กฤตภาสก็นอนกับผู้หญิงมาแล้วหลายคนจนคร้านจะนับ กระนั้นเขาก็ไม่เคยรู้สึกว่าต้องเอาใจใครเพื่อขอมีอะไรด้วย ยิ่งหลังจากเสร็จกิจแล้วก็ถือว่าต่างฝ่ายต่างได้สิ่งที่ต้องการ หากพวกเธออยากเข้ามากอดก่ายเขาหลังมีอะไรกันก็เป็นเรื่องที่พวกเธออยากทำเอง แต่ส่วนใหญ่แล้วช่วงเวลาเช่นนั้นมักกินเวลาเพียงสั้นๆ เพราะกฤตภาสจะลุกหนีไปล้างตัวหรือสูบบุหรี่เสียก่อน เพียงเพราะเหตุผลง่ายๆ ว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาทำตัวเหมือนมีสิทธิ์เป็นเจ้าของในร่างกายของเขา

แต่กับธีระ...กระทั่งขณะที่ถูกเขากอด...ถูกปรนเปรอกามรสจนครางไม่เป็นคำ...เขากลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกต่อต้านเหมือนอยากจะหนีอยู่ตลอดเวลา

ร่างสูงใหญ่ดันตัวขึ้นนั่งโดยระวังไม่ให้คนที่หลับรู้สึกตัวตื่น จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงขึ้นมากดลดระดับวอลุ่มก่อนจะกดรีเพลย์ เขายกลำโพงขึ้นแนบหูและฟังจนพอใจครู่หนึ่งจึงค่อยกดปุ่มหยุดเล่นคลิปเสียง จากนั้นก็เหลือบมองไปทางคนที่กำลังหลับสนิทเพราะความเหนื่อยอ่อนอีกครั้ง ปลายนิ้วใหญ่ยื่นออกไปแตะบนแพขนตาที่ยังชื้นเล็กน้อยอย่างแผ่วเบา

อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยนะ...ถึงยังไงฉันก็ไม่ใช่คนดีมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว...


+---TBC---++


A/N: อา...จบไปอีกหนึ่งบท เป็นอีกบทที่เขียนแล้วก็แก้ แก้แล้วก็แก้ (?) ไม่รู้มีใครที่เชียร์ตากฤตมาตั้งแต่ต้นจะเริ่มหมั่นไส้กันบ้างรึยังนะคะ ที่แน่ๆ เวลาเขียนบทอิโรติกแบบฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่เต็มใจนี่สูบพลังสมองชะมัด
 
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ในตอนที่ผ่านมา และสำหรับตอนใหม่นี้ด้วยค่า แล้วติดตามเป็นกำลังใจน้องตี้กันต่อไปนะ น้องยังต้องตบตีกับคุณกฤตอีกเยอะค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพแล้วจ้า 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: mwsign3639 ที่ 23-09-2013 21:22:59

มารอจ้าาา  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 23-09-2013 21:35:40

โอ๊ะโอ่มากๆ คุณกฤตที่เหมือนหมาป่าห่มหนังแกะ

พริบตาที่คิดว่าใจดีก็ถลกผ้าคลุมหัวออก หันเขี้ยวคมๆขย้ำกวางน้อยซะแล้ว

ตอนจบผิดคาดมาก

กรี๊ด

กรี๊ดด

กรี๊ดดด

ขอกรีดร้อง อารมณ์ตอนนี้คือ ตกใจ! แปลกใจ!! และถูกใจ!!!

อ๊ากกก อิฉันเป็นเอ็มหรืออย่างไรนี่ ไม่จริง น้องตี้ของฉัน โอ้ คลิปนี้ โอ้ บรรยายไม่ถูก บ้าไปแล้ว

และ ขอบพระคุณค่ะ

รอตอนหน้านะคะ จุบุ :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-09-2013 21:39:27

น้องตี้เอ้ยยยยย
ไม่น่าเล้้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 23-09-2013 21:48:57

ขอตบตีอิคุณกฤตแปป ใจร้ายกับน้องตี้ หยิบมือถือคือจะแบล็คเมล์น้องใช่มั้ย??? 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-09-2013 21:51:30

คุณกฤตนี่มันพระเอกของคุณอาไพศาลรึเปล่า55555555555555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 23-09-2013 21:51:53

รอคลิปหลุด   :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 23-09-2013 21:53:02

ร้ายยยยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกกก

แต่ชอบ :hao6:

+1 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 23-09-2013 21:53:57

ว่าแล้วเชียว ง่าน้องตี้จะต้องโดนแบล็คเมล์ ทำไมแทงหวยไม่ถูกแบบนี้มั่งไม่รู้ๆ5555 :hao5:
สงสารน้องตี้จัง ลืมคนรักเก่ายังไม่ได้ ต้องมาเจอคนใหม่ที่... o18

มาต่อเร็วๆน้าาา   :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-09-2013 22:00:31

ซึ้งเลยอะ ไอ้คำว่าไม่ใช้คนดีมาแต่ไหนแต่ไรเนี่ยย
น้องตี้เราน่าสงสารจังเลยอะ กฤณเจ้าเล่ห์อ่า
น้องตี้เข้มแข็งไว้นะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: aukuzt ที่ 23-09-2013 22:09:25

คำว่า "คนไม่ดี" คงไม่พอสำหรับพี่หรอกค่ะ

อย่างนี้เรียกว่า "เลว" เลยดีกว่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 23-09-2013 22:13:07

จะเรีกว่าสงสารน้องตี้ดีมั้ยน๊าาา :ling1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 23-09-2013 22:14:00

คุณกฤตจะแบล็คเมย์น้องตี้หรือไงค่ะ ความคิดชั่วร้ายมากอะระวังน้องจะโกรธอย่างไม่ให้อภัยนะ :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 23-09-2013 22:24:32

โหดร้ายมาก... สงสารน้องตี้
ทำไมพระเอกมันเจ้าเล่ห์งี้ฟ่ะ อย่างนี้น้องก็ไปไหนไม่รอดนะสิ
เฮ้ออ แล้วไอ้การเริ่มต้นด้วยการบังคับกันอย่างนี้
มันจะไปรักกันยังไงละเนี่ยะ เพลียจิตกับอีตาพระเอกจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปจ้าา สู้ๆน้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 23-09-2013 22:27:06

กะกัดให้จมเขี้ยว ดิ้นหนีไปไหนไม่รอดเลยสินะ
ชอบเรื่องน้มากค่ะ ทั้งบทพูด บทบรรยาย เดี๋ยวนี้หาภาษาสวยๆอ่านยาก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 23-09-2013 22:32:49

อ่านเรื่องนี้แล้วชอบอ่ะ  ชอบอ่านพระเอกชั่วๆ  จ้า 
ขอบคุณนะคะที่มาลงให้อ่านไวมาก  รออ่านตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-09-2013 22:38:13

กีสสสสสสสส อีคุณกฤตอัดเสียงน้องไว้ กะเอาไว้ขู่ในรอบหน้าล่ะซี่  :katai1:
ฮึ่ย แต่ก็ดีกว่าอัดวีดีโอวะ (เอ๊ คนอ่านนี่ยังไง 555) คุณกฤตหลงเด็กแล้วจ้ายอมรับมาซะ
ถึงไม่ใช่คนดีนักแต่ก็เป็นคนที่ดูจะรักจริง มั้ยนะ

น้องตี้ หนูน่ารักมากเลยอ่ะ คนอ่านหลงมาก ยิ่งเวลาน้องออกดื้อ ๆ เถียง ๆ นิดๆ นี่น่ารักมาก
แต่น้องก็น่าสงสารมากด้วย คิดถึงอารมณ์น้อง ต้องมานอนกับคนที่ยังไม่ได้รักกัน
ช้ำนะเฮ้ย

ขอบคุณค่า อยากอ่านต่อเท่าโลกค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 23-09-2013 22:42:58

กฤตนายช่างเจ้าเล่ห์

ตี้แกะน้อยของเราโดนจับกินจนได้

มีการอัดคลิปด้วย เธอช่างร้ายนัก

รอตอนต่อไปจ๊ะ   *_____*

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 23-09-2013 22:50:20

ตี้ตัดพ้อได้น่ารักมากลูก ชอบ 5555555555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 23-09-2013 22:51:39

กรี๊ดดดดดด อิคุณกฤต!!!!
ทำอะไรไปรับชอบด้วยนะยะ

สงสารน้องตี้ น้องรู้สึกตัวว่าไม่มีค่าใช่มั้ยคะ อิคุณกฤตมารับผิดชอบเลยนะ!!!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-09-2013 22:58:28

น้องตี้ถ้าหนูหนีไม่พ้นก็ทำให้เฮียแกหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยจ๊ะ :mew4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 23-09-2013 23:06:47

เค้าว่าจะไม่อ่านแล้ว รอจบทีเดียวไม่ก้อรวมเล่มเลยๆดีกว่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-09-2013 23:09:51

ใช้ทุกเล่ห์ที่มีเพื่อจะดึงน้องตี้มาปู้ยี่ปู้ยำ เหนื่อยใจ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-09-2013 23:27:23

ตอนนี้ร้องไห้อย่างทรมานพอๆกับตอนที่ตี๋ขอร้องรงค์ให้รัก   :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปครับ ...  :impress:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 23-09-2013 23:35:42

อีคุณกฤตตตตต ไอเลวววววววววว  :angry2: :angry2: :angry2:

โถถถถน้องตี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 23-09-2013 23:37:10

ตามมาเม้นท์จ้า

หื่นขึ้น   แหมก็รั้งเอวอิฉันจนอิฉันสะดุดเสียหลักเลยอ่ะ
พอเห็นรอยสักนะ  ใจอิฉันเลือดมันสูบเข้าสูบออกเลยอ่ะ   รู้ได้ไงว่าอิฉันหลงไหลรอยสักสีดำล้วน  ที่พาดหัวไหลไปเกือบข้อศอก   โดนใจเลยอ่ะ
กระตุกสายรัดเสื้อคลุมทำไมอ่ะ   รุนแรงเงี้ยะ  อิฉันทนไม่ด้ายแล้วนะ   หายใจม้ายออก ช่วยจูบผายปอดหน่อยยยยยยย  โว้ย
เนี้ยะ  อิฉันไม่น่าไปยั่วเลยว่า   ไม่เคยนอนกะผู้ชายมีรอยสักมาก่อน  เดี๊ยวอิฉันต้องโดน>>> แน่ ๆ เยยยย

รัก คุณรินคนแต่ง  เยยยย   ขอไปกอดกับพี่กฤตต่อน้าาา

อุ้ย>>> 
อุ้ย>>>

ขอบอกว่า  ต่อให้ กบว มาอ่านก็ไม่เซ็นเซอร์   ก็มันทำให้ขนลุกน่ะ  แล้วใจก็เต้นตีบ ตึบ   มันไม่ติดเรทเลยอ่ะ 

แม่งเกลียดว่ะ   อัดเสียง   โห   ทำได้ไงเนี้ยะ   ไอ้คุณกฤต   เนี้ยะกะว่าจะไปลาออกไม่ฝึกงานแล้วนะ     ทำไงดี   มันต้องเอามาขู่ให้ฝึกงานต่อแน่ ๆ    แล้วจะขู่ให้มากอด (ไม่ชอบคำนี้เลย   ทำไมไม่ใช้คำว่านอนเลยล่ะ ) อีกแน่เลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 23-09-2013 23:38:04

โอ้ววววว คุณกฤต ร้ายจริงๆ
แอบสงสารนุ้งตี้~~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 24-09-2013 00:22:57

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

คุณกฤตยิ่งทำแบบนี้ยิ่งชอบค่ะ
(โรคจิต)
55555555555555555555555555555555555+

เอาเลยๆ ตี้จะได้ไม่หนีไปไหน
แต่ว่า...แง่มมม  หนูตี้จะมาหลงรักคุณกฤตยังไงละเนี้ย ถ้าได้รู้ว่าคุณกฤตแอบอัดคลิปไว้อย่างนี้

สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้

อยากให้มาอัพทุกวันเลยค่ะ เข้ามาดูตลอดเลย >_<

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 24-09-2013 00:23:43

 :hao6:  คุณกฤตเจ้าเล่ห์มว๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-09-2013 00:47:12

กฤตค่ะ คุณเป็นพระเอกที่เลวอย่างมีระดับและมีเสน่ห์มากค่ะ
เป็นความเลวระดับน่าหมั่นไส้แต่เกลียดไม่ลง

ถึงจะหลอกน้อง ปล้ำ อัดเสียงตอน....
นี่เป็นเรื่องผิดกฎหมายเข้าขั้นคดีอาญา แต่ก็ยังมีลูกล่อลูกชนให้มองว่าเป็นฝ่ายผิดซะทีเดียวไม่ได้

เป็นเพราะเอกหล่อเลวของแท้  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 24-09-2013 01:04:36

อิคุณกฤตนี่ถ่ายคลิปแบลคเมล์ชัวเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-09-2013 01:51:00

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 24-09-2013 02:10:16

ตี้หนูคิดผิดแล้วลูกว่าครี้งนี้มันจะเป็นครี้งสุดท้ายนะ
อิตากฤต อัดคลิปหนูไปแล้วลูก o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-09-2013 02:56:07

 :ling3: คุณกฤตเลวมาก ว๊ากกกกกกกกกกกกก รับไม่ได้จริง ๆ  :ling3:  แอบทำไว้เป็นเครื่องต่อรองให้น้องยอมอีกล่ะสิ เชอะ ร้ายกาจที่สุด  :katai4:


 
แต่เห็นแก่ที่อุตสาห์กระชากน้องตี้มานอนกอดปลอบใจ จะอภัยให้ละกัน   :a14:



 :hao5:  สงสารน้องตี้อีกแล้วอ่านฉากแบบนี้ทีไรน้ำตาคลอตามทุกที อดีตยังคงเป็นสิ่งที่ทำให้เจ็บปวดอยู่ตลอด



รอตอนต่อไปค่ะ  ตอนนี้ดุเดือดทางอารมณ์รู้สึกเหมือนกลั้นหายใจไว้นานมาก   :mew5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-09-2013 03:37:25

คุณกฤต บอกได้คำเดียวเลวอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-09-2013 07:56:22

เฮ้ยย!! อิคุณกฤตมันแอบตั้งกล้องไว้ด้วย

ไม่รอดแน่น้องตี้เอ๋ย~~

ขอบคุณมากค่ะ +1^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 24-09-2013 09:54:23

คุณกฤต ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! อยากได้น้องตี้จนต้องถึงกับต้องอัดคลิปเสียงไว้เลยเหรอ >,<


ชอบง่ะ พระเอก หล่อ เลว แบบนี้ 555555 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 24-09-2013 10:35:42

อย่าหาว่าเราเป็นมาโซเลย ชอบพระเอกแบบนี้ฝุดๆ จากนี้ไปน้องตี้คงมีชีวิตที่สงบสุขไม่ได้แล้วล่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-09-2013 10:43:33

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-09-2013 12:08:26

เอาจริง ๆ นะ  ชอบกฤตอ่ะ คนเลวที่รัก  หยึย ๆ ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 24-09-2013 12:41:35

 :angry2: เลวมากกกกกกก อิคุณกฤต :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Non_stop ที่ 24-09-2013 12:58:07

 :katai2-1: :katai2-1:
ชอบเรื่องมากๆติดตามติดขอบเวทีเลย

ขอจองรวมเล่มล่วงหน้าเลยค่ะ

มาต่อไวๆๆเน้อ  :ling1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-09-2013 12:58:30

โหดร้ายยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 24-09-2013 14:57:15

โอ๊ะโอ๋ คุณกฤตชักเลวใหญ่แล้วนะ แต่ไม่เป็นไร แบดบอยคืออาหารตาอาหารใจของเรา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 24-09-2013 16:04:44

โอ๊ยย คุณกฤตแม่ง!!!
ไหงทำงี้อ่ะ ชั่วร้ายจริงๆ
 :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 24-09-2013 18:27:31

อ๊ากกก พระเอกเอานายเอกเราไปซะแล้ว น้องตีัดูน่าสงสารจัง แต่เราก้อชอบทีีพระเอกรวบรัด555 ชอบคุณbellbomb เขียนฉากขืนใจจัง ได้อารมณ์ดีค่ะ มาต่อตอนใหม่ไวๆนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 24-09-2013 19:49:58

เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!!
ไอ้คุณกฤตคะะะะะะ!!!! เลวไปมั๊ยยยยยยยยย ไหนว่ามีคู่นอนตั้งเยอะแยะแค่กระดิกนิ้วก็ขี้คร้านจะวิ่งตามมากันเป็นพรวนนนนน
ละนี่จะโหดร้ายกับน้องตี้ไปม๊ายยยย โอ้ยน้องตี้เอ้ย ชีวิตรักรันทดแบบนางเอกละครหลังข่าวยอมแพ้อะลูก
อยากอดนัองตี้อ่ะ แงงงงง ผู้ชายแบบนี้น่าหนีไปให้ไกลมากค่ะ

คนเขียนสู้ๆนะคะะะะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 24-09-2013 19:53:22

คุณกฤตหล่อ เลว มีสเน่ห์มากค่ะ
ถ้าอิชั้นเป็นน้องตี้อิชั้นจะไม่ทน 5555 ออกแนวหื่น
คุณกฤตก็อย่าทำอะไรรุนแรงนะ เดี๋ยวตี้จะช้ำไปซะก่อน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 24-09-2013 20:11:12

ไอ๋หย๋า  ไงหลานกฤตเล้วเลวงี้หล่ะ นิสัยไม่ดี  :angry2:

แอบถ่ายคลิปไว้ บังคับขืนใจหลานตี๋ของคนแก่ได้  :serius2:

อย่างงี้ต้อง  :m24: ไว้เป็นหลักฐานบอกหลานตี๋ดีกว่า

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 24-09-2013 20:14:54

กรี๊ดดดดด ดีใจตอนที่อ่านทิ้งท้ายไว้ เพราะมันแปลว่า................. :z1: :z1:




ยังต้องมีแบบนี้อีกหลายครั้งเลยค่าน้องตี้ อิอิ :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-09-2013 21:15:01

ชอบพระเอกฉลาด นิ่ง ซุ่ม แบบนี้ที่สุด


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 24-09-2013 21:59:03

เห็นแต่ละเมนท์แล้วไม่กล้าอ่านเลยอ่ะค่ะคุณริน!!

แปะไว้ก่อนนะคะ / ขอฟิ้วไปเรื่องอื่นก่อนให้ใจเข้มแข็งค่า

.................................

ตามมาอ่านแล้วค่า ^ ^ อ่านแล้วก็ไม่โหดเท่าไหร่นี่นะ นอนด้วยกันแล้ว
แต่ถูกถ่ายคลิปนี่สมกับที่กฤตว่าเองว่าตนไม่ใช่คนดีอะไรเป๊ะๆ

Bad boy will behave หรือไม่ จะคอยดูค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-09-2013 22:08:01

ขอแวะมาหาคุณกฤตตอนค่ำอีก

#ชอบพระเอกแบดบวย
#วันนี้ก็นั่งเพ้อๆเรื่องนี้ทั้งวัน

>///////<

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-09-2013 22:35:52

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 24-09-2013 22:43:13

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 24-09-2013 23:38:26

ฉันกะแล้วว่ามันต้องถ่ายคลิป

มานั่งดูเองด้วยนะ น่ารักจุง

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Cheeze ที่ 25-09-2013 02:26:33

ตามอ่านเรื่องนี้มาได้ 2วันละค่ะ
ตามทันตอนปัจจุบันละ
ชอบมากกกก  :กอด1:

อ่านตอนล่าสุดนี้แล้ว
คิดถึงคำพูดของเพื่อนสาวที่นางชอบพูดบ่อยๆ
"ถึงพี่ชั่ว ก็ผัวเธอ" แอร้ยยยยยยยยยยย

มอบให้คุณกฤตค่ะ อิ้อิ้ :o8:

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
เขียนออกมาได้แบบ สงสาน้องตี้มากๆ
น้องดูน่าเอ็นดู น่าทะนุถนอมฝุดๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 25-09-2013 03:09:47

เพิ่งมาอ่านค่ะ ชอบเลยเนื้อเรื่องแบบนี้

สงสารน้องตี้นะที่ยังเศร้าโศกกับความรัก

แต่คุณกฤตร้ายนะคะ

รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 25-09-2013 04:12:57

ถึงจะร้าย แต่ขอให้รักจริงนะ น้องมันเจ็บมาพอแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 25-09-2013 09:17:08

มาใหม่ฝากตัวค้า  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 25-09-2013 14:04:36

แอบถ่ายคลิปไวหรอนั่น
ใจร้ายอ่าา

มาต่อไวๆนะคะ กำลังสนุกเลย
 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 25-09-2013 14:57:21

ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่ตามลายแทงจากกระทู้นิยายแนะนำเข้ามา... :impress2:

เราชอบนิยายของคุณมากเลยค่ะ นิยายในบอร์ดนี้มีเยอะมาก แต่แบบที่ถูกจริตเราไม่ค่อยมีเท่าไหร่

เราพึ่งมีติดตามผลงานของคุณbellbomb เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก เราชอบลักษณะนิยายแบบนี้มาก

ตัวละครหลักๆมีเหตุและผลในการกระทำ ตัวเอกของเรื่องต่อสู้กันด้วยเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ใช่อะไรก็จับกดๆ

การบรรยายสภาพแวดล้อมทำได้ละเอียด สื่อแล้วคิดภาพตามได้ง่าย การใช้ภาษานี่ไม่ต้องพูดถึง

คำผิดไม่มี ทุกประโยคไหลลื่นมาก อ่านแล้วรู้สึกถึงความใส่ใจของผู้เขียนว่าคงตรวจทานแล้วขัดเกลาภาษมาอย่างดีแล้ว

ก่อนเอามาลง  ขอยกให้"เล่ห์ลวงใจ"เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่เราจะเป็นติ่งและเฝ้าติดตามตอนต่อๆไปนะคะ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-09-2013 07:43:49

อ้างจาก: schneesturm_fubuki ที่ 25-09-2013 14:57:21  

ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่ตามลายแทงจากกระทู้นิยายแนะนำเข้ามา... :impress2:

เราชอบนิยายของคุณมากเลยค่ะ นิยายในบอร์ดนี้มีเยอะมาก แต่แบบที่ถูกจริตเราไม่ค่อยมีเท่าไหร่

เราพึ่งมีติดตามผลงานของคุณbellbomb เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก เราชอบลักษณะนิยายแบบนี้มาก

ตัวละครหลักๆมีเหตุและผลในการกระทำ ตัวเอกของเรื่องต่อสู้กันด้วยเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ใช่อะไรก็จับกดๆ

การบรรยายสภาพแวดล้อมทำได้ละเอียด สื่อแล้วคิดภาพตามได้ง่าย การใช้ภาษานี่ไม่ต้องพูดถึง

คำผิดไม่มี ทุกประโยคไหลลื่นมาก อ่านแล้วรู้สึกถึงความใส่ใจของผู้เขียนว่าคงตรวจทานแล้วขัดเกลาภาษมาอย่างดีแล้ว

ก่อนเอามาลง  ขอยกให้"เล่ห์ลวงใจ"เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่เราจะเป็นติ่งและเฝ้าติดตามตอนต่อๆไปนะคะ
 :katai2-1:

ขอบคุณค่า และขอบคุณทุกท่านที่แนะนำเรื่องนี้ในกระทู้แนะนำด้วยนะคะ ได้เข้าไปอ่านแล้วดีใจมากเลย เพราะปกตินักอ่านส่วนใหญ่ของเราจะเป็นแฟนประจำที่ติดตามกันมานาน พอได้เจอนักอ่านใหม่ๆ เลยตื่นเต้น

ปล. กว่าจะลงแต่ละตอน เราอ่านแล้วแก้เป็นสิบรอบจริงๆ ค่ะ อยากให้ผลงานออกมาสวยงามและอ่านสบายตาที่สุดสำหรับทุกคนที่ติดตามค่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-09-2013 14:26:34

ตามมาจากกระทู้แนะนำ
หลังจากที่สิงกระทู้นั้นมาหลายวันตามล่าหานิยายที่ต้องการและตรงกับสปีชี่ตัวเอง(?)
ในที่สุดก็เจอ...หึหึ
ตอนแรกกดไปหลายเรื่องไม่ถูกใจ
บางเรื่องที่แนะนำก็อ่านแล้วและกำลังติดตามอยู่ แต่เรื่องนี้...
เปิดมาเจอลุคพระเอกโคตรชอบเลยค่ะ
เราชอบพระเอกแนวนี้นะ
นิ่งๆ โหดๆ หึงนิดๆ ขี้หงุดหงิด วีนๆ แต่มีความเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้าง
แล้วยิ่งการบรรยายชื่อ การเรียกชื่ออีก โหย...!! อย่างกะหลุดมาจากหนังสือสมัยคุณแม่ยังสาว(เว่อร์ไป)
มันดูไทยๆดี ชอบๆ 5555555









จะติดตามเรื่องนี้หากคนเขียนอัพถี่ๆนะจ๊ะ












เพราะเราขี้ลืมเลยไม่อยากให้เว้นช่วงนานง่ะ
รีบๆอัพนะคะ



 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพ 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 26-09-2013 15:43:11

คุณกฤตอ่ะ เล่นแบบนี้เลยเหรอ
แต่ขอเถอะ อย่าเล่นกับความรู้สึกของน้องตี้เลยนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 26-09-2013 19:38:53

หัวทู้เปลี่ยนแล้วนี่นา

รอน้องตี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-09-2013 19:41:25

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8

หนักจัง...

ธีระคิดอย่างงัวเงีย แพขนตาหนาพริ้มปรือก่อนที่นัยน์ตาดำขลับจะกวาดไปรอบตัวอย่างเชื่องช้า ไม่นานสายตาของเขาก็หยุดลงบนท่อนแขนเปลือยเปล่าที่พาดอยู่บนร่าง

ไม่ใช่สิ...น่าจะเรียกว่าท่อนแขนเปลือยเปล่าที่ 'รัด' ตัวเขาไว้มากกว่า แถมยังรัดเสียแน่นอย่างกับกลัวเขาจะดิ้นตกเตียงเสียอีกด้วย

สมองของเด็กหนุ่มเริ่มเป็นอิสระจากการหลับไหล เขาไม่ได้โวยวาย ไม่ได้ร้องแรกแหกกระเชอ ไม่แสดงอาการตื่นตูมตกใจใดๆ ทั้งสิ้นเพราะจำได้ทุกอย่างว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น เขาถึงกับเห็นมันในความฝันด้วยซ้ำ เพียงแต่ครั้งนี้ใบหน้าของคู่กรณีไม่ได้เป็นเพียงภาพพร่ามัวอีกต่อไป และสถานที่ก็ไม่ใช่มุมมืดของบันไดหนีไฟก็เท่านั้นเอง

นอกจากนั้น...สะโพกที่ยังระบมของเขาก็เป็นหลักฐานถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเช่นกัน ทั้งที่โดยเนื้อแท้แล้วเขาไม่ได้ชอบการถูกทำแบบแรงๆ เลยสักนิด แต่คนทำก็ยังไม่สนใจ...เกลียดนักคนที่ไม่ฟังคนอื่นแบบนี้...

ความคิดเพิ่งวนมาถึงส่วนล่างไม่ทันไร ธีระก็เกร็งไหล่โดยอัตโนมัติเมื่อสัมผัสได้ว่าอะไรบางอย่างที่ดันสะโพกอยู่เริ่มออกอาการอย่างที่ผู้ชายมักเป็นในตอนเช้า ถึงจะรู้ว่ากฤตภาสคงยังไม่รู้สึกตัว สมองเขาก็คิดเร็วจี๋ว่าต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เด็กหนุ่มค่อยๆ พลิกตัวอย่างระมัดระวัง วูบหนึ่งเขานึกอยากกัดท่อนแขนอีกฝ่ายให้จมเขี้ยวเผื่อจะสาแก่ใจที่มาบังคับเขาเมื่อคืน แต่คิดอีกทีก็ไม่อยากให้กฤตภาสได้มีข้ออ้างในการตั้งเงื่อนไขอื่นกับเขาอีก เพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สามเด็ดขาด

"จะรีบไปไหนล่ะ? เธอนี่ตื่นเช้าชะมัดเลยนะ"

ธีระสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็มีอ้อมแขนรั้งเขากลับลงไปบนเตียง เด็กหนุ่มชักสีหน้าใส่คนที่ดันตัวขึ้นคร่อมทับโดยกดข้อมือทั้งสองข้างของเขาไว้จนขยับหนีไม่ได้

"ผมไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อ ถ้าแฟนๆ ของคุณมาหาเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง"

"ไม่มีใครมาหรอก ห้องฉันหมายเลขอะไรยังไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำ"

เสียงกฤตภาสเกียจคร้านอย่างคนเพิ่งตื่น ไรเคราสีเขียวอ่อนเริ่มขึ้นให้เห็นเป็นแนวตามกรอบหน้าไปจนถึงคาง ธีระไม่ปฏิเสธว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นคนรูปลักษณ์โดดเด่นและมีเสน่ห์ เพียงแต่เสน่ห์ที่ว่านั้นใช้กับเขาไม่ได้นับตั้งแต่วินาทีที่ถูกบีบให้นอนด้วยแล้ว

"ยังไงผมก็จะกลับ ถึงอยู่ต่อเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน"

"ถ้างั้นก็ไม่ต้องคุย ปกติฉันก็ไม่ค่อยชอบใช้ปากคุยสักเท่าไหร่"

คนพูดเอ่ยพลางก้มลงแนบริมฝีปากบนซอกคอของธีระ ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดลงบนผิวทำให้เด็กหนุ่มหน้าแดงซ่านอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็พยายามหันหนีเมื่อผู้สูงวัยกว่าเลื่อนใบหน้าขึ้นมาเหมือนจะจูบ ริมฝีปากของกฤตภาสจึงเพียงถากผ่านผิวแก้ม

"ถ้างั้นก็ไปหาคนอื่นแทนเถอะ แล้วก็บอกทุกคนที่บริษัทด้วยว่าผมจะไม่ไปฝึกงานแล้ว"

กฤตภาสเลิกคิ้วแล้วยันตัวขึ้นอีกครั้ง เขามองเด็กหนุ่มที่ตะแคงหน้าไปอีกด้านราวกับเหม็นหน้าเขาเต็มประดา จากนั้นก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบไปบนผิวแก้ม

"...แค่นี้ก็จะหนีแล้วเหรอ?"

ธีระเม้มปากแน่น เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนทดสอบความอดทนด้วยน้ำเสียงเฉื่อยเนือยเหมือนไม่ใส่ใจ แต่มือของกฤตภาสกลับไม่เลิกป้วนเปี้ยนบนตัวเสียที จึงใช้มือข้างที่ว่างดันอกอีกฝ่ายออกห่าง

"จะเรียกว่าหนีหรืออะไรก็ตามใจ ในเมื่อผมเลิกฝึกงานก็เท่ากับคุณไม่ใช่เจ้านายผมอีกแล้ว ลุกออกไปเดี๋ยวนี้!"

แววตาของกฤตภาสยังคงสงบนิ่งและมีร่องรอยเกียจคร้านไม่เปลี่ยน แต่ร่างสูงใหญ่กลับจงใจทิ้งน้ำหนักลงบนตัวธีระมากขึ้นจนเด็กหนุ่มแทบหายใจไม่ออก แถมยังแกล้งบดสะโพกลงกับหน้าขาของเขาอีกด้วย

"คุณกฤต!"

ธีระหน้าแดงก่ำทั้งจากความโกรธและอาย นี่ถ้าหากกฤตภาสไม่ใช่พวกชอบกวนประสาทอย่างร้ายกาจก็ต้องเป็นพวกสมองมีปัญหา เพราะไม่ว่าเขาจะขอให้ทำอะไรก็จงใจทำตรงข้ามไปเสียทุกอย่าง

พวกผู้บริหารชอบมีงานอดิเรกคือการปั่นหัวคนอื่นหรือไงกัน!?

"อย่าเพิ่งโมโหน่า ฉันมีอะไรสนุกๆ จะให้เธอดูก่อน"

ร่างสูงเหยียดแขนไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนหัวเตียงโดยไม่ลุกขึ้น ร่างของทั้งสองจึงยิ่งเสียดสีกันจนธีระได้แต่เม้มปากเพื่อกลั้นเสียงครางไม่ให้หลุดออกไป เมื่อกฤตภาสหดแขนกลับมาแล้วก็กดหาอะไรอยู่สักครู่ก่อนจะหันหน้าจอมาทางเด็กหนุ่ม

"ถ่ายได้ดีใช่ไหมล่ะ? กล้องมือถือสมัยนี้ขนาดถ่ายในที่แสงน้อยยังชัดเหมือนใช้กล้องจริงเลยนะ"

ธีระแทบไม่ได้ยินช่วงท้ายประโยค สองตาของเขาเบิกกว้างขณะจับจ้องรูปที่ปรากฏบนหน้าจอ และราวกับกลัวว่ารูปเดียวจะไม่หนำใจ กฤตภาสยังแสดงความใจดีด้วยการเลื่อนรูปต่อไปให้เขาดูได้ถนัดตา

ต่อจากภาพแรกก็เป็นภาพที่สอง จากนั้นก็ภาพที่สาม ภาพที่สี่ ภาพที่ห้า ...ขณะที่ธีระยังไม่หายช็อก กฤตภาสก็ย่อหน้าจอให้รูปเหล่านั้นเรียงกันเป็นรูปขนาดเล็ก เด็กหนุ่มจึงได้เห็นว่าตนถูกถ่ายรูปตอนที่หลับเอาไว้เป็นอัลบั้ม!

และที่เลวร้ายที่สุด...นอกจากรูปภาพเหล่านั้นจะไม่สมควรให้ใครเห็นแล้ว กฤตภาสยังจงใจเอาตัวเองเข้ามาในรูปหลายรูปเพื่อสื่อว่าทั้งสองกำลังทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมอย่างชัดเจนอีกด้วย

"คุณ..."

เด็กหนุ่มพูดอะไรไม่ออก รู้แต่ว่าเลือดในกายทุกหยดไหลขึ้นไปรวมกันบนหัวจนหูอื้อตาลาย สีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขาจุดรอยยิ้มบนมุมปากของคนที่กำลังจ้องมอง

"เมื่อคืนนี้กว่าจะถอดเสื้อคลุมออกจากตัวเธอได้ก็ลำบากอยู่ล่ะนะ แต่สงสัยเธอคงจะเหนื่อยจริงๆ เพราะไม่ว่าจะถูกจับให้นอนท่าไหนก็ไม่ตื่นขึ้นมาโวยวายเลยสักแอะ”

เพียะ!!!

เสียงฝ่ามือกระทบผิวหน้าดังก้องในห้องที่เงียบสงัด ธีระรู้สึกถึงความแสบร้อนกลางฝ่ามือหลังฟาดออกไปบนใบหน้าของกฤตภาสเต็มแรง เขาไม่สงสัยเลยว่าคนโดนตบจนหน้าหันคงเจ็บแสบยิ่งกว่า เพราะไม่ช้ารอยแดงรูปฝ่ามือก็ค่อยๆ เห่อขึ้นบนซีกหน้าด้านที่เด็กหนุ่มเพิ่งตวัดมือใส่

ธีระหอบหายใจแรงจนตัวโยน อารมณ์เดือดดาลทำให้เขาไม่สนใจแล้วว่าคนตรงหน้าเป็นใคร เขาลืมนึกไปถึงกระทั่งว่าหากอีกฝ่ายไม่พอใจจนใช้กำลังตอบโต้ เขาจะถูกทำอะไรบ้างหรือจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ไหว

ทว่าคนที่โดนตบกลับเพียงแค่นหัวเราะ กฤตภาสค่อยๆ เบนหน้ากลับมาพร้อมกับนัยน์ตาลึกล้ำ แต่รอยหยักบนมุมปากกดลึกกว่าเดิมราวกำลังสาแก่ใจนักหนา

“คลิปเสียงก็มีนะ”

เด็กหนุ่มเบิกตาโตมากยิ่งขึ้น เขาจับจ้องกฤตภาสที่กดหาอะไรบางอย่างในมือถืออีกครั้ง จากนั้นก็ได้ยินเสียงอันบาดหูของบทสนทนาเมื่อคืนซึ่งทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบดุจน้ำแข็ง

"คุณกฤตผิดสัญญา เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะค่อยเป็นค่อยไป"

"ขอโทษก็แล้วกัน ต่อจากนี้จะไม่ทำแรง"

เสียงที่ตามมาหลังจากนั้นเป็นเสียงครวญครางของเขาเอง ไม่นับเสียงอันน่าอายจากการการเสียดสีของผิวเนื้อหลังจากกฤตภาสบอกว่าอยู่ในตัวเขาแล้ว ยิ่งได้ฟังหลักฐานของเหตุการณ์เมื่อคืนมากขึ้น นัยน์ตาของเด็กหนุ่มก็ยิ่งจ้องมองกฤตภาสราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกันกับเขา

ทำไมกัน...เพื่ออะไร...

"แบตฉันใกล้จะหมดแล้ว ฟังแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ถ้าอยากฟังเต็มๆ เดี๋ยวจะเปิดให้ฟังทีหลัง"

กฤตภาสเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเพื่อหยิบสายชาร์จมาเสียบโทรศัพท์ ฝ่ายธีระได้แต่มองท่วงท่าเป็นธรรมชาติของอีกฝ่ายเหมือนไม่ได้เพิ่งทำอะไรผิดแปลกแล้วก็ถามเสียงแห้ง

“...คุณกฤต ผมไปทำอะไรให้คุณกฤตตั้งแต่ตอนไหน? ทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับผมด้วย?”

ธีระสับสนไปหมดกับเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญ ที่ผ่านมาเขาอาจไม่ใช่เด็กดีที่อยู่ในลู่ในทางนัก แต่ก็มั่นใจว่าไม่เคยไปทำร้ายหรือก่อกรรมทำเข็ญกับใคร แล้วทำไมชีวิตเขาถึงต้องมาเจอกับผู้ชายคนนี้?

"เธอไม่ได้ทำอะไรหรอก ฉันก็แค่ถ่ายรูปพวกนี้ไว้เล่นๆ เหมือนเวลาเราเจอเรื่องอะไรที่ประทับใจก็อยากเก็บภาพไว้ไง แต่ถ้าในอนาคตฉันดูคนเดียวจนเบื่อก็อาจนึกอยากแชร์ให้คนอื่นดูบ้างก็ได้"

กฤตภาสเอ่ยราวกับรูปที่ถ่ายไว้เป็นรูปทิวทัศน์ภูเขาหรือท้องทะเลทั่วไป แต่เด็กหนุ่มรู้ดี...นั่นเป็นคำขู่

ถ้าหากไฟล์ภาพและเสียงเหล่านั้นหลุดออกไปถึงมือคนอื่น...เขาก็ไม่กล้าเดาแล้วว่าจะพบเจอกับเรื่องเลวร้ายอย่างไรบ้าง ไม่แน่มันอาจส่งผลต่ออนาคตของเขาหลังเรียนจบเลยก็ได้ แต่ทั้งที่รู้อย่างนั้น...กฤตภาสก็ยังจะทำหลักฐานพวกนี้เก็บไว้อีก...

เท้าไวเท่าความคิด ร่างเพรียวตวัดขาลงจากเตียงแล้วก็ผลักกฤตภาสออกก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกจากสายชาร์จ แต่ยังไม่ทันจะได้หมุนตัวไปทางหน้าต่างก็ถูกรวบทั้งเอวและมือข้างที่กำโทรศัพท์ไว้แน่น

"จะทำอะไร?"

กฤตภาสถามเสียงเครียดขณะที่รัดเอวของธีระจากด้านหลัง ส่วนเด็กหนุ่มได้แต่พยายามดิ้นและถีบขาเป็นพัลวันเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ

"ไม่ถามก็น่าจะรู้! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!"

ธีระไม่สนใจว่าร่างเปลือยของทั้งคู่กำลังเสียดสีกันจากการพยายามดิ้นรน แต่ดูเหมือนกฤตภาสก็หาได้ใส่ใจเช่นกัน

"เสียโทรศัพท์ไปสักเครื่องน่ะฉันไม่เสียดายหรอก แต่พอดีว่าข้อมูลอย่างอื่นในเครื่องมันมูลค่าสูงกว่านั้นมาก ดังนั้นคงยอมให้เธอเขวี้ยงทิ้งง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ พ่อหนู"

ยิ่งโดนตอกย้ำว่าคนพูดเห็นเขาเป็นเด็ก ธีระก็ยิ่งเลือดขึ้นหน้า เขาหมุนตัวหันกลับไปหากฤตภาสแล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ในมือเข้าใส่ฝาผนัง จากนั้นก็กัดหัวไหล่ข้างที่มีรอยสักของกฤตภาสเต็มแรง

"ฮึ่ม!"

กฤตภาสคำรามด้วยคิดไม่ถึงว่าจะถูกทำร้ายร่างกายเป็นหนที่สอง แต่ชายหนุ่มไม่ได้พยายามผลักไสหรือดิ้นหนี สองแขนแข็งแรงรวบเอวของเด็กหนุ่มแล้วพาเดินกึ่งลากเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็หมุนฝักบัวให้น้ำเย็นจัดหลั่งลงบนร่างของทั้งคู่จนธีระสะดุ้ง

"ปล่อยนะ!!"

เด็กหนุ่มร้องตะโกนพลางทุบไหล่ของกฤตภาสเพื่อให้ตนเองเป็นอิสระ ในปากเขาได้กลิ่นคาวเลือดจากแผลที่เพิ่งฝากไว้บนไหล่หนาก่อนที่สายน้ำจะชะกลิ่นนั้นออกไป แต่นอกจากกฤตภาสจะไม่ปล่อยแล้วก็ยังจงใจรัดเอวเขาแน่นกว่าเดิมเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสายน้ำเย็นเลยสักนิด

"หายบ้ามั่งรึยัง!? แล้วก็จะบอกให้รู้นะ ไฟล์ภาพและเสียงพวกนั้นฉันส่งเข้าอีเมล์ส่วนตัวไปหมดแล้ว ต่อให้มือถือพังหรือถูกขโมยฉันก็ยังส่งอีเมล์หาใครต่อใครได้สบายมาก อย่าพยายามทำเรื่องที่เปลืองแรงเปล่าดีกว่า"

ธีระถลึงตามองอีกฝ่ายด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ไม่นานก็เริ่มรู้ตัวว่าทนความหนาวจากสายน้ำที่รดหลั่งลงมาไม่ไหว นอกจากนี้เขายังรู้สึกเหนื่อยจากการระเบิดอารมณ์ตั้งแต่เช้าจนเรี่ยวแรงลดต่ำลงทุกที

ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้คนคนนี้เห็นเลยสักนิด...แต่จะให้ฝืนต่ออีกก็ไม่ไหวแล้ว

"...คุณกฤต ผมหนาว"

เสียงของธีระสั่นน้อยๆ เช่นเดียวกับมือที่หยุดทุบและเพียงกำไว้เฉยๆ ริมฝีปากสีสดเริ่มซีดจนคนเห็นสังเกตได้ กระนั้นกฤตภาสก็ไม่ได้ปิดน้ำในทันที เขาเพียงแต่ออกแรงกระชับวงแขนมากขึ้นแล้วถามเสียงเข้ม

"สัญญาว่าจะเลิกอาละวาดได้หรือยัง?"

เด็กหนุ่มเม้มปากแน่นอย่างดื้อรั้น แต่ก็จนใจที่กล้ามเนื้อเริ่มชาจากความหนาวจนไม่มีแรงแม้แต่จะยกแขนผลักอีกฝ่าย จึงได้แต่ก้มหน้าลงแล้วผงกศีรษะช้าๆ อย่างไม่เต็มใจ

กฤตภาสเห็นดังนั้นถึงค่อยระบายลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ชายหนุ่มไม่ได้พาคนในอ้อมแขนออกจากห้องน้ำทันที เพียงแต่ปรับอุณหภูมิน้ำให้อุ่นขึ้นแล้วกดสบู่เหลวออกมาลูบไปบนเนื้อตัวของธีระ เด็กหนุ่มได้แต่กะพริบตาปริบขณะมองคนที่กำลังลูบร่างกายเขาแรงๆ เหมือนจะสร้างความอบอุ่นให้ด้วยแววตาไม่เข้าใจ เมื่อช่วยล้างฟองสบู่ออกให้หมดแล้ว ร่างสูงใหญ่ก็หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบกายของเขาอย่างแน่นหนา

"ออกไปเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าซะ แล้วก็ไม่ต้องคิดเรื่องจะทำลายโทรศัพท์ฉันหรือหนีอีก ไม่อย่างนั้นแค่ฉันโทรหาตำรวจว่าเธอขโมยของและทำร้ายร่างกาย รับรองได้ว่าชีวิตเธอหลังจากนี้ไม่มีความสุขแน่"

ธีระได้แต่มองคนตัวใหญ่กว่าอย่างโกรธเคือง แต่ก็รู้ดีว่ากฤตภาสมีหลักฐานยืนยันหากแจ้งความจริงๆ ไม่ว่าจะรอยนิ้วมือบนหน้าหรือรอยฟันที่เขากัดหัวไหล่ จึงได้แต่สะบัดหน้าหนีแล้วเดินลงส้นออกไปจากห้องน้ำ

เมื่อคล้อยหลังเด็กหนุ่ม กฤตภาสถึงค่อยหันมาอาบน้ำสระผมบ้างเพราะไม่ได้ทำความสะอาดร่างกายเลยตั้งแต่เมื่อคืน ชายหนุ่มสูดปากเสียงเบาเมื่อลูบสบู่ไปบนไหล่แล้วรู้สึกแสบ พอก้มมองก็เห็นเห็นเลือดสีแดงซึมออกมาตามรอยฟันและเขี้ยวที่เจาะจนเป็นรูเล็กๆ ทว่าเขาเพียงมองรอยแผลเหล่านั้นนิ่ง จากนั้นก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

ไม่นึกว่าเด็กนั่นจะทั้งกล้าตบและกัดเขา คนที่ดูสุภาพและได้รับการเอ็นดูจากใครๆ ไปทั่วอย่างนั้น พอฟิวส์ขาดแล้วกลับอารมณ์ร้ายเหลือคาด แต่น่าแปลกที่เขาไม่รู้สึกโกรธแถมยังสนุกอีกด้วย

ดูท่าทาง...เขาจะยิ่งอยากเห็นเด็กคนนี้ฟิวส์ขาดเพราะเขามากขึ้นเรื่อยๆ เสียแล้วสิ...


++---TBC---++



A/N: เนื้อหาตอนนี้อาจดำเนินไปช้าๆ เนิบๆ หน่อยนะคะ เพราะอยากเน้นให้กฤตภาสกับน้องตี้ได้ทำความคุ้นเคยกันมากขึ้นหลังจากที่รวบรัดตัดความจาก A ไป Z ตั้งแต่เริ่มเรื่อง ความจริงแล้วน้องตี้ไม่ได้เป็นคนชอบความรุนแรง แต่พอมาเจอตัวพ่ออย่างกฤตภาสแล้วคงอดไม่ไหวจริงๆ ซึ่งเรื่องที่คุณชายกฤตจะทำให้น้องตี้หมั่นไส้ยังไม่หมดแค่นี้แน่ ต้องคอยติดตามกันต่อไปค่ะ

ปล. ชอบเวลาอ่านคอมเม้นต์แล้วได้เห็นความคิดอันหลากหลายที่คนอ่านมีต่อสองคนนี้จัง ความสุขอย่างหนึ่งของคนเขียนคือได้รับรู้เสียงสะท้อนกลับมาจากคนอ่าน ดังนั้นถ้าชอบหรือไม่ชอบ แค่พิมพ์บอกไว้แบบสั้นๆ ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ

ปล. 2 สำหรับเรื่องนี้ เราจะพยายามรักษาความสม่ำเสมอในการมาลงตอนใหม่ไว้ แต่เนื่องจากว่าเราทำงานประจำ ดังนั้นเป็นไปได้ว่าในอนาคตอาจมีช่วงที่งานยุ่งติดพันจนไม่ได้มาลงตอนใหม่บ่อยๆ ดังนั้นถ้าหากใครกลัวว่าพอเราไม่อัพถี่ๆ แล้วจะลืม ก็ยังไม่ต้องติดตามก็ได้นะคะ รอเขียนจบทีเดียวเลยก็ได้ค่ะ เพราะเราคงให้สัญญาเรื่องความถี่ไม่ได้จริงๆ และการเขียนงานที่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์นั้นเร่งกันไม่ได้ค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 26-09-2013 19:56:40

คุณกฤต เจ้าเล่ห์มาก
แอบสงสารนุ้งตี้ ~~~
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ สู้ๆๆนะคะพี่คนแต่ง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 26-09-2013 20:06:46

คุณกฤตหลงน้องตี้จนใช้วิธีเรียกร้องความสนใจแบบผิดๆนะคะ
สงสารน้องตี้มากจริงๆ หาใครซักคนมาช่วยกอดปลอบน้องตี้หน่อย
ฮือออออออ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 26-09-2013 20:07:10

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 26-09-2013 20:08:39

กฤตนายมาโซแน่เลย

กฤตภาสยังคงความเจ้าเล่ห์
ตี้สู้เค้านะลูก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-09-2013 20:11:23

ยิ่งอ่านยิ่งชอบเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 26-09-2013 20:16:51

ยิ่งอ่านยิ่งติด อย่างกฤตนี่หละที่จะทำให้น้องตี้ ลืมพี่รงค์ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 26-09-2013 20:18:08

 :jul1:

ชอบแบบนี้  :hao6: แบบโหดหื่นขืนใจ บังคับกัน คิคิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 26-09-2013 20:27:19

คุณกฤต ต๊ายยยย ตาโรคจิต
ตานี่เป็น M ใช่มะ

 :z1:
อัพถี่ๆนะคนแต่ง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 26-09-2013 20:32:41

น้องตี้อย่าโกรธเค้านะ ถ้าเค้าจะบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วมันฟินและน่ารักแปลกๆ ดูก็รู้ว่าอิตากฤตหลงคุณน้องระดับล้านแปด แต่ยังไงเค้าก็ยังอยู่ฝั่งน้องตี้และไม่สนับสนุนพฤติกรรมการแบ็คเมล์ที่อิตากฤตใช้กับน้อง   

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 26-09-2013 20:35:31

วิ่งสี่คูณร้อยเมตรเข้ามาอ่าน คือเค้าไม่อยากกดดันคนเขียนนะ แค่อยากบอกว่าเค้าเข้ามาป้วนเปี้ยนในนี้บ่อยมากเลย จะเม้นว่ารออยู่นะก็กลัวจะไปเร่งคนเขียนเอา เค้าไม่อยากเร่ง เค้าแค่อยากอ่านอะ  o9 อร๊ายยย ระหว่างป้วนเปี้ยนเค้าก็วนๆไปอ่านตอนที่หนึ่งบ่อยๆ แล้วก็นั่งจินตนาการว่า เอ ตอนนี้เวลามันผ่านไปนานเท่าไรแล้วน้า พยายามเดา จิ้นไปเรื่อยเปื่อย น้องตี้น่ารัก และแม้จะหมั่นไส้ตากฤตแต่ก็ไม่เกลียด คือเค้าไม่รู้สึกว่ากฤตร้าย แค่รู้สึกหมั่นไส้ ข้อหาตั้งตัวเองเป็นใหญ่ และรังแกน้องตี้สุดน่ารักแค่นี้เอง ฮ่าๆ

สำหรับตอนล่าสุด ตอนนี้ก็ชอบบบ ตอนตื่นนอนหลังคืนอะดึ๋ยจึ๋ยๆ เป็นฉากที่เราคาดหวังจะเห็นแทบทุกครั้ง(แบบไม่ได้ตั้งใจ)จากนิยายแทบทุกเรื่อง เรามักอยากรู้ความรู้สึกของทั้งคู่หลังเสร็จกิจ อธิบายยากแฮะ โอเค ตอนมีอะไรกันเราก็พอเห็นละว่าอารมณ์ความรู้สึกของคนคู่นั้นเป็นอย่างไร แต่อาจเห็นไม่ชัด เพราะมันมีพลังงานบางอย่างมาบดบัง(พูดง่ายๆ คืออารมณ์หื่นนั่นเอง เอิ๊ก) ตอนตื่นนี่แหละจะแสดงตัวตนของแต่ละคนได้ดีที่สุด ไม่รู้สิ เราคิดงี้นะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะจ๊ะ ดีใจทุกครั้งที่ได้อ่านจ้ะ

:กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 26-09-2013 20:37:27

อีตาพระเอกมันโรคจิตป่าวเนี่ยคุณริน  เฮ้อ  หมดยุคพระเอกแสนดีแบบคุณเชษฐ์แล้วสิเนี่ย เศร้า
บ่นไปยังงั้น  แต่อยากอ่านต่ออีกนะ  ว่าเมื่อไหร่จะได้เอาคืนให้สาสมซะที  รออ่านอยู่นะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 26-09-2013 20:41:11

รังแกเด็กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 26-09-2013 20:47:02

หมั่นไส้อีตากฤตวุ้ย น้องตี้น่าจะ  :z6: ซักที ฮ่าาๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 26-09-2013 20:48:23

เราว่าเสน่ห์ของนิยายของคุณผู้แต่งอยู่ตรงนี้ละค่ะ ค่อยๆให้ตัวละครเรียนรู้กันไปจากเหตุการณ์ต่างๆ
ที่จะค่อยๆพัดผ่านเข้ามาในชีวิตของแต่ละคน นิยายของคุณไม่รีบร้อน ไม่ลวก อ่านแล้ว
รู้สึกถึงความละเมียดละไมในการแต่งและขัดเกลาภาษา
พระเอกเรื่องนี้ออกแนวร้ายลึกดีนะคะ สมกับคาแรกเตอร์ที่เป็นนักธุรกิจ
ส่วนตี้ในเรื่องนี้เราว่าคาแรกเตอร์ของตี้ดูโตและเข้มแข็งขึ้นกว่าเรื่องที่แล้วพอสมควร
เหมือนกับว่าความเจ็บปวดจากความผิดหวังทำให้ตี้กลัวและระวังตัวเองมากขึ้น
ตัวละครของคุณผู้แต่งมีพัฒนาการมันเลยทำให้คนอ่านอย่างเราอินตามไปได้ไม่ยากเลยล่ะค่ะ o13

ปล. สู้ๆนะคะ :3123:

กลับมาเพิ่มเติมเล็กน้อยค่ะ เมื่อกี้ลืม

เราว่าประโยคนี้ "เสียโทรศัพท์ไปสักเครื่องน่ะฉันไม่เสียดายหรอก แต่พอดีว่าข้อมูลอย่างอื่นในเครื่องมันมูลค่าสูงกว่านั้นมาก ดังนั้นคงยอมให้เธอเขวี้ยงทิ้งง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ พ่อหนู"

ถ้าเปลี่ยนจากคำว่า "พ่อหนูู" เป็น "เด็กน้อย" มันจะเป็นอะไรที่น่าเจ็บใจมากเลยล่ะค่ะ

อินมากไปรึเปล่าเนี่ยเรา 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 26-09-2013 20:51:44

โถ้ พ่อปากแข็ง
รักเค้าชอบเค้าก็บอกดีๆ ไม่ต้องมีคลิปก็ได้
คนแต่งไม่มาอัพแค่ไม่กี่วันเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้าหายไป5-6ว่าไปอย่าง ไม่กี่วันรอได้นะ

 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 26-09-2013 20:52:45

คุณกฤตนะ นิสัย อย่ารังแกน้องตี้สิ
น้องตี้น่าสงสาร มาเจ้กอดปลอบ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 26-09-2013 20:53:53

เขินอะ  แกล้งเด็กทำไมเนี่ย :-[
หมั้นไส้กฤตภาสอะ เจ้าเล่ห์เวอร์
มาให้กัดสัดทีสิ!  :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 26-09-2013 20:59:25

ถ้าหลานกฤตชอบแบบนี้

งวดหน้าหลานตี๊สนองแบบนี้ให้อีก

 :beat: :z6: :โป้ก1: :13223: :fcuk:

ดีไหมอ่ะ  :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 26-09-2013 21:00:06

คุณริน! เป็นดิฉันก็เขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งเหมือนกันค่า ^^
แต่อ่านแล้วรู้สึกได้ว่ากฤตชอบๆตี้เข้าแล้วนะคะ
แค่อยากแกล้งตามวิธีของตัวเองเพราะตัวเหนือกว่าเท่านั้น
แล้วตี้น้อยของเราจะทำฉันใดดีหนอ  :ruready

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 26-09-2013 21:19:58

 :o12: คุณกฤตใจร้ายอ้ะ สงสารน้องตี้ เหมือนจะโดนดักทางไปหมดเลยอ่ะ

น้องตี้ดูจะดื้อขึ้นเรื่อยๆ หยั่งงี้จะรักกันเมื่อไหร่เนี่ยย :z3:

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodisia ที่ 26-09-2013 21:36:28

 :hao3: :hao3: ทำอย่างนี้ได้อย่างไร

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-09-2013 21:56:15

ยิ่งน้องตี้พยศอิตาคุณกฤตยิ่งสนุกใหญ่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-09-2013 22:01:39

ชอบคุณกฤตดูเเบบเจ้าเลห์ร้ายสุดขั้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-09-2013 22:07:28

อ้างถึง

ปล. 2 สำหรับเรื่องนี้ เราจะพยายามรักษาความสม่ำเสมอในการมาลงตอนใหม่ไว้ แต่เนื่องจากว่าเราทำงานประจำ ดังนั้นเป็นไปได้ว่าในอนาคตอาจมีช่วงที่งานยุ่งติดพันจนไม่ได้มาลงตอนใหม่บ่อยๆ ดังนั้นถ้าหากใครกลัวว่าพอเราไม่อัพถี่ๆ แล้วจะลืม ก็ยังไม่ต้องติดตามก็ได้นะคะ รอเขียนจบทีเดียวเลยก็ได้ค่ะ เพราะเราคงให้สัญญาเรื่องความถี่ไม่ได้จริงๆ และการเขียนงานที่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์นั้นเร่งกันไม่ได้ค่ะ ^_^

เราไม่ได้หมายความว่าให้คนเขียนมาอัพถี่ยิบชนิดที่ลงทุกวันนะคะ

เราแค่หมายถึงอัพบ่อย อาทิตย์ล่ะครั้ง หรือ สองอาทิตย์ครั้งก็ได้ค่ะ

เราแค่กลัวว่าบางทีคนเขียนอาจจะมีเรื่องในชีวิตประจำวันเยอะจนลืมอัพไปเป็นเดือน สองเดือนแบบนี้

เราเข้าใจนะคะว่างานเขียนของคนเขียนต้องใช้ความสร้างสรรค์เพราะเราก็เป็นคนชอบเขียนคนหนึ่งค่ะ

ต้องขอโทษนะคะหากทำให้คนเขียนเข้าใจผิด

คำว่า "ไม่ต้องติดตามก็ได้ค่ะ" คำนี้อ่านแล้วจี๊ดเลยค่ะ...

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน ยังไงก็จะตามอ่านค่ะ ไม่ต้องอัพถี่ๆก็ได้ค่ะเพื่อความสบายใจ

ไม่ต้องซีเรียสเนอะ :)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 26-09-2013 22:17:45

อิตาคุณกฤต ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!  #แอบเชียร์นะคะ 5555555

สงสารน้องตี้เหมือนกัน แต่ก็สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 26-09-2013 22:24:12

คุณกฤต =_=....
ซาดิสม์มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่พอนะแลดูจะสนุกสนานกับการแกล้งตี้ ไอ้คนบ้าาา ไอ้พระเอกหื่น

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 26-09-2013 22:24:50

คุณกฤษถือว่ามีไพ่เหนือกว่าใช่ไหมอะ ถึงได้ข่มเอาข่มเอาอย่างนี้นะ :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 26-09-2013 22:33:13

ทำให้เค้ารักมันไม่ดีกว่าหรอพ่อคู๊ณ จะกอดเมื่อไหร่เค้าก็คงพร้อม

แต่นี่...มันกัดกินใจเกินไป ไม่สงสารเค้าบ้างหรือไงน้า ตาเฒ่้า :z6:


ถึงพี่คนเขียน ผมไม่ขออะไรมากมาย อัพถี่ไม่ถี่ไม่ว่าครับ คนเรามันเรื่องให้ทำมากมาย

แล้วอย่างที่พี่บอก งานเขียน มันต้องมีใช้เวลากลั่นกรอง

ขออย่างเดียวครับ อย่าทิ้งกันไป..ไม่ว่านานแค่ไหน รอได้ครับ  :a11:



รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-09-2013 22:36:13

หลอกให้รักแล้วปั่นหัวให้เข็ดเลยน้องตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 26-09-2013 22:38:53

อ่านรวดเดียวหยุดไม่ได้เลย สนุกมาก
คุณชายกฤตนี่โฉด เลว หื่น ของจริงแท้

ว่างๆจะตามไปอ่านเรื่องของน้องตี้ ทำไมถึงได้อกหัก ทั้งที่น่ารักออกอย่างนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-09-2013 22:41:07

อ้างจาก: tong_pub ที่ 26-09-2013 22:07:28  

เราไม่ได้หมายความว่าให้คนเขียนมาอัพถี่ยิบชนิดที่ลงทุกวันนะคะ

เราแค่หมายถึงอัพบ่อย อาทิตย์ล่ะครั้ง หรือ สองอาทิตย์ครั้งก็ได้ค่ะ

เราแค่กลัวว่าบางทีคนเขียนอาจจะมีเรื่องในชีวิตประจำวันเยอะจนลืมอัพไปเป็นเดือน สองเดือนแบบนี้

เราเข้าใจนะคะว่างานเขียนของคนเขียนต้องใช้ความสร้างสรรค์เพราะเราก็เป็นคนชอบเขียนคนหนึ่งค่ะ

ต้องขอโทษนะคะหากทำให้คนเขียนเข้าใจผิด

คำว่า "ไม่ต้องติดตามก็ได้ค่ะ" คำนี้อ่านแล้วจี๊ดเลยค่ะ...

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน ยังไงก็จะตามอ่านค่ะ ไม่ต้องอัพถี่ๆก็ได้ค่ะเพื่อความสบายใจ

ไม่ต้องซีเรียสเนอะ :)

โอเคค่า ไม่ซีเรียสค่ะไม่ซีเรียส (แต่เห็นทำตัวหนาเบ้งเตะตาขนาดนั้นก็ชวนคิดนิดนุงส์น่ะตะเอง ><)

ตอนนี้ที่ลงได้สัปดาห์ละสองตอนนี่ถือว่าเป็นสปีดที่เราเองก็ไม่เคยทำค่ะ เคยเขียนนิยายก่อนหน้านี้มาหลายเรื่อง เคยห่างหายจากการอัพเป็นหลายเดือนหรือถึงปีมาแล้วก็มี (ถามแฟนๆ ประจำได้ เพราะเราลงนิยายเรื่องแรกที่เล้ามาตั้งแต่ปี 08) แต่ช่วงนี้เขียนกฤตภาสกับน้องตี้เรื่องเดียวก็เลยโฟกัสได้แบบเน้นๆ หน่อย แต่การหายไปเป็นแรมเดือนนี่ใช่จะเป็นไปไม่ได้ ยิ่งถ้าเนื้อเรื่องเดินไปเยอะกว่านี้ก็อาจมีช่วงที่ต้องใช้ความคิดนานขึ้น ระยะเวลาที่โพสต์ตอนใหม่ก็อาจทิ้งช่วงนานกว่าเดิมเช่นกัน เลยต้องบอกไว้ก่อนว่าเราไม่สัญญาเรื่องความถี่จริงๆ แต่อย่างน้อยเขียนอะไรไว้ก็เขียนจบทุกเรื่องแน่นอนค่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 26-09-2013 22:47:38

ที่ทำทั้งหมดเนี่ยคือ หมั่นไส้หรือน้อยใจเพราะน้องตี้ทำท่าไม่สนใจสินะ



นิสัย......
-[ ]- เด็กประถมที่คอยรังแกคนที่ตัวเองชอบชัดๆ เลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-09-2013 22:47:59

อ้างจาก: NewYearzz ที่ 26-09-2013 22:33:13  

ถึงพี่คนเขียน ผมไม่ขออะไรมากมาย อัพถี่ไม่ถี่ไม่ว่าครับ คนเรามันเรื่องให้ทำมากมาย

แล้วอย่างที่พี่บอก งานเขียน มันต้องมีใช้เวลากลั่นกรอง

ขออย่างเดียวครับ อย่าทิ้งกันไป..ไม่ว่านานแค่ไหน รอได้ครับ  :a11:



รอตอนต่อไปครับ  :L2:

ขอบคุณมากค่าที่เข้าใจ จริงๆ ไม่มีนักเขียนคนไหนอยากทิ้งเรื่องที่เขียนไว้ไปนานๆ หรอกเพราะกลัวคนอ่านหาย (เคยเป็นมาแล้วหลายเรื่อง 5555) แต่บางทีงานยุ่งมั่ง ธุระส่วนตัวมั่ง หัวตันจนเขียนไม่ออกมั่ง ไม่สบายมั่ง ไปเที่ยวไกลๆ มั่ง ฯลฯ มันเลยมีโมเม้นต์ที่ตัวเองก็ขัดใจว่าเมื่อไหร่จะเขียนออกสักทีน้อ แต่ระหว่างนี้ที่ยังไม่ติดภารกิจเหล่านั้นก็จะพยายามมาลงให้สม่ำเสมอค่า ^___^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-09-2013 22:53:28

น้องตี้น่าจะจักหนักกว่าตบและกัดนะคะแน่นั้นไม่น่าจะพอสำหลับคุณกฤตที่เหลี่ยมจัดเหลือเกิน (แต่คนอ่านก็ชอบ555) :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 26-09-2013 22:58:25

คุณกฤตคงไม่รู้ว่าตัวเองกาลังมีอาการหลงรักน้องตี้อย่างหัวปักปำ ถึงไดัทำทุกวิถีทางที่จะรั้งตัวน้องตี้ไว้ เชื่อว่าเด่วต่อไปต้องเล่นบนนายหัวสลับบทพระรองแน่ๆ คือเด่วดีเด่วร้ายนั้นเอง โอยยย อยากอ่านต่ออะ ว่าแต่พระเอกเราก้อมาโซอยู่นะ โดนกัดยังอุตส่าหัวเราะถูกใจอีก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 26-09-2013 23:04:22

ร้ายได้ร้ายไปก่อน อย่าให้ตี้ฟิวส์ขาดไม่สนอะไรในโลกแล้วหนีหายไปจากชีวิตคุณกฤตนะ ตอนนั้นคุณกฤตคงไม่สนุกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 26-09-2013 23:09:09

คุณกฤต !!!! ทำแบบนี้น้องก็เกลียดขี้หน้าอ่ะดิ แก่แล้วไม่รู้จักวิธีจีบเด็กรึไง อารมณ์เสีย หมั่นไส้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 26-09-2013 23:15:06

การแต่งถือว่าดีเยียมเลยค่ะ สำนวน ภาษา อารมณ์ สื่อออกมาได้ดีนะค่ะ  บ้างครั้งผู้เขียนอาจติดงาน หรืองานเยอะจนหัวปั่นอันนี้พวกเราเข้าใจกันค่ะ เพราะคนทำงานแบบพวกเราก็เป็นแบบนี้แหละ บางวันประชุมเช้ายันเย็น  ติดลูกค้าบ้าง ปั่นงานส่งนายบ้างหัวหมุนสุดๆๆๆๆๆ  ขอแค่ไม่ทิ้งพวกเราไป และ ยังแต่งตอนดีๆๆๆมันๆๆให้พวกเราอ่าน แค่นี้ก็พอใจแล้วค่ะ  ส่วนจะมาช้ามาเร็วอาทิตย์ละ ครั้งสองครั้งแล้วแต่เวลาของผู้เขียนเลยค่ะ  พวกเรารอได้เสมอ    เพราะเรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนยาเสพติดที่จะขาดไม่ได้แล้วสนุกมากเลยค่ะ :L1:   สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-09-2013 00:26:50

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 27-09-2013 00:54:28

เราก็เข้าใจแหละว่าการเขียนแต่ละตอนต้องใช้สมองแค่ไหน  ยิ่ง
เขียนงานคุณภาพแบบนี้ ก็ต้องใช้เวลาเยอะ ไหนจะตรวจทานซะดีเงี๊ยะอีก

เราเป็นสาวกติดตาม FB ของคุณริน  เห็นเมื่อไหร่ก็เข้ามาอ่านเมื่อนั่นแหละ

ตอนนี้น่ะ  ลุ้นปฏิกิริยา ของคนท่ี่ออฟฟิต  ตอนรู้ว่าคุณกฤต กินไก่วัด  ฮะฮะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 27-09-2013 01:33:50

คุณกฤต เป็น S  อย่างนี้ตี้น่าจะกัดอีกสักข้างเน้อออออ   o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: norimakii ที่ 27-09-2013 01:45:38

แม่คะ ผู้ใหญ่แกล้งเด็กค่ะ / ฟ้องแม่55/

ชอบเรืีองนี้มากค่ะ ตามมาจากเรื่องอื่นๆของคนเขียน :) เป็น กลจ ให้นะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 27-09-2013 02:12:20

โหยยยย ตาเฒ่านี่คือวิธีจีบเด็กของแกเรอะ

ตี้เอ้ยทำใจเถอะลูก หนูหนีมันไม่พ้นหรอกคนแก่มันหลงขั้นหนักแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 27-09-2013 05:33:57

ปากไม่ตรงกับใจเลยนะคุณกฤต ใจอยากให้เค้าอยู่แต่ปากทำร้ายสารพัด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 27-09-2013 09:28:57

ชอบมากเลยจร้าาา...เห็นนายเอกโดยพระเอกกด.. :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 27-09-2013 09:33:05

ชอบตั้งแต่ ณรงค์กะไรอัน (อ่านจนหนังสือจะเปื่อยล่ะ)
เรื่องนี้อยากกระทืบพระเอกมาก
หวังจะมีตอนที่พระเอกต้องเป็นฝ่ายยอมนายเอกทุกๆอย่างบ้างจะได้สะใจ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 27-09-2013 10:07:13

นอกจากลุงจะหื่นแล้ว ลุงยังซาดิสม์อีกหรอคะ?
(กัดผ้าเช็ดหน้าร้องไห้สงสารน้องตี้)

ตอนนี้สนุกมากค่ะ
เราขำกับปฏิกิริยาตอบโต้ของน้องตี้มากๆ เลย
สมกับที่โดนเรียกว่าพ่อหนูจริงๆ
คือแมวที่บ้านเวลาไม่พอใจใคร แล้วคนนั้นเข้าไปอุ้ม
มันก็จะกัดเหมือนกัน
ฉากเดียวกันกับน้องตึ้เลย 5555555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 27-09-2013 12:43:26

อีคุณกฤตแอบโรคจิตค่ะ โดนทำร้ายร่างกายแต่กลับมีความสุข
ส่วนน้องตี้ขา ถ้าอีพี่กฤตมันทำแรงมาก หนูก็ทำเองไปเลยลูก 55555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 27-09-2013 13:18:16

พระเอกร้าย ขอนายเอกร้ายกว่านะคะ คนเขียน  :laugh:

ชอบมากๆ รอเสมอ  o13

+๑
+เป็ด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mwsign3639 ที่ 27-09-2013 13:27:02

สงสารตี้อ่ะ :hao5: :hao5: ขอให้คุณกฤตหลงรักตี้แบบหัวปรักหัวปรำ   :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 28-09-2013 00:49:10

วุ้ย  อ่านไปใจเต้นตุ้บๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-09-2013 07:22:11

เวียนตับกับพระเอก ร้ายมาก เจ้าเล่ห์สุดๆ กวนประสาทมากด้วย แต่ก็เป็นอะไรที่เร้าใจมากนะ
คือแกรักร้องแล้วอ่ะ ปัญหาคือจะทำไงให้น้องรักเค้าล่ะ เพราะน้องตี้ดื้อด้วย
ถึงรักก็ใช่จะยอมรับง่ายๆ เล่นตัวให้สุดค่ะลูก เอาให้คุณกฤตมันสยบแทบเท้าให้ได้
พี่เชียร์หนูสุดใจ พี่ว่าหนูมีแววจะเป็นเคะนางพญาค่ะ ตี้น่ารักมากทุกตรง ยิ่งดื้อยิ่งน่าปราบ
คุณกฤตนี่ท่าทางจะขี้หึงไม่เบา

ขอบคุณค่ะ อยากอ่านต่อแบบสุดของสุดอีกที

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 28-09-2013 08:21:47

น้องตี้สู้ๆจัดการคุณกฤตเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-09-2013 09:09:18

คุณกฤตขราาาาาาาาาาาา เยอะนะคะ เยอะนะะ

 :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-09-2013 11:08:24

คุณกฤตนี่จิตนิด ๆ นะ  กำลังแซ่บเลยอ่ะขนาดนี้น่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 28-09-2013 11:27:19

ขอแบบให้น้องตี้แก้แค้นอีตาเฒ่าทารกแบบแสบๆคืนหน่อยนะคราฟ

รับรองเรตติ้งกระฉูดแน่ ชักหมั่นไส้ตาแก่บ้านั่นล่ะ

เอาแบบชนิดที่เรียกว่าสยบแทบเท้าเลยนะคราฟ

แล้วจะรอติดตามตอนต่อไป สู้ๆ! :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-09-2013 16:09:23

เจอคนที่ไม่ยอมลง ไม่ยอมคล้อยตามตัวเอง
ถูกใจใช่มั๊ยล่ะ คุณกฤต >.<

ขอบคุณมากค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Sun_Za ที่ 28-09-2013 18:07:08

ชอบเรื่องนี้มาก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: minere_mi ที่ 28-09-2013 23:23:52

ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องนี้คงต้องเสียใจแน่ๆสนุกอ่ะ o13
ไอ้คุณกฤตเจ้าเล่ห์มาก น้องตี้ท่าจะรับมือได้ลำบาก :mew4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 29-09-2013 03:01:53

แวะเข้ามา +1 ให้พี่รินค่ะ 555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 29-09-2013 07:01:24

สนุกมากเลยยย
เป็นกำลังใจให้นะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 30-09-2013 15:01:52

เราว่าคุณกฤตนี่ออกจะไปทางแนวโรคจิตนิดๆนะ
ขาดความอบอุ่น หรือเรียกร้องความสนใจอะไรแบบนั้นอ่ะ
อย่างที่ตี้ถามอ่ะ ว่าเขาไปทำอะไรให้เหรอ นายกฤตถึงทำกับตี้ถึงขนาดนี้
เริ่มสงสารตี้มากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 30-09-2013 16:07:28

ว่าจะไม่เข้ามาอ่านแล้วนะเนี่ย
จะรอรวมเล่มทีเดียว
แต่เข้ามาเล้าแล้วเห็น
เค้าไปดูสักนิดดีกว่าสุดท้ายก้อได้อ่าน แอร๊ >/////< ~~~~~~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-09-2013 18:37:23

คุณกฤตใจร้ายค่อด ๆ สงสารน้องตี้อ่ะ ก็เข้าใจอ่ะนะว่าต้องการที่จะยื้อให้อยู่กับตัวเองต่อไป แต่ว่ามันรุนแรงไปมั้ยสำหรับผู้ชายตัวเล็ก ๆ อย่างตี้น้อย ไม่แปลกใจถ้าน้องจะเกลียดและโกรธมาก ๆ เชอะ   :angry2:


รอตอนต่อไปค่ะ ปล.ขอเป็นแบบน้องตี้ได้เอาคืนบ้างก็จะขอบคุณมาก  o8

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: akichan ที่ 30-09-2013 22:14:56

สนุกมากคะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 8 (อัพ 26/9/56) p.11
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 30-09-2013 22:25:06

คิดถึงน้องตี้แล้ววว~~~ >o<

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-10-2013 19:37:51

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9

เมื่อกฤตภาสเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งในสภาพผมเปียกลู่และเหน็บผ้าขนหนูไว้รอบเอว เขาก็เห็นธีระซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงที่ใส่มาเมื่อคืนเรียบร้อยแล้ว เรือนผมที่หมาดชื้นถูกเสยลวกๆ จนเห็นผิวหน้าเนียนใส เด็กหนุ่มนั่งชันเข่าพิงขอบเตียงและทำอะไรบางอย่างกับโทรศัพท์มือถือของเขา ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปฉวยออกจากมือ
 
"เมื่อกี้ทำอะไร?"
 
"ลบรูปกับคลิปเสียง ไม่ต้องห่วง ผมไม่ยุ่งกับข้อมูลอย่างอื่นของคุณหรอก ผมไม่ต่ำขนาดนั้น"
 
เด็กหนุ่มจงใจเน้นคำว่า 'ต่ำ' ราวกับตั้งใจกระทบกระเทียบ แต่กฤตภาสไม่สนใจ เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูอีกผืนมาขยี้ผมที่เปียกพลางเปิดเช็คข้อมูลในโทรศัพท์ไปด้วย
 
"ไม่เป็นไร ถึงลบจากมือถือไปแล้วก็ยังอยู่ในอีเมล์ฉันอยู่ดี เธอลบไฟล์พวกนี้ออกก็แค่ทำให้เครื่องฉันเหลือพื้นที่เก็บข้อมูลเยอะขึ้นเท่านั้นแหละ"
 
ธีระเม้มปากพลางขมวดคิ้วมุ่น เขาหยัดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปยืนหลังกฤตภาสที่กำลังเช็ดผมอยู่หน้ากระจก
 
"คุณกฤต ผมไม่ใช่ดารานางแบบที่คุณชอบควงด้วยนะ ถึงจะแบล็คเมล์ผมไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ลบทุกอย่างทิ้งซะเถอะครับ ผมรับรองว่าหลังจากนี้จะไม่โผล่ไปที่บริษัทหรือเข้ามายุ่งกับคุณอีกแน่นอน"
 
หลังจากมีเวลาได้รวบรวมความคิดเมื่อครู่ ธีระก็คิดตกแล้วว่ากับกฤตภาสนั้นใช้วิธีโกรธเกรี้ยวใส่ก็มีแต่จะทำให้ประสาทเสียเองเปล่าๆ เพราะอีกฝ่ายไม่สะดุ้งสะเทือนไม่ว่าจะโดนทำอะไร แถมมีแต่เขาที่ยิ่งอาละวาดก็ยิ่งเหนื่อย ในเมื่อเป็นแบบนี้มิสู้เจรจากันอย่างคนมีอารยธรรมซะดีกว่า
 
"เธอคิดว่าฉันคบกับพวกนั้นเพราะอะไร? เพื่อจะได้อาศัยเกาะชื่อเสียงให้คนรู้จักงั้นเหรอ? ทำแบบนั้นไม่ได้ช่วยให้บริษัทฉันมีลูกค้าเยอะขึ้นหรอกนะ"
 
ธีระฟังแล้วก็อ้ำอึ้ง เพราะตอนที่ฟังจากรุ่นพี่ว่ากฤตภาสเคยควงดาราคนนั้นคนนี้ เขาก็หลงนึกว่านั่นคงเป็นเหตุผลที่เจ้าตัวเลือกคบกับคนในวงการนอกจากเรื่องรูปโฉมที่โดดเด่นกว่าคนทั่วไปอยู่เหมือนกัน
 
"ผมไม่อยากรู้รสนิยมของคุณตราบใดที่ไม่มายุ่งกับผม ผมแค่อยากให้คุณลบรูปกับคลิปเสียงเมื่อคืนทิ้ง ถ้าหากคุณเบื่อนางแบบพวกนั้นแล้วอยากลองนอนกับผู้ชาย ผมก็คิดว่ามีคนอื่นที่เต็มใจมากกว่าผมเยอะแยะ"
 
กฤตภาสไม่ตอบ เพียงแต่ขยี้ผมจนหมาดแล้วคล้องผ้าไว้รอบคอ จากนั้นก็หยิบหวีขึ้นมาหวีผมที่ยุ่งเหยิงพลางมองกระจกไปด้วยเหมือนไม่ได้ยินอะไร ธีระเริ่มมีน้ำโหจึงรั้งข้อมือที่ถือหวีเอาไว้
 
"คุณกฤต นี่ได้ยินที่ผมพูดบ้างรึเปล่า?"
 
"ได้ยินสิ แล้วตอนนี้ก็เริ่มหนวกหูเป็นบ้าเลย"
 
ธีระส่งเสียงอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกรั้งเอวให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะหน้ากระจก จากนั้นกฤตภาสก็เข้ามายืนแทรกกลางระหว่างขาและก้มลงจูบปิดปากเขาอย่างหนักหน่วง
 
"อื้อ!"
 
ธีระตกใจในวูบแรก แล้วก็ได้แต่หลับตาปี๋เมื่อเม้มปากไม่ทันปลายลิ้นของกฤตภาสที่สอดเข้ามา ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งประคองท้ายทอยของเขาไว้ไม่ให้หันหนี ส่วนมืออีกข้างก็สอดเข้าใต้เสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ยัดชายเข้าในกางเกงแล้วลูบแผ่นหลังเนียนขึ้นลง
 
บ้าเอ๊ย! ทำไมยังพูดกันไม่รู้เรื่องก็ชอบจู่โจมเขาแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ!
 
ธีระนึกขัดใจร่างกายของตัวเองที่โอนอ่อนง่ายยามถูกสัมผัส ส่วนหนึ่งในใจเขาบอกให้ทุบตีกฤตภาสเพื่ออีกฝ่ายจะได้ปล่อย แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าเขาเพียงแต่จิกเล็บลงบนไหล่กว้างเท่านั้น
 
"เธอก็ดูจะไม่ได้เกลียดฉันนี่"
 
กฤตภาสเอ่ยในที่สุดหลังจากถอนริมฝีปากออก ทว่ามือทั้งสองข้างยังคงโอบกอดธีระที่นั่งบนโต๊ะเครื่องแป้งเอาไว้ ไออุ่นจากแผงอกเปลือยเปล่าที่ห้อมล้อมทำให้เด็กหนุ่มหน้าแดง
 
"กรุณาอย่าเหมาเอาเองครับ การไม่เกลียดกับการไม่อยากนอนด้วยมันเป็นคนละเรื่องกัน"
 
"เหรอ แต่ฉันดันชอบนอนกับเธอแฮะ..."
 
ชายหนุ่มเอ่ยพลางก้มลงไล้จมูกบนผิวแก้มที่ยังเย็นนิดๆ ทว่าคนฟังกลับรู้สึกอุ่นวาบบนผิวหน้าเพราะคำพูดประโยคนั้น
 
หรือว่า...หมายความว่ายังไง...คุณกฤตชอบเขางั้นหรือ...
 
เด็กหนุ่มใจเต้นโครมครามจนต้องรีบบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ เพราะถึงอย่างไรพวกเขาสองคนก็ยังรู้จักกันน้อยเหลือเกิน หากกฤตภาสยอมรับว่ามีใจให้เขาจริงๆ ธีระก็อยากให้ทั้งสองได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ และเรียนรู้นิสัยกันไปตามลำดับขั้นตอนที่ควรจะเป็นมากกว่า เขาผ่านความสัมพันธ์แบบที่ก้าวกระโดดแล้วก็มีอันจบลงในเวลาอันแสนสั้นมาแล้ว และเขาไม่ต้องการเป็นเพียงเพื่อนแก้เหงาของใครอีก
 
แต่แล้วความหวั่นไหวที่ผุดขึ้นชั่ววูบก็มีอันถูกทำลายในนาทีถัดมา
 
"ปกติฉันเจอแต่พวกผู้หญิงอายุไล่ๆ กันที่คลิกกันง่าย พักนี้เวลามีเซ็กส์ด้วยก็เลยเหมือนแค่ทำสนองความอยากให้เสร็จๆ ไป เพิ่งมีเธอนี่แหละที่ทำให้รู้สึกว่าเซ็กส์ค่อยกลับมาท้าทายเหมือนสมัยเป็นวัยรุ่นบ้าง"
 
ธีระกำมือทั้งสองข้างแน่นพลางบอกตัวเองให้ใจเย็น เขารอให้กฤตภาสซุกไซ้ใบหน้าเขาจนพอใจ กระทั่งอีกฝ่ายถอยออกและได้สบตากันจึงค่อยเอ่ยถาม
 
"ตกลงว่าสำหรับคุณ...การมีเซ็กส์กับผมมันแปลกใหม่ดี?"
 
"จะคิดอย่างนั้นก็ได้ แล้วฉันก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับใครง่ายนักหรอก"
 
กฤตภาสตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ร่างสูงผละไปหยิบเสื้อกับกางเกงจากตู้เสื้อผ้ามาสวม ฝ่ายธีระได้แต่เหลือบตาลงมองพื้นขณะที่ความคิดปั่นป่วนราวถูกพายุถาโถมเข้าใส่
 
นี่หมายความว่าอะไรกัน? กฤตภาสกำลังจะขอให้เขาเป็นเพื่อนแบบที่มีผลประโยชน์ต่อกันงั้นน่ะหรือ? คนที่คบกันเพียงเพราะว่าลีลาบนเตียงเข้ากันได้ดี?
 
นี่เขาถูกมองว่ามีค่าแค่นั้น?
 
เท้าของกฤตภาสมาหยุดยืนบนจุดที่สายตาของเขากำลังจับจ้อง ก่อนที่มือใหญ่จะเชยคางของธีระให้เงยหน้าขึ้น นัยน์ตากลมโตฉายแววสับสนขณะสบประสานกับแววตาสีเข้มที่ทอดลงมอง
 
"ฉันไม่ได้ขอให้มานอนด้วยฟรีๆ หรอก ถ้าหากไม่พอใจจะให้ฉันช่วยออกค่าขนมระหว่างที่มาฝึกงานก็ได้ เพราะถึงยังไงเธอก็ทำงานได้ดี แล้วบริษัทฉันก็ยังต้องการคนช่วยงานอยู่"
 
เด็กหนุ่มรู้สึกว่าเลือดในกายเดือดปุดจนร้อนไปทั้งตัว เขาปัดมือใหญ่ที่เชยคางออกอย่างแรงด้วยความฉุนเฉียว
 
"ผมไม่ใช่ไอ้ตัว แล้วบ้านผมก็ไม่ได้จน ผมไม่อยากได้เงิน"
 
"งั้นก็แล้วไป ก็แค่สนุกด้วยกันเพื่อคลายเครียดตอนที่ว่างจากงาน ถ้าเธอตกลงซะฉันก็จะได้ไม่ต้องแชร์รูปกับคลิปเสียงไปให้คนอื่นด้วย มองยังไงก็วิน-วินใช่ไหมล่ะ? "
 
ธีระยิ่งฟังก็ยิ่งนึกอยากให้มีของมีคมหรือปืนอยู่ใกล้มือเหลือเกิน เพราะเขาคงจะหยิบมาใช้กับคนตรงหน้าอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย
 
"คุณกำลังขู่ผมให้ยอมมีอะไรกับคุณทั้งที่ไม่เต็มใจ"
 
"ไม่ได้ขู่เฉยๆ แต่ทำแน่ ได้ยินว่าตอนนี้เธอก็ว่างอยู่ ถ้างั้นถึงนอนกับฉันก็ไม่เสียหายตรงไหนนี่?"
 
เด็กหนุ่มรู้สึกว่ามือที่กำไว้กำลังสั่นระริกเพราะดีกรีความโกรธที่พุ่งขึ้นไม่หยุด ผู้ชายคนนี้แค่ถูกใจใครที่เขาไม่เต็มใจจะนอนด้วยก็ใช้วิธีสกปรกแบบนี้มาบีบงั้นหรือ?
 
"คุณรู้หรือเปล่าว่าการนอนกับคนที่ไม่ได้รักมันไม่มีวันจะมีความสุข ที่คุณไม่หยุดหาคู่นอนทุกวันนี้ก็เพราะยังไม่เจอคนที่ทำให้อยากหยุดสักทีไง แทนที่จะมาหาความสุขชั่วครั้งชั่วคราวกับผม สู้คุณไปหาใครสักคนที่รับนิสัยแย่ๆ ของคุณได้แล้วก็หยุดที่เธอคนนั้นคนเดียวไม่ดีกว่าเหรอ?"
 
กฤตภาสเลิกคิ้วเมื่อถูกสั่งสอนราวกับคนพูดไม่ได้อายุน้อยกว่าสิบสองปี ทว่านั่นก็ทำให้เขาได้เรียนรู้เพิ่มอีกอย่างว่าธีระไม่ได้มีความคิดไร้เดียงสาเหมือนหน้าตาเลย และมีแต่คนที่ผ่านเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรงมาแล้วเท่านั้นถึงจะออกปากได้อย่างมั่นใจขนาดนี้
 
น่าเสียดายที่เมื่อพูดกับเขาก็ไม่ต่างจากตักน้ำรดหัวตอสักเท่าไหร่
 
"ฉันไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก อีกอย่างนะ ยิ่งเธอพยายามบ่ายเบี่ยงฉันก็ยิ่งอยากนอนกับเธอมากขึ้นเท่านั้นแหละ"
 
"นี่คุณ!!"
 
ธีระจนด้วยถ้อยคำที่จะยกมาโน้มน้าวต่อ ตกลงว่าสมองของผู้ชายคนนี้นอกจากเวลางานแล้วมีแต่เรื่องใต้สะดือหรือไงกัน ถึงแม้ตอนที่คบกับณรงค์จะมีบางเวลาที่ฝ่ายนั้นเรียกร้องจากเขาค่อนข้างเยอะไปบ้าง แต่ก็ไม่เคยแสดงท่าทางว่าหื่นกระหายการมีเซ็กส์ทั้งที่ไม่ได้ขาดแคลนเช่นกฤตภาสเลยสักครั้ง
 
ชายหนุ่มมองสีหน้าของคนที่กำลังโกรธจนหน้าดำหน้าแดงแล้วก็ยิ้มมุมปาก เขาเลื่อนลิ้นชักหยิบบุหรี่กับไฟแช็คมาจุดก่อนจะอัดควันเข้าปอดอึกหนึ่ง จากนั้นจึงค่อยหันกลับมาถามธีระที่ยังนั่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
 
"สามเดือนเป็นไง?"
 
เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ความโมโหทำให้เขาหัวตื้อจนตามความคิดของกฤตภาสไม่ทัน
 
"สามเดือนอะไร?"
 
"ฉันยอมรับว่าถูกใจเธอ แต่ถ้านอนกันไปนานๆ เราอาจจะเบื่อกันก็ได้ ดังนั้นฉันเลยยื่นข้อเสนอว่าเราจะทำข้อตกลงกันแค่สามเดือนที่เธอมาฝึกงาน ถ้าพ้นช่วงนั้นไปแล้วฉันจะลบข้อมูลทุกอย่างจากอินบ็อกซ์ให้ เธอเองก็จะได้ไม่ต้องพะวงว่าจะถูกแบล็คเมล์หลังจากไม่ได้เจอกันแล้วด้วยไง แบบนี้ยุติธรรมดีใช่ไหมล่ะ?"
 
ยุติธรรมกับผีน่ะสิ! ฟังยังไงเขาก็ถูกข่มขู่ให้ต้องรับเงื่อนไขอยู่ชัดๆ!
 
ธีระยังไม่ทันจะเอ่ยสวน สายตาก็ดันตกต้องบนรอยเปื้อนที่ซึมขึ้นมาบนเสื้อเชิ้ตสีครีมของกฤตภาส รอยสีแดงเป็นจุดๆ บนหัวไหล่ทำให้เขาไม่สงสัยเลยว่ามันคือรอยเปื้อนจากอะไร
 
"คุณกฤต คุณเลือดออก"
 
ใบหน้าของเด็กหนุ่มซีดไปถนัดตา เพราะถึงอย่างไรแผลนั่นก็มาจากฝีมือเขา ส่วนกฤตภาสเพียงปรายตามองไหล่ตัวเองนิดหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ
 
"โดนกัดซะจมเขี้ยวแบบนั้นมันก็ต้องเลือดออกอยู่แล้วล่ะ เธอก็ไม่ยักเตือนไว้ก่อนว่าเป็นพวกชอบความรุนแรง เมื่อกี้ฉันเลยไม่ทันได้ระวังตัว"
 
น้ำเสียงนั้นมีสำเนียงล้อเลียนเจืออยู่ ธีระจึงขึงตามองคนที่กำลังอัดควันเข้าปอดอย่างหมั่นไส้ เขาคร้านจะนับแล้วว่าเช้านี้เขาโมโหกฤตภาสจนอยากทำร้ายร่างกายไปกี่ครั้ง
 
"กล่องยาอยู่ไหน? ถึงยังไงผมก็เป็นคนทำคุณมีแผล ผมจะทำแผลให้"
 
ถึงจะโมโหจนควันแทบออกหู แต่เด็กหนุ่มก็แยกแยะได้ว่าเรื่องนี้เขาก็ผิด ต่อให้นึกอยากให้กฤตภาสเลือดไหลออกมาเยอะๆ จนเป็นลมเป็นแล้งยังไงก็ต้องแสดงความรับผิดชอบ
 
กฤตภาสเลิกคิ้วนิดหนึ่ง แต่ก็เพียงหันหลังแล้วเดินออกไปจากห้องนอน ธีระจึงลงจากโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเดินตามเข้าไปในห้องนั่งเล่น ร่างสูงใหญ่เปิดตู้เหนือที่วางโทรทัศน์แล้วควานหาอยู่สักครู่ก็หยิบกล่องสีขาวมาส่งให้
 
“ตั้งแต่ได้มาก็ไม่เคยเปิดใช้ ยาหมดอายุหรือยังฉันก็ไม่รู้หรอกนะ”
 
กฤตภาสเอ่ยพลางหันไปพ่นควันบุหรี่อีกทางก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ท่าทางที่บ่งบอกว่าจะไม่อำนวยความสะดวกให้มากกว่านี้ทำให้ธีระได้แต่พยายามสงบจิตใจ เขาตัดปัญหาด้วยการเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วก็ช่วยปลดกระดุมและรั้งเสื้ออีกฝ่ายลงจากไหล่เพื่อจะได้ง่ายต่อการทำแผล
 
เด็กหนุ่มหยิบสำลีแผ่นออกจากถุงแล้วก็เทแอลกอฮอลล์ลงจนชุ่ม ตอนแรกเขาเพียงแค่เช็ดรอบๆ แผลตามวิธีทำความสะอาดที่ถูกต้อง แต่พอเห็นกฤตภาสยังเอาแต่สูบบุหรี่เลยจงใจกดสำลีแรงๆ จนแอลกอฮอลล์ซึมเข้าปากแผลเสียเลย คราวนี้เขาถึงค่อยสมใจที่ได้เห็นคนตัวใหญ่สะดุ้งและสูดปากบ้าง
 
“พยาบาลคนนี้มือหนักจังนะ”
 
“ผมนึกว่าคุณตายด้านแล้วก็เลยทดสอบดูเฉยๆ”
 
ธีระตอบพลางทำเป็นไม่แยแสกฤตภาสที่ก้มลงมาเป่าลมหายใจรดหน้าผาก เด็กหนุ่มใช้สำลีอีกแผ่นซับแอลกอฮอลล์จนแห้งจึงค่อยใส่ยาแล้วปิดพลาสเตอร์ทับ ท่าทางใจจดใจจ่อของเขาเปิดโอกาสให้กฤตภาสพิจารณาใบหน้าเนียนใสในระยะใกล้ได้อย่างเต็มที่
 
“ผมสงสัยมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ลายสักบนแขนคุณนี่มันรูปอะไร?”
 
คนถูกถามเลิกคิ้ว ชายหนุ่มอัดควันเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะหันไปขยี้ก้นกรองใส่ที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะ “คิดว่าเป็นรูปอะไรล่ะ?”
 
ธีระเพ่งมองลวดลายตรงหน้าครู่หนึ่ง เมื่อคืนเขาเห็นรอยสักนี้ไม่ชัดจึงนึกว่าเป็นรูปงูหรือมังกร แต่เมื่อได้เห็นรายละเอียดทั้งหมดใต้แสงตอนกลางวันถึงค่อยดูออกว่าส่วนที่ดูเหมือนหัวนั้นแท้จริงแล้วคือหาง
 
“แมงป่องเหรอ?”
 
“ใช่ ตามราศีเกิดฉันเอง พอดีแพ้พนันเพื่อนสมัยเรียนก็เลยต้องไปสัก ไหนๆ แล้วก็เลยเลือกภาพที่เป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวกับตัวฉันหน่อย”
 
คนราศีพิจิก...มิน่า...เซ็กส์จัด เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ...
 
“อะไรนะ?”
 
ธีระไม่รู้ตัวว่าเผลอพึมพำออกเสียงอีกแล้ว เขาเพียงแต่เก็บอุปกรณ์ทุกอย่างลงกล่องด้วยท่าทีไม่สนใจ
 
“เปล่า”
 
“ไม่ยักรู้ว่าเธอชอบเรื่องดูดวงด้วย”
 
มือของเด็กหนุ่มที่กำลังปิดกล่องปฐมพยาบาลชะงักเล็กน้อย แต่แล้วก็เพียงปิดล็อกต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
“ผมแค่จำของบางราศีได้ก็เท่านั้น”
 
ราศีพิจิก...ราศีเดียวกับหนุ่มลูกครึ่งคนนั้น...คนที่พี่รงค์ไม่เคยลืมสักชั่วขณะแม้กระทั่งเวลาที่โอบกอดเขาในอ้อมแขน ถึงแม้ระหว่างเวลาสั้นๆ ที่ได้คบกัน เขาจะเจ็บใจที่ตัวเองมาทีหลังจึงไม่อาจเอาชนะความทรงจำที่ณรงค์มีร่วมกับผู้ชายคนนั้นได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า เขาก็ต้องยอมรับว่าต่อให้ได้พบกับณรงค์ก่อน...ก็ไม่ได้หมายความว่าฝ่ายนั้นจะปักใจกับเขาอยู่ดี
 
ถ้าหากพรหมลิขิตมีจริง เขากับณรงค์ก็ไม่ได้ถูกกำหนดมาให้คู่กัน
 
“เธอนี่ใจลอยบ่อยจังเลยนะ”
 
เสียงที่กระซิบข้างหูดึงธีระออกจากภวังค์ เขาหันกลับไปมองกฤตภาสที่โน้มตัวเข้ามาหาจนแผงอกกว้างที่ยังไม่กลัดกระดุมเสื้อชนอยู่บนไหล่ แล้วก็ให้นึกขึ้นได้ถึงสาเหตุที่ตนมานั่งอยู่ตรงนี้
 
“คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?”
 
เด็กหนุ่มถามเสียงแข็ง เขาพยายามไม่เอนตัวหนีเพราะนั่นมีแต่จะแสดงความอ่อนแอเหมือนกำลังหงอ และเขาไม่อยากให้กฤตภาสได้ความพอใจจากท่าทีเช่นนั้น ถึงแม้จะอดเหลือบลงมองอย่างกังวลไม่ได้ว่าริมฝีปากคู่นั้นจะโน้มลงมาทาบทับริมฝีปากเขาอีกหรือเปล่า
 
“ก็ตามที่บอกไป เราทำสัญญาเป็นเซ็กส์เฟรนด์กันสามเดือน พอพ้นช่วงนั้นไปก็ถือว่าสัญญาสิ้นสุด ทั้งฉันและเธอไม่มีพันธะผูกมัดกันอีก ฉันจะยอมให้เธอเป็นคนลบไฟล์ทุกอย่างในอีเมล์ของฉันเอง”
 
ในที่สุดก็พูดออกมาจนได้ เซ็กส์เฟรนด์...ที่แท้เขาถูกมองว่ามีค่าแค่นี้...
 
ธีระแค่นหัวเราะ เขาเบี่ยงหน้าหนีกฤตภาสที่ก้มลงมาไซ้ปลายจมูกข้างใบหู แม้สัมผัสนั้นจะชวนให้รู้สึกวาบหวาม แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ร่วมตามเอาเสียเลย
 
“ผมควรภูมิใจสินะที่คุณประทับใจลีลาจนถึงกับต้องถ่ายรูปไว้ขู่ว่าจะแบล็คเมล์”
 
“อย่างน้อยฉันก็มีกำหนดเวลาให้ชัดเจนนะ ไม่ได้กะจะผูกมัดเธอไว้ตลอดไปสักหน่อย ถ้าไม่ชอบใจที่ฉันตั้งเงื่อนไขอยู่คนเดียว จะลองเสนอเงื่อนไขของเธอเองบ้างก็ได้ ถ้าหากรับได้ฉันจะพิจารณาดู”
 
แบบนั้นมันต่างกับการตั้งเงื่อนไขคนเดียวที่ไหนกัน สุดท้ายคนที่มีอำนาจต่อรองก็คือเจ้าตัวเท่านั้นไม่ใช่รึไง
 
ธีระคิดอย่างหงุดหงิดขณะที่กฤตภาสขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น ท่อนแขนแข็งแรงที่สอดมารอบเอวและปลายจมูกที่กดลงบนเรือนผมอย่างเรียกร้องความสนใจทำให้กระบวนความคิดของเขายุ่งเหยิงมากขึ้นทุกที
 
ชีวิตนี้เขาหนีคนที่ชอบใช้ประโยชน์จากร่างกายเขาไม่ได้เลยหรือไงกัน...
 
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วโดยไม่แสดงอาการต่อต้านหรือโอนอ่อน กฤตภาสมองใบหน้าเฉยเมยที่หันข้างให้เขาอย่างนึกสนุกว่าจะแกล้งทำเฉยได้นานแค่ไหน จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางเรียวให้หันมาหา
 
แววตาสองคู่สบประสานกันครู่หนึ่งโดยไม่มีใครยอมหลบตา ก่อนที่กฤตภาสจะเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าลงไปเองโดยธีระไม่ได้หันหนี เด็กหนุ่มพริ้มตาลงเมื่อริมฝีปากอุ่นแนบลงสัมผัส วินาทีนั้นเขาก็ตัดสินใจได้ทันที
 
ยังไงก็จะใช้ทั้งไม้อ่อนไม้แข็งไม่ให้เขาปฏิเสธเลยใช่ไหม ก็ได้...สามเดือนมันจะสักแค่ไหนกัน...
 
ครั้งนี้กฤตภาสไม่ได้สอดปลายลิ้นเพื่อให้จูบลึกล้ำ เขาเพียงแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของธีระอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะผละออก จากนั้นก็ถามคนที่หลุบตาลงด้วยน้ำเสียงเนิบนาบแต่แฝงแววคาดคั้นอยู่นัยๆ
 
“ว่าไง?”
 
ธีระเม้มปากขณะดึงมือกฤตภาสลงจากหน้า จากนั้นก็เหลือบตาขึ้นอย่างแน่วแน่ ในเมื่อบ่ายเบี่ยงไม่ได้เพราะถูกปิดโอกาสทุกประตู เขาก็ได้แต่ต้องสร้างเงื่อนไขเพื่อไม่ให้ถูกเอาเปรียบจนเกินควร
 
อย่าให้เขารู้พาสเวิร์ดจนแฮกเข้าอีเมล์ได้ก่อนก็แล้วกัน...
 
“เอาล่ะ ถือว่าผมยอมรับกำหนดเวลาสามเดือน แต่ผมก็มีเงื่อนไขสองข้อที่ขอให้คุณกฤตยอมรับด้วย”
 
กฤตภาสเลิกคิ้ว แต่ก็พยักหน้าไปก่อนเพื่อแสดงความใจกว้าง “อะไรมั่งล่ะ?”
 
“ข้อหนึ่ง เมื่อคืนผมบอกไปแล้วว่าผมไม่ใช่คนสำส่อน ถ้าระหว่างสามเดือนนี้คุณอยากนอนกับผมก็ห้ามไปนอนกับคนอื่น ต่อให้ใช้เครื่องป้องกันก็ห้าม ถ้าผิดสัญญาเมื่อไหร่ต้องยกเลิกข้อตกลงทันที แล้วก็ต้องลบไฟล์ของผมทิ้งให้หมด”
 
ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า เงื่อนไขข้อนี้ไม่ได้ยากเย็นอะไร พักหลังนี้เขาก็ไม่ได้คบหาใครอื่นนอกจากอรณิชซึ่งเขาเองก็เริ่มเบื่อแล้วด้วย
 
“ได้ ข้อนี้ฉันไม่มีปัญหา”
 
เชอะ! แล้วจะคอยดูว่าจะทนได้แค่ไหน พวกผู้ชายแท้ยังไงก็ต้องอยากกลับไปหาผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ!
 
ธีระคิดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็รีบบอกเงื่อนไขข้อที่สองต่อ
 
“ข้อสอง ห้ามบังคับกะเกณฑ์ให้ผมต้องมาอยู่ที่นี่ด้วยในช่วงสามเดือนนี้ ถึงยังไงผมก็ไม่อยากให้คนที่บริษัทสงสัยเรื่องผมกับคุณ การที่ผมยอมเป็นเซ็กส์เฟรนด์ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นเมียเก็บ ดังนั้นไม่ต้องมาเสนอเรื่องให้เงินหรือค่าตอบแทนอีก ไม่งั้นถือว่าข้อตกลงเป็นโมฆะเหมือนกัน”
 
คราวนี้กฤตภาสมุ่นคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจส่วนแรกของเงื่อนไข แต่เมื่อเห็นสีหน้าเอาจริงเอาจังของธีระก็ได้แต่เงียบ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องที่เขาสามารถปรับตามสถานการณ์ได้ในภายหลัง และที่สำคัญ...การไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้เข้าใกล้เขามากเกินไปก็ดีเหมือนกัน
 
กฤตภาสยอมรับว่าเวลานี้เขาถูกใจธีระจริงๆ แต่ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเมื่อผ่านสามเดือนไปแล้วเขาจะไม่เบื่อ บางทีการให้อีกฝ่ายมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างอาจดีกว่าสำหรับคนที่เกลียดการถูกผูกมัดอย่างเขาก็ได้
 
แล้วถ้าเลยกำหนดสามเดือนไปแล้วเขายังติดใจเด็กคนนี้อยู่...ค่อยไปคิดหาวิธียืดกำหนดเวลาก็ยังไม่สาย...
 
แน่นอนว่ากฤตภาสไม่ต้องการให้ธีระรู้ว่ากำลังคิดอะไร จึงแสร้งทำเป็นอิดออดก่อนจะยักไหล่เหมือนยอมอย่างเสียไม่ได้ “โอเค ตกลงว่าฉันรับเงื่อนไขของเธอทั้งสองข้อ คราวนี้คงไม่มีปัญหาแล้วนะ”
 
“ผมรู้ ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่บิดพลิ้วให้คุณมีโอกาสส่งไฟล์พวกนั้นไปหาคนอื่นแน่”
 
กฤตภาสหัวเราะหึกับคำประชดพลางยื่นมือขวาออกไปข้างหน้า ธีระมองมือนั้นอย่างชั่งใจก่อนจะยอมยื่นมือไปจับตอบ แต่กลับถูกกระชากร่างเข้าไปจนปะทะกับแผงอกแกร่งโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
 
"บางทีพอใกล้หมดสามเดือนแล้วเธออาจจะอยากต่อสัญญาก็ได้นะ"
 
ร่างสูงใหญ่เอ่ยชิดริมฝีปากนุ่ม ฝ่ายธีระได้แต่ข่มความปั่นป่วนในใจแล้วตอบกลับด้วยเสียงที่พยายามกดให้นิ่ง
 
"ผมแทบรอวันที่ครบสามเดือนไม่ไหวแล้วล่ะครับ"
 
กฤตภาสหัวเราะก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากของธีระเร็วๆ อย่างมันเขี้ยว จากนั้นก็ลุกขึ้นพลางถอดเสื้อเชิ้ตที่ยังเกาะบนไหล่อย่างหมิ่นเหม่ออกโยนลงตะกร้า
 
"จริงๆ ก็อยากจะทำอะไรต่อมิอะไรมันซะตอนนี้หรอกนะ แต่เดี๋ยวไปหาอะไรกินก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเสื้อใหม่ก่อนค่อยออกไป"
 
ธีระไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาเพียงแต่มองแผ่นหลังของกฤตภาสที่เดินหายเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดจนต้องก้มหน้าลงแล้วเอาสองมือประคองศีรษะไว้
 
ทำไมจู่ๆ เขาก็รู้สึกเหมือนเพิ่งได้ทำเรื่องผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตลงไปนะ...
 
 
 
++---TBC---++
 
 
 
A/N: แอบรู้สึกว่าน้องตี้ฝากแผลให้ตากฤตน้อยไปแฮะ (ไม่เป็นไร เรายังมีโอกาสอีกเยอะ กร๊ากกกก) สำหรับตอนนี้บางคนอาจเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของน้องตี้ ซึ่งมันก็เป็นการตัดสินใจของเด็กหนุ่มคนหนึ่งในสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะจำกัดทางเลือกอยู่สักหน่อย ถ้าหากจะโทษที่น้องตัดสินใจแบบนี้ ก็โยนความผิดทั้งหมดให้ตากฤตคนเดียวไดัเลยค่ะ แบบว่าคนเขียนลำเอียงอย่างไม่อายฟ้าดินเลยน่ะ 5555++
 
มีเรื่องอยากแจ้งนิดหน่อยเกี่ยวกับการอัพเดทเรื่องนี้ เนื่องจากตอนก่อนๆ เราจะอัพเดทค่อนข้างถี่คือสัปดาห์ละสองครั้ง แต่หลังจากตอนนี้ไปอาจจะต้องทิ้งช่วงหน่อยคือสัปดาห์ละครั้งหรือสองสัปดาห์ครั้งค่ะ เนื่องจากงานที่บริษัทเริ่มยุ่งแล้ว ก็เลยอาจหาเวลาเขียนและตรวจทานได้น้อยกว่าช่วงเดือนที่ผ่านมา ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้กันไปน้า แล้วพบกันใหม่ตอนที่สิบค่า  :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 01-10-2013 19:47:01

คิดถึงอิมเมจน้องตี้นึกถึงหนุ่มน้อยใส่หมวกที่มาแข่ง The Voice อาทิตย์ที่ 22/9/56
คนที่ร้องเพลงของแสตมป์ คนอะไรหน้าตาน่ารักโคตร ๆ แถมเสียงก็หวาน นี่แหละน่า
จะเป็นอิมเมจน้องตี้ได้เลย..(ไม่มีรูปเสียใจมาก...) ส่วนคุณพี่กฤต...เราชอบคนนี้นะ..
https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSThTy8zWaRZmzVv2Ek-rkI2lWp2ZFcRzUABTPYQL_EQP2ASrV1.  โรเบิร์ต ดาวนีย์ จูเนียร์ สุดยอดที่สุด...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 01-10-2013 19:53:32

ตี้น่าสงสาร  :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-10-2013 19:55:57

อ้างจาก: Yร้าย ที่ 01-10-2013 19:47:01  

คิดถึงอิมเมจน้องตี้นึกถึงหนุ่มน้อยใส่หมวกที่มาแข่ง The Voice อาทิตย์ที่ 22/9/56
คนที่ร้องเพลงของแสตมป์ คนอะไรหน้าตาน่ารักโคตร ๆ แถมเสียงก็หวาน นี่แหละน่า
จะเป็นอิมเมจน้องตี้ได้เลย..(ไม่มีรูปเสียใจมาก...) ส่วนคุณพี่กฤต...เราชอบคนนี้นะ..
https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSThTy8zWaRZmzVv2Ek-rkI2lWp2ZFcRzUABTPYQL_EQP2ASrV1.  โรเบิร์ต ดาวนีย์ จูเนียร์ สุดยอดที่สุด...

แอ๊ะะะะ ป๋าบ๊อบเลยเหรอคะ (ตากฤตมารู้จะทำหน้าไงหว่า ป๋าแก่กว่าเกินรอบเลยนะนี่ 555) ถือว่าส่งคำตอบร่วมเล่นเกมเลยละกันน้า อิอิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 01-10-2013 20:01:23

อร๊ายยย มาแล้ว ดีใจจัง แล่นมาอ่านอย่างไวว่อง

อยากบอกว่า ไม่เสียใจหรอกค่ะ กับการตัดสินใจของน้องตี้ ฮ่าๆ  :hao6: ไม่เป็นไรๆ เวลายังอีกยาวไกล สามเดือนนี้มันต้องเกิดอะไรสักอย่างขึ้นบ้างล่ะน่า น้องตี้สู้ตาย อย่ายอมแพ้ลุงกฤตล่ะ (แน่ใจนะว่าหล่อนเข้าข้างน้องตี้จริงๆ เอิ๊ก)

ตอนนี้หมั่นไส้กฤตมากกว่าปกติ ชิ ปากเสีย มาทำคนอ่านและน้องตี้เสียใจได้อย่างไร คนอาไร้ มั่นชะมัด อย่ามาน้ำตาร่วงเผาะๆ ทีหลังเพราะไม่เป็นไปตามหวังละกัน แม่จะหัวเราะเยาะให้ เช้อออ //สะบัดบ็อบใส่

ขอบคุณคนเขียนสำหรับตอนนี้ค่า เดี๋ยวจะแวบไปอ่านอีกรอบ ช๊อบชอบเรื่องนี้จัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: minere_mi ที่ 01-10-2013 20:02:37

แล้วเราจะรอดูว่าใครจะตกหลุมรักใครก่อน... :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 01-10-2013 20:07:36

 :mew5:โอยยยย อีตาคุณกฤตเจ้าเล่ห์
เด็กมันจะตามทันได้ยังไงฮึ!!

ขอบคุณมาก ๆ นะคะเป็นกำลังใจค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากจริง ๆ >.<
แอบอยากให้พอครบ 3 เดือนแล้ว
อีตาคุณกฤตรักน้องตี้จนโงหัวไม่ขึ้น

อยากเห็นพระเอกเฟลบ้าง
มั่นใจดีนัก!! ฮึๆๆๆๆๆ

 +1 ค่าาา~^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 01-10-2013 20:12:26

แน่ใจว่าน้องอยากต่อสัญญาไม่ใช่คุณเองต่างหากรึคุณกฤต

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 01-10-2013 20:15:35

อยู่กันไปนานๆ ระวังเถอะ พอมีโอกาศหละ ไม่อยากจะเลิกสัญญาทั้งสองคนหละ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-10-2013 20:19:45

โถ่ ตีตี้ แพ้ทุกประตูเลยลูกแม่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-10-2013 20:23:13

คึคึ
สามเดือนเหรออพี่กฤตขา
คาดเดาว่าจะต้องทำสัญญากันตลอดชีวิตนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณพี่รินที่เอามาลงค่า

ป.ล. อ่านในเฟสในบอร์ดบ้างก็สลับมาคอมเม้นน้า อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 01-10-2013 20:29:43

ระวังจะตกหลุมรักกันนะะะ ทั้งคู่แหละ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-10-2013 20:34:08

ได้เม้นท์ซะที ตามอ่านมานาน แต่อ่านในไอแพดแล้วเม้นท์ยาก


 :beat: :beat: ตบอิลุง สัก 3 ที บอกตรงๆหมั่นไส้ มันเหมือนซ้ำย้ำแผลให้น้องอีก


 :hao5: :hao5: :hao5: เมื่อไหร่จะถึงวันของน้อง คนเขียนขา เวลาจะรักกันขอให้น้่องตี้ ได้แก้แค้นคืนเยอะๆนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 01-10-2013 20:45:51

คุณกฤตวางยาอะไรตี้เปล่า!!?...เรามาติดตามสามเดือนต่อจากนี้ดีกว่า ตี้สู้ๆ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 01-10-2013 20:46:07

คนแก่จะรอดูว่าใครเป็นคนผิดคำพูดก่อน  :laugh:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-10-2013 20:46:24

คำพูดของตาเฒ่าลามกนี่จิ๊ดเข้าไปในสมองทุกคำอ่ะ ไหนจะความคิดมันอีก

นี่พระเอกหรอนี่???  :เฮ้อ:

เมื่อไหร่ที่มันรักนะ เอาคืนมันบ้างอะไรบ้าง โดนมาตั้งเยอะ อย่าได้ใจง่ายเชียวเจ้าตี๋


อินไปและ ไปดีกว่า พรุ่งนี้สอบด้วย :hao5:

รอตอนต่อไปครับ :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 01-10-2013 20:46:49

ห๊ะ! o22 คุณกฤตไม่รู้สึกอะไรกะน้องตี้เลยเร๊อะ
ใจจร้ายมาก :m15:

ระวังเต๊อะ ไม่เกินเดือนรับรองหลงน้องตี้แน่ๆ :a14:

+๑ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 01-10-2013 20:56:51

ตี้สามเดือทำให้ตากฤตหลงหนูเลยนะลูก :katai3:
อิมเมจ คุณกฤตเป็นดีเจพุฒ  :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 01-10-2013 21:02:51

ตอนใหม่มาแล้ว ^_^

ตี้น่าเห็นใจจังสามเดือนเลยนะตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 01-10-2013 21:05:22

โอ๊ยยยยยย จะลงแดงงงง หมั่นไส้คุณกฤตคะ  :z3:
น้องตี้จ๋าาา อย่ายอมมม ไฟท์เข้าลูก (แม้เขาจะถือไพ่เหนือกว่ามากT.T)
กำราบตาแก่หื่นกามมนี่ซ่ะ　เอาให้โงหัวไม่ขึ้นเลย!!!

อินมั้ยให้ทาย ที่สุดเลย 555555
สู้ๆนะคะ ชอบบบบบนิยายเรื่องนี้เวอร์!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 01-10-2013 21:18:06

โมโหคุณกฤตแทนน้องตี้ :m31:
ขอให้ใน3เดือนนี้คุณกฤตหลงรักน้องตี้หัวปักหัวปำต้องไปตามหวง!!! o18

มาต่อเร็วน้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 01-10-2013 21:27:34

แค่สามเดือนเองง น้องตี้สู้ๆนะคร้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 01-10-2013 21:31:50

สำหรับเรามันไม่ใช่ "เซ็กส์เฟรนด์" น่ะสิ เพราะเราคิดว่าเซ็กส์เฟรนด์นี่ต้องมีความเห็นตรงกันพึงพอใจร่วมกัน แบบนี้เขาเรียก "เซ็กส์ทอย" ย่ะ  มาบังคับให้เขาเลือกที่จะยอมรับ บอกตรงๆว่าทุเรศ
 o18

ยิ่งตอนที่กฤตพูดทำนองว่าจริงๆแล้วตัวเองก็ไม่ใช่คนดีอยู่แล้วมันจี๊ดมาก อ่านแล้วรู้สึกว่า คนเราก็พูดแบบนี้เพื่อหาอะไรมาสนับสนุนตัวเองเวลาที่ทำเรื่องเลวๆจริงๆ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 01-10-2013 21:43:38

ตี้ทำให้เค้าหลงเยอะๆสิ๊
แต่คุณกฤตนี่มันบ้า หาอะไรทุ่มใส่เพื่อความสะใจ Y Y

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 01-10-2013 21:48:16

กริ้สสส ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น~~
หมั่นไส้คุณกฤตมากก
ต้องให้นุ้งตี้ จัดการ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 01-10-2013 21:53:10

ชอบอ่ะ  มาต่อเร็วๆ น่ะ รออ่านยุ  อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 01-10-2013 21:57:56

หมั่นไส้กฤตนะ ว่ามั้ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-10-2013 22:18:01

ไอ้คุณกฤตแม่งเลวอะ. น้องตี้ช่วยสามเดือนนี้ทำให้ตาแก่มันหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยนะ น้องตี้สู้ๆ น้องตี้น่ารัก จุ๊บๆ :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-10-2013 22:21:51

3 เดือน น้องตี้จะไหวมั้ยเนี่ย
สู้เค้านะตี้ คุณกฤตรังแกเด็กอ้ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 01-10-2013 22:22:08

คุณกฤษวางกับดักไว้ระวังจะติดกับดักซะเองนะ :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 01-10-2013 22:26:55

ทำไมพระเอกมันเจ้าเล่ห์จัง อีกนิดดดดดดเดียว เกือบจะเป็นตัวร้ายได้แล้วนะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 01-10-2013 22:32:28

 :z3:
ถึงมาช้าก็รอคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 01-10-2013 22:38:42

อิคุณกฤตเหมือนจะหลงตัวเองนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: MRchai ที่ 01-10-2013 23:14:20

น้องตี้คิดจะเล่นกับไฟหรือจ้ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 01-10-2013 23:17:42

เนื้องเรื่องสนุกดี

บรรยายได้น่าอ่าน

อ่านเพลินเลย

มาลงบ่อยๆ นะครับ

ฝากตัวเป็นแฟนนิยายเรื่องนี้อีกคนครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 01-10-2013 23:55:03

เนื่อเรื่องน่าติดตามมากค่ะ
รออ่านต่อค่ะ
(แอบหมั่นไส้คุณกฤตเล็กๆ = =)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ikoolpaul ที่ 02-10-2013 00:13:15

อ่อยยยย น้อตี้น่าสงสาร
อิตากฤตรีบๆรู้ใจตัวเอง
แล้วก็รีบๆอ่อนโยนกับน้องได้ไหม!!!
น้องน่าสงสารออก อีตาบ้านี่ก็!! ฮึ่ยยยยย

รีบๆมาต่อนะคะ
เราตั้งตารอสุดๆเลย > <

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-10-2013 02:02:39

บ๊ะแล้ววว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-10-2013 05:44:46

เหมือนทำสัญญากับปีศาจไม่รู้จะบิดพลิ้วเมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-10-2013 05:59:52

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 02-10-2013 09:14:43

กำลังสนุกกกกก
แต่เอาจริงๆนะ ถ้าพอถึงตอนบีบหัวใจ?ไม่อยากจะอ่านต่อเล๊ยยย อยากรอให้จบก่อน - -"

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-10-2013 09:41:44

กฤตภาส ไอ้คนเจ้าเล่ห์!!!
สามเดือนน้องตี้ทนหน่อยนะลูก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 02-10-2013 09:52:54

สมชื่อเรื่องเล่ห์ลวงใจจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-10-2013 10:14:08

สัญญาล่อแหลมมาก เหมือนน้องตี้จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเยอะกว่านะ ถือว่าเป็นการให้เวลาในการเอาคืนคุณกฤตละกัน  ทำให้รักแล้วจากไป   :a14:  แก้แค้นที่ทำให้ตีตี้ตกที่นั่งลำบากในตอนแรก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 02-10-2013 11:20:25

เห็นแก่ตัวโครต ๆ อ่ะ  พูดเอาแต่ได้
แต่พระเอกแบบนี้มันก็โดนใจดีนะ อิ อิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-10-2013 14:41:43

มันจะกลายเป็นทำสัญญากับปีศาจหรือเปล่าเนี่ย!!
แต่เชื่อว่ากฤตจะโดนเสน่ห์ของตี้เล่นงานแน่นอน -- ฟันธง!
ครบสามเดือนอาจจะกลายเป็นตากฤตก็ได้ที่ไล่ตามน้อง วะฮ่าฮ่า  :hao3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 02-10-2013 15:26:53

ชอบอ่ะ  ชอบบบบบ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 02-10-2013 19:55:17

มาต่อไวๆนาาาาาา...อยากจะอ่านเร็วๆ :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: Kaame ที่ 02-10-2013 20:23:50

เจ้าเล่ห์มากกกกกกกกก มัดมือชกได้อีกพ่อคุณณณ  o22

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 02-10-2013 21:36:59

หนุกมากเรื่องนี้
ชอบพระเอกกินเด็ก  :katai2-1:

ติดตามน๊า

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-10-2013 21:41:33

ลุงเจ้าเล่ห์หลอกกินเด็ก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 03-10-2013 03:01:20

กฤติทำเกินไปแล้วววววว
สงสารตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-10-2013 06:33:05

ลงทุนนอนดึกกลายเป็นแพนด้าเพราะเปิดเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว o13
พออ่านครบแล้วก็ดิ้นกระแด่วๆรอตอนต่อไป :z10:
ลุ้นว่าน้องตีตี้จะมัดหัวใจเจ้านายจอมหื่นอย่างคุณกฤตได้หรือไม่
แต่ถ้าคู่กันแล้วพี่ว่ามันไม่แคล้วกันนะคะน้องตี้ :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 03-10-2013 07:05:01

น้องตี้ไม่มีทางเลือกเลยสินะ
คุณกฤตนี้ก้อร้ายได้ใจจริงๆ ชอบอ่ะ :-[ :-[ :-[
นี้คิดไปไกลว่าถ้าเลยสามเดือนแล้วยังชอบอยู่ จะวางแผนต่อเวลาด้วยนะ (เราว่าชอบแน่นอน คิคิ)
น้องตี้สู้ๆนะ แต่คงหนีคุณกฤตไม่พ้นแล้วละ
ลุ้นๆให้รักกัน เร็วๆน๊าาาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-10-2013 09:10:19

เมื่อไหร่จะรักกันเนี่ยยยยย
สงสารตี้ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 03-10-2013 20:47:11

อ๊ากกกกกก คุนกฤษต นายนี่มันน่าตบ จิงๆๆ
55 55 555 ข้อแลกเปลี่ยนก้ชัง หึหึ ~~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: helios-ag ที่ 03-10-2013 21:18:34

เข้าใจเรื่องเวลาการอัพเดตนะคะ
ขอแค่พี่นักเขียนมาต่อจนจบ แล้วก็อย่าตัดค้างมากก็พอ TT
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-10-2013 21:19:58

ยังไม่มาอีก

รอๆนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 03-10-2013 21:57:20

เข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นใหม่อีกรอบ

อ่านแล้วก็ได้แต่กรีดร้องว่า ตาลุงโรคจิต อ๊ากกก ตาแก่รังแกเด็ก สมภารกินไก่วัด  :m31:

สงสารน้องตี้ ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนแก่ โดนหลอกโดนรังแกสารพัด สู้ๆ นะหนู จะรอวันที่ตาลุงนี่มาสยบแทบเท้าหนู  o18

:o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 03-10-2013 22:14:10

เป็นพระเอกที่กวนประสาทได้โล่ห์จริง ๆ ค่ะ รับได้ทุกทางจริง ๆ พ่อเอ๊ย สงสารน้องตี้ที่ต้องปวดหัว
แต่ไม่ต้องคิดมากค่ะ หนูได้เจอเนื้อคู่แล้ว น้องตี้แบบมึน ๆ งง ๆ ตลอด แต่น่ารักชะมัด
คุณกฤตหลงรักแล้วดิ รอวันแกหลงน้องหมดใจ (แค่นี้ก็หลงไปค่อนตัวละ)

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 03-10-2013 22:19:16

สงสารน้องตี้  :hao5: แต่ก็แอบชอบเวลาคุณกฤติปราบพยศน้องตี้ น่ารัก(แบบโหดๆ) :katai1: 5555555555
คุณกฤติดูแบบเอาอยู่ น้องหงอเลย 555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 04-10-2013 01:54:18

น่าเห็นใจน้องตี้นะ ยังดีที่ไม่คิดสั้น แต่หวังว่าคงจะมีทางออกได้บ้าง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 04-10-2013 04:06:58

โธ่ ลุงแล้วจะคอยดูว่าใครกันแน่ที่จะต่อสัญญา ใครกันที่จะหึงจนผมหงอก หนวดหงอก แล้วอยากให้เมียเด็กมาอยู่ด้วย หมั่นไส้คนแก่ว่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 04-10-2013 12:17:33

อิตากฤตนี่เจ้าเล่ห์จิง555 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-10-2013 23:53:33

ใครกันแน่ที่อยากต่อสัญญา :hao3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-10-2013 07:20:25

กรี๊ดดด รอ

คุณกฤตเจ้าเล่ห์จังค่ะ เราจะรอดูว่าจะตกม้าตายไหม :hao7:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 9 (อัพ 1/10/56) p.13
เริ่มหัวข้อโดย: midnightblue ที่ 06-10-2013 16:25:01

คิดถึงตี้น้อยแล้วอ่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 06-10-2013 16:45:41

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10


เสียง 'ติ๊ง' เป็นสัญญาณว่ามีข้อความเข้ามาในมือถือ ธีระจึงพลิกตัวอย่างงัวเงียไปหยิบโทรศัพท์ออกจากแท่นชาร์จมาดู และพบว่าคนที่ส่งข้อความมาคือศันสนีย์ที่กำลังเดินทางไปเยี่ยมญาติๆ ที่ยุโรป

'Gooood morninggg. บนนี้หน้าวหนาว'

ถัดจากข้อความนั้นก็เป็นภาพของเพื่อนสาวในชุดสกีเต็มยศกำลังชูแขนบนเนินเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ ด้านหลังที่เห็นอยู่ไกลลิบก็เป็นแนวเทือกเขาซึ่งล้วนแต่ถูกห่อหุ้มด้วยหิมะสีขาวสะอาดตัดกับท้องฟ้าสีครามสดใสเช่นเดียวกัน

ธีระยิ้มก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียง 'วิวสวยจัง อยากหัดเล่นสกีบ้าง' หลังจากกดส่งข้อความไปแล้วก็เหยียดแขนบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น

เจ็บคอจัง...

เด็กหนุ่มยกมือขึ้นลูบคอพลางนิ่วหน้า ก่อนจะหันไปหยิบกระติกน้ำที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมาดื่ม เขาเหลือบมองไปทางนาฬิกาแขวนผนังก็เห็นว่าเป็นเวลาเจ็ดโมงแล้ว จึงรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปบริษัท

ผ่านมาจะอาทิตย์นึงแล้วเหรอเนี่ย...

ธีระคิดขณะแต่งตัวอย่างรีบๆ หลังอาบน้ำสระผมเสร็จ จากนั้นก็ปิดประตูล็อกห้องแล้วรีบลงจากอพาร์ทเม้นท์เพื่อนั่งรถเมล์ไปที่ท่ารถตู้ ทุกเช้าเขาจะต้องวุ่นวายกับการเดินทางหลายต่อเช่นนี้เพื่อไปฝึกงานเสมอ กระนั้นเด็กหนุ่มก็ยังยอมลำบากทั้งที่มีทางเลือกที่ดีกว่า


"หอเธออยู่ไกลขนาดนี้ ถ้าคืนไหนเหนื่อยก็ไปนอนห้องฉันก็ได้นะ"

"อย่าดีกว่าครับ ผมเกรงใจ"


นั่นเป็นบทสนทนาเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ตอนที่กฤตภาส 'ใจดี' ขับรถมาส่งเขาถึงอพาร์ทเม้นท์ตามที่บอกพวกเพื่อนร่วมงานไว้ตั้งแต่คืนวันศุกร์ ความจริงเขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาพักที่ไหนเลยสักนิด แต่ก็จนใจเพราะถ้าไม่ยอมให้มาส่ง สงสัยว่าผู้ชายเอาแต่ใจคนนั้นคงไม่ยอมปล่อยให้ออกจากห้องแน่

ถึงแม้การเป็นเซ็กส์เฟรนด์โดยไม่เต็มใจจะไม่ใช่เรื่องน่ายินดี แต่อย่างน้อยการเป็นเซ็กส์เฟรนด์ของกฤตภาสก็ไม่ได้เลวร้ายมากเท่าที่ธีระนึกหวั่น เพราะหลังจากทำข้อตกลงกัน ตอนแรกเขาก็เกรงว่าจะโดนบังคับให้ทำอะไรวิตถารที่รับไม่ได้ หรือขั้นหนักกว่านั้นคือถูกบังคับให้หลับนอนกับเพื่อนฝูงของเจ้าตัวเหมือนที่เคยได้ยินว่าพวกคนมีเงินชอบทำกันหรือเปล่า ถ้าหากจะโทษเขาที่จินตนาการบรรเจิด ก็คงต้องโทษสุเมธที่ดันชอบอ่านเรื่องเล่าพรรค์นี้ในอินเตอร์เน็ทแล้วเอามาเล่าให้เขากับศันสนีย์ฟังต่อบ่อยๆ จนเด็กหนุ่มแขยง แถมด้วยบุคลิกของกฤตภาสที่เดาใจยาก เขาจึงอดไม่ได้ที่จะออกปากถามขณะทั้งคู่อยู่ที่ห้องเมื่อคืนวันเสาร์ด้วยกัน และอีกฝ่ายเริ่มทำการ 'ทวงสิทธิ์' ตามข้อตกลงที่ทำไว้กับเขาอีกครั้ง


"คุณกฤต...นี่เป็นข้อตกลงระหว่างเราแค่สองคนใช่ไหมครับ?"

"ใช่ ถามทำไม?"

กฤตภาสถามพลางผงกศีรษะขึ้นไล้ปลายลิ้นบนยอดอกจนธีระซึ่งนั่งคร่อมอยู่ด้านบนห่อไหล่และหอบเสียงหวิว ตอนนั้นเขาต้องพยายามยื้อสติไว้อย่างเต็มความสามารถเพื่อไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปตามการปลุกเร้าอันช่ำชอง กระทั่งเมื่อพอจะตั้งตัวได้อีกครั้งจึงก้มลงถามเสียงพร่า

"หมายความว่า...คุณกฤตจะไม่บังคับให้ผมนอนกับคนอื่นใช่ไหม?"

วูบหนึ่งที่ปลายนิ้วและริมฝีปากซึ่งวนเวียนอยู่ตามร่างกายหยุดนิ่ง ก่อนที่กฤตภาสจะโน้มคอเขาให้จ้องตากับเจ้าตัวตรงๆ ในระยะห่างเพียงคืบ ระยะประชิดเช่นนั้นทำให้เขาเห็นประกายของความไม่พอใจที่สะท้อนในแววตาอย่างชัดเจน

"นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง?"

ยังจะมาถามอีก เอารูปถ่ายกับคลิปเสียงมาเป็นเงื่อนไขให้คนอื่นต้องยอมนอนด้วย แล้วคิดว่าเขาจะมองตัวเองว่าเป็นคนยังไงล่ะ?

ธีระไม่ได้เปล่งเสียงขณะที่ทาบมือทั้งสองบนไหล่หนาเพื่อทรงตัว แต่แววตาของเขากับริมฝีปากที่ยื่นขึ้นอย่างดื้อรั้นคงเพียงพอจะแทนคำตอบได้ กฤตภาสจึงแค่นหัวเราะก่อนจะเลื่อนมือลงกุมเนินเนื้อที่คร่อมอยู่บนหน้าขา จากนั้นก็บังคับให้เด็กหนุ่มต้องขยับโยกพร้อมไปกับการเคลื่อนไหวของเจ้าตัวจนแทบสำลักลมหายใจ

ทั้งที่ตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดินมาก็ทำกันเป็นครั้งที่สามเข้าไปแล้ว...ใจคอจะไม่ปล่อยให้เขาได้พักผ่อนบ้างเลยหรือไงกัน?

"ฉันไม่ชอบเห็นคู่นอนของตัวเองหันไปเอาใจคนอื่นระหว่างที่มีอะไรกันหรอก แต่ถ้าพ้นสามเดือนไปแล้วเธอจะอยากทำอย่างนี้กับใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน"

กฤตภาสพูดจบก็รั้งคอเขาลงจูบราวกับรู้ว่าจะเถียง กระนั้นความโล่งอกจากคำพูดที่แสนจะเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางก็ทำให้เขายอมขยับร่างกายไปตามการชี้นำของคนเบื้องล่าง และปล่อยกายใจให้จมดิ่งลงในห้วงหฤหรรษ์จนถึงปลายทางในที่สุด

หลังจากนั้น...เขาก็หมดสติเพราะความอ่อนเพลียจนไม่รู้สึกตัวอีกจนกระทั่งเช้าวันอาทิตย์ แถมทั้งๆ ที่เหนื่อยจนแทบลุกไม่ไหว แต่ผู้ชายใจดำคนนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เขาได้ตื่นนอนโดยไม่รังแกจนสมใจก่อนอยู่ดี หรือผู้ชายอายุสามสิบกว่าจะกระหายหิวเพศสัมพันธ์แบบนี้กันทุกคน?


"น้องๆ สุดสายแล้ว"

ธีระสะดุ้งตื่นเมื่อคนขับรถตู้หันมาร้องบอก เมื่อมองไปด้านหน้าก็เห็นสถานีรถไฟฟ้าซึ่งเป็นสัญญาณว่ารถตู้มาถึงปลายทางแล้ว เขาจึงรีบกล่าวขอบคุณขณะลงจากรถไปด้วย แต่เนื่องจากเพิ่งถูกปลุกให้ตื่นขณะที่กำลังฝันถึงเหตุการณ์เมื่อช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ใจเขาจึงยังไม่วายพะวงกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปในอนาคต

ตอนแรกที่ตอบตกลงทำสัญญากับกฤตภาส เขาเชื่อว่าเวลาสามเดือนคงจะผ่านไปไวเพียงชั่วพริบตาเหมือนตอนที่เลิกกับณรงค์ใหม่ๆ แต่หลังจากได้ใช้เวลาด้วยกันเพียงไม่กี่วันเมื่อสัปดาห์ก่อน เขาก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองมองโลกในแง่ดีเกินไปหรือไม่...



++------++



"อะไรนะ? ทางลูกค้าบอกว่านิกกี้จะมาเป็นพรีเซนเตอร์ในงานเลี้ยงให้?"

กฤตภาสถามขึ้นหลังฟังลูกน้องคนหนึ่งรายงานความคืบหน้าการประชุมกับลูกค้าเมื่อช่วงเช้า ปกติแล้วสำหรับลูกค้ารายใหญ่หรือสำคัญมากๆ นอกจากครั้งแรกที่ไปนำเสนองาน หากตกลงเซ็นสัญญากันเรียบร้อยแล้วเขาก็จะมอบหมายให้ลูกน้องที่ค่อนข้างอาวุโสเป็นคนประสานงานแทนเพื่อจะได้มีเวลาไปดูแลโครงการอื่นต่อ

"ค่ะ พอดีลูกค้าบอกว่ามีคอนเนคชั่นกับผู้จัดการของคุณนิกกี้ แล้วโน้ตบุ๊คที่เราจะจัดงานเปิดตัวให้คราวนี้ก็ไม่ซ้ำซ้อนกับสินค้าอื่นที่คุณนิกกี้เป็นพรีเซนเตอร์อยู่แล้ว เธอเลยตอบตกลงว่าจะมาเป็นพรีเซนเตอร์ในงานเลี้ยงให้ค่ะ"

กฤตภาสหมุนปากกาในมืออย่างใช้ความคิดขณะที่อ่านรายงานการประชุม ครู่หนึ่งเขาก็เอนหลังพิงพนักแล้วยื่นแฟ้มคืนให้ลูกน้องสาว

"เอาเถอะ ถ้าเขาไม่อยากใช้คนที่เราเสนอชื่อให้ก็เป็นสิทธิ์ของเขา เดี๋ยวไปปรับโควเทชั่นให้ลูกค้าใหม่แล้วตัดค่าพรีเซนเตอร์ออกก็แล้วกัน แล้วก็ส่งมินิทให้ทุกคนในทีมรู้ด้วยว่าใครต้องทำอะไรเพิ่มบ้าง"

หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะรับแฟ้มงานแล้วเดินออกไป ฝ่ายกฤตภาสเอื้อมมือไปหยิบถ้วยกาแฟที่เริ่มเย็นชืดบนโต๊ะมาดื่ม นัยน์ตาคมปรายมองจอคอมพิวเตอร์ซึ่งมีอีเมล์ใหม่เข้ามาเป็นระยะ ทั้งอีเมล์จากลูกค้า อีเมล์แจ้งข่าวสารจากเว็บไซต์ต่างๆ ที่เขาลงทะเบียนรับเอาไว้ แต่ส่วนมากจะเป็นอีเมล์โต้ตอบระหว่างลูกน้องที่เขาต้องคอยอ่านเพื่อรับทราบความคืบหน้าของแต่ละโปรเจ็กต์ เนื่องจากที่บริษัทมักต้องเตรียมจัดงานให้ลูกค้าหลายรายในเวลาไล่เลี่ยกันเป็นประจำ

เขายังไม่อยากเจออรณิชช่วงนี้เท่าไหร่...

ปกติกฤตภาสจะไม่คบผู้หญิงหลายคนในเวลาเดียวกันเพื่อป้องกันเรื่องยุ่งยาก หากจะเลิกคบกับใครก็จะคุยกับอีกฝ่ายให้เข้าใจกันก่อนเพื่อจะได้ไม่เกิดปัญหาแฟนเก่ามาราวีแฟนใหม่ ถึงแม้สำหรับเขาแล้วคำว่า 'แฟน' จะดูเป็นการยกย่องสถานะไปสักนิดในเมื่อเขาไม่เคยรู้สึกผูกพันทางใจกับพวกเธอเลยสักคน แต่กรณีของอรณิชนั้นจัดได้ว่าพิเศษกว่าคนอื่นอยู่เล็กน้อย

จริงอยู่ว่าเขาคบหาหญิงสาวมาได้พักใหญ่จนความตื่นเต้นในตัวเธอลดถอยไปหลายส่วน แต่ก็ยังไม่ถึงกับเบื่อจนอยากจะตัดขาด เพราะถึงอย่างไรอรณิชก็ดีกว่าอีกหลายคนตรงที่ไม่เคยพูดออกมาตรงๆ ว่าอยากให้เขาเดินหน้าเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ อีกอย่างคู่นอนที่รสนิยมนอกจากเรื่องบนเตียงพอจะเข้ากับเขาได้ก็เริ่มหายากเพราะหากไม่มีคนรักก็มักจะแต่งงานกันไปแล้ว เขาจึงไม่สะดวกใจที่จะบอกเธอว่าขอให้เลิกติดต่อกันสามเดือนเพราะว่าเพิ่งได้เจอของเล่นใหม่

กฤตภาสไม่ได้โง่เขลาเรื่องธรรมชาติของผู้หญิง เพราะต่อให้อรณิชรู้แล้วไม่แสดงท่าทีหึงหวงออกนอกหน้าอย่างไร แต่ความรู้สึกเสียหน้าที่เขาติดใจเด็กหนุ่มซึ่งอ่อนกว่าเป็นรอบก็คงเป็นแรงผลักดันที่น่ากลัวพอว่าเธอจะมาทำให้เขาหมดสนุกในช่วงสามเดือนนี้ 

"คุณกฤตครับ พี่อาร์ทฝากให้ผมเอานี่มาให้"

ธีระเคาะประตูก่อนจะก้าวเข้ามาในห้อง แล้วก็เห็นคนที่นั่งอยู่เหลือบตาขึ้นมองเขาทั้งที่ยังขมวดคิ้วมุ่น ทำเอาเขายืนเก้ๆ กังๆ ด้วยความเกร็งเพราะไม่อยากจะเดินเข้าไปใกล้

ไม่สิ...ต่อให้เจ้าตัวไม่ทำหน้าดุแบบนี้ เขาก็ไม่อยากเข้าใกล้ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาแล้ว ถึงแม้นั่นจะผ่านมาหลายวันแล้วก็เถอะ

"อะไรรึ?"

"แบบเวทีครับ แก้ไขตามที่ลูกค้าเคยคอมเม้นต์มาแล้ว แต่พี่อาร์ทอยากให้คุณกฤตดูก่อนว่าโอเคหรือยัง"

เด็กหนุ่มอธิบายขณะนำแผ่นกระดาษขนาดเอสามที่ปรินท์สี่สีทั้งสามแผ่นเข้าไปยื่นให้กฤตภาส แล้วก็อดบ่นในใจไม่ได้ว่าการเป็นเด็กฝึกงานนี่ก็แย่ตรงที่รุ่นพี่บอกให้ทำอะไรก็ต้องทำ ไม่เว้นแม้แต่งานเดินเอกสารที่ไม่ต้องใช้สมองเช่นนี้

"เดี๋ยว...นั่งลงก่อน จะได้เอาแบบนี่กลับไปให้รุ่นพี่เธอด้วย"

ธีระนึกอยากเดาะลิ้น เขาอุตส่าห์วางปรินท์เอาท์บนโต๊ะเสร็จก็รีบหันหลังเพื่อจะจ้ำหนีแล้วเชียว กลับโดนรั้งตัวไว้จนได้

สุดท้ายเด็กหนุ่มก็ต้องเดินกลับไปเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกฤตภาสแล้วนั่งลง แต่เพราะความพยายามหลีกเลี่ยงการสบตากับอีกฝ่าย ทำให้ไม่เห็นว่าคนที่มองมากำลังยิ้มขำกับสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเขา

เรานี่ก็ท่าจะแปลก...เห็นเด็กคนนี้ทำหน้ามุ่ยแล้วดันอารมณ์ดีซะได้

กฤตภาสคิดพลางหยิบกระดาษทั้งสามแผ่นมาพลิกดู แต่ละแผ่นเป็นภาพสามมิติของแบบจำลองเวที ซุ้มทางเข้างาน บูธประชาสัมพันธ์และส่วนตกแต่งปลีกย่อยซึ่งต้องสร้างขึ้นใหม่ เขาหยิบปากกาจากที่เสียบแล้วก็วงไปตามจุดที่เห็นสมควรว่าต้องปรับแก้เพิ่มเติม ขณะเดียวกันก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

"เย็นนี้ฉันอยากกินอาหารญี่ปุ่น"

แล้วไง...ตัวเองอยากกินแล้วเกี่ยวอะไรกับเขา

ธีระคิดขณะเหลือบมองคนพูดซึ่งยังดูจดจ่อกับการทำเครื่องหมายและเขียนความเห็นกำกับจุดต่างๆ ในภาพที่ต้องการให้แก้ เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ กฤตภาสจึงเงยหน้าขึ้นพลางเสียบปากกาลงกับปลอกสีเงิน

"ฉันอยากได้คนไปกินเป็นเพื่อน"

นี่มันวิธีชวนกินข้าวแบบไหนกัน? ธีระจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยต้องอ้อมค้อมขนาดนี้เวลาชวนเพื่อนไปร้านอาหาร แต่ในเมื่อคู่สนทนาไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ว่าขอให้เขาไปด้วย เขาจึงไม่ถือว่านั่นเป็นคำเชิญและตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่แพ้กัน

"ถ้าคุณกฤตไม่อยากกินคนเดียวก็โทรชวนเพื่อนไปด้วยสิครับ พอดีเย็นนี้ผมกะว่าจะไปฟิตเนสกับพวกพี่อาร์ท เขาได้คูปองให้ไปลองเล่นฟรีมาพอดี" 

เด็กหนุ่มเอ่ยพลางจ้องหน้ากฤตภาสตรงๆ ราวกับจะท้าทาย ใบหน้าเช่นนั้นทำให้คนที่เห็นนึกอยากกระชากอีกฝ่ายขึ้นมานั่งบนโต๊ะแล้วจูบแรงๆ ซะให้หายมันเขี้ยว

นับจากวันที่เขาได้กอดธีระจนสมอยาก เวลาก็ผ่านมาจนจะครบอีกสัปดาห์แล้ว เขารู้ว่าคนตรงหน้าพยายามหลบหลีกเขาในที่ทำงานตลอดเวลา พอถึงเวลาเลิกงานก็รีบหนีกลับก่อนที่เขาจะทันได้ออกมาตามแทบทุกวัน แต่เพราะเขาเห็นว่าวันธรรมดานั้นตัวเองก็ใช่จะมีเวลาเหลือเฟือสำหรับเกมวิ่งไล่จับจึงปล่อยไป

แต่ถึงอย่างไรพรุ่งนี้วันศุกร์ก็จะเวียนมาอีกครั้ง และเขาจะไม่ยอมให้เด็กนี่ได้กลับไปนอนพักผ่อนสบายๆ ที่หอแน่

"อยากไปออกกำลังมากกว่าไปกินข้าวกับฉันเหรอ?"

กฤตภาสถามพลางหมุนปากกาในมือไปด้วย ฝ่ายคนถูกถามเบ้ปากมากขึ้นนิดหนึ่ง

รู้อยู่แล้วยังจะมาถาม! มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!

"พอดีผมสัญญากับพี่อาร์ทไปแล้วครับ อีกอย่างพี่กิฟท์กับพี่เจก็จะไป เงื่อนไขของคูปองคือต้องไปกันสี่คน"

"ถ้างั้นถึงเธอไม่ไปสักคน พวกนั้นก็ชวนคนอื่นได้ใช่ไหมล่ะ?"

"แต่ผมสัญญากับพี่อาร์ทไปแล้วครับ"

คำก็พี่อาร์ท สองคำก็พี่อาร์ท กฤตภาสเริ่มจะรำคาญชื่อของลูกน้องคนนี้มากขึ้นทุกที

"งั้นเธอคงไม่ลืมนะว่าเราก็มีสัญญาของเราเหมือนกัน"

กฤตภาสเอ่ยพลางเสียบปากกาในมือลงในกล่องเครื่องเขียน จากนั้นนัยน์ตาสีนิลก็มองไหล่ของเด็กหนุ่มที่เกร็งขึ้นโดยอัตโนมัติด้วยแววตาสะท้อนความพอใจกับไพ่ในมือ

"คุณเคยสัญญากับผมแล้วนะว่าจะไม่ให้คนอื่นที่ออฟฟิศรู้"

ธีระเอ่ยเสียงลอดไรฟัน แต่กฤตภาสกลับกลอกตาแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนหาอะไรบางอย่างบนหน้าจอ

"เหรอ ฉันชักจำไม่ได้แล้วสิว่าตอนนั้นพูดอะไรไปบ้าง แต่ที่แน่ๆ...รูปที่ฉันถ่ายไว้ตอนที่เธอ..."

"โอเค! ผมไปกินข้าวด้วยก็ได้! พอใจรึยัง!?"

ธีระหน้าแดงก่ำขณะลุกขึ้นตบมือทั้งสองข้างบนโต๊ะ เขาทนฟังกฤตภาสพูดให้จบไม่ได้เพราะมีแต่จะทำให้นึกไปถึงค่ำคืนแรกที่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสสร้างหลักฐานที่ได้ทำเรื่องแย่ๆ กับเขา แล้วก็ยิ่งโมโหขึ้นไปอีกเมื่อเห็นคู่สนทนาประสานมือบนโต๊ะพลางยิ้มมองเขาอย่างสมใจ

"งั้นเดี๋ยวตอนเย็นค่อยคุยกันว่าจะไปร้านไหนดี อย่าลืมเอาแบบนี่กลับไปให้พี่อาร์ทของเธอแก้ด้วยล่ะ"

เด็กหนุ่มเม้มปากแล้วก็คว้ากระดาษทั้งสามแผ่นมาไว้ในมือ ความจริงเขาอยากหยิบโทรศัพท์มือถือเจ้าปัญหานั่นมาเขวี้ยงทิ้งแต่ก็รู้ดีว่าเปล่าประโยชน์ เขาก้าวเร็วๆ ไปหยุดยืนหน้าประตูก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางพยายามเตือนตัวเองให้ทำสีหน้าเป็นปกติ เพราะถึงอย่างไรก็ไม่อยากให้พวกรุ่นพี่ระแคะระคายเด็ดขาดว่าความสัมพันธ์ของเด็กฝึกงานคนนี้กับกรรมการผู้จัดการมันก้าวกระโดดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“อ้อ...ตี้ ฉันเกือบลืมไป”

มือที่กำลังจะยื่นไปหมุนลูกบิดชะงัก เขาได้แต่ส่งเสียงถามด้วยความอดทนโดยไม่หันกลับไปด้านหลัง

“คุณกฤตยังมีอะไรอีกเหรอครับ?”

“ฝากบอกแม่บ้านให้ทีว่าช่วยชงกาแฟแก้วใหม่มาให้ฉันด้วย แก้วนี้มันเย็นแล้ว”

ธีระได้ฟังแล้วก็รู้สึกเหมือนเส้นเลือดบนขมับเต้นตุบ กับอีเรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้ โทรสั่งเอาเองไม่ได้รึไง!?

เด็กหนุ่มหมุนลูกบิดประตูแล้วก็ก้าวออกไปอย่างเร็วด้วยความโมโห ขณะที่กฤตภาสมองบานประตูที่ปิดลงแล้วก็ได้แต่หัวเราะจนต้องกุมท้อง น่าเสียดายที่เมื่อครู่เขาไม่ได้เห็นว่าคนที่เพิ่งเดินออกไปมีสีหน้าแบบไหน แต่ก็พอจะเดาได้ไม่ยากหากนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่โดนกัดไหล่จนเป็นแผลเมื่อวันหยุดที่ผ่านมา

ยิ่งยั่วก็ยิ่งสนุกจริงๆ...

กฤตภาสคิดขณะหยิบเอกสารบนโต๊ะมาเคาะให้เป็นระเบียบแล้ววางไว้บนมุมด้านหนึ่ง เขาต้องยอมรับว่านับตั้งแต่ได้เจอกับธีระก็มีแต่เรื่องให้คลายเครียดไม่หยุดจนแทบจะรอเวลาที่ได้อยู่กันสองคนไม่ไหว เพราะไม่ว่าเขาจะพูดหรือทำอะไรก็จะได้รับปฏิกิริยาที่ไม่เคยเห็นจากคนอื่นที่เคยคบมาทั้งสิ้น และนั่นเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้เขาถูกใจเด็กคนนี้...มากพอจนไม่อยากให้มีอุปสรรคใดมาขัดขวางความสนุกในระยะเวลาสามเดือนที่ทำสัญญากันไว้

ชายหนุ่มได้แต่หวังกับตัวเองว่า จะไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมายแทรกเข้ามาในระหว่างนี้จนทำให้เขาต้องเปลี่ยนความคิดไปเสียก่อนก็แล้วกัน...



++---TBC---++



A/N: มาลงตอนใหม่ให้ก่อนจะเริ่มสัปดาห์ใหม่ เพราะเดี๋ยวเราจะหายไปทั้งสัปดาห์เพื่อปฏิบัติภารกิจนอกประเทศค่ะ จากเนื้อหาตอนนี้คงเดากันได้ว่าตากฤตกำลังสนุกกับการแกล้งน้องตี้สุดๆ มาช่วยกันภาวนาให้น้องไม่สติแตกเพราะตาลุงหื่นกันไปซะก่อนดีกว่าเนอะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 06-10-2013 16:51:13

เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จะรอดูว่า ถ้าครบ 3เดือนแล้ว
ใครจะไม่อยากปล่อยมือ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-10-2013 16:57:21

หมั่นไส้คนแก่ แก่แล้วยังขี้แกล้งตี้อีก นิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 06-10-2013 17:05:04

ทำไมคุณกฤตขี้แกล้งอย่างนี้

แกล้งมากๆเดี๋ยวน้องตี้ไม่รักนะ

555

รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 06-10-2013 17:09:18

หุหุ มาแล้วกำลังคิดถึงคุณกฤต(โชตะค่อนเจ้าเล่ห์)อยู่พอดี :katai2-1:

ตอนนี้ถือไพ่เหนือกว่าก็แหย่เค้าได้ น่าหมั่นไส้แทนตี้

แต่ต้องมาลุ้นอีกทีว่าพอคู่ขาเก่าของคุณกฤตจอมหื่นมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้

คุณกฤตจะทำไง น้องตี้จะแอบหึงมั้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 06-10-2013 17:12:33

แกล้งเด็ก ..หึ หึ
+1

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-10-2013 17:39:37

แกล้งได้แกล้งดีนะคุณกฤต! กลัวตี้เป็นไมเกรนมากๆเลยค่ะ ^^
แต่อ่านถึงตอนท้ายเหมือนเรื่องเหนือความคาดหมายจะมาถึงในไม่ช้า ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 06-10-2013 17:39:54

พระเอกวัยทำงาน จะมักมากและขี้เเกล้ง  :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 06-10-2013 17:49:34

อีคุณกฤตปั่นหัวน้องใหญ่เลยนะแก ชิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 06-10-2013 17:50:00

 :m16: สงสารตี้ คุณกฤตทำแบบนี้มันน่า  :3125: นัก

ต้องโดน  :z6: สั่งสอน    :ruready  หมั่นไส้อ่ะ ขู่ได้ขู่ไป  อย่ามาหลงรักน้องตี้ทีหลังละกัน ระวังจะโดนเอาคืน  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 06-10-2013 18:28:40

มาลงตอนใหม่แล้ว
เราเข้ามาดูทุกวันเลย

 :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 06-10-2013 18:38:15

กดดันจัง แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-10-2013 18:44:20

คนแก่ขี้แกล้งงงงงง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Kaame ที่ 06-10-2013 18:50:59

อย่าให้ถึงคราวเด็กแกล้งบ้างละ พ่อคุณณณ
เจ้าเล่ห์มากกก ! 55555  :a5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 06-10-2013 18:57:22

ทำไมอ่านแล้วไม่รู้สึกตลกเหมือนอีคุณกฤตเลย ....

รู้สึกหน่วงแทนตี้นะ บางทีก็เหมือนเดินไปไหนไม่ได้ ไม่มีทางออก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 06-10-2013 18:58:22

แก่ หื่น ขี้แกล้ง เป็นเวรกรรมของตี้รึเปล่าต้องมาเจอคุณกฤต555555555555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 06-10-2013 19:02:27

แหม่!!!! กลายเป็นเรื่องสนุกสำหรับอิตาคุณกฤตไปซะแล้ว ลองเป็นเราหน่อยจะข่วนให้หน้าแหก  จะเต๊าะเด็กก็อย่าแกล้งเค้าเยอะสิ ภาวนาให้ถึงวันที่คุณกฤตสยบแทบเท้าน้องตี้เร็วๆ จะยุให้น้องตี้เตะกระเด็นออกนอกโลกไปเลย

 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 06-10-2013 19:03:37

มันก็ต้องมีเรื่อง"รัก"เข้ามาเกี่ยวด้วยสิคะ คุณพี่กฤต :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-10-2013 19:08:04

คุณกฤตขี้แกล้ง
ปัญหาจะมาพร้อมนิกกี้รึป่าวเนี่ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 06-10-2013 19:32:40

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 06-10-2013 19:34:24

ระวังโดนเกลียดเอาน่าาาา  อิอิ :mew4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-10-2013 19:42:11

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อยากจะทึ้งหัวอิลุงกฤษจริงโว้ยยยยยยยยย ตอนนี้ถือไ่พ่เหนือกว่าสนุกกับการเล่นใจคนก็ทำไป วันนึงถ้าเกิดรักของเล่นมันขึ้นมาก ระวังไว้เถอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-10-2013 19:53:48

อยากให้ตาเฒ่านี่โดนเอาคืนแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ แต่...

ก็ได้แต่ภาวนาว่าใจที่หวั่นไหวของตี๋ในอนาคตข้างหน้าจะยังทำลงหรือเปล่า?




รอตอนต่อไปครับ   :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 06-10-2013 19:54:32

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-10-2013 20:08:48

คุณกฤตขี้หื่นมาก ไม่น่าไปเจอบ่อย ๆ หรอก น้องตี้ชั้นโทรมแน่ ๆ ฮึ่ย กว่าจะปล่อยมาจากห้องได้
จัดหนักไปเยอะ ใครเขาจะอยากไปไหนด้วยล่ะพ่อเอ๊ย
แกล้งน้องตี้คืองานของแกจริง ๆ สินะ แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องมาทำให้มีปัญหาแน่ เข้าทางน้องตี้
แต่ไม่เข้าทางคุณกฤต อืมมมม รอดูรอชม เอ๊ะ เหมือนจะเริ่มหึงพี่อาร์ทนิด ๆ มั้ยนะ ใช่แน่ๆ
น้องตี้ของเราน่ารักเหมือนเดิม

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-10-2013 20:10:41

ขอให้สนุกกับการปฏิบัติภารกิจนอกประเทศค่ะ^^

ขอบคุณมากนะคะ +1
เป็นกำลังใจค่ะ^^

ป.ล.ถ้าหมดสัญญา 3 เดือนกับน้องตี้แล้ว
คุณกฤตมาทำสัญญากับเราได้นะ ยินดีมาก ๆ ค่ะ อิ____อิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 06-10-2013 20:14:53

อ้างจาก: wi_OoO_wi ที่ 06-10-2013 17:39:54  

พระเอกวัยทำงาน จะมักมากและขี้เเกล้ง  :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

ฮ่าๆๆๆๆ เป็นเม้นที่โดนใจมาก ท่าจะจริง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-10-2013 20:27:37

อีตาคุณกฤตนี่พาเครียดจริง ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 06-10-2013 21:44:35

หมั่นไส้ตาลุงหื่นโรคจิตจริง o12

แต่น้องตี้ก็น่ารักน่าแกล้งจริงๆ เนอะ  :give2:

เดินทางปลอดภัย งานไม่มีอุปสรรคนะคะ

:กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 06-10-2013 22:02:24

กรี๊ดดดดดด จะผิดมากไหม ถ้าบอกว่าชอบเฮียกฤตมากๆๆ จิตๆหื่นๆแบบนี้ชอบๆๆ 55555



ปล. รอนักเขียนเสมอค่ะ ขอให้ปฏิบัติภารกิจด้วยดีนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 06-10-2013 22:07:45

โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-10-2013 23:32:04

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 07-10-2013 04:57:38

ชอบคุณกฤต เหมือนตาแก่ขี้แกล้ง ตี้น่ารัก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 07-10-2013 07:39:16

คุณกฤต อย่าแกล้งน้องตี้มากนักสิค่ะ

รักน้องเมื่อไรจะให้น้องเอาคืนให้เข็ดเลย

แต่จิงๆเราก้อชอบให้คุณกฤตแกล้งน้องตี้นะ

คือมันน่ารักกกกอ่ะ >\\\<

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 07-10-2013 08:24:01

มองในมุมกฤตนี่เห็น้วยว่าน้องมันน่ารักน่าแกล้ง
แต่มองในมุมตี้นี่สงสาร กฤตินี่เจ้าเล่ร้ายกาจเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 07-10-2013 09:39:00

 :กอด1:   :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-10-2013 11:23:47

ช่างเป็นคนแก่ที่ร้ายกาจจริง ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 07-10-2013 11:28:51

ครบสัญญาใครจะเจ็บกว่ากัน..

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-10-2013 12:00:45

คุณกฤตคงยังไม่เคยได้รับรู้ หรือรู้สึกถึงความเจ็บปวดมังคะ  :mew4:

แล้วจะรู้นะว่ามันมากมายขนาดไหนเมื่อถึงเวลา :beat:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 07-10-2013 16:00:05

สงสารตี้อ่ะ สงสัยจะเป็นประสาทไปซะก่อนจะครบสามเดือน
แล้วมาคอยดูกันว่าในสามเดือนนี้ ใครจะเป็นคนที่อยากต่อเวลากันแน่

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 07-10-2013 17:08:36

สงสารตี้
ทั้งโดนแกล้ง ทังโดนกด
งี้มันต้องเอาคืนซะบ้างนะ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 07-10-2013 19:36:26

 :เฮ้อ:  หลานตี๊  ทน ๆ ไปก่อนนะ

ไว้รอแก้แค้นรวดเดียวเลยแล้วกัน

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-10-2013 19:54:48

ลุงแกเป็นเอามาก น่ะ


 :hao7:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 07-10-2013 22:30:14

 :m16: ฮึ่มๆโมโหคุณกฤตแทนน้องตี้ คนอะไรชอบบังคับ
น้องตี้สู้ๆ อย่ายอมเค้านะลูก :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 07-10-2013 22:39:10

ระวังเด็กจะเตลิดหนีไปซะล่ะลุง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 08-10-2013 18:11:45

พึ่งเข้ามาอ่่านค่ะ สารภาพว่าเรื่องเดิมของตี้ไม่เคยอ่าน.....เอ๊ะหรือเคยแต่จำไม่ได้เพราะมันคุ้นๆตอนที่ ให้ไปตรวจเลือด(กะจะกลับไปดูเหมือนกัน)><
โถ่(ไอ้)คุณกฤตแกมันโรคจิตร(คล้องจองกันเลย).เดี๋ยวแกหลงตี้เมื่อไหร่จเดินหัวเราะตั้งแต่หน้าบ้านยันหลังบ้านเลยคอยดู

ขอให้หลงหัวปักหัวปำ โงหัวไม่ขึ้น หลงใหล หลงๆๆๆทุกอย่างเลยนะ (เพี้ยง)

สนุกอะชอบค่ะ รอนะคะ (พยายามไม่ลืมตอนเก่าๆพอดีลืมง่าย แต่เรื่องสนุกงี้ไม่ลืมหรอก !ป><

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-10-2013 03:46:21

หมั้นไส้คุณกฤตค่าาาาาาาาาา

ช่วงยั่วเหลือเกินนะคะ น่าให้น้องตี้กัดอีกซักแผล

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 09-10-2013 08:14:09

คุณกฤตนี้เห็นน้องตี้ของเราเป็นของเล่นเหรอ
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 09-10-2013 12:07:39

อิอิ มารอๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: pupapeeranat ที่ 10-10-2013 07:09:49

ตามอ่านจนทันแล้วก๊าบบ
สนุกมากๆ รอดูคนแก่หลงเด็กจนโงหัวไม่ขึ้น อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 11-10-2013 09:11:18

คุณกฤตคะ!! เอาน้องตี้ไปซุกไว้ไหนคะเนี่ยยย  :mew2: :mew2:
รออยู่น้าาาา  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 11-10-2013 12:36:41

 :hao6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 12-10-2013 03:48:15

อูยยยย...อ่านซ้ำๆย้ำๆมาสองสามรอบ ยังไงก็ไม่เบื่อ ดึกๆอย่างนี้เลยนั่งหารูปของอิมเมจที่เราใช้จิ้นคู่นี้มาลองลงให้ชมกันค่ะ

เริ่มที่คุณกฤต หนุ่มโสด รักอิสระ ฉลาด เจ้าเล่ห์ มีเสน่ห์แบบลุ่มลึก

อิมเมจจากสายตาคนทั่วไป

(http://themortalinstrumentssource.files.wordpress.com/2013/07/godfrey-gao.jpg)

อิมเมจในมุมมองตี้
(http://cdn2-b.examiner.com/sites/default/files/styles/image_content_width/hash/e7/d0/e7d0d5b6b79c225d2ab0f33f97e57f8a.jpg?itok=l7E7LCYL)


และ ธีระหรือตี้ หนุ่มใส แต่ไม่สาว ตี้ในความรู้สึกเราจะไม่แบ๊ว แต่จะดูเหม่อ อมทุกข์ในบางครั้ง
(http://4.bp.blogspot.com/-dOtW97YMjdA/T51Q9qUCyhI/AAAAAAAAA-E/JozDKNKqzBk/s1600/20110901+Kyomoto+Taiga+-++SEIKO+CM.avi_000016356.jpg)

(http://upic.me/i/1d/taiga_2010_4.jpg)


ติดนิยายเรื่องนี้มากให้ตายสิ รอน้องตี้กับคุณกฤตต่อไป  :hao5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 12-10-2013 07:50:09

อุกรี๊ดดดดดด คนเขียนเห็นอิมเมจตากฤตกับน้องตี้แล้วฟินสลบค่า ขอบคุณมากสำหรับภาพหนุ่มๆ ประกอบการจิ้นนะคะ ตอนใหม่กำลังปั่นอยู่ รอกันอีกหน่อยน้า ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 12-10-2013 13:46:14

มาแอบรอ หน้าร้านอาหารญี่ปุ่น :m24:

เอามาจิ้นด้วย (ฉากทำแผลตรงโซฟา)  :m3: :m3: :m3:

(http://24.media.tumblr.com/f2a913194d2d00cf82bcf600e3b28d8f/tumblr_mujtz6KSbj1r0aarho1_r1_500.gif)
(http://25.media.tumblr.com/ac2353bc1f5b7f76fd8b2c1dfc2945fa/tumblr_mujtz6KSbj1r0aarho2_500.gif)
(http://25.media.tumblr.com/cd37b49ab09d0e0e340df4d09fc2d1b8/tumblr_mujtz6KSbj1r0aarho3_r2_500.gif)
(http://24.media.tumblr.com/f6f958ba6e5b2c233b820fb9e6a5fa89/tumblr_mujtz6KSbj1r0aarho4_r2_500.gif)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 12-10-2013 18:39:33

อาาาาห์ ทำไมอ่านสนุกได้ขนาดนี้ ชอบมากมาย ชอบจริงจัง
ชอบอารมณ์ของการหลบซ่อน ปิดบัง ตั้งแง่ ปากแข็ง รวบรัด บีบบังคับ จับพลัดจับผลู
ชอบ plot แบบเนี๊ยะเลย ขอบคุณๆ bellbomb นะคะ ดีใจที่ได้อ่าน เห็นคนเสนอชื่อให้เีพียบ
รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ ระหว่างนี้จะย้อนอ่านงานที่ผ่านมาของคุณไปก่อน อิอิ มันโดน  

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 13-10-2013 10:11:04

มานั่งรอน้องตี้คะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 13-10-2013 16:28:50

น้องตี้มานอนรอ กินอาหารญี่ปุ่น  :z1: :z1: :z1:

(http://m.ak.fbcdn.net/sphotos-h.ak/hphotos-ak-ash3/598607_302150606564014_218991844_n.jpg)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 13-10-2013 17:43:00

มานอนรอ คิคิคิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 13-10-2013 17:55:40

ลุงหื่นหลงน้องตี้น่าดูเลย
น้องตี้คะอย่ายอมให้ลุงแกล้งฝ่ายเดียวสิคะ
แกล้งคืนบ้างอะไรบ้างสิ!!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-10-2013 16:13:26

หมั่นไส้พ่อกฤตเหลือเกินนนนน :katai1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-10-2013 18:05:32

ชอบมากเลยค่ะ
เคยติดตามเรื่องแม้นมั่นคำสัญญาแล้วบ้าไปเป็นเดือน5555

พอมาเรื่องนี้ ทำท่าว่าจะบ้าตามอีกแน่ๆ ยิ่งอิมเมจแล้วมันช่างงง.. :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 14-10-2013 18:13:18

มารอน้องตี้ค่าาาาา :katai1:  :mew2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-10-2013 18:22:56

เข้ามารอด้วยคนค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 14-10-2013 18:31:43

คนแก่นี่มันน่าหมั่นไส้จริงน่อ
(คนแก่อยากเป็นอมตะชิมิ จ้องจะกินเด็กอ่ะ #นอกเรื่องล่ะ)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-10-2013 19:03:57

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน พนักงานที่นำข้าวกล่องมาเองก็พากันเข้าไปนั่งทานในห้องครัวของบริษัท ส่วนอีกกลุ่มที่ไม่ได้ซื้ออะไรไว้ก็พากันเดินออกไปหาข้าวทานที่ตลาด ธีระก็เป็นคนหนึ่งที่ตามพวกพี่ๆ ออกไปข้างนอก
 
"แบบเวทีเป็นไงบ้างน่ะอาร์ท? เดี๋ยวเราต้องให้ลูกค้าดูแล้วก็ต้องรีบส่งให้ซัพพลายเออร์ทำอีกนะ"
 
"สักบ่ายสามบ่ายสี่จะส่งให้ก็แล้วกัน พอดีคุณกฤตคอมเม้นต์ว่าให้แก้อีกหน่อย"
 
ระหว่างที่แต่ละคนนั่งทานข้าวก็ถามไถ่กันเรื่องงานไปด้วย ส่วนธีระได้แต่นั่งตักก๋วยจั๊บน้ำใสทานไปเงียบๆ ด้วยความหิว ไม่นานรุ่นพี่คนหนึ่งก็หันมาถาม
 
"จริงสิ เดี๋ยวเย็นนี้เลิกงานแล้วตี้จะไปฟิตเนสกับพวกพี่ใช่มั้ย? เตรียมเสื้อผ้าสำหรับมาเปลี่ยนแล้วใช่ไหมจ๊ะ?"
 
เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มแหย เพราะความจริงเขาเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างมาพร้อม แต่ตอนนี้กลับต้องมาคิดหาข้ออ้างให้แนบเนียนว่าทำไมจึงไม่สามารถไปด้วยได้แล้ว
 
"คือ...ผมรู้สึกเหมือนจะมีไข้น่ะครับพี่กิฟท์ เลยคิดว่าเย็นนี้กลับไปนอนเร็วหน่อยดีกว่า ขอโทษด้วยนะครับ พอจะชวนใครไปแทนได้ไหม"
 
แววตาของรุ่นพี่ทั้งโต๊ะมองมาที่ธีระเป็นตาเดียว ทำเอาเขารู้สึกผิดที่ไม่รักษาสัญญา พลันก็มีมือยื่นมาแตะหน้าผากจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ
 
"เอ...ตัวก็แค่อุ่นๆ ไม่ได้ร้อนมากนี่นา ไม่ได้มีน้ำมูกหรือเจ็บคอใช่ไหมตี้?"
 
ธีระกะพริบตามองรุ่นพี่ที่ยังทาบมือบนหน้าผาก แต่ก็ส่ายหน้าแล้วตอบตามตรง "ไม่ได้เป็นอะไรมากครับพี่อาร์ท แค่เมื่อยเนื้อตัวนิดหน่อย ถ้าได้กลับไปนอนเยอะๆ พรุ่งนี้ก็คงหาย"
 
"แหม...ห่วงน้องห่วงนุ่งจังนะคะพี่อาร์ทขาาาาา"
 
เสียงจากรุ่นพี่สาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่หัวโต๊ะแซวขึ้น เรียกเสียงหัวเราะครื้นเครงจากทุกคนที่กำลังทานมื้อเที่ยงด้วยกัน แต่อรรณพเพียงแค่ยักไหล่
 
"แหงสิ...น้องยังเด็กก็ต้องห่วง ยิ่งเป็นเด็กน่ารักด้วยก็ควรจะยิ่งห่วง"
 
คราวนี้เพื่อนร่วมโต๊ะบางคนเป่าปากวี้ดวิ้ว ส่วนธีระได้แต่ผสมโรงหัวเราะตาม เขาไม่คิดจะแย้งเพราะรู้ว่ามีแต่จะยิ่งทำให้โดนล้อหนักขึ้น การเป็นคนอายุน้อยที่สุดในวงสนทนา บางครั้งการจะเลี่ยงเป็นจุดสนใจที่ได้ผลที่สุดก็คือเออออห่อหมกตามเวลาโดนเย้าแหย่ไปซะ แล้วไม่นานทุกคนก็จะหันไปคุยเรื่องอื่นกันเอง
 
"จะว่าไป เห็นว่าลูกค้าจะใช้นิกกี้ในงานเปิดตัวสินค้าแทนคนที่ทางเราเสนอไปเหรอ?"
 
เสียงจากรุ่นพี่ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอีกด้านถามขึ้น หญิงสาวซึ่งเป็นผู้ประสานงานกับลูกค้ารายนี้โดยตรงจึงพยักหน้า
 
"อื้อ เห็นว่ามีเส้นกับผู้จัดการของนิกกี้ก็เลยดึงมาได้ คิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน ลดงานของทางเราไปอย่าง"
 
"เห? งั้นนี่ก็จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นคุณกฤตกับนิกกี้พร้อมกันน่ะสิ งี้คุณกฤตไม่ดี๊ด๊าแย่เหรอตอนได้ยินว่าแฟนจะมาเป็นพรีเซนเตอร์ในงานของลูกค้าน่ะ?"
 
"ไอ้บ้า แกเคยเห็นคุณกฤตทำท่าดี๊ด๊าไหมล่ะยะ? ตอนฉันบอกเขาก็แค่ทำหน้านิ่งๆ เฉยๆ แบบที่ชอบทำเวลาคุยงานนั่นแหละ"
 
ธีระเอาแต่นั่งฟังโดยไม่ออกความเห็น เขาเพียงทานก๋วยจั๊บไปจนหมดแล้วก็หยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม
 
อ้อ...สรุปว่าที่ผู้ชายคนนั้นทำหน้าดุตอนที่เขาเข้าไปหาก็เพราะรู้ว่าจะต้องร่วมงานกับแฟนตัวเองสินะ แล้วก็คงจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพลาดที่ดันมาตกลงทำสัญญาบ้าๆ บอๆ กับเขาไว้ล่ะสิ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...เผื่อว่าเรื่องระหว่างพวกเขาจะได้ไม่ต้องลากยาวไปจนกระทั่งหมดกำหนดสามเดือน
 
ธีระตระหนักว่าตนไม่ใช่คนดีนักที่ไม่นึกเห็นใจดาราสาวคนนั้นสักเท่าไหร่ เพราะเท่าที่เคยได้ยินจากกฤตภาสว่าไม่มีใครรู้จักหมายเลขห้องก็แสดงว่าเจ้าตัวไม่เคยให้ความสำคัญกับคนที่คบด้วยมากนักอยู่แล้ว และหากจะเทียบสถานะกันจริงๆ เธอคนนั้นก็ยังนับว่าโชคดีกว่าเขามาก เพราะไม่ได้คบกับกฤตภาสภายใต้เงื่อนไขที่ทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ต้องยอมทำตามคำสั่งของคนเอาแต่ใจนั่นแบบที่เขากำลังโดนอยู่ตอนนี้
 
"ตี้ พวกสาวๆ เขาจะเดินดูของในตลาดกันก่อน เราจะไปเดินเล่นกับเขาหรือจะกลับบริษัทกับพี่?"
 
"หา? เอ่อ..."
 
ธีระเงยหน้าขึ้นมองคนถาม แล้วจึงเพิ่งรู้ตัวว่ารุ่นพี่คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายกันไปแล้ว ที่โต๊ะเหลือเพียงเขา อรรณพ แล้วก็รุ่นพี่อีกคนที่ตามมาทีหลังและเพิ่งจะเริ่มทานข้าวเท่านั้น
 
"งั้นผมกลับกับพี่อาร์ทเลยดีกว่าครับ"
 
"โอเค ถ้างั้นขอพี่ไปหาซื้อขนมไว้กินเล่นหน่อย ตะกี้กินข้าวแล้วยังไม่ค่อยอิ่มเลย"
 
เด็กหนุ่มพยักหน้าพลางเดินตามรุ่นพี่ไปยังรถเข็นขายขนมซึ่งกระจุกอยู่ที่มุมด้านหนึ่งของตลาด หลังจากได้ของกินเล่นกันคนละนิดละหน่อยจึงค่อยเดินเลียบถนนในซอยเพื่อกลับบริษัท
 
"พี่เพิ่งสังเกตเห็นว่าเรากินชานมไข่มุกแทบทุกวันเลยนะ ชอบเหรอ?"
 
อรรณพหันมาถามขณะทั้งสองเดินเข้าไปในซอยด้วยกัน ธีระเหลือบตาลงมองแก้วพลาสติกในมือแล้วก็ยิ้ม
 
"ปกติก็ไม่ค่อยกินครับพี่อาร์ท แต่เจ้านี้เขาทำไม่ค่อยหวานดี แถมชอบให้ไข่มุกเยอะด้วย"
 
"เราไปอ้อนเจ๊คนขายเขาไว้หรือเปล่าล่ะ สงสัยเห็นว่ามีหนุ่มน้อยชอบมาซื้อบ่อยๆ ก็เลยแถมให้หวังผลล่ะมั้ง"
 
"โอ๊ย ไม่ใช่หรอกพี่อาร์ท เขาคงเอ็นดูเพราะผมเคยบอกว่าจะมาฝึกงานแถวนี้แค่สามเดือนมากกว่า"
 
อรรณพฟังแล้วก็ยิ้ม "อืม...แต่ถ้าเรียนจบแล้วตี้ยังอยากทำงานที่นี่ก็มาสมัครได้นะ พี่ว่าคุณกฤตก็ชอบใจเราอยู่ เขาคงรับแบบไม่ต้องสัมภาษณ์เลยแหละ"
 
ประโยค 'พี่ว่าคุณกฤตก็ชอบใจเราอยู่' ทำเอาธีระใจกระตุกวูบ เขาพยายามสังเกตท่าทีของคู่สนทนาว่าที่พูดเช่นนี้เพราะรู้ตื้นลึกหนาบางเรื่องของเขากับกฤตภาสหรือไม่ แต่ก็ไม่เห็นท่าทางผิดสังเกตจึงลองถามเพื่อหยั่งเชิง
 
"พี่อาร์ทคิดว่าคุณกฤตจะรับถ้าผมมาสมัครจริงเหรอครับ?"
 
คราวนี้คนถูกถามเอียงคออย่างใช้ความคิด "อืม...ปกติคุณกฤตไม่รับพนักงานใหม่ง่ายๆ หรอกนะ อย่างตี้อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่เป็นเด็กฝึกงานแล้วไม่ได้รับเงินเดือน แต่เท่าที่เห็นก็ดูแกไว้ใจให้ช่วยพวกพี่ทำโน่นทำนี่ แสดงว่าก็คงจะชอบใจอยู่บ้างล่ะน่า"
 
ธีระฟังคำอธิบายแล้วก็ผ่อนลมหายใจโล่งอก เพราะนั่นหมายความว่ารุ่นพี่ของเขาเพียงแต่คาดเดาเอาเองโดยไม่ได้นึกโยงไปถึงเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับกฤตภาส ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่รู้จะสู้หน้าอีกฝ่ายอย่างไรดี 
 
"สงสัยเขาจะชอบใจเพราะได้แรงงานฟรีๆ มาใช้ตั้งสามเดือนมากกว่านะพี่อาร์ท"
 
"ฮ่าๆๆ ปากร้ายเหมือนกันนะเรา อย่าไปเผลอพูดให้คุณกฤตได้ยินเชียวล่ะ"
 
อรรณพหัวเราะพลางยื่นมือมายีผมเขาโดยที่ธีระก็หัวเราะตาม ขณะนั้นทั้งสองเดินเข้ามาใกล้ถึงบริษัทแล้ว แต่เพราะมัวแต่คุยเล่นกัน จึงต่างก็ไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งลอบสังเกตความสนิทสนมของทั้งคู่ผ่านหน้าต่างของห้องประจำตำแหน่งอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
 
 
++------++
 
 
เมื่อนาฬิกาบอกเวลาหกโมงเย็น พนักงานหลายคนซึ่งไม่มีงานคั่งค้างก็ทยอยปิดคอมพิวเตอร์เพื่อกลับบ้าน ขณะที่กลุ่มรุ่นพี่ซึ่งค่อนข้างสนิทกันก็เดินมาบอกธีระให้รีบกลับไปนอนพักผ่อนไวๆ โดยที่เด็กหนุ่มก็ยิ้มและพยักหน้ารับแต่โดยดี
 
เขานั่งเล่นคอมพิวเตอร์ฆ่าเวลาอยู่ไม่นานก็มีข้อความเข้ามาที่มือถือ เมื่อเปิดอ่านดูก็อดไม่ได้ที่จะย่นจมูกแล้วปรายตาไปทางประตูห้องของคนที่ยังไม่เดินออกมา แต่ก็เพียงปิดคอมพิวเตอร์ หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วก็เดินลงจากอาคารโดยไม่ลืมกล่าวลารุ่นพี่บางคนที่ยังนั่งทำงานก่อนจะออกไป

ธีระเดินออกจากอาคารแล้วก็อ้อมไปยังลานจอดรถมุงหลังคาด้านหลัง เขานั่งรอที่ม้านั่งใต้ต้นหูกวางพลางหยิบโทรศัพท์มาเปิดโปรแกรมแชทกับศันสนีย์ที่ยุโรปและสุเมธซึ่งกลับบ้านที่หาดใหญ่ เพื่อนทั้งสองคุยเล่นหยอกล้อกันไปมาพลางเล่าเหตุการณ์ที่เจอมาแต่ละวันให้เขารู้ ในขณะที่ธีระเพียงแต่ผสมโรงคุยเล่นไปด้วยโดยไม่เอ่ยถึงเรื่องส่วนตัวมากนัก เพราะเขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่บอกใครเรื่องกฤตภาสเด็ดขาด
 
เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาพร้อมกับเสียงปลดล็อกประตูรถด้วยรีโมทคอนโทรลทำให้เด็กหนุ่มรีบพิมพ์ลาเพื่อนๆ เขาเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วก็ลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นกฤตภาสเดินมาที่รถ จากนั้นก็เพียงเดินไปเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วก้าวเข้าไปนั่งอย่างรู้หน้าที่ ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันจนกระทั่งรถแลนด์โรเวอร์สีดำแล่นออกมาสู่ถนนใหญ่ กฤตภาสซึ่งกำลังบังคับพวงมาลัยถึงค่อยถามขึ้น
 
"อุตส่าห์เมสเสจมาบอกว่าให้นั่งรอที่ล็อบบี้ข้างล่าง จะออกไปนั่งตากลมรอแถวลานจอดรถทำไมล่ะ?"
 
"ผมนั่งในตึกมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ พอหมดเวลางานก็อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง"
 
เด็กหนุ่มตอบโดยไม่หันไปมองคนถาม แต่จากหางตาก็พอจะเห็นว่าคู่สนทนาเหยียดยิ้มมุมปาก เขาไม่อยากสนใจอีกก็เลยหันไปมองนอกหน้าต่างเสีย ในเมื่อเจ้าตัวบอกไว้เองว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่น ถ้างั้นจะพาเขาไปไหนก็มีค่าเท่ากัน รีบพาไปกินให้เสร็จซะทีก็ดี เขาจะได้รีบๆ หาข้ออ้างแยกตัวกลับหอไปพักผ่อน
 
การจราจรที่ติดขัดยามเย็นบวกกับสายฝนที่ตกปรอยๆ ทำให้พวกเขาเสียเวลากับการเดินทางไปพอสมควร กว่าจะไปถึงที่หมายซึ่งตั้งอยู่ในซอยอันซับซ้อนกลางใจเมืองจึงเป็นเวลาเกือบจะสองทุ่ม และธีระก็หิวจนคิดว่าตอนนี้เขาสามารถกินข้าวคนเดียวหมดหม้อได้เสียด้วยซ้ำ
 
โชคดีว่าฝนหยุดตกแล้ว เด็กหนุ่มจึงเปิดประตูลงจากรถหลังจากกฤตภาสดับเครื่องเรียบร้อย แต่เมื่อมองไปยังอาคารที่อยู่ตรงหน้าก็ได้แต่นิ่งอึ้ง เพราะถึงแม้ตัวอาคารจะมองอย่างไรก็ญี่ปุ่นจ๋า ไม่ว่าจะหลังคา ประตูหรือต้นไม้ซึ่งล้วนราวกับถอดแบบมาจากหนังสือภาพ แต่เขามองอย่างไรก็เห็นว่ามันดูเหมือนบ้านคนอาศัยมากกว่าร้านอาหาร
 
"เป็นอะไรไป?"
 
กฤตภาสถามพลางเดินเข้ามาใกล้ ธีระจึงหันไปถามคนที่กำลังยิ้มมุมปากด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
 
"เอ่อ...นี่ใช่ร้านอาหารแน่เหรอครับคุณกฤต?"
 
นอกจากเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูไม่เหมือนร้าน การที่รถของกฤตภาสเป็นยานพาหนะหนึ่งเดียวนอกจากจักรยานที่จอดพิงอยู่ข้างๆ ประตูก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนที่นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับต้อนรับลูกค้ามากเข้าไปใหญ่ แต่กฤตภาสกลับหัวเราะแล้วก็เดินนำเขาไปยังประตูหน้า

"ฉันไม่ทะเล่อทะล่าพามาบ้านใครก็ไม่รู้หรอกน่ะ ที่นี่เขาขายอาหารจริงๆ แต่เปิดเฉพาะวันที่เจ้าของอยากเปิดก็เท่านั้น"
 
เมื่อเลื่อนประตูกระจกเข้าไป ธีระก็พบกับชานด้านหน้าซึ่งเป็นที่สำหรับให้ถอดรองเท้าก่อนจะเดินขึ้นไปบนพื้นเสื่อญี่ปุ่นที่ยกสูงกว่าพื้นปูน ด้านหนึ่งของตัวบ้านมีเคาน์เตอร์ซึ่งเต็มไปด้วยขวดเหล้าสาเกวางเรียงราย ส่วนบริเวณกลางบ้านมีโต๊ะไม้เตี้ยๆ สำหรับรับแขกวางอยู่หกโต๊ะ เบาะที่นั่งซึ่งวางอยู่รอบแต่ละโต๊ะเป็นเบาะผ้าทรงกลม ความเรียบง่ายซึ่งไร้สิ่งประดับรุงรังทำให้ไม่รู้สึกว่าร้านคับแคบ
 
"อิรัชชัยมาเสะ สวัสดีครับคุณกฤต ไม่ได้มาซะนานเลย"
 
"สวัสดีครับคุณโหน่ง วันนี้ขอเซ็ทประจำวันสองชุดนะครับ พอดีพาเด็กมาด้วย น่าจะหิวแย่แล้ว"
 
ธีระหน้ามุ่ยทันทีที่ถูกพาดพิง แต่ก็พนมมือขึ้นไหว้เจ้าของร้านซึ่งท่าทางจะอายุมากกว่ากฤตภาสหลายปี ทั้งสองถูกนำไปนั่งที่โต๊ะก่อนที่เจ้าของร้านจะนำผ้าเย็นกับน้ำชามาเสิร์ฟให้
 
เสียงดนตรีซึ่งเป็นเสียงเครื่องสายแบบญี่ปุ่นแท้ๆ ดังมาจากลำโพงด้วยระดับเสียงกำลังดี ธีระมองรอบตัวไปมาด้วยความรู้สึกสนใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้แล้วถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม
 
"ร้านนี้ไม่มีเมนูให้เหรอครับ?"
 
"หือ? ไม่มีหรอก ร้านนี้เขาทำเมนูประจำวันแค่สองหรือสามอย่าง แล้วก็ไม่ได้เปิดทุกวันด้วย ถ้าอยากรู้ว่าเขาจะทำเมนูอะไรบ้างในวันนั้นก็ต้องโทรมาเช็คเอง"
 
ธีระรับฟังด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยรู้จักร้านอาหารที่นอกจากจะลักษณะเหมือนบ้านแล้วก็ยังเปิดปิดตามใจเจ้าของเช่นนี้เลย เด็กหนุ่มมองไปรอบตัวอีกครั้งเพื่อซึมซับบรรยากาศ แต่เพราะรู้สึกว่าถูกคนที่พามาจ้องมอง เขาเลยลุกหนีไปที่ชั้นหนังสือพลางทำทีเป็นเลือกนิตยสารมาพลิกดู ทั้งที่แต่ละเล่มเป็นภาษาญี่ปุ่นซึ่งอ่านไม่ออกทั้งสิ้น
 
"มาแล้วค่ะคุณกฤต"
 
เด็กหนุ่มหันกลับมาที่โต๊ะเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นจากด้านหลัง และเห็นหญิงสาวที่น่าจะอายุมากกว่ากฤตภาสเล็กน้อยกำลังวางอาหารซึ่งหน้าตาเหมือนกันสองชุดลงบนโต๊ะ เธอหันมายิ้มให้ธีระก่อนจะผายมือไปยังถาดอาหารเหล่านั้น
 
"ทานให้อร่อยนะคะ"
 
"อ๊ะ ครับ"
 
ธีระผงกศีรษะตอบเพราะกิริยาท่าทางรวมถึงสำเนียงของเธอบ่งบอกชัดว่าเป็นคนญี่ปุ่น เด็กหนุ่มเดินกลับมานั่งที่และพบว่ากฤตภาสกำลังจิบสาเกจากจอกแก้วรูปทรงผอมเรียว ผู้สูงวัยกว่าเห็นสายตาแสดงความสนใจของเขาจึงถามขึ้น
 
"อยากชิมมั้ย?"
 
"เอ่อ..."
 
ความจริงเขาเคยตั้งใจว่าชีวิตนี้จะไม่แตะต้องแอลกอฮอลล์อีกแล้ว แต่เพราะได้กลิ่นหอมๆ ของข้าวหมักที่โชยมา แถมกฤตภาสยังจิบด้วยท่าทางดูน่าอร่อย เขาเลยพยักหน้า
 
"ขอนิดเดียวก็พอครับ"
 
เด็กหนุ่มมองดูกฤตภาสเทของเหลวจากขวดแก้วที่แช่เย็นจนเป็นฝ้าลงในจอกที่เจ้าตัวเพิ่งดื่มหมด จากนั้นก็รับจอกแก้วนั้นมาดมก่อนจะหันด้านที่ยังไม่สัมผัสกับริมฝีปากของกฤตภาสขึ้นจิบ
 
"ขม..."
 
เด็กหนุ่มเบ้ปากพลางยื่นแก้วคืน สมัยที่ยังออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาจะชินกับเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ที่ผสมน้ำอัดลมจนหวานเสียมากกว่า เมื่อมาเจอรสชาติของเหล้าสาเกที่เป็นแอลกอฮอลล์บริสุทธิ์จึงไม่ถูกปากเท่าไหร่ ฝ่ายกฤตภาสเพียงหัวเราะแล้วก็รับจอกกลับไปดื่มเหล้าส่วนที่เหลือ
 
"ฉันว่ามันหวานขึ้นกว่าเมื่อกี้นะ"
 
ธีระรู้ว่ากฤตภาสจงใจดื่มตรงจุดเดียวกับที่ริมฝีปากของเขาจรดลงไปเมื่อครู่ จึงพยายามทำเป็นไม่สนใจแล้วก้มลงทานอาหารตรงหน้า เพราะรู้ว่าถึงต่อปากต่อคำอย่างไรก็สู้คนหน้าด้านหน้าทนไม่ไหวอยู่ดี

อาหารมื้อนั้นนับได้ว่าคนปรุงให้มาอย่างไม่หวงเครื่องสักนิด ไม่ว่าจะเป็นข้าวห่อไข่ ซุป สลัด เต้าหู้เย็น แล้วยังมีของแถมเป็นไอศกรีมพุดดิ้งที่ทางร้านทำเองอีก เมื่อบวกกับความหิวจึงทำให้ธีระจัดการอาหารหมดเกลี้ยงในเวลาเพียงไม่นาน
 
เมื่อทั้งคู่ลุกจากโต๊ะไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์หน้าทางเข้า เจ้าของร้านซึ่งเป็นคนต้อนรับพวกเขาก็เดินออกมาส่งถึงจุดที่กฤตภาสจอดรถ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (1/2) (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-10-2013 19:15:08

"แล้ววันหลังมาอีกนะครับคุณกฤต โยโกะเขาดีใจที่เห็นคุณกฤตพาเพื่อนมาด้วยเป็นครั้งแรก เลยทำอาหารให้ซะเยอะเลย"
 
"เดี๋ยวถ้าจะมาอีกผมจะโทรมาแล้วกันครับ ฝากขอบคุณโยโกะซังด้วยครับคุณโหน่ง"
 
ธีระได้ยินบทสนทนาก็แปลกใจแต่ลอบเก็บคำถามไว้ เพราะการที่ทั้งสองรู้จักมักคุ้นกันขนาดนี้ก็แสดงว่ากฤตภาสคงมาอุดหนุนที่ร้านค่อนข้างบ่อย แต่ส่วนที่ทำให้เขาแปลกใจคือการได้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่เคยพาใครมาด้วยมากกว่า
 
หลังจากกฤตภาสขับรถห่างออกมา ธีระก็มองไปด้านหลังและเห็นว่าชายหนุ่มเจ้าของร้านกำลังเลื่อนประตูรั้วปิด จึงหันไปถามคนที่กำลังขับรถด้วยความสงสัย
 
"นี่เขารับแขกแค่วันละไม่กี่โต๊ะแล้วอยู่ได้เหรอครับ?"
 
เพราะตลอดเวลาที่พวกเขาทานอาหารนั้นธีระไม่เห็นลูกค้าคนอื่นเลย แถมนี่ยังไม่สี่ทุ่มดีก็ปิดร้านเสียแล้ว ถ้าเป็นร้านอาหารที่จำเป็นต้องนำเงินมาหมุนเวียนคงชักหน้าไม่ถึงหลังแน่
 
"คุณโหน่งกับโยโกะเขาแค่ทำร้านเป็นงานอดิเรก อีกอย่างถ้าวันไหนเปิดจริงๆ ก็มีคนมาต่อคิวยาวยันครัวปิดนั่นแหละ แต่วันนี้เขาเปิดให้ฉันโดยเฉพาะเพราะโทรมาบอกไว้ว่าอยากกินอาหารฝีมือโยโกะซังเฉยๆ"
 
คำอธิบายของกฤตภาสทำให้เด็กหนุ่มหันไปมองอีกฝ่ายเต็มตาด้วยความแปลกใจ เพราะการที่เจ้าของร้านอาหารถึงกับเปิดครัวให้เป็นพิเศษในวันที่ไม่ได้ต้อนรับแขกย่อมหมายความว่าจะต้องสนิทสนมหรือไม่ก็เกรงใจลูกค้าคนนั้นเป็นอย่างมาก และนั่นทำให้ธีระอดจะนึกหมั่นไส้ไม่ได้
 
ตกลงที่ชอบวางท่าบ้าอำนาจนี่คงทำจนติดเป็นนิสัยสินะ แต่ทำไมสองคนที่ร้านนั้นถึงดูเต็มใจให้บริการกันเหลือเกิน ไม่เห็นจะเหมือนเขาที่อยู่ในสภาพอิหลักอิเหลื่อ จะปฏิเสธก็ไม่ได้ แถมจะไปอุทธรณ์กับใครก็ไม่ได้เลยสักนิด
 
"ไหนๆ พรุ่งนี้ก็จะวันศุกร์แล้ว คืนนี้ก็ไปนอนคอนโดฉันเลยเป็นไง?"
 
จู่ๆ กฤตภาสก็ถามขึ้นหลังขับรถมาบนถนนได้สักพัก แต่ธีระมีคำตอบอยู่แล้วจึงสวนกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด
 
"ไม่เอาครับ ส่งผมลงแถวๆ นี้ก็ได้ เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ต่อเอง"
 
เด็กหนุ่มตั้งใจไว้แล้วว่าจะพยายามใช้เวลากับกฤตภาสให้น้อยที่สุดจนกว่าจะหมดช่วงฝึกงาน แน่นอนว่าหากหลีกเลี่ยงการไปนอนด้วยได้ก็จะบ่ายเบี่ยงอย่างเต็มความสามารถ
 
ถึงแม้ว่าจะตกเป็นเบี้ยล่างในการทำสัญญาบ้าบอคอแตกนี้ เขาก็จะใช้ประโยชน์จากเงื่อนไขที่ตัวเองตั้งไว้ให้มากที่สุด
 
"...เป็นเด็กที่ดื้อจังเลยน้า"
 
กฤตภาสเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยลอยๆ ฉับพลันคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็หักเลี้ยวรถเข้าในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่งด้วยแรงกระชากจนยางล้อรถบดถนนเสียงแหลม อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของอีกฝ่ายทำให้เด็กหนุ่มนั่งหลังเกร็งติดพนัก สองมือจิกขอบเบาะแน่นด้วยความกลัวว่าคนขับจะพารถไปชนกำแพงบ้านใครในซอยอันคดเคี้ยวและมีเพียงแสงสลัวจากเสาไฟที่ติดๆ ดับๆ เข้า
 
เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกนะ!!?
 
ธีระเกือบหัวทิ่มไปข้างหน้าเมื่อกฤตภาสเบรกรถกะทันหันก่อนจะชนเข้ากับทางตันตรงสุดซอย ลมหายใจของเด็กหนุ่มหอบรัวจากความระทึกที่ยังอบอวล แล้วก็ให้ตระหนกมากกว่าเดิมเมื่อจู่ๆ กฤตภาสก็ปลดเข็มขัดนิรภัยของทั้งคู่ออกแล้วหันมารั้งคอเขาเข้าไปหา
 
"อื้อ!!!"
 
ริมฝีปากที่ยังกรุ่นกลิ่นเหล้าญี่ปุ่นแนบลงมาบนริมฝีปากของเขาอย่างดุดัน ส่วนมืออีกข้างของกฤตภาสก็สอดเข้าใต้ชายเสื้อของเด็กหนุ่มแล้วตะโบมแผ่นอกเรียบตึงอย่างไม่ออมแรง มือที่กระชับท้ายทอยเอาไว้ทำให้ธีระหันหนีจากจูบอันแสนจะก้าวร้าวไม่ได้ ขณะเดียวกันพื้นที่อันจำกัดก็ทำให้เขาไม่อาจขัดขืนมากไปกว่าการพยายามทุบตีกฤตภาสเพื่อให้ปล่อย
 
"อ๊ะ!"
 
เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงเมื่อริมฝีปากถูกกัดพร้อมๆ กับที่ยอดอกด้านหนึ่งถูกบีบเต็มแรง มือที่กำลังพยายามผลักร่างสูงใหญ่อ่อนเปลี้ยลงทันที ไอร้อนผ่าวพุ่งขึ้นกบขอบตาทั้งสองข้างเพราะความเจ็บจนไม่ต่อต้านอีกเมื่อมือใหญ่ลูบไล้หน้าอกและแผ่นหลังของเขาอย่างหิวกระหาย
 
กฤตภาสรับรู้ได้ว่าร่างในอ้อมแขนหยุดดิ้นรนขัดขืนแล้ว จึงผ่อนแรงที่กำลังเล้าโลมผิวกายเนียนอุ่นลง ขณะเดียวกันก็ละริมฝีปากจากจูบแล้วไล้ปลายลิ้นไปบนผิวแก้มเนียนแทน ชายหนุ่มชะงักเมื่อสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื้นซึ่งเกาะอยู่บนแพขนตาที่กำลังไหวระริก จึงเลื่อนมือทั้งสองลงจับต้นแขนของธีระแล้วเพ่งมองคนที่กำลังหันหน้าหนีเขาภายใต้แสงสลัว
 
ธีระหลับตาแน่นและสูดน้ำมูกเมื่อกฤตภาสผละไป แต่ก็ไม่ได้พยายามเบี่ยงตัวหนีคนที่จับต้นแขนตัวเองไว้ เขาอยากให้อีกฝ่ายเห็นให้ชัดๆ ว่าเขาไม่เต็มใจที่ถูกทำแบบนี้ด้วยมากแค่ไหน แต่ไม่นานผู้สูงวัยกว่าก็เอ่ยทำลายความเงียบด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงความสำนึกผิดแม้แต่น้อย
 
"ฉันไม่ใช่คนความอดทนสูงนักหรอกนะ ทางที่ดีอย่าพยายามเล่นแง่ให้มากนักดีกว่า ถ้าหากบีบให้ฉันร้ายกว่านี้เธอจะได้ไม่คุ้มเสียซะเปล่าๆ"
 
เมื่อสิ่งที่ได้ยินหาใช่คำขอโทษ เด็กหนุ่มก็ดึงมือทั้งสองข้างออกจากการเกาะกุมด้วยความโมโห กฤตภาสมองใบหน้าเนียนใสที่ไม่มีคราบน้ำตาแต่ปลายจมูกกับขอบตาแดงเรื่อ แล้วก็หันไปหยิบกล่องทิชชู่จากเบาะหลังมายื่นให้
 
"สั่งน้ำมูกซะ แล้วก็เลิกดื้อได้แล้ว คืนนี้ฉันจะไปส่งที่หอให้ก่อน แต่ถึงยังไงสุดสัปดาห์นี้เธอก็ต้องมานอนกับฉัน"
 
น้ำเสียงที่เอ่ยยังมีแววออกคำสั่งอย่างไม่อ่อนข้อ ธีระจึงดึงกล่องทิชชู่มาถือพลางเหลือบมองผู้สูงวัยกว่าอย่างโกรธเคือง แต่เมื่อเม้มปากก็รู้สึกเจ็บจนเผลอส่งเสียงคราง กฤตภาสเห็นว่าเขายกปลายนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก จึงเปิดไฟในรถแล้วเชยคางเด็กหนุ่มขึ้น
 
"แผลก็ไม่ได้ใหญ่อะไรนี่ เลือดก็ไม่ได้ออกเยอะด้วย"
 
กฤตภาสเอ่ยหลังจากเอียงหน้าเขาไปมาเพื่อตรวจดูจนพอใจ ทำเอาธีระเดือดจนอยากจะยัดทิชชู่อุดปากคนพูดให้รู้แล้วรู้รอด
 
แล้วต้องให้แผลใหญ่แค่ไหนถึงค่อยรู้สึกเจ็บกัน!? เขาไม่ใช่เจ้าตัวนะที่โดนทุบหรือกัดก็ไม่สะดุ้งสะเทือน! ตอนนี้เด็กหนุ่มนึกเสียดายจริงๆ ที่เมื่ออาทิตย์ก่อนไม่วิ่งเข้าไปในครัวของกฤตภาสแล้วหยิบมีดมาจ้วงแทงเจ้าตัวซะให้พรุน เผื่อจะได้ส่งเข้าไปนอนโคม่าในโรงพยาบาลตลอดสามเดือนแล้วก็ไม่ต้องพบเจอกันอีกเลย
 
"อึ๊"
 
เด็กหนุ่มส่งเสียงอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ กฤตภาสก็โน้มหน้าลงมาหาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผู้สูงวัยกว่าใช้ปลายลิ้นเลียรอยกัดบนริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา ขณะเดียวกันก็ยื่นมือมาช่วยจัดเสื้อที่ยับย่นให้เข้าที่เข้าทาง แถมยังใช้ฝ่ามือลูบบนหน้าอกของเขาตรงที่โดนบีบเมื่อครู่ราวกับจะช่วยบรรเทาความเจ็บให้ด้วย
 
ความอ่อนโยนซึ่งเหนือความคาดหมายทำให้ธีระกะพริบตาปริบขณะมองกฤตภาสที่ถอยออกไป เมื่อร่างสูงใหญ่เหลือบตาขึ้นสบประสานกับเขาอีกครั้งก็ยิ้มมุมปาก
 
"น้ำมูกจะไหลเข้าปากแล้ว"
 
"อะ..."
 
กวนประสาท! เด็กหนุ่มได้แต่คิดพร้อมกับหันหนีไปสั่งน้ำมูก ความรู้สึกที่แล่นพล่านในอกยามนี้ผสมปนเปไปด้วยความอายและความอดสู ยิ่งได้อยู่ใกล้และใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น เขาก็ยิ่งดูไม่ออกเข้าไปทุกทีว่าความจริงแล้วกฤตภาสโหดร้ายหรือช่างเอาใจใส่กันแน่ 
 
ธีระกะพริบตาอีกครั้งเมื่อมือใหญ่อ้อมผ่านตัวเขาไปดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ ก่อนที่เจ้าตัวจะปิดไฟในรถแล้วหันไปคาดสายเข็มขัดให้ตัวเองบ้าง เด็กหนุ่มตัดสินใจไม่พูดอะไรขณะที่ผู้สูงวัยกว่าหันไปมองด้านหลังเพื่อกลับรถ
 
ทำไมแค่ในเวลาสั้นๆ ไม่กี่นาที เขาถึงได้รู้สึกเหนื่อยมากขนาดนี้นะ...
 
เด็กหนุ่มคิดขณะมองทิชชู่ในมือซึ่งชื้นฉ่ำเพราะน้ำมูก โชคดีว่าขากลับนี้กฤตภาสไม่ได้ขับรถแรงหรือกระชาก เขาจึงไม่ค่อยอกสั่นขวัญหายเหมือนกับตอนที่เข้ามาในซอยนี้ใหม่ๆ
 
"นี่...รู้อะไรมั้ย? เขาว่ากันว่าซอยนี้ผีดุนะ"
 
ธีระสะดุ้งจากภวังค์แล้วเหลือบมองไปรอบรถทันที เขาสังหรณ์ใจไม่ดีตั้งแต่กฤตภาสเลี้ยวรถเข้ามาในซอยนี้แล้วเพราะมันทั้งเปลี่ยวทั้งมืด บ้านหลายหลังไม่เปิดไฟเลยสักดวง แถมรถราก็ไม่มีวิ่งสวนมาสักคัน ให้บรรยากาศประดุจหมู่บ้านร้างจนเขายิ่งขยับเข้าใกล้คนที่นั่งทางขวาโดยไม่รู้ตัว
 
กฤตภาสเหลือบมองคนที่กำลังทำท่าหวาดผวาแล้วก็อมยิ้ม เขานึกอยากยั่วมากขึ้นจึงเอ่ยต่อ "ที่ฉันเคยได้ยินมานะ บ้านหลังที่อยู่ท้ายซอยใกล้กับตรงที่ฉันจอดรถเมื่อกี้น่ะ เจ้าของเขา...."
 
"พอแล้วครับคุณกฤต! ถ้ายังเล่าอีกผมจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!"
 
กฤตภาสเหลือบมองคนที่บอกว่า 'จะโกรธ' ซึ่งยื่นมือมาปิดปากเขาเอาไว้ ถึงแม้แสงไฟตามรายทางในซอยจะไม่สว่างนัก แต่เขาก็แน่ใจว่าผิวแก้มของธีระคงเป็นสีแดงก่ำอยู่แน่ๆ
 
ยังไม่หงอเสียทีเดียวสินะ...
 
"ก็ได้"
 
กฤตภาสกล่าวยิ้มๆ ขณะดึงมือของเด็กหนุ่มลงจากปากด้วยมือซ้าย ฝ่ายธีระได้แต่ภาวนาให้พวกเขาพ้นไปจากซอยน่าขนลุกนี่เสียที กระทั่งออกมาถึงถนนใหญ่ที่ไฟข้างทางสว่างจ้า เขาจึงค่อยถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก แล้วก็ให้ตระหนักว่าตัวเองจับมือกฤตภาสไว้แน่นเสียจนควรจะใช้คำว่าบีบ
 
เด็กหนุ่มรีบชักมือตัวเองออกทันทีราวกับถูกของร้อน แต่กฤตภาสก็ไม่ได้ฝืนยื้อเอาไว้ ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันอีกเลยจนกระทั่งรถแลนด์โรเวอร์สีดำแล่นมาถึงด้านหน้าอพาร์ทเม้นท์ของธีระ เด็กหนุ่มรีบปลดเข็มขัดนิรภัยทันทีที่รถจอดเพราะอยากอยู่คนเดียวจะแย่ พอกฤตภาสยื่นมือมารั้งแขนจึงหันไปตอกใส่อย่างหงุดหงิด
 
"ผมรู้ครับว่าพรุ่งนี้ผมต้องเตรียมเสื้อผ้าไปนอนห้องคุณ ผมไม่ลืมหรอก"
 
ธีระรีบออกตัวเพราะเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร แต่กฤตภาสกลับยิ้มแล้วส่ายหน้า
 
"เรื่องนั้นน่ะฉันรู้ว่าเธอไม่ลืมหรอก แค่จะเตือนว่าคืนนี้อยู่ที่ห้องคนเดียว...ระวังอะไรมันจะตามมาจากซอยนั้นด้วยล่ะ"
 
"คุณกฤต!! ปล่อยเลยนะ! จะกลับไปไหนก็รีบไปเดี๋ยวนี้เลย!!"
 
ธีระเขวี้ยงทิชชู่ชื้นๆ ที่ขยำไว้ในมือใส่กฤตภาสแล้วก็วิ่งออกจากรถ นี่ถ้าเขาเป็นผู้หญิงคงได้กรี๊ดใส่หูให้รู้แล้วรู้รอด รู้อยู่แล้วว่าเขากลัวผีก็ยังจะมาแกล้งกันอีก!
 
กฤตภาสหัวเราะเสียงดังขณะมองเด็กหนุ่มวิ่งหายเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์ ใจหนึ่งก็นึกอยากแกล้งตามขึ้นไปถึงที่ห้อง แต่สุดท้ายก็หักห้ามใจเพราะคืนนี้แกล้งอีกฝ่ายไปมากพอแล้ว ถึงอย่างไรก็ควรเว้นพื้นที่ไว้ให้ได้กลับไปตั้งหลักบ้าง
 
เพราะถ้าข่มจนฝ่ายนั้นหมดกำลังใจที่จะโต้ตอบไปเลย เขาก็พานหมดสนุกกันพอดี...
 
ชายหนุ่มทิ้งก้อนทิชชู่ไว้หน้ารถก่อนจะเข้าเกียร์เพื่อกลับไปพักผ่อน เหตุการณ์เมื่อช่วงค่ำทำให้เขารู้สึกว่าได้ทำความรู้จักธีระมากขึ้นอีกนิดหน่อย แต่ดูเหมือนเขาจะพลาดไปตรงที่ดันอารมณ์ร้อนเกินเหตุแล้วเผลอใช้กำลัง เพราะดูท่าหลังจากนี้ฝ่ายนั้นคงจะยิ่งระวังเขามากขึ้นเป็นแน่
 
กฤตภาสนึกถึงตรงนี้ก็เปรี้ยวปากอยากสูบบุหรี่ จึงหักเลี้ยวรถเข้าจอดข้างถนนก่อนจะหยิบบุหรี่มาคาบและจุดไฟแช็คขึ้นจ่อปลาย ชายหนุ่มเปิดกระจกรถก่อนจะสูดควันเข้าปอดแรงๆ อึกหนึ่ง นัยน์ตาคมเข้มเหม่อมองท้องถนนยามค่ำขณะนึกถึงภาพของธีระที่น้ำตาคลอเบ้าแต่ก็ยังพยายามกลั้นอย่างเต็มที่ไม่ให้ไหลต่อหน้าเขา แล้วก็ตระหนักได้ว่านอกจากสีหน้าที่แสดงความโมโหกับสับสน เขาก็แทบจะไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่ฝ่ายนั้นมอบให้อย่างจริงใจเลยนอกจากวันแรกที่มาเริ่มฝึกงาน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องเข้าใจยากหากพิจารณาจากการกลั่นแกล้งต่างๆ นานาที่เขามอบให้
 
สงสัยฝ่ายนั้นจะมองภาพลักษณ์เราว่าต่ำทรามจนกู่ไม่กลับแล้วกระมัง...
 
ชายหนุ่มละเลียดนิโคตินเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเอนหลังพิงพนักแล้วหลับตาลง อยู่มาจนอายุปาเข้าไปสามสิบสาม...กฤตภาสเพิ่งจะได้รู้เป็นครั้งแรกว่าการพยายามทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งยิ้มให้ยามอยู่ด้วยกันช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายเป็นบ้า
 
 
 
++---TBC---++
 
 
A/N: หลังจากเขียนแบบสั้นๆ มาหลายตอน พอมาเขียนเนื้อหาตอนไหนที่ยาวๆ แล้วรู้สึกว่าสูบพลังน่าดูเลยค่ะ (ตาลายเพราะอ่านทวนซ้ำหลายรอบ) ตอนนี้ก็จัดได้ว่าเป็นอีกตอนที่สองคนนี้ได้ทำความสนิทสนมกัน(?)เพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย แต่กว่ากฤตภาสจะได้เห็นรอยยิ้มจากน้องตี้นี่คงยังอีกนานค่ะ เหอ เหอ เหอ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 14-10-2013 19:45:33

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 14-10-2013 19:47:52

เปิดมาเจออัพพอดีเลยยยย  :impress2:

+ ซะ แล้วไปอ่านโลด  :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 14-10-2013 20:01:00

ลุงกฤตมาแล้ว เย้ๆๆ
วันนี้แกล้งน้องตี้ คราวหน้าลุงต้องโดนดัดหลังแน่ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 14-10-2013 20:17:03

อร๊ายยยย อยากกรีดร้องละทึ้งหัวอีตาคุณกฤต

นี่มั่นใจแล้วหรอคะว่าทำให้น้องยิ้ม

บัง อาจ มาก

มาทำร้ายร่างกายและจิตใจน้องตี้ของอิฉันได้อย่างไร :m31:

ฮึ่ม! :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 14-10-2013 20:25:45

ชอบฉากดื่มสาเกอะ เคยอ่านมาก็เยอะหละอีฉากแอบจูบทางอ้อม แต่บทเนี๋ยเหมาะกะกฤตที่สุด

ไลท์พระเอกแนวนี้ เพราะท่ารักใครหละรักจริงไม่โลเลแน่นอน ฟันธง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-10-2013 20:31:30

55555555
คุณกฤตอ่ะ กวน!
ไปหลอกน้องทำไม อิอิ  :hao3:

โอย~~~ เห็นนิยายอัพ ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ
คิดถึ๊ง คิดถึงคุณกฤต
ไหน ๆ วันนี้น้องตี้ก็ปฏิเสธไปแล้ว
เราว่างค่ะคุณกฤต (#อ่อยสุดฤทธิ์)
ขอไปเป็นคนใช้ที่คอนโดซักคืนได้มั๊ยคะ

 :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-10-2013 20:36:38

 :beat: :beat:


ก็ทำแบบนี้กับน้องไปอีกสักสามชาติก็ไม่มีวันที่จะได้เห็นแม้ขี้ฟันน้อง ตรบๆๆๆๆๆๆ อิพระเอกแก่โรคจิต  :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 14-10-2013 20:41:10

คุณกฤตค้าาาา ทำตัวอย่างงี้ยังคิดจะให้น้องตี้ยิ้มให้อีกหรอ!!! :fire:

แหม่แต่ตอนบรรยายอาหารนี่ เรายังแอบหิวเลยแหะ :hao6:

มาต่อเร็วๆน้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 14-10-2013 20:43:45

อิคุณกฤตเป็นเอสสินะ =_=

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 14-10-2013 20:59:04

 :beat: :beat: :beat: นังคุณกฤต บังคับ ขู่เข็ญให้เค้ามากืนข้าวด้วยยังไม่พอนะยะ
พอถูกขัดใจเข้าหน่อยทำเป็นรุนแรง ตี้ของป้าอย่าไปยอมมากลูก สู้ไม่ได้
ก็เอาหัวโหม่งให้จุก แล้วจับกดเลย แก้แค้น ฮี่ๆ o13

ปล. สุดสัปดาห์นี้สงสัยน้องตี้จะโดนจัดหนักแน่ๆ :katai3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 14-10-2013 21:01:54

มาแล้วๆๆ^^ ...อะไรกันจะหลอกเด็กเหรอ!??

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 14-10-2013 21:02:55

ไม่มีความจริงใจให้เค้าแล้วยังไปหวังให้เค้ายิ้มให้อีก
ตานี่มันน่า  :beat: จริงๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-10-2013 21:05:26

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 14-10-2013 21:14:57

อยากให้เค้ายิ้มให้ก็จริงใจหน่อยเซ่คุณกฤต

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-10-2013 21:21:00

เป็นการทำความสนิทสนมที่กวนโอ้ยมากเลยค่ะ!
เหอๆ สมควรอยู่หรอกที่กว่าจะเห็นรอยยิ้มจริงใจของตี้ก็อีกนาน ...

รอว่าตากฤตจะแผลงฤทธิ์อะไรอีกสุดสัปดาห์ที่จะอยู่ด้วยกัน ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 14-10-2013 21:56:23

หมั่นไส้ตากฤต  :z6: ชอบเห็นคนอื่นเป้นลูกไก่ในกำมือดีนัก  :beat:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-10-2013 22:08:20

พี่อาร์ทมีปิ๊งน้องป่าวจ๊ะ รู้มั้ยว่ามีคนแอบมองและอิจฉาอยู่นะ จะมีผลต่อหน้าที่การงานไหมหนอ 555

คุณกฤตเป็นพระเอกที่เร้าใจมากค่ะ คือเดาอารมณ์ยากมาก ตอนแรกยังกินข้าวกันดูเรียบ ๆ อยู่เลย
อยู่ ๆ ก็กระชากน้องมารุนแรงซะงั้น อารมณ์แกน่ะมันเขี้ยวอยากหื่นตลอดเวลามากกว่าแต่กลัวเด็กจะหลอน
เลยเพลาลงบ้าง แต่อีกนานนะกว่าจะได้รอยยิ้มจากน้อง เพราะน้องยังไม่มีอารมณ์พิศวาสพี่แกซักนิด
ขณะที่แกมาเต็มแล้ว เค้าชอบเรื่องนี้มากอ๊าาาาา อยากอ่านต่อ

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-10-2013 22:15:07

กว่าตี้จะยิ้ม คุณกฤตแล้ว35แล้วละม้างงงงงงง แบร่:P

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-10-2013 22:19:15

คุณกฤตชอบแกล้งเด็ก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-10-2013 22:27:07

อร๊ายยยยยยยย เห็นอิมเมจแล้วจะละลาย
แต่อิคุณกฤตชอบแกล้งตี้เกิ๊น ชิๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 14-10-2013 22:31:46

คุณกฤตเดือดที่ธีระหยอกล้อกับอาร์ทแน่ๆเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-10-2013 22:38:08

ทำกับน้องขนาดนี้ยังหวังจะเห็นรอยยิ้มอยู่อีกเหรอ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 14-10-2013 22:51:52

อิตาคุณกฤตนิอารมณ์หื่นมากกกก :hao6: ชอบๆ
เป็นคนที่เดาอารมณ์ไม่ได้จริง
ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกะน้องตี้ :ruready

รอติดตามตอนต่อไป..

ปล.พี่อาร์ทนิชอบนุ้งตี้รึป่าวค่ะ :m12:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-10-2013 23:03:54

เถื่อนขนาดนี้
ใครจะยอมง่ายๆกันคุ๊ณ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-10-2013 23:05:00

คุณกฤตนิสัยไม่ดี ชอบแกล้งตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-10-2013 23:06:31

ก็อย่าบังคับกันนักสิคะพี่กฤต


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 14-10-2013 23:08:04

อ่านตอนนี้แล้วอยากกินอาหารญี่ปุ่นเลย  :hao6:

อาร์ทคิดอะไรเปล่าเนี่ย แต่ก็ดีมากระตุ้น

อยากเห็นคนแก่หึง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 14-10-2013 23:14:58

คุณกฤต แค่ให้ความจริงใจ ใส่ใจ อีกไม่นานหรอก...เด็กน้อยจะไม่ไปไหนเลย  :laugh:

ตอนนี้อ่านแล้วมันมีรังษีอบอุ่นฉาบอยู่บางๆ

คาดว่าอีกไม่นานหมอกที่ปกคลุมอยู่จะหายไป

มีแต่ความสดใส อ่อนหวานของรัก...ซึ่งเป็นสิ่งที่คาดหวังจากเรื่องนี้จริงๆ


อ่อ...อ่านตอนนี้แล้วไม่ร้องไห้ด้วยหล่ะ  :laugh:



รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 14-10-2013 23:25:52

แบบว่าลุงชอบแกล้งเด็กอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 14-10-2013 23:31:38

ไอ้คุณกฤต!!!! จะมีซักตอนมั๊ยที่ไม่รังแกนัองตี้!!!  :fire:
อยากเข้าไปทำแผลให้น้องตี้สุดๆ แงงงงงง
ว่าแต่พี่อารทคิดไรกับน้องตี้ป่ะเนี่ย อย่านะๆ เค้าเชียร์นะ กรั่กกกกกกกกกกกกกกก
 :hao6:

คนเขียยสู้ๆนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก รอทุกวันเลยยยยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 15-10-2013 01:32:55

อยากรู้จังตากฤตจะทำไงให้ตี้รักได้ นิสัย ไม่แสนดีแบบพี่รงค์เลย
อะไรจะเป็นจุดหักให้ตี้ตกหลุมรักได้

มัวแต่กวนสนตีน หยั่งงี้ ก็สมควรกลับไปตะกายฝาแล้วกันนะคืนนี้

อุ้ย!!! ขอโทษใช้ภาษาไม่เพราะ แหม เค้าอุส่าห์โหวตให้เป็นนิยายใช้ภาษาดีงามเด่น
ต้องเม้นต์ไพเราะหน่อยเนอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 15-10-2013 05:31:00

ตี่คุณกฤตเลย นี่แหนะ!  :beat:  มาแกล้งน้องตี้ของเค้า นิสัยไม่ดีที่สุด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-10-2013 06:58:26

รู้ตัวด้วยว่าภาพพจน์ตัวเองติดลบอย่างแรง
แล้วใช้กำลังกับน้องตี้อีกแล้วนะ
แต่ถึงจะบ่นยังไงก็ชอบบบบ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 15-10-2013 08:42:55

โหยยยอยากให้ อยากเห็น เด็กมันยิ้ม แล้วดูตัวเองทำดิ๊แหม่ะ.มันน่าไหมนั่น

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 15-10-2013 10:09:50

เพ้อนะลุง...แกล้งน้องมากๆเดี๋ยวก็โดนเกลียดหรอก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nutjisub ที่ 15-10-2013 10:27:21

อยากเห็นตอนที่น้องตี้ เจอกับณรงค์ แล้วทำท่าเสียใจต่อหน้าอีตาลุงกฤษณ์โรคจิตนี่สักครั้ง แกล้งน้องดีนักเดี๋ยวน้องไม่รักตัวเองแหละจะช้ำใจ พวกปากแข็งทั้งหลายนี่น่าจะให้เสียใจให้เข็ด  เมื่อก่อนอ่านภาคแรกไม่รู้สึกสงสารตี้เลยออกแนวหมั่นไส้ด้วยซ้ำ มาภาคนี้เห็นใจมากเลย จริง ๆๆ เรื่องที่แล้วน้องตี้ก็ไม่ได้ผิดอะไร น่าสงสารโดนทิ้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่เป็นไรถ้าไม่อกหักก็คงไม่เจอรักแท้จริงไหมน้องตี้สู้ ๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 15-10-2013 10:32:25

คุณกฤตแกล้งน้องตี้อีกแล้วนะ
อ่านมาถึงตอนนี้ ก็ยังไม่รู้ว่าตกลงคุณกฤตเป็นคนยังไงกันแน่
รู้แต่ว่าขี้แกล้ง รอทำความรู้จักไปเรื่อยๆล่ะกันเนอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 15-10-2013 14:56:55

จริงๆแล้วน้องตี้นี่ได้อะไรจากคุณกฤตที่คนอื่นๆไม่เคยได้เนอะ
ทั้งความอ่อนโยน พาไปกินข้าวร้านเฉพาะแบบนั้น อัดเสียงแบล็คเมล์ ขู่สารพัด 555
สมควรภูมิใจนะตี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 15-10-2013 15:28:53

 :angry2: นี่ขนาดหลานคนแต่งบอกว่า เพิ่มระดับหนิดหนมแล้วนะ

ยังทำหลานตี๊ของคนแก่น้ำตาคลอ  :m15:

ถ้าถึงตอนที่รักกันแล้ว หลานตี๊คงเิดินไม่เป็นแน่ ๆ  :katai5:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-10-2013 02:00:13

 :ruready

ลุง !!! เอาอีกแล้ว ... เด็กมันกลัวจะแย่ ก็ไปแกล้งอีก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 16-10-2013 07:21:49

อิคุณกฤตหลงน้องแล้วชัวร์  :hao7: :hao7:
อยากได้ยิ้มน้อง แต่บังคับน้องให้ทำนู๊นทำนี้ รอไปซักอายุ 40 อะลุง น้องถึงจะยิ้มให้
เดาใจลุงไม่ถูกนะ พูดเลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย (อุ้มตี้กลับไปฟัดบ้านดีฟ่า :katai5: 55555)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-10-2013 08:17:12

 :call:   :call:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 16-10-2013 10:19:35

ขอบใจมากจร้าา...มาต่อไวๆนะ..  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 10 (อัพ 6/10/56) p.15
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 16-10-2013 14:17:21

มาแจ้งให้ทราบคั่นเวลาระหว่างยังไม่ลงตอนใหม่ค่ะ เผื่อท่านใดสนใจอุดหนุนนิยายรวมเล่มเรื่องที่ผ่านมาของ Bellbomb สามารถไปอุดหนุนระหว่างช่วงงานสัปดาห์หนังสือ 16-27 ตุลาคมนี้ที่ศูนย์สิริกิติ์ได้นะคะ หนังสือจะวางที่บูธของ สนพ.สะพาน เลขที่ Q31 โซนซีชั้น 2 ค่า เรื่อง “ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก” ซึ่งเป็นภาคก่อนของเล่ห์ลวงใจก็มีขายด้วยค่ะ ;)

(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/q71/s720x720/1381647_10151994168101528_304187268_n.jpg)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 16-10-2013 14:20:41

 :m16: สงสารน้องตี้อ่ะ อยู่กับคุณกฤตทีไรต้องมีเรื่องให้เจ็บตัวทุกทีสิน่า หวังว่าตอนหน้าจะไม่ได้เจ็บตัวหรือเจ็บใจนะคะ ขอแบบเลิฟ ๆ สวีท ๆ กันบ้างไรบ้าง  ทั้งที่จริง ๆ แล้วคุณกฤตเป็นคนน่ารัก(!?)  ต้องมีจุดอ่อนบ้างล่ะน่ะ  :ruready  น้องตี้สู้ ๆ



กำลังกลับไปอ่านต้นกับไผ่อยู่ ตอนนี้มีความสุขมากเลยค่ะถือหนังสือไปมีแต่คนจ้อง(อยากอ่านด้วยล่ะสิ เชอะ!!)  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 16-10-2013 14:56:25

อ้างจาก: Pam_ban ที่ 16-10-2013 14:20:41  

:m16: สงสารน้องตี้อ่ะ อยู่กับคุณกฤตทีไรต้องมีเรื่องให้เจ็บตัวทุกทีสิน่า หวังว่าตอนหน้าจะไม่ได้เจ็บตัวหรือเจ็บใจนะคะ ขอแบบเลิฟ ๆ สวีท ๆ กันบ้างไรบ้าง  ทั้งที่จริง ๆ แล้วคุณกฤตเป็นคนน่ารัก(!?)  ต้องมีจุดอ่อนบ้างล่ะน่ะ  :ruready  น้องตี้สู้ ๆ


กำลังกลับไปอ่านต้นกับไผ่อยู่ ตอนนี้มีความสุขมากเลยค่ะถือหนังสือไปมีแต่คนจ้อง(อยากอ่านด้วยล่ะสิ เชอะ!!)  :laugh:

แบบว่าปกสวยบาดตาน่าสะสม เนื้อเรื่องข้างในก็สนุกอะน้อ หุหุหุ   :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 16-10-2013 16:37:44

ใครจะตกหลุมรักใครก่อนนะ  ท่าทางจะเป็นตาแก่นี่แหละ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 16-10-2013 19:47:02

อ่านได้แค่ตอนแรก กำลังอดเปรี้ยวไว้กินหวาน อ่าน "ยินดีที่ได้รู้จักรัก" ยังไม่จบ ไม่อยากข้ามอารมณ์ (ฮา) ขออ่านเรื่องนั้นจบก่อนนะคะ พออ่านเรื่องนี้จะได้ "อิน" กับสถานการณ์ของน้องตี้ให้ได้อย่างสุดๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 16-10-2013 20:37:12

อ้างจาก: Wordslinger ที่ 16-10-2013 19:47:02  

อ่านได้แค่ตอนแรก กำลังอดเปรี้ยวไว้กินหวาน อ่าน "ยินดีที่ได้รู้จักรัก" ยังไม่จบ ไม่อยากข้ามอารมณ์ (ฮา) ขออ่านเรื่องนั้นจบก่อนนะคะ พออ่านเรื่องนี้จะได้ "อิน" กับสถานการณ์ของน้องตี้ให้ได้อย่างสุดๆ  :hao7:

ขอบคุณมากจ้าสุดสวย จะรอเพื่อนสาวอยู่ในกระทู้นี้นะจ๊า  :mew1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 16-10-2013 21:40:12

สงสารตี้อ่า  เรื่องแล้วเป็นแค่ตัวประกอบ มาเรื่องนี้ เแ็นตัวเอกก็สาหัสอีกแน่ เดาว่าป๋๋รงต้องมาแน่ๆ เลยาะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 17-10-2013 21:36:45

แล้วจะรักกันได้ยังไงเนี่ย ขอบคุณคนแต่งครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 17-10-2013 22:51:12

สนุกดีค่ะ เนื้อเรื่องอย่าดราม่านะ แค่นี้ก็สงสารตี้แล้ว
ให้พระเอกได้รับผลของการกระทำที่ไม่ดีด้วยนะคะ  o18
แต่สุดท้ายขอให้จบแบบแฮปปี้  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 18-10-2013 00:44:43

จะสมน้ำหน้าให้ ถ้าเผลอมีใจให้ตี้จริงๆ ขอให้ตี้เอาคืนให้สาสมก็แล้วกัน ไม่ใช่ใจอ่อนให้ตาแก่นี่ซะก่อนล่ะ :m16: :m16: :m16:
 :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 18-10-2013 11:40:05

อย่าแกล้งตี้มากสิค่า สงสารตี้อ่ะ
แต่ก้อเข้าใจคุณกฤตน๊า เห็นตี้โดนแกล้งแล้วน่ารักใช่ไหมละ ถึงชอบแกล้งตี้อ่ะ
อีกไม่นานคงเผลอมีใจให้กันสินะ แล้วใครจะเผลอใจก่อนกันละเนี่ย รอดูนะค่ะ
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 18-10-2013 14:03:17

แวะมาหาน้องตี้ค่ะ ^^

+1 ให้น้องตี้ด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 18-10-2013 15:59:52

".กฤตภาสเพิ่งจะได้รู้เป็นครั้งแรกว่าการพยายามทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งยิ้มให้ยามอยู่ด้วยกันช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายเป็นบ้า"
เอ่อ พยายามแล้ว(?)
เหรอ
ตรงไหนไม่ทราบคะ

เห็นแต่บังคับกดขี่ข่มเหง
อย่าว่าแต่รอยยิ้มเลย ถ้าตี้จะแถมฝ่ามือฝ่าเท้าให้จะไม่แปลกใจเลย (เชียร์แถมด้วย)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 11 (อัพ 14/10/56) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 18-10-2013 17:03:38

ตาแก่ขี้แกล้ง ระวังน้องตี้จะถอนหงอกจนหมดหัวไว้ละกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-10-2013 20:33:00

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12

และแล้ววันศุกร์ก็มาถึง

ไม่รู้เพราะเมื่อคืนนอนดึกหรือใช้พลังงานในการสู้รบปรบมือกับกฤตภาสมากเกินไป ธีระจึงตื่นมาด้วยอาการเจ็บคอยิ่งกว่าเดิม ช่วงเช้าเขาแวะซื้อยาอมที่ร้านขายยาก่อนจะเดินทางไปทำงาน เมื่อถึงบริษัทก็ช่วยรุ่นพี่ทำงานจุกจิกแล้วแต่ว่าใครจะให้ช่วยทำอะไรตลอดทั้งวัน

วันนี้กฤตภาสมีนัดประชุมกับลูกค้าจึงไม่เข้าบริษัทตั้งแต่เช้า ซึ่งสำหรับธีระแล้วถือเป็นเรื่องดีเพราะยิ่งได้เจอฝ่ายนั้นน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งหายใจปลอดโปร่ง เขาถึงกับภาวนาว่าให้การประชุมยืดเยื้อติดพันจนค่ำมืดดึกดื่นเลยก็ยิ่งดี จะได้ไม่ต้องเจอกันแล้วเขาจะได้หนีกลับก่อน

น่าเสียดายที่นอกจากวันนี้โชคจะไม่เข้าข้างเขาในเรื่องสุขภาพ โชคก็ไม่เข้าข้างเขาในเรื่องผู้ชายเอาแต่ใจคนนั้นเหมือนกัน เพราะก่อนจะถึงเวลาเลิกงานเพียงชั่วโมงเดียว กฤตภาสก็กลับมาถึงบริษัทด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"เฮ้ยๆ คุณกฤตกลับมาแล้ว"

เสียงกระซิบกระซาบส่งต่อกันเป็นทอดๆ เมื่อเห็นกรรมการผู้จัดการเดินขึ้นบันไดมา สีหน้าของเจ้าตัวราวกับหอบความอึมครึมกลับมาเป็นของขวัญให้เหล่าพนักงาน จนกระทั่งร่างสูงใหญ่เดินหายเข้าห้องประจำตำแหน่งไปแล้ว ทุกคนถึงค่อยหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

"เอ๊ะ? วันนี้คุณกฤตไปประชุมกับใครมานะ?"

"ก็ไอ้ลูกค้าที่เราเคยจัดงานให้เมื่อสามเดือนก่อนที่มันจะเบี้ยวไม่จ่ายเงิน แถมเงินยังตั้งเป็นหลักล้าน คุณกฤตถึงต้องไปทวงด้วยตัวเองไง"

เสียงกระซิบกระซาบกันระหว่างรุ่นพี่ดังมาเข้าหูธีระ เนื่องจากเขานั่งติดหน้าต่างจึงเห็นกฤตภาสเดินมาจากลานจอดรถด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับก่อนคนอื่นๆ เสียอีก แต่พอได้รู้สาเหตุแล้วแทนที่จะเห็นใจ เด็กหนุ่มกลับเป็นห่วงสวัสดิภาพของตัวเองมากกว่า 

ถ้าหากผู้ชายคนนั้นอารมณ์เสียไม่เลิก...คืนนี้ความซวยจะไม่มาตกอยู่ที่เขาซึ่งต้องไปนอนด้วยหรือ...

เด็กหนุ่มคิดอย่างหวั่นใจ เหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เขารู้ว่ากฤตภาส 'ใจร้าย' กว่าที่คิดได้ถ้าหากไม่ได้สิ่งที่ต้องการ ดังนั้นยิ่งใกล้จะถึงเวลาเลิกงานเขาก็ยิ่งกระสับกระส่าย ขณะกำลังคิดว่าจะหลบเลี่ยงด้วยวิธีไหนก็มีคนโยนเผือกร้อนมาให้

"ตี้ พี่รบกวนเอาเอกสารนี่ไปให้คุณกฤตเซ็นหน่อยสิ เสร็จแล้วแฟกซ์ไปที่เบอร์นี้ได้เลย พอดีพี่มีนัดต้องรีบไป แต่ไอ้นี่ก็รีบเหมือนกันเพราะซัพพลายเออร์เร่งมา รบกวนหน่อยนะจ๊ะ"

ธีระมองหน้ารุ่นพี่สาวซึ่งมักไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันแทบทุกวัน แล้วก็รู้ว่าคงปฏิเสธไม่ได้เพราะอีกฝ่ายก็เคยซื้อน้ำใจเขาไว้มาก จึงได้แต่ยิ้มแห้งๆ แม้จะไม่อยากรับเลยสักนิด

"ได้ครับพี่กิฟท์"

รุ่นพี่สาวเอ่ยขอบคุณก่อนจะรีบหันไปฉวยกระเป๋าถือแล้วเดินออกไป เพราะขณะนั้นเหลืออีกไม่กี่นาทีก็จะเลิกงานแล้ว เพื่อนร่วมงานคนอื่นต่างก็เริ่มเก็บของเพื่อกลับบ้านบ้าง ต่างกับธีระที่ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ ขณะเดินไปเคาะประตูห้องของกฤตภาสก่อนจะเปิดเข้าไป

เจ้าของห้องไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะ แต่ยืนกอดอกสูบบุหรี่อยู่ข้างหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย พอได้ยินเสียงเปิดประตูก็เพียงเหลือบตามามองโดยไม่ขยับตัว นัยน์ตาคมวาวดูดุดันจนเด็กหนุ่มเกือบจะก้าวถอย

แค่ทำหน้าเฉยๆ ก็ไม่อยากเข้าใกล้พอแล้ว นี่ยังจะมาทำหน้ายักษ์ใส่อีก เขาไม่ใช่ลูกค้าที่ตัวเองเพิ่งไปทวงเงินมานะ!

"คุณกฤตครับ พี่กิฟท์ขอให้ช่วยเซ็นไอ้นี่ให้ด้วยครับ ต้องรีบแฟกซ์ให้ซัพพลายเออร์วันนี้"

ธีระเอ่ยพลางวางเอกสารลงบนโต๊ะ แต่กฤตภาสกลับหันไปนอกหน้าต่างแล้วก็สูบบุหรี่ต่อราวกับไม่เห็นอะไร สองขาที่ยืนนิ่งไม่ขยับช่างดูไม่ต่างจากต้นไม้ที่ฝังรากแก้วลงในดิน

เด็กหนุ่มรู้สึกว่าเส้นเลือดบนขมับเต้นตุบ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะรุ่นพี่ขอร้อง ให้ฟ้าถล่มดินทลายเขาก็ไม่ย่างกรายเข้ามาในห้องนี้ด้วยความสมัครใจเด็ดขาด แต่ยังไม่ทันจะออกปากเร่งก็ถูกเจ้าของห้องเอ่ยตัดหน้า

"เธอนี่...ใครขอให้ทำอะไรก็ทำหรือไง?"

กฤตภาสอัดควันเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเดินมานั่งลงที่โต๊ะ ปลายนิ้วแข็งแรงขยี้ก้นบุหรี่ลงกับที่เขี่ยโลหะทรงเหลี่ยม คำถามนั้นทำให้ธีระนึกโมโหเพราะรู้ว่ากำลังโดนหาเรื่อง

"ถ้ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรงผมก็ช่วยครับ อีกอย่างถ้าคุณไม่เซ็นผมก็ไม่เดือดร้อนหรอก ถึงยังไงนี่ก็บริษัทคุณ ถ้าอยากแกล้งลูกน้องให้ทำงานไม่ทันก็ตามสบาย"

เสียงช่วงท้ายประโยคของเขาแตกพร่าเพราะเจ็บคอจนต้องหันไปกระแอม ฝ่ายกฤตภาสเลิกคิ้วนิดหนึ่งขณะหยิบปากกาขึ้นมาถอดปลอกออก จากนั้นก็ตวัดชื่อเป็นภาษาอังกฤษลงในช่องที่ทำเครื่องหมายไว้ให้

"พูดอย่างกับตัวเองไม่ได้เป็นพนักงาน"

"ก็แค่เด็กฝึกงานที่ไม่ได้เงินเดือนหรือสวัสดิการ ผมไม่นับว่าตัวเองเป็นพนักงานหรอกครับ"

ธีระเอ่ยจบก็นิ่วหน้าพลางกลืนน้ำลาย ดูเหมือนอาการเจ็บคอของเขาจะแย่กว่าเดิมจึงรีบเดินเข้าไปหยิบเอกสารเพื่อจะได้รีบออกจากห้อง แต่กฤตภาสกลับดึงกระดาษแผ่นนั้นไปก่อนที่ปลายนิ้วของเขาจะได้สัมผัส พอเขามุ่นคิ้วพลางเหลือบตาขึ้นก็สบตาเข้ากับคนที่กำลังมองมาอยู่แล้ว

"บางทีฉันก็นึกสงสัยนะ ว่าเธอช่างต่อปากต่อคำแบบนี้กับทุกคนหรือเป็นแค่กับฉัน"

"นั่นน่ะ..."

ยังไม่ทันเค้นคำโต้ให้จบประโยค ความระคายคอก็ทำให้ธีระชะงักก่อนจะหันหนีไปไอโขลกใหญ่ เขารีบเอามือป้องปากพลางไออย่างแรงจนแสบทั้งคอและหน้าอกไปหมด ขณะกำลังคิดว่าควรถอยไปตั้งหลักนอกห้องก่อนดีกว่าเพราะน้ำตาเล็ดไปหมดแล้ว ร่างสูงใหญ่ก็ลุกมายืนข้างๆ พร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้

ธีระเหลือบตาขึ้นมองอีกฝ่ายทั้งที่ยังเอามือป้องปาก แต่ก็เห็นเพียงใบหน้าเรียบเฉยจึงรับน้ำมาดื่มเพราะแสบคอจนแทบทนไม่ได้ เด็กหนุ่มพยายามสูดหายใจเข้าออกยาวๆ หลังกลืนน้ำทีละอึกๆ จนกระทั่งรู้สึกว่าอาการระคายคอทุเลาลง จึงค่อยยกหลังมือขึ้นปาดริมฝีปากพร้อมกับยื่นแก้วคืนด้วยความประดักประเดิด

น่าขายหน้าเป็นบ้า...

"...ขอบคุณครับ"

เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างเสียไม่ได้ ไม่ทันไรก็สะดุ้งเมื่อกฤตภาสโน้มตัวลงยันแขนทั้งสองบนขอบโต๊ะโดยกักเขาไว้ตรงกลาง ลมหายใจที่พ่นลงบนหน้าผากทำให้นัยน์ตากลมโตเหลือบขึ้นอย่างระแวง

"รู้รึเปล่าว่าทำไมฉันถึงไม่เคยยุ่งกับพนักงานในบริษัท?"

"ทำไมงั้นเหรอ...ในเมื่อคุณตั้งกฎแบบนั้นเองก็ต้องรู้เหตุผลอยู่แล้วสิ จะมาถามผมทำไม"

ธีระตอบขณะถอยหนีขึ้นนั่งบนโต๊ะเพราะอีกฝ่ายขยับตัวเข้าประชิด ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มมุมปากที่ไม่น่าไว้วางใจของคนถาม ลมหายใจของเขาก็ยิ่งติดขัดเพราะรู้สึกถึงเค้าลางที่ไม่ค่อยดี

"เหตุผลข้อแรก เพราะฉันไม่อยากให้พนักงานมัวแต่แข่งกันเรียกร้องความสนใจจนไม่เป็นอันทำงาน ส่วนเหตุผลข้อที่สอง เพราะฉันกลัวว่าเดี๋ยวจะตบะแตกในเวลางานซะเอง แต่ในเมื่อเธอไม่นับว่าตัวเองเป็นพนักงานที่นี่ แถมตอนนี้ก็นอกเวลางานแล้ว ดังนั้นก็ไม่ถือว่าฉันแหกกฎล่ะนะ"

เด็กหนุ่มเบิกตากว้างเมื่อกฤตภาสดันไหล่เขาให้หงายหลังลงบนโต๊ะ จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็แทรกตัวเข้ามายืนกลางหว่างขาแล้วก้มลงมาผนึกริมฝีปากพร้อมกับสอดมือเข้ามาใต้เสื้อ ฝ่ามือหนาใหญ่ป่ายปัดไปทั่วผิวกายขณะที่ปลายลิ้นอุ่นยื่นเข้ามาไล้เพดานลิ้นจนธีระสำลักลมหายใจ แต่แล้วเสียงคนพูดคุยและเสียงฝีเท้าที่ดังลอดประตูเข้ามาก็ทำให้เขาตระหนักว่าด้านนอกยังมีเพื่อนร่วมงานเหลืออยู่ ความตระหนกเพราะกลัวใครจะเข้ามาเห็นทำให้เด็กหนุ่มรวบรวมกำลังแล้วผลักกฤตภาสออกเต็มแรง

ร่างสูงใหญ่เซถอยไปเล็กน้อย เปิดโอกาสให้เด็กหนุ่มตะเกียกตะกายลงจากโต๊ะโดยมีเป้าหมายคือพุ่งไปที่ประตูห้องให้ไว้ที่สุด แต่ก็ยังช้ากว่ากฤตภาสที่ตั้งหลักได้แล้วและกระชากแขนเขากลับเข้าไปในอ้อมกอดอีกครั้ง

"ลืมเอกสารแล้วหรือไง? ไหนบอกว่าต้องรีบเอาไปส่งแฟกซ์?"

ผู้สูงวัยกว่าก้มลงกระซิบเสียงเบาก่อนจะไล้ปลายลิ้นบนติ่งหู สัมผัสนั้นทำให้ธีระขนลุกราวกับถูกไฟลวก เขาพยายามจะดันกฤตภาสออกแต่ก็สู้แรงที่โอบรัดไม่ไหว

"คุณก็ปล่อยผมสักทีสิ!"

ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงตะโกนใส่ไปแล้ว แต่นี่เป็นห้องในบริษัทที่หากทำอะไรเสียงดังเกินไปอาจเล็ดลอดถึงหูคนนอกห้องได้ เด็กหนุ่มจึงทำได้เพียงกดเสียงต่ำขณะตะคอกอีกฝ่ายด้วยใบหน้าร้อนฉ่า

"คืนนี้ฉันมีธุระเลยยังกลับไม่ได้ เอาคีย์การ์ดไปแล้วก็กลับไปรอที่ห้องซะ คืนนี้ฉันอาจจะกลับดึกหน่อย แต่ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้เธอเสียเวลามานอนเฉยๆ แน่"

ถ้าหากกฤตภาสเป็นกองไฟ ธีระก็คิดว่าตอนนี้เขาคงถูกเผาจนเหลือแต่เถ้าถ่านไปแล้ว เพราะไม่ว่าจะการกระทำอุกอาจไม่เกรงใจหรือคำพูดหน้าด้านชวนระคายหู คนคนนี้ก็ดูจะไม่สะทกสะท้านกับการแสดงออกของตัวเองสักนิด

"ไม่คิดบ้างรึไงว่าผมจะเอาคีย์การ์ดคุณแล้วหนีไปนอนที่อื่น?"

เด็กหนุ่มพยายามใช้ศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่ตอบโต้เพื่อให้รู้ว่าเขาไม่เต็มใจ แต่กฤตภาสกลับแค่นยิ้มเยือกเย็น

"ฉันก็แค่แจ้งตำรวจว่าเธอขโมยทรัพย์สิน รับรองไม่เกินชั่วโมงก็หาตัวเจอแล้ว คืนนี้อยากนอนห้องฉันหรือฝากขังที่สถานีตำรวจล่ะ?"

กฤตภาสเอ่ยพลางหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แต่กลับสอดมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านหลังของธีระก่อนจะตบมือลงบนสะโพกเพรียวเบาๆ จากนั้นก็เหลือบตาขึ้นยิ้มยียวนให้จนเด็กหนุ่มอยากจะเอาปากกาทิ่มลูกตาคู่นั้นให้บอด

เวลาอยู่กับพวกผู้หญิงก็ใช้คำพูดคำจาแบบนี้รึไงกัน!?

"เอ้า"

ร่างสูงใหญ่ปล่อยมือจากเขาแล้วก็หันไปหยิบเอกสารบนโต๊ะมายื่นให้ ธีระจึงได้แต่เม้มปากอย่างข่มอารมณ์ขณะฉวยกระดาษมา แต่ยังไม่ทันก้าวไปถึงประตูก็ถูกสำทับไล่หลังจนอยากหันไปเขวี้ยงของใส่คนพูดซะให้ปากแตก จะได้เลิกพูดจากวนประสาทเขาเสียที

"เย็นนี้กินข้าวแล้วก็อาบน้ำรอซะให้เรียบร้อยล่ะ ตอนจะนอนก็ไม่ต้องใส่อะไรนะ เว้นว่าอยากจะให้ฉันเป็นคนถอดให้"

โอ๊ย! นี่เขาทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมาเจอกับคนโรคจิตพรรค์นี้นะ!!


++------++


หลังจากเก็บของและปิดคอมพิวเตอร์เรียบร้อย ธีระก็ติดรถรุ่นพี่มาลงที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งเพราะไม่อยากรีบตรงไปที่คอนโดของกฤตภาส หลังจากกินข้าวเย็นแล้วเขาก็ขึ้นไปที่ชั้นโรงภาพยนตร์เผื่อว่าจะมีหนังน่าสนใจให้ดูฆ่าเวลา แต่ปรากฏว่าเรื่องที่กำลังเข้าฉายนั้นมีแต่แนวสยองขวัญหรือไม่ก็รักโรแมนติกซึ่งไม่เข้ากับสภาพอารมณ์เขาสักเรื่อง สุดท้ายจึงตัดสินใจลงไปเดินเล่นที่แผนกเสื้อผ้าชายระหว่างรอเวลาห้างปิด

ปกติธีระไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้าในห้างสรรพสินค้าเพราะหาแบบและไซส์ที่ถูกใจไม่ค่อยได้ อีกอย่างก็มีร้านที่ไปอุดหนุนประจำคือร้านของลูกพี่ลูกน้องที่ตลาดนัดจตุจักรในวันหยุดอยู่แล้ว แต่เพราะว่าลูกพี่ลูกน้องคนนั้นชอบถามโน่นนี่ซอกแซกจนเกินไปเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว หลังจากเลิกกับณรงค์แล้วเขาจึงไม่ได้แวะไปหามาเป็นเวลาหลายเดือน

เสื้อตัวนี้แบบคล้ายๆ กับที่พี่รงค์ชอบใส่เลย ถ้าหากซื้อแล้วส่งไปให้เป็นของขวัญ...จะถูกมองว่าเขายังพยายามจะตามตื๊อหรือเปล่านะ...

เด็กหนุ่มคิดขณะหยิบเสื้อตัวหนึ่งออกมาจากชั้นแขวน เสื้อตัวนั้นเป็นผ้ายืดเนื้อดีแขนสามส่วนแบบที่ณรงค์มักใส่เวลาไปทำงาน เขาพลิกดูไซส์แล้วก็เห็นว่าเป็นขนาดเดียวกับเสื้อที่ณรงค์ใส่ประจำจริงๆ จึงลองเอาไปยืนทาบตัวหน้าเสากลางร้านซึ่งติดกระจกเอาไว้

"ถ้าเสื้อตัวนั้นอาจไซส์ใหญ่ไปหน่อยนะครับ ถ้าสนใจเดี๋ยวผมไปหยิบไซส์เล็กมาให้"

"อ๋อ ไม่ต้องหรอกครับ ผมดูไปให้คนอื่นน่ะครับ"

ธีระหันไปยิ้มตอบพนักงานที่เดินเข้ามาแนะนำ ก่อนจะตัวแข็งทื่อเมื่อมองเลยไปเห็นใครคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ใบหน้าหล่อคมแบบลูกครึ่งนั้นติดตรึงในความทรงจำจนเพียงแค่ได้เห็นแวบแรกก็จำได้ทันที

ผู้ชายคนที่มัดหัวใจของพี่รงค์จนปันใจให้เขาไม่ได้

ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าร้านมากับหนุ่มลูกครึ่งอีกคนที่ตัวสูงกว่าเล็กน้อย ทั้งสองมัวพูดคุยกันจนไม่ได้สังเกตเห็นเขา ธีระจึงรีบเข้าไปหลบข้างชั้นเสื้อผ้าขณะรอให้ทั้งคู่เดินผ่านไป เมื่อลองยื่นหน้าออกมาอีกครั้งก็เห็นว่าสองคนนั้นกำลังยืนเลือกเสื้ออยู่ชั้นเยื้องๆ กันนี่เอง

อะไรกัน...พอลับหลังพี่รงค์ก็ออกมาเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นเหรอ นี่เห็นพี่รงค์เป็นของเล่นหรือยังไง...

ธีระรู้ดีว่าถึงอย่างไรณรงค์ก็ไม่มีวันเห็นเขาเป็นคนสำคัญ จึงได้พยายามจะมองว่าฝ่ายนั้นเป็นพี่ชายตามที่เจ้าตัวเคยบอกตอนที่พบกันเป็นครั้งสุดท้าย แต่ถ้าหากว่าเจ้าหนุ่มลูกครึ่งนี่แอบมาคบคนอื่นลับหลังให้พี่รงค์เสียใจ เขาไม่มีวันยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเฉยๆ แน่

เด็กหนุ่มหันไปแขวนเสื้อในมือกลับเข้าที่ จากนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวตามสองหนุ่มลูกครึ่งที่เดินเลือกเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ โดยระวังไม่ให้รู้ตัว ขณะที่เข้าไปใกล้พอที่จะแอบถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือจากมุมเฉียงด้านหลัง เสียงสนทนาเป็นภาษาอังกฤษก็ลอยผ่านอากาศมาเข้าหูของเขา

"Why don't you bring Narong with you so he can choose whatever he wants to wear himself?"

"James. I asked you to come with me so you can help me choose his birthday present, if you don't want to help then get the hell out."

"Yeah right. I feel so honored to help my cousin pick a gift for his boyfriend."

"Shut the fuck up and tell me what you think about this color. He doesn't have any green shirt in his wardrobe."

บทสนทนาระหว่างทั้งสองเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงออสเตรเลียที่ค่อนข้างฟังยาก แต่ธีระก็จับใจความได้มากพอที่จะรู้ว่าเรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ผู้ชายคนนี้ไม่ได้นอกใจณรงค์ และผู้ชายอีกคนที่มาด้วยกันก็เพียงแค่เป็นลูกพี่ลูกน้อง

นี่เขากำลังทำบ้าอะไรอยู่...

"ขอโทษนะครับ เดี๋ยวเสื้อมันจะยับนะครับ"

"อ๊ะ ขอโทษครับ"

ธีระเพิ่งรู้สึกตัวว่าเขาเผลอขยำไหล่เสื้อสูทบนราวแขวนจนยู่ยี่เมื่อมีพนักงานเดินเข้ามาเตือน เสียงของทั้งคู่เรียกความสนใจจากหนุ่มลูกครึ่งทั้งสองให้หันมามอง ทันทีที่สบตากับเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนซึ่งหรี่ตามองเขาเหมือนคุ้นหน้า ธีระก็รีบหันหลังแล้ววิ่งออกไปจากร้านทันที

ไม่นะ... ผู้ชายคนนั้นคงจะจำเขาไม่ได้ใช่ไหม...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-10-2013 20:33:51

เด็กหนุ่มออกวิ่งผ่านร้านค้าซึ่งอยู่บนชั้นเดียวกันแล้วก็รีบเลี้ยวลงบันไดเลื่อน เขาหันไปมองด้านหลังเป็นระยะราวกับกลัวว่าหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นจะตามมา แต่หลังจากที่หนีมาจนถึงชั้นล่างสุด ผลักคนที่ขวางทางไปก็หลายคนจนได้หลบเข้าไปในห้องน้ำชาย เด็กหนุ่มก็หายใจหอบพร้อมกับตระหนักได้ว่าเขาไม่มีเหตุผลที่ต้องวิ่งหนีเลยสักนิดเดียว

ในห้องน้ำว่างโล่งเพราะใกล้จะถึงเวลาที่ห้างปิดทำการ ธีระจึงเดินอย่างกะปลกกะเปลี้ยไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างหน้า หลังจากเอาน้ำเย็นลูบหน้าแรงๆ หลายๆ ครั้งแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองกระจก ภาพที่เห็นมีแต่แววตาซึ่งเต็มไปด้วยความละอายและอดสูที่จ้องมองเขากลับมา

ทำไมเมื่อกี้ถึงได้คิดบ้าๆ ถึงขั้นจะแอบถ่ายรูปสองคนนั้นแล้วส่งไปให้พี่รงค์ได้นะ ถึงชีวิตคู่ของพวกเขาจะไปได้ดีหรือระหองระแหงก็ไม่ใช่ธุระกงการของเขาไม่ใช่หรือไง...อยากให้พี่รงค์มองว่าเราลดตัวลงไปกลายเป็นพวกโรคจิตหรือยังไงกัน...

ความคิดนั้นทำให้หัวใจของเด็กหนุ่มหนาวยะเยือก ธีระยังจำได้ดีถึงวันที่ณรงค์นัดพบเพื่อปรับความเข้าใจให้ตรงกันเรื่องสถานะของพวกเขา ตอนนั้นเขาแอบหลบพวกเพื่อนๆ ออกไปพบอีกฝ่ายตามนัดเพราะไม่อยากให้มาก่อกวนณรงค์ และเนื่องจากว่าเขาร้องไห้ไปก่อนหน้านั้นเป็นอาทิตย์ตั้งแต่ตอนที่เห็นจดหมายซึ่งณรงค์เขียนทิ้งไว้ให้ในเช้าวันสุดท้ายที่ยังเป็น 'คนรัก' กัน เขาจึงไม่เหลือน้ำตาจะหลั่งยามที่ได้เห็นหน้าเจ้าตัวอีก


"ไม่มีอะไรที่พี่จะทำแล้วชดเชยความผิดให้กับตี้ได้เลยนอกจากเป็นพี่ชายที่ดีให้ แต่ว่าตี้ยังต้องเติบโตไปทำความรู้จักคนอื่นอีกมาก และพี่รู้ว่าน้องชายคนนี้เข้มแข็งพอที่จะเดินต่อไปได้ถึงแม้จะไม่มีพี่"

"พี่รงค์...ตอนที่คบกัน...มีสักแวบไหมที่พี่รงค์ไม่ได้มองว่าตี้เป็นแค่น้องชาย?"

เด็กหนุ่มถามด้วยเสียงแหบโหย ขณะที่คนถูกถามหลุบตาลงมองมือสองข้างที่ประสานกันอยู่บนโต๊ะครู่หนึ่ง

"...ถึงตอนนี้คำตอบของพี่ก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว พี่อยากให้ตี้มองไปถึงอนาคตข้างหน้ามากกว่า อนาคตที่ตี้มีโอกาสที่จะมีความสุขมากกว่าตอนนี้"


ณรงค์ตอบก่อนจะยื่นมือมาลูบผมเขาเบาๆ และธีระก็รู้ดี...นั่นเป็นความอ่อนโยนที่มากที่สุดเท่าที่อีกฝ่ายจะมอบให้ได้ก่อนจากกัน จะไม่มีอ้อมกอด รอยจูบ หรือการกระทำที่มากกว่านั้นเพื่อปลอบโยนหลังจากถ้อยคำที่บอกชัดว่าชีวิตของพวกเขานับแต่นี้จะต่างคนต่างไป

ถึงแม้จะคิดว่าน้ำตาเหือดแห้งไปหมดแล้วตลอดหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ณรงค์จะนัดพบ แต่ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดเหล่านั้นจะสามารถเปิดทำนบน้ำตาของเขาให้ไหลทะลักอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มีเพียงหยาดน้ำที่ไหลพรากโดยที่ธีระไม่ฟูมฟายหรือกรีดร้องเลยสักแอะเดียว

รักครั้งแรกของเขาจบแล้ว...จบลงที่บทสรุปว่าเขาคืออุบัติเหตุซึ่งบังเอิญจับพลัดจับผลูเข้าไปขวางเส้นทางรักของคนอื่น สุดท้ายจึงต้องถูกดีดออกมาในฐานะที่เป็นส่วนเกิน

ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าศันสนีย์กับสุเมธรู้ได้อย่างไรว่าเขานัดคุยกับณรงค์ที่ไหน แต่หลังจากที่พวกเขาคุยกันเสร็จและแยกย้ายกันเรียบร้อย เพื่อนทั้งสองก็เดินเข้ามาหาเขาพลางจูงกลับไปที่รถของศันสนีย์ ก่อนที่ทั้งคู่จะโอบกอดและลูบหลังไหล่เขาที่ก้มหน้าร้องไห้จนตัวโยนด้วยความเข้าอกเข้าใจ ไม่มีคำปรามาศว่าเขาโง่หรือด่าทอณรงค์ให้ได้ยิน มีเพียงถ้อยคำให้กำลังใจและขอให้เขาระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเสียให้พอ

แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นอีกเลย...

เด็กหนุ่มก้าวออกมานอกห้างสรรพสินค้าขณะที่พายุฝนกำลังซัดกระหน่ำ กระแสลมโบยตีจนกิ่งไม้ลู่ลมไปในทิศเดียวกัน เสียงน้ำฝนเม็ดใหญ่ๆ ที่ร่วงกระทบพื้นแข่งกับเสียงฟ้าร้องเบื้องบนจนดังเสียดแก้วหู แต่เขาไม่อาจกลับเข้าไปหลบฝนในห้างได้เพราะเป็นเวลาปิดทำการแล้ว แถวผู้โดยสารที่ต่างพยายามโบกเรียกรถแท็กซี่อย่างไร้ผลก็ทำให้เขารู้ว่าตนคงไม่อาจไปไหนได้ด้วยวิธีนั้นเช่นเดียวกัน

เด็กหนุ่มหยีตาขึ้นมองสายฟ้าที่แลบเป็นสายคดเคี้ยวก่อนจะตามมาด้วยเสียงกัมปนาท ไม่นานเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ชุ่มน้ำฝนจนเปียกไปถึงผิวกาย เขารู้ดีว่าเสื้อผ้าที่อยู่ในกระเป๋าเป้ก็คงเปียกโชกไปหมดแล้วแต่หาได้ใส่ใจ เพราะความหนาวเหน็บในยามนี้ดูจะเป็นยาชาที่ดีที่สุดให้แก่ใจที่บอบช้ำจากความทรงจำครั้งเก่าก่อน

จริงสิ...ต้องไปห้องคุณกฤต...

ความคิดนั้นผุดขึ้นในสมองอันมึนชาราวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งถูกกู้ได้สำเร็จ เด็กหนุ่มหันหนีจากแถวของผู้คนนับร้อยที่กำลังยืนเบียดเสียดริมถนนเพื่อแย่งรถแท็กซี่ จากนั้นก็ออกเดินไปบนฟุตบาทเพื่อมุ่งสู่สถานที่ที่เขารู้ดีว่าจะช่วยให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ได้ชะงัดที่สุด


++--------++


ป่านนี้แล้วยังไม่มา...ไปติดฝนอยู่ที่ไหนนะ...

กฤตภาสคิดขณะนั่งมองพายุฝนซึ่งโหมกระหน่ำอยู่ด้านนอกจากภายในห้องนั่งเล่น เขาไม่ได้เปิดไฟสักดวงเพราะจู่ๆ ก็นึกอยากซึมซับความงามในความพิโรธของธรรมชาติ หลังจากกลับมาถึงห้องจึงเพียงแค่อาบน้ำแล้วก็หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่ จากนั้นก็เทวิสกี้ใส่แก้วมานั่งดื่มพลางชื่นชมการแสดงแสงเสียงของท้องฟ้าไปเรื่อย

ชายหนุ่มไม่คิดจะโทรศัพท์ตามธีระ เขาเดาได้ว่าเด็กหนุ่มคงเจตนาจะเล่นแง่เพื่อไม่มาที่ห้อง หรือไม่เช่นนั้นก็รั้งเวลาเพื่อมาให้ดึกที่สุด และบังเอิญที่พายุฝนซึ่งเทเป็นฟ้ารั่วก็เหมาะที่ฝ่ายนั้นจะใช้เป็นข้ออ้างพอดี เพราะขนาดเขาเองยังต้องใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกว่าจะขับรถกลับมาถึงคอนโด

มือใหญ่หยิบแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มก่อนจะหลับตาแล้วเอนพิงพนัก ความว้าวุ่นใจเมื่อช่วงบ่ายสงบลงหลังได้เจอเพื่อนซึ่งเป็นทนายความและมีเส้นสายที่จะช่วยให้เขาได้เงินค่าจ้างจากลูกค้าที่พยายามจะบิดพลิ้ว ถึงแม้ในการทำธุรกิจนั้นการรักษาหน้าของลูกค้าจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่หากลูกค้ารายนั้นเป็นลูกค้าชั้นเลว เขาก็มีวิธีจัดการในแบบของเขาเพื่อไม่ให้น้ำพักน้ำแรงที่ทุ่มไปต้องเสียเปล่าเช่นกัน

นัยน์ตาคมกริบปรือขึ้นเมื่อได้ยินเสียง 'ฟืด' เบาๆ เหมือนมีคนรูดคีย์การ์ดที่หน้าห้อง ตามมาด้วยเสียงเปิดและปิดบานประตู เขาได้ยินเสียงเฉอะแฉะจากรองเท้าชุ่มน้ำซึ่งถูกถอดออก ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาในห้องโดยไม่เปิดไฟ

"ไม่กลัวเดินชนอะไรเข้าหรือไง? หรือไม่รู้ว่าสวิทช์ไฟอยู่ตรงไหน?"

กฤตภาสเอ่ยถามด้วยระดับเสียงที่ดังกว่าปกติเพื่อให้ดังกว่าเสียงฝน เขาได้ยินเสียงคล้ายกับคนอุทานด้วยความตกใจจึงหันไปทางนั้น สายฟ้าซึ่งสว่างวาบขึ้นเผยให้ทั้งสองมองเห็นกันและกันได้อย่างชัดเจนวูบหนึ่ง

"ผมน่าจะถามคุณมากกว่าว่าทำไมไม่เปิดไฟ มานั่งทำอะไรอยู่ได้ในห้องมืดๆ"

เสียงของคนถามเหนื่อยอ่อนและดูเหมือนฟันจะสั่นกระทบกัน ซึ่งไม่น่าแปลกใจหากพิจารณาจากสภาพเปียกปอนที่กฤตภาสได้เห็นเมื่อครู่ เขาหมุนแก้วให้ความเย็นจากน้ำแข็งกระจายทั่วแล้วกระดกวิสกี้ขึ้นดื่มจนหมด

"นานๆ ทีฉันก็นึกครึ้มอยากมองฟ้าแลบฟ้าร้องไปตามเรื่อง เธอนั่นแหละทำไมตัวเปียกได้ขนาดนั้น หรืออยากรีบมาหาฉันจนไม่นั่งแท็กซี่เลยหรือไง?"

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวไปหาธีระ เนื่องจากเขานั่งในความมืดมานานพอสมควร สายตาจึงชินกับความมืดสลัวจนมองเห็นร่างของเด็กหนุ่มที่ยืนเป็นเงาตะคุ่มๆ อยู่กลางห้องนั่งเล่น เขาเดินเข้าไปแล้วก็ยกมือแนบบริเวณผิวแก้มเนียนลื่น และพบว่าสัมผัสที่ได้รับเย็นเฉียบจนเรียวคิ้วหนาขมวดมุ่น

ตัวเย็นขนาดนี้คงไม่ใช่ว่าเพิ่งจะตากฝนมาไม่นานแน่ เด็กคนนี้มาถึงนี่ด้วยวิธีไหนกัน

"เมื่อเย็นไปไหนมา?"

"ไปเดินเล่นในห้าง พอห้างปิดผมเลยออกมาก็เห็นว่าฝนตกหนักแล้ว จะเรียกแท็กซี่ก็คิวยาว เลยเดินฝ่าฝนไปลงรถไฟฟ้า แล้วก็โบกมอเตอร์ไซค์ให้มาส่งหน้าคอนโด"

ธีระตอบอย่างว่าง่ายผิดปกติ แต่กฤตภาสฟังแล้วกลับไม่สบอารมณ์ เพราะดูเหมือนคนพูดจะไม่ได้ตระหนักเลยว่าตัวเองทำเรื่องอันตรายเพียงใดที่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ในสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้

"ไปอาบน้ำซะ ฉันไม่อยากกอดคนเป็นหวัด"

กฤตภาสรู้ตั้งแต่เมื่อตอนเย็นแล้วว่าธีระไม่ค่อยสบาย แต่ก็ไม่ได้คาดว่าเด็กหนุ่มจะบ้าบิ่นถึงขั้นไม่ใส่ใจอาการของตัวเองแล้วตากฝนมาหา แต่พอจะเดินไปทางสวิทช์ไฟก็ชะงักเพราะถูกอ้อมแขนของคนตัวเล็กกว่ารั้งเอวไว้

ร่างสูงใหญ่หยุดการเคลื่อนไหวทันที ทุกครั้งจะมีแต่เขาที่เป็นฝ่ายเข้าหาและสัมผัสเด็กหนุ่มก่อนเสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่ธีระเป็นฝ่ายเริ่ม ความแปลกใจทำให้กฤตภาสอึ้งไปอึดใจหนึ่ง

"เป็นอะไรไป?"

"อย่าเปิดไฟนะ"

คนพูดไถศีรษะไปมาบนแผ่นหลังเขาราวกับเด็กน้อยที่กำลังออดอ้อน แต่กฤตภาสรู้ว่าธีระไม่มีวันทำเช่นนี้กับเขาในสภาพอารมณ์ปกติแน่ จึงค่อยๆ ดึงอ้อมแขนที่โอบรอบเอวออกแล้วหมุนตัวกลับไปหา

"ทำไม?"

ฟ้าแลบปลาบอีกครั้ง เผยให้เห็นเสี้ยวหน้าของธีระซึ่งกำลังเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาเว้าวอน ภาพที่เห็นทำให้กฤตภาสขมวดคิ้วอีกครั้ง

"เธอ..."

ชายหนุ่มได้แปลกใจอีกคำรบเมื่ออ้อมแขนเย็นเฉียบโน้มลำคอเขาลงไปหา ขณะที่เจ้าตัวเขย่งเท้าขึ้นเพื่อจูบเขา สัมผัสของปลายลิ้นร้อนผ่าวซึ่งตัดกับริมฝีปากเย็นชืดเป็นเพียงสิ่งเดียวที่บ่งบอกว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ร่างลวงของภูตพรายที่มากับสายฝน

"อย่าเปิดไฟ...แล้วคืนนี้ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ ผมขอร้อง"

คำขออันไม่เป็นเหตุเป็นผลทำให้กฤตภาสตามความคิดของเด็กหนุ่มไม่ทัน แต่เมื่อธีระเริ่มสอดมือเข้ามาใต้เสื้อคลุมอาบน้ำของเขาแล้วลูบไล้ไปมา ขณะเดียวกันก็พรมจูบไปตามซอกคอและแผ่นอก เขาก็ไม่คิดจะสืบสาวราวเรื่องอีกว่าอะไรทำให้เด็กหนุ่มแปลกไปในคืนนี้

"แน่ใจนะว่าทุกอย่าง แม้กระทั่ง...."

กฤตภาสก้มลงกระซิบคำพูดที่เหลือข้างหูของเด็กหนุ่ม ขณะเดียวกันก็ยกมือขึ้นปลดกระดุมบนเสื้อที่เปียกจนแนบเนื้อตัวให้ เขาได้ยินเสียงลมหายใจที่ติดขัดของอีกฝ่ายหลังจากเอ่ยคำขอของตัวเองจบ แต่แล้วก็เห็นศีรษะที่ผงกให้ในความสลัว

"ได้...ขอแค่อย่าเปิดไฟก็พอแล้ว"

เสียงนั้นเบาและแหบพร่า กฤตภาสจึงแค่นยิ้มพลางถอดเสื้อผ้าที่เปียกโชกของธีระออกจนร่างกายที่เย็นเฉียบเปลือยเปล่า จากนั้นก็ช้อนตัวเด็กหนุ่มขึ้นอุ้มแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ธีระเบียดตัวเข้าหาเขาพร้อมกับยกสองแขนขึ้นมาโอบรอบคอราวกับจะขอแบ่งปันไออุ่น ท่าทางออดอ้อนนั้นทำให้กฤตภาสนึกเอ็นดูจนก้มลงไปแนบริมฝีปากบนเรือนผมที่เปียกชื้นทีหนึ่ง สายฟ้าภายนอกที่วาบขึ้นเป็นระยะสั้นๆ เผยให้เขาเห็นนัยน์ตากลมโตบนใบหน้าเนียนที่กำลังหลุบต่ำ

กฤตภาสวางเด็กหนุ่มบนเตียงก่อนจะขยับขึ้นนั่งแล้วเอนหลังพิงหมอน เขารั้งท้ายทอยธีระเข้ามาจูบพร้อมกับใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วเพื่อให้ผิวกายที่เย็นชืดอบอุ่นขึ้น กระทั่งเริ่มรับรู้ได้ว่าคนในอ้อมแขนไม่หนาวสั่นเหมือนตอนแรกที่เข้ามาในห้องแล้ว ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ดันไหล่ของเด็กหนุ่มที่นั่งคร่อมบนตักให้ถอยต่ำลงพลางแยกขาออกกว้าง

ลมหายใจซึ่งร้อนผ่าวและหนักหน่วงเป่ารดบนหน้าท้องของเขา ก่อนที่ปลายนิ้วเรียวจะค่อยช้อนความเป็นชายของเขาขึ้นและลูบไล้ไปมา จากนั้นสัมผัสอุ่นชื้นก็ตวัดไล้บนส่วนปลายก่อนที่โพรงปากอุ่นจะค่อยๆ ดูดกลืนความแข็งแกร่งเมื่อธีระขยับศีรษะขึ้นลงเป็นจังหวะ

กฤตภาสแหงนหน้าขึ้นหลับตาพลางดื่มด่ำกับกามารมณ์ที่เด็กหนุ่มมอบให้ ลมหายใจของเขากระชั้นถี่ขณะสอดมือข้างหนึ่งเข้าในเรือนผมหมาดชื้นของคนที่กำลังปรนเปรอเพศรสให้ตามที่ถูกขอ จนเมื่อธีระเร่งจังหวะเร็วและรับแก่นกายของเขาเข้าในช่องปากมากขึ้น สายฟ้าที่แลบเป็นช่วงก็ทำให้กฤตภาสได้เห็นภาพของเด็กหนุ่มที่กำลังก้มหัวปรนนิบัติแก่นกายของเขาจนอารมณ์ดิบพุ่งทะยานเกินจะทนไหว

มือใหญ่รั้งศีรษะธีระให้อยู่กับที่ขณะบังคับให้ดูดกลืนไอรักของเขาให้หมด กระทั่งรับรู้ได้ว่าไม่หลือหยาดหยดตกค้างอีกแล้วจึงค่อยผ่อนแรงที่กดคออีกฝ่ายไว้ เขามองเด็กหนุ่มลุกจากเตียงแล้วเดินหายไปในห้องน้ำพลางฟังเสียงเปิดก๊อกและบ้วนปากโดยไม่ได้ลุกตามไป กระทั่งเมื่ออีกฝ่ายเดินกลับมานั่งบนเตียง เขาจึงค่อยดันร่างเพรียวสมส่วนให้เอนหงายก่อนจะเป็นฝ่ายเข้าทาบทับบ้าง เขาไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มจงใจหรือไม่ แต่ท่วงท่าเร่าร้อนที่เจ้าตัวแสดงออกยามถูกล่วงล้ำก็ราวกับคำเชิญชวนให้เขาตักตวงความสุขได้ตามใจจนกว่าจะอิ่มหนำ และกฤตภาสก็พร้อมจะให้ตามที่ขอในเมื่อเขาทนอึดอัดยามค่ำคืนเพื่อรอวันนี้มาตลอดหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ

เขาไม่รู้หรอกว่าคืนนี้ธีระแปลกไปเพราะอะไร ในเมื่อการยอมตามใจอีกฝ่ายจะทำให้เขาได้กำไรขนาดนี้ เรื่องสาเหตุอะไรนั่นค่อยไปสืบหาเอาภายหลังก็ยังไม่สาย... 



++---TBC---++


A/N: ตอนนี้ใครที่คิดถึงณรงค์กับไรอันจาก ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก คงได้กรี๊ดกันที่ได้เห็นสองคนนี้โผล่มากันคนละแว้บ (รวมถึงตาเจมส์อีกคน) ส่วนใครที่ไม่ชอบณรงค์ตั้งแต่เรื่องก่อน คาดว่ามาอ่านตอนนี้คงยิ่งรังเกียจเฮียเข้าไปใหญ่ (เขาก็เอาแต่ใจเพราะพิษรักจากไรอันล่ะนะ เอิ๊ก) จากตอนนี้ก็จะเข้าสู่จุดเปลี่ยนในความสัมพันธ์ของตากฤตกับน้องตี้แล้วล่ะค่ะ มีซีนอารมณ์ที่เขียนไปต้องถอนหายใจเฮือกๆ ตามเลยทีเดียว ใน "แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก" นึกว่าน้องภัทรเจ็บแล้วที่โดนทิ้ง แต่ตอนนี้รู้สึกว่าน้องตี้จะขึ้นแท่นนายเอกสุดโศกอันดับหนึ่งของเราไปแล้วนะนี่ ยังไงฝากตามให้กำลังใจน้องตี้กันต่อไปนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ในตอนก่อนและสำหรับตอนนี้ด้วยค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 19-10-2013 20:47:26

 :monkeysad:  คนแก่ฉงฉานหลานตี๊จังเยยยยย

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-10-2013 20:48:37

 :z13:   :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 19-10-2013 20:57:19

 :sad4: ฮือ น้องตี้น่าสงสารจังงง รักข้างเดียวช่างเปล่าเปลี่ยวจายยยย

คุณกฤตอย่ารังแกน้องเค้ามากน้าาา แค่อดีตที่ผ่านมาก็ทำร้ายน้องเค้าไปเยอะแล้ว :z3:

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 19-10-2013 21:00:32

ตี้น่าสงสารจัง  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-10-2013 21:04:18

ตี้เอ้ยยยยยยยย
น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 19-10-2013 21:04:41

ถ้าตี้เผลอเรียกชื่ออีกคน จะฮาให้
จะรอดูจุดเปลี่ยนของทั้งสองต่อไป
ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 19-10-2013 21:16:59

ตี้น่าสงสาร รักเก่าที่ยังลืมไม่ลง

ถ้าคุณกฤตรู้เรื่องอดีตของตี้ จะช่วยตี้ได้ไหม

เติมเต็มส่วนที่ขาดหาย

ตี้เขาไม่รักก็ช่างหัวเขาลูก รักตัวเองให้มากๆๆๆนะ
อินมากกกกกกกกก :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 19-10-2013 21:20:32

อ๋า น้องตีตี้ โอ๋เอ๋ อย่าเสียใจไปเลย กอดตาลุงหมีใจร้ายนี่แทนนะ

ลุง อย่าใจร้ายกับตี้น้อยนักเลยน้า

:L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 19-10-2013 21:26:40

 :mew2: ใช้วิธีนี้รักษาแผลใจแล้วมันจะหายเหรอตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 19-10-2013 21:29:09

สงสารตี้ ยิ่งอ่านนิ่งเกลียดอีพี่รงค์อ่ะ ยอมรับเลยว่าไม่ชอบรงค์ตั้งแต่เรื่องที่แล้ว จนทนอ่านให้จบไม่ได้  เราขอโทษนะคนแต่ง :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-10-2013 21:39:31

สงสารตี๊

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-10-2013 21:58:53

 :mew4: :mew4:

แงๆ สงสารน้อง แต่เรากลับไม่ได้เกลียดพี่รงณ์เหะ คือยังไงหล่ะ เรากลับมองว่าพี่รงณ์มาทำให้น้องเข้มแข็งและมีประสบการณ์กับความรักมากขึ้น รักครั้งแรกมันจะเป็นความลุ่มหลงมากกว่า และมักเจ็บปวด ยากจะลืม แต่มันทำให้เราได้บทเรียนและแข็งแกร่งมากขึ้น


แต่เรากลับอยากกระโดดถีบ  :beat: อิลุงมันมาก คือ เหมือนมันย้ำแผลเก่าน้องแถม มาแบบที่คนดีเค้าไม่พึ่งกระทำ แต่ก็นะอย่างน้อยตอนที่น้องต้องการที่พักใจ ก็ยังได้อิลุงช่วยถึงอิลุงมันจะเน้นความหื่นมากกว่าความรู้สึกน้องก็เถอะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 19-10-2013 22:03:01

ตี้เอ้ย! แต่ถ้าทำแบบนี้แล้วลืมพี่รงค์ได้ก็เอาสักตั้งน่า
พี่รงค์กับไรอันเขายังอยู่คู่กัน ตี้รีบตัดใจนะคะจะได้มีความสุข(หรือเปล่า)กับเขาบ้าง
แม้ต้องรบกับตากฤตจนปวดหัวตัวร้อนก็เถอะ!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-10-2013 22:07:55

 :o12:น้องตี้น่าสงสารจังเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 19-10-2013 22:10:29

กลิ่นมาม่าลอยหึ่งมาเตะจมูก :sad2:

สงสารน้องตี้มากเลย
แต่ก็ดี อย่างน้อยตอนนี้น้องตี้ก็ยังไม่ได้รักคุณกฤต(มาก)
และคุณกฤตก็ยังไม่รักน้องตี้(มาก)เหมือนกัน
 :z3: :z3: :z3:

+๑
+เป้ด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-10-2013 22:18:57

ไม่อยากบอกว่าอ่านทุกเรื่องของพี่ริน และเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 19-10-2013 22:19:56

คุณกฤตจะไม่เคลิ้มหากได้ยินตี้ครางชื่อคนอื่นล่ะมั้ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 19-10-2013 22:24:23

ตี้น้อยไม่น่าเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 19-10-2013 22:28:05

สงสารน้องตี้ที่สุด แล้วจะเริ่มรักกันได้อย่างไร น้องตี้มีแผลในหัวใจซะขนาดนี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-10-2013 22:54:53

ทำไมรู้สึกเหมือนคู่นี้เขาจะรักกันยาก
เหมือนจิตใจตายด้านกันไปหมดแล้ว


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 19-10-2013 23:02:34

คิดเล่นๆถ้าคุณกฤตเข้าหาตี้แบบเจ็นเท็ลแม๊นก็อาจได้ใจแบบง่ายๆเลยนะ
เอาเถอะแบบธรรมดาคุณกฤตไม่ชอบบบบบบบบ
สงสารตี้จังรักแรกนั้นแยกยากรักมากยิ่งยากแยกY__Y

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 19-10-2013 23:13:23

สงสารน้องตี้...แต่ก็นะความรักมันบังคับกันไม่ได้..
จะให้เกลียดณรงค์คงไม่ได้   ถือว่าทำบุญร่วมกัน
มาแค่นี้นะน้องตี้...   เดี๋ยวอิตากฤตมันจะแสดงบทโหด
ถ้ารู้ว่าน้องตี้ยังคิดถึงพี่รงค์....แล้วจะเจอบทลงโทษ
นะหนูจี้......

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 19-10-2013 23:17:27

น้องตี้น่าสงสารจังเลยอ่าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 19-10-2013 23:40:42

เป็นฝ่ายถูก(พี่รงค์)บอกเลิก และยังไม่ลืมเค้า
ก็ต้องเป็นทุกข์ค่ะ

ขอให้คุณกฤตดูแลหัวใจน้องตี้ให้แข็งแรงเร็ว ๆ

ขอบคุณมากนะคะคนแต่ง +1 ค่ะ~^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 19-10-2013 23:43:33

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 20-10-2013 00:16:45

คุณกฤตปลอบใจน้องดีๆ
น้องน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-10-2013 00:32:56

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 20-10-2013 01:03:35

ตี้ แงๆ น่าสงสาร เกลียดพี่รงค์ว่ะ - - แม่งทำตี้เสียใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-10-2013 01:12:00

 เศร้า หน่วง สงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-10-2013 02:41:29

ลืมไอ้พี่ณรงค์แล้วมาดื่มด่ำกับลุงหื่นเถอะหนูตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 20-10-2013 02:52:08

พระเอกใจร้าย ไม่น่ารักเลย
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 20-10-2013 03:28:35

ตอนนี้อ่ะหน้ามืด....

แต่เดี๋ยวพอรู้เหตุผลก็เคืองอีก หึ

รออ่านต่อปายยยยยย ดึ๊บ ดึ๊บ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 20-10-2013 10:18:40

สงสารตี้ :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 20-10-2013 10:35:47

ตอนนี้แอบมีไรอัน รับเชิญมาด้วย ปลื้มๆๆๆๆ

หลายๆคนบอกน้องตี้มีแผล"หัวใจ"ที่ร้ายแรงยากรักษา

คุณ Bellbomb ก็จัดหายาใจขั้นเทพและพิเศษอย่าง "กฤต"มารักษา

แล้วไง ก็ต้องดูกันต่อไป เพราะตัวยาอย่างกฤตมัน แรงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-10-2013 11:39:30

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 20-10-2013 12:07:20

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-10-2013 12:08:13

แล้วผมก็กลับมานั่งร้องไห้เหมือนเดิม  :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 20-10-2013 12:20:02

โธ่ๆๆๆ...ลูกตี้ของคุณแม่

อย่าร้องนะลูก :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 20-10-2013 12:49:06

สงสารน้องตี้........คุณกฤตอย่าแกล้งน้องนักเล้ย....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-10-2013 13:12:16

ไม่ต้องลืมแต่เก็บมันให้ลึกสุดใจเลยน้องตี้ พอถึงตอนที่คิดขึ้นมาได้ตอนนั้นอาจไม่เศร้าแล้วก็ได้เนอะ :กอด1:
อีกอย่างคุณเจ้านายก็อาจเปลี่ยนใจในเร็วๆนี้เพราะหลงเสน่ห์น้องตี้เข้าให้แล้วด้วย :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 20-10-2013 14:28:06

น้องตี้!!! ฮืออ~ :hao7: :mew2: :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-10-2013 16:23:18

น้องตี้เอ๊ยยยย เมื่อไหร่จะลืมได้ซะทีลูกกกก
 :mew6:

คนได้กำไรเต็มๆคือคุณกฤตสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 20-10-2013 21:59:10

น้องไม่เคยลืมหรอก ทุกคนล้วนเจ็บแล้วจำ  :z3:
คุณกฤตแคร์ความรู้สึกน้องเบาๆนะเรารู้สึก แต่ความต้องการครอบงำ
ที่น้องยอมมีอะไรด้วยวันนี้เพราะเงื่อนไขและความรู้สึกหน่วงการความทรงจำเก่าๆอยู่นะ
สังเกตุน้องสักนิดนะ อย่าแกล้งน้องมากเลยคุณกฤต เราสงสารน้อง  :m15:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 20-10-2013 22:45:19

รันทดสุด ๆ เมื่อไหร่ตากฤษจะรู้สึกรักและเลิกเห็นแก่ความใคร่ซะทีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-10-2013 23:00:34

ตอนนี้จัดได้ว่าดราม่ามากค่ะ ดราม่ากับความรู้สึกของน้องตี้และความโคตรจะเย็นชาของคุณกฤต
คนแบบนี้จะรักใครได้ป่าววะ ไม่ค่อยจะสนใจความรู้สึกคนอื่นเท่าไรเลยนะ คือถ้าใส่ใจกันบ้าง
เห็นแปลกไปนี่ต้องคิดอะไรบ้างนะ ไม่ใช่สนใจแต่จะนอนด้วย ผิดหวังกับคุณกฤตเล็ก ๆ
ขอให้ได้รับกรรมถ้าน้องรักและไม่รัก ให้น้องคิดถึงแต่คนอื่นให้แกเจ็บช้ำเล่น
แต่ถึงยังไงถ้าน้องดื้อคุณกฤตก็หาวิธีมาปราบน้องจนได้อยู่ดี ไม่ชอบเลยอ่ะ อยากให้แกรู้สึกพ่ายแพ้บ้าง
รอคอยช่วงเวลาแก้แค้นเหล่านั้นค่ะ จะมีมั้ยหนอ (แฟนคลับน้องตี้มาเอง)

น้องตี้ลูก ตอนนี้พี่สงสารหนูมากเลยค่ะ ทำอะไรก็ได้ให้ลืม ๆ ใครซักคน T^T
คน ๆ นั้น คนที่เย็นชาเหลือเกิน อย่าไปรักเค้าง่าย ๆ นะคะ ใจแข็งเข้าไว้ค่ะ เราต้องชนะให้ได้ วะฮ่าฮ่า

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 20-10-2013 23:08:39

ตี้อย่าเศร้าลูก เดวให้คุณกฤตปลอบใจนะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 20-10-2013 23:37:13

รักเก่าก็ยังไม่ลืมแถมมาเจออย่างนี้เข้าจะไม่ยิ่งแย่รึไง ขอบคุณคนแต่งครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-10-2013 00:36:37

สงสารน้องตี้จนจะร้องไห้ตาม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 21-10-2013 13:15:42

ทำแบบนี้ไม่ถูกนะตี้ แต่ก็เข้าใจว่าเจ็บ สงสารตี้จัง
 :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 21-10-2013 13:59:34

คุณกฤตนะคุณกฤต เฮ้ออออ
สงสารน้องตี้ เจ็บแล้วเจ็บอีก
แถมยังต้องมาทำอะไรๆตามใจคนใจร้ายแบบนี้อีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-10-2013 15:03:21

ตี้น่าสงสาร (ไอ้)คุณกฤต ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพซักคำ เดี๊ยะเถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 21-10-2013 15:06:22

น้องตี้ของเดี๊ยนนนน น่าสงสาร  :monkeysad: รักเขาแล้วก็ลืมไม่ลง ไปป๊ะกับคนปัจจุบันของเขาก็ยิ่งเจ็บ

คุณกฤตก็ช่วยปลอบหน่อยจิค้าาาา อย่าแกล้งน้องให้มันมากนัก  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-10-2013 01:06:42

 :o12:  น้องตี้ของช้านนนนน 

เกลียดพี่รงค์ที่สุดดดดด  :ling1:  อ๊ากกกกกกกกก

มันเศร้า ๆ อ่ะ น่าสงสารมากเลยตีตี้น้อย  :ling3: ทำใจไม่ได้จริง ๆ

คุณกฤตเนี่ยเมื่อไหร่จะช่วยดามใจน้องได้ซะที   :m16: มันแบบว่า.....ไม่ไหวแล้วนะ จะร้องไห้ตามอ่ะ มันทรมานใจมากเลย


รอตอนต่อไปอยู่นะคะ  ตอนนี้แบบอินน์น์น์น์ มาก  (จริง ๆ อินทุกตอน 5555) มาเร็ว ๆ น๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 22-10-2013 10:03:11

มาต่อไวๆนะ...อิอิ...ขอบใจหลายๆเจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 22-10-2013 12:19:31

นั่นไง  สบตากับไรอันแล้ววววว
สงสารจัง  รักเค้าข้างเดียว แถมต้องมาทุกข์เพราะ
โดนตากฤตงี่เง่าอีก   :katai1:

เดีี๋ยวพี่กฤตรู้ความจริงก็หนาวแน่  เตรียมตัวไว้เลยตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 22-10-2013 12:25:35

โอยน้องตี้  :ling2:

ทิ้งมันทั้งคู่นั่นล่ะค่ะทั้งพี่รงค์และอิตากฤต

ป้าจะปลอบหนูเองค่ะ มามะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 22-10-2013 22:04:32

สงสารน้องตี้จัง
แต่ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไปนะตี้ อะไรที่แล้วไปแล้วก็ให้แล้วไปเนาะ
รอว่าเมื่อไหร่คุณกฤตจะหันมารักน้องตี้ซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 12 (อัพ 19/10/56) p.19
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 26-10-2013 14:40:33

เข้ามารอคนแก่ หลงเด็กน้อย :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-10-2013 16:42:54

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13

ธีระนั่งดื่มชาใส่นมเงียบๆ หลังจากตักนั่นนิดนี่หน่อยมาทานจนอิ่ม ความจริงแล้วจะใช้คำว่าอิ่มก็คงไม่ถูกสักเท่าไหร่ ในเมื่อความรู้สึกของเขาตอนนี้คือพะอืดพะอมจนกลืนอะไรไม่ลงมากกว่า

เด็กหนุ่มเหลือบมองกฤตภาสซึ่งเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับจานอาหารที่เพิ่งไปตักมาจากเคาน์เตอร์ ทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ในห้องอาหารแบบบุฟเฟต์นานาชาติของโรงแรมแห่งหนึ่งกลางใจเมือง เนื่องจากวันนี้กว่าจะพากันลุกจากเตียงได้ก็เกือบเที่ยง กฤตภาสจึงขับรถพามาที่นี่เพราะจะได้ไม่ต้องคิดมากว่าจะกินอะไร 

พนักงานคนหนึ่งของห้องอาหารเดินผ่านมาพอดี ธีระจึงหันไปขอเติมน้ำชาแล้วก็เทนมกับน้ำตาลใส่ กฤตภาสเห็นเด็กหนุ่มไม่สนใจอาหารที่เหลือในจานอีกก็เลิกคิ้ว

“อิ่มแล้วรึ?”

