พิมพ์หน้านี้ - [[เรื่องสั้น]] ตื้อ❤:ซอโซ่ & พี่ข้าว ::12:: พลิกล๊อค (11.5.55) จบแล้วเจ้าม่ะฮ่ะ!
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ใบพลู ที่ 05-04-2012 15:51:08
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สวัสดีค่า..............
เจอกันอีกครั้ง กับเรื่องสั้นเรื่องใหม่ค่ะ นั้นก็คือ! 'ตื้อ ❤ : ซอโซ่ & พี่ข้าว' :mc4:
มีแอบโปรโมทไปบ้างแล้ว สัญญาว่าจะเอาตอน 1 มาลงพรุ่งนี้ ใช่แล้ว ! พรุ่งนี้จะเอามาลงแน่นอนตอนเช้าเลย มานั่งรอกันได้นะคิ
รักอย่างแรงสำหรับแฟน ๆ ที่ติดตามผลงาน อาจจะมีหลงเข้ามาบ้าง แต่ก็ขอบคุณค่ะ บันไซ!! (เกี่ยวไร- -?)
จากกันอย่างสวยงามค่ะ
จุ๊บ จุ๊บ
:bye2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: มารอค่ะ เปนกำลังใจให้นะ :L2: :L2:
-
เข้ามารออ่านจ้ะ
-
:mc4:
-
รอเลยยยย
-
แจ้งนะคะ แต่ละตอนที่มาลงจะสั้นทุกตอนค่ะ โปรดทำใจกันด้วยนะค่ะ TwT
1 :: ไม่แข่งยิ่งแพ้!
สวัสดีครับผมชื่อ ซอโซ่ เรียนอยู่มหาลัยปี 1 เป็นน้องเฟรชชี่หน้าใสเอ๊า ๆ ที่ยังไม่มีแฟน... ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 1 คน ชื่อโชกุน แต่ผมชอบเรียกมันว่า
กุนเฉย ๆ ครับ ^ ^
“ล็อคเป้าหมาย!”
“...อะไร”
“เตรียมตัว!”
“...ทำอะไรของมึงไอ้โซ่”
“ไปได้!”
“เฮ้ย!”
หมับ!
ไอ้กุนคว้าแขนผมไว้ ผมเลยได้แต่ลุกอย่างเดียว
“อะไรของมึง -*- ไอ้กุน”
“ ‘โชกุน’ มึงจะไปไหนเนี่ย?”
“ไปจีบพี่ข้าว”
“ยังไม่เลิกอีกเหรอ เห็นตามตั้งแต่อยู่ ม.4 แล้ว”
“ไม่! คราวนี้กูจะเอาให้ได้เลย”
ที่ไอ้กุนพูดมันก็ถูก พี่ข้าว เป็นรุ่นพี่ผมที่โรงเรียนเก่า ตอนผมอยู่ ม.4 พี่เขาก็อยู่ม.6 แล้ว ผมแอบปลื้มพี่เขาตั้งแต่ ม.4 ก็...แบบว่า พี่เขาหน้าตาดี หุ่นดี
เรียนดี กีฬาดี เสียงดี ท่าดี(?) คือทุกอย่างเริด เพอร์เฟคไปหมด เป็นผู้ชายที่ผู้หญิง รวมทั้งผู้ชายอย่างผม ใฝ่ฝันจะได้มาอิงแอบแนบกายด้วย >///<
“กูไปละ เอาใจช่วยด้วยนะไอ้กุน”
“โชกุนโว้ย!! ขอให้กินแห้ว!”
ไอ้กุนอวยพรผมได้ดีจริง ๆ ถ้าผมกินแห้วอย่างที่มันบอก ผมจะซื้อแห้วมาให้มันกินให้เข็ดเลย *- -
เป้าหมายของผมยืนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ แถมยังยิ้มให้กับมันด้วย (มัน=โทรศัพท์มือถือ) ผมเดินเข้าไปใกล้ พี่ข้าวเลยเงยหน้ามองผม.. หน้าอย่างนี้
แหละเหมาะที่จะเป็นพ่อของลูก -.,-
“เออ..พี่ข้าวครับ”
“ครับ?”
“ผมชื่อซอโซ่อยู่ปี 1”
“ครับ?”
ครับ ครับ อยู่ได้ ส่วนไหนของพี่ข้าวมัน ‘คับ’ รึไง
“ผม....ผมชอบพี่ เป็นแฟนกับผมได้มั้ยครับ!” พูดไปแล้ว เขินที่สุดในโลกเลย!! -////////-
“....” พี่ข้าวไม่พูดอะไรกับผม คงจะอึ้งที่มีผู้ชายมาขอเป็นแฟน เดี๋ยวก็ชินครับ “พี่....คือ...”
“ผมรู้ว่าพี่ตกใจ แต่ผมชอบพี่จริง ๆ และจริงจังมากด้วย”
“..ไม่ใช่..คือพี่...”
“พี่ข้าว รอนานมั้ย^ ^”
แล้วเสียงดังสิบหลอดก็ดังเรียกชื่อพี่ข้าว บุคคลที่มาใหม่ทำผมทำตัวไม่ถูก ไอ้ม่อน!
“อ้าวโซ่ มีอะไรรึเปล่า?” ม่อนเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ข้าวไว้แล้วถามผม
“...พี่ข้าวกับม่อน...”
“อ๋อ...พอดีว่าเรากับพี่ข้าวกำลังจะคบกันนะ”
“....”
“ไปกันเถอะพี่ข้าว ม่อนหิวแล้ว”
แล้วไอ้ม่อนก็ลากพี่ข้าวออกไป ผมช็อคกับสิ่งที่ได้รับรู้ คู่แข่งที่ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอ และไม่เคยแข่งด้วย กลับต้องมาเจอและชอบผู้ชายคนเดียวกัน
ไอ้ม่อน ไม่จอมอ้อน! ผมไม่ยอมหรอก!
“ไอ้โซ่...เข้มแข็งไว้นะ” ไอ้กุนปลอบผม เหอะ! ที่อย่างนี้ทำมา Sad ด้วย
“หยุดพูด มันยังไม่รู้ผลเลย!”
“อ้าว? แต่ว่า” ไอ้กุนชี้ไปตรงที่ที่พี่ข้าวกับไอ้ม่อนมันยืนอยู่เมื่อครู่
“ไอ้ม่อนมันบอกว่ากำลังจะคบ เพราะฉะนั้น กูก็ยังมีสิทธิ์!”
“มึงคิดว่าจะสู้กับไอ้ม่อนได้เหรอ”
“ยังไม่ลองก็ยังไม่รู้ ถึงจะไม่เคยได้ปะมือกัน แต่กูมั่นใจว่าพี่ข้าวต้องชอบกู”
“เอาอะไรมาตัดสิน”
“ท่าทางอึกอักของพี่ข้าว”
“เฮ้อ...ยังไง?”
“เหมือนจะยังไม่ยอมรับว่าจะคบกับไอ้ม่อน”
“แล้ว?”
“กูจะเข้าแทรกแทรง”
“แพ้ตั้งแต่เริ่มแล้ว”
“ไอ้กุน!!”
“ ‘โชกุน’ มึงคิดดูนะ ไม่มีผู้ชายคนไหนที่มันเล็งไว้แล้วไม่ได้ มึงรู้จักมันดีนี่ ไม่งั้นมึงไม่เลิกคบมันหรอก แพ้แน่ ๆ แพ้ชัวร์ แพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้งแล้ว”
“โว้ย! ไอ้กุน มึงแช่งกู! ไม่สนหรอกว่าอดีตจะเป็นยังไง ไอ้ม่อนมันต้องอึ้งที่กูจะไม่เป็นเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว!”
“....”
“มึงเคยได้ยินมั้ย ‘ไม่แข่งยิ่งแพ้’”
“เออ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเพลงพี่เบิร์ดด้วย - -?”
“มึงนี่โง่จริง ๆ เลย....ก็แบบนี้ไง....อย่าเก็บมันไว้อย่าปิดมันไว้ เมื่อไปเจอใครที่แคร์...ไม่อยากเอ่ยยิ่งช้ำไม่อยากแข่งก็ยิ่งแพ้ และคนที่เราแคร์ไม่มีวันรู้
เลย....”
“...”
“กูบอกพี่เขาไปแล้ว ครั้งต่อไปกูจะต้องเอาพี่เขามาเป็นของกูให้ได้!”
“= =”
.
.
.
.
.
แพ้หรือชนะ ซอโซ่จะเป็นคนตัดสินเอง!!
TBC…
รักคอมมาดี้ของพี่ข้าวกับนู๋ซอโซ่ ฝากให้ผู้อ่านเอ็นดู และดูเอ็นด้วยนะค่ะ
:bye2:
-
งั้นดูอย่างหลังดีกว่า :m20: :m20:
-
ท่าจะฮา?
o13
-
จะ ดูเอน เอ๊ย เอนดึู น้องโซ่ เปนพิเศษเลยจ้า ชอบคนชื่อข้าว22222: :-[ น้องโซ่สู้ๆทำให้พี่ข้าวมา ดูเอน เอ๊ย มาห ก เอนดูให้ได้นะจ้ะ
-
เอาใจช่วยซอโซ่
-
2 :: ตาต่อตาฟันต่อฟัน!
ผมกำลังวางแผนอ่อยเหยื่ออยู่ และคราวนี้มันจะต้องไปได้สวย หึหึ 12 นาฬิกาพี่ข้าวจะเดินมาจนถึงหลังตึก 2 ผมจะดักรอพี่ข้าวอยู่ตรงหลังถังขยะ = =;;
พอเห็นพี่ข้าวแล้วก็จะออกมาประสบอุบัติเหตุแบบตั้งใจโดยลื่นเปลือกกล้วยที่ไม่มีใครกิน? หลังจากนั้นพี่ข้าวจะเข้ามาคว้าตัวผมไว้แล้วเราสองก็สบตากัน
ปิ๊ง ๆ และรักกัน....
“อุปกรณ์พร้อม”
“เยสเซอร์!”
“นาฬิกาพร้อม”
“เยสเซอร์!”
“อวดพรกูหน่อย”
“โชคดี!”
“...แค่นี้เหรอ”
“เออ แค่นี้แหละ กูเชื่อว่าถึงกูไม่อวยพรมึง มึงก็ทำได้อยู่แล้วแหละ”
“ขอบใจ!”
หลังจากสั่งเสีย? เออ เช็คความเรียบร้อย พี่ข้าวก็เดินมาจริง ๆ
ผมเสแสร้งแกล้งทำว่าเดินอยู่แถวนี้ก่อน พอเห็นจุดที่ตัวเองต้องลื่น ก็จงใจเหยียบเปลือกกล้วย แล้วทำท่าจะล้ม
“เฮ้ย!”
หมับ! บิงโก! พี่ข้าวคว้าตัวผมจริง ๆ เยส! ผมเกาะตัวพี่ข้าวไว้ แล้วสบตาเขา เพื่อสื่อความหมายว่า รักผมสิ รักผมสิ (เออ อาจจะเป็นการสบตาเพื่อสั่ง)
พี่ข้าวจับผมยืนดี ๆ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องโซ่”
“ไม่ครับ โชคดีที่พี่ข้าวคว้าทัน”
“ถ้าไม่เป็นอะไรพี่ขอ..”
“พี่ข้าวครับ!”
“ครับ?”
“เรื่องเมื่อเช้า...พี่ข้าวรังเกียจโซ่รึเปล่า”
“รังเกียจ? พี่จะรังเกียจโซ่เรื่องอะไรละ”
“เรื่องที่ผมบอกชอบพี่ ผมรู้นะครับว่ามันแปลกที่ผู้ชายจะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ผมชอบพี่ข้าวจริง ๆ นะครับ!”
“พี่ขอบใจในความรู้สึกดี ๆ ของน้องโซ่นะครับ แต่พี่กำลังจะคบกับม่อน พี่คง..”
“แค่ กำลังจะคบ ไม่ได้คบกันแล้วซะหน่อย”
“.....”
“ถ้าพี่ข้าวไม่ว่าอะไร รับโซ่ไว้ศึกษาดูสักคนไม่ได้เหรอครับ..”
“แต่พี่..”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ข้าว เพราะพี่ไม่ได้นอกใจม่อน แล้วก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดศีล เพราะพี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวโซ่จีบพี่เอง ^ ^ นะครับ..”
“.....แต่พี่รู้สึกไม่ดีนะ”
“ผมเชื่อว่าม่อนคงจะไม่ว่าอะไรถ้าจะมีคู่แข่งเพิ่ม”
“...”
มัดมือชก ตกเหยื่อซะเลย ถ้าไอ้ม่อนมันรู้ว่า ผู้ชายที่มันกำลังสอยและคิดว่าไม่มีคู่แข่งแล้ว จะกลายเป็นของผมและต้องแข่งกับผม มันจะทำหน้ายังไง....
“เป็นไงไอ้โซ่ สำเร็จมั้ย”
“จะบอกว่าสำเร็จแล้วก็ยังไม่ใช่ แค่พี่ข้าวยอมศึกษากูก่อนเท่านั้น”
“พร้อม ๆ กับไอ้ม่อน?”
“ช่าย..”
สำเร็จไปอีกขั้น (ไหนว่าไม่สำเร็จ - - ?) ต่อไปก็รอให้เหยื่อกินเบ็ตแล้วกระตุกที่เดียวให้อยู่หมัด! คราวนี้ ไอ้ม่อนก็ไอ้ม่อนเถอะ ร้องไห้แง ๆ แน่..
วันต่อมา เหตุการณ์ตื่นเต้นก็เกิดขึ้นกับผม..
ปัง!
“โซ่! ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง!”
“ทำอะไร?”
“เรื่องพี่ข้าว อย่าบอกนะว่าไม่รู้เรื่อง!”
“อ๋อ...ใช่ มีอะไรละ”
“หน้าด้าน! ก็รู้ว่าม่อนกับพี่ข้าวกำลังจะคบกัน ยังคิดจะแทรกอีก!”
“ให้มันน้อย ๆ หน่อยม่อน กำลังจะคบ ไม่ได้คบกันแล้ว หน้าด้านตรงไหน....หรือว่ากลัวโดนหมือนที่เคยทำกับคนอื่นเขาไว้”
“....ไม่ได้กลัว!”
“ถ้าไม่ได้กลัว คู่แข่งเพิ่มแค่นี้ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหานี่...”
“....คิดจะเอาคืนเรื่องตอนนั้นใช่มั้ย”
“ไม่! อดีตก็ส่วนอดีต เรื่องตอนนั้นมันตายไปกับคนที่ชื่อ ‘คิส’ แล้ว”
ใช่ ผมลืมมันไปหมดแล้วหลังจากที่โดนเพื่อนรักสุทสวาทอย่างไอ้ม่อนมันแทงข้างหลังจนขึ้นมาทะลุถึงหัวใจ ลงไปที่ตับไต ไส้ และพุง ผมก็ตัดเพื่อนกับ
มัน แล้วก็ยกแฟนให้มันไปด้วย ‘คิส’ คือแฟนของผมตอน ม.3 ไอ้ม่อนมันอ่อยก็เลยได้คิสไป ร้ายมั้ยละ
“ปากแข็ง”
“จะว่ายังไงก็ช่าง ต่อไปนี้เราเป็นคู่แข่งกันโดยแท้จริงแล้ว ถ้าร้ายมาก็ร้ายตอบ ตาต่อตา...”
“ฟันต่อฟัน!” มันต่อท้าย...
แล้วไอ้ม่อนก็เดินสะบัดหน้าออกไป ชิส์ ผมไม่มีวันยอมให้เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว
“ถอยไม่ได้แล้วนะ ประกาศไปแล้วด้วย”
“อือ ไม่ถอยหรอก เดินหน้าเต็มกำลัง”
“หวังว่าคงไม่เกิดการนองเลือดเพราะผู้ชายที่ชื่อ ‘พี่ข้าว’ นะ
.
.
.
.
.
แน่นอน! พี่ข้าวต้องเป็นของซอโซ่!!
TBC…
เบา ๆ อีกหนึ่งตอน รักใครเชียร์ใครโหวตกันเยอะ ๆ นะค่ะ
นายเอกเรื่องนี้จะพยายามทำตัวฮา+แซ่บอีกเรื่อย ๆ ค่า...
:bye2: แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆน้องโซ่
-
คู่แข่งร้ายไม่ใช่ย่อย
หวังว่าหนูโซ่คงมีแผนการเจ๋งๆสู้นะ
-
โหคู่แข่งท่าจะร้ายนะโซ่นะ
สู้ๆ จ้า เชียร์สุดใจ ^^
-
รอตอนต่อไปค่ะ
เชียร์ซอโซ่น้า
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ซอโซ่สู้ๆ
-
3 :: จริงใจไว้ก่อน?
ก่อนจะเป็นแฟนกันต้องเล่าเรื่องของตัวเองให้เขาฟังก่อน
“พี่ข้าว ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง”
“ครับ? จะเล่าอะไรละ”
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพักเที่ยง ผมสอยพี่ข้าวมาแอบคุยกันหลังตึกเรียนที่ค่อนข้างเงียบและคนไม่เยอะ
“เรื่องที่โซ่เล่ามันเป็นประวัติส่วนตัวของโซ่เอง พี่ข้าวจะได้รูจักโซ่มากขึ้นครับ”
“โอเคครับ พี่รอฟังอยู่”
“อะแฮ่ม ผมชื่อจริง ศรันย์รัตน์ นามสกุลสุจภิรมย์ ชื่อเล่น ซอโซ่ (V=ชูสองนิ้ว) เกิดวันที่ 14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ อายุ 19 แล้ว ชอบฟังเพลง ดูหนัง ต้องเป็นหนังแอคชั่นคอมมาดี้ สืบสวนสอบสวน ไม่ชอบหนังผี อ่านหนังสือ กีฬา ชอบว่ายน้ำกับวิ่ง ชอบสีดำกับเขียว กินได้ทุกอย่าง”
“ขี้ละ”
“= =;; พี่ข้าว...ถามจริงรึเปล่าจะได้ตอบจริง”
“พี่ล้อเล่น ต่อสิ”
“...งานอดิเรกทำงานบ้าน ชอบเที่ยวน้ำตกมากกว่าทะเล ไม่ชอบหน้าร้อนหน้าหนาวหน้าฝน..”
“อ้าว? แล้วชอบหน้าไหนละ”
“ชอบหน้าพี่ข้าว...คิกคิก ผมมีแฟนคนแรกตอน ป.6 แบบปั๊บปี้เลิฟ..”
“ผู้หญิงเหรอ”
“ผู้ชาย ...มีอีกครั้งก็ตอนม.3 คบกันได้ 3 เดือนก็ถูกเพื่อนสนิทคาบไปกิน..”
“ใครเหรอเพื่อนสนิท”
“พี่ข้าวอย่ารู้เลย ถ้าผมบอกไปแล้วพี่ข้าวอาจจะมองว่าผมกำลังใส่ร้ายคู่แข่ง....ละไว้ในฐานที่เข้าใจแล้วกันครับ”
“อ๋อ....พี่พอจะรู้แล้ว”
“แล้วผมก็กำลังจะมีแฟนอีกทีก็ตอนปี 1 นี่ แหละ แต่ยังไม่เป็นทางการ...”