“อิ่มแล้วครับ”

ธีระตอบพลางยกชานมอุ่นๆ ขึ้นจิบโดยไม่สบตาคนถาม แต่กฤตภาสก็ไม่ได้เซ้าซี้ ผู้สูงวัยกว่าเพียงหยิบผ้าเช็ดปากมาวางบนตักแล้วก็เริ่มจัดการอาหารซึ่งตักมาเป็นจานที่สอง เปิดโอกาสให้เด็กหนุ่มได้อยู่กับความคิดของตัวเองโดยไม่ถูกรบกวน

ธีระพบว่าบางสิ่งบางอย่างในตัวเขาเปลี่ยนแปลงไปเมื่อคืนนี้

การได้พบคนรักของณรงค์โดยไม่คาดฝันทำให้เขารู้ว่าส่วนลึกในใจแอบหวังให้ชีวิตรักของทั้งสองล้มเหลวตลอดมา ความพอใจที่พุ่งขึ้นในอกวูบแรกที่เห็นหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นอยู่กับผู้ชายอื่นทำให้เขาตระหนักถึงความดำมืดในใจตัวเอง ก่อนที่บทสนทนาซึ่งได้ยินถัดจากนั้นจะเปรียบดั่งขวานที่จามลงกลางแสกหน้า เพราะว่าแม้แต่ความพึงพอใจเล็กๆ นี้เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รื่นรมย์

ความจริงที่ได้รับรู้ราวกับแสงอาทิตย์ที่สาดโชนเข้าสู่ดวงตาซึ่งเคยมืดบอด บัดนี้เขาตระหนักแล้วว่าไม่มีประโยชน์เลยที่จะผูกติดอยู่กับความทรงจำที่ผู้พ่ายแพ้คือตัวเองเพียงคนเดียว ทว่าการจะก้าวผ่านความรู้สึกหม่นหมองอีกครั้งโดยไม่มีเพื่อนๆ ให้ยึดเหนี่ยวนั้นยากเหลือเกิน และในชั่ววินาทีนั้นเองที่เงาร่างของใครคนหนึ่งกระจ่างขึ้นท่ามกลางเมฆหมอกซึ่งบดบังจิตใจจนไม่เห็นแสงส่องทาง

คนที่มีนิสัยชอบเอาแต่ใจ ใช้ความได้เปรียบต่างๆ นานาเพื่อหาความสุขจากเขาโดยไม่ใส่ใจความรู้สึกกันสักนิด แถมยังชอบทำให้โมโหจนไม่รู้จะรับมืออย่างไรอยู่บ่อยๆ ...นาทีนั้นกฤตภาสราวกับเป็นตัวช่วยที่สวรรค์จงใจส่งมาให้ในการผ่านบททดสอบนี้ของชีวิตก็ไม่ปาน

จะผิดอะไรถ้าเขาจะใช้ประโยชน์จากกฤตภาสบ้างระหว่างที่เพื่อนสนิทล้วนอยู่ห่างไกล อย่างน้อยการต้องรวบรวมสมาธิมารับมือกับอารมณ์ที่ชอบแปรปรวน รวมถึงการทอดกายให้อีกฝ่ายเชยชมก็ยังช่วยให้เขาหายเหงาได้ดีกว่าจมอยู่กับความเศร้าเพียงลำพัง ถึงแม้มันอาจเป็นทางออกที่แสนจะสิ้นคิดในสายตาคนอื่น แต่เขาตั้งใจแล้วว่าหลังจากจบระยะเวลาที่ตกลงกันไว้ เขาก็จะกลบฝังความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นให้หมดสิ้น ทำเสมือนว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างปิดเทอมนี้เป็นเพียงหลุมดำในชีวิตที่ไม่มีคุณค่าควรแก่การระลึกถึง

กฤตภาสตักอาหารเข้าปากไปก็เหลือบมองคนที่นั่งเท้าคางมองออกไปนอกกระจกหน้าต่าง เขาสัมผัสได้ว่าธีระแปลกไปตั้งแต่เมื่อคืน เพราะนอกจากเด็กหนุ่มจะไม่ดื้อแพ่งไม่ว่าเขาจะบอกให้ทำอะไร การตอบสนองที่มอบให้ก็ยังยอดเยี่ยมกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แถมยังไม่มีการชักสีหน้าเวลาเขาไม่ปล่อยให้พักผ่อนหลังจากเสร็จแต่ละยกด้วย

แม้จะถูกใจปฏิกิริยาใหม่ของธีระยามที่ใกล้ชิดกัน กฤตภาสก็ยังไม่อาจฟันธงได้ว่าพอใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่รู้สาเหตุนี้ แต่ก็ตัดสินใจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อนเพราะรู้ว่าต่อให้ถามก็คงไม่ได้คำตอบ

“วันนี้อยากออกไปไหนบ้างหรือเปล่า?”

กฤตภาสถามขึ้นหลังจากทานอาหารอิ่มแล้ว คนที่เอาแต่นั่งทอดสายตามองไปข้างนอกจึงค่อยเบนสายตากลับมา วูบหนึ่งที่นัยน์ตากลมโตคู่นั้นไร้ประกายของความมีชีวิตชีวาเช่นทุกที

"ไม่มีหรอกครับ จะกลับกันเลยก็ได้"

ธีระตอบเสียงเบาเพราะเจ็บคอ ความจริงเขารู้สึกเวียนหัวและอยากล้มตัวลงนอนเสียด้วยซ้ำ ซึ่งอาจเป็นเพราะเมื่อคืนตากฝนแล้วยังได้พักผ่อนเพียงไม่กี่ชั่วโมง แต่ก็เห็นว่าอาการยังไม่หนักจนทนไม่ไหวจึงไม่ปริปาก

"อยากกลับไปทำต่อแล้วเหรอ? ฉันนึกว่าเธอเหนื่อยแล้วซะอีก"

"ถ้าคุณมีน้ำยาทำต่อไหว ผมก็ไหว"

น้ำเสียงของคนตอบเข้มขึ้น กฤตภาสมองหัวคิ้วที่มุ่นเข้าหากันของธีระแล้วก็ยิ้มมุมปาก เพราะถึงอย่างไรเขาก็คิดว่าเวลาที่เด็กหนุ่มแสดงอารมณ์ไม่พอใจเช่นนี้มีเสน่ห์กว่าเวลาพยักหน้าแล้วตอบเออออเพื่อให้จบเรื่อง

"นี่ยังไม่บ่ายสอง ขืนรีบกลับไปอุดอู้อยู่แต่ในห้องก็น่าเสียดาย เอาอย่างนี้...เล่าให้ฟังหน่อยซิว่าปกติวันหยุดเธอทำอะไรบ้าง?"

กฤตภาสถามพลางยกกาแฟขึ้นจิบ นัยน์ตาสีนิลสบตากับธีระที่มองเขากลับด้วยแววตาสับสน เพราะนี่อาจเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เขาชวนคุยเรื่องสัพเพเหระที่ไม่ใช่การชวนขึ้นเตียงหรือกวนโมโห

ธีระมองคนที่นั่งเท้าคางรอคำตอบอยู่อีกฟากของโต๊ะอย่างไม่เข้าใจ เขาก็อุตส่าห์จะทำตัวเป็นเซ็กส์เฟรนด์ที่ดี ตอบสนองให้ทุกลีลาอย่างที่ต้องการแล้ว ทำไมป่านนี้ยังจะมาพูดจาชวนให้คิดว่าอยากทำความรู้จักกันอยู่อีก

เด็กหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง แต่กฤตภาสก็ยังไม่ยอมชวนคุยเรื่องอื่น เขาจึงตอบไปกลางๆ อย่างเสียไม่ได้

"ก็เล่นเกม ดูหนัง ไปเดินซื้อของหรือกินข้าวกับเพื่อน คนวัยผมปกติทำอะไรกันผมก็ทำอย่างนั้นน่ะแหละ"

ผู้สูงวัยกว่าจับได้ว่าคนพูดจงใจเน้นคำว่า 'คนวัยผม' แต่เขากลับนึกขำมากกว่าโกรธ เพราะกฤตภาสชอบตัวเองในวัยสามสิบสามมากกว่าตอนอายุยี่สิบเอ็ดซึ่งยังมีข้อจำกัดให้ไม่สามารถทำสิ่งที่อยากทำได้หลายอย่าง

แต่ก็อย่างว่า...คงเร็วเกินไปที่จะให้เด็กหนุ่มอย่างธีระตระหนักถึงเรื่องนี้ทั้งที่ยังอายุเท่านี้

"เล่นเกมฉันคงต้องขอผ่าน ส่วนดูหนังฉันก็ชอบดูกับเครื่องเสียงที่ห้องมากกว่า ถ้างั้นก็เหลือแค่ไปเดินซื้อของ ปกติเธอไปเดินซื้อของที่ไหน?"

คราวนี้ธีระกะพริบตาปริบด้วยความงุนงงอย่างแท้จริง เพราะนี่มันเหมือนกับเขากำลังโดนชวนไปเที่ยวไม่มีผิด

"ว่าไง? ในห้างหรือในตลาด?"

กฤตภาสถามต่อพลางกวักมือเรียกพนักงานให้มาเติมกาแฟให้ ธีระได้แต่มองอีกฝ่ายที่ตักน้ำตาลมาคนใส่กาแฟจนละลายแล้วค่อยยกขึ้นดื่มเหมือนกำลังมองตัวประหลาด

"จริงๆ ก็ได้ทั้งสองที่ แต่ปกติผมจะซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดมากกว่าเพราะของถูกแล้วก็มีให้เลือกเยอะกว่า แต่อย่างคุณคงไม่เหมาะจะไปเดินตลาดหรอกมั้ง"

ในที่สุดธีระก็ตอบพร้อมกับออกความเห็นตบท้าย กฤตภาสจึงเลิกคิ้วพลางยกมือขึ้นกอดอกแล้วพิงเก้าอี้ "อย่างฉัน? ไม่เหมาะจะไปเดินตลาดเพราะอะไร?"

ยังจะมาถาม! "เพราะเสื้อผ้าที่คุณใส่ติดป้ายแบรนด์เนมทั้งนั้น คุณชายอย่างคุณคงไม่เหมาะจะไปเดินตากเหงื่อเบียดคนในตลาดหรอก"

เขานึกว่าตอบแบบนี้กฤตภาสคงโมโหที่โดนดูถูกว่าเป็นผู้ดีตีนแดง ที่ไหนได้ คนถูกกล่าวหากลับหัวเราะเสียงดังเสียจนเขานึกว่าตนเผลอเล่าเรื่องขำขันแทนที่จะเป็นวาจาเหน็บแนม

"ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะสังเกตเสื้อผ้าฉันด้วย โอเคใช่ ฉันชอบของแบรนด์เพราะมันทนดี แต่จะบอกให้ว่าเสื้อหลายๆ ตัวในตู้ฉันน่ะมาจากตลาดมือสองตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ ตอนนั้นฉันก็ต้องไปเดินคุ้ยหาของในตลาดแบบที่นักศึกษาคนอื่นเขาทำกันนั่นแหละ"

ธีระยังทำหน้าไม่เชื่อ กฤตภาสจึงยิ้มพลางเรียกพนักงานอีกครั้งเพื่อขอบิลมาเซ็น เมื่อเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเดินนำออกไปนอกห้องอาหาร เด็กหนุ่มจึงได้แต่ก้าวตามพลางถามด้วยความสงสัย

"ตกลงนี่เราจะไปไหนครับ?"

กฤตภาสยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะดึงข้อศอกธีระให้เข้ามาใกล้ตัวเมื่อเด็กหนุ่มเกือบชนเข้ากับคนที่เดินสวนมาจากอีกด้าน "ไม่น่าถาม ก็ไปเดินตลาดกันน่ะสิ"


++------++



ถ้าหากจะมีที่ไหนที่ธีระคิดว่าจะได้ไปกับกฤตภาส ตลาดนัดจตุจักรก็ไม่ใช่สถานที่แรกๆ ที่เขาจะนึกถึงแน่

เด็กหนุ่มก้าวลงจากรถมายืนบนพื้นกรวดในลานจอดอย่างมึนงง เพราะยังไม่อาจทำความเข้าใจว่ากฤตภาสพาเขามาที่นี่เพียงเพราะนึกครึ้มหรือว่ามีแผนอื่น แต่ก็เพียงเก็บงำความสงสัยไว้ขณะเดินตามอีกฝ่ายเข้าไปในตลาด

"ปกติเธอเลือกซื้อเสื้อผ้าที่โซนไหน?"

อย่าบอกนะว่าที่ถามนี่เพื่อจะซื้อให้ เขาไม่ได้อยากได้สินน้ำใจแบบนั้นเลยสักนิดเดียว

ธีระคิดขณะมองไปรอบตัว เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดจึงทำให้มีคนมาเดินตลาดหนาแน่น สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเดินนำไปยังโครงการที่ไม่ได้ขายของที่เขาชอบ

"ผมไม่มีร้านประจำหรอก เวลามาก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ เจอของถูกใจร้านไหนก็ซื้อจากร้านนั้น"

เด็กหนุ่มเอ่ยขณะพยายามเดินทิ้งช่วงจากอีกฝ่ายเล็กน้อย สาเหตุหนึ่งที่เขาไม่ค่อยอยากมาตลาดแห่งนี้กับกฤตภาสเพราะเกรงว่าจะเจอลูกพี่ลูกน้องจอมซักไซ้ซึ่งเปิดร้านขายเสื้อผ้าอยู่ที่นี่ ส่วนอีกสาเหตุก็เพราะตลาดนี้พลุกพล่านเกินไป เขาเกรงว่าเดินๆ กันอยู่จะมีลูกน้องคนอื่นของกฤตภาสมาเห็นตอนพวกเขาอยู่ด้วยกัน และทีนี้ต่อให้เขาจะพยายามกุข้ออ้างอะไรขึ้นมาอธิบายก็คงไม่อาจแก้ตัวได้แน่

ธีระพากฤตภาสเดินลดเลี้ยวเข้าไปในโครงการที่ขายเฟอร์นิเจอร์ ของกระจุกกระจิก สัตว์เลี้ยง โดยใช้วิธีเดินเข้าซอยนั้นออกซอยนี้อย่างไม่มีจุดหมาย จุดประสงค์ก็คือเพื่อให้ฤตภาสทนอากาศร้อนๆ และคนเยอะๆ ไม่ได้จนพาเขาไปที่อื่นเสียที แต่ยิ่งเดินเขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังทรมานตัวเอง

"ตี้ เดี๋ยวก่อนซิ"

นั่นไง...เริ่มเบื่อแล้วสิท่า

"ครับ?"

ธีระหันกลับไปเมื่อกฤตภาสยื่นมือมาวางบนไหล่ อีกฝ่ายชี้นิ้วโป้งพลางพยักหน้าไปทางตรอกเล็กๆ ซึ่งแทรกตัวอยู่ระหว่างทางที่พวกเขากำลังเดินดูของ เด็กหนุ่มจึงขมวดคิ้วอย่างสงสัยแต่ก็เดินตามไปโดยดี

"ชานมไข่มุกสองแก้วครับ เธอก็เอาเหมือนกันใช่มั้ย?"

กฤตภาสสั่งคนขายซึ่งยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้ก่อนจะหันมาถาม เด็กหนุ่มจึงอดคิดไม่ได้ว่าถ้าสั่งเสร็จแล้วก็ไม่ต้องขอความเห็นชอบจากเขาซ้ำอีกก็ได้กระมัง

"...ขอบคุณครับ"

ธีระรับเครื่องดื่มในแก้วพลาสติกมาดูดพลางเหลือบตาขึ้นมองกฤตภาส เขาคิดว่าคงเป็นเรื่องบังเอิญที่อีกฝ่ายกระหายน้ำแล้วมองมาเห็นร้านนี้พอดี คงไม่ใช่เพราะรู้ว่าเขาชอบชานมไข่มุกถึงได้แวะซื้อแน่ๆ
 
กฤตภาสกำลังหันมองไปทางอื่นแต่ก็กำลังดูดชานมไข่มุกอยู่เหมือนกัน แว่นกันแดดซึ่งถูกถอดออกมาเสียบบนเสื้อยืดคอวีถ่วงผ้าลงจนเห็นเนินอกแกร่งได้รำไร ส่วนแขนเสื้อที่สั้นก็เผยให้เห็นส่วนหนึ่งของลายสักรูปแมงป่องที่ยาวลงมาเกือบถึงข้อศอกขวาได้ชัดเจน เขาคิดว่าเจ้าตัวคงจงใจปิดบังลายสักนี้ไว้จากพนักงานที่บริษัท เพราะปกติจะเห็นใส่แต่เสื้อที่แขนยาวถึงข้อศอกเวลาไปทำงานเสมอ

บริเวณต้นคอและเนินอกที่เปิดเปลือยต่อสายตานั้นมีรอยจ้ำและรอยข่วนเล็กๆ กระจายอยู่ประปราย ริ้วรอยเหล่านั้นไม่ได้ถึงกับเตะตาแต่ก็ยังเห็นได้ชัดถ้าตั้งใจมอง เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบที่หลังคอเพราะรู้ว่าตัวเองก็มีร่องรอยแบบเดียวกัน วันนี้เขาถึงได้จงใจ ใส่เสื้อคอโปโลแล้วยกปกเสื้อตั้งขึ้นเพื่อไม่ให้ใครได้เห็น

เมื่อคืนนี้พวกเขาทั้งคู่ก็บ้าพอกัน...

เด็กหนุ่มไพล่นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาจำไม่ได้ว่าถูกกฤตภาสกอดไปกี่ครั้งหรือใช้บริเวณไหนในห้องบ้าง รู้แต่หากยังมีเรี่ยวแรงก็จะตอบสนองโดยไม่อิดออดราวกับได้เสพยากระตุ้น จิตใจที่ถูกกระทบกระเทือนทำให้เขากระหายความรู้สึกที่จะมาช่วยอุดช่องว่างในใจ และหากนั่นจะหมายถึงการตกเป็นของเล่นให้กับผู้ชายคนนี้ตามที่เจ้าตัวต้องการ...เขาก็ยินดีจะไขว่คว้าฟางเส้นนี้เอาไว้

นับว่ากฤตภาสมีเรี่ยวแรงเหลือเฟือสำหรับผู้ชายในวัยสามสิบกว่า เพราะระหว่างที่เขาหมดสติจากความความอ่อนเพลียเมื่อตอนเช้ามืด อีกฝ่ายก็ยังอุตส่าห์มีน้ำใจเอาเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มในกระเป๋าของเขาไปซักและอบในเครื่องให้ก่อนจะกลับมานอนจนกระทั่งตื่นมาพร้อมกันตอนเที่ยง ไม่เช่นนั้นวันนี้เขาก็คงไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ออกมาเดินข้างนอกแน่ๆ

“เอาล่ะ พร้อมจะไปเดินต่อหรือยัง?”

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นและพบว่าอีกฝ่ายดูดชานมไข่มุกหมดและทิ้งแก้วไปแล้ว จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ยังไม่เบื่ออีกเหรอครับ?”

“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะเบื่อล่ะ?”

“ก็...ผมไม่เห็นคุณแวะดูร้านไหนสักร้าน มีแต่เดินตามผมอย่างเดียว ทั้งที่อากาศก็ร้อน คนก็เบียด”

กฤตภาสเอาสองมือล้วงกระเป๋าแล้วแค่นยิ้ม “อ้าว ฉันก็นึกว่าเธอตั้งใจพามาซึมซับบรรยากาศซะอีก ไหนล่ะร้านที่ชอบไปซื้อของ? ถ้ายังไม่พาไปฉันก็จะเดินตามอยู่อย่างนี้แหละ ยังไงก็ไม่ได้รีบร้อนจะไปไหนนี่นา”

ธีระฟังออกว่ากฤตภาสรู้ทันแผนของเขาที่ตั้งใจพาเดินวนในอากาศร้อนๆ เพื่อให้เบื่อ แต่ในเมื่อคู่กรณีรู้ตัวเสียแล้วเช่นนี้ เขาก็หมดอารมณ์จะพาเดินต่อ

“ถ้างั้นกลับกันเลยดีกว่า ผมขี้เกียจดูของแล้ว”

ธีระเอ่ยจบก็หันไปทิ้งแก้วชานมใส่ถังขยะ กฤตภาสจึงขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยยิ้มๆ “อยากรีบกลับไปนอนกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ยักรู้นะว่าเธอติดใจฉันขนาดนี้”

เด็กหนุ่มเบ้ปากแล้วก็หันไปจ้ำหนีโดยไม่รอ ฝ่ายกฤตภาสได้แต่หัวเราะหึๆ เพราะรู้ดีว่าธีระไม่ได้รู้สึกอย่างที่เขาเพิ่งพูดสักนิด แต่กำลังใช้ประโยชน์จากการมีอะไรกับเขาเพื่อหลบหนีความรู้สึกบางอย่างมากกว่า

คิดว่าถ้ายอมทำตามที่ฉันต้องการบนเตียงแต่โดยดีแล้วจะผ่านสามเดือนนี้ไปได้ง่ายๆ สินะ ถ้างั้นก็ประเมินฉันต่ำไป...

กฤตภาสเร่งฝีเท้ายาวๆ เพียงไม่นานก็เดินขึ้นไปตีคู่กับธีระ ร่างสูงใหญ่วาดแขนพาดบนไหล่ของเด็กหนุ่มเสมือนว่าทั้งคู่สนิทสนมกันมาก ธีระเงยหน้าขึ้นเห็นรอยยิ้มยียวนของคนข้างกาย จึงสั่งหายใจแรงๆ และพยายามแกะมือที่โอบบนไหล่ออก

"ผมร้อน เหนียวเหงื่อด้วย อย่าเข้ามาใกล้นักได้มั้ย?"

แล้วผมก็ไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมกับกลิ่นบุหรี่บนตัวคุณด้วย...ธีระคิดแต่ไม่พูด เพราะมันเผยให้รู้ว่าเขาสังเกตรายละเอียดของอีกฝ่ายมากแค่ไหนนอกจากเรื่องที่รู้ว่าใส่แต่เสื้อผ้าแบรนด์เนม

"ทำไมเมื่อคืนไม่เห็นพูดอย่างนี้เลยล่ะ?"

กฤตภาสก้มลงมากระซิบข้างหู ทำเอาผิวหน้าของเด็กหนุ่มซ่านเป็นสีชมพูขึ้นมา เขาสงสัยจริงๆ ว่าถ้าผู้ชายคนนี้หยุดพาดพิงเรื่องบนเตียงแล้วจะอาหารไม่ย่อยหรืออย่างไร ถึงได้ไม่เลิกยั่วโมโหเขาด้วยเรื่องที่ไม่ควรพูดในที่แจ้งเสียที!

"คุณกฤต..."

"อ้าว? ตี้! ต๊ายตาย! ไม่เจอกันตั้งนาน!!"

น้ำเสียงแหบห้าวของคนพูดขัดกับคำที่เลือกใช้อย่างสิ้นเชิง และด้วยระดับเสียงที่ไม่ได้เบาจึงยิ่งดึงดูดให้คนที่เดินผ่านหันมามองอย่างสนใจ ทว่ากฤตภาสกลับสัมผัสได้ว่าไหล่ของเด็กหนุ่มแข็งทื่อ เมื่อเขามองไปทางต้นเสียงก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตรงมาหาทั้งสองด้วยใบหน้าที่ออกอาการ 'กระดี๊กระด๊า' อย่างไม่ปกปิด

ไม่สิ...หากจะเรียกคนที่กำลังเดินมาว่าชายหนุ่มก็คงไม่ถูกใจเจ้าตัวนัก เพราะจากท่าทางการเดินเหินและคำพูดที่ใช้ เขาก็พอจะอนุมานเพศสภาพของคนตรงหน้าได้ว่าเป็น 'สาว' อย่างไม่ต้องถามซ้ำเสียมากกว่า

"...พี่ป๊อก หวัดดีครับ"

ธีระใจหายวูบตั้งแต่ได้ยินเสียงอันแสนคุ้นเคย แต่จะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ไม่ได้เพราะถูกตะโกนเรียกซะดังขนาดนี้ เขาจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆ ขณะหันไปยกมือไหว้ลูกพี่ลูกน้องอย่างเก้ๆ กังๆ

"ไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือนแน่ะ! ไปทำอะไรมาถึงผอมอย่างนี้ล่ะ? นี่พี่เพิ่งกลับบ้านไปเมื่อเดือนก่อนยังบอกแม่ของตี้อยู่เลยว่าพักนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่แวะไปร้านพี่หน่อยเหรอ? ช่วงนี้เสื้อแบบที่ตี้ชอบเพิ่งมาลงเพียบเลยนะ"

ญาติผู้พี่ทักทายยาวเหยียดจนธีระไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ความอึ้งทำให้เขาลืมกระทั่งมือของกฤตภาสที่โอบอยู่บนไหล่ ฝ่ายญาติผู้พี่เห็นเขาไม่ตอบก็ไม่ได้เร่ง แต่นัยน์ตาเหลือบมองกฤตภาสที่ยืนเสียชิดเจ้าตัวแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม

"ตายละ จะไม่แนะนำคนที่มาด้วยกันหน่อยเหรอตี้"

คำถามและรอยยิ้มมีเลศนัยของอีกฝ่ายดึงสติของธีระกลับมา เขาเหลือบมองกฤตภาสซึ่งกำลังยิ้มมุมปากเหมือนได้ดูละครฉากสนุกแล้วก็รีบตัดบท

"คุณกฤต เป็นเจ้านายที่บริษัทที่ตี้ไปฝึกงาน แต่เดี๋ยวเราจะกลับกันแล้วล่ะ"

"อ้าว? งั้นแปลว่าเลิกกับพี่คนที่เคยพามาก่อนหน้านี้แล้วเหรอ? อุ๊บ!"

ญาติผู้พี่ยกมือขึ้นปิดปากเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรถาม แต่ธีระหน้าเผือดสีทันทีเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจ เขากำมือแน่นจนตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ แต่กลับถูกมือที่โอบไหล่รั้งเข้าหาตัวมากขึ้นพร้อมกับที่กฤตภาสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือรอยยิ้ม

"ทำไมแนะนำแฟนว่าเป็นเจ้านายล่ะ เดี๋ยวกลับไปต้องทำโทษซะแล้วเด็กคนนี้"

ธีระเลิกคิ้วสูงขณะที่กฤตภาสก้มลงจูบหน้าผาก แต่ผู้สูงวัยกว่าทำเป็นไม่เห็นหน้าตาเหลอหลาของเขาขณะหันไปบอกลาญาติผู้พี่

"ขอโทษนะครับคุณป๊อก วันนี้ตี้เขาไม่ค่อยสบายแต่ก็ยังดื้ออยากจะมาเดินเล่น แต่ตอนนี้เห็นทีจะต้องพากลับไปนอนแล้ว ไว้วันหลังผมจะให้เขาพาไปเยี่ยมที่ร้านนะครับ"

"อุ๊ยตาย! ได้สิคะ! โถตี้เอ๊ย ไม่สบายก็ไม่บอก! งั้นรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวคุณกฤตคงช่วยดูแลเราอย่างดีเองล่ะ"

ญาติผู้พี่ทำหน้าเห็นใจพลางยื่นมือมาตบไหล่ธีระเบาๆ แต่นัยน์ตากลับส่งยิ้มเป็นประกายพราวให้กับกฤตภาสซึ่งยิ้มบางๆ ตอบ ร่างสูงใหญ่เดินโอบไหล่เด็กหนุ่มออกมาจากตรอกนั้น จนกระทั่งใกล้จะไปถึงรถที่จอดไว้ คนถูกโอบก็ปัดมือเขาออกแล้ววิ่งไปที่ต้นไม้ซึ่งอยู่ริมลานจอด ร่างเพรียวเอามือหนึ่งยันลำต้นเอาไว้ก่อนจะโก่งคออาเจียนอย่างรุนแรง

กฤตภาสรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วรั้งเอวธีระเพื่อไม่ให้หน้าทิ่ม มือใหญ่อีกข้างช่วยลูบหลังขณะที่เด็กหนุ่มทำท่าเหมือนยังขย้อนออกมาไม่หมด ทว่าอาจเพราะมื้อกลางวันนั้นแทบไม่ได้กินอะไรนอกจากชานม สิ่งที่อาเจียนออกมาจึงมีแต่ของเหลวและน้ำย่อยซึ่งเหม็นเปรี้ยวจนเขาแสบคอ

"ออกมาหมดหรือยัง?"

กฤตภาสถามพลางยกมือเสยผมบนหน้าผากซึ่งชื้นไปด้วยเหงื่อให้ เด็กหนุ่มจึงพยักหน้าด้วยความรู้สึกเหนื่อยอ่อนขณะยึดแขนเขาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว ไหล่บางยังคงสั่นเพราะความหน้ามืดและอ่อนเพลีย กฤตภาสจึงสบถเสียงเบาเพราะดูท่าทางอีกฝ่ายจะโดนพิษจากอากาศร้อนเล่นงานเข้าให้แล้ว

"กลับกันเลยก็แล้วกัน สภาพเธอเป็นแบบนี้คงเดินเที่ยวต่อไม่ไหวหรอก อีกเดี๋ยวตลาดก็จะวายแล้วด้วย"

"ไม่เอา...อย่าเพิ่งกลับ"

คนฟังเลิกคิ้ว ตั้งแต่เมื่อช่วงกลางวันเขาก็ได้ยินเด็กหนุ่มรบเร้าว่าจะกลับห้องๆ ท่าเดียว มาตอนนี้ที่อาการไม่สบายเด่นชัดขึ้น คนป่วยดันไม่อยากกลับไปพักผ่อนไปเสียฉิบ

"ถ้างั้นจะไปไหน? ถ้าหิวก็ไปหาข้าวเย็นกินกันก่อนก็ได้ เสร็จแล้วเธอจะได้กลับไปนอน"

หากธีระมีสติเต็มร้อย เขาคงฉุกคิดได้ว่าอีกฝ่ายไม่เอ่ยถึงเรื่องบนเตียงเลยสักคำตั้งแต่ได้เห็นเขาอาเจียน แต่เพราะไม่มีสติจะคิดวิเคราะห์อะไรในขณะนั้น เขาจึงส่ายหน้าพลางพยายามคิดถึงสถานที่อื่นที่อยากไปมากกว่าห้องของกฤตภาส ครู่หนึ่งก็กลืนน้ำลายเพื่อลดอาการแสบคอแล้วเอ่ยเสียงโหย

"ผมมีร้านที่อยากไป พาผมไปที่นั่นหน่อย"



++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-10-2013 16:43:12

บนม่านราตรีที่ห่มคลุมทุกสรรพสิ่งในยามดึกสงัด ดวงจันทร์ซึ่งลอยสูงได้ทอแสงละมุนตาลงบนกลีบเมฆที่ลอยกระจัดกระจายบนท้องฟ้า ที่หน้าประตูห้องของคอนโดมิเนียมหรูกลางใจเมือง คีย์การ์ดถูกหยิบออกมารูดในช่องอ่านสัญญาณก่อนที่ประตูจะถูกผลักเปิด จากนั้นกฤตภาสก็ย่อตัวลงช้อนร่างของเด็กหนุ่มที่เมาจนแทบยืนไม่อยู่แล้วพาเดินเข้าไปในห้อง

ความคุ้นเคยบวกกับแสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างทำให้เขาสามารถอุ้มธีระไปถึงห้องนอนโดยไม่ชนอะไร จนกระทั่งวางเด็กหนุ่มลงบนเตียงแล้ว ร่างสูงใหญ่ถึงค่อยหันไปเปิดโคมไฟซึ่งตั้งอยู่ข้างๆ

"อืม...ขอโค้กกับโซดาเพิ่มด้วย...น้ำแข็งอีกถัง..."

เสียงเพ้ออ้อแอ้ทำให้กฤตภาสเอามือยีผมของธีระพลางยิ้มอย่างหน่ายๆ เขาเข้าใจผิดมาตลอดตั้งแต่พบกันว่าเด็กคนนี้คงเป็นพวกแพ้แอลกอฮอลล์ ที่ไหนได้ วันนี้เจ้าตัวผสมเหล้าดื่มเองจนแทบหมดกลมคนเดียวโดยไม่รับรู้เลยว่ามีคนเดินมาเมียงมองด้วยแววตาสนอกสนใจตั้งกี่ราย แต่ติดที่โดนเขาซึ่งนั่งคุมเชิงจิบวิสกี้อยู่ข้างๆ ทำตาดุใส่ จึงไม่มีใครหน้าไหนหาญกล้าพอจะเข้ามาชวนคุย

กฤตภาสเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างหน้าให้สดชื่นขึ้น จากนั้นก็เอาผ้าขนหนูที่ชุบน้ำจนหมาดเดินกลับไปเช็ดหน้าให้ธีระที่ยังเหม่อมองเพดานด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอย

"ทำไมร้านไม่เปิดไฟล่ะ? แล้วพาผมมานอนบนเตียงทำไม? ผมไม่ไปหาหมอฟันนะ ไม่ได้ฟันผุซักหน่อย"

"เด็กบ้านี่ เพิ่งรู้นะว่าเวลาเธอเมาแล้วจะพูดจาไม่รู้เรื่องขนาดนี้"

กฤตภาสทั้งขำทั้งอ่อนใจ เขาจับเด็กหนุ่มยกแขนขึ้นเพื่อจะได้ถอดเสื้อให้ จากนั้นก็เช็ดคราบเหงื่อไคลจากการไปตะลอนข้างนอกมาทั้งวันเพราะรู้ว่าคืนนี้คงไม่มีหวังจะพาธีระไปอาบน้ำ เมื่อจัดการท่อนบนเสร็จแล้วก็เช็ดตัวท่อนล่าง จากนั้นก็เปิดตู้หาเสื้อยืดกับกางเกงบ็อกเซอร์มาให้เด็กหนุ่มใส่แทนชุดนอน

จะว่าไป...เขายังไม่เคยดูแลใครขนาดนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา ขนาดรูมเมทสมัยเรียนที่อังกฤษไปกินเหล้าเมาจนอ้วกรดตัวเอง เขาก็ปล่อยให้หมอนั่นนอนจมกองอ้วกอยู่หน้าประตูห้องยันเช้าเสียด้วยซ้ำ

ธีระมองเพดานด้วยความรู้สึกวิงเวียนราวกับโลกหมุนย้อนทิศทาง ร่างกายก็สั่นเพราะแอลกอฮอลล์ซึ่งไหลวนในกระแสเลือดอย่างเข้มข้น เขาสับสนจนแยกแยะไม่ได้ว่าสถานที่ที่ตัวเองนอนอยู่คือที่ไหน แสงไฟที่สลัวในห้องยิ่งทำให้มองภาพคนที่กำลังช่วยแต่งตัวให้ไม่ชัด ความทรงจำสุดท้ายของเขาคือขอร้องให้กฤตภาสพาไปร้านเหล้าที่ไม่ได้ไปมาหลายเดือนเพราะเครียดจนทนไม่ไหว แต่ทำไมตอนนี้คนที่อยู่ข้างกายถึงได้อ่อนโยนขนาดนี้ ลูบผมกับแก้มเขาได้อย่างอบอุ่นเช่นนี้ หรือว่าคนใจร้ายคนนั้นเรียกพี่รงค์ให้มาช่วยเพราะเบื่อที่จะนั่งดูเขามอมเหล้าตัวเองกัน

จริงด้วยสิ...คุณกฤตคงรู้จักพี่รงค์ก็เลยโทรไปเรียกมา... ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ เลย...

สมองของเด็กหนุ่มเบลอเพราะแอลกอฮอลล์จนไม่อาจไตร่ตรองว่าจินตนาการของตนไร้สาระเพียงใด เขาเพียงแต่หรี่ตามองคนที่นั่งบังแสงจากโคมไฟ จากนั้นก็ยกมือขึ้นทาบบนมือใหญ่ที่กำลังวางอยู่บนแก้ม

มือที่ทั้งใหญ่แล้วก็อบอุ่นขนาดนี้...ไม่มีทางเป็นคนอื่นนอกจากพี่รงค์ได้แน่ๆ...

"พี่รงค์...พี่รงค์มาหาตี้เหรอ?"

กฤตภาสชะงักการเคลื่อนไหวทันที คิ้วดกหนาขมวดมุ่นเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่มองเขาด้วยนัยน์ตาเชื่อมปรอยและริมฝีปากหยักขึ้นเป็นรอยยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ชักมือหนีขณะที่เด็กหนุ่มยังคงเพ้อต่อ

"วันก่อน...ตี้เห็นผู้ชายคนนั้นด้วยล่ะ แฟนของพี่รงค์...ตอนแรกตี้นึกว่าเขานอกใจพี่รงค์...แต่ว่าไม่ใช่ ตี้เข้าใจผิดไปเอง...พี่รงค์...ตี้จะเป็นน้องชายที่ดีให้พี่รงค์ก็ยังเป็นไม่ได้เลย...พี่รงค์อย่าเกลียดตี้เลยนะ ตี้ขอโทษ...ตี้จะไม่แช่งให้พี่รงค์เลิกกับเขาอีกแล้ว...อย่าเกลียดตี้นะ..."

เด็กหนุ่มเริ่มพร่ำเพ้ออย่างไม่ได้สติขณะยื่นมือขึ้นลูบหน้าของกฤตภาส โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่ายิ่งเขาเอ่ยชื่อของชายอื่นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระพือไฟในอกคนฟัง แต่แล้วหยาดน้ำที่รินไหลจากหางตาทั้งสองข้างก็สะกดให้กฤตภาสนั่งนิ่ง เขามองคนที่พยายามตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นนั่งทั้งที่แค่จะพยุงตัวให้ตรงยังทำไม่ได้ และปล่อยให้ร่างนั้นโน้มคอเขาลงไปกอดขณะกระซิบเสียงสั่นเครือชิดริมหู

"อย่าเกลียดตี้นะ...ฮึก...ตี้จะยอมเป็นแค่น้องชายก็ได้...แต่ขอร้องล่ะ อย่าเกลียดตี้..."

หยาดน้ำตาซึมลงบนต้นคอของกฤตภาส แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกราวกับผิวแสบร้อนดั่งถูกไฟลวก ธีระกอดคอเขาแน่นพลางไถแก้มไปมาอยู่บนแผ่นอกราวกับเด็กน้อยที่อ้อนวอนการให้อภัย ท่าทางน่าสงสารทำให้คนที่ตอนแรกนึกอยากจับเด็กหนุ่มเขย่าให้หายเมาก่อนจะบอกว่าเขาไม่ใช่พี่รงค์อะไรนั่นต้องหยุดความคิดไว้ และสุดท้ายก็เพียงแต่สอดแขนโอบรอบเอวผอมแล้วลูบร่างที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติอย่างปลอบโยน

คนแบบไหนกันที่ทำให้เด็กคนนี้ฝังใจถึงขนาดนี้ได้...แล้วเด็กคนนี้เก็บเรื่องพวกนี้ไว้คนเดียวมานานแค่ไหนแล้ว...

ธีระรัดแขนรอบคอเขาแน่นขึ้นพร้อมกับส่งเสียงสะอื้นอยู่ในอ้อมกอด จนกระทั่งครู่ใหญ่ผ่านไป เสียงสะอื้นไห้และอาการสั่นเทาจึงค่อยๆ สงบลง เช่นเดียวกับแขนที่ตกลงข้างตัวซึ่งเป็นสัญญาณว่าเด็กหนุ่มผล็อยหลับ

กฤตภาสยังคงกอดธีระไม่ปล่อยจนกระทั่งแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่รู้สึกตัวแน่นอน เขาจึงค่อยจับร่างในอ้อมแขนให้เอนลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เอาผ้าขนหนูที่ยังชื้นช่วยเช็ดคราบน้ำตาและน้ำมูกให้ และช่วยเสยผมที่ชื้นเหงื่อจนแนบติดหน้าผากออกขณะมองแพขนตาที่ปิดสนิท

เธอยังโชคดีที่ตอนนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่งั้นฉันปลุกขึ้นมาถามแน่ว่าไอ้พี่รงค์ที่พร่ำเพ้อหานักหนานี่มันใครกัน

กฤตภาสคิดพลางเอนตัวลงนอนตะแคงข้างๆ และชันศอกข้างหนึ่งขึ้น ร่างของเด็กหนุ่มกระตุกและคิ้วขมวดราวกับกำลังฝันร้าย เขาจึงใช้มืออีกข้างลูบหลังเบาๆ จนกระทั่งเห็นว่าเรียวคิ้วได้รูปเริ่มผ่อนคลายลง แต่ก็ไม่หยุดมือที่ลูบแผ่นหลังและเพ่งมองใบหน้าอ่อนเยาว์อย่างตั้งใจเป็นครั้งแรก

ธีระจัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาน่ารักชนิดที่สาวๆ เห็นก็คงชอบ หนุ่มๆ หลายคนเห็นก็คงสนใจ แต่กฤตภาสผ่านคนที่รูปลักษณ์สะดุดตากว่านี้มามากเพราะสายงานที่ทำ ดังนั้นสำหรับเขาแล้วสิ่งที่ดึงดูดเกี่ยวกับธีระหลังได้รู้จักกันมากขึ้นจึงแทบจะไม่เกี่ยวกับหน้าตา แต่เป็นบุคลิกที่สุภาพอ่อนน้อมแต่ก็ดื้อ และแววตาที่บ่งบอกว่าต่อต้านเขาแม้แต่เวลาที่ร่างอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนจนชวนให้อยากปราบพยศต่างหาก

ที่ผ่านมากฤตภาสมีโอกาสหลายครั้งที่จะได้เห็นธีระในยามหลับไหล แต่กลับไม่เคยสังเกตเลยว่าเด็กหนุ่มมักขมวดคิ้วอยู่เสมอแม้อยู่ในห้วงนิทรา

"ฉันไม่ใช่พี่รงค์อะไรนั่น ดังนั้นตำแหน่งพี่ชายเธอคงต้องไปขอกับหมอนั่นเอาเอง แต่ถ้าจะขอร้องว่าไม่ให้เกลียดล่ะก็...เรื่องแค่นั้นฉันทำให้ได้"

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะก้มลงจรดริมฝีปากบนเนินหน้าผากเกลี้ยงเกลา เขาลูบแผ่นหลังผอมบางอีกครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงผ้าห่มให้ถึงไหล่ของธีระ จากนั้นก็หันไปถอดเสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ กระแสน้ำเย็นที่หลั่งรินจากฝักบัวลงบนกล้ามเนื้อหาได้ช่วยดับความรุ่มร้อนที่รวมตัวกันแน่นอยู่ในอก และเขาไม่ชอบความรู้สึกอึดอัดดุจน้ำท่วมปอดเช่นนี้เลยแม้แต่นิดเดียว

เพิ่งจะเมื่อคืนที่ผ่านมา ธีระทำให้เขาแปลกใจกับท่าทีที่เป็นฝ่ายโอนอ่อนเข้าหาอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ไม่น่าเชื่อว่าถัดมาอีกเพียงคืนเดียว กฤตภาสจะรู้สึกราวกับอะไรบางอย่างในตัวก็กำลังถูกมือที่มองไม่เห็นสั่นคลอนเช่นกัน แต่ว่าสำหรับคนอย่างเขา...โลกคงต้องถล่มไปก่อนนั่นแหละถึงค่อยมานั่งคิดว่าความอึดอัดใจนี้มีสาเหตุจากอะไร
 

++---TBC---++
 


A/N: ไม่รู้ตอนนี้ช่วยให้ตากฤตกู้คะแนนคืนได้บ้างไหมนะคะ (เกรงว่าคงติดลบจนกู่ไม่กลับซะมากกว่า) น้องตี้ยังคงรับบทหนักเสมอต้นเสมอปลาย แต่เหมือนตอนนี้ทิศทางลมจะเปลี่ยนไป เราอาจเห็นอะไรเปลี่ยนแปลงระหว่างคู่นี้มากขึ้น แต่ด้วยความเอาแน่เอานอนไม่ได้ของตากฤต คนเขียนเลยไม่กล้ารับประกันว่าความเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้จะดีหรือร้าย หุหุหุ

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ทั้งตอนก่อนและตอนนี้ ส่วนใครอ่านแล้วแต่ยังไม่เคยแสดงตัวก็มาทักทายกันได้นะคะ อยากรู้ความเห็นคนอ่านเยอะๆ ค่า ^^ (จะหมั่นไส้หรือรังเกียจตากฤตยังไงก็ได้ค่ะ ไม่ว่าเลยเพราะฮียิ่งโดยเยอะๆ ยิ่งสะใจ 5555)  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-10-2013 16:59:15

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้ลุงมันหึงเว้ยยยยยย แม้มันจะไม่รู้ตัวก็ตาม กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สมน้ำหน้ามัน แต่ตอนนี้ให้อภัยลุงมันนิดนึง ที่ลุงแกดูแลน้องเป็นอย่างดีในยามที่น้องต้องการใครซักคน


เอาไว้วันไหนลุงรู้ว่าไฟร้อนที่มันสุมอกอึดอัดจนแทบจะระเบิดออกมาเมื่อน้องพูดถึงชายอื่น วันนั้นเค้าสัญญาว่าจะหัวเราเยาะลุงดังๆ ว่าสุดท้ายลุงก็ตกลงไปในหลุมที่ลุงขุดมันเอง


ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 26-10-2013 17:09:34

ตอนแรกดูกระทู้ที่ตอบกลับยังเป็นวันที่ 19 มาอีกรอบเปลี่ยนแล้ว^^
แค่ตี้อยากไปร้านที่อยากไป ลุ้นมากอยากอ่านต่อ... ตอนนี้คุณกฤตได้คะแนนบวกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 26-10-2013 17:17:18

คุณกฤตตอนนี้คะแนนพุ่งมากๆ งวดหน้าลงสมัครสส.ได้เลย ฮ่าๆ
ตี้ยังคงน่าสงสารจับใจเลเวลไม่มีตกเช่นเดิม เฮ้อ ขอให้ตี้ตัดใจได้ไวๆ พี่รงค์เค้่าไปแล้ว แต่ตอนนี้คนที่อยู่ข้างๆตี้คือคุณกฤตนะ แม้จะเริ่มต้นมาไม่ดีเท่าไหร่แต่ขอให้ตี้รู้ไว้เถอะว่าอย่างคุณกฤตเค้าไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกอะไร แค่เซ็กซ์เฟรนด์น่ะหาได้ง่ายๆอยู้่แล้ว ไม่มาทำอะไรยุ่งยากแบบนี้หรอกหากไม่มีใจให้เลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 26-10-2013 17:18:43

คุณกฤต คือ"หลุมดำ"ที่พร้อมจะดูดกลืนน้องตี้เราอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-10-2013 17:20:09

สงสารตี้จัง ยังลืมพี่รงค์ไม่ได้จริงๆ ยังไงคุณกฤตก็ดูแลน้องหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-10-2013 17:20:32

อ้างจาก: BlueHoney ที่ 26-10-2013 17:09:34  

ตอนแรกดูกระทู้ที่ตอบกลับยังเป็นวันที่ 19 มาอีกรอบเปลี่ยนแล้ว^^
แค่ตี้อยากไปร้านที่อยากไป ลุ้นมากอยากอ่านต่อ... ตอนนี้คุณกฤตได้คะแนนบวกนะ

ลงเนื้อหาที่เหลือครบแล้วในรีพลายที่ 622 ค่า ถ้ายังไม่เห็นคำว่า TBC ลงท้ายและไม่มีทอล์ค ให้สันนิษฐานไว้ก่อนได้เลยว่ายายคนเขียนยังลงเนื้อหาไม่ครบค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-10-2013 17:22:13

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 26-10-2013 17:44:56

แอร๊กกกกกก ตาลุงนี้ก็รู้ตัวซะทีสิ
 :m16:
มาต่อไวๆนะคะ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 26-10-2013 17:48:43

แหม
อีตาพี่กฤตก็ทำตัวดีๆกับเขาเป็นเหมือนกันนี่นะ
ทำดีให้มันตลอดๆล่ะ
แล้วก็ช่วยลบอดีตเศร้าๆของน้องให้หมดด้วย
ไม่งั้นอย่าหาว่าคนอ่านไม่เตือนนะคะ ครึครึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 26-10-2013 17:52:33

ตอนคุณกฤตตอบญาติตี้ว่าเป็นแฟน สะใจมากกก
แล้วแบบตี้มาเพ้อถึงพี่รงค์ ทำให้คุณกฤตหึงอ่ะจิ อิอิ
แต่ยังไม่ยอมรู้ใจตัวเองนะลุง กิ้วๆ >.<
ตี้ตื่นมาจะเจอคาดคั้นเรืี่องเพ้อมั๊ยน๊ออ

ขอบคุณมากนะคะ +1 ~^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 26-10-2013 17:57:01

 o22

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 26-10-2013 18:01:57

นายกฤตเอ๋ย นายมีสิทธิ์อะไรจะไม่ไปพอใจหรือไปอยากรู้อะไรจากหนูตี้เนี่ย
รู้สึกจะค่อย ๆ ก้าวข้ามคำว่าเซ็กซ์เฟรนด์มากขึ้นไปเรื่อย ๆ แล้วนะ....หึหึหึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 26-10-2013 18:05:39

 :m1:  ปลื้มใจจัง ตากฤตมีมุมนี้ด้วย  :m13:

 :sad2: ส่วนหลานตี๊ก็ระทมทุกข์จังเลย

 :กอด1: เชิญปลอบประโลมกันตามสบายนะหลาน ๆ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-10-2013 18:11:38

 :monkeysad:  ตี้น่าสงสารจังเลย รักกันเร็วๆนะ ของหวานๆมั้ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 26-10-2013 18:32:04

ตอนนี้แอบให้คะแนนคุณกฤตนิดนึง
ได้เห็นมุมอ่อนโยน ดูแลน้องตี้
คุณกฤตช่วยคิดนิดนึงก็ได้นะ ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรอยู่ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 26-10-2013 18:33:20

อั้ยยะ...คนแก่แอบหึงเว้ยเฮ้ย แต่แอบหวั่นว่าจะยิ่งรุนแรงกับน้องตี้หรือเปล่า ไม่เอานะลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 26-10-2013 18:40:16

แหม่ ขอบอกว่าแอบหมั่นไส้พี่ป๊อกอะไรนี่นิดนุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 26-10-2013 19:00:05

โว้ยยยโหยยยยยยยยยยเฮ้ยยยยยคะแนนพุ่งปรี๊ดเลยนะคุณกฤต
คุณกฤตทำดีแล้วจงทำต่อไป อย่าเพิ่งดีแตกล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-10-2013 19:07:07

คุณกฤตเริ่มเข้าใจน้องตี้มั่งแล้วสินะ

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 26-10-2013 19:41:52

ขอสารภาพว่าไม่เคยอ่านเรื่องของพี่รงค์มาก่อน
เพิ่งมาอ่านนิยายของคุณ belbomb เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกค่ะ
เลยอยากให้พี่รงค์ตัวจริงโผล่มาฉะกับตาคุณกฤตซักฉาก ฮุฮิ

ปล. ตอนคุณกฤตหึงนี่ ใจหวิวเลยอ่ะ
เขริลลลลลลว้ายยยยยยย (ขออนุญาตวิบัติเพื่ออารมณ์)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 26-10-2013 19:45:57

อย่างน้อยก็มีมือที่สามมาสั่นคลอนละว๊า
พ่อพระเอกใจเเข็ง :a14:

คอยดูน้องตี้ต้องทำให้สั่นคลอนมากกว่านี้แน่!  :laugh:

ปล.ชอบฉากเอาผ้าไปซักให้ก่อนนอนดั๊ว :-[

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 26-10-2013 20:07:14

ตาลุงกฤตมันหึงน้องตี้เว่ย
ต้องทำใจอ่ะนะรักแรกมันฝังใจซะขนาด
อีกไม่นานน้องตี้ก้อคงลืมได้หล่ะมั้ง?

ตอนนี้ตาลุงกฤตดูดีขึ้นมาติ๊ด!นึง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-10-2013 20:11:38

สงสารตี้อ้ะ คือน้องต้องอมทุกข์มาตลอด
เห้ออ ตี้ไม่น่าเจอพี่รงค์เลยจริงๆ ให้ตายเถอะะะ
ตอนนี้คุณกฤษได้คะแนนเต็มไปเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 26-10-2013 20:17:43

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 26-10-2013 20:20:38

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารตี้  :mew4: ตอนนีคุณกฤตน่ารักมาก
คนเขียน เขียนจนเราอินไปกับตี้เลย :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-10-2013 20:25:42

พาร์ทนี้คุณกฤตกู้คะแนนกลับมาได้เยอะมากเลยล่ะค่ะ เริ่มหลงรักผู้ชายคนนี้นิดหน่อย
แต่คนอ่านชอบพระเอกแบบนี้จริง ๆ นะ รู้สึกว่าเป็นคนที่เร้าใจมากเลย คือเดายากแล้วแบบทำซึน
รักน้องแล้วแต่ไม่รู้ตัวนะ ปากร้ายอีกอะไรอีก แต่เค้าก็เข้มแข็งพอที่จะปกป้องน้องได้ เป็นคนที่จะทำให้ลืม
เรื่องรักเก่า ๆ ได้อย่างสมบูรณ์เลยล่ะ เพราะถ้าลืมไม่หมดพี่แกก็คงไม่ยอม 555

ชอบหลายตอนของพาร์ทนี้เลยค่ะ น้องตี้ของพี่ยังซึมเซาเหมือนเดิม อ่านแล้วก็ซึมไปด้วย สงสารน้องมาก
รักครั้งแรกที่ผิดหวังมันฝังใจเนอะ จะพาเค้าไปเดินให้เซ็งเล่นแต่คุณกฤตน่ารักกว่าที่คิดแฮะ ชอบคนแบบนี้
สบาย ๆ ไม่สำอางค์ แล้วชอบตอนที่บอกญาติน้องด้วยว่าตัวเองเป็นแฟน น่ารักมากเลยอ๊าาาา กรี๊ดดดดด
ตอนเช็ดตัวให้น้องก็เหมือนกัน อาการลูบแก้มลูบหน้าลูบตานี่ถ้าไม่มีใจใช่ว่าจะทำได้ อ่อนโยนจะขนาดนั้น
จนน้องคิดว่าเป็นพี่รงค์ เฮ้อ เจ็บไหมล่ะคุณกฤต ทำไงจะได้ใจเค้ามาล่ะ สุมอกซะขนาดนี้แล้ว
อยากให้น้องยิ้มให้ตัวเองบ้างล่ะซี่ สู้ๆ นะคุณกฤต น้องตี้ก็ใจแข็งแรงเร็ว ๆ นะลูกนะ

ขอบคุณค่ะ รอคอยมาตล๊อดๆๆๆ ค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 26-10-2013 20:32:04

ลุงยังไม่แน่ใจเลย แต่หวั่นไหวแน่แล้ว

ที่ใจดีกับตี้วันนี้ให้ไปเลยล้านแต้ม แล้วทำไมตอนตี้รู้ตัวไม่ทำดีๆ แบบนี้ แต่นะอยู่ดีๆ ทำดีด้วยจะพาลระแวงหนักเลยรึเปล่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 26-10-2013 20:47:19

...คุณกฤตหึงหรือเปล่าคะนั้น ที่ดูแลดี๊ดีแบบนี้เพราะหลงชอบน้องแล้ใช่ป่าววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 26-10-2013 21:00:43

โฮฮฮ สงสารตี้ พี่กฤตช่วยน้องตี้ด้วยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 26-10-2013 21:03:24

สงสารน้องตี้สุดๆ  :m15:

ส่วนอิลุง คะแนนยังติดลบเหมือนเดิมจ้า รอซ้ำตลอดๆ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-10-2013 21:09:44

จะเอาอะไรกับ  "ผู้สูงวัยกว่า" ล่ะตี้ แต่ละคนก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ เขี้ยวลากดินทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-10-2013 21:14:03

ลุงหลงน้องขึ้นเรื่อยๆเลยนะ
น้องตี้น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 26-10-2013 21:14:39

เมื่อไหร่ตี้จะลืมพี่ณรงค์ไปได้สักทีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 26-10-2013 21:19:39

ผ่านไป3เดือนรับรองพระเอของเราก็ไม่ปล่อยนายเอกไปไหนหรอก

อยากบอกให้นายเอกเลิกรักนายรงค์นั่นได้แล้ว

แล้วหันลับมารักและสนใจคนที่อยู่ข้างๆดีกว่านะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 26-10-2013 21:33:41

โฮยยยยย
สงสารคุณกฤต แต่ยังไม่มาก เพราะคุณกฤตก็ยังไม่รู้ใจตัวเอง
แต่น้องตี้ฝังใจกะพี่รงค์มากอ่าาาา
ทำไงดี~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 26-10-2013 21:44:53

 o18  ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่ตี้นอนหลับฝันดีนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 26-10-2013 22:08:54

ตี้น่าสงสารจังเลย  :monkeysad: :monkeysad:


ตอนนี้ยังมองไม่เห็นเลยว่าสองคนนี้จะรักกันได้ไง คนนึงก็ยังฝังตัวเองกับอดีจ อีกคนก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ เฮ้อ.......... :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-10-2013 22:16:41

 :hao6:  โถ่...ไม่รู้ว่ามันคืออะไร มีตัวเลือกมาให้นะลุง (ก)อิจฉา  (ข)หึง   (ค)ทั้งสองข้อ    o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 26-10-2013 22:34:29

...ยังไม่พอ ต้องหน่วงหนักกว่านี้อีกนะสำหรับเฮียกฤต... ตอนแรกนิสัยไม่ดีไว้เยอะหนิ แค่นี้ยังน้อยไป๊ แค่หงุดหงิดเอง ยังไม่ปวดตับเลย หึ   o3

แอบอยากให้มีหนุ่มน้อยน่ารักโปรไฟล์เริ่ดมาติดใจน้องตี้อีกซักคนอ่ะ เพิ่มสีสันให้ชีวิต (ของเฮียกฤตนะ ฮาาาาา)  :a11:

รออ่านต่อปายยยยยยยยยยยยยยย ชึ้บ ชึ้บ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-10-2013 22:36:29

สงสารตี้มากๆเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 27-10-2013 00:14:33

เสียน้ำตาให้ตี้ :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 27-10-2013 00:44:24

น้องตี้ พี่ขอโทษษษษษษ พี่ไม่ยักกับจะรู้สึกโกรธลุงกฤตเท่าที่ควรเลยยยยย  :mew2:
แต่พี่ยังคงโกรธไอ้รงค์มาอย่างต่อเนื่องจากเรื่องโน้น  :z6:
แต่ที่แน่ๆ รักน้องตี้นะจ๊ะ อยากให้น้องตี้มีความสุขเร็วๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 27-10-2013 02:31:11

ตี้ก็ยังน่าสงสารอยู่ แต่แนวโน้มว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างแล้ว รอต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-10-2013 02:41:55

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-10-2013 02:59:26

สะเทือนใจกับความทรมานของตี๋ การจะมารักคนๆนี้อีกก็คงต้องคิดมากอีกนั่นแหล่ะ

ประโยคท้ายๆที่ว่า "แต่ว่าสำหรับคนอย่างเขา...โลกคงต้องถล่มไปก่อนนั่นแหละถึงค่อยมานั่งคิดว่าความอึดอัดใจนี้มีสาเหตุจากอะไร
 "

อ่านแล้ว...รู้สึกอยากเป็นแบบนี้บ้างจัง จะได้ไม่เครียด ไม่คิดมาก ไม่อึดอัด ไม่อยากรักใครอีกเลย  :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปนะครับ   :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-10-2013 03:23:53

หึหึ สุดท้ายกลายเป็นผูกตัวเองซะนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 27-10-2013 07:12:41

โอ้ย  เมื่อไหร่ตี้จะชอบกฤตซะที   แล้วไอ้นิสัยส่วนไหนถึงจะทำให้ตี้ไปชอบได้ล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 27-10-2013 09:03:42

อ่านแล้วรู้สึกว่าบุคลิกคุณลุงกฤตนี่แปลกดีนะ ไม่ค่อยเห็นในนิยายเรื่องอื่นๆ แบบจะร้าย(โฉด ดิบ เถื่อน)ก็ไม่ใช่ จะใจดีรักหลงน้องตี้ก็ไม่ใช่ จะร้ายกับคนอื่นแต่ดีกับตี้คนเดียวก็ยิ่งไม่ใช่อีก คือไงอะ พออ่านๆไป คิดว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ลุงกฤตต้องทำแบบนี้แน่เลย แล้วก็มักประหลาดใจเสมอ ฮีมีการกระทำที่ประหลาดดีค่ะ จะว่าติสท์ๆดีมั้ยนะ

แต่ดูๆ ไปก็น่ารักดีนะคะ ฮ่าๆ :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 27-10-2013 16:59:55

ชอบอารมณ์หน่วงๆแบบนี้จังเลย :ling1:

คุณกฤตดูท่าทางยังไม่รู้ใจตัวเองซะที :mew5:
ส่วนน้องตี้ ถ้าไม่รักคุณกฤตก็อย่าไปยุ่งกับเค้ามากเลย เกิดเค้ารู้ว่าชอบน้องตี้เมืีอไหร่ น้องตี้คงไปไหนไม่รอด555 o18

มาต่อเร็วๆน้าา+1 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 27-10-2013 19:04:45

อ่านถึงตอนที่ตี้เพ้อแล้วสงสารเลย
ส่วนกฤตคะแนนตีตื้นขึ้นนิดหนึ่งค่ะ 555 (นิดเดียวนะ!)

ที่จริงอยากแทลลี่ความหมั่นไส้ที่คนอ่านมีต่อตากฤตด้วยซ้ำค่ะ 555
คงจะขีดแทบไม่ทัน. ... เนอะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 27-10-2013 19:24:22

นายเอกเราทำไมน่าสงสารอย่างนี้น้อ
เมื่อไหร่คุณกฤตจะทำให้น้องตี้เราลืมพี่รงค์ได้ซะที :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 27-10-2013 20:13:59

ร้องไห้เลยอ่ะพออ่านตอนนี้ เข้าใจอารมณ์นี้ ตี้ดูปวดใจมาก สงสารตี้
ความเจ็บปวดจากพี่รงค์มันฝังแน่นลึกลงไปในใจตี้แบบสุดๆ ตี้ยอมทุกอย่างอ่ะเวลานี้
เกลียดพี่รงค์ โว้ยยยยยยยยยยย!!!!!! อยากเตะก้นสักสามสี่ที 555555
ลุงก็เลิกแกล้งตี้เถ๊อะะะะะ รักตี้ซะทีนะๆๆๆๆๆๆ 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 27-10-2013 20:53:12

อ้างจาก: cavalli ที่ 27-10-2013 02:41:55  

:เฮ้อ:

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

+เป็ดคร๊าบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: singalone ที่ 27-10-2013 21:11:10

อ่านตอนนี้แล้วหน่วงๆมากกกกกกกกกกกก  :sad4:

คุณกฤตช่วยรู้ตัวเองซักที !!!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 28-10-2013 00:45:58

คิดให้เยอะกว่านั้นหน่อยสิลุง เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 28-10-2013 01:51:49

แม้ทุกตอนที่ผ่านมาจะรู้สึกสงสารน้องตี้มาตลอด  แต่พอถึงตอนนี้แล้วก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า  แอบเห็นใจคุณกฤตนิด ๆ แฮะ เหมือนจะกลายเป็นว่าได้เผลอใจจนรักน้องข้างเดียวซะแล้วสิ (คงทรมานมากจนเหมือนน้ำท่วมปอด  :laugh:  ชอบคำนี้ ) ที่สำคัญยังออกตัวอีกว่าไม่เคยดูแลใส่ใจใครมากขนาดนี้ เหมือนที่ทำให้น้องตี้มาก่อน ยิ่งทำให้รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นไปอีก  :mew6:  ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วผู้ชายคนนี้ก็มีความอ่อนโยนกับเค้าบ้างเหมือนกัน ดูเป็นผู้ชายมีหัวใจขึ้นมาทันที  ตอนนี้เรียกได้ว่านอกจากจะได้คะแนนด้านบวกเพิ่มแล้ว ยังทำให้ได้คะแนนสงสาร (แบบคิดไปเอง) ขึ้นมาด้วย  ชอบอ่ะ  แต่จะขอออกตัวไว้เลยว่าจริง ๆ แล้วไม่ค่อยชอบแนวรักข้างเดียวที่ทรมานความรู้สึกมาก  ๆ  แล้วค่อยจะได้สมหวัง ช่วงนั้นแหละที่มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดเกินไป เพราะงั้น ภาวนาว่า...ขอแบบซอฟ ๆ นะคะ ไม่เอาแบบบีบคั้นอารมณ์เกินไปนะ  มันทรมาน  (กลัว กลัวใจคุณกฤตจริง ๆ ไม่อยากให้มีน้ำตาลูกผู้ชายอ่ะ เค้ากลัวมากนะเนี่ยรู้ป่าว  รู้สึกเข็ดขยาดกับอะไรที่เป็นอยู่ข้างเดียว โดยเฉพาะความรัก   :hao5:  ) 


 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:



ติดตามตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 28-10-2013 15:56:41

เชียร์คุณ กฤตภาส ทำไงละ....ก็คนมันชอบ ต่อให้ถูกมองว่าเจ้าเล่ห์ก็ยอมอ่ะ
ตี้...นายน่ารักอ่ะ

คนแต่งสู้ๆ ค้าบบบ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-10-2013 16:04:58

สงสารน้องตี้ แต่รู้สึกสะใจที่อิตากฤตมันออกอาการทุรนทุราย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 28-10-2013 16:51:27

เกลียดอิป็อกคะ :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 28-10-2013 17:43:18

เพิ่งตามมาอ่านค่ะ ชอบพระเอกแนวลุงกฤตมากเลยค่ะ มันซึนแบบหื่นๆดีค่ะ

อ่านๆไปรู้สึกปวดใจตลอดเลยเวลา ที่ตี้คิดถึงรงค์  ลืมเฮียแกเร็วๆนะลูก อีกไม่นานลุงจะเข้ามาอยู่ในหัวใจหนูเต็มตัวละ 

ปล.มโนเองทั้งน้านนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 28-10-2013 17:53:36

น้องตี้ลืมรงค์ไปได้แล้วค่า

คุณกฤตดีทำคะแนนในตอนนี้ดีเริ่ดไปเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 28-10-2013 18:45:31

ตี้เข้มแข็งไว้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 29-10-2013 23:13:47

สงสารน้องตี้ตั้งแต่โดนไอ้พี่รงค์คนใจร้ายทำให้เสียใจแล้ว
 :hao5: :hao5:
นั่งทำใจตั้งนานจนคุณรินลงไป 13 ตอนและ
ถึงจะโผล่หัวเข้ามาอ่านได้
 :ling1: :katai5:

ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร เอ็นดูอะไรขนาดนี้
ไอ้กฤตอย่ารังแกเด็กให้มันมากนักเลย
โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หัวจะงอกวันนี้พรุ่งนี้แล้วนะยะ
อย่าทำตัวให้เด็กมาถอนหงอกเอาทีหลังสิยะ
 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: nonnn ที่ 30-10-2013 10:57:33

เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตามกระทู้แนะนำ มีคนบอกว่าเรื่องนี้โดนใจมากกก  :ruready
ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ไล่อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบัน บอกเลยว่าเรื่องจริง!!!!
นั่งแหมะอยู่หน้าคอมไม่ยอมไปไหนก็เพราะฟิคเรื่องนี้ล่ะ คนแต่งเก่งมากเลยนะคะที่ทำให้คนอ่านติดได้ขนาดนี้ ยกนิ้วให้!!


ต้องบอกว่าโดนใจในคาแรกเตอร์ของคุณกฤตมากๆเลย เมะมาในแนวสุขุมหน่อยๆ หื่นมากถึงมากที่สุดแถมยังเลวไม่เลือกหน้า
เพลย์บอยตัวร้ายที่ชอบบีบบังคับให้คนอื่นทำตามใจตัวเอง แอร๊ยยยยย ชื่นชอบเป็นพิเศษเลย แอบอิจฉานายเอกเรื่องนี้นะเนี่ย
แต่ถึงจะอิจฉาน้องตี้ยังไงความน่าสงสารก็มาแรงแซงทางโค้งมากกว่าอยู่ดี  :o12: น้องตี้เกิดมาชีวิตรันทดสุดๆอ่ะ
รักเค้าข้างเดียวแบบนี้มันเจ็บมากรู้มั้ย วันทั้งวันของน้องตี้ก็อดที่จะคิดถึงพี่รงค์ในดวงใจไม่ได้ เหม่อลอยได้ตลอดอ่ะ
แถมยังโชคร้ายมาเจอคนอย่างอิตากฤตนี่อีก .. เฮ้อออ ไม่มีใครอับโชคเท่าน้องตี้อีกแล้วล่ะ เพื่อนก็หนีหายกันไปหมดแล้ว
ต้องเผชิญความน่ากลัวอยู่คนเดียว ฉากที่น้องตี้เจอคนรักตัวจริงของพี่รงค์ คนอ่านปวดใจเป็นที่สุด!! จะร้องไห้ตามอยู่แล้ว
เข้าใจอารมณ์ตอนนั้นของน้องตี้นะ คนเคยรักมากๆอยู่ๆจะให้ตัดใจขาดเลยก็คงเป็นไปไม่ได้
อารมณ์ที่อยากให้เค้าเลิกกันก็ต้องมีบ้าง แต่น่าเสียดาย เพราะพี่รงค์คงไม่ไปไหนตัวจริงของพี่รงค์ก็คงเป็นคนนี้อย่างแน่นอน
แอบห่วงน้องตี้เหมือนกันนะ อาการตั้งแต่เช้าบ่งบอกให้รู้ว่าเข้าใกล้คำว่าป่วยเข้าไปทุกที เจ็บคอเป็นหวัดมาตั้งแต่ต้น
แล้วยังจะเดินตากฝนมาหาลุงกฤตถึงคอนโดอีก เปียกไปทั้งตัวแต่กลับไม่รู้สึก... ยอมนอนกับอิลุงหื่นนี่แบบไม่บ่นอะไรสักคำ
อิตาลุงนี่ก็เหลือเกิน!!! หื่นไม่บันยะบันยัง กอดน้องไปกี่รอบวะ ถึงกับลุกยันเที่ยงเลย!!! นี่คงเอาจนตัวเองอิ่มนั่นแหละ
น้องไม่น่าคิดสั้นหาทางจบด้วยวิธีนี้เลย ทำร้ายตัวเองไปเปล่าๆอ่ะ อิตาลุงหื่นนี่ก็ยิ่งได้ใจน่ะสิ!!!


แถมตอนท้ายๆที่อาการอึดอัดสุมแน่นอยู่ในอกอย่างหาสาเหตุไม่ได้ของอิลุงกฤตนี่ก็เพิ่มมากขึ้นด้วยสิ
นี่เจ้าตัวจะไม่รู้เลยหรอว่าตัวเองเป็นอะไร แต่ถ้าไม่รู้ก็จะบอกให้ว่าอาการแบบนี้มันเหมือนคนกำลังหึงอยู่เลยนะ
หึๆๆๆๆ พี่รงค์ๆๆๆๆๆ ที่น้องตี้เอาแต่พร่ำเพ้อคงทำเอาสติอิลุงกฤตแทบหลุด ระเบิดมันอัดแน่นอยู่ในอกแล้วตอนนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
บอกเลยว่าอยากให้ลุงกฤตทนไม่ไหว เอาแต่อึดอัดในอกจนเหลือทนต้องปลดปล่อยออกมา
หึงบ่อยๆนะคะลุงกฤต  :fire: อยากรู้ว่าถึงตอนนั้นแล้วจะเป็นยังไง โดยส่วนตัวคนอ่านชอบเมะซาดิสหน่อยๆค่ะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากเปิดเผยตัวเองให้คนเขียนรู้ เผื่อจะสนองนีดทำให้อิตาลุงกฤตหึงน้องตี้แรงๆ รอตอนต่อไปนะคะ
สู้ๆค่ะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-10-2013 15:13:52

สงสารตี้ชะมัด  เรื่องนี้พี่รงค์เป็นผู้ร้ายได้สมบูรณ์แบบมาก ๆ
ตอนนี้ชักอยากให้กฤตภาสกับตี้ได้ป๊ะกับพี่รงค์ซักทีเหอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-10-2013 20:13:02

ยังไม่ได้มาลงตอนใหม่นะคะ แต่รู้ว่าทุกคนคิดถึงน้องตี้กับตากฤต เลยเอารูปอิมเมจชุดที่สองคนนี้ใส่เมื่อตอนที่ไปเดินตลาดมาให้ดูประกอบการจิ้น + แก้คิดถึงไปก่อนค่า ตอนแรกลงแค่ที่แฟนเพจแต่คิดว่าแฟนๆ ที่เล้าก็น่าจะอยากดูด้วย  :mew3:

ประเดิมกันด้วย ชุดของน้องตี้ ก่อนจะให้ตากฤตพาไปเมา

(https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/q71/s720x720/995224_459843174136730_813784725_n.jpg)


ต่อด้วยชุดของตากฤต ตอนพาน้องไปเดินตลาดและไปนั่งจิบวิสกี้คุมเชิง หุหุหุ

(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/q71/s720x720/14161_459908084130239_1475821874_n.jpg)

สำหรับตอนที่ 14 นี่เขียนไปเกือบเสร็จแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าเนื้อหายาวก็เลยต้องอ่านทวนหลายรอบหน่อย ถ้าหากเสร็จเรียบร้อยแล้วจะมาลงให้อ่านในวันสองวันนี้นะคะ ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นต์และยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่ด้วยค่า คลิกเข้ามาอ่านคอมเม้นต์ทีไรก็มีกำลังใจเขียนต่อทุกครั้งเลย  :mc4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 31-10-2013 10:18:50

ชุดของตี้ น่ารัก+ของคุณกฤต เท่ //เหมาะสมกันจิงๆ อุอุ

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 31-10-2013 13:01:27

เมื่อไหร่น้องตี้จะมีความสุขกับเค้าสักที :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 13 (อัพ 26/10/56) p.21
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-10-2013 18:54:21

มาดันรอ คึคึ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-10-2013 19:53:30

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14

ธีระตื่นมาด้วยอาการปวดเมื่อยเนื้อตัวและเวียนหัว เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นและพบว่ามีแสงอาทิตย์ส่องลอดผ้าม่านเข้ามารางๆ ซึ่งหมายความว่าเข้าสู่วันใหม่แล้ว เขาค่อยๆ กลอกตาไปรอบตัวอย่างเชื่องช้า และพบว่ามีบางสิ่งแปลกไปจากทุกครั้งที่มาค้างที่นี่

ปกติเขาต้องตื่นมาเจอว่าคุณกฤตกอดเขาอยู่จนอึดอัด หรือไม่ก็กำลังพยายามลักหลับจนเขานอนต่อไม่ได้สิ แล้ววันนี้หายไปไหน...

เด็กหนุ่มพลิกตัวนอนตะแคง แล้วก็ให้ปวดกล้ามเนื้อบนบ่าจนต้องยกมือขึ้นบีบ แต่เมื่อปลายนิ้วสัมผัสโดนเสื้อยืดก็ต้องก้มลงมองตัวเองด้วยความแปลกใจ เพราะปกติแล้วกฤตภาสจะชอบบังคับเขาไม่ให้ใส่เสื้อผ้านอนในเมื่อยังไงก็ต้องโดนถอด แต่นี่นอกจากเขาจะใส่เสื้อผ้ามิดชิดแล้วก็ยังไม่ใช่เสื้อผ้าของตัวเองอีก จึงอดสงสัยไม่ได้ว่าเขายังอยู่ในห้องของฝ่ายนั้นหรือโดนลักพาตัวไปที่อื่นกันแน่

กี่โมงแล้วล่ะเนี่ย...สิบเอ็ดโมงครึ่ง...หรือว่าคุณกฤตออกไปข้างนอก?

ธีระคิดขณะยันตัวลุกขึ้นอย่างอ่อนแรง รสชาติฝาดเฝื่อนในคอทำให้รู้ว่าเมื่อคืนตนหลับไปโดยไม่แปรงฟัน จึงลุกเดินโซเซเข้าห้องน้ำไปทำธุระและแปรงฟันล้างหน้า เสียงฝีเท้าซึ่งดังมาจากทางห้องนั่งเล่นบ่งบอกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว จึงหันไปหยิบผ้าขนหนูมาซับน้ำบนหน้าแล้วก็เดินออกไปจากห้องนอน

“ตื่นแล้วเหรอ?”

กฤตภาสซึ่งกำลังนั่งดูข่าวโทรทัศน์บนโซฟาหันมาถาม นัยน์ตาคมวาวคู่นั้นมองสำรวจเขาขึ้นลงรอบหนึ่ง ธีระจึงตอบอย่างประดักประเดิดเพราะเพิ่งตระหนักได้ว่าเมื่อคืนนี้กฤตภาสคงช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้

“เอ่อ...ครับ”

เด็กหนุ่มรู้สึกวางตัวไม่ถูก เพราะทุกครั้งเขามักจะตื่นมาเจออีกฝ่ายยั่วโมโหอยู่บนเตียง เลยค่อนข้างชินกับการปะทะคารมกันตั้งแต่เช้ามากกว่าพูดคุยกันเฉยๆ แบบนี้

“งั้นก็พอดีเลย ไปชงกาแฟมาให้ฉันใหม่ที ใส่น้ำตาลแค่ช้อนเดียวพอนะ”

นั่นไง...เพิ่งจะแปลกใจได้ไม่ทันไรก็เข้าอีหรอบเดิมแล้ว คนเพิ่งตื่นปุ๊บก็ชี้นิ้วใช้งานปั๊บเลย คนบ้าอะไร

“...ก็ได้ครับ”

ธีระตอบด้วยใบหน้าที่มุ่ยหน่อยๆ ป่วยการจะพร่ำรำพันว่าเขายังเมาค้างแถมมีไข้อ่อนๆ ด้วย ที่เมื่อคืนนี้กฤตภาสมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นี่คงเป็นความกรุณาอย่างใหญ่หลวงแล้ว ถ้าหากเจ้าตัวลุกมาอุ้มเขาไปนั่งแล้วคอยพะเน้าพะนอสิคงจะน่าขนลุกกว่า

เด็กหนุ่มฉวยแก้วแล้วก็เดินลงส้นเข้าครัวโดยที่เจ้าของห้องหัวเราะในคอ แต่รอจนนานสองนานแล้วก็ยังไม่ได้กาแฟที่สั่ง กฤตภาสจึงลุกตามเข้าไปเพื่อพบว่าธีระกำลังนั่งดื่มโอวัลตินกับขนมปังอยู่ที่โต๊ะ ส่วนแก้วกาแฟอันว่างเปล่าวางอยู่หน้ากระติกน้ำร้อน

"ไหนล่ะกาแฟของฉัน?"

ชายหนุ่มกอดอกพิงกรอบประตูพลางเอ่ยถาม ฝ่ายคนที่นั่งอยู่เหลือบมองเขาด้วยหางตาแล้วก็หันไปฉีกขนมปังกินต่อ บ่งบอกเป็นนัยว่า 'อยากได้ก็รอไปก่อนสิ' อย่างไรอย่างนั้น

กฤตภาสแสร้งทำเป็นถอนหายใจพลางเดินไปชงกาแฟเอง ทว่ามุมปากกลับหยักยิ้มเมื่อหันหลังให้กับคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ความจริงแล้วเมื่อกี้เขาแกล้งออกคำสั่งเพราะอยากรู้ว่าคนป่วยจะแสดงอาการออดอ้อนแบบที่ทำเมื่อคืนอีกหรือไม่ก็เท่านั้น ซึ่งก็ไม่ผิดคาดเพราะธีระไม่ยอมแสดงความอ่อนแอให้เห็นจริงๆ ทั้งที่แค่จะเดินให้ตัวตรงก็ยังทำไม่ได้

หรือเพราะตอนนี้หายเมาแล้ว ก็เลยรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่ 'พี่รงค์' ที่เคารพรักนักหนาคนนั้น ถึงได้ไม่อยากออดอ้อนออเซาะแบบตอนที่ไม่มีสติกัน...

พอคิดถึงตรงนี้กฤตภาสก็มุ่นคิ้ว จริงอยู่ว่าเขาไม่ชอบเวลาได้ยินชื่อคนอื่นจากปากเด็กหนุ่มระหว่างอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็เหมือนไปกวนตะกอนในใจให้ลอยฟุ้ง เขาจึงปัดความคิดทิ้งแล้วหยิบแก้วกาแฟไปนั่งข้างๆ ธีระที่โต๊ะ

เอาเถอะ...ใช่ว่าเขาจำเป็นจะต้องขอรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับพี่รงค์นั่น เพราะเท่าที่ฟังอีกฝ่ายเพ้อเมื่อคืนก็มากพอจะช่วยให้เขาคลายข้อสงสัยแล้ว อีกอย่างเขาก็ไม่อยากกลายเป็นนักจิตบำบัดด้วยการขอให้เด็กคนนี้เล่าความหลังสุดรันทดกับหมอนั่นให้ฟังหรอก

ธีระลอบมองคนข้างตัวซึ่งนั่งจิบกาแฟไป นัยน์ตาจดจ่อกับตัวเลขในตลาดหุ้นผ่านทางหน้าจอไอแพดไปโดยระวังไม่ให้โดนจับได้ เสี้ยวหน้าที่หันข้างให้เขานั้นมีไรเคราขึ้นเขียวเป็นปื้น ดูแล้วให้ภาพลักษณ์อันตรายแต่ก็ดึงดูดสายตา ซึ่งเขาไม่แปลกใจว่าทำไมรุ่นพี่ถึงเคยเล่าว่าเจ้านายคนนี้ได้ควงหญิงสาวในวงการมากหน้าหลายตานัก

ทั้งที่ฐานะการงานก็ดี รูปโฉมหรือก็มีพร้อม จะเข้าหาใครก็คงจะยากหาคนปฏิเสธ เขาจึงไม่เข้าใจเลยว่าคนคนนี้คิดอะไรตอนที่มาตั้งเงื่อนไขให้เขาต้องเป็นคู่ขาด้วยตั้งสามเดือน

เมื่อผู้สูงวัยกว่าพับฝาไอแพดในมือ ธีระก็รีบเบนสายตาลงและบิขนมปังส่งเข้าปาก ก่อนจะเหลือบตาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินคำถาม

"จะไปหาหมอมั้ย?"

"เอ๊ะ?"

ธีระอุทานอย่างงุนงง แล้วดวงตากลมโตก็ยิ่งฉายแววประหลาดใจเมื่อกฤตภาสยื่นมือมาทาบบนหน้าผาก

"ตัวเธอร้อนยิ่งกว่าเมื่อคืนอีกนะ ไม่ไปหาหมอแล้วจะหายเองได้รึไง?"

กฤตภาสเอ่ยเรียบๆ หลังจากไล่หลังมือลงอังบนซอกคอของเขา แต่เด็กหนุ่มฟังไม่ออกว่าคู่สนทนาจะถามหรือจะดุกันแน่ จึงตัดบทพลางจับมือใหญ่ออกจากตัว

"เดี๋ยวคุณไปส่งผมลงแถวๆ หอก็ได้ หน้าปากซอยมีคลินิกอยู่ เดี๋ยวผมแวะหาหมอแล้วจะได้กลับเข้าห้องเลย"

คราวนี้กฤตภาสขมวดคิ้ว ร่างสูงใหญ่ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มจนหมดแล้วก็ลุกขึ้น

"คงปล่อยให้กลับไม่ได้หรอก ระหว่างที่ยังไม่หายก็นอนห้องฉันนี่แหละ ไปเปลี่ยนชุดซะแล้วเดี๋ยวฉันจะพาไปหาหมอ"

"หา?"

ธีระครางเสียงสูงอย่างงุนงง แต่ดูเหมือนกฤตภาสจะไม่พอใจปฏิกิริยาตอบรับอันเชื่องช้า จึงเลื่อนเก้าอี้ที่เขานั่งออกแล้วก็ช้อนตัวเด็กหนุ่มขึ้นมาอุ้ม

ตัวร้อนยิ่งกว่าเมื่อคืนจริงๆ ด้วย เด็กนี่เป็นพวกไม่รู้ตัวเวลาป่วยหรือไงกัน?

"คุณกฤต! ผมเดินเองได้!"

ธีระร้องพลางตะเกียกตะกายจะลงยืน แต่กฤตภาสกลับอุ้มเขาเข้าไปในห้องนอนแล้วถึงค่อยปล่อยลงหน้าประตูห้องน้ำ

"ไม่ต้องอาบน้ำ แค่เช็ดเนื้อตัวหน่อยแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าก็พอแล้ว ถ้าใช้เวลานานกว่าสามนาทีฉันจะจับเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเอง เร็วๆ เข้า ฉันไม่อยากไปรอคิวตรวจนาน"

เด็กหนุ่มยิ่งอ้าปากหวออย่างไม่อยากเชื่อว่าได้ยินอะไร พอเห็นท่าทางเป็นเบื้อใบ้ของเขา กฤตภาสก็เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนบนผนัง

"ผ่านไปห้าวิแล้ว ถ้ายังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไปทั้งชุดนี้แล้วกัน"

ธีระปิดปากและทำหน้าเบ้ทันที เด็กหนุ่มหันไปหยิบเสื้อผ้าที่พาดบนราวแขวนแล้วก็กระโจนเข้าห้องน้ำอย่างเร่งรีบ เสียงสวบสาบซึ่งเล็ดลอดออกมาเรียกรอยยิ้มจากกฤตภาสขณะเดินไปเปิดตู้เพื่อเปลี่ยนชุดบ้าง

นานๆ ที...เป็นผู้ปกครองพาเด็กไปหาหมอก็น่าสนุกดีเหมือนกัน...


++------++


ธีระผิดคาดอีกครั้งที่กฤตภาสไม่ได้พาเขาไปโรงพยาบาล

เมื่อออกมานอกคอนโด ธีระถึงเพิ่งรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวมากกว่าเดิม โชคดีว่าเขาเลือกใส่เสื้อยืดแขนยาวออกมาเลยพอจะทนแอร์เย็นๆ ในรถของกฤตภาสได้ แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพามาที่คลินิกซึ่งอยู่ในซอยที่ลึกและวกวนจนชวนให้เวียนหัว

คลินิกนั้นจัดว่าไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก ตัวอาคารชั้นเดียวดูสะอาดเอี่ยมด้วยสีขาวล้วนและกระจกใส เมื่อเข้าไปด้านในก็พบกับพนักงานต้อนรับซึ่งยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์พร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เมื่อเหลือบไปเห็นป้ายชื่อคลินิกถนัดตา ธีระก็รู้สึกเหมือนไข้จะขึ้นสูงกว่าเดิมเสียให้ได้

'คลินิกแพทย์ศุภวัฒน์ รักษาโรคเด็ก'

นี่เห็นเขาอายุห้าขวบรึไงกัน!

"เฮ้ๆ คนไม่สบายจะไปไหน? มาถึงที่แล้วก็ต้องให้หมอตรวจสิ"

กฤตภาสเอ่ยพลางหันมาคว้าต้นแขนเขาไว้ เด็กหนุ่มจึงหันไปถลึงตาใส่

นี่เขาอายุยี่สิบเอ็ดแล้วนะ! จะพาไปหาหมอทั้งทีก็พาไปหาหมอทั่วไปสิ!

"สวัสดีค่า...ไม่ทราบคนป่วยอยู่ไหนเอ่ย?"

หญิงสาวหน้ากลมท้วม สวมแว่นกรอบกลมหนาดูใจดีลุกขึ้นยืนพลางเอียงคอถามอย่างเป็นมิตร น้ำเสียงที่ใช้ราวกับกำลังพยายามหลอกล่อเด็กน้อยซึ่งกำลังเล่นซ่อนแอบ กฤตภาสจึงตอบยิ้มๆ โดยไม่ปล่อยมือที่ดึงแขนเด็กหนุ่มไว้

"เด็กคนนี้แหละครับ ผมโทรมานัดไว้แล้วเมื่อเช้า ชื่อธีระ พัฒนกิจน่ะครับ"

"เอ๊ะ? อ๋า..."

หญิงสาวกะพริบตาปริบขณะเบนสายตามาทางเจ้าของชื่อ แต่ก็ไม่เอ่ยอะไรอีกขณะก้มลงหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากลิ้นชัก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นยิ้มแย้มเสมือนไม่มีอะไรแปลก

"งั้นเดี๋ยวกรอกเอกสารสำหรับผู้ป่วยใหม่ก่อนนะคะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพาไปให้คุณหมอตรวจค่ะ"

ไอ้เหวินรู้จักเลือกพนักงาน...

กฤตภาสยิ้มขณะเดินตามธีระและหญิงสาวไปทางห้องตรวจหลังจากกรอกเอกสารเสร็จ พนักงานต้อนรับสาวเอากระดาษใบนั้นเข้าไปวางบนโต๊ะให้คุณหมอแล้วก็หันมาเปิดประตูให้พวกเขา ฝ่ายนายแพทย์หนุ่มก้มลงอ่านชื่อในแผ่นกระดาษแล้วก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น พลันรอยยิ้มนั้นก็แข็งค้างไปเมื่อเห็นคนทั้งคู่

คุณหมอคงจะงงที่คนไข้โตป่านนี้แล้วยังจะมาตรวจที่คลินิกเด็กอีกล่ะสิ คุณกฤตนี่ก็เล่นพิเรนทร์ไม่เข้าเรื่อง...

ธีระคิด แต่แล้วก็ได้แปลกใจกับประโยคที่หลุดจากปากนายแพทย์ซึ่งนั่งอยู่หลังโต๊ะ

"คุณชายกฤต? มึงมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?"

ธีระกะพริบตาปริบขณะหันไปมองคนที่ยืนเยื้องอยู่ด้านหลัง ฝ่ายกฤตภาสเพียงยิ้มมุมปากแล้วก็ยกมือขึ้นวางบนไหล่ของเขา

"พาคนไข้มาให้ตรวจไง คุณหมอเหวินรีบๆ ตรวจเข้าสิ"

เด็กหนุ่มหันกลับไปมองชายหนุ่มในชุดกาวน์ซึ่งมีนัยน์ตาเรียวแบบคนเชื้อสายจีนอีกครั้ง ฝ่ายนั้นเหมือนค่อยรู้สึกตัวว่าตนอยู่ในหน้าที่ จึงรีบยิ้มแล้วผายมือให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ โต๊ะ ส่วนกฤตภาสนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ปกติเอาไว้ให้ผู้ปกครองนั่ง

"คุณ...ธีระ มีอาการเป็นยังไงบ้างครับ?" นายแพทย์หนุ่มก้มลงอ่านชื่อของเขาอีกครั้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นถาม ธีระจึงตอบไปตามตรงด้วยเสียงค่อนข้างแหบและเบา

"เอ่อ...มีไข้ แล้วก็ปวดเมื่อยเนื้อตัวครับ"

"เด็กนี่เริ่มไอตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้วก็ออกไปตากฝน ส่วนเมื่อวานนี้ก็ออกไปตากแดดทั้งวันก่อนจะกินเหล้าเยอะจนเมาค้าง"

ธีระหน้าแดงก่ำเมื่อคนข้างๆ ช่วยสาธยายอาการเพิ่มเติมให้อย่างเอื้อเฟื้อ เขาได้แต่นึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่กันตามลำพัง ไม่เช่นนั้นคงได้ยื่นมือไปหยิกคนพูดให้เนื้อเขียว

ศุภวัฒน์กลอกตามองคนทั้งคู่เร็วๆ สลับกัน ขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

"ถ้างั้นอ้าปากให้หมอดูหน่อยนะครับ"

หมอหนุ่มวัดอัตราการเต้นหัวใจและอุณหภูมิของเขาด้วย จากนั้นก็สอบถามโรคประจำตัวและยาที่แพ้ก่อนจะเขียนใบสั่งยาให้

"เท่าที่ดูแล้วน่าจะเป็นหวัด ยังไงช่วงนี้อย่าออกไปตากแดดตากฝน พยายามนอนแต่หัวค่ำ ดื่มน้ำมากๆ แล้วก็กินยาตามที่หมอสั่ง ถ้าหากอีกสัปดาห์ยังไม่ดีขึ้นก็กลับมาหาหมออีกที มีอะไรอยากถามไหมครับ?"

เขาหันไปยิ้มขณะให้คำแนะนำกับเด็กหนุ่มที่นับได้ว่าหน้าตาน่ารักทีเดียว แล้วก็ให้เสียวสันหลังวูบเมื่อเห็นสายตาเขม่นของเพื่อนแวบๆ

"ไม่มีครับ ขอบคุณมากครับคุณหมอ"

ธีระยิ้มและพนมมือไหว้ขอบคุณ ศุภวัฒน์มองแล้วก็คิดว่าถ้าเป็นผู้ป่วยทั่วไปเขาคงยื่นมือไปลูบผมหรือตบบ่าไปแล้ว แต่เพราะเด็กคนนี้มากับกฤตภาส เขาจึงสังหรณ์ว่าถ้ายังอยากมาทำงานที่คลินิกได้อีกนานๆ ก็เก็บไม้เก็บมือไว้ดีกว่า

"งั้นเดี๋ยวเอาใบนี้ไปรับยาที่ด้านหน้าได้เลยครับ"

ธีระเดินออกจากห้องตรวจพร้อมกับกฤตภาสเพื่อไปรับยาจากพนักงานต้อนรับคนเดิม หลังจากเห็นบิลค่ายาแล้วเขาก็ล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงิน แต่กลับถูกกฤตภาสกดมือลงแล้วเอ่ยเรียบๆ

"เด็กที่ยังไม่มีเงินเดือนน่ะไม่ต้องจ่ายหรอก"

คนฟังได้ยินแล้วนึกอยากกระทืบเท้าโวยวายเสียให้ได้ที่วันนี้ถูกย้ำว่าเป็นเด็กๆ อยู่นั่น แต่ขืนทำแบบนั้นคงได้ดูเหมือนเด็กจริงๆ จึงทำได้เพียงข่มใจ เขามองกฤตภาสหยิบบัตรเครดิตออกมาจ่ายค่ายาให้ เมื่อเสร็จแล้วทั้งสองก็เดินออกมาจากคลินิกด้วยกันโดยธีระถือถุงยาเอง แต่ยังก้าวไปไม่ถึงที่รถก็ได้ยินเสียงร้องเรียกจากด้านหลัง

"เฮ้ยกฤต! รอแป๊บๆ!"

ชายหนุ่มหันกลับไปมองเพื่อนในชุดกาวน์ซึ่งสาวเท้าเร็วๆ ตามออกมา แล้วก็หันไปกดรีโมทเปิดประตูรถให้คนป่วย

"ไปนั่งรอในรถก่อน ฉันขอคุยกับเพื่อนเดี๋ยว"

ธีระเหลือบมองนายแพทย์หนุ่มแล้วก็เดินขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่เอ่ยอะไร ส่วนกฤตภาสเดินเอามือล้วงกระเป๋ากลับไปหาเพื่อนซึ่งยืนรออยู่หน้าคลินิก

"อะไรของมึง? จะทวงเงินค่าเหล้าเมื่อเดือนก่อนหรือไง? กูต้องจ่ายเท่าไหร่ล่ะ?"

"เออใช่! ถ้ามึงไม่ทักกูก็ลืมไปแล้วนะเนี่ย แต่เงินแค่นั้นช่างมันเถอะ กูแค่เพิ่งนึกขึ้นได้...ว่าเด็กนั่นใช่คนที่มึงนั่งมองที่ผับคืนนั้นรึเปล่าวะ?"

เขามัวแต่แปลกใจตอนที่กฤตภาสเดินเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกับเด็กหนุ่มเมื่อครู่ แต่พอคล้อยหลังทั้งสองก็ให้นึกได้ว่าเคยเห็นหน้าธีระในคืนที่เพื่อนๆ นัดสังสรรค์กันเมื่อเดือนที่ผ่านมา

"ใช่ แล้วยังไง? นั่นน่ะยี่สิบเอ็ดแล้วนะ ไม่ใช่สิบเจ็ด"

"เออ...กูรู้ว่ามึงไม่ได้พรากผู้เยาว์ กูก็อ่านประวัติคนไข้นะเว่ย เพียงแต่...อะไรของมึงวะเนี่ย? กูตกข่าวอะไรไปรึเปล่า?"

กฤตภาสมองกลับไปทางรถของตัวเอง น่าเสียดายที่เขาติดฟิล์มกระจกไว้เข้มเกินไป จึงไม่รู้ว่าธีระกำลังมองมาทางพวกเขาอยู่หรือไม่

"ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เขาบังเอิญมาฝึกงานที่บริษัทกูช่วงปิดเทอมนี้ แล้วตอนนี้ไม่สบายก็เลยพามาให้มึงตรวจเท่านั้นแหละ ไม่ดีรึไงที่พาลูกค้ามาให้"

ศุภวัฒน์ฟังแล้วก็ทำหน้าปั้นยาก "ลูกค้าเรอะ ถึงกูจะตรวจโรคทั่วไปได้แต่แกล้งพาน้องเขามาคลินิกเด็กแบบนี้ไม่ดีมั้ง ว่าแต่...พอเห็นหน้ามึงวันนี้กูเลยนึกถึงเรื่องที่ยายหวานเพิ่งเล่าให้ฟังได้ ก็เลยคิดว่าน่าจะบอกมึงสักหน่อย”

น้ำหวานคือชื่อเล่นของน้องสาวคนเดียวของศุภวัฒน์ กฤตภาสจึงเลิกคิ้วอย่างสงสัย "เรื่องอะไร?"

"เอ...จริงๆ มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของกูหรอกนะ เล่าไปอาจไม่ดีก็ได้"

"งั้นก็แปลว่าไม่ได้สำคัญอะไรมาก กูกลับล่ะ"

"เฮ้ยๆๆ!! แหม...พอคบเด็กล่ะกลายเป็นวัยรุ่นใจร้อนเลยนะไอ้คุณชาย ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่ายายหวานต่อยไข่ใส่สีเอามันส์รึเปล่า เอาเป็นว่า...กูจะเล่าให้ฟังตามที่ได้ยินมาเป๊ะเลยก็แล้วกัน"

ศุภวัฒน์เอ่ยแล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่กฤตภาสเพียงแต่ยกมือขึ้นกอดอกแล้วรอฟังอย่างอดทน เพราะรู้ดีว่านอกจากเพื่อนที่คบกันมานานคนนี้จะเป็นหมอแล้วก็ยังพ่วงตำแหน่ง ‘เจ้ากรมข่าว’ อย่างชนิดที่น่าจะไปทำเป็นอาชีพเสริมด้วย

ธีระไม่รู้ว่าตัวเองนั่งรออยู่นานแค่ไหน แต่ขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับก็เห็นกฤตภาสก้าวเข้ามานั่งในรถ เขาจึงขยับนั่งตัวตรงขณะที่อีกฝ่ายถอยรถออกจากลานจอดและทิ้งคลินิกไว้เบื้องหลัง

กฤตภาสไม่ได้ชวนเขาพูดคุยสักคำ ใบหน้าที่บัดนี้ไรเคราเขียวชัดเจนขึ้นกว่าเดิมยังคงดูสงบ ทว่าธีระกลับสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แปลกไปจากเมื่อเช้านี้

คุณหมอพูดอะไรกับคุณกฤตนะ คงไม่ใช่เรื่องของเราหรอกมั้ง...

ธีระคิดท่ามกลางความรู้สึกวิงเวียน เขาพยายามดึงแขนเสื้อให้ลงมาปิดถึงมือแล้วก็กอดอกเพื่อบรรเทาความหนาวจากแอร์ในรถ ไม่นานกฤตภาสก็เลี้ยวรถเข้าจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

"ลงไปกินข้าว"

ผู้สูงวัยกว่าเอ่ยเรียบๆ ขณะเปิดประตูลงจากรถ ธีระได้แต่มองตามอย่างงุนงงก่อนจะลงจากรถบ้าง เขารีบสาวเท้าตามกฤตภาสที่ก้าวยาวๆ ไปรออยู่หน้าทางเข้าร้านแล้ว แต่พอเดินมาถึงกลับโดนขมวดคิ้วใส่

"ยาที่ไอ้เหวินให้มาล่ะ?"

"เอ๊ะ?"

เด็กหนุ่มเงยหน้ามองคนที่กำลังทำหน้าดุอย่างไม่เข้าใจ กฤตภาสจึงพ่นลมหายใจแล้วเดินกลับไปที่รถ จากนั้นก็หยิบถุงใส่ยาที่ได้จากคลินิกแล้วเดินตรงเข้าไปในร้านโดยไม่พูดอะไรอีก แผ่นหลังของคนที่เดินนำลิ่วโดยไม่รอทำให้ธีระใจแป้ว

อารมณ์เสียอะไรมา...นี่เขาไม่สบายอยู่นะ...จะให้มีปฏิกิริยาตอบรับว่องไวเหมือนปกติได้ยังไงกัน...

ธีระคิดขณะเดินตามร่างสูงใหญ่อย่างช้าๆ เข้าไปด้านในห้องอาหาร เขาหยิบยาในถุงซึ่งกฤตภาสวางไว้บนโต๊ะขึ้นมาดูว่ามีอะไรบ้าง จากนั้นก็หยิบยาที่ต้องกินก่อนอาหารขึ้นมาใส่ปากเองโดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายบอก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-10-2013 19:53:53

มื้ออาหารยามบ่ายนั้นผ่านไปอย่างอึมครึม ใช่ว่าพวกเขาจะมีเรื่องต้องพูดคุยกันมากอยู่แล้วเวลาทานข้าวแต่ละมื้อด้วยกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ธีระสัมผัสได้ถึงรังสีของความไม่พอใจที่แผ่ออกมาจากตัวกฤตภาสอย่างเข้มข้น ความอึดอัดซึ่งมาพร้อมกับความไม่สบายตัวทำให้เขายิ่งทานอะไรไม่ลงมากขึ้นไปอีก

"กินแค่นั้นจะไปพอได้ยังไง หรือนอกจากเป็นหวัดแล้วยังอยากเป็นโรคกระเพาะเพิ่ม?"

กฤตภาสถามเสียงดุเมื่อเห็นธีระรวบช้อนส้อมทั้งที่กินข้าวไปไม่ถึงครึ่งจาน แต่เด็กหนุ่มส่ายหน้าขณะหยิบยาที่ต้องทานหลังอาหารออกมาเทใส่มือ

"ผมคงไม่ซวยซ้ำซ้อนขนาดนั้นหรอกครับ อีกอย่างผมเจ็บคอจนจะกลืนอะไรไม่ลงอยู่แล้ว"

เขาเอ่ยแล้วก็หยิบยาเข้าปากก่อนจะดื่มน้ำตาม ความรู้สึกเหมือนมีหนามในคอทำให้เด็กหนุ่มนิ่วหน้าแม้ขณะที่กลืนน้ำเปล่า ท่าทางของเขาคงทำให้กฤตภาสเริ่มตระหนักได้ว่ากำลังพาลกับคนป่วย ผู้สูงวัยกว่าจึงเบนความสนใจกลับไปที่อาหารตรงหน้าแล้วก็ไม่เอ่ยอะไรอีก

หลังจากทั้งสองทานมื้อแรกของวันอย่างเป็นกิจลักษณะเสร็จ นาฬิกาก็บอกเวลาบ่ายคล้อย กฤตภาสจ่ายเงินค่าอาหารแล้วก็เดินนำออกจากร้านโดยมีเด็กหนุ่มเดินตามไปอย่างอ่อนแรง

สายตาของธีระซึ่งทอดลงต่ำมองไปยังมือที่แกว่งอยู่ข้างกายของกฤตภาส แม้จะไม่ได้นึกพิศวาสอีกฝ่ายทั้งที่ถูกโอบกอดมาก็หลายครั้ง แต่เวลานี้เขากลับเกิดความคิดพิลึกพิลั่นว่าอยากสอดมือไปให้อีกฝ่ายจูงเดินเหลือเกิน เพราะเขารู้สึกว่าทั้งศีรษะและร่างกายหนักอึ้งจนอยากทิ้งตัวลงไปนั่งกับพื้นอยู่แล้ว

เด็กหนุ่มไม่ได้ทำตามที่คิดและเพียงแต่กัดฟันเดินตามไปจนถึงรถ ตอนที่กฤตภาสกดรีโมทปลดล็อกรถ เขาก็ยังรวบรวมเรี่ยวแรงเปิดประตูเพื่อก้าวขึ้นไปนั่งด้วยตัวเอง ถึงแม้จะต้องใช้ความพยายามถึงสองครั้งเพราะครั้งแรกนั้นมือลื่นก็ตาม

กฤตภาสสตาร์ทรถแล้วก็ขับออกมาจากลานจอดของร้านทันที ไอเย็นจากช่องแอร์ที่ลอยอวลทำให้ธีระเริ่มคัดจมูกจนหายใจลำบาก จึงถือวิสาสะยื่นมือไปปรับลดแอร์ลงด้วยตัวเอง

"หรี่แอร์ทำไม?"

นี่เพิ่งสังเกตว่าเขาอยู่ในรถด้วยหรือไง...ธีระนึกเหน็บแนมแต่ก็ตอบเสียงเบาไปตามตรง

"ผมหายใจไม่ออกครับ"

กฤตภาสเหลือบมองเด็กหนุ่มนิดหนึ่ง จากนั้นก็ปิดแอร์แล้วเปิดกระจกหน้าต่างลงราวหนึ่งในสี่ อากาศธรรมชาติซึ่งถ่ายเทเข้ามาในรถทำให้ธีระค่อยหายใจได้ปลอดโปร่งขึ้น

"...ขอบคุณครับ"

"อืม"

กฤตภาสตอบรับในคอเรียบๆ แต่ธีระก็ยังสัมผัสได้ถึงความขุ่นมัวของอารมณ์ที่อีกฝ่ายแผ่ออกมา จึงลองถามดูเพราะไม่ชอบบรรยากาศอึดอัดที่กำลังดำเนินอยู่เอาเสียเลย

"มีเรื่องอะไรเหรอครับคุณกฤต?"

"เรื่องอะไร? หมายความว่ายังไง?"

หากธีระไม่ได้ป่วยจนศีรษะหนักอึ้ง เขาอาจฉุกคิดได้แล้วว่าไม่ควรถามต่อ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้สมองของเขาไม่อาจคิดวิเคราะห์ได้ฉับไวเท่าไรนัก

"เมื่อเช้าคุณยังอารมณ์ดีๆ อยู่เลย แต่พอออกจากคลินิกมาก็อารมณ์เสียตลอด เป็นเพราะผมรึเปล่า? ถ้าหากผมไปทำอะไรให้ล่ะก็..."

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ" กฤตภาสตัดบทฉับ "เมื่อเช้าเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นยังงั้น ไม่ต้องห่วงหรอก ทีฉันยังไม่ถามเลยว่าทำไมเธอไม่เลิกเพ้อถึงพี่รงค์นั่นสักที"

เด็กหนุ่มหน้าซีดขณะหันไปมองกฤตภาสซึ่งกำลังบังคับรถด้วยท่าทีสงบนิ่ง เป็นไปได้อย่างไรกัน...เขาไม่เคยเล่าเรื่องของณรงค์ให้คนที่บริษัทรู้เลยนี่นา แล้วคุณกฤตไปได้ยินชื่อนี้มาจากไหน...

ธีระฝืนกลืนน้ำลายลงคอที่ทั้งเจ็บและตีบตันก่อนจะถามเสียงโหย "คุณรู้เรื่องพี่รงค์ได้ยังไง?"

"หึ...ดูท่าจะเก็บหมอนั่นไว้ลึกสุดใจเลยสิถึงได้ไม่รู้ตัวว่าพร่ำเพ้อถึงบ่อยแค่ไหน ฉันได้ยินชื่อนี้ตั้งแต่ได้เธอครั้งแรกแล้ว แถมเมื่อคืนนี้ตอนเธอเมาก็เอาแต่เพ้อหาหมอนั่นเป็นชุด มาตู่เรียกฉันว่าพี่รงค์ๆ อยู่นั่น อยากรู้มั้ยว่าเธอละเมอเพ้อพกว่าอะไรบ้าง ฉันจะได้เล่าให้ฟังให้ครบทุกเม็ด"

"คุณกฤต! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!!"

ความโกรธที่ผุดพลุ่งทำให้ธีระไม่สนใจว่ากฤตภาสกำลังขับรถ เด็กหนุ่มหันไปทุบตีไหล่หนาอย่างแรงด้วยความโกรธเกรี้ยว ถึงแม้จะไม่ถึงกับทำให้รู้สึกเจ็บ แต่ก็ทำให้คนขับเกือบบังคับรถไปเบียดชนรถที่วิ่งอยู่อีกเลนจนถูกบีบแตรเสียงดังไล่ สุดท้ายกฤตภาสจึงต้องเบี่ยงรถเข้าจอดข้างทางแล้วเปิดไฟฉุกเฉิน

"เธอนั่นแหละหยุดบ้าเดี๋ยวนี้! อยากให้รถชนตายกันทั้งคู่รึไง!!"

ร่างสูงใหญ่หันไปตวาดเสียงดังใส่จนธีระสะดุ้ง มือทั้งสองข้างที่เพิ่งรัวทุบอีกฝ่ายถูกมือใหญ่จับยึดเอาไว้ หยาดน้ำร้อนๆ ซึ่งกบขอบตาก็พลันไหลลงตามปราการที่อ่อนแอของร่างกายไปด้วย

"ก็คุณกฤต...ทำไมวันนี้ต้องใส่อารมณ์กับผม...ทำไมต้องเอาแต่พูดจาไม่ดีกับผมตลอด...ทั้งที่ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลยสักคำ...คุณมันแย่ที่สุดเลย..."

เสียงสะอื้นที่มาพร้อมกับใบหน้าเหยเกทำให้กฤตภาสรู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบหัว ถ้าหากไม่นับเมื่อคืนที่ธีระเมา นี่ก็เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เขาเห็นเด็กหนุ่มร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้า

"อย่าร้องไห้สิ เป็นลูกผู้ชายไม่ใช่รึไง"

"ผมจะร้องแล้วจะทำไม! คนนิสัยไม่ดี! เอาแต่ใจ! คนเขายังไม่ได้ทำอะไรให้ก็ยังมาดุมาว่า นึกว่าตัวเองโมโหเป็นคนเดียวงั้นเหรอ! ผมก็โมโหเป็นเหมือนกันนะ!"

ธีระพยายามยื้อมือทั้งสองข้างออกเพื่อจะทุบกฤตภาสอีก แต่คราวนี้ผู้สูงวัยกว่ารวบตัวเขาเข้าไปกอดไว้แน่น ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะพยายามดิ้นรนยังไงก็ขยับตัวให้เป็นอิสระจากอ้อมแขนแกร่งไม่ได้ ท้ายที่สุดจึงได้แต่นั่งหอบหายใจจนตัวโยน

"ผมเกลียดคุณกฤต"

"เธอไม่ได้เกลียดฉันหรอก"

กฤตภาสเอ่ยพลางแนบริมฝีปากลงบนกระหม่อมชื้นเหงื่อของคนในอ้อมแขน เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาความมั่นใจมาจากไหน แต่ถ้าธีระเกลียดเขาจริงก็คงไม่ใส่ใจถามหรอกว่าทำไมเขาถึงอารมณ์แปลกไป เมื่อคิดได้เช่นนี้ หมอกสีดำที่รบกวนจิตใจก็ดูจะสลายไปเล็กน้อย

เสียงเคาะกระจกดึงความสนใจเขากลับไปด้านหลัง และพบว่ามีตำรวจยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับใบหน้าแสดงความสงสัย

"ไม่ทราบรถเสียหรือเปล่าครับ?"

ชายหนุ่มเพิ่งนึกได้ว่าตนจอดรถอยู่บริเวณข้างถนนที่ไม่ได้มีร้านค้าหรือผู้คนเดินผ่าน จึงเพียงยิ้มบางและตอบอย่างสุภาพ

"ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีผมทะเลาะกับแฟนนิดหน่อย แต่ตอนนี้ดีกันแล้วครับ"

ธีระฟังแล้วก็ยิ่งซุกหน้าเข้าหาอกกฤตภาสมากขึ้น ความจริงเขาเหลือบเห็นตั้งแต่ตอนได้ยินเสียงเคาะกระจกแล้วว่าคนข้างนอกเป็นใคร ความเขินอายทำให้ได้แต่พยายามก้มหน้าลงให้มากที่สุดเพราะไม่อยากให้ใครเห็นสภาพเขาตอนนี้

"ถ้างั้นก็แล้วไปครับ"

นายตำรวจคนนั้นขยับหมวกเล็กน้อยแล้วก็เดินกลับไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ไม่ห่าง จนกระทั่งมอเตอร์ไซค์คันนั้นขับจากไปแล้ว ธีระจึงค่อยดันตัวเองออกจากอ้อมแขนที่โอบรัดตนไว้

"นี่ครั้งที่สองแล้วนะ เลิกบอกใครต่อใครว่าผมเป็นแฟนคุณเสียทีเถอะ"

เด็กหนุ่มสูดน้ำมูกพลางใช้ปลายแขนเสื้อเช็ดน้ำตา กฤตภาสมองใบหน้าด้านข้างของธีระที่ไม่ได้แดงเพราะพิษไข้เท่านั้น แล้วก็หยิบกล่องทิชชู่จากเบาะหลังยื่นให้

"เป็นแฟนฉันไม่ดีเหรอ?"

"ไม่ดี ไม่เห็นจะมีข้อดีตรงไหนเลย"

เด็กหนุ่มหยิบกล่องทิชชู่ไปวางบนตักก่อนจะดึงแผ่นทิชชู่ออกมาสั่งน้ำมูก ส่วนกฤตภาสเพียงแต่หัวเราะหึแล้วก็ออกรถ ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันอีกตลอดทางจนกระทั่งกลับไปถึงคอนโด แม้แต่ตอนที่เข้าไปในลิฟต์ด้วยกันก็ยังไม่มีใครเอ่ยชวนใครคุย

ธีระรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นเมื่อมาถึงที่ห้อง เขาเดินตามกฤตภาสที่เปิดประตูให้แล้วก็เดินตรงไปทิ้งตัวที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ศีรษะที่หนักอึ้งราวมีก้อนโลหะถ่วงทำให้เขานั่งตัวตรงไม่ไหว สุดท้ายเด็กหนุ่มก็ค่อยๆ เอนตัวลงนอนและม่อยหลับไป จึงไม่ได้รู้ตัวว่าใครอีกคนกำลังยืนจุดบุหรี่สูบและมองเขาเงียบๆ ด้วยแววตาครุ่นคิด

เมื่อธีระปรือตาขึ้นมาอีกครั้งภายในห้องที่มีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟ สิ่งแรกที่ผ่านเข้ามาในสายตาและการรับรู้ครึ่งหลับครึ่งตื่นคือลายสักรูปแมงป่องบนหัวไหล่กำยำ ภายใต้ไออุ่นที่โอบล้อมและเตียงหนานุ่มที่รองอยู่ข้างใต้ เขาค่อยๆ รับรู้ทีละน้อยว่าบนร่างกายไม่มีเสื้อผ้าติดอยู่เลยสักชิ้น

เด็กหนุ่มพยายามผงกศีรษะขึ้นอย่างอ่อนแรง เขาพยายามกะพริบตาถี่เพื่อขับไล่หมอกแห่งความง่วงงุนให้จางหาย และพบว่ากฤตภาสกำลังคลอเคลียยอดอกของเขาด้วยปลายลิ้นดุจผีเสื้อที่กำลังระเริงกับแหล่งน้ำหวาน

"คุณกฤต...จะทำอะไร..."

เสียงของธีระทั้งแผ่วทั้งแหบ เขาพยายามจะผลักไหล่หนาที่คร่อมทับตัวเองออกอย่างไร้ผล พลันริมฝีปากที่ครอบลงบนยอดอกแล้วดูดอย่างแรงก็ทำให้เด็กหนุ่มแอ่นอกจนแผ่นหลังลอยขึ้นจากเตียง

"เธอคงไม่ลืมนะว่าระหว่างวันหยุดฉันมีสิทธิ์ทำอะไร?"

กฤตภาสเอ่ยพลางเลื่อนมือลงเคล้าคลึงแก่นกายของธีระอย่างช้าๆ เด็กหนุ่มพยายามหุบขาหนีแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะคนเบื้องบนใช้ขาของตัวเองกันไว้ แถมกฤตภาสยังใช้มือซ้ายสอดสอดประสานกับมือขวาของเขาแล้วกดมันลงบนเตียง ส่งผลให้ธีระเหลือแขนซ้ายเพียงข้างเดียวที่เป็นอิสระ และมันมีประโยชน์เพียงแค่ใช้จิกลงบนต้นแขนแกร่งเพื่อระบายความรุ่มร้อนจากการถูกโลมเล้าเท่านั้น

"คุณกฤต...ผมไม่สบายอยู่นะ..."

ธีระเอ่ยทั้งที่เกลือกหน้าบนหมอนเพราะความเสียวซ่าน แม้จะรู้ดีว่าคำพูดของตนขัดแย้งกับการแสดงออกของร่างกายอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลักฐานที่กำลังแสดงตัวอยู่ในอุ้งมือซึ่งโอบกระชับ

"ฉันไม่เคยได้ยินใครบอกสักคนว่าห้ามมีเซ็กส์เวลาไม่สบาย ตัวร้อนๆ แบบนี้แหละทำให้มีอารมณ์ง่ายกว่าตั้งเยอะ"

ริมฝีปากอุ่นพรมจูบลงบนริมฝีปากและแก้มของเขา ลมหายใจผ่าวร้อนของกฤตภาสรดลงบนผิวหน้าของธีระ แต่บางทีนั่นอาจเป็นลมหายใจของเขาเองที่สะท้อนกลับมาก็เป็นได้

"ฮึ...อ๊ะ!"

เด็กหนุ่มกำมือขวาลงบนมือที่ถูกกฤตภาสกดไว้แน่น ขณะที่มือซ้ายก็จิกเล็บลงบนต้นแขนแกร่งมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายแทรกร่างเข้ามาระหว่างเรียวขาของเขา ร่างสูงใหญ่ขบฟันกับอุณหภูมิสูงจัดที่โอบรัดความแข็งแกร่งของตน แรงบีบของช่องทางเล็กแคบราวกับมีมนต์หลอมละลายความยับยั้งชั่งใจที่ยังหลงเหลือให้ปลิดปลิว

"สุดยอด..."

เสียงแหบต่ำริมหูจุดไอร้อนให้ลามเลียบนใบหน้าของธีระ มือที่เมื่อครู่จิกบนต้นแขนกฤตภาสเปลี่ยนเป็นกำขึ้นทุบทันที แต่แล้วการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายที่เข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกับเขามากขึ้นก็ทำให้มือข้างนั้นต้องเลื่อนลงทึ้งผ้าปูเตียงแทน

เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บ ความจริงแล้วกฤตภาสไม่ได้ทำรุนแรงกับเขาเลยสักนิด ทว่าความแกร่งร้อนที่แทรกเข้ามาลึกล้ำมากขึ้นก็ทำให้เด็กหนุ่มหอบหายใจแรงดุจคนขาดอากาศ

"อ๊ะ...อ๊ะ..."

จนกระทั่งร่างสูงใหญ่เป็นหนึ่งเดียวกับเขาโดยสมบูรณ์และเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย ธีระก็ไม่อาจห้ามตัวเองไม่ให้กรีดร้องครวญครางไปตามความหฤหรรษ์ที่เอ่อท้นได้อีกต่อไป ลมหายใจของเขาขาดห้วงไปตามจังหวะกระแทกกระทั้นที่บางครั้งก็เนิบหน่วง แต่บางคราก็ดุดันและยั่วเย้า จวบจนพายุอารมณ์ที่พวยพุ่งโถมท่วมจากศีรษะจรดปลายเท้า นัยน์ตาของเด็กหนุ่มก็พร่าเบลอไปตามความอ่อนล้าที่ลามไปถึงปลายนิ้ว

“ฮึก...”

ธีระครางแผ่วเมื่อกฤตภาสถอยกายที่ยังรุ่มร้อนออกจากช่องทางที่ยังบีบรัด เขารู้ว่าอีกฝ่ายยังไปไม่ถึงปลายทางของการร่วมอภิรมย์ แต่ก็พยายามท้วงเมื่อถูกจับให้นอนคว่ำบนข้อศอกที่ชันขึ้น

“คุณกฤตครับ พอเถอะ...วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ...อื๊อออ”

เด็กหนุ่มยังเอ่ยไม่ทันจบประโยคก็รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งที่สอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ร่างเพรียวกระตุกเมื่อกฤตภาสสอดนิ้วเข้ามาในปากของเขา บังคับให้ต้องดูดดุนนิ้วนั้นและไม่อาจเอ่ยคำปฏิเสธได้อีก

“ไม่พอหรอก ยังไงก็ไม่พอ”

เสียงทุ้มพร่าจากเพลิงปรารถนากระซิบริมหู ก่อนที่ธีระจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อกฤตภาสก้มลงกัดต้นคอด้านหลังจนเขามั่นใจว่าพรุ่งนี้ต้องมีรอยฟันหลงเหลือแน่ ช่องทางอ่อนไหวเบื้องล่างบีบรัดผู้รุกรานที่โถมกายเข้าหาไม่หยุดหย่อนทั้งที่เขาเพลียจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว

“อื๊อ...อื๊อ”

ราวกับรับรู้ว่าธีระไม่มีแรงแม้แต่จะยันกายขึ้นจากเตียง กฤตภาสจึงถอนนิ้วออกจากริมฝีปากของเด็กหนุ่ม จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งโดยรั้งเอวของคนในอ้อมแขนให้ซ้อนทับลงบนตัก

ท่านี้ยิ่งทำให้ธีระรับรู้ถึงอุณหภูมิอันผ่าวร้อนของกฤตภาสมากขึ้นกว่าเมื่อครู่ แผ่นอกตึงแน่นแนบชิดกับแผ่นหลังที่สั่นสะท้านของเขาขณะที่มือใหญ่จับเอวผอมเพรียวให้ขยับโยก

“คุณกฤต...พอ...”

หยาดน้ำตาไหลซึมจากหางตากลมโตอย่างห้ามไม่ได้ ซึ่งเป็นผลจากความเหนื่อยและเพลียจากไข้ที่ขึ้นสูง รวมกับความน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่ฟังคำทัดทานของเขาเลย

“ฉันรู้ว่าเธอยังไหว เด็กดี...ทนอีกนิด”

“ไม่เอาแล้ว...ฮือ...พอ...”

เสียงร้องไห้ของเด็กหนุ่มขาดช่วงตามจังหวะการเคลื่อนไหวที่ร่างสูงใหญ่กำกับ กฤตภาสไล้ปลายลิ้นออกเลียหยาดน้ำตาที่ไหลปนเหงื่อบนผิวแก้มเนียน กระนั้นหยาดน้ำอุ่นก็ยังไหลลงจากหางตากลมโตไม่หยุด

ชายหนุ่มตระหนักดีว่าตอนนี้คนในอ้อมแขนไม่ได้รู้สึกถึงความสุขหรือมีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ภาพที่ธีระร้องไห้หน้าเหยเกบนตักของเขากลับยิ่งโหมกระพือไฟปรารถนาให้โชติช่วงจนไม่อาจหักห้ามตัวเองได้

ความเสียวซ่านที่เขาคุ้นเคยเริ่มปะทุดุจกิ่งไม้ที่ดีดตัวยามถูกเปลวเพลิงโลมเลีย แต่ละกิ่งส่งต่อไฟกันไปจนความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย ชายหนุ่มจับร่างบนตักให้เร่งขยับตัวอย่างกระแทกกระทั้นเพราะรู้ว่าตนกำลังจะถึงที่หมายในไม่ช้า และแล้วท่ามกลางการบีบรัดอันร้อนระอุของช่องทางที่กระชับรอบแก่นกาย กฤตภาสก็คำรามเสียงพร่าเมื่อความหฤหรรษ์ที่เฝ้ารอโถมกระหน่ำลงมาในที่สุด

ธีระได้ยินเสียงของร่างสูงใหญ่ที่ดังข้างหู แต่มันกลับฟังดูเหมือนล่องลอยมาจากที่อันไกลแสนไกล อ้อมแขนแข็งแรงโอบกระชับเขาแนบแน่นทั้งที่ร่างกายของทั้งสองเหนียวเหนอะไปด้วยเหงื่อ ในม่านหมอกแห่งความอ่อนล้าที่ผูกมัดแขนขาจนเขาขยับตัวไม่ไหว เด็กหนุ่มคล้ายจะเห็นรอยสักรูปแมงป่องบนไหล่ขวาของกฤตภาสมีชีวิตขึ้นมา

ในห้วงสัมปชัญญะที่เลือนรางจนไม่มีอะไรให้ไขว่คว้าอีกต่อไป ความคิดสุดท้ายของธีระก่อนที่จะหมดสติอย่างสิ้นเชิง คือความสงสัยว่าเขาถูกแมงป่องตัวนี้พันธนาการจนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองโดยสมบูรณ์ไปแล้วหรือยัง...


++---TBC---++



A/N: คาดว่าคะแนนที่ตากฤตได้จากตอนที่แล้วคงลดฮวบอีกครั้งในตอนนี้ ความติสท์ของคุณชายเธอนี่ทำเอาคนเขียนยังเหวอเลยค่ะ ส่วนน้องตี้คงยิ่งเหวอกว่าเพราะต้องรับมือกับอาการวัยทองของคุณชายด้วยตัวเอง เขียนไปก็ได้แต่ภาวนาไปว่าขอให้ภูมิคุ้มกันตากฤตของน้องอัพเลเวลขึ้นเร็วๆ เฮ้อ  :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 31-10-2013 20:01:57

มาต่อเร็วๆนะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 31-10-2013 20:04:48

อาการวัยทอง 555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 31-10-2013 20:07:39

 :m31: โอ้ยโมโหๆๆ พระเอกเรื่องนี้ทำดีได้ตอนเดียวจริงๆ :angry2:

น้องตี้ป่วยอยู่น้าาา ทำไมตัวเองหึงแล้วต้องเอาไปลงกับน้องเค้าด้วยล่ะ  :fire:

รอตอนต่อไปอยู่น้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 31-10-2013 20:17:25

สามสิบกว่านี่น่าจะไม่ใช่วัยทองหรอกนะ อาจเป็นช่วง

วัย"ชาย ฉะ กัน" มากกว่านะจ๊ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-10-2013 20:21:06

 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:


ไอ้ลุงแก่ตัณหากลับ น้องจะตายอยู่แล้ว อารมณ์ไม่ดีก็มาลงกลับน้องคนนะโว้ยยย ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์

บอกเลยตอนนี้พูดไม่ออกบอกไม่ถูก รู้สึกผิดหวังกับอิตากฤตภาส 


และรู้สึกสงสารน้อง มากเลย  :mew4: :mew4: ถึงพี่จะฟินแต่หนูน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 31-10-2013 20:24:24

ตาลุงแกคงคึกล่ะสิ  กินเด็กเป็นอาหาร ไม่แก่ไม่ตาย    :impress2: :impress2:

 :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 31-10-2013 20:37:58

 :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 31-10-2013 20:39:18

น้องตี้จะตายเพราะอีตากฤตนี่แหละ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 31-10-2013 20:41:06

คุณกฤตเป็นอะไร :a5: คุณหมอพูดอะไรกะตากฤต o22
จะให้โอกาสอธิบาย แต่ถ้าเหตุผลไม่ได้ละก็ :z6: :z6:
แต่เหตุอันใด ทำไมคุณกฤตถึงฝืนใจน้องตอนไม่สบายด้วย :m15:

มันค้างอ่ะค่ะคนเขียน อยากรู้ว่าคุณกฤตรู้อะไร :ling1:

ปล.นอนไม่หลับ :sad2:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 31-10-2013 20:43:07

จับน้องตี้ฉีดยากันเลยทีเดียว

ลุงมันส์ แต่เด็กมันไม่ไหวนาาา อิอิ

 :hao3:

ขอบคุณค่าา +1 ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 31-10-2013 20:43:55

ไอ้คุณกฤตน้องป่วยอยู่นะ เฒ่าทารกเอ้ยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 31-10-2013 20:45:02

อยากรู้หมอคุยอะไรกับคุณกฤต :ling1:
คุณกฤตรู้ว่าหนูไม่สบาย เลยจับฉีดยายังไงละค่ะลูกตี้ :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-10-2013 20:50:37

อื้อหืออิตาคุณกฤตนี่หื่นไม่เลือกเวลาเลยจริง ๆ
เหนื่อยใจแทนน้องตี้ ที่ทำนี่มันยิ่งกว่าทาสซะอีกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-10-2013 20:53:42

เราว่าตอนนี้น้องตี้แอบอ้อนได้น่ารักมากเลยอ้ะ
ว่าแต่คุณกฤตได้ข่าวอะไรมา
แล้วเกี่ยวกับใคร น้องตี้ พี่รงค์ รึคู่ควงลุงแก
รอตอนต่อไปค่าาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 31-10-2013 20:59:49

สงสารตี้
อยากเป็นไข้แทนตี้ :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 31-10-2013 21:04:38

 :o8:



รออ่ะ มาต่อเร็วๆ น่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 31-10-2013 21:15:15

คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะได้คะแนนหรือ  :m16:

เอานี้ไปแทนคะแนนก็แล้วกัน  :fcuk:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 31-10-2013 21:20:51

โถน้องตี้.. ยังไหวมั้ย จะรอดมั้ยคะเนี่ย
อิเจ้านายใจร้าย ลาป่วยก็ไม่ได้ ใช้แรงงานบนเตียงตลอด


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 31-10-2013 21:50:54

คุณกฤตรู้อะไรมาหว่าาา ทำน้องตี้ร้องไห้เลยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 31-10-2013 21:52:01

คือถ้าเรื่องที่ทำให้อารมณ์เสียเป็นเรื่องสาวในสังกัดแล้วเอามาลงกะตี้นี่...

 o12 :o211: :angry2: :z6:

...ตามนั้น...

รออ่านต่ออออออออออออออออออออออ ดึ้บ ดึ้บบบบ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-10-2013 22:00:34

อิหมอมาพูดอะไร ตากฤตอารมณ์ขึ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 31-10-2013 22:02:06

ผีลุงกฤตชอบกินเด็ก เพราะกินเด็กแล้วเป็นอมตะ!!? ระวังโดนพ่อหมอตี้จับลงหม้อแล้วกัน^^ หมันไส้...ฮึ้ย!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 31-10-2013 22:10:12

แง่งงงงงงงงงงงงงงงง ตาแก่หื่น
โมโห หื่น
หึง หื่น
อารมณ์ดี หื่น


จะตอนไหนตาแก่ก็หาเรื่องจับกดตลอดเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 31-10-2013 22:16:15

อ่านแล้วเศร้ามากกว่าฟิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 31-10-2013 22:30:00

กฤตวัยทองแล้วหรอถึงว่า...อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 31-10-2013 22:35:09

 o13 :haun4:
ไข้หนักกว่าเดิม
 :mew5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 31-10-2013 22:42:36

วัยทอง...

ก๊ากกก :m20:

โธ่เอ๊ย ลุงกฤต ไม่ถนอมน้องตี้บ้างเลย

แต่น้องตี้เอ๋ย ไม่ได้ไม่อยากเข้าข้างหนูนะคะ แต่หนูปฏิเสธได้น่ารักน่าชังมากค่ะลูก แหม้... :haun5:

ข่าวอะไรหนอที่คุณหมอเหวินนำมาบอกลุงกฤติทำให้ออกฤทธิ์เดชได้ขนาดนี้?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 31-10-2013 22:48:42

อ่านแล้วสงสารน้องอะ หมอเล่าอะไรให้พี่กฤตฟังอะ
ทำไมเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ(พอ555)

แล้วนั่นอะไร!! ทำไมไม่ฟังน้องบ้าง ถึงจะไม่เจ็บปวด
แต่น้องก็ไม่ได้มีความสุขเลยนะ
 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-10-2013 22:55:22

คะแนนคุณกฤตยังอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้ค่ะ ยิ่งในช่วงเช้าที่แหย่ ๆ น้อง พาไปหาหมอเด็ก กร๊ากกกกกกกก
หนูตี้จ๋า น่ารักจังเลยค่ะ แต่หลังจากฟังเพื่อนมาเค้าก็เป็นอะไรไม่รุ คนอ่านอยากรู้นะเนี่ย เกี่ยวกับตี้ไหม (ไม่น่านะ)
อืม..แต่เรื่องความหื่น คงเส้นคงวาค่ะ คือน้องตี้นั่งเฉย ๆ คุณกฤตเค้าก็ว่ายั่วแล้วล่ะ หาเรื่องหาเศษหาเลยตลอดๆๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 31-10-2013 23:02:32

โอ้ววววววว แล้วงี้น้องตี้จะหายไข้ไม๊ค่ะเนี่ยยย คริคริ
ว่าแต่กฤตเป็นอะไรอ่า อยากรู้มากเลยว่าคุณหมอเล่าอะไรให้ฟัง

ขอบคุณสำหรับนิยายนะค๊าาา จะรอตอนหน้าค่าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 31-10-2013 23:05:29

อีตากฤต! ตี้ไม่สบายอยู่นะ! ฮ่วย! ฿&@?!฿&@

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 31-10-2013 23:06:07

หรือว่าเรื่องนี้จะไม่มีพระเอก เห็นแก่ตัวเกิ๊นคุณชาย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 31-10-2013 23:14:25

น้องตี้น่าฉงฉาน. แต่คุณชายกฤตแกก็ยังมีประโยชน์นะใช่วงแรกๆ แต่คะแนนมาลดฮวบตอนท้ายเนี่ยแหละ กับคนป่วยยังหื่นไม่เว้น :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-10-2013 23:27:11

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 31-10-2013 23:29:02

ใครว่าน้องตี้มีปมคนเดียว คุณกฤตก็แลดูมีปัญหาเหมือนกันนะเนี่ย แต่ไม่รู้ปัญหาอะไร อย่างน้อยๆตอนนี้คือปัญหาการระงับอารมณ์ทางเพศ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 31-10-2013 23:30:45

น้องตี้ชั้นจะตายมั้ยหน่ะ
ป่วยอยู่นะ ตาลุงนี่ไม่บันยะบันยังเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวเลข ที่ 31-10-2013 23:31:16

 :z3: คุณกฤตใจร้ายสุดๆอะ น้องตี้ไม่สบายก็ยังจะกินแบบไม่ยั้งอีก แต่ว่าอยากรู้จังว่าหมอคุยอะไรกับคุณกฤตนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 31-10-2013 23:35:22

ตอนที่แล้วคะแนนพุ่งตอนนี้คะแนนฮวบ
คุณกฤตคะ! คุณกฤตทำตัวเองล้วนๆ T_T
ชอบฉากในรถ เหมือนแบบฟีลขาด หึงแม่งเลยไรงี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-11-2013 01:07:15

ตาเฒ่านี่ไปได้ยินอะไรมาอีก  :เฮ้อ:



รอตอนต่ไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-11-2013 01:45:20

รู้สึกว่าเป็นนิยายที่สมูทมาก อ่านได้แบบไม่ติดขัดเลยอ่ะ  แต่.....ว่า........................


อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหนื่อย ๆ ยังไงไม่รู้  อ่านไปจนจบ  ได้ยินเสียงถอนหายใจของตัวเอง  ถึงได้เพิ่งรู้ตอนนั้นแหละว่าเรากลั้นหายใจอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอเนี่ย  มันแบบอารมณ์ปานจะขาดใจ  เข้าใจน้องตี้มาก ๆ เลย (แม้จะไม่เคยโดนเองก็เถอะ)  สงสารอ่ะ

ส่วนอิคุณกฤตนี่นอยด์เรื่องอะไรมาจากคลิกนิกเพื่อนหมอกันล่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  ขึ้น ๆ ลง ๆ  ไม่ใช่แค่น้องตี้หรอกค่ะที่ตามอารมณ์ไม่ทัน คนอ่านอย่างเราก็ต่อไม่ติดเหมือนกัน  ตอนที่แล้วเทคะแนนให้เกือบหมดหน้าตัก  พอเจอต้อนนี้เข้า แรก ๆ ก็ดีหรอก  จนมาตกม้าตายตอนรบกวนการพักผ่อนของคนป่วยนี่ล่ะค่ะ มันแบบ   :ling3:  ขอสักหน่อยเถอะ มันน่านัก  :z6:


อยากรู้จริง ๆ อะไรทำให้ตากฤตอารมณ์แปรปรวนได้ขนาดนี้ นอกจากอายุที่จะเข้าสู่วัยทอง และความน่ารักของน้องตี้  ยังมีอะไรอีกอ่ะ


รอตอนต่อไปนะคะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: vassalord4822 ที่ 01-11-2013 03:36:42

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-11-2013 06:44:06

ลุงเนี่ยไม่สงสารน้องตี้เลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 01-11-2013 09:23:39

ป๋ากฤต เป็นไรมากป่ะ  สงสารตี้น้อยตั้งแต่เรื่องแล้วละ อยากให้ถึงช่วงเอาคืนไวไวจังค่ะ

+1 เป็ดงามๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-11-2013 11:26:47

คุณกฤตบ้า เป็นอะไรอีกล่ะ
หมอเหวินพูดอะไรนะ อยากจะรู้จริงๆ
น้องตี้ไข้หนักกว่าเดิมชัวร์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 01-11-2013 12:04:07

ใจร้าย :z6:  คนไม่สบายอยู่นะทำอย่างนี้ได้ยังไง  :fire:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-11-2013 12:49:56

สงสัยจะวัยทองอย่างที่คนเขียนบอก :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: nutjisub ที่ 01-11-2013 13:31:15

อ่านไปอ่านมารู้สึก รังเกียจอีตาคุณกฤษ มากจริงๆ ๆๆ น้องไม่สบายอยู่วัน ๆ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ได้สนใจน้องตี้เลย ไม่ใช่วิสัยของคนเป็นผู้ใหญ่เลย หื่นไม่ดูตามาตาเรือเลย คนไม่สบายอยู่แท้ ๆๆๆ สงสารต้องตี้อยากให้เจอคนดี ๆๆ บ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: nonnn ที่ 01-11-2013 13:44:18

+1 เป็ดให้ค๊าา


ไอ้เราก็คิดว่าลุงกฤตจะดีขึ้น ยอมเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
แต่พออ่านตอนนี้ต้องบอกเลยว่าไม่ มันไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจริงๆ
ตั้งแต่ตอนที่พาน้องตี้ไปหาหมอเด็กแล้ว โฮฮ ไม่มีใครทำอะไรบ้าๆได้เท่าอิตาลุงนี่อ่ะบอกเลย
ขนาดป้าหน้าเค้าเตอร์ยังงงนี่มันเด็กแล้วหรอ คนอายุยี่สิบเอ็ดโตเท่าคนอายุสามสิบสาม อ่อจ้า เด็กก็เด็กเนาะ
ดูหน้าน้องตี้บ้างเถอะว่ารู้สึกยังไง ขนาดหมอเหวินยังอึ้ง อิลุงกฤตพรากผู้เยาว์ ฮ่าๆๆๆๆ


แถมตอนกลับมาถึงคอนโด อิลุงกฤตก็จัดเต็มไม่ยั้ง ไม่แคร์ความรู้สึกน้องตี้เลย  :m16:
นี่น้องตี้ป่วยอยู่นะ!!! ยังมีหน้ามาหื่นไม่รู้เวล่ำเวลาอีก ถามหน่อย ไอ้ความคิดที่ว่าคนป่วยจะยิ่งมีอารมณ์เนี่ยไปเอามาจากไหน
ฟังไม่ขึ้นเลยค่ะลุงกฤต นี่มันข้ออ้างหาทางเข้าตัวเองชัดๆ อยากรู้ว่าถ้าวันนึงขาดเซ็กนี่จะตายเลยใช่มั้ย!!
ดีไม่ดีอิลุงกฤตอาจจะเป็นโรคเซ็กลิซึ่มก็ได้ ประมาณว่าเซ็กขึ้นสมอง คิดอะไรในทางสร้างสรรค์ไม่เป็น
ก็ไม่รู้ว่าที่อิลุงกฤตขืนใจน้องตี้เป็นเพราะไปรู้อะไรดีๆมาจากหมอเหวินแหล่งข่าวมาด้วยหรือเปล่า
ที่แน่ๆหมอเหวินต้องบอกอะไรเกี่ยวกับน้องตี้ให้อิลุงกฤตฟังชัวร์!!!
ปล.ไม่ใช่แค่น้องตี้ที่สงสัยหรอกว่าอิลุงกฤตเป็นอะไร เพราะคนอ่านเองก็สงสัยเหมือนกัน


โรควัยทองนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 01-11-2013 14:52:02

  อ่านไปแล้วแบบ  :a5: ผู้ชายวัย30กว่าๆยังถือว่าเป็นวัยกำหนัดได้อยู่สินะ

คนป่วยก็ยังไม่เว้น ไอ้ลุงหื่นเอ้ย ขอ :z6: ทีเหอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 01-11-2013 15:18:40

น้องตี้โดนเหวี่ยงงอ่า
ตอนนี้คุณกฤตหื่นมากรังแกคนป่วย นิสัยไม่ดีเลย
น้องตี้หายไวๆแล้วไปเอาคืนคุณลุงจอมหื่นนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 01-11-2013 18:11:10

หมอเล่าอะไรให้คุณกฤตฟังหนอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: AiiSoul ที่ 01-11-2013 20:03:41

กรี้ดดด ลุงคะ น้องตี้ไม่สบายอยู่นะอย่ามาหื่นนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 02-11-2013 10:26:48

รังแกเด็กอ่ะลุง แต่อยากรู้มากกว่าว่าเพื่อนลุงบอกอะไรถึงอารมณ์เสียใ่ตี้แบบนั้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 02-11-2013 11:27:25

หื่นไม่เลือกจริงๆ น้า

ขนาดน้องป่วยนะเนี่ย

เอาแต่ใจที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 02-11-2013 13:11:00

ชอบจังพระเอกหื่น...อิอิ :oo1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: pupapeeranat ที่ 02-11-2013 15:03:55

คุณหมอขี้เม้า มีเพื่อนขี้เอา น้องเค้าตายพอดี

รอตอนต่อไปฮับ :L1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Porttgas D. Acs ที่ 02-11-2013 16:31:27

วัยทอง ใจร้ายทำน้องตี้ :ling1:

น้องตี้ต้องเอาคืนเยอะๆเลยนะป้าในกำลังใจหนูสู้ๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 03-11-2013 07:44:01

คุณกฤตต้องการให้หนูตี้หายหวัดไวไวใช่ไหม
เลยจัดหนักซะขนาดนี้ หรือจะเป็นหนักกว่าเดิม
ว่าแต่หมอพูดอะไรให้คุณกฤตหงุดหงิดหนออยากรู้
รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: paojijank ที่ 03-11-2013 14:19:53

ขอบคุณคับสำหรับตอนใหม่
อยากรู้จัง ข่าวอะไรที่ทำให้กฤตของขึ้นได้ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 03-11-2013 14:42:19

ขอโทษนะคะ เรื่องนี้ใครเป็นพระเอกคะ
อยากจะเขวี้ยงโคมไฟใส่ไอ้คุณกฤตละเกินค่ะ !!!
น้องมันไม่สบายยยย !!! ฮือออออออออ
หมอเหวินมาพูดอะไรทำให้ตัวเองอารมณ์เสียละก็ลงมากับน้องตี้ !! วุฒิภาวะอยู่ไหนคะะะะะะะ
น้องตี้ป่วยจนไม่รู้เรื่องแล้วยังจะฝืนใจน้อง โอ้ยยยยยย สงสาร อยากมุดจอไปดูแลน้องจริงจัง แงงงงงง
เมื่อไหร่จะมีความสุขเนี่ยน้องตี้ ฮืออออออ TT^TT

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 04-11-2013 12:43:36

อันดับแรกขอกรีดร้องก่อนเลย หานิยายแนวนี้มานานมากกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็เจอแล้ววววววววว  :mew1:
ขอยกคะแนนเต็มสิบให้ลุงกฤตเลยนะ ชอบอ่ะ ชอบมากกกกกกกกก ลุงเป็น ไอ ด้อล ของเก๊าเลยนะ 555555555
แบบว่าพูดน้อยต่อยหนัก ปากแข็ง นิสัยไม่ดี แต่ที่จริงโคตรแคร์ นี่มันแบบ สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ บอกเลย ><

ส่วนน้องตี้น้อยกลอยใจของเจ้ เจ้ไม่ใช่ว่าไม่รักไม่สงสารหนูนะ แต่แบบ ลุงแกแก่แล้วอ่ะ จะแก้หรือเปลี่ยนนิสัยคงจะยากสักหน่อย
ยังไงหนูตี้ก็อดทนหน่อยก็แล้วกันนะ เพราะเจ้เชื่อว่า ถึงวันที่ลุงกฤตแกหลงและรักหนูตี้อย่างหัวปลักหัวปรำเมื่อไหร่
ตอนนั้นหนูตี้คงได้เอาคืนลุงกฤตแน่ๆอ่ะ เจ้คอนเฟิร์มมมมมมมมม กร๊ากกกกกกกกกกกกก #หลบรองเท้าลุง

คืออ่านแล้วเดาอนาคตได้ไม่ยากเลยนะเนี่ย นี่ขนาดว่ายังไม่รักนะลุงนะ ยังทั้งดูแล อ่อนโยน(บ้าง) เลยอ่ะ
ไม่อยากจะนึกถึงวันที่ลุงตกหลุมน้องตี้แบบถอนตัวไม่ขึ้น วันนั้นเค้าคงอ่านไปกลิ้งไป ตะกายฝาบ้านไปด้วยความเขิลขั้นสุด  :o8:
แบบว่าหลายคนไม่อยากให้ลุงเป็นพระเอก แต่เค้าโบกผ้าเชียร์สุดใจเลยนะ คนที่จะทำให้น้องตี้ลืมพี่รงค์ได้ก็มีแค่ลุงเท่านั้นแหล่ะ
คือมันใช่อ่ะ จะลบใครสักคนให้หมดไปใจใครอีกคน มันต้องสร้างความประทับใจ สร้างความจดจำใช่ป่ะ... แล้วลุงทำได้เกินร้อย
เพราะเค้าเชื่อว่าตอนนี้น้องตี้คงเกลียดลุงเข้ากระดูกดำเลยแหล่ะ #ด้วยรักและเคารพ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก

แต่ตอนล่าสุดนี่ลุงแบบ... โหดไปนะ โหดไปนิด น้องตี้ไม่สบายอยู่นะลุง ทำไมลุงทำกับน้องแบบนี้ คือแบบ สงสารน้องอ่ะ
เค้างงนะ แบบว่าลุงไปรู้อะไรมา ทำไมถึงมาทำกับน้องแบบนี้ นี่ถ้าน้องมันจะเกลียดลุงมากขึ้น เค้าจะไม่สงสารลุงเลยนะ -3-
ถ้าให้เดาเค้าว่าต้องเป็นเรื่องของน้องตี้ใช่ม่ะ ไม่งั้นลุงคงไม่ทำน้องขนาดนี้... ถ้าจะบอกว่าไม่ีรู้สึกอะไรเลยคงไม่ทำขนาดนี้
แหม่ะๆๆๆๆๆ หลอกใครก็หลอกได้ แต่หลอกคนอ่านไม่ได้นะลุึง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ถึงแม้ตอนนี้คะแนนลุงจะร่วงจะลง แต่เค้ายังคงโบกผ้าเชียร์ลุงนะ ชอบอ่ะ ดิบ เถื่อน แต่แบบว่ารักอ่ะ แคร์นะ
แต่ไม่บอก เพราะยังไม่รู้สึกตัว 55555555555555555555555555

ชอบเรื่องนี้ของพี่รินมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะติดตามทุกตอนไม่ให้พลาดเลย แล้วอย่าลืมมาต่อเร็วๆนะฮ๊าฟฟฟฟฟฟ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 04-11-2013 14:01:08

ฟินโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลือดท่วมจอ  :katai5:  :jul1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 06-11-2013 18:00:07

สงสารตี้ โดนตาลุงหื่นรังแกตลอดเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 06-11-2013 19:52:55

โหยยย เพลาๆบ้างก็ได้พี่เอ้ย เด็กมันป่วยมันไข้ ก็ไม่มีเว้น #ติสท์แตกจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: honeyhoon ที่ 08-11-2013 00:13:51

 :o8: :-[ :o8: :-[
ชอบอ่ะ น่ารักที่สุด ถึงแม้พระเอกจะเอาแต่ใจไปหน่อย
สนุกค่ะ อยากอ่านตอนต่อไปจังเลย
 :mew2: :mew2:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 08-11-2013 12:42:40

มาตามอ่านเรื่องนี้ต่อ
ไม่เกลียดคุณกฤตนะ แต่ยังไม่เข้าใจมากกว่าว่าจะแกล้งน้องตี้ไปถึงไหน
สงสารตีตี้จับใจเลย เอาใจเชียร์ให้น้องลืมพี่รงค์ให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 08-11-2013 13:54:24

เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจริงๆเลยนะคุณชาบย แต่ส่วนมากจะร้ายซะมากกว่า
นี่น้องไม่สบายอยู่นะพ่อคุ๊ณณณ ไปรับรู้อะไรมาแล้วมาพาลกับน้องตี้เนี่ย

น้องตี้ สู้ๆๆนะ

+1+เป็ด จ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 08-11-2013 14:44:40

หื่นจริงเลยพี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-11-2013 19:11:45

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15

RRRrrrr…….. RRRrrrr……..
 
เสียงโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดปลุกธีระให้รู้สึกตัวตื่น เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นจากห้วงนิทราด้วยความงัวเงีย แล้วก็รู้สึกถึงความปวดเมื่อยตามแขนขาราวกับมีคนมาล่ามตรวนไว้จนขยับไม่ได้
 
เด็กหนุ่มนอนนิ่งมองเพดานด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอย เสียงโทรศัพท์เงียบหายไปครู่หนึ่งจนเขาคิดว่าคนที่โทรมาคงวางสายแล้ว แต่พอจะปิดเปลือกตาเพื่อนอนต่อก็ได้ยินเสียงโทรเข้าอีกครั้ง
 
ใครโทรมานะ...มีธุระด่วนมากหรือไงกัน...
 
"อืมมม..."
 
ธีระครางเสียงต่ำในคอขณะพลิกตัวด้วยความลำบาก เขาพยายามมองหาว่าโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ไหน จากนั้นก็ลุกไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเมื่อได้ยินเสียงเครื่องดังมาจากทางนั้น
 
พี่อาร์ทนี่นา...จริงด้วยสิ...วันนี้วันจันทร์...
 
“...ฮัลโหล?”
 
เขายกโทรศัพท์ขึ้นกดรับด้วยเสียงที่แหบเหมือนในคอถูกกรุด้วยกระดาษทราย ปลายสายจึงส่งเสียงอย่างตกใจ
 
“อ้าว? ตี้ ไม่สบายเหรอ?”
 
“ครับพี่อาร์ท...ขอโทษด้วยนะครับ วันนี้ผมคงต้องลาป่วย”
 
อาการเวียนศีรษะทำให้เด็กหนุ่มต้องทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้แล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะ นัยน์ตาซึ่งหรื่ปรือมองเห็นนาฬิกาตั้งโต๊ะเรือนเล็กบอกเวลาสิบโมงครึ่ง
 
“โอเค พอดีพี่เห็นว่าสายแล้วตี้ยังไม่มาก็เลยโทรถามดู ถ้าไม่สบายก็ไปนอนต่อเถอะ เดี๋ยวถ้าคุณกฤตหรือใครถามพี่จะบอกให้ว่าตี้ลาป่วย”
 
คุณกฤต...ผู้ชายคนนั้นน่ะเหรอ...ก็เพราะคุณกฤตนั่นแหละเขาถึงได้ลุกเดินแทบจะไม่ไหวอยู่นี่ไง
 
“ขอบคุณมากครับพี่อาร์ท”
 
ธีระไม่ได้บ่นออกไปตามที่คิด เขาเพียงแต่วางสายแล้วก็เอียงหน้าลงหนุนแขนที่วางประสานกันเพราะไม่อยากแม้จะเดินกลับไปที่เตียง แต่แล้วอาการระคายคอก็พลุ่งขึ้นจนต้องไอเพราะทนไม่ไหว
 
“แค่ก แค่กๆ”
 
ธีระยิ่งไอก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีก้อนหินในคอที่ดื้อดึงไม่ยอมจะออกมา จนกระทั่งเขาเจ็บหน้าอกและน้ำตาเล็ดไปหมดแล้ว ถึงต้องยอมตัดใจพยุงสังขารเข้าไปในครัวเพื่อหาน้ำดื่มในที่สุด
 
นับตั้งแต่สุดสัปดาห์แรกที่ได้มาอยู่ห้องนี้ กฤตภาสไม่เคยชี้บอกเขาเลยว่าอะไรอยู่ตรงไหน เวลาเขาถามหาบางสิ่งบางอย่างก็จะได้คำตอบเพียงว่า “อยู่ในครัวนั่นแหละ” เขาจึงชินกับการบริการตัวเองซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากเวลาอยู่ที่หอ เด็กหนุ่มเดินไปหยิบแก้วจากชั้นวางแล้วก็รองน้ำจากเครื่องกรองมาดื่ม พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตที่แปะด้วยแม่เหล็กไว้หน้าตู้เย็น
 
'วันนี้นอนพักซะ ไม่ต้องไปออฟฟิศ'
 
ธีระแทบจะได้ยินน้ำเสียงของคนเขียนผ่านตัวหนังสือ เด็กหนุ่มจ้องมองลายมือที่คุ้นตามากขึ้นทุกที ก่อนจะดึงกระดาษแผ่นนั้นมาขยำแล้วทิ้งลงถังขยะ
 
น่าขำ...ทำไมใครต่อใครถึงชอบคุยกับเขาผ่านกระดาษนักนะ...พี่รงค์ก็คนนึงแล้วตอนที่บอกเลิกกัน...
 
เขาคิดพลางแค่นหัวเราะอย่างขื่นๆ จู่ๆ สองขาก็อ่อนแรงจนต้องทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ อาการบีบรัดของกระเพาะส่งสัญญาณกับเขาว่าร่างกายต้องการอาหาร แต่ความอ่อนเพลียก็ทำให้ไม่กระตือรือร้นที่จะเปิดตู้เย็นเพื่อสำรวจว่ามีอะไรที่พอจะกินได้บ้างเอาเสียเลย
 
อีกเดี๋ยวก็จะเที่ยงแล้ว...เขาควรจะหาข้าวกินหรือกลับไปนอนต่อดีนะ แต่ถ้าหากนอนต่อแล้วหลับยาว...เย็นนี้ก็ต้องเจอคุณกฤตอีกน่ะสิ...
 
ธีระตัวสั่นเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ภาพเหตุการณ์ที่ไม่อยากจดจำเมื่อคืนก่อนย้อนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง ทั้งที่เขาขอร้องให้หยุดก็แล้ว กระทั่งร้องไห้ก็แล้วเพราะสภาพร่างกายไม่พร้อม...แต่กฤตภาสก็ไม่ยอมฟัง ยังยืนกรานจะเรียกร้องเอาแต่ใจโดยไม่คำนึงถึงจิตใจของเขาเลยสักนิด
 
คนที่สนใจแต่ความสุขของตัวเองแบบนั้น...จะมีวันเข้าใจความรู้สึกคนอื่นได้หรือ...
 
ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยนึกกลัวกฤตภาส เขาเพียงแต่คิดว่าถ้าอดทนทำตามข้อตกลงจนหมดช่วงเวลาที่ตกลงกันไว้ก็คงไม่มีปัญหา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าทุกอย่างจะง่ายดายเหมือนที่เคยคิด
 
ก่อนอื่นต้องเก็บของออกไปจากห้องนี้...เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังก็แล้วกัน...
 
ธีระคิดขณะพยายามลุกขึ้น เขาเดินลากฝีเท้าอันหนักอึ้งกลับไปที่ห้องนอนโดยใช้มือยันผนังเพื่อพยุงตัวไปตลอดทาง หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เก็บข้าวของทุกชิ้นที่นำติดตัวมาด้วยใส่ลงกระเป๋าเป้ เด็กหนุ่มกวาดตามองรอบตัวอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ลืมอะไร จากนั้นก็ออกจากห้องของกฤตภาสมาโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีกเลย
 
 
++------++
 
 
หลังจากผ่านพ้นมื้อกลางวันที่ต้องออกไปทานข้าวกับลูกค้า กฤตภาสก็กลับมาที่บริษัทเพื่อจัดการงานที่คั่งค้าง เมื่อถึงเวลาบ่ายคล้อยใกล้จะเลิกงาน เลขาฯ ของเขาก็เคาะประตูห้องแล้วยื่นหน้าเข้ามาถาม
 
“คุณกฤต ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?”
 
“ถ้าตอนนี้ก็ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ เข้ามาสิ"
 
กฤตภาสปิดแฟ้มที่กำลังอ่านแล้ววางบนมุมหนึ่งของโต๊ะ เขามองวีณาที่เดินเอามือหนึ่งลูบท้องซึ่งโป่งนูนไปมา อีกมือรองแผ่นหลังที่ต้องเดินแอ่นแล้วก้าวมานั่งลงบนเก้าอี้
 
"มีอะไรเหรอ หรือมีใครอยากนัดประชุมกับฉันอีก?"
 
ชายหนุ่มถามพลางเอนหลังพิงเก้าอี้มากขึ้น วีณานับได้ว่าเป็นพนักงานเก่าแก่เพราะทำงานกับเขามาตั้งแต่เปิดบริษัทใหม่ๆ กฤตภาสจึงค่อนข้างให้ความไว้วางใจและเอ็นดูเหมือนเป็นน้องสาวคนหนึ่ง
 
"เปล่าค่ะ มีแต่ลูกค้าที่คุณกฤตอยากนัดแต่วีร์ยังคอนเฟิร์มให้ไม่ได้สักที ก็เลยมีเรื่องจะมาขอคำปรึกษานี่แหละค่ะ"
 
"เรื่องอะไรล่ะ?"
 
กฤตภาสหยิบปากกาขึ้นมาหมุนบนนิ้วตามความเคยชิน เขาพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรต่อ หากพิจารณาจากการที่กำลังจะเป็นคุณแม่ในไม่ช้า
 
"ก็...ตอนนี้จะเข้าเดือนที่เก้าแล้ว วีร์เลยนึกได้ว่าต้องมาย้ำคุณกฤตอีกทีว่าต้นเดือนหน้าวีร์จะขอลาไปพักแล้วค่ะ เพราะแฟนกับที่บ้านเขาก็กลัวว่าถ้าเจ็บท้องตอนอยู่ที่ออฟฟิศจะลำบากเพื่อนร่วมงานด้วย"
 
"ไม่มีปัญหา ท้องแรกด้วยนี่ ได้อยู่ใกล้ๆ คนในครอบครัวก็น่าจะอุ่นใจกว่าอยู่แล้ว"
 
ชายหนุ่มวางปากกาแล้วยื่นมือไปหยิบถ้วยกาแฟที่เย็นชืดขึ้นจิบ น่าแปลกที่แวบหนึ่งเขานึกถึงเด็กหนุ่มที่ยังนอนซมอยู่บนเตียงตอนเขาออกมาทำงานเมื่อเช้า เวลาที่ไม่สบายแบบนี้ เด็กคนนั้นก็ยังต้องอยู่คนเดียวเพราะไม่มีใครในครอบครัวคอยดูแลเนื่องจากอยู่ต่างจังหวัดกัน
 
เย็นนี้เขาควรจะรีบกลับไปดูอาการสักหน่อยกระมัง...
 
"ขอบคุณค่ะคุณกฤต แต่วีร์ก็ยังห่วงงานอยู่ เลยจะมาปรึกษาว่าระหว่างที่วีร์ลาคลอดนี่จะให้น้องคนไหนมาทำหน้าที่แทนไปก่อนไหมคะ หรือจะจ้างพนักงานแบบชั่วคราวไปเลย? จะได้ให้ฝ่ายบุคคลรีบหาให้"
 
วีณาถามทั้งที่มือยังคงลูบหน้าท้องอย่างทะนุถนอม ซึ่งกฤตภาสชอบลูกน้องสาวคนนี้เพราะเธอไม่ได้เพียงทำหน้าที่ผู้ช่วยได้ดีเท่านั้น แต่ยังช่วยเขาออกความเห็นในเรื่องที่สำคัญต่อการทำงานได้อีกด้วย
 
"นั่นสินะ..."
 
กฤตภาสวางถ้วยกาแฟลง ยังไม่ทันตอบก็มีเสียงเคาะประตูก่อนที่อรรณพจะเดินเข้ามา
 
"อ้าว! ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าพี่วีร์คุยกับคุณกฤตอยู่ งั้นเดี๋ยวผมเข้ามาใหม่ก็แล้วกัน"
 
"ไม่เป็นไรหรอกอาร์ท มีอะไรด่วนหรือเปล่า?"
 
กฤตภาสเอ่ยถามเรียบๆ เขาเจอกรณีที่ลูกน้องต้องการคุยกับเขาพร้อมกันเป็นเรื่องปกติ เพราะบางทีก็ติดขัดเรื่องงานจนต้องมาขอคำปรึกษาบ้าง บางทีก็โดนลูกค้าเร่งจนต้องรีบมาขอคำอนุมัติบ้าง บางทีก็มาขอลางานล่วงหน้าบ้าง จิปาถะเยอะแยะเต็มไปหมด
 
"วันนี้ตี้เขาลาป่วย ผมกับกิฟท์ก็เลยกะว่าเย็นนี้จะซื้อของไปเยี่ยมที่หอ ก็เลยจะมาขอคุณกฤตกลับเร็วกันหน่อยเพราะหอตี้เขาอยู่ไกลน่ะครับ"
 
ชายหนุ่มฟังแล้วก็มุ่นคิ้ว ทว่าน้ำเสียงที่ไถ่ถามกลับราบเรียบดุจเดิม
 
"เขาบอกว่าอยู่ที่หอเหรอ?"
 
"ใช่ครับ พอดีเมื่อตอนบ่ายผมส่งเมสเสจไปถามว่าไปเยี่ยมได้ไหม ตี้ก็บอกว่าไปหาที่หอได้เลยครับ"
 
กฤตภาสเงียบไป แต่ในอกมีกระแสของความไม่พอใจแล่นขึ้นเป็นริ้ว ทั้งที่เขาก็เพิ่งบอกไปเมื่อวานนี้แท้ๆ ว่าช่วงที่ยังไม่หายก็ยังไม่ต้องกลับหอ เด็กคนนี้อยากจะท้าทายเขาหรือไงกัน?
 
เสียงจากโทรศัพท์มือถือบ่งบอกว่ามีข้อความเข้า กฤตภาสจึงหยิบขึ้นมาเปิดอ่านว่ามาจากใคร เมื่ออ่านจบแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมองอรรณพอีกครั้ง
 
"ถ้างั้นฉันร่วมสมทบทุนค่าของเยี่ยมไข้ก็แล้วกัน แต่ไม่ต้องบอกหรอกว่าฉันช่วย ถ้าเขารู้ว่าของเยี่ยมนี่มาจากพวกเธอคงจะดีใจกว่า"
 
กฤตภาสเอ่ยพลางหยิบธนบัตรใบละหนึ่งพันสามใบออกจากกระเป๋าสตางค์แล้วยื่นให้อรรณพซึ่งกะพริบตาปริบๆ อย่างงุนงง แต่เขาก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้ขณะรับเงินไปจากมือเจ้านาย
 
"ขอบคุณครับคุณกฤต งั้นถ้าซื้อของแล้วเหลือเงินทอนผมจะมาคืนให้นะครับ"
 
"ไม่ต้อง ใช้ทั้งหมดนั่นได้เลย ถ้าเหลือก็เอาไปจ่ายค่าแท็กซี่ก็แล้วกัน"
 
อรรณพผงกศีรษะรับรู้ก่อนจะเดินออกไป ส่วนกฤตภาสยกมือขึ้นประสานตรงหน้าแล้วก็เหลือบตาลงอย่างครุ่นคิด เขาลืมไปสนิทว่าวีณายังนั่งอยู่ในห้องจนกระทั่งอีกฝ่ายทักขึ้น
 
"เอ่อ...คุณกฤตคะ?"
 
"หืม? อ้อ...เมื่อกี้คุยกันถึงไหนนะ?"
 
"เรื่องคนที่จะมาช่วยทำหน้าที่เลขาระหว่างที่วีร์ลาไปคลอดค่ะ ว่าจะโยกให้น้องคนไหนมาทำแทนไปก่อน หรือจะจ้างคนใหม่ระยะสั้นดี วีร์ยังไม่กะลาออกไปเป็นแม่บ้านถาวรหลังคลอดลูกนะคะ"
 
ประโยคล้อเล่นของหญิงสาวทำให้กฤตภาสอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย เขาเอนหลังพิงพนักแล้วก็แหงนหน้ามองเพดานครู่หนึ่ง
 
"ให้จ้างคนใหม่ตอนนี้คงไม่ทัน ถ้างั้นคงต้องดูว่ามีใครที่น่าจะพอทำหน้าที่เลขาไปก่อนได้บ้าง"
 
กฤตภาสเอ่ยพลางมองหน้าหญิงสาว เธอจึงพยักหน้าเข้าใจพลางถอยเก้าอี้เพื่อลุกขึ้น "ได้ค่ะ งั้นวีร์จะช่วยถามให้ว่าเวิร์คโหลดของแต่ละคนตอนนี้เป็นไงบ้าง แล้วเดี๋ยวจะมาเสนอให้คุณกฤตเลือกอีกทีนะคะ"
 
"ขอบใจมากวีร์"
 
กฤตภาสมองประตูห้องที่ปิดลงหลังจากวีณาเดินออกไป จากนั้นก็เดินไปเปิดหน้าต่างแล้วหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ ร่างสูงใหญ่มองลงไปเห็นแผ่นหลังของอรรณพกับลูกน้องสาวอีกคนที่กำลังเดินออกจากอาคารไปทางถนน จากนั้นก็อัดควันเข้าปอดอึกใหญ่
 
วันนี้หนีกลับเพราะไม่อยากอยู่กับฉันสินะ...ก็ได้...ถ้าไม่อยากเจอกันขนาดนั้นก็ไม่ต้องเจอ...
 
ชายหนุ่มยืนสูบบุหรี่พลางทอดสายตามองทิวทัศน์ภายนอกอย่างเงียบๆ ความคิดคำนึงถึงเด็กหนุ่มที่รบกวนจิตใจทำให้นึกรำคาญตัวเอง เขาจึงเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาคนคุ้นเคย ในเมื่อธีระทำเขาเสียแผนสำหรับคืนนี้ไปแล้ว จะให้เขาปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปเฉยๆ ก็ใช่ที่
 
"Are you free tonight? Let me know if we can meet."
 
 
++------++
 
 
‘พวกพี่ถึงแล้ว นั่งรออยู่ข้างล่าง’
 
‘โอเคครับ กำลังลงไป’
 
ธีระพิมพ์ข้อความตอบทางโทรศัพท์ จากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าเสื้อแจ็คเก็ตมาสวมทับเสื้อยืดก่อนจะเดินออกจากห้อง ลมเย็นๆ ที่พัดโชยมาทางระเบียงหอบไอชื้นของฝนมาด้วย เด็กหนุ่มจึงกระชับเสื้อคลุมเข้าหากันมากขึ้นขณะเดินไปที่ลิฟต์
 
พอฟ้ามืดทีไรฝนก็ทำท่าจะตกทุกที น่าเบื่อชะมัด...
 
เด็กหนุ่มคิดขณะใช้หลังมือถูจมูกที่คัดจนแทบหายใจไม่ออก หลังจากเขาลงลิฟต์มาถึงชั้นล่างก็พบว่ารุ่นพี่ทั้งสองนั่งรออยู่ที่ชุดเก้าอี้ม้าหินหน้าอพาร์ทเม้นท์ จึงรีบเปิดประตูแล้วเดินออกไปหา
 
"พี่กิฟท์ พี่อาร์ท หวัดดีครับ"
 
"หวัดดีตี้ เป็นไงบ้าง โหย...ท่าทางไม่สบายหนักเลยนะเนี่ย"
 
ธีระยิ้มจ๋อยๆ ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง ก่อนจะขอโทษขอโพยด้วยเสียงแหบแห้ง
 
"ขอโทษด้วยนะครับที่ไม่สะดวกให้ขึ้นไปที่ห้อง ตอนนี้มันรกมากเลย ผมกลัวว่าเดี๋ยวจะติดหวัดกันด้วย"
 
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เห็นอาร์ทบอกว่าเสียงของตี้แย่มากพี่ก็เลยอยากมาเยี่ยม นี่ซื้อกระเพาะปลากับกระเช้าของฝากมาให้ด้วยนะ"
 
"โหย...ขอบคุณครับ ไม่น่าจะต้องลำบากกันเลย"
 
เด็กหนุ่มไหว้ขอบคุณก่อนจะรับกระเช้าไปวางข้างตัว เขางงนิดหน่อยว่าแค่เด็กฝึกงานคนหนึ่งเป็นหวัด พวกรุ่นพี่ก็จะพากันซื้อกระเช้าเยี่ยมไข้ที่เต็มไปด้วยอาหารบำรุงชุดใหญ่เช่นนี้มาให้กันเป็นเรื่องปกติหรือ
 
รุ่นพี่ทั้งสองได้ยินที่ธีระเอ่ยก็มองหน้ากัน แต่ในเมื่อโดนสั่งมาว่าไม่ต้องบอกว่าเงินค่ากระเช้ามาจากใคร จึงทำได้เพียงตอบแบบเลี่ยงๆ
 
"ไม่หรอกตี้ ช่วงนี้งานเรากำลังยุ่ง ขาดใครไปคนนึงก็ลำบาก ทุกคนเลยอยากให้ตี้หายไวๆ น่ะจ้ะ"
 
"ถ้าหากพรุ่งนี้ยังไม่ไหวก็ลาพักต่อได้นะตี้ เดี๋ยวพี่บอกคุณกฤตให้ เขาคงไม่ว่าอะไรหรอก"
 
ชื่อของกฤตภาสทำให้ไหล่ของธีระสั่นขึ้นมา ลมเย็นๆ ที่พัดมาวูบหนึ่งทำให้เขาคันจมูกจนต้องหันไปจามสองครั้งติดๆ กัน รุ่นพี่ทั้งสองจึงนึกว่าเขาคงหนาวเพราะพิษไข้
 
"ตายล่ะ มัวแต่ชวนคุยอย่างนี้น้องก็ไม่ได้พักสักทีสิอาร์ท งั้นเดี๋ยวพวกเรากลับกันก่อนดีกว่า ตี้จะได้ไปนอน"
 
"จริงด้วยสิ ตัวก็ยังร้อนอยู่เลย งั้นตะกร้านี่ให้พี่ช่วยยกไปส่งที่ห้องมั้ย?"
 
อรรณพถามหลังจากยื่นมือมาทาบบนหน้าผากเขา เด็กหนุ่มจึงส่ายหน้าและพยายามเค้นรอยยิ้มออกมาเพื่อให้ทั้งสองสบายใจ
 
"ไม่เป็นไรครับพี่อาร์ท แค่มาเยี่ยมกันก็ดีใจมากแล้ว ตะกร้านี่ผมถือเองไหวครับ"
 
"ถ้างั้นเดี๋ยวกินข้าวเย็นแล้วก็นอนเยอะๆ นะจ๊ะตี้ ถ้ามีอะไรจะให้พวกพี่ช่วยก็โทรมาได้เลยนะ"
 
"ได้ครับ ขอบคุณมากครับพี่กิฟท์"
 
ธีระโบกมือให้รุ่นพี่จนกระทั่งทั้งสองออกไปพ้นรั้วของอพาร์ทเม้นท์ จากนั้นก็เดินหิ้วตะกร้าเยี่ยมไข้อันหนักอึ้งกลับเข้าไปรอลิฟต์ เมื่อถึงห้องแล้วก็วางกระเช้านั้นลงก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง
 
ไม่อยากขยับตัวไปทำอะไรแล้ว...มื้อเย็นเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน...ไม่อยากอาบน้ำด้วย...
 
เด็กหนุ่มคิดพลางดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงคอ พลันก็รู้สึกเจ็บบนหลังมือข้างขวาจึงใช้มือซ้ายลูบเบาๆ และพบว่ารอยถลอกซึ่งเกิดจากรอยเล็บของกฤตภาสตอนที่กำมือเขาเมื่อคืนนี้ยังไม่หายไป
 
ไม่ใช่แค่มือสิ บั้นเอวเขาที่ถูกบีบเสียแน่นเมื่อคืนก็ยังช้ำเป็นรอยนิ้วอยู่เลย นี่เขาทำกรรมอะไรไว้กับผู้ชายคนนั้นกันนะถึงต้องมาคอยรองรับอารมณ์แบบนี้ ต่อให้จะใช้คำพูดหวานหูมาโอ้โลมแค่ไหนระหว่างที่กำลังมีอะไรกัน มันก็ไม่ได้กลบเกลื่อนการกระทำป่าเถื่อนที่ฝืนใจคนป่วยในสายตาของเขาได้หรอก...
 
ธีระยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขาพลิกตัวนอนตะแคงแล้วก็ดึงผ้าห่มคลุมโปงพลางหลับตาปี๋เผื่อว่าจะเลิกคิดถึงเรื่องนี้สักที แต่ปรากฏว่าผ่านไปหลายนาทีก็ยังไม่หลับไม่ว่าจะพลิกตัวสักกี่ครั้ง และเขาก็พบว่าต้นเหตุคือคนใจร้ายคนนั้นที่ทำให้เขาหยุดคิดถึงไม่ได้สักทีนั่นเอง
 
"ซาดิสต์! ป่าเถื่อน! ไม่มีหัวใจ! เกลียด! เกลียด! เกลียด! เกลียดคนพรรค์นี้ที่สุดเลย!!"
 
เด็กหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่งแล้วก็เขวี้ยงทั้งหมอน หมอนข้าง ตุ๊กตา ผ้าห่ม รวมถึงอะไรก็ตามที่วางอยู่บนเตียงจนกระจัดกระจายทั่วห้อง ร่างผอมบางหอบหายใจจนตัวโยน ความโมโหทำให้ร่างกายที่ร้อนอยู่แล้วยิ่งรู้สึกร้อนมากขึ้นจนไม่รู้ว่าน้ำตาที่ซึมออกมานั้นเป็นเพราะพิษไข้หรือความโมโหกันแน่ เด็กหนุ่มเม้มปากแล้วก็ยิ่งเศร้ามากขึ้นเมื่อพบว่าตนเอาเรื่องอึดอัดขัดใจนี้ไปปรึกษากับใครไม่ได้เลย
 
"ฮึก..."
 
หยาดน้ำใสไหลจากหางตาอย่างสุดกลั้น ธีระพยายามแล้วที่จะห้ามตัวเองไม่ให้สะอื้น แต่สุดท้ายก็ฝืนอารมณ์ที่กำลังเอ่อท้นไม่ไหว ทั้งๆ ที่เขาเคยคิดว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้นแล้วแท้ๆ ...จะไม่เสียน้ำตาให้ใครอีกแล้วแท้ๆ...แต่กฤตภาสกลับเป็นคนที่ทำให้ความมุ่งมั่นของเขาต้องกลับตาลปัตรไปโดยสิ้นเชิง ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหจนนึกอยากทุบอะไรให้พังเพื่อระบายอารมณ์
 
ดีแต่ใช้กำลังข่มขู่ให้คนอื่นทำตามที่ตัวเองต้องการ คอยดูก็แล้วกันว่าถ้าเขาดื้อขึ้นมาบ้างจะเป็นยังไง!!
 
 
++---TBC---++
 
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 14 (อัพ 31/10/56) p.24
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-11-2013 19:12:22

A/N: เอาล่ะสิ น้องตี้เพิ่งจะทำใจยอมรับชะตากรรมที่โดนตากฤตยัดเยียดให้อยู่เมื่อไม่กี่ตอนนี่เอง แต่คุณชายเธอดันทำให้น้องฉุนขาดเสียแล้ว ตีตี้น้อยจะดื้อแบบไหนกันน้อ แล้วตากฤตส่งเมสเสจไปนัดเจอใคร? ต้องติดตามกันต่อไปนิ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 08-11-2013 19:22:24

เอาล้ะเหวยเอาล้ะว้าา ตะล้าๆ

เด็กมันสู้เว้ย  :hao7: :hao7: :hao7: แค่ตาลุงตัญหากลับคนเดียว ทำไมจะสู้ไม่ได้ ใช่มั้ยตี้จ๋าาา  :m1: :m1: :m1:

ทำไมรู้สึกว่าตี้จะเหนื่อยกว่าเดิมอ้ะ  :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-11-2013 19:26:27

ใจร้ายมาก ตาแก่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-11-2013 19:34:26

 :beat: :beat: :beat: อิลุงบ้ากามทำน้องป่วยยังไม่มีสำเหนียก ทำมาเคือง เหอะ จะไปนัดกับใครก็เชิญ น้องตี้บอกสบายไม่ต้องมาเป็นเครื่องมือระบายความใคร่ของใคร สงสารน้องที่สุด  ทุกข์ใจตอกย้ำแผลเก่า ทำเป็นที่ระบายความใคร่ทั้งหมดทั้งมวลนี้กลับปรึกษาใครไม่ได้   :hao5: :hao5:


น้องตี้ถ้าดื้อแล้วก็เอาให้สุดหนูทนมาพอแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 08-11-2013 19:37:42

อีตาคุณกฤตนี่โคตรใจร้าย
ตี้น่าสงสารประจำ โฮกกกกเป็นนายเอกโศกมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-11-2013 19:38:16

ทั้งๆ ที่ทำให้น้องเป้นหนักก็ไม่ยอมอยู่ดูแลนะอิคุณกฤตนี่ หึ้ยยยยยยยยยยยย
สงสารน้องตี้ที่สุด ส่งม้าขาวมาช่วยตี้ที T^T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-11-2013 19:41:00

เอาเลยน้องตี้ดื้อให้สุดๆไปเลย คนแก่เอาแต่ใจเน๊อะ :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 08-11-2013 19:43:00

จัดไปหนูตี้....อย่ายอมตาลุงจอมหื่นอีกต่อไป...
เดี๋ยวส่งไรอันไปช่วยดีมั๊ย??..โดนณรงค์ :z6:...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 08-11-2013 19:46:07

 :z2: :z2: :z2: :z2:


เหอๆๆๆ  ดีมากกกก  ต่อต้านเลย  เชียร์

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 08-11-2013 19:49:12

อ้างจาก: bellbomb ที่ 08-11-2013 19:11:45  

เขาจึงเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาคนคุ้นเคย ในเมื่อธีระทำเขาเสียแผนสำหรับคืนนี้ไปแล้ว จะให้เขาปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปเฉยๆ ก็ใช่ที่
 
"Are you free tonight? Let me know if we can meet."
 
 

อะไรอะ อย่าลืมกฎข้อที่ 1 ที่ห้ามไปนอนกับคนอื่นนะตาแก่
ไม่งั้นได้อดตลอดไปแน่!

 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 08-11-2013 19:52:23

เย่ๆๆๆๆๆๆ   :m4: :m4: :m4: :m4:




ขอให้ตี้รู้   แล้วข้อตกลงจะได้ยกเลิกเลย
หมั่นไส้ไอ้แก่นั่นมานานละ
 :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 08-11-2013 19:52:32

 :a12: พักผ่อนให้มาก ๆ นะหลานตี๊ คนแก่เป็นห่วง

 :angry2:  "ไปตายซะ ไอ้เฒ่าหื่นนนนน" อันนี้ฝากให้หลานกฤต

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 08-11-2013 19:53:31

หืม..ม เหมือนจะจำได้เลาๆว่า เงื่อนไขของตี้คือ ลุงหื่นห้ามมั่วตลอดระยะเวลาสามเดือนมิใช่รึ?

ลุงนี่ก็เอาแต่ใจเนอะ ไม่สำนึกเลยว่าตัวเองทำอะไรไว้บ้าง

อยากนี้ต้องให้ตี้ :beat: :beat: :beat: สั่งสอน อิอิ

ปล. อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าตี้เริ่มมีซัมติง เหมือนเริ่มชินกับตัวตนของกฤตภาสขึ้นทีละน้อย อย่าบอกนะว่าตี้ของป้าจะเป็นมาโซ!!! :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: nonnn ที่ 08-11-2013 19:53:56

ตอนนี้ลุงกฤตออกมาไม่ค่อยเยอะเลยเนาะ
รู้แค่ว่าน้องตี้มาแบบอึนๆมึนๆหน่อย คงเหนื่อยทั้งกายทั้งใจอ่ะ
ประมาณว่าไม่อยากจะทำอะไรแล้ว อาการตอนนี้ก็หนักมากๆ เดินแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว
อิตาลุงกฤตนี่จะเลวไปไหน  :angry2: ยังโกรธไม่หายเมื่อตอนที่แล้ว ที่ข่มขืนน้องตี้ทั้งๆที่ป่วยอยู่
น้องก็อุตส่าห์ขอทั้งน้ำตาว่าอย่าทำๆ แต่ก็ไม่ฟังเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว!!!


เอาเลยค่ะตี้ ดื้อให้สุด ไม่ต้องไปฟังอิตาลุงกื่นกามนี่แล้ว เอาให้อิลุงนี่อกแตกตายไปเลย!!!!
ประกาศจุดยืน ณ ตรงนี้ว่าคนอ่านเข้าข้างน้องตี้สุดๆ ลุยเลยค่ะ สู้ๆนะคะอย่าไปยอมอิลุงหื่นนี่เด็ดขาด
อ่อ ดูจากท่าทางความหื่นของอิลุงแก่นี่แล้ว คงอดไม่ได้ต้องโทรไปหาคนมารองรับอารมณ์แทนน้องตี้เลยงั้นสิ
แหมๆๆๆ ถ้าทำแบบนั้นจริงๆน้องตี้มารู้ทีหลังสัญญาเป็นอันว่าจบนะคะ หึ!!  :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 08-11-2013 19:54:50

เกลียดอิตาลุงหื่นนี่จริงๆเลย :z6:

มาทำร้ายน้องตี้ของอ่าเจ๊

ดื้อไปเลยลูกตี้ เอาให้เจ็บแสบถึงทรวงเลยลูก :3125:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: rero ที่ 08-11-2013 19:58:50

อยากให้น้องตี้ เอาคืนบ้างจัง แค้นแทนเลย
มันเกินไปแล้วนะ :mew6: :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 08-11-2013 19:58:59

น้องตี้น่าสงสารอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-11-2013 19:59:29

ขอให้หนูตี้จับได้ว่าอีลุงมันแอบโทรนัดคนอื่น เพี๊ยง!!

 :katai5:

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 08-11-2013 20:03:32

ดีมากลูกตี้ อย่าไปยอมเฒ่าทารก :katai2-1:
แต่เราว่สคุณกฤต ทำแบบนี้ มันต้องมีเหตุผลสิน่า
ไม่รู้จะเชียร์ใคร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 08-11-2013 20:07:58

อย่างนี้มันต้องเอาคืนให้เจ็บแสบบ
ไอพี่กฤตบ้าาาาาาาา
น้องตี้ดื้อเยอะๆ ให้คนแก่มันหัวหมุนไปเลย กิ๊วๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 08-11-2013 20:08:17

เอ๋า ทำน้องช้ำยังไม่มาดูแลอีก

หักคะแนนด่วนๆ แต่สงสัย อีตาคุณกฤตยังมีคะแนนเหลือให้หักอีกเรอะ!

เอาใจช่วยน้องตี้ กรรมของน้อง อกหักช้ำรักไม่พอยังต้องมาพบปะลุงหื่นกามไร้ความรับผิดชอบอีก เฮ้อ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 08-11-2013 20:16:34

ใครว่ากระดูกอ่อนเคี้ยวง่าย ถ้าเคี้ยวไม่เป็นก็ติดคอถึงตายได้เหมือนกันนะลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 08-11-2013 20:21:48

คนเวลาป่วยยิ่งจิตใจอ่อนแออยู่ด้วย อยู่คนเดียวคงยิ่งคิดมาก
เศร้าไปกับน้อง


 :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 08-11-2013 20:23:18

เอาเลยตี้
ลาขาดตาแก่แน่ถ้าผิดสัญญาฮึ้ยยยยย  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 08-11-2013 20:26:33

เดี๋ยวจะโดนปลดออกจากตำแหน่งพระเอกโดยไม่รู้ตัวนะ ตาแก่!   :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 08-11-2013 20:28:06

น้องตี้รู้สึกหว้าเหว่เวลาป่วยเมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ให้อ้อน

เด็วให้คุณ bellbomb ส่งคุณหมอกฤต ไปดูแลให้อีก เอาไหมจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-11-2013 20:45:20

อีตากฤตโทร.นัดไรอันออกไปกินเหล้าด้วยกันมั้ง กร๊ากกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 08-11-2013 20:49:28

 :z3: รู้สึกอยากให้ตี้หนีหายไปจากคุณกฤตเสียเลย!!! :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 08-11-2013 21:07:11

อยากเห็นตี้ดื้ออ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-11-2013 21:11:05

คือคุณกฤตจะมาโมโหอะไรน้องนัก ตัวเองมีแต่ได้กับได้ แต่น้องนี่สิมีแต่เสียกับเสีย เสียตัว เสียใจ เสียน้ำตา
ฮุ้ว หงุดหงิดพระเอก แล้วทำจนน้องยิ่งไม่สบายหนักแต่ตัวเองไปทำงานเฉย ทิ้งไว้แต่ข้อความเย็นชา ๆ
อยู่ดูแลกันบ้างก็ไม่มี อยากข่วนหน้าคุณกฤตโว้ย สงสารน้องตี้มาก เป็นเราก็งงว่าทำไมกรูต้องมาเจออะไรแบบนี้วะ
พี่อาร์ทขราชอบน้องชิมิๆ ดูห่วงใยและใส่ใจ

น้องตี้ดื้อเลยค่ะ แต่ดื้อไปก็เอาชนะอีคุณกฤตยากอยู่ดี ฮุ้ว คนอ่านขัดใจไปหมดค่ะ ขอให้รักน้องแต่น้องไม่รัก สาธุ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 08-11-2013 21:19:12

เชียร์คุณกฤตอยู่ตอนเดียว..กลับมาอึนกันอีกแล้ว กลับมาสงสารตี้จริงจัง(อันที่จริงก็สงสารทุกตอน)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-11-2013 21:24:14

จะทนไหวน้องตี้ อย่าไปยอมคุณกฤตนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-11-2013 21:27:11

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 08-11-2013 21:29:01

ตากฤต ตาแก่ แก่ได้แก่ดี ชิชะ ถ้าน้องตี้เค้าหือขึ้นมานี่แกเตรียมตัวหาวิธีง้อเด็กได้เลย

อารมณืเสียค้างตั้งแต่พาร์ทที่แล้ว ขนาดน้องเค้าไม่สบายยังจะ :oo1: :oo1:อยู่อีก
ถึงแม้เราจะชอบก้อเถอะ :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 08-11-2013 21:43:50

 :angry2:  คุณกฤตจะนอกใจน้องตี้อีกแล้วหรอ โมโหๆ :katai1:

น้องตี้น่าสงสารอ่ะ สู้ๆนะ :hao5:

มาต่อเร็วน้า :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-11-2013 21:46:27

พี่รินมันค้างอ่ะ แอ้มอยากอ่านเป็นเล่มแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 08-11-2013 22:01:02

อย่าบอกนะว่าคุณกฤตไปนัดเจอสาวอะ ไม่นะ รับปากตีตี้แล้วนะ อย่าทำแบบนี้กับน้องตีตี้
เชียร์น้องตีตี้ ดื้อเยอะๆเลยนะน้อง เอาให้คุณกฤตหัวหมุนบ้างเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-11-2013 22:04:16

ชักจะสนุกแล้วสิ สนับสนุนให้ตี้ดื้อให้สุด ๆ ไปเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-11-2013 22:14:27

หักคะแนนลุงๆๆๆๆ
น้องตี้ไม่สบายหนักเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 08-11-2013 22:19:10

ิอิลุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฝ่าฝืนข้อตกลง สัญญาสามเดือนเป็นโมฆะ เคืองอิลุงอย่างแรง บอกเลย!!!  :z6: :z6: :z6:

วันนี้อยากตื้บคนแก่ หึ (ค้างมาจากอีกเรื่อง คนแก่น่าตื้บเหมือนกัน  :angry2:)

รออ่านต่อ... และรอคอยเจ้าชายขี่แลมโบกินี่ขาวมาช่วยน้องตี้  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 08-11-2013 22:55:07

เข้าใจตี้เลย แบบหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้เลยทำลายข้าวของนั่งร้องไห้ ไอ้คุณกฤตนี่ซาดิสม์จริงๆ !

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 08-11-2013 23:45:20

ดูสิ น้องตี้ยิ่งป่วยหนักเลย
เอาคืนเลยน้องตี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 09-11-2013 00:56:07

น่าสงสารตี้จัง กว่าจะครบตามสัญญามิต้องแย่ไปกว่านี้รึเปล่านะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 09-11-2013 01:44:27

เฮ้ยยยยยยยย น้องตี้จะเอาคืนลุงแล้วเหรอ????
ให้มันได้อย่างนี้สิน้องตี้ เจ้เอาใจช่วยหนูสุดใจขาดดิ้น  o13
แต่ระวังไว้นิดนะจ๊ะ เพราะโบราณท่านว่า เกลียดมาก แค้นมาก ก็แปลว่า "รักมาก" เช่นกัน #อุ๊ยเขิล  :o8:

ว่าแต่ว่า ลุงคะลุง คดีเก่ายังไม่เคลียร์ ก็หาคดีใหม่มาให้คิดอีกแล้ว
นี่สรุปว่าคราวก่อนลุงกะหมอเหวินคุยเรื่องอะไรกันอ่ะ ที่ทำให้ลุงต้อง "ซาดิตส์ ป่าเถื่อน" กับน้องตี้ขนาดนั้น
แล้วไหนวันนี้ยังจะส่งข้อความหาใครอีก มีนงมีนัด เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความลับเยอะจังนะลุงเนี่ย ระวังไว้ให้ดีเหอะ ถ้าน้องตี้แอบนัดหนุ่มบ้าง จะตามหึง ตามหวงแทบไม่ทัน
แล้วจะหาว่าเก๊าไม่เตือนนะเออ งุงิ มุมิ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 09-11-2013 01:51:40

ตาเฒ่ากำลังแหกกฎ เอาเล๊ย เจ้าตี๋จะได้พ้นทุกข์สักที  :เฮ้อ:

ตอนก่อนจบที่สะเทือนใจเนอะ แบบว่ามันทำไรไม่ได้อ่ะ เข้าใจเลย  :serius2:

อย่าร้องนะ เอ่...เอ๊ (ปลอบใครหว่า? ตี๋...หรือตัวเราเอง)  :laugh:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-11-2013 02:17:18

 :ling1: :ling1: :ling1:

มาต่อเร็ว ๆ น้า  :hao7: ขอร้องงงงงง

ตอนแรกกำลังรู้สึกดีตอนคุณกฤตโมโหที่น้องตี้แอบหนีกลับหอ อะไรจะน้อยใจกันไปกันมาได้ขนาดน้าน  แต่พอไป ๆ มา ๆ คุณกฤตชักทำตัวไม่น่ารัก แอบไปนัดใครก็ไม่รู้อีก มันน่านัก  :3125:  ที่สำคัญยังทำให้น้องตี้โมโหจนต้องเสียน้ำตาอีก อภัยให้ไม่ได้จริง ๆ  :z6:  และสุดท้ายก็จะลงเอยด้วยอารมณ์เดิมที่ไม่เคยเปลี่ยนได้ คือ สงสารตีตี้น้อยที่สุด 
มันช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย    :o12: :o12: :o12:


รอตอนต่อไปค่า

 :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 09-11-2013 05:50:24

คุณกฤตทนอยู่กะใครไม่ได้นานหรอก ห่วงน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 09-11-2013 06:01:29

คุณกฤตอย่าใจร้ายนักสิ กลับมาดูน้องตี้บ้าง
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 09-11-2013 09:31:46

ลุงจะนอกใจตี้หรอฮะ

ตี้ดื้อเยอะๆเลย เอาให้ลุงแก่อกแตกตายไปเลย 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 09-11-2013 09:53:01

เมื่อไหร่สองคนนี้จะเลิกตั้งแง่ใส่กัน
ลุงก็เอาแต่ใจ ตี้ก็เย็นชา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-11-2013 11:03:50

น้องตี้จะดื้อแล้ว เอาล่ะสิ
น้องตี้สู้ๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 09-11-2013 11:58:21

น้องจะดื้อแล้วนะคนแก่ ทำเขาไว้เยอะ ไม่นึกถึงใจน้องเลย
ลูกแมวกลายเป็นลูกเสือแล้ว

เอาให้หนักน้องตี้ พี่เชียร์  :katai4: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 09-11-2013 11:59:40

เรื่องเก่ายังไม่หาย เรื่องใหม่มาอีกแล้ว นัดใครไว้อีก? :z6:
คุณกฤตนี่รักใครไม่เป็นจริงๆ เดาไม่ออกเลย ล้ำลึกมากๆ :confuse:

ชอบตอนที่น้องตี้เขวี้ยงทุกอย่างระบายอารมณ์อ่ะ รู้สึกวีนดี :o211:
ตากฤตมันต้องเจออย่างนี้แหละ พวกเย็นชา มันต้องเจอคนวีนแตก

เริ่มเห็นพัฒนาการของแต่ละคน
คนกฤตก็เริ่มเลวขึ้นแล้ว น้องตี้ก็เริ่มจะดื้อ เอาซี้ ดูสิว่ามันจะเป็นยังไง :fire:

ปล.ทำไมตอนนี้น้อยจังนะ :m15:
เค้าอ่านในเฟสบุคมา เห็นเขียนว่าตอน15 ไอ้เราก็ไม่ได้ดู คิดว่ามี 15.1 15.2
เราก็กด F5 รัวๆๆๆ เอ้ทำไม 15.2 ไม่มาสักทีน้า ที่ไหนได้เลื่อนขึ้นไปดู มีแต่ตอนที่ 15  :laugh5:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-11-2013 12:38:18

พวกคนใจร้ายใจดำ ไม่ต้องไปแคร์มันหรอกตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ต้นสน ที่ 09-11-2013 13:09:15

อะไรยังไงกันละทีนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 09-11-2013 13:19:34

คิดแบบโลกสวย ชวน คุณเพื่อนหมอเด็กไปเมา ???

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 09-11-2013 14:23:44

เมื่อไหร่น้องตี้จะได้เอาคืนอิลุงนี่สักที  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: MRchai ที่ 09-11-2013 15:49:11

สงสารน้องตี้จัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 09-11-2013 23:55:09

ชิส์ คุณกฤตเอาแต่ใจอ่าาาาาาาา (แต่ก็แอบชอบนะ 5555)


ถ้าน้องตี้รู้ว่าคุณกฤตไปนอนกับผญคนอื่นจะเป็นยังไงน๊าา หึหึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 10-11-2013 01:23:27

งี้ก็ผิดสัญญาสามเดือนสิ
แต่ก็นะ คนอย่างนี้ก็คงหาเรื่องบ่ายเบี่ยง
ตี้น่าจะได้เจอคนอื่นบ้าง ที่เป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อกับตานี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 10-11-2013 09:58:38

สนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 10-11-2013 11:53:14

ง่ะะะ
งอนกันอีกละ อยากให้คุณกฤตเคลียร์เรื่องพี่รงต์ให้จบเลย
หรือหาใหม่ไปเลยยยยยยย
ตี้ก็ใจร้ายกะคุณกฤตเหอะะะ
โบกธงเชียร์คุณกฤต!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 10-11-2013 19:10:27

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-11-2013 20:49:13

ชิชะ! อิคุณกฤต ทำน้องตี้ร้องไห้อีกแล้ว  :angry2:
แต่ถึงขั้นสลัดจากหัวไม่ได้ ฝั่งน้องตี้ก็อารหนักอยู่เหมือนกันนะคะ :z1:
วันที่ได้รู้ใจตัวเองทั้งสองฝ่าย คงจะเป็นวันที่ดีมากแน่ๆ ว่าแต่อีกนานไหมอ่า สงสารตี้น้อย :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 11-11-2013 00:38:19

เผลอติดไปเรียบร้อยแล้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 11-11-2013 10:56:26

ตี้สู้ๆ เชียร์อัพๆ รอตอนต่อไปจ้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 11-11-2013 14:04:24

ยััยหวานน้องหมอเหวิน  มาเม้ามอยอะไรล่ะ
ภูเขาไฟถึงได้ระเบิดเป็นจุล ท้ังคืน เฮ้อ เหนี่อยแทนตี้ทั้งคืน
เป็นไข้ด้วย  เจ็บคอด้วย  แถมต้องมาเจ็บใจ ๆ ๆ ๆ
ยัยหวาน  ยัยชะนี
โถ น้องตี้  เก็บของกลับบ้านก่อนนะลูก  ดีแล้ว ๆ
ไปตั้งหลักก่อน 
น้องรินค่ะ  เดาว่าคุณซาดิสต์กฤตไปพบไรอัน  หรือไม่ก็อีตาฝรั่งที่เป็น
ลูกพี่ลูกน้องไรอัน   ชงลูกดี ๆ หน่อยนะคะ   ไม่งั้นเดี๋ยวตี้เจ็บตัวอีก
ตี้น่ะ  เป็นเด็กดี  มีน้ำใจ ขี้อ้อน  อยากให้ตี้คนเก่ากลับมา   เมื่อไหร่น้าาา
จะอ้อนพี่กฤตซักที   

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 11-11-2013 14:43:27

ไอ้คุณกฤตตายซะ ขอให้คนที่แกโทรหามันมาปอกลอกมาฆ่าแกกกก(ไม่ใช่ละ)


ตี้สู้ๆนะไม่สบายด้วย ฉากโมเม้นพระเอกดูแลนายเอกมันอยู่หนายยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 11-11-2013 21:59:45

 เบื่อตาแก่แบบกฤต :katai1: :katai1:
สงสารน้องตี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 13-11-2013 12:23:57

น้องตี้เค้าป่วยอยู่ ไม่ถนอมกันเลย ตากฤษนี่  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 13-11-2013 13:45:52

เหมือนลุงเริ่มสับสน วัยทองก็อย่างนี้  กว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็จะโดนน้องตี้ดื้อใส่แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 13-11-2013 15:57:58

โหลุงขนาดน้องไม่สบายยังจัดหนักขนาดนั้น  ตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย

อ๊ะๆๆจะผิดข้อสัญญาเหรอ  ดีๆๆๆ  น้องตี้จะได้หลุดพ้นซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 14-11-2013 15:03:00

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ได้เวลาตามอ่านซะที

เห็นตั้งแต่วันแรกละ แต่ไม่อ่าน คิดในใจว่า รอให้ได้สิบกว่าตอนก่อนค่อยอ่านละกัน จะได้ไม่ค้างมาก อิอิ

พอมาอ่านวันนี้จะถึงตอนปัจจุบัน ค้างกว่าที่คิดอีก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 14-11-2013 16:54:37

สงสารตี๊เมื่อไหร่จะเจอรักดีดีสะที
อยากรุ้ว่าถ้าไม่อ่านเรืองของรงค์กลับตี๊ตอนที่ยังคบกันจะรุ้เรื่องไหมว่ามีอะไรเพราเหตุใด
ขี้เกียจอ่าน
เพิ่งอ่านอ่านรวดเดีววจนจบเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 15 (อัพ 8.11.56)
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 15-11-2013 13:45:26

สงสารน้องตี้จังเลยยยยยยยยย  :sad4:  :sad4:

อิตาคุณกฤตก็หื่นมากกกกกกกกกกกกก ทำได้แม้กระทั่งน้องตี้กำลังป่วย  :ling1:  :ling1: #เอาใจคนอ่านชิมิ 555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 15-11-2013 21:10:40

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16


ภายในห้องอาหารบนตึกสูงของโรงแรมหรู กฤตภาสซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะริมกระจกหน้าต่างหยิบไวน์แดงขึ้นจิบช้าๆ ขณะทอดสายตามองลงไปยังทิวทัศน์ยามราตรีของเมืองหลวง ปริมาณของขบเคี้ยวที่ทางห้องอาหารนำมาเสิร์ฟเพื่อแกล้มไวน์ลดลงทุกที สวนทางกับความอยากบุหรี่ของเขาที่เพิ่มขึ้นจนชักจะหงุดหงิด

ผ่านเวลาที่นัดกันไว้มาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่คนที่กำลังรอก็ยังไม่มา

เสียงดนตรีที่ทางห้องอาหารเปิดไว้ไม่ช่วยให้กฤตภาสอารมณ์เย็นได้มากนัก แต่เขาก็รู้ดีว่าคนที่ตนนัดไว้มักมีภารกิจรัดตัวเสมอ และโดยปกติก็ใช่ว่าจะรับนัดใครง่ายๆ หากไม่ได้ยื่นเรื่องผ่านเลขาฯ ไว้ล่วงหน้า แต่บังเอิญว่าสถานะของเขาที่พิเศษกว่าคนทั่วไป จึงสามารถลัดขั้นตอนนี้แล้วติดต่อกับเจ้าตัวได้โดยตรง

ขณะที่กำลังคิดว่าจะลุกออกไปสูบบุหรี่แล้วค่อยกลับมา คนที่กำลังรอก็ปรากฏตัวที่หน้าห้องอาหารในที่สุด หากเป็นคนอื่น คงจะรีบลุกเข้าไปกล่าวต้อนรับอย่างพินอบพิเทา แต่บังเอิญอีกเช่นกันที่กฤตภาสไม่เคยทำเช่นนั้นกับผู้ชายคนนี้

พนักงานของห้องอาหารนำชายสูงวัยแต่ดูกระฉับกระเฉงคนนั้นมาส่งถึงที่โต๊ะ กฤตภาสรอจนอีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วจึงค่อยยกมือไหว้พอเป็นพิธี

"หวัดดีครับพ่อ"

โกเมท จันทร์เรือง เจ้าของบริษัทธุรกิจการบันเทิงที่ใหญ่ในระดับแถวหน้าของประเทศ บิดาแท้ๆ ของกฤตภาสที่หย่าขาดจากมารดาของเขาตั้งแต่ชายหนุ่มยังเด็กยิ้มบางๆ ขณะยกมือรับไหว้

"โชคดีนะที่คืนนี้พ่อไม่มีธุระ แต่ตอนเห็นเมสเสจที่แกส่งมานัดก็ทำเอาตกใจเหมือนกัน มีเรื่องสำคัญอะไรหรือไง? อ้อ ขอจินเจอร์เอลครับ"

ชายสูงวัยหันไปบอกพนักงานที่ยืนรอก่อนจะหันกลับมาหากฤตภาส ส่วนชายหนุ่มก็รู้ดีว่าบิดามีนิสัยเหมือนเขา...เวลาทุกนาทีมีค่า และสำหรับคนกันเองแล้ว ‘ไม่ควรสิ้นเปลืองเวลา’ ไปกับการอ้อมค้อม

"ผมได้ยินว่าพ่อจะเทคโอเวอร์บริษัทพีเออาร์"

โกเมทเลิกคิ้ว เพราะสิ่งที่บุตรชายเอ่ยยังเป็นความลับภายในที่มีคนรู้ไม่ถึงหยิบมือ

"ไปรู้มาจากไหน?"

"แหล่งข่าวเป็นใครไม่สำคัญ ผมแค่อยากรู้ว่าจริงหรือเปล่า?"

ผู้สูงวัยระบายลมหายใจยาวขณะพนักงานนำเครื่องดื่มที่สั่งไว้มาเสิร์ฟ หลังจากคล้อยหลังพนักงานคนนั้นแล้วจึงค่อยอธิบาย

"ตอนนี้ยังอยู่ในขั้นตอนพูดคุย พ่อกับพวกกรรมการบริหารก็ต้องศึกษาข้อดีข้อเสียกันก่อนเหมือนกัน คงยังสรุปกันไม่ได้เร็วๆ นี้หรอก"

กฤตภาสหัวเราะหึ "คงยังสรุปกันไม่ได้เร็วๆ นี้ แต่พอแถลงข่าวอีกทีก็ปรากฏว่าพีเออาร์เป็นของพ่อไปแล้วสินะ"

"กฤต พ่อทำธุรกิจที่ต้องวิเคราะห์ว่าอะไรเป็นก้าวที่ดีสำหรับองค์กรนะ แกก็เป็นผู้บริหาร เรื่องแบบนี้ก็ควรจะเข้าใจไม่ใช่รึไง?"

"ทั้งที่บริษัทนั้นเคยโกงเงินผม บีบให้ผมต้องลาออก แล้วตอนที่ผมเปิดบริษัทใหม่ๆ ก็มาคอยดิสเครดิตจนแทบจะไม่มีใครจ้างน่ะเหรอ? ถึงขนาดนี้แล้วพ่อก็ยังจะช่วย? ผมชักจะไม่แน่ใจแล้วสิว่าผมเป็นลูกของพ่อจริงๆ รึเปล่า"

"กฤต!!"

โกเมทขึ้นเสียงด้วยความโมโหจนลูกค้าที่อยู่โต๊ะใกล้ๆ หันมามองอย่างตกใจ เมื่อรู้ว่าตนเผลอแสดงอารมณ์ ผู้สูงวัยจึงพยายามควบคุมตนเองและลดเสียงลง

"อย่าพูดแบบนั้นให้พ่อได้ยินอีกนะ แกไม่ได้แค่กำลังดูถูกพ่อ แต่ดูถูกแม่แกเองด้วย"

"พฤติกรรมของพ่อทำให้ผมคิดว่าพ่อไม่สนใจความรู้สึกผมเลย แล้วจะไม่ให้ผมคิดแบบนั้นได้เหรอ?"

ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ยี่หระขณะจ้องตาบิดา หากจะมีใครที่กล้าหาเรื่องโกเมทอย่างซึ่งๆ หน้า บุตรชายของเขาก็เป็นคนเดียวที่ก้าวร้าวได้โดยไม่กลัวผลที่จะตามมาเช่นนี้

ความเงียบอันน่าอึดอัดดุจคลื่นใต้น้ำไหลเข้าโอบล้อมคนทั้งสอง อึดใจใหญ่ผู้อาวุโสจึงพยายามคลี่คลายสถานการณ์

"การจะไปเทคโอเวอร์บริษัทอื่นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ที่พ่อจะฟันธงเองได้ เอาเป็นว่ามันยังไม่มีอะไรแน่นอนสำหรับตอนนี้ก็แล้วกัน"

กฤตภาสส่งเสียงหึพลางยกแก้วไวน์ที่เหลือขึ้นดื่ม นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าน้องสาวของศุภวัฒน์ทำงานเป็นหนึ่งในผู้ช่วยเลขาฯ ของโกเมท ท่าทางเขาก็คงจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้ แต่กฤตภาสไม่คิดจะบอกให้ผู้เป็นพ่อรู้เพราะอาจกระทบกระเทือนการงานของน้องสาวเพื่อนได้

"จริงๆ นะ เรื่องก็ผ่านมานานแล้ว ตอนนี้กิจการของแกเองก็ไปได้ดี น่าจะลืมๆ เรื่องนี้ไปซะเพราะในอนาคตแกอาจต้องทำงานร่วมกับเขาก็ได้"

"บังเอิญผมเป็นพวกเจ็บแล้วจำ" กฤตภาสสวนขึ้นก่อนที่คู่สนทนาจะพูดจบ "การถูกดิสเครดิตเป็นปีกว่าจะได้ลืมตาอ้าปากไม่ใช่เรื่องที่ผมจะลืมง่ายๆ"

นัยน์ตาของกฤตภาสฉายประกายกร้าว โกเมทมองแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ บุตรชายคนเดียวของเขาสืบทอดความเจ้าทิฐิมาจากอดีตภรรยามากเหลือเกิน และนั่นก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่หลังจากหย่ากันแล้วเขาไม่ค่อยมีโอกาสได้คลุกคลีหรืออบรมกฤตภาสด้วยตัวเองมากนัก เพราะนานทีปีหนแม่ของลูกถึงจะยอมปล่อยให้มาเยี่ยมสักครั้ง

"พ่อจะเอาไปคิดดูก็แล้วกัน"

"ขอบคุณครับ”

กฤตภาสกล่าวก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม โกเมทมองอากัปกิริยาของชายหนุ่มที่แม้จะสวมเพียงเสื้อยืดแขนยาวกับกางเกงยีนส์ กระนั้นก็ยังเปล่งรัศมีของผู้ที่ได้รับการอบรมจากชาติตระกูลที่ดีมากกว่านักธุรกิจในชุดสูทบางคนเสียอีก ภาพนั้นทำให้เขานึกถึงต้นแบบของบุตรชายซึ่งเป็นผู้ขัดเกลาบุคลิกอันยากจะเลียนแบบเช่นนี้ให้

ผู้ที่เคยทำให้เขาหลงใหลเพราะภาพลักษณ์อันดูสูงส่ง ท้าทายและยากจะเข้าหา...แต่น่าเสียดายที่มาบัดนี้เธอกลายเป็นเพียงภาพสีซีดหมองในความทรงจำ 

“แม่เขาเป็นยังไงบ้างน่ะกฤต? ได้โทรคุยกันมั่งรึเปล่า?”

กฤตภาสซึ่งกำลังทอดสายตามองวิวด้านนอกเบนสายตากลับมามองบิดา เขารู้ดีว่าคำถามนั้นเป็นแค่การถามไถ่ประสาคนที่ช่วงหนึ่งของชีวิตเคยมีวาสนาร่วมกัน หาใช่การแสดงออกถึงการคะนึงหาหรืออยากรื้อฟื้นความหลังครั้งเก่าก่อนแต่อย่างใด ประสบการณ์สอนเขาให้รู้ว่าคนบางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อร่วมทุกข์และสุขแม้จะได้ร่วมสร้างเลือดเนื้อเชื้อไขด้วยกันก็ตาม

“ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะงานผมยุ่งมาก แม่เขาก็คงยุ่งๆ เหมือนกัน เวลาที่ลอนดอนมันก็ต่างกับที่นี่หลายชั่วโมงด้วย”

ชายหนุ่มหมุนฐานแก้วไวน์ที่ว่างเปล่าไปมา จากนั้นก็ยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วตัดบท

“ดึกแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า ถ้าพ่อจะนั่งต่อก็ได้"

“ไม่ล่ะ ถ้าแกกลับพ่อก็กลับ งั้นเช็คบิลเลยก็แล้วกัน"

โกเมทเอ่ยพลางหันไปกวักมือเรียกพนักงาน กฤตภาสไม่ได้ห้ามเมื่อบิดาหยิบบัตรเครดิตออกมาส่งให้พนักงานก่อน หลังจ่ายค่าเครื่องดื่มแล้วทั้งสองก็เดินไปที่ลิฟต์ด้วยกัน ขณะที่กำลังรอให้ลิฟต์ลงไปถึงชั้นล็อบบี้ โกเมทก็เอ่ยถามขึ้นลอยๆ

"นี่ลูกก็อายุสามสิบกว่าแล้วนะกฤต ไม่มีใครที่คบหากันอยู่บ้างรึ?"

"แค่ทำงานอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว ผมไม่อยากหาห่วงมาผูกคอ"

ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบขณะยืนกอดอกพิงผนังลิฟต์ โกเมทมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของบุตรชายที่ตอนนี้สูงกว่าเขาครึ่งช่วงศีรษะแล้วก็ส่ายหน้า ภายนอกแล้วกฤตภาสอาจดูสุขุมและเยือกเย็น แต่คนใกล้ชิดเท่านั้นที่รู้ว่าเจ้าตัวเป็นคนอารมณ์ร้อน รวมถึงไม่อาจปล่อยวางความทรงจำในแง่ลบได้เพียงไร

บางที...สิ่งที่ผลักดันกฤตภาสให้มุ่งมั่นทำทุกอย่างให้สำเร็จในทุกวันนี้ก็มาจากพลังแง่ลบพวกนี้นั่นเอง และเขาเป็นห่วงเหลือเกินว่าวันหนึ่งนิสัยเช่นนี้จะกัดกร่อนบุตรชาย และพานทำให้คนอื่นหลีกลี้หนีหน้ากันไปหมด

"กฤต พ่อรู้ว่าแกยังไม่ลืมเรื่องสมัยก่อน แต่แกจะเอาชีวิตคู่ที่ล้มเหลวของพ่อกับแม่มาเป็นบรรทัดฐานให้ชีวิตของตัวเองไม่ได้นะ"

เนื่องจากเขาเองก็ทำงานในวงการบันเทิงที่อุดมด้วยเรื่องซุบซิบนินทา ข่าวของบุตรชายเวลาเปลี่ยนคู่ควงใหม่จึงเข้าหูอยู่เป็นประจำ แต่การที่เจ้าตัวไม่เคยเป็นข่าวกับใครได้นานก็ทำให้เขารู้ว่าคงไม่มีหวังจะได้รับขวัญว่าที่สะใภ้ในเร็ววัน

"ถึงล็อบบี้แล้วครับ สวัสดีครับพ่อ บอกให้ลุงจอมขับรถดีๆ ด้วย"

กฤตภาสเอ่ยพลางยกมือขึ้นไหว้บิดาเป็นเชิงตัดบท โกเมทจึงเพียงถอนใจแล้วยกมือขึ้นตบบ่าเขา กฤตภาสมองแผ่นหลังของบิดาที่เดินจากไปแล้วจึงค่อยกดปุ่มปิดประตูลิฟต์เพื่อลงไปยังชั้นใต้ดินต่อ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่กฤตภาสกำลังสตาร์ทรถ เมื่อเขาเหลือบดูชื่อคนที่โทรเข้ามาก็ได้แต่มุ่นคิ้ว เพราะเป็นชื่อเดียวกับคนที่ส่งเมสเสจหาเขาเมื่อตอนบ่าย

"ฮัลโหล?"

"กฤตคะ ทำอะไรอยู่? ทำไมเมื่อบ่ายไม่ตอบเมสเสจล่ะ?"

น้ำเสียงกระเง้ากระงอดทำให้กฤตภาสนึกรำคาญ บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์ที่ยังกรุ่นจากเรื่องที่คุยกับบิดายังตกค้างก็เป็นได้

"ตอนนั้นผมประชุมกับลูกน้องอยู่น่ะ เมื่อตอนเย็นก็มีนัดสำคัญ ขอโทษที"

"งั้นก็ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่นี่เสร็จนัดหรือยังเอ่ย? นิกกี้ไม่ได้เจอคุณตั้งหลายอาทิตย์แล้วนะ"

เสียงอ่อนหวานทอดจังหวะอย่างยั่วยวน นี่ถ้าหากเป็นเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนหน้านี้ กฤตภาสคงไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วขับรถไปหาหญิงสาวถึงที่ห้อง แต่ตอนนี้นอกจากเขาจะไม่มีอารมณ์พิศวาสแล้ว ข้อตกลงที่ทำไว้กับใครคนหนึ่งก็ค้ำคออยู่เสียด้วย

"เอาไว้วันหลังแล้วกันนะนิกกี้ คืนนี้ผมเหนื่อยมาก เอาไว้ว่างเมื่อไหร่จะโทรหา"

กฤตภาสวางสายแล้วก็ขับรถออกจากลานจอด วูบหนึ่งที่ใจนึกอยากเบนรถออกนอกเส้นทางไปยังอพาร์ทเม้นท์ของธีระ แต่เมื่อดูนาฬิกาก็คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะกำลังนอนพักผ่อน หลังชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงเพียงแต่ขับรถตรงกลับไปยังคอนโด

เอาเถอะ นานๆ ที เขาก็ 'ใจดี' เป็นเหมือนกัน ในเมื่อเด็กคนนั้นไม่สบายเพราะเขา ถ้าอย่างนั้นก็จะปล่อยให้พักฟื้นไปก่อนก็ได้ หวังว่าจะไม่ได้เป็นอะไรมากก็แล้วกัน...



++------++



วันใหม่เริ่มต้นขึ้นโดยที่กฤตภาสดำเนินชีวิตตามปกติ เขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ขับรถออกจากคอนโดแต่เช้าตรู่ แวะร้านกาแฟแถวใกล้ๆ บริษัทเพื่อทานมื้อเช้าและอ่านหนังสือพิมพ์ จากนั้นจึงค่อยขับรถต่อไปยังบริษัทเมื่อใกล้ถึงเวลาเริ่มงาน

พนักงานทุกคนพนมมือไหว้และกล่าวทักทายเมื่อเห็นเขา กฤตภาสเข้าไปในห้องประจำตำแหน่งแล้วก็เริ่มเช็คอีเมล์จากลูกค้าและตรวจงานที่ลูกน้องส่งมาให้ รวมถึงตรวจรายละเอียดของเอกสารต่างๆ ที่วีณานำใส่แฟ้มมาให้เซ็น เพียงเท่านี้ก็หมดเวลาไปหลายชั่วโมงแล้ว

ช่วงพักกลางวันเขาให้แม่บ้านซื้ออาหารมาให้กินในห้องก่อนจะเริ่มงานช่วงบ่าย เวลาผ่านไปจนประมาณสี่โมงเย็นก็มีเสียงเคาะประตูก่อนที่อรรณพจะเดินเข้ามา

"คุณกฤต ผมปรินท์แบบบูธที่ลูกค้าบอกว่าโอเคแล้วมาให้ดูครับ" 

อรรณพเอ่ยพลางวางกระดาษขนาดเอสามลงบนโต๊ะของกฤตภาส ชายหนุ่มคลี่ดูแล้วก็พยักหน้า

"ดีมาก งั้นก็ส่งต่อให้ซัพพลายเออร์ได้เลย ถ้าเขาขอแก้โควทราคาก็เอามาให้ฉันเซ็นใหม่ก็แล้วกัน"

กฤตภาสยื่นแผ่นกระดาษคืนให้อรรณพ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังยืนทำท่ารีๆ รอๆ จึงถามขึ้น

"มีอะไรอีกหรือเปล่า?"

"เอ่อ...คือ...วันนี้ตี้ก็ไม่มาทำงานครับ"

กฤตภาสเลิกคิ้ว แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางแปลกใจเพราะอาการของธีระเมื่อช่วงวันหยุดก็แย่มาก หากจะต้องลางานมากกว่าหนึ่งวันก็เป็นที่เข้าใจได้

"คงจะยังไม่หายล่ะมั้ง? ปกติแล้วคนเป็นหวัดจะลางาน 2-3 วันก็ไม่แปลกนี่"

"แต่ว่า...ผมส่งเมสเสจไปก็ไม่ตอบ โทรเข้ามือถือก็มีแต่สัญญาณว่าติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เช้าน่ะครับ ผมเลยชักจะเป็นห่วงว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า"

คราวนี้กฤตภาสตื่นตัวขึ้นเล็กน้อย คำว่า 'ติดต่อไม่ได้' นับเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญ แต่ชายหนุ่มยังควบคุมการแสดงออกทางสีหน้าและออกความเห็นได้อย่างเยือกเย็น

"อาจจะแค่ลืมชาร์จแบตมือถือก็ได้ ลองโทรไปที่เบอร์ห้องดูก่อนสิ"

"อ๊ะ จริงด้วย! งั้นเดี๋ยวผมไปขอเบอร์จากฝ่ายบุคคลก่อน"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันเข้าดูจากเครื่องนี้ให้ก็ได้"

กฤตภาสเอ่ยพลางขยับเม้าส์เพื่อเปิดหาไฟล์ที่ต้องการ ปกติแล้วข้อมูลที่เกี่ยวกับประวัติของพนักงานจะถูกเก็บไว้ในไดรฟ์พิเศษที่ต้องอาศัยพาสเวิร์ดจึงจะเข้าถึงได้ และทั้งบริษัทมีเพียงเขากับหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่รู้พาสเวิร์ดนี้

"นี่ไงเบอร์ของอพาร์ทเม้นท์ ลองโทรดูซิ"

ชายหนุ่มหยิบกระดาษโน้ตมาจดหมายเลขโทรศัพท์พร้อมเลขห้องแล้วยื่นส่งให้อรรณพ เขามองดูลูกน้องของตนกดหมายเลขนั้นกับเครื่องโทรศัพท์แบบไร้สายบนโต๊ะของเขา แต่หลังอีกฝ่ายยกหูฟังขึ้นแนบหูได้ครู่หนึ่งก็ส่ายหน้า

"ไม่มีคนรับสายเลยครับ"

"ถ้าโทรถามส่วนกลางล่ะ?"

อรรณพลองต่อสายหาโอเปอเรเตอร์ของอพาร์ทเม้นท์ แต่กฤตภาสฟังบทสนทนาของอีกฝ่ายรวมทั้งสีหน้าผิดหวังก็รู้ว่าไม่ได้คำตอบที่ต้องการ

"เขาบอกว่าไม่ทราบครับ ถ้ายังไงผมขอเบอร์นี่ไว้ก่อนนะครับคุณกฤต เผื่อจะลองโทรไปใหม่เพราะตอนนี้ตี้อาจอยู่ข้างนอกก็ได้"

"ตามสบาย ถ้าได้ผลยังไงก็มาบอกด้วยก็แล้วกัน"

ชายหนุ่มกำชับขณะมองอีกฝ่ายเดินออกจากห้อง ทว่าลางสังหรณ์บอกเขาว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ และอรรณพคงไม่มีทางติดต่อธีระได้แน่ๆ

ทั้งปิดโทรศัพท์มือถือ โทรเข้าห้องก็ไม่มีคนรับสาย คนที่อพาร์ทเม้นท์ก็บอกว่าไม่เห็น...แบบนี้มีสิทธิ์สูงว่าเจ้าตัวไม่ได้อยู่แถวนั้นแน่ๆ

สัญชาตญาณอันเฉียบคมทำให้เขาหันกลับไปมองประวัติของธีระอีกครั้ง นอกจากรายละเอียดทั่วไปที่พนักงานต้องกรอกอย่างเช่นวันเกิด ที่อยู่ วุฒิการศึกษา ทุกคนจะต้องให้หมายเลขติดต่อของที่บ้านและคนในครอบครัวด้วย ชายหนุ่มเลื่อนเมาส์ลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพบข้อมูลที่ต้องการ จากนั้นก็หมุนปากกาในมือด้วยนัยน์ตาครุ่นคิด


“คุณกฤต...พอ...”

“ฉันรู้ว่าเธอยังไหว เด็กดี...ทนอีกนิด”

“ไม่เอาแล้ว...ฮือ...พอ...”


ภาพเหตุการณ์บนเตียงของเขาเมื่อไม่กี่คืนก่อนวาบขึ้นในหัวอย่างแจ่มชัด ตอนนั้นเขาหงุดหงิดกับข่าวที่ศุภวัฒน์นำมาบอกก็เลยไประบายอารมณ์กับธีระที่ไม่ได้รู้อีโหน่อีเหน่ด้วย สำหรับเรื่องนี้เขายอมรับว่าตัวเองก็ผิด แต่พอรู้ว่าเด็กหนุ่มกำลังพยายามหนี กฤตภาสก็ชักจะหงุดหงิดขึ้นมาอีก

โอเค เขาไม่ดีเองที่ฝืนใจคนป่วยทั้งที่สภาพร่างกายไม่พร้อม แต่มันช่วยไม่ได้นี่ เด็กคนนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เวลาอยู่ใกล้แล้วเขาอดใจไม่ไหวทุกที

กฤตภาสจดหมายเลขติดต่อลงบนกระดาษโพสท์อิท จากนั้นก็ดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมาแปะที่ขอบล่างของหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขายังไม่ค่อยอยากปักใจนักว่าเด็กหนุ่มจะเลือกวิธีนี้ แต่ถ้าหากผ่านพรุ่งนี้ไปแล้วอรรณพยังติดต่อไม่ได้อีกล่ะก็ ถึงตอนนั้นจะมาว่าเขาล้ำเส้นไม่ได้ล่ะนะ...


++------++


"ตี้เอ๊ย ลุกมากินข้าวได้แล้วลูก"

เสียงตะโกนจากชั้นล่างของบ้านปลุกธีระให้ลุกขึ้นจากเตียงอย่างงัวเงีย เด็กหนุ่มเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็ค่อยๆ เดินลงบันได เขารู้สึกว่าตัวเบาขึ้นมากหลังจากที่ได้นอนพักอย่างเต็มอิ่มมาตั้งแต่วันจันทร์

"วันนี้มีอะไรมั่งอะแม่?"

"ข้าวต้มปลา แม่ไปซื้อปลามาเมื่อเช้านี้สดๆ เลย รีบมากินซะลูก จะได้กินยา"

มารดาของธีระตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วก็ยกมาวางบนโต๊ะในครัวให้อย่างกระฉับกระเฉง จากนั้นก็เอามืออวบอูมมาทาบบนหน้าผากของเขา

"อืม ไข้ลดแล้วนี่ ตี้สบายตัวขึ้นมั่งมั้ยลูก? กินยาครบตามที่หมอให้มาใช่มั้ย?"

"อื้อ"

เด็กหนุ่มพยักหน้ารับเพราะกำลังเคี้ยวข้าวต้มเต็มปาก แต่แล้วเสียง 'แว้' จากในห้องก็ทำให้แม่ของเขาต้องรีบผละไป ครู่หนึ่งก็อุ้มทารกเพศชายตัวน้อยแก้มยุ้ยน่าหยิกออกมา

"โอ๋ๆ น้องฟลุ๊คหิวนมเหรอคับลูก เอ้า กินนมก่อนนะ หม่ำๆ"

ธีระมองมารดาของเขาหยิบขวดนมจากตะกร้ามาป้อนให้ทารกน้อยที่ดูดนมอึ้กๆ จนเหมือนลืมหายใจ จากนั้นก็ตักข้าวต้มเข้าปากต่อ

"งี้แม่ก็ช่วยพี่หมูเลี้ยงหลานทุกวันเลยเหรอ?"

พี่หมูที่ธีระเอ่ยถึงเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาที่มารดาเคยรับมาเลี้ยงตั้งแต่ก่อนเขาจะเกิด จึงเหมือนเป็นพี่สาวของเขาไปด้วย และตอนนี้ก็แต่งงานแยกบ้านไปแล้วแต่ยังอยู่ในละแวกไม่ไกลกันนัก หลังจากคลอดลูกชายและครบกำหนดลาคลอดจึงมักพาลูกมาฝากแม่เขาเลี้ยงในตอนกลางวัน พอหลังเลิกงานก็มารับลูกกลับบ้านพร้อมกับสามี

"ช่าย ดีนะว่าร้านเครื่องเขียนของแม่งานไม่ยุ่งเลยช่วยเลี้ยงได้ จะว่าไปก็เลยทำให้นึกถึงตอนที่ตี้ยังตัวเล็กๆ อยู่เหมือนกันน้า หืม? น้องฟลุ๊คว่างั้นมั้ยลูก? หนูเหมือนน้าตี้มั้ยคับ?"

หลานชายตัวน้อยสงบลงหลังได้ดูดนม นัยน์ตากลมใสแจ๋วเหลือบมองมาทางธีระแม้ว่าจะยังฟังคำไม่ออก เขาจึงยิ้มพลางยื่นมือไปจับมือเล็กที่อยู่ในถุงมือเขย่าเบาๆ แต่แล้วอาการคันจมูกก็ทำให้ต้องรีบหันหนีไปจามอีกทาง

"ตายละ แม่ก็ลืมไปว่าตี้ยังไม่หายหวัด งั้นเดี๋ยวแม่พาน้องฟลุ๊คไปกินนมในห้องดีกว่า เดี๋ยวตี้กินข้าวเสร็จก็วางถ้วยไว้ในอ่างแล้วไปกินยานอนซะนะ จะได้หายไวๆ"

"ครับ"

เด็กหนุ่มหยิบทิชชู่มาสั่งน้ำมูกก่อนจะตักข้าวต้มกินต่อ เสียงของมารดาที่กำลังกล่อมหลานลอยมาจากในห้องแว่วๆ ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น และคิดว่าดีจริงๆ ที่ตัดสินใจนั่งรถตู้กลับมาบ้านที่สุพรรณบุรีตั้งแต่เช้าวันอังคาร

วันนี้ก็วันพฤหัสเข้าไปแล้ว ป่านนี้ที่บริษัทคงรู้กันแล้วละมั้งว่าเราหายไปนานผิดปกติ ถ้าหากเปิดมือถือจะเจอกี่มิสคอลกันนะ...

เมื่อวันที่เขากลับมาถึงบ้าน มารดาไม่ได้แปลกใจนักเพราะเขาโทรมาบอกไว้ก่อนแล้วว่าไม่สบายจึงลาหยุด แต่ก็ไม่ได้บอกจุดประสงค์ที่แท้จริงว่าตั้งใจจะไม่กลับไปฝึกงานอีก มาตอนนี้ที่อาการป่วยค่อยยังชั่วขึ้น ธีระก็ชักไม่แน่ใจว่าควรจะบอกให้รู้ดีหรือไม่

เนื่องจากบิดาของเขาต้องเดินทางไปต่างจังหวัดบ่อยๆ จึงไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่เขาก็รู้ว่าถ้าจู่ๆ โพล่งออกไปว่าอยากจะหยุดฝึกงานเพราะไม่ชอบก็คงโดนดุว่าไม่มีน้ำอดน้ำทนแน่ๆ แต่จะให้อ้างเหตุผลว่าเป็นเพราะรุ่นพี่แกล้งก็จะกลายเป็นการใส่ร้ายทุกคนที่ดีต่อเขา ครั้นจะให้บอกความจริงก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่...ธีระยิ่งคิดจึงยิ่งปวดหัวมากขึ้นทุกที

หรือว่าไม่ต้องพูดอะไรเลย พอหายดีแล้วก็กลับหอแล้วทำเหมือนยังไปฝึกงานดีนะ...

เด็กหนุ่มยิ้มออกเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จริงด้วยสิ แค่นี้ก็หมดเรื่องแล้ว ยังไงพ่อกับแม่ก็คงไม่โทรไปเช็คที่บริษัทหรอกว่าเขายังไปฝึกงานอยู่ไหม แล้วถ้าทำแบบนี้ก็จะได้ไม่ต้องเจอคุณกฤตอีกด้วย คิดยังไงก็มีแต่ข้อดีเห็นๆ

ธีระจิตใจปลอดโปร่งจนสามารถกินข้าวต้มได้หมดเกลี้ยง เขาหยิบยามากินก่อนจะล้างถ้วยแล้วร้องบอกมารดาว่าจะขึ้นไปนอนต่อ หลังจากเปิดพัดลมเพื่อให้อากาศในห้องไม่อบอ้าว เด็กหนุ่มก็เอนตัวลงบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมก่อนจะปิดตาลง

พอหาทางออกได้แล้วรู้สึกดีจัง หัวโล่งไปหมดเลย...

เด็กหนุ่มคิดพร้อมกับรอยยิ้มที่ติดอยู่บนริมฝีปาก เพียงไม่กี่นาทีถัดจากนั้นก็ผล็อยหลับไป เขาหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงใดๆ จากชั้นล่าง ไม่ว่าจะเสียงหลานชายตัวน้อยที่ร้องไห้โยเย เสียงของมารดาที่ร้องเพลงกล่อม เสียงรถที่วิ่งผ่านบนถนน รวมไปถึงเสียงโทรศัพท์กลางบ้านที่นานๆ ครั้งจะมีคนโทรเข้าด้วย

ถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติที่เขาไม่นอนหลับระหว่างวัน ธีระก็คงจะเป็นคนที่รับสายด้วยตัวเองเพื่อไม่ให้รบกวนมารดาที่กำลังง่วนกับการเลี้ยงหลาน แต่เพราะว่าฤทธิ์ของยาที่ทำให้เขาง่วงงุนจนไม่มีสิ่งใดรบกวนห้วงนิทราได้ เขาจึงไม่มีโอกาสรู้เลยว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามาที่บ้านในช่วงสายของวันนั้นคือใคร


++---TBC---++



A/N: และแล้วสาเหตุที่ตากฤตอารมณ์เสียจนไปพาลใส่น้องตี้ที่ไม่สบายก็เปิดเผย แต่ไม่รู้จะกู้ภาพพจน์ฮีกลับมาได้บ้างรึเปล่านะคะ ตอนนี้ก็เริ่มมีตัวละครโผล่ออกมาเยอะขึ้น รู้สึกว่าสเกลเรื่องเริ่มจะใหญ่กว่าที่วางไว้ตอนแรก 5555 สำหรับตอนต่อไปอาจจะมาลงช้าหน่อยเพราะว่าเดี๋ยวจะติดภารกิจไป ตปท.อีกแล้วค่ะ (แต่ไปส่วนตัว) ยังไงก็จะพยายามมาลงต่อให้ไวที่สุด ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ล่วงหน้านะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-11-2013 21:15:44

 :angry2: :angry2:


แล้วมันใช่เรื่องไหมที่มาลงกับน้อง  :beat: :beat: อิลุงหื่นโรคจิต ชิชะ ทำจนเด็กมันทนไม่ได้ก็เที่ยวโล่ตามหา โถ่ ไอ้แก่ปากแข็งใจแข็งปากไม่ดีด้วย


น้องตี้บอกจะดื้อ ดื้อให้นานๆนะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 15-11-2013 21:26:25

อ๊าาาาาาาาาาาาาาา  :hao7: ค้างอีกแย้ว
เดินทางโดยสวัสดิภาพคะ^^ :a1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 15-11-2013 21:29:31

รู้ว่าตัวเองมีส่วนผิดแต่ไม่แคร์ แบบนี้คืออะไรคะคุณกฤต   :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 15-11-2013 21:34:17

คุณกฤตนี่น่า :beat: จริงๆๆเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 15-11-2013 21:35:38

คนแก่นี่มันร้ายวุ้ย ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-11-2013 21:37:09

อิตากฤตร้อนใจจนต้องตามมาแน่ๆ กลัวน้องตี้หลุดมือ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 15-11-2013 21:41:10

อีตากฤตนี่คิดรอบคอบสมเป็นผู้บริหาร (ที่แนะนำการโทร.ถามที่คอนโด)
แล้วคงเป็นตากฤตที่โทร.เข้าบ้านตี้ ... อยากอ่านต่อเลยล่ะค่ะ ^^

ขอให้สนุกกับการไปตปท.นะคะคุณริน  :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 15-11-2013 21:41:45

น้องตี้หลับสบาย มีความสุข ระวังตื่นมาแล้วตกใจนะจ้ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 15-11-2013 21:45:15

เรื่องมันชักจะซับซ้อนไปกันใหญ่แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 15-11-2013 21:47:22

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:


อุ้ย  น้องตี๋จะเจออะไรบ้างน่ะ  อิอิ  รออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 15-11-2013 21:50:31

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 15-11-2013 21:55:40

เมื่อไหร่จะมีเจ้าชายขี่แลมโบขาวมาช่วยน้องจากอิลุงเจ้าอารมณ์นี่ซักทีอ่าาาาาาาา  o9

เขาอยากเห็นตอนตาลุงคลั่ง หึหึ  o3

รอต่อน้าาาาาาาา  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 15-11-2013 21:56:38

 :z3:  ไอ้คุณกฤต สมน้ำหน้าน้องตี้เค้าจะหนีไปแล้ว
ถึงจะโมโหใครมาก็ไม่ควรมาลงกับน้องเค้าน้า :เฮ้อ:

น้องตี้ แย่แล้ว กำลังจะโดนบุกบ้านแล้วน้าาา 
แอบเกลียดอีตาพระเอกคนนี้จริงจริ้งง ทำร้ายเค้าแต่ดันมาตามตื้อเค้าอีก o18

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-11-2013 21:59:41

หมั่นไส้อิลุงจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 15-11-2013 22:03:24

ไม่พอใจมาลงกับตี้ได้ไง ใจร้ายมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 15-11-2013 22:03:37

รักษาตัวดีขึ้น รักษาใจยังไม่ทันหายสงสัยจะโดนอีกรอบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 15-11-2013 22:04:57

 :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 15-11-2013 22:05:35

แล้วไป นึกว่านัดกับคู่ขา ที่แท้ก็พ่อที่ห่างเหินกันนี่เอง
น้องตี้หนีไม่พ้นเหรอ สู้เค้านะ อย่ากลับไปง่ายๆล่ะ หมั่นไส้คุณกฤตอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-11-2013 22:29:22

เดี๋ยวเจอคุณกฤตบุกถึงบ้านแน่ ๆเลยน้องตี้ อิอิ

>.<

ขอบคุณมากนะคะ +1 ค่าา^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 15-11-2013 22:29:51

คุณกฤตนี่นิสัยไม่ดีจริงๆ !!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 15-11-2013 22:39:30

จะทำอะไรน้องตี้อีกฮะอิลุง  เพลียจะเชียร์แกล่ะนะ  แมร่งงงงง   :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-11-2013 22:41:22

น้องตี้เอ้ยยยยย หนีไปไหนไม่พ้นหรอก
สงสัยคราวนี้ถ้ามาเจอ คุณกฤตจัดหนักอีกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 15-11-2013 22:56:44

คราวนี้แหละเฮียแกได้ตามมาฝากตัวเป็นลูกเขยถึงบ้านแน่น้องตี้เอ้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 15-11-2013 23:07:09

คุณกฤตนิสัยไม่ดีว่ะเอาแต่ใจ สั่งสอนทีสิคะน้องตี้  :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-11-2013 23:24:47

พระเอกนี่มันน่าจับมาตบล้างน้ำจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 16-11-2013 00:07:26

ลุงรีบมาง้อด่วนๆๆๆๆๆเลยนะ ตัวเองผิดเต็มประตูเบย ไปลงอารมณ์ที่น้องตี้อย่างนี้ได้ยังไง
ตอนแรกไอ่เราก็นึกว่าเรื่องที่ลุงโกรธเกี่ยวกับน้องตี้ ที่ไหนได้... สำนึกผิดแล้วก็รีบมารับน้องกลับเลยนะลุง
ที่สำคัญ อย่าลืมเตรียมสินสอดมาขอลูกชายบ้านนี้ด้วยเลยก็จะดีมากนะฮับ 55555555555555

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-11-2013 00:09:17

คุณกฤตผ่านอะไรร้าย ๆ มาเยอะ เลยกลายเป็นคนเข้าถึงยากเหมือนกันนะ
เหมือนมองไปได้ถึงอนาคตเลยอ่ะว่าเค้าจะรักใครก็ไม่ได้รักง่าย ๆ และอยากได้ก็ต้องได้
ซึ่งน่ากลัวและหวาดระแวงกับน้องตี้มาก ดูสิดู หนูคิดจะหนีอย่างจริงจังแล้ว
แต่ไม่รอดหรอกลูกเอ๊ย ดวงจะพบเนื้อคู่น่ะนะคะ ต้นร้ายปลายอาจดี อดทนนะหนู
คุณกฤตกับพ่อเย็นชากันจริงจัง ฮ่อ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 16-11-2013 00:17:43

เอ่อ ขอเรียนตามตรงว่าไม่อาจกู้คืนได้ มันไม่ใช่เรื่องที่มาลงกับน้องจริงๆ ตาเฒ่า :beat:

แต่ว่า...ดูเหมือนกับว่าน้องตี๋จะหนีไม่พ้นอ่ะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-11-2013 00:44:57

555+  โดนชาวเล้าด่าฟรีเลยตาแก่     :laugh:
แต่ยังไงก็หมั่นไส้ตาลุงนี่มากๆ  :beat: น้องตี้อย่ายอมให้ลุงแกง่ายๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 16-11-2013 03:11:20

ดีมากค่ะคณกฤตที่ยังรักษาสัญญากับน้องตี้ไว้ได้ แต่เลือกเวลาในการระบายอารมณ์บ้างก็จะดีมาก จะได้ไม่ทำให้น้องน้อยใจจนหนีไปแบบนี้. เพื่อเป็นการไถ่โทษขอให้ไปรับน้องกลับมา แล้วขังไว้ซะจะได้ไม่หนีอีก  :laugh:  รอตอนต่อไปค่า o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 16-11-2013 04:51:12

ยังไงก็ไม่ชอบตาลุงนั่นเลย เอะอะก็ทำร้ายตี้ เอาแต่ใจ

ขอพระเอกใหม่ได้ม๊า....หมั่นไส้ตากฤษ :ruready

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-11-2013 07:37:26

คุณกฤตจะมาตามน้องตี้กลับแล้วแน่เลย :z1:
แต่ถ้าน้องตี้ตื่นมาเจอคุณกฤตเลยนี่จะช็อกไหมเนี่ย :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 16-11-2013 08:22:55

เหอๆลุงหลงเด็กจนโงหัวไม่ขึ้น ยังไม่รู้ตัวอีก น่าขำว่ะ ใหนบอกเป็นเสือไง :m20:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 16-11-2013 08:28:02

 หุหุ..เดาผิดแฮะ ตอนแรกนึกว่าลุงหื่นจะนัดสาวซะอีก

ตี้เอ๋ยยยย...ไม่น่าเลย หนีกลับบ้าน คราวนี้ถ้าลุงหื่นบุกมาบ้าน ตี้ของป้าจะหนีไปไหนละลูก

ปล. หนีไปหาพี่รงค์เลยดีมั้ย *โดนไรอัน :z6:*

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 16-11-2013 09:10:27

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-11-2013 10:16:14

ดูเหมือนจะหนียากนะตี้เอ้ย!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 16-11-2013 10:19:09

ลุงก็โตแล้วนะทำไมแยกแยะอารมณ์ไม่ได้!
ตี้หนีไปไหนก็ไม่พ้นจริงๆอะ เฮ่อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 16-11-2013 11:10:50

แหมๆๆ เหตุผลของตากฤตนี่ฟังไม่ขึ้นเลย ถ้าโกรธเกี่ยวกับน้องก็ว่าไปอย่าง  :beat:

แต่เจอความรู้สึกทางใจแบบนี้ ก็ยังรู้สึกดีกับพระเอกนิดนึง
ก็น้องตี้น่ารักนี่เน๊อะ

อ้างจาก: bellbomb ที่ 15-11-2013 21:10:40  

โอเค เขาไม่ดีเองที่ฝืนใจคนป่วยทั้งที่สภาพร่างกายไม่พร้อม แต่มันช่วยไม่ได้นี่ เด็กคนนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เวลาอยู่ใกล้แล้วเขาอดใจไม่ไหวทุกที

อีกกระทง ดีนะที่นัดพ่อ คิดว่านัดสาว :m29:


น้องตี้ลืมไปแล้วเหรอ ถ้าผิดสัญญาจะเจอกะอะไร
แต่ว่าคุณกฤตคงไม่ปล่อยให้น้องตี้ผิดสัญญาหรอกเน๊อะ :m12:

ปล.รอดูน้องตี้ดื้ออยู่นะจ๊ะ เอาให้สุดๆเลยนะหนู :z2:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 16-11-2013 11:50:02

กฤตจะตามไปง้อจริงหรอ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 16-11-2013 13:11:04

คุณกฤตจะบุกถึงบ้านมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-11-2013 13:29:54

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 16-11-2013 15:38:47

ไอ้คุณกฤตนี้หรอคือสาเหตุที่ทำกับน้องตี้แบบนี้ ไม่ไหวนะค่ะ สงสารตีตี้ ดูดิ ไม่สบายเป็นอาทิตย์เลย
แล้วแบบนี้จะหายยังไง ตีตี้อย่าพึ่งยกโทษนะลูก ใจแข็งไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-11-2013 16:03:06

ลุงแม่ม น่าเตะ ง้อตี้ให้ได้นะลุง ไม่งั้นเจอกระทืบตาย - -

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-11-2013 16:42:34

แก่แล้วยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เขาเรียกว่าวัยทองป่ะ
ผู้ใหญ่รังแกเด็ก!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 16-11-2013 16:55:33

ลุงระบายอารมณ์ใส่ผิดคนนะ

ชิชะๆๆๆๆๆๆ ตาแก่ปากแข็ง รักน้องตี้ก็บอกมาเหอะ

555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 16-11-2013 17:52:10

ชอบบบบ สนุกอ่า
ชอบตาลุง? กับหนุ่มเอ๊าะ 55555555

โห่คุณกฤตทำร้ายตี้ไปละ ไม่ได้นะเออ
รีบมาง้อเร็วๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ ชิ !

รอต่อน้าาาา

 :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 16-11-2013 18:46:47

น้องตี้ไม่ใช่สิ่งของนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 17-11-2013 00:22:51

ไอ้แก่ตามหาสาวน้อย :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 17-11-2013 00:47:56

ลุงเกรียนจนน้องตี้หนีไปแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 17-11-2013 12:19:00

ตาลุงกฤต :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 17-11-2013 13:00:43

เฮอะ ตากฤษ หื่นใส่น้องเพราะอารมณืไม่ดีเนี่ยนะ (ถึงคนอ่านจะชอบ) น้องไม่สบายเลย
สมน้ำหน้า ให้น้องดื้อและหนีไปบ้าง จะได้มีเวลามาคิดถึงน้องบ้างนะ เพราะอ่านไปยังไม่เห็นทีท่าว่าจะมารักกันได้เลยสองคนนี้อ่ะ เฮ้อออ


ปล. ถ้าตากฤษไปตามถึงบ้านจริง น้องตี้จะช็อกป่าวเนี่ย 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 17-11-2013 23:04:05

คนแก่ทำอะไรไม่เคยสำนึกเลยนะ!!
ดีแล้วที่น้องหนีไป แต่หนีไปได้ไม่ไกลสินะ = =
อาจมีโดนบุกถึงบ้านแน่ คนโทรเข้ามาคือคนแก่ ชัวร์!
คราวนี้ น้องตี้จนมุมสุดๆ เพราะดีไม่ดี อาจเป็นแม่ที่รับสาย
พี่กฤษเข้าทางแม่ น้องไม่มีอะไรไปต่อรองแล้วนะ แพ้ขาดทุกมุม ...

 :katai4: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 18-11-2013 10:21:23

เหตุผลไม่ได้ช่วยเล๊ย

ตี้เอ๊ย อย่าหนีปัญหาเลยดีกว่าหนู ไม่ใช่วิธีที่ผู้ใหญ่เค้าทำกันนะ

ปล.เดี่ยวหนูจะไม่ได้สามีด้วยนะหนู

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 18-11-2013 11:54:06

ตี้ จ๋าาาาตี้ หนีสามี(กฤต) มันไม่ดีนะลูก 555+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-11-2013 12:02:35

มาตามใช่มะ ตาเฒ่า 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 19-11-2013 02:25:26

ซวยละตี๊

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: pammii ที่ 19-11-2013 11:39:21

ตี้น่าจะหนีไปในที่ๆไม่มีใครรู้นะ กฤตจะได้หาไม่เจอ เกลียดกฤต สงสารตี้ เมื่อไหร่กฤตจะมีหัวใจซักที เห็นคนอื่นเป็นของเล่นไปหมดรึไงนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: vascular ที่ 19-11-2013 23:36:38

อ่านรวดเดียว 16 บท และรอ 17 ต่อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 20-11-2013 04:36:05

มาตามก็ง้อดีๆนะ ไม่ใช่กระชาก ลาก ถู ขู่เข็น ตี้กลับมา   :mew5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 23-11-2013 21:32:58

 :mew6: คิดถึงน้องตี้ครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: bozang ที่ 23-11-2013 21:44:12

อยากอ่านต่อแล้วค่า
ฟิคของคนแต่งเป็นแรงใจยามที่อ่อนล้ามากเลยนะคะ แหะๆ

รอรอรอรอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 24-11-2013 20:42:17

ขอบคุณค่า ได้อ่านอย่างนี้แล้วปลื้ม ช่วงนี้อาจต้องขอให้รอนี้ดนึงเพราะมา ตปท.อยู่ (เป็นทริปส่วนตัวที่วางแผนไว้นานมากกก) ยังไงกลับไปแล้วจะรีบเขียนต่อให้นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-11-2013 20:50:33

ค่ะ รอค่ะ เที่ยวให้สนุกนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 24-11-2013 21:15:57

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 26-11-2013 21:17:25

อะกรี๊ดดดดดดด อ่านทันแล้วล่ะ 
เจอนิยายของคุณในทู้แนะนำ และไม่เคยอ่านนิยายของคุณมาก่อนเลย ทั้งที่แต่งมาหลายเรื่องแล้ว
มีความสุขมากๆที่ได้อ่านเรื่องนี้ เขียนได้ดีมากเลยค่ะ มืออาชีพมากๆ คำผิดก็ไม่มี อ่านแล้วไม่สะดุดอะไรเลย

สะดุดนิดนึงตรงที่่ คำว่า "ผู้สูงวัยกว่า" ที่ใช้เรียกแทนตัวคุณกฤต เอิ่ม คือไม่อยากให้ใช้คำนี้เลยค่ะ
เพราะมันทำให้คุณกฤตดูแก่เกินไป พออ่านเจอคำนี้ทีไร จี๊ดใจทุกที ฮ่าๆๆ  คำนี้เก็บไว้ใช้กับพ่อคุณกฤตก็พอเนอะ อิอิ

ในเรื่องน้องตี้น่ารักน่าเอ็นดูและน่าสงสารมาตั้งแต่เริ่มเลยอ่ะ คุณกฤตก็ร้ายเจ้าเล่ห์เหลือเกิน (นี่ใช่พระเอกจริงๆเหรอ)
แต่ก็ชอบพระเอกนิสัยแบบนี้นะคะ แบบว่าโดนใจค่ะ  ส่วนน้องตี้น่ะ รักเลยแหละ หนูน่ารักมากค่ะลูก 
พลอตเรื่องวางไว้น่าสนใจดีนะคะ อยากจะรู้ว่าจะรักกันตอนไหน  เพราะพระเอกดูเป็นคนไม่ค่อยเชื่อมันในความรัก
ส่วนนายเอกก็ฝังใจกับรักครั้งแรก คงต้องลุ้นกันต่อไป  อย่าเพิ่งรีบจบนะคะ จะรออ่านไปจนจบเลยค่ะ  และจะช่วยอุดหนุน
นิยายเรื่องนี้นะคะ เรื่องไหนชอบมากๆ ก็อยากมีไว้ในครอบครองค่ะ อิอิ

ปล.ทริปเที่ยวต่างประเทศแบบส่วนตั๊วส่วนตัว โห น่าอิจฉามากๆ ยังไงก็เที่ยวให้สนุกและรีบกลับมาอัพตอนต่อไปด้วยนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-11-2013 05:18:47

ไม่ได้เข้าบอร์ดนาน คิดถึงน้องตี้

(หอมน้องตี้ซ้ายขวา)

ส่วนคุณกฤต :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 28-11-2013 16:04:35

เย่ น้องตี้จะโดนตามตัวแล้วสินะๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-11-2013 20:45:34

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆเลยค่ะ
เดี๋ยวจะกลับไปอ่านเรื่องที่ผ่านมานะค่ะ
+1 นะค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 01-12-2013 23:18:56

คนเขียนกลับมายังค้าาา
คนอ่านคิดถึงแล้ววว
คิดถึงคนแก่กับน้องตี้ด้วย  :katai1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 02-12-2013 00:15:34

^
^
^
เห็นด้วยกับรีบน คนเขียนกลับมาแล้วยังเนี่ย

คิดถึงน้องตี้นะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-12-2013 20:23:08

มารอตีตี้น้อยกลับมาหาอ้อมอกอันอบอุ่น (!?) ของคุณกฤต   :oo1:  เผื่อคุณกฤตจะอ่อนโยนด้วยมากกว่าเดิม เพื่อเป็นการง้อให้ตีตี้น้อยหายโกรธ  :mew2:

ขอเพ้อนิดสสสนึง  คิดถึงง่ะ   :เฮ้อ: 


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 16 (อัพ 15.11.56) p.28
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 03-12-2013 20:24:08

มาต่อไวๆนะคะ..คิดถึงน้องตี้...คิดถึงคนเขียน นาาาาาา :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 06-12-2013 19:49:47

เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษคั่นเวลา 1: เสียงเพรียกของหัวใจในยามค่ำคืน

 
ธีระรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก
 
ใช่ว่าอากาศร้อนจนอึดอัดหรือหนาวจนนอนต่อไม่ได้ ความจริงแล้วอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศออกจะเย็นสบายกำลังดีด้วยซ้ำ แล้วเขาก็ไม่ได้รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ จึงไม่มีเหตุผลเลยว่าทำไมปุบปับถึงได้ตื่นขึ้นมา
 
"อืม..."
 
เสียงครางต่ำในคอดังมาจากคนที่กำลังหลับ สายตาที่เริ่มชินกับความสลัวของธีระมองเห็นกฤตภาสซึ่งกำลังนอนตะแคงหันหลังให้ ลาดไหล่เปลือยเปล่าและแผ่นหลังกว้างปรากฏให้เห็นเป็นเงาตะคุ่มในความมืดสลัว
 
ถ้าหากความสัมพันธ์ของพวกเขาดีกว่านี้ ธีระคงไม่ลังเลที่จะกระถดตัวเข้าไปหาแล้วกอดเอวอีกฝ่ายเพื่อขอแบ่งปันไออุ่น บางทีกฤตภาสอาจบ่นงึมงำบ้างที่ถูกรบกวนการนอน แต่ก็คงยอมให้เขาอิงแอบเพื่อซึมซับอุณหภูมิร่างกายแต่โดยดี และพวกเขาก็คงหลับเคียงข้างกันเช่นนั้นไปจนถึงเช้า
 
น่าเสียดายที่มันคงเป็นภาพซึ่งไม่มีวันจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน
 
เด็กหนุ่มค่อยๆ ยันตัวขึ้นนั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เตียงยวบจนเกินไป เขายกมือขึ้นถูต้นแขนทั้งสองข้างก่อนจะลุกเดินออกไปยังห้องครัว แสงจันทร์ซึ่งส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องทำให้สามารถเดินไปหยิบแก้วมาเทน้ำดื่มได้โดยไม่สะดุดอะไร
 
ธีระดื่มน้ำจนหมดแก้วก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง ท่ามกลางความเงียบสงัดของยามค่ำคืน เสียงของเข็มนาฬิกาในห้องนั่งเล่นดัง ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก ลอยมาเข้าหูอย่างชัดเจน เขายื่นมือไปดึงผ้าม่านเหนือกระจกหน้าต่างที่สูงตั้งแต่พื้นจรดเพดานออก เผยให้เห็นผืนฟ้าสีน้ำหมึกซึ่งมีดวงจันทร์ลอยเด่นและแต่งแต้มด้วยริ้วเมฆสีเทาประดุจลูกไม้ แสงจันทร์กระจ่างอาบไล้ลงมาบนร่างอันเปลือยเปล่าที่ยืนนิ่ง กระนั้นเขาก็ไม่ได้ใส่ใจว่าจะมีใครมองมาเห็นเพราะบริเวณโดยรอบคอนโดของกฤตภาสไม่มีอาคารที่สูงเท่า และเวลานี้ก็ผ่านเลยเที่ยงคืนมาเกินกว่าจะมีใครยังตื่นนอนกันอยู่อีก
 
เขายืนมองทิวทัศน์ของท้องฟ้ายามราตรีได้ครู่หนึ่งก็เดินกลับเข้าไปในห้อง ถึงแม้จะไม่รู้สึกง่วงสักเท่าไหร่ แต่วันรุ่งขึ้นเขายังต้องรับมือกับอารมณ์ที่แปรปรวนยากจะคาดเดาของกฤตภาส ดังนั้นยิ่งพักผ่อนเพื่อออมแรงให้ได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
 
เด็กหนุ่มก้าวกลับเข้าไปในห้องนอนอย่างเงียบเชียบ เงาของเขาทาบทับลงบนร่างของกฤตภาสที่พลิกตัวกลับมานอนหงายพลางหายใจอย่างสม่ำเสมอ ถึงแม้จะดูขัดกับบุคลิก แต่เวลานอนกฤตภาสมักหลับสนิทยาวจนถึงเช้า ถ้าหากไม่มีเสียงดังมากๆ หรือถูกปลุกจริงๆ ก็จะไม่ค่อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ไม่เหมือนกับเขา...
 
นี่เขาช่างสังเกตผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ตอนไหนกันนะ...
 
 
'เนื้อคู่ของน้องจะเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ อายุมากกว่าหลายปีนะจ๊ะ แล้วก็...จะได้เจอกันเพราะเหตุอันไม่คาดฝัน หรือเจอกันในสภาพแวดล้อมที่ไม่ปกติ'
 
 
จู่ๆ คำพูดของหมอดูไพ่ทาโรต์ที่เขาเคยไปดูเล่นๆ ตอนที่ยังคบกับณรงค์ก็ดังขึ้นในหัว ตอนนั้นพวกเขายังเพิ่งเริ่มคบกันได้ไม่นาน แต่เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ธีระคบกับใครอย่างจริงจัง แถมอีกฝ่ายยังอายุมากกว่าหลายปี เขาจึงค่อนข้างตื่นเต้นกับประสบการณ์อันแปลกใหม่นี้ไม่น้อย
 
 
'อุ๊ย! ก็ตรงอยู่นะคุณเจ๊ ถ้าดูจากที่ที่แกเจอกับพี่เขาครั้งแรกน่ะ ใช่มั้ยตี้?'
 
สุเมธซึ่งไปด้วยกันทำท่าจีบปากจีบคอคุยกับหญิงวัยกลางคนซึ่งตั้งโต๊ะรับดูดวงอยู่ในตลาด ฝ่ายธีระเพียงแต่อมยิ้มโดยไม่ว่าอะไรเพื่อนที่เอ่ยกระเซ้า ความจริงแล้วคืนที่เขาได้เจอกับณรงค์นั้นก็เป็นสุเมธที่ยุให้เขาเดินเข้าไปชวนณรงค์คุยก่อนเสียด้วยซ้ำ
 
หญิงวัยกลางคนขมวดคิ้วแล้วเอียงคอ เธอมองธีระก่อนจะเบนสายตาลงพิจารณาไพ่ที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง จากนั้นก็ส่ายหน้า
 
'คนนี้ยังไม่ใช่ ถ้าตามหน้าไพ่นี่ล่ะก็ คนที่เป็นเนื้อคู่ของน้องยังไม่เคยได้เจอกันเลย'
 
'อ้าว?'
 
เด็กหนุ่มทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกัน พวกเขาสบตากันก่อนที่ธีระจะเป็นฝ่ายถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
 
'แต่เงื่อนไขอย่างอื่นตรงไม่ใช่เหรอครับ ที่พี่บอกว่าจะเป็นคนตัวสูง อายุมากกว่า'
 
'ใจเย็นๆ พี่ก็พูดตามที่อ่านจากไพ่น่ะจ้ะ บางทีคนที่เป็นเนื้อคู่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องได้อยู่ด้วยกันก็ได้ แต่ที่แน่ๆ คนปัจจุบันของน้องเขามีชะตาผูกพันอยู่กับคนอื่น'
 
 
ธีระจำไม่ได้ว่าตนทำสีหน้าเช่นไรหลังได้ฟังประโยคสุดท้าย รู้แต่ว่าสุเมธพยายามช่วยเบนความสนใจเขาด้วยการขอให้หมอดูคนนั้นดูดวงของตัวเองต่อ พอทั้งคู่ดูดวงเสร็จและเดินจากมาแล้วถึงค่อยหันมาปลอบเขาว่าหมอดูคู่กับหมอเดา แต่ธีระก็ยังหวั่นไหวเพราะอดคิดไม่ได้ว่า 'คนอื่น' ที่ชะตาของณรงค์ถูกร้อยรัดไว้คู่กันนั้นน่าจะเป็นใคร
 
เวลาล่วงเลยมาหลายเดือนจนถึงบัดนี้ เขาได้ประจักษ์กับตัวเองแล้วว่าสิ่งที่หมอดูคนนั้นเคยพูดเกี่ยวกับณรงค์เป็นความจริง เพียงแต่ในส่วนที่เป็นเนื้อคู่ของเขาเองนั้น...ธีระก็สุดจะรู้ว่าคนในคำทำนายจะปรากฏตัวที่ไหนหรือเมื่อไหร่ และเขาก็ไม่คิดจะหวนกลับไปให้หมอดูคนนั้นทำนายซ้ำให้ต้องกระวนกระวายใจอีก
 
แต่ต่อให้จะพยายามไม่คิดแล้วก็ตาม ธีระก็อดจะนึกถึงคำทำนายเหล่านั้นไม่ได้เมื่อทอดสายตามองไปยังคนที่กำลังหลับไหลอยู่ตรงหน้าในยามนี้ ถ้าเป็นผู้ชายคนนี้ล่ะ...เป็นไปได้หรือเปล่าว่ากฤตภาสคือเนื้อคู่ของเขาที่หมอดูคนนั้นเคยพูดถึง? คนที่ขี้โกงและเอาแต่ใจสารพัด ใช้วิธีสกปรกเพื่อปรนเปรอตัวเองโดยไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลยคนนี้น่ะเหรอ?
 
ไหล่ผอมสั่นเมื่อความคิดแล่นมาถึงตรงนี้ เขาเม้มปากแล้วเดินไปเอนหลังลงบนเตียงโดยพยายามไม่คิดอะไรต่อ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว ดังนั้นเขาควรจะหยุดคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วก็นอนพักผ่อนเสียที
 
“ไปไหนมา?”
 
ธีระสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำถามอย่างงัวเงีย เขาเหลือบมองคนที่นอนตะแคงหันมาหาแล้วก็รีบพลิกตัวหนี เวลานี้สิ่งสุดท้ายที่เขาอยากทำก็คือการต่อปากต่อคำกับคนร่วมเตียง
 
"แค่ออกไปกินน้ำครับ ผมจะนอนต่อแล้ว"
 
"หืม...แต่เนื้อตัวเย็นขนาดนี้ ท่าจะไม่ได้แค่ออกไปกินน้ำอย่างเดียวล่ะมั้ง"
 
เด็กหนุ่มสะดุ้งอีกเมื่อจู่ๆ มือใหญ่ก็สอดมารอบเอว จากนั้นก็รั้งร่างเขาเข้าไปหาจนแผ่นหลังชนกับแผงอกกว้าง เขาพยายามทำเสียงฮึดฮัดเพื่อให้คนข้างหลังปล่อย ยิ่งถูกริมฝีปากอุ่นแนบลงมาตรงซอกคอ ธีระก็ยิ่งแสดงการขัดขืนมากขึ้น
 
"ไม่เอาน่า ฉันไม่ได้จะทำอะไรมากกว่านี้สักหน่อย แต่ถ้ายังดิ้นไม่หยุดฉันอาจจะ 'ตื่น' บ้างก็ได้นะ"
 
เสียงกระซิบข้างหูทำให้ธีระหยุดดิ้นทันที หัวใจของเขาเต้นถี่แรงราวกับรัวกลอง เด็กหนุ่มรู้ดีว่ากฤตภาสไม่ใช่คนที่ชอบขู่ใครเล่นๆ และหากตนยังไม่เลิกขัดขืนก็อาจทำให้อีกฝ่ายนึกสนุกจนอยากสานต่อให้ค่ำคืนนี้ยาวนานกว่าที่ควรก็ได้ เขาจึงทำได้เพียงหลับตาและเม้มปากแน่นขณะที่มือใหญ่ลูบไล้ผิวกายไปมา ส่วนริมฝีปากอุ่นก็พรมจูบไปทั่วคอและบ่าราวกับจงใจแกล้ง
 
"คุณกฤต...ขอผมนอนเถอะ ผมเหนื่อย"
 
ธีระต้องพยายามเต็มที่เพื่อบังคับเสียงไม่ให้สั่น เขารับรู้ได้ถึงลมหายใจของกฤตภาสบนต้นคอ เช่นเดียวกับความรู้สึกว่ากำลังถูกนัยน์ตาคมกริบจับจ้องราวจะมองให้ทะลุไปเห็นความคิดในหัวของเขา
 
เวลาคงไหลผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที แต่มันกลับดูเหมือนเนิ่นนานเหลือเกินกว่าธีระจะได้ยินคำตอบที่ทำให้ใจเขาสงบลงได้
 
"งั้นก็ตามใจ"
 
อ้อมแขนที่โอบกอดเมื่อครู่ผละไป เช่นเดียวกับไออุ่นที่จางหายเมื่อกฤตภาสพลิกตัวกลับไปอีกทาง ธีระค่อยๆ ระบายลมหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก พลันก็หัวใจกระตุกเมื่อได้ยินเพื่อนร่วมเตียงเอ่ยขึ้นเรียบๆ
 
"ถึงคืนนี้จะเลี่ยงได้ แต่พรุ่งนี้ฉันคงไม่ใจเย็นให้แบบนี้หรอกนะ"
 
พอสิ้นประโยคนั้นกฤตภาสก็ไม่เอ่ยอะไรอีก ไม่นานเด็กหนุ่มก็ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอซึ่งบ่งบอกว่าอีกฝ่ายหลับแล้ว เขาได้แต่ดึงผ้าห่มขึ้นจนถึงต้นคอแล้วก็หลับตาแน่นเพื่อกันไม่ให้หยาดน้ำตาไหลริน รวมทั้งกัดริมฝีปากเพื่อสะกดเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดผ่านลำคอออกมาด้วย
 
'เนื้อคู่ของน้องจะเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ อายุมากกว่าหลายปีนะจ๊ะ แล้วก็...จะได้เจอกันเพราะเหตุอันไม่คาดฝัน หรือเจอกันในสภาพแวดล้อมที่ไม่ปกติ''
 
ไม่มีทางหรอก... ยังไงคำทำนายนั่นก็ไม่มีทางจะหมายถึงกฤตภาสไปได้ เนื้อคู่ที่เขาเฝ้ารอต้องไม่ใช่คนใจดำที่ทำเหมือนชั่วชีวิตนี้ไม่คิดจะเปิดใจทำความรู้จักกับความรักแบบนี้แน่...
 
 
++---TBC---++
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 06-12-2013 19:51:11

 
 
A/N: ไทม์ไลน์ของตอนนี้จะอยู่ราวๆ ช่วงที่ตากฤตเริ่มบังคับให้น้องตี้นอนด้วยช่วงแรกๆ ค่ะ เนื่องจากหลังเรากลับจากทริปญี่ปุ่นแล้วก็ยังไม่มีเวลาได้เขียนตอนใหม่แบบเต็มๆ เลย แต่เพื่อเอาใจคนอ่านที่ Bellbomb หายไปน้านนาน วันนี้ก็เลยมาลงตอนคั่นเวลาสั้นๆ ของน้องตี้กับตากฤตให้ก่อน อ่านแล้วอาจหวานปนขมนิดหน่อย (มีตรงไหนหวานละเนี่ย?) คงช่วยให้หายคิดถึงน้องตี้กันได้บ้างนะคะ (เพราะคงไม่มีใครคิดถึงตากฤตมั้ง?) แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าที่จะพยายามเข็นมาให้ไวๆ ค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 06-12-2013 19:54:51

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 06-12-2013 19:58:11

คนนี้แหละตี้ อย่าคิดเยอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-12-2013 20:08:37

ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่ทำกับน้องดี ๆ เล่นเลวใส่แบบนี้กว่าตี้จะกล้ารักมันก็นานอ่ะสิ โตแต่ตัวจริง ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 06-12-2013 20:09:37

ดีใจที่น้องตี้กลับมาแล้ว ถึงจะมาแบบตอนพิเศษสั้นๆก็ตาม

แทบหาความหวานไม่เจอในตอนนี้ น้องตี้น่าสงสารได้ตลอด

แต่ก็ทนๆพี่เค้าหน่อยนะ เพราะถึงยังไงพี่เค้าก็เนื้อคู่หนูนั่นแหละ หนีกันไม่พ้นอยู่ดี  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 06-12-2013 20:21:12

เอิ่ม...นี่หวานแล้วเหรอค่ะ?
คนในโชคชะตา เป็นลุงแก่เอาแต่ใจคนนี้ไม่ผิดตัวแน่
ไปดูดวงกับแม่หมอที่ไหนนี่ แม่นมาก อยากไปดูด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-12-2013 20:22:37

โถ่น้องตี้ เริ่มรักอิตาคุณกฤตเข้าตั้งแต่แรกๆ แล้วละมั้ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-12-2013 20:40:28

หมอดูที่ไหนแม่นจัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 06-12-2013 20:46:17

เย้...น้องตี้กะพี่กฤตกลับมาแล้ว คิดถึ้ง...คิดถึงจัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 06-12-2013 20:48:12

ก็พาลุงแกไปหาหมอดูแม่นๆนั้นก็จะได้รู้แล้วล่ะค่ะตี้ แหม่ หมอดูนั้นอยู่แถวไหนเหรอ เราจะไปดูบ้าง แม่นมาก 555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 06-12-2013 20:50:19

อ่านจนจบก็ยังหาความหวานไม่เจอเลยแฮะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-12-2013 20:50:35

เป็นตอนพิเศษที่หาความหวานไม่เจอจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-12-2013 21:01:31

คิดถึงคุณกฤตกับน้องตี้จริง ๆ ค่ะ T^T
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ +1

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 06-12-2013 21:07:12

หมอพิกัดหมอดูหน่อยค่ะ
จะไปดูบ้าง 55555555555555
(ไม่ใช่ล้ะ)

รอตอนหลักตอนต่อไปอยู่นะคะ
สู้ๆ นะคนแต่ง
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 06-12-2013 21:10:19

พระเอกเรื่องนี้ นี่คนละอารมณ์กับ คุณเชษฐ์ เรื่อง แค่สบตาก็รู้ว่ารัก เลย
อ่านแล้วขัดใจ ชอบแนวอบอุ่นมากกว่า  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 06-12-2013 21:21:56

มันคงเฟลหน้าดูเหมือนกันถ้าเนื้อคู้ที่รอ น่าเอาหม้อมาฟาดขนาดเนี่ย!!! ยังมีเวลาให้คุณกฤตภาสอัพคะแนนอยู่นะคะ  :mc2:
 :m26: //กระซิบว่าคิดถึงนะ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 06-12-2013 21:24:34

จะทำก็ทำไปสิยังไงตี้ก็เลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว แต่จะพูดออกมาให้รู้สึกแย่เพิ่มขึ้นทำไม


 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 06-12-2013 21:31:01

เราคิดถึงคุณกฤต
คือชอบบบ
ฮือออ

คุณกฤตน่ารัก ต้องตี้ต้องรู้ตัวเร็วๆนะ ว่านี่เนื้อคู่!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-12-2013 21:48:22

ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละน้องตี้อย่าคิดมาก
คนในฝันก็เป็นแค่คนในฝัน
หาความสุขในความเป็นจริงดีกว่านะ
ตอนนี้เห็นใจน้องตี้มาก เมื่อไหร่อิตากฤตจะเลิกผีเข้าผีออกซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-12-2013 22:01:44

โถ ตี้! คงจะทำใจลำบากว่าเนื้อคู่อาจจะเป็นคนที่นอนข้างๆใช่ไหม
ตอนนี้คั่นเวลาที่คิดถึงเรื่องนี้จริงๆค่ะคุณริน / เป็นแรงหนุนให้เข็น
ตอนต่อไปมาเร็วๆค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 06-12-2013 22:03:29

มากี่ตอนก็หมั่นไส้คุณกฤต จะซึนไปไหนห้าาาา บังคับน้องจริงๆเล้ยยย :z3:

น้องตี้(ที่รักของพี่?!)อดทนไว้น้าาา :hao5:

มาต่อเร็วๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: saradino1 ที่ 06-12-2013 22:24:37

เบื่อ ตากฤต :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-12-2013 22:30:08

คิดถึงทั้งพระเอกนายเอกแหละค่า^^ น้องตี้อย่าฝืนค่ะ มันคือชะตา คือพรหมลิขิต คือเนื้อคู่ค่ะลูก
คนอ่านขออนุญาติกรี๊ดค่ะ คุณหมอดูทายแม่นมากเลย น้องกำลังอารมณ์พาไป มาชะงักเพราะถูกขู่
จะปล้ำกลางดึกอีกแล้วจ้า หื่นแทะๆ คุณพระเอกเรา กลายเป็นชินเพระมันเป็นสไตล์เขาเสียแล้ว
(ถ้าคุณกฤตไม่หื่นสิแปลก 555)

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-12-2013 22:30:54

อุต้ะ มาต่อแล้วววววววววววววว แม้จะมาสั้นๆก็ตาม  :oni1:

เขารออยู่น้าาาาาาาาาาา  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 06-12-2013 22:57:36

อึมครึมมมม -0-

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 06-12-2013 23:06:13

วันใดรัก วันใดหลงน้องตี้แบบถอนตัวไม่ขึ้นนะ จะยุให้น้องตี้เอาคืนลุงซะให้เข็ดเลย
ตอนนี้ยอมปล่อยไปก่อน เพราะคนแก่มักความรู้สึกช้า ยังไม่รู้ตัวอ่ะเด่ะว่าหวงน้องขนาดไหน
อยากจะให้มีใครมาคิดแย่งน้องตี้กะตาลุงบ้างจัง ลุงจะได้รู้ตัวรู้ใจตัวเองสักที  :katai5: :katai5:

ระวังรู้ตัวเมื่อสายนะลุงนะ เก๊าเตือนด้วยความหวังดี อุอุ อิอิ -3-

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 06-12-2013 23:12:10

มาสั้นมายาว ขอให้มานะหนูตี้นะ...
หวานอมขม...แ่ก็ยังมีหวานใช่มั๊ย?..
ไม่ขมซะทีเดียว..เดี๋ยวต้องดีขึ้น...
ถ้ามีดี..เดี๋ยวเปลี่ยนเนื้อคู่ใหม่...
ช่างมันฉันไม่แคร์เนอะ..(..โดน :beat: จากแม่ยกอิตากฤษ..)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 06-12-2013 23:14:54

คุณกฤต เค้าหันไปแบบนั้นเพราะว่าเค้ากลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้รึป่าวน้องตี้  ....
ไม่ได้เย็นชาใส่หรอก ก็แค่อยากให้น้องตี้ได้พักผ่อน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-12-2013 23:26:34

น้ำตาไหลตามเคย.... :เฮ้อ:


ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ  :pig4:

รอตอนต่อไปครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-12-2013 00:54:36

นอนร้องไห้เพราะเขานี่...มันก็ไม่มีอะไรให้รักจริงๆอ่ะ

สงสารตี้ที่สุด!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 07-12-2013 01:40:27

อืม ตรงเด๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-12-2013 01:45:33

ตี้ต้องเข้าใจคนแก่ Y________Y

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 07-12-2013 02:14:12

ขอบคุณที่มาต่อนะครับ แต่ทำไมมันยังเศร้าอยู่เลยละ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 07-12-2013 04:43:33

เศร้าเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-12-2013 05:20:18

เราเริ่มคิดถึงตากฤตแล้วล่ะ เค้าแสดงความอบอุ่นไม่เป็นแต่จริงใจดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 07-12-2013 09:02:12

คิดถึงตีตี้มากๆ ว่าแต่ทำไมลุงกฤตชอบพูดไม่รักษาน้ำใจน้องเล๊ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 07-12-2013 10:47:23

อาจจะเป็นคนนี้นะ น้องตี้ อิอิ

แม่หมอแม่นมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 07-12-2013 15:49:14

ฮิฮิ..มาแล้วแต่สั้นมาก...แต่ก็ดีกว่าไม่มาเน้อ..แต่งต่อไวๆนะตัวเธอออ...จะรออย่างอยู่เสมอเน้อออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 07-12-2013 16:12:13

 :กอด1: รักนะ bellbomb คิดถึงมากเลย

น้องตี้<3<3<3 เชื่อหมอด้วยเหรอลูก รายนี้ดูแม่นดีนะ แถวไหนอ่ะจะไปดูบ้าง
สงสารน้อง มันอึดอัดหน่วงๆยังไงชอบกล เมื่อไหร่จะรักหวานแหววสวีทวี้ดวิ้วกันสักทีนะ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 07-12-2013 20:33:09

ผู้ชายอะไรไม่น่ารักเลย
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 07-12-2013 20:49:14

เมื่อไหร่ลุงกฤตจะรู้ใจตัวเองและยอมรับสักทีเน้อ

สงสารตี้อ่าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 07-12-2013 21:22:59

คนนี้หรือเปล่าที่เป็นหนุ่มในคำทำนายของน้องตี้
 o22

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 07-12-2013 21:38:21

รอได้ค่า คิดถึงน้องตี้จริงๆ ส่วนคนๆนั้น ช่างเถอะ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 07-12-2013 22:34:18

คนนี้แหละ!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 08-12-2013 00:30:43

สะสมความเครียดแค้นไปพร้อมกับน้องตี้
คอยดูนะ ถึงคราวน้องบ้าง จะให้น้องจัดให้หนักเลย :o211:


ปล.แต่ยังไงก็รักพระเอกเรื่องนี้ที่สุด
ปล๒.ขอพิกัดหมอดูด้วยค่ะ
ปล๓.คิดถึง

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 08-12-2013 02:41:49

อ่านไปอ่านมา เราชอบอารมณ์ดิบๆของคุณกฤตซะงั้น

แต่ดิบไปก็ไม่ดีนะ คิดถึงความรู้สึกน้องตี้บ้าง

รออ่านตอนต่อไปจ้า คนเขียนสู้ๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 08-12-2013 04:31:42

ขมล้วนเลยค่ะ 555+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 08-12-2013 12:11:39

คู่นี้ดราม่าตลอดดดด :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-12-2013 03:16:40

โถ่น้องตี้คะ

กอดๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 09-12-2013 09:48:18

หมอดูอาจจะบอกตี้ไม่ครบ จริงๆแล้วเนื้อคู่ตี้นอกจากจะรูปร่างสูงใหญ่ แก่กว่า ที่สำคัญต้อง

หื่น เอาแต่ใจ เจ้าเล่ห์ เพทุบาย ร้ายกาจ ขี้แกล้ง etc. ด้วยนะ

ทำใจเถอะลูก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-12-2013 10:24:24

น้องตี้ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Mrl● ที่ 09-12-2013 11:02:27

คิดถึงตี้และคนเขียนน้าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 09-12-2013 15:32:05

แอรรร...ยังไม่มาอีกหรอ...จะลงแดงเพราะว่าไม่ไ้ด้อ่านนะเนี้ยยยซซซซ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-12-2013 20:37:01

 :เฮ้อ:  สงสารตีตี้น้อย ชีวิตเหมือนตกอยู่ในหลุ่มดำมหึมา  เมื่อไหร่จะมีคนมาช่วยสร้างบันไดเพื่อให้ปีนขึ้นไปเจอกับความสุขแบบจริง ๆ ได้ซะที   :hao5:


รอตอนต่อไปค่ะ

 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 10-12-2013 23:15:54

สนุกมากค่ะ เข้ามาติดตามด้วยคน :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 13-12-2013 15:11:11

วันนี้น้องตี้จะมาไหมน้า
 :undecided:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 15-12-2013 16:24:50

โทษฐานที่หายไปนาน...สองตอนเลยนะ..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ คั่นเวลา 1 (อัพ 6.12.56) p.31
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 22-12-2013 15:50:05

น้องตี้หนูอยู่ไหนคะลูก  :m15: :monkeysad: :hao5:

มารอน้องตี้ทุกวันเลยน้าาาาาา   :m7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 23-12-2013 18:49:28

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17

ในช่วงสายของวันเสาร์ หลังออกจากคอนโดแล้วกฤตภาสก็ขับรถออกนอกเมืองโดยมีจุดหมายในใจชัดเจน โชคดีที่รถขาออกไม่หนาแน่นเท่าไหร่เพราะสัปดาห์นี้ไม่มีวันหยุดต่อเนื่อง

เขาไม่ได้ขับรถออกต่างจังหวัดถ้าไม่มีธุระจำเป็นมานานมากแล้ว และหากไม่ใช่เพราะนี่เป็นเรื่องที่ต้องทำด้วยตัวเอง กฤตภาสก็คงจะไม่เสียเวลาที่คำนวนแล้วว่าไปกลับรวมกันหลายชั่วโมงมาทำเช่นนี้เด็ดขาด

ชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้าปั๊มที่ใกล้ที่สุดเมื่อเห็นมาตรวัดระดับเชื้อเพลิงลดลง หลังจากเติมน้ำมันเต็มถังแล้วก็เลื่อนรถไปหยุดพักสูบบุหรี่ เสียง ‘แปะ’ เบาๆ จากหยดน้ำที่ตกลงบนแขนเรียกให้เงยหน้าขึ้นมองเมฆที่ลอยครึ้ม ลมที่พัดแรงจนเห็นฝุ่นลอยตลบทำให้เขาสบถก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่แล้วเดินกลับไปที่รถ

รีบไปก็แล้วกัน...พอได้เจอแล้วก็รีบทำธุระให้เสร็จไวๆ ก็ดี

เพียงไม่กี่นาทีหลังกฤตภาสขับรถออกจากปั๊ม สายฝนที่เมื่อครู่เพียงลงเม็ดบางเบาก็ทวีความรุนแรงจนผู้คนต้องวิ่งเข้าหาชายคาเพื่อหลบฝน พายุฝนห่าใหญ่ทำให้ต้องใช้ความระมัดระวังในการขับรถมากขึ้น คนที่ใจร้อนอยากจะไปให้ถึงจุดหมายไวๆ จึงทำได้เพียงเคาะนิ้วบนพวงมาลัยอย่างไม่สบอารมณ์

กฤตภาสมีประโยคในใจร้อยแปดที่คิดเอาไว้ว่าจะพูดเมื่อได้เจอธีระ กระนั้นเขาก็คาดเดาไม่ถูกว่าอีกฝ่ายจะตอบรับเช่นไรในแต่ละสถานการณ์ที่คิดไว้ แต่ในเมื่อเขารู้แล้วว่าเป้าหมายคือดึงเด็กหนุ่มกลับไปอยู่ใกล้ตัวให้ได้ ต่อให้ต้องใช้วิธีล่อหลอกอย่างไรเขาก็จะทำ


++------++


เสียงฝนฟ้าคะนองทำให้หลานชายตัวน้อยของธีระตกใจจนแผดเสียงร้องไม่หยุด เด็กหนุ่มเวียนหัวกับการพยายามปลอบให้พ่อหนูสงบลงอย่างไร้ผล เขาเหลือบมองโทรศัพท์บ้านเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า จากนั้นก็อุ้มหลานชายขึ้นมาแล้วเดินไปรับสายอย่างเหนื่อยๆ
 
"ฮัลโหล? แม่เหรอครับ? ติดฝนอยู่ที่วัดเหรอ ยังไงรีบกลับมาเร็วๆ นะ น้องฟลุ๊คร้องไห้โยเยน่าดูเลย ครับๆ เดี๋ยวตี้จะพยายามกล่อมให้หลับก็แล้วกัน"

เสียงพายุฝนที่ดังมากทำให้ธีระต้องตะโกนคุยเพราะเขาก็แทบไม่ได้ยินเสียงของคู่สนทนา หลังวางสายแล้วก็ได้แต่พ่นลมหายใจ โชคไม่ดีนักที่สุดสัปดาห์นี้พ่อกับแม่ของพ่อหนูน้อยต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัด ส่วนแม่ของเขาก็ไปทำบุญที่วัดกับเพื่อนๆ ตั้งแต่เช้าโดยคิดว่าช่วงสายคงจะกลับ จึงวางใจทิ้งหลานไว้กับเขาเพราะไม่คิดว่าจู่ๆ จะติดฝนจนกลับบ้านไม่ได้เช่นนี้

เสียงร้องงอแงของหลานชายดึงความสนใจของธีระอีกครั้ง ความจริงแล้วเขาไม่ได้มีทักษะในการเลี้ยงเด็กเลยสักนิด แต่ก็จนใจที่ตอนนี้ไม่มีใครมาช่วยได้เลยสักคนเดียว

"แงงงงงงงง แงงงงงงง แงงงงงงง"

ยิ่งฟ้าร้องดังและถี่เท่าไหร่ พ่อหนูก็ยิ่งร้องไห้เสียงดังมากขึ้นเท่านั้น ธีระจึงทำได้เพียงพยายามอุ้มเจ้าตัวเล็กเดินไปมารอบบ้านแล้วเอ่ยปลอบเสียงนุ่ม

"น้องฟลุ๊คหิวนมมั้ยครับ? กินนมแล้วนอนดีกว่านะ หม่ำเร้วหม่ำ"

เด็กหนุ่มวางพ่อหนูน้อยลงในเปลแล้วก็ยื่นขวดนมป้อนให้ แต่ดูเหมือนความกลัวจะรุนแรงกว่าความหิว เพราะพ่อหนูปัดขวดนมทิ้งแล้วก็ตะเบ็งเสียงชวนแสบแก้วหูยิ่งกว่าเดิม

ธีระทิ้งตัวลงนั่งถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เขาพยายามไกวเปลไปมาเผื่อว่าอาการโคลงเคลงจะช่วยให้พ่อหนูสงบลง แต่เสียง 'เปรี้ยง!' ที่ดังสนั่นราวกับฟ้าผ่าอยู่ข้างบ้านก็ไม่เป็นใจกับความหวังดีของเขาเลยสักนิด

"เมื่อไหร่จะหยุดตกสักทีเนี่ย! โอ๋ๆ น้าตี้ไม่ได้ว่าน้องฟลุ๊คนะครับ น้าตี้หมายถึงเสียงฝน อย่าร้องเลยนะเด็กดี โอ๋ๆๆ"

เขาลืมตัวบ่นฟ้าฝนจนลืมไปว่าคนที่จะตกใจคือเจ้าตัวน้อย ใบหน้าเหยเกที่แดงก่ำทำให้ธีระนึกสงสารจับใจ ขณะเดียวกันก็สงสารตัวเองด้วยที่ตกอยู่ในสภาพนี้ทั้งที่เพิ่งหายป่วย

กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง...

ให้มันได้อย่างนี้สิ ใครมากันล่ะเนี่ย หรือว่าแม่นั่งรถฝ่าฝนกลับมาแล้ว?

ธีระเดินไปที่ริมหน้าต่างแล้วเลิกผ้าม่านดู แต่เนื่องจากรั้วเหล็กของบ้านเขาสูงร่วมสองเมตร ต่อให้ฝนไม่ได้ตกกระหน่ำก็มองไม่เห็นอยู่ดีว่าคนที่กดกริ่งคือใคร

กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง...

"รู้แล้วๆ เฮ่อ...น้องฟลุ๊คครับ รอน้าตี้แป๊บนึงนะ เดี๋ยวน้าตี้จะรีบกลับมาหา"

ความจริงธีระก็ไม่อยากทิ้งหลานที่กำลังขวัญเสียไว้คนเดียว แต่จะให้หอบพ่อหนูน้อยออกไปด้วยก็ทำไม่ได้ หลังจากหาร่มเจอแล้วจึงรีบวิ่งฝ่าฝนไปที่รั้วอย่างรวดเร็ว

กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง

"มาแล้ว! ไม่ต้องกดแล้ว!"

ความร้อนใจเพราะห่วงหลานบวกกับเสียงกริ่งชวนปวดประสาททำให้ธีระชักเหลืออด เขายกเหล็กที่คล้องประตูเล็กขึ้นก่อนจะเปิดบานประตูออก จากนั้นก็ขมวดคิ้วมองคนที่ยืนอยู่อีกฝั่งของรั้ว เนื่องจากอีกฝ่ายใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสามส่วน บนศีรษะก็ใส่หมวกแก๊ปที่หลุบปีกลงต่ำจึงมองไม่เห็นหน้า

"มาหาใครครับ?"

ธีระถามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ใช่บุรุษไปรษณีย์ แล้วก็ได้แต่ยืนตัวแข็งเมื่อเจ้าตัวขยับปีกหมวกขึ้นจนนัยน์ตาประสานกัน
 
ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้...
 
"คุณ..."
 
เด็กหนุ่มยังเอ่ยไม่ทันจบก็ถูกคนที่เดินผ่านรั้วเข้ามาดึงเข้าไปกอด เนื้อตัวที่เปียกปอนทำให้เสื้อผ้าของธีระชุ่มไปด้วยทั้งที่มือยังกำร่มแน่น นัยน์ตากลมโตกะพริบถี่อย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก และแล้วทั้งที่ยังงงงัน กฤตภาสก็เชยคางเขาให้รับจูบที่บดขยี้ลงอย่างเร่งเร้า
 
"อื้อ!"
 
 
++------++
 
 
บ้าเอ๊ย...ทั้งที่กะจะต่อว่าที่หายตัวไปทั้งที่ไม่สบาย แต่พอได้เจอหน้ากัน...เขาถึงเพิ่งรู้ตัวว่าทั้งโมโหทั้งอยากเจอเด็กคนนี้มากกว่าที่คิด
 
"อ๊ะ..."
 
เสียงครางหวิวที่ลอยเข้าหูปลุกสัญชาตญาณของกฤตภาสให้คลุ้มคลั่ง ชายหนุ่มช้อนท้ายทอยของธีระให้แหงนมากขึ้นขณะที่มืออีกข้างรั้งเอวผอมเข้าหา เสียงฝนกระหน่ำและฟ้าร้องไม่ได้ส่งผลกับเขาที่ตัวเปียกโชกตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะสิ่งที่สนใจมีเพียงแค่คนที่อยู่ตรงหน้า
 
ครู่ใหญ่กว่าที่กฤตภาสจะค่อยรู้สึกว่าไอร้อนที่สุมในจิตใจมาตลอดทั้งสัปดาห์ค่อยสงบลง เขาผละริมฝีปากออกก่อนจะประคองหน้าของเด็กหนุ่มขึ้นมองให้เต็มตา จากนั้นคิ้วดกหนาก็ขมวดมุ่น
 
"ยังไม่หายหวัดอีกเหรอ?"
 
"หะ...หา?"
 
คนถูกถามทำหน้าเหลอด้วยไม่รู้ตัวว่าริมฝีปากและผิวหน้าแดงซ่าน นัยน์ตากลมโตจ้องกฤตภาสเหมือนกำลังมองมนุษย์ต่างดาว แต่แล้วเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องที่กึกก้องจนทำให้สะดุ้งอีกครั้ง สติของเด็กหนุ่มก็กลับคืนมาและนึกถึงหลานตัวน้อยทันที
 
“น้องฟลุ๊ค!”
 
กฤตภาสเลิกคิ้วเมื่อจู่ๆ เด็กหนุ่มก็กุมร่มแน่นแล้วกลับหลังวิ่งเข้าบ้าน ความโมโหเพราะนึกว่าอีกฝ่ายกำลังหนีทำให้เขารีบสาวเท้ายาวๆ ตาม แต่แล้วเมื่อผลักประตูมุ้งลวดเข้าไปก็ได้เห็นภาพที่ทำให้หยุดนิ่งอยู่กับที่
 
"แงงงงงงงง แงงงงงงง แงงงงงงง"
 
"โอ๋ๆๆ น้องฟลุ๊คคนเก่ง ไม่ต้องร้องครับ น้าตี้กลับมาแล้วน้า"
 
ภาพของธีระที่กำลังอุ้มทารกน้อยทำให้ความคิดของกฤตภาสลัดวงจรไปครู่หนึ่ง หยดน้ำเม็ดเป้งๆ ไหลลงตามขาของเขาจนนองเป็นแอ่งรอบตัว หลังจากสังเกตภาพตรงหน้าเงียบๆ อยู่สักครู่ก็ก้าวเข้าไปใกล้
 
"ไม่ร้องแล้วนะครับคนดี อุ้ย!"
 
ธีระส่งเสียงอย่างตกใจเมื่อหันหลังมาเจอกฤตภาสในระยะประชิด เขารีบก้าวถอยเพื่อทิ้งระยะห่างขณะที่หลานชายเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง แต่แล้วเหมือนพ่อหนูเพียงแค่พักรวบรวมกำลัง พอเสียงแผดร้องดังขึ้นอีกครั้ง ธีระก็รีบก้มลงกล่อมโดยแทบจะหมดความสนใจในตัวผู้มาเยือน
 
กฤตภาสมองท่าทีเก้ๆ กังๆ ของเด็กหนุ่มที่พยายามจะปลอบโยนทารกน้อยอย่างไร้ผล ความรู้สึกแปลกแปร่งปะทุขึ้นในอก ตามมาด้วยวาจาเหน็บแนมอย่างอดไม่ได้
 
"อ้อ...เพิ่งรู้นะว่าเด็กสมัยนี้ฮิตมีลูกกันตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ"
 
ไอร้อนวูบวาบลามเลียบนผิวหน้าของเด็กหนุ่ม แต่พอเห็นรอยยิ้มเหยียดบนมุมปากของอีกฝ่ายก็พยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็น
 
“พอดีมันไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากโอ้อวด แต่ในเมื่อคุณมาเห็นด้วยตัวเองก็ดี ถ้าหากไม่มีธุระก็เชิญกลับไปได้แล้ว”
 
นัยน์ตาของกฤตภาสหรี่ลงทันที มุมปากที่เมื่อครู่ยังดูเหมือนยกขึ้นเล็กน้อยเบ้ลง และธีระก็เพิ่งตระหนักว่าตนไม่ควรเล่นกับไฟเมื่ออีกฝ่ายย่างสามขุมเข้าหา
 
เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก!? นี่มันในบ้านเขานะ!!
 
“เด็กก็หน้าคล้ายเธออยู่หรอก แต่แย่หน่อยนะที่ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะนอนกับผู้หญิงได้”
 
ธีระหน้าแดงก่ำขณะก้าวถอยโดยที่อุ้มหลานแนบอก กระทั่งแผ่นหลังชนกับผนังถึงรู้ว่าไม่มีที่ให้ถอยอีกแล้ว ขณะที่ลนลานกับความคิดนั้นก็ถูกกฤตภาสยื่นแขนมายันผนังไว้ กักเขาให้อยู่ในวงล้อมของร่างสูงใหญ่อย่างไร้ทางหนี
 
ทั้งที่พายุฝนภายนอกยังคึกคะนอง ธีระกลับได้ยินเสียงลมหายใจของคนที่ก้มลงหาอย่างชัดเจน เขาเม้มปากพลางกระชับอ้อมแขนรอบหลานชายแน่นเข้า นัยน์ตาทอดลงต่ำโดยไม่ได้รู้ตัวว่าเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายฉวยโอกาสนั้นสูดกลิ่นอ่อนๆ จากเรือนผมของเขาเข้าเต็มปอด
 
ค่อยยังชั่ว...นี่เขาคิดถึงกลิ่นของเด็กคนนี้ขนาดนี้เชียว...
 
ความคิดนั้นทำให้กฤตภาสชะงักไปเล็กน้อย นัยน์ตาคมสีนิลจับจ้องใบหน้าของคนที่ไม่ยอมเงยหน้าสบตาเขา จากนั้นก็ยกมือขึ้นเสยผมบนหน้าผากของเด็กหนุ่ม ปลายนิ้วใหญ่ค่อยๆ ไล้ตามเส้นผมลื่นมือไปเรื่อยก่อนจะหยุดลงบนผิวแก้มเนียนโดยไม่ขยับไปไหนอีก
 
สัมผัสที่ระบุไม่ได้ว่าอ่อนโยนหรือลองเชิงทำให้ธีระไม่กล้าขยับเขยื้อน ตั้งแต่แรกพบกันแล้วที่เขาไม่เคยรู้เลยยามกฤตภาสลงมือทำอะไรสักอย่างว่าเจ้าตัวคิดอะไร ท่ามกลางความเงียบอันชวนให้หายใจลำบาก เขาก็สัมผัสได้ถึงน้ำหนักจากศีรษะน้อยๆ ที่ซบลงบนไหล่อย่างอ่อนแรง พอเหลือบตาลงมองก็เห็นหลานชายตัวน้อยทำตาปรือ หางตายังมีหยดน้ำตาไหลซึม แต่ไม่มีเสียงร้องเสียดหูหลุดจากริมฝีปากเล็กจ้อยอีกแล้ว
 
ในที่สุดก็เหนื่อยจนหลับเสียที...
 
ธีระยิ้มอย่างโล่งอกและเผลอเหลือบตาขึ้นสบตากับกฤตภาส ประกายในแววตาที่จับจ้องเขาอยู่แล้วทำให้ลมหายใจของเด็กหนุ่มติดขัด ทั้งที่อีกฝ่ายตัวเปียกโชกจนเสื้อผ้าลู่แนบเนื้อ แต่ร่างสูงใหญ่กลับแผ่ไออุ่นผ่านเนื้อผ้าเปียกชื้นออกมาอย่างยโสโอหัง กลับกลายเป็นธีระเสียอีกที่ต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอด้วยความรู้สึกไม่สบายตัวจากไออุ่นที่ไหลเวียนในอณูอากาศ
 
"คุณตัวเปียก ผมจะไปเอาผ้าเช็ดตัวให้"
 
กฤตภาสมองคนพูดซึ่งจงใจเบนสายตาหนีเขาอย่างเงียบๆ แต่ก็ไม่ได้กดดันอีกและเพียงเบี่ยงตัวเพื่อเปิดทางให้อย่างง่ายดาย ธีระจึงรีบฉวยโอกาสนั้นก้าวออกจากมุมอับและวางหลานลงในเปลก่อนที่อีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ
 
เด็กหนุ่มไกวเปลเบาๆ จนแน่ใจว่าพ่อหนูน้อยหลับสนิท จากนั้นก็รีบเดินขึ้นห้องเพื่อไปหยิบผ้าขนหนูในตู้ เขาพลันนึกขึ้นได้ว่าถึงจะเช็ดตัวแล้วแต่เสื้อผ้าของกฤตภาสก็ยังเปียก จึงเปิดตู้อีกครั้งแล้วหยิบเสื้อยืดฟรีไซส์กับกางเกงเลที่คนตัวใหญ่ก็น่าจะใส่ได้ติดมือไปด้วย
 
เด็กหนุ่มรีบซอยเท้าลงบันไดมาที่ห้องนั่งเล่น แล้วก็ได้เห็นผู้มาเยือนกำลังยืนกอดอกพิจารณาทารกน้อยในเปล หมวกแก๊ปบนศีรษะถูกถอดมาถือไว้ในมือจนเห็นเรือนผมเปียกชื้นซึ่งถูกเสยไปด้านหลัง เผยให้เห็นไรเคราสีเขียวอ่อนที่ล้อมกรอบใบหน้าอย่างชัดเจน
 
"หน้าคล้ายก็จริงอยู่ แต่ว่าไม่ใช่ลูกเธอหรอก ใช่ไหม?"
 
กฤตภาสหันมาถามเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า น้ำเสียงหยอกเย้าซึ่งไม่ต่างจากประกายในดวงตาทำให้ธีระหน้าร้อนวูบ เขาเม้มปากและเพียงแต่เดินเข้าไปยื่นผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าให้พลางเอ่ยเสียงเบา
 
"เสื้อผ้านี่ผมให้ยืมเปลี่ยนก่อน พอฝนซาคุณก็กลับไปได้แล้ว"
 
นัยน์ตากลมโตซึ่งทอดต่ำและน้ำเสียงราบเรียบกระทุ้งถ่านไฟในอารมณ์ของกฤตภาสอีกครั้ง เขารับสิ่งที่ธีระยื่นให้แล้วก็วางลงบนตั่งซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่าง จากนั้นก็รวบเอวเด็กหนุ่มขึ้นอุ้มพาดไหล่ พฤติกรรมเกินความคาดหมายนั้นทำให้ธีระตื่นตระหนก
 
"คุณกฤต! ปล่อยผมลงนะ!! จะทำบ้าอะไรน่ะ!?"
 
ธีระส่งเสียงอย่างตกใจพลางดิ้นรนเพื่อให้เป็นอิสระ แต่อีกฝ่ายกลับไม่แสดงอาการสะดุ้งสะเทือนขณะอุ้มเขาเดินขึ้นบันไดอย่างมั่นคง น้ำเสียงที่เอ่ยตอบเย็นชาจนคนฟังใจกระตุก
 
"คิดว่าฉันขับรถมาไกลถึงนี่เพื่อดูเธอเลี้ยงเด็กเหรอ อย่าลืมสิว่าเรามีข้อตกลงอะไรกันอยู่"
 
"แต่ที่นี่มันบ้านผมนะ!! ปล่อย!!!"
 
ธีระยิ่งห้ามก็ดูเหมือนกฤตภาสยิ่งสนุก เขาพยายามจะรัวกำปั้นทุบหลังอีกฝ่ายอย่างไร้ผล แล้วก็หน้าซีดเมื่อกฤตภาสผลักประตูห้องแรกบนชั้นสองออก
 
"อย่านะ! นี่มันห้องพ่อกับแม่ผม!"
 
"อ้อ งั้นแปลว่าห้องเธอก็ห้องในสุดล่ะสิ"
 
เด็กหนุ่มยิ่งขัดใจเมื่อได้ยินน้ำเสียงเจือหัวเราะ เมื่อก้าวเข้าไปในห้องเขาแล้วกฤตภาสก็เหวี่ยงร่างผอมลงบนเตียง จากนั้นก็ถอดเสื้อที่เปียกแนบตัวออกก่อนจะตามลงประกบเขาโดยไม่เปิดโอกาสให้หนี
 
"อย่านะคุณกฤต!"
 
เด็กหนุ่มพยายามผลักคนตัวใหญ่กว่าเป็นพัลวัน แต่แล้วมือทั้งสองข้างก็ถูกจับรวบก่อนที่กฤตภาสจะถลกชายเสื้อยืดเขาขึ้นจนเห็นแผ่นอกเปลือยขาว การดิ้นรนต่อต้านเป็นไปอย่างทุลักทุเลเมื่อกฤตภาสใช้เข่าแทรกกลางหว่างขาเพรียวไว้ เด็กหนุ่มหน้าแดงซ่านเมื่อมือใหญ่ลูบไล้ร่างกายเขาไปทั่ว
 
"คุณกฤต! ถ้าแม่ผมกลับมาเห็นจะทำยังไง!"
 
ธีระพยายามขู่เพราะไม่รู้ว่าแม่เขาจะกลับมาตอนไหน แต่นั่นไม่ได้ช่วยยับยั้งปลายจมูกที่ซุกไซ้บนซอกคอของเขาเลยสักนิด
 
"ฝนตกหนักขนาดนี้คงไม่กลับมาง่ายๆ หรอก"
 
ริมฝีปากที่เลื่อนต่ำลงจากซอกคอไปบนแผ่นอกปลุกเร้าเส้นประสาททั่วร่างให้ตื่นตัว เด็กหนุ่มจิกเท้าลงกับผ้าปูเตียงและแอ่นอกขึ้นโดยไม่ตั้งใจเมื่อยอดอกถูกครอบครองโดยริมฝีปากร้อนผ่าว กล้ามเนื้อของกฤตภาสที่เสียดสีกับร่างกายของเขาถ่ายทอดอุณหภูมิมาให้จนหยาดเหงื่อบางเบาผุดซึมบนขมับและแผ่นหลัง
 
ไอร้อนพลุ่งขึ้นบนขอบตาของธีระจนภาพตรงหน้าพร่ามัว เขากัดริมฝีปากเพื่อไม่ให้เสียงครางหลุดลอดออกไป กับคนที่แค่อยากเอาชนะเขาเพียงเพราะมีกำลังมากกว่าแบบนี้ เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ได้ใจเป็นอันขาด
 
"ผมเกลียดคุณกฤต"
 
น้ำเสียงเด็ดขาดฉุดรั้งกฤตภาสให้หยุดเคลื่อนไหว เขายันแขนทั้งสองข้างขึ้นขณะก้มมองเด็กหนุ่มที่หลับตาแน่นและหันหน้าหนีไปอีกทาง ชายหนุ่มสูดหายใจรัวแรงด้วยความรู้สึกราวมีลาวาร้อนไหลพล่านในอก แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ว่าต้นเหตุของความโมโหนี้คือตัวเองหรือคนตรงหน้า
 
"เธอนี่มัน..."
 
หยาดน้ำที่ซึมผ่านแพขนตาของเด็กหนุ่มทำให้กฤตภาสไม่อาจพูดให้จบประโยค คำถากถางคนรักเก่าที่อีกฝ่ายบูชานักหนาจ่ออยู่บนปลายลิ้นแล้ว แต่ประสบการณ์ทำให้เขารู้ว่ายิ่งเอ่ยชื่อนี้ก็ยิ่งมีแต่ตอกย้ำให้เด็กหนุ่มลืมเจ้าของชื่อไม่ได้ นอกจากนั้นคำว่าเกลียดที่มอบให้เขาก็คงจะมีแต่ทวีความเข้มข้นขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

กฤตภาสสูดหายใจเข้าออกแรงๆ เพื่อควบคุมอารมณ์ จากนั้นก็ลุกขึ้นจากร่างในอ้อมแขนโดยไม่เอ่ยอะไร
 
น้ำหนักบนตัวที่หายไปอย่างกะทันหันทำให้ธีระหรี่ตาขึ้นด้วยความงุนงง แล้วก็ต้องอุทานอย่างตกใจเมื่อถูกคนที่ล้มตัวลงนอนข้างๆ ดึงเข้าไปกอด ร่างผอมตัวแข็งทื่ออย่างเตรียมรับมือ แล้วก็ให้แปลกใจอีกคำรบเมื่อกฤตภาสช่วยดึงชายเสื้อที่ร่นขึ้นเหนือแผ่นอกให้ก่อนจะลูบหลังเขาเบาๆ
 
ความเงียบที่โรยรายในห้องสี่เหลี่ยมทำให้ธีระตระหนักได้ว่าฝนเริ่มซาแล้ว ครู่หนึ่งเขาก็ได้ยินน้ำเสียงที่นิ่งจนจับอารมณ์ไม่ได้ถามมาจากเหนือศีรษะ
 
"หนีกลับบ้านมาทำไม?"
 
"...ผมไม่ได้หนี"
 
คำตอบที่ได้ทำให้กฤตภาสส่งเสียงหึ "หนีสิ ไม่อย่างนั้นทำไมต้องปิดมือถือ แล้วถึงจะตั้งใจเลี่ยงฉัน ถ้าหากไม่คิดจะกลับไปฝึกงานก็ควรแจ้งรุ่นพี่หรือหัวหน้าฝ่ายบุคคลให้รับรู้ ไม่ใช่แอบกลับบ้านมาเงียบๆ ทำแบบนี้น่ะมันเหมือนเด็กที่ไม่มีวุฒิภาวะ รู้ไหม?"
 
คำสอนสั่งเป็นการเป็นงานที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากของกฤตภาสทำให้ธีระอึ้ง แต่เมื่อหวนนึกไปถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องหลบทุกคนออกมาโดยไม่ติดต่อ ความโมโหก็คุกรุ่นจนยกมือขึ้นผลักอกกฤตภาสอย่างแรง
 
"ผมไม่อยากได้ยินคำว่าไม่มีวุฒิภาวะจากคนอย่างคุณหรอกนะ ปล่อย!"
 
กฤตภาสกระชับอ้อมแขนเข้ามากกว่าเดิมโดยไม่สนใจอาการฮึดฮัด "ทำไม?"
 
คำถามนั้นทำให้ธีระเดือด ตกลงว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยรู้สึกรู้สาเลยใช่ไหมว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีอะไรเอาไว้บ้าง?
 
"ยังต้องถามอีกเหรอ!? เพิ่งจะผ่านมาอาทิตย์เดียวแท้ๆ อย่าบอกนะว่าลืมเรื่องที่ฝืนใจผมตอนป่วย! ถึงจะมีเงื่อนไขสามเดือนก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเอาแต่ได้อยู่คนเดียวนะ! หรือต้องเห็นผมเป็นอะไรคาตาไปก่อนถึงจะสำนึกได้! คุณนี่มัน...เลว! ชั่วช้าสารเลวที่สุดเลย!!"
 
ธีระผลุนผลันลุกขึ้น แต่กฤตภาสก็ไวพอที่จะลุกนั่งแล้วรั้งเด็กหนุ่มให้กลับมาอยู่ในอ้อมแขน เรี่ยวแรงที่กอดรัดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อเร่งให้ปรอทในใจของธีระทะยานลิ่ว
 
"ปล่อยนะ!!"
 
"ไม่ปล่อย ตอบมาก่อนว่าถ้าฉันขอโทษแล้วเธอจะกลับไปด้วยกันใช่ไหม?"
 
ผู้ชายคนนี้! "ไม่มีทาง! ในเมื่อคุณมาเองก็ดีแล้ว ผมขอลาออกเดี๋ยวนี้เลย! ยังไงก็แค่เด็กฝึกงานคนเดียว อยากได้ใครก็ไปหาเอาใหม่โน่น!"
 
เด็กหนุ่มโวยวายและพยายามดิ้นหนีไม่หยุด แต่ยิ่งเขาดิ้นเท่าไหร่กฤตภาสก็ยิ่งเพิ่มแรงกอดแน่นขึ้นเท่านั้น พลันเสียงการเคลื่อนไหวที่ดังมาจากชั้นล่างก็ทำให้การฟัดเหวี่ยงของทั้งสองหยุดชะงัก
 
"ตี้เอ๊ย! แม่กลับมาแล้วนะลูก เอากับข้าวกลับมาจากวัดเต็มเลย ลงมากินมื้อเที่ยงเร้ว"
 
เสียงหอบหายใจแรงดังประสานจากคนทั้งสองที่นั่งอยู่บนเตียง นัยน์ตาสองคู่สบสานกันนิ่ง และแล้วเสียงฝีเท้าที่กำลังก้าวขึ้นมาบนบันไดก็ทำให้หัวใจของธีระแทบหยุดเต้น
 
แม่จะขึ้นมาเหรอ...ไม่ได้นะ...
 
ขณะที่ธีระกำลังพยายามรีบคิดหาข้ออ้างเพื่อไม่ให้มารดามาเห็นลูกชายกำลังกอดรัดอยู่กับใครก็ไม่รู้ กฤตภาสก็ดูจะเพลิดเพลินกับการเห็นสีหน้าของคนในอ้อมแขนเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดง จึงก้มลงกระซิบเสียงแผ่วข้างหูพร้อมกับรอยยิ้มเยียบเย็น
 
“เอายังไงดี? ให้ฉันแนะนำตัวกับแม่เธอแบบนี้เลยก็ได้นะ”
 
 
 
++---TBC---++



A/N:ไม่ได้พาน้องตี้มาหาทุกคนซะนาน แต่ก็แอบมาอ่านคอมเม้นต์อยู่เรื่อยๆ นะคะ ช่วงที่หายไปก็ติดงานแต่ก็พยายามเขียนต่ออยู่นี่ละ (สงสัยเพราะอากาศหนาว ต่อมความคิดสร้างสรรค์เลยฝ่อ อะจ๊ากกก) ต้องขอบคุณทุกคนมากๆ ทีแวะเวียนมาทวงถาม หวังว่าอ่านตอนนี้แล้วจะหายคิดถึงตากฤตกับน้องตี้กันได้บ้างน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-12-2013 18:51:55

 :z13: :z13: :z13:

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

จิ้มคุณรินก่อน โทษฐานปล่อยให้รอน้องตี้นาน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 23-12-2013 19:05:59

โอ้ จะแนะนำตัวกับคุณแม่อย่างไงดีหว่า

ว่าแต่คุณกฤตนี่มัน...ให้มาง้อไม่ได้มาเพิ่มดีกรีความเกลียดนะย้า :o211:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 23-12-2013 19:12:16

อั่ยๆๆๆๆๆ คุณกฤตนี่ร้ายมากกกกกกกกกกกก (เพิ่งรู้เร๊อะ!!!) 555555

ตี้เอ๊ยยย ใจแข็งเข้าไว้นะ คุณกฤตท่าทางจะขาดตี้ไม่ได้แล้วนะเนี่ย  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 23-12-2013 19:17:38

เง้อออออ โค-ตรค้างเลยยยยย

ไม่ยอมๆๆๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-12-2013 19:18:16

 :a1: :a1: :a1:

อิลุงสุดยอดไปเลยคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา มาถึงก็จะจับน้องปล้ำ  :beat: :beat: :beat:

แต่ก็นะ หึึหึ  :o9: :o9:


ทั้งดม ทั้งจูบ ทั้งโมโหที่น้องหายหน้า ทั้งโมโหที่น้องบอกว่าเกลียดจนจะยกเรื่องแฟนเก่ามาแดกดัน มันคืออะไรคะ อิลุงหื่น ถามเด็กป. 3 เด็กมันยังรู้ แต่คนแก่ แถวนี้ก็ยังคงไม่รู้ตัว ทำตัวเหนือกว่าน้องต่อไป

หึึหึ  o3 o3 o3 o3

แลดูแล้ว เวลาแห่งการแก้แค้นของน้องตี้ คงมาถึงเร็วๆนี้แน่เลยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-12-2013 19:19:47

อีตาคุณกฤตใจร้าย ยังคงแกล้งน้องตี้ของเราอย่างสม่ำเสมอ

ชอบตรงที่่ พอเจอหน้าน้องตี้ ก็คว้าตัวไปกอดจูบอย่างรวดเร็ว  แหมๆ ไม่ให้น้องตี้ได้ตั้งตัวเลยนะ เจ้าเล่ห์มาก  :hao6:

ที่่สำคัญริอาจจะข่มเหงน้องตี้ในบ้านน้องตี้นี่นะ แหะๆ ที่จริงเราก็ลุ้นให้สำเร็จอยู่เหมือนกัน (อ้าวซะงั้น)  :oo1:

น้องตี้เลี้ยงหลานได้น่ารักมาก น้องตี้ทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูไปซะหมด

เราคงอาการหนักกว่าคุณกฤต หลงน้องตี้หัวปักหัวปำ  :impress2:

คุณกฤตจะแนะนำตัวเองกับแม่ยายว่าอะไรน้อ อย่าบอกนะว่า

"คุณแม่ครับ ผมกฤต สามีตี้เองครับ" 555555555555  มีหวังโดนตะเพิดออกจากบ้านแน่ๆ

ปล.คุณรินมาต่อสั้นจัง เค้าอุตส่าห์คิดถึงน้องตี้อยู่ทุกวัน ยังชื่นชมน้องตี้ไม่หนำใจเลยค่ะ 

ตอนหน้าขอยาวๆและขอเร็วๆ กว่านี้นะคะ  o18 

  :กอด1:น้องตี้และคุณรินค่ะ  ส่วนคุณกฤต >> :m16:

โอ๊ย....แทบตายกว่าจะรีพลายได้ น้องตี้ฮอตจริงอะไรจริง ใครๆก็มารอน้องตี้  :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 23-12-2013 19:22:57

งานนี้คุณกฤษหลงเด็กก่อนนะฮะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 23-12-2013 19:25:26

โอ๊ยยย อิคุณกฤต อิฉันละปวดกะโหลกมาก พูดเลย

ทำไมมันหน่วงแบบนี้เนี่ย  :katai1:

ดูแล้วเหมือนดีจะไม่มีทางออก หรือ รูได้หายใจเลยนะ

อิคุณกฤตตามอุดรูตลอดเลย ใช่ แค่เด็กฝึกงานคนเดียว จะแคร์ทำไม?!

ถ้ายังไม่รู้ใจตัวเองก็พิสูจน์ ไม่ใช่ทำตัวเป็นตาแก่ปากแข็งนะ  :katai4:

เดี๋ยวคนอ่านจะขโมยน้องตี้ยัดใส่ลังส่งออกนอกซะเลย หมั่นไส้

เย่ๆ ในที่สุดน้องตี้ก็มาให้อ่านแล้ว คิดถึงมากๆเลย >3<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: moon ที่ 23-12-2013 19:26:08

ตี้เอ้ยยยยให้ยังไงก็ไม่ทันคนแก่หรอกเล่ห์เยอะออกปานนั้น55555
ว่าแต่คุณกฤตถ้าไม่ถนอมๆหน่อยเดี๋ยวได้เสียใจที่หลังแน่ๆ หึ หึ หึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-12-2013 19:33:36

จะมาตามเขากลับดีๆก็ไม่ได้นะ ชิ!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-12-2013 19:37:58

โอ้ อีตาพี่กฤตนี่หื่นได้ตลอดเวลาเลยทีเดียววว
ทำแบบนี้น้องตี้จะยิ่งไม่ชอบขี้หน้าน้าา
ว่าแต่...แล้วทีนี้จะแนะนำตัวกับแม่ว่ายังไงล่ะเนี่ยยย
ขอบคุณพี่รินที่มาต่อค่าาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 23-12-2013 19:38:22

นี่เรียกว่าง้อแล้วใช่มั้ยตาแก่ ทำไมยังดูเหมือนเอาเปรียบเด็กเหมือนเดิมล่ะ   :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 23-12-2013 19:39:16

ลุงชอบแกล้งเด็กว่ะ 555555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 23-12-2013 19:41:00

เกลียดนายกฤตเหมือนกัน :m16: คนอะไรเอาแต่ใจ เอาแต่ได้ ไม่คิดถึงจิตใจน้องตี้เลย
แล้วดูตอนนี้นะ คิดจะทำอะไรก็ไม่รู้ น้องตี้ของฉันจะหัวใจวายแล้วนะนั่นน่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 23-12-2013 19:43:42

ลุงกฤตแกล้งตี้อีกแล้วนิ
นิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-12-2013 19:46:33

อ่านเรื่องนี้ทีไรร้องไห้ทุกที ตอนนี้ก็อีกเหมือนกัน

แต่ดูเหมือน...ตาเฒ่าจะเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้วว่าเล่นกับความรู้สึกของคนๆนึงอยู่

แล้วบังเอิญ...มันมีความรู้สึกของตัวเองอยู่อีกด้วย

สงสารก็แต่น้องตี๋ นึกุึงความรู้สึกน้องบ้างเหอะ มาถึงก็อุ้มขึ้นห้อง

อยากได้ตัวก็ต้องเอาใจไปด้วย อยากได้ใจก็ต้องเอาใจไปแลก ตาเฒ่าไม่รู้เรื่อง

ไปหาหญ้าอ่อนที่อื่นกินก็ได้ไป ชิส์  :m16:


+1 ขอบคุณที่มาต่อนะครับ  :pig4:

รอวันน้องตี๋มีความสุข  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: MRchai ที่ 23-12-2013 19:46:58

ค้างอย่างแรง  มาใวๆนะครับหายไปนานเค้าคิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 23-12-2013 19:51:38

คิดถึงตี้มากๆเลย
คนแต่หายไปนานจนรู้สึกอยากจะเหวี่ยงตะหงิดๆ
ฮึ่มๆ
ตอนหน้าให้แก้ตัว มาต่อไวๆ นะคะ o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-12-2013 19:51:50

แน่จริงแนะนำไปเลยเซ่!!!

ตี้อย่ายอมมันเลย มันได้ใจไปกี่รอบแล้วดูสิ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 23-12-2013 19:52:07

นี่คือการง้อในแบบของคุณกฤตเหรอ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 23-12-2013 19:59:57

หายไปนาน กลับมาที ยังทำตัวน่าหมั่นไส้เหมือนเดิมนะกฤตภาส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 23-12-2013 20:15:03

...ขอ....

...........ขอต่อยาวๆอ่ะ  :-[

เค้ารอตัวมาน้านน นานนนน อ่าาาาาา เค้าขอยาววว ยาววววว  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 23-12-2013 20:19:58

คุณกฤตเอาแต่ใจไม่เปลี่ยน สงสารน้องตี้ เพลาๆหน่อยเถอะพ่อคู๊ณณณณ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 23-12-2013 20:40:28

มาซะทีในที่สุดเย้~~~~

แหมอยากจะรู้จริงๆว่าเมื่อไหร่คู่นี้จะต่างตกหลุมรักกันจัีงๆ คุณกฤตดูีมีใจแล้วนะ แต่ยังโง่อยู่เลยไม่รู้ น้องตี้นี่สิ จะลืมชายผู้นั้นได้เมื่อไหร่

มาต่อไวไวอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 23-12-2013 20:44:51

อุ๊ต๊ะ ตายยยยยยยยยยย!!!

แม่มา แถมทิ้งหลานอยู่ข้างล่างคนเดียวอีกต่างหาก ตี้นะตี้

หาทางรอดจากเจ้าของมือปลาหมึกให้ได้นะ  :hao5: แหมๆๆๆ แต่อุตส่าห์มาตามหาถึงที่นี่

เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองสักทีคะคุณกฤต ระวังเอาไว้เถอะ น้องตี้ไม่ยอมแล้ว ณ จุดๆนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 23-12-2013 20:45:59

เฮ้อ!!
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-12-2013 20:50:53

นี่จะมาง้อเค้า ทำแบบนี้เรอะอิคุณกฤต !!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 23-12-2013 20:57:00

ตีตี้มาแล้ว ขอไชโยดังให้คุณกฤษนิดนึง มาตามน้องด้วยตนเองแบบนี้ถูกใจที่สุดค่ะ
เอ๋? ว่าแต่จะแนะนำตัวกับแม่ว่าไงน่า อยากรู้เร็วๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-12-2013 21:05:49

อิพี่กฤตนี่สถานการณ์ได้เปรียบตลอด
น้องเขาเกลียดจริงนะ ให้สำนึกบ้าง


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: mumumim ที่ 23-12-2013 21:08:41

 :m16:ง้อให้มันหวานๆหน่อยสิลุง-___-  ถ้าน้องตี้ไม่กลับไปมันก็สมควรแล้วแหละ   :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 23-12-2013 21:20:10

ขนาดมาง้อยังน่าหมั่นไส้ไม่เสื่อมเลยนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 23-12-2013 21:28:23

พี่กฤตขี้แกล้งเนาะ!! :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 23-12-2013 21:34:08

คุณกฤตมาง้อหรือจะมากดน้องตี้เนี่ยยยย :fire:

น่าหมั่นไส้มากๆ แย่แล้วน้องตี้ ทำไงดี ลุ้นนนนน

มาต่อเร็วๆน้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-12-2013 21:54:53

คุณกฤตนี่หลงเด็กเนอะ เป็นเอามาก ขับรถไปหา พอเจอปุ๊บไม่มีพูดจาดี ๆ จ๊ะ
จับน้องจูบ ๆ หอม ๆ เต็มไปด้วยอารมณ์คิดถึงสินะ ไม่ได้ห่วงเลยเขาจะมีญาติพี่น้องอยู่ด้วยไหม
อ่อนใจกับพระเอกเบาๆ แต่ถ้ารักน้องตี้จริงก็จะลดโทษให้กึ่งหนึ่งนะ แต่แบบเฮ้ยหลานร้อง
คนอ่านก็ห่วงหลานน้องตี้ด้วย

น้องตี้น่ารักอ่ะ ยังไงก็น่ารักน่าปล้ำ ไม่แปลกใจที่คุณกฤตแกจะหลงของแกขนาดนี้
ขำตอนน้องตี้ตัดพ้อเรื่องตอนไม่สบาย 5555 น่าดูแลมากค่ะหนู คนแก่ขี้หื่นก็ฟังไว้บ้างสิ
แล้วดูยื่นข้อเสนอซะ สุดท้ายน้องตี้ก็ต้องยอมอยู่ดีสินะ เป็นการง้อแบบคุณกฤตสไตล์จริง ๆ ค่ะ

ขอบคุณค่ะ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-12-2013 21:56:20

5555 คุณกฤตนิสัยไม่ดี ชอบแกล้งตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 23-12-2013 22:11:12

น้องตี้กลับมาแล้ว เกือบลืมไปแล้วนะนั่น  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-12-2013 22:34:12

ก็ดีใจที่ตากฤตมาง้อตี้แบบตัวเองยังงงๆนะคะ
แต่วิธีการนี่ยังไม่ผ่านค่ะ ขอหักครึ่งแต้ม อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 23-12-2013 22:38:13

คุณกฤตน่ารักจังเลย ฮือออ
ชอบบบบ
แบบนี้แหละ
น้องตี้ดื้อๆ คุณกฤตก็จะปราบ กิกิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-12-2013 22:40:52

คุณแม่ๆๆๆๆ
ลูกเขยมาหาค่าาาา อิ____อิ

ป.ล.คุณกฤตขราาา คิดถึงจัง
น้องตี้ด้วยนะ >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-12-2013 22:46:18

ทำแบบนี้น้องก็ยิ่งเกลียด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-12-2013 22:48:37

ตบกระโหลกอิตาลุงสักที  ให้อีโก้มันหลุดกระเด็นบ้างอะไรบ้าง   :beat: :beat: :beat:
หมั่นไส้

 :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-12-2013 22:51:30

หมั่นไส้อีลุง ='=

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 23-12-2013 22:55:55

อีตากฤต หัดทำตัวเปนพระเอกซะบ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 23-12-2013 22:59:46

 :hao7: :hao7: :hao7: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-12-2013 23:08:13

 :serius2: :serius2: :serius2:
คุณกฤตน้องตี้จะเกลียดคุณมากขึ้นอีกไหม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-12-2013 23:30:10

คุณกฤตแม่งจิตปะวะ ชอบให้คนเกลียด55555555555555555555
คุณกฤตบอกเกลียดแค่นี้ยังไม่พอ ยังไม่เคยเจอตอนไหนที่ฮีไม่โดนคนอ่านด่าเล๊ย ตลก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 23-12-2013 23:46:22

ไม่น่าปลอยเข้าบ้านมาเลยเนอะ :m26:   ตอนแรกอุส่าห์เชียร์ :hao7:
 :mew1:  คนเขียนกับตี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: saradino1 ที่ 24-12-2013 00:01:50

ดีใจๆๆๆมาต่อแล้ว อย่าหายไปนานนะะะะะะ กฤตจะเอายังงัยรักก็บอกว่ารักสิ ปากแข็ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 24-12-2013 00:22:23

วู้ว เย้ ในที่สุดก็มาง้อแล้ว รอตอนต่อไปฮ้าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-12-2013 09:07:41

.o. ในที่สุดคุณกฤตก็มาซะที  :เฮ้อ:  ปล่อยให้น้องตี้งอนรอตั้งนาน นึกว่าหายไปไหนซะแล้ว  ที่แท้ก็เตรียมตัว เตรียมใจจะมาแนะนะตัวกับครอบครัวของตีตี้น้อยนี่เอง   :laugh: 


รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ


 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 24-12-2013 10:01:23

น้องตี้อย่าไปยอม
แอบหมั่นไส้คุณกฤตเล็กๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 24-12-2013 10:05:58

ตี้อย่าไปยอมง่ายๆ หักเป็นหัก เจ็บแล้วจำนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 24-12-2013 10:11:32

แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะเข้าใจกันละนี่

เค้าอยากอ่านตอนหวานๆแล้วววนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 24-12-2013 10:22:58

นุ้งตี้แม้หนูจะแพ้ทุกทางของอีตากฤต หนูก็อย่ายอมง่ายๆนะลูก
สู้ๆ :a2: รอดูหนูดื้ออยู่


อิตากฤตนี่ไม่รู้จักคำว่ารักหรืออย่างไรน้า
อาการแบบนี้อยากเอาชนะ หรือหลง หรืออยาก หรือชอบ หรือรัก กันแน่
อิชั้นไม่เข้าใจลุงเลย :confuse:

ดูสิ เจอหน้าแม่ยายจะทำยังไง :m21:

ปล.อยากเห็นลุงกฤตแพ้ทางน้องตี้บ้าง ไม่งั้นอย่ากลับนะลูก

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-12-2013 11:09:17

เป็นทีของอิตาลุงหื่นอีกละ หมั่นไส้จริง
แต่ก็แสดงให้เห็นว่าขาดน้องตี้ไม่ได้ แบบว่าตาแก่หลงเด็ก
แล้วจะรอหัวเราะทีหลัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 24-12-2013 11:46:57

ปากอย่างนี้แหละ เด็กถึงได้เกลียดเอา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 24-12-2013 12:10:02

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด อิตา "กฤตภาส" ร้ายไปนะ
น้องตี้ สู้ๆ อย่าไปยอมมมมมมมม 5555


มาต่อแล้วดีใจๆ รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-12-2013 13:22:06

อ้าว ตาแก่ มาถึงก็หื่นเข้าตา หน้ามืด ไม่ดูสถานที่ สถานการณ์อันใดเลยนะ
แล้วปากน่ะ ทำไมยังไม่ผ่าเอาหมาออกซักที พูดจาแต่ละอย่าง ฟังแทบไม่ได้ เดี๊ยะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-12-2013 14:14:56

หมั้นไส้อิตาคุณกฤตจังค่ะ  :beat: ซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-12-2013 20:05:00

เพิ่งมาตามอ่าน หนุกดีค่า บวกๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ บทที่ 17 (อัพ 23.12.56) p.33
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 25-12-2013 11:26:42

ตามถึงบ้านเลย แล้วจะแสดงตัวยังไงดีเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 25-12-2013 15:14:42

A/N: ก่อนอื่น ขอออกตัวว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเล่ห์ลวงใจนะคะ เป็นเรื่องสั้นที่ตั้งใจเขียนรับเทศกาลคริสต์มาส-ปีใหม่เท่านั้น แต่พอดีว่าไม่อยากเปิดกระทู้ใหม่ก็เลยมาขอแทรกในนี้ เผื่อจะได้เบรกอารมณ์หนึบๆ หน่วงๆ ของน้องตี้กับตากฤตให้คนอ่านได้อ่านอะไรหวานๆ กันบ้าง และเรื่องนี้ เคะจะอายุมากกว่าเมะ (หลายปี) เอาล่ะ...เกริ่นมาพอสมควรแล้ว ไปอ่านกันได้เลยค่า สุขสันต์วันคริสต์มาสและปีใหม่ล่วงหน้าด้วยนะคะ เผื่อเขียนอะไรมาลงก่อนปีใหม่ให้ไม่ทัน  :mew1:


-------------------------------------






เรื่องสั้นส่งท้ายปี - Let the New Chapter Begin

“คุณเหมคะ พรุ่งนี้เดดไลน์สำหรับส่งของขวัญปีใหม่ให้กรรมการนะคะ”

หิรัญเงยหน้าจากกองเอกสารเมื่อเลขาฯ ของตนเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะ หนุ่มใหญ่ขมวดคิ้วนิดหนึ่งก่อนจะดันแว่นขึ้น

"หือ? งานเลี้ยงปีใหม่ของออฟฟิศมันจัดวันไหนนะ?"

"วันศุกร์นี้แล้วค่ะ ตอนนี้กรรมการจัดงานเลยอยากได้ของขวัญจากทุกคนให้ครบไวๆ เพราะต้องไปเตรียมทำสลากอีก หรือคุณเหมจะให้พลอยไปซื้อให้ก็ได้นะคะ"

"เอ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปซื้อเองก็ได้ ระดับไดเร็คเตอร์ต้องซื้อของขวัญราคาเท่าไหร่นะ?"

ถึงแม้จะทำงานที่บริษัทนี้มาตั้งแต่เรียนจบ ไต่เต้าตามลำดับมาเรื่อยจนกระทั่งได้เป็นไดเร็คเตอร์ของฝ่ายขายในวัยสี่สิบสี่ปี แต่สิ่งหนึ่งที่หิรัญไม่เคยเปลี่ยนคือไม่เคยจดจำรายละเอียดของสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับงาน กิจกรรมภายในบริษัทก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เขามักจะมองข้าม โชคดีที่ทิวาพรซึ่งเป็นเลขาฯ ชินแล้วจึงมักจะคอยมาเตือน

"ระดับไดเร็คเตอร์ของขวัญราคาหนึ่งพันห้าร้อยบาทค่ะ อ้อ แล้วก็งานจัดที่โรงแรมแกรนด์แอนเน่นะคะ"

"โอเค เอ้อพลอย...ได้เจอกับ...ปรานต์บ้างไหม?"

หญิงสาวซึ่งกำลังจะเดินออกไปหันมามุ่นคิ้วเล็กน้อย "ปรานต์น่ะเหรอคะ? ไม่เลยค่ะ คงช่วยงานที่บ้านยุ่งอยู่มั้งคะ"

"เหรอ...งั้นก็ช่างเถอะ เดี๋ยวฝากบอกแม่บ้านให้เอาชาร้อนมาให้ผมหน่อยนะ รู้สึกเหมือนเจ็บคอ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวพลอยบอกให้"

ลับหลังลูกน้องสาว หิรัญก็ระคายคอจนต้องไอออกมา เขาเปิดลิ้นชักหยิบยาอมออกจากซองมาอมเม็ดหนึ่งก่อนจะเก็บซองยัดเข้าที่เดิม ปล่อยให้รสหวานของชะเอมซ่านไปทั่วทั้งช่องปากเพื่อระงับอาการระคายคอ เขาเป็นคนไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอากาศมาแต่ไหนแต่ไร บวกกับเวลาทำงานก็จะทุ่มเทเต็มที่จนไม่ค่อยพักผ่อน ปีหนึ่งๆ จึงมักไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง

ไม่นานแม่บ้านก็นำชาร้อนให้ก่อนจะเดินออกไป หิรัญยกชาขึ้นจิบแล้วก็ได้ยินเสียงคุยจ้อกแจ้กจากพนักงานที่เดินผ่านหน้าห้องไปเป็นกลุ่มๆ เมื่อเหลือบมองนาฬิกาจึงรู้ว่าถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว เขาลุกเดินไปปิดประตูห้องก่อนจะกลับมานั่งที่เก้าอี้แล้วถอดแว่นออกวางบนโต๊ะ จากนั้นก็ยกมือนวดขมับพลางหลับตาลง


"คุณเหมน่าจะหาเวลาไปพักผ่อนบ้างนะครับ"


เสียงทุ้มนุ่ม มีจังหวะจะโคนที่พอเหมาะพอดีในการถ่ายทอดคำพูด แต่ขณะเดียวกันก็แฝงแววตำหนิหากคนฟังตั้งใจจับสังเกตดังขึ้นในหัวของหิรัญอีกครั้ง เขาปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ พลางมองไปยังเก้าอี้ที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะ ปรานต์เคยนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น และก็เป็นผู้เอ่ยประโยคนี้กับเขาเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมา

ตอนนั้นพวกเขาคุยกันเรื่องอะไรถึงทำให้หมอนั่นพูดแบบนี้นะ? รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องการประเมินผลการปฏิบัติงานประจำปีใช่ไหม?



"หมายความว่ายังไงหรือปรานต์ เดี๋ยวหยุดปีใหม่ผมก็ได้พักอยู่แล้ว"

"ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมหมายถึงพักผ่อนแบบที่ไปเที่ยวไกลๆ จะต่างจังหวัดหรือต่างประเทศก็ได้ ผมแทบไม่เคยเห็นคุณเหมใช้วันลาหยุดเลย"

หิรัญเลิกคิ้วพลางมองพนักงานฝ่ายขายที่เป็นลูกน้องเขามาได้สองปี จากนั้นก็เหลือบตาลงมองเอกสารประเมินผลการปฏิบัติงานตามเดิม

"ไม่จำเป็นหรอก ถึงยังไงปีนึงก็ต้องไปประชุมที่ต่างประเทศบ่อยๆ อยู่แล้ว แล้ววันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็มี อีกอย่างนะ ตอนนี้มาคุยกันเรื่องผลประเมินปีนี้ของคุณก่อนดีกว่า"

"เพราะว่าไม่มีคนไปเที่ยวด้วยแล้วเหรอครับ? คุณเหมถึงได้บ้างานขนาดนี้"

ประโยคนั้นจี้ใจดำจนหิรัญเจ็บแปลบในอก เขาเหลือบมองลอดแว่นไปยังคู่สนทนาพร้อมกับเอ่ยอย่างไม่พอใจ

"จะเพราะเหตุผลอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ ถ้าหากยังไม่เลิกก้าวร้าวผมอาจต้องเขียนเรื่องพวกนี้ลงในใบประเมินด้วยนะ"

หิรัญเพิ่งหย่ากับภรรยาไปเมื่อต้นปี มันไม่ใช่ความลับแต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาเที่ยวโพนทะนาให้ใครฟัง แต่กำแพงมีหูประตูมีช่องฉันใด เรื่องที่เขาปรับทุกข์กับผู้บริหารด้วยกันก็หลุดไปถึงหูคนอื่นได้ฉันนั้น

ถึงแม้จะรู้ตัวดีว่าหลายปีมานี้เขาค่อนข้างละเลยภรรยาเพราะต้องการสร้างฐานะให้มั่นคง กระนั้นการที่เธอให้เหตุผลในการขอหย่าว่าเพราะกำลังคบใครบางคนที่พร้อมจะใส่ใจเธอมากกว่าเขามาเป็นปีที่สามแล้วก็ทำให้หิรัญเสียศูนย์ไปไม่น้อย และเขาไม่ต้องการให้ใครฟื้นฝอยเรื่องนี้ให้กระทบรอยแผลในใจอีก

ดวงตาสองคู่ของชายหนุ่มต่างวัยจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมถอย การเป็นหัวหน้าของปรานต์มาสองปีทำให้หิรัญคุ้นเคยกับบุคลิกที่ดูอ่อนน้อมแต่ก็ตรงไปตรงมาของลูกน้องคนนี้ ตรงจนบางครั้งเขาคิดว่าความอ่อนน้อมถ่อมตนที่เห็นเป็นเพียงหน้ากากบังหน้าความหัวรั้นเสียมากกว่า

"ผมพูดแบบนี้เพราะคุณเหมเป็นคนสำคัญนะครับ"

"ขอบคุณ เพราะเป็นคนสำคัญนี่แหละผมถึงไม่อยากหยุดงานให้กระทบบริษัท เอาล่ะ เกี่ยวกับข้อที่คุณใส่มาเรื่องยอดขายของคุณในปีนี้..."

"ไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณเหมเป็นคนสำคัญสำหรับผม"

เกิดความเงียบดุจสุญญากาศขึ้นในห้องประจำตำแหน่งของหิรัญ หนุ่มใหญ่วัยกลางคนเลิกคิ้วสูงทั้งที่สองมือยังจับกระดาษนิ่ง นัยน์ตาดำจับจ้องตัวหนังสือบนกระดาษขณะที่ในหัวสมองว่างเปล่า

"อะไรนะ?" เขาถามทั้งที่สองตายังคงไม่เหลือบขึ้นมองคนพูด

"ผมพูดว่าคุณเหมเป็นคนสำคัญของผม ผมมองคุณตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานแต่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ในเมื่อตอนนี้คุณหย่าแล้ว ผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบังความรู้สึกอีก"

ตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานก็แปลว่าเมื่อสองปีก่อน...ตั้งแต่หมอนี่ยังอายุแค่ยี่สิบหก? เจ้าเด็กนี่เสียสติหรือเปล่า?

หางคิ้วของหิรัญกระตุกเมื่อจู่ๆ คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะมายืนข้างเก้าอี้ของเขา ความจริงแล้วเขาเองก็จัดได้ว่าเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเพราะสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตร แต่ปรานต์ที่น่าจะสูงเท่ากันหรือมากกว่าเพียงสองถึงสามเซนติเมตรนั้นก็ยังเป็นต่อในด้านความกำยำของวัยหนุ่ม

"ถ้าหากจะล้อเล่นก็ให้มันมีขอบเขตบ้างนะปรานต์"

ผู้สูงวัยกว่าเงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง เขาพยายามไม่เอนตัวหนีแม้เมื่อคู่สนทนาจะเท้าแขนทั้งสองคร่อมเขาไว้แล้วก้มหน้าลงมาใกล้ นัยน์ตาของทั้งคู่ยังคงประสานกันอย่างไม่มีใครยอมเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี

"ผมนึกว่าคุณจะรู้จักผมมากพอที่จะรู้ว่าผมไม่ชอบล้อเล่น คุณคิดว่าการสารภาพรักกับคนที่อายุมากกว่าแถมเป็นเจ้านายด้วยมันง่ายเหมือนโทรไปนัดลูกค้าหรือไง?"

ไม่ง่ายหรอก ทำไมเรื่องแค่นี้เขาจะไม่รู้ ในเมื่อครั้งหนึ่งเขาก็เคยขอความรักจากหญิงสาวที่อายุมากกว่าห้าปีมาแล้วเหมือนกัน ถึงแม้วันนี้เธอจะทิ้งชีวิตคู่ที่เคยมีร่วมกับเขาให้เป็นอดีตก็ตาม

"คุณโตมากับแม่แค่สองคนใช่มั้ย? บางทีคุณอาจแค่เข้าใจผิดเพราะคิดถึงพ่อก็ได้"

นัยน์ตาที่กำลังจ้องเขาหรี่ลงพร้อมรังสีของความไม่พอใจที่สาดออกมาอย่างเต็มขั้น "ถ้าแค่เข้าใจผิดเพราะมองว่าคุณเป็นเหมือนพ่อ ผมคงไม่อยากทำแบบนี้กับคุณหรอก"

หิรัญไม่มีเวลาตั้งตัวเมื่อถูกกระชากเนคไทจนเซไปข้างหน้า เขาเบิ่งตากว้างด้วยความช็อกเมื่ออีกฝ่ายทาบริมฝีปากลงประกบบนริมฝีปากของตัวเอง ความตกใจทำให้ร่างกายแข็งเกร็งจนกระทั่งรับรู้ถึงสัมผัสจากปลายลิ้นที่พยายามจะรุกล้ำผ่านกลีบปาก เขาจึงได้สติและพยายามผลักร่างที่คร่อมอยู่ออก

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!! นี่เป็นบ้าไปแล้วรึไง!?"

"คนที่บ้ามันคุณต่างหาก! หย่าแล้วยังจะใส่แหวนอยู่อีก! จะฝังตัวเองกับอดีตไปถึงไหน!!"

ปรานต์ดึงมือซ้ายของหิรัญอย่างแรง และก่อนที่เจ้าของมือจะทันได้โต้ตอบ แหวนทองคำเกลี้ยงบนนิ้วนางข้างซ้ายก็ถูกรูดออกอย่างรวดเร็วก่อนที่ปรานต์จะเขวี้ยงมันออกไปนอกหน้าต่าง

"นายทำบ้าอะไรน่ะ!!?"

หิรัญลุกพรวดไปข้างหน้าต่างแล้วยืดตัวมองออกไป ใบหน้าซีดเผือดเพราะรู้ว่าพื้นที่ด้านหลังอาคารกำลังมีการตอกเสาเข็มเตรียมก่อสร้างคอนโดมิเนียม มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เมื่อของชิ้นเล็กๆ เช่นแหวนหล่นลงไปในบริเวณนั้นแล้วจะมีใครหาเจอ

"คุณควรเลิกคิดถึงคนที่ทิ้งคุณไป แล้วก็มองคนที่อยู่ตรงหน้าคุณได้แล้ว!"

ประโยคนั้นไม่ต่างจากน้ำมันเดือดจัดที่ราดรดบนหัวใจ หิรัญหันกลับไปเหวี่ยงกำปั้นเข้าใส่ใบหน้าของปรานต์อย่างไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมทันที เสียง 'พลั่ก!' เพราะชายหนุ่มถูกต่อยจนกระแทกผนังเรียกความสนใจจากคนนอกห้องให้วิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะพากันร้องอย่างตกใจแล้วเข้ามาช่วยแยกเขาออกจากปรานต์ซึ่งไม่มีทีท่าจะโต้ตอบเลยสักนิด

"คุณเหม! พอเถอะครับ! เฮ้ย! ใครก็ได้ช่วยพาปรานต์ออกไปที!"



หิรัญยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่เคยลืมเลือน เพราะนึกถึงขึ้นมาเมื่อไหร่ก็จะรู้สึกเจ็บแปลบที่มือเหมือนเพิ่งต่อยปรานต์ไปหมาดๆ ทุกครั้ง หลังจากที่เกิดเรื่องนั้นมีคนพาชายหนุ่มไปโรงพยาบาล ส่วนเขาต้องแต่งเรื่องไปนั่งอธิบายให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลฟังโดยปกปิดเนื้อหาส่วนที่ปรานต์สารภาพความรู้สึกกับเขาไว้ ซึ่งไม่ง่ายเลยกว่าจะโน้มน้าวอีกฝ่ายให้เชื่อและเลิกสอบสวนเขาได้

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ปรานต์ถูกสั่งพักงานทันทีเนื่องจากคณะผู้บริหารเห็นแก่หน้าหิรัญ แต่หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อปรานต์ส่งจดหมายขอลาออกมาให้เขาเซ็นรับทราบ เมื่อสอบถามกับหัวหน้าฝ่ายบุคคลก็ได้รู้ว่าเพราะชายหนุ่มมีกิจการที่ต้องกลับไปสืบทอดเนื่องจากมารดาล้มป่วย

เท่านี้เองเหรอ...มาทำให้คนอื่นเจ็บใจแทบตายแล้วก็หนีไปรักษาแผลในที่ปลอดภัย ทิ้งให้เขาต้องสับสน ผิดหวังและไม่เข้าใจกับเรื่องที่ตัวเองมาจุดประเด็นไว้ให้เพียงคนเดียว

ตอนนั้นหิรัญลงชื่อในเอกสารโดยไม่คิดจะโทรไปถามไถ่คู่กรณีเลยสักคำ ความโกรธเป็นดั่งกำแพงทิฐิหนาที่ขวางกั้นเขาไม่ให้เป็นฝ่ายติดต่อไปก่อน ถึงแม้จะตระหนักว่าตนเป็นผู้ใหญ่กว่าและควรจะเป็นฝ่ายให้อภัย แต่เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงบัดนี้...เขาก็มองไม่เห็นเหตุผลที่จะโทรไปเพื่อปรับความเข้าใจอีกแล้ว

ปล่อยไปก็ดีเหมือนกัน หมอนั่นยังหนุ่มยังแน่นแถมยังมีอนาคต ส่วนเรื่องที่มาสารภาพรักกับเขาก็คงเป็นแค่ความผิดพลาดครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่นานก็คงจะถูกลืม

ส่วนเขาเอง...ก็ควรจะใช้ชีวิตเพื่อเดินต่อไปข้างหน้าเช่นกัน...



++------++



และแล้ววันงานเลี้ยงปีใหม่ก็มาถึง

เนื่องจากงานครั้งนี้จัดในโรงแรมมีระดับ เหล่าพนักงานจึงแต่งองค์ทรงเครื่องกันมาอย่างไม่มีใครยอมใคร หลังจากแต่ละคนลงทะเบียนแล้วก็เดินเข้าไปนั่งตามโต๊ะที่จัดไว้ในห้อง

ค่ำคืนของงานเลี้ยงผ่านไปอย่างรื่นเริงด้วยเสียงดนตรีและการแสดงจากเหล่าพนักงาน หลังจากผ่านช่วงสำคัญซึ่งก็คือการจับสลากแลกของขวัญแล้วก็ยังมีการแสดงต่ออีก แต่ว่าหิรัญเริ่มรู้สึกเบื่อจึงลุกเดินออกไปด้านนอก

โรงแรมแกรนด์แอนเน่นี้เดิมเป็นที่ตั้งของโรงแรมที่ค่อนข้างเก่าแก่ แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการเทคโอเวอร์โดยเจ้าของใหม่ โดยนอกจากจะเปลี่ยนชื่อโรงแรมแล้วก็ยังทำการปรับปรุงทุกอย่างใหม่หมด อาคารเก่าบางส่วนถูกรื้อถอนเพื่อทำเป็นสวนหย่อมและลานจอดรถ ในช่วงเทศกาลคริสต์มาสต่อกับปีใหม่เช่นนี้ก็มีการแขวนไฟประดับในโทนสีเย็นสบายตา หิรัญเห็นว่าสวนหย่อมดูสงบดีและไม่มีใครจึงเข้าไปเดินเล่น

สายลมยามค่ำพัดผ่านยอดไม้จนเกิดเสียงดังซู่ซ่า ไฟดวงจิ๋วๆ ที่แขวนประดับตามกิ่งไม้ไหวกระเพื่อมจนทำให้ดูราวกับมีฝูงหิ่งห้อยเรืองแสงเกาะกลุ่มกัน หนุ่มใหญ่สูดหายใจเข้าเต็มปอดแม้จะรู้ว่าต้นไม้คายก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในยามค่ำ แต่มันก็ยังให้กลิ่นอายที่สดชื่นกว่ากลิ่นน้ำหอมสังเคราะห์ในห้องจัดเลี้ยงมากนัก

"งานเลี้ยงไม่สนุกเหรอครับ?"

เสียงที่ลอยมาจากมุมหนึ่งในเงามืดทำให้คนถูกทักสะดุ้ง หิรัญหันไปทางต้นเสียงและพยายามมองหาว่าคนถามอยู่ไหน แต่แล้วเมื่อเห็นโครงร่างอันคุ้นตาซึ่งยืนอยู่ในมุมสลัวใต้ต้นไม้ที่ริมสวน หัวใจที่เต้นรัวเพราะความตกใจเมื่อครู่ก็ค่อยผ่อนแรงลง เขาล้วงสองมือลงในกระเป๋ากางเกงก่อนจะยักไหล่

"เปล่า ก็เหมือนทุกปี"

"ฟังดูเหมือนน่าเบื่อนะครับ"

หิรัญเบนสายตาไปทางอาคารของห้องจัดเลี้ยง น่าเบื่องั้นหรือ...ก็อาจจะใช่ เขาทำงานกับบริษัทนี้มานาน สนิทสนมคุ้นเคยดีกับผู้บริหารทุกระดับและพนักงานทุกแผนก เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของชีวิตเขาทุกวันนี้ถูกทุ่มให้กับงานทั้งที่มองไม่เห็นเป้าหมายอีกแล้วว่าทำเพื่อใคร แต่มันอาจยังเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขามีจุดประสงค์ในการตื่นนอนและใช้ชีวิตในแต่ละวัน และไม่ทำให้เขาเป็นโรคประสาทเพราะความว้าเหว่จากการอยู่คนเดียวก็เป็นได้

"...เข้าไปสิ หลายคนน่าจะดีใจที่เห็นนายมาร่วมงานเลี้ยง"

ร่างในเงามืดก้าวมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ถึงจุดซึ่งสว่างพอที่จะเอื้อให้หิรัญเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายได้ สายตาของคนวัยสี่สิบกว่าไม่ได้เฉียบคมเหมือนสมัยที่เขายังหนุ่มแน่นอีกแล้ว

"ผมไม่ได้อยากมาหาพวกเขา คนที่ผมอยากเจอมีแค่คนเดียว แล้วเขาก็ยืนอยู่ตรงนี้"

ท่ามกลางไอเย็นของอากาศในยามค่ำคืน กระแสความอบอุ่นสายหนึ่งลอยตามลมมาพร้อมเสียงของคนพูดและโอบล้อมหิรัญไว้ กระแสความอบอุ่นนั้นราวจะแทรกซึมเข้าไปถึงหัวใจของเขาที่ถูกน้ำแข็งห่อหุ้มนับจากวันที่แยกทางจากภรรยา

ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะทิฐิ ความรู้สึกอยากชดเชย หรือความเหนื่อยล้าในใจกันแน่ที่ทำให้ยอมมองดูเธอจากไปโดยไม่เหนี่ยวรั้ง มาถึงตอนนี้ เขาตระหนักแล้วว่าเป็นเพราะต่อให้สามารถดึงเธอเอาไว้ได้สำเร็จ เขาก็คงทำให้เธอต้องเจ็บช้ำเพราะถูกลากกลับเข้ามาในวงจรเดิมๆ อย่างแน่นอน

"ลุงอายุสี่สิบกว่าที่บ้างานมันมีอะไรน่าหลงใหล ขนาดเมียที่แต่งกันมาเกือบยี่สิบปียังขอหย่าได้ แล้วกับคนที่อายุอ่อนกว่าเกินรอบแถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกันอีก...มองยังไงก็มีแต่ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเห็นๆ"

หิรัญไม่ใช่คนเชี่ยวชาญในเรื่องความรัก ตอนที่หลงรักหญิงสาวซึ่งต่อมาจะเป็นภรรยานั้นก็เริ่มต้นจากรักข้างเดียว เขามุ่งมั่นจนกระทั่งเธอยอมหันมามองเขาและตอบตกลงแต่งงานในที่สุด แต่กลับเป็นเขาเองที่รักษาดวงใจเอาไว้ไม่ได้ การสูญเสียรักแรกและรักเดียวในชีวิตไปทำให้เขาไม่มั่นใจว่าตนมีคุณสมบัติจะเริ่มใหม่ในอายุเท่านี้

"ผมโดนหาว่าเป็นพวกชอบแหกคอกมาตั้งแต่เด็กแล้ว อะไรที่คนอื่นไม่คิดจะทำผมก็อยากทำ อะไรที่คนอื่นไม่เห็นค่าผมก็อยากได้ เพราะนั่นแปลว่าผมจะได้เป็นเจ้าของพร้อมสิทธิ์ขาดเพียงคนเดียว"

เสียงพูดนั้นดังใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับเสียงฝีเท้าบนผืนสนามหญ้าที่ดังชัดเจนขึ้นจากด้านหลัง เสียงลมหายใจที่ลอยเข้าหูบอกให้หิรัญรู้ว่าคนในเงามืดก้าวออกมาถึงจุดที่เขาสามารถเอื้อมมือถึงแล้ว

"ความขบถของวัยหนุ่มสินะ"

"ความยึดมั่นของคนที่มีความรักต่างหาก คุณเหม..."

เสียงที่เรียกชื่อเขาแกว่งเล็กน้อยเมื่ออ้อมแขนอุ่นยื่นมาโอบกอดจากด้านหลัง รั้งร่างของเขาให้อยู่ในอ้อมกอดของปรานต์อย่างง่ายดาย ปลายจมูกโด่งที่ตรงกับใบหูของเขาพอดีโน้มลงคลอเคลียบนเส้นผมขณะที่แผ่นหลังของเขาแนบชิดกับแผงอกแกร่ง

"ผอมลงอีกแล้วใช่มั้ยครับ?"

"ไม่เจอกันแค่เดือนกว่า จะผอมลงได้แค่ไหนกันเชียว"

หิรัญเอ่ยพลางหันหน้าไปอีกทาง เขาไม่ได้รังเกียจความรู้สึกยามถูกผู้ชายอีกคนโอบกอดเช่นนี้ แต่ว่า...เขาไม่ชิน และไม่คิดว่าจะปรับใจให้ชินได้โดยง่าย

"ผมรู้ ตั้งแต่ต้นปีคุณเหมก็ผอมลงตลอด ดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนตอนที่ผมเพิ่งเริ่มทำงานใหม่ๆ ด้วย ขนาดเวลาผมทำอะไรผิดยังไม่ดุว่าผมแรงๆ เหมือนเมื่อก่อนเลย"

น้ำเสียงตัดพ้อทำให้หิรัญหัวเราะพรืด "นายนี่รสนิยมมีปัญหาจริงๆ นะ แฟนคนก่อนๆ เคยบอกมั่งรึเปล่า..."

เนื่องจากเขาหันกลับไปหาโดยไม่รู้ว่าปรานต์หันตามเขาอยู่ก่อนแล้ว มุมปากของหิรัญจึงชนกับริมฝีปากของอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง ผู้สูงวัยกว่าชะงักเมื่อนัยน์ตาของทั้งคู่สบประสาน และเขาเห็นแต่ความต้องการ โหยหา อยากครอบครองที่สะท้อนในแววตาคมกล้าซึ่งกำลังโน้มใกล้เข้ามาทุกที

"คนเดียวที่พูดให้ได้ยินก็แฟนคนนี้แหละครับ"

ภาพแสงไฟบนต้นไม้พร่าเลือนมื่อหิรัญหลับตาลงรับจุมพิต เจ้าของอ้อมกอดเพิ่มแรงโอบกระชับเขามากขึ้นจากอ้อมกอดหลวมๆ ในตอนแรก ริมฝีปากที่บดลงบนริมฝีปากของเขาถ่ายทอดความคะนึงหาอย่างแน่วแน่เมื่อมั่นใจแล้วว่าจะไม่ถูกผลักไส

หลายอึดใจผ่านไปกว่าช่วงเวลาแห่งความหวานล้ำจะจบลง ริมฝีปากของทั้งสองแยกเป็นอิสระจากกันอย่างแช่มช้า รอยยิ้มที่ปรานต์มอบให้ยามที่หิรัญลืมตาทำให้ผู้สูงวัยกว่าทั้งหมั่นไส้และปลื้มใจที่ตนคือผู้ทำให้เกิดรอยยิ้มนั้น

"รู้หรือเปล่าว่าการให้ความหวังกับคนแก่เป็นบาป?"

"ถึงเกิดทีหลังก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคนโลเลนี่ครับ คุณเหมเองก็แต่งงานตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบแปดเท่าผมไม่ใช่เหรอ?"

ช่างยอกย้อนเหลือเกินนะไอ้หนู... หิรัญไม่ทันได้พูดตามที่คิดก็ถูกยกมือข้างซ้ายขึ้น เขามองปรานต์ล้วงมืออีกข้างเข้าไปหยิบบางสิ่งในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตมาสวมบนนิ้วนางข้างซ้ายของเขาแล้วก็เลิกคิ้ว

แหวนทองคำขาวเนื้อเกลื้อง ไร้ลวดลายหรืออัญมณีตกแต่ง แต่กลับเปล่งประกายดุจแก้วเจียระไนอยู่บนนิ้วมืออันหยาบกร้านของเขา

"แหวนนี่..."

"ผมจะไม่พูดว่าขอใช้แหวนวงนี้ชดเชยแหวนวงที่ผมโยนทิ้ง แต่เพราะผมอยากให้สิ่งแทนใจกับคุณเหมเป็นเครื่องหมายการเริ่มต้นของเราสองคน ห้ามถอดออกเด็ดขาดนะครับ"

น้ำหนักของโลหะที่สวมอยู่บนนิ้วราวจะตอกย้ำคำมั่นที่ปรานต์มอบให้ หิรัญมองแหวนที่ติดอยู่บนนิ้วเนิ่นนานโดยไม่พูดอะไร สุดท้ายจึงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับไปหาคนด้านหลัง นัยน์ตาที่สบกับเขาดูมีร่องรอยไม่มั่นใจราวกับยังรอคำตอบ เช่นเดียวกับริมฝีปากที่เม้มจนเป็นเส้นตรง หิรัญจำได้ดีว่าอีกฝ่ายมักทำสีหน้าเช่นนี้เสมอยามรอฟังคำชี้แนะจากเขา


"ขอโทษครับคุณเหม ผมพลาดเอง แทนที่จะได้ลูกค้ารายใหญ่เลยโดนคู่แข่งตัดหน้า"

"ไม่เป็นไรหรอกปรานต์ จำความผิดพลาดครั้งนี้ไว้ก็แล้วกัน คนเราล้มได้ก็ต้องลุกได้ อย่าให้เรื่องนี้กลายเป็นอุปสรรคในการไปคุยกับลูกค้ารายต่อๆ ไป เข้าใจไหม?"


คนเราล้มได้ก็ต้องลุกได้...นั่นเป็นประโยคที่เขาพร่ำสอนพนักงานทุกคนมาตลอดรวมถึงปรานต์ยามที่ทำเรื่องผิดพลาด แล้วนับประสาอะไรหากในอนาคตเขาจะต้องเจ็บอีกครั้ง ตราบใดที่พวกเขาได้ใช้เวลาในปัจจุบันด้วยกันอย่างมีความสุขก็น่าจะดีพอแล้วมิใช่หรือ

"เราคงเริ่มต้นกันไม่ได้หรอกนะ ปรานต์"

นัยน์ตาของปรานต์เบิ่งกว้างเหมือนไม่เชื่อหู อ้อมแขนที่เมื่อครู่โอบรั้งร่างของหิรัญดูอ่อนแรงลงในทันใด ผู้สูงวัยกว่าจึงหัวเราะในคอก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องคออีกฝ่ายแล้วโน้มใบหน้าเข้าหา

มีคนรักที่ส่วนสูงไม่ต่างกันมากแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...

"เพราะถ้ามีแต่ฉันที่ใส่แหวน ก็ไม่มีหลักฐานผูกมัดว่านายเป็นของฉันเหมือนกันน่ะสิ"

สายลมเย็นหอบหนึ่งพัดผ่านสวนหย่อมจนกิ่งไม้เสียดสีกันเสียงดัง กระทั่งผิวน้ำในสระบัวก็กระเพื่อมไหว เส้นผมของคนสองคนปลิวยุ่งเพราะสายลมหอบนั้น กระนั้นริมฝีปากที่คลอเคลียกันราวได้พบบ่อน้ำหวานที่เอมโอชก็ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองไม่สนใจอากาศที่เริ่มเย็นลง และยังคงแสวงหาความอบอุ่นในอ้อมกอดของกันและกันอยู่นั่นเอง จนกระทั่งดวงจันทร์เริ่มเคลื่อนคล้อยบนผืนฟ้า ทั้งสองจึงยิ้มให้กันก่อนจะเดินเคียงกันออกจากโรงแรม ทิ้งสวนหย่อมอันเงียบสงบและบรรยากาศครื้นเครงของงานเลี้ยงปีใหม่เอาไว้เบื้องหลัง

ภายในห้องจัดเลี้ยงที่เหลือพนักงานเพียงไม่กี่คนเพราะทยอยกลับบ้านกันไปแล้ว คณะกรรมการจัดงานต่างช่วยกันเก็บข้าวของพลางก็คุยกันไปด้วย

"จบงานนี้ก็จะได้หยุดยาวซักที ว่าแต่ทำไมคืนนี้ไม่เห็นปรานต์เลยล่ะ ไหนคุณเจ้าของโรงแรมบอกว่าจะออกมาเจอพวกเราไม่ใช่เหรอ?"

"นั่นสิ อุตส่าห์ให้ห้องจัดงานเลี้ยงฟรีๆ ทั้งที่เคยมีเรื่องกับไดเร็คเตอร์ของบริษัทแท้ๆ จะบอกว่าเป็นคนมีน้ำใจหรืออยากอวดรวยดีล่ะเนี่ย"

"สงสัยไม่ว่างมั้ง ยังไงก็เก็บของให้เสร็จกันสักทีเถอะ ฉันอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว"

ทิวาพรเอ่ยกับเพื่อนๆ ซึ่งเป็นกรรมการจัดงานด้วยกันก่อนจะหันไปเก็บอุปกรณ์ต่อ แต่บนมุมปากของหญิงสาวกลับมีรอยยิ้มประดับ เธอรู้ดีถึงสาเหตุที่ปรานต์ไม่มาร่วมงานในคืนนี้ เพราะว่าเจ้าตัวได้พบกับคนที่ตั้งใจจะมาพบที่สุดไปแล้วนั่นเอง

เนื่องจากเป็นเพื่อนบ้านกันตั้งแต่เด็ก ทิวาพรจึงรู้ว่าชายหนุ่มเป็นทายาทของแม่ม่ายเจ้าของเครือโรงแรมใหญ่มาโดยตลอด ตอนที่อีกฝ่ายเรียนจบปริญญาโทและมาขอคำแนะนำว่าอยากทำงานที่อื่นก่อนจะกลับไปสืบทอดงานของครอบครัว เธอจึงแนะนำให้มาสมัครงานที่บริษัทเพราะกำลังขาดคน และก็ได้รู้ว่ารุ่นน้องหนุ่มมีใจให้เจ้านายของเธอตั้งแต่มาเริ่มงานช่วงแรกๆ

หลังจากที่มีเรื่องกับหิรัญ ปรานต์จำใจต้องลาออกเพราะถึงกำหนดที่มารดาขอให้ไปสืบทอดกิจการพอดี แต่กระนั้นก็ยังคอยโทรสอบถามเธอถึงความเป็นไปของหิรัญอยู่ไม่ขาด เธอเองก็พอจะสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเจ้านายหลังจากที่ปรานต์ลาออกไปอยู่เหมือนกัน พอสบโอกาสจึงติดต่อรุ่นน้องหนุ่มเรื่องสถานที่จัดงานเลี้ยงปีใหม่ เพราะมั่นใจว่านิสัยของหิรัญคงทำให้เจ้าตัวจำไม่ได้แน่ว่าโรงแรมนี้เป็นหนึ่งในสถานที่ซึ่งปรานต์เป็นผู้บริหาร

เมื่อครู่นี้หญิงสาวทันเห็นตอนทั้งคู่อยู่ในสวนหย่อมตอนที่ออกไปเข้าห้องน้ำ ท่าทีที่บอกให้รู้ว่าคงปรับความเข้าใจกันได้แล้วทำให้เธอเดินกลับมาที่ห้องจัดเลี้ยงอย่างสบายใจ ถึงแม้จะไม่อาจคาดเดาอนาคตว่าพวกเขาจะไปกันได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ แต่เธอก็ยินดีจากใจจริงที่เจ้านายและรุ่นน้องที่สนิทจะได้มีความสุขจากการมีใครบางคนคอยเคียงข้าง

ส่วนตัวเธอเอง...ถึงแม้ในใจส่วนลึกจะอิจฉา แต่ในเมื่อปลายปีเช่นนี้เป็นเวลาที่ควรปล่อยวางเรื่องเก่าๆ เธอเองก็คิดตกแล้วว่าจะตัดใจจากความรักข้างเดียวที่เก็บงำไว้มาหลายปี แล้วเปิดใจก้าวสู่บทใหม่ของชีวิตด้วยความหวังว่าสักวันคงจะได้พบใครคนนั้นของเธอบ้างเช่นกัน

Let the new chapter begin...



++---End---++


 :L2:  :L2:  :L2:  :L2:  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-12-2013 15:27:35

 :mc1: :mc1: :mc1:
 :mc3: :mc3: :mc3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-12-2013 15:48:15

แอร๊ยย
อบอุ่นจังเลยค่าาา
ขอบคุณพี่รินที่เขียนเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้มาฉลองวันคริสมาสต์กันนะคะ
อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 25-12-2013 15:54:05

ตามมากรี๊ดดดดดด หญ้าอ่อน ต่อ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 25-12-2013 16:19:40

อบอุ่นละมุนเคล้ากลิ่นรัก อร๊ายยย ^///^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 25-12-2013 16:26:54

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 25-12-2013 17:12:08

 :-[ :-[ :o8: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-12-2013 17:18:40

คนแก่น่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 25-12-2013 17:27:41

ชอบมากที่เคะจะแ่ก่กว่าเมะ...น่ารักสุด ๆ
อ่ายแล้วคิดถึง  Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น
กลับไปอ่านอีกซักรอบก่อนระหว่างรอหนูตี้.. :mew1:
อวยพรล่วง สุขสันต์วันคริสต์มาสและมีแต่ความดีเข้าหาทุกคนเลยนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 25-12-2013 17:48:26

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-12-2013 19:03:34

วู้ววว คุณเหม นิซึนอะ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-12-2013 19:13:42

จะไปหาหนุ่มหล่อ รวย อบอุ่น อ่อนโยนและชอบคนแก่แบบปรานต์ได้ที่ไหนบ้างคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-12-2013 19:49:10

สักวันหนึ่ง...ผมคงจะได้พบคนที่จะมาอยู่ข้างๆทำให้ผมมีความสุขเหมือนกัน ได้แต่เฝ้ารออยู่เงียบๆ

ขอบคุณที่พาตัวละครน่ารักๆมาให้ได้รู้จักนะครับ  :pig4:

+1  Merry Christmas นะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-12-2013 19:49:54

อบอุ่นจัง ชอบค่ะ แล้วเอามาคั่นเวลา อีกสักตอนสองตอนก็ดีนะคะ


ส่วนคุณเลขา รักข้างเดียวคือใครหรอ บอสหรือเพื่อนสมัยเด็กรึเปล่า


ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 25-12-2013 20:10:35

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-12-2013 20:57:09

เคะแก่กว่าก็ชอบอ่านค่ะ ขอบคุณนะคะ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 25-12-2013 22:12:37

 :mc1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 25-12-2013 22:18:12

ให้ความอบอุ่นอย่างน่าเหลือเชื่อสำหรับตอนพิเศษนี้

อิจฉาคุณเหมนะ มีเด็ก(กว่ามากๆ) มาหลงรักแบบนี้

เป็นความรักต่างวัยที่น่าชื่นชมเสียจริง  ชอบๆๆๆ

เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะคุณริน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 26-12-2013 12:42:02

ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารัก ๆ
ว่าแต่ปีใหม่จะได้อ่านตาแก่ใจร้ายไหมหนอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 26-12-2013 13:11:45

มีต่อไหมคะ? 55555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-12-2013 13:42:50

เขิลเลยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-12-2013 17:40:19

ชอบชื่อคุณเหมจังค่ะ ถ้าจำไม่ผิดหิรัญแปลว่าเงินรึเปล่าคะ ชอบค่ะ

รอน้องตี้ต่อ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-12-2013 18:28:53

อ้างจาก: JustWait ที่ 26-12-2013 17:40:19  

ชอบชื่อคุณเหมจังค่ะ ถ้าจำไม่ผิดหิรัญแปลว่าเงินรึเปล่าคะ ชอบค่ะ

รอน้องตี้ต่อ :katai2-1:

หิรัญแปลว่าเงิน เหมแปลว่าทอง ปรานต์แปลว่าที่สุดค่ะ ชื่อตัวละครเรื่องสั้นนี้ความหมายสื่อถึงความร่ำรวยกันหมดเลยค่ะ XD

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 26-12-2013 18:41:37

คุณเหมมมเป็นอมตะชัวร์ค่า~~~~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-12-2013 07:24:30

คุณเหมหยอกเย้าเป็นเหมือนกันนะคะ นึกว่าจะไม่เห็นใจปรานต์แล้ว ^^

ยังหวังว่าจะมี Another chapter continues ค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 28-12-2013 19:51:39

สดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-12-2013 07:53:10

 :mc4: อยากให้มีตอนต่อไปอีกค่ะ  :m4:  เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลย  :กอด1:  จะติดตามต่อไปค่ะ  ขอให้มาบ่อย ๆ



รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-12-2013 19:27:51

แหม่ คนอ่านก็อยากเจอพ่อหนุ่มผู้มุ่งมั่นในรัก แถมเป็นทายาทโรงแรมแบบปรานต์บ้างจังเล้ย
อิจฉาคุณเหมสุด ๆ ลุ้นมากตอนเจอกันอีกครั้งกลัวคุณเหมใจแข็ง
ให้อารมณ์อบอุ่นมากเลยค่ะเรื่องนี้ พระเอกเด็กกว่านี่มันเร้าใจจริงจัง
แต่พระเอกแก่กว่าแบบคุณกฤตก็เร้าใจนะคะๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 29-12-2013 19:47:25

ชอบจัง อบอุ่นสุดๆ
สวัสดีปีใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 30-12-2013 13:00:59

 :m3: ชอบจริงๆ นิยายประเภทเมะเด็กกว่าเนี่ยยยยย

กริ้บกริ้วดีจริง ต่างจากอารมณ์ของน้องตี้ที่มีต่ออีตากฤตลิบลับเลยเแหะ :m29:

มารอตอนต่อไปจ้าาา +1 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 30-12-2013 16:12:46

เรื่องพิเศษนี้ซึ้งดีอะ
แล้วเอาไงละทีนี้ คุณกฤตต้องเอาแม่มาเป้นข้ออ้างแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 30-12-2013 21:25:13

คุณกฤตน่าจะทะนุถนอมหัวใจน้องตี้บ้างนะ เดี๋ยวถูกเกลียดแบบจริงจังหรอก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: chiroyuki ที่ 31-12-2013 13:06:47

ชอบอ่าา ถึงจะเป็นเป็นเรื่องสั้นแต่เนื้อเรื่องกระชับสนุกมากเลย ค่อนข้างเข้าถึงอารมณ์ดีด้วย เคะแก่กว่าแต่ก็น่ารักมากเลยค่ะ
จะเป็นกำลังใจให้นักเขียนต่อไปนะคะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 31-12-2013 20:09:20

มารอตอนพิเศษวันปีใหม่(ถ้ามีอ่ะนะ) ของคุณกฤตกับน้องตี้ผู้แสนน่ารักน่าฟัด :hao6:

 :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:  นะคะคุณริน (เค้าอ้อนแล้วน้าาาา)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 31-12-2013 22:46:54

 :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ [ขอคั่นตากฤต-น้องตี้ด้วยเรื่องสั้นรับเทศกาลนะจ๊ะ] 25.12.56 p.35
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 04-01-2014 13:54:43

รอ รอ รอ น้องตี้~ .. :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 05-01-2014 19:41:49

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 18


เสียงที่ดังใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ทำให้ธีระยิ่งลนลาน ถ้าขืนแม่มาเห็นสภาพตอนนี้เขาคงอยากผูกคอตายแน่

"ตี้อยู่บนห้องเหรอลูก? ทำไมทิ้งหลานไว้คนเดียวล่ะ? แล้วทำไมพื้นมันเฉอะแฉะแบบนี้เนี่ย?"

"แป๊บนึงแม่! พอดีตี้ออกไปตากฝนตัวเปียกเลยขึ้นมาเปลี่ยนชุด เดี๋ยวจะลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้แหละ!"

พอตะโกนไปแล้วเขาก็ใจเต้นโครมคราม กระทั่งมั่นใจว่าได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินลงไปแล้วจึงค่อยระบายลมหายใจยาวออกมา พลันอาการสั่นของคนด้านหลังก็ทำให้หันไปถลึงตาใส่

"หัวเราะอะไร!? นี่มันความผิดคุณทั้งนั้นเลยนะ!"

ใบหน้าที่แดงก่ำของเด็กหนุ่มยิ่งทำให้กฤตภาสอยากจะหัวเราะให้เต็มเสียง เขากดจมูกลงบนแก้มที่ซ่านสีเลือดฝาดเร็วๆ แล้วก็กระซิบเสียงเบา

"เธอลงไปแก้ตัวกับแม่ก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วจะตามไป"

ธีระเกือบจะสำลักน้ำลายจากน้ำเสียงชวนจั๊กจี้ข้างหู แต่เมื่อเหลือบตาลงเห็นแผงอกเปลือยตรงหน้าก็นึกได้ว่าเสื้อผ้าที่ตั้งใจจะเอาให้กฤตภาสเปลี่ยนนั้นถูกทิ้งไว้ข้างล่าง จึงรีบลุกออกจากห้องแล้วเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้าในห้องของพ่อกับแม่ จากนั้นก็เดินกลับไปหาคนที่นั่งเลิกคิ้วมองเขาอยู่บนเตียง

"เสื้อกับกางเกงของพ่อผม อาจจะหลวมหน่อยแต่คุณน่าจะใส่ได้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วคุณก็อยู่ในนี้แหละ"

ธีระไม่รอฟังคำโต้แย้งใดๆ ก็รีบผลุนผลันออกจากห้อง กฤตภาสมองประตูที่ปิดลงแล้วก็ขมวดคิ้ว ดูเหมือนเจ้าของห้องจะจงใจขังเขาไว้ในนี้จนกว่าจะหาโอกาสให้แอบออกจากบ้านได้โดยที่แม่ไม่รู้กระมัง

ช่างเถอะ ยังไงเขาก็อุตส่าห์มาถึงนี่แล้ว จะไม่ยอมกลับไปโดยที่ยังไม่บรรลุเป้าหมายหรอก

กฤตภาสยิ้มเย็นขณะหันไปคลี่เสื้อผ้าที่ธีระนำมาให้ จากนั้นก็ลุกขึ้นถอดกางเกงเปียกชื้นบนตัวแล้วสวมเสื้อผ้าที่ค่อนข้างเก่าแต่แห้งสะอาดอย่างไม่รีบร้อน



++------++



ธีระรีบวิ่งลงมาชั้นล่างโดยพยายามไม่เหยียบหยดน้ำบนบันได เมื่อเข้าไปในครัวก็เห็นมารดากำลังเทอาหารจากถุงใส่จาน ผู้สูงวัยได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาจึงเงยหน้าขึ้นยิ้มให้

"อ้าว มาๆ แม่ได้แกงคั่วหอยขม ผัดกุ้ยช่ายแล้วก็หมูยอทอดมา ยังร้อนๆ อยู่เลย เดี๋ยวรออุ่นข้าวแป๊บก็กินได้แล้ว"

"โอเคครับ งั้นเดี๋ยวตี้ไปเช็ดน้ำบนพื้นก่อนนะ"

เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจที่มารดาไม่ระแคะระคายข้ออ้างของเขาเลยสักนิด หลังจากหยิบไม้ถูพื้นแล้วเขาก็เดินเข้าไปถูพื้นห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินไปต่อที่บันได เขาใช้ไม้ถูพื้นซับรอยน้ำไปเรื่อยจนกระทั่งถึงหน้าประตูห้องนอน จากนั้นก็ยืนเท้าเอวอย่างใช้ความคิด

คุณกฤตจะหิวรึเปล่านะ นี่มันก็บ่ายโมงกว่าเข้าไปแล้วด้วย แต่ถ้าเรียกให้ลงไปกินข้าวก็ต้องหาข้ออ้างกับแม่อีกน่ะสิ ถ้างั้นก็ปล่อยให้ทนหิวไปแล้วกัน จะแสบกระเพาะจนทนไม่ไหวก็ช่างปะไร...ไม่มีใครขอให้มานี่นา

ธีระคิดอย่างขวางๆ แล้วก็เดินกลับลงไปชั้นล่าง หลังซักไม้ถูพื้นและล้างมือเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปในห้องครัว แม่ของเขากำลังคดข้าวใส่จานอยู่พอดี พอหันมาเห็นลูกชายกำลังเทน้ำดื่มก็ถามอย่างสงสัย

"นี่ แล้วเจ้านายของตี้อยู่ไหนล่ะลูก? เมื่อเช้าเขาโทรบอกแม่ว่าจะมาเยี่ยมตี้ที่บ้านนี่นา ตอนแม่กลับมาเมื่อกี้ก็เห็นรถใครไม่รู้จอดอยู่หน้ารั้ว ไม่ใช่รถพี่เขาหรอกเหรอ?"

เด็กหนุ่มแทบจะพ่นน้ำที่เพิ่งดื่มออกจากปาก แต่ถึงจะกลั้นไว้ทันก็ยังสำลักจนไอโขลก อึดใจใหญ่กว่าเขาจะสูดหายใจเข้าปอดพอจะเค้นคำถามอออกมาได้

"คุณกฤต...โทรหาแม่?"

"ใช่ เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาก็โทรมาถามอาการตี้ครั้งนึงแล้วแต่แม่คงลืมบอก เมื่อเช้านี้ก็โทรมาถามทางตอนแม่ติดฝนอยู่ที่วัด แม่เลยบอกให้มาได้เลยเพราะว่าตี้อยู่บ้าน”

ธีระไม่รู้จะนับเป็นโชคดีหรือร้ายที่ไม่ต้องแต่งเรื่องมากลบเกลื่อนรถของกฤตภาสที่จอดอยู่หน้ารั้ว แต่ที่แน่ๆ เขาไม่ได้คาดคิดว่าฝ่ายนั้นจะเคยพูดคุยกับมารดามาก่อน ขณะที่กำลังคิดว่าจะหาทางออกอย่างไรดีเพื่อไม่ให้อิหลักอิเหลื่อ เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นจากด้านหลังก็ทำให้เด็กหนุ่มนิ่วหน้า

"อ้าว สวัสดีครับคุณแม่ ขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนถึงบ้าน"

"โอ๊ะ! คุณกฤตเหรอคะ? ไม่รบกวนหรอกค่ะพ่อคุณ อุตส่าห์ขับรถตั้งไกลมาเยี่ยมน้องตี้ทั้งที่ฝนตกหนัก ว่าแต่เสื้อผ้านั่น..."

มารดาของธีระเลิกคิ้วมองเครื่องแต่งกายของกฤตภาสด้วยความประหลาดใจ ชายหนุ่มจึงก้มลงมองเสื้อยืดคอกลมที่เก่าจนเป็นสีขาวมอๆ กับกางเกงแพรที่ครั้งหนึ่งคงเคยสีสดแล้วก็ยิ้ม จากนั้นก็ตบหลังธีระเบาๆ จนเด็กหนุ่มแทบสะดุ้ง

"อ๋อ พอดีว่าในรถผมไม่มีร่ม ตอนที่ลงจากรถมากดกริ่งที่หน้ารั้วเลยตัวเปียก น้องตี้ก็เลยเอาเสื้อผ้าให้ผมเปลี่ยนน่ะครับ"

ธีระยิ่งฟังก็ยิ่งคิ้วมุ่นเข้าหากันแน่นยิ่งขึ้น น้องตี้...น้องตี้งั้นเหรอ? ฮึ! ทำมาเรียกชื่อเลียนแบบแม่เขา จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ชัดๆ!

ธีระมองกฤตภาสที่เดินไปช่วยมารดาจัดจานข้าวบนโต๊ะแล้วก็เบ้ปาก เอาเลย อยากจะเรียกคะแนนก็เชิญตามสบาย ถ้าเขาไม่กลับไปเสียอย่างจะทำไม? อยากรู้นักว่าคิดว่าตัวเองมาถึงบ้านแล้วจะบังคับเขาได้งั้นรึ!?

เด็กหนุ่มเริ่มทานอาหารทันทีที่ทุกคนนั่งล้อมโต๊ะ เขาจงใจไม่พูดไม่เสริมอะไรทั้งสิ้นยามที่มารดาถามกฤตภาสเรื่องของเขาเวลาไปฝึกงาน กระนั้นก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่ทั้งสองพูดคุยกันถูกคอ เพราะว่าเขาชินกับกฤตภาสที่มักประหยัดถ้อยคำเวลาอยู่ที่บริษัทมากกว่า

"เหรอคะ ตายแล้ว ดูงานหนักเหมือนกันนะพวกทำอิเว้นท์นี่ แม่เองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพรรค์นี้ด้วยสิ"

"คนทำงานอิเว้นท์ต้องปรับตัวเก่งแล้วก็มีความอดทนสูงครับ ก็เลยมีคนที่เข้าๆ ออกๆ บ่อย ถ้าช่วงไหนสต๊าฟไม่พอแต่มีงานใหญ่ก็เหนื่อยกันน่าดู เวลาที่ได้คนเก่งๆ มาเราก็เลยอยากรักษาไว้ ถึงจะเป็นเด็กฝึกงานก็เปิดโอกาสให้ได้เรียนรู้เท่ากัน"

หญิงวัยกลางคนทำหน้าทึ่งเมื่อกฤตภาสเล่าให้ฟังเกี่ยวกับปัญหาที่มักพบเวลาจัดงาน ฝ่ายธีระได้แต่คิดในใจว่าจะหาทางไล่กฤตภาสกลับอย่างไรถึงจะไม่น่าเกลียด เพราะยิ่งเห็นทั้งสองคนสนิทสนมกันมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งใจไม่ดีเท่านั้น

"ฮื้ม...จะว่าไปตี้ก็ไม่ค่อยเล่าเรื่องที่ไปฝึกงานให้แม่ฟังเลยนี่ลูก จำได้ว่ามีพูดถึงบ้างตอนที่ไปเริ่มฝึกวันแรกๆ เท่านั้นเอง"

บทสนทนาที่ถูกเบนความสนใจมาทางเขาทำให้ธีระยิ้มเจื่อน เขามองสีหน้าอยากรู้อยากเห็นของมารดาแล้วก็ตอบเสียงอ้อมแอ้ม

"ก็...โอเคน่ะแม่"

ธีระชั่งใจว่าจะถือโอกาสออกตัวไปเลยว่าตนไม่เหมาะกับงานแบบนี้ดีไหม แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดช้าไปหรือกฤตภาสเดาทางไว้แล้ว เพราะจู่ๆ ชายหนุ่มก็โพล่งขึ้นมา

"อย่างตี้น่ะจัดว่ามีความรับผิดชอบแล้วก็ทักษะดีเกินวัย ยิ่งตอนนี้เลขาฯ ผมกำลังจะลาคลอด เขาก็เลยมาเสนอกับผมว่าน่าจะให้ตี้ช่วยทำหน้าที่นี้ชั่วคราว ผมเองก็เห็นว่าน่าจะเป็นโอกาสดีให้เขาได้ทดลองทำอะไรที่หลากหลายขึ้นก่อนจะเปิดเทอมเหมือนกัน"

แน่นอนว่าธีระคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาอ้าปากค้างมองกฤตภาสที่ยังคงยิ้มแย้มกับมารดาราวกับเขาไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะ

"เลขาฯ เหรอคะคุณกฤต แต่น้องตี้เป็นผู้ชายนะ"

น้ำเสียงของผู้สูงวัยถามอย่างเป็นกังวล แต่กฤตภาสรู้ว่าอีกฝ่ายนึกถึงภาพลักษณ์เช่นไรอยู่จึงตอบอย่างคล่องปาก "ถึงจะเรียกว่าเลขาฯ แต่หน้าที่จริงๆ ก็คือผู้ช่วยประสานงานมากกว่าครับ พอดีว่าตอนนี้เรารับคนใหม่ไม่ทัน ผมก็เลยกะว่าจะให้ตี้มาช่วยรับงานตรงนี้ไปก่อน แล้วก็จะจ่ายเงินเดือนตอบแทนด้วยเพราะต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้น"

"อืม...ถ้าแบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะลูก ตี้จะได้ไม่ต้องคอยโทรมาขอให้แม่โอนเงินเพิ่มให้ไง"

"แม่! ช่วงหลังตี้ก็ไม่ค่อยโทรมาขอเงินเพิ่มแล้วซักหน่อย!"

ธีระหน้าร้อนซู่เมื่อคนใกล้ตัวเอาความลับมาเผยอย่างไม่เกรงใจ จริงอยู่ที่เมื่อก่อนเขาชักหน้าไม่ถึงหลังบ่อยๆ เพราะชอบออกไปเที่ยวเตร่กลางคืน แต่หลายเดือนมานี้เขาอุตส่าห์หยุดเที่ยวจนแทบไม่ต้องขอเงินเพิ่มแล้วแท้ๆ

กฤตภาสฟังแล้วก็เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น บนมุมปากเหน็บยิ้มแบบที่ทำให้เด็กหนุ่มแก้มร้อนผ่าวเมื่อได้เห็น แต่แล้วก็ต้องแปลกใจกับประโยคที่ได้ยินถัดมา

"พวกที่บริษัทชอบตี้กันทุกคนเพราะเป็นเด็กที่มนุษยสัมพันธ์ดี ผมเองก็คิดว่าถ้าได้คนแบบนี้มาคอยอยู่ข้างๆ ก็ดีเหมือนกัน"

ธีระหัวใจกระตุกเมื่ออีกฝ่ายมองตรงมาที่เขาขณะเอ่ยประโยคนั้น พลันเด็กหนุ่มก็ตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงร้องจากห้องนั่งเล่น

"ตายจริง สงสัยน้องฟลุ๊คตื่นแล้ว"

"เดี๋ยวตี้ไปดูเองแม่ คงจะหิวนมล่ะมั้ง"

เด็กหนุ่มเอ่ยพลางรีบลุกจากโต๊ะกินข้าว เขายกมือขึ้นทาบบนอกข้างซ้ายที่จู่ๆ ก็รู้สึกแน่นขึ้นมา แล้วก็ได้แต่พยายามเตือนตัวเองไม่ให้ตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่

อย่าเผลอใจอ่อนเชียวนะตี้ ลืมแล้วเหรอว่าคุณกฤตก็แค่ยังไม่หมดสนุกกับเราก็เท่านั้น...

กฤตภาสยกแก้วน้ำขึ้นดื่มขณะมองตามธีระจนเดินออกไปพ้นห้องครัว เขาเบนสายตามาทางผู้ร่วมโต๊ะอีกคนที่เหลือเมื่อได้ยินเสียงเปรยๆ

"น้องตี้น่ะเป็นเด็กโกรธง่ายหายเร็ว เวลารู้สึกอะไรก็แสดงออกตรงๆ บางทีก็เอาแต่ใจบ้างเพราะพ่อกับแม่โอ๋เขามาก แม่ก็ไม่รู้หรอกนะคุณกฤตว่าเขามีปัญหาอะไรกับที่ทำงานหรือเปล่าถึงไม่ค่อยมาเล่าให้ฟัง แต่ถ้าได้เห็นเขาเป็นผู้ใหญ่ที่พึ่งพาตัวเองได้เร็วๆ ก็ดีใจ เพราะพ่อกับแม่มีเขาตอนอายุมากแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่กับน้องตี้ไปได้อีกนานแค่ไหน"

หญิงสูงวัยยิ้มให้กฤตภาสก่อนจะลุกขึ้นเก็บจานชามมาซ้อนกัน คำพูดที่ถ่ายทอดมาอย่างซื่อตรงนั้นคงไม่ได้ตั้งใจจะแฝงความหมายลึกซึ้ง ทว่านัยน์ตาของอีกฝ่ายยามสบตากับเขาก็ทำให้กฤตภาสนึกละอายใจขึ้นมาวูบหนึ่ง

ทั้งๆ ที่คำว่าละอายใจ...ไม่เคยปรากฏในสารบบของเขาตั้งแต่เกิดมาด้วยซ้ำ

"ให้ผมช่วยล้างจานมั้ยครับ?"

"อ๋อ ไม่ต้องหรอกค่ะคุณกฤต ไปคุยเล่นกับน้องตี้เถอะค่ะ เดี๋ยวแม่จัดการในครัวเอง ต้องเก็บกวาดให้เรียบร้อยอีก"

กฤตภาสพยักหน้าพลางช่วยยกจานชามที่เหลือไปวางในอ่าง หลังจากล้างมือแล้วก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แต่พอไม่เห็นธีระกับหลานก็เลยลองเดินไปดูที่หน้าบ้าน และพบว่าเด็กหนุ่มกำลังนั่งป้อนนมหลานชายอยู่บนเก้าอี้ชิงช้าซึ่งปลอดภัยจากสายฝนเพราะอยู่ใต้ชายคา อากาศโดยรอบค่อนข้างเย็นหลังจากที่ฝนขาดเม็ดไปแล้ว เสียงเอี๊ยดอ๊าดดังมาจากเก้าอี้เบาๆ ยามที่เด็กหนุ่มเหยียดขาออกยันพื้น

"ไม่กลัวหลานเป็นหวัดรึไง พาออกมานั่งตากลมอย่างนี้?"

กฤตภาสถามขณะถือวิสาสะสวมรองเท้าแตะของใครก็ไม่รู้แล้วเดินเข้าไปหา ฝ่ายธีระเพียงแต่ยักไหล่โดยไม่ตอบ กระนั้นชายหนุ่มก็เห็นว่าอีกฝ่ายกระชับผ้าห่มรอบร่างเล็กในอ้อมแขนมากขึ้น

แม้จะไม่อยากมองหรือรับรู้การมีตัวตน แต่ธีระก็ต้องเหลือบตาไปทางคนข้างๆ อย่างเสียไม่ได้เมื่อกฤตภาสหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน ครั้นจะลุกหนีก็ชอบกลในเมื่อนี่มันอาณาบริเวณของบ้านเขาแท้ๆ สุดท้ายเลยได้แต่เขยิบตัวไปจนชิดพนักวางมืออีกด้าน ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยเพิ่มระยะห่างได้สักเท่าไหร่

ความเงียบดำเนินไปโดยมีเสียงพ่อหนูน้อยดูดนมดังจ๊วบๆ คั่นเป็นระยะ ครู่หนึ่งธีระจึงค่อยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน

"พี่วีร์ลาคลอดไปแล้วเหรอครับ?"

"อืม เขาบอกว่าจะแวะเข้ามาสอนงานให้ตอนที่เธอกลับจากลาป่วยแล้ว เพราะยังไงงานเลขาฯ ก็จุกจิกกว่าการช่วยทำอิเว้นท์เฉยๆ ถ้าไม่แนะนำอะไรไว้เลยจะลำบาก"

ธีระหันไปมองกฤตภาสตรงๆ เป็นครั้งแรก แววตากลมโตฉายแววประหลาดใจขณะที่คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากัน "คุณหมายความว่าพี่วีร์เสนอชื่อผมให้ช่วยทำหน้าที่เลขาฯ จริงๆ?"

"แน่นอนสิ งานผู้ช่วยฉันน่ะไม่ใช่ว่าจู่ๆ ก็จับใครมาทำได้นะ อีกอย่างคนอื่นก็มีงานล้นมืออยู่แล้ว คนที่เหมาะก็เหลือเธอคนเดียวนี่แหละ"

กฤตภาสปดหน้าตาย ความจริงแล้ววีณาไม่เคยเสนอว่าน่าจะให้ธีระทำหน้าที่นี้ในเมื่อจะให้ใครที่บริษัทรับทำไปก่อนก็ได้ แต่เขาก็บอกหญิงสาวไปว่าไหนๆ การให้เด็กฝึกงานมาเป็นผู้ช่วยชั่วคราวก็ดีกว่าไปกระทบงานของพนักงานคนอื่น วีณาจึงเห็นด้วยโดยไม่มีข้อโต้แย้ง

เด็กหนุ่มเงียบไปพลางใช้ความคิด ความจริงแล้วเขาสนุกกับงานและสภาพแวดล้อมที่บริษัทมาก รุ่นพี่ก็นิสัยดีกันทุกคน แต่ละวันผ่านไปโดยที่มีอะไรให้ฝึกทำและเรียนรู้ตลอด ปัญหาเดียวที่ทำให้เขายังตะขิดตะขวงใจที่จะกลับไป...ก็คือคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คนนี้

"ผมก็ยังไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องกลับไปอยู่ดี ต่อให้พี่วีร์บอกคุณอย่างนั้นจริงๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าผมต้องทำตามสักหน่อย ปัญหาเรื่องการจัดสรรพนักงานมันหน้าที่ของฝ่ายบุคคลต่างหาก"

ธีระนึกภูมิใจที่สามารถตอกกลับจนกฤตภาสเงียบได้ ถึงเขาจะยังไม่ค่อยเข้าใจระบบการทำงานของบริษัทดีนักก็ไม่ถึงกับไร้เดียงสา จะมาชวนให้เขากลับไปทำงานเหรอ? หึ...เก็บคำพูดพวกนี้ไว้ไปหลอกเด็กที่อื่นเถอะ!

"แม่เธอจะนึกยังไงน้าถ้าเห็นรูปที่ฉันเคยถ่ายไว้"

น้ำเสียงราบเรียบของกฤตภาสทำให้เด็กหนุ่มเกร็งไหล่ขึ้นมาทันควัน ความสงบสุขตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้เขาลืมเรื่องน่าอับอายที่เคยเกิดขึ้นเสียสนิท เขานึกว่าการที่ปลีกตัวออกมาคงทำให้อีกฝ่ายเบื่อที่เขาไม่ได้อย่างใจ แล้วก็กลับไปหาสาวๆ ที่เคยคบกันมาแทนแล้วเสียอีก

นี่เขาจะไม่สามารถก้าวข้ามการเป็นแค่เครื่องมือบำเรอความสุขได้เลยหรือไง?

"เอะอะก็ขู่ พอโดนขัดใจก็อ้างเรื่องรูป ทำไมถึงไม่คิดบ้างว่าเพราะอะไรผมถึงไม่อยากกลับไปกับคุณ?"

ธีระเอ่ยแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ร่างผอมเพรียวอุ้มหลานชายตัวน้อยแล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน กฤตภาสอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะค่อยรู้สึกตัวแล้วเดินตามเข้าไป แต่กลับพบว่าพ่อหนูน้อยนอนหลับอยู่ในเปลคนเดียวโดยไร้เงาของน้าชายในห้องนั่งเล่น

"อ้าว? น้องตี้ละคะคุณกฤต?"

มารดาของธีระเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาจากครัวแล้วไม่เห็นลูกชาย ชายหนุ่มจึงพยายามนึกหาข้ออ้างเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายระแคะระคายว่าพวกเขากำลังมีเรื่องผิดใจกัน

"เห็นว่าเวียนหัวก็เลยขอขึ้นไปนอนน่ะครับ เดี๋ยวผมขอขึ้นไปลาแป๊บนึงนะครับ"

"อะไรกัน? ไม่อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันเหรอคะ แม่ว่าจะออกไปซื้อของที่ตลาดเพิ่มอยู่พอดีเลย"

"พอดีมีธุระต้องไปต่อน่ะครับ ไว้ถ้ามีโอกาสจะมาเยี่ยมอีกก็แล้วกัน ขอบคุณมากนะครับคุณแม่"

กฤตภาสยิ้มให้ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน เมื่อผลักประตูห้องที่ไม่ได้ล็อกเข้าไปก็เห็นธีระนอนหันหลังอยู่บนเตียง

ร่างสูงใหญ่งับประตูปิด เขาไม่ได้ทำเสียงดังแต่ก็มั่นใจว่าคนบนเตียงรับรู้ว่าเขาเข้ามาในห้อง เพราะเด็กหนุ่มดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเหมือนไม่อยากรับรู้การมีตัวตนของเขา

ตั้งแต่เกิดมาเขาเคยต้องเปลืองแรงทำเรื่องแบบนี้นอกจากเวลาทวงเงินจากลูกค้าบ้างไหมนะ

ชายหนุ่มคิดทั้งที่รู้คำตอบดี เขาไม่เคยถูกใจใครถึงขนาดต้องใช้ลูกเล่นมาตะล่อมมากขนาดนี้มาก่อน ถึงแม้ประโยคที่ธีระเอ่ยเมื่อครู่จะทำให้เขาฉุกคิดขึ้นมาได้บ้าง แต่จะให้ปล่อยเจ้าตัวไปเฉยๆ เอาป่านนี้ก็สายเกินไปแล้ว

"อย่ามายุ่ง"

ธีระเอ่ยเมื่อรับรู้ว่าเตียงอีกด้านยวบลง แล้วก็เกือบจะร้องโวยวายเมื่อกฤตภาสรวบตัวเขาขึ้นไปนั่งบนตักทั้งที่ยังคลุมโปง เด็กหนุ่มทำตาโตเมื่อร่างสูงใหญ่ก้มลงมาหา เขารีบหลับตาปี๋แล้วเม้มปากแน่นเมื่อรู้ว่ากำลังจะถูกฉวยโอกาสเหมือนทุกที แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อกฤตภาสไม่ได้ใช้กำลังบังคับให้เผยอริมฝีปาก เพียงแค่แตะจูบลงมาซ้ำๆ อย่างแผ่วเบาเท่านั้น

ความอ่อนโยนอันแปลกใหม่ทำให้ธีระมึนงง กระทั่งอ้อมแขนที่กอดเขาก็สร้างความประหลาดใจเมื่อมือใหญ่ลูบแผ่นหลังให้ราวกำลังปลอบประโลม  ความจั๊กจี้จากไรเคราที่เสียดสีบนหน้าทำให้เขาเผลอครางออกมา และกฤตภาสเพียงแค่แหย่ปลายลิ้นเข้ามาทักทายปลายลิ้นของเขาโดยไม่อ้อยอิ่งดูดซับความหวานเสียด้วยซ้ำ

ธีระหายใจหอบเมื่อริมฝีปากได้เป็นอิสระหลังผ่านไปอึดใจใหญ่ นัยน์ตากลมโตกะพริบถี่ขณะมองสบนัยน์ตาสีนิลเข้มในระยะประชิด หัวใจของเขาเต้นรัวกับรสสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย เพราะแม้แต่ตอนที่คบกับณรงค์...เขาก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติด้วยอย่างหยอกเย้าเช่นนี้เลยสักครั้ง
   
"เรามาทำข้อตกลงกันใหม่ ดีมั้ย?"

ธีระมุ่นคิ้ว ความหวามไหวในอกเริ่มเจือจางขณะทวนคำอย่างไม่แน่ใจ

"ทำข้อตกลงกันใหม่?"

"ฉันจะลบรูปกับคลิปที่เคยถ่ายไว้ทิ้งก็ได้ แต่ว่าต้องมีเงื่อนไข"

นั่นไง...แค่เริ่มต้นก็ฟังไม่เข้าทีแล้ว ทำไมเขาถึงเผลอคิดไปว่าคนแบบนี้จะมีหัวจิตหัวใจขึ้นมาได้นะ

ความคิดของธีระสะดุดลงเมื่อพบว่าความรู้สึกที่ผุดขึ้นกลางอกตอนนี้ช่างคล้ายกับความน้อยใจ แต่ทำไมเขาจะต้องรู้สึกแบบนั้นด้วยล่ะ นี่เขาคาดหวังอะไรจากผู้ชายคนนี้ด้วยหรือไงกัน?

กฤตภาสสังเกตเห็นคนในอ้อมแขนทำหน้ามุ่ย จึงเชยคางเพื่อให้สบตากับเขาพลางอธิบายอย่างใจเย็น

"ฟังให้ดีๆ นะ ฉันจะไม่บังคับให้เธอนอนกับฉันอีกตลอดช่วงเวลาที่เราทำสัญญากัน"

"หือ?"

ธีระรู้สึกเหมือนโลกตีลังกาอีกครั้ง เมื่อครู่นี้เขาก็ได้รับจูบที่อ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่ามาจากกฤตภาสไปทีนึงแล้ว พอได้ฟังประโยคที่คาดไม่ถึงจึงยิ่งประหลาดใจมากขึ้น

"แต่เธอต้องเป็นฝ่ายมาหาฉันเอง ทุกครั้งที่เธอนอนด้วย ฉันจะทยอยลบรูปทิ้งให้"

"ไม่ยุติธรรม! แบบนี้ยังไงคุณก็ยังได้เปรียบชัดๆ!!"

ธีระโต้ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้เป็นปิศาจหรือไงถึงคิดได้แต่เงื่อนไขที่เข้าข้างตัวเองแบบนี้!?

"ชู่วว์ ถ้าเสียงดังเดี๋ยวแม่ขึ้นมาเห็นเอานะ แต่ถ้าหากเธออยากให้เป็นแบบนั้นก็ได้"

กฤตภาสแสร้งทำหน้าซื่อจนธีระเบ้ปาก "เงื่อนไขของคุณมันไม่ได้ต่างจากเดิมตรงไหนเลย ยังไงผมก็ยังเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ดี"

"ต่างสิ เพราะคราวนี้คนที่ควบคุมทุกอย่างคือเธอ ถ้าเธออยากให้ฉันลบรูปเมื่อไหร่ก็เลือกได้ จะได้ไม่ต้องรอไปจนถึงหมดกำหนดฝึกงานด้วยไง เว้นแต่ว่า...เธออยากให้ฉันเก็บรูปพวกนั้นไว้เป็นที่ระลึก"

กฤตภาสเอ่ยแล้วก็ปัดริมฝีปากแผ่วๆ บนริมฝีปากที่ยื่นขึ้นของธีระ ท่าทีเช่นนั้นทำให้เด็กหนุ่มยิ่งมุ่นคิ้ว ความคิดอย่างหนึ่งพลันผุดขึ้นในหัวอย่างเชื่องช้าเหมือนตาน้ำที่ค่อยๆ ซึมขึ้นบนผิวดิน แต่ว่าเขาก็ยังลังเล

"ผมไม่..."

"ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ ยังไงคืนนี้ฉันก็จองห้องที่โรงแรมในเมืองไว้แล้ว ถ้าตัดสินใจได้แล้วว่าจะกลับตอนไหนก็โทรมาบอกภายในพรุ่งนี้ ฉันจะได้มารับ"

"นี่คุณตั้งใจจะไม่รับฟังคำปฏิเสธอยู่แล้วนี่นา"

"ฉันก็ไม่หวังว่าเธอจะปฏิเสธเหมือนกัน ที่ฉันบอกกับแม่เธอตอนอยู่ในครัว ฉันหมายความตามนั้น"

ธีระหน้าร้อนผ่าวเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายชิดริมหู เขามองเจ้าของอ้อมแขนที่ลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นก็กระชับผ้าห่มรอบตัวเองแน่นขึ้นราวจะให้เป็นเกราะป้องกันความหวั่นไหวในใจ

"พรุ่งนี้คุณอาจต้องขับรถกลับกรุงเทพฯ คนเดียวก็ได้"

ธีระแสร้งทำเสียงขุ่น แต่กฤตภาสเพียงแค่ยิ้มมุมปากแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้เด็กหนุ่มมองประตูที่ปิดลงด้วยความคิดอันสับสน

คุณกฤตรู้ตัวหรือเปล่าว่าทำแบบนี้มันเหมือนให้ความหวัง...หรือว่าตั้งใจจะทำให้เขาคิดแบบนั้น?

ธีระรู้แจ้งแก่ใจดีว่าเขาเป็นเพียงเด็กขี้เหงาที่อยากลิ้มรสความสุขของการได้เป็นที่รักของใครสักคน ยิ่งได้ผ่านประสบการณ์อันผิดหวังจากรักครั้งแรก เขาก็ยิ่งใฝ่ฝันว่าจะได้พบคนใหม่ที่พร้อมจะมอบสิ่งเหล่านี้โดยไม่ทำความเจ็บช้ำให้อีก แต่ท่าทีของคนคนเดียวที่ผ่านเข้ามาก็คือกฤตภาสกลับมีแต่สร้างความฉงนฉงาย เขาเดาไม่ออกเลยว่าสิ่งต่างๆ ที่อีกฝ่ายทำลงไปนั้นเพียงเพื่อหว่านล้อมให้เขากลับไป หรือแท้จริงแล้วมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ในการกระทำที่เจ้าตัวก็ยังไม่ตระหนักกันแน่

ตอนที่เริ่มตกลงทำสัญญากัน ธีระเคยคิดว่าเวลาสามเดือนคงผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่เขาก็สามารถอาศัยกฤตภาสเพื่อให้ลืมณรงค์ได้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตัวเองไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิด เขาไม่อาจทนเป็นของเล่นของใครโดยไม่ได้รับหัวใจจากคนคนนั้นตอบแทน ดังนั้นเมื่อกฤตภาสมาหาถึงที่บ้าน มาแสดงออกเพียงเล็กน้อยว่าเจ้าตัวก็มีด้านที่สามารถอ่อนโยนและให้การทะนุถนอมเขา หัวใจของเด็กหนุ่มจึงหวั่นไหวราวกิ่งไม้ที่ถูกสายลมพัดโบก

แต่สายลมสายนี้จะหยุดอยู่ที่เขาตลอดไปได้หรือเปล่า...

จะคุ้มกันไหมถ้าเขาจะเดิมพันหัวใจด้วยการก้าวคืนสู่เงื่อนไขที่กฤตภาสตั้งไว้อีกครั้ง และหากไปถึงสุดทางแล้วกลับพบว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองเขาต่างไปจากตุ๊กตาที่เมื่อเบื่อก็อยากกำจัดทิ้ง เมื่อนั้นเขาจะรับมือกับความเจ็บระลอกใหม่ไหวหรือ?


++---TBC---++


A/N: ใช้เวลากับการเขียนตอนนี้นานมากกกก เพราะอัดแน่นด้วยอารมณ์และเหตุผลที่จะนำพาคู่นี้ไปสู่จุดถัดไปของความสัมพันธ์ซึ่งลุ่มๆ ดอนๆ เหลือเกิน สิ่งที่อยากนำเสนอผ่านน้องตี้คือความรู้สึกของคนเป็นสิ่งเปราะบางและอยู่เหนือตรรกะทั้งมวลจริงๆ ค่ะ ลองมีอะไรสักอย่างมาสะกิดให้หวั่นไหวได้ ความหวั่นไหวมันก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่พยายามหักห้ามใจแล้ว กรณีนี้คงต้องบอกว่ากฤตภาสแกจับจุดน้องตี้ได้อย่างจั๋งหนับ น้องก็เลยต้องมาปวดหัวอีกรอบกับคำถามว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะตากฤตนี่ก็เดาใจยากเสียเหลือเกิน

ปล. สำหรับเรื่องสั้นคั่นเวลาตอนคริสต์มาส เราเขียนตอนต่อสั้นๆ ไว้นิดนึงแต่ไม่ได้มาแปะที่นี่เพราะกลัวคนอ่านที่รอตากฤตกับน้องตี้จะบ่นเอาว่าไม่เกี่ยวกัน แต่ถ้าใครอยากอ่านก็ตามไปอ่านที่แฟนเพจได้ค่ะ อัพไว้ที่นั่นด้วย คลิกตามลิ้งค์นี้ได้เลย > http://on.fb.me/1lIjyRx

ขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์ในตอนก่อนๆ รวมถึงการทวงถามตอนใหม่อย่างอบอุ่น จะรออ่านคอมเม้นต์ของทุกคนสำหรับตอนนี้ด้วยนะคะ   :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 05-01-2014 19:43:02

  :mew1: หวั่นไหวกันเข้าปายยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-01-2014 19:59:42

น้องตี้เริ่มจะหวั่นไหวแล้วล่ะสิ
คุณกฤตก็นะ ถ้าเริ่มจะรักจะชอบน้องก็แสดงออกให้มันชัดหน่อยๆ
จะได้มั่นใจกันเสียที
ไม่ใช่มาทำทีเล่นทีจริงกันอยู่แบบนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-01-2014 20:04:54

มาจิ้มจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 05-01-2014 20:13:45

คิดถึงตี้มากมาย ในที่สุดก็มาแร้วววว

คนแก่ก็ขยันทำให้ตี้น้อยสับสนเสียเหลือเกิน
หลงน้องเมื่อไหร่แล้วจะขำให้ ชิร์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-01-2014 20:16:11

อ่านแล้วน้ำตารื้นขึ้นมาอีกแล้ว ทำไมเหมือนมีแต่เจ็บกับเจ็บ  :hao5:

คือว่าตาเฒ่านี่มันไม่รู้ตัวหรือมันเป็นนิสันติดลบถาวรกันแน่ (พยายามเปลี่ยนคำมากๆ)  :z6:


เพิ่งตามไปไลท์แฟนเพจเมื่อครู่นี่เอง เพิ่งเห็นครับ ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ  :pig4:

รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 05-01-2014 20:16:43

มาต่อแล้วววว ตอนใหม่ ต้อนรับปีใหม่ 2014

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 05-01-2014 20:26:21

คุณกฤตนะรู้ไหมว่าทำให้น้องตี้สับสน แหม่ เข้ามาล้วงลูกเขาถึงบ้านขนาดนี้ ทั้งงอนทั้งง้อ
อยากให้กลับไปด้วยกัน เป็นใครก็ต้องคิดเข้าข้างตัวเองบ้างเป็นธรรมดาแหละนะ
คือถ้าคุณกฤตให้ใจกับน้องอีกนิดน้องน่าจะมีใจให้นะ ประเด็นคือพี่แกโคตรเดาไม่ได้ว่าคิดอะไร
ที่ทำอยู่ค่อนไปทางหลงมากกว่ารัก คนอ่านก็เลยสับสนเหมือนน้องตี้เปี๊ยบเลยค่ะ
สู้นะลูกน้องตี้ กลับไปเหอะ หนูหนีไม่พ้นหรอก ข้อต่อรองตอนท้ายที่จะทยอยลบรูปแบบ
คนอ่านมึนมาก คุณกฤตแกคิดได้เนอะ โคตรเจ้าเล่ห์เลย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-01-2014 20:29:18

อิคุณกฤตนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ 555
แถมมีทำอ่อนโยนใส่น้องตี้ด้วย >.<

ขอบคุณมากนะคะ +1
เห็นเรื่องนี้อัพ แทบจะวิ่ง 4x100 เข้ามาอ่าน
รอคอยเสมอ~^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 05-01-2014 20:40:19

ข้อตกลงใหม่ของคุณกฤตนี่เป็อะไรที่น่า  :beat: :beat: :beat: จริงๆ
อ่านแล้วอดไม่ได้ที่จะแอบนึกถึง ท่านอาซามิ หล่อ รวย ร้ายแยบคาย
ฟินนนนนนนนนนนนนน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 05-01-2014 20:42:36

เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งร่องเลยนะ
ตี้ต้องเลือก เลือกที่จะถอย หรือ เลือกที่จะเสี่ยง
และหวังว่า เงื่อนไขในครั้งนี้ จะไม่ทำให้น้องเจ็บมากไปกว่าเดิม
ขอแค่กฤตอย่ามองน้องเป็นของเล่น น้องเจ็บเป็น และเจ็บมาแล้ว

ดราม่ากว่าอีกนะ = =

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 05-01-2014 20:45:03

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 05-01-2014 20:47:00

เดาทางคุณกฤตไม่ออกเลยยยยยยย
แต่คือ สงสารน้องตี้มาก อยู่กับความสับสนว่าจะเอายังไง  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 05-01-2014 20:48:39

ถ้าคนเราใส่ใจในความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างเพียงพอ เรื่องราวมันคงไปได้สวยกว่านี้...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-01-2014 20:52:18

คุณกฤตเอ้ย รังแกน้องตลอดอ้ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 05-01-2014 20:55:52

 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 05-01-2014 20:57:38

เข้าใจน้องตี้เลย สงสารเด็กน้อยคนนี้มาก จะให้บอกว่าไม่รู้สึกหรือเกลียดจริงๆมันเป็นไปไม่ได้หรอก คนอื่นอาจจะบอกว่าทำไม เพราะน้องตี้ผิดหวังจากรักแรก มาค่อนข้างสาหัส แถมมามีอะไรกับคนแปลกหน้า แล้วน้องตี้ก็ไม่ใช่เด็กที่มั่วอะไร เพราะฉะนั้น เมื่อคนแปลกหน้าคนนั้น มาพบเจอกันอีก แล้วต้องยอมรับว่าถ้าตัดนิสัยแย่ๆของอิลุงโรคจิตนี่ออกไป เค้าก็เป็นผู้ชายที่จัดว่าค่อนข้างจะเพอร์เฟค เพราะฉะนั้นมันก็ต้องมีหวั่นไหวอยู่แล้ว พอทำดีด้วยเด็กน้อยที่ไร้ประสบการณ์อย่างน้องก็พร้อมจะก้าวลงหลุมที่อิลุงมันขุดไว้ง่ายๆ


ก็นะ ก็หวังว่าไอ้คนหัวแข็งอย่างลุงจะยอมรับใจตัวเองได้เร็วๆว่า ความรู้สึกที่มีต่อน้องมันไม่ใช่แค่ถูกใจแต่มันคืออะไรกันแน่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 05-01-2014 21:01:17

กรี๊ส กรี๊ส กรี๊ส น้องตี้ของเราคืนสู่เล้าแล้ว 
คุ้มค่าการรอคอย ขอบคุณคุณรินมาก แต่งได้ดีเยี่ยมมาก  เราอ่านอย่างค่อยๆเป็น ค่อยๆไป เพราะกลัวจบตอนเร็ว
คุณกฤตนี่สมกับเป็นตาแก่จอมเจ้าเล่ห์จริงๆ ข้อตกลงแต่ละอย่าง เข้าตัวเองทั้งน้าน  :angry2:
น้องตี้ของเราก็เริ่มหวั่นไหวไปทีละนิด เหมือนน้ำที่เซาะขอบทรายไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุดกำแพงภายในใจก็จะถูกทลายลง

พรุ่งนี้คุณกฤตต้องได้ตัวน้องตี้กลับไปด้วยแน่ๆ เราเชื่อแบบนั้น สงสารน้องตี้ที่คราวนี้ต้องเข้าหาคุณกฤตก่อนนี่สิ
อิอิ แต่คนอ่านอย่างเราๆชอบ เพราะหวังฉากแบบนั้นไว้อยู่ กร๊าก :hao6: 

ก็อยากให้คุณกฤตรักน้องตี้ของเราเร็วๆ ช่วยเยียวยารักษาแผลใจกับรักฝังใจครั้งแรกให้น้องตี้ด้วย ถ้าคุณกฤตทำสำเร็จเมื่อไร
เราค่อยชื่นชมคุณกฤตในฐานะพระเอกของเรื่องนี้นะ ตอนนี้ขอรักน้องตี้คนเดียว คนอื่นไม่เหลียวแล  :laugh:

รักคุณรินค่ะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-01-2014 21:03:26

ว่าแต่คุณกฤตถ่ายไว้กี่รูปกันหนอ สามพัน สี่พัน หรือว่าสองหมื่นรูป
น้องตี้จะต้องเข้าหาเพื่อลบที่ละรูปถึงเมื่อไหร่น้า อยากรู้จัง
คุณกฤตยังคงเป็นตาเฒ่าเจ้าเล่ห์อยู่เหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 05-01-2014 21:05:17

 :z3: คุณกฤตใจร้ายยยย ไม่อยากให้น้องตี้รับข้อเสนอเลยอ่ะ
แต่มันหาทางออกอื่นไม่ได้ กลับไม่ได้ไปไม่ถึงจริงจริ้งงงง :katai1:

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 05-01-2014 21:05:26

สงสัยว่ารูปนั่นมันมีอยู่กี่รูปกันนะ :hao6:

ไม่รู้ทำไมอยากเห็นน้องตี้มาดราชินี :m32:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-01-2014 21:07:17

น้องตี้หวั่นไหวแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 05-01-2014 21:10:32

ไม่อยากให้น้องตี้เจ็บปวดอีกอ่า สงสาร

อยากให้เฮียแกใจดีกับน้องตี้บ้าง ใจร้ายเกินไปแล้วรู้มั้ย ..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 05-01-2014 21:13:35

555 ยกนิ้วให้คุณกฤติ เงื่อนไขอะไรเนึ่ย ได้เปรียบทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-01-2014 21:15:02

ใครจะคิดว่าไงนะ แต่เราคิดว่าที่ลุงแกเสนอก็เพื่อช่วยระบายความเหงาของตี้อ่ะ ไม่รู้สิ ดูเหมือนแบบนั้นมั้ง แต่ชอบตอนนี้อ่ะ มันอัดแน่ไปด้วยอารมณ์เลยอ่ะ อ่านแล้วรู้สึก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: chiroyuki ที่ 05-01-2014 21:18:18

โอ้ยยย คุณกฤตน่ารักมากผู้ชายอะไรร้ายกาจ
อย่างนี้ใครจะไม่ใจอ่อนกัน ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-01-2014 21:24:29

คุณกฤตกล้ามาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-01-2014 21:36:48

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 05-01-2014 21:37:08

ตาลุงก็ยังแอบเอาเปรียบน้องอยู่ดี ชริส์

แอบกลัวว่าพอตี้เริ่มเปิดใจ มาม่าก็จะมา...  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 05-01-2014 21:52:17

คุณกฤตค่ะ มาทำให้น้องตี้หวั่นไหวแบบนี้ต้องรับผิดชอบโดยด่วนนะค่ะ อย่าเห็นน้องเป็นของเล่นแก้เหงาเลยนะ
น้องตี้จ้า อย่ากลัวเลยนะค่ะ ไหนๆก็ไหนแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-01-2014 22:06:31

น้องตี้สู้ๆๆกลับไปคราวนี้ทำให้ตาแก่หลงจนโงหัวไม่ขึ้นไปเลยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-01-2014 22:13:34

คุณกฤตอย่าแกล้งน้องบ่อยๆได้มั้ยสงสารน้องตี้ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 05-01-2014 22:54:46

พระเอกเรื่องนี้มากเล่ห์จริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-01-2014 23:00:47

เจ็บปวดจัง
ทำในสิ่งที่เหนื่อยใจ
อยู่อย่างไรมันก็ฝืน
เมื่อคัณกฤตยังแกล้งหยอกอยู่อย่างนี้ ถามจริงไม่สงสารเด็กเหรอวะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-01-2014 00:00:38

 :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 06-01-2014 00:54:48

คุณกฤตนี่ ชอบน้องก็ไม่บอกๆไป
โอยยยย
สงสารหนูตี้
แต่คุณกฤตก็น่ารักในแบบของแก
น้องตี้ก็ยอมๆพี่เค้าหน่อยนะ
กิกิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 06-01-2014 01:58:10

รับรุ้ถึงอารมณ์ตัวละครสุดๆเลยอะ
เห่อกดดันเหะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 06-01-2014 02:12:41

สงสารน้องตี้อะ สงสารตั้งแต่คราวพี่รงณ์แล้ว รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับน้องตี้เลย
มาคราวนี้ก็เจอคนใจร้ายอีก คุณกฤตนี่คนแก่หลอกฟันชัด ๆ  :เฮ้อ:  เริ่มต้นอย่างนี้ วันนึงเกิดน้องตี้ตกหลุมรักจริง ๆ คงต้องอยู่กับความระแวงเรื่อยไปว่าจะถูกทิ้งเมื่อไหร่  คนอกหักมักจะหวั่นไหวแต่อย่าไปพลาดใจให้คุณกฤตเลยนะ กลัวน้องตี้เจ็บหนักจริง ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 06-01-2014 02:51:34

 :mc4: HAPPY NEW YEAR 2014  :mc4:
 :L2: :L1:
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-01-2014 02:52:22

น้องตี้เริ่มหวั่นไหวแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 06-01-2014 15:41:39

ตั้งใจว่าจะรอให้จบแล้วค่อยอ่านเพราะสงสารตี้
...
แต่ตอนใหม่มา ก็อดใจไม่ไหว ต้องอ่าน
...
ผล คือ สงสารน้องตี้กว่าเดิม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-01-2014 16:01:56

ทนอีกนิดต้องมีวันของเรานะน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 06-01-2014 16:25:42

เบื่อจริงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาทีไรก็ทำค้าง แต่ไม่มาเราก็นั่งเฝ้ารอคอย
 :mew2: :mew2:
ตี้เอ๊ย ใจแข็งไว้นะลูก ไม่อยากให้หนูเจ็บซ้ำสองอีก ทำไมดวงซวยเจอแต่คนแบบนี้ก็ไม่รู้สินะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 06-01-2014 18:52:39

คิดว่ามีคลิปกับรูปแล้วจะเป็นต่อหรอ
เดี๋ยวเสี้ยมให้ตี้ถ่ายของแกบ้างเลยไอ้คุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 07-01-2014 00:30:31

คิดถึงน้องตี้
 :man1:


รอลุ้นคำตอบของน้องตี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 07-01-2014 15:57:25

น้องตี้กำลังหวั่นไหว
ได้แต่แอบหวังว่ากฤตภาสจะไม่ใจร้ายนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 07-01-2014 20:01:28

เจ้าเลห์จริงๆเลยยยยย อิตานี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 07-01-2014 20:30:38

อย่างว่า.. รักแท้แพ้ใกล้ชิด  o22

ความใกล้ชิด จะไม่ให้รู้สึกอะไรเลยก็คงไม่ใช่ o8

ปล.เม้นแล้วในเฟส  :z1:

+๑
+เป็ด
 :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 07-01-2014 21:03:24

ตี้คงต้องเสี่ยงดูสักตั้งเผื่อตากฤตจะรู้ใจตัวเองบ้าง
เพราะตอนนี้อย่างน้อยตี้ก็ทำให้ตากฤตขับรถมาหา
ถึงที่บ้านต่างจังหวัดได้โดยไม่ทันคิดได้เหมือนกัน!!
สู้นะตี้  :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 07-01-2014 21:23:01

ลุงชอบหนูตี้แล้วใช่มะ คึคึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 07-01-2014 21:38:56

น้องตี้เริ่มกลับมาใจอ่อนอีกแล้วสินะ ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย
ยังรู้สึกไม่ปลื้มใจกับพ่อพระเอกอยู่ดี ดูเห็นแก่ตัวไปนิดนึง ถึงแม้จริงๆจะไม่ได้เลวร้ายมากก็เถอะนะ
แต่แบบนี้ดูมันไม่ยุติธรรมสำหรับน้องตี้เลย มีแต่เสียกับเสีย อีกฝ่ายก็มีแต่ได้กับได้ เหมือนน้องเป็นของตายเลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 07-01-2014 21:51:19

สงสารน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 07-01-2014 23:50:45

อึดอัดกะคุณกฤตจริงๆนะเนี่ย
เดี๋ยวมีเงื่อนไขนู่นนี่ตลอดๆ เอาแต่บีบคั้นตี้อยู่ได้
ตาลุงเอ๊ยยยยยย ขอแช่งให้น้องมันดัดหลังเอา ให้เจ็บๆเลย
ไม่อยากให้ตี้หวั่นไหวกะตาลุงนี่เล๊ยยย สงสารตี้อ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 08-01-2014 10:29:04

ตามอ่านจนทันแล้วววว :-[
เอาใจช่วยให้เลิกซึนกันเร็วๆนะคะ ทั้งคู่เลย :ruready
ไม่รู้จะปากแข็งไปไหน เฮ้อๆๆๆ

รอตอนต่อไปจ้ะะ ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลยย :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 08-01-2014 10:49:27

ลองดูอีกสักครั้งค่ะน้องตี้
คราวนี้ต่างคนก็ต่างเข้าใจอะไรมาขึ้นแล้วนี่นา
เงื่อนไขคราวนี้เราก็มีสิทธิ์ตัดสินใจส่วนนึง
สู้ๆค่ะน้อง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 08-01-2014 11:59:16

ตี้สู้ๆๆนะลูกนะ คนแก่ก็งี้เอาใจยาก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 08-01-2014 16:34:34

คุณกฤตอย่าทิ้งน้องตี้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 08-01-2014 17:44:06

หวั่นไหว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซะแล้ว ตีตี้น้อยของเรา  สู้ ๆ นะ  คุณกฤตนี่มีแผนร้ายตลอด ๆ เลย ไม่น่าไว้ใจสุด ๆ  :z6:    แต่ว่าแค่มาตามน้องตี้ให้กลับไปทำงานด้วยก็ชื่นใจมากแล้วล่ะจ้ะ  จะอภัยให้ละกัน  รีบ ๆ รู้ใจตัวเองให้ทันน้องตี้ก็แล้วกันนะ  ไม่อยากเห็นน้องเจ็บปวดอีก  :ling3: สงสาร 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 08-01-2014 23:13:52

เมื่อไหร่ลุงแกจะเข้าใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 12-01-2014 00:09:16

ไล่อ่านรวดเดียวเลยค่าาา โอย.. สงสารตี้จัง เป็นคนที่โดนทำร้ายมากที่สุดเลย TT^TT คุณกฤตเห็นแก่ตัว ใจร้ายกับตี้ด้วย อย่าไปดีด้วยง่ายๆนะ! ไม่ยกให้แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 12-01-2014 18:52:09

ถ้ารูปมีเป็นร้อย...ไม่ต้องยอมร้อยครั้งหรอ...

ป.ล...แต่ก็ดีนะเราชอบเห็นนายเองโดนกด..อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 13-01-2014 20:41:35

เริ่มหวั่นไหวกันทั้งคู่แล้วสินะค่ะ o18 o18
น้องตี้จะเสี่ยงเดิมพันแล้ว พี่กฤตอย่าทำให้การตัดสินใจครั้งนี้ของน้องล้มเหลวนะค่ะ
ถ้าน้องตี้เจ็บครั้วนี้อีกครั้ง น้องคงขยาดความรักไปเลย :sad11:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 13-01-2014 22:04:13

แหม...คุณกฤต
จะง้อน้องตี้ทั้งที...ยังตั้งเงื่อนไขอีก...
แต่ไอ้เงื่อนไขเนี่ย ดูๆไป ใครได้เปรียบหนอ
เฮ้อ...ตาแก่เจ้าเล่ห์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-01-2014 17:34:32

ลองสักตั้งค่ะน้องตี้ ไม่ไหวก็มาซบอกพี่สาวนะคะ(...) :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 20-01-2014 12:34:01

มาต่อนะครับ รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ //สู้ๆนะค้าบ คนแต่ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 20-01-2014 20:27:35

ใจอ่อนแล้วสิ :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 21-01-2014 09:09:41

สนุกจังเลย ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 27-01-2014 13:09:32

รอจ้าาาาาาาาาาาาาาาา //คนแต่งสู้ๆ น๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 30-01-2014 02:35:11

อัพเถอะครับ จะได่ไม่เป็นภาระของคนอ่าน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 18 มาแล้ว!! [อัพ 5.1.57] p.36
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 30-01-2014 10:09:46

 :mew2:  คิดถึงตี๋น้อยแล้ว  ไปตรุษจีนที่ไหนกันนะ    :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-01-2014 22:46:53

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 19


เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นฉุดธีระให้สะดุ้งตื่น เด็กหนุ่มกะพริบตาถี่ขณะหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูเวลา แล้วก็ต้องผลุนผลันลุกเข้าห้องน้ำด้วยความตกใจ

สายแล้วๆๆ รู้อย่างนี้เขาลุกตั้งแต่นาฬิกาปลุกหนแรกก็ดีหรอก ดันเผลอตั้งเวลาใหม่แล้วหลับไปซะได้!

หลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเขาก็รีบคว้ากระเป๋าออกจากห้อง ขณะที่กำลังลงลิฟต์ก็ส่งข้อความทางมือถือหากฤตภาสไปด้วย เพราะความจริงแล้วเวลานี้เขาควรอยู่ที่บริษัทของลูกค้ากับเจ้าตัวเพื่อช่วยจดบันทึกการประชุม แต่ในเมื่อเพิ่งจะได้ออกเอาป่านนี้...กว่าจะไปถึงก็คงเริ่มประชุมกันไปพักใหญ่แล้วแน่ๆ

'คุณกฤต ผมคงไปสายนิดนึงนะครับ'

'ใกล้ถึงรึยัง?'

เด็กหนุ่มอ่านคำถามแล้วก็ย่นจมูก พอประตูลิฟต์เปิดที่ชั้นหนึ่งก็รีบสาวเท้าไปที่หน้าหอเพื่อเรียกแท็กซี่

'กำลังเดินทางครับ คงใช้เวลาหน่อย'

'งั้นไม่ต้องมา ฉันจะประชุมแล้ว เจอกันที่ออฟฟิศ'

ธีระอ่านคำตอบแล้วก็ชะงักฝีเท้า เรียวคิ้วมุ่นเข้าหากันโดยไม่ตั้งใจ เนื่องจากข้อความเป็นตัวหนังสือจึงยากจะบอกว่าคนที่พิมพ์มากำลังอารมณ์ไม่ดีหรือไม่

โกรธหรือเปล่านะที่เขาไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ ถ้าหากจะโกรธก็สมควรอยู่หรอก...แต่เขาตื่นไม่ไหวจริงๆ นี่นา

เด็กหนุ่มคิดพลางถอนหายใจ ในเมื่อไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไปบริษัทของลูกค้าก็ไม่ต้องเรียกแท็กซี่ เขาจึงใช้วิธีเดินทางตามปกติคือนั่งมอเตอร์ไซค์ไปขึ้นรถตู้ที่อู่ จากนั้นก็ไปต่อรถไฟฟ้าอีกที

"อ้าวตี้ เช้านี้ต้องไปหาลูกค้ากับคุณกฤตไม่ใช่เหรอ?"

เสียงรุ่นพี่ที่สนิทกันเอ่ยทักจนเด็กหนุ่มยิ้มแหย หลังจากทักทายเพื่อนร่วมงานแล้วเขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง เนื่องจากตอนนี้ต้องทำหน้าที่เลขาฯ แทนวีณาที่ลาคลอด จึงต้องย้ายมานั่งที่โต๊ะซึ่งอยู่ใกล้ห้องของกฤตภาสไปด้วย

เมื่อก่อนธีระคิดว่าการเป็นเลขาฯ คือการเอาแฟ้มเอกสารไปให้เจ้านายเซ็น แต่พอได้มาทำเองถึงรู้ว่ามีรายละเอียดปลีกย่อยกว่านั้นมาก เพราะทั้งต้องคอยจัดตารางการประชุมให้ ทั้งตามไปประชุมนอกสถานที่เพื่อช่วยจดบันทึกแล้วกลับมาพิมพ์รายงาน แม้แต่งานจุกจิกเช่นโทรสั่งกระเช้าเยี่ยมไข้หรือเค้กวันเกิดให้ลูกค้าก็ต้องทำ นี่ยังไม่นับการติดตามงานจากแต่ละแผนกเพื่อทำสรุปประจำวันให้กฤตภาสอีก ถึงแม้จะแปลกใจที่ได้รับความไว้วางใจให้ทำหน้าที่อันแสนละเอียดอ่อนเช่นนี้ทั้งที่ประสบการณ์เป็นศูนย์ ธีระก็ตั้งปณิธานแล้วว่าเรียนจบเมื่อไหร่จะไม่สมัครงานในตำแหน่งนี้อย่างเด็ดขาด

หลังออกไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนร่วมงานที่ตลาด เมื่อธีระกลับมาที่บริษัทก็เห็นแม่บ้านกำลังเดินออกมาจากห้องของกฤตภาสพร้อมกับถาดเปล่า จึงรีบเคาะประตูแล้วเข้าไปในห้องเพราะรู้ว่าเจ้าตัวกลับมาแล้ว

"คุณกฤต...ขอโทษด้วยครับที่เมื่อเช้าไปประชุมไม่ทัน"

กฤตภาสซึ่งกำลังหาแฟ้มบางอย่างอยู่ที่ชั้นวางของเพียงแต่ปรายตามองเขาโดยไม่พูดอะไร ธีระจึงได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ รอว่าจะถูกสั่งให้ทำอะไรไหม ครู่หนึ่งกฤตภาสก็ดึงแฟ้มที่ต้องการออกมาวางลงบนโต๊ะ

"ตอนนี้ว่างรึเปล่า?"

"เอ่อ...ก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วนครับ"

เพราะส่วนใหญ่ก็มีแต่งานที่ต้องรอคุณนั่นแหละ...ธีระคิดแต่ไม่ได้พูด ฝ่ายกฤตภาสทำเสียงรับรู้ในคอแล้วก็หยิบสมุดบันทึกของตัวเองยื่นให้

"วันนี้ฉันไปคุยกับลูกค้ามาหลายเรื่อง เดี๋ยวเอาบันทึกนี่ไปพิมพ์เป็นมินิทสำหรับส่งให้ทุกคนหน่อย"

ธีระพยักหน้าพลางรับสมุดบันทึกมาเปิดดู แต่พอสายตาปะทะเข้ากับภาษาอังกฤษล้วนก็มุ่นคิ้ว

"จะให้พิมพ์เป็นภาษาอังกฤษเลยเหรอครับ?"

"ต้องแปลเป็นไทยสิเพราะจะส่งให้คนในออฟฟิศอ่าน ฉันอยากให้ทุกคนเข้าใจตรงกันโดยไม่ต้องอธิบายซ้ำ เดี๋ยวไปเอาโน้ตบุ๊คเธอมาแล้วนั่งทำตรงโซฟานั่นแหละ"

กฤตภาสเอ่ยพลางพยักหน้าไปทางชุดโซฟารับแขกริมห้อง ธีระจึงได้แต่เลิกคิ้ว ก็เขาไม่เห็นจะต้องมานั่งพิมพ์ในนี้เลยนี่นา!

"ผมเอาไปทำที่โต๊ะไม่ได้เหรอครับ?"

"เธออ่านลายมือฉันไม่ออกทั้งหมดหรอก แทนที่จะพิมพ์มั่วๆ แล้วส่งมาให้แก้ ไม่สู้มานั่งพิมพ์ในนี้แล้วจะได้ถามถ้าไม่เข้าใจตรงไหนจะดีกว่า"

ธีระห่อปากขณะมองคนที่นั่งลงเปิดอ่านอะไรก็ไม่รู้บนจอคอมพิวเตอร์ แต่ก็หาคำโต้แย้งไม่ได้จึงได้แต่จำใจเดินออกไปหยิบโน้ตบุ๊คที่โต๊ะ อดคิดไม่ได้ว่านี่เขากำลังโดนกลั่นแกล้งอยู่ชัดๆ

วีณาเคยอธิบายกับเขาว่าสาเหตุที่ใช้โน้ตบุ๊คเพราะเมื่อก่อนก็เคยต้องตามกฤตภาสออกไประชุมบ่อยๆ พอเขามาทำหน้าที่แทนก็เลยใช้เครื่องเดียวกันไปเลย หลังจากเด็กหนุ่มกลับเข้ามาในห้องแล้วเห็นเจ้าของห้องกำลังทำงานง่วนจึงเปิดสมุดบันทึกมานั่งพิมพ์รายงานบ้าง แต่พอเจอศัพท์ที่ไม่รู้ความหมายจนต้องเปิดหาในเว็บบ่อยๆ ก็ขัดใจจนเผลอเดาะลิ้น

นี่เขาไม่ได้เรียนเอกอังกฤษมานะ! แถมพิมพ์ก็ช้าด้วย! แทนที่จะให้มานั่งแกะลายมือที่อ่านก็ยากแล้วยังต้องมาแปลความหมายให้อีก สู้ตัวเองเอาไปพิมพ์เองไม่เร็วกว่ารึไง!?

"มีดิกฯ อยู่บนชั้นหนังสือ ถ้าจะใช้ก็ลุกมาหยิบเอา"

เสียงกลั้วหัวเราะของกฤตภาสหลังได้ยินเสียงแสดงความขัดใจของเขาทำให้ธีระเบะปาก แต่ก็เห็นว่าถ้าเปิดหาคำในดิกชันนารีอาจจะเร็วกว่าเพราะเขาพิมพ์คีย์บอร์ดได้ช้าเหลือเกิน ทว่าพอลุกไปยืนหน้าชั้นหนังสือและกวาดสายตาไปรอบหนึ่งก็ไม่เห็นดิกชันนารีที่ว่า

"ดิกฯ อยู่ไหนล่ะครับคุณกฤต?..."

ธีระสะดุดลมหายใจเมื่อเอี้ยวหน้ากลับไปพบแผ่นอกของคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขาไม่รู้ตัวเลยจริงๆ ว่ากฤตภาสลุกมายืนประชิดตัวถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ลมหายใจที่รดลงบนขมับทำให้วงจรความคิดสับสนดุจกลุ่มด้ายที่พันกันยุ่ง ประสาทสัมผัสถูกตรึงด้วยกลิ่นน้ำหอมเคล้ากลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวอีกฝ่ายจนไม่รับรู้สิ่งอื่น

ครั้งสุดท้ายที่เขาได้อยู่ใกล้คุณกฤตขนาดนี้...มันผ่านมากี่วันแล้วนะ...

"ฉันลืมไปว่าวางไว้ชั้นบนสุดเพราะไม่ค่อยได้ใช้ เดี๋ยวหยิบให้ก็แล้วกัน"

กฤตภาสตอบพลางยื่นแขนข้างหนึ่งขึ้นควานหาดิกชันนารีโดยที่วางแขนอีกข้างไว้บนชั้นหนังสือ ส่งผลให้ร่างของธีระถูกกักในวงแขนแข็งแรงโดยไม่มีทางเลือก หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นระทึกเมื่อแผ่นหลังเสียดสีกับแผ่นอกกว้างที่โน้มเข้าหาโดยมีเพียงชั้นผ้าขวางกั้น

เวลาในห้องสี่เหลี่ยมราวกับหลงติดอยู่ในห้วงสุญญากาศ ความใกล้ชิดจนธีระรับรู้ถึงลมหายใจที่เป่ารดลงบนกระหม่อมทำให้เขาเริ่มทนไม่ไหว จึงย่อตัวลอดแขนของกฤตภาสแล้วออกไปยืนข้างๆ จากนั้นก็สบตากับคนที่เลิกคิ้วมองเขาด้วยสีหน้าเหมือนจะถามว่า 'เป็นอะไร?'

"คือว่า...ผมไปห้องน้ำแป๊บนะครับ เดี๋ยวจะได้บอกให้แม่บ้านชงกาแฟมาให้ใหม่ด้วย"

ธีระเอ่ยแล้วก็รีบผลุนผลันออกจากห้อง ขณะที่คนที่ยังยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือกลับหัวเราะหึๆ เพราะเจอสิ่งที่ต้องการตั้งนานแล้ว แต่แกล้งทำเป็นหาไม่เจอสักทีเพราะอยากดูปฏิกิริยาของธีระต่างหาก

ตั้งแต่พวกเขากลับจากสุพรรณบุรีด้วยกันก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ถึงแม้จะแปลกใจที่อีกฝ่ายยอมตอบตกลงง่ายกว่าที่คิด กฤตภาสก็ปฏิบัติตัวกับธีระแบบเจ้านาย-ลูกน้องโดยที่ยังไม่เอ่ยถึงเงื่อนไขใหม่เลยสักครั้ง ในเมื่อเขาออกปากเองว่าจะให้ธีระเข้าหาก่อน เขาก็จะรอดูว่าจะได้เห็นปรากฏการณ์นั้นเมื่อไหร่

ตราบใดที่เด็กคนนั้นอยู่ในระยะสายตาที่เขามองเห็น...เขาก็มองหาวิธีที่จะเร่งรัดได้อยู่แล้ว

"กาแฟมาแล้วครับคุณกฤต"

ธีระเดินกลับเข้ามาในห้องโดยมีแม่บ้านถือถาดกาแฟแก้วใหม่ตามมา เด็กหนุ่มเห็นดิกชันนารีวางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาจึงชำเลืองมองกฤตภาสนิดหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยขอบคุณและเพียงแค่นั่งลงทำงานเงียบๆ ต่อ

กว่าธีระจะพิมพ์บันทึกการประชุมเสร็จก็บ่ายคล้อย หลังจากเขาเอาให้กฤตภาสตรวจแก้แล้วก็ส่งไฟล์แนบกับอีเมล์ให้ทุกคนในบริษัท ยังไม่ทันจะโล่งอกว่าจะได้ออกไปให้พ้นห้องนี้เสียทีก็ถูกเรียกไว้อีกครั้ง

“มีอะไรเหรอครับ?”

“ฉันอยากให้เธอเอากล่องนามบัตรในตู้มาเทียบกับดาต้าเบสของบริษัท เสร็จแล้วก็จัดนามบัตรใส่แฟ้มตามหมวดอักษรหน่อย" 

ธีระมองตามนิ้วของกฤตภาสที่ชี้ไปยังตู้ตรงมุมห้อง แล้วก็เห็นกล่องนามบัตรซึ่งเป็นแนวยาวประมาณหนึ่งฟุตเรียงกันแน่นหลายสิบกล่อง ดูแล้วไม่น่าจะเป็นงานที่จะทำเสร็จในวันสองวันได้เลย

“ทำไมต้องเช็คด้วยล่ะครับ?”

“ช่วงหลังนี้อีเมล์แจ้งข่าวสารของบริษัทเราเด้งกลับมาเยอะมาก เลยเป็นไปได้ว่าบางคอนแทคต์อาจย้ายที่ทำงานไปแล้ว หรือไม่ก็คนที่คีย์ข้อมูลพวกนี้ไม่ได้เช็คตั้งแต่แรกว่าพิมพ์ถูกหรือเปล่า อีกอย่างฉันก็อยากให้จัดนามบัตรพวกนี้ใส่แฟ้มแทนกล่องมานานแล้วด้วยเพราะเปิดหาง่ายกว่า ยังมีคำถามอะไรอีกมั้ย?”

กฤตภาสตอบเขาด้วยแววตาเรียบเฉยขณะหมุนปากกาในมือ ธีระจึงได้แต่บอกตัวเองให้ใจเย็นๆ ขณะเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบกล่องเหล่านั้นออกมา แต่แค่เริ่มหยิบนามบัตรจากกล่องแรกมาแผ่บนโต๊ะก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่งานหมู

"จะไปขอให้คนอื่นมาช่วยก็ได้นะ ฉันไม่มีปัญหาถ้าเธอคิดว่าทำงานง่ายๆ แบบนี้คนเดียวไม่ไหว"

"ผมทำคนเดียวได้ครับ รุ่นพี่คนอื่นก็งานรัดตัวกันอยู่แล้ว กับงานง่ายๆ แบบนี้ผมไม่ไปรบกวนดีกว่า"

เด็กหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงลอดไรฟันขณะเหลือบตาขึ้น ทำให้ได้สบตากับนัยน์ตาสีนิลเข้มที่มีแววขำขันไหวระริก เขาได้แต่ทำปากยื่นแล้วก้มหน้าลงเริ่มเทียบเช็คข้อมูลระหว่างนามบัตรกับดาต้าเบส ไม่นานก็ได้ยินเสียงชวนโมโหดังมาจากเจ้าของห้องอีกครั้ง

"อ้อ ลูกค้าบางคนเวลาได้เลื่อนตำแหน่งเขาจะให้นามบัตรใหม่มา ถ้าเจอนามบัตรชื่อซ้ำกันก็โทรไปเช็คที่บริษัทของเขาก็แล้วกันว่าตอนนี้ทำตำแหน่งอะไรแน่ จะได้อัพเดทดาต้าเบสไปด้วย"

"ครับ"

ธีระรับคำขณะที่กำลังงงพอดีว่าทำไมนามบัตรสองใบในมือจึงเป็นชื่อเดียวกันแต่ต่างตำแหน่ง ขณะที่แยกนามบัตรพวกนั้นไว้อีกทางก็อดคิดไม่ได้ว่าไม่น่ายอมกลับมาทำหน้าที่เลขาฯ เลย ต่อให้ไม่มีเงื่อนไขเรื่องรูปที่กฤตภาสเอามาใช้ต่อรองก็เถอะ เพราะในเมื่อตอนนี้รับเงินเดือนด้วยก็เท่ากับเขาเป็นลูกจ้างเต็มตัว จะโวยวายแล้วอ้างว่าเป็นเด็กฝึกงานไม่ได้แล้ว

ไหนพี่วีร์เคยเล่าให้ฟังก่อนจะลาคลอดว่าคุณกฤตเป็นเจ้านายที่ใจดีนักหนาไง นี่เขามองมุมไหนก็เห็นแต่ปิศาจจำแลงมาชัดๆ!



++------++



กว่าธีระจะเทียบเช็คข้อมูลดาต้าเบสไปได้จำนวนหนึ่งก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว เขาเหลือบสายตาที่เมื่อยล้าเหลือเกินขึ้นจากหน้าจอเมื่อกฤตภาสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า

"ใกล้จะเสร็จรึยัง?"

ธีระปรายตามองกองนามบัตรอีกส่วนที่ยังไม่ได้รื้อออกจากตู้ด้วยซ้ำ จากนั้นก็ส่ายหน้าช้าๆ แล้วตอบด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน

"ผมขอมาทำต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันครับ ถ้าหากคุณกฤตไม่ได้รีบร้อนมากมาย"

แล้วตอนนี้เขาก็ตาลายจากทั้งหมายเลขโทรศัพท์และอีเมล์ที่เพ่งมาหลายชั่วโมงแล้วด้วย ทว่าคนถูกกระแนะกระแหนกลับไม่โกรธแถมยังหัวเราะ

"งั้นวันนี้ได้แค่ไหนก็พอแค่นั้น ไปเก็บของซะ เดี๋ยวฉันพาไปกินข้าวแล้วไปส่งที่หอ"

กฤตภาสเอ่ยก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อปิดคอมพิวเตอร์ ส่วนธีระซึ่งเกือบจะเอ่ยคำว่า 'ไม่ต้อง' ก็กลับชะงักไว้ เพราะนึกขึ้นได้ว่าไม่มีเหตุผลจะต้องปฏิเสธน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้สักหน่อย ในเมื่อจะได้กินข้าวฟรีแถมไม่ต้องเรียกรถกลับบ้านเองอีก เรื่องอะไรเขาจะต้องหยิ่งให้ลำบากด้วยเล่า

หลังออกจากบริษัทแล้วกฤตภาสก็ขับรถพาธีระไปกินข้าวที่ร้านอาหารซึ่งอยู่บนทางผ่าน ความหิวและเหนื่อยทำให้เด็กหนุ่มรีบกินข้าวให้เสร็จโดยที่ไม่ชวนอีกฝ่ายคุยเลย เมื่อมื้ออาหารจบลงและกฤตภาสเช็คบิลเสร็จแล้ว ทั้งสองก็เพียงแต่พากันเดินกลับไปขึ้นรถเงียบๆ

"ขอบคุณครับ"

ธีระเอ่ยพลางหันไปไหว้ลากฤตภาสที่ขับรถมาส่งถึงหน้าหอ แต่พอจะถอดเข็มขัดนิรภัยก็โดนมือใหญ่กดมือของเขาไว้จนปลดล็อคไม่ได้ จึงช้อนนัยน์ตากลมโตขึ้นมองอย่างสงสัย

"คุณกฤต?"

"ตั้งแต่กลับมาจากบ้านเธอก็อาทิตย์กว่าแล้วนะ ยังไม่นึกอยากมาหาฉันที่ห้องบ้างเหรอ?"

น้ำเสียงยั่วเย้าทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกร้อนวูบบนผิวแก้ม แต่ก็ยายามไม่หลบตาที่จ้องมองแล้วตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ถ้าผมจะไปหรือไม่ไปก็เป็นสิทธิ์ที่ผมจะเลือกเองไม่ใช่เหรอครับ?"

"ก็ใช่ แต่ฉันคิดถึงเธอจนต้องดูรูปแล้วช่วยตัวเองไปหลายครั้งแล้วนะ"

"คุณกฤต! หยุดพูดแบบนี้เลยนะ! แล้วก็ลบรูปของผมทิ้งซักที!!"

ธีระหน้าแดงก่ำขณะยกมือข้างที่เป็นอิสระขึ้นทุบไหล่กฤตภาส เขาก็บอกไม่ถูกว่าความรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องเหมือนมีผีเสื้อกระพือปีกนี้คือความโมโหหรือเขิน แต่ที่แน่ๆ เขาไม่เคยรู้จักใครที่หน้าด้านได้เท่าผู้ชายคนนี้เลยสักคน!

"ทำไมล่ะ? ฉันอยากนอนกับเธอแต่เธอไม่มาหา ฉันก็ต้องหาวิธีระบายออกไม่ใช่เหรอ? ดูเธอก็ทำเหมือนไม่อยากให้ฉันลบรูปพวกนั้นทิ้งเท่าไหร่นี่"

"คุณกฤต!..."

คำพูดถัดไปของธีระติดอยู่ในคอเมื่อกฤตภาสก้มลงจูบด้วยความเร็วประดุจนกอินทรีโฉบเหยื่อ พอเขากะพริบตาอีกครั้งก็เห็นใบหน้าคมคายถอยกลับไปที่เดิมแล้ว แถมยังมีการเลียริมฝีปากราวถูกใจกับรสชาติด้วย!
   
"เมื่อเช้าก็ตื่นสายไปทีนึงแล้วนี่นะ คืนนี้ก็รีบขึ้นไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีงานให้ทำอีกเยอะ"

เด็กหนุ่มเม้มปากเมื่อคนพูดยื่นนิ้วมาไล้แก้มอย่างอ้อยอิ่ง เมื่อมือข้างนั้นผละไป เขาก็ผลุนผลันลงจากรถโดยไม่หันกลับไปสนใจเสียงหัวเราะที่ไล่หลังอีกเลย

กฤตภาสมองคนที่เดินหายเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์แล้วก็หัวเราะในคอ แม้ปากจะยังพร่ำปฏิเสธสักแค่ไหน แต่เขาก็ดูออกว่าเด็กหนุ่มเริ่มหวั่นไหวแล้ว ดังนั้นรางวัลต่อความอดทนของเขาก็น่าจะใกล้เป็นความจริงในอีกไม่ช้า

นี่เขาอยากลิ้มรสความพึงพอใจที่ธีระมาเสนอตัวให้เองถึงขนาดนั้นเชียว...

วูบหนึ่งที่ความสงสัยผุดขึ้นขัดจังหวะความรื่นรมย์ของกฤตภาส เขาเองก็ใช่จะสิ้นไร้ไม้ตอกจนหาคู่นอนไม่ได้ ถ้าหาคนรู้จักที่ว่างตรงกันไม่ได้จริงๆ ก็อาศัยแบบที่ต้องใช้เงินรายชั่วโมงก็จบเรื่องแล้ว แต่พักหลังมานี้เขากลับไม่รู้สึกตื่นเต้นกับใครเหมือนเวลาที่มองเด็กดื้อจอมพยศคนนี้เลยสักราย

พวกอาเสี่ยที่ชอบเลี้ยงเด็กไว้ในสังกัดก็คงชอบความรู้สึกตื่นเต้นเวลากินหญ้าอ่อนแบบนี้กันกระมัง...

กฤตภาสส่งเสียงเยาะขึ้นจมูกก่อนจะเข้าเกียร์ออกรถ เขาคร้านจะคิดเรื่องนี้ให้เปลืองสมองเพราะไม่เคยใส่ใจเรื่องความสัมพันธ์กับคู่นอนอยู่แล้ว ตอนนี้เขารู้แค่ว่าตัวเอง 'สนุก' กับเด็กคนนี้มากกว่าคนอื่นที่เคยคบมาก็พอ ส่วนความสนุกนี้จะลากยาวไปถึงเมื่อไหร่...เขาไม่คิดจะหาคำตอบในตอนนี้

เมื่อกลับถึงห้องแล้วกฤตภาสก็อาบน้ำชำระคราบไคลจนสบายตัว จากนั้นก็สวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเทวิสกี้ออกไปยืนจิบที่ระเบียง ถึงแม้ในแต่ละวันจะมีเรื่องให้คิดหรือทำมากมาย แต่เวลาใดที่มีโอกาสดื่มด่ำกับความสงบเพียงลำพัง เขาไม่เคยละเลยโอกาสนั้นในการปรนเปรอตัวเองด้วยสิ่งที่ชอบ

รสของวิสกี้ที่ค่อนข้างเข้มหนักและดีกรีแรงทำให้ชายหนุ่มหัวโล่ง ขณะกำลังจุดบุหรี่มาสูบเพื่อละเลียดรสนิโคตินแกล้ม จู่ๆ โทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะก็ส่งสัญญาณว่ามีสายเข้า กฤตภาสจึงละสายตาจากแสงไฟของตัวเมืองแล้วหยิบเครื่องขึ้นมาดู

เบอร์ไม่คุ้น...ใครกันถึงได้โทรมาดึกป่านนี้...

ชายหนุ่มคิดขณะอัดนิโคตินเข้าปอดอีกอึก เขาพ่นควันออกช้าๆ แล้วถึงค่อยกดรับสายอย่างไม่รีบร้อน เพราะถึงอย่างไรนี่ก็นอกเวลางานมากแล้ว ถ้าเขาจะเลือกไม่รับสายเสียอย่าง ต่อให้เป็นลูกค้าสำคัญก็มาตำหนิเขาไม่ได้

"ฮัลโหล?"

"กฤตเหรอ ยังไม่นอนใช่ไหม?"

เสียงห้าวทุ้มที่ดังมาจากลำโพงทำให้มือที่กำลังยกวิสกี้ขึ้นดื่มชะงัก แม้จะไม่ได้ยินเสียงนี้มาหลายปีแต่กฤตภาสก็จำเจ้าของเสียงได้ นัยน์ตาสีนิลหรี่ลงขณะมองไปยังขอบฟ้าซึ่งเรียงรายด้วยแสงไฟของอาคารบ้านเรือน ครู่หนึ่งจึงค่อยตอบเสียงขรึมหลังจากยกวิสกี้ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

"เมฆรึ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ"



++------++



หลังจากเผลองีบหลับบนเตียงไปช่วงสั้นๆ เพราะความอ่อนเพลีย ธีระก็รู้สึกตัวตื่นมาอาบน้ำแปรงฟันตอนเที่ยงคืน หลังใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแล้วเขาก็ตาสว่างจนนอนต่อไม่หลับ จึงลุกขึ้นหยิบกล่องพัสดุที่ได้รับวันนี้มาแกะออกดู

"กล่องจากพี่ปิ๊ก...ส่งอะไรมาให้เนี่ย"

ปิ๊กหรือปิยพลเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาอีกคน แล้วก็เป็นพี่ชายของพี่ป๊อกที่เปิดร้านขายเสื้ออยู่ในตลาดนัดด้วย แต่ว่าบุคลิกของทั้งสองต่างกันคนละขั้วเพราะปิยพลเป็นผู้ชายเต็มตัว และช่วงหลายปีมานี้ก็ไม่ค่อยได้เจอกับเขาเพราะทำงานอยู่ที่น่าน กระนั้นก็ยังติดต่อกันไม่เคยขาดเพราะทั้งสองครอบครัวไปมาหาสู่กันตั้งแต่เด็ก

สิ่งที่อยู่ในกล่องพัสดุคือกระเป๋าสะพายที่ตัดเย็บจากหนังแท้ สายสะพายทำจากหนังที่ขลิบด้วยผ้าแคนวาสเนื้อหนา มุมหนึ่งของฝากระเป๋าติดแผ่นโลหะทองแดงปั๊มโลโก้ ถึงแม้ดีไซน์จะไม่ฉูดฉาดแต่ก็ดูทนทานและมีรสนิยม เด็กหนุ่มหยิบขึ้นมาลองสะพายแล้วเดินไปที่หน้ากระจก จากนั้นก็ยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบซองจดหมายที่อยู่ในกล่องมาเปิดอ่าน


'ถึงตี้

Happy birthday ขอโทษที่ส่งมาให้ช้าไปนิด แต่พี่ไม่ได้ลืมนะว่าตี้อยากได้กระเป๋าแฮนด์เมดเป็นของขวัญ หวังว่าคงจะหยิบใบนี้มาใช้บ่อยๆ จะได้ช่วยโฆษณาร้านของพี่ให้พวกเพื่อนๆ ด้วย

ปล. ถ้าว่างแล้วอยากเปลี่ยนบรรยากาศก็ขึ้นมาเยี่ยมพี่ที่นี่ได้ ยินดีต้องรับเสมอ

พี่ปิ๊ก'


ธีระอ่านแล้วก็หัวเราะที่ญาติผู้พี่ตั้งใจเขียนว่า 'ต้องรับ' แทนที่จะเป็น 'ต้อนรับ' ตอนเด็กๆ ที่บ้านของพวกเขายังอยู่ใกล้กันนั้นธีระติดปิยพลแจ เขาชอบไปเล่นที่บ้านนั้นบ่อยๆ เพราะว่าป้ากับลุงมักซื้อวิดีโอเกมและของเล่นดีๆ ให้ลูกๆ ขณะที่บ้านของธีระไม่ค่อยซื้อของฟุ่มเฟือยให้เพราะฐานะของพวกเขาตอนนั้นไม่ค่อยดีนัก

ความจริงแล้ว...ต้องบอกว่าปิยพลนี่เองที่ทำให้ธีระรู้ตัวว่าชอบผู้ชาย เพียงแต่ตอนที่ยังไร้เดียงสานั้นเขาไม่เคยรู้เหตุผลที่ตนชอบมองตามญาติผู้พี่ผู้ดูจะเป็นที่ชื่นชมของผู้คนรอบตัวอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งอีกฝ่ายเริ่มคบกับเพื่อนสาวต่างโรงเรียนตอนใกล้จะจบ ม.ปลาย เขาซึ่งยังเป็นเด็กชายผมเกรียนถึงได้รู้ตัวว่าเผลอรู้สึกพิเศษกับญาติผู้พี่ไปแล้ว แต่ไม่นานความเคารพในฐานะพี่ชายก็กลับมา เพราะเขาเพียงอยากได้ใครสักคนที่ให้ความเอ็นดูเขานอกจากคนที่บ้านมากกว่า

บางทีหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เขาหลงใหลณรงค์ช่วงที่คบกัน...ก็น่าจะเป็นเพราะบุคลิกพี่ชายใจดีที่คล้ายกันนี้นี่เอง

ธีระเหลือบดูนาฬิกาแล้วก็เห็นว่าดึกเกินกว่าจะโทรไปขอบคุณ จึงเพียงส่งข้อความไปบอกว่าได้รับของแล้วและจะหาโอกาสไปเยี่ยม จากนั้นก็เก็บกระเป๋าใบนั้นใส่ถุงแล้วเก็บเข้าตู้เสื้อผ้า

ลมเย็นๆ โชยผ่านประตูมุ้งลวดที่ติดกับระเบียงเข้ามาในห้อง ธีระซึ่งยังไม่ง่วงจึงเดินออกไปสูดกลิ่นอายของอากาศยามค่ำคืน จากนั้นก็มองไปยังดวงจันทร์ซึ่งลอยสูงอันเป็นสัญญาณว่าดึกมากแล้ว


"แต่ฉันคิดถึงเธอจนต้องดูรูปแล้วช่วยตัวเองไปหลายครั้งแล้วนะ"


จู่ๆ ความคิดเจ้ากรรมก็ไพล่นึกไปถึงบนสนทนาเมื่อตอนค่ำอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ธีระหน้าแดงก่ำเมื่อนึกถึงแววตาของคนพูดที่มองเขาราวกับเป็นขนมหวาน ทั้งที่เขาควรจะรังเกียจฝ่ายนั้นเพราะเงื่อนไขและเรื่องแย่ๆ ที่หยิบยื่นมาให้ไม่หยุดหย่อน เขากลับ...สะอิดสะเอียนตัวเองที่บางชั่วขณะก็เผลอดีใจที่ได้รับความสำคัญ

ถึงแม้จะฉาบฉวย แต่กฤตภาสก็ทำให้เขารู้สึกเป็นที่ต้องการอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

ความรู้สึกนี้ช่างเย้ายวนแต่ก็อันตรายเหลือเกิน เพราะท่ามกลางความไม่แน่นอนจากความต้องการที่สวนทางกัน เขาไม่มีทางคาดเดาว่าความเอาใจใส่ที่กฤตภาสมอบให้อย่างเร่าร้อนนั้นจะมอดลงเมื่อใด ความไม่มั่นใจนี้ทำให้เขายังตัดสินใจทำตามข้อเสนอใหม่ของอีกฝ่ายไม่ได้ เพราะเกรงว่าหากยอมทำตามเงื่อนไขนั้นสักครั้งแล้ว...สุดท้ายทุกอย่างก็จะกลับสู่วังวนเดิมเหมือนก่อนหน้าที่เขาจะหนีกลับบ้าน และแววตาลุ่มหลงที่กฤตภาสมอบให้อาจจืดจางลงเป็นความเบื่อหน่ายก็เป็นได้

นี่เขาอยากให้ตัวเองรู้สึกยังไงกับผู้ชายคนนั้นกันแน่...

นัยน์ตากลมโตทอดมองผืนฟ้าสีน้ำหมึกอันเวิ้งว้างที่ยิ่งขับเน้นแสงจากดวงจันทร์ให้โดดเด่น แล้วก็ได้แต่ปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับลมเย็นโดยไม่รู้สึกอยากนอนพักผ่อนเลยสักนิดเดียว



++---TBC---++
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-01-2014 22:47:21

A/N: เอาของขวัญตรุษจีนมาให้ทุกท่านค่ะ แม้จะไม่ใช่อั่งเปาซองแดงๆ แต่ก็หวังว่าจะทำให้ทุกคนที่คิดถึงตากฤตกับน้องตี้มีความสุขได้บ้างนะคะ ตอนนี้ใช้เวลาเขียนและเกลานานมากก็เลยทิ้งช่วงจากตอนก่อนนานไปนิด ถ้าใครจำตอนก่อนไม่ได้ อนุญาตให้ย้อนอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่ได้เลยค่ะ   :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 31-01-2014 22:53:21

^
^
^
 :z13: :z13: :z13:

ไม่ใช่อั่งเปาแต่ดีใจจุง ไปอ่านโลดดดดดดดดด


ใครคือเมฆ เมฆคือใคร อะไร ยังไง ใหม่หรือออกมาแล้วแต่เราลืมเอง 555

โอยยย ไม่อยากให้น้องใจอ่อนเลย อิตากฤตแค่กะคบเล่นๆสนุกๆเอง แต่ถ้าน้องยอมแล้วคงเทใจ ต่อให้หลังจากนั้นจิได้ช่วงนาทีทองสาดหม้อมาม่าเอาคืนตาลุง (สรรพนามเริ่มเปลี่ยน) ก็เหอะ ถึงตอนนั้นน้องก็เจ็บไปแล้วง่ะ ทั้งๆที่โดนยัดเยียดทุกอย่างทุกเรื่องจากตาลุง แล้วยังจิต้องมาเจ็บอีกกกกกก ไม่เอาไม่ยอม (เรื่องยังไม่ถึงไหน มโนไปไกล...)

จิเอามือที่สามมมมมมมมมม หล่อ รวย เริ่ด ขี่แลมโบขาวมาโฉบน้องไปเร้ววววววววววววว 555

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ ให้คุณคนเขียนด้วยเน้อออออ

รอต่อนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 31-01-2014 23:04:25

มาต่อแล้ว หายไปนานเลย ว่าแต่เมฆคือใครหว่า ท่าทางสำคัญไม่ใช่เล่น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 31-01-2014 23:16:35

มาเจิมก่อนอ่านน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-01-2014 23:18:50

คุณกฤต สุดยอดความหน้าด้าน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 31-01-2014 23:20:04

เกิดเป็นน้องตี้นี่สุดแสนจะลำบากใจ อยากจะปล่อยใจก็กลัวเจ็บ
แต่อย่างว่า ผู้ชายอย่างกฤตภาส น่ากลัวน้อยอยู่ซะเมื่อไหร่
อ่านแล้วก็อิน อึดอัดแทน โถ น้องตี้ของแจ้ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 31-01-2014 23:25:54

ช่วงหลังสงสารตี้จัง เรื่องแบบนี้ใครๆก็กลัวเนอะ คุณกฤตก็แค่รักสนุกนิ  :mew4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-01-2014 23:35:17

น้องตี้ยังอ่อนด้อยทั้งวัยและประสบการณ์จะทันคนเจ้าเล่ห์อย่างคุณกฤตได้ยังไง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-01-2014 23:36:46

เมฆนี่ใครนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-01-2014 23:53:18

น้องตี้นี่ลูกแกะน้อยชัดๆน่ะ น่ารัก น่าขย้ำ น่าเก็บไปจิ้น อีตาคุณกฤตหื่นและหน้ามึนตลอดแหละ
น้องตี้เริ่มหวั่นไหวแต่ยังไว้เชิง ซึ่งดีงามมากค่ะลูก เอาเข้าจริงเขานั่นแหละกำลังติดกับหนู
เมฆคือใครคะ อดีตหรือ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 31-01-2014 23:55:19

กำลังคิดถึงน้องตี้ น้องตี้ก็มาพอดี อ๊ายๆๆๆๆ
โหย เราหมั่นไส้คุณกฤตมาก อยากจะฆ่าให้ตายวันละหลายๆรอบ ฮึ่มๆๆ
ชอบแกล้งน้องตี้อยู่นั่นแหละ กรี๊ด แต่ชอบตอนที่บอกว่าคิดถึงน้องตี้ อยากนอนกับน้องตี้
ถึงขนาดเอารูปน้องตี้มาดูแล้วช่วยตัวเอง อ๊ากๆ ฟินที่สุด  :-[
เราก็อยากให้น้องตี้เข้าหาคุณกฤตเร็วๆเหมือนกัน (ถ้าน้องตี้ช้า เดี๋ยวมีอดนะ 5555)
แล้วเมฆคือใคร ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ต้องเข้ามามีบทบาทสำคัญแน่ๆเรย
อยากอ่านอีกอ่ะค่ะ ยังไม่ค่อยจุใจเลย ตอนหน้าขอเร็วๆนะคะคุณริน
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 31-01-2014 23:56:21

เมื่อไรตี้จะมีความสุขจริงๆจังๆ
รำคาญคุณกฤตแล้วอะไรไม่รู้ จะเล่นก็ไปหาคนอื่นไป๊

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 31-01-2014 23:59:10

เมฆ  อย่ามาแย่งลุงไปจากตี้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-02-2014 01:53:40

 :really2:  แอบสับสนไปกับน้องตี้  เริ่มหวั่นไหวกับความไม่แน่นอน 

ดูคุณกฤตจะกลายเป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์ไปเลยนะเนี่ย เหมือนจะหลอกเด็กยังไงไม่รู้  ระวังจะหลงเด็กจนหัวทิ่มนะจ๊ะ  :laugh:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-02-2014 05:12:50

 :pig4:  ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงน้องตี้อีกอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-02-2014 05:48:47

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-02-2014 08:26:29

ขอบคุณสำหรับอั่งเปาค่ะ


มีตัวละครมาเพิ่มอีกคนแล้วดูท่า จะไม่ธรรมดาซะด้วย

คนเราจะเจ็บได้กี่ครั้ง แล้วดูท่าครั้งนี้ถ้าน้องต้องเจ็บอีก มันคงเทียบไม่ได้เลยกับคราวณรงค์


สงสารน้อง  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 01-02-2014 08:38:27

ดีใจจังเลยได้อ่านแล้ว เย้ :mc4:

คุณกฤตยังเอาแต่แหย่น้อง ฮู้ยยย หมั่นไส้ //เอานิ้วหยิกเอว

เพราะทำแบบทีเล่นทีจริงยังงี้น้องเลยไม่มั่นใจไง ฮึ


:L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 01-02-2014 09:03:50

เราคิดไปเองรึเปล่าว่า จะมีเหตุรถไฟ 'ตีกัน'  555

คุณกฤตเจ้าเหล่นะ หญ้าอ่อนๆมันก็รื่นรมณ์แบบนี้แหละคุณ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 01-02-2014 10:26:52

มีเพิ่ม มาอีก 1 หละ จะเป็นใครนิ รอลุ้น ต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 01-02-2014 10:36:16

ตัวกระตุ้นทั้งสองฝ่ายมาแล้วสินะ ฮ่าๆ

น้องตี้น่าร๊ากม๊าก อิตากฤตทนไม่ไหวตลอด :laugh:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 01-02-2014 11:29:28

อ้าววว...ไ่ม่ฟิชเจอริ่งกันหรอ? โธ่เสียดายจัง :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 01-02-2014 11:39:03

จะสนุกอะไรนักหนาเหรอคุณกฤต ลองเศร้าดูบ้างดีมั้ย




 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-02-2014 11:52:09

คุณกฤตก็แค่อยากเอาชนะ แค่กำลังสนุกอยู่แค่นั้นใช่มั้ยเนี่ย!!!
ว่าแต่เมฆคือใคร?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-02-2014 12:14:49

ตี้ถูกแกล้งอีกแล้ว! แต่ต่างก็คิดถึงกันแม้จะคนละเหตุผล เฮ้อ
สงสัยเมฆกับพี่ปิ๊กจะมีบทบาทกับชีวิตของสองคนนี้ในอนาคตเสียละมั้ง
ขอบคุณอั่งเปาซองโตนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 01-02-2014 12:20:47

พี่กฤตนี่เจ้าเล่ห์จริง  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 01-02-2014 12:21:04

หลังจากรอมานานนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-02-2014 18:00:26

เมฆเป็นใคร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 01-02-2014 18:25:37

คุณกฤตดูมีลับลมคมใน แอบไปมีกิ้กป่ะเนี่ย o18

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 01-02-2014 18:59:26

เมื่อไหร่นู๋ตี้จะเปนต่อบ้างว้า เหอะๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 01-02-2014 19:31:46

เยเย
ของขวัญตรุษจีน
คุณกฤตนี่ยังคลำทางไม่เจอนะ
น้องตี้เลยยังไม่อยากไปหา
แต่นี่คนเริ่มมาเยอะแล้วนะ
ไหนจะเมฆไหนจะใคร
โฮวววว
น้องตี้ยอมๆคุณกฤตไปเหอะ 555+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 01-02-2014 20:59:46

พี่กฤตก็สนุกไปเถอะนะคะ เล่นกับความรู้สึกคนมันไม่ตลกเลย :z6:
เดี๋ยวน้องตี้ได้ใจอ่อนให้อีกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 01-02-2014 22:08:34

โถ น้องตีตี้ พี่ว่าหนูหลงรักคุณกฤษตเข้าให้แล้วละค่ะ เอาจริงๆก็อยากให้ตีตี้ลองไปหาคุณกฤษตนะแล้วลองถามคำถามที่ว่าตีตี้มีความสำคัญกว่าคนอื่นบ้างไหม
อยากรู้ว่าคุญกฤษตจะแกล้งน้องยังไงบ้างอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 01-02-2014 23:21:04

คือแบบอีคุณกฤตแอบเหนแก่ตัวอะ  คิดแจ่ว่าอยากได้ยังสนุกอยุ่ ไม่คิดถึงความรุ้สึกตี้เล้ยยยยย สงสารน้องมันจัง
ยิ่งตอนที่หยิบดิกนะเรานี่กลั้นหายใจเลยอะลุ้นตามมน้องตี้ ครึครึ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-02-2014 23:35:44

 :sad4:รอตอนต่อไป :3123:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-02-2014 00:11:40

ตาเฒ่านี่จะทรมานกันไปถึงไหน?  :beat:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Minerva ที่ 02-02-2014 00:38:30

//นึกถึงเรื่องมาเฟียที่รักของอ.ชินโจ
พวกเลี้ยงต้อยมันเป็นอย่างนี้เองสินะ  :o8:
น้องตี้เขาก็น่ารักดีนะ เข้าใจความรู้สึกเลยล่ะ
เพลาๆมือลงบ้าง น้องเขาซ้ำหมด  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 02-02-2014 00:53:23

คือ ตี้อ่ะน่าจะเข้าใจหัวใจตัวเองไม่ยาก
แต่อีตาพระเอกนี่สิ มันต้องไม่รู้จักคำว่ารักแน่นอน มันเลยยังคงไม่รู้ตัวว่าไออาการที่เป็นอยู่นี่คือเริ่มรักน้องตี้ไปแล้ว
ชั้นหมั่นไส้อีตาพระเอกจังไว้ตอนมันขาดน้องไม่ได้ มันจะรู้สึก ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 02-02-2014 01:22:35

เอาแล้วไง สับสนละดิ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: pupapeeranat ที่ 02-02-2014 07:14:24

ใจแข็งไว้นะตี้ อิเฮียก็ช่างแกล้งน้องเสียจริง น่าตีจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 02-02-2014 12:35:03

ถ้าน้องตี้ยอม เสี่ยแกจะเบื่อมั้ย คำถามง่ายๆเลยนะเสี่ยนะ  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-02-2014 16:08:14

ความกังวลใจไม่หยุดหย่อน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 02-02-2014 18:55:20

ตี้เอ๊ยยย ลูกไก่ในกำมือชัดๆ คุณกฤตจะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด..
ว่าแต่เมฆนี่ใครหนอ....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-02-2014 20:48:11

เมฆ คือใครกันหนอ :m28:
แต่ตี้น้อยเริ่มมีใจให้ลุงแก่ๆอยากเลี้ยงเด็กแล้วล่ะมั้ง :z1:
ป้าบ! โดนคุณกฤตโบกหัว เรียกซะเสียเลย :pigha2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 03-02-2014 19:49:31

พี่ว่าดูๆไปคุณกฤตก็อ่อนให้น้องตี้กว่าตอนแรกนะ...
ลองเปิดใจมองอะไร...นอกจากพี่ณรงค์...ก็จะดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 04-02-2014 13:41:50

อิตาคุณกฤต ร้ายกาจจิงๆ
น้องตี้ สู้ๆนะลูกกกกกกกกกกกกกกก

ปล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งมาอัพบ่อยๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 04-02-2014 14:03:37

คุณกฤตพูดตรงถูกใจเจ้จริง ๆ อิอิ
แต่ว่าเมฆนี่เป็นใครรึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ต้นสน ที่ 04-02-2014 20:31:38

 :katai4: รออยู่น้า คิดถึงตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 04-02-2014 22:14:25

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 05-02-2014 06:54:40

ขออ่านด้วยคนนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 05-02-2014 11:27:23

รอมาเฉลย เมฆคือ????????????????? :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: YJism ที่ 05-02-2014 19:48:05

ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน ขอสมัครเป็นแฟนคลับนิยายเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
สนุกมาก ๆ เลยค่ะ แอบสงสารน้องตี้ บางตอนอ่านไปแอบน้ำตาซึม
คุณกฤตใจร้านกับน้องมาก ขนาดน้องไม่สบายก็ยังรังแก
ทำตัวให้ดีกับน้องตี้กว่านี้หน่อยซิ บางทีถ้าน้องมีคงามมั่นใจมากขึ้น
น้องอาจจะยอมคุณกฤตเองโดยที่คุณกฤตไม่ต้องเหนื่อยก็ได้นะ
คนอ่านรอลุ้นจนเหนื่อยแล้วค่ะเนี่ย 55555555 กลัวใจน้องตี้จริง ๆ
แต่ก็ดูเริ่มหวั่นไหวบ้างแล้วละนะ ขอให้คุณกฤตเอาชนะใจน้องตี้ให้ได้ในเร็ววัน
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-02-2014 04:56:25

หมั้นไส้คุณกฤตจังค่ะ

น้องตี้ขาอย่าเพิ่งหวั่นไหวลูก เล่นตัวไว้เยอะๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: หนุกหนาน ที่ 09-02-2014 07:49:53

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวสนุกมาก ชอบมาก มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 12-02-2014 15:13:56

ปูเสื่อรอ ด้วยใจจดจ่อออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 19 อัพแล้วจ้า!! [อัพ 31.1.57] p.38
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-02-2014 17:21:23

A/N: เนื่องในโอกาสที่มาฆบูชา + วาเลนไทน์มาบรรจบกัน แต่เราเขียนตอนใหม่ของน้องตี้กับตากฤตไม่ทันจริงๆ เลยขอเอาเรื่องสั้นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แต่โพสต์ไว้ที่แฟนเพจมาลงให้อ่านกันก่อนนะคะ เรื่องนี้จะฉีกแนวจากที่เคยเขียนมาเลยเพราะอยากลองคอมิดี้วัยมัธยมดูมั่ง ตั้งใจให้อ่านแล้วเบาสมอง + มีอารมณ์กิ๊วก๊าวสมวัยใส ขออภัยที่มีคำหยาบมั่งประปรายเพราะอยากให้สมวัยตัวละครจริงๆ ว่าแล้วก็ขอถือโอกาสนี้อวยพรให้ทุกคนสุขสันต์วันหยุดยาวด้วยนะคะ แล้วเจอกันใหม่กับตอนใหม่ของน้องตี้กับตากฤตในครั้งต่อไปค่า >.<



**************************************



ยั่วใจให้เจอรัก

ภายในห้องนอนที่ปิดประตูมิดชิดในบ่ายวันหนึ่ง อากาศในห้องเย็นกำลังดีจากเครื่องปรับอากาศที่จ่ายอุณหภูมิสม่ำเสมอ ทว่าเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกลับมีเหงื่อซึมตามต้นคอและแผ่นหลัง สองตาของเขาจับจ้องอัลบั้มภาพบนจอโน้ตบุ๊คที่ตั้งค่าให้แสดงต่อกันเป็นสไลด์โชว์อย่างจดจ่อ มือข้างหนึ่งก็กระทำการปรนเปรอส่วนล่างของตัวเองเป็นระวิง
 
"ฮึก...อะ...อื้อ....ฮ้า...นะ...โน้ต"
 
ทันทีที่ชื่อนั้นหลุดพ้นริมฝีปาก ความวาบหวามอันรุนแรงก็ผุดพลุ่งจนขนลุกชัน มือของเด็กหนุ่มเร่งจังหวะถี่ขณะที่อีกมือรีบหยิบกระดาษทิชชู่มารองหยาดหยดที่กำลังจะหลั่งทะลัก
 
"ฮ้า...."
 
เมื่อคลื่นแห่งความวาบหวิวสร่างซาเหมือนน้ำแข็งที่ละลาย กวินท์จึงค่อยรู้ตัวว่าเหงื่อออกจนเสื้อแนบติดแผ่นหลัง เขามองสิ่งที่เลอะอยู่กลางแผ่นกระดาษทิชชู่เนื้อนุ่ม จากนั้นก็เหลือบตาอันหรี่ปรือขึ้นมองภาพบนหน้าจอโน้ตบุ๊คอีกครั้ง รูปอันเย้ายวนที่กระแทกสายตาทำให้บริเวณท้องน้อยร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกระลอก
 
เฮ้ย! พอ! นี่มึงจะเกิดอารมณ์อะไรนักหนากับผู้ชายด้วยกันวะ! ไอ้กอล์ฟ!

.
.
.
.
.
 
ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อน...
 
วันนั้นเป็นวันหลังจากขึ้นปีใหม่หมาดๆ โรงเรียนยังหยุดการเรียนการสอน บริษัทส่วนใหญ่ก็ยังไม่เริ่มทำงาน กวินท์ซึ่งเพิ่งไปฉลองวันขึ้นปีใหม่กับเพื่อนฝูงที่หอพักของเพื่อนถูกแม่โทรเรียกให้กลับมาเฝ้าบ้าน เขาจึงต้องพยายามปลุกตัวเองที่สะโหลสะเหลขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็หอบสังขารเดินออกจากซอยมาเรียกแท็กซี่
 
การจราจรที่โปร่งโล่งทำให้เขานั่งหลับๆ ตื่นๆ ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ถึงหน้าบ้าน เด็กหนุ่มล้วงกระเป๋าสตางค์มาจ่ายค่าแท็กซี่ให้คนขับซึ่งเป็นชายวัยกลางคน ระหว่างที่รอเงินทอนก็เหลือบไปเห็นอะไรสีดำชิ้นเล็กๆ หล่นอยู่ใกล้เท้าจึงหยิบขึ้นมาดู
 
"ลุงครับ สงสัยมีคนทำไมโครเอสดีหล่นไว้แน่ะ ใช่ของคนที่ลุงรับมาก่อนผมรึเปล่า?"
 
"หือ? ถ้าใช่ก็คงเป็นผู้โดยสารของคนที่เอารถไปวิ่งเมื่อคืนน่ะน้อง ของเช้านี้ผมเพิ่งไปรับรถแล้วก็รับน้องมาคนแรกนี่แหละ มันคืออะไรเรอะ?"
 
คนขับแท็กซี่หันมามองแผ่นสี่เหลี่ยมเล็กจิ๋วกลางฝ่ามือของกวินท์แล้วขมวดคิ้ว เด็กหนุ่มจึงเกาหัวขณะพยายามอธิบาย
 
"มันเอาไว้เก็บรูปหรือวิดีโอในมือถือน่ะลุง ถ้าเปิดดูไฟล์ที่เซฟไว้ก็คงพอรู้หรอกว่าเป็นของใคร เผื่อเอาคืนเจ้าของได้"
 
"งั้นน้องลองเปิดดูได้ไหมล่ะ ผมจะได้เอากลับไปบอกคนที่ขับรถเมื่อคืนถูก เผื่อเขาจะจำได้ว่ารับผู้โดยสารไปส่งแถวไหน"
 
"ก็ได้อยู่ งั้นแป๊บนะฮะลุง"
 
กวินท์หยิบโทรศัพท์มือถือแบบหน้าจอใหญ่เท่าฝ่ามือออกจากกระเป๋า จากนั้นก็ถอดฝาเอาไมโครเอสดีการ์ดที่เก็บได้ใส่เข้าไปในช่องเหนือแบตเตอรี เขาลองกดเข้าไปดูข้อมูลในโฟลเดอร์เผื่อว่าจะมีรูปถ่ายที่บ่งบอกตัวตนของเจ้าของ แต่พอรูปแรกปรากฏแก่สายตาก็เลิกคิ้วสูง พอเลื่อนนิ้วดูภาพถัดไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าผิวหน้าร้อนไม่หยุด คนขับเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรสักทีก็เร่งถาม
 
"ตกลงว่าไงน้อง? เห็นอะไรที่น่าจะบอกตัวเจ้าของได้มั้ย?"
 
"หา? อ๋อๆ มีฮะมี บังเอิญมากเลยลุง นี่มันของเพื่อนโรงเรียนเดียวกับผมเอง สงสัยเพื่อนลุงเมื่อคืนคงรับเพื่อนผมไปส่งบ้านแหงๆ เลย เดี๋ยวผมเอาไปคืนให้เองก็ได้"
 
"จริงเรอะ! งั้นก็โชคดีนะเนี่ยที่น้องเป็นคนเก็บได้ ถ้างั้นฝากเอาไปคืนเจ้าของเขาด้วยล่ะ เอ้านี่เงินทอน โชคดีนะน้อง"
 
"ขอบคุณครับลุง ขอให้ได้ผู้โดยสารเยอะๆ ครับ"
 
คนขับแท็กซี่หัวเราะร่วนขณะที่เด็กหนุ่มก้าวลงจากรถด้วยใจระทึก สองมือของเขาชุ่มเหงื่อจนต้องป้ายกับกางเกงยีนส์ ได้แต่หวังว่าผิวหน้าคงไม่แดงจนผิดสังเกต พอเปิดประตูเข้าบ้านได้แล้วเห็นว่าพ่อกับแม่ยังไม่กลับจากไปทำธุระ กวินท์ก็รีบวิ่งขึ้นห้องแล้วล็อกประตูทันที
 
เด็กหนุ่มเปิดลิ้นชักรื้อหาสายเชื่อมข้อมูล จากนั้นก็เปิดโน้ตบุ๊คแล้วเสียบสายเชื่อมต่อกับโทรศัพท์ เขาขยับเมาส์ไปมาเพื่อเปิดหาอัลบั้มภาพของไมโครเอสดีการ์ดที่เก็บมาได้ เมื่อได้ดูรูปบนหน้าจอขนาดสิบสี่นิ้วชัดๆ เขาก็ไม่เหลือข้อกังขาว่านี่คือรูปเพื่อนร่วมโรงเรียนจริงๆ ด้วย
 
"แม่เจ้าโว้ย...เห็นหงิมๆ ทำแบบนี้เป็นด้วยเหรอวะ"
 
รูปที่อยู่ในอัลบั้มล้วนแล้วแต่เป็นรูปของนฤชา เด็ก ม.5 ห้องคิงโรงเรียนเดียวกัน พวกเขาเคยเรียนห้องเดียวกันอยู่หนึ่งเทอมเพราะฝ่ายนั้นย้ายโรงเรียนมาตอน ม.3 เทอมสอง แต่ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลายก็ไม่เคยได้คุยกันอีกเพราะเลือกแผนการเรียนต่างกัน ทว่าสิ่งที่ตรึงสายตาของเขาให้จ้องหน้าจอดุจมีพลังงานดึงดูดนั้นไม่ใช่เพียงเพราะนี่เป็นรูปของนฤชา แต่เพราะว่าแต่ละรูปที่ดูมุมกล้องแล้วน่าจะถ่ายด้วยตัวเองนั้นล้วนแต่เป็นรูปในอิริยาบถยั่วยวนที่ไร้เสื้อผ้าปิดบังทั้งสิ้น!
 
แสดงว่าพวกเด็กหัวกะทิก็ทำอะไรห่ามๆ แบบนี้ลับหลังคนอื่นเหมือนกันนี่นา รูปนี้...เอ่อ...ไม่นึกว่าจะมีน้องชายขนาดเกินตัวแบบนี้วุ้ย ว่าแต่หมอนี่ขาวไม่ใช่เล่นนะเนี่ย...ก้นก็งอนเชียว...แล้วนั่น...เฮ่ย! เอาจริงเด้ะ! มีดิลโด้เข้าฉากด้วยเรอะ!!
 
"ชิบเป๋ง!"
 
เด็กหนุ่มสบถเมื่อเลือดกำเดาไหลพรวดจนหยดเข้าปาก เขารีบลุกไปหากระดาษทิชชู่แล้วเอามาอุดจมูกไว้ ขณะเดียวกันก็ถอดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นที่ใส่อยู่ออกเพราะกลัวเลอะ แต่ความอยากรู้อยากเห็นยังไม่หมดไปเพราะรูปในอัลบั้มมีเยอะเหลือเกิน แถมยิ่งดูก็ยิ่งเจอแต่รูปที่ชวนให้หน้ามืดมากขึ้นเรื่อยๆ
 
ความอึดอัดจากกึ่งกลางร่างกายทำให้เด็กหนุ่มต้องเลื่อนมือไปแกะกระดุมกางเกงยีนส์และรูดซิปลง ความรุ่มร้อนที่เพิ่มขึ้นตามดีกรีความร้อนแรงของรูปดึงมือของเขาให้กุมความตื่นตัวของตัวเองไว้ การได้รูดรั้งส่วนนั้นไปมาขณะที่สองตามองภาพของนฤชาไปด้วยทำให้เด็กหนุ่มคลุ้มคลั่ง
 
ฮึ่ม...นี่กูมีอารมณ์เพราะรูปผู้ชายโป๊เหรอวะ แต่ว่า...เป็นใครจะทนไหว ไอ้โน้ตทั้งขาวทั้งเนียนแบบนี้ เห็นเวลาปกติชอบทำหน้านิ่งๆ แต่พอเวลาทำหน้าเซ็กซี่แล้วแม่ง...ยั่วยิ่งกว่านางแบบหนังโป๊อีก

ยิ่งคิดอารมณ์ของกวินท์ก็ยิ่งพลุ่งพล่าน เขาหยิบทิชชู่ออกจากจมูกเมื่อรู้สึกว่าเลือดหยุดไหล จากนั้นก็ใช้สองมือปรนเปรอแก่นกายของตัวเองอย่างจริงจัง เด็กหนุ่มมองรูปของเพื่อนร่วมชั้นที่กำลังใช้ริมฝีปากและปลายลิ้นกับ 'ของเล่น' ที่ทำเลียนแบบของจริงได้เหมือนจนน่าตกใจ แค่คิดว่าถ้าสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังเล่นสนุกคือของจริงของเขา กวินท์ก็หูอื้อตาลาย คลื่นความสุขอันหวานแหลมวิ่งปราดจากศีรษะจรดปลายเท้าในชั่วอึดใจ
 
เด็กหนุ่มถึงจุดสุดยอดในเวลาเพียงไม่ถึงสองนาที...ด้วยรูปของเพื่อนชายที่กำลังช่วยตัวเอง นี่เป็นสถิติใหม่ที่กวินท์ต้องจำไว้ขึ้นใจเลยทีเดียว
 
 
 
++------++
 
 
 
พวกเขาอายุเท่ากัน กวินท์จำได้เลาๆ ว่าเขาน่าจะแก่เดือนกว่านฤชานิดหน่อย แต่ก็จำไม่ได้ว่ากี่เดือนแน่
 
ตอนที่นฤชาย้ายมาโรงเรียนของเขาตอน ม.3 เทอมสอง เด็กหนุ่มสายตาสั้นมากจนต้องสวมแว่นหนาเตอะตลอดเวลา รูปร่างหรือก็ผอมเหมือนคนขาดสารอาหาร แต่เนื่องจากเป็นคนฉลาดหัวไวจึงทำให้อาจารย์เอ็นดู พวกเพื่อนๆ ผู้หญิงก็ชอบเพราะเจ้าตัวไม่หวงความรู้เวลาถูกถามการบ้าน ความที่ฝ่ายนั้นอยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงเสมอทำให้เข้ากับพวกผู้ชายในห้องไม่ค่อยได้ หลายครั้งหลายคราที่โดนล้อว่าเป็นตุ๊ดถึงแม้จะไม่ได้ทำตัวกรีดกราย แต่เมื่อไหร่ที่มีคนล้อนฤชา พวกผู้หญิงในห้องก็จะออกโรงมาปกป้องกันประหนึ่งแม่นกปกป้องลูกนกเสมอ ทำเอาหมอนั่นยิ่งโดนเพื่อนผู้ชายหมั่นไส้เข้าไปใหญ่
 
พวกเขามาแยกห้องกันตอนขึ้น ม.ปลายเพราะทางโรงเรียนกำหนดให้ต้องสอบวัดคะแนนและเลือกแผนการเรียน นฤชาที่เลือกสายวิทย์และทำข้อสอบได้คะแนนสูงลิ่วถูกจัดเข้าห้องคิงโดยปริยาย ส่วนกวินท์ที่เลือกสายศิลป์คำนวนนั้นสอบได้คะแนนที่เรียกว่าคาบเส้น ถ้าไม่ได้โควต้าศิษย์เก่าช่วยไว้ก็อาจจะต้องระเห็จไปเรียนที่อื่นแล้วด้วยซ้ำ แต่เพราะอย่างนี้ พวกเขาสองคนจึงยิ่งเหมือนอยู่กันคนละโลกเข้าไปอีก
 
หลังจากปิดเทอมใหญ่จบลงและทุกคนได้พบหน้าเพื่อนๆ ในวันแรกของชีวิตมัธยมปลาย นฤชาก็ทำให้เพื่อนเก่าพากันประหลาดใจโดยถ้วนหน้า เพราะว่าภาพของเด็กผอมแกร็นแว่นหนาถูกแทนที่ด้วยกล้ามเนื้อเพรียวกระชับและใบหน้าเกลี้ยงเกลาจากการใส่คอนแท็คต์เลนส์ ผมที่ยาวขึ้นเพราะตัดรองทรงต่ำช่วยขับให้ใบหน้ารูปไข่ยิ่งชวนมอง เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีใครจำภาพเด็กเนิร์ดที่มักถูกห้อมล้อมด้วยบรรดาเจ้าแม่ตอน ม. 3 ได้สักคน เพราะตอนนี้พวกผู้หญิงต่างก็อยากจะเข้าใกล้นฤชาเพราะบุคลิกที่ดูดีและมันสมองชั้นหัวแถวของโรงเรียนมากกว่า
 
ถ้าหากนับจากตอนที่รู้จักกันครั้งแรกก็เกือบจะสองปีแล้ว ว่าแต่พวกเขาเคยคุยกันเกินสามประโยครึเปล่านะ...

กวินท์คิดขณะเตะบอลส่งให้เพื่อนในสนามหลังกินข้าวกลางวันเสร็จ นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วตั้งแต่เขาเก็บไมโครเอสดีการ์ดได้และได้เห็นอัลบั้มภาพในนั้น ตอนแรกเขาก็เคยคิดเหมือนกันว่าจะเอาคืนให้นฤชายังไงดีถึงจะไม่อิหลักอิเหลื่อ เพราะถึงแม้ทั้งคู่จะไม่ได้สนิทกัน แต่ถ้าฝ่ายนั้นรู้ว่าเขาเห็นรูปในอัลบั้มแล้วก็คงมองหน้ากันไม่ติดแน่
 
ว่าแต่...สรุปแล้วหมอนั่นคงจะชอบผู้ชายจริงๆ สินะ แถมดูจากในรูปแล้วก็ท่าทางจะอยากเป็นฝ่ายโดนทำซะด้วยสิ...
 
"เฮ่ย! ไอ้กอล์ฟ! มึงเตะบอลไปไหนวะ!!"
 
"ว้าย!"
 
เสียงตะโกนของเพื่อนและเสียงกรี๊ดจากนักเรียนหญิงแถวขอบสนามฉุดสติของกวินท์กลับมา เขามองตามทิศทางที่ตนเพิ่งเตะบอลไปและพบว่ามีเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังรุมล้อมใครสักคน จึงรีบวิ่งหน้าเริดเข้าไปดูเพราะกลัวว่าจะเป็นอาจารย์
 
"ขอโทษครับ! เป็นอะไรรึเปล่า?"
 
เสียงท้ายประโยคของเด็กหนุ่มหายลงไปในคอเมื่อเห็นว่าคนที่พวกนักเรียนหญิงกำลังช่วยกันประคองคือนฤชา สายตาหลายคู่ที่จ้องมายังเขาอย่างทิ่มแทงทำเอากวินท์อยากจะขุดรูหนี แต่นั่นก็ยังไม่กรีดหัวใจเท่าแววตาตัดพ้อจากคนที่โดนฤทธิ์ลูกบอลของเขาเข้าไปจนตัวงอ
 
"ไม่เป็นอะไร..."
 
"ว้าย! โดนลูกบอลอัดเข้าไปแรงขนาดนั้นจะไม่เป็นอะไรได้ยังไง! ไปห้องพยาบาลดีกว่านะโน้ต!"
 
"จริงด้วย อย่าเพิ่งขึ้นห้องเลย เดี๋ยวพวกเรานั่งเป็นเพื่อนจนกว่าโน้ตจะหายจุกก็ได้"
 
“โน้ตเดินช้าๆ นะ ไม่ต้องรีบหรอกจ้ะ”
 
อู๊ยยยยยย ยายพวกนี้เป็นเพื่อนหรือเป็นแม่วะ!? กวินท์คิดแม้ว่าในใจจะรู้สึกผิด เขามองคนที่เดินเอามือกุมท้องไปยังม้านั่งขอบสนามอย่างช้าๆ แล้วก็หันไปเตะบอลส่งให้เพื่อนๆ ก่อนจะแหวกพวกผู้หญิงเข้าไปหานฤชาที่นั่งอยู่ตรงกลาง
 
"ไปห้องพยาบาลกัน ไหนๆ เราเป็นคนทำก็ต้องรับผิดชอบ ยังเดินไหวใช่รึเปล่า?"
 
กวินท์ถามพลางยกแขนข้างหนึ่งของนฤชาขึ้นพาดบ่า อีกฝ่ายกะพริบตาปริบขณะมองเขาด้วยแววตางุนงง พลันเสียงออดเข้าเรียนภาคบ่ายก็ดังขึ้น นฤชาจึงหันไปหาเพื่อนๆ ที่ต่างกำลังมองมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง
 
"ทุกคนขึ้นไปเรียนเถอะ ฝากบอกอาจารย์ก็แล้วกันว่าเราอาจตามไปช้าหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
 
เอ่ยจบแล้วคนพูดก็ยิ้มหวานให้พวกสาวๆ แต่กวินท์เห็นแล้วกลับคันยุบยิบในหัวใจพิกล จึงหันไปตะโกนบอกเพื่อนๆ บ้างว่าจะพาคนเจ็บไปห้องพยาบาล จากนั้นก็พยุงนฤชาออกเดินด้วยความระมัดระวังที่สุดเพราะกลัวอีกฝ่ายจะกระเทือน
 
หมอนี่...ตัวอุ่นจัง...ผมก็หอม...ใช้แชมพูกลิ่นผลไม้เหรอ...

ส่วนสูงของทั้งคู่ไม่ได้ต่างกันมากแม้ว่านฤชาจะผอมเพรียวกว่าอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งนั่นทำให้กวินท์ลอบหันไปสูดกลิ่นแชมพูจากเรือนผมของอีกฝ่ายได้อย่างถนัดถนี่ แต่ไม่นานก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆ คนที่เอาแต่เดินกุมท้องเงียบๆ ก็เอ่ยขึ้น
 
"แค่จุกนิดหน่อย ไม่ได้ขาหัก เดินช้าอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่จะถึงห้องพยาบาล?"
 
"เอ่อ...ก็จริง โทษทีลืมไป"
 
นัยน์ตาวาวๆ ของคนที่เขาแอบหอมผมไปหลายทีทำให้กวินท์ต้องยอมเร่งฝีเท้า พอเดินไปถึงห้องพยาบาลเขาก็ผลักประตูเข้าไปด้านใน แต่เมื่อเห็นว่าอาจารย์ประจำห้องพยาบาลไม่อยู่ก็เลยพานฤชาไปนั่งที่เตียง
 
"งั้นเดี๋ยวรออาจารย์มาก่อนก็แล้วกัน นี่หายจุกมั่งรึยัง?"
 
กวินท์ย่อตัวลงถามอย่างเป็นห่วง คนที่ยังนั่งตัวงอเล็กน้อยเพียงแต่ส่ายหน้าเบาๆ
 
"ก็ยังเจ็บนิดหน่อย แต่นายนี่ฝีเท้าแรงเอาเรื่องนะ เมื่อกี้เราถึงกับล้มลงบนพื้นเลย"
 
ทั้งที่คำพูดเอาเรื่องแต่กลับมีแววยั่วล้อในน้ำเสียง แถมริมฝีปากของคนที่ช้อนสายตาขึ้นมองเขายังผุดรอยยิ้มให้เห็นจางๆ ทำเอากวินท์ตาพร่าพรายไปหมด
 
หมอนี่...ยิ้มให้เรา...แถมยัง...นั่งอยู่บนเตียงด้วย...
 
"เฮ้ย! กอล์ฟเป็นอะไร!? เลือดกำเดาไหลโจ๊กเลย!"
 
"หา!?"     
 
กวินท์ยกมือขึ้นกุมจมูกด้วยความตกใจ ส่วนคนที่นั่งอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงมาดันเขาขึ้นไปนอนแทน จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาให้เขาซับเลือด
 
"เป็นอะไรรึเปล่า? ทำไมจู่ๆ ก็เลือดกำเดาพุ่งอย่างนั้นล่ะ?"
 
"เอ่อ...ไม่รู้ดิ สงสัยอากาศร้อนมั้ง"
 
เด็กหนุ่มตอบพลางยิ้มแหยๆ ขณะเดียวกันอาจารย์ประจำห้องพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามา พอเห็นกวินท์นอนเลือดกำเดาไหลจึงมาช่วยดูแลต่อและให้นฤชากลับไปเรียน เขาจึงได้แต่มองตามคนที่เดินออกไปตาละห้อย ตกลงว่านี่ใครพาใครมาให้อาจารย์ช่วยรักษากันแน่ แล้วทำไมคนที่ตอนแรกยังเดินตัวงอๆ เหมือนเจ็บท้องถึงเดินปร๋อได้ไวแบบนั้นล่ะ
 
ว่าแต่...เมื่อกี้หมอนั่นเรียกชื่อเขาใช่ไหมนะ?
 
 
 
++------++
 
 
 
"เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะกอล์ฟ ตั้งแต่กลับมาจากห้องพยาบาลก็ยิ้มเอาๆ กูเห็นแล้วขนลุก"

"เออ รอยเลือดแม่งก็เปรอะเต็มเสื้อ ใครไม่รู้มาเห็นคงนึกว่าแม่งไปปาดคอใครมา"
 
"ถ้าพวกมึงเงียบมั่งกูก็ไม่ด่าว่าใบ้นะ คนกำลังอารมณ์ดีๆ ทำเสียมู้ดหมด"
 
พวกเพื่อนๆ ทำหน้าเหวอหลังได้ยินสิ่งที่กวินท์พูด แต่ก็แซวต่อไม่ได้เพราะอาจารย์หันมาเขม่นเมื่อพบว่าเจ้าพวกลิงหลังห้องไม่ตั้งใจฟังสิ่งที่สอน จึงรีบพากันก้มลงทำท่าสนใจโคลงกลอนของสุนทรภู่ในหนังสือ แต่กวินท์กลับเอาแต่ยิ้มด้วยความครึ้มอกครึ้มใจเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องพยาบาลก่อนที่เขาจะกลับขึ้นมาเรียนภาคบ่าย
 
ปัญญาอ่อนชิบเป๋งเลยกู ทำไมแค่โดนจำชื่อได้จะต้องดีใจขนาดนี้ด้วยวะ...
 
หลังจากเลิกเรียนแล้วกวินท์ก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน พอแม่เห็นเสื้อเขาและได้รู้สาเหตุที่มีรอยเลือดเลอะเทอะก็บ่นซะเด็กหนุ่มหูแทบไหม้ เขารีบถอดเสื้อกับส่งผ้าเช็ดหน้าให้แม่ซักแล้วก็ขึ้นห้องล็อคประตู จากนั้นก็ไม่ลืมเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อดูอัลบั้มรูปของนฤชาเช่นที่ทำจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน
 
แต่วันนี้กวินท์พบว่าเขาไม่เกิดอารมณ์กับรูปพวกนั้นอีกแล้ว
 
เด็กหนุ่มหวนนึกไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ ทั้งตอนที่ได้เข้าไปช่วยพยุงนฤชาไปห้องพยาบาล ทั้งกลิ่นผมและกลิ่นตัวหอมๆ ที่ได้สูดยามอยู่ใกล้ น้ำเสียงหยอกล้อและรอยยิ้มที่อีกฝ่ายมอบให้เขา พอนึกถึงตัวจริงของคนในภาพ กวินท์ก็ไม่อยากใช้รูปพวกนี้เป็นเครื่องมือในการบำบัดความใคร่อีก
 
พอกันทีความสุขอันว่างเปล่ากับภาพที่จับต้องไม่ได้ เขาอยาก...สนิทสนมกับหมอนั่นมากกว่านี้ แล้วก็อยากเห็นรอยยิ้มแบบที่ได้รับวันนี้บ่อยๆ มากกว่า
 
เขายังจำท่าทางเป็นห่วงเป็นใยของนฤชาตอนที่เห็นเขาเลือดกำเดาไหลได้ดี สีหน้าตื่นตกใจเช่นนั้นทำให้กวินท์ยิ้ม คลื่นความอบอุ่นอันไม่คุ้นเคยไหลเวียนในอกอย่างเข้มข้น และแล้วท่ามกลางความรู้สึกอ่อนหวานที่เอ่อท้นในใจ เขาก็คิดตกถึงเรื่องที่ควรจะทำมาตั้งแต่วันแรกที่เก็บไมโครเอสดีการ์ดแผ่นนี้ได้เสียที
 
 
++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-02-2014 17:26:00

ถึงคิดได้แล้วว่าจะคืน...แต่จะคืนท่าไหนล่ะหว่า จู่ๆ ก็เดินเอาไปให้เลยเรอะ? หรือจะใส่ซองแล้วแอบไปวางใต้โต๊ะช่วงที่โน้ตไม่อยู่...ไม่ดีๆ เกิดมีคนอื่นทะลึ่งเอาไปเปิดดูจะทำยังไง คงไม่มีใครหรอกที่เห็นรูปพวกนั้นแล้วจะปิดปากเงียบได้เหมือนเราน่ะ
 
แต่ถ้าหากเอาไปคืนกับเจ้าตัวเอง ก็ต้องหาวิธีแยกโน้ตออกมาจากพวกสาวๆ ที่ชอบล้อมหน้าล้อมหลังก่อนน่ะสิ แต่ไม่กี่วันก่อนเราเพิ่งเตะบอลโดนหมอนั่นไป ถ้ายายพวกนั้นเห็นเราเข้าไปใกล้โน้ตคงได้พากันจูงมือวิ่งหนีแหงๆ โอ๊ย...เอาไงดีโว้ยยยยย!!
 
กวินท์หมกมุ่นครุ่นคิดมาจนล่วงเข้าวันศุกร์ เขาเอาแต่คิดตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านจนมาถึงโรงเรียน กระทั่งเข้าแถวเคารพธงชาติก็ยังได้แต่จดๆ จ้องๆ ไปทางแถวของห้องคิงด้วยความสองจิตสองใจ ไอ้อยากคืนเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจก็อยาก หากแต่อีกใจก็บอกตัวเองว่าเจ้าของเขาไม่รู้สักหน่อยว่าใครเป็นคนเก็บได้ ดังนั้นถึงไม่คืนก็ไม่มีใครมาว่าเขาแท้ๆ
 
เด็กหนุ่มนั่งเรียนคาบเช้าอย่างกระสับกระส่ายเพราะความคิดที่ขัดแย้งกัน พอพักเที่ยงเขาก็เดินออกจากห้องเพื่อไปโรงอาหารกับเพื่อนๆ พลันฝีเท้าที่กำลังจะก้าวลงบันไดก็ชะงักเมื่อเหลือบไปเห็นนฤชากำลังเดินมากับเพื่อนร่วมห้องอีกสามคน แต่ครั้งนี้ต่างจากทุกครั้งเพราะเพื่อนที่รายล้อมล้วนเป็นผู้ชาย คนหนึ่งเดินเอาแขนคล้องไหล่เจ้าตัวด้วยท่าทางสนิทสนม ส่วนอีกสองคนก็หันไปพูดคุยหยอกล้อด้วยสีหน้าออกรสเช่นกัน ภาพนั้นทำให้คลื่นพลังงานร้อนๆ แล่นจี๊ดขึ้นสมองของคนเห็นทันที
 
หรือความจริงแล้วรอยยิ้มที่เคยให้เขาเมื่อวันก่อน...ก็ไม่ได้ต่างจากเวลาที่ยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นเลยสินะ
 
กวินท์มองเจ้าของมือที่กำลังกอดไหล่นฤชาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง และแล้วโดยไม่สนใจเพื่อนฝูงที่เดินตามมา เขาก็สาวเท้าเข้าไปหานฤชาเหมือนมองไม่เห็นคนที่ยืนอยู่รอบๆ เจ้าตัว
 
"โน้ต เรามีของจะคืนให้ ทีหลังจะทำอะไรแบบนี้ก็ระวังคนอื่นเห็นหน่อยนะ"
 
"เอ๊ะ?"
 
กวินท์ยัดผ้าเช็ดหน้าที่ห่อไมโครเอสดีการ์ดลงในมือของนฤชาโดยไม่สนใจสีหน้างุนงง เขาไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติมก็หมุนตัวเดินจากมา หูได้ยินเสียงเพื่อนของนฤชาถามแว่วๆ ว่า "อะไรเหรอโน้ต?" จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ที่วิ่งตามมาจากด้านหลัง ก่อนที่ใครบางคนจะกระชากเขากลับไปแล้วซัดหมัดลุ่นๆ เข้ามาเต็มปลายคาง

"เฮ้ย! โน้ต!!! / ไอ้กอล์ฟ!!!"
 
เพื่อนฝูงของเด็กหนุ่มทั้งสองร้องออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นนฤชาต่อยกวินท์จนล้มลงบนพื้น และท่าทางเจ้าตัวจะอยากเข้ามาซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะถูกเพื่อนๆ ช่วยกันรั้งตัวไว้
 
"ทำไม! ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย!! แกล้งกันแบบนี้สนุกมากใช่มั้ย!?!"
 
ทุกคนในเหตุการณ์ยิ่งงงเป็นไก่ตาแตกในเมื่อเห็นชัดๆ ว่าคนพูดทำร้ายกวินท์ก่อน เสียงตะคอกของนฤชาทำให้อาจารย์ณวัฒน์ที่กำลังอยู่ในห้องพักยื่นหน้าออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นกวินท์นั่งเอามือข้างหนึ่งกุมแก้มอยู่บนพื้นแถมบนมุมปากมีเลือดไหลซึม ส่วนคนรอบๆ ก็พากันยืนมุงโดยไม่ทำอะไรจึงรีบก้าวเข้ามาทันที
 
"พวกเธอทำอะไรกัน! กวินท์ ใครต่อยเธอ!?"
 
เด็กหนุ่มหันไปอีกทางเพราะไม่ต้องการจะตอบ ทว่าสายตาของคนอื่นๆ ที่มองไปยังนฤชาเป็นตาเดียวก็ช่วยบอกใบ้ได้เป็นอย่างดี อาจารย์หนุ่มกวาดสายตามองคู่กรณีทั้งสองแล้วก็จับแยกออกมา
 
"คนอื่นจะไปกินข้าวหรือไปเรียนก็ไป แต่สองคนนี้ต้องไปห้องปกครองกับครูเดี๋ยวนี้!"
 
กวินท์กับนฤชามองหน้ากันแล้วก็เดินตามอาจารย์ไปโดยไม่มีทางเลือก หลังจากส่งตัวพวกเขาให้อาจารย์เกรียงไกรซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายปกครองและเล่าเรื่องคร่าวๆ แล้ว อาจารย์ณวัฒน์ก็ขอตัวกลับไปเตรียมการสอนวิชาต่อไป ปล่อยให้สองหนุ่มโดนสอบสวนกันตามลำพัง
"ชกต่อยกันงั้นรึ เฮ้อ...พวกเธอจะทำอะไรให้มันพัฒนากว่าสามสิบปีที่แล้วมั่งไม่ได้รึไง เอ้า! ตกลงว่าเรื่องเป็นมายังไง?"
 
อาจารย์เกรียงไกรถามหลังจากหันไปหรี่เสียงโทรทัศน์ ฝ่ายนฤชายืนก้มหน้านิ่งโดยไม่เอ่ยอะไร ทว่าขอบตาเริ่มแดงขณะที่ริมฝีปากเม้มสนิท กวินท์เหลือบไปเห็นก็รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คงไม่ยอมปริปากแน่ จึงตัดสินใจตอบคำถามของอาจารย์เอง
 
"ผมไปยั่วโมโหเขาก่อนครับอาจารย์ นฤชาโกรธก็เลยเข้ามาต่อยผม ผมผิดเองครับ"
 
คนที่ยืนก้มหน้านิ่งหันขวับมามองเขาด้วยแววตาไม่เข้าใจ กวินท์มองเห็นทางหางตาแต่ก็บังคับตัวเองไม่ให้หันไปหา อาจารย์เกรียงไกรจึงหันไปถามคู่กรณีบ้าง
 
"นฤชา ที่หมอนี่เล่ามาถูกต้องมั้ย?"
 
"ผม...เอ้อ...ก็ไม่เชิงครับอาจารย์ ผมอารมณ์ร้อนเองถึงยั้งมือไม่อยู่ คนที่ผิดคือผมคนเดียว อย่าทำโทษกวินท์เลยครับ"
 
"เฮ่ย! ไม่ได้สิเพราะเราทำให้โน้ตโมโห โน้ตจะเป็นคนผิดได้ยังไง!"
 
"แต่เมื่อกี้เราต่อยกอล์ฟ..."

อาจารย์เกรียงไกรได้แต่ยกมือขึ้นนวดขมับพลางคิดว่าช่างเป็นการเสียเวลาพักเที่ยงที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี คราวหลังเขาคงต้องหาโอกาสเตือนอาจารย์ณวัฒน์ว่าอย่าตื่นตูมจนเกินเหตุเวลาพวกเด็กๆ ทะเลาะกัน เพราะไอ้พวกนี้ก็ดีแต่ฮอร์โมนพลุ่งพล่านให้ผู้ใหญ่เวียนหัว
 
"เอาล่ะๆ สรุปว่าต่างคนต่างอยากจะรับผิด ถ้างั้นก็ไปขอโทษกันเองก็แล้วกัน เรื่องวันนี้ครูจะไม่ลงบันทึกไว้เพราะถือว่าเป็นความผิดสถานเบาครั้งแรก แต่ถ้ามีครั้งต่อไปจะโดนหักคะแนนและเรียกผู้ปกครองแน่ๆ เข้าใจมั้ย?"
 
"ครับ!"
 
ทั้งคู่ตอบเป็นเสียงเดียวกันก่อนจะเดินออกจากห้องฝ่ายปกครอง หลังจากกวินท์สวมรองเท้าแล้วก็เดินกลับขึ้นอาคารเรียน นฤชาที่เห็นดังนั้นจึงเดินตาม
 
"กอล์ฟ ไม่ไปกินข้าวเหรอ?"
 
"หือ? ไม่อะ กะจะโดดเรียนบ่ายนี้ จะไปด้วยกันมั้ย?"
 
"หา!? แต่เมื่อกี้อาจารย์เพิ่งบอกนะว่าถ้าทำผิดอีกจะหักคะแนนแล้วเรียกผู้ปกครองด้วย ยังจะโดดอีกเหรอ?"
 
กวินท์ใช้นิ้วโป้งถูจมูก ถึงแม้คำขู่ของหัวหน้าฝ่ายปกครองเมื่อครู่จะมีน้ำหนักอยู่บ้าง แต่เขาก็พอจะนึกวิธีเอาตัวรอดได้จึงยักไหล่
 
"ก็อย่าให้โดนจับได้ก็สิ้นเรื่อง ถ้าสนใจจะโดดด้วยกันก็ตามมา เพราะถ้าขืนไม่รีบไปแล้วคนอื่นมาเห็นเข้าจะลำบาก"
 
พอเห็นว่านฤชายังทำท่าอึกอัก กวินท์จึงหันหลังแล้วซอยฝีเท้าขึ้นบันได แต่แล้วก็ต้องหันกลับไปเลิกคิ้วเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ไล่ตามมาด้านหลัง นฤชาเห็นสีหน้าข้องใจเช่นนั้นก็ย่นจมูก
 
"ไหนๆ ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วนี่ ถ้ากอล์ฟโดดเราก็โดด"
 
 
 
++------++
 
 
 
พวกเขานัดเจอกันที่มุมตึกหลังต่างฝ่ายต่างแยกกันไปเอากระเป๋าที่ห้อง จากนั้นก็ลอดรั้วลวดหนามบริเวณกำแพงโรงเรียนที่ยังอยู่ระหว่างการซ่อมแซมออกไปด้านนอก กวินท์เรียกแท็กซี่แล้วก็พานฤชาไปกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งในตลาดซึ่งอยู่ห่างจากโรงเรียนพอสมควร จากนั้นก็ไปเดินเล่นต่อที่ห้างแล้วแลกเหรียญเล่นเกมตู้ด้วยกัน พอเบื่อก็ไปเข้าห้องคาราโอเกะแบบหยอดเหรียญแล้วร้องเพลงแข่งกันจนเสียงแห้ง กระทั่งเย็นย่ำแล้วพวกเขาก็กินข้าวเย็นที่ศูนย์อาหารก่อนจะชวนกันกลับบ้าน
 
"กอล์ฟ ไม่เจ็บที่โดนเราต่อยเหรอ?"
 
จู่ๆ นฤชาก็ถามขึ้นระหว่างที่พวกเขาเดินออกจากห้างไปยังป้ายรถเมล์ กวินท์จึงเอาลิ้นดุนๆ ด้านในริมฝีปากแล้วยักไหล่
 
"ก็ยังเจ็บเหมือนกันแต่ไม่มาก ว่าแต่เห็นเงียบๆ อย่างนี้หมัดหนักเอาเรื่องนะเรา"
 
กวินท์เอ่ยแล้วก็ตบหลังนฤชาด้วยแรงตามปกติที่เล่นกับเพื่อน แต่พอเห็นอีกฝ่ายทำหน้าเบ้ก็ตกใจจนต้องรีบเอามือลูบหลัง
 
"ขอโทษๆ เจ็บมากมั้ย? ไอ้เราก็ชินมือเวลาเล่นกับพวกไอ้ธี ลืมไปว่าเล่นกับโน้ตแรงๆ แบบนี้ไม่ได้"
 
เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายเอื๊อกเมื่อนฤชาเม้มปากแล้วมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ เด็กหนุ่มได้แต่ยกมือเกาหัวแล้วก็หลบตา เพิ่งจะตระหนักได้ว่าคำพูดของตนตอกย้ำว่ารู้รสนิยมของอีกฝ่ายผ่านรูปที่เคยเห็นได้เป็นอย่างดี
 
"กอล์ฟ ตอบมาตรงๆ นะ นายขโมยโทรศัพท์เราไปช่วงก่อนปีใหม่ใช่มั้ย?"
 
คราวนี้กวินท์หันขวับกลับมาราวกับคอติดสปริง "ห้ะ!? อย่างเราเนี่ยนะ! ถึงจะเกเรยังไงที่บ้านก็ไม่เคยสอนให้ขโมยของใครนะเว่ย! อีกอย่างโน้ตใช้โทรศัพท์รุ่นไหนเรายังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ แล้วจะไปขโมยได้ยังไง!?"
 
ต้องบอกว่าตั้งแต่ก่อนจะได้เห็นรูปวาบหวิวพวกนั้นนี่เขาไม่เคยสนใจอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ แล้วเรื่องเสียศักดิ์ศรีอย่างลักขโมยของคนอื่นเนี่ยนะ ฮึ! ให้โดนตัดนิ้วก็ไม่ลดตัวลงไปทำหรอก!
 
นฤชาฟังแล้วก็ถอนหายใจ นัยน์ตาทอดต่ำลงวูบหนึ่งก่อนจะก้าวออกไปโบกมือเรียกแท็กซี่ จากนั้นก็หันมาดึงแขนกวินท์ให้เข้าไปนั่งในรถด้วยกัน
 
"ถ้างั้นไปแวะบ้านเราก่อน เดี๋ยวจะช่วยทำแผลให้ ถือว่าขอโทษที่เราปรักปรำแล้วก็ทำให้กอล์ฟเจ็บตัว"
 
ไม่ว่านฤชาจะมีเจตนาอะไรก็ตาม แต่กวินท์ได้ฟังคำเชิญก็ทั้งตื่นเต้นทั้งกระสับกระส่าย ระหว่างที่นั่งในรถแท็กซี่นั้นพวกเขาไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ แต่กวินท์ก็เห็นว่าคนข้างตัวเอาแต่ยกมือขึ้นกัดเล็บเหมือนมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดตลอดทาง
 
เมื่อรถมาจอดที่จุดหมายปลายทาง กวินท์ก็ตื่นเต้นอีกครั้งที่พบว่านฤชาไม่ได้อาศัยอยู่ใน 'บ้าน' แต่เป็นคอนโดหรูหราใจกลางกรุงที่พ่อแม่ของเขาคงไม่คิดจะซื้อ เมื่อขึ้นลิฟต์ไปด้วยกันก็ได้พบว่าห้องที่นฤชาอาศัยนั้นเป็นห้องใหญ่ที่มีสองห้องนอนในตัว แต่เมื่อมองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นใครจึงถามอย่างสงสัย
 
"โน้ตอยู่คนเดียวเหรอ?"
 
"เปล่า เราอยู่กับพี่สาวสองคน เขาเป็นครูสอนโยคะที่ฟิตเนสก็เลยจะกลับดึกทุกวัน ส่วนพ่อกับแม่อยู่ต่างประเทศทั้งคู่ ปีนึงก็จะกลับมาเยี่ยมพวกเราสองสามครั้ง"
 
นั่นมันชีวิตอิสระในฝันของเขาเลยนะนั่น...กวินท์คิดเพราะที่บ้านของเขาอยู่กันห้าคน มีทั้งพ่อ แม่ พี่ชาย เขา แล้วก็น้องชายที่เป็นลูกหลงมาเพราะเพิ่งเข้าเรียนชั้นประถม แต่พอสังเกตเห็นแววตาเหงาๆ ของคนพูดจึงตัดสินใจไม่เอ่ยสิ่งที่กำลังคิดออกไป
 
"กอล์ฟรอตรงนี้แป๊บนะ เดี๋ยวไปเอากล่องพยาบาลมาทำแผลให้"
 
"อื้อ"
 
กวินท์ตอบรับแล้วก็มองไปรอบห้องรับแขก การตกแต่งโดยรวมของที่นี่เน้นสีฟ้าอ่อน ชมพูอ่อนแล้วก็ครีม ลักษณะที่บ่งบอกว่าผู้หญิงเป็นเจ้าของชัดเจนก็คือหมอนอิงลายคิตตี้และตุ๊กตาขนฟูหลากสีหลายไซส์ เขาได้แต่คิดว่าถ้าตัวเองโดนจับให้มาอยู่ท่ามกลางของน่ารักอย่างนี้ทุกวันคงไม่แคล้วเป็นโรคประสาทแน่
 
"มาแล้วกอล์ฟ นั่งสิ"
 
"อ้อ ได้ๆ"
 
เด็กหนุ่มรับคำพลางเดินไปนั่งบนโซฟายาวตัวเดียวกับนฤชา อีกฝ่ายยังคงอยู่ในชุดเครื่องแบบเรียบร้อยคือเสื้อสอดชายเข้าในกางเกงและถุงเท้าเรียบตึงถึงหน้าแข้ง ส่วนตัวเขาน่ะดึงชายเสื้อออกแล้วก็ร่นถุงเท้าลงไปถึงข้อเท้าตั้งแต่ตอนที่พ้นรั้วโรงเรียนแล้ว

ดูแล้วเหมือนเจ้าชายกับนายกระจอกพิก๊ล...ตอนคนอื่นเห็นพวกเขาเดินด้วยกันวันนี้ก็คิดแบบนั้นรึเปล่าหว่า
 
กวินท์คิดขณะมองนฤชาเปิดกล่องพยาบาลแล้วหยิบสำลีมาเทแอลกอฮอลล์ใส่ แล้วก็ต้องหลุดปากร้องซี้ดเมื่อถูกแนบสำลีบนแผลที่แตกตรงมุมปาก
 
"เจ็บเหรอ!? ขอโทษๆ ไม่เป็นไรนะ"
 
ไม่รู้ว่านฤชาลืมไปว่าคนตรงหน้าเป็นเพื่อนวัยเดียวกันแถมยังถึกบึกบึนหรืออย่างไร เด็กหนุ่มจึงโน้มหน้าเข้ามาเป่าปากเบาๆ บนมุมปากที่เป็นแผลของกวินท์ราวจะช่วยปลอบโยน ลมหายใจอุ่นๆ ที่กลิ่นคล้ายน้ำผึ้งทำให้คนถูกเป่านั่งตัวแข็ง ท่าทางผิดปกติเช่นนั้นทำให้นฤชามุ่นคิ้ว
 
"กอล์ฟ? เป็นอะไรรึเปล่า?"
 
"โน้ต นาย...คิดอะไรกับเรามั่งมั้ย?"
 
พอคำถามนั้นหลุดจากปาก กวินท์จึงเพิ่งพบว่าตนไม่ได้เพียงแค่คิดคำถามนั้นในหัวเสียแล้ว เขาทำตาโตด้วยความตกใจเช่นเดียวกับคนถูกถาม แต่พอเห็นใบหน้าของนฤชาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เด็กหนุ่มก็รับรู้ถึงความฮึกเหิมที่ลุกโชนขึ้นในใจ
 
"ที่ถามแบบนี้เพราะได้ดูรูปที่เราถ่ายแล้วสินะ คงคิดว่าเราน่าขยะแขยงล่ะสิ"
 
น้ำเสียงสั่นเครือและนัยน์ตาที่มีหยาดน้ำคลอทำเอากวินท์แทบวางมือไม้ไม่ถูก เขาไม่นึกเลยว่าคำถามพื้นๆ ของตัวเองจะไปจี้ต่อมเซ้นสิทีฟของอีกฝ่ายเข้าอย่างจังแบบนี้
 
"เฮ้ย! ไม่ใช่นะ! รูปพวกนั้นเซ็กซี่ออก! คือ...เราไม่เคยขยะแขยงโน้ตเลยนะ แค่แปลกใจนิดหน่อยตอนที่รู้ว่าชอบแบบนี้ แล้วก็...ถึงก่อนหน้านี้จะไม่เคยคิดอะไรกับโน้ต แต่พอเห็นรูปพวกนั้น เรา...เรา..."

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-02-2014 17:28:33

กวินท์ละล่ำละลักตอบ แล้วก็เกิดอาการติดอ่างเมื่อไม่รู้จะอธิบายต่ออย่างไรดี ถ้าบอกว่าเขาสนใจนฤชาเพราะได้เห็นรูปพวกนั้นก็ช่างดูฉาบฉวยเหลือเกิน ถึงแม้มันจะเป็นความจริงว่านั่นคือสิ่งที่จุดประกายให้เขามักจะมองหาเจ้าตัวเวลาอยู่ที่โรงเรียน แล้วก็อยากจะเข้าใกล้เพื่อทำความสนิทสนมมากขึ้นก็เถอะ
 
เขาไม่เคยสนใจใครในแง่นี้มาก่อนจนอายุจะสิบเจ็ดอยู่แล้ว ดังนั้นการที่ใจจดจ่อถึงใครคนเดียวติดต่อกันได้นานขนาดนี้ก็น่าจะเป็นก้าวแรกของคำว่า 'ชอบ' ไม่ใช่เหรอ?
 
แต่นฤชายังคลางแคลงใจกับคำสารภาพที่ได้รับ เพราะเด็กหนุ่มเพียงแต่มุ่นคิ้วเข้าหากันแล้วก็สูดน้ำมูก
 
"กอล์ฟก็แค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้นแหละ เราไม่รู้จริงๆ ว่าใครขโมยโทรศัพท์เราไปแล้วดันแกะการ์ดทิ้งไว้จนกอล์ฟไปเจอ แต่ก็ขอบคุณมากนะที่เอามาคืน ไม่ต้องลำบากใจหรอกถ้าอยากจะเรียกเราว่าตุ๊ด แต๋ว เกย์หรืออะไรก็ตามแต่ เราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่ว่ามันเป็นไปแล้ว"
 
ปลายจมูกแดงเรื่อของอีกฝ่ายขณะลุกหนีกระตุกหัวใจของกวินท์อย่างจัง เด็กหนุ่มรีบลุกตามแล้วก็เข้าสวมกอดนฤชาจากด้านหลัง เขาสัมผัสได้ว่ากล้ามเนื้อทุกมัดของร่างในอ้อมแขนแข็งทื่อ
 
"กอล์ฟ..."
 
"อาจเป็นความอยากรู้อยากเห็นก็ได้ แต่การที่เราอยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนที่รู้สึกดีด้วยก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ? เราอยากสนิทกับโน้ตให้มากกว่านี้นะ แล้วเราก็ไม่เคยคิดรังเกียจอย่างที่โน้ตพูดออกมาเมื่อกี้ด้วย"
 
เด็กหนุ่มจับคนที่ส่วนสูงแทบไม่ต่างแต่ผอมเพรียวกว่าให้หันกลับมาหา จากนั้นก็ดึงหน้าเข้ามาจูบอย่างแรงจนหลุดเสียงครางด้วยความเจ็บออกมาทั้งคู่
 
"ห้องโน้ตห้องไหน?"
 
กวินท์ถามพลางจ้องตาเขาตรงๆ นฤชาจึงตอบเสียงแผ่วแม้จะรับรู้ถึงลางสังหรณ์บางอย่าง
 
"ห้องเราอยู่ฝั่งนั้น เฮ้ย! กอล์ฟจะทำอะไร?"
 
"จะพิสูจน์ว่าเราไม่ได้รังเกียจโน้ตไง"

กวินท์จูงมือนฤชาแล้วก็เดินเร็วๆ เข้าไปยังห้องของเจ้าตัว พอถึงแล้วก็กดอีกฝ่ายให้เอนหลังบนเตียงแล้วตามขึ้นทาบทับทั้งชุดนักเรียน เขาแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากอันแสนนุ่มของคนในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยนขึ้นกว่าเมื่อครู่ จากนั้นก็เริ่มแหย่ปลายลิ้นเข้าไปด้านในโพรงปากอบอุ่น เทคนิคอะไรก็ตามที่เคยเก็บเกี่ยวจากแผ่นหนังโป๊ของพี่ชายล้วนถูกนำมาใช้กับบทรักครั้งแรกในชีวิต หวังแค่ว่าจะสร้างความประทับใจให้อีกฝ่ายลืมไม่ลงเต็มที่
 
"ฮ้า...กอล์ฟ พอก่อน หายใจไม่ทันแล้ว"
 
นฤชาดันอกของคนที่นอนคร่อมออกเพราะสูดอากาศไม่ทันจริงๆ ร่างผอมเพรียวหอบหายใจแรงจนอกกระเพื่อม ปลายลิ้นสีชมพูที่ไล้ออกเลียคราบน้ำลายบนริมฝีปากทำให้กวินท์แทบคลั่ง
 
"โน้ต ทำไมน่ารักจังเลย ตัวก็หอม"
 
เด็กหนุ่มก้มลงไซ้จมูกไปมาบนซอกคอของนฤชาโดยที่มือก็แกะกระดุมเสื้อให้ กระทั่งเห็นแผ่นอกขาวๆ ลอยอยู่ตรงหน้า เขาก็ก้มลงดูดยอดอกสีชมพูอย่างแรงจนคนด้านล่างแอ่นกายขึ้นสูงอย่างเสียวซ่าน
 
"เดี๋ยวก่อน กอล์ฟ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ถึงเราจะ...จะถ่ายรูปแบบนั้นเก็บไว้ แต่เรายังไม่เคยนอนกับใครมาก่อนนะ"
 
นฤชาเอ่ยเมื่อรู้สึกว่าสถานการณ์ชักจะก้าวไปเร็วกว่าที่ตั้งใจขึ้นเรื่อยๆ แต่นอกจากกวินท์จะไม่ฟังแล้วก็ยังก้มหน้าก้มตาถอดกางเกงของเขาต่อ
 
"งั้นก็ดีเลยเพราะเราก็ยังไม่เคย มาเปิดซิงด้วยกันเลยละกัน"
 
นฤชาอ้าปากค้าง เขามองกวินท์ที่ผละไปจากตัวเพื่อถอดชุดนักเรียนบ้าง ท่าทางรีบร้อนราวกับกลัวเสียเวลาทำให้เด็กหนุ่มหัวเราะเสียงดังจนอีกฝ่ายขมวดคิ้วมุ่น
 
“ขำอะไรโน้ต?”
 
"ก็กอล์ฟ...ไม่โรแมนติกเลยอะ"
 
"หา? หมายความว่าไง?"
 
กวินท์ซึ่งเอี้ยวตัวไปด้านข้างเพื่อจะถอดกางเกงยังหันมาถามอย่างไม่เข้าใจ นฤชาจึงส่ายหน้ายิ้มๆ
 
"ก็ที่พูดว่าให้มาเปิดซิงด้วยกันเมื่อกี้ไง ไม่โรแมนติกเลย"
 
คนถูกท้วงกลอกตา เขาเหวี่ยงกางเกงกับเสื้อลงจากเตียงแล้วก็หันมานั่งคร่อมคนที่ตัวเปลือยเปล่าขาวโพลนรออยู่อีกครั้ง
 
"เราก็พูดเป็นแต่อะไรทื่อๆ แบบนี้แหละ ถ้าโน้ตอยากให้เราโรแมนติกก็คงต้องช่วยสอนแล้วล่ะ"
 
นฤชาหน้าแดงซ่านเมื่อกวินท์ก้มลงจูบเขาอีกครั้ง ฝ่ามือที่ฟอนเฟ้นไปมาทั่วร่างอย่างไม่ประสีประสาแต่หนักแน่นแสดงออกถึงความปรารถนาอันชัดเจนและรุนแรง ร่างเพรียวผวาเฮือกเมื่อถูกริมฝีปากอุ่นพรมจูบไปทั่ว ปลายลิ้นร้อนที่ไล้เล็มบนจุดชีพจรเรียกเสียงครางที่ยิ่งปลุกสัญชาตญาณดิบของคนเล้าโลมให้เตลิด ทั้งคู่ต่างใช้ร่างกายปรนเปรอความสุขให้แก่กันและกันอย่างไม่สนใจเวลา เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดเมื่อสองกายเริ่มสอดประสานค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยเสียงแห่งความสุขสม และไม่ช้าพวกเขาก็ขยับร่างเป็นท่วงทำนองเดียวกันราวกับต่างก็เฝ้ารอเวลานี้มานาน ไม่มีร่างกายส่วนใดของอีกฝ่ายที่เป็นอิสระจากการสัมผัสของกันและกันเลย   

จวบจนผืนฟ้าภายนอกกลายเป็นสีน้ำหมึกและดวงจันทร์ทรงกลดลอยเด่น ร่างของเด็กหนุ่มทั้งสองที่เพิ่งจะได้ผละจากกันก็ต่างหอบหายใจแรงโดยไม่มีใครลุกขึ้นจากเตียง ครู่หนึ่งก็มีเสียง 'ติ๊ง' ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
 
"โน้ต ใช่เสียงโทรศัพท์ของโน้ตรึเปล่า?"
 
"อือ น่าจะเสียงจากไลน์"
 
นฤชาเอ่ยเสียงแห้งเพราะความเหนื่อยขณะก้มลงไปหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกง เขาอ่านข้อความแล้วก็หันหน้าจอมาให้กวินท์อ่านด้วย
 
'คืนนี้พี่จะไปปาร์ตี้กับเพื่อน คงกลับพรุ่งนี้เลยนะจ๊ะ ล็อกห้องด้วยล่ะ'
 
"จากพี่สาวของโน้ตเหรอ งั้นก็แปลว่า...คืนนี้เราก็มีเวลากันทั้งคืนเลยน่ะสิ?"
 
กวินท์อ่านจบก็ทำเสียงตื่นเต้น แต่คนฟังกลับทำหน้ามุ่ย "ไม่เอาแล้วกอล์ฟ ไม่ถนอมกันเลย เราครั้งแรกนะ เล่นใส่เข้ามาแล้วกระแทกเอาๆ แบบนี้มันเจ็บรู้มั้ย"
 
กวินท์หน้าแดงเมื่อโดนต่อว่าด้วยคำที่เห็นภาพชัดราวกับกดรีเพลย์ ก็แหม...เขาได้แต่ดูรูปของนฤชาแล้วช่วยตัวเองมาทั้งเดือนแล้ว พอได้ทำกับตัวจริงแทนที่จะเป็นจินตนาการ มันก็เลย...เมามันจนเผลอไปหน่อยน่ะสิ
 
"ขอโทษนะโน้ต กอล์ฟดีใจมากไปหน่อยก็เลยลืมตัว อย่าโกรธกอล์ฟเลยนะครับที่รัก"
 
"หา?"
 
นฤชาทำตาโตเหมือนได้ยินภาษาต่างดาว กวินท์เห็นสีหน้าประหลาดใจสุดขีดของหวานใจก็เกาหัวแล้วหัวเราะแหะๆ
 
"อ้าว ก็โน้ตยอมให้เราทำตั้งหลายที แบบนี้ก็แปลว่าเราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมล่ะ? ถ้าเราจะเรียกโน้ตว่าที่รักก็ถูกแล้วนี่ หรือว่าอยากให้เรียกด้วยคำอื่นมากกว่าก็ได้นะ แต่ถ้าเค้ากับตัวเองคงไม่ชินปากเท่าไหร่ เว้นว่าโน้ตชอบแบบนั้นก็จะลองดู"
 
นฤชายิ่งฟังก็ยิ่งสงสัยว่าตัวเองหูเฝื่อนรึเปล่าเข้าไปทุกที ตกลงกวินท์จอมปากเสียที่เขาเคยรู้จักหายไปไหนเสียแล้วนี่ เด็กหนุ่มได้แต่คิดขณะปล่อยให้อีกฝ่ายดึงตัวเข้าไปกอด อ้อมแขนที่แสนจะอบอุ่นค่อยๆ ละลายความสงสัยในใจ และแล้วเด็กหนุ่มก็เอนตัวเข้าหนุนไหล่คนข้างกายแต่โดยดี
 
"ตอนนั้นน่ะ"
 
"หือ?"

กวินท์ที่กำลังเคลิ้มๆ จะหลับส่งเสียงตอบรับ นฤชาจึงเหลือบมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ
 
"ตอนที่เรารู้ตัวว่ามีรสนิยมแบบนี้ เราก็แอบถ่ายรูปตัวเองเก็บไว้เล่นๆ เวลาพี่ไม่อยู่ แต่ไม่เคยคิดจะเอาไปโพสต์ที่ไหนหรอกนะ มีหลายครั้งเหมือนกันที่คิดว่าอยากลบทิ้งเพราะกลัวใครมาเปิดดู แต่ยังไม่ทันจะได้ทำแบบนั้นก็โดนขโมยโทรศัพท์คืนที่เราไปเค้าท์ดาวน์ปีใหม่กับพี่ ช่วงอาทิตย์แรกๆ เรากินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ได้แต่กลัวว่าคนที่ขโมยไปจะเปิดดูรูปพวกนั้นแล้วเอาไปประจานในเน็ต แล้วถ้ามีคนรู้จักไปเห็นแล้วเอาไปพูดต่อๆ กัน เราคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
 
คำอธิบายของนฤชาทำให้กวินท์ตาสว่างขึ้นทันที เขาคิดย้อนกลับไปว่าวันที่เก็บไมโครเอสดีการ์ดได้คือวันหลังจากวันเคาท์ดาวน์ ดังนั้นก็เป็นไปได้สูงว่าคนที่ขโมยไปคงมัวยุ่งกับการแกะส่วนประกอบของมือถือจนเผลอทำการ์ดหล่นในรถ หรือไม่อย่างนั้นก็...ได้เปิดดูรูปแล้วแต่ไม่คิดอยากเก็บไว้
 
ความคิดที่ว่าใครคนอื่นอาจได้เห็นรูปพวกนั้นเช่นกันทำให้ความรู้สึกหวงแหนพุ่งปรี๊ด กวินท์กระชับอ้อมแขนรอบตัวนฤชาแน่นขึ้นแล้วก็กดริมฝีปากลงบนหน้าผากที่มีผมชื้นๆ แนบ
 
"ไม่ต้องห่วงนะโน้ต เราว่าไอ้คนที่ขโมยไปคงยังไม่ทันได้ดูรูปพวกนี้หรอก หรือต่อให้เกิดกรณีเลวร้ายอย่างที่ว่าขึ้นมาจริงๆ เราก็จะอยู่ข้างโน้ตเอง ดูซิว่าใครจะว่าอะไรได้ ในเมื่อแฟนของโน้ตยังไม่แคร์เลย"
 
คำพูดให้กำลังใจที่ไม่ได้กลั่นกรองให้สวยหรู แต่เต็มเปี่ยมด้วยความจริงใจและมุ่งมั่นทำให้นฤชารู้สึกแน่นหน้าอกเพราะความปลื้มใจ เขาหันไปกอดตอบกวินท์แล้วก็ซุกหน้าลงบนซอกคอของอีกฝ่าย
 
"ขอบคุณนะกอล์ฟ เรารักกอล์ฟที่สุดเลย"
 
"เราก็รักโน้ต...ฮะ...เมื่อกี้โน้ตพูดว่าอะไรนะ? ขอฟังอีกทีได้มั้ย?"
 
"โน้ตง่วงแล้วอะกอล์ฟ คืนนี้พี่แนทไม่กลับ ถ้างั้นกอล์ฟนอนเป็นเพื่อนโน้ตนะครับ นะ"
 
เจอลูกอ้อนที่มาเป็นคอมโบแถมด้วยริมฝีปากนุ่มๆ ที่กดลงบนแก้ม ทำเอากวินท์ได้แต่จำยอมราวถูกร่ายมนตร์สะกด ลางสังหรณ์บอกเขาเลาๆ ว่าต่อไปมีหวังคงโดนตราหน้าว่า 'หลงเมีย' เป็นแน่
 
แต่ว่า...เอ้า ถ้าเมียน่ารักขนาดนี้ก็น่ายอมให้กระแนะกระแหนอยู่นะ ทำไงได้ เขาเองก็ดูเหมือนจะถลำตัวถลำใจไปเกินจะถอยเสียแล้วด้วย
 
"งั้นแป๊บนะโน้ต ขอกอล์ฟไลน์หาแม่นิดนึงว่าคืนนี้จะไม่กลับ แม่เขาชินแล้วล่ะถ้ากอล์ฟบอกว่าไปค้างหอกับไอ้ธี"
 
"อื้อ"
 
นฤชายอมให้อีกฝ่ายลุกไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาคนที่บ้าน เสร็จแล้วก็อ้าแขนรับคนตัวหนากว่าที่กุลีกุจอกลับขึ้นมานอนข้างเขา เด็กหนุ่มกอดกันด้วยร่างกายเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่ม ก่อนที่กวินท์จะหลับก่อนในเวลาไม่นานเพราะความอ่อนเพลีย

ทั้งๆ ที่เขาก็เหนื่อยเช่นกันเพราะเป็นฝ่ายโดนกระทำ แต่นฤชากลับตาสว่างจนหลับไม่ลง เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าเรื่องโชคร้ายอย่างการถูกขโมยโทรศัพท์จะทำให้ได้สมหวังในรักที่เก็บไว้ข้างเดียวมาตั้งเกือบสองปี แต่พอคิดแล้วก็ต้องขอบคุณเจ้าคนที่ขโมยโทรศัพท์ไป แม้เขาจะเสียดายเครื่องรุ่นใหม่เอี่ยมที่พ่อเพิ่งซื้อให้ก็ตาม

"ต่อให้เกิดกรณีเลวร้ายอย่างที่ว่าขึ้นมาจริงๆ เราก็จะอยู่ข้างโน้ตเอง ดูซิว่าใครจะว่าอะไรได้ ในเมื่อแฟนของโน้ตยังไม่แคร์เลย"

หัวดื้อแล้วก็รักความถูกต้องไม่เคยเปลี่ยนไปจากตอน ม.3 เลย นฤชาคิดพลางวาดนิ้วเป็นวงกลมบนอกของคนตรงหน้าเบาๆ กวินท์อาจจะลืมไปแล้วก็ได้ แต่มีครั้งหนึ่งที่เขาเคยถูกเพื่อนๆ ผู้ชายแกล้งหลังวิชาพละที่ต้องว่ายน้ำ ถึงแม้ปกติเขาจะมีเพื่อนผู้หญิงที่คอยช่วยเป็นเกราะป้องกัน แต่ครั้งนั้นเขามีแต่ตัวเองคนเดียวในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชาย และก็ถูกคนอื่นๆ แกล้งเอาแว่นสายตาของเขาส่งต่อกันไปมาเพื่อไม่ให้มองเห็นล็อคเกอร์ที่เก็บเสื้อผ้าของตัวเองไว้ ตอนนั้นเขาไม่รู้จะขอให้ใครช่วยจนแทบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
 
"เฮ้ย! ไม่มีอะไรจะเล่นกันแล้วรึไงวะ! แกล้งคนอื่นเขาอยู่นั่น พวกมึงจะไม่ไปเรียนกันใช่มั้ย กูจะได้บอกอาจารย์ให้ล็อคพวกมึงไว้ในนี้ให้หมด!"
 
"แหม ก็แค่แหย่เล่นหน่อยเดียวเอง มึงก็ทำตัวเป็นพระเอกหนังน้ำเน่าไปได้น่ะไอ้กอล์ฟ"
 
"ก็กูเห็นแล้วรำคาญ อีกอย่างกูโดนอาจารย์สั่งให้เป็นคนล็อคห้องแต่งตัวหลังพวกมึงใช้เสร็จด้วย ถ้าพวกมึงมัวแต่เล่นกูก็ไม่ได้คืนกุญแจสักทีสิวะ"
 
พอได้ยินดังนั้นพวกเพื่อนๆ จึงยักไหล่แล้วแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนกวินท์ฉวยแว่นจากมือเด็กคนหนึ่งแล้วเอามายื่นส่งให้เขา นฤชารับมาใส่ก่อนจะมองผ่านเลนส์แว่นไปยังเรือนร่างสมส่วนแบบเด็กชายที่กำลังจะโตเป็นชายหนุ่มของอีกฝ่าย กล้ามเนื้อที่เห็นเป็นมัดนูนทั่วร่างกายจากการออกกำลังกับเพื่อนๆ อาจจะไม่ได้กำยำเหมือนอาจารย์พละ กระนั้นก็ยังดึงดูดสายตาพอจะทำให้หน้าเขาร้อนวูบวาบ
 
"ความจริงนายก็หน้าตาดีนะ เสียดายใส่แว่นซะหนา ทีหลังก็ระวังอย่าให้ไอ้พวกนั้นเล่นพิเรนทร์แบบนี้อีกก็แล้วกัน"
 
"อะ ขอบใจ"
 
ตอนนั้นกวินท์เพียงแต่หันหลังกลับไปหาล็อคเกอร์ของตัวเองโดยไม่สนใจเขาอีก แต่นฤชาจำเหตุการณ์นั้นได้ไม่เคยลืม เพราะนั่นเป็นครั้งแรกที่หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ และเป็นครั้งแรกที่เขาตกหลุมรักด้วย
 
นับแต่นั้นเขาก็ปรึกษาพี่สาวเรื่องปัญหาหัวใจเพราะไม่เห็นใครที่เป็นที่พึ่งได้อีก พี่แนทแสนดีจึงแนะนำให้เริ่มจากการปรับเปลี่ยนบุคลิกที่ไม่มั่นใจในตัวเองก่อน ความที่อีกฝ่ายเป็นครูสอนโยคะอยู่แล้วจึงใช้สิทธิ์พาเขาไปเข้าเรียนด้วย จากนั้นก็แนะนำให้ใส่คอนแท็คต์เลนส์แทนแว่นตาอันแสนเทอะทะ รวมไปถึงช่วยดูแลเสื้อผ้าหน้าผมในวันที่ไม่ต้องไปโรงเรียน การเทรนอย่างเข้มข้นนั้นทำให้นฤชาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเมื่อเปิดเทอมตอนมัธยมปลาย แต่น่าเศร้าที่นอกจากเขาจะอยู่คนละห้องกับกวินท์แล้ว ฝ่ายนั้นยังดูเหมือนจะลืมไปเสียสนิทว่าเคยรู้จักเขา เพราะกระทั่งเวลาที่เดินสวนกันหรือนั่งกินข้าวใกล้กันในโรงอาหาร สายตาคู่นั้นก็ไม่เคยเหลือบแลมาทางเขาสักแวบ
 
นฤชาเคยคิดจนปวดหัวว่าจะหาโอกาสเข้าใกล้อีกฝ่ายอย่างไรไม่ให้ดูน่าเกลียดจนกระทั่งวันที่โดนเตะบอลใส่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว กวินท์เป็นคนที่เสนอตัวเข้ามาหาเขาก่อน นอกจากนี้ยังแสดงความต้องการในตัวเขาและทำท่าทางเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ สิ่งที่เคยได้แต่จินตนาการไปข้างเดียวยามถ่ายรูปตัวเองแล้วคิดว่ากำลังถูกกวินท์โอบกอด บัดนี้ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไปเพราะร่างกายเขายังจดจำสัมผัสเหล่านั้นได้อยู่เลย
 
เขาเป็นของกวินท์แล้ว กวินท์ก็เป็นของเขาเหมือนกัน พอคิดได้เช่นนี้ นฤชาก็ยิ้มจนเมื่อยแก้ม
 
เด็กหนุ่มเหลือบตาขึ้นมองคนที่นอนหลับและกรนเบาๆ อยู่ข้างกายด้วยแววตาหวานเชื่อม ต่อจากนี้ก็อยู่ที่ความสามารถของเขาเองแล้วว่าจะทำให้ความหลงใหลของกวินท์คงอยู่ตลอดไปได้หรือเปล่า เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายชอบเขามากเท่าที่เขาชอบเจ้าตัวไหม แต่ดูจากการแสดงความรักอย่างเร่าร้อนที่เขาได้รับไปสามชั่วโมงติดกัน นฤชาก็คิดว่าตนคงยังไม่ต้องปวดหัวกับประเด็นนั้นไปอีกพักใหญ่ๆ
 
ขอแค่เขาได้อยู่ใกล้กวินท์ ได้กอดกวินท์เอาไว้เหมือนตอนนี้ นฤชาก็มั่นใจว่าเขามีสารพัดวิธีที่จะทำให้ 'สุดที่รัก' คนนี้หนีไปไหนไม่รอดได้อย่างแน่นอน
 
 
 
++---End---++


 :mew3:  :mew3:  :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 14-02-2014 18:13:12

บทจะสมหวังก็ง่ายดายเหลือเกินนะโน๊ต
ยินดีด้วยจ้า

เขียนแนววัยรุ่นแบบนี้ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ
^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-02-2014 18:51:14

น่ารักจริงน๊าคู่นี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-02-2014 19:02:40

แอร๊ยยยยยย

เป็นรักสมหวังแบบน่ารักๆ รับวันนี้มากๆ เลยค่ะ

เป็นความโชคดีในความโชคร้ายสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 14-02-2014 19:04:32

เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ ทิ้งท้ายไว้ให้อยากติดตามต่อด้วย อยากรู้ว่าโน้ตจะหาวิธีมัดใจกอล์ฟให้รักให้หลงตลอดไปได้ยังงัย อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-02-2014 20:42:17

เลอค่ามากกก อยากสมหวังแบบนี้บางจัง

ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-02-2014 21:19:04

อร๊ายยยยยยยยยยน่ารักมากเลยค่ะ
 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-02-2014 21:26:37

อุ๊บ ชอบอ่า น่ารักจัง อ่านแล้วเคลิ้มเลย  :o8:

หลังจากนี้ รอน้องตี้นะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 14-02-2014 21:31:40

ชอบเรื่องสั้นนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-02-2014 21:31:55

น่ารักซะไม่มี ในความโชคร้ายก็มีเรื่องดีๆเลยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 14-02-2014 22:46:28

 :haun4:  โอ้ว เปิดเรื่องมาซะ...

คิดว่าจะพลิกล้อกเป็นกอล์ฟโดนกดซะละ555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-02-2014 22:48:25

หวานไม่หวานไม่รู้ (เพราะไม่ได้ชิม  :laugh: )  แต่ตอนนี้รู้สึกว่าทั้งเล้าจะกลายเป็นสีชมพูไปหมดเลย   :katai1: 

คู่นี้ก็น่ารักชอบอ่ะรักในวัยเรียน  มันชุ่มชื่นใจดีอ่ะ 



สุขสันต์วันแห่งความรัก  และสำคัญทางพระพุทธศาสนาค่ะ

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:


รอคุณกฤตกับน้องตี้ตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 14-02-2014 23:57:18

น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 15-02-2014 03:24:13

เป็นเรื่องบังเอิญที่น่ารักดีครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-02-2014 08:02:05

แหม....บุพเพจริงๆ

อ่านแล้วฟิน~~~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 15-02-2014 09:01:27

น่ารักดีค่ะ จากตอนแรกที่เหมือนจะไม่สมหวัง
กลับมาสมหวังได้ไม่ยากสะงั้น เพราะกวินท์เดินหน้าเข้ามาหาเองเลย ดีใจแทนนฤชา >\\\<

ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีมากๆๆๆๆ อยู่นะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-02-2014 09:16:54

แนวใสๆวัยรุ่นก็ชอบค่ะ น่ารักดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 15-02-2014 12:06:21

ฟินเลยสิโน้ต สมหวังในรัก


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-02-2014 21:31:03

 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: หนุกหนาน ที่ 16-02-2014 07:52:15

เข้ามารอทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 16-02-2014 12:00:41

ชอบอ่ะ น่ารักดี คู่นี้
 :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 16-02-2014 20:46:48

ดีใจด้วยคนที่สมหวังกะความรัก อย่างเนี่ยคงเป็นบุพเพ..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ-ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องสั้นพิเศษจ้า (อัพ 14.2.57) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 17-02-2014 14:40:30

อย่างนี้ต้องบอกว่าโน้ตเป็นฝ่ายสมหวังนะเนี่ยะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 17-02-2014 22:26:24

เล่ห์ลวงใจบทที่ 20


เมื่อล่วงเข้าวันใหม่ ธีระก็รีบออกจากบ้านเพื่อมาทำงานตั้งแต่เช้า เขารวบรวมเอกสารที่ต้องให้กฤตภาสเซ็นไว้ในแฟ้มเดียวกัน เมื่ออีกฝ่ายมาถึงก็รอเวลานิดหนึ่งจึงค่อยถือเข้าไปให้

"วันนี้บ่ายฉันมีประชุมข้างนอกใช่รึเปล่า?"

กฤตภาสถามขณะเปิดแฟ้มที่ธีระยื่นให้แล้วลงชื่อในเอกสารทีละชุด ส่วนคนถูกถามนั้นได้เช็คตารางประชุมของวันนั้นไว้แล้วจึงตอบได้ทันที

"ใช่ครับ ลูกค้าคอนเฟิร์มตอนบ่ายสามครึ่งถึงห้าโมงเย็น แล้วก็...เรื่องงานเช็คดาต้าเบสที่ผมทำค้างไว้น่ะครับคุณกฤต"

"หือ?"

คนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองเขาพลางมุ่นคิ้ว ธีระจึงเสมองไปทางตู้เก็บนามบัตรแล้วก็อ้างเหตุผลที่เตรียมไว้

"ผมว่าจะขอเอาไปทำที่โต๊ะตัวเองดีกว่าเพราะมีบางรายที่ต้องโทรไปเช็ค ถ้าหากทำในห้องนี้ก็คงไม่สะดวกเพราะตรงโต๊ะรับแขกไม่มีโทรศัพท์ แล้วผมก็ไม่อยากส่งเสียงรบกวนสมาธิคุณกฤตด้วย"

เด็กหนุ่มเหลือบกลับไปมองกฤตภาสที่กำลังจ้องเขานิ่ง แล้วก็แปลกใจเมื่ออีกฝ่ายพยักหน้า

"ก็ได้ ถ้างั้นก็ทำตามนั้น"

ชายหนุ่มเอ่ยจบก็หยิบรายงานออกจากแฟ้มมาพลิกอ่าน แต่เมื่อเห็นว่าธีระยังไม่ไปไหนก็เลิกคิ้ว "มีอะไรอีกรึเปล่า?"

"เปล่าครับ ไม่มี"

ทำไมเช้านี้ดูคุณกฤตแปลกๆ...

เด็กหนุ่มคิดพลางหยิบแฟ้มขึ้นมา เขาเดินไปหยิบกล่องนามบัตรบางส่วนออกจากตู้เพื่อเอาไปเทียบข้อมูลกับดาต้าเบสต่อ ก่อนจะเปิดประตูออกไปก็ยังชำเลืองมองกฤตภาสว่าจะแกล้งเรียกให้เขาทำอะไรเพิ่มเหมือนที่ชอบทำเป็นประจำไหม แต่ปรากฏว่าอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะปรายตามองเขาสักแวบ

ท่าทางเช้านี้ต่างกับเมื่อเย็นวานลิบลับ หรือว่าเบื่อเขาแล้วหรือไง?

ความคิดฟุ้งซ่านนั้นไม่ต่างจากก๊อกน้ำที่พอหมุนเปิดก็ไหลพรั่งพรู เด็กหนุ่มย่นจมูกขณะเดินกลับไปที่โต๊ะ ก็ช่างปะไร ถ้าเบื่อเขาแล้วจริงๆ ก็ดี! ขอให้เป็นแบบนี้ไปได้ตลอดก็แล้วกัน!

ธีระคิดพลางพยายามบังคับตัวเองไม่ให้ทำหน้าบึ้ง เขานั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนกระทั่งใกล้จะพักเที่ยง แต่พอจะลุกไปเข้าห้องน้ำก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะ พอหยิบหูฟังขึ้นรับสายก็พบว่าเป็นกฤตภาสที่โทรมา

"ครับคุณกฤต?"

"ส่งเมล์แจ้งทุกคนว่าบ่ายโมงครึ่งฉันขอประชุมเรื่องอิเว้นท์ที่กำลังจะจัด แล้วก็ให้หัวหน้าแต่ละแผนกเตรียมสรุปความคืบหน้าของทีมตัวเองให้ทุกคนฟังในที่ประชุมด้วย" 

กฤตภาสเอ่ยเพียงแค่นั้นก็วางสายไป ธีระจึงต้องนั่งลงพิมพ์อีเมล์เรียกประชุมด่วนเพื่อให้ทุกคนรู้ตัวกันก่อน ไม่เช่นนั้นอาจมีคนที่เถลไถลซื้อของในตลาดจนกลับมาไม่ทันประชุมได้ พอนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงเขาก็ลงไปกินข้าวกับกลุ่มรุ่นพี่ที่สนิทกันเหมือนทุกที แต่ละคนต่างรีบจัดการอาหารของตัวเองเพราะต้องรีบกลับไปเตรียมข้อมูลสำหรับเข้าประชุม

"แปลกนะที่คุณกฤตเรียกประชุมด่วน ปกติต้องแจ้งให้ทุกคนรู้ตัวก่อนอย่างน้อยหนึ่งวันแท้ๆ แต่คงเพราะช่วงนี้แกยุ่งจนเพิ่งนึกได้ว่าใกล้จะถึงวันงานแล้วล่ะมั้ง"

อรรณพหันมาชวนธีระคุยขณะเดินกลับบริษัทด้วยกัน เด็กหนุ่มจึงพยักหน้าเห็นด้วย

"ตี้ก็ว่างั้นแหละพี่อาร์ท นี่หลังประชุมทีมเสร็จคุณกฤตก็ต้องไปประชุมที่บริษัทลูกค้าต่อ เดี๋ยวคงต้องเตือนว่าให้เผื่อเวลาเดินทางด้วย"

อรรณพหันมามองเขาแล้วก็ยิ้ม ธีระจึงเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

"มีอะไรเหรอครับ?"

"เพิ่งจะเป็นผู้ช่วยคุณกฤตได้อาทิตย์กว่าๆ เอง แต่ท่าทางตี้จะคุ้นแล้วสินะ ตอนที่ทำวันแรกๆ ยังบ่นให้พี่ได้ยินอยู่เลยนี่"

ธีระได้ฟังก็ยิ้มแหยๆ เพราะจริงอยู่ว่าเมื่อสัปดาห์ก่อนเขายังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกกับหน้าที่ใหม่ แต่พอผ่านมาหลายวันเข้าก็เริ่มจับทางได้ว่าควรลำดับสิ่งที่ต้องทำอย่างไรโดยไม่โทรไปรบกวนวีณาที่บ้าน

การประชุมเริ่มตอนบ่ายโมงครึ่งตามที่กฤตภาสนัดไว้ ชายหนุ่มเพียงแต่ให้ลูกน้องแต่ละทีมสรุปว่าเตรียมงานเรื่องอิเว้นท์เปิดตัวโน้ตบุ๊คไปถึงไหนแล้ว กระทั่งใกล้เวลาที่ควรจะออกไปประชุมกับลูกค้า ธีระซึ่งนั่งจดข้อสรุปการประชุมอยู่ข้างๆ จึงกระซิบเตือน

"คุณกฤตครับ ต้องไปประชุมข้างนอกแล้วครับ ถ้ารถติดจะไปถึงสาย"

กฤตภาสซึ่งกำลังนั่งฟังลูกน้องคนหนึ่งสรุปงานเพียงเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าแล้วลุกขึ้น

"งั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยมาประชุมกันต่อ ใครที่ยังไม่ได้อะไรจากซัพพลายเออร์ก็รีบสรุปให้เสร็จไวๆ ส่วนที่ต้องจ่ายล่วงหน้าก็ไปขอเบิกกับทางบัญชีเอา เย็นนี้ฉันอาจไม่ได้กลับเข้าออฟฟิศแต่จะเช็คอีเมล์ตลอด ดังนั้นก่อนกลับบ้านก็ส่งรีพอร์ตมาทางอีเมล์ด้วย ถ้าเกิดติดขัดอะไรเร่งด่วนจริงๆ ก็โทรมา"

"ครับ/ค่ะ"

ทุกคนตอบรับก่อนจะค่อยๆ ทยอยกันเดินออกจากห้องประชุม ขณะที่ธีระกำลังเก็บสมุดโน้ตเพื่อจะเดินออกเหมือนกัน กฤตภาสก็รั้งแขนเขาเอาไว้

"เดี๋ยวเธอไปเก็บกระเป๋าซะแล้วไปประชุมกับฉันด้วย อีกห้านาทีลงไปหาฉันที่รถ"

"ห้ะ? เอ่อ...ก็ได้ครับ"

เด็กหนุ่มตอบรับอย่างงุนงง แต่ก็คิดว่าคงเพราะกฤตภาสอยากให้เขาไปช่วยเสริมข้อมูลถ้าหากจำเนื้อหาการประชุมเมื่อครู่ตกหล่นไป จึงรีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าแล้วก็ลงไปหาอีกฝ่ายที่ลานจอดรถ

ธีระได้แปลกใจอีกครั้งเมื่อไปถึงบริษัทของลูกค้าแล้วพบว่าตนไม่จำเป็นต้องมาร่วมประชุมสักนิด เพราะนอกจากกฤตภาสจะจำทุกอย่างที่ลูกน้องรายงานได้อย่างไม่ตกหล่นแล้ว ประเด็นไหนที่เจ้าตัวเห็นว่าควรเสริมเพื่อให้ลูกค้ามั่นใจก็สามารถกล่าวเองได้อย่างคล่องแคล่ว ความเป็นมืออาชีพและใจเย็นในการตอบคำถามของลูกค้าทำให้ธีระทึ่งได้เสมอเพราะมันช่างขัดแย้งกับนิสัยส่วนตัวยามที่เจ้าตัวอยู่กับเขาตามลำพังเหลือเกิน

เด็กหนุ่มกำมือแน่นเมื่อตระหนักว่าเผลอจ้องเจ้านายนานเกินไป เขาควรจะแยกแยะได้แล้วแท้ๆ ว่าความชื่นชมในวิธีการทำงานของกฤตภาสนั้นหาใช่เรื่องเดียวกับความหวั่นไหวที่ถูกทำให้รู้สึก

"ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แล้วเจอกันอีกทีใกล้ๆ วันงานนะครับคุณกฤต"

"ได้ครับคุณอิน ถ้าหากระหว่างนี้มีอะไรก็โทรติดต่อผมได้ตลอด"

หลังการประชุมสิ้นสุดลง อนุชิตซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาดของลูกค้าก็เดินออกมาส่งกฤตภาสที่ลิฟต์ ส่วนธีระเพียงแต่เดินถือแฟ้มใส่เอกสารตามทั้งสองไปเงียบๆ เขาเคยได้ยินมาจากพวกรุ่นพี่ว่าลูกค้ารายนี้ค่อนข้างจะรับมือยาก ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงการเสนอความเห็นทั้งในและนอกที่ประชุมเสียเลยยกเว้นกฤตภาสจะบอกให้เขาพูด

"งานนี้โชคดีที่นิคกี้ตกลงมาเป็นพรีเซนเตอร์เพราะผมรู้จักผู้จัดการของเขา ว่าแต่คุณกฤตก็คงตื่นเต้นเหมือนกันสิครับนี่?"

คำถามนั้นทำให้ธีระเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินห่างไปข้างหน้าประมาณสองก้าว ถึงแม้น้ำเสียงของคนถามจะหยอกเย้าแต่กลับไม่ได้รับคำตอบ และเด็กหนุ่มก็สุดจะเดาว่ากฤตภาสกำลังทำสีหน้าเช่นไร

จริงด้วยสิ ถึงจะไม่เคยให้สัมภาษณ์ว่าคบกันเป็นเรื่องเป็นราวแต่ก็เคยควงกันจนใครๆ ก็รู้ ถึงช่วงหลังนี้จะไม่มีรูปหรือข่าวซุบซิบของสองคนนี้เลยก็เถอะ แต่ที่คุณกฤตไม่ปฏิเสธก็แสดงว่ายังคบกันอยู่สินะ...

จู่ๆ เด็กหนุ่มก็รู้สึกราวกับมีเส้นใยที่มองไม่เห็นรัดรึงในอกจนอึดอัด เขาได้แต่ส่ายหน้าขณะพยายามปัดความรู้สึกมัวหมองอย่างไร้เหตุผลออกไป เพราะถึงอย่างไรชีวิตส่วนตัวของกฤตภาสก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องใส่ใจอยู่แล้ว ยิ่งอีกฝ่ายแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังมีความสัมพันธ์กับใครเป็นตัวเป็นตนสิยิ่งดี เขาจะได้มีเหตุผลในการปฏิเสธเวลาที่อีกฝ่ายพยายามจะล่อลวงให้เผลอ

"ว่าแต่นี่ครั้งแรกสินะครับที่ได้เจอเลขาฯ ใหม่ของคุณกฤต ถ้าไม่บอกผมคงนึกว่ายังเรียนอยู่ หน้าเด็กมากเลย"

อนุชิตหันมายิ้มให้ธีระขณะที่ทั้งสามยืนรอลิฟต์ เด็กหนุ่มจึงเพิ่งรู้ตัวว่าหัวข้อสนทนาเบนมาทางตนเสียแล้ว เขาหันมองไปทางกฤตภาสก็เห็นอีกฝ่ายมุ่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"ก็ยังเรียนอยู่แหละครับคุณอิน แต่ช่วงนี้มาฝึกงานระหว่างปิดเทอม พอเลขาฯ ผมลาคลอดก็เลยให้เขามาเป็นผู้ช่วยแทนไปก่อน"

"อย่างนี้นี่เอง แล้วน้องชื่ออะไรนะครับ?"

ประโยคหลังนั้นคนถามหันมาหาเขาโดยตรง ธีระจึงต้องตอบเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

"ตี้ครับ"

"ตี้เหรอ? วันที่จัดงานอิเว้นท์ก็คงจะมาด้วยสินะ?"

ธีระเหลือบมองกฤตภาสที่ยืนอยู่ข้างๆ และเห็นว่าอีกฝ่ายเพียงแต่หันไปมองตัวเลขบนแผงไฟเหนือลิฟต์ ท่าทางเฉยเมยนั้นทำให้เขาต้องหันมาตอบเอง

"แน่นอนครับ งานใหญ่แบบนี้ทีมงานต้องมาช่วยทุกคนอยู่แล้ว"

"ลิฟต์มาแล้ว พวกผมไม่รบกวนแล้วนะครับคุณอิน"

กฤตภาสเอ่ยพลางก้าวเข้าไปในลิฟต์ทันทีที่ประตูเปิด ธีระจึงรีบก้าวตามเพราะจับได้ว่าเจ้านายอารมณ์ไม่ค่อยดี ฝ่ายอนุชิตเพียงหัวเราะหึๆ แล้วก็โบกมือให้ทั้งสองขณะประตูลิฟต์ปิดลง

"งั้นเจอกันวันงานนะน้องตี้"

ธีระเพียงแต่ค้อมศีรษะและยิ้มตอบตามมารยาท กระทั่งประตูลิฟต์ปิดสนิทและลิฟต์เคลื่อนตัวลงชั้นล่าง กฤตภาสจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยากจะจับความรู้สึก

"หมอนั่นมีข่าวว่าชอบเปลี่ยนคู่ขาที่เป็นเด็กหนุ่มบ่อยๆ ระวังอย่าไปหลงเสน่ห์เข้าล่ะ"

เด็กหนุ่มเลิกคิ้วมองคนที่ไม่ได้หันมาสบตา เมื่อครู่นี้เขาตระหนักดีว่าน้ำเสียงและแววตาของอนุชิตยามที่ชวนคุยนั้นกรุ้มกริ่มเกินไปหน่อย แต่พอพิจารณาคำเตือนของกฤตภาสแล้วก็ได้แต่เบ้ปาก

"แล้วมันต่างอะไรกับที่ผมโดนอยู่ตอนนี้เหรอครับ?"

"ว่าไงนะ?"

ธีระรู้ตัวว่าเผลอพูดเสียงดังไปจึงหันหนี แต่นั่นยิ่งทำให้คนที่เห็นไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่

"อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับหมอนั่น หรือเพิ่งเจอเขาครั้งแรกก็หลงคารมแล้วรึไง?"

"คุณกฤต! ผมไม่รู้หรอกนะว่าวันนี้คุณกินรังแตนมาจากไหน แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็อย่ามาลงกับผม!"

ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่างสุดพอดีเมื่อธีระเอ่ยจบ เด็กหนุ่มรีบเดินจ้ำออกจากลิฟต์ไปทางหน้าอาคาร แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดประตูออกไปก็ถูกกฤตภาสคว้าข้อมือไว้

"จะไปไหน?"

"กลับบ้านครับ อีกเดี๋ยวก็จะหกโมงแล้ว หรือคุณจำเป็นต้องให้ผมกลับไปที่ออฟฟิศอีก?"

ธีระตระหนักดีว่ากำลังทำพฤติกรรมไม่สมเป็นลูกจ้าง แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ ในเมื่อกฤตภาสก็ชอบทำให้เขาลืมสถานะของตัวเองอยู่บ่อยๆ และที่สำคัญ...เขาไม่ได้มีวุฒิภาวะสูงพอจะอดทนรับทุกอารมณ์โดยไม่โต้ตอบหรอกนะ!

กฤตภาสสบตาคนตัวเล็กกว่าด้วยแววตายากจะตีความหมาย แล้วก็เพียงแต่จูงมือเดินไปทางลานจอดรถโดยไม่พูดอะไร ธีระพยายามชักมือออกแต่กลายเป็นยิ่งกระตุ้นให้ถูกบีบมือแน่นขึ้น

"ฉันยังมีธุระอีกที่ ไปด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน"

"แต่ว่าตอนนี้..."

"จะหกโมงแล้ว ฉันรู้ ไปด้วยกันอีกแป๊บเดียว ไม่เสียเวลามากหรอกน่า"

กฤตภาสเอ่ยหลังทั้งคู่ขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ยืดตัวมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ธีระราวกับทำให้เด็กที่ช่วยตัวเองไม่เป็น เด็กหนุ่มจึงได้แต่ทำหน้ามุ่ยและหันมองไปนอกหน้าต่างตลอดทาง แต่แล้วก็ต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่ออีกฝ่ายเลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลที่อยู่ห่างจากบริษัทของลูกค้ามาเพียงสิบนาที

"ลงมา"

"ทำไมผมต้องลงไปด้วยล่ะ? คุณจะตรวจสุขภาพหรือไปเยี่ยมใครก็เชิญไปคนเดียวสิ"

ธีระเกิดอาการอยากรวนอย่างไม่มีเหตุผลเมื่อรถจอดสนิทในลานจอด ชั่วแวบหนึ่งที่เขาคิดว่าเห็นรอยยิ้มบนมุมปากของกฤตภาส แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วจนเขาคิดว่าคงตาฝาดไปเอง

"วีร์เพิ่งคลอดลูกเมื่อคืนนี้ ฉันเลยพามาเยี่ยมเพราะเห็นว่าโรงพยาบาลอยู่ใกล้ออฟฟิศลูกค้า แต่ถ้าไม่อยากลงไปเยี่ยมก็ตามใจ"

"เอ๊ะ? พี่วีร์คลอดแล้ว?"

กฤตภาสเดินหนีโดยไม่ตอบ ธีระจึงได้แต่เดาะลิ้นพลางก้าวลงจากรถบ้าง เสียงล็อคประตูอัตโนมัติดังขึ้นเพราะเจ้าของรถกดรีโมททันทีที่ได้ยินเสียงปิดประตู ทำเอาเด็กหนุ่มนึกอยากวิ่งตามไปทุบหลังเพื่อระบายความโมโห

ผู้ชายคนนี้จะหยุดกวนประสาทเขาสักวันไม่ได้รึไงนะ!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 17-02-2014 22:28:21

ธีระจงใจเดินทิ้งระยะห่างพอสมควรจากกฤตภาสที่เดินนำเข้าสู่อาคารผู้ป่วย แต่พอเห็นเจ้าตัวเลี้ยวเข้าลิฟต์ก็รีบซอยเท้าตามเข้าไป ไม่มีใครชวนใครคุยเลยจนกระทั่งลิฟต์หยุดและกฤตภาสเดินนำออกไปยังห้องพักผู้ป่วยพิเศษ

"อ้าวคุณกฤต ตี้ด้วย? ตายจริง  ขอบคุณมากค่ะที่อุตส่าห์มาเยี่ยม"

วีณาเอ่ยเมื่อเงยหน้าขึ้นจากเด็กทารกในอ้อมแขนและเห็นผู้มาเยือนทั้งสอง ฝ่ายกฤตภาสเปิดประตูค้างไว้ให้ธีระที่ก้าวตามเข้ามาพลางเอ่ยทักทาย

"ไม่มีของมาเยี่ยมนะวีร์เพราะเพิ่งเสร็จจากประชุมกับลูกค้าก็มาเลย ว่าแต่คิงไปไหนล่ะ?"

"พี่คิงไปรับพ่อกับแม่ของวีร์ที่ดอนเมืองค่ะ อีกสักพักก็น่าจะกลับมากันแล้ว"

ธีระยกมือไหว้ทักทายวีณาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ทารกน้อยที่รุ่นพี่สาวอุ้มอยู่นั้นหน้าตายับยู่ยี่และผิวแดงจัด แต่ก็พอจะเห็นว่าจมูกกับปากมีประพิมประพายคล้ายแม่

"ยินดีด้วยนะครับพี่วีร์ น้องเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงครับ?"

"ผู้ชายจ้ะ ทั้งปู่ย่าตายายตื่นเต้นกันใหญ่เพราะเป็นหลานคนแรกของทั้งสองบ้าน"

ถึงแม้ใบหน้าจะอิดโรยแต่วีณายังคงยิ้มสดใส เธอเล่าถึงสาเหตุที่คลอดเร็วกว่ากำหนดแต่โชคดีว่าทารกน้อยแข็งแรง จากนั้นก็ชวนคุยถึงเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ และงานที่กำลังจะจัด ตลอดเวลานั้นธีระตอบอยู่คนเดียวเพราะกฤตภาสเพียงแต่หยิบนิตยสารมานั่งอ่านเงียบๆ บนโซฟาโดยไม่เอ่ยแทรกสักประโยค

"อ๊ะ ขอโทษนะครับ ผมขอออกไปคุยโทรศัพท์แป๊บนึง"

ธีระขอตัวเมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าส่งเสียงดัง วีณาจึงค่อยหันไปหากฤตภาสที่นั่งไม่พูดไม่จามาเป็นนานบ้าง เธอเห็นแววตาสีนิลที่เหลือบขึ้นจากหน้านิตยสารแล้วมองตามหลังเด็กหนุ่มที่เดินออกไป จากนั้นก็ได้แต่ยิ้มจนตาเป็นประกายซุกซน

"เป็นไงบ้างคะคุณกฤต เลขาฯ ใหม่?"

กฤตภาสเบนสายตากลับไปทางคนถามโดยที่สีหน้ายังคงเรียบเฉย เขาไม่แสดงท่าทีตกใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าวีณาฉลาดพอที่จะจับความไม่ชอบมาพากลระหว่างเขากับธีระได้ ในเมื่อหญิงสาวเคยเสนอชื่อพนักงานคนอื่นให้ทำหน้าที่เลขาฯ แทนแต่เขากลับจงใจระบุชื่อธีระ แถมวันนี้ทั้งสองยังมาเยี่ยมพวกเธอพร้อมกันแม้จะอ้างว่าเพราะมาประชุมแถวนี้ก็ตาม 

"ก็ดี ยังทำงานไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่แต่ก็มีพัฒนาการขึ้นจากวันแรกๆ"

"โห แบบนี้ตี้เรียนจบเมื่อไหร่วีร์ไม่ตกกระป๋องเหรอคะเนี่ย?"

หญิงสาวหัวเราะคิกขณะลูบตัวทารกน้อยที่ถูกห่อผ้าจนแน่นในอ้อมแขน ทว่ากฤตภาสเพียงแต่ยักไหล่

"ฉันไม่มองไปไกลขนาดนั้นหรอก อย่างมากหมดช่วงฝึกงานนี้ก็คงโบกมือบ๊ายบายกันแล้ว"

ท่าทางไม่ยี่หระของคนพูดทำให้หญิงสาวเลิกคิ้ว เธอทำงานกับกฤตภาสมานานพอที่จะรู้ว่าเจ้านายของตนเกลียดการมีพันธะแค่ไหน แม้จะแปลกใจที่ครั้งนี้อีกฝ่ายแหกกฏของตัวเองทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการสนใจผู้ชายเป็นครั้งแรกหรือเรื่องที่ธีระเป็นพนักงานในสังกัดก็ตาม แต่เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ได้ทำงานร่วมกับเด็กหนุ่มสั้นๆ เธอก็นึกสงสาร

"ตี้เป็นเด็กดีนะคะคุณกฤต"

"เห็นว่าเป็นแบบนั้นเหรอ?"

หญิงสาวทำสีหน้าครุ่นคิดเมื่อโดนย้อนถาม "วีร์ก็ไม่รู้หรอกค่ะว่านอกเวลางานเขาเป็นยังไง แต่ที่วีร์สัมผัสได้ตอนทำงานด้วยกันคือตี้เป็นคนที่จริงใจกับทุกคน วีร์ไม่อยากเห็นเด็กดีแบบนั้นต้องเสียใจเพราะโดนหลอกน่ะค่ะ"

ปากเก่งสมแล้วที่เอาไอ้คิงอยู่... กฤตภาสคิดถึงหนุ่มรุ่นน้องซึ่งเป็นสามีของวีณาแล้วก็หัวเราะในคอ เขาดันตัวลุกขึ้นพลางเหลือบดูนาฬิกา

"อีกเดี๋ยวคิงคงพาพ่อกับแม่เธอมาแล้วสิ ฝากบอกว่าวันหลังฉันจะนัดกินข้าวก็แล้วกัน ยังไงก็พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ คืนนี้หรือพรุ่งนี้คงมีพวกที่ออฟฟิศทยอยมาเยี่ยมกันบ้างล่ะมั้ง"

"คุณกฤต เมื่อกี้วีร์พูดจริงนะคะ"

กฤตภาสเพียงแต่โบกมือแล้วก็เดินออกจากห้อง เขาเห็นธีระนั่งคุยโทรศัพท์อยู่แถวโซฟากลางโถงรับแขกจึงเดินเข้าไปใกล้ แล้วก็ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่กำลังนั่งหันหลังให้เขา

"อ๋อ ถ้างั้นเวลาตี้ไปหาก็นอนเตียงพี่ปิ๊กก็ได้น่ะสิ ฮะๆ ถ้าขืนรอพ่อกับแม่ว่างคงไม่ได้ไปเยี่ยมสักที เอาไว้หยุดยาวเมื่อไหร่ตี้จะขึ้นไปหาก่อนก็แล้วกัน สัญญาแล้วนะว่าพี่ปิ๊กต้องพาตี้เที่ยวด้วย”

น้ำเสียงร่าเริงและสรรพนามแทนตัวอย่างสนิทสนมทำให้กฤตภาสหางคิ้วกระตุก เขาสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วก็จงใจส่งเสียงให้ดังเข้าไปในลำโพงของโทรศัพท์

"ตี้ กลับได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปส่ง"

เด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ เมื่อหันหลังไปก็เห็นใบหน้าบอกบุญไม่รับของกฤตภาส จึงหันกลับมาคุยกับคู่สนทนาต่อให้จบ

"เดี๋ยวตี้ต้องไปแล้วล่ะพี่ปิ๊ก ไว้วันหลังค่อยคุยกันใหม่นะ แล้วก็ขอบคุณด้วยสำหรับกระเป๋า อื้อ...เดี๋ยวถ้าตี้จะไปหาจะโทรบอก ครับ...หวัดดีครับ"

ธีระเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วก็ลุกขึ้น เขาหันไปถามกฤตภาสอย่างไม่เข้าใจ

"จะกลับกันแล้วเหรอครับ? เพิ่งมาเยี่ยมพี่วีร์ได้แป๊บเดียวเอง"

"คืนนี้ฉันมีนัดต้องไปต่อ ถ้าเธออยากรอเจอครอบครัวของสองคนนั้นก็ตามสบาย ถ้าเลยสิบนาทีแล้วยังไม่ตามไปที่รถก็เรียกแท็กซี่กลับเองก็แล้วกัน"

แล้วเขาเคยบอกเมื่อไหร่กันว่าอยากให้ขับรถไปส่ง!? ธีระห่อปากมองคนที่เดินหนีไปที่ลิฟต์โดยไม่รอฟังคำโต้แย้ง แล้วก็ได้แต่รีบเดินไปลาวีณาเพราะถึงอย่างไรกระเป๋าของเขาก็อยู่ในรถของกฤตภาส

"ไงจ๊ะตี้ คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?"

วีณาทักเมื่อเห็นเขาเดินกลับเข้ามาในห้อง ธีระจึงพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ

"เดี๋ยวตี้คงต้องกลับก่อนนะครับพี่วีร์ ยังไงฝากทักทายครอบครัวของพี่วีร์ด้วย พักผ่อนเยอะๆ นะครับจะได้มีแรงดูแลน้อง"

"ฮะๆๆ ได้จ้า เราก็กลับบ้านดีๆ ล่ะ เอ้อตี้...พี่ถามอะไรหน่อยสิ"

"ครับ?"

ธีระซึ่งกำลังจะเปิดประตูหันกลับมา วีณาเอียงคอมองรุ่นน้องอย่างสองจิตสองใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจถาม

"คุณกฤต...ดีกับตี้หรือเปล่าจ๊ะ?"

เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนจังหวะหัวใจสะดุด เขามองแววตาเป็นห่วงของคนถามแล้วก็สุดจะเดาว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องความความสัมพันธ์ของพวกเขาถึงระดับไหน จึงเพียงแค่ตัดบทไปอย่างรวบรัด

"ก็เป็นเจ้านายที่เรื่องมากไปบ้าง แต่รวมๆ แล้วก็เอาใจใส่ลูกน้องดีครับ"

วีณานั่งกลอกตาหลังจากเด็กหนุ่มเดินออกจากห้องไปแล้ว เจ้าตัวจงใจเน้นคำว่าเจ้านายกับลูกน้องเสียขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะกฤตภาสยังไม่ได้เริ่มเข้าหาในแบบที่เธอคิดไว้ ก็แปลว่าธีระคงยังไม่นึกอยากยอมรับกฤตภาสในแง่มุมที่ไม่เกี่ยวกับงานกระมัง

เอาเถอะ...ถึงอย่างไรเสียเธอก็นับเป็นคนนอกตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว ถ้าหากความสัมพันธ์ของสองคนนั้นจะก้าวไปไกลกว่าจุดที่เป็นอยู่ตอนนี้หรือไม่...ก็คงต้องยกให้เป็นเรื่องของบุญและกรรมที่เคยทำร่วมกันไว้ก็แล้วกัน

เมื่อธีระออกจากลิฟต์แล้วก็รีบเดินไปยังอาคารจอดรถ เมื่อไปถึงก็พบว่ากฤตภาสยืนสูบบุหรี่รออยู่ แววตาราบเรียบดุจผิวน้ำนิ่งทำให้ยากจะเดาว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไร และเขาพบว่าวันนี้ตนถูกมองด้วยสายตาเช่นนี้บ่อยเกินไปแล้ว

"นึกว่าอยากกลับเองซะอีก เอ้า ขึ้นรถ"

กฤตภาสเอ่ยพลางทิ้งก้นบุหรี่ลงกับพื้นแล้วใช้ส้นเท้าขยี้ ธีระจึงเพียงแต่ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่โต้ตอบ วันนี้เขาเพลียเกินกว่าจะต่อปากต่อคำกับคนช่างหาเรื่องแล้ว ดังนั้นถ้าเงียบไว้จะได้รีบแยกกันเร็วๆ จะดีที่สุด

ทั้งสองไม่มองหน้าหรือคุยกันสักคำเมื่อกฤตภาสขับรถออกจากโรงพยาบาล จนกระทั่งมาถึงอพาร์ทเม้นท์ของธีระ เด็กหนุ่มก็เพียงหันมาไหว้ขอบคุณแล้วก้าวลงจากรถไปเงียบๆ ปล่อยให้คนขับมองตามแผ่นหลังของเขาจนหายลับเข้าไปในอาคารแต่กลับยังไม่ออกรถไปไหน

"วีร์ไม่อยากเห็นเด็กดีแบบนั้นต้องเสียใจเพราะโดนหลอกน่ะค่ะ"

กฤตภาสนึกถึงคำพูดของวีณาอีกครั้ง  หญิงสาวทำงานกับเขามานานพอที่จะรู้ว่ากฤตภาสไม่ใช่คนที่ผูกตัวเองไว้กับใครได้นานตราบใดที่คู่กรณีเรียกร้องเกินขอบเขตที่เคยตกลงไว้ และเขาก็มองไม่เห็นประโยชน์ที่จะลงหลักปักฐานในเมื่อสุดท้ายแล้วทุกคนล้วนให้ความสำคัญกับตัวเองก่อนกันทั้งนั้น การที่เขายื่นข้อเสนอให้ธีระพร้อมด้วยเงื่อนไขและระยะเวลาชัดเจนจึงไม่ควรจะเรียกว่าการหลอก

เขาก็แค่...ใช้ความเป็นต่อทางประสบการณ์กับลูกเล่นนิดหน่อยให้ผลประโยชน์เอื้อมาทางเขามากกว่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเด็กคนนั้นต้องกลายเป็นความรับผิดชอบของเขา เผลอๆ ธีระจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ช่วยให้ได้เรียนรู้ความจอมปลอมของความสัมพันธ์และการเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องเห็นผลประโยชน์ของตัวเองเป็นอันดับแรก เพราะเขาเองก็ขอบคุณผู้ให้กำเนิดอยู่เสมอที่ทำให้ได้ตระหนักถึงสิ่งเหล่านี้ตั้งแต่เพื่อนร่วมรุ่นยังเพ้อฝันถึงเรื่องในนิทานกันเสียด้วยซ้ำ

กฤตภาสหรี่ตาลงพลางใช้ปลายนิ้วเคาะพวงมาลัย เขาเหลือบมองนาฬิกาแล้วก็พบว่าตนยังพอมีเวลาก่อนจะต้องไปพบใครบางคนตามที่นัดหมาย จึงตัดสินใจขับรถกลับคอนโดเพื่อไปพักผ่อนและทานมื้อเย็นก่อนค่อยกลับเข้าเมืองอีกครั้ง



++------++



บนถนนหน้าร้านกึ่งผับยามราตรีคลาคล่ำไปด้วยรถยนต์และรถแท็กซี่ที่มาส่งผู้โดยสาร หลังจากเลี้ยวรถเข้าไปในลานและได้ที่จอดแล้วกฤตภาสก็ดับเครื่อง เขาเงยหน้าขึ้นมองป้ายไฟซึ่งสว่างไสวอยู่บนดาดฟ้าของร้าน จากนั้นก็ล็อกประตูรถแล้วเดินเข้าไปยังเคาน์เตอร์ที่มีพนักงานต้อนรับยืนอยู่

ชายหนุ่มแจ้งชื่อของผู้ที่นัดหมายเขาไว้ พนักงานจึงเดินนำเข้าไปยังโต๊ะที่อยู่โซนด้านนอกซึ่งค่อนข้างห่างจากโต๊ะอื่นๆ พอสมควร ที่โต๊ะตัวนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว เมื่อเห็นกฤตภาสมาถึงก็ลุกขึ้นพลางยิ้มอ่อนๆ ให้

"ไม่ได้เจอกันนานนะกฤต นั่งสิ"

เสียงที่เอ่ยทักเขานุ่มนวลไม่ต่างจากโครงหน้าที่แม้จะคมสันแต่ก็ดูอ่อนโยน ทว่ากฤตภาสไม่ทักตอบขณะเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"ขอจิมบีมออนเดอะร็อคครับ"

ชายหนุ่มสั่งเครื่องดื่มกับบริกรแล้วก็หันกลับไปมองคนที่นัดเขาออกมา อีกฝ่ายยังคงประดับรอยยิ้มนุ่มนวลบนริมฝีปาก ส่วนมือทั้งสองข้างวางประสานกันอยู่บนโต๊ะ ท่าทีสุขุมอ่อนโยนนั้นขัดกันอย่างยิ่งกับเรือนร่างสูงใหญ่เทอะทะจนราวกับเก้าอี้จะรับน้ำหนักไม่ไหว

"หิวหรือเปล่า อยากกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง"

"ไม่ล่ะ ฉันกินมาแล้ว"

กฤตภาสตอบเสียงเนือยพลางหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบ หลังจากได้สูดควันเข้าปอดอึกหนึ่งจึงเอ่ยขึ้นอย่างรวบรัด

"มีธุระอะไรก็ว่ามาเลย ฉันอยู่นานไม่ได้ พรุ่งนี้มีประชุมตั้งแต่เช้า"

 "อ้อ...ไม่นานหรอก เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง"

รอยยิ้มของคนพูดยังคงอยู่ทั้งที่นัยน์ตาเหลือบลงมองมือของตนที่วางประสานอยู่บนโต๊ะ กฤตภาสเลิกคิ้วขณะรอให้อีกฝ่ายเอ่ยธุระออกมา แต่กระทั่งพนักงานนำเหล้ามาเสิร์ฟให้แล้วก็ยังไม่ได้ยินอะไรจนชักจะหงุดหงิด

"เมฆ ตกลงว่าแกมีธุระอะไรกันแน่? ถ้าหากไม่พูดฉันจะกลับล่ะนะ"

น้ำเสียงเจือรำคาญดึงสายตาของเมฆหรือรุ่งภพให้เหลือบขึ้นมองกฤตภาส รอยยิ้มที่หายไปบอกเขาว่าอีกฝ่ายจะเข้าเรื่องเสียที แม้ว่าจะเดาได้ตั้งแต่ตอนที่คุยกันเมื่อคืนก่อนว่าน่าจะเกี่ยวกับอะไรก็ตาม

"ในฐานะที่เราเคยทำงานด้วยกันมาก่อน ฉันรู้ว่าแกคงพอจะได้ยินข่าวของบริษัทฉันมาบ้าง ถึงจะไม่ได้ติดตามเองก็คงได้ยินจากคนอื่น ที่ฉันพูดนี่ถูกไหม?"