“ซอโซ่ตลกจัง พี่ชอบ...”
“...”
O_O! นี่ผมตาฝาด เอ๊ย! หูฝาดไปรึเปล่า พี่ข้าวบอกว่าชอบผม ผมไม่ได้ตีความหมายผิดนะ ก็พี่เขาพูดแบบนั้นจริง ๆ นี่ เปอร์เซนต์ชัยชนะพุ่งพรวดเลยอ่ะ >_<
“เงียบทำไมพี่พูดอะไรผิดเหรอ”
“...เออ ที่พี่ข้าวบอกว่าชอบ....นี่ พูดจริงหรือพูดเล่นครับ”
“ก็...ยังไงดีละ อยู่กับโซ่แล้วพี่รู้สึกสนุกอ่ะ มันก็....”
“ก็....”
“คือ...พี่...”
“....”
ผมลุ้นว่าพี่ข้าวจะพูดว่าอะไร จนน้ำลายจะไหลออกจากปากอยู่แล้ว จนกระทั่ง...
“พี่ต้องไปเรียนแล้ว ไปก่อนนะครับ”
“...อะ”
พี่ข้าวรีบชิ่งไปเลยครับ ไม่รู้กันเลยว่าพี่เขาจะบอกอะไร แต่ว่า....ไอ้อาการอ้ำอึ้งแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงนะ ///
เลิกเรียน...
ผมกลับบ้านพร้อมกับไอ้กุนปกติ แต่ไม่ปกติก็คือ ผมเห็นพี่ข้าวยืนอยู่ที่หน้ารั้วมหาลัย พี่เขากำลังรอใคร?
“อ้าวพี่ข้าว รอใครครับ ~”
“พี่มารอเรา”
“ผม?”
ผมมองหน้าไอ้กุน มันเองก็ทำหน้าไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
“นี่ครับ” พี่ข้าวยื่นเศษกระดาษแผ่นเล็กใส่มือผม “เบอร์ไทร.พี่เอง^ ^”
“คะ...ครับ”
โอ้ Buddha เจ้า!! พี่ข้าวแจกเบอร์ให้ผม!! เยส!
“พี่ข้าว!! ม่อนมาแล้ว ~”
แล้วผมก็ต้องเซ็งเมื่อมีอีกคนเข้ามาแทรก -*- ไอ้ม่อน
“โทษที!”
มันกระแทกผมอ่ะ นังตัวร้าย!
“เออ ไม่ถือ!”
“เวลาตอนเย็นเป็นของม่อน รู้นะเมื่อตอนกลางวันโซ่เอาพี่ข้าวไปกก!”
“อย่าใช้คำนั้นเลย เพราะยังไม่ถึงกับกกหรอก แต่ก็ไม่แน่ ~”
ผมพูดแล้วชูกระดาษแผ่นเล็กที่เพิ่งได้มา ผ่านหน้าไอ้ม่อน มันมองตามอย่างสงสัย
“อะไรนะ!...”
“ม่อน! กลับกันเถอะครับ^ ^”
แล้วพี่ข้าวก็ลากมันออกไป อิอิ
“รู้สึกว่าอะไรอะไรจะเริ่มเข้าทางมึงแล้วนะ มึงไปทำอะไรพี่ข้าวมาละ”
“ก็ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่จริงใจเท่านั้น”
“จริงใจ ยังไง?”
“ก็..แค่เล่าประวัติส่วนตัวให้พี่ข้าวฟัง แค่นี้ละ”
“= =;; เป็นการจีบที่สุโค่ยเลยว่ะ”
“^ ^ เจ๋งใช่ม้า ~”
.
.
.
.
.
ยกนี้ผมชนะ เพราะผมได้เบอร์โทร.พี่ข้าวมาแล้ว ~
TBC…
น่ารัก.... คิดเหมือนกันรึเปล่า...
:-[
-
เชีบร์ซอโซ่
เต็มกำลัง
น่ารักอ่ะ :L2:
กด+เป็ดจ้า
-
ได้เบอร์แล้วจะจีบยังไงต่อคะ
-
ซอโซ่สู้ๆ
-
เชียร์ซอโซ่นะ แต่แอบสงสัยนิดนึงว่าทำไม
พี่ข้าวต้องไปกับม่อนด้วยในเมื่อยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
-
น้องโซ่หน้ารักอะ
เอาใจไปเลย
-
4 :: ฝัน หวาน อาย จูบ
วันนี้ท้องฟ้าขมุกขมัว เมฆดำลอยเด่นอยู่เหนือหัวผม ทำไมมาลอยที่หัวผมคนเดียวละ -*- อ๊ะ? ไอ้กุนอยู่กับไอ้ม่อน ได้ไง?
“มาแล้วเหรอ ~” ไอ้ม่อนทักผมเสียงสูง (เพื่ออะไร?)
“มีไร”
“จะบอกว่า ม่อนจูบกับพี่ข้าวแล้ว^ ^”
“...”
เหมือนถูกมีดเล่มโตแทงเข้าตัดขั้วหัวใจ ทำไม...ทำไมมันมืดอย่างนี้ ใครปิดไฟ! อ้าว..ไม่ใช่ผมหลับตา แล้วก็ยังไม่ตาย ไม่มีมีดที่ไหนมาแทงผม มีแต่คำพูดอย่างชัยชนะจากไอ้ม่อนเท่านั้น..
“มาบอกเพื่ออะไร”
“ก็....คิดว่าจะได้เห็นน้ำตาจากใครบางคน...ไปดีกว่า..” แล้วมันก็เดินลั้นลาจากไป
ดีแล้วละที่เดินไป ถ้าอยู่ต่อไอ้ม่อนไม่ได้เรียนหนังสือแน่! (จะทำอะไร : คนแต่ง //เปล่า แค่ทำให้มันดูแรงเฉย ๆ : ซอโซ่)
“จะเชื่อที่มันพูดเหรอไอ้โซ่”
“ไม่รู้ แต่มีอีกคนที่รู้”
ผมจับจ้องไปที่ร่างสูงโปร่งของคนที่เดินมาพอดี โชคดีที่ไอ้ม่อนไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วไม่อย่างนั้นถ้ามันเห็นพี่ข้าว มันคงวิ่งไปเกาะแขนเกาะขาอีก
พี่ข้าวเดินเข้ามาหาผม ยิ้มแป้นมาเชียว
“น้องโซ่ไม่เห็นโทร.หาพี่เลย”
“โซ่ยุ่ง ๆ นะครับ”
“...อืม..มีอะไรรึเปล่าครับ หน้าน้องโซ่ดูไม่ดีเลย ไม่สบายหรือว่ามีเรื่องครับ”
พี่ข้าวใช้หลังมืแตะหน้าผากผมเบา ๆ อยากรู้จังทำแบบนี้กับไอ้ม่อนด้วยรึเปล่า...ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห พี่ข้าวจูบกับม่อนจริง ๆ เหรอ แล้วทำไมพี่ข้าวถึงได้ทำตัวปกติได้อีกละ หรือไอ้ม่อนพูดโกหก หรือไอ้ข้าว...เออ พี่ข้าวคิดจะเก็บไว้ทั้งสองคน... ทำไมในหัวผมถึงมีคำถามเยอะแยะอย่างนี้นะ
“พี่ข้าว พักแล้วเราไปเจอกันที่เดิมได้มั้ย”
“ได้สิ พี่ไปก่อนนะ”
“ครับ”
พี่ข้าวเดินลับสายตาผมไป ผมลงนั่งกับเก้าอี้ ใบหน้าเคร่งขรึม
“จะถามพี่ข้าวใช่มั้ย”
“ใช่!”
“แล้วถ้าจริง จะทำยังไง”
“ก็จูบด้วย”
“เฮ้ย! มึงบ้ารึเปล่า จะไปทับที่ไอ้ม่อนมันเนี่ยนะ”
“ไม่แคร์ แล้วถ้าจูบเสร็จแล้ว จะถามพี่ข้าวว่า ของใครเด็ดกว่ากัน”
“เออ ตามใจ +_+;;”
พักกลางวัน...เวลาที่รอคอยก็มาถึง คำตอบที่อยากรู้ก็ใกล้เข้ามาทุกที จูบหรือไม่จูบ!
“มีอะไรจะถามพี่เหรอ”
“พี่ข้าวมีอะไรกับม่อนรึยัง”
“ยังครับ ทำไมถึงถามละ”
“แล้ว......................พี่ข้าวจูบกับม่อนรึยัง”
“......”
ไม่ตอบก็แปลว่าจูบไปแล้ว มันเป็นเรื่องจริง ไอ้ม่อนไม่ได้โกหก
“....พี่ข้าว ตอบสิ ที่เงียบ มันเรื่องจริงเหรอ...”
“...คือ...มันก็ไม่เชิงว่าจูบ..
“ยังไง? จูบนี่มันมีไม่เชิงด้วยเหรอ”
“ก็...พี่ไม่ได้เต็มใจ คือ...เมื่อวานจู่ ๆ ม่อนเขาก็คว้าพี่ไปประกบปากเฉย ๆ มันแค่แตะกันนะ..”
“...ยังไง”
“...ก็..”
แล้วพี่ข้าวก็คว้าตัวผมเข้าไปเอาปากแตะปากกับผม พอเคลื่อนหน้าออก ใบหน้าผมก็ร้อนทันที ก็ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายถูกทำนี่ -///-
“แล้ว..แบบไหนถึงเรียกว่าจูบละ...”
“...แบบนี้ไง...”
และก็อีกครั้งที่พี่ข้าวคว้าผมเข้าไปหา แต่ครั้งนี้พี่ข้าวจูบไม่ได้แตะปากกัน จูบของพี่ข้าวมีกลินเลม่อน มันหอมหวานอมเปรี้ยว...อะไรกัน! ผมตั้งใจว่าจะเป็นฝ่ายจูบนะ แต่ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ละ พี่ข้าวจูบผมเนิ่นนาน รู้สึกดี...และอยากได้อะไรที่มันมากกว่านี้อีก มากกว่าการจูบ...
“อืม...”
พี่ข้าวถอนปากออกจากปากผม แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่น ๆ
“เออ...พี่ข้าวเป็นอะไรครับ”
“พี่..พี่ตื่นเต้น พี่เพิ่งเคยจูบกับผู้ชายในสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรกอ่ะ”
“คิก ๆ ”
“หัวเราะอะไร”
“พี่ข้าวน่ารัก”
“ครับ พี่รู้ตัว”
โคตรจะหลงตัวเองชะมัด = =;; พี่ข้าวดันตัวผมออก
“รู้แล้วนะ แบบไหนของพี่ที่เรียกว่าจูบ”
“ครับ”
“พี่ไปนะ”
“ครับ”
พอเห็นหน้าพี่ข้าวแล้ว ก็รู้สึกว่าตัวเองพูดน้อยลง คงเป็นเพราะตื่นเต้น แล้วก็อาย อายกับจูบหวาน ๆ ที่ตอนแรกคิดว่าต้องฝันไปแน่ ๆ
หยิกตัวเองซะเลย
โอ๊ย!
ไม่ได้ฝัน เรื่องจริง >///<
.
.
.
.
.
ได้จูบกับพี่ข้าว! เมื่อวานได้เบอร์โทร. วันนี้ได้จูบ แล้ววันพรุ่งนี้และต่อ ๆ ไปจะได้อะไรละ!!
TBC…
กรี๊ดดดไปกับความค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปของทั้งสอง
:-[
-
ดีมากที่ไม่คิดเอง เออเองนะโซ่ มีไรถามพี่เค้าเลย
-
เห็นชื่อเรื่อง ก็รู้แล้วว่าจะต้องเชียร์ใคร (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-04.gif)
เชียร์พี่ข้าวดีไหม (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/a-10.gif)อ๊ะ ไม่ได้ๆ ต้องเชียร์น้องโซ่
พี่ข้าวเหมือนจะชอบโซ่มากกว่า
-
พี่ข้าว ระวังตัวบ้าง
ก็ดีนะ ท่าทางม่อนจะร้ายไม่เบาเลย
-
ซอโซ่ชนะขาด
555555555+
น่องม่อนแพ้แล้วนะ
-
:impress2:
-
มาตอ่มาต่อ
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นายเอกเราแรงได้อีก :m25:
-
ซอโซ่สู้ๆ
ซอโซ่สู้แล้วอิม่อนตาย(?)
:laugh:
เอาพี่ข้าวมาให้ได้นะน้องโซ่
:a2:
-
จุดพุล ให้ น้องโซ๋
-
วันต่อๆไปขอเผด็จศึกพี่ข้าวไปเลยซอโซ่
-
:impress2:
-
5 :: ใจเอย ❤
ตอนนี้ผมกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก พี่ข้าวมากินข้าวกับผมแทบทุกกลางวันเลย แต่เสียดายที่ไม่ได้กลับด้วยกัน และดูเหมือนไอ้ม่อนมันจะหงอย ๆ ลงไป ซึ่งผมเองก็มองว่าดีที่มันแสดงอาการออกมาแบบนั้นให้ผมเห็น วันนี้พี่ข้าวชวนผมออกมากินข้าวนอกมหาลัย แต่มีไอ้ม่อนมาด้วย ช่างเป็นก้างขวางคอชิ้นโตจริง ๆ - -*
“พี่ข้าวม่อนอยากกินอันนี้กินกับม่อนนะ ม่อนกินไม่หมด” ไอ้ม่อนเริ่มออดอ้อนพี่ข้าวแล้ว
“เออ..น้องม่อนก็สั่งอันที่น้องม่อนทานหมดสิครับ”
“ก็ม่อนอยากทานจานเดียวกับพี่ข้าวนี่”
“พี่ข้าวคงกลัวม่อนปล่อยยางใส่มั้ง..” ผมเลยพูดแทรกกลางอากาศซะเลย
“- -*”
อาหารที่ผมสั่งมาเป็นข้าว ส่วนของที่ไอ้ม่อนสั่งมากินกับพี่ข้าวเป็นเส้น (พี่ข้าวยอมตามใจไอ้ม่อนมันครับ) จะกินกันลำบากไปมั้ย - -;; แล้วก็ขอSaid อีกหน่อย ใครเขาจัดสรรที่นั่งให้ว่ะ ทำไมไอ้ม่อนกับพี่ข้าวนั่งฝั่งเดียวกัน แต่ผมกลับนั่งคนเดียวในฝั่งตรงข้าม ไม่ยุติธรรมเลย!
พอกินไปได้สักพักไอ้ม่อนเริ่มทำหวานใส่พี่ข้าวให้ผมอิจฉาตาร้อน ของจะขึ้น!
“พี่ข้าว ~ ม่อนอยากทำแบบนี้อ่ะทำกับม่อนนะ”
จะทำอะไรกัน -*- ยังอยู่นะเว้ย!
“ครับ ๆ”
พี่ข้าวยอมด้วยอ่ะ ใจร้ายต่อหน้าต่อตาเลยอ่ะ TwT
ไอ้ม่อนเอาเส้นสีเหลืองยาว ๆ ใส่ปากมันไว้ แล้วอีกด้านที่เป็นปรายเส้นก็จับใส่ไว้ในปากพี่ข้าว แล้วทั้งสองก็ค่อย ๆ กินกันเข้าไป สาธุ! ขอให้เส้นพันลิ้นไก่ตายด้วยเถอะ!
“โซ่ เป็นพยานหน่อยนะ ถ้าเส้นที่กำลังกินอยู่เนี่ยเป็นเส้นเดียวกัน แล้วกินอย่างนี้ไม่ขาด ก็แปลว่าม่อนกับพี่ข้าวเป็นเนื้อคู่กัน^ ^” เหมือนโดนเยาะเย้ยอยู่กลาย ๆ ใครจะดูให้เชอะ
ผมแอบลุ้นไปกับเส้นสีเหลือง ๆ ที่มันเป็นเส้นเดียวกันจริง ๆ และแอบแช่งให้เส้นมันขาด! แต่ดูสิ กินกันจนปากจะถึงกันอยู่แล้วไอ้เส้นเหลือง ๆ มันก็ยังไม่ขาดซักอี อย่างนี้ต้องใช้ตัวช่วย!
ฟึบ!
แล้วทุกอย่างก็ยุติลง เส้นสีเหลืองขาด ไอ้ม่อนมองหน้าผมอย่างเคืองโกรธ ไม่รู้ไม่สน! พี่ข้าวยิ้มให้ผม ^ ^ ตัวช่วยของผมก็คือ ช้อน! จัดการสับมันแทนมีด จนเส้นมันเด้งขาดออกจากกัน เย้!
“โซ่ ทำไม..”
“ขอโทษที มันทนดูไม่ได้ อิจฉาอ่ะ” ไอ้ม่อนขบเขี้ยวเตี้ยวฟัน “พี่ข้าว ~ ลองทำกับโซ่บ้างมั้ย เผื่อเป็นโซ่ ~”
“ครับ^ ^”
สวบ สวบ!
หือ O_o พอผมพูดกับพี่ข้าวว่าจะทำแบบไอ้ม่อนบ้าง มันก็รีบยัดเส้นเหลือง ๆ ที่เหลืออยู่ใส่ปากมันทันที หมด ไม่เหลือ ฮิฮิ (ขำอะไร?) ก็มันทำแบบนั้นแล้วทำให้หน้าตาที่ดูสอาดสะอ้านในตอนแรกเลอะเปื้อนไปหมดนะสิ
“ม่อน ไปล้างหน้าหน่อยมั้ย มันเลอะ..”
“รู้แล้ว!”
แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินกระแทกเท้าไปเข้าห้องนำทันที
ตอนนี้เหลือแค่ผมกับพี่ข้าวแล้ว ต้องรีบรวบรัดก่อนที่พี่ข้าวจะเป็นของไอ้ม่อน!
“เออ พี่ข้าวครับ เย็นนี้เรากลับบ้านด้วยกันนะครับ..”
“ได้สิ”
“จริงเหรอครับ!”
“อือ ทำไมเหรอ”
“ก็ทุกทีพี่ข้าวจะกลับพร้อมม่อนนี่ครับ ผมก็เลยคิดว่า...”
“อย่าคิดมากเลย เย็นนี้พี่จะกลับกับโซ่ครับ”
“^ ^”
ได้กลับบ้านด้วยกันแล้ว ^ ^
ไม่นานไอ้ม่อนก็กลับเข้ามาที่โต๊ะ
“พี่ข้าวกินอิ่มแล้ว ไปกันเถอะครับ ~”
“ครับ”
เราสามคนออกจากร้านอาหาร ผมแยกตัวออกมาก่อน ปล่อยให้ไอ้ม่อนใช้เวลาอยู่กับพี่ข้าวไปก่อน เพราะตอนเย็นยังไงพี่ข้าวก็อยู่กับผม ^ ^ พอเข้าเรียนก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลย ใจผมมันอยู่กับพี่ข้าวตอนกลับบ้านแล้วครับ อยากให้เลิกคลาสเร็ว ๆ จังเลย ...
“ไอ้โซ่ เป็นอะไรว่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตั้งแต่เข้ามาแล้ว”
“เหรอ...มันออกอาการขนาดนั้นเลยเหรอ”
“โง่ใช่มั้ย....มีอะไรไม่เล่านะมึง”
“ก็แหม~ กูกำลังมีความสุขหัวใจพองโตนี่..”
“เรื่องอะไรละ? พี่ข้าวขอมึงแต่งงาน?”