กฤตภาสรู้ว่ารุ่งภพกำลังหยั่งเชิงว่าเขารู้ตื้นลึกหนาบางเรื่องที่พ่อของเขาจะเทคโอเวอร์บริษัทของอีกฝ่ายแค่ไหน แต่ก็เพียงยักไหล่แล้วยกบุหรี่ขึ้นสูบโดยไม่ตอบ กระนั้นสีหน้าท่าทางไม่แปลกใจก็เพียงพอจะทำให้คนถามเหยียดยิ้ม

"ความจริงเรื่องที่บริษัทของเรากำลังจะเข้าร่วมกับคุณโกเมทไม่ถือเป็นความลับนักหนาเพราะคุยกันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจู่ๆ เกิดอะไรขึ้น เมื่อไม่กี่วันก่อนคุณโกเมทโทรมาบอกฉันว่าอยากขอเวลาคิดอีกหน่อยเพราะมีกรรมการในบอร์ดหลายคนไม่เห็นด้วย แปลกดีนะ...ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีใครพูดอะไรแท้ๆ"
 
แสดงว่าพ่อยังเห็นแก่เขาอยู่...กฤตภาสคิดขณะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเพื่อปิดบังประกายพึงพอใจในแววตา

"แล้วไง? มาบอกฉันทำไม?"

"ฉันอยากให้คุณโกเมททบทวนเรื่องนี้ใหม่ บริษัทฉันมีโอกาสก้าวหน้าได้อีก เพียงแต่ตอนนี้เรามีปัญหานิดหน่อยก็เท่านั้น"

กฤตภาสฟังแล้วอยากจะพ่นหัวเราะ "นิดหน่อยที่ว่าคือเรื่องที่หมุนเงินไม่ทันจนต้องเลย์ออฟพนักงานไปเกือบครึ่งน่ะรึ? ขอโทษนะเมฆ เรื่องนี้มันเกินความสามารถของฉันที่จะช่วยพูดให้ แค่ทุกวันนี้ฉันปลดหนี้ที่กู้พ่อมาเปิดบริษัทได้ก็เก่งแล้ว"

"มันจะเกินความสามารถของแกได้ยังไง! นอกจากแกแล้วก็ไม่มีใครหรอกที่จะไปเป่าหูคุณโกเมทให้เปลี่ยนใจเรื่องนี้ได้น่ะ!!"

เสียงตะโกนของรุ่งภพทำให้ลูกค้าซึ่งนั่งอยู่ในบริเวณใกล้กันสะดุ้งอย่างตกใจ ทว่ากฤตภาสเพียงเอนหลังพิงพนักมากขึ้นด้วยท่าทางไม่ยี่หระ เขาพ่นควันออกจากปากช้าๆ ก่อนจะย้อนถามเสียงเรียบ

"แกมีหลักฐานไหมล่ะว่าพ่อเปลี่ยนใจเพราะฉัน? ถ้าเขาคำนวนแล้วว่าเงินที่จะเอาไปลงทุนกับบริษัทแกมันไม่คุ้มเท่าเอาไปทำอย่างอื่น นั่นก็เป็นวิจารณญาณของเขาคนเดียว ฉันไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปก้าวก่ายเลยสักนิด"

กฤตภาสเอ่ยจบก็ยกเหล้าขึ้นดื่มราวกับคอแห้งเสียเต็มประดา ท่าทางจองหองนั้นยิ่งโหมไฟให้ลุกในแววตาของคู่สนทนามากยิ่งขึ้น แต่รุ่งภพยังพยายามสงบจิตใจก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงปกติ

"เอาเถอะ...ก็จริงอย่างที่แกว่า เพราะถึงจะเป็นลูกแต่แกก็ไม่มีตำแหน่งอะไรในบอร์ดของคุณโกเมทนี่นา อย่าโกรธฉันเลยนะกฤต คนเราเวลาเครียดมันก็คิดฟุ้งซ่านไปได้ร้อยแปดนั่นแหละ"

ชายหนุ่มรู้ตัวว่ากำลังถูกประชดประชัน แต่กฤตภาสเพียงขยี้ก้นบุหรี่ลงกับที่เขี่ยบนโต๊ะด้วยท่าทีดุจทองไม่รู้ร้อน เขาไม่ต้องการจะเสียเวลากับ 'เรื่องไม่เป็นเรื่อง' มากไปกว่านี้อีกแล้ว

"มีธุระแค่นี้ใช่ไหม? ถ้างั้นก็ไปคุยกับคนอื่นแทนเถอะ ฉันคงช่วยอะไรไม่ได้เพราะแค่บริษัทของตัวเองก็ยุ่งพอแล้ว"

"กับเพื่อนเก่าที่แกเคยแย่งคู่หมั้นไป เรื่องแค่นี้แกก็ไม่คิดจะช่วยเหลือเลยงั้นรึ?"

น้ำเสียงเยียบเย็นของคนถามทำให้กฤตภาสหรี่ตาลง เขาหยิบธนบัตรสีม่วงวางลงบนโต๊ะแล้วก็ลุกขึ้นเต็มความสูง

"ฉันบอกไปแล้วว่าพ่อจะตัดสินใจยังไงไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะก้าวก่าย ถ้ายังอยากดิ้นรนต่อก็ไปขอร้องคนอื่นเถอะ"

กฤตภาสเอ่ยจบก็เดินออกมาโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีก อารมณ์ที่ถูกกวนให้ขุ่นจากบทสนทนาเมื่อครู่ทำให้นึกอยากสูบบุหรี่อีกมวน แต่ยังไม่ทันจะได้ล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบซองบุหรี่ออกมา เสียง 'เปรี้ยง!' ที่ดังขึ้นพร้อมกับแรงกระแทกที่พุ่งเข้าหาไหล่ด้านซ้ายก็ทำให้ร่างสูงล้มคะมำไปข้างหน้า

"ว้าย! ตำรวจ! ใครเรียกตำรวจเร็ว!!"

เสียงกรีดร้องของลูกค้าในร้านดังแทรกเข้าหูที่อื้ออึงของกฤตภาสราวกับลอยมาจากที่แสนไกล ในวูบแรกเขายังไม่อาจเชื่อมโยงเสียงกรีดร้องนั้นกับอาการหนึบชาบนไหล่ด้านซ้ายได้ทันที แต่แล้วเมื่อพยายามยันตัวลุกขึ้นก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้ของดินปืนและเห็นเลือดที่ไหลโซมลงบนแขน พริบตานั้นเขาถึงรู้ตัวว่าถูกยิง

"บัดซบ..."

เสียงหวอของรถตำรวจดังใกล้เข้ามาเนื่องจากมีการลาดตระเวณย่านนี้เป็นประจำ กฤตภาสรับรู้ได้ว่าความชาเริ่มแปรเป็นความแสบร้อนบริเวณที่ถูกเจาะด้วยลูกกระสุน ชายหนุ่มพยายามลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลโดยมีผู้คนในร้านเข้ามาช่วยประคอง เมื่อเขาหันกลับไปทางรุ่งภพก็พบว่าอีกฝ่ายโดนคนช่วยกันรั้งแขนไว้โดยมีปืนตกอยู่บนพื้น ใบหน้าที่จ้องเขากลับนองไปด้วยน้ำตาและแววตาอาฆาตแค้น

"แก! เพราะแกเนตรถึงได้ฆ่าตัวตาย! แล้วตอนนี้บริษัทฉันก็กำลังจะล้มละลายเพราะแก! ไอ้ฆาตกร!!"

น้ำเสียงโกรธเกรี้ยวยังตะโกนด่าทอเขาไม่หยุดแม้หลังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจแยกตัวไป ฝ่ายกฤตภาสเสียเลือดไปมากจนรู้สึกหนาว เขาถูกประคองตัวไปยังรถพยาบาลและถูกจับให้เอนหลังลงบนเตียง เสียงเอะอะโวยวายรอบตัวทำให้สติที่กำลังจะหลุดลอยยิ่งเลอะเลือน น่าแปลกที่วินาทีนั้นเขากลับนึกถึงภาพของใครคนหนึ่งก่อนที่สติสัมปชัญญะจะเลือนรางจนไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป

ถ้าหากเขาตายไปตอนนี้...เด็กนั่นจะดีใจรึเปล่านะ...



++---TBC---++



A/N: เนื้อหาส่วนใหญ่ของตอนนี้จะเรื่อยๆ มาเรียงๆ จนดูเหมือนไม่มีอะไร แต่คนเขียนนี่ใช้เวลาในการขัดเกลานานกว่าที่คิดไปเยอะทีเดียว แถมมีตัวละครและประเด็นใหม่มาให้ติดตามกันอีกว่าตากฤตไปทำอะไรไว้ ก็หวังว่าจะยาวจุใจแฟนๆ ที่รออ่านทุกคนนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ล่วงหน้าด้วยค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-02-2014 22:51:04

อิลุงทำเป็นไม่ยี่หร่ะต่อโลกแต่จริงๆแล้วเรียกร้องไขว่คว้ามากกว่าใครๆ


ทุกๆอย่างยังคงวนเวียนอยู่ใจใจอิลุง


เริ่มพอเข้าใจในพฤติกรรมคนแก่บ้างแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 17-02-2014 22:55:30

น้องตี้จะมาดูแลตาแก่มั้ยหนอโดนยิงซะแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ice-vanilla ที่ 17-02-2014 22:59:29

อืมมม ความสัมพันธ์ของตี้กะอิคุณกฤตยังไม่ทันคืบหน้าก็เกิดเรื่องอีกละ

แต่ก็ดีแล้วล่ะ หมั่นไส้อิคุณกฤตมานาน โดนซะบ้าง  :laugh:

อย่าให้ตี้หวั่นไหวเลยนะ ผู้ชายแบบนี้ไม่เหมาะกับตี้หรอก เห็นแก่ตัวเกินไป เชอะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 17-02-2014 23:02:05

น่าจะยิงให้โดนหน้าอกนะ  อิอิ  บาดเจ็บสาหัสไปเลยยิ่งดี 
โหดไปไหมเนี่ย  แต่มหันไส้นายกฤตมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 17-02-2014 23:03:51

เนตรคือครายหว่า สมน้ำหน้าอีตาพระเอก เจ็บซะบ้าง 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 17-02-2014 23:04:02

อ่านจบตอนนี้ด้วยใบหน้า -*-

เดี๋ยวดิ.... ที่นัดพ่อมาโวยวายเรื่องร่วมทุนคือ โดนดิสเครดิตมาก่อน
ส่วนอันนี้แย่งคู่หมั้น....


นี่แกยังกล้านัดเจอกันอีกเรอะ!!
เรื่องซับซ้อนขนาดนี้ มิน่าอิตากฤษณ์ถึงนิสัยมืดมนนัก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 17-02-2014 23:04:43

งานจะเข้าน้องตี้ซะแล้วละมั้งตอนหน้า สงสัยจะได้ฝึกเป็นทั้งเลขาทั้งบุรุษพยาบาลแน่ๆ

ถึงปากจะบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่ใจน้องตี้ก็เริ่มหวั่นไหวแถมปลื้มลุงหื่น(ตอนทำงาน)อยู่เป็นทุนเดิมด้วยแล้ว

ไม่น่ารอด..อิอิ

กางมุ้งรอดูลุงหื่น เอาแต่ใจ จะได้อ้อนบุรุษพยาบาลมั้ย คุคุ :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 17-02-2014 23:10:20

กรี๊ดดดด คุณกฤตของน้องตี้โดนยิง จะเห็นใจหรือสมน้ำหน้าดี  :laugh:

อ้าว...คุณกฤตเป็นคนมีปมเหรอเนี่ย อยากรู้เรื่องคู่หมั้นที่ฆ่าตัวตายขึ้นมาทันที

โดนยิงครั้งนี้ถือว่าคุ้มนะ เพราะเดี๋ยวจะต้องมีพยาบาลตี้ คอยดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน

ก่อนจะสลบไป หน้าน้องตี้ลอยมา งั้นคุณก็หลงรักน้องตี้เข้าให้แล้วแหละคุณกฤต  :-[

ปล.อยากอ่านต่ออีก รู้สึกยังไม่ค่อยจุใจเลยค่ะ  :m17:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-02-2014 23:11:19

ก็ไม่รู้นะว่าน้องตี้จะดีใจหรือเปล่า แต่คนอ่านแอบสมน้ำหน้าเล็กน้อย ตัวเองทำเวรทำกรรมกับใครต่อใครมาตั้งเท่าไหร่
โดนเองเสียบ้างจะได้รู้ถึงความเจ็บปวดเป็นอย่างไร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-02-2014 23:15:17

ดูแววแล้ว พี่กฤตที่เป็นพระเอกเรื่องนี้ อาจจะเคยเป็นตัวโกงเรื่องอื่นมาก่อน



ทำดีกับตี้เถอะค่ะคุณ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 17-02-2014 23:17:30

เอ!! อย่างนี้จะมีคนเฝ้าไข้พิเศษรึป่าวนะ??  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 17-02-2014 23:20:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

อยากจะรู้~~~~~~   :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 17-02-2014 23:24:18

 :katai4:

น้องตี้  อย่าไปยอมลุงเค้านะลูกกก  :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 17-02-2014 23:47:20

คนกำลังจะตายเค้าคงไม่คิดถึงหน้าคู่นอนที่เตรียมจะทิ้งหรอกนะ
แปลว่าอะไร พื้นมาแล้วก็คิดทบทวนดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 17-02-2014 23:49:05

เรื่องสั้นที่น่ารักมาก  เค้าใจตรงกัน
ลงท้ายสมใจ&สมหวังทั้งคู่
น่าจะแต่งยาวอีกนิด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-02-2014 23:55:12

อืม ยังไงดี
ตาเมฆและคู่หมั้นคงมีส่วนทำให้คุณกฤตเป็นแบบนี้สินะ
รอตอนต่อไปค่าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-02-2014 00:00:28

 :laugh: :laugh:
พูดไม่ถูก
หัวเราะอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 18-02-2014 00:12:10

ลุงแม่ง 5555555 โดนยิงก็ดีนะ รอตี้มาพยาบาด 555555 เอ้ย พยาบาล

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-02-2014 00:17:05

งี้น้องตี้ก็ต้องมาดูแลอ่ะสิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-02-2014 00:50:40

ไม่อยากให้หนูตี้ใจอ่อนอ่ะ... :เฮ้อ:

เรื่องมันน่าจะเป็นว่า อิลุงไปแย่ง (ตั้งใจป่าวไม่ทราบได้) คู่หมั้น แต่ผู้หญิงรักจริงหวังแต่ง แต่อิลุงขำๆเฉยๆ ขุ่นเมฆเลยเล่นบริษัทลุงคืน แต่สุดท้ายแป็ก หรืออาจกลับลำดับเหตุการณ์กัน ว่าโดนเล่นเรื่องงานก่อน เลยแก้เกมส์ด้วยการสอยหญิงซะเรย จะอย่างไรก็แล้วแต่ สาวโดนเขี่ยทิ้งและฆ่าตัวตาย (ไม่รู้อีกว่าตายยัง) อดีตคู่หมั้นเลยแค้นฝังหุ่น... เอิ่ม อยู่ตอนอ่านตอนที่คุยกันอยู่เรื่องพ่ออิลุงอ่ะ ก็เกิดสงสัยขึ้นมาทันใดว่า... จิเป็นคู่ขุ่นพ่อกะพ่อหนุ่มคนนี้รึป่าวน้าาาา (มโนไกลมาก)

หวังว่าเรื่องนี้จะทำให้หนูตี้รับอิลุงไม่ได้มากกว่าจะใจอ่อนเพราะบาดเจ็บ... แต่เผลอๆ อาจยังไม่ทันจะรับไม่ได้หรือใจอ่อน ก็สะบัดบ๊อบจากไปเพราะนิกกี้เปิดตัวมาดูแลและแสดงสถานะ.. 

ก็รอดูกันต่อปายยยยย  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 18-02-2014 01:13:37

ตายเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนเลวๆแบบนี้น่าจะตายๆไปซะแผ่นดินจะได้สูงขึ้น
คือเข้าใจว่ากฤตเมศมีปมถึงไม่อยากผูกมัดใคร
แต่ที่ทำกับตี้แล้วเอาเหตุผลนี้มาอ้างเนี่ย
มันบ่งบอกถึงกมลสันดารว่าเป็นคนไม่มีสำนึกไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลย
ขอร้องอย่าให้ตี้ใจอ่อนง่ายๆเล้ย เอาให้มันกระอักเลือดตายไปเลย
ให้เจ็บปวดเหมือนที่ทำคนอื่นเอาไว้ด้วย พอรู้ว่ารักก็สายเกินไป
ตี้อย่าไปหลงรักมันง่ายๆนะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 18-02-2014 02:38:55

กฤตโดนซะบ้าง ชอบแกล้งคนอื่นดีนัก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 18-02-2014 02:42:38

ตัดฉับบบบ อ้ากกกกก
แบบนี้ต้องอ้อนน้องตี้มาดูแล หรือป่าวนะลุงกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 18-02-2014 07:11:30

คุณกฤตไม่ต้องมานึกถึงตี้เลยนะ ตอนสบายดีก็ไม่เคยนึกถึง เฮอะะะ ไม่ต้องให้ตี้มาดูแลเลยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ASSASSIN ที่ 18-02-2014 07:29:00

ดูท่า พระเอกเรื่องนี้จะไม่ค่อยน่าสงสารซะแล้วนะเนี่ยะ  o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 18-02-2014 08:45:02

โว้ จบกระชากวิญญาณ เอ้าน้องตี้ถ้าจะแช่งชักหักกระดูกก็ทำตอนนี้ซะนะ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 18-02-2014 08:48:44

ต่างคนก็แสดงท่าทีไม่พอใจกันแบบปิดไม่มิดเลยนะทั้งน้องตี้ที่มีคนพูดเรื่องคู่ควงของคุณกฤต น้องตี้มีแแบเจ็บลึกๆด้วย แบบนี้ก็เริ่มมีใจให้คุณกฤตน่ะสิ ส่วนคุณกฤตพอน้องมีคนมาเจ๊าะแจ๊ะก็มาอารมณ์เสียใส่น้องนะ หึงน้องเหรอ
โดนยิง!! จะตายมั้ยนั่น คิคิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 18-02-2014 09:19:26

จะสงสารอิลุงดีมั้ย??? 5555+
ตอนหน้าต้องแผลงฤทธิ์ใส่น้องตี้แน่เลยยย

น้องตี้สู้ๆนะลูกกกกก
ไม่อยากให้น้องเสียใจแล้ววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 18-02-2014 10:35:19

แลดูตี้จะต้องเหนื่อยเพิ่มเพราะมาพยาบาลเจ้านายซะแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 18-02-2014 11:00:39

โอ้ยย ยย คุณกฤตเอ๊ย!! จะรอดไม๊เนี่ย
แต่ถ้ารอด คงอ้อนน้องตี้น่าดูล่ะนะงานนี้ ....แต่ เฮียแกคงแค้นนะ ถึงขนาดยิงกันเลยทีเดียว คุณกฤตมีชีวิตที่ไม่เคยแคร์ใครเลยจริงๆ
 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-02-2014 12:01:36

คุณกฤตตตต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 18-02-2014 12:05:04

มีแต่คนสมน้ำหน้านะเนี่ยพระเอกของเรา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 18-02-2014 12:14:22

สมน้ำหน้าและสะใจเบาๆ อ่อมมมม  :katai5:

เจ็บบ้างก็ดีเนาะคุณกฤตเนาะ น่าจะโดนต่อยปากก่อนสักที ปากดีเหลือเกินนน  :z10:

เอ่อ เดี๋ยวนะ คุณกฤตนี้ไม่ได้เป็นตัวโกงใช่ไหม ฉันยัดเยียดตำแหน่งตัวโกงให้อิตาคุณกฤตหรือเปล่า  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-02-2014 12:17:14

ตี้จะรู้สึกแบบไหน เมื่อรู้ว่ากฤตโดนยิง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: nutjisub ที่ 18-02-2014 12:35:19

ดูพระเอกนิสัยแบบนี้คนยิงก็น่าจะยิงให้แม่นกว่านี้55  เป็นพระเอกที่เหมือนตัวร้ายจริง ๆๆ นิสัยคุณกฤตนี่ไหวนะคะ ใกล้ตายถ้าหายแล้วปรับปรุงตัวเองด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 18-02-2014 12:38:43

หนังเหนี่ยวอย่างคุณกฤตไม่ตายง่ายๆ หรอก
ยังอยู่กวนประสาทน้องตี้ได้อีกนาน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 18-02-2014 12:59:41

ยาวสมกับที่รอคอย เปิดปมใหม่น่าสงสัยกว่าเดิมน่ะนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 18-02-2014 13:37:02

เนตรคือคู่หมั้นของเมฆที่อีคุณกฤตแย่งมาหรอ ??? แล้วอีคุณกฤตนี่รักเค้ารึเปล่าา  แต่เดาว่าคงไม่รัก เพราะไม่งั้นผู้หญิงคงไม่ฆ่าตัวตายย หรือว่ามันมีเหตุผลอื่นอะ แอบงงเล็กๆ  ปมเก่ายังไม่คลี่คลายยตี้กับอีคุณกฤตยังไม่ทันเข้าใจ เจอเรื่องใหม่เข้าไป งิดเลยจ่ะ
เดาว่าน้องตี้ต้องแอบตกใจเบาๆ และคงจะรู้ใจตัวเองว่าหวั่นไหวกะอิคุณกฤตนี่มากกว่าที่ตัวเองคิด
ส่วนอีคุณกฤต แกยอมรับตัวเองซะทีเถอะว่ามีใจให้น้องน่ะ ขนาดจะตายแลัวยังคิดถึงเค้าเลย แล้วมาปากแข็งว่าแค่สนุก เพลียกะกจริงๆ :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 18-02-2014 13:42:36

ระยะเผาขนขนาดนี้ ไม่น่ารอด 555
จริงๆ น่าจะเอาให้แน่ด้วย ต้องเล็งหัวนะเออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-02-2014 14:02:25

น้องตี้อาจจะดีใจหรือไม่ดีใจ  อันนี้ไม่ทราบนะคะ


แต่เท่าที่ทราบคือ  ตูดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยค่ะ   :m11:
กร๊ากกกกกกกกก   :laugh3: :laugh3: :laugh3: สมน้ำหน้าอิลุงแก่เอ๊ย   

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-02-2014 14:15:34

โดนยิงซะแล้วลุง
ยัยนิกกี้จะเสนอตัวมาช่วยดูแลรึเปล่า กิกิ >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-02-2014 14:26:49

ทำไมแอบสะใจเบาเบา ห๊ะ!!!!
แต่แอบให้อภัยเพราะอย่างน้อยก่อนตาย?ยังนึกถึงหน้าน้อง
เริ่มชักจะมีตัวแปรเข้ามาเยอะแระ
แค่ตัวตากฤตคนเดียวก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ฮ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 18-02-2014 15:34:07

โง๊ยย... เหมือนขี่จักรยานอยู่ แล้วสะดุดเนิน??!!
//คุณกฤตจะเป็นจะตายอยู่แล้วยังคิดถึงน้องตี้ จะบวกคะแนนพิเศษให้นะคะ \('_'\)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 18-02-2014 16:09:47

สมน้ำหน้า..โดนซะมั้ง  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 18-02-2014 16:54:12

เวรกรรมตามทัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-02-2014 17:30:21

ก็แค่สนุกนี่คะ คุณกฤตจะคิดมากทำไม
ตี้จะสนใจไม่สนใจก็เรื่องของตี้
เป็นพระเอกที่แบบโหยเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 18-02-2014 18:26:11

เรื่องนี้โคตรเกลียดพระเอกเลยว่ะ
เหมือนตอนอ่านรงค์ดะไรอัน ก็โคตรหมั่นไส้ไรอันเลย
อยากจะรอจนจบแล้วค่อยอ่าน แต่ก็นะ ตอนใหม่มาก็ต้องอ่านอ่ะ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 18-02-2014 19:22:26

ต้องดีใจแน่ ตาลุงเอ๊ย!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 18-02-2014 19:28:07

เพื่อความต่อเนื่องทางอารมณ์ ดังนั้นก็มาต่อเร็ว ๆ นะจ๊ะ  :z2:



คุณกฤตนี่ไปทำอะไรไว้  จะบอกว่าเลวจนได้เรื่องก็อาจจะแรงไป  แต่ก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าได้แล้วจริง ๆ   



นอนโรงพยาบาลคราวนี้คงไม่พ้นให้น้องตี้มาเป็นพยาบาลพิเศษ   :man1:  ขอให้แอดมิดนาน ๆ  o18 



รอตอนต่อไปอยู่เน้อ 


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 18-02-2014 21:06:16

แอบหึงน้องไปหลายทีแล้ว
คุณกฤตอีกไม่นานคงรู้สึก
เชียร์ให้น้องเล่นตัวนานๆ

ปล เจ็บนี้น่าจะกำไร สั่งตี้ให้มาดูแลเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-02-2014 22:00:12

แค่ก่อนหมดสติคิดถึงตี้ได้ก็นับว่าดีแล้ว(มั้ง)
รออ่านเบื้องหลังความวุ่นวายครั้งนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-02-2014 22:09:19

แอบสะใจเล็กน้อยถึงปานกลางนะ เดี๋ยวพอต้องเข้าโรงพยาบาลก็จะอ้อนให้น้องตี้มาดูแลอีก
น้องตี้อย่าไปสนใจเลยนะ ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 18-02-2014 22:36:33

คุณริน เอาปม มาเพิ่มอีกแล้วววววววววววว >_<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-02-2014 23:31:32

ตาเฒ่า แล้วที่น้องตี๋พูดมันไม่ถูกตรงไหน? ก็ในตอนนี้ก็โดนไม่ต้องจากของเล่น หึ!  :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 18-02-2014 23:49:45

โดนยิงเอาเลือด...ออกบ้างก็ดีนะ เผื่อคุณกฤตจะดีขึ้น   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 19-02-2014 10:56:48

คุณกฤตเริ่มมีความรู้สึกแล้วนะ
รู้จักหึงแล้วด้วย แถมยังก่อนตาย เอ้ย ก่อนหมดสติยังนึกถึงน้องตี้ด้วย  :L1:


แต่หลายๆอย่างก็หล่อหลอมให้ตากฤตเป็นแบบนี้เน๊อะ ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องความรัก
ตอนนี้โดนยิง ตอนหน้าคงได้กำไร คริๆ :ruready


ปล.ไม่มีใครห่วงพระเอกสักคนเลย มีแต่คนสะใจ :laugh5:


+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 19-02-2014 12:25:55

ชิชะ! เคืองกฤตเมธ นึกคิดอะไรแต่ละอยาง มันน่านัก!!!

ที่โดนยิงก็สมควร :angry2:

แต่เดี๋ยวตี้ก็มานั่งเป็นห่วงอีก :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 19-02-2014 12:59:38

ตาลุงสู้ๆนะครับ เดี๋ยวน้องตี้เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 19-02-2014 14:17:01

 :m14: สมน้ำหน้า ชอบแกล้งน้องตี้ดีนัก แถมทำปากแข็งอีก

ขอให้น้องตี้ไม่เหลียวแล :m11:
(เอ๊ะ!!ทำไมเราดูพูดแบบนางมารร้ายจังเลยหว่า55)

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-02-2014 21:42:39

สนุกดีครับ ตัวละครมีมิติมาก รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 19-02-2014 23:03:07

เพิ่งจะได้เข้ามาตามอ่านค่ะ
เขียนลื่นไหน น่าติดตามมากๆ

กฤตเป็นคนใจแข็งมากนะ
ทั้งที่ได้เห็นแล้วว่าตี้เสียใจได้ขนาดไหน เมื่อผิดหวังจากความรัก
แต่ก็ยังจะทำแบบนี้ เหมือนไม่กลัวว่าตี้จะเสียใจ
อยากให้กฤตตระหนักได้ก่อนที่จะทำให้ตี้ต้องผิดหวังอีกครั้งนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 20-02-2014 16:41:19

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตาลุงกฤต โดนยิง
คิดถึงน้องตี้ ซะด้วยยยยยย

หุหุ แค่คู่นอน ไปคิดึงเค้าทำไมล่ะ อิอิ//คนแต่งสู้ๆจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-02-2014 17:27:52

แอบสมน้ำหน้าคุณกฤตนะเนี่ย แต่น้องตี้คงตกใจแย่เลย :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 21-02-2014 03:42:21

อึ้งกับตอนนี้จริงๆ  :a5: o22
รอตอนต่อไปค่ะ เข้มข้นมากเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 21-02-2014 19:56:22

5555555555
น้องตี้จะเอาไงต่อไปน้อออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 22-02-2014 10:07:17

จะสมนำ้หน้าอิลุงดีไหม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 22-02-2014 11:20:25

โดนยิงที่ไหล่? รู่้สึกง่าน้อยไปิอ่ะ :ruready  น่าจะที่หัวหรือไม่ก็ช่องท้อง  เผื่อคุณกฆตจัะได้ไปที่ชอบท่ี่ชอบำม่ทพใก้น้องตี้ต้องทนทุกข์กับบุคคลเห็นแก้่ตัวแบบนี้  กฤตไม่เหมาะกับตี้สักนิด  แต่ปัญหามันอยู่ที่น้องตี้เริ่มกวั่นไหวแล้วนี้สีิ  ม่ายยยยยนะ :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 22-02-2014 16:52:51

ไม่มีใครสงสารคุณกฤตเลย!!!!?
 :monkeysad:

ดีค่ะ เราก็ไม่สงสาร.. (อ้าว?)
 o18

แหมคุณกฤต โดนยิงแค่ไหล่ แผลไกลหัวใจเยอะ แค่นี้ไม่ตายหรอกค่ะ ว่าแต่โมเมนท์วิกฤตแบบนี้แล้วยังคิดถึงตี้อยู่ หมายความว่ายังไงเนี่ย อิอิ

ส่วนตี้ ตี้เอย คงสะใจแค่แป๊บเดียวแค่นั้นแหละใช่ม้าาา สุดท้ายก็แพ้ทางคนแก่ ชิเชอะ ชั้นรู้อยู่หรอกหน่า แต่ช่วยเล่นตัวเยอะๆที อยากเห็นลุงโดนปั่นหัวมั่ง อย่ายอมให้เขาปั่นเราฝ่ายเดียว สู้ๆ ฮึบ!!  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 22-02-2014 17:42:26

อะอ้าว คุณกฤตตต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 22-02-2014 21:16:04

เห้ย
ถึงกับยิงเลยเร๊อะ
แสดงว่าเครียดแค้นมากสินะเนี้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 23-02-2014 09:51:12

รู้สึกจะมีเรื่องราวเข้ามาเรื่อยๆ คุณกฤตนี่น่าจะมีความหลังเยอะ
โดนยิงเข้าสะแล้ว แต่น้องตี้คงมาช่วยพยาบาลให้ใช่ไหม ไม่งั้นคงคิดถึงแย่เลย
แต่ก้อไม่รู้สินะ น้องตี้อาจจะใจแข็งไม่ยอมก้อได้ รอดูกันต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 23-02-2014 23:30:14

 o18 คุณกฤตโดนยิง

น้องตี้จะมาพยาบาลไหมน้า  :hao4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: หนุกหนาน ที่ 27-02-2014 22:58:32

 :sad4: มาต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 28-02-2014 06:20:05

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 02-03-2014 00:02:12

แวะมาเยี่ยม

รอตอนต่อไปด้วยความหวัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 20 มาแร้ว!!! (อัพ 17.2.57) p.41
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 02-03-2014 00:26:28

เข้าเดือนใหม่แล้ว ฮือๆ  :m17: :m13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 02-03-2014 23:20:18

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 21


เช้านี้ธีระรู้สึกตัวตื่นก่อนที่นาฬิกาปลุกจะส่งเสียง เขาไม่อยากนอนต่อจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็นั่งแชทกับศันสนีย์และสุเมธจนกระทั่งถึงเวลาที่ควรจะออกจากอพาร์ทเม้นท์ แต่ระหว่างที่เข้าแถวรอขึ้นรถตู้ก็ยังปิดปากหาวหวอดอยู่นั่นเอง

เมื่อคืนนอนไม่ค่อยจะหลับทั้งที่เหนื่อยแทบแย่...ทำไมดันตื่นแต่เช้าอีกนะ...

เด็กหนุ่มคิดขณะเสียบหูฟังเพลงจากโทรศัพท์มือถือ หลังจากได้ขึ้นรถตู้แล้วก็หยิบค่ารถมาจ่ายในตะกร้าใบเล็กที่คนขับยื่นส่งให้ เขาส่งตะกร้าให้คนอื่นต่อขณะทอดสายตามองไปภายนอกพร้อมกับที่รถเคลื่อนตัวออกจากอู่


"ตี้ไม่อยากกลับไปฝึกงานเหรอลูก?"

"ทำไมแม่ถามอย่างนั้นล่ะ?"


แพขนตาหนาหลุบต่ำลงเมื่อเขาหวนนึกถึงบทสนทนาเมื่อสองสัปดาห์ก่อน นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันเดียวกับที่กฤตภาสไปหาเขาถึงที่บ้าน และจู่ๆ แม่เขาก็ถามคำถามนี้ระหว่างที่นั่งกินข้าวเย็นด้วยกันสองคน


"ก็ตอนที่เจอคุณกฤตเมื่อบ่ายนั่นดูเหมือนตี้ไม่ค่อยอยากต้อนรับเลยนี่นา เขาใช้งานตี้หนักเหรอ?"

"ก็ไม่เชิง... ตี้แค่คิดว่าตัวเองคงไม่เหมาะกับงานนี้"

ปัญหาที่แท้จริงน่ะไม่ใช่เรื่องที่ถูกใช้งานหนักแต่เป็นเรื่องอื่นต่างหาก แต่ให้เขากัดลิ้นตายยังดีกว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง

"แต่ว่าตี้ก็เพิ่งไปทำได้แค่เดือนเดียวเองไม่ใช่เหรอลูก? เวลาแค่นั้นยังตัดสินอะไรไม่ได้หรอกนะ อีกอย่างเดี๋ยวแป๊บๆ ก็เปิดเทอมแล้ว แม่ว่าตี้น่าจะกลับไปฝึกงานให้ครบเวลาดีกว่า เพื่อประสบการณ์ของตี้เองด้วย"

เด็กหนุ่มสบตาอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าโดนตำหนิเรื่องที่ตั้งใจจะไม่กลับไปฝึกงานต่อ จึงได้แต่เขี่ยข้าวที่เหลือในจานไปมาเพราะหมดความอยากกินอย่างกะทันหัน ผู้สูงวัยเห็นดังนั้นก็ยกมือขึ้นลูบผมของเขาเบาๆ

"นี่นะ ตี้รู้มั้ยว่าพ่อกับแม่ภูมิใจแค่ไหนที่พักหลังนี้ลูกไม่ค่อยโทรมาขอเงินเพิ่ม แม่รู้ว่าตี้ยังวัยรุ่น จะอยากออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยๆ ก็คงห้ามไม่ได้ แต่แม่น่ะไม่เคยสบายใจเลยเวลาได้ยินตี้บอกว่าไปเที่ยวกลางคืนกับหนูซันหนูเมธ แม่รู้ว่าสองคนนั้นเป็นเด็กดี แต่ใครจะไปรู้ว่าคนอื่นนอกจากนั้นจะชักจูงลูกแม่ไปในทางที่ไม่ดีหรือเปล่า"

"แม่..."

ธีระรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งแล่นขึ้นจุกคอ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่แม่หยิบยกเรื่องที่เขาเคยไปเที่ยวเตร่ยามกลางคืนขึ้นมาคุยด้วยอย่างจริงจัง ที่ผ่านมาเขาเคยนึกว่าพ่อกับแม่คงวางใจว่าเขาโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วเสียอีก

"ตอนที่พ่อเขารู้ว่าตี้จะไปฝึกงาน เขาพูดกับแม่เลยนะว่า 'ดีเหมือนกันที่ลูกจะได้หัดไปเจอโลกของผู้ใหญ่บ้าง' เพราะถึงพ่อกับแม่จะเลี้ยงลูกได้ถ้าจบมาแล้วไม่มีงานทำ แต่อย่างน้อยก็อยากเห็นหลักฐานว่าตี้จะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่พึ่งพาตัวเองได้ในวันที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ ในอนาคตตี้ยังต้องเจอเรื่องที่ลำบากกว่านี้อีกเยอะ เพราะงั้นแค่สองเดือนที่เหลือนี้ทำเรื่องเล็กๆ อย่างฝึกงานให้สำเร็จให้พ่อกับแม่ภูมิใจได้ไหมลูก?"

คำขอร้องนั้นถูกถ่ายทอดผ่านน้ำเสียงและแววตาซึ่งเปี่ยมด้วยด้วยความรักใคร่เอ็นดูลูกชายคนเดียว ธีระได้แต่จนด้วยถ้อยคำเพราะไม่เคยรู้ว่าพ่อกับแม่กังวลถึงอนาคตของเขามากขนาดนี้ เพียงแค่คิดว่าถ้าเรื่องที่เคยทำตัวเหมือนเด็กใจแตกคอยตามตื๊อผู้ชายช่วงที่คบกับณรงค์เข้าหูของทั้งคู่ ในอกก็หดเกร็งอย่างแรงด้วยความรู้สึกผิด

นี่เขายังพอจะมีโอกาสเรียกความมั่นใจจากพ่อกับแม่คืนมาใช่ไหม แต่ทำไมโชคชะตาต้องกำหนดให้โอกาสนั้นมาจากคนที่ทำให้เขาลำบากใจที่สุดด้วยนะ...

"ก็ได้ครับ ตี้จะกลับไปฝึกงานต่อให้จบ ครั้งนี้จะเอาเงินเดือนที่ได้ให้แม่ด้วย"



ตอนนั้นแม่หัวเราะแล้วบอกเขาว่าให้เก็บเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงก้อนแรกไว้ใช้เอง แต่ธีระตั้งใจจะทำตามที่พูดจริงๆ บทสนทนาครั้งนั้นทำให้เขาสำนึกว่าที่ผ่านมาตัวเองรักสบายจนละเลยความรู้สึกของผู้ให้กำเนิดแค่ไหน ดังนั้นการที่ตัดสินใจกลับมาฝึกงานอีกครั้งจึงมีจุดประสงค์หลักเพื่อให้พ่อกับแม่สบายใจ ไม่ได้เกี่ยวกับข้อเสนอที่กฤตภาสยื่นให้เลยสักนิดเดียว

ถึงแม้ความเชื่อมั่นว่าผู้ชายคนนั้นไม่มีอิทธิพลต่อเขาเลยจะแผ่วลงในแต่ละวันที่เจอกันก็ตาม

เด็กหนุ่มเหม่อมองการจราจรบนถนนผ่านหน้าต่างของรถตู้ แล้วจู่ๆ ก็เบิกตาโตเมื่อมีนกพิราบบินพุ่งเข้ามาชนหน้าต่างฝั่งที่เขานั่งดังปั้ก!

"ว้าย!!"

เสียงร้องจากผู้หญิงที่นั่งถัดไปด้านหลังดังขึ้นพร้อมกับที่ธีระสะดุ้งสุดตัว เพราะนกตัวนั้นดูเหมือนจะคอหักทันทีขณะร่วงลงไปบนพื้นถนน แต่คนขับไม่ได้สนใจและออกรถทันทีที่สัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว

"ตกใจหมดเลย! จู่ๆ ก็บินพุ่งเข้ามา"

"นั่นสิ รถแถวนี้ยิ่งวิ่งกันเร็วด้วย สงสัยได้กลายเป็นซากอยู่บนถนนแหงๆ"

เสียงพึมพำของผู้โดยสารที่เห็นเหตุการณ์ดังแทรกเข้ามาในหูฟังจนธีระหลับตาปี๋ สองมือของเขาสั่นจนต้องยกแขนขึ้นกอดอกเพื่อบังคับร่างกายให้สงบเอาไว้ ภาพนกตัวที่บินมาชนหน้าต่างยังคงติดตาไม่หาย และมันทำให้เขาใจคอไม่ดีอย่างไร้สาเหตุ

คงเป็นแค่ความบังเอิญล่ะน่ะ...ไม่ได้มีความหมายสำคัญอะไรหรอก...

แม้จะพยายามปลอบตัวเองแล้วแต่เขาก็ยังรู้สึกหดหู่ตลอดการเดินทาง เมื่อธีระไปถึงบริษัทก็พบว่ามีกระดาษโน้ตพร้อมข้อความแปะอยู่บนคอมพิวเตอร์ แม่บ้านเดินผ่านมาเห็นจึงเอ่ยทักพร้อมกับชี้ไปยังกระดาษแผ่นนั้น

"เมื่อเช้ามีคนโทรมาหาน่ะค่ะคุณตี้ ตอนแรกเขาก็ถามหาเบอร์มือถือของคุณตี้แต่น้าไม่มี ก็เลยขอเบอร์เขาไว้แล้วบอกว่าจะให้คุณตี้โทรกลับ"

"อ๋อ ขอบคุณครับน้าจุก"

ธีระเอ่ยก่อนจะหลุบตาลงมองกระดาษโน้ตอีกครั้ง สังหรณ์ด้านลบของเขายิ่งทวีความเข้มข้นเมื่อเห็นข้อความบนกระดาษ

'โทรกลับหมอเหวินด่วน 087-398-XXXX'

เด็กหนุ่มขบริมฝีปากอย่างชั่งใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก เสียงสัญญาณดังเพียงสองครั้งปลายทางก็รับสาย

"ฮัลโหล?"

"หมอเหวินใช่ไหมครับ? ผมตี้ครับ"

"อ้อ...ค่อยยังชั่ว หมอก็กลัวๆ อยู่ว่าวันนี้ตี้จะมาทำงานรึเปล่า เพราะถามแม่บ้านเขาก็บอกว่าไม่รู้เบอร์มือถือ ส่วนเครื่องของไอ้คุณชายก็แบตหมดซะอีก นึกว่าจะติดต่อไม่ได้ซะแล้ว"
 
ธีระมุ่นคิ้ว เพราะถึงคู่สนทนาจะพูดวกวนแต่ก็จับใจความได้ว่าจำเป็นต้องติดต่อเขา และที่ทำให้น่ากังวลคือการที่อีกฝ่ายเอ่ยถึงกฤตภาสเหมือนเจ้าตัวไม่อยู่ในสถานะที่จะโทรหาเขาเองได้ 

"คุณหมอมีเรื่องอะไรเหรอครับ?"

"จะว่าไงดีล่ะ เอาเป็นว่าวันนี้ไอ้คุณชาย...เอ้ย...กฤตมันไม่สะดวกจะเข้าไปที่ออฟฟิศ ถ้าหากมีงานอะไรตี้ก็จัดการไปก่อนตามสมควรได้เลย หลังเลิกงานแล้วค่อยไปหามันที่โรงพยาบาล xxxx ก็แล้วกัน"

มือที่จับหูโทรศัพท์อ่อนแรงจนธีระต้องกระชับนิ้วให้แน่นขึ้น จู่ๆ ภาพของนกพิราบที่บินมาชนหน้าต่างรถตู้เมื่อเช้าก็ผุดขึ้นในหัว เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้ตื่นเต้นขณะซักข้อมูลเพิ่มเติม

"คุณกฤตเป็นอะไรครับหมอ ทำไมต้องเข้าโรงพยาบาล?"

มีเสียงถอนหายใจก่อนจะตามด้วยคำตอบที่เหมือนกับไม่ตอบเลยสักนิด "ฉันก็อยากบอกนะแต่กฤตมันห้ามไว้เพราะไม่อยากให้ทุกคนเป็นกังวล เอาเป็นว่าตอนเย็นตี้มาเยี่ยมมันคนเดียวก็แล้วกัน แล้วถ้าวันนี้ใครถามว่ามันหายไปไหนก็อ้างว่ามันปวดหัวปวดท้องอะไรไปก็ได้ แล้วถ้าหมองานไม่ยุ่งก็อาจจะตามไปเจอที่โรงพยาบาลสักตอนค่ำๆ"

ธีระนั่งฟังสัญญาณเสียงตื๊ดซ้ำๆ หลังจากถูกศุภวัฒน์ตัดสาย ในหัวยังงุนงงกับความกำกวมของข้อมูลที่ได้รับ เขาสังหรณ์ว่าสาเหตุที่กฤตภาสเข้าโรงพยาบาลจะต้องไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่ จึงตัดสินใจต่อสายหาเจ้าตัวด้วยตัวเอง

"ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียก..."

สัญญาณตอบอัตโนมัติทำให้ใบหน้าของเด็กหนุ่มซีดเผือด เขาลองวางสายแล้วกดโทรใหม่อีกสองรอบก็ยังได้ยินเสียงอัตโนมัติเช่นเดิม พอลองส่งข้อความหาก็ไม่มีสัญญาณว่าอีกฝ่ายได้อ่านแล้ว ความกระวนกระวายทำให้เขาไม่มีสมาธิเลยตลอดทั้งวัน

ธีระตัดสินใจอ้างว่ากฤตภาสมีประชุมกับลูกค้าเวลามีคนถามถึง เพราะอย่างน้อยข้ออ้างนี้ก็ปลอดภัยที่สุดในเมื่อเขาเองก็ไม่รู้สาเหตุแท้จริงที่เจ้าตัวนอนโรงพยาบาล โชคยังดีที่สัปดาห์นี้กฤตภาสไม่ได้มีนัดประชุมกับลูกค้าจริงๆ เขาจึงไม่ต้องโทรไปแคนเซิลนัดให้

พอตกบ่ายดีกรีความกังวลของธีระก็ยิ่งพุ่งเพราะกฤตภาสไม่ตอบข้อความสักที เขาเหลือบมองนาฬิกาบ่อยๆ ระหว่างรอให้ถึงหกโมงเย็น แต่ในที่สุดก็หมดความอดทนเมื่อเข็มชี้เวลาสี่โมงครึ่ง

"อ้าวตี้ จะกลับแล้วเหรอ?"

"ครับพี่กิฟท์ พอดีคุณกฤตให้เอาเอกสารไปให้ด่วน แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ"

ธีระตอบรุ่นพี่ที่เดินสวนกันระหว่างเดินลงบันได พอออกมาถึงถนนก็โบกมือเรียกแท็กซี่ให้ไปโรงพยาบาลที่ศุภวัฒน์บอก ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าโรงพยาบาลนี้ไม่ได้อยู่ใกล้ที่พักของกฤตภาสเลย แล้วทำไมถึงต้องถ่อไปหาหมอถึงที่นั่นด้วย?

เด็กหนุ่มได้แต่นั่งกระสับกระส่ายระหว่างรอให้แท็กซี่ไปถึงโรงพยาบาล หลังจากถึงแล้วก็ขึ้นลิฟต์ตรงไปยังห้องที่ศุภวัฒน์บอกหมายเลขไว้ แต่พอกำลังจะแตะลูกบิดประตู ความหวาดหวั่นว่าจะเจอกับอะไรก็ทำให้เขาชะงักมือ

อย่างน้อยหมอเหวินวางใจพอจะกลับไปทำงานแล้วบอกเราให้มาเยี่ยมคนเดียว ก็แสดงว่าคงไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงมากหรอกมั้ง...

ธีระพยายามปลอบตัวเอง จากนั้นก็กระชับมือรอบลูกบิดแล้วหมุนเปิดเข้าไป

ภายในห้องค่อนข้างสลัวเนื่องจากเปิดไฟไว้แค่เหนือหัวเตียงกับหน้าประตู กระนั้นธีระก็เห็นร่างที่นอนตะแคงหันหลังให้ตรงกลางห้อง เด็กหนุ่มสูดหายใจลึกก่อนจะจรดฝีเท้าไปยังอีกฝั่งของเตียง

ภาพที่ธีระเห็นคือกฤตภาสที่กำลังหลับสนิท แผ่นอกใต้ผ้าห่มกระเพื่อมขึ้นลงตามลมหายใจที่สม่ำเสมอ หากดูเผินๆ ก็เหมือนกับคนนอนหลับธรรมดาทั่วไป แต่ใบหน้าที่ซีดเผือดแม้จะอยู่ใต้แสงสลัวก็ยังทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกแน่นหน้าอก

"คุณกฤต...โดนอะไรมา?"

เสียงนั้นไม่น่าจะดังไปกว่าเสียงกระซิบ ทว่ากลับทำให้คิ้วของคนหลับขมวดเข้าหากัน ธีระกลั้นลมหายใจเมื่อพบว่านัยน์ตาสีนิลค่อยปรือขึ้นอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งทั้งคู่สบตากันในที่สุด

"...ตี้?"

น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยอย่างแผ่วโหย กฤตภาสหลับตาลงอีกครั้งก่อนจะพลิกตัวกลับไปนอนหงาย แต่แล้วอาการสะดุ้งและสีหน้าแสดงความเจ็บปวดก็ทำให้ธีระถลาเข้าไปหาด้วยความตกใจ

"เป็นอะไรครับคุณกฤต!?"

"เจ็บ"

กฤตภาสตอบเพียงเท่านั้นก็ขบกรามแน่น หยาดเหงื่อเม็ดละเอียดบนหน้าผากกับลมหายใจที่แรงขึ้นล้วนยืนยันว่าความเจ็บปวดเป็นของจริง ไม่นับผ้าพันแผลที่โผล่พ้นไหล่เสื้อผู้ป่วยจนเด็กหนุ่มสูดหายใจเฮือกใหญ่

ขณะที่ธีระกำลังลนลานว่าจะทำอย่างไรดี นางพยาบาลคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง พอเธอเห็นท่าทางของกฤตภาสก็รีบเดินเข้ามาใกล้

"ปวดแผลเหรอคะ? ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะฉีดยาแก้ปวดให้นะคะ"

ธีระถอยห่างออกมาเมื่อนางพยาบาลดึงผ้าม่านปิดรอบเตียง เขาได้ยินเสียงของเธอที่คอยบอกกฤตภาสให้ยกแขนหรือขาเพื่อสะดวกต่อการถอดเสื้อผ้า แต่คำที่ได้ยินบ่อยครั้งก็คือ 'ระวังแผลด้วยนะคะ ไม่ต้องรีบค่ะ' ซึ่งนั่นทำให้เขาได้แต่นั่งรออย่างกระวนกระวายเพราะไม่รู้ว่ากฤตภาสเป็นอะไรกันแน่

"เรียบร้อยค่ะ เดี๋ยวรอยาแก้ปวดแป๊บนึงนะคะ"

นางพยาบาลเอ่ยหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนเจ็บเรียบร้อยแล้วและเปิดม่านออก เธอเดินออกจากห้องไปไม่นานก็กลับมาใหม่พร้อมกับถาดใส่เข็มฉีดยา ธีระซึ่งเป็นคนกลัวเข็มถึงกับต้องหันหนีตอนที่นางพยาบาลฉีดยาแก้ปวดให้กฤตภาส

ห้องพักผู้ป่วยตกอยู่ในความเงียบทันทีที่นางพยาบาลเดินกลับออกไป และทั้งที่ธีระอยากรู้สาเหตุที่กฤตภาสต้องมานอนโรงพยาบาลใจแทบขาด เขาก็ได้แต่มองคนที่กำลังลืมตามองเพดานนิ่งๆ โดยไม่กล้าถาม

"ห้องมืดชะมัด เปิดไฟให้หน่อยสิ"

"อ๊ะ ครับ"

ธีระลุกไปกดสวิทช์ไฟ แล้วก็รีบถลากลับเข้ามาข้างเตียงเมื่อเห็นกฤตภาสพยายามจะยันตัวขึ้นนั่ง เขาเลือกเข้าไปช่วยประคองด้านที่ไม่เห็นผ้าพันแผลแลบออกมา แล้วก็ช่วยปรับเตียงเพื่อให้คนเจ็บเอนหลังพิงได้อย่างสบายตัวขึ้น

"ขอบใจ"

เสียงกฤตภาสยังแหบแต่ก็ไม่แย่มากเท่าตอนที่เพิ่งตื่น ธีระเหลือบตาลงสบตากับนัยน์ตาสีนิลที่กำลังมองเขา นัยน์ตาคู่นั้นยังคงยากจะอ่านความหมายเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่เขากลับไม่สามารถเบนสายตาหนีไปทางอื่นได้

"กฤต! เป็นยังไงบ้าง?"

เสียงของคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างรีบร้อนทำให้ธีระสะดุ้งและรีบปล่อยมือ เมื่อหันไปตามเสียงก็พบว่าผู้ที่เพิ่งเข้ามาคือชายวัยกลางคนที่เค้าหน้ามีส่วนละม้ายกฤตภาสไม่น้อย หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็ต้องบอกว่ากฤตภาส 'ถอดเค้า' มาจากอีกฝ่ายไม่น้อยมากกว่า

"ปลอดภัยดีอย่างที่เห็นครับ ตอนนี้พ่อควรจะอยู่ที่สิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ?"

"เหวินโทรไปบอกพ่อ อีกอย่างผู้อำนวยการของที่นี่ก็เพื่อนพ่อเอง พวกนักข่าวถึงได้ไม่รู้ว่าแกโดนยิงเพราะเขาช่วยปิดข่าวให้ไง"

ผู้สูงวัยกำลังจะเอ่ยต่อก็สังเกตเห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วย ส่วนธีระนั้นอึ้งไปตั้งแต่ได้ยินคำว่า 'โดนยิง' ฝ่ายกฤตภาสชำเลืองมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่เผือดสีลงแล้วก็หันไปกล่าวกับผู้เป็นพ่อ

"ไม่เป็นไรครับพ่อ นี่เลขาฯ ที่มาช่วยงานผมแทนวีร์ชั่วคราว ตี้ นี่คุณโกเมท พ่อฉัน"

"สวัสดีครับคุณโกเมท"

ธีระพนมมือไหว้ผู้อาวุโส ความจริงเขาเห็นอีกฝ่ายแวบแรกก็รู้แล้วว่าเป็นใครเพราะเคยเห็นในข่าวโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์บ่อยๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันครั้งแรกในสถานที่เช่นนี้

โกเมทรับไหว้แล้วก็หันมาสนใจกฤตภาสต่อ ผู้สูงวัยมองสำรวจสีหน้าของลูกชายคนเดียวแล้วก็นิ่วหน้า ธีระจึงคิดว่าทั้งคู่อาจมีเรื่องต้องคุยกันซึ่งเขาไม่ควรจะอยู่ฟัง

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมออกไปข้างนอกก่อนนะครับ"

"ไม่ต้อง พ่อมีอะไรก็พูดได้เลยครับ ตี้เป็นผู้ช่วยผม ให้เขาฟังไปด้วยเลยดีกว่าที่ผมจะต้องไปอธิบายซ้ำ"

ธีระคงจะก้าวออกไปโดยไม่สนคำพูดของกฤตภาสหากไม่ใช่เพราะถูกคว้าข้อมือไว้ เด็กหนุ่มได้แต่สบตากับผู้อาวุโสที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเตียงอย่างลำบากใจ แต่แล้วโกเมทก็เพียงถอนหายใจแล้วเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างเตียง

"นี่ถ้าพ่อรู้ว่าการยกเลิกเรื่องที่จะเทคโอเวอร์จะเป็นเหตุให้ถึงกับต้องมาทำร้ายกันแบบนี้ พ่อคงไม่คุยเรื่องนี้กับเขาตั้งแต่แรก"

"เราเดาใจใครไม่ได้หรอกครับว่าเขาคิดจะทำอะไร ผมก็ไม่นึกว่าเมฆจะกล้าเหมือนกัน แต่อะไรที่ต้องทำตามกระบวนการทางกฎหมายก็คงต้องให้เป็นไป"

กฤตภาสปล่อยมือจากธีระไปแล้วตั้งแต่วินาทีที่เห็นว่าโกเมทไม่ปฏิเสธจะให้เด็กหนุ่มอยู่ในห้อง กระนั้นเขาก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนเหมือนตนไม่ควรต้องมารับรู้เรื่องนี้ จึงได้แต่ยืนนิ่งข้างเตียงโดยไม่ออกความเห็น

"แล้วนี่บอกแม่เขารึยัง? พอพ่อรู้เรื่องจากเหวินก็รีบจับไฟลท์ที่เร็วที่สุดบินกลับมาเลย ถ้าแม่แกรู้เข้าคงจะรีบบินมาเยี่ยมเหมือนกัน"

"ยังหรอกครับ เพราะผมบอกเหวินว่านอกจากพ่อแล้วให้โทรหาผู้ช่วยผมคนเดียว"

ธีระมุ่นคิ้วพลางเหลือบตาขึ้น จึงได้สบตากับกฤตภาสที่ปรายตามามองเขาแวบหนึ่งพอดี ฝ่ายโกเมทขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

"แกโดนยิงจนบาดเจ็บเข้าโรงพยาบาลแต่กลับจะไม่ให้แม่เขารู้? นี่แกคิดอะไรอยู่กันแน่ฮึ?"

กฤตภาสยักไหล่ข้างที่ไม่เจ็บ "เมฆพลาดไปหน่อยที่ไม่ยิงเข้าหัวใจผม เพราะงั้นแผลแค่นี้ไม่ต้องบอกแม่หรอกครับ ตอนนี้คนที่รู้นอกจากพวกหมอกับพยาบาลมีแค่สามคนคือพ่อ เหวิน แล้วก็ผู้ช่วยผมก็พอ นอกนั้นไม่ควรจะให้ใครรู้ทั้งสิ้นว่าผมเข้าโรงพยาบาล ยิ่งคนรู้กันเยอะก็จะยิ่งแตกตื่นซะเปล่าๆ"

"คุณกฤต นี่คุณกะจะไม่บอกคนที่บริษัทด้วยเหรอครับ?"

ธีระถามขึ้นหลังจากที่พอจะเดาความคิดของกฤตภาสออก ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือไงกัน?

"พ่อรู้ว่าแกคงไม่อยากให้ลูกน้องตกใจถ้ารู้ว่าแกโดนยิง ถ้างั้นบอกว่าแกไม่สบายไปก่อนก็ได้ พอเริ่มหายดีแล้วค่อยกลับไปทำงาน"

กฤตภาสส่ายหน้า "ให้บอกว่าไม่สบายก็ไม่ได้ บริษัทผมกำลังจะจัดอิเว้นท์ใหญ่อยู่อีกสองสามวันนี่แล้ว ถ้าได้ยินว่าผมเข้าโรงพยาบาลจะกระทบต่อความเชื่อมั่นของลูกค้า"

โกเมททำตาโตขึ้นขณะจ้องหน้าคนบนเตียงเขม็ง "นี่แกหมายความว่า..."

กฤตภาสเหลือบมองธีระอีกครั้ง นัยน์ตาดุจผิวน้ำนิ่งไม่อาจปิดบังคลื่นเชี่ยวกรากที่สาดซัดอยู่ข้างใต้ และครั้งนี้เด็กหนุ่มเริ่มเข้าใจแล้วว่าลางสังหรณ์ไม่ดีของเขาตั้งแต่เมื่อเช้านั้นมีสาเหตุจากอะไร

"จะไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นอะไรและวันที่จัดงานผมก็จะไปคุมตามปกติ ตั้งแต่วันนี้ตี้จะคอยมาช่วยอยู่ข้างๆ ผมเอง"



++---TBC---++



A/N: ตากฤตนี่ขนาดเจ็บตัวก็ยังไม่วายทำให้น้องตี้ลำบากใจได้เสมอจริงๆ น้อ ชักสงสัยว่าที่โดนยิงนี่น้อยไปรึเปล่า ได้แต่เชียร์ให้น้องตี้อดทนต่อไปละเนอะ  :ling1:

ปล. ทำเกมทายใจว่าคุณนิสัยคล้ายใครในนิยายของ Bellbomb ไว้ค่ะ ใครยังไม่ได้เล่นก็คลิกไปเล่นกันขำๆ ได้น้า จะได้รู้จักตัวละครจากเรื่องอื่นของเราไปด้วยค่ะ  http://my.dek-d.com/bellbomb/funnyquiz/show.php?id=181925 

แล้วเจอกันตอนต่อไปนะค้าาาาา  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 02-03-2014 23:29:16

สั้นได้อีกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: aukuzt ที่ 02-03-2014 23:35:07

เหมือนยังอ่านไม่เต็มอิ่มเลย

แต่แม้พี่กฤต อึดไปไหม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 02-03-2014 23:37:02

อ้างจาก: actionmarks ที่ 02-03-2014 23:29:16  

สั้นได้อีกนะ

อยากได้ยาวกว่านี้เขียนเองเลยค่า ถ้านิยายเขียนง่ายก็คงเขียนจบในหนึ่งเดือนไปแล้วค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-03-2014 23:38:54

รู้สึกดีกับอิตากฤตขึ้นมาบ้างที่ให้ความสำคัญกับน้องตี้ของเรา
อยากให้นับจากนี้อิตาหื่นโหดนี่ขาดน้องไม่ได้สักวันเลยเชียว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-03-2014 23:42:55

สั้นมากๆเลย
 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-03-2014 23:45:57

คุณกฤต...อึดมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-03-2014 23:46:56

คุณกฤตทำตัวเหมือนแค่โดนมีดบาด ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-03-2014 23:56:16

อัลไรเนี่ยยย ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าตอนนี้สั้นจัง อิอิ น้องตี้งานเข้าอีกแระ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 02-03-2014 23:56:32

ถ้าไม่รู้จะคิดว่าเป็นแผนกักตัวน้องตี้ไว้ใช้งานนะ ขนาดโดนยิงบาดเจ็บยังเข้าทางตาแก่ได้อีกนะครัช แหม่  o3

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 02-03-2014 23:57:07

แอร้ย จะได้ใกล้ชิดกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 03-03-2014 00:00:47

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 03-03-2014 00:03:41

เข้าใคุณกฤตนะถ้าบริษัทแย่มันไม่ใช่แค่ครอบครัวคุณกฤตเองมันหมายถึงทั้งองค์กรเลยต้องพยายามรักษาชื่อเสียงและความไว้วางใจจากลูกค้าไว้ให้ดี แต่ก็ต้องทำในขอบเขตของขีดจำกัดของรางกายตัวเองด้วยนะไม่งั้นน้องตี้เหนื่อยแย่เลย

สรุปนี่ชั้นกลัวน้องตี้จะเหนื่อยใช่มั้ยเนี่ย  :m20:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 03-03-2014 00:25:32

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 03-03-2014 01:25:20

โถๆๆน้องตี้ จริงๆลึกๆนู๋ก็ห่วงคุณกฤตใช่ไหมคะลูก
ถึงจะขี้แกล้งนู๋ตี้ไปหน่อยแต่ก็เถอะ เอาใจคุณกฤตหน่อยนะ ไม่สบายอยู่คงหาเรื่องอ้อนนู๋ตี้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 03-03-2014 01:28:27

มีเรื่องลุ้นเต็มไปหมดเลย

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 03-03-2014 01:43:38

หวั่นไหวแน่ใกล้ชิดกันคราวนี้
ขอไห้สมหวังกันเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องลุ้นตัวเกร็ง 555+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 03-03-2014 03:44:20

น้องตี้ดูเป็นห่วงคุณกฤตเยอะอยู่นะ เห็นเค้าเจ็บแล้วใจไม่ดีล่ะสิ ต่อไปคงต้องคอยเป็นพยาบาลจำเป็นดูแลคนป่วยแล้วล่ะน้องตี้
ระวังคนป่วยจะเจ้าเล่ห์นะจ๊ะ อ่าาาา แล้วจะไปทำงานใหวเหรอคุณกฤต
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-03-2014 05:48:51

 :angry2: :angry2:


แหม่เกือบจะสงสารตาลุงแล้วว  ดูๆๆๆ ขนาดใกล้จะตายยังเอาแต่ใจอีกกก  :katai1:


น้องตี้เรา ต้องอยู่ใกล้ 24 ชม.จะอดทนไหวไหมหนอออ ฮึ่ยยย ไม่อยากให้แพ้เดินตามที่อิลุงมันวางไว้เลย  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 03-03-2014 06:09:27

คุณกฤตเรียกคะแนนสงสาร
ตี้จะรู้ตัวมั้ยนะว่าสำคัญขนาดไหน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 03-03-2014 06:30:27

ตี้ยังงง กับสถานะการณ์อยู่เลย เริ่มเป็นห่วงคุณกฤตแล้วหล่ะซิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 03-03-2014 07:36:57

อุ๊ยๆๆๆๆ คุณกฤต จะไม่ยอมปล่อยน้องตี้เลยใช่มั้ยคะ
ดูแลคุณกฤตดีๆนะตี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-03-2014 07:48:11

พยาบาล...เด็ก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 03-03-2014 08:24:38

โห ..นึกว่าจะโจ๊ะพรึมๆกันที่โรงพยาบาลซะอีก..(นี่ฉันหื่นไปรึเปล่าเนี้ย)..

+1 จร้าาา มาต่อไว อยากอ่านแบบเต็มๆคร้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 03-03-2014 08:51:10

เป็นเมียพี่ต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย

แค่โดนยิงเองงงง ไม่ตายหรอกเนอะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 03-03-2014 09:33:43

แหมๆๆ เข้าทางเลยเชียวนะ เอาน้องตี้มาเป็นพยาบาลส่วนตัวซะงั้น
นี่ขนาดเจ็บตัวนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-03-2014 09:59:27

ได้น้องตี้มาอยู่ใกล้ๆอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-03-2014 10:25:35

พยาบาลตี้ >/////<

จะได้ใกล้ชิดกันขึ้นไปอีก วิ้ววววว~

ขอบคุณมากค่ะ+1
เป็นกำลังใจนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 03-03-2014 10:49:52

กำลังลุ้น ตัดชึบเลย

รอน้องตี้เป็นผู้ช่วยคุณกฤต ไม่รู้คนไข้คนนี้จะทำตัวดีแค่ไหน น้องตี้ ถ้าคนไข้เกเรจะเตะสักป๊าบสองป๊าบก็ได้นะ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 03-03-2014 11:07:40

ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ รอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 03-03-2014 11:16:34

อ่านตอนแรกน้ำตาซึมเลยค่ะ นึกถึงใจคนเป็นพ่อแม่ อยากให้ลูกได้ดีทุกคน ตี้อดทนไว้นะ /
ส่วนตอนท้าย ... ฮึ่ม สั่งได้สั่งดีเนอะ! เห็นอย่างนี้น่าจะหายดีในไม่ช้า เอาใจช่วยละกันเพื่อเห็นแก่ตี้ หึ!

เกมเล่นแล้วค่ะ ได้ไผ่(จากแม้นคำมั่นสัญญา ที่ไม่เคยอ่าน)แต่คำอธิบายตรงอยู่ค่ะ ^ ^
ว่าจะไปเล่นอีกที อยากได้ไรอันค่า 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 03-03-2014 11:27:27

โฮ่ เฮียขาา
ถ้าจะฝืนจะทนขนาดนี้อะนะ
คิดว่าตัวเองเป็นไอรอนแมนหรือไงค้าาาาาาา
มันน่าให้น้องตี้กระโดดทับแผลสักทีสองที จะได้หายซ่า 5555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 03-03-2014 12:24:10

เหนื่อยหน่อยนะ แลดูเอาใจยากด้วยสิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 03-03-2014 13:53:43

งงว่าอิตาคนที่ยิงมีเรื่องอะไรนักหนา?
รอลุ้นต่อว่าอดีตมีปมอะไรนักหนา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 03-03-2014 17:00:42

อุ๊ยๆๆ ติดเป็นตังเมแน่ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 03-03-2014 19:04:08

ไม่เป็นไรถึงจะสั้นยังดีกว่าไม่ได้อ่านเน้อ....
มาแล้วบทบู๊....น้องตี้ต้องเป็นพยาบาลที่ดีแน่ ๆ ...
อ่านแล้วคิดถึงเรื่องอะไรจำชื่อไปได้
เป็นนิยายญี่ปุ่นเกี่ยวกับมาเฟีย...นายเอกชื่ออากิระ
พระเอกชื่อไคโตะ....พวกประเภทจะเป็นจะตาย
แค่ไหนก็ต้องยืดไว้เพื่อข่มขวัญศัตรู...ไอ้พวกไม่
คิดถึงใจนายเอกเราเล๊ยยยย...รอบทต่อไปดีกว่า...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 03-03-2014 20:07:59

คุณกฤตนี่สุดยอด เจ็บขนาดนี้ยังไปลุยงานเอง ว่าแต่ยังไม่ค่อยเห็นความรู้สึกของตี้เลยเนอะ เดาว่าตอนหน้าตี้จะต้องมาพยาบาลเฝ้าไข้คุณกฤตแน่เลยใช่มั้ยคะ? หุหุ จะคอยดูว่าใครจะตกหลุมรักใครก่อน แต่ตอนนี้ตี้คงใจอ่อนกับคนเจ็บไปแล้ว89.285592%(?) :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 03-03-2014 20:34:24

ขนาดนอนเจ็บ(ปางตาย) ก็ยังมิวายเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน
แต่น้องตี้ก็ดูห่วงคุณกฤตมาก ห่วงมากจนเก็บอาการแทบไม่อยู่
เดี๋ยวพอได้พยาบาลตี้คอยดูแล คุณกฤตจอมเจ้าเล่ห์ต้องหายวันหายคืนเป็นแน่แท้
เอ๊ะ หรือจะแกล้งป่วยไปนานๆ จะได้อ้อนน้องตี้ได้นานๆหน่อย
ตอนหน้าไม่รู้จะมีฉากหวานๆเยอมั้ย (แต่ก็รออย่างมีความหวังนะคะ)
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: หนุกหนาน ที่ 03-03-2014 20:38:34

อยากอ่านอีกอ่า มาต่อไวๆนะค้าาาา  :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 03-03-2014 20:44:26

คุณกฤตเนี่ยเป็นคนใจแข็งมาก เจ็บขนาดนี้ยังห่วงเรื่องงานอีก
ตี้ก็ต้องคอยช่วยดูแลคุณกฤตให้มากๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 03-03-2014 21:52:38

อ้างจาก: bellbomb ที่ 02-03-2014 23:37:02  

อยากได้ยาวกว่านี้เขียนเองเลยค่า ถ้านิยายเขียนง่ายก็คงเขียนจบในหนึ่งเดือนไปแล้วค่ะ ^^

อันนี้กดไลค์ยกนิ้วให้คุณรินเลยค่ะ
 o13 o13
เคยเจอสถานการณ์แบบนี้เหมือนกัน 55555
ตอนนั้นจำได้ว่าถ้าไม่อ่านก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะมันเป็นสไตล์ของเรา
เกรียนชะมัด วะฮะฮ่าๆๆ
 :hao7: :hao7: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 03-03-2014 21:53:49

คุณกฤตมาเรียกคะแนนสงสารจากน้องตี้ชัดๆเลย หาเรื่องให้น้องมาอยู่ใกล้ๆอีกแล้วอะดิ
น้องตี้อย่าไปใจอ่อนเชียวนะ!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 03-03-2014 22:32:01

น้องตี้เป็นพยาบาลส่วนตัวรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น //รับงานนอกมั้ยคะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 03-03-2014 22:54:44

 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:

สู้ ๆ นะน้องตี้ คุณกฤตจะยัดเยียดให้เป็นพยาบาลพิเศษแน่เลยคราวนี้  :laugh:  แอบร้ายอ่ะนายคุณกฤต

เล่นแง้มให้พ่อแอบสงสัยเรื่องสถานะหรือเปล่าหว่าเผื่ออยากเปิดตัวลูกสะใภ้  o13  แต่ก็เห็นใจนะ ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบขนาดนี้  เจ็บตัวจนต้องนอนโรงพยาบาลยังอุตสาห์จะไปคุมงานเอง ช่างเป็นคนดื้อดึงดันดีแท้  แต่ก็สู้ ๆ นะจ๊ะ มีพยาบาลตีตี้น้อยอยู่ "ข้าง ๆ " คงไม่ต้องห่วง   :hao3:  กลัวแต่ว่าน้องจะโดนคุณกฤตแกล้งซะมากกว่า   :katai1:  จะมีโอกาสได้เห็นตาคุณกฤตแบบอ้อน ๆ บ้างไหมน้า  แต่ก็จิ้นไปแล้ว เรียบร้อย  :ling1: 



รอตอนต่อไปค่ะ  กำลังสนุก(มาก ๆ)


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 03-03-2014 22:59:46

โดนยิงนี่ไม่ได้น้อยไปหรอกค่ะ
แต่คุณกฤษทำตัวชิลไปนะ ออดอ้อน ออเซาะหน่อยเหอะ อยากเห็น
สร้างความลำบากใจให้ตี้อย่างเดียวเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 03-03-2014 23:18:01

หยุดอ่านไปพักใหญ่ๆ กลับมาหาน้องตี้อีกทีอีตากฤษก็ยังไม่ยอมอ่อนให้น้องอีกนะ

นี่มาโดนยิงแบบนี้ต้องมาออดอ้อนน้องตี้อีกแน่นอน

อยากให้ตากฤษหลงรักน้องตี้ไวๆ ฮี่ๆๆ  รอติดตามนะคะ กอดคนเขียนจ้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-03-2014 23:52:46

จะให้ตี้มาช่วยดูแลก็บอกมาเถ้อะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 04-03-2014 10:51:15

อิตากฤตได้เปรียบอีกแล้วววว พูดเองเออเอง : 222222:
นุ้งตี้อย่าไปกลัวนะลูกกกกกกกกก เวลาเช็ดตัวให้หนูก็เช็ดแรงๆเลยนะ  :jul3:

ชอบสองคนนี้เวลาอย่ด้วยกัน คริๆ :hao6:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-03-2014 12:46:04

น้องตี้ลำบากชัวร์ค่ะ อิตากฤตยิ่งฤทธิ์เยอะๆอยู่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 04-03-2014 12:56:49

อยากอยู่ใกล้น้องตี้ อยากให้น้องตี้มาดูแล ก็บอกมาเถอะ// คุณกฤต หึหึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-03-2014 14:17:49

เกือบล่ะ เกือบสงสารตาลุงล่ะ แต่แหมมมมมมมมมมมเป็นช่องทางกักตัวน้องไว้กะตัวเองเลยนะ

ไปเล่นมาแล้ว

เหมือนภัทรล่ะ    

ภัทร จากแค่สบตา ก็รู้ว่ารัก
คุณเป็นคนที่เวลาผิดหวังก็จะจมอยู่กับมันนานมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะโทษคนอื่น คุณรู้ดีว่ายังมีคนรอบตัวที่รักและเป็นกำลังใจให้คุณมากพอที่คุณจะกล้ำกลืนความเจ็บไว้กับตัวแล้วก้าวต่อไป แต่เมื่อเห็นประตูสู่โอกาสที่ดีกว่าจริงๆ คุณก็ยังกล้าๆ กลัวๆ คุณเป็นคนจิตตกง่ายมากและชอบคิดอะไรแทนคนอื่น แถมยังขี้เกรงใจขั้นสุด บางทีก็ต้องหัดพูดอะไรตามใจบ้างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการนะตัวเอง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 04-03-2014 14:53:00

คุณกฤต เห็นตี้สำคัญนะสิ อยากอ้อนแหง อารมณ์นี้ ไม่อยากให้ใครรู้ แต่บอกตี้ เหอะๆๆๆ


ไปเล่นควิชมาแล้วนะคะ

ภัทร จากแค่สบตา ก็รู้ว่ารัก
คุณเป็นคนที่เวลาผิดหวังก็จะจมอยู่กับมันนานมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะโทษคนอื่น คุณรู้ดีว่ายังมีคนรอบตัวที่รักและเป็นกำลังใจให้คุณมากพอที่คุณจะกล้ำกลืนความเจ็บไว้กับตัวแล้วก้าวต่อไป แต่เมื่อเห็นประตูสู่โอกาสที่ดีกว่าจริงๆ คุณก็ยังกล้าๆ กลัวๆ คุณเป็นคนจิตตกง่ายมากและชอบคิดอะไรแทนคนอื่น แถมยังขี้เกรงใจขั้นสุด บางทีก็ต้องหัดพูดอะไรตามใจบ้างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการนะตัวเอง


ยังไม่เคยอ่านเหมือนกัน ต้องไปลองเสียหน่อยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 04-03-2014 20:43:59

ลุงกฤตนิช่างห่าเรื่องเนอะ
ลำบากตี้อีกแล่้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-03-2014 23:04:59

อะไรๆ ก็ตี้ๆๆ ไม่มีให้ห่างหรอกคนนี้ น้องตี้หนูชอบเขาแล้วลูก ห่วงใยขนาดนี้
คุณกฤตแม้นแมนค่ะ อึดสุดๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-03-2014 23:48:42

ดื้อตลอดเวลาจริงๆตาพระเอกนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-03-2014 09:18:05

มันไม่พออออ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 05-03-2014 19:33:56

ตามทันแล้วววววว

เอิ่ม ตอนล่าสุด เหตุการณ์ช่างเป็นใจ

ให้เฮีย แกลากน้องตี้ไปเก็บไว้กับตัวแห๊ะ 55

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 09-03-2014 15:54:05

เจ็บขนาดนี้ แต่ก้อยังจะไปทำงานอีก
ยังนี้น้องตี้ก้อต้องค่อยดูแลอย่างใกล้ชิดเลยสินะค่ะ
ช่างคิดจิงๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 10-03-2014 19:45:16

อะไรก็น้องตี้ๆน๊ออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 13-03-2014 00:41:12

น้องตี้

จะรับมือกับคุณกฤต ได้มั้ยคะเนี้ย แค่ปกติก็อารมณ์วัยทอง นี่โดนยิง อารมณ์จะร้ายคูณสองเลยเปล่า
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-03-2014 00:48:16

ไม่รู้ป่านนี้น้องตี้จะพยาบาลคุณกฤตไปถึงไหนกันแล้ว อยากรู้จัง  :m26:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 19-03-2014 09:10:54

หายไปนานจังรออ่านต่ออยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 21 ที่รอคอยคับผ้ม!!! (อัพ 2/3/14) p.44
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 19-03-2014 10:34:25

อุ้ต้ะ!! เหมือนน้องตี้จะเป็นห่วงอิตากฤตมิใช่น้อยนะเนี่ยยย ยยย
อิตากฤตเจ็บจะตายขนาดนั้นยังมาวางอำนาจบ้าบออี๊กกกกกก
นี่อย่าบอกนะว่า ถ้าออกจากรพ.แล้ว ต้องให้น้องตี้คอยดูแลตลอด 24ชม.อ่ะ

เลขานะไม่ใช่ทาส!! #แต่แอบชอบนะถ้าอิตากฤตจะบังคับน้องตี้ 5555 #ลักลั่นไปนะชั้น  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-03-2014 23:35:23

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 22


อาคารผู้ป่วยเงียบสงัดเมื่อผ่านพ้นเวลาให้เข้าเยี่ยม บรรยากาศของโรงพยาบาลยิ่งวังเวงเพราะผู้ป่วยแต่ละห้องต่างก็นอนหลับพักผ่อน ทว่าธีระซึ่งพลิกตัวไปมาบนโซฟากลับหลับไม่ลงไม่ว่าจะข่มตาสักเท่าไหร่

ทำไมนอนไม่หลับสักทีนะ...เพราะแปลกที่แน่ๆ เลย...

ธีระยอมรับว่าเขาเป็นคนขวัญอ่อน ถึงจะไม่เคยเจอประสบการณ์เขย่าขวัญตรงๆ แต่ก็ฟังเรื่องเล่าในโรงพยาบาลมาเยอะพอจะปลุกจินตนาการให้เตลิด และคราวนี้ก็ช่างประจวบเหมาะที่เขาได้รับภารกิจให้มานอนเฝ้าคนป่วยเป็นครั้งแรก แถมยังเป็นการมัดมือชกแบบไม่มีโอกาสปฏิเสธเสียด้วย


"แกแน่ใจรึ ถ้าจ้างพยาบาลมาคอยเฝ้าจะไม่ดีกว่ารึไง?"

"แน่ใจครับ อีกอย่างผมมีงานที่ต้องคุยกับผู้ช่วยผมด้วย ส่วนนางพยาบาลพวกนั้นก็อยู่ข้างนอกตลอดอยู่แล้ว ถ้าฉุกเฉินจริงๆ ค่อยกดปุ่มเรียกเข้ามาก็ได้"


นั่นเป็นบทสนทนาระหว่างพ่อลูกเมื่อตอนเย็นหลังจากกฤตภาสยืนกรานว่าจะให้เขาเฝ้าไข้ สุดท้ายโกเมทก็ต้องยอมให้คนขับรถพาธีระกลับไปเอาของที่อพาร์ทเม้นท์เพื่อมานอนเฝ้าลูกชายที่โรงพยาบาล เนื่องจากระยะทางที่ค่อนข้างไกลมาก กว่าเขาจะกลับมาอีกครั้งกฤตภาสก็หลับไปแล้ว ส่วนโกเมทที่นั่งเฝ้าอยู่ก็เพียงลุกขึ้นตบบ่าพลางกล่าวเตือนเนิบๆ

"ถ้าหากมีอะไรที่ทำเองไม่ไหวก็เรียกพยาบาลให้มาช่วยนะ ไม่ต้องฝืน"

ตอนนั้นเขาเพียงแค่ตอบไปตามมารยาทว่า "ครับ" เพราะอ่านแววตาผู้สูงวัยออกว่าคงเห็นเขาเป็นเด็กที่ไม่น่าจะพึ่งได้ แต่ก็คร้านจะเอ่ยว่าไม่มีใครอยากมาดูแลคนเอาแต่ใจแถมฤทธิ์มากแบบนี้หรอก ถึงแม้ตอนนี้กฤตภาสจะบาดเจ็บเหมือนนกถูกเด็ดปีกก็เถอะ

ทั้งที่จะให้คนอื่นมาเฝ้าก็ได้...ทำไมจะต้องเจาะจงยกหน้าที่นี้ให้เขาด้วย...

มือของธีระกระชับผ้าห่มที่คลุมขึ้นมาถึงไหล่แน่นขึ้น พลันก็รู้สึกว่าแอร์ในห้องเย็นเกินไปจึงเลิกผ้าห่มแล้วเดินไปปรับอุณหภูมิเสียใหม่ แสงไฟที่ลอดใต้ประตูเข้ามาจากทางเดินด้านนอกช่วยให้เห็นสภาพภายในห้องอย่างเลือนราง จึงช่วยให้เขาไม่ขวัญหนีดีฝ่อกับโรงพยาบาลยามดึกมากจนเกินไปนัก

"อืม..."

เสียงครางแผ่วเบาท่ามกลางความเงียบทำให้ธีระที่กำลังจะเอนตัวนอนสะดุ้งเฮือก แต่พอได้ยินเสียงอีกครั้งก็ตระหนักว่าต้นเสียงมาจากคนบนเตียง เขาจึงเลิกผ้าห่มขึ้นอีกครั้งแล้วเดินไปหากฤตภาส
"คุณกฤต?"

เด็กหนุ่มกดสวิทช์ไฟเหนือหัวเตียง ภาพที่เห็นคือกฤตภาสที่ยังคงหลับสนิทแต่เรียวคิ้วทั้งสองข้างขมวดมุ่น หยาดเหงื่อเม็ดละเอียดผุดพราวเต็มหน้าผากจนล้อกับแสงไฟสีส้มอ่อน ผิวหน้าที่ค่อนข้างแดงทำให้ธีระลองแตะหลังมือบนหน้าผากอีกฝ่ายอย่างเอะใจ แล้วก็ต้องรีบชักมือหนีแทบไม่ทัน

"ตัวร้อนมากเลยนี่นา! คุณกฤตครับ เจ็บแผลเหรอ!?"

ธีระหันรีหันขวางก่อนจะตัดสินใจว่าจะออกไปเรียกนางพยาบาล แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาก็ถูกมือใหญ่คว้าชายเสื้อเอาไว้แน่น

"จะไปไหน?"

เสียงของคนถามแหบพร่าราวกับต้องใช้พลังอย่างมากในการเอ่ยประโยคนั้น ธีระเหลียวกลับไปมองแล้วก็พยายามจะดึงชายเสื้อให้เป็นอิสระ

"ไปเรียกนางพยาบาลให้มาดูครับ คุณไข้ขึ้นสูงอยู่นะ"

"ไม่ต้อง เอายาที่อยู่บนหัวนอนมาให้ฉันก็พอ หมอบอกไว้แล้วว่าให้กินยาทุกสี่ถึงหกชั่วโมง เดี๋ยวกินยาแล้วนอนก็หาย"

เด็กหนุ่มฟังแล้วได้แต่ย่นคิ้วเข้าหากัน 'เดี๋ยวกินยาแล้วนอนก็หาย?' แค่กินยา...แล้วนอน...ก็หายเรอะ!? ทำไมคนที่เพิ่งโดนยิงมาถึงไม่อินังขังขอบกับสภาพร่างกายตัวเองได้ขนาดนี้นะ!!??

"แต่ผมว่า..."

"ถึงเรียกนางพยาบาลมาเขาก็ไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้หรอก เชื่อฉัน เอายามาให้กินก็พอแล้ว"

ธีระไม่ชอบใจกับสิ่งที่ได้ยินเอาเสียเลย แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเพราะนั่นเป็นประโยคคำสั่งหรือเพราะขัดใจคนเจ็บกันแน่ สุดท้ายเขาก็ได้แต่หันไปหยิบถุงใส่ยามาดูว่าตัวไหนที่กฤตภาสเอ่ยถึง จากนั้นก็แกะยาออกจากแผงพร้อมกับหยิบขวดน้ำมาเปิด เขาค่อยๆ ประคองต้นคอของกฤตภาสให้ยกขึ้นเพื่อจะได้กลืนยาและน้ำได้สะดวกก่อนจะค่อยผ่อนศีรษะลงบนหมอนอีกครั้ง

ร่างสูงใหญ่ค่อยหลับตาลงพลางระบายลมหายใจยาว ธีระมองภาพตรงหน้าครู่หนึ่งก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านในของห้องพักผู้ป่วย ไม่ช้าเด็กหนุ่มก็เดินกลับมาหยุดที่ข้างเตียงพร้อมกับบางสิ่งบางอย่างในมือ

ผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆ ซึ่งไล้ไปบนหน้าผากอย่างแผ่วเบาดึงเปลือกตาของกฤตภาสให้เผยอขึ้น ธีระสบตากับนัยน์ตาสีนิลที่มองเขาอย่างเลื่อนลอยเล็กน้อยเพราะพิษไข้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำขณะช่วยเช็ดเหงื่อต่อไป

"ทำอะไรน่ะ?"

ธีระกลอกตาแต่ไม่หยุดมือ "เช็ดตัวให้ครับ คุณเหงื่อออกมาก เดี๋ยวจะไม่สบายตัว"

เด็กหนุ่มค่อยๆ เลื่อนผืนผ้าไปบนหน้าผากและแก้มของกฤตภาสอย่างเบามือ จากนั้นจึงพลิกผ้าอีกด้านแล้วเช็ดบริเวณซอกคอซึ่งอุ่นจัดจนมือของเขาสัมผัสได้ถึงไอร้อน ไม่มีใครเอ่ยอะไรเป็นนานจนกระทั่งคนบนเตียงทำลายความเงียบขึ้น

"แปลกดีนะที่เธอมาทำแบบนี้ให้ ตอนที่เธอช่วยทำแผลหลังจากกัดฉันเมื่อตอนโน้นก็เหมือนกัน ใจจริงแล้วก็ไม่อยากให้ฉันเป็นอะไรใช่ไหม?"

ธีระชะงักมือขณะมองรอยยิ้มบนใบหน้าอิดโรยของคนถาม ทั้งที่น้ำเสียงนั้นมีความเย่อหยิ่งเจืออยู่ แต่ประกายที่สะท้อนในแววตาสีนิลกลับจุดไอร้อนบนผิวหน้าของเขาอย่างไร้สาเหตุ

"ไม่มีใครอยากเห็นใครตายต่อหน้าหรอกครับ ต่อให้เป็นคนนิสัยแย่แค่ไหนก็เถอะ"

เด็กหนุ่มเอ่ยพลางเบนความสนใจกลับมายังการช่วยเช็ดเหงื่อบนคอและแผ่นอกให้กฤตภาส เขารู้ดีว่านัยน์ตาคมวาวคู่นั้นยังคงจับจ้องตัวเองแต่ก็พยายามไม่สนใจ ทว่าประโยคต่อไปก็ทำให้ต้องหันกลับไปมองคนพูด

"อาจไม่ใช่ทุกคนหรอกที่เป็นอย่างนั้น เพราะอย่างน้อยๆ คนที่ยิงฉันก็คงไม่อยากเห็นฉันมีชีวิตอยู่ แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่หมอนั่นดันปอดแหกจนไม่ยิงเข้าหัวใจฉันให้รู้แล้วรู้รอด"

ธีระหางคิ้วกระตุกกับคำพูดชวนแสลงหู ถึงแม้ที่ผ่านมาจะมีบ้างที่ถูกกฤตภาสยั่วโมโหจนนึกอยากใช้ความรุนแรงโต้ตอบ แต่การจินตนาการกับการหยิบอาวุธขึ้นมาทำร้ายใครสักคนจริงๆ นั้นห่างไกลกันโข และเขานึกไม่ออกเลยว่าคนที่ถึงกับหยิบปืนมายิงกฤตภาสได้นั้นจะต้องเพาะบ่มความเกลียดชังไว้อย่างลึกซึ้งเพียงไร

"คุณพูดเหมือนกับอยากตาย"

กฤตภาสส่งเสียงหึขึ้นจมูก "ฉันเนี่ยนะอยากตาย? ไม่มีทาง เพียงแต่การต้องมานอนแบ็บอยู่กับเตียงอย่างนี้มันน่ารำคาญเป็นบ้าเลยต่างหาก"

เด็กหนุ่มพับผ้าชุบน้ำในมือให้เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแล้ววางลงบนหน้าผากคนเจ็บ จากนั้นก็เลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ มานั่งลงข้างเตียง ถึงแม้จะเขาจะเพิ่งรู้จักอีกฝ่ายได้เพียงไม่นาน แต่ก็ถูกบีบให้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องใกล้ชิดกันมากพอที่จะคิดว่ากฤตภาสคงไว้ใจเขาอยู่บ้าง ไม่เช่นนั้นคงไม่เลือกให้มาเฝ้าไข้แถมยังกำชับไม่ให้บอกคนที่บริษัทแบบนี้

"ถ้าหากผมถามว่าทำไมถึงโดนยิง คุณจะเล่าให้ผมฟังไหม?"

คำถามของเขาเรียกคนที่กำลังจะหลับให้เอียงหน้ามาสบตาเขาตรงๆ สายตาสองคู่สบประสานกันภายใต้แสงสีส้มอ่อนเหนือหัวเตียง แล้วธีระก็ต้องกลั้นหายใจเมื่อกฤตภาสยกมือข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บขึ้นมาทาบบนแก้มเขา ไอร้อนที่ถ่ายทอดมาพานทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับผิวบริเวณนั้นโดนลวก

"สนใจเรื่องฉันด้วยเหรอ?"

"ในเมื่อคุณยอมบอกผมว่าโดนยิงได้ ถ้าหากผมจะอยากรู้สาเหตุต่อก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอครับ?"

เด็กหนุ่มพยายามบังคับหัวใจที่เต้นรัวให้สงบเพราะปลายนิ้วอุ่นจัดนั้นซุกซนเหลือเกิน พลันนัยน์ตากลมโตก็เบิกกว้างเมื่อกฤตภาสออกแรงกดท้ายทอยให้เขาก้มลงไปหาจนริมฝีปากสัมผัสกัน

"คุณกฤต!"

ธีระรีบดันตัวออกทันทีแล้วก็เอ่ยได้แค่นั้น ผิวหน้าของเขาร้อนผ่าวจากรสสัมผัสที่รวดเร็วจนไม่น่าเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น มีเพียงรอยประทับของไออุ่นที่ตกค้างซึ่งยืนยันว่าเขาเพิ่งจูบกฤตภาสจริงๆ

"ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก ดึกแล้วเป็นเด็กเป็นเล็กก็ไปนอนซะ"

กฤตภาสเอ่ยพลางหลับตาลงแล้ววางมือบนอก ราวกับไม่รับรู้ว่าเมื่อครู่ตนเพิ่งฉวยโอกาสและตัดบทสนทนาไปในตัว ปล่อยให้เด็กหนุ่มได้แต่ถลึงตามองอย่างขัดใจ

ย้ำอยู่ได้ว่าเป็นเด็กๆ ถ้าเป็นเด็กจริงแล้วมาจูบมากอดเขาทำไมเล่า! เฒ่าหัวงูเอ๊ย!!

ธีระนึกอยากทุบคนบนเตียงนักแต่ก็จนใจที่อีกฝ่ายบาดเจ็บอยู่ ถึงแม้กฤตภาสก็ดูจะไม่อ่อนข้อให้เขาเลยแม้ว่าสุขภาพร่างกายจะไม่สมบูรณ์เต็มร้อยก็ตาม ยิ่งได้มองเห็นมุมปากที่ยกขึ้นน้อยๆ ของคนหลับเขาก็ยิ่งหมั่นไส้

ดี! ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า! ใครเขาอยากรู้เรื่องตัวเองสักแค่ไหนกัน! เชิญนอนฝันร้ายว่าโดนซอมบี้ไล่ล่าไปจนเช้าเลย!!

เด็กหนุ่มทำเสียงฮึดฮัดขณะลุกขึ้นปิดไฟแล้วกลับไปทิ้งตัวบนโซฟา เขาตะแคงเข้าหาผนังแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงด้วยความโมโห จึงไม่ทันได้ยินเสียง "หึ" ซึ่งเบาแสนเบาจากคนบนเตียงที่ลืมตาขึ้นแล้วหันมามองแผ่นหลังของเขาก่อนจะหลับตาอีกครั้ง

ไม่ช้าความอ่อนล้าก็ขับกล่อมให้คนทั้งสองหลับใหล เสียงเดียวที่ยังดังภายในห้องพักผู้ป่วยมีเพียงเสียงหายใจที่สอดประสานประหนึ่งว่าหัวใจของทั้งคู่เต้นเป็นทำนองเดียวกันเท่านั้น


++------++


ท่ามกลางความมืดมิดในยามค่ำคืน เด็กชายตัวน้อยสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงแตรรถดังลั่นจากรั้วบ้าน เสียงนั้นดังต่อเนื่องยาวนานจนเขาหลับต่อไม่ลง ก่อนที่เสียงอันบาดหูจะเงียบไปเพราะคงมีคนเปิดประตูรั้วให้ในที่สุด

กฤตภาสซึ่งยืนอยู่ริมหน้าต่างมองลงไปยังรถที่กำลังแล่นผ่านรั้วเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน จากนั้นจึงเบนสายตากลับมามองเด็กชายบนเตียงที่กำลังขยี้ตาอย่างงัวเงีย แสงจันทร์ซึ่งส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้เขาเห็นใบหน้าของเด็กน้อยได้อย่างชัดเจน และยังรู้ด้วยว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อไปหลังจากนี้

เขาย่อมรู้ดีแน่นอนอยู่แล้ว ในเมื่อนี่เป็นความฝันถึงเหตุการณ์ที่ได้เคยประสบมาด้วยตัวเองในวัยเยาว์ ถึงแม้มันจะผ่านมานานแสนนานราวกับเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในชาติปางก่อน

เด็กน้อยเลิกผ้าห่มออกจากตัวพร้อมๆ กับที่เสียงเปิดประตูบ้านดังขึ้น  จากนั้นก็เดินไปแง้มประตูแล้วยื่นหน้าออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ เมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากห้องรับแขก ส่วนกฤตภาสนั้นเพียงแต่ถอยไปยืนในมุมมืดเพราะรู้อยู่แล้วว่าตัวเขาในอดีตจะได้ยินอะไร ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ตนถึงฝันเห็นเหตุการณ์นี้อีกก็ตาม

"คุณขับรถกลับบ้านถูกด้วยเหรอ?"

"แล้วทำไมฉันจะต้องกลับบ้านผิดไม่ทราบ?"

คนที่เปิดบทสนทนาก่อนคือพ่อของเขา ส่วนคนที่ตอบก็คือแม่ แต่ในขณะที่น้ำเสียงของพ่อเขามั่นคงและมีสติ น้ำเสียงของแม่กลับอ้อแอ้ราวกับตกอยู่ใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์

"คุณมุก คุณควรจะเจียมตัวบ้างนะว่าคุณเป็นผู้หญิงที่แต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว การจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงจนดึกดื่นแล้วทิ้งลูกไว้กับบ้านคนเดียวมันไม่เหมาะ"

"ไม่เหมาะ?" มีเสียงแชะเหมือนใครบางคนจุดไฟแช็คเพื่อสูบบุหรี่ และกฤตภาสรู้ดีว่านั่นคงเป็นแม่ของเขา "ฉันออกไปหลังจากลูกหลับแล้วก็กลับมาก่อนที่แกจะตื่นทุกที มีอะไรไม่เหมาะตรงไหน? ฉันว่าฉันยังทำหน้าที่แม่ได้ดีกว่าใครบางคนที่บอกว่าต้องไปทำงานต่างจังหวัดจนแทบไม่กลับบ้านด้วยซ้ำ ทั้งที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วไปทำงานหรือไปกกเมียน้อยอยู่ที่ไหนกันแน่"

"คุณมุก! นี่ผมเป็นผัวคุณนะ!!!"

"เป็นผัวแล้วยังไง!? ฉันเคยให้ความหวังคุณตอนไหนว่าแต่งงานกันแล้วต้องอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน!? ถ้าคิดว่าการเลี้ยงเด็กสักคนมันง่ายนักก็ลองออกจากงานมาเลี้ยงเองดูสิ!!!"

กฤตภาสไม่เห็นสีหน้าของเด็กน้อยซึ่งกำลังยืนเกาะบานประตูเพราะอีกฝ่ายหันหลังให้ แต่ก็รู้ดีว่าใบหน้านั้นกำลังแสดงความรู้สึกอย่างไร อาการเม้มริมฝีปากน้อยๆ พลางขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจน่าจะเป็นสีหน้าที่เขาทำมาตลอดในวัยเด็กก็ว่าได้

การทะเลาะโต้เถียงยังคงดำเนินต่อไปก่อนจะมีเสียงของหนักๆ ถูกขว้างจนแตก เด็กน้อยสูดหายใจเฮือกก่อนจะปิดประตูแล้ววิ่งกลับมาขึ้นเตียงพลางดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง มือน้อยๆ ทั้งสองข้างปิดหูแน่นเพื่อป้องกันเสียงแสลงหูเล็ดลอดเข้าไปสร้างความเจ็บช้ำให้อีก แต่ถึงแม้จะยังเป็นเด็กเพียงเจ็ดขวบ กฤตภาสก็ไม่เคยร้องไห้ไม่ว่าการทุ่มเถียงกันของบุพการีจะรุนแรงและทำร้ายจิตใจสักเพียงไหน

อันที่จริงแล้วเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่เคยร้องไห้นั้นตอนอายุเท่าไหร่ แล้วเพราะอะไรถึงได้ร้อง

ชายหนุ่มยืนนิ่งโดยไม่คิดจะก้าวออกไปปลอบตัวเองในอดีตเพราะรู้ว่านี่คือความฝัน และถึงแม้จะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ผ่านมาหลายปีแล้ว การต้องมาเห็นตัวเองในวัยที่ยังไม่รู้ความและยังมีความหวังว่าสักวันความขัดแย้งของพ่อกับแม่จะคลี่คลายไปในทางที่ดีก็ทำให้เขานึกรำคาญความไร้เดียงสานั้นอยู่ไม่น้อย

จู่ๆ ภาพตรงหน้าก็เลือนรางก่อนที่ความมืดด้านหลังกฤตภาสจะขยายใหญ่จนครอบคลุมไปทั้งห้อง ชายหนุ่มเริ่มตระหนกและมองไปรอบตัว เขาพบว่าตอนนี้ตนไม่ได้ยืนอยู่ในห้องนอนที่บ้านเมื่อสมัยเด็กอีกแล้ว แต่กลับกลายเป็นชานพักบันไดด้านนอกของอาคารเก่าคร่ำคร่าที่สีทาผนังหลุดล่อนเป็นแผ่นๆ

กฤตภาสดูไม่ออกว่าที่นี่คือที่ไหน รู้แต่เพียงว่าทั้งอาคารเงียบสงัดไร้ซึ่งสรรพเสียงที่ระบุว่ามีคนอยู่ เขาหรี่ตามองทางเดินมืดสลัวที่ทอดตรงเข้าไปในอาคาร ตลอดทางเดินทั้งสองด้านมีประตูเรียงรายราวกับที่นี่เป็นหอพักหรือไม่ก็อาคารผู้ป่วยร้าง เขาตัดสินใจเดินเข้าไปด้านในเพื่อค้นหาว่าที่นี่คือที่ไหนกันแน่ เสียงลมหวีดหวิวที่พัดอยู่ภายนอกโบยตีหน้าต่างและประตูแต่ละห้องให้เปิดและปิดสลับกันชวนให้ขนลุก

"อึ้ก!!"

ชายหนุ่มส่งเสียงคำรามเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกถึงความแสบร้อนที่พุ่งเข้ามาบนหน้าอกด้านซ้าย เขาเหลือกตาลงมองมือที่จับมีดเล่มใหญ่แทงเข้ามาตรงหัวใจ ก่อนจะไล่สายตาขึ้นและพบว่าเจ้าของมือที่ก้าวออกมาจากประตูด้านข้างคือรุ่งภพ ใบหน้าของอีกฝ่ายราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใด ทว่ามือที่ปักมีดลงบนหัวใจเขากลับออกแรงดันไม่หยุดยั้ง

"เจ็บเหรอกฤต?"

น้ำเสียงของคนถามราบเรียบไม่มีสูงต่ำเช่นเดียวกับสีหน้า ทว่ากลับยิ่งเพิ่มความน่าขนลุกขนพองให้กับพฤติกรรมอาฆาตมาดร้ายมากยิ่งขึ้น กฤตภาสร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดเมื่ออีกฝ่ายกระชับด้ามมีดแล้วกระชากออกจากอกเขาเต็มแรงจนเลือดสดๆ พุ่งกระฉูดเป็นสาย

"แก...เมฆ...ทำไม?"

กฤตภาสเซถอยจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนัง เขาหันกลับทางเดิมและใช้มือยันด้านข้างเพื่อพยุงตัวหนีจากรุ่งภพให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนยิ่งพยายามจะออกแรงก้าวเร็วขึ้นเท่าไหร่กลับเหมือนเขาย่ำอยู่กับที่ เมื่อเหลือบตาลงมองจึงเห็นว่าพื้นปูนเขรอะฝุ่นได้เจิ่งนองไปด้วยเลือดที่หลั่งลงจากแผลของเขาเองไปแล้ว

"อ๊ากกกกกก!!!!!"

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกระลอกเมื่อปลายมีดแหลมจ้วงแทงเข้ามาจากด้านหลัง กฤตภาสกระอักเลือดสีแดงฉานออกมาขณะก้มมองปลายมีดที่แทงทะลุอกซ้ายขึ้นมาด้านหน้า เขาเหลียวกลับไปมองด้านหลังอย่างช้าๆ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาอย่างไม่เร่งร้อน ก่อนที่มือของรุ่งภพจะแตะลงบนบ่าของเขาราวจะให้กำลังใจ

"เจ็บใช่มั้ยกฤต? ทีนี้แกคงรู้แล้วสิว่าเวลามีใครมาแทงหัวใจมันรู้สึกยังไง ฉันดีใจนะที่ในที่สุดแก็ได้มีอารมณ์ร่วมกับฉันบ้าง ไหนๆ ตอนนี้ฉันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็นอยู่แล้ว ถ้างั้นเรามาตกนรกด้วยกันเลยดีมั้ย?"


"ฮึก!"

กฤตภาสเบิกตาโพลงโดยที่มือข้างหนึ่งกุมแผ่นอกด้านซ้ายแน่น ชายหนุ่มหายใจรุนแรงจนต้องหอบออกมาทางปาก เขารับรู้ได้ว่าทั้งร่างชุ่มไปด้วยเหงื่อจนเหนียวไปทั้งตัว แต่อย่างน้อยแววตาอาฆาตแค้นของรุ่งภพก็ไม่ได้กำลังจ้องมองเขาอีกต่อไปแล้ว

ชายหนุ่มพยายามผ่อนลมหายใจให้เป็นปกติพลางกลืนน้ำลายอันเหนียวหนืดลงคอ นัยน์ตาสีนิลกวาดมองไปรอบห้องและค่อยๆ จำได้ว่าตนเข้าโรงพยาบาลเพราะโดนยิง มือขวาของเขาค่อยผ่อนแรงที่กำเสื้อจนยับยู่ยี่ออก จนเมื่อมั่นใจแล้วว่าตนตื่นจากฝันร้ายแล้วแน่นอนและปลอดภัยดี เขาจึงค่อยระบายลมหายใจยาวออกมาอย่างโล่งใจ

ร่างสูงใหญ่เอียงหน้าไปมองนาฬิกาบนผนังและพบว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า สายตาของเขาไล่ต่ำลงจนหยุดอยู่บนใบหน้าของธีระที่นอนคลุมผ้าห่มขึ้นถึงคอและหันมาทางเขา ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์เหมือนยังอายุเพียงสิบหกสิบเจ็ดเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อย ผมด้านหน้าบางส่วนตกลงมาปรกบนเปลือกตาจนกฤตภาสเห็นแล้วอยากยื่นมือไปเสยออก

หลังจากผ่านความฝันอันเลวร้ายทั้งจากเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริงและไม่ใช่ ชายหนุ่มพบว่าเขาดีใจที่คนแรกที่ได้เห็นหลังจากลืมตาตื่นในเช้านี้คือเด็กคนนี้

กฤตภาสในวัยสามสิบสามนั้นผ่านหลายอย่างในชีวิตมาแล้วทั้งความผิดหวังและสมหวัง เช่นเดียวกับจำนวนผู้คนที่เขาได้พบปะและทำความรู้จักไม่ว่าจะโดยสมัครใจหรือความจำเป็นบังคับ ในจำนวนนั้นมีบางคนที่เขาพอจะนับได้ว่าเป็นเพื่อนและกล้าแสดงนิสัยเสียๆ ให้เห็น แต่ธีระเป็นคนแรกที่เขาเปิดเผยตัวตนด้วยถึงขนาดนี้ทั้งที่รู้จักกันเพียงไม่นาน 

เขารู้ดีว่าอายุยี่สิบเอ็ดนั้นความจริงแล้วไม่ถือว่าเด็ก แม้ว่าบางครั้งคนที่กำลังหลับอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้จะเผลอพูดจาหรือแสดงพฤติกรรมที่สะท้อนวุฒิภาวะที่ยังน้อยออกมาบ้าง แต่ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพราะธีระเป็นคนที่คิดอย่างไรก็แสดงออกอย่างนั้น ความโปร่งใสและไม่เคยคิดจะเข้ามาตักตวงอะไรจากเขาเป็นดั่งสิ่งเร้าให้เขายิ่งอยากเข้าใกล้อีกฝ่ายมากขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

กฤตภาสไม่เคยเจอใครที่เอาแต่พยายามจะผลักไสเขาแบบนี้ทั้งที่แค่เห็นแวบแรกก็รู้ว่าเจ้าตัวขี้เหงาและโหยหาความรัก และถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่มีทางจะมอบสิ่งที่ธีระต้องการให้ได้ เขาก็ไม่คิดจะปล่อยเด็กหนุ่มให้ห่างตัวไปมีโอกาสรับความรักจากใครอื่นเช่นกัน แต่นั่นเป็นความลับที่เขาจะไม่มีวันปริปากให้ใครได้ยินเป็นอันขาด

"อืม..."

จู่ๆ คนที่ดูเหมือนหลับสนิทก็ครางเสียงเบาก่อนจะขยับตัว กฤตภาสมองดูนัยน์ตากลมโตที่ค่อยปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า นัยน์ตาของทั้งสองประสานกันอย่างเงียบงันภายใต้ความสลัวจากผ้าม่านผืนหนาที่บดบังแสงยามเช้าไว้ และกฤตภาสก็นึกแปลกใจเมื่อตระหนักว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นอากัปกริยาในยามตื่นเช่นนี้ของอีกฝ่าย

"ฉันอยากเข้าห้องน้ำ"

"หา?"

ธีระกะพริบตาปริบเหมือนสมองยังไม่ตื่นตัว เด็กหนุ่มยันตัวขึ้นนั่งช้าๆ พลางปิดปากหาวและขยี้ผมฝั่งที่นอนทับจนชี้ฟูไปด้วย

บางทีก็ดูเหมือนเด็กจริงๆ...แต่มองแล้วก็เพลินดี...

กฤตภาสคิดพลางพยายามใช้แขนข้างที่ดียันตัวขึ้นเพราะรู้ว่านั่นจะทำให้เด็กหนุ่มรีบลุกมาหาได้ดีกว่าการเรียก และเขาก็คาดไม่ผิดเมื่อธีระก้าวเข้ามาประชิดเตียงแทบจะทันทีที่ชายหนุ่มวาดขาลงบนพื้น

"คุณลุกไหวเหรอ?"

"ถ้าไม่ไหวก็คงไม่ได้แล้วล่ะ เมื่อคืนไม่ได้เข้าห้องน้ำทั้งคืน ช่วยพาไปหน่อย"

ธีระหน้าเบ้ แต่ว่าก็คอยเดินข้างๆ เพื่อช่วยพยุงและลากเสาน้ำเกลือที่เสียบกับแขนกฤตภาสตามไปที่ห้องน้ำแต่โดยดี แต่พอเข้าไปแล้วกฤตภาสก็ขมวดคิ้วมองคนที่ทำท่าจะเดินออกไปรอหน้าห้อง

"จะไปไหนล่ะ เธอไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ฉันใช้แขนได้แค่ข้างเดียวนี่"

คนถูกท้วงหันกลับมามองชายหนุ่มที่ยกมือข้างที่ถูกเสียบสายน้ำเกลือเหมือนจะย้ำคำพูด จากนั้นก็มุ่นคิ้วมองเขาอย่างระแวง

"แต่คุณดูปกติดีออกนี่นา เดินเองก็ได้ถึงจะเซๆ ไปหน่อย ไม่เห็นต้องเรียกให้ผมช่วยด้วยซ้ำ"

"นี่นะ ฉันโดนยิงที่แขนไม่ใช่ที่ขา แล้วถ้าฉันใช้แขนทั้งสองข้างได้ปกติดีก็คงไม่รบกวนเธอให้กรุณาตามเข้ามาในนี้หรอก แต่ตอนนี้ฉันยังใช้แขนซ้ายไม่ไหวจริงๆ มาช่วยกันหน่อย"

ธีระฟังแล้วก็ทำเสียงฮึหนักๆ ทางจมูกเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเขาพูดจริง กฤตภาสจึงต้องใช้วิธีขู่

"ไม่งั้นฉันจะฉี่ราดกางเกงแล้วให้เธอมาเช็ดพื้นให้เดี๋ยวนี้แหละ อยากทำแบบนั้นมากกว่าใช่ไหม?"

"คุณจะบ้าเหรอ! ไม่ใช่เด็กๆ นะที่พอถอดกางเกงไม่ทันก็ฉี่รดพื้นน่ะ! โอ๊ย!! ทำไมผมจะต้องมาคอยดูแลคุณด้วยเนี่ย!!!"

ธีระบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะก้าวกลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างเสียไม่ได้ เด็กหนุ่มช่วยรูดเชือกกางเกงลงแล้วจับ 'น้องชาย' ของกฤตภาสออกมาชี้ไปทางชักโครกพลางหันไปทางอื่น ผิวแก้มเนียนใสแต้มสีระเรื่อด้วยความฉุนเฉียว ทว่ากฤตภาสเห็นแล้วนึกมันเขี้ยวอยากเพิ่มสีกลีบกุหลาบนั้นให้ชัดเจนขึ้น

"ก่อนหน้านี้ก็ได้เห็นได้จับอยู่บ่อยๆ ขนาดใช้ปากให้ก็ยังเคยมาแล้ว ยังจะอายอะไรอีก?"

คำยั่วยุได้ผลเพราะธีระหน้าแดงซ่านถึงใบหู กฤตภาสต้องกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่เพราะเด็กหนุ่มยิ่งพยายามหันหน้าหนีเขาจนเหมือนคอจะหมุน กระทั่งเขาทำธุระเสร็จแล้วเจ้าตัวถึงค่อยหันมาช่วยเขาเก็บ 'น้องชาย' แล้วดึงกางเกงขึ้นมาผูกให้อีกครั้ง

ธีระหันไปล้างมือแล้วก็ช่วยพยุงกฤตภาสพร้อมกับลากเสาน้ำเกลือกลับไปส่งที่เตียง แต่พออีกฝ่ายผละไปเขาก็รีบดึงชายเสื้อไว้

"จะไปไหน?"

"จะไปไหน? ตั้งแต่เมื่อคืนคุณก็ถามผมแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ คุณได้ทำธุระของคุณเสร็จแล้วนี่ ผมก็มีธุระส่วนตัวต้องทำบ้างสิ"

เด็กหนุ่มตอบพลางย่นจมูกขึ้น กฤตภาสจึงค่อยถึงบางอ้อ

"ถ้างั้นเมื่อกี้ก็น่าจะทำให้เสร็จๆ ไปพร้อมกัน ฉันไม่ถือหรอกถ้าเธอจะฉี่ต่อหน้าบ้าง ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เคยเห็นกันซักหน่อย"

คราวนี้ธีระหน้าร้อนผ่าวขณะดึงชายเสื้อออกจากมือกฤตภาสอย่างแรงจนเป็นอิสระ

"ของคุณมันธุระเบา แต่ของผมมันธุระหนัก!"

เด็กหนุ่มตวาดแล้วก็เดินปึงปังเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับปิดประตูลงกลอนเสียงดัง ทว่ากฤตภาสที่เพิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะทำอะไรกลับเพียงมุ่นคิ้วชั่วครู่ก็หัวเราะออกมาเต็มเสียงจนสะเทือนแผล เขายิ้มขณะเอี้ยวคอไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดลงก่อนจะค่อยเอนตัวหนุนหมอนอย่างอารมณ์ดี ความขุ่นมัวในใจที่ยังตกค้างจากฝันร้ายเมื่อตอนเช้ามืดล้วนได้รับการชะล้างออกจากใจจนหมดสิ้น

ดูเหมือนว่า...เขาคงไม่มีทางยอมปล่อยธีระให้ไกลตัวได้อีกจริงๆ เสียด้วย


++---TBC---++


A/N: ในที่สุดก็ได้มาแปะตอนใหม่หลังปล่อยให้หลายคนสงสัยว่าตากฤตแผลติดเชื้อตายไปรึยัง XD สรุปว่ายังอยู่ดีมีสุข ถึงจะอ่อนแอกว่าปกติไปบ้างแต่ก็ยังมีเรี่ยวแรงกวนน้องตี้อยู่นะคะ แต่จะกวนมากขึ้นหรือน้อยลงในอนาคตนี่เดาใจพ่อเจ้าประคุณไม่ถูกจริงๆ คอยติดตามกันต่อไปค่า ^3^  

:mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 19-03-2014 23:52:38

มาปาดค่า

ในที่สุดก็มาเเล้ว เย้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 20-03-2014 00:12:41

ทำไมชั้นมองว่าฉากนี้มันหวานแปลกๆนะ เอ๊ะ ยัวไง 5555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-03-2014 00:27:34

กวนให้ตลอดรอดฝั่งนะ555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 20-03-2014 00:30:02

แหมคุณกฤตคะ ได้ทีนี่อ้อนใหญ่เลยนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 20-03-2014 00:33:49

มีดราม่า แต่พอฉากเข้าคู่ มันสวีทจังเลยอ้ะ  :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 20-03-2014 00:42:28

ตอนนี้น่ารักมากๆๆๆ จริงๆ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 20-03-2014 00:44:10

ขนาดจะเดี้ยงอยู่รอมร่อยังจะ...

รอให้ถึงทีน้องตี้เอาคืนมั่งเห๊อะ ชริส์

รอน้องตี้สาดมาม่าใส่คืนทุกวี่วัน  o3

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-03-2014 01:01:04

แหมคุณกฤตคะ :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 20-03-2014 01:47:49

เมื่อไหร่ตี้จะใจอ่อนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 20-03-2014 02:07:35

อ้าว คุณกฤตยังอยู่เรอะ   :jul3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 20-03-2014 04:28:54

 :o8: :o8: คุณกฤตตตตตตตตต  ทำไมเราว่าตอนนี้นายน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 20-03-2014 05:42:43

ขนาดในฝันยังหยิ่งเลยอ่ะ แกว้กกกกกกกกกกกกก คนเรา :mew5: ไม่น่ารักเลย 555555555


แล้วนี่ก็คิดว่า เวลาไม่สบายจะน่ารักขึ้นมั่ง เปล๊าาาาาา เหมือนเดิมค่ะคุณ สงสารน้องตี้เหลือเกิน เพราะนับวันไอ้คนแก่ไม่รู้ตัวเองมันจะหลงหนูขึ้นทุกวัน ทำใจนะลูก  :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 20-03-2014 06:11:09

คุณกฤตชอบแกล้งตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-03-2014 06:47:13

มาแบ้ววว
ดีใจจุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-03-2014 06:58:41

เริ่มชอบตี้แล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-03-2014 07:39:38

อยากให้ทั้งคู่มีคาวมสุขจัง เพราะต่างก็มีปมในใจทั้งคู่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-03-2014 08:21:11

คุณกฤตนี่ก็ช่างแหย่น้องตี้นะ 55555
จับเซ็นสัญญาอยู่ด้วยกันถาวรไปเลยค่ะ

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-03-2014 08:47:56

ตกลงแล้วรุ่งภพอะไรนั่น มันใคร อะไร อย่างไรกันแน่นะ
ดูมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเฒ่ากฤตมากพอสมควรเลย
หวังว่าคงจะไม่เป็นตัวป่วนในอนาคตนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-03-2014 08:49:29

ไม่อยากปล่อยก็ทำให้รักสิ ไม่ใช่อยู่เพราะภาวะจำยอม บอกไปก็ไม่รู้เรื่องคนไม่เคยรักใครอย่างนายกฤตเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 20-03-2014 08:57:57

 โถ...ตากฤต เจ็บแต่ก็ยังไม่เจียมนะ นี่รึเปล่าที่เค้าว่า เพราะรักหรอกจึงหยอกเล่น

แกล้งได้ทุกสถานการณ์  คนอย่างตากฤตนี่น่าหมั่นไส้ซะจริง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 20-03-2014 09:56:38

ปล่อยไปไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้คิดจะให้สิ่งที่เขาต้องการ...แต่แกน่ะให้เขาไปแทบจะหมดใจแล้วไอ้ลุงบ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-03-2014 09:57:31

แหมๆ ทำไมรู้สึกมันหวานๆนะ
อย่าปล่อยเด็ดขาดนะคุณกฤต
 :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 20-03-2014 11:41:38

แหมมมม
เจ็บตัวอยู่ก็ยังหาโอกาสกวนประสาทน้องตี้ได้อีกเนอะคนเราา ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 20-03-2014 11:52:07

ฮั่นแน่!!! อิตากฤตเริ่มชอบน้องตี้ขึ้นมาแล้วใช่ม๊าา าาาา โด่ๆๆๆ  ระวังจะโดนน้องตี้เอาคืนนะคะคุณกฤต คึคึ คึ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 20-03-2014 11:54:17

ธุระเบา ธุระหนัก :ปวด:  ฮ่าๆๆ :m20:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-03-2014 12:07:03

คุณกฤตชอบแกล้งตี้จังวุ้ยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 20-03-2014 12:09:12

ขนาดเจ็บอยู่นะนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 20-03-2014 12:15:16

กวนแบบน่ารักก็ยอมนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 20-03-2014 12:44:01

 :m12: นี่ๆๆ ทีหลังหนูอย่าอายนะลูก หน้าด้านเข้าสู้เลยลูก :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-03-2014 13:11:46

 o13 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 20-03-2014 18:01:26

ตากฤต  คนมีปม  หวังว่าน้องตี้จะช่วยให้มีความสุขได้  แต่มันจะลงเอยยังไงนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 20-03-2014 18:52:36

รู้ใจจริงๆซะที  ฮือออ
ขอให้ทำตัวทะนุถนอมน้องตี้ หน่อยนะะะ
น้องจะได้หวั่นไหวมากๆๆๆๆ
><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 20-03-2014 19:08:45

เหอะ...ตาลุงติดเด็ก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-03-2014 19:16:35

ลุงรู้ใจตัวเองแล้วดิ ;_;

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 20-03-2014 19:21:36

 :L2:
ส่งดอกไม้เยี่ยมคนเจ็บค่ะ
คุณกฤตเหมือนจะชินกับการมีตี้เข้าไปทุกที



หิหิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-03-2014 19:31:23

ยั่วอารมณ์ตลอดเลยนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: armlporsch ที่ 20-03-2014 19:39:16

ขนาดว่าโดนยิงเจ็บขนาดนั้น  ก็ยังไม่วายปากดีกับธีระได้อีก
กฤตภาสสามารถพูดจาได้อย่างไม่อายอะไรเลย
ผิดกับธีระที่ทั้งอายทั้งโกรธจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
บรรยากาศมันแปลกๆ นะว่ามั้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 20-03-2014 19:52:11

ใจเริ่มอ่อนแต่ปากยังแข็งมากอยู่นะผู้เฒ่ากฤต


 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-03-2014 21:08:16

พระเอกนี่โรคจิตนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 20-03-2014 21:13:09

ไม่ปล่อยไป แต่ก็ไม่ให้สิ่งที่เค้าต้องการ?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 20-03-2014 21:16:10

แหมมมม หมั่นไส้ตากฤตจริงๆเลยนะ อยากจะอยู่กับเค้าก็บอกมาเหอะ
ไอ้รักก็ไม่รัก แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นได้ไปเหมือนกันนี่มันหมาหวงก้างชัดๆ!

น้องตี้อย่าไปใจอ่อนนะลูก ให้ลุงมันสำนึกบ้างอะไรบ้าง  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 20-03-2014 21:41:55

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven





ชอบอ่ะ  เป็นตอนสวีทอ่อน ๆ  ให้ได้อมยิ้ม   :hao7:  ไม่รู้คุณกฤตจะรู้ใจตัวเองได้ไงว่าไอ้อาการที่ให้ความรู้สึกกับน้องตี้ไม่ได้ แต่ไม่ยอมปล่อยเจ้าตัวไปให้คนอื่นเนี่ยเค้าเรียกว่าความรัก  :เฮ้อ: 


รอตอนต่อไปค่ะ 



 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 20-03-2014 23:22:51

เหมือนจะเจอความหวาน(เบาๆ) อยู่ในตอนนี้นะ
กรี๊ดแตกตอนน้องตี้ช่วยคุณกฤตทำธุระเบา(ฉี่นั่นเอง)
แหมๆๆๆๆๆ คุณกฤตนี่น่าตีปากจริงๆ แซวซะน้องตี้เราเขินอาย (เราคนอ่านก็เขินแทน อิอิ)
ถึงจะเจ็บยังไง ความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจก็ไม่เคยลดดีกรีลง พูดมาได้ว่าไม่มีวันให้คำว่ารักกับน้องตี้ได้
แต่ก็ไม่ยอมปล่อยน้องตี้ให้ตกอยู่ในมือใคร มันช่างเห็นแก่ตัวจริงเชียวนะคุณกฤต
เราจะคอยสมน้ำหน้า เยาะเย้ย วันที่่คุณหลงรักน้องตี้จนหมดใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ชิส์ๆๆ หมั่นไส้ซะจริง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-03-2014 23:59:52

ทำมะ บอกรักน้องตี้แล้วมันเสียฟอร์มหรือไง รักเค้าแล้วแหละคุณกฤตขาออกจะไม่ให้ห่างตัวขนาดนี้
ตอนน้องตี้แง้วๆๆๆ นี่น่ารักดี
อดีตคุณกฤตหม่นมาก มีเมียเด็กแก้หม่นดีก่า

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 21-03-2014 08:24:39

ชีวิตวัยเด็กของคุณกฤตน่าเห็นใจนะคะดูคริบครัวจะไม่มีความอบอุ่นเลย เพราะอย่างนี้รึเปล่าคุณกฤตถึงไมีอยากผูกมัดกับใครกลัวจะเป็นเหมือนพีอแม่ตัวเองใช่มั้ย
นี่ขนาดเข็บยังกวนนัองตี้ได้ขนาดนี้นะคุณกฤต ถ้าหายท่าทางจะโดนเยอะกว่านี้แน่ๆ ฮ่าาาา รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 21-03-2014 12:30:16

มารอ +เป็ดให้ด้วยค่ะ เป็นกำลังใจรอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 21-03-2014 14:39:02

คนอ่านยังเขินเลยค่ะตอนตี้ต้องช่วย'จับ'เพื่อทำธุระเบา  :o8: :o8:
ตากฤตจะทำอย่างไรหนอเพื่อดึงตี้ไว้ข้างกาย ... อยากรู้มากค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ ^ ^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 21-03-2014 16:01:08

อีตากฤต อีตาโรคจิต  :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 21-03-2014 17:27:10

น้องตี้ขี้งอน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 21-03-2014 22:10:41

ไล่อ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 - 22 บอกเลยว่าสนุกจริงๆ เรื่องนี้

ตามอ่านงานคุณรินมาหลายเรื่องแล้ว รู้สึกว่า เรื่องนี้รสจัดจ้านขึ้นเยอะ ฝีมือการแต่งไม่ตกเลยแถมต้องบอกว่า พัฒนาขึ้นอีกด้วยซ้ำ

หลงรักตาเฒ่าหัวงูจอมเจ้าเล่ห์กับลูกแกะตัวน้อยๆ ที่ืน่ารัก แล้วสิเรา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 21-03-2014 23:47:38

คุณกฤตปิ๊งตี้ก่อนจริงๆด้วย ละอ้างนั่นนี่บังหน้า แหมๆ ขนาดจะหวานยังต้องแกล้งกัน นี่อีกเดี๋ยวก็จะครบสามเดือนแล้วนะ รีบทำให้ตี้รักซะทีสิจะได้ไม่ต้องกลัวว่าตี้จะหลุดลอยไปไหน ปากแข็งก็เท่านั้น... ฮิฮิ  o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: LKIMM_ ที่ 22-03-2014 21:32:30

ตอนใหม่แอบหวานปนขมเนอะ

ตี้ไม่ยอมอ่อนให้คุณกฤตเลย

รอคุณกฤตหายดีก่อน......  :hao4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 22-03-2014 22:28:30

รู้สึกว่าคนเจ็บจะมีความสุขเหลือเกินนะค่ะ คุณกฤต ^^
ทำน้องตี้เขินใหญ่ละ ขอให้รักน้อยเร็วๆรักน้องมากๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 23-03-2014 00:43:54

คุณกฤตนิสัยแย่ที่สู้ด อิอิ เป็นคำชมจากน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Kinuii ที่ 23-03-2014 02:17:40

มาต่ออีกเร็วๆนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 23-03-2014 13:46:15

ต่อไปก็ดีกับตี้บ้างนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 24-03-2014 17:11:51

คุณกฤษนี้ขี้แกล้งน้องตี้ไม่เลิกเลยนะ ระวังน้องจะงอนแล้วหาวิธีง้อลำบากนะ
น้องตี้ก็น่ารัก เหมือนไม่เต็มใจแต่ก็คอยดูแลตลอดเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 27-03-2014 00:01:15

คุณกฤต พูดมาได้ไม่อายปาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 22 มาละน้า (อัพ 19/3/14) p.46
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 27-03-2014 11:17:29

ขนาดโดยยิงไปเต็มๆยังจะซ่าและเจ้าเลห์อีกนะ อิตานี้ :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-03-2014 23:36:42

เล่ห์ลวงใจ ตอนที่ 23

"นอกจากนี้มีอะไรจะเตือนเพิ่มอีกไหมครับ?"

ธีระถามขณะที่กฤตภาสกินข้าวต้มเป็นอาหารเช้า ตอนแรกเขานึกว่าการมาเฝ้าไข้คงหมายถึงต้องอยู่กับกฤตภาสที่โรงพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่เมื่อเช้านี้หลังจากที่เขาทำธุระส่วนตัวเสร็จ คนเจ็บกลับบอกให้ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมานั่งฟังสิ่งที่ต้องไปทำที่บริษัท

"ไหนลองไล่ให้ฟังซิว่าเมื่อกี้ฉันบอกอะไรไปบ้าง? ต้องดูว่าเธอจำได้แค่ไหนฉันถึงจะรู้ว่าต้องเตือนอะไรเพิ่ม"

กฤตภาสเอ่ยพลางหยิบยาขึ้นกินหลังจัดการข้าวต้มหมดชาม ธีระจึงกวาดตาดูสิ่งที่เพิ่งจดลงในสมุดโน้ตอีกครั้ง

"ถ้าหากมีเอกสารอันไหนที่จำเป็นต้องให้เซ็นด่วนจริงๆ ให้เอาใส่แฟ้มกลับมาตอนเย็น ถ้าลูกค้าโทรมาหาให้บอกว่าติดประชุม ถ้าคนที่บริษัทถามว่าไปไหนให้บอกว่าไปคุยงานกับลูกค้าที่ยังเปิดเผยไม่ได้ สำคัญที่สุดคือห้ามให้รู้ว่าคุณบาดเจ็บหรือนอนอยู่โรงพยาบาลเด็ดขาด ผมยังตกหล่นอะไรไปอีกรึเปล่า?"

เด็กหนุ่มถามพลางถอนสายตาขึ้นจากสมุดโน้ต กฤตภาสมองแววตาที่คล้ายจะพูดว่า 'ผมไม่ได้โง่นะ' แล้วก็เกือบจะเผลอยิ้ม

"มีอีกข้อ บ่ายนี้พวกอาร์ทต้องไปตกแต่งสถานที่จัดงานสำหรับอิเว้นท์วันพรุ่งนี้ ให้เธอตามไปแล้วก็ถ่ายรูปส่งมาให้ฉันด้วย ถ้าหากว่าเกิดปัญหาอะไรจะได้ช่วยกันแก้ไขก่อน"

"ได้ครับ แต่พรุ่งนี้คุณตั้งใจจะไปงานจริงๆ เหรอ?"

"ต้องไปสิ ถ้าไม่เห็นหน้าฉันลูกค้าจะคิดว่าไม่ให้เกียรติ ต่อไปก็อาจไม่จ้างเราอีกก็ได้"

ธีระมองใบหน้าที่ยังค่อนข้างอิดโรยของกฤตภาส เขาเข้าใจเหตุผลที่อีกฝ่ายเอ่ยมา แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการที่คนเพิ่งโดนยิงแถมยังไม่หายไข้จะทำเก่งไปเดินร่อนในงานอิเว้นท์เลยสักนิด

แต่ถึงห้ามไปก็คงป่วยการอยู่ดี...ผู้ชายคนนี้เคยฟังใครเสียที่ไหน

"ถ้างั้นผมไปแล้วนะครับ"

ธีระเก็บสมุดบันทึกลงกระเป๋าสะพายแล้วก็ลุกขึ้น กฤตภาสจึงบุ้ยคางไปทางชั้นวางของ "ก่อนไปช่วยหยิบกระเป๋าสตางค์ให้ฉันหน่อย"

เด็กหนุ่มเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์หนังสีน้ำตาลเข้มส่งให้กฤตภาส จากนั้นก็มองดูเจ้าตัวยื่นธนบัตรใบละหนึ่งพันบาทมาให้สองใบด้วยแววตางุนงง

"จะฝากซื้ออะไรเหรอครับ?"

"ไม่ใช่ นี่สำหรับค่าเดินทางแล้วก็ค่าขนมของเธอวันนี้ เหลือเท่าไหร่ก็เก็บไว้ ไม่ต้องคืน"

นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทันที "ผมไม่ใช้เยอะขนาดนั้นหรอกครับ แค่พันเดียวก็เกินพอสำหรับค่าแท็กซี่กับค่าข้าวแล้ว คุณเอาอีกพันนี่คืนไปเถอะ"

"ฉันให้สองพันก็คือสองพันสิ ถือว่านี่เป็นค่าแรงที่มาช่วยเฝ้าไข้ให้ด้วย ผู้ใหญ่ให้เงินก็รับๆ ไปเถอะน่ะ"

กฤตภาสเอ่ยพลางเดาะลิ้น ธีระยังไม่ทันจะได้แย้งก็มีนางพยาบาลสองคนเดินเข้ามาขัดจังหวะ

"ทานมื้อเช้าเสร็จแล้วใช่มั้ยคะ? ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยนะคะ"

ราวกับระฆังพักยกถูกลั่น ธีระจึงจำใจถอยออกจากห้องระหว่างที่นางพยาบาลเช็ดตัวให้คนเจ็บ ขณะที่เดินไปรอลิฟท์ก็ได้แต่มองกระดาษสีเทาสองใบในมือด้วยความรู้สึกไม่พอใจ

ความจริงเขาควรจะดีใจสิที่ไม่ต้องเสียแรงมาช่วยเฝ้าคนเจ็บแถมยังนิสัยเอาแต่ใจฟรีๆ แต่ทำไมพอโดนตีมูลค่าการช่วยเหลือพวกนั้นเป็นตัวเงินแล้วถึงต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วยนะ...

ธีระเรียกแท็กซี่เพื่อไปที่บริษัท หลังจากนั้นก็ทำตามที่กฤตภาสเตือนไว้ทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องการตอบคำถามว่าเจ้าตัวอยู่ไหนหรือเรื่องรวบรวมเอกสารเพื่อนำกลับไปให้ลงชื่อ พอตอนบ่ายเขาก็เดินทางออกจากบริษัทพร้อมกับทีมงานบางส่วนเพื่อไปเริ่มจัดเตรียมสถานที่ที่จะจัดงานเปิดตัวโน้ตบุ๊ครุ่นใหม่ในวันรุ่งขึ้น

"ท่าทางวันนี้คุณกฤตคงติดประชุมยุ่งมากเลยนะ บางทีพี่ส่งข้อความไปก็ไม่ค่อยตอบ"

อรรณพเอ่ยเปรยๆ หลังจากพวกเขาหกคนมาถึงสถานที่จัดงาน และขณะนี้กำลังแบ่งหน้าที่กันดูแลการตกแต่ง ซักซ้อมคิวการแสดงและคุยสรุปงานกับเจ้าหน้าที่โรงแรม

"คงจะอย่างนั้นแหละครับพี่อาร์ท แต่ถ้ามีอะไรด่วนจริงๆ บอกตี้ก็ได้ ถ้าตี้โทรไปคุณกฤตน่าจะรับ"

ธีระรู้ดีว่าช่วงไหนที่กฤตภาสไม่ได้พิมพ์ข้อความตอบคงจะเป็นเพราะกำลังนอนพักผ่อน เพราะถึงแม้ดูภายนอกจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ร่างกายก็ย่อมต้องการการฟื้นฟู ไหนยังจะต้องเก็บออมแรงไว้สำหรับวันพรุ่งนี้อีก

"คุณอาร์ทคะ ขอเวลานิดนึงได้ไหมคะ อยากจะถามเกี่ยวกับคิวงานพรุ่งนี้หน่อยค่ะ"

"ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่มานะตี้ ฝากถ่ายรูปส่งให้คุณกฤตดูความคืบหน้าด้วย"

ธีระพยักหน้าเพราะนั่นเป็นหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายไว้อยู่แล้ว เด็กหนุ่มหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปตั้งแต่หน้าทางเข้างาน จากนั้นก็เดินถ่ายตามจุดตกแต่งต่างๆ แล้วส่งไปทางข้อความให้กฤตภาสดู บางครั้งเจ้าตัวก็พิมพ์ตอบเขามาว่าให้โยกย้ายอะไรหรือบอกทีมงานให้แก้ไขตรงไหนบ้าง ถ้าหากพิมพ์คุยกันแล้วยังไม่เข้าใจก็จะโทรมาหา

"ผมย้ำกับร้านดอกไม้แล้วครับว่าต้องเตรียมช่อบูเก้ไว้ให้ใครบ้าง เรื่องเมนูอาหารพี่กิ๊ฟท์จะประสานงานกับเชฟให้ ส่วนฉากบนเวทีพี่อาร์ทกำลังเช็คอยู่ ถ้ามีอะไรไม่เคลียร์อีกผมจะโทรไปถามก็แล้วกันครับ"

เด็กหนุ่มตัดสายพลางระบายลมหายใจยาว ตั้งแต่มาที่สถานที่จัดงานเมื่อช่วงบ่ายเขาก็ช่วยงานคนนั้นคนนี้บ้าง ถ่ายรูปส่งให้กฤตภาสและช่วยประสานงานแทนเจ้าตัวบ้าง โทรคุยงานกลับไปกลับมาหลายหนจนชักจะล้าเต็มที แต่เพราะเห็นรุ่นพี่คนอื่นยังทำงานกันอยู่จึงช่วยต่อไป

"วันนี้คุณกฤตไม่มาเหรอครับ น้องตี้"

ธีระสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงถามในระยะใกล้ พอหันหลังไปก็พบอนุชิตซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดของลูกค้ากำลังยืนยิ้ม เขาไม่รู้ว่าถูกแอบฟังมานานแค่ไหนแล้ว แต่ก็ได้แต่หวังเมื่อครู่จะไม่ได้เผลอพูดอะไรเกี่ยวกับการบาดเจ็บหรือโรงพยาบาลออกไป

"สวัสดีครับคุณอนุชิต"

"อะไรกัน เรียกพี่อินก็ได้ ไม่ต้องเรียกชื่อจริงเต็มยศขนาดนั้นหรอก"

"ก็...ได้ครับ คุณอิน"

เขาจำได้ว่ากฤตภาสเคยสอนตอนที่ตามออกไปประชุมกับลูกค้าว่าเราสามารถทำตัวสนิทสนมกับลูกค้าได้แต่ก็ต้องทิ้งระยะไว้บ้าง และต่อให้ไม่ถูกสอนมาแบบนั้น พฤติกรรมของคนตรงหน้าก็ทำให้เขาไม่สนิทใจพอจะใช้สรรพนามที่สนิทสนมด้วยอยู่ดี

เมื่อเห็นว่าธีระยอมเรียกชื่อเล่นแต่ยังใช้คำสุภาพนำหน้า อนุชิตก็เพียงแต่ยิ้มโดยไม่กดดันต่อ เขากวาดสายตาไปรอบห้องจัดงานแล้วก็เอ่ยลอยๆ

"ทุกคนกำลังวุ่นเลยสิเนี่ย พอดีผมกำลังจะกลับบ้านก็เลยคิดว่าน่าจะมาดูให้แน่ใจเสียหน่อยว่าเตรียมงานกันไปถึงไหนแล้ว ตอนแรกนึกว่าจะได้เจอคุณกฤตซะอีก แต่ดูท่าทางเจ้าตัวจะไม่ได้มาคุมงานเองสินะ"

"ถ้าไม่เห็นหน้าฉันลูกค้าจะคิดว่าไม่ให้เกียรติ ต่อไปก็อาจไม่จ้างเราอีกก็ได้" ธีระฉุกคิดถึงคำพูดของกฤตภาสเมื่อเช้าได้ทันทีจึงรีบเอ่ยขัด

"เพราะเราประชุมเตรียมความพร้อมกันมาหลายรอบ พวกพี่ๆ เขาก็เลยรู้ว่าต้องทำอะไรกันอยู่แล้วน่ะครับ อีกอย่างถึงคุณกฤตจะไม่ได้มาคุมงานเองแต่พวกเราก็คอยแจ้งความคืบหน้าให้ตลอด ยังไงพรุ่งนี้คุณกฤตก็มาร่วมงานแน่นอน คุณอินวางใจได้ครับ"

เด็กหนุ่มนึกแปลกใจตัวเองที่ออกปากปกป้องคนที่เขาแสนจะหมั่นไส้ได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็พยายามคิดว่าเพราะไม่อยากให้ทุกคนในบริษัทโดนมองไม่ดีตามไปด้วยต่างหาก

อนุชิตเลิกคิ้วมองธีระด้วยแววตาแปลกใจ แต่แล้วก็ยกมุมปากขึ้นพร้อมกับประกายในแววตาที่วาววับยิ่งกว่าเดิม ชายหนุ่มไล้ปลายนิ้วไปบนกลีบดอกไม้ที่เสียบอยู่ในแจกันข้างๆ แล้วก็ทอดเสียงนุ่ม

"รู้อะไรมั้ย? เจ้านายกับเลขาฯ ที่ทำงานด้วยกันไปนานๆ มักจะซึมซับบุคลิกกันจนบางทีแค่ถามอะไรเลขาก็รู้แล้วว่าเจ้านายจะตอบว่ายังไง แต่น้องตี้เพิ่งจะมาฝึกงานได้แค่เดือนหรือสองเดือนเอง แสดงว่าคุณกฤตคงถ่ายทอดอะไรให้เยอะน่าดูสินะ"

"ก็ไม่เชิงหรอกครับ น่าจะเพราะพี่วีร์ที่เคยเป็นเลขาฯ ของคุณกฤตช่วยสอนงานผมไว้หลายอย่างมากกว่า"

ธีระยอมรับว่าสะอึกกับประโยคสุดท้ายของอนุชิต เพราะมันช่างเป็นคำพูดธรรมดาๆ ที่ฟังแล้วล่อแหลมเหลือเกินเมื่อมาจากริมฝีปากของคนที่มองเขาด้วยแววตารู้ทัน

"พรุ่งนี้คุณกฤตมาก็ดีเหมือนกันเพราะเรามีนิกกี้เป็นพรีเซ็นเตอร์หลัก ถ้ามีนักข่าวได้ถ่ายรูปตอนนิกกี้อยู่กับคุณกฤตเยอะๆ ก็คงช่วยให้งานเราได้ลงสื่อมากขึ้น เพราะดูเหมือนช่วงนี้จะไม่ค่อยมีใครเห็นข่าวของสองคนนี้ซะด้วย"

"ก็คงอย่างนั้นแหละครับ"

เด็กหนุ่มตอบอย่างขอไปที เขาก็ไม่รู้หรอกว่าอนุชิตเพียงแต่บอกเล่าหรือกำลังพยายามหยั่งเชิงกันแน่ แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่าให้ระมัดระวังคำพูดเวลาสนทนากับผู้ชายคนนี้

ท่าทางระวังระไวของเขาคงสื่อให้รู้ว่าถึงจะพยายามแหย่ต่อไปก็ไร้ผล อนุชิตจึงยกมือขึ้นตบบ่าเขายิ้มๆ

"น่าอิจฉาคุณกฤตจริงๆ ที่มีเลขาฯ ที่ไว้ใจได้คอยเป็นหูเป็นตาให้แบบนี้ เอาไว้ถ้าเบื่อคุณกฤตเมื่อไหร่ก็มาหาผมได้นะ ฝ่ายการตลาดที่บริษัทอยากได้เด็กไฟแรงแบบนี้มาเสริมทีมอยู่แล้วล่ะ"

คำพูดสองแง่สองง่ามซึ่งถูกสอดแทรกไว้ในบทสนทนาที่ดูไร้พิษสงทำให้เด็กหนุ่มหางคิ้วกระตุก เขายืนมองอนุชิตที่ปลีกตัวไปสำรวจส่วนต่างๆ ของห้องจัดงานแล้วก็ยกมือขึ้นปัดไหล่บริเวณที่โดนสัมผัสเมื่อครู่

น่าขยะแขยงชะมัด...

"ตี้ ทำอะไรอยู่น่ะ?"

"อ๋อ ตี้ปัดมดออกจากเสื้อน่ะพี่อาร์ท มีอะไรรึเปล่าครับ?"

ธีระหันไปตอบอรรณพที่เดินเข้ามาหา รุ่นพี่ของเขามองอนุชิตที่เพิ่งเดินออกไปจากห้องจัดงานหลังสำรวจจนพอใจแล้วก็หันมาขมวดคิ้วถาม

"ไม่ได้โดนหลอกถามอะไรใช่ไหม? พี่เพิ่งรู้จากไอ้บุ้งว่าเมื่อกี้คุณอินมาชวนตี้คุย มันบอกว่าดูท่าทางสนิทสนมกันดีก็เลยไม่อยากเข้ามาขัด นี่ถ้าพี่ไม่ไปเข้าห้องน้ำอยู่คงออกมาช่วยรับหน้าไปแล้ว คุณกฤตบอกว่าถึงเขาจะจ้างเราแต่ก็ไม่ค่อยวางใจเราเท่าไหร่ แต่เจ้านายเขาเป็นเพื่อนกับพ่อของคุณกฤต ก็เลยเหมือนโดนบีบให้มาจ้างบริษัทเราทั้งที่ใจจริงเขาอยากจ้างบริษัทของเพื่อนเขามากกว่า"

มิน่าล่ะ...ธีระเพิ่งถึงบางอ้อว่าทำไมอนุชิตถึงพยายามหาเรื่องกฤตภาสนัก ความซับซ้อนของวัยทำงานและเรื่องเส้นสายช่างทำให้เขาปวดหัวเสียจริงๆ ว่าแต่พี่บุ้งดูยังไงกันถึงเห็นว่าเขาคุยกับอนุชิตอย่างสนิทสนม? น่าจะเหมือนใส่หน้ากากเข้าหากันแล้วซ่อนมีดไว้ข้างหลังสิไม่ว่า!

"นี่ก็ทุ่มนึงแล้ว พวกพี่ว่าจะออกไปหาข้าวเย็นกินกันก่อนค่อยกลับมาเตรียมงานต่อ ตี้จะไปด้วยกันมั้ย? พอกินเสร็จแล้วก็กลับบ้านเลยก็ได้ จะได้กลับไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้จะได้มีแรงมาช่วยกันคุมงาน"

"อ้าว? ทุ่มนึงแล้วเหรอเนี่ย? งั้นตี้ไปด้วยดีกว่า ขอถ่ายรูปส่งให้คุณกฤตดูอีกนิดนึง ขอเวลาห้านาทีได้มั้ยครับ?"

"ฮะๆ ได้ๆ เดี๋ยวพวกไอ้บุ้งมันคงจะออกไปสูบบุหรี่รอที่หน้าโรงแรมแหละ เดี๋ยวตี้เสร็จแล้วก็ออกไปพร้อมกับกิฟท์ก็แล้วกัน เห็นยายนั่นยังนั่งแก้สคริปต์พิธีกรอยู่แถวๆ หน้าเวทีอยู่เลย"

"โอเคครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่ล็อบบี้"



++------++



กฤตภาสนั่งเอนหลังพิงหมอนขณะกวาดสายตาอ่านข้อความและอีเมล์ในไอแพด เขานั่งทำเช่นนั้นนานเป็นชั่วโมงๆ ตั้งแต่กินข้าวเย็นเสร็จจนสายตาเริ่มล้าถึงค่อยเหลือบดูนาฬิกา และพบว่าขณะนั้นเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว

ยังอยู่ช่วยเตรียมงานที่โรงแรมอีกรึ...ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเองแท้ๆ

ขณะที่กำลังชั่งใจว่าจะโทรตามธีระดีไหม ประตูห้องพักผู้ป่วยก็เปิดออกพร้อมกับเจ้าของใบหน้าคุ้นตาที่ก้าวเข้ามาอย่างได้จังหวะ

"เป็นไงมั่งไอ้คุณชาย ไม่ได้เจอกันแค่ข้ามวันแต่ดูสีหน้ามึงดีขึ้นเยอะนะเนี่ย"

คนบนเตียงเพียงแต่มองเขาด้วยแววตาเย็นชา ศุภวัฒน์จึงยักไหล่แล้วเดินตรงไปที่ตู้เย็น

"เพื่อนอุตส่าห์เคลียร์งานเพื่อมาเยี่ยมทั้งทียังทำหน้ายักษ์ใส่อีก เป็นคนอื่นเขาคงน้อยใจกลับบ้านกันไปแล้วนะเนี่ย ดีนะว่ากูมีภูมิคุ้มกันแล้ว ว่าแต่ซุปไก่สกัดเต็มตู้เลยวุ้ย ขอกินขวดนึงได้มั้ย?"

"อยากกินให้หมดตู้เย็นก็ตามใจ กูไม่ชอบกินอยู่แล้วแต่พ่อซื้อมาให้"

กฤตภาสตัดบทพลางเหลือบตาลงอ่านอีเมล์ต่อ ศุภวัฒน์จึงเปิดขวดซุปไก่สกัดแล้วก็เดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนขอบเตียง เรียกแววตาเจือรำคาญจากคนที่กำลังพยายามจะมีสมาธิได้สมความตั้งใจ

"ถึงจะคาวไปหน่อยแต่เวลากินตอนมันแช่เย็นก็ชื่นใจดีนะโว้ย ต่อให้สารอาหารจริงๆ มันจะแทบไม่มีก็เถอะ อย่างน้อยคนผลิตมันก็รู้จักเอาจุดขายมาทำให้ญาติคนไข้ต้องเสียเงินซื้อกันเป็นลังๆ ได้ล่ะวะ นี่ถ้ากูออกไปทำอาหารเสริมขายบ้างแล้วบอกว่ารับรองโดยแพทย์คงขายดีพิลึก"

"ตกลงมึงมาหากูทำไม? ถ้าแค่มาดูว่าอาการดีขึ้นรึยังก็อย่างที่เห็น แล้วพรุ่งนี้กูก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้วด้วย"

ศุภวัฒน์เกือบสำลักซุปไก่สกัดที่เพิ่งซดเข้าไปอึกใหญ่ นายแพทย์หนุ่มหันมาเลิกคิ้วมองเพื่อนด้วยแววตาไม่เชื่อหู

"เฮ่ยๆๆ กูก็รู้หรอกนะว่ามึงไม่ได้โดนยิงจุดสำคัญ แต่มึงจะทรมานสังขารตัวเองทำไมวะ!? ไม่มีคนโดนยิงที่ไหนเขาออกไปโชว์พาวกันหรอกนะเว้นว่าเป็นทหารในสนามรบ"

"แผลกูดีขึ้นมากแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้มีงานอิเว้นท์สำคัญของลูกค้าด้วย กูโดนมองว่าใช้เส้นของพ่อถึงทำให้ได้งานนี้มา ดังนั้นกูต้องไปคุมงานเองให้เขาเห็นว่ากูทำงานเป็น ไม่ใช่แค่เอาเงินไปจ้างคนอื่นให้ทำให้เฉยๆ"

ศุภวัฒน์ฟังแล้วถึงกับเอามือตบหน้าผาก "มึงนี่มัน...เฮ้อ! บางทีกูก็กลัวเพื่อนที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กจะไม่แก่ตายจริงๆ ที่มึงต้องทุ่มเทเพื่อพิสูจน์ตัวเองขนาดนี้ก็เข้าใจได้อยู่ แต่มึงต้องสำเหนียกด้วยนะว่าคนอื่นเขาไม่รู้ว่ามึงเพิ่งโดนยิง ถ้าเกิดความแตกกลางงานนี่ไอ้ที่พยายามจะปิดมาก็สูญเปล่าเลยนะ"

"มีตี้คนนึงที่รู้ อย่างน้อยเด็กนั่นก็คงช่วยเหลือระหว่างอยู่ในงานได้"

คำพูดสวนกลับอย่างไม่ลังเลทำให้ศุภวัฒน์เลิกคิ้วสูง เขาทิ้งขวดซุปไก่สกัดลงในถังขยะใต้เตียงแล้วก็หันมากอดอกมองคนเจ็บอย่างพิจารณา

"ดีมากที่พูดถึงเด็กคนนั้นขึ้นมา กูสงสัยตั้งแต่ตอนที่มึงบอกให้โทรหาแค่คุณลุงกับเด็กนั่นแล้ว ไม่สิ...ต้องบอกว่าสงสัยตั้งแต่มึงพาเขามาที่คลินิกมากกว่า ที่ไว้ใจกันขนาดนี้นี่เพราะมีอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?"

กฤตภาสปิดฝาไอแพดแล้วหันไปวางบนหัวเตียง จากนั้นก็เอนหลังพิงหมอนมากขึ้น เขารู้ว่าไม่ช้าก็เร็วต้องมีคนใกล้ตัวถามถึงเรื่องนี้จึงไม่ได้แสดงท่าทีแปลกใจ

"ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ กูแค่รู้ว่าเด็กคนนั้นเก็บความลับเป็นแล้วก็ไว้ใจได้ ถ้ากูเป็นอะไรขึ้นมาในงานจริงๆ อย่างน้อยเขาก็คงรู้ว่าควรจะหาทางช่วยยังไงโดยไม่ให้ความแตก"

"จุ๊ๆๆ นี่ถ้าไม่ได้ยินจากปากมึงเองกูคงนึกว่าตัวเองละเมอ หายากนะเนี่ยที่มึงจะบอกว่าไว้ใจใครที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแบบนี้ แถมเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักตื้นลึกหนาบางมึงมาก่อนเลยด้วย กูว่างานนี้ไม่ใครก็ใครกำลังตกหลุมรักอยู่มั่งล่ะว้า"

"มึงดูละครมากไปแล้วไอ้หมอ"

"กลับมาแล้วครับ อ๊ะ หวัดดีครับหมอเหวิน"

ธีระชะงักหลังจากเปิดประตูห้องแล้วพบว่านอกจากกฤตภาสแล้วยังมีเพื่อนของเจ้าตัวที่ขึ้นไปนั่งเบียดอยู่บนเตียง ขณะที่กำลังไม่แน่ใจว่าควรออกไปรอด้านนอกดีไหม กฤตภาสก็หันไปไล่คนที่นั่งเบียดอยู่ข้างๆ เสียก่อน

"จะหมดเวลาเยี่ยมแล้ว มึงกลับไปก่อนแล้วค่อยโทรมาพรุ่งนี้เช้า ไหนๆ คุณหมออยากดูละครนัก กูก็จะให้มึงได้มีส่วนร่วมด้วยซะเลย"

"อื้อหือ โคตรจะเป็นเกียรติกับกูเลยเนี่ย สังหรณ์ว่ากูจะได้บทตัวประกอบอดทนยังไงพิกล เอาวะ งั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกัน เดี๋ยวหมอกลับก่อนแล้วกันนะตี้ ไอ้หมอนี่มันคงไม่ชอบใจที่มีก้างขวางคอ"

"ครับ กลับดีๆ นะครับคุณหมอ"

เด็กหนุ่มพนมมือไหว้ศุภวัฒน์ที่ตบบ่าเขาเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป หลังจากประตูห้องปิดลงแล้วเด็กหนุ่มจึงค่อยหันกลับมามองกฤตภาส ความเงียบดำเนินไปชั่วครู่ก่อนที่คนบนเตียงจะเอ่ยถาม

"กินข้าวมารึยัง?"

เสียงห้าวทุ้มอันคุ้นหูเรียกเด็กหนุ่มกลับจากภวังค์ เขากะพริบตาปริบก่อนจะค่อยพยักหน้า

"กินกับพวกพี่อาร์ทแล้วครับ พวกพี่เขากลับไปโรงแรมเพราะต้องคุมงานกันต่อ ผมก็เลยกลับมานี่"

"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยมาเล่าให้ฉันฟังว่าวันนี้ที่บริษัทกับที่โรงแรมมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้ามีอะไรที่ฉันควรต้องรู้ก็เล่ามาให้หมดด้วย พรุ่งนี้ตอนฉันไปที่งานจะได้ไม่มีปัญหา"

ไม่รู้ว่าเขาเหนื่อยจนหูเฝื่อนหรือกฤตภาสกันแน่ที่เพลียจนทำตัวต่างออกไป แต่ธีระรู้สึกราวกับสัมผัสได้ถึงกระแสอ่อนโยนอันบางเบาในน้ำเสียงนั้น พลันก็นึกขึ้นได้ว่าเขามีของที่ต้องให้กฤตภาสจึงหยิบออกจากกระเป๋า

"นี่แฟ้มเอกสารที่คุณกฤตต้องเซ็นให้ฝ่ายบัญชีกับเอชอาร์ครับ เขาต้องใช้ภายในวันพรุ่งนี้ ผมกะว่าตอนเช้าจะเข้าออฟฟิศก่อนแล้วค่อยไปโรงแรมตอนบ่าย"

"อืม"

กฤตภาสรับแฟ้มไปเปิดดูแล้วก็หยิบปากกาขึ้นมาเตรียมจรดบนกระดาษ แต่เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มยังยืนเหม่ออยู่ที่เดิมก็ขมวดคิ้ว

"มีอะไรอีกรึเปล่า? หรืออยากจะคุยงานกันตอนนี้เลยก็ได้นะ"

"อะ...เปล่าครับ ถ้างั้นผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

ธีระรีบวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วก็หยิบเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนออกมา เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็ปิดประตูลงกลอนโดยไม่ได้รู้ตัวว่าท่าทางแปลกๆ ของตัวเองทำให้กฤตภาสมองตามด้วยแววตามีคำถาม


"ไอ้หมอนี่มันคงไม่ชอบใจที่มีก้างขวางคอ"


คำพูดของศุภวัฒน์ดังขึ้นในหัวซ้ำๆ ขณะที่ร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าออก เด็กหนุ่มก้าวเข้าไปใต้ฝักบัวแล้วเปิดน้ำอย่างเหม่อลอย ภาพของกฤตภาสกับศุภวัฒน์ที่นั่งเบียดกันอย่างสนิทสนมบนเตียงตอนที่เขาเพิ่งกลับมายังติดตาจนทำอย่างไรก็ลบไม่ออก

หมอเหวินตั้งใจจะหมายความว่ายังไงกันแน่นะ หมายถึงเราเหรอที่เป็นก้างขวางคอ? จะว่าไปแล้วหมอก็เป็นคนแรกที่รู้เรื่องที่คุณกฤตโดนยิงก่อนที่จะโทรหาพ่อของคุณกฤตกับเราด้วยนี่นา หรือที่จริงแล้วสองคนนี้มีความสัมพันธ์กันมากกว่าเพื่อน? แล้วเราก็เพียงแค่ถูกเรียกมาคอยอำนวยความสะดวกให้คุณกฤตระหว่างที่บาดเจ็บโดยที่หมอเหวินก็ยอมรู้เห็นเป็นใจแค่นั้น?

นี่เราจะไม่มีวันหลุดจากการเป็นตัวแทนของใครได้ตลอดชีวิตเลยหรือยังไงกัน?

คำถามที่ไม่มีคำตอบหมุนวนในหัวของธีระราวแผ่นเสียงที่ถูกกรอกลับไปกลับมา เช่นเดียวกับความรู้สึกเหมือนมีใครมาบดขยี้หัวใจขณะที่ได้แต่ปล่อยให้สายน้ำเย็นหลั่งไหลลงอาบบนร่างไม่หยุด


++---TBC---++


A/N: มาลงตอนใหม่วันสิ้นเดือนพอดี หวังว่าคงไม่ทำให้รอกันนานเกินไปนะคะ (สาบานได้ว่าไม่เคยเขียนนิยายเรื่องไหนแล้วอัพได้ถี่และเร็วเท่าเรื่องนี้แล้ว XD) ดูเหมือนน้องตี้จะมีเรื่องมาทำให้หนักใจได้ไม่หยุดหย่อนแต่ตากฤตกลับชิลตล้อดตลอด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากลักพาตัวน้องตี้มาเก็บไว้ไม่ให้โดนใครหาเจอเหมือนกันนะเนี่ย แกล้งตากฤตซะมั่ง 555

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ในตอนที่ผ่านมา และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นต์ให้ตอนนี้ด้วยนะคะ :D

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Windyne ที่ 31-03-2014 23:48:32

มาแล้วๆ

อีคุณอินนี่มันยังไงๆอยู่นะ ถ้าคุณกฤตไปงานนี้จะมีเรื่องอะไรรึเปล่านะ :s

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-04-2014 00:05:15

มีแต่คนจ้องจะงาบน้องตี้ เห้อออออแแแแ
ว่าแต่จะมีอะไรมั้ยเนี่ยงานวันรุ่งขึ้นเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 01-04-2014 00:15:36

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 01-04-2014 00:16:35

ตี้เอ๊ยยยยย คิดไปได้
แต่ก็เข้าใจนะ เพราะตัวเองเคยเจ็บแบบนี้มาก่อนใช่มั้ยล่ะ น่าสงสารตี้
ส่วนคุณอินนี่ชักจะยังไง ไม่น่าไว้ใจสุดๆ คงไม่ได้รู้อะไรมาหรอกใช่มั้ย
แอบอยากให้ตี้เล่นตัวหนักๆ ตาลุงนี่จะได้ยอมรับความรู้สึกตัวเองซะที ตี้ด้วย! กว่าจะลงเอยกัน สงสัยกองเชียร์ต้องลุ้นกันหืดขึ้นคอแน่ๆ ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองกันเล้ยยยยย  :katai4: :katai1: :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 01-04-2014 00:24:53

ตี้เข้าใจผิดใหญ่แล้วววว
 
ม๊ายยยยยยยยนนะ กรี๊ดดดด !!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 01-04-2014 00:40:21

โอ๊ยยยยยยย ตี้!!!!! คิดได้ยังไงเนี่ยว่าตัวเองเป็นก้างน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เด็กน้อยของป้า~ น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-04-2014 00:48:13

ใช้น้องตี้ซะคุ้มเลย ทั้งงานบริษัท ทั้งเฝ้าไข้

ถ้าไม่รักเขาแล้วมันจะเจ็บได้ยังไงจริงไหมน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-04-2014 01:05:29

ตี้คิดเยอัไปป่าว5555 :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-04-2014 01:11:08

คณอินไม่น่าไว้ใจจริงๆ
ส่วนหนูตี้..อย่าเพิ่งคิดมาก สองคนนั้นเขาเป็นเพื่อนกันเฉยๆจ้ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-04-2014 02:07:41

ความคิดน้องตี้ชวนสยองอ่ะ คิดไปได้นะลูกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 01-04-2014 02:36:33

เอ่อ น้องตี้คะ ความคิดหนูนี่มันแปลกๆไปหน่อยนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 01-04-2014 02:47:43

เข้าใจผิดด้วย หวังว่าคงจะเข้าใจกันได้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-04-2014 05:33:41

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 01-04-2014 05:42:27

น้องตี้คิดมาก ดูถูกตัวเอง ตอนนี้อีตากฤตออกจะทั้งรักทั้งหลง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-04-2014 05:54:22

 :L2:  น้องตี้คิดได้เน๊อะ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-04-2014 06:03:48

ว้ายๆๆ ไม่เอาลูกน้องตี้ ไม่เป็นผู้ชายขี้มโนลูก

สงสารน้องบอกเลยแผลที่ได้รับมันใหญ่มากกว่าที่คิดนะ เพราะไม่ว่าอะไรน้องก็ไม่สามารถก้าวผ่านตรงนี้ไปได้ซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 01-04-2014 08:53:55

คุณกฤตชัดเจนหน่อยตี้คิดมากนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-04-2014 09:45:58

น้องตี้คะ กลับมาค่ะ กลับมา นี่หนูคิดไปถึงไหนเนี่ยลูก กลับมาค่าาาาา
น้องตี้คิดไปไกลซะแล้วววว
ฮ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-04-2014 10:00:21

น้องตี้แอบน้อยใจเหรอจ๊ะ โอ๋ๆ :กอด1:
ในหัวเริ่มมีเรื่องคุณกฤตเต็มไปหมดแล้วสิ สัญญาณแบบนี้มันแปลว่าไงนะ อิอิ :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 01-04-2014 10:30:51

เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นนะน้อง...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 01-04-2014 11:08:28

ตี้อ่ะ เข้าใจผิดแล้วว คุณหมอเค้าหมายถึงตัวเองตังหากที่เป็นก้าง ถึงรีบขอตัวกลับไง

อย่าน้อยใจสิจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 01-04-2014 11:39:27

ตี้คิดมากไปแล้วลูก  :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 01-04-2014 11:47:22

น้องตี้คิดมากเเล้วนะคุณกฤษ  o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 01-04-2014 12:21:11

คิดเยอะเหลือเกินนายเอกเรา  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Tasaitatsu ที่ 01-04-2014 12:48:48

กลับมาน้องตี้กลับมาก่อนลูก
หนูอย่าเพิ่งคิดไปไกล
คิดใกล้ๆตั้งแง่กับอิคุณอินก่อนลูก
ส่วนเรื่องของอิตาลุงนั่นกับหมอ ป้าว่าหนูเลิกคิดไปจะดีที่สุดนะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 01-04-2014 13:33:00

อย่าคิดมากนะน้องตี้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-04-2014 14:57:29

หมอกับคุณกฤตเหรอ 555555555

น้องตี้คิดมากไปนะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 01-04-2014 15:37:24

คุณอินนี่น่าหมั่นไส้ดีนะ   :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 01-04-2014 16:17:30

 :hao5: ติดซะแล้วววววววว หลงมาอ่านแล้ววางไม่ลงเลยย

ชอบคู่นี้ปากแข็งกันดี 55  สนุกมาๆค่ะ รอตอนต่อไปนะ o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-04-2014 17:06:26

 :กอด1:  ทำน้องตี้นอนด์อีกแล้วนะคุณกฤตเนี่ย  แม้จะเป็นอารมณ์หึงเล็ก ๆ น้อย ๆ (แบบยังไม่รู้ตัว)  ก็เถอะ  แต่ทำให้น้องเศร้าใจมากก็ไม่ดีนะ  แอบเคืองนิดนึง  สงสารตีตี้น้อยอ่ะ


รู้สึกว่าคุณกฤตจะเชื่อใจน้องมากเลย  อนาคตบริษัทคงตกอยู่ในกำมือน้องตี้แน่นอน  :laugh:




เป็นกำลังให้คนเขียนนะคะ  ดีใจที่เรื่องนี้อัพมาเรื่อย ๆ   o13


รอตอนต่อไปค่า


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-04-2014 19:01:26

เอิ้ว ตี้คิดได้ไง คุณหมอกับตากฤตน่ะเพื่อนกั้น!
ส่วน(ไอ้)คุณอินนี่พูดจาแอบแฝงน่าเกลียดมาก
รอตอนต่อไปค่ะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 01-04-2014 19:20:53

น้องตี้อย่าเข้าใจผิดค่าา กลัวน้องจะนอยด์ >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 01-04-2014 20:01:24

หึงรึปล่าวเนี่ย ทำไมคุณหมอถึงต้องไปนั่งใกล้ขนาดน้านนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 01-04-2014 20:14:36

บางทีก็หมั่นไส้คุณกฤตจริงๆนะ มันจะชิลไปล่ะ ไม่เห็นจะรู้สึกผิดอะไรกับเค้าบ้าง
อยากให้น้องตี้เอาคืนให้หนักเลย  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 01-04-2014 20:49:16

น้องตี้ อย่าเพิ่งคิดมากนะคะคุณน้องงงงงง 

หมอเหวินกะคุณกฤษ ช้านจิ้นไม่ออก 555555

อิคุณอินนี่ยังไงๆอยู่นา รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-04-2014 21:03:34

ขัดใจกับน้องตี้ซะจริง คิดอะไรแบบนั้นคะลูก ไม่เอาค่ะ ไม่ดีนะคะ อย่าคิดๆ

ไม่ต้องจิ้นให้คุณกฤตกับคุณหมอได้กันหรอกนะ เดี๋ยวฟ้าผ่าตายกันพอดี  :laugh:

ก็เพราะคุณกฤตนั่นแหละ ทำอะไรไม่ชัดเจนสักที หมั่นไส้จริงๆ ขอสักทีเหอะ  :z6:

แล้วอีคุณอินนี่ก็เนอะ หวังเคลมน้องตี้ละสิ

บอกไว้ก่อนว่าอดค่ะอด คุณกฤตไม่มีวันปล่อยให้น้องตี้ตกไปเป็นของใครอีกแล้ว  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 01-04-2014 21:20:35

น้องตี้หึงงงงงงงงงงง   :hao7:
คิดจริงจังจนเราแอบหวั่นไหวว่าเออหรือจะใช่ เอ๊ย ไม่ใช่สิ  :try2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-04-2014 21:35:09

อุต๊ะ น้องตี้ของพี่ เอ๊ย ของคุณกฤตเข้าใจผิดไปใหญ่โตซะแล้วลูก ที่จริงหมอเหวินนั่นหล่ะก้าง
รักเขาแล้วสินะถึงคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ ดีจ๊ะดี คนอ่านชอบใจ ส่วนคุณกฤตแกจัดเต็มมานานแล้ว
แค่ไม่ยอมรับเอ๊ง เฮ้อ คู่นี้นะ ปากแข็งทั้งคู่ รอดูคุณกฤตออกงาน จะไหวมั้ยเนี่ยพ่อคนเหล็ก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 01-04-2014 21:52:41

กำลังจะอ่านต่อตอนที่ 23  นึกได้เลยขอถามก่อนนะเจ้าคะ...
สุดท้ายเขาก็ได้แต่หันไปหยิบถุงใส่ยามาดูว่าตัวไหนที่กฤตภาสเอ่ยถึง
คือว่าแต่ละโรงบาลอาจไม่เหมือนกันเนอะ...แต่ที่เราทั้งนอนเอง  ทั้งไปเยี่ยมคนป่วย ..เออ..เห็นแต่เค๊า
เอายาใส่แก้วเล็ก เล๊ก... มาไม่ใช่เหรอตัวเอง....แต่ถ้าเราเข้าใจผิดก็ ฮิฮิ...โทษทีนะจ๊ะ....
ไปอ่านต่อดีกว่า..อย่างอนกันน๊า...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 01-04-2014 22:11:38

หนูตี้คะ..คิดได้ไงนี่...ไม่เอาไม่เอาเราไม่คิด.....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: aukuzt ที่ 01-04-2014 22:24:54

น้องตีิค่ะ ช่างคิดไปได้นะคะ เจ้ยืนยันเขาไม่มีอะไรในก่อไผ่จ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-04-2014 22:42:14

อ้างจาก: Yร้าย ที่ 01-04-2014 21:52:41  

กำลังจะอ่านต่อตอนที่ 23  นึกได้เลยขอถามก่อนนะเจ้าคะ...
สุดท้ายเขาก็ได้แต่หันไปหยิบถุงใส่ยามาดูว่าตัวไหนที่กฤตภาสเอ่ยถึง
คือว่าแต่ละโรงบาลอาจไม่เหมือนกันเนอะ...แต่ที่เราทั้งนอนเอง  ทั้งไปเยี่ยมคนป่วย ..เออ..เห็นแต่เค๊า
เอายาใส่แก้วเล็ก เล๊ก... มาไม่ใช่เหรอตัวเอง....แต่ถ้าเราเข้าใจผิดก็ ฮิฮิ...โทษทีนะจ๊ะ....
ไปอ่านต่อดีกว่า..อย่างอนกันน๊า...

มีแบบที่คุณหมอจ่ายยาให้เลยด้วยค่ะ อาจดูเหมือนแปลก แต่จากประสบการณ์ที่ได้ไปนอนเฝ้าคนเจ็บมาเกินห้า รพ. ทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัดก็เลยรู้ว่าบางที่ทำแบบนี้ค่ะ ^_^ (นิยายที่เราเขียนหลายเรื่องมีฉากนอน รพ.เพราะตัวคนเขียนเองเป็นโปรด้านการนอนเฝ้าคนไข้นี่ล่ะค่ะ 5555)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 01-04-2014 22:53:08

คิดไปด๊ายยยยยยยนะตี้
แต่ถ้าไม่แคร์เขาก็คงไม่นอยด์แบบนี้หรอก ฮั่นแน่!!


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 03-04-2014 22:09:07

น้องตี้ค่ะ อย่าคิดอะไรชวนน่าสะพรึงแบบนั้นสิค่ะ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 03-04-2014 23:52:57

อ่าวว คิดมากซะงั้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 04-04-2014 01:11:41

หยุดคิดนะตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 04-04-2014 11:00:39

คุณกฤตกับพี่หมองั้นเหรอ แค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว บรึ๋ยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 04-04-2014 14:33:38

อ่ะ น้องตี้หึงป้ะเนี่ย
งืออออ..ดีมาก เป็นสัญญาณที่ดี
^^
ต้องคอยระวังคนที่เข้ามาแปลกๆ น้องตี้ต้องสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-04-2014 15:57:39

ตี้ เอย ตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: armlporsch ที่ 04-04-2014 16:03:59

คุณอินจะมาตีสนิทกับตี้ด้วยสาเหตุไรไม่รู้  แต่ที่แน่ๆ ตี้รู้สึกได้เลยว่าไม่ชอบ
กลับมาที่โรงพยาบาลมาเจอภาพที่คุณหมอกับคุณกฤตนั่งเบียดกันบนเตียงอีก
คำพูดที่หมอพูดทำเอาตี้คิดวุ่นวายไปหมด  มันหมายความว่าไง
น้องตี้ไม่อยากเป็นตัวแทนของใครไปตลอดชีวิตหรอกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: himenana ที่ 04-04-2014 22:38:20

พึ่งติดตาม สนุกมากๆ เลยค๊าาา  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

สงสาร น้องจัง  :mew4: มีแต่คนมาหลอก  :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 06-04-2014 21:41:37

เอาให้ชัดเจนไปเลยคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 07-04-2014 20:48:27

น้องตี้ คิดอะไรแบบนั้น
หมอเหวินเค้าหมายถึงตัวเค้าเองที่จะเป็น กขค. ของน้องตี้กะคุณกฤตนะจ๊ะ ไม่ได้หมายถึงน้องตี้เป็นก้าง
น้องคิดแบบนี้ดูน่าสงสารไปเลย ไม่เอาไม่คิดแบบนี้นะ อยากให้น้องตี้เข้มแข็ง เลิกคิดอะไรไปเองนะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-04-2014 09:18:43

ตอนแรกก็คิดว่าน้องตี๋คิดไปใหญ่โต

แต่แบบ...เรื่องที่โดนผ่านมาก็...นะ  :เฮ้อ:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: pupapeeranat ที่ 14-04-2014 12:11:35

สงสารน้องตี้จัง ไม่อยากให้น้องคิดมาก
แต่ตาบอสเนี่ยน่าหมั่นไส้มาก
 :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 23 จ้า ^0^ (อัพ 31/3/14) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 14-04-2014 22:49:20

อย่าคิดเองซิจ๊ะน้องตี้ ถามตาเฒ่าเล้ยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 17-04-2014 22:06:13

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 24

งานเปิดตัวโน้ตบุ๊คครั้งนี้มีโจทย์จากลูกค้าว่าต้องการบรรยากาศที่เรียบหรูแต่ก็ทันสมัย แนวทางการตกแต่งจึงถูกกำหนดให้เป็นสีดำและสีทอง บางจุดก็จะใช้ดอกไม้ แก้วคริสตัลและขนนกแซมบ้างเพื่อไม่ให้ทึบทึมเกินไป ส่วนเวทีนั้นปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีดำและต่อแคทวอล์คมาถึงกลางห้องสำหรับให้นางแบบเดินโชว์สินค้า

ตอนที่ธีระแยกตัวกลับไปเมื่อคืนก่อนนั้นสภาพห้องจัดงานยังไม่ค่อยเรียบร้อย แต่เมื่อเขาเดินทางมาถึงโรงแรมในตอนแดดร่มลมตกของวันนี้ก็พบว่าทุกอย่างถูกรังสรรค์ได้สมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ

"อ้าวตี้ มาแล้วเหรอ?"

อรรณพเอ่ยทักเมื่อเห็นธีระเดินเข้ามาในห้องจัดงาน เด็กหนุ่มมองอย่างชื่นชมไปรอบๆ แล้วก็ยิ้มให้

"ห้องสวยมากเลยครับพี่อาร์ท เมื่อคืนอยู่กันถึงกี่โมงเนี่ย?"

"กี่โมงเหรอ...น่าจะเกือบๆ ตีสองมั้ง พอพี่กลับถึงบ้านก็งีบนิดนึงก่อนจะออกมาอีกทีตอนเก้าโมง โชคดีว่างานเราจัดตอนเย็นก็เลยมีเวลาให้เตรียมตัวกันเยอะหน่อย"

หนุ่มรุ่นพี่อธิบายขณะเดินนำไปยังห้องพักซึ่งตั้งเยื้องกับห้องจัดงาน ภายในห้องมีเพื่อนร่วมงานบางคนกำลังกินข้าว บ้างก็จับกลุ่มคุยกันหรือโทรศัพท์ติดต่องาน ธีระเข้าไปวางกระเป๋าไว้บนชั้นวางของแล้วก็เดินกลับไปหาอรรณพอีกครั้ง

“งั้นตอนนี้มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?”

“ถ้าตอนนี้ก็ยังไม่มีหรอก พี่ว่าระหว่างนี้ตี้รีบกินข้าวรองท้องไว้ก่อนดีกว่า อ้อ...ส่วนนี่วอของตี้ พี่จูนให้เป็นช่องสำหรับทีมพวกเราโดยเฉพาะแล้ว ถ้าเสียงดังหรือเบาไปก็หมุนปรับวอลุ่มตรงนี้ เดี๋ยวพอคนอื่นจะออกไปหน้างานก็ค่อยตามเขาออกไปก็ได้”

“โอเคครับ”

เด็กหนุ่มเสียบวิทยุไร้สายไว้กับเข็มขัดและยกหูฟังขึ้นเสียบหู หลังจากปรับความดังของเสียงให้พอดีแล้วก็เดินไปหยิบข้าวกล่องแล้วนั่งกินที่โต๊ะเดียวกับพวกรุ่นพี่ ทุกคนล้วนอยู่ในชุดเตรียมพร้อมสำหรับงานคืนนี้ซึ่งก็คือเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำปักโลโก้สีทองของบริษัทกับกางเกงสีเข้ม ส่วนรองเท้านั้นต้องเป็นรองเท้าหุ้มส้นที่ดูสุภาพแต่ก็คล่องตัว

"เห็นว่าพวกนายแบบนางแบบมาแต่งตัวกันตั้งแต่บ่ายแล้วใช่มั้ย? แล้วนิกกี้ล่ะ?"

"ก็แต่งตัวอยู่ในห้องที่จองให้เขาแหละ เห็นว่าคืนนี้จะมีเซเลบมาร่วมงานหลายคน ทางลูกค้าคงอยากอวดว่าตัวเองจ้างมาได้เรทถูกกว่าเราล่ะมั้ง"

รุ่นพี่ที่โต๊ะคุยซุบซิบกันแบบไม่เก็บเสียงนัก แต่ก็ไม่น่าแปลกเพราะถึงอย่างไรทุกคนในบริษัทต่างก็รู้เรื่องนี้ ฝ่ายธีระได้แต่นั่งกินข้าวเงียบๆ เพราะไม่อยากออกความเห็น เขาตั้งใจว่าหลังจากกินข้าวเสร็จจะออกไปสำรวจหน้างานอีกสักทีก่อนที่กฤตภาสจะมาถึง

นี่เรากลายเป็นคนเอาการเอางานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ อยากให้พ่อกับแม่มาเห็นชะมัดจะได้เลิกห่วง

เด็กหนุ่มยิ้มให้กับความคิดที่ผุดขึ้นมา เขาตระหนักดีว่าเมื่อก่อนตัวเองชอบทำตัวจับจด การเรียนก็ไม่ได้ดีนักแถมยังเอาแต่ผลาญเงินไปกับการเที่ยวเล่นและซื้อข้าวของ ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนนี้เขากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน น่าจะเป็นเพราะได้มาฝึกงานช่วงปิดเทอมนี้กระมัง

พอคิดถึงตรงนี้เรียวคิ้วของธีระก็มุ่นเข้าหากัน เพราะถึงแม้เขาจะภูมิใจกับความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น แต่ขณะเดียวกันการมาฝึกงานก็ทำให้เขาต้องเจอกับคนอย่างกฤตภาส เขายอมรับว่าตอนแรกที่ถูกยื่นเงื่อนไขแย่ๆ ให้นั้นเขาเกลียดอีกฝ่ายเข้ากระดูกดำ แต่ไม่รู้เพราะความเคยชินหรือว่าทัศนคติที่เปลี่ยนไปหลังจากรู้ว่ากฤตภาสไว้ใจเขาในหลายๆ เรื่องมากกว่าคนอื่นที่บริษัท ตอนนี้เขาจึงไม่กล้าถามตัวเองให้ลึกซึ้งว่าคิดอย่างไรกับผู้ชายคนนั้นกันแน่

"ตี้ เดี๋ยวพวกพี่จะออกไปที่หน้างานกันแล้วนะ จะไปด้วยกันหรือเปล่า?"

เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งดึงธีระออกจากวงจรความคิดอันสับสน เขามองทุกคนที่พร้อมจะออกไปปฏิบัติงานแล้วถึงเพิ่งรู้ตัวว่ากินข้าวไปได้แค่นิดเดียว

"ไปด้วยครับ ขอตี้กินน้ำแป๊บนึง"

"ไม่ต้องรีบก็ได้นะ จริงๆ ยังพอมีเวลาอีกหน่อย ตี้กินข้าวให้หมดแล้วค่อยตามไปก็ได้"

"ไม่เป็นไรครับ ออกไปพร้อมกันเลยดีกว่า ตี้ยังไม่ค่อยหิวด้วย"

พวกเขาออกจากห้องพักของทีมงานแล้วก็ต่างกระจายตัวไปตามจุดที่ต้องรับผิดชอบ ฝ่ายที่ต้องคุมคิวการแสดงก็เข้าไปในห้องจัดงาน ฝ่ายที่ต้องต้อนรับแขกก็ไปดูแลความเรียบร้อยหน้าทางเข้า ส่วนธีระนั้นไม่มีหน้าที่อะไรเป็นพิเศษ เขาจึงมาช่วยต้อนรับแขกด้วยเพราะจะได้เห็นเวลาที่กฤตภาสเดินเข้ามา

"สงสัยวันนี้รถไม่ติดแฮะ ลูกค้ามาถึงกันเร็วเชียว"

รุ่นพี่คนหนึ่งหันมากระซิบกับธีระที่พยักหน้ารับ ตามกำหนดการแล้วงานเลี้ยงจะเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม แต่ยังไม่ทันจะหกโมงดีก็มีลูกค้าทยอยกันมาลงทะเบียนไม่ขาดสาย แขกเหรื่อหลายคนเป็นผู้มีชื่อเสียงในวงการ แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปและโทรศัพท์มือถือของสื่อมวลชนที่ได้รับเชิญมาทำข่าวจึงวูบวาบไปทั่วบริเวณ

เสียงฮือฮาจากมุมหนึ่งของงานดึงดูดนักข่าวให้หันกล้องไปทางเดียวกัน ธีระและเพื่อนร่วมงานจึงหันตามและพบว่าผู้ที่เดินออกมาก็คืออรณิชซึ่งเป็นพรีเซนเตอร์หลักของงานคืนนี้ ดาราสาวอยู่ในชุดเกาะอกผ้าซาตินที่ประดับด้วยขนนกและคริสตัล กระโปรงทรงสุ่มของเธอสั้นเหนือเข่าที่ด้านหน้าแต่ชายด้านหลังยาวกรุยกรายระพื้น บนเรือนผมที่เกล้าเป็นมวยสูงประดับด้วยดอกไม้และขนนก ความสง่าและโดดเด่นขับรัศมีให้เธอกลายเป็นจุดเด่นของงานได้ไม่ยาก

ฉากสำหรับถ่ายรูปที่หน้างานคลาคล่ำไปด้วยแขกที่อยากถ่ายภาพร่วมกับอรณิชและบรรดานางแบบคนอื่นๆ ขณะเดียวกันแสงไฟที่แขวนประดับโดยรอบก็เริ่มวอมแวมกลบแสงอาทิตย์ที่สลัวลงทุกที ยิ่งเข็มนาฬิกาเดินไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ก็ยิ่งใกล้เวลางานมากขึ้นเท่านั้น ขณะที่ธีระกำลังคิดว่าจะโทรตามกฤตภาส สายตาของเขาก็ทอดไปประสานเข้ากับอนุชิตที่กำลังยืนจิบไวน์อยู่อีกมุมหนึ่งพอดี

ชายหนุ่มชูแก้วขึ้นทักทายแต่ไม่เดินเข้ามาหา ทว่ารอยยิ้มที่ประดับบนมุมปากและแววตาก็ทำให้ธีระนึกฉุนอยู่เลาๆ เพราะราวกับเขากำลังโดนล้อเลียนว่า 'นายใหญ่ไปอยู่เสียที่ไหนล่ะ?' ไม่มีผิด

"ทีมนักแสดงข้างในพร้อมแล้ว ถ้าคุณกฤตมาเมื่อไหร่พวกข้างหน้าบอกให้รู้ด้วยนะ เปลี่ยน"

เสียงของอรรณพดังมาตามวิทยุไร้สายที่ทีมงานทุกคนมีติดตัว แต่ละคนลอบมองกันไปมาเพราะถึงแม้จะเตรียมการพร้อมแค่ไหนก็เริ่มงานไม่ได้ถ้ากฤตภาสยังมาไม่ถึง รุ่นพี่ที่ยืนข้างๆ คนหนึ่งขยับเข้ามาใกล้แล้วกระซิบถามธีระอย่างเป็นกังวล

"ตกลงคุณกฤตจะมากี่โมงน่ะตี้? ไหนส่งข้อความบอกทุกคนเมื่อตอนบ่ายว่าจะมาตั้งแต่หกโมงนี่นา"

"เดี๋ยวตี้ลองโทรหาอีกทีนะครับ อ๊ะ! คุณกฤตมาแล้วครับ!"

เด็กหนุ่มลืมตัวส่งเสียงดังจนสายตาหลายคู่หันไปมองตาม และพบว่าคนที่ทุกคนรออยู่กำลังเดินผ่านหัวมุมล็อบบี้มาพร้อมกับศุภวัฒน์โดยมีผู้จัดการโรงแรมเดินนำเข้ามา สีหน้าท่าทางของเจ้าตัวไม่บ่งบอกถึงความอิดโรยที่จะทำให้ใครๆ สงสัยว่ากำลังบาดเจ็บอยู่เลยสักนิด

ในที่สุดก็มาเสียที...

ธีระระบายลมหายใจยาวอย่างโล่งใจ วันนี้กฤตภาสสวมเสื้อสูทสีดำไม่กลัดกระดุมทับเสื้อเชิ้ตแบะปกสีครีม ส่วนศุภวัฒน์ซึ่งมาด้วยกันสวมสูทที่สุภาพกว่าเพราะกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตทุกเม็ดและผูกเนคไท พอมาถึงทางเข้างานแล้วกฤตภาสก็เดินตรงมายังโต๊ะลงทะเบียนที่ธีระกับลูกน้องคนอื่นยืนอยู่ทันที

"โทษทีรถติดไปหน่อยเลยมาช้า ทุกคนพร้อมสำหรับพิธีเปิดงานกันหรือยัง?"

ชายหนุ่มถามไถ่โดยไม่สนใจแขกเหรื่อและสื่อมวลชนที่ออกันอยู่อีกมุม แต่ยังไม่ทันจะมีใครได้ตอบคำถาม อนุชิตก็เดินเข้ามาตบบ่าซ้ายของกฤตภาสอย่างสนิทสนม

"มาจนได้นะครับคุณกฤต"

ธีระนิ่วหน้าเมื่อเห็นมือของอนุชิตวางทับบนแผลของกฤตภาสซึ่งอยู่ใต้เสื้อสูทพอดี แต่ตัวคนเจ็บเพียงแต่ปรายตามองคนที่ทักเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"สวัสดีครับคุณอิน"

"ผมนึกว่าคืนนี้จะต้องเริ่มงานโดยไม่มีคุณกฤตซะแล้ว ไหนๆ มาแล้วก็ขอยืมตัวไปถ่ายรูปกับนิกกี้หน่อยนะครับ ทีมพีอาร์ของผมจะได้ดีใจที่มีรูปให้ส่งไปลงแม็กกาซีนเพิ่ม"

แวบหนึ่งที่ธีระเห็นคิ้วของกฤตภาสย่นเข้าหากัน แต่เพียงชั่วพริบตาคิ้วคู่นั้นก็คลายออก

"ก็ได้ครับ ถ้างั้นทุกคนไปเตรียมประจำที่ไว้ ถ้าฉันให้สัญญาณเมื่อไหร่จะได้เริ่มงานกันเลย"   

"คุณกฤตครับ...เอ่อ..."

ธีระอยากเอ่ยอะไรสักอย่างเผื่อว่าอนุชิตจะปล่อยมือจากแขนกฤตภาสเสียที แต่คนที่เขาเรียกเพียงแค่หันกลับมาสบตา จากนั้นก็หยักมุมปากขึ้นแล้วเดินตามอนุชิตไปทางจุดถ่ายรูป

แววตาคู่นั้นราวจะปลอบเขาโดยไม่เปล่งเสียงว่า 'ไม่ต้องเป็นห่วง'

"ไม่เป็นไรหรอก"

เด็กหนุ่มหันไปด้านหลังก็เห็นศุภวัฒน์ที่กำลังยิ้มอ่อนๆ ให้ ส่วนเพื่อนร่วมงานคนอื่นต่างแยกย้ายไปประจำที่ของตัวเองกันแล้ว บริเวณนั้นจึงเหลือพวกเขาเพียงสองคน

"ทำไมล่ะครับหมอ?"

"กฤตมันโดนฉีดยาชาไว้แล้วน่ะ แต่นั่นก็ตั้งแต่ตอนที่หว่านล้อมหมอเจ้าของไข้จนเขายอมให้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อตอนบ่ายล่ะนะ ถ้าคืนนี้มันไม่ซ่ามากไปก็น่าจะพอทนจนจบงานได้"

นายแพทย์หนุ่มเอ่ยพลางบุ้ยคางไปทางเพื่อนสนิทที่กำลังยืนอยู่กลางวงล้อมของสื่อมวลชนร่วมกับเหล่านางแบบ ท่าทางผ่อนคลายของเจ้าตัวบ่งบอกว่าไม่ได้กำลังฝืนจริงๆ แต่หลังจากยืนดูกฤตภาสยิ้มให้กล้องถ่ายรูปเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แถมบางรูปยังยืนเสียชิดกับพรีเซนเตอร์หลักของงานที่ใครๆ ก็รู้ว่าคบกันอยู่ เขาก็นึกหมั่นไส้อย่างอดไม่ได้

"ดูคุณกฤตไม่เขินกล้องเลยนะครับ ทั้งที่ไม่ได้เป็นตัวเอกของงานคืนนี้แท้ๆ"

"โอ๊ะโอ๋...อย่าบอกนะว่าหึงไอ้กฤตมันน่ะ?"

"ไม่ใช่ครับ! ผมแค่สงสัยเพราะงานของลูกค้าครั้งก่อนคุณกฤตแทบไม่ออกมาหน้างานเลยต่างหาก!"

ธีระเห็นแววตาล้อเลียนของศุภวัฒน์ก็หน้าร้อนซู่ อย่างเขานี่น่ะเหรอจะหึงกฤตภาส? ถ้าจะมีใครหึงคนแบบนั้นลงก็อย่ามานับรวมเขาเข้าไปด้วยเลย!

"เอาน่าๆ ที่ถ่ายรูปกับมันอยู่นั่นก็แค่ดอกไม้ข้างทางเท่านั้นล่ะ อย่างน้อยตอนนี้เป้าหมายมันก็อยู่แถวๆ นี้มากกว่าล่ะนะ ว่าแต่เดี๋ยวหมอขอไปตักอะไรกินก่อนก็แล้วกัน ไปช่วยรับมันมาจากโรงพยาบาลตั้งแต่ตอนบ่าย ท้องร้องจะแย่"

ศุภวัฒน์เอ่ยแล้วก็เดินเลี้ยวเข้าไปในห้องจัดงาน ทิ้งให้ธีระมองตามด้วยแววตาสับสนอยู่คนเดียว แต่เมื่อเขาหันกลับไปทางทิศที่นักข่าวรุมถ่ายรูปอีกครั้งก็พบว่าพิธีกรเอ่ยเชิญทุกคนให้เข้าห้องจัดงานแล้ว

อรณิชและเหล่านางแบบถูกพาไปเข้าประตูด้านหลังเวทีเพราะต้องขึ้นแสดง ส่วนธีระนั้นไม่ทันเห็นว่ากฤตภาสเดินเข้าห้องจัดงานไปตอนไหน พอบริเวณโถงด้านหน้าแทบไม่เหลือใครแล้วนอกจากพนักงานของโรงแรม เขาจึงค่อยเดินตามเข้าไปด้านในบ้าง

ภายในห้องมีการจัดเก้าอี้จำนวนหนึ่งให้แขกวีไอพีนั่งหน้าแคทวอล์ค ส่วนแขกคนอื่นๆ จะยืนชมอยู่รอบนอก เนื่องจากธีระได้ดูการซักซ้อมไปหลายครั้งแล้วจึงไม่ตื่นเต้นนัก เขาจงใจเดินไปทางด้านหลังห้องจัดเลี้ยงพลางสอดส่ายสายตาว่ากฤตภาสน่าจะนั่งอยู่ตรงไหน แต่เนื่องจากแสงไฟที่ถูกหรี่ลงเพื่อให้สปอตไลท์บนเวทีเด่นจึงยากแก่การมองหา

"สวัสดีและยินดีต้อนรับทุกท่านสู่งานในค่ำคืนนี้ค่ะ”

เสียงพิธีกรสาวบนเวทีดังออกจากลำโพงขณะที่เธอเอ่ยต้อนรับทุกคน วูบหนึ่งที่แสงสปอตไลท์ส่องไปบนผู้ชมที่นั่งอยู่หน้าเวที ธีระจึงได้เห็นว่ากฤตภาสนั่งคุยอะไรบางอย่างอยู่กับผู้บริหารระดับสูงของลูกค้า

อยู่ตรงหน้าเวทีนี่เอง...แล้วไป...

ความโล่งใจไหลวูบในอกของธีระ ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วแล้วยกมือขึ้นทาบอกด้วยความไม่เข้าใจ จริงอยู่หรอกว่าเขากังวลเพราะเป็นไปได้ที่กฤตภาสจะปิดบังอาการไม่ไหวและทรุดลงกลางงาน แต่การที่เขาไม่สบายใจจนต้องการเห็นอีกฝ่ายตลอดเวลามันล้ำเส้นอะไรไปหรือเปล่า?

ขณะที่ธีระพยายามสลัดความคิดนั้นออกจากหัว พิธีกรบนเวทีก็เริ่มเกริ่นนำเข้าสู่การแสดง ทุกคนฮือฮาเมื่อเห็นอรณิชที่เดินออกมาพร้อมกับปีกอันใหญ่ที่สวมไว้บนหลัง การแสดงที่ตระเตรียมมาอย่างดีส่งผลให้เธอดูเหมือนนางฟ้าที่นำสินค้ามาแนะนำให้ทุกคนชื่นชม และการเต้นประกอบเพลงของแดนเซอร์ก็เรียกเสียงปรบมือและตรึงความสนใจจากทุกคนได้อยู่หมัด

ธีระเริ่มคอแห้งเมื่อการแสดงก้าวเข้าสู่ช่วงสุดท้าย เขารู้ว่าหลังจากนี้จะมีการสัมภาษณ์ผู้บริหารรวมทั้งอรณิชบนเวที จึงรีบถือโอกาสเดินไปหยิบน้ำที่โต๊ะของว่างด้านหลังขึ้นดื่มก่อนที่แสงไฟในห้องจะสว่างขึ้น เพราะกฤตภาสเข้มงวดมากกับการห้ามลูกน้องกินดื่มอะไรในงานของลูกค้าระหว่างจัดงานเด็ดขาด

"เฮ้ย ตกลงข่าวลือที่ว่านิคกี้กับลูกชายคุณโกเมทเขากิ๊กกันอยู่นี่จริงรึเปล่าวะ?"

เด็กหนุ่มชะงักเมื่อได้ยินเสียงลอยมาจากด้านนอกแว่วๆ เนื่องจากโต๊ะเครื่องดื่มนั้นตั้งอยู่ใกล้กับประตูทางเชื่อมไปยังพื้นที่สำหรับสูบบุหรี่ตรงระเบียง เขาจึงค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้ผ้าม่านที่บังประตูเอาไว้เพื่อตั้งใจฟัง

"ได้ยินหัวหน้าบอกมาอย่างนั้นนะ เขาก็สั่งผมเหมือนกันว่าให้ถ่ายรูปคู่ของสองคนนั้นไว้เยอะๆ เผื่อจะเอาไปเขียนสกู๊ปซุบซิบเสียหน่อย"

"แต่เห็นว่าต่างคนต่างก็ไม่เคยออกมาให้ข่าวยืนยันเลยนี่นา เอ้อ...แต่พี่ได้ยินเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับคุณกฤตมาว่ะ"

"หือ? เรื่องอะไรวะพี่?"

น้ำเสียงกระตือรือร้นของคนถามดึงความสนใจของธีระไปด้วย เขาแทบกลั้นหายใจเพื่อให้แน่ใจว่าตนจะไม่ได้ยินอะไรพลาด

"เมื่อไม่กี่วันก่อนเพื่อนพี่มันไปกินเหล้าที่ผับแถวบ้าน ทีนี้จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังที่หน้าร้าน เพื่อนคนนี้มันก็เป็นนักข่าวเลยวิ่งออกไปดูว่ามีเรื่องอะไร ปรากฏว่ามีคนยิงกันเว่ย! มันบอกว่าตอนนั้นค่อนข้างมืดเลยเห็นหน้าคนโดนยิงไม่ค่อยชัด แต่ดูแล้วหน้าตาคล้ายๆ ลูกชายคุณโกเมท เสียดายที่มันไม่ทันได้เข้าไปดูใกล้ๆ ก็มีรถพยาบาลมารับคนที่โดนยิงออกไปซะก่อน วันนี้พี่เลยตั้งใจมางานนี้เพราะอยากจะรู้ด้วยว่าคุณเขาโดนยิงจริงรึเปล่า แต่เท่าที่เห็นก็ท่าทางปกติดี สงสัยเพื่อนพี่มันคงจำผิดคน"

"ฮ้า!? ถ้านี่เรื่องจริงก็ข่าวใหญ่เลยนะพี่! เอาไปขุดคุ้ยต่อได้เลยว่าโดนใครยิงแล้วยิงทำไม ว่าแต่ทำไมพี่ถึงรู้ว่ามางานนี้แล้วจะเจอเขาล่ะ?"

"มึงนี่มีสัญชาตญาณนักข่าวมั่งไหมเนี่ย? ดูชื่อออแกไนเซอร์ในบัตรเชิญมั่งสิวะ! บริษัทนี้มันของเขา เจ้าตัวเขาก็ต้องมาแหงอยู่แล้วสิ!"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 17-04-2014 22:06:57

ทั้งสองยังถกกันเรื่องนี้ต่ออีกนิดหน่อยก่อนจะเบนหัวข้อสนทนาไปเรื่องอื่น ทว่าธีระที่แอบฟังอยู่หลังผ้าม่านได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เขาหันกลับไปทางด้านหน้าเวทีแล้วก็ได้แต่คิดว่าจะเตือนกฤตภาสอย่างไรดีให้ระวังตัวจากพวกนักข่าวที่ไม่ได้ตั้งใจแค่จะเขียนสกู๊ปเรื่องของเขากับอรณิชเท่านั้น

ตอนนี้แสงไฟในห้องจัดงานถูกเปิดให้สว่างขึ้นแล้ว แต่โชคไม่ดีที่เก้าอี้ซึ่งเมื่อครู่กฤตภาสนั่งอยู่กลับมีคนอี่นมานั่งแทน เด็กหนุ่มตื่นตัวและรีบกวาดสายตาไปทั่วทันที แต่เพราะแขกในงานหลายคนต่างก็สวมสูทสีดำคล้ายกัน เขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหา

...ไม่ยอมรับสาย แล้วนี่ลุกหายไปไหนกัน? เจ็บตัวอยู่แท้ๆ ทำไมยังต้องทำตัวให้คนอื่นเป็นห่วงอีกนะ!?!

เด็กหนุ่มนึกฉุนขึ้นมา เขาหันหลังให้กิจกรรมบนเวทีแล้วตัดสินใจเดินไปหาที่ห้องน้ำแต่ก็ไม่เจอ เมื่อลองไปที่ห้องพักของทีมงานเผื่อว่ากฤตภาสจะนั่งพักอยู่ก็พบแต่ความว่างเปล่า ครั้นจะถามหาทางวิทยุไร้สายก็เกรงว่าจะทำให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นสงสัย จึงทำได้เพียงแค่เดินวนหาบริเวณรอบห้องจัดเลี้ยงต่อไปเท่านั้น

เสียงหัวเราะและปรบมือที่ดังมาจากห้องจัดงานแว่วๆ บอกให้รู้ว่ากิจกรรมภายในดำเนินไปด้วยดี และนั่นทำให้ธีระซึ่งเริ่มเหนื่อยกับการเดินตามหากฤตภาสชะลอฝีเท้าลง เมื่อได้มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นบรรยากาศรื่นเริงภายใน เด็กหนุ่มก็หยุดยืนนิ่งอยู่กับที่

ทำไมเขาจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ด้วยล่ะ... คุณกฤตก็ใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้มาตลอดก่อนที่จะเจอเขาไม่ใช่หรือ แถมวันนี้หมอเหวินยังมาคอยดูแลอยู่ข้างๆ ด้วย ตอนนี้ทั้งสองคนอาจจะชวนกันไปนั่งหลบผู้คนอยู่ที่ห้องไหนสักห้องก็ได้ ถ้าเขาตามไปเจออาจจะกลายเป็นว่าไปขัดจังหวะเข้าเสียอีก

ความรู้สึกเย็นยะเยือกเกาะกุมหัวใจราวกับมีผลึกน้ำแข็งจับ ธีระหมุนปิดเสียงวิทยุไร้สายที่เพื่อนร่วมงานกำลังใช้สื่อสารกัน จากนั้นก็หันหลังให้ห้องจัดงานแล้วปลีกตัวไปทางสวนหย่อมซึ่งอยู่อีกฝั่งอย่างเงียบเชียบ

เด็กหนุ่มเดินลอดซุ้มไม้ระแนงที่มีเถาไม้เลื้อยประดับก่อนจะออกไปโผล่ที่สวนหย่อมขนาดย่อม มุมหนึ่งของสวนมีศาลารูปทรงคล้ายกรงนกขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ด้านในมีม้านั่งทำจากหินขัดและมีโคมไฟดวงเล็กๆ แขวนอยู่ด้านบน ธีระเดินตรงเข้าไปที่ศาลาหลังนั้น จากนั้นก็นั่งบนม้านั่งพลางเอนหลังพิงลูกกรงอย่างเหนื่อยอ่อน

ความจริงแล้ววันนี้เขายังไม่ได้ทำอะไรที่ควรจะทำให้เหนื่อยเสียด้วยซ้ำ หน้าที่เลขาฯ ของกฤตภาสทำให้เขาค่อนข้างลอยตัวเนื่องจากต้องคอยประสานงานแทนเจ้าตัวไปตั้งแต่ก่อนเริ่มงาน แต่ทั้งที่เป็นอย่างนั้น เวลานี้เด็กหนุ่มกลับรู้สึกเบื่อหน่ายทุกสิ่งจนนึกอยากให้ค่ำคืนนี้ปิดฉากลงเสียที
 
คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงที่บ้าน แต่อีกใจก็ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากอธิบายอะไรเลย ทำไมความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาอีกแล้วนะ...

เด็กหนุ่มนั่งเหม่อขณะปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปกับคำถามที่ไร้คำตอบ ในอกว่างโหวงเหมือนไม่มีอะไรอยู่ภายใน แต่บางช่วงจังหวะกลับอึดอัดคล้ายกลุ่มก๊าซที่พร้อมจะระเบิด ความรู้สึกเช่นนี้ช่างชวนให้เขานึกถึงช่วงเวลาหลังจากเลิกกับณรงค์ใหม่ๆ  เหลือเกิน ความรู้สึกเหมือนสถานที่ที่เขาเคยอ้างสิทธิ์ได้ถูกคนอื่นยึดไป และความว่างเปล่าที่ตามมาก็ทำให้เคว้งคว้างจนไม่รู้จะคว้าอะไรเป็นหลักยึดเหนี่ยว

ธีระรับรู้ถึงความร้อนผ่าวบนขอบตา เด็กหนุ่มยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดก่อนที่จะมีหยาดหยดหลั่งรินพลางสูดน้ำมูก ถึงจะหดหู่แค่ไหนแต่นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะเศร้า เพราะถ้ากลับเข้าไปในงานแล้วพวกพี่ๆ เห็นว่าหน้าตาเขาเหมือนจะร้องไห้คงจะพากันถามอย่างเป็นห่วงแน่ และสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากทำคือแต่งเรื่องโกหกมาหลอกให้ทุกคนสบายใจ

ตอนนี้เขาแค่อยากให้งานจบจะได้กลับไปพักผ่อนคนเดียวเงียบๆ ก็พอ ขอแค่นี้เท่านั้นเอง...

ร่างเพรียวลุกขึ้นพลางบิดร่างกายท่อนบนไปมา เขาเป่าลมออกทางปากแล้วค่อยสูดหายใจเข้าแรงๆ กระทั่งมั่นใจว่ารู้สึกดีขึ้นจึงค่อยเดินออกจากศาลา เพราะเขาก็ปลีกตัวออกมาได้ครู่ใหญ่แล้ว ตอนนี้ที่งานอาจจะมีอะไรให้ช่วยก็เป็นได้

"อ้าว? น้องตี้ไม่ใช่เหรอนั่น? ทำไมมาปลีกวิเวกตรงที่มืดๆ แบบนี้ล่ะครับ?"

คำถามนั้นทำให้ธีระชะงักฝีเท้าทันที เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นเจ้าของเสียงสืบเท้าออกมาจากเงามืดใต้ซุ้มไม้ระแนงอย่างเชื่องช้า แสงสลัวจากโคมไฟในสวนหย่อมช่วยให้เขาเห็นใบหน้าอีกฝ่ายถนัดตาในที่สุด

"ผมมาเดินเล่นน่ะครับคุณอิน กำลังจะกลับไปที่งานแล้วครับ"

"อืม แต่ในสวนนี่ก็อากาศดีจริงๆ ด้วยนะ มิน่าล่ะถึงหนีมาเดินเล่นตรงนี้"

อนุชิตก้าวลงบันไดเตี้ยๆ สามขั้นมายังสนามหญ้า กลิ่นแอลกอฮอลล์ที่ลอยตามลมมาทำให้เด็กหนุ่มเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังเมา

"เชิญคุณอินตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปช่วยพี่ๆ ข้างในก่อน"

"ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ข้างในเขาจัดการทุกอย่างกันได้ มาเดินเล่นด้วยกันก่อนเป็นไร"

ธีระสูดหายใจลึกเมื่อถูกยึดข้อมือไว้ก่อนจะเดินหนีพ้น เขาพยายามจะชักมือออกแต่กลับยิ่งถูกบีบแน่นขึ้น

"คุณอิน...ปล่อยด้วยครับ"

"ทำไมล่ะ? คนอื่นนอกจากคุณกฤตจับแล้วรู้สึกไม่ดีเหรอ?"

นัยน์ตากลมโตวาวโรจน์ด้วยอารมณ์ที่ปะทุ ธีระสะบัดมือข้างที่ยังเป็นอิสระขึ้นหาใบหน้าของอนุชิตอย่างไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม แต่ยังไม่ทันที่ฝ่ามือจะกระทบเป้าหมายก็ถูกยึดข้อมือข้างนั้นเอาไว้ด้วย

"คุณอิน! ปล่อยผม!!"

"เฮ้อ…คุณกฤตสอนลูกน้องมายังไงเนี่ย? กับลูกค้าเขาห้ามใช้ความรุนแรงเด็ดขาดเลยนะ หรือเวลาอยู่กับคุณกฤตสองต่อสองแล้วชอบเล่นเอสเอ็มกัน?"

คนตัวใหญ่กว่าเอ่ยพลางกระชากข้อมือของธีระจนถลาเข้าสู่แผ่นอก จากนั้นก็ถือโอกาสรวบร่างเข้าไปกอดและพึมพำอย่างอารมณ์ดี

"ทำไมไม่ลองรสชาติใหม่ๆ กับคนอื่นดูบ้างล่ะ? ยังอายุน้อยอย่างนี้อย่าเพิ่งรีบตกลงปลงใจดีกว่านะ"

ธีระมั่นใจว่าคู่กรณีเมามากแน่นอน เขาพยายามจะดิ้นหนีเมื่ออนุชิตก้มลงซุกไซ้ริมฝีปากบนซอกคอ ความโมโหถึงขีดสุดทำให้คิดว่าต่อให้ต้องใช้ความรุนแรงเพื่อให้เป็นอิสระก็จะทำ

ทุกคนดีแต่มองว่าเขาเป็นเด็กก็เลยคิดว่าจะจูงจมูกไปทางไหนก็ได้ล่ะสิ! อย่ามาดูถูกกันง่ายๆ แบบนี้นะ!!!

เด็กหนุ่มพยายามจะยื้อแขนที่พัวพันบนร่างจนไม่ทันได้ยินเสียงสวบสาบของฝีเท้าที่ก้าวเร็วๆ เข้ามาจากด้านหลัง รู้แต่ว่าจู่ๆ แขนที่กอดรัดก็อ่อนเปลี้ยพร้อมกับเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดที่ข้างหู เขารีบถือโอกาสนั้นผลักอนุชิตเต็มแรงแล้วดีดตัวออกให้ห่าง พอตั้งตัวได้แล้วถึงค่อยเห็นว่ามีใครอีกคนยืนอยู่ด้านหลังคนที่เพิ่งจาบจ้วงกับเขาไปหยกๆ

"รังแกเด็กแบบนี้ไม่ดีนะครับคุณอิน ถ้าหากเมาก็นั่งพักให้สร่างก่อนดีกว่านะครับ"

ไม่รู้ว่ากฤตภาสมาถึงตั้งแต่ตอนไหน แต่ท่าทางที่อีกฝ่ายจับแขนข้างหนึ่งของอนุชิตไพล่ไปด้านหลังพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบก็ทำให้ธีระรู้ว่าคนที่ช่วยเขาไว้คือเจ้านายของเขานั่นเอง แต่ดูเหมือนคนทำผิดจะไม่ยอมรับข้อกล่าวหาง่ายๆ

"จุ๊ๆ ทำไมถึงรีบใส่ความว่าผมรังแกเด็กล่ะครับ บางทีเด็กของคุณกฤตอาจเป็นคนที่นัดผมมาที่นี่เองก็ได้นะ"

"คุณอิน!! พูดให้มันดีๆ นะ! คืนนี้ผมแทบไม่ได้คุยกับคุณด้วยซ้ำ!!"

ธีระตวาดอย่างฉุนเฉียว เลือดในกายเดือดปุดจนอยากจะเข้าไปทุบตีคนตรงหน้าให้สาสมกับที่พยายามบังคับเขาแล้วยังโกหกหน้าด้านๆ แต่แววตาอันสงบนิ่งของกฤตภาสที่จ้องมองมาก็ช่วยรั้งเด็กหนุ่มให้ยืนอยู่กับที่

"เด็กของผมรสนิยมดีกว่านั้นเยอะครับ ทางที่ดีคุณอินอย่ายุ่งกับเขาอีกจะดีกว่า คงไม่ต้องเตือนนะครับว่าถ้าคนของคุณรู้เข้าจะเป็นยังไง ครั้งนี้ผมจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน"

กฤตภาสปล่อยมือก่อนจะเดินตรงมาหาธีระ จากนั้นก็โอบไหล่เขาแล้วพาเดินกลับไปยังทางเดินซุ้มไม้ระแนง ตอนแรกเด็กหนุ่มทำท่าจะเหลียวกลับไปมองด้านหลัง แต่กฤตภาสโอบไหล่เขาแน่นขึ้นพลางกระซิบเสียงต่ำ

"ไม่ต้องหันไป ให้มันจบแค่ตรงนั้นก็พอแล้ว"

ธีระพยายามตัดใจทำตามทั้งที่อารมณ์ยังพวยพุ่ง เด็กหนุ่มกำมือแน่นเพื่อข่มอาการสั่นให้สงบลง

"ผมไม่ได้นัดเขาไปตรงนั้น ผมแค่ออกไปเดินเล่นแล้วจู่ๆ คุณอินก็ตามมา ทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญ"

"ฉันรู้ ถึงได้พูดไงว่าเธอรสนิยมดีกว่านั้น"

น้ำเสียงของกฤตภาสราบเรียบและมั่นคง ความเยือกเย็นที่ถ่ายทอดออกมาช่วยดับความรุ่มร้อนในใจของธีระให้ค่อยๆ มอด ลมหายใจของเขาเริ่มไหลเวียนสะดวกขึ้นเมื่อพบว่ากฤตภาสไม่เชื่อคำพูดของอนุชิตเลยแม้แต่น้อย

ถ้าหากเมื่อกี้คุณกฤตไม่เข้ามาช่วย...เขาคงได้สู้สุดแรงจนลุกลามเป็นเรื่องใหญ่โตแน่ๆ เชียว...

"ขอบคุณครับคุณกฤต"

ธีระเงยหน้าขึ้นเอ่ยเมื่อพบว่าร่างกายหยุดสั่นแล้ว แต่กลับได้เห็นเสี้ยวหน้าของกฤตภาสที่ซีดเซียวและมีเหงื่อผุดซึมเต็มหน้าผากจนน่าตระหนก

"คุณกฤต? เป็นอะไรรึเปล่าครับ!?"

"สงสัยยาชาจะหมดฤทธิ์"

กฤตภาสพูดเพียงแค่นั้นก็ขบฟันแน่น ธีระจึงตระหนักทันทีว่าไม่ใช่แค่เพราะยาชาหมดฤทธิ์หรอก แต่น่าจะเป็นเพราะอีกฝ่ายเพิ่งฝืนใช้แรงช่วยเขาจากอนุชิตมากกว่า!!

"ทำไงดี จะไปนั่งพักที่ห้องของทีมงานก่อนไหมครับ?"

"ไม่ได้ ถ้าเกิดมีคนอื่นเข้ามาเห็นเข้าจะผิดสังเกต ตอนนี้งานเลี้ยงใกล้จะจบแล้ว ไอ้เหวินนั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ เดี๋ยวเธอพยุงฉันออกไปแล้วเราก็กลับกันเลย"

ธีระพยักหน้ารับ เขาพยุงกฤตภาสออกห่างจากห้องจัดเลี้ยงอย่างระมัดระวังที่สุด แต่ยังไม่ทันจะออกไปถึงล็อบบี้ จู่ๆ คนเจ็บก็เซจนโถมน้ำหนักเข้าดันเขาติดผนัง

"คุณกฤต! คุณเดินไหวรึเปล่า? ถ้าไม่ไหวผมจะได้โทรให้หมอเหวินมาช่วย"

เพราะดูแล้วลำพังเขาคนเดียวคงพากฤตภาสออกไปได้ไม่เร็วเท่าไหร่ แต่อีกฝ่ายเพียงแค่ส่ายหน้า

"ขอพักนิดเดียว เดี๋ยวก็ไปต่อไหว"

"แต่ว่า..."

เด็กหนุ่มยังไม่ทันจะจับต้นชนปลายถูกก็เห็นใบหน้าของกฤตภาสก้มลงต่ำมากขึ้นทุกที พอรู้ตัวอีกครั้งริมฝีปากของทั้งคู่ก็สัมผัสกันแล้ว นัยน์ตากลมโตเบิ่งกว้างมองแพขนตาที่ปิดสนิทของคนตัวใหญ่กว่า แล้วก็ต้องหลับตาปี๋เมื่อรับรู้ถึงปลายลิ้นที่แตะลงบนกลีบปาก

"ฮึ..."

เสียงครางต่อต้านลอยผ่านลำคออย่างอ่อนแรง ธีระก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรทั้งที่พวกเขาอยู่ในบริเวณที่ล่อแหลมต่อการมีคนมาเห็นเหลือเกิน ครั้นจะยกมือผลักก็เกรงจะไปกระทบแผลของอีกฝ่าย ยิ่งพอถูกปลายนิ้วโป้งลูบไล้บนมุมปากคล้ายจะบอกให้เผยอริมฝีปากมากขึ้น เด็กหนุ่มก็รู้สึกเหมือนเข่าจะหมดแรง

"คุณกฤต...พอได้แล้ว...คุณไม่เจ็บแล้วรึไง?"

เด็กหนุ่มพยายามรวบรวมสติขณะดันอกกฤตภาสออกห่าง แววตาที่ทอดมองมาทำให้ต้องเบนสายตาหลบไปทางอื่น ทั้งที่เมื่อครู่เขาโมโหจนแทบชกใครอีกคนที่มาทำรุ่มร่ามใส่ได้ แต่พอโดนคนคนนี้จูบเข้าทีเดียว...เขาก็มีปฏิกิริยาตอบรับต่างกันมากมายถึงขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้โมโหตัวเองไหวหรือ

"บอกแล้วไงว่าพักแค่นิดเดียว เอาล่ะ ไปกันเถอะ"

ธีระเม้มปากพลางเข้าพยุงกฤตภาสต่อ ทั้งสองเลี้ยวผ่านมุมอาคารที่ค่อนข้างมืดก่อนจะออกไปถึงล็อบบี้ซึ่งศุภวัฒน์นั่งรออยู่ เมื่อนายแพทย์หนุ่มเห็นท่าทางของพวกเขาก็ผุดลุกขึ้นมาหาทันที

"เฮ่ย! เป็นอะไรวะ!? ไหนเมื่อกี้บอกว่าจะไปตามตี้เฉยๆ ไม่ใช่เรอะ!?"

"เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง ตอนนี้พากูกลับคอนโดก่อน"

ศุภวัฒน์มุ่นคิ้วขณะรับกุญแจรถจากกฤตภาส แต่ก็เพียงเดินนำเร็วๆ ออกไปด้านนอกโดยไม่เอ่ยขัด

"มึงยืนรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวกูไปวนรถมารับ"

พวกเขาทำตามที่นายแพทย์หนุ่มแนะนำ ไม่ช้าศุภวัฒน์ก็ขับรถของกฤตภาสมาจอดที่หน้าล็อบบี้ พนักงานโรงแรมช่วยเปิดประตูด้านหลังให้พวกเขาได้ก้าวขึ้นไปนั่ง เมื่อปิดประตูแล้วศุภวัฒน์ก็ขับออกจากบริเวณนั้นโดยไม่รอช้า

"มึงจะไม่กลับไปโรงพยาบาลจริงๆ เหรอวะ? กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงไปทำอะไรมา แต่คงไม่ได้ถึงกับแผลฉีกใช่ไหม?"

"กูถึงได้ให้มึงมาด้วยวันนี้ไงล่ะ จะมีเพื่อนเป็นหมอทำไมถ้าแค่นี้มึงช่วยกูไม่ได้น่ะ"

ศุภวัฒน์ฟังแล้วได้แต่คำรามในคอ ฝ่ายธีระมองคนที่กำลังขับรถให้แล้วก็หันกลับมามองคนที่นั่งหน้าซีดอยู่ข้างตัว

"หมอเหวินพูดถูกนะครับคุณกฤต น่าจะกลับไปที่โรงพยาบาลดีกว่า"

กฤตภาสส่ายหน้า จากนั้นก็เอนตัวลงหนุนศีรษะบนไหล่ของเขา เรียกแววตาหมั่นไส้จากเพื่อนสนิทที่มองผ่านทางกระจกมองหลัง

"กลับไปโรงพยาบาลตอนนี้ไม่ปลอดภัย ไม่ต้องห่วง แผลไม่ถึงกับฉีกหรอก อย่างมากคืนนี้ก็กินยาแก้ปวดเยอะหน่อยก็เท่านั้น"

ธีระได้แต่ขมวดคิ้ว แต่ในเมื่อกฤตภาสพูดอย่างนั้นแถมศุภวัฒน์ซึ่งเป็นหมอก็อยู่ด้วยจึงเลือกที่จะเงียบเสีย เด็กหนุ่มหันมองออกไปนอกหน้าต่างได้สักพักก็ต้องหันกลับมาเมื่อรู้สึกว่ามือข้างหนึ่งถูกกุมไว้แน่น เขาหลุบตาลงมองแพขนตาของกฤตภาสและเหงื่อที่ยังซึมตามไรผมบนหน้าผาก จากนั้นก็เพียงแต่ปล่อยให้คนเจ็บกุมมือไปตลอดทาง

หวังว่าจะไม่เป็นอะไรมากจริงๆ อย่างที่ปากเก่งก็แล้วกัน ผมไม่อยากเห็นคุณเจ็บตัวมากขึ้นเพราะผมเป็นต้นเหตุหรอกนะ...



++---TBC---++


A/N: เอาตอนใหม่ของน้องตี้มากำนัลค่ะ หวังว่าอ่านแล้วคงอิ่มจุใจหลังได้หยุดยาวกันน้า :D

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 17-04-2014 22:31:42

 :z13: :z13: :z13:

แปะโป้งก่อนอ่าน...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 17-04-2014 22:32:50

ไม่มีฉากหวานๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 17-04-2014 22:35:01

โถโถพ่อพระเอกของเราโชว์แมนไม่ดูสภาพตัวเอง พ่อนักวางแผน พ่อเผด็จการ แต่ก็หายไวๆนะ
น้องตี้เริ่มจะรู้ใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 17-04-2014 22:35:47

ตี้คงรู้สึกอะไรกับคุณกฤตบ้างแล้วและ แต่คุณกฤตน่าจะรักตี้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 17-04-2014 22:49:04

คุณกฤ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ช่วยเขาแบนี้ยอมรับซะทีเหอะว่ารักเด็กไปแล้วอะ :hao6:
ตี้โดนฉวยโอกาสอีกแล้ว ฮิฮิ หวังว่าที่จูบเมื่อกี๊จะไม่มีใครเห็นนะ คุณอินอะไรนั่นน่ากลัวจริง :serius2:
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแต่กรี๊ดที่คุณกฤตปรี่เข้ามาช่วยตี้นี่แหละ น้องหลบไปข้างนอกยังตามมาช่วยได้ o18 มีจับมือมุ้งมิ้งด้วย :-[ คุณหมออย่าตาร้อนนะคะ มาทางนี้ค่ะเวโรน่าขอจอง เดี๋ยวจะช่วยดับไฟในตาให้เอง 555+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-04-2014 22:53:42

น้องตี้แอบหึงเบาๆใช่ม๊าาาาาาาา   :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-04-2014 22:57:14

คุณกฤตเริ่มมีแววพระเอกบ้างแล้ว ปกป้องน้องตี้ด้วย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-04-2014 22:57:46

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 17-04-2014 22:58:09

รอมานาน...แค่ติ๊ดเดียว...
แต่ก็เอาเถอะนะมีจูจุ๊บกันนิดหน่อย
พอเป็นน้ำย่อยได้บ้าง......... :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 17-04-2014 23:15:37

ยาชาคงหมดฤทธิ์แต่ตากฤตอึดมากค่ะ
หลอกเอากำลังใจจากตี้ได้ด้วย ฮึ!
อยากรู้จริงๆค่ะว่านอกจากหมอเหวินและคุณอิน
จะมีใครมองออกอีกว่าตากฤตกับน้องตี้สนิทกันห่วงใยกันปานใด  :hao4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 17-04-2014 23:17:43

อุ้ยๆๆๆๆ คนแก่อ้อนแหละ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: miracle22936 ที่ 17-04-2014 23:19:00

เหมือนเนื้อเรื่องไม่ขยับไปไหนเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 17-04-2014 23:28:13

ลุงบู๊มากไม่ได้ก็เข้าใจอยู่หรอก
แต่เดี้ยงขนาดนี้ยังแอบจุ๊บน้องตี้ได้อีก ไม่เจียมบอดี้เลยนะลุง เกิดน้องตี้ตกใจเตะจระเข้ฟาดหางขึ้นมาจะทำอย่างไร
คราวนี้ได้คอเคล็ดเพิ่มอีกเป็นแน่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 17-04-2014 23:34:28

 :mc4: สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคุณริน
เหนื่อยใจแทน มีแต่งานเข้า  :เฮ้อ:
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-04-2014 23:47:22

อยากจะบอกว่าไม่ใช่แค่จุใจ  แต่โคตรจะอิ่มใจเลยล่ะค่ะ   :man1:  สวีทมากอ่ะ ชอบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากเห็นโมเมนท์นี้มานานแล้ว  คุณกฤตขี้อ้อนกว่าที่คิดนะเนี่ย  ส่วนน้องตี้ก็เหมือนจะอึนนิด ๆ  :laugh: 

เริ่มมีความชัดเจนในความรู้สึกของตัวเองมากขึ้นแล้ว  เพียงแต่ยังไม่ค่อยจะยอมรับความจริงกันสักเท่าไหร่  เป็นคนที่ดูฟอร์มจัดทั้งคู่   :ruready


ไม่คิดว่าคุณกฤตจะเป็นคนที่หลงตัวเองได้ขนาดนี้  โดยเฉพาะคิดว่าตัวเองเป็นรสนิยม(ที่ดี) ของน้องตี้   :katai5: :katai5: 


 

รอตอนต่อไปค่ะ 






 :katai3:



ปล.  เป็นนิยายที่อ่านแล้วสมูทมาก ๆ เลยค่ะ  ขอบคุณสำหรับการสร้างนิยายภาษาสวย ๆ แบบนี้มาให้ได้อ่าน  ขอชื่นชมจากใจจริง ๆ เลยค่ะ  ถ้าจะมาเป็นเล่มให้ได้สะสมก็ยินดีมากนะคะ  จะติดตามต่อไปอย่างใกล้ชิดค่า   o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-04-2014 00:06:25

คุณกฤตของหมู่เฮาเท่ห์ที่สุดดดดดดดด มาช่วยน้องตี้ทันเวลา
รักเขาแล้วลูกน้องตี้เอ๋ย ยอมรับซะเถอะว่าเป็นเด็กคุณกฤตทั้งตัวและใจ
คุณกฤตก็พูดไรให้น้องมั่นใจบ้างเซ่ สำคัญขนาดนี้ รุกจิคะ อย่าขัดใจคนอ่าน
อิคุณอินนี่เถื่อนเลวมาก มีส่วนกับการเจ็บของคุณกฤตแน่ๆ
ท่าซบไหล่กลับบ้านทั้งน่ารักและน่าหมันไส้เลยค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 18-04-2014 00:58:32

ลุงสังขารไม่ไหว อย่าฝืน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 18-04-2014 00:58:57

ตี้ออกอาการเปนห่วงคนป่วยอย่างชัดเจน อร๊ายยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 18-04-2014 01:14:35

อ่านตอนนี้แล้วเขินอ่าา ><  :o8:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 18-04-2014 01:14:55

ขอบอกเลยว่าอ่านตอนนี้แล้วฟินน  :heaven
ความรู้สึกชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งคู่แล้วน๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 18-04-2014 01:33:50

ตอนนี้คุณกฤตน่ารักมากค่ะ ปรบมือให้เลยชอบตอนที่ช่วยตี้แล้วพูดใส่หน้าอนุชิตว่าตี้มีรสนิยมดีกว่านั้น แบบว่า เท่มากกกกกกก ถึงแม้จะดื้อไม่ยอมไปโรงบาลก็เถอะ

รอตอนต่อไปค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-04-2014 01:57:39

อุ๊ย! ตายละ แอบอ้อนหรือคะคุณกฤต แหม๋ เจ้าเลห์นะคะ

ติดเรื่องมากค่ะ ขอบอก ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 18-04-2014 03:03:11

 :katai2-1: :katai2-1: ในที่สุดก็มาต่อแล้วววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-04-2014 05:54:28

ตอนไหนคือความหวานไม่รู้

แต่อยากจะบอกว่า อ่านแล้วเขินนนนนน  :-[ :-[ ฟรุ้งฟริ้งๆๆๆ


คือ ลุงอ้อนอ่ะ แอร๊ยยยย แต่กล้าเนอะ ที่แบบว่า บอกว่าน้องตี้รสนิยมดีกว่านี้ ชมตัวเองขัดๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-04-2014 07:01:29

คุณกฤตอดทนไว้นะ มีน้องตี้อยู่ด้วย กำลังใจมาเต็ม :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 18-04-2014 07:47:05

 :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-04-2014 08:57:04

ไม่เจียมสังขารเลยนะคุณกฤต
ดีที่น้องตี้รอดมาได้ ไอ้คุณอินตายยย!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 18-04-2014 09:24:30

สงสารตี้อ่ะ

ตอนนี้ไม่ใช่เพราะสิ่งที่คุณกฤตทำกับน้องแล้วนะ แต่สงสารที่ตี้ยังรู้สึกโหวงๆแบบนั้น

โอ๋ๆนะน้องตี้

(คุณกฤตถ้าสนใจน้องแล้วก็จริงจังให้น้องรู้สึกมั่นคงไปเลยสิ...ฮึ้ยยยยย)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-04-2014 09:35:46

คุณกฤตแย่แร้ววว~
น้องตี้ต้องคอยพยาบาลดี ๆ นะคะ >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 18-04-2014 10:16:55

 แหม่...ไม่ค่อยเลยนะคะ กฤตภาส... ธีระเนี่ย ใครก็แตะต้องไม่ได้

ที่ปกป้องเนี่ย เพราะเก็บเอาไว้แกล้งเองใช่มั้ย? เรารู้ทันนะ :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 18-04-2014 11:21:29

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 18-04-2014 12:16:05

แห๋มมมมมมมมมมมมมมมมม จูบกันตรงทางเดินเลยเหรอ

กลัวเป็นข่าวจังเลย น้องตี้ของขุนแม่  :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-04-2014 12:24:59

ยาวยุใจมากจ้า สงสัยน้ิงตี้เริ่มมีใจๆๆๆๆๆื  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-04-2014 13:57:06

 :mew5:

ตัวเองเจ็บแผล แต่ก้มลงไปจูบเฉ๊ยยย
เชื่อแล้วค่ะว่าเจ็บจริง
ต้องการกำลังใจอย่างมากสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 18-04-2014 14:26:32

ไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานชักลืมๆ ต้องกลับไปอ่านใหม่ซะแล้ว รอตอนต่อไปนะคะ อยากให้เขาหวานๆ ดูแลกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 18-04-2014 14:53:44

หวานจรุง :-[

ถ้าเป็นพระเอกคนอื่นคงไม่รู้สึกอะไร แต่พอเป็นคุณลุงรู้สึกว่าหวานมากกกกกกก  :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Ginseng ที่ 18-04-2014 15:57:35

เป็นตอนที่หวานสำหรับเราเลยล่ะ
อ่านซ้ำซะสองรอบ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 18-04-2014 16:26:36

ที่บอกว่าน้องมีรสนิยมดีกว่านี้ แสดงว่ากำลังอวยตัวเองอยู่ชิมิ

ส่วนน้องตี้ก็ยังคงเข้าใจผิดว่ากฤตมีซัมติงกับหมอเหวินอยู่ดี รีบๆ แก้ไขความเข้าใจผิดนี้ซะล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 18-04-2014 18:16:19

คือเหลือเชื่อมาก ที่คุณกฤตออกโรงทำตัวเป็นฮีโร่ปกป้องน้องตี้ เหมือนจะไม่เคยเห็นนะ ครั้งแรกปาวน้อ  :hao4:

น้องตี้คะ อาการของหนูที่คอยเป็นห่วงพะวงถึงแต่อีตาคุณกฤต นี่แหละเค้าเรียกว่า อาการของคนตกหลุมรัก ฮิ้ววววววว

ส่วนคุณกฤตก็นะ ทั้งหวงทั้งห่วงน้องตี้มากเหลือเกิน ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่หายจากบาดแผล  นี่ก็อาการเดียวกับน้องตี้

เพียงแต่ยังไม่รู้ใจตัวเองแค่นั้นเอง   

รอตอนต่อไปนะคะ  ต้องการอะไรที่หวานมากกว่านี้ค่ะ  อยากเป็นเบาหวานน้ำตาลขึ้นตา  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-04-2014 21:17:10

คุณกฤตได้คะแนนสงสารไปอีกแล้ววววววว แต่ตอนนี้ก็น่าสงสารจริงๆแหละนะ ให้อภัยเพราะไปช่วยน้องตี้ไว้หรอก  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 18-04-2014 23:44:40

ขนาดเจ็บ คุณกฤตยังเป็นฮีโร่มาปกป้องน้องตี้ไว้ได้ แบบนี้จะไม่ให้เด็กรักเด็กหลงได้อย่างไง

น้องตี้ดูแลคนป่วยเต็มที่เลยนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: tanuki ที่ 18-04-2014 23:48:55

หนุกดีครับ  o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: makniar ที่ 19-04-2014 00:33:24

ชอบมากง่า  :hao7: o13 :กอด1: รีบมาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 19-04-2014 08:07:03

เมื่อไรจะโจ๊ะพรึมๆกันคะ สนุกดีคะ รอตอนต่อไปคะคะ..อิอิ :oo1: :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 19-04-2014 09:47:37

สถานการณ์เข้าสู่สภาวะที่ดีขึ้น~ ฮ่อล  สู้ๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 19-04-2014 09:50:48

กรี๊ดดดดด คุณกฤตเท่มากเลยที่มาช่วยน้องตี้ได้ทันเวลา งานนี้น้องตี้ต้องเป็นพยาบาลส่วนตัวแบบพิเศษแล้วนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 19-04-2014 09:54:56

ไอคุณอิน :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 19-04-2014 12:22:16

คุณกฤตปกป้องน้องตี้สุดฤทธิ์
โอยยนยย เขินนน ชอบอ่ะ
อิคุณอิน คือพาลมาก ชิชะ
เดาว่าตอนจูบนี่ คุณกฤตเหลือบเห็นนักข่าวป้ะ
ตอนทรุดเลยแกล้งจูบตี้ งื้อออออ
แต่แอบจับมือไปตลอดทางงงงงง
คนบ้าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 19-04-2014 14:03:48

 :hao7:     :hao7:     :katai5:     :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-04-2014 19:36:46

โถถถ คุณกฤต ได้เวลาอ้อนหนูตี้อีกแล้วล่ะซิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: armlporsch ที่ 19-04-2014 20:03:21

คิดไว้แล้วว่าคุณอินอะไรนั่นต้องคิดไม่ดีกับน้องตี้ แล้วมันก็จริง
ถ้าหากคุณกฤตเข้าไปไม่ทันนะ  คงจะต้องเป็นเรื่องราวขึ้นมาแน่
ตอนโดนคุณอินลวนลามน้องตี้รู้สึกโกรธมาก แต่พอคุณกฤตจูบ
ร่างกายน้องตี้มันไม่ปฎิเสธอะไรเลย แถมจะหมดแรงเอาซะงั้น
อาจจะเป็นเพราะร่างกายน้องตี้รู้ดีกว่าใจน้องตี้ก็ได้มั้ง..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-04-2014 01:02:58

ตาเฒ่ากำลังขุดหลุมดักน้อง แต่ตัวเองจะตกลงไปด้วยคอยดูดิ! :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 20-04-2014 09:08:42

คุณกฤตอึดจริงๆ

ส่วนไอ้คุณอินน่าจะโดนหนักกว่านี้นะ ฮึ้ยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: NumPing ที่ 20-04-2014 10:54:54

กฤตภาสนี่เป็นคนทำงานที่เจ๋งจริง ๆ มืออาชีพมาก

แต่เรื่องส่วนตัว เอิ่ม เมื่อไหร่จะแสดงตัวน้าว่าเป็นโคแก่อยู่น่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 20-04-2014 17:01:27

เป็นไงล่ะลุง หึงล่ะสิ สมน้ำหน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: himenana ที่ 20-04-2014 22:17:21

 :110011: :z7: :110011: :z7: :110011: :z7: :110011: :z7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 21-04-2014 08:09:18

เหมือนเค้าจะหวานๆกันอยู่นะ
แบบดูเป็นห่วง ดูแคร์กันดีจัง
ทั้งคู่คงชอบกันแล้วละ แต่จะรู้ตัวหรือป่าวน๊าาา :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 21-04-2014 23:28:26

เหมือนจะรู้สึกไรต่อหันบ้างแล้วแต่ยังไม่ยอมรับ   :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 22-04-2014 01:35:59

 :mew4:
ลุงกฤตอึ้ดอึด ขอให้เด็กน้อยเห็นใจไวๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 22-04-2014 02:30:16

สวัสดีปีใหม่ไทยนะครับ คุณกฤตจะโชว์แมนซะหน่อยแต่ไม่ระวังเรื่องสุขภาพเลย รอดูตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 22-04-2014 03:19:18

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 22-04-2014 15:20:28

ความดี ปรากฎขึ้นมาทันทีเลย "คุณกฤต" อย่างนี้ถึงสมควรให้ "น้องตี้" ตกหลุมรัก 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 24 มาแร้วววว (อัพ 17/4/14) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 22-04-2014 17:59:41

มารอตอนต่อไป

 :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 27-04-2014 17:55:39

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 25


ธีระไม่แน่ใจว่าศุภวัฒน์ใช้เวลาขับรถนานแค่ไหน รู้แต่ว่าเมื่อมือที่กุมมือของเขาผละไปหลังมาถึงคอนโดของกฤตภาส ไออุ่นที่หายไปก็ทำให้เขานึกอยากให้ระยะทางยืดยาวออกไปอีกหน่อย

มันช่างเป็นความรู้สึกที่ไม่ปลอดภัยเอาเสียเลยจริงๆ

ดูเหมือนศุภวัฒน์จะคาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เพราะหลังจากดับเครื่องแล้วนายแพทย์หนุ่มก็เดินไปหยิบกล่องเครื่องมือแพทย์ออกจากท้ายรถ พอพวกเขาขึ้นลิฟท์ไปถึงที่ห้องก็ช่วยกันถอดเสื้อสูทให้กฤตภาสอย่างทุลักทุเล

"นี่ถ้าไม่ติดว่าสูทมึงเป็นของดีแอนด์จีนะ กูจะเอากรรไกรตัดให้รู้แล้วรู้รอด"

"เอาเลยแต่ซื้อใหม่ให้กูด้วย แค่นี้ขนหน้าแข้งคุณหมอคงไม่ร่วงหรอก"

ถึงแผลจะระบมแต่ก็ไม่มีผลกับวาจาเชือดเฉือนของกฤตภาส ศุภวัฒน์จึงได้แต่เหล่ตามองอย่างหมั่นไส้หลังจัดการถอดสูทเจ้าปัญหาออกได้สำเร็จ นายแพทย์หนุ่มถอดสูทของตนออกบ้างแล้วก็ม้วนแขนเสื้อขึ้น

"เดี๋ยวกูไปล้างมือก่อน ตี้ช่วยถอดเสื้อเชิ้ตให้มันที"

"ครับ"

ธีระหันกลับมาแล้วก็สูดหายใจเฮือกเมื่อเห็นรอยซึมเปื้อนสีแดงเป็นจุดๆ บนไหล่ซ้ายของกฤตภาส รอยนั้นไม่ได้ใหญ่นักหนา แต่ก็ยังตัดกับเนื้อผ้าสีครีมจนเขาหน้าซีด

"ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกน่า ดูทำหน้าเข้า"

กฤตภาสเอ่ยพลางยกมือขวาขึ้นปลดกระดุมเสื้อด้วยตัวเอง น้ำเสียงอันเย้าแหย่ช่วยให้ธีระตั้งสติได้ เขาเข้าไปช่วยปลดกระดุมที่เหลือก่อนจะค่อยๆ ร่นคอเสื้อลงตามแขนเพื่อให้กระเทือนคนเจ็บน้อยที่สุด

"ถึงไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ผมก็ไม่ชอบเห็นเลือดอยู่ดีครับ คุณไม่น่าจะฝืนตัวเองแบบนั้นเลย"

"แล้วปล่อยให้เธอคว้ากระถางต้นไม้แถวนั้นมาฟาดหัวหมอนั่นน่ะเหรอ? ไม่ได้หรอก อีกอย่างฉันดูแล้วว่าแค่บิดแขนคงเป็นการสั่งสอนที่ดีพอ ไม่งั้นถ้าฉันลงมืออย่างที่อยากจะทำจริงๆ ไอ้คุณอินนั่นคงได้ไปลวนลามนางพยาบาลต่อในไอซียูแน่"

ธีระมุ่นคิ้วขณะที่ดึงเสื้อกฤตภาสออกจนพ้นจากตัว นัยน์ตาสีนิลที่จ้องมองมาอย่างยากจะอ่านความหมายทำให้เขารู้สึกราวกับมีน้ำเอ่อขึ้นท่วมปอด

"เอาล่ะๆ ถึงจะไม่อยากขัดจังหวะแต่หน้าที่หมอต้องมาก่อน ขอหมอดูแผลให้ไอ้คุณชายหน่อยนะตี้"

"เอ้อ...ครับ งั้นผมเอาเสื้อคุณกฤตไปซักก่อนนะครับ"

เด็กหนุ่มหน้าร้อนวูบเมื่อเห็นแววตาล้อเลียนของศุภวัฒน์ เขารีบหยิบเสื้อเชิ้ตของกฤตภาสไปใส่เครื่องซักผ้า จากนั้นก็เข้าครัวไปเทน้ำใส่แก้วสองใบแล้วยกออกมาที่ห้องนั่งเล่น ท่าทางที่ดูคุ้นเคยกับสถานที่เป็นอย่างดีทำให้นายแพทย์หนุ่มลอบยิ้มขณะก้มลงตรวจแผลของเพื่อน

"โชคดีว่าแค่เลือดซึมแต่แผลไม่ฉีก ทีหลังก็อย่าซ่าให้มากนักล่ะ มึงโชคดีที่กระสุนไม่ได้โดนกระดูกหรืออวัยวะสำคัญ แต่ถ้าบู๊มากๆ ระหว่างแผลยังไม่หายก็เสี่ยงอักเสบได้นะเว่ย"

"รู้แล้วน่าไอ้หมอ คิดว่ากูอยากเป็นคนทุพพลภาพรึไงกัน"

ธีระขัดจังหวะการปะทะคารมของทั้งสองด้วยการยื่นแก้วน้ำเย็นให้ ศุภวัฒน์รับแก้วไปแล้วก็ดื่มอึกเดียวหมดแก้ว ส่วนกฤตภาสดื่มเพียงครึ่งแก้วก็วางลงบนโต๊ะ
 
"กูทำความสะอาดแผลให้แล้ว เดี๋ยวมึงเช็ดตัวแล้วก็นอนพักผ่อนซะ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็โทรมา ตี้ช่วยดูแลให้มันกินยาให้ตรงเวลาด้วยก็แล้วกัน หมอขอตัวกลับก่อนล่ะ"

นายแพทย์หนุ่มทิ้งท้ายพลางหันไปหยิบเสื้อสูทของตัวเองและกล่องเครื่องมือแพทย์ ธีระจึงเดินตามไปเปิดประตูห้องให้ เขามองอีกฝ่ายก้มลงใส่รองเท้าแล้วก็ถามเสียงเบา

"แล้วคุณหมอ...ไม่อยู่เฝ้าคุณกฤตเหรอครับ?"

"โอ้ย! แผลแค่นั้นมันไม่ตายง่ายๆ หรอก อีกอย่างหมอไม่อยากอยู่เป็นส่วนเกินด้วย ตี้แค่ช่วยระวังอย่าให้มันออกแรงทำอะไรเกินตัวก็พอ หมอไปละนะ"

ธีระมองแผ่นหลังของศุภวัฒน์ที่เดินจากไปจนกระทั่งลับหัวมุมอาคาร จากนั้นก็ปิดประตูแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น กฤตภาสยังคงนั่งอยู่บนโซฟาโดยสวมแค่กางเกงแสล็คตัวเดียว มือขวาลูบบนผ้าก๊อซที่ปิดแผลพร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด เด็กหนุ่มหันไปดูนาฬิกาก็เห็นว่าดึกมากแล้ว จึงคิดว่าหากต้องทำอะไรก็รีบทำให้เสร็จๆ ไปจะดีกว่า


"คุณกฤต จะเปลี่ยนเสื้อผ้านอนเลยมั้ยครับ?"

คนถูกถามเหลือบตาขึ้นมองเขา จากนั้นก็ส่ายหน้า

"ฉันหิวข้าว ในตู้เย็นมีอะไรบ้าง?"

เด็กหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายคงแทบไม่ได้กินอะไรตอนอยู่ในงานเลี้ยง จึงเข้าครัวไปเปิดตู้เย็นและพบว่ามีแต่ไข่กับต้นหอมญี่ปุ่นเหี่ยวๆ ส่วนนมกับขนมปังหมดอายุแล้วเพราะกฤตภาสคงซื้อไว้ตั้งแต่ก่อนจะเข้าโรงพยาบาล พอลองเปิดตู้เหนือศีรษะก็เจอบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบแพ็คเหลืออยู่ครึ่งโหล ดูท่าคนหิวคงไม่มีทางเลือกมากนักในเวลานี้

"คุณกฤต กินมาม่าใส่ไข่ได้มั้ยครับ?"

"ได้ ตอนนี้มีอะไรก็ทำอันนั้นแหละ"

กฤตภาสส่งเสียงตอบมาจากห้องนั่งเล่น ธีระจึงหันไปหยิบหม้อมาใส่น้ำแล้วตั้งไฟ จากนั้นก็หั่นต้นหอมญี่ปุ่นใส่เมื่อน้ำเริ่มเดือด ตามด้วยเส้น เครื่องปรุงและไข่ไก่สองฟอง

"แล้วตัวเองไม่หิวรึไง ทำไมทำแค่นั้น?"

ธีระสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงในระยะประชิดจากด้านหลัง เขารีบปิดเตาแล้วก็หันไปหยิบชามที่วางอยู่บนตะแกรง

"ผมไม่หิว คุณกฤตกินนี่ก่อนดีกว่าครับจะได้กินยา"

เขาเทบะหมี่ใส่ชามแล้วก็วางลงบนโต๊ะพร้อมตะเกียบและช้อน กฤตภาสไม่ได้เซ้าซี้และเพียงแต่เดินไปนั่งกินมื้อดึกอย่างเงียบๆ ธีระถือโอกาสนั้นชงโอวัลตินมานั่งดื่มบ้าง เพราะถึงเมื่อเย็นจะกินข้าวไปนิดเดียวแต่ก็ไม่รู้สึกอยากอาหารจริงจังสักเท่าไหร่

กฤตภาสใช้เพียงมือขวาในการคีบเส้นบะหมี่เข้าปากและตักน้ำซุป ระหว่างที่ทั้งคู่ต่างกินและดื่มกันไปอย่างเงียบๆ โทรศัพท์มือถือของธีระก็ส่งเสียงดังจนเขาสะดุ้ง พอหยิบขึ้นดูจึงเห็นว่าอรรณพโทรมาหา

"พี่อาร์ท...จริงด้วยสิ ผมไม่ได้บอกใครไว้เลยก่อนจะออกมาจากที่งาน"

"รับสายสิ แล้วก็ถามด้วยว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง"

กฤตภาสเอ่ยพลางก้มลงตักบะหมี่กินต่อ ธีระจึงกดรับสายแล้วส่งเสียงทัก

"ครับพี่อาร์ท?"

"ตี้เหรอ ตอนนี้งานเลี้ยงจบแล้วนะ นี่กลับไปตอนไหนเนี่ย?"

"เอ่อ...ตอนใกล้ๆ งานเลี้ยงจะจบน่ะครับ พอดีตี้...ไม่ค่อยสบายเลยออกมาก่อน แล้วงานเป็นยังไงบ้างครับ?"

"ก็เรียบร้อยดีทุกอย่าง ผู้บริหารของลูกค้าก็แฮปปี้ดี เขายังถามหาคุณกฤตเพราะอยากขอบคุณแต่พี่โทรหาแล้วแกไม่รับก็เลยคิดว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยโทรใหม่ ยังไงวันจันทร์ตี้อย่าลืมเอาวอมาคืนด้วยนะ เดี๋ยวไอ้บุ้งจะหัวหมุนเอาที่ได้วอคืนไม่ครบ"

"โอเคครับ ขอโทษนะพี่อาร์ทที่ตี้ไม่ได้อยู่ช่วยเก็บงาน แล้วเจอกันวันจันทร์ครับ"

เด็กหนุ่มตัดสายแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ และเห็นว่ากฤตภาสจัดการบะหมี่หมดเกลี้ยงแล้ว

"อาร์ทว่าไงบ้าง?"

"งานจบเรียบร้อยดี ลูกค้าก็แฮปปี้ครับ เห็นว่าถามหาคุณกฤตเพราะอยากขอบคุณด้วย"

กฤตภาสพยักหน้าอย่างไม่แปลกใจนัก เพราะเมื่อเย็นเขาผูกมิตรกับผู้บริหารระดับสูงที่เป็นเจ้านายของอนุชิตไว้แล้ว และรู้ด้วยว่าหากครั้งหน้าลูกค้าจะจ้างเขาอีกก็คงมาจากการตัดสินใจของผู้บริหารคนนี้

ธีระมองสีหน้าไม่ยินดียินร้ายของกฤตภาสพลางหมุนถ้วยโอวัลตินไปมา อดคิดไม่ได้ว่าค่ำคืนนี้ช่างมีเรื่องมาให้ขบคิดมากมายเหลือเกิน แต่เรื่องที่ติดใจเขาที่สุดกลับเป็นคำพูดของศุภวัฒน์ก่อนจะลากลับไปเมื่อตอนค่ำ


"อีกอย่างหมอไม่อยากอยู่เป็นส่วนเกินด้วย"


ธีระเคยผิดหวังจากการคิดเข้าข้างตัวเองมาแล้วตอนคบกับณรงค์ ตั้งแต่นั้นมาจึงพยายามหลีกเลี่ยงการทึกทักอะไรก็ตามที่ไม่ชัดเจนถึงแม้ว่าจะชวนให้คิดสักแค่ไหน แต่ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินวันนี้มันสะกิดความอยากรู้อยากเห็นจนเขาต้องการคำตอบ

"คุณกฤตครับ ถามอะไรหน่อยได้ไหม?"

"ว่ามาสิ"

เจ้าตัวเปิดทางให้แล้ว งั้นเขาไม่เกรงใจล่ะนะ

"เอ่อ...คุณกฤต...กับหมอเหวิน...เป็นแฟนกัน...ใช่รึเปล่า?"

เด็กหนุ่มสะดุ้งเมื่อกฤตภาสหันไปพ่นน้ำที่เพิ่งดื่มอย่างกะทันหัน ชายหนุ่มไอเพราะสำลักจนหน้าแดงขณะดึงกระดาษทิชชู่ขึ้นซับปากกับจมูก

"แค่ก!...เธอ...ถามว่าฉันกับไอ้เหวินเป็นอะไรกันนะ?"

นัยน์ตาสีนิลวาววับยังกับมีไฟลุกทำให้ธีระนึกแหยง แต่ก็ยอมทวนคำถามให้แต่โดยดี

"ผมถามว่าคุณกฤตกับหมอเหวินเป็นแฟนกันรึเปล่า...ตกลงไม่ใช่เหรอครับ?"

"ไม่ใช่แหงอยู่แล้ว!! ฉันกับไอ้เหวินรู้จักกันตั้งแต่ก่อนเข้าอนุบาลเพราะว่าแม่เป็นเพื่อนกัน อีกอย่างแค่นึกว่าจะพิศวาสมันฉันก็จะอ้วกแล้ว! ใครเป็นคนพูดให้คิดอะไรน่าคลื่นไส้แบบนั้น ไอ้เหวินรึไง?"

"เปล่าครับ! หมอเหวินไม่ได้พูด ผมแค่...เข้าใจผิดเอง"

แถมท่าทางจะเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงเสียด้วยสิ เพราะดูท่าทางคนตอบคงไม่ได้ปฏิเสธเพราะเขินอายแน่ๆ สีหน้าถมึงทึงจนอย่างกับลมจะออกหูซะปานนั้น

แต่ว่า...แล้วทำไมเขาจะต้องโล่งใจด้วยล่ะ คุณกฤตยังมีนางแบบที่ชื่อนิคกี้นั่นอีกคนไม่ใช่หรือไง

ธีระคิดแล้วก็ให้หงุดหงิดเหมือนมีก้อนกรวดกลิ้งอยู่ในอก เขาลุกขึ้นหยิบชามอันว่างเปล่าของกฤตภาสมาซ้อนกับถ้วยโอวัลตินของตัวเองแล้วก็ตัดบท

"คุณกฤตอย่าลืมกินยานะครับ แล้วก็ไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้านอนได้แล้ว เดี๋ยวตอนออกไปผมจะล็อคประตูให้"

"เดี๋ยวสิ จู่ๆ เป็นอะไรขึ้นมา? แล้วจะทิ้งหน้าที่ดูแลกันไปเฉยๆ ตอนนี้น่ะเหรอ?"

"ก็เมื่อกี้คุณพูดเองว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกอย่างแค่เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้านี่ใช้แขนข้างเดียวคงไม่ลำบากนักหรอก ตอนนี้ผมเหนื่อยแล้ว ผมอยากกลับไปนอน"

เด็กหนุ่มนึกอยากรวนอย่างไม่มีเหตุผล เขาพยายามจะยื้อแขนออกจากมือกฤตภาสที่ยื่นมาจับไว้แน่นโดยไม่เงยหน้ามองเจ้าตัวเลย แต่นั่นกลับกระตุ้นให้อีกฝ่ายอารมณ์เสียมากขึ้น

"ถ้าง่วงก็นอนมันที่นี่แหละ ดึกดื่นป่านนี้แล้วจะกลับทำไม พรุ่งนี้วันเสาร์ก็ไม่ต้องไปทำงานสักหน่อย ตามมานี่"

"ไม่เอา! ปล่อยนะ! ผมจะกลับ!!"

"ไม่ให้กลับ! ถ้าคิดว่าจะหนีกลับก็ลองดูสิ! เธอไม่นอนที่นี่เดี๋ยวฉันตามไปนอนที่ห้องเธอก็ได้ อยากนอนที่ไหนก็เลือกเอา!"

ผู้ชายคนนี้! ถ้าไม่ได้เอาชนะแล้วจะนอนไม่หลับรึไงกัน!?

ธีระถูกจูงกึ่งลากไปจนถึงห้องนอนของกฤตภาส จากนั้นเจ้าของห้องก็หันไปล็อคประตูแล้วยืนบังไว้ทั้งตัว เด็กหนุ่มเชิดหน้าขึ้นมองคนตัวใหญ่กว่าแล้วก็กระทืบเท้าอย่างขัดใจ

"คุณกฤต! ให้ผมกลับหอเดี๋ยวนี้นะ!"

"ทำไมต้องอยากกลับขนาดนั้น!? อยู่กับฉันมันแย่นักรึไง!?"

ชีวิตผมแย่ลงทุกวันตั้งแต่เจอคุณนั่นแหละ!! ธีระนึกอยากจะตะโกนดังๆ ให้สาแก่ใจ แต่กลายเป็นว่าน้ำตาไหลพรากทั้งที่ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ

"อ๊ะ"

เด็กหนุ่มตกใจที่จู่ๆ ทำนบน้ำตาก็ทะลักอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ยิ่งได้เห็นสีหน้าประหลาดใจสุดขีดของกฤตภาสก็ยิ่งอายจนต้องรีบหนีเข้าห้องน้ำแล้วล็อคประตูแน่น

บ้าเอ๊ย! ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเข้มแข็งแต่ดันไปน้ำตาไหลต่อหน้าเขาทำไม! น่าขายหน้าที่สุด!!

กฤตภาสยืนทื่ออยู่กับที่อย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก ครู่หนึ่งก็เริ่มตระหนักว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรจากห้องน้ำเลย ความกังวลทำให้เขารีบเข้าไปตบประตูเสียงดัง

"ตี้ ทำอะไรอยู่ในนั้นน่ะ!"

ธีระสะดุ้งเมื่อถูกร้องถาม เด็กหนุ่มไม่แน่ใจว่าเจ้าของเสียงกำลังร้อนใจหรือรำคาญกันแน่ จึงตัดสินใจไม่ตอบแล้วก็เพียงทรุดตัวลงนั่งชันเข่าพิงผนัง

เอาเลย...อยากตบประตูให้มือแตกหรือประตูพังก็ตามใจ ยังไงก็ไม่ยอมเปิดออกไปหรอก!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 27-04-2014 17:58:25

เด็กหนุ่มหันไปดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาและน้ำมูก ถึงแม้จะตั้งใจว่าจะไม่ต่อปากต่อคำกับคนนอกห้องอีก แต่ประโยคคำถามถัดมาก็ทำให้เขาของขึ้นอีกจนได้

"นี่! ออกมาเถอะน่า คิดว่าจะนอนในห้องน้ำได้รึไง!?"

"ก็แล้วทำไมจะนอนไม่ได้! ในเมื่อคุณไม่ให้ผมกลับหอ งั้นผมจะนอนที่ไหนในนี้มันก็เรื่องของผม!!"

ธีระตอบอย่างฉุนเฉียวพลางปาก้อนทิชชู่แฉะๆ ไปที่ประตู ใจหนึ่งก็นึกอยากลุกขึ้นกวาดข้าวของในห้องน้ำให้แตกกระจายเพื่อระบายอารมณ์ แต่อีกใจก็เตือนว่าขืนทำอย่างนั้นคงถูกกฤตภาสใช้เป็นข้ออ้างให้ทำโน่นทำนี่อีกแน่ ทว่าเด็กหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าการปฏิเสธอย่างแข็งขันของเขาทำให้คนหน้าห้องระบายลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ยังเถียงได้อยู่...แสดงว่าไม่ได้หมดอาลัยตายอยากหรือตั้งใจจะคิดสั้น...

กฤตภาสตระหนักดีว่าธีระเป็นคนเด็ดเดี่ยวเอาเรื่อง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมให้อีกฝ่ายนอนในห้องน้ำทั้งคืนเพื่อพิสูจน์ความดื้อของตัวเองได้ อย่างน้อยการปราบเด็กดื้อที่แข็งแรงดีก็ทำให้เขารู้สึกสมน้ำสมเนื้อกว่าเด็กดื้อที่เป็นหวัดเป็นไหนๆ

แถมจากประสบการณ์ที่เคยผ่านมา เวลาเด็กคนนี้ไม่สบายจะยิ่งดื้อหนักกว่าปกติซะด้วยสิ

ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดแผลที่โดนยิงเพราะยังไม่ได้กินยา แต่นั่นไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนนักหนาหากเทียบกับการพยายามกล่อมให้ธีระยอมออกจากห้องน้ำเสียที เขายกมือขึ้นลูบผ้าก๊อซที่ปิดแผลอีกครั้งพลางหรี่ตาลง

เสียง 'ตุบ' เบาๆ ที่หน้าประตูดึงความสนใจของธีระที่กำลังปูผ้าเช็ดตัวลงในอ่างให้หันไปมอง เขากำลังสำรวจว่าจะนอนมุมไหนถึงจะสบายตัวที่สุดเนื่องจากอ่างอาบน้ำที่นี่เป็นทรงสามเหลี่ยมไม่ใช่ทรงยาว แต่เพราะความคิดที่ผุดขึ้นมาว่าหรือกฤตภาสจะล้มเพราะความเจ็บทำให้เขาตัดสินใจลองส่งเสียงถาม

"คุณกฤต?"

"ยังนั่งอยู่นี่ ถ้าเธออยากนอนในนั้นฉันจะเฝ้าประตูให้"

กวนประสาท! ถ้าคิดว่าพูดแบบนี้แล้วเขาจะรู้สึกผิดก็ตามสบาย เชิญนั่งเฝ้าตรงนั้นให้หลังแข็งไปทั้งคืนเลย!!

ธีระคิดว่าถ้าเขาต้องนอนอย่างไม่สบายตัวแล้วกฤตภาสก็ไม่ได้นอนเหมือนกันก็สมน้ำสมเนื้อดี เด็กหนุ่มคิดพลางก้าวลงในอ่างอย่างฉุนเฉียว หลังจากหามุมที่พอจะนอนแล้วไม่เมื่อยตัวจนเกินไปได้ก็หลับตาลง 

ภายในห้องน้ำเงียบกริบยกเว้นเสียงจากเข็มนาฬิกาเหนือกระจก ธีระยกมือข้างหนึ่งขึ้นถูบนหัวไหล่เพราะรู้สึกหนาวและนอนไม่หลับ แล้วก็ได้แต่นึกสงสัยว่ากฤตภาสหนีเขาไปนอนบนเตียงนุ่มๆ หรือยัง

ทีตอนช่วยเราจากคุณอินล่ะไปว่าเขาว่ารังแกเด็ก แล้วที่ตัวเองทำนี่ไม่นับว่ารังแกเด็กเลยล่ะมั้ง...

"นี่"

เสียงเนิบๆ ลอดผ่านประตูเข้ามาจนธีระเผลอกลั้นหายใจ แต่ว่าก็ไม่ได้ส่งเสียงตอบให้กฤตภาสรู้ว่าเขายังตื่นอยู่

"ตกลงนอนในนั้นแล้วหลับได้จริงๆ เหรอ? เธอนี่จะเก่งเกินไปแล้วนะ"

ถึงน้ำเสียงจะไม่ได้แสดงอารมณ์ใดเป็นพิเศษแต่ธีระก็รู้ว่าคนพูดกำลังประชด เลยแลบลิ้นไปทางประตูพลางตะโกนตอบในใจ

แหงสิ! ใครเขาจะเป็นคุณชายติดสบายเหมือนคุณกันทุกคนล่ะ!!

เกิดความเงียบตามมาอีกครู่ใหญ่ แต่คราวนี้ธีระพบว่าตัวเองตาสว่างจนหลับไม่ลงจริงๆ ถึงแม้ทิฐิจะยังค้ำคอแค่ไหน แต่เขากลับพบว่าอยากให้กฤตภาสคุยกับเขามากกว่านี้

หรือคิดว่าเราน่าจะหลับจริงๆ ก็เลยลุกไปนอนแล้วนะ...

ธีระรู้ตัวว่ากำลังทำตัวขัดแย้งสิ้นดี ไม่อยากตอบเขาแต่ดันอยากให้เขาคุยด้วย แต่จะทำยังไงได้ เขาก็อยากรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองบ้างนี่นา

"ถ้าหลับไปแล้วก็ช่างเถอะ บางทีถ้าเธอไม่ได้ยินอาจจะดีกว่าก็ได้ เพราะเรื่องที่ฉันกำลังจะเล่าคงน่าเบื่อเกินไปสำหรับเด็กอย่างเธอ"

ประโยคสุดท้ายทำให้ธีระหูผึ่ง ไหนๆ เขาก็นอนไม่หลับแล้วเพราะพื้นอ่างน้ำช่างนอนไม่สบายเอาเสียเลย จึงลุกขึ้นมานั่งแล้วก็ใช้ผ้าขนหนูคลุมไหล่ไว้แทน

คุณกฤตจะเล่าเรื่องอะไรหรือ...จะเกี่ยวข้องกับสาเหตุที่โดนยิงที่เขาเคยถามแล้วไม่ยอมตอบหรือเปล่า...

"เมื่อสิบปีก่อน..."

กฤตภาสเกริ่นได้แค่นั้นก็เงียบไป เงียบนานเสียจนเด็กหนุ่มหน้ามุ่ยเพราะรู้สึกเหมือนโดนปลุกให้ตาสว่างขึ้นมาเปล่าๆ ปลี้ๆ

"อยากฟังต่อรึเปล่า?"

"ไม่อยากหรอก! คุณบอกเองนี่ว่าน่าเบื่อ!"

ธีระรีบยกมือปิดปากเมื่อรู้ตัวว่าหลงกล เสียงหัวเราะจากหน้าประตูทำให้เขายิ่งนึกหมั่นไส้เหลือกำลังจนอยากจะเปิดประตูออกไปทุบคนเจ็บสักที หนอยแน่ะ! ที่แท้ก็ลองเชิงว่าเขาตื่นอยู่รึเปล่า ทำไมถึงเป็นคนที่นิสัยเสียได้ขนาดนี้นะ!!

กฤตภาสเอ่ยกลั้วหัวเราะ "ไม่อยากฟังก็แย่สิ เพราะถ้าเธอไม่ฟังฉันก็ไม่รู้จะเปลืองน้ำลายทำไม ไหนเคยถามเองว่าทำไมฉันถึงโดนยิงไม่ใช่เหรอ?"

"ไหนตอนนั้นคุณบอกว่าเป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องรู้ไงล่ะ แล้วทำไมจู่ๆ ถึงอยากจะเล่าขึ้นมา?"

ไหนๆ ตอนนี้กฤตภาสก็รู้แล้วว่าเขายังไม่หลับ และถ้าต้องถูกความสงสัยกัดกินเขาก็คงตาสว่างยันพรุ่งนี้เช้าแน่ จึงตัดสินใจยอมสนทนากับคนหน้าห้องน้ำแต่โดยดี

"นั่นสินะ...บางทีเพราะมันกำลังจะกลายเป็นอดีตที่ไม่มีความหมายอีกแล้วล่ะมั้ง ถึงมีคนรู้เพิ่มขึ้นอีกสักคนก็คงไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอจะไม่ออกมาฟังข้างนอกนี่จริงๆ น่ะ?"

"อยู่ในนี้ก็ได้ยินเสียงคุณเหมือนกัน เพราะงั้นผมจะฟังอยู่ในนี้แหละ อยากเล่าอะไรก็เชิญ"

กฤตภาสหัวเราะหึกับคำตอบยียวนที่ได้รับ แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อีกขณะพยายามเรียบเรียงความทรงจำเพื่อถ่ายทอด เนื่องจากธีระเป็นคนแรกที่เขาจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังโดยที่เด็กหนุ่มไม่เคยรู้จักเขาในอดีตเลย ดังนั้นเท่ากับว่าข้อมูลที่เขากำลังจะเปิดเผยล้วนเป็นเรื่องใหม่สำหรับเจ้าตัวทั้งสิ้น

"ฉันจะพยายามเล่าอย่างย่อๆ ก็แล้วกัน เมื่อสิบกว่าปีก่อนหรือนานกว่านั้นนิดหน่อย ฉันมีเพื่อนคนไทยที่สนิทกันมากตอนเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ เพื่อนคนนั้นชื่อเมฆ หมอนั่นฐานะไม่ค่อยดีเพราะว่าแม่คลอดแล้วก็เอาไปทิ้งให้ยายเลี้ยงตั้งแต่เกิด แต่โชคดีที่เรียนเก่งก็เลยชิงทุนไปเรียนเมืองนอกได้ พวกเราทำงานพิเศษที่ร้านอาหารเดียวกัน แล้วก็เคยคุยกันว่าถ้ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะช่วยกันเปิดบริษัทของพวกเราเอง"

กฤตภาสนึกแปลกใจที่เขาสามารถนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตได้อย่างแจ่มชัด ทั้งๆ ที่ไม่เคยนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วหรือคิดจะเล่าให้ใครฟังเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เมื่อได้รำลึกถึงความหลังแล้วก็รู้สึกว่าจำเป็นต้องเล่าเรื่องนี้ให้จบ

"ตอนนั้นมีนักเรียนไทยอีกคนมาสนิทกับพวกเรา เธอชื่อเนตร เป็นคนที่ฐานะทางบ้านดีมากเพราะพ่อทำงานธนาคาร ตอนแรกเนตรแสดงท่าทางสนใจฉันแต่ว่าฉันไม่ตอบรับ เธอก็เลยหันไปคบกับเมฆแทนเพราะหมอนั่นก็แอบชอบเธออยู่แล้ว

พอพวกเราเรียนจบโทก็กลับมาเมืองไทยและช่วยกันตั้งบริษัทตามที่คุยกันไว้ ตอนแรกมันเป็นบริษัทขนาดเล็กที่มีพนักงานแค่ห้าคน เนตรก็เลยไปขอยืมเงินพ่อมาเป็นทุนขยายบริษัททั้งที่ฉันไม่เห็นด้วยเพราะอยากลองทำทุกอย่างด้วยตัวเองมากกว่า ตอนนั้นฉันยังเลือดร้อนกว่านี้แล้วก็อีโก้สูงเกินไป"

เสียง 'ตุบ' เบาๆ จากอีกฝั่งของประตูทำให้กฤตภาสหยุดชะงัก เขาเหลือบตาลงมองช่องว่างใต้ประตูและพบว่ามีเงาที่บดบังแสงในห้องน้ำบางส่วน ซึ่งหมายความว่าธีระคงเดินมานั่งตรงนั้น ชายหนุ่มยิ้มมุมปากบางๆ ก่อนจะเล่าต่อ

"หลังจากนั้นบริษัทไปได้ดีและโตขึ้นเร็วมาก แล้วจู่ๆ แม่ของเมฆก็โผล่มาเพราะต้องการเงินไปใช้หนี้นอกระบบกับจ่ายค่ารักษาโรคมะเร็ง ถึงจะรู้ว่าแม่ทิ้งไปตั้งแต่เกิดแต่เมฆก็ยอมช่วยใช้หนี้ให้แล้วยังตามไปคอยดูแลที่บ้านด้วย ตอนนั้นเมฆกับเนตรหมั้นกันแล้ว แต่พอเห็นหมอนั่นเอาแต่สนใจแม่แถมยังยืมเงินจากพ่อเธอไปจ่ายค่ารักษา เธอก็เลยไม่พอใจแล้วประชดด้วยการมาขอนอนกับฉัน แต่พอฉันปฏิเสธก็ไปหาคนอื่นแทน"

เกิดความเงียบอันน่าอึดอัดขึ้นทั้งสองฝั่งของประตูห้องน้ำ ธีระชันเข่าขึ้นกอดขณะเรียบเรียงเรื่องที่ได้ยินในหัว เขารู้ว่าถึงแม้กฤตภาสจะบอกว่าเรื่องนี้กำลังจะเป็นอดีตที่ไม่มีความหมาย แต่ ณ เวลาที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกันสำหรับเจ้าตัว

"หลังจากนั้นล่ะครับ?"

กฤตภาสเงยหน้าขึ้นพลางถอนหายใจเบาๆ "คนที่เนตรมีความสัมพันธ์ด้วยเป็นนักการเมืองที่ถ้าฉันบอกชื่อเธอก็คงรู้จัก ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเธอไปคลุกคลีกับคนระดับนั้นได้ยังไง แต่ไม่กี่เดือนต่อมาเธอก็ท้องหลังจากที่แม่ของเมฆตายเพราะมะเร็ง ตอนนั้นหมอนั่นโกรธมากและเอาแต่คาดคั้นถามว่าใครเป็นพ่อของเด็ก เนตรคงกลัวว่าถ้าบอกความจริงแล้วเรื่องจะลุกลามจนเดือดร้อนพ่อที่ถือตำแหน่งใหญ่ในธนาคาร ก็เลยตัดสินใจโกหกไปว่าพ่อของเด็กคือฉันเพราะคิดว่าเมฆคงไม่ถือสาในเมื่อเป็นเพื่อนกัน แต่เธอคิดตื้นเกินไป เพราะวันนั้นเมฆถือปืนมาหาฉันที่บ้านแล้วก็ขู่ว่าจะยิงฉันที่เป็น 'เดนสังคม' พวกเราแย่งปืนกันไปมาโดยที่เนตรพยายามจะห้าม แต่โชคร้ายที่ปืนลั่น และคนที่โดนกระสุนก็คือเธอ"

เสียงเปิดประตูห้องน้ำเรียกให้กฤตภาสหันกลับไปมอง ธีระยืนอยู่ตรงนั้นด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ เด็กหนุ่มก้าวออกมานั่งพิงผนังข้างๆ เขาแล้วก็ถามโดยไม่หันมามอง

"แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?"

"หลังจากนั้น...พวกเรารีบพาเนตรส่งโรงพยาบาลเพราะเธอเสียเลือดมาก ผลจากอาการช็อคทำให้เธอแท้งลูก ตั้งแต่นั้นสภาพจิตใจเนตรก็ไม่ปกติจนพ่อต้องรับตัวกลับไปดูแลที่บ้านและไม่ยอมให้เมฆติดต่อเธออีกเด็ดขาด ส่วนฉันที่รู้ว่าพ่อเด็กเป็นใครก็ได้แต่น้ำท่วมปากเพราะถึงบอกไปมันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว ฉันโดนตราหน้าว่าเป็นพ่อของเด็ก ส่วนเนตรก็ไม่ยอมพูดความจริง ฉันเลยตัดสินใจแยกตัวออกมาเปิดบริษัทของตัวเองด้วยการกู้เงินจากพ่อ แต่เมฆก็ไม่เลิกโกรธแค้นและพยายามตามมารังควานจนช่วงแรกๆ บริษัทของฉันแทบไม่มีลูกค้าเลย เพิ่งจะเมื่อสามสี่ปีมานี่แหละที่หมอนั่นเงียบหายไปเพราะวุ่นกับบริษัทที่กำลังจะเจ๊ง แต่ดูเหมือนเมฆมันจะโชคร้ายไม่สิ้นสุด เพราะไม่กี่วันก่อนแม่บ้านที่คอยดูแลเนตรไม่ทันระวังจนเนตรหยิบมีดไปฆ่าตัวตาย และวันถัดจากนั้นเมฆก็เรียกฉันออกไปคุยที่ผับ เหตุการณ์ต่อจากนั้น...ฉันคงไม่ต้องเล่าเธอก็คงรู้อยู่แล้ว"

ธีระยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาพลางพยักหน้า ในที่สุดเขาก็ได้รู้คำตอบถึงเรื่องที่เคยสงสัยเสียที...นี่เองคือสาเหตุที่กฤตภาสโดนยิง รวมถึงที่มาที่ไปที่เจ้าตัวรังเกียจการสานสัมพันธ์กับผู้หญิงที่มีพันธะแล้วนักหนา

"แล้วตอนนี้เพื่อนคุณอยู่ที่ไหนล่ะครับ? เขาจะตามมาทำร้ายคุณอีกหรือเปล่า?"

เด็กหนุ่มนึกกังวลแทนกฤตภาสทันที เพราะแรงพยาบาทของคนชื่อเมฆช่างรุนแรงเหลือเกิน ถ้าหากรู้ว่าเป้าหมายของตัวเองไม่ตายก็คงจะอยากตามมาทำภารกิจที่คั่งค้างให้สำเร็จแน่

"ถึงอยากทำก็หมดสิทธิ์เพราะตอนนี้หมอนั่นถูกควบคุมตัวแล้วโทษฐานพยายามฆ่าถึงสองครั้ง ส่วนศพของเนตรก็เพิ่งทำพิธีฌาปนกิจไปเมื่อบ่ายวันนี้เพราะทางครอบครัวไม่อยากปล่อยเรื่องไว้นาน ที่เมื่อตอนเย็นฉันไปงานเปิดตัวของลูกค้าสายก็เพราะให้ไอ้เหวินพาไปร่วมพิธีศพก่อนนี่แหละ"

กฤตภาสเลิกคิ้วเมื่อจู่ๆ ธีระก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง แต่เพียงชั่วอึดใจก็เดินกลับมาพร้อมกับน้ำและยาที่เขาต้องกินหลังอาหาร เขามองสีหน้าของเด็กหนุ่มที่เอาแต่ก้มหน้าลงต่ำโดยไม่สบตาแล้วก็เพียงแต่รับยากับแก้วน้ำมาจากมือ

"ขอบใจ"

ชายหนุ่มกินยาแล้วก็ดื่มน้ำก่อนจะวางแก้วลงข้างตัว ส่วนธีระนั่งคุกเข่าลงทางด้านซ้ายของเขาแล้วก็ยกมือขึ้นแตะบริเวณที่ใกล้กับแผลอย่างแผ่วเบา

"แผลที่โดนยิงของคุณ...ยังเจ็บมากรึเปล่า?"

"ก็เจ็บแต่ไม่ถึงกับทนไม่ได้ โชคดีว่ากระสุนแค่ถากไป ไม่งั้นก็คงลำบากเหมือนกัน"

ธีระเหลือบตาขึ้นสบตากับกฤตภาสแล้วก็หลุบตาลงอีกครั้ง น้ำตาระลอกใหม่ไหลลงมาอย่างกลั้นไม่อยู่ กฤตภาสยกมือขวาขึ้นเช็ดน้ำตาให้แล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงไม่บ่งบอกความรู้สึก

"ร้องไห้ทำไม?"

"ผม...ไม่รู้"

เด็กหนุ่มพยายามยกมือขึ้นปาดน้ำตาซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร พลันมือนั้นก็หยุดชะงักเมื่อกฤตภาสโน้มคอเขาเข้าไปหาแล้วแนบริมฝีปากลงบนขมับ สัมผัสอันบางเบาดุจปีกผีเสื้อกลับมีน้ำหนักกดทับใจเขาจนแทบหายใจไม่ออก

"คุณ...มันบ้า ทั้งที่ถ้าบอกความจริงไปตั้งแต่แรก ตอนนี้คุณก็คงไม่บาดเจ็บ แล้วก็ไม่ต้องเสียเพื่อนคุณไปทั้งคู่แบบนี้หรอก"

"มาพูดตอนนี้มันก็ใช่ แต่คนเราต่างก็เคยทำผิดพลาดกันได้ทั้งนั้นใช่ไหมล่ะ?"

แขนข้างที่โอบรอบแผ่นหลังของเขากระชับแน่นขึ้น และธีระพบว่าเขาพูดอะไรไม่ออกเพราะรู้สึกแสบร้อนรอบดวงตา จึงเพียงแต่ซบหน้าลงกับอกอีกฝ่ายเงียบๆ แล้วก็ปล่อยให้หยาดน้ำหลั่งรินโดยไม่พยายามกลั้นอีกต่อไป

คำว่าคนเราต่างก็เคยทำผิดพลาดช่างเป็นจุดไต้ตำตอเหลือเกิน มันทำให้เขานึกถึงตัวเองในอดีตที่เคยแกว่งเท้าหาเสี้ยนด้วยการเข้าไปพัวพันกับคนมีเจ้าของและคิดเข้าข้างตัวเองว่าสักวันคงจะได้รับความรักตอบถ้าพยายามมากพอ แต่ทั้งที่ผ่านบทเรียนอันแสนจะเจ็บปวดมาแล้ว เขากลับพบว่าตัวเองก็ยังคงโง่งมและไม่ได้เรียนรู้ที่จะกลับตัวใหม่เลยแม้แต่นิดเดียว

การที่เขารู้สึกเจ็บหัวใจกับเรื่องในอดีตของกฤตภาส และเผลอคิดไปชั่ววูบว่าถ้าตนได้คอยอยู่เคียงข้างในเวลาที่เจ้าตัวลำบากเพื่อคอยแบ่งเบาความทุกข์ใจ บางทีตอนนี้เขาอาจถูกเห็นค่ามากกว่าการเป็นดอกไม้ข้างทางให้ดอมดม ความคิดแบบนี้ไม่ได้ต่างอะไรกับตอนที่เขาหลงงมงายกับความอ่อนโยนของณรงค์เลยไม่ใช่หรือ เพราะความคิดเข้าข้างตัวเองที่ใครๆ ก็โหยหากันนี่แหละที่นำมาซึ่งความเจ็บช้ำ เพราะยิ่งโหยหามากเท่าไหร่ สิ่งที่ได้กลับมาก็มีแต่จะไม่เคยเพียงพอ

การที่เขาเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้กับผู้ชายที่กำลังกอดเขาก็เช่นกัน...มันอาจจะเป็นก้าวแรกของความผิดพลาดที่ทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็เป็นได้ แต่ธีระพบว่ายิ่งพยายามจะสร้างเกราะขึ้นมาปกป้องตัวเองจากกฤตภาสมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งถูกแรงดึงดูดที่มองไม่เห็นฉุดรั้งหัวใจให้ดำดิ่งจนยากจะต้านทานกระแสนั้นมากขึ้นทุกที


++---TBC---++


A/N: ในที่สุดตากฤตก็ยอมเปิดเผยเรื่องราวของตัวเองให้น้องตี้ได้รู้เพิ่มขึ้น แต่ตานี้ยังมีเยื่ออีกหลายชั้นไม่แพ้หัวหอมค่ะ ว่าแต่เขียนตอนสองคนนี้เขาเถียงกันไปเถียงกันมาก็สนุกดีนะ อ่านตอนนี้แล้วคิดเห็นยังไงบ้าง ฝากลงคอมเม้นต์ให้ชื่นใจหน่อยนะคะ ขอบคุณค่า :D

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 27-04-2014 18:19:42

เหมือนทั้งสองคนค่อยๆเปิดรับกันและกันอย่างเงียบๆ
แอบคิด คนที่ฉลาดอย่างลุง บางทีก็เป็นตาทึ่มในด้านความรักเหมือนกัน เมื่อไหร่ลุงจะรู้ตัวเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 27-04-2014 18:28:50

น้องตี้หึงหมอ 5555 น่ารักดีค่ะ

ไม่คิดว่ากฤตจะเล่าอดีตให้ตี้ฟังนะเนี่ย น้องตี้เลยบ่อน้ำตาแตกเข้าไปใหญ่
ทั้งรักทั้งห่วงคุณกฤตเข้าให้แล้ว คุณกฤตเองก็นะ อย่าทำให้น้องตี้
สับสนวุ่นวายใจไปมากกว่านี้เลย น่าสงสาร ทำให้ชัดเจนไปเลยเนอะ
ขอคบขอเป็นแฟนให้เป็นเรื่องเป็นราวซะที ชอบตจอนนี้จังเลย

รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 27-04-2014 18:32:02

น้องตี้ยังีงความหดหู่เอาไว้จริงๆ
เมื่อไหร่น้องตี้จะไบรท์สักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: miracle22936 ที่ 27-04-2014 18:36:52

เปิดใจให้กันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่า มันยืดจังเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 27-04-2014 18:39:53

ขำตาลุงหัวหอม มิน่าเล่า ถึงทำให้น้องตี้ร้องไห้ (เพราะแสบตา) อยู่เรื่อยๆ
คงต้องให้น้องตี้ลอกเยื่อแล้วผัดเนยซะจะได้หวาน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 27-04-2014 18:56:22

เมื่อไหร่สองคนนี้จะรักกันสักที  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 27-04-2014 18:57:41

สารภาพรักกันได้แล้วทั้งคู่เลยยยยยยยยย :katai1: :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-04-2014 19:27:56

ชอบน้องตี้ตอนดื้อๆอ่ะน่ารักดี
เหมือนเป็นช่วงเวลาที่เอาอดีต เอาเกราะที่สร้างขึ้นมาทิ้งไป
เป็นน้องตี้ที่น่ารักมากๆเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-04-2014 19:33:58

ชอบตอนน้องตี้รวนๆ แบบเนี้ยะ น่ารัก น่าปราบ แถมน่าปล้ำ 555
คุณกฤตช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เด็กน้อยสับสนจะแย่ละ ฮาเรื่องน้องเข้าใจผิดเรื่องคุณกฤตกับหมอเหวิน กร้ากกกก
ผู้หญิวคนนั้นแย่จัง ทำไมไม่พูดความจริงล่ะ เท่ากับคุณกฤตยืนอยู่เฉยๆ ก็ซวยได้ แย่ๆๆ ทั้งคู่เลย
อีตานั่น จะไม่หลุดมาทำร้ายคุณกฤตอีกใข่มะ เป็นห่วงนะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 27-04-2014 19:39:34

เสียเพื่อนรักไป เป็นอะไรที่เสียใจมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-04-2014 19:46:30

คิดอะไรอยู่ก็พูดให้อีกฝ่ายได้รู้เถอะค่ะ เสียดายเวลาที่จะปลูกต้นรักกันนะ :mew2:
ต่างฝ่ายต่างมีอดีต น่าจะเข้าอกเข้าใจกันดี นะ ตอนนี้ตี้ก็อ่อนลงมากแล้วด้วย คุณกฤตรุกเลย :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 27-04-2014 19:47:07

ตี้กับคุณกฤตเถียงกันจนคนอ่านอ่านก็เพลินเลย .. น่ารักดี  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: himenana ที่ 27-04-2014 19:56:28

 :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11:

เป็นคนมีปม นะคุณพระเอก นายเอกก็ด้วย เรื่องนี้จะเป็นเช่นไร ต่างคนต่างป้องกันตัว ต่างคนแบ่งเส้นให้แก่กัน
เฮ้อออออออ   :m17:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 27-04-2014 20:04:02

คุณกฤตค่อยๆ เปิดเผยตัวตนกับน้องตี้แล้ว

และน้องตี้เหมือนจะสับสนมากเลย อยากให้น้องตี้ก้าวข้ามอดีตไปได้เร็วๆ นะ อยากเห็นน้องมีความสุขแล้วอ่าาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 27-04-2014 20:06:42

สองคนน่าจะเปิดใจให้กัน กฤตรู้สึกยังไงก็แสดงออกไป ตี้บอกๆ เขาไป ยังดีกว่าเก็บไว้ ถ้าเขาไม่รัก เอ่อ แล้วจะทำไงต่อ แง๊ สงสารตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 27-04-2014 20:16:41

น้องตี้เคยผิดหวังมาก่อน ส่วนคุณกฤตก็เริ่มได้ไม่ดี คู่นี้คงอีกนานกว่าจะรู้ว่ารักนี้คือของจริงสินะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-04-2014 20:36:09

ใกล้กันเข้าไปอีกนิดแล้วระหว่างคุณกฤตกับตี้
ส่วนเรื่อรักสามเศร้านี้แย่จัง เห้ออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 27-04-2014 20:58:23

คนเขียนมาอัพแล้ววววว เย่ะๆ
คุณกฤตดูเป็นคนมีความหลังเยอะแหะ หรือตัวละครทุกตัวจะมีความหลังเหมือนกัน?
แต่ปกติคนเราก็มีอดีตกันหมดนี่นะ (-_- )
น้องตี้ดูลังเลที่จะเปิดใจรึเปล่า? หรือรักคุณนักธุรกิจไปแล้วน้า
เรื่องความรักของสองคนนี้มันดูยืดๆไปนิดนึงง่ะ กว่าจะพัฒนาก็นานพอดู แต่คงเป็นเพราะทั้งคู่ผ่านอะไรมาเยอะ
รอตอนต่อไปค้า

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: ฮารุ ที่ 27-04-2014 21:01:26

 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 27-04-2014 21:04:43

สมน้ำหน้ายัยเนตรนะ แรดร่านคนเดียวไม่พอยังทำให้คนอื่นเดือดร้อนอีก
แค่ตายยังน้อยไป น่าจะให้มันอยู่ใช้กรรมไปนานๆเลย  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-04-2014 21:06:16

อย่างน้อยนะ น้องตี้ก็สามารถเจาะเกราะในใจอิลุงได้มากกว่าใครๆ

น้องตี้กำลังซึมเข้าไปในใจตาลุง และตาลุงก็มอบความไว้วางใจให้น้องตี้แล้ว



ชอบจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 27-04-2014 21:16:17

คนมีแผลมาเจอกัน จะซี๊ดหรือจะทรุดก็ลุ้นกันทุกตอน


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 27-04-2014 21:16:40

เรื่องคุณหมออีตากฤตก็เคลียร์ให้แล้วนะ ไม่ต้องหึงอีกต่อไปนะน้องตี้ 55555

คุณกฤตยอมเปิดปากเล่าเรื่องราว(ดราม่า)ในอดีตให้น้องตี้ฟัง ก็เท่ากับเปิดใจให้น้องตี้ได้เข้าไปนั่งอยู่ในนั้นแล้วล่ะสิ

น้องตี้เราก็น่าเอ็นดูมาก น้ำมูกน้ำตาไหลพรากเชียว อินเชียวนะกับเรื่องของคุณกฤตเนี่ย  ก็ไม่ต่างกับน้องตี้เท่าไหร่ อิอิ

ทะเลาะกันไปมาน่ารักดีค่ะ น้องตี้เราดื้อยอมใครซะที่ไหน  อยากให้ทั้งคู่พัฒนาความสัมพันธ์ (แบบคนรัก)ให้รุดหน้าไปเร็วกว่านี้

เพราะไม่ใช่อะไรหรอก  จะได้มีซีนหวานๆกับเค้าสักที  รอวันที่คุณกฤตและน้องตี้ได้พบความสุขอย่างแท้จริง

 :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-04-2014 21:20:11

ตี้น่ารัก คิดถึงตี้มาก ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-04-2014 21:30:55

ไม่ว่าจะผ่านอะไรมาเราก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีต อยู่กับปัจจุบันและทำให้ดีที่สุดดีกว่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-04-2014 21:32:35

คิดว่าอีกไม่นาน น้องตี้ของเราคงต้องตกหลุมให้ตากฤต อีกไม่นาน อิอิ เพราะตอนนี้รู้สึกว่าต่างคนต่างยอมเปิดใจให้กันและกันแระ

 :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 27-04-2014 21:37:09

ปวดหัวแทน 2 คนนี้นะคะ
ต่างฝ่ายต่างช่างคิดกันทั้งนั้น แต่ไม่มีใครช่างพูดเรื่องสำคัญเล้ย
 :katai1:
*กินพาราแพล้บ
 :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-04-2014 21:40:23

น้องตี้คงจะคิดมากกับเรื่องที่ผ่านมา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-04-2014 22:24:59

ถึงตาลุงจะเปิดเผยอดีตแต่น้องตี้เราก็ยังกลัวการเริ่มต้นใหม่อยู่ดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 27-04-2014 22:25:23

เราชอบเวลาน้องตี้เถียงคุณกฤตนะ เหมือนอยากให้รู้ว่าฉันก็ไม่ง่ายนะเฟ้ย ไม่ยอมแกหรอกอะไรประมาณนี้  :laugh:
ตอนนี้คุณกฤตก็คงชอบน้องตี้แล้วแหละนะ แต่แค่ยังปากแข็งอยู่
แต่เราก็อยากให้คุณกฤตได้รับบทเรียนอีกนิด ที่เคยคิดจะเล่นๆกันน้องตี้ อันนี้เราไม่อยากให้น้องตี้ใจอ่อนเลย
ที่เล่าเรื่องในอดีตนี่เรียกความสงสารจากน้องหรือป่าวคะคุณกฤต  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 27-04-2014 22:27:50

ค่อยๆ รักกัน แบบนี้ก็ดีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 27-04-2014 22:32:53

...อะไรคือ "จ๋าจ้ะ" ???  :m28:

เล่าความหลังครั้งไม่หวานชื่น (ไม่แอบ) เศร้าเคล้าน้ำตาแล้ว "จ๋าจ้ะ" ??? 

แต่งงกะตรรกะของเนตร คู่หมั้นยืมตังส์พ่อ (ไม่ใช่กู้นอกระบบ หรือเอาคู่หมั้นไปแลกตังส์นะเทอว) เพื่อไปรักษาและดูแลแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็ง คือมันนอยจนต้องขอนอนกะคนอื่นเลย? คือขอเพื่อนแล้วเพื่อนไม่เอา แทนที่จะคิดได้ ยังหาคนอื่นต่อไปอีก แล้วนอนจนท้อง ท้องแล้วไม่ได้คิดถึงลูกถึงอนาคต หรือถึงความรู้สึกคู่หมั้นนะ แบบเดี๋ยวโดนโกรธอ่ะ บอกท้องกะเพื่อนละกัน เพื่อนกันแบ่งเมียกันได้เนาะ งี้??  มีเรื่องกันขนาดยิงกัน ทั้งแท้งทั้งเสียสติ แล้วอินักการเมืองพ่อเด็กไม่มีบทบาทไรเลย คุณพ่อนายธนาคารก็ไม่ตามเรื่อง ปล่อยไหลซะงั้น

ในเพื่อนรักเพื่อนแค้นแฟนเพื่อนเป็นเมียนักการเมืองสามคนนี้นะ ส่วนตัวคิดว่าเมฆปกติสุด ไอ้ที่แค้นจนมายิงนี่ก็สมเหตุสมผลนะ ต๊องสุดคงเป็นนีเนตรที่แบบ ทำเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้นดีกรีเดียวกันกะเหยียบไอโฟนเพื่อนแตก แบบอย่าโกรธเค้านะ (ชี้เพื่อนข้างๆ) อินี่มันทำแตก เค้าเปล่า...
ส่วนลุงนี่ก็...นะ แค่ไม่ใส่ใจมากพอที่จะลุกขึ้นทำไรจริงจัง คือปล่อย คือคิดน้อยจุงเบยลุง ว่าเดี๋ยวเมฆก็ลืมไปเองงี้หรอ คือเข้าใจว่าเพื่อนรักหักหลังฟันคู่หมั้นตัวเองจนท้อง แล้วทำซึน แค้นมายิง เสือกโดนผู้หญิงจนทั้งแท้งทั้งเสียสติ ส่วนอินี่พริ้วลอยลำ ตอนแก้แค้นเรื่องบริษัทก็เหมือนยังไม่สำเร็จเลย ตัวเองซวยก่อน แล้วพอจะลืมตาอ้าปากได้ อิเพื่อนเลวตัวเดิมขัดอีก

คือถ้าตรูเป็นเมฆ ตรูก็ยิงว่ะ

คือเรื่องมันโฉดมากนะ ในมุมมองของเมฆอ่ะ ด่าเมฆไม่ถูกนะ ก็นายไม่แก้ความเข้าใจผิดเองป่ะลุง

ตี้เอ้ย หนูอย่าเพิ่งใจอ่อนนนนนนน

รออ่านและให้กำลังใจคนเขียนนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-04-2014 22:42:40

เมื่อไหร่จะรักกันซะทีน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 27-04-2014 22:45:44

อ่านตอนนี้กฤตเริ่มน่ารัก :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 27-04-2014 22:49:25

เมื่อไรจะรักกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 27-04-2014 23:35:51

ชอบตอนคุยกันผ่านบานประตูค่ะ เหมือนมีเกราะป้องกันทั้งคู่
จะพูดจะทำหน้าตาอย่างไรก็ได้ และชอบตอนต่อปากต่อคำกันค่ะ
ถ้าโอกาสเหมาะอยากอ่านอีกนะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 28-04-2014 00:16:03

อ่านแล้วทรมานแบบดำดิ่ง น้ำตาที่ไหลมาตอนนี้เป็นน้ำตาแห่งความพยายามที่กลั้นไม่อยู่จริงๆ :เฮ้อ:

รอตอนต่อไปครับ :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-04-2014 00:20:54

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 28-04-2014 00:33:19

น้องตี้ คุณกฤต
ฮืออออออ เรื่องดราม่า
เหมือนคนมีแผลมาเจอกัน
น้องตี้ต้องเปิดใจนะลูก เอาไงคุยให้เคลียร์เลย
งือออออออ
ครั้งนี้มันต้องดีกว่าเก่าสิ!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 28-04-2014 00:49:00

ในที่สุดน้องตี้ก็รู้สาเหตุที่แท้จริงที่ตากฤตโดนยิงแล้ว
แบบนี้เหมือนน้องค่อยๆเข้าไปใกล้ตากฤตแล้วใช่ม่ะ
แล้วแบบนี้เรื่องในอดีตของน้องตี้ตากฤตจะได้รู้บ้างหรือป่าวน่า
ว่าแต่วิธีปราบเด็กแบบนี้น่ารักดีนะค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 28-04-2014 00:52:53

คนละครึ้งทาง เปิดใจและค่อยๆก้าวเข้าหากัน....
ตี้จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวอีก ลุงแกจะได้มีคนที่คอยอยู่ข้างๆไม่เด็ดเดี่ยวสักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 28-04-2014 10:35:28

ค่อยๆ ทลายกำแพงในใจของกันและกัน ดูท่าลุงกฤต จะทำได้ดี แต่น้องตี้ยังกลัวๆ บาดแผลมันฝังใจอยู่เยอะ ประสบการณ์ชีวิตก็ยังน้อย ไม่โชกโชนแข็งแกร่งเหมือนลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-04-2014 10:57:16

น้องตี้ก็ได้เรียนรู้อีกมุมนึงของคุณกฤตน๊าา^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 28-04-2014 13:31:01

แพ้ใจ ตัวเองสินะน้องตี้
คุณกฤต นี่ก็น่าหลงรักจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 28-04-2014 16:03:26

เยอะพอกัน..  :เฮ้อ:
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-04-2014 16:37:38

ค่อย ๆ ขยับเข้าหากันแย้ววววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 28-04-2014 19:53:30

อ้างจาก: ppoi ที่ 27-04-2014 22:32:53  

...อะไรคือ "จ๋าจ้ะ" ???  :m28:

เล่าความหลังครั้งไม่หวานชื่น (ไม่แอบ) เศร้าเคล้าน้ำตาแล้ว "จ๋าจ้ะ" ??? 

เอิ้กสสสสส์ 'จ๋าจ้ะ' นี่ไม่ใช่ชื่อตอนนะคะ ปกติเวลามาอัพตอนใหม่เราจะชอบลงท้ายว่า 'มาแล้วจ้า' 'อัพแล้วน้า' อะไรงี้ค่ะ ดังนั้น 'จ๋าจ้ะ' ตรงนี้ก็เลยเป็นคำสร้อยของเราเองว่าตอนใหม่มาแล้วน้า ไม่ใช่ชื่อตอนค่า  :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 29-04-2014 11:20:24

เพิ่งมาเริ่มอ่านเรื่องนี้เมื่อวานค่ะ ชอบมากกกกกกกกกกก  :hao6:
เนื้อเรื่องดี ภาษาดี กระชับมากกก จนอดไม่ได้ต้องไปอ่้านเรื่องอื่นๆของพี่ต่อเลย
ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มาอัพให้ทั้งๆที่ก็คงมีภารกิจต้องทำหลายอย่าง
หายากจริงๆค่ะ เรื่องที่ถูกใจแบบนี้  :katai2-1:
สงสารตี้ตลอดเวลาเลย ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกรักคุณกฤตขึ้นมาแล้ว
ทั้งๆที่คุณกฤตไม่เคยจะคิดถึงความรู้สึกแบบรักพวกนี้เลย เศร้า  :katai1:
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ จะรอเรื่องนี้เสมอน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 29-04-2014 12:57:43

แต่ละคน เปืดใจกันเถิดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 29-04-2014 17:05:10

ตี้เอ้ยยยยย คิดได้ไงเนี่ย หมอเหวินกับคุณกฤต ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 30-04-2014 00:36:45

อ่านรวดเดียวเลอะ ! พูดเลยสนุกมากกกกกกก ชอบอ่า
บรรยายก็งดงาม เรื่องก็ดี สนุกกกกก ฮุฮิ

แอบสงสารตี้อ่ะ แต่ไม่เป็นไรนะ เรื่องในอดีตลืมๆไปเถอะ มาสนใจอนาคตดีกว่า
มันจะต้องไม่ซ้ำรอย ตี้จะต้องไม่ผิดหวังนะ TT
บอกเลยไม่เคยหมั่นไส้ตากฤตไม่ว่าตอนใดก็ตาม ไม่รู้สินะ ชอบมากอ่ะ
แบบไม่ใช่ไม่สงสารตี้ตอนกฤตเอาแต่ใจตอนตี้ไม่สบายนะ แต่ก็ไม่อะไรมาก หรือฉันหลงตากฤตแล้วกัน ?
ไม่รู้สินะะะะ นี่คือนิยายแนวที่ชอบเลอะ เมะแก่กว่าทำงานและ ฮุๆ ชอบจัง

ชอบกฤตมากอ่า แอบรักน้องไปรึยังเนี่ย ? แหม่ แอบๆปันใจให้มั่งเหอะ อย่ามาทำร้ายน้องเชียวนะ
ไม่งั้นต่อให้เป็นกฤตเราก็ไม่อภัย ! เฮอะะะะะ

แหม่ ตอนล่าสุด ตี้คงรักตากฤตแล้วมั้งงงงงง ไม่ก็ใกล้อ่ะจริงๆ ห่วงขนาดนี้ น่ารักเชียว
ดีแล้วที่กฤตเล่าให้น้องฟัง แปลว่าไว้ใจ แต่ผญ.คนนั้นก็นะ เฮ้อออออออ ไม่รู้จะโทษใคร
ก็ไม่มีใครตั้งใจจะให้เกิดละน้า
อืมๆ แล้วที่ว่าน้องรู้จักนี่คืออะไร ? ใคร ? กฤตหมายถึงใครอ้ะ ?
อยากรู้ รอต่อนะคะ ><


 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-04-2014 15:31:20

เป็นการต่อปากต่อคำที่สมกับเป็นตัวเองดีทั้งน้องตี้และคุณกฤต  มันดูสนุกให้อารมณ์คลายเครียดดี จากเรื่องที่ต้องขมวดคิ้วกลายเป็นเรื่องที่ทำให้ได้อมยิ้ม  ชอบค่ะ  ชอบนายเอกเถียงเก่ง ๆ   :laugh:   

ตอนนี้พอเถียงกันเสร็จน้องตี้ก็เข้าโหมดทำร้ายจิตใจตัวเองอีกแล้ว  มันหดหู่ตามอ่ะค่ะ  รู้สึกว่าความเจ็บปวดมีอยู่ตลอดเวลา  แต่จะระงับได้บางช่วงที่ได้ (ต่อปากต่อคำ) อยู่กับคุณกฤตเท่านั้น  ไม่หายไปสักที  จนบางทีก็แอบเคืองณรงค์นิด ๆ (ไม่กล้าเคืองมากกลัวไบรอันเหวี่ยงใส่  :beat: หุ หุ)  ก็เข้าใจเหตุผลอ่ะนะ แต่มันอดสงสารน้องไม่ได้จริง ๆ 


ขอให้ตีตี้น้อยมีความสุข (จริง ๆ ) ในเร็ววัน    :กอด1: :กอด1: :กอด1:



รอตอนต่อไปคร่า



 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-05-2014 05:58:12

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 04-05-2014 10:17:14

เมื่อไรน้องตี้จะโดนจับกดละคะ... :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 06-05-2014 04:14:56

เศร้าหงะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 25 จ๋าจ้ะ (อัพ 27/4/14) p.52
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 09-05-2014 01:24:10

น้องตี้ไปไหนน้าาาา พี่คิดถึง ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 11-05-2014 11:14:01

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 26

"ลุงขอโทษด้วยนะกฤต เพราะลุงไม่ได้เอาใจใส่เนตรมาตั้งแต่เขายังเด็ก  ถึงได้กลายเป็นคนเอาแต่ใจจนสุดท้ายก็ทำให้ทุกคนเดือดร้อนกันไปหมด"

"เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะครับ ถึงยังไงช่วงหลายปีมานี้เนตรก็ลำบากกว่าผม"

"ก็จริงนะ...ถ้าหากลุงอนุญาตให้เมฆกับเนตรแต่งงานกันทันทีตั้งแต่กลับจากเมืองนอกก็อาจไม่เกิดเรื่องแบบนี้ก็ได้ ตอนนี้แม้แต่จะไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากคนที่เนตรท้องด้วยก็ยังทำไม่ได้เลยเพราะไม่มีหลักฐาน ส่วนเมฆก็ติดคุกโดยไม่รอลงอาญาไปแล้ว ชีวิตคนเรานี่บางทีก็โดนโชคชะตาทำร้ายยิ่งกว่าในละครอีกนะ"


กฤตภาสหวนนึกถึงเมื่อวันก่อนที่เข้าไปเคารพศพของหญิงสาวซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อน พ่อของเจ้าหล่อนเห็นเขาก็จำได้ทันทีและเข้ามาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ดูเหมือนความแค้นเคืองที่เคยมีให้จะหมดสิ้นไปแล้วเมื่อได้รับรู้ว่าอะไรเป็นอะไรหลังจากลูกสาวเสียชีวิต

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนที่เขารู้จักเลือกที่จะลาจากโลกนี้ไปก่อนวัยอันควร ทุกครั้งที่พบพานเรื่องแบบนี้จะทำให้กฤตภาสหยุดคิดถึงความหมายของชีวิต แต่มันมักจะเป็นความรู้สึกที่วูบมาแล้วก็หายไป เพราะเขารู้ว่าตัวเองจะไม่มีวันอ่อนแอถึงขั้นปล่อยให้ความรู้สึกอยากทำร้ายตัวเองมาครอบงำเด็ดขาด

ฟี้...

เสียงกรนขึ้นจมูกที่แสนเบาจากด้านหลังเรียกให้กฤตภาสพลิกตัวกลับไปมอง ธีระยังคงหลับสนิทแม้จะเป็นเวลาสายมากแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ปลุกเพราะรู้ว่าช่วงหลายวันที่ผ่านมาเด็กหนุ่มคงเหนื่อย ไหนจะงานที่บริษัทและยังภารกิจดูแลเขาที่โรงพยาบาลอีก

เมื่อคืนนี้หลังจากธีระร้องไห้กับอกเขาจนหมดแรง กฤตภาสก็ให้เด็กหนุ่มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยให้ใส่เสื้อยืดกับกางเกงบ็อกเซอร์ของเขา จากนั้นก็ตั้งใจว่าจะเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเองเพราะไหนๆ อีกฝ่ายก็เพลียมากแล้ว แต่ธีระกลับสร้างความประหลาดใจด้วยการเสนอตัวช่วยเหลือ เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็เดินตามมานอนบนเตียงโดยไม่อิดออดสักคำ ถึงแม้ว่าจะเอาแต่ตะแคงหันหลังให้ทั้งคืนก็ตาม

ท่าทีของธีระเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดหลังได้ฟังเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีต มันอาจเป็นความสงสาร หดหู่ใจหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่มันช่วยกร่อนความรู้สึกระแวดระวังยามอีกฝ่ายอยู่ต่อหน้าเขาให้ลดลง ซึ่งเป็นไปได้ว่าเพราะธีระก็เคยผ่านเรื่องราวสะเทือนความรู้สึกมาแล้ว และเป็นไปได้ว่าคงไม่พ้นเป็นเรื่องของผู้ชายที่เคยเผลอเรียกต่อหน้าเขาบ่อยๆ ตอนที่ได้เจอกันแรกๆ

ซึ่งถ้าหากธีระตั้งใจจะไม่ลืมผู้ชายคนนั้นไปตลอดชีวิต...มันก็ไม่ใช่กงการของเขาที่จะไปห้าม หรือเก็บเอามาคิดให้ปวดหัวเลยแม้แต่นิดเดียว

จู่ๆ กฤตภาสก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมผุดขึ้นในใจ ทั้งที่หายากเหลือเกินที่เขาจะนอนตื่นขึ้นมาข้างใครสักคนแล้วจะไม่นึกอยากหาความอิ่มหนำทางกามรสเพื่อกำจัดความเบื่อหน่าย แต่นับตั้งแต่เช้าที่ตื่นมาเห็นธีระนอนอยู่บนโซฟาในห้องพักผู้ป่วยหลังจากวันที่เขาโดนยิง นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเกิดความคิดว่า...การได้ตื่นมาเห็นใครบางคนคอยอยู่ข้างๆ ก็เพียงพอแล้ว

กฤตภาสไม่เคยรู้จักความรู้สึกนี้ และเขาไม่แน่ใจว่าถ้าเคยชินกับมันขึ้นมาแล้วจะสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปหรือไม่

"อืม..."

ธีระย่นหัวคิ้วก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้น ในแววตากลมโตที่ยังฉาบด้วยความง่วงงุนสบตากับกฤตภาสที่นอนมองอยู่ราวชั่วอึดใจ จากนั้นก็หลับตาลงอีกครั้งแล้วพลิกตัวหันหลังให้เหมือนตอนที่เข้านอนเมื่อคืนนี้

ภาพนั้นทำให้กฤตภาสทั้งขำทั้งฉุน เพราะท่าทีเมื่อครู่ของธีระช่างต่างจากตอนที่ถูกใช้เงื่อนไขบีบให้มานอนด้วยช่วงแรกๆ อย่างหน้ามือเป็นหลังมือ ตอนนั้นเจ้าตัวแสดงออกชัดเจนว่าทั้งเกลียดทั้งกลัวเขา ตอนเช้ากฤตภาสจึงต้องคอยตื่นก่อนแล้วกอดเด็กหนุ่มเพื่อไม่ให้มีโอกาสได้ลุกหนี แต่เมื่อครู่เด็กนี่กลับกล้าหลับต่อทั้งที่เห็นเขาอยู่ข้างๆ แถมยังหันหลังให้เหมือนวางใจว่าเขาคงไม่ทำอะไรเสียอีก

"สายแล้วนะ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน?"

กฤตภาสกระเถิบตัวเข้าไปซ้อนด้านหลังธีระแล้วก็ยกแขนขึ้นเท้าศีรษะ โชคดีว่าอีกฝ่ายนอนตะแคงไปด้านที่เขาชันศอกขวาขึ้นได้จึงไม่ทุลักทุเลเกินไปนัก

"....ง"

"หืม?"

กฤตภาสได้ยินเสียงงึมงำตอบจึงแกล้งกดจมูกลงบนเรือนผมที่ยุ่งหน่อยๆ จากนั้นก็เม้มใบหูที่โผล่พ้นผมจนธีระย่นคอหนีมากขึ้น

"ผมง่วง ถ้าคุณไม่ง่วงก็ลุกไปสิ..."

ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะยังไม่อยากตื่นจริงจัง กฤตภาสจึงหัวเราะหึแล้วยื่นแขนออกไปรั้งเอวอีกฝ่ายเข้าหาตัว คราวนี้ธีระเบิกตาโพลงเมื่อถูกมือใหญ่ล้วงเข้าไปขยำแผ่นอกใต้เสื้ออย่างไม่ออมแรง

"คุณกฤต! ผมไม่เล่นด้วยนะ"

"แต่ฉันอยากเล่นกับเธอนี่ ไม่ได้เล่นด้วยมาตั้งไม่รู้กี่วันแล้ว"

ชายหนุ่มเอ่ยพลางเกี่ยวขาของอีกฝ่ายไม่ให้ดิ้นหนี บาดแผลบนไหล่ซ้ายทำให้กฤตภาสออกแรงกับมือข้างนั้นได้ไม่เต็มที่ แต่เขาก็สอดมือขวาลงใต้ขอบกางเกงบ็อกเซอร์แล้วลูบคลำส่วนอ่อนไหวของธีระจนเด็กหนุ่มตัวงอ

"คุณกฤต..."

เสียงที่เรียกชื่อเขาอ่อนแรงลงเมื่อถูกความหวามไหวจู่โจมดั่งอาวุธ กฤตภาสแกล้งกัดต้นคอของธีระเบาๆ ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า

"เรียกชื่อฉันอีกสิ"

ไหล่ของธีระสั่นไหวขณะเจ้าตัวเอี้ยวคอกลับมาหา นัยน์ตากลมโตหรี่เชื่อมและหม่นมัวด้วยความรู้สึกที่ถูกปลุกปั่น ริมฝีปากซึ่งเผยอหอบดึงดูดกฤตภาสให้ก้มลงใช้ริมฝีปากเกลี่ยซับความหวานจากกลีบปากนุ่มเอาไว้

"คุณกฤต พอก่อน...อื๊ออออ"

"จะพอได้ยังไง เพิ่งเริ่มเล่นกันได้ไม่เท่าไหร่เองไม่ใช่เหรอ?"

ชายหนุ่มกระเซ้าพลางเร่งมือที่สอดเข้าใต้กางเกงอีกฝ่ายจนโดนทุบกลับ แต่มือที่ทุบเขาก็เลือกทุบแค่ไหล่ขวาที่ไม่บาดเจ็บจนกฤตภาสยิ้ม เขาก้มลงลิ้มรสไออุ่นจากผิวบริเวณซอกคอของเด็กหนุ่มอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงออดจากประตูหน้า

การเคลื่อนไหวของทั้งสองหยุดชะงักทันควัน กฤตภาสชันศอกขึ้นพลางสบตากับนัยน์ตากลมโตที่ทอดมองเขาพลางกะพริบตาปริบๆ ผิวแก้มเนียนยังคงแดงก่ำเช่นเดียวกับรอยปื้นบนซอกคอที่เพิ่งถูกไรเคราของเขาถูไถ กฤตภาสเห็นแล้วให้นึกอยากกินคนตรงหน้าเข้าไปทั้งตัว แต่ติดที่เสียงออดซึ่งดังถี่จนเขานึกอยากทุบหัวผู้มาเยือนให้สลบ

"จะให้ผมไปดูว่าใครมามั้ยครับ?"

ธีระเสนอตัวเมื่อเห็นกฤตภาสทำหน้าตึง แต่เจ้าของห้องกลับส่ายหน้าก่อนจะยอมลุกขึ้นในที่สุด

"เดี๋ยวฉันออกไปดูเอง มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่จะถือวิสาสะมากดออดตอนเช้าวันหยุดแบบนี้น่ะ ส่วนเธอ...ไปเปลี่ยนชุดก่อนถ้าหากจะออกไปข้างนอก ชุดนี้มันไม่เรียบร้อย"

ธีระหน้าแดงยิ่งขึ้นเมื่อจู่ๆ ก็ถูกหอมแก้ม เด็กหนุ่มรีบลุกจากเตียงแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างขัดเขิน ฝ่ายกฤตภาสเพียงแต่ยิ้มก่อนจะออกจากห้องนอนแล้วเดินเนือยๆ ไปเปิดประตูให้คนที่กดออดอย่างไม่ลดละ

"โอ๊ะโอ หน้าตาไม่รับแขกเต็มขั้นเลยนะครับคุณชาย ไม่ทราบว่าผมมาขัดจังหวะรึเปล่าครับ?"

ผู้มาเยือนคือศุภวัฒน์จริงดังคาด ชายหนุ่มมองเพื่อนด้วยแววตาเอือมระอาแต่ก็ผลักประตูให้ เขาไม่รอให้อีกฝ่ายถอดรองเท้าเสร็จก็เดินนำเข้าไปในครัว

"ก็ยังดีที่รู้ตัวว่ามาขัดจังหวะ แล้วมีความจำเป็นอะไรถึงต้องมาตั้งแต่เช้า?"

"บ๊ะ! นี่มันจะเที่ยงอยู่แล้วโว้ย! อีกอย่างกูก็เป็นหมอนะมึง จะมาดูอาการคนไข้ก็ปกติไม่ใช่รึไง แต่ถ้ามึงมู้ดดี้ได้ขนาดนี้ก็แสดงว่าคงไม่ต้องพึ่งหมอแล้วล่ะมั้ง"

กฤตภาสตักผงกาแฟใส่เครื่องชงอย่างไม่รู้สึกรู้สากับคำเหน็บแนม ระหว่างที่รอให้หยดกาแฟกลั่นลงในแก้วก็จุดบุหรี่สูบจนนายแพทย์หนุ่มต้องแกล้งยกมือขึ้นปัดควันอย่างหมั่นไส้

"จริงๆ เรื่องอาการมึงน่ะกูไม่ห่วงหรอก แต่ที่ถ่อมาหาวันนี้เพราะไอ้นี่ต่างหาก"

ศุภวัฒน์วางหนังสือพิมพ์ที่ถือติดมาลงบนโต๊ะ ฝ่ายกฤตภาสเพียงแต่เหลือบตาลงมองแล้วก็พ่นควันออกช้าๆ

"ไอ้นี่ของมึงคือ?"

"กูก็ดูออกนะว่ามึงเอ็นดูเด็กคนนั้นเป็นพิเศษ แต่รู้ตัวรึเปล่าว่าเมื่อคืนโดนถ่ายรูปไว้ตอนกำลังทำอะไรน่ะ?"

กฤตภาสไม่แม้แต่จะแสดงสีหน้าตกใจ ชายหนุ่มเพียงแต่กระตุกยิ้มมุมปากแล้วก็หันไปหยิบถ้วยกาแฟที่ชงเสร็จแล้วขึ้นจิบ

“ตกลงนักข่าวถ่ายรูปไว้ทันด้วยเหรอ? แสดงว่ากูกะจังหวะถูกน่ะสิ”

“หา??”

ศุภวัฒน์ทำหน้าเหลอขณะมองเพื่อนเดินมานั่งที่โต๊ะ ท่าทางของกฤตภาสที่สูบบุหรี่พลางจิบกาแฟอย่างสบายใจทำให้เขางงสุดขีด

“นี่มึงรู้รึเปล่าว่ากูหมายถึงรูปแบบไหน?”

“รูปตอนที่กูจูบเด็กคนนั้นใช่ไหมล่ะ? ยกเว้นว่าไม่ใช่ กูจะได้เปิดดู”

ศุภวัฒน์ยกมือขึ้นตบหน้าผากเมื่อคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร ดูเหมือนเขาจะเดือดร้อนแทนเพื่อนผิดกาลเทศะเสียแล้ว แต่ที่เขาประหลาดใจไม่หายคือทั้งที่กฤตภาสรู้อยู่แล้วว่ามีนักข่าวคอยติดตาม ทำไมถึงยังทำพฤติกรรมสุ่มเสี่ยงต่อการถูกบันทึกหลักฐานไปเผยแพร่อีก

“บางทีกูก็ตามมึงไม่ทันว่ะกฤต ตกลงมึงจงใจทำแบบนั้นให้นักข่าวเก็บภาพงั้นเหรอ? เพื่ออะไรวะ?”

กฤตภาสสูบบุหรี่เข้าปอดอึกใหญ่ก่อนจะค่อยพ่นควันออกอย่างช้าๆ เขาไม่แปลกใจที่จะไม่มีใครเข้าใจความคิดของเขา ในเมื่อเขาก็เพิ่งคิดจะทำเรื่องนี้ได้เมื่อคืนก่อน

“กูคิดว่าควรจะหาทางให้นิกกี้ออกไปจากชีวิตกูเสียที แต่กับผู้หญิงที่บอกปัดนัดไปหลายครั้งแล้วก็ยังไม่ยอม take a clue ก็มีแต่ต้องบอกด้วยวิธีนี้แหละถึงจะได้ผลที่สุด”

“หา??? ตกลงว่ามึงแค่รำคาญแฟนเก่าก็เลยจะเขี่ยเขาทิ้งนี่นะ? ทำไมไม่เรียกมาคุยดีๆ ล่ะวะ ไม่ใช่เด็กๆ กันแล้วสักหน่อย”

“เสียเวลา อีกอย่างในเมื่อนักข่าวอยากได้สกู๊ปกันนักกูก็จัดให้ อย่างน้อยคราวนี้ข่าวกูกับนิกกี้จะได้เงียบสักที คงมีผู้ชายคนอื่นรอจีบเขาเยอะอยู่หรอก”

“เฮ้อไอ้กฤต...มึงนี่มัน...” 

“สวัสดีครับคุณหมอ”

บทสนทนาของทั้งสองสะดุดลงเมื่อธีระเดินเข้ามาในห้องครัว ศุภวัฒน์ปรายตามองหนังสือพิมพ์ที่ยังพับอยู่บนโต๊ะอย่างรวดเร็วก่อนจะยิ้มตอบ

"หวัดดีตี้ เมื่อคืนคนเจ็บมันคงไม่ได้งอแงมากใช่ไหม?"

"อ๋อ ไม่หรอกครับ" ผิวแก้มของคนพูดเรื่อสีชมพูเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางกฤตภาส "คุณกฤต ผมว่าจะลงไปซื้อข้าวที่ร้านตามสั่งหน้าปากซอย อาจจะแวะตลาดด้วย จะฝากซื้ออะไรมั้ยครับ?"

"เธอกินอะไรฉันก็กินนั่นแหละ ถ้าเงินไม่พอก็หยิบจากกระเป๋าสตางค์ฉันไปก่อนก็ได้ รู้ใช่มั้ยว่าวางไว้ตรงไหน?"

"ได้ครับ แล้วหมอเหวินจะกินอะไรมั้ยครับผมจะได้ซื้อมาให้"

"ไม่ต้องๆ หมอแค่แวะมาดูอาการไอ้คุณชาย เดี๋ยวก็ต้องกลับไปคลินิกแล้ว"

เด็กหนุ่มพยักหน้าแล้วก็เดินออกไปจากห้อง หลังจากประตูหน้าปิดลงแล้วศุภวัฒน์ก็หันกลับมาทำตาโตมองเพื่อนที่นั่งสูบบุหรี่แกล้มกาแฟเหมือนเพิ่งทำเรื่องธรรมดาที่สุดในชีวิต

"เฮ่ย!! ทำไมบรรยากาศเมื่อกี้มันเหมือนคู่รักกำลังฮันนีมูนเลยวะ!? ตกลงเมื่อคืนกูพลาดอะไรไปมั่งเนี่ย!?"

กฤตภาสขยี้ก้นบุหรี่ที่เหลือด้วยสีหน้าเอือมระอา "ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็แล้วกัน อีกอย่างบรรยากาศคู่รักฮันนีมูนอะไรนั่นไม่มีหรอก เด็กนั่นแค่ชินกับกูแล้วก็เท่านั้นแหละ"

"หือ? แต่กูดูยังไงเลเวลของมึงกับเขาก็เกินเจ้านายลูกน้องไปแล้วนี่หว่า มึงถึงกับจูบเขาให้นักข่าวเอารูปไปลงหนังสือพิมพ์ จะมาบอกว่าไม่รักไม่ชอบนี่กูไม่เชื่อนะเว่ย"

กฤตภาสจุดบุหรี่มวนที่สองขึ้นสูบ เขาหันไปพ่นควันอีกทางแล้วก็นึกถึงคำสอนที่ถูกพร่ำเตือนในอดีตจนบางครั้งก็นึกรำคาญที่ไม่ลืมคำพูดเหล่านั้นเสียที


"จำไว้นะกฤต ความรักเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันที่จบลงเมื่อเราตื่น สิ่งที่ทำให้คนเราอยู่ด้วยกันมีแค่ความหลงใหล ถ้าหากความหลงใหลถูกใช้ไปจนหมดเมื่อไหร่ เราก็หมดค่าในสายตาอีกฝ่ายเมื่อนั้นนั่นแหละ"


นั่นเป็นคำพูดที่แม่เคยบอกเขาหลังจากเลิกกับสามีคนที่สาม นับตั้งแต่บุพการีหย่าร้างกัน กฤตภาสก็ถูกแม่พาไปอยู่ที่อังกฤษด้วยตั้งแต่ยังเรียนชั้นประถม เขาได้เห็นความสัมพันธ์ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปของผู้เป็นแม่จนเคยชิน กระทั่งวันหนึ่งที่เห็นว่าเขาเริ่มเป็นหนุ่มและมีผู้หญิงมาติดพัน หม่อมหลวงมุกตาภาก็เรียกเขาไปคุยเพื่อถ่ายทอดบทเรียนที่ได้กลั่นกรองด้วยตัวเองจากรักอันผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาจำขึ้นใจ

ทั้งที่ความจริงแล้ว...ต่อให้ไม่มีใครพูดเรื่องนี้ด้วย กฤตภาสก็ตระหนักมาตั้งแต่ย่างเข้าวัยแตกพานว่าความรักอันมั่นคงและยืนยาวไม่ใช่เป้าหมายในการดำเนินชีวิตของเขาเลยสักนิด

"...ความรักมันไม่มีอยู่จริงหรอก"

"หือ?"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 11-05-2014 11:17:24

ศุภวัฒน์เลิกคิ้วเหมือนได้ยินไม่ถนัด กฤตภาสจึงยกกาแฟที่เหลือขึ้นดื่มแล้วก็ตัดบท "การถูกใจใครสักคนไม่ได้หมายความว่ารัก ถ้ากูเบื่อเด็กคนนั้นหรือเขาทนกูไม่ไหวเมื่อไหร่ก็จบ การที่คนสองคนมีความต้องการบางอย่างตรงกันในช่วงเวลาหนึ่งมันเรียกว่าความรักไม่ได้หรอก"

นายแพทย์หนุ่มยิ่งเลิกคิ้วสูงจนหน้าผากย่นไปถึงตีนผม เขารู้จักกฤตภาสมาตั้งแต่เด็กจึงตระหนักดีว่าทำไมอีกฝ่ายจึงมีมุมมองเกี่ยวกับความสัมพันธ์บิดเบี้ยวไม่เหมือนคนอื่น กระนั้นพอนึกถึงสีหน้าท่าทางของธีระเวลาอยู่ใกล้เพื่อนของเขาแล้วก็รู้สึกสงสาร

"ถึงมึงจะคิดแบบนั้นก็เถอะ ทำไมไม่ลองเปิดใจดูหน่อยวะกฤต เด็กคนนั้นอาจช่วยให้มึงเปลี่ยนความคิดแล้วหัดรักใครสักคนบ้างก็ได้นะ มึงเอาแต่คบคนนั้นทีคนนี้ที แบบนี้มีแต่จะผลักไสคนที่เขารู้สึกดีกับมึงจริงๆ ออกจากชีวิตนะเว่ย"

"มึงดูละครเยอะไปจริงๆ ว่ะเหวิน" กฤตภาสแค่นหัวเราะพลางขยี้ก้นบุหรี่ที่เพิ่งสูบไม่ถึงครึ่งมวน จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากครัว "ถ้าไม่มีธุระอะไรอีกกูขอไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนล่ะ ถ้าอยากกินกาแฟหรืออะไรในตู้เย็นก็หยิบเอาได้เลย แล้วก็ขอบใจที่เอาข่าวมาบอก ช่วยเก็บหนังสือพิมพ์นั่นกลับไปด้วยก็แล้วกัน กูยังไม่อยากให้ตี้เห็น"

ศุภวัฒน์มองแผ่นหลังของเพื่อนที่เดินหายเข้าไปในห้องนอนแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เขาหยิบหนังสือพิมพ์มากางหน้าที่พับไว้ออกดูรูปอีกครั้ง จากนั้นก็ฉีกหน้านั้นจนเป็นริ้วแล้วขยำทิ้งในถังขยะข้างเคาน์เตอร์

เรื่องที่ควรเตือนในฐานะเพื่อนก็ได้เตือนไปแล้ว คงได้แต่หวังว่าสักวันกฤตมันจะรู้ตัวว่าการเล่นกับความรู้สึกคนอื่นไม่ใช่เรื่องธรรมดาสามัญอย่างที่ชอบทึกทักก็แล้วกัน เพราะดูเหมือนว่าต่อให้เขาพูดอะไรมากกว่านี้ก็คงส่งไปไม่ถึงหัวใจที่ปิดประตูขังตัวเองเอาไว้อีกแล้ว...



++---++



ธีระกลับมาที่คอนโดหลังจากออกไปข้างนอกร่วมหนึ่งชั่วโมง ดูเหมือนวันนี้ผู้คนต่างพร้อมใจออกมาจับจ่ายใช้สอยจนทั้งตลาดและร้านอาหารเนืองแน่นด้วยลูกค้า ขนาดเขาเลือกร้านที่น่าจะคิวสั้นที่สุดแล้วก็ยังต้องรอเกินสิบนาที และเพราะนึกได้ว่าในตู้เย็นที่ห้องกฤตภาสแทบไม่มีอะไร เขาเลยแวะซื้อทั้งของสดและของแห้งสำหรับให้คนเจ็บได้ตุนเอาไว้ด้วย

เมื่อกลับถึงคอนโดแล้วเด็กหนุ่มก็กดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน เมื่อเปิดประตูห้องเข้าก็ไปแปลกใจที่เห็นเจ้าของห้องนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา เขาเลิกคิ้วแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ กระทั่งได้เห็นแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงสม่ำเสมอจึงรู้ว่าอีกฝ่ายหลับจริง

คงยังเหนื่อยละมั้ง...เมื่อคืนกว่าจะได้นอนกันก็ดึกแล้วนี่นา...

เด็กหนุ่มคิดพลางหอบหิ้วข้าวของที่ซื้อมาเข้าไปในครัว เขาเก็บของสดและแห้งเข้าตามตู้ต่างๆ โดยวางกล่องโฟมที่ใส่อาหารตามสั่งไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็ล้างมือแล้วเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น

"คุณกฤตครับ ผมซื้อข้าวไก่อบมานะ จะกินเลยหรือเปล่า?"

ธีระนั่งลงบนขอบโซฟาที่กฤตภาสนอนอยู่พลางเอ่ยถามเพราะเห็นอีกฝ่ายขยับตัว นัยน์ตาสีนิลปรือขึ้นมองเขาแล้วก็ส่ายหน้า

"ไว้อีกสักพักก็แล้วกัน ตอนนี้ยังไม่ค่อยอยากกินข้าวเท่าไหร่"

"แต่มียาที่ต้องกินหลังอาหารนะครับ อีกอย่างนี่บ่ายโมงกว่าแล้วด้วย ข้าวเช้าคุณก็ยังไม่ได้กิน ถ้าไม่กินข้าวเที่ยงแล้วเมื่อไหร่จะได้กินยาล่ะ"

เด็กหนุ่มเตือนราวอีกฝ่ายเป็นเด็กที่กำลังงอแงอย่างไม่เข้าท่า กฤตภาสจึงหรี่ตามองเขาจนธีระเสียวสันหลัง แต่ยังไม่ทันจะลุกหนีก็ถูกฉุดแขนลงไปบนโซฟาแล้วถูกคนตัวใหญ่กว่าขึ้นคร่อม

"สงสัยฉันจะนอนเยอะไปเลยไม่ค่อยหิว แต่ถ้าได้ออกกำลังสักหน่อยก็อาจอยากอาหารมากขึ้นก็ได้นะ"

"แต่หมอเหวินบอกไว้ว่าห้ามออกแรงเกินตัวนะครับ! คุณกฤต...!!"

ธีระยังค้านไม่ทันจบก็ถูกริมฝีปากอุ่นรุกไล่ ปลายลิ้นที่ยังเจือรสขื่นของนิโคตินยื่นเข้ามาพัวพันกับลิ้นของเขาจนมือไม้ที่พยายามดันอีกฝ่ายอ่อนแรง เนื่องจากรู้ดีว่าแผลบนไหล่ซ้ายของกฤตภาสยังไม่หายจึงทำให้เขายิ่งไม่กล้าผลักอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก เปิดทางให้กฤตภาสทำสิ่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย

"หนวดคุณกฤต...คัน"

"หืม? แต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยบ่นนี่"

กฤตภาสรู้ดีว่าวันไหนที่เขาไม่ได้โกนหนวดแล้วไรเคราจะขึ้นค่อนข้างเยอะ ยิ่งพอได้ยินธีระบ่นเขาก็ยิ่งจงใจเลิกชายเสื้ออีกฝ่ายแล้วตะโบมจูบไปบนแผ่นอกและหน้าท้องแบนราบมากขึ้น

"ก็มัน..."

ธีระก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงบ่นเรื่องนี้ขึ้นมาตอนนี้ ความจริงเขาไม่ชอบเวลาโดนตอหนวดแข็งๆ ของกฤตภาสซุกไซ้ตั้งแต่ครั้งแรกๆ ที่นอนด้วยกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนกับใกล้ชิดอีกฝ่ายมากพอจะบอกเรื่องนี้ได้ ทว่ายังไม่ทันจะคิดหาคำอธิบายก็พบว่าคนเจ็บรูดซิปกางเกงเขาลงแล้ว และตอนนี้ริมฝีปากได้รูปก็กำลังจูบส่วนอ่อนไหวของเขาผ่านเนื้อผ้าบางๆ ของกางเกงบ็อกเซอร์

นัยน์ตาสีนิลที่เหลือบขึ้นมองเขาทั้งที่กำลังใช้ฟันขบส่วนที่กำลังมีปฏิกิริยาใต้เนื้อผ้าจุดความร้อนให้แล่นไปทั้งร่างของธีระ เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับมีลาวาเหลวไหลวนอยู่ในหัว และมันทำให้การยับยั้งชั่งใจของเขาเริ่มหลอมละลายตามไปทุกที ใบหน้าเนียนแดงก่ำมากยิ่งขึ้นเมื่อกฤตภาสเกี่ยวนิ้วบนยางยืดของบ็อกเซอร์ลงแล้วไล้ปลายลิ้นผะแผ่วไปบนส่วนไวสัมผัส

ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขา แม้แต่ตอนที่คบกับณรงค์ ฝ่ายนั้นก็ไม่เคยใช้ริมฝีปากกับส่วนนี้ให้เลยสักครั้ง

"ยังอยากให้หยุดอีกรึเปล่า?"

กฤตภาสถามยิ้มๆ พลางจรดริมฝีปากลงบนส่วนปลายที่เริ่มชุ่มฉ่ำจนร่างเพรียวกระตุก ธีระหอบหายใจพลางหลบตาคนถามด้วยความอาย แต่สติส่วนที่รับรู้ความผิดชอบชั่วดียังสั่งการให้เขาคัดค้านด้วยเสียงอ้อมแอ้ม

"ผมไม่อยากให้แผลคุณเป็นอะไรมากขึ้นแล้วโดนคุณหมอว่าเอานะ"

"ไม่เห็นจะยาก ในเมื่อเหวินมันบอกว่าห้ามฉันออกแรงเกินตัว เธอก็ช่วยไม่ให้ฉันต้องออกแรงสิ"

กฤตภาสดึงแขนธีระให้ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็เอนหลังแล้วดึงร่างเพรียวให้ขึ้นคร่อม ท่าทางล่อแหลมเช่นนั้นทำให้เด็กหนุ่มเข้าใจความคิดของอีกฝ่ายได้ทันที

"คุณกฤต...ขี้โกง"

น้ำเสียงและใบหน้าตัดพ้อของธีระเรียกเสียงหัวเราะจากกฤตภาส ชายหนุ่มโน้มคออีกฝ่ายลงจูบ ส่วนมืออีกข้างก็ค่อยๆ ร่นกางเกงของเด็กหนุ่มลง ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้สะโพกที่แน่นตึงพลางกระซิบข้างหูคนที่หน้าแดงก่ำ

"เด็กดี ไม่ต้องคิดมากหรอก เราไม่บอกใครก็พอแล้วนี่"

ธีระไม่ได้ตอบ ทว่าก็ไม่ได้ขัดขืนอีกเมื่อถูกถอดกางเกงและเสื้อจนเหลือเพียงร่างที่ถูกแสงไฟในห้องย้อมจนเป็นสีผ่องนวลตา กฤตภาสยิ้มยามได้เห็นอีกฝ่ายมีปฏิกิริยาเมื่อถูกสัมผัส และความเร่าร้อนของคนที่ยอมเป็นฝ่ายอยู่ข้างบนก็ทำให้เขาลืมเรื่องที่ศุภวัฒน์เตือนเมื่อเช้าไปสนิทใจ

ไม่มีอะไรอื่นที่สำคัญอีกแล้วในเวลานี้ ขอแค่แววตาที่อ่อนเชื่อมด้วยแรงปรารถนาบนผิวหน้าซ่านสีกลีบกุหลาบ และผิวเนื้ออุ่นซึ่งเคลื่อนไหวตามจังหวะการชี้นำของเขาก็เพียงพอ ส่วนความรักอะไรนั่น...มันไม่ใช่เรื่องที่เขาอยากจะเสียเวลาคิดหาคำตอบเลยสักนิด



++---TBC---++



A/N: ตอนนี้คาดว่ากฤตภาสคงเปิดตู้ ปณ.เตรียมรอรับ hate mail จากคนอ่านแล้วค่ะ สามารถทิ้งความเห็นเอาไว้ได้ แล้วเดี๋ยวคนเขียนจะรวบรวมไปส่งให้นะคะ >_<

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ที่ผ่านมา ข้อไหนได้รับการท้วงติงเราอ่านหมดค่ะ หากว่าตอนหลังๆ นี้อ่านแล้วรู้สึกอืด ก็ขออธิบายว่าเพราะเราอยากเน้นเรื่องความสัมพันธ์ที่กำลังพัฒนาของกฤตภาสกับธีระ ซึ่งถ้าหากติดตามกันมาตั้งแต่ต้นคงพอจำได้ว่าเนื้อเรื่องตอนแรกๆ เดินไปค่อนข้างเร็วมาก แต่มันยังไม่ถึงจุดที่จะทำให้ความรู้สึกของสองคนนี้ตกผลึกถึงขั้นที่จะก้าวไปสู่จุดต่อไป ซึ่งสำหรับเรื่องนี้เราวางแผนไว้ให้จบในอีกไม่กี่ตอนนี่แล้ว (ซึ่งอาจเปลี่ยนแปลงได้ ขึ้นอยู่กับว่ามีไอเดียอะไรที่อยากเพิ่มเข้ามาในเนื้อเรื่องหรือเปล่า) ดังนั้นถ้าหากรู้สึกว่าอ่านแล้วเบื่อ อืดจังเลย ฯลฯ ก็ขอชี้แจงให้ทราบตามนี้นะคะ และเราจะไม่เปลี่ยนสไตล์การเขียนหรือ pace ในนิยายของตัวเองด้วย สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคอมเม้นต์ที่จะมีให้กับตอนนี้ หวังว่าอ่านแล้วคงหายคิดถึงตากฤตกับน้องตี้กันบ้าง แล้วพบกันใหม่ในบทที่ 27 ค่า ^^


 
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 11-05-2014 11:28:35

สงสารตี้ คุณกฤตใจร้ายมาก :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-05-2014 11:51:17

สงสารน้องตี้อ่ะ ต้องเจ็บอีกกี่ครั้งถึงจะเจอรักดีๆสักหน
บางครั้งแอบคิด ถ้าน้องเจอคนใหม่ที่พร้อมจะดูแลน้อง มันคงจะดีกว่านี้
อย่าเอาบรรทัดฐานและความต้องการของตัวเองมายึดเหนี่ยวคนอื่นอีกเลย
อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ เรื่องงานก็ดูจะฉลาดและจัดการได้ดี แต่ทำไมเรื่องนี้ถึงคิดไม่ได้นะ.....
ขอโทษนะคะ พอดีอินไปหน่อย แบบหมั่นไส้คนแก่อ่ะ ฮึ่ย!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 11-05-2014 11:52:00

คุณกฤตใจร้ายเกิ๊น  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-05-2014 12:00:24

น้องตี้ได้ยินที่อิคุณกฤตคุยกะหมอเหวินมั้ยย
เห้ออออ อิคุณกฤตนี่รักแล้วยังไม่รู้ตัว วุ้ยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 11-05-2014 12:07:01

ออ เพราะมีคนใกล้ตัวสอนไว้นี่เองตากฤตเลยไม่เชื่อเรื่องความรัก
แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้ตัวเองก็ตกหลุมรักน้องตี้ไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว

ไม่อยากเดาความรู้สึกของตี้เลยค่ะถ้ามาเห็นรูปในหนังสือพิมพ์
แล้วถ้ายิ่งรู้เหตุผลที่มีรูปนั้นคงช้ำใจแน่ๆ

ส่วน hate mail ขอสะสมแต้มไว้ก่อนค่ะ จะได้ลงบึ้มทีเดยว! ^_^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-05-2014 12:17:56

ตาแก่งี่เง่า  !!!
คิดอะไรเกินเยียวยา
 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-05-2014 12:20:42

จะเอายังงั้นใช่ไหมนายกฤต
น่าปล่อยให้อยู่โดดเดี่ยวจนตาย
ทำไมน้องตี้ต้องมาเจ็บซ้ำ ๆ กับผู้ชายพวกนี้ด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 11-05-2014 12:22:11

เขียนได้สนุกแล้วค่ะ ทั้งที่ไม่ชอบอ่านแนวนี้เท่าไหร่ แต่ก็ติดตามเรื่องนี้ตลอด
ปกติชอบอ่านแนวพระเอกรักนายเอกมากๆ อย่างแค่สบตาก็รู้ว่ารัก

ยังไงตอนท้ายขอให้พระเอกต้องได้รับความขมขื่นบ้างเน้อ หรือจบแบบไม่ต้องคบกันเลย  :laugh:
แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็สงสารตี้อีก  :mew5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 11-05-2014 12:25:34

ยังคาใจตอนที่แม่กฤตโทรมา ตอนแรกอยู่เลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 11-05-2014 12:46:36

อ่านตอนนี้จบแล้วให้อารมณ์เกลียดแม่คุณกฤตขึ้นมาเลย
คือทำไมต้องปลูกฝังมาแบบนี้อะ  ทำไมไม่ให้เรียนรู้เรื่องรักด้วยตัวเอง
อีตาคุณกฤตนี่ก็เชื่อแม่จังเลยนะ โอ๊ย ไม่ไหวอะ อยากจะตั๊นหน้าให้หายแค้นแทนน้องตี้
อย่ามาริอ่านทำให้น้องตี้เสียใจอีกนะ ครั้งนี้ไม่ให้อภัยอีกต่อไปแล้ว
น้องตี้(ของดิช้าน) ไม่พร้อมที่จะผิดหวังในเรื่องความรักอีกแล้ว
โปรดเปลี่ยนความหลงใหลให้กลายเป็นความรักเถอะ แล้วคุณกฤตจะได้รู้ว่า
การได้รักใครสักคน มันเป็นสิ่งที่วิเศษสุดในชีวิตเลยแหละ และน้องตี้ก็คือคนนั้น
คนที่จะทำให้คุณกฤตได้พบกับความรักที่แท้จริง

แอร๊ยยย มีเอ็นซีด้วยนิดนึง แต่ชอบอ่า มันหวิวๆดีจัง ซึ่งคู่นี้เค้าไม่ได้แสดงบทรักกันนานมากแล้ว (ซึ่งนานมากจริงๆ)
และครั้งนี้น้องตี้ของเราก็ออนท้อปซะด้วย กรี๊ดดดดด มโนภาพแล้ว เลือดกำเดาไหล  :haun4:
แต่เสียดายจัง บทรักโดนตัดซะงั้น ได้มานิดเดียวเองอ่า ครั้งหน้าขอบรรยายเยอะกว่านี้นะคะ พลีสๆ  :m13:

ปล. เรื่องนี้จะจบแล้วเหรอคะคุณริน ยืดตอนไปอีกได้มั้ยอ่ะคะ เค้ายังไม่รู้ใจกันเลย มันก็ต้องมีเรื่องมีราวมากกว่านี้ไม่ใช่เหรอคะ
ยังไงก็ช่วยรบกวนคุณริน อย่าเพิ่งจบนะคะ ขอให้ปิ๊งไอเดีย สามารถเพิ่มตอน หรือใส่อะไรลงไปได้อีก
คืออยากมีน้องตี้ไว้ให้คิดถึงนานๆน่ะค่ะ   FC น้องตี้ อิอิ
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: karenoo ที่ 11-05-2014 12:49:12

ไอ้คนเห็นแก่ตัว...ม่ปลื้มพระเอกอย่างแรงอ่ะ สงสารน้องตี้ ต้องเจ็บอีกแล้วเหรอนี่
อยากให้มีฉากต้องตี้เอาคืนบ้าง แล้วอย่างนี้ต้องให้สั่งสอนให้เข็ด  :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-05-2014 12:52:22

ตากฤตเอ้ยยยยแก่แล้วยังคิดไม่ได้อีกอะ สงสารนู๋ตี้อะ มาเจอตาแก่คนนี้เข้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 11-05-2014 12:57:04

พระเอกเห็นแก่ตัวไปป่ะวะ จิ๊  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-05-2014 12:57:55

เย้ยยย อย่าเพิ่งจบค่า อยู่อีกนานๆ อยากให้อีตาคุณกฤตได้เจ็บ ได้เป็นรอง กับการรักใครซักคนแล้วเขาอาจไม่รักซะเหลือเกิน
หรือให้น้องตี้หายไปก็ได้ แบบหาไม่เจอ แบบให้ทุรนทุราย แหม่ ไม่ได้รู้ใจตัวเองเอาซะเล้ย ขาดเขาไม่ได้ขนาดนี้ยังไม่สนใจความรัก
แล้วจะให้น้องตี้เป็นไรของคุณ อยู่กันแบบนี้ไปอีกกี่ปี (ชมรมคนรักน้องตี้มาเองค่ะ)

น้องตี้คะ หนูชักจะปล่อยตัวตามสบาย ชักจะน่ารัก ชักจะดูแลดีเกินไปมั้ย แต่ก็ดีค่ะ ทำอีก ทำให้รักให้หลงแล้วก็ค่อยทิ้งไป โฮะๆๆๆ
ล้อเล่นค่ะ ขอให้อีตาคุณกฤตทั้งรักทั้งหลงหนูนะลูกนะ หนูได้มีความสุขซักที

เอิ่ม ภาพข่าวนั่นจะมีผลอะไรกับน้องตี้มั้ย อีตาคุณกฤตดูแบบด้อนท์แคร์มั่นใจจนน่าหมั่นไา้ กรั่กๆๆๆ ด่าพระเอกสะใจแล้วก็ไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 11-05-2014 13:02:31

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:


ตี้น่าสงสารมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 11-05-2014 13:05:14

ช่วยยืนยันทีว่าเรื่องนี้จะจบแฮปปี้หรือเปล่าอ่ะ
กลัวตี้เจ็บและเสียใจอีกเหมือนเรื่องที่แล้ว
แต่ถ้าอีตากฤตต้องเสียใจบ้างเราว่าก็สมควรนะ
เพราะแกเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมาเยอะแล้ว
สมควรได้รับกรรมบ้างเหอะคือถ้าจะจบแบบลงเอยกันด้วยดี
ก็ไม่อยากให้ง่ายเกินไป อยากให้กฤตเป็นฝ่ายที่พยายาม
และก็รู้สึกผิดบ้างนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 11-05-2014 13:11:39

สงสารตี้ เจอคนที่เราเริ่มมีใจให้ มีความคิดแบบนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 11-05-2014 13:18:23

ตากฤตปฎิเสธหัวใจตัวเองมากกว่า ถ้าไม่รักจะยอมเสียชื่อเสียงเชียวหรือ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 11-05-2014 13:30:21

ไม่อยากเห็นน้องตี้เจ็บอีกครั้งเลยอ่ะ ก็แค่หวังให้ตาแก่พี่กฤตมองเห็นความรักความจริงใจซักที เฮ้อ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-05-2014 13:40:48

คิดและทำอย่างไร ก็ขอให้ได้อย่างนั้นนะ ตาเฒ่า ... ขอให้เจริญ ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 11-05-2014 13:58:28

เฮ้ออออออ ไอ้เราตอนแรกก็เข้าใจไปว่าคุณกฤตเริ่มเปิดใจ และเริ่มที่จะรักตี้แล้ว กลับกลายเป็นว่า
ที่คิดไว้มันพังหมด!!! :ling1: :ling1:

สงสารตี้อ่ะ :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 11-05-2014 14:08:11

ไม่เปิดใจทั้งคู่ กลัวความผิดหวังทั้งคู่
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็คงเจ็บทั้งคู่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 11-05-2014 14:25:55

hate mailรับระบบสัมผัสไหม ฝากตบคุณกฤต1ฉาดแรงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-05-2014 14:27:29

 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 11-05-2014 14:32:45

คุณกฤตใจร้ายกว่าที่คิด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-05-2014 14:40:42

อืมมม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-05-2014 14:55:06

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 11-05-2014 14:56:56

ไม่เกลียดกฤตนะ เข้าใจว่าสิ่งที่พบเห็นเกี่ยวกับความรัก มันทำกฤตมีนิยามความรักในแบบตัวเอง

แต่แบบว่าถนอมตี้มันหน่อยเหอะ ตี้มันน่ารักนะกฤต ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-05-2014 15:50:49

โตจนจะแก่ตายยังคิดไม่ได้

ลุงจะคิดแบบนี้ จะแอนตี้ความรักก็ทำไป หรือไปหาคนที่คิดแบบลุง มาคบมานอนซิ นี่ไปเอาเด็กคนนึง มาทำแบบนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครหว่ะ ทำไมต้องเอาเค้ามาทรมานกับความ โง่เป็นเด็กของลุงในเรื่องความรัก

จำไว้เลยนะอิลุง ถ้าลุงไม่เคยคิดเรื่องความรัก นับต่อจากนี้ เด็กคนนี้ คนที่ชื่อ ตี้ มันจะทำให้ลุงคิดเรื่องความรัก จนไปถึงแก่นเลยหล่ะ

โอ้ยยยย โมโห  :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 11-05-2014 15:54:48

อยากให้คุณกฤตคิดได้สักที  มันคงต้องมีอะไรสักอย่างมากระตุ้นสินะ และมันต้องแรงเลยล่ะ ตาลุงถึงจะคิดได้
โธ่วววว น้องตี้~ ขอสงสารล่วงหน้า แต่ก็หวังว่าฟ้าหลังฝนจะสวยงามที่สุดนะลูกกก อดทนๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 11-05-2014 16:08:22

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 11-05-2014 16:54:43

ความคิดของคุณกฤตมันทำทุกอย่างผิดเพื้ยนไปหมดเลย *^*
เรื่องข่าวนั่นอีก ถัาตี้รู้ว่าแค่อยากให้นิกกี้เลิกยุ่งกันแค่นั้น
ตี้จะเสียความรู้สึกแค่ไหนอ่ะ
+1 ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 11-05-2014 17:08:01

นั่นน่ะ ที่บ้านเรียก ตกหลุมรักแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-05-2014 18:49:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-05-2014 19:45:33

กระโดดถีบขาคู่ใส่อิตาคุณกฤต แง่งงงงงงง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 11-05-2014 20:28:48

อิตาคุณกฤต  :z6: :z6: :z6:
ก็เข้าใจนะว่ามีอดีตที่จำฝังใจ แต่แกทำแบบนี้กับน้องตี้ได้งายยยยย
เล่นกับความรู้สึกคนอื่นมันไม่สนุกนะเฟ้ยยยยยยย
น้องตี้อย่าไปยอมๆๆๆๆๆๆๆๆ ใจแข็งเข้าไว้ลูก   :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 11-05-2014 20:29:17

ชิ อีตากฤตโง่เง่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 11-05-2014 21:00:32

ตาแก่งี่เง่าเอ้ย :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 11-05-2014 21:28:44

แล้วเธอจะรู้สึก
เมื่อไหร่รู้ตัวว่ารัก
แต่อีกฝ่ายเจ็บเกินวางใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 11-05-2014 21:43:46

ขอมาติดตามเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 11-05-2014 22:14:11

ฉันขอเป็นหนึ่งคน ที่ส่งเฮทเมลหาคุณกฤต
แอร๊ยยยยยนย
อย่ามาทำงี้กะน้องตี้นะ
นางกำลังจะรู้ตัวว่ารัก อย่าทำนางเสียใจสิ
แงงงงงวงว  ง้อยากจะหาว่าไม่เตือนนะ!!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 11-05-2014 22:21:10

พี่กฤตมันได้ประโยชน์นี่ ตัดผู้หญิงที่เบื่อแล้วทิ้งได้ สนุกกับการเล่นข่าว มันชิลเพราะรู้ว่าใครก็ทำอะไรมันไม่ได้
แต่มันไม่นึกถึงตี้ ไม่คิดถึงผลกระทบที่จะเกิดกับตี้ ซึ่งจะดีจะร้ายไม่รู้หรอก แต่ต้องมีบ้างแน่ๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-05-2014 22:35:02

แล้วคุณกฤตจะต้องเสียใจ เชอะ!   :a14:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 11-05-2014 22:44:53

เออ เนอะ ก็ลืมไปว่าเรื่องนี้ไม่มีชื่อตอน แต่มันเหมือนง่ะ 555 ก็แบบ มาแล้วจ้าอย่างคราวนี้ก็เข้าใจได้นะ 555

เอ๊ออออ เมื่อไหร่ลุงมันจะได้กินมาม่าเนี๊ยยย เห็นแก่ตัวไม่จบไม่สิ้น ใช้ตี้กำจัดคู่ขาเก่าอ่ะ แล้วไม่คิดมั่งว่าถ้าตี้เดือดร้อนจากเรื่องนี้จะเป็นไง

ขอสาดต้มแซ่บใส่หน้าอิลุงหน่อยเห้อออ หึ๊  :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 11-05-2014 22:49:22

เข้าใจนะ..
ต่างคนต่างกลัวความรัก กลัวความผิดหวัง กลัวเสียใจ
แต่ความรักมันก็ขึ้นอยู่กับตัวเรามากกว่า ว่ากล้าที่จะรักหรือปล่า
ความรักมันอยู่ที่เราจะออกแบบ ไม่ใช่เลียนแบบคความรักของคุณคนอื่น

ส่วนตัวน้องตี้เองรู้สึกว่าตอนนี้เริ่มจะเปิดใจกล้าที่จะรักมากกว่าคุณกฤต
ทั้งที่เคยผิดหวังจากความรักมาก่อน แต่ถ้าวันใดคุณกฤตเบื่อขึ้นมา(อย่างที่พูด)จริงๆ
น้องตี้จะเป็นคนที่เสียใจและน่าสงสารมากที่สุด แต่ก็หวังว่าคงไม่เป็นอย่างนั้น
หวังว่าความผูกพันจะทำให้คุณกฤต(รู้จักคำว่า)รักขึ้นมาจริงๆ

ที่ผ่านมา.. เห็นคุณกฤตทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
คิดว่าคุณกฤตเริ่มที่จะรักน้องตี้ซะอีก
แต่ที่ไหนได้.. ณ.ตอนนี้คุณกฤตก็ยังมีความคิดเหมือนเดิม
หรือว่า.. รักแล้วแต่ไม่รู้ตัว

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอินมาก  :เฮ้อ:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 11-05-2014 23:40:09

เมื่อไหร่จะรักน้องตี้ซะทีคุณกฤต
เห็นน้องเป็นแค่คู่นอนอยู่ได้ 

          :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 11-05-2014 23:47:51

อยากจิเอามีดแทงอีกซักแผล!! คิดแบบอย่างนี้ต่อไปได้สนุกจนต้องดิ้นตายแน่ค่ะคุณกฤต //คะแนนติดลบไปตามระเบียบ
*ส่งหัวใจ*ให้คนเขียน + ตี้^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-05-2014 00:12:29

น้องตี้ของช้านนนนนนนนนนนนนน
ฮื่ออออออออ 
รักเค้าไปแล้ว ทำไงล่ะทีนี้ 
คุณกฤต รีบๆรู้ใจตัวเองเถอะนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-05-2014 00:37:20

อีตาลุงหนวดนี่ต้องเจอบทเรียนหนักๆซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 12-05-2014 01:50:46

น้องตี้น่ารักไปอ่ะะะะ แงงงง
ตอนล่าสุดน่ารักมาก ยอมตามใจอิคุณกฤตหมดเลย
รักเค้าแล้วสินะ งือออออ  :hao5: :hao5:
แต่จะงิ้งก็งิ้งไม่สุดเพราะติดที่อิคุณกฤตทำโมโหอยู่
นี่โกรธมากที่จูบกับน้องให้เป็นข่าว เพื่อให้แฟนเก่าเลิกยุ่ง
ทำไมถึงทำแบบนี้ ไม่คิดถึงตี้เลย ไม่นึกถึงความรู้สึกตี้มั่งเลย 
จะเอาไงก็เอาให้แน่ มาทำเล่นๆ แบบนี้ไม่ได้นะ !!! :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 12-05-2014 01:53:27

เห็นแก่ตัวเนอะคนเรา  :เฮ้อ:
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 12-05-2014 02:59:56

อ่านแล้วรู้สึกว่าตี้น่าสงสารมากกกกก เหมือนไม่มีใครจริงจังกะตี้เลย ตั้งแต่รงค์อะ กฤตนี่แบบบบบ อยากตบอะะ คือในเมื่อตัวเองไม่จิงใจกะใคร ก้อย่าหวังว่าจะมีใครมาจริงจังกะตัว ทำยังไงกเได้อย่างนั้น รอวันตี้หมดความอดทน :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-05-2014 06:05:53

คนมันมีปม ก็เข้าใจนะ แต่มันก็เปลี่ยนแปลงได้นี่
หวังว่าความใกล้ชิดจะทำให้คุณกฤตมองความรักใหม่นะคะ
อยากให้น้องตี้มีความสุขด้วยแหละ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: phrase ที่ 12-05-2014 07:45:23

ดูมีพัฒนาการขึ้นมาแล้วแฮะคู่นี้ อยากให้ตี้ได้สมหวังกับความรักสักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 12-05-2014 07:56:23

 :angry2:  เป็นผู้ชายที่ใจร้ายมาก  ทำแบบนี้กับน้องตี้ได้ยังไงอ่ะ  เค้าไม่อยากเห็นน้ำตาของตีตี้น้อยอีกแล้วนะ  เกลียดคุณกฤตที่คิดแบบนี้ที่สุดเลย  ระวังจะได้ง้อน้องตี้หนักแน่   :a14: ถึงจะไปคุกเข่าขอโทษอยู่หน้าบ้านให้ฝนตกใส่ก็จะไม่สงสารคุณกฤตเลย สงสารตีตี้น้อยอ่ะ


ไม่ได้รักแต่หงุดหงิดเวลาที่นึกถึงน้องตี้ไม่ลืมพี่รงค์  ชอบคำว่าสิ่งแปลกปลอมในใจมากเลยค่ะ  มันรู้สึกได้เลย  :laugh:  ว่าคนอะไรช่างไม่รู้ใจตัวเองบ้างเลย



ชอบหมอเหวินอ่ะ  เป็นเพื่อนที่ดีมากเลย รู้ใจและเตือนสติเพื่อนอยู่ตลอด  น่ารักที่สุดอ่ะ


รอตอนต่อไปค่อ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 12-05-2014 10:06:02

อีกคนรู้ใจตัวเอง ยอมเปิดใจ แต่อีกคนกลับปฏิเสธ
หน่วง ๆ แต่ตอนสุดท้ายก็มีให้มุ้งมิ้งนิดนุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 12-05-2014 10:19:04

ถ้าตี้เจ็บนะ.........
แต่คุณกฤตทำเป็นพูดดี
สุดท้ายตัวเองนั้นแหละจะรั้งตี้ เฮ่อออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 12-05-2014 10:20:28

ก็อยากจะพยายามเข้าใจลุงแกอะนะ  แต่ว่า เราเลือกเข้าข้างตี้ดีกว่า นี่ถ้าเด็กมันรู้ว่าลุงคิดแบบไหน แถมเห็นภาพข่าวอีกนะ เด็กมันจะเสียใจมั้ย
ตาลุงนี่  ทิ้งให้นอนแห้งเหี่ยวไปคนเดียวเลยดีกว่า ตี้ กลับๆๆๆๆ  :m16: :m16: :m31: :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 12-05-2014 15:13:44

เป็น ผช. เห็นแก่ตัวเนอะ คุณกฤต
น้องตี้ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 12-05-2014 16:36:58

ไม่รักไม่ชอบ แต่ไปเหนี่ยวรั้ง ตักตวง หาประโยชน์ ไม่มีอ่อนข้อสักนิด ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนความคิดมารักน้องตี้ได้ไง มองไม่เห็นวี่แวว
น้องตี้ล่ะคะ รู้สึกยังไง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 12-05-2014 18:56:26

สร้างกำแพงไว้สูงเกินไปรึป่าวคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 12-05-2014 21:15:48

คิดถึงเรื่องนี้มากกกกก เข้ามาเช็คเกือบทุกวันเลยนะคะว่าคนเขียนจะอัพเมื่อไหร่  :mew1:
เราเข้าใจเหตุผลของกฤต แต่อีกนัยหนึ่งคือ เขาปิดกั้นและผลักไสคนอื่นมากเกินไป
อีกสักพักตี้ก็ต้องรู้ว่าตัวเองลงข่าว ในบริษัทจะมองตี้ยังไงก็ไม่รู้
สงสารก็แต่ตี้ ไม่อยากให้โดนทำร้ายจนไม่อยากมีความรักเหมือนคุณกฤตเลย
มันต้องเป็นบรรยากาศที่อึมครึมมากแน่ๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 12-05-2014 23:36:02

คุณกฤตอะไรของเธอ แค่นี้นะ !!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 13-05-2014 19:22:10

คนอย่างอิคุณกฤตภาสนี้ ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่นน้ำตา ไม่เห็นปลาร้าไม่สั่งข้าวเหนียว สักวันเถอะจะเจอดีเค้า หึ เชอะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 13-05-2014 20:25:32

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 14-05-2014 06:51:09

คุณกฤตค่ะ มองความรักใหม่นะ
ก้อเข้าใจนะว่ามีอดีตกับมัน แต่คิดว่าสักวันคงเปลี่ยนความคิดได้
น้องตี้ยอมขนาดนี้คงรักคุณกฤตแล้วละ เรารู้สึกว่าน้องอ่อนให้เยอะมาก
หวังว่าการยอมลงให้คุณกฤตครั้งนี้จะทำให้คุณกฤตมองความรักในแบบใหม่
แล้วรักน้องตี้นะค่ะ เพราะน้องตี้เคยเจ็บกับความรักครั้งที่แล้วมาเยอะ
ไม่อยากให้น้องต้องเจ็บอีกแล้วนะ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 15-05-2014 05:34:03

อือหือ
ไม่เชื่อในความรักหรอ
เด๋วก็รุ้ๆ 55+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 15-05-2014 08:39:02

ทั้งสองคนยังรู้ใจตัวเองคนละนิดเดียวเอง  ต่อไปจะเป็นไงน้าาา    จะรู้ใจจริง ๆ เมื่อไหร่  แล้วสงสารตี้อีกแล้ว เฮ้อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 15-05-2014 11:52:29

 :katai1:

ความคิดแบบนั้นมันอะไรน่ะ ! อย่าเอาความคิดแบบนั้นมาทำร้ายน้องนะ
สงสารตี้ หมั่นไส้กฤต .. เปิดใจบ้างสิคุณ โว๊ะ !
ฮึ่ยยยยย รอต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: chollawat.d ที่ 15-05-2014 19:11:13

เป็นอีกเรื่องที่น่าติดตามครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 16-05-2014 09:13:05

ตากฤตใจร้าย ทำไมพูดแบบนี้ รู้ใจตัวเองได้แล้วนะ หวังว่าน้องตี้คงไม่ได้ยินใช่ไหมหรือว่าได้ยินอะ
โอ๊ยๆ หวังว่าที่น้องตี้ทำวันนี้คงไม่ใช่การยินยอมครั้งสุดท้ายแล้วจะหนีหายนะ แต่ถ้าหายก็ดี เพื่อว่าตากฤตจะรู้ใจตัวเองบ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: sai ที่ 18-05-2014 15:57:19

 o13 o13  เข้ามารอตอนต่อไปด้วยคนครับ  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 18-05-2014 17:23:30

ยังไม่ได้เม้นท์แต่ขอปูเสื่อรอตอนที่ 27 เลยก็แล้วกัน 

คุณกฤตอ้ะะะะ  ทำเอากลัวเลยว่าน้องตี้อาจต้องฝังใจกับความรักที่ผิดหวังซ้ำ ๆ ส่วนตัวเองก็อุตส่าห์ได้ความรักไว้ในมือแต่กลับดูแลไม่ได้เงี้ยยยย
วันนี้เบื่อน้องตี้แล้วก็จะปล่อยไป  น้องตี้ได้ยินต้องเสียใจแต่ทำเป็นไม่เสียใจแน่เลยง่ะ
วันไหนรู้สึกเจ็บเพราะน้องตี้   วันนั้นคงได้คำตอบให้กับตัวเองล่ะนะคุณกฤต  แต่ถ้าไม่เจ็บไม่รู้สึกอะไรเลย ก็คงเป็นกรรมของตี้เองที่พลาดรักชอบคุณกฤตเข้าให้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 26 มาแล้วน้า (อัพ 11/5/14) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-05-2014 18:09:25

MISS U

คิดถึง

 :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-05-2014 19:11:27

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 27


ติ๋ง...ติ๋ง...

เสียงหยดน้ำตกกระทบอ่างล้างหน้าเป็นจังหวะก่อนที่ธีระจะหมุนปิดก๊อก เขาหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กบนราวข้างอ่างมาซับน้ำบนใบหน้า เมื่อเสร็จแล้วก็แขวนผ้าไว้ที่เดิมก่อนจะเท้ามือลงบนขอบอ่าง นัยน์ตากลมโตเขม้นมองเงาของตนซึ่งสะท้อนอยู่ในกระจกบานใหญ่

นี่เรามาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ...

ธีระถามตัวเองขณะลูบไรผมชื้นๆ ออกจากหน้าผาก พลันเสียงห้าวต่ำที่เอ่ยถามอย่างเกียจคร้านจากด้านหลังก็ทำให้สะดุ้ง

“จะรีบตื่นไปไหนล่ะ ไม่ใช่วันทำงานสักหน่อย”

ธีระเหลียวกลับไปมองคนที่กำลังยืนเอามือเท้าประตูห้องน้ำ ไรเคราเป็นปื้นบนใบหน้าคร้ามเข้มเพราะไม่ได้โกนมาสองวันสร้างความรู้สึกดิบเถื่อนตัดกับผิวสีอ่อน นัยน์ตาคมปลาบจับจ้องเขาด้วยแววตาล้ำลึกยากจะอ่านความนัย ทว่าสิ่งที่ทำให้โลหิตฉีดซ่านบนผิวหน้าของธีระคือการที่อีกฝ่ายไม่สวมใส่อะไรปิดบังเรือนร่างเลยสักชิ้น

มันทำให้เขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานและเมื่อคืนนี้...ทั้งที่ตัวเองควรเตือนกฤตภาสไม่ให้ทำอะไรตามใจเพราะแผลยังไม่หายดีแท้ๆ แต่กลับไม่ได้ออกปากทัดทานเลยสักคำ

“ผมจะกลับห้องครับ มีอะไรต้องทำหลายอย่าง”

“อย่างเช่น?”

คนถามดันตัวห่างจากประตูและก้าวเข้ามาในห้องน้ำขนาดไม่เล็ก แต่เมื่อธีระถูกกดดันให้ถอยหนีไปถึงมุมห้อง เขาก็รู้สึกว่าพื้นที่ในห้องนั้นแคบไปถนัดใจ

“อย่างเช่นซักผ้า เก็บกวาดห้อง... ผมไม่ได้มีเงินจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดให้เหมือนคุณกฤต ผมก็ต้องทำเรื่องพวกนี้เอง”

“ถ้าอยากได้แม่บ้านไปช่วยทำความสะอาด เดี๋ยวฉันให้ยืมแม่บ้านของฉันก็ได้”

“ไม่จำเป็นครับ”

ธีระแทบอยากแทรกตัวเข้าไปในกระเบื้องด้านหลังเมื่อคู่สนทนายื่นแขนออกมายันผนังไว้ กักให้เขาตกอยู่ในวงล้อมของไออุ่นที่เจ้าตัวแผ่ออกมาโดยแทบไม่เปลืองแรง ระดับสายตาซึ่งตรงกับแผงอกเปลือยพอดีทำให้เขาเห็นรอยข่วนซึ่งรู้ดีว่ามาจากฝีมือของตัวเองเมื่อคืน พอฝืนทำคอแข็งเงยหน้าขึ้นก็พบว่านัยน์ตาสีนิลมองเขาอยู่ก่อนแล้ว

เมื่อแววตาของทั้งสองประสานกัน มุมปากได้รูปของกฤตภาสก็หยักขึ้นอย่างล้อเลียน

“เมื่อคืนก็ไม่ค่อยรู้สึกตอนที่โดนข่วนหรอกนะ แต่ตอนนี้แสบแผลเป็นบ้า ว่าจะให้เธอช่วยทายาให้อยู่เชียว”

ธีระพยายามระงับความอายจากวาจายั่วยุ เขากำมือทั้งสองข้างอย่างข่มอารมณ์พลางตอบด้วยเสียงที่บังคับให้นิ่งที่สุด

“ถึงผมไม่ช่วย ก็คงมีสาวๆ อีกเยอะแยะเต็มใจจะมาดูแลคุณกฤตอยู่แล้วล่ะครับ เผลอๆ จะบริการให้มากกว่าทายาซะด้วยซ้ำ อึ้ม!”

คำพูดยอกย้อนของเขาจุดกองเพลิงในแววตาของกฤตภาสให้ลุกวาบ ร่างสูงใหญ่ออกแรงกระชากแขนอย่างกะทันหันจนธีระปลิวเข้าหาอ้อมแขนแข็งแรงอย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มพยายามจะเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายก้มลงบดขยี้ริมฝีปากบนกลีบปากช่างหาเรื่องของเขาอย่างรุนแรง กระนั้นก็ยังช้ากว่าปลายลิ้นร้อนที่แหย่เข้ามาควานหารสหวานภายในอย่างดึงดัน

“คุณ...กฤต...ปล่อย!”

ร่างผอมพยายามจะผลักไสคนที่กำลังจาบจ้วงกับร่างกายของเขา แต่ความเหนื่อยอ่อนจากคืนที่ผ่านมาก็ทำให้ไม่มีเรี่ยวแรงอย่างที่ตั้งใจ ความดึงดันอันไร้ผลนั้นทำให้กฤตภาสยิ่งหงุดหงิด ร่างสูงใหญ่เบียดตัวเข้าหามากขึ้นและย่อลงช้อนสะโพกเพรียวให้ลอยขึ้นจากพื้น ส่งผลให้ธีระต้องหนีบขารอบเอวสอบโดยอัตโนมัติเพื่อไม่ให้ตัวเองหล่น

“คุณกฤต!”

ธีระตวาดเมื่อรับรู้ได้ว่าส่วนอ่อนไหวกำลังถูกบดเบียด ถึงแม้จะมีกางเกงยีนส์กั้นขวาง แต่ความรุ่มร้อนที่ถ่ายทอดมาก็ยังทะลุผ่านเนื้อผ้าจนสัมผัสได้ และความพยายามจะดิ้นรนของเขาก็สร้างความพึงใจแก่คนที่กำลังถือไพ่เหนือกว่าอย่างมาก เพราะกฤตภาสออกแรงกอดแน่นยิ่งขึ้นขณะพรมจุมพิตไปบนลำคอที่ยังเป็นรอยแดงจากการถูกซุกไซ้ทั้งคืน

“ดิ้นอีกสิ น่าจะรู้นี่ว่ายิ่งดิ้นฉันก็ยิ่งมีอารมณ์”

เสียงกระซิบริมหูทำให้ธีระหยุดการเคลื่อนไหวทันที อารามอยากต่อต้านเมื่อครู่ทำให้เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้ร่างกายเป็นอิสระ ต่อเมื่อหยุดดิ้นจึงได้รู้ตัวว่าเผลอไปกระตุ้นความต้องการของคู่กรณีเข้าเสียแล้ว

และที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือ...ร่างกายของเขาก็กำลังมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบเดียวกัน

“คุณกฤต...ปล่อยผมเถอะ”

ธีระท้วงด้วยใบหน้าเหยเก ผิวแก้มเนียนเป็นสีแดงจัดขณะที่คิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันแน่น ดูเหมือนเจ้าตัวเองจะไม่ตระหนักเลยว่าน้ำเสียงและท่าทางของตนยามตัดพ้อนั้นแฝงแววออดอ้อนแกมยั่วยวนแก่คนเห็นเพียงไร เด็กหนุ่มได้แต่ขมวดคิ้วแล้วส่งเสียงอู้อี้เมื่อกฤตภาสแนบริมฝีปากเคล้าคลึงกลีบปากของเขาอีกครั้ง

จูบนี้นุ่มนวลและปลอบประโลมกว่าเมื่อครู่ และแม้ว่าจะยังสับสน แต่ความอ่อนหวานที่ได้รับก็ทำให้เด็กหนุ่มเคลิบเคลิ้มจนลืมต่อต้านไปชั่วคราว

“R-r-r-r-r-r-”

เสียงโทรศัพท์ที่แผดลั่นกลางห้องนอนทำให้กฤตภาสสบถอย่างขัดใจ เสียงนั้นฉุดรั้งสติสัมปชัญญะที่กำลังเตลิดของธีระให้กลับคืนมา เด็กหนุ่มพลันตระหนักได้ว่าตนอยู่ในท่าทางน่าอายแค่ไหน จึงพยายามตะเกียกตะกายจะลงยืนเองท่ามกลางแววตาไม่พอใจของกฤตภาส แต่ชายหนุ่มก็ปล่อยมือแต่โดยดีก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นรับสาย

“ฮัลโหล....อ้อ สวัสดีครับแม่”

กฤตภาสเสียงอ่อนลงเมื่อพบว่าคู่สนทนาคือหม่อมหลวงมุกตาภา ศิตานนท์ มารดาซึ่งหย่าขาดจากบิดาตั้งแต่เขายังเด็กและอาศัยอยู่ต่างประเทศ นัยน์ตาคมกริบเหลือบมองเด็กหนุ่มที่กำลังพยายามจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยพลางคว้ากระเป๋าเดินไปทางประตูห้อง และราวจะรับรู้ได้ถึงแววตาที่จ้องมอง ธีระจึงเหลียวมาสบตาเขาแวบหนึ่งก่อนจะเดินออกไป

กฤตภาสมองประตูที่ปิดลงด้วยนัยน์ตาเยือกเย็น กระทั่งเสียงจากปลายสายทักขึ้น เขาจึงค่อยเบนความสนใจกลับมายังคู่สนทนาอีกครั้ง

“ครับ แม่ว่าไงนะครับ?”

"แม่เห็นรูปในหนังสือพิมพ์แล้วนะกฤต ตกลงนั่นใช่ลูกจริงๆ รึเปล่า?"

ชายหนุ่มยักไหล่ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่เห็น เขาหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมแล้วก็เดินออกจากห้องนอนโดยยังคุยไปด้วย

"เหวินส่งให้แม่ดูเหรอครับ?"

 "เปล่า เพื่อนแม่อีกคนถ่ายรูปจากหนังสือพิมพ์แล้วส่งมาให้ดู ว่าแต่ไม่ต้องมาเฉไฉนะกฤต ตกลงรูปนั้นคือลูกใช่ไหม?"

"ถ้าใช่หรือไม่ใช่แล้วมันทำไมเหรอครับ?"

กฤตภาสตอบแล้วก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ขณะเดียวกันก็ผลักบานประตูกระจกเพื่อออกไปยืนบนระเบียงห้อง แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าทำให้เขาหยีตาเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่ามันทำให้เขาสดชื่นขึ้นหลังไม่ได้ออกมารับแสงกลางแจ้งเช่นนี้เลยนับตั้งแต่วันที่เข้าโรงพยาบาล

"ถ้าใช่มันก็ต้องทำไมอยู่แล้วสิ! แม่รู้นะว่าที่ผ่านมาลูกอาจจะคบผู้หญิงทิ้งๆ ขว้างๆ แต่นี่ผู้ชายไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมจะทำอะไรถึงไม่ระวัง ปล่อยให้ช่างภาพถ่ายรูปเอาได้!? รู้รึเปล่าว่ามันไม่ได้มีรูปเดียว แล้วก็ไม่ได้ลงหนังสือพิมพ์แค่ฉบับเดียวด้วยนะ!!"

"ผมตั้งใจให้ช่างภาพถ่ายรูปทันเองแหละ ผมเบื่อเต็มทีที่พอคบกับดาราแล้วชอบมีคนตามทำข่าว เลยอยากตอกหน้านักข่าวพวกนั้นให้หงายซะบ้าง"

"กฤต! นี่เสียสติไปแล้วหรือไง!!"

น้ำเสียงของหม่อมหลวงมุกตาภาบ่งบอกว่าเกรี้ยวกราดจนแทบคิดหาคำพูดไม่ออก แต่กฤตภาสไม่สนใจและเดินกลับเข้าไปนั่งสูบบุหรี่ต่อในห้อง

"แล้วที่โทรมาหาผมเพราะมีธุระแค่นี้เหรอครับ?"

"กฤต รู้ตัวรึเปล่าว่าถึงลูกจะไม่ใช่คนในวงการแต่ใครๆ ก็รู้จักเพราะพ่อ ก่อนจะทำอะไรทำไมไม่คิดให้ดีก่อน!?"

ชายหนุ่มพ่นควันออกจากปากเป็นสายพลางเคาะเถ้าบุหรี่บนที่เขี่ย ใช่...สิ่งหนึ่งที่น่ารำคาญเหมือนเศษหินในรองเท้าเขามาตลอดคือการที่มักถูกตอกย้ำว่าพ่อกับแม่เป็นใครนี่แหละ ไอ้ที่มีผู้หญิงชอบเข้ามาหาเพราะหวังผลจากเรื่องเส้นสายของเขาก็เหมือนกัน มันทำให้เขาสะอิดสะเอียนเต็มทีเพราะราวกับไม่มีใครมองเขาที่ความสามารถและตัวตนจริงๆ เลยสักคน

"ผมคิดว่าพ่อคงไม่ค่อยเดือดร้อนนะครับเพราะน่าจะเห็นข่าวแล้วแต่ยังไม่โทรมาเลย อีกอย่างเรื่องพรรค์นี้แป๊บเดียวคนที่นี่ก็ลืมแล้ว แม่ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ ถ้าเกิดพวกป้าๆ ทั้งหลายถามก็บอกว่าไม่รู้ไม่เห็นไปก็แล้วกัน ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะครับ"

กฤตภาสวางสายแล้วก็ปิดโทรศัพท์เพื่อกันมารดาโทรมาอีก เขาชินกับการที่ฝ่ายนั้นรักหน้าตามาแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้จะหย่าและแต่งงานใหม่หลายครั้งแล้วแต่ก็ต้องคงไว้ซึ่งภาพลักษณ์อันงามสง่าในวงสังคมเสมอ เขาที่เป็นลูกชายคนเดียวจึงถูกเข้มงวดกวดขันให้ต้องเข้าเรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด มีผลการเรียนและกิจกรรมที่เป็นเลิศที่สุดอยู่ตลอดเพื่อช่วยเชิดหน้าชูตา และน้ำหนักของภาษีสังคมที่บ่าของเขาแบกรับมาตั้งแต่เด็กนั้นไม่ใช่น้อยๆ เลย

ชายหนุ่มอัดควันเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะขยี้ก้นบุหรี่ทิ้ง เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปทิ้งตัวบนเตียงในห้องนอนด้วยอารมณ์อันขุ่นมัว แต่เนื่องจากแขนซ้ายกระแทกฟูกแรงไปจึงต้องกัดฟันทนความเจ็บที่แล่นจี๊ดมาจากแผล หลังหายใจเข้าออกช้าๆ ครู่หนึ่งจนรู้สึกว่าความเจ็บบรรเทาลงแล้วจึงค่อยหลับตาแล้วตะแคงตัวไปอีกทาง

กลิ่นนี้...

กฤตภาสหรี่ตาขึ้นเมื่อปลายจมูกได้กลิ่นอ่อนเบาจากผ้าห่ม เขายื่นมือไปหยิบผ้าผืนนั้นขึ้นมาจรดปลายจมูก ความเคยชินช่วยให้แยกแยะได้ว่านี่ไม่ใช่กลิ่นของตัวเอง แต่เป็นกลิ่นของธีระซึ่งเขาคุ้นจมูกมากขึ้นทุกที

มันไม่ใช่กลิ่นของน้ำหอมที่กฤตภาสคุ้นเคยและระบุได้ แต่เหมือนเป็นการผสมผสานของสบู่กับโคโลญจน์ที่เจ้าตัวใช้รวมกับกลิ่นตัวอ่อนๆ จนให้ความหอมหวานบางเบาเหมือนขนมปุยฝ้าย เป็นกลิ่นที่ปลุกสัญชาตญาณความอยากทะนุถนอม แต่ขณะเดียวกันก็ยั่วยวนจนอยากหยิบขึ้นมากินให้หมดภายในคำเดียว

กลิ่นที่เรี่ยอยู่บนปลายจมูกทำให้เขานึกถึงผิวกายอุ่นที่ได้กกกอดเมื่อวาน กฤตภาสยอมรับว่าแปลกใจที่เด็กหนุ่มไม่ได้พยายามจะห้ามเมื่อถูกเข้าหาเลย ส่วนเขาเองก็ไม่ต้องการหยุดเพราะห่างหายไปจากสิ่งนี้...จากการได้สัมผัสเด็กคนนี้อย่างใกล้ชิดมานานเหลือเกิน และเขาก็รู้สึกพอใจที่อีกฝ่ายยอมทำตามความต้องการของร่างกายมากกว่าจะมัวแต่กระบิดกระบวนด้วยการอ้างถึงการบาดเจ็บของเขา เพราะร่างกายของเขาจะไหวหรือไม่ไหวนั้นเขาย่อมรู้ดีที่สุดอยู่แล้ว

ป่านนี้จะขึ้นแท็กซี่ไปถึงไหนแล้วนะ...

ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วขยี้ผ้าห่มที่ซึมซับกลิ่นกายของธีระเบาๆ แล้วก็หลับตาลง น่าแปลกที่ถึงแม้ผ้าผืนนั้นจะไม่ส่งอุณหภูมิอันอบอุ่นมาให้เหมือนยามที่ได้กอดเจ้าตัว แต่กลิ่นหอมหวานที่เขาเริ่มติดใจก็ช่วยสลายอารมณ์อันมืดมนเมื่อครู่จนกฤตภาสหลับใหลในเวลาไม่นาน
 

++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-05-2014 19:12:16

ธีระกลับมาถึงห้องด้วยความเหนื่อยอ่อน เด็กหนุ่มหย่อนตัวลงบนเตียงแล้วก็เอนศีรษะลงบนหมอน ทั้งที่อยากหลับไปทั้งอย่างนี้เพราะเมื่อคืนได้นอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง แต่เขาก็รู้ว่าถ้าเผลองีบคงได้เสียเวลาไปทั้งวันโดยไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแน่

หลังใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง เด็กหนุ่มก็ลุกไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาเปลี่ยนแทนชุดที่ใส่ จากนั้นก็หอบผ้าลงไปซักที่เครื่องหยอดเหรียญใต้อพาร์ทเม้นท์ก่อนจะกลับมาเก็บกวาดห้องและล้างห้องน้ำ เมื่อเสร็จแล้วจึงลงไปเอาเสื้อผ้าที่ซักเรียบร้อยขึ้นมาตากบนระเบียงหน้าห้อง

"โอย...เหนื่อยเป็นบ้า"

เด็กหนุ่มเปิดแอร์แล้วก็ทิ้งตัวแผ่หลาบนเตียง อากาศร้อนจัดของช่วงปิดเทอมยิ่งสูบพลังงานจนหมดแรงง่ายกว่าปกติ แต่น่าแปลกที่สมองเขากลับตื่นตัวจนไม่ง่วงเลยสักนิด เพียงแต่ความเหนื่อยทำให้อยากนอนนิ่งๆ มากกว่าลุกมาหาอะไรทำก็เท่านั้น

ตอนนี้คุณกฤตทำอะไรอยู่นะ...จะไม่ยอมกินยาหลังอาหารอีกหรือเปล่า...

ธีระหวนนึกไปถึงคนที่เพิ่งจากมาเมื่อเช้า ไม่รู้ว่ากฤตภาสเก็บกดมาจากไหน เมื่อวานหลังจากทั้งคู่มีอะไรกันที่โซฟาและงีบหลับไปช่วงบ่าย พอตกเย็นหลังจากสั่งพิซซ่ามากินจนหมดสองถาด ฝ่ายนั้นก็แทบจะเขมือบเขาแทนของหวานในทันทีหลังจากถูกรบเร้าให้กินยา แถมไม่ปล่อยให้นอนพักผ่อนเลยจนกระทั่งเกือบตีสองของอีกวัน


"มองแค่ฉัน เวลาอยู่กับฉัน ห้ามคิดถึงคนอื่น"
 

นั่นเป็นประโยคที่กฤตภาสเอ่ยระหว่างที่ทั้งสองกำลังมัวเมาอยู่กลางเพลิงปรารถนา ตอนนั้นธีระได้แต่ส่งเสียงครางเพราะความสุขสมจนไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดอะไร แต่พอมานึกถึงคำพูดพวกนั้นในเวลาที่สติสัมปชัญญะแจ่มใส...เขาก็อดจะตั้งคำถามไม่ได้ว่าทำไมกฤตภาสถึงต้องพูดแบบนี้ด้วย

หากเป็นเพราะเขาเคยเอ่ยชื่อณรงค์ให้ได้ยิน ธีระก็คิดว่าไม่น่าจะเคยหลุดปากเรียกชื่อณรงค์ต่อหน้าฝ่ายนั้นเกินสามครั้งแน่ ที่สำคัญคือเขาแทบจำไม่ได้แล้วว่าพักหลังนี้คิดถึงณรงค์เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

หากให้เขายอมรับอย่างไม่โกหกตัวเอง ช่วงไม่กี่สัปดาห์นับจากวันที่หนีกลับบ้านนั้นเขาแทบไม่คิดถึงเรื่องของคนอื่นนอกจากกฤตภาสด้วยซ้ำ ถึงแม้มันจะไม่ใช่การคิดถึงแล้วรับรู้ได้ถึงความอ่อนหวานในใจ แต่เป็นความรู้สึกหวิวในท้องน้อยเหมือนยืนอยู่บนที่สูงทุกครั้งยามถูกมองด้วยแววตายากจะอ่านความหมาย และหวาดระแวงเพราะตื่นเต้นคละเคล้าไปกับกลิ่นอายของความอันตรายทุกครั้งที่ถูกกอดอย่างเร่าร้อน แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่ากฤตภาสไม่ได้ใช้เขาเป็นตัวแทนของคนอื่นเหมือนณรงค์ และนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขาปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินมาถึงขั้นนี้ก็เป็นได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เด็กหนุ่มก็ยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะหน้ากระจก เขาถอดเสื้อยืดออกแล้วก็มองสำรวจเงาสะท้อนอย่างพิจารณา รอยปื้นสีแดงกระจายไปทั่วทั้งลำคอและแผ่นอกจนดูเหมือนมีใครเอาพู่กันจุ่มสีมาละเลงไว้ ยิ่งพอนึกถึงสิ่งที่กฤตภาสทำกับเขาเมื่อคืน คำพูดหยาบโลนต่างๆ ที่ถูกกระซิบข้างหูยามผิวกายชุ่มเหงื่อของทั้งคู่เสียดสีกัน ผิวหน้าของธีระก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งกว่าร่องรอยที่เคราของกฤตภาสฝากเอาไว้เสียอีก
 

"เด็กดี ขย่มให้แรงกว่านั้นอีกสิ...เก่งมาก รูดของตัวเองไปด้วย...อย่างนั้นแหละ...อืมมม"


"คนบ้า! หน้าด้าน! พูดออกมาได้ยังไง เกิดมายังไม่เคยเจอใครลามกได้ขนาดนี้เลย!"

ธีระบ่นกระปอดกระแปดทั้งที่เมื่อคืนไม่ขัดคนขอสักคำ แต่มันก็ไม่แปลกอยู่แล้วที่เขาจะไม่เคยเจอคนอย่างกฤตภาสในเมื่อเขาเคยผ่านมือผู้ชายอื่นเพียงคนเดียวคือณรงค์ แถมเมื่อเทียบกันระหว่างสองคนนี้แล้ว กฤตภาสยังกอดเขาในช่วงไม่กี่สัปดาห์แรกที่เจอกันบ่อยยิ่งกว่าช่วงที่ได้คบกับณรงค์ทั้งเดือนเสียอีก

ถ้าหากผู้ชายคนนั้นไม่ได้กอดเขาแค่เพราะต้องการระบายความใคร่...มันจะทำให้เขารู้สึกว่าได้รับการทะนุถนอมมากขึ้นบ้างไหมนะ...

ความคิดอันน่าหดหู่บีบรัดอกเขาจนรู้สึกเหมือนหัวใจเล็กลีบ เด็กหนุ่มหยิบเสื้อขึ้นสวมอีกครั้งอย่างเฉื่อยเนือย อดคิดอย่างสมเพชตัวเองไม่ได้ว่าเขาช่างหาเรื่องใส่ตัวสิ้นดีที่หวั่นไหวกับคนที่สร้างเงื่อนไขให้มีความสัมพันธ์ทางกายด้วย นี่ถ้าหากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆ ฟัง ไม่แคล้วเขาคงถูกรุมเทศนาให้รีบตีตัวออกห่างคนอย่างกฤตภาสเป็นแน่

เสียงสัญญาณจากโทรศัพท์มือถือเรียกความสนใจจากธีระที่นั่งจ่อมอยู่หน้ากระจก เด็กหนุ่มลุกไปหยิบโทรศัพท์มาดูก็พบว่าปิยพลซึ่งเป็นญาติผู้พี่ส่งข้อความมาให้ บนหน้าจอมีเพียงตัวหนังสือที่เรียงกันยาวหนึ่งบรรทัดว่า "เปิดดูช่อง XX ตอน 15.00 น."

ธีระเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าอีกไม่ถึงสิบนาทีจะบ่ายสาม จึงหยิบรีโมทมาเปิดโทรทัศน์แล้วก็หยิบขนมขบเคี้ยวที่ซื้อตุนไว้มากินระหว่างดูรายการอื่นฆ่าเวลา เมื่อถึงเวลาตามที่บอกไว้ในข้อความ โลโก้ของรายการวาไรตี้ประจำวันก็ฉายขึ้น จากนั้นพิธีกรก็เกริ่นนำเกี่ยวกับเนื้อหาในช่วงต่างๆ ก่อนจะตัดภาพไปยังการสัมภาษณ์แขกรับเชิญ
 
"อ้าว? พี่ปิ๊กนี่นา!? ได้ออกทีวีเหรอเนี่ย??"

เด็กหนุ่มชะงักมือที่หยิบมันฝรั่งทอดเข้าปากแล้วก็ตั้งใจฟังอย่างสนใจ ดูเหมือนรายการนี้จะเน้นการสร้างแรงบันดาลใจแก่คนดูด้วยการสัมภาษณ์คนรุ่นใหม่จากหลากหลายอาชีพ และครั้งนี้ญาติผู้พี่ของเขาซึ่งเปิดร้านตัดเย็บกระเป๋าหนังและมีสตูดิโอสอนอยู่ที่น่านก็ได้รับเชิญมาออกอากาศ

"สุดยอดเลย"

ธีระฟังพิธีกรสัมภาษณ์ปิยพลด้วยความทึ่งแกมปลื้มใจ ถึงแม้จะค่อนข้างสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาก็ไม่เคยได้จับเข่านั่งคุยกับอีกฝ่ายว่าเพราะอะไรถึงลาออกจากงานประจำแล้วไปทำธุรกิจส่วนตัวที่เมืองเล็กๆ ทางเหนือซึ่งไม่ใช่กระทั่งเมืองท่องเที่ยวหลัก แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นสตูดิโอที่ทำงานรวมทั้งบรรยากาศในตัวเมืองน่านที่ทีมงานเก็บภาพมาฉาย เขาก็เริ่มจะเข้าใจความคิดของญาติผู้พี่เลาๆ

น่าอิจฉาจังที่พี่ปิ๊กรู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบทำอะไรตั้งแต่ยังหนุ่ม ถึงยังไงการได้ทำสิ่งที่ตัวเองสนใจก็น่าจะมีความสุขมากกว่าการฝืนทำงานประจำสินะ...

เด็กหนุ่มนั่งดูการสัมภาษณ์จนจบ กระทั่งหมดช่วงและพิธีกรตัดเข้าโฆษณาแล้วก็ยังไม่ปิดโทรทัศน์ สิ่งที่เพิ่งได้ดูจบไปทำให้เขาเกิดคำถามถึงอนาคตขึ้นมา

แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยจินตนาการถึงอนาคตของตัวเองอย่างเป็นรูปเป็นร่างเลย แม้ว่าจะเคยถกกับเพื่อนฝูงบ้างว่าเมื่อเรียนจบแล้วจะสมัครงานแนวไหน แต่มันก็เหมือนเป็นการคุยกันลอยๆ เพื่อฆ่าเวลาเท่านั้น แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ตระหนักว่าอีกเพียงปีเดียวเขาก็จะเรียนจบอยู่แล้ว และเมื่อนานวันเข้าก็จะพึ่งพ่อกับแม่เหมือนทุกวันนี้ไม่ได้ เมื่อถึงวันที่ต้องยืนบนลำแข้งตัวเองโดยลำพัง เขาจะบอกกับตัวเองได้เต็มปากว่ามีความสุขกับสิ่งที่เลือกทำ กับชีวิตในแบบที่เขาเลือกใช้หรือเปล่า

อีกไม่นานการปิดเทอมก็จะสิ้นสุดลงก่อนที่เขาจะต้องกลับไปเรียนปีสุดท้าย และข้อตกลงที่เขาทำไว้กับกฤตภาสก็จะถึงวันครบกำหนดเช่นเดียวกัน หากไม่นับรวมความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ที่ได้รู้จักกับผู้ชายคนนั้น เขาจะสามารถกลับไปเป็นธีระคนเดิมเหมือนก่อนที่จะพบกับกฤตภาสได้หรือเปล่านะ...



++---TBC---++


A/N: ครั้งนี้มาลงตอนใหม่ไวอย่างไม่น่าเชื่อ อาจไม่ยาวเท่าสองสามตอนที่ผ่านมา แต่หวังว่าจะอ่านแล้วไม่รู้สึกว่าทิ้งช่วงกันนะค้า ^0^

 

 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 19-05-2014 19:14:35

 :z13:
น้องตี้เริ่มหวั่นไหวแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-05-2014 19:29:28

ยังคงจับตามองคุณกฤตอยู่เสมอนะคะะะะ 555
อย่าทำน้องตี้เสียใจนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 19-05-2014 19:32:44

กลัวมาก ว่าจะเกิดมาม่าอย่างไม่ตั้งตัว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-05-2014 19:38:57

ช่วงแรกของตอนนี้ ไปคล้ายกับซักตอนก่อนหน้านู้นนนน อ่านครั้งแรกนึกว่าคนแต่งเอาตอนเดิมมาลง
จนถึงช่วงที่หม่อมแม่โทร.หาตาเฒ่านั่นแหละ เลย .. อ้อ ..เออ ..ตอนใหม่จริง ๆ
สงสารตี้จัง เมื่อไหร่ตาเฒ่าจะสร้างความมั่นใจให้น้องสักที จะปล่อยไปหรือรับไว้ในอ้อม ก็เอาสักอย่างเถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-05-2014 19:39:27

อยากได้ตอนถัดไปแย้วววววว เค้าอยากอ่านต่ออออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 19-05-2014 19:47:13

พร้อมถล่มคุณกฤตเสมอหากทำน้องตี้เสียใจ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-05-2014 20:03:29

อ้างจาก: iforgive ที่ 19-05-2014 19:38:57  

ช่วงแรกของตอนนี้ ไปคล้ายกับซักตอนก่อนหน้านู้นนนน อ่านครั้งแรกนึกว่าคนแต่งเอาตอนเดิมมาลง
จนถึงช่วงที่หม่อมแม่โทร.หาตาเฒ่านั่นแหละ เลย .. อ้อ ..เออ ..ตอนใหม่จริง ๆ
สงสารตี้จัง เมื่อไหร่ตาเฒ่าจะสร้างความมั่นใจให้น้องสักที จะปล่อยไปหรือรับไว้ในอ้อม ก็เอาสักอย่างเถอะ

ถูกต้องแล้วค่า นี่รอให้มีคนทักอยู่เลย ถ้าย้อนไปอ่านบทนำจะรู้ว่าเหตุการณ์ในบทนี้คือเหตุการณ์ที่เกริ่นเป็นน้ำจิ้มไว้นั่นเอง แต่เนื้อหาตอนนี้ขยายรายละเอียดเยอะขึ้นค่ะ (ดีเทลคำพูดตัวละครอาจไม่เหมือนเป๊ะๆ เพราะตอนนี้มีการรีไรท์นิดหน่อย เป็นเรื่องปกติของเรื่องที่ยังเขียนไม่จบค่า)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-05-2014 20:18:29

ใกล้หมดเวลาที่สัญญากันไว้แล้ว ลุ้นว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-05-2014 20:23:51

อยากให้น้องตี้ทำใจไว้สักครึ่งเหมือนกันจะได้ไม่เจ็บมาก
แล้วอยากให้อิตากฤตรู้ตัวสักทีว่าชีวิตนี้ขาดน้องตี้ไม่ได้ หาดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-05-2014 20:27:22

อิลุงได้ทำน้องไม่เหมือนเดิมแน่นอน กลุ้มมมมๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 19-05-2014 20:33:43

อิตาคุณกฤตก็ยังคงเหมือนเดิม ชิส์ มาทำแบบนี้กับน้องตี้ได้ยังไง
อย่าไปหลงรักเด็ดขาดเลยนะคะน้องตี้ ใจแข็งไว้ลูก ให้พ่อพระเอกเราช้ำใจบ้าง  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 19-05-2014 20:40:32

เอ้อ.....ยิ่งอ่านก็ยิ่งรันทดไปกับน้องตี้
เมื่อไหร่หนูจะพบกับความสุขเหมือนคนอื่นซักที
คุณกฤตจะให้น้องเค้าเป็นตัวจริงเมื่อไหร่กันคะ
อย่าให้ตี้ดูน่าสงสารมากไปกว่านี้เลย เห็นใจน้องตี้เถอะ (แม่ยกหัวใจจะสลาย)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 19-05-2014 20:42:59

จะมีมาม่าเร็วๆนี้รึป่าวน่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 19-05-2014 20:55:58

ดีใจค่ะที่มาต่อไว 55555
ไม่เยอะ แค่มาต่อก็ดีใจแล้วค่ะ
นี่ก็อ่านไปจนเกือบลืมเลยว่าน้องตี้ยังเรียนอยู่
ช่วงที่กลับไปเรียน คุณกฤตต้องคิดถึงน้องตี้มากแน่เลย  :-[
อยากให้มีโมเมนต์แบบนั้นจัง เพราะทุกวันนี้เห็นแต่โมเมนต์รังแกเด็ก 5555
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ อยากให้คุณกฤตรู้ใจตัวเองเร็วๆสักที
สงสารน้องตี้ที่อยู่กับความไม่แน่นอนแบบนี้
พรุ่งนี้ถ้าไปทำงาน ต้องเจอสายตาจากคนที่ออฟฟิศเรื่องรูปในหนังสือพิมพ์อีก เฮ้อ เครียดแทนเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-05-2014 20:58:30

ตาลุงหื่นเกิ้นนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 19-05-2014 21:03:50

น้องตี้จะเป็นยังไงต่อน้าาาาาาาาา ติดตาม ตลอดๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 19-05-2014 21:06:15

สงสารตี้ ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ
มีเรื่องญาติผู้พี่เข้ามา อาจจะเป็นจุดที่ให้ตี้คิดได้ว่า จะทำอะไรต่อไปในอนาคต
หรือว่า ถ้าต้องหนีกฤต อีกที อาจจะไปอยู่กับพี่คนนี้ก็ได้น่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-05-2014 21:09:37

ตี้คงจะรักคุณกฤตแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-05-2014 21:11:38

น้องตี้คิดมากกกก
ตอนแรกนึกว่าตี้จะได้ดูข่าวตัวเองกับคุณกฤตซะอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-05-2014 21:19:02

เมื่อตี้ไม่อยู่ในชีวิตประจำวันของกฤตแล้ว...
ตากฤตจะอกแตกตายมั้ยน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 19-05-2014 21:22:15

 :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: madamtokjai ที่ 19-05-2014 21:39:56

ดราม่าจะมาแล้ววว ชาบู ชาบู.....พร้อมกระทืมอิคุณกฤษได้ทุกเมื่อ กิกิ :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-05-2014 21:44:00

แกเริ่มจะขาดตี้ไม่ได้แล้วล่ะอีตาคุณกฤต  :hao7:  :hao7:  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-05-2014 21:46:27

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-05-2014 21:51:14

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 19-05-2014 22:05:15

เดี๋ยวพอเริ่มซดมาม่า พี่ปิ๊กคนนี้จะต้องเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวแน่!!!
(คือหนีหน้าตาลุงไปอยู่กะพี่นั่นเอง...แง่วววว 555)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 19-05-2014 22:14:02

ตอนนี้ตี้เราน่าสงสารนะ ด้วยความที่อีตากฤตมันแสดงออกไม่เป็น ว่าจะรัก หรือจะอะไร

แบบว่ายังไม่รู้ใจตัวเอง เดี๋ยวเถอะ ตี้เลิกฝึกงาน หายไปจากชีวิตประจำวันเมื่อไหร่นะ

จะรู้สำนึก เหอะ!! หมั่นไส้ตากฤต!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 19-05-2014 22:20:15

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 19-05-2014 22:30:15

โฮวววววว
คุณกฤตน่ารักมาก แต่ก็ยังมีอะไรกั้นๆอยู่
แบบยังไม่รักเต็มเปาอ่ะ
ฮือออ ขาดไม่ได้ก็ใกล้เคียงว่าจะรักแล้วนะ
แต่น้องตี้นี่สิ รักเค้าไปแล้วสินะ
โงยยย คุณแม่จะไม่มีขัดขวางช่ะ คุณกฤตต้องปกป้องน้องนะ
เราเอาใจช่วย!!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-05-2014 22:36:21

เมื่อไหร่ตาลุงกฤตจะกรรมโดนตามสนอง หุๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 19-05-2014 22:46:06

เฮ้อทำไมเป็นตึงๆ :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-05-2014 23:04:19

คุณกฤตนี่ใช้งานน้องหนักตลอด เมื่อไรจะส่งขันหมากไปขอลูกเค้า ฮึ!
หลงซะขนาดนี้คงไม่ปล่อยให้น้องห่างไปนานหรอก เดี๋ยวก็มารับ
จุดเปลี่ยนน่าจะเป็นตอนน้องตี้ต้องกลับเรียนนี่แหละ ถ้าตาคุณกฤตไม่ปล่อยน้อง
ซึ่งดูแล้วก็ไม่น่าปล่อยไปง่ายๆ คู่นี้เขาเซ็กซี่ตลอดนะ โฮกกกกกก
แม่คุณกฤตน่าเบื่ออ่ะ

มาสั้นแต่ก็ดีใจที่มาค่ะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 19-05-2014 23:08:55

อ้าว ลืมไปเลยว่าน้องตี้จะเปิดเทอมแล้วนิ แบบนี้ตบกฤตจะหาข้ออ้างอะไรกับน้องตี้
หรือว่าจะปล่อยน้องตี้ไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-05-2014 23:14:21

ห่างกันไปอาจจะดี
รอตี้เปิดเทอม

 :o11:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 19-05-2014 23:55:06

สนุกๆๆๆๆ เหมือนเดิมเลยค่ะ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนคงได้แต่รอเวลา
ที่ฝ่านใดฝ่ายหนึ่งระเบิดความรู้สึกออกมาก่อน สองคนนี้ได้แต่ปิดกั้นความรู้สึก
ไว้วะลึกเลย พาร์ทนี้น้องตี้ทำหน่วงตอนท้ายอีกแล้ว :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 20-05-2014 00:03:22

เจ๊อะแบบนี้ฟินเลย
บอกตงรักจุงเบย 555+
โอ้ยๆเมื่อไหร่หนอกฤตถึงจะคิดได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 20-05-2014 03:39:49

ไม่อยากให้ตี้เจ็บอีกแล้ว   :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-05-2014 05:43:22

พอไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็คิดถึงกัน :o8:
แต่พออยู่ด้วยกันก็ทำแต่อย่างนั่นอ่า เขินแทน :-[
ใช้ใจคิดถึงความสัมพันธ์นี้บ้างนะจ๊ะ ทั้งคู่เลย ใช้สมองอย่สงเดียว มันก็คงเจอเหตุผลร้อยแปดที่บอกเราว่า อย่าไปรักคนๆนี้ เพราะเริ่มต้นไม่ดีตั้งแต่แรก :katai1:
แต่เราก็ลุ้นแล้วนะ หลังๆมาความสัมพันธ์ดีมากเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 20-05-2014 05:46:42

สนุกอ่านมา2วัน ทันสักที สนุกดีค่ะ ชอบตี้นะ ลุ้นกับคู่นี้จริงๆจะลงเอยแบบไหน เมื่อไหร่จะรู้ใจกันสักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 20-05-2014 10:48:15

ว่าที่หม่อมแม่สามีคงไม่กลับมาฉีกอกน้อยๆ ของหนูตี้ หรอกนะ บรื๋อออออ ป้าแกดูออกแนววีนแตกนะ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 20-05-2014 10:54:10

ได้อ่านมาถึงตอนที่เคยลงแรกๆแล้วชิมิๆๆๆๆ

อิตากฤต!! อย่าทำน้องตี้เสียใจนะเว้ยยยย น้องตี้เราไม่ได้รักใครง่ายๆอย่างที่นายคิดนะ!!! #วลีคุ้นๆ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-05-2014 14:06:05

เอาใจช่วยคุณกฤตกับน้องตี้ต่อค่าา~
หม่อมแม่ท่าทางไม่เบา >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 22-05-2014 00:10:16

กลับมาร้องไห้อีกแล้วสิเรา :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 23-05-2014 14:59:30

สงสารตี้ :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 23-05-2014 15:08:48

ตี้ น่ารักจัง
ติดตามๆ จ้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 31-05-2014 20:16:11

แวะมาดู อ้าว ยังไม่ได้อ่านตอนนี้เลย!
คิดว่าต่างคนก็ต่างคิดถึงอีกคนมากขึ้น
น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Theznux ที่ 01-06-2014 00:00:17

สนุกมากกกกกกก รออ่านตอนต่อไปนะคะ
สงสารน้องตี้อะ คุณกฤตรู้ใจตัวเองซะที !!!! 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 01-06-2014 18:11:38

น้องตี้ หายจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: angelarty ที่ 01-06-2014 19:13:02

ตามอ่านจบภายในสองวันเลยคับ>< สนุกมากๆๆ ชอบคู่นี้มากๆเลย เริ่มรักกันและรู้สึกดีๆต่อกันแบบไม่รู้ตัว>///<
แต่แอบสงสารตี๊จัง กลัวจะอกหักรอบสอง พูดแล้ก้อแอบหมั่นไส้คุณกฤตจิงๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-06-2014 20:22:49

คิดถึงน้องตี้ หนูหายไปไหนคะลูก ป้าๆแถวนี้คิดถึงนะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 01-06-2014 20:40:56

 :katai2-1: เพิ่งมาอ่าน ถึงตอนที่5 แต่รู้สึกชอบมว๊ากกก จึงต้องมาแสดงตนขอยกมือเป็นแฟนคลับเรื่องนี้อีกคน ไว้ตามอ่านทันเขาจะมาเม้นท์นะคะ:katai2-1:
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 02-06-2014 22:40:03

ออกจากที่ซุ่มมาบอกคิดถึงน้องตี้ค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 06-06-2014 22:55:14

ตามอ่านทันแล้วแอบติดใจอยุ่นิดเดียวว่า เรื่องข่าวน้องตี้จะไม่รู้จริงๆเหรอ แล้วบทสนทนาของอีตาคุณชายกับหมอเรื่องข่าวนี่  ถ้าเราเป็นตี้เราจะไม่มีวันยอมขย่มให้หรอก ชิส์ 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 27 จ้า (อัพ 19/5/14) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 07-06-2014 00:28:26

อ้าว จะเปิดเทอมแล้วเหรอน้องตี้
แต่คิดว่า คุณกฤตไม่ปล่อยน้องตี้ไปง่าย ๆ หรอก  ใช่ไหมคุณกฤต อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-06-2014 13:42:34

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 28

ซ่า....

ธีระตื่นมาพบว่าพายุฝนเทกระหน่ำอย่างไม่เป็นใจในการเดินทางช่วงเช้าวันจันทร์เอาเสียเลย เขาลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างงัวเงียเพราะเมื่อคืนมัวแต่แชทกับเพื่อนๆ เรื่องวิชาที่จะลงทะเบียนในปีสี่จนดึกดื่น พอาบน้ำเสร็จแล้วก็รอจนกระทั่งฝนเริ่มซาจึงค่อยออกจากห้องเพื่อไปฝึกงานตามปกติ

ตอนที่ธีระไปถึงบริษัทนั้นรุ่นพี่คนอื่นๆ ล้วนมาถึงกันก่อนแล้ว เขายิ้มและพนมมือไหว้ทุกคนตามที่ทำเป็นประจำก่อนจะเดินไปยังโต๊ะซึ่งอยู่หน้าห้องของกฤตภาส ป้ายที่ห้อยอยู่ตรงลูกบิดประตูหันด้านที่เขียนคำว่า ‘Out’ ออกมาด้านหน้า บ่งบอกว่าเจ้าของห้องยังมาไม่ถึง

หลังจากเก็บกระเป๋าใส่ในลิ้นชักแล้วเด็กหนุ่มก็เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเริ่มงาน สิ่งแรกที่เขาต้องทำทุกเช้าก็คือการเช็คอีเมล์ให้กฤตภาสเพื่อกลั่นกรองว่าอีเมล์ไหนสำคัญและอีเมล์ไหนเป็นเมล์ขยะ นอกจากนั้นแล้วก็คือเช็คตารางการประชุมหรือดูว่ามีใครมาขอนัดประชุมหรือไม่ โชคดีที่เช้านี้มีอีเมล์ที่เกี่ยวกับงานจริงๆ ไม่มากนักและล้วนแต่ไม่เร่งด่วน งานของเขาในช่วงเช้าจึงเสร็จอย่างรวดเร็ว

"น้องตี้ นี่พวกจดหมายที่ส่งถึงคุณกฤตค่ะ วันนี้คุณกฤตไม่เข้าเหรอคะ?"

"เอ...ไม่แน่ใจเหมือนกันครับน้าจุก เดี๋ยวจดหมายกองนี้ผมเก็บไว้ให้คุณกฤตเองก็ได้ครับ"

"ได้ค่ะ งั้นน้าฝากด้วยนะคะ"

แม่บ้านวัยกลางคนวางซองจดหมายและเอกสารที่จ่าหน้าถึงกฤตภาสลงบนโต๊ะ ทว่าก็ยังยืนอยู่กับที่จนธีระต้องเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์อย่างสงสัย

"น้าจุกมีอะไรจะฝากให้คุณกฤตอีกหรือเปล่าครับ?"

"อ๋อ ไม่มีแล้วๆ หมดแค่นั้นล่ะค่ะ"

หญิงวัยกลางคนเอ่ยแล้วก็รีบก้าวจากไป ธีระมองตามแล้วก็ได้แต่เลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับแววตาแปลกๆ ที่ได้รับเมื่อครู่ เขากวาดสายตาไปทางโต๊ะทำงานของพนักงานคนอื่นๆ เพราะรู้สึกเหมือนมีบางคนแอบมอง แต่พอได้สบตาก็พากันหันกลับไปทำงานต่อเหมือนไม่มีอะไร

คิดมากไปเองล่ะมั้ง...พวกพี่ๆ เขาจะแอบมองเราทำไมล่ะ...

วันนี้ช่วงพักกลางวันมีหลายคนต้องออกไปหาลูกค้าหรือไปทำธุระข้างนอก ทั้งบริษัทจึงเหลือพนักงานเพียงไม่กี่คน กลุ่มที่ไปกินข้าวกลางวันที่ตลาดด้วยกันซึ่งปกติจะมีห้าถึงหกคนจึงเหลือเพียงธีระ อรรณพ และกนิษฐาเท่านั้น

"เดี๋ยวเรานั่งเฝ้าโต๊ะให้เอง อาร์ทจะซื้อข้าวก็ไปก่อนเถอะ"

"พี่กิ๊ฟท์จะสั่งอะไรเลยมั้ยครับ เดี๋ยวตี้ซื้อมาให้"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวไปเลือกเอง"

รุ่นพี่สาวตัดบทแล้วก็ก้มหน้าลงเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือ ถึงแม้คำตอบที่ได้จะค่อนข้างห้วนต่างจากปกติ แต่ธีระก็ไม่ได้คิดมากเพราะเดาว่าอีกฝ่ายอาจจะเครียดจากเรื่องงาน จึงไม่ถามเซ้าซี้แล้วก็เดินตามอรรณพไปเข้าแถวซื้ออาหารจากร้านตามสั่ง พอเขาถือถาดอาหารกลับมาที่โต๊ะแล้วกนิษฐาก็ลุกไปซื้ออาหารบ้าง

เมื่อทั้งสามได้อาหารกันครบแล้วก็ต่างนั่งกินกันในความเงียบจนธีระแปลกใจ เพราะปกติแล้วกนิษฐามักจะชอบชวนคุยและถามเขาถึงการทำงานอย่างเป็นห่วง แต่วันนี้นอกจากอีกฝ่ายจะไม่พูดไม่จาแล้วก็ยังส่งผ่านรังสีอันเฉยชาออกมาจนเขารับรู้ได้

"พี่กิฟท์ครับ ทำไมวันนี้เงียบจัง ไม่สบายรึเปล่า?"

รุ่นพี่สาวซึ่งเพิ่งจะกินข้าวหมดจานเม้มปาก ฝ่ายอรรณพซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เหลือบมองธีระแล้วก็เบนสายตาไปทางเพื่อนร่วมงานอย่างเป็นกังวล

"เปล่า"

กนิษฐาตอบพลางหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วลุกขึ้น จากนั้นก็เดินสาวเท้าเร็วๆ ออกจากตลาดที่พวกเขานั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรมากกว่านั้น ท่าทางที่บ่งบอกชัดว่ากำลังไม่พอใจทำให้ธีระนิ่งอึ้ง

"พี่อาร์ท พี่กิฟท์เป็นอะไร ทำไมดูเหมือนโกรธตี้เลยล่ะ?"

เด็กหนุ่มหันไปถามคนที่ยังนั่งข้างตัวเองอย่างไม่เข้าใจ เขารู้สึกมาตั้งแต่เช้าแล้วว่าวันนี้ทุกคนล้วนทำเหมือนพยายามรักษาระยะห่าง จากที่ปกติจะต้องมีใครแวะเวียนมาคุยเล่นด้วยบ้างก็ไม่มีสักคน แต่เขาก็เกรงว่าแต่ละคนอาจทำงานยุ่งอยู่จึงไม่กล้าเข้าไปชวนคุย ยิ่งได้เห็นสีหน้าหนักใจของอรรณพหลังฟังคำถามก็ยิ่งใจคอไม่ดี

"สงสัยจะเมนส์มาอยู่ละมั้ง พวกผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ วันนี้ตี้ก็อย่าไปถามอะไรเขาให้ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นก็แล้วกัน"

รุ่นพี่ของเขาเอ่ยพลางตบหลังเบาๆ แต่ธีระรู้ว่านั่นเป็นเพียงคำตอบอย่างขอไปทีเพราะอีกฝ่ายหลีกเลี่ยงการสบตา ครั้นจะซักไซ้ก็รู้ว่าคงไม่ได้ความกระจ่างที่ต้องการ จึงได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้และตั้งใจว่าจะถามกนิษฐาเอง เพราะเขารู้สึกไม่ดีเลยที่รุ่นพี่ที่เคยสนิทกันจู่ๆ ก็มาทำปั้นปึ่งใส่โดยไม่รู้สาเหตุ

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบริษัทหลังหมดเวลาพักแล้วก็แยกย้ายกันทำงาน ส่วนป้ายหน้าห้องกฤตภาสก็ยังบ่งบอกว่าเจ้าตัวยังไม่เข้ามาเช่นเดิม ธีระเองก็ไม่อยากโทรถามเพราะคิดว่ากฤตภาสอาจต้องการเวลาพักฟื้นเพิ่ม พอถึงช่วงบ่ายแก่ๆ เขาจึงลุกเข้าไปในครัวเพราะอยากชงโอวัลตินมาดื่มแก้ง่วง และพบว่ากนิษฐากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในนั้นก่อนแล้วด้วยใบหน้าครุ่นคิด

"พี่กิฟท์ พอดีเลย ตี้นั่งด้วยสิ"

รุ่นพี่สาวเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเขา สีหน้าของเธอเรียบเฉยขณะพับหนังสือพิมพ์ให้เป็นสี่เหลี่ยมเช่นเดิม

"อยากนั่งก็นั่งไปเถอะ ในเมื่อทุกอย่างที่นี่มันก็ของตี้ทั้งนั้น"

กนิษฐาเอ่ยเสียงห้วนแล้วก็ลุกขึ้น แต่ครั้งนี้ธีระไม่ยอมให้ความแปลกใจมาเป็นอุปสรรค เขารีบก้าวเข้าไปขวางหน้าอีกฝ่ายแล้วก็ถามอย่างไม่เข้าใจ

"พี่กิฟท์ ตี้ขอโทษถ้าหากวันนี้เผลอทำอะไรที่พี่กิฟท์ไม่ชอบ แต่อย่างน้อยก็บอกหน่อยได้มั้ยว่าโกรธตี้เรื่องอะไร"

ธีระไม่ชอบบรรยากาศอันคลุมเครือเช่นนี้จากคนที่เขานับถือเป็นรุ่นพี่ เด็กหนุ่มยืนรอคำตอบนิ่งขณะที่อีกฝ่ายสูดหายใจลึกเหมือนพยายามข่มอารมณ์

"อยากให้บอกใช่มั้ย? ก็ได้ ถ้างั้นตอบมาซิว่าตี้กับคุณกฤตเป็นอะไรกัน?"

"หา? เป็นอะไร? ก็...ตอนนี้ตี้ก็เป็นผู้ช่วยคุณกฤตไง พี่กิฟท์ก็รู้อยู่แล้วนี่"

คำถามอันจี้ใจดำทำให้ธีระหน้าแดง ที่ผ่านมาเขาจะคอยระวังท่าทียามอยู่ใกล้กฤตภาสต่อหน้าเพื่อนร่วมงานเสมอ พอจู่ๆ ก็มีคนถามจึงรู้สึกตกใจเหมือนเด็กที่แอบทำความผิดแล้วถูกจับได้

"ผู้ช่วยเหรอ? จะโกหกก็ให้มันแนบเนียนหน่อยนะตี้! คิดว่าภาพข่าวชัดขนาดนี้แล้วยังจะหลอกทุกคนได้อีกรึไง!!"

กนิษฐาปาหนังสือพิมพ์ที่กำไว้แน่นลงกับพื้นแล้วก็เดินลงส้นออกไปจากห้องครัวอย่างกระฟัดกระเฟียด ทิ้งให้ธีระยืนนิ่งเป็นรูปปั้นกับคำพูดอันตัดรอน นัยน์ตากลมโตเหลือบลงมองหนังสือพิมพ์ยับๆ บนพื้น ทันใดนั้นคำว่า 'ภาพข่าว' ก็สะกิดใจและกระตุ้นความสงสัยของเขาอย่างรุนแรง

เด็กหนุ่มย่อตัวลงหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมากางบนโต๊ะ เขาเปิดหาหน้าที่ต้องการทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังหาอะไร แต่แล้วเมื่อถึงหน้าแรกของข่าวบันเทิง เข่าทั้งสองข้างก็อ่อนยวบจนต้องทิ้งตัวลงบนเก้าอี้

หนังสือพิมพ์ฉบับนั้นเป็นหนังสือพิมพ์ชื่อดังที่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง ส่วนเนื้อหาซึ่งกินเนื้อที่ถึงสองในสามส่วนของหน้าข่าวบันเทิงคือภาพแอบถ่ายตอนที่เขาช่วยพยุงกฤตภาสไปที่ล็อบบี้เมื่อวันที่จัดงานให้ลูกค้า ภาพที่ตีพิมพ์ส่วนใหญ่เป็นภาพที่ดูเหมือนตากล้องแอบสะกดรอยตามพวกเขาจากด้านหลัง ทว่าภาพที่ชัดเจนที่สุดเป็นภาพด้านข้างที่กฤตภาสจูบเขาตอนที่บอกว่าขอพักเพราะเดินไม่ไหว

ทำไม...โดนถ่ายไปตอนไหนกัน...แล้วคุณกฤตรู้หรือเปล่าว่ามีข่าวแบบนี้ออกมา?

มือและเท้าของธีระเย็นเฉียบเมื่อเห็นว่าวันที่บนหัวหนังสือพิมพ์คือวันเสาร์ แสดงว่าหลังจากวันที่จัดงานให้ลูกค้าปุ๊บก็มีข่าวนี้ออกมาเลย ซึ่งเป็นไปได้ว่าป่านนี้อาจมีคนรู้จักของเขาหลายคนได้เห็นภาพข่าวนี้แล้วก็เป็นได้
 
"ตี้! เป็นอะไรน่ะ!?"

อรรณพที่เพิ่งก้าวเข้ามาในครัวตกใจเมื่อเห็นธีระนั่งตาแดงอยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง ฝ่ายคนถูกถามได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะเบนสายตาลงบนหนังสือพิมพ์ที่กางอยู่เช่นเดิม เมื่อเห็นต้นเหตุของอาการเซื่องซึมของรุ่นน้อง ชายหนุ่มจึงรีบพับหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นแล้วโยนลงถังขยะทันที

"ไม่ต้องคิดมากนะตี้"

"พี่อาร์ท ทุกคนเห็นกันหมดแล้วใช่มั้ย? ที่วันนี้พี่ๆ ทุกคนมองตี้แปลกๆ ที่พี่กิฟท์ไม่ยอมพูดดีๆ กับตี้ เพราะว่าเห็นข่าวนี่ใช่มั้ย?"

ไม่มีหยาดน้ำหยดออกมาจากขอบตาของเขา ทว่าเสียงของธีระสั่นเครือไม่ต่างจากคนร้องไห้ อรรณพได้แต่ถอนหายใจแล้วก้าวเข้ามาโอบไหล่เขาให้ลุกขึ้น

"หน้าตาแบบนี้ยังออกไปนั่งทำงานไม่ได้แน่ เดี๋ยวออกไปเดินเล่นให้สงบสติอารมณ์ก่อนก็แล้วกัน"

ธีระไม่ได้ขัดและปล่อยให้อีกฝ่ายเดินโอบไหล่ออกไปทางประตูหลังของห้องครัวซึ่งเชื่อมกับบันไดหนีไฟ พวกเขาเดินเลาะถนนในตรอกซึ่งเลียบสวนสาธารณะขนาดเล็กไปเรื่อยๆ อากาศยามบ่ายไม่ค่อยร้อนเพราะมีเมฆช่วยบดบังแสงอาทิตย์ กระนั้นทั้งคู่ก็เดินเคียงกันในความเงียบอยู่นานโดยไม่มีใครปริปากพูดถึงข่าวในหนังสือพิมพ์เลย

"พี่กิฟท์เกลียดตี้แล้ว"

จู่ๆ ธีระก็เอ่ยเสียงแผ่วหลังจากความคิดในหัวตีกันอยู่นาน เขาหยุดเดินเพราะรู้สึกหมดแรงจนไม่อยากเคลื่อนไหว อรรณพที่เดินนำไปก่อนจึงต้องรีบสาวเท้ากลับมาหา

"เฮ้ย! ไม่เอาน่ะตี้ อย่าเพิ่งคิดแบบนั้นสิ ยายนั่นกับคนอื่นๆ ก็แค่สับสนเท่านั้นแหละ ไม่มีใครเกลียดตี้หรอก"

"แต่วันนี้ไม่มีใครเข้ามาคุยกับตี้เลยนะพี่อาร์ท นี่เพราะทุกคนคิดว่าตี้เลวใช่มั้ย?"

น้ำเสียงอ่อนระโหยและสีหน้าหดหู่ของธีระทำให้อรรณพถอนหายใจด้วยความสงสาร ชายหนุ่มดึงรุ่นน้องเข้าไปกอดแล้วก็ลูบหลังเบาๆ

"พี่มั่นใจว่าไม่มีใครเกลียดตี้หรือคิดว่าตี้เลวหรอก ทุกคนเพียงแต่ตกใจแล้วก็สับสน พี่วีร์เองก็กลัวจะเกิดเรื่องแบบนี้เหมือนกันถึงได้โทรมาบอกไว้ก่อนว่าให้คอยดูแลตี้ด้วย เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ"


++------++


ภายในห้องโดยสารของรถแลนด์โรเวอร์ที่กำลังเคลื่อนที่ เมื่อดีเจของรายการวิทยุแนวซุบซิบดาราเริ่มวกหัวข้อมายังประเด็นที่เกี่ยวพันถึงเขาและอรณิช กฤตภาสก็เร่งเสียงจากลำโพงให้ดังขึ้นเพื่อจะได้ฟังถนัด

"ต่อไปเป็นเรื่องเก็บตกจากข่าวบันเทิงในหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อไม่กี่วันก่อนนะคะ คุณป๊อป คุณได้เห็นข่าวนั้นหรือเปล่า?"

"เห็นสิคุณจูน คนในวงการเขาฮือฮากันน่าดูเหมือนกันนะ รู้สึกว่าเมื่อวานนี้มีคนไปสัมภาษณ์คุณดาราสาวที่งานเลี้ยงเปิดกล้องละครเรื่องใหม่ แล้วมีนักข่าวถามว่าคิดยังไงที่แฟนตัวเองไปนัวเนียกับผู้ชายจนเป็นข่าวลงหนังสือพิมพ์ เธอก็รีบปฏิเสธเลยว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่เป็นเพื่อนเฉยๆ"

"แหม แต่ก็น่าเห็นใจนะคุณ ใคร้มันจะอยากยอมรับว่าแฟนตัวเองหันไปชอบไม้ป่าเดียวกัน แถมฝ่ายชายนี่ถึงจะไม่ใช่คนในวงการแต่พ่อเขาก็เป็นที่รู้จักกว้างขวางอยู่นะ"

กฤตภาสส่งเสียงหึในคอก่อนจะปิดวิทยุ นี่ไม่ใช่รายการแรกที่เอาเรื่องข่าวของเขามาคุยกันอย่างสนุกปาก เนื่องจากตัวเขาเองไม่ใช่คนในวงการถึงแม้จะเป็นลูกชายของโกเมท เขาจึงคาดการณ์ไว้แล้วว่าพวกนักข่าวคงจะมุ่งไปสัมภาษณ์อรณิชที่เป็นที่รู้จักมากกว่า และก็เดาไว้อยู่แล้วด้วยว่าเธอต้องปฏิเสธเรื่องความสัมพันธ์ของเขาต่อหน้าสื่อแน่นอน โชคยังดีที่พ่อของเขาเองไม่อยากยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเขาสักเท่าไหร่ ดังนั้นถึงแม้จะไม่เห็นดีเห็นงามเมื่อได้รู้ว่าเขาตั้งใจทำแบบนี้เพื่อตอกหน้าพวกนักข่าวและดาราสาว แต่ก็เพียงแค่เตือนผ่านทางโทรศัพท์ว่า "จะทำอะไรก็อย่าให้กระทบคนอื่นเขาเกินไปนัก"

วันนี้เขามาทำงานช่วงบ่ายเพราะใช้เวลาช่วงเช้าไปตรวจเช็คอาการที่โรงพยาบาล ชายหนุ่มกำลังจะเลี้ยวรถเข้าบริษัทตรงทางลัดที่ต้องผ่านสวนสาธารณะเล็กๆ แต่แล้วก็ต้องชะลอความเร็วเมื่อเห็นแผ่นหลังอันคุ้นเคยของคนสองคนที่เดินอยู่บนทางเท้า คิ้วดกหนาขมวดมุ่นเมื่อรถเคลื่อนเข้าไปใกล้แล้วเห็นทั้งสองกอดกันถนัดตา

"แป๊น!!"

เสียงแตรรถยนต์ทำให้ทั้งธีระและอรรณพสะดุ้งด้วยความตกใจ กฤตภาสลดกระจกลงมองทั้งสองที่ทำตาโตและหันมามองเขาก่อนที่ธีระจะรีบหันหนี การหลบเลี่ยงสีหน้ากันอย่างจังๆ ทำให้เขายิ่งไม่สบอารมณ์มากขึ้นไปอีก เพราะแม้จะได้สบตากันเพียงแวบเดียว แต่นัยน์ตากลมโตที่ทั้งบวมแดงและฉ่ำน้ำก็ไม่รอดพ้นการสังเกตของเขาไปได้

"มาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ นี่มันชั่วโมงทำงานไม่ใช่รึไง?"

"พอดีผมอยากพักแป๊บนึง ก็เลยชวนตี้ไปซื้อขนมที่เซเว่นด้วยกันน่ะครับ"

อรรณพเป็นคนตอบขณะค่อยๆ ลดมือที่กอดรุ่นน้องลงอย่างรู้กาลเทศะ กฤตภาสจึงยืดตัวมาเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารให้

"งั้นขึ้นรถ ฉันกะจะแวะซื้อบุหรี่ก่อนเข้าออฟฟิศอยู่แล้ว ถ้างั้นก็ไปด้วยกันนี่แหละ"

ธีระและอรรณพมองตากันโดยที่ต่างก็รู้ว่ากฤตภาสจะไม่ยอมฟังคำปฏิเสธ ธีระจึงหันมาเปิดประตูขึ้นนั่งด้านหลังเพราะไม่ต้องการมองหน้าคู่กรณีชัดๆ ในเวลานี้ อรรณพจึงต้องก้าวขึ้นนั่งข้างคนขับอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่อกฤตภาสขับรถไปจอดที่หน้าเซเว่นอีเลฟเว่น อรรณพก็เปิดประตูลงไปเป็นคนแรก แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีใครลงจากรถตามจึงหันไปเปิดประตูฝั่งของธีระแล้วเอ่ยถาม

"ตี้ไม่ลงเหรอ? งั้นจะเอาอะไรมั้ย พี่จะได้ซื้อให้"

"ไม่เอาครับพี่อาร์ท ขอบคุณมาก"

"ถ้างั้นฉันฝากซื้อมาร์ลโบโร่แดงซองนึง นี่เงิน ส่วนตังค์ทอนจะซื้อขนมอะไรเพิ่มก็ได้"

กฤตภาสยื่นเงินให้อรรณพโดยไม่แสดงทีท่าว่าจะลงถ้าธีระยังอยู่บนรถ อรรณพจึงพูดอะไรไม่ได้นอกจากรีบก้าวเข้าไปในร้าน ต่อเมื่อได้อยู่กันตามลำพังแล้วกฤตภาสจึงถามขึ้น

"เมื่อกี้นี้มีอะไร? ทำไมต้องไปยืนกอดกับอาร์ทข้างถนน?"

ธีระเหลือบตาขึ้นมองกฤตภาสที่สบตากับเขาผ่านกระจกมองหลัง จากนั้นก็เม้มปากแล้วมองออกไปด้านนอกเพราะไม่อยากตอบ แต่แล้วก็ต้องหันกลับไปเมื่อถูกมือใหญ่ยื่นมาเชยคาง

"นี่ร้องไห้ด้วยเหรอ?"

น้ำเสียงราบเรียบของคนถามไม่ต่างจากการหย่อนไม้พายลงกวนโคลนก้นแม่น้ำ ธีระปัดมือที่เชยคางออกอย่างแรงด้วยความขุ่นเคือง  ก็ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้หรือไงที่ทำให้เขาต้องเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้?!

"ไม่ต้องมายุ่ง!!"

เด็กหนุ่มหันไปเปิดประตูแล้วผลุนผลันลงจากรถ แต่ยังช้ากว่ากฤตภาสที่รีบลงจากรถบ้างแล้วคว้าแขนเขาไว้ได้ทัน ยิ่งรู้ตัวว่าสู้แรงไม่ไหวธีระก็ยิ่งพยายามจะบิดแขนให้เป็นอิสระจนกฤตภาสชักหงุดหงิด

"เดี๋ยวสิ! อยู่ๆ เป็นอะไรขึ้นมา? แล้วนี่คิดว่าจะไปไหน?"

"ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!"

การยื้อยุดของพวกเขาเริ่มดึงดูดความสนใจของผู้คนที่อยู่บริเวณนั้น บ้างก็หันไปกระซิบกระซาบกันเมื่อเห็นว่าทั้งสองดูคุ้นหน้าจากหนังสือพิมพ์ ฝ่ายอรรณพที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านก็ทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

"เอ่อ...คุณกฤตครับ บุหรี่..."

"เอาไว้ก่อน โทษนะอาร์ท ฝากไปบอกทุกคนที่ออฟฟิศว่าใครมีงานค้างก็รีบทำให้เสร็จซะ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปตรวจ"

"...ได้ครับ"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-06-2014 13:44:40

อรรณพได้แต่ตอบรับอย่างไม่เต็มเสียง เขามองดูกฤตภาสจูงกึ่งอุ้มธีระขึ้นไปบนรถก่อนจะขับออกไปด้วยความไม่สบายใจ ถึงแม้เขาจะค่อนข้างตกใจในตอนแรกที่เห็นภาพข่าว แต่จากที่ได้รู้จักธีระมาก็คิดว่ารุ่นน้องคงไม่ได้ตั้งใจปิดบังเรื่องนี้ก่อนจะมาขอฝึกงานที่บริษัทแน่ จึงได้แต่หวังว่าอย่างน้อยกฤตภาสคงไม่ปฏิบัติกับธีระเหมือนคนอื่นที่เคยคบมา ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นความเป็นไปได้ของสองคนนี้เลยก็ตามที

กฤตภาสเหยียบคันเร่งเต็มที่เพื่อไม่เปิดโอกาสให้คนที่นั่งข้างๆ ได้กระโดดหนีลงจากรถอีก เมื่อถึงคอนโดแล้วก็จอดรถในที่ประจำก่อนจะโอบไหล่ธีระแล้วพาขึ้นไปบนห้อง ตอนแรกเขาวางใจว่าเด็กหนุ่มคงสงบสติอารมณ์ได้แล้วเพราะนั่งเงียบมาตลอดทาง แต่พอเข้าห้องปุ๊บอีกฝ่ายก็เบี่ยงตัวออกจนกฤตภาสมุ่นคิ้ว

"เป็นอะไรอีกล่ะ? เมื่อวันก่อนยังดีๆ อยู่เลยนี่นา"

"เมื่อคืนวันศุกร์ตอนที่กำลังจะออกจากโรงแรม คุณตั้งใจจูบผมให้นักข่าวถ่ายรูปใช่มั้ย?"

ธีระเงยหน้ามองกฤตภาสแล้วก็ถามด้วยนัยน์ตาที่ทอประกายกร้าว ส่วนกฤตภาสที่ได้รู้สาเหตุที่อีกฝ่ายอารมณ์ไม่ดีก็เพียงแต่ยักไหล่

"เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ มันไม่อยู่ในความสนใจของผู้คนนานนักหรอก เดี๋ยวพอมีข่าวของคนอื่นขึ้นมาพวกนักข่าวก็ลืมเรื่องของพวกเราหมดแล้ว"

ธีระฟังแล้วหางคิ้วกระตุก พวกเรางั้นเหรอ....มีสิทธิ์อะไรกันถึงมานับรวมเขาด้วย? ที่ผ่านมาเขาพยายามแค่ไหนที่จะปิดบังเรื่องความสัมพันธ์กับกฤตภาสไม่ให้คนในบริษัทรู้ ตอนนี้อย่าว่าแต่เพื่อนร่วมงานเลย แม้แต่ครอบครัวและเพื่อนๆ ของเขาก็ต้องเห็นกันหมดแล้วแน่ๆ!

"ไม่เอาน่า คนที่มองเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มีแต่พวกไร้เดียงสาเท่านั้นแหละ เผลอๆ ไม่เกินอาทิตย์นี้คนอื่นก็ลืมกันหมดแล้ว จะคิดมากให้ได้อะไรขึ้นมา?"

กฤตภาสเอ่ยพลางหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋ามาคาบระหว่างริมฝีปาก ท่าทางไม่ยี่หระโดยสิ้นเชิงทำให้ธีระสติขาดผึง เขาอาจจะพอรู้มาก่อนหน้านี้แล้วก็จริงว่ากฤตภาสเป็นคนไร้หัวใจ แต่เขาไม่คิดเลยว่าความไร้หัวใจนั้นจะลึกสุดหยั่งถึงเพียงนี้

"ผมเกลียดคุณ!"

กฤตภาสนิ่วหน้าเมื่อถูกตะโกนใส่ เขารีบสาวเท้าไปคว้าต้นแขนเรียวไว้เมื่อธีระจ้ำไปทางประตู แต่กลับถูกผลักออกอย่างแรงจนหลังกระแทกผนัง เสียงคำรามลอดไรฟันเพราะแผลกระเทือนทำให้เด็กหนุ่มชะงักไปนิดหนึ่ง เปิดโอกาสให้กฤตภาสรวบตัวเขาแล้วอุ้มขึ้นพาดบนไหล่ข้างที่ไม่เจ็บโดยธีระไม่ทันตั้งตัว

"คุณกฤต! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!!"

"ปล่อยให้โง่เหรอ ขืนปล่อยเธอก็หนีน่ะสิ!"

เด็กหนุ่มพยายามจะดิ้นแต่กลับโดนยึดต้นขาไว้แน่น กฤตภาสเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วก็เหวี่ยงคนบนไหล่ลงไปบนเตียงก่อนจะโถมตัวลงกดข้อมือทั้งสองข้างของคนที่พยายามจะดิ้นหนีสุดแรง

"หยุดดิ้นซักที! จะทำตัวเป็นผู้ใหญ่หน่อยไม่ได้รึไงกัน!?"

"แล้วคุณเองเป็นผู้ใหญ่นักเหรอ!?! นึกอยากทำอะไรก็ทำ! อยากเล่นสนุกปั่นหัวใครก็เล่น! เอาสิ! ไหนๆ แล้วก็ส่งรูปที่คุณเคยแอบถ่ายไปให้นักข่าวด้วยเลยเป็นไง! เอาให้ผมไม่ต้องมีหน้าไปเจอใครอีกเลย!! คนสารเลว!! ผมเกลียดคุณ! เกลียดที่สุด!!!"

น้ำเสียงท้ายประโยคของธีระสั่นเครือ หยาดน้ำใสหลั่งรินจากนัยน์ตาขณะที่ทั้งเตะทั้งถีบคนเบื้องบนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ กฤตภาสได้แต่พยายามกัดฟันทนความเจ็บจากการออกแรงกดอีกฝ่ายให้อยู่นิ่งเพราะแผลยังไม่หายดี สุดท้ายก็ก้มลงใช้ริมฝีปากปิดเสียงจากธีระเพื่อไม่ให้คำแสลงหูหลุดออกมาอีก

"ฮึ!"

ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นเมื่อถูกกัดริมฝีปากจนเลือดซึม เมื่อสบตากับธีระก็เห็นแต่แววตาชิงชังที่มอบให้เขาผ่านนัยน์ตาซึ่งวาวฉ่ำด้วยม่านน้ำตา ความรู้สึกหนักอึ้งอันไม่คุ้นเคยพลันโถมลงกลางใจจนเขาต้องขบฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์

นี่เขาควรจะทำยังไงกับเด็กคนนี้ดี...

"เอาสิ! ผมสู้คุณไม่ได้อยู่แล้วนี่! อยากทำอะไรอีกก็เอาให้สาแก่ใจเลย! แล้วหลังจากนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกันอีก ผมไม่ยอมอยู่กับคุณให้ครบสามเดือนแล้ว อยากเอารูปพวกนั้นไปเผยแพร่ที่ไหนก็เชิญ!!"

"รูปพวกนั้นมันโดนลบไปตั้งแต่วันที่เธอลบจากโทรศัพท์ฉันนั่นแหละ!!"

กฤตภาสหอบหายใจหนักหน่วงหลังเอ่ยประโยคนั้นออกมา นัยน์ตาสีนิลซึ่งกำลังจับจ้องเขาสะท้อนอารมณ์ซึ่งผสมปนเปกันทั้งความโกรธ เสียดาย และความรู้สึกอื่นที่ธีระอ่านไม่ออก แต่ที่แน่นอนก็คือความจริงที่ได้ยินช่างชวนให้สับสนจนน้ำตาของเขาหยุดไหล

เมื่อกี้คุณกฤตพูดอะไร...เขาหูฝาดไปเองหรือเปล่า...

"รูปพวกนั้น...โดนลบไปนานแล้ว?"

"ใช่ ทั้งหมดที่ถ่ายไว้ ฉันไม่ได้ส่งอีเมล์หาตัวเองอย่างที่เคยบอก"

กฤตภาสไม่สบตาเขาขณะสารภาพ แต่สีหน้าและน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่เต็มใจต่อความพ่ายแพ้ก็บ่งบอกว่าสิ่งที่เพิ่งพูดคือความสัตย์ เมื่อได้ตระหนักถึงความจริงนี้ ธีระก็พลันรู้สึกเหมือนเรี่ยวแรงในตัวถูกสูบออกไปจนหมด

"ทำไม...แล้วทำไมคุณถึงต้องหลอกผมว่ายังมีรูปพวกนั้นอยู่อีก?"

ธีระถามเสียงโหยอย่างไม่เข้าใจ น้ำตาระลอกใหม่เอ่อขึ้นกบขอบตา ท่าทางสิ้นเรี่ยวแรงของเขาทำให้กฤตภาสยอมละมือข้างหนึ่งขึ้นลูบบนใบหน้าเนียนแล้วกรีดหยาดน้ำตาออกให้

"เพราะฉันรู้ว่าถ้าไม่สร้างเงื่อนไขแบบนั้น เธอคงเอาแต่กลัวฉันแล้วก็ไม่ยอมให้เข้าใกล้เลยน่ะสิ"

เด็กหนุ่มฟังแล้วได้แต่มุ่นคิ้ว สีหน้าที่สะท้อนความสับสนทำให้บางส่วนในใจของกฤตภาสอ่อนยวบ เขาก้มลงจูบซับน้ำตาและใช้นิ้วโป้งคลึงหางตาให้ธีระอย่างอ่อนโยนชนิดที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน

"เป็นเด็กดีนะตี้ เชื่อฉัน เรื่องข่าวนั่นน่ะเดี๋ยวก็ผ่านไป ถ้าเธอไม่อยากเห็นข่าวพวกนั้นอีก ฉันมีวิธีทำให้มันไม่ลงตีพิมพ์อีกก็ได้"

ชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงบนไรผมซึ่งชื้นไปด้วยเหงื่อและคราบน้ำตา จากนั้นก็ค่อยๆ ไล้ริมฝีปากผะแผ่วลงไปยังซอกคอที่กรุ่นกลิ่นหอมหวานคล้ายขนมปุยฝ้ายที่เขาโหยหามาตั้งแต่วันก่อน มือใหญ่ยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อของเด็กหนุ่มทีละเม็ดก่อนจะสอดมือเข้าลูบไล้โครงร่างได้สัดส่วนด้วยฝ่ามืออุ่นจัด

ทุกการกระทำของกฤตภาสช่างอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือคนคนเดียวกับที่เคยบังคับเขาอย่างเร่าร้อนทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน ฝ่ายธีระได้แต่นอนมองนิ่งๆ คล้ายร่างกายกับสมองขาดการเชื่อมต่อชั่วคราว ไม่ช้าเขาก็ถูกเปลื้องเสื้อผ้าจนไม่เหลืออะไรปิดบังร่างกาย นัยน์ตากลมโตมองตามการเคลื่อนไหวของร่างสูงใหญ่ที่ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกบ้างแล้วทาบทับลงมาด้วยนัยน์ตาแห้งผาก

อุณหภูมิของร่างกายซึ่งสูงกว่าเขาถูกถ่ายทอดมาทางปลายลิ้น ฝ่ามือ และผิวกายที่เสียดสีถูไถ เขาไม่ได้แสดงอาการต่อต้านเลยไม่ว่ากฤตภาสจะเรียกร้องหาความอิ่มหนำจากร่างกายของเขาเพียงไรก็ตาม ท่ามกลางไอเสน่หาที่คุกรุ่นจากการถูกรุกรานและโลมเล้า ธีระรู้สึกราวกับสิ่งที่พยายามเก็บกดไว้ส่วนลึกของหัวใจเพราะไม่ต้องการยอมรับมาตลอดได้หลุดออกจากกรงที่กักขังไว้แล้ว และที่น่าเศร้าคือมันได้หยั่งรากและแตกหน่อไปทั่วหัวใจอันบอบช้ำโดยที่เขาควบคุมมันไม่ได้เลยสักนิด

"ฮึก"

"อย่ากัดปากตัวเองสิ ถ้าอยากส่งเสียงก็ร้องออกมาเลย"

ร่างสูงใหญ่เอ่ยด้วยน้ำเสียงปลอบโยนขณะบุกรุกร่างกายของเขา แต่ถึงแม้ความอ่อนโยนที่ได้รับจากกฤตภาสในยามนี้จะเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าหวังมาตลอด ในใจของเด็กหนุ่มกลับอ่อนเพลียเพราะความทดท้อจนไม่มีแก่ใจจะตอบสนองเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าร่างกายที่คุ้นเคยกับรสสัมผัสจากกฤตภาสจะไร้ปฏิกิริยาตอบสนองโดยสิ้นเชิง เพราะไม่ช้าไฟปรารถนาก็โถมเข้ารุมเร้าประสาทสัมผัสของเด็กหนุ่มจนต้องปล่อยร่างกายไปตามครรลองของเพศรสในที่สุด

"ฮะ...อ๊ะ...อ๊ะ"

"อืมมม"

เสียงครางของธีระและเสียงคำรามของกฤตภาสผสานกันเมื่อต่างฝ่ายต่างก็บรรลุถึงปลายทางของกามารมณ์ แผ่นอกที่กระเพื่อมเพราะพยายามจะสูดอากาศเข้าให้ทันกับการเต้นของหัวใจทำให้ร่างกายของทั้งคู่ยังคงแนบชิด เช่นเดียวกับความปรารถนาของกฤตภาสที่ยังคงอยู่ในร่างกายของธีระทั้งที่เพิ่งหลั่งหลักฐานแห่งความพึงใจจนเนืองนองในช่องทางคับแคบ

เด็กหนุ่มย่นคอหนีเมื่อคนตัวใหญ่กว่าก้มลงเลียเหงื่อบนซอกคอของเขา ปลายจมูกของทั้งสองสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาเมื่อกฤตภาสผงกศีรษะขึ้น นัยน์ตาอันขุ่นมัวสองคู่สานสบกันก่อนที่กฤตภาสจะก้มลงผนึกริมฝีปากที่กำลังเผยอหอบด้วยริมฝีปากของตัวเอง และธีระก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะไม่ให้เขาได้พักเมื่อสะโพกแกร่งบดลงมาบนร่างกายท่อนล่างของเขาอีกครา

"คุณกฤต..."

"หืม?"

กฤตภาสส่งเสียงถามในคอขณะก้มลงพรมจูบไปทั่วแผ่นอกที่เนียนขาวราวกับผืนผ้าใบรอการแต้มสี ท่าทางที่กำลังหลงใหลมัวเมาในร่างกายของเขาทำให้ธีระเกือบจะถอนความตั้งใจ แต่แล้วก็ตัดสินใจว่าเขาไม่อาจปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปในอุโมงค์มืดเช่นนี้อีกแล้ว
 
ต่อให้คำตอบที่ได้อาจไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะได้ยินก็ตามที

"คุณ...รักผมบ้างหรือเปล่า?"

คำถามอันแผ่วแสนแผ่วดุจเสียงกระซิบชะลอการเคลื่อนไหวอันเหิมเกริมของกฤตภาส ชายหนุ่มวางฝ่ามือลงคลึงบนจุดสีชมพูบนแผ่นอกเนียนที่ไวต่อสัมผัสแล้วก็กระซิบถามเสียงแผ่วไม่ต่างกัน

"คำว่ารักมันสำคัญมากนักเหรอ?"

ธีระพยายามบังคับร่างกายไม่ให้โอนอ่อนไปกับความช่ำชองของอีกฝ่ายจนลืมความตั้งใจ อย่างน้อยๆ การที่กฤตภาสรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่มีหลักฐานจะแบล็คเมล์เขาแต่ก็ยังพยายามใช้เล่ห์กลผูกมัดเอาไว้ มันควรจะมีรากฐานมาจากความพิศวาสบ้างใช่ไหม

"ผมอยากรู้"

ทั้งสองสบตากันนิ่งโดยที่กฤตภาสไม่ได้หยุดมือ แต่เหมือนเจ้าตัวทำไปอย่างลืมตัวมากกว่าเพราะนัยน์ตาสีนิลดูเต็มไปด้วยแววครุ่นคิด

"ฉันถูกใจเธอมากกว่าคนอื่น"

กฤตภาสเอ่ยก่อนจะก้มลงไล้ริมฝีปากบนผิวแก้มเนียนละเอียด มือใหญ่ทั้งสองข้างดันต้นขาเพรียวออกจากกันก่อนจะโถมกายเข้าหาเหมือนไม่ต้องการถกเรื่องนี้ต่อ การเคลื่อนไหวอันเร่าร้อนเรียกเสียงครางที่คล้ายเสียงสะอื้นจากเด็กหนุ่มที่ยังไม่ทันได้หายเหนื่อยจากรอบแรก

ร่างกายของทั้งสองบรรเลงท่วงทำนองที่ต่างคุ้นเคยกันดีครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่ายิ่งพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมากเท่าไหร่ ธีระกลับยิ่งรู้สึกเหมือนหัวใจถูกแส้กระหน่ำเฆี่ยนจนเจ็บแสบ หลายครั้งที่กระบอกตาของเขาร้อนผ่าวเพราะหยาดน้ำที่เอ่อท้นจากการบาดเจ็บในใจ แต่เขาก็จะเบี่ยงความสนใจของกฤตภาสด้วยการร้องครางให้ดังยิ่งขึ้น ตอบสนองให้เหมือนกำลังมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น ใช้การแสดงออกทุกวิถีทางเพื่อปิดบังความรู้สึกอันแท้จริงซึ่งไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วอันแหว่งวิ่นท่ามกลางสายลมหนาว

เขาเคยคิดว่าคงควบคุมตัวเองได้ คงสามารถผ่านช่วงเวลาสั้นๆ ที่ถูกกฤตภาสผูกมัดได้โดยไม่ถลำ แต่ตอนนี้เขาสำเหนียกแล้วว่าตัวเองอ่อนแอกว่านั้น ทั้งที่ผู้ชายคนนี้ไม่ควรได้รับความรักเพราะไม่เคยพยายามจะรักใคร แต่หัวใจของเขากลับถูกความใกล้ชิดล่อลวงจนตกลงในกับดักที่แม้แต่เจ้าตัวก็คงไม่รู้ว่าได้วางเอาไว้ หากจะมีใครสักคนมาตำหนิว่าเขาช่างโง่งมที่ไม่เคยเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองจากประสบการณ์ของรักครั้งก่อน ธีระก็คงได้แต่ผงกหัวจำยอมโดยไร้คำโต้แย้งทั้งสิ้น


"บางทีพอใกล้หมดสามเดือนแล้วเธออาจจะอยากต่อสัญญาก็ได้นะ"


กฤตภาสเคยเอ่ยประโยคนี้ตอนที่เขายอมรับปากเป็นคู่นอนให้สามเดือน แต่ตอนนี้ธีระรู้แล้วว่ากฤตภาสไม่มีทางจะขอยืดเวลา ในสายตาของอีกฝ่ายแล้วเขาคงไม่ได้มีค่ามากไปกว่าของเล่นใหม่ที่พอถึงวันหนึ่งก็จะถูกโยนทิ้งเพราะความเบื่อหน่ายเหมือนกับดาราสาวคนนั้น และเพียงแค่ความคิดนี้ก็เพียงพอจะทำให้เขาแน่นหน้าอกจนเหมือนจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ

เขาแพ้แล้วกับการพนันครั้งนี้ พ่ายแพ้ทั้งตัวและหัวใจให้กับคนที่ไม่ควรหลงรักที่สุด และที่น่าร้าวรานใจไปกว่านั้นก็คือ...เขาไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจของอีกฝ่ายตอบแทนกลับมาเลยแม้แต่ธุลีเดียว


++---TBC---++


A/N: ทิ้งช่วงจากตอนที่แล้วพอสมควรเพราะงานเข้ายุ่งขิงมาก แต่ดูท่าทางตู้ ปณ.ของกฤตภาสจะยังรับ hate mail ได้อีกเยอะประหนึ่งหลุมดำค่ะ ส่วนของน้องตี้ขอเป็นเมล์ให้กำลังใจก็แล้วกันนะคะ แล้วพบกันตอนหน้าค่า ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 08-06-2014 14:05:58

สงสารน้องตี้ ใจน้องจะเจ็บขนาดไหนกันนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 08-06-2014 14:07:38

ขอพระเอกคนใหม่ด่วนๆ  :katai1:
สงสารน้องตี้ แงงงงงงงงงงงง
คุณกฤตจดจำคำพูดตัวเองไว้นะคะ =A=
ขอบคุณคนเขียนข่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-06-2014 14:11:37

สงสารตี้อ่ะ !!!! :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 08-06-2014 14:17:56

โธ่น่าสงสารน้องตี้....ขอบคุณคะ มาต่อีกนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 08-06-2014 14:22:45

อิตากฤต
ทำแบบนี้กับน้องตี้ได้ยังไงอ่ะ
โฮวววว  ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ ไม่ต้องมาดีกับฉัน
เข้าใจม๊ายยยยยยยย
น้องตี้รู้ตัวแล้วคือโคตรน่าสงสาร รู้คำตอบจากคุณกฤตยิ่งน่าสงสาร
ฮืออออออออ บอบช้ำกว่านี้จะเยียวยาลำบากนะคะ
รีบดูแลใจน้องหน่อยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 08-06-2014 14:31:45

เฮ้อออ
ตากฤตตตต
อยากบอกว่าเป็นพระเอกที่งี่เง่าที่สุดในสามโลกกกกกอะ
ทำอย่างนี้กับน้องตี้ได้ไง
คนไม่ใช่ของเล่นนะเฟร่ยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 08-06-2014 14:44:39

คบสามเดือนตี้ควรหนีไปพักใจ
คนอย่างนี้มันต้องแบบเจอไรกับตัวบ้างอะ
เริ่มอยากให้อีคุณกฤตตายๆตั้งแต่โดนยิง
แงงงงอินไป5555555555555555
สงสารตี้อ่ะ แบบมันใช่สถานการณ์ที่มาพูดไรแบบนี้ปะวะ โมโหหหหห

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 08-06-2014 14:47:01

น้องตี้น่าสงสารอ้ะ  :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 08-06-2014 14:50:49

สงสารน้องตี้  :monkeysad: รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-06-2014 14:59:29

 :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-06-2014 15:06:28

เง้อ อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะคุณริน
สงสารตี้ ...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 08-06-2014 15:14:01

สงสารตี้จัง.. :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 08-06-2014 15:37:37

ฮ่วย!!!หมั่นไส้เว้ย เบื่อคนแก่กะโหลกกะลา...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-06-2014 15:38:51

 :z6: :z6: :z6:


ไม้แก่มันดัดยากก 


ถ้าไม่โดนดัดจนเหมือนมันจะหักความคิดมันก็คงจะไม่เปลี่ยน   

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 08-06-2014 15:39:51

คิดถึง หายไปนานเลย

กฤตยังใจร้ายอยู่ เหอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 08-06-2014 15:44:54

ทำไมคนแต่งและอีตากฤตใจร้ายกับน้องตี้อย่างงี้  :z3: :z3: :z3:
ตอนต่อไปมาไวไวน้า อย่าให้น้องตี้เสียใจนานนักนะคะ แม่ยกปวดใจแทน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-06-2014 15:46:15

วันรุ่งขึ้นก็ไม่ต้องไปฝึกงานต่อแล้วนะ
ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องไปแล้ว
จบช้า อย่างมีคุณค่าและมีความสุขดีกว่านะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 08-06-2014 15:59:30

โดนรังแกตั้งแต่เรื่องที่แล้วยันเรื่องนี้ นะค่ะน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 08-06-2014 16:00:03

ไอ้แก่ เห็นแก่ตัว ทำอะไรเอาแต่สะใจตัวเอง เคยคิดบ้างไหม ว่า คนอื่นจะมองน้องยังไง

อิคุณกิ๊บก็เหมือนกัน มาเหวี่ยงอะไรใส่น้องมัน เล็ง อิลุงมันอยู่รึ๊ไง

ปล.อยากให้หมดสัญญาเร็วๆ จะรอดูว่าใครจะเป็นฝ่ายดิ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 08-06-2014 16:16:14

เมื่อไรตี้จะได้แก้แค้น ตาลุงบ้าง ทำน้องตี้เจ็บปวดกี่ครั้งแล้ว  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-06-2014 16:25:23

สงสารน้องตี้สุดใจ
อิคุณกฤตต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-06-2014 16:33:44

รอวันที่น้องตี้เอาคืนบ้าง
จะสมน้ำหน้าอิตากฤตซะให้เข็ด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 08-06-2014 16:36:53

หายไปเลยตลอดกาลเถอะตี้ เจ็บยิ่งนัก  :m15:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 08-06-2014 17:34:04

ต้องให้คุณไรอันกับพี่รงค์มาพาน้องตี้หนี...เกี่ยวกันมั๊ยนี่...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 08-06-2014 17:39:15

สงสารตี้  :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 08-06-2014 17:55:28

แย่จังเลยค่ะ
น้องตี้เหมือนถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเลย
โดนทำร้ายทางอ้อมทั้งจากเพื่อนร่วมงาน สังคมรอบข้าง แล้วยังหัวใจอีก
อยากให้พอครบกำหนดสามเดือนแล้วก็หนีหายไปในที่ๆคนอย่างกฤตภาสจะตามไปทำร้ายไม่ได้อีกชะมัดเลย
เป็นเราคงหัวใจสลาย ถามตัวเองแค่ว่าเราผิดอะไรเหรอ? ทำไมอะไรแย่ๆถึงต้องมาตกที่เราเรื่อยเลย
สงสารน้องตี้สุดหัวใจเลยค่ะ : (

อีดิท*
เอ้ออ มาเห็นโพสท์ด้านบน จริงด้วยค่ะ
ไม่ต้องรอครบสามเดือนหรอก แค่พรุ่งนี้ก็เกินพอแล้ว ไม่เห็นต้องไปทนให้คนอื่นมองเหมือนเราเป็นตัวประหลาดเลย
คนทำอะไรไว้ ปล่อยให้เค้ารับผิดชอบดีกว่าไหม?
แล้วเพื่อนร่วมงานอย่างคุณกิ๊ฟท์อะไรนี่ เราเข้าใจนะว่าการนินทามันเป็นเรื่องปกติโลก
แต่ไปตั้งแง่ทำท่าทางพูดจากับเค้าแบบนั้น....เค้าทำอะไรให้ตัวเหรอ?
คนแบบนี่ยิ่งน่ารังเกียจกว่าอีกค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 08-06-2014 18:06:46

พระเอกก็ยังใจร้ายเหมือนเดิม
 
 :z6:        :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-06-2014 18:07:47

สงสารน้องตี้ ถ้าวันไหนน้องตี้ไม่อยู่แล้วจะรู้สึกนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 08-06-2014 18:11:06

ทำไมพูดแบบนั้นหะ!!!! :fire:
สงสารตี้ ทิ้งมันไปเลยยยยยยยย :m31:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 08-06-2014 18:12:21

ทำไมพูดแบบนั้นหะ!!!! :fire:
สงสารตี้ ทิ้งมันไปเลยยยยยยยย :m31:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 08-06-2014 18:37:54

คุณกฤต ฮืออออ ทำแบบนี้ได้ยังไง
ไอ้เฒ่าหัวงูฮืออออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: madamtokjai ที่ 08-06-2014 18:39:34

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาปาดก่อนยังไม่ได้อ่านนนนนนนน  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ดีใจน้ำตาไหล

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: nonnn ที่ 08-06-2014 18:43:10

ก้มกราบขอโทษนักเขียนงามๆสิบครั้ง *ที่หายหน้าหายตาไปนานไม่ได้เข้ามาเมนท์ให้เลย*
ต้องบอกว่ากลับมาอ่านน้องตี้อีกครั้งก็ปาเข้าไปสี่-ห้าตอนรวมกันแล้ว
อ่านได้สะใจมาก...จำได้ว่าครั้งล่าสุดนี่นักเขียนประกาศรับ Hate-mail ของลุงกฤตด้วยนี่เนาะ
คิดว่าลุงกฤตคงโดนด่ายับยาวตั้งแต่เหนือลงใต้เลยล่ะ  :katai2-1: *บอกเลยว่า "สมควร"*


ท้าวความจากตอนที่แล้วๆๆๆๆๆๆ *คิดว่าคงนานมากแล้วล่ะ* แต่ก็อยากระลึกถึงความดีของลุงกฤตบ้าง
เพราะตั้งแต่ตอนที่น้องตี้หนีไปอยู่บ้านแม่นี่เล่นเอาลุงกฤตนั่งไม่ติดที่เลยสิ ร้อนรนไม่สบายแบบนั้นนี่มันยังไงหว่า???
รู้ๆกันอยู่แล้วล่ะว่าอาการของลุงกฤตแบบนี้เป็นอาการในระยะเริ่มต้นที่อาจจะยังไม่รู้ตัวอย่างแน่ชัดว่าตัวเองเป็นอะไร
คงประมาณว่าจะทำอะไรในแต่ละทีก็ทำไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกร้องจากหัวใจของตัวเองเลย
ไอ้ที่อุตส่าห์ตามน้องตี้ไปถึงบ้านที่ต่างจังหวัดนี่คืออะไรคะลุง???? ไม่หลงไม่รักน้องตี้เลยเนาะแบบนี้น่ะ
แถมยังจะ*ข่มขืน*น้องตี้ในบ้านอีกต่างหาก นิสัยแบบนี้แก้ไม่หายจริงๆนะลุง  :beat:
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น บอกเลยว่าลุงกฤตพยายามจะทำทุกวิถีทางที่จะเอาน้องตี้กลับไปอยู่กับตัวเองจริงๆ


จนถึงคราวที่กลับมากรุงเทพแล้ว ทั้งจากงานเลี้ยงที่ลุงต้องลำบากกายหลายล้านเท่า
เนื่องจากโดนลูกกระสุนยิงทะลุเนื้อหนังเหี่ยวๆไปซะก่อน *โดนลุงกระโดดถีบนยอดหน้า*
ด้วยความที่ว่าน้องตี้ก็คงจะเป็นห่วงลุงอยู่ไม่น้อย ถึงต้องอยู่ดูแลอย่างเลี่ยงไม่ได้
แอบวิตกเรื่องคุณพ่อลุงกฤตอยู่เหมือนกัน กลัวว่าคุณพ่อจะรับเรื่องไม้ป่าเดียวกันไม่ได้
แต่ก็โล่งใจอ่ะเนาะที่อย่างน้อยคุณพ่อก็เข้าใจว่านี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว ให้ฝ่ายลูกจัดการกันไปเองจะดีกว่า
ถึงอย่างนั้นคนอ่านก็ยังไม่เข้าใจลุงกฤตแกอยู่ดี ทำไม๊ทำไมลุงแกถึงไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายยิ่งกว่าผู้หญิงเป็นประจำเดือนซะอีก ประเด็นคือคนอ่านตามอารมณ์ลุงแกไม่ทันนี่แหละ


แต่ ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่คนอ่านคิดว่าลุงกฤตก็ยังมีมุมอ่อนโยนกับเขาเป็นบ้างเหมือนกัน
ช่วงที่น้องตี้นั่งพิงประตูห้องน้ำฟังเรื่องเล่าจากลุงกฤตอีกฝั่งนึงพร้อมๆกับลุงกฤตที่ยอมเปิดใจเล่าทุกอย่างโดยไม่คิดปิดบัง
มันดูเป็นอะไรที่เหมือนลุงกฤตจะค่อยๆเปิดใจให้น้องตี้ทีละน้อยๆแล้ว เริ่มไว้วางใจและเชื่อใจคนอื่นขึ้นมาบ้าง
แต่ไหงทำไมตอนล่าสุดนี่มัน..... :fire: โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตากฤตงี่เง่าเอ้ยยยยยยยยย
ไปตรอมใจตายที่บ้านพักคนชราเถอะไป๊!!!! แก่จนปูนนี้แล้วยังทำเป็นไม่รู้เรื่อง/ไม่เข้าใจอยู่อีก


ยิ่งตอนที่น้องตี้โดนคนในบริษัทเมิน ไม่พูดด้วย ทำตัวออกห่างและไม่อยากเข้าใกล้ โอยยยยๆๆๆๆๆๆ
คนอ่านอยากร้องไห้ตาม มันเศร้าจิตเศร้าใจซะเหลือเกิน ทำไมต้องใจร้ายกับน้องตี้แบบนี้ด้วย  :hao5:
ถ้าจะโกรธก็ต้องถามน้องตี้ก่อนสิว่าทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ ไม่ใช่อยู่ๆก็เชื่อไปตามข่าวแล้ว
คนเคยร่วมงานกันมาก่อนก็น่าจะรู้นิสัยของอีกฝ่ายดีสิว่าเป็นคนยังไง อย่าพยายามตัดสินน้องตี้ไปก่อนแบบนี้เลยมันไม่ดีนะรู้ไหม
แต่ในสิ่งเลวร้ายก็ยังมีสิ่งดีอยู่บ้าง ตรงที่อย่างน้อยอรรนพก็ยังเข้าใจน้องตี้อยู่บ้าง ประมาณว่าไม่ทำตัวออกห่างเหมือนคนอื่น
รู้สึกโล่งใจที่อรรนพพยายามปลอบน้องตี้ไม่ให้คิดมาก แต่มันก็คงเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นแหละ
เพราะลุงกฤตดันขับรถผ่านมาเห็นซะก่อน ให้ช้อตที่น้องตี้จะอยู่กับใคร โดนโอบบ้างเล็กน้อยนี่ลุงกฤตจะมาเห็นตลอดเลยนะ
ก็เค้าเป็นพระเอกนิ จะไม่มาขัดจังหวะก็กระไรอยู่...ถึงแบบนั้นก็ช่วยเข้าใจหน่อยได้ไหมว่าน้องตี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมา
เสวนาหาเรื่องได้เหมือนก่อนแล้ว นี่เอะอะก็กระชากและบังคับน้องตี้ตลอดเลย น้องตี้ก็ตัวเล็กนิดเดียวเอง
จะไปสู้แรงควายถึกแบบลุงกฤตได้ยังไง *สาบานว่าไม่ได้แอบด่าลุงแกเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย*



สุดท้ายและท้ายสุด ไอ้เราก็คิดว่าลุงแกจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ อยากจะรั้งให้น้องตี้อยู่กับตัวเองก็ต้องยอมเปิดใจบอกน้องสิโว้ยยย
ไม่ใช่เอาแต่อมพะนำทำเป็นปากแข็งอยู่แบบนี้ เดี๋ยวสักวันจะได้เสียใจอย่างไม่รู้ตัว
บอกตรงๆเลยนะ ไอ้จุดที่น้องตี้ถามว่าเคยรักกันบ้างไหมนี่คนอ่านก็แอบลุ้นอยู่เหมือนกันว่าคำตอบของลุงกฤตจะเป็นยังไง
แต่แล้วยังไงล่ะ เฮอะ!!!!! *สะบัดหน้าหนี+เหล่ตามองลุงแก่ๆแล้วจิกกัดด้วยความโกรธ*  :m16:

อ้างถึง

"ฉันถูกใจเธอมากกว่าคนอื่น"

  อิแค่จะพูดว่ารักน่ะมันยากนักรึไง!!!!!!!!!!!!!!
ตาแก่งี่เง่าเอ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



รู้ตัวบ้างนะว่าทำคนอื่นเค้าเสียใจขนาดไหน อย่าเอาแต่ทำๆให้ตัวเองมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวสิ
ถ้าไม่รักหรือแค่ถูกใจน้องตี้มากกว่าคนอื่นจริงๆก็ควรจะปล่อยน้องตี้ไปตามทางของตัวเองสักทีเถอะ
นี่ก็เอาแต่รั้งน้องตี้ให้อยู่กับที่ไม่ไปไหนสักที คนที่เจ็บก็คงมีแต่น้องตี้คนเดียวนี่แหละ
สุดจะทนกับตาแก่คนนี้แล้วจริงๆ ขอแนะนำให้น้องตี้หนีไปไกลๆลุงกฤตเลย อย่าใจอ่อนเด็ดขาดนะ
รู้ว่าตอนนี้หัวใจน้องตี้กำลังอ่อนแอ กำลังเจ็บปวด แต่ให้เชื่อเถอะว่ามันต้องมีวันที่น้องกลับมาเข้มแข็งได้อีกครั้ง
อยากให้ตากฤตเจ็บเป็นบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ทำร้ายคนอื่นอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้
ถ้าครบกำหนดสามเดือนหรือหมดเวลาฝึกงานแล้ว ก็อยากให้น้องตี้ออกตัวหนีห่างจากวงโคจรที่มีแต่ลุงกฤตนี่สักที
ไม่ต้องเจอไม่ต้องเห็นกันอีกเลยเป็นการดีที่สุด ถึงตอนนั้นคนที่จะขาดใจตายก็คืออิลุงกฤตนี่แหละ
หึ!!!!!!!!!!!!!! สมน้ำหน้าเว้ยยยยยยยยยยย!!! *หัวเราะเยาะล่วงหน้าเลยได้ไหม????*


ปล.ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเร็วเลยค่ะนักเขียน อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
แบบถ้ารวมเล่มแล้วก็อยากให้เล่มออกมาสวย หนาๆสัก 2 เล่มนี่จะดีมาก *ขอเยอะไปรึเปล่า ฮาาาาาาาา*
ยังไงก็ตาม รับปากอย่างเต็มร้อยเลยว่าถ้ารวมเล่มเรื่องนี้คนอ่านซื้อแน่นอนค่า  :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-06-2014 18:53:56

เกลียดพระเอกทันที่หลังจากพาร์ทนี้จบ

 :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 08-06-2014 18:56:24

คุณกฤต มึงเหนแก่ตัวไปม๊ายยยยย นึกถึงแต่ตัวเองอ่ะ วิงวอน ขอให้ตี้จำไว้ให้ดีว่ามันทำไรไว้บ้าง แล้วเอาคืนให้สาสม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-06-2014 18:57:56

รอเวลาที่อีตาพระเอกจะต้องโดนกรรมตามสนอง หวังว่าจะสะใจคนรออ่านน้า 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-06-2014 19:03:56

 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 08-06-2014 19:16:07

น้องตี้ของพี่ :mew6: :mew6: เจ็บอีกแล้ววว
อีคุณกฤตนี่ยังเสมอต้นเสมอปลาย ทั้งซึนทั้งอึนทั้งใจร้ายยยย
โอ๊ยยยย อารมณ์เสีย :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 08-06-2014 19:46:49

น้องตี้~ ทำไมน่าสงสารยังงี้ ㅠㅠ
อิคุณกฤตคะ ถ้ายังไม่รีบรู้ใจตัวเองและยอมรับสักที น้องตี้ต้องหนีคุณไปแน่นอนค่ะ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Miimiah ที่ 08-06-2014 19:54:19

เจ็บอ่ะ เจ็บแทนน้องตี้มากๆ
เซ็งพวกเพื่อนร่วมงานด้วย
น้องตี้ผิดอะไร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 08-06-2014 19:57:15

ตากฤษปากแข็งแบบนี้ น้องตี้เสียใจตาย
สงสารน้องหลงรักคนใจหิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-06-2014 20:03:20

น้องตี้ของพี่ ฮรือออออ อยากให้น้องหนีไปไกลแสนไกล ไกลแบบที่คุณกฤตหาไม่เจอ ร้อนรน ทุรนทุราย และเข้าใจเสียทีว่ารักเขาแล้ว
คุณกฤตใจดำและเห็นแก่ตัวจัง คือตัวเองอยู่ในจุดที่ด้อนท์แคร์ได้ แต่น้องล่ะ น้องยังต้องอยู่ในสังคม ยังต้องฝึกงาน
ยังต้องไปเรียน จะรับผิดชอบยังไงเหรอ คิดถึงแต่ตัวเองน่าให้อยู่คนเดียวตลอดชีวิตเนอะ >> hate mail to คุณกฤตค่ะ
สำหรับน้องตี้คือโลกพังแล้ว แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะไปฝึกงานยังไงยังยาก หายไปด้วยกันแบบนี้ก็ยิ่งเป็นขี้ปากคน
อุตส่าห์กลั่นใจถามเขา ก็ได้รับคำตอบแบบ เอิ่ม ชั้นมาทำอะไรที่นี่ มานอนให้เขาสุขกายสบายใจฟรีๆ เพื่ออะไร
ขานั้นก็เอาแต่หื่นๆๆๆ อ่ะ โมโหว้อย

รอวันอีคุณกฤตพ่ายแพ้ คุกเข่าขอร้องน้อง น้องกลายเป็นเคะนางพญา น้องตี้ลูกพี่ cheer up หนูนะ รักกกกก

ขอบคุณค่ะ อย่าลืมตอบแทนพระเอกให้สาสมนะคะ จุดๆ นี้ขอวิงวอนค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 08-06-2014 20:23:41

โอ๊ย เจ็บใจแทนหนูตี้ ไม่รู้จะด่าคุณกฤตยังไงดีแล้ว ให้สาสมกับความเลวร้ายของอีตาลุง

จะทำร้ายจิตใจน้องตี้กันไปถึงไหน น้องตี้ยอมขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่รักน้องตี้สักที เห็นน้องตี้เป็นแค่ที่ระบายใช่มั้ย

แค้นใจมากๆๆ  อยากให้เมฆกลับมาอีก รอบนี้ช่วยรบกวนยิงให้ตัดขั้วหัวใจไปเลยนะ จะได้รู้ว่าหัวใจทำด้วยอะไร

น้องตี้กลายเป็นเหยื่อของสังคม  เพื่อนรวมงานก็พากันแอนตี้ เพื่อนฝูงน่าจะเข้าใจนะ หนักใจก็ตรงครอบครัวนี่แหละ กลัวรับไม่ได้

เห็นมั้ยละ คุณกฤต การกระทำของคุณ ส่งผลเสียถึงน้องตี้ร้ายแรงมากขนาดนี้  ขอร้องละ ช่วยทำอะไรให้สมกับเป็นผู้ใหญ่หน่อย

เลิกรังแกเด็กไม่มีทางสู้อย่างน้องตี้สักที  ไม่งั้นจะยุให้น้องตี้ไปหาสามีใหม่แล้วนะ ทนอยู่ไปทำไมกับคนใจยักษ์ใจมาร

 :m15: :monkeysad:  เสียน้ำตาให้น้องตี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-06-2014 21:20:34

สงสารตี้จริงๆแต่เรายังชอบคุณกฤตอยู่นะ ถึงแม้ว่าจะเลวก็เถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 08-06-2014 21:24:29

เจ็บปวดแทนตี้ที่สุด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-06-2014 21:36:14

ตากฤตนี่แก่แล้วแก่เลยจริง แก่ไม่เข้าใจโลกใหม่ยึดติดแต่กับโลกๆเก่าของตัวเอง แล้วมาทำให้น้องตี้ต้องมาเสียน้ำตาอีก อย่างนี้มันต้อง  :z6: 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 08-06-2014 21:39:35

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ ค่ะ  :call:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 08-06-2014 21:51:14

ฮืออออ น้องตี้ของพี่ พี่เคยเตือนแล้วนะว่าอย่าไปใจอ่อนกับคนแบบนี้
สุดท้ายก็รักเค้าจนได้สินะ  :mew2:

คุณกฤตควรได้รับบทเรียนราคาแพงมากนะคะ มาทำน้องตี้ของพี่เสียใจแบบนี้  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 08-06-2014 22:08:29

น้องตี้อย่าเพิ่งถอดใจ ไว้ถามใหม่อีกทีน๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 08-06-2014 22:17:30

เฮ้อ เดี๋ยวเสียตี้ไป จะเสียใจแน่ กฤตเอ้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 08-06-2014 22:22:39

กรีดร้องอ่ะตี้ช้ำอีกแล้ว นี่ถ้ากฤตรู้ตัวว่ามากกว่าถูกใจเมื่อไหร่ถึงตอนนั้นตี้คงไม่ให้โอกาส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 08-06-2014 22:52:16

เจ็บแล้วเจ็บอีก เจ็บแล้วต้องจำค่ะตี้
กลับบ้านเลยค่ะ เขาไม่รัก คงไม่ตามหรอก
ถึงตามก็ไม่ต้องกลับค่ะ  หรือไม่ก็หนีให้ไกล
ประเทศไทยมีหลายจังหวัดนะคะ เริ่มต้นใหม่และอย่าใจอ่อน
ลุ้นสุดตัว เบื่อพระเอกปากแข็งและใจร้าย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-06-2014 23:23:34

มันแน่นอก  ต้องผ่าอกตากฤตออก!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 08-06-2014 23:37:15

สงสารน้องตี้อ่ะ T_T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-06-2014 23:46:39

โธ่น้องตี้ ชีวิตนี้จะไมาได้รับความรักเลยหรอ สองครั้งสองครา เจ็บปวดอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-06-2014 00:09:01

คุณกฤต ดูพูดเข้า
ไม่สงสารตี้เลยเรอะ ห๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 09-06-2014 01:03:22

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

เพลียกะอิลุง...

คือน้องตี้เป็นคนธรรมดา ไม่ได้รวยไฮโซ จนใครๆไม่กล้าแตะ มีเรื่องอย่างนี้แล้วจะอยู่ในสังคมยังไง คนที่ไม่ยอมรับเรื่องงี้มันก็เยอะนะ ไหนจะพ่อแม่ครอบครัว แล้วนี่กะเจ้านาย ใครมันจะมองดีฟระ คือถ้าจะทำงี้ ไม่เห็นต่างจากเอาคลิปมาลงเน็ทเลย หนักกว่าอีก เพราะเน็ทยังกระจายกลุ่มเล็กกว่า นี่หนังสือพิมพ์รู้กันทั่ว...  โฉดจิงไรจิง คือนิชั่วกว่าเงื่อนไขเลวๆ 3 เดือนอีก จะเขี่ยผู้หญิงทิ้งนี่ต้องทำลายชีวิตคนอีกคนเลย แล้วนี่อีก ถูกใจ??? พูดมาได้ ปลวกกก  :angry2:

...ด่าจัดเต็ม นี่พูดเลย อย่าเป็นเลยพระเอก แค่เป็นมลทินกากๆในชีวิตน้องตี้ก็มากเกินพอแล้ว... 

อินจัด เคืองแทนน้องตี้  o12

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 09-06-2014 06:48:28

เจ็บปวดมากกก บรรยาซะเราอยากวิ่งเข้าไปตบหัวอีคุณกฤตเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 09-06-2014 06:54:12

สงสารตี้ กฤตแม่งเลวจริง...สาธุขอให้เวรกรรมตามทันแก แล้วจะหัวเราะซ้ำเติมให้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: biw43 ที่ 09-06-2014 07:18:46

สงสารน้องตี้จัง  :hao5: :hao5: :hao5:
จะเอาไงต่อเนี่ย งือๆๆๆ

ขอบคุณมากๆค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 09-06-2014 09:21:54

คุณกฤตนี่น่าตีให้ตายคามือจริงๆ ฮึ้ยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 09-06-2014 09:55:43

คุณกฤตตตตต เมื่อไหร่จะยอมรับใจตัวเอง
ไม่อยากให้น้องเสียใจแล้ว
อยากให้มีความสุขบ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 09-06-2014 11:00:43

:hao5: :hao5: :hao5:  อยากจะลงไปดิ้น 
เบื่อคุณกฤตอะ ทำดีด้วยแต่กะไม่คิดจะรักจริง ๆ เฮ้อ คนกลัวความรักแต่ดันทำให้คนอื่นรักนี่ใจร้ายมากเลย
แต่ก็ไม่รู้จะยังไง ขึ้นอยู่กับตี้แล้วล่ะ ว่าจะยอมไปเรื่อย ๆ เพราะรักหรือจะพอสักทีไหน ๆ ก็ไม่มีอะไรผูกมัดแล้ว
เมื่อคุณกฤตไม่ยอมเสี่ยง แต่ใจตี้เลยระยะปลอดภัยไปแล้ว ทุ่มไปก็มีแต่เจ็บ ณ จุดนี้ มโนได้แต่ดราม่า ฮือออ 

สาว ๆ ที่บริษัทก็เกินไป๊ ไม่เห็นต้องตั้งป้อมรังเกียจเลย ตี้ทำตัวแย่ก็ว่าไปอย่าง คุณกฤตแม่มก็ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรด้วยเลย เหนื่อยแทนตี้จัง  ตัดใจที่ให้เขาแล้วกลับมาดูแลหัวใจตัวเองมั้ย เดี๋ยวคุณกฤตก็หาของถูกใจเป็นคนอื่นได้เองอะ
ตี้ออกจะเป็นเด็กดี  ทำไมไม่เจอคนรักจริงบ้าง  ยิ่งเม้นท์ยิ่งดราม่า อินนน 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-06-2014 11:49:21

ตี้เอยตี้ เฮ้ออออออออออออออออ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 09-06-2014 12:02:39

เกือบจะลงแดงตายไปแล้วกับการรอเรื่องนี้
ที่สำคัญ ก็ยังเศร้าต่อไป :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-06-2014 14:02:49

น้ำตาจะไหล~ สงสารน้องตี้มาก ๆ ค่ะ T^T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 09-06-2014 14:22:23

 :hao5: :hao5: :hao5: บางทีนิยายที่แต่งดี ใช้ภาษาดี ก็ทำให้เรานอยด์

นี่เราอินมากเกินไปใช่มั้ย ครั้งนี้บาดใจไปนะ น้องตี้ ป้าแซ๊ดดดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: misso ที่ 09-06-2014 14:27:16

ไม่มั่นใจว่าจะเม้นดีมั้ย เดี๋ยวโดนเกลียด นึกอีกทีก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งความเห็นของคนอ่านให้คนเขียนละกันนะคะ รู้สึกว่าเราไม่เหมือนคนอื่นเลย o1

เราว่าน้องตี้ไม่เหมาะกับกฤตภาสทั้งปวง คือไลฟ์สไตล์ ความรู้ ความคิด น้องตี้ยังเด็กมากๆ เดี๋ยวๆงอน เดี๋ยวๆวิ่งหนี เดี๋ยวๆร้องไห้ จนบางครั้งเราคิดว่านิสัยตี้นี่ยิ่งกว่าผู้หญิงอีกนะ ส่วนคุณกฤตแกเป็นผู้ใหญ่เจ้าเล่ห์ แต่เวลาตัดสินใจอะไรเด็ดขาด แกไม่เห็นเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งเป็นสาระ เราเลยคิดว่าคนที่ต่างกันมากๆสองคนนี้จะอยู่ด้วยกันได้ยังไง

ถ้าจะต้องปรับตัว น้องตี้ต้องเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ มีเรื่องอะไร ต้องการอะไรอยากให้บอกตรงๆ ไม่ใช่วิ่งหนี ร้องไห้ โวยวายอยู่คนเดียว ส่วนคุณกฤตก็ต้องชัดเจน เอาใจใส่ ดูแลน้องให้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ใช่ทำทีเล่นทีจริงอย่างนี้ เด็กก็ยิ่งไม่มั่นใจ

หวังว่าต่อไปทั้งสองคนจะเข้าใจกันได้ดีขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 09-06-2014 14:33:31

อ่านตอนนี้แล้วทรมานใจมากจริงๆ  :เฮ้อ:

รอความสวยงามที่อาจจะเกิดขึ้นในตอนหน้าๆ ครับ :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 09-06-2014 15:01:02

โมโห ลุงกฤต ควันออกหูมากอะตอนนี้  ไม่สนใจความรู้สึกเด็กมันเลยนะ ปรี๊ดดดด ค่ะ ปรี๊ดดดด มาก :m16: :fire: :m16:

กอดน้องตี้แน่นๆ หลายๆ ที โธ่ พ่อคุณ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 09-06-2014 20:48:41

น้ำตาไหลกับตอนนี้เลยค่ะ
คือแบบ เป็นสิ่งที่เหมือนจะเตรียมใจมาอ่านอยู่แล้ว
น้องตี้ต้องโดนคนเกลียด ที่แย่ไปกว่านั้นคือ
คุณกฤตเองก็ไม่ได้ยอมรับใจตัวเองเลย
กลัวว่าสักวันน้องตี้จะเฉยชากับความรักแล้ว
คนที่เสียใจที่สุด คงไม่พ้นคุณกฤตที่รู้ตัวช้าไป
นี่ก็อยากแจก HATE MAIL แบบรัวๆนะคะ แค่ไม่อยากใช้คำหยาบคาย
แต่ถ้าคุณกฤตอยู่ตรงหน้า พูดเลยว่าตบรัวๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 09-06-2014 21:07:05

กฤตเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กเพราะสำหรับกฤตแล้วไม่มีใครกดดันเขาได้ แต่สำหรับเด็กอย่างตี้มันไม่ใช่ ตี้ไม่กร้านโลกพอที่จะทนต่อสายตาผู้คนที่ดูแคลน ทนต่อการกระทำที่เหมือนไยดีแต่คำพูดไม่เคยให้ความมั่นใจ ความสัมพันธ์ที่ดูไร้อนาคต รังจะมีแต่ความเจ็บช้ำ..คิดว่ามันเกินทนไหวสำหรับตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 09-06-2014 22:06:40

เอาแล้วไง
หวังไห้ตี๊ตัดใจได้นะ
แล้วเลิกลากันไปเลย
ทีนี้ กฤต มันจะได้รุ้จักคำว่าเสียใจและความรักคืออะไรสะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: loveorlike ที่ 09-06-2014 22:31:26

 :katai1: :katai1:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดน้องพลาดอย่างมากที่พึ่งได้มาอ่าน
แต่ว่าอ่านมาถึงตอนนี้แล้วบอกได้คำเดียวว่า เจ็บปวดอย่างกับเป็นตี้เอง
โหยยยยยยยยอยากเอาอะไรโขกหัวพี่กฤตจริงๆ เก่งทุกอย่างทำไมเรื่องแบบนี้ทำมีปมขึ้นมาห่ะ :m31: :fire: :angry2:(ของขึ้นๆฮ่าๆๆ)
แต่ว่านะอ่านแล้วอยากให้ตี้เอาคืนขึ้นมาเลย แต่พอมาคิดเราก็สงสารพี่กฤตขึ้นมาอีก
อ่านไปสับสนไปสงสัยจะเผลอเข้าข้างพี่เข้าไปมากกว่าน้องตี้แน่ๆ ฮ่าๆๆ
แต่ยังไงก็ต้องสั่งสอนกันซะหน่อย ทำให้น้องเจ็บปวดหัวใจตลอดดดดดดดดด :o12:
ตอนล่าสุดคำตอบพี่กฤตมันน่าจับถ่วงแม่น้ำจริงๆ ขาดเขาแล้วจะรู้สึก น้องตี้ยิ่งเป็นคนมโนเก่งด้วย
ดูสิคิดไปถึงไหนแล้วเนี้ยจะรู้อะไรกับเขาบ้างพี่กฤต :z3: อารมณ์เสียจริงๆ แบบนี้ต้องจัดหนัก จัดเต็ม
เอาให้รู้ซะมั้งว่าที่ตัวเองรู้สึกนะทั้งรักทั้งหลง หวง ห่วง โด่แค่เห็นอยู่กับของคนอื่นก็ของขึ้นแหละมาทำพูด โด่ๆๆๆ
แต่ก็นะอย่าสั่งสอนพี่กฤตเยอะนะคะ น้องเอ็นดู  :sad4: (ออกแนวสับสนตลอดดดด)
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :-[ :กอด1: :L2: เกาะขอบไม่พลาดแน่รอบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ ส่งกำลังใจให้นะคะ :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 09-06-2014 22:41:31

อ้างจาก: misso ที่ 09-06-2014 14:27:16  

ไม่มั่นใจว่าจะเม้นดีมั้ย เดี๋ยวโดนเกลียด นึกอีกทีก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งความเห็นของคนอ่านให้คนเขียนละกันนะคะ รู้สึกว่าเราไม่เหมือนคนอื่นเลย o1

เราว่าน้องตี้ไม่เหมาะกับกฤตภาสทั้งปวง คือไลฟ์สไตล์ ความรู้ ความคิด น้องตี้ยังเด็กมากๆ เดี๋ยวๆงอน เดี๋ยวๆวิ่งหนี เดี๋ยวๆร้องไห้ จนบางครั้งเราคิดว่านิสัยตี้นี่ยิ่งกว่าผู้หญิงอีกนะ ส่วนคุณกฤตแกเป็นผู้ใหญ่เจ้าเล่ห์ แต่เวลาตัดสินใจอะไรเด็ดขาด แกไม่เห็นเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งเป็นสาระ เราเลยคิดว่าคนที่ต่างกันมากๆสองคนนี้จะอยู่ด้วยกันได้ยังไง

ถ้าจะต้องปรับตัว น้องตี้ต้องเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ มีเรื่องอะไร ต้องการอะไรอยากให้บอกตรงๆ ไม่ใช่วิ่งหนี ร้องไห้ โวยวายอยู่คนเดียว ส่วนคุณกฤตก็ต้องชัดเจน เอาใจใส่ ดูแลน้องให้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ใช่ทำทีเล่นทีจริงอย่างนี้ เด็กก็ยิ่งไม่มั่นใจ

หวังว่าต่อไปทั้งสองคนจะเข้าใจกันได้ดีขึ้นนะ

อ๋าาาาา ไม่ต้องห่วงค่า คนเขียนไม่นอยด์เลยนะ เราชอบด้วยซ้ำค่ะที่มีคนวิเคราะห์นิสัยสองคนนี้ออกว่าแตกต่างกันยังไง เพราะแรงขับของตากฤตและน้องตี้คือ "อารมณ์" ล้วนๆ ทำให้ทั้งคู่ยังไม่ได้มีเวลาสำรวจจิตใจตัวเองกันอย่างจริงจัง น้องตี้เป็นเด็กที่คิดอะไรก็แสดงออกอย่างนั้น ส่วนตากฤตก็เคยชินกับการทำอะไรตามใจเป็นหลักเพราะผ่านมาเยอะ ซึ่งประเด็นว่าความแตกต่างนี้มันจะมีวันที่มาบรรจบกันไหม หรือว่าต้องเป็นเส้นขนานตลอดไป เป็นสิ่งที่เราตั้งใจนำเสนอในเรื่องนี้ค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 09-06-2014 22:55:08

สงสารน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 09-06-2014 23:11:49

พระเอกต้องโดนเอาคืนแน่ๆ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2014 23:51:54

  :beat: ขอตบพระเอกที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: vassalord4822 ที่ 10-06-2014 00:34:11

cry

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 11-06-2014 11:06:00

คุณกฤตคงไม่รู้สึกตัวว่าที่กำลังทำอยู่เค้าเรียกว่ารัก

รอวันงอนง้อ ขอความรักจากน้องตี้  เดี๋ยวจะให้อิหนูตี้ เล่นตัวให้ถึงที่สุด

ชริส์

รออ่านเสมอนะคะ 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 11-06-2014 13:15:37

โอ๋ๆๆ ตี้ไม่ต้องเสียใจไปนะ คนที่ตกหลุมพรางรัก
ไม่ใช่ตี้คนเดียวแน่นอน ดูจากที่แค่เห็นตี้กอดกับคนอื่นสิ คุณกฤตองศาเดือดเชียว
รอให้ครบสามเดือนจริงๆก่อนเถอะ คุณกฤตเอ้ยยย

+1+เป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 11-06-2014 16:18:16

 :เฮ้อ: ตอนนี้หน่วงจังเลย
สงสารตี้สุดๆ คุณกฤตไม่รักน้องบ้างเลยหรอ

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 11-06-2014 20:26:06

น้องตี้ของพี่ ฮือออออออออออออออออออออออ
 :hao5: :hao5:
เกลียดอิลุงกฤต เกลียดณรงค์ เกลียดไรอันด้วย ทำให้น้องตี้เสียใจ
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :ling1: :katai1: :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 11-06-2014 23:02:45

ตี้เอ๊ยตี้ พลาดท่าเสียทีรักเขาไปแล้วจะทำไงต่อหละทีนี้  แถมดูท่าตี้เองก็ไม่อยากจะจากไปเพราะยังปรารถนาในรสรักที่เขามีให้ซะะด้วย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 12-06-2014 01:26:17

ฟังเพลงนี้ ประกอบการอ่านตอนที่ 28 แล้ว น้ำตาไหลพรากๆ

http://www.youtube.com/v/tQH27-c4nnw

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 12-06-2014 01:52:01

 :katai1: :katai1: bad boy. I hate youuuuuuuu

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 13-06-2014 16:18:09

((เจ็บแค่ไหนก็ยังรักอยู่))

สงสารน้องตี้ โอ๋ๆ
อิตาคุณกฤต เรื่องบนเตียง นางทำได้ดีตลอดดดดดดดด18+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 13-06-2014 16:54:05

น้ำตาจะไหล สงสารน้องตี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 13-06-2014 19:16:45

 :sad4:  โอ้ย...ปวดใจจริง ๆ ไม่มีคำบรรยายใด ๆ แทนความรู้สึกตอนนี้ได้อีกแล้ว  แม้ว่าคุณกฤตจะไม่ได้ตั้งใจให้น้องตี้เจ็บปวดถึงขนาดนี้  แต่ก็นะ  เรื่องของเรื่องนี่มันเพราะใครเริ่มล่ะ...   :m16:  สมควรโดนจัดหนัก ๆ สักชุด  แค่ลูกปืนคงเจ็บไม่ถึงใจ  มันต้องมากกว่านี้  เชียร์น้องตี้ให้ใจแข็งเข้าไว้  อย่าให้เค้าเห็นความอ่อนแอนะลูก  สู้ ๆ แล้วเอาคืนทีเดียวให้สาสม   :z6:


รอตอนต่อไปค่ะ 


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 13-06-2014 19:20:05

ตากฤตนี่  ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา   ตี้อุสาห์ถามตรง ๆ แล้วก็ยังตอบกวนอีกเฮ้อ  จริง ๆ ก็คงไม่รักหรอก คงแค่ถูกใจที่สุดเท่านั้นเอง  สงสารตี้อ่ะ   ถูกใช้เป็นของเล่น  จะปลีกจะหนียังไงดี   ไปทำงานก็เจอ  หนีกลับบ้านก็โดนตาม  สงสัยไปเรียนแล้วพบจบก็หนีไปเมืองนอกซะเลย  ไปรักษาหัวใจช้ำ ๆ   ไม่มีใครรักเลย  พี่รงค์ก็ไม่รัก  คุณกฤตก็ไม่รัก  เศร้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 15-06-2014 19:37:47

สงสารตี้ กฤตไม่รู่หัวใจตัวเองเลย
เอาแต่ปฏิเสธ แล้วแบบนี้ต้องเจ็บปวดกันอีกนานแค่ไหน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 15-06-2014 21:04:18

สงสารน้องตี้ที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-06-2014 20:37:20

done done done

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 18-06-2014 02:30:56

ยิ่งอ่านก็สงสารตี้จัง จะมีทางออกยังไงบ้างนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 20-06-2014 06:52:29

เฮ้ออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 21-06-2014 16:36:21

มารอพี่ทองคำเอกกะน้องดอกชงโค วันนี้จะมากี่โมง.. :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: poonparamount ที่ 22-06-2014 23:22:55

 :hao5:  อ่าาาาาาาาาาาาา เรื่องนี้ต้องเปลี่ยนชื่อเป็น "คุณลุงซึนเดเระกะหนุ่มน้อยสายแอ๊บ" แล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-06-2014 20:44:58

รอค่ะรอ กาซิกๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 24-06-2014 22:00:41

เข้ามาให้กำลังใจน้องตี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 24-06-2014 22:05:36

รอตอน 29 อย่างใจจดจ่อว่าน้องตี้จะเอาไงต่อ
เป็นกำลังใจให้ล่วงหน้าเลยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 28 มาแร้วววววว (อัพ 8/6/14) p.58
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 24-06-2014 22:31:16

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 29


สายน้ำเย็นเฉียบที่หลั่งลงมาจากฝักบัวช่วยขจัดความงัวเงียในยามเช้า ธีระลูบมือไปตามเนื้อตัวเพื่อล้างฟองสบู่ออก จากนั้นก็หันไปหยิบผ้าขนหนูมาซับน้ำบนร่างก่อนจะเหน็บชายรอบเอวเพื่อกันหลุด

มีเสียงออดดังขึ้นที่ประตูหน้าขณะที่เขากำลังออกจากห้องน้ำ แต่เด็กหนุ่มไม่นำพาเพราะรู้ว่าเดี๋ยวเจ้าของห้องคงไปเปิดรับเอง เขาเช็ดเท้าบนพรมแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะหน้ากระจกเงียบๆ อึดใจหนึ่งประตูห้องนอนก็เปิดออก เผยให้เห็นกฤตภาสซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตที่พับแขนขึ้นกับกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังที่รวมราคากันแล้วคงเท่าเงินเก็บของเขาทั้งปี สายตาของทั้งสองประสานกันผ่านภาพสะท้อนในกระจกโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรอยู่ครู่ใหญ่ 

"นี่กระเป๋าเธอ ฉันให้อาร์ทจ้างเมสเซนเจอร์ข้างนอกให้เอามาส่งให้"

"...ขอบคุณครับ"

ธีระกล่าวเนือยๆ ก่อนจะหลุบตาลงเพื่อเลี่ยงแววตาที่กำลังจับจ้องเขาในกระจก อย่างน้อยการใช้บริการส่งของจากคนนอกบริษัทก็เป็นการแสดงความรอบคอบของกฤตภาส เขาควรจะขอบคุณที่ยังไม่ทำให้อับอายเพื่อนร่วมงานมากไปกว่านี้กระมัง

"ทำไมอาบน้ำเสร็จแล้วไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"

น้ำเสียงที่อาจกล่าวได้ว่านุ่มนวลกว่าปกติดังขึ้นด้านหลังเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ เด็กหนุ่มเม้มปากแต่ไม่พูดอะไร อึดใจต่อมาก็มีผ้าขนหนูอีกผืนคลุมลงบนบ่าก่อนที่เจ้าของห้องจะหยิบไดร์มาเสียบปลั๊ก

"ถึงจะหายหวัดมาพักใหญ่แล้วก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่เป็นอีกหรอกนะ เดี๋ยวผมแห้งแล้วก็แต่งตัวซะ ฉันต้มโจ๊กไว้ให้ในครัว"

"...ครับ"

ธีระตอบขณะปล่อยให้กฤตภาสเป่าผมให้ กระทั่งอีกฝ่ายปิดไดร์เมื่อผมแห้งสนิทแล้วเขาจึงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าชุดเดียวกับเมื่อวานขึ้นสวม ตลอดเวลานั้นกฤตภาสเพียงแต่ยืนกอดอกพิงผนังดูเขาทำทุกอย่างเงียบๆ จนกระทั่งเห็นว่าสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วถึงค่อยเดินนำออกจากห้องนอน

ทั้งสองนั่งกินอาหารเช้าอย่างไม่รีบร้อนทั้งที่เลยเวลาเข้ามางานมามาก สำหรับกฤตภาสนั้นจะเข้าไปตอนไหนก็ได้อยู่แล้วในเมื่อเป็นเจ้าของบริษัท แต่ธีระขอลาหนึ่งวันโดยไม่อธิบายเหตุผลว่าเพราะยังไม่พร้อมจะไปพบหน้าเพื่อนร่วมงานวันนี้ โชคยังดีที่กฤตภาสคงพอจะเดาได้ จึงอนุมัติโดยไม่ซักไซ้ไล่เลียงว่าทำไมถึงต้องขอหยุด

หลังจากจัดการมื้อเช้าแล้วทั้งสองก็ออกจากคอนโดด้วยกัน ธีระหันไปไหว้ขอบคุณเมื่อกฤตภาสขับรถมาส่งถึงหน้าหอพัก ขณะที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยก็ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยเสียงเรียบ

"เย็นนี้ฉันจะมารับไปกินข้าวตอนทุ่มนึง ถ้ามีร้านไหนที่อยากไปก็บอกก็แล้วกัน"

ธีระหันไปสบตากับนัยน์ตาสีนิลซึ่งดูสุขุมแต่ลึกล้ำไร้ก้นบึ้ง แล้วก็เพียงแต่ก้าวลงจากรถโดยไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าป่วยการจะบ่ายเบี่ยงในเมื่อถึงอย่างไรกฤตภาสก็คงหาวิธีให้เขาต้องไปจนได้

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปยังหอพักด้วยฝีเท้าอันเฉื่อยเนือยโดยที่ตระหนักดีว่ามีสายตาจับจ้องอยู่ตลอด จนกระทั่งเขาก้าวเข้าไปด้านในอาคารแล้วถึงค่อยเห็นรถแลนด์โรเวอร์สีดำเคลื่อนจากไป ครู่หนึ่งเขายืนเคว้งอยู่กับที่เพราะนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดี กระทั่งผ่านไปอึดใจใหญ่ถึงค่อยตัดสินใจขึ้นไปตั้งหลักที่ห้อง เพราะแม้ว่าจะไม่มีที่อื่นให้ไป อย่างน้อยห้องเล็กๆ ที่เขาใช้หลับนอนมาตลอดสามปีนี้ก็ยังนับได้ว่าเป็นพื้นที่ส่วนตัวอย่างแท้จริง

พอถึงห้องแล้วธีระก็เปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น เขาเอนหลังลงบนเตียงแล้วก็นอนจ้องเพดานนิ่ง คำตอบที่กฤตภาสมอบให้ต่อคำถามเมื่อวานนี้ยังดังก้องอยู่ในหัวไม่หาย


"ฉันถูกใจเธอมากกว่าคนอื่น"


ก็แค่ถูกใจ...งั้นหรือ...

ธีระอดจะคิดถึงความหมายของคำคำนี้ไม่ได้ การเป็นคนที่ 'ถูกใจ' สำหรับเขาแล้วไม่ได้มีความหมายเท่าเทียมกับคำว่า 'ชอบ' ดังนั้นจากมุมมองของกฤตภาส เขาคงจะเป็นแค่คู่นอนที่บังเอิญต้องตาแต่ไม่ต้องใจ ถึงได้ไม่มีค่าแม้แต่จะโกหกด้วยคำหวานหูให้ได้มีความหวังบ้างเลยสินะ 


"...พี่อยากให้ตี้มองไปถึงอนาคตข้างหน้ามากกว่า อนาคตที่ตี้มีโอกาสที่จะมีความสุขมากกว่าตอนนี้"


นั่นเป็นอีกประโยคที่ธีระจำได้แม่นยำจากคนที่เคยมอบหัวใจให้เป็นคนแรก ณรงค์เคยปลอบใจเขาด้วยถ้อยคำซึ่งไม่ต่างจากมีดอาบน้ำผึ้งในวันสุดท้ายที่พบกัน บัดนี้มันไม่สร้างความเจ็บช้ำให้เท่ากับคำพูดของกฤตภาสเมื่อคืนอีกแล้ว กระนั้นก็ยังมีอานุภาพตอกย้ำให้เขายิ่งสมเพชกับความไร้วาสนาของตัวเองมากขึ้นไปอีก

พี่รงค์...อนาคตข้างหน้าที่มีความสุขมันอยู่ตรงไหนเหรอ หรือสำหรับตี้แล้วมันไม่มีวันที่จะมาถึงกันแน่...

ความหดหู่เศร้าหมองดึงน้ำตาให้เอ่อขึ้นมากบขอบตาอีกครั้ง เด็กหนุ่มนอนตะแคงแล้วก็โอบแขนรอบตัวเองแน่น เขาเบื่อการเป็นคนเจ้าน้ำตาเหมือนเด็กไม่รู้จักโตเต็มทน แต่จะให้อดกลั้นไว้ได้อย่างไร ในเมื่อแต่ละเรื่องที่พานพบมันช่างชวนให้ทดท้อกับการไขว่คว้าความรักเหลือเกิน

RRrrrrrr......

เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังฝ่าความเงียบทำให้ธีระสะดุ้ง เขาปาดน้ำตาออกขณะผุดลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มาดู เมื่อเห็นว่าชื่อคนโทรเข้าคือแม่ นิ้วมือก็อ่อนแรงจนเกือบกำโทรศัพท์ไม่อยู่

ใจเย็นๆ นะตี้ ใจเย็นๆ...แม่อาจยังไม่เห็นหนังสือพิมพ์ก็ได้

เด็กหนุ่มเตือนตัวเองแม้จะรู้ว่าเป็นไปได้ยาก เขาสูดหายใจลึกก่อนจะรับสายด้วยเสียงที่พยายามควบคุมให้นิ่งที่สุด

"ฮัลโหล?"

"ตี้เหรอลูก? แม่เห็นข่าวในหนังสือพิมพ์แล้วนะ ลูกเป็นยังไงบ้าง?"

น้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใยทำให้ลำคอของธีระตีบตัน ทั้งที่เผื่อใจไว้แล้วว่าแม่คงรู้เรื่องนั้นถึงได้โทรมาหา แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายรู้แล้วจริงๆ ก็ยังอดสะท้อนใจไม่ได้

"ตี้? ยังอยู่มั้ยลูก"

"ยังอยู่แม่ ตี้ไม่เป็นไร ตี้...ตี้ขอโทษ"

เขาไม่อาจห้ามเสียงไม่ให้ขึ้นจมูก เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้เอ่อจากทำนบถึงแม้จะพยายามแล้วก็ตาม เสียงสั่นเครือของเขาคงลอดลำโพงไปถึงปลายสาย เพราะน้ำเสียงที่คู่สนทนาเอ่ยต่อจากนั้นไม่มีสำเนียงดุด่าเลยแม้แต่นิด

"โธ่ตี้ เข้มแข็งเอาไว้ลูก แม่จะไม่ถามนะว่าเรื่องราวเป็นมายังไง แต่ที่ลูกร้องไห้แบบนี้แปลว่าที่เขาเขียนในข่าวมันไม่จริงใช่มั้ย? หรือว่าตี้โดนคุณกฤตบังคับ? ที่ตอนนั้นไม่อยากกลับไปทำงานกับคุณกฤตเพราะอย่างนี้ใช่มั้ย?”

ถูกบังคับหรือ...คำถามนั้นทำให้ธีระอึ้งไป จริงอยู่ว่าจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้มาจากการที่กฤตภาสใช้เงื่อนไขมาบังคับเขา แต่พอผ่านไปมันก็เริ่มไม่ใช่ มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขามากมายกว่านั้น แม้แต่กับรูปที่ถูกแอบถ่ายไปลงหนังสือพิมพ์นี่ก็เถอะ ธีระไม่อาจพูดได้ว่าไม่พอใจตอนที่ถูกกฤตภาสจูบ แต่ที่ทำให้เขาเจ็บหัวใจคือท่าทางมึนตึงของเพื่อนร่วมงานหลังได้เห็นข่าว และตัวคู่กรณีที่ไม่แม้แต่จะถามว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นต่างหาก

"ตี้?"

"ครับแม่ ตี้ขอโทษ ตี้...ตอนนี้ตี้คิดอะไรไม่ออก"

จนป่านนี้แล้ว...ทำไมเขาถึงยังปกป้องคนแบบนั้นอยู่อีก...

มีเสียงถอนหายใจเบาๆ ดังมาจากปลายสาย "เอาล่ะ เรื่องมันคงกะทันหันเกินไปตี้ก็เลยสับสน เอาเป็นว่าตี้กลับมาอยู่บ้านไหมลูก? แม่ขอโทษที่ก่อนหน้านี้บอกให้กลับไปฝึกงานกับคุณกฤตเพราะไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ แต่ถ้าหากตี้ไม่สบายใจก็กลับมาอยู่บ้านเถอะ ถ้าคุณกฤตมาหาอีกแม่จะไม่ให้เขาได้เจอตี้เด็ดขาด ถ้าใครมาถามถึงเรื่องนี้ก็จะบอกให้เงียบให้หมดด้วย"

ความร้อนใจของมารดาที่ถ่ายทอดมาทางน้ำเสียงทำให้ธีระมีสติมากขึ้น เขารู้สึกว่าจิตใจสงบลงหลังจากได้รู้ว่าอย่างน้อยคนในครอบครัวก็ไม่ได้มองเขาด้วยสายตาเย็นชาแม้ว่าจะเกิดเรื่องที่ทำให้ครอบครัวขายหน้าก็ตาม

ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากกลับบ้าน อยากไปอยู่ให้ไกลจากกฤตภาสเพราะนาทีนี้เขาอ่อนล้าเหลือเกิน การต้องหัวใจแหลกสลายติดต่อกันช่างสร้างรสชาติขมปร่าในอกจนแทบกล้ำกลืนอะไรไม่ลง แต่ถ้าหากกลับบ้านแล้วก็คงไม่อาจหลบเลี่ยงคำซุบซิบนินทาของเพื่อนบ้านได้ ต่อให้กฤตภาสจะบอกว่าเดี๋ยวผู้คนก็ลืม แต่สำหรับหมู่บ้านเล็กๆ ในต่างจังหวัดนั้นไม่เหมือนกัน เพราะถึงเขาจะเอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้าน พวกญาติๆ หรือเพื่อนฝูงของพ่อแม่ที่มาเยี่ยมก็คงถามเรื่องนี้ขึ้นมาจนได้

และที่สำคัญที่สุด...กฤตภาสก็รู้แล้วว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน ดังนั้นถ้าเขาหายไปก็คงจะพยายามไปตามกลับมาอีกเพียงเพราะไม่อยากยอมแพ้มากกว่าจะอยากได้เขาไว้เคียงข้างอย่างแท้จริง และเขาไม่ต้องการให้วงจรซ้ำซากนั้นดำเนินไปอีกแล้ว

"ขอเวลาตี้คิดก่อนนะแม่ ตอนนี้ตี้ยังเหนื่อยๆ ยังไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ไว้ถ้าตัดสินใจได้แล้วตี้จะโทรไปบอกแม่นะ"

"ได้จ้ะ จำไว้นะตี้ ถ้าไม่รู้จะไปไหนก็กลับบ้าน ลูกคนเดียวพ่อกับแม่ปกป้องได้ ห้ามคิดทำอะไรที่จะทำให้พ่อกับแม่เสียใจเด็ดขาด เข้าใจที่แม่พูดใช่มั้ย?"

"ครับ ขอบคุณครับแม่"

ธีระวางสายด้วยความรู้สึกตื้นตัน เขารู้ดีว่าแม่คงกลัวเขาจะคิดทำอะไรโง่ๆ เพราะเป็นคนอ่อนไหวง่าย แต่เขาไม่ใช่คนบ้าบิ่นถึงขนาดนั้น การอยากทำร้ายตัวเองเพียงเพื่อประชดใครสักคนมันก็เท่ดีหรอก แต่หากทำแล้วได้กลับมาเพียงความเห็นใจ ถ้าอย่างนั้นเขาไม่สู้ทำแบบนั้นตั้งแต่ตอนที่เลิกกับณรงค์ดีกว่าหรือ เพราะถึงจะเคยใช้เขาชดเชยความเหงา...ณรงค์ก็ยังเอาใจใส่ความรู้สึกของเขามากกว่ากฤตภาสเสียอีก

เด็กหนุ่มนั่งนิ่งอยู่นานจนเริ่มรู้สึกว่ากำลังหายใจทิ้งโดยเปล่าประโยชน์ เขาลุกขึ้นไปหยิบตะกร้าผ้าที่ซักแห้งแล้วตั้งแต่วันก่อนมาพับก่อนจะจัดเสื้อผ้าเหล่านั้นเข้าตู้ พลันหางตาก็เหลือบเห็นถุงกระดาษที่วาดซุกอยู่ตรงมุมด้านใน เขาขมวดคิ้วก่อนจะดึงถุงนั้นออกมาเปิดดู และพบว่าในถุงคือกระเป๋าที่ปิยพลซึ่งเป็นญาติผู้พี่ส่งมาให้เมื่อไม่นานนี้

กระเป๋าจากพี่ปิ๊ก...

นัยน์ตากลมโตทอประกายครุ่นคิดขณะถือกระเป๋าใบนั้นไว้ในมือ เขาลูบนิ้วไปมาบนหนังฟอกขณะที่เกิดความคิดบางอย่างขึ้นในหัว เด็กหนุ่มมองไปนอกหน้าต่างหลายนาทีเพื่อชั่งใจ ก่อนที่จะตัดสินใจวางกระเป๋าลงแล้วหยิบโทรศัพท์มากดหมายเลขที่ต้องการในที่สุด



++------++



พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้วตอนที่โทรศัพท์ของธีระส่งเสียงว่ามีข้อความเข้า เมื่อเขาอ่านจบแล้วก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า หลังจากหันไปสำรวจความเรียบร้อยหน้ากระจกอีกครั้งจึงค่อยออกจากห้องแล้วก็ลงลิฟต์ไปหาคนที่จอดรถรออยู่ชั้นล่าง

กฤตภาสสวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ตัวเดียวกับเมื่อเช้าซึ่งหมายความว่าพอเลิกงานก็ตรงมาหาเขาเลย ธีระสังเกตเห็นแต่ก็เลือกจะไม่ถามว่าวันนี้ที่บริษัทเป็นอย่างไร แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าคงไม่มีใครกล้าพูดถึงข่าวในหนังสือพิมพ์ต่อหน้าเจ้าตัวแน่

"ตกลงมีร้านไหนที่อยากไปเป็นพิเศษหรือเปล่า?"

"ไม่มีครับ แล้วแต่คุณกฤตเถอะ"

เด็กหนุ่มตอบหลังจากก้าวขึ้นนั่งบนรถ ความจริงแล้วเขาคิดว่าตัวเองน่าจะกินอะไรไม่ค่อยลงเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นต่อให้โดนพาไปร้านจิ้มจุ่มข้างถนนหรือห้องอาหารบนดาดฟ้าโรงแรมห้าดาวก็ไม่ต่างกันในยามนี้

กฤตภาสปรายตามามองแวบหนึ่งแต่ก็ไม่คาดคั้น ชายหนุ่มขับรถเข้าตัวเมืองแล้วก็พาธีระไปยังร้านอาหารซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ลักษณะของร้านเป็นบ้านทรงโคโลเนียลสีครีมที่ภายในถูกดัดแปลงเป็นร้านอาหาร แต่ละโต๊ะถูกจัดวางให้ห่างกันอย่างค่อนข้างเป็นสัดส่วน ดังนั้นถึงแม้ลูกค้าจะเต็มทุกโต๊ะแต่ก็ไม่รู้สึกว่าบรรยากาศชวนให้อึดอัด

พนักงานต้อนรับเดินนำทั้งคู่ขึ้นไปบนชั้นสองเนื่องจากชั้นแรกไม่มีโต๊ะว่าง กฤตภาสเลือกโต๊ะริมหน้าต่างซึ่งมองออกไปเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำและบ้านเรือนฝั่งตรงข้ามได้ชัดเจน จากนั้นก็สั่งอาหารในเมนูซึ่งเป็นกับข้าวมาสองสามอย่างเพื่อกินกับข้าวสวย

ธีระฆ่าเวลาระหว่างรอด้วยการนั่งเท้าคางมองเรือประดับไฟหลากสีที่ล่องอยู่ในแม่น้ำ ไม่นานพนักงานก็นำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะ เมื่อคล้อยหลังพนักงานคนนั้นแล้วเขาถึงค่อยหันไปชวนกฤตภาสคุยก่อนเป็นครั้งแรกของวัน

"มาที่นี่บ่อยเหรอครับ?"

"หืม? ก็แค่ปีละครั้งหรือสองครั้งล่ะมั้ง ถามทำไม?"

"ก็ผมเห็นพนักงานเรียกคุณด้วยชื่อ"

"อ๋อ" กฤตภาสยักไหล่ก่อนจะคลี่ผ้าเช็ดปากวางบนตัก "ไม่แปลกหรอกเพราะร้านนี้ของคุณยายฉัน พวกพนักงานเห็นฉันมาที่นี่ตั้งแต่เด็กก็ต้องจำได้อยู่แล้ว"

ธีระเลิกคิ้วขณะมองอีกฝ่ายเริ่มตักกับข้าว มิน่าเล่าพวกพนักงานถึงได้ดูพินอบพิเทาเหลือเกิน แถมเมื่อครู่คนที่มาต้อนรับและเสิร์ฟอาหารให้พวกเขาน่าจะเป็นผู้จัดการเองด้วยซ้ำ

แต่ก็นั่นแหละ ยังมีอะไรเกี่ยวกับกฤตภาสที่จะทำให้เขาประหลาดใจได้อยู่อีกหรือ

ทั้งสองต่างกินอาหารมื้อเย็นที่สั่งมาโดยไม่พูดกันสักคำ กระนั้นธีระก็รับรู้ได้ถึงแววตาที่เหลือบขึ้นจับจ้องเขาเป็นระยะ ประเมินท่าที...น่าจะเป็นคำบรรยายสิ่งที่กฤตภาสกำลังทำได้ดีที่สุดกระมัง แต่เขาไม่มีแก่จิตแก่ใจจะชวนทะเลาะจึงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น

อาหารมื้อนั้นดำเนินไปอย่างราบเรียบ แต่หลังจากที่พนักงานมาเก็บจานออกไปแล้ว ธีระก็ชะงักมือที่กำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นจิบเมื่อจู่ๆ กฤตภาสก็เอ่ยขึ้น

"ไม่ต้องห่วงเรื่องพวกที่บริษัทหรอก"

ธีระเหลือบตาขึ้นพลางมุ่นคิ้ว คู่สนทนาสังเกตใบหน้าที่ฉายแววสับสนของเขาอยู่อึดใจหนึ่งก็อธิบายต่อ

"ฉันถามอาร์ทแล้วว่าเมื่อวานมีเรื่องอะไรที่บริษัท เมื่อตอนบ่ายก็เลยเรียกกิฟท์มาคุยเรื่องนี้ไปแล้ว"

เด็กหนุ่มฟังแล้วมืออ่อนจนแทบจับแก้วน้ำไม่อยู่ ยังดีว่าไม่ถึงกับปัดแก้วจนตกแตกหรือทำน้ำหก "เรียกพี่กิฟท์มาคุยเรื่องนี้? คุณคุยไปว่าอะไร?"

"เท่าที่ฉันรู้คือคนเดียวที่มีปฏิกิริยากับข่าวในหนังสือพิมพ์คือกิฟท์ ฉันเลยเรียกมาเตือนว่าให้แยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวของเพื่อนร่วมงานกับมารยาทในการทำงานร่วมกัน แล้วถามว่าถ้ากับฉันจะแสดงท่าทางเหมือนที่ทำกับเธอมั้ย ถ้าหากคำตอบคือไม่ ถ้าอย่างนั้นก็ห้ามทำแบบนั้นกับเธอหรือกับคนอื่นๆ ด้วย"

ธีระวางมือทั้งสองข้างลงบนตัก เขามองหน้ากฤตภาสอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อหู ความรู้สึกในใจสับสนพัวพันระหว่างความยินดีที่อีกฝ่ายทำเหมือนช่วยปกป้องเขา แต่ขณะเดียวกันก็เป็นห่วงว่ากนิษฐาจะรู้สึกเช่นไรกับการถูกเรียกไปตักเตือนเรื่องนี้

"แล้ว...พี่กิฟท์ตอบว่ายังไงครับ?"

"ก็รับทราบและจะทำตาม แล้วฉันก็ย้ำว่าให้บอกคนอื่นด้วยว่าถ้าใครทำแบบนี้อีกฉันจะเรียกมาเตือนทีละคน ฉันไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของใครตราบใดที่ทำงานได้ดี และฉันก็หวังว่าแต่ละคนจะเคารพสิทธิส่วนตัวทั้งของฉันและเพื่อนร่วมงานคนอื่น ต่อให้คนนั้นเป็นแค่เด็กฝึกงานก็ตาม"

กฤตภาสตอบแล้วก็หันไปเรียกพนักงานถึงแม้ผู้จัดการร้านจะยืนยันว่าไม่ต้องจ่าย เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินนำกลับไปที่รถซึ่งจอดอยู่ในลานจอด ฝ่ายธีระได้แต่เดินตามไปด้วยความรู้สึกเหมือนร่างกายกับสมองแยกจากกันอย่างอธิบายไม่ได้

ตลอดทางที่กฤตภาสขับรถไปส่งนั้นธีระไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม เขาเพียงแต่หันไปไหว้ลาเมื่อคนขับจอดรถให้ที่หน้าหอ กระทั่งเมื่อขึ้นมาถึงที่ห้องและปิดประตูแล้ว เข่าทั้งสองข้างก็อ่อนยวบจนเด็กหนุ่มทรุดตัวลงไปนั่งแปะกับพื้นด้วยนัยน์ตาล่องลอย


“ฉันก็หวังว่าแต่ละคนจะเคารพสิทธิส่วนตัวทั้งของฉันและเพื่อนร่วมงานคนอื่น ต่อให้คนนั้นเป็นแค่เด็กฝึกงานก็ตาม"


ชัดเจนแล้ว...ไม่เหลือข้อสงสัยใดๆ ตกค้างให้คาใจอีก สรุปแล้วกฤตภาสคงไม่เคยมองว่าเขาเป็นมากกว่าเด็กฝึกงานเลยตลอดเวลาที่ได้รู้จักกัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป ไม่ว่าจะเรื่องที่ตั้งเงื่อนไขมาบังคับให้เขานอนด้วย เรื่องที่ไว้ใจเรียกให้ไปคอยเฝ้าอาการที่โรงพยาบาล หรือเรื่องที่เข้ามาช่วยเหลือเมื่อคืนที่ถูกอนุชิตลวนลามก็เช่นกัน ทั้งหมดนั่นทำไปเพียงเพราะเขาเป็นเด็กฝึกงานของบริษัทก็เท่านั้น

ไม่ใช่เพราะมีความสลักสำคัญเป็นพิเศษอะไรเลยสักนิด...

เด็กหนุ่มนึกถึงแววตาของกฤตภาสตอนที่เล่าเรื่องที่เรียกกนิษฐาไปตักเตือน ทั้งที่รู้ดีว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำไปนั้นถูกต้องตามหลักการ แต่ในใจของเขากลับไม่อาจหลุดพ้นความคิดที่ว่ากฤตภาสมองเรื่องนี้ว่าเป็นแค่ ‘ลูกน้องอิจฉากัน’ เพราะบังเอิญมีนักข่าวเก็บภาพหลักฐานไว้ได้เท่านั้นเอง

มันไม่ใช่สิ่งที่ยืนยันถึงความพิศวาสหรือความรู้สึกพิเศษใดๆ ที่มอบให้กับเขา และยิ่งตระหนักถึงเรื่องนี้...ใจเขาก็มีแต่จะแหลกเหลวเหมือนโดนบีบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแทบไม่เหลือรูปร่างเดิม

เป็นนานกว่าธีระจะมีเรี่ยวแรงยันตัวขึ้นจากพื้น เขาเดินโผเผไปดึงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากตู้แล้วก็หยิบเสื้อผ้ายัดลงไป พลันปลายนิ้วก็ไปสะดุดกับเสื้อที่แขวนไว้ตัวหนึ่งซึ่งไม่ใช่ของเขา แต่เป็นตัวที่กฤตภาสเคยให้ยืมใส่กลับบ้านตั้งแต่คืนแรกที่ไปนอนที่คอนโดของเจ้าตัว

เขายังไม่ได้คืนเสื้อตัวนี้ไปอีกหรือ...

เสื้อตัวนั้นเปรียบเหมือนกุญแจที่เปิดสู่ความทรงจำระหว่างเขากับกฤตภาส หากจะบอกว่าเรื่องราวเหล่านั้นล้วนแล้วแต่น่าประทับใจก็คงเป็นการโกหก ทว่าเขากลับจำรายละเอียดของทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คำพูดทุกคำที่กฤตภาสเคยเอ่ยกับเขาได้ขึ้นใจ ราวกับว่าตลอดสองเดือนที่ผ่านมาไม่เคยมีวันไหนที่อีกฝ่ายไม่เข้ามารบกวนความคิดและความรู้สึกของเขาเลยสักวัน
 
แต่ความสัมพันธ์อันบิดเบี้ยวที่นำมาซึ่งความหลงใหลข้างเดียวเช่นนี้ควรจะปิดฉากเสียที หากกฤตภาสไม่ยินดีให้มันจบ เขาก็จะเป็นคนจบมันด้วยตัวเอง เพราะเขาไม่ต้องการจะเป็นฝ่ายที่ถูกบอกเลิกเพราะหมดประโยชน์เหมือนที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้อีกแล้ว

เด็กหนุ่มใช้หลังมือปาดคราบชื้นบนใบหน้าแล้วก้มลงเก็บข้าวของอื่นๆ ต่อ กระทั่งกระเป๋าเดินทางทั้งใบอัดแน่นจนไม่อาจยัดอะไรเพิ่มได้ ธีระจึงค่อยรูดซิปปิดกระเป๋าใบนั้นแล้วก็หลับตาลง บางทีหลังจากที่ปล่อยให้คนอื่นชักนำความวุ่นวายมาสู่ชีวิตเขาไม่หยุดหย่อน นี่อาจจะเป็นครั้งแรกในชีวิต...ที่เขาได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเสียที



++---TBC---++



A/N:งานยุ่งเลยไม่ได้มาลงซะนานเลย คิดถึงทุกคนนะค้า ใครคิดถึงน้องตี้บ้างขอเสียงหน่อยเร้ว (บางทีก็รู้สึกว่าช่วงทอล์คของตัวเองนี่ทำลายมู้ดของเนื้อหาจังเลยแฮะ ^^")

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-06-2014 22:41:44

ได้เวลาหนีสามีแล้วสินะ

คุณกฤตตายแน่ๆ หุๆ รอสมน้ำหน้า

ปล. คนเขียนกลับมา น้องตี้ก็หนีพอดี ห้าๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 24-06-2014 22:44:32

เข้ามาบอกรักน้องตี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 24-06-2014 22:49:43

น้องตี้ทำถูกแล้วค่ะ คนแบบตากฤตต้องเจอแบบนี้แหละ ทำอะไรไม่เคยคิดถึงใจคนอื่นอะ
เอาใจช่วยน้องตี้ไม่ให้ใจอ่อนอีกนะคะ ขอให้พระเอกได้รับบทเรียนที่สาสมหน่อย เอาแต่ใจตัวเองมาตลอดทั้งเรื่องล่ะ  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-06-2014 22:56:55

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 24-06-2014 22:58:16

เชียร์ให้ตากฤตหาน้องตี้ไม่เจอจนอกแตกตาย 55
 :m20:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 24-06-2014 22:58:50

สงสารตี้ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-06-2014 22:59:56

 :กอด1: คิดถึงน้องตี้ที่สู้ดดดดดด น้องตี้อย่าคิดมากน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 24-06-2014 23:07:04

ตีความไปได้นะตี้ บวกคำพูดเฮียแรงบาดใจ
ตัดจบแบบนี้ รีบมาต่อตอนหน้าด่วนๆเลย
อยากให้หนีไปนานๆ เผื่อบางคนจะคิดได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 24-06-2014 23:09:47

โอยยย... มันค้างมาก  :z3: :z3: :z3:

ระทึกกะการรอความสะใจ น้องตี้ได้โอกาสหนีซะที สมน้ำหน้าอิลุง วะฮะฮ่าฮ่าาาาาาาาาาาา  :laugh3:
และเนื่องในโอกาสอันดีงามนี้ ขอพระรองเริ่ดๆมาใส่มาม่าอีกซักคน มันจะฟินมว๊ากกกกกกกกกกกกก

สุดท้ายนี้ จะไม่ขออะไรอีก... นอกจากตอนต่อไปมาเร็วๆ  :impress:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 24-06-2014 23:10:48

คิดถึงน้องตี้มากกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-06-2014 23:11:10

งานเข้าแล้วคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-06-2014 23:12:56

ในเมื่อไม่มีความสุขในความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็ควรจบมัน ทำตามใจตัวเองเถอะน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-06-2014 23:16:02

ตี้จะหนีไปไหน ไม่ใช่บ้านแน่ๆ เพราะคุณกฤตรู้จัก เป็นไงล่ะคุณกฤต เงื้อง่านักน้องตี้หนีไปอีกแล้ว
สำหรับคุณกฤตมันคือเรื่องเล็กที่จัดการได้ แต่สำหรับน้องตี้มันคือเรื่องใหญ่ เคป่ะ
ประเด็นคือรักเขาแล้วอ่ะลูก และคิดว่าตัวเองรักข้างเดียว กลายเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝนไปซะแล้ว
ที่จริงคุณกฤตทำไปก็เพื่อปกป้องน้องนะ แต่คำพูดอาจชวนให้คนคิดมาก คิดมากเข้าไปใหญ่
ซึ้งใจคุณแม่เนอะเข้าใจลูก น่ารักกกกก
แหม่ ตอนหน้าได้เห็นพระเอกคลั่งตามหาของตายไม่เจอใช่มะคะ อยากอ่านคุณกฤตไซด์มากค่ะ

ขอบคุณค่ะ มาต่อเร็วๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 24-06-2014 23:17:07

อยากให้มาลงอีกเร็วๆจัง อยากรู้ว่าน้องตี้จะทำอย่างไรต่อไป เก็บกระเป๋าแบบนี้จะหนีไปไหน แล้วคุณกฤตจะคลั่งหรือเปล่าเมื่อน้องหายไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 24-06-2014 23:18:37

น้องตี้ซึน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 24-06-2014 23:18:45

น้องตี้!!!! ดีใจมากที่น้องตี้ตัดสินใจได้ ไม่อยากเห็นน้องตี้ช้ำชอกไปกว่านี้แล้ว รู้สึกเศร้า  :hao5: :hao5:
คุณกฤตก็ห่วงตี้อะแหละ แต่ก็ไม่รู้สินะ ตี้เป็นคนรักจริงจนเห็นแล้วปวดใจเลยเวลาที่ต้องเสียใจ ในเมื่อคุณกฤตให้ในสิ่งที่ตี้ต้องการไม่ได้ ก็ดีแล้วที่ตี้จะเฟดตัวเองจากไป แต่จริง ๆ ก็อยากให้คุณกฤตรู้ว่าตี้คิดอะไรอยู่ คุณกฤตจะได้ชัดเจนแล้วตัดสินใจว่าจะปล่อยตี้ไป หรือจะยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อตี้ แต่ทำได้ป่าวเหอะ อะโด่
หลังจากนี้ก็เยียวยาตัวเองนะตี้ ทางคุณกฤตจะทำยังไงจะรู้สึกอะไรต่อดิฉันไม่สนละ  สะบัดปอม ๆ ให้น้องตี้คนเดียวเลยงานนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-06-2014 23:21:45

น้องตี้ ตัดสินใจอะไรคิดดีๆ น๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 24-06-2014 23:27:00

เย่ รอฉากนี้มานานแระ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-06-2014 23:28:24

ดีใจที่น้องตี้เริ่มคิดอะไรได้ ในเมื่ออีตาลุงไม่รัก ก็ไม่ต้องไปสนใจและไม่ต้องเสียใจอะไรอีก ถึงเวลาที่ตี้จะต้องเข้มแข็งแล้วนะ
หนีไปให้ไกลเลย เอาให้คุณกฤตคลั่งตายไปเลย เพราะหาตี้ไม่เจอ อยากเห็นคุณกฤตกระวนกระวายใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับ
เพราะมัวแต่คิดถึงน้องตี้ จนในที่สุดก็จะรู้ใจตัวเอง  แต่สำหรับคุณกฤต กว่าจะคิดอะไรได้ มันก็คงจะเกือบสายไปแล้วนั่นแหละ
ถือเป็นว่าช่วงระหว่างที่น้องตี้หนีไป  เป็นบทลงโทษที่มอบให้คุณกฤตแล้วกันนะ  ทีหลังจะได้ไม่ต้องทำร้ายหัวใจใครอีก

ตอนหน้าขอพาร์ทคุณกฤตเยอะๆ นะคะคุณริน อยากรู้อาการคลั่งของคนโง่น่ะค่ะ 555555555 สะใจจริงๆ  :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: karenoo ที่ 24-06-2014 23:31:20

เอาเลยอีหนูตี้....เอามันให้เข็ด :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 24-06-2014 23:38:20

ตี้เอ๊ยอยากให้ทนจนฝึกงานจบจัง เทอมนึงจะเสียไปเปล่าๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-06-2014 23:54:40

ป้าจะไปรอส่งหนูที่สุวรรณภูมินะจ๊ะตีตี้น้อย  หนีไปให้ไกล ๆ จากคนใจร้าย  พักอกพักใจซะบ้างจะได้ไม่ต้องไล่ตามอยู่ฝ่ายเดียว  ให้คนที่สับสนในตัวเองมากกว่ามาวิ่งตามหาซะบ้าง เอาให้ร้อนอกร้อนใจไปเลยจะได้เห็นคุณค่าในตัวเรา  ขาดน้องตี้แล้วคุณกฤตจะรู้สึก   :a14:  สงสารน้องต้องเจอแต่ความรักที่ได้มายาก ๆ    :z10:  เครียด  (แต่น้อยกว่าดูอิตาลีเจออุรุกวัย  :z3: อยากจะหลับซะตอนนี้แล้วตื่นมาเจอผลเลยจะได้ไม่ต้องลุ้นจนจะช็อคหัวใจวายตายอยู่แล้ว  :a11: )


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 25-06-2014 00:01:58

คุณกฤตจะได้รู้ตัวสักที น้องตี้หนีไปให้ไกลเลยนะ อยากเห็นคนทุรนทุราย555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-06-2014 00:02:40

หนีไปเลยๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 25-06-2014 00:05:32

น้องตี้จะไปไหนนะ ไปหารุ่นพี่คนนั้นแน่ๆ
คุณกฤต 5555 ถึงคราวดราม่าแล้วล่ะ เอิ้กๆ ทำให้นายเอกช้ำใจมานาน กร๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 25-06-2014 00:11:17

หนีให้ไกลเลยนะตี้ เอาใจช่วยยยยยย ~

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: miracle22936 ที่ 25-06-2014 00:18:36

ตอนใหม่จงมาต่อเนื่องกัน ณ บัดนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-06-2014 00:18:53

มันดูขมซ่อนหวานนิดเดียว แบบกัดแล้วทรมาน อ่านตอนนีเแล้วเหมือนกินยาพิษ

ไม่มีเสียงให้ขอแล้วครับคุณพี่ :เฮ้อ:


รอตอนตอไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-06-2014 00:25:43

ไปทำงานที่อื่นไกลๆ เลยตี้

ตี้เองก็มีสิทธิเลือกสิ่งที่ดีกว่าให้ตัวเองเสมอ รักแล้วไง รักแบบอิตานี่โคตรไร้อนาคตอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-06-2014 00:32:56

555555555555555
อยากอัดวิดีโอตอนตี้เศร้า แล้วเอาไปเปิดให้คนใจดำดูจังเลยยย
เอาแบบมัดไว้กับโตีะ  ไปไหนไม่ได้ ให้ดูจนอกแตกตาย55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 25-06-2014 00:37:49

กลัวใจอ่อนไม่กล้าหนีจังเลย  เอาใจช่วยให้หนีไปสามโลกเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 25-06-2014 01:03:11

ตี้จะไปไหนน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 25-06-2014 01:09:55

เข้าใจตี้นะ ตอนนี้ เป็นกำลังใจให้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 25-06-2014 01:18:35

สมควรคิดได้ตั้งนานแล้วนะตี้ คนอย่างไอ้กฤตน่ะไม่มีค่าพอให้รักหรอก
คนที่ไม่เคยเห็นหัวใครไม่รับรู้ความรู้สึกคนอื่น เอาตัวเองเป็นใหญ่
ปล่อยให้มันคลั่งตายไปเลย

ปล.เมื่อไหร่ตี้จะมีความสุขซักที นี่มันเรื่องที่สองแล้วนะจะทำร้ายนี้ไปถึงไหน ถ้าตี้เป็นคนไม่ดี
เราจะไม่ว่าหรือสงสัยซักคำ ฮือออออออออออ สงสารน้องมากอ่ะ รอวันที่ตี้มีความสุขและเช่นกัน
เราก็รอวันที่ไอ้คุณกฤตมันจะเจ็บปวดปางตายบ้าง :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 25-06-2014 01:25:22

คิดถึงน้องตี้มาก
มาถึงก็จะหนีเลยเราะ
แต่ก็แอบสะใจ คุณกฤตไม่รู้ใจตัวเองซักที โดนงี้บ้างก็ดร
ีจะไปนานมั้ย จะเจอใครมั้ย ฮือออออ
อยากให้คุณกฤตทุรนทุรายซักพักนะ
แต่น้องตี้ชั้นก็จะช้ได้วยน่ะสิ
แงงงงงงง แต่ถ้าไม่มาต่อ เป็นฉันนี่แหละที่ช้ำสุดดดดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 25-06-2014 01:47:22

 :mew4: :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 25-06-2014 05:03:05

เอาเลยตี้ หนีเลย เอาไปให้ไกล ให้คนใจร้ายมันรู้ใจตัวเองซะบ้าง เหอะ!!

คิดถึงตี้มากกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 25-06-2014 05:15:04

เป็นเรื่องที่มีบรรยากาศอึมครึมมาทั้งเรื่อง
แต่ชอบนะ มันหนึบๆ ใจดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 25-06-2014 05:42:14

เศร้า เศร้าจังเลย  ไม่มีใครรักเราเลย พี่รงค์ก็ไม่รัก  คุณกฤตก็ไม่รัก  ไปดีกว่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-06-2014 05:45:41

ไปให้สุดขอบฟ้าเลยน้องตี้ บอกเลยยยยย


ให้อิลุงง่าวว มันอกแตกตายไปเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 25-06-2014 06:05:40

แล้วคุณจะรู้ค่า เมื่อสิ่งนั้นหายไป
มารอสะใจคุณกฤษณ์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 25-06-2014 06:14:37

ตี้เข้มแข็งกว่าที่คิด อย่าให้คุณกฤตตามเจอได้เลยยิ่งดี
คนแบบคุณกฤตต้องทำให้รู้สึกซะบ้าง จะได้ออกจากปมในใจตัวเองซักที
จนถึงป่านนี้ ยังไม่รู้เลยว่าคุณกฤตรู้ตัวรึยังว่ารู้สึกกับตี้ยังไง เฮ้อออออ.....

สู้ ๆ นะครับน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 25-06-2014 07:19:14

น้องตี้หนีไปไกลๆอย่าให้อิลุงมันหาเจอเลยนะลูก
 :hao5: :katai1: :ling1: :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: pim-lovemj ที่ 25-06-2014 07:54:24

 :hao5: น้องตี้สู้ๆ อย่าเพิ่งไปน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 25-06-2014 08:07:00

สงสารตีตี้ ฮือออ เจ็บอีกแล้ว เหอะ!!! คุณกฤตไม่ชัดเจน รู้ใจตัวเองช้าอบบนี้ รอรับผลกรรมล้วกัน

น้องตี้หายไปนานๆเบย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 25-06-2014 09:38:51

ตี้ไปหาพี่ปิ้กใช่ไหม ดีแล้ว แต่ยังไงก็ติดต่อแม่ด้วยนะ  อย่าให้แม่เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-06-2014 09:59:32

หนีไปเลยน้องตี้ ฮือๆๆๆ
ให้อีลุงแก่อยู่คนเดียว~ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-06-2014 10:05:01

คุณกฤตทำอะไรไม่ชัดเจน เรื่องมันคงต้องเป็นแบบนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: whitefang ที่ 25-06-2014 10:57:10

โอ๊ยยย เมื่อไรอิลุงจะรู้สึกตัว ต้องรอให้เสียไปก่อนใช่ไหม :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 25-06-2014 11:16:00

ดีใจกับน้องตี้ที่ได้เลือกในสิ่งทีดีที่สุดซักทีนะฮ้า  :katai2-1:
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหนีได้นานขนาดไหน
เอาเป็นว่า นานจนให้คุณกฤตเสียน้ำตากันไปข้างนึง 5555
อ่านตอนนี้ละเศร้า น้องตี้เงียบซึมจนสังเกตได้
แต่ต่อไปนี้ละ คนเงียบซึมจะไม่ใช่น้องตี้แล้ว
หึหึหึ  :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 25-06-2014 11:39:26

ถ้าน้องตี้เป็นได้แค่เด็กฝึกงานนะ
อย่างนั้น คุณกฤตจะหาที่ไหนเมื่อไหร่กี่คนก็ได้ค่ะ
ขาดตี้ไปคนเดียวคงไม่มีผลอะไรอยุ่แล้ว เชอะๆๆๆ

บวก1บวดเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 25-06-2014 12:09:20

อืมม์ จะว่าตี้หนีก็คงไม่แปลก แม้จะคิดว่าเป็นความตั้งใจจบความสัมพันธ์ด้วยตัวเอง
ครั้งที่แล้วหนีกลับบ้าน งวดนี้ต้องให้กฤตตามไม่ได้

ดีจะได้สำนึกซะมั่ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-06-2014 13:48:36

และแล้วน้องตี้ก็ทำมันซะที
ไปเถอะตี้
ปล่อยตาแก่อยู่คนเดียวไปเล้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-06-2014 13:54:53

ตาเฒ่าพูดและทำอะไรไม่เคลียร์  น้องจะหนีไปแล้ว
สงสารตี้ชะมัด  เหมือนโดนตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับเรื่องเดิม ๆ เฮ้อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 25-06-2014 14:14:19

อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้ สงสารน้องสุดพลังอ่ะบอกเลยยย  หนีไปให้ไกลลเลยนะเอาให้อีตากฤตมันตามาไม่เจอเลย :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 25-06-2014 14:59:48

หนีไปเลยค่ะ เชียร์น้องตี้สุด ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 25-06-2014 16:41:34

 :mew2: :mew4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 25-06-2014 18:21:41

ลุงกฤต แกต้องแสดงออกทั้งคำพูดและการกระทำ ให้มากกว่านี้นะ ถ้าอยากให้ตี้อยู่ใกล้ๆ  น้องมันยังเด็ก ก็มีความคิดแบบเด็กๆ จะให้มาคิดสลับซับซ้อนแบบผู้ใหญ่แถมยังเป็นนักธุรกิจแบบลุงคงไม่ไหวมั้ง  แล้วอีกอย่าง น้องมันก็เคยอกหักมาจากผู้ใหญ่วัยทำงาน เด็กมันก็ต้องระแวงว่าตัวเองจะเป็นแค่ของเล่นอีก พอเขาเบื่อก็โดนทิ้ง เป็นวงจรอุบาทว์เหมือนเดิม เด็กมันก็กลัวตัวเองรับไม่ไหวอีกแล้ว

มันต้องมีอะไรสักอย่างกระตุ้นมาลุงกฤตแล้ว ต้องให้รู้ใจตัวเองว่า รักเด็กหรือแค่หยอกเล่นฆ่าเวลา  ถ้ารัก ลุงเป็นผู้ใหญ่ ลุงต้องเป็นคนเดินเกมเอาให้ชัดเจนแบบ HD เลย ไม่ต้องมานั่งตีความอะไรกันอีกแล้ว 

เฮ้อออออออออออออออ เหนื่อยมาก ชั้นเหนื่อยกับการเชียร์คู่นี้จริงๆๆ ตบลุงกฤต รัวๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 25-06-2014 18:30:01

คือน้องตี้จะทำอะไรยังไงก็ได้ แค่อยากให้น้องมีความสุขบ้างงงงง

อะไรที่ทำแล้วสบายใจ ทำไปเถอะตี้ บางทีคิดมากเกินก็เครียดไปล่วงหน้าเปล่าๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-06-2014 18:34:58

เอาให้บ้าไปเลยตี้ !!!!!!!!  สู้ ๆ ตัดสินใจถูกแล้ว

ในเมื่อไม่เห็นค่า ก็อย่าได้แคร์ สะบัดบ๊อบใส่โลดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 25-06-2014 18:37:19

แอบภาวนาให้คุณกฤตหาน้องตี้ไม่เจอสักปีสองปี  :katai5:
หมั่นใส้จริงๆ ให้ตายสิพับผ่าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-06-2014 19:18:08

ดูสิว่าจะยังนิ่ง แบบฉันควบคุมได้ ไม่ได้ควรค่าแก่การใส่ใจฯลฯ อยู่มั้ยอิลุง

 :m18:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ิbabobean ที่ 25-06-2014 19:45:08

 :katai2-1: เอาเลยค่ะส่งเสริมให้หนีออกไปนอกเส้นขอบฟ้าเลย
แต่ครั้งนี้ต้องตั้งใจให้มั่นทำใจให้แข็งเอาไว้นะน้องตี้ ถ้าคุณกฤตยังไม่เคลียร์ไม่ชัดเจนหล่ะก็ ไม่ต้องกลับมาเลย
จะมาให้อยู่กับคำว่า"ถูกใจ"แค่นี้ไม่ได้ เนอะๆๆ ขอให้คุณนักเขียนมีเวลาว่างเร็วๆนะคะ สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 25-06-2014 20:21:44

ตี้ก็แค่ปล่อยมันไปซะ
แต่กฤตคงไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำไม่ชัดเจนอยู่ มันสร้างผลกระทบอะไรขึ้นมาบ้าง
เพราะฉะนั้น รู้ใจตัวเองซะทีเหอะ
สงสารตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Miimiah ที่ 25-06-2014 20:44:31

คุณกฤตทำดีขึ้นนะ อ่อนโยนขึ้น มีไดร์ผมให้ พาไปร้านอาหารคุณยาย  :o8:
น้องตี้อย่าคิดมาก หนีไปพักก่อนก็ดีนะ
ลุ้นๆ ตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-06-2014 20:49:18

หนีอย่าให้เขาหาเจอนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: LKIMM_ ที่ 25-06-2014 21:18:44

อ่านกำลังเพลินจบซะแล้ว


อ้าวค้างเลย ณ จุดนี้  :katai1:


น้องตี้จะไปไหน


ถึงคราวดราม่าของคุณกฤตแล้วสินะ หึหึ


มาต่อเร็วๆนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 25-06-2014 22:39:05

ไปเลยลูก ไปหาพี่ปิ๊ก อยู่เชียงใหม่หรือเชียงรายนะ
เอาให้หาไม่เจอ หานานๆ ถึงหาเจอก็อย่ายอมกลับ
ต้องให้ตากฤตอกแตก น้ำตาเป็นสายลือดแล้วเอามาเช็ดหัวเข่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 26-06-2014 00:09:15

รอ ดราม่า จาก อีกฝั่งบ้าง... ตี้สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 26-06-2014 02:17:08

วันนี้ที่รอคอยยยยยย
น้องตี้จ๋าของพี่ตัดสินใจดีแล้วลูกเอ๋ย คุณพี่รับไม่ได้กับความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้รังแต่จะสร้างความเจ็บช้ำ ลุงกฤตน่ะปล่อยไปเต๊อะ ไม้แก่ก็อย่างนี้แหละ มั่นใจในตัวเองดีนักก็เชิญอยู่ในโลกของผู้เหนือกว่าของคุณต่อไปนะ น้องตี้น่ารักสมควรแก่ความรักไม่ใช่เรื่องเงื่อนไขอะไรแบบนี้ เก็บกระเป๋าไปหาพี่ปิ๊กรึเปล่าเนี่ย ไปไกลๆหน่อยนะ นานๆด้วย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 26-06-2014 10:33:09

ไปพักใจแบบชิล ๆ มีผู้ชายดี ๆ มาจีบเลยคะน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 26-06-2014 11:56:57

 :mew6: สู้ๆครับน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 26-06-2014 21:30:01

พายุเข้าแน่ๆ ตี้ หนีแบบนี้ ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 27-06-2014 07:47:01

อร้ายยยย หนีไปเลยคะ เอาให้มันรู้ดำรู้แดงไปเล เกลียดนักอิผู้ชายแบบนี้ :katai4: 

ป.ล.  หมั่นใสมาตั้งแต่ตอนที่แล้วฝากตบอิกิฟหน่อย  :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-06-2014 12:21:19

สงสารตี้อะ มากมาย

ทำไมนะทำไม ทั้งที่จริงใจ ก็แล้วทำดีก็แล้ว

แต่เนอะ คนไม่รักทำยังไงก็ไม่รัก งั้นหรอ

มามะ มากอดที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 27-06-2014 12:57:36

ถ้าเลือกที่จะไปแล้ว....ก็ไปให้ถึงที่สุดละกันนะ....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: knightprince ที่ 27-06-2014 17:15:51

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเพิ่งได้เข้ามาติดตามผลงานจากที่เพื่อนเคยแนะนำมาให้อ่านตั้งแต่เรื่องแม้นมั่น
จากที่ได้อ่านเรื่องนี้คงต้องกลับไปตามอ่านผลงานเก่าแล้วละคะ ชอบการเขียนที่ให้ตัวละครดูมีหลายอารมณ์
คุณกฤตก็จริงๆเลย รักเค้าแต่ไม่รู้ตัวว่ารักนี่มันน่าสงสารนะคะ จริงๆก็อยากจะรั้งเค้าไว้ แต่ก็พยายามที่จะไม่คิดหาเหตุผลว่าเพราะอะไร
เหมือนพยายามหลีกเลี่ยงความรู้สึกตัวเอง คนแบบนี้อะน่าสงสารที่สุด แต่ยังไงก็ไม่สนับสนุนคะ อ่อนโยนบ้าง มันจะตายรึยังไง
ใจร้ายกับตี้มากไปแล้ว ที่ตี้คิดจะไปก็ไม่ผิดเลย น้องตี้น่าสงสารที่สุดแล้ว ยอมรับความรู้สึกตัวเองปุป ก็เหมือนว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
เรื่องมันเศร้า ชอบฉากที่คุณแม่โทรมามาก เราน้ำตาซึมเลย ไม่มีดุไม่มีว่า แค่ให้กำลังใจ ห่วงใย ให้น้องตี้กลับไปหา น่ารักมากอะคะ
น้องตี้ ไปคราวนี้เอาให้คุณกฤตเจ็บเจียนตายเลยนะ เอาให้รู้กันไปเลย น้องตี้จะไปอยู่กะพี่ปิ๊กที่เหนือสินะ กว่าจะตามเจอก็คงใช้เวลา
ตอนนี้แหละถ้าคุณกฤตยังไม่รู้ใจตัวเองอีกก็ให้คนเขียนหาพระเอกใหม่เถอะคะ ให้น้องตี้เราได้สุขบ้าง เฮ้อออ
ยังไงก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับติตามผลงานเพิ่มอีกคนนะคะ รอตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 27-06-2014 21:41:34

เจ็บปวดแทนน้องตี้จัง เพราะเหตุการณ์และคำพูดออกมาแบบนี้ไม่แปลกที่น้องจะคิดเป็นทางนั้น
ตากฤษนี้ก็อีกคน ทำไมชอบพูดตามความคิดมากกว่าความรู้สึกนะ
ขัดใจที่สุด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 27-06-2014 23:31:27

ไปเลยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 28-06-2014 00:44:14

เป็นกำลังใจให้น้องตี้นะคะ
ขอแค่เราเห็นค่าของตัวเองก็พอ แล้วคุณกฤตก็จะต้องเห็นค่าของน้องตี้ในสักวัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-06-2014 10:09:29

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม  :mew4:
หนีไปตั้งหลักก่อนแล้วกันนะตี้จะได้สบายใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 29-06-2014 07:50:10

น้องตี้พิเศษกว่าคนอื่นแล้วล่ะ
เพียงแต่.. คุณลุงไม่รู้ตัวหรือไม่ยอมรับ
 :m14:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 30-06-2014 11:48:41

สงสารน้องตี้จัง...สมควรให้น้องคิดตัดสินใจแบบนี้เพราะน้องยังเด็กมุมมองการใช้ชีวิตก็ต่างกัน...วัคซีนคุ้มกันความเข้มแข็งในใจก็ต่างกัน...งานนี้ผู้เฒ่าช้ำใจตายแน่ๆ...ไปตั้งหลัก..ทำใจให้เข้มแข็งก่อน..ดีที่สุด..ไปอยู่น่านให้สบายใจ..เปิดเทอมค่อยกลับมาเรียนนีลูก...งานนี้เอาให้คนเห็นแก่ตัวไม่รู้ใจตัวเองให้อ่วม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 30-06-2014 22:49:50

จะรอสมน้ำหน้านะ
ไงก็มาต่อเร้วๆน้า รอหัวเราะเยาะเย้ยไม่ไหวละ
ตี๊จะหนีไปอยู่กับลูกพี่ลูกน้องแล้ว ลัลลา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 01-07-2014 13:06:56

หนีเลยน้องตี้ เอาให้คนใจร้ายรู้ใจตัวเองซะที

จะได้รู้ว่าน้องตี้ไม่ใช่ของตายนะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 05-07-2014 08:05:47

น้องตี้ หนีไปถึงไหนแล้วคะ
อีตากฤตมันใกลัจะทรมานรึยัง
รอนะค้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 05-07-2014 21:02:30

มารอลุ้นน้องตี้จะหนีไปไหน
และตากฤตจะตามเจอหรือเปล่า?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 05-07-2014 21:11:21

สงสัยน้องตี้จะหนีไปจริงๆ   ใครก้ได้ช่วยไปตามหาแล้วพาน้องตี้กลับมาเล้าด้วยเหอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 05-07-2014 23:34:45

สงสารตี้อ่ะ งื้อ กฤษทำอะไรลงไปปปปปป
โห ให้บอกไหมเหอะว่ามันก็เหมือนแกหวั่นไหวกับตี้มั่งแล้ว
แบบนี้โหด ตี้แง๊ ไม่เป็นไรนะ tt
โกรธๆ รีบตามไปง้อเลยนะ ไม่งั้นให้ยอมยกตี้ให้แน่ !!!
รอต่อค่ะ  ชอบบบบบบบบบบบ
แต่คือค้างงงงงงงงง
 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 06-07-2014 22:16:28

สนุกมากกก

หวังว่าคุณกฤตคงจะรู้ใจตัวเองซะทีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 08-07-2014 22:05:59

 :a14: น้องตี้ เชิดใส่กฤต แล้วหนีไปเลย เอาใจช่วย

คิดถึงนะ มาส่องทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 09-07-2014 19:09:16

มารอน้องตี้ๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 09-07-2014 19:34:09

แวะมาทักทายแบบกระมิดกระเมี้ยน สารภาพว่าเข้ามาส่องคอมเม้นต์ทุกวันเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่คิดถึงน้องตี้และพร้อมใจกันสาปส่งตากฤตนะคะ (เฮ่ย!) ก่อนหน้านี้ติดงานพัวพันมาก + กำลังซุ่มเขียนเรื่องสั้นสำหรับโปรเจ็คต์รวมเล่มที่กะทำในปีนี้ (ไม่ใช่เล่ห์ลวงใจนะคะ เป็นรวมเรื่องสั้นต่างๆ ของ Bellbomb ควบกับตอนพิเศษของนิยายเรื่องยาว ถ้าดีเทลนิ่งแล้วคงมาโปรโมทอีกที) รู้ว่าทุกคนอยากอ่านตอนต่อไปมากเพราะกำลังค้าง ไว้ปั่นน้องตี้ตอนใหม่เสร็จจะรีบพากลับมาเล้าเลยค่า ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 09-07-2014 21:37:42

 :z13:

กรี๊ดดดดดดดด อุตส่าห์ดีใจนึกว่าน้องตี้มาแล้ว  แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราก็ยังคงรอกันต่อไป แม่ยกน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mkx91 ที่ 11-07-2014 11:25:22

แวะมาให้กำลังใจคุณนักเขียนและฝากความคิดถึงไปถึงน้องตี้และคุณกฤตด้วยนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 11-07-2014 13:07:46

หายไปนาน ไล่อ่านตอนที่ยังไม่ได้อ่าน แบบ......
ทำไมเราหายไปแล้วพอกลับมาเนิ้อเรื่องมันเกิดการดราม่าขึ้น lllOrz
ตี้จะไปไหน?
รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 13-07-2014 17:04:57

คิดถึงน้องตี้กับตากฤษจังเลย
น้องตี้จะหนี้ตากฤษไปไหนหรือป่าวน่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 13-07-2014 20:41:54

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 30


เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังไปทั่วสถานีขนส่งในยามเช้า ธีระลากกระเป๋าเดินทางไปที่ช่องซื้อตั๋ว เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปหาที่นั่งรอเนื่องจากยังไม่ถึงเวลารถออก

โชคดีชะมัดที่พี่ปิ๊กไม่ถามอะไรเลย...

ธีระนึกถึงบทสนทนากับปิยพลซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องเมื่อคืนที่ผ่านมา ตอนแรกน้ำเสียงของอีกฝ่ายฟังดูแปลกใจที่ได้รับโทรศัพท์กลางดึก แต่พอเขาบอกว่าอยากไปเยี่ยมแล้วก็อาจจะขออยู่ด้วยจนกว่าจะเปิดเทอม ฝ่ายนั้นก็ตอบรับโดยไม่ขัดข้อง


"เอาสิ บ้านพี่ก็มีห้องว่างอยู่ ปัดกวาดซะหน่อยก็เป็นห้องนอนได้แล้วล่ะ ว่าแต่บอกแม่เขารึยัง? ไม่ใช่ว่าตี้ทะเลาะกับแม่เลยจะหนีมาอยู่บ้านพี่นะ?"

ปิยพลทักแล้วก็หัวเราะ ฝ่ายธีระได้แต่หัวเราะตอบอย่างเจื่อนๆ เพราะสาเหตุที่เขาขอไปอยู่ด้วยนั้นมาจากคนอื่นต่างหาก แต่ก็คร้านจะอธิบายเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์หรือยัง

"ตี้กะว่าถ้าพี่ปิ๊กโอเคถึงค่อยโทรบอกแม่ แต่คิดว่าแม่คงไม่ว่าหรอก เผลอๆ อาจจะเห็นดีด้วยซ้ำ"

"เห็นดีด้วย? เอ้อ...เรานี่พูดจาแปลกๆ แฮะ เอาเถอะ เอาเป็นว่าพี่ไม่มีปัญหาก็แล้วกัน"

น้ำเสียงแปลกใจบอกธีระว่าปิยพลคงไม่รู้เรื่องข่าวนั้น เขาลอบผ่อนลมหายใจ จากนั้นก็พยายามทำเสียงให้สดใสเพื่อเบี่ยงประเด็น

"ถ้างั้นเดี๋ยวตี้ไปหาพรุ่งนี้เลยนะพี่ปิ๊ก แต่คงขึ้นรถไปเพราะตี้ไม่มีค่าตั๋วเครื่องบิน ไว้ถ้าถึงสถานีทางโน้นแล้วจะโทรให้พี่ปิ๊กไปรับนะ"

"ฮะ!? จะมาพรุ่งนี้เลยเรอะ? วัยรุ่นนี่ใจร้อนจังวุ้ย เอ้า...อยากมาก็มา เดี๋ยวพี่จัดห้องไว้ให้"

"ขอบคุณมากครับพี่ปิ๊ก แล้วก็ขอโทษด้วยที่จู่ๆ ก็มารบกวนแบบนี้"

"ไม่เป็นไรน่า พี่ก็เคยชวนเราให้มาเที่ยวหลายทีแล้วนี่ ได้มาซักทีก็ดีเหมือนกัน พี่จะได้มีเพื่อนคุยที่บ้านบ้าง"


นั่นเป็นบทสนทนาเมื่อคืนวานนี้ ธีระรู้ตัวดีว่าเสียมารยาทที่จู่ๆ ก็ไปขอที่พักจากลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ได้เจอกันมานาน แต่เขาคิดว่าเมืองเล็กๆ ทางเหนือที่ไม่มีใครรู้จักเขาเลยอย่างจังหวัดน่านน่าจะเป็นสถานที่เยียวยาจิตใจในตอนนี้ได้ดีที่สุด

จู่ๆ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น ธีระหยิบออกมาดูชื่อคนที่โทรเข้าแล้วก็มุ่นคิ้ว พวกเขาไม่ได้คุยกันมาหลายวันเพราะต่างคนต่างยุ่ง แต่การที่สุเมธโทรมาเช้านี้ก็ทำให้เดาได้ไม่ยากเลยว่าเพราะอะไร เด็กหนุ่มสูดหายใจยาวก่อนจะกดรับสาย

"ฮัลโหล?"

"ตี้! แก!! กรี๊ดดดดด!!! ฉันเพิ่งเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ล่ะ!! ตกลงมันอะไรยังไง นั่นแกจริงๆ ใช่มั้ย!? ทำไมไปจูบกับคุณเขาได้!? โอ๊ย! นี่ถ้าแม่ไม่ถามฉันว่ารูปในข่าวนั่นใช่แกรึเปล่าฉันก็คงพลาดไปแล้ว ตกลงว่าไงฮึ!? ไหนเล่าให้ฟังหน่อยซิ!"

เพื่อนหนุ่มร่างใหญ่ใจสาวรัวคำถามใส่จนธีระแทบฟังไม่ทัน ความจริงแล้วเขาควรจะดีใจที่เพื่อนเป็นห่วงเป็นใย แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะอธิบายอะไรเลย

"เมธ ตอนนี้เราไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่น่ะ ขอโทษนะ"

"หือ? อีกแล้วเหรอ? ตี้เอ๊ย แกชักจะมีความลับกับเพื่อนๆ เยอะไปแล้วนะ ตั้งแต่คืนที่ไปเห็นแกนัวเนียกับใครก็ไม่รู้ที่ผับแล้ว ตกลงตอนนี้ยังเจอผู้ชายคนนั้นอยู่รึเปล่าเนี่ย?"

ผู้ชายคนนั้นก็คนเดียวกับที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ไง...ธีระได้แต่คิด เพราะรู้ว่าถ้าพูดความจริงคงทำให้เพื่อนยิ่งจินตนาการฟุ้งซ่านกว่าเดิม

"ไม่แล้วล่ะ และถ้าไม่ได้เจอกันอีกตลอดชีวิตเลยก็คงดี"

เขารู้ว่ามันเป็นไปได้ยากที่จะไม่พบเจอกฤตภาสอีกเลย แต่ก็คงจะดีกว่าถ้าถึงตอนนั้นเขาจะไม่เหลือเยื่อใยให้อีกแล้ว สุเมธเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่ขรึมกว่าตอนแรก

"นี่ตี้...ถามหน่อย แกยังเห็นฉันกับยายซันเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า?"

"หา? ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ?"

ธีระงุนงงกับคำถามที่ไร้ที่มาที่ไป เพราะสุเมธและศันสนีย์คือคนที่คอยอยู่ข้างๆ และให้กำลังใจเขามาตลอดหลังจากเลิกกับณรงค์ ดังนั้นสำหรับเขาแล้วทั้งคู่คือเพื่อนที่สนิทมากที่สุด

“ทำไมน่ะเหรอ ฉันรู้สึกเหมือนช่วงหลังนี้แกชอบทำตัวมีลับลมคมใน เวลาแชทกันก็มีแต่ฉันกับยายซันที่เล่าเรื่องตัวเอง แต่แกกลับไม่เคยเล่าเลยว่าไปฝึกงานเป็นไง ได้เจอใครบ้าง อย่างข่าวนี่ฉันก็รู้เพราะมีคนมาบอก ถามจริงๆ เถอะ แกไม่เชื่อใจพวกฉันแล้วใช่มั้ย?"

“เฮ้ย! เมธคิดมากไปใหญ่แล้ว! เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ นอกจากเมธกับซันเราก็ไม่ไว้ใจใครเท่านี้อีกแล้ว"

"แต่แกก็จะไม่เล่าเรื่องข่าวนี่ให้ฟังอยู่ดีสินะ?"

"เมธ..." ธีระปวดหัวจี๊ด เพราะสาเหตุแท้จริงที่เขาไม่เล่าก็เพราะไม่อยากตอกย้ำว่าตัวเองน่าสมเพชมากไปกว่านี้ต่างหาก และถ้าไม่หยุดพูดถึงกฤตภาสเสียที เขาก็คงจะเอาแต่คิดถึงคนใจดำแบบนั้นอยู่ร่ำไป

"ฟังนะเมธ เราไม่เคยคิดอยากปิดบังอะไรเพื่อน แต่เราไม่พร้อมจะอธิบายตอนนี้จริงๆ บางทีถ้าในอนาคตเราทำใจได้แล้วก็อาจจะบอก แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งเร่งรัดให้เราพูดอะไรเลยนะ ขอร้องล่ะ"

น้ำเสียงของธีระหม่นหมองจนแม้แต่ตัวเองยังรับรู้ได้ ส่วนสุเมธถอนใจเฮือกใหญ่

"ตี้เอ๊ย...เอาเถอะ ถ้าแกยังไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า แต่ฟังเสียงแกแล้วฉันอยากให้แกร้องไห้ระบายความรู้สึกเหมือนตอนที่เลิกกับพี่รงค์มากกว่า เพราะเท่าที่ฉันได้ยินนี่มันเหมือนแกกำลังอดกลั้นอยู่ยังไงก็ไม่รู้"

ธีระรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งแล่นขึ้นมาจุกคอเพราะสิ่งที่เพื่อนพูดช่างตรงเหลือเกิน แต่ก็รีบกล้ำกลืนก้อนนั้นลงไปเพราะรู้ว่าจะอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด

"ขอบคุณนะเมธ เราคิดถึงเมธกับซันนะ อยากให้เปิดเทอมไว้ๆ จะได้เจอกันซักที"

"ฉันก็เหมือนกัน ตอนนี้ยายซันคงกำลังตระเวนเยี่ยมญาติที่ยุโรปเลยเงียบหาย ไว้เปิดเทอมแล้วพวกเราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีกว่า น่าจะมีเรื่องต้องเม้าท์มอยกันเยอะเลย"

"ฮะๆ ก็ดีเหมือนกัน เอ้อเมธ เดี๋ยวเราต้องขึ้นรถแล้วล่ะ ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะ"

"เพิ่งจะไปทำงานเหรอ? ทำไมวันนี้แกออกสายจัง?"

"เปล่า เราเลิกฝึกงานแล้วล่ะ ไว้ถึงที่โน่นแล้วจะโทรบอกนะว่าอยู่ที่ไหน"

ธีระชิงวางสายเพื่อลากกระเป๋าเดินทางไปที่ชานชาลา หลังจากพนักงานตรวจตั๋วเก็บกระเป๋าของเขาใต้ท้องรถให้แล้ว เด็กหนุ่มก็เดินขึ้นไปนั่งที่ตามหมายเลขที่ระบุไว้บนหน้าตั๋ว

ป่านนี้น่าจะไปส่งถึงที่แล้วล่ะมั้ง...

เขาคิดพลางเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ ไม่นานพนักงานขับก็ถอยรถออกจากชานชาลาเมื่อผู้โดยสารมาครบ เด็กหนุ่มเหลือบมองตัวสถานีซึ่งเล็กลงเรื่อยๆ ตามระยะห่างของรถที่เคลื่อนออกสู่ถนนใหญ่ ขณะเดียวกันก็รู้สึกใจหายคล้ายหัวใจหดลีบลงทุกทีเช่นกัน


++------++


ภายในห้องประชุมซึ่งจัดเป็นโต๊ะกลมที่บริษัทของลูกค้า กฤตภาสให้กนิษฐาที่มาด้วยกันรายงานสรุปการจัดอิเว้นท์เปิดตัวโน้ตบุ๊คเมื่อสัปดาห์ก่อนโดยที่เขาเพียงแต่นั่งฟัง ทางฝั่งของลูกค้ามีผู้เข้าประชุมหลายคนรวมทั้งอนุชิต ซึ่งเขารู้ดีว่าตั้งแต่เริ่มการประชุมนั้นอีกฝ่ายมองเขาด้วยแววตาไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะมีเรื่องอื่นที่รบกวนจิตใจมากกว่า

เมื่อคืนเด็กคนนั้นเงียบผิดปกติ วันนี้จะรู้สึกดีพอจะเข้ามาที่ออฟฟิศหรือยังนะ...

กฤตภาสอาจไม่ใช่คนที่ชอบแสดงออกว่าใส่ใจคนอื่น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สังเกต ในการทำงานที่ต้องคอยพบปะกับคนร้อยพ่อพันแม่นั้นความช่างสังเกตคือสิ่งที่ทำให้เขาถือไพ่เหนือกว่าหลายๆ คนตลอดมา แต่การจะนำสิ่งที่สังเกตได้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ หรือเพียงแต่รับรู้แล้วอยู่เฉยก็เป็นอีกเรื่อง

"ต้องขอบคุณทาง Illumination ที่ช่วยให้งานเปิดตัวสินค้าใหม่ของเราจบลงด้วยดี แต่ดูเหมือนคุณกฤตจะยังไม่หายเหนื่อยเลยนะครับ ทั้งที่ผ่านวันงานมาก็หลายวันแล้วแท้ๆ"

กฤตภาสเหลือบตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของอนุชิต คนพูดแสดงสีหน้ายิ้มแย้มทั้งที่คำพูดติเตียนเป็นนัยว่าเห็นเขาใจลอย แต่ถึงใจเขาจะไม่ได้จดจ่อกับการประชุมก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ฟัง ที่สำคัญกนิษฐาก็เคยส่งรายงานฉบับนี้ให้อ่านล่วงหน้ามาก่อนแล้ว

"พอดีช่วงนี้มีลูกค้าเพิ่มขึ้นหลายแอคเคาท์น่ะครับ แต่ไม่ต้องห่วง ถ้าคุณอินมีแผนจะจัดอิเว้นท์อีกก็ติดต่อมาได้เลย อย่างน้อยเราก็รู้ทางกันแล้ว ครั้งต่อไปน่าจะเตรียมงานแบบที่คุณอินชอบได้ไม่ยาก"

กฤตภาสตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ เขารู้ว่าอนุชิตคงยังไม่หายขุ่นเคืองที่โดนขัดจังหวะก่อนจะทันได้ลวนลามธีระในคืนวันงาน ซึ่งเขาคิดว่าอีกฝ่ายควรจะขอบคุณเขามากกว่าที่ช่วยป้องกันให้ไม่ทำเรื่องงามหน้าระหว่างที่เมา เขาถือธีระว่าเป็นคนของเขาทั้งในและนอกบริษัท...ดังนั้นย่อมไม่มีการอ่อนข้อให้คนที่ถือวิสาสะมาแตะต้องโดยไม่ตอบแทนอย่างสาสม

"แหม ผมรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ว่าแต่ต้องขอบคุณคุณกฤตนะครับเนี่ย ตอนนี้เลยกลายเป็นว่างานเปิดตัวโน้ตบุ๊คของเราได้ลงหนังสือพิมพ์ตั้งหลายฉบับเพราะข่าวของคุณกฤตแท้ๆ"

อนุชิตตอบโดยที่ยังคงประดับรอยยิ้มพลาสติกบนใบหน้า นัยน์ตาของกฤตภาสสาดประกายเย็นเยือกออกมาวูบหนึ่ง แต่แล้วเขาก็เพียงยิ้มมุมปากพร้อมกับปิดสมุดบันทึกลง เป็นสัญญาณว่าขอจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้

"เป็นเรื่องบังเอิญน่ะครับ แต่ถ้าข่าวของผมช่วยให้แบรนด์ของคุณอินได้พีอาร์แวลูมากขึ้นผมก็ยินดี ถ้ามิสเตอร์มิลเลอร์ได้ทราบก็คงพอใจกับผลงานของคุณอินเหมือนกัน"

กฤตภาสเลือกที่จะพูดอ้อมๆ ว่าถึงอย่างไรเขาก็สามารถนำเรื่องที่อนุชิตทำมาฟ้องเรียกค่าทำขวัญให้ธีระได้ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นมิสเตอร์มิลเลอร์ซึ่งเป็นนายใหญ่ของอนุชิตที่ปกติจะประจำอยู่ที่อังกฤษคงไม่ชอบแน่ แต่บังเอิญเขามีโอกาสได้พูดคุยกับผู้อาวุโสเมื่อคืนวันจัดงาน เมื่อฝ่ายนั้นรู้ว่าเขาจบมาจากโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวกันที่อังกฤษและรู้จักกับอาจารย์ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของเจ้าตัว มิสเตอร์มิลเลอร์ยังออกปากชวนว่าถ้าหากไปอังกฤษอีกให้แวะไปเยี่ยมที่บ้าน และเขามั่นใจว่าอนุชิตไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยสนิทสนมกับนายใหญ่ถึงขั้นนี้ เพราะคนที่คอยประสานงานกับสำนักงานที่เมืองไทยคือผู้ช่วยของเจ้าตัว

อนุชิตมีสีหน้าตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หลังจากกล่าวลากันแล้วฝ่ายนั้นก็ผลุนผลันออกจากห้องประชุมโดยไม่เดินไปส่งเขากับกนิษฐาที่ลิฟต์ตามที่ควรทำโดยมารยาท ฝั่งลูกน้องที่มาร่วมประชุมจึงมองหน้ากันอย่างเหลอหลาก่อนจะไหว้ลากฤตภาสแล้วเดินตามออกไป

"วันนี้คุณอินดูแปลกๆ นะคะคุณกฤต ปกติกิฟท์จะรู้สึกว่าแกชอบถามอะไรซอกแซก แต่วันนี้กลับเหมือนตั้งใจหาเรื่องทั้งที่งานที่พวกเราเพิ่งจัดให้ก็ออกมาดีแท้ๆ"

กนิษฐาเอ่ยหลังจากพวกเขาลงลิฟต์มาด้วยกัน หญิงสาวรู้ดีพอที่จะไม่เอ่ยถึงข่าวของกฤตภาสกับธีระหลังจากที่เพิ่งโดนตักเตือนไปเมื่อวันก่อน ฝ่ายกฤตภาสนึกถึงท่าทีของอนุชิตในห้องประชุมเมื่อครู่แล้วก็ยักไหล่

"กับคนที่เป็นลูกค้า ต่อให้เราทำดีแค่ไหนก็โดนมองว่าเสมอตัวเท่านั้นแหละ ว่าแต่เดี๋ยวต้องไปประชุมกับลูกค้าอีกรายใช่มั้ย? เตรียมข้อมูลทุกอย่างไว้พร้อมหรือยัง?"

"พร้อมแล้วค่ะคุณกฤต ถ้างั้นกิฟท์ขอแยกตัวไปก่อนเลยนะคะ แล้วช่วงบ่ายจะกลับเข้าออฟฟิศอีกทีค่ะ"

"อืม"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 13-07-2014 20:43:19

กฤตภาสพยักหน้าให้ลูกน้องสาวหลังลงลิฟต์มาถึงชั้นล่าง เขาเดินไปที่รถของตัวเองแล้วก็ขับออกมาจากลานจอดด้วยใจที่ไม่สงบ แต่ก็ไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร

อาจเพราะตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็ยังไม่ได้พักผ่อนเต็มที่เลยล่ะมั้ง ยังดีที่หมอบอกว่าแผลโดนยิงไม่น่าเป็นห่วงแล้ว...

เขารีบขับรถตรงกลับบริษัทโดยไม่แวะกินข้าวกลางวัน เมื่อไปถึงก็พบว่าพนักงานทุกคนไปพักกันหมดแล้ว ไม่มีใครอยู่ในอาคารเลยยกเว้นพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์ชั้นล่างกับแม่บ้านสองคนที่นั่งกินข้าวอยู่ในห้องครัว

กฤตภาสเดินตรงไปที่ห้องประจำตำแหน่ง เขาไขประตูแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะพลางเปิดคอมพิวเตอร์ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นห่อกระดาษสีน้ำตาลที่วางอยู่ตรงมุมโต๊ะรวมกับซองจดหมายและเอกสารอื่นๆ


'ฝากถึงคุณกฤตภาส'


บนห่อไม่มีรายละเอียดอย่างอื่นระบุไว้ บ่งบอกว่าคงมีคนนำมาส่งให้โดยไม่ได้ผ่านไปรษณีย์ เขามุ่นคิ้วขณะหยิบห่อกระดาษห่อนั้นมาฉีกดูของด้านใน

เสื้อตัวนี้...

กฤตภาสหรี่ตาจ้องเสื้อตัวนั้นอยู่อึดใจหนึ่งด้วยความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา จากนั้นก็ลุกพรวดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าใครน่าจะส่งเสื้อตัวนี้มาให้ เขารีบเดินไปที่ครัวแล้วก็กระชากประตูเปิดจนแม่บ้านทั้งสองตกใจ

"คุ...คุณกฤตจะเอาอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ใครเป็นคนส่งเสื้อตัวนี้มา?"

"เอ๋? เสื้อเหรอคะ?"

ทั้งสองมองหน้ากันอย่างงุนงง กฤตภาสจึงพยายามข่มใจถามต่อ "มันอยู่ในห่อกระดาษสีน้ำตาลที่ไม่มีชื่อคนส่ง ใครเป็นคนเอามาให้ แล้วเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่?"

หนึ่งในสองแม่บ้านค่อยแสดงสีหน้าว่าเข้าใจ "อ๋อ เมื่อเช้านี้มีวินมอเตอร์ไซค์ขับเอามาส่งค่ะ เขาบอกว่าคนที่ฝากมาไม่ได้บอกชื่อไว้ แต่เห็นว่าจ่าหน้าถึงคุณกฤตก็เลยเอาไปวางให้ที่โต๊ะ"

กฤตภาสกำเสื้อในมือแน่นขึ้น ขณะที่กำลังจะหมุนตัวเดินจากไปก็นึกอะไรได้จึงหันกลับไปถาม

"วันนี้ตี้มาทำงานรึเปล่า?"

"น้องตี้เหรอคะ ไม่เห็นเลยนะคะ แกล่ะเห็นมั้ย?"

แม่บ้านอีกคนก็ส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เห็นเช่นกัน กฤตภาสพยายามสูดหายใจเข้าลึกเพื่อข่มอารมณ์ขณะเดินกลับไปที่ห้อง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือมากดโทรออก

ขออย่าให้ลางสังหรณ์ของเขาถูกก็แล้วกัน...

Rrrrrrrrrrrrrr.......

เสียงโทรศัพท์มือถือปลุกธีระที่กำลังนั่งหลับให้งัวเงียตื่นขึ้น เขารูดซิปเปิดหาโทรศัพท์ในช่องด้านหน้าของกระเป๋าเป้ออกมาดูแล้วก็ขยี้ตา หมายเลขที่ปรากฏบนหน้าจอช่วยให้ความง่วงงุนแทบจะหายเป็นปลิดทิ้งในชั่ววินาที

คุณกฤต...

ธีระนั่งนิ่งอย่างตัดสินใจไม่ได้ แต่เมื่อเห็นคนที่นั่งที่เบาะด้านหน้าหันกลับมามองด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเพราะหนวกหูเสียงโทรศัพท์ เขาจึงกดปุ่มลดระดับเสียงให้เหลือเพียงระบบสั่น จากนั้นก็เบนสายตาออกไปนอกหน้าต่าง

ตอนนี้เที่ยงกว่าๆ แสดงว่าเพิ่งออกจากกรุงเทพฯมาได้ไม่เท่าไหร่สินะ

เด็กหนุ่มคิดก่อนจะสัมผัสได้ว่าโทรศัพท์สั่นอีกครั้ง และคนที่โทรเข้ามาก็ยังเป็นกฤตภาสเช่นเดิม เขาเม้มปากขณะที่ในใจเกิดความขัดแย้งว่าควรจะรับแล้วคุยให้จบ หรือไม่รับแล้วปล่อยให้กฤตภาสเลิกโทรไปเองดี

แต่คนอย่างคุณกฤตจะเลิกล้มอะไรง่ายๆ ได้หรือ แถมสาเหตุที่โทรมาก็น่าจะเพราะเดาได้แล้วว่าทำไมเขาถึงฝากคนอื่นไปคืนเสื้อตัวนั้นให้ด้วย...

ธีระถอนหายใจเฮือกเมื่อโทรศัพท์นิ่งไป แต่เพียงชั่วอึดใจมันก็สั่นขึ้นอีกครั้ง คล้ายจะแทนการสื่อสารจากกฤตภาสว่าให้ 'รับสายเดี๋ยวนี้'

คุยให้จบก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้ไม่รู้สึกว่ามีอะไรติดค้างในใจก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก...

เด็กหนุ่มตัดสินใจกดรับสายก่อนที่จะสูญเสียความกล้า จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอย่างไม่รีบร้อน

"สวัสดีครับ"

"นี่อยู่ที่ไหน?"

ธีระมองไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นป้ายบอกทางที่ระบุว่าถึงไหนแล้วแต่ก็เลือกจะไม่พูดความจริง

"กำลังไปสนามบินครับ"

"หมายความว่ายังไง? แล้วที่คืนเสื้อตัวนี้ก็ด้วย นี่เธอคิดอะไรอยู่!?"

น้ำเสียงไม่พอใจของกฤตภาสทำให้ธีระยิ้มบางๆ ออกมาได้ แต่มันกลับเป็นการยิ้มที่ทำให้เขารู้สึกขมเฝื่อนในใจเหลือเกิน

"คุณกฤตน่าจะเข้าใจนะครับ ของที่ไม่ใช่ของของผมก็ต้องส่งคืนสิครับ ไม่ต้องห่วง ผมซักแล้วก็รีดให้เรียบร้อยแล้ว"

"ตี้" น้ำเสียงของกฤตภาสแสดงออกว่าใกล้จะหมดความอดทน "อย่าแกล้งทำเป็นเฉไฉ เธอก็รู้ว่านั่นไม่ใช่คำถามของฉัน ฉันถามว่าคิดยังไงถึงได้จู่ๆ ก็จะหนีไปแบบนี้?"

หนีงั้นเหรอ...ในสายตาของคุณกฤตคงเห็นเป็นแบบนั้นสินะ แต่มันอาจเป็นการหนีจริงๆ ก็ได้ เพราะเขาทนถูกทำเหมือนเป็นตุ๊กตาที่ไม่มีหัวใจไม่ไหวแล้วนี่นา

"ผมคิดว่าคำตอบน่าจะชัดเจนนะครับ ก่อนหน้านี้ผมยอมทำตามเงื่อนไขเพราะรูปที่คุณกฤตถ่ายไว้ แต่ในเมื่อคุณบอกว่าไม่มีรูปพวกนั้นแล้ว...ผมก็ไม่มีความจำเป็นต้องทนอยู่ต่อไป เรื่องที่ฝึกงานนี่ก็เหมือนกัน ผมขอลาออกเดี๋ยวนี้เลย การที่ผมหายไปสักคนก็น่าจะช่วยให้คุณประหยัดค่าจ้างพนักงานได้ด้วย จะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเดือนให้ผมตามที่สัญญากับแม่ไว้"

ปลายสายเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนที่กฤตภาสจะถามด้วยเสียงที่ควบคุมอารมณ์ได้อีกครั้ง

"เพราะข่าวนั่นใช่มั้ย?"

"ก็ไม่เชิงครับ ผมแค่คิดว่ามันคงดีกว่าถ้าพวกเราไม่ต้องข้องแวะกันอีก การอยู่กับคุณทำให้ผมเหนื่อยมาก และผมเชื่อว่ามีคนอีกเยอะที่อยากอยู่ในสถานะแบบผมแต่ไม่มีโอกาส คุณกฤตไปหาคนพวกนั้นดีกว่าครับ"

กฤตภาสกำโทรศัพท์แน่นขึ้น ความรู้สึกไม่พอใจพลุ่งพล่านดุจมีลาวาร้อนไหลอยู่ในอก และเขาไม่เคยนึกโมโหใครจนปวดหัวจี๊ดเท่านี้มาก่อนเลย

เด็กคนนี้...กล้าไล่เขางั้นหรือ...

"เธอแน่ใจแล้วเหรอที่จู่ๆ ก็คิดจะหนีไปแบบนี้ คิดว่าฉันจะตามหาไม่เจอหรือไง?"

"ผมรู้ว่าถ้าคุณกฤตตั้งใจจะหาผมจริงๆ ล่ะก็ยังไงก็เจอ ดังนั้นผมอยากจะขอร้องเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย...ว่าปล่อยผมไปเถอะครับ คุณกฤตเล่นกับความรู้สึกของผมมาเยอะแล้ว"

กฤตภาสนิ่งเงียบอย่างไร้คำโต้ตอบ เขาคิดว่าได้ยินเสียงสั่นเครือช่วงท้ายประโยคจากธีระที่แผ่วจนไม่แน่ใจว่าหูเฝื่อนหรือไม่ และมันทำให้เขายิ่งอยากให้เจ้าตัวมาอยู่ตรงหน้ามากขึ้นไปอีก

อยากเห็นสีหน้าตอนที่พูดประโยคขอร้องนั้น อยากรู้ว่าเจ้าตัวจะทำแววตาเช่นไรตอนที่มองเขา แต่หลังจากที่รู้แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป กฤตภาสก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

"เธอคิดมากเกินไปแล้ว"

"ไม่หรอกครับคุณกฤต ผมอาจจะมองอะไรแบบเด็กๆ ก็ได้ถึงได้คิดแบบนี้ แต่ว่า...ยิ่งอยู่ใกล้คุณผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ดังนั้นกรุณาอย่าทำให้ผมรู้สึกอย่างนี้อีกต่อไปเลยครับ อย่างน้อยเราก็จะได้จบกันด้วยดี"

พูดไปแล้ว...ธีระคิดก่อนจะกดวางสายและปิดโทรศัพท์ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอธิบายอะไรอีกต่อไป อย่างน้อยคำขอร้องอันน้อยนิดเท่านี้คงไม่ยากเกินกว่าที่อีกฝ่ายจะทำตาม

ธีระไม่ได้เอ่ยคำว่ารักเพราะรู้ดีว่ามันไม่มีความหมายกับกฤตภาส และในเมื่อเขาตั้งใจจะจบความสัมพันธ์นี้อยู่แล้วก่อนที่จะถึงวันครบกำหนดสัญญา ยิ่งตัดการอารัมภบทที่ยืดเยื้อออกไปได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น อย่าให้เงาของเขาหลงเหลืออยู่ในใจของอีกฝ่ายได้เลยจะยิ่งดีเข้าไปใหญ่

ส่วนเงาของกฤตภาสที่ฝังลงในใจเขาไปแล้วนั้น... ขอเพียงไม่ต้องพบเจอกันอีก ไม่ช้าเงานั้นก็คงจะรางเลือนจนไม่หลงเหลือร่องรอยไปเองตามกาลเวลา

ธีระเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วก็เอนเบาะลงมองทิวทัศน์ผ่านกระจกรถอย่างเงียบๆ อีกครั้ง โดยหารู้ไม่ว่าคู่สนทนาที่อยู่ปลายสายยังคงถือโทรศัพท์แนบหู ทั้งที่เสียงเดียวที่ยังได้ยินคือสัญญาณอันว่างเปล่าราวจะตอกย้ำว่าการเชื่อมต่อระหว่างพวกเขาถูกตัดขาดตลอดไป



++---TBC---++



A/N: สารภาพว่าตอนแรกเคยตั้งใจว่าเรื่องนี้น่าจะจบในสามสิบตอน ซึ่งดูท่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว ยังไงก็ลุ้นให้กำลังใจน้องตี้กันต่อไปเรื่อยๆ นะคะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่หายไปนานค่า   :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 13-07-2014 20:51:56

โอ้ยยยยยยยยยยย หน่วงงมากกกกกกกกก สงสารน่้องตี้อ่ะ สมน้ำหน้าอีพี่กฤต รู้สึกแล้วรึยังล่ะแกกกก ฉันอยากจะรู้นักว่าแกคิดยังไง หึหึ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 13-07-2014 20:55:18

คราวนี้แหละตากฤตเอ้ยยยยย
ทำกับน้องไว้มาก
จะได้ดูคนลงแดงตายก็คราวนี้

 o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: madamtokjai ที่ 13-07-2014 20:56:44

น้ำตาจะไหล ในที่สุดก็มาซะที่

แต่อ่านแล้วแบบ น้ำตาจะไหลยิ่งกว่าาา สงสารน้องตี้ หน่วงสุดๆ ให้น้องไปพักใจบ้างงง

ส่วนอิคุณกฤต ตอนต่อไปเตรียมช้ำใจตายได้เลยชั่ยมั้ยคะ รู้ตัวช้าก็งี้แหละ ปล่อยให้เป็นบ้าตายไปเลยยย

สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ มาต่อไวๆนะคะ พลีสสส~~~~~~~~~~~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 13-07-2014 20:57:44

ตี้เข้มแข็งไว้ สมน้ำหน้าคุณกฤตโดนทิ้ง มัวแต่เอาแต่ใจตัวเอง ทำไรไม่นึกถึงจิตใจคนอื่น อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆ  :call:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 13-07-2014 21:03:53

นานจริง ๆ นั่นแหละ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 13-07-2014 21:05:00

เง้อ คุณริน! อ่านแล้วสงสารตี้จับใจ
ปล่อยให้ตากฤตสับสนโมโหเหม่อลอยบ้างก็ดีค่ะ!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 13-07-2014 21:07:58

เข้าสู่ดงมาม่าอย่างสมบูรณ์แบบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-07-2014 21:09:24

อ๊ากกกกกกกก น้องตี้ๆๆๆ สงสารน้องอ่าาาาา สบายใจเร็วๆนะ

อิตาคุณกฤตคะ...เลิกซึนเถอะค่ะ แล้วไอ้ความคิดเก่าๆที่ฝังหัวเนี่ยบางทีมันก็มีข้อยกเว้นเหอะ! อย่าทำน้องตี้เสียใจสิ!!!