“เร็วไป ๆ ยังไม่ถึงเวลา...วันนี้กูกับพี่ข้าวจะกลับบ้านพร้อมกัน”
“แล้วไอ้ม่อนละ”
“กูไม่รู้”
“มันคงยอม”
“กูไม่สน”
“....”
“มึงช่วยกันมันให้ทีนะ^ ^”
“...ลำบากกูอีกแล้ว - -;;”
เวลาเลิกเรียนมาถึง ผมด้อม ๆ มอง ๆ ว่ามีไอ้ม่อนมาป้วนเปี้ยนรึเปล่า.....ไม่มี ผมรีบไปหาพี่ข้าวที่คณะ วันนี้พี่เขาเลิกช้ากว่าผม..
“น้องมาหาใครเหรอ”
“พี่ข้าวครับ”
“เป็นอะไรกับไอ้ข้าวละ”
จะอยากรู้ไปทำไมฟะ! หน้าตาก็งั้น ๆ ไม่ตอบให้เสียปากหรอก!
“เป็นว่าที่แฟนพี่ข้าวครับ”
อ้าว ดันตอบไปซะ ?
“วี๊ดวิ้ว ~” พี่คนที่ถามผมส่งเสียงแซว
“ไอ้ณเดชส่งเสียงเหมือนหมาหอนเลย ผีมารึไง”
เสียงพี่ข้าวนี่ ?
“พี่ข้าว^ ^”
“อ้าวโซ่! มาถึงนี่เลยเหรอ?”
“ครับ^ ^”
ทักทายกันเสร็จ ขอเคลียร์เรื่องที่พี่ข้าวพูดกับเพื่อนหน่อย ‘ผีมารึไง’
“พี่ข้าวว่าโซ่เป็นผีเหรอ”
“เปล่าครับ พี่แค่ว่าณเดชว่าเป็นหมานะครับ...งอนเหรอ”
“พี่คนนั้นชื่อ ณเดช? หน้าอย่างกับปลาบู่ชนเขื่อน..”
“น้องว่าพี่เหรอ!”
“อ้าว! ได้ยินด้วยอุตส่าห์ด่าในใจ”
“เด็กมึงร้ายว่ะ ไม่เหมือนคนนั้นเลย”
คนไหน? หมายถึงไอ้ม่อนนะเหรอ มันเคยบุกมาที่นี่ด้วย? คงจะใช่ มันเจอพี่ข้าวก่อนผมนี่....
“พี่เลิกคลาสแล้วไปกันเถอะครับ”
“เบา ๆ หน่อยนะโว้ย!!”
พี่ณเดชเขาอวยพรอะไร แล้วทำไมพี่ข้าวต้องหน้าแดงด้วย? แล้วไอ้กุนมันจะกันไอ้ม่อนสำเร็จมั้ยเนี่ย - -;;
.
.
.
.
.
ได้กลับบ้านกับพี่ข้าวครั้งแรก! ตื่นเต้นชะมัด >_< ❤
TBC…
กำลังเจ้มจ้น โปรดติดตาม....
ขอบคุณค่ะ
:impress3:
-
:z3:คนนั้น คนไหนนนนนน?
-
คนนั้นนี่ ม่อนแน่ๆ
-
คนนั้นคือครายยย
-
ทำไมข้าวต้องหน้าแดงด้วย
-
น้องม่อนหาคู่ใหม่เถอะ :z2:
บวกเป็ด
-
โซ่น่ารักกกกกกกกกกกกก
ว่าแต่ที่ว่าไม่เหมือนคนนั้นเลยอ่ะ ' ใคร '
-
ตกลง พี่ข้าวเอาไงแน่ มีหลายคนหรอ
-
จัดการเลยซอโซ่
-
:L2:
-
แอบหมั่นไส้พี่ข้าวตะหงิดๆ
o18
แหมๆๆ เนื้อหอมจริงนะยะ
พ่อหล่อเลือกได้
:a14:
ไปๆมาๆโซ่ม่อนได้กันเอง
:laugh: :laugh:
-
ลุ้นๆๆ เชียร์ซอโซ่จ้าา
-
รออ่านอยู่น๊า :call:
-
6 :: กินตับ!
“โซ่อยู่ที่ไหน!”
“กลับบ้านไปแล้ว...”
“ไม่เชื่อ! บอกมานะโชกุนว่าโซ่เอาพี่ข้าวไปไว้ไหน!”
เสียงแปดหมื่นสองพันหลอดของไอ้ม่อนดังแหกปากแว๊ด ๆ ใส่ไอ้กุนอยู่ ขอโทษนะเพื่อนที่ต้องให้มาเจออะไรสยดสยองนี้... ตอนนี้ผมหลบอยู่ในพุ่มไม้กับพี่ข้าว เฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้า ทำไมถึงต้องมายืนเถียงกันตรงหน้าประตูด้วยฟะ! จะเปลี่ยนใจเดินไปทางด้านหลังก็ไม่ได้ด้วย - -*
“โซ่ พี่ออกไปพูดกับม่อนให้มั้ยว่าวันนี้พี่จะกลับกับเรานะ”
“ไม่ต้องครับพี่ข้าว เดี๋ยวไอ้กุนก็จัดการได้ครับ”
ผมห้ามในความหวังดีของพี่ข้าว ถ้าปล่อยให้ออกไปมีหวังไอ้ม่อนล็อคตัวไม่ให้กลับกับผม หรือไม่ก็ต้องขอกลับด้วย อย่างนี้ก็มีกขค.นะสิ ไม่สนุกหรอกนะ!
“โชกุน! จะบอกหรือไม่บอก!”
“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่รู้ เซ้าซี้จังเลย..”
“ก็โซ่ไม่อยู่ พี่ข้าวก็ไม่เจอ สองคนต้องกลับด้วยกันแน่ ๆ ”
ใช่โว้ย!
“อ๊ะ!”
“อะไร! มีอะไรโชกุน!”
“ทางนั้น..” ไอ้กุนชี้ไปทางไหนของมันไม่รู้ แต่มันทำให้ไอ้ม่อนสนใจได้ “ไอ้โซ่กับพี่ข้าวนี่..”
“ไหน ๆ ทางไหน”
“นั่นนะทางนั้น รีบไปสิ เดี๋ยวไม่ทันจะมาโทษอีก...”
“รู้แล้ว!”
แล้วไอ้ม่อนก็วิ่งตึกตักออกไป ไอ้กุนเก่งมากไล่ไอ้ม่อนไปได้แล้ว!
“รีบไปกันสิ...ถ้าไอ้ม่อนกลับมาอีกเดี๋ยวงานจะเข้า..”
ไอ้กุนรีบพูด มันรู้ด้วยอะว่าผมกับพี่ข้าวหลบอยู่ตรงนี้!
“ไปกันเถอะครับพี่ข้าว”
“ครับ”
ผมแหวกพุ่มไม้ออกมาอย่างทุลักทุเล ลำบากได้อีก + +;;
“ขอบใจเว้ยไอ้กุน กูไปละ”
“+ =;; เออ กูชื่อโชกุน จำใส่กะโหลกมั่งสิ”
“เออ ๆ โชกุน”
ผมแยกกับไอ้กุน แล้วเดินคู่ไปกับพี่ข้าว วันนี้รถเมล์คนแน่นชะมัด พี่ข้าวเลยยืนส่วนผมก็นั่ง พอถึงหน้าปากซอยบ้านผมพี่ข้าวก็อาสาจะเดินเข้ามาส่งแต่ผมบอกว่าหน้าปากซอยมีวิน พี่ข้าวก็ไม่ยอม จะลงมาส่งผมท่าเดียว สุดท้ายตามใจครับ แต่พอมาที่วิน ไม่มีแมวอยู่ซักตัว ส่งสัยไปวิ่งวินอยู่
“พี่เดินไปส่งที่บ้านมั้ยครับ”
“ก็ดีครับ ดูท่ากว่าวินจะมาอีกนาน”
ผมกับพี่ข้าวเดินเข้าซอย ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ผมแอบชำเลืองมองพี่เขาอยู่เป็นระยะ อยากจับมือจังเลย... ก็จูบไปแล้ว แต่ยังไม่เคยได้จับมือกระหนุงกระหนิงเลยอะ มันข้ามขั้นตอนเกินไป อยากจับ อยากจับ..
หมับ! พี่ข้าวขว้ามือผมไปจับ! OoO
“...”
“โซ่...พี่อยากกินตับ..”
O_O อยากกินตับ! พี่ข้าวหมายความว่ายังไง? หรือพี่ข้าวกำลังจะสื่ออะไรกับผม! ผมยังไม่พร้อมเลยนะ ยังไม่พร้อม...
“พี่ข้าวพูดจริงเหรอครับ...” ทำใจกล้า ถามเพื่อความชัวร์ หวังว่าคำตอบที่ได้จะทำให้ผมใจเต้นรุนแรงนะ (?)
“อือ...พี่อยากกินตับ^ ^”
ชัดเจน! แถมยังยิ้มอีก โอเค! ผมพร้อมแล้ว ผมจะพาพี่ข้าวไปกินตับกันที่บ้าน! เผด็จศึก!
“ครับ ตกลง”
แล้วพี่ข้าวก็ดึงผมเข้าข้างทาง!
อ๊าก! ข้างทางเลยเหรอ ประเจิดประเจ้อ บัดสีบัดเถลิง!
“ลุงครับ เอาตับย่าง 2 ไม้^ ^”
ห๊ะ? อะไรนะ ตับย่าง?
“พี่ข้าว..จะกินตับ...ย่าง..”
“โซ่เอาด้วยมั้ย”
“ครับ...= =;;”
ผมนี่บ้าบกคอแตกคิดเตลิดเกินเลยไปจริง ๆ เลย พี่ข้าวแค่จะกินตับย่าง ไม่ได้จะกินตับ...เออ..ผมซักหน่อย แป๋วเลย...
“ดูสีหน้าโซ่ไม่ค่อยดี ตับไม่อร่อยเหรอครับ”
มันก็อร่อยอยู่หรอก แต่ผมกำลังรักษาหัวใจอยู่ หวังสูงเกินไปเลยแอ๊ก ไปไม่เป็นเลย...
“อร่อยครับ^ ^”
“...บ้านโซ่อยู่ตรงไหนเหรอ เดินตั้งนานแล้วยังไม่ถึงเลย”
“อยู่ข้างหน้านี่เองครับ”
ในที่สุดก็ถึงบ้านผมแล้ว เหตุการณ์วันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ได้จับมือพี่ข้าวด้วย ถึงจะผิดจุดประสงค์ไปหน่อยก็เถอะ
“พี่ข้าวกลับดี ๆ นะครับ”
“ครับ”
ผมกำลังจะเข้าบ้าน..
“โซ่”
“ครับ”
OxO พี่ข้าวจูบผม!
“เจอกันพรุ่งนี้นะครับ^ ^”
“.....”
-///- พูดไม่ออกบอกไม่ถูก หัวใจเต้นรัวแรง พี่ข้าวเริ่มรุกผมบ้างแล้ว อ๊าก! (บ้าไปแล้ว : คนแต่ง)
.
.
.
.
.
คืนนี้คงนอนฝันดีแน่ ๆ อ๊าก! (= =;; : คนแต่ง)
TBC…
อิอิ พี่ข้าวเป็นฝ่ายจู่โจม อือ...- -?? จริง ๆ ก็จู่โจมมานานแล้วนะ กร๊าก ๆ
:laugh:
-
:z2: :z2:
-
:z13: :z13:
จิ้ม ทะลุรีบน
5555555
โซ่น่ารักมาก จริงใจเวอร์
แต่พี่ข้าวนี่ดูยังไง ๆ น้าาา
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นึกว่ากินตับกันซะอีก 5555
ยังไงข้าวได้จูบรสตับมาแทน
พอถูไถไปและกันนะ
-
เห็นชื่อตอนก็นึกแล้วล่ะว่า...
ต้องเป็นแบบนี้ :laugh:
ตอนนี้พี่ข้าวจูบโซ่ด้วย!!
:L2: :L2:
-
กินตับแสนอร่อย :z2:
บวกเป็ด
-
นึกว่าพี่ข้าวอยากกินตับหวาน
แอบลุ้นอยู่ตั้งนาน
ที่แท้ก็อยากกินตับย่างนี่เอง
-
:jul3: พี่ข้าวนี้กระไร อยากกินตับ.........ย่างงงง ก็บอกไม่หมด ปล่อยให้โซ่เขินอยู่ ฮ่า ๆๆ เรื่องนี้ตลกอ่ะ
-
:กอด1:
-
กินตับจริงด้วย
-
กินตับๆๆๆ
อร่อยไหม :m20:
-
เรื่องนี้ใครรุกใครหว่า 555
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตับไม้นี้ท่าทางรสชาติจะเฝื่อนๆ
เพราะมีคนหน้าแตกก่อนกิน
:laugh:
-
พี่ข้าวมีใจให้โซ่แล้วแน่เรยอ่ะ ฮุฮุ
-
o22 o22
พี่ข้าวเป็นคนสวยน่ะ
-
ผ่านไปแล้ว 6 ตอน โอ้! ทำไมเรื่องสั้นเรื่องนี้มันไม่จวนเจียนจะจบสักที เพราะตอนนี้แต่งไปถึง 9 ตอนแล้ววววว
ก่อนที่จะไปอ่านตอนที่ 7 กัน ขอตอบเม้นท์ที่ทุก ๆ คนเม้นท์ให้กันนิดหน่อยก่อนนะค่ะ ^ ^
เริ่มจาก แปะกฏ & กับฝากค่ะ ^ ^
คุณ Tiamo jamsai
:mc4: :mc4: :mc4:มารอค่ะ เปนกำลังใจให้นะ :L2: :L2:
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณnongrak
เข้ามารออ่านจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณroseen
:mc4:
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณgupalz
รอเลยยยย
ขอบคุณค่ะ ^ ^
ต่อที่ตอบเม้นท์ตอนที่ 1 :: ไม่แข่งยิ่งแพ้!
คุณThe common areas
ท่าจะฮา?
o13
ขอบคุณค่ะ ^ ^ คงจะฮาค่ะ ?
คุณTiamo jamsai
จะ ดูเอน เอ๊ย เอนดี น้องโซ่ เปนพิเศษเลยจ้า ชอบคนชื่อข้าว22222: :-[ น้องโซ่สู้ ๆ ทำให้พี่ข้าวมา ดูเอน เอ๊ย มาห ก เอนดูให้ได้นะจ้ะ
ขอบคุณค่ะ ^ ^ และจะพยายามค่ะ
คุณgupalz
เอาใจช่วยซอโซ่
ขอบคุณค่ะ ^ ^
ตอบเม้นท์ตอนที่ 2 :: ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!
คุณroseen
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆน้องโซ่
ค่า...น้องโซ่สู้ตายอยู่แล้นค่ะ! ^ ^
คุณyeyoug
คู่แข่งร้ายไม่ใช่ย่อย
หวังว่าหนูโซ่คงมีแผนการเจ๋งๆสู้นะ
แน่นอนค่ะ!
คุณalekung103
โหคู่แข่งท่าจะร้ายนะโซ่นะ
สู้ ๆ จ้า เชียร์สุดใจ ^^
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณMiSS-U
รอตอนต่อไปค่ะ
เชียร์ซอโซ่น้า
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณmoobarpalang
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
:m20: ฮาด้วยคนค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณgupalz
ซอโซ่สู้ๆ
สู้ตายอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณCarToonMiZa
เชียร์ซอโซ่
เต็มกำลัง
น่ารักอ่ะ :L2:
กด+เป็ดจ้า
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณyeyong
ได้เบอร์แล้วจะจีบยังไงต่อค่ะ
รับรองการจีบของซอโซ่ จะทำให้คุณอ่านไปยิ้มไปแน่นอนค่ะ ^///^
คุณMiSS-U
เชียร์ซอโซ่นะ แต่แอบสงสัยนิดนึงว่าทำไม
พี่ข้าวต้องไปกับม่อนด้วยในเมื่อยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
อืมม...จะว่ายังไงดีล่ะ ก็แบบว่านู๋ม่อนเขามาก่อน แล้วอีตาพี่ข้าวก็โคตรจะสุภาพบุรุษ ไม่อยากทำร้ายจิตใจใคร มั้งนะค่ะ ^ ^ ต้องติดตามค่ะ
คุณmoobarpalang
น้องโซ่หน้ารักอะ
เอาใจไปเลย
ขอบคุณค่ะ ^ ^ น้องโซ่ได้รับแล้วค่ะ
เฮ้อ ~ พอก่อน ตอบไม่ไหวมือหงิกแล้ว ตอบต่อตอน 8 ค่ะ บ๊ายบี~~ จุ๊บ ๆ
7 :: ลมหายใจ
“โซ่! ตื่นรึยัง! มีเพื่อนมารับนะ ไอ้โซ่โว้ย!”
อะไรเล่าแม่ -*- แหกปากเรียกอยู่ได้ ทุกทีไม่เคยเรียก สงสัยคงหมดความอดทน ? แล้วอะไรนะ มีเพื่อนมารับเหรอ O_o ร้อยวันพันปีไอ้กุนมันไม่เคยพิศวาทอยากมารับผมอยู่แล้ว คู่อริมันที่อยู่ในซอยผมมีเยอะ กลัวเจอตรีน = =;; ถ้าไม่ใช่ไอ้กุน..แล้วใครละ?
“ใครอะแม่ -*-” เปิดห้องออกมาถามมารดาผู้ให้กำเนิดพร้อมกับทำหน้ายุ่งใส่
“เขาบอกชื่อข้าวนะ ตื่นสายได้ทุกวี่ทุกวัน....”
+O+ ‘เขาบอกชื่อข้าวนะ’
พี่ ข้าว มา รับ ผม!! ย๊าก! ผมรีบกลับเข้าห้อง ไม่สนแม่ที่กำลังเทศน์ผมอยู่ และดูเหมือนแกจะไม่สนใจที่จะให้ผมฟังเท่าไรเพราะแกพูดไปเดินลงบันไดไป = =;; เอ้า! พี่ข้าว! ผมรีบเก็บที่นอนคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งลงไปอาบน้ำแล้วรีบขึ้นมาแต่งตัว ทุกอย่างเสร็จสรรพภายใน 10 นาที ไวโคตร!
“แม่! ไปแล้วนะ!”
“เออ! วันนี้ไวนะ..”
ก็ต้องไวสิ มีชายหนุ่มรูปงามมายืนรออยู่หน้าบ้าน ตาผมไม่ได้บอดนี่ที่จะไม่เห็นความหล่อเหลาที่มันแทงแยงตาอยู่อ่ะ
ผมรีบออกมาจากบ้าน เห็นพี่ข้าวยืนอยู่นอกรั้ว ทำไมไม่เข้ามารอในบ้าน..อุ๊ย ไม่ได้ เพราะห้องน้ำต้องเดินผ่านห้องรับแขก เดี๋ยวพี่ข้าวเห็นผมเปลือย ไม่ดี ๆ >///<
“พี่ข้าวมารับโซ่ด้วยอะ”
“ไม่อยากให้มาเหรอครับ”
“เปล่า แค่แปลกใจ ผมไม่ได้นัดพี่ข้าวไว้นี่”
“ต้องนัดกันก่อนใช่มั้ย พี่ถึงจะมารับเราได้อะ -3-”
ฟังจากน้ำเสียงเหมือนกำลังงอน? หรือคิดไปเอง?