ฮึ้ยยยยยย ขัดใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 13-07-2014 21:11:01

แค่เห็น ตอนที่ 30 มาแล้ว มันดีใจมากกกกกก
เลยมาแปะไว้ก่อนเดี๋ยวค่อไปอ่าน. ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 13-07-2014 21:13:06

ปาดน้ำตาด้วยความปลื้มปริ่ม ฮือ มาอัพแล้ว T_T
ค้างได้อี้ก...แต่ไม่เป็นไร เราจะตั้งหน้าตั้งตารอน้องตี้ แงงง สู้ๆนะน้องตี้
เห็นไหมคุณกฤต การกระทำของคุณมันส่งผลเช่นใด...
ตั้งแต่อ่านมานี่คงสกิลความน่าหมั่นใส้สูงนะคะ 5555
หวังว่าหลังจากนี้ลุงกฤตจะไม่ทำให้น้องตี้เสียใจอีก =A=
บอกไว้ก่อนนะลุง องครักษ์ธีระพร้อมไฝว้เสมอ

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-07-2014 21:17:03

สะใจแหะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 13-07-2014 21:18:49

เป็นกำลังใจให้น้องตี้ เข้มแข็งและใจแข็งไว้นะลูก ให้คุณกฤตแกเห็นค่าความรู้สึกคนอื่นบ้าง
เล่นกับความรู้สึกของคนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลย  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-07-2014 21:23:34

สาแก่ใจคุณแม่มากลูกน้องตี้


เต้นๆเยอะนะลุง โง่ๆมากๆนะลุง สับสนมากๆนะลุง จะได้เข้าใจน้องได้ซักที ว่าการเล่นกับความรู้สึกคนมันแย่แค่ไหน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 13-07-2014 21:24:44

 :o12: :o12: :o12: หน่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!! เข้าใจน้องตี้ว่าแต่คุณกฤตนี่จะรู้ใจตัวเองซะทีดีมั้ย?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 13-07-2014 21:26:07

จะทำยังไงดีล่ะทีนี้คุณกฤตผู้เก่งกาจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 13-07-2014 21:27:19

ชอบมาม่าค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 13-07-2014 21:28:08

สมน้ำหน้า...เป็นไงล่ะอีตาลุงกฤต

แกไปตามน้องกลับมาเลยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 13-07-2014 21:29:31

คุ ณกฤตคะ น้องตี้ตัดสายไปแล้วกัอเลิกสนใจมันเถอะโทรศัพน่ะ
โถๆๆ แค่เสียเด็กฝึกงานไปสักคนจะอะไรมากมาย ใช่ไหม?

จะตามไปไหมคะ หรือว่ามีความอดทนพอจนถึงเปิดเทอม 555
+1+เป็ด เปนกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 13-07-2014 21:31:07

สมน้ำหน้า 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 13-07-2014 21:36:30

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 13-07-2014 21:39:09

อิพี่กฤต กลับไปทบทวนเรื่องราวต่างๆ
ทบทวนความรู้สึกใหม่นะคะ
จะได้มีสติ รู้ว่าควรจะง้อน้องแบบไหน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 13-07-2014 21:39:58

สงสารตี้มากกกก อีตากฤตมันน่าโดนตีบมาก น้องพูดแค่ก็น่าจะคิดได้สักทีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 13-07-2014 21:41:40

สะใจตอนอิตากฤตกำมือถือค้าง55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 13-07-2014 21:42:49

จะทำไงต่อคุณกฤต~~~~~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 13-07-2014 21:45:09

ตอนแรกที่เห็นตอนใหม่อัพ ดีใจมากกกกกก

คิดไว้ในใจ แกตายแน่ไอ้คุณกฤต หึหึ  แต่พออ่านปุบ

ง่ะ...ยังไม่ถึงตอนที่คุณกฤตช้ำในตายอีกเหรอ

เก๊าสงสารน้องตี้อ่ะ เมื่อไหร่จะผ่านพ้น

รอสมน้ำหน้าพระเอกยุ o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 13-07-2014 21:46:22

ไม่ผิดหวังที่รอคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-07-2014 21:48:15

จุกเลย สงสารน้องตี้
คุณกฤตรีบทำอะไรซักอย่างเถอะ วุ้ยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 13-07-2014 21:52:28

รอเวลาที่อิลุงจะได้กินมาม่าบ้างตั้งแต่ตอนแรกของเรื่อง นี่พูดเลย  o3

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 13-07-2014 21:56:27

 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 13-07-2014 21:56:49

ขอจัดหนักๆๆให้ลุงแกชุดใหญ่เลยน่ะ.  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 13-07-2014 21:57:29

จะเปนยังไงต่อไปน้อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 13-07-2014 21:57:47

สมน้ำหน้าหน้าค่ะ คุณพี่กฤต  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-07-2014 22:00:05

 :z6: :z6:
หมั่นหน้าตาลุง
สงสารตี้ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-07-2014 22:08:25

สมน้ำหน้าอิตาคุณกฤต
น้องตี้เข้มแข็งไว้นะคะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 13-07-2014 22:08:48

โฮรรรรรรรรรรร ล้มตึงเลยสิอิตากฤต บ้านพังซะละมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 13-07-2014 22:12:40

ไม่เข้าใจว่าทำไมคนแต่งชอบทำร้ายน้องตี้ของเราจัง สองเรื่องแล้วนะ
ไม่รู้จงเกลียดจงชังอะไรน้องมันนักหนา และเรื่องที่แล้วก็ปล่อยคนชั่ว
ที่ไม่เห็นคุณค่าของน้องไปลอยหน้าลอยตามีความสุขอยู่ได้ แล้วต้องมาเจอเรื่องนี้อีกอ่ะ
บางทีมันก็เกินจะรับไหวนะ ถึงเวลาเอาคืนอีตากฤตซักทีเหอะ ให้มันได้รับรู้ความเจ็บปวดซะบ้าง
ให้น้องมีควาสุขซักทีเถอะ ถ้าเป็นชีวิตจริงนี่คงได้ฆ่าตัวตายไปนานแล้ว คนอะไรเจอแต่เรื่องแย่ๆ
กับคนแย่ๆ ตลอดขนาดนั้น ขอเรื่องนี้หวังว่าคงไม่เหมือนเรื่องก่อนนะ ถ้าจะให้ดีเราอยากให้น้องเจอคนดีๆ
มีรักใหม่ที่สมหวัง แต่จะผิดไหมที่เราไม่เคยเชียร์ให้ได้กันกะอีตากฤตเลย
ขอแบบสะใจซักทีเหอะเอาให้กฤตมันดิ้นตายไปไดยิ่งดี   :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 13-07-2014 22:16:59

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 13-07-2014 22:19:12

หน่วงมากกก แต่ตี้ทำแบบนี้โอเคมากโอเคมากจริงๆ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 13-07-2014 22:27:53

กลับมาแล้วววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 13-07-2014 22:30:10

หน่วงมากกกกกกกกกก น้องตี้เข้มแข็งนะๆๆ
คุณกฤตก็ตั้งสติใช้ใจตามง้อน้องตี้เร็วๆน๊าา
น้องตี้เจ็บทรมานมานานพอแล้วนะ มีความสุขได้แลัวววว :katai1: :sad11:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 13-07-2014 22:40:56

ก่อนอื่นก็ดีใจมากที่เรื่องนี้ยังไม่จบในเร็วๆนี้

อ่านตอนนี้แล้ว สงสารน้องตี้จับจิตจับใจ 

ถ้าอยู่ใกล้ๆนี่จะดึงน้องตี้มากอดปลอบแล้วนะคะ

เป็นไงล่ะคุณกฤต เล่นกับความรู้สึกของคน หน่วงในอกมั้ย

ต่อไปนี้จะไม่มีน้องตี้เข้ามาวุ่นวายในชีวิตแล้ว ขอให้คุณกฤตแฮปปี้นะคะ หึหึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: mkx91 ที่ 13-07-2014 22:44:01

รู้สึก...............ดราม่าจับใจทีเดียวเชียวค่ะ มันต้องแบบนี้สิ  :hao7:

ต้องทำให้คุณกฤตได้รู้สึกบ้าง พระเอกของเราจะได้กล้าพูดอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้ซักที รู้สึกดีก็ต้องมีเหตุผลดีๆที่จะรั้งเค้าไว้ แล้วถ้าคิดจะไปตามก็ลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองก่อนนะคะคุณกฤตเอ๋ย คนอ่านจะเชียร์อยู่ห่างๆละกัน เห็นว่าเพราะน้องตี้รักหรอกนะ ไม่งั้นจะไม่เชียร์แล้วจริงๆ ทำนายเอกเราเสียใจไปเท่าไหร่แล้ว T_T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-07-2014 22:58:56

สะใจ!!! หนีไปลูก ไปให้ไกล ใจให้แข็ง คนใจร้ายก็ปล่อยให้คิดถึงคอยแห้งอยู่งั้นหล่ะ สมน้ำหน้า
แต่คงหนีได้พักเดียวเพราะเดี๋ยวตี้ต้องกลับมาเรียน มั้ยนะ
คุณกฤตยังดูมึนๆ รักใครต้องใช้ใจมัดนะไม่ใช่เล่ห์เหลี่ยม
เข้าใจคนอื่นบ้าง ปัญหาเล็กๆ ของคุณกฤต มันเป็นปัญหาใหญ่มากของน้อง ทำไรรับผิดชอบด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 13-07-2014 23:09:14

เอาให้คุณกฤตเจ็บปางตายบ้างนะคะ
ว้อนนนนนนนนนน
ตี้ทำดีละ ต้องเด็ดเดี่ยว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-07-2014 23:11:38

ไม่มีน้องตี้แล้วอิตาคุณกฤตจะเป็นยังไง จะถึงกับลงแดงเลยไหม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: LKIMM_ ที่ 13-07-2014 23:25:10

0[9voc[[






จบตอนแบบนี้.............


บีบหัวใจกันชัดๆ

ดราม่าาาาาาาาาาาาาา

 :z3: :z3:

คุณกฤตคงช็อกน่าดูเลยนะ

รออ่านตอนหน้านะคะะะะะะะะะะะ

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-07-2014 23:35:46

สมใจเจ้ค่ะลูก เอาให้หายซึนไปซะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 13-07-2014 23:38:40

หลังจากอ่านจบ..
ดิฉันไม่มีความเห็นค่ะ เพราะไม่รู้จะสงสารใครดี ระหว่างลุงซื่อๆที่ทิ้งความรัก กับเด็กน้อยที่รักเค้าแต่หนีมา =_=

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 13-07-2014 23:48:27

บางครั้งก็ดูน่าใจหายนะ :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 13-07-2014 23:49:42

เจ็บจี๊ดดดดดดดด สงสารตี้มากพูดเลย
สิ่งที่ตี้พูดกับกฤษ์มันมีแต่ความเจ็บปวดอ่ะ
สงสารรรรรร รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 13-07-2014 23:51:15

เข้มแข็งไว้นะน้องตี้  :o12: :o12:

อยากรู้จริงว่าคนอย่างคุณกฤตจะทำยังไงต่อไป  :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 14-07-2014 00:34:42

กฤตจ้า ตามหาน้องให้เจอ
และทำความเข้าใจกันซะนะ
จะได้มีความสุขกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 14-07-2014 02:33:09

ดิฉันรู้สึกสะใจในสิ่งที่น้อวตี้ทำยิ่งนัก
คุณกฤตควรโดนอย่างงี้
จะได้ตาสว่างว่าคิดแบบไหนกับน้องตี้
แต่อย่าดราม่าน้ำตาเล็ดไปมากกว่านี้
เอาพอประมาณนะตี้นะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-07-2014 03:07:52

คุณกฤตจะทำไงต่อ สงสารตี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 14-07-2014 07:03:05

ดีใจมากมาต่อแล้ว รอน้องตี้ตลอดเลยย ><
ก่อนอื่นขอกอดน้องตี้ก่อน  :กอด1:   ซดมาม่าเป็นเพื่อนน้องตี้มานาน จากนี้น้องตี้พักให้หายเหนื่อยนะ จริง ๆ ไม่สนับสนุนการหายหน้าหายตาไปหรอก แต่ก็ดีกว่าให้คุณกฤตก็จะเป็นคุณกฤตเยี่ยงนี้ต่อไป คือไม่ได้รู้ใจใครเลยทั้งตี้และตัวเอง
คุณกฤตก็ถามตัวเองเถอะว่าจะเอายังไง ตี้ต้องการความรัก แต่ถ้าคุณกฤตรักไม่ได้ก็ปล่อยตี้ไปพบกับรักดี ๆ ที่อื่นเหอะ ถือเป็นการวัดใจคุณกฤตเลย คนอ่านอย่างลุ้น T T ลงมาจากหอคอยงาช้างได้หรือยังคะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: สิสิ ที่ 14-07-2014 07:48:04

 :z1:ทำสารบัญมาให้ค่ะ
บทนำ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2470135#msg2470135
บทที่ 1
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2471363#msg2471363
บทที่2
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2474700#msg2474700
บทที่3
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2478211#msg2478211
บทที่4
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2480402#msg2480402
บทที่5 
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2484228#msg2484228
บทที่6 
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2486877#msg2486877
บทที่7 
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2490552#msg2490552
บทที่8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2493421#msg2493421
บทที่9
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2498368#msg2498368
บทที่10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2503452#msg2503452
บทที่11
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2512294#msg2512294
บทที่12
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2517985#msg2517985
บทที่13
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2524835#msg2524835
บทที่14
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2530145#msg2530145
บทที่15
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2536791#msg2536791
บทที่16
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2543835#msg2543835
ตอนพิเศษคั่นเวลา1
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2562389#msg2562389
บทที่17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2576010#msg2576010
เรื่องสั้นส่งท้ายปี
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2577426#msg2577426
บทที่18 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2585556#msg2585556
บทที่19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2610424#msg2610424
เรื่องสั้น ยั่วใจให้เจอรัก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2623099#msg2623099
บทที่20
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2626291#msg2626291
บทที่21
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2637732#msg2637732
บทที่22
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2652826#msg2652826
บทที่23
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2664175#msg2664175
บทที่24
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2678369#msg2678369
บทที่25
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2688361#msg2688361
บทที่26
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2703753#msg2703753
บทที่27
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2713075#msg2713075
บทที่28
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2729881#msg2729881
บทที่29
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2744267#msg2744267
บทที่30
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2760833#msg2760833

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-07-2014 08:52:22

อ้างจาก: สิสิ ที่ 14-07-2014 07:48:04  

:z1:ทำสารบัญมาให้ค่ะ

ขอบคุณมากๆ เลยค่า ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 14-07-2014 09:30:25

ตอนที่แล้วก็ลุ้นว่าตีิจะทำยังไง สุดท้ายก็หนี
ส่วนตอนหน้าก็ต้องลุ้นว่ากฤตจะทำยังไง
ปล่อยไปหรือตามหา
น้องตี้สู้สู้นะ พักรักษาใจให้เข้มแข็งเร็วเร็วนะ
ส่วนตากฤตขอให้ใช้ช่วงเวลาที่ไม่มีน้องคิดให้ได้ซะที
ไม่รักก็ปล่อยกันไปน่ะถูกแล้ว
แต่ถ้าคิดว่ารักก็ขอให้คิดให้ได้ว่าทำยังไงถึงจะรักษาไว้ได้
ตั้งตารอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 14-07-2014 09:46:07

โวยวายโหวกเหวก....ว๊ากกกกกก..... :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ได้อ่านแล้ว..สมน้ำหน้าอิตาลุงหื่น....คราวนี้ล่ะตามหาซิ..ไม่งั้นหาแฟนใหม่ให้
หนูตี้เลยนะจะบอกให้....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-07-2014 09:58:43

หวังว่าตี้จะเข้มแข็งขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-07-2014 11:07:36

เจอน้องตี้ไล่ ทำเอาคุณกฤตเงิบ
ดีค่ะดี

คุณกฤตจะทำยังไงต่อไปน๊าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 14-07-2014 11:19:34

ปักธงแดง ช่วงนี้คลื่นลมแรง ควรซดมาม่าอยู่บนฝั่ง ฮรือ // ซู่~ซู่~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-07-2014 12:18:51

น้องตี้หนีอะไรก็หนีได้แต่อย่าหนีหัวใจตัวเองน้า สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 14-07-2014 12:43:58

สงสารน้องจับใจ
คุณกฤตนิสัยไม่ดีเลอออ
หนีไปให้ไกลๆเลยนะตี้
ให้คนแก่มันคิดถึงจนอกแตกตายซะบ้าง
 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 14-07-2014 13:00:00

อ่านตอนนี้แล้วหน่วงใจเหลือเกิน     :hao5:     :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 14-07-2014 13:47:36

คุณกฤต อย่าช้าค่ะ อย่าช้า
หัดเข้าใจและยอมรับอะไรๆได้แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 14-07-2014 15:25:47

น่าจะจบซัก 40 ตอนนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 14-07-2014 17:13:43

เอาจริงนะครับ ตอนนี้สิ่งที่ผมตื่นเต้นมากที่สุดคือ....

การที่ผมอ่านชื่อนายเอกผิดมาโดยตลอด

ทั้งที่นี่เป็นเรื่องที่สองของตัวละครนี้แล้ว  :a5:

น้องตี้ หาใช่น้องตี๋ไม่  :กอด1:

แต่นะ...ความทรมานจากความรู้สึกในตอนนี้มันดูรุนแรงเหลือเกิน

 :hao5:


รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ  :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 14-07-2014 19:04:19

เพิ่งเข้ามาอ่านค่า อ่านรวดเดียวจบเลย คือตอนสุดท้ายที่เขียนไวันี่ น้ำตาไหลเลยอ่ะ สงสารน้องตี้ ทำไมคุณกฤต ใจร้ายจัง มันน่านัก เป็นไงล่ะ ตี้หนีไปแล้ว
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย ภาษาดี เขียนลื่น อาจมีสะดุดช่วนแรกๆบ้าง แต่โดยรวมโอเคเลยค่ะ แบบว่าทำเอาร้องไห้ตามได้นี่ก็ไม่ธรรมดาแล้ว
รอตอนต่อๆไปอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-07-2014 21:46:26

น้ำตาไหลเลย สงสารน้องตี้ เข้มแข็งไว้นะ ขอให้ตากฤษรู้ตัวรู้ใจเร็วๆเถอะ อย่าทำร้ายหัวใจน้องตี้แบบนี้เลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 14-07-2014 22:13:01

สงสารน้องตี้
คุณกฤตจะรู้ใจตัวเองไหมนะ พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้
อยากให้น้องตี้มีความสุขจริงๆสักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 14-07-2014 23:51:01

หน่วงๆ ในใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: thaitanoi ที่ 15-07-2014 07:15:28

เศร้าจังเลยตอนนี้ รอตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 15-07-2014 12:52:57

ทำแบบนี้ถูกแล้ว หาที่พักสักระยะ แล้วกลับมาตั้งใจเรียนดีกว่า ปล่อยเขาไปเถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 15-07-2014 20:24:03

อ้างจาก: bellbomb ที่ 13-07-2014 20:43:19  

กฤตภาสกำโทรศัพท์แน่นขึ้น ความรู้สึกไม่พอใจพลุ่งพล่านดุจมีลาวาร้อนไหลอยู่ในอก และเขาไม่เคยนึกโมโหใครจนปวดหัวจี๊ดเท่านี้มาก่อนเลย

เด็กคนนี้...กล้าไล่เขางั้นหรือ...

สะใจ :laugh:
แต่ก็ชอบพระเอกอย่างคุณกฤตที่สุด :กอด1:

+๑
+เป็ด
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 15-07-2014 23:39:37

ไม่รู้ว่าจะเข้าใจหรือเปล่า  แต่ก็อยากบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วรู้สึก "สะอื้นใน" ยังไงไม่รู้  จะสงสารคุณกฤต ก็สงสารไม่ลง เพราะทำตัวไม่น่าไว้วางใจ  แต่ชัดเจนที่สุดก็คงเป็นความรู้สึกของน้องตี้  รู้จักตัวเองดีเกินไป  รู้ว่าตัวเองรักเค้าเข้าแล้ว  แล้วก็รีบเดินออกมาเมื่อรู้ว่าเค้าไม่ได้รักตอบ  มันน่า สะอื้น ตรงนี้แหละค่ะ


บรรยากาศภาคเหนือคงดีมาก  เหมาะกับการปรับความเข้าใจกัน  ดังนั้น  นายกฤตจงไปตามน้องกลับมาให้ได้เลยนะ   :angry2:  แย่ที่สุดเลย   :ling1:


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 16-07-2014 11:35:13

หูยยย โดนใจจจจ  น้องตี้นี้แหละค่ะ  นายเอกในอุดมคติ  สู้เขาลูก อย่าไปยอม

รอจนคุณกฤตมาคุกเข่ากอดขาก็อย่าได้ยอมลูกก  ทิฐิมีเท่าไหร่ขุดมาให้หมดน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 17-07-2014 20:07:05

เห้ออออ...... ปวดใจ
สงสารน้องตี้จังเลยครับ

เมื่อไหร่คุณกฤตจะเข้าใจหัวใจตัวเองซักที
จะรู้ตัวไหม ว่าที่ทำกับน้องตี้ มันเลวร้ายมากแค่ไหน
คุณกฤติใจร้ายมาก ขอให้คุณกฤตหาน้องตี้ไม่เจอ
เอาให้คลั่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ปางตายไปเลยก็ดีนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 21-07-2014 14:18:05

เป็นไงล่ะคุณกฤต  ตี้ทำได้ดีมากลูกกกกกกกก 5555

รอออออออออออออตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
//คนแต่งสุ้ๆนะค้าบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 21-07-2014 15:01:40

เย้ๆๆๆ อยากจะกอดน้องตี้ให้แรงๆ เลย ดีแล้ว   :กอด1:   ทีเหลือก็ปล่อยให้ ลุงกฤต เป็นฝ่ายพยายามดูบ้าง   :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 22-07-2014 02:00:41

ดีดี
เอาไห้มันทรมานบ้าง 555+
ไงก็มาต่อเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-07-2014 07:28:18

+1
รอนัองตี้ เชียร์ตี้หนีคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 22-07-2014 22:26:59

แบบว่า  มันสั้นไปนะในความรุ้สึก (ทั้งๆที่มันกะยาว) แต่ อารมณ์ประมาณจบตอน แต่คนอ่านไม่จบ 555 
บีบเค้นหัวใจมากมายตอนนี้  ลุ้นต่อไปว่าตี้จะใขแข็งได้นานมั้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 30 มาแล้วค่า (13/7/14) p.65
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 23-07-2014 01:02:13

(http://media.salemwebnetwork.com/cms/blog/2467094/a-big-welcome-home.jpg)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 23-07-2014 21:09:05

สวัสดีค่า

มาครั้งนี้หลายคนอาจตกใจ ทำไมคนเขียนต้องบอกว่าขอคั่นเวลา? กล้าดองน้องตี้เรอะ? ไม่รักชีวิตแล้วใช่มั้ย!? เจ๊ยยย!!! เก๊ายังมิกล้าถึงขนาดน้าน! :a5:

แค่จะมาบอกว่า ตอนนี้ Bellbomb กำลังเปิดจองโปรเจ็กต์รวมเล่มเรื่องสั้น ก็เลยอยากมาแจ้งเผื่อแฟนคลับในนี้เคยติดตามผลงานกันมาก่อนแล้วอยากสะสม หรือใครไม่เคยอ่านเรื่องยาวที่จบแล้วของ Bellbomb ก็เริ่มชิมลางจากรวมเรื่องสั้นนี้ได้เหมือนกัน หลายๆ เรื่องเคยโพสต์ลงในเล้ามาก่อนแต่กระจัดกระจายอยู่ในห้องนิยายจบแล้ว และมีบางเรื่องที่เขียนขึ้นใหม่ด้วย ถ้าใครสนใจก็ตามไปอ่านรายละเอียดกันได้เลยนะคะ >> http://bit.ly/1np1vUE

วันนี้ขอมาแจ้งข่าวคราวแบบสั้นๆ เพื่อให้รู้ว่าคนเขียนไม่ได้หายไปไหนค่ะ ยังแวะเวียนมาอ่านคอมเม้นต์ทุกคนอยู่เหมือนเดิม รับรองว่าเจอกันคราวหน้าจะได้อ่านตอนใหม่ของน้องตี้แน่นอน แล้วเจอกันนะคะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-07-2014 21:27:35

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 23-07-2014 21:33:56

แล้วเจอกันเหมือนกันค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-07-2014 22:29:00

คิดถึงน้องตี้แล้วค่า อีคุณกฤตขาดใจตายยังคะ เมียหายยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 23-07-2014 22:31:34

รับทราบค่า รอน้องตี้เสมอ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mkx91 ที่ 24-07-2014 12:54:23

เข้ามารอรอน้องตี้กับคุณกฤตด้วยคนค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนเสมอเลยนะคะ  ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 24-07-2014 20:02:10

รับทราบค่าา แล้วเจอกันน๊าาาคิดถึงน้องตี้แว้ววว  :m1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-07-2014 20:12:53

รอค่ะรอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 24-07-2014 20:24:26

ตามไปค่ะ
อิอิ
^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 24-07-2014 23:24:23

อยากเจอเร็วๆจัง คิดถึงน้องตี้ ... :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ขอคั่นเวลาน้องตี้แป๊บค่า (23/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-07-2014 16:06:10

ไอ้เราก็ตกใจใหญ่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนใหม่มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-07-2014 20:38:24

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 31


“ฮ้า...”

เสียงครางด้วยความอิ่มเอมของหญิงสาวช่างตัดกันอย่างสิ้นเชิงกับเสียงคำรามของกฤตภาสเมื่อต่างฝ่ายต่างบรรลุปลายทางแห่งการเริงรมย์ ร่างสูงใหญ่หอบหายใจแรงขณะทิ้งตัวลงทาบทับเรือนร่างนุ่มนิ่มภายหลังการปลดปล่อย ทรวงอกอวบหยุ่นที่ถูกแผ่นอกของเขากดทับกระเพื่อมขึ้นลงขณะพยายามสูดอากาศให้ทันกับจังหวะหายใจ กระทั่งความเหนื่อยล้าตามร่างกายค่อยสร่างซา เขาจึงผละจากเรือนร่างโค้งเว้าอันเย้ายวน ดึงถุงยางออกทิ้งถังขยะ จากนั้นก็หยิบเสื้อขึ้นมาสวมทั้งที่ยังนั่งอยู่บนขอบเตียง

“จะกลับแล้วเหรอคะ?”

หญิงสาวถามพลางลุกขึ้นนั่งแนบแก้มบนหัวไหล่หนาและกอดเอวเขาหลวมๆ กฤตภาสไม่ตอบและไม่ได้ปัดมือออก เขาเพียงแต่เสยผมที่ยุ่งเหยิงของตนให้เข้าที่ จากนั้นก็ลุกขึ้นสวมกางเกงแล้วหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์วางลงบนโต๊ะข้างเตียง ธนบัตรสีเทาที่เรียงซ้อนกันดึงดูดนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มให้ปรายมองแวบหนึ่งก่อนจะแสดงท่าทีเหมือนไม่สนใจ เธอเพียงเกี่ยวชายผ้าห่มขึ้นบังทรวงอกอย่างหมิ่นเหม่ขณะลูบผมของตนให้เข้าที่ เพราะรู้ดีพอที่จะไม่ลดตัวลงแสดงท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือเมื่อเห็นค่าบริการจากลูกค้า

หลังจากกฤตภาสแต่งตัวเรียบร้อยก็คว้ากุญแจรถแล้วเดินไปที่ประตูห้อง ท่าทีที่บ่งบอกว่าได้สิ่งที่ต้องการแล้วจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อทำให้หญิงสาวไม่พยายามเหนี่ยวรั้ง เธอเพียงแค่ทอดเสียงอ่อนหวานขณะมองเขาก้มสวมรองเท้า

“แล้วเจอกันใหม่นะคะ”

กฤตภาสเพียงแต่เหลือบตาขึ้นมองคนที่ส่งยิ้มหวานให้จากบนเตียง จากนั้นก็หมุนตัวออกจากห้องแล้วสาวเท้าไปที่ลิฟต์ คลับแห่งนี้ออกแบบมาอย่างดีเพื่อรองรับลูกค้าระดับเอ็กซ์คลูซีฟที่กระเป๋าหนักและต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ละชั้นจึงมีห้องไว้คอยบริการเพียงไม่กี่ห้อง แต่ละห้องก็ล้วนติดตั้งระบบรักษาความปลอดภัยและเก็บเสียงชั้นเยี่ยม กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีใครรู้ว่าคนที่อยู่หลังบานประตูกำลังทำอะไรกัน

ว่างเปล่าสิ้นดี...

ชายหนุ่มลงลิฟต์ไปที่ชั้นจอดรถโดยไม่ต้องแวะจ่ายเงินที่ล็อบบี้เพราะทุกอย่างเสร็จสิ้นตั้งแต่ก่อนจะขึ้นมาบนห้อง ระบบการจัดการของคลับแห่งนี้มีความเป็นมืออาชีพทุกกระเบียด เขารู้ดีว่าคำพูด “แล้วเจอกันใหม่นะคะ” เมื่อครู่ก็เป็นเพียงบริการหนึ่งของเหล่าหญิงสาวที่ได้รับการอบรมมาแล้วเท่านั้น โดยที่ไม่มีความจริงใจแฝงเลยสักนิดนอกเหนือไปจากความหวังว่าลูกค้าเหล่านั้นจะกลับมาหว่านเงินให้ต้นสังกัดของพวกเธออีก

ท้องฟ้าครึ้มไปด้วยเมฆตอนที่กฤตภาสขับรถออกมาจากคลับหรูที่ซ่อนอยู่ใจกลางเมือง เมื่อเขาออกมาถึงถนนใหญ่นั้นมวลเมฆก็กลั่นตัวเป็นสายฝนแล้ว ชายหนุ่มมองที่ปัดน้ำฝนซึ่งกำลังทำงานอย่างหนักบนกระจกหน้ารถ แล้วก็อดจะตั้งคำถามไม่ได้ว่าบรรดาผู้คนที่ติดแหง็กอยู่บนท้องถนนในช่วงเวลาเดียวกันนั้นออกมาทำอะไร หรือแต่ละคนก็ต่างเพิ่งกลับจากการไประบายอารมณ์ในสถานโลกีย์เหมือนเขากันแน่

ครึ่งชั่วโมงต่อมากฤตภาสก็ฝ่าการจราจรมาถึงคอนโด พายุฝนภายนอกได้ทวีความรุนแรงจนกลายเป็นฝนฟ้าคะนองไปแล้วเมื่อเขากลับมาถึงห้อง ชายหนุ่มรูดเปิดผ้าม่านในห้องนั่งเล่นโดยไม่เปิดไฟแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าแล้วก้าวเข้าไปใต้ฝักบัวโดยเปิดน้ำด้วยแรงดันสูงสุด

กฤตภาสรู้ดีว่าคลับที่เขาเพิ่งไปใช้บริการนั้นมีมาตรฐานจุกจิกมากในการคัดเลือกหญิงสาวเข้าสังกัด กระนั้นเขาก็ไม่ต้องการให้มีหลักฐานของหญิงสาวที่ตนเพิ่งได้ร่วมหลับนอนตกค้างบนร่างกาย จุดประสงค์ที่เขาไปที่นั่นก็เพียงเพื่อได้สัมผัสใครบางคนที่มีเลือดเนื้อและปฏิกิริยาตอบสนองโดยไร้ข้อผูกมัด เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็หมายความว่าหมดธุระกัน เขาจ่ายเงินค่าเช่าเวลาให้ทางคลับและให้ทิปกับหญิงสาวเป็นสินน้ำใจ แต่มันไม่มีวันจะนำไปสู่การสานสัมพันธ์อันยั่งยืนใดๆ ทั้งสิ้น

ความเร่าร้อนที่เธอแสดงออกเป็นแค่การบริการเพื่อให้สมกับค่าตัวที่ทางต้นสังกัดกำหนด มันไม่ใช่สิ่งที่ตั้งใจทำให้เป็นพิเศษไม่ว่าจะกับแขกคนไหนที่ผ่านเข้ามา และนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงตัวเองในเวลานี้ก็เป็นได้

หลังจากมั่นใจแล้วว่าไม่มีกลิ่นแปลกปลอมหลงเหลือ ชายหนุ่มก็สวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วหยิบวิสกี้มานั่งดื่มที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น เขาชอบที่จะปิดไฟแล้วนั่งดื่มเหล้าพลางดูท้องฟ้าในวันที่มีพายุ แต่คืนนี้ดูเหมือนความกราดเกรี้ยวของธรรมชาติจะเข้ากับอารมณ์ของเขาเป็นพิเศษ เพราะมันช่างคล้ายกับภาพสะท้อนของความปั่นป่วนในใจที่ไร้ทางระบายออกมาตลอดสองสัปดาห์เหลือเกิน

กฤตภาสยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มแล้วก็แหงนหน้าพิงโซฟา เขาหลับตาลงซึมซับรสชาติของแอลกอฮอลล์ที่แผดเผาลำคอจนอุ่นวาบลงไปถึงท้อง จากนั้นจึงค่อยหรี่ตาขึ้นมองเพดานห้องซึ่งสว่างเป็นระยะตามสายฟ้าที่แลบอยู่ด้านนอก

สองสัปดาห์แล้วสิที่เด็กคนนั้นหายตัวไป อ้อ...จะใช้คำว่าหนีก็คงไม่ถูก ในเมื่อเจ้าตัวบอกเองว่านี่เป็นการ ‘จบกันด้วยดี’ ต่างหาก โดยที่ไม่เคยมาขอความเห็นชอบจากเขาเลยสักครั้งว่ายินดีกับการจบนี้หรือเปล่า

เมื่อคิดถึงบทสนทนาครั้งนั้นแล้วกฤตภาสก็รู้สึกถึงไอร้อนที่แผ่ซ่านไปทั้งอก เขาไม่ชอบทำตามคำสั่งหรือคำขอร้องของใคร ดังนั้นทันทีที่ธีระวางสายแล้วเขาก็รีบติดต่อคนรู้จักให้ตรวจเช็คชื่อคนที่เดินทางออกจากสนามบินทั้งสองแห่งในกรุงเทพฯ ทันที เขายอมรอถึงสามวันเต็มเผื่อจะได้เบาะแส แต่รอแล้วรอเล่าก็ได้พบว่าไม่มีคนชื่อนี้มาใช้บริการที่สนามบินในช่วงเวลานั้นเลย ซึ่งเป็นไปได้สูงว่าเจ้าตัวอาจเดินทางออกจากกรุงเทพฯ ด้วยรถตู้หรือรถโดยสารประจำทาง ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นก็จะตรวจสอบได้ยากมากว่าเดินทางไปที่ไหน 

หลังจากที่ทนรอจนเวลาล่วงเลยไปอีกร่วมสัปดาห์ กฤตภาสก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไปที่บ้านของเด็กหนุ่มที่สุพรรณบุรีเพราะไม่สามารถติดต่อเจ้าตัวทางมือถือได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าธีระจะอยู่ที่นั่นเพราะเด็กหนุ่มไม่ได้โง่ ถ้าหากจะหนีเขาจริงย่อมไม่กลับไปอยู่ที่บ้านซึ่งเขารู้จักและเคยไปหามาแล้วอย่างแน่นอน แต่ในเมื่อยังมืดแปดด้านว่าจะเริ่มการตามหาจากจุดไหน การถามไถ่คนในครอบครัวจึงเป็นวิธีเดียวที่จะได้คำตอบแน่นอนที่สุด

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะได้รับการร่วมมือด้วยดีจากคนที่คิดจะขอความช่วยเหลือ เพราะตอนที่ธีระคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้ายนั้นได้ใช้คำพูดตัดรอนเพียงใด เสียงของคนที่รับสายตอนเขาโทรหาก็เย็นชาไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน


"น้องตี้ขอลาออกจากการฝึกงานแล้วไม่ใช่เหรอคะ? แล้วคุณกฤตจะโทรมาถามหาทำไม?"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการฝึกงานหรอกครับ แต่ผมมีเรื่องที่ต้องคุยกับเขา"

"เรื่องที่ต้องคุยกับน้องตี้?"

"ใช่ครับ คุณแม่...ผมรู้ว่าคุณแม่คงเห็นข่าวที่ลงในหนังสือพิมพ์แล้ว ผมเสียใจจริงๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้ายังไงบอกผมได้ไหมครับว่าตี้อยู่ที่ไหน"

คู่สนทนาเงียบไปนานจนกฤตภาสนึกว่าสายหลุด แต่แล้วเขาก็ได้ยินน้ำเสียงที่นิ่งขรึมตอบกลับมาอย่างไม่คิดจะรักษาความสัมพันธ์แม้แต่น้อย

"คุณกฤต เรื่องที่เกิดขึ้นแม่จะถือว่าเป็นเวรกรรมของน้องตี้ แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่สุดสำหรับชีวิตของเขาหรอก ตี้ยังต้องเติบโต ยังต้องออกไปพบเจอผู้คนอีกมาก ถึงน้องเขาจะอ่อนไหวง่ายก็ไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ สิ่งที่เขาต้องการก็เพียงแค่คนที่ให้เกียรติเขาเท่านั้นเอง คำว่าเสียใจที่คุณพูดออกมาเมื่อกี้ ขอถามหน่อยว่าคุณเคยพูดกับน้องตี้สักครั้งหรือยัง?"

เป็นครั้งแรกที่กฤตภาสนึกคำพูดโต้ตอบไม่ออก ผู้ชายที่ไม่เคยถูกใครต้อนให้จนมุม คนที่ไม่ว่าจะโดนวาจากระแนะกระแหนแค่ไหนก็สามารถสวนกลับได้ทันควันจนคู่สนทนาสะอึก บัดนี้กลับเป็นฝ่ายที่อับจนถ้อยคำต่อหน้าหญิงสูงวัยที่เคยพบกันเพียงครั้งเดียว

"แม่ขอพูดอีกครั้งนะคุณกฤตภาส แม่อโหสิให้คุณ ถือว่าคุณคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของตี้มาก่อน แต่ในเมื่อตอนนี้ไม่มีเหตุให้ต้องข้องเกี่ยวกันแล้วก็ตัดบ่วงกรรมนี้เสียเถอะ ในเมื่อคุณเองก็มีพร้อมทุกอย่างในชีวิตอยู่แล้ว อย่าให้ตี้ต้องกลายเป็นส่วนเกินในชีวิตของคุณเลย แม่ไม่ได้เลี้ยงเขามาให้ถูกใครย่ำยีไม่ว่าจะทางร่างกายหรือว่าจิตใจ แค่นี้นะคะ"


บทสนทนานั้นชวนให้แสลงใจทุกครั้งที่นึกถึง ดูเหมือนว่าที่ธีระเป็นคนมีวาจายอกย้อนเสียดความรู้สึกคนฟังก็คงเพราะได้รับสืบทอดมาจากแม่นี่เอง แต่นั่นกลับไม่ได้ทำให้กฤตภาสคิดอยากวางมือ เพราะเขาคิดว่าต่อให้จะถูกเกลียดก็ช่างที่ตามตัวจนเจอ แต่อย่างน้อยการได้ยินเสียงเจ้าตัวกับหู ได้โอบกอดร่างนั้นไว้ในอ้อมแขน ก็ยังดีกว่าการที่เขามานั่งหายใจทิ้งเพราะไม่รู้จะจัดการความรู้สึกของตัวเองอย่างไรเช่นในเวลานี้มากนัก

ชายหนุ่มพยายามสูดหายใจเข้าออกยาวๆ เพื่อข่มความหงุดหงิดที่พลุ่งขึ้นอีกระลอก เขาเพ่งมองฟ้าร้องและพายุฝนที่ยังทวีความบ้าคลั่งอย่างต่อเนื่องนอกหน้าต่าง มือใหญ่ยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินไปหยุดหน้าประตูระเบียงที่เห็นแต่ความมืดมิด เมื่อเขาปลดล็อกและเลื่อนบานประตูกระจกออก สายฝนอันรุนแรงก็สาดลงมาปะทะกับร่างเปลือยเปล่าของเขาทันที

น้ำฝนเย็นเฉียบที่ตกกระทบผิวทำให้อารมณ์อันฟุ้งซ่านของกฤตภาสสงบลงบ้าง กระนั้นก็หาได้ดับความร้อนรุ่มที่แผดเผาอยู่ในอก และที่น่ารำคาญยิ่งไปกว่านั้น คือเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเจ็บใจกับการที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งหายไปจากชีวิตมากขนาดนี้


“...ผมอยากจะขอร้องเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย...ว่าปล่อยผมไปเถอะครับ คุณกฤตเล่นกับความรู้สึกของผมมาเยอะแล้ว"


นั่นเป็นคำพูดที่ฝังลงในใจกฤตภาสราวกับมีมีดมาสลักลงบนแผ่นหิน แรกทีเดียวนั้นเขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร ทว่าตอนนี้...เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองต่างหากที่กำลังถูกทำให้สับสนจนไม่พบทางออก

เด็กคนนั้นบอกว่าเขาเล่นกับความรู้สึกของเจ้าตัว แล้วตอนนี้ล่ะ...ใครกันแน่ที่กำลังเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น?

กฤตภาสตั้งคำถามด้วยสมองอันมึนชา เขาหรี่ตาขึ้นมองผืนฟ้าไร้แสงเดือนดาวซึ่งยังคงกระหน่ำเม็ดฝนลงมาอย่างไม่ปรานี จากนั้นก็หลับตาแล้วกางแขนทั้งสองออกรับ ราวกับต้องการให้ความเจ็บปวดนั้นแทรกทะลุผิวเนื้อเข้าไปถึงหัวใจ


++------++


หลังจากสายฝนที่ตกมาตั้งแต่เช้ามืดขาดเม็ดไปเมื่อพระอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือขอบฟ้า อากาศที่ร้อนอบอ้าวมาหลายวันในตัวเมืองซึ่งล้อมรอบด้วยหุบเขาก็เริ่มคลายตัว ปุยเมฆยังคงแผ่กระจายไปทั่วก็จริง แต่แสงสีทองที่ส่องลงมาก็บอกให้รู้ว่าฝนคงยังไม่ตกอีกในเร็วๆ นี้

ธีระเดินทอดน่องไปตามทางเท้าในตัวเมืองหลังจากที่ฝนหยุดสนิท อากาศที่เย็นลงกว่าหลายวันที่ผ่านมา รวมทั้งความไม่พลุกพล่านวุ่นวายทำให้บรรยากาศน่าเดินไปตลาดแม้ว่าจะไกลบ้านของปิยพลอยู่สักหน่อย เมื่อไปถึงแล้วเขาก็เลี้ยวไปหาร้านขายน้ำเต้าหู้เจ้าประจำทันที

“หวัดดีครับพี่น้ำ วันนี้ขอน้ำเต้าหู้ใส่เครื่องสองถุง แล้วก็ปาท่องโก๋ 20 บาทครับ”

“หวัดดีจ้าตี้ แปลกจัง วันนี้ไม่ได้จ๊อกกิ้งกับพี่ปิ๊กเหรอ?”

“แหะๆ เมื่อเช้าฝนตกก็เลยไม่ได้วิ่งกันครับ พอดีว่าพี่ปิ๊กอยากรีบทำออเดอร์ลูกค้าให้เสร็จ ตี้ก็เลยออกมาซื้อมื้อเช้าให้”

เด็กหนุ่มหัวเราะเจื่อนๆ เมื่อถูกทัก เพราะดูเหมือนเรื่องที่เขามักจะโดนปิยพลปลุกให้ออกมาจ๊อกกิ้งด้วยกันตอนเช้าจะกลายเป็นภาพติดตาของคนที่นี่ไปเสียแล้ว แม่ค้าสาวซึ่งอายุมากกว่าเพียงไม่กี่ปีมองหน้าเขาแล้วก็หัวเราะ

“โอเคๆ นั่งรอแป๊บ เดี๋ยวให้พี่มิ่งเขานวดแป้งก่อนนะเพราะเพิ่งขายหมดไป หรือจะไปเล่นกับน้องม่ำก่อนก็ได้นะ”

“ได้ครับ หวัดดีครับพี่มิ่ง”

ธีระยกมือไหว้สามีของหญิงสาวที่หันมาพยักหน้าทักทาย จากนั้นก็ก้าวไปด้านหลังของร้านซึ่งมีเด็กชายตัวน้อยนั่งอยู่ในเปลไม้ที่มีขอบสูง นัยน์ตากลมแป๋วแหววเหลือบมองสิ่งรอบตัวด้วยความสนใจ ธีระจึงหยิบกระพรวนของเล่นมาเขย่าให้เกิดเสียง เรียกความสนใจจากพ่อหนูที่ชูแขนขึ้นแกว่งและหัวเราะจนตาหยี

“เอ้านี่ น้ำเต้าหู้ได้แล้วจ้ะ ส่วนปาท่องโก๋รออีกแป๊บนะ”

“ได้ครับพี่น้ำ”

ธีระตอบทั้งที่ยังเล่นกับเด็กชายไม่หยุด แม่ของพ่อหนูจึงหันไปหยิบของเล่นอีกชิ้นมาเขย่าตรงหน้าลูกชายบ้าง

“อารมณ์ดีเหรอคับน้องม่ำ มีคนเล่นด้วยแล้วสนุกเนาะ หนูชอบเล่นกับพี่ตี้ใช่มั้ยคับ?”

“ฮิๆๆ”

พ่อหนูหัวเราะแทนคำตอบพลางเขย่ากำปั้นเล็กๆ ไปมา ธีระเองก็ร่วมหัวเราะไปด้วย เขาอดจะนึกถึงหลานชายตัวน้อยที่บ้านไม่ได้เพราะน้องฟลุ๊คก็อายุไล่เลี่ยกัน

“ตี้มาอยู่นี่ก็หลายวันแล้วเนอะ ชอบที่นี่มั้ยจ๊ะ?”

จู่ๆ หญิงสาวก็หันมาถาม ธีระซึ่งกำลังเขย่าของเล่นตรงหน้าพ่อหนูน้อยจึงหันไปยิ้มตอบ

“ชอบครับ ถึงเมืองจะเงียบๆ แต่ทุกคนใจดี ตอนแรกตี้ก็เคยนึกว่าตัวเองเคยชินกับกรุงเทพฯ อาจจะอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วัน แต่พอได้มาอยู่จริงๆ แล้วก็ชอบ”

“เหรอ งั้นน่าจะมาอยู่นานๆ เลยน้า อยู่บ้านพี่ปิ๊กก็ได้ แกก็เปิดร้านทำกระเป๋าอยู่คนเดียวมาตั้งนาน มีคนมาอยู่ด้วยอีกคนคงหายเหงา”

“น้ำนี่ก็จุ้นเรื่องชาวบ้านเขาจริง ตี้แค่มาพักกับปิ๊กเพราะปิดเทอมไม่ใช่เหรอ เอ้า ได้ปาท่องโก๋แล้วนะ”

มิ่งซึ่งเป็นสามีและคนทอดปาท่องโก๋เดินมาดุภรรยา น้ำจึงหันไปแลบลิ้นใส่

“น้ำแค่เสนอเฉยๆ หรอกน่า ไม่แน่พอตี้เรียนจบแล้วอาจจะอยากมาอยู่ที่นี่ก็ได้ ขนาดพี่ปิ๊กแกก็เคยทำงานที่กรุงเทพฯ มาก่อนที่จะย้ายมาเปิดร้านที่นี่นี่นา”

ธีระเกรงว่าสามีภรรยาจะเถียงกันเพราะเรื่องของเขา จึงรีบหยิบเงินจากกระเป๋าออกมาจ่าย

“นี่ครับค่าน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ ส่วนเรื่องที่จะมาอยู่นานๆ ตี้ยังไม่เคยคิดเลย แต่ถึงจะกลับไปเรียนแล้วก็คงหาโอกาสมาเยี่ยมอีกอยู่ดีแหละ”

หญิงสาวทำหน้าเสียดายขณะที่ผู้เป็นสามีส่ายหัว เขาหยิบเศษเงินออกจากกระเป๋าหน้าของผ้ากันเปื้อนให้ธีระแล้วก็หยิบขนมตุ้บตั้บใส่ถุงให้อีกสองชิ้น

“เอ้านี่ของแถม ฝากบอกไอ้ปิ๊กด้วยว่าวันหลังพี่จะชวนมันไปกินเหล้า”

“ได้ครับพี่มิ่ง”

ธีระยิ้มและพนมมือไหว้ขอบคุณ จากนั้นก็หันไปโบกมือบ๊ายบายพ่อหนูในเปลก่อนจะเดินออกมาหาซื้อของอื่นๆ ตามที่ปิยพลจดใส่กระดาษให้ หลังจากได้ของที่ต้องการครบแล้วจึงค่อยเดินกลับบ้าน

บ้านของปิยพลตั้งอยู่ติดถนนและเยื้องกับโรงเรียน เป็นแหล่งที่มีร้านขายของตั้งอยู่ประปรายจึงไม่ถึงกับเงียบเหงา ตัวบ้านเป็นบ้านไม้สองชั้นที่ด้านล่างเป็นร้านขายกระเป๋าและเปิดสอนเย็บกระเป๋าแก่ผู้ที่สนใจ นอกจากนั้นก็รับฝากวางสินค้าของคนรู้จักประเภทสินค้าทำมือด้วย

ตอนที่ธีระกลับไปถึงบ้านนั้นเป็นช่วงเวลาที่เริ่มสายแล้ว เขาเห็นว่าปิยพลยังคงง่วนกับการเย็บกระเป๋าสะพายที่มีลูกค้าสั่งทำเป็นพิเศษ จึงเดินเข้าครัวไปเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วกับเทนมข้นหวานใส่ถ้วยเล็กๆ ให้ เพราะรู้ว่าญาติผู้พี่ชอบกินปาท่องโก๋กับนมข้นหวาน

“พี่ปิ๊ก กินมื้อเช้าก่อนมั้ย?”

“หือ? อ้าว เก้าโมงกว่าแล้วเหรอ มิน่าทำไมหิวชอบกล”

ปิยพลเหลือบมองนาฬิกาแล้วก็เหยียดแขนขึ้นเหนือศีรษะ จากนั้นจึงค่อยหันเก้าอี้มาทางโต๊ะไม้ทรงกลมที่ธีระได้ยินจากเจ้าตัวว่าไปซื้อไม้เก่ามาประกอบเอง

“เวลาเร่งทำงานทีไรพี่ปิ๊กชอบลืมเวลาอยู่เรื่อยเลยนะ”

“ฮะๆ พอใช้สมาธิแล้วมันลืมอย่างอื่นหมดเลยน่ะ อันนี้งานเร่งซะด้วยสิ ต้องทำแบบเดียวกันตั้งสิบใบเพราะเขาก็ต้องรีบเอาไปปั๊มโลโก้ก่อนจะส่งให้ลูกค้า”

ธีระยิ้มพลางหยิบกระเป๋าต้นแบบที่แขวนอยู่ข้างโต๊ะมาดู จากนั้นก็รูปซิปเปิดดูช่องต่างๆ ขณะที่ปิยพลยกแก้วน้ำเต้าหู้ดื่ม

“ใบนี้แบบซับซ้อนจัง เมื่อก่อนเวลาตี้เดินผ่านร้ายขายกระเป๋าที่คนขายนั่งทำเองก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอมาเห็นพี่ปิ๊กทำถึงได้รู้ว่ากว่าจะได้แต่ละใบมันต้องผ่านหลายขั้นตอน เมื่อไหร่ตี้จะทำแบบที่มีช่องเยอะๆ อย่างนี้เป็นบ้างก็ไม่รู้”

“ถ้าฝึกไปเรื่อยๆ ก็ทำได้ อยู่ที่ว่าตั้งใจจะทำจริงจังรึเปล่าเท่านั้นแหละ อย่างกระเป๋าสตางค์ใบเล็กตี้ก็ทำได้แล้วนี่นา ถึงมันจะดูเบี้ยวๆ ไปหน่อยก็เถอะ”

ธีระแกล้งทำปากยื่นขณะที่ปิยพลหัวเราะเสียงดัง ทั้งคู่นั่งดื่มน้ำเต้าหู้กับกินปาท่องโก๋ไปด้วยกันโดยมีเสียงเพลงที่ปิยพลเปิดคลอไว้จากคอมพิวเตอร์ ครู่หนึ่งคนที่กินปาท่องโก๋จิ้มนมข้นหวานจนอิ่มแล้วก็ถามขึ้น

“ตี้เป็นยังไงบ้าง? หลังมาอยู่ที่นี่ได้สองอาทิตย์?”

 “อืม...ก็...ตี้ว่าตี้ชอบที่นี่นะ ทั้งที่ตอนแรกไม่รู้จักใครเลยนอกจากพี่ปิ๊ก แต่พอตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกับคนที่นี่แล้วก็รู้สึกว่า...เหมือนตี้ได้มาล้างหัวใจเลย”

“ล้างหัวใจเหรอ...ใช้คำแปลกดี พี่ไม่เคยได้ยินใครพูดแบบนี้”

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนใหม่มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-07-2014 20:39:34

ปิยพลเอ่ยพลางมองเขาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ ทว่านัยน์ตากลับดูครุ่นคิด ธีระจึงรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะเกรงจะถูกซักไซ้

“เออใช่ เมื่อเช้านี้ตอนที่ตี้ไปซื้อน้ำเต้าหู้ พี่มิ่งฝากบอกว่าวันหลังจะชวนพี่ปิ๊กไปกินเหล้าด้วยล่ะ”

“หือ? ไอ้มิ่งน่ะนะ? ลูกก็โตจนจะขวบอยู่แล้ว มันคงไม่ได้จะหลอกพี่ไปมอมเหล้าแล้วฆ่าหั่นศพนะ”

ชายหนุ่มเอ่ยแล้วก็หัวเราะร่วน ธีระจึงกะพริบตาปริบอย่างงุนงง

“หา? ทำไมพี่มิ่งต้องอยากฆ่าพี่ปิ๊กด้วยล่ะ?”

ปิยพลหยิบทิชชู่มาเช็ดมือที่เปื้อนคราบน้ำมันปาท่องโก๋พลางส่ายหน้า ทว่ายังมีเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอ

“เปล่าๆ พี่พูดเล่น ไอ้มิ่งมันไม่ทำอย่างนั้นหรอก พอดีตอนที่พี่มาซื้อบ้านที่นี่ใหม่ๆ ตอนนั้นไอ้มิ่งมันเพิ่งจะจีบน้ำ แต่น้ำคงเห็นพี่ไม่ใช่คนแถวนี้ก็เลยมาคอยช่วยแนะนำ ไอ้มิ่งมันเลยนึกว่าพี่จะแย่งผู้หญิงกับมัน โชคดีที่ตอนหลังน้ำก็ยอมรับรักแล้วแต่งงานกับมัน ไม่งั้นทุกวันนี้พี่คงไม่ได้มานั่งเย็บกระเป๋าสุขสบายยังงี้หรอก เมื่อก่อนไอ้มิ่งมันนักเลงจะตายไป”

ธีระฟังแล้วก็ทำท่าห่อไหล่ เขาพอจะดูออกว่าพี่มิ่งตอนที่ยังหนุ่มกว่านี้คงเฮี้ยวน่าดู ทั้งหุ่นล่ำสันและทรงผมสั้นเกรียนแบบทหาร ไหนยังจะลายสักพร้อยตลอดทั้งสองแขนที่ดูแล้วน่าเกรงขามนั่นอีก

แต่บางทีอาจไม่ใช่เพียงแค่รอยสักหรอกที่ทำให้เขาเกร็งเวลาเจอฝ่ายนั้น เพราะแม้ว่าลายสักจะคนละลายกัน แถมคนที่สักก็บุคลิกและรูปร่างหน้าตาไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว แต่เมื่อใดที่เจอกัน มันก็ทำให้เขาลืมใครบางคนที่มีรอยสักรูปแมงป่องบนหัวไหล่ไม่ได้เสียที...

“ขอโทษนะคะ ผ้าพันคอลายนี้มีสีอื่นอีกมั้ยคะ?”

เสียงจากหญิงสาวซึ่งคงเป็นลูกค้าดังขึ้นที่หน้าร้าน ธีระจึงลุกขึ้นแล้วออกไปต้อนรับ เนื่องจากที่ร้านไม่ได้วางขายแค่กระเป๋าหนังของปิยพลแต่มีสินค้าอื่นๆ ที่คนรู้จักมาฝากขายด้วย ดังนั้นเวลาที่ญาติผู้พี่ไม่ว่างเพราะง่วนกับการเย็บกระเป๋า เด็กหนุ่มจะเป็นคนออกไปช่วยขายเพราะแต่ละอย่างมีราคาติดไว้อยู่แล้ว

ดูเหมือนจะมีคณะทัวร์มาลงเพราะแถวใกล้ๆ นี้มีวัดที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง นอกจากหญิงสาวคนนั้นแล้วจึงมีลูกค้าคนอื่นเดินตามเข้ามาเลือกชมอีกประปราย แต่บางคนก็เพียงหยิบของไปดูแล้วไม่ซื้อ ที่อุดหนุนบ้างก็เป็นเพียงสินค้าชิ้นเล็กๆ ที่ราคาเพียงไม่กี่ร้อยบาท

“ขายผ้าพันคอกับเสื้อยืดได้ล่ะพี่ปิ๊ก”

ธีระร้องบอกปิยพลเมื่อลูกค้าเดินออกไปหมดแล้ว ชายหนุ่มจึงพยักหน้าพลางใช้ค้อนอันเล็กตอกแผ่นหนังต่อไป

“งั้นจดไว้ให้พี่หน่อย ตอนเจ้าของเขามาเคลียร์เงินจะได้รู้”

เด็กหนุ่มพยักหน้าพลางหันไปบันทึกรายการสินค้าที่ขายได้ลงในสมุดบัญชี ที่ร้านอื่นอาจใช้ระบบเครื่องแสกนบาร์โค้ด แต่ที่นี่ยังเขียนลงกระดาษ ตอนมาอยู่ที่ร้านวันแรกๆ ธีระก็เคยถามว่าทำไมถึงไม่เปลี่ยนไปใช้วิธีที่เหนื่อยน้อยกว่า แต่ปิยพลกลับตอบว่าเพราะวิธีนี้ทำให้จำได้ง่ายกว่าว่าขายอะไรไปแล้วบ้าง

หลังจดบันทึกเสร็จแล้วธีระก็หยิบการ์ตูนมานั่งอ่านที่เคาน์เตอร์ไปพลางๆ ขณะที่ปิยพลทำงานไปเรื่อย ตอนที่เดินทางมาถึงวันแรกๆ และยังไม่มีอะไรทำ เขาเคยขอให้ญาติผู้พี่สอนเย็บกระเป๋าจนได้ผลงานเป็นกระเป๋าใส่เศษเหรียญมาแล้วหนึ่งใบ แต่ปกติแล้วปิยพลจะค่อนข้างยุ่งเพราะต้องทำงานตามออเดอร์อยู่ตลอดเวลา ธีระไม่อยากกวนจึงอาสาทำหน้าที่เฝ้าร้านกับคอยช่วยงานอย่างอื่นแทน

จะว่าไปแล้ว...สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ก็อาจนับได้ว่าเป็นการฝึกงานอย่างหนึ่งเหมือนกัน ถึงแม้ว่ารูปแบบจะแตกต่างจากที่เคยทำก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงก็ตามทีเถอะ

จู่ๆ ธีระก็วางหนังสือการ์ตูนลงเมื่อนึกไปถึงชีวิตที่เคยใช้ก่อนหน้านี้ ไม่น่าเชื่อว่าในเวลาสั้นๆ เพียงเท่านั้นจะทำให้เขาพบเรื่องราวมากมายเหลือเกิน ถึงแม้จะไม่ได้มีแต่เรื่องที่น่าจดจำก็ตาม กระนั้นเขาก็ยังอดจะคิดถึงพวกรุ่นพี่ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...คนที่ทำให้เขาต้องหนีจากกรุงเทพฯ มาอยู่ไกลถึงน่านตลอดช่วงเวลาปิดเทอมที่เหลือนี้

คุณกฤต...ได้พยายามตามหาเขาบ้างหรือเปล่านะ? หรือว่า...ไม่ได้คิดว่าการที่เขาหายไปเป็นเรื่องสลักสำคัญ แล้วตอนนี้ก็หาคนที่จะคอยรองรับอารมณ์อยู่ข้างๆ แทนเขาได้แล้ว? แต่ถ้าคิดถึงนิสัยของคุณกฤตล่ะก็ มันก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายเลยนี่นา...

มือของเด็กหนุ่มกำหนังสือแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาก็ไม่เข้าใจความขัดแย้งนี้เหมือนกัน ทั้งที่ตัวเองเป็นคนตัดความสัมพันธ์แล้วเดินจากมาเอง แต่ในบางขณะที่ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในร้าน แค่ชั่ววูบเท่านั้น...ที่เขาอดจะคาดหวังไม่ได้ว่าจะได้เห็นเจ้าของนัยน์ตาคมดุที่ชอบบังคับแล้วก็ทำให้เขาใจเต้นผิดจังหวะอยู่เสมอ

นี่เรากลายเป็นพวกชอบทรมานตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ตอนพี่รงค์ก็ทีนึงแล้ว ทั้งที่ควรจะจำใส่หัวสักทีว่าการรักใครข้างเดียวมีแต่จะทำให้ใจเป็นแผลเหวอะหวะแท้ๆ...

"ตี้...เฮ้ย ตี้!"

เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนข้างหู เขาหันไปมองปิยพลอย่างตกใจ จึงได้เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังหัวเราะ

"ขวัญเอ๊ยขวัญมา ทำหน้าทำตายังกับโดนผีหลอก พี่จะถามว่าจะบ่ายโมงแล้ว หิวรึยัง?"

"อ้าว! จะบ่ายโมงแล้วจริงๆ ด้วย! ตี้ก็มัวแต่อ่านการ์ตูนจนไม่ได้ดูเวลาเลย งั้นพี่ปิ๊กอยากกินอะไร เดี๋ยวตี้ออกไปซื้อให้ก็ได้"

"หืม..."

ปิยพลเหลือบตาลงมองมือทั้งสองของเด็กหนุ่มที่เปิดหน้าการ์ตูนค้างไว้ ลักษณะที่กำมือแน่นจนหน้ากระดาษย่นนั้นไม่ใช่ท่าทางของคนที่กำลังอ่านการ์ตูนแล้วติดพันเพราะใจจดจ่อกับเนื้อหาแน่ๆ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งที่คิดและเพียงแต่หยิบเงินออกมาให้

"เอาง่ายๆ ก็แล้วกัน ผัดกระเพราหมูสับไข่ดาวพิเศษ ส่วนตี้อยากกินอะไรก็ซื้อมาเลย"

"ได้ครับ งั้นเดี๋ยวตี้ขี่จักรยานไปร้านป้าแป๋วดีกว่า พี่ปิ๊กจะได้ไม่รอนาน"

"ร้านป้าแป๋วเหรอ อ้อ...วันนี้ไอ้ขลุ่ยก็น่าจะอยู่นี่นะ"

ปิยพลพูดพลางกอดอกแล้วมองธีระยิ้มๆ ส่วนเด็กหนุ่มได้แต่ทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะสื่ออะไร

"เอาเถอะ ยังไงขับจักรยานก็ระวังด้วยล่ะ ถึงแถวนี้รถจะไม่เยอะแต่ก็ประมาทไม่ได้ เกิดตี้เป็นอะไรไปน้าตาลได้เอาพี่ตายแน่"

น้าตาลหรือแม่ตาลก็คือแม่ของธีระ เด็กหนุ่มจึงหัวเราะก่อนจะเดินไปจูงจักรยานออกจากโรงจอดรถหลังบ้าน จากนั้นก็ขับออกมาบนถนนโดยพยายามเลียบทางเท้าเพื่อไปยังร้านขายอาหารตามสั่งที่อยู่ห่างไปไม่ไกล

เขาใช้เวลาเพียงห้านาทีก็ถึงจุดหมาย เนื่องจากร้านอาหารตามสั่งร้านนี้ค่อนข้างเป็นที่นิยมของคนท้องถิ่นเพราะราคาถูกและให้กับข้าวเยอะ ทำให้เวลาพักกลางวันมีคนมาต่อคิวรอซื้อค่อนข้างมาก

"อ้าว พี่ตี้ มาซื้อข้าวให้พี่ปิ๊กเหรอ?"

หลังจากธีระจอดจักรยานที่หน้าร้านแล้วก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยร้องถาม พอหันไปตามเสียงก็เห็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงโย่งคนหนึ่งใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมา

"อื้อ ทั้งของพี่ปิ๊กแล้วก็ของพี่แหละ ต้องรอนานมั้ยน่ะขลุ่ย?"

"ไม่นานๆ พี่ตี้จะเอาอะไร เดี๋ยวขลุ่ยแอบไปลัดคิวให้ก็ได้"

"เฮ่ย! ไม่เอาน่า ถ้าไม่นานมากพี่รอได้ ขอกระเพราหมูสับไข่ดาวราดข้าวสองกล่องก็แล้วกัน อันนึงพิเศษนะ อีกอันธรรมดา"

"กระเพราหมูสับไข่ดาวสองกล่อง พิเศษหนึ่งธรรมดาหนึ่งนะ ได้ๆ นั่งรอแป๊บนึง ตรงนี้ก็ได้ พัดลมลงด้วย จะได้เย็นๆ"

เด็กหนุ่มจดรายการที่เขาสั่งลงกระดาษแล้วก็ถือวิสาสะจูงมือไปนั่งตรงโต๊ะที่อยู่ใกล้พัดลม จากนั้นก็เดินเอากระดาษใบนั้นไปหย่อนลงตะกร้าหน้าเตาซึ่งแม่ของตัวเองกำลังทำอาหาร ธีระนั่งรอพลางดูรถราที่ขับผ่านหน้าร้านไปพลางๆ ราวสิบนาทีถัดมาเขาก็ได้อาหารที่สั่ง

"ขอบคุณมากขลุ่ย สองกล่องนี้เท่าไหร่เหรอ?"

"เอ...พิเศษ 35 ส่วนธรรมดา 30 ก็เท่ากับ 65 บาทครับ"

เมื่อจ่ายเงินและได้เงินทอนเรียบร้อย ธีระก็ถือถุงใส่กล่องข้าวทั้งสองออกจากร้าน แต่พอขึ้นจักรยานและเริ่มปั่นห่างออกจากร้านได้เล็กน้อย เด็กหนุ่มก็วิ่งตามมาส่งเสียงเรียก

"พี่ตี้ๆ รอแป๊บนึงสิ"

"หือ?"

ธีระยันเท้าไว้กับขอบฟุตบาทแล้วหันไปเลิกคิ้วมอง เขานึกว่าอีกฝ่ายทอนเงินผิดถึงได้วิ่งตามออกมา แต่แล้วก็ต้องเลิกคิ้วเมื่อได้ยินประโยคถัดไป

"คือ...ช่วงนี้พี่ตี้ยุ่งมั้ย?"

"ยุ่งมั้ยเหรอ...เอ ก็ไม่รู้จะเรียกว่ายุ่งได้รึเปล่านะ ก็แค่คอยไปซื้อของกับช่วยทำธุระให้พี่ปิ๊กน่ะ"

เด็กหนุ่มเอ่ยกลั้วหัวเราะ เพราะแต่ละวันนั้นหากไม่ช่วยทำธุระเล็กๆ น้อยๆ ให้ปิยพลแล้วเขาก็แทบจะไม่มีอะไรทำ แถมถ้าหากจะออกไปเดินเล่นหรือนอนกลางวันก็ทำได้โดยที่ญาติผู้พี่ไม่ว่าด้วยซ้ำไป

"เหรอ...ถ้างั้น...ไว้วันไหนเราไปกินไอติมด้วยกันมั้ย?"

เด็กหนุ่มถามพลางซุกมือทั้งสองข้างลงในกระเป๋าผ้ากันเปื้อน รอยยิ้มบนใบหน้าอ่อนเยาว์ของหนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดดูเขินอายนิดหน่อยแต่ก็กระตือรือร้น และนั่นทำให้ธีระนึกขึ้นได้ว่าทำไมปิยพลถึงได้ยิ้มเจ้าเล่ห์ตอนที่เขาบอกว่าจะมาซื้อข้าวที่ร้านนี้


"...อ้อ วันนี้ไอ้ขลุ่ยก็คงอยู่ที่ร้านนี่นะ"


นี่พี่ปิ๊กนึกว่าเรามาซื้อข้าวที่ร้านนี้เพราะอย่างนี้หรอกเหรอ...

ธีระคิดพลางเขม้นมองใบหน้าของคู่สนทนาที่มีสีแดงแต้มบนโหนกแก้ม ร่างสูงโย่งนั้นยังค่อนข้างผอมเหมือนร่างกายยังโตไม่เต็มที่ แต่ช่วงบ่าที่กว้างก็บ่งบอกว่าอีกหน่อยคงเป็นหนุ่มหุ่นลำสันทีเดียวหากยังเล่นกีฬาต่อไปและเลิกเดินหลังงุ้มเสียที

เอาเถอะ...คิดซะว่าไปเที่ยวกับน้องชายก็ได้มั้ง ถึงยังไงเขาก็ไม่ค่อยมีเพื่อนที่นี่อยู่แล้วนี่นา

"อื้อ ได้สิ ไว้ค่อยนัดกันวันหลังก็แล้วกันนะ"

"ฮะ! จริงๆ นะ!? เย่!! โอเคครับผม งั้นเดี๋ยวค่อยนัดกันอีกที ผมขอกลับไปช่วยงานแม่ก่อนล่ะ"

ท่าทางดีอกดีใจของอีกฝ่ายทำให้ธีระอดจะยิ้มตามไม่ได้ เขาโบกมือให้เด็กหนุ่มที่หันหลังวิ่งจากไปก่อนจะหันกลับมาถีบจักรยานต่อ ทว่าจู่ๆ เมื่อมาถึงสามแยกก็มีรถเก๋งคันหนึ่งขับตัดหน้าอย่างกะทันหัน ความตกใจทำให้เขาเสียหลักจนจักรยานล้มลงกระแทกพื้น ข้าวกล่องทั้งสองที่ถือมาก็หล่นจนอาหารกระจัดกระจายเช่นกัน

"ซื้ดดด"

ธีระร้องพลางเอามือยันพื้นเพื่อลุกขึ้นนั่ง โชคยังดีที่เขาไม่ได้ล้มหัวฟาดแต่ว่ามือก็ครูดกับพื้นจนถลอก นัยน์ตากลมโตกวาดมองกล่องข้าวที่หล่นเกลื่อนแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือก นี่ยังดีว่าเขาแค่ถูกเฉี่ยวจนจักรยานล้ม ถ้าหากถูกชนจังๆ เข้าล่ะก็...แค่คิดเท่านั้นก็เสียวไส้แล้ว

รถคันที่เพิ่งตัดหน้าเขาเมื่อกี้ชะลอจอดเลียบทางเท้าก่อนที่ใครบางคนจะเปิดประตูลงมา ส่วนธีระพยายามใช้ฝากล่องโฟมช้อนเศษข้าวที่กระจัดกระจายบนพื้นเพื่อเอาไปทิ้งถังขยะ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งเหยาะๆ เข้ามาหาแต่ก็ยังไม่ได้หันไปมองเพราะง่วนกับการพยายามกวาดเศษอาหารให้มากที่สุด

"ขอโทษนะครับน้อง! เป็นอะไรมากรึเปล่า..."

"ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ล้ม..."

ธีระเงยหน้าขึ้นจากพื้นถนน แต่แล้วเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาถามได้ถนัดตาก็นิ่งอึ้ง ส่วนอีกฝ่ายก็ทำตาโตเหมือนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเช่นเดียวกัน

"ตี้?"

"พี่รงค์?"

ทำไมโลกถึงได้กลมแบบนี้...กับคนที่คิดว่าคงไม่ได้เจออีกแล้ว...จู่ๆ กลับได้มาพบกันอีกในสถานที่อันไม่คาดฝันเลยสักนิด

ธีระหัวตื้อไปชั่วขณะ แต่แล้วก็ฉุกนึกขึ้นได้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่ณรงค์จะเดินทางไกลมาจากกรุงเทพฯ เพียงคนเดียว และก็เป็นดังคาดเมื่อเขาได้ยินเสียงประตูรถเปิดอีกครั้งก่อนที่ใครบางคนจะเดินมาทางพวกเขาทั้งสอง และแล้วคำถามเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงออสเตรเลียก็ดังขึ้นจากด้านหลังของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเพราะยังมองไม่เห็นว่าคนที่ถูกเฉี่ยวคือใคร

"Narong, is he ok?"



++---TBC---++



A/N: หลังหายหน้าหายตาไปนาน หวังว่าตอนใหม่คงยาวจุใจแฟนๆ นักอ่านที่รออยู่นะคะ สำหรับณรงค์กับไรอันที่โผล่มาตอนท้ายนี้เคยเป็นคู่เอก (และทำให้น้องตี้เคยอกหักรักคุด) จากเรื่อง ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก ซึ่งถ้าใครไม่เคยอ่านเรื่องนั้นก็ขอแนะนำสุดตัวเลยค่ะ แล้วจะได้อรรถรสเพิ่มขึ้นอีกมาก ลิ้งค์ตามนี้เลย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21049.0

และเช่นกัน ตอนนี้ Bellbomb กำลังเปิดจองโปรเจ็กต์รวมเรื่องสั้น ถ้าใครสนใจก็ตามไปอ่านรายละเอียดได้เหมือนกันเน้อ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43068.msg2769675#msg2769675

หวังว่าตอนใหม่นี้คงไม่ทำให้อ่านแล้วค้างกันมากเกินไปนะคะ แล้วพบกันใหม่ในตอนถัดไป คิดถึงทุกคนมากๆ แล้วจะรออ่านคอมเม้นต์ค่า  :bye2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนใหม่มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 30-07-2014 20:49:43

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 30-07-2014 21:00:19

อัยยะจะเรียกว่าไงดี อุตส่าหนีมาไกลแล้วนะตี้ ก็ยังมาเจอคนที่รู้จักอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-07-2014 21:04:59

 :laugh: :m20:
ขำๆ พระเอกเอ็มวียืนรับน้ำฝน 555

ไม่รู้ว่ามีน้ำตาปนด้วยรึเปล่านะ
กำลังสงสารเลยหละ
แต่...  o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-07-2014 21:05:32

อึมครึมเลย อยากให้คุณกฤตเจอตี้เร็วๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนใหม่มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 30-07-2014 21:05:52

โหย ยาวสะใจคนรอมาก ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ขอมอบคำนี้แก่คุณกฤต 'สมควร'
ฮึ่ม ให้ได้รับรู้เสียบ้างว่ารสชาติความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร                               
น้องตี้เคลียร์ได้ไปหนึ่ง แล้วอีกหนึ่งเอ่ย?
สู้ๆนา ทั้งคนเขียนทั้งน้องตี้เลย ฮ่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 30-07-2014 21:11:29

ต้องมาเจออะไรช้ำอีกรึป่าวเนี้ยตี้

สมน้ำหน้าอีตาลุงกฤต แบร่ๆ  :m14:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 30-07-2014 21:15:16

คนแก่อยู่ในโหมดเศร้า สงสารอยู่หรอก แต่สมใจมากกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-07-2014 21:19:17

 :z13: เมื่อไหร่ตากฤตจะรู้ใจตัวเองซักทีน้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 30-07-2014 21:21:49

โชคชะตาน้องตี้ช่าง.....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 30-07-2014 21:25:28

อยากให้คุณรักเจอกับหนูตี้มานานแล้ว.....
จะได้รู้ว่าหนูตี้น่ารักแค่ไหน อยากให้เก็บไว้เป็นน้องชายซะเลย
แล้วกันท่าอิตากฤตเพื่อเป็นการแก้แค้นให้หนูตี้ ดูซิว่าคราวนี้
ตากฤตจอมหื่นจะหงุดหงิดงุ่นง่านแค่ไหน...เอิ๊กเอิ๊ก.....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-07-2014 21:26:28

สมน้ำหน้าคุณกฤตผู้เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย แต่ยังอีก ยัวไม่รู้ตัวว่ารักเขา
แม่น้องตี้จัดว่าเด็ด คำแต่ละคำโดนๆ ทั้งนั้น ยิ่งประโยคสุดท้ายก่อนวางแบบอะหืมมมเลย
คุณกฤตเจ็บใจแต่เอาเข้าจริงก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองทำอะไร คนอัลไล โอ๊ยยยย
น้องตี้ดูมีความสุขแบบเรียบๆ ยังคิดถึงเค้าอยู่ มีเด็กมอปลายมาแอ๊วด้วย เร้าใจอ่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-07-2014 21:29:04

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 30-07-2014 21:30:34

ช่วงนี้คือช่วงเอาคืนสินะ
พยายามจะไม่สงสารอีตากฤตก็แล้วกันนะ โฮะๆ
ปล่อยให้โดนไปสักพัก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 30-07-2014 21:30:35

ตี้ยังลืมเขาไม่ลงก็ทิ้งเบาะแสนิดนึงเถอะงั้น มีคนจะคลั่งๆ อยู่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-07-2014 21:31:05

โอ๊ย ทิ้งระเบิดไว้ลูกเบ้อเร่ออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 30-07-2014 21:32:39

 :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 30-07-2014 21:34:44

จะแสลงใจ หรือจะชัดเจนขึ้นล่ะนี่ หนูตี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 30-07-2014 21:37:43

มาต่อไวไวน้าาา :110011: :z7: :110011: :z7: :110011: :z7: :110011: :z7: :110011:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 30-07-2014 21:39:48

เฮ้อ! คนแต่งชอบทำร้ายน้องตี้อีกแล้วนะ จะให้น้องเจ็บไปอีกถึงเมื่อไหร่กันเนี่ย
หนีจากไอสารเลวกฤตที่ไม่รู้จักสำนึกซักที แล้วยังงมาเจอไอรงค์ที่ไม่เห็นค่าน้องอีก
จะไม่ให้น้องมีความสุขเลยใช่มั๊ยเนี่ย  :katai1:

ปล.ถ้าเรื่องนี้น้องตี้ใจแข็งไม่ได้คู่กับกฤต แบบน้งปฏิเสธมัน เราว่าเรื่องคงจะแฮปปี้นะ ไม่อยากให้น้องคู่กับไอ้กฤตเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-07-2014 21:41:45

อ้างจาก: Yร้าย ที่ 30-07-2014 21:25:28  

อยากให้คุณรักเจอกับหนูตี้มานานแล้ว.....
จะได้รู้ว่าหนูตี้น่ารักแค่ไหน อยากให้เก็บไว้เป็นน้องชายซะเลย
แล้วกันท่าอิตากฤตเพื่อเป็นการแก้แค้นให้หนูตี้ ดูซิว่าคราวนี้
ตากฤตจอมหื่นจะหงุดหงิดงุ่นง่านแค่ไหน...เอิ๊กเอิ๊ก.....

อั๊ยย่ะ ไรอันเคยเจอน้องตี้มาแล้วสองครั้งนะคะ ครั้งแรกตอนที่ไปเห็นว่าน้องตี้อยู่กับณรงค์ในผับ อีกครั้งก็ตอนที่ไปป๊ะกันที่ตลาดนัด ตอนนั้นตาเจมส์ (ลูกพี่ลูกน้องของไรอัน) ยังไปด้วยเลยค่า ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 30-07-2014 21:50:04

 :ling1: สงสารตี้ แอบสมน้ำหน้าคุณกฤต กว่าจะรู้ใจตัวเองก็เขาไปเสียแล้ว เจอกันอีกทีตากฤตจะทำไงน้า รอๆๆๆจ้า เป็นกำลังใจให้ผุ้แต่ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 30-07-2014 21:55:07

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ  ก่อนอื่นก็ต้องหัวเราะเยาะสมน้ำหน้าคุณกฤตสักหน่อย
แหม...แต่แค่นี้ยังจิ๊บๆ ยังเจ็บได้ไม่ถึงครึ่งของน้องตี้เลย  อยากให้กระอักเลือด(จนหมดตัว) ซะมากกว่า
หนูตี้ของเราก็กลายเป็นหนุ่มเหนือแล้วตอนนี้  แถมยังเสน่ห์แร๊งแรง มีเด็กมาแอบชอบด้วยอะ
แต่ไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่าจะมาเจอกับพี่รงค์  พี่รงค์น่ะไม่เท่าไหร่ ไรอันนี่สิ ตัวปัญหา บอกตรงๆไม่ค่อยชอบไรอันเลย
หวังว่าคงไม่หึงน้องตี้กับพี่รงค์จนหน้ามืดตามัวหรอกนะ  คิดว่าพี่รงค์คงจะเป็นพี่ชายที่ดีช่วยจัดการปัญหาหัวใจให้
น้องชายคนน่ารักคนนี้ก็ได้  แล้วถ้าคุณกฤตตามมาเจอ  ก็อยากให้มาเจอตอนที่น้องตี้ยังมีพี่รงค์อยู่เคียงข้าง 
คุณกฤตจะได้เจอผู้ชายและรักแรกของน้องตี้สักที  อยากเจออยู่ใช่มั้ยล่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ (หัวเราะทำไม)

ปล. เจอคำตกหล่นนิดนึงค่ะ   "หุ่นลำสัน"  คุณรินลืมเติมไม้เอก "หุ่นล่ำสัน"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-07-2014 21:55:50

อิลุงมันคิดว่าตัวเอกยังหนุ่มหรอไง ถึงได้ไปยืนตากฝนเป็นพระเอก MV แต่ก็นะ


ฝนคงทำไรคนหนังหนาแบบลุงไม่ได้หรอก จนป่านนี้ก็ยังคิดไม่ได้ งั้นยืนตากฝนไปทั้งชีวิตเถอะ




ส่วนเราเชื่อว่าการพบเจอพี่รงค์ครั้งนี้จะทำให้ตี้โตและรู้ว่าตัวเองได้ก้าวผ่านมันมาแล้วไม่อะไรต้องค้างคา เป็นความทรงจำที่จะอยู่ในใจตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 30-07-2014 21:56:17

ตากฝนแล้วหายบ้าไม๊ แหม่ มาทำ MV หลังกิจกรรมเรียกเหงื่อ อินี่กะลังกินมาม่าอยู่แน่ป่ะเนี่ย  :เฮ้อ:

ถ้าจะได้เจอใคร เจอพระรองเห้อออ จะมาเจอแฟนเก่าทำม้ายยยย  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 30-07-2014 21:59:50

คุณแม่พูดได่ตรงและจี้จุดจริงๆ คุณกฤตภาษเจ็บมั้ย?  น้องตี้มาเจอกิ๊กเก่า จะเป็นยังไงบ้างน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 30-07-2014 22:00:23

โถๆๆๆ ไม่มีใครสงสารคุณกฤตเลยเหรอ......  เราก็ไม่ ฮ่าๆๆๆ นอนเหงายืนตากฝนซะขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก แต่ถ้ายังไม่รู้ว่าจะคุยกับตี้ว่าอะไรละจะตามหาทำไม คนอ่านไม่สนับสนุนให้น้องตี้เข้าสู่ลูปเดิมๆหรอกนะ ตอนนี้น้องตี้มารักษาแผลใจ เจอพี่รงค์ซะด้วย คิดว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ อะไรที่ค้างคาในใจอาจจะหายก็ได้ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 30-07-2014 22:02:37

ในเมื่อตอนนี้ไม่มีเหตุให้ต้องข้องเกี่ยวกันแล้วก็ตัดบ่วงกรรมนี้เสียเถอะ ในเมื่อคุณเองก็มีพร้อมทุกอย่างในชีวิตอยู่แล้ว อย่าให้ตี้ต้องกลายเป็นส่วนเกินในชีวิตของคุณเลย แม่ไม่ได้เลี้ยงเขามาให้ถูกใครย่ำยีไม่ว่าจะทางร่างกายหรือว่าจิตใจ....คุณแม่ยอดมากๆ..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 30-07-2014 22:10:34

ตอนนี้มีพระเอกmvด้วย แกัผ้ายืนตากฝน 555 แอบสะใจ
น้องตี้ เหมือนจิตใจจะดีขึ้น แต่พอว่างก็คิดถึงคุณกฤตอยุ่ดี เฮ้อออ
พี่รงค์ ไรอัน น้องขลุ่ย วุ่นวายละงานนี้

+1+เป็ดจ้าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนใหม่มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 30-07-2014 22:15:20

ผัวเก่าคนนี้นั้นนนน ทุกวันยังงงงงง คึดฮอดเจ้าาา ยังงง คือเก่าาา บ้ทันมีไผ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 30-07-2014 22:20:35

หลบมาเลียแผลใหม่ไม่ทันหาย แผลเก่าแหกอีกละ
โถถถถถถถถถถถถถถถ


 :a6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-07-2014 22:20:53

โอ้วววววว เจออดีตแฟนแถมมาแพ็คคู่อีกต่างหาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-07-2014 22:23:13

 :mew4: สงสารน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-07-2014 22:33:30

ตี้น่าสงสารจังน้า เมื่อไหร่จะมีความสุขซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-07-2014 22:42:17

ขอบคุณคุณแม่ตาลที่ช่วยตอกหน้าอิตาคุณกฤตให้ค่ะ สะใจจริง ๆ
ลูกมีพ่อมีแม่จะมาเที่ยวข่มเหงรังแกกันตามอำเภอใจได้ไง
อยู่กับความโดดเดี่ยวเดียวดายซะให้เข็ด
ใจคอพี่รงค์จะสร้างความเจ็บให้ตี้ไปถึงเมื่อไหร่ หักอกเขาแล้วยังมาทำให้เจ็บตัวอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 30-07-2014 23:12:30

พี่กฤตจะตามหาน้องตี้อีกมั้ย หรือว่าจะตัดใจแล้ว สงสารน้องตี้จริงจัง
แต่ก็เชียร์ให้น้องตี้ใจแข็งต่อไป  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-07-2014 23:45:31

ตี้น้อยกลอยใจของพี่ถ้าชีวิตหนูจะรันทดขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 30-07-2014 23:48:12

แค่นี้ยังน้อยไปย่ะคุณกฤต จะไปตามหาให้ได้อะไร หากยังไม่แน่ใจก็ปล่อยตี้ไปเหอะ น้องเจ็บมามากละ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 30-07-2014 23:55:04

รู้สึกสะใจที่อิตาคุณกฤตมีอาการแบบนี้

ขอให้ไม่ได้เจอกันจนจบเรื่อง หึๆ o18

แต่ก็นะ...คงจะเป็นไปไม่ได้ งั้นยืดดดดดเวลาที่ต้องเจอกันอีกหน่อยก็ยังดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 31-07-2014 00:07:06

สงสารน้องตี้สุด เวรซ้ำกรรมซัด :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 31-07-2014 02:03:13

คุณกฤตอ่ะ
ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ใจตัวเอง
อิฉันจะบร้า ฮือออ
ช่วยตามมาเจอน้องตี้เร็วๆหน่อยเหอะ อยู่ห่างกันเราใจไม่ดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 31-07-2014 06:25:43

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 31-07-2014 08:49:11

สงสารน้องตี้หนีจากกฤตคนใจร้ายมายังต้องมาเจอณรงค์คนที่ใจร้ายไม่ต่างกันเลย
ใครว่าณรงค์เป็นคนดีก็ตามสบาย แต่ในมุมของเราณรงค์ใจร้ายมากหลอกน้องตี้ให้รักหลอกให้ความหวังแต่พอไรอันยอมดีด้วยก็ทิ้งน้องตี้แบบไม่ใยดี
ไอ้คำพูดดูดีพระเอกช่อง 3 ตอนเลิกกันก็เพื่อให้ตัวเองดูดีที่จะทิ้งน้องตี้เท่านั้นเอง มองมุมนี้ณรงค์ก็เลวไม่ต่างจากกฤตหรอก

 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 31-07-2014 10:58:24

พระเอกเอ็มวี 55555

น้องตี้อาจจะได้ล้างหัวใจแบบก้นบึ้งเลยแหละ
ทีนี้คงได้เคลียร์ คงได้ยิ้มให้พี่รงค์แบบสบายใจขึ้นละนะ
ไม่แน่ว่า 2 คนนี้อาจจะได้ช่วยอะไรน้องตี้มากกว่าที่คิด
รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 31-07-2014 11:10:44

โอเอ็มจี..
น้องตี้เจอพี่ณรงค์

 :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 31-07-2014 12:28:29

อยากให้คุณกฤตเจอน้องตี้เร็วๆ แล้วมีฉากแบบฉุดกระชากลากถู ลักพาตัว กักขัง หน่วงเหนี่ยว ตบจูบ 55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 31-07-2014 18:21:12

 :เฮ้อ: อุตส่าห์หนีคนใจร้ายมาตั้งไกล

ยังต้องมาเจอคนในอดีตอีก  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 31-07-2014 18:38:28

เมื่อไหร่จะเจอกันๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-07-2014 18:45:52

โอยน้องตี้...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ~l3aml3ery~ ที่ 31-07-2014 19:35:08

คุณกฤต พระเอกมิวสิค :m20:

พี่รงค์ มาทำไม :m28:

น้องขลุ่ย :m3: :m3: :m3: :mc3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-07-2014 19:38:06

เรื่องบังเอิญมีอยู่จริง ตี้น้อยจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย :ling3:
อิตาคุณกฤตก็นะ อยากจะสมน้ำหน้าจริงๆ โดนคุณแม่เชือดนิ่มๆ ยังไม่รีบไปตามน้องกลับมาอีก ชิชะ :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 31-07-2014 20:07:09

คุณกฤตเข้าใจหัวใจตัวเองทีเหอะ
อย่าช้าๆ น้องตี้เสน่ห์แรงนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: shinachan ที่ 31-07-2014 21:52:48

เหว๋อ มาเจอกับพี่รงค์ซะงั้น น้องตี้จะเป็นยังไงต่อกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 31-07-2014 23:02:00

 :impress3: โถ่วตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-07-2014 23:15:56

มาแบบชวนปวดใจหนึบ ๆ  อึน ๆ มึน ๆ ยังไงไม่รู้  เหมือนอยู่ในบรรยากาศมาคุ ๆ อยู่ตลอดเวลา  ตั้งแต่ต้นที่คุณกฤตเปลือยกายตากฝนแล้ว  มาตอนเกือบท้าย  น้องตี้มาเจอหนุ่มน้อยแอบชอบอีก  ยังไม่พอมาเจอพี่รงค์  กับไบรอัน  ปิดท้าย   เล่นเอาไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว  อะไรจะถา และโถมกันได้ขนาดหนักปานนี้    ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า เครียดจัด ๆ !!!  ขอทำใจแป๊บ   :sad2: :m30:



รอตอนต่อไปค่ะ 



 :katai1:



ไม่ค่อยใช้อีโมนี้ตอนท้าย  แต่อันนี้มันสื่ออารมณ์ตอนนี้ได้มากสุดแล้ว 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 31-07-2014 23:45:39

ตอนนี้ตัวละครมาจะครบทุกตัวเลยนะคะ 55555
แบบ อยากเห็นคุณกฤตหึงน้องตี้เวลาอยู่กับพี่รงค์จัง
แต่ก็คิดว่าพี่รงค์คงไม่แยกห่างจากแฟนเขาหรอก 5555
คุณกฤตยังไม่ค้นหาใจตัวเองเลยว่ารู้สึกยังไงกับน้องตี้
งั้นก็รอน้องตี้งอนยาวๆไปเถอะ เป็นใคร ใครก็ไม่กลับไปอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 31-07-2014 23:58:30

ช่างทำร้ายน้องตี้มากมาย พาพี่รงค์มาเจอนี่หวังว่าคงจะไม่ชีช้ำไปกว่านี้นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-08-2014 00:06:26

ไม่รู้จะเจ็บอันไหนก่อนดี้ลยนะน้องตี๋  :เฮ้อ:
ตาเฒ่า เชิญโง่ต่อไปนะ! :z6:

รอตอนต่อไปนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-08-2014 10:28:06

สงสารตี้มากมาย

ยาวสะใจมาก ๆ รออ่านต่อจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 01-08-2014 15:24:09

ดีให้เจ้บช้ำระกำใจไปเลย 555+
แต่คนรักเก่ากลับมาทำไมเนี้ยแล้วยังมาพร้อมแฟนอีก ตี๊คงไม่เสียใจละมั้ง เหอะๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 01-08-2014 16:43:57

เออ เอาเข้าไปหนีอีกคนมาเจออีกคน

ชีวิตดาม่าเวอร์อะ มาซบ อกเจ้มาา

ง่าาา

ตอนนี้ตี้คงไม่ได้รักพี่รงค์แล้วละ แต่ก็คงมีฝังใจบ้างแหละ

รักแรกนินะ

แต่ก็นะ เค้ามากับคนของเค้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-08-2014 18:04:10

เมื่อไรจะโล่งซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 01-08-2014 21:26:01

หวังว่าคงไม่มีอะไรมาทำให้ตี้เสียใจเพิ่มหรอกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 03-08-2014 00:18:47

ห๊ะะ พี่รงค์ ยังไงละเนี่ย
อิคุณกฤตเริ่มอยู่ไม่สุขละ ฮ่าๆๆ สะใจจจจ
เอาคืน เอาคืน เอาคืนนนนน :katai1:
วาจาของคุณแม่ช่างเฉือดเฉือนเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 03-08-2014 20:58:14

ตี้เอ้ยย ;---;

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 04-08-2014 23:17:04

ชีวิตหนอ ชีวิต!! 

ยังมีชีวิตอยู่ ก็สู้กันต่อไปนะตี้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 06-08-2014 16:42:51

หนีคุณกฤตมาได้ ยังมาเจอณรงค์อีก
เฮ้อออ..... ตี้เอ๋ย  เหมือนหนีเสือปะจรเข้เลย  โลกกลมพรหมลิขิตมากไปมั้ย

เอ...หรือถ้าจะคิดในแง่ดี การเจอกับณรงค์ครั้งนี้ อาจทำให้ตี้รู้ตัวเองอย่างจริงจังซะทีว่า.....
ณรงค์ไม่มีผลอะไรกับจิตใจตี้อีกต่อไปแล้วก็ได้นะครับ 

ส่วนคุณกฤต ปวดใจให้มาก ๆ เลยนะครับ จะได้รู้ตัว รู้หัวใจตัวเองซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 07-08-2014 19:23:37

เข้ามารอน้องตี้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 07-08-2014 20:00:59

ตอนนี้ยังไม่ยาวจุใจเลย
อยากอ่านอีก
รอจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 13-08-2014 01:29:23

 :a11: :a11: :a11: คิดถึงน้องตี้ครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 13-08-2014 03:03:21

ทำไมตี้แบบหนีนั่นมาเจอนี่ โหว่ยยยยยย (-_-;;)
แต่ตอนนี้ตี้คงไม่อะไรมากมายกับรงค์แล้วแหละ ใช่ไหม ?
รู้สึกค้างอีกแล้วววว รอต่อค่ะ !

 :serius2: :serius2:


เอ้ออออออ กฤตอยากตามก็รีบมาตามเหอะ จริงๆ ~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 14-08-2014 22:29:04

หันซ้าย แลขวา F5
มารอน้องตี้จ้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-08-2014 23:54:39

ปูเสื่อรอน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 15-08-2014 00:48:19

ขืนจะยินดีกับคู่ณรงค์ในอีกเรื่องนึง แต่พอมาอ่านเรื่องนี้แบบ......มาทำไม มาทำอะไร โลกกลมนะ ถามทำไม บังเอิญจัง เฉี่ยวถูกคน   แหม๋ =_='


อิลุงอยู่ไส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 15-08-2014 01:11:28

“ตี้มาอยู่นี่ก็หลายวันแล้วเนอะ ชอบที่นี่ไหมจ๊ะ?”

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 15-08-2014 13:02:33

รอน้องตี้ ด้วยคนจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: MRchai ที่ 15-08-2014 18:30:21

มารอน้องตี้ครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 16-08-2014 10:49:09

อยากบอกว่าคิดถึงน้องตี้มากๆๆๆๆๆๆๆ   :m15:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 19-08-2014 20:54:09

 :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 20-08-2014 02:39:13

เคราะห์ซ้ำ กรรมซัดแท้ๆเลยนะตี้ มาติดตามด้วยคนค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 20-08-2014 08:06:13

คิดถึงน้องตี้ซะแล้วซิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bowlyngz ที่ 20-08-2014 08:37:06

มาขอตอนต่อไป!!!
คือรอจนทนไม่ไหว ต้องมาทวง
มันคันยิบๆอะ มารู้อยากเห็น อยากจะเห็นน้องตี้ได้พบรักแท้กับเค้าซักที อยากเห็นน้องตี้เอาคืนคุณกฤตมากกว่านี้ อยากเห็นคุณกฤตทุรนทุรายยยยย 55555 มาต่อเถอะนะ รับวันรอแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-08-2014 11:10:41

คิดถึงนุ้งตี้แร้วววว งืออออออออ

 :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 25-08-2014 12:35:10

เข้ามารอน้องตี้ คุณกฤต
 :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 25-08-2014 12:49:41

จะ 1 เดือนแล้วนะ ยังไม่มาเลยอะ คิดถึงๆๆๆๆๆ  :ling1:  :ling1:  :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 25-08-2014 22:34:41

อ้างจาก: dahlia ที่ 25-08-2014 12:49:41  

จะ 1 เดือนแล้วนะ ยังไม่มาเลยอะ คิดถึงๆๆๆๆๆ  :ling1:  :ling1:  :ling1:

อุ๊ย จะครบเดือนแล้วเหรอเนี่ย งั้นเดี๋ยวสัปดาห์นี้จะมาลงตอนใหม่ให้นะค้าทุกโคนนนนน ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 31 มาแล้วแบบยาววววๆ (30/7/14) p.68
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 25-08-2014 23:46:52

ยกมือสนับสนุนอีกคนว่าจะครบเดือนแล้ว
คิดถึงตีตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-08-2014 20:44:37

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 32

ธีระรู้สึกว่าลำคอแห้งผากทันทีที่หนุ่มลูกครึ่งเดินมาหยุดยืนข้างณรงค์ ขณะที่อีกฝ่ายก็ชะงักเมื่อเห็นเขาถนัดตา ถ้าหากนับจำนวนครั้งที่พวกเขาเคยเจอกันจะๆ ในอดีตก็ไม่น่าจะเกินสามครั้ง ทว่าแต่ละครั้งล้วนสร้างความทรงจำที่ทำให้ลืมหน้ากันไม่ลง

เด็กหนุ่มรีบก้มลงใช้กล่องโฟมกวาดเศษข้าวใส่ถุงโดยไม่สนคนทั้งคู่อีก แต่พอลุกขึ้นยืนแล้วจะจูงจักรยานจากไปก็มีมือยื่นมาคว้าแขนเอาไว้ เมื่อหันไปมองก็พบว่าเจ้าของมือคือไรอัน...คนรักของณรงค์ที่ไม่เคยญาติดีกับเขามาตลอด

“จะไปไหน?”

“กลับบ้าน”

ธีระเงยหน้าขึ้นตอบเสียงเรียบ เขาเห็นเรียวคิ้วบนใบหน้าของอีกฝ่ายย่นเข้าหากัน ก่อนที่มือของเขาจะถูกดึงไปพลิกดู

“มือถลอกนี่ เจ็บรึเปล่า?”

“ไม่เท่าไหร่หรอก แค่นี้เดี๋ยวก็หาย”

น้ำเสียงของเด็กหนุ่มอ่อนลงนิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าคนถามดูใส่ใจอาการของเขาอย่างจริงจัง ทว่าอีกใจหนึ่งก็ยังคลางแคลงว่าการแสดงความห่วงใยนั้นมีเจตนาแฝงหรือไม่

ถึงจะไม่ค่อยถูกชะตากันเพราะคดีรักสามเส้าในอดีต ธีระก็ตระหนักดีว่าในสายตาคนนอกแล้วเขาคือมือที่สามที่เข้าไปแทรกกลางระหว่างณรงค์กับไรอันช่วงที่กำลังมีปัญหา ดังนั้นเพื่อไม่ให้พี่รงค์ของเขาไม่สบายใจหลังจากที่คู่รักปรับความเข้าใจกันได้แล้ว เขาจึงไม่เคยพยายามติดต่อหรือแวะกลับไปหาณรงค์อีก 

ทั้งที่คิดว่าตอบไปแบบนั้นคงจบบทสนทนาได้ ธีระก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อได้ยินคำถามถัดไป

“พักอยู่ไกลจากตรงนี้รึเปล่า?”

“ไกลรึเปล่า...ก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก...เฮ้ย! คุณจะเอาจักรยานผมไปไหน!?”

เด็กหนุ่มตกใจเมื่อจู่ๆ หนุ่มลูกครึ่งก็จูงจักรยานของเขาไปหาณรงค์ที่กำลังยืนสังเกตพวกเขาอยู่ จากนั้นก็ส่งจักรยานให้ราวกับตัวเองคือเจ้าของ

“He said he doesn’t live far from here. I’ll drive him home so you can follow us on his bike.”

ณรงค์มองคนรักของตัวเองแล้วก็เลิกคิ้ว ฝ่ายธีระรู้สึกว่าผิวหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที

“นี่! บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้เป็นอะไร! แค่นี้ผมขับจักรยานกลับเองได้น่า!”

“เวลาผู้ใหญ่ให้ความช่วยเหลือก็รับๆ ไว้เถอะน่ะ ตามมานี่”

ไรอันเอ่ยพลางฉุดมือเขาไปยังรถยนต์ที่จอดติดเครื่องไว้ เมื่อธีระหันกลับไปทางณรงค์ก็เห็นอีกฝ่ายส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ ไม่แน่ใจว่าเพราะขำเขาหรือว่าขำที่โดนสั่งให้ขี่จักรยานตามกันแน่

"บ้านอยู่ที่ไหน?"

ไรอันถามหลังจากพวกเขาขึ้นนั่งบนรถแล้ว ธีระอิดออดนิดหน่อยเพราะยังตะขิดตะขวงใจที่จะทำตัวสนิทสนม ก็พวกเขาไม่เคยคุยกันดีๆ มาก่อนเลยนี่นา จู่ๆ จะให้ผูกมิตรกันทันทีมันจะไม่แปลกไปหน่อยหรือไง?

"ถ้าไม่บอกฉันก็ไม่เดือดร้อนหรอกนะ I'm here for sightseeing anyway."

ธีระมุ่นคิ้วเพราะไม่เข้าใจความหมาย แต่เมื่อหนุ่มลูกครึ่งเริ่มขับรถออกห่างจากเส้นทางกลับบ้าน เขาก็รีบหันไปดึงแขนเสื้อทันที

"บ้านผมไม่ได้ไปทางนั้น! เดี๋ยวคุณวกไปส่งผมตรงที่เดิมก็ได้ ผมต้องซื้อข้าวไปให้พี่ผมอีก ป่านนี้หิวแย่แล้ว!"

"ข้าว? ป่านนี้แล้วยังไม่ได้กินอีกเหรอ?"

น้ำเสียงนั้นจะว่าดุก็ไม่ใช่ ถามไถ่ก็ไม่เชิง ธีระมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของหนุ่มลูกครึ่งที่กระเดียดไปทางตะวันตกจนไม่น่าเชื่อว่าจะพูดภาษาไทยปร๋อแล้วก็พ่นลมหายใจ

"ยังไม่ได้กินทั้งพี่ทั้งผมนั่นแหละ พี่ผมทำงานอยู่ที่บ้านก็เลยให้ออกมาซื้อข้าวให้ ขอร้องล่ะ พาผมไปส่งที่เดิมแล้วก็คืนจักรยานผมมาก็พอ ไม่สงสารพี่รงค์บ้างรึไงที่อยู่ๆ ก็ให้ไปปั่นจักรยานกลางแดดแบบนี้?"

ไม่รู้ว่าเมฆฝนเมื่อเช้าหายไปไหนหมด ตอนนี้แสงอาทิตย์จึงแผดจ้าไปทั่วจนแค่มองออกไปนอกรถก็แสบตา ไรอันเหลือบมองกระจกมองหลังและเห็นณรงค์ที่กำลังขับจักรยานตามมาอยู่ห่างๆ จึงชะลอรถแล้วก็จอดหน้าร้านอาหารตามสั่งอีกแห่งที่ขับรถผ่านพอดี

"ถ้างั้นก็ซื้อข้าวจากร้านนี้ไปให้ก็แล้วกัน แต่ส่วนของนายน่ะไม่ต้อง เดี๋ยวไปกินกับฉันกับณรงค์ก็ได้ เพราะพวกฉันก็ยังไม่ได้กินข้าว"

วันนี้มันวันซวยประจำปีของเขาหรือไงกัน ธีระได้แต่คิดขณะอ้าปากค้างมองคนที่มัดมือชกแบบไม่เปิดทางเลือกให้ กระทั่งอีกฝ่ายยื่นมือผ่านตัวเขาไปผลักประตูเปิด เขาถึงค่อยได้สติแล้วเดินลงไปสั่งอาหารให้ปิยพลอีกครั้ง

หลังจากได้อาหารที่สั่งแล้วเขาก็ก้าวขึ้นรถ จากนั้นก็บอกทางไปบ้านของปิยพลซึ่งโชคดีว่าอยู่ไม่ไกลร้านอาหารที่เพิ่งแวะ ตลอดทางก็ได้แต่นึกเห็นใจณรงค์ที่ต้องปั่นจักรยานตามทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เมื่อเขากลับไปถึงบ้านในที่สุดก็พบว่าญาติผู้พี่ยังนั่งทำงานคร่ำเคร่งอยู่ที่โต๊ะเหมือนไม่ได้ลุกไปไหน

"พี่ปิ๊ก ข้าวกลางวันมาแล้วนะ"

"อ้าว? พี่เห็นหายไปนานก็นึกว่าแวะซื้ออย่างอื่นมาด้วยซะอีก แล้วตี้ไม่หิวรึไง หรือว่านั่งกินที่ร้านไปแล้ว?"

ปิยพลหันมาถามเมื่อเห็นว่ามีข้าววางอยู่บนโต๊ะกลมแค่กล่องเดียว ฝ่ายธีระไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดีว่าไปเจอเรื่องอะไรมา แต่แล้วก็ได้ยินเสียงที่ดึงความสนใจจากหน้าร้าน

"กระเป๋านี่คุณทำเองเหรอ?"

คนที่ถามคือไรอัน ส่วนด้านหลังเจ้าตัวก็คือณรงค์ที่เดินตามเข้ามา ธีระหันไปเห็นก็ทำหน้าเหลอเพราะนึกว่าทั้งสองจะรอเขาอยู่ที่รถ

"อ๋อ ใช่ครับ ผมทำเอง"

ปิยพลเป็นคนหันไปตอบ เขามองผู้ที่เข้ามาในร้านทั้งสองอย่างพินิจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรมากกว่านั้น จากท่าทางของหนุ่มลูกครึ่งที่ใช้มือสัมผัสหนังและตรวจช่องกระเป๋าต่างๆ อย่างถี่ถ้วนก็ทำให้เดาได้ว่าคงเป็นคนพิถีพิถันกับการเลือกเครื่องใช้ส่วนตัวมากทีเดียว

"คุณมีนามบัตรมั้ย? ผมกำลังมองหาซัพพลายเออร์ทำของที่ระลึกให้ลูกค้าอยู่ บางทีผมอาจเอาสินค้าของคุณไปเสนอให้พวกผู้ใหญ่ดู ว่าแต่ใบนี้ขายเท่าไหร่?"

เมื่อดูท่าหนุ่มลูกครึ่งจะสนใจกระเป๋าของเขาจริงๆ ปิยพลจึงเดินออกจากหลังเคาน์เตอร์เพื่อไปอธิบายสินค้าให้ฟัง ภาพนั้นทำให้ธีระยืนมองอย่างงุนงงเพราะวันนี้เจอแต่สารพันเรื่องที่คาดไม่ถึง

นี่เขาอุตส่าห์หนีปัญหาหัวใจมาไกลถึงเมืองน่าน จู่ๆ ก็มาโดนรถเฉี่ยวและพบว่าคนขับคือคนรักของคนที่เคยคบกัน แถมนอกจากผู้ชายคนนั้นจะพามาส่งที่บ้านแล้วก็ยังเจรจาเรื่องธุรกิจกับพี่ปิ๊กอีก หรือว่าเมื่อคืนเขานอนน้อยไปก็เลยยังละเมออยู่กันนะ...

"ตี้ ไปล้างมือสิ ถึงจะถลอกแค่นิดหน่อยก็ต้องทำความสะอาดนะ เดี๋ยวจะได้ออกไปกินข้าวกับพวกพี่ไง"

ณรงค์หันมาทักเมื่อเห็นธีระยังยืนอยู่กับที่ ปิยพลได้ยินก็หันมาดึงมือเขาไปดู เมื่อเห็นรอยแผลบนฝ่ามือก็ขมวดคิ้ว

"มือถลอกเหรอตี้? ไปโดนอะไรมา?"

"แค่หกล้มน่ะพี่ปิ๊ก ตี้ซุ่มซ่ามเอง"

"ผมขับรถเฉี่ยวเขาเองแหละ เพื่อเป็นการขอโทษก็เลยจะพาเขาออกไปกินข้าว คุณจะไปด้วยกันก็ได้"

เด็กหนุ่มอุตส่าห์พูดปดเพื่อที่เรื่องเล็กจะได้ไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่ พอได้ยินไรอันสารภาพอย่างตรงไปตรงมาจึงก้มหน้าลงเพราะกลัวญาติผู้พี่จะดุ แต่ปิยพลเพียงแค่ปรายตามองไรอันแวบหนึ่ง จากนั้นก็จูงมือธีระไปทางห้องน้ำหลังบ้านโดยไม่ซักไซ้

"ไหนดูซิ ยังดีที่ไม่เป็นอะไรมาก แสบรึเปล่าตี้?"

"นิดหน่อยครับพี่ปิ๊ก"

ธีระนิ่วหน้าเมื่อถูกดึงมือไปล้างและฟอกสบู่ใต้ก๊อกน้ำ เมื่อปิยพลเห็นว่ารอยครูดบนฝ่ามืออีกฝ่ายเป็นเพียงรอยตื้นๆ ก็ค่อยผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก หลังจากเอาผ้าขนหนูมาซับน้ำให้แล้วก็เอ่ยถามเสียงเรียบ

“ดูเหมือนตี้จะรู้จักสองคนนั้นมาก่อนสินะ แต่ท่าทางจะไม่ใช่เพื่อนที่มหา'ลัยล่ะสิ?"

"เอ่อ...รู้จักกันตอนฝึกงานน่ะครับ"

ธีระตัดสินใจไม่พูดความจริง เพราะถึงตอนนี้มันก็ไม่สำคัญอีกแล้วว่าณรงค์เป็น 'แฟนเก่า' ของเขา ส่วนไรอันคือแฟนตัวจริงของแฟนเก่าคนนั้น เรื่องบางเรื่องยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่อธิบายยากแบบนี้ด้วย

ปิยพลมองเด็กหนุ่มที่ไม่ยอมสบตาเขาตอนที่ตอบ แล้วก็เพียงแต่ยีผมเขาเบาๆ เมื่อเด็กหนุ่มเหลือบตาขึ้นก็เห็นอีกฝ่ายยิ้มให้อย่างเข้าใจ

"เอาเถอะ ถ้าตี้บอกอย่างนั้นพี่ก็จะเชื่อ ว่าแต่จะไปกินข้าวกับเขาใช่มั้ย? อยากให้พี่ไปด้วยรึเปล่า?"

ธีระค่อยรู้สึกอุ่นใจที่ญาติผู้พี่ไม่ถามละลาบละล้วง เขายิ้มตอบแล้วก็ส่ายหน้า

"ไม่เป็นไรครับพี่ปิ๊ก พี่ปิ๊กต้องเร่งทำงานนี่นา เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วตี้จะรีบกลับก็แล้วกัน"

"โอเค"

 ปิยพลพยักหน้ารับ จากนั้นก็กอดไหล่เขาแล้วพาเดินกลับไปหาทั้งสองคนที่ยังรออยู่หน้าร้าน

"ถ้าอย่างนั้นผมฝากตี้ด้วยก็แล้วกัน พอดีผมมีงานที่ต้องรีบทำให้เสร็จก็เลยไปด้วยไม่ได้ ถ้าหากยังไม่รู้ว่าจะไปร้านไหน เดี๋ยวผมเขียนแผนที่ให้"

ชายหนุ่มหยิบกระดาษมาวาดรูปเส้นทางไปร้านอาหารชื่อดังในตัวเมืองแล้วอธิบายเส้นทางกับณรงค์คร่าวๆ จากนั้นก็หันไปบอกธีระที่ยืนอยู่ข้างตัว

"ตามสบายล่ะตี้ ไม่ต้องรีบกลับก็ได้ แต่ถ้าจะให้พี่ไปรับก็โทรมาบอกนะ"

"ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวพวกผมพามาส่งเอง ไปกันเถอะตี้"

ณรงค์เอ่ยพลางหันมาพยักหน้าให้ เด็กหนุ่มจึงเดินตามไปยังรถที่จอดอยู่ริมถนน ปิยพลเดินไปส่งและมองจนกระทั่งรถที่ทั้งสามนั่งอยู่เคลื่อนจากไป จากนั้นก็ยืนกอดอกทำหน้าครุ่นคิด

เขาเคยสนิทกับธีระมากตอนอีกฝ่ายยังเด็กก็จริง แต่นับตั้งแต่เขาย้ายมาที่น่านแล้วก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันบ่อยเท่าเมื่อก่อน อาจกล่าวได้ว่าเขาแทบไม่รู้เรื่องส่วนตัวของญาติผู้น้องนอกจากที่เจ้าตัวเล่าให้ฟัง แต่ลางสังหรณ์บอกเขาว่าผู้ชายสองคนที่เพิ่งแวะมาเยี่ยมบ้านเมื่อครู่นี้คงมีความหลังที่ไม่ธรรมดากับธีระอย่างแน่นอน และเขาก็สัมผัสได้ว่านี่คงไม่ใช่เรื่องที่เด็กหนุ่มอยากจะพูดถึงจึงไม่ได้ถามซอกแซก

ถึงอย่างไรเสีย...ตอนนี้ธีระก็โตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะตัดสินใจเรื่องต่างๆ ด้วยตัวเองได้แล้ว การจะคาดหวังให้อีกฝ่ายเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้เขาฟังเป็นนกแก้วนกขุนทองเหมือนสมัยเด็กคงเป็นไปไม่ได้อีก

ชายหนุ่มคิดถึงตรงนี้ก็ถอนหายใจ จวบจนกระทั่งรถคันที่ทั้งสามนั่งอยู่วิ่งลับหายไปตรงสี่แยก เขาจึงค่อยเดินกลับเข้าไปทำงานต่อในบ้าน


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 26-08-2014 20:46:43

"คุณลองชิมทอดมันนี่ดูสิ รสไม่ค่อยจัดนะ"

"อืม"

ธีระนั่งมองดูณรงค์กับไรอันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา 'พี่รงค์' ของเขากำลังตักอาหารใส่จานให้คนข้างตัวอย่างเอาใจ ดูจากท่าทางแล้วสงสัยจะทะเลาะกันก่อนที่จะมาเจอเขาแน่ๆ ถึงได้ต้องคอยง้ออีกฝ่ายอยู่แบบนี้

เมื่อครู่นี้ตอนที่พวกเขาออกมาจากบ้านของปิยพล ณรงค์เป็นคนขับรถมาตามเส้นทางในแผนที่จนกระทั่งมาถึงร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ตลอดทางนั้นไรอันไม่พูดอะไรเลยสักคำ กระทั่งมาถึงร้านและสั่งอาหารแล้ว เขาก็ยังได้ยินเจ้าตัวออกเสียงอย่างมากแค่ "อืม" เวลาโดนชวนคุยเท่านั้น

หรือที่จริงแล้วไม่ได้อยากพาเขามาด้วยรึเปล่านะ ดูเหมือนทั้งสองคนคงกำลังลาพักร้อนมาขับรถเที่ยวกันเอง แต่โชคร้ายดันขับรถเฉี่ยวเขาพอดี ก็เลยอาศัยเขาเป็นตัวกันชนชั่วคราวรึเปล่า...

พอคิดมาถึงตรงนี้ธีระก็ชักกินอะไรไม่ค่อยลง ไม่ใช่เพราะอึดอัดที่ต้องมานั่งกินข้าวกับคนที่เคยคบกันและเจ้าของตัวจริง แต่เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางเสียมากกว่า

"ไม่หิวเหรอตี้? หรือไม่ชอบกับข้าวที่สั่งมา? พี่จำได้ว่าตี้ชอบกินกุ้งนี่นา"

ณรงค์หันมาทักเมื่อเห็นเด็กหนุ่มนั่งเขี่ยข้าวไปมามากกว่าจะตักเข้าปาก ความดีใจซ่านขึ้นมาในอกวูบหนึ่งที่อีกฝ่ายยังจำของที่เขาชอบได้ แต่แล้วก็ต้องกลืนน้ำลายเมื่อเห็นหนุ่มลูกครึ่งหรี่ตามองเขา

"ถ้าชอบก็กินสิ บอกแล้วว่าพามากินข้าว ไม่ใช่ให้มานั่งดูคนอื่นกิน เอ้านี่"

ผิดคาดเมื่อไรอันเป็นคนตักกุ้งตัวโตออกจากถ้วยต้มยำแล้ววางลงมาในจานให้ แถมนอกจากกุ้งตัวนั้นก็ยังตักไข่เจียวทรงเครื่องตามมาให้อีก ถึงแม้คำพูดที่ใช้จะฟังดูแห้งแล้งไร้น้ำใจ แต่การกระทำที่ตรงกันข้ามก็ทำเอาธีระอึ้งด้วยความสับสน

"เอ่อ...ขอบคุณครับ"

"ถ้าอยากกินอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ก็สั่ง ถึงไงมื้อนี้หมอนี่ก็จ่ายอยู่แล้ว อยากจะสั่งแพงแค่ไหนก็สั่งเลย ไม่ต้องเกรงใจ"

"รัก..."

"ทำไม? หรือว่าคุณจะไม่จ่าย?"

"ผมยังไม่ได้พูดอย่างนั้นซักหน่อย"

ณรงค์กับไรอันหยุดเถียงกันเมื่อธีระหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ไหว เด็กหนุ่มหัวเราะจนน้ำตาเล็ดขณะที่ชายหนุ่มทั้งสองเงียบเสียงเมื่อสำนึกได้ว่ากำลังทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่น และเสียงหัวเราะที่ดังไม่หยุดก็เรียกความสนใจของคนโต๊ะข้างๆ ให้พากันหันมามอง

"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะขำนะ แต่ว่ามัน..."

ธีระเอ่ยพลางหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาบนหางตา รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้หัวเราะเต็มที่เช่นนี้มานานเต็มทน พอได้ส่งเสียงดังๆ แล้วรู้สึกปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก

"It's all your fault."

"ผมรู้ ผมก็ขอโทษไปก่อนหน้านี้แล้วไง ยังอยากทะเลาะกันให้ตี้เห็นอีกเหรอ?"

ธีระหลุดเสียงหัวเราะอีกเมื่อได้ยินทั้งสองยังเถียงกันต่อ สุดท้ายหนุ่มลูกครึ่งก็ส่งเสียงฮึขึ้นจมูกแล้วหันมาสนใจกับการกินข้าวแทน ณรงค์จึงได้แต่ยิ้มอ่อนๆ และคอยตักอาหารที่รู้ว่าเจ้าตัวชอบเติมให้ ธีระเห็นรอยยิ้มของณรงค์ที่ดูมีความสุขถึงแม้จะถูกคนรักทำให้ลำบากใจ และท่าทีของไรอันที่คงหายโกรธแล้วแต่ยังแสร้งทำหน้าปั้นปึ่ง แล้วไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ยิ้มออกทั้งที่มันน่าจะเป็นภาพบาดใจแท้ๆ

พวกเขาสามคนจัดการอาหารกลางวันที่เพิ่งได้กินตอนบ่ายจนเกลี้ยง หลังจากนั้นเนื่องจากยังไม่มีแผนจะทำอะไร ณรงค์จึงชวนธีระให้ไปเที่ยววัดที่มีชื่อเสียงในตัวเมืองน่านด้วยกัน

"ว่าแต่ทำไมถึงมาเจอกันที่นี่ได้ล่ะ พี่จำได้ว่าบ้านตี้อยู่ที่สุพรรณนี่นา?"

เมื่อบรรยากาศผ่อนคลายขึ้นระหว่างพวกเขาสามคน ณรงค์ก็หันมาถามความเป็นไปของธีระขณะกำลังเดินออกจากอุโบสถของวัดแห่งหนึ่งด้วยกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีความสุขแล้วกับไรอัน แต่ก็ยังคงรู้สึกผิดต่อเด็กหนุ่มอยู่ตลอดที่เคยทำให้ชีวิตช่วงหนึ่งต้องมาพัวพันกับปัญหาส่วนตัวของเขา

"อ๋อ พอดีว่าปิดเทอมนี้ตี้ไม่อยากกลับบ้าน ตอนแรกก็ฝึกงานอยู่ที่กรุงเทพฯ นั่นแหละ แต่พอใกล้เปิดเทอมแล้วอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็เลยมาอยู่กับลูกพี่ลูกน้องที่นี่ก่อนน่ะ"

ธีระตอบโดยที่ริมฝีปากมีรอยยิ้มน้อยๆ เขาไม่ได้ขยายความว่าเพราะเหตุใดถึงเลิกฝึกงานกลางคัน แต่ดูเหมือนคนฟังก็ไม่ได้ติดใจ

"That guy...ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนหรอกเหรอ?"

ไรอันหันมาถามบ้างด้วยแววตาสงสัย ธีระจึงเบิกตากว้างแล้วก็รีบโบกมือปฏิเสธ "ไม่ใช่นะ! พี่ปิ๊กเป็นลูกพี่ลูกน้องผมที่สนิทกันเหมือนพี่น้องจริงๆ แต่ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่านั้น"

"หืม..."

"ผมก็ว่าเขาเป็นห่วงตี้แบบพี่ชายมากกว่านะ ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาจะเป็นแฟนกันล่ะ?"

ณรงค์ถามอย่างสงสัย เพราะเขาเองก็มีน้องคนละแม่ซึ่งอายุห่างกับตัวเองมากอยู่สองคน จึงค่อนข้างจะคุ้นเคยว่าการแสดงความห่วงใยแบบพี่น้องนั้นต่างจากแบบคนรักอย่างไร

"ก็ไม่เชิงคิดว่าจะเป็นแฟนกันหรอก แค่สงสัยว่าใช่หรือเปล่า เพราะวันนี้สายตาเขาที่มองคุณมันธรรมดามาก ก็เลยคิดว่าคงเพราะมีคนอื่นแล้ว"

ไรอันบอกสิ่งที่สังเกตเห็นออกมาตามตรง แต่นั่นทำให้ธีระกับณรงค์หันกลับมามองหน้ากัน ฝ่ายณรงค์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจนิดหน่อย ขณะที่ธีระเองก็ประหลาดใจเพราะไม่ทันฉุกคิดเลยว่าวันนี้เขาพูดคุยกับณรงค์ ได้โดยที่ไม่รู้สึกกล้ำกลืนฝืนทนสักนิด

สิ่งที่เขามีหลงเหลือเป็นเพียงความรู้สึกดีๆ กับอีกฝ่ายในฐานะคนที่เคยคบกัน แต่มันไม่ใช่ความโหยหาอาลัย หรือว่าอยากได้มาครอบครองเหมือนเช่นที่เคยรู้สึกในอดีต

"หรือว่าไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องคนนั้น? แต่ตี้มีแฟนใหม่แล้วสินะ?"

"เอ่อ..."

ธีระได้ยินคำถามแล้วก็รู้สึกว่าสมองตื้อขึ้นมาอย่างกะทันหัน แฟนใหม่หรือ...แฟนที่ว่าคือใครกันล่ะ เขาไม่เห็นจะได้เจอใครอย่างที่ทั้งสองคนพูดถึงเลย คนเดียวที่เขาได้พบในช่วงไม่กี่เดือนนี้ คนที่เข้ามาทำให้สมองและหัวใจสับสนปั่นป่วนจนไม่มีแก่ใจจะคิดถึงคนอื่น...ที่เขานึกได้ก็มีแต่ผู้ชายใจดำคนนั้นคนเดียว

มีแต่คุณกฤตคนเดียวเท่านั้น

"เฮ้ย! ตี้! ร้องไห้ทำไม?"

ภาพของเด็กหนุ่มที่เมื่อครู่ยังยิ้มแย้ม แต่ฉับพลันก็มีน้ำตาไหลพรากหลังจากที่เพิ่งโดนถามเรื่องคนรักทำให้ณรงค์ตกใจ กระทั่งไรอันก็เลิกคิ้วสูง

"ขอโทษครับ ไม่ใช่เพราะพวกพี่รงค์หรอก ตี้ก็แค่..."

...แค่ยังหยุดคิดถึงคนที่ทำร้ายจิตใจคนนั้นไม่ได้สักทีก็เท่านั้น และมันทำให้เขาสมเพชตัวเองเหลือเกินที่ปล่อยให้คนไร้หัวใจอย่างกฤตภาสเข้ามามีอิทธิพลจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้แบบนี้ นี่ถ้าเจ้าตัวได้มาเห็นว่าทำให้เขาอ่อนแอลงขนาดไหนก็คงจะสมเพชเขาไม่ต่างกัน เพราะคนอย่างคุณกฤตไม่เคยมีหัวใจไว้สำหรับใครหน้าไหนทั้งสิ้น

ธีระพยายามยกแขนเสื้อขึ้นมาปาดน้ำตา เขาได้ยินเสียงถอนหายใจก่อนที่ไรอันจะเดินเข้ามาใกล้และยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นแววตาสีน้ำตาลอ่อนมีแววลำบากใจอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น

"Sorry if that question bothered you."

"ไม่หรอกครับ ผมขี้แยเกินไปเอง ผ้าเช็ดหน้านี่ไม่ต้องใช้หรอก"

"เช็ดเข้าไปเถอะน่า ไม่รู้ตัวรึไงว่าน้ำมูกจะไหลเข้าปากอยู่แล้ว"

น้ำเสียงของไรอันฟังดูเหมือนรำคาญ แต่มือที่ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับบนใบหน้าให้กลับอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ ธีระได้แต่ยืนนิ่งขณะปล่อยให้อีกฝ่ายเช็ดใบหน้าให้จนสะอาด แถมพอเช็ดเสร็จแล้วเจ้าของผ้ายังยัดมันกลับลงกระเป๋าโดยไม่สนใจว่าจะเลอะเทอะเสียอีก

"...ขอบคุณครับ"

ธีระเอ่ยอย่างขัดเขินเมื่อตระหนักว่าเพิ่งโดนปลอบใจ แถมที่น่าเหลือเชื่อกว่านั้นคือผู้ชายคนนี้เคยสาดน้ำใส่ตอนที่เห็นเขาอยู่กับณรงค์เมื่อตอนที่พบกันใหม่ๆ ด้วย พอมานึกเทียบเหตุการณ์ในวันนั้นกับวันนี้แล้วมันช่างต่างกันหน้ามือเป็นหลังมือเหลือเกิน ดูเหมือนเวลาที่ผันผ่านจะหล่อหลอมให้พวกเขาไม่เหมือนกับตัวตนในวันวานอีกแล้ว

"มีปัญหากับแฟนอยู่เหรอตี้ จะเล่าให้พวกพี่ฟังก็ได้นะ อาจจะช่วยอะไรไม่ได้ก็จริง แต่อย่างน้อยตี้อาจสบายใจขึ้น"

ณรงค์ตบบ่าเขาแล้วถามอย่างเป็นห่วง เขารู้ดีว่าธีระเป็นคนที่พื้นฐานนิสัยสดใสร่าเริง การที่เด็กหนุ่มจะเสียศูนย์เช่นนี้ได้ก็น่าจะมีสาเหตุมาจากความรักเพียงประการเดียว

"ไม่เป็นไรหรอกพี่รงค์ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ อีกหน่อยตี้ก็คงลืมเขาเหมือนที่เขาก็คงลืมตี้ มันก็แค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เราบังเอิญได้เจอกัน แต่มันไม่มีทางจะยืนยาวได้ตั้งแต่ต้นแล้ว"
 
 
“เราทำสัญญาเป็นเซ็กส์เฟรนด์กันสามเดือน พอพ้นช่วงนั้นไปก็ถือว่าสัญญาสิ้นสุด ทั้งฉันและเธอไม่มีพันธะผูกมัดกันอีก”


คำพูดของกฤตภาสเมื่อวันแรกที่ใช้รูปถ่ายขู่ให้เขาต้องรับเงื่อนไขหวนกลับมาอีกครั้ง ตอนนั้นเขาจำใจตอบรับเพราะไม่มีทางเลือก ไหนเลยจะรู้ว่ามันจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดเพราะรักข้างเดียวโดยที่อีกฝ่ายไม่ รู้สึกรู้สาอะไรด้วยสักนิด อย่างมากที่สุด...ก็คงจะแค่หงุดหงิดที่ยังตักตวงจากเขาไม่ครบช่วงเวลาที่ตกลงกันไว้เท่านั้น

หากเปรียบไปแล้วกฤตภาสก็ไม่ต่างจากพายุที่พัดเข้ามาในชีวิตเขาวูบหนึ่งแล้วก็ผ่านไป ทิ้งไว้เพียงเศษซากความเสียหายในใจที่เขาต้องฟื้นฟูให้กลับมาเป็นดังเดิมตามลำพัง แต่ส่วนที่แย่คือเขาก็ยังไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาฟื้นฟูนานแค่ไหน หรือว่าจะมีวันที่เขาสามารถกลับไปเผชิญหน้าอีกฝ่ายโดยไม่รู้สึกอะไรเหมือนที่เจอณรงค์ในวันนี้ได้หรือเปล่า

"You truly deserve someone better than this asshole."

แววตาของธีระคงสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่ไรอันรับรู้ได้ออกมา หนุ่มลูกครึ่งจึงเอ่ยพลางยกมือขึ้นบีบไหล่เขา ฝ่ามือนั้นถ่ายทอดความอบอุ่นมาให้อย่างที่เด็กหนุ่มไม่เคยคิดว่าจะได้รับจากคนที่เคยเป็นคู่อริทางความรัก

“ขอบคุณครับ”

ธีระเอ่ยอย่างจริงใจโดยมีรอยยิ้มน้อยๆ ผุดขึ้นบนริมฝีปาก ไม่ว่าเรื่องราวระหว่างพวกเขาในอดีตจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้เขารู้สึกดีใจมากที่ได้พบทั้งณรงค์และไรอันพร้อมกัน เพราะมันทำให้เขาตระหนักว่าตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรกับณรงค์มากไปกว่าพี่ชายอีกแล้ว  และมันช่วยสลายปมในใจให้คลายไปอีกเปลาะหนึ่ง

“เอาล่ะ ถ้างั้นจะไปเดินเที่ยวที่อื่นกันอีกไหม? หรือว่าเราจะออกเดินทางกันต่อดี ผมกลัวว่าเดี๋ยวจะหลงทางอีกแล้วจะไปไม่ถึงที่พักเอา”

“ตอนแรกที่หลงนั่นก็เพราะคุณไม่ดูป้ายบอกทางให้ดีๆ ไม่ใช่รึไง?”

ไรอันหันไปย้อนคนข้างตัวอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ธีระจึงเดาได้ว่าเหตุผลที่คู่รักทะเลาะกันก่อนจะมาเจอเขาก็คงเพราะเถียงกันเรื่องการเดินทางนี่เอง เลยอดจะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

“จะไปพักที่ไหนกันเหรอครับ?”

“เชียงรายน่ะ พอดีเพื่อนของพี่เพิ่งย้ายไปเปิดร้านอาหารที่นั่นก็เลยชวนให้ไปเยี่ยม แล้ววันลาหยุดพวกพี่ก็ยังเหลืออีกหลายวัน เลยตัดสินใจขับรถมาเที่ยวกันแทนที่จะบิน”

ณรงค์ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนใจ เขาชินเสียแล้วที่ไรอันจะหงุดหงิดยามที่ไม่ได้อะไรอย่างใจหรือเวลาที่ไม่รู้จะโทษว่าใครผิด แต่โชคดีที่เขาเรียนรู้มาแล้วว่าเวลาเจอกรณีแบบนี้ให้เออออตามและไม่เถียง เมื่อไหร่ที่ไรอันรู้สึกตัวว่ากำลังหงุดหงิดเรื่องไม่เป็นเรื่องก็จะหายโกรธไปเอง

“อ้าว! ถ้างั้นก็ต้องขับรถกันอีกหลายชั่วโมงเลยนี่นา งั้นตี้ว่าเดินทางกันต่อดีกว่านะ เพราะช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดี ถ้าเกิดฝนตกหนักเหมือนอย่างเมื่อคืนนี้จะขับรถลำบาก”

“He has a point. The sky is getting cloudy.”

ไรอันเอ่ยพลางมองไปบนท้องฟ้าที่เมฆเริ่มรวมตัวกันหนาแน่น ขณะเดียวกันลมก็พัดกรูจนยอดไม้เสียดสีกันดังซ่า

“ถ้าอย่างนั้นไปกันต่อเลยก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวพวกพี่ไปส่งที่บ้านนะตี้”

“ไม่ต้องหรอกครับ จากตรงนี้เดี๋ยวตี้เดินกลับเองก็ได้ ว่าจะแวะซื้อขนมไปให้พี่ปิ๊กด้วย นั่งทำงานทั้งวันคงจะหิวแย่แล้ว”

“Are you sure?”

ไรอันถามเหมือนไม่อยากปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว ธีระจึงพยักหน้าและยิ้มให้

“ครับ ไม่ต้องห่วง ขอบคุณครับพี่รัก”

หนุ่มลูกครึ่งอึ้งไปนิดหนึ่งเมื่อได้ยินสรรพนามที่ธีระใช้ ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจะเหลือบไปเขม่นณรงค์ที่หันไปอุดปากหัวเราะอีกทาง

“ถ้าอย่างนั้นก็กลับดีๆ ล่ะ แล้วก็...ไว้เจอกันที่กรุงเทพฯ”

ไรอันกระแอมก่อนจะเอ่ยทิ้งท้าย ท่าทางเจ้าตัวจะไม่ชินเท่าไห่รที่มีคนมานับถือเป็นพี่น้อง ณรงค์ที่พยายามกลั้นหัวเราะได้สำเร็จค่อยหันมาตบบ่าธีระแล้วกล่าวลาบ้าง

“พี่ดีใจที่ได้เจอตี้วันนี้นะ แล้วก็ดีใจที่เห็นว่าตี้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ถ้าหากมีเรื่องอะไรอยากปรึกษาก็บอกได้ พี่รักเขาคงไม่ว่าหรอกถ้าตี้จะโทรหา”

หนุ่มลูกครึ่งเหล่มองณรงค์อีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรขณะหมุนตัวเดินไปที่รถ ธีระเดินตามไปส่งจนกระทั่งทั้งคู่ขึ้นรถเรียบร้อยแล้วก็ยกมือขึ้นโบกให้ แต่ดูเหมือนไรอันยังไม่วางใจจึงเลื่อนกระจกลงถาม

"แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ไปส่งที่บ้าน?"

"แน่ใจครับ ผมเดินกลับเองได้จริงๆ ขอบคุณมาก"

เขายืนยันพร้อมรอยยิ้มเพื่อให้ทั้งสองสบายใจ ไรอันเห็นเด็กหนุ่มยืนกรานดังนั้นจึงไม่เกลี้ยกล่อมอีกและเลื่อนกระจกรถขึ้น จากนั้นณรงค์ซึ่งนั่งฝั่งคนขับก็ถอยรถออกสู่ถนนใหญ่ ไม่นานรถเก๋งสีเงินก็วิ่งหายไปจนลับสายตา

ธีระยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจนกระทั่งไม่เห็นท้ายรถของทั้งคู่อีก ในใจเขาพลันปวดแปลบขึ้นมาวูบหนึ่ง มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียใจที่เห็นคนทั้งสองมีความสุขด้วยกัน ตรงกันข้าม...มันเป็นความรู้สึกอิจฉาที่ทั้งคู่มีในสิ่งที่เขาไม่มี

ตลอดเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ได้เดินเที่ยวด้วยกันเมื่อครู่ ธีระซึมซับได้ถึงความผูกพันที่ณรงค์กับไรอันมีให้กัน ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความรักหวานแหววแบบในอุดมคติ แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าทั้งสองต่างเป็นตัวของตัวเองอย่างสบายใจต่อหน้าอีกฝ่าย รวมถึงความวางใจในตัวคนรักจนไม่จำเป็นจะต้องแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ และมันทำให้เขานึกสะท้อนใจขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม

คนที่จะรักเขา ยอมรับเขาในแบบที่เขาเป็น คอยงอนง้อเอาใจเวลาไม่ได้อย่างที่ต้องการ และคอยอยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะตัดสินใจทำอะไร บางที...สำหรับเขาแล้วอาจจะไม่มีคนเช่นนั้นอยู่กระมัง

สายลมพัดวูบมาอีกครั้งพร้อมกับหยาดหยดที่เริ่มกลั่นตัวลงมาจากเมฆฝน ความหนาวเหน็บที่ซึมลงบนเสื้อผ้าเพิ่มความหนาวยะเยือกให้หัวใจซึ่งเต้นด้วยจังหวะเฉื่อยชา เด็กหนุ่มดึงฮู้ดที่ติดกับเสื้อยืดขึ้นมาคลุมศีรษะขณะมุ่งหน้าเดินกลับบ้าน โดยที่ตลอดทางนั้นเขาไม่รู้เลยว่าความเปียกชื้นบนใบหน้ามาจากหยาดฝนหรือหยดน้ำในตาของตัวเองกันแน่



++---TBC---++


A/N: พาน้องตี้กลับมาแล้วค่ะ ขอโทษด้วยที่หายหน้าหายตาไปนานเพราะมัววุ่นกับการแพ็คส่งผลงานรวมเรื่องสั้น ตอนนี้เคลียร์ออกไปได้หมดแล้ว ดังนั้นจะกลับมาอัพเดทน้องตี้อย่างเต็มตัวเหมือนเดิมละค่า  :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ละอองฝน ที่ 26-08-2014 20:55:30

มารอน้องตี้้!!!!!!  :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 26-08-2014 21:11:41

ยังไม่ได้เจอกันอีกเหรอ แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันเนี่ย อีตากฤตช้ำใจตายไปหรือยัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-08-2014 21:16:21

ในความเศร้าก็ยังมีความสุขอยู่เนอะน้องตี้ อย่างน้อยคนที่เคยทำให้เราเจ็บปวดในอดีตวันนี้กลับทำให้เรามีความสุขได้

ได้รับความรักในอีกรูปแบบนึง ที่ยั่งยืนยาวนานและไม่เจ็บปวดด้วย



ส่วนความทุกข์ความเจ็บปวดพี่เชื่อว่า ตอนนี้มีิีคนมันทรมานกว่าหนูแน่นอน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 26-08-2014 21:17:53

น้องตี้สู้ๆลูก เดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าไปยอมแพ้มันง่ายๆ อย่าใจอ่อนด้วยนะ
แบบคุณกฤตนี่ต้องเจอบทเรียนราคาแพงกว่านี้เยอะ  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 26-08-2014 21:30:00

กดไลค์ไรอันรัวๆๆ  o13
คิดถึงน้องตี้มาก ๆ มาต่อแล้วดีใจที่สุด 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 26-08-2014 21:30:35

 o13 สู้ๆครับน้องตี้ ฟัาหลังฝนสดใสเสมอครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-08-2014 21:32:33

ก้าวต่อไปนะตี้
ร้องให้พอ
ร้องจนหมดน้ำตาไปเลย555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-08-2014 21:32:52

เหมือนน้องตี้ได้พี่ชายเพิ่มมาอีกคนเลยเน๊าะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 26-08-2014 21:39:11

นี่ไง...พี่รักเอาหนูตี้ไปเก็บให้พ้นมืออีตากฤตซัก 3 เดือนเลย...
อยากดูว่าจะคลั่งได้ขนาดไหน...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 26-08-2014 21:58:11

น้องตี้ร้องไห้อีกแล้ววว อิตาคุณกฤตนี่ก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย โมโห :angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-08-2014 22:03:30

น้องตี้ที่รักของพี่ เข้มแข็งนะคะ สงสารน้องตอนบอกว่าอิจฉาคู่นั้นที่เขารักกัน
หนูไท่ได้รักเขาข้างเดียวหรอกลูก มีคนรักหนูที่กำลังจะบ้าตายเพราะหาหนูไม่เจอรออยู่จ๊ะ
คุณกฤตมีแรงหาน้องแค่นั้นเรอะ ถึงยังไม่เจออ่ะ ฝ่อว่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-08-2014 22:03:51

คิดว่าดีแล้วที่ตี้ได้เจอะพี่รงค์กับพี่รักในวันนี้  ได้หลายอย่างเลยเนาะ

ช่างหัวคุณกฤตเถอะตี้ เริ่มต้นใหม่กัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 26-08-2014 22:04:28

มาต่อแล้วดีใจจัง  :L2:

การเจอกันของน้องตี่กับพี่รงค์ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด

กลับกันการเจอกันครั้งนี้ดูทุกคนจะเปิดใจกันขึ้นเยอะเลย น้องตี้ก็ไม่ได้รักพี่รงค์อีกแล้ว

ทีนี้ก็เหลือแค่คุณกฤตแล้วนะ หุหุ

   :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 26-08-2014 22:06:40

มะไหร่น้องตี้จะมีความสุขน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-08-2014 22:07:02

หลุดไปปมหนึ่งแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 26-08-2014 22:08:22

พระรอง พระรอง พระรอง ขอพระรองงงงงงงงงงงงงให้นู๋ตี้หน่อยยยยยยยยยยย  :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: pklove ที่ 26-08-2014 22:09:51

สงสารตี้ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 26-08-2014 22:16:36

รักแรกที่เคยทำร้ายน้องตี้ วันนี้น้องตี้ไม่เจ็บปวดกับรักครั้งนั้นอีกแล้ว

รู้สึกตอนนี้ไรอันพูดมากจังเลย ฮ่าๆ แต่ดีแล้วแหละ น้องตี้ก็คงสบายใจที่ได้พี่ชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน

แต่น้องก็ยังคงน่าสงสารเหมือนเดิม  เมื่อไหร่หนูจะเลิกเสียน้ำตาให้ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้นสักที

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ  อยากรู้ควา่มเป็นไปของคุณกฤต เจ็บปวดทรมานได้สักครึ่งของน้องตี้รึยัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 26-08-2014 22:18:08

อีตาคุณกฤต มาตามน้องตี้ได้แล้ว!!!
ปล.เขาไปอยู่น่านกันแหละ >< นึกว่าเชียงใหม่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 26-08-2014 22:31:59

เป็นกำลังใจให้น้องตี้เข้มแข็ง
แต่ก็แอบลุ้นให้ตากฤษตามหา ง้องอนน้องตี้ซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 26-08-2014 22:36:03

ตี้เติบโตขึ้น...แต่ก็ยังเปราะบางกับเรื่องอีตาลุงแก่นั่นล่ะนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 26-08-2014 22:39:39

รออออออออออออออก่อนนะ น้องตี้
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-08-2014 22:48:57

น้องตี้สู้ๆนะ ตากฤตเอ้ยยยยยช่างไม่รูอะไรบ้างเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-08-2014 22:54:34

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-08-2014 23:10:41

ค่อย ๆ เรียนรู้ ค่อย ๆ เติบโตนะน้องตี้
ดีใจที่ตี้ทำใจเรื่องณรงค์ได้แล้ว คงเพราะเรื่องนายกฤตภาสมันหนักหน่วงกว่าสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 26-08-2014 23:19:16

รอมานานคร่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 26-08-2014 23:20:26

เคลียร์ไปหนึ่งเรื่อง เหลือแต่เรื่องของคุณกฤต  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 26-08-2014 23:23:36

มาให้กำลังใจน้องตี้ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-08-2014 23:29:49

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 27-08-2014 00:00:43

 :hao5: :hao5:  น้องตี้จ๋าาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-08-2014 00:23:51

สงสารน้องตี้
เฮ้ออออออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 27-08-2014 00:29:47

ตี้ กลับมา แล้ว.... ได้เวลา เอาคืน คุณกฤต!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 27-08-2014 01:01:41

คิดถึงน้องตี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเห็นตากฤตดิ้นพล่านเหมือนกันค่ะ
รู้สึกสงสารน้อง แค่คิดถึงตาลุงนั่นน้องก็ร้องแล้วอ่าา
อยากให้ลุงได้รู้สำนึกว่าทำร้ายน้องไปมากขนาดไหนนะคะ เสียศูนย์แบบยาวนานจริงๆ
ลุงคงตามน้องได้ที่มหาลัยตอนน้องกลับไปเรียน เวลานั้นก็ทำตัวดีๆนะคะลุง
เดี๋ยวเด็กหายอีก จะหาว่าไม่เตือนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 27-08-2014 01:12:32

สงสารตี้มากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 27-08-2014 01:16:42

ตี้น่าสงสาร ฮื่อ T T 

ปล. ชอบพี่รักจัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 27-08-2014 01:50:07

ตอนแรกสงสารตี้ที่เหมือนหนีเสือมาปะจรเข้
แต่ตอนนี้รู้สึกว่า ดีเหมือนกันที่ตี้ได้มาเจอณรงค์และไรอันอีกครั้ง
เหมือนได้เคลียร์ตะกอนเก่าๆในหัวใจให้หมดไปได้อย่างแท้จริง

ตอนนี้ก็เหลือแต่ตะกอนและฝุ่นควันครั้งใหม่ล่ะนะที่รอการสะสางอยู่
สู้ๆนะครับตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-08-2014 05:25:43

สงสารตี้เนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-08-2014 06:18:00

มันจะค่อยๆผ่านไปนะน้องตี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 27-08-2014 08:14:31

น้องตี้ก็ยังเป็นน้องตี้ที่จิตใจอ่อนไหวง่ายเหมือนเดิม
แค่เพียงใครทำดีด้วยหน่อยก็คิดว่าเขาเป็นคนดีไปซะหมด

ไม่เคยระแวง ไม่เคยสงสัย ไม่ปกป้องหัวใจให้แข็งแรง เพราะแบบนี้ตี้ถึงโดนใครต่อใครทำร้ายได้บ่อยๆ
.
.
.
ร้องไห้ไปกับน้องตี้  :monkeysad:


ป.ล. ถึงจะมีตอนนี้แต่ความรู้สึกเกลียดณรงค์ก็ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด ชริ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 27-08-2014 09:29:41

ตี้โตขึ้นมาอีกระดับหนึ่งแล้ว....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-08-2014 10:15:05

น้องตี้ของเจ้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-08-2014 10:46:16

ตี้ร้องไห้อีกแล้ว อิตากฤต น่าตบเจง ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 27-08-2014 10:57:04

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 27-08-2014 11:42:52

คุณกฤตขาาาาาาาาา  ตามหาน้องให้เจอ ตามหัวใจตัวเองให้เจอไวๆได้ล๊าววววววววววว 
สงสารน้องตี้จับใจ ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-08-2014 13:04:58

อยากเห็นอิลุงทุรนทุราย~~~

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 27-08-2014 13:10:20

เอาอีกๆ เอาอีกๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-08-2014 14:22:42

ตี้เข้มแข็งนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราเคยผ่านมันไปได้แล้วนะ

อีกครั้งนึง เอง แค่อีกครั้งเดียววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 27-08-2014 15:49:43

 :mc4:  ดีใจด้วยกับการเคลียของสำเร็จ  o13   แต่ยังไม่ได้จองเลยอ่ะ  อยากได้   :ling1:  ถึงจะมีแล้วทุกเรื่อง  แต่ภาคพิเศษแบบนี้ไม่อยากพลาดอ่ะ    :hao7:


 :hao5:  สงสารน้องตี้อีกแล้วล่ะค่ะ  เพราะดูเหมือนจะเป็นว่าพอเรื่องนึงดีขึ้นก็ยังมีอีกเรื่องที่ยังไม่เคลีย  คล้ายหน้าฝน  ที่ฟ้ามีดครึ้มตลอดเวลาแม้ว่าฝนจะเพิ่งหยุดตกก็ตาม  มันไม่สดใสอ่ะ  แต่ก็จะติดตามต่อไปนะคะ  ยังหวังว่าสักวันน้องตี้จะเป็นเด็กที่โชคดีที่สุดคนนึง  ที่ได้มีคนรักอย่างคุณกฤต  แม้ตอนนี้จะยังมองไม่เห็นว่าคุณกฤตจะมาเป็นคนรักที่ดี  และตามใจน้องตี้ คอยง้อเอาใจได้ยังไงก็ตาม  :เฮ้อ:  แต่ก็หวัง (อย่างจริงจัง) ว่าคู่นี้จะมีโมเม้นท์น่ารัก ๆ บ้างในอนาคตนะคะ   :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: chen ที่ 27-08-2014 17:58:13

น้องตี้น่าสงสาร อกหักรักคุดจริงๆ
แต่ก็ดีนะเจอพี่รงค์กะไรอันรอบนี้ จะได้เขี่ยปมนี้ออก
ลุงกฤต ยังขับรถมาไม่ถึงเชียงรายนะฮะ
แต่ที่ไรอันพูดก็ถูกนะ ตี้ควรได้เจอคนที่รักตี้มากกว่านี้
ยกเว้นลุงรู้ใจและยอมรับใจตัวเองนะ เราถึงจะให้อภัย555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-08-2014 20:31:49

เห้อ.....ใหญ่ บางคนก็ใจร้าย เด็กน้อยไร้เดียงสา ต้องทำใจนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 27-08-2014 21:13:04

ดีจังที่การเจอ พี่รงค์ไม่ทำร้ายตี้  ว่าแต่เมื่อไหร่อีตาบ้านั่นจะมาตามหาตี้ซะทีน๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 27-08-2014 21:17:23

ขนาดไม่เจอหน้ายังทำน้องตี้ร้องไห้อีกแล้ว สงสารน้องตี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: bowlyngz ที่ 27-08-2014 21:18:43

ขอบคุณค่ะ  รอตอนต่อไป มาม่ายังเหลืออยู่มั้ย^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 28-08-2014 02:28:51

เศร้าจัง :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 28-08-2014 10:18:13

ยังไม่ไดัเจอกันเลยอ่ะ เมื่อไหร่จะเคลียร์กันได้นะ
พอกลับกรุงเทพ ให้ตี้ไปกินข้าวกับพี่รงค์ พี่รัก สักมื้อสองมื้อสิ
ชิ หมั่นไส้ อีตาคุณกฤตมากนะเนี่ย บอกเลย

ที่ตี้ไม่เจ็บปวดเวลาเจอพี่รงค์ เพราะตี้รักคุณกฤตไปแล้วไง *^*

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 31-08-2014 01:26:28

โฮฮฮฮฮ น้องตี้สู้ๆนะ เข้มแข็งๆ
เรื่องพี่รงค์น้องตี้คงไม่มีอะไรค้างคาแล้ว
รอเจออิคุณกฤตแล้วค่อยสอยให้ร่วงเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 31-08-2014 15:59:09

 :hao5: ฮือ เศร้า
อ่านแล้วเจ็บตามตี้
อิตากฤตเอานี่ไปกิน :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-09-2014 16:48:49

 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 32 มาแล้วนะจ๊ะ (26/8/14) p.71
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 04-09-2014 20:16:10

เข้ามาบวกหนึ่งบวกเป็ด ให้น้องตี้ค่ะ ^^
จะได้มีแรงใจสุ้กับคุณกฤต 55

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 09-09-2014 22:20:21

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 33


วันนี้ท้องฟ้าเหนือกรุงเทพฯ เป็นสีฟ้าสดใส ใยเมฆซึ่งลอยอยู่บางเบาแทบไม่ช่วยกรองแสงอาทิตย์ที่แผ่ลงมาอย่างแรงกล้า ชวนให้คิดว่าพายุฝนเมื่อไม่กี่วันก่อนมาจากความเผอเรอของธรรมชาติที่จำฤดูผิดก็ไม่ปาน
 
บ่ายนี้กฤตภาสออกมาประชุมกับลูกค้านอกสถานที่ หลังเสร็จสิ้นการประชุมก็ลงลิฟต์ไปยังลานจอดรถซึ่งอยู่ด้านนอกอาคาร เขารู้สึกว่าต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติในการบังคับร่างกายให้เดินไปถึงที่หมายโดยไม่ล้ม กระทั่งแฟ้มเอกสารและไอแพดที่ถืออยู่ก็หนักอึ้งจนต้องกำไว้แน่นเพื่อไม่ให้หล่นกระจัดกระจาย
 
ร่างสูงใหญ่ถอนหายใจยาวเมื่อได้ก้าวขึ้นนั่งหลังพวงมาลัย เขารู้สึกราวกับในหัวมีอะไรบางอย่างกดทับจนสมองพร้อมจะระเบิดอยู่ตลอดเวลา ตอนที่อยู่ในห้องประชุมเมื่อครู่นี้เขาต้องฝืนตัวเองอย่างมากในการพูดคุยและนำเสนอแผนงานให้ลูกค้าใหม่ซึ่งไม่เคยร่วมงานกันมาก่อน และเนื่องจากเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่อาจได้เซ็นสัญญาร่วมงานระยะยาว กฤตภาสจึงหมายมั่นปั้นมือมากที่จะไม่ทำให้อีกฝ่ายคลางแคลงในความสามารถของเขาในฐานะผู้นำบริษัท
 
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอันเหนียวหนืดลงคอ เสื้อที่สวมอยู่ดูเหมือนจะไม่ช่วยระบายไอร้อนที่ระอุออกมาจากผิวกายได้สักเท่าไรนัก หลังจากชั่งใจอยู่ชั่วครู่ เขาก็ตัดสินใจยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาหัวหน้าฝ่ายบุคคลซึ่งอาวุโสเท่ากับเขา
 
“คุณญา เย็นนี้ผมคงไม่กลับเข้าออฟฟิศ ฝากบอกเด็กๆ ด้วยว่าถ้ามีงานที่ต้องให้ตรวจก็ส่งเมลหาผม ขอบคุณมาก”
 
เมื่อฝากเรื่องแล้วกฤตภาสก็ขับรถออกมาจากลานจอด อาการครั่นเนื้อครั่นตัวทำให้ต้องใช้เวลามากกว่าปกติกว่าจะกลับถึงคอนโด หลังจากขึ้นมาถึงห้องแล้วเขาก็ทิ้งตัวลงบนเตียงโดยไม่กินดื่มอะไร ความรู้สึกคล้ายมีตะกั่วถ่วงในหัวทำให้ชายหนุ่มหมดสติก่อนที่หัวจะถึงหมอนเสียอีก
 
ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...
 
เสียงออดที่ดังไม่หยุดรบกวนโสตประสาทจนกฤตภาสที่กำลังหลับใหลรู้สึกตัว ชายหนุ่มหรี่ตาขึ้นและเห็นแต่ความมืดสลัวในห้อง เขาค่อยๆ พลิกตัวไปเปิดโคมไฟแล้วเอามือลูบหน้า พอได้นอนไปหนึ่งตื่นก็ดูเหมือนสมองจะปลอดโปร่งขึ้นมาเล็กน้อย กระนั้นความเมื่อยล้าตามเนื้อตัวก็ทำให้เขาไม่อยากขยับเขยื้อนมากนัก แต่เสียงออดที่พิรี้พิไรก็ทำให้ความหงุดหงิดชักจะพุ่ง
 
“ห้องนี้ส้วมยังไม่เต็ม ถ้าจะดูดส้วมก็ไปห้องอื่น”
 
“โวะ! เจอหน้ากันก็จะเปลี่ยนอาชีพให้กูซะละ ทำไมพวกคุณชายในละครเขามีแต่สุภาพเรียบร้อย ไม่เห็นมีใครปากเสียแบบมึงเลยวะเนี่ย?”
 
“เพราะกูไม่ใช่คุณชายในละคร และมึงรบกวนการนอนของกู”
 
กฤตภาสย้อนหลังจากพบว่าผู้มาเยือนยามวิกาลคือเพื่อนสนิท ศุภวัฒน์ยักไหล่ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วเดินตามเจ้าของห้องที่ย่ำเท้ากลับเข้าไปด้านใน เขามองคนที่ทิ้งตัวลงนอนเหยียดยาวบนโซฟาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีแล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
 
“หิวมั้ยมึง พอหม่าม้ารู้ว่ามึงไม่สบายก็รีบกุลีกุจอไปซื้อของบำรุงมาให้เลย บอกว่ามึงอยู่คนเดียวไม่มีใครดูแล ถ้ากูที่เป็นเพื่อนยังไม่มาเยี่ยมอีกเดี๋ยวมึงตายไปแล้วน้อยใจ กลายเป็นผีมาหลอกกู"
 
น้ำเสียงของเพื่อนที่แกล้งล้อเลียนผู้เป็นแม่ทำให้กฤตภาสหัวเราะหึเบาๆ เพราะว่าแม่ของเขากับแม่ของศุภวัฒน์คบหากันมาตั้งแต่ยังสาว หลังแต่งงานแล้วก็ยังนัดเจอกันบ่อยจนลูกชายทั้งสองได้เล่นหัวกันมาตั้งแต่เด็ก
 
แต่ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นก็จบลงเมื่อหม่อมหลวงมุกตาภาตัดสินใจหย่ากับสามีและพาเขาไปอยู่อังกฤษ หลังจากนั้นทั้งสองครอบครัวก็ห่างกันไป ยังดีที่กฤตภาสได้กลับมาเยี่ยมคุณยายบ้างจึงได้พบปะกับครอบครัวของศุภวัฒน์เป็นระยะ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวรหลังเรียนจบปริญญาโท
 
“ฝากขอบคุณหม่าม้าด้วยก็แล้วกัน แต่ตอนนี้กูยังไม่อยากกินอะไร มึงวางไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวหิวแล้วกูกินเอง”
 
นายแพทย์หนุ่มกลอกตาเพราะรู้ดีว่าคนป่วยมักจะเบื่ออาหาร แต่ก็ไม่อยากจะจู้จี้ตราบใดที่เพื่อนยังรู้วิธีดูแลตัวเอง
 
“ว่าแต่คุณชายจอมถึกอย่างมึงไม่สบายได้ไงวะ? ถ้าไม่ใช่เพราะกูเอะใจหลังมึงไม่รับสายก็เลยโทรไปถามที่ออฟฟิศ ป่านนี้ก็คงไม่รู้ว่ามึงป่วยจนถึงกับต้องลาหยุด”
 
คนป่วยส่งเสียงคำรามต่ำในคอ “คงติดหวัดมาจากเด็กๆ ที่ออฟฟิศนั่นแหละ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยเลยไม่สบายกันหลายคน”
 
เขาไม่อยากบอกความจริงว่าน่าจะเป็นเพราะตนออกไปยืนตากฝนอย่างบ้าบิ่นอยู่นอกห้องเมื่อไม่กี่วันก่อน เพราะถ้าบอกไปคงโดนถามว่าทำไมถึงทำเรื่องไร้สติแบบนั้นได้ และสาเหตุเบื้องหลังมันน่าสังเวชจนแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อยากยอมรับ
 
ก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินออกไปจากชีวิต...ไม่ควรจะมีอิทธิพลสั่นคลอนความมั่นใจของเขาได้ขนาดนี้ ไม่ควรจะทำให้เขาทุรนทุรายยามจินตนาการว่าตอนนี้เด็กนั่นกำลังอยู่ที่ไหนหรืออยู่กับใครเลยสักหน่อย...
 
“แค่ก! แค่กๆ!”
 
“เฮ้ย! เป็นไรรึเปล่า!? มึงได้ไปหาหมอมารึยังเนี่ย!?”
 
กฤตภาสพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อกดอาการระคายคอจนอยากจะไอเอาปอดออกมา เขาหันไปหยิบกระติกน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะมาจิบก่อนจะถอนใจยาวเมื่ออาการเจ็บหน้าอกค่อยบรรเทาลง
 
“หวัดแค่นี้จะไปหาทำไม อีกอย่างหมอก็มาหากูถึงที่แล้วนี่ ไหนๆ แล้วก็จ่ายยาให้กูเลยสิ”
 
"ขำตายละไอ้คุณชาย มึงเห็นกูถือเครื่องมืออะไรมาด้วยมั้ยล่ะ? ไม่สบายก็ไปหาหมอให้เป็นเรื่องเป็นราวสิวะ จะฝืนไว้ให้อาการยิ่งแย่ทำไม ทำยังกับเป็นพระเอกละครน้ำเน่าตอนอกหักไปได้"
 
แววตาคมกริบที่ตวัดมองมาทางเขาอย่างไม่พอใจทำให้นายแพทย์หนุ่มหุบปากฉับ เขาทำทีเป็นมองไปรอบๆ แล้วก็ถามเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
 
“ว่าแต่ตี้ไปไหนล่ะ? ออกไปซื้อข้าวให้อยู่เหรอ? ปกติมาห้องมึงต้องเจอน้องเขานี่”
 
คำถามนั้นไม่ต่างจากหมัดฮุคเข้าที่ท้องน้อย แต่กฤตภาสพบว่าตนไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นบริภาษคนถามให้สาแก่ใจ
 
ตลกสิ้นดี...เมื่อไม่นานมานี้เขาโดนยิงแต่ยังมีเด็กคนนั้นคอยดูแลไม่ห่าง มาตอนนี้เขาแค่เป็นไข้หวัด แต่คนที่เคยไว้ใจยอมให้มาเฝ้าอยู่ข้างๆ กลับหายตัวไปแล้ว
 
“หือ? ว่าไงวะกฤต?”
 
“ไม่เห็นก็คือไม่อยู่ ถ้าจะพูดให้ถูกคือมึงน่าจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้วมากกว่า”
 
“อ้าว? ทำไมวะ?”
 
กฤตภาสนึกอยากเขวี้ยงอะไรอุดปากเพื่อนจะได้หยุดถามซอกแซกเสียที “ไม่ได้เจออีกก็แปลว่าเขาไปแล้วไง ดังนั้นต่อให้มึงมาหากูอีกกี่ครั้งก็ไม่มีวันเจอเขาแล้ว เข้าใจหรือยัง?”
 
“ฮะ!?”
 
นายแพทย์หนุ่มเลิกคิ้วสูงจนแทบชนตีนผม เขาจับจ้องกฤตภาสที่หันหนีไปอีกทางด้วยสีหน้าเหมือนเพิ่งได้ยินว่าแมวที่บ้านออกลูกเป็นไข่ จริงอยู่ว่าเขาเคยได้พบกับธีระเพียงไม่กี่ครั้ง แต่นับจากวันที่กฤตภาสแกล้งพาเด็กหนุ่มไปตรวจสุขภาพกับเขาที่คลินิกจนถึงวันที่เขาเอาหนังสือพิมพ์มาหาที่ห้องนี้ เขาก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงท่าทีที่เปลี่ยนไประหว่างคนทั้งสอง เพราะไม่ว่าจะแววตาของธีระยามมองเพื่อนของเขา หรือท่าทีและถ้อยคำที่กฤตภาสใช้กับเด็กหนุ่มก็ตาม มีแต่คนที่ตาบอดแถมยังหูหนวกเท่านั้นที่จะเดาความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้
 
“ทะเลาะกันเหรอ? มึงก็ไปตามง้อเขาสิวะ เด็กๆ ก็ขี้งอนแบบนี้แหละ นี่คงไปพูดอะไรไม่เข้าหูเขาสิท่า เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเรื่องข่าวที่ลงหนังสือพิมพ์ตอนนั้น? นี่แหละน้า กูถึงได้บอกว่ามึงน่ะชอบทำตัวเข้าใจยากเกินไป แบบนี้ใครเขาจะทนอยู่ด้วยไหว”
 
ศุภวัฒน์ยังบ่นต่ออีกยืดยาวแต่กฤตภาสไม่ได้ฟัง เขาเพียงแต่สะดุดใจกับคำว่า ‘เด็ก’ ที่อีกฝ่ายใช้ จริงอยู่ว่าธีระอายุน้อยกว่าเขาถึงสิบสองปี แต่ถึงแม้จะเป็นคนคิดอย่างไรแสดงออกอย่างนั้น การได้คลุกคลีกันอย่างใกล้ชิดก็ทำให้เขารู้ว่าฝ่ายนั้นไม่ได้มีความคิดอ่านแบบเด็กๆ เลย คำพูดคำจาที่สะท้อนความคิดแต่ละอย่างอาจกล่าวได้ว่ามีวุฒิภาวะกว่าลูกน้องบางคนของเขาด้วยซ้ำ
 
“กฤต ตกลงมึงฟังกูอยู่รึเปล่าเนี่ย?”
 
“กูได้ยินเสียงวี้ๆๆ เหมือนเสียงแมลงวัน ตกลงนั่นเสียงมึงหรอกเหรอ?”
 
ดูเหมือนอาการป่วยจะไม่ได้ช่วยลดวาจาเผ็ดร้อนของกฤตภาสได้สักกี่มากน้อย ศุภวัฒน์คิดในใจว่าอยากให้แม่ของตัวเองได้มาเห็นตัวจริงของ ‘ลูกกฤต’ ที่ชื่นชมนักหนาเสียเหลือเกิน เพราะเจอกันทีไรก็มีแต่เขาที่โดนจิกกัดจนเหวอะหวะแทบทุกครั้ง
 
“เอาเหอะ ไม่ได้ฟังก็ช่าง เอาเป็นว่ามึงก็ไปง้อเขาสิ ไว้หายป่วยแล้วค่อยไปก็ได้ หรือถ้าอยากเล่นบทพระเอกน้ำเน่าก็ไปง้อทั้งๆ ที่ป่วยอยู่นี่แหละ รับรองได้คะแนนสงสารตรึม”
 
บางทีกฤตภาสก็สงสัยจริงๆ ว่าเวลาที่ศุภวัฒน์ไม่ได้ตรวจคนไข้คงนั่งดูละครทั้งวัน เขาทำเสียงเดาะลิ้นอย่างขัดเคืองก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ
 
“เขาเป็นคนพูดเองว่าให้ปล่อยเขาไป แล้วมึงยังจะให้กูหน้าด้านไปตามเขาอีกเหรอ?”
 
“บอกให้ปล่อย...น้องตี้เนี่ยนะพูด? อ้าวเฮ้ย! แล้วนั่นมึงจะไปไหน?”
 
“เข้าส้วม”
 
“เฮ้ย! ไอ้กฤต!!"
 
กฤตภาสยังเดินไปไม่ถึงประตูห้องน้ำ ทันใดนั้นภาพตรงหน้าก็หมุนคว้างเป็นวง พื้นห้องราวกับมีพลังแม่เหล็กดึงดูดจนเขาสะดุดหัวทิ่ม ในหูได้ยินเพียงเสียงตะโกนเรียกอย่างตกใจของศุภวัฒน์ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวจะกลายเป็นสีดำมืด

 
 
++------++
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 09-09-2014 22:21:09

เสียงเข็มนาฬิกาที่เดินไปข้างหน้าอย่างเป็นจังหวะคือเสียงแรกที่กฤตภาสได้ยินเมื่อรู้สึกตัว ร่างสูงใหญ่ปรือตาขึ้นอย่างเชื่องช้าและเห็นฝ้าเพดานห้องที่ไม่ชินตา ขณะเดียวกันก็มีบางสิ่งในบรรยากาศที่ชวนให้รู้สึกเหมือนเคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน
 
“อ้าว ตื่นแล้วรึ”
 
เสียงแหบทุ้มอันคุ้นเคยดึงสายตาของกฤตภาสไปที่ข้างเตียง และพบว่าเจ้าของเสียงคือโกเมท จันทร์เรือง พ่อของเขาเอง
 
ชายหนุ่มเหลือบมองเข็มน้ำเกลือที่เสียบอยู่บนแขน จากนั้นจึงค่อยเบนสายตาขึ้นมองบิดาอีกครั้ง
 
“เหวินพาผมมาโรงพยาบาลเหรอครับ?”
 
“อืม เห็นว่าลูกไข้สูงจนน็อคก็เลยพามาแอดมิทที่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? ยังเวียนหัวหรือพะอืดพะอมบ้างหรือเปล่า?”
 
กฤตภาสส่ายหน้า เขาปรายตามองนาฬิกาแขวนผนังแล้วก็ออกปากถามอีกครั้ง
 
“จะสิบโมงแล้ว ผู้บริหารใหญ่มาโอ้เอ้อยู่ที่นี่จะดีเหรอครับ?”
 
“อะไรกัน เพิ่งเห็นหน้าพ่อก็จะไล่กันแล้วรึ ไม่ต้องห่วง เช้านี้ไม่มีงานด่วน พ่อมาเฝ้าลูกชายก่อนได้”
 
คำพูดหยอกเย้าและมือที่บีบลงบนบ่าช่วยถ่ายทอดความห่วงใยได้เป็นอย่างดี กฤตภาสมองคู่สนทนาอย่างพิจารณา เส้นผมสีดอกเลาของอีกฝ่ายถูกหวีเสยไว้อย่างเรียบร้อย รอยย่นบริเวณหางตายามที่ยิ้มมองเขาให้ความรู้สึกอบอุ่นโดยไม่ได้ลดทอนความผึ่งผาย เขาซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวแทบจะไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของอีกฝ่ายมากนักเพราะตั้งแต่เด็กก็ได้ใช้เวลากับผู้เป็นพ่อน้อยมาก กระนั้นก็ให้นึกสงสัยว่าทำไมแม่จึงแยกทางกับผู้ชายคนนี้ได้ลง
 
“พ่อ ผมถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
 
“หือ? เอาสิ”
 
“หลังจากที่หย่ากัน พ่อเคยคิดที่จะตามไปขอคืนดีกับแม่บ้างหรือเปล่า?”
 
คำถามอันไม่คาดฝันของกฤตภาสทำให้โกเมทนิ่งอึ้ง เขาสบตากับลูกชายที่จ้องมองเขาอย่างสงบ จากนั้นก็หลับตาลงแล้วระบายลมหายใจยาว
 
“มาพูดตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะกฤต”
 
“ผมไม่ได้อยากให้พ่อกับแม่คืนดีกันเพราะผมไม่ใช่เด็กแล้ว สมมติว่าตอนนั้นทั้งคู่ไม่ได้มีผมก็ได้ ถ้าหากหลังแต่งไปแล้วเกิดหย่ากันขึ้นมา พ่อยังคิดว่าจะตามไปขอคืนดีกับแม่หรือเปล่า?”
 
ไม่รู้อะไรดลใจกฤตภาสให้ถามคำถามที่รู้ดีว่าเปล่าประโยชน์เช่นนั้นออกไป เพราะสิ่งที่ผ่านมาแล้วย่อมย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ กระนั้นเขาก็ยังอยากฟังคำของผู้ให้กำเนิดอีกคนบ้างหลังจากที่ฟังความข้างเดียวจากผู้เป็นแม่ตลอดมา
 
โกเมทระบายลมหายใจอีกเฮือก ผู้สูงวัยมองออกไปทางหน้าต่างที่มีม่านโปร่งช่วยกรองแสงแดดจากภายนอก จากนั้นก็ค่อยเปิดปากเล่าช้าๆ คล้ายลังเลที่จะเปิดประตูสู่ความทรงจำที่ปิดล็อคมานานเอาไว้
 
“พ่อกับแม่รู้จักกันเพราะว่าพวกเราเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ตอนนั้นคุณมุกเป็นถึงดาวมหาวิทยาลัย เธอสวย ครอบครัวก็มีฐานะ ส่วนพ่อเป็นแค่ลูกชาวสวนที่สอบชิงทุนเข้าไปเรียนได้ ตอนที่พวกเราเริ่มคบกัน พ่อยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะลดตัวลงมาคบกับคนที่ต้องปั่นจักรยานไปเรียนอย่างพ่อ มาตอนหลัง...พ่อถึงค่อยรู้ว่าคุณมุกขัดแย้งกับที่บ้านจนยอมแต่งงานกับพ่อที่ไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัวเพื่อประชด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยบ่นน้อยเนื้อต่ำใจหรือขอให้หานั่นนี่ให้ พ่อถึงได้มุ่งมั่นกับการทำงาน ตั้งใจว่าจะสร้างเนื้อสร้างตัวให้เธอภูมิใจ ให้ลูกที่จะเกิดได้มีทุกสิ่งไม่น้อยหน้าคนอื่นๆ เขา”
 
กฤตภาสรู้มาก่อนแล้วว่าพ่อกับแม่รู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย แต่ที่เขาไม่เคยรู้คือเรื่องที่แม่เคยขัดแย้งกับครอบครัว เนื่องจากกว่าเขาจะจำความได้ คุณตาก็เสียไปก่อนแล้วเพราะโรคมะเร็ง ญาติฝ่ายแม่จึงเหลือเพียงคุณยายที่ค่อนข้างใจดีและเอ็นดูเขา กับคุณป้าที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่เท่านั้น
 
“ตอนที่ลูกเกิดเป็นช่วงเวลาที่พ่อเพิ่งจะได้เริ่มลืมตาอ้าปากในงานที่ทำตอนนั้น มันทำให้พ่อต้องรีบสร้างฐานะเพื่อลูกที่กำลังโต โดยที่ลืมไปว่าคุณมุกไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยชินกับการเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียว พวกเราเริ่มทะเลาะกันจนกระทั่งสุดท้ายก็หย่าขาดแล้วลูกถูกพาไปอยู่ที่อังกฤษ ใช่ว่าพ่อจะไม่เคยอยากขอคืนดีกับแม่เขาหรอกนะ พ่อพยายามแล้ว...หลายครั้งหลายหน แต่คุณมุกก็ปฏิเสธทุกครั้งเพราะว่าทนนึกถึงช่วงเวลาที่พ่อทิ้งเขาไปหมกหมุ่นกับงานไม่ได้”
 
โกเมทเงียบไปอึดใจหนึ่งเมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ ฝ่ายกฤตภาสก็ไม่ได้ซักไซ้ เขาเพียงแต่รับฟังเรื่องราวจากปากคำของบิดาอย่างเงียบๆ ครู่หนึ่งผู้สูงวัยที่ดูจะดึงตัวเองกลับมาจากอดีตได้แล้วจึงหันมาหาเขาอีกครั้ง
 
“ชีวิตคู่ของพ่อกับแม่ล่มเพราะทิฐิของเราทั้งคู่ แต่จะให้พูดว่าที่ครอบครัวเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เพราะคุณมุกก็พูดได้ไม่เต็มปาก จริงอยู่ที่คุณมุกปฏิเสธทุกครั้งที่พ่อพยายามจะขอคืนดี แต่บางทีถ้าตอนนั้นพ่อยอมออกจากงานแล้วตามไปเฝ้าเขาที่อังกฤษเขาก็อาจจะใจอ่อน แต่เพราะพ่อเห็นแก่ตัวเกินกว่าจะทิ้งงานทางนี้ไป สุดท้ายพอไม่ได้เจอกันนานเข้าความรู้สึกโหยหามันก็จืดจางไปเอง แต่นั่นเป็นคนละเรื่องกันสำหรับลูกเพราะว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ไม่มีวันไหนเลยที่พ่อไม่เสียดายที่ไม่เคยทำหน้าที่ของพ่อให้ดีตอนที่พวกเรายังอยู่ด้วยกัน พ่อขอโทษด้วยนะกฤต”
 
คำขอโทษอย่างจริงใจทำให้กฤตภาสรู้สึกจุก เขาเพียงแค่ถามเรื่องในอดีตเพราะอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น แต่ไม่ได้คาดหวังเลยว่ามันจะทำให้ได้ฟังคำสารภาพจากผู้ให้กำเนิดเช่นนี้
 
ตอนเด็กเขาเคยอิจฉาเพื่อนๆ ที่ทุกคนในครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา กระทั่งตอนที่ยอมรับได้แล้วว่าพ่อกับแม่จะไม่มีวันคืนดีกันก็ยังหวังให้พ่อไปหา แต่ด้วยวันคืนที่ล่วงเลยมานานทำให้เขาไม่คิดร่ำร้องต้องการความเอาใจใส่เช่นนั้นอีกแล้ว กระนั้นเมื่อได้ยินคำขอโทษก็ยังหยุดความรู้สึกแน่นหน้าอกไม่ได้
 
“ช่างมันเถอะครับ พ่อไม่ผิด”
 
“แม่เขาก็ไม่ผิดเหมือนกัน เพียงแต่นั่นเป็นการตัดสินใจเพราะเขายึดติดกับอดีตมากเกินไปจนไม่ยอมให้โอกาสพ่อ จำไว้นะกฤต เราไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจในวันนี้จะส่งผลต่อความสุขในอนาคตแค่ไหน พ่อไม่อยากให้ลูกเจริญรอยตามพ่อกับแม่ หากลูกทำอะไรแล้วมีความสุขพ่อก็ยินดีสนับสนุน หากลูกไม่ต้องการให้พ่อก้าวก่าย พ่อก็จะไม่ยุ่งเพราะลูกก็โตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้ว เพียงแต่ขอให้ฟังคำแนะนำของพ่อแล้วเอาไปคิด สุดท้ายแล้วลูกจะตัดสินใจยังไง พ่อก็คงทำได้แค่ให้กำลังใจเท่านั้น”
 
ชายต่างวัยแต่ผูกพันด้วยสายเลือดทั้งสองสบตากัน และกฤตภาสรับรู้ได้ว่าคำพูดของบิดาแฝงความนัยที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวรู้อะไรมากกว่าที่เพิ่งเอ่ย
 
“ไอ้เหวินปากเปราะอีกแล้วสินะ”
 
โกเมทหัวเราะหึๆ “พ่อดีใจนะที่ลูกมีเพื่อนที่เป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้ ส่วนกับเด็กคนนั้น...พ่อไม่มีปัญหาถ้าเขาเป็นคนที่ลูกเลือก แต่ก่อนจะทำอะไรก็คิดให้ดีๆ ก่อนก็แล้วกัน ถึงจะบอกว่าอย่าถอดใจแต่ก็ไม่หมายความว่าพ่อแนะนำให้ใช้กำลังบังคับ  เพราะบางทีการข่มขู่ให้เขาอยู่ข้างตัวอาจเป็นความสุขของเราบนความทุกข์ของเขาก็ได้ ไม่มีความสุขไหนที่ยั่งยืนถ้าทั้งสองฝ่ายไม่เท่าเทียมกันหรอก พ่อคงแนะนำได้แค่นี้ล่ะนะ”
 
ผู้สูงวัยกล่าวก่อนจะบีบมือเขาอย่างให้กำลังใจ กฤตภาสรับรู้ได้ถึงความหยาบกร้านของฝ่ามือของผู้ให้กำเนิดที่สู้ชีวิตมาตลอดเวลาร่วมหกสิบกว่าปี หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็บีบมือข้างนั้นตอบ
 
“สวัสดีค่ะ อาการดีขึ้นหรือยังคะ? เดี๋ยวขอเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นะคะ”
 
นางพยาบาลเอ่ยขณะเปิดประตูเข้ามาในห้อง โกเมทจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อเปิดทางให้เธอทำหน้าที่ได้สะดวก กฤตภาสเห็นผู้สูงวัยชำเลืองมองนาฬิกาแขวนผนังจึงเอ่ยขึ้น
 
“ไปทำงานเถอะครับพ่อ ผมดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะแล้ว ถ้าหากมีอะไรจะโทรไปบอก”
 
“อืม ถ้าอย่างนั้นพ่อกลับก่อนก็แล้วกัน ดูแลตัวเองด้วยนะ”
 
ผู้สูงวัยเอ่ยก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าใบย่อมแล้วก็เดินออกไป กฤตภาสไม่ทันได้เอะใจ พยาบาลสาวก็เอ่ยขึ้นระหว่างที่ช่วยเขาถอดเสื้อ
 
“ไม่รู้ได้นอนหรือยังนะคะนั่น”
 
“หือ?”
 
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขณะที่อีกฝ่ายดึงเสื้อออกจากแขนของเขา เธอจึงอธิบายพร้อมร้อยยิ้ม
 
“เมื่อวานหลังจากคุณมาแอดมิทแล้วคุณพ่อท่านเป็นคนมาเฝ้าน่ะค่ะ ตอนกลางคืนนิ่มอยู่เวรก็เลยได้เข้ามาช่วยดูอาการเป็นระยะ เห็นคุณพ่อท่านนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงตลอดไม่ยอมไปนอนเลย ท่าทางจะเป็นห่วงคุณมากนะคะ”
 
เธอเล่าพลางเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาจนเสร็จ จากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าชุดเก่าแล้วเดินออกจากห้องไป กฤตภาสนึกถึงภาพแรกที่เห็นตอนที่ตื่นขึ้นมาเมื่อเช้า แล้วก็นึกได้ว่าสีหน้าของบิดามีร่องรอยอ่อนล้าจริงๆ แต่เขานึกว่าคงเพราะอีกฝ่ายโหมทำงานหนักเสียอีกจึงไม่ได้ทัก
 
ไม่นึกเลยว่าสาเหตุที่แท้จริงจะเป็นเพราะอดนอนทั้งคืนเพื่อเฝ้าไข้เขา
 
ชายหนุ่มหลับตาลงแล้วระบายลมหายใจยาว บางทีการที่เขารู้สึกอ่อนไหวเป็นพิเศษในวันนี้คงเพราะพิษไข้กระมัง แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่ไม่ควรจะสะเทือนจิตใจก็ยังทำให้ในอกหนักอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก จะลุกขึ้นมาหาเรื่องอื่นทำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจก็ทำไม่ไหว หลังจากพยายามจะหลับต่ออยู่นานอย่างไร้ผล ความคิดของเขาก็หวนกลับมายังคำพูดที่โกเมทฝากไว้เมื่อไม่กี่อึดใจก่อนจนได้
 

“บางทีการข่มขู่ให้เขาอยู่ข้างตัวอาจเป็นความสุขของเราบนความทุกข์ของเขาก็ได้ ไม่มีความสุขไหนที่ยั่งยืนถ้าทั้งสองฝ่ายไม่เท่าเทียมกันหรอก”

 
ความเท่าเทียมกันงั้นหรือ...เขาไม่เคยมองความสัมพันธ์กับใครในแง่มุมนี้มาก่อนเลย ถูกล่ะว่าในแง่ของการดำเนินธุรกิจแล้วเราย่อมต้องเสียบางสิ่งเพื่อให้ได้มาซึ่งอีกสิ่งหนึ่งเสมอ มันเป็นกฎเกณฑ์สากลที่กฤตภาสปฏิบัติตามมาโดยตลอด แต่ในแง่อื่นแล้วเขาไม่เคยตั้งคำถามเลยว่าตนเคยเสียอะไรให้คนอื่นเท่ากับที่เรียกร้องกลับคืนหรือไม่
 

“ปล่อยผมไปเถอะครับ คุณกฤตเล่นกับความรู้สึกของผมมาเยอะแล้ว”
 

นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ธีระเอ่ยกับเขา...คำขอร้องครั้งแรกและครั้งสุดท้าย แต่คำแนะนำที่เพิ่งได้รับจากพ่อทำให้กฤตภาสไม่แน่ใจว่าควรจะไปตามหาเด็กหนุ่มหรือว่าปล่อยมือไปทั้งแบบนี้ จริงอยู่ว่าตอนนี้ความรู้สึกบางอย่างที่เคยเบาบางในอกยามที่เขาคิดถึงธีระนั้นได้แจ่มชัดขึ้นเป็นรูปร่างจนแทบจะสัมผัสได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้น...เขาก็ไม่มั่นใจว่าความรู้สึกนั้นเข้มข้นพอที่เขาจะยอมจะสละความเป็นตัวของตัวเองที่เคยชินมาตลอดสามสิบสามปีเพื่อแลกเปลี่ยนกับการได้ใครบางคนมาหรือยัง


 
 
++---TBC---++



A/N: หลังจากตอนก่อนเราได้ติดตามชีวิตน้องตี้กันแล้ว คราวนี้มาดูฝั่งตากฤตกันบ้าง ใครคิดถึงน้องตี้รอกันหน่อยนะคะ รับรองตอนหน้าได้เจอน้องแน่ๆ ค่ะ (คนอ่านได้เจอนะ แต่ตากฤตได้เจอรึเปล่า...ไม่โบกกกก)

ปล. กฤตภาสนี่เป็นพระเอกที่ใช้ประกันสุขภาพคุ้มจริงๆ พระเอกคนอื่นเขาเข้าโรงพยาบาลกันคนละรอบ นี่เข้าสองรอบติดๆ กันเลยพ่อคุณ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 09-09-2014 22:25:31

มาแล้วจริงๆ

ดีใจสุดๆเลยครับ

คิดถึงน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 09-09-2014 22:30:56

มาต่อแล้ว.......เย้ เย้

สงสัย ต้องลงข่าวว่า คุณกฤต ตรอมใจ ตี้ถึงจะมาดูใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-09-2014 22:35:12

จะว่าอะไรไหมถ้าจะบอกว่าสะใจอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 09-09-2014 22:36:57

ยังไม่อิ่ม ไม่อืดมาม่าพอนะตากฤต หึหึ  o3

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 09-09-2014 22:39:51

ยังไม่สาแก่ใจอ่ะ อยากให้คุณกฤตทุรนทุรายกว่านี้ ไม่อยากให้ตี้ใจอ่อนง่ายๆ ให้มีคนใหม่ดีๆ เข้ามาจีบตี้เลยดีกว่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 09-09-2014 22:45:13

ตามติดให้กำลังใจกฤต!!!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-09-2014 22:50:05

มาจองก่อนน้าาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 09-09-2014 22:51:55

แต่เก๊าอยากให้มีรอบที่ 3 นะ หมั่นไส้อ่ะ

แบบนี้ให้รอจนแห้งตายไปซักพักน่าจะดีแฮะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 09-09-2014 22:59:00

ตลอดๆๆอ่ะคนนี้
จะทำอะไรก็เอาทุกเรื่องไปโยงกับธุรกิจ ส่วนได้ส่วนเสีย กำไร ขาดทุน
ขัดใจจริงๆ .. หัดเอาความรุ้สึกจจริงๆิเพียงอย่างเดียวบ้างเถอะค่าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 09-09-2014 23:00:58

จนถึงตอนนี้คุณกฤตยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองเลยยย ยิ่งปล่อยไว้นานมันจะยิ่งแย่นะ แต่ก็อยากให้คุณกฤตแกได้รับบทเรียนมากกว่านี้อีกนิด เราเมนน้องตี้นี่เนอะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 09-09-2014 23:02:56

แงๆๆๆหลายตอนแล้วนะที่ตากฤตไม่เจอน้แงตี้อะ  :ling1: เจอกันเร็วๆนะจุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 09-09-2014 23:05:58

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 09-09-2014 23:09:25

คุณกฤตรีบๆคิดรีบตัดสินใจเลยนะ
ระวังตี้จะไม่รอ เชร๊อะะะ
คุณพ่อพูดดีมากเลย ตรงเป๊ะโดนใจ
มีหมอเหวินเป็นกำลังเสริมอีก ฮ่าๆๆ อีตาคุณกฤตไม่รอดแน่ :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-09-2014 23:11:18

คิดได้สักทีเถอะพ่อคุ๊ณ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 09-09-2014 23:13:42

ยังค่ะ พระเอกยังนึกไม่ออก น่าปล่อยให้นึกสัก 3 ปีค่ะ เสถียรทางความคิดแล้วค่อยมาเจอกัน
ชอบเรื่องความเท่าเทียมที่คนเขียนเขียนมาค่ะ ในความสัมพันธ์ครั้งนี้ตี้ได้อะไรบ้าง
แทบไม่มี แถมจากไปอย่างบอบช้ำอีก ส่วนคนทำนั้นไม่รู้ตัวแถมนั่งมึนค่ะ โอ๊ย เพลียพระเอก
เปลี่ยนทันมั้ยคะ หมอเหวินก็ได้เอ้า 555
คุณพ้อขอวคุณกฤตน่ารักจัง เฝ้าลูกทั้งคืน

ขอบคุณค่ะ คิดถึงน้องตี้มาก มีผู้ชายมาจีบก็รับไว้เลยนะลูก คนกรุงเทพมันขี้มึน ปล่อยไป #อินี่ก็อินเว่อร์วังมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-09-2014 23:17:10

ให้เวลาคิดและใคร่ครวญให้ดีก่อนนะคุณกฤต
ถ้ายังไม่มั่นใจว่าตัวเองต้องการน้องตี้เพราะอะไรก็ไม่ต้องออกตามหา
น้องเจ็บเพราะความโลเลของผู้ชายมาเยอะแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: chen ที่ 09-09-2014 23:22:45

โถๆคุณกฤตป่วยเพราะพิษไข้ใจคะ ให้คะแนนสงสารบวกหนึ่ง
คุณพ่อให้ข้อคิดน่าฟังจังค่ะ และกฤตคงได้คลายเกราะเรื่องความรักตัวเองลงบ้าง
ลองเปิดใจค่ะ คุณอาจไม่ได้เสียความเป็นตัวเอง แต่คุณจะมีใครมาช่วยแบ่งปันกับคุณ เนอะ
จริงๆแล้ว น้องตี้คงอยากได้ความชัดเจนและความมั่นคงในสถานะว่านี่เรารักกัน ณ ตอนนี้ น้องเองก็เจ็บมาก่อนนี่นะ
อวยพรค่ะ ตอนหน้า เริ่มเดินหน้าตามหารักได้แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 09-09-2014 23:27:41

ตอนอ่านจบตอนรู้สึกว่า "ไรเนี่ยจบแล้ว!!!!!!!"
ได้แต่เฝ้ารอต่อไปทุกวันทุกวัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-09-2014 23:49:19

มาต่อแล้ววว ดีใจจังงง  :mew1:

ยังไม่ต้องให้คุณกฤตเจอตี้หรอก ให้คนอ่านเจอก่อนนนน ~ อิอิ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 10-09-2014 00:24:57

คิดเยอะๆ คิดแล้วก็ไปตามน้องได้แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-09-2014 00:37:53

ขอให้คุณกฤตคิดได้สักทีเถอะะะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 10-09-2014 01:16:47

คนอย่างไอ้กฤตโดนแค่นี้มันยังน้อยไป ไม่สาสมเลย เรายังไม่เห็นว่ามันจำสำนึกอะไรเลยนะ
อยากให้มันได้รับบทเรียนะไรหนักๆบ้าง บกลยแม้จะอยากให้ตี้มีความสุขแต่ถ้าจะให้ต้กลับมาอยู่
กับคนที่ไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นคนที่ไม่มีจิตสำนึกไม่รู้ร้อนรู้หนาวไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดอย่างกฤตเนี่ย
เรายอมให้ตี้เจ็บปวดตอนนี้ซะยังดีซะกว่าให้มาทนกับคนเชี่ยๆอย่างกฤต เราสังเกตมาจากเรื่องที่แล้วแล้วว่า
นิยายของคุณไม่ค่อยให้บทเรียนหรือบทลงโทษกับตัวละครที่ทำผิดได้สาสมซักคนเลยอ่ะ(นี่เป็นสิ่งที่เราขัดใจที่สุด)
เราเลยกลัวว่ารื่องนี้จะเป็นเหมือนเรื่องก่อน แต่เราอยากให้พอเถอะเรื่องที่แล้วตี้ก็เจ็บมาเยอะแล้ว
ถึงคราวให้ไอ้กฤตมันได้รับความเจ็บปวดดิ้นทุรนทุรายบ้างแล้ว หันมาทำร้ายพระเอกบ้างเถอะ ปล่อยให้นายเอกมีความสุขซักที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-09-2014 05:21:26

กร๊ากกกกกก นั่นไงสมน้ำหน้าสมน้ำหน้าทำไรไม่ดูสังขาร แก่แล้วไม่ใช่หนุ่มๆ


ดูท่าจะยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ ต้องโดนยาแรงกว่านี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 10-09-2014 07:22:46

ถ้าคุณกฤตยังช้า จะมาร้องไห้ทีหลังไม่ได้นะคะ
ว่าแต่น้องตี้~ มาดูใจคนแก่ป่วยหน่อยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 10-09-2014 08:49:00

ออกจากโรง'บาลแล้วไปตามน้องตี้ได้แล้วนะ
ปรับความเข้าใจกันเถอะ บอกน้องตี้ดีๆ อย่าไปกวนประสาทน้อง
เดี๋ยวจะยุให้น้องหนีไปอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-09-2014 09:09:05

ไปตามน้องตี้เร็ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 10-09-2014 09:22:35

เป็นคุณกฤตนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ...
 ถ้าคนเรารักกันคนหนึ่งเจ็บอีกคนมัวแต่เห็นแก่ตัวมันก็ไม่รู้สึกหรอก พอคิดได้ก็จะรู้สึกเอง... ตั้งหลักให้ดีๆ ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ถ้าปล่อยเวลาไป ผลลัพธ์มันออกมาไม่เหมือนกันนะ #เม้นต์นี้เชียร์พระเอก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 10-09-2014 09:45:11

ลุ้นแทบตายว่ากฤตจะถึงห้องหรือเปล่า เดาไปโน่นว่าจะเกิดอุบัติเหต แล้วน้องตี้คงต้องมาดูแลกันอีกรอบ พอรู้ว่าถึงห้องแล้วเท่านั้นแหละ  :เฮ้อ:ฟู่ว ถอนหายใจเลย พอรู้ว่าปลอดภัย

พ่อสอนขนาดนี้ยังหาใจตัวเองไม่เจอก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะกฤตภาส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 10-09-2014 10:15:41

ถามตัวเอง คุยกับตัวเอง
ในเมื่อยังไม่เข้าใจตัวเอง แล้วจะเข้าใจคนอื่นได้อย่างไร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: bowlyngz ที่ 10-09-2014 10:28:06

ตอนหน้าจะเจอกันแล้วจริงๆใช่มั้ย T_T ไม่สงสารคุณกฤตหรอก ชริ ทำน้องตี้ช้านได้ มาต่อไวๆจะได้มั้ยคะ จะขาดใจแล้ว :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-09-2014 11:16:12

คุณกฤต ไปตามน้องกลับมาเหอะน๊าาาาาาาาาาาาา  อย่าปล่อยนะะะะะะะะะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-09-2014 11:25:04

ถ้าอยากมีน้องตี้อยู่ข้าง ๆ ต้องสู้หน่อยนะคุณกฤต

 :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 10-09-2014 12:35:43

โถถถถถ.... ตาลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 10-09-2014 14:33:20

ไปนอนเฝ้าหน้าร้านเลยคุณกฤต เด็ดๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-09-2014 16:06:54

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-09-2014 17:05:48

อยากให้อิตาคุณกฤตปวดใจว่านี้
แต่น้องตี้ก็จะยิ่งเจ็บหนักขึ้นไปอีกเหมือนกัน :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 10-09-2014 18:50:40

จะได้เจอกันมั้ยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 10-09-2014 20:09:23

โอยยยยยย
ใช้ประกันสุขภาพคุ้มจริงๆค่ะ
ฮืออออ
อยากบอกว่าคุณพ่อช่วยได้มาก
อย่างน้อยก็ทำให้อะไรๆๆ เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง
อย่าเพิ่งท้อนะ ลองอีกทีก่อนนะคุณกฤต ฮือออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 10-09-2014 20:57:47

ถ้ายังไม่รู้ใจตัวเองแบบนี้ก็ยังไม่ต้องได้เจอน้องหรอกนะคุณกฤต

น้องเจ็บมาเยอะแล้ว มั่นใจเมื่อไหร่ค่อยได้เจอ  :m9:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-09-2014 21:28:30

ตอนนี้คุณพ่อน่ารักมาก ยกให้เป็นพระเอกเลยค่า
พูดตรงประเด็นและโดนใจแม่ยกน้องตี้มากๆ สอนคุณกฤตได้หลายอย่าง
เราว่าถึงเวลาที่คุณกฤตควรจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่รักบ้างแล้ว
เลิกเห็นแก่ตัว บังคับ กดขี่ข่มเหง เอารัดเอาเปรียบ น้องตี้สักที
บอกตรงๆคนอย่างคุณกฤต ถ้าน้องตี้ไม่เอา ก็ไม่มีใครเอาแล้ว 5555

ปล.เลิฟน้องตี้สุดหัวใจค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 10-09-2014 22:30:08

จะหวงความโสดไว้ทำไมคะคุณพี่  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 10-09-2014 22:48:33

ตื่นมาเจอน้องตี้อัพ วางโทรศัพท์แล้วนอนต่อเลย นึกว่าฝัน  :m20:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-09-2014 23:29:26

แสนจะหมั่นอีตากฤต เจอรอบหน้าให้นายเอกมีแฟนใหม่เลยค่ะ 55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-09-2014 15:14:33

ช่างเป็นพระเอกกระหม่อมบางจริงจิ๊งพ่อคุณ  แต่ยังไงก็ขอให้หน้าไม่บางอย่างนี้นะ จะได้กล้าไปง้อน้องตี้  :z3:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 11-09-2014 17:57:17

จะสมน้ำหน้า ก็จะน่าสงสารเกินไป แต่ขนาดนี้กฤตเองก็ยังไม่รู้ใจตัวเองอยู่ดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-09-2014 19:01:29

คิดถึงตี้สินะคะ คิดถึงให้มากๆ คิดถึงให้เข่าโรงบาลอีกรอบไปเลย 555 เจ็บมห้เท่าที่น้องตี้ เจ็บเลย แล้วไปง้อน้องซะ ถ้าคิดได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 11-09-2014 22:25:46

ดีใจที่ได้อ่าน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-09-2014 22:31:40

พ่อคู้นนนนนนนน รู้ตัวเองสักทีเถ้อออออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 11-09-2014 23:19:12

กฤตเอ้ย
รู้ใจเร็วๆเถอะ ตี๊รอจนเหี่ยวแล้วมั้ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: both^^ ที่ 12-09-2014 12:28:06

ยิ่งป่วยยิ่งอ่อนไหว

คิดให้เยอะๆ ละไปง้อเขาซะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 14-09-2014 09:20:31

“ปล่อยผมไปเถอะครับ คุณกฤตเล่นกับความรู้สึกของผมมาเยอะแล้ว”

ถ้าเปลี่ยนจาก เล่น มา จริงจัง  ตี้อาจจะยอมกลับมาก็ได้นะ คุ๊ณณณ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 33 มาแล้วจริงๆ ไม่ได้โม้ (9/9/14) p.73
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 18-09-2014 11:59:22

อดหลับอดนอนอ่านกันทีเดียว
โดยทั่วไปไม่ชอบอ่านเรื่องที่ออกแนวน่าสงสารเพราะมันจะหดหู่ใจ
แต่พออ่านเรื่องนี้แล้วก็เริ่มเห็นว่าจะออกแนวนั้น แต่จะหยุดอ่านก็ตัดใจไม่ลง
ไม่รู้คนแต่งเล่นของหรือเปล่า สำนวนที่ใช้ ความละเอียดรอบคอบของเนื้อหา
การสะกดคำผิดก็ยังไม่เจออีก รู้สึกได้ว่าคนแต่งใส่ใจจริง ๆ
อ่านไปก็เดาเนื้อเรื่องตอนต่อไปแต่ก็เดาไม่ถูกเลย ดังนั้นคนแต่งอย่าให้รอเก้อนะ มันทรมานจิตใจอย่างแรง
อยากจะส่งข่าวให้น้องตี้หนีตากฤตมาอยู่หัวหินมั๊ย พี่จะดูแลน้องอย่างดีเลย
ข่าวสุดท้าย เรื่องนี้จะทำหนังสือ ? อยากได้ ทำเถอะนะ  :pig4:
อยากอ่านตอนต่อไปแย่แล้ววววววววววววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 20-09-2014 05:05:38

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 34


บ่ายคล้อยแล้ว เสียงแตรแป๊นๆ ที่หน้าบ้านเรียกความสนใจจากธีระที่กำลังนั่งช่วยปิยพลตัดแผ่นหนังตามแพทเทิร์นที่วาดไว้ เขาหันไปวางกรรไกรกับแผ่นหนังที่ตัดเสร็จแล้วลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ก้มลงหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ข้างเก้าอี้ขึ้นมาคล้องไหล่

“สงสัยขลุ่ยมาแล้ว งั้นตี้ไปก่อนนะพี่ปิ๊ก อาจกลับมาค่ำๆ”

“ไม่ต้องรีบกลับก็ได้ แต่ยังไงก็คอยเตือนไอ้ขลุ่ยอย่าให้มันซิ่งนักล่ะ”

“ครับๆ พี่ปิ๊กน่าจะไปด้วยกันซะเลยนะ จะได้ไม่ต้องกลัวว่าขลุ่ยจะซิ่งไง”

“ไม่เอาดีกว่า ปล่อยวัยรุ่นเขาไปเที่ยวกันแหละดีแล้ว ถ้าพี่ไปด้วยเดี๋ยวจะเป็น ก.ข.ค. ซะเปล่าๆ”

ปิยพลเอ่ยกลั้วหัวเราะ นัยน์ตาของญาติผู้พี่ที่เหลือบมองเขามีประกายหยอกเย้าเคลือบฉาบ ทว่าแทนที่ธีระจะรู้สึกเขิน เขากลับอึกอักก่อนจะแย้งเสียงอ่อย

“พี่ปิ๊ก...ขลุ่ยไม่ได้ชวนตี้ไปเที่ยวเพราะอย่างนั้นหรอกน่า”

“อะไรกัน ถึงมันจะชวนเพราะอย่างนี้พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ดีซะอีกถ้ามันจะทำให้ตี้หายเหงา เพราะตั้งแต่ตี้มาอยู่ด้วยพี่ก็แทบไม่ได้พาไปไหนเลยนี่นา”

“แต่ว่า...”

“พี่ตี้พร้อมรึยัง? อ้าว พี่ปิ๊ก หวัดดีครับ”

ธีระไม่ได้เอ่ยประโยคที่ค้างไว้เนื่องจากคเชนทร์เดินเข้ามาพอดี เด็กหนุ่มร่างโย่งถือถุงใส่แตงโมลูกใหญ่ติดมือมาด้วย

“พอดีเมื่อวานเพื่อนแม่เขามาเยี่ยมแล้วเอาแตงโมมาฝากเยอะแยะเลย แม่ก็เลยให้แบ่งมาให้พี่ปิ๊กด้วย หวานมากเลยนะ เมื่อวานขลุ่ยกินหมดคนเดียวตั้งเกือบครึ่งลูก”

“ขอบใจมาก กำลังคิดว่าอยากกินอะไรหวานๆ อยู่เชียว งั้นเดี๋ยวพี่หั่นให้แล้วมากินด้วยกันก่อนออกไปข้างนอกมั้ย?”

“ไม่ละครับ บ่ายนี้นัดกับพี่ตี้ไว้แล้วว่าจะไปกินไอติมกันก่อนแล้วค่อยไปเล่นน้ำกัน ใช่มั้ยพี่ตี้?”

ท้ายประโยคเด็กหนุ่มหันใบหน้ายิ้มแย้มมาทางธีระ รอยยิ้มอันเปิดเผยจริงใจนั้นทำให้คนที่เห็นยิ้มตอบ

“อื้อ เดี๋ยวตี้ค่อยกลับมากินแตงโมตอนเย็นก็ได้ พี่ปิ๊กจะให้ซื้ออะไรมาฝากมั้ย?”

“ไม่ล่ะ ยังไม่รู้เลยว่าเย็นนี้อยากกินอะไร ไว้เดี๋ยวค่อยโทรคุยกันตอนเย็นก็แล้วกัน”

“ถ้างั้นตี้ไปก่อนนะ”

ปิยพลพยักหน้า จากนั้นก็ป้องปากร้องสำทับขณะมองเด็กหนุ่มทั้งสองเดินออกจากบ้าน

“ไอ้ขลุ่ย ห้ามซิ่งนะเว่ย!”

“รู้แล้วคร้าบ รับรองจะดูแลพี่ตี้แบบริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลย โอ๊ย! เจ็บนะพี่ตี้”

เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นร้องครวญหลังโดนธีระกำหมัดต่อยหัวไหล่ด้วยความหมั่นไส้ ปิยพลเห็นดังนั้นก็หัวเราะ เขามองตามจนกระทั่งรถมอเตอร์ไซค์ที่สองหนุ่มนั่งซ้อนกันอยู่แล่นจากไป จากนั้นจึงหันกลับไปสนใจกับการเย็บกระเป๋าที่ยังคั่งค้าง

ถึงแม้ว่าจะบ่ายสามโมงแล้วแต่แสงแดดยังคงเจิดจ้า คเชนทร์พาธีระไปแวะร้านเบเกอรี่ของคนรู้จักเพื่อแวะทานของหวานกับเครื่องดื่มเย็นๆ ตามที่คุยกันไว้ กระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมงและเห็นว่าแดดเริ่มร่ม เด็กหนุ่มร่างโย่งจึงได้หันไปบอกเจ้าของร้าน

“พี่โซ่ คิดเงินด้วยครับ”

“เท่าไหร่น่ะขลุ่ย?”

“หือ? พี่ตี้ไม่ต้องหรอก ขลุ่ยจ่ายเอง”

เด็กหนุ่มปฏิเสธแล้วก็รีบลุกไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน ธีระขมวดคิ้วมุ่นหลังจากอีกฝ่ายเดินกลับมาที่โต๊ะ เขาหยิบเงินเท่าจำนวนที่คาดว่าจะพอดีกับครึ่งหนึ่งของค่าเครื่องดื่มแล้วยื่นออกไปให้

“นี่ส่วนของพี่ มาด้วยกันก็ต้องแชร์กันสิ จะให้ขลุ่ยจ่ายคนเดียวได้ไง”

“เอ๊...พี่ตี้ก็อย่าคิดมากสิ ขลุ่ยได้ค่าแรงเวลาช่วยงานแม่ที่ร้านนะ แค่เลี้ยงโกโก้นี่จิ๊บๆ เดี๋ยวไว้วันหลังพี่ตี้ค่อยเลี้ยงขลุ่ยคืนก็ได้น่า”

นอกจากคเชนทร์จะไม่รับเงินคืนแล้วก็ยังคว้ามือของธีระขึ้นแล้วยัดเงินกลับมาให้ ธีระก้มมองนิ้วที่ยาวเก้งก้างซึ่งกำอย่างอ้อยอิ่งอยู่รอบมือตัวเอง จากนั้นก็ช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไร

“ไปๆ รีบไปเล่นน้ำกันก่อนจะมืดดีกว่า วันนี้อุตส่าห์ฝนไม่ตกทั้งที”

เด็กหนุ่มอายุน้อยกว่าเอ่ยพลางเดินนำไปที่ประตู แผ่นหลังภายใต้เสื้อกล้ามสีพื้นดูกว้างเหมือนผู้ใหญ่แม้จะยังค่อนข้างผอม ธีระจึงได้แต่ถอนหายใจขณะเก็บเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินตามไปซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ในลาน

คเชนทร์ขับรถเลียบแม่น้ำเส้นใหญ่ออกนอกตัวเมืองเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ธีระตอบรับคำชวนของอีกฝ่ายมาเล่นน้ำที่แม่น้ำด้วยกันหลังจากที่วันก่อนๆ เพียงแค่ไปนั่งกินขนมกันที่ร้านแถวบ้าน เมื่อมาถึงจุดเล่นน้ำที่คเชนทร์เคยบอกไว้ว่าน้ำน่าเล่นและไม่ค่อยมีคน เด็กหนุ่มร่างโย่งก็จอดมอเตอร์ไซค์ไว้ข้างต้นไม้บนตลิ่ง จากนั้นก็ถอดเสื้อกล้ามออกใส่ตะกร้าหน้ารถแล้วเดินนำลงไปที่แม่น้ำ

“น้ำเย็นเจี๊ยบเลย พี่ตี้ระวังด้วยนะ พื้นตรงนี้ส่วนใหญ่เป็นกรวดน่ะ แต่น้ำไม่ค่อยลึกหรอก”

ธีระหัวเราะเมื่อเห็นเด็กหนุ่มที่อ่อนวัยกว่าวิ่งลงน้ำอย่างร่าเริงเหมือนเด็กๆ เขาวางเป้และถอดรองเท้าแตะไว้ริมตลิ่งก่อนจะค่อยก้าวลงน้ำบ้างโดยไม่ได้ถอดเสื้อยืด สัมผัสเย็นเฉียบของน้ำที่ตัดกับอากาศร้อนระอุทำให้เขาส่งเสียงครางในคออย่างสบายตัว

“น้ำเย็นจริงด้วย ว่าแต่ไม่ลึกของขลุ่ยมันลึกสำหรับพี่นะเนี่ย” เด็กหนุ่มเอ่ยขณะรู้สึกว่าเท้าเริ่มจะแตะไม่โดนพื้น คนตัวสูงแต่อายุน้อยกว่าจึงเลิกคิ้ว จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

“หือ? พี่ตี้ยืนไม่ถึงเหรอ? งั้นมาเกาะขลุ่ยก็ได้นะ เดี๋ยวสอนว่ายน้ำให้”

“ใครบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็นกันล่ะไอ้เด็กบ้า นี่แน่ะ”

ธีระใช้มือวิดน้ำใส่หน้าคเชนทร์อย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็หัวเราะแล้วว่ายหนีเมื่อถูกวิดน้ำใส่บ้าง ทั้งสองเล่นสาดน้ำกันไปมาจนเสียงหัวเราะสะท้อนก้องคุ้งน้ำ ครู่ใหญ่ธีระก็เอ่ยห้ามเพราะชักจะเหนื่อย

"พอก่อนขลุ่ย เหนื่อยแล้ว ขอเล่นน้ำสบายๆ มั่ง"

ธีระเอ่ยก่อนจะถีบตัวขึ้นนอนลอยตัวบนผิวน้ำ อากาศที่ร้อนมาตั้งแต่เช้าทำให้วันนี้เขาเลือกสวมเสื้อยืดเนื้อค่อนข้างบางออกมา เด็กหนุ่มใช้มือพุ้ยน้ำเบาๆ เพื่อพยุงตัวพลางหรี่ตามองท้องฟ้าที่เริ่มมีสีแสดสอดแซม ความรู้สึกโล่งใจกับบรรยากาศสงบสุขโดยรอบทำให้ระบายลมหายใจยาวออกมา โดยหาได้รู้ว่าเสื้อยืดที่ใส่มานั้นแนบลู่กับสรีระของตัวเองจนจุดสีชมพูสองจุดบนแผ่นอกดันเนื้อผ้าขึ้นมารำไร เวลาที่เขาหายใจเข้าออกนั้นจุดทั้งสองก็ยวบขึ้นลงน้อยๆ ตามแผ่นอกที่กระเพื่อม ภาพอันแสนเย้ายวนโดยไม่ตั้งใจจุดประกายสีแดงบนผิวหน้าของคเชนทร์จนต้องกลืนน้ำลายแล้วรีบหันหนี

เด็กหนุ่มทอดตามองแนวต้นกกที่ขึ้นเบียดกันหนาแน่นอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ กระทั่งพอจะควบคุมตัวเองได้แล้วถึงค่อยหันกลับมาชวนธีระที่ยังนอนลอยตัวนิ่งๆ

"พี่ตี้ งั้นก่อนจะเล่นน้ำสบายๆ มาลองว่ายไปให้ถึงฝั่งโน้นกันสักรอบก่อนมั้ย?"

"หือ?...ก็ได้"

"แต่ต้องว่ายแข่งกันนะ"

"อ้าวเฮ้! ขี้โกงนี่นา!"

ธีระร้องเมื่อจู่ๆ คนท้าแข่งก็เล่นออกตัวว่ายตัดน้ำไปก่อน คเชนทร์หันมาหัวเราะแต่ก็ไม่หยุดแขนที่กำลังโจนจ้วง แววตาท้าทายของอีกฝ่ายจุดรอยยิ้มบนใบหน้าของธีระจนเขาฮึดว่ายตามแม้จะรู้ว่าคงแพ้แน่นอน

ขลุ่ยคงไม่ได้นึกชอบเราแบบที่พี่ปิ๊กคิดหรอกมั้ง...

เด็กหนุ่มคิดขณะพยายามจ้วงน้ำตามให้ทัน นับตั้งแต่วันที่เขาได้พบกับณรงค์และไรอันก็ผ่านมามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว วันถัดจากนั้นคเชนทร์ขับมอเตอร์ไซค์มาหาเขาถึงที่บ้านเพื่อทวงสัญญาที่ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน หลังจากนั้นมันก็เหมือนกับเป็นกิจวัตรประจำวันที่พอถึงตอนบ่ายหลังจากช่วยแม่เก็บกวาดร้านแล้ว เด็กหนุ่มร่างโย่งจะคอยมารับเขาแล้วพาไปทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยกันทุกวัน

แรกๆ ธีระยอมรับว่าเขาก็สงสัยว่าอีกฝ่ายอาจคิดอะไรกับเขาเหมือนที่ญาติผู้พี่ชอบล้อ แต่เมื่อผ่านมาหลายวันเข้า เขาก็เริ่มคิดว่าปิยพลคงจะจินตนาการไกลไปเอง และคเชนทร์คงเพียงแค่อยากทำความรู้จักเพราะเห็นว่าเขามาจากต่างถิ่นเสียมากกว่า เพราะว่าเด็กหนุ่มเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีและรู้จักคนโน้นคนนี้เยอะแยะไปหมด

"อ้าว? ขลุ่ย? อยู่ไหนน่ะ?"

เพราะว่ามัวแต่ตั้งใจว่ายน้ำให้ทันจนไม่ได้ตั้งใจมอง เมื่อธีระว่ายมาถึงอีกฝั่งและเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็พบว่าทั้งคุ้งน้ำไม่มีใครเลยนอกจากเขาคนเดียว แม้จะมีเสียงรถราวิ่งลอยมาจากถนนที่อยู่ห่างไปบ้าง ทว่ารอบบริเวณที่เขากำลังลอยคออยู่กลับเงียบจนน่าตระหนก

หรือขลุ่ยจะเล่นน้ำมากไปจนเป็นตะคริว!?

"ขลุ่ย! เป็นอะไรรึเปล่า! หวา!!"

ธีระร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็มีสัมผัสลื่นๆ มาโดนข้อเท้า ก่อนจะรับรู้ถึงแรงที่กุมกระชับแล้วดึงเขาลงไปใต้ผืนน้ำเบื้องล่าง เด็กหนุ่มทั้งดิ้นทั้งถีบอย่างตกใจเพราะเริ่มเดาได้ว่าโดนแกล้ง เมื่อทั้งเตะทั้งถีบอย่างไรก็ไม่ได้ผล สุดท้ายเขาจึงใช้วิธีกางเล็บแล้วจิกลงไปเต็มแรงบนมือที่กุมข้อเท้าจนคเชนทร์ต้องยอมปล่อย

"โอ๊ย! แกล้งเล่นหน่อยเดียวเอง คนอะไรซาดิสต์ชะมัดเลย"

"สม! ใครให้เล่นพิเรนทร์แบบนี้ล่ะ นึกว่าจะสำลักน้ำตายไปแล้ว"

ธีระบ่นอย่างกึ่งฉุนกึ่งขำเมื่อเห็นเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่าสะบัดมือข้างที่โดนเล็บจิกไปมา สภาพของทั้งสองตอนนี้ต่างเปียกมะลอกมะแลกหลังโรมรันพันตูกันใต้น้ำ เขายกมือลูบหน้าจนกระทั่งรู้สึกว่าแสบจมูกเพราะเผลอสูดน้ำเข้าน้อยลง แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่เลิกหยุดลูบมือที่เจ็บ ธีระก็มุ่นคิ้วแล้วว่ายเข้าไปใกล้

"ขอโทษนะขลุ่ย เจ็บมากเหรอ? ไหนขอดูมือหน่อยซิ"

"อือ"

คเชนทร์ส่งเสียงในคออย่างหน้าสงสาร ธีระจึงคว้ามือที่ใหญ่แต่นิ้วยาวเรียวยิ่งกว่าเขาขึ้นมาดู ยังไม่ทันจะได้พิจารณาว่ารอยเล็บลึกแค่ไหนก็ถูกรวบตัวเข้าไปกอดโดยไม่ได้ตั้งตัว เขายังไม่ทันจะได้ส่งเสียงทักท้วง ริมฝีปากเย็นๆ ของคนตัวสูงกว่าก็ทาบลงมาบนริมฝีปากของเขา

ธีระกะพริบตาปริบเมื่อริมฝีปากนั้นแนบอยู่ชั่วอึดใจก่อนที่เจ้าของริมฝีปากจะผละจาก แต่ว่าอ้อมแขนอันเก้งก้างยังคงโอบรัดอยู่รอบตัว ความงุนงงทำให้เขานึกคำพูดไม่ออกในทันทีขณะมองสบนัยน์ตาเร่าร้อนที่ยังคงจับจ้องอย่างแน่วนิ่ง ฉับพลันที่รับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่แข็งเกร็งและอบอุ่นซึ่งดันอยู่บริเวณท้องน้อย สติของเขาก็กลับคืนมาราวกับถูกดีดด้วยเส้นหนังสติ๊ก

"ขลุ่ย...ปล่อย"

ธีระยกมือทั้งสองข้างขึ้นเพื่อดันไหล่อีกฝ่ายออกจากตัว แต่แทนที่เด็กหนุ่มจะปล่อยมือ อ้อมแขนรอบตัวธีระกลับเพิ่มแรงโอบแน่นยิ่งขึ้น และริมฝีปากที่บัดนี้อุ่นขึ้นแล้วก็ก้มลงมาจูบไซ้ทั่วซอกคอที่โผล่พ้นเสื้อยืดเนื้อบางจนธีระเริ่มจะโมโห

"ขลุ่ย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!"

เขาตวาดพลางดิ้นสุดแรงอย่างทุลักทุเลเพราะสู้แรงคเชนทร์ที่ตัวใหญ่กว่าไม่ไหว เด็กหนุ่มรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของอีกฝ่ายที่กำลังพุ่งสูงจนไม่ฟังอะไรเมื่อนิ้วเรียวยาวเริ่มสอดเข้ามาลูบไล้ผิวกายใต้เสื้อยืด เขาฉวยโอกาสที่แขนตัวเองเป็นอิสระในช่วงเวลาสั้นๆ สะบัดฝ่ามือเต็มแรงไปบนใบหน้าของคนที่กำลังหน้ามืดตามัวโดยไม่ฟังอีร้าค่าอีรมทันที

เพียะ!!!

"หายบ้ารึยัง! พี่ไม่ได้มาเล่นน้ำด้วยเพราะต้องการแบบนี้นะ!!"

ธีระรีบว่ายน้ำกลับเข้าฝั่งอย่างเร่งรีบ เขาไม่ได้หันไปสนใจคนที่ว่ายตามมาด้านหลังเลยจนกระทั่งถูกคว้าข้อมือไว้เมื่อกำลังจะก้าวขึ้นจากน้ำ

"พี่ตี้! ขลุ่ย...ขอโทษ"

ฝ่ามือที่ใหญ่และเปียกกุมข้อมือของเขาไว้แน่น น้ำเสียงอันร้อนรนบ่งบอกถึงความสำนึกเสียใจกับอารมณ์ชั่ววูบที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่ ธีระได้แต่หลับตาพลางสูดหายใจยาวๆ เข้าปอด จากนั้นจึงค่อยหันกลับไปมองโดยไม่พูดอะไร แต่ความเงียบอันกดดันก็เพียงพอจะทำให้คเชนทร์ใจหายจนยอมปล่อยมือ

ธีระพยายามระงับความโกรธกรุ่นแล้วเดินขึ้นไปบนตลิ่งตรงที่วางเป้ไว้ เด็กหนุ่มทิ้งตัวนั่งลงพลางดึงผ้าขนหนูออกมาเช็ดผม พอเห็นว่าเขาเพียงแต่นั่งเช็ดตัวอยู่กับที่โดยไม่เดินหนี คเชนทร์จึงเดินตามมาแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

"พี่ตี้...ขอโทษนะ"

น้ำเสียงของคนพูดยังคงสะท้อนความเสียใจ ธีระได้แต่ถอนหายใจแรงๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองแสงอาทิตย์ซึ่งซีดจางลงทุกที แล้วก็ได้แต่ตั้งคำถามว่านี่เขาดูเชิญชวนในสายตาคนรอบตัวนักหรือไงกัน ใครต่อใครถึงได้ชอบเข้ามาแล้วคิดว่าจะหาเศษหาเลยกับเขาได้ง่ายๆ กันทุกคน

"ขลุ่ยทำแบบนั้นทำไม?"

"ทำไม...ก็ขลุ่ย...ชอบพี่ตี้"

คำสารภาพอย่างตรงไปตรงมาไม่ได้ทำให้ธีระรู้สึกดีขึ้นสักเท่าไร โอเค...บางทีเขาอาจรู้อยู่แล้วแต่ไม่ยอมรับเพราะก่อนหน้านี้คเชนทร์ไม่เคยพูดออกมาตรงๆ เขาจึงหลอกตัวเองได้โดยไม่รู้สึกผิดมากนักว่าเด็กหนุ่มคงไม่ได้ชอบเขาหรอก อีกอย่างเขาเองก็เหงา...อยากมีเพื่อนพูดคุยและพาออกไปเที่ยวนอกจากญาติผู้พี่ที่ทำงานตัวเป็นเกลียวทั้งวันบ้าง เลยอาจเป็นเหตุผลให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าเขาทอดสะพานให้ก็เป็นได้

พอคิดได้ว่าตัวเองก็มีส่วนผิดในเรื่องนี้ ความโกรธในใจเขาก็มอดลงไปหลายส่วน

"ขลุ่ย เรื่องเมื่อกี้พี่จะถือว่าไม่ได้เกิดขึ้น แต่ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะ"

"ครับ...พี่ตี้...เอ่อ"

ธีระหันขวับไปเมื่อมือใหญ่วางทับลงมาบนมือเขา คเชนทร์กลืนน้ำลายอย่างรวบรวมความกล้า จากนั้นก็เหลือบตาขึ้นถามด้วยน้ำเสียงแห้งผาก

"ถ้าอย่างนั้น...พี่ตี้รู้แล้วว่าขลุ่ยชอบพี่ตี้ แล้วพี่ตี้ล่ะ...คิดยังไงกับขลุ่ย?"

มือที่วางบนมือของเขาไม่ได้กระชับแน่น เหมือนกับเจ้าตัวแค่อยากมั่นใจว่าเขาจะไม่ลุกหนีไปก่อนก็เท่านั้น ธีระเห็นและรับรู้ได้ถึงความคาดหวังแต่ก็หวาดหวั่นกับคำตอบในแววตาที่กำลังมองมา จึงหลุบตาลงอย่างใช้ความคิดโดยที่ปล่อยให้คเชนทร์กุมมือของเขาอยู่อย่างนั้น

คำตอบนั้นเขามีในใจอยู่แล้ว เพียงแต่เกรงว่าการตอบอย่างผลุนผลันจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าเขายังไม่หายโมโห ธีระพยายามสูดหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อเรียบเรียงถ้อยคำ แล้วก็อดจะสะท้อนใจไม่ได้เมื่อตระหนักถึงสถานการณ์อันน่ากระอักกระอ่วนที่กำลังเผชิญ

นี่สิถึงจะเป็นลำดับขั้นที่ถูกต้องของการสานความสัมพันธ์ไม่ใช่หรือ เริ่มจากการทำความรู้จัก ชวนกันออกไปไหนมาไหนด้วยกัน หลังจากนั้นเมื่อแน่ใจในความรู้สึกแล้วถึงค่อยสารภาพความในใจและขอคบ แต่โชคชะตาช่างเป็นเรื่องน่าขำ...เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้มีความสัมพันธ์กับใครตามขั้นตอนที่ควรจะเป็นเลยสักคน

โดยเฉพาะกับคนล่าสุด...คนที่ดีแต่ดึงดันจะเอาทุกอย่างให้ได้อย่างใจอยู่ฝ่ายเดียวคนนั้น...

"พี่ตี้?"

คเชนทร์ทักเมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน ธีระจึงเหลือบตาขึ้นในที่สุด จากนั้นก็ส่ายหน้าช้าๆ

"พี่ขอโทษนะขลุ่ย แล้วก็ขอบคุณมากที่บอกชอบพี่ แต่ว่า...พี่รับความรู้สึกของขลุ่ยไม่ได้"

คำตอบของเขาทำให้แววตาของคนที่รอฟังสลดวูบทันที

"ทำไมล่ะ เพราะว่าขลุ่ยเด็กไปเหรอ?"

"ไม่ใช่"

"หรือเพราะว่าพี่ตี้...มีแฟนอยู่แล้ว?"

ธีระไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้กับคำถามนั้นดี เพราะณรงค์กับไรอันก็ถามเขาอย่างนี้เมื่อตอนที่เจอกัน แต่คำตอบมันตรงกันข้ามเลยแท้ๆ

"ขลุ่ย...ขลุ่ยอาจจะชอบพี่เพราะเราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ถ้าขลุ่ยได้รู้เรื่องเกี่ยวกับพี่มากขึ้น ขลุ่ยอาจเปลี่ยนความคิดก็ได้นะ"

เขาเอ่ยพลางชันขาขึ้นแล้วสอดแขนเข้าใต้หัวเข่า ฝ่ายคเชนทร์มองเสี้ยวหน้าของธีระที่ทอดสายตาไปบนผิวน้ำที่มีคลื่นเอื่อยๆ เพราะแรงลมแล้วก็เอ่ยด้วยเสียงที่มั่นคงขึ้น

"ขลุ่ยไม่ได้เด็กจนถึงกับแยกแยะอะไรไม่ได้หรอกนะ ถ้าพี่ตี้คิดว่าขลุ่ยรับไม่ได้ก็ลองเล่าให้ฟังดูสิ" 

แววตาสีน้ำตาลเข้มจองธีระอย่างไม่หลบเลี่ยง แนวกรามคมสันรับกับลำคอแข็งแรงทำให้ใบหน้าของเด็กหนุ่มใต้แสงโพล้เพล้ดูโตกว่าอายุแต่ก็ยังไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มที่ กระนั้นความเปิดเผยที่บ่งบอกว่ายินดีจะรับฟังก็ทำให้ธีระเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจ เพราะนี่เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนจนแม้แต่คนใกล้ตัวเขาก็ไม่เคยมีโอกาสได้รับรู้

แต่บางที...การได้ระบายมันออกมาอาจช่วยบรรเทาความอึดอัดที่กัดกร่อนใจมานานให้ลดทอนลงบ้างก็เป็นได้

"ก็ได้...แต่ถ้าได้ฟังแล้วขลุ่ยอาจเสียความรู้สึกกับพี่ก็ได้นะ..."


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 20-09-2014 05:08:30

สายลมที่พัดโชยไม่หยุดช่วยปัดเป่าไอร้อนระอุที่ยังหลงเหลือบริเวณริมน้ำ อากาศโดยรอบเริ่มเย็นลงพร้อมกับที่ตะวันยอแสงมากขึ้น ความเงียบห้อมล้อมไปทั่วบริเวณหลังจากธีระเล่าเรื่องราวจบลง เด็กหนุ่มถอนหายใจก่อนจะหยิบกรวดก้อนเล็กๆ มาโยนลงไปบนสายน้ำที่ไหลเอื่อย มีเสียง 'จ๋อม' ดังขึ้นพร้อมกับที่ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นวงเบาๆ จากนั้นทุกอย่างก็กลับคืนสู่ความเงียบอีกครั้ง

ธีระไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้เล่าความเป็นมาตั้งแต่เริ่มคบกับณรงค์จนมาเจอกฤตภาสให้เด็กหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานฟัง เขาตระหนักดีว่าตัวเองไม่ได้บริสุทธิ์ใสซื่อเหมือนหน้าตา และบางทีความประทับใจที่อีกฝ่ายมีในตัวเขาอาจหมดไปแล้วก็ได้เมื่อได้รู้เรื่องราวเหล่านี้

"พี่ตี้..."

ผ่านไปนานมากกว่าคเชนทร์จะปริปาก ธีระจึงหันไปมองเด็กหนุ่มที่ทอดสายตาตรงไปยังผิวน้ำข้างหน้าแล้วก็ส่งเสียงในคอ "หืม?"

"ขลุ่ยอาจยังเด็กเกินไปที่จะพูดแบบนี้ก็ได้ แต่ถ้าหากขลุ่ยมีคนที่รัก ขลุ่ยจะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจแบบคนที่พี่ตี้พูดถึงเด็ดขาด"

น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวของเด็กหนุ่มช่างแหลมคมประดุจมีดแทงใจ ถ้าเพียงแต่ฤตภาส...แสดงออกหรือใช้คำพูดที่แฝงความนัยว่ามีเขาอยู่ในใจสักเศษเสี้ยวให้ได้ยินบ้าง เขาอาจยังยอมอยู่เคียงข้างอีกฝ่ายแทนที่จะจากมาแบบนี้ก็ได้ 

"ดีแล้วล่ะขลุ่ย อย่าโตขึ้นเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนั้นเลย"

"แต่ถึงเขาจะเห็นแก่ตัว พี่ตี้ก็ยังไม่ลืมเขาใช่ไหมล่ะ?"

คเชนทร์หันมาหาพร้อมกับที่ถามคำถามนั้น มือใหญ่กุมกระชับมือของธีระที่วางอยู่บนพื้นแน่นขึ้น ความจริงแล้วมือนั้นไม่ได้ปล่อยมือของเขาเลยตั้งแต่เริ่มเปิดปากเล่าเรื่องในอดีต แต่ธีระก็ไม่ได้ถอนมือออกเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายทำเช่นนั้นเพราะต้องการให้กำลังใจ...เพราะต้องการยืนยันกับเขาว่ายินดีจะรับฟังเรื่องราวที่เขาจะเล่าอย่างแท้จริง

และตอนนี้เขาก็ได้รับกำลังใจนั้นมามากพอแล้ว...

"ฟ้าเริ่มมืดแล้ว กลับกันเถอะขลุ่ย เดี๋ยวยุงจะหามเอา"

เด็กหนุ่มค่อยๆ ชักมือออกจากใต้ฝ่ามือใหญ่อย่างเงียบเชียบ และครั้งนี้คเชนทร์ไม่ได้ออกแรงยื้อ ทั้งสองเพียงแต่เดินขึ้นจากตลิ่งไปยังมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้โดยไม่มีใครพูดอะไร คเชนทร์หยิบเสื้อกล้ามที่ถอดไว้ในตะกร้าขึ้นมาสวมทับร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่า ส่วนธีระก็ถอดเสื้อยืดที่หมาดชื้นออกแล้วเปลี่ยนมาใส่เสื้ออีกตัวที่อยู่ในเป้แทน เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ต่างก้าวขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขับมาออกจากบริเวณนั้น

เมื่อเริ่มเข้าเขตตัวเมืองก็เริ่มมีรถราวิ่งสวน เสียงลมพัดหวีดหวิวและเสียงเครื่องยนต์ที่สัญจรบนถนนช่วยขจัดความวังเวงหลังตะวันตกดินได้เป็นอย่างดี หลังจากนั่งเงียบกันมาได้สักพัก คเชนทร์ก็เหลือบกลับมามองคนที่ซ้อนตัวเองอยู่แวบหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น

"พี่ตี้"

"หือ?"

"ก่อนพี่ตี้จะกลับกรุงเทพฯ...ขลุ่ยยังชวนพี่ตี้ไปเที่ยวได้อยู่รึเปล่า?"

"ถ้าสัญญาว่าจะไม่ทำแบบตอนที่เล่นน้ำอีกก็โอเค"

ทั้งสองส่งเสียงหัวเราะประสานกัน อย่างน้อยๆ มิตรภาพฉันท์พี่น้องนี้ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ธีระจะมอบให้

"แต่พี่ตี้รู้มั้ย พี่ตี้หุ่นดีจริงๆ นะ ผิวก็เนียน ตัวก็ขาว...โอ๊ย!"

"ถ้ายังไม่เลิกพูดอีกก็ไม่ต้องคิดจะมาชวนไปไหนเลย ตั้งใจขับรถให้ดีๆ ได้แล้ว ไม่งั้นจะลงไปเดินเองจริงๆ ด้วย"

"คร้าบๆ โธ่ ชมนิดชมหน่อยยังไม่ได้เลยเหรอเนี่ย"

คเชนทร์แกล้งทำเป็นบ่นเสียงเล็กเสียงน้อย แต่นั่นก็ช่วยให้ธีระยิ้มออกมาได้เพราะเขารู้ว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ล้อเล่น เขาเหลือบตาขึ้นมองแผ่นหลังกว้างของเด็กหนุ่มจากด้านหลัง แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อโตขึ้นเป็นหนุ่มเต็มตัวเมื่อไร คนที่คว้าหัวใจของคเชนทร์ไปครองได้จะต้องเป็นคนที่โชคดีและได้รับความรักความทะนุถนอมอย่างมากแน่ๆ

พวกเขาใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงก็กลับมาถึงละแวกบ้าน เนื่องจากธีระซ้อนอยู่ด้านหลังจึงเหม่อมองบ้านเรือนและร้านรวงข้างถนนไปเรื่อย เขารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อคเชนทร์จอดรถแล้วเอาขายันพื้นไว้ จากนั้นก็หันกลับมาหาแล้วบุ้ยคางไปหน้าบ้าน

"สงสัยจะมีแขกมาหาพี่ปิ๊กแฮะ ขลุ่ยคงจอดได้แค่ตรงนี้ล่ะ เพราะมีรถตู้จอดขวางหน้าทางเข้าบ้านคันเบ้อเริ่มเลย"

"อ้าว? ใครกันจะมาหาพี่ปิ๊กตอนนี้"

ธีระพึมพำเพราะแทบจะไม่เคยเห็นเพื่อนฝูงของปิยพลไปมาหาสู่ถึงที่บ้าน เขายื่นหน้าออกจากหลังเด็กหนุ่มออกไปดูอย่างสงสัย และได้เห็นว่าหน้าทางเข้าบ้านของปิยพลมีรถตู้สีขาวคันใหญ่จอดอยู่จริงๆ ป้ายทะเบียนด้านหลังของรถตู้คันนั้นบอกว่ามาจากกรุงเทพมหานคร แต่เขาก็สุดจะเดาว่ารถคันนี้มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าจอดอยู่นานแค่ไหนแล้ว

แต่ถึงจะไม่รู้ว่าผู้ที่โดยสารมากับรถตู้เป็นใคร ลางสังหรณ์กลับกระซิบข้างหูเขาเบาๆ ว่าเป้าหมายของคนที่ผู้โดยสารของรถตู้คันนี้เดินทางมาหา...ไม่น่าจะเป็นปิยพลแต่ว่าคือตัวเขาเองต่างหาก...




++---TBC---++




A/N: ตามที่สัญญาในตอนก่อนว่าตอนนี้ทุกคนจะได้เจอน้องตี้แน่นอน เลยจัดให้อิ่มไปเลยค่ะ ส่วนตากฤตก็ให้นอนให้น้ำเกลือต่อไปก่อนละกันนะ  :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 20-09-2014 05:44:43

ดีค่ะ หวังว่าน้ำเกลือจะเข้าไปล้างสมองให้สมองสะอาดมั่งนะคะ


อยากอ่านเรื่องน้องคเชนทร์ต่อจังค่ะ อยากรู้ว่าน้องจะได้พบเจอคนแบบไหน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 20-09-2014 06:02:37

ใครมากับรถตู้คันสีขาวล่ะครับเนี่ย
ลุ้นๆๆๆ ให้เป็นคุณกฤต มาง้อน้องซักทีเห้อออ
นัองตี้รอจนเกือบจะได้แฟนใหม่อายุน้อยกว่าอยู่แล้ว

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 20-09-2014 06:04:37

ใครอ่ะ อยากรู้...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 20-09-2014 06:29:13

ขอบคุณครับ
เบื่อตัวเองจัง อ่านเท่าไรก็ยังเหมือนไม่พอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 20-09-2014 06:37:07

เห็นน้องตี้มีความสุขแบบนี้เจ้ก็เบาใจไปหน่อยนึง พักใจให้เข้มแข็งนะน้องตี้ เพราะท่าทางจะเจอเรื่องหนักเข้าให้แล้ว
ตากฤตก็ไม่ต้องรีบหายนะ นอนป่วยแล้วคิดให้ได้นะว่าจะต้องทำอย่างไรให้ได้น้องตี้คืนมาด้วยความเต็มใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-09-2014 06:39:41

รถตู้ใครฮึ ที่บ้านตี้เปล่า คุณกฤตเมื่อไรจะมาตามน้อง อิคนเย็นชา
แหม่ เด็กนี่มันกรุบกรอบน่ากินจริงจิ๊ง ตี้น่ารักเกินไปน้องเขาก็เกินจะห้ามใจโนะ ทั้งนี้ทั้งนั้นหนูไม่ผิดค่ะลูก
อยากให้คุณกฤตมาเห็นฉากพวกนี้มันจะได้หึงบ้าง ฮึ่ย โมโหพระเอก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-09-2014 06:55:34

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 20-09-2014 07:02:25

ใครมาอ่ะ ใครมาาา  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 20-09-2014 08:01:53

โอย ยิ่งทำให้อยากรู้เป็นสองเท่าเลยค่ะคุณริน!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 20-09-2014 08:31:29

 :ling1: :ling1: คุณกฤตตตตตตตตตต อยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รีบมาหาตี้เร๊วววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-09-2014 08:45:49

ใคร? ใครมา?
จะใช่คุณกฤตมั้ยน้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-09-2014 08:50:50

ขลุ่ยน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-09-2014 09:28:13

ใครมาล่ะเนี่ย ค้างงงง :ling1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: ใบโพธิ์ ที่ 20-09-2014 09:29:18

ทำไมตี้ไม่ยอมๆไปซะ เด็กมันเคี้ยวอร่อยกร่อยกรุบกรับนะเอ่ออออออ  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 20-09-2014 09:36:54

โอ้ย... กินเด็กแล้วเป็นอมตะนะ ปล่อยโคแก่ไปเถอะ!! //ผิดล่ะๆ
จะมาก็มา~ นี่เอาใจช่วยแล้วนะคะ >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 20-09-2014 10:11:05

ใครมาเนี่ย คุณกฤษให้คนมาตามรึป่าว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 20-09-2014 10:12:01

 :katai1:   ใครกันนะที่มาคุณพ่อกฤตภาสหรอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 20-09-2014 10:45:16

น้องปิ๊กมันน่ารักดีเนอะ ขอให้น้องเจอคนดีๆนะ
ส่วนพี่ตี้เขายังลืมคนใจร้ายคนนั้นไม่ได้เลย *^*

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-09-2014 11:07:50

คุณกฤตตตตตตตตตตต
ถ้าไม่รีบมาจะมีมากกว่าขลุ่ยนะที่มาจีบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 20-09-2014 11:20:07

ใครหว่าาาาา!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-09-2014 11:26:11

ใครมาหาตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-09-2014 12:14:43

ใครมากันนะ???

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 20-09-2014 13:15:16

ใช่คุณกฤต รึป่าวนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-09-2014 13:43:33

ใครมาหาน้องตี้อะ อีคุนกฤตรุ้ใจตัวเองสักทีเห่อะ เพลียกะแกมากบอกเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-09-2014 13:45:17

ใครมาหาน้องตี้อ่ะ อยากให้มีไรเแลร่ยนแปลสักที สงสารน้อง ส่วนอีคุณกฤต เมื่อไหร่จะรุ้ใจตัวเองคะะอคุณ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-09-2014 15:06:48

อยากรู้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 20-09-2014 22:28:03

 :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 20-09-2014 22:40:36

เปลี่ยนไปกินเด็กบ้าง ก็น่าจะดีนะคะน้องตี้ วั้ยยยยย  :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: chen ที่ 21-09-2014 00:15:12

เปลี่ยนตัวคนเล่นน้ำกะน้องตี้ จากขลุ่ย เป็นคุณกฤตได้หรือเปล่าๆๆๆ
สงสัยจะมีแต่จากุชชี่ คงไม่มีฉากในน้ำคลองแบบเน้ๆๆๆ และตอนจุ๊บๆ คงจะฟินกว่าเน้ๆๆๆ
รถตู้ใครมาหว่า คงไม่เกี่ยวกับหมอเหวินหรอกเนอะ ไม่ง้้นหมอคงใจดีเกิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 21-09-2014 00:37:11

ใครมาอ้ะะะ
ฮือออ
อยากให้เป็นคุณกฤต แต่ไม่น่าใช่ป้ะ
คือแบบ น่าจะยังไม่ออกรพ.นะรายนั้น
ฮอลลลลลล
อยากให้เจอกันอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 21-09-2014 01:49:44

ขอให้ เป็นเรื่องของตี้ โดยตรงเถิ๊ดดดด เค้าจะได้ กลับมาพ่อแง่แม่งอนกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 21-09-2014 03:32:11

อีตาลุงทึ่มมาแน่ๆเลยถึงจะสงสารตี้แต่ก็ไม่อยากให้อีตากฤตมา  น้องตี้เปลี่ยนใจมาชอบ หนูขลุ่ยเหอะคงจะมีความสุขและสนุกกว่าอยู่กะลุงแก่ๆคนนั้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 21-09-2014 04:14:55

ตามทันแล้วววววว   

พลาด  พลาด  พลาด  ชั้นพลาดเรื่องนี้ได้ไงอ่าาาาา

หลงรักลุงกฤตมากมายก่ายกอง  ชอบๆๆๆ   ขอสมัครเป็น FC ลุงค่ะ   

เวลาลุงร้ายลุงก็ทำให้หน่วงๆ ในใจดีค่ะ   แต่เวลาดีลุงก็เอาใจใส่ แลดูหวานแบบบรรยายไม่ถูกแปลกๆ  โดยรวมแล้วทรมานหัวใจดี  อิอิ

น้องตี้น่าสงสารมากๆ  ลุงกฤตก็นะ  ใจร้ายปากแข็งซะเหลือเกิน  รอดูน้องตี้สะบัดสะบิ้งเล่นตัวกับลุงแบบสุดติ่ง

ปล.แต่ยังไงก็รักลุงนะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 21-09-2014 06:25:20

เขาคือใครนะค่ะ เห้ เขาคือใครนะค่ะ เห้.....
หวังว่าจะใช่นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-09-2014 06:59:43

น้องขลุ่ยน่ารัก >.<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 21-09-2014 09:12:50

ตาย ตาย ตาย  ทิ้งท้ายไว้อย่างนี้กระวนกระวายใจนอนไม่หลับกันเลยนะเนี๊ยะ
อีตากฤตแกไปงมโข่งอยู่ที่ไหน เดี๋ยวเชียร์เด็กวัยกระเตาะให้ดามใจน้องตี้ซะเลย
คนแต่งต้องการยาโด๊ปมั๊ยจ๊ะ จะเอาไปส่ง ตอนใหม่จะได้คลอดไว ๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 21-09-2014 09:53:06

ใครมากันน้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-09-2014 10:02:51

 :hao7:  เมื่อไหร่ตี้กับอิตากฤตจะเจอกันเนี่ยยยยยยย อือๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 21-09-2014 10:10:02

หึๆ ช้านักระวังอดนะลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 21-09-2014 10:29:47

ที่ตี้ปฏิเสธน้องขลุ่ยไปเนี่ย
เพราะลืมซิกแพคแปดตลบของลุงกฤตไม่ได้ละซี้ :laugh:
ว่าแต่ลุ้นนะเนี่ย รถที่มาจากกทม. จะเป็นใครที่โดยสารมา
ถ้าเป็นลุงมาละก็ มีเฮ  :mc4:
รอลุ้นกันต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-09-2014 15:44:02

อิป้าขอน้องขลุ่ยค่ะ อิอิ
ตี้ชอบผู้ชายสูงวัยจ้ะ น้องขลุ่ยเลยหมดสิทธิ์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: LKIMM_ ที่ 21-09-2014 15:48:32

คุณกฤตหรือเปล่าาาาาาาาาาาาา

อยากอ่านต่อแล้ว


มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงง

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 21-09-2014 18:31:37

ใครกันนะ ? ? . อยากให้เป็นคนนั้นจัง. :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 21-09-2014 20:07:01

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 21-09-2014 22:05:01

ใครรรรรรมาาาา :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 21-09-2014 22:07:53

มาอัพเถิดหนา อาเจ๊รออยู่ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 21-09-2014 22:21:01

โอ๊ยลุ้น คุณกฤตมาตามหา หรือไรอั้นมาดูกระเป๋า กันแน่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 21-09-2014 22:23:59

น้องขลุ่ยไปหาเอาใหม่เหอะนะ นุ้งตี้เค้ามีเจ้าของจับจองแล้วจริงๆ

ที่สำคัญนุ้งตี้ไม่นิยมบริโภคเด็ก  นุ้งตี้ชอบแนวแก่ๆ เคี้ยวยากๆหน่อย 5555

ขอฟันธงว่าคนที่มาไม่ใช่คุณกฤตแน่นอนค่า  เพราะมันดูง่ายเกินไปที่จะตามน้องตี้เจอ

แต่ไม่แน่นะคะ คนนี้อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณกฤตก็ได้  ใครจะไปรู้

และคิดว่าผู้นี้แหละที่จะพาน้องตี้กลับกรุงเทพ  กลับไปเอาหัวใจที่น้องตี้ทิ้งเอาไว้

ปล.มโนล้วนๆไม่อิงเรื่องจริงแต่อย่างใด  ถ้าไม่ตรงสักข้อ หมอคงไม่รับเย็บเศษหน้า 55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 23-09-2014 12:34:26

ใครมากันหนอ
แล้วนี่คุณกฤตเขาตัดสินใจได้ยัง ว่าจะมาตามหาหรือไม่มา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-09-2014 11:16:24

ขลุ่ยน่ารักอ่ะไม่อยากจะบอกว่าแอบแซบน้องอยู่  :hao6:   จะมีเรื่องของน้องเลยก็ไม่เกี่ยงนะคะ อิชั้นจะตามไปแน่นอนค่ะ   :mew1:

อยากรู้ ใครมาหาน้องตี้อ่ะ มาพากลับไปหาคุณกฤตหรือเปล่าหว่า เล่นมาบอกว่าเป็นลางสังหรณ์ไว้แบบนี้มันค้างนะ  :fire:   แม้จะแอบดีใจอยู่ลึก ๆ ว่าอย่างน้อยน้องตี้จะกลับมาให้คุณกฤตง้อแล้วก็ตาม   :katai5: 

รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 24-09-2014 20:37:34

เปิดมาดูวันละ 2 รอบ ตอนเช้ากับตอนมืด
อยากอ่านแย่แล้วววววว คิดถึงน้องตี้ ตี้  ตี้ ตี้ ตี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 27-09-2014 10:59:16

ภาวนาให้เป็นตุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 28-09-2014 03:35:00

รออยู่น้าา : )

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 34 อัพแล้วจ้า (20/9/14) p.75
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 29-09-2014 14:25:52

ใครมาง่าาาาาา

 :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-09-2014 19:21:26

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 35



"ตี้! ฉันคิดถึงแกที่สุดเลยยยย!!!"

เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นทันทีที่ธีระก้าวเข้าไปในบ้าน จากนั้นเขาก็ถูกเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งแต่ปิดเทอมดึงตัวเข้าไปกอดแน่น

"ซันมาได้ยังไงเนี่ย? ทำไมไม่เห็นรู้เลยว่ากลับมาเมืองไทยแล้ว?"

ธีระถามอย่างดีใจเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเพื่อนสนิทที่น่าน ศันสนีย์จึงถอยออกนิดหนึ่งแล้วก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

"ฉันอยากให้เซอร์ไพรส์ไงเลยแอบบอกวันกลับกับอีเมธคนเดียว โชคดีที่แกเคยถ่ายรูปร้านพี่ปิ๊กแล้วส่งมาให้ดู อีเมธมันเลยเสิร์ชหาเบอร์ติดต่อแล้วก็โทรมาบอกพี่ปิ๊กไว้ว่าพวกฉันจะมาเยี่ยม แล้วก็ขอให้ช่วยกันปิดเรื่องนี้ไม่ให้แกรู้เด็ดขาด เซอร์ไพรส์ใช่มั้ยล่า"

"อ้าว เมธก็มาด้วยเหรอ โหยยย อะไรกัน พี่ปิ๊กปิดซะเงียบเลย"

ธีระเอ่ยเมื่อเห็นสุเมธยืนยิ้มอยู่หลังศันสนีย์ ส่วนปิยพลที่นั่งดื่มชาอยู่ที่โต๊ะกลางห้องนั่งเล่นหันมาหัวเราะ

"ช่วยไม่ได้นี่ เพื่อนๆ ตี้บอกว่าอยากมาเซอร์ไพรส์ พี่ก็ไม่อยากขัดน่ะสิ"

เด็กหนุ่มหัวเราะอีก พลันก็นึกขึ้นได้ว่าคเชนทร์เดินตามมาด้วย พอหันกลับไปด้านหลังก็เห็นเด็กหนุ่มร่างโย่งกำลังยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ จึงหันกลับไปแนะนำกับเพื่อนทั้งสองคน

"เอ้อ ทุกคน นี่ขลุ่ยนะ บ้านอยู่ใกล้ๆ กันนี่แหละ"

"สวัสดีครับ"

คเชนทร์ยกมือขึ้นไหว้เพื่อนๆ ของธีระ ทั้งศันสนีย์และสุเมธทำตาโตขณะยกมือขึ้นรับไหว้ ฝ่ายปิยพลที่ดื่มชาหมดแก้วแล้วก็ลุกขึ้นมาถาม

"ตี้หิวรึยัง? พอดีซันกับเมธบอกว่าอยากกินอาหารพื้นเมือง พี่ก็เลยว่าจะรอตี้กลับมาก่อนจะได้ออกไปด้วยกัน ไหนๆ ก็มีรถตู้ทั้งที"

"ก็ได้นะเพราะตี้ก็หิวแล้ว ถ้างั้นขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จริงสิ ขลุ่ยจะไปด้วยกันมั้ย? ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกันนี่นา"

"เอ๊ะ ให้ขลุ่ยไปด้วยได้เหรอ?"

"อื้ม เอาสิ ไปกันหลายๆ คนก็ดี จะได้สั่งกับข้าวมากินหลายๆ อย่าง"

ปิยพลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย คเชนทร์จึงยิ้มอย่างดีใจ

"ถ้างั้นพี่ปิ๊กจะไปร้านไหน ขอขลุ่ยกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวค่อยขับมอเตอร์ไซค์ตามไปก็ได้"

"ฮื้อ แค่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาที่นี่ก็พอ เดี๋ยวจะได้นั่งรถตู้ไปด้วยกันทีเดียว อีกอย่างพี่ว่าขลุ่ยน่าจะอาบเสร็จแล้วกลับมาถึงนี่ก่อนตี้จะอาบน้ำเสร็จแหงๆ"

"พี่ปิ๊กอ้ะ!"

ธีระทำหน้ามุ่ยจนเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้าง หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้วเขาจึงขึ้นห้องไปอาบน้ำ เมื่อเสร็จก็แต่งตัวลงมาหาทุกคนที่นั่งรออยู่ชั้นล่าง โชคดีว่าคเชนทร์มาถึงหลังจากที่เขาเตรียมตัวพร้อมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงจะถูกเพื่อนๆ ล้อไม่หยุดตลอดทั้งคืนแน่

เนื่องจากรถตู้นั้นถูกเช่าแบบเหมาเอาไว้เพื่อให้สามารถพาไปไหนมาไหนได้ตลอดเวลา ปิยพลจึงบอกทางให้คนขับพาไปร้านอาหารริมแม่น้ำซึ่งเป็นคนละร้านกับที่แนะนำให้ณรงค์กับไรอันเมื่อสัปดาห์ก่อน มื้ออาหารนั้นเป็นมื้อที่ครึกครื้นที่สุดเท่าที่ธีระได้ร่วมโต๊ะมาในรอบหลายเดือน หลังจากเสร็จสิ้นมื้อค่ำแล้วศันสนีย์กับสุเมธก็คะยั้นคะยอให้เขาไปนอนที่รีสอร์ตด้วยกัน ดังนั้นหลังจากที่คนขับรถไปส่งปิยพลกับคเชนทร์ที่บ้าน พวกเขาสามคนก็แวะซื้อขนมกับเครื่องดื่มก่อนจะกลับที่พักซึ่งอยู่นอกตัวเมืองออกไปเล็กน้อย

รีสอร์ตแห่งนี้เป็นของญาติห่างๆ ของศันสนีย์ ลักษณะเป็นบังกะโลซึ่งตั้งแยกกันเป็นหลังๆ แต่ละหลังมีระเบียงพร้อมด้วยโต๊ะและเก้าอี้หวายสำหรับให้นั่งชมทิวทัศน์ของป่าและเทือกเขาที่ตั้งอยู่ห่างออกไป พอทั้งสามเก็บกระเป๋าเข้าห้องแล้วจึงชวนกันหิ้วถุงขนมกับเครื่องดื่มออกมานั่งเล่นที่ระเบียง ถึงแม้คืนนี้พระจันทร์จะไม่เต็มดวง แต่แสงดาวระยิบระยับท่ามกลางผืนฟ้าไร้เมฆหมอกก็ให้ความรู้สึกเย็นตาชวนมองไม่แพ้กัน

"อากาศเย็นดีเนอะแถวนี้ แถมไม่มียุงด้วย ไม่งั้นคงต้องเข้าไปนั่งคุยกันในห้อง อุดอู้ตายชัก"

สุเมธเอ่ยหลังจากทั้งสามออกมานั่งรับลมตรงระเบียงได้ครู่ใหญ่ เขาหันไปหยิบขวดค็อกเทลพร้อมดื่มออกจากถุงแล้วก็หันไปถามเพื่อนทั้งสองคน

"ยายซัน ตี้ จะดื่มรสอะไรกัน แต่ฉันจองรสสตรอเบอร์รี่แล้วนะ"

"ย่ะ! งั้นฉันเอารสองุ่นก็ได้ ตี้ล่ะจะเอาอะไร มีโค้กกับสไปรท์ด้วยนะ"

"เอ...เมื่อกี้เห็นเมธซื้อรสมะนาวมาด้วยนี่นา งั้นเราเอารสนั้นก็ได้"

เด็กหนุ่มเอ่ยพลางยิ้มอ่อนๆ ส่วนสุเมธกับศันสนีย์ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนที่ศันสนีย์จะหยิบค็อกเทลรสมะนาวมายื่นให้เพื่อนอย่างแปลกใจ

"ตายละ ฉันรู้สึกเหมือนไม่เห็นแกดื่มแอลกอฮอลล์มานานมากเลย นี่พวกฉันมาทำแกใจแตกรึเปล่าเนี่ย?"

ธีระหัวเราะขณะรับขวดค็อกเทลมาเปิดฝา "แค่จู่ๆ ก็อยากดื่มขึ้นมาบ้างน่ะ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงตรงนี้ก็มีพวกเราอยู่กันแค่สามคนเองนี่นา"

เด็กหนุ่มเอ่ยพลางยกขวดเครื่องดื่มสีเขียวอ่อนขึ้นจิบนิดหนึ่ง จากนั้นนัยน์ตากลมโตก็หันไปทอดมองผืนฟ้าที่มีม่านดวงดาวทอแสงอยู่ลิบๆ แสงไฟสีส้มบริเวณระเบียงตกต้องลงบนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นแววตาที่กระจ่างใส กระนั้นก็ยังดูคล้ายมีความนัยที่ถูกซ่อนเอาไว้อย่างลึกล้ำ

"จริงสิ น้องขลุ่ยนั่นไปยังไงมายังไงน่ะ? หน้าตาน่ากินอยู่นะแก"

สุเมธกระเซ้าพลางยื่นมือมาตีไหล่เพื่อนเบาๆ แต่เป็นเบาในความรู้สึกของเจ้าตัว เพราะธีระทำหน้ามุ่ยขณะยกมือขึ้นลูบบริเวณที่โดนตี

"ก็ไม่ยังไง พอดีคุยกันถูกคอก็เลยไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างก็เท่านั้น"

"หืมมมม ฉันว่าไม่ใช่แค่นั้นละม้าง เห็นว่าก่อนกลับบ้านก็เพิ่งไปเล่นน้ำด้วยกันมาไม่ใช่เหรอ ร้ายนะยะ อายุสิบเจ็ดนี่กำลังกรุบกรอบเลย เดี๋ยวเข้ามหา'ลัยเมื่อไหร่ฉันว่าเนื้อหอมแน่ๆ"

"แต่เราไม่ได้คิดกับขลุ่ยอย่างนั้น..."

"วุ้ย! แกไม่คิดอยู่คนเดียวน่ะสิ ฉันเห็นเวลาเขามองแกก็รู้แล้ว ไม่คบเป็นแฟนซะเลยล่ะ มีแฟนเด็กก็กระชุ่มกระชวยดีออก"

"อีเมธ แกจะพูดถึงน้องเขาอีกนานมั้ย? ที่พากันมาถึงน่านเพราะอยากถามตี้เรื่องคุณกฤตไม่ใช่เหรอยะ?"

ศันสนีย์หันไปเอ็ดเพื่อนเมื่อเห็นว่าไม่ชวนเข้าประเด็นเสียที แต่ธีระเกือบจะทำขวดเครื่องดื่มในมือหล่นเมื่อได้ยินชื่อที่พยายามไม่นึกถึงมานาน เขารีบวางขวดลงบนโต๊ะแล้วถามเสียงแห้ง

"...ทำไมซันถึงรู้เรื่องคุณกฤตด้วยล่ะ?"

"ทำไมน่ะเหรอ ก็อีเมธถ่ายรูปข่าวในหนังสือพิมพ์ส่งไปให้ดูน่ะสิ แถมมันยังบอกอีกว่าหลังข่าวนั้นตีพิมพ์ได้ไม่กี่วันตี้ก็ขึ้นมาน่านเลย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นน่ะ บริษัทที่ไปฝึกงานก็บริษัทของเขาไม่ใช่เหรอ?"

คำถามของศันสนีย์ทำให้ธีระยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างอ่อนใจ จริงอยู่ที่เมื่อตอนบ่ายเขาเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้คเชนทร์ฟัง กระนั้นก็มีรายละเอียดบางส่วนที่เขาตัดสินใจเก็บเงียบไว้ เพราะถึงแม้จะอยากระบายความอัดอั้นตันใจแค่ไหน เขาก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่กฤตภาสโดนยิงหรือว่าเรื่องข่าวที่ลงในหนังสือพิมพ์เลยสักคำ แต่เขารู้ว่าคงปิดเรื่องนี้กับศันสนีย์และสุเมธไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรทั้งคู่ก็เห็นภาพข่าวไปแล้ว

ถึงกระนั้น...กับเรื่องบางเรื่องที่ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งปวดใจ เขาก็อ่อนล้าเกินกว่าจะฟื้นฝอยมันขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงแม้ว่าเพื่อนทั้งสองจะคอยอยู่เคียงข้างมาตั้งแต่ก่อนจะเจอกฤตภาสก็ตาม

"ไม่มีอะไรหรอกซัน มันไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่หรอก"

"หา? ถ้าไม่สำคัญจริงๆ แล้วทำไมจะต้องเลิกฝึกงานกลางคันด้วยล่ะ? หรือว่าคุณกฤตกลัวตัวเองจะเสียชื่อเสียงก็เลยบังคับให้แกเลิก?"

"เปล่า...เขาไม่ได้บังคับ"

ตรงกันข้ามด้วยซ้ำไป...เขายังจำได้แม่นว่าน้ำเสียงของกฤตภาสบ่งบอกว่าโมโหแค่ไหนตอนที่ได้คุยโทรศัพท์กันเป็นครั้งสุดท้าย

"ตี้ แกชักจะทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วนะ เห็นอยู่ทนโท่ว่าเขาทำให้แกเสียศูนย์ขนาดนี้ แล้วทำไมถึงยังพูดเหมือนพยายามปกป้องเขาอยู่อีก?"

น้ำเสียงของศันสนีย์เริ่มมีกังวานไม่พอใจ สุเมธจึงรีบไกล่เกลี่ยเพราะเห็นท่าไม่ค่อยดี

"ใจเย็นๆ สิหล่อน! ถ้าเพื่อนไม่อยากเล่าแล้วแกจะไปง้างปากมันได้ยังไง นี่ตี้...ไม่ใช่ว่าพวกฉันอยากละลาบละล้วงนะ แต่มันแปลกที่ปกติแกมีอะไรก็จะเล่าให้พวกฉันฟัง แต่ครั้งนี้แกดันอมพะนำท่าเดียว ถ้าหากเป็นเพราะแกตั้งใจจะลืมเขาก็เลยไม่อยากพูดถึงก็แล้วไป แต่ฉันกลัวจะกลายเป็นว่ายิ่งแกเก็บเงียบไว้ แกจะยิ่งหยุดคิดถึงเขาไม่ได้มากกว่านะ"

"ไม่หรอกเมธ" ธีระนึกขอบคุณเพื่อนที่พยายามให้กำลังใจ ขณะเดียวกันก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ถูกเซ้าซี้เรื่องนี้อีก "เราเคยลืมพี่รงค์ได้มาแล้ว ครั้งนี้เราก็ต้องลืมคุณกฤตได้ ซัน...ไม่ใช่ว่าเราอยากปกป้องเขาหรอกนะ เพียงแต่การพูดถึงเขาตอนนี้มันทำให้เราเหนื่อย เหนื่อยมาก เพราะฉะนั้นสู้ไม่พูดถึงเลยน่าจะดีกับสุขภาพจิตเรามากกว่า"

อย่างน้อยมันก็จะได้ทำให้เขามองไปข้างหน้ามากกว่าจ่อมจมกับความทรงจำที่ผ่านมาด้วย ใครจะรู้ว่าขณะที่เขากำลังปรับทุกข์กับเพื่อนๆ อยู่ตรงนี้ กฤตภาสอาจลืมเขาไปแล้วและกำลังฆ่าเวลาอยู่กับใครสักคนก็เป็นได้ ใครคนนั้นที่อาจไม่ยี่หระกับการเป็นเพียงคู่ขาบนเตียง ยิ่งตระหนักถึงความเป็นไปได้นี้...ธีระก็ยิ่งรู้สึกเหมือนความว่างเปล่าในจิตใจขยายพื้นที่จนอัดหัวใจให้เล็กลีบ

แววตากลมโตที่ทอดมองไปในความเวิ้งว้างยามค่ำทำให้ทั้งศันสนีย์และสุเมธเงียบไป พวกเขาเคยเห็นช่วงเวลาที่ธีระใช้น้ำตาระบายความช้ำใจตอนที่เลิกกับณรงค์มาก่อน หากเทียบกันแล้วครั้งนี้เจ้าตัวควบคุมอารมณ์ได้ราวกับไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทว่าความราบเรียบของน้ำเสียงกับคำที่เลือกใช้กลับทำให้คนฟังสะท้อนใจยิ่งกว่า

"ตี้ เข้าใจแล้ว ฉันไม่ถามอีกก็ได้ ขอโทษนะ ถ้าแกไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด ปล่อยให้มันเป็นอดีตแล้วก็ลืมๆ ไปนั่นแหละดีแล้ว"

ศันสนีย์ขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ แล้วก็ยื่นแขนมากอดเขา ฝ่ายสุเมธก็พยักหน้าเห็นด้วย

"จริงด้วย ไม่เป็นไรหรอกแก อายุแค่นี้ยังต้องเจอคนอีกเยอะ เอางี้ ต่อไปนี้ถ้าฉันเห็นหนุ่มคนไหนท่าทางดูดี ฉันจะพยายามไม่เข้าไปจีบแล้วยกให้แกพิจารณาก่อนก็แล้วกัน ถ้าไม่ใช่แกฉันไม่ยอมให้ขนาดนี้หรอกนะ"

ธีระหัวเราะออกเมื่อได้ยินคำปลอบใจของสุเมธ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคิดว่าตนเองโชคดีที่มีเพื่อนสนิทที่มักจะรู้วิธีพูดให้เขาสบายใจได้เสมอ ไหนยังจะครอบครัวและญาติอย่างปิยพลที่ให้ความรักความเอ็นดูโดยไม่เคยดูถูกเขาอีก ด้วยกำลังใจจากคนเหล่านี้ ถึงแม้เขาจะพานพบเรื่องย่ำแย่แค่ไหนมา ไม่นานเขาก็คงเข้มแข็งพอที่จะก้าวผ่านมันไปได้

เขาเชื่อจริงๆ ว่าหากมีวันใดวันหนึ่งที่โชคชะตาเล่นตลกให้ต้องโคจรไปพบกฤตภาสอีกครั้ง เขาจะมั่นคงพอที่จะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาของคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนได้ และเมื่อวันนั้นมาถึง เขาก็คงจะไม่เกิดความรู้สึกโหยหาหรือเจ็บแสบในใจยามที่สบตากับนัยน์ตาสีนิลคู่นั้นได้อย่างแน่นอน

เขาเชื่อว่าสักวันเขาจะต้องทำได้



++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-09-2014 19:22:52

"นายรุ่งภพ อินประภัสร์"

กฤตภาสลุกขึ้นเมื่อได้ยินเจ้าหน้าที่ประกาศชื่อคนที่เขามารอเยี่ยม ชายหนุ่มเดินเข้าไปยังห้องสำหรับเยี่ยมผู้ต้องขังภายในบริเวณทัณฑสถาน โดยก่อนจะเข้าไปนั้นต้องฝากของทุกอย่างให้กับเจ้าหน้าที่ เมื่อเขาเดินผ่านทางเดินไปจนถึงบริเวณเยี่ยมก็พบว่าคนที่เขามาหานั้นนั่งรออยู่อีกฝั่งของห้องยาวซึ่งมีกระจกและลวดตาข่ายกั้นไว้ บริเวณด้านข้างที่นั่งของรุ่งภพมีโทรศัพท์เช่นเดียวกับที่ฝั่งผู้มาเยี่ยมก็มีเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะเพิ่งเคยมาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก แต่กฤตภาสก็รู้โดยไม่ต้องให้ใครบอกว่าต้องทำอย่างไร จึงเดินตรงไปนั่งลงบนเก้าอี้และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู

ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรอยู่ครู่ใหญ่

"แปลกดีนะที่คนมาเยี่ยมฉันคือแก อยากมาเห็นด้วยตาตัวเองล่ะสิว่าตอนนี้สภาพฉันเป็นยังไง"

หลังจากตั้งสติได้เมื่อความแปลกใจผ่านไป รุ่งภพก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะหยันทว่าแหบแห้ง ใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยสะอาดสะอ้านและดูเรียบร้อยอ่อนโยน บัดนี้หยาบกร้านและมีไรเคราที่ไม่สม่ำเสมอเนื่องจากการโกนอย่างลวกๆ ร่างกายที่เคยกำยำดูซูบผอมจากคืนที่ได้เจอกันที่ผับไปมาก

"แกจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แต่ฉันไม่ได้มาถึงที่นี่เพื่อสมน้ำหน้าแกหรอกนะ เมฆ"

กฤตภาสรู้ว่าเขามีเวลาในการเยี่ยมจำกัดจนไม่ควรเสียเวลากับการต่อปากต่อคำ และสิ่งที่เขาเพิ่งเอ่ยก็เป็นความจริง จุดประสงค์ที่เขามาเยี่ยมรุ่งภพในวันนี้หาใช่เพื่อซ้ำเติม

รุ่งภพเงียบไป ชายหนุ่มชำเลืองมองผู้คุมที่อยู่ในบริเวณห้องเยี่ยมผู้ต้องขังด้วยแล้วก็ถอนหายใจ นัยน์ตาที่ลึกโหลคล้ายคนนอนไม่เต็มอิ่มสักคืนหลุบลงก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ

"ฉันรู้ความจริงทุกอย่างจากคุณลุงกับคุณโกเมทแล้ว ทำไมแกถึงไม่บอกฉันตั้งแต่ตอนแรกที่เนตรท้อง?"

"เพราะฉันรู้ว่าแกจะไม่เชื่อ ตอนนั้นสำหรับแกแล้วไม่มีคำพูดของใครมีน้ำหนักเท่ากับเนตร แต่เนตรก็รู้พอๆ กับที่ฉันรู้ว่าถ้าความแตกแกคงตามไปล่วงเกินพ่อของเด็กตัวจริงแน่ ถ้าเป็นแบบนั้นตำแหน่งงานของคุณลุงจะได้รับผลกระทบและแกเองก็อาจจะโดนเก็บ เนตรเลยเลือกที่จะหักหลังฉันมากกว่าปล่อยให้พ่อกับแกเดือดร้อน เพียงแต่ไม่มีใครคิดว่าแกจะกล้าเอาปืนมาไล่ยิงฉันถึงที่บ้าน"

"กระทั่งหลังจากเนตรแท้งแกก็ยังไม่มาบอกความจริงกับฉัน ยอมให้ฉันหาเรื่องแกไปเรื่อยๆ จนแทบเปิดบริษัทไม่ได้?"

รุ่งภพยังคงไม่เหลือบตาขึ้นมองเขา กฤตภาสพลันรู้สึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมาติดหมัด

"ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษหรืออยากเล่นบทพระเอกอะไรหรอก อีกอย่างตอนนั้นเนตรก็แท้งไปแล้ว การบอกว่าพ่อของเด็กไม่ใช่ฉันมีแต่จะทำให้แกคิดว่าฉันพยายามปัดความรับผิดชอบ อีกอย่างแกเองมีธุรกิจที่ต้องดูแล ฉันก็มีบริษัทของฉันที่ต้องพยายามสร้างให้เป็นรูปเป็นร่างเหมือนกัน ตอนนั้นฉันคิดว่าถ้าเวลาผ่านไปแกคงปล่อยวางแล้วเลิกตอแยฉันไปเอง แต่แกไม่เลิก...ฉันยอมรับว่าฉันโมโหมากตอนที่รู้ว่าพ่อคิดจะเทคโอเวอร์บริษัทของแก เพราะตอนที่กู้เงินพ่อมาทำบริษัทช่วงแรกๆ ฉันไม่เคยอาศัยชื่อพ่อในการหาลูกค้าเลย ฉันอยากให้แกรู้ว่าเคยทำให้ฉันลำบากไว้แค่ไหนกว่าจะลืมตาอ้าปากได้ก็เลยไปห้ามพ่อเอาไว้ แต่ฉันยอมรับว่าไม่ได้ติดตามข่าวของเนตร เลยไม่รู้เรื่องที่เธอป่วยจนสุดท้ายก็ฆ่าตัวตาย สำหรับเรื่องนั้น...ฉันเสียใจ บางทีฉันอาจจะผิดเองตั้งแต่แรกที่ไม่บอกความจริงว่าพ่อของเด็กไม่ใช่ฉัน บางทีตอนนี้พวกเราคงไม่ต้องมานั่งคุยกันผ่านกระจกแบบนี้"

กฤตภาสเอ่ยจบก็ระบายลมหายใจเฮือกใหญ่ นี่คือสิ่งที่เขาตั้งใจจะมาพูดกับรุ่งภพหลังจากใช้เวลาคิดมาหลายวันนับตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล จริงอยู่ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ป่วยหนักหนาสาหัส แต่เหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นติดต่อกันเป็นลูกโซ่ทำให้กฤตภาสเริ่มคิดถึงความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนรอบตัว และรุ่งภพคือปมแรกที่เขาต้องการจะคลาย

"ถ้าหากรู้ว่าพ่อของเด็กตัวจริงคือใครตั้งแต่ตอนนั้น ฉันคงผลีผลามทำอะไรจนโดนสั่งเก็บไปแล้วก็ได้ แกพูดถูก...ฉันหุนหันเกินไป ไม่ว่าเนตรพูดอะไรก็พร้อมจะเชื่อทั้งที่ส่วนลึกในใจก็สงสัยว่าแกน่ะเหรอจะหักหลังฉัน แต่เพราะแกไม่ปฏิเสธ ฉันก็เลยปักใจเชื่อว่ามันคือความจริง"

"ฉันรู้ว่าถึงพูดตอนนี้ก็คงสายเกินไปแล้วและแกอาจจะไม่อยากได้ยินคำนี้จากฉันก็ได้ แต่ว่า...ฉันขอโทษ"

รุ่งภพกะพริบตาปริบก่อนจะเหลือบมองกฤตภาสอย่างประหลาดใจ ตลอดช่วงเวลาที่รู้จักกันนั้นเขาไม่เคยได้ยินกฤตภาสเอ่ยคำว่าขอโทษกับใครโดยที่เต็มใจหรือหมายความตามที่พูดจริงๆ เลยสักครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่น้ำเสียงและแววตาของอีกฝ่ายล้วนสะท้อนความรู้สึกเดียวกับคำที่เอ่ยอย่างเต็มเปี่ยม

คนตรงหน้าเขายังคงเป็นกฤตภาส ศิตานนท์ที่รู้จักกันมาตลอดเวลาร่วมสิบกว่าปี แต่มีสัญญาณบางอย่างที่บ่งบอกว่าอะไรบางอย่างในตัวเพื่อนของเขาได้เปลี่ยนไป และแม้แต่เจ้าตัวเองก็อาจไม่ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงนี้เลยด้วยซ้ำ

"ช่างมันเถอะ พวกเราต่างคนต่างก็ทำตัวเอง ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปจะส่งผลยังไงต่ออนาคต แกเองก็คงไม่ทันคิดเหมือนกันว่าการปล่อยให้เนตรโกหกฉันจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ตามมา ตอนนี้พวกเราก็ได้แต่ต้องก้มหน้าชดใช้สิ่งที่ทำลงไปเท่านั้น"

กฤตภาสไม่ได้เอ่ยอะไรอีก เขารู้สึกคล้ายกับว่าในที่สุดความยอกแสยงในใจคล้ายมีหนามแหลมทิ่มแทงเพราะเรื่องของรุ่งภพและเนตรนภาก็ถูกยกออกไปเสียที และคำพูดของรุ่งภพในวันนี้ช่างคล้ายกับคำพูดที่พ่อของเขาเอ่ยเมื่อวันที่เข้าโรงพยาบาลไม่มีผิด


'เราไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจในวันนี้จะส่งผลต่อความสุขในอนาคตแค่ไหน'


ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังและรู้ว่าเวลาในการเยี่ยมใกล้จะหมดลงแล้ว ฝ่ายรุ่งภพไม่ได้หันไปมองตามแต่ก็พอจะเดาได้ คนที่อยู่อีกฝั่งของกระจกและลวดตาข่ายจึงเอ่ยขึ้น

"กฤต"

"หือ?"

กฤตภาสส่งเสียงรับในคอผ่านหูโทรศัพท์ เขาดึงสายตากลับมามองเพื่อนอีกครั้ง แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นนัยน์ตาลึกโหลของรุ่งภพมีรอยยิ้ม ถึงแม้ยิ้มนั้นจะไม่ได้แผ่ไปถึงส่วนอื่นของใบหน้าก็ตาม

"ขอบใจมากนะที่มาเยี่ยมวันนี้ ถึงแม้จะเสียใจที่ผู้หญิงที่ฉันรักจากไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจที่ได้เพื่อนกลับมา"

"อืม"

"ใกล้จะหมดเวลาเยี่ยมแล้ว ฉันรู้ว่าแกงานยุ่ง แกไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยมฉันบ่อยๆ หรอก เพียงแต่ฉันขอร้องอะไรสักอย่างได้ไหม?"

กฤตภาสสูดหายใจพลางกระชับมือที่ถือหูโทรศัพท์แน่นขึ้น "ว่ามาสิ"

"ฉันคงไม่มีวันได้พบเจอหรือรักใครอีก ฉันเคยฝันมาตลอดตั้งแต่ตอนที่หมั้นกับเนตรว่าสักวันฉันจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ให้ซ้ำรอยชีวิตตัวเองตอนเด็กที่บ้านแตกสาแหรกขาด ตอนนี้ฉันไม่มีวันที่จะทำความฝันนั้นให้เป็นจริงอีกแล้ว แต่ฉันยังมีแก...แกจะมีความสุขแทนฉันได้ไหม จะมีใครสักคนที่แกยินดีจะรักและทุ่มเทชีวิตให้เขา ทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุขเหมือนที่ฉันเคยอยากทำให้เนตรได้ไหม"

"เมฆ..."

"ฉันรู้ ที่ผ่านมาแกไม่เคยรักใคร แต่ละคนที่เข้ามาก็อยู่กับแกได้แค่ประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้น ยังไม่เคยมีใครเข้าถึงหัวใจแกได้ แต่แปลกนะ...ที่ฉันสังหรณ์ว่าการที่แกมาหาฉันวันนี้เพราะใครบางคนทำให้แกเปลี่ยนไปแล้ว ไม่อย่างนั้นต่อให้นึกถึงมิตรภาพที่พวกเราเคยมีกันมาแค่ไหน คนอย่างคุณชายกฤตภาสก็ไม่มีวันจะยอมมาเหยียบเรือนจำแน่ๆ"

"นี่แกเห็นฉันแย่ขนาดนั้นเลยรึ"

กฤตภาสเอ่ยพลางหัวเราะเสียงต่ำในคอ ทว่ารอยยิ้มเบาบางที่อยู่บนริมฝีปากของเขาหาใช่รอยยิ้มหยัน และรอยยิ้มเดียวกันก็สะท้อนอยู่บนใบหน้าของรุ่งภพที่นั่งอยู่อีกฟากของกระจก

"สัญญาสิกฤต แกจะใช้ชีวิตข้างนอกนั่นแทนฉัน แกจะมีความสุขแทนฉัน แกไม่ต้องมาเยี่ยมฉันอีกหรือพาคนรักของแกมาหาฉันก็ได้ แต่อย่างน้อยแกจะรักใครสักคนและใช้ชีวิตเพื่อเขา...แทนในส่วนที่ฉันกับเนตรทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว สัญญาสิ"

หมดเวลาเข้าเยี่ยมแล้ว กฤตภาสมองแผ่นหลังของรุ่งภพที่เดินหายไปหลังประตูอีกฟาก จากนั้นก็ระบายลมหายใจยาวก่อนจะเดินออกมาจากห้องเยี่ยมผู้ต้องขัง เขาเดินสวนผู้คนในทัณฑสถานออกมาจนกระทั่งถึงรถที่จอดเอาไว้ เมื่อเปิดโทรศัพท์ก็เห็นรายการมิสคอลโดยที่สายล่าสุดคือพ่อของเขาเอง จึงกดโทรกลับเผื่อว่าอีกฝ่ายมีธุระด่วน

"ฮัลโหล?"

"กฤตรึ ไปไหนมา พ่อโทรเข้าบริษัทก็เห็นเขาบอกว่าไม่อยู่"

"ผมมาเยี่ยมเมฆน่ะครับ"

ปลายสายอึ้งงันไป ก่อนที่ผู้สูงวัยจะทวนคำด้วยน้ำเสียงแปลกใจสุดขีด

"ไปเยี่ยมเมฆ? ไปทำไมกัน!?"

"มีบางเรื่องที่ผมอยากจะเคลียร์น่ะครับ ไม่ต้องห่วงหรอกครับพ่อ ตอนนี้ผมกับเมฆ...ไม่มีอะไรติดค้างในใจกันอีกแล้ว"

น้ำเสียงสงบนิ่งของกฤตภาสค่อยทำให้คู่สนทนาวางใจ โกเมทถอนหายใจยาวอย่างนึกปลง จากนั้นจึงค่อยวกกลับเข้าประเด็นที่โทรหาในตอนแรก

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว จริงสิ แล้วคุณมุกได้โทรมาหาหรือยัง?”

“แม่เหรอครับ? พอดีผมเพิ่งเปิดเครื่องเมื่อกี้แล้วเห็นมิสคอลล่าสุดมาจากพ่อก็เลยโทรมาก่อน สงสัยก็คงจะอยู่ในรายการมิสคอลล่ะมั้ง”

กฤตภาสตอบอย่างแปลกใจ แม่ของเขาไม่ค่อยได้โทรมาหาบ่อยนักยกเว้นว่าเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ และเท่าที่จำได้นั้นอีกฝ่ายไม่เคยโทรหาพ่อของเขาเลยนับตั้งแต่หย่าขาดจากกัน จึงค่อนข้างแปลกใจที่ครั้งนี้พ่อกลับรู้ว่าแม่โทรมาหาเขา

“ถ้าอย่างนั้นก็โทรกลับไปหน่อยก็แล้วกัน พอดีคุณยายของแกโทรมาถามพ่อว่าติดต่อแกได้รึเปล่า เพราะว่าคุณมุกกำลังจะกลับมาเมืองไทยอาทิตย์หน้า คงอยากจะนัดให้แกไปรับล่ะมั้ง"

“แม่จะกลับมาอาทิตย์หน้า? เข้าใจแล้วครับ งั้นเดี๋ยวผมโทรหาแม่เอง”

ชายหนุ่มทวนคำอย่างแปลกใจ เพราะรู้ดีว่าปกติแล้วแม่ของเขาไม่ค่อยอยากกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดถ้าไม่มีธุระจำเป็น ครั้งสุดท้ายที่กลับมาก็เพื่อมาร่วมงานศพของญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเมื่อสี่ปีก่อน ดังนั้นหากไม่ใช่เพราะมีเรื่องสำคัญจริงๆ คงไม่บินกลับมาปุบปับโดยไม่เกริ่นกับเขาล่วงหน้าเช่นนี้แน่

หลังจากวางสายแล้วกฤตภาสก็สตาร์ทรถ เขาพยายามครุ่นคิดว่ามีเรื่องใดที่ทำให้แม่ของเขาต้องกลับมาในช่วงนี้หรือไม่แต่ก็นึกไม่ออก สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจขับรถกลับบริษัทก่อน เพราะว่าด้วยสภาพอารมณ์ในตอนนี้...เขายังไม่อยากคุยกับผู้ให้กำเนิดอีกคนในเวลานี้เท่าไรนัก


   
++---TBC---++
 


A/N: ความรู้สึกแรกที่ผุดขึ้นมาหลังเขียนตอนนี้จบก็คือ...นี่เป็นนิยายที่ยาวที่สุดที่เคยเขียนมาเลยแฮะ แต่สำหรับคนอ่านคงอยากรู้มากกว่าว่าเมื่อไหร่ตากฤตกับน้องตี้จะได้เจอกันซักที  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 30-09-2014 19:24:18

 :z13: :z13: :z13:

จิ้มก่อนอ่านนนนนนนนน  :katai5:


...จริง เมื่อไหร่จะเจอกัน หรือยังไม่ต้องเจอก้ได้ แต่ให้มันมีอะไรรีเลทกันบ้างเห้ออออออออออ รู้สึกตัวอีกที ทั้งคู่ก็ต่างคนต่างใช้ชีวิตไปเงียบๆพร้อมทำใจจากลา (รีเปล่า?!?) กันไปล่ะ 555 แล้วก็รอว่าเมื่อไหร่อิกฤตมันจะได้กินมาม่าต้มแซ่บซะที ต้มน้ำมาซักพักล่ะ แลจะไม่เดือดร้อนเท่าไหร่นะ ชิส์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-09-2014 19:32:31

ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ เรื่องที่อยากรู้ว่าคุณกฤตกับน้องตี้จะได้เจอกันเมื่อไหร่  เพราะตอนที่แล้วก็ทำเอาลุ้นซะเกร็งไปหมด  พอมาก็ยังไม่เจอกัน  แถมน้องตี้ยังไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ เกี่ยวกับคุณกฤต  ซึ่งมันรู้สึก  ไม่คืบหน้ามาก ๆ ในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้  ทำเอานอยด์เลยนะเนี่ย  แต่ที่เห็นชัดเจนก็คือความคิดที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นของคุณกฤต  อย่างที่เพ่ื่อนของเจ้าตัวว่า  ก็ถือเป็นการเปลี่ยนไปในทางบวก  เป็นกำลังใจให้ตามหาหัวใจตัวเองต่อไป

มาต่อไว ๆ น๊าาาา    :katai5: 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-09-2014 19:44:58

เมื่อไหร่กฤตกะตี้จะเข้าใจกันล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 30-09-2014 20:05:54

สำหรับเรากฤตกับตี้จะได้เจอกันตอนไหนเรายังไม่สนใจและลุ้นเท่ากับว่า
กฤตมันจะได้รับกรรมที่มันเคยทำเลวที่ชั่วกับตี้ตอนไหนมากกว่า
เพราะยังๆสองคนนี้มันก็ต้องเจอกกันอยู่แล้ว แต่ไอกฤตมันจะสำนึกจะเจ็บปวดและได้รับกรรม
ตอนไหนและจะเจอกับอะไรบ้างนี่สิที่เราอยากรู้และก็ไม่รู้ว่าจะมีตอนนั้นด้วยรึเปล่าอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 30-09-2014 20:11:12

ไม่เจอกันก็ไม่เป็นไร เอาแบบตี้เจอคนใหม่ดีๆ ไปเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 30-09-2014 20:18:12

นั่นสิ กฤตกับตี้จะได้เจอกันตอนไหนอ่าาา  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-09-2014 20:27:07

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 30-09-2014 20:29:30

เหมือนจะค่อยๆคลายไปทีละปม
รอวันทั้งสองหวนพบกันอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 30-09-2014 20:34:03

บวกหนึ่ง บวดเป็ด ค่ะ
รอตี้กับคุณกฤตเจอกัน
อยากรุ้ว่าคุณกฤตจะทำยังไงให้ตี้กลับมามีความรุ้สึกดีๆให้กันอีกครั้ง
และแม่ของคุณกฤตจะกลับมาทำไม มีเรื่องอะไรสำคัญ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 30-09-2014 20:37:33

อ้างจาก: AMINOKOONG ที่ 30-09-2014 20:05:54  

สำหรับเรากฤตกับตี้จะได้เจอกันตอนไหนเรายังไม่สนใจและลุ้นเท่ากับว่า
กฤตมันจะได้รับกรรมที่มันเคยทำเลวที่ชั่วกับตี้ตอนไหนมากกว่า
เพราะยังๆสองคนนี้มันก็ต้องเจอกกันอยู่แล้ว แต่ไอกฤตมันจะสำนึกจะเจ็บปวดและได้รับกรรม
ตอนไหนและจะเจอกับอะไรบ้างนี่สิที่เราอยากรู้และก็ไม่รู้ว่าจะมีตอนนั้นด้วยรึเปล่าอ่ะ  :katai1:

ต้องให้ถึงตายไหมคะถึงจะพอใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-09-2014 20:45:32

เจอแล้วต้องเมินน่ะตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-09-2014 20:50:32

เมื่อไรจะได้เจอกันอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-09-2014 20:53:41

คุณกฤตกำลังสางปมปัญหาชีวิต คุณนายแม่จะเข้ามาสร้างปมใหม่อีกหรือเปล่า
ส่วนน้องตี้รอก่อนนะ ให้อิตาคุณกฤตแกสำนึกให้หนัก ๆ ซะก่อน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 30-09-2014 21:10:38

กรีดร้อง คุณกฤตตตตตต !!!!!  หวายยยยย ทำดีทำดี
รอที่จะเจอและเคลียร์กับน้องตี้อีกนะ ฮึบ!!!!!
อยากอ่านต่อแล้ววววว คนเขียนสู้ๆ นะครับ เป ้นก_ลังใจให้
รออยู่555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 30-09-2014 21:14:41

อย่ายืดตอนให้ยาวเหมือนละครหลังข่าวช่องหลายสีนะคะ   :katai4:

มาเห๊อะ เจอกันได้แล้ว    :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 30-09-2014 21:40:16

ให้เวลาคนหนึ่งเพื่อลืม อีกคนเพื่อให้เข้าใจ
แต่ลืมยากแล้วก็เข้าใจยากเนอะ2คนนี้
หนีไปหาน้องขลุ่ยดีกว่า ใสใสใช่มั้ย  :man1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 30-09-2014 21:43:10

อ้างจาก: bellbomb ที่ 30-09-2014 20:37:33  

ต้องให้ถึงตายไหมคะถึงจะพอใจ

v
v
v
ไม่ต้องถึงตายเพราะถ้ามันตายคนที่จะเจ็บปวดและสงสารมันจะกลายเป็นตี้ทันที แค่นี้เราก็แทบจะร้องไห้ตามตี้แล้ว
แต่เอาให้มันเจ็บปวดพอๆกับตี้ให้คนอ่านได้รู้สึกสงสารจนสามารถให้อภัยมันได้
เพราะตอนนี้บอกเลยครับว่าเรายังไม่ได้รู้สึกว่ากฤตจะสำนึกกับสิ่งที่มันทำเลยซักนิด เหมือนกฤตมันไม่ได้รู้สึกว่า
สิ่งที่ตัวเองทำมันผิดอะไร ยังเฉยๆไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับการกระทำที่มันทำกับตี้
อย่าลืมนะครับว่าที่กฤตทำมันไม่ใช่เรื่องเล็ก ทั้งบังคับข่มขู่แบล็คเมล์ แล้วยังมาทำร้ายจิตใจตี้
แบบว่าไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกของตี้เลยเรื่องที่นักข่าวถ่ายรูปจูบกันอ่ะ
ถ้าจะไม่ให้เราโกรธหรือเสียความรู้สึกกับตัวละครตัวนี้เลย มันคงเป็นไปไม่ได้เลยแน่ๆ
ก็คุณแต่งให้มันเลวจะมาให้เรารักเราชอบหรือเชียร์สนับสนุนตัวละครมันคงเป็นไปไม่ได้นะครับอย่าลืมจุดนี้
แม้ความจริงกฤตมันอาจจะไม่ได้เลว ป่าเถื่อน โหดร้ายมากมายเหมือนพระเอกเรื่องอื่นๆ
แต่ก็อยู่ในหมวดเลวบริสุทธิ์อยู่ดี ยังไงก็ฝากคนแต่งจัดการมันให้ทีนะครับฝาก :beat:  :z6: มันซักทีสองที
จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง หรือไม่ก็หาผู้ชายแซ่บๆมาปนเปรอน้องตี้ของเรา
รอให้อีตากฤตมันได้รู้ใจตัวเองเร็วๆซักที กราบงามๆล่ะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-09-2014 21:45:37

น้องตี้ยังเจ็บลึกจนไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เศร้าเนอะ
คุณกฤตดูจะเป็นคนดีขึ้น ใส่ใจอะไรมากขึ้น แต่คงไม่รู้สึกอะไร จนกว่าจะได้เจอน้องอีกครั้งมั้ง
ถึงจะรู้ตัวว่ารักเขา อยากให้เจอกันค่ะ แต่มันก็มีครรลองของมัน จะรอนะคะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 30-09-2014 22:18:54

ลุ้นๆๆๆๆๆ ทั้งสองต่างก็มีแผลใจ แต่ ณ จุดนี้เราเชียร์น้องตี้มากกว่านะ เนื่องจากหมั่นไส้คุณกฤตมาก  :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-09-2014 22:49:06

เจอกันซะทีสิตากฤตน้องตี้ คิดถึงแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-09-2014 22:57:41

ตอนที่แล้วเจอน้องตี้ ตอนนี้เจอคุณกฤต ตอนไหนน้าที่พวกเขาจะเจอกัน :hao5:
แต่ลุ้นว่าเมื่อไหร่คุณกฤตจะรู้ใจตัวเองสักทีเนี่ย ปล่อยไว้นานน้องตี้ลืมหมด มีคนใหม่ เสร็จเลยครับ อิคุณกฤตแกหมดสิทธิ์เลย :katai1:
สรุปนี่อยากให้คืนดีกันเร็วๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 30-09-2014 23:01:37

ใจเย็นๆ นะคะ คนอ่านอินไปกับตัวละคร เพราะคนเขียนแต่งให้มันเป็นแบบนั้น น่าภูมิใจที่เขียนเก่ง
ตัวละครทำสิ่งเลวร้าย คนอ่านย่อมไม่ชื่นชม ถ้าชอบนี่ก็แปลกแล้ว
จะอย่างไรก็ตาม ทุกคนย่อมได้รับผลของการกระทำ
นิยายเรื่องนี้สนุกมาก ลึกซึ้งในด้านอารมณ์ความรู้สึก
เป็นเรื่องที่ติดตามมานาน อ่านทวนสองรอบแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-09-2014 23:02:45

คุณกฤตก็ยังไม่รู้ตัวนะ
หรือรู้แล้วแต่ไม่บอกเรา?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 30-09-2014 23:41:43

เราก็คิดนะว่าเมืีอไหร่จะได้เจอกันซะที
แต่ว่าระหว่างที่รอตอนต่อไปอยู่อย่างนี้เราก็เริ่มจินตนาการถึงตอนที่เขาทั้งคนอยู่ด้วยกันแล้วนะ อ่อต้องบอกว่าอยู่ด้วยกันแบบรักกันแล้วนะ มันคงเป็นอะไรที่กัดหมอนสุดๆละ  เมื่อไรจะถึงตอนแบบนั้นนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 30-09-2014 23:55:41

กฤตอ่อนลงเยอะเลยนะ ไม่คิดถึงตี้หรอ ไม่ง้อหน่อยหรอ รักเค้าไม่ใช่หรอ ฮึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-10-2014 00:52:58

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 01-10-2014 02:18:52

กฤตเปลี่ยนไปเพราะตี้ ยอมรับเถอะ :))

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 01-10-2014 03:13:55

รอวันที่เค้าสองคนหวนคืนมาเจอกัน :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: josephine ที่ 01-10-2014 07:37:18

เมื่อไหร่จะเจอกันนี่ ลุ้น ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-10-2014 09:01:05

จุดเปลี่ยนในชีวิต....น้องตี้โตขึ้นมากเลยนะ ส่วนตาลุงก็ โตทันน้องละนะ 5555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 01-10-2014 09:35:14

ซึ้งตอนได้เพื่อนกลับมา
กฤตต้องมีความสุขกับน้องตี้น๊าาาาาา
เจอกันได้แล้วววววววว  ใจจิขาดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 01-10-2014 10:15:05

ปวดใจเลย
คนที่มาหากลับไม่ใช่
เมื่อไหร่ๆหนอเมื่อไหร่จะเริ่มตามหาตี๊สะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 01-10-2014 11:25:03

เปิดมาเจอว่าอัพตอนใหม่แล้วเปรียบเหมือนถูกหวยงวดนี้เลย
ใจมันจะได้กระชุ่มกระชวยสักที มันรู้สึกเหี่ยว ๆ มาหลายวันแล้ว  :z7:

ตากฤษเคลียร์เรื่องเมฆจบหนึ่งเรื่องแล้ว เดี่๋ยวก็เรื่องแม่อีกรายต่อไป
ส่วนไอ้เรื่องสำคัญของน้องตี๊มันต้องเอาไว้สุดท้ายแน่เลย
อยากให้เพื่อนรู้เรื่องนี้นัก 2 คนนั้นจะได้จัดเต็มกฤษสักทีหมั่นไส้นัก  :z6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 01-10-2014 13:27:53

ตอนนี้กฤตเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้นเยอะ มีการนึกถึงคนอื่น คิดถึงผลของการกระทำที่ตามมา นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก
ทั้งหลายทั้งมวลก็ต้องยกความดีให้กับน้องตี้นะคะ ไม่ได้คนนี้นายกฤตคงยังไม่รู้สึกตัว

ส่วนเรื่องคนอ่านอิน อันนี้ก็เข้าใจนะเพราะตอนนี้เราก็ยังอินที่เกลียนณรงค์ไม่เลิก ออกมาตอนไหนขอด่าไว้ก่อนอยู่ดี 55555  :katai4: 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 01-10-2014 14:08:13

ถ้าคุณกฤตไม่รีบไปตามน้องตี้กลับมา เราจะยุให้คนอื่นมาจีบน้องล่ะนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 01-10-2014 15:09:02

น้องขลุ่ยก้อดีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-10-2014 15:13:35

เมื่อไหร่จะเจอกันงะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-10-2014 21:13:21

ที่คุณกฤตกับน้องตี้ยังไม่ได้พบเจอกัน
ในความคิดของเรา มันก็สมเหตุสมผลดีแล้วนะคะ
เนื้อเรื่องไม่ได้ยืดยาดหรือดำเนินเรื่องช้าอะไรเลย
ถ้าจู่ๆคุณกฤตเจอน้องตี้นี่สิแปลก น้องตี้หนีไปไกลขนาดนั้น
และช่วงระยะเวลานี้ ก็เป็นช่วงทบทวนและปรับเปลี่ยนของคุณกฤต
คิดว่าอีกไม่นานนิสัยในด้านแย่ๆของคุณกฤตก็ต้องถูกชะล้างออกไป
เราไม่ได้เข้าข้างคุณกฤตเลยนะ เราทั้งโกรธและเกลียดคุณกฤตมากด้วยซ้ำ
ที่มาทำร้ายๆกับน้องตี้(สุดที่่รักของเรา)ในทุกๆเรื่อง ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ
โดยเฉพาะจิตใจ น้องตี้ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

อีกไม่นานก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว  น้องตี้ก็ต้องกลับมาเรียน กลับมาใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยกับเพื่อนๆ
เราอยากให้น้องตี้ได้พบเจอคนใหม่ๆบ้าง (ไม่ใช่ให้น้องตี้เปลี่ยนสามีใหม่นะคะ)
เผื่อน้องจะกลับมาร่าเริงสดใสเป็นน้องตี้คนเดิม  ความต้องการของเราก็คือ อันนี้แบบคิดเองฟินเองสุดๆ
อยากให้มีรุ่นพี่วิศวะ(ทำไมต้องคณะนี้ อิอิ) ที่แสนดีและสุภาพบุรุษมากๆ มาจีบน้องตี้ของเราบ้างอะไรบ้าง
ถ้ามีอย่างนั้นได้จริงๆ ไม่ใช่แค่น้องตี้ที่จะมีความสุข  เราในฐานะแม่ยกน้องตี้(ย้ำอยู่เสมอ) ก็จะพลอยแฮปปี้ไปด้วย
แต่ยังไงก็ขอยืนยันคำเดิมว่าน้องตี้จะไม่ไปเป็นของใครแน่นอน  น้องตี้ต้องเป็นของคุณกฤตคนเดียวเท่านั้น เอ๊ะ ยังไง

ไม่แน่น้า ตอนหน้าคุณกฤตกับน้องตี้อาจจะได้พบเจอกันแล้วก็ได้ (ถ้าคุณรินยอมอ่ะนะ) อิอิ

ปล.คอมเม้นท์นี้แทบหาสาระแก่นสารไม่ได้ ต้องขออภัยคุณรินด้วยนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-10-2014 21:32:49

 :katai1: :katai1:

กดดัน หน่วงงงงงงง มากกกกก

จะเจอกันเมื่อไหร่ แต่ถ้าเจอก้อคงเดามะถูกจะทำหน้ายังไง เหอ เหอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 01-10-2014 23:24:34

ทิ้งเวลานานไปจะต่อไม่ติดนะลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-10-2014 12:58:23

เหมือนทุกคนกำลังจะเติบโต และแข็งแกร่งขึ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 03-10-2014 19:35:33

หม่อมแม่กลับมาเรื่องนายแหล่ะตาเฒ่า!  :hao3:

ตี้ มันกำลังจะผ่านพ้นไปนะ .. :กอด1:

พี่คนเขียนเค้าใจดี :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 04-10-2014 08:19:25

พระ-นาย เขาจะเจอกันตอนไหนหนอ
รอตี้กลับมาก่อนรึเปล่าอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 04-10-2014 19:51:29

นี่จะเป็นอีกเรื่องที่คนอ่านเกลียดพระเอก
เหมือนเรื่องของณรงค์กับไรอัน (แต่ดิฉันรักคู่นั้นมากกก)
กว่าจะลงเอยอาจจะนานสักนิด แต่มั่นใจว่าตี้จะพบกับความสุขในที่สุด
จากใจคนชอบแฮบปี้เอนดิงค์ค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 05-10-2014 00:25:00

เรื่องนี้มันมันส์ ก็เพราะพระเอกนิสัยแบบนี้นี่แหละ!
หลังทำร้ายร่างกายและจิตใจกัน ถ้าเห็นว่าสิ่งที่สูญเสียมีคุณค่าเพียงพอ
ก็คงไม่มีคำว่าสายเกินไป หากทั้งคู่ปรับเปลี่ยนตัวเอง เพื่อเรียนรู้ที่จะรักให้เป็น
รัก...ที่เหมาะสมลงตัวสำหรับคนสองคนนั้น (เท่านั้น) คู่ใครก็ไม่มีทางเหมือนกัน
รออ่านต่อนะคะ ยังขอพระเอกคนเดิม เชื่อว่าไฟฉายซักกระบอก กับตบหน้าตุ๊ยท้องตื้บยอดอกอีกนิด
พระเอกคงคลำทางออกเจอได้ไม่ยาก ...แต่หวังว่าหม่อมแม่คงไม่กลับมาเพิ่มอุปสรรคนะ อิอิ
ปล.ชอบเรื่องนี้ที่สุดในหลายเรื่องที่เคยอ่านของคุณ พล็อตโดนสุดๆ การเขียนที่แบบเนิบๆแต่ลงลึกกระทืบอารมณ์แน่นปึ้กนี่ชอบมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 05-10-2014 01:41:56

โหยยย เรารึก็คิดว่าคุณกฤตไปง้อตี้ละ แต่ที่แท้ก็ยังงงง แงาวว ไม่เป็นไร
รอต่อค่ะ ชอบมาก แอร๊ยยยย -///-

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 05-10-2014 06:27:57

คุณกฤตครับมัวทำอะไรอยู่ครับเนี่ย
นึกว่าช่วงเข้าโรงพยาบาลจะรู้ใจตัวเองแล้วซะอีก
และจากทีไปเยี่ยมเมฆ ดูเหมือนก็ยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเองเท่าไหร่ ยังซึนอยู่
นี่น้องตี้ไปไกลหูไกลตาไม่ทันไรยังเกือบโดนเด็กงาบไปแล้วนะครับ
รีบไปตามน้องตี้ได้แล้วคุณกฤต เดี๋ยวคุณแม่มาอีก
ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องดราม่าอะไรเพิ่มอีกไหม

ปล.ตอนนี้รู้สึกดีที่กฤตปรับความเข้าใจกันกับเมฆแล้ว หายใจโล่งเลย

ขอบคุณคนแต่งครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 05-10-2014 15:18:38

เป็นเรื่องที่มีหลายอารมณ์มากกก อ่านแบบรวดเดียวเลย
สงสารทุกคนเลยอ่ะ ทุกคนมีบาดแผลในใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-10-2014 17:01:58

คุณหญิงแม่ต้องกลับมาจัดการหาลูกสะใภ้แน่ ๆ เบย~

 :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-10-2014 21:19:51

(http://fc00.deviantart.net/fs70/f/2010/180/5/0/APH___I__m_waiting_for_you_by_13minkyu.jpg)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 12-10-2014 17:05:59

รอ ร๊อ รอ
นั่งรอ นอนรอ ยืนรอ และหลับรอ
สุดท้ายเต้นรอแล้วกัน  :110011:  :z7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 13-10-2014 03:04:34

ตามมาอ่านรวดเดียวจนทันข่าาา ฮัดช่าาา

โอ้ย บอกตรง ๆ  กง ๆ เลยว่าเรื่องนี้มันส์มากเพราะนิสัยพระเอกเลยนะ

เราชอบการผูกปมต่าง  ๆ ของคุณรินมากเลย

จริง ๆ ก็เคยอ่านนิยาย ฟิคชั่น แนวนี้มาเยอะนะ

แต่ขอชื่นชมเลยว่าสำบัดสำนวนของคุณรินนี่ดีมาก ๆ เลยค่ะ บรรยายได้สวยงาม เห็นภาพ

เลือกใช้คำได้ลื่นไหลมาก อ่านแล้วไม่รู้สึกขัดหูขัดตาเลย  o13

ประทับใจมากค่ะะะะ รอนะคะ ชึ้บ ๆๆ :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 35 มาแล้วน้า (30/9/14) p.77
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 17-10-2014 09:00:52

ยังไม่มา  :sad11:
ยังไงก็รอ :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 18-10-2014 15:15:24

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 36


กลิ่นหอมอบอวลของกาแฟคละเคล้ากับกลิ่นนมเนยฟุ้งมาจากห้องครัว กลิ่นนั้นลอยผ่านเข้ามาทางประตูห้องนอนที่เปิดแง้มไว้จนกฤตภาสรู้สึกตัวตื่น ชายหนุ่มปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ และพบว่าภายในห้องถูกย้อมด้วยแสงสีส้มจางของยามเช้า เสียงการเคลื่อนไหวคล้ายใครบางคนกำลังอยู่ในครัวขับกล่อมให้เขาวางใจจนหลับตาลงอีกครั้ง แต่เพียงไม่กี่นาทีถัดมา เขาก็รับรู้ได้ว่าใครคนนั้นเดินเข้ามาในห้องนอน ร่างที่ไม่สูงใหญ่เหมือนเขาทรุดตัวลงนั่งจนขอบเตียงยวบลงนิดหนึ่ง เนื่องจากทิศนั้นเป็นทิศที่หันไปทางหน้าต่าง ร่างของอีกฝ่ายจึงบดบังแสงยามเช้าอันน้อยนิดจนเกิดเงาสลัวทาบบนหน้าของคนบนเตียง

สัมผัสจากปลายนิ้วที่ลูบบนผิวแก้มสากของเขาดึงมุมปากของกฤตภาสให้หยักขึ้น ชายหนุ่มสูดหายใจยาวอย่างพึงพอใจกับกลิ่นหอมหวานของนมเนยที่โชยเข้าจมูก กระทั่งเมื่อมือที่ลูบบนหน้าทำท่าจะผละจากไป เขาจึงยกมือหนาขึ้นกดทับฝ่ามือนั้นเอาไว้ ไม่ยอมให้เคลื่อนห่างจากใบหน้าของตัวเอง

“เช้าแล้วนะครับ”

“อืม รู้แล้ว”

“ผมทอดแพนเค้กกับไข่ดาวไว้ให้ กาแฟก็ชงเสร็จแล้วด้วย พี่กฤตจะลุกมากินเลยรึเปล่า?”

“ตอนนี้ยังไม่อยากกินแพนเค้ก อยากกินคนทำแพนเค้กมากกว่า”

เขายิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ไม่ยอมลืมตา แต่ขณะที่พยายามจะดึงร่างที่นั่งอยู่เข้าหาตัว อีกฝ่ายกลับหัวเราะเสียงใสแล้วชักมือออกจากฝ่ามือของเขา

“อยากกินก็ลุกตามมาเองสิ ถ้าช้าไม่รอนะบอกก่อน”

“เดี๋ยว! ตี้!!”

ภาพใบหน้ายิ้มแย้มของเด็กหนุ่มหายวับไปในทันทีที่กฤตภาสผุดลุกขึ้นนั่ง ชายหนุ่มสูดหายใจแรงเมื่อลืมตาตื่นขึ้นแล้วพบแต่ความว่างเปล่า ประตูห้องนอนปิดสนิท ไม่มีกลิ่นนมเนยหรือกาแฟอวลกรุ่นจากห้องครัว และคนที่มาปลุกเขาก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ไม่เคยอยู่ตรงนั้น...ไม่เคยเข้ามายั่วยวนฉอเลาะ...ทำให้หัวใจเขาพองล้นไปด้วยความรู้สึกอันไม่คุ้นเคยเหมือนที่เพิ่งเห็นในฝันเลยสักนิด

‘พี่กฤต’ งั้นรึ...

กฤตภาสสูดหายใจลึกก่อนจะระบายออกมาแรงๆ เพื่อให้สมองโล่ง มุมปากเหยียดยิ้มหยันเมื่อนึกถึงสรรพนามที่ถูกเรียกในช่วงครึ่งหลับครึ่งตื่น ถึงแม้จะเคยได้ยินว่าความฝันเกิดจากจิตใต้สำนึกที่ต้องการจะปลดปล่อยความปรารถนาซึ่งถูกเก็บกดไว้ในยามที่รู้สึกตัว แต่สิ่งที่เขาได้สัมผัสชั่วเวลาสั้นๆ เมื่อครู่ช่างไม่ต่างจากการละเมอเพ้อพกเลยสักนิด

เด็กคนนั้นไม่เคยเรียกเขาว่าพี่ ยิ่งกว่านั้นก็ไม่เคยตื่นก่อนเพื่อลุกไปทำอาหารเช้าให้ อย่างมากที่สุดก็แค่เคยต้มบะหมี่ให้เขาในคืนที่กลับจากงานเลี้ยง ออกไปซื้ออาหารตามสั่งที่ตลาดในวันที่ไม่มีกับข้าวกับปลาในตู้เย็น นอกจากนั้น...ก็แค่ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า...ช่วยเช็ดตัว...ช่วยเป็นธุระประสานงานที่บริษัทให้จนหัวหมุนระหว่างที่เขาพักฟื้นในโรงพยาบาลเท่านั้นเอง

ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นเลย เพียงแต่ว่า...สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำให้เขามาก่อน และเหตุผลนี้ก็มีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้ธีระแตกต่างจากคนอื่นที่เขาเคยคบหาไปแล้ว

จริงอยู่ว่าจุดเริ่มต้นของพวกเขาสองคนช่างลักลั่นจนเข้าขั้นแปลกประหลาด เขาบังเอิญไปเห็นอีกฝ่ายในผับ บังเอิญนึกสนใจกับท่าทางเงื่องหงอยตอนนั่งเฝ้าโต๊ะคนเดียว บังเอิญเอะใจจนตามไปช่วยเมื่อถูกผู้ไม่หวังดีมอมยาจนเกิดความสัมพันธ์เลยเถิดชั่วข้ามคืน แต่ทั้งที่คิดว่าหลังจากนั้นคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว ความบังเอิญก็ชักนำเด็กคนนั้นให้กลับเข้ามาในชีวิตเขาอีกครั้ง ตอนนั้นกฤตภาสไม่ได้มองหาความสัมพันธ์ระยะยาว เขาคิดว่าถ้าหากธีระส่งสัญญาณแม้เพียงเล็กน้อยว่าสนใจเขาก่อนก็จะตอบสนองอย่างไม่คิดมากด้วยซ้ำ แต่เพราะอีกฝ่ายไม่เข้าหาแถมยังทำท่าหลบเลี่ยง ความรำคาญเรื่องหยุมหยิมอย่างการค่อยๆ พูดคุยทำความรู้จักทำให้เขาเลือกทางลัดด้วยการสร้างเงื่อนไขมามัดมือชกอย่างโหดร้าย จากนั้นเพราะถูกใจปฏิกิริยาท่าทางที่ได้รับเวลาเห็นธีระดื้อแพ่ง เขาจึงไม่เคยมองข้ามโอกาสที่จะแกล้งยั่วเด็กหนุ่มเพื่อความพอใจส่วนตัว ยิ่งได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น กฤตภาสก็ยิ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าธีระพิเศษกว่าคนอื่นที่เขาเคยใกล้ชิดด้วย แต่บางทีอาจเป็นเพราะเขาเองที่ยินยอมให้ธีระเข้ามาใกล้มากพอที่จะสร้างความแตกต่างจนกระทั่งกลายเป็นคนพิเศษขึ้นมา

พิเศษถึงขั้นที่เขาวางใจจนปลดปล่อยด้านแย่ๆ ทุกด้านให้เห็น กล้าระเบิดอารมณ์ใส่เวลาที่หงุดหงิดไม่ได้อย่างใจ ไว้ใจให้เป็นคนเดียวนอกจากโกเมทกับศุภวัฒน์ที่ยอมให้รู้ว่าเขาถูกยิงแล้วยังให้มาคอยดูแลอยู่ใกล้ตัว ยินยอมเล่าเรื่องความบาดหมางในอดีตกับเพื่อนรักที่เก็บงำไว้คนเดียวมากว่าสิบปีให้ฟัง อนุญาตให้ได้ทำความคุ้นเคยกับเขาจนเด็กหนุ่มไม่ปฏิเสธไม่ว่าเขาจะบอกให้ทำอะไร และวางใจว่ามันจะเป็นเช่นนั้นไปจนกว่าจะถึงวันใดก็ตามที่เขาหมดความสนใจในตัวอีกฝ่ายโดยสิ้นเชิง

แต่ยังไม่ทันมีวี่แววว่าวันนั้นจะมาถึง...ธีระก็เลือกตัดความสัมพันธ์แล้วเป็นฝ่ายเดินจากเขาไปก่อนอย่างเหนือความคาดหมาย นั่นเป็นครั้งแรกที่กฤตภาสได้รับรู้ว่ารสชาติฝาดเฝื่อนในคอเหมือนถูกกรอกน้ำกรดเป็นอย่างไร ได้รับรู้ความทุรนทุราย จิตใจร้อนรนไม่สงบ ไม่เป็นตัวของตัวเองจนแทบอยากทำลายทุกอย่างที่ขวางหูขวางตาเป็นครั้งแรกในชีวิต ทั้งที่เคยคิดมาตลอดว่าการมอบความรู้สึกลึกซึ้งให้กับใครเป็นเรื่องไร้สาระ เป็นพันธะผูกพันที่จะทำให้เขาสูญเสียการควบคุมตัวเอง และจะทำให้ก้าวไปสู่จุดแตกหักที่น่าสมเพชเหมือนของผู้ให้กำเนิดเข้าสักวัน

ทั้งที่เคยบอกตัวเองมาตลอดว่าเขาจะไม่มีวันยอมให้ตัวเองมีความรู้สึกเช่นนี้เป็นอันขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะไม่มีวันถลำตัวลงไปในหลุมพรางที่ตนเป็นผู้ขุด แต่สุดท้าย...กฤตภาสก็ต้องยอมรับว่าเขาปฏิเสธความต้องการในใจของตัวเองไม่ได้

เขาอยากได้ธีระมาอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่เพียงเพื่อสนองตัณหาที่ผุดขึ้นชั่วครั้งชั่วคราวตามสัญชาตญาณดิบเท่านั้น แต่เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถย้อนกลับไปสู่วันคืนที่คบกับใครเล่นๆ โดยไม่แยแสความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่ายได้อีกแล้ว
   

"แผลที่โดนยิงของคุณ...ยังเจ็บมากรึเปล่า?"


ภาพของธีระที่ช้อนนัยน์ตาฉ่ำชื้นขึ้นถามหลังได้รู้เรื่องในอดีตของเขายังติดตรึงในความทรงจำ ทั้งที่เด็กคนนั้นผ่านเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาพอสมควรแล้วยังถูกเขาซ้ำเติม แต่กลับยังเจ็บปวดไปกับเรื่องราวที่ได้ฟังและแสดงความห่วงใยออกมาอย่างจริงใจ บางทีหากเป็นคนอื่นที่ได้มาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็อาจแสดงท่าทีเห็นอกเห็นใจเหมือนกันก็ได้ แต่ไม่มีใครเคยได้แสดงออกเช่นนั้น เพราะธีระเป็นคนเดียวที่เขาเลือกจะเปิดเผยเรื่องครั้งเก่าให้ฟังอย่างที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อน

เขาเป็นคนเลือกเด็กหนุ่มจากหมู่คนมากมายที่แวดล้อมด้วยมือตัวเอง...แล้วตอนนี้ก็กำลังหงุดหงิดงุ่นง่านกับการที่ไม่รู้ว่าเด็กนั่นหนีหน้าไปหลบอยู่ที่ไหน อยากออกตามหาให้พบแล้วดึงตัวมากอดให้แน่นๆ จนมั่นใจว่าจะไม่มีวันจากเขาไปไหนได้อีกใจจะขาด หากการเอาแต่ครุ่นคิดถึงเด็กนั่นตลอดเวลายังไม่ใช่หลักฐานว่าธีระสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของเขาเพียงไร กฤตภาสก็ไม่แน่ใจแล้วว่าในชั่ววินาทีนี้จะมีมนุษย์หน้าไหนบนโลกทำให้เขากระวนกระวายได้ถึงขนาดนี้อีก

ตลอดชีวิตที่ผ่านมากฤตภาสไม่เคยขาดอะไรทั้งสิ้น สิ่งที่เคยหายไปมีเพียงครอบครัวอันพร้อมหน้าซึ่งเขาทำใจได้ตั้งแต่รู้ความแล้วว่ามันไม่มีวันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่วันนี้เขาในวัยสามสิบสามกลับเพิ่งค้นพบช่องโหว่ในหัวใจของตัวเองเป็นครั้งแรก ความว่างโหวงจากการที่ธีระไม่อยู่ทำให้เขาว้าวุ่นจนแทบจะทนไม่ได้ และมีเพียงการตามชิ้นส่วนที่หายไปนั้นกลับมา ได้เห็นอีกฝ่ายในระยะที่เขาเอื้อมมือถึงจึงจะทำให้ใจสงบได้ในที่สุด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบดึงความสนใจของกฤตภาสที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่เดินอ้อมปลายเตียงไปหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาดูหมายเลขของคนที่โทรเข้า แต่เมื่อเห็นชื่อถนัดตาว่าเป็นใคร เขาก็กลอกตาก่อนจะกดรับสายอย่างเสียไม่ได้

"ฮัลโหล?"

"กฤตเหรอ นี่แม่เองนะ ช่วงกลางวันนี้มีธุระไปไหนหรือเปล่า?"

"ยังไม่มีครับ" กฤตภาสเอ่ยไปแล้วถึงค่อยนึกได้ว่าไม่น่าตอบไปตามจริงเลย แต่ก็สายไปเสียแล้ว

"ถ้างั้นก็พอดีเลย แม่นัดหนูมีนเอาไว้ที่ร้านของคุณยายตอนเที่ยง เดี๋ยวออกมากินข้าวกับแม่หน่อยนะ คุณยายบ่นว่าคิดถึงลูกแน่ะ"

"...ก็ได้ครับ ถ้างั้นเจอกันตอนเที่ยง"

กฤตภาสตอบก่อนจะกดวางสาย บทสนทนาของเขากับหม่อมหลวงมุกตาภาเป็นเช่นนี้เสมอ กระชับ ตรงประเด็น ไม่มีการถามไถ่ว่าอีกฝ่ายเป็นอย่างไรให้มากความเพราะมักจะได้ยินผ่านคนรอบตัวอยู่แล้ว กระนั้นเขาก็ตระหนักดีว่าต่อให้ผู้เป็นแม่จะทำเหมือนมอบอิสระเสรีให้เขาในการใช้ชีวิตอย่างเต็มเปี่ยม แต่หากพบกลเม็ดใดที่สามารถนำมาใช้เพื่อให้เขาซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวยังอยู่ในโอวาทได้ก็จะไม่ลังเลที่จะนำมาใช้อย่างเด็ดขาด

กับหญิงสาวที่เพิ่งถูกอ้างชื่อก่อนจะวางสายนี่ก็เหมือนกัน...เป็นอีกความพยายามที่ฝ่ายนั้นตั้งใจจะยัดเยียดให้เพื่อความสบายใจว่าลูกชายจะไม่ไปคว้าใครก็ได้มาเป็นสะใภ้ กฤตภาสรู้ดีว่าหม่อมหลวงมุกตาภาทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งมาตลอดเวลาเห็นข่าวของเขาที่เปลี่ยนคู่ควงมาหลากหน้าหลายตา แต่ดูเหมือนข่าวล่าสุดกับธีระซึ่งเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อนจะทำให้ผู้สูงวัยเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ถึงได้ยอมออกหน้ามายุ่มย่ามกับชีวิตส่วนตัวเขาในที่สุด ทั้งที่เคยพร่ำเตือนซ้ำแล้วซ้ำอีกมาตลอดว่าความรักไม่ใช่สิ่งจีรังยั่งยืนแท้ๆ

เมื่อถึงเวลาเที่ยง กฤตภาสก็ขับรถออกจากคอนโดไปยังร้านอาหารริมแม่น้ำของคุณยายซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยพาธีระมาทานข้าว พนักงานเห็นเขาก็ยิ้มให้แล้วพาตรงขึ้นไปยังโต๊ะที่จองไว้บนชั้นสองทันที แต่เมื่อได้เห็นว่ามีหญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างเพียงคนเดียว ชายหนุ่มก็เลิกคิ้วดกหนาขึ้นเล็กน้อย

"อ๊ะ พี่กฤต สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ"

ร่างสูงใหญ่เดินตรงเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เขาปรายตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นเงาของหม่อมหลวงมุกตาภา นัยน์ตาสีนิลจึงเหลือบกลับไปยังหญิงสาวหน้าหวานที่นั่งอยู่อีกฝั่งเป็นเชิงถาม

"คุณป้าเพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้ค่ะว่าไม่ค่อยสบาย มีนก็ถามแล้วเหมือนกันว่าถ้าอย่างนั้นจะแคนเซิลนัดวันนี้ไปก่อนไหม แต่คุณป้าบอกว่าไม่อยากให้มีนเสียเที่ยวที่ออกมาจากบ้านแล้ว ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้โทรบอกพี่กฤต"

"อ้อ..."

ชายหนุ่มลากเสียงรับรู้ในคอ แต่ไม่ประหลาดใจเลยสักนิดเดียวกับข้ออ้างที่แม่ของเขาใช้ ความจริงแล้วเขาอาจแปลกใจกว่านี้ด้วยซ้ำถ้าหากมาถึงร้านแล้วพบว่าฝ่ายนั้นนั่งรออยู่ด้วย

"ถ้าอย่างนั้นสั่งอาหารกันเลยก็แล้วกันนะคะ ขอโทษค่ะ ขอเมนูหน่อย"

มีน หรือ 'เกล็ดมณี' หันไปบอกกับพนักงานสาวที่ยืนรออยู่บริเวณนั้น กฤตภาสเพียงแต่ยกน้ำขึ้นจิบโดยไม่ปฏิเสธ เพราะถึงอย่างไรเขาก็หิวเพราะเมื่อเช้ากินแค่ขนมปังกับกาแฟ แล้วแม่ครัวที่ร้านของคุณยายก็บังเอิญทำข้าวผัดน้ำพริกลงเรือที่เขาชอบได้ถูกปากกว่าที่อื่นเสียด้วย

หญิงสาวเลือกอาหารในเมนูก่อนจะหันไปสั่งกับพนักงานอย่างคล่องแคล่ว ส่วนกฤตภาสนั้นไม่ต้องเปิดเมนูเพราะมาที่ร้านบ่อยจนรู้ว่ามีรายการอาหารอะไรบ้าง มื้อนั้นผ่านไปอย่างราบรื่นเพราะพวกเขาไม่ได้เพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งแรก กระนั้นกฤตภาสก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายคงพอจะรู้ตัวอยู่เหมือนกันว่าแม่ของเขาตั้งใจจะจับคู่ให้พวกเขาสองคน เพียงแต่เขายังดูไม่ออกว่าเธอเห็นดีเห็นงามกับความเจ้ากี้เจ้าการของแม่เขาหรือเปล่า

กฤตภาสได้พบกับเกล็ดมณีในวันที่แม่ของเขาบินกลับมาจากอังกฤษเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ก่อนหน้านั้นหม่อมหลวงมุกตาภาให้เหตุผลกับเขาทางโทรศัพท์ว่าอยากกลับมาร่วมงานเลี้ยงรุ่นและบังเอิญลูกสาวของเพื่อนซึ่งเพิ่งเรียนจบปริญญาโทก็อยากกลับมาเยี่ยมเมืองไทยพอดี จากนั้นก็บอกให้เขาเป็นคนไปรับทั้งคู่ที่สนามบิน ทันทีที่ได้พบหน้ากันและหม่อมหลวงมุกตาภาแนะนำหญิงสาวให้เขารู้จัก กฤตภาสก็รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของผู้สูงวัยทันที

จะว่าไปแล้วเกล็ดมณีนับเป็นผู้หญิงที่สวยและฉลาด นอกจากนั้นยังมาจากตระกูลนักการทูตที่สืบทอดกันมาสองชั่วอายุคน เธอติดตามพ่อกับแม่ไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กจึงทำให้รู้จักถ่อมตัวแต่ก็ฉะฉานเวลาพูดคุย ทั้งการวางตัวและพื้นเพครอบครัวที่ถูกใจแม่ของเขาทำให้กฤตภาสไม่แปลกใจที่เธอจะถูกเล็งให้เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ แม้ว่าดูจากบุคลิกแล้วกฤตภาสค่อนข้างมั่นใจว่าหากเป็นสิ่งใดที่เธอไม่เห็นด้วย เกล็ดมณีก็คงไม่ลังเลที่จะปฏิเสธ

“หลังจากมื้อเที่ยงนี้พี่กฤตว่างไหมคะ มีนกำลังคิดว่ามาอยู่เมืองไทยคราวนี้อาจจะหลายเดือน เลยอยากไปซื้อของเข้าคอนโดสักหน่อย”

เกล็ดมณีเอ่ยถามขณะที่กำลังทานของหวาน ฝ่ายกฤตภาสเพียงแต่เหลือบตาลงมองนาฬิกาข้อมือ ท่าทางที่บ่งบอกเป็นนัยว่าตนไม่มีเวลาทำให้หญิงสาวหัวเราะคิก

“พี่กฤตคะ ไม่ต้องระวังตัวกับมีนขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”

ท่าทางของกฤตภาสทำให้หญิงสาวขำอย่างอดไม่ได้ เธอดูออกตั้งแต่ที่เขาจงใจมาสายกว่าเวลานัดร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วว่าเจ้าตัวคงไม่ได้เต็มใจจะมาร่วมทานมื้อนี้นัก ยิ่งกิริยาท่าทางที่ดูไม่ได้เอาอกเอาใจเธอเป็นพิเศษยิ่งทำให้รู้ว่ากฤตภาสคงเพียงแค่ฆ่าเวลาเพื่อจะได้เอาไปตอบแม่ตัวเองได้ว่ายอมมากินข้าวเป็นเพื่อนเธอแล้วก็เท่านั้น

“ผมไม่...”

“พี่กฤต จำพิกเล็ตได้มั้ยคะ? ที่พี่กฤตเคยช่วยเป็นพี่เลี้ยงอยู่ช่วงนึงตอนอยู่ที่อังกฤษน่ะค่ะ”

หัวข้อสนทนาที่เปลี่ยนไปปุบปับของเกล็ดมณีทำให้กฤตภาสมุ่นคิ้ว ความทรงจำแต่เก่าก่อนคล้ายถูกฝังลึกจนลืมเลือนไปนาน ทว่าเมื่อมีคนกระตุ้นก็ทำให้เขานึกคุ้นอยู่เลือนราง

“เหมือนจะเคยได้ยินชื่อมาก่อน”

“อะไรกัน” หญิงสาวขมวดคิ้วทำแก้มอูม ท่าทางกระเง้ากระงอดทำให้เธอดูอ่อนวัยลงราวกับเป็นสาวแรกรุ่น “คนที่ตั้งฉายานี้ให้ก็พี่กฤตเองนั่นแหละค่ะ ตกลงจำมีนไม่ได้จริงๆ ล่ะสิเนี่ย นี่พิกเล็ตที่พี่กฤตเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆ ไง”

“หือ?”

คราวนี้กฤตภาสเลิกคิ้วสูง เขามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ค่อยอยากเชื่ออยู่หน่อยๆ เมื่ออีกฝ่ายทักเรื่องในอดีตขึ้นมา เขาก็คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยมีช่วงปิดเทอมฤดูร้อนตอนมัธยมต้นที่ติดตามแม่ไปเยี่ยมบ้านพักตากอากาศของเพื่อนที่ชานเมืองลอนดอน ที่นั่นเขาได้รู้จักเด็กหญิงที่อายุน้อยกว่าราวหกถึงเจ็ดปี ยายหนูคนนั้นตัวกลมป้อมแถมยังแขนขาสั้นยังกับลูกหมู แต่เพราะไม่มีเพื่อนเล่นวัยใกล้เคียงกันจึงทำให้ติดเขาแจ ตอนนั้นด้วยความเอ็นดูเขาก็เลยตั้งชื่อเล่นให้ว่าพิกเล็ต แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบกันอีกเพราะครอบครัวของอีกฝ่ายย้ายไปอยู่ออสเตรีย พอมองคนตรงหน้านานขึ้นเขาก็ยิ่งเห็นภาพซ้อนจนนัยน์ตาทอแววคุ้นเคยออกมารางๆ

“นึกออกแล้วใช่มั้ยคะ มีนควรจะดีใจใช่มั้ยที่ไม่ได้ตัวกลมๆ ป้อมๆ แบบตอนนั้นจนพี่กฤตถึงกับจำไม่ได้เนี่ย”

“ใช่ลูกหมูพิกเล็ตตัวนั้นจริงๆ ด้วย”

พอได้รู้ว่าอีกฝ่ายคือเพื่อนเล่นในวัยเยาว์ หาใช่คนแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันได้ไม่นาน กำแพงในใจที่กฤตภาสก่อเอาไว้ก็ค่อยๆ เบาบางลง รอยยิ้มบนมุมปากของเขาค่อยแสดงความผ่อนคลายมากขึ้นตามไปด้วย

“แหงสิ ผ่านมาตั้งยี่สิบปีแล้วนี่นา ขืนยังอ้วนแบบนั้นอยู่มีหวังมีนขายไม่ออกแน่ๆ”

หญิงสาวแลบลิ้นให้เขา นัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายซุกซนนิดๆ คล้ายเด็กสาวมากกว่าหญิงสาว กฤตภาสเห็นแล้วก็เพียงแต่ยิ้ม เขาเป็นลูกชายคนเดียวที่ไม่เคยมีพี่น้อง ดังนั้นช่วงฤดูร้อนที่ได้ไปอยู่บ้านเดียวกันและต้องคอยเป็นเพื่อนเล่นกับแม่หนูจึงทำให้เขารู้สึกเหมือนได้น้องสาว แม้มาวันนี้จะได้เห็นว่าเด็กน้อยกลมป้อมคนนั้นเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่งเต็มวัยแล้ว ความเอ็นดูของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนเป็นอื่น

“พี่กฤต อย่าหาว่ามีนโผงผางเลยนะ แต่คุณป้าอยากจะจับคู่พี่กฤตกับมีนใช่มั้ยคะ”

“มีนคิดว่ายังไงล่ะ? เห็นด้วยกับแม่พี่หรือเปล่า?”

ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ขณะยกแก้วน้ำขึ้นจิบ ความจริงแล้วเขาแปลกใจไม่น้อยที่ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ ซึ่งจะว่าไปก็เป็นเรื่องดี เพราะถึงแม้ว่าตอนเด็กจะเคยเล่นหัวกันแบบพี่น้อง แต่กาลเวลาที่ผ่านไปก็ไม่ได้การันตีว่าอีกฝ่ายจะยังมองเขาแบบพี่ชายอยู่เช่นเดิม

เกล็ดมณีห่อปากแล้วพ่นลมออกมา “เฮ้อ มีนน่ะแค่อยากกลับมาเที่ยวเมืองไทยหลังไม่ได้กลับมานานก็เท่านั้นเอง พอคุณป้ารู้เข้าก็รีบบอกคุณแม่เลยว่าจะมาเป็นเพื่อนจะได้คอยดูแลมีนทั้งที่ไม่ต้องก็ได้ ที่จริงคุณป้าใจดีกับมีนมากเลยนะ แต่ความคิดที่ว่าอยากจับคู่ให้ลูกตัวเองเนี่ยมันคร่ำครึจนน่าจะถูกเก็บเข้าลิ้นชักได้แล้ว นี่ถ้าแม่ของมีนรู้ว่าคุณป้าคิดอะไรอยู่ก็คงไม่ค่อยชอบใจเหมือนกัน"

"ทำไมล่ะ? เพราะแม่มีนไม่ชอบพี่เหรอ?"

คราวนี้หญิงสาวทำหน้าปูเลี่ยนๆ "...ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่ในฐานะที่พ่อแม่ของเรารู้จักกัน แม่มีนก็ต้องรู้ข่าวคราวพี่กฤตมาบ้างใช่มั้ยล่ะ อีกอย่างพี่กฤตเองก็ใช่ว่าจะไม่มีคนรู้จักเอาเสียเลยนี่นา เวลาลงข่าวทีไรพวกป้าๆ ที่อยู่ทางนี้ก็ถ่ายรูปแล้วส่งไปให้ดูทุกที ว่าแต่...ข่าวล่าสุดนั่นดูเหมือนจะเงียบไปแล้วสินะ ตกลงนั่นเป็นมายังไงเหรอคะ?"

หญิงสาวถามพลางยิ้มซุกซน ความตื่นเต้นสนใจที่ฉายชัดในแววตาทำให้กฤตภาสนึกอยากให้อีกฝ่ายกลับเป็นเด็กหญิงตัวกลมป้อมเหมือนเดิมจะได้อุ้มมาตีได้ถนัดหน่อย แต่เมื่อเด็กหญิงคนนั้นเติบโตจนเป็นสุภาพสตรีเช่นนี้แล้วก็คงได้แต่หักห้ามใจ

"พี่ขี้เกียจพูดมาก ได้เห็นได้อ่านอะไรมาก็เชื่อตามนั้นก็แล้วกัน นักข่าวเขาอุตส่าห์นั่งเทียนเขียนให้ทั้งที"

"อะไรกัน แค่นี้ก็บอกไม่ได้ ไม่สนุกเลย"

หญิงสาวทำท่างอนอีกจนกฤตภาสหัวเราะ แต่แล้วก็คล้ายจะคิดอะไรออก ชายหนุ่มยิ้มเย็นบนมุมปากก่อนจะค่อยโน้มตัวไปข้างหน้า เขามองสีหน้าของเกล็ดมณีที่เอียงคอมองอากัปกริยาที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเขาอย่างสนใจแล้วก็คิดว่าบางทีน้องสาวคนนี้อาจจะให้ความช่วยเหลือเขาได้

"เรื่องนั้นพี่อาจเล่าให้มีนฟังละเอียดไม่ได้ก็จริง แต่ไหนๆ ระหว่างที่มีนกลับมาเยี่ยมเมืองไทยนี่ก็คงว่าง พี่มีเรื่องอื่นที่น่าจะสนุกกว่าให้มีนช่วยก็แล้วกัน"


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 18-10-2014 15:16:12

"เฮ! เฮ! บูม!!!!"

เสียงร้องเพลงทำกิจกรรมของน้องปี 1 และเสียงรัวกลองดังไปทั่วบริเวณลานใต้ตึกคณะ ฝ่ายที่ต้องรับหน้าที่ดูแลน้องใหม่เหล่านี้หลักๆ ก็คือเด็กปีสอง สำหรับรุ่นพี่ปีสามกับปีสี่นั้นค่อนข้างลอยตัวและเพียงแต่มาคอยให้กำลังใจเท่านั้น ช่วงนี้บรรยากาศรอบมหาวิทยาลัยจึงสดใสชื่นมื่นเพราะมีแต่เด็กหน้าใหม่มาเข้าร่วมรับน้องก่อนเปิดเทอมเต็มไปหมด

ธีระที่กำลังจะเป็นรุ่นพี่ปีสี่ก็ติดตามเพื่อนๆ มาร่วมดูกิจกรรมรับน้องใหม่เช่นกัน นับจากวันที่เขากลับมาจากน่านพร้อมกับศันสนีย์และสุเมธก็ผ่านมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ตอนที่เขาต้องไปบอกลาปิยพลเพื่อกลับมาเตรียมตัวเข้าเรียนปีสี่ก็ใจหาย แต่ฝ่ายนั้นเพียงแต่ยิ้มและอวยพรให้เขาโชคดี นอกจากนั้นยังให้สร้อยข้อมือที่ร้อยจากเชือกหนังและหินทับทิมเป็นที่ระลึกมาอีกเส้นหนึ่ง

เด็กหนุ่มคิดถึงตรงนี้ก็ยกข้อมือข้างที่สวมสร้อยเส้นนั้นขึ้นมาดู หินทับทิมที่ถูกนำมาทำร้อยนั้นมีลักษณะเป็นลูกปัดกลมสีแดงก่ำและขุ่นเล็กน้อยเพราะไม่ผ่านการเจียระไน ตอนนั้นเขาถามญาติผู้พี่ไปว่าหินนี้มีความหมายอะไรหรือเปล่า แต่คนถูกถามเพียงแต่อมยิ้มแล้วก็ไม่ตอบ บอกแค่ว่ามันจะนำโชคในด้านที่เขาต้องการมาให้

"ตี้ เดี๋ยวเย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านฉันกันมั้ย? อีเมธก็จะไปด้วยนะ"

"หือ? เอาสิ ว่าแต่ไปกินข้าวบ้านซันบ่อยๆ นี่แม่ไม่ว่าบ้างเหรอ เหมือนพวกเราไปอาศัยกินฟรียังไงก็ไม่รู้"

"อู๊ย! คิดมากอะไรกัน ให้ฉันพาเพื่อนไปทั้งเอกแม่ยังไม่ว่าเลย ไปเถอะน่า ไหนๆ แกก็ว่างอยู่แล้วนี่"

"ก็ได้ ถ้างั้นรอให้รับน้องกันเสร็จก่อนก็แล้วกัน"

หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมรับน้องประจำวัน ศันสนีย์จึงค่อยขับรถพาเพื่อนทั้งสองไปทานมื้อเย็นที่บ้าน แม่ของศันสนีย์เป็นคนใจดีและไม่ถือตัวทั้งๆ ที่มีฐานะร่ำรวย นอกจากนั้นยังให้การต้อนรับเพื่อนฝูงของลูกสาวอย่างดีเสมอ ธีระเองก็รู้ว่าเพราะเพื่อนของเขาไม่อยากปล่อยให้ฟุ้งซ่านเพราะอยู่คนเดียวจึงชวนมาที่บ้านบ่อยๆ ทำให้เด็กหนุ่มอุ่นใจไม่น้อยกับมิตรภาพที่ได้รับ

"อร่อยมั้ยลูก วันนี้แม่ไปเดินตลาดเลือกปลามาทำกับข้าวเองเลยนะ"

"โหยคุณแม่ ฝีมือคุณแม่นี่ไปเปิดร้านอาหารได้เลย ถ้าเปิดแล้วหนูยินดีไปช่วยเป็นผู้จัดการให้เลยค่ะ"

สุเมธจีบปากจีบคอตอบเสียงหวานอย่างขัดแย้งกับรูปร่างบึกบึน เรียกเสียงหัวเราะครื้นเครงจากทั้งโต๊ะซึ่งมีกันเพียงสี่คนเนื่องจากพ่อของศันสนีย์ซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจชาวต่างชาติต้องไปทานอาหารค่ำกับลูกค้า

"จริงสิ แม่คะ ที่เคยเกริ่นกับหนูไปวันก่อน แม่ว่าตี้น่าจะพอไหวมั้ยคะ?"

จู่ๆ ศันสนีย์ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันควัน เรียกสายตาสามคู่ที่โต๊ะทานอาหารให้หันมาจับจ้องเขาเป็นจุดเดียว ธีระซึ่งจับต้นชนปลายไม่ถูกจึงได้แต่กะพริบตาปริบๆ

"หือ? มีอะไรเหรอซัน?"

เด็กหนุ่มถามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ แต่สุพิชชาซึ่งเป็นแม่ของศันสนีย์ประสานมือไว้ตรงหน้าแล้วก็เอียงคอมองเขาพลางยิ้มอย่างพิจารณา

"อืม ที่จริงก็เข้าทีนะ น้องตี้สนใจจะเดินแบบในงานของแม่มั้ยลูก?"

"เดินแบบ?"

เด็กหนุ่มยิ่งเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ ผู้สูงวัยจึงหัวเราะก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็น

"คืองี้ เดี๋ยวสัปดาห์หน้าแม่จะจัดงานเดินแบบเครื่องเพชรการกุศลแล้วก็จัดประมูลหารายได้เข้ามูลนิธิที่เป็นกรรมการอยู่ ทีนี้ก็เลยอยากได้ลูกหลานเราเองนี่แหละมาเดินแบบ แม่เบื่องานที่ชอบจ้างนางแบบนายแบบแพงๆ มาเดินเต็มทนเพราะค่าตัวก็ไม่ใช่ว่าถูก โชคดีว่าเพื่อนๆ กรรมการหลายคนก็เห็นด้วย เท่าที่ส่งรูปคนรู้จักมาให้คัดเลือกตัวนี่ก็หน้าตาไม่แพ้พวกมืออาชีพเลยนะ พอดีวันก่อนแม่นั่งเลือกรูปอยู่แล้วซันก็มาเสนอว่าให้ตี้เดินด้วยมั้ยเพราะมีคอลเลคชั่นที่อยากได้พรีเซนเตอร์เป็นกลุ่มวัยรุ่นอยู่เหมือนกัน ตี้สนใจมั้ยลูก?"

"มาสิตี้ ฉันก็เดินด้วยนะ ถ้ามีเพื่อนเดินด้วยฉันจะได้ไม่เขินไง นี่อีเมธ แกก็มาเดินคู่ฉันด้วยสิ"

"ว้าย! ให้ฉันไปเดินด้วยเหรอ?"

"เออสิ! แกน่ะเวลาปิดปากแล้วทำหน้าขรึมๆ ก็พอจะแอ๊บแมนได้อยู่หรอก อีกอย่างหุ่นแกก็บึกยังกับกระสอบทรายขนาดนี้ ขึ้นเวทีน่าจะโอเค แม่ว่างั้นมั้ยคะ?"

"อืม ก็น่าสนใจดีนะ ซันคู่กับหนูเมธ ส่วนตี้เดี๋ยวให้เดินคู่กับลูกสาวคุณลาวรรณก็ได้ ลูกสาวแกเพิ่งจะ ม.5 รูปร่างน่าจะเข้าคู่กับน้องตี้ได้พอดี งั้นก็ตามนี้นะจ๊ะ"

ผู้สูงวัยยิ้มเยื้อนโดยไม่ปฏิเสธ การยอมรับอย่างง่ายดายทำให้ทั้งสุเมธและธีระอึ้งไปนิดหน่อย แต่ก็พอจะชินแล้วที่แม่ของศันสนีย์มักเห็นชอบและสนับสนุนการตัดสินใจของลูกสาว ดังนั้นทั้งคู่จึงเพียงหัวเราะแห้งๆ และไม่ได้เอ่ยขัด

เมื่อมื้อเย็นเสร็จสิ้นก็เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว สุเมธกับธีระนั่งคุยเล่นกับศันสนีย์และแม่อีกเล็กน้อยก็พากันขอตัวกลับบ้าน เมื่อถึงห้องของตัวเอง ธีระก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน

งานเดินแบบของแม่ซันจัดสัปดาห์หน้า...ก็ก่อนวันเปิดเทอมพอดีเลยน่ะสิ

เขาอดจะนึกถึงคำสัญญาที่มอบให้เป็นมั่นเหมาะเมื่อเย็นไม่ได้ มาตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าคิดถูกหรือเปล่าที่ตอบตกลงจะไปเดินแบบการกุศลให้ เขารู้ว่าหน้าตาตัวเองไม่ได้แย่ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ชื่นชอบการเป็นจุดสนใจของใครต่อใครมากนัก

มะรืนนี้จะนัดให้ไปฟิตติ้งชุดสำหรับเดินแบบ เอาเถอะ...คิดซะว่าหาค่าขนมก่อนเปิดเทอมก็แล้วกัน...

เด็กหนุ่มคิดพลางยืดแขนไปหยิบรีโมทมาเปิดโทรทัศน์ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ ดังนั้นดูรายการโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ กล่อมตัวเองอาจจะช่วยให้หลับไวขึ้นก็เป็นได้

ชั่วโมงนี้รายการทีวีมักฉายละครหรือไม่ก็ข่าวซุบซิบของคนในวงการบันเทิง ธีระกดเลื่อนรีโมทไปเรื่อยๆ อย่างไม่ได้ตั้งใจดูอะไรเป็นพิเศษ แต่แล้วมือที่กำลังไล่กดปุ่มรีโมทก็ชะงักเมื่อเห็นภาพของใครบางคนในจอโทรทัศน์ แม้จะไม่ได้พบหรือได้ยินเสียงมาเป็นเดือนแล้วเพราะเขาเปลี่ยนซิมโทรศัพท์ กระนั้นเพียงแค่เห็นใบหน้าอันคุ้นเคยในจอก็ยังทำให้ลมหายใจติดขัด

คุณกฤต?

"เอาล่ะค่ะ รายนี้ก็นับว่าเป็นหนุ่มไฮโซที่ช่วงหลังมีข่าวบ่อยเชียวนะคะ คุณกฤตภาส ศิตานนท์นั่นเองค่ะ หลังจากไม่นานมานี้เพิ่งจะมีข่าวรักร้าวกับนางเอกสาวประจำช่องดังแถมมีภาพหลุดตอนกำลังสวีทกับหนุ่มน้อยลงหน้าหนังสือพิมพ์ ล่าสุดค่ะคุณขา เพิ่งมีนักข่าวตามไปเห็นว่าหนุ่มไฮโซรายนี้ไปทานข้าวกับสาวสวยแล้วยังจูงมือกันกระหนุงกระหนิงไปช้อปปิ้งของที่ร้านเฟอร์นิเจอร์อีกด้วย แหม...ดูสีหน้าท่าทางของทั้งคู่แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าแอบมาเลือกซื้อของเข้าเรือนหอกันหรือเปล่า แต่ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะไม่ใช่คนในวงการก็เลยยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ไว้มาติดตามกันต่อไปนะคะว่าเราจะได้เห็นข่าวดีของทายาทคนเดียวของเสี่ยโกเมทในเร็ววันนี้ไหม แต่ที่แน่ๆ จุ๊บจิ๊บเห็นคลิปนี้แล้วรู้สึกตาร้อนผ่าวๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ"

พิธีกรสาวพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดดุจนกแก้วนกขุนทอง สีหน้าท่าทางซึ่งบรรจงปั้นแต่งขณะบรรยายคลิปสั้นๆ ที่นักข่าวแอบถ่ายมานั้นออกรสชาติราวกับได้เห็นทุกอย่างด้วยตาตัวเอง แต่สิ่งที่ทำให้ธีระรู้สึกเหมือนในอกบิดเกลียวจนแทบหายใจไม่ออกกลับไม่ใช่ท่าทีของพิธีกรเพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอจำเป็นต้องเติมไข่ใส่สีไว้ก่อนเพื่อเรียกความสนใจคนดู ทว่าเป็นภาพของชายหนุ่มและหญิงสาวในคลิปที่ยิ้มแย้มให้กันอย่างสนิทสนม นอกจากนั้นฝ่ายหญิงยังควงแขนของกฤตภาสราวกับมีอำนาจชอบธรรมที่จะทำเช่นนั้นโดยไม่ต้องสนใจสายตาคนอื่นต่างหาก

ผ่านมาแค่เดือนเดียวเท่านั้นนับตั้งแต่เขาเลือกที่จะจากมา...แต่ดูเหมือนคุณกฤตคงลืมเขาและพบใครบางคนที่จะจูงมืออวดให้ใครๆ เห็นได้อย่างผ่าเผยแล้วสินะ...

ธีระมองภาพในจอด้วยความรู้สึกสับสน เขาควรจะดีใจ ควรจะโล่งอกและปล่อยวางในเมื่อเขาเคยตั้งใจว่าจะตัดขาดจากกฤตภาสให้ได้ ยิ่งสิ่งที่ได้เห็นตอนนี้ยิ่งหาใช่หลักฐานที่เพียงพอว่าเขาไม่ได้มีความสำคัญใดๆ เลยในใจอีกฝ่ายหรอกหรือ แล้วทำไมยังจะต้องรู้สึกผิดหวัง เสียดาย เจ็บแปลบในอกเหมือนหัวใจถูกบีบจนแทบแหลกแบบนี้อีกเล่า

ทั้งที่รู้ดีว่าไม่ควรยึดติด ไม่ควรปล่อยให้ตัวเองโหยหาอาวรณ์คนที่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนของเขา แต่น่าเสียดายที่ชั่วขณะนี้ ในวินาทีที่เขานั่งมองภาพอันบาดตาที่ไหลผ่านสายตาไปเรื่อยๆ เด็กหนุ่มก็ได้แต่นั่งหน้าซีดเผือดเมื่อพบว่าตนกำลังลิ้มรสความแปร่งปร่าเช่นเดียวกับที่เคยสัมผัสในคืนที่ตระหนักว่าตนหลงรักคนที่ไม่มีวันจะมอบความรักตอบกลับมาอีกครั้ง



++---TBC---++



A/N: ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และการติดตามค่ะ ตอนยังพิมพ์ตอนใหม่ไม่ออกนี่แทบไม่กล้าเข้ามาอ่านเม้นต์เลยเพราะกลัวโดนทวง พอคลอดตอนใหม่ได้ก็สบายใจละ คิดถึงทุกๆ คนเลยนะคะ   :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 18-10-2014 15:44:01

อยากให้เจอกันเร็วๆจังค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 18-10-2014 15:47:02

คว้าปืนมาล้างขัดลำกล้อง


ส่องตากฤตเลยล่ะกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 18-10-2014 16:02:18

อยากจะบอกว่าเข้ามารอทุกวันเลย
ได้แต้เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 18-10-2014 16:04:36

เย้ๆๆมาต่อแล้ว

เมื่อไหร่ตี้กับกฤตจะเจอกัน

อยากรู้ว่าถ้าเจอกันแล้วกฤตจะดีขึ้นกว่าเดิมไหม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 18-10-2014 16:04:55

อื้อหือ....จะไปเจอกันในงานรึป่าว อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 18-10-2014 16:32:28

อยากให้เข้าใจกันซะที
แต่มันคงจะเร็วไป
งั้นลุ้นให้เจอกันก่อนก็แล้วกันเนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-10-2014 16:35:42

มีแผนอะไรหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 18-10-2014 16:44:35

รีบ ๆ มาเจอกันเลยได้มั๊ยนี่?....
มันหงุดหงิดมากเลยนะจะบอกให้...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-10-2014 16:46:40

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14)
เริ่มหัวข้อโดย: nutjisub ที่ 18-10-2014 16:49:30

ช่วงเวลาห่างกันนานไปหรือเปล่ารอหลายตอนยังไม่เจอกันเสียที คนรอเริ่มท้อ คิดว่าตอนหน้าไม่น่าพลาด รอต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-10-2014 17:00:43

เฮ้ออออ เมื่อไหร่จะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปซักทีนะ  :เฮ้อ:
หวังว่าการเข้ามาของมีนจะช่วยอะไรๆได้บ้าง?
อย่างน้อยคุณกฤตก็มีที่ปรึกษาและคงทำให้คิดอะไรๆได้บ้างแหละเนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 18-10-2014 17:19:53

เอาตอนต่อมาเลย. . . .   ให้รอแบบนี้ มันไม่ไหวแล้ววววว. . . 

แต่คิดว่าน่าจะเจอกันตอนเดินแบบแน่ๆ  อุ่ยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 18-10-2014 17:38:44

เมื่อไรตี้จะได้เจอคุณกฤตเมทน้อ
อยากรู้แผนการณ์คุณเมทจัง
แล้วมาต่ออีกน้าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-10-2014 18:23:44

คาดว่างานเดินแบบจะได้เจอกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-10-2014 19:10:12

โถ ๆ น้องตี้ จะทุกข์ทรมานเพราะอิตาคุณกฤตอีกนานแค่ไหนเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 18-10-2014 19:10:32

ตากฤตจะทำอะไรอะ จะยั่วให้ตีตี้หึงหรอ ไม่นะเค้าไม่ยอม น้องตี้ไม่หึงแน่แต่นอนจะแย่เอานะ
ไปง้อน้องตี้เถอะนะตากฤต รักน้องก็ง้อน้องเหอะ
ตีตี้ เข้มแข็งไว้นะ เป็นไปได้ก็อยากให้ไปแสดงความหึงหวงเล็กๆน้อยๆบ้าง ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-10-2014 19:14:38

มีแววจะได้พบกันในงานนี่ล่ะนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 18-10-2014 19:33:44

อีตาลุงคนนี้ ทำผิดกับน้องตี้แล้วยังไม่สำนึกจะแกล้งอะไรตี้อีกห๊า   โอ๊ยอกอีแป้นจะแตก 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 18-10-2014 19:39:35

ตอนหน้าเจอกันทีเถ๊อะ....สงสารน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 18-10-2014 19:46:37

คุณกฤตภาส คิดจะทำอะไรกันแน่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 18-10-2014 20:00:38

จะเจอกันตอนไหนนร้า :katai5: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 18-10-2014 20:11:03

สงสารตี้นะ อยากให้เจอกันแล้วอะ :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 18-10-2014 20:20:00

สงสารตี้อ่า เจ็บอีกแล้ว เจ็บซ้ำๆตลอดเลย
คุณกฤต ถ้าไม่รีบเดินหน้าระวังช้านะคะ
น้องตี้ใช่ว่าจะไม่มีใครจีบเลยนะ
ถ้าตี้ไปรักคนอื่นอย่าหาว่าไม่เตือน !!
อย่าใช้เวลาคิดมากสิคุณกฤต เรื่องอย่างนี้มันต้องคิดด้วยเหรอ
เอาหัวใจนำสิ หัวใจอะ โถ่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-10-2014 20:31:51

สงสารตี้ TT

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-10-2014 20:38:08

แย่ๆๆๆน้องตีัมาแวัวววววววววคิดถึงสุดหัวใจเบย ตากฤตเอ้ยทำให้น้องตี้เสียใจอีกแระ เฮ้ออออ งานเดินแบบมาประมูลเยอะๆเลยนะตาลุง อิอิ หวังว่าจะได้เจอกันซักที้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 18-10-2014 20:47:18

แผนคุณกฤต...เอาน้องกลับคืน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-10-2014 21:05:47

คุณกฤตจะทำอะไรอีก นี่อยากให้น้องตี้ลืมอีตากฤตสักทีนะ เล่นกับความ  :ling1:รู้สึกคนอื่นอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-10-2014 21:07:12

คุณกฤตจะเล่นอะไรอีกแล้ว สงสารน้องตี้จัง อยากให้ตี้ตัดใจสักที เอาให้คุณกฤตมันทรมาณตายไปเลยยยยยยย :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-10-2014 21:11:46

ทำแบบนี้สงสารตี้นะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 18-10-2014 21:35:42

อีคุณกฤตนะ ดูที่ทำลงไปซิ
ขอให้น้องตี้ไม่รับรัก
แก่แล้วนะ ก็ต้องตามใจตามดูแลเด็กหน่อย
ทำแบบนี้ระวังมีมือที่สามมาชิงไป
ซึ่งเราจะสะใจมากเลย 5555555555555555555555555555555
อยากอ่านฉากคุณกฤตเสียศูนย์อีกจังค่ะ
ชอบๆ เหมือนได้เอาคืนแทนน้องตี้  :ruready

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-10-2014 21:49:46

แผนแบบนี้ดูไม่ค่อยจะดีเท่าไรนะลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: LKIMM_ ที่ 18-10-2014 21:58:41

มีลางว่าน้องตี้กับคุณกฤตเจอกันเร็วๆนี้แน่เลย

คุณกฤตคิดจะวางแผนอะไรเนี่ย

จะให้ตี้หึงใช่ไหมมมมมมมมมมมมมม

อยากอ่านต่อแล้วง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 18-10-2014 21:59:41

เป็นเรื่องที่ชอบ อยากให้ลงบ่อยๆไปเรื่อยๆ
แต่ขอให้สองคนเจอกันในงานเดินแบบนะ
จะง้อจะงอนก้อขอให้มีบทด้วยกัน ห่างกันนานล่ะคู่นี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-10-2014 22:05:03

คุณกฤตทำอย่างนี้ คิดจะประชดน้องตี้เหรอ :เฮ้อ:
ตี้เค้ารู้ใจตัวเองนะ แต่คุณกฤตน่ะยังไม่ใช่เรอะ ทำแบบนี้ต้องการอะไร :angry2:
แล้วพระเอกนายเอกก็ยังไม่เจอกันต่อไปฮะ :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 18-10-2014 22:05:49

นึกว่าจะเลิกรักแล้วซะอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-10-2014 22:24:59

วรั๊ยๆๆๆ คุณกฤตฝันถึงน้องตี้ ซึ่งได้แค่ฝันเพราะทำเขาหลุดมือไปไกลแสนไกลแล้ว รู้ใจตัวเองแล้วสินะ
ทรมานใจแล้วสินะ แต่คนอ่านว่ามันยังไม่สาสม หึๆๆๆ
น้องตี้เดินแบบ ขอให้เจอผู้ชายดีๆ ที่คู่ควรมาจีบนะคะลูก งานนี้อาจป๊ะกับคุณกฤตก็ได้เนอะ งานไฮโซๆ
มาลุ้นกัน

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 18-10-2014 22:53:49

 เราวนกลับเข้ามาดูด้วยความรู้สึกว่าอยากอ่านตอนที่37  แล้วอ่ะ รีบเอามาลงนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-10-2014 23:10:54

เฮ้อ จะง้อยังไงเนี่ย
มันไม่น่ารักเลยนะตากฤต ถ้าตั้งใจแบบนี้ วางแผนแบบนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-10-2014 23:20:12

คิดว่าคงเจอกันที่งาน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 18-10-2014 23:30:08

ลุ้นมากจนรู้สึกว่ารอเรื่องจบเเล้วค่อยมาอ่านดีกว่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-10-2014 00:04:54

อิตาคุณกฤตจะเล่นอะไรแผลงๆอีกเนี่ย

สู้ๆนะน้องตี้ ไม่อยากให้น้องเสียใจอีกแล้วนะ (อยากให้น้องได้เห็นเนอะ ว่าจริงๆแล้วอิตาคุณกฤตนี่อาการหนักขนาดไหน...โฮะๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 19-10-2014 00:05:36

ขอถามสักนิด คุณกฤตรู้สึกกับน้องตี้แล้วใช่ไหม?

ช้านะ ช้ามาก กว่าจะคิดได้ กว่าจะสำนึก กว่าจะรู้ใจตัวเอง (คนแก่ก็งี้แหละ 555)

อยากได้น้องคืนมา ก็ยังเจ้าแผนการอีก ก็ทำไปเถอะ เอาที่คุณกฤตสบายใจ

น้องตี้จะเจ็บเพิ่มไปอีกนึด ก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะที่ผ่านมาก็เจ็บจนชินชาแล้ว
 
งานเดินแบบขอให้มีลูกหลานไฮโซมาตามจีบน้องด้วยเถอะ จะได้รู้กันไปสักที ใครกันแน่ที่จะต้องหึงและก็หวง

คิดถึงน้องตี้และคุณรินมากที่สุด  :กอด1:

ปล.อยากอ่านตอนหน้าแล้ว คงเป็นอะไรที่ฟินมาก :oni1:

ลืมไปค่ะ เจอประโยคที่คุณรินพิมพ์ผิดด้วย ไม่เยอะค่ะ
"ร่างสูงใหญ่เดินอ้อมปลายเตียงไปหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาดูหมายเลขของคนที่โทรมา" คำผิดคือ "โทรศัพท์"
"หินทับทิมที่ถูกนำมาทำร้อยนั้นมีลักษณะเป็นลูกปัดกลมสีแดงก่ำและขุ่นเล็กน้อย"  คำว่า "ทำร้อย" เป็น "ทำสร้อย" รึเปล่าคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: NumPing ที่ 19-10-2014 00:12:35

เฮ้อ สงสารตี้

ตากฤตมาไม้ไหนอีกเนี่ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-10-2014 00:20:06

แหมๆคุณกฤตมีการละเมอเพ้อหาด้วย
แต่นี่คิดจะทำไรเนี่ยยย  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 19-10-2014 00:50:59

เป็นตี้ที่ต้องเจ็บอีกแล้ว อย่าให้ตี้ยอมคืนดีด้วยง่ายๆ นะคนเขียน  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 19-10-2014 01:03:58

ยินดีที่มาต่อค่ะ

คิดถึง...อยากรู้แผนการคุณกฤตภาส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-10-2014 01:37:07

กว่าทั้งสองคนจจะได้เจอกันอีแครั้ง
คนอ่านได้ลุ้นกันปวดตับแน่ๆเลย ฮ่าๆ

ขอบคุณพี่รินที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 19-10-2014 04:36:11

กฤตใจร้ายยยย YY

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 19-10-2014 04:43:49

ลุ้นให้เจอกันจนไส้บิดแล้วค่ะคุณริ๊นนนนนนน  :katai1: :katai1: :katai1:

ยังจะแกล้งน้องตี้อีก ตากฤตบ้า บ้าบ้า บ้าที่สุด ฮึ่ยยยยยย มอหออออออออออออออ :m31: :m31: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 19-10-2014 10:41:56

โอโหดีใจ
หายไปสะนาน
มาต่อสะที
เดินแบบคราวนี้หวังว่าคงจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงนะ
ยังน้อยก็ได้สะกิดใจใครหลายคนละนะ
ขอไห้มีคนมารุมจีบตี๊เยอะๆ
จะได้ลืมมันไปสะเลย
อยู่เฉยดีนัก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-10-2014 11:09:01

คิดถึงเรื่องนี้มากเลยค่ะ. ไม่กล้าทวง (แม้จะห่างนาน) เพราะกลัวจะเป็นการกดดัน ทำให้ได้ตอนสั้น.  o18.  แต่พอมาต่อเลยดีใจมาก แถมยังยาวอีกเลยออกแนวปลื้มเลยทีนี้. เข้าฝันคุณกฤตช่วงแรกเล่นเอาเคลิ้มตามเลยอ่ะ อยากให้เป็นเดจาวูจริง ๆ  เริ่มเห็นความก้าวหน้าทั้งความรู้สึกและความสัมพันธ์แล้ว สู้ ๆ นะ โดยเฉพาะน้องตี้   :กอด1:

รอตอนต่อไปค่ะ บางทีเว้นนานแล้วลืม อ่านทีแรกนึกว่าอ่านข้าม งงๆ ว่าไปง้อกันเมื่อไหร่.  :mew5:   ที่ไหนได้ ฝันซะงั้น.


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 19-10-2014 13:12:14

กว่าจะได้เจอกัน คนอ่านลุ้นจนผมหงอกหลายเส้นแล้วอะ

สงสัยพิกเล็ตจะมาเป็นตัวเร่งปฎิกิริยาหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 19-10-2014 14:02:57

โอมเพี้ยง  ขอให้เจอกันงานเดินแบบด้วยเถิด
และถ้าจอแล้วตากฤตจับตี้ไปไว้ที่คอนโดเลยนะ
คล้าย ๆ จำเลยรักภาควาย  :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 19-10-2014 15:12:32

เข้าใจกันไวๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 19-10-2014 16:31:54

ฮรืออออออออ น้องตี้ของพี่ :sad4:
อิคุณกฤตคิดจะทำอะไร ห๊าาาาา
คิดว่าต้องได้เจอกันที่งานเดินแบบแน่รุย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 19-10-2014 19:14:02

คุณกฤตตตต วางแผนอะไรอีกคะ สงสารตี้!
คือแบบบบบบบ ค้างค่ะค้าง รอนะคะ
แต่ก่อนอื่น ... หั่นแน่ะ ชอบตี้แล้วล่ะเส่ *จิ้มๆคุณกฤต*
#เผ่นนนน

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-10-2014 01:02:52

เราขอฝ่กความหสังไว้กับแม่สื่อนางนี้นะ!  :L2:

ขอบคุณที่มาต่อนะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 20-10-2014 23:05:24

คิดถึงคนเขียนเหมือนกันค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 21-10-2014 01:36:03

 :mew6:
ตี้..ช่างเป็นนายเอกที่ค่อนข้างรันทดในชีวิตรักมากอยู่เหมือนกันนะคะ, เะหอๆ
ส่วนอีตากฤตนี่ก็ใจจืดใจดำจริงๆ รีบๆไปง้อน้องได้แล้วนะ!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-10-2014 10:40:25

นุ้งตี้ของพี่~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-10-2014 12:44:42

อีพี่กฤตวางแผนทำไรน้องตี้อีกเนี่ย สงสารน้องนะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 22-10-2014 10:22:05

มีเรื่องค้างคาใจกันอยุ่นะ คุณกฤต
แล้วตัวเองนั่นแหละที่ทำให้ตี้คิดว่าตัวเองไม่รักน้อง
จะวางแผนอะไรคิดถึงใจน้องบ้างนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 22-10-2014 15:42:50

 
 ถ้าเจอกันในงานก็เอาให้อิคุณกฤตเงิบแล้วเชิดใส่ไปเลยเถอะ หมั่นไส้ :beat:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Cc-kun ที่ 23-10-2014 05:22:52

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
แอบเซ็งจิต
ตากฤตนี่36ตอนแล้วนะ
เมื่อไหร่จะสารภาพรักหนูธีซะที
โอ้ยยย ไม่ได้ดั่งใจค่ะะะ
ฮึ่มม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 23-10-2014 10:06:36

คิดถึงน้องตี้
+1+เป็ด ให้นัองตี้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 23-10-2014 13:04:51

หว๋ายๆๆๆ เอาน้องตี้ไปฝัน หว๊ายๆ คิดถึงเค้าอ่ะดิ อ่ะโด่เอ๋ยยยยยย  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 25-10-2014 07:08:42

สนุกมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: dariganae ที่ 25-10-2014 10:54:38

ไม่สำนึกเล้ยยยยยย =__=

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 25-10-2014 21:31:56

งานเดินแบบการกุศล ขอให้เจอกัน
แล้วเข้าใจกันซะทีเถอะนะ ลุ้นมากมาย
ตี้อย่าพึ่งตัดใจนะ ได้โปรด
คุณกฤต มาตามหาที่มหาวิทยาลัยบ้างดิ ใกล้เปิดเทอมแล้ว
มาดักรอซะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 26-10-2014 17:32:00

งานยุ่งๆกว่าจะได้มาอ่านค่ะ
แม้จะปวดใจที่เห็นภาพตากฤตกับหญิงสาว
แต่ทั้งสองคนจะพบกันเร็วๆนี้ใช่ไหมคะ
เอาใจช่วยน้องตี้ค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: koonpalmzaa ที่ 26-10-2014 22:41:46

เอาใจช่วยทั้งคู่นะคะ น้องตี้ของเพ่ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 26-10-2014 23:06:47

มาง้อตี้ด่วนๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 26-10-2014 23:31:42

อยากตาฝากอีกซักรอบจัง :call:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 27-10-2014 19:56:17

น้องตี้อยู่ไหน
มีคนคิดถึง :z12:
คิดถึงตากฤตด้วยก็ได้ แต่น้อยกว่าน้องตี้นะ เหตุจากแกทำเขาไว้เยอะ หมั่นไส้แก  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: Ok_fine ที่ 28-10-2014 12:17:41

คุณกฤตตตตต จะทำอะไรละเนี้ยยย  :z6: :z6: :z6: :z6:

เฮ้อออออ สงสารตี้ง่ะ กอดเป็นกำลังใจให้ตี้ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 28-10-2014 20:50:37

ตีตี้หัดเดินแบบไปถึงไหนแล้วละลูก สงสัยมืออาชีพก็คงต้องแพ้หนู   :haun5:

ปล.เราแอบบวกคะแนนที่ 1000 ให้คุณรินด้วยอะ เย้ๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 29-10-2014 18:10:29

 :เฮ้อ: วางแผนอะไรอีกคุณกฤตแค่นี้น้องตี้ยังช้ำใจไม่พออีกรึไง

ขอให้ในงานเดินแบบน้องตี้เจอหนุ่มใหม่บ้างเหอะ  อยากเห็นอีตาคุณกฤตหึงน้องบ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 29-10-2014 23:11:52

มาต่อแล้วเย้ๆ

ต่อไปน้องตี้เดินแบบ อิอิ ใครจะมางานการกุศลนะ คุณกฤต แน่ๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 31-10-2014 09:05:21

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 31-10-2014 15:38:36

รออ่านนะจ๊ะ <3
อยากรู้จริงๆ ว่าตอนน้องตี้เดินแบบ จะเป็นยังไงนะ :really2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 36 จ้า รับรองตาไม่ฝาด (18/10/14) p.79
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-10-2014 17:56:31

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 37


วันที่ธีระต้องไปลองชุดสำหรับเดินแบบนั้นเป็นช่วงต้นสัปดาห์ โชคดีว่าแม่ของศันสนีย์นัดทุกคนให้ไปพบกันที่ห้องเสื้อตอนสายจึงทำให้ไม่ต้องเจอการจราจรติดขัด ตอนที่เขาไปถึงนั้นก็พบว่ามีคนที่มาก่อนและเริ่มลองชุดกันไปบ้างแล้ว

"อ้าวตี้ มาแล้วเหรอ ทางนี้เลยทางนี้"

ศันสนีย์ที่กำลังช่วยเตรียมชุดให้นางแบบและนายแบบหันมาเห็นเขาก็รีบโบกมือเรียก หน้าตาของหญิงสาวยิ้มแย้มแจ่มใส ดูท่าทางคงมาถึงห้องเสื้อพร้อมกับผู้เป็นแม่และทีมงานตั้งแต่เช้า และคงจะลองชุดของตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว

"น้องพราว พี่ตี้มาแล้วจ้ะ นี่คนที่จะเดินแบบคู่กับพราวไง"

เมื่อธีระได้ยินเพื่อนแนะนำก็หันไปมองเด็กสาวที่กำลังลองชุดอยู่หน้ากระจก เธอตัวเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อย ใบหน้าเรียวรีขาวผ่องเช่นเดียวกับผิวกาย ผมที่ยาวถึงสะโพกถูกถักเป็นเปียและปัดมาบนไหล่ข้างหนึ่ง ใบหน้าอ่อนเยาว์ที่มีเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มน่ารักหันมามองเขาแล้วก็ยกมือไหว้

"สวัสดีค่ะ โห ไหนพี่ซันบอกว่าเป็นเพื่อนที่มหา'ลัย ทำไมหน้าเด็กยังกับรุ่นเดียวกับพราวแน่ะ"

"แหม ใครจะไปหน้าสูงวัยแบบอีเมธล่ะจ๊ะคุณน้อง รายนั้นน่ะหน้าเหมือนอาจารย์มาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วล่ะมั้ง"

"น้อยๆ หน่อยหล่อน ฉันเป็นพวกหนังหน้าคงที่ต่างหาก ตอนเด็กหน้ายังไง ตอนนี้ก็ยังหน้าเหมือนเดิม"

สุเมธที่กำลังลองชุดอยู่อีกด้านหันมาเหน็บคืนบ้าง เรียกเสียงหัวเราะครื้นเครงจากทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ธีระแปลกใจนิดหน่อยที่เด็กสาวดูร่าเริงและเป็นกันเองกว่าที่คิดไว้ เขามองร่างเล็กระหงในชุดกระโปรงสีขาวที่สั้นเหนือเข่า ตัวกระโปรงเป็นผ้าโปร่งฟูซ้อนกันคล้ายชุดบัลเล่ต์แล้วก็เอ่ยชม

"ชุดน้องพราวน่ารักจังครับ ตกลงวันงานจะใส่ชุดนี้เหรอ?"

"ใช่ค่ะ พี่ตี้รีบไปลองชุดเร็ว พราวอยากเห็นว่าพอยืนคู่กันแล้วจะเป็นยังไง"

เด็กสาวเร่งพลางหัวเราะคิกคัก ธีระจึงหันไปทางราวแขวนชุดที่มีชื่อของแต่ละคนติดเอาไว้ จากนั้นก็ถือไปยังห้องลองชุดซึ่งอยู่ด้านในสุด เนื่องจากห้องลองชุดมีจำนวนจำกัดในขณะที่มีนางแบบและนายแบบร่วมสี่สิบคน ทำให้กว่าเขาจะได้เข้าไปลองชุดบ้างก็ผ่านไปครู่ใหญ่

เมื่อธีระสวมชุดที่ถูกเตรียมไว้ให้แล้วก็เดินกลับมายังมุมที่เพื่อนๆ รออยู่ พอศันสนีย์และพราวภิรมย์เห็นเข้าก็ทำตาแวววาวอย่างชอบใจ

"อ๊าย!! น่ารักมากเลยตี้ ฉันนึกแล้วว่าชุดนี้ต้องเข้ากับแก!"

ศันสนีย์เอ่ยอย่างภูมิใจ ชุดที่เธอเลือกไว้ให้ธีระนั้นเป็นเสื้อสูทลำลองสีขาวตัวสั้นเข้ารูปที่แขนยาวเพียงข้อศอก ตัวเสื้อด้านในเป็นเชิ้ตไม่มีปกสีเทาเข้ม ส่วนกางเกงขนาดพอดีตัวเป็นสีฟ้าอ่อน เมื่อคาดเข็มขัดหนังและสวมรองเท้าสีน้ำตาลก็ทำให้ดูสดใสแต่กึ่งทางการพอสำหรับออกงาน

"ไหนๆ อืม...พราวว่าถ้าใส่แว่นกันแดดน่าจะยิ่งเท่นะ ลองใส่ของพราวดูก่อนก็ได้ อ๊า! เด่นขึ้นมาเลยจริงๆ ด้วย!"

"จริงด้วย! ดูลุคเพลย์บอยขึ้นมาเลย งั้นวันงานจริงใส่แว่นกันแดดด้วยนะตี้ เดี๋ยวฉันเอาเรย์แบนมาให้ยืม"

สองสาวต่างวัยช่วยกันจัดชุดให้เขาแล้วก็พากันกรี๊ดกร๊าด ทำเอาธีระกับสุเมธมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มแห้งๆ พลันเสียงกระดิ่งจากประตูร้านที่ถูกผลักเข้ามาก็ดึงดูดสายตาของเด็กหนุ่มให้หันไปมองโดยไม่ตั้งใจ ผู้ที่เดินเข้ามาเป็นหญิงวัยกลางคนที่ดูภูมิฐานแต่ก็หน้าตาใจดีคนหนึ่ง ส่วนชายหนุ่มที่เดินตามหลังก็ช่างคุ้นหน้าจนธีระต้องรีบหันหนีด้วยความตกใจ

หมอเหวิน!?

"อ้าวตายจริง คุณวิมาด้วยเหรอคะ เห็นว่าไม่สบายอยู่นี่นา"

"ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะคุณสุ ไหนๆ ก็ใกล้จะวันจัดงานแล้ว เลยอยากมาดูหน่อยว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง ท่าทางกำลังวุ่นกันเลยนะคะนี่"

"ปีนี้นายแบบนางแบบเยอะน่ะค่ะ ว่าแต่คุณเหวินก็ตามมาดูแลคุณแม่ด้วยเหรอ มีลูกชายเป็นหมอนี่ดีจังนะคะ"

แม่ของศันสนีย์เอ่ยทักทายผู้มาใหม่ทั้งสองอย่างสนิทสนม แต่นั่นกลับทำให้ธีระยิ่งเหงื่อตก แวบแรกที่เห็นศุภวัฒน์เมื่อครู่เขาก็สังหรณ์ใจไม่ดีแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่าฝ่ายนั้นคงไม่ทันมองมาทางมุมนี้ของห้อง

ทำยังไงดี นี่หมอจะอยู่เฝ้าคุณแม่จนกว่าทุกคนจะลองชุดเสร็จหรือเปล่านะ ถ้าหากเราขอหลบเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วแอบออกไปทางประตูหลังจะดีไหม...

ธีระก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนวิตกเกินเหตุไปหรือเปล่า บางทีต่อให้ศุภวัฒน์เห็นเขาก็อาจไม่ได้หมายความว่าจะชักนำให้กฤตภาสกลับเข้ามาในชีวิตก็เป็นได้ แต่ถึงอย่างนั้น...เขาก็ไม่ต้องการจะเสี่ยง

"พี่ตี้คะ ไปถ่ายรูปตรงสวนหน้าร้านกันดีกว่า ป๊ากับม้าบอกว่าอยากเห็นคู่เดินแบบของพราว"

เด็กสาวคล้องแขนเขาพลางทำท่าจะพาเดินไปที่ประตูซึ่งศุภวัฒน์ยืนพิงผนังอยู่ไม่ห่าง นายแพทย์หนุ่มยกมือกอดอกพลางมองนางแบบนายแบบที่กำลังลองชุดหรือเดินไปเดินมาด้วยแววตาเฉื่อยเนือย ถึงแม้จะแสดงท่าทางว่าไม่สนใจใครมากนัก แต่ถ้าเขาเดินผ่านหน้าล่ะก็ต้องถูกจำได้แน่ ธีระจึงหันไปบอกพราวภิรมย์อย่างนุ่มนวล

"ถ่ายรูปกันตรงนี้ก็ได้นี่ครับน้องพราว มุมนี้ก็สว่างเหมือนกันนะ"

"แต่พราวว่าแบ็คกราวด์มันไม่สวยอ้ะ แถมคนก็เยอะจนดูวุ่นวายยังไงไม่รู้ พราวอยากไปถ่ายตรงสวนข้างหน้าที่มีซุ้มดอกไม้มากกว่า นะๆ พี่ซันกับพี่เมธก็ไปด้วยกันสิคะ"

เด็กสาวหันไปหาพวกเมื่อเห็นว่าธีระไม่เต็มใจ และก็ได้ผลเพราะทั้งคู่พยักหน้าและพากันเดินขนาบเขาไปทางประตูร้านด้วยความยินดี ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว ธีระจึงได้แต่ใช้นิ้วกดแว่นกันแดดให้ติดหน้าเข้าไว้ และอาศัยหุ่นบึกบึนของสุเมธเป็นกำบังเพื่อที่ศุภวัฒน์จะได้ไม่ทันสังเกตเห็นเขา

"อุ๊ย! ฉันเพิ่งนึกได้ว่าชาร์จมือถือไว้ในห้องแต่งตัวตั้งแต่เมื่อเช้า เดี๋ยวขอกลับไปเอาแป๊บนึง พวกหล่อนรอฉันตรงนี้ก่อนนะ"

จู่ๆ สุเมธก็เอ่ยขึ้นเมื่อพวกเขาเกือบจะเดินไปถึงประตูร้านอยู่แล้ว จากนั้นร่างล่ำสันก็หันหลังกลับเข้าไปด้านในทันทีโดยไม่รู้ตัวสักนิดว่าทำให้เพื่อนผิดแผน ธีระได้แต่เหลียวกลับไปมองคนที่ตั้งใจจะให้ช่วยเป็นโล่ห์บังตัวอย่างขัดใจ เมื่อหันหน้ากลับมาอีกครั้งก็ได้ประสานสายตากับศุภวัฒน์ที่กำลังเลิกคิ้วมองเขาเข้าอย่างจัง

แย่ล่ะสิ...หวังว่าหมอคงจำเราไม่ได้นะ...

ธีระรู้สึกว่าหนังศีรษะชาวาบ เขารีบเอานิ้วกดแว่นกันแดดไว้แล้วสาวฝีเท้าออกจากร้านให้เร็วขึ้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงสุเมธที่ร้องเรียกมาจากด้านหลัง

"ตี้! ซัน! บอกแล้วว่าให้รอก็รอกันหน่อยสิยะ!"

"ตี้? ตกลงว่าเป็นน้องตี้จริงๆ เหรอเนี่ย?"

ความคลางแคลงของศุภวัฒน์หายไปทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น เขารีบคว้าแขนของธีระก่อนที่เด็กหนุ่มจะทันก้าวเท้าจากไป เมื่อเขาจับไหล่ผอมให้หันมาหาก็ได้เห็นใบหน้าที่ขมวดคิ้วและเม้มปากแน่น ดังนั้นแม้จะยังสวมแว่นดำบดบังสายตาเอาไว้ แต่เขาก็มั่นใจว่าไม่ผิดตัวแน่แล้ว

"น้องตี้จริงๆ ด้วย มาทำอะไรอยู่ที่นี่น่ะ?"

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

ศันสนีย์เห็นท่าทางของทั้งคู่ก็เอะใจจึงรีบเดินเข้ามาถาม เรียกความสนใจจากสุเมธและพราวภิรมย์ให้หันมามองตามเป็นตาเดียว ธีระเห็นดังนั้นก็กลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่หากพวกเพื่อนๆ รู้ว่าศุภวัฒน์เป็นเพื่อนของกฤตภาส จึงหันไปยิ้มให้แล้วก็พยายามเอ่ยด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด

"พอดีเจอคนรู้จักน่ะ เดี๋ยวทั้งสามคนออกไปถ่ายรูปเล่นกันก่อนก็แล้วกันนะ ขอเราคุยกับพี่เขาแป๊บนึงแล้วจะตามไป"

นัยน์ตาศันสนีย์เหลือบมองธีระสลับกับศุภวัฒน์อย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก แต่ก็เพียงแค่พยักหน้าก่อนจะเดินนำสุเมธกับพราวภิรมย์ออกจากร้าน เมื่อลับหลังเพื่อนๆ แล้วธีระถึงค่อยหันกลับมายิ้มบางๆ ให้คนที่จับแขนเขาไว้แน่น

"หมอเหวินครับ ผมไม่หนีไปไหนหรอกครับ ปล่อยแขนผมได้แล้วล่ะ"

"เอ้อ ขอโทษทีๆ หมอก็ลืมตัวไปหน่อย ถ้างั้นไปนั่งคุยกันตรงด้านโน้นดีกว่า ตรงนี้คนเดินผ่านไปมาเยอะ น่าจะคุยไม่สะดวก"

ธีระพยักหน้าแล้วก็เดินตามอีกฝ่ายไปนั่งหน้าเคาน์เตอร์จ่ายเงินซึ่งไม่ค่อยมีคน พนักงานของร้านนำน้ำเย็นมาให้พวกเขาคนละแก้วก่อนจะเดินจากไป ศุภวัฒน์ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มอึกใหญ่ก่อนจะหันมายิ้มให้เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ตี้ ไหนๆ หมอก็รู้แล้วว่าเราเป็นใคร งั้นช่วยถอดแว่นกันแดดออกทีเถอะ ไม่งั้นพอคุยกันแล้วมันทะแม่งๆ ยังไงไม่รู้"

"อะ...ขอโทษครับ ผมลืมไป"

 ธีระเอ่ยพลางถอดแว่นกันแดดออกเสียบบนกระเป๋าเสื้ออย่างปลงๆ ไม่นึกเลยว่าโลกจะกลมขนาดนี้ ที่แท้แม่ของศุภวัฒน์ก็เป็นหนึ่งในกรรมการสมาคมเหมือนกัน ถ้าหากรู้มาก่อนเขาจะไม่มีทางยอมตกลงมาร่วมเดินแบบเด็ดขาด

"ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนแล้วมั้งนี่ สบายดีมั้ย? หลังจากเลิกฝึกงานแล้วไปอยู่ที่ไหนมาเหรอ?"

"ผมไปอยู่บ้านญาติมาน่ะครับ แต่นี่ใกล้จะเปิดเทอมแล้วก็เลยกลับมา"

"อ้อ...แล้วนี่มาทำอะไรที่นี่ล่ะ หรือว่าตี้ก็จะเดินแบบด้วย?"

เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบอย่างเสียไม่ได้ "ครับ พอดีว่าแม่ของเพื่อนเป็นกรรมการสมาคม เขาขอให้มาช่วยเป็นนายแบบให้หน่อย ผมก็เลยตอบตกลงไป"

และตอนนี้ก็เริ่มจะเสียใจขึ้นมาแล้วด้วย... ธีระก้มหน้าลงพลางยกแก้วน้ำขึ้นจิบ สีหน้าท่าทางไม่สบายใจนั้นอยู่ในการสังเกตของศุภวัฒน์โดยตลอด เนื่องจากเขาไม่รู้รายละเอียดแน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างกฤตภาสกับธีระ จึงตัดสินใจไม่ทำให้อีกฝ่ายตกใจด้วยการเลี่ยงไม่เอ่ยชื่อเพื่อนสนิทออกมา

ทั้งสองนั่งเงียบกันไปครู่หนึ่ง ธีระเหลือบมองผ่านผนังกระจกออกไปเห็นเพื่อนๆ กำลังถ่ายรูปกันอยู่บริเวณซุ้มดอกไม้หน้าร้านอย่างสนุกสนาน พลันเขาก็นึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นได้จึงรีบหันไปหาคนข้างตัว

"เอ่อ คุณหมอครับ"

"หืม?"

"เขา...คุณกฤต...จะไปงานเลี้ยงคราวนี้ด้วยรึเปล่าครับ?"

นั่นเป็นสิ่งที่เขาหวาดหวั่นที่สุด ธีระเคยคิดว่าสามารถปล่อยวางเรื่องของกฤตภาสได้แล้ว ตัดใจจากรักที่ไม่มีวันจะสมหวังได้แล้วระหว่างที่ใช้เวลาอยู่กับปิยพลที่น่าน แต่แล้วข่าวในโทรทัศน์เมื่อไม่กี่วันก่อนก็ทำให้เขาตระหนักว่าตนล้วนทึกทักไปเอง และสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือการเผชิญหน้ากับกฤตภาสในเวลาที่แผลใจของเขายังไม่ปิดสนิท

ศุภวัฒน์มองสบนัยน์ตากลมโตแล้วก็หลุบตาลงขณะยกน้ำขึ้นจิบ เขาพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้จากที่กฤตภาสเคยเล่าให้ฟังว่าธีระขอให้ปล่อยเจ้าตัวไป แล้วยิ่งได้มาเห็นท่าทางของเด็กหนุ่มในวันนี้ ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าถึงแม้กฤตภาสจะเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจแค่ไหน แต่ถ้าหากคิดจะตามสิ่งที่เคยทำหายไปคืนมา...อย่างน้อยก็ไม่ถึงกับสิ้นหวังเสียทีเดียว

แต่นั่นเป็นเรื่องที่เขาจะกระโตกกระตากให้คนตรงหน้ารู้ไม่ได้เด็ดขาด

"อย่างไอ้คุณชายเนี่ยนะ? ตี้ก็เคยทำงานกับมันมาก่อนนี่ น่าจะรู้ว่ากฤตมันไม่ชอบออกงานถ้าไม่ใช่อิเว้นท์ที่ตัวเองจัด ต่อให้มีคนจ่ายค่าจ้างให้มันไปโชว์ตัวด้วยสิเอ้า ยิ่งงานเลี้ยงการกุศลแบบนี้มันยิ่งไม่สนเข้าไปใหญ่”

นายแพทย์หนุ่มรัวคำตอบอย่างคล่องปากเพราะทุกคำเป็นความจริง กฤตภาสไม่ชื่นชอบการไปร่วมงานเลี้ยงในลักษณะนี้มาแต่ไหนแต่ไร เพียงแต่เขายังไม่ได้ออกปากเชิญเจ้าตัวให้มางานนี้ก็เท่านั้น และถ้าหากรู้ว่ามาแล้วจะได้เจอธีระล่ะก็...เขาอาจจะยืนยันเต็มปากเต็มคำแบบนี้ไม่ได้ก็เป็นได้

"เหรอครับ"

ธีระฟังแล้วก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ท่าทางที่แสดงออกอย่างไม่ระมัดระวังนั้นล้วนอยู่ในสายตาอันฉับไวของศุภวัฒน์ทั้งสิ้น เขามั่นใจว่าเด็กหนุ่มต้องยังมีความรู้สึกบางอย่างให้เพื่อนของเขาแน่นอนจึงลองหยั่งเชิง

"แต่ว่า...ถ้าหากรู้ว่าตี้ไปงานนี้ กฤตมันก็อาจจะยอมไปก็ได้นะ"

"ไม่ได้นะครับ! ผมหมายถึง...ไม่จำเป็นต้องเอาชื่อผมไปเชิญคุณกฤตหรอกครับ มันไม่มีประโยชน์"

"ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ เห็นกฤตมันบอกว่าตี้เลิกฝึกงานไปเป็นเดือนแล้ว ไม่อยากเจอเจ้านายเก่าหน่อยเหรอ?"

คำปฏิเสธทันควันของธีระทำให้ศุภวัฒน์แปลกใจ เขาจึงตัดสินใจแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มกับเพื่อนของเขาเคยมีเรื่องบาดหมางกัน เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองแสดงได้ดีแค่ไหน แต่อาการนิ่วหน้ารวมทั้งแววตาของธีระบ่งบอกว่าไม่ค่อยเชื่อใจเขานัก

"คุณหมอ ผมไม่รู้หรอกนะว่าได้ยินอะไรมาบ้าง แต่ผมเชื่อว่าตอนนี้คุณกฤตคงลืมผมไปแล้วล่ะครับ ดังนั้นอย่าพยายามไปเตือนให้เขาจำได้จะดีกว่า"

"ทั้งๆ ที่ตี้ยังไม่ลืมมันเลยน่ะเหรอ?"

คำถามของศุภวัฒน์กรีดลึกถึงก้อนเนื้อในอกจนธีระกำแก้วน้ำแน่น หลังจากเลือกคำพูดอยู่ชั่วครู่ เขาก็เงยหน้ามองผู้สูงวัยกว่าด้วยนัยน์ตาที่ฉายแววเด็ดเดี่ยว

"เมื่อไม่กี่วันก่อนผมได้เห็นข่าวของคุณกฤตกับแฟนใหม่แล้ว ดังนั้นมันไม่สำคัญหรอกว่าผมจะลืมหรือเปล่า ยังไงเสียปัจจุบันก็สำคัญกว่า ผมคิดว่าเป็นการดีที่สุดถ้าหากพวกเราทุกคนทำเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้คุณกฤตกำลังมีความสุข ผมเองก็กำลังกลับไปสู่ชีวิตที่คุ้นเคยเหมือนกัน ดังนั้นปล่อยให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้แหละดีที่สุดแล้วครับ"

น้ำเสียงอันหนักแน่นทำให้ศุภวัฒน์อยากถอนหายใจ ถึงแม้คนตรงหน้าจะดูนอบน้อมแค่ไหนแต่ก็หัวแข็งไม่ใช่เล่นเลย ขณะที่กำลังคิดว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรดี ประตูร้านก็เปิดออกพร้อมกับที่เด็กสาวหน้าตาน่ารักก้าวเข้ามาทางพวกเขา

"พี่ตี้ รีบออกไปถ่ายรูปกันเถอะ แสงตอนนี้กำลังสวยเลย จะได้รีบกลับมาเปลี่ยนชุดแล้วออกไปกินข้าวเที่ยงกัน"

พราวภิรมย์ยื่นมือมากอดแขนธีระอย่างไม่ยอมให้ปฏิเสธ เด็กหนุ่มมองใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังงอนนิดๆ แล้วก็รู้ว่าต้องเป็นศันสนีย์ที่ส่งอีกฝ่ายมาแน่ จึงหันไปยิ้มให้ศุภวัฒน์และยกมือขึ้นไหว้

"ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณหมอ ยังไงสำหรับเรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ ผมรบกวนคุณหมอด้วยนะครับ"

"อืม ได้ งั้นไว้ค่อยเจอกันวันงานนะ"

ธีระเพียงแต่ยิ้มบางๆ ขณะปล่อยให้เด็กสาวลากแขนออกไป ศุภวัฒน์มองตามพลางทำตาครุ่นคิด เขาทบทวนคำพูดของเด็กหนุ่มเมื่อครู่แล้วก็ได้แต่นึกสงสัย

เชื่ออย่างนั้นจริงๆ เหรอตี้ว่ากฤตมันจะลืมทุกอย่างได้...ประเมินไอ้คุณชายต่ำเกินไปแล้ว...

อาจเป็นเพราะธีระไม่ได้รู้ความเป็นไปของกฤตภาสเลยในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เจ้าตัวถึงได้กล้าพูดอย่างมั่นใจว่าฝ่ายนั้นลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว แต่เขาที่เป็นเพื่อนสนิทมาตลอดสามสิบกว่าปีรู้ดีว่านั่นไม่ใช่ความจริง เพราะถึงเพื่อนของเขาจะดูเหมือนเป็นคนโลเลเวลาคบกับใคร แต่ลองว่าเจ้าตัวยึดติดกับอะไรขึ้นมาแล้วล่ะก็ ความสนใจทั้งหมดก็จะถูกทุ่มให้กับสิ่งนั้นจนไม่สนใจว่าจะก่อให้เกิดผลกระทบอย่างไรบ้าง เพียงแต่ความหัวแข็งแต่เกิดทำให้ยากเหลือเกินที่จะง้างปากกฤตภาสให้ยอมเอ่ยในสิ่งที่ตรงกับใจ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ศุภวัฒน์ก็อดจะขำกับตัวเองไม่ได้ เพราะท่าทางของธีระที่แสดงออกชัดๆ ว่ายังหวั่นไหวกับเพื่อนของเขาแต่กลับบอกว่าไม่ต้องการจะพบหน้าอีกแล้ว...แสดงว่าสองคนนี้ก็ปากไม่ตรงกับใจในระดับพอฟัดพอเหวี่ยงกันได้เลยทีเดียว

"นี่ตี้ เมื่อกี้ใครน่ะ?"

ศันสนีย์เอ่ยขึ้นเมื่อธีระออกมาข้างนอกแล้ว เธอแอบดึงเพื่อนมาถามหลังจากที่ปล่อยให้พราวภิรมย์ได้ถ่ายรูปคู่กับธีระจนพอใจ และตอนนี้เด็กสาวกำลังสนุกกับการถ่ายภาพเดี่ยวโดยให้สุเมธเป็นตากล้อง

"หมอเหวิน เป็นเพื่อนกับคุณกฤต เราเคยเจอเขาบ้างสองสามครั้งตอนยังฝึกงานน่ะ"

"หา! เพื่อนคุณกฤต!? อย่างนี้เขาจะไม่ไปบอกคุณกฤตเหรอว่าเจอแกแล้วน่ะ!?"

หญิงสาวส่งเสียงโวยวายอย่างตกใจ ถึงแม้จะไม่รู้เรื่องราวละเอียด แต่เธอก็พอจะรู้ว่าธีระไม่ต้องการจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์หรืออะไรก็ตามแต่ที่เคยมีกับกฤตภาส ดังนั้นสีหน้าท่าทางสงบนิ่งของเพื่อนจึงทำให้รู้สึกร้อนใจแทน

"ไม่หรอก เราขอร้องไปแล้วว่าไม่ให้บอก หรือถึงหมอเหวินจะไปบอกจริงๆ...คุณกฤตก็อาจไม่ได้สนใจก็ได้ เราก็แค่คนที่ช่วงหนึ่งเคยผ่านเข้าไปในชีวิตเขาเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นสักหน่อย"

จะจริงหรือ...ศันสนีย์มองเพื่อนที่เดินยิ้มแย้มเข้าไปขอถ่ายรูปกับสุเมธและพราวภิรมย์บ้างแล้วก็ได้แต่ขมวดคิ้ว จริงอยู่ว่าธีระไม่เคยปริปากให้ฟังเลยว่าช่วงที่ฝึกงานสองเดือนนั้นได้มีความสัมพันธ์อย่างไรกับกฤตภาส แต่พิจารณาจากรูปถ่ายในหนังสือพิมพ์ที่เคยได้เห็น แถมยังท่าทีของเจ้าตัวเองเวลาพูดถึงคู่กรณี เธอก็มั่นใจว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่อง 'ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น' เหมือนที่เพื่อนเอ่ยออกมาแน่

ก็ตามใจเถอะนะตี้ ถึงยังไงนี่ก็เป็นการตัดสินใจของแกเอง ฉันก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่แกเลือกจะเป็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขก็แล้วกัน...


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 31-10-2014 17:58:06

ข่าวซุบซิบของกฤตภาสและเกล็ดมณีที่ปรากฏทางโทรทัศน์และตามกรอบเล็กๆ ในหนังสือพิมพ์ดูจะสร้างความพอใจให้หม่อมหลวงมุกตาภาอย่างมาก ช่วงสองสามวันที่ผ่านมากฤตภาสจึงได้สงบหูเพราะแม่ของเขาไม่ค่อยโทรมาจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องของหญิงสาวบ่อยๆ อีก

นับตั้งแต่ได้ไปกินข้าวและเดินซื้อของด้วยกันวันนั้น กฤตภาสจะคอยขับรถรับส่งเกล็ดมณีตลอดยกเว้นระหว่างเวลางาน แต่คืนนี้หญิงสาวมีนัดกับพวกเพื่อนๆ สมัยมัธยม กฤตภาสจึงมีเวลาว่างพอจะตอบรับคำชวนของศุภวัฒน์ให้ออกมาดื่มสังสรรค์ด้วยกันได้

"ไงมึง ไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่วันที่ไข้ขึ้น ตอนนี้หายดีแล้วสิ?"

"ถ้าป่านนี้แล้วกูยังไม่หายป่วย มึงคงต้องเตรียมจองศาลาวัดให้กูแล้วล่ะ ไอ้หมอ"

กฤตภาสเอ่ยขณะที่ศุภวัฒน์หัวเราะเสียงดัง ตอนนี้ทั้งสองนั่งข้างกันอยู่หน้าโต๊ะยาวที่หันเข้าหาผนังกระจกของบาร์แห่งหนึ่ง ที่ตั้งของบาร์ซึ่งอยู่บนชั้นสี่สิบของโรงแรมช่วยให้สามารถดื่มด่ำกับทัศนียภาพมุมสูงของกรุงเทพฯ ได้กว้างไกลโดยไร้สิ่งกีดขวาง

"ช่วงนี้งานที่บริษัทเป็นไงมั่งวะ?"

"ก็มีลูกค้าติดต่อมาให้จัดอิเว้นท์อยู่เรื่อยๆ โชคดีว่าเดือนนี้ยังไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ แต่อีกสองสามเดือนถัดจากนี้ไปคงไม่ค่อยได้หายใจหายคอแล้ว"

กฤตภาสตอบขณะยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ นัยน์ตาสีนิลทอดมองแสงสียามค่ำของตัวเมืองขณะที่หมุนแก้วในมือเบาๆ เพื่อให้เครื่องดื่มสีอำพันได้เคล้าความเย็นจากก้อนน้ำแข็งจนทั่ว ครู่หนึ่งศุภวัฒน์ก็ถามอีกหลังจากยกแก้วเชมเปญของตัวเองขึ้นจิบบ้าง

"ได้ยินว่ามึงไปเยี่ยมเมฆมาเหรอ?"

"อืม"

"ทางนั้นเป็นไงบ้างล่ะ ถึงกูจะไม่ได้สนิทด้วยเพราะเคยเจอแค่ไม่กี่ครั้งก็เถอะ แต่เขายกโทษให้มึงรึยัง?"

"พวกกูคุยกันเข้าใจแล้ว ที่จริงเมฆไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลถ้าไม่ใช่เพราะโดนความรักบังตา ก่อนกูจะกลับมาเมฆยังบอกว่าขอให้มีความสุขแทนในส่วนที่เมฆกับเนตรมีไม่ได้แล้วด้วย"

กฤตภาสเอ่ยจบก็จิบวิสกี้อีกอึก เขาไม่ตะขิดตะขวงที่จะเล่าเรื่องของรุ่งภพให้ศุภวัฒน์ฟัง เพราะถึงแม้สองคนนี้จะไม่ได้สนิทกันเนื่องจากรู้จักเขาผ่านวงสังคมคนละวง กระนั้นก็ค่อนข้างจะรู้ความเป็นไปของอีกฝ่ายในระดับหนึ่ง

ศุภวัฒน์ฟังแล้วก็พยักหน้า นายแพทย์หนุ่มเหลือบมองเพื่อนที่กำลังนั่งมองวิวด้านนอกเงียบๆ ก่อนจะตัดสินใจวกเข้าประเด็นอย่างระมัดระวัง

"งั้นตอนนี้มึงก็เจอคนที่จะมีความสุขด้วยแล้วสินะ?"

กฤตภาสมุ่นคิ้วนิดหนึ่งขณะหันไปมองคนถาม และพบว่าอีกฝ่ายกำลังมองเขาอย่างพิจารณา

"มึงหมายความว่ายังไง?"

"จะอะไรซะอีกนอกจากข่าวที่ได้เห็นช่วงสองสามวันนี้ มึงทำเอากูคิดว่าสำนวนได้ใหม่ลืมเก่านี่โคตรเหมาะกับมึงเลยว่ะ"

"ไอ้เหวิน มึงจะพูดอะไรก็พูดออกมาเลย อย่างน้อยถ้าจะโดนเทศนา กูก็อยากรู้ว่ากำลังโดนด่าเรื่องอะไร"

ชายหนุ่มกล่าวพลางชักสีหน้า วันนี้เขาอุตส่าห์ออกมาเจอเพื่อนเพราะอยากผ่อนคลายแท้ๆ น้ำเสียงที่สะท้อนอารมณ์อันขุ่นมัวทำให้ศุภวัฒน์ถอนหายใจ เขารู้ดีว่าเรื่องที่กำลังจะพูดนั้นละเอียดอ่อนมาก และหากว่ากฤตภาสไม่ได้รู้สึกอะไรกับธีระแล้ว สิ่งที่เขากำลังจะทำอาจเป็นการกวนน้ำให้ขุ่นก็เป็นได้
 
"กฤต ตอนที่มึงเลิกกับนิกกี้กูก็ไม่ค่อยแปลกใจหรอกนะเพราะรู้ว่ามึงไม่ได้ผูกพันกับเขาเลย แต่กับตี้นี่ไม่เหมือนกัน พอมีข่าวน้องมีนขึ้นมา กูเลยชักสงสัยว่าหรือที่จริงแล้วมึงไม่เคยเห็นใครสำคัญสำหรับมึงจริงๆ?”

"มึงรู้จักมีนได้ยังไง?"

ถึงแม้จะสะดุดใจในข้อสังเกตเกี่ยวกับธีระ กฤตภาสก็ยังแปลกใจที่ศุภวัฒน์เอ่ยชื่อของเกล็ดมณีได้ถูกต้องทั้งที่เขายังไม่เคยแนะนำให้รู้จักสักครั้ง

"จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะ ตั้งแต่น้ามุกกลับมาเมืองไทยก็นัดเจอหม่าม้ากูอยู่บ่อยๆ เวลาเขาเม้าท์อะไรกันหม่าม้าก็มาเล่าให้ฟังทุกที แถมยังมีข่าวให้เห็นทั้งในทีวีกับหนังสือพิมพ์อีก กูก็รู้หรอกนะว่าน้ามุกเขาเชียร์คนนี้เต็มที่ แต่ว่า...กูก็ยังไม่อยากเชื่อว่ามึงจะคล้อยตามง่ายขนาดนั้น”

คำอธิบายของศุภวัฒน์ช่วยให้กฤตภาสหายสงสัย ความไม่พอใจที่เพิ่งผุดขึ้นเมื่อครู่จึงค่อยเจือจางลง เขาหยิบมันฝรั่งทอดจากถ้วยที่วางอยู่ตรงหน้าใส่ปากแล้วก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แสดงอารมณ์

"ไหนๆ กูก็ถึงวัยที่ควรจะสร้างครอบครัวแล้วนี่ อีกอย่างแม่เขาอุตส่าห์คัดเลือกมาให้เองด้วย ในเมื่อไม่ต้องห่วงว่าจะเจอปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ก็น่าจะดีแล้วไม่ใช่รึไง?"

"หึ มึงนี่ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่เหมือนตัวมึงมากขึ้นทุกที"

"ตัวกู? เป็นยังไ?"

กฤตภาสยกวิสกี้ขึ้นจิบโดยไม่ได้หันไปมองคู่สนทนา เขาเพียงแต่อยากรู้ว่าเพื่อนสนิทคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้

"ข้อแรก คนหัวแข็งอย่างมึงไม่มีทางยอมอยู่ในโอวาทของแม่แต่โดยดีแน่ ยิ่งเป็นคนที่แม่หามาให้มึงยิ่งน่าจะรู้สึกต่อต้าน แล้วที่สำคัญกูก็เห็นรูปน้องมีนแล้ว ถึงจะสวยแล้วก็มาจากตระกูลดีแค่ไหนก็ทำให้มึงหวั่นไหวไม่ได้หรอก เพราะว่ามึงมีคนที่รักอยู่แล้ว”

ข้อสังเกตของศุภวัฒน์ตรงเข้าแทงใจกฤตภาสอย่างจัง อาจเพราะพวกเขาคบหากันมาหลายปี รู้จักตัวตนและครอบครัวของอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้ง กระทั่งเรื่องที่เขาตกลงกับเกล็ดมณีอย่างลับๆ ว่าจะแสร้งทำเป็นคบกันก็ยังถูกมองออกได้อย่างง่ายดาย

แต่เขานึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะถึงกับมองทะลุได้ว่าเขาปักใจกับใครบางคนอยู่ก่อน

"มึงเห็นว่ากูเคยไปรักใครตอนไหนด้วยเหรอ? หรือนักข่าวเขาพยายามจะแต่งนิยายให้อีก?"

ศุภวัฒน์กลอกตา ขณะเดียวกันก็ให้หมั่นไส้อาการแกล้งโง่ของเพื่อนอยู่ครามครัน

"ไม่มีนักข่าวที่ไหนแหกตากูได้ทั้งนั้นแหละ มึงคิดว่ากูดูไม่ออกจริงๆ เหรอว่ามึงคิดยังไงกับตี้ โอเค เด็กนั่นเป็นผู้ชาย แล้วตอนแรกมึงก็คงไม่ได้คิดอะไรกับเขามากไปกว่าแค่อยากลองของใหม่ แต่มึงเริ่มแปลกไปตั้งแต่ตอนที่โดนยิงนั่นล่ะ นิสัยอย่างมึงไม่ใช่ว่าจะยอมให้ใครก็ได้ไปคอยดูแลใกล้ชิดตลอดเวลาแบบนั้นหรอกนะ ไหนยังจะตอนที่มึงไข้ขึ้นอีก พอกูไปเยี่ยมแล้วถามถึงตี้ มึงก็ใช้คำพูดสะบัดสะบิ้งเหมือนน้อยใจที่เขาทิ้งมึงไป แถมตอนที่น็อคจนต้องโทรเรียกรถพยาบาล มึงยังละเมอเรียกชื่อตี้ออกมาอีกต่างหาก ถ้ามึงจะทู่ซี้ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา งั้นมึงก็คงไม่ต้องสนใจหรอกมั้งว่ากูเพิ่งเจอกับตี้มาเมื่อไม่กี่วันก่อน”

กฤตภาสหมุนตัวไปดึงคอเสื้อของศุภวัฒน์ก่อนจะพูดจบประโยค นัยน์ตาที่สุขุมมาตลอดทั้งคืนลุกวาวราวกับมีกองเพลิงสุมอยู่ภายใน กระทั่งน้ำเสียงที่เปล่งออกมาก็ยังฟังคล้ายจะข่มขู่

"มึงไปเจอตี้ที่ไหน?"

"อยากรู้ด้วยเหรอ? ไหนเคยบอกว่าจะไม่หน้าด้านไปตามเขาไง?"

"ไอ้เหวิน!"

"เออๆ รู้แล้ว! มึงปล่อยคอเสื้อกูก่อน! กูจะหายใจไม่ออกแล้ว!!"

เสียงโวยวายของเพื่อนทำให้กฤตภาสยอมปล่อยมืออย่างไม่เต็มใจ ศุภวัฒน์ทำตาค้อนปะหลับปะเหลือกขณะยกมือขึ้นจัดปกเสื้อให้เรียบร้อย ขณะเดียวกันก็ให้รู้สึกรื่นรมย์กับความเป็นต่อที่นานๆ จะได้ลิ้มรสสักที เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะได้เห็นไอ้คุณชายแสดงสีหน้าร้อนรนเหมือนหนูติดจั่น เขานี่แทบอยากงัดมือถือขึ้นมาถ่ายรูปส่งให้เพื่อนๆ ดูเป็นบุญตาซะด้วยซ้ำ

แต่ถ้าทำอย่างนั้น ไม่แคล้วคืนนี้เขาคงไม่ได้กลับบ้านในสภาพครบสามสิบสองแน่

"ไอ้เหวิน ตกลงว่ามึงจะพูดได้รึยัง?"

แววตาคล้ายจะยิ้มเยาะของเพื่อนทำให้อารมณ์ของกฤตภาสขุ่นมัวยิ่งขึ้น นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ท่ามกลางผู้คน เขาคงได้ใช้กำลังเข้าให้โทษฐานที่เล่นตัวมากนัก

"พอเป็นเรื่องของเด็กคนนั้นล่ะใจร้อนยังกับวัยรุ่นเชียวนะ เอ้านี่"

"อะไร?"

กฤตภาสรับซองสีฟ้าที่ศุภวัฒน์ยื่นให้พลางขมวดคิ้ว เขาหยิบการ์ดแข็งด้านในที่พิมพ์วันและสถานที่จัดงานเลี้ยงออกมาอ่านแล้วก็หรี่ตาลง

"มะรืนนี้หม่าม้าจะจัดงานเลี้ยงการกุศลให้สมาคมที่เป็นกรรมการอยู่ น้ามุกก็น่าจะได้รับการ์ดเชิญเหมือนกัน เขาไม่ได้บอกมึงหรอกเหรอ?"

กฤตภาสพลิกดูรายละเอียดเพิ่มเติมด้านหลังบัตรแล้วก็ยักไหล่ "คงเคยบอกแต่กูไม่ทันได้สนใจ"

สมเป็นไอ้กฤตจริงๆ อะไรที่แม่พูดนี่เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาหมด...ศุภวัฒน์คิดแต่กลับเอ่ยว่า "ในงานจะมีแฟชั่นโชว์ด้วย กูก็ไม่รู้หรอกนะว่ามึงตั้งใจจะไปง้อตี้หรือเปล่า แต่ในเมื่อโอกาสมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ถ้าหากมึงไม่สนก็ตามใจ ถือซะว่ากูแค่มาช่วยประชาสัมพันธ์งานให้หม่าม้าก็แล้วกัน"

นัยน์ตาสีนิลทอประกายครุ่นคิด กฤตภาสยังคงเหลือบตาขึ้นมองศุภวัฒน์อย่างสงสัย "แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่าตี้จะไปงานนี้ด้วย?"

"หึ พูดไปก็กลัวเพื่อนจะอิจฉา พอดีเมื่อวานซืนกูพาแม่ไปส่งที่ร้านเสื้อผ้าที่พวกนางแบบนายแบบกำลังลองชุดกัน เลยได้เห็นว่าตี้ก็อยู่ในทีมด้วยน่ะสิ"

"แล้วทำไมไม่โทรมาบอกกูตั้งแต่ตอนนั้น"

น้ำเสียงของกฤตภาสเริ่มมีร่องรอยไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอีก แต่แทนที่ศุภวัฒน์จะร้อนตัว นายแพทย์หนุ่มเพียงแค่เลียนแบบเพื่อนด้วยการยักไหล่ "มึงอยากเจอตี้ แต่ตี้ไม่ได้อยากเจอมึงรึเปล่า? จะบอกให้ว่าน้องเขาดูตกใจมากเลยนะตอนที่เห็นกู แล้วยังถามด้วยว่ามึงจะไปงานนี้มั้ย พอกูบอกว่าคงจะไม่ เขาถึงค่อยทำท่าโล่งอกแล้วก็ขอว่าให้ช่วยปิดเรื่องที่เจอกันเป็นความลับ แถมยังบอกอีกว่าเห็นข่าวของมึงกับแฟนใหม่แล้ว ดังนั้นถ้าทำเหมือนมึงกับเขาไม่เคยรู้จักกันคงจะดีกว่า ได้ยินแบบนี้แล้วมึงคิดว่าตอนนั้นกูจะมีอารมณ์รีบโทรหามึงไหมล่ะ"

กฤตภาสหรี่ตามองเพื่อนที่แสร้งทำตาใสซื่อ แต่ก็รู้ดีว่าครั้งนี้ตนเป็นหนี้อีกฝ่ายเต็มๆ จึงเก็บซองใส่กระเป๋าแล้วก็ยกวิสกี้ขึ้นดื่มจนเกลี้ยง

"ขอบใจ ถ้าบังเอิญได้เจอเด็กนั่นอีกก็ไม่ต้องบอกว่ากูจะไปงานนี้ก็แล้วกัน"

"อ้าวเฮ้ย จะกลับแล้วเหรอวะ?"

"หรือมึงยังมีธุระอื่นกับกูอีกล่ะ?"

กฤตภาสหันมาถามอย่างหมั่นไส้ เพราะเขารู้ว่านอกจากเรื่องนี้แล้วก็คงไม่มีเหตุผลที่จะถูกนัดออกมาดื่มเหล้าด้วยกัน ศุภวัฒน์จึงแสร้งทำหน้าน่าสงสารขณะชูแก้วแชมเปญที่ใกล้จะหมดให้ดู

"ไหนๆ ก็ถือว่าเพื่อนเอาข้อมูลที่มีค่ามาบอก แล้ววันนี้กูก็ไม่อยากรีบกลับบ้านด้วย ถ้าคุณชายจะเลี้ยงดอม เปริญอง (*Dom Perignon) เพื่อนสักขวดคงขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกมั้ง?"

"ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปงานนี้แล้วจะได้เจอตี้จริงๆ รึเปล่า มึงอยากกินอะไรก็เชิญสั่งมาจ่ายเองเถอะ"

กฤตภาสเอ่ยแล้วก็เดินออกจากบาร์ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อน เขาขับรถกลับคอนโดด้วยความรู้สึกหงุดหงิดดุจมีพายุพัดโหมในใจ เมื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงค่อยเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง แววตาของชายหนุ่มมองผ่านเกลียวควันบุหรี่สีขาวที่ปลิวหายไปตามลมขณะคิดถึงบทสนทนาเมื่อหัวค่ำอีกครั้ง

เขาอยากเจอเด็กคนนั้น...แต่อีกฝ่ายไม่ได้อยากเจอเขาสินะ...

คำพูดของศุภวัฒน์ยังดังก้องอยู่ในหู สิ่งที่เพื่อนของเขาไม่รู้ก็คือกฤตภาสเคยพยายามสืบแล้วว่าธีระหายไปอยู่ที่ไหนหลังจากตัดรอนความสัมพันธ์กับเขา แต่หลังจากพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลเพราะเขาแทบไม่รู้จักคนรอบตัวของเด็กหนุ่ม จึงทำให้คิดได้ว่าถึงอย่างไรเจ้าตัวก็ต้องกลับมาเรียนเมื่อเปิดเทอมอยู่ดี ดังนั้นก็รอจนถึงตอนนั้นค่อยไปหาก็ได้ เพราะถึงจะหลบหน้าได้ระหว่างนี้ก็ไม่มีทางจะหนีไปได้ตลอด

แต่การที่ได้รู้ว่าเพื่อนของเขาได้เจอธีระมาแล้ว แถมฝ่ายนั้นยังขอให้ถือเสียว่าพวกเขาไม่เคยรู้จักกันทำให้กฤตภาสโมโหจนแทบคลั่ง เด็กคนนั้นคิดว่าเขาเป็นคนความจำบกพร่องหรืออย่างไร ถึงคิดว่าพอบอกให้ลืมก็จะลืมได้ง่ายๆ เหมือนกดปุ่มลบทิ้งอย่างนั้น

นี่คงคิดว่าเขาเลิกสนใจตัวเองไปแล้วสิท่า แต่ถ้าหากเขาไม่แยแสแล้วจริงๆ มีหรือจะทำเรื่องไร้สติอย่างการออกไปยืนตากฝนจนไข้ขึ้น หรือเก็บเรื่องของเจ้าตัวมาฝันเป็นตุเป็นตะชนิดที่เล่าให้ใครฟังไม่ได้ ถ้าเขาไม่นึกสนใจธีระแม้แต่น้อย เขาจะรู้สึกร้อนรุ่มในอกถึงขนาดนี้จากการที่ได้ยินว่าอีกฝ่ายกลับมากรุงเทพฯ แล้วหรอกหรือ

ทำไมเด็กนั่นถึงไม่คิดบ้างว่าตัวเองทำให้เขากระวนกระวายแค่ไหนระหว่างที่ไม่ได้เจอกัน... กฤตภาสถอนหายใจหนักหน่วงขณะยกมือขึ้นเสยผมแรงๆ นึกขัดใจที่ใครบางคนสามารถมีอิทธิพลปั่นป่วนความคิดและสมาธิได้ขนาดนี้ แต่ถึงจะพยายามรักษาความเยือกเย็นอย่างไร ในใจเขาก็รู้ดีว่าไม่สามารถตัดธีระออกจากชีวิตเหมือนที่เคยทำกับคนอื่นในอดีต

เด็กคนนั้นหลงเดินเข้ามาในหลุมพรางที่เขาขุดล่อเอาไว้เอง แต่กลับฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่ระแวง ปีนหนีออกไปพร้อมกับขโมยหัวใจของเขาไปด้วย ดังนั้นต่อให้ต้องทำเรื่องที่ไม่สมกับเป็นตัวเองแค่ไหน กฤตภาสก็จะไม่ยอมเสียโอกาสที่เคยทำหายไปเป็นอันขาด

ธีระทำสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จไปแล้ว ที่ผ่านมาเขาอาจจะยินดีเป็นฝ่ายตัดความสัมพันธ์กับทุกคนที่เคยคบโดยไม่เสียเวลาคิดซ้ำสอง แต่เด็กหนุ่มเป็นคนแรกที่ทำให้เขาไม่ต้องการจะปล่อยมือ และที่สำคัญยิ่งกว่านั้น...ยังเป็นคนแรกที่สอนให้กฤตภาสได้รู้ว่าอาการทุรนทุราย แสบร้อนในอกดุจถูกเปลวไฟแผดเผาเพราะรักที่เกือบจะสูญเสียนั้นมีอยู่จริง


++---TBC---++



A/N: *Dom Perignon หรือดอม เปริญอง คือแชมเปญที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดแชมเปญ ขวดหนึ่งขายกันในราคาหลายพันถึงหลักหมื่นบาท ตั้งชื่อตามพระในนิกายเบเนดิคต์ซึ่งมีชีวิตในศตวรรษที่ 17 ผู้ค้นพบการหมักไวน์ให้เป็นแชมเปญเป็นคนแรก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 31-10-2014 18:14:52

ป้าดติโถ อุตส่าห์ลุ้นว่าจะได้เจอกันตอนที่ 37 ยังไม่เจอเลย
มิน่าซื้อหวยไม่ถูก 555
งั้นไว้ลุ้นตอนหน้าก็ได้
เฮ้อ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 31-10-2014 18:21:41

หุหุ อยู่ไม่สุขละสิกฤต รอไปเซอร์ไพรส์น้องในงานเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: narongyut ที่ 31-10-2014 18:30:13

 :hao4:  คิดถึงน้องตี้ครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 31-10-2014 18:47:38

จะไปหาน้อง ก็ช่วยเคลียร์ตัวเองก่อนนะคะ ทั้งชะนีที่ไปรับไปส่งเเละก็คุณเเม่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 31-10-2014 18:54:42

ตอนหน้าจะได้เจอกันแล้ว  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-10-2014 19:14:50

กว่าจะได้เจอกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 31-10-2014 19:16:19

ยอมรับกับตัวแล้วก็อย่าลืมไปยอมรับกับน้องนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 31-10-2014 19:22:33

เห็นตอนใหม่แล้วดีใจจจจจจ  :mew1: :mew1:

คุณกฤตจะได้เจอตี้แล้ววววว (รึเปล่านะ)  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 31-10-2014 19:23:04

อ่านไปลุ้นไป
ตอนนี้รักหมอเหวินที่สุด ให้รางวัลเพื่อนดีเด่น วิเคราะห์ได้ทะลุทะลวงใจสุด ๆ
และแถมให้อีกรางวัลหนึ่งคือหมอกวนทีนแห่งปี ซะใจมากหมอ
อยากให้ถึงตอนหน้าไว ๆ ตอนที่เขาเจอกันสบตากัน มันจะเกิดอะไรขึ้น  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 31-10-2014 19:35:06

คุณกฤตคะ
จะเอาใจช่วยอีกสักรอบนะ แต่ถ้าทำน้องตี้เสียใจอีก เห็นดีกันแน่!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 31-10-2014 19:36:55

ใกล้จะได้เจอกันแล้ว!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 31-10-2014 20:11:42

ถ้าจะวางแผนไปทำอะไรให้ตี้ต้องหึงหวง เจ็บช้ำอะไรอีก ก็ไม่ต้องไปนะอีตากฤต  ปล่อยน้องตี้ไปซะ :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 31-10-2014 20:18:42

 :pigha2:
เชียร์นะตากฤต สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 31-10-2014 20:42:15

ลุ้นแล้วลุ้นอีกว่าจะเจอกันเมื่อไหร่....เฮ้อ..ตอนหน้านี่แหละ..ฮึ่ม....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 31-10-2014 20:53:55

โอ่ววววววววว ยอมรับแล้วจริงๆ
คุณกฤตเชียร์นะคะ ง้อน้องตี้ไวไวเน่อ

รอค่ะ อยากให้เจอกันแล้ว ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 31-10-2014 21:03:20

พบกันคราวนี้ขอแบบละมุนละม่อมนะคุณกฤต ถ้าทำน้องเสียใจอีกนี่จะสาบแล้วนะ :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-10-2014 21:19:44

ยอมรับแล้วสินะอิตาคุณกฤตว่ารักน้องตี้ ขาดเขาแทบขาดใจเป็นยังไง
เป็นหมอเหวินตอนนี้คงคึกครื้นน่าดูได้แกล้งคน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-10-2014 21:23:17

หมั่นไส้อิลุงที่สุดดดด อิอิ ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Anong2013 ที่ 31-10-2014 21:46:00

สงสารน้องตี้ :mew4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 31-10-2014 22:21:23

ฮึ้ย!!!  ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนจะลงแดง
ลุ้นทุกตอนสิพับผ่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-10-2014 22:31:11

เข้าใกล้ความฝันที่เป็นจริงแล้ว  สู้ ๆ นะคุณกฤต  ขอให้ง้อน้องตี้สำเร็จ  หมอเหวินอุตส่ามาบอกข่าวอย่างละมุนละม่อม  แอบสงสารน้องตี้อีกแล้ว  เพราะยังเข้าใจผิดคิดว่าคุณกฤตไม่รักอยู่   :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-10-2014 22:41:49

และที่สำคัญยิ่งกว่านั้น...ยังเป็นคนแรกที่สอนให้กฤตภาสได้รู้ว่าอาการทุรนทุราย แสบร้อนในอกดุจถูกเปลวไฟแผดเผาเพราะรักที่เกือบจะสูญเสียนั้นมีอยู่จริง

แหม่~~ ประโยคนี้มันได้ใจมันดูทรมาน และสะใจคนอ่านมากๆ ค่ะ ง้อยากๆ นะตี้นะ คนอ่านชอบมากเวลาอีคุณกฤตมันวุ่นวายใจ
ยังมีหน้ามาโมโหน้องนะที่ทิ้งไป ถามว่าตัวเองเคยทำอะไรให้เชื่อใจได้บ้างไหม ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องเอาเปรียบน้อง
แต่คุณกฤตรอบนี้ดูมุ่งมัานแบบต้องเอาให้ได้ดี ชอบ หมอเหวินคะ มอบรางวัลเพื่อนดีเด่นและขวัญใจคนอ่านให้ค่ะ
ช่วยทำให้เจอกัน แล้วยังทำให้คุณกฤตคันใจยิบๆอีกด้วย

น้องตี้ตอนเดินแบบต้องน่ารักมากแน่ๆ มีผูชายมาสีอีกคนสองคนคงดี 555 เข้มแช็งนะลูก หนูทำได้ เส้นชัยอยู่แค่เอื้อม

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 31-10-2014 22:50:43

คุณกฤตยอมรับแล้วสินะ ว่าขาดน้องตี้ไม่ได้ 

งั้นก็ต้องพิสูจน์ให้น้องตี้เห็น  ว่าคุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

แต่ก็ไม่อยากให้คุณกฤตทำสำเร็จได้โดยง่าย คือทำไว้กับน้องตี้มาเยอะมากๆ

อยากให้มีอุปสรรค อยากให้ทุรนทุรายแทบขาดใจ จึงจะได้น้องตี้คืนกลับมา

ตอนนี้ยังคงรับรู้ถึงความเศร้าในจิตใจของน้องตี้ได้อย่างเต็มเปี่ยม ทุกข์ที่ต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คือตี้มันน่าสงสารจนไม่รู้จะสงสารยังไงดีแล้ว

ให้คะแนนหมอเหวินนะ ถือว่าเป็นตัวเชื่อมเป็นตัวกระตุ้นได้อย่างดีเลยละ ถ้าหมอไม่มาเจอน้องในวันนี้

ลุงกฤตก็ยังคงเฉื่อยชาต่อไป  เซ็งคนแก่ก็ตรงนี้แหละ ทำไรขัดใจวัยรุ่นตลอด 555555555555

อยากอ่านตอนหน้าสุดใจขาดดิ้น เป็นกำลังใจให้คุณรินโพสต์ตอนหน้าเร็วๆนะคะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 31-10-2014 22:53:31

กรี๊ดดด กอดคนเขียน
รอลุ้นตอนหน้ามากๆ
อยากให้เจอกันสักที
ตอนหน้ามาไวๆน้าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 31-10-2014 23:06:22

ทำไมไม่ชอบพระเอกเรื่องนี้เล้ย รำคาญมัน พิรี้พิไร อารายของเมืงนักหนา ของขึ้นๆ 5555 หมอเหวินยังจะน่ารักกว่า อิอิ แต่แอบปากมากนะคะ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2014 23:14:26

ตอนหน้านี่ลุ้นให้ได้เจอกันได้ไหมคะเนี่ย  :z1:
คุณกฤตเจอน้องตี้คราวนี้ น่าจะยังไม่มีอะไรดีขึ้นอ่ะ น้องเพิ่งเชื่อว่สพี่แกมีแฟนใหม่ไปหยกๆ ทำตัวเองนะคุณกฤต :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-10-2014 23:29:06

รอวันที่ทั้งสองมาเจอกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 31-10-2014 23:39:01

คุณหมอคนดีที่หนึ่ง 555
โอกาสมาแล้วนะ คุณกฤต ทำให้ดีๆละ
อย่ารุนแรง อย่าเหวี่ยงตี้นะ
รู้ตัวว่ารักเขาก็คุยกับน้องเขาดีๆละ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 31-10-2014 23:55:59

เปิด Dom Perignon ให้หมอเหวิน....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 01-11-2014 00:23:18

คุณกฤตอย่าไปโผล่ระหว่างน้องกำลังเดินอยุ่นะ เด่วตกใจเดินไม่ออก  เราสงสารน้อง :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 01-11-2014 00:25:36

โอยยยยยยยย
น้องตี้จะคิดงั้นก็ไม่ผิดป้ะ
เพราะคุณชายบอกเองว่าไม่ผูกมัด ไม่รักใคร
น้องตี้ขอิฉันชอกช้ำไปแล้วนะคะคุณ
อย่ามาเรียกร้องความน่าสงสารตอนนี้ค่ะคุณกฤต
ฮึ่มมมมมมมม
ถ้าไม่ติดว่าน้องตี้จะช้ำ และฉันจะหงอย ไปมากกว่านี้
อยากให้ไม่ได้เจอไปอีกพักใหญ่ ชิส์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-11-2014 00:39:05

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-11-2014 00:50:44

เอาล่ะซิ๊ จะเป็นไงต่อละคราวนี้
คุณกฤตจะง้อน้องก็ทำตัวดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-11-2014 06:45:02

ตอนหน้าเขาจะเจอกันแล้วอ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-11-2014 06:49:42

ลุ้นกันต่อ เจอกันแล้ว เหตุการณ์จะเป็นไง  !!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-11-2014 07:08:41

ตอนหน้าต้องเจอกันสิ :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 01-11-2014 08:30:38

โอยขอให้ได้เจอกันซักทีเถอะค่าาาาาา
กราบบบบบบบบบ

ขอบคุณหมอเหวิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-11-2014 08:39:58

กฤตต้องยอมรับกับตัวเองก่อนว่าชอบตี้
ไม่ใช่ไปโทษน้องที่มาทำให้ตัวเองหวั่นไหว
แล้วถ้าเจอหน้ากันก็อย่าปากร้ายใส่น้องล่ะ
ไม่งั้นน้องหนีไปอีกแล้วจะเสียใจ
ทำได้ไหม พูดหวานๆดีๆน่ะ ตอบป้าค่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 01-11-2014 09:58:41

ตอนหน้าเขาจะเจอกันแล้วใช่ไหมคะ
รอเวลานี้มานาน ~~~~
บวก1บวดเป็ด ตอนหน้ามาเร้วๆนะคะ รอจ้าๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 01-11-2014 10:46:47

ไม่เจอกันนานไปแย้วน้าน้องตี้กับไอ้แก่ เอ้ยตาลุงกฤต
คนอ่านจะลงไปดิ้นแด้กๆแล้วน้า
 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-11-2014 11:27:35

เอ้าๆ
ลุ้นกันต่อไป ฮิฮิ
หวังว่าตอนหน้าสองคนจะได้เจอกันแล้วเน๊อะ
รู้สึกลุ้นมานานมาก 55555

ขอบคุณพี่รินที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 01-11-2014 11:48:49

ตอนหน้าเหรอนี่ที่ตี้จะเจอคนใจร้าย    ขอแนะนำว่าน้องตี้ว่าต้องเอาคืนให้เจ็บแสบและหลาบจำว่าอย่ามาเล่นกับความรุ้สึกของตี้ 
ว่าแต่ว่า
ตี้จะทำได้ป่าวหละ   เกรงว่าจะใจอ่อน และระทวยไปกับจุมพิตมรณะจากอีตาลุงกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 01-11-2014 12:54:37

จะเจอกันไหม จะเจอกันรึยัง รอลุ้นตอนหน้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 01-11-2014 14:42:00

น้องตี้ เอาคืนตาคุณกฤตให้หนักๆๆๆๆ เลยนะ :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 01-11-2014 16:49:30

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 01-11-2014 18:52:14

หายไปตั้งนานอดทนรออ่าน
ยังๆ ยังจะไม่ได้เจอกันอีก โอ้ยจะทนไม่ไหวแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 01-11-2014 21:23:25

หมอเหวินมันแสบ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 01-11-2014 22:57:43

คุณกฤตจะไปตามน้องตี้แล้วสินะ ตี้อย่าเพิ่งไปใจอ่อนง่ายๆน๊าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 02-11-2014 01:03:02

ิตอนหน้าจะได้เจอกันมั้ยเนี่ย :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-11-2014 01:18:43

เริ่มจะรู้สึกดีกะตาเฒ่าขึ้นมาเรื่อยๆละ :L2:

ขอบคุณที่มาต่อนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 02-11-2014 11:32:52

ตอนต่อไปจะเจอกันไหมน้า คนอ่านลุ้นกันจะแย่ล่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 02-11-2014 21:53:11

ตอนหน้าจะเจอกันแล้วใช่มั้ย กรี้ดดดดดดดดดดด
จะมีฉุด กระชาก ลาก ถู กันรึป่าวนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 02-11-2014 22:16:38

กรี๊ดดดดดดดดดดดด อยากอ่านตอนหน้าแล้วข่าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 03-11-2014 01:02:16

เพราะรักที่เกือบจะสูญเสียนั้นมีอยู่จริง?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-11-2014 13:05:03

แอบสมน้ำหน้าลุงเบาๆ....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 04-11-2014 16:55:45

รออยู่น้าาาา T T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 07-11-2014 10:16:55

รออยู่เหมือนกัน เปิดมาดูทู๊กกกกกกกกกกกกวัน  :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 08-11-2014 15:58:14

มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 10-11-2014 19:12:44

รอลุ้นตอนหน้าอยู่นะจ๊ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 11-11-2014 16:16:15

คิดถึงน้องตี้จุง :m17: :m17: :m5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 12-11-2014 03:42:08

คิดถึงหน่องตี้คนงาม  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 12-11-2014 07:36:27

กรี๊ดดดดด จะได้กลับมาเจอกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 37 รับฮัลโลวีน (31/10/14) p.81
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 13-11-2014 12:09:09

A/N:ตอนใหม่ของน้องตี้กับตากฤตมาแล้วค่ะ รับอ่าน(?) ได้ที่หน้าถัดไปนะคะ พอดีเนื้อหายาวจนต้องลงสองกระทู้เลยอยากให้อยู่ในหน้าเดียวกันค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 13-11-2014 12:13:40

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 38

ท้องฟ้ายามเย็นเป็นสีขมุกขมัวเมื่อพระอาทิตย์คล้อยต่ำ ยิ่งความสลัวแผ่คลุมผืนฟ้า แสงจากหลอดไฟภายในโรงแรมซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงก็ยิ่งส่องสว่าง ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาเริ่มงานอย่างเป็นทางการ แต่แขกเหรื่อก็ทยอยกันเดินทางมาก่อนเวลาพอสมควร เสียงพูดคุยทักทายดังจ้อกแจ้กไปทั่วบริเวณเพราะส่วนใหญ่ต่างก็รู้จักกันอยู่แล้ว

พนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียนต่างยิ้มรับแขกอย่างกระตือรือร้น ด้านพนักงานบริการก็คอยเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มไม่ให้บกพร่อง เมื่อได้เห็นบรรยากาศอันคึกคักตั้งแต่ยังไม่เริ่มงาน สุพิชชาซึ่งเป็นแม่ของศันสนีย์และเป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดการงานครั้งนี้ก็ยิ้มจนหน้าบาน หลังจากทักทายแขกเหรื่อบางส่วนแล้วก็ปลีกตัวไปดูความเรียบร้อยที่ห้องของเหล่านางแบบ

"เป็นไงบ้างจ๊ะหนุ่มๆ สาวๆ แต่งตัวกันเสร็จหรือยัง?"

สุพิชชาทักขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาในห้องแต่งตัว ศันสนีย์ซึ่งแต่งหน้าทำผมพร้อมแล้วจึงเดินเข้าไปหาแล้วก็ยิ้มถาม

"เป็นไงบ้างคะแม่ คืนนี้หนูสวยมั้ย?"

"อืม สวยจ้ะ อยากให้ซันแต่งหน้าทำผมอย่างนี้บ่อยๆ จัง แม่จะได้มั่นใจหน่อยว่ามีลูกสาว"

"อ๊าย! แม่ก็!"

ศันสนีย์แกล้งทำเสียงขัดใจเพราะถูกกระเซ้าจนเพื่อนๆ หัวเราะ ธีระซึ่งนั่งอยู่ไม่ห่างนักก็ผสมโรงหัวเราะด้วยเช่นกัน เขาแต่งตัวเสร็จเป็นคนแรกๆ เพราะว่าเครื่องแต่งกายไม่ซับซ้อน เพียงแต่ต้องแต่งหน้าและเซ็ทผมนิดหน่อยเพื่อไม่ให้หมองเวลาขึ้นเวที

พวกเขามาถึงโรงแรมตั้งแต่ตอนบ่ายเพราะต้องซ้อมเดินแบบกับเวทีจริงให้ชิน หลังจากซ้อมเสร็จถึงค่อยทยอยเข้ามาแต่งตัวและทำผมที่ห้องนี้ ถึงแม้จะผ่านมาสามชั่วโมงแล้ว แต่บรรยากาศในห้องแต่งตัวก็ยังคงตื่นเต้นไม่แพ้ด้านนอก

"ถ้าหากว่าส่วนใหญ่แต่งตัวกันเสร็จแล้วก็ออกไปถ่ายรูปกับแขกหน่อยนะจ๊ะ จะได้โชว์เครื่องเพชรที่จะประมูลไปด้วยเลย ยังไงก็ระวังอย่าทำอะไรตกหายกันนะลูก"

สุพิชชาเอ่ยก่อนจะเดินกลับออกไปที่ด้านหน้างาน ศันสนีย์หันไปมองเพื่อนๆ แล้วจึงพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้ออกไปพร้อมกัน แต่เมื่อเห็นธีระลุกขึ้นมาด้วยก็เลิกคิ้ว

"ไม่กินข้าวก่อนเหรอตี้? ตั้งแต่แกแต่งตัวเสร็จก็เอาแต่มานั่งดูพวกฉันแต่งหน้าทำผม ถ้าเริ่มงานเมื่อไหร่ก็จะไม่ได้กินอะไรอีกยาวเลยนะ"

"นั่นสิพี่ตี้ ครัวซองต์สักชิ้นก็ยังดีนะคะ พราวไปหยิบให้เอามั้ย?"

พราวภิรมย์ในชุดกระโปรงสีขาว ผมที่ยาวถึงสะโพกดัดเป็นลอนคลื่นบุ้ยคางไปทางถาดอาหารสำหรับทีมงานตรงมุมห้อง แต่ธีระเพียงแต่ส่ายหน้ายิ้มๆ

"ไม่ต้องหรอกครับน้องพราว เมื่อกลางวันพี่กินข้าวไปเยอะก็เลยยังอิ่มอยู่ เดี๋ยวไว้เสร็จงานแล้วค่อยกินทีเดียวดีกว่า"

เรื่องที่เขายังอิ่มข้าวกลางวันนั้นเป็นการพูดปดโดยแท้ แต่ธีระก็ไม่นึกอยากอาหารในเวลานี้เพราะรู้สึกตื่นเต้นจนกลัวว่าท้องไส้จะปั่นป่วน ศันสนีย์เอียงคอมองเพื่อนและเห็นว่าสีหน้าไม่อิดโรยจึงพยักหน้า

"เอางั้นก็ได้ ถ้างั้นออกไปถ่ายรูปกัน แต่ถ้าแกหิวก็แอบมากินอะไรก่อนนะ ยังมีเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่างานจะเริ่ม"

ธีระพยักหน้า เขาหันไปส่องกระจกอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเข็มกลัดที่ทำจากเพชรและทับทิมบนเสื้อ รวมทั้งแหวนทับทิมเม็ดโตบนนิ้วกระชับดี จากนั้นจึงค่อยเดินตามเพื่อนๆ ออกไปที่ด้านหน้าโถงจัดงาน เนื่องจากการเดินแบบคราวนี้มีเครื่องประดับราคาแพงบนตัวจึงทำให้เขากังวลว่าจะทำอะไรหล่นหรือเสียหาย โชคยังดีที่เขาต้องดูแลเครื่องประดับเพียงแค่สองชิ้นเท่านั้น ในขณะที่ศันสนีย์ซึ่งต้องเดินแบบปิดท้ายนั้นสวมเครื่องประดับรวมทั้งหมดมูลค่าเฉียดยี่สิบล้าน

ว่าแต่ทำไมช่วงนี้เราถึงถูกโฉลกกับทับทิมนักนะ ก่อนกลับจากน่านพี่ปิ๊กก็ให้สร้อยข้อมือทำจากลูกปัดทับทิมเหมือนกัน ถ้าหากคืนนี้ไม่ลืมจะลองโทรถามว่ามีความหมายยังไงดูดีกว่า...

เด็กหนุ่มคิดพลาง เดินตามเพื่อนๆ ไปพลางจนมาถึงโถงด้านหน้าห้องจัดเลี้ยง บริเวณฉากหลังที่ทำไว้ให้แขกถ่ายรูปมีการแสดงร้องเพลงประสานเสียงจากนักเรียนของมูลนิธิที่ทางสมาคมเชิญมา เมื่อเด็กๆ ร้องเพลงจบก็ได้รับเสียงปรบมือจากบรรดาแขกเหรื่อที่ยืนชม จากนั้นทางสต๊าฟจึงพานักเรียนและคุณครูผู้ดูแลไปนั่งพักในห้องที่เตรียมไว้ แล้วจัดให้พวกนางแบบและนายแบบได้ออกไปโชว์ตัวเพื่อให้แขกร่วมถ่ายรูปเป็นที่ระลึกแทน

เมื่อเหล่านางแบบและนายแบบไปยืนที่หน้าฉากก็ถูกช่างภาพและนักข่าวรุมถ่ายรูปทันที ธีระรู้สึกไม่ค่อยชินนักเพราะไม่เคยต้องออกงานในฐานะเป็นจุดสนใจมาก่อน ครั้นแล้วก็ให้นึกเสียดายที่บอกปัดความคิดของศันสนีย์ที่ว่าให้เขาใส่แว่นกันแดดเวลาเดินแบบ แต่หลังจากที่ได้ลองซ้อมกับเวทีจริงๆ เมื่อตอนบ่าย เขาก็มั่นใจว่าตัวเองคงได้ทำเรื่องขายหน้าแน่ถ้าหากใส่แว่นตาดำขึ้นไปบนเวทีจึงขอเปิดหน้าดีกว่า

ในหมู่นางแบบและนายแบบที่ถูกคัดตัวไว้สำหรับค่ำคืนนี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าศันสนีย์เด่นที่สุดเนื่องจากเป็นลูกครึ่งที่โครงหน้าหวานคมสะดุดตา นอกจากนี้ยังเคยเล่นโฆษณาประปรายจึงทำให้มีคนจำได้บ้าง ดังนั้นหลังจากถ่ายรูปหมู่กันไปไม่นาน หญิงสาวก็กลายเป็นคนที่บรรดาแขกเหรื่ออยากถ่ายรูปด้วยมากที่สุดไปโดยปริยาย

"พี่ซันเนี่ยสวยจริงๆ นะ ตัวก็สูงด้วย พราวอยากหุ่นแบบนั้นบ้างจัง"

พราวภิรมย์ซึ่งบัดนี้ยืนอยู่วงนอกกับธีระเอ่ยพลางก้มลงมองตัวเอง เนื่องจากเธอเป็นคนค่อนข้างตัวเล็ก ถึงแม้จะสวมรองเท้าเสริมส้นแล้วก็ยังดูไม่ระหงอยู่นั่นเอง ธีระจึงได้แต่เอ่ยปลอบ

"แต่พี่กลับได้ยินซันชอบบ่นนะว่าหาเสื้อผ้าใส่ยาก รองเท้าน่ารักๆ ก็ไม่ค่อยจะมีไซส์ขาย หุ่นอย่างน้องพราวกำลังดีแล้วล่ะ"

อาจเพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่ ธีระจึงรู้สึกว่าพวกผู้หญิงที่ตัวเล็กนั้นดูน่าทะนุถนอมมากกว่า ถึงแม้ว่าจะไม่ได้กระตุ้นเร้าเขาในเชิงชู้สาวก็ตาม

"ขอบคุณค่ะพี่ตี้ เฮ้อ! อยากให้งานเริ่มเร็วๆ จังเลย ว่าแต่คนเริ่มมากันเยอะแล้วนะ เดี๋ยวพราวไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า พี่ตี้จะไปด้วยมั้ยคะ?"

"ไม่ล่ะครับ เดี๋ยวพี่รอเพื่อนๆ อยู่ตรงนี้แหละ ไว้ค่อยเจอกันที่หลังเวทีเลยก็แล้วกัน"

"โอเคค่ะ งั้นพราวขอตัวก่อนนะ"

เด็กสาวเอ่ยจบก็เดินไปทางห้องน้ำซึ่งอยู่อีกฟากของห้องจัดงาน ธีระจึงเบนสายตากลับมายังด้านหน้าฉากถ่ายรูปที่เต็มไปด้วยผู้คนอีกครั้ง แล้วก็สะดุ้งจนตัวโยนเมื่อถูกมือใหญ่ตบลงบนบ่า

"เป็นไงบ้าง?"

น้ำเสียงคุ้นหูค่อยทำให้ธีระระบายลมหายใจยาวอย่างโล่งใจ เขาหันไปพนมมือไหว้ผู้สูงวัยกว่าแล้วก็เอ่ยทัก

"สวัสดีครับหมอเหวิน"

"พอตี้แต่งตัวแบบนี้แล้วดูแปลกตาไปเลยแฮะ อืม...แต่ก็ดูดี"

ศุภวัฒน์กวาดตามองเขาขึ้นลงแล้วก็เอ่ยชมยิ้มๆ วันนี้นายแพทย์หนุ่มสวมชุดสูทสีดำเหมือนกับวันที่ไปร่วมงานเปิดตัวโน้ตบุ๊คที่กฤตภาสจัด แต่วันนี้ดูแตกต่างเพราะเสื้อตัวในเป็นเชิ้ตสีเทาอ่อนที่ไม่มีปกและไม่ผูกเนคไท

"ขอบคุณครับ คุณหมอเพิ่งมาเหรอครับ?"

"ก็รอให้เคลียร์งานที่คลินิกเสร็จก่อนน่ะ แล้วนี่พร้อมจะขึ้นเวทีมั้ย?"

"ก็คงพอได้แหละครับ เมื่อบ่ายก็ซ้อมเดินไปตั้งหลายรอบแล้ว"

สีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งมุ่ยของเด็กหนุ่มบอกให้รู้ว่าโดนคำถามแทงใจดำ ศุภวัฒน์จึงหัวเราะพลางกวาดตามองไปรอบด้านอย่างแนบเนียน แต่เมื่อไม่เห็นคนที่คาดหวังก็ได้แต่ลอบแยกเขี้ยวในใจ

อะไรกันล่ะเนี่ย...อุตส่าห์ชี้โพรงให้ตั้งขนาดนี้แล้ว อย่าบอกนะว่าไอ้กฤตไม่มา...

“คุณหมอได้ลงชื่อเข้างานหรือยังครับ? เห็นว่ามีของที่ระลึกแจกให้ด้วยนะ”

“ของที่ระลึกเหรอ ของพรรค์นั้นถ้าหลังจบงานแล้วเหลือแม่เขาก็คงเอามาให้เองแหละเพราะว่าเหลือทุกปี...เปลี่ยนใจล่ะ หมอว่าหมอไปลงชื่อเอาของที่ระลึกดีกว่า เดี๋ยวค่อยคุยกันทีหลังนะตี้”

จู่ๆ ศุภวัฒน์ที่หันมองไปทางอื่นก็หันมาบอกเขายิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ธีระที่กำลังงุนงงมองตามก่อนจะเบนสายตากลับมาด้านหน้าอีกครั้ง แต่แล้วเมื่อสายตาประสานกับคนที่เดินตรงเข้ามาหาอย่างแน่วนิ่ง ทั้งมือและเท้าของเด็กหนุ่มก็เย็นเฉียบในทันที สมองพลันว่างเปล่า กระทั่งเสียงพูดคุยของผู้คนรอบตัวก็กลายเป็นเพียงเสียงอู้อี้ราวกับถูกกั้นไว้อีกโลก

ทำไม...ถึงได้มาอยู่ที่นี่...

ตรงกันข้ามกับความว้าวุ่นใจที่แสดงออกอย่างชัดเจนของธีระ ใบหน้าของกฤตภาสกลับเรียบเฉย มีเพียงนัยน์ตาที่หากใครได้จ้องนานพอจึงจะสังเกตได้ถึงพายุอารมณ์ที่กำลังซัดสาดอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายใน เขาตั้งใจจะรีบมางานเลี้ยงตั้งแต่ช่วงบ่ายแต่ติดปัญหาที่บริษัทจึงเพิ่งจะได้ปลีกตัวออกมา ตลอดเวลาที่บึ่งรถมายังโรงแรมก็ได้แต่กระวนกระวายว่าจะได้พบธีระจริงไหมมาตลอดทาง เขารู้ดีว่าศุภวัฒน์คงไม่โกหกตอนที่เอาบัตรเชิญเข้างานไปให้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่สามารถสงบใจลงจนกว่าจะได้เห็นธีระกับตาจริงๆ

...เสียที่ไหนกัน

กฤตภาสเป็นคนทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณ ถึงแม้ในการทำงานจะค่อนข้างพิถีพิถันกับการวางแผนก็ตาม แต่นั่นเป็นเพราะเขามีลูกน้องในสังกัดซึ่งแต่ละคนก็ล้วนต่างความคิดและนิสัยใจคอ เขาจึงเสี่ยงด้วยการตัดสินใจทุกอย่างตามสัญชาตญาณไม่ได้หากไม่ผ่านการวิเคราะห์ข้อมูลให้รัดกุม แต่สำหรับเรื่องส่วนตัวแล้วเขาให้อิสระกับตัวเองเต็มที่ด้วยการไม่ยึดติดแบบแผนใดๆ หรือคิดอะไรล่วงหน้าทั้งสิ้น
 
และก็เพราะอย่างนี้ เขาจึงไม่ได้จินตนาการไว้ก่อนเลยว่าเมื่อได้เจอธีระเข้าจริงๆ แล้วจะเกิดความรู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่ายิ่งเห็นเด็กนั่นเบิกตาโตมองเขา ความหงุดหงิดที่อีกฝ่ายแอบหนีไปก็ยี่งปรี่ขึ้นมาจนในหัวแทบจะระเบิด เช่นเดียวกับความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกระแทกในอกซ้ำแล้วซ้ำเล่านับตั้งแต่วันที่ยอมรับว่าเด็กคนนี้มีอิทธิพลกับเขามากกว่าคนอื่นๆ 

ธีระยืนตัวแข็งทื่อเหมือนถูกสมอตรึงไว้กับพื้น ทุกฝีก้าวที่พากฤตภาสใกล้เข้ามาทำให้เขายิ่งสังเกตรายละเอียดของอีกฝ่ายได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น ค่ำคืนนี้ร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดสูทสีน้ำตาลโดยที่เสื้อตัวในเป็นคอวีสีขาว การแต่งกายโดยรวมดูลำลองกว่าแขกที่เดินอยู่ในงาน แต่ความแตกต่างนั้นยิ่งขับให้เจ้าตัวดูโดดเด่นท่ามกลางกระแสสีดำและสีเทา หรือว่าที่เลือกสวมชุดนี้มาจะเป็นเพราะจงใจ?

นัยน์ตาซึ่งมองเขาอย่างมุ่งมั่นเหมือนนายพรานมองเห็นเหยื่อที่ตามหาทำให้ใจของธีระยิ่งรัวแรง ขณะเดียวกันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมกฤตภาสถึงได้มางานเลี้ยงแบบนี้ทั้งที่ไม่ชอบ ไม่ถูกสิ...ต่อให้มีเหตุผลอันสมควรที่จะต้องมางานนี้ก็ตามที เขาควรจะเอะใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่แสดงสีหน้าแปลกใจที่ได้เห็นเขา แถมยังตั้งใจก้าวเข้ามาหาราวกับนั่นคือจุดประสงค์หลักที่มางานนี้มากกว่า

ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็ถอนสายตาจากกฤตภาสแล้วหันไปทางที่ศุภวัฒน์เดินจากไปทันที นายแพทย์หนุ่มกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะลงทะเบียน เมื่อเห็นสายตาของเขาก็รีบยิ้มแล้วหันหนีเหมือนร้อนตัว เด็กหนุ่มจึงตระหนักทันทีว่าโดนคนที่ไว้ใจหักหลังเข้าให้แล้ว ใช่สิ...คนที่เพิ่งรู้จักกันอย่างเขาจะไปสำคัญกว่าเพื่อนที่โตมาด้วยกันได้อย่างไร

กระแสความขุ่นเคืองพลุ่งขึ้นในอกของธีระ ทั้งที่เขาไม่คิดเลยว่าจะมีใครทำให้โกรธแบบนี้ได้อีกนอกจากกฤตภาส ความขุ่นเคืองนั้นช่วยฉุดรั้งสติของเขาคืนมา ทว่าเมื่อตั้งใจจะเดินหนีไปยังห้องแต่งตัว คนที่อยากอยู่ให้ห่างที่สุดให้วินาทีนี้กลับก้าวมาขวางอยู่ข้างหน้า

ระยะที่ประชิดกันอย่างไม่ให้ตั้งตัวนำพากลิ่นน้ำหอมอันคุ้นเคยให้ลอยมาแตะฆานประสาท ธีระอยากจะกลั้นหายใจแต่ก็ไม่ทัน กลิ่นนั้นดึงความทรงจำเก่าๆ ให้หวนคืนมาไปเรียบร้อยแล้ว เช่นเดียวกับตอกย้ำว่าเขาไม่เคยลืมช่วงเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกฤตภาสเลยสักชั่วอึดใจ

ทำไม...ถึงต้องมาอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ด้วย รอให้เขาลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้น ลืมความรู้สึกที่ไม่ควรจะมีในหัวใจไปก่อนไม่ได้หรือไง...


++------++


“ไม่ได้เจอกันนานนะ”

นั่นเป็นประโยคแรกที่กฤตภาสเอ่ยผ่านริมฝีปาก กระทั่งหลุดประโยคนั้นออกไปแล้วถึงค่อยรู้สึกตัวว่ามันไร้สาระแค่ไหน นัยน์ตาสีนิลจับจ้องธีระที่เม้มปากแน่นและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา วินาทีนั้นเขานึกอยากจะอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นพาดไหล่แล้วพาออกไปหาที่คุยกันตามลำพังใจจะขาด

"ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ"

ธีระเอ่ยโดยที่ยังหลุบตาลงต่ำ ทว่ายังไม่ทันจะได้ก้าวเท้าหนีก็ถูกรั้งแขนข้างหนึ่งไว้

"ยังไปไม่ได้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

"ผมว่าเราเคยคุยกันจบไปแล้วนะครับ ไม่น่าจะมีอะไรที่ต้องคุยกันอีกแล้ว"

"แน่ใจเหรอ นี่เธอคิดว่าฉันลบรูปพวกนั้นหมดแล้วจริงๆ หรือไง? คิดอะไรไร้เดียงสาไปหน่อยล่ะมั้ง”

น้ำเสียงตัดรอนของธีระทำให้กฤตภาสโมโหจนเผลอพูดตรงข้ามกับความในใจ ใบหน้าของอีกฝ่ายที่ซีดเผือดลงทันทีขณะตวัดสายตาขึ้นมองเขาทำให้ในอกของชายหนุ่มปวดแปลบ บ้าเอ๊ย...เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนี้ แต่ทำไมเด็กนี่จะต้องพยายามหลบเขาเหมือนเป็นตัวน่าขยะแขยงที่แค่อยู่ใกล้ก็หายใจไม่ออกอย่างนั้นด้วย

"ตี้ ได้เวลาไปเตรียมตัวที่หลังเวทีกันแล้วนะแก อุ๊ยตายตาเถรหก!"

สุเมธผละจากการถ่ายรูปเพื่อมาตามธีระ แล้วก็ต้องทำตาโตแทบถลนเมื่อได้เห็นชัดๆ ว่าคนที่ยืนอยู่กับเพื่อนตัวเองคือใคร ธีระรีบอาศัยจังหวะนั้นบิดแขนตัวเองออกจากอุ้งมือของกฤตภาสทันที จากนั้นก็แทบจะวิ่งเข้าไปแอบอยู่หลังสุเมธที่ตัวใหญ่กว่ามาก เมื่อเห็นว่าตัวเองถูกใช้เป็นโล่ห์กำบังระหว่างเพื่อนสนิทกับผู้ชายที่ตัวใหญ่พอๆ กับเขาแต่กำลังทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคน สุเมธก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก

"อ่า...เอ่อ..."

"ไปกันเถอะเมธ เดี๋ยวคนอื่นจะรอ"

เด็กหนุ่มจับมือเพื่อนแล้วก็รีบจูงไปทางห้องด้านหลังเวที ทิ้งให้กฤตภาสยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่กับที่คนเดียว นัยน์ตาสีนิลเพ่งมองมือของธีระที่กุมอยู่บนมือของสุเมธเขม็ง ฉับพลันก็รู้สึกอยากระบายอารมณ์ด้วยการทำลายข้าวของขึ้นมา

"ใจเย็นๆ ไว้ก่อนเว้ย มึงนี่นะ เล่นทำแบบนั้น ถ้ากูเป็นน้องตี้ก็คงไม่อยากคุยด้วยเหมือนกันแหละวะ"

ศุภวัฒน์เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อนดังปุ เขาแอบขยับเข้ามาใกล้ทั้งคู่ตั้งแต่นาทีที่เห็นกฤตภาสจับแขนธีระแล้ว ถึงแม้จะรู้ดีว่าเพื่อนของเขาไม่ใช่คนไร้สมองถึงขั้นจะใช้กำลังหักหาญใคร แต่ไอ้ฝีปากที่เชือดเฉือนยิ่งกว่าคมมีดนั่นแหละที่น่าเป็นกังวลที่สุด

"มึงคิดว่ากูจะทำอะไรเขา?"

"จะไปรู้เหรอ? เมื่อกี้มึงตั้งใจจะทำอะไรหรือเปล่าล่ะ?"

นายแพทย์หนุ่มตอบพลางยักไหล่ ถึงแม้เมื่อครู่จะไม่ได้ยินว่ากฤตภาสพูดว่าอะไร แต่สีหน้าตกใจของธีระก่อนที่เพื่อนจะเข้ามาเรียกก็ทำให้เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 13-11-2014 12:14:30

กฤตภาสเพียงแต่เบนสายตากลับไปยังทิศทางที่ธีระเดินจากไปจนกระทั่งลับหายไปตรงหัวมุม มือขวาของเขากำแน่นเข้าเหมือนจะพยายามกุมไออุ่นที่ได้จากการสัมผัสอีกฝ่ายเอาไว้ ตั้งแต่ชั่วแวบแรกที่ได้สบตากันอีกครั้ง เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองคิดถึงเด็กคนนั้นมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้เขายิ่งขัดใจที่พบว่าธีระมีปฏิกิริยาตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

ทำไมกัน...หรือเด็กนั่นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาบ้างเลยหรือไง...

"อ้าว? ลูกกฤต? ตายจริง มาด้วยเหรอลูก?"

"หม่าม้า สวัสดีครับ"

เมื่อได้ยินเสียงทักของวิรดาซึ่งเป็นแม่ของศุภวัฒน์ กฤตภาสก็เก็บแววตาอันลึกล้ำเอาไว้แล้วหันไปไหว้ทักทายอย่างคุ้นเคย ผู้สูงวัยเข้ามาสวมกอดแล้วก็ลูบหลังไหล่เขาด้วยความเอ็นดู

"ดีใจจริงที่ลูกกฤตมาด้วย ตอนแรกหม่าม้าก็ชวนแม่ของเราแล้วนะแต่เขาบอกว่าขี้เกียจออกจากบ้าน อีกประเดี๋ยวงานจะเริ่มแล้วล่ะ เข้าไปข้างในกันสิลูก พวกนางแบบที่จะมาเดินแฟชั่นโชว์คืนนี้สวยๆ กันทั้งนั้นเลย"

"ได้ครับหม่าม้า เดี๋ยวพวกผมจะเข้าไป"

ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสูงวัยที่ผละไปทักทายแขกคนอื่น ศุภวัฒน์หันมามองรอยยิ้มที่แต้มอยู่บนริมฝีปากของเพื่อนแต่ไปไม่ถึงแววตาแล้วก็ส่ายหน้า

"เฮ้อ บางทีกูก็ไม่รู้จะอิจฉาหรือเห็นใจมึงดี"

"หมายความว่าไง?"

กฤตภาสมุ่นคิ้วขณะทั้งสองเดินเข้าไปในห้องจัดงานเลี้ยงด้วยกัน ศุภวัฒน์หันไปหยิบไวน์จากพนักงานเสิร์ฟมาสองแก้วโดยยื่นแก้วหนึ่งให้กฤตภาส จากนั้นก็ยกไวน์ของตัวเองขึ้นจิบก่อนจะขยายความ

"ก็มึงปั้นหน้าเก่งไงล่ะ เวลาอยู่ต่อหน้าคนที่มึงไม่ได้รู้สึกผูกพันด้วยล่ะก็จะแจกยิ้มให้ง่ายๆ ทุกที แต่กับคนที่มีความหมายจริงๆ ดันเอาแต่ทำหน้ายักษ์ใส่ ยิ่งท่าทีของมึงกำกวมแบบนี้ กูว่าที่น้องตี้จะพยายามหนีก็คงไม่แปลก"

แสงไฟในงานเริ่มสลัวลงเมื่อบรรดาแขกเหรื่อส่วนใหญ่ทยอยเข้ามาในห้องจัดงาน กฤตภาสฟังคำเตือนของศุภวัฒน์แล้วก็เพียงแต่ยกไวน์ขึ้นจิบเงียบๆ ทว่าในสมองกลับครุ่นคิด

เขาเป็นคนแบบนั้นหรือ? กฤตภาสรู้ตัวอยู่แล้วเรื่องที่เสแสร้งปั้นหน้าเก่งในเมื่อนั่นเป็นทักษะที่จำเป็นในการเข้าสังคม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าปกติแล้วเขาเป็นคนที่ชอบทำหน้าเหมือนโกรธเกลียดคนทั้งโลกเสียหน่อย เพิ่งจะมีระยะหลังนี่เองที่เขาเห็นอะไรก็ขัดหูขัดตาง่ายไปหมด กระทั่งเรื่องที่เคยทำแล้วรื่นรมย์ก็ยังเปลี่ยนเป็นสะอิดสะเอียน ทั้งหมดนี้...ก็เพราะคนที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเขาเพียงคนเดียว

เสียงดนตรีดังขึ้นพร้อมกับที่สปอตไลท์ฉายส่องไปบนเวทีอันเป็นสัญญาณว่าใกล้เริ่มงาน โดยรอบเวทีมีเก้าอี้จำนวนหนึ่งตั้งไว้สำหรับบรรดากรรมการสมาคมและแขกชั้นผู้ใหญ่ ส่วนกฤตภาสกับศุภวัฒน์ยืนเยื้องไปทางด้านหลัง แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะส่วนสูงของทั้งคู่ทำให้ค่อนข้างจะได้เปรียบอยู่แล้ว

"พี่กฤต?"

เสียงเรียกจากด้านข้างดึงความสนใจจากกฤตภาสและศุภวัฒน์ให้หันไปมองพร้อมกัน แม้ว่าแสงตรงบริเวณที่พวกเขายืนอยู่จะสลัวแต่ก็ไม่ได้มืดสนิท กฤตภาสจึงเอ่ยทักเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

"มีน? มาได้ยังไงน่ะ?"

"ลูกพี่ลูกน้องของมีนเป็นหนึ่งในนางแบบของงานคืนนี้น่ะค่ะ เขาให้บัตรเชิญแล้วมีนอยู่ว่างๆ ก็เลยมา ไม่นึกว่าพี่กฤตก็จะมางานแบบนี้ด้วย ดูไม่ค่อยเข้ากันเลยแฮะ"

หญิงสาวเอ่ยแล้วก็หัวเราะคิก กฤตภาสจึงแนะนำเกล็ดมณีกับศุภวัฒน์ให้รู้จักกัน จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็หันความสนใจไปทางเวทีเช่นเดิม

พิธีกรชายหญิงเดินขึ้นเวทีเพื่อกล่าวทักทายแขกที่มาร่วมงาน จากนั้นก็เชิญหัวหน้าสมาคมขึ้นกล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการ ตามด้วยการแสดงจากเด็กนักเรียนของมูลนิธิต่างๆ ที่ทางสมาคมจะบริจาคเงินหลังเสร็จสิ้นการประมูลให้ เมื่อการแสดงทั้งหมดจบลงก็ถึงเวลาของแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรซึ่งเป็นไฮไลท์ของในค่ำคืนนี้

“เอาล่ะค่ะ ต่อไปจะเป็นการเดินแบบเพื่อประมูลเครื่องเพชรการกุศลที่ทุกท่านรอคอยนะคะ โดยเครื่องเพชรทุกชุดที่จัดแสดงในงานนี้มาจากบริษัทเดอร์บี้ เจมส์ แอนด์ จิวเวลรี่ และเราจะได้ชมการเดินแบบของนางแบบและนายแบบจนครบทุกชุดก่อน จากนั้นจึงจะเริ่มทำการประมูลในตอนท้าย หากทุกท่านพร้อมแล้ว ขอเชิญรับชมแฟชั่นการกุศลชุดพิเศษได้เลยค่ะ”

เมื่อสิ้นเสียงประกาศ สปอตไลท์สีขาวที่ส่องไปยังพิธีกรทั้งสองก็หรี่ลง เปลี่ยนเป็นไฟหลากสีสันที่หมุนวนสลับกันบนเวทีพร้อมกับเสียงดนตรีที่เปลี่ยนไป สายตาทุกคู่ถูกดึงดูดไปยังกลางเวทีซึ่งเป็นจุดที่นางแบบและนายแบบคู่แรกจะเดินออกมาเป็นตาเดียว

ยิ่งความตื่นเต้นจากการรอคอยของคนด้านนอกพุ่งสูงมากขึ้นเท่าไหร่ ด้านหลังเวทีก็ยิ่งตื่นตัวไม่แพ้กัน ทีมผู้จัดงานช่วยกันเรียงแถวนางแบบและนายแบบแต่ละคู่ตามลำดับที่ได้ซักซ้อมกันไว้ เมื่อคู่แรกก้าวขึ้นไปบนเวทีโดยมีพิธีกรช่วยแนะนำ เสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวมาถึงหลังเวทีที่พวกธีระยืนอยู่

เนื่องจากการเดินแบบครั้งนี้ต้องเน้นให้แขกที่เข้าชมงานได้เห็นเครื่องประดับชัดๆ ดังนั้นนางแบบและนายแบบจึงรู้อยู่แล้วว่าจะต้องเดินช้าๆ และพยายามอวดเครื่องประดับให้ได้เห็นกันโดยทั่ว ดังนั้นสำหรับธีระกับพราวภิรมย์ซึ่งอยู่ค่อนข้างกลางๆ ของการแสดงจึงยังพอมีเวลาให้เตรียมใจอีกนิด พราวภิรมย์ดูตื่นเต้นเพราะเด็กสาวยิ้มแย้มขณะที่คล้องแขนของเด็กหนุ่มแน่น ส่วนธีระกลับรู้สึกว่ามือเย็นแต่มีเม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผาก

“แอร์ไม่เย็นเหรอคะน้อง แปลกจัง”

หนึ่งในช่างแต่งหน้าหยิบทิชชู่ออกมาช่วยซับเหงื่อให้ธีระและเติมแป้งฝุ่นให้ เด็กหนุ่มจึงพยักหน้าขอบคุณ ฝ่ายพราวภิรมย์หันมาสังเกตเขาแล้วก็เอ่ยทัก

“พี่ตี้ หน้าซีดๆ รึเปล่าคะ?”

“ไม่หรอกครับน้องพราว อาจเพราะเพิ่งเติมแป้งไปเมื่อกี้ก็เลยดูซีดล่ะมั้ง”

ธีระพยายามยิ้มเพื่อให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ สบายใจ มาถึงตอนนี้แล้วจะแสดงความอ่อนแอไม่ได้ ถึงแม้ว่าการได้พบกับกฤตภาสเมื่อครู่จะส่งผลกับเขามากกว่าที่คิดก็ตาม

“คิวต่อไปเตรียมพร้อมด้วยนะครับ”

สต๊าฟที่คอยดูแลคิวเดินเข้ามาบอกพวกเขาขณะที่คู่ซึ่งอยู่ด้านหน้าเดินออกไป จากมุมที่ธีระยืนอยู่นั้นสามารถเห็นบรรดาแขกที่นั่งบนเก้าอี้รอบฝั่งซ้ายของเวทีได้เพราะแสงสปอตไลท์นั้นสว่างไปถึงบริเวณข้างเวทีด้วย แต่ถัดจากเก้าอี้ที่มีเพียงสามแถวไปแล้วจะเห็นแต่เงาตะคุ่มของแขกที่ยืนดูอยู่รอบนอกเท่านั้น

คุณกฤตอยู่ข้างนอกนั่น ที่ไหนสักแห่งในห้องจัดงาน...รอดูเราอยู่...

อาการปวดมวนในท้องหวนกลับมาอีกครั้ง ธีระนิ่วหน้าและขบฟันแน่น มือทั้งสองข้างกำเกร็งจนแม้แต่พราวภิรมย์ก็ขมวดคิ้วตาม เด็กสาวเหลือบเห็นว่าคู่ที่เดินก่อนหน้ากำลังจะกลับมาและพวกเธอก็ต้องเดินสวนออกไปแล้ว จึงหันมากระซิบกับธีระเสียงเบา

“พี่ตี้ไหวมั้ยคะ?”

“...ไหวครับ”

ธีระกระซิบตอบด้วยเสียงเบายิ่งกว่า แต่แค่จะเปล่งคำตอบออกมาให้ได้ก็ยังต้องใช้เรี่ยวแรงในการเค้นเสียงอย่างมาก พราวภิรมย์จึงตบมือลงบนหลังมือเขาเบาๆ

“ถ้างั้นแข็งใจอีกนิดนะคะ ของรอบแรกนี่แป๊บเดียวก็เสร็จแล้วล่ะ แล้วเดี๋ยวกลับมาพราวจะบอกสต๊าฟว่าขอให้พี่ตี้ไปพัก ส่วนเครื่องเพชรที่ต้องประมูลก็ฝากให้นายแบบคนอื่นใส่ขึ้นไปแทนก็แล้วกัน”

เด็กหนุ่มพยักหน้า เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายพยายามเสนอทางช่วยอย่างเต็มที่แล้ว อีกอย่างเวลาที่ออกไปเดินแบบจริงๆ ของแต่ละคู่ก็เพียงแค่นาทีเศษเท่านั้น เวลาเพียงเท่านี้เขาน่าจะทนไหว

“ไปได้เลยครับ”

สต๊าฟหันมาบอกพวกเขาเมื่อคู่ก่อนหน้าใกล้จะกลับมาถึงทางเข้า ธีระจึงสูดหายใจลึกแล้วยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม จากนั้นก็เดินควงคู่พราวภิรมย์ออกไปบนเวที

แสงสว่างจากสปอตไลท์และแฟลชจากกล้องถ่ายรูปทำให้เด็กหนุ่มตาแทบพร่า เขาได้ยินเสียงพิธีกรทั้งสองแนะนำคู่ของเขารวมถึงเครื่องประดับที่แต่ละคนสวมใส่ แต่กลับทำความเข้าใจไม่ได้เลยว่าทั้งสองคนพูดอะไรเพราะในหูอื้อไปหมด เขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าต้องออกเดินถ้าไม่ใช่เพราะพราวภิรมย์ช่วยก้าวนำและกระทุ้งแขนเขาเบาๆ เพื่อให้รู้สึกตัว

ธีระหันไปยิ้มให้พราวภิรมย์อย่างขอบคุณ ขณะเดียวกันเด็กสาวก็หันมายิ้มตอบอย่างให้กำลังใจ ถึงแม้จะยังรู้สึกพะอืดพะอมเพราะอาการปวดท้อง แต่พอรู้ว่าคนที่เดินแบบด้วยกันกำลังพยายามช่วยเขาอยู่ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก

ไม่เป็นไรหรอกตี้ ดูสิ สุดปลายเวทีก็อีกแค่ไม่กี่ก้าวเอง แค่นี้เราต้องทนได้...

สายตาของกฤตภาสจับจ้องธีระนับตั้งแต่วินาทีที่ก้าวขึ้นมายืนบนเวที เสื้อผ้าที่เด็กหนุ่มสวมนั้นเข้ากับบุคลิกได้เป็นอย่างดีทั้งรูปแบบและสีสัน เครื่องประดับที่มีน้อยชิ้นแต่ก็โดดเด่นช่วยเพิ่มความสง่าให้กับชุดที่สวมจนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ไหนยังจะใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่มองอย่างไรก็สะดุดตา เมื่อใบหน้านั้นยิ้ม ต่อให้แสงสปอตไลท์มืดกว่านี้ก็คงยังสร้างความสดใสให้กับเวทีได้

ชายหนุ่มกำมือแน่นเมื่อตระหนักได้ว่ารอยยิ้มบนใบหน้านั้นไม่ได้ส่งให้เฉพาะเขาแต่เป็นแขกทุกคน เมื่อธีระอยู่ใต้แสงไฟแล้วเด็กหนุ่มก็กลายเป็นจุดรวมความสนใจได้อย่างไม่ยากเย็นเลย เมื่อคิดว่าตอนนี้สายตาทุกคู่ล้วนแต่กำลังจ้องคนบนเวทีเป็นตาเดียว เขาก็รู้สึกเหมือนเลือดในกายเดือดพล่าน ในใจกระวนกระวายจนแทบอยากจะกระโดดขึ้นไปแสดงความเป็นเจ้าของเด็กคนนั้นต่อหน้าทุกคนให้รู้แล้วรู้รอด นานแค่ไหนแล้วที่เขาได้แต่คิดถึงเรือนร่างอบอุ่นที่เคยอยู่ในอ้อมกอด ริมฝีปากได้รูปสีชมพูอ่อนที่บทจะส่งเสียงครางก็ยั่วยวนจนใจกระตุก บทจะตีฝีปากยอกย้อนก็ทำให้เขาโมโหจนลมแทบจุกอกได้รอมร่อคนนี้

แต่เขาคิดไปเองหรือ...ทำไมยิ่งเด็กนั่นเดินออกมาหน้าเวทีมากเท่าไหร่ ริมฝีปากและใบหน้าก็ยิ่งดูซีดเซียวกว่าตอนที่เจอเขาเมื่อช่วงเย็นเข้าไปทุกที

“เฮ้ยกฤต มึงว่าน้องตี้หน้าซีดๆ หรือเปล่าวะ?”

ศุภวัฒน์เอียงคอเข้าไปกระซิบข้างหูเพื่อน เมื่อไม่ได้คำตอบก็หันไปมอง และได้เห็นว่าคนข้างๆ กำลังยืนเพ่งคนบนเวทีเขม็ง สีหน้าท่าทางถมึงทึงจนดูเหมือนถ้าใครไปโดนตัวเข้าตอนนี้อาจโดนหันมาบีบคอก็ได้ เขาจึงได้แต่กลืนน้ำลายแล้วหันกลับไปมองทางเวทีต่อ

ตามลำดับคิวที่ซ้อมกันไว้เมื่อตอนบ่าย เมื่อเดินไปหยุดตรงกลางเวทีแล้วจะต้องเลี้ยวไปทางด้านซ้าย จากนั้นก็เดินเลี้ยวไปทางขวาเพื่อให้แขกในงานได้ชื่นชมเสื้อผ้าและเครื่องประดับได้อย่างชัดเจน จากนั้นจึงค่อยเดินย้อนกลับเข้าไปทางด้านหลังเวทีเพื่อให้นางแบบและนายแบบคู่ถัดไปได้ออกมา

เนื่องจากถูกสปอตไลท์ส่องหน้าเต็มๆ เด็กหนุ่มจึงไม่ได้สนใจมองหน้าแขกในงานที่นั่งและยืนอยู่รอบเวทีมากนัก เขาคิดเพียงแค่ว่าต้องประคองตัวเองไว้จนกว่าจะกลับเข้าไปหลังเวทีให้ได้ แต่แล้วเมื่อกำลังจะพาพราวภิรมย์เดินเลี้ยวจากปีกเวทีด้านซ้ายไปอีกด้าน สายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่หลังเก้าอี้แถวสุดท้ายพอดี

คุณกฤต...

นัยน์ตาวาววามที่จ้องราวจะดูดกลืนเขาเข้าไปทำให้ธีระสะท้านเยือก หัวใจพลันเต้นรัวจนดังก้องกลบเสียงดนตรีที่ดังจากลำโพง ความตระหนกและสับสนพาดผ่านนัยน์ตากลมโตอย่างรวดเร็ว กระทั่งถูกมือเล็กที่คล้องแขนอยู่กระตุกเอาไว้ เขาจึงค่อยได้สติและพาพราวภิรมย์เดินเลี้ยวไปอีกฟากของเวทีก่อนที่จะเผลอแสดงสีหน้าน่าหัวเราะออกไป

น่าขำ...จะมองเขาด้วยสายตาอย่างนั้นทำไมกัน ไม่ใช่ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คือคู่ควงคนล่าสุดหรอกหรือ...

เนื่องจากจุดที่กฤตภาสยืนอยู่นั้นคือบริเวณสุดขอบที่แสงไฟบนเวทีจะส่องถึง เขาจึงเห็นได้เต็มตาว่าด้านขวาของเจ้าตัวมีหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนอยู่ไม่ห่าง ใบหน้าที่สะดุดตานั้นทำให้เขาเห็นเพียงแวบเดียวก็จำได้ทันทีว่าเธอคือคนที่กำลังเป็นข่าวกับกฤตภาสในช่วงนี้

คนที่กฤตภาสสามารถพาไปแนะนำกับใครต่อใครได้มากกว่าเขา...

จู่ๆ ธีระก็รู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่แน่ใจว่าตัวเองมาทำอะไรอยู่ที่นี่ ไม่เข้าใจว่าทำไมกฤตภาสจะต้องมาแสดงท่าทางเหมือนยังมีเยื่อใยกับเขาทั้งที่ตัวเองกลับควงคนใกล้ชิดมางานนี้ และยิ่งไม่เข้าใจตัวเองยิ่งกว่า...ว่าทำไมจนถึงขั้นนี้แล้วก็ยังไม่สามารถจะหักห้ามใจจากคนใจร้าย นิสัยโลเลที่มีแต่จะตอกย้ำว่าเขาเกิดมาพร้อมกับความอับโชคได้อีก

คนที่ถึงอย่างไรก็ไม่มีวันจะให้สิ่งที่เขาต้องการที่สุดได้เป็นอันขาด...

“ว้าย! พี่ตี้!!”

“ตี้!!!”

เสียงร้องอย่างตกใจของพราวภิรมย์และเสียงตะโกนอันคุ้นหูลอยมากระทบโสตของธีระพร้อมกัน เขาก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่เพียงว่าขณะที่กำลังหมุนตัวเพื่อจะพาพราวภิรมย์เดินกลับไปหลังเวที จู่ๆ ภาพเบื้องหน้าก็กลายเป็นความเลือนรางสีเทาเข้ม ขาทั้งสองอ่อนยวบไร้น้ำหนักจนเขาพุ่งตัวหน้าทิ่มไปด้านหน้า ความเจ็บแปลบที่พุ่งขึ้นจากช่องท้องราวกับมีใครเอามีดมาแทงทำให้เขากัดฟันแทบแหลกเพราะเกือบจะทนความเจ็บไม่ไหว

เสียงอื้ออึงหลายเสียงทั้งที่คุ้นเคยและไม่คุ้นดังอยู่รอบกาย เขาได้ยินเสียงคล้ายพิธีกรกำลังบอกให้แขกทุกคนใจเย็นๆ พลันเงาของผู้คนที่เข้ามารุมล้อมก็หายไปเมื่อใครคนหนึ่งช้อนตัวเขาขึ้นอุ้ม อากาศที่ถ่ายเทสะดวกทำให้หายใจง่ายขึ้นเล็กน้อย ทว่าความเจ็บบวกกับแสงสปอตไลท์ที่ส่องแยงตาก็ทำให้ฝืนปรือตาขึ้นได้เพียงนิดเดียว

ท่ามกลางความชุลมุนที่ไหลผ่านประสาทการรับรู้ซึ่งจวนเจียนจะหลุดลอย สิ่งเดียวที่มืออันอ่อนแรงพอจะยึดเหนี่ยวได้มีเพียงเสื้อแจ็คเก็ตสีน้ำตาลของคนตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนจางอันแสนคุ้นเคย และนัยน์ตาคมสีนิลวาวที่กำลังมองเขาอย่างร้อนรนขณะพาออกจากห้องจัดเลี้ยงเท่านั้นเอง


++---TBC---++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 13-11-2014 12:16:46

มารอครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 13-11-2014 12:45:59

ผิดไม๊เนี่ยที่อยากตบปากอีคุณกฤตสงสารน้องตี้อ่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-11-2014 12:46:35

เย้ๆ มาต่อแล้ววว พี่กฤต จะเอาตี้ไปไหนอะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 13-11-2014 12:50:58

กรี๊ดดดดดดดดด เขาเจอกันแล้ว ๆๆๆๆ

แต่น้องตี้อย่าเป็นอะไรเลยน้าา.   :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 13-11-2014 12:57:50

อย่างไวอ่ะคุณ!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 13-11-2014 13:11:32

ค้างอะมาต่อด่วนเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 13-11-2014 13:12:59

อะไรอ่ะ  กำลังได้เจอกัน  ก็จบตอนอีกแล้วอ่ะ
อยากตอนต่อจังเลย ๆ ๆ ๆ ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 13-11-2014 13:14:43

คุณกฤตรวดเร็วมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 13-11-2014 13:16:55

พระเอกมาอุ้มนายเอกโล้วว  :katai5:  :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 13-11-2014 13:37:33

มาต่ออีกเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: mori406 ที่ 13-11-2014 13:53:18

สวัสดีค่ะ  เพิ่งสมัครสมาชิกใหม่เพื่อเข้ามา

เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียน และน้องตี้กับคุณกฤต ต่อไปค่ะ :impress2:

ชอบสำนวนการเขียน ภาษา  และความรู้สึกของตัวละครในนิยายเรื่องนี้มากค่ะ

ลุ้นไปทุกตอนกับคุณกฤตและน้องตี้  :katai1:
และทำบุ๊คมาร์เรื่องนี้ไว้

เพื่อเปิดมาเช็กทุกวันว่าคุณนักเขียนอัพตอนใหม่หรือยัง  :hao7:

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับตอนล่าสุดนะคะ มีความสุขที่ได้อ่านนิยายขอบคุณนักเขียน

และเรื่องราวของน้องตี้กับคุณกฤตมากค่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 13-11-2014 14:01:00

เจอกันแล้วววว

สงสารตี้เลยนะ เจอกันแล้วกฤตก็ปากเสียเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-11-2014 14:07:46

กรี๊ดดด อิคุณกฤตปากดีจริงๆ น่าจับตีปาก
น้องตี้อย่าเปนไรน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-11-2014 14:11:28

ลุ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 13-11-2014 14:26:59

เร็วเชียวนะคุณกฤต รู้ใจตัวเองแล้วก็พูดดีกะเค้าสิ ไปง้อซะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-11-2014 14:28:11

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 13-11-2014 14:46:01

แหมะกำลังลุ้นก็จบตอนซะแหระ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 13-11-2014 15:14:51

ขุ่นพระ!!~ น้องตี้ลูกแม่~ เป็นลมไปแร้ววว งือออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 13-11-2014 15:15:35

อีตาคุณกฤตนี่ก็ยังไงนะ
จะพูดจาให้มันดีๆหน่อยก็ไม่ได้
อุตส่าห์ได้เจอกันทั้งที
เดี๋ยวน้องหนีไปอีกจะทำยังไง

ขอบคุณพี่รินที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: mkx91 ที่ 13-11-2014 15:21:26

 :ling1: :ling1: :ling1:
อยากตีคนปากแข็ง อยากตีคนปากแข็ง อยากตีคนปากแข็ง อยากตีคนปากแข็ง
ทั้งๆๆที่ใจก็อ่อนยวบยาบไปหมดตั้งแต่แรกที่เห็นเขา ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นแบบนี้ถึงต้องเสียเขาไปแต่ก็ยังแก้ไม่ได้
กับความรักนี่ทำให้ใครสักคนไม่ได้เรื่องไปเลยจริงๆ
แต่จะให้อภัยนะคะเพราะท้ายงานพระเอกถึงตัวน้องตี้ก่อนใครเลยใช่มั้ย
ผู้ชายสูทน้ำตาลที่เด่นที่สุดในงาน กับน้ำหอมที่คุ้นเคยคงเป็นใครไปไม่ได้
หวังว่าตอนหน้าคงจะได้คุยกันจริงๆจังๆซักทีนะคะ น้องตี้เดี้ยงขนาดนี้คงลุกหนีไม่ได้แล้ว
คุณพี่ก็ใจเย็นพูดดีๆกับน้องนะ ไม่งั้นเราจะไม่เชียร์พระเอกแล้วจริงๆ  :o12:
คิดถึงเรื่องนี้มากค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 13-11-2014 15:42:16

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 13-11-2014 15:51:32

น้ำตาคลอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 13-11-2014 16:24:37

ลักพาตัวไปเลยคุณกฤต บอกน้องไปเลยว่ารู้สึกยังไง 55+

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: nutjisub ที่ 13-11-2014 16:29:21

เขามีโหวต พระเอกนิสัยเสีย พระเอกปากแข็ง พระเอกหน้าโดนตบที่สุดไหม อีตากฤต ชนะเลิสที่สุด
เจอกันครั้งแรกที่ไม่เจอกันนาน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แสนนาน ดันไปบอกว่าเขาว่ายังไม่ได้ลบ คลิป คนธรรมดาคิดไม่ได้นะเนี่ยต้องคนบ้า ๆ แบบอีตากฤตเนี่ยแหละ เซ็ง และอินมาก ๆๆ ตอนต่อไปขอเลยได้ไหมคะ คนเขียนผู้ใจดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 13-11-2014 16:30:23

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจนถึงเมื่อคืน
พอวันนี้ตอนใหม่มาลงแล้ว สนุกมากเลยค่ะ

คุณกฤตคะ กว่าจะได้เจอกันแต่ปากยังแข็งอย่างนี้ เจ้ขอให้ตบปากตัวเอง3ทีค่ะ!!!
สงสารน้องตี้ แค่เจอหน้ากฤตมาเซอร์ไพรส์ก็คงเครียดแล้ว
นี่ยังต้องมาเห็นกฤตยืนกับชะนีที่เป็นข่าวกันอีก รวดร้าวมาก!
และแล้วก็ตัดฉับ! รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ;)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 13-11-2014 16:47:01

อีตากฤต...พลาดอีกเอาตายแน่...หมั่นไส้พี่แกจริงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 13-11-2014 16:51:43

อะไรๆหลายอย่างอาจจะเปลี่ยนไป แต่ปากคุณกฤตยังเหมือนเดิมเลยค่ะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: miracle22936 ที่ 13-11-2014 17:27:24

น้ำเน่าโดยพลัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 13-11-2014 17:30:28

ฮึ่ย คุณกฤตนี่ต้นร้ายปลายดีนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 13-11-2014 17:45:31

คำเดียวเลย คือ ลุ้น รีบคืนดีกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 13-11-2014 17:50:05

ถ้าจะมาพูดขู่ ประชดประชัน
ควรอยู่คนเดียวไปเหอะไอ้กฤต

ว่าจะรอให้จบก่อน เเต่ก็อดลุ้นน้องตี้ไม่ได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-11-2014 17:58:58

เครียดมากเลยสินะตี้ ถึงกับเป็นลมเลย :hao5:
เจอกันมันก็ดีอยู่หรอก แต่จะปรับความเข้าใจกันได้ไหม คงต้องรอลุ้นสินะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 13-11-2014 18:51:39

ปากตรงกะใจบ้างก็ดีนะลุง ไม่ใช่เอาแต่ปาก.... สงสารน้องบ้าง นี่เครียดจนเป็นลมเลย แล้วงี้จะคืนดีกันได้ไหม ลุ้นกันต่อไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-11-2014 18:58:14

น้องตี้ลูก เครียดจนเป็นลมเป็นแล้ง ตื่นเต้นส่วนหนึ่ง ตกใจอีกส่วนหนึ่ง
คุณกฤตก็ทำหน้ายังกะยักษ์กะมาร ตัวเองอ่ะหน้าดุจะตายไป น้องก็ตกใจดิ๊
แต่อารมณ์แกมาเต็ม ทั้งคิดถึง ทั้งโมโห ทั้งไม่เข้าใจ อืม นะ ถ้ามีเวลาคุยกันดีๆ คงดีขึ้น (มั้ยว้า) รู้แต่ไม่ง่ายอ่ะ
น้องตี้ก็เปิดใจนะคะ มีคนเขารัก เขาหวงหนูมาก จนจิตใจร้อนรนไปหมดแล้วค่ะ
จะมีฉากหวานๆ แบบรักกันหวานๆ บ้างป่ะคะ 55555
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-11-2014 19:19:41

ลุ้นนนนนนนน น้องตี้จะเป็นไรมากไหมอ่ะะ
คุณกฤตนี่ปากร้ายเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เป็นห่วงน้อง คิดถึงน้อง ก็พูดดีๆ กับน้องบ้างสิค๊าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 13-11-2014 19:44:35

โอ้ยยย...หน่วงใจจะขาดดดด....


รอบหน้าคุยกันดีๆนะจ๊ะคุณกฤต!!!

รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-11-2014 20:02:09

คุยกันดีๆดิคุณกฤตไม่สงสารน้องตี้บ้างไง

นิสัยไม่ดีเลยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 13-11-2014 20:05:42

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 13-11-2014 20:28:17

น้องตี้เป็นลม  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-11-2014 20:40:14

เจอกันแล้ว
....แล้วก็เป็นลมไปแล้ว

คุณกฤต!!ชั้นนึกว่าคุณจะทำอะไรได้ดีกว่านี้ซะอีก  :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 13-11-2014 20:46:57

โอ๊ยยยยยย ปากอิพี่กฤตนี่มันจริงๆเลยนะ ทำน้องตี้ไม่สบายอีกล่ะ  :z6:

น้องตี้ใจแข็งไว้นะลูก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 13-11-2014 21:05:01

ในที่สุด น้องตี้ ก็โดนคุณกฤต อุ้มไปแล้วสินะ...  โหะๆ

รอเค้าปรับความเข้าใจกัน และรอเวลา น้องตี้เอาคืน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 13-11-2014 21:08:13

ช่างเป็นพระเอกที่น่าจับถ่วงอ่าวไทยจริงๆๆ  :beat: :beat:

โธ่น้องตี้ คนอย่างหนูจะรับมืออิตาบ้านี่ได้อย่างไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-11-2014 21:12:02

อ่านแล้วหน่วงมากเลย สงสารน้องตี้

คุณกฤตก็รู้ตัวสักทีสิว่าไอ้ที่แสดงออกไปอยู่เนี่ยมันไม่เวิร์คสุดๆ เลยล่ะ หมอเหวินก็ช่วยกระทุ้งตั้งหลายครั้งแล้วนะ

รีบๆ ชัดเจนกับน้องสักทีสิ ก็รู้ใจตัวเองแล้วไม่ใช่เรอะ????

สงสารน้องงงง #ทีมน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 13-11-2014 21:17:59

ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-11-2014 22:46:52

ตาลุงเอ้ยยยยยยย ปากแขํงอย่างเดียวไม่พอแถมปากร้ายชอบพูดให้น้องเสียใจอยู่เรื่อยเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 13-11-2014 22:50:45

ลุงสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 13-11-2014 22:58:08

อร๊ากกกกกกกกกกก ค้างๆๆๆๆค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 13-11-2014 23:01:44

ในที่สุด...!!
น้องตี้ก็ได้เจอกับคุณกฤตซักที

คุณกฤตง้อน้องดีๆสิครับ
ไอ้อาการโมโหหงุดหงิดใจพุ่งปรี๊ดๆเนี่ย
มันคืออาการหึงและหวงขั้นสุดชัดๆเลยนะครับ
 :hao3: :hao3: :hao3:
รีบง้อน้องให้สำเร็จนะครับ คุณกฤต

#ยืนข้างน้องตี้เสมอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 13-11-2014 23:19:04

ได้เจ้อกันทั้งที  ก็เล่นเอาน้องตี้ถึงกับเป็นลมไปเลย  แล้วถ้าต้องจ้องหน้ากันนาน ๆ ไม่สลบข้ามวันข้ามคีนเลยหรีอคะคุณกฤต   :hao3:  เครี่องประดับที่น้องใส่อยู่ก็คงไม่ต้องประมูลให้ยุ่งยาก  ดูท่าทางแล้วคุณกฤตไม่ยอมให้ใครได้ไปแน่ ๆ   o13   ปากตรงกับใจขึ้นมาสักนิด  ให้มีน้ำชโลมจิตใจบ้างทุกอย่างก็คงจะผ่อนคลายมากขึ้น  เพราะตอนนี้ก็รู้สึกเครียดลงกระเพาะคล้าย ๆ น้องตี้เลย   :oak:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 13-11-2014 23:51:53

ตอนนี้ตาเฒ่าจอมหื่นนี่ได้ใจอยู่นะ ฟินๆครับ

แต่กระซิบว่าอ่านไปปวดท้องตามตี้ไป มันตื่นเต้นอ่าครับ!

ขอบคุณที่มาต่อครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 14-11-2014 00:45:58

ทำไหมมันลงพล็อตละครน้ำเน่าขึ้นมากระทันหันเยี่ยงนี้... นางเอกเป็นลม พระเอกเข้าอุ้ม แล้วทุกอย่างก็...ดำมืด (?!?)

มีแค่เรารือ ที่รู้สึกว่าอิกฤตมันยังไม่ทันจะได้แหลกมาม่าซักเท่าไหร่เลย กลับมาเหวี่ยงวีนเห็นแก่ตัวใส่อีกล่ะ แล้วน้องตี้ก็... แหม่ะ หวั่นไหว ไหวหวั่นและสั่นเครือต่อตัวตนของอินี่เหลือเกิ๊นนนน โอ๊ยยย ฮึบไว้ก่อนสิลูก ใจแข็ง เด็ดขาดบ้างไรบ้างเห้ออออ

เอะอะใจสั่นๆ คอนโทรลไม่ได้ เอาไม่อยู่ตล๊อดๆ โฮ้ยยยย  :serius2:

สรุปว่าจบได้ค้างมากค่ะคุณขา นี่มันฆ่ากันหนิ  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 14-11-2014 01:01:55

กำลังได้ฟีลเลย จบตอนแล้ว แงๆๆ
สงสารตี้ !!!!
+1+เป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 14-11-2014 05:08:09

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-11-2014 06:29:42

ซื้อล๊อตเตอรี่ทำไมไม่ถูกอย่างนี้บ้างนะ! (ว่าแล้วเชียว)
กฤตเอ้ย  :m16:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 14-11-2014 07:16:31

ไม่เจอกันนานก็ยังปากเสียน่ะ ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้ ที่ทำตีเสียใจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 14-11-2014 08:29:12

เจอกันที น้องเป็นลมเลยคร่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 14-11-2014 08:43:49

อิคุณกฤต!!! ปากนี่คือออออออ
พาน้องไปหาหมอเลยนะ แล้วถ้ายังพูดไม่ดีกับน้องอีก จะไม่เชียร์แล้วนะ!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 14-11-2014 11:39:56

หึ่มมมมมม กฤตตลอดดดดด ตี้สู้ๆนะ
 :3125: :3125:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Ok_fine ที่ 14-11-2014 13:44:21

ตี้สู้ววววววววสู้วววววววว อย่าไปยอมง่ายๆนะตี้ หมั่นไส้คนแก่ปากดี  :z6: :z6: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 14-11-2014 14:23:26

ค้างเติ่ง มาให้อยากแล้วก็ตัดฉับจากไป  :ling1:
ตบปากตากฤษ 10 ที ในโทษฐานที่ปากเสีย น้องตีเลยเป็นลม
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 14-11-2014 21:02:19

ขัดใจๆๆๆว่าแล้วกะล้มตัวลงดิ้นปั๊ดๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 14-11-2014 21:19:32

รีบไปง้อตี้เลยลุงงงง :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 14-11-2014 21:31:00

ตี้บอบบางมากค่าา
จริงๆตี้อาจจะคิดว่า ไม่น่าทิ้งคุณกฤตมาเลย 55555
แต่ตากฤตมันน่าโดนทิ้งจริงๆนั่นแหละ !
คนอะไรปากไม่ตรงกับใจเล้ยยยย
นี่จะใจร้ายใจดำกะน้องตี้ไปถึงไหน
ชอบบอกชอบ รักบอกรักค่า
อายุปูนนี้แล้วไม่ต้องกั๊กนะคะคุณกฤต คิวน้องตี้เยอะค่าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-11-2014 22:57:42

หมั่นไส้ตากฤตที่สุด บอกแลัวไงว่าถ้าเจอนัองตี้ให้พูดดีๆ แล้วทำไมทำแบบนี้ เดี๋ยวก็ยุน้องตี้หนีอีกรอบซะเลย
น้องตี้หนูเป็นไรไปค่ะลูก เครียดลงกระเพาะหรือป่าว ไหนๆหมอเหวินก็อยู่ดัวยแล้วดูอาการน้องตี้หน่อยซิ เอาแบบหนิดหนมเลยนะเผื่อตาจะเห็นอาการตากฤตหึงหวงจนออกนอกหน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-11-2014 23:16:43

โอ้ยๆๆๆๆ ขัดใจจริงๆ ไม่ได้ดั่งใจเลยนะลุง ให้มาง้อน้องตี้นะคะ ไม่ใช่มาก่อเรื่อง :mew5:

เห็นไหมละ น้องตี้เครียดเลย ทั้งที่ตี้ก็ตื่นเต้นและเป็นพะวงกับการเดินแบบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

คุณกฤตก็ยังเอาความเห็นแก่ตัวมาใส่หัวน้องตี้  น้องต้องเจ็บปวดเพราะคุณอีกแล้วนะ

โกรธคุณกฤตนะ โกรธมากด้วย ให้อภัยถ้าตอนหน้าเผยความรู้สึกให้น้องรู้สักที อิอิ


เราสับสนนิดหน่อยตรงที่ ช่วงแรกบรรยายว่าคุณกฤตใส่สูทสีน้ำตาล แต่ช่วงท้ายที่น้องตี้เป็นลมจับชายเสื้อ

ถึงบอกว่าเป็นแจ็คเก็ตน้ำตาล  หรือน้องตี้มึนๆคิดว่าเป็นแจ็คเก็ต นี่ทีแรกแอบดีใจคิดว่าจะมีลูกหลานไฮโซมาอุ้มน้องไปซะอีก

แต่คงไม่ใช่ คงต้องเป็นคุณกฤตนั่นแหละ และที่สำคัญคุณกฤตมาถึงเวทีเร็วมากกกกกกก (นี่ก็สงสัยเกิ๊น)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 14-11-2014 23:54:58

พูดดีๆ กับน้องหน่อยสิอิตากฤต เด๊วหนีอีกรอบอน่าหวังจะตามเจอละน๊า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 15-11-2014 04:11:01

โธ!
 ตี๊ จะเดินหล่อๆให้งานจบก่อนก็ไม่ได้
เป้นลมไปสะงั้น555+
อย่าอ่อนแอตี๊

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 15-11-2014 08:35:36

ทำตัวดีๆละกฤต :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-11-2014 12:57:40

สุดยอดพระเอกน่าตื้บ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-11-2014 13:01:05

พูดจาดีๆ ไม่เป็นหรือไงคุณกฤต
สงสัยน้องคงจะเครียด ข้าวก็ไม่ได้กิน เป็นลมเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Shalala~ ที่ 15-11-2014 14:53:22

คุณกฤตนี่ก็ปากเสียเนาะ เจอกันทั้งทีแทนที่จะพูดดีๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 15-11-2014 17:14:48

คุณกฤตอย่าแกล้งน้องตี้อีกนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 15-11-2014 19:20:20

เจอกันทั้งทีก็ง้อน้องหน่อยสิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 15-11-2014 23:59:54

อุ้ย น้องตีเจะเปฌนอะไรมากมี้ย น่าสงสารชะมัดเลย ตบปากอคุณกฤตที แล้วกอดปลอบน้องตี้~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 16-11-2014 00:04:09

 :katai1:คุณกฤตก็พูดดีๆแสดงออกดีๆกับน้องหน่อยเซ่ะะะะะ
กำลังง้อน้องอยู่นะท่องไว้ๆๆ
ในที่สุดก็เจอกันสักที รอมานานแสนนานนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 16-11-2014 13:56:06

ยังปากดีเหมือนเดิมเลยนะคุณกฤต  :angry2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 17-11-2014 00:16:36

เรื่องสนุกมากครับ..ติดตามอ่านภายในวันเดียว..หยุดไม่ได้จริงๆ...ลุ้นมากครับ...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 17-11-2014 05:27:07

ฉากสุดท้ายนี่ ลุ้นได้อีก! o7

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 19-11-2014 20:39:36

 โฮ่ยยยยยยยยยย  :serius2:
หมั่นไส้อิคุณกฤตจริงจริ๊งงงงง ตี๊อย่าเพิ่งใจอ่อนนะงานนี้ต้องเอาให้หายซึน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 20-11-2014 02:04:54

ประจำชอบส่งคำพููดทิ่มแทงให้น้องเสียใจนะตาลุง
อุ้มลงจากเวทีคงได้ดังใหญ่ล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 38 ในที่สุด!! (13/11/14) p.84
เริ่มหัวข้อโดย: Ok_fine ที่ 22-11-2014 11:33:16

แว๊บเข้ามารอ  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 22-11-2014 14:28:37

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 39

โรงพยาบาลในยามดึกมีคนมาใช้บริการบางตา หลังจากที่แพทย์ประจำวันตรวจอาการธีระแล้วก็ระบุว่ากระเพาะอักเสบเฉียบพลัน แต่เนื่องจากมีการอาเจียนและอ่อนเพลียจึงให้นอนโรงพยาบาลเพื่อดูอาการหนึ่งคืน ซึ่งกฤตภาสก็เห็นดีด้วย เพราะเขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ธีระเจ็บไข้ไม่สบายอยู่แล้วหรือเปล่า ดังนั้นให้อยู่ในการดูแลของแพทย์ย่อมดีที่สุด

“ก็ตามนี้แหละครับหม่าม้า ถ้าหากเพื่อนๆ ของตี้อยากมาเยี่ยมก็บอกให้มาวันพรุ่งนี้แล้วกัน เพราะกว่าจะมาถึงก็คงหมดเวลาเข้าเยี่ยมพอดี ฝากบอกน้าสุด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วการประมูลเป็นไงบ้างครับ เหรอ... ดีแล้วๆ อ๋อ... อีกสักพักก็คงกลับแหละครับ ผมจอดรถทิ้งไว้ที่โรงแรมด้วย”

หลังจากศุภวัฒน์วางสายแล้วก็หันมาหากฤตภาสที่กำลังยืนกอดอกพิงผนัง ชายหนุ่มจึงเปิดปากถามทันที

“งานเลี้ยงเป็นไงบ้าง?”

“เห็นว่าพิธีกรช่วยแก้ปัญหาให้ แล้วก็จัดการประมูลไปตามกำหนดการเดิมแล้ว ส่วนพวกเพื่อนๆ ของตี้คงมาเยี่ยมกันวันพรุ่งนี้ คืนนี้คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

ทั้งสองมองไปยังคนเจ็บซึ่งนอนอยู่บนเตียง ดูเหมือนธีระจะหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย ตลอดทางที่ออกจากโรงแรมมายังโรงพยาบาลนั้นกฤตภาสประคองเด็กหนุ่มเอาไว้ตลอดเวลา สีหน้าท่าทางกระวนกระวายเหมือนคนเจ็บคือตัวเองเป็นสิ่งที่ศุภวัฒน์ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น

“คืนนี้กูจะอยู่เฝ้าตี้ที่นี่”

กฤตภาสเอ่ยพลางเดินเข้าไปลูบผมที่ปรกบนหน้าผากของธีระ แม้ว่าแสงไฟในห้องจะสลัวก็ไม่อาจปิดบังความอ่อนโยนในแววตาของคนพูดได้ นายแพทย์หนุ่มจึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ก็ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนก็แล้วกัน ยังต้องกลับไปเอารถที่โรงแรมอีก”

ศุภวัฒน์เอ่ยแล้วก็ทำสัญญาณมือให้กฤตภาสออกไปคุยกันนอกห้อง ชายหนุ่มมุ่นคิ้วนิดหนึ่งก่อนจะก้มลงมองคนที่หลับตาอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีทีท่าจะตื่นก็ยอมเดินตามเพื่อนออกไปแต่โดยดี

“มีอะไร?”

“ไอ้จอมบอกว่าเท่าที่สอบถามอาการของตี้แล้วน่าจะกระเพาะอักเสบเพราะความเครียด กูก็ไม่อยากจะพูดแบบนี้หรอกนะ แต่กูคิดว่าเป็นไปได้สูงที่ตี้จะเครียดเพราะมึง”

จอมหรือจรัสพลคือนายแพทย์ที่อยู่เวรประจำโรงพยาบาลคืนนี้และยังเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนของศุภวัฒน์ กฤตภาสฟังแล้วก็นิ่งไป

“ก็อาจจะเป็นไปได้”

คำตอบที่ได้ทำให้ศุภวัฒน์ผงะ เพราะปกติแล้วกฤตภาสไม่ใช่คนที่จะยอมรับข้อกล่าวหาที่ยังพิสูจน์ไม่ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ปฏิเสธ เขาจึงเพียงแค่ถอนหายใจ

“เอาเถอะ กูเองก็มีส่วนผิดเพราะเคยสัญญากับน้องตี้ไว้ว่าจะไม่บอกมึงเรื่องงานเลี้ยง สงสัยเขาคงจะโกรธกูเหมือนกัน ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้ ว่าแต่กูขออะไรสักอย่างได้ไหม?”

“หือ?”

คราวนี้เป็นทีกฤตภาสแสดงความสงสัยบ้าง ศุภวัฒน์กอดอกมองคนตรงหน้าชั่วครู่ จากนั้นจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กฤต กูรู้จักมึงมามากกว่าสามสิบปี กูรู้ว่ามึงไม่เคยเห็นใครสำคัญกว่าตัวเองหรอก แต่อย่างน้อยเหตุการณ์วันนี้ก็ทำให้รู้ว่ามึงเริ่มเปลี่ยนไปบ้างแล้ว กูจะไม่ถามหรอกนะว่าเรื่องของมึงกับตี้เป็นมายังไง แต่จากสายตาคนนอกแล้วกูบอกได้อย่างมั่นใจเลยว่าเด็กคนนั้นชอบมึง ส่วนมึงเองก็ไม่เคยยึดติดกับใครได้ขนาดนี้เหมือนกัน แต่ถ้ามึงยังไม่ยอมพูดหรือแสดงออกตรงๆ ก็ไม่มีใครเข้าใจมึงได้หรอก การที่ตี้พยายามหนีขนาดนั้นแปลว่าคงพยายามจะตัดใจจากมึงให้ได้ ดังนั้นมึงก็ต้องทำอะไรให้เด็ดขาด ถ้าหากเขาสำคัญก็ต้องบอกให้เขารู้ กูขอโทษถ้าหากว่าสาระแนมากไปหน่อย แต่ขนาดกูมองจากสายตาคนนอกยังรู้สึกเหนื่อยแทนเลย ดังนั้นมึงอยากจะให้เขาอยู่ข้างตัวหรือตัดออกจากชีวิตก็ทำให้มันชัดเจนสักทีเถอะ ที่กูอยากขอก็เท่านี้แหละ”

กฤตภาสฟังคำขอที่เหมือนกับเทศนาของเพื่อนแล้วก็เพียงแต่เงียบ นัยน์ตาสีนิลทอประกายครุ่นคิดโดยไม่เอ่ยอะไร ความเงียบระหว่างพวกเขาดำเนินไปได้ไม่นานก็มีเสียงเล็กใสดังขัดขึ้น

“พี่กฤต มีนเอากระเป๋ามาให้แล้วค่ะ”

ทั้งสองหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน และเห็นเกล็ดมณีที่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กในมือ มันเป็นกระเป๋าที่กฤตภาสมีติดรถไว้ตลอดเวลาเผื่อกรณีฉุกเฉินที่ต้องไปค้างนอกบ้าน

“ขอบใจมากนะมีน ขอโทษด้วยที่ต้องให้ลำบาก”

ตอนที่ธีระทรุดลงไประหว่างงานเลี้ยงและกฤตภาสอุ้มเด็กหนุ่มออกมานั้น นอกจากศุภวัฒน์ที่อาสาตามมาช่วยขับรถให้แล้วก็มีเกล็ดมณีอีกคนที่ขอตามมาเผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง และกฤตภาสก็ต้องรบกวนเธอจริงๆ ด้วยการขอให้ลงไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าในรถให้หลังจากที่ธีระยอมตกลงแอดมิทแล้ว

“แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ว่าแต่น้องตี้ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ยคะ?”

“หมอให้ยาไปแล้ว เมื่อกี้ก่อนออกมาก็เห็นหลับสนิทดี น่าจะไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”

“ดีจัง ตอนเห็นน้องเขาล้มบนเวทีนั่นมีนตกใจแทบแย่”

เธอไม่ได้เสริมว่าที่ทำให้ตกใจยิ่งกว่าคือการได้เห็นกฤตภาสพุ่งขึ้นเวทีไปอุ้มเด็กหนุ่มลงมาท่ามกลางสายตาของคนทั้งงาน ไม่แคล้วเรื่องนี้จะต้องได้เข้าหูแม่ของเจ้าตัวในภายหลังแน่นอน เธออยากรู้นักว่าพี่กฤตของเธอจะอธิบายเรื่องนี้เวลาโดนคุณป้าถามว่าอย่างไร

“งั้นเดี๋ยวกูกลับแล้วนะกฤต มึงเองก็จะได้พักผ่อนด้วย”

“อืม ขอบใจมาก”

“อ๊ะ งั้นมีนกลับด้วยแล้วกันค่ะ ถ้าพี่กฤตมีอะไรอยากให้ช่วยเหลืออีกก็โทรบอกได้นะคะ”

กฤตภาสพยักหน้าแล้วก็ถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบย่อมเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย เกล็ดมณีจึงหันมายิ้มให้ศุภวัฒน์

“ไปกันเถอะค่ะ พี่เหวินก็จะเรียกแท็กซี่เหมือนกันใช่มั้ยคะ?”

“ใช่ครับ เอ่อ...”

“คะ?”

เกล็ดมณีหันไปถามขณะทั้งคู่เดินไปยังลิฟท์ด้วยกัน ศุภวัฒน์จึงเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน

“น้องมีน...ไม่หึงไอ้กฤตบ้างเหรอครับ?”

เขายอมรับว่าแปลกใจกับท่าทางของหญิงสาวไม่น้อย เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องที่งานเลี้ยงเธอก็กุลีกุจออาสาตามพวกเขามาที่โรงพยาบาล ถ้าจะบอกว่าเพราะไม่อยากให้กฤตภาสที่กำลังคบหากันต้องอยู่ห่างสายตาก็เข้าใจได้ แต่นี่ตลอดทางเธอต้องเห็นแน่นอนว่าเพื่อนเขาเอาแต่กอดธีระด้วยท่าทางร้อนใจ ต่อให้เป็นคนที่ความรู้สึกช้าแค่ไหนก็ต้องรู้ว่าเพื่อนของเขาคิดอย่างไรกับคนในอ้อมแขน

“ตายละ นี่พี่กฤตไม่บอกกระทั่งกับเพื่อนสนิทเลยเหรอคะเนี่ย? เฮ้อ...สงสัยมีนจะหาเรื่องใส่ตัวซะแล้วสิ”

“เอ๋?”

นายแพทย์หนุ่มยิ่งงงเป็นไก่ตาแตก หญิงสาวยื่นนิ้วไปกดลิฟท์แล้วก็หันมาย่นจมูกให้เขา

“พี่กฤตกับมีนไม่ได้กำลังคบกันจริงๆ หรอกค่ะ ที่ทำไปก็เพื่อตบตาคุณป้า เอ่อ...คุณแม่ของพี่กฤตน่ะค่ะ เพราะว่าครอบครัวของพวกเรารู้จักกัน แล้วคุณป้าเกิดนึกคึกอยากจับคู่มีนกับพี่กฤตขึ้นมา พี่กฤตเลยบอกว่าระหว่างที่คุณป้ายังไม่กลับอังกฤษก็แกล้งทำเป็นคบกันให้คุณป้าเห็นไปก่อน พี่กฤตจะได้สบายหูหน่อย เพราะถึงอีกฝ่ายไม่ใช่มีน เดี๋ยวคุณป้าก็คงหาคนอื่นมาให้อยู่ดี”

คำตอบอันเหนือความคาดหมายทำให้ศุภวัฒน์เลิกคิ้วสูง แต่เมื่อคิดตามแล้วก็รู้ว่าไม่แปลกเลยที่กฤตภาสจะขอให้หญิงสาวทำเช่นนั้น เขารู้จักแม่ของกฤตภาสมาตั้งแต่เด็ก และรู้ดีว่าเพื่อนของเขาชอบแหกสารพัดกฎเกณฑ์ที่ผู้เป็นแม่ตั้งให้ นี่คงกลัวว่าพอลูกชายยิ่งโตก็จะยิ่งกู่ไม่กลับ ถึงได้พยายามเสาะหาสะใภ้ที่ตัวเองถูกใจมาให้กระมัง

“แล้วน้องมีนก็ให้ความร่วมมือกับมันง่ายๆ เหรอครับ ไม่กลัวน้ามุกเขาจะเอาจริงบ้างเหรอ?”

“มีนก็ถามไปแล้วว่าทำแบบนี้จะดีเหรอ พี่กฤตบอกว่าพอคุณป้ากลับอังกฤษแล้วมีนค่อยบอกว่าทนความเจ้าชู้ของพี่กฤตไม่ไหว หลังจากนั้นค่อยให้ใครมาอ้างว่าเป็นแฟนใหม่ของมีนก็ได้ มีนเห็นว่าเป็นข่าวกับพี่กฤตก็ดีอย่างตรงที่พวกหนุ่มๆ จะได้ไม่กล้าเข้ามายุ่ง แต่จากท่าทางของพี่กฤตตอนอยู่ที่งานเมื่อกี้ มีนคิดว่าคงตบตาใครไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”

เกล็ดมณีเล่าเคล้าเสียงหัวเราะขณะที่ทั้งสองลงลิฟท์ไปด้วยกัน ท่าทางไม่ยี่หระของหญิงสาวทำให้ศุภวัฒน์พบว่าเธอเป็นคนร่าเริงและติดดินกว่าที่เห็นแวบแรกมาก ความรู้สึกสนใจทำให้เขาโพล่งขึ้นมาขณะประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้นหนึ่ง

“น้องมีนครับ ตั้งแต่อยู่ที่งานพี่ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย นี่กะว่าพอกลับไปเอารถที่โรงแรมแล้วจะแวะหาร้านกินข้าวก่อนกลับบ้าน ถ้ายังไงน้องมีนไปกับพี่มั้ยครับ? เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งให้ก็ได้”

หญิงสาวกะพริบตาปริบ เธอมองผิวหน้าที่มีสีชมพูซ่านนิดหน่อยบนผิวแก้มของคนชวน จากนั้นก็หัวเราะเสียงใสแล้วพยักหน้า

“เอาสิคะ มีนก็กำลังหิวข้าวอยู่เหมือนกัน”


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 22-11-2014 14:29:09

กฤตภาสเดินกลับเข้ามาในห้องที่เปิดไว้เพียงโคมไฟสีส้มบริเวณหัวเตียง เขาเดินเข้าไปวางกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วก็รูดซิปเพื่อหยิบเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์สำหรับผลัดเปลี่ยน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็พบว่าคนบนเตียงที่นึกว่าหลับไปแล้วกำลังลืมตามองเขาอยู่

ชายหนุ่มวางเสื้อกับกางเกงลงทันที จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้าไปหา

“นอนไม่หลับเหรอ? ยังปวดท้องอยู่อีกหรือเปล่า?”

น้ำเสียงห่วงใยและฝ่ามือที่วางบนศีรษะอย่างอ่อนโยนทำให้ธีระรู้สึกเหมือนยังอยู่ในความฝัน แต่เมื่อมองเห็นคราบบนเสื้อของกฤตภาสก็รู้ว่านี่คือความจริง เพราะถ้าเป็นความฝันก็คงไม่เห็นรายละเอียดทุกอย่างซ้อนทับกับความเป็นจริงได้ถึงเพียงนี้ เขาจำได้แม้กระทั่งรสขมในคอ ณ ช่วงเวลานั้นด้วยซ้ำ

“ขอโทษที่อ้วกใส่นะครับ ตอนนั้นผมทนไม่ไหวจริงๆ”


“ตี้! เป็นอะไร? คลื่นไส้เหรอ? อย่าเอามือปิดปากสิ ถ้ากลัวรถจะเปื้อนก็หันมานี่ ไม่ต้องฝืน ปล่อยออกมาเลย”


ถึงแม้ว่าตอนอยู่ในรถจะปวดท้องมากจนแทบไม่อยากรับรู้อะไร แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนรนในน้ำเสียงของคนพูดซึ่งกอดเขาไว้แน่น ชั่วแวบหนึ่งที่เหลือบเห็นแววตาห่วงหาอย่างลึกซึ้งของคนที่พยายามจะยื้อมือที่อุดปาก ธีระก็ได้แต่ขย้อนสิ่งที่กระเพาะบีบรัดขึ้นมาลงบนเสื้อของอีกฝ่าย แต่เนื่องจากเขาไม่ได้กินอะไรเลยเมื่อตอนเย็น สิ่งที่อาเจียนออกมาจึงมีแต่เศษอาหารจากมื้อกลางวันผสมน้ำย่อยรสเปรี้ยวฝาดที่ทำให้แสบตาจนน้ำตารื้น และคนที่โดนอ้วกใส่ก็เพียงแต่ใช้ปลายนิ้วช่วยเช็ดคราบน้ำตาบนแพขนตาให้ และแนบริมฝีปากลงบนกระหม่อมของเขาอย่างปลอบโยนเท่านั้น

นั่นคือการกระทำของกฤตภาสจริงๆ น่ะหรือ หรือว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงจินตนาการจนเขาเชื่อเป็นตุเป็นตะไปเองกันแน่

“ไม่เป็นไร ก็แค่ทำเสื้อเลอะไปตัวนึง อีกอย่างนี่มันก็เสื้อของเธอเองนั่นแหละ”

“เสื้อของผม?”

ธีระมุ่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เขาเคยมีเสื้อตัวใหญ่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน กฤตภาสคงเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามของเขาจึงอธิบายอย่างใจเย็น

“เสื้อตัวนี้เป็นตัวที่ฉันให้เธอใส่กลับบ้านหลังจากคืนแรกที่มาค้างที่ห้องไง ตั้งแต่ตอนนั้นก็เท่ากับมันเป็นเสื้อของเธอแล้ว แต่เธอดันให้ใครก็ไม่รู้เอามาส่งคืนให้ บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่รับคืนของที่ให้คนอื่นไปแล้วหรอก เดี๋ยวพอซักเสร็จแล้วมันก็จะเป็นเสื้อของเธอเหมือนเดิม”

คำพูดแบบนั้นหมายความว่าอย่างไรกัน แล้วยังสายตาที่มองมานั่นอีก เพราะแสงไฟในห้องนี้สลัวเกินไปงั้นหรือ เขาถึงได้รู้สึกว่าแววตาของกฤตภาสต่างไปจากทุกที

มันดูคล้ายกับว่า...กำลังเว้าวอนให้เขารับเสื้อตัวนี้คืนก็ไม่ปาน

“แต่ผมไม่อยากได้”

เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงหนักก่อนจะตะแคงตัวไปอีกทาง การขยับตัวกะทันหันทำให้เขาเจ็บในช่องท้องจนต้องกัดฟัน แต่อย่างน้อยความเจ็บปวดก็ทุเลาลงจากตอนอยู่ที่งานเลี้ยงมากแล้ว

พอพูดถึงงานเลี้ยง...ธีระก็ฉุกนึกขึ้นได้ว่าออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ต้องไปขอโทษแม่ของศันสนีย์และทุกๆ คนที่เดือดร้อนเพราะความไม่เป็นมืออาชีพของเขา แต่ตอนที่ศุภวัฒน์คุยโทรศัพท์อยู่ในห้องเมื่อครู่นั้นเขาไม่ได้หลับ จึงได้ยินเต็มสองหูว่างานเลี้ยงดำเนินต่อไปด้วยดีหลังจากที่เขาออกมา อย่างน้อยมันก็ช่วยบรรเทาความรู้สึกผิดในใจให้ลดทอนลงบ้าง

“แต่ฉันอยากให้ ไม่ใช่แค่เสื้อตัวนี้หรอกที่ฉันอยากให้เธอรับไว้ แต่ถ้าเธอไม่หันมาหา ฉันก็จะไม่บอกว่าอยากให้อะไร”

แล้วยังไงล่ะ...คิดว่าอะไรก็แล้วแต่ที่ตัวเองอยากให้นั้นเขาอยากจะรับไว้นักหรือไง ธีระคิดโดยไม่หันกลับไปมอง ปล่อยให้คนที่อยากพูดแต่ไม่ได้รับโอกาสให้พูดได้อึดอัดซะบ้างก็สะใจดี

ท่าทางดื้อแพ่งของคนบนเตียงทำให้กฤตภาสยิ้ม มันไม่ใช่รอยยิ้มเยาะหยันหรือยิ้มแบบกระหยิ่มใจที่เขาเคยชิน แต่เป็นยิ้มเอ็นดูอย่างที่ไม่ได้มอบให้ใครมานานมากแล้ว อย่างน้อยท่าทีแข็งขืนของธีระก็บ่งบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มไม่ได้อ่อนแอ ยังมีแรงต่อปากต่อคำกับเขาไหวอยู่

เข็มนาฬิกาแขวนผนังชี้บอกว่าเป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง แต่กฤตภาสไม่รู้สึกอ่อนเพลียเลยแม้แต่นิดเดียว ตลอดเวลาตั้งแต่เห็นธีระล้มบนเวทีจนกระทั่งพาเจ้าตัวมาโรงพยาบาลนั้นเขาเครียดจนประสาทตื่นตัวไปหมด มาตอนนี้ที่เห็นว่าอาการของอีกฝ่ายไม่น่ากังวลแล้วถึงค่อยวางใจ กระนั้นก็ยังรู้สึกเป็นห่วง อยากคอยเฝ้าดูให้มั่นใจว่าคนเจ็บจะไม่มีอาการกำเริบขึ้นมาอีกอยู่ดี

เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงได้ไม่ยอมหลับทั้งคืนตอนที่มาเฝ้าไข้ให้เขา

“แฟนคุณ...กลับไปแล้วเหรอ?”

เสียงของธีระที่ดังขึ้นหลังจากเงียบไปนานปลุกกฤตภาสจากภวังค์ เขามองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มราวกับอยากจะเห็นให้ทะลุไปถึงความคิด แต่ธีระก็ไม่ยอมพลิกตัวกลับมาและเพียงนอนรอคำตอบเงียบๆ

“เธอหมายถึงแฟนคนไหนล่ะ?”

คำตอบของกฤตภาสทำให้ธีระกำมือแน่นขึ้น พลันความเจ็บที่ท้องเหมือนจะเคลื่อนย้ายขึ้นมาบนอก เขาขบริมฝีปากขณะนึกค่อนแคะในใจ

ใช่สิ คนที่มีข่าวว่ากำลังคบกันอยู่อาจไม่ได้มีแค่ผู้หญิงคนเมื่อกี้ก็ได้ แต่ในเมื่อคนที่เพิ่งกลับไปมีอยู่คนเดียว แล้วยังจะมาย้อนถามอีกทำไมว่าหมายถึงคนไหน

“คนที่ติดรถมาโรงพยาบาลด้วย แล้วตอนนี้ก็กลับไปแล้วนั่นไง ไม่ต้องแกล้งทำเฉไฉหรอก ผมเห็นข่าวในทีวีแล้ว”

ธีระพยายามบังคับน้ำเสียงให้ราบเรียบไร้อารมณ์ แต่ไม่รู้ทำไมท้ายประโยคถึงได้สะบัดเหมือนฉุนเฉียวอยู่ดี ทั้งที่เขาไม่มีสิทธิ์จะตัดพ้อเพราะตัวเองเลือกที่จะจากกฤตภาสมาเองแท้ๆ

คนด้านหลังเงียบไป ธีระเองก็พยายามไม่หันกลับไปมอง เขาไม่รู้ว่าตอนนี้กฤตภาสทำสีหน้าเช่นไรอยู่ แต่ไม่เห็นก็ดีแล้ว เพราะเขารู้ว่าถ้าได้สบตากัน ได้เห็นหน้ากันตรงๆ ความพยายามที่จะหักห้ามใจไม่ให้โหยหาอีกฝ่ายต้องพังครืนลงแน่นอน

เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นคนอ่อนไหวง่าย แต่ขอเพียงแค่เวลาอยู่ต่อหน้ากฤตภาสเท่านั้น เขาไม่ต้องการจะถูกมองว่าเป็นเด็กไร้เดียงสาที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชจนเกินไป

เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างเมื่อจู่ๆ ร่างสูงใหญ่ก็โน้มตัวลงมากอดเขาจากด้านหลัง ปลายจมูกของอีกฝ่ายแนบอยู่บนขมับ เป่าลมหายใจอบอุ่นลงมาจนผิวบริเวณนั้นร้อนผ่าว กระทั่งใบหูที่ถูกริมฝีปากบางแนบชิดก็พานซึมซับอุณหภูมิจนร้อนตามไปด้วย

“หึงเหรอ?”

น้ำเสียงอันนุ่มนวลดังอยู่ข้างหูขณะที่มือใหญ่ลูบบนต้นแขนอย่างแผ่วเบา ความอบอุ่นที่โอบล้อมทำให้ธีระตัวสั่น น้ำเสียงที่กฤตภาสใช้ช่างแตกต่างจากเวลาที่เคยตั้งคำถามกับเขาในอดีตเหลือเกิน เพราะถ้าหากไม่ใช้น้ำเสียงเจือด้วยความโมโห ก็มักจะมีสำเนียงที่ยอกย้อนหรือกวนประสาทตลอดเวลา แทบจะไม่มีสักครั้งที่พวกเขาพูดคุยกันดีๆ ได้นานโดยไม่ทะเลาะกัน

ทว่าครั้งนี้...แม้น้ำเสียงของอีกฝ่ายจะบ่งบอกถึงความลำพองใจ แต่มันกลับให้ความรู้สึกอ่อนโยนคล้ายกับน้ำเสียงที่คนรักกันจริงๆ จะใช้เพื่อหยอกเย้ากัน และมันทำให้เขา...รู้สึกไม่คุ้นเคยจนทำตัวไม่ถูก

...อย่าลืมนะตี้ คุณกฤตก็แค่ไม่อยากยอมแพ้ ที่พยายามจะดึงเรากลับมาก็คงเพราะรู้สึกเสียหน้าที่เราเป็นคนตัดความสัมพันธ์ก่อนเท่านั้นเอง

จู่ๆ เสียงเตือนจากซอกหนึ่งในจิตใต้สำนึกก็ฉุดรั้งความลิงโลดที่แล่นขึ้นชั่ววูบเอาไว้ สติที่หวนคืนมาทำให้ใจของธีระกลับสู่ความเยือกเย็นอีกครั้ง

“ผมไม่กล้าหรอกครับ อีกอย่างผมก็ไม่มีสิทธิ์ด้วย คุณไปถามคำถามนี้กับคนที่เขาจะพูดว่าหึงคุณได้เต็มปากเต็มคำเถอะ”

“แต่ฉันจะดีใจมากกว่าถ้าคนที่หึงคือเธอนะ”

เมื่อเอ่ยประโยคนั้นจบ คนพูดก็ประทับริมฝีปากลงบนกระหม่อมของเด็กหนุ่ม ธีระปิดตาแน่นและดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงจนถึงไหล่ ฝ่ายกฤตภาสเห็นเช่นนั้นก็ไม่เอ่ยอะไรเพิ่ม เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายเกินจะทนรับอะไรไหวแล้วในค่ำคืนนี้ จึงเพียงแค่ขยี้ผมเของด็กหนุ่มเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปหยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนแล้วเดินเข้าห้องน้ำตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก

กระทั่งได้ยินเสียงปิดล็อคประตูและตามด้วยเสียงสายน้ำจากฝักบัว ธีระจึงได้ยอมลืมตาและปล่อยลมหายใจที่กลั้นไว้ออกมา โพรงจมูกของเขาแสบร้อนเช่นเดียวกับขอบตาที่ร้อนผ่าว มือข้างหนึ่งกำผ้าห่มแน่นจนข้อนิ้วเกร็งเป็นสีขาว

ทำไม...จะพูดแบบนั้นให้ได้อะไรขึ้นมา...ล้อเล่นกับหัวใจเขาอย่างนี้มันสนุกมากนักหรือไงกัน...

ธีระพยายามทำใจนับตั้งแต่วินาทีที่ตระหนักว่าตนกำลังติดบ่วงแห่งความหลงใหลที่ยากจะถ่ายถอน ยิ่งรู้ตัวว่ากำลังจมดิ่งลงไปในห้วงเสน่หา เขาก็ยิ่งพยายามตะเกียกตะกายจะถีบตัวให้พ้นเหมือนปลาที่ต้องการจะดิ้นให้หลุดออกจากแห ทว่ากฤตภาสกลับไม่ยอมปล่อยมือจากเขา ยิ่งรู้ว่าเขาพยายามหนีก็ยิ่งเข้ามาใกล้  ยิ่งมาทำให้เขาสับสนไม่เลิกราว่าต้องการอะไรจากการทำเช่นนี้กันแน่

หากต้องการเพียงความสนุก ความสะใจที่เอาชนะเขาได้ ก็ปล่อยมือจากเขาเสียทีเถิด เพราะเขาแพ้ในเกมนี้นับตั้งแต่รู้ตัวว่าสูญเสียหัวใจให้กฤตภาสไปแล้ว...

ภายในห้องพักผู้ป่วยเงียบสงัดเมื่อกฤตภาสเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้พยายามส่งเสียงดังรบกวนการนอนของคนบนเตียง

ความจริงเขาอาบน้ำเสร็จได้พักใหญ่แล้ว แต่เพราะเดาได้จากท่าทีของธีระว่าอ่อนเพลียจากการพูดคุยกับเขาแค่ไหน และเขาไม่ต้องการจะเพิ่มความเครียดให้อาการแสบกระเพาะของคนเจ็บยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก จึงกะเวลาจนกระทั่งคิดว่าเด็กหนุ่มคงผล็อยหลับไปแล้วถึงค่อยออกมา

เขาเดินไปวางเสื้อผ้าชุดเก่าที่เปรอะเปื้อนอาเจียนบนโซฟา จากนั้นก็เลื่อนเก้าอี้มานั่งมองคนที่กำลังหลับสนิท ใบหน้าอ่อนเยาว์ไม่แสดงออกว่ารับรู้การเคลื่อนไหวของเขา ท่าทางจะเหนื่อยจนหลับลึกเต็มที่

กฤตภาสเท้าคางบนแขนข้างหนึ่งขณะทอดสายตามองคนที่กำลังหลับใหล เขายกมืออีกข้างขึ้นลูบผมของธีระเบาๆ เมื่อเห็นเด็กหนุ่มไม่ตื่นก็ก้มลงไปสูดกลิ่นหอมจากเรือนผมนิ่มเข้าจนเต็มปอด

เขาคิดถึงกลิ่นนี้...คิดถึงเด็กคนนี้เหลือเกิน...

ชายหนุ่มไล้ฝ่ามือไปตามผิวแก้ม ลำคอ กระทั่งถึงแผ่นหลังของคนบนเตียงไปมา ธีระขดตัวมากขึ้นนิดหนึ่งแต่ก็ไม่มีทีท่าจะตื่น ดูๆ ไปก็เหมือนลูกแมวที่กำลังพอใจกับการถูกลูบไล้ในยามที่ไม่รู้สึกตัว ท่าทางไร้การป้องกันเช่นนั้นดึงมุมปากของกฤตภาสให้ยกสูงขึ้น


“เราไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจในวันนี้จะส่งผลต่อความสุขในอนาคตแค่ไหน”

“สัญญาสิกฤต แกจะใช้ชีวิตข้างนอกนั่นแทนฉัน แกจะมีความสุขแทนฉัน”

“มึงอยากจะให้เขาอยู่ข้างตัวหรือตัดออกจากชีวิตก็ทำให้มันชัดเจนสักทีเถอะ”


คำแนะนำ ขอร้อง ตักเตือนจากเหล่าคนใกล้ชิดย้อนกลับมาหากฤตภาสอีกครั้งดั่งสายน้ำไหล ปกติแล้วเขาไม่ใช่คนเชื่อฟังหรือจดจำคำพูดใครสักเท่าไหร่เพราะเติบโตมากับแม่ที่พยายามจะชี้นำความคิด ชายหนุ่มจึงชาชินกับการปล่อยให้คำพูดของคนอื่นเป็นเพียงลมปากที่เข้าหูซ้ายแล้วทะลุหูขวา แต่น่าแปลกที่ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่นาน เขากลับเก็บคำพูดทุกคำที่เกี่ยวกับตัวเขาและความสัมพันธ์ในอนาคตมาใส่ใจถึงขนาดนี้

และนั่นทำให้เขาได้ข้อสรุปกับตัวเองในที่สุด

ถ้าหากเขาไม่เชื่อในความรักเพราะเห็นตัวอย่างชีวิตคู่อันแหลกเหลวมาจากพ่อกับแม่ กฤตภาสก็คิดว่าเขาเชื่อมั่นในตัวเองได้ เชื่อมั่นในสัญชาตญาณที่ว่าธีระคือคนเดียวที่จะดับความร้อนรุ่มกระวนกระวายในใจได้ และเชื่อว่าตัวเองสามารถเป็นที่พึ่งพิงให้อีกฝ่ายตลอดไปได้เช่นกัน

ธีระรักเขา ต่อให้ศุภวัฒน์ไม่บอกเขาก็รู้ ความหวั่นไหวที่สะท้อนในดวงตากลมโตนับตั้งแต่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งคือหลักฐานอันชัดเจน กระทั่งท่าทีไม่ยอมรับตอนที่ถูกเขาถามว่าหึงล้วนตอกย้ำความมั่นใจนี้ เพียงแต่อีกฝ่ายยังหวาดหวั่น ไม่มั่นใจและไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะรู้สึกอย่างเดียวกัน และกฤตภาสก็รู้ตัวดีว่าเขาเป็นคนที่ยากแก่การทำความเข้าใจจริงๆ ในเมื่อแต่ไหนแต่ไรเขายึดถือเรื่องการไม่เปิดเผยความในใจให้ใครระแคะระคายอยู่เสมอมา

แต่ตอนนี้อะไรบางอย่างในตัวเขาเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว และเขาก็ไม่ได้นึกรังเกียจความเปลี่ยนแปลงนี้ ถึงแม้มันจะแปลกใหม่และไม่คุ้นเคย แต่กฤตภาสคิดว่าเขารับตัวเองที่เป็นเช่นนี้ได้ หากมันจะแลกมาซึ่งการได้ตัวเด็กหนุ่มกลับมาอยู่เคียงข้างเหมือนที่เคยเป็น

นัยน์ตาสีนิลหรี่ลงขณะเลื่อนข้อนิ้วไปถึงริมฝีปากสีชมพู เขาก้มลงแนบริมฝีปากตนเองกับริมฝีปากที่แห้งผากนั้น ราวกับว่าจะตอกย้ำการตัดสินใจของตัวเอง เช่นเดียวกับการฝากตราประทับลงบนคนที่เขาเลือกแล้วว่าไม่ว่าอย่างไรก็จะทำให้เป็นคนของเขาทั้งตัวและหัวใจให้ได้

ร่างสูงหยัดตัวขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือซึ่งวางอยู่บนโต๊ะมากดหาหมายเลขซึ่งไม่ได้โทรออกมานาน แม้จะรู้ดีว่าเวลานี้ดึกดื่นจนเสียมารยาทที่จะโทรไปหา แต่เขาก็ไม่ต้องการจะเสียเวลายื้อการตัดสินใจนี้ให้ยาวนานออกไปอีกแม้แต่นาทีเดียว

ปกติเขาอาจชินกับการทำให้คนอื่นสับสนต่อการแสดงท่าทีอันคลุมเครือ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่กฤตภาสต้องการทำทุกอย่างให้ชัดเจน มันอาจจะเป็นก้าวแรกที่เขายอมเบี่ยงเบนออกจากวิถีที่เคยทำมาตลอดชีวิต แต่ ณ จุดนี้แล้วเขาหาได้สนใจ แค่การที่เขายอมรับว่าตกหลุมรักใครสักคนก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ในช่วงชีวิตสามสิบสามปีแล้ว ดังนั้นถ้าจะก้าวล้ำไปอีกสักขั้นหนึ่งจะเป็นไรเล่า ไม่ใช่ว่าธีระทำให้เขาเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้หรอกหรือ

นัยน์ตาคมสีนิลหันไปมองคนที่กำลังหลับขณะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู เขามองแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงตามจังหวะหายใจ แพขนตาที่ไหวระริก กระทั่งปลายนิ้วที่สั่นนิดๆ เหมือนเจ้าตัวกำลังละเมอ แล้วความรู้สึกหวงแหน อยากครอบครองก็ยิ่งเอ่อท้นจนแทบหายใจไม่ออก มันเป็นความอยากครอบครองที่ผสมปนเปไปกับความเห็นแก่ตัว อยากเห็นอีกฝ่ายมีความสุขและมีรอยยิ้มได้เพราะเขาเพียงคนเดียว

ถ้าหากสิ่งที่ธีระต้องการคือท่าทีที่ชัดเจน เขาก็จะทำให้ไม่ว่าเจ้าตัวจะยินดียอมรับหรือไม่ก็ตาม ช่วงเวลาที่เด็กหนุ่มไม่อยู่ได้ให้บทเรียนกับกฤตภาสแล้วว่าความว่างโหวงในใจสามารถทำให้คนอึดอัดทรมานได้แค่ไหน หากสิ่งที่เขากำลังคิดจะทำต่อจากนี้นับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เขาก็เต็มใจจะกระโจนลงสู่ความผิดพลาดนี้ มากกว่าจะยอมทนเห็นเด็กหนุ่มเดินออกจากชีวิตเขาไปเป็นครั้งที่สอง


++---TBC---++


A/N: อากาศเริ่มหนาวแล้ว รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ จิบชาหรือโกโก้อุ่นๆ ไป อ่านนิยายลุ้นเอาใจช่วยน้องตี้ไปก็ฟินดีนะเออ ^_^  (แต่กรุงเทพไม่มีหรอกนะ อากาศหนาวๆ ที่ว่าน่ะ ฮืออออ)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 22-11-2014 14:57:00

ชอบๆ
จะรอดูท่าทีที่ชัดเจนของคุณกฤตที่จะแสดงออก

ว่าแต่โทรหาใครอ่ะ!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-11-2014 15:04:12

จะทำให้ตี้วางใจได้ยังไงกันนะ  ดูจะตั้งกำแพงไว้ซะสูงเลย
ก็นะ  โดนล้อเล่นกับความรู้สึกมาเยอะเลยนี่
เอ้า  ตาเฒ่า สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 22-11-2014 15:05:23

น้ำตากลั่นออกมาจากความดีใจ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 22-11-2014 15:07:26

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกค่ะ น้องตี้ควรได้รับสิ่งดีๆคืนบ้าง จะได้เข้าโมดหวานแหววกับเค้าซะที อีตาคุณกฤตมันทำน่าโมโหมาหลายตอน ขอให้ตอนต่อๆไปเจอน้องตี้เอาคืนได้ตะบี้ตะบันหึงอีกมโหฬารแน่ แอบเดาว่าคงโทรไปขอดูแลน้องตี้กับแม่น้องตี้แน่เลย 555 ฟินหลาย รีบมาต่อนะคะ ให้กำลังใจคนแต่งเสมอค่ะ เรื่องนี้ใช้ภาษาสละสลวยสื่ออารมณ์ดีสุดๆ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 22-11-2014 15:09:32

ทำอะไรสักอย่างสักทีนะพี่กฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 22-11-2014 15:11:48

มารอตามดูเฮียว่าคราวนี้จะจัดการยังไง อิอิ

ขอบคุณพี่รินที่มาต่อนะคะ

(http://4.bp.blogspot.com/-atWW5VxM2x8/Ua3Ek4s-AeI/AAAAAAAAKkw/ERYK5B5y2GU/s1600/graphic-pooh_02.gif) (http://www.kmonic.com)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-11-2014 15:12:24

คุณกฤตโทรหาใครกันหว่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 22-11-2014 15:19:52

อีตาลุงคิดได้ซะทีนะ
เคลียร์ให้ไวละกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 22-11-2014 15:34:12

 :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-11-2014 15:38:37

ดีมาก ทำอะไรๆให้ชัดเจนซะทีถ้าไม่อยากเสียตี้ไปอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-11-2014 15:52:16

ให้ตี้มีความสุขสักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 22-11-2014 16:04:52

ให้อีตาพี่กฤตคุกเข่าขอร้องเลย ชิชิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 22-11-2014 16:11:15

โอ้ววววว....ในที่สุดลุงก็คิดได้แล้ว ดิฉันปลื้มปริ่มเสียเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 22-11-2014 16:24:00

จะทำให้ชัดเจนไงน้อคุณกฤตภาส ~~~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 22-11-2014 16:55:42

ถึงเวลาทำอะไรๆให้ชัดเจนสักทีเนอะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย
ว่าแต่อันดับแรก พูดให้น้องตี้เข้าใจก่อนนะ  อย่าปล่อยให้น้องคิดเอง น้องน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-11-2014 17:05:21

ฉันรอเวลานี้มานานแล้วใครจะมองว่ายังแก้แค้นตาลุงไม่หน้ำใจ ก็แล้วแต่ แต่อิฉันคิดแค่ว่าน้องตี้เจ็บมาเยอะแล้ว พอสักที มีความสุขเถอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 22-11-2014 17:25:49

เค้า จะ ง้องอน กันแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 22-11-2014 17:29:26

รักพี่กฤต...ตอนนี้จัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-11-2014 17:34:42

สู้นะคุณกฤต o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-11-2014 18:13:46

อิคุณกฤตคะ สถานการณ์แบบนี้ ไม่ควรถือคติช้าๆได้พร้าสองเล่มงามหรืออะไรทำนองนั้นนะคะ ถ้าตี้มีแรงพอจะหนีหายไปอีก ดิฉันจะสมน้ำหน้าคุณเข้าให้ค่ะ :serius2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 22-11-2014 18:24:02

สงสารน้องตี้ ทนเจ็บมาตั้งนานนน จะกลับมาเชื่อใจคุณกฤตได้มั้ยนะ กว่าจะยอมรับใจตัวเองคนอ่านลุ้นจนจะเป็นลม

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 22-11-2014 18:36:38

คุณกฤตโทรหาคุณแม่รึเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงงานเข้าน้องตี้แน่ๆ  :ruready :ruready

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-11-2014 18:41:47

ตากฤตเอ้ยยยยยอมรับซะทีนะ แต่อย่าลืมบอกตี้ด้วยละ ตอนหน้าขอหวานๆเลยนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-11-2014 18:42:13

อิป๋า ทำน้องไว้เยอะ คิดได้แล้ว ดูแลน้องดี ๆ ล่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 22-11-2014 19:07:12

ตอนนี้ก็เหมือนจะเริ่มหวานแต่ยังคลุมเคลือ!!!!


ปูเสื่อรอติดตามความหวานในตอนหน้าค่ะ!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 22-11-2014 19:35:34

นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ??

ที่เห็นคุณ bellbomb  มาต่อนิยาย   o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 22-11-2014 19:49:09

หลังจากทำตัวน่าหมั่นไส้มาหลายตอน ตอนนี้จะใจอ่อนให้คุณกฤตนิดนึงก็ได้ (นิดเดียวนะ)
สงสารน้องตี้จัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 22-11-2014 19:52:37

รอเห็นความชัดเจนของคุณกฤตที่จะทำให้คนรอบข้างเห็นนะคะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 22-11-2014 19:53:47

คุณกฤต จะทำอะไรให้มันชัดเจนแล้วใช่ไหม !!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-11-2014 20:12:54

ในที่สุด กฤตก็จะได้ทำเพื่อตี้แล้วววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 22-11-2014 20:44:14

ย้ากกกกก กฤตควรชัดเจนซักทีสงสารตี้
ทำให้ตี้มีความสุขได้แล้วนะ

อ้ากกก รอค่ะรอออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 22-11-2014 21:01:36

กฤตโทร.หาแม่ของตี้หรือเปล่า
ไงก็ช่วยพูดให้ตี้มั่นใจหน่อยนะ
สงสารน้องบ้าง แล้วจะเชียร์เต็มที่เลยเอ้า!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 22-11-2014 21:09:21

มาแล้วความชัดเจน....ทำซะก่อนที่จะไม่ได้ทำนะลุงนะ.....
รอความชัดเจนตอนต่อไป...มาเร็ว ๆ น๊า...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 22-11-2014 21:19:05

คุณกฤตขาโหด จะจัดหนักอะไรอีกมั้ยเนี่ย ยังไงก็ขอให้น้องตี้ไว้ใจได้ไวๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 22-11-2014 21:34:33

เหวินปิ๊งน้องมุกแล้ว :-[
ถูกใจจัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-11-2014 21:42:27

ตอนนี้ชักเย็นยะเยี่อกยังไงไม่รู้  เพราะคุณกฤตทำตัวมีลับลมคมในเหล่ีอเกิน  แต่ในที่สุดก็ได้น้องตี้กลับมาแล้ว   o13  ต่อไปก็หวังว่าจะได้อยู่ข้างคุณกฤตบ้าง  หลังจากเข้าข้างน้องตี้ (ตลอด)  มานาน  เพี่อให้ทั้งสองได้มีความสุขสักที   :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-11-2014 22:00:26

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 22-11-2014 22:12:30

ชอบแบบนี้
ชอบตอนนี้
ชอบโหมดนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด // ดีใจ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-11-2014 22:16:22

เอาใจแลกใจไปเลยจะไปยากอะไรฮึ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 22-11-2014 22:51:35

หมอเหวินพระเอกเรื่องหน้าไหมคะ 55555 เท่ห์โคตร เป็นเพื่อนที่ดีมากค่ะ
คุณกฤตเอาไป 7 เต็ม 10 ตามความตั้งใจและความรักที่มีให้น้อง เดี๋ยวหอมขมับ หอมหัว จุ๊บปาก งึ่ย แกคิดถึง แกมีความสุขของแก
คะแนนที่เหลือจะให้เมื่อแกเคลียร์ให้น้องเข้าใจจริงจัง ห้ามแกล้งน้อง นั่นจะโทรหาใคร หาแม่น้องป่าวฮึ
น้องตี้กำลังจะมีความสุขแบ้ว คนอ่านปลื้มจัง เอิ่ม เรื่องว่าที่แม่สามี ทดไว้ก่อน เฮ้อ ท่าจะหนัก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 22-11-2014 23:22:53

คุณกฤตจะแสดงท่าทียังไงนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 22-11-2014 23:35:25

ในที่สุดคุณกฤตก็จะทำตัวชัดเจนซะที
จะชัดตอนนี้ก็ไม่ได้ ไปชัดตอนหน้าสินะ
ฮือออ
ใจจะขาด สงสารน้องตี้อ่ะ
นี่ก็นอนใจแข็งใส่เค้า โถถถถ พ่อคุณ
เอาเถอะ ขอให้ตอนหน้าดีดี =/\=

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 22-11-2014 23:56:59

อยากให้น้องตี้มีความสุข... แต่ก็อยากให้อิพี่กฤตกินมาม่าหนักกว่านี้อ่ะ...  :serius2: :serius2: :serius2:

อิพี่มันไม่เห็นดูเดือดร้อนเท่าไหร่เลย แป๊ปๆ อ้าว ฉกกลับมาได้อีกล่ะ ไร้แว้ววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 23-11-2014 01:02:22

ต่อไปนี้รักน้องจริงก็ถนอมน้องหน่อยล่ะตากฤต

เดาไม่ออกเลยว่าจะโทรหาใคร พ่อ แม่ แม่น้องตี้ หรือ...   :m28: :m28:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 23-11-2014 01:21:10

คุณกฤตรู้ใจตัวเองซักทีนะครับ
ลุ้นจนเหนื่อย  สงสารน้องตี้ด้วย
 รีบทำอะไรให้มันชัดเจนให้น้องตี้เห็นไวๆนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 23-11-2014 07:53:48

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 23-11-2014 10:11:01

อ๊ากกกกก เคลียร์ให้ชัดเจนเลยนะคุณกฤต น้องตี้น่าสงสารมานานเกินไปแล้วเหอะ

น้องตี้สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 23-11-2014 10:34:28

ลุงเริ่มเรียนรู้ตอนอายุ 33 ใครว่าไม้แก้ดัดยาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 23-11-2014 11:29:47

เฮ้อ~ น้องตี้ของช้านนน
คุณกฤตนี่นะ รู้ใจตัวเองแล้วก็ไม่บอกๆไปซะที!
คนอ่านหงุดหงิดค่าาาาาา :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 23-11-2014 14:41:02

ดูเหมือนใกล้จะจบแล้ว T.T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 23-11-2014 20:50:38

ชูกำปั้นให้น้องตี้สู้ ๆ ที่มีจุดยืนไม่ใจอ่อนง่าย ๆ ให้มันรู้ซะบ้างว่าน้องเราไม่ใช่ของตาย
ตอนนี้คุณกฤตน่ารักขึ้น คะแนนความชื่นชอบเป็นบวกหลังจากดิ่งลงมาโดยตลอด
สรรพนามเราก็เปลี่ยนไม่เรียกตากฤตแล้ว เห็นไหมคนทำดีได้ดี เราจะเชียร์คุณกฤตด้วยก็ได้
 :ped149: คุณกฤตสู้ สู้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-11-2014 21:28:39

รู้สึกว่าตอนนี้อัพเร็วกว่าตอนอื่นๆ อิอิ  :กอด1:

เหลือเชื่อที่คุณกฤตเปลี่ยนแปลงตัวเองไปได้ขนาดนี้ เพราะอานุภาพแห่งความรักจริงๆ ช่วยฉุดคุณกฤตให้ขึ้นจากเหวลึก

ตอนที่น้องตี้เป็นลมและอ้วก คุณกฤตดูแลห่วงใยน้องมาก ปลื้มปริ่มค่ะ  แบบแม่ยกน้องตี้เทใจให้เลยอ้ะ ขอปรบมือ

ก็เห็นด้วยนะคะที่คุณกฤตอยากทำอะไรให้ชัดเจน เราก็รอวันนี้มาอย่างอดทน รอวันที่คุณเปิดใจยอมรับตี้ให้เข้ามาในชีวิต

ขอทายว่าคนที่คุณกฤตโทรหา ก็คือ คุณแม่น้องตี้ค่ะ เพราะจากคำอธิบายที่บอกว่า เป็นคนที่ไม่ได้โทรหานานแล้ว

ต้องเป็นแม่น้องตี้แน่ๆค่ะ สงสัยจะสู่ขอลูกชายเขาอย่างเป็นทางการ อิอิ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-11-2014 21:39:28

ก่อนจะเคลียร์อะไร เคลียร์กับแม่ตัวเองก่อนเต๊อะ ฮึ!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 24-11-2014 12:47:04

ให้มันได้อย่างนี้สิ
ค่อยสมกับที่รอมาเนิ่นนาน อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-11-2014 02:09:46

ตาเฒ่า!!!!! ชอบการเปลี่ยนแปลงนี้มากมาย รู้สึกหวานละมุน ดีมาก!

ขอบคุณที่มาต่อและรอตอนต่อไปนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 25-11-2014 22:38:23

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 27-11-2014 14:16:23

 ตอนแรกๆก็หมั่สไส้เฮียแกนะ แต่ตอนนี้ให้ดีกันไวๆเหอะ สงสารเด็กน้อยจริงไ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 28-11-2014 10:01:03

อยากอ่านต่อแล้วข่าาาาาา พลีส

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 01-12-2014 22:26:46

น้องตี้แอดมิทมาหลายคืนแล้วนะ ตั้งแต่ 22/11/57 กลับเหอะ (คุณรินพาน้องออกจากรพ.ได้แล้ว) ค่ารักษาลุงแกก็จ่ายไป ส่วนเรื่องหัวใจก็ไปรักษากันต่อที่บ้าน ฮิ้วววว :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 01-12-2014 23:05:47

รอ เค้ารอตัวอยู่  ~ ~ ~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 04-12-2014 14:22:58

น้องตี้หายป่วยแล้วยังลูก คิดถึงมากๆ  :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 04-12-2014 14:28:26

คิดถึงน้องตี้ คืนดีกันซักกะทีเถอะค่ะ อยากดูฉากง้องอนแล้วตบด้วยค่ำคืนแสนหวานอันยาวนาน เพื่อชดเชยช่วงที่ห่างหายไป ขอเถอะค่ะ ขอฟิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 04-12-2014 14:59:54

อ้างจาก: pim14 ที่ 04-12-2014 14:28:26  

คิดถึงน้องตี้ คืนดีกันซักกะทีเถอะค่ะ อยากดูฉากง้องอนแล้วตบด้วยค่ำคืนแสนหวานอันยาวนาน เพื่อชดเชยช่วงที่ห่างหายไป ขอเถอะค่ะ ขอฟิน

ชอบเม้นท์นี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 04-12-2014 16:03:51

กลับมาสวีทกันได้ล๊าววววววววววววว โหยหามากค่าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 05-12-2014 22:16:47

สนุกถูกใจที่สุด คำถามเดียวตอนนี้คือ ...เปิดจองเปิดโอนหนังสือกันเลยไหมคะ จะเอาๆๆๆ 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 05-12-2014 23:19:27

รออออออออออออออ จนจะเปื่อยตามตี้แล้ว กาซิกๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 06-12-2014 00:21:01

เมื่อไหร่จะมาน้อออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 06-12-2014 00:26:02

เป็นห่วงน้องตี้จัง :sad4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 06-12-2014 20:08:51

น้องตี้จ๋าอยู่ไหนจ๊ะ มีคนคิดถึงงงงงงงงงง :z12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 39 จ้า (22/11/14) p.86
เริ่มหัวข้อโดย: ORORO ที่ 08-12-2014 00:36:56

เป็นกำลังใจให้นักเขียนคร่าาา มาต่อไวๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-12-2014 18:02:09

บทที่ 40


"พี่ปิ๊ก ตี้เก็บของเสร็จแล้วนะ"

ธีระเอ่ยขณะเดินเข้าไปหาปิยพลซึ่งนั่งดื่มเบียร์อยู่หลังบ้าน บริเวณนี้เป็นสนามหญ้าสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก มีโต๊ะกับเก้าอี้แบบง่ายๆ ตั้งไว้เผื่อเวลาที่เจ้าของบ้านอยากออกมานั่งพักผ่อน บนฟ้ามีพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยเด่น สายลมบางเบาพัดเปลวเทียนที่จุดอยู่ในแก้วให้วูบไหวเป็นระยะแต่ก็ไม่ถึงกับดับมอด

"อืม พรุ่งนี้จะออกกันแต่เช้าเลยใช่มั้ย?"

"ครับ แต่อาจแวะเที่ยวรายทางไปเรื่อยๆ ก่อนถึงกรุงเทพฯ"

เด็กหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม บนโต๊ะมีกระติกน้ำแข็งใบเล็กกับน้ำอัดลมขวดใหญ่วางอยู่ด้วย เขาจึงหยิบมาเทใส่แก้วให้ตัวเอง

"เร็วจังนะ แป๊บๆ ตี้ก็มาอยู่กับพี่ได้ครบเดือนแล้วก็ต้องกลับไปเรียนแล้ว ต่อไปคงเหงาแย่"

"เดี๋ยวปิดเทอมคราวหน้าตี้ขึ้นมาหาอีกก็ได้ ไม่งั้นช่วงไหนพี่ปิ๊กปิดร้านก็ลงไปเยี่ยมก็ได้นี่นา"

ปิยพลหัวเราะเบาๆ ขณะยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วลูบแก้วไปมาพลางหลุบตาลง

"ไอ้ขลุ่ยเล่าให้พี่ฟังแล้วล่ะว่าเมื่อวานมีคนทำมันอกหักยับเยิน"

"เอ่อ..."

ธีระได้แต่เปล่งเสียงในคออย่างกระอักกระอ่วน เมื่อค่ำวานนี้เขากับเพื่อนๆ ให้รถตู้มาส่งปิยพลกับคเชนทร์ที่บ้านหลังจากทานมื้อเย็นกันเสร็จก่อนจะพากันไปนอนที่รีสอร์ตนอกตัวเมือง ระหว่างที่เขาไม่อยู่นั้นคเชนทร์คงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นริมฝั่งแม่น้ำให้ฟังกระมัง

"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่ไม่ได้จะว่าอะไรตี้ซักหน่อย แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ น่าสงสารขลุ่ยมันเหมือนกันนะ ตอนเล่าให้พี่ฟังนี่ทำหน้าเป็นหมาหงอยเชียว"

"ขลุ่ยเล่าอะไรให้พี่ปิ๊กฟังบ้าง?"

"ก็ไม่ได้เล่าละเอียดมาก แค่บอกว่าหลังไปเล่นน้ำกันแล้วมันก็สารภาพรักกับตี้ แต่ดูเหมือนตี้คงมีใครอยู่แล้วก็เลยปฏิเสธมัน พี่เองก็ไม่ได้ถามซอกแซกเพราะตี้ก็ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังนี่นา แต่ที่จู่ๆ ก็มาขออยู่กับพี่ก่อนเปิดเทอมคงเพราะเรื่องนี้สินะ"

ธีระเพียงแต่ย่นจมูก ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ท่าทางของเขาก็ยืนยันในตัวว่าอีกฝ่ายเดาถูก

"ชีวิตคนเรามันสั้นนะตี้ เราไม่รู้หรอกว่าคนที่เข้ามาในช่วงไหนจะเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุข พี่ดูออกนะว่าตั้งแต่ตี้มาอยู่กับพี่ก็ชอบใจลอยประจำ เพิ่งมีตอนที่ออกไปไหนมาไหนกับไอ้ขลุ่ยนี่ล่ะที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง"

"แต่ว่า..."

"แต่ว่ามันก็ยังไม่พอจะมาแทนคนที่ตี้พยายามจะลืมสินะ? หรือเพราะขลุ่ยมันยังเด็กไป?"

วันนี้พี่ปิ๊กเป็นอะไรไปนะ ธีระคิดขณะมองสบตาญาติผู้พี่ น้ำเสียงของอีกฝ่ายไม่ได้ตำหนิหรือสั่งสอน ทว่าแววตาดูลุ่มลึกคล้ายมีความนัยที่ต่างจากยามปกติ

มันแปลกตรงที่ว่า...เขารู้สึกคล้ายแววตาของอีกฝ่ายไม่ได้กำลังมองเขา แต่เป็นใครอีกคนที่อยู่ไกลโพ้นจนเอื้อมคว้าไม่ได้อีกแล้วมากกว่า

"มันไม่ใช่เรื่องเด็กหรือแก่กว่าหรอกพี่ปิ๊ก ถ้าตี้ชอบเขาก็คือชอบ ถ้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ถ้าหากตี้ไม่ได้รู้สึกอะไรกับขลุ่ยเลยก็ไม่ควรให้ความหวัง คนนิสัยดีอย่างขลุ่ยน่ะอีกไม่นานก็คงเจอคนที่เหมาะสมมากกว่าตี้แล้วล่ะ"

"พูดยังกับเราเหมาะกับคนนิสัยไม่ดีอย่างนั้นล่ะ"

ปิยพลเอ่ยกลั้วหัวเราะขณะมองธีระที่นั่งเม้มปาก ชายหนุ่มวางแก้วเบียร์ลงแล้วก็ลุกเดินเข้าไปในบ้าน ครู่หนึ่งจึงกลับออกมาพร้อมกับของบางสิ่งในมือ

"พี่มีของจะให้ ไหนยื่นข้อมือซ้ายมาสิ"

เด็กหนุ่มแปลกใจแต่ก็ยื่นข้อมือให้แต่โดยดี ญาติผู้พี่ผูกสร้อยข้อมือทำจากหนังบนข้อมือของเขา บนเส้นหนังนั้นมีลูกปัดกลมสีแดงเข้มร้อยเอาไว้ เขายกขึ้นมาดูใต้แสงเทียนก่อนจะเหลือบตาขึ้นถาม

"นี่หินอะไรเหรอพี่ปิ๊ก? ไม่ใช่พลาสติกใช่ไหม?"

"เฮ้ๆ นี่ทับทิมแท้เชียวนะ เคยมีคนให้พี่มาอีกทีเพราะเขาบอกว่ามันเป็นเครื่องรางที่จะช่วยให้สมหวังในสิ่งที่ต้องการ แต่พี่คิดว่ามันน่าจะเหมาะสำหรับตี้มากกว่า"

"หมายความว่าไง?"

ปิยพลเพียงแต่ยิ้ม จากนั้นก็ยกเบียร์ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

"ก็แค่ความเชื่องมงาย คิดซะว่าห้อยไว้เท่ๆ ก็แล้วกัน แต่ถ้ามันทำให้ตี้ได้สิ่งที่หวังไว้จริง อย่างน้อยก็แสดงว่าคนที่ให้มาเขาไม่ได้หลอกพี่"

น้ำเสียงของคนพูดแผ่วลงช่วงท้ายประโยค ภายใต้แสงเทียนริบหรี่นั้นธีระสังเกตเห็นว่าสองตาของอีกฝ่ายมีประกายของความเศร้าอันลึกซึ้งสะท้อนอยู่ จึงตัดสินใจไม่ถามและเพียงแต่กล่าวขอบคุณ

"ไว้ตี้มีความสุขเมื่อไหร่ อย่าลืมมาเล่าให้พี่ฟังบ้างล่ะ"

นั่นเป็นประโยคสุดท้ายในค่ำคืนนั้น ก่อนที่แสงเทียนจะดับลงและพวกเขาต่างแยกย้ายกันไปนอน และวันถัดมาธีระก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ พร้อมพวกเพื่อนๆ ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง


++------++


ธีระปรือตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงนกร้องจากนอกหน้าต่าง เด็กหนุ่มเหลือบตาลงมองมือซ้ายของตนเองซึ่งวางพาดอยู่บนหน้าท้อง เขาระบายลมหายใจยาวเมื่อเห็นสร้อยข้อมือที่ได้จากปิยพลยังคงสวมอยู่บนนั้น สำหรับเขาแล้วความหมายของหินที่ร้อยอยู่บนสร้อยไม่เท่ากับว่ามันเป็นตัวแทนของบางสิ่งบางอย่างที่ญาติผู้พี่ส่งต่อมาให้ เมื่อนึกถึงบทสนทนาในคืนก่อนที่จะกลับมา เขาก็พอจะเดาได้ว่ามันสื่อถึงอะไร

'ความสุข' เหรอพี่ปิ๊ก ตี้ก็รออยู่เหมือนกันว่ามันจะมาหาตี้เมื่อไหร่...

อาจเพราะฤทธิ์ยาและการได้นอนเต็มอิ่มมาทั้งคืนจึงทำให้ธีระรู้สึกดีขึ้นมาก เขาเอียงหน้าไปด้านข้างและเห็นว่ากฤตภาสกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟาพลางไล่สายตาดูอะไรบางอย่างในไอแพด คงกำลังอ่านข่าวหรือเช็คราคาหุ้นกระมัง เพราะนั่นเป็นกิจวัตรที่เจ้าตัวทำเป็นประจำทุกวัน

เขาไม่ได้อยากจดจำรายละเอียดเหล่านี้เลยจริงๆ แต่ความเคยชินจากการอยู่ใกล้ชิดกันมาระยะหนึ่งไม่ใช่สิ่งที่จะลืมได้ปุบปับหลังจากอยู่ห่างกันเพียงชั่วเดือน

"ตื่นแล้วเหรอ? ยังปวดท้องอยู่มั้ย?"

สายตาของเขาคงทำให้กฤตภาสรู้สึกตัวจึงเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเขาตื่นเต็มตาแล้วจึงวางกาแฟกับไอแพดลงแล้วเดินเข้ามาหา เด็กหนุ่มเอียงศีรษะหนีมือที่ทำท่าจะทาบลงมาแล้วก็เบนสายตาไปทางอื่น

"ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว ขอบคุณ"

เขาไม่ได้ชายตากลับไปมองจึงไม่รู้ว่ากฤตภาสกำลังทำสีหน้าเช่นไร พลันประตูห้องก็เปิดออกก่อนที่นางพยาบาลร่างผอมสูงจะเดินเข้ามา

"เดี๋ยววัดไข้กับความดันนิดนึงนะคะ ยังปวดท้องอยู่มั้ยคะ?"

หญิงสาวถามพลางยื่นปรอทให้เขาอมและสวมปลอกแขนวัดความดันให้อย่างคล่องแคล่ว เด็กหนุ่มเพียงแต่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยและส่ายหน้าช้าๆ ครู่หนึ่งเธอจึงพยักหน้าเมื่อวัดความดันเสร็จแล้ว

"อุณหภูมิกับความดันปกติดี เดี๋ยวสายๆ คุณหมอจะมาตรวจอีกทีนะคะ"

เธอเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างแล้วก็เดินกลับออกไป ธีระมองไปยังนาฬิกาและเห็นว่าเกือบจะแปดโมงแล้ว แสดงว่าเขาหลับไปหลายชั่วโมงทีเดียว

เขาเกือบจะสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็มีมือใหญ่วางลงบนหน้าผาก จากนั้นมือข้างนั้นก็เลื่อนลงไปอังที่ซอกคอ ถึงแม้นางพยาบาลจะบอกว่าเขาอุณหภูมิปกติดี แต่ธีระกลับรู้สึกว่ามือที่มาสัมผัสตัวนั้นร้อนจนแทบจะเสริมให้อุณหภูมิของเขาสูงขึ้นได้อีกสองถึงสามองศาเลยทีเดียว

"ไม่ไปทำงานหรือไงครับ?"

เด็กหนุ่มปัดมือที่อ้อยอิ่งอยู่บนตัวพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาเอียงหน้าหนีไปอีกทางเพื่อจะได้ไม่ต้องมองร่างสูงใหญ่ข้างเตียง ในใจตระหนักดีว่าตนติดหนี้น้ำใจที่กฤตภาสพามาส่งโรงพยาบาลแล้วยังอยู่เฝ้า แต่ถ้านึกถึงตอนที่เขาเคยไปช่วยดูแลเจ้าตัวตอนที่โดนยิงตั้งหลายวัน หนี้น้ำใจครั้งนี้ก็น่าจะหักลบเป็นศูนย์ได้แล้วกระมัง

เขาไม่ต้องการให้มีคนมาคอยอยู่เฝ้าสักนิด จะให้ดีก็รีบๆ หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วออกไปจากชีวิตเขาเลยเป็นดีที่สุด เพราะถึงอย่างไรคุณหมอก็คงจะให้เขากลับบ้านภายในวันนี้อยู่แล้ว

"ไม่ไปสักวันบริษัทฉันไม่เจ๊งหรอก"

ยังเป็นคำตอบที่ยโสโอหังสมกับคนพูดเช่นเดิม ธีระได้แต่คิดพร้อมกับความขุ่นเคืองที่พวยพุ่งขึ้น แต่ภายนอกเขายังคงรักษาท่าทีเยือกเย็น

"นั่นสิครับ ผมก็ลืมไปว่าทีมงานคุณเก่งจะตาย"

เด็กหนุ่มไม่ได้ยินเสียงตอบ เขาจึงหลับตาลงเพื่อตัดบทสนทนา คาดไม่ถึงว่ากฤตภาสกลับเดินอ้อมปลายเตียงมานั่งลงบนเก้าอี้ เมื่อธีระลืมตาขึ้นเห็นอีกฝ่ายก็ทำท่าจะหันหน้าหนีอีกครั้ง แต่เพราะมือใหญ่ยกขึ้นมาแนบแก้มเอาไว้ เขาจึงถูกบังคับให้ต้องมองเจ้าของมืออย่างช่วยไม่ได้

"ปล่อย"

"ไม่ปล่อย ก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนมา?"

"ผมไม่จำเป็นต้องบอก แล้วคุณก็ไม่ได้อยากรู้จริงๆ หรอก"

"ทำไมถึงคิดว่าไม่อยากรู้? นี่ฉันไม่ได้กำลังถามอยู่หรือไง?"
 
กฤตภาสถามพลางมุ่นคิ้ว ฝ่ายธีระถลึงตาใส่ด้วยความโมโห ผู้ชายคนนี้ถือสิทธิ์อะไรที่จะมายุ่มย่ามกับชีวิตเขาไม่ยอมเลิกราแบบนี้!?

"เพราะผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณน่ะสิ! ดังนั้นผมจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของผม!!"

ธีระระเบิดอารมณ์จนรู้สึกปวดแปลบในช่องท้องอีกครั้ง ในหัวร้อนจี๋เพราะความโกรธที่พุ่งขึ้นในชั่วเวลาสั้นๆ กระทั่งขอบตากับโพรงจมูกก็พลอยร้อนไปด้วย เขามองกฤตภาสผ่านไอน้ำที่เอ่อเคลือบดวงตาจนภาพตรงหน้าพร่าเลือน

"ชีวิตผมไม่เคยมีอะไรดีเลยตั้งแต่ได้เจอคุณ! อยากได้อะไรก็ดีแต่บังคับ! คนอย่างคุณน่ะแค่หน้าผมยังไม่อยากจะมอง! ถ้าไม่อยากโดนเกลียดมากกว่านี้ก็ไปจากชีวิตผมซักที!! รีบๆ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!!!"

เด็กหนุ่มหอบหายใจแรงหลังปล่อยให้ความอัดอั้นตันใจหลั่งไหลราวภูเขาไฟปะทุ เขามองใบหน้าที่บูดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจของกฤตภาส แต่เพราะฝ้าน้ำตาจึงไม่สังเกตเห็นร่องรอยของการสะกดอารมณ์ในแววตาของอีกฝ่าย

"ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่เคยเก็บหลักฐานช่วงที่เคยอยู่กับคุณไว้สักอย่าง จะไม่เรียกร้องค่าทำขวัญด้วย รับรองว่าหลังจากวันนี้คุณจะไม่มีทางเจอผมตามไปแบล็คเมลหรือก่อกวนคุณแน่ ดังนั้นขอร้องล่ะ...ไปจากชีวิตผมแล้วก็เลิกยุ่งกับผมเสียที..."

น้ำเสียงของธีระแหบพร่าเมื่อถึงท้ายประโยค เขารู้สึกคล้ายตัวเองกำลังจะขาดอากาศจนต้องสูดหายใจเข้าลึก เรี่ยวแรงที่หมดไปกับการระบายความอัดอั้นเมื่อครู่ทำให้เขาปิดเปลือกตาลงเพราะทนมองกฤตภาสต่อไปไม่ไหว

เขาเอ่ยสิ่งที่ติดค้างในใจออกไปหมดแล้ว ได้แต่หวังว่านั่นจะช่วยให้อีกฝ่ายยอมรับฟังความปรารถนานี้และตัดเยื่อใยใดๆ ก็ตามที่ยังหลงเหลือต่อตัวเขาให้สะบั้นเสียที เพราะถ้าหากไม่มีวันจะได้มาครอบครองทั้งใจ เขาก็ไม่ต้องการท่าทีห่วงหาอาวรณ์ที่ครึ่งๆ กลางๆ เช่นนี้เหมือนกัน

"ทำไมถึงได้เอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันรักบ้างไม่ได้หรือไง หรือคิดว่าฉันมีเวลามากนักสำหรับมาไล่ตามคนที่ไม่มีความหมายอะไรเลยกับชีวิตแบบนี้?"

ธีระเบิกตาโพลงเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกถึงลมหายใจอันร้อนผ่าวที่รดอยู่บนหน้า เขามองแววตาสีนิลลึกล้ำที่มองสบตัวเองในระยะประชิดแล้วก็ได้แต่มุ่นคิ้ว ความหงุดหงิดที่แฝงด้วยความอ่อนใจในน้ำเสียงทุ้มต่ำเมื่อครู่ทำให้เขาสับสนจนคิดตามความหมายของคำพูดนั้นไม่ออกในทันที

เสียงครางแผ่วเบาหลุดผ่านลำคอเมื่อริมฝีปากแห้งแต่ก็อบอุ่นทาบทับลงบนริมฝีปาก ธีระกะพริบตาปริบ ปฏิกิริยาโต้ตอบแรกคือพยายามดันอีกฝ่ายออกห่าง แต่กำลังของคนไข้ที่เพิ่งฟื้นมีหรือจะสู้คนที่แข็งแรงเป็นปกติ และต่อให้เขาไม่ได้อ่อนแอเช่นในยามนี้ เขาก็ไม่เคยสู้แรงกฤตภาสได้อยู่ดี

ไม่เคยสู้ได้...แต่ทำไมจูบครั้งนี้ถึงต้องทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกทะนุถนอมอยู่ด้วยเล่า

กฤตภาสไม่ได้จูบเขาอย่างหนักหน่วงเร่งเร้าเหมือนที่เคยชิน เพียงแต่แนบริมฝีปากลงมาคล้ายเวลาที่ผู้ใหญ่ปลอบเด็กเล็กๆ คนหนึ่ง บางครั้งก็บนริมฝีปาก บางครั้งบนผิวแก้ม บางครั้งบนเปลือกตา ทุกสัมผัสที่แนบลงมามีฤทธิ์หลอมละลายปราการในใจของเขาให้กร่อนไปทีละชั้น ขณะเดียวกันก็ยิ่งเปิดทำนบน้ำตาให้ไหลมากกว่าเดิม

"ขอโทษ"

คำพูดสั้นๆ ที่เบาแต่หนักแน่นดังขึ้นระหว่างจุมพิตปลอบโยน ความหมายของมันแทรกซึมเข้าสู่หัวใจและสั่นคลอนความตั้งใจของธีระอย่างรุนแรง

ไม่ได้นะตี้ อย่าเชื่อ...คำว่ารักเมื่อกี้เราก็แค่หูฝาดไป คุณกฤตไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้นจริงๆ หรอก...

ทั้งที่เสียงในใจร้องเตือน ธีระกลับไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้ ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่มือซึ่งพยามดันอีกฝ่ายออกเปลี่ยนเป็นกำเสื้อแน่นเข้า ราวกับต่อให้รู้ว่านี่เป็นความใจดีจอมปลอมก็จะขอดูดซับมันจนกว่าจะถึงที่สุด

"ตี้! เป็นไงบ้างแก๊! อุ๊ยตายตาเถรหก!!"

เสียงอุทานอันคุ้นหูดึงสติของธีระคืนมา เด็กหนุ่มตัวแข็งทื่อขณะมองหน้าของกฤตภาสที่ถอยออกห่าง แต่อีกฝ่ายยังคงคร่อมสองแขนบนตัวเขาเอาไว้และเพียงแต่เบนสายตาไปทางหน้าห้อง

หลังบานประตูที่ถูกผลักเข้ามาด้านใน สุเมธ ศันสนีย์ สุพิชชาซึ่งเป็นแม่ของศันสนีย์ พราวภิรมย์ กระทั่งหญิงวัยกลางคนที่เขาจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นแม่ของศุภวัฒน์ล้วนยืนอยู่ตรงนั้น กระทั่งคุณหมอที่ตรวจเขาเมื่อคืนนี้ก็อยู่ด้วย สายตาทุกคู่ล้วนกำลังจับจ้องพวกเขาสองคนเป็นตาเดียว

กฤตภาสค่อยๆ ยืดตัวขึ้นก่อนจะหยิบกระดาษทิชชู่จากกล่องเหนือหัวเตียงมาซับน้ำตาให้ธีระ การกระทำนั้นอ่อนโยนอย่างยิ่งจนไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มจะทำได้ ธีระได้แต่มองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างฉงนและเห็นเพียงอาการขบกรามคล้ายกำลังอดทนอยู่เท่านั้น

"หมอมาตรวจคนไข้เหรอครับ?"

ในที่สุดกฤตภาสก็หันไปทางกลุ่มคนที่ยังยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าของชายหนุ่มสงบเยือกเย็นและคล้ายจะยกมุมปากบางเบา จรัสพลซึ่งเป็นแพทย์เจ้าของไข้จึงกระแอมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาที่เตียง เหล่าผู้มาเยี่ยมจึงทยอยเดินตามกันเข้ามาบ้าง

"ยังรู้สึกปวดท้องหรือคลื่นไส้อยู่บ้างไหมครับ?"

นายแพทย์หนุ่มถามคำถามคล้ายกับนางพยาบาลเมื่อเช้าขณะนำเครื่องช่วยฟังเสียงหัวใจมาแนบลงบนหน้าอกของธีระ หลังฟังอยู่ครู่หนึ่งจึงพยักหน้าอย่างพอใจ

"น่าจะไม่เป็นไรแล้วล่ะ เดี๋ยวพอกลับบ้านก็กินยาที่หมอให้ แล้วก็พยายามกินข้าวให้เป็นเวลา นอนเยอะๆ แล้วก็ไม่ต้องเครียด แค่นี้อาการก็คงไม่กำเริบแล้ว มีอะไรจะถามหมอมั้ยครับ?"

"ไม่มีครับ ขอบคุณครับคุณหมอ"

จรัสพลพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจ เหล่าผู้มาเยี่ยมที่รออยู่จึงค่อยกรูกันเข้าไปล้อมเตียง สุเมธเห็นท่าทางธีระอยากลุกนั่งจึงช่วยปรับเตียงให้ ส่วนกฤตภาสนั้นเดินไปนั่งที่โซฟาริมผนังตั้งแต่ที่นายแพทย์หนุ่มเริ่มตรวจคนไข้แล้ว

"พี่ตี้เป็นไงบ้าง เมื่อวานตอนล้มบนเวทีพราวตกใจหมดเลย รู้งี้รีบบอกสต๊าฟแต่แรกว่าพี่ตี้เดินไม่ไหวก็ดีหรอก"

พราวภิรมย์เอ่ยขึ้นขณะมองใบหน้าของเขา พอเห็นว่าไม่ซีดขาวเช่นเมื่อวานก็ค่อยเบาใจ

"สงสัยเพราะแกไม่ได้กินข้าวเย็นแล้วก็มัวแต่เครียดเรื่องเดินแบบน่ะสิ แกทำฉันห่วงมากเลยนะตี้ คราวหลังฉันบอกให้กินข้าวแกต้องกินนะ"

ศันสนีย์เอ่ยบ้างด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ ธีระรู้ดีว่าเพื่อนกำลังงอนจึงพยายามยิ้มเพื่อให้หายโกรธ

"ขอโทษนะซัน คราวหลังไม่ดื้อแล้ว ขอโทษด้วยนะครับแม่ ทุกคนเลยวุ่นวายกันไปหมด"

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะตี้ แม่เป็นห่วงตี้มากกว่า เห็นว่าเราไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วล่ะ"

ผู้คนที่รุมล้อมรอบเตียงต่างผลัดกันถาม ผลัดกันแสดงความห่วงใย สีหน้าของธีระจึงค่อยดูสดใสขึ้น ฝ่ายกฤตภาสเพียงแต่นั่งมองจากโซฟาและจิบกาแฟที่เย็นชืดแล้วเงียบๆ

"ลูกกฤตเป็นไงบ้าง นี่อยู่เฝ้าน้องเขาทั้งคืนเลยเหรอลูก?"

"ครับหม่าม้า"

กฤตภาสหันมายิ้มบางๆ ให้หญิงสูงวัยข้างกาย ถึงแม้วิรดาจะไม่ใช่แม่ของเขาแต่ก็เห็นเขามาแต่อ้อนแต่ออก เขาจึงให้ความเคารพอีกฝ่ายไม่ต่างจากแม่ของตัวเอง

วิรดาเห็นชายหนุ่มเบนสายตากลับไปทางคนที่นั่งพิงหมอนพูดคุยกับเพื่อนๆ แล้วก็ถอนหายใจ เมื่อวานนี้เธอรีบถามลูกชายทันทีที่ฝ่ายนั้นกลับถึงบ้านว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกลางงานเลี้ยงนั้นเป็นมาอย่างไรแน่ เธอเอ็นดูกฤตภาสเหมือนเป็นลูกอีกคนจึงเป็นธรรมดาที่ต้องการเข้าใจสถานการณ์ แล้วยังไม่นับว่าเดี๋ยวพอมุกตาภาซึ่งเป็นแม่แท้ๆ ของกฤตภาสได้รู้เรื่องเข้าจะต้องมาถามเธออีกแน่นอน ดังนั้นการเตรียมตัวไว้ก่อนย่อมดีที่สุด

ใจคนยากแท้หยั่งถึง เธอรู้จักกฤตภาสมาตั้งแต่เจ้าตัวยังไม่คลอด พอโตเป็นหนุ่มก็เห็นข่าวว่าคบคนนั้นคนนี้แต่ไม่ยืดจนกลายเป็นเรื่องปกติ แต่เหตุการณ์เมื่อคืนนี้กลับเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นชายหนุ่มในแง่มุมที่ไม่เคยเห็น ไม่นับภาพที่ตำตาตอนก้าวเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยเมื่อครู่ จะให้สงบสติอารมณ์เหมือนยามปกติเกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้

มุกเอ๋ยมุก...ฉันล่ะกลัวใจเธอแทนตากฤตจริงๆ

หญิงสูงวัยตบมือลงบนหลังมือของเขาเบาๆ ดึงความสนใจของกฤตภาสให้หันกลับมาอีกครั้ง จากนั้นจึงค่อยเอ่ยด้วยเสียงที่พอจะได้ยินกันเพียงสองคน

"เหวินเล่าให้หม่าม้าฟังแล้วนะลูก หม่าม้าจะไม่บอกแม่ของเราหรอกนะ แต่ถ้าโดนเรียกไปคุยก็ไว้หน้าแม่เขาบ้างนะจ๊ะ"

กฤตภาสเพียงแต่ยิ้มเล็กน้อยและตบหลังมือผู้สูงวัยแทนการตอบรับ แต่กลับไม่รู้สึกกังวลใจกับแม่ของตัวเองเลยสักนิด ถูกล่ะว่าหากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นรวมถึงเหตุผลของเขาแล้วหม่อมหลวงมุกตาภาจะต้องโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแน่นอน แต่เขารับมือกับความโกรธเกรี้ยวของผู้เป็นแม่จนชาชินเสียแล้ว ที่เขาเป็นกังวลตอนนี้กลับเป็นแรงกดดันจากคนอื่นมากกว่า

ถ้าหากดูตามเวลา พวกเขาก็น่าจะใกล้มาถึงในอีกไม่นานนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 08-12-2014 18:02:27

ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรมากกว่านั้น ประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกผลักเข้ามาด้านใน ผู้ที่ก้าวเข้ามาเป็นหญิงชายวัยกลางคนที่ธีระคุ้นหน้าดี และนั่นทำให้เขาเลิกคิ้วสูงด้วยความคาดไม่ถึง

"พ่อ? แม่?"

"น้องตี้ ไม่เป็นไรใช่มั้ยลูก ไม่ได้ปวดท้องโรคกระเพาะมาตั้งหลายปีแล้วนี่นา"

ธาริณีเดินมายังข้างเตียงพลางลูบหลังไหล่ลูกชายด้วยความห่วงใย หลังจากทุกคนรู้ว่าผู้สูงวัยทั้งสองเป็นใครก็ไหว้ทักทาย ฝ่ายอธิศมองหน้าของทุกคนแล้วก็เอ่ยถามเสียงนิ่ง

"กฤตภาสคือคนไหน?"

"ผมเองครับ"

ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปไหว้ชายวัยกลางคนที่เตี้ยกว่าเขาหนึ่งช่วงศีรษะ แต่ช่วงตัวที่ล่ำหนาบ่งบอกว่าในวัยหนุ่มคงกำยำไม่น้อย ผู้สูงวัยกวาดตามองเขาขึ้นลงก่อนจะกำมือแน่น

"แกเองรึ"

"ว้าย!"

"พ่อ!!"

ทุกคนร้องอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียง 'พล่อก!' พร้อมกับที่กำปั้นลุ่นๆ กระแทกเข้ากับหน้าของกฤตภาสโดยไม่มีใครห้ามทัน ร่างสูงกระเด็นลงไปบนพื้นตามแรงหมัดทันที วิรดาที่ยืนอยู่ด้านหลังรีบเข้ามาประคองกฤตภาสขึ้นนั่ง พอเห็นชายหนุ่มก้มลงไปบ้วนเลือดบนพื้น และเห็นแวบๆ ว่ามีฟันกรามซี่หนึ่งปนอยู่ในกองเลือดผสมน้ำลายด้วยก็มือไม้อ่อน เสียงที่ลอดผ่านริมฝีปากก็สั่นไปด้วย

"ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากันดีๆ เถอะ"

"ไม่มีอะไรต้องพูด คุณถอยออกมาให้ห่างๆ มันเดี๋ยวนี้!"

"พ่อ! ไหนสัญญากันไว้ว่าจะใจเย็นก่อนไง!"

"แม่เห็นหน้ามันแล้วยังใจเย็นได้อยู่เหรอ!? หันไปดูลูกซิว่าตอนนี้เป็นยังไง!"

ธีระหน้าซีดเผือดขณะมองแม่ที่กำลังพยายามยื้อพ่อไว้จากด้านหลัง ความจริงอาการเขาดีขึ้นมากแล้ว แต่ความตกตะลึงทำให้นึกคำพูดไม่ออกในทันที

"ไหน? โทรให้มาที่นี่เพราะบอกว่ามีเรื่องอยากคุยไม่ใช่เหรอ!? งั้นก็ลุกขึ้นมาคุยสิ ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริงก็อย่าเอาแต่ซุกชายกระโปรงคนอื่น!"

นัยน์ตาของกฤตภาสวาวโรจน์ขณะปาดเลือดที่ไหลหยดจากปลายจมูกและมุมปาก บรรยากาศอันตึงเครียดทำให้ทุกคนในห้องแทบไม่กล้าหายใจ แต่ชายหนุ่มก็เพียงแค่หยัดตัวขึ้นยืนและสบตาอีกฝ่ายนิ่ง

"ผมมีเรื่องอยากคุยจริงๆ แต่นี่เป็นเรื่องเฉพาะพวกเรา ผมอยากขอให้คนอื่นออกไปก่อน"

"ทำไม? กล้าทำไม่กล้ารับรึไง? ไม่ต้องให้ใครออกไปทั้งนั้นแหละ! ไหนๆ มาแล้วก็ให้อยู่ฟังกันให้หมด!!"

"พ่อ! อย่าลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยวได้มั้ย! ขอโทษนะคะ ทุกคนช่วยออกไปข้างนอกกันก่อนเถอะค่ะ"

เมื่อเห็นว่าสามีเริ่มทำตัวไม่มีเหตุผล ธาริณีจึงต้องยื่นมือเข้ามาช่วยกู้สถานการณ์ ถึงอย่างไรคนเหล่านี้ก็เป็นเพื่อนของลูก เธอไม่อยากให้พวกเขาติดภาพว่าพ่อของธีระป่าเถื่อนเหมือนไม่มีการศึกษา แต่แน่นอนว่าในเวลานี้คงอธิบายกับสามีไม่ได้

พวกของศันสนีย์มองหน้ากันไปมา และด้วยตระหนักว่าขืนอยู่ในห้องต่อไปก็มีแต่จะสร้างความลำบากใจจึงพากันทยอยเดินออกจากห้อง กฤตภาสจึงหันไปบอกคนที่ยืนด้านหลังบ้าง

"หม่าม้าก็ออกไปด้วยเถอะครับ"

"แต่ว่า..."