“พี่ข้าวกำลังงอน”
“ครับ”
“...”
พอถามไปตรง ๆ ก็ได้คำตอบตรง ๆ กลับมา ว๊าก! น่ารัก!
ผมไม่ได้พูดอะไรอีก มันชักจะเริ่มกลายเป็นคนที่คบกันแล้วจริง ๆ แล้วนะ ได้ทั้งจูบ จับมือ กินข้าวตอนกลางวันด้วยกัน กลับบ้านด้วยกันตอนเย็น (เพิ่งเริ่มเมื่อวาน) ตอนเช้าก็มารับ (ตอนนี้) ใกล้แล้ว ๆ มันกำลังใกล้เส้นชัยขึ้นเรื่อย ๆ
“ซอโซ่ยืนไหวมั้ยครับ”
“พอไหวครับ = =;;”
ไหวบ้าไหวบออะไรกัน! ทำไมวันนี้คนมันแน่นรถเลยวะ แถมไฟแดงยังแช่จนจะถึงชั่วโมงอยู่แล้ว TwT นี่มันรถเมล์หรือกระป๋องกันแน่ อึดอัด หายใจไม่ออก..
“โซ่พิงตัวพี่ก็ได้นะ จะได้ไม่เมื่อย”
“โซ่ไม่ได้..”
“เถอะครับ หน้าโซ่ซีดขนาดนี้ พิงพี่เถอะ..”
“ครับ..”
พอได้พิงตัวเองไว้กับตัวพี่ข้าวแล้ว ค่อยคลายความเมื่อยขบที่ขาหน่อย แต่ก็ยังเมื่ออยู่ดี..
“ถ้าพี่ข้าวเมื่อยก็บอกโซ่นะครับ”
“พี่ไม่มีทางเมื่อยครับ”
‘พี่ไม่มีทางเมื่อย’ พี่ข้าวทำเพื่อผมเหรอเนี่ย -///-
หลังจากใจเต้นหน้าแดงไปกับคำพูดของพี่ข้าว รถเมล์ที่จอดนิ่งอยู่นานก็เริ่มขยับ และ...
เอี๊ยด!!!! เบรกกระทันหัน …
ส่งผลให้คนที่ยืนอึน (รวมถึงผมด้วย) พากันเอนตัวล้มระเนระนาดไปข้างหน้ารถกันเกือบหมด พี่ข้าวคว้าตัวผมไว้แน่น ทำให้หน้าผมฝังไปที่หน้าอกพี่ข้าวเต็ม ๆ จนได้ยินเสียงหัวใจพี่ข้าวเต้นตึกตัก
“โซ่! เจ็บตรงไหนมั้ยครับ”
พี่ข้าวเอ่ยถามอย่างร้อนรน
“มะ ไม่ครับ..”
ทำไมถึงพูดติดอ่าง ก็ตอนที่พี่เขาถามผมเงยหน้าขึ้นไปพอดี ได้เห็นใบหน้าจากมุมนี้ แถมสายตาที่พี่ข้าวมองมามันดูเป็นห่วงเป็นใยซะขนาดนั้น ทำเอาผมแก้มร้อนพูดติดอ่างเลยนะสิ ไหนจะลมหายใจที่รดผ่านใบหน้าผมอีก ทำให้พอตอบเสร็จก็ต้องรีบก้มหน้างุดซุกแผงออกพี่เขาต่อ (แอบเนียน เอิ๊ก ๆ ) พอก้มลงมา ลมหายใจของพี่ข้าวก็ตามลงมารดที่กลางกะบาลอีก = =;; ร้อนทั้งหัวและหน้าเลย...
“โซ่ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ตลอดเลยเหรอครับ”
“ก็ไม่บ่อยหรอกครับ”
“คราวหน้า พี่จะขับรถมารับนะครับ โซ่จะได้ไม่ต้องลำบากแย่งที่นั่งกับใคร”
ขับรถมารับ! ว๊าก! กระดึ๊บไปอีกขั้นแล้ว...
“..ครับ”
ผมไม่ได้พูดอะไรกับพี่ข้าวต่อ จนถึงที่มหาลัยนั่นแหละ
“แยกกันตรงนี้นะครับ เจอกันตอนเที่ยงนะ^ ^”
“ครับ^ ^”
ผมโบกมือบ๊าบบายพี่ข้าว จนพี่ข้าววิ่งหายลับเข้าไปทางวิศวะ...
ป๊าบ!O_+
“ไง ~ ไอ้โซ่ มากับพี่ข้าวได้ไงว่ะ”
“พี่ข้าวไปรับ^ ^”
“โห ~ เพื่อนเราก็ใช่ย่อยนะ เมื่อวานก็ไปส่ง เช้านี้ยังไปรับ ใกล้รึยังว้า ~”
“คงจะใกล้แล้วละ^ ^ เออ แล้วไอ้ม่อนละ เมื่อวานมันย้อนมาอีกรึเปล่า?”
“ไม่ แต่เมื่อเช้ามันมาตามหามึงแต่เช้าเลยว่ะ”
“แล้วอยู่ไหนละ”
“พอเห็นพี่ข้าว มันก็วิ่งไปแล้ว”
“อ๋อเหรอ~”
.
.
.
.
.
ช้าไปแล้วไอ้ม่อน......
TBC…
ค่อย ๆ ดำเนินไปแบบเรื่อย ๆ นะค่ะ >///<
-
จับม่อนคู่กุนเลย
-
หวานกันแต่เช้าเลยอ่าพี่ข้าวกะน้องโซ่
-
เดี๋ยวนี้พี่ข้าวเค้าพัฒนาแล้ว
:m12:
แบบนี้ม่อนจะทำไงน้อ
คนเขียนช่วยหาคู่ให้ม่อนมั่งสิจ้ะ
แอบน่าสงสารนะ
:impress:
-
อยากรู้ความในใจพี่ข้าวมากกกก :z1:
-
พี่ข้าวแอบไปรับโดยมิบอกกล่าว อิอิ คิดไรกับซอโซ่ใช่ป่ะเนี่ยย
ม่อนเอ๊ย ช่างน่าสงสาร กร๊ากๆ ว่าแล้วก็ให้ม่อนคู่กับกุนซ่ะเลย เอาให้ครบ อิอิ
รอตอนต่อไปจ้า นักเขียนสู้ๆเน้อ
-
อยากบอกว่า. ..อ่านแล้วเขินมากกกกกก. ..
>/////////< พึ่งอ่านไป 3 พาร์ท
เดี๋ยวตามต่อจ้า. .. เม้นให้ก่อน อิอิ
-
อ่านตามทันแล้วจ้า. .. >< เขิน ๆ ซอโซ่น่ารัก
ชอบทั้งข้าวทั้งซอโซ่เลย. ..
พี่ข้าวน่าจะเลือกได้แล้วนะ . .. ถ้าไม่ได้คิดไรกะม่อนก็อย่าให้ความหวังเลย
จับม่อนคู่กะกุนเลย เชียร์ ๆ
ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวคงดี ฮ่า ๆ
รอต่อนะจ้ะ สู้ ๆ
-
พี่ข้าวชอบโซ่แล้วล่ะ
-
โซ่เริ่มใกล้เส้นชัยและ
เหลือแค่รอเวลาพี่ข้าว
ขอคบเป็นแฟน
-
ขอเป็นแม่ยกให้ซอโซ่ได้ป้ะ?~ ซอโซ่น่าฮักขนาดหนักแบบแท้เหลา ><!!
พี่ข้าวขา~ ใจดวงน้อยๆของพี่ข้าว เอนเอียงมาทางน้องซอโซ่แล้วใช่มั้ยยยย ><!
สู้ๆนะคะนักเขียน ยังมีนักอ่านตัวน้อยๆ(ตรงไหน)รออ่านอยู่นะคะ :)
-
:กอด1:
-
พี่ข้าวต้องชอบโซ่แน่ๆ
-
พี่ข้าวชอบม่อนชัวร์
ฟันธง
-
ชะแว๊บ! มาตอบต่อตอนที่ 4 – 6 + 7 ค่ะ จุ๊บ ๆ
ตอบเม้นท์ตอนที่ 4 ::ฝัน หวาน อาย จูบ
คุณalekung103
ดีมากที่ไม่คิดเอง เออเองนะโซ่ มีไรถามพี่เค้าเลย
ค่า...นายเอกโซ่จะเป็นอะไรที่พูดจริงทำจริงค่ะ ^ ^
คุณeviheart
เห็นชื่อเรื่อง ก็รู้แล้วว่าจะต้องชียร์ใคร
เชียร์พี่ข้าวดีไหม อ๊ะ ไม่ได้ๆ ต้องเชียร์น้องโซ่
พี่ข้าวเหมือนจะชอบโซ่มากกว่า
ขอบคุณค่ะ ^ ^ จะเชียร์ใครรักใครก็ได้ค่ะ แค่ขอให้ช่วยอ่านช่วยเม้นท์เท่านี้ ใบพลูก็ชื่นใจแล้วค่ะ ^ ^
คุณPigstar
พี่ข้าว ระวังตัวบ้าง
ก็ดีนะ ท่าทางม่อนจะร้ายไม่เบาเลย
แหะ ๆ จะพยายามแต่งออกมาให้ระวังตัวนะคะ..อุ๊บส์ (?)
คุณmoobarpalang
ซอโซ่ชนะขาด
555555555+
น่องม่อนแพ้แล้วนะ
ฮ่า ๆ เหมือนจะใช่ แต่ต้องดูกันต่อไปค่ะ ^ ^
คุณMiSS-U
:impress2:
:impress2: ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณMoonmaid
มาตอ่มาต่อ
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นายเอกเราแรงได้อีก :m25:
ขอบคุณค่ะ ฮะ ฮะ ฮะ ^ ^
คุณchoijiin
ซอโซ่สู้ๆ
ซอโซ่สู้แล้วอิม่อนตาย(?)
:laugh:
เอาพี่ข้าวมาให้ได้นะน้องโซ่
:a2:
เอ...จะเปลี่ยนนายเอกดีมั้ยน้า... โดนเหยียบ
คุณkenghan
จุดพุล ให้ น้องโซ๋
ขอบคุณค่ะ ^ ^ เย้ ๆ
คุณgupalz
วันต่อๆไปขอเผด็จศึกพี่ข้าวไปเลยซอโซ่
เออ..กำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะเอาแบบนั้นดีมั้ย แต่ถ้าถึงตอนนั้นเร็ว เรื่องสั้นอาจจะจบเร็วก็ได้ค่ะ อยากให้จบเร็วหรือจบช้าค่ะ (ถามกลับซะงั้น - -?)
คุณroseen
:impress2:
ขอบคุณค่ะ ^ ^
ตอบเม้นท์ตอนที่ 5 :: ใจเอย
คุณMoonmaid
:z3:คนนั้น คนไหนนนนนน?
ม่อนค่ะ
คุณgupalz
คนนั้นนี่ ม่อนแน่ๆ
ถูกต้องค่ะ ^ ^
คุณalekung103
คนนั้นคือครายยย
คือม่อนนนนนค่ะ ^ ^
คุณmoobarpalang
ทำไมข้าวต้องหน้าแดงด้วย
อันนี้ไม่ทราบค่ะ ^ ^
คุณCarToonMiZa
น้องม่อนหาคู่ใหม่เถอะ :z2:
บวกเป็ด
ตอนนี้กำลังมองหาอยู่ค่ะ ^ ^
คุณMaNaSsAwEe
โซ่น่ารักกกกกกกกกกกกก
ว่าแต่ที่ว่าไม่เหมือนคนนั้นเลยอ่ะ ' ใคร '
น้องม่อนไงค่ะ ^ ^
คุณkenghan
ตกลง พี่ข้าวเอาไงแน่ มีหลายคนหรอ
2 คนค่ะ แต่รู้สึกว่า ซอโซ่จะมาวินค่ะ ^ ^
คุณMiSS-U
จัดการเลยซอโซ่
กำลังวางแผนอยู่ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าใครจัดการใคร รอลุ้นกันนะคะ ^ ^
คุณroseen
:L2:
:L2: ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณchoijiin
แอบหมั่นไส้พี่ข้าวตะหงิดๆ
o18
แหมๆๆ เนื้อหอมจริงนะยะ
พ่อหล่อเลือกได้
:a14:
ไปๆมาๆโซ่ม่อนได้กันเอง
:laugh: :laugh:
ขอบคุณค่ะ ^ ^ น่าคิดนะคะ แต่ไม่อ่ะคะ เพราะมันน่ากลัว (?) ^ ^
คุณnutsumi
ลุ้นๆๆ เชียร์ซอโซ่จ้าา
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณCarToonMiZa
รออ่านอยู่น๊า :call:
โอ๊ะ! ขอโทษค่ะที่หายไปหลายวัน พอดีกะจะลงตอนที่ 6 ก่อนปิดงานไปเที่ยวสงกรานต์ แต่เข้าเว็บไม่ได้ เลยต้องมาลงตอนที่ 6 ให้วันที่ 18 นะค่ะ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ^ ^
ตอบเม้นท์ตอนที่ 6 :: กินตับ!
คุณroseen
:z2: :z2:
ไม่เข้าใจ แต่ก็..ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณmellowshroom
:z13: :z13:
จิ้ม ทะลุรีบน
5555555
โซ่น่ารักมาก จริงใจเวอร์
แต่พี่ข้าวนี่ดูยังไง ๆ น้าาา
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เพิ่งเข้ามาใหม่ใช่มั้ยค่ะสำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะที่เม้นทให้ เออ..อย่าจิ้มแรงนักนะค่ะ เดี๋ยวทะลุ ฮ่า ๆ
คุณgupalz
นึกว่ากินตับกันซะอีก 5555
ยังไงข้าวได้จูบรสตับมาแทน
พอถูไถไปและกันนะ
จูบรสตับ ? คงจะอื้ม นะคะ ^ ^ ขอบคุณคะ
คุณwolfram
เห็นชื่อตอนก็นึกแล้วล่ะว่า...
ต้องเป็นแบบนี้
ตอนนี้พี่ข้าวจูบโซ่ด้วย!!
:L2: :L2:
แหะ แหะ จริง ๆ ก้อตั้งใจว่าจะให้กินตับกันจริง ๆ นะคะ แต่มันจะเร็วไป เอาเป็นกินตับย่างไปก่อนแล้วกัน ^ ^
คุณCarToonMiZa
กินตับแสนอร่อย :z2:
บวกเป็ด
ขอบคุณค่ะ ที่บวกเป็ดให้ค่ะ ^ ^
คุณEunSung87
นึกว่าพี่ข้าวอยากกินตับหวาน
แอบลุ้นอยู่ตั้งนาน
ที่แท้ก็อยากกินตับย่างนี่เอง
ฮ่า ๆ คนเขียนก็ลุ้นค่ะ ว่าจะจบตอนแบบไหนดี ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณwinamp
:jul3:พี่ข้าวนี้กระไร อยากกินตับ.........ย่างงงง ก็บอกไม่หมด ปล่อยให้โซ่เขินอยู่ ฮ่า ๆๆ เรื่องนี้ตลกอ่ะ
ขอบคุณค่ะ ^ ^
คุณMiSS-U
:กอด1:
:กอด1: กอดคืนค่ะ ^ ^
คุณmoobarpalang
กินตับจริงด้วย
ค่า..กินตับกันจริง ๆ ^ ^ ตับย่างนะคะ
คุณsirikanda28
กินตับๆๆๆ
อร่อยไหม :m20:
อันนี้ไม่ทราบค่ะ ต้องไปถามพี่ข้าวกับน้องโซ่เอาเองค่ะ ^ ^
คุณnutsumi
พี่ข้าวมีใจให้โซ่แล้วแน่เรยอ่ะ ฮุฮุ
ฮุฮุ ตามที่ได้อ่านแหละค่ะ ฮิฮิ ^ ^
คุณcavalli
o22 o22
พี่ข้าวเป็นคนสวยน่ะ
= =;; ฮะฮะ ขอบคุณค่ะ
ตอบเม้นท์ตอนที่ 7 :: ลมหายใจ
คุณmoobarpalang
จับม่อนคู่กุนเลย
อะฮิอะฮิ กำลังคิดไว้อยู่ค่ะว่าจะให้ม่อนคู่กะกุน แต่ไม่รู้ว่าจะให้มาฟิชเจอริงกันยังไงจะได้ฮากันนะคะ ^ ^
คุณEunSung87
หวานกันแต่เช้าเลยอ่า พี่ข้าวกับน้องโซ่
ฮ่า ๆ ชอบสินะคะ ^ ^
คุณchoijiin
เดี๋ยวนี้พี่ข้าวเค้าพัฒนาแล้ว
:m12:
แบบนี้ม่อนจะทำไงน้อ
คนเขียนช่วยหาคู่ให้ม่อนมั่งสิจ้ะ
แอบน่าสงสารนะ
:impress:
หาได้แล้วคะ เดี๋ยวขอผูกเนื้อคู่ เอ๊ย! ผูกสถานการณ์ก่อนค่ะ รับรองฮาคะ แต่จะฮาแบบสั้น ๆ นะค่ะ ^ ^
คุณMoonmaid
อยากรู้ความในใจพี่ข้าวมากกกก :z1:
เอามาลงแล้วนะค่ะ ตอนที่ 8 :: หยุด! จะบอกว่าเป็นความในใจก็คงไม่ใช่เพราะพี่ข้าวเขาอยากเล่าเท่านั้น ก็คงจะรวม ๆ กันนั่นแหละค่ะ ชอบไม่ชอบยังไง บอกด้วยนะค่ะ อ้อ มันเป็นเพียงครึ่งแรกค่ะ เดี๋ยวจะเอาอีกครึ่งมาลงให้ มันจะเป็นเหตุการณ์เกี่ยวเนื่องกันค่ะ ลองอ่านดูนะคะ ^ ^
คุณMaNaSsAwEe
พี่ข้าวแอบไปรับโดยมิบอกกล่าว อิอิ คิดไรกับซอโซ่ใช่ป่ะเนี่ยย
ม่อนเอ๊ย ช่างน่าสงสาร กร๊ากๆ ว่าแล้วก็ให้ม่อนคู่กับกุนซ่ะเลย เอาให้ครบ อิอิ
รอตอนต่อไปจ้า นักเขียนสู้ๆเน้อ
ค่ะตอนหลัง ๆ พี่ข้าวจะเอนเอียงไปหาซอโซ่มากขึ้น (อยากจบเร็วๆ) ส่วนม่อนก็คงจะคู่กับกุน เพราะมีหลายคนเชียร์ให้เป็นคู่กันอยู่ค่ะ ^ ^
คุณlitlepink
อยากบอกว่า. ..อ่านแล้วเขินมากกกกกก. ..
>/////////< พึ่งอ่านไป 3 พาร์ท
เดี๋ยวตามต่อจ้า. .. เม้นให้ก่อน อิอิ
อ่านตามทันแล้วจ้า. .. >< เขิน ๆ ซอโซ่น่ารัก
ชอบทั้งข้าวทั้งซอโซ่เลย. ..
พี่ข้าวน่าจะเลือกได้แล้วนะ . .. ถ้าไม่ได้คิดไรกะม่อนก็อย่าให้ความหวังเลย
จับม่อนคู่กะกุนเลย เชียร์ ๆ
ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวคงดี ฮ่า ๆ
รอต่อนะจ้ะ สู้ ๆ
อันนี้จะตอบให้สองเม้นท์ของคุณ littlepink เลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่านแล้วชอบ ^ ^ แล้วก็ ด้วยความที่พี่ข้าวเขาเป็นคนที่สุภาพบุรุษค่ะ เลยยังปากแข็งไม่พูดให้เคลียร์กันไปสักที คนแต่งเองก็เซ็งค่ะ อยากถีบพี่ข้าวจริง -*- ส่วนให้จับคู่กุนกับม่อน ได้แน่นอนค่ะ ได้กันแน่ ๆ หึหึ ส่วนจะให้เป็นเรื่องยาวอันนี้ก็ไม่แน่ค่ะ ถ้าแต่งไปเกิน10ตอนแล้วตอนที่15ยังไม่จบ คงได้เฮค่ะ ^ ^
คุณMiss-U
พี่ข้าวชอบโซ่แล้วล่ะ
อิอิ^ ^น่าจะเป็นอย่างนั้นค่ะ
คุณgupalz
โซ่เริ่มใกล้เส้นชัยและ
เหลือแค่รอเวลาพี่ข้าว
ขอคบเป็นแฟน
ถูกต้องคร้า...ไม่นานเกินรอค่ะ ^ ^
คุณPakbung Mazo
ขอเป็นแม่ยกให้ซอโซ่ได้ป้ะ?~ ซอโซ่น่าฮักขนาดหนักแบบแท้เหลา ><!!
พี่ข้าวขา~ ใจดวงน้อยๆของพี่ข้าว เอนเอียงมาทางน้องซอโซ่แล้วใช่มั้ยยยย ><!
สู้ๆนะคะนักเขียน ยังมีนักอ่านตัวน้อยๆ(ตรงไหน)รออ่านอยู่นะคะ :)
ขอบคุณค่ะ ^ ^ นักเขียนตัวน้อย ๆ (ตรงไหน) กำลังรีบปั่นผลงานออกมาให้ได้อ่านอยู่ค่ะ
คุณroseen
:กอด1:
:กอด1: กอดคืนค่ะ ขอบคุณค่ะ สำหรับเจ้าประจำที่ติดตามผลงาน ^ ^
คุณalekung103
พี่ข้าวต้องชอบโซ่แน่ๆ
ค่ะ ^ ^ ชอบแล้วค่ะ รอพี่ข้าวสารภาพรักก่อน อิอิ
คุณYunatsu
พี่ข้าวชอบม่อนชัวร์
ฟันธง
อั้ยยะ! มาแหวกนะค่ะ อืม...มันก็จะคิดแบบนั้นก็ได้ค่ะ แต่รอดูตอนสุดท้ายดีกว่าค่ะ ^ ^
รู้สึกว่าจะมีหลายคนรู้แนวการแต่งของใบพลูยังไงไม่รู้ แต่ไม่ซีเรียสค่ะ เดาเนื้อเรื่องหรือการจับคู่ใครเข้ามาได้ค่ะ เพราะว่าใบพลูจะเอาความเห็นเหล่านั้นมาเนรมิตแต่งให้อ่านกันค่ะ ^ ^
อีกเรื่องสำคัญมาก! (บางทีก็ไม่สำคัญ) จะมาลงวันละตอนค่ะ แต่ถ้าจะหายไปนาน ๆ ก็จะแจ้งนะค่ะ ^ ^
8 :: หยุด!
พระเอกอยากเล่าบ้างอะไรบ้าง...
ตอนผมอยู่ม.6 มีเด็กผู้ชาย ม.4 อยู่คนหนึ่งมาแอบชอบผม....
ทำไมผมถึงรู้เพราะผมเองก็สืบดูเหมือนกัน เลยได้รู้ว่าผมเป็นที่หมายปองของผู้ชายไปแล้ว ความคิดที่ว่าผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองเลย จนกระทั่ง ‘ซอโซ่’ ได้เข้ามาป้วนเปี้ยนรอบ ๆ ตัวผม
วันนั้นเป็นวันที่พายุเข้า ทำให้ฝนตกหนักมากในตอนเช้าก่อนเข้าเรียน ผมที่มาเรียนเกือบจะไม่ทันวิ่งฝ่าสายฝนอย่างทุลักทุเลเข้ามาหลบฝนที่ใต้ตึก 1 และก็ได้เจอกับ ซอโซ่...
“พี่ ๆ อะ นี่หน้าเช็ดหน้าผม เอาไปใช้ก่อน”
เสียงเรียกเล็ก ๆ ทำให้ผมหันไปดูก็พบว่ามีน้องม.4คนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดมาให้ ...เมื่อพิจารณาหน้าตาใกล้ ๆ ผมก็ถึงบางอ้อ มันคือน้องคนเดียวกันกับที่ตามแอบดูผมนี่! ผมมองผ้าเช็ดหน้าในมือแล้วก็มองหน้าคนที่ยื่นให้ แต่ผมไม่ได้รับไว้หรอก เพราะผมก็มี
“ขอบใจ พี่มีแล้ว”
พอนึกได้ว่าตัวเองก็มีผ้าเช็ดหน้าเหมือนกัน ก็เลยหยิบออกมาเช็ดบ้าง แต่ด้วยที่ผ้าเช็ดหน้าผืนมันน้อยไปหน่อย มันเลยเช็ดส่วนที่เปียกได้แค่ใบหน้าเท่านั้น ที่เหลือก็คงต้องรอให้มันแห้งตามยถากรรมและสภาพอากาศเอา = =;;
“งั้น...อะ ผ้าขนหนู ผมให้ยืม^ ^”
“....”
อึ้งอย่างเว่อร์ ! คุณน้องเขาไปเอาผ้าขนหนูมาจากไหน!
“ขะ ขอบใจ”
“เรียบร้อย^ ^ ผมไปแล้วนะ”
ผมรับผ้าขนหนูมาห่อตัวไว้ แล้วมองน้องใจดีคนนั้นอย่างอึ้ง ๆ ก่อนที่น้องเขาจะจากไป..
“น้องชื่ออะไร”
“ซอโซ่”
ผมรู้จักชื่อของน้องเขาก็วันนั้นแหละ และตั้งแต่วันนั้นไม่ว่าผมจะทำอะไรอยู่ตรงไหนผมก็มักจะเห็นซอโซ่อยู่ที่นั่นด้วย...มันเป็นควมบังเอิญที่น่ากลัวมาก แต่มันก็ไม่ได้ก้าวหน้าอะไรมากมาย ผมกับซอโซ่ก็ไม่ได้คุยกันจริง ๆ จัง ๆ สักที จนผมเรียนจบออกไป และเจอกันอีกครั้งตอนซอโซ่อยู่ปี1
ครั้งที่ซอโซ่มาบอกชอบผม ผมก็นึกขึ้นมาได้ จากเหตุการณ์ฝนตกหนักนั่น รวมทั้งผ้าขนหนูที่ยังไม่ได้คืนอีก (ลืมนะครับ)
ใจจริงก็อยากจะรู้จักกันมากกว่านี้ แต่ติดที่ว่ามีคนมาก่อนอย่างม่อนนี่สิ ทำให้ผมไม่ได้พูดคุยอะไรกับซอโซ่มาก...และดูเหมือนซอโซ่จะไม่ยอมปล่อยด้วย ตามตื้ออยากจะคบกับผมลูกเดียว จนผมจนปัญญาที่จะคัดค้าน
ถึงมันจะไม่ผิดที่น้องเขามาจีบผม แต่ผมก็รู้สึกไม่ดีเพราะผมกำลังศึกษากับม่อนอยู่ แต่ซอโซ่ก็มีวิธีที่ทำให้ผมสบายใจได้ก็คือ
“ถ้าพี่ข้าวไม่ว่าอะไร รับโซ่ไว้ศึกษาดูสักคนไม่ได้เหรอครับ..”
ก็เป็นซะอย่างนี้ มาเสนอตัวให้ผม ผมเองก็ลำบากใจ (-,.-) จะบอกปัดไปก็...
“ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ข้าว เพราะพี่ไม่ได้นอกใจม่อน แล้วก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดศีล เพราะพี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวโซ่จีบพี่เอง ^ ^ นะครับ..”
น้องก็ยังดึงดันอยู่ ผมลองคิดตามมันก็จริงอย่างที่บอก งั้นก็โอเค อีกอย่างถ้าคนนี้ไม่ใช่ก็ยังมีอีกคนที่น่าจะใช่รออยู่ ^ ^
พอตกลงกันเสร็จสรรพ ซอโซ่ก็จีบผมในแบบฉบับของเขา จนกระทั่งผมจูบกับซอโซ่
วันนั้นเป็นวันที่มีเมฆครึ้มคล้ายฝนจะตก แต่ก็ไม่ตก...
“มีอะไรจะถามพี่เหรอ” ถามว่าผมรู้ได้ไง อืม...เซ้นมั้ง ฮะ ฮะ
“พี่ข้าวมีอะไรกับม่อนรึยัง”
อึก! อะไรมันดลใจให้ซอโซ่ถามเรื่องนี้เนี่ย = =;;
“ยังครับ ทำไมถึงถามละ” ผมตอบไปตามจริงครับ ^ ^
“แล้ว......................พี่ข้าวจูบกับม่อนรึยัง”
“......”
เอิ่ม....จะบอกว่าอย่างไรดีละ มันไม่เชิงอะนะ
“....พี่ข้าว ตอบสิ ที่เงียบ มันเรื่องจริงเหรอ...”
น้องถามต่อเมื่อเห็นว่าผมเงียบไป
“...คือ...มันก็ไม่เชิงว่าจูบ..
“ยังไง? จูบนี่มันมีไม่เชิงด้วยเหรอ”
ช่างเป็นเด็กขี้สงสัยใคร่รู้จริง ๆ จะอธิบายยังไงเพื่อให้เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นดีเนี่ย...- -?
“ก็...พี่ไม่ได้เต็มใจ คือ...เมื่อวานจู่ ๆ ม่อนเขาก็คว้าพี่ไปประกบปากเฉย ๆ มันแค่แตะกันนะ..”
“...ยังไง”
แน่ะ! ยังจะถามต่ออีก เอางี้ คงต้องแสดงให้ดูซะแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า...
“...ก็..”
ผมจับหน้าน้องเข้ามาใกล้ให้ปากน้องแตะปากผมเบา ๆ
“แล้ว..แบบไหนถึงเรียกว่าจูบละ...”
ดูเหมือนซอโซ่จะทำตัวแบ๊วได้อีก อยากรู้เดี๋ยวพี่ข้าวจัดให้!
“...แบบนี้ไง...”
และอีกครั้งที่ผมคว้าตัวซอโซ่เข้ามา แต่ครั้งนี้เป็นของจริง...ผมค่อย ๆ บรรจบกดจูบที่ริมปากเล็ก ๆ นั้นอย่างแผ่วเบา ซอโซ่เองก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรือขัดขืน ก็แหม..อยากรู้อยากเห็นมันก็ต้องมีบ้างอะนะ ^ ^
อารมณ์ผมกำลังจะมาเพราะซอโซ่จูบตอบด้วย อ๊าก!!! หยุด! ในหัวผมก็ผุดคำนี้ขึ้นมา ใช่แล้ว! ผมควรหยุด ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันไม่ได้จบแค่จูบแน่ ๆ
แล้วผมก็หยุดไว้แค่นั้น ...
หลังจากนั้นผมเริ่มสนิทกับซอโซ่มากขึ้นเรื่อย ๆ จนลืมไปเลยว่ามีอีกคนที่ตามจีบผมอยู่เหมือนกัน...
TBC…
พระเอกเรามาเล่าให้ฟังบ้างแล้วนะ
อาจจะรวบรัดตัดตอนไปบ้าง แต่ยังเล่าไม่จบนะ
ไว้คราวหน้า...จะมาต่ออีกรอบในสถานการณ์ต่อ ๆ ไปค่ะ
**ถ้าอ่านแล้วรู้สึกขัดใจอ่านไม่สนุดติดขัดบางประโยค แก้ตัวตอนหน้าเน้ออุอุ :m23:
-
B2. : ค้างมั้ย B1 ? T^T
B1. : ค้างมาก B2 TT^TT
รอนะคะ :) สู้ๆค่ะ
+เป็ด ฮ๊าบ
-
ความจริงซอโซ่ก็มาก่อนม่อนนะ
-
เริ่มหมั่นไส้พี่ข้าวแล้ว ชิ
หล่อเลือกได้เนอะ
-
เริ่มหมั่นไส้พี่ข้าวแล้ว ชิ
หล่อเลือกได้เนอะ
คุณ Miss U คิดเหมือนเราเลยเนอะ
แบบว่าพ่อหล่อเลือกได้
แบบนี้ม่อนก็ซวยไปเพราะมาทีหลัง
อย่าลืมเข็นคู่น้องม่อนมาส่งด้วยนะคะ
:z1:
-
:กอด1: :L1:
-
อ๋อ เพิ่งเก็ท ใครพระเอก ^_^"
-
เหอะพี่ข้าวนี่ นิสัยอ่ะ
-
สั้นๆง่ายๆ
ค้างค่ะ
-
ขี้โกงนะเนี่ยข้าว
-
ว่าแล้วววววว ว่าพี่ข้าวต้องชอบโซ่มาก่อน
อิอิ
โดนนนนนนนนนน
แอบสงสารม่อนเบาๆนะเนี่ย
แต่ไม่เปนไรหรอกมั้ง อิอิ
-
พี่ข้าวก้อรู้ว่าโซ่ชอบ
ทำไมยังไปคบกับไอ้ม่ิอนอ่า
-
:กอด1:
-
9 :: ไอศกรีม
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ (ทำไมถึงโผล่มาก็วันอาทิตย์? : คนแต่ง// ก็มันวันอาทิตย์แล้วนี่!: ซอโซ่)
วันอาทิตย์...เป็นวันหยุดที่ผมชอบมากเพราะไม่ต้องไปเรียน ...แต่หลัง ๆ มานี้ มันเป็นอาทิตย์ที่ผมไม่อยากอยู่บ้าน เพราะ.........ที่บ้านมันไม่มีพี่ข้าวอยู่นะเซ่!
“โซ่~ ทำอะไรอยู่ข้างบนนะลูก ลงมาช่วยแม่ข้างล่างหน่อยสิ~”
เสียงคุณแม่ที่รักยิ่งตะโกนเรียกผม ทำให้ต้องพาร่างกายที่ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวมีแรง อันเป็นผลมาจากไม่ได้เจอพี่ข้าวลงมาให้ผู้เป็นแม่ที่รักยิ่งใช้...
“มีอารายอ่ะแม่ จะให้ทำอาราย~” พูดเสียงยานคาง..
โป๊ก!
“โอ้ย! แม่! เจ็บนะ ตีโซ่ทำไมอะ”
“หึ หมั่นไส้ พอมีความรักก็ลืมรักคนที่บ้านเลยนะ เชอะ!”
นี่แม่ใครกัน มีเชอะชะ ด้วย! แม่ผมเอง!
“โธ่~แม่...น้อยใจหรือไงอะ เขารักแม่คนเดียวนะ จะไปรักคนอื่นได้ยังไง”
ผมสวมกอดผู้เป็นแม่ แล้วพูดเสียงอ้อน ๆ เป็นไม้เด็ดที่ใช้ประจำครับ อิอิ^ ^
“ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อนเลย แล้วชายหนุ่มรูปงามที่มารับเมื่อวันก่อนนะใคร”
O.O อั้ยยะ! คุณแม่รู้ ผู้ใดบอก?
“ไม่ต้องมาทำหน้าเหมือนหมาอยากรู้ว่าแม่รู้ได้ยังไง โชกุนบอกแม่เอง”
อ๋อ...รู้เพราะโชกุน
โชกุน! ไอ้เวร! ไอ้บ้า! กะว่าจะเซอร์ไพรส์แม่ตอนรวบได้แล้วซะหน่อย
“แหะ แหะ”
“ไม่ต้องมาหัวเราะแห้ง ๆ เลย มีอะไรไม่บอกนะ ทุกทีบอกตลอดทำไมคราวนี้ไม่บอกละจ๊ะ ลูกชายคนเก่งของแม่~”
“ก็โซ่ยังไม่ชัวร์นี่ แล้วคู่แข่งโซ่ก็น่ากลัวด้วย ~”
“ม่อนนะเหรอ?”
OoO รู้ถึงคู่แข่งเป็นใครเลยเหรอ ไอ้กุนไอ้ชื่อเหมือนหมู (ตัดโชออก) ปากสว่างเสียนี่กระไร...
“โชกุนเล่าให้แม่ฟังหมดแหละ ใช่มั้ย ม่อนที่เป็นเพื่อนเราตอนม.ต้น แล้วก็เลิกคบกันเพราะม่อนได้กับแฟนเราที่ชื่อคิส แม่ได้ข้อมูลมาถูกต้องมั้ย?”
“..ใช่..” ไอ้กุนบ้า! แม่งเล่าซะละเอียดยิบ -*-
“มาคุยกันที่เรื่องพ่อข้าวก่อน..” อุ๊ย เรียกพ่อข้าวด้วย สงสัยแอบปลื้ม ของโซ่น้า -*- “ตามจีบเขานานรึยัง”
“ก็...จะอาทิตย์ได้แล้วมั้ง”
“อืม...แม่ว่าเราไม่ต้องไปจีบเขาเองก็ได้ แค่หยอดนิดหยอดหน่อย พอเขาติดเราเริ่มที่จะสนใจอะไรอะไรด้วยแล้ว ก็ค่อยถ่อยออกมาทำตัวหายหน้าหายตาไปสักพักให้เขาคิดถึง ทีนี้แหละ ถ้ามันไม่มาตามหาถามไถ่ถึงเรา แม่ให้เหยียบหน้าเลยเว้ย!”
O.O ทำไมแม่ผมน่ากล้วขนาดนี้เนี่ย แถมยังมีวางแผนเป็นขั้นเป็นตอนเสร็จสรรพ โอ้ว!!!
“แบบนั้นจะดีเหรอ”
“เชื่อแม่รับรอง ขึ้นสวรรค์แน่!”
ต๊าย! ใครเขาสอนให้แม่ผมพูดจาแบบนี้ ผมมองหน้าแม่เงียบ ๆ ก่อนจะเงียบมากขึ้นอีก แล้วหันเหตัวเดินไปที่ระเบียงหน้าบ้าน...
“...”
เอาแบบที่แม่บอกดีมั้ยน้า... แต่มันไม่ใช่สไตล์ผมอ่ะ ถ้าจะอยู่เฉย ๆ ทำเป็นไม่สนใจเลยมันจะทำให้ผมแทบระเบิดน้า... เอาไงดี เอาไงดี
“ไม่ต้องคิดมากรับรอง พันเปอร์เซ็นต์ ไม่สิ ล้านเปอร์เซ็นต์ที่พ่อหนุ่มนั่นจะวิ่งแจ้นมาหาเราแน่นอน!”
คุณแม่ที่รักยิ่งเดินมาย้ำข้าง ๆ หูผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าครัวไปทำภารกิจแม่ครัวต่อ
เอาว่ะ ลองดู อาจจะได้ขึ้นมาจริง ๆ ก็ได้!
พอพ้นวันอาทิตย์มาได้ผมก็โล่งอก เพราะตลอดทั้งวันนั้น ผมต้องอดทนต่อความอยากกับโทรศัพท์ ? เออ ประมาณว่าพยายามหักห้ามใจไม่ให้โทร.ไปฟังเสียงหล่อ ๆ ของพี่ข้าวอ่ะ T_T เศร้าใจจริง ๆ เอาเป็นว่าผมทำตามแผนที่แม่บอก เฮ้อ ~ เหนื่อยจริงอะไรจริง ที่ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง ช่างเรื่องของวันอาทิตย์สิ วันนี้ผมจะได้เจอพี่ข้าวแล้วเย้!
…โซ่! อย่าให้เขาเห็นหน้า อย่ารับสาย อย่าทักทาย ในกรณีที่เจอกัน ให้ทำเป็นมองไม่เห็นและผ่านเลยไป เข้าใจมั้ย! ไม่งั้นลูกชวดแน่!...
เสียงหลอกหลอนของแม่ยังคงดังก้องอยู่ในสมอง ทำให้ความเบิกบานใจในตอนแรกของผมหดหายไปอย่างรวดเร็ว...
แม่สอนให้ลูกหัดเล่นตัวบ้าง....
แต่ปัญหาก็คือ....ผมทำไม่เป็นอ่ะ TOT
“โซ่! ทำไมวันนี้หน้าตาหน่าย ๆ จังว่ะ” ผมหันไปมองคนทัก ไอ้โชกุน หน้าหล่อมาเชียว
“กูกำลังทำการเปลั่ยนแปลงอยู่”
“เปลี่ยนแปลง? อะไรว่ะ ไม่เข้าใจ”
“เฮ้อ ~ ก็เรื่องพี่ข้าวนะซิ เมื่อวานคุยกับแม่ แม่เลยบอกว่าให้เล่นตัวบ้าง ไม่ใช่วิ่งเข้าใส่อย่างเดียว..”
“...มึงจะทำได้เหรอ~ อีกฝ่ายเป็นถึงพี่ข้าวที่มึงเล็งมาตั้งแต่ม.4เลยน้า~”
“-*- ก็รู้ แต่ก็ต้องลองดูหน่อย ยังไงพี่ข้าวก็ต้องเลือกกูอยุ่แล้ว”
“ไปเอาความมั่นใจตัวเองแบบนั้นมาจากไหนเนี่ย...”
“แถว ๆ นี่แหละ”
“...?...”
ถามเซ้าซี้อยู่ได้ตัดบทมันซะเลย... หือO_o นั่น! พี่ข้าวนี่ พี่ข้าว~ ผมร่ำร้องอยู่ในใจ กำลังก้าวเท้าจะวิ่งเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงักหันหลังกลับ ทำเป็นไม่เห็นไม่รับรู้ และไม่รู้จัก
“ไอ้โซ่ พี่ข้าวเดินหน้าบานมาโน่นแล้ว มึงหลบหน้าทำไมละ”
“กูกำลังเล่นตัวอยู่ กูไปก่อนนะ”
“อะ อ้าว”
ผมรีบเดินออกไปทางอื่น แต่พี่ข้าวก็เรียกผมไว้ พร้อมกับเข้ามาจับแขนผมเบา ๆ
“โซ่!จะรีบไปไหนครับ^ ^”
ผมไม่ได้หันไปหา แต่พยายามแกะมือของพี่ข้าวออกจากแขนผม แล้วรีบชิ่ง
“...”
ผมรีบวิ่งเข้าคลาสไป เฮ้อ ~ ขอโทษนะครับพี่ข้าวพี่ผมต้องทำแบบนี้ แง ๆ อยากคุยด้วยใจจะขาดอยู่แล้ว ~
พักเที่ยง....
ไม่รู้อะไรมันดลใจให้ผมมานั่งพักที่ประจำของตัวเอง
สวบ สวบ
หือ O_O เสียงอะไรอะ ผมหันไปตามเสียงที่ได้ยินก็จ๊ะเอ๋กับพี่ข้าวที่ย่องเข้ามาหาผมทางด้านหลัง
พี่ข้าว >_<
“โว๊ะ โซ่รู้ตัวจนได้ กะจะเล่นจ๊ะเอ๋ซะหน่อย^ ^” พี่ข้าวยิ้มให้แล้วเกาแถว ๆ ต้นคอเหมือนอายที่ถูกผมเห็นก่อน น่ารักชะมัด อ๊ากกกก!
“พี่...” ผมกำลังจะอ้าปากแต่คำพูดของแม่ก็แล่นเข้ามาในหัวผม ...ไอ้โซ่! ผู้ชายอย่างเรา (อย่างไหนอ่ะ : โซ่) มันต้องหัดเล่นตัวให้ดูมีคุณค่าบ้าง เข้าใจ๊!...
ก็คงต้องเข้าใจนั่นแหละ _ _;;
ตุบ!
พี่ข้าวทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ ผม
“...วันนี้โซ่ดูแปลก ๆ ไปนะ มีอะไรรึเปล่าครับ^ ^”
“...” ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบไปให้
“อืม...เอ้านี่พี่ซื้อไอศกรีมมาให้”
พอได้ยินคำว่าไอศกรีม หูตั้งตาโตทันทีเลยครับ ของชอบ *O* พี่ข้าวยื่นมาให้ผม ตอนแรกผมกะว่าจะไม่รับ เพราะกลัวว่าการเล่นตัวของผมจะไม่สมบูรณ์ แต่ว่า....ไอศกรีม ของโปรด อร่อย หวาย เย็น ชื่นใจ ...ไม่เป็นไรมั้งแค่กินไอศกรีมที่พี่ข้าวซื้อมาให้อ่ะ
“ของคุณครับ^ ^”
“พูดกับพี่แล้วเหรอ^ ^”
“....ทำไมถามแบบนั้นละ?”
“ก็เมื่อเช้าพี่รู้สึกว่าโซ่หลบหน้าพี่”
“....พี่ข้าวคิดมากไปหรือเปล่าครับ”
“คงงั้น^ ^”
ผมกับพี่ข้าวกินไอศกรีมกันไปเรื่อย ๆ โดยที่พี่ข้าวยังคงหยอกล้อผมเหมือนเดิม ผมเองก็หยอกกับพี่ข้าวกลับ มันเป็นธรรมชาติที่สุด ผมรู้สึกดีเวลาอยู่ใกล้พี่เขา
“ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ” ผมกำลังหัวเราะ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พี่ข้าวก็หัวเราะด้วย
อย่าไปรู้เลยว่ากำลังขำหรือหัวเราะกันเรื่องอะไร = =;;
ตรู๊ดด..ตรู๊ดด...
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขัดจังหวะการหัวเราะของผมกับพี่ข้าวก็ดังขึ้น มันเป็นเครื่องของพี่ข้าวครับ ใครโทร.มากัน
“ครับ”
ไม่ได้จะแอบฟังนะ แต่อยากรู้ว่าใครโทร.มา
“จะให้พี่ไปหาที่ไหนครับ”
อะไรกันใครโทร.ตามพี่ข้าวเนี่ย นี่มันเวลาของผมกับพี่ข้าวนะ!
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่ไป ครับ ครับ”
พี่ข้าววางสายไปแล้ว ผมนั่งหน้าตึง หงุดหงิด ขัดใจมีคนกำลังจะช่วงชิงพี่ข้าวไป ฮึ่ม!
“เออ..”
“....” ผมหันไปมองพี่ข้าวตาขวาง
“พี่..พอดีม่อนเรียกพี่ไปหานะ พี่ไปก่อนนะครับ”
“ม่อน...”
“....”
“ครับ โซ่อยู่ได้^ ^”
ก็อยากจะรั้งไว้อยู่หรอกนะ แต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ต้องแบ่ง ๆ กันไปก่อน! แล้วทำไมไอ้ม่อนมันมีเบอร์พี่ข้าวได้ละ? มันยังไงกันนะ?
“เดี๋ยวพี่โทร.หาตอนเย็นนะครับ^ ^”
“ครับ^ ^”
ผมโบกมือลาพี่ข้าวที่เดินจากไป...
ผมลืมอะไรไปรึเปล่าเนี่ย? มันรู้สึกติดขัดยังไงแปลก ๆ .....อะไรละที่ผมลืม? อะไร?
.
.
.
.
.
อ๊า!! ผมลืมเล่นตัว! ตั้งแต่เมื่อไหร่? (ตอนที่ได้ไอศกรีม : คนแต่ง) อ๊ากกกก! แล้วผมจะเล่นตัวสำเร็จมั้ยนี่!
TBC…
ฮ่า ๆ ตอนนี้ไม่ต้องตั้งความหวังอะไรมากนัก
จงอ่านให้สบายใจค่ะ ~ เพี๊ยง!
***ตอนนี้มาแบบยาว ๆ ค่ะ เพราะจะรีบไปปั่นเรื่องยาวที่แต่งอยู่ให้รีบจบ ๆ ไปค่ะ แล้วก็จะแว๊บไปส่องนิยายของเพื่อน ๆ เรื่องอื่นในเล้าด้วยค่ะ ^ ^ บวกกับอาจจะไปหาไอเดียเจ๋ง ๆ แต่งเรื่องสั้นให้จบ กับเริ่มแต่งเรื่องใหม่ออกมาให้ได้อ่านกันค่ะ เฮ้อ~ รู้สึกว่าตัวเองทำหลายอย่างจังแฮะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เต็มร้อยเพราะอยากให้เพื่อน ๆ ที่ติดตามผลงานอยู่ได้เฮฮากับนิยายของใบพลูค่ะ ^ ^ บ๊ายบี เจอกันอีกทีวันที่ 2 เดือน พฤษภาคม นะคะ หลังวันแรงงานค่ะ จุ๊บ ๆ ***
-
น่ารักดีนะ แต่พี่ข้าวจะเอายังไง พอม่อนโทรมาก็ไปหาเค้า
ใครจะชอบใจกันวะ=__=
-
น้องซอโซ่ไม่ได้ดั่งใจคุณแม่เลยอ่ะ
เล่นตัวอ่ะๆ เป็นป่ะ งานนี้พี่ข้าวน่าหมั่นไส้มาก :m16:
โซ่เล่นตัวเข้านะ
-
โซ่ทำตามที่แม่บอกด่วน อย่าลืมตัวอีกล่ะ
-
ซอโซ่สู้ๆ
-
คุณแม่ของโซ่นี่สาววายชัวร์ๆมีวางแผนให้ลูกด้วย
แต่ว่าหนูโซ่ค่ะวิธีเล่นตัวคงไม่เหมาะกับหนูมั้งคะ555+
-
:กอด1:
-
คุณแม่ o13
แต่โซ่นี่ไม่ได้ดั่งใจเลย :m16:
บวกเป็ด
-
แม่โซ่สอนลูกได้เยี่ยมมากกก แต่หนูซอโซ่คะ ช่วยทำตามที่คุณแม่สอนด้วยยยยยย
รอนะคะ สู้ๆ :)
-
ไอ้พี่ข้าว!!!!!
:beat: :beat:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จะเล่นตัวได้หรอกซ่อโซ
แค่พี่ข้าวเอาของกินมาล่อ ก้เลิกเล่นตัวแบ้ววว
-
แล้วแผนมันสิสำเร็จบ่สู(กรุณาอ่านเป็นภาษาอีสาน)
-
พี่ข้าวเลือกใครสักคนเถอะ
อย่าให้ความหวังทั้งสองฝ่ายแบบนี้
ไม่น่ารักเลย
-
เฮ้อ. .. สงสารซอโซ่อ่ะ รักข้าวขนาดนั้น ><
รับโทรศัพท์ต่อหน้าเลย เป็นเราคงโคตรเจ็บอะแบบนี้ T-T
แต่ก็อย่างว่า อยู่ในช่วงแข่งขันอยู่ ต้องแบ่งกันจีบ
ซอโซ่ เล่นตัวไปเลย เหมือนที่คุณแม่สอนนั้นแหละ
ชิส์ เริ่มหมั่นไส้ไอ้พี่ข้าวจริงจัง
หล่อเลือกได้ละซิ หึ !
ถ้ามีตัวละครที่มาชอบซอโซ่ เพื่อที่จะทำให้พี่ข้าวรู้ตัวเร็วขึ้นคงดีไม่น้อย
จะได้รู้สักที ซอโซ่ก็น่ารักเลือกได้เหมือนกัน แบร่ !
-
10 :: เสียใจที่สุด
หลายวันต่อมา...
ผมยังคงปฎิบติการเล่นตัวตามคำที่แม่บอกอย่างมุ่งมั้น และตั้งเป้าว่าวันนี้จะตีบทให้แตกให้จงได้!
ถึงว่าการเล่นตัวของผมครั้งนี้มันจะแอบมีวอกมีแวกไปบ้าง (หยวน ๆ ไปแล้วกัน) ก็แหมพี่ข้าวชอบมีอะไรต่อมิอะไรมาหลอกล่อนี่ ไหนจะขนม ของเล่น
แต่ละอย่างถูกใจซอโซ่ไปซะหมด...
“เป็นไงบ้างละไอ้คุณโซ่ ~เล่นตัวไปถึงขั้นไหนแล้วละ”
“ขั้นเทพแล้ว”
“โอ้โห~ แน่ใจเหรอว่าขั้นเทพ ~ เมื่อวานตอนเย็นยังไปเที่ยวกับพี่ข้าวอยู่เลย ขั้นเทพจริง ๆ ”
ไอ้กุนแซวผม ที่มันพูดก็ถูกทั้งหมดแหละไม่มีการแต่งเติมเนื้อเรื่องแต่อย่างใด เมื่อวานพี่ข้าวชวนผมไปดูหนัง คิดดูสิมันเป็นครั้งแรกที่พี่ข้าวกับผมไป
เที่ยวกันนะ! ก็อยากจะรีบเก็บเกี่ยวความสุขไว้เยอะ ๆ นี่ เพราะยังไงวันต่อมาผมก็ผีเข้าแล้ว...
“เออน่า -*- มันเป็นส่วนหนึ่งของการเล่นตัว” ผมบอกมันเป็นการอุปโลบตัวเองด้วยว่าที่ทำ ๆ ไปทั้งหมดมันคือการเล่นตัว หึหึ
ช่างเรื่องการเล่นตัวไปก่อน สนใจว่าที่สามีในอนาคตดีกว่า อืมม...ยังไม่เห็นมาเลย ไปซนอยู่ที่ไหนน้า...ปกติจะมารอผมแล้วนี่..
“มึงมองหาใครอยู่เนี่ย?”
“..ห๊ะ? อ๋อ..เปล่า มองไปเรื่อย..”
“- - โซ่ ถ้ามึงกำลังมองหาพี่ข้าวอยู่ละก็ อยู่นั่นไง-3-”
ผมหน้าเหวอ ไอ้กุนมันรู้อะ รู้ได้ไง? ผมหันไปตามที่ไอ้กุนบอก แล้วก็ต้องลมใส่ พี่ข้าวเดินควงแขนกอดเอวมาพร้อมกับไอ้ม่อน (ไม่ได้โผล่นาน) ท่าทาง
สนิทชิดเชื้อกันมากมาย ทำไม? เพราะอะไร? เกิดขึ้นได้ยังไง? พี่ข้าวกับม่อนเป็นแฟนกันแล้วเหรอ? โอ๊ย! อยากจะบ้า มีแต่คำถามที่ต้องการคำตอบมาก
มายหลั่งไหลเข้าสมองผม วินาทีนี้สมองผมกำลังจะหยุดสั่งการ..
“โซ่...ไอ้โซ่!”
“ห๊ะ! อะ อะไรวะโชกุน”
“.....มึงกำลังเออเร่อใช่มั้ย ถึงได้เรียกชื่อกูถูกนะ”
“..มะ ไม่นี่”
“..มึงเห็นใช่มั้ย? พี่ข้าวกับไอ้ม่อน สงสัยจะคบกันแล้ว..”
“.......” ภาพที่เห็นวันนี้กับตอนที่เห็นครั้งแรก มันต่างกันมาก เพราะตอนนั้น พี่ข้าวว่างตัวและมีระยะห่างมาก แต่ดูตอนนี้สิระยะห่างของทั้งสองมันสั้น
ลงหรือแทบจะไม่มีเลย เป็นไปได้ยังไงกัน..
“ไอ้โซ่...นิ่งอีกแล้ว.”
“ต้องถาม!” ใช่! ผมต้องถามเพื่อตัวของผมเอง สิ่งที่เห็นมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดอยู่ก็ได้ ต้องคุย ต้องถามให้รู้เรื่อง!
พักกลางวัน...
ผมมาที่หลังตึกเรียนเหมือนเดิม เพราะคิดว่าพี่ข้าวคงจะมาที่นี่เหมือนกัน แต่ผ่านไป 30 นาทีแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาพี่ข้าวไปไหน? หรือว่าอยู่กับ
ไอ้ม่อน..
พอคิดได้แบบนั้นผมรีบลุกออกไปทันที และไปในที่ที่คิดว่าพี่ข้าวกับไอ้ม่อนน่าจะอยู่
“ไอ้โซ่!ไปไหนว่ะ”
“ไปหาพี่ข้าว”
“ไปด้วย!”
ไอ้กุนวิ่งตามผมมาอีกคน ผมรีบไปที่คณะวิศวะ ก็เจอ พี่ข้าวกับไอ้ม่อน นั่งหัวเราะคิดคักกันอยู่ ท่าทางน่าอิจฉา ทำไมที่ตรงนั้นถึงไม่เป็นผม มันควรจะ
เป็นผมสิ ในเมื่อที่ผ่านมา..เอ๊ะ ผมคงลืมอะไรไปเพราะช่วงเวลาที่พี่ข้าวอยู่กับผมนั้นมันมีมากกว่าที่พี่ข้าวอยู่กับไอ้ม่อน แต่ผมกับพี่ข้าวไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ตลอดเวลา และสิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจว่าพี่ข้าวต้องเลือกผมเพราะท่าทางหงอย ๆ ของไม้ม่อนที่ผมเห็น แล้วทำไม?...อ๊ากกกกกมีแต่คำถาม ต้องเคลียร์!
“พี่ข้าว!”
ผมเรียกเจ้าของชื่อ พี่ข้าวหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย ...?... ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น แต่ก็แค่แป๊บเดียวพี่ข้าวก็ระบายยิ้มออกมา
“ว่าไงครับน้องโซ่^ ^”
ผมเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าระหว่างพี่ข้าวกับไอ้ม่อน
“หมายความว่ายังไง?...”
“หือ O.O อะไรเหรอครับน้องโซ่”
“เมื่อวานพี่ข้าวยังอยู่กับผมเลย แล้วทำไมวันนี้พี่ข้าวอยู่กับม่อนได้ แถมยังสนิทสนมกันซะ เหมือนเป็นแฟนกันแล้วด้วย...หมายความว่ายังไงละพี่ข้าว?
ผมอยากได้คำอธิบายเรื่องนี้..”
“......”
พี่ข้าวหุบยิ้มลง
“พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกโซ่ ตอนนี้พี่ตัดสินใจคบกับม่อนแล้ว”
“ห๊ะ!! ไม่จริงหรอก โซ่ไม่เชื่อ! ก็ในเมื่อ..”
“โซ่อย่าลืมสิ ในระหว่างที่พี่คุยอยู่กับโซ่ พี่ก็คุยอยู่กับม่อนด้วย แล้วตอนนี้พี่ก็เลือกแล้ว พี่ขอโทษด้วยนะ”
“....ไม่รับ....”
“อะไรนะครับ?”
“ไม่รับ! โซ่รับไม่ได้กับคำตอบของพี่ข้าว! ที่ผ่านมาระหว่างโซ่กับพี่มันคืออะไรละ เรากำลังไปได้ดีนะ!”
ผมเริ่มโวยวายเนื้อตัวสั่นเทา ด้วยความผิดหวัง และเสียใจ
“โซ่...ใจเย็น ๆ นะ”
“ปล่อยกู!”
รู้สึกเหนื่อยกับการเป็นฝ่ายไล่ตาม ลองให้เขาไล่ตามดูบ้างก็กลับกลายเป็นว่าผมทำพลาด พี่ข้าวไม่แม้แต่ไล่ตามผมกลับไปคบกับคนอื่น น้ำตาก็
จวนเจียนจะไหล อย่านะ! อย่าไหลออกมา!
คนที่ผมรักกับคนที่ผมเกลียดยืนอยู่ด้วยกันเบื้องหน้า ท่าทางมีความสุข...ผมแพ้แล้ว.
ในเมื่อผมแพ้ ผมก็ควรจะยอมรับมัน อย่าดื้อดึงอีกเลย ไม่อย่างนั้นหัวใจผมต้องแตกสลายแน่ ๆ เพราะตอนนี้มันก็ใกล้เคียงแบบนั้นอยู่แล้ว
“...โอเค จบ! โซ่จะไม่ยุ่งกับพี่ข้าวอีกแล้ว ...” ผมมองหน้าพี่ข้าวเป็นครั้งสุดท้ายและละสายตามองไอ้ม่อน “ยินดีด้วยเว้ย ขอให้มีความสุขนะ..”
แงแงแง ทำไมต้องเป็นผมที่เป็นคนอวยพรให้พวกเขามีความสุขด้วย!
ผมหันหลังกลับ ในใจก็หวังว่าจะให้พี่ข้าวเอ่ยเรียกผม แต่ไม่เลย...ไม่มีเสียงใด ๆ เรียกรั้งผมไว้เลย..
ที่บ้าน..
ผมกลับบ้านทันที ไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียน สงครามความรักที่ผมกำลังเล่นอยู่มันปิดฉากลงโดยที่ผมเป็นผู้แพ้และเขาสองคนเป็นผู้ชนะ
“อ้าวโซ่ ทำไมกลับเร็วละลูก...” แม่เดินออกมาจากตัวบ้านเห็นผมเดินเข้ามา ก็ร้องทักด้วยความสงสัย
“...แม่...ฮึก..แม่..” ผมปล่อยโฮแล้ววิ่งเข้าสวมกอดผู้เป็นแม่ไว้
“ต๊ายแล้วโซ่! ใครทำลูกร้องไห้เนี่ย!”
“...แง ๆ ...ฮือ...ฮึก...ความ...ความรัก...ฮือ...”
“โธ่~ อกหักเหรอลูก ได้ยังไงกันลูกแม่ออกจะมีเสน่ห์ล้นหลามขนาดนี้”
โกหก! แม่ผมกำลังพูดโกหก คงจะพูดปลอบผมให้รู้สึกดี แต่มันทำให้ผมกลับร้องไห้หนักมากขึ้น ถ้าผมมีเสน่ห์ล้นหลามพี่ข้าวก็รักผมไปแล้วสิ
“ฮือ...พี่ข้าวคบกับไอ้ม่อนแล้ว ไม่เห็นจะเป็นแบบที่แม่บอกเลย...แงแงแง..”
“จริงเหรอ! แล้วแม่จะโดนเหยียบหน้ามั้ยนี่”
“แม่อ่ะ! โซ่ไม่ทำอยู่แล้วแม่ก็รู้”
“จ้า ๆ เข้าบ้านก่อนเถอะ อายเขานะ ร้องไห้แบบนี้นะ”
“ฮึก...”
.
.
.
.
.
วันนั้นเป็นวันที่ผมเสียใจที่สุดในชีวิต ถึงแม้ว่าผมจะสู้จนถึงที่สุดแล้ว แต่ในเมื่อพี่ข้าวเขารักไอ้ม่อน ผมคงทำอะไรไม่ได้...
:z3:
-
:monkeysad: :monkeysad:
ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ พี่ข้าวนะพี่ข้าว
ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2:
-
:really2:
เอ้า ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ
-
อ้าว ไงถึงมาคบกับม่อนมันได้เนี่ย
-
ทำไมอย่างนี้ล่ะ
ทำไมไม่เลือกโซ่อ่ะ ไม่เข้าใจ หรือว่า...
พี่ข้าวแกล้งลองใจโซ่
-
อะไรกันเนี่ย :z3:
บวกเป็ด
-
ไอ้พี่ข้าว!!!!!!
:beat: :z6:
เมิงบังอาจมาก
ใช้ตาตุ่มมองแทนตารึไงวะคะ
:angry2:
-
หาคนใหม่เลยโซ่
ช่างหัวพี่ข้าวมัน
-
คนแต่ง อัพเดทวันที่ลงต่อท้ายชื่อเรื่องด้วยจิ จะได้รู้ว่ามาอัพใหม่แล้ว >_<
-
คนแต่ง อัพเดทวันที่ลงต่อท้ายชื่อเรื่องด้วยจิ จะได้รู้ว่ามาอัพใหม่แล้ว >_<
จัดไปค่ะ
ตอนหน้านะค่ะ
:pig4:
-
เห้ยเศร้าแท้เหลา
ยังไงก็มาต่อไวไวนะ
-
เอ้า ค้างค่ะ TAT!!
ฮือออ มาต่อเลยนะ จะให้จบแบบโซ่แพ้เราไม่ว่า เปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วก็หาพระเอกให้ข้าวด้วย
TAT แงแงแงแง
-
ค้างมาก!!!
ทำไมข้าวทำแบบนี้อ่ะ ไม่ชอบเลย เปลี่ยนพระเอกเถอะ!! :m16:
สงสารโซ่จัง
-
ไอ่พี่ข้าว =..=" :m16:
มันน่าเตะไอ่พี่ข้าวให้ตายนัก :angry2:
แต่ดูเหมือนว่าต้องเตะม่อนก่อนสินะ :z6: ม่อนต้องวางแผนอะไรให้ไอ้พี่ข้าวเข้าใจซอโซ่ผิดแน่ๆ
:fire:ไม่ได้ดั่งใจเลยยยยยยยยยยยย อ๊ากกก :m31:
-
มาต่อใหม่ ไวๆ เลยนะ TOT
มันค้าง มันคา มันอุดตัน!!(?)
-
โซ่~ อย่าเสียใจน๊าาา าาาาา าา หาคนใหม่เรย~!! ที่ดีกว่าพี่ข้าว! หล่อกว่า! รวยกว่า! และใหญ่กว่า! (หมายถึงขนาดตัวและกล้ามนะ)
สู้ๆฮ๊าปปปปปป
-
ตกลงใครเป็นพระเอก :confuse:
-
แผนพี่ข้าว ชัวร์
-
:เฮ้อ:เลิกเหอะน้องโซ่
-
หาคนใหม่เลย !!!! พี่ข้าวหลายใจ :angry2:
-
:m15: ไอ้พี่ข้าวววววววว นิสัยอะ ๆ
อย่าได้แคร์ ซอโซ่ ยืมคนหน้าตาดีมาควงเย้ยเลยย
กอดปลอบ :กอด1:
-
ไอ้พี่ข้าวทำอย่างงี้กับโซ่ได้ไง
หรือว่าจะเป็นแผน
:a5:
-
อั๊ยย่ะพี่ข้าวเอาแล้วไง ซอโซ่ไม่ต้องสนเชิดใส่แล้วควงใหม่เลยยยย
-
11 :: ความจริง
พระเอกมาเล่าต่อนะจ๊ะ
เอ...ผมเล่าถึงไหนแล้ว? อ๋อ! ตอนที่ผมจูบกับซอโซ่แล้ว >///<
หลังจากที่ผมจูบกับซอโซ่ไปแล้วผมก็ลืมว่ายังมีม่อนอีกคนที่ชอบผมอยู่ ผมเริ่มไปไหนมาไหนกับโซ่บ่อยขึ้น จริง ๆ ผมแอบบอกม่อนไปแล้วว่าผม
ชอบโซ่มากกว่า น้องม่อนเองก็เข้าใจ และยอมถอยให้ แต่ผมนึกสนุก เลยให้น้องม่อนช่วยเล่นละครว่ายังตามจีบผมอยู่ต่อไป และผมก็เล่นตัวกับ
ซอโซ่ต่อไป = =;;;
ผมได้ไปรับไปส่งซอโซ่ที่บ้าน ทำให้ได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างเกี่ญวกับซอโซ่มากขึ้น อย่างตอนที่ต้องขึ้นรถเมล์เบียดคนอื่นไปมหาลัย ถ้าวันไหน
ดวงดีก็มีที่นั่งแต่ถ้าวันไหนดวงซวย ยืนตั้งแต่ขึ้นยังลง= =;; ลำบากมั้ยเนี่ยว่าที่เมียในอนาคต -.,-
แล้วผมก็ตัดสินใจบอกม่อนว่าผมชอบซอโซ่...
มันเป็นวันที่ผมอยู่กับโซ่แล้วม่อนก็โทร.เข้ามาให้ผมไปหา ...
พอผมไปถึง ม่อนก็ไม่ได้พูดอะไร (แล้วจะเรียกตูมาทำไมฟะ-*-) ผมเลยชิงบอกก่อนที่ม่อนจะอ้อนเอาอะไรกับผม
“ถ้าม่อนเรียกพี่มามองหน้าเฉย ๆ พี่ก็อยากจะคุยกับม่อนเรื่องหนึ่ง...”
“แหะ ๆ ก็ม่อนอยากเห็นหน้าเห็นตาพี่ข้าวบ้างนี่...เดี๋ยวนี้พี่ข้าวไม่ค่อยกลับบ้านกับม่อนเลย อ้างว่ามีกิจกรรมตลอด หรือไม่ก็ไปกับเพื่อน หรือจริง ๆ
แล้วพี่ข้าวติดโซ่แล้วไปกับโซ่กันแน่!”
แหม ผู้ชายนี่น่าเบื่อ จู้จี้ ขี้บ่น ชอบซัก แบบนี้กันทุกคนรึเปล่าเนี่ย (แกก็ผู้ชาย! : ใบพลู)
“........”
“แล้ว.....พี่ข้าวมีอะไรจะพูดกับม่อนเหรอ ^_^” น้องม่อนร้องถามเสียงแบ๊ว ทำใจลำบากเลยสิ ถ้าผมบอกม่อนไปว่าผมรักซอโซ่ หน้าน้องม่อนที่
ระรื่นอยู่ตอนนี้จะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหน
“พี่...พี่มีเรื่องสำคัญอยากจะบอก...” ยังไงก็ต้องบอก ถ้าไม่บอกเดี๋ยวโดนคนอ่านด่า (น่าจะเกี่ยว)
“ครับ? ^_^”
“พี่คงรักม่อนไม่ได้...เพราะพี่รักโซ่”
.
.
.
.
.
พูดไปแล้ว >_< แต่น้องม่อนเงียบ
“ม่อน? ม่อนครับ ได้ยินพี่มั้ย?”
“..........”
“ม่อน? ม่อน”
“จริง ๆ เหรอ?.........ม่อนแพ้...”
“ม่อน....”
“พี่ข้าว..ฮึก..แต่ม่อนรักพี่ข้าว..ฮือ ๆ ” ตายละหว่า ร้องไห้ด้วยอะ อย่าร้องนะอย่าร้อง โอ๊ย ๆ ๆ ๆ จบแบบนี้ก็แย่นะสิ
“ม่อน อย่าร้องนะ พี่เชื่อว่าในวันข้างหน้าม่อนจะต้องเจอคนที่ดีที่ใช่กว่าพี่แน่ ๆ ” ผมพยายามพูดปลอบ หยุดร้องซะทีเซ่! ผมจะได้รีบไปหาโซ่ ^ ^
“ฮึก...ก็ได้.” เออ บทมันจะยอมก็ยอมง่าย ๆ เลย “ก่อนที่ม่อนจะไม่ได้คุยกับพี่ข้าวแบบนี้อีก ม่อนก็อยากจะอวยพรพี่ข้าวหน่อย ฮึก...ได้มั้ย..”
“ได้สิ^ ^”
“ฮึก...ขอให้พี่ข้าวมีแต่เรื่องวุ่นวาย..” อะ เออ ...อวยพรนะ
“มีมือที่สาม...” รู้สึกว่าจะไม่ใช่แล้ว - -;;
“ทะเลาะกับโซ่ โดนสวมเขา...” แรงไปมั้ยน้อง
“สมรรถภาพทางเพศเสื่อม...” อันนี้ ผมคงจะแย่ถ้าไม่มีอารมณ์
“กามตายด้าน เป็นใบ้ หูหนวก ตาบอด ...ฮึก.” พี่ขอตายดีกว่าม่อน อวยพรแบบนี้นะ
“สุดท้าย...ขอให้พี่ข้าวมีความสุข....” เออ ปิดท้ายดีนี่หว่า คงคิดได้.. “กับคำอวยพรที่ม่อนให้...โชคดีพี่”
ไอ้หยา! มันดันโยงกับอวยพรสาปแช่งของมันซะงั้น เหอะ! มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นหรอกครับ ^ ^
ตัดมาที่ตอนที่ โซ่เริ่มทำตัวแปลก ๆ แล้วผมก็รู้ว่าม่อนกำลังทำอะไร....เล่นตัว
ทำไมผมถึงรู้? เพื่อนสนิทซอโซ่บอกครับ ผมเลยรอดูน้องว่าจะเล่นตัวยังไง?
ซอโซ่เล่นตัวแปลกมาก ตอนเช้าก็ทำเหมือนหยิ่ง ๆ ไม่สนใจผม ไม่รู้จักผม (มันน่าจับมาจูบนัก!-.,-) แต่พอผมเข้าไปนั่งคุยด้วยตอนกลางวัน ก็คุยกับ
ผมซะงั้น (เพราะผมเอาของกินของเล่นไปล่อ ฮุฮุ) ยิ่งตอนเลิกเรียนแล้ว ชวนไปเที่ยวก็ไปด้วยครับ ตกลงโซ่กำลังเล่นตัว หรือโดนผีเข้ากันแน่เนี่ย - -;;
เวลามันก็ผ่าไปหลายวัน โดยที่โซ่ยังไม่มีท่าทีจะเลิกเล่น (ตัว) ผมเลยนึกสนุกอยากแกล้งเด็ก (ดื้อ) ขึ้นมา จะได้เลิกเล่นซะที ฮีฮี...
ผมไปขอความช่วยเหลือจากม่อนครับ ^ ^
“มีธุระอะไรกับม่อนอีกละ?....หรือว่าเปลี่ยนใจ...”
“พี่มีเรื่องให้ม่อนช่วย”
หลังจากที่ม่อนทำหน้างงกับการขอความช่วยเหลือของผมในครั้งนี้ ผมก็อธิบายทุกอย่างอย่างระเอียดยิบ จนม่อนตกลงช่วยผม โดยที่ผมต้องทำการ
แลกเปลี่ยนกับม่อหนึ่งข้อ ไอ้ผมก็ลุ้นตัวโกงว่าม่อนมันจะขออะไร ถ้าขอให้ผมเลิกรักโซ่แล้วมาเป็นแฟนกับม่อน ผมลาตายดีกว่า +_+ แล้วจ้อแลก
เปลี่ยของม่อนก็ทำให้ผมเบาใจ ม่อนบอกว่า ถ้าม่อนช่วย ให้ผมหาหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ ในวิศวะให้ม่อน 1 คน แล้วคณะผมเนี่ยหน้าตาหล่อ ๆ ดี ๆ ดูเป็นผู้
เป็นคนนะมันมีที่ไหนกัน (ยกเว้นผม ^_^) หลังจากตกลงกันได้ ผมกับม่อนก็แสดงบทบาทเป็นคู่รักกันทันที...
จนทุกอย่างแย่ลง = =;;;; ไม่คิดว่าซอโซ่จะตัดใจจากผมได้เร็วขนาดนี้ โอ้! ผมผลาด!
ตอนที่น้องหันหลังกลับไป แล้วก้าวเดิน ผมอยากจะรั้งไว้แล้วเฉลยให้น้องรู้ แต่เปล่าเลย เหมือนเสียงผมหายไปเฉย ๆ เรี่ยวแรงก็ไม่มี โอ๊ยตาย ตาย
แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงละเนี่ย..
.
.
.
.
.
“ม่อนไม่เกี่ยวนะ ทั้งหมดเพราะพี่ข้าวคนเดียว”
ประโยคจากน้องม่อนทำผมแทบแดดิ้น ใช่! ผมไม่น่านึกสนุกเลย.....
มาแล้ววววววววววววววว
ขอประทานโทษอย่างสูงที่มาอัพช้าค่ะ o1
พอดีติดภาระกิจที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ค่ะ มันเป็นฟามลับทางราชการ! :a1:
ตอนหน้าคาดว่าจะจบแล้ว (คาดว่านะคะ) มาปูเสื่อรอกันได้เลยค่า....
:bye2:
-
สมน้ำหน้าพี่ข้าว
-
3 คำสำหรับพี่ข้าว
สมน้ำหน้า :3125:
-
ข้าวเล่นจนได้เรื่องอ่ะ
-
พ่อหล่อเลือกได้ เป็นไงล่ะ
:m16:
-
สา น้ำ หน้ม : สม น้ำ หน้า !! :c
-
ซอโซ่เอาพี่ข้าวให้ตาย!!!!!
-
โคตรจะสะใจอะ
-
คิดแล้วเชียวว่าพี่ข้าวสร้างเรื่องขึ้นมาเอง อะโด่!ทำโซ่เราเสียใจ นิสัยไม่ดี ชิ
-
ตายซะอิพี่ข้าว
:angry2:
-
โซ่คราวนี้เล่นตัวให้ได้ตลอดนะ แกล้งกันดีนักนะพี่ข้าว
-
ข้าวหนอข้าว ผูกเองแก้เองนะจ้ะ นะจ้ะ
-
:angry2:เลิกเลยๆๆๆๆๆน้องโซ่
-
สมน้ำหน้าพี่ข้าว
มาเล่นกับความรู้สึกของโซ่ :(
สมแล้วๆ
-
พอมาฟังเหตุผลนายข้าวแล้ว ยิ่งอยากให้ซ.โซ่เลิกชอบไปเลย มันจะแกล้งหลายรอบไปแล้ว :fire:
-
จะสมน้ำหน้า หรือสมน้ำหน้าพี่ข้าวดี=..=
แล้วก็ทำซอโซ่เจ็บ ให้โซ่เล่นงี้กะพี่ข้าวมั้งดีมั้ย??? ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยย
อารมณ์เสียยยยยยยยยยยยย
-
เออ เริ่ดเนอะ อยากให้น้องเลิกเล่นตัวเลยแกล้งเข้าไปแบบนั้น อืมมม.....
จริงๆมันไม่น่าจะเรียกว่าเหตุผลด้วยซ้ำ เล่นกับความรู้สึกคนอื่น เห็นน้องเป็นตัวอะไร?
ทำอะไรถ้าไม่คิดให้ดีๆถี่ถ้วน ก็รับกรรมเอาเองเถิดพ่อคุณ
-
อยากบอกว่าสมน้ำหน้าาาาาาาาาาาา ไอ้พี่ข้าว
แต่หน่วงตอนท้ายอะ ตอนม่อนจะตัดใจ
กลับมาสงสารข้าว ตูซิจะง้อน้องยังไง หึหึ :m16:
-
:laugh: สมน้ำหน้าพี่ข้าว
อยากแกล้งน้องโซ่ดีนัก
-
12 :: พลิกล็อค
ไม่อยากตื่น....
ไม่อยากไปมหาลัยเลย....
ไม่อยากอาบน้ำ.....
ไม่อยากหิว.....
แต่ต้องตื่น เพราะวันนี้มีสอบตอนเช้า แล้วก็ต้องอาบน้ำเพราะเมื่อคืนไม่ได้อาบน้ำ และก็เมื่อคืน (อีกนั่นแหละ) ไม่ได้กิน
อะไรเลย เพราะมัวแต่แหกปากร้องคาราโอเกะกับแม่อยู่...
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วสินะ (เอานิ้วขึ้นมานับ .....2 วัน) ที่ผมไม่เห็นพี่ข้าวเลย อาจจะเป็นเพราะผมไม่สนใจด้วย
แหละเลยไม่แลเห็น...
“โซ่! จะเล่นมิวสิดอีกนานมั้ย สายแล้วนะ”
ผมดึงตัวเองกลับเข้าสู่โหมดปัจจุบัน ผมต้องไปแล้ว.. หลังจากนั่งทำหน้าเศร้า ๆ ก่อนออกจากบ้านให้แม่เห็น แม่สุดที่รัก
เลยยันโครมแท่ด ๆ ตัวผมออกมาหน้าบ้าน (มันเป็นแค่จินตนาการครับ T^T อย่าถือสาคน sad T_T)
“แม่ไปแล้วนะ...”
“เออ เพิ่งระลึกได้รึไงว่าต้องไปแล้ว... จริง ๆ เลย ไอ้ลูกคนนี้..” นั่นแหละครับ แกก็บ่นอีกตามเคย
และวันนี้เป็นวันประหลาด... ไอ้กุนกล้าเสี่ยงตรีนมารับผมถึงหน้าบ้าน
“กูรักมึงว่ะ” ผมเอ่ยประโยคที่ผมคิดไว้ในใจตั้งแต่เห็นหน้ามัน และตรงเข้าสวมกอดเพื่อนรักทันที
“เฮ้ย! ไอ้โซ่! มึงเป็นเชี่ยอะไรเนี่ย ปล่อยกู! กูอายเขา!” มันร้องแหกปากเสียงดัง มันจะไม่อายเลยถ้ามันไม่แหกปากร้องจน
เป็นที่สนอกสนใจใครหลาย ๆ คน
ผมยอมคลายกอดจากตัวมัน แล้วเดินผ่านหน้าบ้านตัวเองไปขึ้นรถหน้าปากซอย
“มึงพิศวาทกูรึเปล่าเนี่ย ถึงมารับกูถึงหน้าบ้าน ร้อยวันพันปีไม่เคยมารับ - -?” ผมถามมัน หลังจากพาตัวเองขึ้นรถและหา
ที่นั่งกันได้เรียบร้อยแล้ว
“เฮ้ย ~ อย่าคิดไกล กูแค่เป็นห่วง ถ้ามึงหยุดเรียนเดี๋ยวไม่จบ” มันพูดแล้วยกแขนหนัก ๆ ของมันขึ้นมาวางพาดบนไหล่ผม
อยากจะด่าว่า ‘แขนคนหรือแขนควาย’ แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวเนื่องกัน เอาเป็นว่า..
“กูหนัก - -*” สั้น ๆ และเข้าใจง่ายที่สุด ไอ้กุนเอามือลงจากไหล่ผม แล้วผิวปากอย่างอารมณ์ดี........... ดีจนน่าถีบ...
แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะถีบตามที่ใจอยากกระทำ พอถึงที่มหาลัย ผมก็เดินแห้งเหี่ยวไม่มีกะจิตกะใจจะเรียน อยากนอน
ฟื้นฟูพลังยุทธิ์..T_T
ผมนั่งเอาหน้าฟุบกับโต๊ะและพยายามจะรีบไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนเข้าเรียน แต่แหม...บรรยากาศในการนอนผมมันไม่
เอื้ออำนวยสักเท่าไร เพราะรอบข้างมันมีแต่เสียงดังรบกวนอยู่ตลอดเวลา ใครต่อใครต่างก็พูดคุยกันเสียงดัง หรือเมาท์
แตกกัน ทำอย่างกับไม่เคยคุยกันอย่างนั้นแหละ -*- ส่วนไอ้กุน มันก็หนักพอ ๆ กัน แหกปากโหวกเหวกกวนใจผมอยู่นั่น
แหละ โอ้ย~ พระอินทร์ขอรับ โปรดเสกสรรค์สถานที่ที่เงียบสงบทำให้ผมกลับไปเฝ้าท่านจะได้ม้าย~
“โซ่.....”
แล้วทุกอย่างก็เงียบลงราวกับสิ่งที่ผมขอไปเมื่อครู่ เกิดอภินิหาร ต้นเหตุของการเกิดอภินิหารก็คือ ...พี่ข้าว…
พี่ข้าวเดินเข้ามาหาผม จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ในอาณาบริเวณและส่งเสียงดังตั้งแต่เมื่อครู่เงียบเสียงลงเหมือนเป็นการสอด
แนม ว่าพี่ข้าวกับผมจะคุยอะไรกัน
ไม่คุยด้วยหรอก เชอะ! เชอะ! เจ็บแล้วจำ!
“มีอะไร..” อยากตบปาก ทำไมพูดจาไม่มีหางเสียงเอาซะเล้ย ~ ไอ้โซ่!
“พี่รู้ว่าโซ่โกรธพี่มาก ...พี่แค่อยากจะมาอธิบายเรื่องทั้งหมด” พี่ข้าวพูดด้วยสายตากับน้ำเสียงวิงวอน
“ผมรับรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ตั้งแต่วันนั้น พี่ข้าวไม่ต้องมาอธิบายอะไรอีกหรอก เรื่องมันจบไปนานแล้ว” (ยังไม่จบเฟ้ย ~ : ใบพลู)
พอผมพูดจบปรพโยคก็ตั้งท่าจะลุกเดินออกจากโต๊ะ แต่พี่ข้าวเข้ามาจับแขนผมไว้
มะ มือ... มือพี่ข้าวกำลังแตะเนื้อต้องตัวผม! อ๊ากกกกกก เนื้อเต้น!
แต่พี่ข้าวก็จับผมได้ไม่นาน เพราะผมสะบัดมันออกก่อนที่ผมจะอ่อนระทวย (เพียงแค่พี่เขาจับ?)
“โอเค ผมจะฟังก็ได้ แต่ผมไม่รับปากว่าจะหายโกรธพี่รึเปล่า....”
“ครับ^^ แค่โซ่ฟังความจริงจากพี่ พี่ก็โล่งอกแล้ว..”
แล้วพี่ข้าวก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นโดยละเอียดให้ผมฟัง ผมก็ฟังอย่างตั้งใจเผื่อสิ่งที่พี่ข้าวอธิบายจะทำให้ผมหายโกรธและ
กลับไปแช่แว๊บกับพี่ข้าวต่อ..เอ๊ะ ยังไง? ผมฟังในเหตุการณ์แรก ๆ ก็งง ๆ พอฟังไปจนถึงกลางเรื่องก็เริ่มมีอารมณ์ (ว๊ากกก)
แต่พอถึงตอนท้ายเรื่องสงสารปนเข้าใจ (แอบงงอยู่เล็กน้อย = =;; ) เอาละสรุปเลยละกัน ....หายโกรธแล้ว^ ^
แต่! ขอเอาคืน หึหึ
“ถ้าเป็นไปได้ พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม....ได้มั้ย?”
เหอะ! แล้วไอ้เหมือนเดิมเนี่ยมันแบบไหน แบบที่ผมวิ่งไล่พี่ข้าว หรือที่พี่ข้าวเป็นแฟนกับผมแล้ว .... ก็ได้แค่ถามในใจ
ก็แหม...ถ้าถามออกไปตรง ๆ เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าเรายอมให้อภัยเขาแล้ว แล้วก็คำถามในลักษณะนั้นมันเหมือนช้อยส์ให้เขา
เลือกอีก แล้วถ้าจะตอบSay yes เลยมันก็กะไรอยู่ (เริ่มจะเล่นตัวอีกแล้วสิ : ใบพลู)
“......”
ผมไม่ตอบ แต่เดินหันหลังให้ แล้วเริ่มก้าวเท้าเดินจากออกมา อย่างสโลโมชั่น........?
หมับ!
การเคลื่อนตัวอย่างสโลโมชั่นของผมก็หยุดลง เพราะพี่ข้าวคว้าแขนผมไว้
“โซ่.....คำคอบ....”
ผมค่อย ๆ หันกลับมา และ...
“.....ครับ โซ่ไม่โกรธพี่ข้าวแล้ว^ ^”
“จริงเหรอ?! จริง ๆ นะ! ...”
“แต่!...” ผมพูดต่อเพราะพี่ข้าวดูจะดีใจเว่อร์ “ถ้าพี่ข้าว แกล้งโซ่แบบนี้อีก โซ่จะให้แม่มาเฉ่งกับพี่ข้าว!”
“โอเคครับ!”
ทำไมต้องให้แม่มาเฉ่ง? ก็... ผมไม่กล้าเฉ่งเองอะแหะ ๆ
พี่ข้าวกระโดดกอดผมแล้วคว้าตัวผมหมุนไปรอบ ๆ ว๊ากกก มึนหัว =w+
“ดูเหมือนจะเคลียร์กันแล้วนะ”
กึก.... พี่ข้าวปล่อยผมลง แล้วหันไปทางเสียงที่ดังแทรกความสุขเข้ามา ม่อน...
“พี่ข้าวอย่าลืมที่สัญญากันไว้ล่ะ หาผู้ชายหล่อ ๆ ให้ด้วยนะ”
“ครับ^ ^”
“จะไปหาทำไม?” ไอ้กุนที่ปิดปากเงียบมานานเอ่ยถามขึ้นมา ถามใคร?
“เกี่ยวไรด้วย” ไอ้ม่อนถามกลับ อ๋อ...ไอ้กุนถามไอ้ม่อน.. อ้าว! แล้วมันไปเกี่ยวไรกับเขาด้วยละเนี่ย?
“...ก็... อยู่ตรงนี้แล้วไง ผู้ชายที่ม่อนพูดนะ..” OoO
OMG! ไอ้กุนมันพูดอะไรออกมา อย่าบอกนะว่าจะจีบไอ้ม่อนนะ
“อย่าพูดให้ขำ อย่างนายเนี่ยนะ? เหอะ!” ไอ้ม่อนถามกลับแล้วทำเสียงขึ้นจมูก ยกมือขึ้นกอดอก
“ก็ใช่นะสิ”
“แน่ใจนะ”
“เออ”
“เรานิสัยไม่ดี”
“เดี๋ยวช่วยแก้”
“เราชอบแย่งของ ๆ คนอื่น”
“หึหึ...” (หัวเราะทำไมฟ๊ะ?)
“เรา..”
“ตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“......”
“ว่าไง?”
“ยัง!”
“หา?”
“มันง่ายไป”
“เล่นตัวรึไง”
เออ..= =;; รู้สึกว่าหลัง ๆ จะไม่มีบทอะไรให้ผมเล่นแล้ว ดูที่คู่ไอ้ม่อนกับไอ้กุนมันเถียงกันไปนะ
“เปล่า..”
“แล้วทำไมไม่โอละ”
“ก็มันเร็วไป มันต้องค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปสิ ปุ๊บปั๊บเป็นแฟนเลย เดี๋ยวก็ปุ๊บปั๊บเลิกเลย เริ่มจากการเป็นเพื่อนไปก่อนแล้วกัน”
“.......”
“ว่าไง?” (มีย้อนรอย)
“ได้! เริ่มแล้วนะ”
“หึหึ จัดไป!”
โอเคครับ ได้ข้อสรุปอีกคู่ ก็มันสองคนจะไปศึกษากันก่อน แล้วค่อยพัฒนาไปเรื่อย ๆ (ถ้าพัฒนาได้นะ) ส่วนผมกับพี่ข้าวก็
แฮ๊ปปี้อะนะ รักกันรักกัน ^O^ ความรักของผมกับพี่ข้าวก็สำเร็จแล้ว เป็นแฟนกันจริง ๆ แล้ว และอนาคตเป็นยังไง....
ก็ไม่รู้อ่ะ เพราะยังไม่เคยไปอนาคต = = เอาเป็นว่า จบดีกว่านะ บ๊ายบายครับ ถ้ามีอะไรดี ๆ เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังอีก เอิ๊ก ๆ
(?)
จบแล้วจ้า.......................
ตอนจบตอนท้ายเป็นไงบ้างเจ้าม่ะฮ่ะ อิอิ
รู้สึกว่าเรื่องนี้แทบจะไม่มี NC เลย ขอประทานโทษงาม ๆ จะเจ้าม่ะฮ่ะ
เด๋วตอนหน้า (เอ๊ะ ยังมีต่ออีกเหรอ) หมายถึงตอนพิเศษ (แต่ไม่รู้จะมีเมื่อไหร่) จะจัดให้เจ้าม่ะฮ่ะ ฮุฮุ
ขอให้มีความสุขในการอ่านเจ้าม่ะฮ่ะ ^ ^
:bye2:
-
จิ้ม~
อ่านจบแล้ว นั่งอึนพร้อมคิดในใจ 'จบแล้วหรอว้ะ?' แล้วอ่านอีกรอบ อ่านรอบ 2 จบ คิดในใจ(อีกรอบ) 'อ๊าาาา อ่านกี่รอบก็น่าร๊ากกกกกกกกกกก >o<'
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารักๆแบบนี้ค่ะ รอตอนพิเศษนะคะ c:
-
นู๋โซ่ยอมง่ายไปมั้ย
มาไวเคลมไวจริงๆ :z2:
บวกเป็ด
-
อั๊ยยะ ได้คู่แถมมาด้วยอีกคู่นึงด้วย ฮี่ๆๆ
ท่าทางม่อนกับกุนจะเป็นคู่รักคู่กัดคู่เถียงกันแน่เลย คึคึ
-
ัขัดใจนายเอกยอมมันง่ายไป :fire:
เนื้อเรื่องน่ารักจบแบบน่ารักดีอ่ะ
-
โซ่คืนดีเร็วไปป่าวเนี่ย
-
แหม่ๆ
ไอ้คู่หลังนี่ปาดหน้าเค้กแย่งซีนกันเลยนะเคอะ
:z1:
-
จบแล้วววววว
สนุกมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก น่าเลิฟแบบนี้ค่ะ
-
ในที่สุดก็รักกัน
-
จบน่ารักดี
แต่โซ่ยอมง่ายไปนะ
-
น่ารักมาก รอตอนพิเศษ อยากอ่านตอนหลังคบกันจัง มีไรเปลี่ยนไปบ้างเป่า?
-
อยากจะบอกว่า
น่ารักมาก!!
แอร๊ย สุดท้าย โชกุนกับม่อน สินะ
เรื่องนี้นายเอกอึนอ่ะ น่ารักดีนะครับ :laugh:
อยากให้มาต่ออีกนะครับ ตอนพิเศษก็ยังดี :monkeysad:
-
:L2:
-
น่ารักดี
-
ฮากระจัดกระจาย ซอโซ่แรงได้ใจ คุณแม่ก็แรงได้อีก
"เชื่อแม่รับรอง ขึ้นสวรรค์แน่" ประโยคนี้ยิ่งแรงกระแทกใจ 555+
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก
-
น่ารักอ่ะ ชอบโชกุนอ่ะ
-
.
.
.
“เหมือนเล่นซ่อนหาซ่อนแอบกับความรู้สึก ดีที่ยังกลับมาพบความรู้สึกกัน ไม่งั้นจะต้องต้มมาม่ากิน อิอิ”
.
<img src="http://www.berrytheme.com/bb_display/4000-5000/4604.jpg" />
-
โซ่ยอมง่ายไปไหมลูก :z3:
แต่ก็จบแฮปปี้เนอะ เย้ๆ :z2:
-
น่ารักอ่ะ
ฮ่าๆๆ ชอบๆ
พี่ข้าวแม่ม เล่นจนได้เรื่อง
เป็นฉันจะงอนไปอีกวีคนึงเลย
เหอะๆ
-
อ่านจบแล้วอยากกระโดดเตะพี่ข้าววววว
เอาคืนน้องโซ่แรงมาก ดีนะน้องโซ่ยังไม่ตัดใจอ่ะ
ม่อนน่าสงสารนิดหน่อย 555 แต่ถึงจะอกหักจากพี่ข้าวก็ยังมีโชกุนคอยปลอบใจนะ :กอด1:
พี่ข้าวน้องโซ่ก็หวานกันเยอะๆล่ะ :o8: อย่าปล่อยให้โชกุนกับม่อนแซงหน้าน๊าา
-
bb น่ารักดี :o8:
:pig4:
:กอด1:
-
ดูพี่ข้าวเหมือนเป็นคนไม่จริงจังยังไงก็ไม่รู้แฮะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
สนุกดีฮับ
โซ่ใจง่ายมากมาย อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
เรื่องนี้น่ารักดีอ่ะ
ใสๆ ไม่เครียด
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ
-
ขอบคุณมากค่ะ เรื่องน่ารักดี ^^
-
:laugh: :laugh:อ่านแล้วสนุกดีอะชอบ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุดท้ายก็ลงเอยกันได้ด้วยดี... :กอด1:
-
โซ่อย่ายอมพี่ข้าวง่ายๆ แบบนี้สิ๊ :z3: น่าจะเล่นตัวเยอะๆ หน่อยน้า~ :katai2-1:
-
โช่นี่ไม่มีเล่นตัวเลยนะ ยกโทษให้ง่ายๆเลย
-
..จบแล้วหรอ..
อ่านจบ ประโยคนี้ลอยมาเลย
:katai4: :katai4:
-
:L2: :L2: :pig4: :pig4: :L1: :L1: :กอด1: :กอด1:
-
สนุก น่ารักดีครับ ..... จะผิดป่ะถ้าผมชอบโชกุนมากกว่าอ่ะ
ขอบคุณครับ
-
พี่ข้าวก็ไปแกล้งน้องโซ่ซะจนต้องเสียน้ำตา
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ :กอด1: :pig4:
-
:hao7: :hao7: แข่งจีบกับเพื่อนไป สุดท้ายก็ได้คุณพี่มาเป็นคู่ใจ
-
โซ่น่ารัก แต่พี่ข้าวล้อเล่นแบบนี้น่าโบกหัวสักที