"ไม่เป็นไรหรอกครับ อะไรที่ผมผูกเองก็ต้องแก้เอง อย่าดึงใครเข้ามาเกี่ยวเลยครับ"

ชายหนุ่มบีบมืออีกฝ่ายพลางจ้องตานิ่ง วิรดาเข้าใจสิ่งที่กฤตภาสต้องการจะสื่อ จึงได้แต่พยักหน้าแล้วเดินออกไปยังหน้าประตู แต่ก่อนจะก้าวออกไปก็ยังหันมาเอ่ยกับคู่สามีภรรยาที่ยืนอยู่กลางห้อง

"อย่าใช้ความรุนแรงกันเลยนะคะ มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากัน ขอร้องล่ะ"

ประตูห้องปิดลงแล้ว ภายในห้องมีเพียงเสียงหายใจหนักหน่วงของอธิศที่ดูเหมือนยังอยากเห็นเลือดจากกฤตภาสมากกว่านี้ กล้ามเนื้อทั่วร่างที่เกร็งขมวดบ่งบอกว่าพร้อมจะตรงเข้าทำร้ายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ทุกชั่วอึดใจ ขัดกันอย่างยิ่งกับท่าทางสงบนิ่งของกฤตภาสที่ยืนทิ้งแขนข้างลำตัวไว้เฉยๆ

ความเงียบอันน่าอึดอัดกำจายในอากาศจนธีระรู้สึกมวนท้องขึ้นมาอีก เขามองผู้ให้กำเนิดที่กำลังยืนจ้องตากฤตภาสแล้วก็ไม่รู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้ควรจะคลี่คลายอย่างไรดี กลายเป็นแม่ของเขาที่ทำลายความเงียบขึ้นเป็นคนแรก

"คุณกฤต เมื่อคืนแม่ตกใจมากที่คุณโทรมา นึกว่าเราคงไม่ต้องเจอกันแล้วเสียอีก"

"ขอโทษด้วยครับที่โทรไปหากลางดึก แต่ผมเป็นห่วงตี้ แล้วผมก็อยากเจอคุณแม่กับคุณพ่อจริงๆ"

"ฉันมีลูกชายคนเดียว! แกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ!"

ธาริณีที่ยังดึงแขนสามีไว้หันไปปรามอีกฝ่ายด้วยสายตา เรื่องที่สามีเจ็บแค้นแทนลูกชายนั้นเธอย่อมเข้าใจและรู้สึกไม่ต่างกัน แต่ก็รู้ดีว่าการปล่อยให้ใช้กำลังมีแต่จะยิ่งเพิ่มปัญหา

ที่สำคัญ...ถึงแม้จะปรายตาไปมองเพียงแวบเดียว แต่สัญชาตญาณของคนเป็นแม่ก็พอจะบอกได้ว่าลูกกำลังเป็นห่วงคนที่ยืนเลือดกบปากตรงหน้าแค่ไหนด้วย

"คุณกฤต บอกไว้ก่อนนะว่าพ่อของตี้เขาเคยเป็นนักมวยมาก่อน ทางที่ดีอย่ายั่วโมโหให้ตัวเองเจ็บตัวมากกว่านี้จะดีกว่า"

หญิงสูงวัยหันมาเอ่ยเตือนเขาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ กฤตภาสได้ฟังก็เลิกคิ้วเล็กน้อยจนแทบสังเกตไม่เห็น แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่โกหกเพราะแรงหมัดเมื่อครู่ทำเอาเขาหน้ามืดไปชั่วขณะ

หญิงสูงวัยเอ่ยต่อ "คุณจำที่เราเคยคุยกันหลังจากที่ตี้เลิกไปฝึกงานได้ใช่มั้ย?"

"ได้ครับ"

กฤตภาสพยักหน้าพลางยกมือขึ้นปาดเลือดกำเดาที่ยังซึมอยู่ใต้จมูก ธีระได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ก็เลิกคิ้ว แม่ของเขาเคยคุยกับคุณกฤตระหว่างที่เขาไปอยู่ที่น่าน? ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย?


"แม่ขอพูดอีกครั้งนะคุณกฤตภาส แม่อโหสิให้คุณ ถือว่าคุณคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของตี้มาก่อน แต่ในเมื่อตอนนี้ไม่มีเหตุให้ต้องข้องเกี่ยวกันแล้วก็ตัดบ่วงกรรมนี้เสียเถอะ ในเมื่อคุณเองก็มีพร้อมทุกอย่างในชีวิตอยู่แล้ว อย่าให้ตี้ต้องกลายเป็นส่วนเกินในชีวิตของคุณเลย แม่ไม่ได้เลี้ยงเขามาให้ถูกใครย่ำยีไม่ว่าจะทางร่างกายหรือว่าจิตใจ แค่นี้นะคะ"


ทุกคำพูดที่ได้ยินผ่านทางโทรศัพท์ตอนที่เขาโทรไปถามว่าธีระอยู่ไหนยังดังก้องในความทรงจำ ตอนนั้นเขามีแต่ความร้อนใจ อยากรู้ว่าเด็กหนุ่มอยู่ที่ไหนโดยที่ไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่าทำไมต้องทนไม่ได้ที่อีกฝ่ายจากไปถึงขนาดนั้น จนกระทั่งได้รับรู้ความต้องการที่แท้จริง ได้กลับมาพบธีระอีกครั้งและเห็นกับตาว่าได้สร้างรอยแผลในใจให้เด็กหนุ่มแค่ไหน กฤตภาสก็ตระหนักแล้วว่าเขาต้องทำทุกวิถีทางให้อีกฝ่ายเลิกคิดว่าตัวเองเป็น 'ส่วนเกิน' ในชีวิตเขาให้ได้

หากคำว่าขอโทษเป็นหนึ่งในการจะก้าวไปสู่จุดนั้น เขาก็ไม่เกี่ยงงอนที่จะเอ่ย

"ผมขอโทษคุณพ่อกับคุณแม่ที่เคยทำไม่ดีไว้กับตี้ แต่นอกจากคำขอโทษแล้วผมอยากจะขอแก้ตัวด้วย ต่อจากนี้ผมจะไม่ยอมให้ตี้ไม่มีความสุขเพราะผมเด็ดขาด ดังนั้นผมขอโอกาสพิสูจน์ตัวเอง ผมขอลูกชายของพ่อกับแม่ได้ไหมครับ"

ทั้งสามคนที่เหลือในห้องอึ้งไป ธีระเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อหู คุณกฤตพูดอะไรน่ะ นี่โดนพ่อของเขาต่อยจนเสียสติไปแล้วหรือไงกัน นี่คือผู้ชายคนที่เคยใช้ลูกไม้มาขู่บังคับให้เขาเป็นเซ็กส์เฟรนด์จริงๆ น่ะหรือ

พล่อก!

"พ่อ!!"

เสียงหมัดลุ่นๆ ที่ปะทะเข้ากลางลำตัวของกฤตภาสอีกครั้งจนชายหนุ่มตัวงอพับลงบนพื้นเรียกเสียงร้องจากทั้งธาริณีและธีระ แรงกระแทกอันหนักหน่วงทำให้กฤตภาสอาเจียนอาหารเช้าออกมา กระนั้นหลังจากตั้งตัวได้ ชายหนุ่มก็พยายามประคองตัวเองลุกขึ้นยืนอีก แม้ท่าทางจะโซเซแทบยืนไม่อยู่ แต่เขาก็ยังสบตากับชายวัยกลางคนที่จ้องมองเขาอย่างเกรี้ยวกราดโดยไม่หลบเลี่ยง

"ฉันไม่ให้ลูกฉัน! แกคิดว่าตัวเองดีเด่มาจากไหน!? ทำให้คนเขาอับอายแล้วก็มาแกล้งทำเป็นขอโทษ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันแล้วต่อไปแกจะไม่ทำให้ลูกฉันเสียใจ! แล้วพวกแฟนที่เคยพากันออกข่าวนั่นจะเอาไปทิ้งไว้ที่ไหน?"

"แฟนพวกนั้นผมเลิกหมดแล้ว คนล่าสุดนั่นก็เป็นแค่ญาติห่างๆ กันแต่นักข่าวเอาไปสร้างกระแสกันเอง ผมรู้ว่าไม่มีหลักประกันให้วางใจเรื่องของผมกับตี้ แต่ผมมั่นใจว่าผมพิสูจน์ให้เห็นได้"

แน่นอนว่ากฤตภาสไม่คิดจะบอกว่าแม่ของเขาคิดจะจับคู่ให้เขากับเกล็ดมณี เพราะถึงอย่างไรมันก็ไม่มีวันจะเกิดขึ้นอยู่แล้ว

น้ำเสียงของกฤตภาสแหบแห้ง กระนั้นเจ้าตัวก็ยังกัดฟันทนเพื่อไม่ให้ล้มลงไปอีก ธีระมองกองเลือดและอาเจียนบนพื้นแล้วก็รับรู้ได้ว่าใบหน้ากำลังเปียกชุ่มด้วยน้ำตา

กฤตภาสที่ยอมก้มหัวขอขมาคนอื่นถึงเพียงนี้ เขาไม่เคยเห็นและไม่อยากเห็นอีกแล้ว

"พ่อ...พอเถอะ"

เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงพร่า ผู้สูงวัยทั้งสองดูจะเพิ่งตระหนักว่าลูกชายยังอยู่บนเตียง อธิศตวัดสายตามองกฤตภาสอย่างไม่หายโกรธก่อนจะเดินเข้าไปหาธีระ

"ตี้ ถ้าไม่ได้เป็นอะไรแล้วก็กลับบ้าน เดี๋ยวพ่อกับแม่พากลับสุพรรณวันนี้เลย ยังไงก็มีเวลาอีกสองสามวันก่อนจะเปิดเทอม เดี๋ยวพ่อพากลับมาส่งเอง"

ธีระมุ่นคิ้วพลางหันไปมองผู้เป็นแม่ หญิงสูงวัยพยักหน้าราวจะบอกว่าให้ทำตามที่สามีบอกไปก่อน

"ก็ได้ครับ แต่ว่า...ตี้ขอคุยกับคุณกฤตก่อนได้ไหม"

"จะคุยกับมันทำไมอีก! คนพรรค์นี้อยู่ด้วยนานไปก็เป็นเสนียดจัญไรกับชีวิตเท่านั้น ไม่ต้องไปเกลือกกลั้วอีกเลยนั่นแหละดีที่สุด!"

กฤตภาสได้แต่พยายามสูดหายใจลึกอย่างข่มใจ นี่เป็นผลจากการกระทำที่ผ่านมาของเขาเอง จะโดนดูถูกด้วยถ้อยคำเหยียบย่ำศักดิ์ศรีแค่ไหนก็ต้องทน

ตราบใดที่คนที่เขาห่วงความรู้สึกที่สุดไม่ได้คิดเช่นเดียวกัน เขาก็ไม่ได้หน้าบางจนถึงกับจะรับฟังคำสบประมาทเหล่านี้ไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เคยแยแสคำพูดของใครอยู่แล้วด้วย

"ถ้าพ่อไม่ให้ตี้คุย ตี้ก็ไม่กลับบ้าน"

เด็กหนุ่มเช็ดน้ำตาพลางเบ้ปาก เขารู้ดีว่าทั้งพ่อและแม่ต่างโอ๋เขาแค่ไหนเพราะเป็นลูกคนเดียว แม้จะรู้ว่าตอนนี้กำลังใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนของทั้งคู่ แต่นี่ก็เป็นโอกาสเดียวที่จะได้ปลดเปลื้องสิ่งที่ค้างคาใจมานานในที่สุด

"ตี้..."

"ได้ แต่แค่ห้านาทีเท่านั้นนะตี้ หมดเวลาแล้วพ่อกับแม่จะเข้ามาช่วยเก็บของกลับบ้าน"

ธาริณีรู้ดีว่าให้สามีพยายามดันทุรังก็เปลืองแรงเปล่า แม้ว่าส่วนตัวแล้วจะไม่ได้นึกอยากสนับสนุนการตัดสินใจของลูกเลยก็ตาม แต่ก็รู้ดีว่าเมื่อถึงวันหนึ่ง...ผู้ให้กำเนิดอย่างพวกเขาก็ทำได้เพียงคอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ เท่านั้น

เด็กหนุ่มพยักหน้าขณะมองแม่ที่พยายามจะดึงแขนพ่อที่ท่าทางกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้อง กระทั่งประตูปิดสนิทลงแล้ว เขาจึงค่อยหันไปหากฤตภาสที่เดินเข้ามาทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียง ชายหนุ่มฟุบหน้าลงบนฟูกขณะเอามือข้างหนึ่งกุมท้องเอาไว้

"คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า?"

ธีระถามอย่างเป็นห่วง แต่ละครั้งที่เสียงหมัดของพ่อกระทบกฤตภาสนั้นหัวใจของเขาก็คล้ายถูกโบยไปด้วย ตอนยังเล็กเขาเคยตามไปดูพ่อสอนเด็กที่ค่ายมวย รู้ดีอย่างยิ่งว่าพ่อของตัวเองหมัดหนักแค่ไหน  กฤตภาสซึ่งโตมาแบบคุณชายจู่ๆ ก็โดนเข้าสองหมัดติดกันย่อมไม่มีทางทนรับได้โดยไม่เข็ดขยาด

"ก็นิดหน่อย ไม่คิดว่าจะโดนแบบนี้ก็เลยไม่ทันได้ตั้งตัว"

ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าออกช้าๆ จนกระทั่งพอจะหายจุก เขาค่อยดันตัวนั่งตรงแล้วก็เงยหน้าขึ้นสบตากับธีระ เด็กหนุ่มรีบหันไปหยิบกล่องทิชชู่แล้วเอามาซับเลือดที่ยังเกรอะกรังบนหน้าอีกฝ่ายทันที

"ขอโทษแทนพ่อผมด้วย ปกติพ่อเป็นคนใจดีมาก"

"ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าที่โดนไปนั่นก็สมควรแล้ว ดีแค่ไหนแล้วที่พ่อเธอไม่พกปืนหรือมีดมาด้วย"

ธีระชะงักมือพลางเม้มปาก กฤตภาสเห็นดังนั้นจึงดึงมือของเด็กหนุ่มมากุมแน่น

"ฉันพูดเล่น อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ"

สัมผัสบนฝ่ามือช่วยปลอบประโลมให้จิตใจของธีระสงบลง เขาสบตากับกฤตภาสเงียบๆ ในอกระอุไปด้วยอารมณ์หลากหลายที่ผสมปนเปจนอธิบายไม่ถูก

คำพูดที่คุณกฤตบอกกับพ่อเมื่อกี้นี้...เขาเชื่อได้แค่ไหน

ธีระรู้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์คาดหวัง เพราะถ้าไม่หวังก็จะไม่ผิดหวัง แต่ท่าทีของกฤตภาสที่ยอมก้มหัวให้พ่อของเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน....มันทำให้ใจเขาอดจะโน้มเอียงไม่ได้ว่าหรือที่แท้แล้ว...เขายังไม่ถึงกับต้องปล่อยความหวังนี้ให้ลอยหายไปในอากาศเสียทีเดียว

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็เท่ากับเขายังเป็นที่ต้องการอยู่บ้างใช่ไหม?

"คุณเคยคุยกับแม่หลังจากผมเลิกฝึกงานด้วยเหรอ?"

"ตอนนั้นฉันติดต่อเธอไม่ได้ โทรไปหาแม่เธอก็ไม่ยอมบอก แต่เขาก็ทิ้งคำพูดที่ช่วยให้ฉันได้คิดเรื่องของเธอหลายข้ออยู่"

กฤตภาสยกมือของธีระขึ้นแนบบนแก้มข้างที่เริ่มช้ำเพราะถูกฤทธิ์หมัด เมื่อฝ่ามือเย็นๆ แตะลงก็ราวจะช่วยบรรเทาอาการแสบร้อนบริเวณนั้นให้ทุเลาลงนิดหนึ่ง

"ตอนนั้นฉันบอกแม่เธอไปว่าเสียใจ เขาก็เลยบอกว่าฉันสมควรจะพูดคำนี้กับเธอมากกว่า แล้วเขาก็บอกด้วยว่าไม่ได้เลี้ยงลูกมาให้เป็นส่วนเกินของใคร ดังนั้นให้ฉันปล่อยเธอไปซะ พอมาคิดทบทวนดู ฉันก็รู้ว่าแม่เธอพูดถูก"

มือของธีระที่ถูกจับไว้ทำท่าจะกระตุกออก แต่กฤตภาสไม่ปล่อยมือและเพียงแต่สบตาอีกฝ่ายนิ่ง

"แม่เธอพูดถูกที่ว่าไม่ได้เลี้ยงเธอมาให้เป็นส่วนเกินของใคร ดังนั้นฉันก็เลยจะพิสูจน์ให้เห็น ว่าเธอไม่ใช่ส่วนเกินในชีวิตฉัน"

"...คุณก็แค่อยากเอาชนะแม่ผมเท่านั้นแหละ ไม่ได้หมายความว่าคุณต้องการผมจริงๆ หรอก"

น้ำเสียงของธีระสงบนิ่งจนกระทั่งตัวเองยังแปลกใจ นัยน์ตากลมโตแดงก่ำแต่ไร้หยาดน้ำตา ราวกับว่าวันนี้มันหลั่งไหลออกมาจนไม่เหลือจะหยดอีกแล้ว

"ไม่ใช่"

กฤตภาสสูดหายใจลึก เขาพยายามฝืนความเจ็บตรงช่องท้องแล้วลุกขึ้นโอบธีระไว้แนบอก เพราะมีแต่วิธีนี้ที่จะทำให้อีกฝ่ายตระหนักว่าเขาพร้อมจะปกป้องเจ้าตัวได้

มันไม่ใช่ความรู้สึกตื้นเขินเพียงความสนใจอยากหยอกเย้าเล่นเหมือนที่ผ่านมา และไม่ใช่ความอยากเอาชนะคำสบประมาท เขาต้องการธีระมาอยู่เคียงข้างจากใจจริง

"เราอาจได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่ฉันมั่นใจว่าเธอรู้จักฉันดีพอ เข้าใจฉันมากพอว่าฉันไม่มีทางฝืนทำเรื่องที่ขัดกับความต้องการของตัวเอง ถ้าหากฉันเป็นคนดีขนาดนั้น ฉันก็คงไม่เข้าไปยุ่งกับเธอตั้งแต่แรกแล้ว"

ธีระได้ยินเสียงหัวใจของกฤตภาสจากแผ่นอกที่แก้มของเขาแนบอยู่ เมื่อสูดหายใจเข้าก็ได้กลิ่นคาวเลือดเบาบางจากคราบที่เกาะอยู่บนเสื้อของอีกฝ่าย จึงได้แต่กำชายเสื้อของกฤตภาสแน่นเข้า

"กับเรื่องนี้ก็เหมือนกัน ฉันไม่มีความจำเป็นต้องเอาชนะแม่เธอ แต่คำพูดของเขาทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่าตัวเองคือคนที่บีบให้เธอตีตัวออกห่าง ฉันไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนก็ได้ในเมื่อเธอเคยพูดเองว่าขอให้ปล่อยเธอไป แต่ฉันไม่อยากปล่อย ยิ่งตอนนี้ก็ยิ่งมั่นใจ ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้"

อ้อมแขนของกฤตภาสกระชับรอบตัวของธีระแน่นเข้า ลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดบนขมับราวจะเป็นตัวแทนของความปรารถนาที่คุกรุ่นในอกของอีกฝ่าย ความรู้สึกเดียวกันนั้นพลุ่งพล่านอยู่ในอกของเขาเช่นกัน

จริงหรือ นี่ไม่ใช่คำพูดหลอกลวงเพื่อให้เขากลับไปสู่วังวนเดิมใช่ไหม?

น้ำตาร้อนผ่าวไหลพรากลงมาอีกครั้ง มันร้อนจนคล้ายกับจะลวกผิวแก้มของเขาให้เป็นรอยได้ กฤตภาสรับรู้ถึงอาการสั่นน้อยๆ ของร่างในอ้อมแขนจึงยกนิ้วขึ้นกรีดหยดน้ำเหล่านั้นออก

"ฉันจะไม่ขอให้เธอเชื่อคำพูดของฉัน แต่ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นเอง เธอก็รู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นคนที่ลงมือทำมากกว่าพูด"

"ผมรู้..."

"หมดเวลาแล้ว ตี้ กลับบ้าน!"

บานประตูเปิดออกพร้อมกับที่อธิศเดินเข้ามาในห้องโดยมีธาริณีเดินตามหลัง ธีระหันไปมองก่อนประตูจะปิดลงและเห็นว่าพวกเพื่อนๆ ยังคงยืนให้กำลังใจอยู่นอกห้อง มุมปากได้รูปจึงยกขึ้นน้อยๆ คล้ายจะบอกทุกคนว่าไม่ต้องเป็นห่วง

หลังจากที่นางพยาบาลเข้ามาช่วยถอดเข็มน้ำเกลือและธีระเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว พ่อกับแม่ก็พาเขาไปทำเรื่องจ่ายค่าห้องพัก ตลอดเวลานั้นกฤตภาสได้แต่ข่มความต้องการที่จะเสนอตัวออกค่าใช้จ่ายเพราะรู้ว่ารังแต่จะทำให้พ่อของธีระเหม็นขี้หน้ามากขึ้น กระนั้นเมื่อผู้สูงวัยทั้งสองพาเด็กหนุ่มไปที่รถโดยมีพวกเพื่อนๆ เดินตามไป เขาก็ยังตามไปส่งโดยไม่สนว่าบนใบหน้าและเสื้อผ้าตัวเองยังมีคราบเลือดติด

ทันทีที่ยอมรับความรู้สึกต่อหน้าเจ้าตัว กฤตภาสก็แทบทนเห็นธีระต้องจากไปอีกไม่ไหว ถึงแม้จะรู้ดีว่าพอเปิดเทอมเมื่อไหร่พวกเขาย่อมได้เจอกันอยู่แล้วก็ตาม

"กลับถึงบ้านแล้วก็พักผ่อนเยอะๆ นะตี้ แล้วเจอกันอีกทีวันเปิดเทอม"

พวกเพื่อนๆ เข้าไปกอดลาธีระและเอ่ยให้กำลังใจ ส่วนกฤตภาสเพียงแค่ยืนอยู่นอกวงและมองส่งเงียบๆ เขาได้ใช้เวลาตามลำพังกับเด็กหนุ่มและเอ่ยทุกสิ่งที่ต้องการออกไปหมดแล้ว หากทำอะไรอีกในยามนี้ก็มีแต่จะขวางหูขวางตาพ่อแม่ของอีกฝ่ายอย่างไร้ประโยชน์ ดังนั้นต่อให้ไม่พอใจแค่ไหนก็ต้องทน

"ถ้างั้น...เดี๋ยวค่อยเจอกันนะ"

ธีระเอ่ยหลังจากขึ้นนั่งบนรถและเลื่อนบานกระจกลง แต่ถึงแม้จะดูเผินๆ เหมือนกำลังพูดกับทุกคน สายตาของเด็กหนุ่มกลับทอดไปยังกฤตภาสที่ยืนห่างออกไปทางด้านหลัง นัยน์ตากลมโตทอประกายขณะที่มุมปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ไม่นานบานกระจกก็ถูกกดเลื่อนขึ้นและรถเก๋งสีน้ำเงินแล่นห่างออกไป

นั่นเป็นยิ้มแรกที่ธีระมอบให้เขาจากใจจริง

ทันทีที่ตระหนักถึงข้อนี้ ในอกของกฤตภาสก็อัดแน่นด้วยความฮึกเหิมอันพลุ่งพล่าน ความอิ่มเอมแล่นไปทั่วร่างด้วยความยินดีที่เขาคว้าหัวใจของธีระได้ทันก่อนที่เด็กหนุ่มจะทิ้งความหวังในตัวเขาโดยสิ้นเชิง

โชคดีที่เขาไม่ได้รู้ตัวสายเกินไป...

นาทีนี้กฤตภาสไม่ลังเลอีกแล้ว ต่อให้ครอบครัวของพวกเขาล้วนแต่ไม่เห็นด้วยก็ช่าง เขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ธีระมาอยู่เคียงข้างอย่างแท้จริง


++---TBC--++


A/N: โทษฐานที่หายหน้าไปนาน คราวนี้เลยมาแบบยาวๆ ให้จุใจหายคิดถึงกันไปเลยค่ะ ^^

ปล. ไม่คิดว่าจะมีวันที่เขียนนิยายถึงตอนที่ 40 แล้วยังไม่จบ  :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 08-12-2014 18:20:25

ลุ้นแทบแย่ :hao5:
ในที่สุดน้องตี้ก็ยิ้มให้พี่กฤษแล้วววววว :heaven

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 08-12-2014 18:40:08

สู้ต่อไปคุณกฤต!!!!

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-12-2014 18:54:21

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 08-12-2014 18:56:03

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

กอดน้องตี้คะ ไฟท์ติ้งค่ะ พี่กฤต เอาน้องตี้คืนมาให้ได้นะคะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 08-12-2014 19:00:29

กีดกันให้หนักๆเลย ยังรู้สึกหมั่นไส้คุณกฤตอยู่กรุ่นๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-12-2014 19:01:22

คุณป๊าเท่ที่สุดดดดดดด

อัดลิ้นปี่อีกซักทีสิค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 08-12-2014 19:02:53

 :hao7:น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-12-2014 19:03:40

สู้ๆน้าทั้งคู่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 08-12-2014 19:04:50

รอยยิ้มแรกตาตรึงไปเซ่
สู้ๆๆนะคะคุณกฤตตอนนี้เชียร์เลย อยากมห้น้อวตี้มีความสุุขสักที~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 08-12-2014 19:11:32

รีบๆกลับมาเครียร์กันเร็วๆนะ   
จะรอเป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 08-12-2014 19:22:44

 :mew6:  สงสารทั้งคู่ แต่ก็สมควรนะคุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-12-2014 19:27:56

สะใจมากตอนโดนต่อย หมั่นใส้ตอนสุดท้าย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 08-12-2014 19:38:33

 :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 08-12-2014 19:41:00

แมนมากค่ะลุง กล้าขอลูกชายต่อหน้าพ่อแม่เค้าเลย
โดนไปสองหมัดอร่อยมั๊ยคะ? (รับขวัญว่าที่ลูกเขย?)
ดูท่าว่าต้องฝ่าด่านอรหันต์เลยนะเนี่ย
สู้สู้นะลุงนะ
ว่าแต่พ่อตี้เป็นนักมวยเก่า แล้วลูกชายคนเดียวแบบว่า.....อ่ะนะ พ่อต้องรักลูกมากเลยถึงยอมรับได้
แบบนี้
ตี้โชคดีจริงจริง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 08-12-2014 19:41:27

 :a5: ฟันกรามมมมมม!!!!! กฤตเจ็บมั้ยคะ? น่าสงสาร  :o12: แต่ก็สมน้ำหน้าค่ะ 555  :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-12-2014 20:01:16

รู้สึกฮึกเหิมแทนคุณกฤต
แอบคิดนะว่าแรงหมัดจากพ่อ คือพลังจากคนอ่านมารวมกัน    :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 08-12-2014 20:04:23

สมน้ำหน้าตาเฒ่า! แต่ตอนนี้นายเจ๋งมาก  o13

ขอบคุณที่มาต่อนะครับ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: eveniing ที่ 08-12-2014 20:05:31

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ สู้ๆๆๆๆ  o13  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 08-12-2014 20:16:00

เฮือกกก เสียดายฟันกรามคุณกฤตอ่ะ 555 หมดห่วงไปหนึ่งเปลาะ หลังจากนี้คือกระบวนการง้อเมียเด็กของอีคุณกฤต ขอให้น้องตี้เล่นตัวแต่พองาม สบโอกาสก็สวีทกันยิงยาวข้ามคืนนะคะ ร้างลามานานช่วยรื้อฟื้นฝีมือคุณกฤตสักหน่อย คนอ่านฟินคาจอ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 08-12-2014 20:17:49

ถูกใจคุณป๋า หมัดหนักจัดการกฤตไปยกนึง
สงสัยกลายเป็นคู่อริตลอดกาลแน่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 08-12-2014 20:20:56

เย้ ดีกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-12-2014 20:25:37

คุณกฤตอย่ายอมเจ็บตัวฟรีนะคะ เอาชนะใจพ่อตาให้ได้นะ :ped149:
เห็นโดนต่อยก็สงสาร ซ้ำเติมไม่ลงหรอกค่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: inpurplethief ที่ 08-12-2014 20:28:26

มีพ่อตาเป็นนักมวยโดนแค่นี้ถือว่าปรานี
ยังไม่ค่อยสาสมใจคนอ่าน
แต่สงสารน้องตี้ที่เป็นห่วงสามีใจจะขาดเสียก่อน
 หยวนๆก็ได้

ช่วยให้ตากฤษณ์พิสูจน์ตัวเองหนักๆหน่อย
น้องตี้จะได้เห็นใจ.
พ่อตาจะได้ใจอ่อนยกลูกให้นะ

ขอบคุณที่มาอย่างจุใจ
ตอนต่อไปอย่านานนักนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 08-12-2014 20:28:32

อุ๊ย พระเอกเรื่องนี้ฟันหลอ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-12-2014 20:30:21

สำหรับอิลุง ไม่กลัวเลยเรื่องครอบครัวหรือเรื่องอะไร ที่กลัวคือ เรื่องไม่รู้ใจตัวเองกับความเชื่อในความรักของลุงมากกว่า


แต่ถ้าลองอิลุงมันได้เรียนรู้แล้ว ยอมรับความรู้สึกแล้วนะ อุปสรรคอะไรมาเหอะ อิลุงมันพาฝ่าตะลุยสบาย บอกเลยเรื่องอื่นจิ๊บๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 08-12-2014 20:34:58

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เอื้ออออออออ ดาเมจตอนนี้รุนแรงมากค่ะ เอื้ออกกกกกก !  ตอนอ่านไปก็แอบคิดภาพคุณกฤตใส่ฟันปลอมไป  :laugh:
รู้สึกดี  น้องตี้มีความมสุขได้แล้วนะลูกกกกก อุปสรรคหมดแล้วได้นะค้าาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: mori406 ที่ 08-12-2014 20:35:41

ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ   :mew1:

คิดถึงน้องตี้มากมาย   :impress2:

โถๆ เป็นห่วงคุณกฤตใช่ไหมคะ น้องตี้ :sad4:

ต่อไปคุณกฤตต้องพิสูจน์ให้น้องตี้และครอบครัวน้องตี้ ยอมรับมากขึ้นสินะ :hao3:

สู้ๆนะคะคุณกฤต :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 08-12-2014 20:36:23

ยาวจุใจริง ๆ ค่ะ  แต่ยังไม่หายคิดถึงน้องตี้กับคุณกฤตง่าย  ๆ  หรอกนะคะ   o18  เล่นมาหวานก่อนจบ  แล้วจากไปแบบนี้  ไม่อยากจะทนเลย   :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:  ขอแบบยาวจุใจอย่างนี้อีกจะขอบคุณมาก   :กอด1: :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 08-12-2014 20:37:44

เป็นครั้งแรกที่ขอบอกว่าคุณกฤตสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-12-2014 20:42:22

คุณพ่อต่อยแทนคนอ่านแน่ๆ สองหมัดจะๆ ทำเอาทรุด จัดว่าเด็ดค่ะ แล้วคุณกฤตมันใจไหมเรื่องแม่ตัวเองว่าจะเคลียร์ได้
คนอ่านไม่มั่นใจง่ะ
น้องตี้ได้มีความสุขกับเขาบ้างแล้ว เห็นไหมคุณกฤต การยอมรับความรู้สึกและพูดตรงๆ นี่ดีสุดละ
ขำความฮึกเหิมในตัวแก แหม่ มีเมียเด็กนี่มันสดชื่นจริงจิ๊ง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Ok_fine ที่ 08-12-2014 20:42:35

 คุณพ่อ มัดหนักมากค่ะ กิกิ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-12-2014 20:45:09

หวังว่านะหวังว่าตอนหน้าจะหวานกันได้ซักทีนะ รอมานานมากกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-12-2014 20:45:37

เครื่องติดกันเลยทีเดียวคุณกฤต
ต่อจากนี้ก็พยายามเอาชนะใจพ่อตาให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 08-12-2014 20:49:11

...ซักที o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 08-12-2014 21:09:59

ว่าที่พ่อตาโหดมาก นักมวยเก่าด้วย คุณกฤตคงไม่รู้มาก่อนซินะ 555
ตี้ให้โอกาสคุณกฤตอีกซักครั้งนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 08-12-2014 21:14:31

รู้สึกว่าคุณพ่อเป็นตัวแทนคนอ่านกับความรู้สึกที่อัดอั้นมาหลายตอน 55555  อัดซะกระอักเลือดเลย คุณกฤตเอ๊ยย ช้ำในหนนี้หนหน้าโดนกระทืบตายคาทรีนแน่ ๆ ถ้าทำตี้เจ็บอีกอะ ตี้ใจอ่อนแล้วก็ดูแลตี้ดี ๆ พยายามเข้านะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 08-12-2014 21:33:55

 พ่อตี๊โคตรโหดอ่ะ!! :mew5:
แต่อิคุณกฤตก็สมควรโดนแล้ว คึคึคึ แต่ก็คุ้มอะนะ :laugh: :laugh

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 08-12-2014 21:38:22

คือตอนน้องตี้โดนอิคุณกฤตทำร้ายต่างๆนานาเราก็เกลียดคุณกฤตนะ คอยแช่งว่าตอนที่รู้ใจตัวเองขอให้โดนเอาคืนหนักๆ แต่พอโดนจริงๆกลับคิดว่า สู้เขาคุณกฤตตตตต น้องตี้ยอมให้อภัยเถอะค่าาาา  :z3: เป็นแบบนี้ทุกเรื่อง #ทีมพระเอก ค่ะ 5555555555555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 08-12-2014 21:46:42

นี่จะใจอ่อนให้คุณกฤตดีมั้ย โดนพ่อตาไปขนาดนั้นแล้วนี่เนอะ  :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-12-2014 22:20:44

นี่เรึ่องราวกำลังเดินไปในทางที่ดีแล้วสินะ ได้โอกาสแล้วก็พยายามมห้ดีที่สุดนะตุณกฤต

ว่าแต่พี่ปิยพลนี่มีเรึ่องอะไรฝังใจหรือเปล่าเอ่ย? หรือว่ามาจากเรึ่องอื่น?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-12-2014 22:41:19

คุณกฤตจะได้เมียแค่เสียฟันกรามไม่เท่าไหร่หรอก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 08-12-2014 22:42:44

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 08-12-2014 22:46:49

สมควรโดนมากๆเลยค่ะ หัวอกคนเป็นพ่อแม่เนอะ แค่นี้ยังน้อยไปสิ
แต่เราคิดให้อภัยคุณกฤตนะ อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ ..ห้ามทำอีกแม้สักครั้ง!!  :interest:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-12-2014 23:04:47

เคลียร์กันไปได้หนึ่งเปลาะก็ค่อยโล่งอก
ส่วนฟันกราม ... ช่างมันเถอะค่ะ อย่างน้อยอยู่ข้างใน
ยิ้มแล้วฟันไม่หลอก็หล่ออยู่ ^_^

ขอบคุณตอนยาวจุใจนี้ค่ะและจะรอตอนต่อไปนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Anong2013 ที่ 08-12-2014 23:10:29

น้องตี๋หนีไปแล้ว  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 08-12-2014 23:33:55

ยังติดตาม ไม่ไปไหนจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 08-12-2014 23:35:26

  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 09-12-2014 00:26:48

สู้ๆ นะกฤต ทำให้น้องมั่นใจให้ได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 09-12-2014 00:41:35

เข้าใจกันล้าววววววววว
แต่พ่อก็ยังแยก
เอานะ อดเปรี้ยวไว้กินหวานน
ฮอลลลล
ดีอ่ะะะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-12-2014 02:50:18

ขัดใจว่ะ ตี้

(http://www.hotmoviehd.com/wp-content/uploads/2014/08/02.jpg)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-12-2014 06:50:19

โดนต่อย 2ทียังน้อยไปนะ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-12-2014 07:43:11

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 09-12-2014 08:15:39

โอ้ยยยยย อ่านแล้วเจ็บแทน ฟันกรามหลุดเลย
ถือว่าเป็นช่วงเอาคืนละกันเนอะ แต่แหม น้องตี้ยิ้มให้กำลังใจก็มาแล้ววววว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 09-12-2014 09:25:14

น้องตี้ พี่กฤต สู้ๆ :110011: :z7:

พี่ปิ๊กมีความหลังอะไรน๊อ... อยากรู้จัง  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 09-12-2014 10:10:18

ตาลถงนี่โตช้าจริง 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 09-12-2014 10:39:41

คาดว่าเปิดเทอมหน้าป๋าจะมาเฝ้าลูกตี้เป็นแน่แท้ น่วมแน่ๆ ตากฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 09-12-2014 10:54:47

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 09-12-2014 13:23:01

โอววววว คุณพ่อโหดชริงๆ
อิตาคุณกฤตโดนซะบ้าง รับกรรมไป หึหึ :katai3:
รักน้องจริงต้องอดทนนะ เข้าใจม้าย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: theG ที่ 09-12-2014 13:57:03

คุณพ่อหมัดหนักจนสยองอ่ะ งี้กฤษก็ฟันจะไม่ครบเหมือนเดิมแล้วอะดิ ต้องใส่ฟันปลอมมั้ยอะ แงงง สงสารรร
แต่เรื่องน้องตี้นี่ไม่สงสารกฤตหรอกนะ อยากให้งอนไปนานๆเลย 55555555555555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-12-2014 13:57:31

คุณกฤตหล่อเลย ตอนนี้~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-12-2014 15:05:02

ไม่อยากจะพูดคำนี้นะ แต่ก็ สู้ๆนะคุณกฤต
 :yeb:
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 09-12-2014 17:16:16

ทนเอาน่ะพี่กฤตทำกับน้องไว้เยอะ...สู้ต่อไปเอาเมียคืนมาให้ได้...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 09-12-2014 17:27:13

แหมะ! ละเอียดเก็บทุกเม็ดจนคนอ่านอินแทบลงแดงแบบนี้ ไม่ถึงสี่สิบตอนสิค่ะถึงจะเป็นเรื่องแปลก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 09-12-2014 20:01:26

กฤต สู้ๆ
คนเขียน สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 09-12-2014 20:56:16

กรี้ดดดด ตอนคุณกฤตโดนหมัดหนักของพ่อตา นี่แอบสงสารนะ คงเจ็บมาก ฟันกรามหลุดเลยแหะ

แล้วกว่าคุณพ่อจะยอมรับในตัวลูกเขยคนนี้ ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรอีก สู้ๆนะ อย่าหวั่นอย่ายอมแพ้

ที่สำคัญก็มีกำลังใจดีอยู่ข้างๆ เจ็บมากกว่านี้คุณกฤตก็คงยอม

แต่ยังแอบกลัวๆคุณหญิงแม่ ด่านนี้ก็ผ่านยากแน่นอน

ตอนหน้าขอสวีทเยอะๆนะคะ ชดเชยเวลาที่เสียไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-12-2014 22:09:19

ให้หนูตี้มีตวามสุขซะที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-12-2014 22:52:32

เย้ๆ ต่อไปคงจะยิ้มได้ทุกตอนแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 09-12-2014 23:23:44

มันนานมากจำเรื่องราวพ่อของตี้ไม่ได้ งงว่าพ่อตี้ยังอยู่เหรอ ส่วนแม่นี่นึกออก
ตอนนี้สงสารกฤตนิดหน่อย พ่อตาเล่นงานซะฟันหลอเลย เจอพ่อโหด
ก็ต้องยอม ทำลูกเขาไว้เยอะ อยากรู้จังจะเอาอะไรไปสู้ให้พ่อตาใจอ่อนได้
แอบอยากรู้อยากเห็นเรื่องของพี่ปิ๊กจัง ว่าใครหนอทำให้เศร้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 10-12-2014 06:28:33

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-12-2014 06:41:45

ลุ้นจนตัวเกร็จ คุณพ่อตี้ โหดโคดดดดด

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 10-12-2014 11:56:47

เชียร์คุณกฤตสุดใจขาดดิ้นนนนน อ้าก ชอบมากอ่า
รอนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: minyjae ที่ 11-12-2014 00:10:50

อ่านรวดเดียวจบเลย ตามทันซักที

เป็นเรื่องที่อินมาก ร้องไห้ตามเลย

ในที่สุด ทุกอย่างก็ดูเหมือนกำลังจะได้ดี

ขอให้เฮียและน้องตี้ได้มีความสุขกันซักที...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 11-12-2014 12:26:55

ชอบตอนนี้มากเลย
เชียร์คุณพ่อสุดใจ เอาให้หนักๆเลยค่ะ
ปล น้องตี้ อย่าใจอ่อนเร็วนักนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: ORORO ที่ 12-12-2014 00:06:14

 o13 น้องตี้มีหยอด อัยย่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-12-2014 09:53:58

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-12-2014 11:28:36

เข้ามารอครับบบ
มาต่อเร็วๆนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 13-12-2014 11:40:16

อิอิ ให้กำลังใจ ตาคุณกฤต มันก็รักเป็นนะเว้ยยยยยย 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: TiM TJR ที่ 15-12-2014 00:28:13

ก่อนอื่นผมขอดีใจกับตัวเองและ ผู้เขียน นะครับ ผมเพิ่งสมัครได้ และนี่เป็นเรื่องแรกที่ได้ตอบกระทู้


เรื่องนี้ผมชอบมาก เขียนได้ดีมาก ทั้งการใช้ภาษาและการสะกดคำ ผิดน้อยมาก ทำให้ผมอ่านไม่สะดุด รอนะคร้าบบบบบ  กำลังมาม่าได้ใจและรอผ่อนคลาย   :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 19-12-2014 21:40:44

Done ค่ะ Done คิดถึงแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 19-12-2014 22:18:49

เห็นคุณกฤตมีกำลังใจขึ้นก็ใจชื้นค่ะ
นึกว่าใจจะหายไปกับฟันกรามซะแล้ว  :z1:
แต่สงสารตากฤตนะบทนี้ โดนไปซะอ่วมเลย
ตี้ยังเจ็บใจ แต่กฤตเจ็บกายย
นี่นึกไม่ออกว่าถ้าได้รักกันแล้วตากฤตนอกใจ
จะโดนคนทั้งค่ายมารุมเลยรึเปล่า 55555
เอาใจช่วยนะคะคุณกฤต หวังว่าคราวนี้จะตามง้อน้องตี้ได้สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 19-12-2014 22:22:16

 :hao3: :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: eyeaptchy ที่ 19-12-2014 22:24:41

โอ้ยยยคุณกฤต! นี่รอไม่ไหวละ รอไม่ไหวละว่าคุณกฤตจะง้อจะสู้ยังไง โอ้ยเขิน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: praewp ที่ 19-12-2014 23:10:08

คิดถึงลุงกฤตต  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 20-12-2014 00:27:14

เป็นกำลังใจให้น้องตี้และคุณกฤตนะครับ กว่าจะรู้ใจตัวเองนะ ดีว่ายังทันอยู่
เห็นมั้ยว่าพอคุณกฤตชัดเจนปั๊ป ก็เห็นแววความสุขมาแต่ไกล น้องยิ้มให้คุณกฤตด้วย
อยากเห็นน้องตี้มีความสุขมานานแล้ว

คุณกฤตรีบพิสูจน์ตัวเองให้น้องตี้เห็นไวๆ นะครับ
สำหรับวันนี้ก็พิสูจน์จนพิชิตใจน้องได้ไปเกินครึ่งแล้วมั้ง (เน๊อะ?)
แลกกับสองหมัดและฟันกรามที่หลุดไปนั่น (แอบฮา...+สะใจนิดๆ)

แล้วก็ขอให้เอาชนะใจ(ว่าที่)พ่อตาแม่ยายได้ในเร็ววันด้วยคร้าบ....

ช้ำรักน้ำตาท่วมจอมาเกือบทั้งเรื่อง อยากอ่านฉากหวานๆของน้องตี้กับคุณกฤตบ้างครับ
ขอบคุณคนแต่งครับ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-12-2014 07:23:31

มารอน้องตี้กับคุณกฤต

 :m17: :m13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-12-2014 01:06:15

เข้ามาดัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 25-12-2014 07:32:58

น้องตี้พักนานจังลูก พี่กฤตคิดถึงแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 26-12-2014 18:23:58

เข้ามาดู 3 เวลาหลังอาหารเช้า เที่ยง เย็น เลยแต่น้องตี้ก็ยังไม่มา
คิดถึงจัง จะเต้นรอแล้วกัน  :เหอะ1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 29-12-2014 18:54:29

คิดถึงอ่าาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 40 มาแล้ว แบบยาวๆ (8/12/14) p.89
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 30-12-2014 00:11:38

น้องตี้หายไปไหนน่า หาไม่เจอเลย คิดถึ่งคิดถึงน้องตี้จัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-01-2015 00:27:43

เล่ห์ลวงใจ บทที่ 41

รถราวิ่งสวนกันขวักไขว่บนท้องถนนในช่วงเย็นย่ำของวันทำงาน กฤตภาสเองก็เป็นคนหนึ่งที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยในชั่วโมงนี้เช่นกัน แต่เขาก็ไม่ได้หงุดหงิดเพราะไม่ได้รีบร้อนจะไปถึงจุดหมายสักเท่าไหร่

ชายหนุ่มใช้เวลาฝ่าการจราจรราวชั่วโมงเศษๆ ก็มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เขาเลี้ยวเข้าไปแล้วก็ขับไปหยุดหน้ารั้วเหล็กบานใหญ่ที่คุ้นเคย หลังจากบีบแตรได้ครู่หนึ่งก็มีคนเปิดประตูให้ เขาจึงเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงบริเวณที่ว่างด้วยความเคยชิน

ไม่ได้มาที่นี่เสียนาน...

กฤตภาสก้าวลงจากรถและพยักหน้าทักทายแม่บ้านที่มาเปิดประตูให้ จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านซึ่งคุณยายและแม่ของเขากำลังทานมื้อเย็นอยู่ที่ห้องอาหาร

"สวัสดีครับ"

ชายหนุ่มยกมือไหว้ทั้งสองก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้อาวุโสที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ คุณจิตรียกมือขึ้นกอดเขาแล้วก็เอ่ยทักอย่างเอ็นดู

"ไม่เจอกันนานนะลูก กินข้าวมาหรือยังจ๊ะ? ยายจะได้ให้เขาตั้งโต๊ะให้เราด้วย"

"ก็ดีครับ นี่ผมตรงมาจากออฟฟิศก็เลยยังไม่ได้กินอะไร"

"งั้นนั่งเลยลูก แม่น้อม ตักข้าวให้ตากฤตหน่อยซิ"

ผู้สูงวัยหันไปบอกแม่บ้านซึ่งยืนรออยู่ด้านข้าง จากนั้นก็หันมาถามเรื่องการงานของหลานชายอย่างใส่ใจ ตรงกันข้ามกับสมาชิกร่วมโต๊ะอีกคนที่เอาแต่ทานข้าวโดยไม่เจรจาพาทีเลยสักคำ

"ยายมุก ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมตากฤตมาหาทั้งทีถึงไม่ทักทายลูกเลยล่ะ?"

ผู้สูงวัยเห็นแม่แท้ๆ ของหลานชายเงียบผิดปกติก็หันไปถาม ฝ่ายหม่อมหลวงมุกตาภารวบช้อนส้อมแล้วก็เหลือบตาขึ้น นัยน์ตาที่สบกับกฤตภาสซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะฉายแววเย็นชา

กฤตภาสมองตอบด้วยแววตาไร้อารมณ์ไม่ต่างกัน

หางคิ้วของหม่อมหลวงมุกตาภากระตุก ทว่าหญิงวัยกลางคนเพียงยกผ้าขึ้นเช็ดมุมปาก จากนั้นก็ถอยเก้าอี้แล้วลุกขึ้น

"หนูอิ่มแล้วค่ะคุณแม่ กฤต ถ้ากินข้าวเสร็จแล้วตามไปเจอแม่ที่ห้องหนังสือด้วย"

ผู้อาวุโสมุ่นคิ้วขณะมองตามหลังบุตรสาวที่เดินไปจากห้องทานข้าว จากนั้นก็หันกลับมาหากฤตภาสด้วยแววตาที่ทอประกายห่วงใย

"กฤตทะเลาะกับแม่อีกแล้วเหรอลูก?"

คุณจิตรีอาจไม่ค่อยได้ใช้เวลากับบุตรสาวและหลานชายนักนับตั้งแต่ทั้งสองย้ายไปอยู่อังกฤษ กระนั้นเมื่อสองแม่ลูกกลับมาเยี่ยมทีไรก็มักแสดงความไม่ลงรอยทางความคิดอยู่บ่อยครั้ง แม้จะตระหนักว่ากฤตภาสค่อนข้างก้าวร้าวในบางโอกาส แต่นั่นก็เป็นผลมาจากการเลี้ยงดูที่เข้มงวดจนเกินพอดีของบุตรสาวเธอเองทั้งสิ้น

"เปล่าครับ แม่เขาคงงอนที่กลับมาคราวนี้ผมไม่ค่อยมาหาล่ะมั้ง"

ตอนนี้ยังไม่ได้ทะเลาะ แต่อีกสักประเดี๋ยวก็ไม่แน่ กฤตภาสตัดสินใจเก็บประโยคนั้นไว้เพราะไม่ต้องการให้คุณยายเป็นกังวล หากจะเทียบกันแล้วแล้วเขายังรู้สึกผูกพันกับคุณยายมากกว่าผู้ให้กำเนิดด้วยซ้ำ เพราะคุณจิตรีไม่เคยมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตเขา นอกจากนั้นยังอ่อนโยนและใจเย็นราวสายน้ำ ดังนั้นแม้ว่าจะไม่เคยพบคุณตาเพราะฝ่ายนั้นเสียไปตั้งแต่ก่อนที่เขาจะจำความได้ กฤตภาสก็ค่อนข้างมั่นใจว่ามารดาคงได้รับสืบทอดความเคร่งครัดและหัวแข็งมาจากหม่อมราชวงศ์เศกศิริอย่างแน่นอน

"เฮ้อ...พวกเรานี่เฉไฉเก่งทั้งคู่เลยนะ ยังไงก็แม่ลูกกัน มีอะไรก็ควรจะคุยกันดีๆ ว่าแต่หน้ากฤตไปโดนอะไรมาน่ะลูก?"

เนื่องจากสายตาค่อนข้างฝ้าฟาง ผู้สูงวัยจึงเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าแก้มข้างหนึ่งของหลานชายเป็นรอยเขียวช้ำ กฤตภาสไม่อยากอธิบายให้ยืดยาวจึงยักไหล่

"ตอนปิดตู้วันก่อนไม่ทันระวัง ฝาตู้มันเลยเด้งมาโดนเข้าน่ะครับ"

"ตายจริง! เจ็บมากมั้ยลูก? ต้องหายาทาแล้วคราวหน้าคราวหลังก็ต้องระวังกว่านี้นะ เรายิ่งอยู่ตัวคนเดียว เกิดเป็นอะไรหนักหนาขึ้นมาล่ะแย่เลย จริงๆ น้า ยายบอกแล้วว่าให้มาอยู่กับยายก็ไม่เชื่อ"

เมื่อเห็นผู้สูงวัยเริ่มหว่านล้อมให้เขาย้ายมาอยู่ด้วยเหมือนทุกครั้ง กฤตภาสก็รีบขอตัวเพื่อไปหามารดาทันที ถึงแม้จะเคารพคุณยายแค่ไหนก็ตาม แต่หัวเด็ดตีนขาดเขาก็จะไม่ยอมสูญเสียอิสระจากการใช้ชีวิตตามลำพังเด็ดขาด

ชายหนุ่มเดินขึ้นไปยังชั้นสองอย่างคุ้นเคยเพราะตอนเด็กๆ มักจะกลับมาอยู่ที่นี่เวลาปิดเทอม เขาตรงไปยังห้องหนังสือที่อยู่ด้านในสุด หลังจากเปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามารดานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ

กฤตภาสปิดประตูแล้วก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมข้างผนัง หม่อมหลวงมุกตาภาจึงค่อยเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจอ่าน เพียงแค่พลิกดูฆ่าเวลาระหว่างรอก็เท่านั้น

"แม่อยากคุยกับผมเหรอครับ?"

ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักพลางยกขาขึ้นวางไขว้กันบนที่วางขา สีหน้าไม่อนาทรร้อนใจจุดไฟโทสะในแววตาของผู้ให้กำเนิดซึ่งมั่นใจว่าอีกฝ่ายรู้สาเหตุที่เธอเรียกมาหา

"เรื่องที่งานเลี้ยงเมื่อสุดสัปดาห์ก่อนนั่นคืออะไร?"

"เรื่องที่งานเลี้ยง? หมายถึงงานของสมาคมที่น้าวิเป็นกรรมการเหรอครับ?"

"นอกจากงานนั้นแล้วได้ไปงานอื่นรึเปล่าล่ะ?"

หม่อมหลวงมุกตาภายังคงถามด้วยเสียงราบเรียบ แต่กฤตภาสรู้ดีว่าน้ำเสียงของคนพูดยิ่งเย็นแค่ไหน แปลว่าในใจก็ยิ่งเดือดดาลด้วยความโกรธเท่านั้น

"ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ ผมไปร่วมงานเพราะไอ้เหวินมาชวน ไม่เห็นจะมีอะไรแปลก"

"มันคงไม่แปลกหรอกถ้าลูกไม่ได้ไปแสดงตัวเป็นวีรบุรุษอยู่กลางงาน เด็กนั่นคือคนเดียวกับที่เคยลงข่าวด้วยเมื่อไม่นานนี้ใช่ไหม? รู้มั้ยว่าเพื่อนแม่กี่คนที่มาถามเรื่องนี้?"

ยิ่งพูดสีหน้าของหม่อมหลวงมุกตาภาก็ยิ่งเคร่งเครียด กฤตภาสนึกเสียดายที่คุณยายไม่ชอบให้มีกลิ่นบุหรี่ในบ้าน ไม่อย่างนั้นเขาคงควักออกมาจุดสูบเพื่อยั่วโมโหมารดาไปแล้ว

"ใช่ครับ คนเดียวกันนั่นแหละ ไม่ต้องห่วง ผมสู่ขอกับพ่อแม่เขาอย่างเป็นทางการแล้ว"

"ว่าไงนะ!?"

หม่อมหลวงมุกตาภาเบิกตากว้างเหมือนเห็นผี ใบหน้าประหลาดใจสุดขีดนั้นดูแล้วชวนหัวเราะเต็มทน แต่กฤตภาสเพียงแต่ยิ้มมุมปากและยักไหล่

"อย่างที่ผมบอก ผมสู่ขอกับพ่อแม่เขาไปแล้ว ดังนั้นแม่ไม่ต้องลำบากหาสะใภ้ให้ผมแล้วล่ะครับ"

หญิงวัยกลางคนยังมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ ครู่ใหญ่กว่าเจ้าตัวจะค่อยเปล่งเสียงได้

"แล้วหนูมีน..."

"มีนกับผมแค่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง แต่เราไม่ได้คิดอะไรกันมากกว่าพี่ชายน้องสาวเลย"

แถมท่าทางน้องสาวคนนี้จะเข้าตาเพื่อนสนิทไปแล้วด้วย เพราะวันถัดจากงานเลี้ยงนั้นศุภวัฒน์ก็โทรมาถามเขาทันทีว่าแกล้งคบกับเกล็ดมณีจริงหรือเปล่า จะได้มั่นใจว่าไม่ได้ตีท้ายครัวเพื่อน

หม่อมหลวงมุกตาภาสูดหายใจถี่รัวอย่างระงับอารมณ์ เธอพยายามแล้วที่จะไม่แสดงอาการเกรี้ยวกราดเหมือนคนเสียสติ แต่สีหน้าท่าทางของบุตรชายช่างท้าทายความอดทนที่เหลืออยู่น้อยนิดเต็มทน

"ที่ลูกไม่ยอมรับหนูมีน ที่พยายามต่อต้านทุกอย่างเพียงเพื่อเอาชนะแม่ใช่มั้ย? แล้วทำไมต้องเป็นเด็กคนนั้น!? กับแม่นางเอกละครก่อนหน้านี้ก็ยังดี ทำไมไม่รู้จักคบหาใครที่จะทำให้พ่อแม่ไม่อับอายเวลาแนะนำกับคนอื่นบ้าง! ถึงจะอยากประชดแม่ก็ไม่จำเป็นต้องไปคบเด็กผู้ชายที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าแบบนี้!!"

ชายหนุ่มหรี่ตาลง เขาใช้แววตาเย็นชาดั่งน้ำแข็งมองมารดาที่ลุกขึ้นยืนตะโกนใส่ แม้จะรู้ดีว่าอีกฝ่ายพบความผิดหวังในชีวิตคู่มาหลายครั้งจนไม่เชื่อในความรัก แต่เขาก็อดสมเพชไม่ได้ที่ผู้ให้กำเนิดยึดติดกับเรื่องหน้าตาทางสังคมจนไม่ทันคิดว่าความสุขไม่ได้อยู่ที่มูลค่าที่คนรอบข้างตีกรอบให้

"อาจจะจริงที่ผมไม่มีวันยอมรับใครก็แล้วแต่ที่แม่พยายามจะยัดเยียดให้ แต่ผมยืนยันว่าผมไม่ได้เลือกตี้เพื่อประชดใครแน่นอน ผมรักเด็กคนนั้น ถ้าไม่ใช่เขาผมก็ไม่สนใจ"

กฤตภาสลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู เพราะต่อให้อธิบายอะไรต่อไปในเวลานี้ก็เปล่าประโยชน์ แต่แล้วมือที่กำลังจะหมุนลูกบิดก็ชะงัก

"ถือว่าปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ ก็ดี...ถ้ายังไงก็จะคบเด็กคนนั้นให้ได้ล่ะก็ ต่อไปก็ไม่ต้องมาเรียกว่าเป็นแม่ลูกกันอีก!"

ร่างสูงใหญ่เพียงแค่หันกลับไปมองคนพูด แววตาของเขาไม่บ่งบอกว่าตระหนกตกใจหรือโมโห เพียงแค่ทอดสายตามองผู้ให้กำเนิดนิ่งๆ

เป็นความนิ่งที่กดดันให้แม้แต่คนที่กำลังเกรี้ยวกราดยังต้องอึดอัด

"ถ้าอยากทำอย่างนั้นก็ตามใจ แต่ผมคงเสียดายนะครับที่แม่จะตัดเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองทิ้งด้วยเหตุผลแค่นี้"

ใบหน้าที่ยังคงเค้าความสวยในวัยสาวของหม่อมหลวงมุกตาภาซีดเผือด กฤตภาสไม่เอ่ยอะไรอีกแล้วก็ก้าวออกจากห้อง เขาเดินลงบันไดไปชั้นล่างและพบว่าคุณจิตรียืนรออยู่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"เดี๋ยวผมกลับก่อนนะครับคุณยาย วันหลังผมจะมาหาใหม่"

"กฤต...มีเรื่องอะไรกับแม่เขากันแน่น่ะลูก? เมื่อกี้ยายได้ยินเสียงตะโกน"

หญิงชรายกมือขึ้นลูบหน้าเขาอย่างห่วงใยโดยระวังไม่ให้โดนบริเวณที่ฟกช้ำ กฤตภาสจึงพยายามจะยิ้มปลอบ ขณะเดียวกันก็ตระหนักได้ว่าเมื่อครู่นี้แม่ของเขายังไม่เห็นสนใจจะถามว่าหน้าโดนอะไรมา

"ไม่มีอะไรซีเรียสครับคุณยาย อาจต้องให้เวลาแม่เขาสักหน่อย พอผ่านไปสักพักก็คงทำใจได้เองล่ะครับ"

เพราะถ้าทำใจไม่ได้ก็คงช่วยไม่ได้... กฤตภาสคิดพลางก้มลงหอมแก้มคุณยายก่อนจะเดินออกจากบ้าน ฝ่ายคุณจิตรีได้แต่ยืนมองส่งหลานชายด้วยใจหนักอึ้ง เธอตระหนักดีว่าทั้งลูกและหลานต่างขิงก็ราข่าก็แรง จึงได้แต่ภาวนาว่าขอให้ปมใดๆ ก็ตามที่เป็นชนวนความขัดแย้งนั้นคลี่คลายได้ในสักวัน เพราะตลอดชีวิตของเธอต้องทนเห็นความขัดแย้งที่ทำให้คนในครอบครัวไม่มีความสุขมามากเกินพอแล้ว

กฤตภาสขับรถฝ่าการจราจรจนกระทั่งกลับมาถึงคอนโด หลังจากอาบน้ำแล้วก็เดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง ร่างสูงเหยียดแขนทั้งสองออกยันราวระเบียงขณะมองไปยังแสงไฟจากอาคารบ้านเรือน ความตึงเครียดที่สั่งสมทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว

ต่อไปก็ไม่ต้องมาเรียกว่าเป็นแม่ลูกกันอีก...งั้นหรือ

ชายหนุ่มยกมือเสยผมที่ตกลงมาปรกตา เขารู้ดีว่าตัวเองไม่เข้าข่ายลูกกตัญญูที่ควรได้ถ้วยรางวัลมาแต่ไหนแต่ไร และต่อให้ไม่ค่อยสนิทกับมารดาก็จริง การได้ยินคำพูดตัดรอนเหล่านี้ก็ยังทำให้รู้สึกเหนื่อยหน่ายไม่น้อย ส่วนตัวเขาเองอาจไม่ได้รู้สึกสูญเสียอะไรมากนักหากถูกตัดแม่ตัดลูกด้วยเหตุผลที่ใจแคบเช่นนี้ แต่ธีระเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก เขาจึงกังวลมากกว่าว่าเด็กนั่นจะไม่สบายใจหากได้รู้เรื่องนี้เข้า

จริงสิ...เกือบลืมโทรหาไปเลย...

เมื่อคิดถึงตรงนี้มุมปากของกฤตภาสก็หยักขึ้น เขาขยี้ก้นบุหรี่กับดินในกระถางต้นไม้ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาคนที่ต้องคุยกันทุกคืนนับตั้งแต่เจ้าตัวออกจากโรงพยาบาล


++------++

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-01-2015 00:28:25

เสียงโทรศัพท์ดังลั่นปลุกธีระซึ่งผล็อยหลับอยู่บนเตียงให้สะดุ้งตื่น เด็กหนุ่มยื่นมือออกควานหาโทรศัพท์ที่หล่นอยู่บนพื้น เมื่อปรือตาขึ้นเห็นชื่อของคนที่โทรมาก็รีบกดรับสาย

"ครับคุณกฤต"

"นอนแล้วเหรอ? เสียงสะลึมสะลือเชียว"

"เมื่อกี้นอนอ่านการ์ตูนแล้วเผลอหลับไปน่ะครับ คุณกฤตเพิ่งเลิกงานเหรอ?"

ธีระถามพลางลุกขึ้นนั่งพิงหมอน ตั้งแต่เขาออกจากโรงพยาบาลแล้วกฤตภาสก็โทรมาหาทุกคืน แต่ปกติจะโทรมาประมาณสองทุ่มครึ่ง วันนี้กลับโทรมาตอนเกือบสี่ทุ่ม ตอนแรกเขานึกว่าเจ้าตัวคงติดงานหรือไปกินเลี้ยงจนไม่โทรมาแล้วเสียอีก

"พอดีเมื่อเย็นไปกินข้าวที่บ้านคุณยายน่ะ พอกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จถึงค่อยโทรมา แล้ววันนี้ได้ออกไปไหนบ้างหรือเปล่า?"

"เมื่อเช้าไปทำบุญที่วัดแล้วก็ไปช่วยพ่อกับแม่ซื้อของเข้าบ้านครับ แล้วตอนเย็นก็ไปกินข้าวที่บ้านพี่หมู ตอนนี้น้องฟลุ๊คเริ่มคลานได้แล้ว ผมเลยเล่นกับหลานอยู่นานเลย เพิ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อสองทุ่มนี่เอง"

ธีระพยายามกลั้นหาวพลางเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้กฤตภาสฟัง ทั้งที่เพิ่งจะปรับความเข้าใจจนกลับมาคุยกันดีๆ ได้ไม่กี่วันเท่านั้นเอง เขากลับรู้สึกเหมือนการโทรคุยกันก่อนนอนเป็นกิจวัตรที่ละเลยไม่ได้ไปเสียแล้ว

หากมาคิดทบทวนดูดีๆ วันที่เขาออกจากโรงพยาบาลนั้นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ธีระมีความสุขที่สุด ถึงแม้จะเจ็บป่วย แต่มันก็ทำให้เขาได้ตระหนักว่าตนมีครอบครัวที่รักและเป็นห่วง เพื่อนใหม่และเก่าที่คอยให้กำลังใจ นอกจากนั้น...ยังได้สิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รับจากคนที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมอบสิ่งนั้นให้อีกด้วย

ความจริงแล้ว...กระทั่งวันที่กลับมาถึงบ้านนั้นเขาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเหตุการณ์ในห้องพักผู้ป่วยเมื่อตอนเช้าเป็นความจริง ถ้าไม่ใช่เพราะคืนนั้นกฤตภาสโทรมาหา เขาก็คงยังนึกว่าตัวเองฝันไปแน่ๆ

"...มั้ย?"

"หือ? คุณกฤตว่าไงนะครับ?"

ธีระเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอใจลอยทั้งที่ถือโทรศัพท์คาหู กระทั่งกฤตภาสถามว่าอะไรก็ไม่ทันฟังจนต้องขอให้ถามใหม่

"ฉันถามว่าพรุ่งนี้จะกลับมากรุงเทพฯ แล้วใช่มั้ย?"

"ใช่ครับ เพราะมะรืนนี้ก็เปิดเทอมแล้ว จะให้นั่งรถตู้จากสุพรรณไปเข้าเรียนตั้งแต่วันเปิดเทอมคงไม่ไหว"

"พ่อจะขับรถมาส่งเหรอ?"

"เปล่าครับ คงแค่ไปส่งขึ้นรถตู้ ช่วงนี้พ่อผมต้องขับรถส่งของบ่อยๆ แค่นี้ก็ลางานเถ้าแก่มาคอยอยู่กับผมตั้งหลายวันแล้ว"

ธีระไม่แน่ใจว่าหูเฝื่อนหรือว่าได้ยินเสียง 'ฮึ' จากปลายสายจริงๆ เขาพยายามกลั้นหาวอีกแต่เสียงก็ยังเล็ดลอดไปถึงคู่สนทนาจนได้

"งั้นก็ช่างเถอะ เดี๋ยวกลับถึงกรุงเทพฯ ก็โทรมาบอกด้วยแล้วกัน แล้วก็ไปนอนได้แล้ว เอาแต่หาวหวอดๆ ยังกับไม่อยากคุยอย่างนั้นแหละ"

"ไม่ใช่ซักหน่อย ก็คุณกฤตโทรมาดึกเอง แล้วเมื่อเช้าผมก็โดนปลุกแต่เช้าด้วยนี่นา"

เด็กหนุ่มรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน แล้วก็หัวใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสาย อดจะนึกหมั่นไส้คู่สนทนาไม่ได้ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากเห็นหน้าขึ้นมาติดหมัดด้วย

ทั้งที่ดึกขนาดนี้แต่ก็ยังโทรมาหา...แปลว่าเขาคงไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ...

"คุณกฤต นี่คิดถึงผมมากเลยใช่มั้ยครับ?"

เขาไม่ทันคิดอะไรก็เอ่ยปากถามไปแล้ว คำถามอันไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้กฤตภาสเป็นฝ่ายอึ้ง เพราะปกติแล้วจะมีแต่เขาที่เป็นฝ่ายเย้าแหย่ พอถูกรุกก่อนบ้างจึงตั้งตัวไม่ทัน

เด็กคนนี้...

"ถ้าไม่คิดถึงจะโทรหาทำไม เธอเคยเห็นฉันโทรคุยกับใครนานๆ นอกจากเรื่องงานไหมล่ะ?"

คำตอบที่ได้ทำให้คนที่รอฟังยิ้มกว้าง ธีระเหลือบมองกระจกบนโต๊ะแล้วก็ได้เห็นใบหน้าอันคุ้นเคยแต่กลับเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะเขาจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ยิ้มจนปวดแก้มแบบนี้มันผ่านมานานแค่ไหน

ไม่อยากเชื่อเลยว่าใบหน้าที่สะท้อนในกระจกตอนนี้จะเกิดจากกฤตภาส

"คุณกฤต ช่วยบอกว่าคิดถึงผมชัดๆ อีกทีได้มั้ย?"

"ไม่เอาหรอก พูดบ่อยๆ เฝือจะตาย"

"อะไรกัน ทีคำว่ารักยังเคยพูดได้เลยนี่นา"

"ไอ้นั่นถ้าพูดบ่อยๆ ก็เฝือเหมือนกัน อีกอย่างพูดผ่านโทรศัพท์ไปก็เท่านั้นแหละ เธอชอบให้ฉันพูดคำเลี่ยนๆ พวกนั้นทั้งที่ไม่เห็นหน้ากันแบบนี้น่ะเหรอ"

"คุณกฤต! จำไว้เลยนะ ผมนอนดีกว่า ไม่อยากคุยด้วยแล้ว"

ธีระชักฉุนขึ้นมา แต่กลับกลายเป็นว่าปลายสายหัวเราะชอบใจ

"เป็นเด็กเป็นเล็กรีบนอนไวๆ แหละดีแล้ว พรุ่งนี้ถึงกรุงเทพฯ แล้วก็อย่าลืมโทรมาบอกนะ เข้าใจมั้ย"

"ครับๆ คุณพ่อ ฝันดีนะครับ บ๊ายบาย"

เฮ้อ...เพิ่งจะเริ่มคุยหวานๆ กันได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนทำให้เสียมู้ดทุกที กับคุณกฤตนี่คงหวังจะให้ปากหวานไม่ไหวละมั้ง

แต่ว่า...ทำไมเขาถึงยังยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่อีกล่ะ ต๊องจริงๆ เลยตี้เอ๊ย...ไปแปรงฟันนอนดีกว่า

เด็กหนุ่มคิดพลางลุกขึ้นไปเปิดประตูเพื่อจะไปห้องน้ำ แต่เมื่อเห็นว่ามีคนยืนอยู่หลังประตูก็สะดุ้งโหยง

"เอ่อ...พ่อกับแม่มีอะไรกับตี้หรือเปล่า?"

ธีระถามเสียงตื่น เพราะปกติหลังสามทุ่มนั้นบ้านเขาก็เข้าห้องใครห้องมันแล้ว แต่นี่สี่ทุ่มกว่าแล้วพ่อกับแม่ยังมายืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร

อธิศหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องนอนโดยไม่เอ่ยอะไร ทว่ารอยย่นบนหน้าผากบ่งบอกความไม่พอใจชัดเจน ฝ่ายธาริณีได้แต่ถอนหายใจก่อนจะจูงธีระกลับเข้าไปในห้อง

"พอดีพ่อกับแม่เพิ่งสวดมนต์ที่ห้องพระเสร็จแล้วกำลังจะไปนอน เห็นห้องตี้ยังไม่ปิดไฟก็เลยว่าจะมาบอกว่าให้นอนได้แล้ว แต่พอดีได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์เสียก่อน"

แม่ของเขานั่งลงบนเตียงแล้วอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ ธีระเห็นแววตาของคนพูดก็หน้าแดง เพราะเท่ากับว่าที่เขาคุยกระเง้ากระงอดกับคุณกฤตเมื่อครู่...พ่อกับแม่ได้ยินทั้งหมด

"แม่...คือว่าตี้..."

"แม่ก็ไม่อยากพูดให้ตี้ไม่สบายใจหรอกนะ แต่พ่อเขาไม่ชอบคุณกฤตเอามากๆ ตี้ก็คงรู้ใช่ไหม?"

ธีระเงียบไป เขามองสีหน้าสงบเยือกเย็นของอีกฝ่ายแล้วก็รู้ว่าไม่ใช่แค่พ่อหรอก แม่เขาก็ไม่ชอบกฤตภาสเหมือนกัน แต่ที่ไม่พูดก็เพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจเขาเท่านั้นเอง

"สังคมของคุณกฤตต่างจากพวกเรามาก แถมเขาเองก็เป็นผู้ใหญ่กว่าตี้มากด้วย แล้วตี้เชื่อเหรอว่าเขาจะชอบตี้จริงๆ?"

หญิงวัยกลางคนไม่ถามว่าลูกชายชอบกฤตภาสจริงหรือเปล่า เพราะน้ำเสียงที่ได้ยินตอนคุยโทรศัพท์และสีหน้าตอนที่เปิดประตูออกมาก็บ่งบอกความในใจหมดแล้ว เพียงแต่เธอกลัวลูกจะถูกหลอกมากกว่า อายุยี่สิบเอ็ดอาจไม่ใช่เด็กแล้วก็จริง แต่ถึงอย่างไรก็ยังอ่อนเดียงสาต่อโลกและคนที่มากประสบการณ์กว่าอยู่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเจ้าเล่ห์อย่างกฤตภาสที่เคยหลอกเธอได้สำเร็จมาแล้วเมื่อครั้งที่มาตามธีระกลับไปฝึกงาน

เด็กหนุ่มนั่งลงบนพื้นแล้วหนุนศีรษะลงบนตักมารดา เขาพยายามคิดเลือกคำพูดอย่างระมัดระวังเพราะรู้ว่าที่อีกฝ่ายเอ่ยเช่นนั้นก็เพราะเป็นห่วง

"ตี้...เข้าใจว่าทำไมพ่อไม่ชอบคุณกฤต ตอนแรกตี้ก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน คุณกฤตขี้แกล้งแถมเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ เวลาพูดอะไรก็ไม่คิดถึงหัวอกคนอื่น"

ธีระได้ยินเสียงสูดหายใจลึกจึงเงยหน้าขึ้น พอเห็นมารดามุ่นคิ้วถึงคิดได้ ตายล่ะ ทำไมเขาดันนึกได้แต่คุณสมบัติแย่ๆ ของคุณกฤตล่ะเนี่ย

"แต่คุณกฤตไม่ใช่คนเลว ถึงจะเจ้าเล่ห์ไปบ้างแต่ก็ไม่ใช่คนโกหกหลอกลวง ตี้รู้ว่าพูดไปพ่อกับแม่อาจไม่เชื่อ แต่ตี้คิดว่า...เขาจริงใจตอนที่บอกว่าจะขอพิสูจน์ตัวเองด้วยการทำให้ตี้มีความสุข"

เด็กหนุ่มเอ่ยไปก็รู้สึกร้อนที่ผิวหน้า เพราะนอกจากเขาจะกำลังปกป้องกฤตภาสแล้วก็ยังดูเหมือนหลงตัวเองด้วย แต่นั่นเป็นสิ่งที่เขาสัมผัสได้จริงๆ จากการที่คลุกคลีกับเจ้าตัวมานี่นา

ถึงจะชอบทำเหมือนตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล แต่กฤตภาสไม่เคยหลอกลวงเขาด้านความรู้สึก ดังนั้นเมื่อได้ยินคำว่ารัก สำหรับเขามันจึงมีความหมายลึกซึ้งเกินกว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด

ธาริณีมองลูกชายคนเดียวที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออกแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ผิวหน้าของเด็กหนุ่มแดงซ่านขณะที่นัยน์ตากลมโตหลุบต่ำราวกับกลัวจะโดนดุ ครั้งหนึ่งเธอเคยปลื้มใจเวลามีคนชมว่าลูกชายหน้าตาน่าเอ็นดู แต่คงเพราะหน้าตาแบบนี้กระมังที่ดึงดูดคนอย่างกฤตภาสเข้าหา และตอนนี้ก็ขโมยหัวใจของลูกไปจนสายเกินกว่าจะเรียกกลับเสียแล้ว

"ถ้าตี้พูดอย่างนั้น...แม่ก็คงพูดอะไรไม่ได้แล้ว"

ธาริณีเอ่ยก่อนจะลุกขึ้น ธีระใจหายจนต้องรีบเข้าไปรั้งแขนอีกฝ่ายไว้

"แม่..."

"ไม่เป็นไรหรอกตี้ แม่ไม่ได้จะห้าม ถ้าลูกเชื่อใจคุณกฤตแม่ก็คงทำได้แค่หวังว่าเขาจะรักษาคำพูด แต่พ่อเขาคงทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายๆ ยังไงก็เข้าใจพ่อเขาด้วยแล้วกันนะ"

หญิงวัยกลางคนบีบมือลูกชายเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้อง ธีระมองประตูที่ปิดลงก่อนจะนั่งแปะลงกับพื้น เขารู้ดีและเข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่ชอบกฤตภาส แต่ว่า ณ นาทีนี้ เขาถลำตัวมาไกลเกินกว่าจะตัดกฤตภาสออกจากชีวิตได้แล้ว

เมื่อครู่นี้เขาพูดว่ากฤตภาสเอาแต่ใจ แต่เขาเองก็ไม่ต่างกันเลย มันอาจเป็นความยึดติดแบบเด็กๆ แต่ความเป็นเด็กนี่แหละที่ทำให้เขาลืมยาก ทำให้ความทรงจำของเขายังแจ่มชัดว่าต้องผ่านอะไรมาบ้างกว่ากฤตภาสจะยอมรับว่าเขาเป็นคนสำคัญ เขาหวงแหนความรักที่ได้มาอย่างยากเย็นนี้ ดังนั้นถึงแม้ว่าจะทำให้พ่อกับแม่ไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่อาจยอมสูญเสียกฤตภาสได้จริงๆ


++---TBC--++


A/N: ในที่สุดก็เข็นตอนใหม่ออกมาได้รับปีใหม่พอดี ขอให้นักอ่านทุกคนมีความสุขมากๆ ตลอดทั้งปี 2558/2015 นี้เลยนะคะ และขอฝากตัวให้ติดตามกันต่อไปในปีนี้ด้วยค่า 

ปล. ได้ข่าวนะได้ข่าวว่า...ตอนหน้าเรื่องนี้จะจบแล้วล่ะ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 01-01-2015 00:32:55

...เข้ามา... สวัสดีปีใหม่ก่อน...

แล้วค่อยไปอ่านนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: inpurplethief ที่ 01-01-2015 00:34:11

ของขวัญปีใหม่คือคุณกฤษณ์ น้องตี้  ถูกใจที่สุด ขอบคุณน้าาาาา
มาเติมที่จองไวๆด้วยล่ะ

Happy New year 2015
ขอให้เป็นปีที่ดีสมหวังดังใจปองจ้ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 01-01-2015 00:47:08

มาลงทันจริงๆด้วย แต่ทำไมสั้นจัง
ตอนหน้าจบไม่ว่าแต่ขอสเปหวานๆเยอะๆนะ
HNY ขอให้เป็นปี2015 เป็นปีที่สวยงาม สุขสมหวังนะค่ะคนแต่ง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 01-01-2015 00:47:41

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขเหมือนที่คุณส่งน้องตี้มาให้อ่านอย่างมีความสุขต้อนรับปี58 :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 01-01-2015 00:51:52

คุยโทรศัพท์กันน่าร๊ากก ~.~
แต่ว่าตอนหน้าจบแล้วเหรอคะ ฮือออ  :ling1:
+++++++

สวัสดีปีใหม่ค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 01-01-2015 00:56:32

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ เหมือนเป็นของขวัญปีใหม่ให้คนอ่านเลย อ่านตอนนี้แล้วแอบคิดว่า 42 ตอนไม่น่าจะจบนะคะ ยังมีเรื่องราวรอฟินอีกเยอะ ถ้าจบ 42 ตอนจริงๆ ขอเพิ่มตอนพิเศษขยายความฟินอีก 10 ตอนนะคะ 555 แฮปปี้นิวเยียร์ให้คนแต่งและแฟนคลับน้องตี้ทุกคนด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 01-01-2015 01:21:35

อ้าว...จะจบซะแล้ว....สุขสันต์วันปีใหม่ทุก ๆ คนนะคะ 
สุขภาพแข็งแรง  มีความสุขตลอดปีและตลอดไป... :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 01-01-2015 01:37:19

HAPPY NEW YEAR. KA

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-01-2015 01:45:52

ทำไมผมคิดว่าตอนหน้ามันยังดูปิดทุกปมไม่ได้

ถ้าได้มันต้องยาวมากๆ แน่เลยครับ

น้องตี้เอ๊ย มีความสุขสักทีนะเรา  :กอด1:

ตอนนี้เหมือนของขวัญวันเกิดเลย ขอบคุณครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 01-01-2015 01:47:20

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณรินเพื่อนสาวผู้เก่งกาจการประพันธ์, ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ ขอให้เข็นนิยายออกมาได้เยอะๆ สักปีละสองหรือสามเรื่องเป็นอย่างน้อย (55+)

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ ถือว่าเป็นของขวัญที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 01-01-2015 02:13:03

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  ได้เห็นมุมน่ารักๆของตี้กับคุณกฤตแล้วชอบจัง คุยแหย่กันแอบหวานเชียว
อุปสรรคของทั้งคู่คือครอบครัวสินะ สู้ๆนะน้องตี้คุณกฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-01-2015 08:07:37

รอตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-01-2015 08:35:33

ปัญหาพ่อตาลูกเขยนี่ บอกเลยยย หนักฮาาาาาาาาา แค่รู้ว่าคนไหนจะมาเตาะลูกปัญหาก็เกิดแล้ว ยิ่งมาเจอลูกเขยแบบอิลุงอีกก หนักเลเวล 10 แต่สุดท้ายไม่ว่าหนักแค่ไหน ทางออกแก้ของปัญหานี้มีแค่วิธีเดียวล้วง่ายที่สุดคือ ความจริงใจ พ่อแม่รักลูกทุกคนห่วงลูก เราเชื่อว่าลุงทำได้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-01-2015 08:47:30

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ตอนหน้าจะจบแล้ว แทบไม่อยากจะเชื่อ จะพูดว่าคลี่คลายแล้วทุกเรื่อง มันก็พูดได้ไม่เต็มปาก

โดยเฉพาะเรื่องของคุณหญิงแม่ จากที่คุณกับคุณกฤตก็รับรู้ได้ว่าคงแอนตี้น้องตี้เยอะอยู่เหมือนกัน 

น้องตี้ทำใจลำบากแน่ แม่สามีไม่ปลื้มลูกสะใภ้ ส่วนคุณกฤตก็หาแคร์ไม่ ขนาดตัดแม่ตัดลูกยังไม่สะทกสะท้าน

ส่วนอีกฝ่ายก็เป็นพ่อน้องตี้ ที่ซึ่งไม่ชอบขี้หน้าคุณกฤตเอามากๆเหมือนกัน และไม่รู้เมื่อไหร่จะทำใจยอมรับในตัวลูกเขยคนนี้ได้

มันต้องเป็นเรื่องของอนาคตสินะ

แต่สิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นก่อนจะจบก็คือ อยากให้น้องตี้ได้เรียกคุณกฤตว่า "พี่กฤต" เช่นดังในความฝันของคุณกฤต

นี่ถ้าน้องตี้ได้ใช้สรรพนามอันใหม่นี้ คงจะน่ารักน่าฟังมากกว่าเดิมแน่นอน  และก็ให้น้องตี้แทนตัวเองกับคุณกฤตว่า "ตี้"

จะได้ดูเป็นเด็กน้อยที่ชอบอ้อนสามี อิอิ ขอให้คุณรินเก็บข้อคิดเห็นนี้ไปพิจารณาด้วยนะคะ พลีสสสสส

ยังไงขอรีเควสตอนพิเศษเวอร์ชัน จิกหมอน กัดหมอน ทึ้งหมอน เอาไว้ด้วยนะคะ แอร๊ยยยยยยยยยย :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 01-01-2015 08:55:50

ขอบคุณสำหรับของขวัญค่ะ :mew1:
นี่เค้าหวานกันแล้วไหมเนี่ย
เจอโหมดนี้ของลุงแล้วมันแปลกแปลกอ่ะ 55
ตอนหน้าจบแล้วก็ต้องมีตอนพิเศษด้วยสิ
ข้ามไปรอตอนพิเศษเลยได้ป่ะ  :mew4:

สวัสดีปีใหม่คนแต่งด้วยค่ะ
ขอให้ร่ำรวยทั้งเงินทองและความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 01-01-2015 09:06:47

Happy New Year ค่ะ

ตอนหน้าจะจบแล้ว มันจะสั้นไปไหม ยังอยากอ่านตอนหลังคบกันจริงจัง มีช่วงที่ให้คุณกฤตต้องมาหึงหวงตี้บ้าง
แล้วเรื่องฝึกงานของตี้อีกด้วย อยากให้คุณกฤตจัดการให้ผ่านเรียบร้อยดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-01-2015 09:35:25

จะจบแล้วเหยอออออ แต่ขอตอนพิเศษให้ชื่นใจด้วยน้าาาาา

ฮี่ ๆ HNY 2015 จ้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 01-01-2015 09:58:11

กรี้ด เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ตอนหน้าจบแล้ว
ขอบคุณสำหรับของขวัญรับปีใหม่จ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-01-2015 10:07:39

Happy new year
HAPPY New life
Happy new love
N'Tee  :L1:  & writer

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 01-01-2015 11:35:06

กรี้ดดดจะจบแล้วเหรอ ติดตามมานาน ถ้าตอนหน้าจบจัดตอนพิเศษหวานๆมาให้คนอ่านสักตอนนะคะ งื้อออ  :hao3: :hao3:

happy new year นะค้าา ขอบคุณสำหรับของขวัญวันปีใหม่ค่ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 01-01-2015 11:37:24

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-01-2015 11:42:42

ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้น

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-01-2015 12:19:59

คงต้องฝ่าอีกหลายด่าน กว่าจะได้อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข  :hao5:
พออายุมากขึ้น ถึงเข้าใจนะคะ ว่าบางทีความรักมันก็ไม่ได้มีแค่สองคนจริงๆ อย่างน้อยๆก็มีครอบครัวเรานี่ด้วยแหละที่ต้องคิดถึง :กอด1:
ไม่ว่าอุปสรรคมันจะยากแค่ไหน ก็ขอให้ผ่านไปได้นะคุณกฤต น้องตี้ เอาใจช่วยจ้า  :katai2-1:
แล้วก็สวัสดีปีใหม่นะคะคนเขียน ตอนหน้าจบแล้ว แอร๊ย ขอตอนพิเศษรอเลยนะคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 01-01-2015 14:35:47

คงต้องเอาใจช่วยคนทั้งคู่มากๆเลย พ่อแม่เล่นไม่ชอบใจแต่ละฝ่ายแบบนี้ เฮ้ออออ ว่าแต่ตอนหน้าจะจบได้ไง ยังไม่มีตอนแบบหวานๆสวีทวี้ดวิ้วเลยอะ เราไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 01-01-2015 16:18:43

 :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-01-2015 17:31:32

หวานๆน่ารัก
ต่อหน้าจะจบแล้วหรอคะ เอาให้หวานกว่านี้อีกน้า
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: NumPing ที่ 01-01-2015 18:21:51

สวัสดีปีใหม่จ้ะ

อ่านตอนนี้แล้วสุขตามตี้ไปด้วยเลย อยากเห็นน้องมีความสุขตั้งนานแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 01-01-2015 18:51:29

ตากฤตเจองานหนักเลย ทั้งแม่ตัวเองทั้งครอบครัวน้องตี้
แต่ตอนนี้ตากฤตพูดความรู้สึกทุกอย่างออกดีใจแทนน้องตี้เลย
ขอเอาใจช่วยให้ผ่านบทพิสูจน์ไปให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 01-01-2015 20:05:34

 :L2: Happy New Year 2015  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 01-01-2015 20:57:43

ว๊ายยยย ไม่อยากให้จบเลยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 01-01-2015 21:09:03

สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ ^^
ดีใจมากที่เห็นคุณอัพตอนปีใหม่พอดี
ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่นะคะ
ตี้ยอมรับหัวใจตัวเองมากถึงขนาดนี้แล้ว
อยากเห็นฉากคุณกฤตหวานใส่ตี้ตอบแทนจริงๆ
แต่ก็แอบสงสารคุณกฤตนะคะ
พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายไม่ชอบหน้าเลยแบบนี้ แย่เลยน้า
ขอให้สมหวังนะคะทั้งคู่  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 02-01-2015 09:09:52

 :really2:ตะลุยอ่านตั้ง 2 วัน ในที่สุดก็มาถึงตอนที่ 41จนได้ และอีกไม่นานก็จะถึงตอนสุดท้ายแล้ว
ไม่อยากให้ลาโรงเลยจริง ๆ ขอบทฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งอีกสักหลาย ๆ ตอนแถมท้ายแก้ตังที่อิตากฤตเล่นบทโหด
เพื่อลบภาพพจน์หน่อยก็ดี

ขอบคุณผู้ประพันธ์อย่างมากที่รังสรรค์ถ้อยคและเนื้อหา ำสร้างความรูสึกหลากอารมณ์ให้ในขณะที่อ่านได้เป็นอย่างดี   :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-01-2015 10:10:55

สวัสดีปีใหม่ค่าาาา
เดี๋ยวอะไรๆ ก็ดีเองนะน้องตี้ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 02-01-2015 11:40:02

สวัสดีปีใหม่จ้า

ตอนนี้ทั้งกฤตและตี้เขากุ๊กกิ๊กกันน่ารักดี ชอบ
แต่ตอนหน้าจะจบจริงเหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย
เพราะด่านหม่อมแม่และพ่อตามันน่าจะหินแกรนิตเลยนะ น่าจะผ่านยาก
กฤตน่าจะโชว์หวานยั่วหม่อมแม่ให้กรี๊ดสักฉาก โอ๊ย.. อยากเห็น :z2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 02-01-2015 13:32:31

สวัสดีปีใหม่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-01-2015 13:53:52

ไม่อยากให้จบเร็วแบบนี้เลย.  ยังอยากรู้ว่าตอนน้องตี้คบกับคุณกฤตจะน่ารักขนาดไหน.  :กอด1:


รอตอนต่อไปนะคะ



 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 02-01-2015 15:07:36

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 02-01-2015 17:32:00

จะจบได้ยังไง แบบว่าคุณกฤตกับน้องตี้นี่ยังไม่ถึงไหนเลยนะ แบบว่ารู้สึกเหมือนยังไม่ได้ฝ่าฝันอุปสรรคกันสักเท่าไหร่เลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-01-2015 18:36:43

เป็นลูกหัวดื้อทั้งคู่เลย
ยังไม่ชินบทหวานของกฤต-ตี้ ปกติต้องร้าย ต้องหน่วง

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 02-01-2015 18:59:06

HNY ค่า จะจบแล้วเหรอ ยังมีประเด็นอยู่เลยน้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: merciewrio ที่ 02-01-2015 19:53:16

นิยายแนวโปรดเลยค่ะ บอกเลย อ่านรวดเดียวจบ ตอนล่าสุดเลย ค้างติ่งกลางอากาศ ..ทรมานดีค่ะ
ชอบสำนวนมาก พระเอกแบบนี้หาได้ที่ไหนนะ โอยยยยยยฟินนนนนนนนนนน
รักคนเขียนเวอร์ บอกเลย อยากเห็นเขากุ๊กกิ๊กกัน มากเลย ไม่ใช่เรื่องอย่างว่านะ
อยากเห็นมุมน่ารักของคุณกฤต มากค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสส ><
โอยยยยยยยยยยยยยตั้งตารอไม่ไหวแล้ว ขอปุ่ม skip กดไปตอนที่ลงตอนต่อไปเลยได้ไหมอะ
โอ้วมายก็อดดดดดดดดดดดดดดดด ละมุนอะไรเช่นนี้ ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 02-01-2015 21:20:09

ตี้ กฤต สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 02-01-2015 21:51:06

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 02-01-2015 22:01:54

ตี้หนูจะมีความสุขแล้วนะคะลูก  :mew4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 02-01-2015 23:27:38

 :L2:สุขสันต์วันปีใหม่ค่า มีความสุขมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: poonparamount ที่ 03-01-2015 01:06:39

 :z3: :z2: :z10:

บร๊ะ!! คนแก่เค้าแอ๊บเด็ก จะจีบเด็กก็งี้อ่ะนะเฮีย บะบะโอ้บะบะ คริๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: mattafaris ที่ 03-01-2015 02:37:13

 :mew1: :mew3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 03-01-2015 04:23:38

คุณแม่คุณกฤตเฮี้ยบมาก นี่ถ้ามาเจอพ่อโยคงมีบ้านพัง แต่ไม่ต้องเจอดีแล้ว
คุณกฤตคิดถึงแฟน กิ๊วววๆ พอน้องตี้กล้าถามก็ไม่ยอมบอก น่ารักดี
น้องตี้ดูมั่นใจกับความรักและดูมีความสุข คนอ่านก็มีความสุข

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 03-01-2015 14:29:37

ขอพ่อตาฉะลูกเขยอีกสักนิดหน่อย แล้วต่อด้วยพ่อตาปะแม่สามีอีกยกใหญ่ๆนะฮร้าา o18

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: mori406 ที่ 03-01-2015 21:40:07

เอาใจช่วยคุณกฤษ กับ นู๋ตี้ค่ะ :hao7:


รอค่ะ รอรวมเล่ม  ...อิอิ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 03-01-2015 22:31:27

อย่างน้อยลุงแกก้อพัฒนา มีโทรหามีหยอดในระดับที่แกไม่อายปาก 555
ทั้ง2คนก็เครียดกับทางครอบครัว
แต่ถ้าไม่ยอมแพ้และเป็นกำลังใจให้กันต่อไป
ก็ต้องผ่านเรื่องหนักๆไปได้แน่จ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 04-01-2015 12:49:40

คุณกฤตกับน้องตี้เริ่มจะหวานกันแล้ว โทรศัพท์คุยกันทุกคืนงุ้งงิ้งมาก
เหมือนคุณกฤตย้อนวัยไปอายุ16

ว่าที่พ่อตาแม่ยายก็อย่าใจร้ายนักนะครับ
คุณกฤตต้องรีบเอาชนะใจให้ได้ไวๆ


เชื่อว่าคุณกฤตจะทำให้ตี้มีความสุขได้อย่างที่พูด
เดี๋ยวจะได้เจอกันตัวเป็นๆแล้ว ไม่กล้าคิดว่าจะหวานกันขนาดไหนนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 05-01-2015 11:39:07

HNY 2015
ขอให้คนแต่งมีความสุข สุขภาพแข็งแรง สมหวังกับทุกสิ่งอย่าง มีผลงานออกมาให้ติดตามเยอะๆตลอดไป

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 05-01-2015 22:56:41

อยากอ่านตอนที่ตี้กับคุณกฤตเป็นแฟนกันหลายๆตอนจััง
ยังไงถ้าตอนหน้าจบแล้วอย่าลืมมีตอนพิเศษตามมาด้วยนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 10-01-2015 11:15:36

บทที่ 42 (ครึ่งแรก)


"นี่กุนเชียงทอด แม่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ไว้ให้แล้ว พอถึงหอแล้วก็รีบเอาใส่ช่องฟรีซนะ เวลาหิวก็เอาออกมาเวฟใส่โจ๊กหรือกินกับข้าวก็ได้ ส่วนนี่มะขามเทศกับมะขามหวาน แฟนพี่หมูได้มาจากญาติที่เพชรบูรณ์ อ้อ มีหมูแผ่นด้วย ป้าทองดีแวะเอามาฝากจากโคราชเมื่อวาน"

"พอแล้วแม่ ขืนขนไปเยอะกว่านี้เดี๋ยวจะเสียคาห้องตี้ซะเปล่าๆ"

ธีระรีบห้ามเมื่อถูกเรียกมาที่ห้องครัวเพื่อให้ดูว่าจะขนอะไรกลับกรุงเทพฯ บ้าง เขาเห็นสารพันอาหารแห้งและผักผลไม้ที่เรียงอยู่ในกล่องกระดาษแล้วก็นึกสงสัยว่าแม่จะให้ขนไปขายหรืออย่างไร

"อันไหนที่เสียง่ายก็เอาไปแบ่งกันกินกับเพื่อนๆ ส่วนอันไหนที่เป็นของแห้งก็ค่อยๆ ทยอยกิน ตี้จะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อของจุบจิบบ่อยๆ ไงล่ะ"

"จะให้ลูกขนอะไรกลับไปเยอะแยะ เดี๋ยวพอวันหยุดก็ต้องกลับมากินข้าวที่บ้านทุกอาทิตย์อยู่แล้ว ใช่ไหมตี้?"

อธิศเดินเข้ามาในครัวแล้วก็เอ่ยถามเสียงเข้ม ธีระเหลือบมองมารดาซึ่งนั่งจัดของลงกล่องอย่างไม่คิดจะช่วยเหลือ แล้วก็ได้แต่เงยหน้าขึ้นยิ้มประจบ

"ถ้าอาทิตย์ไหนไม่ติดทำงานกลุ่ม ตี้จะพยายามกลับมาหาบ่อยๆ ก็แล้วกันนะพ่อ"

คนฟังส่งเสียงคล้ายไม่พอใจอยู่ในคอขณะเดินออกจากครัว ธีระหันกลับไปมองคนที่อยู่ข้างๆ แล้วก็เห็นสีหน้าคล้ายคุณครูที่กำลังจับสังเกตเด็กพูดปด

"โกหกพ่อกับแม่มันบาปนะน้องตี้"

"โธ่แม่! ตี้ไม่ได้โกหก ตี้จะพยายามกลับมาบ่อยๆ แต่คงทุกอาทิตย์อย่างที่พ่อบอกไม่ไหวก็เท่านั้นเอง"

เด็กหนุ่มโอดครวญ หลังจากการพูดคุยเมื่อคืนแล้วเขาก็ตระหนักว่าพ่อกับแม่ไม่เห็นดีเห็นงามเรื่องของเขากับกฤตภาสเลยสักนิด แต่จะให้เดินทางไปกลับระหว่างบ้านกับหอพักทุกสัปดาห์ก็ค่อนข้างจะมากเกินไปจริงๆ เขาก็อยากมีเวลาส่วนตัวหรือไปไหนมาไหนกับเพื่อนฝูงเหมือนกันนี่นา

"เอาเถอะ ถึงยังไงบางอาทิตย์พ่อเขาก็ต้องทำงานวันหยุดเหมือนกัน แต่ในเมื่อตี้พูดเองว่าจะกลับบ้านบ่อยๆ ก็ต้องทำให้ได้ตามนั้นด้วยล่ะ"

"ครับๆ รู้แล้ว"

ธีระเอ่ยพลางตัดเชือกฟางมามัดกล่อง โชคดีที่เขาไม่มีเสื้อผ้าต้องขนกลับหอมากมาย ไม่อย่างนั้นคงพะรุงพะรังน่าดูเวลาไปต่อรถแท็กซี่

"ตี้พร้อมแล้วใช่มั้ย? ถ้างั้นก็ไปบอกพ่อเขาหน่อยไป เดี๋ยวแม่จะเก็บของตรงนี้เสียหน่อย"

"อื้อ"

เด็กหนุ่มตอบรับแล้วก็เดินออกจากครัว ฝ่ายธาริณีมองตามหลังพลางถอนหายใจ จุดประสงค์แท้จริงที่เธอไล่ธีระออกไปก็เพื่อให้ได้คุยกับผู้เป็นพ่อตามลำพังบ้าง เพราะต่อให้เธอพูดแทนสักแค่ไหนก็ไม่เหมือนการได้ฟังจากปากเจ้าตัวอยู่ดี

"พ่อ ตี้พร้อมแล้วนะ พ่อจะไปส่งตี้เมื่อไหร่ก็ได้"

"อืม...ตี้...มานั่งนี่ซิ"

"...ครับ"

พ่อของเขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้โยกหน้าบ้าน และจุดที่อีกฝ่ายชี้ให้เด็กหนุ่มนั่งก็คือตั่งไม้ที่อยู่ข้างๆ กัน

ตอนแรกธีระคิดว่าพ่อคงจะตักเตือนเรื่องของกฤตภาสเหมือนที่แม่พูดเมื่อคืน แต่นั่งรออยู่นานก็ยังเห็นเอาแต่จดจ่อกับหนังสือพิมพ์ เขาจึงเอ่ยทักขึ้นอย่างเกร็งๆ

"พ่อ?"

"ตี้ เห็นข่าวพวกนี้แล้วคิดยังไง?"

"หือ?"

ธีระเหลือบมองข่าวที่อีกฝ่ายชี้ให้ดู พื้นที่ครึ่งหนึ่งของหน้าเป็นบทสัมภาษณ์ดาราชายชื่อดังที่กำลังมีปัญหารักสามเส้า เป็นประเภทของข่าวซุบซิบที่มีให้อ่านแทบทุกวัน เพียงแต่คนที่เป็นข่าวมักจะเปลี่ยนหน้าอยู่เสมอ

"ข่าวนี้มันทำไมเหรอพ่อ?"

"ตี้อ่านแล้วรู้สึกยังไง?"

"หืม? ก็..." เด็กหนุ่มกวาดตาดูเนื้อข่าวอีกครั้ง จับใจความคร่าวๆ ได้ว่าดาราหนุ่มประกาศขอพักความสัมพันธ์กับแฟนสาวนอกวงการเพราะข่าวลือเรื่องมือที่สาม "เห็นใจล่ะมั้ง ทั้งเขาแล้วก็แฟนเขา"

"ตี้คิดว่าพ่อกับแม่จะรู้สึกยังไงถ้าหากแฟนเขาในข่าวนี้คือตี้ แล้วคนที่เป็นข่าวอยู่นี่คือผู้ชายคนนั้น"

ธีระรู้ทันทีว่าพ่อหมายถึงใคร เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้น ผิวแก้มซีดเผือด

"พ่อ..."

"ตี้จำได้หรือเปล่าว่าตัวเองก็เคยได้ลงข่าวแบบนี้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นคนที่โดนสัมภาษณ์คือนางเอกละครที่มีข่าวว่าคบกับผู้ชายคนนั้นอยู่ นี่เพิ่งจะผ่านมาได้เดือนกว่าเท่านั้นเอง คนอื่นเขาคงลืมไปหมดแล้วเพราะไม่ได้รู้จักคนพวกนี้เป็นการส่วนตัว แต่ตี้คิดว่าพ่อกับแม่จะลืมได้ง่ายๆ ไหม?"

เด็กหนุ่มรู้สึกว่ามือไม้อ่อนแรงขึ้นมาทันควัน เขาหลุบตาลงด้วยรู้ดีว่าที่พ่อพูดมานั้นถูกทุกอย่าง เขาเองก็ทำตัวไม่ต่างจากคนอื่นตรงไหน สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง กระทั่งเรื่องที่ทำให้ทรมานแทบขาดใจเมื่อไม่นานมานี้ก็ยังลืมเลือนเพราะถูกความสุขบังตา

บางทีในสายตาของพ่อกับแม่อาจเห็นว่าเขาใจง่าย...ยอมยกโทษให้กฤตภาสรวดเร็วเกินไป แต่ว่าความโกรธเกลียด ผูกใจเจ็บแค้นก็ไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นไม่ใช่หรือ ที่สำคัญกฤตภาสก็แสดงออกอย่างชัดเจนถึงความมุ่งมั่นที่จะแก้ตัวใหม่ ถ้าหากเขาไม่ให้โอกาส จะรู้ได้อย่างไรว่าความสุขระหว่างพวกเขานั้นเป็นไปได้หรือเปล่า

เขายังอายุน้อยก็จริง แต่ในชั่วเวลาไม่นานก็ได้ประสบเรื่องที่ทำให้หัวใจบอบช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่ต้องการแบกรับความเจ็บปวดจากการหมกมุ่นกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีตอีกแล้ว เขาอยากมองไปข้างหน้า มองหาความสุขเหมือนที่ได้เห็นจากณรงค์กับไรอัน อยากจะมีคนรักที่พูดได้เต็มปากว่าเป็นของเขาคนเดียวบ้าง...ความเห็นแก่ตัวของเขา...คือความปรารถนาที่เล็กน้อยเพียงเท่านี้เอง

"ตี้...พ่อไม่ได้จะว่าตี้นะ"

"ฮึก"

พอพ่อขยับเข้ามานั่งบนตั่งตัวเดียวกัน อ้อมแขนท้วมแต่ก็อบอุ่นรั้งไหล่เข้าไปกอด ธีระถึงเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังร้องไห้
 
"พ่อแค่อยากอธิบายว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่เห็นด้วยเรื่องที่ตี้จะคบกับเขา เท่าที่รู้จักผ่านๆ เห็นข่าวซุบซิบเกี่ยวกับเขามาก็มาก มันเลยทำให้เขาดูไม่น่าเชื่อถือว่าจะฝากฝังตี้ได้ แต่ลูกของพ่ออาจได้เห็นเขาในแง่มุมอื่นที่พ่อกับแม่ไม่เคยเห็น ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อกับแม่จะไม่ห่วง ยิ่งเราไปอยู่กรุงเทพฯ คนเดียว ถึงมันจะไม่ได้ไกลจากบ้านเรามากก็จริง แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นพ่อกับแม่ก็คอยอยู่ข้างๆ ตี้ทันทีไม่ได้"

"พ่อกับแม่ห่วงตี้...ตี้รู้"

เด็กหนุ่มหันหน้าเข้าหาไหล่ท้วมหนาที่คอยเป็นที่พักพิงให้มาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าหลังจากโตขึ้นแล้วจะแยกไปอยู่คนเดียว แต่พ่อก็ไม่เคยหยุดเป็นห่วงเขา ความคิดนั้นทำให้ไม่อาจห้ามทำนบน้ำตาได้ง่ายๆ

"ตี้ยังอายุน้อย พ่อกับแม่รู้ว่าเป็นห่วงเรื่องนี้อาจจะดูกังวลเกินเหตุ แต่ทั้งหมดนี่ก็เพราะผู้ชายคนนั้นไม่น่าไว้ใจ แถมยังเคยมีแต่ข่าวกับผู้หญิง ต่อให้เขาสัญญาไว้ว่าจะทำให้ตี้มีความสุขก็เถอะ แต่จำเอาไว้นะ วันไหนก็แล้วแต่ที่เขาผิดสัญญา ตี้ไม่ต้องทน พ่อกับแม่ยังอยู่ตรงนี้ กลับมาบอกพ่อกับแม่ แล้วเขาจะไม่มีวันได้เข้าใกล้ตี้อีกเลย"

เด็กหนุ่มเม้มปาก เขายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาขณะถอยตัวออก จากนั้นก็มองเข้าไปในตาของคนที่กำลังมองเขาอย่างเปี่ยมด้วยความรักและห่วงใยเสมอ

ตอนที่คบกับณรงค์นั้นเขาไม่เคยบอกครอบครัว คนที่คอยอยู่เคียงข้างในยามที่เจ็บปวดจึงมีเพียงศันสนีย์กับสุเมธ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามีคนที่พร้อมจะให้กำลังใจแม้ในเวลาที่คิดว่ามีแต่ตัวเองก็ตาม

"ตกลงครับ"

"ไม่มีใครรักตี้ได้มากกว่าพ่อกับแม่ที่เลี้ยงเรามาอีกแล้ว จำเอาไว้นะ"

เด็กหนุ่มมองตรงเข้าไปในแววตาของผู้เป็นพ่อ จากนั้นนัยน์ตากลมโตที่แดงช้ำก็หยีโค้ง มุมปากทั้งสองข้างยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

"ตี้ก็รักพ่อกับแม่ที่สุดเหมือนกัน"

"ฮึ จะคอยดู"

ธีระหัวเราะพลางเข้าไปกอดเอวบิดาอย่างประจบ เด็กหนุ่มหลับตาลงซึมซับความอบอุ่นของอ้อมแขนที่โอบกอดกลับมา ถึงแม้การพูดคุยกันในคราวนี้จะทำให้รู้ว่าพ่อกับแม่ไม่เชื่อใจกฤตภาส แต่อย่างน้อยทั้งสองก็ให้โอกาสพวกเขา และเมื่อเทียบกับท่าทีที่แสดงออกตอนอยู่ที่โรงพยาบาล เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่ยอมถอยให้มากแล้ว เพียงเพื่อความสุขของลูกชายคนเดียว

เขาคงทำได้เพียงไม่ให้ทั้งคู่เสียใจที่ยอมให้ลูกคนนี้ทำตามหัวใจเรียกร้องก็เท่านั้น

ธาริณีเดินออกมาจากในครัวและหยุดยืนอยู่หลังประตูมุ้งลวด เสียงหัวเราะและภาพของพ่อลูกนั่งกอดกันนำมาซึ่งความทรงจำในวันวานที่ลูกยังเป็นเด็กไร้เดียงสา ถึงแม้พวกเขาสามคนจะได้ใช้เวลาด้วยกันน้อยลงทุกทีตั้งแต่ธีระเข้ามหาวิทยาลัย และคงน้อยลงไปอีกเมื่อเด็กหนุ่มเรียนจบ อย่างน้อยเหตุการณ์ครั้งนี้ก็คงช่วยเตือนเจ้าตัวได้ว่าบ้านหลังนี้ยังพร้อมจะปกป้องจากมรสุมที่รุมเร้าอยู่ภายนอกเสมอ

หญิงวัยกลางคนยิ้มพลางเดินกลับเข้าไปในครัว ไม่คิดจะเข้าไปขัดเวลาส่วนตัวของสองพ่อลูกที่นานๆ จะมีสักที เธอรู้ว่าคงอีกพักใหญ่กว่าทั้งสามจะได้อยู่กันพร้อมหน้าอีกครั้ง ดังนั้นการทำอาหารที่พวกเขาชอบให้ทานเพื่ออวยพรให้อนาคตของลูกชายเต็มไปด้วยความสุขคงเหมาะกับกาลเทศะที่สุด


++------++


ธีระออกจากบ้านมาถึงท่ารถตู้ในเวลาบ่าย แม้จะคิดถึงพ่อกับแม่ตั้งแต่รถยังไม่เคลื่อนจากอู่ แต่เมื่อเดินทางใกล้จะถึงกรุงเทพฯ ความสนใจก็เริ่มเบี่ยงเบนไปยังเรื่องอื่น

เขากำลังจะเปิดเทอม จะกลายเป็นนักศึกษาปีสุดท้าย จะได้กลับไปเจอเพื่อนๆ และที่สำคัญ...จะได้เจอกฤตภาสแล้ว

ความคิดนั้นทำให้ในอกของเด็กหนุ่มพองแน่นไปด้วยอารมณ์ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเป็นความอบอุ่น ละมุนละไมและหอมหวานเย้ายวน ฉุดรั้งให้มุมปากคอยแต่จะโค้งเป็นรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา

เมื่อกลับถึงกรุงเทพฯ ธีระก็โบกเรียกแท็กซี่เพื่อกลับหอพัก เขารีบเปิดกล่องเสบียงของแม่แล้วก็เอาของที่เสียง่ายแช่ตู้เย็น ขณะจัดของอย่างอื่นวางบนชั้นก็ให้คันจมูกจนจามฮัดเช้ยออกมาหลายรอบ

จริงด้วยสิ ไม่ได้อยู่ห้องมาเป็นเดือนก็ไม่แปลกหรอกที่ฝุ่นจะเยอะ คงต้องทำความสะอาดครั้งใหญ่สักทีล่ะมั้ง...

เด็กหนุ่มคิดพลางเปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดกับกางเกงที่คล่องตัวที่สุด จากนั้นก็ถอดปลอกหมอนและผ้าปูเตียงไปซักตากบนระเบียง เมื่อเสร็จแล้วก็หันกลับมาปัดฝุ่นและถูพื้นห้องที่ถูกละเลยมานาน

ตลอดบ่ายนั้นเขาใช้เวลาจัดห้องและเตรียมตัวสำหรับวันเปิดเทอม ทั้งรีดชุดนักศึกษาที่จะใส่ไปเรียนทั้งสัปดาห์เอาไว้ และหยิบกระเป๋ากับเครื่องเขียนมาวางไว้บริเวณที่จะหยิบได้ง่าย กว่าจะรู้ตัวอีกที พระอาทิตย์ก็คล้อยต่ำจนเห็นแสงสุดท้ายเป็นแถบสีแดงฉานคาดอยู่บนขอบฟ้า

"หกโมงกว่าแล้วเหรอ คุณกฤตเลิกงานแล้วแหงเลย"

ธีระรีบหันไปหยิบโทรศัพท์เพราะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้โทรบอกเรื่องที่กลับมาแล้ว แต่ขณะที่กำลังปลดล็อคหน้าจอก็ฉุกนึกขึ้นได้ ถ้าแค่โทรไปบอกเฉยๆ ไม่เห็นจะตื่นเต้นตรงไหน อย่างมากก็คงคุยสัพเพเหระแล้วลากันไปนอนเหมือนคืนก่อนๆ

ไม่สู้ไปเซอร์ไพรส์เจ้าตัวถึงที่เลยดีกว่า...คุณกฤตคงคิดไม่ถึงแน่ๆ ว่าจะได้เจอเขาคืนนี้

ธีระยิ้มพลางเดินไปเก็บปลอกหมอนและผ้าปูเตียงเข้ามาผึ่งต่อในห้อง หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็พันผ้าขนหนูรอบเอวมายืนเลือกชุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า รอยยิ้มซุกซนผุดขึ้นขณะเลือกชุดออกมาสวม  อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อกฤตภาสเห็นเขาไปหาโดยไม่ทันตั้งตัวจะแสดงสีหน้าแบบไหน

ระหว่างที่เดินออกจากหอนั้นต้องผ่านตลาดหน้าปากซอย กลิ่นหอมของอาหารและเสียงพูดคุยโหวกเหวกของบรรดาพ่อค้าแม่ค้าทำให้ธีระนึกขึ้นได้ว่าไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายชั่วโมง เขาแวะเข้าไปนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอย่างรีบๆ เพราะไม่อยากเสียเวลา การจราจรในยามหัวค่ำของกรุงเทพฯ แย่มากอย่างที่คาดไว้ โชคดีว่าบางช่วงอาศัยรถไฟฟ้าช่วยย่นระยะการเดินทางได้ กระนั้นก็ยังเสียเวลาไปพอสมควรกว่าจะถึงคอนโดของกฤตภาส

หวังว่าจะอยู่ที่ห้องแล้วนะ ไม่งั้นก็รอจนกว่าจะกลับมาก็แล้วกัน...

เด็กหนุ่มคิดขณะก้าวลงจากรถแท็กซี่ โลหิตในกายสูบฉีดเพราะความตื่นเต้นจนหัวใจรัวเร็วผิดจังหวะ กระทั่งผิวแก้มก็ซับสีเลือดฝาดจนแดงปลั่งทั้งสองข้าง

ท่อนขาเพรียวสาวเท้าตรงไปยังทางเข้าคอนโด เมื่อเห็นว่ามีคนกำลังเปิดประตูออกมา เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียก เพราะถ้าประตูปิดลงจะไม่สามารถเปิดได้ถ้าไม่รู้รหัส

"ขอโทษครับ ขอเข้าไปด้วยครับ"

"อ๊ะ ได้ค่ะ"

หญิงสาวร่างประเปรียวที่ก้าวออกมาแล้วดึงประตูที่เกือบจะปิดลงให้ เด็กหนุ่มพยักหน้าขอบคุณเร็วๆ โดยไม่ได้หันไปมองให้เต็มตา จึงไม่ทันเห็นว่าเธอเลิกคิ้วมองเขาด้วยแววตาคลับคล้ายคลับคลาระคนแปลกใจ

ลิฟต์จอดนิ่งรออยู่อย่างได้จังหวะ ธีระก้าวเข้าไปแล้วก็กดหมายเลขชั้นที่ต้องการ ความรู้สึกขณะรอให้ลิฟต์เคลื่อนไปถึงชั้นที่หมายนำมาซึ่งความรู้สึกคุ้นเคย ขณะเดียวกันก็แปลกใหม่จนใจเต้นตึกตัก

มันคล้ายการกลับสู่นิวาสอีกแห่งที่เขาเคยอาศัยมาก่อน แม้จะเป็นเพียงบางครั้งบางคราว แต่ก็ยังก่อให้เกิดความคาดหวังว่าจะยังเหมือนครั้งสุดท้ายที่มาเยือนหรือไม่

ติ๊งต่อง...

ธีระกดกริ่งหน้าหมายเลขห้องซึ่งจำได้แม่นแล้วก็สูดหายใจลึก พยายามกลั้นยิ้มที่เกลื่อนกล่นบนใบหน้าอย่างเต็มที่ขณะรอให้กฤตภาสมาเปิดประตู เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้มั่นใจว่าเจ้าของห้องอยู่ด้านในอย่างแน่นอน

"ลืมของอีกแล้วหรือไงมีน? เดี๋ยวก็ยึดซะหรอก"

ประโยคทักทายแรกเมื่อประตูเปิดออกทำให้รอยยิ้มของธีระแข็งค้าง ประกายตื่นเต้นยินดีในแววตาพลันเลือนหาย ฝ่ายคนที่เห็นว่าผู้มากดกริ่งคือใครก็ชะงักไปเช่นเดียวกัน

มีน...เป็นใคร?

ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตา ระบบความคิดของธีระลัดวงจรจนไม่นึกอยากรู้คำตอบ เด็กหนุ่มก้าวถอยแล้วก็สาวเท้าหนี กฤตภาสที่ดึงสติคืนมาได้จึงรีบตามไปคว้าข้อมือได้ทันก่อนอีกฝ่ายจะวิ่งไปที่ลิฟต์

"เดี๋ยวสิ จะไปไหนน่ะ?"

"คุณรอคนอื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องห่วง ผมไม่อยู่เป็นมือที่สามหรอก"

ธีระเอ่ยไปแล้วก็แทบสะอึกกับคำพูดของตัวเอง มือที่สาม...ทำไมคำนี้ถึงติดค้างอยู่ในหัวนะ อ้อ...คงเพราะข่าวในหนังสือพิมพ์เมื่อเช้าแน่ๆ ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอสถานการณ์ที่พ่อสมมติให้กับตัวเอารวดเร็วทันใจปานนี้

กระบอกตาของเด็กหนุ่มร้อนผ่าวผิดกับร่างกายที่เย็นเฉียบ และนั่นทำให้ยิ่งรับรู้ถึงอุณหภูมิของฝ่ามือที่กำอยู่รอบข้อมือได้อย่างแจ่มชัด เขาสงสัยนักว่ามันจะร้อนเทียบเท่ากับความเดือดดาลในอกตอนที่เห็นกฤตภาสเปิดประตูออกมาทั้งที่สวมกางเกงยีนส์เพียงตัวเดียวหรือเปล่า

ไหนเคยบอกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนรู้จักห้องนี้ไงล่ะ สุดท้ายแล้วคำสัญญาที่ว่า 'ผมจะไม่ยอมให้ตี้ไม่มีความสุขเพราะผมเด็ดขาด' ก็เป็นแค่คำโกหกพกลม เอาไว้ใช้หลอกลวงให้พ่อกับแม่และเด็กโง่ๆ อย่างเขาตายใจเท่านั้นเองล่ะสิ

"คุณกฤต! ปล่อยนะ!!"

ธีระดิ้นทันทีที่ถูกคนด้านหลังรวบเอวจนเท้าลอยจากพื้น แต่กฤตภาสไม่สนใจสองมือที่ทั้งทุบทั้งข่วนขณะอุ้มเด็กหนุ่มเข้าห้องอย่างดึงดัน ใบหน้าคมคายบูดบึ้งหลังจากปล่อยเขาลงแล้วยืนขวางประตู

"กลับมาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมไม่โทรมาบอก?"

"โทรมาบอกเพื่อให้คุณสับรางถูกเหรอ? ขอโทษด้วยนะที่ผมโง่น้อยไป เลยจับได้ว่าคนชอบจับปลาหลายมือยังไงก็ไม่มีวันทิ้งลายเดิมวันยังค่ำ ช่างเถอะ ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่าผมคนเดียวสำหรับคุณมันไม่พอ"

"จะไม่ฟังฉันอธิบายก่อนรึไง?"

"ไม่ฟัง! หลบไปเดี๋ยวนี้นะ!"

ธีระพยายามผลักกฤตภาสให้พ้นจากประตูอย่างไร้ผล ความโมโหที่พลุ่งพล่านปิดกั้นการรับรู้ทุกทาง นี่เขาหลงเชื่อลมปากของอีกฝ่ายได้อย่างไรกัน แล้วยังจะหลงตัวเอง...หลงปกป้องกฤตภาสทั้งที่พ่อกับแม่ก็เตือนแล้วเตือนอีก เขามันโง่...โง่งี่เง่าที่สุดในสามโลก!


++---TBC---+


A/N:มาแล้วค่ะ ครึ่งแรกของบทสรุปสำหรับความสัมพันธ์ของกฤตภาสกับน้องตี้ ตัดสินใจแบ่งเป็นสองโพสต์เพื่อให้ทุกคนที่ติดตามกันมานานได้เผื่อใจว่าจะจบจริงๆ แล้วนะ ขณะเดียวกันก็เพื่อแจ้งล่วงหน้าสำหรับใครที่สนใจจะเก็บเรื่องนี้แบบรูปเล่มด้วย เพราะเราจะทำทั้งแบบตีพิมพ์และอีบุ๊ค เพียงแต่อาจพร้อมเปิดจองเดือนกุมภาหรือมีนาเพราะยังไม่รู้ว่าจะมีตอนพิเศษเยอะแค่ไหน แต่เนื่องจากเรื่องนี้อาจถูกย้ายไปห้องนิยายจบแล้วก่อนที่เราจะประกาศรวมเล่ม ก็เลยจะขอความร่วมมือคนที่สนใจให้กรอกอีเมลทิ้งไว้ในลิ้งค์นี้ค่ะ http://goo.gl/forms/sD3fkPr5Wx  ทั้งนี้ไม่ใช่การผูกมัดว่าจะต้องซื้อนะคะ แต่เพื่อความสะดวกของเราในการแจ้งข่าวสารให้ทราบเท่านั้น เพราะบางท่านอาจไม่ว่างเข้ามาที่เล้าได้บ่อยๆ หรือไม่ได้กดไลค์แฟนเพจไว้ (บางทีคนที่กดไลค์ไว้ยังไม่เห็นเวลาเราโพสต์อะไรใหม่ๆ เลย) ดังนั้นการส่งข่าวทางอีเมลก็จะช่วยให้มั่นใจว่าจะส่งข่าวไปถึงได้ทางหนึ่ง ถ้ามีเพื่อนคนไหนสนใจรับข่าวจากเราด้วยก็ช่วยกันกระจายข่าวให้กรอกแบบฟอร์มนี้ด้วยก็ได้ค่ะ

ก่อนจากกันไป เนื่องจากวันนี้เป็นวันเด็กพอดี ก็ขอให้ทุกคนสนุกสนาน สำราญเบิกบาน รำลึกถึงวัยเยาว์และ stay young at heart ตลอดไปนะคะ :)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 10-01-2015 11:24:21

อ่าว ตอนสุดท้าย ยังจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันซะอีก กะเปิดอ่านฉาก 2 วัน 2 คืนเลยนะเนี่ย 555 น้องตี้เอ๊ย พี่ฟินนำเนื้อเร่อวไปก่อนแระ รออีกครึ่งหนึ่งมาแก้ตัวละกันค่ะ ลุนคู่นี้ไม่เคยจะง่าย  :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 10-01-2015 11:26:44

สาวเมื่อกี้แน่เลย เป็นใครล่ะเนี่ย
ตี้หึงหูดับตับไหม้แล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-01-2015 11:30:50

 :mew4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 10-01-2015 11:31:34

ทะเลาะกันยันตอนจบเลยเหรอน้องตี้  :a5: หาความสุขของตี้จริงๆน้อยมากจนแทบไม่มี :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-01-2015 11:43:53

ฟังก่อนก็ดีนะตี้ อย่ารีบใจร้อน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 10-01-2015 11:48:46

อย่าเพิ่งจบนะ!!!
อยากอ่านอีก!!!
อยากอ่านต่ออ่ะ ยังหวานกันไม่เท่าไหร่เลยนะ ยังไม่จุใจอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 10-01-2015 11:57:42

รออ่านครึ่งหลังก่อนดีกว่า ค่อยคิดบัญชีกับอิตากฤตทีเดียว เหอๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-01-2015 12:06:03

ยังไม่วายให้มีเรื่องเข้าใจผิดอีกเนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-01-2015 12:06:13

ตี้ใจเย็นนนนนนนนนนน :katai1: :katai4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 10-01-2015 12:06:29

ทะเลาะกันอีกแล้ววว

ผู้หญิงในลิฟท์คือมีนรึเปล่าน้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 10-01-2015 12:07:42

จะจบแล้วยังมีเรื่องให้เข้าใจผิดกันอีกเหรอ :z3: :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 10-01-2015 12:12:56

เฮ้ย!!!!! จะจบแล้วยังไม่หวานกันอีกหรอออ :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-01-2015 12:13:06

อย่าทะเลาะกันตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้ายเลยเนอะ :z3:
ตี้ก็ฟังคุณกฤตเขาหน่อยแล้วกัน ผู้หญิงคนที่เจอหน้าคอนโด กับมีนนี่จะใช่คนเดียวกันไหมนะ ว่าแต่เป็นอะไรกับคุณกฤต :katai1:
นิยายรักสมหวังใช่ไหมฮะ จะได้ทำใจร่มๆไว้ก่อน พุทหนอ โธหนอ อย่าเพิ่ง :beat: อิคุณกฤตแทนตี้
รออีกครึ่งนึงคร้าบบบบ :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-01-2015 12:18:28

สงสัยว่ามีนจะมาหาคุณกฤตทำไม ทั้งที่จริงน่าจะตกลงเป็นแฟนกับคุณหมอไปแล้ว

ยิ่งคุณกฤตใส่แค่กางเกงยีนส์ตัวเดียวอีก ก็ยิ่งทำให้เข้าใจผิดได้เพิ่มมากขึ้น

งานนี้ต้องง้อน้องตี้กันนานเชียวแหละ ฮิฮิ น้องอุตส่าห์มาเซอร์ไพร์ส กลับต้องมาเจอกับเรื่องที่

คาดไม่ถึง หาเหตุผลมารองรับดีๆละกันนะคุณกฤต เอาใจช่วย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-01-2015 12:43:26

น้องตี้พัฒนาการไปอีกขั้น อยากไปเซอร์ไพร้ส์เลยโดนสวนคืนซะเลย
แต่การเข้าใจผิดก็ดีนะ (มองโลกในแง่ดี) อะไรที่ค้างคาในใจก็พูดมันออกมาให้หมด
ไหน ๆ ก็จะเริ่มต้นกันใหม่แล้ว เอาให้เคลียร์ทั้งสองฝ่าย อย่าวิ่งหนีเหมือนที่แล้ว ๆ มา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: กว่างกว๊าง ที่ 10-01-2015 15:25:13

 ถ้าน้องหนูจะขี้หึงและมโนได้ขนาดนี้เจ๊ก็เพลี่ยแทนลุงกฤตจริงๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-01-2015 15:44:05

 แง๊ๆๆ~ นุ้งตี้เข้าใจผิด ~.~

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-01-2015 16:08:28

น้องตี้ไม่โง่หรอกครับ แต่งี่เง่านี่พี่เห็นด้วย :laugh:

คนมีความรักก็งี้แหล่ะนะ มันจะขึ้นๆลงๆง่าย

พูดแล้วอยากสัมผัสจริงๆ ไอ้สิ่งที่เรียกว่า "รัก" หน่ะ!

จะอำลากันไปในครึ่งหน้าแล้ว ใจหายนะครับ

ขอบคุณที่เขียนผลงานดีๆออกมาปลอบใจคนโสดอย่างผมนะครับ

 :L2:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-01-2015 16:28:51

ขนาดตอนสุดท้ายไม่วายทะเลาะกันอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 10-01-2015 16:45:41

น้องมีน เกล็ดมณี...ว่าที่แฟนพี่หมอ...
น้องตี้..เข้าใจผิดไปนิดเดียว...ก็ไม่รู้นี่เนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-01-2015 16:59:48

ไหนๆก็ตัดสินใจให้โอกาสเค้าแล้ว น้องตี้ลองฟังเค้าหน่อยมั้ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-01-2015 18:27:36

วัยรุ่นช่างใจร้อนอะไรอย่างนี้ ไม่ฟังคำอธิบายอะไรพี่กฤตเลย  :ling1:  หวังว่าจะปราบพยศได้โดยไวนะ  :impress2:


รอตอนต่อไปค่ะ ปล. ฝากเมลไว้แล้วนะคะ


 :ling3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-01-2015 18:41:56

ง่ะ ตอนจบยังอุส่ามีเรื่องกันอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 10-01-2015 18:46:00

แอบสมน้ำหน้าคุณกฤต ถึงหนูตี้จะเข้าใจผิดก็เหอะ โฮะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 10-01-2015 18:53:38

 :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-01-2015 18:55:39

อ่านครึ่งแรกจบก็มีอันเลื่อนเมาส์ขึ้นไปดูชื่อเรื่อง ใกล้จบแล้วจริงหรือ? กะจะทะเลาะกันจนอวสานเลยหรือเปล่าเนี่ย?

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 10-01-2015 20:55:11

อ๊าาาาาาาาา จะจบแล้วหรอคะ o22 คงคอดถึงน้องตีแย่เลยน้าาาา :sad4: :sad4: :sad4: :กอด1: :กอด1: :man1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 10-01-2015 21:43:52

คุณกฤตเคลียร์ด่วนๆเลยนะจ๊ะ น้องตี้เข้าใจผิดไปล่ะ  :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 10-01-2015 23:45:58

โอยยยยยย กำลังจะดีแล้วแท้ๆเชียว
ึตี้ก็ฟังคุณกฤตหน่อยนะคะ เห็นใจคนแก่บ้าง
ฟันหลุดไปตั้งซี่นึงแล้ว ขืนตี้กลับไปร้องไห้ตอนนี้
คุณกฤตคงต้องใส่ฟันปลอมอ่ะค่ะ  :m20:
ครอบครัวตี้คือน่ารักมาก ต่างจากครอบครัวคุณกฤต
ถ้าตี้ทิ้งคุณกฤตไป คุณกฤตคงโดดเดี่ยวมากน้า
อย่าเพิ่งตั้งแง่เลยนะตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-01-2015 23:58:44

ลูกดกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 11-01-2015 01:52:33

ถถถถถถถถถถ อุตส่าห์เสิร์ฟอาหารญี่ปุ่นในตอนจบได้อีกนะ น้องตี้ กะคุลมีนนิไม่ได้มีการบอกกันไปแล้วหรอกรือว่าอะไรยังไง (แม้จะดูไม่น่าเชื่อก็ตาม จากสันดานของอิตากฤต เหอะๆ)

ยังไม่สาแก่ใจกะการกินมาม่าของอิตากฤตเลยง่ะ  :serius2: ไม่ย้อมมมมมม ต้มมาม่าสาดใส่รัวๆ 555

รอนะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 11-01-2015 01:53:55

จะจบแล้วอ่าาาา
ใจหายเลยอ่าาา
นี่ชอบคุณกฤต ฮืออออ
เข้าไปลงชื่อแบ้ว
อยากได้เล่มมากๆเลย ^^
ตอนพิเศษขอแบบเริ่ดๆเลยน้าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-01-2015 06:56:46

สติมาปัญญาเกิด พูดกันด้วยเหตุผลเถิเ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 11-01-2015 08:26:29

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 11-01-2015 08:34:53

 :oo1:พูดไม่ฟังก็ต้องเคลียร์ด้วยร่างกายไหมลุง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 11-01-2015 09:35:18

ตีกันจนหยดสุดท้าย เฮ้อ!
มีนต้องจำตี้ได้แน่ แต่ตี้ไม่เงยหน้าดูใคร
ก็เข้าใจผิดกันไป เอ ว่าแต่ตี้เคยเห็นมีนไหมคะนี่

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-01-2015 14:36:31

ปวดขมับจี๊ดเลยคนอ่าน งานงอกแล้วงอกๆๆๆๆ มีนเป็นใคร ดีว่ะที่คิดมาเซอร์ไพร์สได้เคลียร์ๆ จะเจ็บหรือจะจบ
พ่อแม่เค้ากางปีกปกป้องแน่นหนา ถ้าคุณกฤตพลาดครั้งนี้คงยากแล้วล่ะ หึๆๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-01-2015 18:29:41

คุณน้องขาาาาา อย่าเพิ่งโกรธรุนแรงคร่าาาา

นู๋ ฟังคุณกฤต ก่อนค่ะลูกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 11-01-2015 19:22:47

ง่าาาาาา น้องตี้ จะจบแล้วหรอออออ  :ling2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-01-2015 21:21:04

ดีกันได้แป๊บๆ ไม่เข้าใจกันอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 11-01-2015 22:14:42

มีเรื่องที่ต้องเคลียร์จนถึงตอนจบเลยทีเดียว  :katai1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 12-01-2015 10:52:13

เหมือนตี๊จะวู่วามไปหน่อย คิดไปก่อนล่วงหน้า ส่วนกฤตก็ปฏิบัติตัวไม่เหมาะสมไม่ใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนเปิดประตู
นี่คงจะเป็นบทเรียนเริ่มแรกของการจะใช้ชีวิตคู่ของทั้งสอง
อยากเห็นเขาเข้าใจ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกันสักที
รอครึ่งหลังนะจ๊ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 12-01-2015 19:59:43

ง่าาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 12-01-2015 22:31:30

เอาแล้วไงตากฤต  งานเข้าเต็มๆเลย งานนี้แก้ตัวให้ดีนะ ระวังน้องตี้จะคิดมากอีก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 13-01-2015 13:30:03

จะจบแล้วหรอ ใจหายจัง
ติดตามอ่านมานาน รักตัวละครน้องตี้&คุณกฤต

ฮ่าาาาา รอตอนจบจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 13-01-2015 21:25:02

ครึ่งหลังอยู่ไหนนะ

จะมารึยัง

เพิ่งเข้ามาอ่านขอรับ

แต่ติดหนึบจนถอนตัวไม่ขึ้น

ปูเสื่อ นอนรอครึ่งหลัง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 13-01-2015 23:09:20

ไม่อยากให้จบเล้ยยย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 13-01-2015 23:26:53

ตีกันยันตอนสุดท้ายเลยน้องตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 14-01-2015 00:51:25

น้องตี้ อย่าเพิ่งคิดไปไกลครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-01-2015 09:50:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 16-01-2015 09:02:58

 :z10:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: merciewrio ที่ 18-01-2015 22:38:51

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เมื่อไหร่จะมานะ TT' :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งแรกของบทสุดท้ายจ้า (10/01/15) p.94
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 19-01-2015 14:21:30

อ่านทันแล้ววววววววววว มารอลุ้นตอนสุดท้าย ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-01-2015 17:54:58

ตอนที่ 42 (ครึ่งหลัง)

"ตี้..."

กฤตภาสนึกโมโหที่เด็กหนุ่มยืนกรานจะไม่ฟังท่าเดียว แต่พอสังเกตเห็นใบหน้าเหยเกและปลายจมูกแดงช้ำ น้ำตาที่ฉ่ำรื้นบนแพขนตายาวก็ดับอารมณ์ของเขาให้มอดลง กระทั่งน้ำเสียงก็สุขุมเยือกเย็นตามไปด้วย

"อย่าเพิ่งไปไหน ฟังฉันอธิบายก่อน แล้วถ้ายังอยากจะไปค่อยไป"

"ไม่ฟัง! ไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น!"

ถ้อยคำที่กฤตภาสใช้ทำให้ธีระเริ่มเอะใจว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง กระนั้นก็ยังไม่กล้าวางใจด้วยเกรงว่ามันจะเป็นเพียงลูกไม้เพื่อรั้งเขาไว้กับตัว ความน้อยใจทำให้พยายามออกแรงผลักคนตัวใหญ่กว่าออกจากประตูอีกหน

กฤตภาสไม่ปัดป้อง แต่ถือโอกาสรวบตัวเด็กหนุ่มแล้วอุ้มไปที่โซฟา เขาทำหูทวนลมกับเสียงร้องโวยวายขณะดึงธีระให้นั่งตักและกอดเอวไว้แน่น

 "ไม่อยากฟังฉันก็ไม่ต้องฟัง ฟังคนอื่นแก้ตัวให้ก็แล้วกัน"

ธีระขมวดคิ้วมุ่น ยังไม่ทันจะเปิดปากก็เห็นชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกด้วยสีหน้าไม่สื่ออารมณ์ รออยู่ไม่นานก็มีเสียงคนรับสายดังลอดลำโพงออกมาเบาๆ

"ฮัลโหล? มีอะไรวะไอ้คุณชาย?"

กฤตภาสเปิดสปีกเกอร์โฟนแล้ววางเครื่องลงบนโต๊ะ มือข้างที่ผละจากโทรศัพท์วกกลับมารัดเอวธีระไว้อย่างเดิม

"เหวิน ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยว่าเมื่อเย็นกูทำอะไรบ้างหลังเลิกงาน"

"จะมาถามกูทำไมวะ? เรื่องของตัวเองมึงก็ต้องรู้สิ"

"บอกให้เล่าก็เล่ามาเถอะน่า"

เสียงของกฤตภาสเริ่มแสดงความรำคาญ และอาจเพราะอย่างนั้น อ้อมแขนที่โอบอยู่รอบเอวธีระจึงกระชับขึ้นอีกนิดหน่อย

"เมื่อเย็นมึงก็ออกมากินข้าวกับกูกับมีนไง แล้วมึงก็เอาแต่อยากกลับคอนโดท่าเดียว มีนบอกว่าอยากไปดูห้องมึงบ้าง กูก็เลยขับรถพามีนตามไปเยี่ยมที่ห้อง อยู่คุยด้วยแป๊บนึงก็พากันกลับ"

"มีนลืมของเลยกลับมาเอาด้วย"

"เออใช่ๆ มีนลืมผ้าพันคอไว้ที่ห้องมึงก็เลยต้องกลับขึ้นไปเอา กูเลยลงไปวนรถมารอรับที่ชั้นล่าง"

"มึงไม่ได้เห็นว่ามีผู้หญิงคนอื่นอยู่ในห้องกูใช่มั้ย?"

"ผู้หญิงที่ไหน ไม่เคยเห็นมึงพาใครมาซักคนนอกจากน้องตี้ เอ๊ะ...หรือจะบอกว่าห้องมึงมีผี!?"

ยิ่งฟังบทสนทนาโต้ตอบและนัยน์ตาวาววับที่กำลังจ้องมอง ธีระก็เริ่มจับใจความได้ ใบหน้าเนียนร้อนซู่ด้วยความรู้สึกที่กลับกันเป็นหลังมือจากตอนที่เพิ่งเข้ามาในห้อง

"คำแก้ตัวเท่านี้พอหรือยัง?"

"ผม..."

เสียงของเด็กหนุ่มตะกุกตะกัก สมองประมวลผลช้าจนเฉื่อย ยังไม่ทันจะนึกคำตอบได้ก็มีเสียงสดใสของหญิงสาวดังขึ้น

"น้องตี้อยู่ด้วยเหรอคะ? ใช่จริงๆ ด้วย เมื่อกี้เดินสวนกันข้างล่างแต่เห็นว่ากำลังรีบก็เลยไม่ได้ทัก ไว้วันหลังพี่กฤตพาน้องตี้มากินข้าวด้วยกันนะคะ"

"ได้ ไว้ค่อยนัดกันอีกที ไอ้เหวิน ส่งน้องสาวกูให้ถึงที่ด้วยนะ ถ้าพาเถลไถลกูจะโทรฟ้องพ่อมีน"

"ให้มันน้อยๆ หน่อย กูเป็นสุภาพบุรุษนะโว้ย!"

ธีระได้ยินเสียงหัวเราะหวานใสผ่านลำโพงก่อนที่กฤตภาสจะกดวางสาย ทันทีที่สัญญาณถูกตัด ทั้งห้องก็เงียบกริบ

เป็นความเงียบที่ทำให้เขาอยากจะหามุมมืดๆ เพื่อวิ่งเข้าไปซุก แล้วก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องนี้ขึ้นอีกเลย

"ว่าไง?"

กฤตภาสถามพลางยิ้มขำ เขามองใบหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงของคนบนตักแล้วก็นึกอยากจะหยิกทำโทษ เสียแต่ว่าขอบตาแดงๆ ทำให้สงสารจนแกล้งไม่ลง

นี่เขาก็มีวันที่รู้สึกแบบนี้กับใครได้เหมือนกัน...ชายหนุ่มคิดแล้วก็อยากแค่นหัวเราะใส่ตัวเอง

"จำเมื่อเร็วๆ นี้ที่มีข่าวของฉันกับผู้หญิงนอกวงการได้หรือเปล่า? นั่นคือมีน แต่ที่จริงเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันก็เลยเอ็นดูเหมือนน้องสาว พอดีช่วงนี้มีนกลับมาเยี่ยมเมืองไทย ฉันก็เลยช่วยพาไปไหนมาไหนเท่านั้นเอง แต่ไอ้เหวินอาสามารับช่วงแทนแล้วตั้งแต่วันที่เธอเข้าโรงพยาบาล ยังมีตรงไหนไม่เคลียร์อีกมั้ย?"

"แล้ว...ทำไมเมื่อกี้คุณต้องถอดเสื้อด้วยล่ะ แล้วผมก็ไม่รู้เรื่องของคุณมีนมาก่อนนี่นา ก็เลย..."

ก็เลยตีขลุมว่าเขาพาผู้หญิงมาพลอดรักงั้นสิ กฤตภาสคิดขณะหรี่ตามองคนที่อ้อมแอ้มแก้ตัว จะโทษที่เจ้าตัวทึกทักไปเองก็คงไม่ได้เพราะประวัติเขาก็ชวนให้คิดไปทางนั้นจริงๆ แต่ทั้งที่เคยบอกไปตั้งแต่แรกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนรู้จักห้องเขา แล้วนี่ยังออกปากสู่ขอกับพ่อแม่ของตัวเองไปจนโดนประเคนกำปั้นมาแล้ว ทำไมถึงยังไม่เลิกแคลงใจในตัวเขาสักทีนะ

"หลังจากมีนมาเอาผ้าพันคอที่ลืมไว้ ฉันกะจะอาบน้ำแล้วค่อยโทรถามเด็กบางคนว่ากลับถึงกรุงเทพฯ หรือยัง เพราะวันนี้รอทั้งวันก็ไม่เห็นโทรมา แต่ยังไม่ทันจะได้อาบ เด็กคนนั้นก็มากดออดเรียก แถมพอเห็นหน้าก็เอาแต่หาเรื่องฉันฉอดๆๆ จนกระทั่งเพิ่งจะได้คุยกันดีๆ เอาตอนนี้แหละ"

ตอนนี้กฤตภาสไม่ได้โอบเอวเด็กหนุ่มแล้วเพราะมั่นใจว่าไม่ลุกหนีแน่ เขาเพียงแต่ประสานมือไว้หลังศีรษะขณะมองใบหูแดงแปร๊ดของคนบนตักยิ้มๆ นัยน์ตาที่วิบวับอย่างล้อเลียนทำให้ธีระอยากจะมุดลงใต้โต๊ะด้วยความอาย

"คุณจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ถ้างั้นก็ไปอาบซักทีสิ"

ธีระเริ่มคิดหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์น่ากระอักกระอ่วน แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับตัว กฤตภาสก็ยื่นสองมือมาดึงชายเสื้อเขาออกจากกางเกง ปลายจมูกที่กดลงคลอเคลียบนขมับส่งกระแสบางอย่างแล่นตรงเข้าสู่หัวใจ กระตุ้นให้ก้อนเนื้อในอกเต้นไม่เป็นส่ำ

"คุณกฤต..."

"นึกยังไงถึงใส่เครื่องแบบมาหา? แต่ก็เอาเถอะ น่ารักดี"

อะไรนะ...เมื่อกี้คุณกฤตชมเขา? ร่างเพรียวสมส่วนก้มมองมือที่ยื่นมาปลดกระดุมเสื้อให้อย่างคล่องแคล่วด้วยแววตาล่องลอย แต่แล้วรอยนูนสีแดงที่ไขว้กันไปมาบนลำแขนแข็งแรงก็ทำให้นัยน์ตาอ่อนเชื่อมเบิกกว้าง

"คุณกฤต! นี่...เจ็บมากหรือเปล่า? ผมขอโทษ"

กฤตภาสเลิกคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าตกตื่นของคนบนตัก เมื่อครู่เขาไม่ทันได้สนใจตอนที่โดนข่วนเพราะมัวแต่พยายามกล่อมให้อีกฝ่ายฟังเหตุผล มาบัดนี้เมื่อคนทำสำนึกผิด แถมยังลูบปลายนิ้วลงมาบนแขนเขาอย่างเกร็งๆ ความรู้สึกแสบปนจั๊กจี้ก็กระตุ้นให้ในอกวาบหวามอย่างประหลาด

"ก็แค่แผลแมวข่วนนิดหน่อย ยังไงก็เคยโดนกัดมาแล้ว เทียบกันแล้วก็ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก" 

ไม่ต้องให้อีกฝ่ายเท้าความว่าเคยโดนกัดตั้งแต่ตอนไหน ธีระก็นึกถึงเหตุการณ์นั้นได้แทบจะทันที คนถูกเหน็บทำตาขุ่นใส่คนที่กำลังยิ้ม แต่แล้วไหล่ผอมก็งุ้มเข้าหากันเมื่อฝ่ามือใหญ่ลากไล้ลงบนแผ่นอก เสียงครางอู้อี้เล็ดลอดริมฝีปากเมื่อใบหูถูกขบเม้มอย่างมันเขี้ยว

"ว่าไง? ทำไมถึงใส่เครื่องแบบมา? จำได้ว่าเปิดเทอมวันพรุ่งนี้นี่?"

จะให้บอกได้ยังไงว่าอยากเห็นหน้าคุณกฤตตอนเห็นเขาใส่ชุดนักศึกษา น่าอายจะตายชัก... ธีระคิดแต่ก็ไม่ได้ขัดเมื่อถูกถอดเสื้อเชิ้ตออกจนพ้นตัว เขาเพียงกล่าวเตือนคนที่ก้มลงจัดการกางเกงต่อให้ด้วยเสียงแผ่วหวิว

"พรุ่งนี้ผมเรียนคาบแรกตั้งแต่แปดโมงครึ่งนะ"

กฤตภาสพ่นเสียงหึออกทางจมูก "จัดตารางยังไงถึงให้มีวิชาที่ต้องเรียนตั้งแต่เช้า ไม่ไหวเลย"

ธีระทำหน้าเบ้ขณะถูกเชยคางขึ้น แต่เมื่อได้มองสบนัยน์ตาสีนิลที่พราวประกายลึกซึ้ง คำยอกย้อนทั้งมวลก็ติดค้างอยู่ในคอ

นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่พวกเขามองตากันและกันโดยปราศจากความหวาดระแวงหรืออยากเอาชนะ

"ผมคิดถึงคุณกฤต"

ธีระเอ่ยเสียงแผ่วแต่หนักแน่น คำสารภาพอย่างจริงใจทำให้นัยน์ตาสีนิลทอประกายชวนมอง มุมปากได้รูปหยักโค้งขณะทาบแตะลงบนริมฝีปากรูปกระจับสีชมพู แต่เหมือนสัมผัสแผ่วพลิ้วนั้นจะไม่อาจชดเชยความคะนึงหาที่เก็บกดเอาไว้มาหลายวัน กฤตภาสจึงสูดกลิ่นหอมหวานคล้ายขนมปุยฝ้ายของเด็กหนุ่มเข้าเต็มปอด จากนั้นก็ก้มลงขบขย้ำเรียวปากอิ่มให้สมกับความต้องการที่อัดแน่นในใจ

"อืม..."

เสียงครางหวานหูส่งสัญญาณเปิดทาง เรือนร่างอุ่นที่ได้กกกอดอีกครั้งทำให้เขาตระหนักว่าตนปรารถนาในตัวของธีระมากแค่ไหน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ใครอื่นสามารถให้การเติมเต็ม และนอกจากเด็กคนนี้...ก็คงจะไม่มีใครโหมไฟเสน่หาในตัวเขาให้โชติช่วงเช่นนี้ได้อีก

ธีระถูกดันให้เอนร่างลงบนโซฟา เขาไม่ท้วงที่คนด้านบนไม่ไปอาบน้ำอีกแล้ว ทำไมต้องทัดทานในเมื่อกฤตภาสแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าหิวกระหายในตัวเขา แววตาคมสะท้อนภาพของเขาด้วยความหลงใหลอย่างแจ่มชัด นี่ไม่ใช่หรือคือสิ่งที่เฝ้าคอยโหยหามาตลอด

ใครสักคนที่ทุ่มเทความรักและใส่ใจ เห็นเขาเป็นคนสำคัญเพียงหนึ่งเดียว และยินดีมอบหัวใจให้โดยไม่เห็นว่าเป็นตัวแทนของใครอื่น

บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่น เรือนร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มทั้งสองพัวพันแนบสนิทจนแทบจะหลอมเป็นเนื้อเดียวกัน เหงื่อที่ผุดพรายยามผิวต่อผิวเสียดสีเพิ่มความรู้สึกหวิวหวาม ความปั่นป่วนจากอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าพวยพุ่งแล้วแตกพร่างไม่ต่างจากดอกไม้ไฟ กฤตภาสกอดธีระและผลักเขาลงสู่หุบเหวแห่งความสุขก่อนจะฉุดให้ล่องลอยกลับขึ้นสู่ที่สูงครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้งบ่งบอกถึงความเสน่หาอันเร่าร้อนกว่าครั้งก่อนหน้า แต่ละจูบสะท้อนอารมณ์พิศวาสที่ยิ่งมาก็ยิ่งล้ำลึก ราวกับว่าต่อให้ดื่มด่ำความหวานหอมจากร่างตรงหน้าเพียงใดก็ไม่มีวันอิ่มเอม

พวกเขามอบทุกอย่างที่ตัวเองมี และรับทุกสิ่งที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้อย่างเต็มใจ มันเป็นการร่วมรักที่ทำให้ในอกของธีระคล้ายจะปริแตกด้วยความสุขที่ไหลบ่าอย่างไร้ปราการกีดกั้น หาใช่ความหวานเจือรสขมปร่าที่เคยสัมผัสในอดีต

ดวงจันทร์ลอยสูงบนผืนฟ้ากว่ากฤตภาสจะอุ้มร่างของเด็กหนุ่มที่อาบน้ำและเช็ดตัวแล้วออกมาที่เตียง ธีระปรือตาซึ่งหนักจนแทบปิดขึ้นมองคนที่นอนตะแคงและชันศอกขึ้นหนุนศีรษะอยู่ข้างๆ ดูท่ากฤตภาสจะอยากกลับไปทำเหมือนตอนที่พวกเขาเคยมีอะไรกันแรกๆ คือ 'ห้ามใส่เสื้อผ้าเวลานอน' กระมัง

"คุณกฤต...คืนนี้ผมค้างไม่ได้นะ"

มือที่ยื่นมาสางปลายผมให้หยุดชะงัก ทั้งที่อีกฝ่ายนอนหันหลังให้โคมไฟตั้งโต๊ะ ธีระก็ยังเห็นได้รางๆ ว่าคิ้วเข้มหนาขมวดมุ่น

"ทำไมถึงค้างไม่ได้?"

"ผมบอกไปแล้วนี่ พรุ่งนี้ผมมีเรียนแต่เช้า แล้วคอนโดคุณกฤตก็อยู่คนละทิศกับมหา'ลัยผมด้วย"

"เดี๋ยวก่อน นี่เธอคิดจริงๆ เหรอว่ามาหาฉันคืนนี้แล้วยังจะได้กลับห้อง? ถ้าตอบว่าใช่ฉันจะได้จัดให้อีกยก"

พอโดนย้อนเข้าเด็กหนุ่มก็ย่นจมูก ก็เขาไม่นึกว่าจะถูกทำให้เพลียขนาดนี้นี่นา

"แต่ผมไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยน"

"ก็ชุดเครื่องแบบนั่นไง พรุ่งนี้ตื่นมารีดซะหน่อยก็ใส่ไปเรียนได้แล้ว หรือจะบอกว่าใส่ชุดนั้นมาทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะค้าง? แค่อยากใส่มาให้ฉันดูเฉยๆ?"

น้ำเสียงท้ายประโยคของกฤตภาสมีแววล้อเลียน เด็กหนุ่มมองใบหน้าคมคายที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วก็หน้าแดง ร่างเพรียวพลิกตัวหนีพลางดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง กิริยาซึ่งบ่งบอกชัดว่าเขินอายทำให้ผู้สูงวัยกว่าอึ้ง

เขาเดาถูก?? กฤตภาสไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจุดไต้ตำตอเข้าอย่างจัง ยิ่งเห็นการแสดงออกของคนตรงหน้าก็ทำให้ยิ่งยากจะข่มความอยากแกล้ง

"ใช่จริงๆ ด้วยสิ แล้วที่มาหาโดยไม่โทรมาก่อนก็เพราะอยากเซอร์ไพรส์สินะ"

"นอนกันดีกว่าครับคุณกฤต พรุ่งนี้ผมไม่อยากตื่นสาย"

คราวนี้ธีระยกผ้าขึ้นคลุมหัวให้รู้แล้วรู้รอด กระนั้นผ้านวมเย็นๆ ก็ไม่ช่วยดับไอร้อนบนผิวหน้าได้สักกี่มากน้อย ถ้ารู้ว่าจะโดนแซวแบบนี้เขาไม่ใส่ชุดนี้มาก็ดีหรอก!

"เฮ้ย!"

เด็กหนุ่มอุทานเมื่อจู่ๆ ก็ถูกกฤตภาสช้อนเอวให้พลิกตัวขึ้นไปนอนทับ อุณหภูมิที่ส่งผ่านมาทางผิวกายเรียบลื่นทำให้ใบหน้าที่ยังแดงระเรื่อเห่อร้อนจนแทบไหม้

"พี่กฤต"

"หือ?"

ธีระขมวดคิ้วมุ่น นัยน์ตาบ่งบอกว่างุนงงกับหัวข้อสนทนาที่เปลี่ยนไปกะทันหัน

"ฉันคิดมานานแล้ว เวลาเธอเรียกฉันว่าคุณแล้วแทนตัวเองว่าผมมันฟังดูเป็นทางการเกินไป ไหนๆ ตอนนี้เราก็ไม่ใช่เจ้านายกับเด็กฝึกงาน เธอควรจะเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกฉันได้แล้ว"

"เอ๋? แต่ว่า..."

"แล้วก็แทนตัวเองว่า 'ตี้' แทน 'ผม' ด้วย ไหนลองพูดให้ฟังซิ"

กฤตภาสยกมือข้างหนึ่งหนุนไว้หลังท้ายทอย ส่วนอีกมือลูบบนบั้นเอวสอบเพรียวอย่างแผ่วเบา ธีระรู้สึกคล้ายตนเองตาลาย ราวกับสมองไม่ยอมรับว่าสิ่งที่ได้ยินผ่านหูคือเสียงของกฤตภาสจริงๆ

"เอ่อ..."

"ถ้าไม่พูดคืนนี้ก็ไม่ต้องนอน พรุ่งนี้ก็แค่เปิดเทอมวันแรก ถึงไม่เข้าไปเช็คชื่อก็ไม่เป็นไรมั้ง?"

คิ้วของเด็กหนุ่มย่นเข้าหากันทันที นิสัยชอบมัดมือชกนี่ถึงผ่านไปนานแค่ไหนก็คงยากจะปรับตัวให้ชิน

"ถ้าตี้ไม่พูดแล้วพี่กฤตจะทำไมล่ะ?"

เขาหลุดปากด้วยความหมั่นไส้ แต่แล้วหัวใจก็กระตุกเมื่อเห็นรอยยิ้มบนมุมปากของกฤตภาส

นั่นไม่ใช่ยิ้มแรกที่อีกฝ่ายมอบให้ในวันนี้ มันอดทำให้เด็กหนุ่มภูมิใจไม่ได้ว่ารอยยิ้มนั้นเกิดขึ้นเพราะเขา แค่เขายอมเปลี่ยนมาใช้สรรพนามตามที่ถูกขอเท่านั้นเอง

"ก็ไม่ได้พูดยากสักหน่อยนี่นา หลังจากนี้ก็เรียกแบบนี้ให้ติดปากด้วยนะ"

"อื้อ"

ธีระยิ้มตอบพลางเอียงหน้าลงหนุนบ่ากว้าง นัยน์ตากลมโตเป็นประกายระยับเมื่อริมฝีปากอุ่นแนบลงบนกระหม่อม สิ่งเหล่านี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียงความฝัน แต่บัดนี้ฝันนั้นมีตัวตน มีหน้าตา มีชื่อให้เขาเรียกขานได้เต็มปาก

บางที...นี่อาจเป็นจังหวะดีที่เขาจะถามถึงเรื่องนั้นก็ได้...

"คุณ...พี่กฤต"

"หืม?"

"รูปของตี้ พี่กฤตลบหมดแล้วจริงๆ ใช่มั้ย?"

ธีระถามแล้วก็กลั้นหายใจ เขากลัวกฤตภาสจะโกรธก็จริง แต่ก็ไม่อาจปล่อยทิ้งเรื่องนี้ไปเฉยๆ เพราะคำพูดของอีกฝ่ายเมื่อวันที่เขาขึ้นเดินแบบยังรบกวนจิตใจจนสลัดไม่หลุด

"คิดว่า...จะส่งรูปพวกนั้นให้คนอื่นดูเหรอ?"

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 19-01-2015 17:55:32

เสียงของคนตอบสะดุดเล็กน้อย คงยังไม่ชินจะแทนตัวว่าพี่กับเขา แต่นั่นไม่สะกิดใจธีระเท่าน้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกความรู้สึก

"ตี้ไม่ได้คิดอย่างนั้น ก็แค่อยากเคลียร์เรื่องนี้ให้ชัดเจน พวกเรา...ไม่ได้คบกันเพราะรูปพวกนั้นแล้วนี่นา"

ถ้าหากยังมีรูปพวกนั้นอยู่...ก็ไม่ต่างจากระเบิดเวลาในความสัมพันธ์ของพวกเขาเลยน่ะสิ เขาไม่ต้องการจะเริ่มนับถอยหลังทั้งที่เพิ่งรู้ว่าใจตรงกันหรอกนะ

กฤตภาสมองคนที่กำลังจ้องเขาด้วยแววตาวิตกกังวล ชายหนุ่มเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะเอื้อมหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงมายื่นส่งให้ จากนั้นก็เอ่ยด้วยเสียงเรียบๆ

"ในนั้นมีอัลบัมนึงที่มีแต่รูปของตี้ ถ้าดูแล้วอยากจะลบให้หมดก็ตามใจ"

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมและฉวยซองบุหรี่ออกไปที่ระเบียง ธีระผุดลุกขึ้นนั่งพลางมองแผ่นหลังกว้างอย่างกระวนกระวาย แต่แล้วก็ตัดใจหันกลับมาหาโทรศัพท์ในมือ

อย่างน้อยกฤตภาสก็ยอมให้เขาดูรูปเพื่อตัดสินใจเอง ดังนั้นเขาย่อมมีสิทธิ์ชอบธรรมที่จะลบรูปพวกนั้นทิ้ง อะไรก็ตามที่สุ่มเสี่ยงว่าอาจส่งผลต่อความสัมพันธ์ในอนาคตของพวกเขาจะต้องถูกทำลายให้หมด มีแต่วิธีนี้เท่านั้นจึงจะขุดรากถอนโคนความตะขิดตะขวงใจได้อย่างเด็ดขาด

"อัลบัมนี้ไม่ใช่ อันนี้มีแต่รูปรถ ส่วนนี่..."

โชคดีที่กฤตภาสไม่ใช่คนถ่ายรูปพร่ำเพรื่อ นอกจากนั้นยังจัดประเภทของรูปอย่างเป็นระเบียบ ธีระจึงหาอัลบัมที่มีรูปถ่ายของตัวเองพบอย่างรวดเร็ว

แต่เพราะว่าเคยเห็นรูปพวกนั้นมาแล้วครั้งหนึ่ง แม้จะผ่านมาค่อนข้างนานพอสมควร แต่เขาก็จำได้ว่ารูปที่เคยเห็นนั้นต่างจากรูปที่กำลังดูอยู่อย่างสิ้นเชิง

รูปที่กฤตภาสเคยถ่ายในคืนแรกที่มีอะไรกันนั้นมีหลายสิบรูป แต่ละรูปล้วนแล้วแต่เปิดเผยไม่ได้เพราะเจ้าตัวจงใจถ่ายให้เห็นหน้าพวกเขาในรูปเดียวกัน แถมอิริยาบถต่างๆ ยังบ่งชัดว่ากำลังทำเรื่องไม่เหมาะสมกันอย่างไร้ข้อกังขา

ทว่ารูปถ่ายที่เห็นอยู่ตอนนี้กลับต่างออกไป นอกจากจำนวนรูปในอัลบัมจะมีแค่ไม่กี่รูปแล้ว แต่ละรูปยังเน้นถ่ายเฉพาะตอนที่เขานอนหลับโดยมีผ้าห่มคลุมถึงคางอย่างมิดชิด เป็นรูปที่ต่อให้ถูกเผยแพร่ก็คงไม่มีใครนำไปขยายประเด็น เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจแม้แต่นิดเดียว

"ดูแล้วยังอยากลบอยู่อีกมั้ย?"

ธีระหันไปตามเสียงเลื่อนเปิดประตูกระจก ร่างสูงใหญ่ที่ยืนตระหง่านดูน่าเกรงขามด้วยแสงเงาจากโคมไฟ แต่แววตาที่ทอดมองมากลับอบอุ่นจนในอกของธีระสะท้าน

"พี่กฤตถ่ายรูปพวกนี้ตั้งแต่ตอนไหน?"

เพราะดูจากแสงและมุมแล้วรูปพวกนี้ไม่น่าจะถูกถ่ายในคืนเดียวกัน กฤตภาสยักไหล่ก่อนจะเดินมานั่งลงบนเตียง กลิ่นบุหรี่เมนทอลยังคงอวลรอบตัวอย่างเจือจาง แต่สำหรับธีระแล้วมันกลับช่วยให้ใจที่เต้นผิดจังหวะสงบลง

"ตั้งแต่คืนที่...ไปเดินตลาดแล้วตี้ไข้ขึ้นล่ะมั้ง ตอนนั้นไม่รู้ทำไมถึงอยากถ่ายรูปเก็บไว้ หลังจากนั้นพอตี้หลับก่อนเมื่อไหร่ก็จะถ่ายรูปเก็บไว้ตลอด แต่พอโดนยิงจนเข้าโรงพยาบาลก็ไม่ได้ถ่ายอีกเลย"

ถ้าอย่างนั้น...ก็ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะหนีกลับบ้านอีกน่ะสิ

"แล้วรูปที่เคยถ่ายก่อนหน้านั้นกับคลิปเสียงล่ะ?"

"โดนลบหมดแล้วอย่างที่เคยบอก ต่อให้ตี้ไม่ได้ลบเองตั้งแต่แรก พี่ก็คงลบมันทิ้งไปนานแล้วล่ะ"

มือใหญ่ไล้ปลายนิ้วไปตามวงโค้งบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม นัยน์ตาถ่ายทอดความมุ่งมั่นที่จะได้ตัวเขามาเคียงข้างอย่างแน่วแน่ อกของธีระเต็มตื้นเพราะนี่คือสิ่งที่เคยคาดหวังว่าวันหนึ่งจะได้ครอบครอง เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าคนที่ก้าวเข้ามาทำให้ความหวังลมๆ แล้งๆ ของเขากลายเป็นความจริงจะเป็นกฤตภาส ผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดอยากหนีห่างให้ไกลที่สุดคนนี้

ทันใดนั้นหัวใจก็อุ่นวาบเมื่อตระหนักถึงความจริงบางอย่าง

"พี่กฤต รักตี้ตั้งแต่วันนั้นสินะ"

"ไม่รู้สิ อาจจะก่อนหน้านั้นแล้วก็ได้ แต่แค่ยังไม่รู้สึกตัว"

กฤตภาสตอบโดยไม่หลบตา สัมผัสอ้อยอิ่งบนแก้มถ่ายทอดความอบอุ่นที่พุ่งตรงเข้าสู่หัวใจ หยาดน้ำใสวาวรื้นบนขอบตาของเด็กหนุ่มอีกครั้ง

"ตี้ก็รักพี่กฤต...นานแล้วเหมือนกัน"

ธีระโผเข้ากอดคอของคนตรงหน้า ไออุ่นจากคนตัวใหญ่กว่าขับไล่ความเหน็บหนาวบนร่างให้มลายสิ้น อ้อมแขนที่โอบรัดตอบทำให้เด็กหนุ่มยิ้มและหันไปแนบริมฝีปากบนแก้มที่มีไรเคราสีเขียวจาง

ไม่มีเศษเสี้ยวของความไม่มั่นใจตกค้างในอกของเขาอีกแล้ว

"ต่อไปเวลาจะถ่ายรูปตี้ พี่กฤตต้องบอกก่อนแล้วก็เข้ามาถ่ายด้วยกันนะ ตี้ไม่อยากมีแต่รูปตัวเองในมือถือพี่กฤต อยากให้มีรูปคู่ของเราสองคนด้วย"

กฤตภาสเลิกคิ้ว ประกายซุกซนบนใบหน้าเปื้อนยิ้มที่แหงนเงยขึ้นมองมีฤทธิ์ราวกับโรคติดต่อ เพราะเขาห้ามริมฝีปากไม่ให้ยิ้มตามไม่ได้

"อยากแสดงความเป็นเจ้าของหรือไง?"

"ก็ตี้มีสิทธิ์แล้วนี่นา อ้อ! บอกก่อนนะว่าพี่กฤตเคยสัญญากับพ่อแม่ไว้แล้วว่าจะทำให้ตี้มีความสุข พ่อฝากบอกมาว่าถ้าผิดสัญญาจะไม่ให้พี่กฤตได้เข้าใกล้ตี้อีกเลย"

คนฟังคำรามในคออย่างหงุดหงิด คิ้วหนาขมวดมุ่นเพราะรู้ว่าพ่อแม่อีกฝ่ายไม่ยอมรับเขาง่ายๆ "ถ้าอย่างนั้นก็บอกไปได้เลยว่าไม่ต้องห่วง อ้อยเข้าปากช้างแล้วไม่คายออกง่ายๆ หรอก ไม่มีวันคายด้วย"

เด็กหนุ่มหัวเราะเมื่อริมฝีปากอุ่นซุกไซ้ลงมาบนซอกคอ แต่แล้วเสียงหัวเราะก็เปลี่ยนเป็นเสียงหายใจติดขัดเมื่อร่างสูงใหญ่ดันเขาให้เอนลงบนเตียง ใบหน้าเนียนร้อนผ่าวเมื่อสัมผัสได้ถึงความตื่นตัวที่กดทับอยู่เบื้องล่าง

นัยน์ตาสองคู่สอดประสานอย่างไม่มีใครหลบเลี่ยง สะเก็ดของไฟพิศวาสที่ลามเลียอย่างแช่มช้าแตกตัวพร่างพราย กลายเป็นกองเพลิงที่หอบม้วนทั้งสองเข้าสู่ใจกลางในที่สุด

พายุปรารถนาพัดโหมจนสติการรับรู้แทบเลอะเลือน ร่างที่ถูกตระกองกอดทำได้เพียงร้องครางขณะเกาะเกี่ยวร่างหนาที่ทรมานเขาแทบขาดใจด้วยความสุขสม กระทั่งความปั่นป่วนอันร้อนแรงแปรเป็นไออุ่นอ่อนหวานดุจพรายน้ำค้าง กฤตภาสจึงค่อยก้มลงมอบจุมพิตแก่คนในอ้อมแขน ริมฝีปากบางเผยอขึ้นกระซิบถ้อยคำที่ไม่เคยเอ่ยกับใคร เพราะมันถูกสงวนไว้ให้คนที่กุมหัวใจของเขาเพียงคนเดียว

คนที่ดึงดูดให้ชายหนุ่มหลงใหลเจียนจะคลั่ง แล้วผันแปรเป็นความผูกพันจนไม่อาจปล่อยมือคนนี้

"ห้ามหนีไปไหนอีกนะ"

"ต่อให้พี่กฤตเบื่อ ตี้ก็ไม่มีวันยอมไปไหนอีกแล้วล่ะ"

ไม่มีวันไปไหนอย่างแน่นอน ธีระยิ้มขณะทาบมือลงตรงจุดที่หัวใจใต้แผ่นอกหนากำลังเต้น เพราะรู้ว่าที่ตรงนี้...มั่นคงพอที่จะปกป้องความสุขให้เขาได้

เมื่อมองย้อนไปยังวันคืนที่ล่วงผ่าน ความบังเอิญทั้งมวลคล้ายเกิดขึ้นดุจพรหมบันดาลไว้ หากกฤตภาสไม่ได้เข้ามาช่วยในคืนที่ธีระถูกวางยา หากพวกเขาแยกจากโดยไม่ได้กลับมาพบกันใหม่ บางทีเด็กหนุ่มก็คงไม่อาจลืมความหลังที่ถูกใช้เป็นตัวแทนของใครบางคน และกฤตภาสก็คงหลงระเริงกับชีวิตที่ไร้ความรักเรื่อยไป

ไม่มีใครบอกได้ว่าเส้นทางความรักที่เพิ่งบรรจบสายนี้จะราบรื่น แม้การตอบรับคนอารมณ์รุนแรงอย่างกฤตภาสอาจเป็นการตัดสินใจที่ผลีผลาม กระนั้นธีระก็ยินดีวางเดิมพัน เพราะได้ประจักษ์แล้วว่าพวกเขาล้วนยึดติดกับความรู้สึกของตัวเองไม่ต่างกันเลย และมีแต่คนเช่นนี้เท่านั้นจึงจะโอบกอดความรักทั้งหมดของเขาได้ เช่นเดียวกับที่สามารถถมช่องว่างในใจจนไม่อาจเปิดให้ใครอื่นล่วงล้ำ ไม่ว่าจะในอนาคตที่ยาวนานอีกเพียงไรก็ตาม

จบสิ้นกันทีกับเล่ห์ที่คอยลวงหัวใจตลอดมา...


++---END---++


 A/N: สวัสดีทุกคนที่ติดตามเล่ห์ลวงใจมาตั้งแต่แรก และที่เพิ่งมาอ่านรวบยอดด้วยนะคะ

ในที่สุดก็ได้พิมพ์คำว่า End เสียที ตอนที่เริ่มเขียนเรื่องนี้เมื่อเดือนสิงหาคมปี 2556 เราคิดว่า “คราวนี้วางพล็อตไว้ทั้งหมดตั้งแต่ต้น สักสิบตอนก็คงจบมั้ง” ไปๆ มาๆ พอเริ่มเข้าตอนยี่สิบกว่าๆ ก็เริ่มเหงื่อตก เอาละสิ...สงสัยต้องทะลุสามสิบตอนแหงม พอขึ้นตอนที่สามสิบกลางๆ ก็เหงื่อแตกอีกรอบ แย่แระ...นี่จะต้องขึ้นหลักสี่สิบให้ได้ใช่ไหม ยังดีนะที่สุดท้ายก็จบลงได้ที่ตอน 42 ไม่งั้นถ้าทะลุไปถึงตอนที่ห้าสิบจริงๆ เกรงจะไม่มีใครตามอ่าน 555+

สำหรับที่มาของเล่ห์ลวงใจนี้ ก็เพราะมีเสียงเรียกร้องกันเยอะว่าอยากอ่านเรื่องที่น้องตี้ซึ่งโผล่มาแว้บๆ ใน “ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก” ได้เป็นตัวเอกบ้าง ตอนที่กำลังจะเริ่มเขียนก็เกร็งพอควรเพราะความจริงแล้วมีคนชอบและชังน้องตี้แบบครึ่งต่อครึ่ง เลยได้แต่ฝากความหวังไว้ที่พระเอกซึ่งเป็นแบดบอยคนแรกในบรรดานิยายของ Bellbomb และจากคอมเม้นต์ของนักอ่านก็ช่วยให้ใจชื้นว่าเราจับมวยถูกคู่ คนที่เคยหมั่นไส้น้องตี้ก็พากันมาหมั่นไส้ตากฤตแทน ทำให้เขียนเรื่องนี้ได้เร็วเป็นประวัติการณ์ทั้งที่เนื้อหายาวที่สุดในบรรดานิยายที่เคยเขียน (ถึงจะปาไปปีครึ่งกว่าจะเขียนจบ แต่ก็นับว่าเร็วแล้วจริงๆ นะ)

สำหรับเรื่องนี้ นับเป็นนิยายที่เราได้คอมเม้นต์ออนไลน์เยอะที่สุด บางคอมเม้นต์ก็แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครและการตัดสินใจของเขา ขณะที่บางคนก็มีรีเควสต์ว่าอยากให้เขียนอะไรลงในเนื้อเรื่อง ซึ่งบางรีเควสต์ก็ตรงกับที่เราตั้งใจจะเขียนอยู่แล้ว ขณะที่บางรีเควสต์ไม่ตรงกับที่เราวางพล็อตไว้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่สนใจความเห็นของนักอ่านนะคะ เพียงแต่ในฐานะผู้รังสรรค์เรื่องนี้ขึ้นมา เราเชื่อว่านิยายแต่ละเรื่องมีจุดเหมาะสมในตัวเอง เช่นว่าควรจะจบเมื่อไหร่ เหตุการณ์ไหนสำคัญหรือไม่สำคัญ และเชื่อมั่นในทุกตัวอักษรที่เขียนว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วในการสื่อสารกับคนอ่าน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยินดีรับฟังทุกข้อติชมในเชิงสร้างสรรค์ค่ะ เพราะคิดเสมอว่าตราบใดที่ไม่เลิกเขียนนิยาย ก็เท่ากับเรายังมีพื้นที่ให้พัฒนาตัวเองได้เสมอ

นานๆ ทีจะเขียนทอล์คยาวๆ เนื่องจากว่านี่เป็นตอนจบแล้ว ต้องขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่คอยให้กำลังใจและทำให้เราเข็นเรื่องนี้ออกมาได้สำเร็จ หลังจากนี้คงทิ้งช่วงพอสมควรกว่าจะเขียนเรื่องใหม่ออกมาให้ติดตาม แต่ถ้าคิดถึงก็เข้าไปทักทายที่แฟนเพจได้ แล้วก็รับรองว่าเล่ห์ลวงใจจะมีการรวมเล่มทั้งแบบตีพิมพ์และอีบุ๊ค ดังนั้นท่านไหนที่สนใจแต่ยังไม่ได้ลงอีเมลเพื่อรับข่าวสารไว้ ก็ไปทิ้งอีเมลไว้ที่ http://goo.gl/forms/sD3fkPr5Wx ได้เลยนะคะ หรือจะรอประกาศเปิดจองอย่างเป็นทางการก็ได้ สำหรับตอนพิเศษอื่นๆ ก็จะเขียนเพิ่มให้ในฉบับรวมเล่มเหมือนกัน

สุดท้ายก่อนจากกันไป...มาเม้นต์ตอนจบให้ตากฤตกับน้องตี้เยอะๆ นะคะ จะรออ่านน้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-01-2015 18:17:37

ชอบเรื่องนี้จริงๆ... สันดานลุงดิบดี 555 ขอบคุณนะคับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-01-2015 18:27:11

 :o12:
คงคิดถึงตี้ไปอีกนาน
แต่สยิวดีนะเวลาเรียกพี่กฤต555
จั๊กจี้ดีจังเลย
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 19-01-2015 18:29:48

ยังงงๆว่าจบแล้วหรือเนี่ย เพราะรู้สึกอยากอ่านเรื่องน้องตี้ต่ออีกนิด โดยเฉพาะเรื่องแม่ของกฤตภาคยังไม่ลงตัวเรื่องของตี้ และครอบครัวตี้เองก็ยังแข็งๆอยู่ แถมเพื่อนๆและพี่ๆที่ฝึกงานด้วยกันจะเป็นยังไงที่เปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์กันแล้ว

ปล.ถ้ายังไงจะรอตอนพิเศษที่บอกเหตุการณ์ต่อมาให้ด้วยนะคะ  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 19-01-2015 18:30:28

 o13 o13

ติดตามน้องตี้มาจาก ยินดีที่ได้รู้จักรัก ตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกสงสารตี้แล้วค่ะ เพราะเรื่องนั้นตี้ไม่ได้ผิดอะไร ณรงค์ ต่างหากที่ดึงคนน่ารักอย่างน้องตี้เข้ามาในเกมส์รักของตัวเอง ยิ่งมาอ่านเรื่องของน้องตี้โดยตรงแล้ว ยิ่งสงสารและรักน้องตี้มากกว่า เอาใจช่วยตลอดทั้งเรื่อง ให้น้องตี้ได้พบความรักที่แท้จริงเสียที ในที่สุด คุณ bellbom ก็ทำให้สมหวังค่ะ ขอบคุณนิยายเรื่องนี้มากค่ะ สนุกจริง ๆ  :mew1: :L2: :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-01-2015 18:32:36

จบแล้วอ่าาา  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 19-01-2015 18:35:22

ยินดีกับน้องตี้กับคุณกฤตด้วยนะ...สมหวังแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-01-2015 18:40:07

ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านครับบบ. สนุกมากกๆๆครับ. จะรอเรื่องต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-01-2015 18:43:26

หวังว่าตอนที่แล้ว เค้าคงไม่ได้ว่าคุณกฤตหรอกนะ  :laugh:
ก็ตอนนี้มันหวานจน...แอร๊ย เขินตัวบิดเป็นเกลียว :-[
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับนิยาย คนอ่านมีแอบเกเรบ้าง อ่านแล้วลืมเม้นท์บ้าง แต่คนเขียนไม่เคยเกเรเลย น่ารักมากๆ
จะรออ่านผลงานเรื่องต่อไปนะคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 19-01-2015 19:02:28

จบแล้ววว :hao5: :hao5: ต้องคิดถึงน้องตี้แน่ๆเลยค่ะ   :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 19-01-2015 19:03:16

น้องตี้ของป้า
 :impress2: :กอด1:
ยินดีและปรีดากับหนูด้วยจริงๆนะลูก
ในที่สุดหนูก็มีความรักเป็นของตัวเองซะที
ถึงความรักของหนูจะทั้งแก่ทั้งนิสัยไม่ดีก็เถอะนะ 5555555555
 :laugh: :laugh:

ขอบคุณคุณรินด้วยนะคะ
ที่ให้โอกาสน้องตี้ได้มาวิ่งเล่นโชว์ตัวในเรื่องของตัวเอง
เพราะเราคิดตั้งแต่เรื่องของณรงค์กับไรอันแล้ว
ว่าน้องตี้น่าสงสาร จนพาให้เราเกลียดพระเอกนายเอกเรื่องนั้นเฉย
555555555555555555555555555555555
แค่นี้ก็พอใจและ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-01-2015 19:06:26

แหมะ พอปรับความเข้าใจกันได้ก็หวานไม่ยั้งทั้งคู่ อิจฉาแกมหมั่นไส้
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ อีกเรื่องค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-01-2015 19:10:22

โฮ่ น้องตี้ของเราจบซะแล้ว
เป็นตอนจบที่หวานมากๆค่ะ น้องตี้น่ารักมาก
แล้วเฮียของเราก็ดูน่ารักขึ้นมาทันทีหลังจากตามจิกด่ากันมาตั้งแต่ต้นเรื่อง กร๊ากกก


ขอบคุณพี่รินที่เขียนนิยายน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านค่ะ
รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 19-01-2015 19:13:52

ในที่สุด ลุงกฤษก็ไม่ได้ค้างอยู่บนคานอีกต่อไป
ขายออกแล้วนะลุง คริ คริ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝัน ที่ 19-01-2015 19:21:25

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
จบแล้ว น่ารักมากเลยค่ะ ชอบทุกเรื่องเลย
 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 19-01-2015 19:24:13

น่ารักมากๆ ขอบคุณมากที่เขียนให้ได้อ่านกัน :mew2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 19-01-2015 19:27:15

"ผมคิดถึงคุณกฤต" มโนถึงหน้าตี้แล้ว อยากจิกรี๊ดดดดดดดด

กว่าจะน่ารักมุ้งมิ้งกันได้ก็ตอนสุดท้ายเลย ฮื่ออออออออออ

เรื่องนี้หวาน 1% จาก 100% เลยนะเนี่ย 555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 19-01-2015 19:38:14

อ้ายยยยยยยยยย จบแล้ว น่าชื่นชมมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 19-01-2015 19:59:37

ไม่ทันนึกเลยนะว่าจะอ่านข้ามปี  คิดว่าเพิ่งอ่านเองนะนี่....
จบซะแล้ว คิดถึงหนูตี้แน่ ๆ เลย อต่ก็นะไม่มีงานเลี่ยงใดที่ไม่เลิกรา
เอาเป็นว่าได้โปรดจับ  Sound Bite   มาแต่งต่อเถอะน๊าาาา.....
คิดถึงน้องภูกับคุณใหญ่....มว๊ากกกกกกกกก.....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 19-01-2015 20:17:29

หวานมั้ย? ก็หวานอยู๊วววววววววววววววววววว   

จบไปอีกเรื่องแล้วสินะ นิยายดีๆ ภาษาลื่น อ่านเพลิน ไม่มีสะกดผิดให้อารมณ์สะดุดระหว่างอ่าน

ขอบคุณคนแต่งมากๆนะคะ ที่นำพาเรื่องนี้มาถึงตอนจบ แถมไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านด้วยการจบแบบมาม่าค้างถ้วย  ขอบคุณจริงๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-01-2015 20:19:04

ในที่สุดก็จบแบบแฮปปี้แล้วสินะ  ลุ้นจนปวดหลังไปหมดตอนแรก  ทั้งลุ้นว่าคุณกฤตจะไปตามน้องตี้ตอนหนีไปภาคเหนีอไหม  ทั้งลุ้นว่าน้องตี้จะคิดได้แล้วกลับมาหาคุณกฤต  ลุ้นว่าหมอเหวินจะมาเที่ยวแล้วเจอน้องตี้โดยบังเอิญแล้วกลับไปบอกคุณกฤตให้ตามมา  โอย...สารพัดลุ้น (การคาดเดาที่อยากให้เป็น  555) แต่ไม่ว่าเรี่องราวจะดำเนินยังไงก็รู้สึกดีค่ะเพราะทำให้น้องตี้กับคุณกฤตได้กลับมาเจอ  และปรับความเข้าใจ  จนได้อยู่ร่วมกันในแบบคนรักจริง ๆ สักที   :m4:  ชอบนิยายโลกสวย   :laugh:


นอกจากจะเป็นคนชอบเขียนนิยายแล้ว  ยังเป็นคนที่ชอบอ่านอีกด้วย   น่าชี่นชมคนเขียนจริง ๆ  เลยค่ะ  ยังไงก็รอติดตามนิยายเรี่องต่อ ๆ ไปอีกนะคะ  รวมทั้งตอนพิเศษเรี่องนี้ด้วย   :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-01-2015 20:35:41

มีความสุขซะทีนะ ทั้งคู่เลย
ThanK U หลายๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-01-2015 20:38:00

ตากฤตเหมาะกับซื่อเรื่องมากอะเจ้าเล่ห์นะเนี่ยยย อ่านแล้วไม่อยากให้จบเลยต้ดงคิดถึงน้องตี้แน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 19-01-2015 20:57:52

จะรอติดตามต่อไปนะค้าบ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 19-01-2015 21:07:41

เพิ่งมาหวานกันตอนจบนี่สินะ น้ำตาลเรียกพี่ไปเลยจ้าาา  :katai2-1:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะคะ ชอบมากๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: aeyja55 ที่ 19-01-2015 21:07:56

บทจะหวานคู่นี้ก็หวานสุดๆ จนตาร้อนผ่าว ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน. ชอบสำนวนการเขียนของผู้เขียนจนต้องไปตามอ่านเรื่องอื่นอีก
รู้สึกมันมีความละมุนในตัวหนังสือ ไม่รู้สิอธิบายไม่ค่อยถูก แต่รู้สึกได้ว่ากว่าจะได้มาแต่ละประโยคต้องผ่านการกลั่นกรองแล้วกลั่นกรองอีก
ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่สละเวลาและแบ่งปันเรื่องดีๆให้ได้อ่านกัน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 19-01-2015 21:21:17

ฮึ่ย! หวานเกินหน้าเกินตา ^^
อ่านไปยิ้มไปค่ะคุณริน ไม่นึกว่าจะได้เห็น
'พี่กฤต' หวานเชี้ยบแบบนี้ และคงเป็นตอนที่
ตี้หน้าแดงมากที่สุดและมีความสุขที่สุดในเรื่อง  :mew2:
ขอบคุณมากค่ะ / ถ้าจะบอกว่ารอตอนพิเศษแบบใจจดจ่อ
คงจะได้นะคะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-01-2015 21:26:54

ในที่สุดก็แฮปปี้ซะที หลังจากเจ็บและเหนื่อยกันมาพอสมควร
คุณกฤตเป็นพระเอกที่อยากจะตบมากในตอนแรกๆ แต่ตอนสุดท้ายคุณกฤตน่ารักมาก คึคึ
หวานมากกกก
 :mew1:
ขอบคุณมากสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 19-01-2015 21:35:26

สมหวังกันแล้ว

เย้ๆๆๆๆ

ดีใจมากๆ

กว่าจะถึงวันที่เข้าใจกัน

ผ่านเรื่องราวมามากมาย

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-01-2015 21:54:47

กรี๊ดด ฟินมากค่าาา
น้องตี้ขี้หวงนะเนี่ย ลุงยังหื่นเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 19-01-2015 21:55:40

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-01-2015 21:58:53

เฮ้อ อิ่มใจ เหมือนได้ส่งลูกสาวที่รักเข้าหอ คนอ่านรักน้องตี้มากค่ะ ดีใจที่เธอมีวันนี้ วันที่สมหวังในรัก
โซซัดโซเซ ระหกระเหมาเยอะเนอะลูกเนอะ ตอนนี้องบอกว่าคิดถึงนี่แบบ อร้ายยย ทำไมน่ารัก
ชอบตอนแรกพี่กฤตด้วย คุณกฤตก็ดูอิ่มเอมมีความสุขมากๆ ที่แอบถ่ายรูปน้องนี่โคตรจะน่ารักง่ะ
มองตอนเขานอนแปลว่ารักเขานะ รักมานานแล้วด้วย กว่าจะรู้ตัวเนอะ

ขอบคุณค่า รอติดตามผลงานต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 19-01-2015 21:59:47

 :laugh:หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทะเลาะกันมาตั้งนาน ฉากหวาน ๆ มีจึ๋งเดียว  :serius2: ม่ายยอมมมมม  :serius2:
ขอตอนพิเศษหวาน ๆ ฟิน ๆ สักสองสามตอนน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :-[ ชดเชยให้ตี้บ้างจิ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: mori406 ที่ 19-01-2015 22:36:02

 :mew1:  ขอบคุณคุณนักเขียนจริงๆ สำหรับนิยายที่กลมกล่อม  ครบรสแบบนี้
จะเป็น FC  ที่ขาดไม่ได้กับนิยายของคุณนักเขียนต่อไปนะคะ
รอการรวมเล่มของน้องตี้กับคุณกฤต และรอเรื่องต่อไป

สมหวังกับน้องตี้สักที
ฝากคุณกฤตดูแล น้องตี้   .......จากแม่ยก  :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 19-01-2015 22:42:23

ใจหายมากเลยค่ะที่จบแล้ว
นี่เหมือนอยู่กับนักเขียนมาเป็นปีๆเลยนะคะ 55555
ขอบคุณ คุณBellbomb ที่สละเวลามาแต่งเรื่องดีๆให้อ่าน
ชอบภาษา พลอตเรื่อง ทุกอย่างเลยค่ะ เก่งมากจริง ๆ o13
คุณเป็นแรงบันดาลใจให้คนอ่านคนนี้นะคะ  :L1:

คิดว่าจริงๆเรื่องยังไม่จบเลย ประเด็นแม่ของคุณกฤตก็ยังไม่ยอมรับ
อาจจะมีในตอนพิเศษในเล่มใช่ไหมคะ ?
หรือคุณกฤตจะไม่สนใจคุณแม่แล้วจริงๆ ?
แต่ก็นะ เข้าใจว่าโดนบังคับมาตั้งแต่เด็กๆ คุณกฤตคงไม่ถูกกับคุณแม่เท่าไหร่
เห็นตี้มีความสุขก็ดีใจค่ะ เพราะตอนตี้เจ็บเราเศร้ามากเลย
Happy Ending แบบนี้ น้องปลื้มมมม  :katai2-1:

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ^^
ทำให้เราได้มีความสุขในช่วงเวลานึงของชีวิตเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 19-01-2015 22:46:05

ขอบคุณที่รังสรรค์ผลงานดีๆ ให้อ่านนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 19-01-2015 22:46:40

++ให้ก่อน

ในที่สุดดดดดด  :-[

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องค่ะ  o1

ยังแอบอยากได้ตอนพิเศษเอาคืนกฤตแบบเจ็บๆอยู่นะ 555 //ไม่เลิกอ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 19-01-2015 22:48:17

รักนักเขียนค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 19-01-2015 22:49:14

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 19-01-2015 22:50:27

จบซะแล้ว ถือว่าจบได้ดี แต่ยังไงก็อยากให้มีตอนพิเศษเป็นเรื่องราวต่อจากนี้สักหน่อยตามแต่โอกาสเลยค่ะ

ขอบคุณคนเขียนที่สละเวลามาเขียนนิยายดีๆ ให้อ่าน จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-01-2015 23:01:51

จบแบบสวยงามมาก รอรวมเล่มค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 19-01-2015 23:15:12

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะครับ
ประทับใจทุกตอน หลากหลายรสชาติมาก
  o13

ปล.จะติดตามผลงานต่อไปเน้อออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-01-2015 23:35:33

 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่าน
 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: eyeaptchy ที่ 19-01-2015 23:39:40

ติดตามเรื่องนี้มานานมาก แต่คนเขียนไม่อัพเลยลืมไปแล้ว
และก็มาเจอแล้วอ่านอีกรอบนึง เป็นเรื่องที่สนุกประทับใจและชอบมากอีกเรื่องหนึ่ง
มีความสุขค่ะ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้อ่านนะคะ
ในที่สุดก็จบแล้ว ใจหายเหมือนกัน เพราะอยากเจอพี่กฤตอีก 5555555555

ปล. ขอตอนพิเศษหน่อยได้ไหมคะะะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 20-01-2015 00:22:59

ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากเลยน้องตี้พี่กฤต
มีตอนพิเศษอีกมั้ยอ่าคะ
เรารู้สึกว่ามันยังขัดๆอยู่อ่านะ
แต่ก็ดีใจที่น้องตี้ได้สมหวังและมีความสุขซะที
 :-[ :man1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 20-01-2015 01:02:31

กรี้ดดดดดดดดดด จบแล้วอ่ะะะ ฮือออออ อยากให้มีเรื่อย ๆ อยากเห็นพัฒนาการความรักของน้องตี้และพี่กฤต 55555555555

เรียกเองยังเขินเอง

เราชอบเรื่องนี้มากนะ ชอบพระเอกที่แบด ๆ แบบนี้ เร้าใจดี กร๊ากกกกกก

มีหลายฉากมากกก ที่เขินกับสองคนนี้ประหนึ่งตัวเองไปตั้งกล้องไว้ตามสถานที่ต่าง ๆที่น้องตี้กับพี่กฤตอยุ่ด้วยกัน

อีกเรื่องที่ขอชมคุณรินเลยก็คือ เรื่องภาษาในการเขียนค่ะ ชอบสำนวนการเขียนของคุณรินมาก ใช้คำได้สละสลวยและรื่นดีจริง ๆ อยากเห็นนักเขียนหลาย ๆ ท่านใส่ใจในเรื่องนี้ คือไม่ได้ให้ลอกสำนวนการเขียนของคุณรินนะ แต่อยากให้หาสำนวนของตัวเองให้เจอ และใช้คำออกมาให้ดูอ่านแล้วไม่สะดุด และไม่เสียอถรรสในการอ่าน มันจะเยี่ยมมากเลยค่ะ

:-[ ระหว่างนี้เก็บตังค์ซื้อแน่ ๆ ค่ะ o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-01-2015 02:21:17

พี่บอกว่าจะรออ่าน ผมก็จะเม้นต์แล้วนะครับ เอิ๊กๆ
ผมชื่อนิวครับ (ใครถาม?) ไม่แน่ใจว่าอ่านผลงานพี่มากี่เรื่องแล้ว
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบจริง
ได้รู้จักตี้ในเรื่องที่แล้ว ที่ผมเคยบอกไปในเรื่องนั้นว่าอ่านไปแล้วคิดว่าตัวเองเป็นตี้ เหอะๆ เพราะแบบนี้เลยไม่ซึ้งตรงใจกะรักของพี่รงค์เท่าไหร่ ออกจะ....อื้ม!
จนวันนึงพี่ได้ไปปรักาศในบอร์ดนั้นว่าคลอดผลงานชิ้นนี้ และแน่นอนว่าผมตามตัวละครที่ผมเคยบอกว่าเหมือนตัวผมเองมากจริงๆ อ่านแรกๆเคืองนะ แบบว่าเรื่องนั้นก็ทรมานสาหัส แล้วพี่ยังทำร้ายตัวละครตัวนี้ต่ออย่างสาหัสในตอนแรกๆ คือผมร้องไห้ตลอดอ่ะ ให้ตาย!
อ่านมาถึงตอนจบแล้วมีความสุขเหนือบรรยายครับ มันคงจะดีนัถ้าเรารักเค้าแล้วเค้ารักตอบกลับมา อ่อ พี่บอกว่ามีคนไม่ชอบตี้เยอะจากเรื่องที่แล้ว ผมแอบงงนะว่า...ตี้โดนกระทำขนาดนั้นยังโดนเกลียด แล้วผมบอกว่าตี้เหมือนตัวเองผมเลย อ้าว! เป็นคนอบบนี้เลยโดนเกลียดหรอ? ไม่โดนบ้างให้รู้ไปนะพวกคุณเอ๊ย ฮ่าๆ
ไม่ได้เม้นยาวๆมานานมาแล้ว รู้สึกแปลกๆ

สุดท้าย ขอบคุณมาดๆนะครับที่เขียนผลงายดีๆออกให้อ่าน
ขอบคุณมากๆจากใจจริงครับ  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 20-01-2015 03:58:17

เย้ ในที่สุดก็จบอย่างมีความสุข ขอให้ความรักนี้เบ่งบานไปเรื่อยๆ

ต้องคิดถึงกฤษตี้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 20-01-2015 05:31:08

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-01-2015 07:15:22

จบแล้วววววววววว คุณกฤต น่ารักจุง ตอนนี้ 555555

อ่าน แล้วเขินนนนนนนน สรุปว่า วันพรุ่งตี้จะไปม. ไหวมั้ยยยย

แถมให้นิดจิ 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 20-01-2015 09:06:09

ในที่สุดก็แฮปปี้ซะที น้องตี้เป็นเด้กขี้อ้อน กว่าจะได้เห็นน้องอ้อนก็ตอนสุดท้ายเลย 5555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 20-01-2015 10:45:29

น้องตี้มีความสุขเสียที...ขอบคุณคุณนักเขียนสำหรับเรื่องราวสนุกที่แอบเอาน้ำตาไหลไปหลายๆตอน...

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 20-01-2015 10:52:51

ใจหายนะคะ จบแล้วจริงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากให้จบเลย อยากให้พี่กฤตกับน้องตี้อยู่ในเล้านานๆ
จากที่ได้ติดตามผลงานของคุณรินมาหลายๆเรื่อง เราชอบเล่ห์ลวงใจที่สุด
ชอบการวางพล็อต ชอบตัวละคร และก็รักน้องตี้ที่สุด พี่กฤตเป็นพระเอกที่ในชีวิตจริงคงไม่ค่อยมีใครอยากได้
แต่พอมาอยู่ในนิยาย กลายเป็นพระเอกเจ้าเล่ห์ร้ายกาจที่น่าจับจอง ฮิฮิ
สำหรับน้องตี้เรารักน้องตี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้อ่าน น้องเป็นคนที่น่ารักน่าเอ็นดู นิสัยที่แท้จริงคือชอบอ้อนมากๆ
แต่น้องต้องมาเจอรักครั้งแรกกับพี่รงค์ ที่มาทำให้น้องเสียใจผิดหวังและมีปมในด้านความรัก
พอมาเจอกับคุณกฤต เค้าก็เจ้าเล่ห์ใส่อีก จนน้องตี้ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในวังวนแห่งนี้ ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้
แต่ในที่สุดน้องตี้ก็มีความสุขได้เจอรักแท้ที่ตามหาสักที พี่กฤตและน้องตี้เกิดมาเพื่อกันและกัน

ปลื้มปริ่มอย่างมากที่วันนี้ของน้องตี้มาถึง หลังจากเฝ้าติดตามส่งกำลังใจให้น้องตี้อยู่ตลอด
หลังจากนี้อยากเห็นการใช้ชีวิตคู่ในแบบคู่รักของทั้งสองคน ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
น้องตี้จะมีความสุขตลอดเวลาไหม หรือจะมีใครเข้ามาแทรกแซงในชีวิตรัก
ยังไงในส่วนนี้ก็ขอเป็นตอนพิิเศษในรวมเล่มแล้วกันนะคะ ฉากรักหวานๆก็อยากได้(ขอแบบบรรยายนะคะ)
คิดว่าตอนพิเศษจะต้องมาเต็มแน่ๆ

สุดท้าย ขอขอบคุณนักเขียนคนเก่งที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆควรค่าแก่การสะสม เราไม่พลาดแน่นอนค่ะ
แล้วจะคอยติิดตามผลงานในเรื่องต่อไปนะคะะ
 :กอด1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 20-01-2015 11:22:16

ตอนนี้อ่านแล้วหน้าบานเลย เหมือนดีใจที่ลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา มีคนดี ๆ มารับช่วงไป
เมื่อทั้งคู่ยอมรับว่ารักกัน ก็ทำตัวซื่อตรงกับความรู้สึกไปเลย อย่างนี้ชีวิตเราจะอยู่อย่างง่าย ๆ
จะรอซื้อหนังสือนะจ๊ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-01-2015 13:16:36

จบแร้วว~ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
ท้ายสุดแล้วน้องตี้ก็มีคนดูแลและรักน้องตี้จริง ๆ

เป็นกำลังใจสำหรับงานเขียนชิ้นต่อ ๆ ไปนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 20-01-2015 13:47:29

ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องราวดีดีแบบนี้
ชอบเรื่องนี้มากเลย อ่านแล้วครบรสดี แต่หนักดราม่าไปหน่อย สงสารน้องตี้เลย แต่พี่กฤตก็น่ารักที่สุดตอนใกล้จบ 555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 20-01-2015 14:13:56

ขอบคุณมากๆนะ :o8:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 20-01-2015 15:35:50

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 20-01-2015 17:26:20

จบแล้ว ตามอ่านมาอย่างนาน ฮ่าาาาา ดีใจที่น้องตี้มีคนที่เป็นของตัวเองจริงๆๆ ซักที  สงสารน้องตี้มาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว   :sad11:

ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆๆให้ได้อ่านกัน   :L1:

ขอบคุณค่า  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 20-01-2015 22:04:55

ให้กำลังใจตี้มาตลอดทั้งเรื่อง  กว่าจะสมหวังในรักกะเค้าซะที  :เฮ้อ:
ดีใจด้วยนะตี้   :กอด1:

ส่วนอิคุณกฤต...ก็นะ
เพราะนายเป็นคนที่ตี้รักหรอก ถึงมีคนเขายอมเชียร์
ที่จริงน่าจะเจออุปสรรคมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่หากยืดยาวออกไป ตี้ก็ต้องทุกข์ยาวตามไปด้วย คนอ่านเขาเลยต้องทนยอมเว้ย  :a14:

ขอบคุณคนเขียนค่า   :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-01-2015 22:21:28

บอกได้คำเดียวว่า รักเรื่องนี้จริงๆ โอ้ยยยยยย ชอบมากกก
ขอบคุณคนแต่ง ที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านเสมอๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-01-2015 22:46:47

จบจนได้น้า น้องตี้มีความสุขซะที ขอบคุณนะคะ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 20-01-2015 23:47:33

พอได้เจอกัน หวาน......กว่าที่คิดอีกนะครับเนี่ย

ในที่สุดน้องตี้ก็ได้มีความสุขสมหวังกับเค้าซักที
หลังจากผ่านการเป็นตัวสำรองและคราบน้ำตามาโดยตลอด

ขอบคุณสำหรับคนแต่งที่เขียนนิยายดีๆและสนุกมากเรื่องนี้ด้วยนะครับ เดี๋ยวจะย้อนไปอ่านเรื่องอื่นๆของคุณ bellbombด้วยครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่ได้อ่านงานเขียนของคุณbellbomb ประทับใจหลายๆอย่าง พล็อตเรื่องสนุก ภาษาก็สวย ได้เจอหลายคำที่เป็นคำแปลกที่ไม่ค่อยได้เห็น แต่ก็ทำให้ได้อรรถรสในการอ่านเพิ่มขึ้น เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องต่อๆไปนะครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 21-01-2015 00:35:06

จริงๆยังหมั่นไส้อิคุณกฤตอยู่ลึกๆนะเนี่ย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวน้องตี้เสียใจ ไม่มีความสุข กับกลัวพระเอกขึ้นคานนะ จะยุให้เชิดใส่เลย 55555

ลุ้นกันมายาวนานแฮปปี้ซะที ดีใจกับน้องตี้ของเรา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-01-2015 06:53:08

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: คุณอัง ที่ 21-01-2015 13:45:52

สนุกจังค่าาา~☆
ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่อง *โค้ง*

คุณกฤตนี่คือนิยามของคนที่ไม่รู้จักความรักอย่างแท้จริงเลยค่ะ
ตัวเองตกหลุมรักน้องตี้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ไม่รู้ว่าอาการที่ตัวเองเป็นนี่คือรักเค้าแล้วอีก โอ้ยย
ตอนอ่านนี่ลุ้นจนเหงือกแห้ง ว่าเมื่อไหร่จะรู้ตัว

แต่สุดท้ายก็เข้าใจตัวเอง . . ชอบจังค่ะ
อย่างน้อยๆก็ทำให้เรารู้ว่าความรักของคุณกฤตมันมีค่าเพราะเค้าต้องแน่ใจจริงๆถึงพูดออกมา ฮืออ สนุกอะ


ขอบคุณอีกครั้งนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 21-01-2015 14:16:22

ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ
กว่าจะเข้าใจกัน
ดีใจกับน้องตี้ เป็นที่รัก เป็นที่หนึ่งในใจของลุงแกแล้วนะ
อย่าทิ้งลุงแกไปอีกละ เดี๋ยวจะลงแดงตาย ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-01-2015 15:28:03

กว่าจะจบได้ น้องตี้หมดน้ำตาไปหลายปี๊บบเลยย  แต่สุดท้ายก้หวานกันจนได้น้าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 21-01-2015 17:03:56

เสียน้ำตาตามน้องตี้ไปหลายปี๊บ ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้งซะที :mc4:
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้ได้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: mattafaris ที่ 21-01-2015 21:19:22

 :mew6: :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-01-2015 03:58:05

จบแล้ววววว

จะมีตอนพิเศษไหมน้าาาาา

ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายสนุก ที่ทำให้เราติดงอมแงมเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ikou ที่ 22-01-2015 04:42:36

สนุกมาก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: pnatbutter ที่ 23-01-2015 04:27:44

ในฐานะนักอ่านเงา นานๆจะเม้นทีนึง
ไหนๆก็จบแล้ว เม้นรวบยอดเลยแล้วกันนะคะ

ตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นปีที่แล้วค่ะ ชอบน้องตี้มาก ถึงแม้แรกๆจะอ่อนแอเกินไปหน่อย และถูกหมาป่าขย้ำจนน่าสงสาร แต่ก้เชียร์น้องมาตลอด
ดีใจมากค่ะในที่สุดน้องก็มีความสุขซะที ตามมาปีกว่าๆรู้สึกได้อยู่เป็นเพื่อนตี้มายาวนานจริงๆ ผูกพันมากค่ะ
ขอบคุฯนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน จะติดตามเรื่องต่อไปแน่นอนค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 23-01-2015 13:05:27

ขอบคุณที่ทำผลงานดีๆมาให้อ่านนะครับ
สำหรับคนที่ไม่ได้ประสบความสำเร็จในความรักแบบคุณกฤตกับน้องตี้
พอได้อ่านแล้วก็มีความสุข เหมือนตัวละครได้ถ่ายทอดสิ่งที่เราฝัน เราหวัง
ถึงในชีวิตจะไม่ได้เป็นเหมือนในนิยาย แต่แค่ได้อ่านนิยายที่มีความสุข ทำให้เราจิ้น ฟินนนน นั่นก็เพียงพอเแล้ว

#เป็นกำลังใจให้ทำผลงานต่อๆไปครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 23-01-2015 20:42:31

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 23-01-2015 20:43:16

ขอบคุณนะค่ะ ที่แต่งนิยายดีๆๆ มาให้อ่านกัน
รอรวมค่ะ อยากได้น้องตี้ กลับบ้านโตย ^_____^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-01-2015 21:25:30

เป็นเรื่องที่ได้ด่าพระเอกตลอดๆๆ 55555555
แต่สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 23-01-2015 23:08:20

เคลียร์กันได้หมดซะทีนะตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 24-01-2015 15:53:09

รู้สึกหายหน่วงตามน้องตี้เลยล่ะค่ะ
เหมือนลูกสาวออกเรือน 5555555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 25-01-2015 02:35:38

 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 26-01-2015 15:13:29

อ่านรวดเดียวจบเลยยย สนุกมากคะ
เนื้อเรื่องบีบหัวใจ อึดอัด เศร้า เคล้าน้ำตาดีแท้
ขอบคุณเนื้อเรื่องดีดีคะ  :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 26-01-2015 21:12:57

จบแล้ววววว  ลุ้นตั้งนานน (แอบหวังให้น้องตี้ดัดนิสัยพี่กฤตกว่านี้อีกหน่อย)
5555  พี่กฤตหื่นมากกกก :hao6: :hao7: :hao5: :katai2-1: :z10: :z13:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 26-01-2015 23:21:48

จำได้ว่าเคยอ่านแต่ตอนนั้นน่าจะยังไม่จบ กลับมาอ่านใหม่รวดเดียวจบเลย สนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: real port ที่ 28-01-2015 21:02:48

มองผ่านเรื่องนี้ไปหลายรอบมาก..รอจนจบแบบแฮปปี้จึงเข้ามาอ่าน
เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมประทับใจมากๆเทียบเท่า..ลมเหนือ...
อ่านไปแล้วรู้สึกไม่สบายคล้ายเป็นหวัดครับหายใจไม่ออก แน่นอก
น้ำตาน้ำมูกไหล อ่านไปหน่วงไปลุ้นไป
อึดอัดมากแต่ก็หยุดอ่านไม่ได้เลยอ่านจบในสองวัน
ยกให้เป็นนิยายในดวงใจสาขา...ดราม่าครับ
จะติดตามเรื่องอื่นๆครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 03-02-2015 19:57:26

Happy Ending  :mew1: น้องตี้กับตาลุงกฤต

ว่างๆก็มาลงตอนพิเศษได้นะคะ อยากเห็นตอนพิเศษตาลุงหึงน้องตี้บ้างอะไรบ้าง

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 14-02-2015 09:41:56

เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ Twenty-Four-Seven


รุ่งอรุณมาถึงตั้งแต่ก่อนธีระจะตื่น เพราะเมื่อรู้สึกตัว ภายในห้องก็สว่างไปด้วยแสงของพระอาทิตย์ที่ทอลอดม่านโปร่งเข้ามา ลำแสงอบอุ่นแยงตาเสียจนนัยน์ตาที่หรี่ปรือต้องรีบปิดลง

“อืม...”

เด็กหนุ่มส่งเสียงครางอย่างงัวเงีย เขาพลิกตัวไปอีกด้านพลางยืดมือไปหมายจะดึงหมอนมากอด แต่แล้วเสียง ‘แกรบ’ และสัมผัสที่ต่างจากหมอนก็ดึงเปลือกตาอันหนักอึ้งให้แย้มขึ้น

หือ?

ภาพของสิ่งที่อยู่บนหมอนดึงดูดความสนใจจนนัยน์ตากลมโตเปิดกว้าง ธีระยกมือขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ฝาด เพราะสิ่งที่มือของเขากำลังสัมผัสคือช่อกุหลาบที่ใหญ่และยาวยิ่งกว่าแขน ดอกกุหลาบทุกดอกเป็นสีแดงเข้มขนาดเกือบเท่ากำปั้น จัดวางเป็นทรงกลมอยู่ภายในผ้าตาข่ายเนื้อแข็งสีครีมและรัดด้วยริบบิ้นสีเบอร์กันดี

ใบหน้าของเด็กหนุ่มเรื่อสีเลือดฝาดด้วยความตื่นเต้น เขาผุดลุกขึ้นนั่งพลางหยิบช่อกุหลาบมาประคอง แม้ว่าร่างกายจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดสักชิ้นก็ไม่รู้สึกหนาว เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดึงดูดความสนใจไปจนหมด

นี่คือช่อกุหลาบของเขา...ช่อกุหลาบวาเลนไทน์ช่อแรกในชีวิต...

ธีระเหลือบเห็นซองใส่การ์ดทำจากกระดาษสาสีครีม เมื่อหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน ใบหน้าที่เปล่งปลั่งอยู่แล้วก็ยิ่งฉายรัศมีแห่งความสุขมากขึ้น

‘Happy Valentines.’

ไม่มีถ้อยคำหวานซึ้งนอกเหนือจากนั้นหรือแม้แต่ชื่อคนให้ แต่เพียงเท่านี้ก็คงมากที่สุดเท่าที่จะคาดหวังจากกฤตภาสได้แล้ว ธีระอ่านทวนข้อความที่เขียนอย่างหวัดๆ ด้วยปากกาหมึกซึมซ้ำไปซ้ำมา ความสุขที่อัดแน่นทำให้ไม่อาจหุบยิ้ม เช่นเดียวกับความอุ่นร้อนบนหน่วยตาที่บ่งบอกว่าน้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อ

ไม่ได้สิ จะร้องไห้ทำไมนะเรา ไม่มีเรื่องต้องเสียใจสักหน่อย

ธีระคิดพลางใช้อุ้งมือปาดคราบชื้นบนหางตาออก เขาก้มลงสูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของดอกกุหลาบเข้าเต็มปอด กระทั่งรู้สึกว่าหัวใจที่เต้นรัวเพราะความตื่นเต้นเริ่มสงบถึงค่อยหันไปหยิบโทรศัพท์ แต่พอจะกดโทรออกก็นึกขึ้นได้ว่าเช้านี้กฤตภาสมีนัดประชุมสำคัญกับลูกค้า

งั้นแค่ส่งข้อความหาก็แล้วกัน ถ้าพี่กฤตได้อ่านก็คงตอบมาเอง...

เด็กหนุ่มตั้งใจจะถ่ายรูปช่อดอกไม้แนบไปกับข้อความ แต่ขณะที่กวาดตาไปรอบห้องก็เหลือบเห็นเงาในกระจกบนประตูตู้เสื้อผ้า กระจกบานนั้นยาวเท่ากับความสูงของตู้จึงทำให้เห็นร่างเปลือยของตัวเองได้ทั้งตัว เด็กหนุ่มมองภาพนั้นแล้วมุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เรื่องอะไรจะยอมถูกเซอร์ไพรส์อยู่คนเดียว...



++------++



ภายในห้องประชุมที่บริษัทของลูกค้า กฤตภาสนั่งฟังหัวหน้าฝ่ายการตลาดอธิบายแนวคิดของอิเว้นท์ที่ต้องการจะให้เขาจัดโดยมีผู้บริหารอื่นร่วมฟังอีกหกคน ขณะที่กำลังจดบันทึก โทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะก็สั่นเพราะมีข้อความเข้า ชายหนุ่มเหลือบเห็นว่าเป็นข้อความจากธีระจึงเลื่อนนิ้วดูว่ามีเรื่องอะไร แต่พอเห็นรูปที่เด็กหนุ่มส่งมาให้ก็ลุกพรวดขึ้นจนทุกคนชะงัก

“คุณกฤต มีอะไรรึเปล่าครับ?”

หัวหน้าฝ่ายการตลาดถามอย่างตกใจเพราะใบหน้าของกฤตภาสเครียดคล้ำน่ากลัวเหลือเกิน คิ้วเข้มหนาทั้งสองข้างขมวดมุ่นจนแทบจะผูกเป็นปม ส่วนริมฝีปากบางก็กระตุกเหมือนกำลังขบกรามแน่น

“ขอโทษนะครับ ผมจำเป็นต้องคุยกับสายนี้ด่วน เดี๋ยวผมกลับมา”

ชายหนุ่มไม่รอดูว่าใครจะพยักหน้าหรือไม่ก็ก้าวเร็วๆ ออกไปจากห้อง เมื่อเดินไปถึงมุมลับสายตาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกอย่างรวดเร็ว

Rrrrrr..... Rrrrrr.....

ธีระซึ่งกำลังนั่งนับกุหลาบอยู่บนเตียงสะดุ้งเพราะเสียงโทรศัพท์ พอเห็นหน้าจอก็ยิ่งแปลกใจที่กฤตภาสโทรมา เพราะเขาเพิ่งจะส่งข้อความไปหาไม่ถึงสามนาที

“ฮัลโหล? พี่กฤตประชุมเสร็จแล้วเหรอ?”

“เซี้ยวดีนักนะ คืนนี้ไม่อยากนอนใช่ไหม?”

ธีระหัวเราะพรืดเมื่อได้ยินคำขู่ เขานึกสีหน้าของคู่สนทนาออกว่าตอนนี้คงทำให้ใครต่อใครที่เห็นพากันเสียวสันหลังไปหมดแน่

“พี่กฤตไม่ชอบหรอกเหรอ? ตี้นึกว่าพี่กฤตชอบดูรูปโป๊ของตี้ซะอีก”

“ตี้...”

กฤตภาสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไอ้ชอบน่ะเขาชอบอยู่แล้ว แต่ใครใช้ให้เด็กนั่นถ่ายรูปตัวเองนอนคว่ำทำตายั่วยวนใส่กล้อง บนตัวมีกลีบกุหลาบแดงแต่งแต้มจนอยากช่วยปัดออก แถมดันถ่ายให้เห็นเนินสะโพกโค้งงอนน่าขยำนั่นอีกเล่า เล่นส่งรูปนั้นมาแต่เช้าแล้วเขาจะเอาสมาธิที่ไหนมาทำงาน!

“คืนนี้โดนหนักแน่ โทรบอกเพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้จะลาหยุดได้เลย”

ธีระฟังแล้วก็หน้าแดง แต่ยังไม่วายใช้น้ำเสียงไม่สะทกสะท้านย้อนกลับ “ตี้อยากรู้จะแย่แล้วว่าจะโดนหนักแค่ไหน ทำไมพี่กฤตไม่กลับมาตอนนี้เลยล่ะ?”

เด็กหนุ่มได้ยินเสียงหัวเราะ จากนั้นกฤตภาสก็ขู่ด้วยน้ำเสียงแหบต่ำที่คลายความเร่าร้อนลง ทว่าก็ยังทำให้คนฟังหน้าร้อนวูบไม่ต่างกัน

“เตรียมตัวไว้เลยนะ”

ธีระหัวเราะขณะถูกตัดสาย นี่ถ้าหากกฤตภาสอยู่ใกล้ๆ เขาคงกระโดดกอดแล้วจูบแรงๆ ให้หายมันเขี้ยวไปแล้ว คนอะไรปากร้ายช่างแกล้ง แต่กลับทำให้เขาอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วนับดอกกุหลาบต่อ เมื่อครู่เขาเลือกเด็ดบางกลีบมาโปรยบนตัวเพราะไม่อยากให้ดอกกุหลาบแสนสวยเสียรูปทรงเกินไป ส่วนกลีบที่เด็ดออกมาก็เอาไปทับในหนังสือเพื่อจะได้เก็บได้นานๆ

“ยี่สิบสี่ดอก? มีความหมายอะไรหรือเปล่านะ?”

ธีระพึมพำเมื่อนับเสร็จ เขาไม่ปล่อยให้ความสงสัยเคว้งคว้างอยู่นานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์หาความหมายของจำนวนดอกกุหลาบทางอินเตอร์เน็ต เมื่อพบเว็บไซต์ที่ต้องการก็ไล่อ่านความหมายไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอความหมายของกุหลาบยี่สิบสี่ดอกในที่สุด

‘ฉันคิดถึงเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง’

เด็กหนุ่มอ่านทวนความหมายนั้นอีกครั้ง จากนั้นก็ลองอ่านความหมายจากเว็บไซต์อื่นเทียบ และพบว่าถึงแม้จะใช้คำแตกต่างกันไปบ้าง แต่ใจความหลักล้วนเหมือนกันทั้งสิ้น
 
หยาดน้ำใสเอ่อขึ้นบนขอบตาอีกครั้ง และครั้งนี้ธีระเพียงแต่กอดกุหลาบช่อนั้นแน่นขึ้นโดยไม่เช็ดน้ำตาที่ไหลลงมา ริมฝีปากรูปกระจับหยักโค้งเป็นรอยยิ้มจากความสุขที่เอ่อท่วมหัวใจ

ถ้าคนเราสำลักความสุขจนตายได้ ตั้งแต่เช้าเขาก็คงตายไปหลายรอบแล้วแน่ๆ
 
ธีระคิดขณะมองช่อกุหลาบในมืออย่างหวงแหน ความอุ่นอวลในอกทำให้เขาอยากไปหากฤตภาสถึงที่แล้วโถมตัวเข้ากอดแรงๆ จากนั้นก็จะพร่ำพูดคำว่ารักให้ฟังจนกว่าจะเบื่อ ในเมื่อเขาได้รับรู้ถึงคุณค่าของตัวเองขนาดนี้ ทำไมจะไม่อยากตอบแทนความรู้สึกเดียวกันกลับไปเล่า
 
คืนนี้พี่กฤตต้องรีบกลับมานะ ตี้อยากบอกให้รู้ว่าตอนนี้ตี้มีความสุขแค่ไหน แล้วก็แทบจะรอพูดประโยคเดียวกับความหมายของกุหลาบช่อนี้ให้พี่กฤตฟังไม่ไหวแล้ว



++---END---++



A/N: เนื่องในวันวาเลนไทน์ ขอเอาตอนพิเศษหวานๆ ของตากฤตกับน้องตี้มาฝากคนอ่านแก้คิดถึง ตอนนี้จะอยู่ในรวมเล่มด้วยนะคะ เชื่อหรือไม่ เราเขียนตอนนี้ตั้งแต่วาเลนไทน์ปี 57 ซึ่งเนื้อหาในเรื่องหลักตอนนั้น น้องตี้เพิ่งจะยอมกลับมาฝึกงานต่อหลังจากตากฤตไปตามที่บ้านได้ไม่นาน ทั้งคู่ยังไม่รู้ใจตัวเองเลย เรารู้สึกว่าเนื้อหาในตอนพิเศษนี้มันหวานเกินหน้าเนื้อหาหลักไปเยอะก็เลยตัดสินใจเก็บไว้ก่อน กระทั่งปีนี้ที่เขียนเรื่องหลักจบเสียที เลยได้โอกาสเอาตอนพิเศษมาแปะ ถือว่าเป็นของขวัญวาเลนไทน์ควบสองปีไปเลยแล้วกันนะคะ 

ปล. เนื่องจากไม่ได้ยึดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นในวาเลนไทน์ปีนี้ซึ่งตรงกับวันเสาร์ ก็เลยเขียนให้เป็นวันธรรมดาไปค่ะ เพราะถึงยังไงมันก็ไม่ใช่วันหยุดราชการอยู่แล้วเนาะ

ปล. 2 ตอนนี้สั้นก็จริง แต่ตอนพิเศษตอนอื่นๆ ที่จะอยู่ในรวมเล่มยาวนะ (บอกไว้ก่อน ฮาาา)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-02-2015 10:55:33

หวานมากจนน้ำตา และน้ำตาลท่วมจอจริง ๆ ค่ะ  คือไม่เจอน้องตี้โมเมนท์ (ยั่วยวน). มานาน เลยแอบสะใจคุณกฤตนิด ๆ ที่โดนน้องเอาคืนแบบหวานจนน้ำลายหก เชื่อว่าคุณกฤตคงต้องรีบปั่นงาน และกลับบ้านเร็วกว่าปกติแน่นนอน.  :laugh:


รอตอนต่อไปค่ะ. และรออ่านแบบยาว ๆ จากในเล่มนะคะ  :L1:


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-02-2015 11:17:22

 :impress2: เป็นการต้อนรับวาเลนไทน์ที่หวานมาก คิดถึงเธอ24ชั่วโมง อยากละลาย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-02-2015 11:26:56

หวานปนยั่วยวน เป็นตอนพิเศษที่หวานมากสำหรับคู่นี้
หนูตี๋เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว ชอบยั่วผัวก็ไม่บอกนะเรา
แล้วพี่กฤตจะได้ทำงานมั้ยละนั่น คงกระสับกระส่าย
อยากมาจัดการเด็กจอมยั่วให้สิ้นฤทธิ์

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: aeyja55 ที่ 14-02-2015 13:04:42

หวานสุดๆ.

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 14-02-2015 15:16:28

หวานลื้มมมมม แม้จะปนอีโรติคหน่อยๆก็ตาม  :hao7:

รอรวมเล่มนะคะ ;)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 14-02-2015 15:25:27

น้องตี้ช่างยั่ว อิอิ พี่กฤตแทบจะเหาะกลับบ้านเลยทีเดียว  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-02-2015 19:43:51

แค่ตากฤตเอากุหลาบมาให้ก็ซึ้งมากๆแล้ว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-02-2015 20:34:57

ิอยากเห็นบทลงโทษจังเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-02-2015 21:47:29

ดีใจที่เห็นน้องตี้มีความสุขมากขนาดนี้
ดีจังเลยน๊าาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 14-02-2015 22:05:29

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 14-02-2015 23:34:00

อ่านตอนนี้แล้วฟินนนนนนนน  :ling1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-02-2015 00:47:43

กรี๊ดดด น้องตี้ขี้ยั่วอ่ะ
ลุงจัดหนักแน่ :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-02-2015 00:56:09

ว๊ากกกกกกกกก อยากอ่านฉากค่ำคืนนี้  :hao6:

ตี้เอ๊ย ในจิตนาการของนิวตี้มีความสุขมากๆเลยหล่ะ

ขอให้สุขนั้นแผ่ออกมาหานิวจริงๆด้วยสักที

ขอบคุณของขวัญปลอบใจคนโสดนะครับ  :กอด1:

+1   :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-02-2015 01:13:58

มีแฟนหื่นต้องหมั่นขยันยั่ว
ดีใจที่น้องตี้มีความสุขจริง ๆ เสียที

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 15-02-2015 04:34:52

แหมมมมม น้องตี้เดี๋ยวนี้แพรวพราวใหญ่ละน้าาาาา

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรากลับมาอ่านบ่อยมาก ๆ เลยจริง ๆ ค่ะ มีความสุขเวลาที่คุณกฤตแกล้งน้องตี้ กร้ากกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 15-02-2015 19:46:29

 :-[ อั้ยยย หวานล้ำลึก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 15-02-2015 21:36:09

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 15-02-2015 21:58:01

ทุกครั้งที่เป็นงานของ bellbomb จะต้องแวะเข้ามาอ่านทุกที
ครั้งนีี้ก็ไม่ผิดหวัง ถึงจะอยากชกคุณกฤตหลายรอบ ตอนไม่รู้จักเข้าใจความรู้สึกตัวเอง
หรือความรู้สึกของน้องบ้าง

คู่ของณรงค์กับรักก็น่ารัก เสียดายอยากให้พี่ปิ๊กมีคู่บ้าง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 15-02-2015 22:32:43

ฮั้ยย่ะะะะะะะะะะะะ  นึกภาพละฟินนน กรุบกริบมากอิหนูของป๋าาาาา 55555

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 15-02-2015 22:55:26

อั้ยยะ!!!

อยากอ่านตอนน้องโดนจัดหนักจัง น่าจะฟินน่าดู :haun4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 15-02-2015 23:10:09

หวานมากกกก อยากอ่านตอนพี่กฤตกลับมาจัดการน้องตี้จอมยั่วจัง
โฮะๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 15-02-2015 23:56:00

ตอนพิเศษน่ารักฟินเว่ออออ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 16-02-2015 07:01:29

น่ารักมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 16-02-2015 11:12:07

ไม่โพสท่าถ่ายอีกสักสี่ห้ารูปไว้แกล้งพี่กฤตตอนเครียดๆล่ะตี้ (สงสารคนในห้องประชุมชะมัด) o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 16-02-2015 13:54:34

น้องตี้ ซนจริงๆนะเรา
แต่เห็นหยอกเล่นกันแบบนี้เราก็มีความสุขไปด้วย
ปลิ้มปริ่มค่าา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 16-02-2015 15:48:01

โอยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก >//////<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 16-02-2015 15:52:53

อยากได้อีกสักตอนจัง :impress2:
ปลื้มปริ่มมากๆๆๆๆค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 17-02-2015 14:01:16

+1+เป็ด
อ่านไปยิ้มไป ชอบๆๆ มีความสุขมากๆนะตี้
คืนนี้จัดไป24 ดอก 555555 /เกินไปๆๆ/

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 17-02-2015 18:48:05

^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 19-02-2015 11:27:05

น้องตี้ช่างยั่วได้น่าฟัดจริง ๆ  เล่นเอาคุณกฤตมาดหลุด สะดุ้งเลย
นึกแล้วอยากไปอยู่ใต้เตียงเขาจัง จัดหนักแค่ไหนหนอ :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 19-02-2015 18:58:28

รอตอนพิเศษตอนอื่นๆด้วยค่า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 19-02-2015 20:10:26

หวาน และสั้น
+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 20-02-2015 15:02:07

หวานนนนนน

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 21-02-2015 14:13:43

ชอบที่ตากฤตไม่ปล่อยน้องตี้แบบนี้จัง ไม่งั้นคงไม่ได้คืนดีกันแน่เลย

ตอนพิเศษหวานมากกก ถ้าเค้าเป็นตากฤตนี้อาจมีการยกเลิกประชุมกระทันหันไดันะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ รับวาเลนไทน์จ้า (14/02/15) p.98
เริ่มหัวข้อโดย: devilpoo ที่ 25-02-2015 18:06:54

ตามมาอ่าน จากคุณรงค์ สงสารตี้ เจอความรักของตัวเองแล้วดีใจด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 27-02-2015 23:11:32

สวัสดีค่ะทุกคน ไม่ได้เจอกันนาน คราวนี้ Bellbomb มาพร้อมข่าวดีสำหรับแฟนๆ ของตากฤตกับน้องตี้ที่เคยบอกว่าอยากเก็บเรื่องนี้แบบรวมเล่ม อ่านรายละเอียดการจองได้ที่กระทู้แรกที่หน้า 1 เลยนะคะ เปิดรับจองถึง 15 พค. นี้ค่า ^_____^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 28-02-2015 22:57:27

ขอบคุนคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: kdpmvip4 ที่ 01-03-2015 13:43:18

อ่านรวดเดียวจบไม่ได้หลับได้นอนเลยทีเดียว
ขอเก็บตังก่อนนะคะ ไม่รู้จะทันหรือเปล่า ฮืออ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-03-2015 21:48:47

 :ling2: :ling2: :ling2: :mc4: :mc4: :mc4: :ling2: :ling2: :ling2: :mc4: :mc4: :mc4: 

เก็บตังคสักพัก ๆ ๆ ๆ ๆ  :katai5:


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 04-03-2015 19:20:50

หนูกลับมาแล้วค่ะพี่ริน!
อ่านยาวๆ รวดเดียวไปเลยยย

โอ้ยยย จะขาดใจตายกับพระเอกแบดบอยคนนี้จริงๆ
คุณกฤตหล่อออ พี่รินบรรยายได้แบบหล่อมากก(หนูเพ้อ)
หนูจะเลวไปนิดๆ(หรออ) แต่มาดขรึมๆ ของพี่กฤตเท่มาก!

ตอนที่แล้วที่น้องตี้คบกับพี่รงค์ ก็ไม่ได้รู้สึกเอ็นดูอะไรน้องมาก เพราะเอาเข้าจริงตอนนั้นเชียร์รักมากๆ อยากให้รักกลับมาหาพี่รงค์ อยากให้สมหวังกัน เลยไม่ได้เห็นใจอะไรน้องตี้มากมายด้วยล่ะ  แต่เรื่องนี้น้องตี้ของเราน่าเอ็นดูมากค่ะ หลงรักน้องเลยล่ะ น้องดูโตขึ้นจริงๆ แล้วก็ดีใจกับน้องมากๆ ที่สุดท้ายก็ฟันฝ่าจนหาที่หมายปลายทางของตัวเองจนเจอในที่สุด

ชอบหลายๆ ฉากมากค่ะ มันละมุนในตัวของมันเอง จนบางทีตาคุณกฤตเองก็คงไม่เอะใจว่าตัวเองมีโมเม้นอบอุ่นกับเค้าด้วย ชอบสุดๆ คือตอนที่คนนึงนั่งอยู่หน้าประตูห้องน้ำ อีกคนอยู่ที่ประตูในห้องน้ำ แล้วคุยกัน โมเม้นมันน่ารักดีค่ะ

เรื่องนี้ชอบคุณพ่อของคุณกฤตมากค่ะ ท่านรักคุณกฤตมากจริงๆ
พี่หมอเหวิน ก็เป็นเพื่อนที่ดีมาก ชอบพี่กฤตกับพี่หมอตอนเถียงกัน สนุกดีค่ะ 5555

ครอบครัวตี้น่ารักมากค่ะ

สุดท้ายแล้ว ไรอันที่โผล่มาที่น่านน่ารักมากจริงๆ
ขอบคุณพี่รินสำหรับเรื่องนี้ค่ะ รอติดตามเรื่องต่อๆ ไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 04-03-2015 21:00:20

สวสัดี คุณ Bellbomb

ผมเพิ่งเข้าเล้า ครับ

ควรจะอ่านเรื่องนี้ เรื่องแรกเลยใช่ไหม

o13 ท่าทาง พี่กฤต เสน่ห์จะแรงมากกกกกกก


กำลังจะทยอยอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ด้วย ครับ 

  ลำนำรักสีรุ้ง ,  เมื่อหัวใจเราใกล้กัน  , แม้นมั่นคำสัญญา

 แต่อ่านคำโปรย ....ชอบเรื่องนี้มากกกก

  • ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก  •


 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจังไม่กินหัวหอม ที่ 05-03-2015 22:26:26

อ่านสองวันจบเลยเรื่องนี้  ดำเนินเรื่องแบบนี้เราชอบนะ
ตัวละครได้เรียนรู้กันและกัน ทุกตัวมีความคิดและปมหลัง
ใช้ตัดสินอดีตและปัจจุบัน ซึ่งจริงๆแล้วทุกตัวละครทำให้เราได้คิดตาม
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่อง ขอบคุณเรื่องราวที่ถ่ายทอด
ผ่านตัวละคร ขอบคุณมากครับ จะติดตามผลงานในเรื่องต่อไปอีกครับ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: poyhoney ที่ 18-03-2015 16:54:32

ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ มีความรู้สึกว่าพอคืนดีกันแล้ว ทำไมตี้แรดจัง 555555 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: nutgen ที่ 11-04-2015 01:41:52

ช่วงแรกๆบีบคั้นหัวใจมากๆ สนุกมากเลยคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 18-04-2015 22:37:43

ตอนพิเศษนี้

ผมนิเลือดเกือบไหล

เฟียวจิงๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-04-2015 07:50:31

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้
มันหน่วงแล้วก็เศร้ามาก เสียน้ำตาไปเยอะ T_T
แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ลุ้นน่าดูเลย ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: envylover ที่ 29-04-2015 01:51:16

อ่านเรื่องนี้ แล้วหน่วงๆตลอดเรื่อง แต่จบได้หวานมากเลยค่ะ จากตอนแรกเกลียดพระเอกมาก ตอนนี้รู้สึกชอบขึ้นมาแล้ว ฟินสุดๆ น้องตี้ก็ช่างยั่วเหลือเกิน

ดีแล้วที่น้องได้มีความสุขซักทีนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 29-04-2015 01:57:19

หน่วงดีแท้  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - เปิดจองฉบับรวมเล่ม ถึง 15 พ.ค.นี้ (p.1)
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 29-04-2015 12:50:04

สงสารธีระ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 24-05-2015 10:06:47

เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ Pillow Talk

ตัวเลขบนนาฬิกาดิจิตอลบอกว่าเลยเวลาห้าทุ่มแล้ว แต่ธีระซึ่งนอนหนุนหมอนอยู่บนเตียงกลับยังไม่หลับ เด็กหนุ่มพิมพ์ข้อความแชทกับเพื่อนในมือถือขณะฟังเสียงใครบางคนกำลังอาบน้ำไปเรื่อย
 
ไม่นานนักกฤตภาสก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำพลางใช้ผ้าขนหนูซับผมที่ยังชุ่ม เมื่อเห็นว่าธีระยังไม่หลับก็มุ่นคิ้ว
 
"เลิกเล่นมือถือก่อนนอนได้แล้วตี้ เดี๋ยวก็สายตาเสียหรอก"
 
"ครับๆ ขอคุยกับเมธกับซันอีกแป๊บ"
 
เด็กหนุ่มตอบทั้งที่สองตายังจดจ่อกับหน้าจอโทรศัพท์ กฤตภาสไม่พูดอะไรมากกว่านั้นเพราะไม่ชอบย้ำเรื่องเดิมซ้ำซาก เขาเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วก็หยิบไดร์เป่าผมออกมาเสียบปลั๊ก
 
ธีระเหลือบมองคนที่กำลังเป่าผมไปพลางขยี้ผมให้แห้ง จากนั้นก็วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วลุกเดินเข้าไปใกล้
 
"มา ตี้ช่วย"
 
เด็กหนุ่มหยิบไดร์เป่าผมจากมือกฤตภาสแล้วค่อยๆ เป่าไปตามเรือนผมที่ดำขลับและดกหนา ขณะเดียวกันก็ใช้ปลายนิ้วนวดไปตามหนังศีรษะด้วยแรงกำลังดี กฤตภาสเคยเล่าให้เขาฟังว่าไม่เคยทำสีผม ซึ่งอาจเป็นสาเหตุให้เส้นผมดำเป็นเงาและดูสุขภาพดีกว่าผมของเขาเสียอีก
 
หลังจากผมของกฤตภาสเริ่มหมาด ธีระก็ปรับโหมดไดร์เป็นลมเย็นแล้วเป่าต่อ พอผมแห้งสนิทแล้วจึงปิดไดร์แล้วก็ใช้มือทั้งสองบีบนวดไปบนไหล่กว้างให้ กฤตภาสหลับตาลงพลางระบายลมหายใจยาว ครู่หนึ่งชายหนุ่มก็ปรือตาขึ้นแล้วหันกลับมา บนมุมปากมีรอยยิ้มแต้มบางเบา
 
"มาอ้อนแบบนี้นี่กะขออะไรหรือเปล่า?"
 
"เปล่าซักหน่อย นานๆ ทีตี้ก็อยากเซอร์วิสบ้างแค่นั้นเอง"
 
เด็กหนุ่มตอบพลางย่นจมูก กฤตภาสหัวเราะขณะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
 
"นอนได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้จะได้ไปบ้านคุณยายแต่เช้า"
 
"อื้อ"
 
ธีระก้าวไปบนเตียงพลางซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม เขานอนตะแคงมองกฤตภาสที่ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกก่อนจะหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นสวม จากนั้นก็มองจนกระทั่งอีกฝ่ายปิดไฟแล้วเดินมาทิ้งตัวลงนอนข้างกัน
 
ภายในห้องไม่ได้มืดสนิท ธีระซึ่งนอนตะแคงจึงเห็นได้เลือนรางว่ากฤตภาสยังไม่หลับตา เด็กหนุ่มกระถดตัวเข้าไปจนชิดแล้วก็กระซิบถาม
 
"คุณยายของพี่กฤต...ใจดีใช่มั้ย?"
 
"อืม คนละแนวกับแม่พี่เลยล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก"
 
กฤตภาสตอบก่อนจะหันมาแนบริมฝีปากบนหน้าผากเนียน คุณยายของเขาเคยชวนหลายครั้งแล้วว่าให้พาธีระไปเยี่ยมและร่วมทานอาหารที่บ้าน แต่เพราะบางสัปดาห์เด็กหนุ่มก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด บางครั้งก็ติดนัดไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาจึงไม่ได้เร่งและรอจนกระทั่งเจ้าตัวบอกว่าพร้อมจะไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่กับเขาด้วยตัวเอง
 
ประสบการณ์เมื่อครั้งที่ได้พบกับหม่อมหลวงมุกตาภาคงจะยังฝังใจ เขารู้และไม่โทษที่ธีระค่อนข้างหวั่นเกรงญาติฝ่ายแม่ของเขา แต่โชคดีที่คุณยายไม่ใช่คนใจแคบ ดังนั้นถ้าเขาคอยอยู่ข้างๆ ย่อมไม่มีอะไรน่าวิตก
 
"ไม่รู้คุณยายจะชอบขนมสาลี่ที่ซื้อให้หรือเปล่า"
 
กฤตภาสหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงพึมพำ หลังจากตกลงกับเขาได้แล้วว่าจะไปเยี่ยมบ้านคุณยายด้วยกันช่วงวันหยุด เมื่อกลางสัปดาห์ธีระก็โทรให้แม่ซื้อขนมสาลี่จากร้านดังในเมืองแล้วส่งไปรษณีย์ด่วนพิเศษมาให้ ตอนนี้ขนมเหล่านั้นแช่อยู่ในตู้เย็น รอเวลาที่จะได้นำไปมอบให้ผู้สูงวัยในวันรุ่งขึ้น
 
"ถ้าเป็นขนมไทยคุณยายพี่ชอบทั้งนั้นแหละ เราก็เลิกคิดมากได้แล้ว ถ้าไม่นอนซักทีพี่จะได้ชวนทำอย่างอื่น"
 
คนตัวเล็กกว่าหน้าแดงซ่าน ธีระรีบซุกหน้าเข้ากับอกกฤตภาสเหมือนจะบอกว่าอยากนอนมากกว่า กฤตภาสจึงโอบเอวเพรียวแน่นเข้าแล้วก็หลับตาลง แต่แล้วก็ปรือตาขึ้นอีกครั้งเมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสนุ่มหยุ่นที่แตะบนปลายคาง
 
"ไม่อยากนอนจริงๆ สินะ"
 
"ใครว่า แค่กู้ดไนท์คิสเท่านั้นหรอก ตี้นอนล่ะ"
 
ธีระเอ่ยก่อนจะพลิกตัวตะแคงไปอีกทาง กฤตภาสนึกมันเขี้ยวจึงจับไหล่อีกฝ่ายให้หันกลับมา จากนั้นก็ดันตัวขึ้นคร่อมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
 
"เด็กเอ๋ยเด็ก กู้ดไนท์คิสของจริงมันต้องแบบนี้ต่างหาก"
 
คนที่อยู่ด้านล่างไม่ทันได้ส่งเสียงเมื่อริมฝีปากถูกบดเบียด ธีระหายใจหอบเมื่อกฤตภาสเพิ่มความลึกล้ำของรสจูบจนแทบสูดลมเข้าปอดไม่ทัน สองมือยกขึ้นเกาะเกี่ยวไหล่หนาราวต้องการหลักยึดจากความรู้สึกเหมือนกล้ามเนื้ออ่อนแรง ครู่ใหญ่กว่าเขาจะมีโอกาสสูดหายใจเต็มปอดอีกครั้ง กระนั้นก็รับรู้ได้ว่าริมฝีปากทั้งบวมทั้งชาไปเรียบร้อยแล้ว
 
ขนาดในห้องค่อนข้างสลัว เขาก็ยังเห็นได้รางๆ ว่านัยน์ตาของกฤตภาสพราวประกายอย่างเจ้าเล่ห์
 
"พี่กฤตแกล้งกันนี่"
 
"แกล้งที่ไหน ใครกันแน่ที่มากู้ดไนท์คิสครึ่งๆ กลางๆ ทางนี้ก็แค่สอนวิธีที่ถูกต้องให้เฉยๆ"
 
ไอ้เรื่องพูดเข้าข้างตัวเอง กลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำล่ะถนัดนัก เด็กหนุ่มได้แต่คิดเพราะไม่อยากต่อความให้ยืดยาว เขาลูบไหล่ของกฤตภาสไปมาแล้วก็เอ่ยเสียงอ่อน
 
"นอนกันเถอะครับ พรุ่งนี้ตี้อยากแวะซื้อดอกไม้สักช่อไปให้คุณยายด้วย ขืนพี่กฤตไม่ยอมให้นอน พรุ่งนี้คงไม่ได้ไปหาคุณยายกันพอดี"
 
กฤตภาสหัวเราะก่อนจะยอมทิ้งตัวลงนอนด้านหลังของธีระ ชายหนุ่มรั้งเอวอีกฝ่ายให้เอนพิงอกพลางฝังจมูกลงสูดกลิ่นหอมจากเรือนผมนิ่ม ไม่นานก็รับรู้ได้ว่าคนในอ้อมแขนหลับสนิทจากร่างกายที่ผ่อนคลายและเสียงหายใจเป็นจังหวะ
 
ทั้งที่มีเขาคนนี้อยู่แล้ว ยังจะต้องกลัวคนอื่นไม่ชอบอีกทำไมกัน
 
กฤตภาสเพิ่มแรงโอบโดยระวังไม่ให้คนที่หลับสะดุ้งตื่น เขารู้ดีว่าธีระเป็นคนใส่ใจความคิดของคนอื่นแค่ไหน นิสัยที่โหยหาการเป็นที่รักของคนรอบข้างทำให้บางครั้งเจ้าตัวก็วิตกเกินเหตุ และเขามองว่ามันทำให้เสียสุขภาพจิตโดยเปล่าประโยชน์
 
ไม่ต้องคิดมากหรอกนะตี้ ขอแค่เป็นตัวของตัวเองก็พอแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่าคุณยายจะชอบหรือเปล่า ขอแค่เขาได้เห็นว่าพี่หลงเราแค่ไหน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลทั้งนั้น...
 
 
 
+++---END---++
 
 
 
A/N: สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ รู้สึกเหมือนไม่ได้พิมพ์นิยายมานานมาก (ที่จริงก็กำลังพยายามพิมพ์เรื่องใหม่อยู่น่ะแหละ แต่ยังไปไม่ถึงไหน) พอดีเมื่อวานนี้เห็นจากเพจนักวาดหลายๆ เพจที่ติดตามว่าเป็นวัน Kiss Day ที่ญี่ปุ่น เลยเกิดไอเดียอยากเขียนตอนพิเศษให้ตากฤตกับน้องตี้ขึ้นมา แต่เขียนไปเขียนมาออกมาคนละอย่างกับที่ตั้งใจไว้ตอนแรกเลย แถมไม่ได้เกี่ยวกับ Kiss Day ซักกะนิด แต่คงช่วยให้หายคิดถึงคู่นี้กันบ้างนะคะ ^_^

ปล.1 ถ้าใครไม่ได้อ่านรวมเล่มอาจจะงงว่าน้องตี้เคยเจอหม่อมแม่ของตากฤตตอนไหน เนื้อหานี้อยู่ในตอน "จุดยืนของหัวใจ" ที่อยู่ในฉบับตีพิมพ์และอีบุ๊คค่ะ

ปล.2 คิดถึงนักอ่านในเล้าทุกคนเลยค่า  :mew1:
 
 
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 24-05-2015 10:23:15

 :o8:คิดถึงตี้และพี่กฤติ. ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษคะ..

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-05-2015 14:55:10

คิดถึง  :กอด1:

 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 24-05-2015 15:30:34

มาทำให้คิดถึงมากขึ้นไปอีก.....

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 24-05-2015 17:47:08

+1

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 24-05-2015 22:51:51

เย่ มาเจอพอดี
หวานเกิ๊นนนน กอดนักเขียนฮับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-05-2015 13:01:45

ตี้เหมือนเด็กเลย  ขี้อ้อน  :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: MUSIX ที่ 26-05-2015 21:19:49

น้องตี้ขี้อ้อนนน น่ารักจัง~~~  :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-05-2015 23:07:27

น้องตี้น่ารักกกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-05-2015 00:06:24

มุ้งมิ้งกันได้อีก อิอิ

ขอบคุณพี่รินนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-05-2015 11:07:36

เป็นโมเม้นท์ที่น่ารักค่ะ
พี่กฤต & น้องตี้

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 27-05-2015 20:27:21

คิดถึงน้องตี้ที่สุดเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-05-2015 22:31:46

คิดถึงงงงงงพี่กฤตกับตี้มากมาย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-05-2015 03:15:41

 น่ารักขึ้นหรือเปล่าเนี่ยตี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 28-05-2015 14:13:47

อร๊าย เพิ่งได้มาอ่านตี้น่าร๊าก   :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-05-2015 06:58:59

น่ารักจัง น้องตี้ไปยั่วพี่เขาก่อนนะ คิสคาง น่ารักก
มีมาต่ออีกป่าวคะ อยากเห็นเด็กน้อยเกร็งๆ ตอนเจอคุณยาย
แต่คุณกฤตรับรองขนาดนี้ผ่านฉิวแน่ๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-05-2015 20:07:36

กอด ๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 06-06-2015 13:19:14

ชอบเรื่องราวของตี้และพี่กฤต เห็นทั้งคู่รักกันอย่างนี้ เราก็มีความสุขไปด้วย ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 07-06-2015 08:20:55

อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ 
อ่านแล้วอารมณ์แบบสงสารน้องมากๆ อิพระเอกก็นะสุดๆ  กว่าจะลงเอยกันได้ อารมณ์หน่วงมีมาตลอดเกือบทั้งเรื่อง แต่ชอบมากๆเลยคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 09-06-2015 15:19:36

คิดถึงมากค่ะ หวานมาก ตี้น่ารักจริงๆ  :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 21-06-2015 11:59:08

ลุงกฤตลุงซึนมากกก
เกลียดมากเวลาเอาแต่ใจไม่คิดถึงคนอื่น
คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกหรือไงห๊า
มันน่าปล่อยให้แก่ตายไปคนเดียว
           :fire:
น้องตี้มีความสุขสักทีนะ
หลังจากนี่ก็กดขี่ข่มเหงตาแก่มันเยอะ ๆ
เอาความสุขของเราคืนมาให้หมด
แนะนำวิธีแก้แค้นนะ
แอบถ่ายผมหงอกลุงแกไว้ ถ้าไม่ตามใจ
จะโพสลงโซเชียล
      :laugh:
ปล.ลุงอย่าลืมเลิกบุหรี่นะ เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 21-06-2015 12:37:08

ยังน่ารักเหมือนเดิมนะตี้
ขอบคุณค่ะ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 22-06-2015 14:29:09

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 22-06-2015 23:27:03

อ้างจาก: Chrysan ที่ 21-06-2015 11:59:08  

น้องตี้มีความสุขสักทีนะ
หลังจากนี่ก็กดขี่ข่มเหงตาแก่มันเยอะ ๆ
เอาความสุขของเราคืนมาให้หมด
แนะนำวิธีแก้แค้นนะ
แอบถ่ายผมหงอกลุงแกไว้ ถ้าไม่ตามใจ
จะโพสลงโซเชียล
      :laugh:
ปล.ลุงอย่าลืมเลิกบุหรี่นะ เป็นห่วง

อ่านคำแนะนำวิธีแก้แค้นแล้วขำก๊ากเลยค่ะ คราวนี้ตากฤตกลายเป็นลูกแมว(?)ในโอวาทน้องตี้แน่ๆ ฮาาา ส่วนเรื่องบุหรี่นี่อีกสักพักน้องตี้คงหาวิธีให้เลิกจนได้ล่ะค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวถุงลมโป่งไปซะก่อน   :really2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 23-06-2015 17:25:10

 :z2: :z2:

รักเลย น้องตี้พี่กฤต

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-06-2015 15:35:17

อ่านจบแล้ว แทบไม่ได้หลับได้นอน
ก็เรื่องมันน่าลุ้นไปเรื่อยๆนี่นา
น้องตี้ได้มีความสุขที่แท้จริงสักที
บอกตรงๆนะ ถ้าไม่มีตอนพิเศษมาต่อ
จะรู้สึกเหมือนตี้ได้สุขแค่แป็บเดียวเอง
ตลอดทั้งเรื่อง ทุกข์เพราะรักไม่ลงตัวตลอด

ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนไปนะ
บางคนก็เปลี่ยนไปในทางดี
บางคนก็เปลี่ยนไปในทางร้าย

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 24-06-2015 18:57:11

คิดถึงคุณกฤตและน้องตี้นะคะะ
สองคนนี้ทำให้นึกถึงคนในชีวิตจริง 55555
พอรักกันแล้ว มีอุปสรรคอะไรก็ข้ามได้หมดนั่นแหละ
คุณกฤตน่ารักขึ้นเยอะมากกก น้องตี้เองก็ด้วยย
โอ้ยยยยย คิดถึงงงงง  :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 15-07-2015 21:58:25

ขอบคุณตอนพิเศษหวานๆ นะคะ เพราะตลอดเรื่องสงสารน้องตี้เหลือเกิน อาภัพเรื่องความรักสุดๆ
เสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยลูกเอ้ยกว่าจะเจอความสุข :mew4:
แต่พอเจอแล้วก็ Happy สุดๆ พี่กฤตทั้งรักทั้งหลง แม่ล่ะอิจฉา(คือแม่อยากเจอเหมือนลูกบ้าง) o18

อยากอ่านตอนพิเศษอีกจังเนอะ อยากเสพฉากฟินๆๆ ให้มากกว่านี้ :o8:

ปล. ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ เราชอบมาก
ปล2. ขอโทษคนเขียนด้วยนะคะที่เราคงไม่ตามอ่านเรื่องของพี่รงค์ อ่านเรื่องของตี้แล้วไม่ชอบณรงค์มากๆ ไปทางเกลียดเลยแระ(ขอโทษคนเขียนด้วยน่าาาา) :mew2:
แต่สัญญาว่าเราจะติดตามเรื่องอื่นๆ แน่นอนค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 16-07-2015 13:15:40

 :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: parin ที่ 16-07-2015 18:04:01

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 19-07-2015 08:01:09

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: BuzZenitH ที่ 01-08-2015 06:39:15

 :กอด1: อ่านแบบรวดเดียวจบ
โอ้วววววว เรื่องนี้ดีกับใจมากจริงๆ
ชอบที่ตัวละครไม่ใส แต่ก็ไม่ได้ดาร์คหดหู่
คือมันสนุก มันดี มันเฟี้ยวฟ้าว อร๊ายยยยยย
 :o8:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 01-08-2015 18:58:16

ตอนแรกที่อ่านคิดว่าจะมืดมน อ่านไปเครียจไป เข้มข้นดี ชอบๆๆๆ อยากได้ตอนพิเศษอีก ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-08-2015 04:47:41

ผม...พลาดตอนพิเศษที่ลงแล้วตั้งหลายเดือน?

ก่อนหน้านี้คงยุ่งเกินไปมั๊งชีวิตผม  :ruready

ขอบคุณมากๆสำหรับตอนพิเศษครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 13-09-2015 21:06:11

สนุกมากค่ะ o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 16-09-2015 13:26:59

โอ๊ยๆๆๆ อิ่มเอมเปรมฤทัย :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: imfckwn ที่ 24-09-2015 16:43:01

ลุ้นแทบตายสำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านจ้า  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelygd ที่ 11-10-2015 14:59:35

 :mew1: สนุกมากเลย อยากบอกว่าเราชอบลุคคุณกฤตตั้งแต่ต้นเรื่อง ยันจบเลย ผู้ชายแบดๆชอบมาก 555
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจเลย หลังจากวุ่นๆ หยุดอ่านเล้าไปหลายเดือน มาเจอเรืีองนี้คือดีงามมาก

เด่วจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆนะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนจร้า

ปล ขอชายแบดๆอีกจิ ชอบหล่อ ร้าย เจ้าชู้ 55

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 14-10-2015 13:11:26

 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: Sweet Coffee ที่ 21-10-2015 15:46:06

สนุกมากเลยค่ะ

คุณกฤตเท่ห์ดี ชอบผู้ชายมาดนิ่ง 555

 :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: You MakeMe ที่ 30-10-2015 05:16:07

 :pig4 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: จั๊กหล่ะ ที่ 07-12-2015 18:44:29

สงสารตี้T_T

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 09-12-2015 23:03:22

อ่านกี่ที่ก็สนุก ชอบมากเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 16-12-2015 16:06:18

ข้ามเรื่องนี้ตลอดดดด ไม่รู้ว่ามีของดีซ่อนไว้
ขอสารภาพว่า พอเห็นชื่อของ ตี้ เป็นตัวเอกก็ไม่อยากอ่าน
พอดีติดภาพมาจากอีกเรื่อง แหะๆ
แต่ตอนนี้เราชอบตี้มากกกกกกก
 o13

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ Pillow Talk โพสต์วันที่ 24/5/15 (p.100)
เริ่มหัวข้อโดย: moonred ที่ 16-12-2015 18:25:45

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 01-01-2016 20:41:29

เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่

คืนวันที่ 31 ธันวาคม ภายในวัดประดับประดาไฟนีออนหลากสีไปจนถึงบริเวณลานจอดรถ ในส่วนของงานวัดมีซุ้มเกมชิงรางวัลและร้านอาหารมากมาย ธีระกับครอบครัวก็อยู่ท่ามกลางผู้คนที่มางานวัดในคืนสิ้นปีนี้

"อ้ำๆ"

"อ้าม ค่อยๆ กินนะครับน้องฟลุ๊ค"

ธีระตักขนมถ้วยป้อนหลานชายตัวน้อยซึ่งนั่งอยู่ในรถเข็น วันนี้เขามางานวัดกับพ่อ แม่ แล้วก็พี่หมูซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้อง ส่วนสามีของพี่หมูอยู่เฝ้าบ้านเพราะว่าปวดท้อง

"กลับมาแล้วจ้า ห้องน้ำคิวยาวเลยรอนานมากเลย"

เด็กหนุ่มหันไปยิ้มให้พี่หมู หญิงสาวเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาโดยลำดับญาติ แต่พ่อกับแม่รับมาเลี้ยงตั้งแต่เขายังไม่เกิดเพราะเคยนึกว่าคงไม่มีลูกกันแล้ว ทั้งสองจึงโตมาเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ

"พี่หมูอยากเดินดูอะไรอีกรึเปล่า?"

"อืม พี่กำลังคิดว่าจะซื้อกับข้าวไปให้พี่ฮิม เผื่อดึกๆ เขาหายปวดท้องแล้วหิวขึ้นมา ตี้จะไปกับพี่มั้ย? หรืออยากแยกไปเดินเล่น?"

"ไปด้วยกันก็ได้ ตี้ก็ไม่ได้อยากดูอะไรเป็นพิเศษ"

เขาช่วยพี่หมูเข็นรถเข็นเด็กไปฝั่งร้านค้าที่ขายอาหาร ระหว่างรออีกฝ่ายซื้อของก็มองไปทางมุมเครื่องเล่นซึ่งอยู่ไม่ห่าง ที่ริมรั้วมีชิงช้าสวรรค์ตั้งอยู่ พอเห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าอยากชวนกฤตภาสมาเดินงานวัดบ้าง แต่แค่นึกว่าฝ่ายนั้นจะทำสีหน้าแบบไหนถ้าถูกชวนขึ้นชิงช้าสวรรค์ เขาก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วมองไปรอบตัวแทน

คืนส่งท้ายปีแบบนี้มีแต่คนมาทำบุญและเดินงานวัดเป็นคู่ หรือไม่ก็มากับเพื่อนวัยเดียวกันเป็นกลุ่มใหญ่ คงมีแต่เขานี่ล่ะที่ต้องมาช่วยเป็นพี่เลี้ยงเด็กเพราะเพื่อนสนิทล้วนแต่กลับบ้าน

"ได้กระเพาะปลากับลูกชิ้นปิ้ง แค่นี้ก็น่าจะพอ ว่าแต่พี่อยากพาน้องฟลุ๊คกลับแล้วล่ะ ตี้จะเอาไง ให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านไหม หรือจะอยู่สวดมนต์ข้ามปีกับพ่อกับแม่ที่วัด?"

"ตี้กลับกับพี่หมูดีกว่า แต่ขอไปบอกพ่อกับแม่ก่อน"

"โอเค งั้นพี่ไปด้วย"

ทั้งสองเข็นรถเข็นเด็กซึ่งมีพ่อหนูน้อยนอนหลับไปทางศาลาวัด ธีระสอดส่ายสายตาท่ามกลางผู้คนที่มานั่งสวดมนต์ข้ามปี เมื่อเห็นพ่อกับแม่ก็คลานเข่าเข้าไปหา

"พ่อ แม่ เดี๋ยวตี้จะกลับบ้านแล้วนะ พี่หมูจะขับรถไปส่ง"

"ได้ ดึกแล้วหมูขับรถระวังด้วยล่ะ จำไว้ว่าถึงเราไม่เมา คนอื่นอาจจะเมาก็ได้ เวลาขับก็อย่าไปแซงใคร รู้มั้ย"

"จ้าพ่อ หนูไม่ขับซิ่งอยู่แล้ว"

"ตี้ล็อคประตูหน้าต่างดีๆ ด้วยนะลูก ถ้ามีอะไรก็โทรมา พรุ่งนี้พ่อกับแม่คงกลับบ้านช่วงสายๆ"

คุณธาริณีหันมาย้ำกับลูกชายบ้างหลังสามีเตือนลูกสาวบุญธรรมไปแล้ว ธีระพยักหน้าก่อนจะตามญาติผู้พี่ออกจากศาลาวัดไปทางลานจอดรถ

"ว่าแต่ตี้จะกลับไปเฝ้าบ้านคนเดียวเหรอ มานอนบ้านพี่ก็ได้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ค่อยไปส่ง"

"ไม่เป็นไรพี่หมู รบกวนเปล่าๆ อีกอย่างอยู่บ้านคนเดียวเดี๋ยวตี้ก็เล่นเกมหรืออ่านการ์ตูนก็ได้ ไม่เหงาหรอก"

"อืม...น่าเสียดายเนอะที่แฟนตี้ติดงานช่วงปีใหม่ ไม่งั้นคงได้ไปเที่ยวเค้าท์ดาวน์กันแทนที่จะกลับมาเฝ้าบ้านแบบนี้"

ธีระยิ้มหงอยๆ แต่ไม่ตอบ เขาเอ่ยขอบคุณญาติผู้พี่ที่มาส่งถึงหน้าบ้าน จากนั้นก็เดินตรงขึ้นห้องนอนชั้นบนแล้วเปิดสวิทช์ไฟ

เงียบจัง...

ธีระคิดขณะงับประตูห้อง เด็กหนุ่มเปิดพัดลมแล้วหยิบไอแพดมานั่งเล่นบนเตียง พอล็อกอินเข้าเฟซบุ๊คก็ได้เห็นเพื่อนแต่ละคนอัพเดทภาพหรือสเตตัสที่บ่งบอกว่ากำลังเตรียมฉลองวันขึ้นปีใหม่ที่ไหนสักแห่ง หลังกดเลื่อนหน้าจอลงมาเรื่อยๆ สายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับภาพของผู้คนซึ่งกำลังเตรียมนับถอยหลังในลานกว้างแห่งหนึ่ง เขารีบคลิกเข้าไปดูรูปใหญ่เมื่อเห็นว่าคนที่อัพโหลดรูปนั้นคือวีณา

รุ่นพี่ของเขาโพสต์รูปจากเวทีจัดงานฉลองปีใหม่ที่ใหญ่ที่สุดกลางกรุงเทพฯ ปีนี้บริษัทของกฤตภาสได้รับมอบหมายให้เป็นผู้จัดงาน พนักงานทุกคนจึงไม่ได้หยุดพักและต้องร่วมกันดูแลงานนี้ให้ลุล่วง นอกจากวีณาแล้วยังมีรูปจากอรรณพ รวมทั้งรุ่นพี่คนอื่นที่ธีระรู้จักตั้งแต่ตอนไปฝึกงานและได้แอดกันไว้ด้วย

เด็กหนุ่มใจเต้นเมื่อคลิกดูรูปไปเรื่อยๆ แล้วเห็นว่าบางรูปก็ถ่ายติดกฤตภาสจากระยะไกล น่าเสียดายที่รูปเหล่านี้เห็นหน้าเจ้าตัวไม่ค่อยชัด ความจริงแล้วกฤตภาสก็มีเฟซบุ๊ค แต่เจ้าตัวแทบไม่เข้าไปอัพเดท ส่วนมากจะอัพเดทใน Linkedin ซึ่งเป็นโซเชียลมีเดียของวัยทำงานมากกว่า ดังนั้นหากธีระอยากรู้ว่าเจ้าตัวทำอะไรระหว่างที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็มีแต่ต้องอาศัยดูจากแอคเคาท์ของคนอื่นเท่านั้น

'สู้ๆ นะครับ อีกนิดเดียวก็ปีใหม่แล้ว ^^'

ธีระพิมพ์ข้อความใต้รูปที่เห็นกฤตภาสค่อนข้างชัดที่สุดแล้วกดเอนเทอร์ คอมเม้นต์ของเขาเป็นเพียงหนึ่งในหลายสิบคอมเม้นต์ที่เรียงกันลงมาด้านล่าง แต่เขาก็หวังว่ากฤตภาสอาจจะได้อ่าน หรืออย่างน้อยก็มีคนไปบอกว่าเขามาโพสต์ให้กำลังใจ

เด็กหนุ่มพับฝาจอไอแพดแล้วเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเดินออกมาอีกครั้งก็เห็นเข็มนาฬิกาชี้เวลาห้าทุ่ม

ใจจริงก็อยากรอถึงเที่ยงคืนแล้วโทรไปสวัสดีปีใหม่อยู่หรอก แต่ช่วงนั้นพี่กฤตคงวุ่นจนรับสายไม่ได้แน่เลย...

ธีระคิดพลางเดินไปที่หน้าต่าง ด้านนอกมีคนจุดพลุแล้ว เสียงร้องคาราโอเกะปนกับเสียงเพลงงานวัดลอยมาจากที่ไกลๆ เขาปิดม่านในห้องแม้จะกันเสียงไม่ได้ จากนั้นก็ปิดไฟแล้วเดินไปทิ้งตัวบนเตียง

ถ้าเป็นไปได้...ก็อยากใช้เวลาในคืนวันขึ้นปีใหม่กับพี่กฤต แต่เอาไว้ปีหน้าก็คงได้ละมั้ง...

เด็กหนุ่มหลับตาลง วันนี้เขาค่อนข้างเพลียเป็นทุนเดิมเพราะตื่นนอนแต่เช้า ไม่ช้าก็ถูกความง่วงงุนฉุดรั้งสติจนดิ่งลึกสู่ห้วงนิทรา


++-------++


เอกอี้เอ้กเอ้ก.....

ธีระรู้สึกตัวตื่นเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณไก่ขันจากโทรศัพท์ เด็กหนุ่มควานมือเปะปะหาแล้วหยิบเครื่องมาดูขณะที่สัญญาณดังขึ้นอีกครั้ง แสงสว่างจัดจากหน้าจอทำให้ต้องหยีตาดูชื่อคนที่โทรเข้า

เอ๊ะ? พี่กฤต?

"ฮัลโหล?"

"ยังนอนอยู่เหรอ?"

"อื้อ...พี่กฤตเสร็จงานแล้วเหรอ?"

เวลาบนจอโทรศัพท์บอกให้รู้ว่าตีห้าแล้ว เด็กหนุ่มยันตัวขึ้นจากเตียงอย่างสะโหลสะเหล แต่ความดีใจที่กฤตภาสโทรหาทำให้ความง่วงจางหายอย่างรวดเร็ว

"อืม เหลือแค่เก็บงานนิดหน่อยก็เลยฝากพวกเด็กๆ ดูต่อแล้วขับรถมานี่ จะกลับด้วยกันเลยไหม? มานอนต่อในรถก็ได้นะ"

ธีระกะพริบตาถี่ เขาเลิกผ้าห่มจากตัวแล้วรีบออกจากห้อง เมื่อลงบันไดไปชั้นล่างก็เห็นรถสีดำคุ้นตาจอดอยู่หน้ารั้ว เด็กหนุ่มยิ้มกว้างขณะผลักประตูรั้วออกและได้เห็นกฤตภาสยืนอยู่ตรงหน้า

"พี่กฤต"

ร่างเพรียวโผเข้ากอดเอวคนที่ยืนรอ เขาเงยหน้าขึ้นยิ้มหวานเมื่อถูกยีผม ไหล่ทั้งสองข้างผ่อนคลายเมื่อได้สูดกลิ่นโคโลญจน์เจือบุหรี่อันแสนคุ้นเคย

"ขอโทษที กำลังหลับสบายเลยสินะ?"

"ไม่เป็นไร ได้ยินเสียงพี่กฤตตี้ก็ตื่นแล้ว"

ธีระยิ้มแล้วซุกหน้าลงกับอกกฤตภาสอีกครั้ง ที่จริงแล้วเขาตั้งใจว่าวันนี้ช่วงบ่ายจะกลับกรุงเทพฯ เพื่อไปทานข้าวเย็นด้วย ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะมาหาก่อนถึงที่บ้านตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น

"พ่อกับแม่ล่ะ?"

"ไปสวดมนต์ข้ามปีที่วัดทั้งคู่เลย ตี้อยู่เฝ้าบ้านคนเดียว"

"เหรอ...งั้นจะโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนไหมว่าจะกลับกรุงเทพฯ? หรือกลับถึงห้องแล้วค่อยบอก?"

"พี่กฤต..." ธีระเงยหน้าขึ้น เขารู้ว่ากฤตภาสคงเหนื่อยจากการทำงานข้ามคืนแล้วยังขับรถมารับเขาถึงที่นี่อีก ถ้าปล่อยให้ขับกลับกรุงเทพฯ ทันทีคงไม่ดีแน่ ต่อให้เจ้าตัวไม่บ่นหรือแสดงอาการว่าเหนื่อยก็เถอะ

"แวะนอนสักตื่นก่อนมั้ยพี่กฤต ฟ้ายังไม่สว่างเลย พี่กฤตจะได้พักด้วย"

"ไม่เป็นไร พี่ไม่ได้ง่วง"

"นอนเถอะ ตี้ยังอยากนอนต่ออีกหน่อย นะ กว่าพ่อกับแม่จะกลับก็สายๆ เผื่อจะได้กินข้าวด้วยกันสี่คน"

เด็กหนุ่มเห็นกฤตภาสเบ้ปากก็ได้แต่กลั้นยิ้ม เขารู้ว่าพ่อกับแม่ไม่ชอบกฤตภาสนัก ส่วนกฤตภาสก็ไม่ใช่คนที่จะพยายามเข้าหาผู้ใหญ่เหมือนกัน แต่ให้เจอกันบ่อยๆ เพื่อสร้างความเคยชินย่อมดีกว่าต่างคนต่างอยู่ เพราะจะให้เขาเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็คงไม่ได้

ดูเหมือนน้ำเสียงกับแววตาออดอ้อนจะได้ผล เพราะหลังจากทำสีหน้าชั่งใจอยู่ชั่วครู่ กฤตภาสก็พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้แล้วกดรีโมทล็อกรถ

"เอาเถอะ นอนพักสักตื่นก็ดีเหมือนกัน ยังไงวันนี้ก็ไม่ได้ต้องรีบไปไหน"

ธีระส่งเสียงในคออย่างดีใจ เขารีบจูงกฤตภาสเข้าบ้าน พอเดินขึ้นไปถึงห้องก็แปลกใจที่จู่ๆ ก็ถูกรั้งไหล่ให้หันไปหา

"พี่...?"

เด็กหนุ่มไม่มีโอกาสเรียกชื่อให้จบเพราะกฤตภาสก้มลงปิดเสียงด้วยริมฝีปาก เสียงครางแผ่วหลุดจากลำคอเมื่อถูกดันให้ถอยจนหงายหลังลงบนเตียง เขาปรือตาขึ้นมองร่างสูงใหญ่ที่ตามขึ้นมาคร่อมอยู่ด้านบน ประกายวิบวับในแววตาบ่งบอกจุดประสงค์ชัดเจน

"พี่กฤตไม่อยากนอนแล้วเหรอ?"

ธีระกระซิบถามโดยไม่ละสายตาจากอีกฝ่าย แต่มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองจนเผยแผ่นอกเรียบตึง คำถามอันขัดกับท่าทางยั่วยวนเรียกเสียงหัวเราะจากคนที่กำลังปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงลง

"จะนอนเมื่อไหร่ก็นอนได้ แต่ตอนนี้ถ้าไม่ได้เสียเหงื่อซักหน่อยคงนอนไม่หลับ"

เด็กหนุ่มหัวเราะบ้างเมื่อถูกดึงกางเกงเอวยืดออกจนพ้นขา จากนั้นเสียงหัวเราะก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางเมื่อกฤตภาสโน้มตัวลงจนไออุ่นห่อหุ้มผิวเปลือยเปล่า ไม่มีใครเอ่ยคำหลังได้สัมผัสกันและกัน ในห้องมีเพียงเสียงหอบหายใจ เสียงการเสียดสีจากการเคลื่อนไหวของร่างทั้งสอง และเสียงเรียกชื่อแหบพร่าแทรกเสียงครางเป็นระยะ

ที่ด้านนอกหน้าต่าง...แสงเงินแสงทองจากพระอาทิตย์เริ่มทอทาบแนวขอบฟ้า นกตัวแรกโผบินจากรังเพื่อออกหาอาหารในเช้าวันใหม่


++---End---++


A/N: ตอนแรกก็นึกว่าคงไม่มีตอนพิเศษมาฉลองปีใหม่แล้ว ปุบปับดันปิ๊งไอเดียระหว่างกินข้าวกับเพื่อนเลยรีบพิมพ์ใส่มือถือเลย คงช่วยแก้คิดถึงตากฤตกับน้องตี้ได้บ้างนะคะ สุขสันต์วันปีใหม่ค่า ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-01-2016 21:04:10

แอร๊ยยย
เค้าหวานกันด้วยยย อิอิ
น้องตี้ช่างยั่ว

สวัสดีปีใหม่และขอบคุณพี่รินมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 01-01-2016 21:34:58

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 01-01-2016 21:39:31

อาจได้ค้างอีกคืนเเน่เลย 55

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 01-01-2016 21:48:47

หวานรับเช้าปีใหม่เลยนะพี่กฤต แต่อย่างว่าน้องตี้น่ารักนี่เนอะ ใครจะอดใจไหว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 01-01-2016 22:16:37

หวานกันตลอดเลยคู่เนี้ย  :o8:
พี่กฤตน่ารักจัง คิดถึงน้องมากสินะ รีบบึ่งมารับน้องเลย
ดีแล้วที่ทำตามที่น้องบอก ไม่งั้นอันตรายออก ง่วงไม่ขับนะจ้ะ
ว่าแต่ สรุปจะได้พักกันหรือเปล่าล่ะนั่น อย่าออกเหงื่อกันเพลินล่ะ 555
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษให้หายคิดถึงน้องตี้พี่กฤตค่า
สุขสันต์ปีใหม่คนเขียนด้วย มีความสุขมาก ๆ ตลอดปีตลอดไปนะคะ  :L1:
 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 01-01-2016 22:25:37

หายคิดถึงนิดๆจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-01-2016 23:03:59

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

คู่นี้ก็หวาน(หรือหื่น)รับปีใหม่กันเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-01-2016 01:08:14

มาให้คลายคิดถึง

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 02-01-2016 02:28:33

สวัสดีปีใหม่ 2016 เช่นกันค่ะ  และขอบคุณที่คอยอัพเดตแต่งตอนพิเศษเรื่องนี้มาให้อ่าน พี่กฤต น้องตี้หวานกันน่ารักดีค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-01-2016 07:07:02

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-01-2016 07:19:02

ได้ฉลองกันรับปีใหม่เลย เย้ๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 02-01-2016 08:54:20

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษรับปีใหม่นะคะ

ทำให้หายคิดถึงน้องตี้ได้บ้าง (คิดถึงคุณกฤตด้วย)

และก็อยากให้มีตอนพิเศษมาฝากบ่อยๆจะดีมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-01-2016 08:58:28

สวัสดีปีใหม่ค่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-01-2016 11:14:47

น่ารักมากกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: S.nonsuj ที่ 02-01-2016 12:04:48

 :-[ เขิลลลลลลลลลล

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-01-2016 12:24:01

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
สวัสดีปีใหม่คนเขียนด้วยจ้า ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 03-01-2016 21:29:22

โอยยยย อบอุ่น ละมุน มุ้งมิ้งมากกก
ชอบเวลาตี้เรียกว่า พี่กฤต อ่าา
มันดูอ้อนมาก แม้ไม่ได้พูดอะไร  :katai5:
ทำงี้ต่อให้พี่กฤตเหนื่อยแค่ไหนก็สู้อะ
กลับมาหาแน่นอน แฟนน่ารักขนาดนี้  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 03-01-2016 22:03:24

ความหื่นชนะทุกสิ่งซินะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 03-01-2016 22:19:11

คิดถึงน้องตี้>< แต่เดี๋ยวนี้น้งตี้ช่างยั่วนะข่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-01-2016 22:32:11

มีเมียเด็ก ต้องเช้าถึงเย็นถึง อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-01-2016 10:00:15

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 04-01-2016 18:45:08

น้องตี้ อ้อนได้น่ารักมากกกกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 05-01-2016 00:15:19

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-01-2016 00:32:06

กลับมาอ่านอีกรอบ ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 05-01-2016 22:00:55

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-01-2016 00:06:28

แหน่ะ มาโป๊ะลูกเขาในบ้านพ่อแม่เขาอีก 5555 แต่เด็กก็ยั่วเหลือเกิน
คุณกฤตรีบขับมารับน้องตี้เลย คิดถึงอ่ะเด้ น่ารักอ่ะ ชอบตอนตี้วิ่งไปกอดเอว อ้อนจริงลูก พี่เขาก็หลงจะแย่ละ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: basanti ที่ 07-01-2016 17:25:34

สวัสดีปีใหม่ ขอบคุณที่พาน้องตี้มาให้หายคิดถึงนะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 08-01-2016 12:20:45

อ่านรวดเดียวจบเลย ถึงตีห้า ทำงานไม่ไหวเลยวันนี้ อิอิ
บอกเลยว่าอ่านแล้วมันหยุดไม่ได้จริงๆ   :mew1:
 
ไม่รู้ทำไทหมั่นไส้พระเอกมากกกก น่าจะให้ตี้ เอาคืนเยอะๆเลย
น่าจะสนุกดี อิอิ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 09-01-2016 07:02:27

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
 เข้ามาอ่านอีกรอบ...คิดถึงพี่กฤตกับน้องตี้นะคะ 

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 09-01-2016 15:53:08

โอยยยย จ้าาาา
ไม่ได้อยู่ข้ามปีด้วยกันแต่ก็อยู่ตอนเช้าวันใหม่ด้วยกัน
น่ารักกกกกกกก
คิดถึงสองคนนี้จังเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 09-01-2016 18:40:36

ดีใจจังคิดถึงน้องตี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 11-01-2016 09:40:45

 :-[

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-01-2016 20:04:43

พี่กฤตคงคิดถึงน้องตี้มากจนทนไม่ไหว ก็น้องน่ารัก อ้อนเก่งซะขนาดนี้ คงไปไหนไม่รอดแน่นอน  :กอด1:


รอตอนพิเศษต่อ ๆ ไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 11-01-2016 21:03:23

อร้ายย ขอบคุณที่พาน้องตี้กับพี่กฤตมาให้หายคิดถึงเจ้าค่าา  :hao7:
ติดตามผลงานนะค้าาาาา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 22-01-2016 14:40:50

 :pig4: ขออนุญาตแปะสารบัญนะคะ
 บทนำ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2470135#msg2470135), บทที่1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2471363#msg2471363), บทที่2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2474700#msg2474700), บทที่3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2478211#msg2478211), บทที่4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2480402#msg2480402), บทที่5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2484228#msg2484228), บทที่6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2486877#msg2486877), บทที่7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2490552#msg2490552), บทที่8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2493421#msg2493421), บทที่9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2498368#msg2498368), บทที่10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2503452#msg2503452), บทที่11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2512294#msg2512294), บทที่12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2517985#msg2517985), บทที่13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2524835#msg2524835), บทที่14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2530145#msg2530145), บทที่15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2536791#msg2536791), บทที่16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2543835#msg2543835), บทที่17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2576010#msg2576010), บทที่18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2585556#msg2585556), บทที่19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2610424#msg2610424), บทที่20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2626291#msg2626291), บทที่21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2637732#msg2637732), บทที่22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2652826#msg2652826), บทที่23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2664175#msg2664175), บทที่24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2678369#msg2678369), บทที่25  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2688361#msg2688361), บทที่26  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2703753#msg2703753), บทที่27  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2713075#msg2713075), บทที่28  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2729881#msg2729881), บทที่29  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2744267#msg2744267), บทที่30  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2760833#msg2760833), บทที่31  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2774955#msg2774955), บทที่32  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2798286#msg2798286), บทที่33  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2810570#msg2810570), บทที่34  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2820236#msg2820236), บทที่35  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2830424#msg2830424), บทที่36  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2847528#msg2847528), บทที่37  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2860726#msg2860726), บทที่38  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2873347#msg2873347), บทที่39  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2882120#msg2882120), บทที่40  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2898091#msg2898091), บทที่41  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2919121#msg2919121), บทที่42 ครึ่งแรก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2927714#msg2927714), บทที่42 ครึ่งหลัง จบ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2937955#msg2937955), ตอนพิเศษเสียงเพรียกของหัวใจในยามค่ำคืน   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2562389#msg2562389), ตอนพิเศษLet the New Chapter Begin   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2577426#msg2577426), ตอนพิเศษยั่วใจให้เจอรัก   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2623099#msg2623099), ตอนพิเศษTwenty –four-seven   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2963718#msg2963718), ตอนพิเศษPillow talk   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3069682#msg3069682), ตอนพิเศษแสงแรกแห่งปีใหม่   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3271360#msg3271360)

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 22-01-2016 20:40:28

อ้างจาก: dekying kukkig ที่ 22-01-2016 14:40:50  

:pig4: ขออนุญาตแปะสารบัญนะคะ
 บทนำ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2470135#msg2470135), บทที่1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2471363#msg2471363), บทที่2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2474700#msg2474700), บทที่3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2478211#msg2478211), บทที่4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2480402#msg2480402), บทที่5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2484228#msg2484228), บทที่6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2486877#msg2486877), บทที่7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2490552#msg2490552), บทที่8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2493421#msg2493421), บทที่9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2498368#msg2498368), บทที่10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2503452#msg2503452), บทที่11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2512294#msg2512294), บทที่12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2517985#msg2517985), บทที่13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2524835#msg2524835), บทที่14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2530145#msg2530145), บทที่15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2536791#msg2536791), บทที่16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2543835#msg2543835), บทที่17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2576010#msg2576010), บทที่18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2585556#msg2585556), บทที่19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2610424#msg2610424), บทที่20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2626291#msg2626291), บทที่21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2637732#msg2637732), บทที่22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2652826#msg2652826), บทที่23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2664175#msg2664175), บทที่24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2678369#msg2678369), บทที่25  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2688361#msg2688361), บทที่26  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2703753#msg2703753), บทที่27  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2713075#msg2713075), บทที่28  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2729881#msg2729881), บทที่29  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2744267#msg2744267), บทที่30  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2760833#msg2760833), บทที่31  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2774955#msg2774955), บทที่32  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2798286#msg2798286), บทที่33  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2810570#msg2810570), บทที่34  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2820236#msg2820236), บทที่35  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2830424#msg2830424), บทที่36  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2847528#msg2847528), บทที่37  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2860726#msg2860726), บทที่38  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2873347#msg2873347), บทที่39  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2882120#msg2882120), บทที่40  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2898091#msg2898091), บทที่41  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2919121#msg2919121), บทที่42 ครึ่งแรก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2927714#msg2927714), บทที่42 ครึ่งหลัง จบ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2937955#msg2937955), ตอนพิเศษเสียงเพรียกของหัวใจในยามค่ำคืน   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2562389#msg2562389), ตอนพิเศษLet the New Chapter Begin   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2577426#msg2577426), ตอนพิเศษยั่วใจให้เจอรัก   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2623099#msg2623099), ตอนพิเศษTwenty –four-seven   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg2963718#msg2963718), ตอนพิเศษPillow talk   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3069682#msg3069682), ตอนพิเศษแสงแรกแห่งปีใหม่   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39059.msg3271360#msg3271360)

กรี๊ดดดดดด ขอบคุณมากเลยค่ะ เคยคิดว่าจะทำอยู่เหมือนกันแต่ไม่มีเวลามานั่งไล่หาว่าตอนไหนอยู่หน้าไหนบ้าง ขอเอาไปแปะไว้ที่หน้าแรกด้วยนะคะ ทีนี้คนไม่เคยอ่านเรื่องนี้จะได้คลิกอ่านง่ายๆ ละ ><

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-01-2016 04:50:39

ตอนนี้อัพวันเกิดผม แต่ไม่ได้มาอ่านวันนั้น 

ขอบคุณครับ :L2:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: theme ที่ 26-01-2016 17:15:57

สนุกมากกกกกค่ะ
ชอบตี้มากแอบอยากให้น้องใจแข็งๆ กับตากฤตไปอีก
ดีกรีความน่าหมั่นไส้นี่คงเส้นคงวาตลอดเรื่อง ชอบที่แม่ของตี้โทรศัพท์กับกฤตมาก
อยากอ่านตอนพิเศษ เช่นตอนเจอหม่อมแม่ คุณยาย พี่กฤตกับพ่อของตี้
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 27-01-2016 14:17:07

เพิ่งได้อ่าน รวดเดียวจบ ละมุนกับเรื่องนี้มาก ไม่มีหวาน แต่มีงอน มีง้อ มีดราม่าแผ่วๆ   :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: bellbomb ที่ 28-01-2016 12:01:03

อ้างจาก: theme ที่ 26-01-2016 17:15:57  

สนุกมากกกกกค่ะ
ชอบตี้มากแอบอยากให้น้องใจแข็งๆ กับตากฤตไปอีก
ดีกรีความน่าหมั่นไส้นี่คงเส้นคงวาตลอดเรื่อง ชอบที่แม่ของตี้โทรศัพท์กับกฤตมาก
อยากอ่านตอนพิเศษ เช่นตอนเจอหม่อมแม่ คุณยาย พี่กฤตกับพ่อของตี้
ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ ความจริงตอนพิเศษในเล่มจะมีเนื้อหาที่น้องตี้ได้เจอหม่อมแม่+คุณยายของตากฤตอยู่ ส่วนพ่อของตี้กับตากฤตจะมีเท่าที่อยู่ในเนื้อหาหลัก แต่บอกได้แค่ว่าถึงยอมยกน้องตี้ให้แล้ว ป๊ะป๋าก็ยังระแวงและคอยจับตามองลูกเขยคนนี้อยู่ดีค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 29-01-2016 05:25:25

ขอบคุณสำหรับนิยายค่า สนุกมากกกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: มะลิลา ที่ 29-01-2016 07:33:09

ก่อนนอนน้องตี้แปรงฟันด้วยเดนทิสเต้ไว้แล้วชิมิ :z1:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: เขมกันต์ ที่ 18-03-2016 23:05:00

แอบติดตามค่ะ >< ได้มาเมนท์เรื่องนี้เรื่องแรก ขอบอกว่า เราอ่านเรื่องนี้ก่อนเรื่องของณรงค์
แต่พออ่านน้องตี้แล้ว ไม่อยากอ่านเรื่องของณรงค์เลยค่ะ ยังไม่เริ่มก็เกลียดพระเอกอีกเรื่องแล้ววววว
สงสารน้องตี้ นี่ถ้าไม่เจอคุณกฤต จะทำยังไงคะ จะหม่นหมองไปอีกนานแค่ไหน (อินนน) แล้วถ้าคุณกฤตไม่รู้ตัวอีกล่ะคะ
โหยยย อ่านไปเครียดไปค่ะ ยิ่งช่วงท้ายๆ ที่น้องตี้ ไปเหนือแล้วเจอณรงค์ อยากจะ skip ตอนเหล่านั้นไปเลยค่ะ
แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกลัวจะไม่เข้าใจเรื่องปะติดปะต่อกัน

ชอบการเขียนค่ะ ปกติเราชอบเรื่องราวที่มีความเป็นมาอยู่แล้ว แล้วชอบวัยทำงานค่ะ >< พอได้อ่านนิยายของคุณ
เราตกหลุมรักเลยล่ะค่ะ แต่ชอบมากๆ เราชอบคุณฉานกับน้องโจ้ค่ะ หลงรักเลย (และอ่านเป็นเรื่องแรก)

ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ ออกมาให้อ่าน และได้ฝึกภาษาเรื่อยๆ ด้วย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 03-05-2016 23:04:14

เข้าใจตี้แล้ว อ่านมาจนถึงตอน29 ถ้าตี้ไม่หนีนี่จะหนีเิง มันอึดอัดจนทนไม่ไหว  :ling1: :hao7:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-05-2016 04:33:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 26-05-2016 13:53:24

ชีวิตตี้นี่น่าสงสาร ;( แต่สุดท้ายก็ได้เจอที่ของตัวเอง คนของตัวเองแล้วเนอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 28-06-2016 13:19:45

ตี้น่ารัก

 :hao4: :hao3:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 01-07-2016 21:10:41

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 02-07-2016 23:03:45

อ่านจบแล้วววว
ใครว่าพี่เขาเถื่อน
พี่เขาโหด
จริงๆพี่เขาอบอุ่นมากนะ
แค่เป็นคนชอบออกคำสั่งเท่านั้นเองงง

ชอบการที่น้องมันดื้อ
น้องมันไม่ยอมง่ายๆ
เวลาน้องดื้อๆมันน่าหมันเขี้ยวมากกก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 17-07-2016 07:29:49

มันดีต่อใจที่สุดเรื่องนี้ สนุก :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Moopat ที่ 13-11-2016 00:12:32

สงสารน้องตี้  :mew6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 05-01-2017 00:10:52

อ่านจบแล้วค่ะ

ถึงจะไม่เคยอ่านเรื่องราวสมัยที่น้องตี้คบกับพี่รงค์มาก่อน

แต่ถ้าเพราะเหตุนั้นทำให้น้องตี้มีความสุขกับพี่กฤตแบบนี้ก็ถือว่าต้องขอบคุณพี่รงค์ด้วยล่ะค่ะ

สนุกมากๆ อ่านจบรวดเดียวเลย

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 05-01-2017 08:52:59

คิดถึงพี่กฤตกับน้องตี้
พี่กฤตน่าารักมากกกกก
สงสารที่ยังเข้ากับพ่อแม่ตี้ไม่ได้
แต่ก็จะให้เข้ากันก็แปลกๆอยู่
แต่ตี้อ้อนน่ารักมากกกกก
คือไม่แปลกที่พี่กฤตจะรักจะหลงขนาดนี้
 :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 05-01-2017 15:36:54

สนุกอ่ะ พี่กฤตกับน้องตี้เหมาะสมกันมาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-01-2017 18:10:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Swains ที่ 11-01-2017 12:48:23

ตี้เอ๊ย กว่าจะได้มีความสุขเสียน้ำตาไปกี่ลิตรแล้วเนี่ย
จากนี้ก็ใช้ชีวิตให้คุ้มแล้วมีแต่ความสุขนะ
พี่กฤตก็ดูแลน้องดีๆ ล่ะ อย่าทำให้น้องเสียใจ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 17-01-2017 20:08:05

แปะๆๆๆๆ อ่านบทนำไปแล้ว เดี๋ยวจะค่อยๆตามอ่านไปเรื่อยๆนะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung ที่ 23-01-2017 09:23:19

 
   น้องตี้น่าสงสาร แต่สุดท้ายก็มีความสุขได้จริงๆ
   อยากได้หนังสือ จะหาซื้อได้ที่ไหนค่ะ  :L2:

   

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 23-01-2017 18:55:51

คุณกฤตนี่ร้ายกาจจจ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 24-01-2017 08:11:15

อ่านจบแล้ววว งื้อออออ น้องตี้ใส่ชุดนศ.มาอ่อยพี่กฤษด้วย :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 24-01-2017 10:58:19

พี่กฤษนี่ยังคงเป็นผู้ชายวัยสามสิบกว่าที่แซ่บจนตอนสุดท้าย
ฮื้อออ ชอบบบ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 28-01-2017 19:40:02

 :pig4:   :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: The darkness ที่ 20-02-2017 15:58:23

 :man1: มาจองที่ก่อนค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 25-02-2017 13:31:42

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: graciej ที่ 27-04-2017 21:57:29

ชอบคนแบบคุณกฤตนะ อาจจะใส่ใจคนอื่นน้อยไปหน่อย แต่พอตัดสินใจได้แล้วก็ชัดเจนในความต้องการของตัวเองดี

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 14-06-2017 18:00:40

 :-[ :pig4: :-[ :pig4: :-[ :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 21-07-2017 06:28:44

ตายอย่างสงบศพสีขมพูทีีแท้จริง
ทำไมคุณกฤตถึงขยันทำการบ้านขนาดนี้ย้ะ
555555 เนื้อเรื่องหน่วงเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังด้วยความหวานนนนนนนนนนนนนนนบสนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 30-07-2017 14:30:40

 :pig4: :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nutgen ที่ 12-09-2017 12:57:29

อ่านอีกครั้งก็ยังชื่นใจ >_<

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Pinploy ที่ 18-09-2017 21:10:05

 :o8: :-[ :heaven

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Pinploy ที่ 18-09-2017 21:10:42

 :o8: :-[ :heaven

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 21-09-2017 15:50:44

ขอบคุณนะคะ  :3123: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-02-2018 17:39:26

กลับมาอ่านอีกรอบ
รอบนี้ไม่มีน้ำตาค่ะ อาจเพราะจำเรื่องได้เลาๆ
ตี้น่าสงสารมาก ตั้งแต่เรื่องโน้นแล้ว
และเพราะตี้นี่แหละที่ทำให้เราไม่เคยกลับไปอ่านเรืีองโน้นอีกเลย
ทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ สงสารตี้มาก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 06-02-2018 22:39:49

 :ling1:น่าร้ากกกอะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: mpalism31 ที่ 20-02-2018 04:02:47

 :m25: :pighaun: :haun4: :jul1:ตอนพิเศษดีงามไปอี๊กกกกกกกกกกกกกกก เลิ๊บสุดๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 27-02-2018 09:21:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 04-03-2018 21:02:25

เข้ามาอ่านอีกรอบ ชอบและคิดถึงคุณกฤตกับตี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Septemberry ที่ 25-03-2018 10:45:48

ขอบคุณค่าาาาา สนุกมากๆ ♡♡♡

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: CHanbel6104 ที่ 14-06-2018 10:17:32

ได้กลิ่นความดาร์กมาแต่ไกล ต้องหน่วงแน่ๆ  ฮืมมมมม..... :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: CHanbel6104 ที่ 14-06-2018 11:51:30

กฤษเบาๆมือนะ. น้องจะช้ำเอา

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: CHanbel6104 ที่ 15-06-2018 22:33:45

ช้ำไปหมดแล้วววววววววววว :katai5:
ทำไมไม่ถนุถนอมเลยอ่ะโหวววววววว
น้องตี้ช้ำหมดแล้ววว :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: CHanbel6104 ที่ 17-06-2018 13:11:30

เฮียน่าสมน้ำหน้ามาก เป็นไงทีนี้....สมมมม
ทำน้องเสียใจขนาดนี้หนีไปไกลๆเลยตี้ๆๆๆๆๆๆๆ
 :katai5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 25-06-2018 12:55:58

สนุกมากเลยค่ะ.  :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: imkhimaut ที่ 26-06-2018 15:24:36

ช่วยด้วยค่าาาาาเลือดหมดตัวแล้วววว :jul1:
ดีใจที่เห็นน้องมีความสุขอย่างที่ใจตัวเองต้องการสักที #หัวอกคนเป็นแม่ :hao5:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 30-06-2018 22:24:36

 :katai2-1:.มีความหน่วงกำลังดี ดราม่าไม่นาน บีบหัวใจคนอ่านนิดๆ เนื้อเรื่องสนุกดีจ้า

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Luxfern ที่ 10-09-2018 22:50:57

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ สนุกและประทับใจมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 30-10-2018 22:12:04

ทำไมเราเพิ่งเห็นเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 1 (เปิดเรื่องใหม่ 1/9/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 20-11-2018 05:06:41

คงม่าน้ำตาสาดสินะคะ  :hao5: ไหนจะหม่อมๆ ทั้งหลายนั่นอีก

เรื่องมีหม่อมทีไรละม่าเยอะแทบตลอด พวกหัวโบราณ!

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เล่ห์ลวงใจ บทที่ 7 (อัพแล้วจ้า 23/9/56) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 20-11-2018 06:23:01

 :z3: ทำไมทำกับน้องแบบนั้นนนน  :o12:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 29 มาแล้วค่า (24/6/14) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 20-11-2018 10:06:22

ไปเลยลูก ไปให้ไกลๆ เลยตี้ คนแบบนี้ไม่ทำให้รู้บ้างก็ไม่รู้สึกหรอก มันน่านัก

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 42 ครึ่งหลังและอวสาน (19/01/15) p.95
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 20-11-2018 22:43:26

จบสักทีสงสารตี้  :katai2-1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 08-05-2019 07:37:07

กลับมาอ่านอีกแล้ววววววว ^^

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 19-09-2019 02:44:37

 o13 :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนที่ 41 รับปีใหม่กันเล้ย (01/01/15) p.92
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 27-02-2021 06:21:17

ใยหม่อมหลวงนี่ก็ใจดำ 4ปีไม่กลับมาเมืองไทย แม่แก่ๆอยู่เมืองไทยไม่กลับมาดูแลเลย ชีวิตมันถึงได้อาภัพคู่ไง คนอกตัญญู

หัวข้อ: Re: เล่ห์ลวงใจ - ตอนพิเศษ แสงแรกแห่งปีใหม่ โพสต์วันที่ 1/1/59 (p.101)
เริ่มหัวข้อโดย: peachiie ที่ 24-05-2021 20:27:26

 :katai2-1: