-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม? แอคชั่นนนน!!!
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเด็กหนุ่มสติไม่ดี (กูไม่ได้บ้าโว้ยยยยย : อีผ้าได้กล่าวไว้ แต่ไม่มีใครเชื่อ) ดันไปเผลอสบตากับหนุ่มหล่อพูดน้อยต่อยหนัก ด้วยจิตวิญญาณศิลปินเต็มขั้นของ ‘ผ้าใบ’ เมื่อเจอนายแบบที่ตนอยากได้ จึงไม่รอรีที่จะเข้าไปใกล้ชิดเพื่อหวังผล
“ท่านซุส วันนี้แหละ ผมจะขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมอยากจะขอให้พี่มา.....”
“ไม่.....”
แต่ก็นั่นแหละ อะไรที่ได้มาง่ายมันก็จะดูไร้ค่าไปนิด(แฮะๆ)
ตอนแรกหวังจะให้เขาเป็นนายแบบ ไปๆมาๆ ดันไปแอบรักเขาซะอย่างนั้น เรื่องหัวใจที่ใครๆก็ช่วยไม่ได้ ผ้าใบจะทำอย่างไรเมื่อสถานะของเขาเหมือนหมามองปลากระป๋อง ทั้งสองคนจะได้รักกันหรือไม่ จะมีอุปสรรคอะไรบ้างรอพวกเขาอยู่ ฝากติดตามด้วยนะเคี๊ยบ สายันสวัส
คำถาม : ทำไมถึงรักกันทั้งๆที่ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง
“ผมว่า พี่ซุสไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะครับ เขาใจดีมาก(หรา) อ่อนโยน(จริงปะ?) และดูแลผมดีสุดๆ(ตรงไหน?) ถ้าคุณรู้จักตัวตนที่แท้จริงของพี่เขา ทุกคนต้องชอบแน่ๆ”
ผ้าใบกล่าวไว้ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม จนคนสัมภาษณ์(คนเขียนเอง)เหลือกตาบน
“อะไรที่ทำให้ผมรักมัน?(ชี้ไปที่เชี้ยผ้า) ต้องตอบด้วยหรอ?”
เทพซุสถามด้วยใบหน้าที่นิ่งโคตรเหมือนไม่อยากจะตอบคำถามนี้
“ต้องตอบสิ”
คนเขียนยังคงทำเป็นใจดีสู้เทพ แม้ว่าใจจะแป้วไปแล้วก็ตาม กลัวโดนเทพเตะ
“ไม่บอกหรอก อยากรู้ก็อ่านดูเองเดะ”
เทพซุสตอบแค่นั้นก็เดินออกไปเลย ทำเอาคนเขียนน้ำตาตกใน กูไม่น่าเขียนมึงให้นิสัยแบบนี้เลยเทพซุสสสสสสสสสสสส อีผ้ามันทนได้ไงวะ!!!
ข้อแนะนำในการอ่าน
1. นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย
2. และเป็นนิยายที่ไม่เน้นดราม่า ไม่อยากดราม่า คนเขียนไม่ชอบดราม่า T T
3. คนเขียนไม่บอกอายุหรอก เรียกอะไรก็ได้ ตามใจเลย คึคึ
4. นิยายเรื่องนี้ เกิดจากการอิโมจิ้นของคนเขียนทั้งสิ้น ทั้งสถานที่ ตัวละคร เหตุการณ์ ไม่เกี่ยวข้องกับใครทั้งนั้น
5. คนเขียนยังไม่ได้เรียนมหาลัยเลยยย เพราะงั้นการเขียนเกี่ยวกับมหาลัยจึงดูไม่สมจริง(ก็เค้ายังไม่เคยเรียนอ่า) มีอะไรผิดพลาดก็บอกได้นะคะ
6. ติชมได้ตามอัธยาศัย แต่ระมัดระวังถ้อยคำนิดนึง เพราะคนเขียนค่อนข้างหวั่นไหวง่าย(อะเฮือกกกกกกก)
7. นิยายเรื่องนี้ จะลงอาทิตย์ละสามวันนะแจ้ จันทร์ พุธ ศุกร์ ทวงนิยายได้ ไม่กัดนะบอกเลย
และสุดท้าย อยากให้เป็นกันเองกับคนเขียน เพราะคนเขียนรักทุกคนที่เข้ามาอ่าน
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ เค้ารักทุกคนนะ ไม่เชื่ออะดิแง่งงงงง
ปล.อย่าลืมอ่านกฏล่ะ
นิยายของ curr fiws
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.0) [จบแล้ว]
[[เรื่องสั้น]] ก็ผมชอบพี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45457.0) [จบแล้ว]
--------------------------------------------------
สารบ้า เอ๊ย สารบัญ
ปล. เห็นมีหลายตอน แต่ไม่ยาวอย่างที่คิดนะเออ
ตอนที่1 แรกพบสบตาก็สัมผัสถึงฟามร้ากส์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3205929#msg3205929)
ตอนที่2 เฮ้บอย ไอว้อนยูทูบีมายโมเดล(?) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3211855#msg3211855)
ตอนที่3 ผ้ารู้วววว ว่าพี่ซุสใจดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3213741#msg3213741)
ตอนที่4 คนอย่างพี่ ไม่น่าจะมีคนมารัก =_= (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3215458#msg3215458)
ตอนที่5 พี่ซุสใจร้าย ผ้าร้องไห้ละนะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3217487#msg3217487)
ตอนที่6 ผ้าชนะ(แทบ)ทุกอย่าง ยกเว้น...... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3220051#msg3220051)
ตอนที่7 โถ่ พี่นิชคุณ T T (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3221557#msg3221557)
ตอนที่8 เราทั้งคู่คงไม่รู้ ว่าเราตกหลุมรักกันไปแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3223579#msg3223579)
ตอนที่9 สัญญาทาสของพี่ซุสกับบักหนุ่ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3226153#msg3226153)
ตอนที่10 กาลครั้งหนึ่ง..... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3227789#msg3227789)
ตอนที่11 i very hate you, but i still love you. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3229471#msg3229471)
ตอนที่12 พบกันใหม่..... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3232254#msg3232254)
ตอนที่13 นี่เฮียวาดครับ เป็น.......... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3233456#msg3233456)
ตอนที่14 ผ้ารู้สึกไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3234817#msg3234817)
ตอนที่15 อ๋อ เฮียวาดเป็นพี่ชายแท้ๆของผ้าไง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3235658#msg3235658)
ตอนที่16 โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3237020#msg3237020)
ตอนที่17 ตลาดหน้าห้าง กำไลข้อมือ กับเราสองคน >< (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3241118#msg3241118)
ตอนที่18 คู่หมั้น คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในนิยายรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3244154#msg3244154)
ตอนที่19 สวัสดีครับ กูชื่อวาดภาพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3246244#msg3246244)
ตอนพิเศษมากๆ What if.....? ถ้าสมมติว่า? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3246252#msg3246252)
ตอนที่20 กว่าผ้าจะรู้ตัว ผ้าก็รักคนอื่นไม่ได้แล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3247826#msg3247826)
ตอนที่21 ซินนี่!!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3249847#msg3249847)
ตอนที่22 they say love is blind, oh baby you so blind (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3250928#msg3250928)
ตอนที่23 หัวใจดวงนี้ไม่หลาบจำ เหมือนโดนซ้ำๆยิ่งสะใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3252728#msg3252728)
ตอนที่24 ไปให้พ้นนนนนนน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3254613#msg3254613)
ตอนที่25 กำเนิดแกนิมีด(ภาค2015) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3255073#msg3255073)
ตอนที่26 เทพซุสกับแกนิมีดคนธรรมดา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3257264#msg3257264)
ตอนที่27 แค่รู้ว่าฉันรักเธอ รู้แค่ว่าฉันรักเธอ~ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3259312#msg3259312)
ตอนพิเศษมากๆ What if.....? ถ้าสมมติว่า? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3260469#msg3260469)
ตอนที่28 คนเราย้อนเวลาไม่ได้ฉันใด ความรู้สึกที่เสียไปย่อมเอาคืนมาไม่ได้ฉันนั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3261031#msg3261031)
ตอนที่29 ผ้าอยากให้พี่ซุสมีความสุข ^^v (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3262823#msg3262823)
ตอนที่30 อยู่ตรงนี้นานๆนะเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3264561#msg3264561)
ตอนที่31 นี่หรือคือของขวัญวันเกิด? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3266549#msg3266549)
ตอนที่32 ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3273784#msg3273784)
ตอนที่33 คลิปหลุด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3275674#msg3275674)
ตอนที่34 รัก....... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3277383#msg3277383)
ตอนที่35 น้องเครป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3280237#msg3280237)
ตอนที่36 พี่ลูลู่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3282234#msg3282234)
ตอนที่37 ขอโทษที แฟนพี่ขี้หึง[1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3283456#msg3283456), [2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3283463#msg3283463)
ตอนที่38 เราแค่ต้องการเวลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3286264#msg3286264)
ตอนที่39 อ๋อ ผ้าแค่ไปเที่ยว^0^ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3288002#msg3288002)
ตอนที่40 ชุลมุนวุ่นวาย(ชิบหายเลยไอ้เหี้ย) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3289465#msg3289465)
ตอนที่41 (ไม่ได้)งอน+(แต่เสือก)ง้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3291986#msg3291986)
ตอนที่42 งอนเหอะ อยากง้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3293434#msg3293434)
ตอน ที่43 พี่ซุสไม่ทำการบ้าน!!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3294883#msg3294883)
ตอนที่44 นี่หรือคือตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3297485#msg3297485)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่1 แรกพบสบตาก็สัมผัสถึงฟามร้ากส์
'ความรู้เพียงอย่างเดียวนั้นไม่พอ เราต้องประยุกต์ใช้ด้วย
ความตั้งใจเพียงอย่างเดียวนั้นไม่พอ เราต้องกระทำด้วย'
-Johann Wolfgang von Goethe-
ในห้องที่เงียบสงัดราวกับป่าช้า เด็กหนุ่มคนนึงยืนจ้องผ้าใบผืนสีขาวที่ตั้งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่มุ่งมั่น จริงจังกว่าตอนสอบเข้ามหาลัยเสียอีก
มือเล็กกำแน่นราวกับโกรธแค้นสิ่งที่อยู่ตรงหน้ายิ่งนัก
เด็กหนุ่มกลั้นหายใจ หลับตาปี๋ ก่อนจะยกถังสีที่ตั้งอยู่ข้างๆตัวขึ้นมา
"เอาวะ!! ตายเป็นตาย ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกก"
พลั่ก
โครม
ตึงๆๆ
เสียงทั้งหมดเกิดขึ้นภายใน45.55วินาที ก่อนที่ห้องทั้งห้องจะเงียบลงอีกครั้ง
ปัง!!!!
"เกิดอะไรขึ้น!!!!"
ผมหันหน้ากลับไปมองตามเสียงเปิดประตูช้าๆ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวตัวเอง
"ไอ้เหี้ยผ้า มึงทำห่าอะไรอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!"
และเสียงของไอ้เต้ก็ฝังลึกผนึกแน่นในหูผมไปนานแสนนาน อ้ากกกก แสบแก้วหูจริงโว้ยยยยยยย
"ไอ้เต้ มึงจะแหกปากทำเหี้ยไรวะ ก็แค่...........ถังสีคว่ำ ไปโดนขาตั้งวาดรูป แล้วมันก็ล้มโครมไปโดนพวกขาตั้งอันอื่นๆ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ อย่ามาเว่อร์"
ผมกอดอกมองอาการเพื่อนที่มันกำลังจะโดนอำนาจมืดครอบงำจิตใจ
"เล็กน้อยพ่-งมึงสิ! ไอ้ผ้า มึงรีบเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะ โกยสีกลับเข้าถังไปเลยด้วย กูให้เวลามึงครึ่งชั่วโมง ถ้ายังไม่เสร็จกูจะบอกเฮียเป้ไม่ให้เลี้ยงเหล้ามึง!"
พอสิ้นประโยคนั้นออกจากสหายรัก ดวงตาที่โตอยู่แล้วของผมเบิกโพลงเข้าไปอีก
ผมรีบปฏิบัติตามที่เพื่อนสั่งอย่างไว แม้นในใจจะสุดกล่ำกลืนที่เพื่อนรักยืนกอดอกมองผมด้วยแววตาที่เหนือกว่า
เรื่องอื่นกูไม่รู้ แต่เรื่องของฟรีกูเอาจริง!!!!
"โอ้ยยยย ไอ้ผ้า ไอ้โง่ มึงทำอะไรของมึงวะ!!"
เพื่อนรักของผมพูดเสียงดังอย่างไม่ถูกใจอีกครั้ง เอ๊ะ เพื่อนคนนี้ มึงเรื่องมากไปแล้วนะ!!
"อะไรอีกล่ะมึงกูทำอะไรก็ไม่ถูกใจ นี่ตกลงมึงยังอยากคบกับกูอยู่ไหมเนี้ย"
ผมที่นั่งยองๆเอามือโกยสีเข้าถังเงยหน้าไปบ่นเพื่อน ไอ้เต้มันเอามือตบหน้าผากตัวเองพอให้ดูโนเนะน่ารักแล้วร้องอ้ากอย่างบ้าคลั่ง
สงสัยพิษสุนัขบ้ามันระบาดแหละ ก็ช่วงนี้มันหน้าร้อนนี่หว่า ผมยักไหล่ เดี๋ยวถ้าเก็บของเสร็จจะพาไปหาสัตวแพทย์นะเต้
"ไอ้ผ้าาาาาาาาา คนปกติที่ไหนเข้าใช้มือเปล่าโกยสีวะห๊ะ!"
"เอ้า สรุปกูปกติใช่ปะวะ"
ผมถามออกไปด้วยความอยากรู้จริงๆ เพราะทุกๆคนเขาชอบใส่ร้ายว่าจิตใจผมผิดปกติ แหม ดีนะที่เต้มันช่วยบอกว่าผมอะปกติ ไม่อย่างนั้นผมเองก็จะเริ่มสับสนไปด้วยแล้วว่าตัวเองปกติหรือเปล่า
"มึงก็ช่วยไปบอกพี่ๆเพื่อนๆด้วยนะว่ากูปกติ เลิกด่ากูบ้าได้แล้ว"
แล้วผมก็โกยสีใส่ถังเสร็จเรียบร้อย หันไปอีกที ไอ้เต้มันเกาะต้นไม้แน่นแล้วเอาหัวโขกโป้กๆเหมือนโดนใครทำอะไรให้เจ็บอกเจ็บใจมา
ผมมองเพื่อนแล้วส่ายหัว แบบนี้แหละมัน เวลามีเรื่องกลุ้มอกกลุ้มใจไม่ชอบบอกผม ไปใส่อารมณ์กะตัวเอง (กูว่ามันกลุ้มเรื่องมึงนะ)
"เหี้ยเต้ ถ้าระบายอารมณ์เสร็จแล้วมาปิดห้องนะ กูจะไปล้างมือ แม่งเลอะมาก"
ผมบอกแล้วสะบัดมือไปรอบๆ โดยที่ไม่ได้มองแม่งหรอกว่าคนอื่นจะเดินผ่านมาหรือเปล่า
ผมอยู่ในมหาลัยครับ ไอ้ห้องที่ผมเข้าไปยืนใช้พลังจิตอยู่เมื่อครู่คือห้องจิตกรรม เอาไว้ให้เด็กศิลอย่างเราๆเข้าไประเบิดจิตวิญญาณกันอย่างผมเมื่อกี้นี้ไง ผมเรียนคณะศิลปกรรมปีนี้ปี2 วาดรูปทีเพื่อนๆร้อง 'เหี้ย!!!! มึงวาดห่าอะไรของเมิงงงง!'
ซึ่งรูปทั่วๆไปก็วาดได้นะ แต่ผมไม่ชอบเพราะมันไม่ศิลป์ มันไม่มีจิตวิญญาณ ใครๆก็วาดได้
ผมสะบัดสีจากมือจนเริ่มเห็นเนื้อของตัวเองที่มีสีกลบซะเกือบมิด ยืนมองมือที่เปื้อนสีอย่างชื่นชม โอ้ นี่มันคือศิลปะใช่ไหม มันช่างงดงามชิบหายวายป่วง
"ชื่นชมเสร็จหรือยัง"
ผมสะดุ้งเพราะประโยคสั้นๆและน้ำเสียงเรียบนิ่งนั่นทำให้ผมต้องหันกลับไปมองช้าๆ
ฟริ้งงงงง
แสงออร่าสาดเข้าตาผมเต็มๆ สว่างจนต้องหลับตาเพื่อให้ตาคุ้นชินกับแสงออร่านั้น
เยดแม่!!! หล่อรากกกกก หล่อออร่าวิ้งๆ หล่อแสบตา หล่อไปแล้ว หล่อจนผมมีคำถามว่าทำไมถึงเกิดมาหล่อเช่นนี้? ฮรือออออ
แม้เนื้อตัวของเขาจะเปื้อนไปด้วยหยดสีเป็นหย่อมๆ แต่สีนั้นก็ไม่ได้บดบังความหล่อที่มีของเขาเลยสักนิดเดียว เรียกได้ว่า 'หล่อทะลุสี' จริงๆ
เขาคนนั้นยืนมองหน้าผมนิ่งๆ ในขณะที่ผมก็เอาแต่ตาโตเพราะตะลึงในความหล่อที่หาได้ยากนี้ เขาจิ๊ปากออกมาอย่างรำคาญ สงสัยแถวนี้แมงหวี่คงจะเยอะและบินหึ่งๆให้เขารำคาญ (เขารำคาญมึงมั้งผ้า)
"มึงจะรับผิดชอบยังไง"
บุรุษหนุ่มผู้นั้นเอ่ยออกมาด้วยวาจาห้าวหาญ สีหน้าคือดูแล้วรู้เลยว่ากำลังหงุดหงิดโคตร แต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็นดีกว่า เมินแม่ม(หางตาเหลือบเห็นไอ้เต้เกาะต้นไม้ แล้วทำปากพะงาบๆ)
"พี่.................สนใจมาเป็นนายแบบให้ผมไหมครับ"
ผมพูดด้วยอาการตื่นเต้น ถ้าหากผมได้นายแบบหน้าตาแบบนี้นะ งานกูต้องออกมาดีเริ่ดกว่าทุกคนในรุ่นเดียวกันแน่ๆ
คิ้วของบุรุษหนุ่มตรงหน้าขมวดเข้าหากันเพิ่มขึ้นไปอีก ถ้าตาของเขามันพูดได้ มันก็คงจะบอกกับผมว่า 'เต็มไหมมึง'
"พี่ครับ ผมเต็มนะ สติอยู่ครบ"
ผมพูดแก้ตัวไว้ก่อนที่เขาจะหาว่าผมบ้า คราวนี้เขาไม่มีทางคิดว่าผมบ้าแน่ๆ!
"ซุส เป็นไรวะ"
ชายหนุ่มอีกคนวิ่งเข้ามาถามอาการเพื่อนที่ยืนด่าผมด้วยสายตาอยู่นี่ โอ้โห คนนี้ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย แต่ไม่เอา ผมชอบคนแรกมากกว่า ชื่อซุสงั้นหรอ แงเท่เกินไปแล๊วววว
"เปล่า แค่คนบ้า"
แล้วสุดหล่อของผมก็เดินจากไปไม่เหลียวกลับมาแลผมสักนิด ปล่อยให้ผมมองตามอย่างเสียดายสุดชีวิต ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เทพบุตรของกู กูจาอาววววววววววววว
"เฮ้ยผ้า เกิดไรขึ้นวะ"
เพื่อนผมที่แสดงเป็นหมีโคอล่าอยู่เมื่อกี๊วิ่งเข้ามาถามหน้าตาตื่น ผมจะตอบก็ตอบไม่ได้ น้ำตามันตีขึ้นมาจ่ออยู่ตรงปลายท่อ
ป๊าครับ ม๊าครับ ผมอยากได้คนเมื่อกี๊!!! แง~~~~~
"เฮ้ยๆมึงร้องทำเหี้ยไรเนี้ย ผีติสท์เข้าสิงหรือไง มึงพอ บอกกูมาว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เขาว่าอะไร"
"ฮึก...........กูจาอาวววววววววววววว!!!! จะเอา จะเอา กูจะเอาพี่คนนั้นนนนนน"
แล้วไอ้ที่จ่อปลายท่อเมื่อกี้ก็ระเบิดออกมา อารมณ์และจิตวิญญาณล้วนๆ ผมแหกปากร้องแบบไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม คือแบบ กูจะเอาจริงๆ!
"เฮ้ย ไอ้ผ้า นี่มึงเป็นเกย์หรอ คุณพระคุณเจ้าช่วย...."
คำอุทานโคตรป้าเลยไอ้เต้! แล้วเอามือทาบอกทำเชี้ยไร
"เกย์คือเหี้ยไรวะ แต่กูโดนใจพี่คนนั้นอะ ไม่รู้จะหล่อเหี้ยไรนักหนา กูชอบบ กูอยากได้มาเป็นนายแบบ"
ว่าแล้วสูดขี้มูก ซืดดดด
"สันดานเอาแต่ใจกำเริบนะมึง ไร้สาระชิบหาย! ไปๆ ไปล้างสี เดี๋ยวกูปั๊ด!!!"
มันพูดแล้วยกขาขึ้นมาทำท่าจะถีบผมด้วย ผมจิ๊ปากแล้วเดินไปล้างสีออก ออกบ้างไม่ออกบ้าง แล้วแต่กาลเวลาและความหนาบางของสี
ผมยืนล้างมือไปก็คิดถึงบุรุษรูปงามคนนั้น โอ้ ท่านมาจากดาวดวงไหนหรือมาจากเทพนิยายเรื่องใดกัน อ้ากกกกกกกก กูจะเอา!!! คอยดูนะ ในกระดาษของกูสักแผ่น ต้องมีรูปพี่คนนั้นมานั่งทำหน้าหล่อแน่ๆ!! ปฏิญาณต่อหน้าก๊อกน้ำเลย
"ไอ้ผ้า เร็วๆ แดกหล้าววววววว"
แต่ก่อนจะไปทำตามสัญญา ขอเวลาไปแดกเหล้าก่อนละกัน อึคึ อึคึ
.......................................
.......................................
"วันนี้ไอ้บ้ามันเป็นอะไรวะ ทำหน้าเหมือนโรคจิต"
เฮียเป้พูดกับเพื่อนผมเบาๆ เบาชนิดที่ว่าได้ยินไปสามโต๊ะอะ ไอ้พวกนี้นี่ไม่เคยเกรงใจกูเลยนะเวลาจะนินทาอะไรก็.....
"ผมชื่อผ้าใบ เรียกดีๆได้มะ"
ผมบ่นแล้วซดเหล้าเข้าไป อ่าาาาาา ชื่นจาย
"กูเรียกตามนิสัยมึง"
งั้นกูขอเรียกพี่ว่าส้นตีนได้ไหมอะ ถ้าจะนิสัยส้นตีนขนาดนี้
"เออ แต่มึงก็แปลกๆจริงๆนะผ้า วอทเดอะแมทเทอะ!!! เทลมีปรี๊ด"
ไอ้เหี้ยพี่พลับ กระแดะพูดอังกฤษผิดๆถูกๆกูไม่ว่า แต่น้ำลายมึงเต็มหน้ากูเลย
พี่พลับเป็นพี่รหัสของผมครับ ระดับความสนิทสนมนี่คือเต็มสิบ สนิทชนิดที่ว่าพี่มันเข้าออกห้องของผมเหมือนเดินเข้าห้องน้ำสาธารณะอะ
ส่วนเฮียเป้เป็นพี่รหัสไอ้เต้ นิสัยส้นตีนเหมือนกัน ตอนปี1.ไอ้เป้มันเลยหาพี่รหัสมันเจอตั้งแต่วันแรก
"ทุกคน ลิทซึนทูมี หันมาๆ เดี๋ยวผมจะเม้าท์เอง"
ผมส่ายหัวให้กับกลุ่มคนเพี้ยน ว่าแต่ผมบ้า พวกมันอะบ้าของจริงแต่ไม่ยอมรับ ทุกคนหันไปมองไอ้เต้ที่ยกยิ้มทำหน้ากวนส้นตีน
"คือวันนี้มันไปเจอ เดอะแมน คนหนึ่ง ซึ่งแมนคนนั้น เวรี่แฮนซั่ม มันไปสะบัดสีใส่เขาไง ช่วงนาทีที่มันสบตาพี่เขา มันจึงฟอลอินเลิฟฟฟฟ โลกทั้งโลกนี่พิ้งค์หมดเลย แต่แมนคนนั้นดันตอกหน้ามันกลับมาว่า บ้า!!! มันเลยรู้สึก โบรกเคนฮาร์ท อกหักจังๆ ทำให้สภาพมันซึมยิ่งกว่าส้วมนี่ไง"
ผมนั่งฟังไอ้เต้ตาปริบๆ เอ๊ะ เมื่อตอนเย็นผมเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยหรอ ทำไมกูไม่เห็นคุ้นเลย จำได้แค่ว่าเจอคนหล่อมากๆมีนามว่าเทพซุสและผมก็อยากได้เขามาเป็นนายแบบให้ คนละเรื่องกับที่ไอ้เต้เล่าเลยนะ แต่อย่าไปเถียงเพื่อนเลย เพื่อนบอกจำได้คือจำได้สิ
"เฮ้ย ตกลง ยู อาร์ อะ เกย์!!!???"
พี่พลับกับเฮียเป้ตะโกนพร้อมกันเสียงดัง น่าแปลกตรงที่พูดเหมือนกันเป๊ะอย่างกับนัดกันเอาไว้ อืม แต่ฝึกพูดอังกฤษไว้ก็ดีแล้ว เดี๋ยวประเทศไทยจะเข้าสู่ ANTแล้ว (AEC มั้ง ANTนั่นมันมด!!!)
"จริงหรอ!!!"
ผมตอบกลับไปอย่างตกใจ ทุกคนมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ ก่อนจะกลับไปยกเหล้าแดกอย่างกับพรุ่งนี้เหล้าจะหมดโลก บรรยากาศต่างจากเมื่อกี้เลย อ่าว......คืออิหยังวะ
"แม่งไอ้เหี้ยกว่าจะเคลียร์งานเสร็จ ไงไอ้เป้ ไอ้พลับ มานานยัง"
ผมได้ยินเสียงของรอบข้าง แต่จิตใจยังคงนึกถึงคำพูดเมื่อกี้อยู่ ผมเป็นแบบนั้นหรอครับ ทั้งที่ผมเป็นเด็กดีของป๊ากับม๊ามาตลอด ทำไม ทำไมพี่พลับกับเฮียเป้ต้องว่าผมเกเรด้วย!!!!
ผมเกเรตรงไหน กะอีแค่ชอบคนหน้าตาดีๆ พอเห็นแล้วอยากจับมาเป็นแบบวาดรูปแค่เนี้ย ทำไม ทำไมมมมมม
"ฮึก........."
"หืม?"
ทุกคนรอบข้างเหมือนจะหันมาให้ความสนใจกับผม ไอ้เต้จับไหล่ผมเบาๆเหมือนกำลังลุ้นระทึก
"ฮึก........."
ผมสะอื้นอีก คราวนี้เสียงดังกว่าเดิม
"เหี้ยแล้วไง"
ไอ้เต้พูดอย่างตกใจ รีบวางแก้วเหล้าแล้วหันมาหาผมอย่างลนลาน
"มันเป็นไรวะ"
เสียงพี่พลับถาม
"มันร้องหะ......"
"ฮืออออออออออออออออ แง~งงงงงงง"
ผมแหกปากร้องตั้งแต่ไอ้เต้ยังพูดไม่จบ
"ผีติสท์สิงอีกแล้ว"
ไอ้เต้มันดึงผมไปกอด ลูบหัวเบาๆ
"มึงร้องทำไมเนี้ย"
ไอ้เต้ถามแบบร้อนรน ไอ้ยินเสียงคนที่ไม่รู้จักถามว่า 'น้องมันเป็นไรวะ' แล้วเฮียเป้ก็ตอบไปว่า....... 'ประจำเดือนมันไม่มามั้ง'
ไอ้เฮี้ยยยยยยยย ผู้ชายบ้านพ่อพี่เขาเป็นประจำเดือนกันปะล่ะ เอ๊ะ.....หรือผู้ชายปกติจะเป็นประจำเดือนกันวะ
"บอกกูดิ ว่ามึงร้องทำไม"
ไอ้เต้เช็ดน้ำตาให้ผมเป็นเด็กสามขวบ คือถ้าน้องๆปีหนึ่งมาเห็นพี่ว้ากที่ไว้หนวดเถื่อนๆ ผมยาวรุงรังและโหดเหี้ยมๆอย่างผมในสภาพนี้ รับรองว่าการประท้วงของน้องๆลุกฮือแน่นอน
"เฮียเป้.....ฮึก กับพี่พลับว่ากู เค้า........เค้าบอกว่ากู เป็น.........."
"เป็น?"
หลายเสียงประสานกันด้วยความสงสัย
"เป็นเด็กเกเร ฮืออออออออออ"
พอผมพูดจบ ไอ้เต้มันทำตาลอยหงายหลังพิงพนักเก้าอี้เงยหน้ามองเพดาน เป็นสัญญาณว่า กูขอลาตาย
"เทส ไอ้เทสมึงสั่งเหล้ามาให้กูกรมนึง"
พี่พลับพูดกับคนมาใหม่
"จะแดกใช่มะ รอแป๊บ"
"แดกเหี้ยไร!!! กูจะเอาว่าฟาดหัวตัวเอง ให้ความจำเสื่อม ไม่ต้องจำว่าเคยมีน้องรหัสควายๆแบบมัน"
ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์อันแสนหดหู่เช่นนี้กูคงคิดว่าพี่ๆมันตบมุกกันด้วยความเฮฮาแน่นอน
ผมเงยหน้ามองพี่พลับ เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า
"เอ้า นี่สรุปผมไม่ใช่คนหรอ?"
ผมถามแล้วชี้หน้าตัวเอง คืออยากรู้ เหี้ยก็แล้ว ควายก็แล้ว หมาก็แล้ว แมวก็เคยเป็น ตกลงกูเป็นตัวอะไร? ถามด้วยความสัตย์จริง
ทั้งกลุ่มเงียบกริบเมื่อเจอคำถามธรรมดาๆ(?)ของผม ขนาดผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์อย่างเฮียเป้ยังตอบไม่ได้ สงสัยผมคงจะเป็นสายพันธุ์มนุษย์ที่ประหลาดที่สุดในโลกหรือเปล่า ทำเอาผมลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้ร้องไห้เรื่องอะไร
"เออ พวกมึง นี่ติวลูกพี่ลูกน้องกู เรียนวิศวะ นั่นไอ้เทส ส่วนคนสุดท้ายชื่อซุส นี่ไม่ได้จะเห็นหน้ามันกันง่ายๆนะ ลมอะไรน้อที่หอบมันมาวันนี้"
เฮียเป้เริ่มแนะนำรุ่นพี่ทีละคน ส่วนผมยังจมอยู่กับโลกของตัวเองเลยไม่ได้สนใจบทสนทนานั้นเท่าไหร่นัก
"พี่ๆหวัดดีครับ ดื่มกันตามสบายล้มวัวล้มควายไปเลยเนอะเพราะผมไม่ได้เป็นคนจ่าย ฮ่าๆ"
ไอ้เต้เป็นคนเปิดฉากพูดคุยกับพี่ๆก่อน
"ไอ้เหี้ยเต้ เดี๋ยวกูจะริบรถมึง"
"นั่นของสูงนะเฮีย อย่ามายุ่งเลย"
ผมนั่งประมวลผลว่าตกลงตัวเองเป็นควายหรือเป็นคนกันแน่ ก็คิดขึ้นมาได้ เอ้า!! จริงสิ ควายต้องมีเขา แต่ในเมื่อกูไม่มีเขา กูก็เป็นคนน่ะสิ
โห ฉลาดแล้วกู ฉลาดดดด!
ผมเงยหน้าขึ้นและยกแก้วเหล้าขึ้นชูอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาทันตาเห็น
"ฉลองให้ไอ้ผ้าที่มันเป็นคนหน่อยเร็ว!!!"
ทั้งโต๊ะเงียบกริบ สงสัยช็อคกับเสียงผม แต่อย่าว่าแต่ในโต๊ะเลยแทบจะเงียบกันทั้งร้าน ผมชูเหล้าทั่วๆร้านพร้อมกับรอยยิ้ม
"ผมเป็นคนครับ วู้ววววว"
ทุกคนเริ่มได้สติ ดีใจกับผมใหญ่เลย บางคนก็เดินเข้ามาชนแก้วกับผมด้วย ทุกคนคงดีใจที่ผมเป็นคน ฮรือ ซาบซึ้งจุงเบย
"น้องมึงเต็มเปล่าวะ"
เสียงใครสักคนถามขึ้นเบาๆ แต่ผมหูดีเกินจึงได้ยิน
"แล้วแต่มึงจะพิจารณา แต่จากการที่กูคิด กูคิดว่าไม่......"
ไอ้พี่พลับ กูได้ยินนะ
"พี่พลับ แอบนินทาผม................"
ผมหันกลับไปต่อกลอนกับปีศาจพลับที่กำลังใส่ร้ายผม แต่สายตายังไม่ทันจะเลื่อนไปถึงพี่พลับเลย เสือกเจอสิ่งที่ตามหามาเนิ่นนานซะก่อน
พ่อเทพบุตรรูปปั้นของกูมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมมองผมอยู่ก่อนด้วย พระเจ้าไม่ช่วยเพราะผ้าช่วยตัวเอง!
"นี่มึงบ้าจริงๆสินะ"
แต่คำที่ออกมาจากปากเทพบุตรของผม ทำให้ผมรวดร้าวอย่างแรง ผมเบะปากไม่ยอมรับความจริงยกเหล้าแดกโฮกๆ
"เออ กูลืมบอก นี่น้องรหัสกู ไอ้เต้ ส่วนไอ้นั่นน้องรหัสไอ้พลับ ผ้าใบ เรียกบ้าก็ได้ ความหมายเหมือนกัน"
ดูปากเฮีย มันน่าเอาขวดโซดายัดปากชิบ
"เฮียก็แบบนี้ตลอด"
ผมบ่นงุบงิบทำแก้มพองๆ นึกภาพแล้วก็น่าจะเหมือนปลาทองนะเนี่ย เลิกทำดีกว่า
"ผ้า ใช่คนที่พี่เจอเมื่อเย็นหรือเปล่า"
พี่ติวชี้หน้าผมแล้วยิ้มแป้น ทั้งโต๊ะนี่เงียบกริบเหมือนมีคนเดินเตะปลั๊ก ส่วนผมก็มองพิจารณาหน้าพี่ติวว่าเคยเจอจริงหรือเปล่า งืม...ก็คุ้นๆแหละนะ
"ค....คนนี้หรอบ้า ที่มึงเอ่อ.....ไปสะบัดสีใส่เขาและเกิดฟอลอินเลิฟ แบบแรกพบสบตาหัวใจก็เป็นของเขาไปแล้วครึ่งนึง"
พี่พลับแม่งพูดอะไรวะโคตรลิเกชิบหาย ส่วนผมก้มหน้าลงอย่างหงอยๆ
"เฮ้ย ไม่ใช่กู ไอ้ซุสต่างหาก"
แล้วทุกสายตาก็ย้ายมามองเทพบุตรบนดินของผมเป็นตาเดียว
"ไอ้ซุสหรอวะผ้า"
พี่พลับพูดเบาๆ ผมก็พยักหน้าหงึกๆ
"มึงมาชอบกูเหอะผ้า ง่ายกว่าแยะเลย"
เฮียเป้พูดให้ผมหมดความหวัง มันจะไปยากอะไรวะ กับการขอให้ผู้ชายคนหนึ่งมาเป็นนายแบบให้
หรือมันยากเพราะเป็นพี่ซุสคนนี้? น่าจะใช่ ก็ดูสายตาที่เขามองกูดิ แม่ง ลุกขึ้นมาเตะเสยปลายคางกู กูยังไม่กลัวเท่านี้
"น้องผ้าใบ มีแฟนหรือยังครับ"
พี่เทสพูดทำลายบรรยากาศซีเรียส (มีกูคนเดียวนี่แหละซีเรียส)
"ไม่มีหรอกครับ ไม่มีใครเข้าใจในตัวผมได้เท่ากับ พู่กัน จานสี และอุปกรณ์วาดภาพอีกแล้ว"
"ทำไมมึงพูดกับไอ้บ้าสุภาพจังวะ"
พี่พลับถาม เขาพูดดีก็ดีแล้วไง บ้านเขาสอนมาดีจะไปถามเขาทำไมวะ
"กูกลัวน้องมันร้องไห้"
โคตรเจ็บเลยพ่อ!!!
"ฮ่าๆ เพื่อนผมมันไม่ได้อ่อนไหวขนาดน้านนน ใช่ปะไอ้เตี้ย"
ไอ้ห่าเอ้ย สะเทือนใจกูอีกแล้ว
"เตี้ยเหี้ยอะไรวะ อย่างกู สูงมาตรฐาน"
อืม มาตรฐานนะมึง 167มาตรฐานคนเตี้ย T^T
ผมนั่งดื่มไปเงียบๆ ในใจกำลังนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียงคนรอบข้างดังเจี๊ยวจ๊าว แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย
เชื่อไหม ผมนั่งขนลุกมาตั้งนานแล้ว จะว่าปวดขี้ก็ไม่ใช่ หนาวก็ไม่ใช่ แดกเหล้าขนาดนี้ยังจะหนาวอีกเรอะ มันรู้สึกแปลกๆ เหมือน.........
ผมเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ คือมันเหมือนมีคนจ้องตลอดเวลา ต้องเป็นดวงวิญญาณแน่ๆ ผมเคยดูรายการคนอวดผี
ผมกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนจะหยุดลงที่สายตาคู่หนึ่งที่มองมาทางผม เขามองผมอย่างตั้งอกตั้งใจมากครับ มองเหมือนจะดูดผมเข้าไปในดวงตา น่ากลัวเนอะ เหอะๆ
ผมจ้องหน้าเขากลับบ้างอย่างไม่กลัว คือเอาจริงๆก็กลัว แต่กูขอสำรวจหน้าเขาแป๊บ คิ้วเข้ม(ไม่ได้เข้มเหมือนชินจังนะ) ตาคม ผมยาว สาวบางโพนี่โก้จริงๆ ฮิสฮิส ถุ้ย!! เอาใหม่!
คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งเป็นสันเขื่อนเชียว(เปรียบเทียบกับของกูนี่แบบ กลายเป็นว่ากูดั้งแหมบอะ!!) ปากสวยด้วย สวยแบบผู้ชาย จนผมอยากจะสองสัมผัสดูอ่า
ผมจ้องปากเขาอยู่อย่างนั้น จนมุมปากของเขากระตุกนิดๆ เมื่อกี๊เขายิ้มหรือเปล่าวะ อ่อยกูหรอห๊ะ พี่ซุสอ่อยผ้าหรอครับ เดี๋ยวจะรู้ว่าถึงผ้าจะเล็ก แต่ผ้าก็เล็กพริกขี้หนูนะ!!!!
ผมหมายถึงตัวเล็กนะ อย่าคิดลึกกกก
Click for Episode 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3211855#msg3211855)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่2 เฮ้บอย ไอว้อนยูทูบีมายโมเดล(?)
'ในเมื่อไม่มีอะไรแน่นอน ทุกอย่างก็เป็นไปได้ทั้งนั้น'
-Margaret Drabble-
"ผ้า..."
"............."
"ไอ้ผ้า..."
"............."
"ไอ้บ้าาาา!!!"
"เฮ้ย! กูตกใจนะไอ้เต้"
ผมถึงกับผงะเมื่อเสียงดังเท่ากับเสียงเครื่องบินลงจอดของไอ้เต้เพื่อนเวรรดังเข้าหูผมเต็มๆสองหู
"มึงทำอะไร ไอ้โรคจิต!!!"
มันด่าผมเสียงดังลั่นไม่ยอมลดระดับเสียงลงจนคนรอบข้างเริ่มหันมาให้ความสนใจ
"กูทำอะไร? แค่นอนหมอบอยู่หลังพุ่มไม้ ดักรอท่านเทพเจ้าซุสของกูก็เท่านั้น"
ผมอธิบายลักษณะท่าทางของผมให้เพื่อนเข้าใจ แม้มันจะเห็นอยู่แล้วก็ตามแต่
"กูจะเป็นลม!!"
มันพูดพร้อมกับยกมือไปกุมขมับ
"ก็บอกแล้วว่าอย่านอนดึก เพราะมึงนอนดึก เลยทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน ทำให้เกิดอาการหน้ามืดจะเป็นลม....."
"พอๆ อย่าบอกนะว่ามึงนอนสุ้มแบบนี้มาทั้งวัน?"
ผมยักไหล่
"เป็นปีกูก็ทำด๊าย มึงมองสายตาของกูสิเพื่อนรัก แววตาแห่งความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวของกู แววตาที่ทำให้มึงใจอ่อนมาแล้ว"
"เวรเอ๊ย อะไรมันนำพาให้มึงกับกูมาเจอกันวะ กูจะได้ไปไล่เตะแม่ง"
ผมทำอะไรผิดครับทำไมเพื่อนถึงพูดจารุนแรงกับผมเช่นนี้ ผมแค่มาหลบอยู่ในพุ่มไม้ พลางตัวอย่างกับทหารอยู่ที่คณะวิศวกรรม เพื่อดักรอเทพบุตรของผม ผมทำเพื่อความรักผมผิดตรงไหน ฮือๆ
งานศิลป์คืองานที่ต้องทุ่มเท!! เราต้องทุ่มเทให้กับทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น การร่างภาพ ลงสี หรือแม้แต่การหานายแบบ ซึ่งกูมาดักรอนายแบบตั้งแต่ 8โมงเช้า ยันตอนนี้ เกือบจะเที่ยงแล้ว เทพบุตรของกูยังไม่โผล่มาอีก
หรือพี่ท่านจะเหาะลงมาจากฟ้า? ไม่น่าใช่ ถึงเหาะลงมาจากฟ้า ผมก็ต้องเห็น หรือทะลุผืนดินขึ้นมา เทพบุตรของผมอาจจะมีญาติตระกูลเป็นขอม? อันนี้ก็แฟนตาซีไป
"ไปแดกข้าวเหอะ เดี๋ยวต้องประชุมเรื่องรับน้องอีก"
นั่นสิ จริงอย่างที่เพื่อนเลิฟบอก ยิ่งผมเป็นพี่ว้ากด้วยถ้าไม่เข้าว้ากเดี๋ยวน้องๆจะคิดถึง
หึหึ บางท่านอาจจะบอกว่า ไม่เจรงงงงง หน้าแบบมึงเนี้ยนะ สติสตังแหว่งๆแบบมึงนี่นะจะเป็นพี่ว้าก แต่ความจริงคือมันเป็นไปแล้ว
ยืนยันได้จากการไว้หนวดเคราและผมเผ้าที่ยาวรุงรังแบบนี้นี่แหละ เหตุผลที่ผมจะต้องมีคาแล็กเตอร์ตรงข้ามกับนิสัยเช่นนี้จะเป็นอะไรไปมิได้เลยนอกเสียจากว่าหน้าผมมันติ๋มเกินกว่าจะไปว้ากใครได้ เลยต้องสร้างลุคให้ดูน่ากลัวแทนและพอจบรับน้องผมจะรีบตัดแม่งทันที รำคาญ!!!! ขี้เกียจสระ นี่ก็ไม่ได้สระมา3วันและ แชมพูหมด ขี้เกียจซื้อ
ผมหันกลับไปมองตึกวิศกรรมอีกครั้งด้วยสายตาที่สุดแสนจะละห้อย อย่าให้เจออีกแล้วกัน จะเอากระสอบคลุมแล้วทุบให้สลบเลย วะห๊ะห๊าาาาาาา
ตุ้บ
ฟิ้ววว~~
ฟุ่บ
"อ้ากกก เจ็บๆๆๆๆ"
เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ครับ ผมเดินยิ้มกระหยิ่มย่องในใจว่าจะต้องลักพาตัวเทพบุตรของผมให้ได้ แต่ดันมีใครจงใจชนผมก็ไม่รู้ กระเด็นเลยครับพี่น้อง บินไปหัวทิ่มในพุ่มหญ้าที่รักก่อนจะเด้งขึ้นมาร้องครวญครางเพราะกิ่งไม้ข่วนหน้า
ผมยืนหลับหูหลับตาแหกปากโวยวายด้วยความเจ็บปวด จนเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
"เว่อร์ไปไหม?"
แค่นี้ก็ทำให้ผมลืมตาพรึบความเจ็บที่เคยมีมันจางหายไป มองชายเจ้าของเสียงที่ผมเฝ้ารอมาแรมวัน นี่ไง โชคชะตาไม่อยากให้เราพรากจากกัน เลยสั่งให้ท่านซุสคนนี้ชนผมซะกระเด็น ทั้งๆที่ตัวผมออกจะใหญ่เขาน่าจะสังเกตเห็นผมแท้ๆ กรี๊ดๆ(ใหญ่กว่าลูกหมาหน่อย)
"ท่านซุส!!!!"
เขาขมวดคิ้วงงกับสรรพนามของตัวเองที่ผมเรียก
"วันนี้แหละ ผมจะขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมอยากจะขอให้พี่มา....."
"ไม่....."
เรียบ นิ่ง แล้วเดินจากไป ทิ้งให้ผมน้ำตาตกในอยู่คนเดียว แต่ไม่!!! ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด จะไม่ยอมให้พลาดโอกาสอีกแล้ว
ผมหันกลับไปทางเดิมที่จากมา เห็นแผ่นหลังของเทพบุตรอยู่ไม่ไกล ผมสูดลมหายใจเข้าปอดดังฟืดดดดด
ก่อนจะตะโกนออกไปด้วยเสียงที่ดังไปทั้งกรุงเทพ(เว่อร์มากมึง)
"ท่านซุสครับ!!! ช่วยกรุณามาเป็นนายแบบให้ผมด้วยครับ ถ้าท่านพี่ไม่ยอม ผมจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ไม่ยอมไปไหนเลยยยยยย!!!"
สิ้นเสียงของผม ท่านซุสสุดหล่อก็หันกลับมาช้าๆ ผมมองเขาด้วยแววตาที่มุ่งมั่นและเอาจริง (แอบได้ยินเสียงไอ้เต้บ่น ไหนว่าจะไปประชุมกับกูไง)
"ดูหนังจีนมากไปปะวะ"
อันนี้เสียงซุบซิบจากคนรอบข้างครับ กูได้ยินนะ กูไม่ได้ดูหรอกหนังจีนอะ กูอ่านมาจากขายหัวเราะ เหอเหอ
"เรื่องของมึง"
แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป โอ้มายก็อด!!! โหดร้ายมาก ถึงจะเคืองๆ แต่ก็ยอมให้อภัย แบบนี้ทุกทีสิกู เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้เลย แม่ง ชอบไปติดใจคนนู้นคนนี้
ไอ้ห่าเต้ก็อีกคน ผมไปขอมันมาเป็นนายแบบให้ผมตอนม.4ถึงได้สนิทกันจนทุกวันนี้
"เฮ้ย มึงจะนั่งอยู่ตรงนี้จริงๆหรอวะ"
ไอ้เต้มันนั่งยองๆถามผม
"ก็เออสิวะ ลูกผู้ชาย คำไหนคำนั้น"
"อืม หนักแน่นมาก แต่ไร้สาระไปหน่อย งั้นแล้วมึงจะบอกพวกไอ้ฟายังไงที่ไม่ไปว้ากน้องอะ"
"มึงให้ใครว้ากแทนก่อนก็ได้ บอกว่ากูติสท์แตก เข้าสู่โหมดเวิร์ลไพเบ็ด อย่าลืมบอกพวกมันเป็นภาษาอังกฤษด้วยนะ"
ผมพูดโดยที่สายตายังคงจ้องมองไปทางเข้าตึกที่พี่ซุสเดินหายเข้าไป
"เฮ้ออออ กูล่ะกลุ้มใจโคตรๆเลยว่ะ ที่มีเพื่อนแบบมึง แต่เอาเถอะ หลวมตัวแล้วนี่หว่า สู้ๆนะมึง"
แล้วมันก็เดินจากไปด้วยสายตาที่แบบ คือกูไม่อยากไปนะ อะไรแบบนี้ วางหัวตัวเองเฝ้าได้ก็คงจะทำ
ไอ้เต้มันเข้าใจผมที่สุดแล้วก็คงจะรู้ด้วยว่ายังไงผมก็ไม่ยอมแพ้แน่ๆ ตอนที่ผมตื้อมันนะ ผมตามมันไปทุกที่ มันยืนฉี่ผมยังยืนจ้องมันเลย เหอๆ อันเท่านี้!
หลายสายตาจับจ้องมาที่ผม แปลกใจบ้าง รำคาญบ้าง(ซึ่งรำคาญกูทำไม กูทำอะไรให้?) สงสารบ้าง เยาะเย้ยบ้าง
ก็แล้วแต่คน เดินผ่านไปผ่านมาก็มีซุบซิบกันเกี่ยวกับผมบ้าง เช่น
"มานั่งทำไรวะ?"
"คนบ้าหรือเปล่า"
"สกปรกเนอะ"
"เด็กคณะศิลปกรรมมั้ง ไม่ก็ถาปัตย์"
และอีกหลายเสียงซึ่งถ้าให้ผมหันกลับไปตอบทุกคน น้ำลายคงแห้ง
กิ๊ง....
เหรียญห้าบาทถูกโยนลงต่อหน้าผม เหรียญนั้นกลิ้งไปมา ก่อนจะหยุดสงบนิ่งลง เอิ่ม ผมจะบอกว่า เหรียญมันไม่ได้หล่น แต่มีคนโยนมาให้ผมต่างหาก!!!!
ไอ้บ้า รูปหล่อแบบกูเนี้ยนะจะมานั่งขอทานหรอวะ! แต่ก็เก็บไว้ก่อนเอาไปทำบุญ จะทิ้งให้วางไว้ตรงนี้ก็ไม่ดีเท่าไหร่ เปล่างกนะ
4โมงเย็นแล้ว ผมยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ลุกไปไหน หลายคนบอกว่าผมบ้า ก็ใช่มั้งเพราะเพื่อนๆพี่ๆก็บอกว่าผมบ้า แต่ผมไม่แคร์ครับ สิ่งที่ผมที่อยู่มันไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงผมเท่าไหร่ แค่นั่งรอให้เทพซุสออกมาจากตึกเรียนมันจะไปยากตรงไหน
และผมไม่ชอบนางแบบสาวๆครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอะ อาจจะสยองจากการมีเพื่อนเป็นผู้หญิงแบบเอมหรือเปล่า ฮ่าๆ
"อ้าว ผ้า มานั่งทำอะไรตรงนี้"
พี่เทสมองผมอย่างแปลกใจก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผมแบบไม่คิดชีวิต ผมยิ้มแหยๆตอบ
"ผมกำลังทำตามสัญญาครับ"
"ลงเลือกตั้งหรอ"
กูไม่รู้นะ โดนเรียกไปรายงานตัวนี่ ผมไม่เกี่ยวนะ
"เปล่าครับ ว่าแต่ท่าน......เอ่อ......พี่ซุสออกมาหรือยังครับ"
"อ๋อรอมันอยู่หรอ ถึงว่าล่ะทำไมไอ้ซุสมันถึงบอกว่า ถ้าเจอไอ้บ้าให้บอกด้วยว่าพรุ่งนี้ไปรอที่กลางสนามหญ้า"
พี่เทสพูดด้วยสีหน้าไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ผมนี่ถึงกับผุดยืนขึ้นด้วยความตาวาว แอบเหน็บกินนิดหน่อยแต่ยังไหว ผ้าโอเค
"จริงหรอครับ!!!!!"
"อือ มีเรื่องอะไรกับมันหรือเปล่า ทะเลาะกันหรอ"
"เปล่าครับพี่เทส ขอบคุณพี่เทสมากนะครับที่เป็นธุระให้"
"อ่า อ่อๆ ไม่เป็นไรพี่แค่ผ่านมาพอดี ว่าแต่ ผ้ามีเบอร์ไอ้พลับหรือเปล่า"
ผมพยักหน้าหงึกๆ พี่รหัสตัวเองจะไม่มีเบอร์ได้ไงอะ
"เอาเบอร์พี่พลับหรอครับ"
"อือ พี่จะคุยกับมันเรื่องงานแต่ง"
"งานแต่ง!!!!!!!!!"
ผมอ้าปากค้างเหมือนกับตัวเองหูเพื้ยนไป หรือจะเพี้ยนจริง?
"เฮ้ย พี่ไม่ได้แต่งกับมันนะ คือพี่ญาติไอ้พลับมันจะแต่งงาน แล้วพี่สาวพี่เป็นออแกไนซ์พอดีมันเลยฝากพี่ถามพี่สาวพี่ให้ญาติมัน"
ผมพยักหน้าเข้าใจแม้ประโยคจะยาวจนผมต้องประมวลสักครู่ก็เถอะ เมื่อกี้ผมคิดอะไรออกไปเนี่ยตลกชะมัด
ผมบอกเบอร์พี่พลับให้พี่เทสไป คุยกันนิดหน่อยก็แยกย้ายกันออกมา ตอนแรกว่าจะกลับหอเลยแต่ไหนๆก็ว่างแล้วไปช่วยไอ้ฟาดูน้องหน่อย เดี๋ยวมันโกรธที่ผมโดด
"เฮ้ยวันนี้แดกไรดีวะ"
ผมที่เดินเข้ามาในหอประชุมอย่างเงียบเชียบที่สุดได้ยินน้องๆคุยกันเรื่องมื้อเย็น พอผมไม่อยู่นี่บรรยากาศต่างกันชิบหาย
"ข้าวหมูแดงมะ"
"ไม่เอาไอ้สาดดด เห็นน้ำยืดๆแล้วกูจะอ้วก"
แต่มันเป็นของโปรดพี่นะน้อง! ทุกคนครับช่วยเซฟข้าวหมูแดงของผมด้วย
"ข้าวมันไก่ปะ"
"เออๆ ผักน้อยดี กูชอบบบบ"
ท่าจะชอบมาก ลากเสียงยาวทำหน้าเพ้อฝันชิบหาย
ผมเอามือไขว้หลัง เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆที่กำลังคุยกันอยู่ด้วยหน้าตาเคร่งเครียด พอไอ้พวกเพื่อนๆเห็นผมเดินเข้ามาก็แทบจะหลั่งน้ำตา หึหึ ให้กูเดา พวกมึงคงเอาเด็กไม่อยู่ชิมิ? ไม่อย่างนั้นจะมีเด็กคนไหนคุยกันเรื่องข้าวในหอประชุมล่ะ
สัด! พูดมาได้ เห็นน้ำราดข้าวหมูแดงยืดๆแล้วจะอ้วก กูแค้นนัก ข้าวหมูแดงอาหารโปรดกู!!!!
น้องๆบางคนเห็นผมก็เริ่มเงียบ บางคนแม่งสะกิดเพื่อนให้หยุดคุย ถึงขั้นถีบเลยก็มี ผมก็กลุ้มใจนะที่ทำให้เด็กมันกลัว ทั้งที่ใจจริง ผมอยากจะเห็นเด็กยิ้ม หัวเราะเมื่อเจอหน้าผม
แต่อดไว้ก่อน จบการรับน้อง เจอกัน!!!
"พวกคุณหิวกันมากใช่ไหมครับ! ถึงได้คุยเรื่องข้าวในเวลาประชุม!!!!!!"
เสียงของผมที่ดังกังวาล ทำเอาเด็กเงียบกริบกันทุกคน ไอ้เด็กข้าวหมูแดงเมื่อกี้หน้าซีดเชียว ไม่ต้องกลัวน้องพี่อ่านชื่อน้องไว้แล้ว คงจะเข้าใจสินะว่ากูหมายถึงมึงบักสน!
"พี่ๆก็ยืนอยู่ตรงนี้ พวกคุณก็ยังจะคุย ไม่ให้เกียรติรุ่นพี่เลยใช่ไหม!!!!"
"..............."
เงียบ สงสัยไม่ช็อต ถุย!!!
"ดี! ถ้าอย่างนั้นทุกคน ลุก!"
น้องๆพากันลุกขึ้นอย่างไม่อิดออด ก็แหงละ ตลอดเกือบอาทิตย์ที่ผ่านมาโดนผมด่าไปตั้งเท่าไหร่(ดีนะไม่มีใครเห็นผมตอนรั่ว) แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าการรับน้องของผมไม่มีการทารุณกรรมน้องอย่างรุนแรงแบบที่เห็นในข่าว มันเหมือนงานกีฬาสีที่รุ่นพี่จะจริงจังกับแสตนเชียร์เสียมากกว่า
"ลุกนั่ง30ครั้ง ปฏิบัติ!!!!!!!"
พี่ขอโทษนะน้องๆ ถ้าเสร็จกิจกรรมรับน้องเมื่อไหร่ พี่จะให้ทุกคนรุมกระทืบ......................ไอ้เต้นะ กร๊ากกกก
Click for Episode 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3213741#msg3213741)
thanks for reading jubjub
.................................................................
.................................................................
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่3 ผ้ารู้วววว ว่าพี่ซุสใจดี
'ความสำเร็จอย่างที่สุดของมนุษย์เรา จะมาหลังจากความผิดหวัง'
-Henry Ward Beecher-
8โมงเช้า ที่ใหม่ เวลาเดิม พระอาทิตย์ยังคงทำหน้าที่ได้ดีกว่าพนักงานบริษัทเงินเดือนแพง
ผมยืนมองนาฬิการอบแล้วรอบเล่า ทั้งๆที่รู้ว่ามองบ่อย ก็ไม่ทำให้เวลาเดินเร็วขึ้น แต่ก็มอง..........
แล้วเมื่อวานก็ลืมถามพี่เทสว่าให้มารอพี่ซุสกี่โมงเลยมารอตั้งแต่เช้า ถามว่าไม่มีเรียนหรอ? ถ้าไม่มีจะมามหาลัยทำไม ก็ต้องมีสิ
แต่นายแบบคนนี้สำคัญกว่าสิ่งใดๆในโลกแม้กระทั่งเงิน แต่ถ้าเงินเยอะพอก็จะคิดดูอีกที
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ สำหรับผมมันช่างยาวนาน ด้วยความที่เมื่อคืนนอนดึก ข้าวไม่ได้แดกตั้งแต่เมื่อวานยันตอนนี้ เหตุผลเพราะติสท์แตก อยากไปนอนนับดาวบนดาดฟ้าของหอ
นับไปได้แค่20กว่าดวง เสือกเผลอหลับ ยุงแทบหามไปทิ้งลงตึก โชคดีตื่นมาตอนตีหนึ่งแต่ก็คันจนนอนต่อไม่ไหว กว่าจะได้นอนอีกทีก็ตีสามกว่า เหี้ยจริงๆชีวิต
ผมไม่รู้ว่ารอเขามานานเท่าไหร่แล้ว นาฬิกาก็เลิกดูเพราะยิ่งดูยิ่งสะเทือนใจ เริ่มนั่งลงกับพื้นหญ้า โลกเริ่มหมุนติ้วๆ แดดแม่งก็ส่องจนแสบ
ไม่ไหวแล้ว อยากจะเดินออกไปจากตรงนี้ ไปกินข้าว เสร็จแล้วก็แอบงีบในห้องจิตกรรม แต่ก็กลัวว่าคนที่นัดผมไว้จะมาแล้วไม่เจอจนปล่อยให้เขาเก้อ โอ้ยยยยย ไม่ไหวแล้วโว้ย
นอนแม่งตรงนี้แหละ เช็ดเด้!!
.......................................
.......................................
ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานเท่าไหร่ แต่พอลืมตาขึ้นมา กลายเป็นว่าไม่ได้อยู่กลางสนาม
"ห้องพยาบาล"
ผมพูดกับตัวเองเบาๆด้วยความสำออย ยกมือมากุมขมับเล็กน้อยให้ดูบอบบาง พอมาคิดอีกทีแล้วก็ทำเพื่อเหี้ยอะไรวะเนี่ย
"ตื่นสักทีนะไอ้บ้า กูคิดว่ามึงจะตายห่าไปแล้วซะอีก"
ไอ้เต้เดินกอดอกเข้ามา ตามมาด้วยพี่เทสและพี่ติว ราวกับนี่เป็นฉากในละครที่ญาติมายืนสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย
ฉันยังไม่ตายนะนายท่าน(สำเนียงอินเดีย)
"กูเป็นอะไรวะ?"
ผมถามเพื่อนออกไปด้วยความงวยงง
"กูจะไปรู้มึงหรอไอ้ควาย ดีนะพวกพี่เขาเห็นมึงนอนอยู่กลางสนาม ก็เลยแบกมานี่ไง"
กลางสนาม? เอ้าชิบหายแล้ว ท่านเทพของกูล่ะ โอ้ยยยยย พลาดแล้วไอ้ผ้า พลาดอย่างไม่น่าให้อภัย
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร ไอ้ซุสมันไม่ชอบวุ่นวายกับใคร ที่มันบอกให้ไปรอกลางสนาม มันก็คงจะแกล้งมึงแหละ กูก็ไม่คิดว่ามันจะแกล้ง"
พี่เทสเอ่ยด้วยสีหน้าที่แบบ เฮ้ยมึงกูรู้สึกผิดจริงๆ ว่าแต่ แป๊บเดียวมึงสนิทกับกูขนาดนี้เลยหรอ? อะไรดลใจมึง?
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ แต่พี่พอจะรู้จักบ้านพี่ซุสไหม"
พอผมพูดจบ พี่เขาก็ทำหน้าอึ้งหันมองหน้ากันพรึบ
"เฮ้ย จะดีหรอวะ"
พี่ติวถาม ผมนี่รีบพยักหน้าเลย ไม่ดีแล้วผมจะพูดเรอะ!!! คนแบบพี่เทพซุสนะ ต้องเจอชนชั้นต่ำแบบไอ้ผ้า
"มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหมผ้า นี่ตุ่มเหี้ยอะไรนักหนาเนี่ย อย่าบอกนะว่ามึงเป็นเอดส์?"
พอไอ้เต้พูดจบ พี่เทสกับพี่ติวก็ถอยกรูออกไปแทบจะทันที รักกูมาก ขอบใจ
"เอดส์พร่อม! เมื่อคืนกูไปนั่งนับดาวคนเดียว ยุงมันเลยอยู่เป็นเพื่อน ไปๆมาๆมันหิวมั้งเลยพึ่งพาอาศัยกู ขอแดกนิดนึง ตัวละลิตร"
"ไอ้เหี้ย ตลกนะมึง เดี๋ยวไข้เลือดออกแดกขึ้นมา กูไม่อยู่เฝ้ามึงที่โรงพยาบาลด้วย ให้ผีหลอกตายไปเลย"
โหดร้ายยย จริงๆ ทำไมถึงหยิ่งผยองงงง~~~~ เจอะกับน้องไม่พูดจา~~~
(คนอ่านเขาจะรู้จักเพลงนี้ไหมไอ้ผ้า?)
"พี่ครับ ผมขอร้อง นะ นะ ผมขอที่อยู่ของพี่ซุสหน่อยนะ"
ผมเลิกคุยกับเพื่อนหันมาคุยกับรุ่นพี่แทน
"นี่มึงต่างอะไรจากโรคจิตวะเนี่ยกูถามจริง อ่าๆไม่ต้องทำหน้าเหมือนหมาขนาดนั้น มันอยู่ที่คอนโดABC แถวๆXXX คอนโดดัง ถามใครก็รู้จัก"
พี่ติวพูดเหมือนขี้เกียจต่อกลอนกับผม ได้ยินแบบนั้นผมนี่กระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความสุขีสโมสร
รอผมก่อนนะท่านเทพ ไอ้ผ้าขี้ริ้วคนนี้จะไปคว้าท่านลงมา อะโฮะ อะโฮะ
.......................................
.......................................
หน้าคอนโด เคลียร์!
ฝั่งขวาเคลียร์! ฝั่งซ้ายก็โล่ง
เอาล่ะ เริ่มปฏิบัติการได้ ผมเดินอาดๆเข้าไปอย่างห้าวหาญ แต่ทว่า......
"น้องครับ เข้าไม่ได้นะ ไม่ได้อยู่ที่นี้ใช่ไหมเรา"
ปราการด่านสุดท้ายก่อนที่เท้าผมจะได้แตะเข้าไปยังล็อบบี้สุดหรูหรา ผมหันไปยิ้มหวานดูเป็นมิตรที่สุดซึ่งมันง่ายมากเพราะปกติผมก็เป็นมิตรอยู่แล้วไง(เป็นบ้าต่างหาก) หยิบกระทิงแดง เอ็มร้อย และสปอนเซอร์ รวมถึงกาแฟกระป๋องออกมาจากเป้ที่สะพายติดตัวมาด้วย ของพวกนี้อยู่ในกระเป๋าของผมตลอดเพราะเพื่อนๆพี่ๆที่คณะของผมแม่งชอบใช้ให้ผมไปซื้อให้
"เออ แต่น้องคงมีคนรู้จักอยู่ในนั้นใช่ไหม ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ คนเราอย่ามองกันที่ภายนอกเนอะ น้องแต่งตัวสถุนแบบนี้ อาจจะเป็นเพื่อนกับเศรษฐีก็ได้"
เหมือนโดนหลอกด่ายังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ยิ้มรับ
"ครับ ผมมาเพื่อคุยธุรกิจน่ะครับ รีสอร์ทที่ภูเก็ตใกล้จะเสร็จแล้ว เลยว่าจะชวนพี่ที่ร่วมหุ้นกันไปดูงานไฟนอลซะหน่อย"
แหลสดเลยกู รีสอร์ทห่าอะไร เอาจริงๆคือพ่อกับแม่ผมทำธุรกิจร้านขายของชำกับทำสวนอยู่บ้านนอก ฮ่าๆ
"จริงหรอ ดีแล้วๆ อายุแค่นี้ก็เริ่มทำธุรกิจแล้ว ไม่เหมือนลูกของพี่............."
แล้วพี่แกก็ฝอยจนน้ำลายแทบแตกฟอง เอิ่ม...........กูไม่ได้มาเพื่อฟังพี่โม้นะโว้ยยยย
ผมยิ้ม ตอบอยู่แค่ หรอครับ อ๋อ จริงเหรอ! ไม่น่าเชื่อ ต้องอดทนเข้าไว้ผมจะต้องพึ่งพาอาศัยพี่แกอีกยาว
แต่ในทันใดนั้นเองสายตาผมก็เหลือบไปเห็นรถยนต์สีดำสุดหรู แล่นทะยานเข้าไปข้างในโรงจอดรถ
"พี่ครับ ผมเข้าไปรอข้างในนะ"
ผมรีบหันมาบอกลาเพื่อหยุดบทสนทนาทั้งหมดทันที
"เออ ตามสบายเลยน้อง เห็นน้องแล้วพี่คิดถึงสมัยตัวเองเป็นหนุ่มๆ......"
จะฝอยอีกนานไหมครับพี่!!!!
ผมถอนหายใจทำหน้าเมื่อยแล้วเดินเข้าไปในตัวคอนโด แม่งระบบรักษาความปลอดภัยเป็นเลิศ คนนอกสามารถเข้ามาได้ด้วยกระทิงแดง
โอโห้ แต่ภายในนี่ตกแต่งสวยจริงๆ เรียบหรูดูมีมูลค่าชิบหาย เพิ่งเคยเข้ามาเหยียบคอนโดที่โคตรหรูแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยครับ
แม่งแบบ...........เฮ้ย!!!
นั่นมัน..........รูปภาพ เป็นรูปแอ็บสแตร็กส์ในแบบที่ผมชอบ รูปพวกนี้มันต้องใช้จิตวิญญาณในการดูและวาดออกมา ผมถึงได้ชอบไง เพราะมันต้องใช้จิตวิญญาณณณณณณ~~~~~(ทำเสียงเหมือนโอเปร่า)
"ตามมาหลอกหลอนกูถึงนี่จนได้"
ผมดึงตัวเองออกมาจากจินตนาการเกี่ยวกับรูปตรงหน้า ก่อนจะหันไปมองคนข้างหลัง แหม อุตส่าแวะทักทาย นี่คือน้ำใจไมตรีที่ท่านหยิบยื่นมาให้ผมใช่ไหม พี่ซุสยืนกอดอกในชุดนักศึกษาที่แม้จะเป็นเวลาเย็นแล้วแต่ก็เรียบกริ๊บไม่มีที่ติ คนบ้าอะไรมันจะหล่อได้ขนาดนี้วะถามจริง
"คือผมชอบพี่จริงๆนะ ถึงแม้ว่าพี่จะมองว่าผมบ้า แต่ว่า......ผมก็ต้องการพี่...."
เอ่อ.......กูพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าวะ ทำไมเขามองกูแบบนั้น หูก็แว่วได้ยินเสียงพนักงานคุยกัน
"ดูสารรูปดิแก เหมือนลืมส่องกระจกอะ"
"นั้นดิ ยังกล้ามาจีบคุณซุสอีก น่าอายเนอะ"
เอ่อ กูได้ยินนะคุณผู้หญิง แล้วใครว่ากูจีบพี่เขา? ถ้าจีบกูไม่ทำแค่นี้หรอก โถ่
"เลิกพยายามเหอะ กูรำคาญ"
แล้วพี่เขาก็เดินผ่านหน้าผมไปช้าๆ(คิดเป็นภาพสโลโมชั่น) ผมกระพริบตาสองครั้ง ในหัวรันเพลงขึ้นมาเองอัตโนมัติ
~เธอกลับบอกว่าอย่าพยายาม อย่าพยายามอีกเลย ให้ฉันนั้นโยนทิ้ง ทุกอย่าง
พอสักที ได้ไหม
เธอกลับบอกว่าอย่าพยายาม แม้ฉันจะพยายามเท่าไหร่ ทุกอย่างมันคือความฝัน ที่ฉันฝันใฝ่ สุดท้ายเธอมองไม่เห็นค่า ฉันเลย~~~~
ผมหันตัวตามพี่ซุสที่กำลังเดินเข้าลิฟต์ไป ทำไมภาพที่ผมเห็นมันช่างเจ็บปวดแบบนี้ ม่ายย
จะยอมแพ้ไม่ได้นะไอ้ผ้า ในชีวิตมึงแพ้ได้แค่สิ่งเดียว นั้นคือน้ำอัดลม นอกนั้นมึงห้ามแพ้!!!!! คิดได้ดังนั้นผมก็พุ่งหลาวไปเกาะขาพี่ซุสไว้
พี่เขาก็ตกใจนะ แต่ไม่ได้ส่งเสียงอะไร แค่ทำหน้าตาโหดใส่ผมแค่นั้น ผมยิ้มแฉ่งให้เขาอย่างจริงใจ เช็ดรองเท้าให้ด้วยเนี้ย เลียได้กูเลียไปแล้ว
"ออกไป"
"ไม่ออก นะ พี่ซุส ผมขอร้องพี่จริงๆ พี่อยากได้อะไร ผมสรรหาให้พี่ได้หมด ยกเว้นดวงดาว จักรวาล ทางช้างเผือก บ้าน เงิน รถ ทอง เพชร......"
"มันก็ไม่เหลืออะไรแล้วไอ้ควาย"
เอาล่ะมึง เริ่มมาถูกทาง เริ่มโดนด่าแล้ว สักพักก็จะโดนทำร้ายร่างกาย สุดท้ายเขาก็ยอม ฮ่าๆ เป็นของผมซะดีๆ พี่ซุส
"แหม คนโง่ๆจนๆแบบผม ถึงจะจน ก็เป็นคนจนผู้ยิ่งใหญ่นะพี่ เคยฟังคาราบาวเปล่า"
"............"
"แน่ะ! จ้องแบบนี้แสดงว่าไม่เคยฟัง อะๆ ถึงผมจะไม่มีเงิน ไม่มีของแพงๆให้พี่ ไอ้คนแบบผมก็มีแต่ตัวกับหัวใจ แต่ว่าผมรักใครผมรักจริงนะเออ"
"............."
เขายังนิ่งครับ แต่เช็คจากบรรยากาศรอบๆตัว เขาน่าจะใจอ่อนลงบ้างแล้ว ผมรู้ได้ยังไงหรอ?
เหตุผลที่ทำให้ผมรู้จะเป็นอะไรไปได้นอกซะจาก ผมมั่ว
"แน่ใจ?"
เขาถาม ผมนี่รีบลุกขึ้นยืน ทำท่าตะเบ๊ะเป็นทหารฝึกใหม่
"พลทหารผ้า พร้อมรับคำสั่ง ครับผม!!!"
"ดี งั้นกูขอสั่ง ไสหัวออกไปให้พ้นๆตากูได้แล้ว"
"โห ไม่เอาดิ พี่จะเตะผม ต่อยผม กระทืบผมยังไงก็ได้ ขอร้องนะพี่นะ ผมยอมถวายหัวให้พี่เลยอะ"
ผมคุกเข่าลงไปนั่งอ้อนวอนพี่แกเหมือนเดิม คนเดินผ่านก็มองว่าผมมาขอความรักจากไอ้เทพบุตรใจหินนี่ หน้าตากูเหมือนคนขอความรักหรอวะ?
"หัวมึงกูไม่เอาหรอก กูจะเอามึงนี่แหละ"
พี่เทพเขาว่าแล้วนั่งยองๆข้างหน้าผม ทำหน้าเลวได้โล่รูปตีน
"โห แล้วพี่ไม่บอกผมล่ะว่าจะเอา ยึกๆยือๆอยู่ได้ บอกมาแต่แรกก็จบละ จะเอาใช่ปะ ได้ๆ"
ว่าแล้วผมก็จับชายเสื้อเตรียมถอดเลยกลัวเสียเวลา แม้จะกลัวๆกับการเสียตัวก็เหอะ ก็คนมันไม่เคยปะ? แต่ก็ช่างแล้วนาททีนี้เพื่องานวาด ผมยอมได้ทุกอย่าง
"มึงมัน..."
พี่เทพกูเริ่มหมดความอดทน รีบกดลิฟต์ไปที่ชั้น22โดยไม่พูดอะไรอีก แต่มองมาที่ผมเป็นระยะๆด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
"เอาในลิฟต์หรอพี่"
"หุบปาก!!!"
แหงะ หุบก็ได้ อารมณ์รุนแรงซะด้วย พี่เทพดุนะไอ้ผ้าจะไหวหรอ
ลิฟต์เปิดออกแล้ว พี่เทพกระชากผมออกจากลิฟต์ เขาหยิบคีย์การ์ดมาทาบกับห้อง2201 ก่อนจะกดรหัส แล้วเปิดเข้าไป
เขาโยนผมตุ้บลงบนพื้นพรมอันแสนหรูหราและนุ่มสบาย ก่อนจะเดินเข้ามาหาผมช้าๆ เอ่อ กูจะกลัวหรือตื่นเต้นก่อนดีวะ
ผมเริ่มสับสนว่าควรจะรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
"มึงนี่มัน.........."
แล้วก็เงียบไปเหมือนคิดคำจะด่าไม่ออก เขาทิ้งตัวลงมาคร่อมผมไว้ พอเห็นใกล้ๆแบบนี้ความรู้สึกของผมมันยิ่งชัดเจนในใจ คือพี่เขาหล่อมาก
หล่อ แต่ก็อันตราย นาทีนั้นผมอยากจะหยิบกระดาษกับดินสอขึ้นมาวาดรูปพี่แกจริงๆ ถ้านั้นไม่ทำให้พี่เขาแดกหัวกูอะนะ
"เอ่อ...........พี่เทพ"
เชี้ย ตื่นเต้นจนเผลอเรียกชื่อลับๆที่แอบตั้งให้ซะงั้น
"มึงคิดว่ามึงเป็นใคร"
อยากจะคิดว่าตัวเองเป็นลีมินโฮเหมือนกันแหละ แต่เอมชอบพูดตลอดว่า 'ตื่นค่ะอีผ้า!'
"ผมชื่อผ้าใบ นายวาดฝัน เจริญศิลป์ ศิลปกรรมปี2 คติประจำใจ ต่อให้ต้องยอมตายก็จะเอาผู้ชายคนนี้มาเป็นนายแบบให้ได้"
ว่าแล้วชูกำปั้นขึ้นมาเพื่อยืนยันว่า เรื่องที่กูมาตื้อมึงเนี้ย กูไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!!!
"มึงเคยให้หมอเช็คสมองบ้างหรือเปล่า"
"ก็ เคยนะ ป๊าพาไป แต่พอกำลังได้เช็ค ไฟดับทั้งโรง'บาลเลย"
จริงๆนะ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ม.6 ทั้งหมอทั้งพยาบาลวิ่งกันวุ่นเชียว ป๊าเลยพากลับ อดเช็คเลย
"แต่ตอนนี้ ผมทนไม่ไหวแล้ว........."
"อะไร?"
พี่เขาทำหน้าแปลกใจ
"อยู่นิ่งๆนะพี่ ผมไม่ไหวแล้ว"
อยู่ไหนวะ!! อา เจอแล้วๆ ผมดึงๆสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าออกมา แท๊นแทนนนนนนน สมุดวาดภาพ กับดินสอEEนั่นเอง!
"อะไรของมึง"
ปล่อยให้พี่เขาสงสัยต่อไป ผมนี่ลงมือวาดแล้วครับ ถึงจะไม่ถนัดเพราะนอนอยู่ แล้วพี่เขาคร่อมอีกที แต่นั่นไม่เป็นอุปสรรคของผม
เพราะการวาดรูปในแต่ละครั้งของผม แต่มืออย่างเดียวไม่พอ มันต้องมีจิตวิญญาณ!!!!!
ผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ ที่รู้ๆคือ หน้าของพี่เทพมาโผล่อยู่ในสมุดของผมเรียบร้อย คนอะไร หล่อเทพๆ ผมชื่นชมผลงานของตัวเองสักพัก สมุดในมือผมก็โดนดึงออก
"ชื่นชมเสร็จหรือยัง"
เอ่อ........คำนี้มันคุ้นๆ
"มึงจะรับผิดชอบยังไง"
อ้ากกกกกกกกกก บรรยากาศสีดำนี่มันอะไรกันวะ!!!
.......................................
.......................................
"บ้า มึงโอเคปะวะ"
อดีตนายแบบของผมเอ่ยถาม ไอ้เหี้ยเต้นั่นเอง
"ไม่ค่อยโอเคว่ะ ปวดหลัง"
พูดถึงแล้วเจ็บใจนัก ทำไมท่านเจ้าคุณถึงทำกับอีเย็นแบบนี้!!!
"ไปทำอะไรมาวะ"
ผมหันไปมองหน้าเพื่อนรัก
"ถึงกูจะโดนเขาย่ำยี แต่สิ่งที่กูได้ตอบแทนมา มันช่างคุ้มนัก"
กูเริ่มเข้าโหมดนางทาสจริงๆแล้วเนี้ย
"ใครทำอะไรมึงอีเย็น มึงบอกกูมาสิ"
แน่ะ มีรับมุก ท่าตบเข้าฉาดของมึงตอแหลมากเต้ กูให้ผ่าน
"ท่านเจ้าคุณ.............ท่านเจ้าคุณเขา........"
"อีเย็น มึงอย่าชักช้า ท่านเจ้าคุณทำอะไรมึง!"
เดี๋ยวๆ มึงขึ้นในบทหรือมึงขึ้นจริงๆวะเนี้ย
"เขาใช้กู กวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ซักผ้า จับจิ้งจกโยนออกไปนอกห้อง ซึ่งจิ้งจกมันก็ไม่มีหรอก กว่าเขาจะพอใจ กูก้มถูบ้านจนปวดหลังหมดเลยมึง"
แรกๆก็เสียงอีเย็นนะ แต่หลังๆนี่ อารมณ์กูล้วนๆ
"กูก็นึกว่าไปโดนใครข่มขืนมา ไอ้สัด"
แล้วมันก็แจกขนมตีนเต้ให้ผม1ป้าบ ด้วยความรัก
"ฮัลโหลวววว หนุ่มๆ เจ๊กลับมาแล้วจ้า เป็นไงบ้างคิดถึงเจ๊ไหมเอ่ย"
เสียง18หลอดอันคุ้นหูทำให้ผมสงบศึกกับไอ้เต้ไปชั่วคราว มาแล้วครับ เจ๊ใหญ่ประจำคณะ เจ๊เอมนั่นเอง แม้จะเป็นแค่นักศึกษาปีสองเท่านั้นแต่ความโหด หื่น บ้าผู้ชายของมันก็ทำให้มันได้ฉายาเจ๊ใหญ่มาได้ไม่ยาก ผู้ชายคนไหนก็กลัวมันอะว่างั้นเถอะ
ที่มันไม่ค่อยมีบทในช่วงแรกๆเท่าไหร่เพราะช่วงนี้มันยุ่งๆกับธุรกิจที่บ้าน ตอนนี้น่าจะเคลียร์กันลงตัวแล้วเลยเสนอหน้ามานี่
"อีเต้ ตกลงมึงชวนผ้ามันหรือยัง"
เจ๊แกไม่คุยกับผมหรอกครับ เหตุผลอันน่าเจ็บปวดคือ มันเห็นเคราแล้วมันรู้สึกสยิวกิ้ว
"เออ กูลืมว่ะ มัวแต่คุยเรื่องนางทาสอยู่"
"อีเหี้ย นี่มันสมัยไหนแล้วยังคุยเรื่องนางทาสกันอยู่อีก ไม่ได้เรื่องเลยมึงอะ กูชวนเองก็ได้"
ว่าแล้วนางก็หันหน้ามาทางผม ก่อนจะเบนสายตาไปมองนู้นมองนี้
"อีผ้า เย็นนี้ไปแดกเหล้ากัน ไหนๆพรุ่งนี้ก็รับน้องแล้ว"
"มึงพูดกับกูก็มองหน้ากูสิอีเจ๊เอม"
ผมพูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้มันกว่าเดิม อิอิ รู้สึกตัวเองหล่อมากที่ทำให้เอมมันเขินได้ (จริงๆมันเขินผู้ชายทุกคนในโลกใบนี้แหละ)
"ไม่เอาอะ กูมองหน้ามึงแล้วกูอยากมีผัว"
แหม จะเขินก็เขินอยู่นะ แต่อย่าดีกว่า ใครได้อีเจ๊เอมเป็นเมีย กูบอกเลย นรกนะจ๊ะ
"ฮายยยยย~~~ สวัสดีเพื่อนๆ เป็นยังไงบ้าง ไม่เจอกันเลยคิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย"
ผมหันไปมองหน้าได้เต้งงๆ เมื่อไอ้หนุ่มมันวิ่งลั้นลาเข้ามาอย่างมีความสุข
"พูดเหมือนกับว่ามึงไปไหนอย่างงั้นแหละ"
จบคำพูดของผมทุกคนก็เงียบกริบทันที อะไรอีกล่ะ กูพูดทีไรแม่งเงียบกันทุกที กูน่าจะไปเป็นครูอนุบาลมากกว่าจิตกรเนอะ
"ไอ้ผ้า!!! มึงอะ กูงอนแล้ว"
อ่าว ผมนั่งงง ทำตาปริบๆเมื่อเพื่อนทำท่างอนเป็นแต๋วซะงั้น ในขณะที่ไอ้เต้กับเจ๊เอมมันนั่งขำ
"เออ มึงเคยบอกว่าไอ้ผ้ามันชอบติสท์เหนือโลกใช่ปะ แต่ก่อนกูไม่ค่อยเชื่อนะ เดี๋ยวนี้กูเริ่มเชื่อละ"
เจ๊เอมมันพูดไป หัวเราะไป อะไรวะ กูไม่เข้าใจ
"วันนั้นกูก็บอกไปแล้วอะ ว่ากูจะไปเมกา มึงก็อยู่กูจำได้"
ไอ้หนุ่มยังคงพูดแล้วปัดไม้ปัดมือไปมาจนน่าหมันไส้
"เอ่อ หรอ เออสงสัยกูหลับใน"
ผมพูดปัดเพราะคงนึกไม่ออกจริงๆว่าเพื่อนมันบอกผมตอนไหน
"หลับในพี่มึงดิผ้า วันนั้นมึงเหยียบขี้หมา แล้วมึงก็เอาแต่จ้องกองขี้หมาที่ถูกเหยียบ พึมพำๆว่าโคตรศิลปะอะไรสักอย่าง กูก็นึกว่ามึงฟัง ที่ไหนได้ จิตใจลงไปอยู่ในกองขี้หมาจนไม่รับรู้เหี้ยอะไรละ"
เต้มันเฉลยให้
"อ๋อ หรอวะ โทดทีๆ ไม่โกรธเนอะ"
"เดี๋ยวถ้ากูบอกว่าโกรธ มึงก็ร้องไห้อีก"
อืม ขอบใจนะที่เข้าใจกู(ถุย)
"ผ้าๆ นู้น พี่เทพบุตรของมึง"
เต้มันตบไหล่ผมแล้วชี้ไปที่เป้าหมาย ที่เดินมากับผองเพื่อน เท่านั้นแหละครับ ขากูทำงานอัตโนมัติ
"พี่เทพ หวัดดีครับ พี่ติวพี่เทส หวัดดีพี่"
"กูชื่อซุส"
"รู้แล้วน่า เย็นนี้พี่ไปไหนปะครับ"
ผมรีบประจบเลย
"ทำไม"
"พี่ไปไหน ผมไปด้วย เผื่อพี่ลำบากอะไร ผมจะได้ช่วยไง ดีไหมครับ"
"มึงพูดเองนะ"
"ครับ!!"
"ดี งั้นเย็นนี้มึงรออยู่นี่ กูจะมารับ"
"ได้ครับ"
"อย่าหนีล่ะมึง"
แล้วพี่เขาก็เดินจากไป ทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มชั่วๆให้ผมขนลุกเล่น เอ่อ............นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ?
Click for Episode 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3215458#msg3215458)
-
แน่ะๆ ท่านเทพจะมารับด้วย
-
ตามๆ
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่4 คนอย่างพี่ ไม่น่าจะมีคนมารัก =_=
'ความหยิ่งยโส คือต้นตอของความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ทุกประการ'
-John Ruskin-
แกรกๆ ฟืด~
เสียงดินสอของผมถูกับกระดาษนะครับ
ในรถคันหรูที่ผมจ้างโคนันไปสืบมาก่อนหน้านี้แล้วว่าเป็นรถของพี่เทพซุสของผม บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบ แต่ก่อนที่จะเงียบได้ หูกูก็เกือบดับเหมือนกัน
เหตุเพราะคู่ขาสุดเปรี้ยวของคุณชายซุสนามว่าพลอย ไม่พอใจอย่างมากที่เปิดประตูรถมา ดันเจอเข้ากับไอ้ค้าวที่นั่งนิ่งเป็นตุ๊กตาบูดูอยู่หน้ารถ
เทพธิดาพลอยก็กรีดร้องสุดเสียง แต่ก็ยอมไปนั่งเบาะหลัง เพราะเทพบุตรซุสจะทิ้งถ้ายังไม่ขึ้นรถ
พอรถออกได้สักพัก เทพธิดาพลอยก็ทำการสวดไล่วิญญาณ(คือกูเอง)ด้วยน้ำเสียงที่ออกจะแหลมยิ่งกว่าหอกของมนุษย์กินคน
จนเทพบุตรซุสพูดไปคำเดียวว่า
"พลอย"
เป็นอันสิ้นสุดบทสวดไล่เสนียดจัญไร นี่กูปฏิเสธเหล้าจากเพื่อน เพื่อมาเจอเหตุการณ์บัดซบแบบนี้รึ?
"วาดอะไรของมึง"
แน่ะ กูอุตส่าวาดเงียบๆ ยังจะรู้อีก(เงียบตรงไหน)
"วาดพี่ไง ขนาดขับรถยังหล่อเลย"
เป็นไง กูตรงไหม อยากชมก็ชม อยากพูดก็พูด เพราะการจะเป็นศิลปินได้ปากกับใจมันต้องตรงกันก่อน (เกี่ยวไหม? ไม่รู้ กูหล่อ อึคึ)
"กูอนุญาตหรือยัง"
"ก็ตอนนี้เป็นเวลาเดียวที่พี่เตะผมไม่ได้"
หึหึ ถึงกับเถียงไม่ออก
"อา เสร็จแล้วววว เมื่อไหร่พี่จะยอมเป็นนายแบบให้ผมน๊า"
เขาหันมามองหน้าผมแวบเดียวก่อนจะกลับไปขับรถต่อ
"ซุสขา วันนี้มีผู้ชายมาขอเบอร์พลอยด้วยนะคะ น่ารำคาญมากเลย"
พอลงรถได้ เทพธิดาพลอย (ที่ตอนนี้ชักจะเหมือนปีศาจเพราะจิกตาใส่ผมตลอด)ก็พุ่งไปคว้าแขนของเทพบุตรซุสไว้ทันที มึงเดินเองไม่เป็นบ่?
"อืม"
นี่คือคำตอบของเทพบุตรซุส สั้นกระชับ ได้ใจความ ผมนี่แอบขำครับ เป็นซะแบบนี้ แต่ก็ยังมีคนเอา ไม่เหมือนผม หล่อ จน ใจดี ตจว. (ฮ่าๆ) แต่ไม่มีคนเอา
คุณชายพาคู่ขาสุดสวยเข้าไปในร้านอาหารอิทาลี่(กรุณาออกเสียงให้ถูกต้องนะครับ) แต่ผมนี่ไม่เข้าครับ ยังไงก็ไม่เด็ดขาด
1.แพง
2.สภาพของกูทำให้เขาไม่อยากจะต้อนรับเท่าไหร่
ผมหยุดในขณะที่คุณชายเดินเข้าไปแบบไม่เหลียวหลัง ผมก็เลยเดินวนๆอยู่หน้าร้านสักพัก ก็เดินไปที่ศูนย์อาหาร จะให้นั่งรอโดยที่ท้องว่าง มันก็ไม่เหมาะ ไม่ควร
ผมเดินวนๆรอบศูนย์อาหารอยู่พักนึง ก็ได้ข้าวหมูแดงมาหนึ่งจาน ราคาถูก แถมอิ่ม ก็ไม่เข้าใจว่าคุณท่านจะไปกินของแพงๆทำไม ในเมื่อจุดจบของท้อง ก็คืออิ่ม กับไม่อิ่ม แค่นั้น
แถมของถูกก็ไม่ได้รสชาติห่วยไปซะทุกอย่าง
ผมเงยหน้ามองก็เห็นผู้ชายตัวใหญ่ ใส่ชุดนักศึกษานั่งกินข้าวอยู่ไม่ไกล เขาไม่ได้หล่อมากนะ แต่ผมดันจินตนาการไปว่าผู้ชายคนนั้นคือพี่ซุสของผม
ผมหยิบสมุดคู่ใจขึ้นมา ลงมือเก็บภาพผู้ชายตรงหน้าลงบนสมุด แต่ไม่ได้วาดใบหน้าลงไป พูดให้ถูกคือ ผมไม่อยากวาดหน้าคนอื่น นอกจากเขาคนนั้น
ผมจินตนาการภาพที่พี่ซุสเขานั่งกินข้าว แล้วก็วาดหน้าพี่เขาลงไป
ไม่ใช่ร้านอิทาลี่หรูๆ
ไม่ใช่อาหารสุดแพง
เป็นเพียงศูนย์อาหารในห้างทั่วๆไป
อาหารที่พี่เขากิน ก็เป็นเพียงข้าวใข่เจียวธรรมดา หึหึ
ก็ดูดีไปอีกแบบ แต่ทำไมพี่เขาถึงไม่เคยยิ้มเลยวะคิดแล้วผมก็ลบเครื่องหน้าออกใหม่ เติมตาใหม่ เติมปากยิ้ม
อา เสร็จละ พี่ซุสยิ้ม ก็หล่อดีนี่นา ทำไมถึงไม่ยิ้มน๊า
"ชื่นชมเสร็จหรือยัง...."
เอ่อ.........ผมว่าผมได้ยินประโยคนี้ ครั้งนี้ครั้งที่สามละนะ
"พี่เทพ"
เขากลอกตาไปมากับชื่อที่ผมแอบเรียกจนติดปาก
"กูก็ตามหามึงไปเหอะ"
"พี่เนี้ยนะ ตามหาผม"
".........."
เงียบ สงสัยไม่ช็อต
"ผมแค่คิดว่าค่าอาหารมันคงแพง แล้วพี่ก็คงอยากจะมีเวลาส่วนตัว ก็เลยแวบออกมาไง"
"........."
แน่ะ ยังเงียบ สงสัยหิวข้าว มองเลยไหล่พี่ซุสไปก็เจอแม่นางพลอยยืนฟึดฟัดอยู่ กูคงไปขัดใจเขาสินะ
"พี่ไปเหอะ ปล่อยผู้หญิงรอ ไม่เท่นะเออ"
พยายามกล่อมครับ มึงไปเถ๊ออออ กูขอร้อง มึงจะมายืนทำหน้านิ่ง เรียกฟ้าเรียกฝนทำเพื่อ
"มาด้วยกันก็ไปด้วยกัน มาเร็วๆ มึงแอบวาดรูปกู กูยังไม่ชำระนะ"
แน่ะ มีชี้หน้าด้วย แบบนั้นจะขัดขืนทำไม รีบไปให้ไวสิกู
"แต่ผมไม่กินแล้วนะ อิ่มแล้ว"
"ไม่กินก็กลับ"
"อะไรนะคะซุส! แต่พลอยยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ"
เอาแล้ววววววววว พญามาร เธอคงจะเป็นเมดูซ่าสินะ เหอะๆ
"แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ทานล่ะพลอย"
พี่เขาแอบกลอกตาไปมาด้วย เห็นนะเว้ยยย
"ก็อยู่ดีๆ ซุสก็เดินดุ่มๆออกมาแบบนี้ จะให้พลอยนั่งทานคนเดียวหรือไง!"
บร๊ะ ตบเลย ตบเลย ตบเลย เอ่อ โทษที ลืมตัว แฮร่ๆ
"ผ้ามันยังนั่งทานคนเดียวได้ ทำไมพลอยจะทานคนเดียวไม่ได้"
ผมหันไปมองพี่ซุสเร็วๆ พลางส่งเสียงว่า อ่าว ก็อยู่ๆโดนลากไปเกี่ยวด้วยได้ไงวะ
"นี่........ซุสพูดแบบนี้กับพลอยหรอ!"
เธอกำมือน้ำตาคลอ ก้าวเข้ามาหาพี่ซุสอย่างมุ่งมั่น ผมเห็นลางไม่ดี ต้องมีใครในที่นี้โดนตบแน่นอน
"เอ่อ ผมว่า........"
เพี๊ยะ!!!!
อื้อหือออออออ เพลงมา!!!
~หน้าชา ขาชา ปากชา ไอ้นั้นก็ชาแม้แต่ปรอทยังวัดไม่ได้ตั้งมีมีเธอนั้นเดินเข้ามา!!!!~~~(เพลงใจเย็นของแพนเค้ก สนใจหาฟังได้ตามยูทูป 555)
"พลอย ตบผ้ามันทำไม"
แน่ะ มึงยังมีหน้าตีหน้ามึน ถามเขาอีกเนอะ เขาจะตบมึง แต่กูยื่นหน้าไปเสือก จบไหมไอ้พี่เทพ!!!!
ปากกูเบี้ยวเลยสาด คืนทรงไม่ได้ด้วย แม่งเจ็บ
"สมน้ำหน้า จะเข้ามาขวางทำไม คิดว่าเป็นนางเอกหรือไง!!!"
แน่ะ ขอโทษสักคำก็ไม่มี ชิชะ หนอยแน่
"ผมเป็นคนดีครับ แม้จะต้องปกป้องผู้ชายเลวๆก็ตาม แต่ทว่า ทุกคนเกิดมาล้วนมีคนที่รักเรา คิดดูสิครับ ถ้าพ่อแม่พี่ซุสท่านรู้ว่าลูกชายเหี้ยๆของเขาโดนตบ พวกท่านจะรู้สึกเช่นไร......."
ว่าแล้วก็มองขึ้นไปบนฟ้า
"เป็นบ้าอะไรของแกเนี้ย!!!"
"อยากรู้วิธีเดินทางไปสู่สวรรค์ไหมครับ"
สาวสวยสุดเอ็กส์กระโดดดิ้นเร้าๆเหมือนโดนผีเข้า อ่อ พูดถึงสวรรค์ไม่ได้ สัตว์นรกจะร้อนรน
"จงเป็นสุขเป็นสุขเทอด อย่าได้เบียดเบียน......"
"กรี๊ดดดดดดดด ไอ้บ้า ไอ้บ้าๆๆๆ แกมันบ้า ฮึ่ย!!!"
แล้วหล่อนก็สะบัดตูดออกไป ทิ้งให้ผมยืนกรวดน้ำซุปข้าวหมูแดงอยู่ที่เดิม เอ้า เสียงดังซะผมลืมบทแผ่เมตตาเลยครับ
"เออ กูก็เห็นด้วยกับพลอยว่ะ"
ไอ้ท่านเทพยืนหัวเราะในลำคอ
"โห อุตส่าช่วยเหลือ ดูพูดเข้า"
"ช่วยอะไร เอาหน้ามารับตบอะนะ มึงคิดว่ากูจะยืนให้เขาตบหรือไง"
ไม่บอกพรุ่งนี้เลยเล่า!! ฮึ่ย!
"ไอ้คนโหดร้าย ปล่อยให้คนหน้าตาดีๆแบบผมโดนตบได้ยังไง มันเจ็บนะเฟ้ยยย"
ว่าแล้วก็ เพลงมา!!
~น้ำตาเธอหลั่งรินนน สูญสิ้นกับทุกสิ่ง~~~
"กลับได้แล้ว"
ท่านเทพว่าแล้วเดินออกไป ผมวางถ้วยน้ำซุปไว้ที่เดิม แล้ววิ่งตามคนขายาวไป
"พี่ไม่กินข้าวหรอ"
ผมถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อนมนุษย์โลกด้วยกัน กลัวว่าอดข้าวไป1มื้อ จะทำให้อัตราความหล่อลดลงไป 3% ซึ่งทษฎีนี้ ไม่มีในหนังสือวิทยาศาสตร์เล่มไหนเลย
หนังสือธรรมะก็ไม่มี(ไม่ต้องบอกก็ได้มั้งไอ้นี่)
"ไม่มีอารมณ์แดก"
"คนหล่อนี่เข้าใจยากเนอะ ต้องมีอารมณ์ก่อนถึงจะแดกได้"
ท่านเทพหันมามองผมดุๆ เอ้า แฮ่ๆ ซอรี่เวรี่มัชชชชช(น้ำลายกระเซ็น)
"กูยังไม่ได้เคลียร์นะ"
"เรื่อง?"
นี่ กูตีหน้าโง่ บ้องแบ๊วคิคุ คาวาอี้ คิมูจิ ซูซูกิ (เริ่มเยอะ) เรื่องอะไรหราาาา
"เมื่อกี้มึงด่ากูเหี้ย"
เอิ้ก!!! นึกว่าลืมไปแล้ว แฮร่ ผมฉีกยิ้มกว้างด้วยความสำนึกผิด 1%
"มึงจะรับผิดชอบยังไง"
กูว่าตอนนี้จะไม่ได้ยินประโยคนี้แล้วนะ!!!!!!
อาเมน
สรุปเย็นนั้นกลับไป ผมก็ต้องไปทำข้าวผัดโง่ๆให้มันแดกอีก ไอ้สาด ตังค์ก็มี ขี้งก ไม่ซื้อแดก!!!
Click for Episode 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3217487#msg3217487)
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากค่ะ แต่ขอแนะนำอย่างหนึ่งคือ ... ทำสารบัญนิยายเถอะค่ะ
แบบนี้ถ้ามาตามอ่านไม่ทัน แล้วมาหาอ่านมันยุ่งยากมากเกินไปน่ะค่ะ... ลองทำสารบัญดูนะคะ
สู้ๆน้า :katai2-1:
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากค่ะ แต่ขอแนะนำอย่างหนึ่งคือ ... ทำสารบัญนิยายเถอะค่ะ
แบบนี้ถ้ามาตามอ่านไม่ทัน แล้วมาหาอ่านมันยุ่งยากมากเกินไปน่ะค่ะ... ลองทำสารบัญดูนะคะ
สู้ๆน้า :katai2-1:
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ แต่ทว่า..........เค้าทำสารบัญไม่เป็น แต่ยังไงจะลองทำดูนะคะ :กอด1:
-
โอ๊ยยยยย น้องผ้าน่าร๊ากกกกก
ปล่อยท่านเทพเค้าไปมาซบอกป้ามา 5555+ :-[
รอตอนต่อไปนะค่ะ ดันๆ สู้ๆค่ะคนแต่ง
-
รอน้องบ้า โกนหนวดตัดผม :hao7:
-
อย่างฮาาาาาาาาาา :hao7: o13
-
น้องบ้าโคตรฮาอ่ะ 5555+ พี่ซุสก็ดูนิ่งๆ เท่ส์ดี
มาต่อไวๆนะครับ
-
:laugh: :laugh: :laugh:ผ้าใบน่าๆๆจริงๆเลย
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่5 พี่ซุสใจร้าย ผ้าร้องไห้ละนะ
'พวกขี้แพ้ตัวจริง คือพวกที่กลัวไม่ชนะ โดยที่ยังไม่ได้พยายามทำอะไร'
-Little Miss Sunshine-
"วันนี้พี่ก็ต้องขอบคุณน้องๆทุกคนมาก ที่ให้ความร่วมมือ จนกิจกรรมรับน้องของเรา ผ่านไปได้ด้วยดี"
เสียงไอ้ฟาพูดอยู่ข้างนอก ผมยิ้มในใจเมื่อนึกถึงไอ้เด็กปีหนึ่งที่ซนเป็นลิง ห้าวเป็นควาย
แต่ ณ วันนี้ พวกมันนั่งเงียบน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งที่ดั้นด้นฟันฝ่าอะไรๆมาด้วยกัน
เราเฉลยสายรหัสแล้วครับ ไอ้สนแม่งแทบหัวทิ่มที่รู้ว่าผมเป็นพี่รหัสมัน คือแอบได้ยินมันบ่นกับเพื่อนมันว่า 'เสือกได้คนที่กูเกลียดอีก' เอ้าเอ้! จะมาเกลียดผมเรื่องอะไรล่ะครับ ผมออกจะใจดี ฮ่วย
ส่วนน้องรหัสไอ้เต้ โชคดีที่ไม่ได้ชื่อ เข้ หรือเห้ อย่างที่ผมหวังไว้เป็นน้องผู้หญิงครับ น่ารักซะด้วย ชื่อเมดเล่ย์ กูอยากจะเปลี่ยนกับของกูยิ่งนัก!!!
"อีผ้า มึงโกนหนวดแล้วหรอ ถึงเจ๊จะเสียดายที่มึงจะกลับมาน่ารัก แต่เจ๊ก็ดีใจที่กล้ามองหน้ามึงเหมือนเก่า"
ว่าแล้วมันก็เอามือทาบหน้าอก ถอนหายใจทำหน้าตอหะแล
"ทำไมไม่ตัดผมด้วยวะผ้า"
ไอ้เต้เอาผ้าขี้ริ้วแถวนั้นยัดปากอีเจ๊เอม แล้วถามผม
"มึงจะให้กูตัดแบบนางเอกละครตอนอกหักอะหรอวะ ผมยาวขนาดนี้ เข้าร้านเถอะ ตัดเองคนเขาคงคิดว่าหนูแทะ"
ว่าแล้วก็สางผมตัวเองเล่น ผมสระแล้วนาา โถ่
"มึงน่ารักมากเลยผ้า กูคิดถึงตอนที่กูเป็นหรีดฯสมัยม.ปลายเลย กูก็น่ารักแบบนี้แหละ"
ไอ้หนุ่มมึงเอาอีกแล้วนะ ไอ้หนุ่มมันเป็นชายแท้ที่น่าระแวงมาก!!! เพราะถ้าคนไม่รู้จักมันคงคิดว่ามันเป็นตุ๊ด ซึ่งจริงๆแล้ว
โน โน โน!! ไอ้หนุ่มชายแท้นะเออ
"อา แล้วพี่ก็มีคนสำคัญอยากจะแนะนำให้รู้จักด้วย"
เสียงไอ้ฟาดังมาแต่ไกล ผมเช็ดหน้าที่เปียกน้ำอยู่นิดนึง แล้วเตรียมตัวเดินออกไป
"จะร้องเพลงอีกแล้วสิ"
"มึงถามกู แต่มึงก็แบกกีต้าร์รอแล้วนะเต้"
เต้มันหัวเราะ ผลักหัวผมเบาๆ
ไอ้เต้มันเดินออกไปแล้ว ผมก็เลยเดินตามไป
"พบกับเขาคนนี้ ไม่มีใครไม่รู้จัก ชื่อเสียงสะท้านสะเทือนวงการศิลปกรรม ถ้าน้องๆพร้อมแล้ว เชิญครับไอ้ฟรายยยย"
"เยอะไปไอ้สาด"
ผมชูนิ้วกลางให้มันตอนมันยื่นไมค์ให้ พวกเรารับน้องกันในคณะครับ ไม่อยากออกไปไกลกลัวจะเกิดอันตราย ยังไม่พร้อมจะรับผิดชอบชีวิตใคร เหอเหอ
น้องๆเงียบกริบเมื่อผมเดินออกมา เอ้า กูไม่ได้มาดุพวกมึงนะเว้ย เฮฮาหน่อยเด้!!
"อะแฮ่ม พี่รู้นะว่าน้องๆคงจะเกลียดพี่ ช่วยไม่ได้ ก็พี่เสือกเกิดมาเท่และหล่อมาก เลยโดนมาเป็นพี่ว้าก แต่ที่พี่ดุ พี่ด่า พี่ทำโทษ เพราะอยากให้น้องๆรักกันเนอะ ถึงพี่จะต้องโดนเกลียดแทนก็เหอะ อะๆ ช่างแม่ง ผ่านแล้วผ่านไป วันนี้พี่จะร้องเพลงให้น้องๆทุกคนฟังด้วยความรัก ไอ้สัดฮา เอ้าดนตรีมาครับเพื่อน...."
ไอ้เต้เริ่มเกากีต้าร์ เป็นจังหวะช้าๆ ฟังดีๆมีขนลุก
เปิดออกมาดูโดยไม่ตั้งใจ ว่าจะได้เจอรูปเก่า
อยู่ในวันเวลาที่สดใส วันที่มีเราข้างกัน
ภาพเดิมๆก็หวนมา เปลี่ยนเวลากลับไปวันนั้น
ใจก็เหมือนสั่นๆ เกือบลืมกันแล้ว
ต่างเดินกันไปตามทางของใคร แยกไปค่อยๆไกลห่าง
อยู่ดีๆวันนึงก็จางหาย คลาดกันโดยไม่รู้ตัว
แต่เรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว
ในหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้
รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน
เพ่งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ
กี่ปีมาแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างหนอ
ค่อยๆลืมเลือนกันไป
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เรื่องราวเหล่านั้นจึงจบลง
เปิดไปดูเบอร์โทรไม่เห็นมี ที่ลงไว้คือที่อยู่
หยิบปากกาบรรยายในจดหมาย ว่าจำกันได้ไหมเธอ
ที่อยู่เดิมที่เขียนไป หากเปลี่ยนแปลงก็คงไม่รู้
ได้แต่หวังกันไป ความหลังคงไม่ตายจากเรา
(เพลง หนังสือรุ่น-cocktail)
เพลงจบไปแล้วครับ น้องนี่ซึ้งจนหลับเลยที่เดียว(ล้อเล่น แหม)
"เพลงนี้มันเกี่ยวเหี้ยไรกับรับน้องวะ"
ไอ้ฟาเดินเข้ามาพูดแซวๆ แหม มึงซึ้งอะดิ กูรู้โถ
"เอาเป็นว่าที่ผ่านๆมาพี่ขอโทษและกันที่โหดไปหน่อย มันเป็นหน้าที่เนอะ พี่ก็ไม่อยากให้น้องๆกลัว ใครที่แค้นอะไรพี่ ก็มากระทืบพี่............เต้เขาได้นะ ฮ่าๆ"
ตามสัญญานะน้องๆ เชิญรุมกินโต๊ะ แจกตีนเหี้ยเต้กันตามซำบาย
"ไอ้เหี้ยผ้าาา กูเกี่ยวไรด้วยนิ!!"
"มีคำถามครับ"
น้องข้าวหมูแดงยกมือขึ้นมา สีหน้านี่แบบ กูสงสัยจริงๆอย่างที่พูด
"ถามเลยครับ"
ผมทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดี น้องสงสัย กูก็ต้องช่วยเหลือ
"พี่คือ พี่ผ้าหรอครับ?"
"เอ้าเชี้ย คิดว่าพี่เป็นใครล่ะแหม พี่โกนหนวดแล้วหล่อขึ้นอะดิ ทำเป็นจำไม่ได้ แต่พี่จำน้องได้แม่นเลยนะ ที่คุยกับเพื่อนเรื่องข้าวหมูแดงอะ ตอนนั้นพี่โกรธน้องมาก เพราะพี่ชอบกินข้าวหมูแดง ฮ่าๆ ไอ้สาดโคตรจี้"
น้องๆมันก็หัวเราะตามผม เออบ้าจี้จริง
"พี่ผ้าจริงๆด้วยว่ะมึง
น่าน นินทากูซะดัง ได้ยินนะโว้ย
"เออ น่ารักจนอารมณ์ที่อยากจะถีบ เปลี่ยนเป็นอยากจีบแทน จุ๊กกรู้"
กรู้บ้านมึงสิ กูได้ยินนะ!!!
"เออๆ เอาล่ะๆ พี่เข้าใจนะว่าน้องๆอยากจะประทุษร้ายพี่ ถ้าเปลี่ยนตีนเป็นของแดก พี่คงอิ่มไปเดือนนึงเนอะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
อ่าวฮา ไอ้สัด นี่แสดงว่าพวกมึงอยากแจกตีนกูทุกคนเลยชะ?
"คืนนี้แยกย้ายไปพักผ่อนได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้นอนเกาพุงอยู่บ้านสบายใจ เอ้าแยก"
สิ้นคำ น้องๆทุกคนก็วิ่งไปเอากระเป๋า หัวแทบชนกันแตก อะห้อย! ใจเย็นๆสิว้อย หัวแตกกันขึ้นมา กูไม่มีปัญญาพาไปเย็บหัวเด้อ
"พี่ผ้า หิวไหมครับ"
"อ้าวไอ้สน อะไร อยู่ๆมาญาติดีกับกู ลวงกูไปฆ่าหั่นศพปะเนี้ย"
"ไม่หรอกครับ ฆ่าข่มขืนอะไม่แน่ อิอิ"
"อิป้ามึงดิ ตลกแล้วมึง ไปชวนพวกไอ้เต้ด้วยไป เดี๋ยวกูเก็บของก่อน"
ไอ้สนมันวิ่งลั้นลาออกไป ผมเลยเก็บไมค์ให้เข้าที่ เสร็จแล้วก็ยกขบวนกันออกมาจากหอประชุม ตอนนี้เป็นเวลา2ทุ่มของวันเสาร์ กลับดึกไม่ได้ เดี๋ยวยามด่า เหอๆ
"เฮ้ยๆ เดี๋ยว"
ผมหยุดเดินแล้วเพ่งมองไปในมุมมือ ผมเห็นรถสีดำที่คุ้นตาจอดอยู่(จนปัจจุบันก็ยังไม่รู้ว่ารุ่นอะไร รู้แต่ว่าเป็น BMW)
"เฮ้ย แป๊บนะพวกมึง"
ผมว่าแล้ววิ่งตรงไปที่รถคันนั้น คนไปไหนวะ อยู่แต่รถ
หมับ....
"เย้ย!!! โหพี่เทพ ผมตกใจหมด"
"กูชื่อซุส"
แฮะๆ ทำหน้าเมื่อยซะด้วย
"มาทำอะไรอะพี่ มืดๆแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนฉุดหรอก"
"...........กูว่ามึงนั่นแหละจะโดนฉุด"
"เฮ้ย ฉุดมาฉุดกลับนะเว้ย ไม่โกง ฮ่าๆ"
"ตลกมากไหม หลบไปจะกลับ"
"เฮ้ยเดี๋ยวดิ ไปกินข้าวกัน"
ท่านเทพจ้องตาผม แล้วเปิดประตูรถ ดันผมเข้าไป ผมก็ขึ้นมานั่งแบบงงๆ อะไรวะ
"เดี๋ยวๆ เพื่อนผมรออยู่นะพี่"
ผมชี้ไปที่กลุ่มมิตรสหายที่ยืนทำหน้าเอ๋อแดก อึ้งรับประทานอยู่ข้างหน้า อีพี่ซุสแกก็ไม่ได้ยี่หระ สตาร์ทรถแล้วลักพาตัวผมออกมาทันที
เป็นการลักพาตัวที่กูก็สมยอมนิดนึง แฮะๆ
~เองรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม....~
เอิ่ม ซอรี่นะทุกคน เสียงริงโทนมือถือผมเอง แฮ่ๆ เพลงเพราะเนอะ กิ้วๆ
"ฮัลโหล"
[กูถามสามคำ มึง-ไป-ไหน]
"เอิ้ว เดี๋ยวนี้มึงไม่ใช้ทำว่าฮัลโหลแล้วหรอ"
[เอิ้วพร่อม! กูบอกให้เลิกพูดอีคำเนี้ย กูหมันไส้]
"อะห๊ะ ซอรี่นะ กูติดภารกิจ"
[ภารกิจอะไร มึงนั่งรถใครออกไป]
"ภารกิจ พิชิตหัวใจท่านเทพใจศิลาอะดิ"
พี่ซุสหันมามองผมควับ ผมก็มองหน้าเขากลับประมาณว่า กูหมายถึงมึงอะพี่
[อ๋อ ไปกับพี่ซุสหรอ]
"เออดิ กูนี่ดีใจจนนิ้วโป้งตีนเต้น ที่คุณพี่ท่านเป็นคนฉุดกูออกมา"
"ฉุดเหี้ยอะไร มึงยอมเอง"
แน่ะ ยังจะหันมาเถียง แอบฟังกูคุยโทรศัพท์ เสียมารยาทททททท
[เออๆ งั้นโชคดีเพื่อน........เอ้าทำไมพี่เต้ไม่เรียกพี่ผ้ากลับมาอ่า~~]
ได้ยินไอ้สนบ่นเข้ามาในโทรศัพท์
[เสือก เพื่อนกูมันอยู่ในโลกที่คนธรรมดาอย่างมึงเข้าถึงไม่ได้แล้ว โอเคเพื่อนรัก แค่นี้นะจ๊ะ จุ้บๆ]
เต้มันหันไปพูดกับไอ้น้องสน(ฆาตกรที่หวังจะปลิดชีพกู)ก่อนจะพูดกับผม
"เออ จุ้บๆ"
ผมกดวางสาย......อะ อ้าว ไอ้เหี้ย ปุ่มยุบ! แม่งเอ้ย กูอุตส่ากดเบาๆแล้วนะ ไอ้นี่นิ ไม่ได้ดั่งใจ
"นั่นโทรศัพท์หรือฟอสซิล"
โอ้โห ทักได้เจ็บมาก
"พี่เทพ! นี่มันมือถือเครื่องแรกที่ผมเก็บตังค์ซื้อเองนะ"
"ซื้อใหม่ได้แล้วมั้ง"
มาแขวะกูทำไมมมม กูทำอะไรให้
"ยังไม่พังซะหน่อย"
ผมบ่นหงุงหงิง เคาะไอ้มือถือสากกะเบือนี่กับคอลโซนหน้ารถ
"ถ้ารถกูเป็นรอย กูจะฆ่ามึง"
ชะอุ้ย แหม นี่แน่ะๆ ไอ้มือถือเครื่องละ300 มึงริอาจจะไปทำรถราคาหลายล้านเขาเป็นรอยหรอ เกเรนะมึงเนี้ย
"แฮร่ๆ"
ผมหันไปยิ้มโชว์เขี้ยวด้วยความจริงใจ
"ตอนแม่มึงท้อง เขาเผลอแดกยาเบื่อหนูหรอ มึงถึงได้ออกมาปัญญาอ่อนแบบนี้"
"โห ใครจะไปซีเรียสทุกวันแบบพี่อะ ยิ้มบ้างนะ เดี๋ยวอายุสั้น ถึงมันจะทำให้หน้าไม่เหี่ยว แต่ว่าการยิ้มก็ทำให้โลกสดใสนะครับ อย่างเช่น ตอนนี้รถติด เราก็ยิ้มแล้วคิดซะว่า ดีเลยจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ"
"ใครอยากอยู่กับมึง"
"ชะอุ้ย แหม ถึงพี่จะไม่อยากอยู่กับผม แต่ผมอยากอยู่กับพี่นะ อิอิ"
ว่าแล้วก็หยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเตรียมพร้อม แฮร่ ที่อยากอยู่กับพี่เขาก็เพราะว่าผมชอบไงล่ะ การได้อยู่กับคนที่เราปลื้มนานๆ ก็ออกจะดี
"กูอนุญาตมึงรึยัง"
"แน่ะ ทำเป็นโหด โถ่ ผมวาดรูปพี่ไป ผมก็ไม่ได้เอาไปเช็ดตูดน่า ผมติดไว้ที่ห้องอย่างดี ไม่เชื่อไปดูได้เลย"
"ละเมิดสิทธิส่วนบุคคล"
ชะอุ้ย เขาโกรธจริงเปล่าวะ
"งั้น ผมก็ขอโทษพี่แล้วกัน ถ้าพี่ไม่พอใจ"
ผมเก็บสมุดใส่กระเป๋าอย่างหงอยๆ แค่นี้ก็ไม่ได้หรอ ทำไมใจร้ายจังวะ คิดไปน้ำตาก็จะไหล ผมเป็นคนที่เข้มแข็งนะ แต่จิตใจโคตรอ่อนไหวอะ(แล้วเข้มแข็งยังไง?)
ทั้งรถไม่มีใครพูดอะไรอีก ผมเงียบ พี่ซุสเงียบ มันเงียบจนอึดอัดอะเฮ้ย! มันไม่ใช่นิสัยปะที่จะมานั่งเงียบ ผมมองไปข้างหน้า รถหลากหลายคันก็จอดเรียงกันโดยไม่มีทีท่าว่าจะขยับ
แน่นเอี้ยด วินาทีนั้น ผมเปิดประตูรถลงมาแบบไม่มีบอกกล่าวใคร แล้วไอ้คนในรถมันก็คงไม่ลงมาตามด้วย ผมคงจะน่ารำคาญล่ะมั้ง
ก็รู้ตัวเองแหละว่าจุ้นจ้านกับพี่เขามากไป ก็นิสัยผมมันไม่เคยยอมแพ้อะ
แต่ไม่เป็นไร ถึงพี่เขาจะรำคาญผม ผมก็ไม่แคร์ ในเมื่อขอตรงๆไม่ให้ กูก็แอบสะกดรอยตามแม่งชิบ เหอๆ คิดว่าจะรอดเหรอ ไอ้คุณพี่ท่านซุส!!!
.......................................
.......................................
~~เองรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม ตามตรงอย่าได้คดเคี้ยว รักเองก็บอก ไม่รักอย่าหลอกให้เสี่ยว เพราะใจข้ามีดวงเดียว มันอยากเกี่ยวดองกับเอง.....~
โทรศัพท์ฟอสซิลของผมแหกปากร้องเพลงจนวนกลับไปตั้งแต่ท่อนแรก ผมลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือ รูปไอ้พี่ซุสที่ปลิวสไวไปมา
แฮะๆ ผมเอาเชือกขึงเป็นเส้นๆ เอาไว้หนีบรูปอะครับ ซึ่งตอนนี้ รูปไอ้พี่เทพมันก็แดกพื้นที่ไปครึ่งห้องนอน
เพราะจินตนาการกูล้วนๆ กลุ้มใจเด้ เป็นเอามากนะไอ้ผ้าใบ
กลับมาที่ต้นเหตุเสียงเพลงกันบ้าง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย เสือกกดไม่ลง!!!
เมื่อวานปุ่มวางสายยุบ วันนี้ปุ่มรับสายกดไม่ลง
กลไกการทำงานของพวกมึงเป็นแบบไม้กระดกกันเรอะ ไอ้บ้า!!
"อะ......เออ ว่าไง"
แม่ง กว่าจะรับได้ ได้ห่าเต้เกือบวางไปแล้ว มันวางไปกูไม่โทรกลับด้วย เปลืองตังค์ แอ๊ะ!
[ชักว่าวอยู่หรอมึง นานชิบ]
"เออดิ มึงโทรมากวนทำเชี้ยไร เสียรมณ์"
[อ้าวโทษๆ เฮีย ไอ้ผ้ามันว่าวอยู่!!]
มันขอโทษผม แล้วหันไปตะโกนกับใครสักคน
"ไอ้เหี้ยเต้!!! กูล้อเล่นไอ้สาด พวกเฮียอยู่ก็ไม่บอก หมดกัน ความใสของกู"
[โอ้ย ไม่ทันแล้วมึง ใครๆก็รู้หมดแล้ว ว่ามึงขุ่น!!]
"เออเชี้ย ตกลงโทรมามีไร ถ้าจะแค่โทรมาถามว่าทำอะไรก็แค่นี้ จะนอนนน!!"
[แน่ะๆ อย่ารำคาญกันเลย นะเธอจ๋าาา~~]
"โอเค บาย"
[เดี๊ยวววววว พี่ค้าวฟังทองกวาวก่อนสิจ๊ะ]
"เออๆ แล้วเองมีอะไรล่ะ"
[พวกเฮียเขาชวนมาฉลอง ที่รับน้องผ่านไปด้วยดี]
"อยากแดกก็บอก ไม่ต้องมาอ้างหลายอย่าง โด่ว"
[เออ เจอกันที่บ้านเฮียนะจ๊ะพี่ค้าว ทองกวาวรออยู่นะ]
"เออๆ แล้วพี่จะรีบไป"
Click for Episode 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3220051#msg3220051)
Thank you for following love youuuu
-
สนจากเกลียดผ้า เป็นอยาดได้เป็นแฟนแล้วช้ะ555
-
คำผิดเยอะมากเลยยยย ระหัส นะหัส นะคะ เป็น รหัส นะ ฮาาา
ชอบนะเฮฮาดี.. นึกถึงตัวเองตอนปี 1 ฮิ้ววว ตอนนี้ก็เป็นพี่ว๊ากเหมือนกัน
น้องเกลียดเป็นแถว แต่พอจบแล้วไม่มีคนมาจีบนะ ไหว้ซะจะแก่แล้วเนี่ย
-
ฮ่ากับผ้ามากเลยอ่ะ น้องสนทำมาสนใจแระ พี่เทพไม่หลงว่าผ้าจะงอนบ้างหรอ อิอิ
-
สนุกค่ะชอบมากเลยนั่งหัวเราะจนท้องแข็งไปหมด ชอบผ้าใบมากบ้าแบบมีสไตตต 5555 รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากค่ะ แต่ขอแนะนำอย่างหนึ่งคือ ... ทำสารบัญนิยายเถอะค่ะ
แบบนี้ถ้ามาตามอ่านไม่ทัน แล้วมาหาอ่านมันยุ่งยากมากเกินไปน่ะค่ะ... ลองทำสารบัญดูนะคะ
สู้ๆน้า :katai2-1:
ทำแล้วนะคะ ไม่ยากเลย โถ่ไอ้เราก็ลุ้น
คำผิดเยอะมากเลยยยย ระหัส นะหัส นะคะ เป็น รหัส นะ ฮาาา
ชอบนะเฮฮาดี.. นึกถึงตัวเองตอนปี 1 ฮิ้ววว ตอนนี้ก็เป็นพี่ว๊ากเหมือนกัน
น้องเกลียดเป็นแถว แต่พอจบแล้วไม่มีคนมาจีบนะ ไหว้ซะจะแก่แล้วเนี่ย
แก้แล้วนะคะ อุ๊ยตาย เจอพี่ว้ากตัวจริง อิอิ ชาบูชาบู ไม่มีคนจีบก็จีบเขาเองก็ได้นะ 5555
และขอบคุณทุกความเห็นนะคะ โถ่ พิมพ์ขอบคุณไม่ถนัด นัดเจอกันมั้ย เดี๋ยวขอบคุณแบบใกล้ๆเลย 55555555 จ้าาาา
-
ผ้านี่จะติสไปไหน
ท่านเทพก็นิ่งจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
ฮาาาา ค่ะ เรารอนิยายนะ ชอบ อ่านแล้วก็ฮาดี ผ้า มีเอกลักษณ์มาก ติสต์ได้ใจจริงๆ
-
สนุกๆ ชอบคนอย่างผ้า :mew1:
แอบสงสรนางนะเนี่ย
อยากให้คนเขียนมาต่อทุกวันเลย
-
พี่ซุสนี่ดูยังไงๆอยู่นาา เหมือนมีซัมติง
น้างผ้าของเราคงน่ารักมาก เสียดายสติไม่ดี โถลูกก..
พี่ซุสน่ะ ยกให้เจ๊เถอะ!!
-
รู้สึกสั้น
อยากอ่านต่อแล้วค่ะ
น้องผ้า(บ้า รั่ว)น่ารักเกินห้ามใจ ส่วนไอ้พี่ซุส เขี่ยไปไกลๆ คนไรมองไม่เห็นความน่ารักของน้อง
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่6 ผ้าชนะ(แทบ)ทุกอย่าง ยกเว้น......
'เมื่อเราเจอเรื่องเลวร้าย บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับเราก็ได้
แค่ตอนนั้น เรายังไม่รู้แค่นั้นเอง'
-Walt Disney-
"โย่ เพื่อนฝูง เป็นไง เมื่อคืนโอเคปะ"
ไอ้เต้แม่งทักตั้งแต่ขาตั้งมอเตอร์ไซค์กูยังไม่เอาลง
"ไม่โอว่ะ นอยด์"
นี่ เป็นไง มีใช้คำวัยรุ่นด้วย
"เป็นไร พี่เขาทำอะไรมึง"
เต้มันถามด้วยความเป็นห่วง
"เขาบอกว่ารำคาญกู"
ผมตอบสั้นๆ เดินมานั่งแทรกกลาง ระหว่างไอ้เต้กับเฮียเป้
"อ้าว ไอ้สน มึงก็มาหรอ"
"ไม่มามั้งพี่ อันนี้ตัวปลอม"
"อ่าว ไอ้สัด มึงเป็นใคร ปลอมตัวเป็นน้องกูได้ไง"
ว่าแล้วก็ยกตีนขึ้น หมายจะถีบมันด้วยความหมันไส้ ไม่ใช่การเข้าใจผิดแต่อย่างใด
"เออๆ คราวนี้มึงคงจะเลิกล้มซะที"
ไอ้เต้ยกน้ำแดงโซดาให้ผม
"เดี๋ยวๆ นี่อะไร?"
ผมชี้ๆไปที่กลางวง โนแอลกอฮอลล์ของแท้เลย
"เอ้า จะให้แดกเหล้าทุกวันหรอวะ กูก็อยากจะพักตับกูบ้าง ไม่ได้ไง"
ไอ้พักน่ะ มันพักได้เว้ยพี่พลับ
"แล้วทำไมถึงมีแต่น้ำอัดลมใช่ไหม?"
ถูกต้องไอ้เต้ มึงพูดเหมือนอ่านใจกูออก
"ซื้อน้ำเก๊กฮวยมาให้มึงแล้ว อยู่ในตู้เย็น"
ดีมาก ไอ้เต้เพื่อนรัก ผมตบไหล่ขอบใจมัน แล้วเดินเข้าไปในครัว
"พี่ผ้าไม่กินน้ำอัดลมหรอพี่เต้"
ได้ยินเสียงไอ้สนมันถาม
"อ่าห๊ะ"
ไอ้เต้ก็ตอบสั้นๆ
ผมหยิบน้ำเก๊กฮวยแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม
"มึงรู้ไหมว่าทำไม"
ผมถามไอ้สน มันพยักหน้า แบบ กูอยากเสือกเต็มที่
"เพราะมนุษย์ชนที่เจริญแล้ว เขาไม่แดกน้ำอัดลม"
พรู่ดดดดดดดด!!~~
"เฮ้ย อี๋พี่พลับ สกปรกโคตรๆ น่ารังเกียจ อย่างงี้ต้องเนรเทศ"
อีเจ๊เอมว่าแล้วพลักๆพี่พลับ เออลืมบอกว่าเจ๊เอมกับไอ้หนุ่มก็มา
"เว่อร์มากเอม มึงไปด่าเพื่อนมึงนู้น เสือกพูดให้กูตกใจ"
เอ้า กูผิดอะไร ร้อนตัวนี่หว่า ฮ่าๆ
"เฮ้ยๆ ใครมาอะ ดูดิๆ"
ไอ้หนุ่มมันทำท่าเหมือนกะเทยส่องผู้ชาย ชะเง้อชะแง้จนน่าหมันไส้ ผมเลยถีบตูดมันไปที หน้าแทบทิ่มลงจานปลาทอด เกือบแล้วๆ อย่างอื่นเละได้ ขอปลาทอดกูไว้อย่างนึง
"ไอ้ผ้าขี้ริ้ว ชะหนอยแน่ มึง!!! ชะนีเอม ไอ้เต้ มึงสองตัว ล็อค!!!!"
หนุ่มมันหันมาชี้หน้าผมอย่างโกรธแค้น สั่งเพื่อนเต้กับอีเจ๊เอมล็อคแขนผม ไอ้สองคนนี้ก็เออ.ออไปกับมัน กูอยากจะบ้า
"เดี๋ยวๆ ไอ้หนุ่ม มึงวางลงเดี๋ยวนี้ เฮ้ย!! พวกมึงไม่สงสารกูหรอ"
ผมหันไปมองเพื่อนทั้งสามคนสลับกัน ไอ้พี่พลับแม่งก็นั่งมองอย่างสนุกสนาน ไอ้สนก็นั่งมองยิ้มๆ ไอ้เฮียเป้ก็ออกไปเปิดประตูรับแขก
เฮ้ย นั่นมันพี่เทส พี่ติว แล้วก็พี่......
"อื้ออออ ไอ้อุ่มมม ไอ้อาวววววว อ่อยอู"(แปลได้ว่า ไอ้หนุ่ม ไม่เอา ปล่อยกู)
ไอ้หนุ่มมันบีบปากผมให้อ้าออก ในมือมันมีขวดโค้กอยู่ ไม่นะ ม่ายยยยยยย
น้ำสีดำๆที่เคยอยู่ในขวด บัดนี้มันขับเคลื่อนเข้าสู้ท้องผมเรียบร้อย ไอ้สาดดด ฝากไว้ก่อนนะพวกมึง แม่งกรอกมาเกือบหมด
"เฮ้ย ผ้าหรอวะ โกนหนวดแล้วน่ารักจนกูจำไม่ได้เลย"
พี่ติววางถุงของกินแล้วจะเดินมาหาผม แต่ผมยกมือขึ้นห้าม เอนพิงไอ้เต้เรียบร้อย
ใครจะอินดี้ยังไงกูไม่สน กูคนหนึ่งที่มั่นใจว่าโคตรอินดี้ ไอ้ผ้าใบคนนี้ แดกเป๊บซี่ยังเมาได้!!!!!!!!
เอิ้กกกกกกก อินดี้ไทย ไม่แพ้ชาติใดในโลก แสรดดดดดดดดดดดดด
"เฮ้ย ผ้าเป็นอะไร"
เสียงพี่เทสแน่ๆ
"เป็นบ้าไง"
เฮ้ย!!! เสียงนี้กูจำแม่นเลยว่ามีอดีต แม่ง ไอ้ท่านเทพสุดโหดของกูนี่เอง
ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ซุส ยิ้มมุมปาก ลุกขึ้นเดินเซๆไปหาพี่ท่าน มันก็ไม่รับกูเนอะ ปล่อยกูล้มกองอยู่ตรงหน้ามันอะ
แน่ะ!! ยังจะเอาตีนมาเขี่ยกูอีก ไอ้บ้า กูไม่ใช่ซากศพตัวเหี้ยนะ เขี่ยมาได้ ผมกอดขาพี่ซุสด้วยความคุ้นเคย แหมมมม วันแรกที่ได้รูปพี่แกมา ก็เพราะผมกอดขามันนี่แหละ
"ผ้า มึงมานั่งดีๆนี่มา"
เสียงไอ้เต้
"อีหนุ่มๆ กูสวยยัง แม่งเอ้ย ลาบปากเจ๊แล้วไง ผู้ชายตรึม!!"
เสียงอีเจ๊โหด อีเพื่อนทรหด มอมโค้กกูได้ยังไง อีมนุษย์หญิงไม่มีคุณธรรม
"มึงห่วงเพื่อนมึงก่อนไหมอีเจ๊ ไปเลื้อยพันแข้งพันขาเขา สักพักมันคงได้เสียกับเขาแหละ"
อันนี้เสียงไอ้หนุ่ม
"เป็นเหี้ยอะไรของมึง"
เสียงไอ้พี่โหดมันเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ ทำไมหงุดหงิดใส่กูบ่อยจังว้าาาาา
"คนใจร้าย"
ผมพูดเบาๆ เลื้อยจากขาไปที่เอว ผมกอดเอวมันแน่นเหมือนแม่ลิงเกาะลูกลิง
"............"
มันไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน แหม ในใจก็สมยอมแหละวะ ทำเป็นเล่นตัว
"ขอวาดรูปแค่นี้ก็ไม่ให้ อุตส่ายอมทุกอย่างแท้ๆ"
มันเริ่มดึงผมขึ้น พึ่งจะรู้หราว่าต้องดึงกูขึ้น โถๆๆ
"อยากเอาอะไร ก็........"
"แม่งเอ๊ย!"
แน่ะ แค่นี้ก็ตวาด คนอะไรโหดเทพๆ เอิ้กๆ ขนาดโหดยังเป็นเทพเลย คนอะไร หล๊อหล่อ
"กูกลับก่อนนะ"
เสียงไอ้โหดบอกเพื่อน พี่เทพดึงผมพรืดเดียวขึ้นพาดบ่า โอ้โห โลกกลับหัว แหวะ จะอ้วก ปล่อยกูก่อนนนน
"เฮ้ยพี่แต่......"
"กูไม่ทำอะไรมันหรอก มีแต่มันจะทำกู แม่ง!!"
อะไรๆ รู้ได้ไงว่าจะทำ มีตาทิพย์หรา ไอ้พี่โหดดดดดดด
รู้สึกว่าตัวเองโดนลากๆๆๆ โยน แล้วก็ลากๆๆ จบท้ายด้วยการโยนอีกรอบ อ่าว นี่ห้องเทพเจ้านี่หว่า กูต้องทำการคารวะเทพเจ้าก่อนซินะ
ว่าแล้วก็พยายามยืนหน่อย โอ้ยยยยย แผ่นดินไหวในกรุงเทพหรอวะ แม่งเอียงไปเอียงมา ตายห่าแน่ๆเลยกู ฮืออออ กูไม่อยากตาย
"ลุกขึ้นมาทำเหี้ยอะไร!"
นั่น เสียงนั้น!!!
หันไปมองเจ้าของเสียง ขมวดคิ้วอีกละ เมื่อไหร่มันจะยิ้มซะทีวะ
ผมเดินเซๆเข้าไปหาพี่ซุส ลืมเรื่องแผ่นดินไหวไปชั่วคราว
"ทำไมชอบทำหน้าโหด เนี่ยๆ ขมวดคิ้วอยู่ได้ ทำไมไม่ยิ้มบ้างอ่า"
ผมใช้นิ้วชี้ดึงมุมปากเขาขึ้น แต่ก็โดนปัดมือออก
"ไปนั่งดีๆ"
ผมมองปากเขานิ่ง จริงสิ วันแรกที่นั่งมอง ก็คิดว่าอยากสัมผัสไม่ใช่หรอ มีโอกาสแล้วผ้า จัดการเลย คนเมาทำอะไรก็ไม่ผิด (ผิดตรงที่มึงเมาโค้กนี่แหละ)
ผมใช้มือข้างซ้ายจับท้ายทอยเขาไว้ มือข้างขวา ก็ลูบไล้ริมฝีปากคู่นั้นเบาๆ
อ่า นุ่มแฮะ ถึงจะดูดีเหมือนรูปปั้น แต่การได้สัมผัสตัวเป็นๆแบบนี้ มันดีกว่ารูปปั้นเยอะเลย
เพราะร่างข้างหน้านี้มีไออุ่น มีหัวใจ และนุ่มนิ่ม ผิดกับรูปปั้น พระเจ้าช่างสรรสร้างคนๆนี้ขึ้นมาจริงๆ
"หือ?"
ผมส่งเสียงในลำคอด้วยความแปลกใจ เมื่อมือที่คอยปัดมือผม กลับกอดผมไว้แทน
ผมตกใจก้าวถอยหลังไป1ก้าว แต่เราทั้ง2คนแนบชิดกันเกินไป ผมล้ม เขาล้ม ผมพลิกตัวมาอยู่ด้านบน ขืนสุดแรงเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดนี่
ยิ่งหนี ก็เหมือนยิ่งถูกพันธนาการ ผมว่า ผมคงจะหลงไหลรูปปั้นรูปนี้เอามากๆนะเนี้ย
ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม สายตาของเขาดูกำลังสนุกที่ได้บีบให้ผมดิ้นอยู่ในกำมือ เหอะๆ ไอ้โหดเอ๊ย!
"ทำไมไม่ให้วาดรูป"
ผมถามออกไปในที่สุด แม่งเล่นเกมจ้องตากันอยู่ได้ เป็นปลากัดกูท้องไปละ (เอ้า ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายท้อง?)
"ยังไม่ได้พูด"
ดูคำตอบมัน น่าเตะไหมล่ะ
"ก็เมื่อวานไม่พอใจ"
"ยังไม่ได้บอกสักคำ"
ไอ้สราดดดดดดดดดด มึงกำลังจะบอกว่ากูคิดไปเองคนเดียวใช่ไหมมมม!!!
"ขอวาดรูปนะ"
ลองขออีกที ด้วยน้ำเสียงที่อ้อนกว่าเดิม
"กูได้อะไร"
กูคิดไปเองหรือเปล่าว่ามึงทวงสัญญากู?
"นี่ไง ให้ทั้งตัว ทั้งหัวใจ นะๆ ขอวาดรูปนะ"
"แค่กูคนเดียว"
"ห๊ะ อารายนะ ไม่ได้ยิน"
ผมเอียงหูไปใกล้ๆปากพี่มัน เอ้อออ บ่นอาไรงุ้งงิ้ง
"เป็นของกูแค่คนเดียว"
ชั่วขณะนั้นคุณมึงเอ้ยยย กูนี่แทบสร่างเลยครับ ตาโตแทบจะหลุดออกจากเบ้า หันกลับไปมองหน้าไอ้พี่ท่านเทพ แม่งก็ยิ้มชั่วใส่กูอีก
คำพูดตะกี้ มันไม่ได้ขอเอากูแค่ครั้งเดียวนะเว้ย นี่กะจะให้กูแต่งงานกับมึงเลยเนอะ ไอ้บ้าาาา ป๊า ม๊า วันนี้ผ้าโดนรังแกหนักมาก ไอ้คุณท่านเทพซุสมันเล่นอะไรก็ไม่รู้
"วันนี้เลยอ๋อ?"
กูยังคงทำหน้าโง่ แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไป
"พูดมาก"
แล้วมันก็พลิกมาอยู่ข้างบน ผมตกใจจนตาหุบไม่ลงแล้วคุณๆเอ้ยยยยย
ยิ่งไปกว่านั้น มันยังก้มลงมาจูบผมอีก ผมหลับตาปี๋เพราะไม่เคย
อ่าาาา เคยฝันว่าอยากจะจูบกับเทพีวีนัส แต่ไม่คิดเลย ว่าจะได้ท่านซุสแทน!!!!! เดวิด จูบมันเป็นแบบนี้นี่เอง ถึงมันจะทำให้ผมหายใจไม่ทัน แต่มันก็รู้สึกดี
"อื้อ........."
ใบหน้าผมถูกจับให้เอียงตามที่คนข้างบนต้องการ พอลงล็อคแล้ว เขาก็จูบผมรุนแรงขึ้น ลิ้นของผมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็ถูกลิ้นของเขานำไป
เขาจูบจนพอใจ ถึงได้ถอนปากออก ทำท่าจะก้มลงมาจูบอีกรอบ แต่ผมยังคงนอนหอบอยู่ เขาเลยเปลี่ยนเป้าหมาย เป็นซอกคอ........
"ไม่เอา.........ผม.......ผมยังไม่พร้อม"
คือ ผมก็กลัวแหละ ถึงจะทำอะไรไม่คิด บ้าๆบอแบบนี้ ก็กลัวเหมือนกันนะเว้ย พระเจ้าอย่ามัวแต่ช่วยกล้วยทอด มาช่วยไอ้ผ้าขี้ริ้วคนนี้ก่อน กูจะโดนเทพย่ำยี ก่าซิก
โชคดีที่พี่ซุสมันยังเห็นใจผมที่ตัวสั่นงกๆ เหมือนมีคนโทรเข้าแบบนี้ มันจึงหยุด แต่ทำหน้าแบบโคตรเซ็ง
"กูแข็งแล้ว"
ป๊าดดดดดดด หน้านิ่งมาก เหมือนเมื่อกี้แกพูดว่า 'หิวข้าวไหม?' ทั้งๆที่จริงแล้ว มันคนละเรื่องกันเลย หน้าหนามากว่ะ มีแต่กูที่อาย สาด
เอาตรงๆคือกูสร่างแล้วแหละ ตั้งแต่คำพูดนั้นแล้ว กูอยู่กับพี่มัน มีแต่เรื่องให้แปลกใจ
"พี่ก็............ห้องน้ำดิ หรือไม่ก็ พี่พลอยไง เด็กในสังกัด"
ผมก้มหน้าพูด แนะนำอะไรก็ได้ ที่มันจะไม่หันกลับมากดกู กูกลัว
"เรื่องรูป......."
พอพูดแบบนี้กูนี่รีบมองหน้าแล้วส่ายหัวเลย ม่ายยยยยยย เพื่องานวาด กูทำด้ายยยยยย
"งั้น เดี๋ยวผมชะ........ใช้มือให้"
พูดออกไปได้ยังไงผ้าใบ โอ้ย กูจะเป็นลม เกิดมาไม่เคยรู้สึกอายเท่านี้มาก่อนเลยเว้ยยยยยย ขนาดทำให้ตัวเองยังเขินชิบหาย ไม่กล้ามองหน้าตัวเองไปหลายวัน นี่ทำให้กับ............กับคนที่กูปลื้มเนี้ยนะ โอ้จีซัส T T
พี่เขานิ่ง ผมเลยเงยหน้ามอง เท่านั้นแหละ แม่งยักคิ้วให้กูเฉย โอเค เป็นอันรู้กัน
ผมคลานเข้าไปหาพี่เขา ยังไม่ทันจะถึงเลย แม่งดึงผมเข้าไปจูบและ ผมเริ่มมึน เมื่อกี้กูจะทำอะไรวะ?
อ๋อ.............รู้ละ -///-
ผมเอื้อมมือสั่นๆไปปลดเข็มขัดพี่เขาออก
"อ๊ะ! พี่...........อือออ"
ผมสะดุ้งปล่อยเสียงอันน่าอับอายขายขี้หน้าออกมา ก็พี่เขาเล่นขยำเป้าผมซะอย่างกับมันเป็นของเล่น ปราณีผ้าด้วยขอรับเทพซุส
"กูเสร็จคนเดียว มันไม่แฟร์"
พี่ซุสกระซิบข้างหูผม โอ้ย แล้วจะมาดูดติ่งหูทำไมเล่าาาาา มันเสียววว
กว่าผมจะได้สัมผัสกับของๆพี่เขา ผมก็หวิดจะหมดแรงหลายรอย พี่ซุสรูดของผมช้าๆ ผมเองก็ไม่ละเลยหน้าที่ รูดของพี่เขาบ้าง ขนาดของเขาทำให้ผมต้องใช้สองมือ
คือไม่รู้ว่ามือผมมันเล็กหรือจริงๆแล้วพี่แกใหญ่โตเกินไปหรือเปล่า
"อืออออออออ"
ผมครางอย่างทรมาณ ผมช่วยตัวเองไม่บ่อยนะครับ แต่ก็รับรู้แล้วล่ะว่ามันเสียว พอโดนมือคนอื่นโจมตีเท่านั้นแหละ ถึงได้รู้ว่ามันเสียวกว่าหลายเท่าตัวเลย แล้วไหนจะปากพี่ท่านที่เที่ยวแทะเล็ม คอ หู ปากผมอยู่เนี้ย ทนไหวก็ต้นไม้แล้ว!!!!
ขาทั้งสองข้างของผมเกี่ยวเอวพี่ซุสแน่น ผมรวบของผมกับของพี่เขาเข้าด้วยกัน แล้วใช้สองมือรูดไปพร้อมกัน
มือซ้ายของพี่ซุสลูบหลังผมอยู่ ส่วนมือขวาก็ลูบหน้าอก ผมซี้ดปากอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่พี่ซุสทำเพียงแค่ส่งเสียงครางต่ำๆในลำคอ
"อาาาา ผมจะ.........จะเสร็จ....."
พูดยังไม่ทันจบ ปากผมก็โดนปิดอีกรอบ ผมเสียวจนเผลอดูดลิ้นของพี่เขา
และในที่สุดผมก็ปล่อยออกมา โดยที่พี่เขายังไม่เสร็จ ผมอายจนต้องมุดหน้าลงกับไหล่กว้าง มือยังคงรูดของพี่เขาต่อ แม่ง กูว่าแล้วทำไมสาวติด =///=
พี่ซุสกอดผมแน่น แทบจะรวมร่างกันด้วยซ้ำ ผมรูดเร็วๆเมื่อพี่เขาดูดคอผมแรงๆ คงจะเสร็จแล้วล่ะมั้ง
"อ๊ะ!"
ผมตกใจเมื่ออยู่ๆเขาก็ดันผมออก พี่เขาผลักผมนอนลง แล้วใช้มือรูดเอง ก่อนจะปล่อยออกมาบนใบหน้าผม ผมตกใจแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน (ตั้งแต่กูเจอไอ้พี่ซุสกูก็ใจง่ายไปแล้ว ไม่ต้องด่ากูหรอก T T)
"เซ็กซี่ดี"
มันพูดแล้วยิ้มพอใจ ผมใช้หลังมือลูบออก ก็เคยได้ยินนะว่ามาร์คหน้าด้วยไอ้นี่แล้วจะหน้าใส.....................มันไม่ใช่ประเด็นว่ะผ้า!!!!
พี่ซุสมันนั่งมองผมที่ลูบน้ำนี่ออกจากหน้า ซักพักมันก็เข้ามากอดผม
"ผมเลอะ"
ผมพูดเบาๆ อย่าถามว่าผมแขยงไหม? เอ่อ จะตอบว่าไม่ก็คงจะบ้าไปเนอะ คืออันที่จริงผมมองว่ามันเป็นศิลปะนะ ยิ่งของคนหล่อแล้ว ผมโอเค (มึงจิตมากอีผ้าาาา)
"อาบน้ำ"
เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน พี่ซุสเขาค่อนข้างเย็นชา เท่าที่ผมมองในฐานะคนนอก แต่พอได้ใกล้เข้ามาอีกก้าว
มันก็ยังเย็นชาแหละ =..= แต่ก็ดีขึ้น
ช่างแม่ง!
ตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญกว่านั้น
ไอ้ท่านเทพพี่ซุส
กูเขินโว้ยยยยยยย
Click for Episode 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3221557#msg3221557) :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดดดดด เค้า(เกือบ)ได้กันแล้ววว
พี่ซุสไวไฟสุดดดด
อะไรจะทนไม่ไหวขนาดนั้นนน
น้องผ้าน่ารักน่าถีบจริงๆ 5555
-
เสร็จกันด้วยมือไปแล้ว เดี๋ยวต้องได้กันจริงๆ แน่ๆ 5555+
แต่รอลุ้นให้เป็นแฟนกันอยู่นี่ 555+
-
พี่ซุส ก็เย็นชา นิ่งได้ โคตรเงียบ :oo1: น้องผ้า ก็มึนๆ อึนๆดี แถมยังฮา บ้า รั่ว
เคมีความเข้ากันคนละชนิด แต่......... ยิ่งอ่านยิ่งมีเคมีเข้ากันอ่ะ
:-[ :-[ :-[
รีบมาต่อนะ ชอบๆ
-
นังผ้า///// ทำไมหล่อนดูเชียว
-
แหมน้องผ้า ไม่คอยจะแรดเลยนะลูก :-[
-
อุ๊ย อิพี่ซุสกับอิผ้า ไวไฟฟฟ ฮอลลล555
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่7 โถ่ พี่นิชคุณ T T
'แรงผลักดันที่เกิดจาก ความกลัว และความรักไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืน
แต่แรงผลักดันด้วยความสุขสนุกกับงานจะทำให้คุณก้าวต่อไป'
-OSho-
สวัสดีตอนเช้าครับทุกคน วันนี้อากาศดีเนอะ ดูสินกน้อยร้องจิ๊บๆเลยเนอะ
อืม ก็ได้ อีห่ารากกูเขินพี่ซุส ว้อยยยยยยยย แม่งกอดกูซะแน่นเหมือนกูเป็นพ่อมึงเลยเนอะ
"เอ่อ............"
ผมส่งเสียงร้องเบาๆ ใจนึงก็ไม่อยากรบกวนพี่เขา อีกใจนึงก็ขอให้พี่เขาลุกไปเถอะ เลิกกอดซะที หน้ากูไหม้หมดแล้วววว
แอร์ก็เย็นนะ แต่ไม่ช่วยอะไร เมื่อคืนจำได้ว่าตัวเองโคตรเกร็ง ไอ้พี่ซุสเขาไม่ให้ผมกลับบ้าน จะกักขังหน่วงเหนี่ยวผมไว้ทำไม
~เองรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม ตามตรงอย่าได้คดเคี้ยว....~~~
"รับโทรศัพท์ดิ"
พี่เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"พะ.......พี่ก็ปล่อยผมดิ"
"ไม่ กูกอดแล้วรับไม่ได้หรือไง เรื่องมาก"
อ่าว กูขอโทษครับพี่ครับ ผมเอื้อมมือไปหยิบซากฟอสซิลที่หัวเตียง
"เออ ว่าไง"
[นี่คือคำที่มึงทักทายเพื่อนหลังจากที่หายหัวไปตั้งแต่เมื่อวานหรอครับ]
"อ้าว ไอ้หนุ่มหรอ กูนึกว่าไอ้เต้"
[แหม ถึงขนาดกับไม่ดูบงดูเบอร์เลยนะ สุขีสโมสรมากสิมึง]
"อะไรของมึง ก็กูนอนอยู่ จะให้กูเอาสติสตังที่ไหนมาดูเบอร์"
[แต่เสียงมึงใสมาก อย่างกับตื่นมานานแล้ว]
ไอ้สัดหนุ่ม กูเกลียดมึง
"คุยอะไรนักหนา"
เสียงไอ้คุณชายมันบ่นอยู่ข้างๆผม บ่นกูแล้วมาจูบกูทำไม อ้ากกกกก ออกไป
"................"
ผมเงียบ
[................]
ไอ้หนุ่มก็เงียบ
"มึงมีอะไรอีกปะ"
[เออ! แต่ถ้ากูเจอมึง เคลียร์กันยาว!!!]
แล้วมันก็วางสายไป แต่ไอ้คนข้างๆกูนี่จะเลื้อยอะไรนักหนา
"พี่ซุส!!!!"
ผมเรียกเขาเสียงดัง แดกคอกูอยู่ได้
"เสียงดัง"
ปวดหัวกับไอ้พี่บ้านี่จริงๆ
"ผมมีเรียน"
"ก็ไปดิ กูว่าอะไรมึง"
"แล้วจะมากอดผมไว้ทำไมเล่า!!"
ผมบ่น ไอ้คุณชายเขามองหน้าผม ทำเสียงจิ๊จ๊ะงุ้งงิ้งกว่าจะเสด็จออกไป ผมถอนหายใจแล้วเดินตามออกมา
"ผมกลับแล้วนะ"
ผมบอกคุณชายที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟา
"ใครให้กลับ"
"ผมมีเรียน ก็บอกไปแล้วไง ฟังบ้างดิวะ"
ชักจะอารมณ์เสียแล้วนะเว้ย แม่ง ทำไมกูต้องมาติดกับความหล่อของไอ้หมอนี้ด้วยวะ ไม่น่าเล๊ยยย คนหล่อมีเป็นร้อยเป็นพัน
ทำไมฟ้าต้องส่งไอ้หมอนี้มาให้ผมด้วย(เขาส่งมาให้มึงหรอ)
"ขึ้นเสียงใส่กูหรอ"
ชะอุ้ย มันมาโหดกว่าเว้ย
"เปล่า ผมกลัวพี่ไม่ได้ยินไง เลยพูดดังๆ แฮร่"
พูดแล้วผมก็เดินออกมา ไม่ได้หวังหรอกว่าคุณชายมันจะมาส่ง ไม่มาอะดีแล้ว ขี้เกียจตอบคำถามไอ้พวกเหี้ย
ผมกลับมาที่หอ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแบกกระดานวาดรูปไปเรียน แม่ง กูจะแบกทำเหี้ยไรไม่รู้ ไม่รู้หรอกให้เขารู้ว่ากูเป็นเด็กศิลป์ก็พอ
"เอาเว้ย มาแล้วๆ ไอ้ผ้าขี้ริ้ว ผู้ที่บังอาจอยากจะเป็นผ้าเช็ดหน้าของท่านเทพ"
คำจิกกัดของไอ้หนุ่มทำผมสะอึกไปนิดนึง กูก็รู้ตัวปะว่าเป็นแค่ผ้าขี้ริ้ว ตอกย้ำทำไม สะเทือนใจ!!!
"มาๆ มาให้กูสัมภาษณ์ซะดีๆ เดี๋ยวนี้แอบแซ่บนะ ไปนอนกับผู้ชาย แถมยังเป็นท่านเทพอีกต่างหาก อ๊าย!!! กูไม่ยอมมมม"
"เป็นเอามากนะอีเจ๊ ถ้าอยากได้ผัวนะ เริ่มแรกเลย กลับเข้าป่าไปซะไป"
ผมพูดเซ็งๆ แล้วนั่งลงข้างๆไอ้เต้
"เป็นไงวะผ้า"
มันถามเหมือนจะเป็นห่วง แต่แม่งยิ้มแฉ่งเป็นพระอาทิตย์เทเลทับบี้ส์ ขอบใจที่ห่วงกู!!(กัดฟัน)
"ก็ดีว่ะ กว่าท่านซุสจะยอมเป็นนายแบบให้กู เกือบตายเหมือนกัน"
ผมพูดแล้วฟุบกับโต๊ะ เมื่อวานกว่าจะหลับลง นอนเกร็งจนตะคริวแทบแดก
"แล้วมึงไปทำอะไร พี่เขาถึงยอม"
คำถามฮุกของไอ้หนุ่ม ทำเอาผมจุกจนสะอึก พาลคิดไปถึงเรื่องเมื่อวานอีก โอ้ยยยยยยย แม่งใหญ่โคตรๆ!!!!
อะ........อะไร ผมหมายถึง มันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ เหอๆ
"กูถามแล้วมีหูแดง คืออะไรจ๊ะพ่อหนุ่มเวอร์จิ้นนน"
พอผมเขินแม่งยิ่งแซว ไอ้พวกนี้มันโรคจิตรึยังไงวะ (ว่าแต่คนอื่น)
"พอเหอะพวกมึง อากาศมันร้อน"
ว่าแล้วก็สะบัดๆเสื้อยืนยันว่า กูร้อนจริงๆนะ
"โอ้โห อย่าบอกว่าเมื่อคืนมึงติสท์แตก ไปนอนบนดาดฟ้าอีกนะ ยุงกัดลายพร้อยเลย"
ไอ้เต้มันเกี่ยวคอเสื้อผมลงมา ส่องเข้าไปในเสื้อ
"อะ........เออ แม่งกัดกูไม่ยั้งเลย"
กูเปล่าโกหกนะ พวกมึงคิดกันไปเองนี่ว่าเป็นยุง
"แหม เมื่อเช้าเสียงใครคะอีผ้า"
ไอ้หนุ่มมันเริ่มแปรงร่างเป็นกะเทยจับผิดเพื่อนสาว
"เสียงใคร กูไม่เห็นจะได้ยิน"
ผมทำหน้าตางงงวย อะไรหรอ ไม่รู้เรื่อง
"เออๆ สงสัยเสียงวิญญาณเจ้ากรรมนายเวรของกูเองล่ะมั้ง!"
หนุ่มมันพูดประชด ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย
"มึงมันกรรมเยอะอยู่แล้ว สมน้ำหน้า"
ผมด่ามันแล้วเงียบ ขืนพูดอะไรไปมากกว่าคงเข้าตัวกูหมด
.......................................
.......................................
"พี่ผ้า กินข้าวยัง"
ไอ้สนมันวิ่งหน้าตั้งยิ้มหน้าบานมาหาผม ผมมองหน้ามัน แล้วก้มมองจานข้าวข้างหน้า
"ยังว่ะ เดี๋ยวนี้แดกข้าวไม่ลง"
พูดแล้วตักข้าวแดก
"แล้วนั่นขี้หรอพี่"
"มึงเห็นแล้วถามทำไม"
"กวนตีนว่ะ"
"มึงบีบให้กูทำแบบนี้นะไอ้สน"
ผมพูดไปแดกไป ข้าวนี่กระจายเต็มโต๊ะแล้ว หล่อแต่อุบาทว์ว่ะกู(เสยผม)
"เมื่อวานพี่ผ้าน่ารักมากเลย"
ผมหยุดตักข้าวเข้าปาก แล้วมองหน้าไอ้สน
"=____="
แจ๊บๆ เคี้ยวข้าวอยู่ครับเลยไม่ได้พูดอะไร ข้าวเต็มปากขนาดนี่ขืนพูดอะไรออกไป เกิดเหตุฆาตกรรมแน่ๆ
"อุ้ย แก้มป่องด้วย น่ารัก"
ผมเคี้ยวๆข้าวในแก้ม แล้วกลืน
"มึงไปคุยกับขี้ตรงนู้นนะสน กูแดกข้าวอยู่ กูหิว"
"พี่นี่แปลกมากเลยนะ แค่โค้กก็เมาได้อะ ดีว่ะไม่ต้องเปลืองเหล้า"
"กูเมาดิบ กูจะเป็นคนปฏิวัติวงการอินดี้ไทย"
ผมยักคิ้วแล้วเดินเอาจานไปเก็บ
"พี่น่ารักดีว่ะ ผมชอบพี่"
"ตอนนั้นกูจำได้ว่ามึงบอกเกลียดกู"
"ก็ ตอนนั้นพี่โหดนี่หว่า แต่ตอนนี้ไม่โหดแล้ว น่ารักด้วย"
เหอะๆ ถ้าไม่ถือว่าเป็นน้องกูถีบมึงไปแล้วไอ้สน
"เวลาเรียนตั้งใจแบบนี้ไหมมึง ฟุ้งซ่านนะเนี้ย"
"เรายังไม่เคยทานข้าวด้วยกันเลยอ่า พี่ผ้าไปทานข้าวกับผมนะ"
"กูพึ่งแดกไปเมื่อกี้?"
ผมหันไปมองหน้าไอ้สน นี่กูกะจะไปปลดปล่อยจิตวิญญาณนะเนี้ย ตามตูดกูเป็นเงาเลย
"ตอนเย็นไง น๊าา นะ พี่ผ้า ผมเลี้ยงเอง"
"แม่มึงแดกอะไรตอนท้องวะ หมากฝรั่งหรอ ติดหนึบเชียวสัด"
"โห อย่าพูดงั้นดิ ผมติดพี่ก็ดีแล้วไง"
"ดีกับมึงอะดิ"
ผมบ่นแล้วเปิดประตูห้องจิตกรรม รูปปั้นหลายรูปวางเรียงกันอยู่ด้านใน เสร็จแล้วบ้าง ไม่เสร็จบ้าง หักพังบ้าง แล้วแต่กาลเวลา
นึกถึงตอนปี1ที่อาจารย์ให้ปั้นรูปปั้นขึ้นมา โดยใช้รุ่นพี่คนหนึ่งเป็นแบบให้ โคตรน่าสงสารพี่คนนั้นเลยครับ รูปปั้นที่ออกมาของแต่ละคน อุบาทว์เหี้ยๆ
และอย่าพูดถึงของผม แอ็บสแตร็กส์จัดเต็ม
ก็นายแบบไม่ใช่แบบที่ผมอยากจะปั้น อารมณ์และจิตวิญญาณมันเลยไม่ถูกปลุก
"โห รูปนั้นรูปอะไรอะพี่ผ้า แปลกดีเนอะ"
"โลก"
ผมตอบสั้นๆ
"ทำไมมันมีแค่สีขาวดำอะ"
"มนุษย์เรามันก็มีแค่ขาวกับดำนั่นแหละ มีแค่ด้านสว่าง กับด้านมืด แค่นั้น มึงจะคิดอะไรให้มาก แค่นี้มึงก็คิดไม่เป็น เรียนศิลป์ได้ไง"
ผมพูดแล้วดึงผ้าที่คลุมที่คลุมขาตั้งวาดรูปไว้ออก ผ้าใบผืนใหญ่สีขาวสะอาด ยังคงว่างเปล่า เพราะพึ่งจะได้นายแบบมา หึหึ
งานของกูมันต้องดีกว่าของใครๆเป็นแน่!!!!
"พี่ผ้า..............ถ้าพี่อยากจะได้นายแบบ ทำไมพี่ไม่ลองขอร้องผมล่ะ"
มันพูดโดยที่หันหลังให้ผม
"มึงก็หล่อนะสน แต่ว่ากูต้องการคนที่เพอร์เฟ็คว่ะ ซึ่งมึงไม่ ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ผ้าแม่งใจดำ"
มันบ่นเบาๆ แต่ผมได้ยิน
"เออ แล้วมึงแดกข้าวยังเนี้ย มัวแต่มาเดินตามตูดกูต้อยๆ"
ผมถาม สนมันส่ายหัว
"ยังไม่แดกก็ไปแดก เดี๋ยวตายขึ้นมาก็โทษกูอีก"
"แค่อดข้าวไม่ตายหรอกพี่ แต่อดเห็นหน้าพี่เนี้ยดิ ตายแน่ๆ"
กูอยากจะเอาหัวโหม่งพื้นโลกให้หลับไหล ไม่ต้องตื่นมาพานพบฝูงชนคนหน้าด้านอย่างไอ้สน และอีกหนึ่งคนคือไอ้พี่ท่านเทพ
แม่ง หน้าด้านพอๆกัน
~เองรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม ตามตรงอย่าได้คดเคี้ยว....~~~
"โห ริงโทนพี่โคตรหวานเลยเนอะ เหอๆ"
ผมไม่ได้สนใจเสียงแซวของไอ้สน กดรับสายใครก็ไม่รู้ทันที
"โหลๆ 1234 พี่ผ้าใบคนหล่อรับสาย มิทราบว่ามีอะไรครับ"
[มึงมันบ้าจริงๆสินะ]
เสียงนิ่งๆ เรียบๆ แต่ไม่โหดเหมือนครั้งแรกที่คุยกันดังผ่านลำโพงโทรศัพท์ออกมา
"เฮ้ย พี่เอาเบอร์ผมมาจากไหนวะ"
ผมเผลออุทานออกมาอย่างตกอกตกใจ
[กูหิว]
"หิวก็ไปแดกข้าวดิพี่ บอกผมแล้วจะอิ่มปะ"
[ปากมึงนี่ น่าจะกัดให้แหว่งเลยเนอะ]
เสียงแม่งนิ่งได้อีก
"อย่าโหดดิ ถึงจะโหดหื่นๆก็เหอะ แล้วพี่จะให้ผมทำไงอะ พี่หิวข้าว ผมก็แนะนำให้ไปกินข้าว พี่ก็ไม่พอใจ ไหนบอกผมสิ อาการมันเป็นแบบไหน"
[กูให้เวลามึง5นาที ถ้ากูยังไม่เห็นมึงยืนทำหน้าโง่ๆอยู่หน้าตึกกู.......]
"โอเคพี่ ไม่ต้องพูดประโยคต่อไป สามนาที รับรองถึงแน่"
ผมพูดไปแบบนั้น พี่เทพก็กดวางสายไป แม่ง อยากจะได้อะไรกูก็ต้องประเคนให้ ถ้าไม่ใช่เรื่องรูปกูไม่ยอมนะ สาดดดดด
"พี่ผ้า จะไปไหน"
ไอ้สนคว้ามือผมไว้
"ลูกกูหิวข้าวว่ะ เดี๋ยวไปหาข้าวให้ลูกกูแดกแป๊บ"
ผมว่าแล้ววิ่งฟิ้ววว ออกจากรังทันที ผมใส่เกียร์ตีนหมาแล้วมาหยุดยืนหอบแฮกๆเป็นหมาหอบแดด
"วิ้ววววววววววววว ลูกสาวใครทำไมน่ารักจริง ส่งสายตาให้กัน ปิ๊งๆๆ"
ผมหันขวับไปมองเสียง ก่อนจะยิ้มหวานไปหนึ่งดอก
"รับตีนทานเพิ่มไหมครับ"
ว่าแล้วหุบยิ้ม ก่อนจะชูนิ้วกลางให้พวกแม่ง ทีตอนนั้นกูมา มีคนโยนเหรียญให้กู ทีวันนี้มีคนแซว ครวยเถอะครับ อยากจะปารองเท้าร่อนไปกระแทกปากแม่งซะ
นี่กูใส่กางเกงนะเว้ย ยังจะมาแซวกูอีก เดี๋ยวถอดโชว์แม่งชิบ
"ดุซะด้วย กิ๊วๆ"
ยัง มึงยังไม่หยุดแซว คิดว่าตัวใหญ่กว่าแล้วกูกลัวใช่มะ แง่งงงงงง
"ไม่ได้ดุธรรมดานะครับ มีเชื้อบ้าด้วย กัดทีน้ำลายฟูมปาก"
ผมตอบ หนอยยย ไอ้คุณท่านพี่เทพซุสแม่งให้เวลากู5นาที แล้วป่านนี้ตัวเองยังไม่โผล่หัวมา หมายความว่า!!!!!
"อยากโดนกัดจังเลยยยย~"
ยังไม่เลิกนะไอ้พวกเปรต ผมถอนหายใจ
"วันนี้วันโกนหรืออะไร ทำไมมีสัตว์นรกมาเร่ร่อนอยู่แถวนี้"
"นรกเปิดเพื่อปลดปล่อยสัตว์นรกมาพบนางฟ้าไงจ๊ะ"
"ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว"
"แต่ถ้าพวกมึงยังแซวเด็กกู รับรองว่ามึงจะได้ไปอยู่ในนรกจริงๆไม่จิงโจ้"
พวกมัน รวมถึงผม หันไปตามเสียง
เช็ดโด้ ท่านพี่ติว มือควงตะหลิวอันดับหนึ่งนี่เอง หล่อและดีมาก เท่สัดๆ อร๊ายยยย
"อ่าว เด็กพี่ติวหรอครับ โทษทีพี่ เห็นหน้าตาดี นึกว่ายังไม่มีแฟน"
มันมีแต่ คนหน้าตาดีมักมีแฟนปะวะ
"เออๆ อย่าไปแซวน้องมันอีกนะ กูอะไม่เท่าไหร่ แต่นู้นนนนนนนอะ มันฆ่ามึงตายด้วยมือเปล่าแน่"
พี่ติวว่าแล้วหันไปมองอีกคนที่ยืนกอดอก เอียงคอ ทำหน้านิ่งอยู่ข้างหลัง
เอิ่ม น่ากลัวจริง อันนี้หมาผ้าคอนเฟิร์ม
"อุย! เด็กพี่ซุสด้วยหรอ ขอโทษพี่ ผมไปละนะ จำได้ว่าลืมปิดน้ำที่บ้าน"
แล้วมันก็ไสหัวไปอย่างไวว่อง
"แหม ผ้ามาที หนุ่มๆคณะนี้อยู่ไม่สุขเลย เนอะไอ้ซุส"
ยังจะหันไปเนอะกับเขาให้ตัวเองหน้าแตกอีกนะพี่ติว เหอะๆ ที่ว่าหน้าแตก เพราะพี่ซุสมันไม่ตอบไง
"ผ้าโกนหนวดแล้วหน้าเหมือนนักร้องคนนึงเลย มึงว่าไหมไอ้ติว"
พี่เทสมันยิ้มเลวๆ แล้วหันไปมองพี่ติว ผมยิ้มแหยๆ ทำไมมันทะแม่งๆวะ
"เหมือนนิชคุณใช่ไหมพี่เทส นิชคุณหล๊อหล่อ"
ผมพูดแล้วยักคิ้ว แหม เป็นปลื้มครับ โดนพี่ๆชม
"เหมือนซิน ซิงกูล่าอะ มึงว่าปะ"
"เออจริง อันนี้เห็นด้วย ถึงน้องผ้าจะปากจิ้มลิ้มกว่า ดั้งน้อยกว่าหน่อย แต่ใช่เลย น้องผ้าคือมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อมีสามี"
แล้วมันก็หันไปหัวเราะกันสองคน
ผมได้แต่หัวเราะเหอะๆ ทั้งๆที่หน้าผมเรียบนิ่งยิ่งกว่าโดนรีดด้วยเตารีดชีฟาว
แม่ง กูอยากร้องเพลงเยียวยา(ถุย!!)
"อย่าไปตัดผมนะน้องผ้า เดี๋ยวเสียอิมเมจหมด"
พี่ติวพูดไปหัวเราะไป ขอให้หัวเราะจนขาดอากาศหายใจตาย เชอะ
"พี่พูดแบบนี้แล้วผมจะไว้เอาไว้ทำไมล่ะครับ"
ผมกอดอก ทำหน้าเบ้
"เออ ก็ไปลองตัดดูเนอะ พี่ก็อยากจะรู้ว่าน้องผ้าจะสวยเหมือนคิมฮีซอลหรือเปล่า กร๊ากกกกก"
ฝากไว้ก่อนเหอะ ไม่เถียงแม่งละ เถียงไปก็แพ้ ชิ!!!
"แล้วพี่ซุสจะไปไหนพี่"
ผมหันไปถามคนข้างๆแทน เปลี่ยนเรื่องแม่ง
"แดกข้าว"
ชัด ชัดไหมไอ้ผ้า เขาจะไปแดกข้าว แล้วจะเรียกกูมาทำเพื่อ?
"แล้วยืนรออะไรอะ"
สิ้นคำถามของผม เสียงผู้หญิงที่แปร๋นมาจากข้างหลังก็ทำเอาผมร้องอ๋อ
"พี่มีสาวไปกินข้าวด้วยแล้ว แล้วให้ผมมาไมอะ"
ผมถามแล้วเอาเท้าเขี่ยๆใบไม้ที่พื้นเล่น
"เผื่อเขาอยากจะตบกู ให้มึงโดนตบแทน"
คำตอบแม่งจี้ดมาก เขามีแต่ไม้กันหมา แต่ผมสิ เป็นหมากันมือ แม่ง เซ็ง
"นิสัยเสีย"
ผมพูดเบาๆ พูดดังเดี๋ยวโดนถีบ
"รอนานไหมคะ"
สาวเจ้ายิ้มหวาน เกาะแขนคุณชายหมับ ผมก็ได้แต่บ่นเบาๆตามหลังทั้งสองคนไป
เราเดินมาถึงที่รถบีเอ็มคันเดิมที่ผมคุ้นตาดี
ผมเปิดประตูหลัง กำลังจะเข้าไปนั่ง เสียงของพี่ผู้หญิงก็ขัดขึ้นมา
"น้องไปด้วยหรอ?"
เธอชี้มาที่ผมแล้วทำหน้าตกใจ แบบ โอ้มายก็อดสุดๆ เหอะๆ
"ก็พี่ซุสให้ผมไปด้วย"
ผมโยนไปให้พี่ซุสตอบเอง ใช่ว่าผมอยากจะไปหรอก อึดอัดจะตาย จะไปซั่ม ไปเอากันที่ไหนก็ไปดิวะ เอากูมาด้วยเพื่อ? ไม่เข้าใจ
"ก็ผ้ามันยังไม่ได้กินข้าว ให้มันไปด้วย"
ท่านพี่เล่นพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เล่นเอาสาวเจ้านี่ตวาดใส่พี่ซุสด้วยความไม่พอใจ (ผมบอกพี่สักคำหรือยังว่ายังไม่ได้แดกข้าว?)
"ถ้าเอาน้องคนนี้ไปด้วย งั้นขิงไม่ไปแล้วนะ!!"
ผมถอนหายใจ เบื่อโว้ย ไอ้พี่ซุสมันคิดอะไรของมันอยู่วะเนี้ย
"ผ้า........."
พี่เขาเรียกผมนิ่งๆ มองหน้าผมนิ่งๆ ผมยักไหล่แล้วจะเดินออกไป
"ใครให้มึงไป มานั่งหน้า"
"กรี๊ดดดด ซุส ซุสเลือกมันหรอ!!!"
คุณผู้หญิงโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ส่วนผม ถึงจะงง แต่ก็ยอมขึ้นรถไปแต่โดยดี นั่งข้างหน้านี่ก็ดี จะได้มองหน้าพี่ซุสไปด้วย ผู้ชายคนนี้ ให้ผมมองกี่ทีก็ไม่เบื่อเลยจริงๆ
"ผมโทรไปบอกให้ผ้ามันมาเอง แล้วจะให้ไล่มันกลับหรอ"
พี่เขาพูดนิ่งๆ แต่คุณพี่ขิงนี่ องค์ลงแล้วครับ
"ได้ ถ้าเห็นเด็กคนนี้สำคัญ งั้นขิงก็ไม่ไป"
เธอกอดอก เชิดหน้าขึ้นเหมือนผู้หญิงงอนทั่วไป
"เฮ้ยพี่ เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปคอยหน้าคอนโดก็ได้ พี่ไปกับเขาเหอะ"
ว่าแล้วก็ทำท่าจะลงจากรถ แต่พี่ซุสคว้ามือผมไว้
"ปิดประตู"
คำสั่งเรียบๆนั่น ผมไม่เคยขัดได้เลย ผมถอนหายใจแล้วดึงประตูปิด ท่าทางคุณพี่ขิงเธอคงจะหัวเสียน่าดู
"ถ้าพี่จะทำแบบนี้กับเขา แล้วจะนัดเขาทำไมตั้งแต่แรก"
ผมแอบเหน็บ แหม หล่อเลือกได้ใช่มะ? (ใช่) หมันไส้คนหล่อโว้ยยยย
"กูไม่เคยนัดใคร"
พี่แกตอบแบบสบายๆ ผมนี่แบบ อยากจะทำเสียงตอแหลๆ เบะปากลงไปถึงพื้น แล้วพูดว่า 'โอ้ย กูเบื่อคนหล่อโว้ย!!!' ประมาณนี้
ชิ พูดด้วยก็เสียอารมณ์ มองวิวข้างทางดีกว่า
ผมไม่ได้คุยอะไรกับพี่ซุสต่อ ก็มันไม่มีอะไรจะคุย พอนั่งเงียบไปสักพัก ก็นึกเรื่องงานขึ้นมาได้
"พี่ซุส....."
".............."
"ฟังอยู่ปะ"
"..............."
"พี่ซุส"
"กูฟังอยู่"
น้ำเสียงติดจะหงุดหงิดตอบกลับมา
"เรื่องวาดรูป ผมขอไปวาดที่คอนโดพี่นะ"
"ทุกวันนี้มึงก็แอบวาดรูปกูอยู่ไม่ใช่รึไง"
"อ่า มันก็ใช่ แต่งานจริงๆของผม ให้วาดลงผ้าใบ พี่คงไม่มานั่งอุตุเก็กหน้านิ่งอยู่ในห้องจิตกรรมในคณะของผมใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นผมคิดว่า จะหอบไปทำที่คอนโดพี่"
เงียบ......
ผมหันไปมองเมื่อพี่ซุสไม่ได้ตอบคำถามผม
"พี่......"
ผมเรียกอีกครั้ง เขาก็ยังไม่ตอบ มันน่าโมโหนัก!!!
ผมฮึดฮัดขัดใจ แม่ง กวนประสาทชะมัด ผมว่าผมใจเย็นสุดๆแล้วนะ!!!
"อ่าว ทำไมกลับมาที่คอนโดอะ"
ผมถามเมื่อพี่ซุสเลี้ยวรถเข้ามาที่คอนโด
"เรื่องของกู"
คำตอบของพี่แกทำเอาผมยิ้มออกมา............ยิ้มในความขมขื่นของชีวิตตัวเองนะ!!!!! ฮึ่ย กวนตีนนัก
"ยินดีต้อนรับกลับคะ"
สองพนักงานสาว ก้มหัวให้พี่ซุสอย่างน้อมนอบ อยากจะรู้จริ๊ง กับคนอื่นทำแบบนี้หรือเปล่า
"ดูคนที่มากับคุณซุสสิ"
"น้องชายเขาหรือเปล่า"
"บ้า หน้าไม่เหมือนกันเลยนะ หน้าตาน่ารักแบบนี้ ฉันว่า..........."
"น่าอิจฉาเนอะ"
ผมถอนหายใจ เอนตัวพิงผนังลิฟท์ เหลือบตามองคนข้างๆแล้วหัวเราะในลำคอ
"เขาไม่สอนให้พนักงานนินทาลูกค้าเบาๆหรือไง?"
ผมบ่น มาคราวที่แล้วก็คุณสองคนนี้แหละ นินทาได้ชิดกว่าชมอีก
พี่ซุสหันมามองผมนิ่งๆ ผมยืนตรงทำหน้าเหรอหรา
"มองหน้าผมทำไมอ่า ผมพูดความจริง"
พี่ซุสเดินดุ่มๆเข้ามาหาผมก่อนจะเชยคางผมขึ้นด้วยปลายนิ้ว
ผมจะอ้าปากถามว่ามีอะไร พี่แกก็ฉกจูบลงมาซะก่อน ลิ้นร้อนๆฉกเข้ามาในปากผม ไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว อยากจะบ้าตายโว้ยยย ชีวิตไอ้ผ้า เกิดมาเพื่อเป็นเบี้ยล้างคนอื่นแท้ๆ
"อือ....."
ผมครางประท้วงในลำคอ คิ้วขมวดเข้าหากัน พยายามดึงมือไอ้คนข้างหน้าออกไปเอวด้วย แหม่!! เร็วนักนะ
ติ๊ง!~
เสียงลิฟท์เปิดอย่างกับเสียงสวรรค์ ผมรีบบิดหน้าหนีริมฝีปากนั่น อาศัยความว่องไว มุดออกจากอ้อมแขนของพี่เขาอย่างรวดเร็ว ฮี่ๆ งงอะดิ
พี่ซุสบ่นพึมพำอะไรไม่รู้ ก่อนจะเดินมาเปิดประตู
"กูยังไม่ได้สะสางนะ"
"ห๊ะ เรื่องอะไรวะ"
"นอกจากกู ห้ามชมคนอื่น"
เสียงของพี่ซุสดูหงุดหงิด จนผมตกตะลึงแทบลืมหายใจ ก่อนจะ.........
"ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ้ย พี่แม่งจี้ว่ะ คืออะไรเนี้ย เรื่องแค่เนี๊ย?"
ผมหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง ฮาจนหัวแทบโหม่งประตู ไอ้พี่ซุสแม่งอิจฉาพี่คุณเว้ยเห้ย กร๊ากกกกกก
"ขำเหี้ยอะไร"
พี่ซุสส่ายหัว เดินเข้าห้องด้วยความหงุดหงิด ผมเลยเดินตามเข้าไป แม้จะอยากหัวเราะต่อ แต่สายตาของท่านเทพซุสที่มองมาทำเอาผมก็ปิดปากเงียบ
"ทำกับข้าวให้กูแดกสิ จะมายืนทำหน้าเป็นหมาโดนรถทับทำห่าอะไร"
แหม ทำดุกลบเกลื่อน อายล่ะซี่ ผมเดินเข้าครัวไปเพื่อทำอาหารมาถวายให้ท่านพี่ซุส ก่อนจะพูดออกมาลอยๆ
"แต่พี่นิชคุณเขาก็หล่อจริงๆนะ ถ้าผมหน้าตาแบบนั้น สาวคงมีมาให้เลือกแบบไม่ขาดสายแน่ๆ"
พอจบคำพูดของผม เสียงปัง! ก็ดังมาจากห้องนั่งเล่นทันที ผมรีบวิ่งออกไปดูหน้าตาตื่น
"พี่ซุสเป็นไร"
ผมถามเมื่อมองไปที่ทีวีแล้วพบว่าทีวีรูปร่างบอบบางสลิมเสลนหน้าจอแตกไปเรียบร้อย
"เรื่องของกู"
จบประโยคคำตอบผมก็อยากจะกรีดร้องอย่างทรมาณ นี่ถ้าเป็นไอ้เต้หรือไอ้ฟานะ ผมคงประทานตีนให้มันไปนานแล้ว แต่นี่คือพี่ซุส ท่องไว้ นี่คือท่านเทพซุส ฮึ่ยยยย
"คร้าบ เรื่องของพี่นั่นแหละคร้าบ งั้นบ่าวขอตัวไปทำอาหารให้คุณท่านทานก่อนนะขอรับ"
"มึงพูดแบบนี้แล้วมึงพูดให้ตลอดนะ"
ผมหันกลับไปมองคนที่นั่งอยู่โซฟา ทำหน้าตื่น
"อะไรอะ ผมแค่พูดเล่นๆ"
"แต่กูเอาจริง"
ไอ่สราดดดดดดดดดดด นี่สาเหตุความชิบหายของชีวิตกูมันเกิดขึ้นเพราะใครวะ เกิดขึ้นเพราะผม เพราะพี่ซุส หรือเพราะพี่นิชคุณว่ะเนี้ย!!!!!!
"พี่ ผมขอโทษ"
"กองไว้ตรงนั้นแหละ"
อาเมน T T
Click for Episode 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3223579#msg3223579)
**************************************************************************
(http://f.ptcdn.info/619/016/000/1394612995-1964987617-o.jpg)
ชะวิ้ง พี่ซินเอง ส่วนตัวแล้ว อิมเมจผ้าใบที่คนเขียนคิดไว้ไม่ได้เหมือนพี่ซินไปซะทั้งหมด แค่มีส่วนคล้ายพี่ซินอยู่บ้าง เพราะอีผ้าในความคิดคือ หน้าตามันต้องซื่อบื้อมากๆ หน้าโง่ๆเอ๋อ แต่พี่ซินก็พอแก้ขัดไปได้ (เพราะผมยาว) หนุ่มผมยาวก็ไม่ค่อยจะมีอีก ไว้ตอนอีผ้าตัดผมแล้วจะหาอิมเมจที่ใกล้เคียงกว่านี้มาลงเน้ออออ
-
:z13: :z13: :z13:
-
พี่ซุสแม่งขี้หึง ขี้หวงชิปหาย 555555555
สงสารสนเบาๆ อิผ้ามันมีผัวแล้วนะ //อยากอ่านพาทพี่ซุสบ้างอะคนแต่ง
-
พี่ซุสแม่งขี้หึง ขี้หวงชิปหาย 555555555
สงสารสนเบาๆ อิผ้ามันมีผัวแล้วนะ //อยากอ่านพาทพี่ซุสบ้างอะคนแต่ง
มุมมองของพี่ซุสค่อนข้างเขียนยากนิดหน่อย เพราะพี่แกไม่ค่อยพูด นานน๊านนนนนที จะมีเทพซุสพาร์ทที รอไปก่อนนะเจ้าคะ //จุ๊บดาก
-
ฮาดี เรื่องนี้ ต่อๆๆๆๆ
-
ถ้าพี่ซุสจะหวงขนาดนี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่เทพ...ทำไมขี้อิจฉาขนาดนี้ น้องผ้าน่ารัก เอิ๊กกก!!!
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่8 เราทั้งคู่คงไม่รู้ ว่าเราตกหลุมรักกันไปแล้ว
'บางทีความรัก มันจะมามันก็ไม่บอกเราหรอก
ตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตาใครสักคน เราอาจจะตกหลุมรักคนๆนั้นไปแล้วก็ได้...........'
"ผ้า มึงเริ่มวาดภาพยัง ได้นายแบบแล้วนี่"
เต้มันหันมาถาม ผมหัวเราะในลำคอ
"หึหึ มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไง ได้แบบแล้วไงวะ ยังไม่มีอารมณ์"
ผมตอบชิลล์ๆ มือก็ลอกการบ้านของไอ้เต้ไปด้วย
"โอ้ย กว่ามึงจะมีอารมณ์ก็คงได้แดกไข่ไปแล้วว่ะ กำหนดส่งภายในเดือนนี้นะเว้ย นี่หมดไปอาทิตย์นึงแล้ว"
"เออ กูรู้ แล้วมึงวาดใครวะ"
"น้องเล่ย์ว่ะ กูไปขอน้องเขามาเป็นนางแบบให้แล้ว น้องเขาก็ตกลง"
พูดแล้วกูหมันไส้ มีน้องรหัสสวยก็แบบนี้แหละ เชอะ!
"มึงว่า...............น้องคนนั้นน่ารักปะ"
ไอ้เต้สะกิดไหล่ผม ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน
"กูทำอะไรอยู่ มึงแหกตาดูสิ"
ผมบ่น
"เออน่า มึงดูให้กูหน่อย น้องคนนั้นอะ ว่าไง"
ผมมองไปตามนิ้วของมัน
"เออ ก็น่ารักดี ผมยาวตัวขาว โห หน้าตาแม่งน่ารักกว่าคนที่กูชมเมื่อปีที่แล้วอีก"
เพื่อนผมนี่ สายตามันไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลยจริงๆ
"ไม่ใช่น้องคนนั้น กูหมายถึงคนที่ก้มอยู่นั่นน่ะ"
ผมขมวดคิ้ว มองไปที่อีกคนซึ่งนั่งข้างๆน้องผมยาว ผมหรี่ตามอง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อน้องคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา
"อะ..........ไอ้เหี้ยเต้! มึงเอาจริงดิ?"
ผมถาม ทำหน้าตาเหมือนเห็นวิน ดีเซลมาดริฟรถแถวนี้
"อือ น่ารักปะ"
"ไอ้สาด น่ารักอะ มันก็น่ารักอยู่ แต่...........น้องเขาเป็นทอมนะโว้ย!!!"
ใช่ครับ น้องผู้หญิงที่ไอ้เต้เล็งน่ารักเอามากๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่กำลังเดินข้ามเส้นความเป็นผู้หญิง ดูจากผมสั้นรองทรงนั่น ใช่เลย ขนาดผมแมนๆยังไม่อยากจะตัดทรงนั้นเลยครับ กลัวเอ๋อ
"มึงเชื่อสายตากูเหอะผ้า น้องเขาไม่ได้เป็นทอม จากเรด้าสายตาของกู ไม่เคยพลาด"
"หรา สาด มึงจะทำอะไรก็เอาที่มึงสะดวกเลยน๊า ไม่ต้องมายุ่งกะกู"
ผมทำเสียงเป็นกะเทยห้องข้างๆที่มันชอบใช้กระแนะกระแหนเพื่อนสาว
"คอยดูเหอะ ไม่เกินเดือน น้องเขาต้องมานั่งข้างกูเป็นแน่!!"
เหอะๆ ในเมื่อมึงตั้งใจ กูก็จะไม่ขัดนะเพื่อน เอาที่เพื่อนสบายใจ
"เอาที่เอ็งสะดวกเถอะขุนแผน"
ผมส่ายหัวแล้วเขียนการบ้านต่อ
"เฮ้ย เป็นไงมั่งวะพวกมึง"
เฮียเป้เดินลอยๆมานั่งข้างๆผม ก่อนจะซบลงมาที่ไหล่ผม เหอะๆ ปีสามแม่งงานเยอะล่ะมั้ง นี่พึ่งจะเปิดเทอมมากี่เดือนเอง(ใช่คำว่าเอง)
"ผมว่า คำถามนั้นน่าจะเป็นของพวกผมนะเฮีย"
ไอ้เต้มันพูด
"เออ กูว่ากูไม่ค่อยโอเคว่ะ ร่างกายต้องการแอลกอฮอลล์"
"เข้าเรื่องนี้จนได้อะเฮีย แดกกันจนตับจะแข็งตายอยู่แล้ว"
ผมบ่น แต่ถ้าเอาเข้าจริง วงเหล้าจะขาดไอ้ผ้าไปได้อย่างไร กิ๊ววว
"มึงก็พูดได้นี่หว่า คนอย่างมึงแดกโค้กก็เมา เชอะ!!!"
ทำเป็นปากยื่นปากยาว น่ารักตายห่าเลยเฮีย
"ก็ผมมันอินดี้ ทำไมหรอ อย่าอิจฉาดิ"
"ไม่รู้ล่ะ ถ้าเย็นนี้กูไม่ได้แดกเหล้า กูจะข่มขืนมึง"
"ไอ้เฮีย"
"สัด คำว่าเฮียมึงอย่าเสียงสูงนักสิวะ"
ผมหัวเราะ ยักไหล่เบาๆ
"ของกูก็มีนะเว้ย มึงอยากเห็นปะล่ะ แต่มันใหญ่นะ ไปดูที่บ้านกูดิ"
"จริงหรอวะ ไอ้เหี้ย รวยสัดอะ ตัวตั้งหลายพัน"
"กูชอบอะ เลยซื้อมาสะสม"
ผมมองไอ้พี่พลับที่เดินคุยกับไอ้พี่เทสมาแล้วทำตาปริบๆ ไปสนิทกันตอนไหนวะนั่น(จริงๆเขาสองคนรู้จักกันมานานแล้วครับ แต่ไม่ได้สนิทสนมกันถึงขั้นคุยกันสองต่อสอง คือต้องมีเฮียเป้อยู่ด้วยถึงจะกล้าคุย) แถมคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ลืมคู่หูอย่างไอ้เฮียเป้ไปเลย
"สองคนนั้นไปสนิทกันตอนไหนวะเฮีย"
ผมถาม เฮียเป้เหลือบตามองแล้วหัวเราะเบาๆ
"เสือกเป็นคอโมเดลการ์ตูนเหมือนกันไง"
"ห๊ะ!? พี่พลับอะไม่เท่าไหร่ ผมพอรู้มาบ้าง แต่พี่เทสก็ด้วยหรอวะ!"
ผมทำหน้าตะลึง คือผมรู้มาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งแล้วล่ะ ว่าไอ้พี่พลับมันชอบสะสมโมเดล แต่อย่างพี่เทส..................เหอะๆ สะสมหัวสิงโตยังน่าเชื่อกว่าปะ?
"โอ้ย กูเบื่อคนจีบกันโว้ย"
เฮียเป้มันพูดแซวๆ ตัวแม่งจะเอนมาทางกูทำไมเยอะแยะวะ กูหนัก!!!!
"จีบเหี้ยอะไร แต่มึงระวังเหอะ เดี๋ยวได้ลงไปแซวที่พื้น"
พี่พลับตอกกลับ
"พี่เทสหวัดดีครับ"
ผมกับไอ้เต้ยกมือไหว้พี่เทส
"เออๆ ไอ้เป้ มึงระวังนะมึง ไปทับผ้ามันแบบนั้น เดี๋ยวพ่อมันจะตามมาแดกหัวมึง หึหึ"
เอิ้ว พี่เทสพูดอะไรของเขาวะ พ่อกูอยู่ขอนแก่นนู้นนนนน จะมาทำด๋อยอะไรแถวนี้
"พ่อมึงมาหาหรอไอ้ผ้า"
เฮียเป้หันมาถามผม หน้าแม่งใกล้เกินไปแล้ว
"มาที่ไหนล่ะเฮีย ป๊าอยู่ขอนแก่นนู้น"
ผมพูด ไอ้เฮียมันก็ขมวดคิ้ว
"แล้วไอ้เทสมันหมายถึงใครวะ"
เฮียเป้ยังคงถามผมต่อ ซึ่งผมก็ได้แต่ส่ายหัว จนสายตาไปปะทะเข้ากับร่างของพี่ซุสที่ยืนกอดอก เอียงคอมองผมอยู่แต่ไกล
"พี่ซุส มาทำไร"
ผมยิ้มกว้าง โบกไม้โบกมือให้พี่หล่อ แกจ้องหน้าผมนิ่งๆ แล้วไม่ยอมเดินเข้ามา
"เอาแล้ว ดูเหมือนน้องผ้าจะยังไม่รู้ตัว"
พี่เทสพูดยิ้มๆ ทำไมวะ คืองง
"พวกพี่เป็นอะไรกันเนี้ย"
ผมหันไปถามพี่เทส แม่งเอาแต่ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ
"ไอ้ผ้า"
เสียงพี่ซุสเรียกผมนิ่งๆ ผมก็หันไปมอง
"อะไรวะ พวกพี่เป็นห่าอะไรกันเนี้ย"
"มึงนี่ซื่อบื้อจริงๆไอ้ผ้า มึงก็ดูหน้าพี่เทพมึงซิ เขาจะแดกหัวเฮียอยู่รอมร่อแล้ว"
ไอ้เต้แถลงไขให้ ผมเลยหันกลับไปมองหน้าพี่ซุสอีกรอบ
"เฮ้ย ทำไมอะ? ก็นี่เฮียกู แล้วทำไมวะ"
"แม่ง กูเสวนากับมึงแล้วอยากจะบ้าตาย ให้ตายเหอะ!!!"
เอ้า ไอ้เต้ มาถีบกูเรื่องอะไร ทำไมพวกมึงใจร้ายกับกูจัง งือออ~~~
"เออๆ ไหนๆเราก็ส่งงานอาจารย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จะไม่ฉลองก็กระไรอยู่ใช่ไหม"
ไอ้พี่พลับพูดด้วยสีหน้าชื่นมื่น ทั้งๆที่ขอบตาแม่งดำอย่างกับแม่ไอ้หลินปิง
"ช่าย!!!"
พวกที่เหลือก็ตะโกนรับอย่างกระตือรือร้น
"ร่างกายของพวกเราต้องการแอลกอฮอลล์ ใช่ไหม!!!"
"ช่าย!!!"
"วันนี้เราจะดื่มให้เต็มที่ แล้วพรุ่งนี้ก็จะแฮงค์เหมือนหมาแดกแฟ้บ ถูกไหมมม!!"
"ช่ายยยย~~~~"
เออ เอากันเข้าไป ถ้าไม่บ้ากันหมดนี่ จะมาคบกันได้เร้อ ว่าแต่ผมบ้า อันที่จริงพวกที่ตอบ 'ช่าย ช่ายย' กันอยู่นั้นน่ะ ก็ล้วนแต่เป็นคำบรรชาของสวรรค์ ที่จัดแจงคนบ้า มาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน จะได้ไม่ไปทำให้มนุษย์กลุ่มอื่นวิบัติมากไปกว่านี้
อ่อ..........ขอยกเว้นไอ้พี่ซุสไว้คนละกัน รายนั้นไม่บ้าหรอก แต่สาเหตุที่แกทุบทีวีเมื่อวาน ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นโรคบ้ากำเริบหรือเปล่า หึหึ
"วันนี้เราจะอพยบกันไปแดกเหล้ากันที่......."
พี่พลับพูดแล้วทำหน้ากวนตีน เหมือนพิธีกรรายการ20คำถาม ตอนลุ้นคำตอบ
"บ้านเฮียเป้"
ไอ้เต้ยกมือขึ้นตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ แต่ก็โดนตบหัวดังแป๊ะ! เพราะตอบผิด
"ร้านเดิมหรอวะ"
เฮียเป้(ที่เอาหัวออกจากบ่าผมแล้ว แถมนั่งห่างจากผมจนเกือบตกเก้าอี้)เอ่ยขึ้นเสียงเบา คือเหมือนคนกำลังจะตายอะครับ เรี่ยวแรงหายเบิ่ด!!
"โนๆๆๆ"
พี่พลับชูนิ้วชี้มาส่ายไปมา ท่าแม่งตอแหลได้อีก จัดให้ไอ้พี่พลับมันอยู่ในพวกมนุษย์ประหลาดกลุ่มที่สองอย่างไอ้หนุ่มแล้วกัน
"อย่ามาลีลาเถอะไอ้เห้นี่"
พี่ติวเริ่มมาครับ สงสัยเก็บกด ทำท่าจะเข้ามาถีบพี่รหัสผมแต่พี่เทสที่ยืนข้างๆห้ามไว้
อารมณ์รุนแรงเว้ยเห้ย
"เออๆ ไอ้สาด ก็กูเห็นพวกมึงเครียด เลยแก้เครียดให้ แม่ง คืนนี้ไอ้เหี้ยเทสมันใจดี เลี้ยงเหล้าฟรีแถมโซดา พร้อมสถานที่ พอใจมึงไหมสัดติว"
พี่พลับกอดอก ตวัดสายตาไปฟาดฟันพี่ติว ให้ผมเดาเล่นๆ ถ้าเป็นไปได้ พี่มันคงอยากจะฟาดด้วยตีนมากกว่า(แล้วเขาไปเกลียดกันตอนไหนวะ กูงง)
"เออ ก็แค่นั้น ลีลาทำเหี้ยไร"
อ่า ผมว่าสถานการณ์มันตึงเครียดไปหน่อยโน๊ะ
"พวกมึงไปโกรธแค้นกันมาตอนไหนวะ อยู่ๆก็ตีกัน"
เฮียเป้ถามด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ นี่แอ็คติ้งหรือของจริงวะเนี้ย
"................" พี่ติวเงียบ
"................" พี่พลับเชิด
เอาเข้าไป กูปวดหัวชิบหายละเนี้ย งอนกันซะงั้น อย่าให้กูรู้นะว่ามีอะไรกัน กูจะเม้าให้หายคันเลยชิบ
"เอาเถอะๆ จะยังไงก็ช่าง แยกย้าย ตัวใครตัวมัน 1ทุ่มตรงเจอกันที่ห้องกู โอเคะ?"
พี่เทสชูมือ โอเคอีกต่างหาก ผมได้แต่หัวเราะแกนๆ จะว่าไปบทสนทนาเมื่อกี๊ผมก็ไม่ได้อ้าปากพูดสักคำ แม่ง มัวแต่งง
"เดี๋ยว"
ผมพูดขึ้น ทำหน้าเครียด ทุกๆคนหันมา
"อะไรวะ?"
ผมมองหน้าทุกๆคนแล้วขมวดคิ้ว ยกมือมากุมขมับ ให้ทุกๆคนได้รู้ว่า ห่า กูเครียด อะไรแบบนี้
"เฮ้ย มึงเป็นไรผ้า มึงโอเคปะ"
เต้มันจับข้อมือผมเบาๆ ทุกๆคนก็ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ผมเช่นกัน
"คือ.............ผมรู้ว่าเรื่องนี้ทุกคนคงไม่อยากให้มันเกิด แต่ผมเสียใจ เพราะมันเกิดขึ้นไปแล้ว"
เสียงผมแม่งสั่นได้อีกกกกกก ได้อีกนะคะน้องผ้าาาา(ทำเสียงตอแหล และอย่าลืมห่อลิ้น 555)
"จะพูดอะไรก็พูดเถอะ กูลุ้นจนกระดูกสันหลังกูโก่งหมดแล้ว"
เฮียเป้พูด เสียงนี่หายเอื่อยเลยครับ สดใสได้อีก
"ผมไม่รู้จักทางไปห้องพี่เทส"
พูดจบก็ทำตาปริบๆประกอบ เท่านั้นแหละ ทั้งตีน ทั้งมือ ของใครต่อของใครบ้างไม่รู้ ประเคนมาเป็นคอมโบเลย สาดดดดดด จะฟ้องคุณตำรวจแมน รุมทำร้ายร่างกายกู ชิ!!
"เดี๋ยวกูไปรับเอง เรื่องเยอะนะมึง แม่ง กูอยากจะถีบมึงมากกว่านี้ด้วยไอ้ผ้า แต่กูไม่มีแรง!!"
เฮียเป้ชี้หน้าผม ผมก็ได้แต่หัวเราะก๊าก
"มึง.........."
พี่ซุสกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะ
"เออ งั้นแยกได้ เฮีย ผมรอที่ห้องนะ"
ผมพูดยิ้มๆ เก็บสมุดใส่กระเป๋า กำลังเดินออกมา แต่สายตาเจ้ากรรมก็ยังจะเหลือบมองคนที่คุยโทรศัพท์อยู่ หน้านิ่งๆเหมือนเดิม เลยเดาไม่ถูก ว่าคุยกับสาว หรือกับเพื่อน หรือคุยธุระ
แต่ก็ช่างเถอะ คงไม่เกี่ยวกับผม ผมยักไหล่ก้มหน้ามองพื้น เงยหน้ามองฟ้า พยายามจะหาสิ่งอื่นๆที่น่าสนใจมากกว่าถ้อยคำของคนที่คุยโทรศัพท์อยู่
"อือ ถ้าอยากมาด้วย เดี๋ยวไปรับ"
.......................................
.......................................
ผมกลับมาถึงห้องของตัวเอง วางสัมภาระไว้บนโต๊ะ รูปวาดของพี่ซุสปลิวสไวไปมาอยู่บนเชือก ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบหน้าตาของพี่ซุสขนาดนี้ แต่พอรู้ตัวอีกที เวลาเผลอก็เอาแต่นั่งมองรูปภาพของพี่เขา ก็ท่าทางจะเป็นเอามาก
เสียงโทรศัพท์ผมดัง ในขณะที่กำลังปลดกระดุมเสื้ออยู่ ผมหันไปมอง ก็เห็นเบอร์ที่ไม่ได้โทรเข้าหรือโทรออกมานานแล้ว ถอนหายใจนิดหน่อยก่อนจะกดรับ
"ครับแม่"
[ทำอะไรอยู่หรอลูก ไม่โทรหาแม่บ้าง]
แม่พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ถ้าให้เดาก็คงกำลังยิ้มอยู่
"กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะครับ พึ่งกลับมาจากมหาลัย"
[หรอ ปิดเทอมนี้กลับมาไหมลูก]
"ก็คงจะกลับนะครับ ถ้าไม่มีกิจกรรมอะไร"
[อืม.............]
"..............."
[ผ้า คุยกับน้องบ้างหรือเปล่า]
"แม่ครับ แค่นี้นะ ผมไม่ว่าง"
[ผ้า แม่รู้ว่าเราโกรธน้อง แต่น้องก็ขอโทษแล้ว ให้อภัยกันไม่ได้จริงๆเลยหรอ]
"แม่............."
[น้องก็นอนร้องไห้ทุกวัน เอาแต่โทษตัวเองที่ทำให้ผ้าโกรธ ยกโทษให้น้องนะผ้า]
"แม่ ผมไม่ได้โกรธมัน"
[จริงหรอ..........]
"แต่ผมเกลียดมันครับ แค่นี้นะแม่ รุ่นพี่มา"
ผมพูดแล้วกดตัดสายทันที ไม่มีรุ่นพี่ที่ไหนหรอก ผมแค่ไม่อยากคุยเท่านั้นเอง
ผมถอนหายใจอีกครั้ง ถ้าแม่โทรหาผม หรือถ้าผมโทรหาแม่ก็ไม่วายจะต้องได้คุยเรื่องนี้กันอีก ผมเบื่อจะแย่ (คนๆนี้เป็นภรรยาใหม่ของพ่อครับ แต่เขาก็ดี และผมยังโกรธแม่(แท้ๆ)อยู่ เลยยอมเรียกภรรยาใหม่พ่อว่าแม่ เหมือนประชดแม่นั่นแหละ)
อะไรๆก็เอาแต่บีบน้ำตา ปั้นเรื่องให้ตัวเองดูน่าสงสาร ผมเลยกลายเป็นคนใจร้าย ที่ไม่ยอมให้อภัยน้องตัวเอง ชิ พูดแล้วผมก็โมโห จะให้ผมอภัยได้ง่ายๆหรอ ไม่มีทาง และไม่มีวัน
ผมนั่งกอดเข่าอยู่กับโต๊ะเขียนหนังสือ โทรศัพท์ก็ดังอีก เป็นเบอร์ที่มักจะโทรมาหลังจากที่เบอร์เมื่อกี้โทรมา แม่มักจะให้ไอ้เฮียวาดโทรเกลี่ยกล่อมผม หลังจากที่ตัวเองทำไม่สำเร็จ
"หึ ว่าแล้วต้องโทรมา"
[เออ กูเป็นห่วงไง]
"ก็ดี กูกำลังอยากระบาย"
[กูจะไม่บอกให้มึงยกโทษให้มันหรอก เพราะที่มันทำกับมึง ก็เกินไปจริงๆ]
"ก็จริงนะสิ ถ้าเรื่องเล็กน้อยกูจะเกลียดมันไหม"
[หึ กูก็หมันไส้มันจนไม่กลับบ้านเป็นอาทิตย์แล้ว]
"ไปให้พ่อเห็นหน้าบ้างเหอะ กลัวเขาจะลืมว่ามีลูกชาย"
[โอ๊ะ เขาลืมแล้วแหละมั้ง วันๆก็เอาแต่โอ๋ลูกสาว กูไม่เคยอยากด่าผู้หญิงคนไหนเท่ามันมาก่อนเลยสัด]
"เหอะ ใจเย็น กูคือผู้ถูกกระทำ"
[เออ เดี๋ยวว่างๆกูจะลงไปเยี่ยม ไปค้างสักคืนสองคืน]
"ให้มันแน่เถอะ รีบๆมาด้วย กูคิดถึง"
[คร้าบบบ คิดถึงมึงเหมือนกัน แค่นี้แหละ]
"อืม"
ผมโยนโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะหลังจากวางสายจากพี่ชายไป (บ้านผมไม่มีเชื้อจีนหรอกครับ แต่ผมว่าเรียกม๊า ป๊า เฮียมันก็เก๋ดี แต่เวลามีปัญหากัน ทะเลาะกันแบบนี้ ไม่ชอบใช้เรียกเท่าไหร่)
ผมมองไปที่กรอบรูปที่วางอยู่บนหัวเตียงแล้วยิ้มเยาะ มีใครคนหนึ่งในรูปหายไป ซึ่งก็คือ 'มันคนนั้น' ที่ผมเกลียด เกลียดโคตรๆ
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้ารอเฮียเป้มารับ ซึ่งแกก็มาตอนทุ่มกว่านิดๆ วิ่งกระหืดกระหอบมาเชียว
"ไอ้เหี้ยบ้า กูขอเข้าห้องน้ำแป๊บ"
แล้วมันก็พุ่งเข้าห้องน้ำไป โดยที่เจ้าของห้องแบบผมยังยืนมองตาปริบๆ มึงไม่ต้องขอก็ได้นะเฮีย
"อ่าาาา โล่งชิบหาย แม่ง กูเหนื่อยจนไม่มีแรงเยี่ยวเลยว่ะ"
แล้วมันก็หัวเราะ ขำ ขำเข้าไป มันน่าขำตรงไหน
"โห ไอ้ห่าบ้า ถ้ากูไม่รู้จักมึง กูคงคิดว่ามึงชอบไอ้ซุสไปแล้ว"
เฮียแกว่าแล้วจับรูปมาดู รูปพี่ซุสมันแปะตามกำแพงทั่วห้องไปหมดแล้วแหละครับ
"ก็ชอบไงเฮีย"
เฮียเป้ตะลึง เข้าใจไปคนละชอบแล้วล่ะมั้ง แต่ก็ขี้เกียจแก้ตัว ช่างแม่ง ชอบผู้ชายก็ดูเก๋ไปอีกแบบ
"เฮ้ย นี่มันยิ้มหรอ"
เฮียดึงภาพที่ผมแอบจินตนาการว่าพี่ซุสยิ้มมาดูใกล้ๆ
"หล่อเนอะ แต่เสียดาย พี่มันไม่ชอบยิ้ม"
ผมพูดขำๆ เราคุยกันเรื่อยเปื่อย ก่อนจะเดินลงมาที่รถเฮียเป้
"รถเฮียสวยเหี้ยๆอะ"
ผมชมจากใจ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องสวยเหี้ยๆ?
"เออ ขอบใจ กูหมดไปเยอะมากกับคันนี้"
เฮียแกยืดอกภูมิใจ
"เหอะๆ ถึงว่า เวลาจะแดกเหล้าต้องเกาะคนอื่น"
ผมหัวเราะแกนๆ
"แหมว่าแต่กู ไปๆ ขึ้นรถ ป่านนี้ไอ้พวกห่านั่นเมากันหมดแล้ว"
ผมกับเฮียขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนที่รถแสนแพงของเฮียเป้จะพุ่งทะยานออกไปในท้องถนน เพื่อไปยังจุดหมาย คฤหาสน์ของคุณชายเทส..........
Wait for Episode 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3226153#msg3226153)
-
พี่ซุส แอบพาใครไปรึเปล่า :hao4:
-
น้องของผ้าทำอะไรอ่ะ
ซุสนี่ก็ซึ้้นซึน
-
ผ้ามีเรื่องอะไรกัยที่บ้านนะ งงๆสรุปว่า มัน คนที่มีเรื่อง น้องชายหรือน้องสาว ลูกใคร แม่ใหม่ แม่ที่ไม่อยากคุยนี่แม่แท้ๆหรือแม่เลี้ยง
ต่อออๆๆๆ
-
แหม อยากเห็นพี่ซุสหึงมากจัง หึหึ
:hao3:
-
เอ้าพี่เทพ...พี่คุยกับใคร น้องผ้า...ระวังจะหึงไม่รู้ตัวน้าถ้าพี่เทพพาใครอีกคนไปด้วยอ่า แต่คนที่หึงกว่าคงป็นพี่เทพ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ผ้ามีเรื่องอะไรกัยที่บ้านนะ งงๆสรุปว่า มัน คนที่มีเรื่อง น้องชายหรือน้องสาว ลูกใคร แม่ใหม่ แม่ที่ไม่อยากคุยนี่แม่แท้ๆหรือแม่เลี้ยง
ต่อออๆๆๆ
ช่วงงงงงง ตอบคำถามนะจ๊ะ ตรงนี้จะขอตอบทีละข้อเนอะ
1 ผ้ามีเรื่องอะไรกับที่บ้าน และมีเรื่องกับน้องชายหรือน้องสาว
ตอบ ผ้าทะเลาะกับน้องสาวคะ(ผ้ามีพี่น้องทั้งหมดสามคน มีพี่ชายคนโตและน้องสาวผ้าเป็นคนกลาง)น้องแท้ๆเลย จะมีอธิบายรายละเอียดในตอนต่อๆไป
2 น้องสาวเป็นลูกใคร?
ตอบ อย่างที่บอกเลยจ้า พู่กันคือน้องสาวแท้ๆของผ้า แต่สนิทกับแม่เลี้ยงมากกกกก อันนี้ก็มีบอกในตอนต่อๆไปเช่นกัน
3 แม่ที่ผ้าไม่อยากคุยคือแม่เลี้ยงหรือแม่แท้ๆ?
ตอบ ผ้าโกรธแม่แท้ๆของตัวเองค่ะ เรียกว่าเกลียดเลยก็ได้ และเพราะความที่เกลียดแม่ของตัวเอง จึงยอมเรียกแม่เลี้ยงว่าแม่เป็นการประชดแม่แท้ๆของตัวเอง(เด็กมากกกกก)
ตอบจบครบถ้วนทุกคำถาม อิอิ ขอบคุณสำหรับคำถามนะคะ หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้ว แนะนำว่า จง อ่าน ต่อ ไปปปป!!! เพราะนี่คือนิยายลูกโซ่ อ่านแล้วบอกต่อเพื่อนด้วย 555555
:laugh: :laugh:
-
รอ รหัสคะ ไม้ใช่ ระหัส
-
รอ รหัสคะ ไม้ใช่ ระหัส
แก้แล้วนะเออ ขอบคุณที่เป็นหูเป็นตาค่ะ แหม อีคำว่ารหัสเนี้ย คนเขียนลืมตลอดดดดด ขอโทษน๊าาา
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่9 สัญญาทาสของพี่ซุสกับบักหนุ่ม
'ประสบการณ์ จะทำให้คุณรู้ว่า คุณควรทำอะไร .. แต่ความมั่นใจจะทำให้คุณกล้า ลงมือทำ'
-Stan Smith-
อยากหนีความจริงที่มีเธออยู่ อยากทิ้งตัวเองหลบอยู่ในฝัน
เมื่อเขาและเธอได้รักกัน ฉันรับไม่ไหว
อยากฝันถึงวันไม่มีเธออยู่ อย่างน้อยก็ทำให้ฉันสดใส เมื่อเรื่องจริงฉันไม่เหลือใคร
อยากหลับ ข้ามพ้นวันไหม่
"เฮ้ยผ้า มึงเป็นด๋อยอะไรวะ เอาแต่นั่งมองแก้วเหล้า"
ไอ้เต้มันกอดคอผมเขย่าๆจนผมจะเมาก่อนจะได้กินเหล้า
"จะเขย่าทำห่าอะไรวะ กูกำลังพิจารณาปริมาณแอลกอฮอลล์อยู่"
ผมตอบไปแบบนั้น แต่เปล่าเลย ผมกำลังตั้งใจฟังบทสนทนาของชาวบ้านอยู่ต่างหาก
"คืนนี้ซุสจะค้างที่คอนโดก้อยไหมคะ"
"ไม่ ผมไม่ชอบนอนที่อื่นนอกจากบ้านตัวเอง"
พี่ท่านตอบแบบนั้น ผมนี่แอบหัวเราะเบาๆ ผู้หญิงเขาอ่อยซะขนาดนั้นเป็นผมคงรีบตอบรับทันที
"จะว่าไปนะผ้า ตอนม.4กูก็เคยเป็นนายแบบในสังกัดของมึงอยู่เหมือนกันนะ"
เอ้า คุยกันเรื่องอะไร ทำไมมาจบที่เรื่องนี้?
"แล้วไงวะ"
ผมถามพลางยกเหล้าขึ้นดื่ม
"ก็กูแปลกใจ ว่าทำไมมึงชอบให้ผู้ชายไปเป็นแบบให้ ผู้หญิงมีเยอะแยะ"
"เหอะ ถ้ามีคนสวยเหมือนเทพีวีนัส กูก็จะลองพิจารณา"
"ไอ่สาด คนที่สวยขนาดนั้น เขาจะมายอมเป็นแบบให้มึงไหม ควายยย"
"เหอะ กูเลยต้องหาคนหล่อแทนไง"
"โดยใช้ความสวยของมึงเป็นตัวล่อใช่ไหม"
พี่พลับพูดกลั้วหัวเราะ หนอย ทำมาเป็นพูด ผมนี่ใช้คารมล้วนๆ................มั้ง?
"โหไอ้พี่พลับ พูดแบบนี้นะ ขอให้พี่มีผัว!!!!"
สิ้นคำตัดสินลงโทษของผม ทุกคนก็หัวเราะก๊าก พี่พลับนี้ถีบผมรัวๆเลยครับ อูยยย ขากูช้ำหมดแล้ว
"ไอ้ผ้า ไอ้น้องเลว"
"เอ้าๆๆ ฟังทางนี้นะค่าทุกคนนนนน"
ไอ้หนุ่มมันตบมือแปะๆ ทุกคนหันไปมองหน้ามัน
"ไอ้หนุ่ม มึงทำแบบนี้แล้วจะหาเมียได้หรอวะ"
ไอ้เต้เหน็บในความตอแหลของไอ้หนุ่ม
"โอ้ยย ที่มีอยู่นี่กูก็ควงไม่ทันแล้ว"
คำตอบของมันเหมือนล่อตีนผมยังไงยังงั้น กูหมันไส้คนหล่อ
"เออๆ มึงมีอะไรจะพูดก็พูดมา"
ไอ้เต้มันตัดรำคาญ
"เล่นเกมกัน"
จบคำพูดของมันพวกผมก็มองด้วยสายตาที่ไม่ไว้ใจ
"แหมอีหนุ่ม มึงพูดแบบนี้ กูไม่วางใจมึงเลยสักนิด"
อีเจ๊เอมพูดจีบปากจีบคอ
"เอ้า ทำไมอะ เพราะกูไม่ใช่หรอ มึงถึงได้หอมแก้มไอ้ภาส"
ผมสะดุ้ง ดวงตานี่เบิกกว้าง ชี้หน้าอีเจ๊เอมพั่บๆ
"ยะ.........อย่าบอกว่า ไอ้ภาส เด็กปีหนึ่งคนนั้น"
"เออสิ แหม เล็งมาตั้งแต่เดือนแรกที่เปิดเทอม พอดีกูรู้จักไอ้ภาสนิดหน่อย เลยชวนมันไปด้วย กูชวนเล่นเกม นั่นแหละ มันเลยได้หอมแก้มน้องมัน"
มันพูดแล้วหัวเราะชั่วๆ อีเจ๊เอมตีแขนมันไปหลายเพี๊ยะด้วยความเขิน ผมก็ได้แต่หัวเราะแกนๆ
"แล้ว มึงเล่นเกมอะไรวะ"
เฮียเป้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนพวกก่อการร้ายกำลังวางแผนวางระเบิด
"นี่ไง"
มันพูดแล้วชูขวดเหล้าที่หมดไปแล้วขึ้นมา ผมเห็นแล้วเบิกตากว้าง กุมขมับอย่างปวดตับ ไม่ กูจะไม่ยอมเล่นมันอีก!!!!
"กูไม่เล่น"
ผมพูดเสียงชัดเจน ไอ้เต้ยิ้มแซวๆ ส่วนพี่ๆเขาก็ทำหน้างงเหี้ยๆ ผมส่ายหัวไปมาอย่างรุนแรง ไม่ก็คือไม่ ยังไงก็ไม่!!!!
"เฮ้ย มึงแอนตี้ขวดเหล้าหรอวะ กูพึ่งรู้"
พี่พลับพูดด้วยหน้าเอ๋อๆ ตอนแรกกูก็เฉยๆกับมันนะพี่พลับ แต่แม่งทำกับผมไว้แสบมาก
ไอ้ขวดมหาภัย!!! แม่งเคยทำให้ผมไปตามจีบผู้ชายมาแล้ว แถมผู้ชายที่ว่า เป็นถึงเดือนสถาปัตย์ คณะพี่น้องของเรา กูนี่อยากจะกระโดดน้ำในอ่างบัวเพื่อฆ่าตัวตาย
โชคดีที่พี่เขาใจดี และไม่ใช่เกย์ ผมจึงรอดมาได้โดยที่บนใบหน้าไม่มีแผลเลยสักแผล กูอยากร้องไห้
"หึหึ พี่พลับอย่าไปสนใจไอ้บ้ามันเลยครับ พี่ก็รู้ว่ามันเป็นคนแปลกๆ ขนาดแดกโค้กยังเมา นับประสาอะไรกับที่มันจะกลัวขวด ใช่ไหมเพื่อนผ้า"
ไอ้หนุ่มมันหันมายิ้มหวาน แต่ขอโทษครับเพื่อน กูสยอง
"อะๆ มันเล่นยังไง"
พี่ติวถามเมื่อเรื่องราวมันชักจะยืดเยื้อ
"มันคือเกมหมุนขวดไงครับ เราจะหมุนรอบละสองครั้ง ครั้งแรกถ้าปากขวดชี้ไปที่ใครคนนั้นคือเจ้านาย ครั้งที่สองถ้าปากขวดชี้ไปที่ใคร คนนั้นคือทาส ย้ำชัดๆว่า 'ทาส' เจ้านายสามารถสั่งอะไรทาสก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นสั่งให้ไปแดกขี้ ดมตดหมา หรือแม้กระทั่ง จีบผู้ชาย หึหึ และไอ้ทาสต้องทำนะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายให้เสร็จกิจ"
อึก!
ผมสะอึก หลบสายตาไอ้ห่าหนุ่มที่จ้องมา ทำทีเป็นมองนู้นมองนี่ไปเรื่อย ทั้งที่ในใจผมอยากตะโกนว่า มึงหุบปากเดี๋ยวนี้ไอ้ห่าหนุ่มมมมมมม
"โห น่าหนุกว่ะ เอาเลยๆ ซุสมึงพาก้อยลงมานั่งล้อมวงสิวะ"
ไอ้พี่เทสเรียกเพื่อนตัวเอง รายนั้นก็นั่งนิ่งๆ มองหน้าพี่เทสนิ่งๆ แม่งนิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหวจริงๆ
"เฮ้ยไอ้ผ้า มึงเรียกมันลงมาสิ"
เฮียเป้ที่นั่งข้างๆผมกระซิบกระซาบ คือพวกผมนั่งล้อมวงครับ เวลาคุยกันมันสนุกดี แต่ไอ้พี่ซุสกับหญิงสาวก้อย ไปนั่งบนเก้าอี้ คุยกันอยู่สองคน
"ทำไมต้องผมวะ"
ถามด้วยความสงสัย นั่งอยู่หัวโด่ตั้งหลายคน แถมเพื่อนเขาเรียกเขายังนิ่ง แล้วผมเป็นใคร?
"เอาน่า มึงก็เรียกมันแบบกวนตีนๆ เผื่อมันจะเดินมาถีบมึง เราก็ชาร์ตเลย"
เฮียเป้ยังคงกระซิบ แต่แผนเฮียนี่ ไม่เหมาะกับการเป็นผู้นำเนอะเฮีย
"เออดีเลย!!"
ผมพูดประชด หันไปมองคุณชายที่นั่งมองผมอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะยิ้มหวาน
"ท่านเทพพี่ซุส ลงมานี่สิครับ มาๆ โห มัวแต่ทำหน้าตึง ไปฉีดโบท็อกซ์มาหรือไง"
อืม ผมก็กวนตีนไปตามที่เฮียเป้แนะนำ พี่ซุสจิ๊ปากนิดหน่อย ก็เดินลงมานั่งแทรกที่ของพี่พลับ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับผม
คราวนี้กลายเป็นความวุ่นวาย เมื่อทุกๆคนเริ่มไม่มั่นใจในที่นั่งของตัวเอง เพราะกลัวว่าถ้านั่งผิดที่ จะนำพาชีวิตให้สู่ความวิบัติ ซึ่งผมเองก็คือหนึ่งในนั้น หึหึ
"ไอ้หนุ่ม! คัมมอนพลีส มาแลกที่กะกู!!!"
"ไม่ กูรู้สึกถึงลางร้าย"
"มึงยิ่งต้องแลกที่กับกูเลยโว้ยยยยยย!!!"
สิ้นคำ ผมก็ลุกขึ้นไปยืนคำ้หัวมันทันที มันเสือกบอกเองว่าใครรู้สึกว่าที่ที่ตัวเองนั่งอยู่มันมีเสนียด ก็สามารถย้ายได้ มันบ่นจุ๊จิ๊งิงะอะไรของมันพอเป็นพิธี ก็ไปนั่งที่ที่ผมลุกมาด้วยใบหน้าที่บึ้งสนิท
หึหึ เหมือนคราวนี้ผมจะไม่โชคร้ายเหมือนคราวนั้นนะ
ขวดเหล้าเปล่าในมือไอ้หนุ่มถูกนำมาวางที่พื้น ก่อนจะหมุนติ้วๆ มันค่อยๆหมุนช้าลง และปากขวดก็ชี้เข้าที่พี่เทส
"เยสสสส!!!! เอาล่ะมึง หึหึ"
พี่เขาตบมืออย่างดีใจ เหมือนได้ทองจากซองมาม่า หรือได้เบ้นซ์จากอิชิตัน เหอะๆ
ขวดเจ้ากรรมของพวกเราเริ่มหมุนอีกครั้ง ครั้งนี้มันเร็วกว่าครั้งแรกหน่อย เวลาลุ้นจะได้เพิ้มขึ้นอีก
"ไอ้เหี้ย!!!!"
พี่ติวตาเหลือก ถีบไอ้หนุ่มเต็มๆ เพราะมันเป็นคนหมุนขวด(ไปสนิทกันตอนไหน)
"วะห๊ะห๊าาาา ไอ้ควายยยย มานี่ๆ มาฟังคำสั่งของพี่เทสอย่างตั้งใจนะน้องติว"
พี่เทสยิ้มโคตรชั่วให้พี่ติว รายนั้นก็กลืนน้ำลายเอือก
"กูขอสั่งให้ไอ้ทาสแบบมึง ตามจีบไอ้พลับ 1อาทิตย์!!!"
"ห๊า!!!!!"
สิ้นคำสั่งพี่เทส พี่ติวก็แหกปากร้องลั่นอย่างกับพี่เทสสั่งให้พี่มันไปตาย ผมหัวเราะอย่างสะใจ ว๊ากกกก ไอ้พี่พลับ บอกเลย งานนี้รอดยาก!!!!
"ทำเป็นหัวเราะเยาะเขานะไอ้ผ้า"
คำพูดพร้อมหน้าตาเหนือกว่าของไอ้หนุ่มทำเอาผมหุบยิ้ม แม่ง ฝากไว้ก่อนเหอะ
"ไม่เอาๆ เลิก กูไม่เล่น"
พี่ติวโวยวายเป็นการใหญ่ ทำหน้าหงุดหงิดเหมือนเมียไปเป็นชู้กับคนข้างบ้าน
"อะไรของคุณครับคุณติว อย่ามาป๊อดแดก ตุ๊ดแตกตอนนี้"
เฮียเป้จิกกัด แต่ผมรู้นะว่าเฮียก็อยากเห็นพี่พลับมันโดนผู้ชายจีบเหมือนกัน หึหึ
"แม่ง มึงอะแกล้งกู ไอ้หนุ่ม มึงด้วย เดี๋ยวมึงโดน"
แล้วไอ้หนุ่มก็มีศรัตรูเพิ่มขึ้นมาสองคนเป็นสาม คนที่หนึ่งคือผม คนที่สองคือพี่ติว และสามคือพี่พลับ รายนั้นฮึดฮัดอยู่พอตัว แต่ก็นิ่งสงบไป เพราะรู้ดีแก่ใจว่าตัวเองไม่ค่อยเสียหายเท่าไหร่(หรือเปล่า)
และพี่เทสคงมีศรัตรูเพิ่มขึ้นสองคน เกมนี้มันเป็นเกมทำลายมิตรภาพชัดๆ เหอะๆ
"เอ้าหมุนครับหมุนนนน"
เฮียเป้ดูจะอารมณ์ดีจนน่าหมันไส้ ขวดกลับมาหมุนอีกครั้ง เราตกลงกันว่าจะเล่นอีกสองรอบ เพื่อดูว่าใครแม่งกำลังดวงซวย ใครดวงซวยก็เป็นทาสไป
"กรี๊ดดดดดดด กูว่าแล้ว กูว่าแล้ววววววว"
อีเจ๊เอมกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง อย่างกับคืนนี้จะได้เสียตัวให้กับชาลิล ชัปปุยส์
ทุกคนเริ่มเกร็งเมื่ออำนาจมืดตกไปอยู่ในมือของอีเจ๊บ้าผู้ชาย ไอ้หนุ่มหมุนขวดอย่างอ้อยอิ่ง ราวกับว่าเรี่ยวแรงหายไปกับอากาศ ผมเหลือบมองหน้าอีเจ๊เอมแล้วแอบกลืนน้ำลาย
ใครเป็นทาสของมันแม่ง คงจะซวยเหี้ยๆ
"......................"
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
เมื่อปากขวดชี้ไปทางปลิงชะนีที่เกาะแขนพี่ซุสไม่ยอมปล่อย อีเจ๊โหดเผยหน้าเซ็งออกมาทันตา สมน้ำหน้า 55555
"สั่งอะไรดีล่ะน้องเอม"
ไอ้เฮียเป้ปากหมาพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะหึหึ ทุกคนก็รอดูว่าอีเจ๊เอมมันจะสั่งอะไรคนนอกอย่างพี่ก้อย
"พี่ก้อยคะ เอมขอสั่งให้พี่ก้อย........"
ทุกคนในวงทำสีหน้าโคตรลุ้น เหมือนลุงแก่ๆกำลังลุ้นล็อตเตอร์รี่อยู่หน้าจอโทรทัศน์รุ่นเก่าๆ
"ตบหน้าไอ้เฮียเป้เต็มๆแรง แรงสุดเหนี่ยว และแรงเหี้ยๆ"
อีเจ๊เอมโหดหื่นสั่งพร้อมกับรอยยิ้มที่คนไม่เกี่ยวอย่างผมมองแล้วยังขนลุกด้วยความสยดสยอง แล้วไอ้เฮียเป้จะเหลืออะไร
"จะดีหรอคะน้องเอม"
พี่ก้อยพูดด้วยสีหน้าตกใจ
"ดีมากๆเลยคะ เอาเลย ไม่ต้องยั้งนะคะ เกิดไอ้เฮียเป้มันตุ๊ดแตก โดนตบแล้วตายห่าขึ้นมา เอมจะเป็นเจ้าภาพงานศพมันเองคะ"
ครับ พออีเจ๊เอมพูดแบบนั้น ไอ้เฮียเป้ถึงกับหน้าซีด ในขณะที่พี่พลับและพี่ติวนั่งหัวเราะหึหึอย่างโรคจิต ก็เสือกเป็นแกนนำประท้วงให้พี่ติวมันเล่นตามเกม โดนเองบ้างก็ต้องโดนทับถมเป็นธรรมดา
เพี๊ยะ!!!
"อูยยยยยยยยย"
เสียงตบที่ดังสนั่นทำเอาพวกผมผู้ซึ่งเป็นคนนอก ทำหน้าเบี้ยว ร้องออกมาพร้อมกัน ประหนึ่งว่าเป็นความเจ็บลูกโซ่
เพื่อนเจ็บฉันก็เจ็บ โว้โวโว สินะ.......
"ก้อยขอโทษนะคะเป้"
เธอขอโทษขอโพยเฮียเป้เป็นการใหญ่ ท่ามกลางสีหน้าขบขันของทุกคนในวง แต่จะหัวเราะออกมาดังๆไม่ได้ อึบไว้พี่น้อง ฮ่าๆๆๆๆ
"เอ่อ........มะ ไม่เป็นไรครับ"
เฮียเป้ตอบอย่างยากลำบาก หัวคงจะหมุนติ้วๆเลยสินะ กะจากแรงและกำลังแล้ว น่าจะแรงกว่าตอนที่ผมโดนคุณพลอยตบราวๆ3เท่าได้ คิดแล้วก็เผลอทำหน้าแปลกๆออกมา ดีนะที่กูไม่โดนคนนี้ตบ
"เอาล่ะๆ มาๆ เกมสุดท้ายแล้ว เตรียมตัวให้ดีนะ"
ไอ้หนุ่มมองหน้าของทุกๆคน ก่อนขวดจะหมุนอีกครั้ง
ความเงียบเข้าปกคลุมพวกเราอีกครั้ง เมื่อปากขวดชี้ไปที่ผู้ซึ่งไม่ใช่มนุษย์เพียงหนึ่งเดียวที่นั่งอยู่ในกลุ่ม............ท่านซุสของผมนั่นเอง
คนที่ตอนแรกเหมือนไม่สนใจอะไร แต่ตอนนี้กลับยกมุมปากขึ้นอย่างพอใจ ตาคมมองมาที่ผมอย่างไม่ปิดบังใครทั้งนั้น
อะ................อะไรเล่า ทาสของพี่ซุสอาจจะไม่ใช่ผมก็ได้นี่ อาจจะเป็นใครก็ได้ โด่ นั่งอยู่ตั้งหลายคน
ขวดเริ่มทำหน้าที่ชี้ชะตาผู้เคราะห์ร้ายอีกครั้ง เพราะครั้งนี้คือครั้งสุดท้าย มันจึงเลือกคนที่ดวงซวยเหี้ยๆในเกมนี้
"................"
ทุกคนเงียบ
"................"
ผมกลั้นหายใจ ทำตาโต
"..............."
ทุกคนเงยหน้ามองผู้เคราะห์ร้ายรายนั้น
"................"
ผมเองก็เช่นกัน พวกเราเงียบกันอยู่สักพัก ก่อนจะ...............
"กร๊ากกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ้ยยย กูฮา ใครก็ได้ช่วยกูด้วยยยยย"
ผมลงไปนอนชักดิ้นชักงอกับพื้น เมื่อคนที่ได้เป็นทาสพี่เทพซุสก็คือไอ้ห่าหนุ่ม
"สมน้ำหน้า!!! สวรรค์ลงโทษคนชั่วแบบมึงซะที"
พี่พลับเองก็หัวเราะสะใจ พร้อมออฟชั่นเสริม คือการถีบมันเบาๆอย่างสะใจ
"สั่งเลยดิไอ้ซุส สั่งให้มันไปเสียตูดเลยก็ได้ กูล่ะหมันไส้มันแท้!!!!"
พี่ติวพูดด้วยความโกรธแค้น ผสมสะใจ โว้ว น่าสงสารเว้ย เพื่อนผม หึหึ ดีนะที่ผมไหวตัวทัน เปลี่ยนที่กับมัน
"มึงเคยเรียนประวัติศาสตร์ไหม"
พี่ซุสเอ่ยถาม ไอ้หนุ่มอ้ำๆอึ้งๆ ก่อนจะตอบ
"เคยครับ"
"รัชการที่5มีคำสั่งให้เลิกทาสใช่ไหม"
พี่ซุสยังคงพูดเรียบๆ
"ครับ"
ไอ้หนุ่มโคตรตั้งใจฟัง พวกผมเองก็ขมวดคิ้วงงๆ ไอ้บรรยากาศฮาแตกเมื่อกี้เงียบกริบอย่างกับอยู่กันคนละโลเคชั่น
"แต่ก่อนที่มึงจะได้เป็นไท กูขอสั่งให้มึง................"
".................."
ไอ้หนุ่มกลืนน้ำลายเอือก ส่วนพวกผมก็ทำหน้าโคตรลุ้นเหี้ยๆเข้าไปใหญ่ ตาคมที่แพรวพราวระยิบระยับด้วยความสนุกเลื่อนมาหยุดที่ผม
"ไปลากไอ้ผ้ามาเป็นทาสกู หนึ่งเดือน"
ผมตาเบิกกว้างเมื่อสิ้นคำสั่งพี่ซุส ไอ้หนุ่มยิ้มกว้าง เลื้อยเข้าไปกราบไอ้พี่ซุสอย่างยินดี
"ได้ครับพี่ซุสครับ!!! ตามคำขอ"
มันพูดกับพี่ซุสแล้วหันมายิ้มเลวๆให้ผม
"ไอ้ผ้า คัมมอนเบ่เบ๋"
"เฮ้ย ไรอ่า กูเกี่ยวไรด้วย อย่าโกงดิ"
ผมโวยสุดตีน ยังไงก็ไม่ยอมโว้ยยยยย
"ในเมื่อหนุ่มมันได้เป็นทาสมึง แล้วจะดึงไอ้ผ้าไปเป็นทาสแทนได้ไง"
เฮียเป้ถามอย่างสงสัย คือมันสงสัยจริงๆ ไม่ได้เถียงเพื่อให้ผมรอดนะครับ
"ในกติกามันบอกว่า กูสามารถสั่งอะไรไอ้ทาสก็ได้ และมันต้องทำ กูก็สั่งให้ไอ้หนุ่มมันไปจับตัวไอ้ผ้ามาเป็นทาสกู1เดือน ผิดกติกาตรงไหน"
พี่มันตอบด้วยใบหน้าที่นิ่ง แต่สำหรับผม ใบหน้านิ่งๆนั่นกำลังวิงวอนให้ผมเอาตีนไปถีบหน้าหล่อๆนั่น
เฮ้ย! ไม่ได้ๆ ห้ามทำร้ายใบหน้านั่นเด็ดขาดดดดดดด ถ้าใบหน้าหล่อๆนั่นมีรอยแม้แต่นิดเดียว ผมคงจะคลั่ง จ้างหน่วยFBIลงพื้นที่ ตามหาตัวคนทำเป็นแน่
"ที่ไอ้ซุสพูดมันก็ถูกนะผ้า"
ไอ้พี่เทสหันมายิ้มเลวให้ผมอีกคน
"จริงด้วย พี่เทพบุตรเขาก็ไม่ได้ผิดกติกานี่"
อีเจ๊เอมพยักหน้า
"ใช่ นี่จะได้เป็นโอกาสที่มึงจะได้วาดรูปพี่เขาด้วยไง"
ผมก้มหน้า น้ำตาแทบหลั่งริน แม้ไอ้เต้จะพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะปลอบใจผม แต่ไม่มีใครที่จะเยียวยาหัวใจอันบอบช้ำของผมได้
"หึหึ ลูกผู้ชายตัวจริง ต้องยืดอก รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองนะครับ"
ไอ้เหี้ยพี่ติวววววววว กูเข้าใจแล้ว กูอันเด้อสตูดแล้วครับ ทำไมพวกคุณพี่ท่านมึงย้ำกันจัง
"กูว่าที่ตรงนี้มันไม่ได้ซวยอะไรเลยสักนิดว่ะไอ้ผ้า....."
ไอ้หนุ่มมันหันมายิ้มร้ายให้ผม เอ่อ.........ละครเรื่องไหนขาดตัวโกงบ้างครับ เอาไอ้หนุ่มไปเล่นแก้ขัดก่อนก็ได้นะ เหอะๆ
"ความซวยมันเกิดขึ้นกับมึง เปรียบเสมือนถ้ามึงจะผ่าตัดเอาความซวยออก ก็คงจะแหกสมองมึง แล้วตะกุยหาไปเรื่อยๆ"
เห็นภาพเลยนะ ไอ้สัดหนุ่ม แล้วกูจะบอกอะไรให้มึงรู้อีกอย่างด้วย
ความซวยไม่ได้อยู่ที่กู แต่คนที่หยิบยื่นความซวยมาให้กู คือไอ้คนที่มันนั่งยิ้มมุมปาก เก๊กหน้าหล่ออยู่นั้นต่างหากโว้ย!!!!
Click for Episode 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3227789#msg3227789)
*********************************************************************
มาช้าอีกแล้ว ไม่มีอะไรจะแก้ตัว เชิญตบอีผ้าได้ตามสบาย //กราบบบบ
-
เมื่อไหร่อิผ้าจะเสียซิง
-
ท่านเทพโคตรร้ายกาจอ่ะ ทำกับน้องผ้าอย่างนี้ได้ไง!!
.
.
.
.
แค่ที่มันบ้าอยู่ทุกวันนี้ก็น่าสงสารจะแย่แล้ว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
555555 พี่ซุสแม่มโครตเจ้าเล่ห์
-
พี่แกวางแผนไว้แล้วสินะ
-
โอ๊ยยย...พี่เทพ ฉลาดตล๊อดดดดดดด~ หาทางเอาผ้ามาจนได้
รัชกาลที่5 เขียนแบบนี้เน้อ
-
พี่ซุสแม่งเลว555555555555555555555555555
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่10 กาลครั้งหนึ่ง.....
'จงทบทวนตัวเอง ไม่ว่าคุณจะมีความสุขหรือไม่มีความสุข'
- จอห์น สชวร์ต มิลล์ -
ชื่อจริง นายวรชิต อนันตยภิรมณ์
ชื่อเล่น ท่านเทพซุส,คุณพี่ซุส,ท่านซุสของไอ้ผ้า,ทูนหัวของไอ้ผ้า?
พี่ซุสไม่ชอบอากาศร้อนๆ
ไม่ทานหัวหอม แต่ชอบทานผักกาดขาว
ชอบสีดำ
อาหารโปรด(ที่เห็นพี่ท่านโซ้ยบ่อยๆ)คือหมูทอดกระเทียม(ฝีมือไอ้ผ้า)
เกิดวันที่25 ธันวาคม 25xx
สูง191 หนัก77
เป็นคนขี้รำคาญ
พี่ซุสเป็นคนนอกคอก............
ชอบแหกกฎทุกๆอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน หรือในชีวิตของตัวเอง
สำหรับพี่ซุส ไม่มีกฎเกณฑ์
แต่............
พี่ซุสสุดหล่อระทวยทำไมถึงได้ชอบตั้งกฎเกณฑ์ให้ผมนักนะ!!!!
ตั้งแต่เป็นทาสให้พี่ท่านมาอาทิตย์กว่าๆ กฎเกณฑ์ที่ตั้งให้ผม ก็ผุดอย่างกับดอกเห็ด
ต้องเป็นหมากันมือให้พี่แกทุกครั้ง(ในกรณีที่พี่ท่านไปเดตกับสาว ผมก็ต้องไปด้วยนั่นเอง)
ทำอาหารให้พี่แกทานทุกเย็น(เพราะตอนเที่ยงไปเสวยข้างนอก บางทีก็ไปกับผม บางทีก็ไปกับเพื่อนๆ)
งานบ้านต้องเรียบร้อย(อันนี้ขอบ่นว่าเหนื่อยHereHere)
หากพี่ท่านโยนภาระมาให้ ต้องจัดการแก้ไขให้อยู่เสมอ
ซึ่งอีกบลาๆๆ เยอะแยะจนผมนึกว่า ที่แท้ไอ้พี่ซุสก็คือพ่อแท้ๆของผมที่พลัดพรากจากกันไปนั่นเอง(ประชด!!)
"รับ"
ผมบ่นในใจยังไม่ทันจะจบ มือใหญ่ก็ยื่นมือถือเครื่องแพงมาจ่อตรงหน้าผม ทั้งๆที่ตัวเองกำลังพิมพ์อะไรไม่รู้ในแม็คบุ้ค โคตรอยากได้อะครับ ผมหมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่า ถ้าพี่เขาเผลอ ผมจะทำการโจรกรรมทันที หึหึ
"อีกแล้วหรอพี่ คราวที่แล้วหูผมอื้อไปสามชั่วโมงเลยนะ"
ผมบ่นกระปอดประแปด เอาหน้าซุกกับพื้นห้องเย็นๆ ผมไม่อยากรับมือกับผู้หญิงอีกแล้ว น่ากลัวชะมัดเลย
"กูสั่ง"
ผมถอนหายใจ ก่อนจะรับมือถือเครื่องสีทองมากดรับ เป็นแบบนี้ตลอดเลย ชอบใช้อำนาจกับผม ทีกับสาวๆนะ ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย อ่อ ลืมไป ไอ้เราก็แค่เบ๊
"พี่ซุสไม่ว่างครับ มีอะไรกรุณาฝากข้อความไว้"
ผมกรอกเสียงลงในโทรศัพท์เนือยๆ
[ซุสไปไหน]
เสียงแหลมเฟี้ยวของหญิงปลายสายเอ่ยขึ้น มีกฎบัญญัติข้อไหนให้ผู้หญิงทุกคนเสียงแหลมหรอครับ? หรือเป็นเฉพาะกับผู้หญิงของนายวรชิตเท่านั้น?
"พี่ซุสกำลังวุ่นวายกับการทำรายงาน ยุ่งเอามากๆจนความหล่อลดลง5%ครับ"
พอผมพูดแบบนั้น เจ้าของชื่อก็ตวัดสายตามามองดุๆ
[ปัญญาอ่อน แล้วแกเป็นใคร!]
"ก็เป็นหลายอย่างนะครับทั้ง เบ๊ ขี้ข้า ทาส ลูกน้อง รวมถึงผ้าเช็ดตีน"
ผมตอบแล้วยักไหล่ วันหยุดแท้ๆ ก็ต้องเข้ามาทำความสะอาดเคหะสถานของพี่ซุสอีก คำว่าเหนื่อย จำกัดความสภาพผมตอนนี้ไม่ได้จริงๆ
[อย่ามากวนฉันนะยะ ไปเรียกซุสมาก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน]
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า ผมถอนหายใจออกมาเสียงดัง
"เอาตรงๆคือพี่ซุสกำลังหัดแต่งหน้าอยู่ยะ มีปัญหาอะไรอีกไหมชะนี!!!"
ด้วยความเหนื่อยล้าที่เมื่อคืนนอนไม่พอ(เพราะมัวแต่ปั่นงาน) ประกอบกับวันนี้ไม่ได้พัก ทำเอาผมฟีลขาด ละเมิดกฎที่เคยบอกกับตัวเองว่า 'สตรีสำคัญเสมอ' ได้อย่างไม่คิดอะไร
ปลายสายเงียบไปแต่ไม่ได้วาง ผมเลยสรุปเอาเองว่าเธอคงจะยืนช็อค ตกตะลึงที่พี่ซุสสุดหล่อระทวย มาดแมนแฮนซั่ม(เก่ง) กลายเป็นอีนังซุสไปซะอย่างนั้น
ขอโทษเน้อพี่ซุส ถือว่าตัดรำคาญละกัน เหอะๆ
ผมหันไปมองหน้าพี่ซุส รายนั้นก็มองหน้าผมคาดโทษ ได้แค่ยิ้มแหยๆออกไป ไม่มีแรงจะแก้ตัวอะไรทั้งนั้น
"พี่ซุส ขอเล่นโทรศัพทน์นะ"
ผมขออย่างหน้าด้านๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นญาติฝ่ายไหน ไม่ได้เป็นเพื่อน หรือคู่ขาคนใดคนหนึ่งของพี่แก แต่ผมอยากเล่นนี่
"จะเล่นก็เล่น ไม่ได้ว่าอะไร"
เสียงทุ้มตอบเบาๆ ขณะที่มือก็ยังคงรัวลงบนแป้นพิมพ์ไม่หยุด งานเยอะน่าดูเลยมั้ง
ผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของอีกคน
มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อเลยจริงๆ ถึงจะมีโอกาสสัมผัสบ้างแล้ว แต่ทำไมผมคิดว่าอยากสัมผัสเรื่อยๆ...........
ผู้ชายคนนี้อันตรายจริงๆ
ผมกดโทรศัพท์ของพี่ซุสเล่น แอบถ่ายรูปพี่เขาไว้เนียนๆ อ่า ขนาดเผลอยังหล่อเลย ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้น่า........
ถ้าคิดเล่นๆ ผมเป็นดอกหญ้า พี่ซุสก็คงเป็นJuliet Rose? หรือไม่ก็ Kadupul Flower
แต่ผมไม่อยากให้พี่ซุสเป็นคดูพูล เพราะถึงมันจะสวย และไม่สามารถประเมิณค่าของมันได้ แต่มันก็มีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่นาน พี่ซุสยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับผมว่ะ แต่ผมก็เป็นห่วงพี่เขาจริงๆ ยิ่งพี่เขาอยู่สูงมากแค่ไหน ผมก็อดกังวลไม่ได้
ผมใช้คำดูอลังการไปหรือเปล่าวะ เครียดกันไหม ฮ่าๆ
ผมกดเข้านู้นนี่นั่นไปเรื่อย ก่อนจะกดเข้าแอพที่มีสีแดงๆขาวๆหรือเรียกง่ายๆ ก็ยูทูปนั่นแล ไม่รู้จะเปิดเพลงอะไร นิ้วก็เลื่อนไปเรื่อยๆ จนเผลอกดเพลงหนึ่งเข้า
เพลงค่อนข้างเก่า แต่ก็ไม่ได้เก่ากึกแบบแนวที่ผมชอบฟัง ส่วนมากผมจะฟังเพลงที่ความหมาย ถ้าความหมายโดนใจก็ชอบ ฟังได้หมดทั้งสตริง ลูกทุ่ง ลูกกรุง เพื่อชีวิต หรือสากล ก็ผมมันศิลปินนี่ครับ
โหลดไม่นาน ดนตรีของเพลงนั้นก็ขึ้นมา
อาจดีเกินไปเสียจนไม่กล้ารับมัน
จะเสกพรใดๆให้กัน คงไร้ความหมาย
คนอย่างฉัน แค่เดินบนดินก็ดีถมไป ขอบคุณนะ แต่ขอรับมันด้วยใจ เท่านั้นพอ......
เมื่อเธอแค่บินหลงทางมาจากฟ้าไกล
อาจะคิดว่าพบเจ้าชายที่เธอใฝ่ฝัน
ตื่นได้แล้ว ฉันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ เกิดบนดิน มีหรือจะบินได้นาน เธอก็คงรู้.......
เธอเป็นถึงนางฟ้า แล้วดูสิฉันเป็นใคร
มีอะไรตรงไหนที่คู่ควรกับเธอบ้างไหม ก็ไม่มี เราต่างกันแสนไกล
ช่วยรีบบินจากไปเสียที
วันนี้นิทานมันจบแล้ว.........
ฉันไม่ใช่เจ้าชายที่เธอฝัน.............
(กาลครั้งหนึ่ง Frick)
อยู่ๆคนที่นั่งพิมพ์งานยุ่งๆอยู่บนโต๊ะ ก็ดึงมือถือออกไปจากมือผม แล้วก้มลงมาประกบปากอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้ผมถามด้วยซ้ำ ว่ามีอะไร คนตัวใหญ่จูบผมรุนแรง เอาแต่ใจ มือหนาลูบผมที่ยาวจนถึงกลางหลังของผมไปเบาๆ
ผมแทบจะขาดอากาศหายใจตาย ถ้าพี่ซุสไม่ผละออกไป ตาคมจ้องมองเข้ามาในดวงตาผมอย่างนิ่งๆ นิ้วเรียวยาวปาดลงที่แก้มผมช้าๆ ถึงได้รู้ว่า...........น้ำตาของผมมันไหลตอนไหนก็ไม่รู้
"เฮ้ยพี่ ผมไม่เป็นไร เวลาที่ผมอินกับอะไรมากๆ ก็น้ำตาไหลแบบนี้แหละ"
ผมพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ ใช้มือปาดน้ำตาออก
พี่ซุสจ้องหน้าผมนิ่งๆเหมือนเดิม ก่อนจะพูดขึ้นมา
"กูต่างหากที่ไม่ใช่เจ้าชายที่มึงฝัน
.......................................
.......................................
"พี่ซุส"
ผมเรียกอีกคนแล้วยิ้มแฉ่ง พี่เขาหันมามองหน้าผม เป็นเชิงให้พูดต่อ
"วันนี้ผมไม่ว่างจริงๆ รายงานยังไม่เสร็จเลย รายงานกลุ่มด้วย ผมขอไปบ้านไอ้เต้นะ"
พอผมพูดจบ อีกคนก็ขมวดคิ้ว
"แล้วถ้ากูหิวข้าว?"
"ผมทำไว้ให้แล้ว ใส่เวฟ รับปะแดกได้"
ผมตอบแบบนั้น อีกฝ่ายก็ขมวดคิ้วอีก เหมือนวันนี้พี่ซุสว่างๆ เพราะรายงานของตัวเองเร่งทำเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวาน แต่ผมนี่สิ
ไม่โผล่หัวไปช่วยไอ้เต้เลย มันก็บ่นทีเล่นทีจริง แต่มันก็เข้าใจผม แต่ผมก็เกรงใจอยู่ดีอะ งานกลุ่มเลยนะคุณ
พี่ซุสทำท่าจะพูดอะไรอีก แต่โทรศัพท์ก็ดังขัดซะก่อน
ผมหุบยิ้มไปแป๊บนึง ก่อนจะยิ้มกว้างอีกครั้ง
"ผมไปล่ะ เที่ยวให้สนุกนะพี่"
ผมพูดแล้วเปิดประตูออกมา
"................."
ผมถอนหายใจ ก้มมองปลายเท้าตัวเอง ก็เห็นแต่ผ้าใบเน่าๆคู่เดิมที่ชอบใส่ประจำ ผมหยิบโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับ
"อืม........."
[อยู่ไหนแล้ววะ]
เต้มันถามอย่างอารมณ์ดี ผมยิ้มขำ
"อะไรของมึง กูพึ่งออกมาเนี้ย แล้วทำไมมึงอารมณ์ดีจังวะ"
[อิอิ ไม่บอกกกกกก รีบมาสิเพื่อน เฮอรี่อัพ!!]
กูล่ะหมันไส้ภาษาอังกฤษของมึงจริงๆเลยเชียว ผมเบ้ปากใส่โทรศัพท์ อย่างกับว่าปลายสายมันจะเห็น
"เออ กูจะรีบไป"
ผมบอกแค่นั้นก็กดวาง แม่ง ถ้าเป็นเรื่องหมาที่บ้านมันคลอดลูกเป็นตัวผู้ หรือแมวของมันยอมแดกปลากระป๋องนะ กูจะถีบให้หงายเลย
ผมนี่บิดมอไซค์จนผมตั้งเพราะอยากรู้เรื่องที่ทำให้มันอารมณ์ดีลั้นลาถึงขนาดนี้
"ไงมึง ผมตั้งมาเลย"
ไอ้เต้มันพูดยิ้มๆ ทักผมที่เดินเข้าบ้านมันด้วยอารมณ์ที่ดีผิดปกติ
"แม่ง อารมณ์ดีนักนะ แล้วรายงานทำถึงไหนแล้ว"
ผมถือวิสาสะเดินเข้าไปในบ้านมันดื้อๆ เหมือนเป็นบ้านของตัวเอง แต่ก็ชะงักเมื่อเจอแก้มนั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าว แก้มอยู่คณะเดียวกับผมนี่แหละครับ เห็นกันผ่านๆแวบๆ
"แก้มมาทำอะไรบ้านไอ้เต้มันหรอ?"
ผมถามแล้วเปิดตู้เย็นหาของกิน
"อะ........อ๋อ คือเราเห็นว่ารายงานกลุ่มผ้ายังไม่เสร็จ เราเลยมาช่วยน่ะจ่ะ"
ผมพยักหน้ารับ หยิบนมจืดมาเปิดฝากิน
"แล้วถึงไหนแล้วอะ เสร็จหรือยัง"
ผมนั่งลงตรงข้ามกับแก้ม แล้วยื่นหน้าเข้าไปถาม แก้มกระอึกกระอักแปลกๆ เหอะๆ สงสัยผมคงจะทำให้เธอกลัวใช่ไหม
"อ่า โทษที เราใกล้ไปใช่ปะ"
แล้วผมก็ขยับถอยออกมา
"เอ่อ.......เปล่าจ่ะ คือ.......เราตื่นเต้น"
ผมกลอกตาไปมา เพราะได้ยินที่แก้มพูดไม่ค่อยชัด
"แหม กูออกไปให้อาหารหมาแป๊บเดียว มึงเอาเลยนะไอ้ผ้า"
ไอ้เต้กอดอกพิงกรอบประตู ผมหัวเราะแกนๆ แล้วเหลือบตามองมัน
"เอาห่าอะไรวะ แล้วนี่งานเนี้ย ตกลงมันเสร็จหรือยัง"
ผมท้าวคาง มองหน้าไอ้เต้เมื่อยๆ
"อีกนิดเดียว แก้มเขาช่วยได้เยอะเลยนะเว้ย"
ไอ้เต้มันโฆษณา ผมนี่แบะปากหมันไส้ แหม ยอสาวอีกแล้วใช่ไหมมึงงงง
"ขอบใจแก้มมากนะ เดี๋ยวที่เหลือพวกเราทำเอง หรือไม่ก็โยนให้ไอ้เจี๊ยบมันทำ ฮ่าๆ"
"โถ ไอ้ผ้า!! มึงอะไม่ได้ทำแล้วยังจะโยนให้ไอ้เจี๊ยบมันอีก"
ไอ้เต้เหน็บ ผมยักไหล่ ไอด้อนแคร์
"กูเหนื่อยสายตัวแทบขาด แม่ง"
ไหนๆก็ลับหลังแล้ว แอบบ่นหน่อยเถอะ ชิบหาย
"แล้วพี่เขาเป็นไงบ้างวะ"
"เหมือนเลี้ยงลูกว่ะมึง กูไม่อยากจะพูด แม่งเรื่องเหี้ยๆโยนให้กูตลอด แต่กูก็ไม่เคืองหรอก เพราะเป็นพี่ซุสไง ถ้าเป็นคนอื่นนะ กูเรียกพี่กูมาตื้บแล้ว"
ผมบ่นแล้วยักคิ้วให้ไอ้เต้ มันก็ทำหน้าแบบ 'หู ขนาดนั้นเชียว'
"เออ แล้วนี่แก้มจะกลับยังอะ เดี๋ยวเราไปส่ง"
ไอ้เต้มันเสนอตัว ผมเหล่ตามองมันแล้วเบะปาก ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษสัดๆอะ หมันไส้ชิบ
"เออ งั้นกูขอนอนหน่อยนะเต้ ไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว"
ผมยืนขึ้นบิดขี้เกียจ เต้มันก็จะแซวแหละ ว่าไปทำอะไรมาถึงไม่นอน จัดหนักหรอวะ แต่เห็นขอบตาผมยิ่งกว่าพวกพี่พลับเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เพราะต้องปั่นทั้งการบ้านแล้วก็ต้องคอยรับใช้พี่ซุสด้วย ไอ้เต้มันเลยอภัยทานให้ผม
พูดก็พูดเหอะ ผมอยู่ห้องพี่ซุสมากกว่าห้องของตัวเองอีก
"อ่าๆ มึงไปนอนซะ เดี๋ยวกูไปส่งแก้มเอง"
"อือ ขอบคุณอีกครั้งนะแก้ม ถ้ามีโอกาส เดี๋ยวเราเลี้ยงข้าว"
ผมพูดยิ้มๆ
"จริงนะ? โอเค งั้นผ้าไปพักเหอะ เราเป็นห่วง"
แก้มยิ้มกว้างออกมา ผมเองก็ยิ้ม
"อืมๆ ขอบใจ"
ผมพูดแล้วเดินลอยๆเข้าห้องนอนไอ้เต้ไป ไอ้เต้มันเช่าบ้านเป็นหลังครับ มันไม่ชอบอยู่หอ เพราะรักความเป็นส่วนตัว ส่วนผมน่ะหรอ อยู่หอนั่นแหละครับ เพราะหอที่ผมอยู่มันค่อนข้างดีไง ไอ้พี่ชายสุดที่รักหาให้
ผมนอนคิดอะไรได้นิดเดียว ก็หลับไป คงจะเหนื่อยจริงๆสินะ ไอ้ผ้าเอ้ย คนที่จิกหัวใช้มึงทุกวันก็คงไปแดกข้าวกับสาว แล้วคงพากันไปแดกตับต่อ น่าหมันไส้ชิบหาย คนอะไรไม่มีความเมตตา(ไหนมึงว่าไม่เคืองไงผ้า)ขนาดผมโทรมอย่างเหี้ย ยังกล้าใช้เอาๆ แล้วตัวเองก็ออกไปเดินหล่อควงสาวอย่างเท่ๆ น่าหงุดหงิดชิบหาย.........เชอะ! ไม่รู้ด้วยแล้วโว้ย!!!
.......................................
.......................................
"ไอ้ผ้า ไม่กลับหอหรอวะ"
เสียงไอ้เต้ดังเข้ามาในโสตประสาท ก่อนที่ไหล่ผมจะโดนเขย่าเบาๆ
"ผ้า"
มันเรียกอีกครั้ง พร้อมกับสัมผัสที่หน้าผาก
"เฮ้ย มึงตัวร้อนนี่หว่า"
"อือ........"
ผมครางเบาๆ ถีบผ้าห่มออกจากตัว แม่งจะร้อนก็ร้อน จะหนาวก็หนาว จะเอายังไงกับตัวเองวะไอ้ผ้า
"อือ ไอ้ผ้ามันไม่สบาย ไปไม่ได้หรอก"
เสียงไอ้เต้มันพูดกับใครสักคน อยากจะลืมตามองแต่ก็ไม่มีแรง
"ไม่รู้แม่งว่ะ มันมานอนบ้านกู แล้วไข้ก็แดกซะงั้น"
"................"
"ทำอะไร กูไม่ได้ทำ แซวหาพ่อง เออจะมาก็มา.................จิ๊..........กวนตีน แค่นี้แหละเช็ดตัวให้ผ้ามันก่อน"
"ผ้า ลุกไหวปะ มาๆ เช็ดตัว"
ไอ้เต้ดึงให้ผมลุกขึ้น ผมปรือตาขึ้นมอง
"เต้ กูปวดหัวว่ะ"
กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอนะกู แต่เสียงจะแห้งไปไหน
"เออ มึงไม่สบาย เดี๋ยวกูให้มึงกินข้าวก่อนดีกว่า แล้วจะเช็ดตัว"
ผมไม่รู้ว่าตอบอะไรไอ้เต้ไปบ้าง เพราะหัวผมมันวิ้งๆอยู่ตลอด เวียนหัวอยากจะอ้วก ไม่สบายทีไร เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า!!!
Click for Episode 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3229471#msg3229471)
******************************************************************
เย่ มาดึกอีกแล้ววว อิอิ วันนี้รู้สึกดีนิดหน่อย เพราะวันนี้เป็นวันของเราฮะ 11.11 single day ฟินมากกกกกกกกกกก นั่งน้ำตาตกอยู่บ้านตามประสาคนโสด และใครที่โสดเหมือนเราก็อย่าเศร้านะฮะ อ่านนิยายกันดีกว่า ถ้าอีผ้ากับเทพซุสได้แยกกันก็ไม่ต้องแปลกใจเลย คนเขียนแม่งโสดแล้วพาล 555555 :z6:
-
สงสารผ้าจัง พี่ซุสมาดูแลผ้าหน่อย น้องผ้าไม่สบายยยยยย :sad11:
-
ใช้ผ้าจนไม่สบาย สมควรโดนปลดจากการเป็นพระเอก :angry2:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่11 i very hate you, but i still love you.
'ถ้าคุณรู้อะไรสักอย่าง โปรดให้คนอื่นได้เรียนรู้สิ่งนั้นจากคุณด้วย'
- Margaret Fuller -
"อือ........."
ผมขยับตัวนิดเดียว หัวผมก็วิ้งๆขึ้นมาอีก แค่ขยับก็เท่ากับออกกำลัง คำนี้เอาไปวางไว้ที่อื่นนะ ตอนนี้ผมแค่หายใจยังเวียนหัวติ้วๆเลย
"เต้.........."
ผมเรียกเพื่อนเสียงแหบ ไอ้ห่าขี้ข้ากูไปไหนแล้ววะ
"เออ นี่มันหลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วพี่ ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลย สงสัยแม่งไหลตายแล้วมั้ง"
ไอ้ห่าเต้ มึงแช่งกู กูได้ยินนะ
"อืม เดี๋ยวกูจัดการเอง"
เสียงคุ้นๆ ผมเปิดตาขึ้นมองคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องนอน
"พี่ซุส"
พี่เขามองหน้าผมนิ่งๆ แล้วก้มลงมาช้อนตัวผมขึ้น
ชิ ทำเป็นโหด ทีกับผู้หญิงไม่เห็นทำหน้าแบบนี้เลย สองมาตรฐาน หงุดหงิดเว้ย!!!!
"หายหัวไปไหนก็ไม่โทรมาบอกกูสักคำ"
เสียงทุ้มบ่นมาแต่ไกล ผมขมวดคิ้ว ครางงุ้งงิ้งตอบในคอ คนห่าอะไร ไม่สำนึกเอาซะเลย ก็เพราะพี่ซุสใช้ผมอย่างกับทาสไม่ใช่หรือไง
พี่ซุสเงียบ ผมเงียบ รู้ว่าเขายัดผมใส่ในรถ ก่อนจะขับออกมา ตัวผมโครงเครงไปตามเส้นทางของถนน ตามทางเลี้ยว เบรก หรืออะไรก็ตาม ผมแม่งเอนไปเอนมาจนเวียนหัวแล้วแม่ง
"เป็นไข้ทำไมไม่บอก"
พี่มันยังคงบ่นผมต่อ ผมก็ได้แต่เถียงกลับด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้งจนจับใจความไม่ได้ เพราะความผิดของมึงนั่นแหละ ไอ้พี่ห่า!!!
พี่ซุสอุ้มผมขึ้นมาบนห้อง(เขาเปิดประตูยังไงวะ แม่งโคตรเทพสัดๆ) วางผมลงบนเตียงเบาๆผมพลิกตัวไปกอดผ้าห่มผืนใหญ่ทันทีที่หลังแตะกับเตียงนุ่มๆ
"ไอ้ผ้า ลุกขึ้นมาแดกข้าว"
พี่ซุสดึงไหล่ผมกลับไปเผชิญหน้ากับเขา แต่ผมก็สะบัดๆออก
"มึงอย่ามาเยอะ กูเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะไอ้ผ้าใบ"
เสียงตวาดพร้อมกับเสียงชามกระแทกกับโต๊ะทำให้ผมสะดุ้งนิดหน่อย พลิกหน้ากับไปมองหน้า พี่ซุสทำหน้าหงุดหงิด ผมจ้องหน้าเขาแล้วอาการน้อยใจก็ตีขึ้นหน้า
"เออ ถ้าแค่เดินห้าง แดกข้าวกับผู้หญิง มันเหนื่อยมากขนาดนั้น ก็ไม่ต้องมาเสือกยุ่งกับผมให้มันเหนื่อยมากขึ้นไปอีก!!!"
ผมตวาดเสียงดังจนจี้ดเลยครับ มึนหัววิ้งๆ แต่ความอยากเอาชนะและความน้อยใจก็ทำให้ผมเดินเซๆออกมาจากห้องนอนของพี่เขา
"ผ้า มึงเป็นอะไร"
พี่ซุสคว้าแขนผมไว้ ผมกะจะสะบัดมือออกให้เหมือนนางเอกละครชอบทำกัน แต่นอกจากจะไม่หลุดแล้ว ผมยังล้มหน้าเกือบทิ่มพื้นอีก แม่ง ทำไมกูน่าสมเพชจังวะ
"ปล่อยดิ๊ จะมาจับทำเหี้ยอะไร กูบอกให้ปล่อย!!!!!"
"ผ้า!!!!!!!"
"อึก.........พี่.......ผมปวดหัว ปล่อย"
ผมลดเสียงลง เมื่อรู้ตัวว่า พูดคำหยาบกับพี่ซุส แถมยังตวาดเสียงดังด้วย ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเรื่องเครียดๆครับ พอเจอเรื่องที่ทำให้เครียดหรือไม่พอใจ ผมจะมองข้ามมันไป แต่ใจผมมันจำทุกเรื่องสมองแม่งเมมทุกคำพูดที่ผมไม่ชอบ แล้วจะระเบิดออกมาเมื่อผมไม่สบาย เหมือนตอนนี้ไง
ผมไม่อยากเห็นพี่ซุสไปกับผู้หญิงคนไหนแล้ว เข้าใจผมบ้างสิวะ!
"..............."
พี่ซุสไม่ตอบอะไรผม แต่ดึงผมกลับเข้าห้องอีกครั้ง ผมยื้อไว้สุดแรง แต่ขนาดผมปกติยังสู้แรงเขาไม่ได้ นับประสาอะไรในตอนที่ผมไม่มีแรง แถมปวดหัววิ้งๆแบบนี้
"แม่ง เอาแต่ใช้กำลัง หัดฟังคนอื่นบ้างดิวะ"
ผมพูดเบาๆ สะอึกสะอื้น แม่ง กูอยากลงไปชักกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
"ผ้า มึงเป็นอะไร มึงร้องไห้ทำไม"
พี่ซุสอ่อนลงนิดนึง นั่งยองๆลงตรงหน้าผม นิ้วเรียวยาวเกี่ยวผมที่ปรกหน้าออกไปทัดหู
มือใหญ่ทาบลงกับแก้มที่เปียกน้ำตาของผมเบาๆ
"ตัวมึงร้อนมากนะผ้า ไปกินข้าวกินยา"
"เพราะพี่นั้นแหละ พี่แม่งเห็นแก่ตัว ไอ้พี่เหี้ย ไอ้..............."
จากที่ผมโวยวายลั่นห้องก็ต้องเงียบปากลง เพราะปากไม่ว่าง ไอ้พี่ซุสแม่งจูบปิดปากผมอีกแล้ว ผมหลับตาลงเมื่อรู้ว่าสู้ไปก็แพ้
น้ำตาอุ่นๆที่ค้างอยู่หางตาไหลลงมาช้าๆ
ริมฝีปากหนาดูดดุนริมฝีปากผมอย่างเอาแต่ใจ แม้จะเจ็บ แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกดี
มือผมก็ไปขยุ้มเสื้อพี่ท่านจนยับยู่ยี่ ถ้าผมไม่รู้ว่าท่านพี่ซุสมันชอบใส่ของแบรนด์เนม ราคาหลายตังค์ คงจะดึงเสื้อพี่เขาขาดคามือ
และเหมือนว่าพี่ซุสจะไม่หยุดที่จูบ มือใหญ่กอดรัดตัวผมไว้ ส่วนปากก็ไซร้ไม่หยุด
"อะ..............ไม่เอา พี่ซุส"
ผมดันเขาออกเต็มแรง แต่แบบ..........คนหรือหิน?
"พี่ซุส!!! กูป่วยอยู่นะโว้ย!!!"
ผมออกแรงผลักสุดแรงเกิด แล้วตะโกนเรียกสติแม่งด้วย พี่ซุสยืนจ้องหน้าผมนิ่ง ราวกับจะสำรวจรูขุมขนบนใบหน้าของผม
มองหอกอะไรเล่า แม่ง ไอ้หน้าหนา ไอ้หน้าด้าน!!!
"ปากมึงมันน่ากัดให้ขาดจริงๆนั่นแหละ"
พี่มันกอดอกมองผมนิ่งๆ ผมก็จ้องหน้ามัน แก้มก็ยังไม่แห้งดี
"ไปกินข้าวเหอะ จะได้นอนพัก"
พี่มันดึงผมขึ้น ผมก็เดินตามมันไป มองมือของเขาที่จับมือผมอยู่ ก่อนจะมองหน้าเจ้าของมือ
ผ้า..........มึงจะไปงี่เง่าใส่พี่เขาทำไมวะ พี่เขาเหนื่อยนะเว้ย ผมได้แต่บอกตัวเองในใจ
แล้วที่เขาเหนื่อย เพราะเขาทำอะไรล่ะ คนที่ทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้ เพราะใคร? ถ้าไม่ใช่ไอ้คนที่มันบ่นว่าเหนื่อยน่ะ
ด้านมืดผมเถียงกลับ
ผมสะบัดความคิดไร้สาระออก
..............มึงก็รู้หนิผ้า ว่ามึงเป็นอะไร ฐานะแค่ไหน เขาไม่ใช่พี่ใช่น้องมึง ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่เพื่อน มึงจะน้อยใจเขาทำไม
ผมมองใบหน้าของพี่ซุสที่กำลังถอดเสื้ออยู่อีกฝั่งอย่างเหม่อๆ
สำหรับผม พี่ซุสคือคนที่สูงส่งกว่า เป็นเหมือนเจ้านาย เป็นเทพเจ้า เป็นรูปปั้นที่มีราคาประเมิณค่าไม่ได้ เป็นผู้ชายเพอร์เฟ็ค
แล้วสำหรับพี่..............ผมคืออะไรครับ? พี่เคยมองผมเป็นน้องชายบ้างไหม หรืออย่างอื่นที่ไม่ใช่ทาส ไม่ใช่แค่คนรู้จัก ไม่ใช่มนุษย์ร่วมโลก
ดราม่าไหมครับ? หึหึ ผมเล่าให้ฟังเฉยๆ อย่าคิดมากเลย อีกหน่อยผมคงลืม
"ผ้า..........มีอะไร?"
พี่เขาหันมาถามผมเมื่อเห็นผมจ้องเขานานเกินไป ผมสะดุ้ง ส่ายหัวไปมา อ่า ข้าวต้มแม่งเย็นชืดแล้ว แต่ก็ต้องฝืนกิน เพราะผมไม่ชอบกินยาทั้งๆที่ยังไม่ได้กินข้าว แม้ตอนเด็กๆจะแดกยาไปเลย ไม่แคร์ว่ามันจะไปทะเลาะกับกระเพาะอาหารหรือลำไส้ส้นตีนอะไรก็ตาม
ผมทนกระเดือกข้าวต้มเย็นๆจนหมด แล้วหันไปกินยาที่พี่ซุสเตรียมไว้ให้ ทำไมเป็นคนดีจังนะ เหอะ! คนดี? คนดี?? คนดี???
ชิบหาย คนแบบนั้นอะนะ?
ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำให้ผมขนาดนี้ แต่ก็ขอบใจแล้วกัน
"อือ......."
ผมครางอย่างรำคาญเมื่อผมนอนไปได้สักพัก ก็โดนดึงเข้าไปกอดจากด้านหลังเบาๆ มือร้อนๆของคนที่ผมรู้ว่าใครลูบขาอ่อนผมเบาๆ(ผมใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม) ผมส่งเสียงร้องในลำคอด้วยความรำคาญ
รู้สึกว่าริมฝีปากของอีกฝ่ายจะจูบลงมาที่หัวไหล่ มือข้างหนึ่งกอดเอวผมอยู่ แต่อีกข้างลูบอยู่ที่ขาอ่อนของผม ซ้ำไปซ้ำมา ลูบเบาๆอย่างอ่อนโยน เหมือนกับว่าฝ่ามือของเขาจะสามารถเยียวยาความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่กับสิ่งที่เขาลูบอยู่ได้
มันคือรอยแผลเป็น...........
.......................................
.......................................
"เฮ้ย.............ผ้ามึงโอเคปะ?"
ไอ้หนุ่มมันถามผม แต่สีหน้ามันน่ะ ไม่โอเคแล้วครับ
"โอเค ทำไมวะ?"
ผมถามกลับ
"ก็เดี๋ยวไข้ขึ้นอีก พวกกูไม่ได้เรียนห้องเดียวกับมึงด้วย พวกกูเป็นห่วงงงงง"
ไอ้หนุ่มมันพูดด้วยหน้าตาที่ตอแหลสุดๆ นี่ถ้าแรงกูกลับมา100%นะ กูถีบมึงไปแล้ว
"เออ ถ้ากูตายเดี๋ยวก็มีคนลากศพกูไปวัดเองนั้นแหละ"
"อย่างมึงไม่ตายง่ายๆหรอกไอ้ผ้า ตราบใดที่มึงยังทำงานวาดของมึงไม่สำเร็จ!!!"
ผมโครงหัวไปมา ก่อนจะพยักหน้า
"มึงพูดถูก!!! ว่าแล้วกูก็อยากจะรีบๆทำงานให้เสร็จซะทีว่ะ"
ผมบ่นแล้วซุกหน้าลงที่โต๊ะ
"ทำไมวะ ไม่อยากอยู่ใกล้ๆท่านเทพมึงแล้วอ๋อ"
ไอ้หนุ่มยื่นหน้ามาใกล้ แถมยังยิ้มขนลุกส้นตีนอะไรมาให้ผมอีกต่างหาก
"เอาตรงๆเลยปะวะ......."
ผมพูดด้วยความลังเล ไหนๆเรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว(ขนาดไหน?)ผมก็ไม่อยากจะมีอะไรปิดบังเพื่อนไปมากกว่านี้แล้วล่ะครับ
"อ่าห๊ะ"
ไอ้หนุ่มขมวดคิ้วเอียงคอ มันคงจะรู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแบบที่ผมชอบแหย่ไปเรื่อย
ผมกลืนน้ำลาย หายใจเข้าลึกๆ จ้องกลับไปที่ดวงตาของไอ้หนุ่มแล้วขมวดคิ้ว
"กูมีความสุขนะ ที่ได้อยู่กับเทพบุตรดุจเทพเจ้าอย่างพี่ซุส แต่บางทีกูเหนื่อยว่ะ"
ผมสารภาพตรงๆกับเพื่อน ไอ้หนุ่มขมวดคิ้วไปใหญ่ ด้วยความที่ผมเป็นคนร่าเริง กวนตีน มองโลกในแง่ดี(ในบางครั้ง) มันจึงแปลกใจนิดหน่อย ที่ผมมานั่งบ่นเรื่องพี่เทพให้มันฟังแบบนี้ และเป็นเรื่องที่ผมตัดสินใจเด็ดขาดซะด้วย............
"เหนื่อยอะไรวะ? เขาใช้มึงหนักมากหรอ"
มันถาม ผมถอนหายใจ
"ไอ้เรื่องใช้แรงงาน กูยอมรับว่าถนัด ถึงแม้ว่าบางทีพี่มันใช้กูเยอะไปจนกูเหนื่อย ไข้แดก แต่มันไม่เหนื่อยใจเท่ากับว่า แม่งไม่สำนึกผิดเลยที่ทำให้กูป่วย ออกไปเที่ยวกับสาวๆได้อย่างลั้นลา ไม่หวั่นแม้วันมามาก เอาแต่ด่ากูฉอดๆ"
ผมบ่น พูดแล้วก็น้อยใจ แม้จะบอกตัวเองเป็นร้อยๆรอบแล้วว่า 'มึงจะใช้สิทธิ์อะไรไปน้อยใจเขา' นั่นสิ สิทธิ์อะไร?
"มึง............."
ผมเอียงคอ เลิกคิ้วทำหน้ากังวล
"อะไร?"
ผมถาม
"เอาไงต่ออะ ที่มาพูดนี่ ปรึกษาหรือแค่ระบายเฉยๆ?"
ไอ้หนุ่มเลิกคิ้วถาม ผมหัวเราะ
"ก็..................จบงานนี้คิดว่าจะลาอะ"
Click for Episode 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3232254#msg3232254)
******************************************************************************
ย้ำให้ทุกคนได้มั่นใจอีกครั้งว่า เรื่องนี้โนดราม่า ถ้าคนอ่านไม่ร้องไห้ก็ยังไม่เรียกดราม่านะ :laugh: :laugh:
-
:pig4:
-
ลาออก??!!!!!
-
ผ้าจะลา...แต่พี่เทพจะยอมหรอ พี่เทพคงไม่ยอม
-
โอ้ยยยยยยยยย แม่เจ้า นี้มรสุมชีวิตหรือไร ไม่ได้นอน3คืนแล้วจ้า วันเกิดน้องก็ฉลอง ฉลองเสร็จ ไปเรียนอีก เลิกเรียนไปทำงาน เลิกงานถึงบ้านเที่ยงคืน นอนตี2 ตื่น6โมงเช้า WTF!!!!!!!! ตอนที่12น่าจะมาช้าแน่นอน (ปกติมึงมาเร็วหรอหอย?) รอกันด้วย ใครไม่รอนี่ไม่รักเลย ส่งเทพซุสดักตีด้วย อ่อ ว่างๆเข้าไปพูดคุยกันได้นะคะ ตอนนี้ยังไม่มีแฟนเพจ(ต่อไปก็ไม่รู้จะมีรึป่าว) แต่นี่คือเฟซสำรองของฟิวเอง คุยได้ทุกเรื่อง ใครยืมตัง บล็อก อิอิ ขอบคุณค่า รักมากกกกกก
พูดคุยกันได้ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100009206136584)
-
:m22: :m22:
-
รอจ้าาา
-
รอออออออ :t3:
-
อ่านไปสงสารน้องไป
ร้องไห้ด้วย
เราว่าเรื่องนี้ดราม่านะ เหมือนผ้าทำตัวร่าเริงเกินไปในบางแง่
-
ลาเลยผ้าใบ ถ้าเค้าไม่สนใจก็ถอย เหนื่อยเปล่าๆ
อยากเห็นเทพลงแดงจัง
-
ลาพักใจ :o12: เอาเลยผ้า ถ้าเหนื่อยใจเหนื่อยกายเกินไป ก็พักบ้างเหอะ
ถ้าพี่ซุสเป็นห่วงจริงๆ คงไปตามผ้ากลับมา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่12 พบกันใหม่.....
'ถ้าใครทำดีกับเรา ให้จำ แต่ถ้าเราทำดีกับใคร ให้ลืม'
-เทียม โชควัฒนา-
ใครๆก็บอกว่าผมใจแข็งเป็นหิน ใจหินสัดๆ แต่ผมอยากจะบอก.........ว่าผมใจแข็งกับแค่คนที่เกลียดเท่านั้น ใครที่พูดที่ด่าอะไรผมไว้ ผมจะยิ่งเกลียด คนที่ไม่สำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำก็เช่นกัน ผมยิ่งเกลียด.........
แต่ใครจะรู้ ว่าถ้าเป็นเรื่องของคนที่ผมแคร์ ผมจะกระตือรือร้นอย่างมาก จะยอมทุกอย่าง จะทำทุกสิ่ง ให้พวกเขาพอใจ ผมอยากเป็นที่รัก กับคนที่ผมรัก...........
สำหรับผม ศรัตรูสามารถเปลี่ยนเป็นมิตร
มิตรสามารถเปลี่ยนเป็นศรัตรู
แต่มิตรที่กลายเป็นศรัตรู จะไม่มีทางกลับมาเป็นมิตร............
คนรอบตัวผมรู้นิสัยข้อนี้ และผมสามารถตัดขาดจากพวกที่ทำให้ผมผิดหวังได้ทันที
แต่ที่ผมพูดนี่ ผมไม่ได้หมายถึงคนที่ผมกำลังเล็งดินสอใส่อยู่นี่หรอกนะ!!!
คนนี้ผมยอมถวายหัวครับ พ่อรูปปั้นเทวดาของผม!!!
"จะเล็งอีกนานไหม?"
พี่ซุสพูดเงยหน้าจากไอแพดมามองผม
"โห่ ผมไม่มีอารมณ์ว่ะ"
ผมวางดินสอแล้วนั่งแหมะกับพื้น
"หึ ท่าดีทีเหลว"
ผมหัวเราะแกนๆกับประโยคนั้น ก็ใครมันจะไปวาดลงวะ หัวข้อที่ให้วาดน่ะคืออะไรรู้ไหม?
'ความรู้สึก'
ผมรู้และเข้าใจทันทีว่างานที่อาจารย์สั่งนั้นหมายถึงอะไร
ความรู้สึกต่อการวาดรูป และความรู้สึกต่อสิ่งที่วาด
ผมไม่สามารถวาดรูปพี่ซุสได้ แม้จะเป็นแบบที่ผมตามหามานานแสนนาน และไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป แต่ความรู้สึกก็สั่งให้ผมปล่อยคดูพูลไว้ตามธรรมชาติ หากเด็ดมันลงมา ก็มีแต่แห้งเหี่ยว
"มันยากนะพี่ซุส"
ผมบ่น
"จบแล้วจะไปทำงานอะไร"
คำถามนั้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองคนถาม
"ทำสิ่งที่ผมรักไง"
"............."
"สิ่งที่ผมรักอะ ไม่ว่าจะทำตอนไหนผมก็มีความสุข ที่ผมนั่งจ้องพี่อยู่นี่ ผมก็มีความสุข"
พี่ซุสหันมามองหน้าผมนิ่งๆ ขายาวๆก้าวเข้ามาหาผม ก่อนจะจูบปากผมเบาๆ ช่วงนี้พี่ซุสจูบผมบ่อยมาก ผมก็ขัดขืนบ้าง ไม่ขัดขืนบ้าง
บางทีที่ขัดขืน ก็ไม่ใช่อะไรหรอก กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงที่ติดตัวพี่เขามา ทำผมน้อยใจ ถึงกลิ่นมันจะไม่ได้ชัดอะไรขนาดนั้น แต่ผมก็ยังได้กลิ่น เรียกว่าจับผิดไหม?
ไม่รู้สิ มันเป็นนิสัยไปแล้ว แค่อยากพิสูจน์ทุกครั้งที่เข้าใกล้ ว่าจะมีกลิ่นน้ำหอมไหม
พี่ซุสจะไปมีอะไรกับใครหรือเปล่า ซึ่งคำตอบหลายครั้งทำเอาผมน้อยใจ แต่อดทนไว้นะผ้า อดทนเอาไว้
ผมหลับตาเคลิ้มกับจูบที่พี่มันประเคนให้ ก่อนที่โทรศัพท์เครื่องแพงที่วางอยู่บนโต๊ะจะดังขึ้น พี่ซุสหันไปมองแล้วเดินไปกดรับสาย
ผมหันไปมองผ้าใบที่อยู่บนขาตั้งวาดภาพแล้วถอนหายใจ ลุกขึ้นไปหยิบดินสอ ก่อนจะลากเส้นไปตามความคิดของผม
มือผมลากเส้นไปเรื่อยๆ ก่อนจะปรากฎรูปพี่ซุสกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
ผมวางดินสอลง มองภาพร่างบนผ้าใบผืนนี้ ที่เหลือก็แค่ลงสี ปรับแสง แล้วก็บลาๆๆ
ผมอธิบายไม่ถูกแม้จะหมกมุ่นเกี่ยวกับการวาดภาพมานาน =_=
พี่ซุสวางโทรศัพท์(คุยนานชิบหาย)แล้วเดินเข้าไปในห้อง ผมมองภาพร่างบนผ้าใบผืนใหญ่ ลูบมันเบาๆ ทำไมกูวาดเสร็จเร็วนักวะ ไอ้อารมณ์โหวงๆในอกมันคืออะไร?
ความรู้สึกที่จะตายห่าจากกันนี่ ไม่สมกับเป็นผมเลย
ผมไม่เคยต้องการตีจากใคร ถ้าหากได้รู้จักกันแล้ว แต่ในกรณีนี้ ผมว่ามันไม่ใช่ ใจหนึ่งผมอยากจะอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ มองหน้าพี่เขาทุกวัน กินข้าวด้วยกัน ตามเขาไปห้างกับผู้หญิง
แต่ผมก็มีศักดิ์ศรีของผม เพราะด้วยอารมณ์ศิลปินของผมล่ะมั้ง ถึงได้เรื่องมาก การจะถูกใจใครมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องมองแล้วมองอีก และที่ผ่านมา ผมไม่เคยถูกใจใคร(เว้นเหี้ยเต้)
แต่กับพี่ซุส ผมมองเห็นออร่าออกมาจากรอบๆตัวเขา เรียกว่าถูกใจก็คงไม่ใช่ อาการแบบนี้ เรียกว่าหลงไหลขั้นโคม่า ไอ้ผ้าเอ๋ย น่าเห็นใจมึงที่เสือกไปหลงไปไหลผู้ชายต้องห้าม น่าสงสารปนสมเพชตัวเองอยู่ไม่น้อย
"พี่ซุส คือ...........วันนี้ผมไม่ว่าง ไปกับพี่ไม่ได้นะ"
ผมบอกเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องนอน ด้วยกางเกงเดปสีดำ และเชิ้ตสีดำ ดาร์กโคตรๆ แต่ก็เทพบุตรของกูอยู่ดี =_=
"ธุระเยอะนะมึง"
สายตาคมมองมาที่ผมนิ่งๆ เพราะความนิ่งนี่หรือเปล่านะ ที่ทำให้ผมเจ็บปวดแบบนี้
เหลืออีกไม่กี่วันก็ครบกำหนดส่งงานแล้ว หมายถึง ใกล้จะหมดเวลาของผมและเขาเต็มที่ ผมเป็นคนเข้มแข็ง แต่กับบางเรื่องก็อ่อนไหวจนน่าหงุดหงิด
ดราม่าไหมครับ? ไม่นะ ปกติ
ผมเก็บของแล้วมองหน้าพี่ซุส ยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวตัวเอง
"แล้วเจอกันใหม่พี่"
ผมพูดแค่นั้นก็เดินออกมา มือผมค้างอยู่ที่ประตู ยืนหลับตาอยู่พักนึงให้หัวใจได้ตั้งสติ ทั้งๆที่ไม่อยากไป แต่ก็ต้องไป ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย มันคืออะไรนะ..................ใช่รักหรือเปล่า
ผมไม่เคยมีความรัก เลยไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกก่ำกึ่งนี่คืออะไร มีความสุข แต่ก็เจ็บปวด แล้วทำไมผมไม่เลือกที่จะอยู่ข้างๆพี่ซุส?
ไม่เอาหรอก ถ้าทำแบบนั้น ความเจ็บปวดมันจะมีมากกว่าความสุข ผมไม่ได้งี่เง่าเรื่องมากอะไรหรอกครับ แต่ผมไม่ขอเอาชีวิตไปเสี่ยง หรือไปขวางทางพี่เขาหรอก
.......................................
.......................................
และแล้วก็รู้ว่าคนที่จบกันไป.........
ด้วยคำที่บอกว่าเราจะมาพบกันใหม่
มักจะไม่พบกันอีก.....
จากกันคราวนี้ ไม่อยากให้ดูโหดร้าย.........รู้ดี
อย่าห่วงไม่เคยจะทำให้เธอต้องลำบาก และอยากจะให้รู้เอาไว้.............
หากเธอรักใครมากสักหนึ่งคน และผลคือเขาจะไป
เพราะรักนั้นเธอจะไม่ยอมแม้แต่ปล่อยให้ เขากังวลแม้แต่น้อย
เจ็บเท่าไรยินดีให้เขานั้นเดินไป
อย่างที่ฉันกำลังที่จะทำ........
เจ็บช้ำด้วยความเต็มใจ ขอแค่สักครั้งที่อย่างน้อยเธอสุขใจแม้
ทำได้เพียงตอนสุดท้าย ก่อนจะลาไม่ว่าเธอจะพูดอะไร คำไหนก็ยอมโดยดี......
(พบกันใหม่ - Polycat)
"ผ้า มึงวาดรูปเสร็จแล้วหรอวะ"
ไอ้เต้มองหน้าผม ผมหัวเราะหึหึ
"ระดับกูแล้ว"
"ถุย!!! ระดับมึง เหอะ แล้วเป็นไง ส่งอาจารย์ยัง"
ผมพยักหน้า
"แล้วอาจารย์ว่าไงวะ"
"ก็บอกว่าดี สื่ออารมณ์ออกมาชัดเจน คือแบบมันดีมากเลยหรอวะกูก็งง จารย์เขาจะเอารูปกูไปโชว์ในงานแสดงรูปภาพด้วย"
ผมพูดแล้วยักไหล่ งานแสดงรูปภาพจะมีปีละครั้งเท่านั้นครับ แล้วรูปที่จะแสดงก็คัดกันปีต่อปีด้วย
"แหม กูชักอยากจะเห็นรูปของมึงแล้วสิ อะไรจะโดนใจอาจารย์เขาขนาดนั้น นี่นายแบบดี หรือฝีมือมึงดีว่ะ หึหึ"
ผมหัวเราะกับคำพูดไอ้เต้
"ก็ต้องฝีมือกูดิว่ะ โห กูอะทุ่มเต็มที่!!!"
"หราาาาาา"
ผมไม่สนใจคำประชดประชันของไอ้เต้หรอก นั่งวาดรูปเล่นไปเงียบๆ
วาดรูปทีไร.............ก็มีแต่หน้าพี่ซุสลอยไปลอยมา เป็นกระสือหรอแม่ง =_=
หลังจากที่ผมได้บอกพี่ซุสไปว่า 'แล้วเจอกันใหม่พี่' เราก็เจอกันจริงๆ ผมยังคงเข้าไปทำหน้าที่ขี้ข้าได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
จนครบเดือน สัญญาทาสระหว่างเราจึงหมดลง ผ่านเดือนนั้นมา นี่ก็อาทิตย์นึงได้ที่ผมไม่ไปตามตูดพี่ซุสเหมือนเมื่อก่อน
"ผ้า มึงไม่ได้คุยกับพี่เทพเลยหรอวะ"
ไอ้หนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามา พุ่งมาหาผมราวกับว่ารองเท้ามึงติดไนตัส
"เออ ทำไมอะ"
ผมตอบชิลล์ๆ ก็บอกแล้ว ไม่กี่วันผมก็เลิกเศร้า
"กูต้องถามมึง ว่าทำไม"
ไอ้หนุ่มมันจับไหล่ผม สีหน้ามันก็เป็นห่วงผมอยู่ แต่ผมก็ยิ้ม
"ไอ้สรัด มึงจะให้กูไปวุ่นวายกับเขาทำไม งานกูก็เสร็จแล้ว สัญญาทาสก็หมดแล้ว"
พอเข้าเรื่องสัญญาทาส ไอ้หนุ่มก็ยิ้มแหยๆมาให้ เออ! เพราะมึงนั่นแหละไม่ต้องมายิ้ม
"ถึงงานจะเสร็จแล้วก็ยังคุยกันได้ไม่ใช่หรือไงวะ"
ไอ้เต้ที่นั่งฟังอยู่พูดขึ้นบ้าง ผมเลิกคิ้วส่ายหัว
"เหี้ย กูไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายที่มีพลังอำนาจแบบพี่ซุสอีกแล้วว่ะ กูกลัว"
ผมพูดขำๆ แต่เพื่อนผมไม่ขำด้วย แม่ง สงสัยไม่ช็อต เรานั่งจ้องตากันอยู่สักพัก อีเจ๊เอมโหดหื่นก็เดินหน้าบานเข้ามา
"อารมณ์ดีเกินหน้าเกินตานะอีเจ๊ มีเรื่องอะไรดีๆมาล่ะ ให้กูทาย คงเป็นเรื่องผู้ชาย"
ไอ้หนุ่มพูดอย่างรู้ทัน แต่อีเจ๊มันสนไม่ ยืนโพสท่าเป็นนางงามอย่างน่าหมันไส้
"ยอมรับคะ ว่าเคยริษยาผ้าใบที่ได้ใกล้ชิดกับเทพบุตรสุดหล่ออย่างพี่ซุส"
"=___________=" ใบหน้าของพวกผมสามคน
"มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงเนี้ยอีเจ๊"
ไอ้เต้ถามขึ้นมา
"ก็กูอารมณ์ดีที่ได้คบกับมาร์ก"
"ห๊ะ!!!!!! ไอ้มาร์ก ซักเคอร์เบิร์กที่เป็นเจ้าของเฟซบุ้คปะ?"
ผมพูด พลางทำตาโตแอ็คติ้งดีเด่นยอดเยี่ยมบลาๆ อีเจ๊ทำหน้าเมื่อย กลอกตาขึ้นบน ก่อนจะเดินอาดๆมาตบหัวผมดังผลั๊ว!!
เจ็บเหี้ยๆ มือคนหรือตีนหมี
"ไอ้มาร์กรองเดือนมหาลัยปีสามไงโว้ย!!"
อีเจ๊พูดอย่างเหลืออด ผมหัวเราะลั่นเลย
"แล้วมึงไปทำอีท่าไหนวะถึงได้มันเป็นแฟนอะ"
ไอ้หนุ่มทำหน้าแบบ กูไม่เชื่อมึงหรอก อีขี้โม้
"เอาตรงๆคือกูสวย จบปะ"
"มึงระวังเหอะอีเจ๊ มึงก็รู้ว่ามันเหี้ย เจ้าชู้ ตอแหล กะล่อน"
"พอๆไอ้เต้ มึงพูดซะแฟนหมาดๆของกูดูเหี้ยเหมือนไม่ใช่คนแล้ว"
"ก็มันเหี้ยจริงๆ ใช่ไหมไอ้ผ้า"
"ตามนั้นเพื่อนเต้"
ผมชี้หน้าไอ้เต้
"เออ แล้วมึงรู้ปะ เนี้ยกูไปสืบมา ไม่อยากจะเม้า แต่กูเห็นหน้าพวกมึงแล้วคันปาก"
พออีเจ๊เกริ่น พวกเราก็เอาหัวมาสุมกันทันที
เสือก? ไม่นะ เขาเรียกอัปเดตข่าวสาร(แถ?)
"มึงรู้จักพี่ทัชไหม"
อีเจ๊มันเข้าเรื่อง พวกผมพยักหน้า
พี่ทัชเดือนมหาลัยปี3 กูไม่รู้จักก็แจ้แล้ว มันไม่ได้เป็นคนดีห่าหอกอะไรเลย พ่อมันใหญ่ เงินหนัก ยัดให้อาจารย์กรรมการก็ได้เป็นเดือนแล้ว จัดให้มันอยู่ในกลุ่มคนหล่อประเภท 'หล่อเหี้ยๆ!!' เน้นคำว่าเหี้ย
เพราะมันมีดีแค่หล่อ การเรียนก็กาก กิจกรรมก็ด๋อย พฤติกรรมนี่ยิ่งไม่ต้องพูด ก็บอกแล้ว ว่ามันหล่อ 'เหี้ยๆ!' พี่ซุสของกูดีกว่ามาก500เท่า นี่ไม่ได้ลำเอียงนะ
"เออนั่นแหละ มันชอบหาเรื่องพี่ซุสของอีผ้า กูได้ข่าวมานะ ว่ามันวางแผนรุมกระทืบพี่เทพซุสสุดหล่อตั้งหลายครั้ง แต่ว่าว เพราะพี่ซุสหล่อและฉลาดมาก"
อือ ตามนั้นครับ พี่ซุสหล่อและฉลาดมาก ย้ำชัดๆอีกครั้ง 'พี่ซุสของอีผ้า' หึหึ
"หุ๊ มันก็เหี้ยแบบนี้แหละไอ้ทัชอะ ตำแหน่งเดือนก็ได้ไปแล้ว มันจะไปอะไรกับพี่ซุสอีกวะ"
ไอ้เต้มันบ่น ผมพยักหน้าเห็นด้วย
"ได้แค่ตำแหน่ง แต่ไม่ได้ใจไง ทุกคนโหวตให้พี่ซุสเป็นเดือนเกือบทั้งมหาลัย ไอ้พี่ทัชมันเลยขึ้นจ้า เดินกร่าง พาแบ็กไปข่มพี่ซุสถึงตึกคณะ จนถึงทุกวันนี้แม่งยังไม่เลิกหาเรื่องพี่ซุสเลอ"
"จริงหรอวะ.........เอ่อ แล้วเขาเป็นไงบ้างอะ"
ผมถามด้วยใบหน้าที่(พยายามทำให้)ปกติที่สุด
พวกมันหรี่ตามองหน้าผม ผมก็ตีหน้าโง่ อะไรเหรอออ?
"อ้าว กูถามถึงพี่เขาไม่ได้เลย? กูถามด้วยความเป็นห่วง ไหนๆก็เคยเป็นนายแบบให้กู"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ พี่เขาโอเค อย่างไอ้โง่พี่ทัชน่ะหรอจะไปทำอะไรท่านเทพได้"
อีเจ๊เอมเบะปากพูด
"ว่าแต่มึงเถอะผ้า ไม่ไปตามตูดพี่ซุสแล้วหรอ"
กลับเข้ามาเรื่องนี้อีกแล้ว ผมถอนหายใจ ยิ้มทะเล้น
"ทำไมวะ............กูงานเยอะเหอะ ไม่มีเวลาไปไร้สาระแล้ว"
ผมยักคิ้ว นี่จะสอบมิดเทอมอยู่แล้ว มันก็ต้องใช้เวลากับหนังสือบ้างซิ(หรา)
"เออ นั่นดิ นี่แค่ปีสองนะ กูจะอ้วกออกมาเป็นอักขระอยู่แล้ว"
อีเจ๊เอมพูด แล้วทำท่าวิงเวียนศรีษะ
ไอ้เต้กับไอ้หนุ่มมองหน้ากัน แล้วหันมามองผม
"มึงยิ้มบ่อยกว่าเมื่อก่อนนะผ้า....."
ไอ้เต้มันพูด ผมก็ยิ้มบางๆให้มัน รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ถ้ามันพูดตรงๆ รูปประโยคก็จะเป็น
'มึงจะฝืนยิ้มทำเหี้ยอะไรไอ้ผ้า'
.......................................
.......................................
"เฮียเป้ หวัดดีครับ พี่พลับหวัดดีพี่"
ไอ้เต้มันยกมือไหว้พี่ๆ ที่นั่งกันเป็นดูโอ้อยู่ที่โต๊ะเหล้า ที่เดิม
วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉลองเฮียเป้มีแฟน ซึ่งจริงๆคือไม่เกี่ยวหรอก อยากจะแดกกันเองก็เอาเรื่องนู้นเรื่องนี้มาอ้าง ฮั่ดช่า!!
"พี่ๆ หวัดดี"
ผมยกมือไหว้ลอยๆ ต่างจากไอ้เต้ลิบลับ ถึงจะลุยงานดึกด้วยกัน แต่อาการผมหนักกว่ามันมาก บีคอสสส
...............คนที่คุณก็รู้ว่าใคร แง่มๆ
"โอ้โหเต้ มึงดูแลน้องกูประสาห่าอะไรวะนั้น ซูบโทรมอย่างกับหมาขี้เรื้อนข้างถนน"
ผมหัวเราะแกนๆกับคำของพี่พลับ
"โหพี่พลับ เรื่องแบบนี้ใครจะไปดูแลกันได้ ใครทำก็มาดูแลสิ"
มึงไม่ต้องทำสายตามีความหมายเลยไอ้เต้
"ทำไม ทะเลาะกับแม่อีกแล้ว?"
เฮียเป้ถามอย่างพาซื่อ ผมนี่กลอกตาไปมาเลย
"ไม่เกี่ยว เขายังไม่ได้โทรมา"
อือ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ยังไม่โทรมา เขาฉลาดในการเว้นระยะที่จะโทรมาเกลี่ยกล่อมผม ซึ่งผมไม่มีวันยอม
"งั้นให้กูเดาเล่นๆ โดนอาจารย์ด่าเรื่องรูป ใช่ปะ?"
พี่พลับมันพูดอย่างมั่นใจ แต่ผมส่ายหัว
"โห งั้นเป็นอะไรวะ บอกมาดิ พวกกูเดาไม่ออก"
ผมยิ้มในขณะที่พี่ๆทำหน้าเครียด บนหน้าผากมีคำว่า 'อยากเผือก' ตัวโตๆ เห็นแล้วก็ขำ
"ฮ่าๆ โอเคครับ ผมจะบอกก็ได้อะ"
แล้วผมก็เงียบ มองขึ้นไปบนเวที
"วันนี้นักร้องไม่มาหรอพี่ ทำไมไม่มีคนขึ้นไปร้องเพลง"
ผมยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว
"ไอ้สัดบ้า!!! มึงกวนตีนพวกกูหรอ ไหนว่าจะบอกไง"
เฮียเป้ปาถั่วใส่หน้าผม แม่งโหดร้ายสัดๆอะ ไอ้เฮียโหด ถ้ากูตายเพราะถั่วกระแทกหัวนะ จะหลอกไอ้เฮียเป็นคนแรก
"ทำไมวะ มึงจะไปร้องเองรึไง"
ไอ้เต้ถาม ผมเลยพยักหน้า จริงๆผมเคยเป็นนักร้องร้านนี้นะ ร้องเพลงเพื่อชีวิตอะ สมัยยังไว้หนวดไว้เครา
"ไปดิ กูอยากฟังเพลงพอดี"
ไอ้เต้มันพูดยิ้มๆ คือมันคงจะชินกับนิสัยผมแล้ว เวลาผมมีเรื่องหนักใจ ไม่สบายใจจนไม่อยากเล่า ผมก็จะวาดรูป ไม่ก็ร้องเพลง ให้พวกมันไปตีความกันเอาเองว่าผมเครียดเรื่องอะไร โคตรติสท์เหี้ยๆ
ผมเดินขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้บนเวที หลังจากที่คุยกับพี่เจ้าของร้าน ซึ่งเขาเป็นพี่ชายแท้ๆของไอ้หนุ่มมันด้วย เราเลยชอบมานั่งแดกเหล้าร้านนี้ไง เผลอๆแดกฟรี
"อา สวัสดีมิตรรักแฟนเพลงทุกท่านนะครับ หลังจากที่ผมได้ไปโกนหนวดโกนเคราแล้วพี่คุณชายก็ไล่ผมออกทันที"
คำพูดอารมณ์ดีของผมทำเอาแขกหัวเราะลั่น บางคนชี้ไม้ชี้มือมาทางผม ประมาณว่า 'ก็ไอ้ห่านั่นไง มึงจำมันไม่ได้?'
"ครับ ผมผ้าใบคนเดิมที่หายไปนานแสนนาน เพราะช่วงนั้นผมกำลังตามพี่คนหนึ่งอยู่ ถ้าผมบอกชื่อไป ทุกคนต้องรู้จักเขาแน่ๆ ผมเลยไม่บอก หึหึ แต่ตอนนี้ผ้าใบคนเดิมกลับมาแล้ว แม้จะชั่วคราวเพราะงานที่คณะมันช่างเยอะซะเหลือเกิน"
"อะแฮ่ม วันนี้ผมจะมาร้องเพลงนะครับ ถ้าอยากฟังเพลงอะไรก็ขอกันขึ้นมาได้เน้อ แต่ไม่ร้องให้ ล้อเล่นครับ อะ ไปฟังเพลงกันเลยดีกว่าเนอะ....."
เริ่มร้องเพลงช้าๆ มันก็เป็นเพลงทั่วไปตามที่ร้านเหล้ามันร้องกันนั่นแหละครับ ร้องไปหลายเพลงเหมือนกัน
"อ่า เพลงนี้ก็ให้เป็นเพลงสุดท้ายของวันนี้แล้วกันนะครับ เพราะผมเริ่มหิวเหล้าแล้ว ชื่อเพลงว่า อย่าฝากชีวิตไว้ที่ฉัน ของวงSDFนะครับ"
ต่อให้รักกันเท่าไหร่ ต่อให้ใจเราสองใจ
มีคำว่ารักข้างในมากมาย
แต่แค่รักมันไม่พอ อยากจะขอให้เข้าใจ
ในสิ่งที่ฉันต้องทำลงไป
ไม่ใช่ฉันไม่ปวดใจ ไม่ใช่ฉันไม่รู้สึก
ไม่ใช่ส่วนลึก ฉันไม่ร้องไห้
แต่ว่าฉันนั้นรู้ดี ต่อจากนี้เป็นเช่นไร
ถ้าเราจะหนีและตามกันไป
ผมร้องเพลงไปเรื่อยๆ แต่สายตาดันไปเห็นพี่ซุสนั่งอยู่ที่โต๊ะในมุมมืด แม้จะมืด แสงจะน้อย ผมก็จำได้ว่าเป็นเขา พี่ซุสจ้องกลับมา ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมเชื่อ ว่าพี่เขารู้ ในสิ่งที่ผมกำลังสื่อ
ยกโทษให้ฉันเถอะที่รัก ยกโทษให้เรื่องในวันนี้
ฉันไม่ต้องการให้ใครมองเธอ เป็นคนไม่ดี
ขอให้ทุกเรื่องในวันนั้น เป็นความทรงจำแค่เราที่มี
แต่ในวันนี้
พี่ซุสบีบแก้วเหล้าในมือ จ้องผมเขม็ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาผม
อย่าเอาชีวิตเธอฝากไว้ที่ฉัน
พี่ซุสเดินเข้ามาเรื่อยๆ
อย่าเอาความฝันเธอมากอง อยู่ตรงนี้
เขาหยุดเมื่อเดินเข้ามาใกล้ผมพอควร
อย่าให้ชีวิตเธอพัง เพราะรักคำเดียวที่มี
เขาจ้องหน้าผมนิ่งๆ
สองเราวันนี้ ยังรักกันไม่ได้........
ผมร้องจบแล้วยิ้มให้พี่ซุส
"โอ้โห วันนี้มีรุ่นพี่ที่ผมปลื้มมาฟังเพลงที่ผมร้องซะด้วย สวัสดีครับพี่ซุส วันนี้มาคนเดียวหรอครับ โอ้ สาวของพี่ยังสวยเหมือนเดิมนะครับ ฮ่าๆ"
ท่าทางจะไม่ฮา พี่ซุสยังคงจ้องตาผมนิ่ง ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ คือคนอื่นๆเขาหันไปมองพี่ซุสหมดแล้วแหละ
"วันนี้หมดหน้าที่ของผมแล้ว ยังไงก็ขอ............"
"ถ้ามึงยังลูกผู้ชายพอ มึงก็จะนึกได้เอง ว่าสัญญาอะไรกับกูไว้"
พี่ซุสพูดด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบสุดๆ เรียบกว่าทุกๆวันที่เป็นอยู่ แล้วเดินออกไป ทิ้งให้ผู้หญิงคนนั้นวิ่งตามออกไป
ปล่อยให้ผมมองตามไปจนลับสายตา แล้วหันกลับมาฉีกยิ้มกว้างให้กับคนในร้าน
"ขอบคุณที่รับฟังนะครับ ถ้ามีโอกาส ผมจะขึ้นมาร้องใหม่เนอะ"
แล้วผมก็เดินลงมาจากเวที มองไปที่ประตูร้าน แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางความเงียบงันของพวกพี่ๆและไอ้เต้
"อะไรครับพี่ๆ? ผมร้องเพลงเพราะจนอึ้งแดกกันหมดเลยหรอ?"
Click for Episode 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3233456#msg3233456)
*********************************************************************************
โอ้โห นี่นอนหรือซ้อมตายยะ พึ่งตื่นนะเนี้ย ไม่คิดว่าจะตื่นเอาป่านนี้ โห รู้สึกผิดเลยค่ะ :o12:
-
อะไร สัญญาอะไรน้อ ลืมมมม
-
ผมนี่ปูพรหม นั่งรอทั้งคืนเลยคับ
เอ๊ะเหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่างสินะ
-
สัญญาว่าที่จะเป็นของพี่ซุสคนเดียวสินะ
-
เอ้าาาา รอเลยค่าาาา
จะเป็นไงต่อเนี่ย
-
พี่เทพโกรธผ้าหรออ่าาาาาาา
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
-
พี่ซุส อย่าโกรธน้องผ้าเลย น้องงานยุ่งอาจจะลืมก็ได้ :sad11: :sad11: :sad11:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่13 นี่เฮียวาดครับ เป็น..........
'ความกลัว ไม่ได้มีตัวตน อยู่ที่ไหน นอกจากในความคิด'
- เดล คาร์เนกี้ -
แกร๊กๆ ฟืดดดด~~.......
"เฮ้อ"
ผมถอนหายใจแล้ววางดินสอลง พิงพนักเก้าอี้ มองรูปวาดหลายรูปที่ปลิวไปมา
ไม่มีอารมณ์จะวาดเลยแฮะ ไม่ได้เจอกี่วันแล้วนะ นับจากวันที่เจอในร้านก็..............อืม.............5วัน
แค่5วันยังแผลงฤทธิ์ขนาดนี้นะพี่ซุส เชื่อเขาเลยจริงๆ
~เอ็งรักข้าไหม.......~
"อ่า ว่าไงวะ"
[เฮ้ย มึงอยู่หอใช่ปะ]
"เอ้า มึงถามแปลกๆ ไม่ให้อยู่หอ จะให้กูไปแฝงตัวตามเส้นด้ายหรือไง ไอ้ห่า"
[นั่นสิ เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหานะ อิอิ ไปค้างด้วย คิดถึงมึงว่ะ อยู่นี่แล้วอึดอัด น่าเบื่อ อยากด่าคน]
"เหอะๆ กูเข้าใจ ถ้ากูอยู่บ้านนะ กูไม่ทนหรอก เฉียดเข้ามาใกล้กูนิดเดียวกูปรายตามองอะ"
[เออ เอาเป็นว่า เดี๋ยวกูไปหาน๊า พรุ่งนี้มารับกูด้วย เดี๋ยวนั่งรถตู้ไป โอเค?]
"กูนึกว่ามึงจะนั่งเครื่องบินมาซะอีก"
[พ่อง แค่นี้แหละ]
พี่ชายสุดรักสุดสวาทของผมวางสายไปแล้ว ผมก็ออกไปยืนรับลมที่ระเบียง วาดรูปไม่ออก นอนก็ไม่หลับ........ชีวิตไอ้ผ้าเหมือนขาดอะไรไป หรือผมจะเอามือไปผูกไว้กับมือของอีกคน? ไม่สิ อาจจะเอาจิตวิญญาณของตัวเองไปผูกไว้กับเท้าเขามากกว่า หึหึ
อยู่ว่างไม่ได้เลยนะไอ้ผ้า หน้าเขาลอยไปลอยมาอย่างกับกระสือ เชอะ อย่าให้ผมเอาคืนบ้างนะ
จะว่าไปคืนนั้น พี่ซุสแกพูดถึงสัญญาหรือเปล่า? สัญญาอะไรน๊า?
หึหึ ผมไม่ใช่นางเอกนิยายแอ๊บแบ้วที่จะจำสัญยิงสัญญาไม่ได้หรอกนะ แต่แค่แปลกใจ ว่าอยู่ๆทำไมถึงพูดขึ้นมา ทั้งๆที่ตัวเองก็มีสาวในลิสเต็มไปหมด ชิ เห็นแก่ตัว คงจะเห็นว่าผมใช้ประโยชน์ได้ใช่ไหมล่ะ ถึงได้พูดทวงสัญญาขึ้นมา
ช่างแม่ง แดกเป็ดโปรแล้วไปนอนดีกว่า คิดจะเดินออกมาแล้ว ก็อย่าหันหลังกลับไปอาลัยอาวรณ์สิวะผ้าเอ้ย
.......................................
.......................................
"ฮายยยยยย น้องชายที่รัก คิดถึงกูไหม ตอบ!"
"ไม่ต้องมาใช้คำพูดวัยรุ่นเลยนะไอ้เฮียเวร"
"แล้วกูแก่ตรงไหนสัด ไปซะทีเหอะ จะยืนท้าแดดประเทศไทยอีกนานไหม?"
ไอ้สัดเฮียแม่งยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ขี้บ่นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคืออายุ! ผมหัวเราะขำๆ แล้วพามันกลับมาที่หอผม
พอปิดประตูได้แค่แว้บเดียว มันก็ก้มลงมาจูบผม ถ้าคนอื่นเห็นแม่ง คงจะคิดว่าคู่เกย์แหงๆ มันเป็นสันดานไปแล้วครับที่ว่าก่อนไปไหนหรือเจอหน้ากันต้องฝากจูบ คือตอนเด็กๆผมติดเฮียวาดมาก มันไปไหนผมก็ตามตูดมันตลอด มันเลยเป็นปัญหาเพราะตอนเรียนผมกับเฮียต้องเรียนกันคนละที่ไง(ผมกับมันอายุห่างกันตั้ง8ปี พ่อเคยเล่าให้ฟังว่ามีเฮียตอนอายุ16ตอนนั้นยังไม่พร้อมเลยครับ พอผ่านมา8ปี ชีวิตเริ่มพร้อม จึงผลิตผมออกมาอีกคน) ผมไม่ยอมให้มันไปเรียนจนมันหาวิธีขึ้นมา คือการฝากจูบ แบบว่า 'พี่ฝากจูบไว้กับผ้าใบ ตอนเย็นพี่จะกลับมาเอาคืนนะ' นั่นแหละครับ จุดเริ่มต้นของการฝากจูบ
"โอ้โหเฮะ วอชอิสดิส? นี่รูปใครเอ่ยน้องรัก?"
ไอ้เฮียวาดมันมองรูปวาดหลายๆรูปที่ปลิวไปมาอยู่บนเชือก แล้วหันมาถามผม ผมหันไปมองแล้วยิ้ม
"พี่ที่รู้จักอะ หล่อไหม?"
"อ่าห๊ะ ใช้ได้ ว่าแต่แค่พี่ที่รู้จักเร้อ~ รูปเขาห้อยเต็มไปหมด มึงแน่ใจหรอว่าไม่มีอะไรเกินเลย"
ไอ้พี่ชายตัวดีหรี่ตาจับผิดผม ผมหัวเราะในลำคอ
"ฉลาดไปแล้วมึงไอ้วาด"
"อ๊ะ แน่นอน กูมองรูปที่มึงวาด..........กูเห็นคำว่ารักเต็มๆเลยว่ะ"
"ไอ้สัดเฮียวาดดดดดดดด จะพูดทำเหี้ยอะไร กูอุตส่าเฉไฉไม่บอกรักให้คนอ่านเขาหงุดหงิด มึงนี่มัน!!!!"
ผมชี้หน้าไอ้วาด มันก็หัวเราะทะเล้นได้อีก ควายยย!!
"อะๆ มึงเลิกเขินได้แล้วน้องรัก มาโม๊ะ กูหิวข้าว นานๆได้เข้าเมืองหลวงซะที พาไปแดกอะไรแพงๆหน่อยสิ!"
ผมเบะปาก หมันไส้คนรวย คือไอ้พี่วาดมันค่อนข้างมีตังค์ครับ เพราะมันเปิดโรงเรียนสอนวาดรูป ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุ25 โว๊ะ! มึงจะเก่งไปไหน
ผมขับรถมอเตอร์ไซค์ของผม(ทุกคนคงลืมไปแล้วว่าไอ้ผ้ามีฟีโน่สีฟ้าอยู่1คัน)พาไอ้คุณชายไปที่ห้าง แม่ง เดินกับมันทีไร ไม่วายโดนสายตาแปลกๆมองมาทุกที
กูเป็นพี่น้องกัน เดินกอดคอกอดเอวกัน มันไปหนักหัวพวกมึงหรือครับ? สาดดดดด เลิกมองได้แล้ว เดี๋ยวกูซื้อเสื้อสกรีนคำว่า พี่น้องกันนะไอ่สาด มาใส่แม่งชิบ!!
"เลิกทำหน้ายับได้แล้วไอ้ห่าผ้า เขาจะมองอะไรก็เรื่องของเขา สิทธิ์ของเขา ตาของเขา"
มึงใจเย็นมากครับไอ้พี่ห่า สายตาที่แปะคำว่าเสือกตัวโตๆที่พุ่งมาใส่นี่ มึงไม่สะเทือนเลยใช่ปะ? พวกที่มองดีๆกูก็ไม่ว่า ไอ้พวกที่ใช้สายตาเหยียดๆนี่คือ?
"เออ งั้นไปแดกข้าวก่อน เดี๋ยวกูพาไปซื้อของต่อ"
มันว่าแล้วลากผมเข้าร้านอาหารอิทาลี่(อย่าลืมการออกเสียงครับ)ผมมองแล้วก็อดนึกถึงเขาไม่ได้ หึหึ จำแม่นเลยนะนั่น
"โอ้โหย ไอ้ผ้าๆ"
ไอ้พี่วาดมันกวักมือเรียกผมให้เงยหน้าจากจานสปาเก็ตตี้ตรงหน้า แล้วชี้ไปที่ข้างหลังเฉียงๆกับผม
"อะไรวะเฮีย เจอชมพู่อารยาหรือไง"
ผมยิ้มขำ แต่พอมองไปตามที่พี่มันชี้ก็ค้าง ยิ่งกว่าชมพู่อีก สำหรับกู นั่นมันแห้ว!!! ก็จะใครซะอีก นอกจากเทพบุตรที่ผมไม่ได้เจอหน้ามา5วัน
"หล่อเนอะ"
ผมหันกลับมาแดกต่ออย่างไม่สนใจ จะให้ผมสนใจอะไรล่ะครับ โอ้ยยย เสียใจหรอ เปล่าเลย ผมชินโคตรๆ ตาผมมันชิน แต่ใจผมนี่สิ หึหึ น้ำเน่าได้โล่เลยผ้า
"เขามากับผู้หญิงนะเว้ย"
"สิทธิ์ของเขา ตัวของเขา" ผมย้อนคำของมัน
"แต่มึง........."
"กูไม่เกี่ยวดิเฮียวาด ไม่ได้คิดจะสานต่ออะไรด้วย กูแค่ขอให้พี่เขาเป็นนายแบบวาดรูปให้ เสร็จงานก็แยกย้าย"
"ไอ้ผ้า มึงบ้าหรอวะ นั่นคนที่มึงชอบนะ นี่คนแรกของมึงเลยนะไอ้ผ้า!!!!"
"เฮีย สมมติมึงชอบเทพีอโฟรไดท์ มึงจะทำยังไงล่ะ"
"บ้า เทพีอโฟรไดท์มีจริงที่ไหน แต่นั่นมันคนตัวเป็นๆนะเว้ย มึงมีโอกาส"
"มีโอกาสอะไรล่ะเฮีย..............นั่นเทพซุสเลยนะ"
"เฮ้ย 2ชุดนี้สวยปะวะ?"
ไอ้พี่วาดหันมาชูชุดผู้หญิง2ชุดให้ผมดู
"ไม่รู้ดิ สวยมั้งเฮีย กูไม่ใช่ผู้หญิงนิ"
ไอ้เฮียมันพยักหน้าแล้วหันไปส่ง2ชุดนั้นให้พนักงาน แล้วบอกว่า 'เอาสองชุดนี้ครับ' (สงสัยซื้อไปฝากน้องๆข้างบ้านที่ขอนแก่น)
"เฮ่ยยยย มึงเป็นไร ซึมกว่าส้วมที่ห้องอีก"
"อะไร ซึมอะไร มึงจะให้กูวิ่งร่าเริงเต้นแร้งเต้นกาหรือไง ปัญญาอ่อน"
"เอ้า ก็ปกติมึงไม่เป็นแบบนี้ โหแม่ง จะเศร้าเหี้ยอะไรนักหนา คืนนี้กูพาไปเลี้ยงเหล้า"
"มึงพูดแล้วนะไอ้เฮีย"
"เออ โทรชวนไอ้เต้ไปด้วยก็ได้ เพื่อนมึงมีกี่คนมึงโทรเรียกมาให้หมดเลย"
"แม่ง กูเบื่อคนรวย"
ผมพูดยิ้มๆ แหม อันที่จริงมีพี่รวยมันก็ดี หอที่ผมอยู่ก็เงินมันนั่นแหละ หอดีด้วย มีแอร์ ห้องกว้าง สะอาด ระบบรักษาความปลอดภัยก็ค่อนข้างดี
"เออ ก่อนที่กูจะมาที่นี้นะ กูเข้าไปหาพ่อกับน้า แจ็คพอต อีเวรนั่นอยู่ด้วย พอมันรู้ว่ากูจะมาหามึง แม่งทำเป็นจะมาด้วย อยากขอโทษ กูนี่โคตรหมันไส้มันเลย"
พอช็อปเสร็จมันก็กอดคอผมเดินเม้าออกมา
"เหอะ กูไม่มีทางให้อภัยมันหรอก"
"เออ บ้านผัวมันก็มี มาทำห่าอะไรไม่รู้ที่บ้านพ่อทุกวัน"
ผมส่ายหัวกับคำพูดนั้น หมายถึง เลิกพูดถึงเหอะ
คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ เมื่อปิดเทอมครั้งล่าสุด(ปิดเทอมใหญ่นะ)ผมกลับบ้านที่ขอนแก่น แล้วพอดีกับไอ้พู่กันน้องสาวผมเนี้ย มันทะเลาะกับแม่สามีมัน มันก็เลยหนีกลับมาที่บ้านพ่อแม่(ซึ่งผมกับไอ้เฮียวาดก็อยู่ด้วย)มาถึงก็เฮิร์ทหนักมาก มันทั้งด่าทั้งแช่งตระกูลผัวมันสารพัด(ตระกูลผัวมันเป็นเจ๊กครับ คนจีนทั้งบ้าน)
พวกผมก็ไม่รู้จะทำยังไง พู่กันมันมีลูกแล้วด้วย(เพราะมันท้องไง มันเลยได้แต่งงาน)มันจะเอาลูกมาด้วย แต่แม่ผัวมันไม่ยอม บอกว่าถ้าจะเอาลูกต้องขึ้นศาลเอาเงินมาสู้ คือเงินพวกเราก็มี แต่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โตเพราะไหนๆก็คนกันเอง เลยไม่สู้
ผมกับเฮียวาดพามันไปเที่ยวทะเลเพื่อให้มันหายเศร้า มันก็ยืนยันหนักแน่นว่าถ้าไอ้โตส(ผัวมัน)ไม่มารับ มันก็จะไม่กลับ
พอไปๆมาๆมันก็บอกว่า มันจะไม่กลับไปอีกแล้วแน่นอน ต่อให้ไอ้โตสยกโคตรมันมารับ ไอ้พู่กันก็จะไม่กลับไป
คือมันพลิกลิ้นไปมาจนพวกผมเอาใจไม่ถูก แม่งโคตรน่าโมโห แต่ตอนนั้นพวกผมก็ช่วยมันเต็มที่นะ พ่อแม่ก็ปลอบใจมัน(แม่ใหม่ของผมสนิทกับไอ้พู่มาก! คงเพราะเป็นผู้หญิงด้วยกัน เขาเลยให้ท้ายไอ้พู่มากเป็นพิเศษ) บอกว่าถ้าพู่จะไม่กลับก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จากที่เป็นเรื่องเล็กๆในตอนแรก
แล้วผัวมันก็โป๊ะแตก กับคำพูดของไอ้พู่ที่ว่า 'ยกมาทั้งโคตร กูก็ไม่กลับ' ผัวมันเลยบอกกับมันว่า 'ไม่ต้องกลับมาแล้ว ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า ไม่ต้องมาเหยียบที่นี้ จะแต่งงานใหม่'
คือพวกผมนี่โมโหทั้งบ้านเลย พ่อนี่น็อตหลุดเลยครับ โมโหมาก พวกผมพยายามปลอบใจมัน คือมันต้องการอะไร พวกเราสรรหามาให้มันหมด แต่มันก็ไม่ดีขึ้น เอาแต่เศร้า ใจผมไม่อยากให้มันกลับไปแล้ว ในเมื่อผู้ชายมันพูดแบบนั้นแล้วเราจะกลับไปทำห่าไรวะ กลับไปก็เหมือนกราบตีนอ้อนวอนมัน
ในที่สุดมันก็บอกกับพวกผมว่า เดี๋ยวจะกลับไปเอาของที่บ้านผัวมัน แล้วไปคุยด้วยว่าโตสมันจะแต่งงานใหม่จริงๆไหม ถ้าจริง มันก็จะมาอยู่กับพ่อแม่ แต่ถ้าไม่จริง มันจะกลับไปอยู่กับโตส โดยอ้างว่าทำเพื่อลูก แต่ผมปิดตามองก็รู้ว่ามันอยากคืนดีกับผัวมัน(ก็คือเป็นการง้อเขาดีๆนี่เอง)
ใครๆก็รู้ว่ามันอยากกลับไปใจจะขาด ทำเป็นเก่งให้เขาง้อ แต่สุดท้ายต้องง้อเขาอยู่ดี
สรุป.......มันก็กลับไปอยู่กับผัวมันอย่างมีความสุข ย้ำชัดๆว่า 'มีความสุข' ลืมพวกผมที่คอยช่วยเหลือมันซะสนิท ไม่มีการขอโทษขอโพย หรือขอบใจอะไรพวกผมสักคำ คิดภาพตามถ้าคุณเป็นผม ตอนมันมีปัญหามันมาหาเรา แต่พอมันดีกัน พวกเราหมาเลยครับ
และมันก็หายไปจากสารบบชีวิตของผมเหมือนคนยืมตังค์แล้วไม่มีจ่าย หายแบบไร้ร่องรอย ผมนี่น้อยใจมันโคตรๆ มันไม่เคยติดต่อมาเลยแต่เฟซบุ้คของมันยังคงอัปเดตตลอดเวลา
และ....................
เรื่องมันปะทุขึ้นมาอีกครั้งเมื่อผม(ผู้ซึ่งไม่รู้หอกเหวสิ่งแวดล้อมอะไรเลย)ไปเจอข้อความที่มันโพสต์ในเฟซบุ้ค(เมื่อก่อนผมเล่นเฟซบุ้คนะ)ว่า 'รักท็อป' ความคิดของผมแบบ ห่าสัด มึงไม่มีเวลาขอโทษพี่มึง แต่โพสรักผู้ชายได้? แล้วผัวชื่อโตส แต่แม่งโพสรักท็อปคือระ? ผมเลยด่ามันซะ สรุป............มันโพสต์รักท็อปบิ๊กแบง หน้าแตกไม่เท่าไหร่ แต่ประโยคที่แม่งตอบกลับผมมาหลังจากที่ผมบอกมันไปว่า 'มึงคิดจะขอโทษพวกกูบ้างไหมที่มึงทำให้พวกกูวุ่นวายกันขนาดนี้' แม่งโคตรน่าเสียใจอะ
มันบอกผมว่า 'เรื่องของมึง ถ้าคิดได้แค่นั้นก็เรื่องของมึง กูคิดว่ามึงจะเข้าใจกู มึงไม่เคยสนใจใครทั้งนั้น'
ผมเสียใจนะพออ่านประโยคนี้ คือ กูไม่สนใจใครตรงไหน พอมันมีปัญหาผมรีบช่วย มันโดนแม่ผัวด่า ผมก็โกรธแทน ด่าแม่ผัวมันจนเขาเกลียดผมทั้งตระกูล แต่พอมึงมีความสุขมึงพูดแบบนี้หรอ? พอมึงโอเคกับผัวมึงแล้ว มึงก็เอากูไปนินทาให้แม่ผัวมึงฟังหรอ? มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่น แต่เพราะมันคือคนที่ผมรักและแคร์มากไงครับ ผมเลยรู้สึกเสียหลักแบบนี้
ตอนนั้นว่าเจ็บแล้ว แต่มันยังมีที่เจ็บกว่านี้ครับ
ผัวมันก็ด่าผมเหมือนกัน
ประโยคของผัวมันคือ
'กูทำให้พู่มีความสุขได้ โดยที่ไม่ต้องมีมึง กูไม่ให้เมียกูไปง้อคนอย่างมึงหรอก ที่ไหนที่มีมึง กูจะไม่พาเมียกูไป เรื่องแค่นี้มาตัดพี่ตัดน้อง กูว่ามันไม่ใช่ สันดานแบบนี้หมามันทำกัน คนแบบมึงไม่สมควรเป็นคน' และอีกบลาๆ มากมายจนผมจำไม่หมด ประโยคเด็ดที่ทำผมเจ็บจนถึงขั้นโคม่าก็ประมาณนี้(ซึ่งผมกับไอ้โตสก็สนิทกันพอควรเลยครับ) จากนั้น ผมก็ตัดขาดจากพวกมัน
หึหึ
แม่งมีการไปตีบทโศก หลั่งน้ำตาพร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ผัวมันฟัง โดยให้ตัวเองดูดี และไม่ผิดเหี้ยอะไรเลย.........กูผิดเต็มๆ ทุกคนรุมด่าผมเป็นคอมโบ้ ทั้งเพื่อนมัน เพื่อนผัวมัน แม้กระทั่งแม่ผัวมัน กูโดนจัดหนักจัดเต็ม กลายเป็นตัวเหี้ยที่ไม่ยอมให้อภัยน้องตัวเอง
แม่งเจ็บสัดๆ มันยังมีหน้ามาบอกให้พ่อแม่ผมช่วยเกลี่ยกล่อมผมให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม
ถ้ามันตบหน้าผม10ทีแล้วมาขอโทษ ผมอาจจะให้อภัยมัน แต่นี่ผมทำร้ายผมด้วยคำพูด เจ็บนี้ไม่ลืมอะ จริงๆ
ผมไม่ต้องการให้มันมาง้อผมแบบเริศหรูอะไร ผมแค่อยากให้มันรู้สึกผิดบ้าง บอกแค่ว่า เออ กูขอโทษที่ไปทำให้มึงกับพ่อแม่วุ่นวาย เท่านั้นแหละ ผมก็ให้อภัยมันแล้ว แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วจริงๆ
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วไม่ทนคือไอ้ผ้าคนนี้นี่แหละ เจ็บมากด้วย แค่หน้ามันผมยังไม่อยากจะเห็น
"ผ้าๆ ท่านเทพจ้องมึงเป๋งเลยว่ะ"
ไอ้เฮียวาดที่กอดคอผมอยู่ เขย่าไหล่เรียกสติผมเบาๆแล้วพยักเพยิดไปอีกฟากของห้าง
อ่า มองอยู่จริงๆด้วย จ้องเขม็งเลยแฮะ จ้องแบบนี้ เดินมาถีบยังรู้สึกดีกว่าเลย
"เออ ช่างเขาเหอะ เขาอาจจะมองร้านไอติมข้างหลังนี่ก็ได้ ไปๆ มึงน่าจะไปนอนพักได้แล้ว มาถึงก็ช็อปเอาๆ"
"เออคร้าบบบบ มึงจะเป็นน้องหรือเมียกูเนี้ย สั่งกูจัง"
ยัง ยังมีหน้ามาหอมแก้มกูอีก ไอ้พี่เวร ผมส่ายหัวกับการกระทำของมัน(เคยตัวไง ทำตั้งแต่เด็กๆ)
พอกลับมาถึงหอ ไอ้พี่เฮี้ยก็จับจองห้องนอนของผมเป็นที่เรียบร้อย ปล่อยให้ผมจัดข้าวของของมันเข้าที่ แม่งใช้กูเป็นเบ๊เลยนะ อยู่ที่ไหนก็เป็นเบ๊ เฮ้ออออออออ ชาติที่แล้วผมเป็นอีเย็นหรือเปล่าเนี่ย =_=
*
*
*
*
*
*
*
*
*
-
*
*
*
*
*
หนึ่งทุ่มตรง ผมขับรถพาไอ้พี่เฮียวาดมาที่ผับที่นัดกับพวกไอ้เต้กับพี่พลับไว้ ไม่ใช่ร้านของพี่คุณชายนะครับ(ชื่อพี่ไอ้หนุ่มไง)
เป็นผับที่มีระดับขึ้นมานิดหน่อย มีสองชั้น
เฮียวาดมันจองห้องวีไอพีไว้ด้วยแหละ ผมโทรไปบอกพวกนั้นว่าถึงแล้ว แล้วก็มานั่งจ้องตากับไอ้พี่เฮี้ยต่อ
"มีคนชมว่ามึงสวยบ้างป่าววะ"
คำแรกของเฮียวาดที่เข้ามานั่งทำเอาผมอยากถีบแม่งให้ทิ่มจริงๆ มึงหล่อมึงก็เอาปมด้อยกูมาพูดได้สิ!
"ไอ้เฮีย พูดขึ้นมาทำหอกอะไรวะ"
"กูพูดจริงๆ ยิ่งไว้ผมยาวด้วย กูว่ามึงน่าจะไปตัดผมให้สั้นลงอีกหน่อยนะผ้า"
มันว่าแล้วย้ายมานั่งข้างๆผม แถมกอดเอวผมอีกต่างหาก อือ คนอื่นเขาคงคิดไปถึงอัปกานิสถานแล้วล่ะ
"กูชอบผมยาวอะ เซอร์ดี"
"นี่ไม่เซอร์นะ เหมือนราพันเซลอะมึง"
"ไอ้เฮียนี่!!! -*-"
มันหัวเราะกับท่าทางงอนตุ้บป่องของผม เขาหน้ามาซุกกับซอกคอผมอีกตั้งหาก ไอ้สัด จะหัวเราะอะไรนักหนา กูจี๋!!!!
"เอ่อ..........ผ้า รอกู นะ........นานไหม?"
พี่พลับตาโต พูดกับผมตะกุกตะกัก ผมถอนหายใจ
"ไม่นานครับ แล้วไอ้เต้อะ ไม่ได้มาพร้อมกันหรอพี่"
ผมถาม พี่พลับนั่งลงตรงข้ามผม พร้อมกับเฮียเป้นั่งลงข้างๆ หน้าตายังตะลึงอยู่เลยน่ะ เฮียวาดหัวเราะขำกับท่าทีของพี่ๆ มันกระซิบข้างๆหูผม
"มึงไม่ต้องบอกนะว่ากูเป็นพี่มึง เห็นหน้าพวกมันแล้วกูฮาว่ะ อยากแกล้ง"
"เอ้า แล้วจะให้กูบอกพวกเขาว่าอะไรอะ"
"เออ เดี๋ยวกูจัดให้มึงเอง"
ผมพยักหน้าเออออไปกับมัน อยากทำอะไรก็ทำเหอะ มึงเก็บกดมานานแล้วใช่ไหม
"สวัสดีครับ"
เฮียวาดยิ้มทักทายไอ้เฮียเป้กับพี่พลับ พี่สองคนก็เอ๋อๆ ดึงสติกลับมาแทบไม่ทัน
"อะ.......สวัสดีครับ พลับครับ"
"อ่า ชื่อเป้ครับ"
แล้วทั้งสองก็ฉีกยิ้มแห้งๆมาให้เฮียวาด
"พี่ชื่อวาดครับ"
"อ๋อ คงจะเป็นพี่ชายไอ้ผ้าใบใช่ไหมครับ?"
เฮียเป้ยิ้มโล่งอก เฮียวาดยิ้มขมวดคิ้วน้อยๆ ก่อนจะหันมาหาผม
"บอกเขาว่าพี่เป็นพี่ชายหรอครับผ้า......."
เอ่อ ผมนั่งเอ๋อกับไอ้เฮียวาดที่มันทำหน้าน้อยอกน้อยใจ คือเฮียเป้กับพี่พลับยังไม่เคยเจอเฮียวาดครับ แล้วผมไม่เคยบอกด้วยว่ามีพี่ชาย
"เอ่อ.........ผมไม่ได้บอกนะครับ"
กูก็เล่นกับเขาอีก เออดี สองพี่น้องแห่งทุ่งเลี้ยงแกะ แง่วววว
เฮียวาดยิ้มกว้าง ก้มลงมาหอมแก้มผมฟอดดดดด ยิ่งทำให้มนุษย์สองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามนั่นเอ๋อแดกเข้าไปใหญ่
"พี่ก็ว่าแบบนั้นแหละ"
"ผ้า นะ.........นี่อะไรเนี้ย?"
พี่พลับชี้มาที่ผมสลับกับเฮียวาดด้วยความอึ้งโคตรๆ ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ
"มาแล้วววววววว รอนานไหม......."
ไอ้เต้วิ่งลั้นลาเข้ามาอย่างอารมณ์ดีโคตรๆ แต่ก็หยุดแล้วจ้องหน้าเฮียวาด มันเผยยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นเฮียวาดจริงๆ (เพื่อนผมมันรู้จักเฮียวาดทุกคนครับ เพราะเราคบกันมาน๊านนาน)
"เฮียวาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โหยยยยย คิดถึงอะ เป็นไงบ้าง มาเยี่ยมผ้ามันหรอ"
"อ่าห๊ะ แล้วเอ็งเป็นไงบ้าง อยู่กับผ้า ผ้ามันดื้อไหม"
"โหย ไม่ดื้อเลยเฮีย วางใจได้ อยู่กับผม ไม่นอกลู่นอกทาง"
เฮียวาดยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นไปกระซิบกระซาบอะไรกับไอ้เต้ ไอ้เต้ทำหน้าแปลกใจ ก่อนจะพยักหน้า
"แล้วนี่ หนุ่มกับเอมไม่มาหรอ?"
เฮียถามแล้วมองไปข้างหลัง
"มาดิเฮีย เดี๋ยวก็ตามมา พี่พลับเฮียเป้ หวัดดีครับ เป็นไรทำหน้าแปลกๆ อย่าบอกว่าไอ้ผ้ายังไม่แนะนำเฮียให้รู้จักนะ อะๆ เดี๋ยวผมแนะนำให้รู้จัก นี่เฮียวาดนะครับ"
"เออ ที่อยากรู้คือสถานะว่ะ"
เฮียเป้มันว่า เฮียวาดหัวเราะในความตรงไปตรงมา
"สถานะหรอ อืม.......เอาเป็นว่าเฮียวาดเป็นคนจ่ายค่าเทอม ค่าห้อง และค่าแดกของไอ้ผ้ามัน แบบนี้เคลียร์ไหมอ่า"
ไอ้เต้ทำหน้าแอ๊บแบ้ว มึงพูดจงใจให้เขาเข้าใจผิดกันใช่ไหมเต้
"หึหึ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกครับ พี่อายุ27 เรียกพี่วาดก็ได้นะ"
"อะ.......อ่อครับ พี่วาด"
แล้วทั้ง3คนก็นั่งคุยกันอย่างถูกคอ ซึ่ง........ไอ้ท่าทางเกร็งๆเมื่อกี้หายไปไหน แหม
"นี่อะไรเนี่ยผ้า อยู่ๆเฮียเขานึกคึกอะไรอยากแกล้งพี่ๆวะ"
ไอ้เต้มันกระซิบถาม เหล้านี่ถูกเรียงรายมาวางบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วครับ ไม่ต้องห่วงว่าจะเหงาปาก
"ไม่รู้ว่ะ สงสัยอยู่บ้านเก็บกดมั้ง"
ผมตอบขำๆ ไอ้เต้มันพยักหน้า ทำหน้าส้นตีน
"อ่าว มากันแล้วหรอค่า รอเอมมี่นานไหมเอ่ยยยยย วันนี้เอมมี่พามาร์กมาด้วยยยย"
"ช่ายยยยยย และวันนี้มีเซอร์ไพรส์ พี่ติว พี่เทส และ............เทพซุสของอีผ้าก็มาด้วยยยยยยยย"
"เหี้ย!!!!!!"
พี่พลับกับเฮียเป้ตะโกนพร้อมกันเมื่อไอ้หนุ่มพูดจบ เฮียวาดคิ้วกระตุก หันไปมองอีเจ๊เอมกับไอ้หนุ่มช้าๆ พี่พลับกับเฮียเป้มองเฮียวาดหน้าตื่น(พวกพี่เขาคิดว่าผมกับเฮียวาดมีซัมติ้งกัน เลยตกใจที่พี่ซุสขวัญใจไอ้ผ้าก็มาแจมด้วย คงจะกลัวว่าเฮียวาดกับเทพของผมจะตีกัน)
"อ่าว หนุ่ม เอม กว่าจะมา เหล้าจะหมดเป็นกรมแล้ว"
เฮียวาดทักอีสองซี้ด้วยใบหน้าที่แย้มยิ้มสุดๆ อารมณ์ดีเหมือนถูกหวย(เฮียวาดรู้จักกับไอ้หนุ่มและเอมตอนพวกผมอยู่ปี1ครับ)
"เฮียวาดดดดดดดดดดดด เอมคิดถึงมากๆ มามะ ให้เอมจุ๊บๆซะดีๆ กิกิ"
"บ้าหรอเอม แฟนเรายืนทำหน้าถมึงทึงจะกินหัวเฮียอยู่แล้ว แล้วเมื่อกี้หนุ่มว่าพาใครมานะ?"
"หวัดดีครับเฮียวาด นี่พี่ที่มหาลัยครับ พี่ติว พี่เทส แล้วก็เอ่อ..........พี่ซุส"
เฮียวาดยิ้ม มองไปที่สามคนหลังที่ยืนทำหน้าแตกต่างกันไป
"นั่งก่อนสิครับ"
เฮียเชื้อเชิญ แต่ทำไมพี่ซุสต้องจ้องผมขนาดนั้นด้วยวะ?
เฮียขยิบตาให้ไอ้เต้ มันพยักหน้าแล้วกระซิบกระซาบอะไรสักอย่างกับอีเจ๊เอมและไอ้หนุ่ม
เอ่อ.........ภาษามอสหรอ? สื่อสารกันทางจิตก็เข้าใจ?
"ไม่คิดว่าเฮียวาดจะมาด้วย เลยชวนพี่ซุสมาด้วยอะ ไม่เป็นไรเนอะ"
อีเจ๊เอมมันทำหน้าเสีย ส่งสายตาขอโทษมาทางผม ผมก็งงสิ มึงต้องการอะไรจากกู?
"แล้วไงวะ เฮียมาแล้วไง พี่ๆมานั่งสิครับ ยืนกันเป็นบอยแบนด์เลยนะ"
ผมยิ้มแซว พี่ติวขมวดคิ้วมองผมอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวข้างๆเฮียเป้ พอพี่ติวมานั่งข้างเฮียเป้ พี่พลับที่นั่งข้างเฮียเป้อีกฝั่งก็เขยิบตัวหนีมาชิดเฮียวาด(โต๊ะเป็นตัวยูครับคือนั่งตรงไหนก็ไม่ไกลกันแน่นอน อบอุ่น ไม่กลัวหนาว)
พี่เทสกับพี่ซุสก็เดินมานั่งเหมือนกัน แล้วใครให้พี่ซุสนั่งข้างกู? 5วันที่กูอดทน กูทำเพื่ออะไร ในเมื่อวันที่6ก็มีพี่ซุสตัวเป็นๆมานั่งข้างๆแบบแนบชิดกูขนาดนี้ อยากจิคราย T T
เฮียวาดหันมามองผมที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ข้างๆ ก็ดึงผมเข้าไปกอดเต็มรัก พี่ติวนี่มองผมตาขวางเลย เชี่ยยยยยย ทำไมอยู่ๆถึงกลายเป็นแบบนี้ครับพี่ติววววววว
"หนาวหรอผ้า เอาเสื้อเฮียไปใส่นะ"
ว่าแล้วก็ถอดเสื้อแขนยาวมาใส่ให้ผม เอ่อ............ทำไมรู้สึกว่ามันหนาวๆเย็นๆกว่าเดิมวะ วูบๆวาบๆแค่ฝั่งเดียวซะด้วย กูอยากร้องไห้
พี่ๆเขาก็นั่งคุยกันไปครับ แต่ทำไมกูรู้สึกถูกจ้องวะ พอเงยหน้าไปมอง ก็แน่นอน พี่ซุสจ้องผมจนหน้าผมพรุนหมดแล้วเนี้ย แต่อีกสายตานึง ถัดจากพี่เทส ไม่สิ ไม่ใช่เจ๊เอม...........พี่มาร์ก? ผมจ้องหน้าเขาสักพัก ก็หันหนี แววตาแม่ง โลมเลียลามกยังไงไม่รู้
"ผ้าใบอยากเมาไหมครับ เฮียจะสั่งน้ำอัดลมให้"
"เหอะ ใจง่ายไปหน่อยมั้ง อาทิตย์ที่แล้วตามตูดเพื่อนกูต้อยๆ พอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง ดีจริงๆ คนมันสวยนี่หว่า"
พี่ติวมองมาที่ผมด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม ก่อนจะยกเหล้าดื่ม ผมกำมือแน่น
แต่ไอ้ที่ว่าคนมันสวยนี่คืออะไรวะ?
"ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ พี่ซุสเองเขาก็มีแฟนอยู่แล้วเหมือนกัน"
อีเจ๊เอมมันเชือดเฉือนกลับทันที พี่ติวหัวเราะในลำคอ
"คนไม่รู้ มันก็พูดแบบนี้แหละ"
"เอ๊ะ ทำไมหรอ ผ้าใบชอบซุสหรอครับ?"
ผมหันไปมองเฮียวาด อะไรของมึงอีกไอ้เฮีย อะไรของมึงงงงงง ไปต่อยกะกูหลังร้านไหมเฮียยย
"เฮียวาด เงียบปากไปเลยไป ใครสั่งให้พูด"
เกือบหลุดด่าออกไปแล้วไง แม่ง พูดอะไรของมึงเนี่ย
"เฮียขอโทษๆ"
ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้เฮียที่ยิ้มทะเล้นให้ผม ชิส์!
"แม่ง.........."
"ไอ้ติว"
พี่ติวมันกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พี่เทสเรียกไว้
"มึงควรจะให้เกียรติพี่วาด ยังไงเขาก็อายุมากกว่า"
"โอ้ย ไม่เป็นไรหรอกเทส พี่ไม่ถือ ติวมีอะไรจะพูดกับพี่หรือเปล่าครับ?"
เฮียวาดหันไปบอกพี่เทส ก่อนจะหันไปพูดกับพี่ติว
"เปล่าครับ ผมแค่หมันไส้ ไอ้พวกที่ชอบหักหลังเพื่อนผม"
"พูดก็พูดไปเถอะครับพี่ติว ใจเย็นๆนะครับ เผื่อพี่กำลังเข้าใจผิด คือผมกับพี่ซุส ไม่ได้เป็นอะไรกันครับ ไม่เคยเป็นอะไรกันด้วย แฮะๆ ขอโทษนะครับที่ไปเสนอหน้าใกล้ชิดพี่ซุสมากไปเลยทำให้เข้าใจผิด"
"ผ้า.........."
พี่พลับเรียกผมเสียงแผ่ว ในกลุ่มที่นั่งสุมๆหัวกันอยู่เนี้ย มีทั้งหมด5คนที่รู้ว่าผมชอบพี่ซุส 1เฮียเป้ 2พี่พลับ 3ไอ้เต้ 4เฮียวาด และ5ผมเอง พวกเขาคงรู้ว่าพูดแบบนั้นผมคงปวดใจไม่น้อย แต่เรื่องนี้ไอ้ผ้าผิดหรอครับ พี่ซุสแม่งเปลี่ยนหญิง ยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงใน เป็นใครก็ไม่ทนเนอะ
"เปลี่ยนเรื่องเถอะครับ เหล้าจืดหมดแล้ว"
"ว่าแต่ น้องผ้ากับพี่วาดนี่ เป็นอะไรกันหรอครับ"
ไอ้พี่มาร์กที่นั่งจ้องผมมานานพูดขึ้น
"อือ..........น้องผ้าจะให้พี่เป็นอะไรดีเอ่ย"
แม่งไม่ต้องมาทำเล่นหูเล่นตาเลยสัดดด เฮียวาดแม่งกวนตีน
"พี่วาดสนิทกับน้องผ้ามากเลยนะครับ"
พี่เทสพูดยิ้มๆ คือในกลุ่ม3บอยแบนด์ เหมือนจะเป็นพี่เทสนี่แหละคบได้สุด ใจเย็นสุดแล้ว อย่างไอ้พี่ซุสแม่งก็เย็นเยียบน้ำแข็งเกาะ พี่ติวแม่งก็โมโหร้าย ใจร้อน
แต่ละคน............=_=
"ก็สนิทอะครับ อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันมาแล้ว"
อันนี้เรื่องจริงครับ ไม่ได้โกหก อืม จะว่าไปเฮียวาดก็ตอบตามความจริงทั้งนั้น ไม่มั่วสักข้อ
"อ๋อ งั้นหรอครับ"
แล้วเฮียเป้ เฮียวาด พี่เทส ไอ้หนุ่ม เจ๊เอมก็ฝอยกันต่อ ทำให้บรรยากาศในวงเหล้าแห่งนี่ไม่อึดอัดเหมือนตอนแรก
แต่สำหรับผม.........
อึดอัดเหมือนเดิม โดนทั้งพี่พลับ พี่ติว พี่ซุส แล้วก็พี่มาร์คจ้องขนาดนี้ กูอยากร้องไห้แล้วสัด
หมับ
มือของผมที่กำแน่นอยู่ โดนมือใหญ่ของบางคนคว้าหมับ ผมเงยหน้ามอง
"พี่ซุส?"
เขาไม่พูดอะไรกับผม ลากผมออกมาจากตรงนั้นทันที
"ไอ้ซุส มึงจะไปไหน?"
พี่ติวถามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม พี่ซุสไม่ตอบ ทำท่าจะลากผมออกไป
"กูไปด้วย!"
พี่ติวพูดอย่างโมโห
"จะอะไรนักหนาวะไอ้ติว มึงก็ให้มันได้คุยกันสิ หัดฟังความคิดของคนอื่นบ้าง เข้าข้างแต่เพื่อนตัวเอง"
พี่พลับพูดกับพี่ติวนิ่งๆ พี่ติวมองหน้าพี่พลับทำท่าจะพูดอะไร แต่ก็เงียบ
พี่ซุสลากผมออกมาที่หน้าผับ ไปในมุมที่คนไม่พลุกพล่าน เขายืนจ้องหน้าผมเงียบๆ ผมก็ได้แต่หันไปมองทางอื่นเพื่อหลบสายตา
"..........."
"..........."
เฮ้อออ~ ผมถอนหายใจ หันกลับไปมองดวงตาสีดำสนิทที่ผมหลงไหลตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น เหมือนหลุมดำขนาดใหญ่ในอวกาศ...............
"พี่ซุส มีอะไรหรือเปล่าครับ"
ผมพูดแล้วแถมยิ้มกว้างๆอีกหนึ่งดอก เขายังไม่พูด ผมก็ยิ้มสู้
"ถ้าไม่มีอะไร ก็กลับเข้าไปข้างในเถอะครับ"
"ทำแบบนี้ทำไม....."
พี่ซุสพูดด้วยเสียงทุ้มที่ผมคิดถึง ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้าง
"ทำอะไรครับ?"
"มึงรู้อยู่แก่ใจ"
"พี่ซุส มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ต้องการความพัฒนานะครับ จะไม่หยุดอยู่กับที่ ไม่อยู่กับสิ่งที่ไม่แน่นอน ไม่อยู่กับสิ่งที่เจ็บปวด ใครๆก็อยากมีความสุขใช่ไหมครับ? ทั้งผม ทั้งพี่"
"................"
"เพราะฉะนั้น กลับเข้าไปข้างในกันเถอะครับ"
"ที่มึงกำลังพูด หมายความว่าอยู่กับกูแล้วมึงเจ็บปวดใช่ไหม......"
"..................."
"..................."
"ใช่ครับ"
Click for Episode 14 eiei (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3234817#msg3234817) :กอด1: :กอด1:
******************************************************************************
เปิดตัวความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องระหว่างมุมแดง เฮียวาดสุดหล่อใจดีแต่หาเมียไม่ได้ซ้ากกกที กับ มุมน้ำเงิน น้องบ้าขวัญใจพยาบาลศรีธัญญา ทั้งคู่เป็นพี่น้องที่รักกันมากกกกกกก(กรุณาอย่าจิ้นว่ามันสองตัวแอบชอบกัน ดักตรงนี้เลย) ในเมื่ออีบ้ามันไม่สมหวังในความรักซะที คราวนี้เลยมีตัวช่วย(?) เฮียวาดจะช่วยน้องชายสุดที่รักให้มีสามีได้หรือไม่ ติดตามต่อไปนะจ๊ะ
ปล.ตอนนี้ยาวเพราะผ้าเล่าเรื่องปัญหาครอบครัว ตอนต่อไปก็สั้นเหมือนเดิม :laugh: :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ใช่ครับ
อุ้ย คนจริง พูดจริง 555555 ชอบบบ
-
จะขำหรือจะสงสารพี่เทพดีเนี่ย
-
"ที่มึงกำลังพูด หมายความว่าอยู่กับกูแล้วมึงเจ็บปวดใช่ไหม......"
เจ็บมาก
-
อุ้ยผ้า เจ็บไหมลูก #ลูบหัว#ลูบหลัง
-
พี่ซุสสสสสสสสสส ทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเลย ชัดเจนหน่อยดิพี่ :angry2: :angry2: :angry2:
เดี๋ยวเฮียวาดก็ไม่ยกน้องชายให้หรอกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
พี่ซุสแม่งไม่เคลียร์ตัวเองแล้วจะหวังให้ใครเขามารักล่ะคะ บอกเลยว่าเจ็บแทนพี่เทพกับประโยคตัดพ้อ แต่พี่ทำตัวเองทั้งนั้น เพราะฉะนั้นพิสูจน์ตัวเองก่อนเถอะค่ะ
คนเขียนหาเมียให้พี่วาดด้วยนะะะ ออกมาตอนเดียวเราก็ชอบซะแล้วอ่ะ 555
ปล.รอตอนต่อไปค่าา
-
ที่บอกว่าใช่เนี้ย คือ เห็นท่านเทพอยู่กับผู้หญิงอื่นเลย 'เจ็บ' ใช่ไหมผ้า!!! :z3: :z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วไม่ชอบคนชื่อพู่กันเลย ติดผู้ชายมากกว่า แต่ไม่เท่าไร เสือกไปพูดแบบนั้นอีก ผ้าเกลียดแล้วอย่าไปยอมนะ
ส่วนติว เป็นประสาทเหรอ ไม่รู้เรื่องอะไรยังจะพูด คนแบบนี้จะตายเพราะปากซักวัน
ส่วนเทพซุส ต้องการอพไรจากสังคม ไหนไม่รัก ไม่สนใจ แล้วตอนนี้คือ??
มีแต่คนประสาท
-
"กับพี่น้องห่วงใยได้แต่อย่าใส่ใจมาก
เพราะเมื่อเขาแต่งงานเราก็คือคนนอกแล้ว"
-ญาติเราได้กล่าวไว้-
พู่กันนี่พี่น้องของเธอนะ
ซุสนายไม่แฟร์ว่ะ
ไม่อยากให้ผ้าคบคนอื่นแล้วทำไมไม่เริ่มที่ตัวเองก่อน
ควงหญิงไม่ทั่วแล้วก็มาหึงหวงผ้า
เฮียวาดดดดดดดด(ของบ่าว)จัดการดิ๊! ชิๆๆ
-
คนเขียนมาอ่านคอมเม้น(เวลา02:10)แล้วนั่งขำ เทพพพพพพพ มึงโดนแล่ววววววววว หล่อรวยแต่ทำตัวห่วยก็โดนเกลียดนะเออ ปลดแกดีไหมเนี้ยตาซุสเดี๋ยวเรทติ้งนิยายฉันต่ำ เอานังหนุ่มมาเป็นพระเอกแทน......................... :a5:
ผ้าใบ: เอาพี่ซุสเหมือนเดิมเหอะฟิว
ฟิว: นั่นสิ
หนุ่ม: กูไม่ดีตรงไหนนนนนนนนนนนน (ควรบอกดีไหมว่าทุกตรง?)
ส่วนเฮียวาด!!!!!! มาเดากันเถอะว่าคนไหนน๊า จะเป็นคู่ของแก (แน่นอนว่าต้องคือฉันสิ//เกิบผู้ได๋?)
ปล.พี่เทพของเค้าน่าสงสารชิหายเยยยยย อิอิ ขอเสียงทีมเทพหน่อยยยยยย (แป่วววววววว)
-
:o8:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่14 ผ้ารู้สึกไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน
'หากคุณไม่ชอบบางสิ่ง จงเปลี่ยนมันซะ
แต่ถ้าหากว่าคุณไม่สามารถเปลี่ยนมันได้ จงเปลี่ยนมุมมองของคุณ'
-Maya Angelou-
"ผ้า............"
"................"
"เอ่อ..........."
"................"
"คือ............"
"จะพูดอะไรก็พูดสิไอ้เต้ มึงมาอ้ำๆอึ้งๆทำห่าไร"
ผมเหลือบตาไปมองมัน ไอ้ห่านี่ ติดอ่างหรือไง หึหึ
"กูแค่อยากถาม เรื่องพี่ซุส"
"อืม ทำไมอะ"
ผมพูดแล้วยิ้ม ไอ้เต้มันทำท่าชั่งใจอยู่พักนึง ก็ถอนหายใจออกมา
"ถ้าอยู่ห่างเขาแล้วทรมาณ มึงกลับไปก็ได้นะผ้า กูเห็นมึงเป็นแบบนี้ กูไม่สบายใจ"
มันจับไหล่ผมเบาๆ ผมก็ยิ้มเนือยๆให้
"พี่ผ้าาาาาาาา~~~"
ผมละสายตาจากไอ้เต้ไปมองไอ้สนที่วิ่งหน้าบานเข้ามา
"อ่าห๊ะ มีอะไร"
"ผมคิดถึงพี่ผ้าจังโลยยยยย ไม่ได้เจอพี่ผ้าแล้วใจจะขาดรอนๆ"
"งั้นมึงก็ใจขาดตายไปเลยไอ้ห่าสน"
ไอ้เต้พูดแล้วดึงไอ้สนที่มานั่งเกาะแกะผมออกไป
"โห พี่เต้มาพรากผมกับพี่ผ้าทำไม เห็นๆอยู่ ว่าผมกับพี่ผ้า เกิดมาคู่กันนนนนนน"
"หุบปากเหอะไอ้สน ผ้ามันมีเรื่องต้องคิดเยอะ มึงอย่าไปกวนมันดีกว่า"
"พี่ผ้ากำลังเครียดหรอ ปรึกษาผมก็ได้นะ"
มันพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาหา ผมส่ายหัวยิ้มๆ
"เรื่องหัวใจ มึงช่วยมันไม่ได้หรอก ใครมาก่อไว้ ก็ต้องมาเคลียร์เอง"
ไอ้เต้มันพูดแล้วยักคิ้ว
ไอ้สนกับไอ้เต้มันก็นั่งคุยกันไปหงุงหงิงๆ สักพักก็มีรถสปอร์ตคันสวยสีดำกริบแล่นมาจอดหน้าคณะ คนขับเดินลงจากรถด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เขามองมาทางผมพร้อมกับส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อเปิดประตู
และอีเจ๊เอมขาโหดสายหื่นก็เดินลงมา อย่างกับนางพญาอะไรเทือกๆนั้น =_=
"เซฮายจ่ะทุกคน"
หน้าตาร่าเริงมีความสุขนั่น กูหมันไส้มาก ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิง กูถีบหงายไปแล้ว แหม่! ทำเป็นจีบปากจีบคอ อีหอย!!!!
"แหม วันนี้ราชรถมาเกยเลยนะเจ๊"
ไอ้สนแซว
"ก็แน่นอน คนมันสวย หึหึ ว่าแต่วันนี้มาทำอะไรจ๊ะน้องสน"
"มาจีบพี่ผ้าอะดิ โห ผมมาหยอดตั้งนานแล้ว พี่ผ้ายังไม่ใจอ่อนให้ผมเลย"
"น้องผ้านี่เสน่ห์แรงนะครับ มีแต่คนเข้ามาจีบ"
ผมหัวเราะแกนๆกับประโยคนั้นของพี่มาร์ก
"ถ้าเป็นผู้หญิงจีบ ผมจะไม่เล่นตัวเลยครับ"
"มึงก็พูดไปนู้น มึงจะบอกว่า ถ้าเป็นพี่ซุสมึงจะไม่เล่นตัวมากกว่า"
พอพูดถึงพี่ซุส ผมนิ่งเลยครับ ขมวดคิ้วกับตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าไปยิ้มให้กับเพื่อน
"ก็พี่ซุสเขาไอดอลกู ไอ้สัด เปลี่ยนเรื่อง"
ไอ้เต้มันส่ายหัวแล้วลูบหัวผม ไอ้ห่า กูไม่ใช่หมา มาลูบหัวกูทำไมวะ!!
"เห็นหน้ามึงหงอๆ กูเลยนึกถึงหมาที่บ้าน"
มันตอบเหมือนอ่านใจผมได้ ผมเลยเบะปาก แล้วเอาตีนเขี่ยๆมันไป
"งั้น เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ เอมเดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะครับ แล้วเจอกันครับน้องผ้า"
แล้วพี่ท่านก็ฝากรอยยิ้มพิมพ์ใจให้ผม แล้วเดินออกไป อีเจ๊เอมโบกมือล่ำลาแฟนมันด้วยรอยยิ้มที่กว้างไปยันหู แต่พอลับตารถสปอร์ตสีดำไป อีเจ๊มันก็หุบยิ้มฉับ ทำหน้าเมื่อยถอนหายใจอย่างแรง และประโยคที่มันจะพูดต่อไปก็คงจะเป็น......
"อีห่า กูไม่อยากจะเม้า"
นั่นไง ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้วะ
"อะไรวะ เม้ามาเลย กูฟังอยู่"
ไอ้เต้ก็ไม่เตือนเพื่อนเลย แหม ว่าแต่คนอื่น ผมนี่หูกางแล้วครับ เล่ามาเลยๆ ฮ่าๆ
"ก็ไอ้พี่มาร์กน่ะสิ จ้องอีผ้าอย่างกับจะแดกตับให้ได้ ชิบหาย เมื่อวานนะ กูไปแดกข้าวกับเขา ผู้หญิงเดินมาอ่อย แม่งก็อ่อยกลับไอ้เหี้ย คือมันคงติดเฟซไปหน่อย อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกง กูนี่เบะปากแล้วเบะปากอีก เบะจนปากกูจะคืนทรงไม่ได้อยู่แล้ว และยิ่งเมื่อคืนนะ แม่งนั่งจ้องอีผ้าจนแบบ บรึ๋ย สยองแทน แหวะ ผู้ชายแบบนี้นะ ต้องโดนดีซะบ้าง"
มันบ่นมาเป็นชุด พร้อมทำท่าทางหน้าตาประกอบ ไม่คิดเหมือนกันว่าเจ๊เอมมันจะรู้
"กูไม่เกี่ยวนะอีเจ๊"
ผมออกตัวก่อนเลยอันดับแรก ปล่อยกูไปเจอคนดีๆเหอะมึง ให้กูได้แต่งงานกับผู้หญิงน่ารักๆสักคนให้พ่อแม่กูภูมิใจบ้าง
"เหอะ! กูจะเลิกเป็นเพื่อนกะมึงก็ตอนนี้แหละ แม่ง ผู้ชายหล่อๆทำไมต้องมาตกหลุมอะไรของมึงด้วยอีผ้า!!"
อีเจ๊เอมมันชี้หน้าผม พร้อมแยกเขี้ยวจะแดกหัวผมให้ได้
"หึหึ นี่ใครครับอีเจ๊เอม? นี่แกนิมีดนะ ชายผู้มีเสน่ห์อันเย้ายวน ถึงขั้นเทพซุสโฉบมาลักพาตัวไป"
"มึงพอ ไอ้เต้ เพ้อเจ้ออะไรของมึง สันขวาน แกนิมีดเหี้ยอะไร"
"อาาาา น้องผ้าผู้โง่เขลากับเทพซุสผู้ยิ่งใหญ่ มึงว่ากูจะตั้งชื่อภาพของกูแบบนี้ดีปะวะอีเจ๊"
"เออ ก็ดีนะ แต่จะให้รัญจวนหน่อยก็ หนุ่มน้อยเจ้าเสน่ห์กับหนุ่มเท่ห์จอมหยิ่ง แอร๊ยยยยยยย น่ารักอ่าาาาา ><"
"พวกมึงสองคนหยุด เพ้อเจ้อห่าอะไรกัน แม่ง เข้าเรียนได้แล้ว สนไปเรียนไป"
ผมบอกพวกมันเสร็จสรรพก็เดินมาขึ้นลิฟต์ในตึกที่ผมต้องไปเรียน ในลิฟต์มีผู้หญิงอยู่สามคน ผมไม่ได้สนใจหรอก แต่หูดันไปได้ยินบทสนทนาเข้าพอดี
"เมื่อวานมึงได้ฟังที่อีแจมมันเล่าไหม"
"ที่มันให้คนตามไปสืบเรื่องของพี่ซุสปะ?"
"เออ"
"อีนี่มันบ้าพี่ซุสมากเลยเนอะ กูก็ชอบเขานะ แต่แบบ กูกลัวด้วยอะ กลัวตั้งแต่ชื่ออะมึง"
"นั่นแหละ อีแจมแม่งบ้ายิ่งกว่าเคป็อบ มันจ้างนักสืบไปตามสืบเรื่องของพี่เขา เมื่อวานมันมาเล่าให้ฟัง กูช็อคหาทางกลับบ้านไม่เจอเลย"
"ทำไมวะ?"
"มึงรู้จักเสื้อผ้าแบรนด์T-noไหม"
"รู้ดิ ตอนนี้กูก็ซื้ออยู่"
"นั่นแหละ คุณโน่เป็นเพื่อนของพ่อพี่ซุสเว้ย แล้วลูกสาวคุณโน่แม่งแรดไง อยากได้ผัว แม่งหวังสูงนะ มันอยากได้พี่ซุส เลยให้พ่อมันช่วยพูดกับพ่อพี่ซุสให้ ป่านนี้พี่ซุสจะรู้ตัวหรือยังว่าถ้าเรียนจบจะมีเมียเลย อีห่านั่นน่าตบชิบหาย"
"จริงหรอวะ โหอีดอก แม่งเล่นแบบนี้แล้วหมาวัดแบบพวกเรานี่ คงไม่มีสิทธิ์เลยมั้ง เจ๊ดโด้"
"กูคิดๆดูแล้วน่าสงสารพี่ซุสนะ อยู่ในบ้านใหญ่ก็ไม่ได้ ต้องระเห็จระเหิญมาอยู่คนเดียว"
แล้วสามสาวพาวเวอร์พัพเกิร์ลก็เดินออกจากลิฟต์ไปแบบไม่เหลียวหลังกลับมามองไอ้ผ้า ที่ทำหน้าระห้อย อยากฟังเรื่องของพี่ซุสต่อ แต่ก็ต้องทำเป็นลืม แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
"พวกมึงงงงงงงงง รู้คอนเซ็ปของคณะเราหรือยังวะ"
ไอ้หนุ่มวิ่งดุ๊กๆ ทำหน้าลั้นลามาแต่ไกล
"งานมหาลัยอะหรอ?"
ไอ้เต้หันไปถาม
"อ่าห๊ะ"
"ทำไมเตรียมไวจังวะ งานมันมีตอนสอบไฟนอลเสร็จไม่ใช่หรอ"
ผมเงยหน้าไปถามบ้าง หลังจากที่เขี่ยข้าวในจานมานาน
"อ่าวน้องผ้า จะทำอะไรมันก็ต้องเตรียมพร้อมเสมอนะจ๊ะ"
พูดอย่างเดียวไม่ต้องเอานิ้วมาเกี่ยวคางกู เช็ดโด้
"แล้วคณะเราคืออะไร อย่าบอกว่าแต่งเป็นตัวการ์ตูนญี่ปุ่นนะ"
"เออ กูจะแต่งเป็นโดเรม่อน อังอังอัง ถุย อีเจ๊!! ปัญญาอ่อนนะมึง เดี๋ยวเสยแม่ง คอนเซ็ปคณะศิลปกรรม ได้แก่............."
ผมมองไอ้เต้แล้วหัวเราะแกนๆ คือมึงจะเว้นให้มันน่าตื่นเต้นทำหอกอะไร(อันที่จริงมันก็น่าตื่นเต้นนะครับ เกิดคอนเซ็ปคือสัตว์โลกน่าเลิฟขึ้นมาล่ะ ผมไม่ต้องแต่งเป็นควายเลยหรอ หน้ายิ่งให้อยู่)
"คอนเซ็ปคือตำนานกรีก"
แล้วมันก็กางแขนหลับตาภาคภูมิใจ
"จริงๆคอนเซ็ปนี้รุ่นพี่เราเมื่อปีที่แล้วไปทำการแย่งชิงจากคณะวิศวะมา แต่แพ้ เราเลยมาได้ปีนี้แทน"
ไอ้หนุ่มมันอธิบายเพิ่มเติม ผมก็ไม่ได้สนใจหรอก กะจะแต่งเป็นคิวปิด ง่ายๆดี หึหึ(ผ้าผืนเดียวปิดจู๋ 555)
"ดาร์กแบบกูต้องฮาเดสใช่ไหม หึหึ"
โถ ไอ้ฮาเดส!!!! ยังมีหน้ามาเก๊กหน้าหล่อ โอ้ย กูอยากตาย
"ว๊ายยย กูต้องเป็นเทพีฮีบี เพราะกูสวย ดูท่ารินไวน์ของกูนะ"
ผมส่ายหัวให้กับความปัญญาอ่อนของอีเจ๊เอม ให้มึงทำท่าเซ็กซี่ให้ตาย มึงก็น่ากลัวอยู่ดี ฟรายยยย
"กูจะเป็นเทพีวีนัส เทพีแห่งความงามและความรัก"
แล้วไอ้หนุ่มก็ทำหน้าให้สวยสุดๆ ซึ่งผมจะบอกมันว่า กูจะอ้วก!!!! ไอ้เหี้ยหนุ่ม
"พวกมึงนี่ว่างๆไปเช็คสมองบ้างนะ เหอะๆ"
ผมพูดพร้อมส่ายหัว พวกมันมองหน้าผมพรึบพรับ
"อะไร?"
ผมถาม
"กูไม่อยากจะเชื่อ ว่ากูจะโดนคนบ้าบอกให้ไปเช็คสมอง"
ไอ้หนุ่มทำหน้าโอเว่อร์ กูล่ะเบื่อ เมื่อไหร่พวกมันจะเข้าใจว่าผมไม่ได้บ้า!!!
"สงสัยหัวใจมันไม่แข็งแรง ความบ้ามันก็เลยออกมาไม่ได้ น่าเห็นใจเพื่อน"
อีเจ๊เอมมันหันไปทำหน้าหนักใจกับไอ้เต้ ไอ้นั่นก็พยักหน้ารับมุก แม่งเชดดดดดดดด
"เออไอ้ผ้า เมื่อวานนะเว้ย พี่เทสเขามาถามกูเรื่องเฮียวาด โอ้ยยย ดีนะมาถามกู กูเลยแถๆไปให้มึง ไม่รู้หรอกว่าเฮียแกเล่นอะไร กูเห็นมันน่าสนุกดี เลยบอกพี่เทสไปว่าเฮียเขาเป็นป๋าของมึง โอ้ยยย พี่ติวนะ โมโหจนหน้าดำหน้าแดง ท่าทางจะโกรธแทนพี่ซุสมากๆ"
"เขาจะมาโกรธกูทำหอกอะไร กูไม่ได้ทำอะไรให้เขาซะหน่อย"
"กูก็ไม่รู้กับมึงหรอกนะไอ้ผ้า ว่ามึงไปทำพันธสัญญาอะไรกับพี่เขาไว้ แต่ถ้ามึงไม่ทำอะไรสักอย่าง มันคาราคาซังว่ะ"
"โหย ไอ้เหี้ยเต้ คาราคาซัง มึงใช้คำโคตรแก่เลยว่ะ"
"ไอ้สัด ไอ้วัยรุ่น ถ้าว่างมาก มึงก็ไปหาชุดวีนัสมาเตรียมไว้เหอะ ฟราย!!"
ผมมองไอ้เต้กับไอ้หนุ่มที่มันกัดกันไปมา แต่สมองกลับคิดถึงเรื่องที่ไอ้เต้พูด ก่อนจะถอนหายใจ ก็บอกว่าจะเป็นของพี่ซุสแลกกับภาพนี่นะ คิดแล้วก็เขินแปลกๆ จะให้ไปพูดยังไงล่ะ บอกว่า พี่ซุส มีอะไรกับผมเป็นสิ่งตอบแทนเรื่องภาพนะครับ อย่างงั้นหรอ? ไม่ดีมั้ง ใครจะไปหน้าด้านพูดแบบนั้น
หรือจะบอกว่า พี่ครับ ผมจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน(.........ไม่ใช่ละบักผ้า) แต่จะแบบไหนก็ไม่เอาทั้งนั้นล่ะ ก็คนมันกลัวนี่ ผมว่าทุกคนมีความเห็นแก่ตัวนะ ถ้าคนที่คุณชอบ มามีอะไรกับคุณ แล้ววันต่อไป เขาก็ควงหญิงต่อหน้าคุณ อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลยครับ ผมว่ามันต้องมีต่อยบ้างแหละ แต่ผมจะทำอย่างงั้นหรอ? ผมมีศักดิ์ศรีนะครับ(ถึงมันจะแดกไม่ได้ก็เถอะ) ให้ผมต่อยกับผู้หญิงเพื่อแย่งพี่ซุส มากไปไหม? แล้วจะเอายังไง สับสนโว้ย เพราะพี่ซุสตัวดีแท้ๆ แง่มมมมมม
"ไม่เห็นต้องทำหน้ายู่ยี่แบบนั้นเลยเพื่อน มึงก็ไปบอกชอบเขา จากนั้นพอเขารู้ เขาอาจจะเกลียดมึงไปเลยก็ได้ ง่ายไหม?"
"แล้วถ้ากูให้มึงไปบอกชอบพี่ซุสบ้างล่ะอีเจ๊ มึงพูดเหมือนง่ายอะ นั่นพี่ซุสนะเว้ย ไม่ใช่พี่พลับ อีห่า ถ้าเป็นพี่พลับกูจะวิ่งลั้นลาหน้าบานเข้าไปบอกเลย พี่พลับ ผมชอบพี่~~~"
"โหย อะไรวะ ถ้ามึงไม่บอกชอบ งั้น ไปบอกพี่เขาว่ามึงเกลียด เป็นไง เอาแบบฮาร์ดคอร์นะ เช่น พี่เลิกมาวุ่นวายกับผมสักที ผมไม่ชอบขี้หน้าพี่ว่ะ อะไรแบบนี้"
"อีบ้า! กูว่ากูยังพูดไม่จบประโยคหรอก กูโดนก้านคอไปเรียบร้อยอะ!!"
"โอ้ย สมองน้อยๆของกูมันก็คิดได้แค่นี้แหละอีผ้า อีห่าราก มึงไปคิดเองเลยนะ ส่วนกู หึหึ กูกำลังคิดแผนถอดเขี้ยวถอดเล็บอีพี่มาร์ก กูจะเอาให้มันหงอ แล้วก็ทิ้งแม่งเลยเหี้ย เจ้าชู้กับใครกูไม่ว่า มาเจ้าชู้กับเพื่อนกู............มึงตาย"
ผมทำหน้าหยองกับรอยยิ้มโรคจิตของมัน กูว่าพี่มาร์กเขาคงถึงฆาตจริงๆ ถึงได้โคจรมาเจออีเจ๊โหดหื่นนี่ มันก็สวยนะอีเจ๊เอมเนี่ย แต่มันหื่นไปนิด ชอบทำหน้าหื่นๆ คิดแล้วขนลุกจริงๆ
.......................................
.......................................
จบกันไปนานแล้ว เวลาของเรา แต่วันนี้หัวใจของฉัน ยังคงว่างเปล่า
"เฮีย เบาเสียงเพลงหน่อย"
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู อยากจะรู้ในความเป็นไป
"เฮีย เบา เพลง หน่อย"
ผมกำดินสอในมือแน่น กัดฟันพูดออกไปทีละคำ
อยากที่จะรู้ เธอเป็นอย่างไร จะสุขหรือทุกข์ร้ายดีแค่ไหน
เธอจะคิดถึงบ้างไหม คิดถึงบ้างไหม ส่วนฉัน นั้นยัง......
"ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนไป...........ยังมีหัวใจที่มีเอาไว้ให้เธอเท่านั้น
ฉันนั้นเป็นของเธอ......."
เอ๊ะ? 'เป็นของเธอ' งั้นหรอ แม่ง แต่ละเพลงแต่งมาเพื่อกูใช่ไหม? ฟังแล้วอดร้องตามไม่ได้.............แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็น =_=
"ไอ้เฮีย กูบอกให้เบาเพลง ไม่ใช่เปลี่ยนเพลง ไอ้บ้า กูอ่านหนังสืออยู่!!"
ผมหันไปแหว ฮึ่ย อ่านหนังสือก็ไม่เข้าหัว เพราะเพลงของไอ้เฮียนั่นแหละ ฟังไปก็คิดตามไป แล้วแม่งเสือกตรงกับชีวิตจริง ให้ตายเหอะ!!!!
"เอ้า ก็กูเห็นมึงนั่งเหม่อเฉยๆ ก็นึกว่ามึงไม่ได้ทำอะไร กูก็เปิดเพื่อความบันเทิงส่วนตัวของกู ไม่ได้เปิดเพื่อต้องการกระแทกใจ บาดความรู้สึกของใครนะ อย่างเพลงเจ็บปวดที่งดงามเนี้ย เออ กูว่ามันเพราะดี ถ้าเลือกไม่เลิกกันได้ก็ไม่ต้องเจ็บเนอะ แล้วก็เพลงเธอยัง เฮ้อออ ฟังทีไรก็คิดถึงคนเก่าๆ คนมันเคยใช้ชีวิตด้วยกันอะมึง แดกข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ไม่อยากให้มันเป็นแค่อดีตเล๊ยยยย แล้วก็เพลงยัง แม่งคือแบบ.........สอดคล้องกับเพลงเธอยังนะเว้ย เพลงนั่นคือถามเขาว่าเป็นแบบเดิมหรือเปล่า แต่เพลงนี้ เราบอกเขาว่าเรายังเป็นเหมือนเดิมนะ ถ้ามีโอกาสก็อยากกลับไปอยู่ด้วยกัน ใช่ไหมผ้า?"
ผมนั่งนิ่ง แม้จะแอบหมันไส้ไอ้เฮียที่มันพูดรัวๆเหมือนกลัวใครจะแย่งมันพูด แถมทำหน้าเศร้าสลดอีกต่างหาก ดูก็รู้ว่าชีวิตมึงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเนื้อเพลงทั้งสามเพลงเลย แต่คนที่เกี่ยวน่ะ มันกูชัดๆ!! กูทั้งนั้น
แต่ก็เห็นด้วยกับมันนะ นั่นหมายถึง 'ถ้ามีโอกาส' ซึ่งตอนนี้ผมกับพี่ซุสกลายเป็นเพียงมนุษย์ร่วมโลกกันไปแล้ว ไม่ทักทาย ไม่มองหน้า ผมกลับไปละเลงสีใส่ผ้าใบเหมือนเดิม เขาก็อยู่ในที่ของเขา ก็บอกแล้ว เราทำได้ มันก็ดีแล้วแหละ ผมว่ามันก็โอเคดี ไม่ต้องไปทนเห็นเขาอยู่กับคนอื่น อืม
"เหอะ เงียบ ถ้ามึงเป็นกูนะผ้ามึงจะเข้าใจความรู้สึกของกู ทนเห็นน้องตัวเองเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวจะร้องไห้ กูถามจริงเหอะ ที่มึงเข้านอนดึกทุกคืน มึงอ่านหนังสือสอบจริงๆหรอ"
"ก็............จริงดิวะ จะตอแหลทำห่าไร จะสอบอยู่แล้วไม่มีเวลามาคิดเรื่องปัญญาอ่อนแบบนั้นหรอก"
"ไม่ปัญญาอ่อนมั้ง ดูจากลักษณะ ถ้ามึงทนอีกนิดเดียว กูว่ามึงคงจะบ้าแน่ๆ ระวังเหอะ"
"มึงสิระวัง ไอ้เฮียบ้า มาแช่งกูทำไม"
"เออ กูมันบ้า แต่มึงรู้ไหม การที่มึงกับซุสได้เจอกันมันไม่ใชเรื่องบังเอิญ กูว่ามันเป็นพรหมลิขิต"
มันยักคิ้วสองจึ๋งแล้วเดินเข้าห้องนอนไป ผมหันกลับมาก้มอ่านหนังสือ................
ถ้ามันเป็นพรหมลิขิตตามที่มึงพูดนะวาด แน่จริงพรุ่งนี้พรหมลิขิตก็ส่งพี่ซุสมาเดินเฉิดฉายที่คณะกูสิ เหอะ!
Click for Episode 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3235658#msg3235658) :mew1: :mew1:
****************************************************************************
ป๊าดดดดดดดดดดดด วันนี้มาเร็ว คิคิ ตื่นเต้น อยากลงเร็วๆเพื่อแก้ตัวให้อีพี่เทพ เดี๋ยวดูก่อนว่าคอมเม้นเยอะมั้ยแล้วพรุ่งนี้จะลงให้อีกตอน จริงๆอยากลงทุกวัน แต่กลัวแต่งไม่ทัน(เง้อ) ขอบคุณทุกๆคอมเม้นโลยยยยยยย รักทุกคน สัญญาว่าถ้าแต่งจบแล้วจะลงทุกวันเน้ออออ จุ๊บ
-
:z13: :z13:
-
นี่มารอให้พี่เทพแก้ตัวเลยนะเนี่ย
-
พรุ่งนี้ ให้พรหมลิขิต จริงๆ เลยนะ
:hao3:
-
แทบรอไม่ไหวววววว :ling1: :ling1: :ling1: อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
พรหมลิขิตจะส่งพี่เทพมาหาน้องผ้า ดังที่เฮียวาดพูดรึเปล่าน้าาาาาาาา :-[ :-[ :-[
-
ลงมาาา ส่งอิพี่เทพมาหานุ้งบ้าใบ้ที (#คนเขียนตบ! #ผ้าใบไหม) 555555 :laugh:
-
ผ้าจะแต่งเป็นคิวปิดจริงดิ่
เปลือยเลยนะนั่น555555
เทพซุสค่าตัวถูกครับมาแค่ชื่ออย่างเดียวเลยตอนนี้
-
รอท่านเทพแก้ตัวค่ะ
ปล.มาพรุ่งนี้เถอะขอร้องงง
-
อร๊ายยยย..ชอบจัง เพิ่งได้อ่านครั้งแรกวันนี้ ยิงยาวเลย ชอบมาก
-
รอไม่ไหวแล้ววววว :katai1:
-
ก็พี่ซุสไม่ยอมพูดอะไรเลยหนิเนาะ แล้วผ้าใบจะตรัสรู้ได้ไง ไม่ได้ให้ความเชื่อมั่นอะไรกันเลย
-
ท่านเทพมีอะไรในใจก็บอกน้องผ้าใบไปเลยสิครับ อย่าเก็บเงียบไว้ (คนอ่านอึดอัดอ่ะ)
-
เดี๋ยวพี่ซุสมาจริงแล้วอย่าหนีนะหนูผ้า
เฮียวาดจงใจสุดๆ แต่ละเพลง
-
สมพรปากนะจ๊ะหนูผ้า
ให้อิพี่ซุสเดินเฉิดฉายหาหนูที่คณะเลยน้า
-
มาตามด้วยคนจ้าาา
ซุสก็พูดไปสิว่ารู้สึกยังไง อมพะนำแบบนี้ต่อไปก็มีแต่จะเสียใจนะ น้องเค้าก็คิดมากไปไกลแล้ว สงสารน้องผ้าใบจัง
อย่ามัวแต่ให้เค้าง้อ ตาม อยู่ฝ่ายเดียวนะซุส ไม่งั้นเราจะงอนๆๆๆๆ
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่15 อ๋อ เฮียวาดเป็นพี่ชายแท้ๆของผ้าไง
'เมื่อวาน คือความทรงจำของวันนี้
พรุ่งนี้ คือ ความฝันของวันนี้'
- Kahlil Gibran -
ขณะนี้นะครับ นักศึกษาคณะศิลปกรรม เกิดอาการธาตุไฟแตก ขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ ต้องยกให้ศิลปกรรมกับสถาปัตย์ มองมาทางตึกนี้ จะหาคนธรรมดาดีๆค่อนข้างยาก ส่วนมากจะเจอ
"นโมตัสสะ นโมตัสสะ นโมพุทธายะ"
แม่งเล่นของเลยเว้ย ห่า ไม่ธรรมดา
"อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้~~~"
ไอ้นี่ก็ศิลปินเดี่ยว หรือถ้าเอาแบบบอยแบนด์ก็ให้เบนสายตาไปทาง3นาฬิกา อือ มึงเต้นคัฟเวอร์ก่อนสอบหรือนั้น เจริญพร
ไอ้นู้นก็นั่งทำเอ็มวี ไอ้นี่ก็นั่งหัวเราะ ไอ้นู้นก็นั่งร้องไห้ ไอ้ห่านั่นหนักเลย นั่งพูดคนเดียว เวลคัมทู ศิลปกรรม =_= นี่แค่สอบมิดเทอมมึงยังจิตหลุดกันขนาดนี้ ถ้าสอบไฟนอลกูว่าต้องขอเชิญคุณริวแล้วแหละ
มีเวลาให้เราเตรียมตัว(?)ไม่นาน อาจารย์ก็เปิดประตูนรก ให้วิญญาณทั้งหลาย แห่แหนกันไปชดใช้กรรม ส่วนผมนี่สบายๆครับ หึหึ T T เพลงเธอยังนี่ลอยเต็มหัวเลย ไอ้เฮียวาดดดดดดดด ผมนี่อยากจะหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป~~~
อืมๆ อันนี้คงตอบแบบนี้สินะ ดีนะจำได้ เชดดดดดด ข้อนี้ตอบอะไรวะ ลอกโจทย์ลงไปแม่ง
แกรกๆๆ(เสียงเขียนหนังสือ)
อาาาาาาา เสร็จละ อีซี่มากๆอย่างกับพี่โน้ตอุดม นอนก่อนก็ได้มั้ง เวลาเหลือตั้งเยอะ คร่อกกกกกกกกกก
ผมลืมตาขึ้นมา ก็ไม่เจอใครในห้องเลย นี่ทุกคนไปกินข้าวโดยที่ไม่ปลุกผมงั้นหรอ แม่ง กูงอนบอกเลย ผมเดินออกมานอกห้องด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน หงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก มาแกล้งกู บอกไว้เลยไม่ตลก ชิ
"ผ้า"
"พะ...........พี่ซุส?"
ผมสะดุ้งถอยหลังไปหนึ่งก้าว เมื่อพี่ซุสเดินออกมาจากหลังต้นไม้(นึกว่าเทพารักษ์)
"ทำไมมึงต้องหนีกู"
"หนีอะไร เปล่า ผมไม่ได้หนี"
ไม่ได้หนี แค่ไม่พร้อมเผชิญหน้าเฉยๆ
"มันเป็นพรหมลิขิต ถึงมึงหนีกูยังไง สุดท้ายมึงก็ต้องเป็นของกู"
ผมกลืนน้ำลายลงคอเม้มปากเป็นเส้นตรง ดวงตาสีดำสนิทนั่นมองมาที่ผม ผมไม่อยากจะจ้องตาของเขา แต่ก็หันหนีไม่ได้ ตาของเขามีเสน่ห์ มันทำให้ผมหลงไหลอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ผมอาจจะเป็นโรค ซุสแอดดิกชั่น โรคติดซุส
"มึงจำไว้นะผ้า มึงหนีกูไม่พ้น"
มือใหญ่เอื้อมมาจับไหล่ของผม แล้วเขย่าเบาๆ หืม? เขย่าทำไมวะ
"นักศึกษา...."
เสียงโหดๆมาพร้อมกับแรงเขย่าที่เพิ่มขึ้น
"นักศึกษา! หมดเวลาแล้วคะ!!"
แว้ก ผมสะดุ้งเงยหน้ามองอาจารย์สุดสวยที่ยืนทำหน้าโหดด้วยอารมณ์บ่จอยสุดๆ ผมฉีกยิ้มแหย แล้ววิ่งจู้ดออกจากห้องไป เกือบโดนแดกแล้วไงกู
เพราะคำพูดของเฮียวาดนั่นแหละ ทำให้ผมไปฝันแปลกๆแบบนั้น พรหมลิขิตบ้าบออะไรไม่มีทั้งนั้นล่ะ
"ฮ่าๆ ไอ้ผ้าแม่ง หลับลืมเวลาเลยน๊า"
"ท่าจะฝันร้ายด้วย เหงื่อแตกพลั่กเชียว ฮ่าๆ"
ผมส่งค้อนไปให้มันวงใหญ่ ก่อนจะเดินไปตบหัวไอ้เต้ด้วยความหมันไส้
"พวกมึงไม่ปลุกกูเลย ถ้ากูตายในสนามรบ พวกมึงจะเสียใจ"
"กูไม่เสียใจหรอกอีผ้าาาาา ดีซะอีก พี่ซุสจะได้เป็นของกู"
อีเจ๊เอมว่าแล้วหัวเราะแบบสั่นไหล่ฝั่งเดียว กวนส้นตีนขึ้นไปทุกวัน
"พูดถึงพี่ซุส เมื่อกี้กูเห็นเขาเดินมาคณะเราด้วย โหย เหมือนปล่อยเทพบุตรมาเดินในดงคนบ้าอะมึง"
ไอ้หนุ่มมันหันมาโม้ด้วยใบหน้าเพ้อฝัน ผมค่อยๆหันไปมองไอ้หนุ่ม คิ้วขมวดเป็นปม
"เขามาทำอะไรวะ"
ผมถาม พวกมันหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มล้อเลียน
"กูแค่อยากรู้ปะ? คือพวกมึงป่วยรึไงวะ"
กูชักมีอารมณ์แล้วนะมึง ยอมรับว่าอยากรู้ แล้วทำไมอะ
"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรปะ? กูแค่มองเฉยๆ จะอารมณ์เสียทำห่าอะไร"
ไอ้เต้มันผลักหัวผมเบาๆ
"พี่ติวเขามาเอาของที่ฝากไว้กับเฮียเป้ พี่ซุสเลยมาด้วย พี่เทสก็มา มายกแก๊งอะ มาทีละคนแม่งไม่สาแก่ใจ กะจะฆ่าผู้หญิงคณะของเราแบบไม่ให้ฟื้นเลยมั้ง ผู้หญิงยิ่งน้อยๆอยู่"
ไอ้หนุ่มบ่น
"มึงสนใจผู้หญิงด้วยหรอวะไอ้หนุ่ม หึหึ"
ไอ้เต้มันแหย่ ผมก็หัวเราะตามคำพูดของไอ้เต้ ทำตัวแต๋วแตกขนาดนี้ ผู้หญิงกลัวครับ
"แฟนกูสวยกว่าแฟนพวกมึงแล้วกัน"
ในเมื่อมันพูดมาแบบนี้ ผมก็ต้องเงียบใช่ไหม ในเมื่อในกลุ่ม มันมีแฟนอยู่คนเดียว ยกเว้นอีเจ๊เอมอะนะ เพราะมันเป็นผู้หญิง
"เออ แล้วน้องทอมมึงล่ะ จีบติดหรือยัง"
ผมถาม ไอ้เต้มันหัวเราะหึหึ แต่ยังไม่พูดอะไร แหม โดนต่อยเบ้าตามาหรือเปล่าเหอะ หรือไม่ก็โดนเตะผ่าหมากมา
"งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่าว่ะ นัดเฮียวาดไว้ เจอกันนะ"
ผมพูดแล้วยักคิ้วให้พวกมัน พวกมันก็โบกไม้โบกมือเป็นพิธี
สกายลูกพ่อพาผมกลับมาที่หออย่างปลอดภัย ไม่มีล้อหลุด ยางแตกกลางทาง ผมเดินขึ้นห้องไป ทั้งที่ในใจกำลังคิดถึงเรื่องพี่ซุส.......................พยายามคิดว่าพรหมลิขิตมันเป็นเรื่องปัญญาอ่อน ที่พี่ซุสมาเดินเฉิดฉายส่องแสงวาบๆ(นั่นเทพซุสหรือกระสือ)ให้พวกผมชาวคณะศิลปกรรมเห็น ก็คงจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการที่ผมไปท้าทายอำนาจแห่งพรหมลิขิตเลยสักนิด
เหรอ?? ถึงจะคิดแบบนั้น แต่อีกครึ่งผมเชื่อไปแล้วว่าผมกับพี่ซุสแม่งต้องเกิดมาเพื่อคู่กันแน่ๆ(มโนไปก่อนนะผ้า)ผมว่างานนี้ ผมคงได้ตายคาอกพี่ซุสเป็นแน่ แล้วยิ่งคำที่พี่ซุสพูดในความฝันอีก แม้จะเป็นความฝัน แต่ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นก็ดึงดูดผมไม่แพ้กับของจริงเลยสักนิด(หรือพี่ซุสถอดจิตมาเข้าฝันผม?) โอ้ยยยย กูจะไปคิดถึงพี่เขาทำหอกอะไรวะ ต่างคนต่างอยู่ไงไอ้ผ้า
"โย่"
ผมเปิดประตูห้องเข้าไป ก็เจอเฮียวาดนั่งดูการ์ตูนอยู่ จะดูดีกว่านี้นะไอ้เฮีย ถ้ามึงไม่ดูบาร์บี้ แหม(นึกภาพผู้ชายหน้าตาหล่อสัดนั่งดูบาร์บี้)
"เฮีย วันนี้เฮียจะพากูไปไหนอะ"
ไอ้เฮียมันหันมายิ้มยียวนให้ผม กวนส้นตีนสัด
"ดูหนังกัน"
"ห๊ะ?"
"เฮียจะพาน้องผ้าไปดูหนังครับ"
"อารมณ์ไหนวะ"
ผมว่าแล้ววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือ รูปวาดที่ผมแขวนให้มันปลิวเท่ๆอยู่บนเพดาน ข้างฝา ไอ้เฮียก็จัดการสอยมันลงมาเก็บไว้ในลังเรียบร้อย ทำให้ห้องดูสว่างและโล่งขึ้นม
"ก็อยากออกไปแดกข้าวข้างนอก ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วย"
"ซื้อใหม่อีกแล้ว กูถามจริงเหอะ มึงแอบสาวปะเนี่ย ว่างไม่ได้ ชวนกูไปซื้อเสื้อผ้าตลอด"
"เปล่านะ แต่กูไม่ชอบอยู่เฉยๆอะ ไปนะๆๆ"
"เออๆ นั่งแท็กซี่นะ กูขี้เกียจขับรถ"
"โอเช!"
มันตอบด้วยความกระฉับกระเฉง กระตือรือร้น ปิดห้องเสร็จสรรพ แล้วกระดี้กระด้า ลงไปขึ้นแท็กซี่ด้วยความอารมณ์ดีเฮียๆ มันมีความสุขขนาดนั้นเลย?
"ดูหนังเรื่องไรดีอะ หรือจะดูทุกเรื่อง?"
มันยืนจ้องโปรแกรมฉายหนังด้วยใบหน้าที่เครียด
"เยอะนะมึง ดูทุกเรื่องไม่หลับก่อนหรือไง"
"เอ้า เอาเรื่องนี้ก็ได้ บู๊ดี เลือดสาดแน่ๆ เอาๆ"
มันตกลงกับตัวเอง ย้ำ!! มันตกลงกับ ตัว-เอง!! แบบไม่ถามผมเลยสักคำ แล้วเดินไปซื้อตั๋ว แล้วผมจะทำอะไรได้ครับ นอกจากยืนมองนู้นมองนี่
"ขอโทษนะคะ"
"หืม? ครับ?"
ผมหันไปมองผู้หญิงที่เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำของโรงหนังในมือ ผมเลิกคิ้วแล้วอมยิ้ม กิกิ จะจีบผมหรอครับ ได้เลย เอาเบอร์มา แหม ผมมันหล่อก็พอเข้าใจอะนะ กิ้วๆ
"คือ พี่อยากรู้ คนนั้นเป็นอะไรกับน้องหรอ"
ผมเลิกคิ้ว หันไปมองตามนิ้วของหญิงสาว
"อ๋อ ไอ้เฮียวาด พี่ชายผมเอง"
"พี่แท้ๆเลยปะ"
"อ่าห๊ะ เจาะเลือดไปตรวจได้เลย พี่แท้ๆ พ่อแม่เดียวกัน ทำไม พี่ชอบอ๋อ แต่ผมหล่อกว่ามันเยอะเลยนะ"
ผมพูดยิ้มๆ แหม่ นึกว่าเสน่ห์ของผมดึงดูดสาวซะอีก
"หูย น้องน่ารักอะ พี่ไม่กล้าจีบ ให้แฟนสวยกว่าพี่ พี่ไม่ยอมหรอก"
ผมหุบยิ้ม ยกมือนวดขมับเบาๆ ชิบหาย โดนชมว่าสวยอีกแล้วววว งั่มมมม!! (แทะแขนตัวเอง)
"ผ้าาา ได้แล้วๆ อีกยี่สิบนาทีหนังก็ฉายแล้ว อ้าว ใครอะ"
เฮียผ้ามันกระโดดกลับมาด้วยอาการลั้นลาถึงขีดสุด อารมณ์ดีไปไหน
"อ๋อ ชื่อแม็คคะ ผู้หญิงแท้นะ ฮ่าๆ พอดีมาเที่ยวกับเพื่อน แล้วเห็นทั้งสองคนสนิทสนมกัน เลยอยากรู้ว่าเป็นอะไรกันอ่า"
เธอพูดยิ้มๆ แหม ช่างเป็นคนตรงๆอะไรเช่นนี้ นี่ถ้าไม่ใช่ผมนะ เธอต้องถูกมองว่าเสือกแน่ๆ
"อ๋อ พี่ชื่อวาดนะ อายุ27"
เฮียวาดพูดอย่างอารมณ์ดี
"อือ ผมชื่อผ้าใบ อายุ19 เรียนศิลปกรรมอยู่มหาลัยxyz"
"อ๋อ พอจะรู้แล้วแหละ จริงๆพี่คิดว่าเราอยู่ม.ต้นด้วยนะ แต่เพื่อนพี่มันรู้จักเรา"
"หืม ใครหรอครับ"
ผมถามอย่างฉงน ถึงจะรู้ตัวว่าตัวเองดังพอๆกับจางกึนซอก หล่อพอๆกับลีมินโฮ แต่ก็อยากจะรู้ว่าเพื่อนของพี่เขาคือใครกัน
"หึหึ นู้นไง"
พี่เขาใช้นิ้วโป้งชี้กลับไปข้างหลัง ผมมองตามแล้วก็ต้องทำหน้าทึ่ง ตกตะลึงทันใด
ไอ้ตกตะลึงในความหล่อนั้นก็ใช่ แต่ไม่มีชายคนไหน ทำให้ผมตะลึงได้ เท่ากับชายที่ชื่อ 'ซุส'
จริงๆรอบๆตัวพี่ซุสก็มี พี่เทส พี่ติว ผู้ชายอีก2คน และผู้หญิงอีกเยอะแยะ
"เพื่อนพี่มันอยากรู้ว่าผ้ากับพี่วาดเป็นอะไรกัน เลยให้พี่มาถาม ขอบใจนะ เจอในมหาลัยก็ทักได้ ติดอยู่ว่าจะเจอหรือเปล่าอะนะ พี่ไปล่ะ พี่วาดสวัสดีคะ"
แล้วพี่แม็คก็เดินลั้นลาออกไป ผมกับเฮียวาดยืนแข็งไปแล้วครับ(ตัวแข็งนะครับ แหม)
"ไอ้ผ้า งานนี้กูคงไม่โดนเด็กยำใช่ไหมวะ"
เฮียผ้ามันพึมพำมองพี่แม็คที่พูดอะไรสักอย่างกับกลุ่มเพื่อน แล้วหันมายิ้มให้ผม
ผมยิ้มแหยตอบไป พี่เทสเงยหน้ามามองผมอีกคน พร้อมโบกมือทักทาย ผมก็ตามน้ำ เออ โบกมาโบกกลับ ไม่โกงร้อยเปอร์เซ็น
พี่ติวเงยหน้ามายิ้มมุมปากให้ผมพร้อมส่ายหัว ส่วนพี่ซุสมองมาที่ผมนิ่งๆ
"มึงเห็นสายตาไอ้ซุสไหม แม่งมันกำลังฆ่ากูอยู่นะเว้ย"
เฮียวาดมันยังพึมพำไม่เลิก
"หน้าเขาก็เป็นแบบนั้นอะ ปกติ"
"นี่มึงเห็นหน้ามันปกติหรอ? เวรกรรม แสดงว่ามีแค่กูสินะที่จะโดนมันฆ่า เสือกไปหลอกมันว่าเป็นป๋ามึง ไอ้ผ้า มึงพาเฮียซวย"
"เปล่าเลยเฮีย ไม่ใช่ผ้าสักนิด ความซวยไม่เคยอยู่กับผ้ามาตั้งแต่เกิดแล้ว ไปเหอะเฮีย อีก10นาทีหนังก็ฉายแล้ว"
ผมลากไอ้เฮียที่จิตหลุดออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้วไปซื้อป๊อบคอร์น สาดเด้ย ชุดแก้วน้ำกับถังป๊อบคอร์นเป็นของอเวนเจอร์พอดี เสร็จไอ้ผ้า หึหึ ไอร่อนแมนนนนนน
จริงๆผมชอบสกาเล็ตนะ สวยมากๆ ช๊อบบบ ชอบบบ ส่วนธอร์เองก็นะ......หุ่นจะล่ำไปไหน หน้าตาพี่ท่านเหมาะกับการเป็นเทพเจ้าเอามากๆ อืมๆ ถ้าเอาพี่ซุสไปแสดงแทนล่ะ
เหอะๆ ชื่อหนังก็คงจะเปลี่ยนเป็น 'ธอร์ เทพเจ้าสายฟ้า หน้าอย่างนิ่ง' อะไรเทือกๆนี้ แค่คิดภาพพี่ซุสไปแสดงหนัง ก็ฮาแล้วครับ ให้เล่นเป็นต้นไม้ก็คงจะเวิร์คกว่า แต่คงจะเป็นต้นไม้ที่หล่อที่สุดในโลก
"มึงยิ้มอะไรไอ้ผ้า มึงเยาะเย้ยกูหรอ"
ไอ้เฮียมันถามเมื่อวิญญาณกลับเข้าร่าง ผมหัวเราะขำ
"มึงกลัวพี่เขาหรอไอ้เฮีย"
"กูเป็นคนรอบคอบ ระวังตัวไว้ก่อนเว้ย"
"พี่ซุสไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย"
"แหม เข้าข้างมากครับน้องผ้า แม่งเอ้ย สาธุ๊ ขอให้ไอ้ซุสมันไปไหนไม่รอด หลงรักน้องกูแบบโงหัวไม่ขึ้นด้วยเถิดดดด กูหมันไส้ แม่ง ชอบเขาแต่เวลาเจอหน้ากันทีนี่อย่างกับไม่รู้จักเขา ในเมื่อมึงพึ่งความสามารถตัวเองไม่ได้ ให้สิ่งศักดิ์สิทธิช่วยแล้วกันมึง ทำเสน่ห์ยาแฝดไหม เดี๋ยวกูพาไปทำ"
"=________= ฟุ้งซ่านนะมึงเนี้ย ดูหนังไปเลยสัด แน่ะ! ยังจะมาแย่งป๊อบคอร์นกู หน้ามึงหนาได้อีก หนาแบบไม่ปรึกษาปูนซีเมนต์เลยว่ะ"
"เจ็บแค่ไหน ปวดใจเท่าไรไม่รู้ววววว~~"
แม่งกุมหัวใจ ทำหน้าเจ็บปวดแล้วแหกปากร้องเพลง ไอ้เหี้ย หนังก็ฉายอยู่บนจอ คนก็มองทั้งโรง มึงยังจะร้องเพลงอีก หน้าด้านเนอะ
.......................................
.......................................
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพันธ์ ได้ร่วมทางกัน จนสุดหนทาง จากกันวันนี้ แม้ต้องผิดหวัง แต่ดีกว่าต้องทรมาณ........กับสิ่งที่ฉันเป็น T T
"ไอ้หะเรี่ยยยยยย สอบเสร็จจนได้ครับ สาดเด้ย!!"
ไอ้เต้มันบ่นเสียงดัง เรียกว่าตะโกนก็ไม่เสียหาย หึหึ พวกเรานั่งหมดสภาพกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำของเรา มองไปทางไหนก็เห็นหมีที่มาจากประเทศจีน
หมีแพนด้าเดินกันให้เกลื่อนเลย=_=
นี่ขนาดสอบกลางภาคยังสติหลุดกันขนาดนี้ ถ้าสอบไฟนอลนี่จองวัดดีกว่า อินดี้ไทยก็แบบนี้
"จั่งซี่มันต้องถอน!!!!"
อีเจ๊เอมมันชูมือหาแกนนำ ผมหมดแรงจะทำอะไรแล้วครับ สอบครั้งนี่ผมทุ่มเทสุดๆ โต้รุ่งเลยทีเดียว
เล่นเกมอะนะโต้รุ่ง หึหึ
"กูว่านอนก่อนดีกว่าไหม คือเอาจริงๆนะ กูเพลียสัดเหี้ยเลย"
ผมบ่นอย่างคนหมดแรงจริงๆ ดีนะวันนี้ให้เฮียวาดมาส่งและให้มารับด้วย ไม่งั้นไอ้ผ้าไม่ถึงบ้านแน่ๆ
"งั้นวันนี้พวกเราแยกย้ายกลับไปพักผ่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน อีผ้า พรุ่งนี้มึงต้องมา กูเตรียมแผนเด็ดไว้ อาจจะเปลืองตัวหน่อย แต่รับรองว่ามันส์"
กูแค่เห็นหน้าตามึงตอนนี้ก็รู้แล้วว่ามึงคงจะมันส์ แต่กูนี่สิ เหอะๆ อีห่า เกิดเรื่องร้ายทุกทีที่มึงทำหน้าแบบนี้ ที่น้ำท่วมกรุงเทพก็เพราะมันหรือเปล่าก็ไม่รู้
เฮียวาดขับฟีโน่สีฟ้าของผมเข้ามาจอดเทียบท่า ส่งยิ้มและโบกมือทักทายคนอื่นไปทั่วราวกับว่ารู้จักเขามานานแล้วยังไงยังงั้น มึงก็หน้าม่อนะเฮีย แต่หาเมียไม่ได้ซะที เฮ้อ
"ไอ้เฮีย มาอุ้มกูหน่อย"
ผมเรียกด้วยน้ำเสียงยืดยาน นอนไม่พอก็แบบนี้แหละ ขอบตาดำช้ำหมดแล้ว ไม่หล่อเลยกู
"โอ้โห หมดสภาพเลยน้องรัก พี่บอกแล้วใช่ไหมอย่าจัดหนัก เฮ้อ แต่พี่ก็ผิดเองนั่นแหละ ที่เป็นต้นเหตุให้น้องรักหมดสภาพเช่นนี้ พี่ไม่น่าชวนน้องทำอย่างว่าเลย"
"ไอ้เฮีย ถ้ากูมีแรง กูจะลุกขึ้นไปเตะมึง"
ผมชี้หน้าคาดโทษ พวกเพื่อนเหี้ยก็นั่งหัวเราะสะใจ คิดไปถึงสุโขทัยแล้วมั้งมึง
"แหม จัดหนักจนไม่มีแรงเลย น่าเห็นใจเพื่อนอ่า"
ไอ้หนุ่มแม่งทำหน้าตอแหลมาก สัด เห็นแล้วหงุดหงิด
"เออ ไว้ให้กูนอนพักผ่อนรอพลังงานกูเต็มเมื่อไหร่ กูจะคิดบัญชีพวกมึงทุกคน ไอ้เฮียพากูกลับเร็ว กูง่วง"
เฮียวาดหัวเราะแล้วเดินมาแบกผมไป แม่ง แบกอย่างกับกูเป็นกระสอบข้าวสารเลยนะ เจ๊ดโด้
"เฮียวาดดดดด พรุ่งนี้มาฉลองกับพวกเราด้วยนะคะ ขับรถดีๆน๊าาา"
อีเจ๊เอมมันโบกมือบ๊ายบ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ร่างกายพวกมึงทำด้วยอะไรกันวะนั้น ถึกได้อีก
ผมเอาหัวพิงหลังไอ้เฮียไว้ แล้วหลับตา แต่ความรู้สึกบางอย่างก็ทำให้ผมลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่ผมเห็นคือพี่ซุสที่ยืนมองผมอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินกันขวักไขว่ ดวงตาสีดำสนิทจ้องมาที่ผม แวบนึงที่ผมเผลอจ้องตาคู่นั้น ราวกับเขาจะบอกผมว่า
'กลับมานะ......'
Click for Episode 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3237020#msg3237020)
***************************************************************************
มาแล้วเรอะ? คือที่รีบมาไม่ใช่อะไรนะ รู้สึกผิดต่อผู้อ่านทุกคน แม้จะรออย่างใจจดใจจ่อ แต่ตอนนี้อีพี่เทพก็มาแว้บเดียวอีกแล้ว(ค่าตัวแพงตะหากคนเขียนเลยไม่มีปัญญาจ่ายมัน) และเรื่องของทั้งคู่ก็ยังไม่เคลียร์เช่นเดิม ดังคำที่ว่า สิ่งใดได้มาง่ายๆสิ่งนั้นย่อมจากไปง่ายเช่นกัน(ใครมันกล่าว?) บอกแล้วว่าไม่ดราม่า คนเขียนเกลี๊ยด เกลียดดราม่า
ปล.ด่าพี่เทพได้ ด่าอีบ้าได้ แต่อย่าด่าเค้านะ อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
บ้ากว่าผ้าก็เฮียวาดเนี้ยแหละ!
รอมาต่อนะคะ :pig4:
-
ซุส เอ็งรีบๆกระเตื้องจีบน้องสักทีเซ่!! ใช้สายตาไม่เท่าเว้าวอนด้วยการกระทำนะยะบอกเลย สงสารน้องนะเนี่ยนยย
เราก็รออย่างใจจดใจจ่ออย่างที่นักเขียนบอกนั่นแหละ5555 นี่พึ่งตามทันนะ แต่อ่านทวน2รอบแล้ว อาการหนักมากๆ-*- รอตอนต่อไปนะคะ
-
ความแตก!!!!!!!!! ความแตกแล้ว
พี่ซุสจะทำไงต่อ รู้ความจริงแล้วหนิ หรือจะปล่อยให้มันจบ
-
สงสัยต้องระดมทุน ค่าตัวพี่เทพซะแล้ว :serius2: :serius2: :serius2:
มานิดมาหน่อย เห็นแว่บๆ อยู่เรื่อย o22 o22 o22
มีช่วงโปรมั้ย ตอนต่อไป ตอนล่ะ 25 สตางค์ ก็พอ :laugh: :laugh: :laugh:
-
แล้วพี่ซุสจะยืนนิ่งๆส่งสายตาทำไมละคะ เข้ามาอุ้มน้ิงกลับห้องแทนเลยซี้ ขัดใจ :katai1:
-
เพลียพี่ซุสมากกกกก :katai1:
-
พี่ซุสก็พูดเคลียร์ให้มันชัดเจนไปเลยสิคะ
-
ถ้าค่าตัวพี่เทพแพงนัก เดี๋ยวไม่มีคนจ้างนะ ตกกระป๋องเลย
ลอยแพพี่เทพแปบบ 5555
-
555 ความแตกเลย
อิพี่เทพแกจะเอายังไงว่า อิบ้า เอ้ย..ผ้า มันสับสน
-
:hao6: :hao6: ชอบเรื่องนี้สนุกกกกกก ติสมาก เมื่อไหร่จะคบกันนนน
-
ผ้าโดนแน่ โดนแน่ๆผ้า โดนพี่เทพแน่ๆ หึหึ!!!
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
แล้วพี่ซุสก็ยังคงไม่พูด ฮีคีพลุคพระเอกใบ้ต่อไปสินะ
-
ทำไงดีอยากเก็บบ้าใบ้ไว้กับตัวคนเดียวว อิพี่เทพก็จะไม่ให้เห็น 5555555555555555
-
รอ!!!!!
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่16 โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ
ตอนที่16.1(ครึ่งแรก) ใครไม่รักไม่รู้...
'คุณสามารถให้โดยปราศจากความรัก
แต่คุณไม่สามารถรักโดยปราศจากการให้'
- Amy Carmichael -
หลังจากที่ผมกลับถึงห้อง ก็หลับยาวแบบไม่อาบน้ำ ไม่กลัวว่าจะดองเค็มอะไรประมาณนั้น ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสามของอีกวัน นี่กูเพลียขนาดนี้เลยหรอวะ หลับยาวอย่างกับซ้อมตาย
"เฮียมีไรแดกบ้างวะ"
ผมเดินเกาพุงออกมาจากห้องนอน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยิ่งกว่าโดนข่มขืน ว่าจะตัดหลายทีแล้วเหมือนกัน ลืมทุกที แต่ไว้มาตั้งนาน เริ่มเสียดายอะ
"วางอยู่บนโต๊ะอะ"
มันตอบทั้งๆที่สายตายังมองโทรทัศน์อยู่ มือก็ล้วงขนมเข้าปาก เออ ดูเข้าไปบาร์บี้มึงน่ะ ห่าเอ้ย คราวนี้เป็นตอนนางฟ้าอะไรสักอย่างนี่แหละ ที่เอลิน่ามันมีปมห่าอะไรสักอย่างเกี่ยวกับปีก พอมันได้ปีกมา มันก็เอาปีกไปแลกกับหาง ผมยังจำได้อยู่เลยตอนที่เอลิน่าพูด
'ข้าขอแลกปีกกับหาง ข้าขอแลกปีกกับหาง ข้าขอแลกปีกกับหาง!!!'
แหม อยากให้ทุกคนได้ฟังน้ำเสียงผมจริงๆ หึหึ อย่างเหมือน เรื่องนี้ผมดูแล๊ว อะโด่ บาร์บี้ยุคบุกเบิกเลยมั้ง(ย้ำว่ามั้ง) ผมเดินส่ายหัวไปดูของกิน ก่อนจะเดินเข้าไปแปรงฟันแล้วออกมากินข้าว หิวชิบหายเลยกู แดกโต๊ะเข้าไปด้วยได้ไหมเนี้ย
กินเสร็จผมก็มานั่งดูหนังกับไอ้เฮีย ผมดูเรื่องกัปตันอเมริกาครับ เพราะพระเอกขี้เหร่กว่าผมหน่อยนึง(มึงมั่นมาก) หุ่นนี้ขยี้ความรู้สึกกูเหลือเกิน แดกอะไรกูถึงจะใหญ่แบบนี้บ้าง(ตัวใหญ่นะครับ)
พอได้เวลา ผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วตรงไปที่ร้านที่นัดกันไว้ทันที มันเป็นห้องคาราโอเกะน่ะครับ สั่งอาหาร เหล้า ยา ปลาปิ้งเข้ามาแดกกันตามสบาย และร้องเพลงไปพลางๆด้วย
"เออเหะ แม่โทรมาว่ะ ขออนุญาตไปรับโทรศัพท์นะ"
นั่งร้องเพลงกันไปสักพัก อีเจ๊เอมก็ชูโทรศัพท์ขึ้น แล้วพูดประโยคดังกล่าว ก่อนจะแจ้นออกไป อือ ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยโทรตามนะมึง ช่างมัน ยังเหลืออีกหลายคน(กูขนลุกกับสายตาไอ้พี่มาร์กมากครับ)
"สัดเอ้ย ปวดขี้ว่ะ ผ้า เฮียไปขี้ก่อนนะ"
ผมมองตามหลังเฮียไปอย่างงงๆ อะไรวะ?
หันกลับมามองไอ้หนุ่มกับไอ้เต้ จ้องมันเขม็งแล้วบอกทางสายตาว่า มึงอย่าคิดจะไปเชียวนะ แต่มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ไปสูบบุหรี่ก่อนนะ ไปปะไอ้หนุ่ม"
"ไปๆ"
"เฮ้ยพวกมึงสองคน........."
ปัง.....
ไม่ทันซะแล้ว ทั้งห้องเหลือเพียงผมกับพี่มาร์กแล้วครับ ผมขยับตัวอย่างอึดอัด ตามองไปทั่วห้องพยายามไม่สนใจสายตาของพี่มาร์ก
"เอ่อ.....เดี๋ยวผม......"
"น้องผ้าอึดอัดเวลาอยู่กับพี่หรอครับ"
มันพูดแล้วขยับมานั่งชิดผม จะให้ตอบตรงๆไหมว่า 'เออ!!' แต่ความเป็นจริงได้แค่หันไปยิ้มแหยๆ
"ก็ผมไม่สนิทกับพี่"
ผมตอบไปแบบนั้น พี่มาร์กหัวเราะเบาๆ แล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม
"น้องผ้ายังไม่มีแฟนใช่ไหมครับ"
ผมเม้มปากเป็นเส้นตรง ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันไปไหนกันวะ ไอ้เฮียอีก อีเจ๊มันก็รู้ว่าไอ้พี่มาร์กคิดจะทำอะไรกับผม แม่งยังจะหนีไปแบบนี้อีก
"ก็...........มีคนที่ชอบอะครับ"
ผมตอบตามความจริง พี่มาร์กเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
"น้องผ้าหน้าหวานมากเลยนะครับ"
พี่เขาว่าแล้วใช้หลังนิ้วชี้เกลี่ยหน้าผมเบาๆ ผมสะดุ้งถดตัวหนี แต่พี่เขาดันหัวเราะในท่าทางตื่นๆของผม ไม่ตลกละ อันนี้เข้าข่ายคุกคามทางเพศ(?)ชัดๆ
"อยากรู้จัง อย่างอื่นจะหวานด้วยหรือเปล่า"
พี่เขาเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วขยับเข้ามาใกล้ ผมถอยหลังหนี แต่สุดท้ายก็โดนพี่เขาตวัดแขนมากอดเอวผมจนได้ อ้ากกกกกกกก นอกจากหน้ากับตีนกูก็ไม่มีอะไรหวานแล้วคร้าบบบบ
"หยุดนะ ถ้าไม่หยุด พี่มีเรื่องกับเพื่อนผมแน่"
ผมเอาเพื่อนมาขู่ เพราะผมคงไม่น่ากลัวพอที่จะให้มันกลัวหรอก แม่ง ทำไมกูไม่หุ่นเหมือนคริส อีแวนส์วะ พ่อจะซัดให้หมอบเลย
"หึหึ ใครจะกล้าทำอะไรพี่งั้นหรอครับ? มันจะได้เดือดร้อนกันหมดนะสิ รวมถึงน้องผ้าด้วย ถ้าไม่ยอมพี่ดีๆ"
มือใหญ่จับคางผมให้หันไปมองหน้าเขา ผมกัดฟันกรอด น้อยใจไอ้พวกเพื่อนๆที่พากันทิ้งผมไว้ จะร้องไห้แล้วแม่ง!!!!
"ปล่อย-ผม"
ผมเน้นทีละคำอย่างชัดเจน
"ไม่เอาน่าน้องผ้า พี่ไม่อยากให้ผิวขาวๆสวยๆของน้องผ้ามีรอยบอบช้ำหรอกนะ"
"งั้นหรอยะ?"
ผมเบิกตากว้างเมื่อเสียงอีเจ๊เอมมันโผลงขึ้นตรงหน้าประตู ผมพยายามมองข้ามไหล่พี่มาร์กไปมองว่ามีใครอยู่บ้าง แต่ไม่ทันที่จะลุกหรือขยับตัว ร่างของไอ้พี่มาร์กก็ลอยหวือออกจากตัวออกผม ไปกระแทกกับผนังห้อง
"พ............พี่ซุส"
ผมครางเรียกเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนกระชากพี่มาร์กออกไป ร่างสูงใหญ่ของคนที่ผมหลงไหล อัดไอ้พี่มาร์กยับเลย พี่ซุสดูโกรธมากแม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งเช่นเดิม ท่วงท่าที่พี่เขาอัดพี่มาร์คช่างงดงามจนอยากจะเก็บไว้ในแผ่นกระดาษ
อ่า ผมคงจะหลงไหลพี่เขาจนโงหัวไม่ขึ้นจริงๆนั่นแหละ(มึงควรจะห้ามอีพี่เทพไม่ใช่หรอ?) อารมณ์ของพี่เขาในตอนนี้เรียกได้ว่า คุกรุ่นมาก ฟ้าฝนลมอากาศแปรปรวนไปหมด สักพักฟ้าคงจะผ่าลงมาเป็นแน่
"โอ้โหแฮะ จัดว่าเด็ด"
ไอ้เฮียที่มันบอกว่าไปขี้ยืนทำหน้าแหยๆเมื่อพี่ซุสลงหมัดในแต่ละที
"พี่ซุส พอแล้ว เดี๋ยวเขาก็ตายหรอก"
ผมเข้าไปแตะแขนพี่เขาเบาๆ พี่ซุสหยุดลงหมัดใส่พี่มาร์ก หันมามองหน้าผมนิ่งๆ แล้วกลับไปนั่งแดกเหล้าเหมือนไม่มีเหตุการณ์ส้นตีนอะไรเกิดขึ้นเลย ทั้งๆที่ซากพี่มาร์กที่นอนหน้าช้ำอยู่ตรงนั้นบอกพวกผมเป็นอย่างดีว่า เมื่อกี้ท่านเทพองค์ลง
เจ๊เอมมันเดินเข้ามาใช้ตีนเขี่ย(อดีต)แฟนมันแล้วมองด้วยหน้าตาสมเพช
"เคยเตือนไปแล้วไม่ใช่หรอคะพี่มาร์ก ว่าเทพซุสรักแกนิมีดมาก"
แล้วมันก็สะบัดหน้าไปทิ้งตัวนั่งข้างๆไอ้เต้ ผมทำหน้างง อะไรของมันวะ พูดถึงแกนิมีดอะไรนั่นเป็นครั้งที่สองแล้ว ว่างๆผมคงต้องไปเรียนรู้เพิ่มเติมแล้วล่ะ ว่าแกนิมีดเป็นใครเกี่ยวข้องกับเทพซุสอย่างไร
ผมหึงหรอ?
เปล๊า!! จะหึงทำไม ในเมื่ออีเจ๊เอมก็บอก ว่าผมเป็นแกนิมีดนี่นา
เรากลับมานั่งแดกเหล้า ร้องเพลงเฮฮากันเหมือนเดิม โดยที่ไม่มีใครสนใจพี่มาร์กแม้แต่นิดเดียว น่าสงสารเนอะ แล้วผมจะทำอะไรได้อะ เรียกรถพยายาลปะ? มันก็ยังไม่ตายนี่เนอะ เหอๆ
.......................................
.......................................
โอ้ยยยยย ปวดหัวสุดๆเลยโว้ย แม่ง! เมื่อคืนจัดหนักทั้งเหล้าทั้งเบียร์ ไม่เมาก็เกินป๊าย ถึงผมจะเมาได้ด้วยน้ำอัดลม แต่ใช่ว่าเหล้าจะทำให้ผมเมาไม่ได้ เพียงแต่น้ำอัดลมนี่ ผมแดกแก้วเดียวก็เมาแล้วเท่านั้นเอง
แล้วนี่มันที่ไหนวะ ไม่ใช่โรงพยาบาลหรอกครับ ถ้าเป็นโรงพยาบาลผมไม่ถามหรอก เอ........แต่โคมไฟนี่มันคุ้นๆ ม่านนั่นก็คุ้น เตียงก็คุ้น ตู้ยังคุ้น สรุปคือคุ้นทุกอย่างสินะ
เช็ดโด้!!!! ห้องพี่ซุส!!! ผมนั่งอยู่บนเตียงกว้างด้วยอาการที่เอ๋อสุดๆ โงนเงนไปมาเพราะปวดหัว อยากจะทิ้งตัวลงกับเตียงแค่ก็เกรงใจเจ้าของห้อง เลยลากสังขารมึนๆของตัวเองออกมาจากห้อง
"ไม่ว่าง..............ไม่ว่าง"
ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นพี่ซุสยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่
"ไม่ว่าง.........ผมบอกว่า ไม่-ว่าง"
ผมแอบหลุดขำ เมื่อพี่แกพูดแต่คำว่า 'ไม่ว่าง ไม่ว่าง' อยู่นั่นแหละ แล้วไม่อธิบายเหตุผลไปล่ะพ่อคุณ เขาจะได้ไม่เซ้าซี้
"ไม่ใช่ธุระ ไม่ต้องยุ่ง....................คิดว่าผมกลัวก็เอาเลย......................ผมรำคาญคุณมาก อย่าให้ผมด่า"
ผมกลอกตาไปมาเมื่อรู้สึกว่าบทสนทนามันค่อนข้างจะแรงขึ้นยังไงไม่รู้ พี่ซุสทำเสียงจิ๊จ๊ะแล้วหันกลับมา ผมสะดุ้ง ยกมือขึ้นทักทายพลางยิ้มแหยๆไปให้ จากคิ้วที่ขมวดกันของพี่ซุสก็ค่อยๆคลายออกกลายเป็นซุสคนเดิม พี่เขาถอนหายใจแรง ก่อนจะพูดว่า
"มีเมียแล้ว เลิกยุ่งสักที"
นั่นแหละ ประโยคนิ่งๆเฉือนใจคนฟัง พี่ซุสกดวางโทรศัพท์แล้วโยนมันลงมาที่โซฟา แหม เกือบกระเด็นโดนหัวกูแล้วไง ดีนะกูรับทัน ว้าวววว รุ่นนี้ผมอยากได้ซะด้วย เห็นพี่โอปอล์โฆษณาแล้วอยากได้บ้าง
"เป็นไรพี่ เครียดเชียว เดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวหรอก"
ผมหันไปแซวเมื่อพี่ซุสมานั่งข้างๆผม พี่แกไม่ตอบแต่หันมามองหน้าผมแทน เอ่อ............ยิ้มค้างเลยกู
"เมื่อคืนผมเมา ขอโทษนะครับ ผมคงรบกวนพี่ใช่ม๊า งั้นเดี๋ยวผมกละ..........."
ผมหยุดชะงักคำพูดเมื่อโดนพี่ซุสกอดเต็มแรง
"ทำไมไม่เป็นเหมือนเดิม"
เป็นครั้งแรกที่น้ำเสียงพี่ซุสอ่อยขนาดนี่ เหมือนเด็กที่โดนดุเวลาทำความผิด ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่นั่งให้พี่เขากอด อยู่กับพี่ซุสทีไร จากเมาก็สร่าง จากปวดหัวก็หายทันที เริศสัด =_=
ผมโดนพี่ซุสกอดอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ เหมือนพี่ซุสอยากให้ผมตอบคำถาม แต่ผมดันไม่มีคำตอบนี่สิ
อยู่ดีๆผมก็นึกเพลงขึ้นมาได้เพลงหนึ่ง อารมณ์ไหนไม่รู้ ผมเลยร้องเพลงนั้นออกมาซะงั้น
"ถึงเวลา ที่เราต้องร่ำลา
เมื่อเสียงน้ำตา มันพาให้เข้าใจ
ว่าฉันและเธอ มันต่างกันมากมาย
ไม่ได้เหมือนเจ้าชาย ดั่งในนิทาน
ขอโทษเธอ ที่ทำให้เสียใจ
ไม่อยากเห็นใคร ใคร เขามองเธอไม่ดี
และในเมื่อทั้ง หัวใจ คือสิ่งเดียวที่ฉันมี
เจ้าหญิงที่แสนดี ไม่ควรจะมาลดตัวลงแล้ว
จงเก็บรักที่เคยมีให้กัน ไปไว้ที่สุดฟ้า
อย่าห่วงฉันที่พึ่งเดินหลงเข้ามา ไม่มีปีกล้อมเหมือนเธอ
แค่รู้ว่าเธอนั้นยัง ยังคงมีฉัน ฉันก็ยังรักเธอ รักอยู่เสมอ
รักเธอ รักเธอ รักเธอสุดรัก จงบินไปตามหา เจ้าชายที่เธอเคยฝัน
และขอบคุณทุกอย่างนั้น ที่ให้กันจนวันสุดท้าย......"
(เจ้าชายกับเจ้าหญิง-The mousses)
ผมร้องเพลงด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเบาเหมือนกระซิบ แต่ก็นะ เหมือนเพลงนี้มันแต่งขึ้นมาเพื่อชีวิตผมเลย แขนที่กอดผมอยู่ค่อยๆคลายออก ใบหน้าหล่อซบลงตรงไหล่ของผม ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปนั้นจะประทับลงบนแก้มของผม แม้แผ่วเบา แต่เหมือนสร้างบาดแผลในใจของผม
ผมเริ่มสับสนว่าจะถอยออกมาจริงๆหรอ ผ้า มึงกล้าทำร้ายหัวใจตัวเองหรอ? ตอนที่มึงกรีดเนื้อตัวเองมันเจ็บไม่ใช่หรอ? นี่มึงกำลังกรีดแทงหัวใจของตัวเอง มึงไม่เจ็บหรอผ้า
"พี่............."
ผมเรียกเมื่อคนตัวใหญ่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยผมเลย แต่พี่ซุสกลับทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินที่ผมเรียก แต่ประโยคที่เขาตอบกลับมาก็แทบทำให้ผมหยุดหายใจ
"กูไม่ใชเจ้าหญิง กูไม่เคยต้องการเจ้าชาย แต่กูต้องการมึง"
.......................................
.......................................
แกร๊ก.....
"อ้าวเหี้ยผ้า กลับมาเมื่อไหร่"
ไอ้เฮียเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วยิ้มกว้างมาให้ผม ผมหันไปมองมันเนือยๆ หมดแรงจะตอบ
"ตายโหง!! มึงร้องไห้หรอผ้า!!"
มันรีบเดินเข้ามาหาผมแล้วแนบมือไว้กับแก้มทั้งสองข้างของผม ตอนนี้ผมไม่ได้ร้องไห้นะครับ แต่ก่อนหน้านั้นอะ อือ
"เชี้ยเอ้ย กูว่าแล้วว่าต้องมีดราม่า ไอ้ซุสทำอะไรมึง"
มันกอดผมแนบอก ผมก็ส่ายหัว พี่ซุสไม่ได้ทำกูหรอกเฮีย แต่กูทำตัวเองล้วนๆ
"เฮ้อ มึงก็เห็นไม่ใช่หรอผ้า ว่าเมื่อคืนซุสมันทำยังไงเพื่อปกป้องมึง ไอ้ห่ามาร์กถึงกับแอดมิทเลยนะมึง"
"ตายยังอะ"
ผมถามเนือยๆ ถามเป็นมารยาท ไอ้เฮียวาดถอนหายใจแล้วดันผมออกไปมองตา
"ยังไม่ตาย แต่กูห่วงมึง จะพ้นเดือนนี้ไหมเนี้ย"
ผมหัวเราะแกนๆแล้วทิ้งตัวนอนลงบนตักไอ้เฮีย มันสะดุ้งนิดๆแล้วลูบหัวผมเบาๆ
"เฮีย กูจะทำยังไงดีวะ คือกูยอมรับว่าชอบเขานะ แต่ที่กูทำอยู่เนี้ย มันนางเอกไปปะวะ ไอ้เหี้ย มันโลกสวยไปปะ ไอ้การที่เราต้อยต่ำกว่าเขาแล้วเราไม่กล้าไปคบกับเขาเนี้ย คือกูคิดว่ามันนางเอกไปนะ กูไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย"
ผมพูดความในใจออกมาซะเกือบหมด ไอ้เฮียมันหัวเราะแล้วบีบจมูกผมเบาๆ
"กูรู้นะว่าสันดานจริงๆของมึงเป็นยังไง มึงมันบ้าดีเดือด กล้าทำกล้าลุยเสมอ เจอความรักแค่นี้ถึงกับป๊อด กูบอกเลยนะน้องรัก ถ้าเกิดกูเจอใครสักคนที่กูรักนะมึง กูไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก ถึงเขาจะปฏิเสธกู กูก็จะตีหัวแล้วลากเข้าห้องแม่งเลย"
มึงเถื่อนมากเฮีย เกิดในยุคมนุษย์ถ้ำเรอะ!!
"เฮีย ขอจูบหน่อย เหนื่อย"
มันหัวเราะเบาๆเมื่อผมพูดจบ ก้มลงมาจูบผมตามคำขอ แม่งกัดปากกูอีก กัดคืนแม่งเลย งั่มๆ
ปัง!!
"พี่วาดคือ......เฮ้ย"
ผมกับเฮียวาดผละออกจากกันช้าๆ หันไปมองคนที่ทะเล่อทะล่าเปิดประตูเข้ามาด้วยแววตาสงสัย
"เฮียเป้มาทำไร"
ผมทำตาใสหน้าซื่อโนะเนะ ทั้งๆที่คร่อมตักไอ้เฮียอยู่ อะแหะ แหม ลุกดีกว่าเนอะ
"อ๋อ คือ ไม่มีอะไร กูมีเรื่องจะคุยกับพี่เขาไง ชะ.........ใช่ไหมไอ้เทส"
เฮียวาดพูดตะกุกตะกักแล้วหันไปพูดกับอีกคนที่นอกประตู
"เอ๊ะ พี่เทสก็มาหรอ"
ผมเดินออกไปรับแขก เห็นพี่เทสยืนทำหน้านิ่ง แต่พอพี่เขาเจอผมเขาก็ยิ้มให้
"อะไร จะคุยกับพี่หรอ เข้ามาสิ ผ้ามึงไปอาบน้ำไป เดี๋ยวไปแดกข้าวกัน"
เฮียพูดกับพวกพี่ๆที่ยืนออกันหน้าประตูด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะหันมาพูดกับผม แล้วหันไปยิ้มให้พี่ๆต่อ ผมมองพี่ชายตัวเองอย่างแปลกใจ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
อือ............แปลกดี
ผมอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเรียบร้อยก็โดนลากมาขึ้นรถ(พี่เทส)แล้วมาโผล่ที่ห้างสรรพสินค้า จุดศูนย์รวมวัยสะรุ่น ส่องสาวสิ จะได้ไม่เครียด แง่มๆ กูว่าเครียดกว่าเดิมอีก ก็สาวแม่งมองมาที่ผมแล้วซุบซิบอ่า คงจะบอกว่าผมหน้าเหมือนผู้หญิงแน่ๆ
"เฮีย..........."
ผมหันไปเรียกเฮีย แต่เห็นเขายืนดูของอยู่กับพี่เทสและเฮียเป้ เป็นพวกเครื่องเขียนน่ะครับ เฮียพูดอธิบายให้พี่ๆทั้งสองคนฟัง(พี่เทสจะอยากรู้เรื่องเครื่องเขียนทำไมวะ เขาเรียนศิลปกรรมบ่แม่น?) พี่ๆเขาก็จ้องหน้าเฮียอย่างจริงจัง ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นเฮียยิ้มอีกจนปากแทบจะไม่หุบกันเลยที่เดียว
แปลก.............
"เออผ้า มึงจะเอาอะไรไหม เดี๋ยวเฮียซื้อให้"
ผมยิ้มรับคำของเฮียแล้ววิ่งเข้าไปหยิบสิ่งที่อยากได้ จากนั้นก็ไปซื้อขนม นม เนยมาตุนไว้ เพราะอาทิตย์หน้าเฮียมันจะกลับแล้ว ไม่อยากให้กลับเลย เฮียกลับไปผมคงเหงาแย่ แง่งงง เรียนจบผมจะไปอยู่กับมัน เอาให้เบื่อขี้หน้ากันไปเลย
ผมกับเฮียวาดสนิทกันมากกกก ก.ไก่ล้านตัว พอๆกับที่ 'แต่ก่อน' ผมสนิทกับพู่กันมากเช่นกัน หึ
"เฮีย ทำไมเฮียไม่รอกลับพร้อมกูตอนปิดเทอมวะ กูเหงาอะ"
ผมเข้าไปกอดเอวมัน ออดอ้อนทันที ไอ้เฮียมันยิ้ม เฮ้ย!! ยิ้มอีกและ!!! แปลกนะเนี้ย
"โตเป็นควายจนมีความรักแล้วไอ้เสือ มึงยังมาอ้อนเฮียเป็นเด็กๆอีก มึงเหงาก็ไปอยู่กับเพื่อน มึงอย่าลืมนะ ถ้าเศร้า หรือเครียด ให้ไปอยู่กับเพื่อน"
เฮียมันเน้นย้ำคำสั่ง ผมก็พยักหน้าหงอยๆ
"เอ่อ พี่วาดจะกลับแล้วหรอครับ"
เฮียเป้ถาม เฮียวาดก็หันไปยิ้ม แน่ะ!!! ยิ้มอีกแล้ว
"อือ ว่าจะกลับอาทิตย์หน้า ยังไงก็ฝากไอ้ผ้ามันด้วย สติมันยังไม่ลงรอยเท่าไหร่ แบบนี้แหละคนมีความรัก"
"หุบปากเลยเฮีย อย่าให้มีบ้างแล้วกัน"
"พี่วาดยังไม่มีแฟนหรอครับ"
พี่เทสถามด้วยสีหน้าแปลกใจ ผมยิ้มมุมปากแล้วยักคิ้ว
"แน่นอนดิ หน้าอ่อนๆแบบนี้จะเอาใครเป็นนนนนน โดนเขาเอาง่ายกว่า โอ้ย โอ้ย ไอ้เฮีย หูกูฉีกแล้วครับ อ้ากกกกกก เฮียเป้ช่วยผ้าด้วย แง~~~ ไอ้เฮียวาดดดด"
ผมแหกปากร้องอย่างไม่อายเด็กห้าขวบที่ยืนดูดอมยิ้มอยู่ข้างๆ เด็กมันก็มองอย่างงงๆ ผู้ใหญ่แม่งจะฆ่ากันป่าววะ(ทำเสียงเด็ก) เสี้ยมสอนให้เด็กมันโตมาเป็นฆาตกร(?)ซะงั้น
"ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าหน้าตาดีแถมฐานะมั่นคงแบบพี่วาด..........จะโสด"
ชิ้งงงงง
รอยยิ้มบาดใจเผยออกมาบนหน้าพี่เทส เฮียวาดหัวเราะ แน่ะ พอกูบ่นมึงเรื่องยิ้ม(ในใจ) มึงก็หัวเราะหรอเฮีย เออ เฮียกูแปลกๆ หรือมันจะมีซีเคร็ท?
ถ้าถามแล้วมันจะตอบไหมวะ
"เฮีย คือกูไม่ได้เสือกนะ ถามจริง เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่กูไม่รู้หรือเปล่า"
ใช่ ผมสงสัยมานานตั้งแต่มันยิ้มให้กับผมครั้งแรกที่มันกลับห้อง จำตอนที่ผมหงอเรื่องพี่ซุสได้ไหม แล้วไอ้เต้มันทักว่าผมยิ้มบ่อยนั่นแหละ กรณีเดียวกัน และเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่ชายผม มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
"ฮ่าๆๆๆ ไอ้ผ้า มึงไม่รู้หรอวะ"
เฮียเป้มันหัวเราะลั่นในขณะที่เฮียวาดและพี่เทสยืนเงียบ
"รู้อะไรอ่า"
ผมถาม คืออยากรู้เฉยๆ
"มึงพยายามแก้ผ้าแล้วจะข่มขืนไอ้ซุส"
"เหี้ย!!!!! กูทำแบบนั้นหรอเฮียเป้"
ผมสะดุ้งแรงมาก แทบอยากจะเอาหัวพุ่งชนกำแพงห้างเลยทีเดียว อ้ากกกกกกกกก
"เฮีย มึงบอกกูหน่อยว่าไม่จริง เฮียเป้มันตอแหล ผ้าไม่ทำแบบนั้นหรอกเนอะเฮีย เฮียแกล้งผ้า โด่"
ผมหันไปหาเฮียวาดสุดที่รัก พยายามอ้อนให้เฮียพูดมาว่า เรื่องที่ได้ยินเมื่อครู่คือเรื่องโกหก!! ไม่เจรงงงงงงงงง คนอย่างไอ้ผ้าไม่ข่มขืนใครโว้ย!!!
"จริงว่ะผ้า กูโคตรสงสารน้องเขยกูเลยให้ตายสิ คนเป็นพี่แบบกูแทบจะเอาหน้ามุดลงขวดเหล้า ควาย เมาแล้วงอสระเอี่ยนหรอมึง"
กรี๊ดดดดดดดดดดเด(?) พวกพี่ๆโกหก ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง(คนเขียนขออนุญาตไปตามวิญญาณอีบ้าที่หลุดไปดาวยูเรนัสแล้วกลับมาก่อนะคะ เหอะๆ)
*
*
*
*
*
*
*
*
-
ตอนที่16.2(ครึ่งหลัง) ก้อนหินก้อนนั้น
"เหี้ยผ้า"
ผมเลิกคิ้ว หันไปมองเฮียเป้ที่เรียกผมซะเสียงดัง คนชื่อผ้านี่เยอะเนอะ ดูสิ นอกจากผมแล้วยังมีคนอื่นๆที่หันมามองอีกเยอะเลย
"เรียกซะตกใจหมดเลยเฮีย มีไร"
ผมพูดแล้วเดินไปนั่งข้างๆเฮีย พี่พลับไปไหนซะล่ะ
"กูอยากถาม เกี่ยวกับพี่วาด"
"เฮ้ย เฮียสนใจพี่วาดจนออกนอกหน้าแล้วนา มีอะไรกับพี่ชายผมกันแน่วะเฮีย"
ผมรีบถามทันที ไม่ได้เป็นห่วงพี่ชายหรอก กูเสือก ฮ่าๆ(เลว)
"เออ ไม่มีอะไรในกอไผ่หรอกน่า"
"แหงดิเฮีย ใครเขาจะไปมีอะไรกันในกอไผ่อะ ลำบากแย่เลย ดงหญ้าก็พอได้"
"ไอ้สัดผ้า ทะลึ่งว่ะมึง เข้าเรื่องๆ พี่วาดไม่มีแฟนจริงๆใช่ไหม"
"ก็ไม่มีอะเฮีย ผมก็ไม่เห็นมันชอบใคร หรือจีบใครสักคน มันคงตายด้านไม่ก็สนใจเพศเดียวกันมั้ง ก็แม่งหล่อเลือกได้"
นินทาพี่ชายตัวเองสนุกแท้กู เลวจริงๆ อภัยให้กูนะวาดนะ
"เฮ้ย เขาชอบผู้ชายจริงหรอ"
ไอ้เฮียนี่ก็ถามหน้าตาตื่น หน้าตากูบริสุทธิ์พอให้มึงเชื่อไหมเฮีย แหม เฮียก็รู้ว่ากูคือจิตกร(ชอบสร้างภาพ 555)
"ไม่รู้เว้ย เอาเบอร์ปะละ"
ประชดแม่งเลย ถามกูเยอะดีนัก
"เออว่ะ เอามาๆ"
"เฮ้ย เอาจริงหรอเฮีย"
"กูเพื่อนเล่นมึงหรือไงล่ะ"
"โห ไรวะ ก็ผมประชดอะ แล้วยังไง จะจีบพี่ชายผมหรอ บอกไว้เลยผมไม่เอาพี่เขยนะเฮีย หึหึ"
"หรอ............ไม่เอามึงก็ได้ไปแล้วแหละ เหอะๆ"
"บ่นอะไรเฮีย ผมไม่ได้ยิน เอาใหม่"
"เปล่าาาา ไอ้ห่า ทำเป็นหูดี กูขอบ่นคนเดียวเป็นการส่วนตัวได้ไหมล่ะควายนี่"
"เออ ตกลงนี่ผมเป็นควายจริงๆใช่ไหมเฮีย"
"เอ้ย ไม่ๆ แค่สมองมึงเหมือนควายอะ มาๆ เอาเบอร์พี่วาดมาแล้วมึงจะไสหัวไปไหนก็ไป"
"อะๆ มาเดี๋ยวผมกดให้"
ผมพูด เฮียเป้ก็ยื่นมือถือมาให้ผม แม่งเห็นสันดานสถุนกุ๊ยแบบนี้ อีเฮียมันใช้ไอโฟนนะเว้ย รุ่นล่าสุดด้วย ควาย ทำเป็นอวดรวยสัด มือถือปาหัวหมาของกูก็โทรเข้าโทรออกได้เหมือนกันแหละ จะซื้อทำไมแพงๆ(มึงรู้ตัวไหมว่ามึงกำลังพาล?)
แต่ก็อยากได้กาแล็กซี่s6เหมือนกันนะ จะได้เหมือนกันกับพี่ซุส อร๊างงงงง >< (ตอแหลมาอีผ้า มึงมาถูกทางแล้ว)
"อะ เดี๋ยวผมไปเรียนก่อนนะเฮีย เจอกันๆ"
ผมลาเสร็จก็เดินออกมา พูดถึงพี่ซุส หลังจากที่ผมร้องเพลงเจ้าชายเจ้าหญิงให้พี่แกฟังแล้วพี่แกก็บอกต้องการผม แม่งดาเมจแรงมาก ผมนั่งแข็งเป็นหินอย่างสับสน ดีใจก็ใช่ แต่ก็กลัวว่าพี่แกจะแต่เล่นๆ สนุกๆ(หรือเปล่า?) วันนั้นผมไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงยิ้ม แล้วบอกว่า 'ผมกลับก่อนนะ' นั่นแหละ ผมโง่ไหม โอเคตอบแทน 'กูโง่มากกกกกก'
"นะคะ วันนี้นัทอยากทานอาหารฝรั่งเศส"
ผมเบรกเท้าตัวเองแทบหัวทิ่ม มองไปก็เห็นพี่ซุสเดินมาพร้อมกับพี่นัท ดาวนิเทศ แล้วเป็นห่าอะไรถึงต้องมาเดินผ่านคณะกูวะ มหาลัยแม่งตั้งกว้าง พี่ซุสมองหน้าผม ทำหน้ามึนๆเหมือนคนพึ่งตื่น(กูว่ามันต้องโดนลากมาโดยที่มันไม่รู้ตัวแน่ๆ) ผมจ้องหน้าพี่ซุสแวบนึง ก่อนจะเดินผ่านออกมา
"เด็กอะไรไม่มีมารยาท จ้องหน้ารุ่นพี่แบบนี้ได้ยังไง"
เสียงอีพี่นัทพูดอย่างหงุดหงิด สัด กูไม่กระโดดถีบขาคู่ก็บุญแล้วพี่ กูหงุดหงิดโว้ยยยยยย!!!
บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ยังไม่เคยเข้าใจอะไร
ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
ถ้าเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รัก.......
ฉันยอมทุกอย่าง แค่ฉันไม่ต้องรักใคร
จ๋อม...
ก้อนหินก้อนเล็กถูกผมโยนลงไปในน้ำ น้ำกระจายตัวเป็นวง ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
ถ้าความรู้สึกของคนเราเป็นเหมือนน้ำ จะดีไหมนะ? ถูกก้อนหินโยนใส่ วูบไหวไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ แต่ก็อ่อนไหวเหลือเกิน เพียงลมพัดก็ทำให้ไหวหวั่นได้
หรือผมจะเป็นเหมือนน้ำ ก้อนหินคือพี่ซุส และสายลมคือคนรอบข้าง
"เขาว่ากันว่า คนอกหักมักจะปาก้อนหินลงน้ำ"
ผมหันไปมองผู้มาใหม่ ตกใจเล็กน้อยที่เป็นพี่เก้ เขาคือใครน่ะหรอ หึหึ เดือนถาปัตย์ที่ผมอาจหาญไปจีบนั่นไงล่ะ พี่เขาชื่อเก้
"ใครว่าหรอครับ"
ผมหันกลับมามองแผ่นน้ำต่อ
"พี่เก้เอง ฮ่าๆ"
อือ เล่นเอง ฮาเอง ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้พี่เขา คือไม่มีอารมณ์จะตบมุกกับใครทั้งนั้นอะครับ
"รู้ไหมว่าชื่อพี่เต็มๆคืออะไร"
อยู่ๆก็ถามชื่อตัวเองซะงั้น แล้วผมจะไปทราบกับพี่ไหมวะเนี้ย ชื่อประหลาดๆแบบนี้
"จะไปรู้ไหมอะพี่"
"ชื่อเต็มๆของพี่คือ เก้ๆกังๆ"
ผมหันไปมองหน้าพี่เขาแล้วหัวเราะก๊าก คนห่าอะไรชื่อพิลึกแท้!!!!
"ฮาว่ะ คือ แม่พี่โคตรทำร้ายพี่เลย"
แล้วผมก็ฮาอย่างหยุดไม่อยู่ กูว่าชื่อกูแปลกแล้วนะ เจอเก้ๆกังๆของพี่แกเข้าไป กูยอมมม!!
"แต่พี่ว่ามันก็เท่ดีนะ"
คร้าบบบบ เท่มาก ผมอิจฉาพี่โคตรๆเลยที่ได้ชื่อเก้ๆกังๆ
"แล้ว มึงมานั่งทำอะไรตรงนี่หรอ อกหักอย่างที่พี่ว่าจริงหรือเปล่า"
ผมก้มหน้าถอนหญ้าเล่นแม่งเลย
"มันก็ไม่เชิงว่ะพี่ คือผมชอบเขานะ แต่ไม่รู้ว่ะ เคยฟังเพลงลาบานูนปะ ที่แม่งร้อง ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กัน เหมือนเธอกับฉัน ที่ควรอยู่ห่างกันไว้~~~"
"บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์ไปรัก ใช่ปะ?"
แหม มีการร้องต่อจากผมด้วย ฮ่าๆ
"เออ นั่นแหละพี่ ตัดใจก็เจ็บ จะลุยต่อก็ทรมาณ เอาไงดีวะ"
ปรึกษาแม่งเลย ดันมาถูกเวลาทำไม หึหึ
"อือ ถ้าเปรียบกับเพลงก้อนหินก้อนนั้นของโรสศิรินทิพย์ ก็คงจะหมายความว่า จะบีบก้อนหินก็เจ็บ จะถือไว้เฉยๆก็หนักใช่ไหม จะวางก็ไม่ได้เพราะรู้สึกหลงไหลก้อนหินก้อนนั้น ใช่หรือเปล่า"
โอ้โห โคตรโดนเลยว่ะ กูอยากจะขอคารวะ
"อือ ใช่เลยว่ะพี่"
"แล้วจะถือไว้อย่างนั้นหรอ จะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยใช่ไหม ทำไมไม่ลองบีบมันดูล่ะ มันอาจจะไม่เจ็บเหมือนที่เราคิดก็ได้นะ"
เอาแม่ กูกราบเลยพี่เก้ ถึงชื่อจะฮา แต่คำพูดพี่หล่อมาก!!!!
"ขอบคุณว่ะพี่ โหย พี่แม่งเจ๋งว่ะ ชอบๆ กดไลค์รัวๆ"
"หึหึ ว่างๆก็กดเลิฟพี่หน่อยนะ โสดมาหลายปีแล้ว พี่เหงา"
"เป็นถึงเดือนคณะ จะโสดได้ไง ไม่เชื่อหรอกพี่ ถ้าผมหน้าตาแบบพี่นะ จะเดินอ่อยสาวๆให้น้ำลายหกทั้งมหาลัยเลย"
"เออ ตอนนี้ก็ทำหนุ่มๆอกหักหลายคนแล้วนี่"
ครับ ผมภูมิใจมากครับพี่ ฮ่วย!!!
"อกหักอะไรเล่า พี่แม่งพูดอะไรก็ไม่รู้ งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนนะพี่ ขอบคุณมากครับพี่เก้ๆกังๆ"
ผมแซวชื่อพี่เขาตบท้ายแล้วเดินออกมา
สรุปว่า ผมจะลองบีบก้อนหินดูแล้วกัน สู้โว้ย!!!!
"อะไรอะ คนบ้าหรือเปล่า?"
แน่ะ คนบ้าบ้านท่านสิจะหล่อขนาดนี้
"น่ากลัวอะ สตอล์กเกอร์หรือเปล่า"
โถ สตอล์กเกอร์บ้านมึงใส่ชุดไปรษณีย์หรือครับ
"โรคจิตแหงเลย"
ตกลงกูเป็นอะไรแน่วะ เป็นบ้าแล้วต้องโรคจิตด้วยหรอ
"โจรหรือเปล่า"
แม่งกูล่ะเซ็ง คนพวกนี้มันเป็นอะไรกันนักกันหนาวะ กูแค่ใส่ชุดบุรุษไปรษณีย์ถือกล่องกระดาษหนึ่งใบแล้วแปะหนวดปลอมสุ้มอยู่ในดงหญ้าแค่เนี้ย กูกลายเป็นบุคคลอันตรายเลยหรอ
ผมกวาดสายตามองคนรอบๆ ส่วนพี่ยามเขาไม่ยุ่งหรอกครับ ผมเอาปาท่องโก๋ปิดปากไปแล้ว หึหึ(นี่นักศึกษาต้องฝากชีวิตไว้กับยามที่เห็นปลาท่องโก๋สำคัญกว่าสิ่งใดๆหรือนี่) กลับมาที่สถานการณ์ตรงหน้า ตอนนี้ผมอยู่ที่เดิมครับพุ่มหญ้าที่รัก คณะวิศวกรรมศาสตร์ นั่งรอเป้าหมายออกมาจากตึกก็เท่านั้น
"วันนี้เราไปทานโออิชิกันนะคะซุส เมื่อวานคุณก็ไม่ว่าง วันนี้เราไปด้วยกันนะ"
สาวอึ๋มสะบะระหึ่มบึ้มๆ เกาะแขนพี่ซุสอย่างออดอ้อน ผมหยิบหมวกแก็ปขึ้นมาสวมเพราะเกรงว่าจะถูกจับได้ว่าบุรุษไปรษณีย์คนนี้คือไอ้ผ้าเอง(ผู้หญิงมันมาจากไหนเยอะแยะวะ อ่อยอยู่นั่น ผู้ชายคนนั้นของผ้าาาาา)
"เลิกยุ่งกับมันเถอะหวาน ไม่เห็นหรอว่ามันไม่เล่นด้วย"
พี่ติวขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิดมากๆ เอาเว้ย พี่ติวชอบยัยคุณหวานงั้นหรอ? หรือว่า...............
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก ไม่จริง!!! มึงคิดบ้าอะไรของมึงวะไอ้ฟายผ้า พี่ติวจะชอบพี่ซุสได้ไง! จังไรชิบหายย กูจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่คิดแบบนี้ ตบหัวตัวเองสามที
"ทำไมติวต้องกันหวานออกจากซุสด้วยเล่า!!"
เธอหันมาพูดด้วยใบหน้าบูดๆ พองลมเข้าแก้ม โธะ! น่ารักตายละ กูก็ทำได้วะ! ไหนทดสอบสิ (นึกภาพปลาทอง)
"ก็เพราะว่าไอ้ซุสมันไม่ยอมพูดเอง ผมถึงต้องพูดแทนไง นี่ถ้าไอ้ผ้ามันอยู่ มึงก็คงจะตัดสินอะไรง่ายกว่านี้ใช่มะ!"
ประโยคแรกพูดกับยัยฟาร์มโคนม ก่อนจะหันมาแขวะพี่ซุส แหงะ พี่ๆทุกคนคิดถึงเราน่าดู (ถุย!!)
"ไม่ ยังไงหวานก็จะไปทานข้าวกับซุสให้ได้"
"ดื้อ 'ด้าน' เสียจริงนะครับคุณหวาน อย่าให้ผมต้องอารมณ์เสียมากกว่านี้จะได้ไหม แค่เป็นไม้กัน 'หมา' ให้ไอ้เทพบุตรนี่ก็หงุดหงิดพอแล้ว ยิ่งมาเจอหมาที่กัดไม่ปล่อยแบบนี้ด้วย..............ผมเหวี่ยงนะครับ"
อื้อหือ พึ่งจะรู้ว่าพี่ติวแกปากคอเราะร้ายขนาดนี้ นั่นผู้หญิงนะโว้ย พูดแบบนี้ได้ไง(แต่เอาจริงๆคือสะใจมากพี่ติว)
"คราวนี้อย่าให้หนักเหมือนคนที่แล้วนะ ศิลิโคลนที่จมูกทะลุออกมาแบบนั้น กูขยะแขยงว่ะ"
พี่เทสที่เลิกกดโทรศัพท์(ซะที)เงยหน้าขึ้นมาผสมโรง พวกมึงจะโหดสัดกันเกินไปแล้วนะโว้ย นี่มันไม่ใช่บอยแบนด์แล้ว นี่มันมาเฟียยยย เอาล่ะ ถึงเวลาของกูแล้ว ชิบหายตรงนี้แม่งมีรังมดคันไฟก็ไม่บอก!!! ผมกระโดดเหยงออกจากที่สุ้มทันทีเมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญกัดเข้าเต็มๆตีน อ้ากกกกกกกก อีมดไร้คุณธรรม
กูเหมือนคนบ้าจริงๆแล้วตอนนี้ เดินไปสองก้าวกระโดดสามที เป็นแบบนี้จนคนสี่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตึกเรียนมองอย่างแปลกใจ
'อะไรของมันวะนั้น ออกกำลังกายเรอะ?'
ถ้าคิดแบบนั้นจริงๆ ก็ขอบอกเลยว่า ไม่ได้ออกกำลังกายโว้ย!! มดกัดตีนกู!!!!!!
"เอ่อ......คุณ.........วรชิตครับ"
ผมทำเสียงให้ใหญ่ๆเพื่อให้เข้ากับหนวดปลอมนี่ พี่ซุสมองมาที่ผมด้วยสายตานิ่งเฉยเช่นเดิม
"มีคนส่งมาให้ครับ"
ผมยื่นกล่องกระดาษใบไม่เล็กไม่ใหญ่ให้พี่ซุส เขายืนมองอยู่สักพัก ก็รับไปถือไว้
ผมแอบเหลือบตามองหน้าพี่เขาก่อนจะก้มหงุดๆแล้วเดินออกมา หึหึ ทุกคนจับไม่ได้ การปลอมตัวของผมมันเยี่ยมจริงๆ
"ไอ้ผ้ามันเล่นอะไรของมันวะ?"
ติวพูดอย่างอึ้งๆหลังจากที่ตกตะลึงกับไอ้ผ้าใบในสภาพบุรุษไปรษณีย์เมื่อกี้ มึงคิดว่ามึงเนียนมากไหมผ้า ปัญญาอ่อนชิบหาย!!
Click for Episode 17 na eiei (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3241118#msg3241118) :katai4: :กอด1:
***********************************************************************************
เลิกเรียนก็แจ้นไปทำงาน โอ้ย เหนื่อยยยยย นี่ก็พึ่งถึงบ้าน หิวอีกต่างหาก จะไม่ลงนิยายก็กลัวคนอ่านจะลืมกัน เลยเอามาลงยาวๆไปเลยจะได้ไม่มีคนขาดใจ แถมวันที่25คนเขียนต้องไปขายกระทง(ไม่ต้องรอเค้านะ ไปลอยกระทงกันให้เต็มที่ วันนี้มาลงชดเชยล่วงหน้า) ตอนนี้ เดิมทีแล้วเป็นตอนที่16และ17 แต่เค้าเกรงว่ามันจะสั้น ขัดใจคนอ่าน เลยเอามารวมกันซะนี่
เปิดตัวตัวละครที่คนเขียนปลื้มมากในระดับหนึ่ง 'พี่เก้ๆกังๆ' ของเค้าเองงงงงง และพี่เทพยังคงไม่ลดค่าตัวเช่นเคย ออกมาแว๊บบบบบเดียวอีกละ(ท่าทางพี่แกจะเป็นทายาทกระสือจริงๆ) แต่อย่างอแงนะจ๊ะ ตอนหน้าอีพี่เทพแกมาเต็มแน่(คนเขียนแคะกระปุกมาจ่ายค่าตัวมันจนได้)
ปล.คนเขียนขอยืนยันคำเดิม สิ่งใดที่ได้มาง่ายย่อมจากไปง่ายเช่นกัน
ปล.2 อ่านช้าๆนะ เดี๋ยวจบเร็ว
-
กลับมาหาเก๊าเดี๋ยวเน้!!! น้องผ้าเป็นอะไรที่พูดตรงค่ะ ช้อบชอบ 'ผมไม่ใช่เจ้าหญิง ไม่ได้ต้องการเจ้าชาย ผมต้องการแค่พี่ซุสสสสสสส' ฟินมากกก o18 o18
-
แกนีมีด เป็นเจ้าชายแห่งเมืองทรอย และ เป็นบุตรชายคนเล็กของกษัตริย์ทรอส แห่งดาร์ดาเนีย, มีพี่ชายสองคนคือ อิลัส (Ilus) ซึ่งในอนาคตอิลัสจะเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอิลิออส หรือ อิลิออน ซึ่งต่อมาเรียกกันในนามเมืองทรอยนั่นเอง และ อัสซาราคัส (Assaracus), โฮเมอร์ได้พรรณาเกี่ยวกับแกนิมีดเอาไว้ว่า เป็นผู้ที่มีรูปโฉมงดงามที่สุดในเหล่ามนุษย์ทั้งปวง,
แกนิมีดถูกลักพาตัวไปโดย เทพซูสที่จำแลงร่างกลายเป็นอินทรีย์ยักษ์ โฉบเอาตัวแกนิมีดจากภูเขาไอดาในแคว้นไฟรเจีย ไปเป็นผู้รับใช้ บนเขาโอลิมปัส ทำหน้าที่เป็นผู้ถวายพระสุทธารส (cupbearer) แทนที่เทพีเฮบี เทพีแห่งความเยาว์วัย ธิดาของซูสและฮีรา
ชอบๆตำนานกรีกโรมัน
คือผ้ามันปลอมจัวไม่เนียนสุดๆ 55555555
พี่ติวเป็นแค่ไม้กันหมาสินะ
พี่เทสพูดโหด สะใจ 55555555
เฮีย อย่าบอกนะว่า เสร็จ 2(?) คนนั้นแล้ว
-
ซุส เมื่อไรจะเลิกนิ่งคะ หื้มมมมมมมมม
-
โอ้ยผ้า! คนอื่นเขารู้กันหมดว่าเป็นแกรรรร เอาอะไรมามั่นใจในสภาพนี้ 555555555
แล้วเอาอะไรมาส่งท่านเทพล่ะนั่น
-
เฮียวาดคือ 3P ใช่มะบอกมา คนเขียนต้องทำงานเยอะๆ เก็บหอมรอมริบอย่างดี แล้วเอาเงินมาจ่ายตรงค่าตัวเหล่ามาเฟียและเฮียวาดนะ 5555555 :m20:
-
ตอนนี้พี่เทพเหมือาจะอ้อนไงไม่รู้...ตอนที่อยู่กับผ้าที่ห้องอ่าาา
เดี๋ยวๆๆๆ...แล้วตกลงเฮียวาดนี่รับใช่มั้ยยย ดูเฮียเป้พูดดิ.แล้วๆๆๆ พี่เทสนี่คือคนที่จีบเฮียวาดสินะ หรือยังไง โอ๊ยค้ :katai1: :katai1: :katai1:
-
แกนีมีด เป็นเจ้าชายแห่งเมืองทรอย และ เป็นบุตรชายคนเล็กของกษัตริย์ทรอส แห่งดาร์ดาเนีย, มีพี่ชายสองคนคือ อิลัส (Ilus) ซึ่งในอนาคตอิลัสจะเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอิลิออส หรือ อิลิออน ซึ่งต่อมาเรียกกันในนามเมืองทรอยนั่นเอง และ อัสซาราคัส (Assaracus), โฮเมอร์ได้พรรณาเกี่ยวกับแกนิมีดเอาไว้ว่า เป็นผู้ที่มีรูปโฉมงดงามที่สุดในเหล่ามนุษย์ทั้งปวง,
แกนิมีดถูกลักพาตัวไปโดย เทพซูสที่จำแลงร่างกลายเป็นอินทรีย์ยักษ์ โฉบเอาตัวแกนิมีดจากภูเขาไอดาในแคว้นไฟรเจีย ไปเป็นผู้รับใช้ บนเขาโอลิมปัส ทำหน้าที่เป็นผู้ถวายพระสุทธารส (cupbearer) แทนที่เทพีเฮบี เทพีแห่งความเยาว์วัย ธิดาของซูสและฮีรา
ชอบๆตำนานกรีกโรมัน
คือผ้ามันปลอมจัวไม่เนียนสุดๆ 55555555
พี่ติวเป็นแค่ไม้กันหมาสินะ
พี่เทสพูดโหด สะใจ 55555555
เฮีย อย่าบอกนะว่า เสร็จ 2(?) คนนั้นแล้ว
ขอบพระคุณข้อมูลแจ่มๆเจ้าค่ะ คนเขียนเองก็ชอบตำนานกรีกม๊ากมาก พอมาเจอเรื่องแกนิมีดที่แอบวายนิดๆก็ชอบมากกว่าเรื่องเทพตนไหนๆ แม้สุดท้ายเทพซุสจะส่งแกนิมีดออกไปอยู่ที่อื่น แต่เหตุผลที่ทำแบบนั้นก็ฟินไปอีกแบบ เพราะต้องการปกป้องแกนิมีดจากฮีราภรรยาที่ขี้หึงมากๆของตน และยังให้แกนิมีดเป็นดวงจันทร์ของดาวพฤหัส(ดาวพฤหัสเป็นดาวประจำตัวของเทพซุส) เพราะเวลาที่เทพซุสคิดถึงแกนิมีดก็จะได้มองเห็นแกนิมีดได้ง่ายๆ
แหม แม้ในตำนาน เทพซุสจะเลือกเทพีฮีรา แต่จงลืมตำนานใดๆที่ทุกท่านรู้จักมาก่อนหน้านี้ เพราะนี่คือ เทพซุสxแกนิมีด2015 เทพซุสในตอนนี้ เลือกแกนิมีดคนเดียวเท่านั้น!!!! :laugh3: :laugh3: :laugh3:
ส่วนอีเฮียไปตกเป็น 3p 4p 5p 18p(เยอะไปละ) เมืองขึ้น เมืองลง เมืองหลวง เมืองน้อยของใครนั้น เดากันต่อไป ขออภัยแม่ยกอีเฮียที่ขอให้นังฟิวหาเมียให้มันมา ณ ที่นี้ด้วย :m14:
ปล.ติดตามกันด้วยนะคะ :teach: (สติกเกอร์น่ารัก) ลงไว้ ณ เวลา 03:33
-
ขอบคุณพี่เก้ทีมาช่วยสะกิดต่อมบ้าให้ทำงานอีกครั้ง 5555 ถถถถ น้องผ้าดราม่าไม่เหมาคะลูก เราต้องบ้าเข้าไว้
-
พึ่งกลับมาจากพัทยา เหนื่อยมาก ไม่ครึกครื่นเท่าปีก่อนๆเลย เซ็งค่อด แต่ฝรั่งเยอะจริงๆ ยอมเลย อ่อยแล้วอ่อยอีกแต่ก็ไม่ได้ฝรั่งกลับมาเลย แงงงงงงง ยังไงนิยายก็จะมาพรุ่งนี้นะจ๊ะ ตอนนี้ตายก่อนจ้า ไม่ไหวละ
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่17 ตลาดหน้าห้าง กำไลข้อมือ กับเราสองคน ><
'อะไรที่มันต้องใช้เวลากว่าจะได้มามักอยู่กับเรานาน
แต่อันไหนที่ได้มาไวมันมักจะจากเราไปเร็วเช่นกัน'
Christopher Robert Evans(เฮียคริสกล่าวไว้><)
หลังจากวันที่ผมปลอมตัวเป็นบุรุษไปรษณีย์ในวันนั้น ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าอีก เพราะว่างานแม่งสุมลงมาแทบท่วมหัวเลยก็ว่าได้ อะไรมันจะทรมาณกูขนาดนี่ กูอยากตาย อะไรๆก็เหมือนจะเป็นอุปสรรคไปซะหมด การตกหลุมรักเทพเจ้ามันทรมาณขนาดนี้เชียวหรอวะ
ผมนอนซูบอยู่บนเตียงหลังจากโหมทำรายงานมหาโหดติดต่อกันหลายคืน และยังมีงานยิบย่อยอะไรมากมายอีกก็ไม่รู้พัดกระหน่ำเข้ามาเป็นคอมโบ้
~เอ็งรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม ตามตรงอย่าได้ขดเคี้ยว.......~~
ผมเอื้อมมือที่ไม่ค่อยมีแรงไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนแอ้งแม้งอยู่ไม่ไกลผมเท่าไหร่มากดรับสาย
"สวัสดีครับ เจริญพรสูบส้วมครับ รับสูบส้วมทั่วราชอาณาจักร สูบส้วมวันนี้ แถมฟรีฝาปิดชักโครกและทิชชู่เกรดดับเบิ้ลเอ บอกบ้านเลขที่มาเลยครับ"
ผมหลับหูหลับตากวนตีนออกไปด้วยน้ำเสียงงัวเงีย คือถ้าสมมติเป็นพ่อกู กูคงโดนสวดยาวโทษฐานกวนส้นตีนผู้ใหญ่
[................]
"ฮาโหลว ไม่ได้ยินเลยครับ รบกวนหาคลื่นหน่อยครับ"
[ควาย........]
"อะไรนะครับ? ผมไม่ค่อยได้ยินนนน"
[กูยังไม่ได้พูด แล้วมึงจะได้ยินอะไร]
ผมนอนนิ่งอยู่สักพัก ก่อนจะเบิกตากว้าง โยนอีความง่วงกระเด็นตกเตียงไป
"พ...........พี่ซุส?"
[คิดว่าเพื่อนจากดาวพลูโตของมึงหรือไง?]
"เดี๋ยวนี้เล่นมุกนะพี่ พี่สบายดีไหมอะ"
[...................]
"พี่ซุส?"
[ทำไมต้องถามว่ากูสบายดีไหม]
"ก็ผมไม่รู้ว่าต้องเริ่มคุยกับพี่แบบไหน"
[......................]
"พี่ เป็นไรชอบเงียบวะ"
[หิวข้าว]
ผมหัวเราะเบาๆกับคำนั้น เหมือนเคยได้ยินพี่แกพูดแบบนี้ครั้งนึง หึหึ
"แล้ว พี่จะกินข้าว หรือจะให้ผมไปหาล่ะ"
ผมถามยิ้มๆ ความสุขฟูคับอกไปหมด ฮ๊าาาาาาา~~~~ มีความสุขจังเลย แม้ว่าอาจจะมีอะไรไม่ดีตามมาก็เถอะ
[มึงคิดไม่เป็น?]
"อือ งั้นกินข้าวให้อร่อยนะพี่ ผมนอนล่ะ"
[ไอ้ผ้า.........]
"อยากให้ไปหาทำไมไม่บอกดีๆล่ะ"
[เสือก]
"โอ้ย พูดแบบนี้ไอ้ผ้าเจ็บจี๊ดๆ"
[ปัญญาอ่อน]
"เอ๊อ ไอ้ผ้ามันปัญญาอ่อน งั้นคนปัญญาอ่อนขอนอนก่อนนะครับ"
[ไอ้ผ้า............]
"อะๆ โอเค เดี๋ยวผมไป รอแป๊บนึง"
[อืม เร็วๆนะ...............กูหิวเฉยๆ!!!!]
แล้วพี่แกก็วางสายไป อะไรวะ อยู่ๆตะคอกใส่กู แม่ง สงสัยประจำเดือนมาไม่ปกติ
ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับฟีโน่คู่ชีพของผมไปที่คอนโดสุดอลังที่มียามเห็นแก่ของแดกและพนักงานที่ชอบนินทาลูกค้าของพี่ซุส กดลิฟท์ที่ชั้น22 ชั้นที่คุ้นเคย แม้จะไม่ได้มาหลายเดือน แต่ก็ยังคงจำได้ไม่เปลี่ยนแปลง ลิฟต์เปิดออก พร้อมกับหัวใจดวงน้อยๆของผมที่เริ่มแกว่ง ตื่นเต้นปนดีใจด้วย
ผมกดออดแล้วยืนรอ ไม่นานประตูห้อง2201ก็เปิดออก ผมยิ้มให้เจ้าของห้องแล้วยกมือไหว้
"หวัดดีครับพี่"
พี่ซุสมองมาที่ผม จ้องอยู่อย่างนั้นจนผมเริ่มงง เกิดอะไรขึ้นวะ?
"ไปไหนมา"
ผมยืนอึ้งกับคำพูดของพี่เขา รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาดื้อๆ แต่ก็หัวเราะออกมา
"รอผมนานไหมพี่"
.......................................
.......................................
"พี่กินไร"
ผมถามเมื่อเดินเข้ามาในห้าง(อีกแล้ว) พี่ซุสทำสีหน้านิ่งเฉยจ้องไอแพดเหมือนเดิม เหมือนไม่ได้ยินที่ผมถามเมื่อกี้ด้วยซ้ำมั้ง ทำอะไรกับไอแพดนักหนาวะ กูเห็นนั่งจ้องอยู่นั้น
"พี่ครับบบบ นี่ตกลงหิวข้าวจริงๆหรือเปล่าเนี้ย"
ผมถามเมื่อเห็นหน้าหล่อๆนั้นจ้องไอแพดแล้วขมวดคิ้ว นานๆได้มากินข้าวด้วยกันที ดูพี่เขาทำ.......
"อือ มึงกินไร"
ตกลงใครมันหิวกันแน่วะเนี้ย กูล่ะเบื่อ
"ไปตลาดดีกว่าพี่ซุส"
ผมไม่รอคำตอบ ถือวิสาสะลากพี่ซุสออกมาทันที ข้างหน้าห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ คือตลาดขนาดใหญ่ มีของขายเต็มไปหมด
"ร้อน"
ออกมาจากแอร์ไม่ถึงนาที ไอ้คุณชายกูบ่นร้อนทันที
"เจ้าคะ เดี๋ยวบ่าวพัดให้นะคะ"
ผมซื้อพัดสานแถวๆนั้นมาโบกให้พี่แก เรื่องมากจริ๊ง แต่ผมก็ให้อภัย คึคึ
"ถึกนักก็แล้วแต่"
พี่ซุสจับมือข้างที่ว่างของผมให้เดินตาม ผมมองอย่างอึ้งๆ ทั้งเขิน ทั้งดีใจ ทั้งอะไรไม่รู้มากมาย พี่ซุสครับ จับมือผมแล้ว อย่าปล่อยเลยได้ไหมครับ.........
ผมซื้อของกินหลายๆอย่างมากินระหว่างเดิน ไม่กลัวไม้ลูกชิ้นจะแทงคอตายเลยสักนิด
"กินดีๆ"
พี่มันปราม ให้กูกินดีๆยังไงครับ ก็มันไม่ถนัด มือข้างซ้ายผมโดนจับไว้แน่นเลย ผมเลยต้องยกมือข้างนั้นมาถือถุงลูกชิ้นไว้ โดยมีมืออีกคนประสานไว้ด้วย โรแมนติกไหม? ผมว่ามันลำบากนะ
"เอามานี้มา"
พี่ซุสดึงถุงลูกชิ้นในมือที่ประสานกันของเรา ไปยัดใส่มือข้างขวาที่ว่างของผม แล้วแกก็ดึงไม้ลูกชิ้นออกมาจ่อที่ปากผม เออ นี่สิถึงจะโรแมนติกของจริง แม้ผมจะเขินอยู่คนเดียวก็เถอะ
"พี่ซุส เท่ไหม"
ผมเดินเข้าไปหยิบกำไลหยกขาวขึ้นมาชู(คนขายนี่มองขวับเลย อะไรกูเปล่าขโมยนะ!!)
"จะใส่หรอ?"
พี่ซุสถามแล้วขมวดคิ้ว เอ้า ถามแปลกๆ คงอยากซื้อไว้ล่ามคอหมาไอ้เต้ม้าง!!
"ก็เท่ดี พี่ซุสเอาไหม สีดำไง จะได้เข้ากัน.........เอ่อ"
กูพูดอะไรของกูวววววว!!! เข้ากันอะไรของกู ทำเป็นกำไลคู่ไปได้ พี่ซุสเองคงไม่ชอบใส่ของพวกนี้ด้วยมั้ง พี่ซุสจิ๊ปากแล้วดึงกำไลในมือผมยื่นให้เจ้าของร้าน
"เอาสองอันนี้"
กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเอา แล้วมองราคา เฮือกกกกก เป็นพัน!!!! ค่าขนมกู T T คงต้องโทรหาไอ้เฮียวาดก่อนเวลาอันควร(เพื่อขอตังค์)
"ทำหน้าเหี้ยอะไรของมึง"
พี่เขาส่ายหัวแล้วควักตังค์จ่าย
"เฮ้ย เดี๋ยวผมซื้อเอง"
"เก็บตังค์ไว้ซื้อยางลบมึงเถอะ"
ยางลบก้อนละ3บาทเองปะวะ -*- กำไลหอกนี่ตั้งพันกว่า จะสองพันอยู่แล้ว
"เอาไปถือเอง หนัก"
พี่ซุสโยนถุงกำไลมาให้ผม ผมรับมาแล้วเอาออกมาใส่อย่างตื่นเต้น ว้าววววว สวยมาก ชอบบบบบบบบ ><
"พี่ซุสใส่สิ"
ผมหันไปหาคนข้างๆ ผมใส่กำไลข้างซ้าย(ผมเป็นคนถนัดข้างซ้ายครับ แต่เวลาใส่กำไล ผมก็ชอบใส่ข้างซ้ายอยู่ดี ไม่รู้อะ ผมรู้สึกรักข้างซ้ายยังไงไม่รู้)
"กูไม่ชอบ"
พี่เขาตอบสั้นๆ แต่ผมนี่หน้างอเลย ซื้อมาตั้งแพง ถ้าไม่ใส่จะเอาขึ้นหิ้งหรือไงวะ ผมเอากำไลสีดำออกมาจากถุง แล้วดึงมือขวาของพี่ซุสขึ้นมา(เพราะมันใกล้มือ)ก่อนจะยัดกำไลสีดำเข้าไปในข้อมือใหญ่
"เห็นไหม เหมือนกันเลย"
ผมพูดแล้วยิ้มแป้น
"มึงอยากให้กูใส่หรอกนะกูถึงใส่ ไม่งั้นกูถอดทิ้งไปแล้ว"
ผมขำออกมากับคำพูดนั้น เฮ้ย! นั่นคือร้อนตัวหรอวะ น่ารักสาดดดดดดด
"คร้าบ คร้าบบบ ผมอยากให้พี่ซุสใส่ ใส่ไว้ตลอด ห้ามถอด ห้ามทิ้งนะครับ ไม่ใช่อะไร มันแพง"
ผมพูดทะเล้น พี่ซุสเหล่มองผมอย่างหมันไส้ ตบหัวผมหนึ่งทีด้วยความรัก อ่าาาา ไอ้ผ้าถึงกับฟิน(ถุย!! กูไม่ใช่มาโซฯ!!!)
"พี่ซุสกินป่าว"
ผมหยิบข้าวเกรียบปากหม้อสีม่วงขึ้นมากิน(สถุนแบบผมต้องใช้มือหยิบเท่านั้น)
"แดกขี้มือมึงสิ ซกมกชิบหาย"
ถึงพี่ซุสจะพูดแบบนั้น ผมก็ไม่แคร์ ยังคงหยิบขนมในกล่องโฟมมากินอย่างอร่อย ผมล่ะชอบจริงๆเลยข้าวเกรียบปากหม้อเนี้ยยยย อยากให้พี่ซุสได้ลองชิมบ้างจัง
"พี่ซุส ช่วยผมกินหน่อยสิ ผมกินไม่หมด"
ผมตอแหลครับ ซื้อมาห้ากล่องผมยังกินหมดแบบไม่เหลือแม้แต่ต้นผักชี
"อะไรของมึง แล้วจะซื้อมาทำเหี้ยอะไรเยอะแยะ"
ผมยิ้มรับคำด่านั้นด้วยความเต็มใจ
"อะๆ ช่วยผมกินหน่อย ผมกินไม่หมด น๊าาา นะ"
พี่ซุสทำหน้าช่างใจ ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"กูได้อะไร"
แม่ง กูเกลียดคำว่า 'ชื่นชมพอหรือยัง' 'จะรับผิดชอบยังไง' และ 'กูได้อะไร' ของพี่ซุสมากๆ พูดออกมาทีไร ผมนี่งงทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็เสียเปรียบพี่เขาทุกที(ทำไมมมมมมมม!!!!! กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง)
"จะเอาอะไร"
ผมจ้องกลับ แม้จะเขินเต็มทน จะงงเต็มที่ แต่ในเมื่อพูดแบบนี้ ก็บอกมาสิว่าต้องการสิ่งอันใด(มาเป็นกลอน)
"ห้ามขออะไรที่ผมไม่มีนะ......."
ผมรีบพูดดัก แม่ม เผื่อมันขอยอดใบชาจากเทือกเขาโอลิมปัสขึ้นมา ผมมิซวยเอารึ?
"ทำเป็นปากดี......"
"ผมเปล่านะ ลองพูดมาสิ แต่แค่ลองพูดนะ ไม่รู้จะหามาให้ได้อ๊ะเปล่า"
"ทำตามสัญญาที่ให้กูไว้ก่อนไม่ดีกว่ารึไง"
ครับ.......มันไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่มันเหมือนเป็น....................ประโยคขอร้อง มั้ง
"อันนี้ผมต้องดูก่อนนะ ไม่มีนักมวยคนไหนที่ลงชกเพราะอยากเจ็บตัวฟรีๆหรอก สิ่งที่ได้ตอบแทน มันต้องคุ้มค่า"
"กูเห็นมึงเงอะๆงะๆ ไม่ชกซะที"
"แล้วทำไมพี่ซุสไม่ชกเองซะล่ะครับ"
เงียบเลยครับ ข้าวเกรียบปากหม้อผมหลุดประเด็นไปเลยเชียว
"บอกตามตรงผมไม่มั่นในใจตัวพี่สักอย่าง แค่ความชอบอย่างเดียว ไม่ทำให้ผมทนอยู่ในสภาพคลุมเคลือแบบนี้ได้นะครับ"
เมื่อกี้ผมหลุดอะไรหรือเปล่าวะ? ไม่น่าจะหลุด(เต็มๆเลยลูกเอ๊ย)
"ไอ้ผ้า......."
"ครับพี่ซุส?"
ผมตอบยิ้มๆ
"ที่มึงพูดน่ะ......"
"^^"
"ให้กูจีบมึงหรือไง"
คิ้วพี่ซุสขยับเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด ผมรู้ว่าคนฟอร์มเยอะแบบพี่ซุสน่ะ ไม่ยอมลงให้ใครง่ายๆหรอก แม้กระทั่งกับผมที่(กล้าเสนอหน้ามา)ใกล้ชิดกับพี่ซุสกว่าผู้หญิงทุกคน ผมไม่อยากให้พี่ซุสมาจีบผม ขอแค่พูดอะไรให้มันชัดเจนสักหน่อยก็พอ แค่บอกว่าให้ผมอยู่ตรงนี้หรือบอกว่าอยู่ด้วยกันนะ แค่นั้นผมก็ไม่ปฏิเสธแล้ว ก็ไม่พูดเองปะวะ แล้วกูผ้าจะรู้ไหมว่าท่านเจ้าเทพต้องการสิ่งอันใด
แม้ต้องทนเจ็บกับการเห็นพี่เขาโดนผู้หญิงหลายๆคนรุมล้อม และพี่ซุสก็ไม่ปฏิเสธเลยก็ตาม ผมก็จะอยู่กับพี่ซุส ชัดเจนสักหน่อยก็ยังดีนะพี่นะ ผ้าเบื่อจะทน ผมเป็นคนลังเลใช่ไหมล่ะ ผมรู้ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ผมสับสนจริงๆ อยากจะไปจากพี่ซุส แต่ก็หาข้ออ้างสารพัดเพื่อแก้ตัวแทนพี่เขาแล้วอยู่ต่อ ผมว่าผมชัดเจนในระดับหนึ่งเลยนะ คนธรรมดาคงรู้ไปแล้วว่าผมมีใจ แต่เขาไม่ธรรมดา นายวรชิต อนันตยภิรมณ์ ไม่มีอะไรสักอย่าง ที่ธรรมดา
"ไม่ต้องจีบผมหรอกพี่ซุส ผมไม่อยากให้พี่อยู่ต่ำกว่าผม"
ผมยักคิ้ว แต่พี่ซุสไม่ได้ตอบอะไร
"มึงเคยบอกว่าอยู่กับกูแล้วไม่มีความสุข"
พี่เขาพูดเมื่อเราเดินซื้อนู้นซื้อนี่มาเต็มมือ ส่วนมากก็ของแดก =_=
"มันก็ไม่ใช่ทุกตอนหรอก แค่มีตอนนึงที่ผมโคตรไม่มีความสุขเลยที่ได้อยู่กับพี่"
"ไอ้ผ้า....."
"คือตอนไหนรู้ปะ? ตอนที่มีผู้หญิงอยู่ข้างๆพี่ไง ตอนที่เขาควงแขนพี่ ตอนที่เขาสัมผัสโดนตัวพี่ ผมโคตรเจ็บเลยว่ะ แต่ที่ผมไม่พูด เพราะผมไม่มีสิทธิ์อะไรสักอย่างไง"
พี่ซุสยืนนิ่งเมื่อผมพูดจบ เขาถอนหายใจออกมา ใช้มือปิดหน้าเอาไว้แล้วส่ายหัวเบาๆ
"กูพึ่งรู้...........ว่ากูเหมือนเด็กที่พึ่งเกิด เพราะแค่ความรัก กูยังไม่รู้จักมันเลย.............."
Click for Episode 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3244154#msg3244154)
********************************************************************************
แฮร่ ตอนนี้มาแบบหยาบสุดๆ พึ่งได้มาแก้ในคอมวันนี้ อ่านคอมเม้นแล้วแบบ หึหึ โล่งใจกันชะมะล่ะ o18 อย่าพึ่งวางใจไป จงอย่าลืมคำที่มีคนกล่าวเอาไว้ว่า 'ตบมือข้างเดียวไม่ดัง' (ใครมันช่างกล่าวอะไรไว้นักหนาวะ) ตราบใดที่อีพี่เทพยังไม่ชัดเจน อีผ้าจงดราม่าต่อเถิด
ปล.รักนะ แคร์ด้วย
คนอ่านคนหนึ่ง: คนเขียนใจร้ายจัง เมื่อไหร่จะให้อีผ้าสมหวังซะที :o12:
คนเขียน: สมน้ำหน้าอีผ้ามัน ว่ะฮะฮ่าาาาาาาา :laugh:
-
ท่านซุสชั่งน่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
ท่านเทพน่ารักกกก
-
เย้ยย มานิ๊ดเดียวเองง่า อยากอ่านต่อมากจ้า
-
โอ้ยชอบมากกกกค่าาาาาพึ่งได้เข้ามาอ่านต่อไปจะเข้ามารอที่ท่าน้ำทุกวันเลยยยยยย :katai5: :katai5:
-
ผ้ามันหึงไง หวงไง แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน เลยไม่มีสิทธิที่จะทำอะไรแบบนั้น
ถ้าทำแล้วอีกฝ่ายไม่คิดเหมือนกัน ผ้ามันจะยิ่งเจ็บ ลยเลือกที่จะไม่ทำอะไร แค่ถอยห่างออกมา
-
ผ้ารับโทรศัพท์โคตรกวน พี่เทพยอมใส่กำไลเพราะน้องผ้าด้วย เชรดดดด!!!
-
พี่เทพรู้สึกอยากเอาพีรเทพมาเลี้ยงหลังจากที่อ่านตอนนี้แล้ว มันมุ้งมิ้งดี พี่เทพน่ารักมากกกก 5555 #น่ารักแบบนิ่งๆนะ
-
แล้วไงต่อออออออ................. :katai1: :katai1: :mew2: :katai1:
-
:serius2: ผ้าสู้ต่อไปครับ
-
ผ้าสู้ๆ จีบก่อนเลย มัวรออิพี่ซุสไม่ไหวแน่ๆ :laugh:
-
:jul3: :jul3: :jul3: "ไอ้ผ้ามันเล่นอะไรของมันวะ?"
ติวพูดอย่างอึ้งๆหลังจากที่ตกตะลึงกับไอ้ผ้าใบในสภาพบุรุษไปรษณีย์เมื่อกี้ มึงคิดว่ามึงเนียนมากไหมผ้า ปัญญาอ่อนชิบหาย!! :m20: :m20: :m20:
-
ผ้ามันชัดเจนและออกปากขนาดนี้พี่ซุสช่วยชัดเจนกับมันหน่อย อ่านแล้วก็แอบเจ็บไปกะนาง
-
ซึนทั้งคู่
-
:o12:
-
เมือไหร่จะได้เสียกัน :katai1:
555555555555555(เดี๋ยวๆ ไม่ใช่แล้ว)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่18 คู่หมั้น คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในนิยายรัก
'ในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุด
เราต้องตั้งสติเพื่อจะมองเห็นแสงสว่าง'
- สุภาษิตจีน -
ดอกไม้
เธอช่างสวยงดงามเหลือเกินเมื่ออยู่ตรงนั้น
อยู่ไกลๆแค่เพียงได้มองเหมือนดั่งความฝัน
ถ้าเก็บเอาไว้ข้างกายก็คงร่วงโรยโดยพลัน
มันช่างคล้ายกับความรัก ในบางที
เธอ
แต่ละวันที่เคียงข้างกันเหมือนอยู่ในฝัน
อาจจะดีถ้าชีวิตเรานั้นหยุดแค่นั้น
ได้รักกันนานๆ.....
แต่เพราะมีบางสิ่งที่เหนือกว่ารักมากมาย
อยากให้เธอได้โปรดเถอะเดินจากฉันไป
ให้เธอเจอใครที่ดีกว่าฉัน
รักของเรามันเป็นไปไม่ได้
สำหรับฉันเธอคือดอกไม้
ที่สวยงามเกินกว่าใครในโลกนี้
และในความจริงที่ฉันก็รู้
แม้ว่าฉันต้องการจะเก็บเธอไว้
ต่อให้รักเธอมากเท่าไรต้องปล่อยเธอไปในวันนี้
รักของเราเป็นแค่ความฝัน ถึงอย่างไรก็ต้องจากกัน ฉัน.......
(ฉันรู้ดี-Spoonfulz)
เพล้ง!!!!
"เฮ้ย!! พี่ซุส"
ผมร้องอย่างตกใจเมื่อพี่แกปาโทรศัพท์ของตัวเองปลิวไปกระแทกกับกำแพงห้อง เพลงกำลังอินเลยนะโว้ยยยย(กูนึกว่ามึงจะห่วงโทรศัพท์)
"เพลงเหี้ยอะไร ห่วยแตก"
ผมหันไปมองพี่ซุส รูดซิปปากที่ทำท่าจะบ่นทันที
"ก็เพราะดีนี่นา"
ผมบ่นอุบ รู้สึกช่วงนี้พี่แกจะมีปมกับเพลงแนวนี้นะเนี้ย(อย่าว่าแต่พี่ซุสเลย ผมฟังเองยังเจ็บจี๊ดๆ)
"เพลงปัญญาอ่อน ไม่คิดบ้างหรอว่าคนที่โดนทิ้งไปจะรู้สึกยังไง"
จึก.........
เหมือนมีอะไรทิ่มเข้ามาที่อกผม เมื่อกี้พี่เขาคงไม่ได้พูดประชดผมหรอกเนอะ ผมแกล้งเนียนเดินไปหยิบมือถือที่ถึงฆาตไปแล้วขึ้นมาสำรวจดู หน้าจอแตกอย่างอเน็จอนาถ พี่ซุสมีมือถือสองเครื่องครับ เครื่องที่อยู่ในมือผม(ที่กลายเป็นศพไปแล้ว)คือไอโฟน และอีกเครื่องก็คือs6 แต่ผมมักจะเห็นคนโทรเข้าเครื่องไอโฟนมากกว่า นานๆถึงจะมีคนโทรเข้าอีกเครื่อง อยากรู้นะ ถามดีไหม?
"เสียดายว่ะ พี่แม่ง"
ผมบ่นแล้วมองน้องไอโฟนที่หน้าจอละเอียดตาละห้อย เอาเข้าจริงคืออีเฮียผมมันก็อยากจะซื้อมือถือใหม่ให้ผมหลายครั้งละ แต่ผมไม่เอา ผมอยากใช้ชีวิตง่ายๆมากกว่า ใช้มือถือฟอสซิล รองเท้าผ้าใบเน่าๆ ชุดเซอร์ๆเก่าๆอะไรแบบนี้ ผมชอบอะไรที่มันเก่า ยิ่งเก่ายิ่งคลาสสิก
"คิดจะตัดผมไหม"
โอ้ยยยยย เป็นปลื้มครับ ท่านเทพเงยหน้าจากไอแพดเพื่อถามกู!!! เยะโด้
"ก็คิด เฮียวาดบอกว่าตัดให้เหลือเลยบ่ามานิดนึง"
พูดถึงเฮียวาดแล้วคิดถึง โทรหาดีกว่า ไม่เอาหรอก กูยิงไป มันรวยมีปัญญาโทรกลับมาอยู่แล้ว
"โทรหาใคร"
แน่ะ ทำเป็นเสียงเข้ม หวงก็พูดม๊าาาา(ความสุขของไอ้ผ้า)
"โทรหาป๋า"
ตอบแล้วยักคิ้วให้ไปสองที พี่ซุสส่ายหัวแล้วก้มลงจ้องไอแพดต่อ กูอยากรู้ว่ามันมีอะไรดีวะ ไอ้ไอแพดน่ะ
[ผ้าน้องรักกกกกกกกกกกกกกกกกก]
เสียงเฮียแม่งดังออกมานอกโทรศัพท์เลยครับสัด!
"เฮีย(เสียงสูง)วาดดดดดดดด กูคิดถึง"
[กูก็คิดถึงมึงแทบใจจะขาด อยากให้มึงกลับมาสักที~~~]
"เดี๋ยวมึงเจอนางชฎา ทำไรอยู่อะ ว่างเปล่า"
[ว่างๆ กูเป็นเจ้าของโรงเรียนนะ หึหึ โอ้ย สบายโว้ยยยย]
ไอ้สัด มีการกวนส้นตีนผมด้วยการพูดดังๆอีกนะ =_=
"ไม่มาหากูแล้วหรอวะ"
ผมอ้อน คิดถึงมันอะ อยากให้มันมาอยู่ด้วย เดี๋ยวผมจะร้องไห้ให้มันเห็นใจ ดีไหม
[อะไรวะ ปิดเทอมก็มาหากูสิ อีกไม่กี่เดือนเอง]
"เอ๊อ กูมันเก่าแล้วนี่ เบื่อกูแล้วล่ะสิ คนหลอกลวงงงงงงงงง ซิก"
"ไอ้ผ้า........"
ชะอุย เสียงต่ำมาเชียว โอ้ยยย ผ้าปลื้มมมมมมมม
[ตกลง......เรื่องไอ้ซุส มึง....?]
"กูไม่รู้วะ ถ้าเจ็บก็ให้มันเจ็บทีเดียว หรือจะเจ็บหลายๆทีก็ได้ กูยอม"
[เชี้ยเอ้ย ฟังแบบนี้แล้วไม่สบายใจเลยวะ มึงอย่าอยู่คนเดียวนะ]
"มึงก็ย้ำกูจัง ไม่อยากให้กูอยู่คนเดียวก็มาอยู่กับกูสิ"
"ไอ้ผ้า......."
"โห ไรวะพี่ซุส นี่ผมคุยกับพี่ชายนะ จะขู่ทำไมนักหนา"
ผมหันไปบ่นกับพี่ซุส แหม อุตส่าห์สละเวลาจากไอแพดมาให้กูแป๊บนึง ไอ้ผ้าปลื้มอีกแล้ว
[เออ เดี๋ยวกูเคลียร์เอกสารแป๊บนึงแล้วจะรีบลงไปหามึงเลยน้องรัก อย่าอยู่คนเดียวนะ!!!]
มันย้ำ
"เออ กูรอนะ มาเร็วๆ"
ไม่อยากวางสายจากมันเลย แต่ก็ต้องวาง อย่าคิดว่าผมตกหลุมรักพี่ชายตัวเองนะ นั่นนิยายน้ำเน่าแล้ว ก็ไม่รู้ดิ ผมเครียดด้วยมั้ง เห็นผมร่าเริงแบบนี้ มันสะสมนะครับ อันตรายกว่าตอนที่ผมร้องไห้ซะอีก เฮียวาดมันรู้ มันเลยไม่ต้องการให้ผมอยู่คนเดียว
"พี่ซุสทำไร"
ผมตัดสินใจถามเมื่อทนไม่ไหวกับการที่พี่ซุสนั่งจ้องไอแพดแบบนี้ หลายวันแล้วด้วย แทบจะตลอดเวลาอะครับ
"เล่นหุ้น"
คำตอบสั้นๆแต่ก็ทำให้ผมเนรเทศตัวเองออกมานั่งไกลๆได้ กูเกลียดธุรกิจ กูเกลียดการใช้สมอง!!!! (เพราะกูโง่ จบ)
"รวยอยู่แล้วยังต้องเล่นหุ้นอีกหรอ"
ถึงมานั่งอย่างไกลแล้ว ก็ยังอดที่จะหันไปตะโกนถามไม่ได้ พี่ซุสชะงักไปแป๊บนึง ก่อนจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"มึงไม่รู้หรอก"
"พี่ก็บอกผมสิ"
"หึ ประวัติชีวิตกู มึงต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อเรียนรู้เลยล่ะ"
ผมจ้องหน้าเจ้าของประโยค ก่อนจะหันหน้าหนีอย่างเขินๆ มือขวาหมุนกำไลหยกที่ข้อมือเล่นไปมา พี่ซุสนะพี่ซุส รู้ไหมเนี้ยว่ากำลังยื่นเชือกมาให้ผม แล้วผมก็รับเชือกมา เพื่อผูกแขนไว้ตัวเองไว้กับแขนอีกคน แบบนี้ผมจะไปไหนได้วะ
"พี่ผ้าาาาาาาาาาาา ไม่เจอกันนานอีกแล้วววววว"
ไอ้สนวิ่งลงมานั่งข้างๆผม ผมหันไปมองมัน
"ไอ้เห้ กูไม่ได้ว่างขนาดนั้น"
"ผมคิดถึงพี่ผ้า รู้ป่าวว่าเพื่อนผมมันบ่นอิจฉาผมใหญ่เลยที่ได้พี่ผ้าเป็นพี่ระหัส"
เหรออออออออออ กูว่าตอนแรกเหมือนมึงจะโดนสมน้ำหน้านะ
"เออ กูเข้าใจ กูหล่อเหมือนลีมินโฮซะขนาดนี้"
"โห่พี่ผ้า ผมว่าพี่เหมือนนักร้องคนนึงอะ"
"ถ้ามึงจะบอกว่าซิน ซิงกูล่าก็ไม่ต้องพูด กูได้ยินจนกูกลับไปหัดร้องเพลงของพี่แกมาได้ทุกเพลงแล้ว ใช่ซี่ อย่าให้กูหล่อบ้างแล้วกันมึง"
"พี่ผ้าก็หน้าตาดีอยู่แล้วนี่นา แบบนี้แหละ ผมชอบ"
ผมแสร้งทำเป็นไม่สนใจ เพราะไม่รู้จะตอบมันไปแบบไหน ผมอาจจะคิดมากไปเองกับคำว่าชอบของมัน มันอาจจะชอบแบบพี่น้องก็ได้ แต่ถ้าเกินเลยกว่านั้น ผมคงต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม
"ไงเพื่อน ไม่เจอนานเลย คิดถึงจัง"
ไอ้เต้ยักคิ้วจึกๆมาให้ผม คิดถึงจังของมึงนี่น่าหมันไส้มาก
"ไม่เจอนานเหี้ยอะไร กูเจอมึงทุกวันจนเบื่อแล้วปะ"
"พูดจาไม่น่ารัก"
"แต่มึงนี่ชักจะน่าถีบ"
"พี่เต้อย่ามาว่าพี่ผ้าผมไม่น่ารักนะ พี่ผ้าน่ารักจะตายยยยย"
ไอ้สนพูดขึ้นอย่างคนที่อยากมีบท สอดทุกเรื่อง เป็นยาสอดหรอ
"เออ ระวังเหอะ เดี๋ยวฟ้าจะผ่ามึง"
กูรู้ความหมายของมึงนะไอ้เต้ =_=
"เออ กูมีข่าวดีมาบอก"
เห็นสายตาของมึงกูก็พอจะรู้ว่ามันดีประเภทไหน =_= ประเภทไม่มีประโยชน์ใช่ไหม?
"ซินนี่กลับมาแล้ว เมื่อวานกูเจอพี่สาวมัน เลยถามถึง ปรากฎว่ามันกลับมาแล้ว"
"จริงดิ๊!! โถไอ้เหี้ย ไม่โทรหากูเลย เดี๋ยวงอนแม่งให้เข็ด!!!!!"
ผมทำหน้ากระดี้กระด้า
"ใครอะพี่ผ้า"
ไอ้นี่ก็เสือกจังเลย ไม่มีเรียนหรือไงเฮ้ย!
"เสือกว่ะมึง พูดไปมึงก็ไม่รู้จักหรอก เพื่อนกู"
"ก็ผมอยากรู้จักนี่"
ไอ้เต้ทำหน้าเด๋อไปเลยครับ มันมองผมสลับกับมองไอ้สนที่มีท่าทีแปลกๆ ก่อนจะหันไปพูดกับน้องรหัสผมแทน
"ซินนี่เป็นเพื่อนพวกกู เรียนม.ปลายมาด้วยกัน แต่พอเรียนม.ปลายจบมันก็เกิดอุบัติเหตุสมองมันเป็นอะไรไม่รู้ เลยไปรักษาตัวที่เมืองนอก เข้าใจไหมน้องสน"
"เข้าใจครับ แต่อยากให้พี่ผ้าพูดมากกว่า"
ผมแกล้งเอาฟอสซิล(โทรศัพท์)ขึ้นมาเล่นเกมงู ไม่ฟังคำพูดตัดพ้อกระเง้ากระงอดของไอ้สน อย่าให้กูต้องตัดมึงนะสน กูไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย ผมเล่นๆอยู่ก็เกือบสะดุ้งเมื่อมีคนโทรเข้ามา หอยหลอดเอ้ย!!!
"พิซซ่าฮัชสวัสดีครับ"
ผมเอ่ยทักปลายสาย
[คราวที่แล้วยังสูบส้วมอยู่เลย]
ใครคิดเหมือนผมบ้างครับว่าพักนี้พี่ซุสของผมเนี้ย พูดเยอะขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
"พอดีมีหลายธุรกิจนี่ครับ พี่ซุสมีไรให้ผมรับใช้หรือเปล่า"
[เย็นนี้กูไปทำธุระนะ กลับเองได้ไหม]
"................"
ผมเม้มปากแน่น พี่ซุสไปทำอะไร ธุระที่ไหน กับใคร แม่ง ทำไมกูกลายเป็นคนน่ารำคาญแบบนี้วะ!!! ท่องไว้ผ้า มึงไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ใจเย็นๆ
[กูไปคุยธุรกิจ กูจะซื้อบริษัทต่อจากคนรู้จัก เงียบทำไมมึง คิดมาก?]
"อะ........อะไร เปล่า ผมกำลังเรียบเรียงคำพูดอยู่ ก็ดีแล้ว โชคดีนะพี่"
[อือ กลับบ้านดีๆ]
"คร้าบบบ อย่าลืมทานข้าวนะ"
พี่ซุสเออ ออไม่กี่คำก็วางสายไป ผมแปลกใจนะว่าทำไมพี่เขาถึงเหมือนรีบมีธุรกิจเป็นของตัวเองแบบนี้ ทั้งเล่นหุ้น ทั้งอะไรอีกหลายๆอย่างที่ผมเห็นว่า มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ พี่ซุสอายุแค่21 ฐานะทางบ้านก็ดี ไม่น่าจะรีบอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองขนาดนี้
"พี่ผ้า........."
ช่วงนี้รู้สึกว่าชื่อผมกำลังฮอตมาก ใครๆก็ชอบเรียก ถ้าจะเอาชื่อผมไปตั้งให้ลูกให้หลานผมก็โอเคนะ ตามสบาย
"อะไรมึง"
ผมหันไปตอบรับ
"กับพี่ซุส เป็นไงบ้างพี่"
มันถามผมเสียงแผ่ว ก้มมองมือตัวเอง ผมมองกับไอ้เต้มองหน้ากัน ก่อนผมจะหันมามองน้องระหัสตัวเอง
"ไม่รู้ว่ะ กูชอบพี่เขา ต่อให้เขาไม่ชอบกู กูก็ไม่เปลี่ยนใจ เหมือนว่าตอนนี้ เขาเป็นคนเดียวที่กูจะรัก"
ผมพูดกับมันตรงๆ เหมือนว่าสิ่งที่ผมคิดจะเป็นจริงขึ้นมา แล้วเหมือนไอ้เต้จะรู้เหมือนกัน
สนมันชอบผม แบบที่ผมชอบพี่ซุส........แต่ผมว่า มันเป็นความคิดชั่ววูบของเด็กที่กำลังโตเป็นวัยรุ่นมากกว่า
"มึงจะคิดมากทำไมล่ะสน มึงไม่ต้องไปห่วงกับมันหรอกว่ามันจะอกหักหรือเปล่า เรื่องความรักว่ะ ก็แบบนี้แหละ"
เต้มันทำเป็นไม่รู้ ซึ่งผมเองก็อยากทำแบบนั้น แต่ผมไม่อยากให้มันคิดว่าผมให้ความหวังมัน เพราะคนที่รู้จักกับผม ผมจะทำตัวสนิทมาก แบบแนบชิดกันเลย และถ้าผมทำกับไอ้สน มันคงจะเจ็บ
"เออ ยังไงก็สู้ๆนะพี่ผ้า สนเป็นกำลังใจให้ เดี๋ยวไปเรียนก่อนดีกว่า ว่างๆมากินเหล้ากันนะพี่ผ้า"
ดีที่มันไม่ได้เซ้าซี้อะไร มันไม่ได้งี่เง่าบอกให้ผมให้โอกาสมันแบบที่พระรอง(เพราะมันไม่ใช่พระรองไงคะอีบ้า)หลายๆเรื่องเป็น มันบอกให้ผมสู้ เหมือนกับบอกตัวเองให้สู้ไปด้วย
"เฮ้อ เวรกรรมอะไรของมันวะ ถึงได้มาชอบคนอย่างมึง"
ไอ้เต้บ่นทันทีที่ลับหลังรุ่นน้อง ผมยักไหล่ ถ้ามันมีเวรกรรม ชาติที่แล้วกูคงเป็นคนเผากรุงศรีมั้งถึงได้มาชอบพี่ซุสเนี้ย
ช่วงนี้หลายๆคณะแม่งดูยุ่งๆยังไงไม่รู้ ผมว่าเรื่องงานมหาลัยแน่ๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้ยุ่งด้วย(เพราะขี้เกียจ) ผมก็เอาแต่ทำงานของตัวเอง วาดรูป นั่งติสท์แตกอยู่ริมตลิ่ง เรื่องเหล้าไม่ต้องพูดครับ มีบ้าง ส่วนพี่ซุสหรอ?(ยักไหล่) ก็ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอพี่มันอีกเลย ไม่รู้ตายหรือยัง (ไอ้ผ้า ตบปากสิบที)
ผมนอนมองฟอสซิลของตัวเอง หวังให้มีสายเรียกเข้าจากเบอร์ที่ผมคุ้นเคย แต่ก็ไม่.........หายไปไหนของเขาวะ โทรหาก่อนดีไหม?
หรือจะไปหา?
โว้ย!! นี่กูกังวลเรื่องของเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่(ตั้งแต่แรกแล้วลูก)
ผมคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์แล้วรีบวิ่งออกมาจากห้อง(ไม่รู้ว่าจะวิ่งทำไม)
"อ้าว พี่ผ้า ไปไหน"
เด็กข้างห้องที่กำลังไขกุญแจห้องอยู่หันมาถาม
"ไปเฝ้าเทพเจ้า"
คำตอบของผมคงทำให้มันสตั้นไปเกือบสิบวิ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ตรงไปที่น้องโน่แล้วควบ(?)มันออกมาทันที ถนนหนทางที่ผมคุ้นเคยปรากฎให้ผมเห็นเรื่อยๆ ก่อนจะเห็นตึกสูงของคอนโดที่คุ้นเคย
"อ้าว น้องงงง เป็นไงบ้าง พักนี้ไม่ค่อยได้เจอเลยนะ"
พี่ยามคนเดิม(ยังไม่โดนไล่ออกอีกหรอวะ)ทักทายผม ผมก็ยิ้มตอบ
"งานเยอะมากครับ แล้วนี่ พี่ซุสออกไปไหนหรือเปล่า"
"โอ้ย วันนี้น้องโชคดี คุณซุสเขาพึ่งกลับเข้ามาเมื่อเช้ามืดน่ะ ปกติไม่กลับหรอก นานๆกลับที คนรวยก็แบบนี้น่ะแหละ บางทีพี่ก็สงสัยนะ ว่าเขาเอาเวลาไหนนอน"
บางทีพี่ก็ขี้โม้ไปนะ แต่คราวนี้ผมให้อภัย เพราะความขี้โม้ของพี่ ทำให้ผมรู้ว่าพี่ซุสไม่ค่อยกลับห้อง
"ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยววันหน้าซื้อราดหน้ายอดผักเจ้าอร่อยมาฝาก"
ผมรีบพูดแล้วเดินเข้ามาในตัวอาคาร พนักงานสาวสองคนหันมามองผมแล้วยิ้ม
"ดูเหมือนคุณวรชิตกำลังมีแขกนะคะ"
เธอพูดแล้วยิ้มแย้มเหมือนมีความสุขมากมาย ผมก้มหัวให้เป็นการขอบคุณแล้วเข้าไปในลิฟต์ กดเลขที่22โดยที่สมองไม่ต้องสั่ง พี่ซุสกำลังมีแขก............หลังจากที่หายออกจากบ้านไปไหนก็ไม่รู้หลายวันหลายคืน
คู่นอนหรอ?
เพื่อน?
ญาติ?
พี่น้อง?
พ่อแม่?
ดูเหมือนพี่ซุสจะมีอะไรให้ผมคิดแทนมากมายเลยนะ บางที พี่เขาอาจจะไม่คิดหรอก ผมมันบ้านั่นแหละ(ครั้งนี้ยอมรับ)
ติ๊ง............
ลิฟต์เปิดออกมาพร้อมกับชายหญิงคู่หนึ่ง ผมชะงัก ผู้ชายคนนั้นชะงัก เหมือนสิ่งรอบๆตัวหยุดการเคลื่อนไหว ดวงตาของผมมันเบิกโต แต่ริมฝีปากถูกกัดเอาไว้
"ไม่ลงหรอ?"
ผู้หญิงคนนั้นถาม แม้จะเป็นคำพูดและน้ำเสียงธรรมดา แต่ผมก็สามารถรับรู้ได้ว่าเธอหงุดหงิดรำคาญผมขนาดไหน(กูไปทำอะไรให้?)
"อ๋อ ไม่ล่ะครับ พอดีพี่ที่ผมมาหาเขาออกไปข้างนอกแล้ว"
คำแก้ตัวของผมแสดงให้เห็นว่าคนพูดนั่น ฉลาดมากแค่ไหน =_= ซึ่งเธอก็คิดแบบนั้น ถึงได้เบะปากเป็นคลื่นทะเลให้ผมแบบนี้ ปากผู้หญิงช่างน่ากลัวนัก..........
พี่ซุสเหมือนจะพูดอะไร สุดท้ายก็ไม่ได้พูด
"ซุสก็ลองไปคิดดูนะ เรื่องนั้น"
บรรยากาศดูอึดอัดขึ้นมาทันทีที่อยู่ๆเธอก็พูดขึ้นมา ไม่ต้องพูดจะง่ายกว่า
"................"
"เย็นชาไปก่อนเถอะ แต่สุดท้ายคุณก็ต้องหมั้น........"
"หุบปาก"
"ทำไม! หรือว่าฉันยังพูดไม่ชัดเจนพอว่าคุณจะเจอกับอะไรถ้าไม่หมั้นกับฉัน"
ผมแทบจะเข่าอ่อนเมื่อปากสีสดของผู้หญิงคนนั้นพูดออกมา ผมเม้มปากแน่น คิดในใจว่าทำไมลิฟต์มันถึงได้ลงช้าเสียจริง แค่22ชั้น แม่งนานอย่างกับ200ชั้น
"บอกให้หุบปาก!!!!"
ผมแอบสะดุ้งเมื่อพี่ซุสตวาดเสียงดัง เสียงของเขาดังเหมือนฟ้าผ่า
"ซุส!!! อย่ามาตวาดฉันนะ!!!"
ดูท่าเธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน แต่!!! มึงช่วยไปกัดกันที่อื่นได้ไหม กูไม่ต้องการรับรู้!!!!
ผมมองตัวเลขที่ถอยหลังลงเรื่อยๆ อย่างใจจดใจจ่อ
5
4
3
"ผ้า มึงจะไปไหนต่อหรือเปล่า"
2
ผมหันไปมองพี่ซุสตรงๆ
"ไม่ครับ"
ติ๊ง...............
ผมเดินตัวปลิวออกมาเมื่อลิฟต์เปิด แทบจะทันทีที่ประตูลิฟต์มีช่องว่างนั้นแหละ แม่งเอ๊ย! ได้ยินข่าวดีแบบนี้ข้าวเย็นไม่ต้องแดกละ คงได้แดกเหล้าแทน
"ผ้า เป็นไรวะ นานแล้วนะที่มึงไม่โทรเรียกกูให้มาหาแบบไม่บอกเหตุผลแบบนี้"
ไอ้เต้มันตาลีตาเหลือกเปิดประตูห้องผมเข้ามา เพราะก่อนหน้านั้นแค่5นาทีที่ผมโทรบอกให้มันมาหาที่ห้อง ผมหันไปมองเพื่อนรักที่นั่งลงข้างๆแล้วโผกอดมันทันที
"เหี้ย............ใครทำมึง"
มันถามทั้งๆที่น่าจะรู้คำตอบดี แม้ผมจะร้องไห้ง่าย แต่ว่ามีไม่กี่ครั้งที่ผมตั้งใจร้องขนาดนี้
"เต้............อึก กู กูทำเป็นมีความสุขต่อไปไม่ได้แล้ว"
ผมพูดได้แค่นั้นก็เอาแต่ร้องไห้ เต้มันหาสารพัดคำปลอบมาปลอบผม เอาเหล้ามาอ้างแต่ผมก็ไม่หยุด ร้องจนเสียงแห้งไปหมดแล้ว
"ผ้า คุยกับเฮียวาดไหม เผื่อเขาจะปลอบมึงได้ดีกว่ากู"
เต้มันเป็นคนแข็งๆ พูดจากระโชกโฮกฮาก กำปั้นทุบดิน แต่มันก็พยายามนั่งปลอบให้ผมหยุดร้องได้เป็นชั่วโมง
"เปิดกล้องให้กูด้วย"
ผมพูดขอ ไอ้เต้มันยักหน้าแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอยู่ไม่กี่จึก
"ว่าไงเต้ โหสัด สงสัยวันนี้ปูอลาสก้าคงบุกไทยแลนด์ อยู่ๆมึงวิดีโอคอลมาหากูเนี้ย"
เสียงเฮียวาดร่าเริงแจ่มใส ทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม(อ่าวเชี้ย)
"เฮ้ย...........เสียงน้องกูนี่หว่า ไอ้เต้น้องกูเป็นไร!!!"
"เออ จะพูดอยู่นี่ไงเฮีย คือ ไม่รู้ว่ะ เฮียคุยกับมันเอานะ"
แล้วมันก็หันกล้องมาทางผม ผมเห็นหน้าเฮียยิ่งปล่อยโฮหนักกว่าเดิม
"เฮีย..............ฮึก เฮีย กูเจ็บ กูไม่ไหวแล้ว"
ผมพูดคำสะอื้นคำแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ดูจากหน้าเฮียที่ขมวดคิ้วมุ่น กำมือแน่นขนาดนั้นก็เดาเอาว่าเฮียมันเข้าใจ
"ผ้า มึงตั้งสติ เดี๋ยวกูจะรีบลงไปหามึง อย่าอยู่คนเดียวนะสัด ไอ้เต้! มึงเฝ้าน้องกูไว้ อย่าให้มันอยู่คนเดียว แค่นี้นะ"
"อ่าว ไม่รอให้ตอบแล้วจะถามทำแมวอะไรล่ะวะ"
ไอ้เต้เกาหัว
"ขอกอดหน่อยดิ"
ผมบังคับตัวเองให้หยุดร้องไห้ เพราะถ้าผมร้องมากๆ จะปวดหัวครับ ไอ้เต้มันรีบดึงผมเข้าไปกอดตามคำขอ กลัวว่าผมจะร้องอีก
"เฮ้อออออ สงสารมึงว่ะ นี่ถ้ามึงมาชอบกูนะ กูจะรีบให้แม่ยกขันหมากไปขอมึงเลย"
"มึงเว่อร์"
"เออ กูเว่อร์ มึงหยุดร้องก็ดี...........เหล้าปะ?"
"หือ? เล่าเรื่อง?"
"ไอ่สาด กูหมายถึงแดกเหล้าไหม!!!"
"อือ ก็ดี"
ผมได้แต่เออ ออห่อหมกปลาหลดปลาไหลให้มันไป เพราะไม่อยากจะอยู่เฉยๆ ไม่อยากอยู่คนเดียว ผมอยากจะลืม แต่มันน่าหงุดหงิดตรงไหนรู้ไหม
ผมไม่อยากลืม!!!!!!! อีกใจของผมมันไม่อยากลืม และอยากเจอพี่เขาทุกวัน ผมเริ่มเกลียดตัวเองที่กลายเป็นคนโลเลแบบนี้ ทำไมวะ ทำไมพี่ถึงได้มีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้...............
[/font]Click for Episode 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3246244#msg3246244)
*************************************************************************
ฮัลโหลววววววววว ตอนนี้เป็นไงบ้าง แฮปปี้อะดิ อิอิ บอกเลยว่าถึงอีผ้ามันจะบ้าบอขนาดนี้ แต่ก็มีมุมน่าสงสารมากไม่น้อยเลยทีเดียว บอกแล้วว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง เฮ้อ รออีพี่เทพมันตบกลับมาแล้วกันนะผ้า ส่วนตอนหน้าใครเป็นแม่ยกอีเฮียบ้าง พอดีอีเฮียมันลดค่าตัว75%คนเขียนเลยรีบไปจ้างมันมาในตอนหน้า ทีนี้จะได้รู้ซะทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน เจอกันวันพุธจ้า
ปล.ติดตามแล้วห้ามเลิกติดตามนะยะ เค้ารักตัวทุกคนเยยยยยยยยยยย :กอด1:
-
:z13: :z13:
-
อมอะไรอยู่คะพี่ซุส มีอะไรก็พูดก็บอกไปสิ เห็นอยู่ว่าน้องมันยอมขนาดไหน แค่พูดมันก็จะได้ไม่เจ็บพร่ำเพรื่อ ติดอะไรมีปัญหาอะไรก็บอกดิวะ หงิดดดด :katai1:
-
นั้น...ไม่เอาแบบนี้ เราจะรอเฮียมาในวันที่ค่าตัวเฮียลด 555+
-
:katai1: :ling1: :ling1: :katai1:
-
พี่ซุสโดนบังคับให้หมั้น ไม่อยากให้ผ้ามันรู้เลยตะคอกว่าที่คู่หมั้นให้หุบปากสินะ
ให้ผ้าแดกน้ำอัดลมแล้วเมาง่ายกว่าแดกเหล้านะ
สงสารผ้ามัน
แต่อย่าลืมสัญญา ให้ผ้าเข้มแข็งแล้วทำตามสัญญาให้จบๆไป ดราม่าไปอีก
-
สงสารผ้าวอนหาน้ำอัดลมให้นางแดกเลย อย่าจัดเหล้ามันเมายากเปลืองของ จัดน้ำอัดลมหนักๆมาเลย 555 อิพี่ซุสอะอะไรยังไง วอนขอความชัดเจนสิ
-
:hao5: :hao5: ผ้าาาาาาาาาาาาา
-
ผ้าไม่เหมาะกับน้ำตานะบอกเลย ต้องบ้าเข้าไว้นะ!!!!! strong !!!
คนแต่งสู้ๆ ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
โหยยยยยยยยยยยย :ling1:
พี่เทพคะ พี่ช่วยมีความชัดเจนหน่อย :angry2: :angry2: :angry2:
จะเอาไงห๊ะ พูดมาๆ :fire: อยู่กันอย่างนี้สงสารน้องผ้า :sad11:
ถ้าไม่รักน้องผ้าก็พูดมา :z3: :z3: :z3:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่19 สวัสดีครับ กูชื่อวาดภาพ
'สองวันในชีวิตที่เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยคือเมื่อวานนี้กับวันพรุ่งนี้
มีเพียงวันเดียวเป็นวันที่ดีที่สุด ที่เราสามารถทำอะไรก็ได้นั่นคือวันนี้'
- องค์ ทะไล ลามะ -
My name's Wad...
คุณเคยเจอกับเรื่องราวอะไรบางเรื่องที่มันทำให้คุณทุกข์ใจไหม?
ผมเคยเจอนะ เยอะด้วยซ้ำ แต่ผมก็สามารถแก้ปัญหานั้นได้ทุกครั้ง จะบอกว่าผมเก่งก็ไม่ผิด ก็ผมมันเก่งจริงๆ หึหึ ผมอนุญาตให้อ้วกได้ครับ
แต่ดูเหมือนคราวนี้ผมจะเจอปัญหาหนัก ปัญหาใหญ่ ปัญหาระดับชาติ คำว่า โอ้มายก็อด หรือ โฮลี่ชิท ไม่สามารถนิยามคำที่ผมอยากจะสบถต่อไปนี่ได้เลย เอาโด้!!!!
พวกคุณเคยเป็นไหมครับ ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า แถม..............................เหนียวเหนอะหนะ และ เจ็บตูด
ไอ้เชี่ย!!!! ใครที่แม่งจะตอบผมว่า 'เคย' ด้วยใบหน้าราบเรียบปกติ แถมยักไหล่ด้วย กูขอมอบโล่ให้มึง!!!! เพราะตอนนี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยสภาพไร้เสื้อผ้า และเจ็บตูด พอขยับนิดเดียว นี่เลย แม่งร้าวไปหมด เอวก็ปวด คิดเข้าข้างตัวเองว่า เมื่อคืนกูคงนอนตกเตียง แต่เข้าใจอาการปะ มันเหมือนแฉะๆที่ตูดอะมึง
ผมก็ลองของด้วยการคลำๆดู แม่งนอกจากจะเจ็บจี๊ดแล้ว พอยกมือขึ้นมาดู มันเป็นเมือกสีขาวขุ่น ฮั่ดช่า!!!! เดาออกไหมว่ามันคืออะไร นาทีนั้นผมสติเกือบแตก กะจะกรี๊ดลั่นห้องเป็นนางเอกโดนพระเอกข่มขืน แต่...!!!!!
พอมองไปที่ข้างๆตัว กลับพบว่ามีรุ่นพี่ไอ้ผ้านอนอยู่ ที่ สำ คัญ!!!!! มีสองคน!!!! เช๊ดดดดดดดดดดดดดด กูอยากจะร้อง โดนเปิดซิงตูดไม่พอ มึงมาถึงสอง!!(หรือเปล่า?)
คนแรกคือ.........เฮียเป้ที่น้องๆมันเรียกกัน แต่กูว่าไอ้นั้นหลุดประเด็นไป ทำไมน่ะหรอ ก็มันนอนอยู่ข้างเตียง กับพื้นเย็นๆนั่นแหละ ทีนี้เพ่งมาที่อีกคน ถ้ากูจำไม่ผิด มึงชื่อเทสใช่ไหม? กูตอบให้เองว่าใช่ ผมกุมขมับอย่างเครียดจัด ไมเกรนจะแดกแล้ว ใจเย็นๆไอ้วาด มึงใจเย็น!!!!!!!
"อือ..........หือ? พี่วาด ตื่นนานยังพี่"
ไอ้เทสพูดกับผมเหมือนสลึมสลือ แต่ยังมิวายเอามือมาลากผมเข้าไปกอดอีก ไอ้สรั่ทททททท ตูดกู!! เจ็บน้ำตาเล็ดเลยครับ
"เออ เดี๋ยวกูจะกลับแล้ว"
ผมพูดตัดบทแล้วกระเดิบๆลงเตียงด้วยความพยายามอย่างมาก แม่ง โดนเอานะเว้ยไม่ได้เป็นง่อย! ทำไมมันเดินลำบากแท้ ชิบหอย!
"เฮ้ย พี่วาด อย่าพึ่งดิ ไม่คุยกันก่อนหรอ"
ผมนิ่งกับคำพูดของไอ้เทส คือถ้ากูมีมดลูกกูก็จะให้มึงรับผิดชอบอะนะ
"เอาเวลาไปอ่านหนังสือเหอะมึง"
ผมพูดแล้วก้าวขาลงจากเตียง ไอ้เวรตะไลเอ๊ย! ขาทำไมอ่อนแบบนี้วะ ดีนะพยุงตัวเองไว้ทัน ไม่งั้นลงไปนอนเป็นเพื่อนไอ้เป้แหง
"พี่ด่าผมมาสักคำเหอะ"
ผมหัวเราะเบาๆแล้วเหล่ตามองไอ้เทส มึงบ้ารึไงชอบให้คนอื่นด่า เออ ขยี้เข้าไปหัวมึงน่ะ ถ้าหัวล้านขึ้นมามันจะหล่อเหมือนตอนนี้ปะวะ
"ให้กูด่าทำเหี้ยไร มึงบ้าปะเนี้ย"
ผมพูดไป ยกกางเกงขึ้นมาใส่ไป แม่ง ใส่แต่บ็อกเซอร์นี่แหละ เมื่อคืนเสือกใส่เดฟมา รัดซะขนาดนั้น กูไม่ขอเสี่ยง
"พี่วาด ผมอยากรับผิดชอบ"
มันเดินมาดึงแขนผมแล้วครับ ดึงดีๆนะไอ้น้อง มึงดึงแรงกูได้ล้มแน่
"มึงจะมาคิดมากอะไรวะ กูเมา กูจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ให้เดา.........มึงเองก็เมาไม่ใช่หรอ"
ผมถามไม่ต้องการคำตอบ ก็คำตอบมันชัดยิ่งกว่าอะไร เมื่อคืนเมาเป็นหมากันหมด เว้นแต่ไอ้เทพซุสของน้องผ้าของกู(?)นั่นแหละ แม่งนั่งนิ่งเป็นหินศิลาเลยเหี้ย
"พี่วาด!"
มันเริ่มขึ้นเสียง ผมเลิกคิ้วแปลกใจ ว้าว ไอ้บ้านี่มันใจเย็นสุดในกลุ่มไม่ใช่หรือไง ผมทำมันขึ้นได้หรอ เออ ดี(?)
"เออ ช่างมันเหอะน่า กูไม่ได้ซีเรียส กูไม่ได้เสียหายอะไรนิ เออ อาจจะเลือดออกนิดหน่อย แต่ไม่ตายหรอก ไปแล้วไอ้น้อง"
ผมใส่เสื้อเสร็จก็ตบไหล่มันสองป้าบ ก่อนจะเดินออกมา
เอาตรงๆถามว่าผมเสียใจไหมที่เสียตัวให้มัน เสียใจนั่นนิดนึง แต่เสียหน้านี่สิสัด อายุมากกว่ามันตั้งกี่ปี ดันเป็นฝ่ายถูกเอา!!! (กรีดร้อง!!!)
ผมกลอกตาไปมา ส่ายหัวไล่ความคิดบ้าๆบอๆออกไป เฮ้อ สงสัยผมต้องรีบหาแฟนจริงๆจังๆซะละมั้ง
My name's Tase...
"แม่งเอ๊ย!"
ผมสบถเสียงดังเมื่อพี่วาดออกจากห้องผมไปแล้ว กูไม่น่าหลวมตัวเลยสัด!!! ผลที่ออกมาเป็นไง สวยงามไหมละ ชิบหาย!!!
ก็ใครจะไปรู้ว่าพี่วาดจะเซ็กซี่ขนาดนั้น แม้เขาจะไม่ได้ลุกขึ้นมายั่วยวนผมเหมือนคนเมาทั่วไป แต่การที่เขาแก้ผ้าจนเหลือแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวมันก็ทำให้ผมหน้ามืดได้!
โอเคเคลียร์ พี่วาดไม่ยั่ว
แต่ไอ้เทสคนนี้แหละที่แม่งหื่นเกินไป!!!!
กูอยากจะร้องเป็นภาษาเปรู อาบูดาบี้อะไรแบบนี้
พี่วาดเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนนึง เขาสูงประมาณ180(พี่วาดแย่งความสูงไปจากผ้าหมดสินะ) หน้าตาและท่าทางนี่แมนมากเลยคนหนึ่ง แล้วผมไป...................ผมนี่เป็นศพแบบไม่ต้องสืบเลย!!
"เอ่อ..........คะ......คือกูได้ยินนานแล้วเนอะ กูถามได้รึยัง?"
"ไอ้เหี้ยเป้?"
ผมตกใจนิดหน่อยที่หันไปเห็นไอ้เป้นั่งทำหน้าเหรอหราอยู่ข้างเตียง โว้ย ผมอะไม่เท่าไหร่ แต่พี่วาดจะเสียหายน่ะสิ!! บ้าชะมัด ทำไมไม่นอนโซฟาข้างนอกวะไอ้ควายเป้
"อ่าห๊ะ กูเอง เมื่อกี้เหมือนกูฝันเห็นพี่วาด และเหมือนมึงกับพี่วาด.........."
มันละไว้ในฐานที่เข้าใจ ผมยกมือขึ้นห้ามไม่ให้มันพูดอะไรอีก มึงพอเถอะ กูปวดหัว T T
"เชี้ย กูเห็นผ้าใบมันง่ายๆสบายๆ ไม่คิดเลยว่าพี่วาดจะง่ายกว่า สบายๆกว่า โอ้ยเครียด!!"
ง่ายๆนี่ผมไม่ได้หมายความว่าเขาใจง่ายนะ ผมหมายถึงใช้ชีวิตเรียบง่ายน่ะ นั่นเขาเสียตัวนะเว้ยยังไม่เห็นแคร์อะไร ผมนี่ปวดหัวชะมัด เจอติสท์ตัวพี่เข้าไป
"มึงไปบอกหญิงแม่ดิว่ามึงปล้ำเขา เดี๋ยวหญิงแม่ก็จัดให้"
ผมมองไอ้เป้แล้วยกนิ้วกลางสรรเสริญมันทันที คือที่บ้านผมเขาจะถือเรื่องผิดผีครับ สมมติผมไปจูบกับใครเข้าแล้วหญิงแม่เห็น จะเกิดพิธีแต่งงานระหว่างผมและผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทันที ทั้งๆที่มันก็แค่จูบ.......
เพราะงั้น ถ้าหญิงแม่ผมรู้ว่าพี่วาดโดนผมจุดจุดจุดแล้วล่ะก็ น้องผ้าเตรียมตัวตัดสูทไปงานแต่งพี่ชายตัวเองได้เลย แต่ถ้าเป็นแบบนั้น พี่วาดก็เกลียดผมน่ะสิ ตูล่ะเครียด เป็นผู้ชายยังเสือกต้องมาระวังเรื่องผิดผี เพื่อนผมมันแซวกันสนุกปากเลยให้ตาย
"แล้วเอาไง?"
พยานผู้เห็นเหตุการณ์เพียงคนเดียวเอ่ยถาม ชิลล์เหลือเกินมึง!!!
"มึงต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และ!!!.......มึงฟังดีๆ มึงต้องช่วยกูจีบพี่วาด"
"สัดเอ้ย ลืมเก็บผ้า เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ"
ทันทีเลยนะไอ้เพื่อนเลวววววว!!!
"ไม่ช่วยหรอ? งั้นกูจะบอกไอ้พลับกับไอ้ติว ว่าวันนั้นมึงเป็นคนขังมันสองคนไว้ในห้อง"
"อ๋อ ลืมไป แม่บ้านเก็บไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่หว่า เออ แล้วมึงจะให้กูช่วยอะไร"
ต้องให้เอาความลับมาขู่ใช่ไหมถึงจะยอม หึหึ ผมกอดไหล่ไอ้เป้แล้วตบเบาๆ
ไม่รู้หรอกว่าทำไมผมถึงไม่ยอมปล่อยพี่วาดไป ก็รู้แค่ว่า
อะไรที่เดินเข้ามาหาเราด้วยความบังเอิญ มันมักจะเป็น
พรหมลิขิต.........
Click for Episode20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3246244#msg3246244)
-
(แถม)
ตอนพิเศษมากๆ
What if.....? ถ้าสมมติว่า
ถ้าสมมติว่าผ้าใบกับพี่ซุสสลับคาแล็กเตอร์
สวัสดีครับผมชื่อซุส วิศวกรรมอุตสาหกรรม วันนี้ผมมีนัดกับไอ้เป้ญาติห่างๆของไอ้ติว ว่างๆพวกผมชอบนัดกันไปแดกเหล้า แล้วชีวิตพวกผมแม่งว่างที่ไหนล่ะ งานก็ท่วมหัว กระแดะนัดกันไปแดกเหล้าชิบ!
"เฮ้ย"
ผมร้องอุทานอย่างตกใจเมื่อช่วงที่กำลังเดินผ่านห้องจิตกรรมก็โดนเด็กมันสะบัดสีใส่ แอ็บสแตร็กมาก! ชิบหาย ไอ้เด็กนั่นมันหันมามองหน้าผมนิ่งๆ เชี้ยยยยย น่ารักชิบหาย ถึงมันจะมีหนวดมีเครา แต่ผมก็รู้ว่ามันหน้าตาน่ารักแค่ไหน
"มีไร?"
มันพูดกับผมนิ่งๆ ขอโทษสักคำก็ไม่มี เด็กห่านี่
"น้องสะบัดสีใส่พี่ เห็นไหมว่ามันเลอะ?"
ผมพูดดีๆ ไอ้เด็กข้างหน้ามันหัวเราะหึแล้วเดินเข้ามาใกล้ผม
"มึงมีปัญหา?"
นักเลงชิบหายเลยไอ้เด็กนี่
"เฮ้ยไอ้ผ้าใบ! มึงทำอะไรวะ"
ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งเข้ามา (เมื่อกี้กูเห็นไอ้เด็กคนนี้มันยืนเกาะต้นไม้อยู่นี่หว่า) เด็กคนนี้ชื่อผ้าใบสินะ
"มึงน่ะ อยู่ปี3ใช่มะ?"
มันไม่สนใจเพื่อนมันแต่ถามผมแทน
"ก็รู้หนิ"
"กูสนใจมึงว่ะ มาเป็นนายแบบให้กู โอเค?"
"น้องควรจะขอร้องพี่ดีๆไม่ใช่หรอครับ?"
ได้ทีผมสั่งสอนสักหน่อย เป็นรุ่นน้องแต่พูดกับรุ่นพี่แบบนี้ได้ไง?
"ไม่พอใจ?"
ไอ้เด็กคนนี่หนิ!
"ก็ต้องไม่พอใจสิน้อง"
มันหัวเราะในลำคอเหมือนเดิม ผมชักจะอยากต่อยมันแล้วครับ แต่ตามมารยาทแล้วผมไม่สมควรทำ
"อะไรวะซุส?"
ไอ้ติววิ่งมาหาผม
"น้องมันสะบัดสีใส่กูแล้วไม่ขอโทษ"
ผมไม่ได้ฟ้องนะครับ ผมแค่เล่าให้ฟังเฉยๆ
"ช่างเหอะ"
มันพูดตัดปัญหาแล้วดึงผมออกมา
"หึ"
ไอ้เด็กผ้าใบมันหัวเราะตามหลังผมมา ผมหันกลับไปมองก็เห็นมันยืนยิ้มเลวๆมาให้ผม ไอ้เด็กคนนี้มันจะกวนส้นตีนผมจริงๆสินะ!!!
***********************************************************************************
จบเถอะ!!! 5555 เห็นตอนที่19สั้นๆเลยเสริมตอนพิเศษให้นิดนึง อิอิ เออ ว่าแต่ใครเล่นLine playบ้างเอ่ย คือจริงๆแล้วฟิวเล่นเกมนี่มานานแล้วแต่ลบไปรอบนึง สุดท้ายโหลดมาเล่นอีกครั้ง และตั้งชื่อตัวอวตารว่าPhabai และอีกตัวชื่อZeus ใครเล่นบ้าง แอดกันไปได้นะ คือแบบเล่นเองคุยเอง เพลียมาก! ชั้นต้องเล่นสองตัวแล้วก็เอามันสองคนมาคุยกันเอง และขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามนะคะ
ปล.ด่าพี่ซุสได้ ด่าบักผ้าได้ ด่าเฮียวาดได้ ด่าพี่เทสได้ แต่ห้ามด่าคนเขียน 5555555
ปล.2 บักผ้ามันน่าสงสารจริงๆนะคะ ฮือๆ
ปล.3 เอาไปชม 5555
(http://www.mx7.com/i/ed8/WdnUvg.jpg) (http://www.mx7.com/view2/yLnSdY8FwYGz0HOJ)
(http://www.mx7.com/i/ca7/9zGXDe.jpg) (http://www.mx7.com/view2/yLnSN42bBtssMxZw)
-
นั่นจริงๆด้วยเฮียวาดดด~~~
พอสลับกันแล้วแปลกๆ...มันไม่ใช่ 555+
-
พี่วาด พี่จะชิลล์ ไปไหนนนนนนน :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
ยิ่งกว่าน้องผ้าอีกนะเนี่ยยยยยย พี่เทสจีบเฮียวาดให้ติดเร็วๆเน้อออออ :m12:
(แล้วน้องผ้าจะรอดจากพี่เทพมั้ยนะ o3)
-
:ling1: :ling1: :ling1: มีเรื่องเฮียวาดแยกมั้ย5555555555
-
วาดชิลล์มาก
-
นึกว่า 3p 5555
-
:z13: :z13: :z13: ขอจิ้มก่อนนะคะ..เดี๋ยวกลับมาอ่าน.. :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
^
^
จิ้มรีบน ถ้าไม่กลับมาอ่าน เค้าตามถึงเตียงนะเออ
วันนี้ไปดูรุ่นพี่มา บอกเลยว่าเวรี่กู้ด รุ่นพี่นี่พ่อของลูกเลยจ้า ผีน่ากลัวมาก เสียงแม่งแบบเซอร์ราวด์รอบทิศทาง ใครไปดูบ้างแล้วเอ่ยยยยยยยยยย
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่20 กว่าผ้าจะรู้ตัว ผ้าก็รักคนอื่นไม่ได้แล้ว
'อยากเปลี่ยนแปลงชีวิต เริ่มต้นที่การเปลี่ยน ความคิด และ ลงมือทำ'
คืนนี้เป็นอะไรที่เรียกว่า สุดเหวี่ยง ทุกๆคนเมาเละ แหกปากร้องเพลงจนข้างๆห้องแม่งทุบกำแพงหลายหน แต่!!!!
พวกกูก็ไม่หยุด ยังคงแหกปากร้องเพลงต่อไป(โชคร้ายของข้างห้อง)
"จะยอมให้สั่ง ตัดสินนนนนนน ว่าช้านต้องถูก ทอดเท้งงงงงง เรานั้นมัน ไม่อาจฝืนความเจรง ได้แต่ยิ้มมมม อวยพรให้ไปดี.........."
"ให้เธอได้กับเขาาาา แล้วเราแอบดู!!! เจาะรู แอบดูให้หนำใจ~~~"
=_= ไอ้เหี้ยหนุ่ม เพลงเขาพังหมด
"ส่วนตัวฉันจะลืม ว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร........."
"ที่เธอไม่เอา!!!!!!"
โอ้ยยยย ท่อนนี้มันเจ็บจี๊ดๆ เหมือนแต่งมาให้กูโดยเฉพาะ เราร้องเล่น เต้นรำกันไปเรื่อยๆ เพลงยังถูกเปิดเพื่อให้พวกเราได้เห่าหอนเต็มที่ ก่อนที่พรุ่งนี้จะโดนด่ายาวเพราะสร้างความรำคาญให้ข้างห้อง
ไม่ว่าจะเป็นเพลง.........
"คำว่ารัก มันกลายเป็นฝุ่นไปแล้วววววว อะไรที่หวังก็พัง ไปต้ังนานแล๊ววววว~~" <-------เพลงฝุ่นจากพี่เต้(มันจะร้องเสียงสูงทำไม คิดว่าร้องโอเปร่าหรอ?)
"เมียเก่าคนนี้~~ นั้นนนนน ทุกวันยังคิดฮอดเจ้าา ยัง คือเก่า บ่ทันมีไผผผผผ~~~" <-------------เพลงเมียเก่าจากไอ้หนุ่ม =_= เสียงพอได้ แต่ไม่ต้องทำหน้าตาตอแหลขนาดนั้น กูขนลุก
"ไม่รักกก ไม่ห่วงงงง อย่ามาทวงคืนน ถ้าฉันจะลองเป็นของคนอื่น จะเป็นไรไป~~~"<--------------เพลงถ้าฉันจะลองเป็นของคนอื่น จากอีเจ๊เอม อีบ้า ทำเสียงโหยหวนซะอย่างกับผีขอส่วนบุญ
สภาพพวกมันผมพูดเลย ยิ่งกว่าผมที่อกหักของจริงเสียอีก ผมก็ร้องเพลงบ้าง ร้องไห้บ้าง สักพักก็นั่งจ้องโทรศัพท์ตัวเอง อย่างรอคอยว่าจะมีคนโทรมาไหม ก็เงียบ ไม่มีแม้แต่ข้อความ ก็ดี!!!!(หรา)
.......................................
.......................................
จ๋อม...........
ผมกลับมานั่งปาหินลงน้ำอีกแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไปทำไม แค่รู้สึกว่า ปาๆไปเถอะ จะได้ไม่ว่าง =_=
"โอ้ย........"
ผมสะดุ้ง เหลือบตามองไปในบึงน้ำอย่างระแวง เสียงใคร? ผมยกหินขึ้นมาแสตนบายอีกครั้ง ก่อนจะปาลงน้ำไปอีกก้อน
"โอ้ย........."
ใครโอ้ย? หรือผมจะโยนหินลงไปแล้วไปโดนหัวปลา? ปลาก็ร้องโอ้ยหรอ ร้องเหมือนคนเนอะ
"หึหึ ดูทำหน้าเข้า คิดว่าเสียงปลาร้องหรือไง"
พี่เก้เดินเข้ามานั่งข้างๆผม
"เชี้ย พี่แม่งกวนตีน"
ผมทำท่าต่อยท้องพี่เก้ แต่ไม่ได้ต่อยจริงหรอก ขืนพี่เขาสวนมาผมว่าไม่คุ้ม
"มึงก็ขยันโยนหินจังนะ น้ำตื้นหมด"
อื้อหือ รักษ์น้ำก็ไม่บอก ผมมองพี่เก้ขำๆ ความคิดพี่เขาดีนะ ถึงจะไม่เข้ากับหน้าก็เหอะ
"ก็ผมไม่รู้จะทำอะไรนี่นา"
"เป็นไงบ้าง"
"อะไรอะ"
"ก็เรื่องก้อนหินก้อนนั้นไง"
"แย่ว่ะพี่"
"รู้แล้วหรอว่ามันแย่?"
"อือ พี่เขามีคู่หมั้นว่ะ ถึงดูเหมือนเขาจะไม่เต็มใจหมั้น แต่เขาก็ไม่อธิบายให้ผมฟังเหมือนกัน"
"ลองบอกมาสิว่ามันเป็นใคร พี่จะได้วิเคราะห์ถูก"
พี่มันก็กวนตีนเนอะ แทนตัวเองว่าพี่ แต่เรียกผมว่ามึง ดูอ่อนโยนเหี้ยๆ
"พี่ซุสอะ"
พี่เก้อึ้ง แหงล่ะ ไม่อึ้งก็แจ้แล้ว พี่ซุสนะโว้ย พี่ซุสเชียวนะโว้ยยยยย
"มึงรู้ไหมที่มึงถืออยู่ มันไม่ใช่ก้อนหินแล้ว แต่มันเป็นเพชร!! ถึงบีบแล้วเจ็บ แต่พี่ว่ามึงต้องบีบแล้วล่ะ บีบแน่นๆด้วยนะ ไม่อย่างนั้นไม่ต้องรอให้มันร่วงลงกับพื้นหรอก เดี๋ยวจะมีมือหลายๆมือมาแย่งของมึงเอง"
เชี้ย กูเขินตรงคำว่า 'ของมึง' นี่แหละ
"ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ผมเหนื่อย"
"หึหึ มึงท้อหรอ กูว่าเพชรอย่างซุสเนี้ย มันมีเม็ดเดียวบนโลกนะ แปลกหน่อย แต่คุณภาพดีเยี่ยม ในเมื่อได้มันมาไว้ในมือแล้ว มึงควรจะบีบแน่นๆนะ"
คุยกับพี่เก้ทีไรแม่ง ปรัชญามาเต็ม พี่เขาชอบพูดแบบเปรียบเทียบ แต่ก็มักเปรียบเทียบได้เห็นภาพมาก สมแล้วที่เป็นเดือนถาปัตย์ ทั้งหล่อและมีจิตวิญญาณ =_=
"พี่แม่งพูดดีว่ะ กว่าจะปรัชญาได้ขนาดนี้ คงจะผ่านมาเยอะใช่ไหมพี่"
"เออ เยอะจนเบื่อเลยว่ะ ว่าจะแต่งงานตอนอายุ40"
พี่เขาพูดแล้วหัวเราะ ขำมากสิมึง ขอให้สมพรปาก
"ถ้าพี่แต่งงาน อย่าลืมร่อนการ์ดแล้วกันพี่ ขอกินฟรีแบบไม่ใส่ซอง"
"ยอมให้ก็ได้ แต่จะกินฟรีได้ ต้องควงซุสมาด้วยนะ"
กูเกลียดพี่เก้ =_=
~เอ็งรักข้าไหม ข้าทนไม่ไหวจึงถาม ตอบข้ามาเถิดคนงาม........~~~
"ใครวะพี่"
ผมถือโทรศัพท์ตัวเองแล้วหันไปถามพี่เก้ พี่แกก็ทำหน้างง
"คือ โทรศัพท์มึง แล้วมาถามพี่?"
ผมหัวเราะแห้งๆ แล้วกดรับสาย
"สี่โหลววว ห้าโหลหกเสียบบบบ"
[ผมขอเสียบพี่ได้ปะล่ะ..........]
ผมเงียบเมื่อไอ้ปลายสายมันพูดมาแบบนั้น ก่อนจะเบิกตากว้าง
"ซินนี่~~~~~~ โอ้ยเชี้ย เป็นไงบ้างวะ หายไปเลยนะครับ กลับมาไม่บอกกูสักคำ กูเกือบงอนแล้ว ไอ้ฟายยยย"
[เป็นชุดเลยนะครับคุณผ้า มันน่ากัดให้ปากขาดดดดด]
"โหย ไรวะ มีแต่คนอยากกัดปากกูให้ขาด"
[นอกจากกูแล้วยังมีใคร? ไอ้เต้หรอ? คิคิ]
ผมชะงัก กัดริมฝีปากล่างเมื่อนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป คิดถึงอีกแล้วหรอ?
"ช่างแม่งเหอะ ว่าแต่มึง........หายดีแล้ว"
[ดีสุดๆ กูล่ะโชคดีจริงๆที่บ้านมีเงิน ไม่งั้นกูตายไปแล้ว]
"พูดไปว่ะมึง ว่างๆเดี๋ยวไปหา"
[พูดเหมือนไม่ว่างเลยนะมึง]
"ไอ่สาด กูขอเล่นตัวบ้างได้ปะ ให้กูมีราคานิดนึง"
[อย่าเล่นตัวมากเลยเพื่อน เดี๋ยวกูไม่ง้อขึ้นมา มึงจะแย่เอา]
"ไอ้เพื่อนเหี้ยยยยยยยย"
[แทงคิ้ว งั้นเดี๋ยวยังไง เดี๋ยวกูเข้าไปหานะ คิดถึงมึง]
"โอเค >< กูก็คิดถึงมึง จุ๊บๆ"
ผมกดวางสายไอ้เพื่อนตัวดีแล้วหันไปหาพี่เก้
"กินข้าวยังพี่"
"มึงนี่แปลกเนอะ"
ผมหัวเราะแกนๆกับคำ(ที่ผมคิดว่า)ชม ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แล้วมองลงไปในบึงน้ำอีกครั้ง
"ผมกลับก่อนดีกว่า เจอกันวันหน้านะพี่"
ผมยกมือสวัสดีแล้วเดินออกมา ทำไมผมถึงพูดว่า 'เจอกันวันหน้า' นะ หรือคำว่า 'เจอกันใหม่' จะเป็นคำต้องห้ามไปแล้ว
ผมเดินมาที่ที่จอดรถ ขึ้นคร่อมน้องโน่เรียบร้อย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงคนเรียก
"ผ้าใบ"
เอิ่ม ก็นานเหมือนกันนะที่ไม่มีใครเรียกชื่อเต็มๆของผมแบบนี้
"อ้าวแก้ม ยังไม่กลับอีกหรอ นี่ก็..........."
ผมหยุดชะงักเมื่อยกมือขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา แต่ผมลืมไปว่า ผมถอดนาฬิกาออกไปแล้ว เพื่อใส่กำไลหยกสีขาวนี่เอาไว้แทน ผมเม้มปาก เอามือลงแล้วล้วงกระเป๋ากางเกง ไม่ได้อยากจะซ่อนมันจากแก้ม ผมซ่อนมันจากตัวเองต่างหาก ถึงจะรู้ว่าซ่อนไปก็เท่านั้น
"แก้มมาทวงสัญญา"
ผมเอียงคอแล้วขมวดคิ้วกับคำของแก้ม กูไปสัญญิงสัญญาอะไรวะเนี้ย
"ลืมไปแล้วล่ะสิ ผ้าใบอะ ก็ผ้าใบบอกว่าจะเลี้ยงข้าวแก้มไง"
ผมจ้องหน้าแก้มแล้วกลอกตาไปมา ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจะขี้ลืมจนน่าโมโห แต่ก็ไม่แปลกหรอก ก็มันผ่านมานานแล้วนี่ และที่ผมจำได้ เพราะวันนั้นผมป่วย เพราะพี่ซุส..........
ทำไมต้องพี่ซุสอีกแล้ว?
"อ๋อ แล้วแก้มอยากทานอะไรล่ะ"
แก้มยิ้มกว้างอย่างดีใจ รีบกระโดดขึ้นมาซ้อนผมทันทีแบบไม่กลัวกระโปรงของเธอจะเปิดเลย
"อะไรก็ได้ ว่าแต่..........ผ้าใบชอบทานอะไรหรือจ๊ะ"
".............."
ผมเงียบ ไม่รู้ว่าจะต้องตอบแบบไหนดี ผมชอบทานอะไรก็ได้ ที่พี่ซุสทาน หรืออะไรก็ได้ ที่เขาซื้อมาให้ผม หรืออาหารที่เรานั่งทานด้วยกัน ผมชอบ โดยเฉพาะหมูกระเทียมที่พี่ซุสชอบสั่งให้ผมทำประจำ ผมชอบทานหัวหอม และไม่ทานผักกาดขาว เวลาที่เรานั่งทานข้าวด้วยกัน ผมจะตักผักกาดขาวให้พี่ซุส และพี่ซุสจะเขี่ยหัวหอมมาให้ผมเหมือนเป็นหน้าที่ไปแล้ว
ทั้งๆที่ไม่ชอบ แต่เราจะใส่มันในอาหารเสมอ เพราะรู้.............ว่าผักที่ใส่ลงไป ยังไงก็ไม่เหลือ
"ผ้าใบ? เป็นอะไรจ๊ะ?"
ผมหลับตาแล้วส่ายหัวเพื่อบอกตัวเองว่าอย่าไปนึกถึงมันอีก ความทรงจำเป็นจุดอ่อนของผม มันสามาถทำร้ายผมได้ตลอดเวลา
"เปล่าๆ งั้น เดี๋ยวเราพาแก้มไปทานที่ห้างแล้วกันนะ"
"คิคิ ผ้าใบเนี้ย กลัวเราทานอาหารข้างทางไม่ได้หรอจ๊ะ"
นั่นสิ ทำไมต้องไปห้าง? หรือเพราะพี่ซุสชอบพาผมไปห้างกันนะ
"พาสาวไปทานข้าว ก็ขอมีระดับนิดนึงได้ไหมล่ะ"
ผมพูดแค่นั้นแล้วขับรถออกมา ผมได้ยินเสียงแก้มร้องเพลงด้วย มีความสุขจังนะ.......
"แก้มทานอะไร"
ผมถามเมื่อเราเข้ามาในห้างเรียบร้อย ตอนนี้เย็นแล้ว แอร์ก็หนาวเพราะเราพึ่งนั่งรถโต้ลมกันมา ตอนนี้หน้าร้อนเข้าหน้าฝน ฝนก็ตกบ้าง ให้ได้รู้ว่า ฝนมันยังทำหน้าที่อยู่ แม้พี่พระอาทิตย์จะชอบแย่งซีนก็ตาม
"ไปที่ศูนย์อาหารก็ได้นี่ แก้มเป็นคนทานง่าย"
เธอยิ้มน่ารักให้ผมแล้วคว้ามือผม ลากให้เดินตาม ถ้าเป็นสาวๆของพี่ซุส ก็คงจะไปทานอะไรแพงๆสินะ ก้มมองมือที่ถูกแก้มจับ.............มือพี่ซุสใหญ่จนกุมมือผมมิด เลื่อนสายตาขึ้นมา เจอกับกำไลหยกสีขาวที่ข้อมือของตัวเอง.................ของพี่ซุสสีดำ
ทำไมผมต้องนึกถึงแต่เขาด้วย มันลืมยากขนาดนี้เชียวหรือ
ไอ้ความรักเอ้ย มึงเล่นกูแล้วใช่ไหม?
"แก้มซื้อข้าวแล้วนะผ้าใบ แล้ว ผ้าใบจะทานอะไรหรอ"
ผมถูกดึงกลับมาด้วยเสียงของแก้ม ผมยิ้มแล้วเดินไปซื้อข้าวมาทานบ้าง ทำไมต้องเป็นข้าวผัดหมูกระเทียม? ผมถอนหายใจให้ตัวเอง แล้วนั่งเขี่ยข้าวในจาน
เหลือบมองแก้มที่นั่งทานผัดขิงหมูเงียบๆ เธอเขี่ยหอมใหญ่ออกไว้ข้างๆจาน ปกติผมจะตักมันมาทานอย่างไม่ต้องบอก แต่พอไม่ใช่ของพี่ซุส ผมไม่จำเป็นต้องไปทานของคนอื่น
"แก้มไม่ชอบหอมใหญ่หรอ"
ผมถามเพราะอยากจะรู้เหตุผล เหมือนตอนที่ผมถามพี่ซุส
'พี่ซุสไม่ทานหอมหรอ?'
'อือ'
'ทำไมอ่า อร่อยออก มีประโยชน์ด้วย'
'กูไม่อยากยุ่งกับสิ่งที่ทำให้กูเสียน้ำตา'
เหตุผลนั่นทำให้ผมอึ้ง และใจเต้นแรงไปพร้อมๆกัน พี่ซุสอ่อนโยนและเปราะบางมากกว่าที่ผมเห็น
"อือ มันฉุนอะ ไม่อร่อยเลย"
เธอตอบมาแบบนั้น ผมก็ยิ้มรับไม่พูดอะไรต่อ ผมกับแก้มไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ ที่ผมมาทานข้าวกับเธอ เพราะมันเป็นสัญญา
"เอ่อ ผ้าใบ มีแฟนหรือยังจ๊ะ? แก้มถามได้ไหม?"
ผมอึ้งเมื่ออยู่ๆแก้มก็ถามขึ้นมา ไม่ได้อึ้งกับคำถาม แต่กำลังอึ้งที่แก้มสนใจในตัวผม แก้มชอบผมหรือเปล่า?
"อ่อ เรา ไม่มีแฟนหรอก........"
ผมตอบแบบนั้นแก้มก็ยิ้มกว้าง ผมจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มบาง
"แต่เรามีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะ"
ผมตอบแล้วแกล้งทำเป็นทานข้าวต่อโดยไม่สนใจท่าทีตกใจของแก้ม ผมรู้ว่ามันดูใจร้าย แต่ผมไม่เคย และไม่อยากให้ความหวังใคร เพื่อนๆทุกคนเข้าหาผมก่อน และผมก็รับมันเข้ามาเป็นเพื่อน คนที่ผมจะเข้าหาก่อน ต้องเป็นคนที่ผมสนใจ แบบไอ้เต้ และที่พิเศษมากกว่านั้น พี่ซุส
แม้ผมจะเคยขอร้องให้ไอ้เต้มาเป็นนายแบบให้ผม แต่ผมกลับไม่ได้ชอบมันเหมือนพี่ซุส ชักจะเชื่อเรื่องพรหมลิขิตขึ้นมาซะแล้ว
"เอ่อ จริงหรอ แก้มรู้จักเขาหรือเปล่า พรีมหรอ?"
เธอถามเสียงสั่น ผมยิ้มแล้วส่ายหัว พรีมเป็นดาวคณะศิปกรรม เธอสวย แก้มคงคิดว่าผมชอบเธอ แต่ไม่ใช่ ต่อให้สวยแค่ไหน ผมก็ไม่สามารถปันใจให้ใครได้อีกแล้ว
"แก้มอยากทานอะไรเพิ่มไหมเดี๋ยวเรา.........."
"ผ้า น้องผ้าหรือเปล่า"
ผมหันไปตามเสียงเรียก ก็ต้องขมวดคิ้วแปลกใจ เมื่อคนตรงหน้า คือผู้หญิงที่ผมคิดว่าเคยเห็น.......
"พี่แม็ค?"
พี่แม็คฉีกยิ้มกว้างเมื่อผมจำเธอได้
"มาทานข้าวกับแฟนหรอ?"
พี่เขาทำหน้าแซว ผมหลับตาส่ายหัวยิ้มๆ
"เพื่อนครับ อยู่คณะเดียวกัน ชื่อแก้ม"
"สวัสดีคะ"
แก้มยกมือไหว้อย่างมีมารยาท
"ดีจ้า แหมหน้าตาน่ารักเชียว แล้ว พี่ชายไม่มาด้วยหรอ"
"เฮียวาดกลับบ้านไปนานแล้วครับ ถ้ามันมาใหม่ อาจจะได้เจอนะครับ แล้วพี่แม็คมาทำอะไรครับ"
พี่สาวคนสวยยักไหล่ยิ้มๆ
"พาเด็กมาเปิดหูเปิดตา"
พี่แม็คชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งยืนซื้อไอติมอยู่ ผมหรี่ตามองเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
พี่ติว?
"แฟนพี่แม็คหรอครับ"
ผมถามอย่างตกใจ พี่แม็คเบ้ปากแล้วส่ายหัวรัวๆ เอิ่ม ไม่ต้องรีบปฏิเสธขนาดนั้นก็ได้ครับ
"เพื่อนน่ะ เห็นว่ามันมีเรื่องเครียดๆ เลยพามันออกมาเดินเล่น สงสัยจะทะเลาะกับแฟน"
พี่แม็คพูดแล้วยักไหล่ สักพักพี่ติวก็เดินเข้ามา เขามองหน้าผมด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่ผมจะยกมือไหว้
"มาทำอะไรวะ? แฟน?"
พี่ติวหันไปหาแก้ม ทำหน้าประหลาดใจอย่างโจ่งแจ้ง ผมรีบส่ายหัว
"เพื่อนครับพี่ พอดีแก้มช่วยทำรายงานเลยตอบแทนด้วยการเลี้ยงข้าว"
ผมตอบยิ้มๆ พร้อมแนะนำตัวให้ได้รู้จักกัน
"งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่าครับ พี่ๆสวัสดีครับ ปะแก้ม อยากทานอะไรอีกไหม"
ผมหันไปลาพี่ๆแล้วหันกลับไปหาแก้ม แก้มส่ายหัวยิ้มๆ
"ไม่แล้วล่ะ อยากนอนมากกว่า"
ผมพยักหน้าตามคำของแก้ม พาเธอกลับมาที่รถ และไปส่งที่หอ
"ขอบใจผ้าใบมากนะ แล้ว............ฝันดีนะจ๊ะ"
เหมือนแก้มจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็เปลี่ยนเรื่อง เธอเดินหายเข้าไปในตึกยังไม่ทันที่ผมจะล่ำลาเธอด้วยซ้ำ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ถือเป็นการจบความสัมพันธ์แบบนุ่มนวลที่สุด ผมได้แต่ขอโทษแก้มในใจที่รับความรู้สึกของเธอไม่ได้
แต่ถึงให้ผมอ่อนไหวกับผู้หญิงมากกว่านี้ มีความสงสารมากกว่านี้ ผมก็ไม่สามารถจะรับความรู้สึกของใครได้อีกแล้ว ก็คงจะมีแต่เขาคนเดียว ที่ผมอยากจะเข้าหาให้มากขึ้นกว่านี้.......
Click for Episode21[/font]
***************************************************************************
มาแล้ววววว พรุ่งนี้วันพ่อ วางแผนไปเที่ยวไหนกันรึป่าวววววว แต่ถ้าจะไปเที่ยว นี่บอกเลยว่าคนต้องเยอะแน่ๆ ใครจะไปไหนก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพเด้อค่า อย่าลืมบอกรักพ่อล่ะถึงเราจะรักท่านทุกวันก็เหอะ ส่วนตัวฟิวรักพ่อมากกกกกกกกกกกกก อิอิ
ส่วนเรื่องนิยายอย่าไปเศร้ากับมันค่ะ(มีตอนให้เศร้ากว่านี้) รักคนอ่าน รักกว่าคนอ่านก็คนคอมเม้นนี่แหละ แฮร่
ปล.เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอีกตอน ขอคอมเม้นเยอะๆแบบเอาให้เล้าล่มเลยนะ 555555 (http://=http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3249847#msg3249847
[font=comic sans ms)
-
ผ้าฮอตนะ
-
พี่ซุส ค่าตัวสูง เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาเลยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
สงสารน้องผ้าจะแย่ เฮ้อออออออออออ :เฮ้อ:
-
อย่าเศร้ามากนะคะ สงสารผ้าใบ
-
ผ้าไปไหนก็เจอแต่คนรู้จักนะเนี๊ย อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
เศร้าอีกแล้วหรอ...สงสารผ้า อยากได้ผ้าคนเดิมกลับมาแล้ว
-
พี่ติวซึม? พี่แม็กใช่คนมี่มาถามเปิดโปงความสัมพันธระหว่างพี่น้องนั่นป้ะ?
มีคำผิด สามารถ ลืม ร
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่21 ซินนี่!!!
'สายน้ำที่ละเอียดอ่อนไหลนานวันเข้าแม้หินผาก็ทะลุผ่านได้'
เธอ...........เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกล เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้..............บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร น้ำตามันยังไหล..............
ชีวิตคนเรา ไม่สามารถเดินไปเรื่อยๆ เฉื่อยๆได้ตลอดเวลา เพราะวันใดวันหนึ่ง เราก็จะหมดแรงเดิน ที่สำคัญ ตอนที่เราหมดแรงเดินแล้ว มีอะไรบ้าง ที่เราหยิบติดมือระหว่างทาง ผมหมายถึง ชีวิตเราควรจะมีความฝันน่ะครับ
แค่นั้นแหละที่อยากจะบอก(ยักไหล่)
2อาทิตย์แล้ว หลังจากวันนั้น เวลามันผ่านไปเร็วมากๆใช่ไหมล่ะครับ แต่สำหรับผม แค่นาทีเดียวยังว่านานเลย ผมแทบจะไม่ได้อยู่ห้องด้วยซ้ำ อยู่ได้ยังไง ผมในตอนนี้ อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ
ผมเดินออกมาจากห้องไอ้เต้ โดยหนีบอุปกรณ์วาดรูปมาด้วย เวลาเศร้าใจ ก็มีแค่ไม่กี่อย่างที่ทำให้ผมยิ้มได้ วาดรูป ร้องเพลง เพื่อน
ผมเดินออกมาแบบไม่มีจุดหมาย กะว่าเจอที่ไหนที่สวยถูกใจก็จะหยุดวาดรูปตรงนั้น แต่คงจะไม่เจอหรอกครับ เพราะผมไม่ได้มอง มัวแค่เดินเหม่อเฉยเลย
ผมแวะซื้อน้ำปั่นมากินแก้กระหาย เอามาถือ มือจะได้ไม่ว่าง =_=
"เฮ้ย เหี้ยผ้า"
ผมสะดุ้งกับเสียงและสรรพนามที่เรียกผม หันกลับไปมองก็พบพี่พลับวิ่งออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยว
"พี่พลับ? มาทำอะไรอะพี่"
"มาแดกข้าวมันไก่มั้งสัด เห็นๆอยู่ว่ากูวิ่งออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยว แล้วนี่มึงจะไปไหน หอบของพะรุงพะรังเชียว"
พี่พลับมองสำรวจตัวผม
"ไปหาวิวดีๆวาดรูปอะพี่ แล้วนี่มากะใคร อย่าบอกว่าแฟน"
"หึหึ ทำไมวะ ถ้ากูบอกว่าแฟนแล้วมึงจะทำไม?"
ผมยักไหล่กับคำพูดนั้น
"ก็แค่แปลกใจ แล้วไหนอะแฟน ไม่เห็นจะมีสักหัว"
ผมมองไปข้างหลังพี่พลับเพื่อหาหญิงสาวต้องสงสัยที่จะเป็นแฟนพี่พลับ
"เขาไม่ตามออกมาหรอกควาย เขากลัวแดด เดี๋ยวกูจะไปดูหนังต่อ ไปด้วยกันปะ"
ผมส่ายหัวกับคำเชิญชวนของพี่รหัส
"ไปเหอะพี่ เดี๋ยวผมเป็นก้าง ดูเขาดีๆนา นานๆหลงมาสักคน"
พี่พลับหัวเราะกับคำของผม ตบไหล่ผมเบาๆแล้วทำท่าจะเดินกลับไป แต่พี่เขาก็ชะงัก ยืนตัวแข็งอย่างกับเผลอไปจ้องตากับเมดูซ่า อีหยังหนอ ขอเบิ่งแหน่(ลูกขอนแก่นมาเลยครับ)
"อ่าว พี่ติว มาเที่ยวกับแฟนหรอพี่"
ผมยิ้มทักทาย พี่ติวยิ้มตอบพร้อมกระชับกอดผู้หญิงร่างเล็กในอ้อมแขน
"อือ นี่กูเผลอแป๊บเดียว ถึงกับมีหมามาคาบแฟนกูมาเดินเล่นเฉย"
พี่ติวตอบเรียบๆ แต่พี่พลับนี่กำมือแน่น ริมฝีปากสีสดถูกฟันขาวกัดเอาไว้ นี่มันอะไรกันวะห๊ะ? กูเริ่มงง
"น้ำทิพย์..........."
พี่พลับเรียกชื่อผู้หญิงตัวเล็กในอ้อมกอดพี่ติวเหมือนต้องการคำอธิบาย เอ่อ ผมว่าผมควรต้องหลบฉากออกมานะ
"พลับ ทิพย์ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกว่าทิพย์มีแฟนอยู่แล้ว"
เธอพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด แต่เหมือนเธอจะดีใจแฮะ เหมือนภูมิใจที่มีหนุ่มหน้าตาดีมาแย่งเธอ เอิ่ป ขอโทษนะ แต่ผมรู้สึกหมันไส้เธอมากๆเลย =_=
"ทำไมทิพย์ถึงไม่บอกผม"
พี่พลับพูดกับผู้หญิง แต่ตาจ้องพี่ติวตาเขียวเชียว อย่าตีกันนะครับ ผมห้ามไม่ไหว
"หึ ก็มึงโง่ไงไอ้พลับ"
พี่ติวสวนขึ้นมาจนพี่พลับแทบหน้าหงาย หมัดล้วนๆไม่มีเห็บผสม(?)ตรงไปกระแทกโหนกแก้มพี่ติวดังพลั่ก
"เฮ้ยพี่พลับ"
ผมเรียกพี่รหัสตัวเองพร้อมกับดึงเขากลับมา แต่ป่วยการ พี่พลับตัวเล็กกว่าพี่ติวก็จริง แต่โปรดทราบว่าพี่เขาตัวใหญ่กว่าผม..........
พี่พลับคลุกวงในแล้วครับ ต่อยพี่ติวเสียจนพี่ติวไม่มีโอกาสเงยหน้ามาหายใจ ผู้หญิงนามน้ำทิพย์ตะโกนร้องว้ายๆอย่างน่าหมันไส้ แม่งร้องอยู่แค่ อย่าตีกันคะ อย่าคะ ว้าย กรี๊ดๆๆ แล้วก็กระโดดไปมา แค่เนี๊ย? ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ปวดหูโว้ย!!
"พี่พลับ!!! หยุดนะโว้ยยยย"
ผมตะโกนพร้อมกับดึงพี่เขากลับมา แม่ง!! ไม่หยุดใช่ไหม เออ ได้!! ผมปล่อยมือจากแขนพี่พลับแล้วพุ่งเข้าไปตรงกลางระหว่างพี่พลับและพี่ติว หมัดของพี่พลับกระแทกเข้าขมับของผมเต็มๆ และมือของพี่ติวก็ตบเข้าที่เบ้าตาข้างซ้ายของผม
แม่ง ทั้งนก ทั้งดาวบินวนรอบหัวผมเลย พื้นโลกแม่งก็เอียงๆ ผมยืนเซๆเพราะรู้สึกว่าจะล้ม สงครามหยุดไปแล้ว ทั้งพี่พลับและพี่ติวเงียบฉี่ อ้าปากค้างเมื่อเห็นผมห้ามสงครามด้วยวิธีนี้ เออ กูมาโซ ทำไมหรอ? กูชอบความรุนแรง!!!!(ถุยเถอะ!!)
"เฮ้ย ไอ้ผ้าเป็นไงบ้าง"
พี่พลับวิ่งเข้ามารับผมเป็นคนแรก ผมสะบัดหัวไล่ความมึน แล้วประคองตัวเองให้ทรงตัวได้ แม่ง หมัดหนักชิบหาย พี่ติวก็ตบมาได้ ตาแทบหลุด เหมือนว่าพี่ติวจะปัดมือของพี่พลับน่ะครับ เลยกลายเป็นว่าพี่เขาตบผม
"พวกพี่เป็นไรกันวะ ตอนแรกก็ดีๆกันอยู่ไม่ใช่หรือไง"
ผมมองหน้าพี่รหัสตัวเอง สลับกับพี่ติว พี่พลับเหลือบตามองพี่ติว แล้วหันหน้าไปทางอื่น พี่ติวหัวเราะในลำคอกับท่าทีของอีกฝ่าย
แม่งชักจะเหมือนผัวเมียตีกันชอบกล
"มันแย่งแฟนกู มึงก็เห็น"
พี่พลับพูดเสียงอ่อย สงสัยสำนึกผิดที่ต่อยผมล่ะมั้ง
"แฟนใครพูดดีๆ ทิพย์เป็นผู้หญิงของกู หรือมึงจะเถียง"
"ไอ้เหี้ยติว!!!!"
พี่พลับตวาดชื่อพี่ติวเสียงดัง ทำตาขวางอีกต่างหาก แต่พี่ติวมันสำนึกไหม แม่งยืนยิ้มน้อมรับทุกคำชม(?)เลยน่ะ
"เอ่อ ทิพย์ว่า อย่าทะเลาะกันเพราะทิพย์เลยนะคะ"
ผู้หญิงที่ก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทเดินเข้ามาห้ามในที่สุด หลังจากที่ยืนแหกปากให้ชาวบ้านเขารู้ว่าผู้ชายตีกันเพราะเธออยู่นาน(ซึ่งก็ไม่ทันแล้ว เขาหยุดตีกันเพราะกูโว้ยยย!!)
"ผมก็ว่างั้นแหละพี่ ผู้หญิงแบบนี้ไม่ต้องไปทะเลาะเพื่อแย่งกันหรอก แถวคลองถมเยอะแยะ ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไม่บอกคนอื่นๆล่ะว่ามีแฟน"
ผมไม่ได้แขวะใครเลยนะ จริงๆ
"นี่ ถ้าจะด่าก็ด่าตรงๆเลยสิ!"
เธอหันมาตวาดใส่ผม เสียงแม่งจี๊ดมาก
"ผมก็ว่าน้องมันพูดตรงแล้วนะ"
พี่ติวบ่นอย่างเบื่อหน่าย ตกลงที่ทะเลาะกันเนี้ย เพราะแย่งผู้หญิงกันจริงๆหรอ จากที่ผมสังเกตดู มันเหมือน............ตีกันเพราะหึงว่ะมึง กูไม่รู๊ กูเดา
"เฮ้ย ผ้า!!!"
ผมสะดุ้ง หันไปตามเสียงเรียก ก็โดนสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าคนพุ่งเข้ามากอดเต็มรัก เอิ่ป ใครหนอ ผมดันๆมนุษย์คนนั้นออก แล้วจ้องหน้าเขา
ตาโต จมูกโด่ง ปากเล็กรูปกระจับ ผมยาวสีดำขลับถึงกลางหลัง ตัวสูงกว่าผม ใบหน้าสวยเป็นเอกลักษณ์ ตัวขาวผ่องเป็นยองใย เธอสวมชุดพลีตกระโปรงพอดีตัวสีน้ำเงินตัดขาวมีคอปก รองเท้าสูงประมาณ3นิ้วพอน่ารัก พอสำรวจผู้หญิงตรงหน้าเสร็จก็เบิกตากว้าง
"เฮ้ยยยย มาไง!!! เชี้ย"
ว่าแล้วผมก็โผลกอดมันอีกครั้ง มันหัวเราะเอิ่กอ้ากแล้วฟัดแก้มผมซะยับ อย่าแปลกใจหากผมใช้สรรพนามแทนเธอคนนี้ว่า 'มัน' เพราะถึงจะสวยสัดลากไส้แค่ไหน แต่มันคือ 'ผู้ชาย' เป็นเพื่อนของผม และมีนามว่า 'ซินนี่' ใช่ครับ มันคือซินนี่เพื่อนรักอีกคนของผมนั่นเองงงง
"ว่าจะโทรชวนออกมาเที่ยวพอดี บังเอิญโคตร แล้ว...............นั่นใครวะ"
มันพยักเพยิดไปที่พี่พลับและพี่ติวที่ยืนมองอย่างงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
"นี่รุ่นพี่กูกับพี่รหัส พี่รหัสกูชื่อพลับ ส่วนนั่นพี่ติว"
ผมผายมือแนะนำพี่ๆให้ซินนี่มันรู้จัก
"ส่วนพี่ๆ นี่ซินนี่ เพื่อนผมเอง"
"ร้ายนะมึง เพื่อนแน่เหรอ"
พี่พลับแซวทันทีไม่รอให้ใครมาตัดริบบิ้น ผมยิ้มให้พี่พลับ ไม่มีใครดูออกหรอกครับว่ามันเป็นชายแท้ เออ มันเป็นชายแท้ ถึงมันจะไม่คบผู้หญิงแล้วก็เถอะ(มันโดนหญิงทิ้งบ่อยมาก ทุกรายเลยก็ว่าได้ เหตุผลเพราะมันสวย ผู้ชายตามจีบมันตลอด แฟนมันเลยเสียเซลฟ์ ด้วยความที่มันโดนทิ้งบ่อย เดือนนึงแม่งโดนทิ้งสิบกว่าครั้ง ซินเลยประชดชีวิตโดยการเติมคำว่า 'นี่' หลังชื่อ และแต่งหญิงตั้งแต่นั้นมา จบประวัติการแต่งหญิงของนายภาสกร)
"เพื่อนดิพี่ ผมไม่เอามันหรอก"
"หึหึ มึงไม่เอา แต่กูเอามึงได้นะ"
มันก้มลงมากระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ เห็นมันสวยๆแบบนี้แต่อย่าคิดจะฉุดมันนะ ศิลปะการต่อสู้ มันรู้ทุกแขนงเลย อีกอย่าง(กระซิบๆ)บ้านมันเป็นมาเฟีย
"หมดเรื่องแล้ว งั้นผมขอตัว หัว และเสื้อผ้าไปก่อนนะพี่"
ผมยกมือไหว้พี่ๆทั้งสองคน แล้วจูงมือซินนี่ออกมา
"กูว่าพี่สองคนนั้นมีซัมทิงกันแน่นอน"
พอเดินออกมาลับตาพี่ติวกับพี่พลับแล้ว ซินนี่มันก็เอ่ยขึ้นทันควัน
"รู้ได้ไง"
แม้ผมจะแอบคิดแบบมันก็ตาม
"นี่ใคร? ซินนี่นะเว้ย กูรู้หมดแหละว่าใครมีใจให้ใคร หึหึ หรือใครได้เสียกับใคร"
สยองกับเสียงมันเหลือเกิน สงสัยตอนเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นคงไปเบิกเนตรมันล่ะมั้ง ถึงได้รอบรู้อะไรขนาดนี้
"แล้วมึงล่ะ มีแฟนหรือยัง"
ผมหันไปถาม ซินนี่หัวเราะแกนๆแล้วส่ายหัว
"เลิกหามาตั้งนานแล้ว กูว่ากูคงต้องหาแฟนผู้ชายอะ"
"บ้านมึง มึงต้องไปเป็นเมียเขานะเว้ย"
"เอาอะไรมาวัดว่ากูจะเป็นรับ"
ผมทำหน้าเหลือเชื่อ มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าแม่งสวยแบบผู้หญิงยอมแบบนี้ แถมเตี้ยอีก ถึงมันจะสูงกว่าผม(ถึงถอดรองเท้า มันก็สูงกว่าผมอยู่ดี)แต่ก็ถือว่าเตี้ยกว่าเกณฑ์ จะเอาปัญญาไหนไปรุกเขา
"อย่ามองกูแบบนั้นสิที่รัก จะลองกับกูหน่อยไหม"
"เอิ่ป ใจเย็นเพื่อน"
ผมยกมือดันอกแบนๆของมันออกไป
"หึหึ ถ้ากูไม่ได้คิดไปเอง มึงโทรมนะผ้า เป็นไรวะ"
ตาดีชิบหายเลยเพื่อนกู ผมเอามือลูบหน้าแล้วยิ้มกริ่ม
"ช่วงนี้หนักไปหน่อย"
"เออ ท่าจะหนักจริง ตาช้ำมากครับเพื่อน นี่มึงร้องไห้หรอ เป็นอะไรไหนบอกกูมา อย่าให้กูรู้เอง"
มันจ้องหน้าผม บีบไหล่ผมเอาไว้แน่น พอผมได้จ้องตากับมัน น้ำตาแม่งก็มาจากไหนก็ไม่รู้ ไหลทะลักออกมายิ่งกว่าเขื่อนแตก
"อย่าบอกนะ ว่าเพื่อนกูอกหัก?"
ซินนี่พูดอย่างอึ้งๆ มันกอดผมเอาไว้แน่น ไม่แคร์สายตาคนเดินผ่านไปมา ผมไม่ตอบคำถามของมัน เอาแต่ส่ายหัวอย่างเดียว จะเรียกว่าอกหักมันก็คงจะใช่ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนอกหักอะ มันเหมือนแค่ เราแค่ห่างกันเฉยๆ แม้เขาจะมีผู้หญิงของเขา แต่ความรู้สึกบางอย่างของผม มันบอกผมว่า พี่ซุสจะกลับมา.............
เขาจะกลับมา เพื่อทวงสัญญาของผมอีกครั้ง
Click for Episode 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3250928#msg3250928)
*****************************************************************************
เที่ยวเสร็จแล้วอย่าลืมมาอ่านนิยายเค้านะตัว รู้สึกนิยายเค้าจะโดนทิ้ง ถึงแม้จะยังคงดราม่าอยางต่อเนื่อง แต่ผู้เขียนยังคงลอยหน้าลอยตาพูดว่า "เรื่องนี้ไม่ดราม่านะจ๊ะ" เชื่อเค้าเถอะว่าอะไรที่ได้มายาก สิ่งนั้นย่อมอยู่กับเรานาน และพี่ซุสยังคงเก็งราคาค่าตัวต่อไป ค่าตัวแพงจนอีผ้าจะหนีไปมีผัวใหม่อยู่แล้วนะพี่เทพ =_=
ปล.ขอขอบคุณทุกคนที่นิดตามและเป็นกำลังใจให้ (กระซิก) และขอให้ติดตามอย่างต่อเนื่องนะคะ รักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือฝากติดตามกันไปอย่างนี้เรื่อยไปนะคะ
-
ตอนนี้ท่านเทพหายไป
พลับกับติวนี่ต้องมีอะไรกันแน่ๆอ่ะ
-
ตัวละครเยอะ วุ่นวายจนอ่านแล้วเบลอ
-
ไม่ชอบพระเอกเลย เปลี่ยนได้ไหมเนี่ยย น้องเสียใจทุกตอน ยกเว้นตอนแรก อื้มมมมมมม!!!
-
เปลี่ยนเป็นซินนี่เลยละกัน เปลี่ยนแนว 55
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่22 they say love is blind, oh baby you so blind
'มันไม่เกี่ยวว่าคุณจะเริ่มอย่างไร
แต่มันเกี่ยวกับว่าคุณจะจบมันอย่างไร'
- Dwayne Johnson -
My name's Zeus
1วัน
1อาทิตย์
1เดือน
1เดือน 2วัน
1เดือน 2อาทิตย์
จนในที่สุด
2เดือน 17วัน
ไม่ได้เจอ 2เดือนกว่าแล้ว..............
"ซุส เป็นอะไร ทำไมไม่พูดกับณัชชาเลย"
เหลือบตามองผู้หญิงที่นั่งตรงข้าม ก่อนจะกลับมาสนใจอาหารตรงหน้า
อาหารราคาแพง แต่ไม่อร่อยเลยสักนิด เหมือนกินกันตายไปวันๆ มันเป็นเพราะอาหาร หรือคนร่วมโต๊ะกันแน่.........
ตลอดสองเดือน มือถือเครื่องแพงกลายเป็นของไม่มีประโยชน์ เมื่อคนที่ต้องการให้โทรมา ไม่โทรมาเลยสักสาย
ทำอะไรอยู่............
ทานข้าวตรงเวลาไหม.................
มีความสุขดีหรือเปล่า.................
ตัดผมหรือยัง.................
อยากกอด................
อยากจูบ...............
อยากอยู่ด้วย จนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว แต่ก็จำเป็นต้องทน เพื่อมองดูผู้หญิงคนนี้ สิ้นท่าเสียที เกลียดนักกับการที่เอามรดกมาอ้าง ทำอะไรไม่ได้ก็ฟ้องพ่องั้นหรอ หึ...............น่าสมเพช
"ช่วงนี้ซุสเหม่อมากนะคะ คิดถึงใครอยู่"
ดวงตาไม่เป็นธรรมชาติตวัดขึ้นมองอย่างไม่พอใจ จ้องหน้าเธอกลับไป
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ"
จะไม่ตอบก็ได้ แต่ที่ตอบไป เพราะอยากให้รู้ ว่าอย่าได้พูดถึง 'คนๆนั้น' ด้วยสายตาแบบนี้ ไม่ชอบ
"อย่าให้ณัชชารู้ว่ามันเป็นใคร ทั้งซุสและมัน จะเดือดร้อน อย่าหาว่าณัชชาไม่เตือน"
"เธอไม่มีสิทธิ์ เรียกเขาว่ามัน"
จ้องกลับไปด้วยสายตานิ่งเฉย แต่ถ้าฉลาดพอก็จะคิดได้ ว่าไม่ควรจะพูดแบบนั้นอีก ถ้าพูดไม่ให้เกียรติคนๆนั้นอีกครั้ง แม้แต่พ่อของหล่อน ก็จะไม่ได้รับความเกรงใจ
มือเล็กกำช้อนส้อมในมือแน่น ให้ทาย เธอคงอยากจะกรี๊ดเสียงดัง แต่ถ้าเธอทำแบบนั้น วันพรุ่งนี้และต่อๆไป เธอจะไม่ได้เข้ามาใกล้ชิดแบบนี้อีก แค่นี้ก็มากเกินความอดทน
ถ้าคนบ้านใหญ่ฉลาดกว่านี้สักหน่อย คงจะเอะใจตั้งนานแล้วว่าทำไมถึงได้ยอมให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาวุ่นวายขนาดนี้ แต่เพราะพวกนั้นคิดว่าควบคุมทุกอย่างได้ จึงมัวแต่ชูคอด้วยความยโส ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าวันที่ทุกอย่างพังลงมาเพราะคนที่พวกมันคิดว่าควบคุมได้ พวกมันจะทำหน้ากันยังไง
ก็เคยเตือนตั้งหลายครั้งว่าอย่ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิต ก็ยังไม่เชื่อฟัง แถมยังขู่จะระรานคนๆนั้นด้วย ถ้าพูดแล้วหาว่าขู่ ก็จะทำให้พินาศและอับอายทั้งตระกูลนั้นแหละ
"พ่อบอกวันนี้ให้พาซุสไปทานข้าวเย็นที่บ้าน หวังว่าซุสคงจะไม่ปฏิเสธอีกนะคะ"
ไม่ได้สนใจ ว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดอะไร ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ ก้มหน้าทานอาหารต่อเหมือนหล่อนเป็นเพียงอากาศ
"อย่าให้ณัชชาต้องใช้วิธีสกปรกนะคะ ถึงตอนนั้น ซุสจะต้องกอดขาขอร้องณัชชา"
มุมปากกระตุกเมื่อได้ฟังคำของผู้หญิงตรงหน้า อยากจะหัวเราะออกมา แต่ก็ต้องรักษาความนิ่งเอาไว้
"แน่ใจหรอณัชชา ว่าจะมีวันนั้น?"
"และอีกอย่าง วิธีที่เธอกำลังทำอยู่เนี่ย มันสะอาดนักหรอ?"
จ้องตาเธอเพื่อให้รู้ว่าไม่ได้พูดเล่น อาจจะมีวันใดวันหนึ่ง ที่หล่อนจะต้องมาร้องไห้อ้อนวอนคนที่เธอเคยเชิดใส่
และต้องอ้อนวอน คนที่เธอคิดจะระรานด้วย..........
ป่านนี้จะเป็นยังไง เศร้าหรือเปล่า จะร้องไห้ไหม? คงจะทุกข์เพราะกูใช่ไหม? สัญญาว่าจะกลับไปให้เร็วที่สุด จะกลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม รอก่อนนะ........
My name's Phabai
ทำไมถึงปล่อยให้เวลามันผ่านมานานขนาดนี้? สองเดือนกว่าๆนี่ไม่ใช่เวลาแป๊บเดียว ยิ่งนานก็เหมือนความหวังที่มีอยู่มันริบหรี่ แม้จะรู้ดีว่าคนแบบพี่ซุส ไม่มีทางปล่อยให้ผมได้ใช้ชีวิตปกติสุขเป็นเวลานานแน่............
แต่มันก็ยาก ที่จะคิดว่า พี่ซุสกำลังยุ่งกับธุรกิจจนไม่มีเวลาโทรมาเรียกตัวผมเหมือนเคย โดยที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้อง อายุแค่19 คิดมากเดี๋ยวก็แก่หรอกกู =_=
"ตกลงเพื่อนกูมันจะซึมกะทืออยู่แบบนี้อีกนานไหมวะ ไอ้เต้ มึงดูเพื่อนยังไงเนี้ย กูไม่อยู่แค่ปีสองปี กลับมาอีกที ตะลึงจ้า"
เสียงซินนี่ดังมาแว่วๆ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก ผมเป็นแบบนี้มานานแล้ว ก็ตั้งแต่วันนั้น อาการของผมก็แย่ลงเรื่อยๆ
"ไม่รู้ต้องทำไงเหมือนกันว่ะ แม่ง จะสอบไฟนอลแล้ว กูเป็นห่วงมันเหมือนกัน"
อือ จริงสิ แว๊บเดียวจะสอบไฟนอลแล้ว เวลาเหมือนผ่านไปเร็ว ทั้งๆที่ทั้งวันผมเพียงไปเรียน กลับมานอน และไปเรียนอีกครั้ง วนเวียนอยู่แค่นี้ ไม่มีออกนอกลู่นอกทางอีกแล้ว ชีวิตของผมแม่ง จืดชืดจนน่าเบื่อจริงๆ
"มึงจะอะไรมากวะผ้า กับอีแค่ผู้ชายคนเดียวหาใหม่ก็ได้ หน้าอย่างมึง หาใหม่ได้เป็นสิบ"
ซินนี่พูดจบก็โดนไอ้เต้กับไอ้หนุ่มส่ายหน้าเป็นเชิงไม่ให้พูดแบบนี้
"คนที่กูมองแล้วรู้สึกรัก นอกจากเขา ก็ไม่มีใครอีกแล้วว่ะ"
ผมตอบลอยๆ ได้ยินเสียงฟาดกันตุ้บตั้บจากเพื่อนๆ ผมถอนหายใจ
"เดี๋ยวกูกลับหอเลยแล้วกัน เฮียรออยู่"
ไอ้เฮียมันเทียวมาเทียวกลับตลอด มันเป็นห่วงผมกลัวว่าผมจะคิดมากแล้วทำร้ายตัวเอง ที่มันพยายามย้ำผมนักหนาว่าห้ามอยู่คนเดียว เพราะมันกลัวอดีตจะซ้ำรอย อดีตหลายรอบเสียด้วย ผมบอกแล้ว ว่าความคิดของผม สามารถทำร้ายผมได้เสมอ ทุกครั้งที่มันทำร้าย มันจะทิ้งแผลเป็นไว้ตามลำตัวของผมด้วย..........
"เฮ้ย แต่เฮียไม่อยู่ห้องไม่ใช่หรอ"
ไอ้หนุ่มเงยหน้ามาห้ามผมทันที มันฉุดมือผมเอาไว้ ผมกลอกตาทำหน้านึก
"กลับมาแล้วมั้ง ไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี่"
"โทรเช็คก่อนดีกว่าไหมผ้า เผื่อเฮียเขาไม่อยู่"
เต้มันเสนอ ผมส่ายหัว
"ไม่เป็นไรว่ะ ถ้าเฮียไม่อยู่ กูก็ว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆหอ"
"เดี๋ยวกูไปส่ง"
ไอ้เต้ยังคงไม่ลดละความพยายาม
"ไม่ต้อง กูเอารถมานะโว้ย จะให้กูทิ้งลูกชายอีกแล้วใช่ไหม"
"เออ งั้นตามใจมึง มีอะไรโทรหากู ย้ำอีกครั้ง มีอะไรโทรหากู!!"
"อือ ขอบใจพวกมึงมาก ไปละ"
ผมล่ำลาเพื่อนๆเสร็จก็เดินออกมา ขับรถกลับหอของตัวเอง ที่ถ้าเฮียไม่อยู่ ผมเองก็ไม่อยู่เหมือนกัน ห้องเงียบกริบ ค่าน้ำค่าไฟแทบไม่ขึ้น ผิดกับห้องไอ้เต้ ค่าไฟค่าน้ำแม่งพุ่งพรวดๆ และเมื่อผมกลับมา ก็พบว่า เฮียไม่อยู่
ผมไขกุญแจแล้วเดินเข้าห้อง เฮียมันไปไหนของมันวะ บอกผมว่าจะไปทำธุระกับคนรู้จัก ที่นี้เฮียมันยังรู้จักใครอีกนอกจากผมกับพวกเพื่อนๆ แปลกแต่ก็ขี้เกียจไปยุ่งเรื่องส่วนตัว ถ้ามันไม่พูด ก็แปลว่าไม่อยากให้ผมรู้นั่นแหละ
ผมจับจองพื้นที่ตรงโซฟา อยากจะเปิดทีวี แต่ขี้เกียจเดินไปเปิด แถมรีโมทยังไปวางซะไกล เลยได้แต่นั่งอยู่ที่เดิม กำไลหยกขาวยังคงประดับบนข้อมือ รู้ว่าใส่ไว้ก็เหมือนเอาเข็มมาทิ่มคาหัวใจตัวเอง แต่ก็ไม่อยากถอด แม้จะไม่รู้ว่าทางนั้นจะถอดออกหรือเปล่าก็เถอะ
คิดไปถึงวันที่ปลอมตัวเป็นบุรุษไปรษณีย์เพื่อเอาของขวัญที่สู้อุตส่าห์ทำเองไปให้ ก็ไม่ได้มีราคาแบบที่พวกคนรวยชอบให้กัน เป็นเพียงรูปวาดบนแผ่นไม้ก็เท่านั้น รูป(ที่สมมติว่าเป็น)ผมกับพี่ซุสยืนจับมือกัน แต่ออกมาในรูปแบบการ์ตูนหัวโตๆ ตัวผมฉีกยิ้มกว้างจนตาปิด ส่วนตัวพี่ซุสแค่ยิ้มบางๆให้พอดูออกมาว่าความสุข
แล้วหลังจากนั้นผมก็ทำงานจนลืมเวลา และพี่ซุสก็โทรมาหาผม เพื่อบอกว่า 'หิวข้าว' หึ ผมเผลอหัวเราะออกมาในความปากแข็งของพี่แก ก็ทำไมไม่บอกล่ะ ว่าอยากให้ไปหา คิดถึงตรงนี้ก็หุบยิ้มทันควัน ความเป็นจริง ผมเองก็อยากไปหาพี่เขาด้วย แต่ตอนนี้มันเป็นอดีตไปแล้ว อดีตที่ผ่านมาเกือบสามเดือน เป็นอดีต อยู่ในกล่องความทรงจำที่มีชื่อว่า พี่ซุสและผ้าใบ...............
อ่า..............น้ำตาผมไหลลงมาอีกแล้ว ช่วงนี้แลผมจะอ่อนแอทั้งกายทั้งใจจริงๆ ตอนนี้ต่อให้เด็กประถมบุกมาปล้นห้องของผม ผมก็คงสู้ไม่ไหวอยู่ดี
ผมไม่ได้สะอื้นฮักๆเหมือนตอนเด็กๆ แค่ร้องไห้เงียบๆแล้วนั่งกอดเข่าตัวเองเอาไว้ ผมรู้สึกปวดหัว และสับสน มือผมจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์โทรหาใครสักคนให้มาหา แต่ได้ยินเสียงแว่วๆว่า 'อย่า'
เสียงที่ผมกับพี่ซุสเคยพูดคุยกันดังก้องอยู่ในหัว มันกำลังหลอกหลอนผมอยู่ มันกำลังตอกย้ำว่าผมเจ็บปวดยังไง ผมเจ็บปวดเพราะใคร และผมต้องทำยังให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดในหัวใจ
แม้ว่าผมจะปฏิเสธแค่ไหน มันก็ยังคงพยายามยัดเหยียดรอยแผลเป็นให้ผมอีกครั้ง คัตเตอร์สีเงินอันเล็กอยู่ในมือของผม โดยที่ผมไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ ผมไม่เคยรู้ตัวเลยสักครั้ง เหมือนกับมีผ้าใบอีกคนในร่างของผม แม้มันจะเจ็บ แต่มันก็ทำให้ผมไม่ทรมาณกับความคิดของตัวเอง
ใช่ครับ
เวลาที่ผมเครียด หรือเศร้า หดหู่ ทำยังไงก็ไม่ดีขึ้น ผมชอบกรีดร่างกายของตัวเอง ไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง แต่ตอนเด็กๆ เวลาที่ผมเครียดบอกใครไม่ได้ ผมมักจะใช้เข็ม ขูดไปตามร่างกายของตัวเอง พอเริ่มโตขึ้น ก็เปลี่ยนจากเข็มเป็นคัตเตอร์ มันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
ความเจ็บปวดของร่างกาย ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของจิตใจ............
ปลายมีดแหลมคมจรดลงบนท้องแขนข้างขวา ก่อนจะกดลงไป เลือดสีแดงเข้มผุดออกมาจากปากแผลทันที แม้เพื่อนผมจะบอกว่า มีอะไรก็โทรมา
แต่ 'ผ้าใบ' อีกคนในร่างผมกลับเมินคำพูดของเพื่อนรักไป เหมือนกับว่า รอเวลาให้ตัวเองอยู่คนเดียวนานแล้ว เพื่อกำจัดความเจ็บปวดนี่เสียที ผมเหมือนคนโง่....
น้ำตาของผมยังคงไหลแข่งกับสายเลือดสีแดงสดที่ไหลอาบเต็มแขน รอยกรีดเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บแสบของมันไม่ทำให้ผมหยุดการกระทำนั่น ขอแค่ลบภาพเขาออกไปจากความคิด แม้จะเพียงเวลาไม่นาน ก็ยอม..........
กลายเป็นคนโง่ที่หาทางออกไม่ได้ก็ทำร้ายตัวเองไปเสียแล้ว เกลียดตัวเองเหลือเกิน...........
แกร๊ก
"ผ้า มึงกลับมา........เชี้ย!!!! ผ้าใบ แม่ง ไอ้สัดเอ้ย"
ผมได้ยินเสียงเฮีย เฮียชอบเข้ามาเจอผมก่อนคนแรกทุกครั้ง เหมือนสองมือคู่นี้ต้องการเหนี่ยวรั้งผมเอาไว้ ผมไม่ได้จะฆ่าตัวตาย แค่ความเจ็บปวด ทำให้ผมยังประคองหัวใจอันซีดเซียวนี้ให้เต้นต่อไปได้
ผมรู้สึกว่าตัวเองลอยขึ้น ได้ยินเสียงเฮียที่เรียกชื่อผม ก่อนจะหลับไปทั้งอย่างนั้น
ขอโทษนะเฮีย ผ้าขอโทษ.................
Click for Episode 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3252728#msg3252728) :katai4: :katai4:
**********************************************************************
ผ้าใบจะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป โปรดยืนตรงเพื่อเป็นการไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิตด้วย อาเมน (กูยังไม่ตายนะคนดี=_=) 5555555 ฮาคอมเม้นเปลี่ยนพระเอกเป็นซินนี่ มันจะเหมือนเลสเบี้ยนนะเค้าว่า
และจะต้องบอกก่อนเลยว่า ตัวละครทุกตัวที่ฟิวใส่ลงไปมีบทบาททุกคนนะคะ คือวางพลอตให้มันเป็นแบบนี้(ไม่ได้เอามาลงมั่วๆแต่อย่างใด)จะมากจะน้อยก็คือสำคัญหมด ไม่ว่าจะเป็นสน ซินนี่ พี่เป้ พี่พลับ พี่เทส พี่ติว เฮียวาด พู่กัน พี่ทัช คุณณัชชา(และคาดว่าในอนาคตจะเพิ่มมาอีกอิอิ) จะตัดใครออกก็ไม่ได้เพราะสำคัญทุกคน เพราะงั้นผู้อ่านจะจำแค่ตัวหลักๆก็ได้นะคะ และถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจ สามารถถามเค้าได้ เค้าตอบทุกคำถามอยู่แล้ว...................รักนะ แคร์ด้วย
-
:mew4: :mew4:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
:pig4: :pig4:
-
อะไรอีกอ่ะ :ruready
-
:serius2: :serius2:
-
ตัวผ้าใบซับซ้อนกว่าที่คิดซินะ
-
ฮืออออ ผ้าา หนูต้องเข้มแข็งสิลูกกกก
-
ผ้าเหมือนเด็กเก็บกด และมีอาการจิตประสาทแฮะ :katai1:
-
ใช้มีดกรีดข้อมือตัวเอง เพื่อให้ความเจ็บปวดทางกายลบเลือนความเจ็บทางใจไป
มันจะลืมได้เหรอ ผ้าใบ ลืมคำว่า รักไปได้จริงๆ เหรอ :monkeysad:
ฉากนี้กินขาดจริงๆ อารมณ์ของผ้าใบ มันซับซ้อน เหมือนขาดอะไรสักอย่างในชีวิต หดหู่อ่ะ :m15:
สงสารผ้าใบมาก :hao5: :hao5: :hao5:
-
น่าสงสารที่สุดคือคนข้างหลังนะผ้า เห็นใจคนที่เป็นห่วงมั่ง
-
ผ้ามันไม่ใช่แค่บ้าแล้วหล่ะแบบนี้ เป็นอาการทางประสาท โรคเครียด เก็ยกดสักอย่างแล้ว
เศร้าแล้วทำร้ายตัวเอง ไม่สนใจคนรอบข่้างที่รักมันเลย
น่าจะต่อยให้คว่าสักคนละที ให้มันรู้บ้างว่ามีใครคอยห่วงมันบ้าง
-
หน่วงวะผ้า ทำไมแกทำแบบนี้ ใจเย็นๆรอเทพซุสก่อน
เดี๋ยวพี่มันเคลียเรื่องคู่หมั้นเสร็จมันก็มารับแล้วอย่าทำร้ายตัวเองดิ สงสารมากกก
-
นายเอกบ้าป่ะว่ะ
เปลี่ยนทั้งพระเอกนางเอกเลย
-
นายเอกบ้าป่ะว่ะ
เปลี่ยนทั้งพระเอกนางเอกเลย
โอ้โหย เม้นนี่ใจร้ายเดี๋ยวก็จับบักหนุ่มมาเป็นนายเอกคู่กับพระเอกซินนี่ซะเลย 55555 (คิดได้ไงนิ)
-
นิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่อ่านแล้วป่วงมากกกกก ป่วงจริงจัง =____= ถึงขนาดลุกขึ้นมาเปิดคอมเม้นตอนตีสองครึ่งอ่ะคิดดู
(คือปกติก็อ่านในไอโฟนแล้วก็ดองๆไว้ ค่อยตื่นมาเม้นพรุ่งนี้ แต่เรื่องนี้นี่ไม่ไหวจริง ต้องเม้นเลย)
ตอนแรกนี่มาแบบ .. จะพูดยังไงดี คือชอบมากเลยทั้งพี่ซุสทั้งผ้า คือคาแรคเตอร์มันโดนมากอ่ะ พี่ซุสนี่มาแบบพระเอกจ๋าอยู่ละ
หล่อ รวย เย็นชา ครบ ส่วนผ้านี่มาแบบบ้าสุดขีด 5555555 อ่านครั้งแรกก็หลงรักน้องเลยอ่ะ
แต่พอไปๆมาๆ .. จากโรแมนติกคอมเมดี้กลายเป็นดราม่า และดราม่า และดราม่า และจนถึงตอนนี้ก็ยังดราม่าอยู่ -__-
ไม่รู้ดิ คือเราไม่โอเคกับซุสตั้งแต่ตอนไปกับผู้หญิงแล้วลากน้องไปด้วยละ คือพี่มันคิดไรอยู่วะถามจริง ?
สงสารน้องบ้างไหมอ่ะ ถึงคนเขียนจะไม่ได้ลงรายละเอียดทุกครั้งที่ลากน้องไป แต่มันก็คงไม่ใช่น้อยรึเปล่า
แล้วไหนจะเรื่องจูบน้องทั้งๆที่จูบผู้หญิงคนอื่นเหมือนกันงี้ ? เห็นน้องเป็นตัวอะไรอ่ะตอนนั้นถามจริง ของตายหรอ ? จะทำยังไงก็ได้ว่างั้น ?
ไม่รู้ดิ .. ปกติเวลาเราชอบใคร เราสนใจใคร คือทุกฟีลลิ่งของเรามันก็จะถูกส่งไปให้คนๆนั้นไหมอ่ะ
อารมณ์แบบ "ทุกเพลงรักของฉันหมายถึงเธอ" ไรงี้ แล้วที่ไปกับผู้หญิง จูบกับพวกนาง ให้น้องต้องเฟลมันคือไร = =
ปกติมันควรจะเป็นแบบ จูบใครก็ไม่เหมือนจูบน้อง อยากใช้เวลาอยู่กับน้องสองคน ไม่ใช่อ่อ ? แล้วจะพาชะนีตัวแถมมาให้น้องคิดมากเพื่อ ?!
นี่ยังไม่รวมเรื่องที่ทุกครั้งน้องต้องเป็นคนง้อก่อนนะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายหายไปเป็นวัน เป็นเดือน
เบื่อพี่ซุสมากจริงพูดเลย ตอนจะง้อ(เห็นแค่ครั้งเดียวจริงๆนะที่ง้อน้องก่อน) ก็โทรมาบอกหิวข้าว แค่นี้ ? คือแบบบบบบ
เราว่าน้องยอมลงให้เยอะมากกกกกกกกกกก แบบมากๆแล้วอ่ะ อย่างตอนที่เดินตลาดน้องก็พูดไปชัดละนะ
ทำไมยิ่งเม้นยิ่งนอยด์อิพี่ซุสวะ สงสารน้องสุดๆ ไม่อยากให้น้องกลับไปง่ายๆเลย อะไรๆก็มีแต่น้องที่เป็นฝ่ายพยายาม
คนเรามันควรจะมีศักดิ์ศรี รักตัวเอง รักคนที่รักเรามากกว่านี้ป่ะผ้า ? ขอให้ตื่นมาคราวนี้แล้วตาสว่างซะทีเถอะ
รักตัวเองให้มันเยอะๆ มนุษย์เราเกิดมาทุกคนเห็นแก่ตัว ทุกคนรักตัวเองมากกว่าใครทั้งนั้น อย่าทำร้ายตัวเองเลยจริง ไร้ประโยชน์มาก
อยากเห็นผ้าที่เข้มแข็งขึ้นและเดินหน้าต่อไปได้แล้ว
ปล. เปลี่ยนพระเอกได้นะคะไม่ว่า เฮียวาดไปเลยก็ได้ incest นี่ของชอบอยู่ละ นี่ไม่ได้ล้อเล่นนะจริงๆ
หรือจะเต้ก็ได้ ชอบเหมือนกันอ่ะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ปล. ถ้าไปอ่านที่เราเม้นเรื่องอื่นคนเขียนอาจจะต้องอึ้งหนักมากเพราะเป็นเรื่องแรกที่เราเม้นฮาร์ดคอร์มากอ่ะ
ไม่เคยไม่มีคะ/ค่ะเลยนะ แต่เรื่องนี้ไม่รู้เป็นไร สงสัยเม้นตอนเพิ่งอ่านจบหมาดๆแถมยังดึกๆ(?)มั้งเลยพีคเลย
ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
ปล. สุดท้าย ทำฟ้อนต์เล็กๆไว้จะได้ไม่เปลืองที่นะคะ ขอโทษอีกครั้งค่ะ
-
งดจ่ายค่าตัวผ้าใบบ้าใบ้เดี๋ยวนี้ เอาพี่เทพมาสารภาพผิดให้ว่อง เอาผ้าใบกลับไปกับวาดเลยยยย เชียร์ ๕๕๕๕๕ #หัวเราะอย่างไทยใส่หน้าบักพี่เทพ :laugh:
-
นิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่อ่านแล้วป่วงมากกกกก ป่วงจริงจัง =____= ถึงขนาดลุกขึ้นมาเปิดคอมเม้นตอนตีสองครึ่งอ่ะคิดดู
(คือปกติก็อ่านในไอโฟนแล้วก็ดองๆไว้ ค่อยตื่นมาเม้นพรุ่งนี้ แต่เรื่องนี้นี่ไม่ไหวจริง ต้องเม้นเลย)
ตอนแรกนี่มาแบบ .. จะพูดยังไงดี คือชอบมากเลยทั้งพี่ซุสทั้งผ้า คือคาแรคเตอร์มันโดนมากอ่ะ พี่ซุสนี่มาแบบพระเอกจ๋าอยู่ละ
หล่อ รวย เย็นชา ครบ ส่วนผ้านี่มาแบบบ้าสุดขีด 5555555 อ่านครั้งแรกก็หลงรักน้องเลยอ่ะ
แต่พอไปๆมาๆ .. จากโรแมนติกคอมเมดี้กลายเป็นดราม่า และดราม่า และดราม่า และจนถึงตอนนี้ก็ยังดราม่าอยู่ -__-
ไม่รู้ดิ คือเราไม่โอเคกับซุสตั้งแต่ตอนไปกับผู้หญิงแล้วลากน้องไปด้วยละ คือพี่มันคิดไรอยู่วะถามจริง ?
สงสารน้องบ้างไหมอ่ะ ถึงคนเขียนจะไม่ได้ลงรายละเอียดทุกครั้งที่ลากน้องไป แต่มันก็คงไม่ใช่น้อยรึเปล่า
แล้วไหนจะเรื่องจูบน้องทั้งๆที่จูบผู้หญิงคนอื่นเหมือนกันงี้ ? เห็นน้องเป็นตัวอะไรอ่ะตอนนั้นถามจริง ของตายหรอ ? จะทำยังไงก็ได้ว่างั้น ?
ไม่รู้ดิ .. ปกติเวลาเราชอบใคร เราสนใจใคร คือทุกฟีลลิ่งของเรามันก็จะถูกส่งไปให้คนๆนั้นไหมอ่ะ
อารมณ์แบบ "ทุกเพลงรักของฉันหมายถึงเธอ" ไรงี้ แล้วที่ไปกับผู้หญิง จูบกับพวกนาง ให้น้องต้องเฟลมันคือไร = =
ปกติมันควรจะเป็นแบบ จูบใครก็ไม่เหมือนจูบน้อง อยากใช้เวลาอยู่กับน้องสองคน ไม่ใช่อ่อ ? แล้วจะพาชะนีตัวแถมมาให้น้องคิดมากเพื่อ ?!
นี่ยังไม่รวมเรื่องที่ทุกครั้งน้องต้องเป็นคนง้อก่อนนะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายหายไปเป็นวัน เป็นเดือน
เบื่อพี่ซุสมากจริงพูดเลย ตอนจะง้อ(เห็นแค่ครั้งเดียวจริงๆนะที่ง้อน้องก่อน) ก็โทรมาบอกหิวข้าว แค่นี้ ? คือแบบบบบบ
เราว่าน้องยอมลงให้เยอะมากกกกกกกกกกก แบบมากๆแล้วอ่ะ อย่างตอนที่เดินตลาดน้องก็พูดไปชัดละนะ
ทำไมยิ่งเม้นยิ่งนอยด์อิพี่ซุสวะ สงสารน้องสุดๆ ไม่อยากให้น้องกลับไปง่ายๆเลย อะไรๆก็มีแต่น้องที่เป็นฝ่ายพยายาม
คนเรามันควรจะมีศักดิ์ศรี รักตัวเอง รักคนที่รักเรามากกว่านี้ป่ะผ้า ? ขอให้ตื่นมาคราวนี้แล้วตาสว่างซะทีเถอะ
รักตัวเองให้มันเยอะๆ มนุษย์เราเกิดมาทุกคนเห็นแก่ตัว ทุกคนรักตัวเองมากกว่าใครทั้งนั้น อย่าทำร้ายตัวเองเลยจริง ไร้ประโยชน์มาก
อยากเห็นผ้าที่เข้มแข็งขึ้นและเดินหน้าต่อไปได้แล้ว
ปล. เปลี่ยนพระเอกได้นะคะไม่ว่า เฮียวาดไปเลยก็ได้ incest นี่ของชอบอยู่ละ นี่ไม่ได้ล้อเล่นนะจริงๆ
หรือจะเต้ก็ได้ ชอบเหมือนกันอ่ะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ปล. ถ้าไปอ่านที่เราเม้นเรื่องอื่นคนเขียนอาจจะต้องอึ้งหนักมากเพราะเป็นเรื่องแรกที่เราเม้นฮาร์ดคอร์มากอ่ะ
ไม่เคยไม่มีคะ/ค่ะเลยนะ แต่เรื่องนี้ไม่รู้เป็นไร สงสัยเม้นตอนเพิ่งอ่านจบหมาดๆแถมยังดึกๆ(?)มั้งเลยพีคเลย
ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
ปล. สุดท้าย ทำฟ้อนต์เล็กๆไว้จะได้ไม่เปลืองที่นะคะ ขอโทษอีกครั้งค่ะ
โห เจอเม้นนี่เข้าไปต้องรีบตอบตอนตี3.เลยทีเดียว ชอบคนเม้นยาวๆ
ต้องบอกว่าขนาดคนเขียนยังเกลียดอีเทพเลยค่ะ ไม่แปลกที่คนอ่านจะรู้สึกเหมือนกัน(ฮา) เฮียวาดมันมีเจ้าของแล้ว นุ้งเต้ก็คงจะเอาอีผ้าไม่ลง(มันเห็นกันมาตั้งนานนม) แล้วทำไมอีผ้ามันต้องคอยตามง้อพี่เทพอยู่ร่ำไป โดนทำอะไรก็ไม่โกรธบักหอยหลอดนี่ คือเรื่องนี้ไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้ทุกคนดราม่าขนาดนี้ ขอโต๊ดดดดดดดดดดด :hao5: สงสัยเราจะเป็นคนแต่งมั้งเลยไม่รู้สึกว่ามันดราม่าเลย แต่อีกไม่กี่ตอนก็จะไม่ดราม่าแล้วนะแก อดทนไปพร้อมๆกัน ฮึบบบบบบบบ
ปล.ให้เปลี่ยนพระเอกแล้วเอาพี่เทพไปทำไรอ่า พี่เทพเป็นเอดส์ตายดีมะ5555(อันนี้เค้าล้อเล่น)
ปล2.ดีใจๆที่เรื่องนี้เป็นเกียรติอย่างมากที่โดนเม้นฮาร์ดคอร์เป็นเรื่องแรก ไม่มีตรงไหนไม่พอใจเลยค่ะ ดีใจที่ทำให้ผู้อ่านอินขนาดนี้(อ่านไปนี่เข้าใจอารมณ์เลย)
ปล3.ทำฟ้อนต์ใหญ่ๆก็ได้นะคะ
ปลสุดท้าย.เกลียดพี่เทพได้ อย่าเกลียดนิยายเรื่องนี้นะคะ โปรดติดตามแบบนี้เรื่อยไป กราบขอบพระคุณ :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาต่อไวๆนะคะ สงสารน้องผ้า :mew2:
-
ที่คนเขียนบอกสงสัยเราจะเป็นคนแต่งเลยไม่รู้สึกว่าดราม่า อันนี้เป็นไปได้สูงมากค่ะ
เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่คนเขียนบอกว่าถ้าคนอ่านไม่ร้องไห้แปลว่าไม่ดราม่า
อยากบอกตั้งแต่ตอนนั้นเลยว่า เราร้องแล้วโว้ยยยย 5555555555555555 (ขอโทษค่ะ)
ปล. ถ้าเปลี่ยนพระเอกสำหรับเราคือให้พี่เทพต้องหมั้นกับผู้หญิงหรือไม่ก็กลับมาหาน้องตอนที่สายไปแล้ว
ให้มันได้รู้สำนึกแล้วก็จมอยู่กับความรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตเลยค่ะ หึหึหึ /สายโหด
ปล. คนเขียนไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่เกลียดเรื่องนี้แน่นอน นี่ขนาดเอาไปแนะนำในทวิตเตอร์ว่าเป็นนิยายแห่งปีสำหรับเราเลยด้วยซ้ำ
คือชอบมากๆอ่ะ =3= (ชอบความบ้าของน้องผ้า ติ่งนางแรงมาก 555555) จะรอติดตามตอนต่อไปแน่นอนค่ะ!
ปล. อีกซักที เมื่อคืนลืมพูดเรื่องน้องผ้า คือตอนสุดท้ายที่น้องผ้าทำร้ายตัวเองเราไม่โทษน้องไม่ว่าอะไรน้องเลย
เหมือนเข้าใจมั้งคะ น้องก็ติสท์ซะสุดขั้วขนาดนั้นอยู่แล้ว เลยไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่จะทำแบบนี้ลงไป ลึกๆทุกคนก็มีความต้องการพวกนี้อยู่ทั้งนั้น
แต่จะโดนยั้งไว้ด้วยสติ แต่สำหรับน้องที่ไม่เหลือสติแล้วเลยไม่แปลกใจแล้วก็ไม่โทษน้องด้วยแหละ
แค่ไม่อยากให้ทำอีก ไม่อยากให้มากกว่านี้ พอได้แล้ว ครั้งเดียวแล้วลุกขึ้นมาซะที ทำนองนั้นค่ะ
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่23 หัวใจดวงนี้ไม่หลาบจำ เหมือนโดนซ้ำๆยิ่งสะใจ
'แสงแดดทำให้คนถอดเสื้อผ้า ได้เร็วกว่ากระแสลม
ไมตรีจิตและมิตรภาพ ก็เปลี่ยนใจผู้คนได้ง่ายกว่า
ความรุนแรงใดๆทั้งปวง'
- เดล คาร์เนกี้ -
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอ....ไม่เหลือใคร
และนึกขึ้นได้ว่ามีฉัน
เผื่อวันพรุ่งนี้ฉันกลายเป็นเขา
ได้กลับไปยืนที่เดิมตรงนั้น
เผื่อวันพรุ่งนี้เรื่องที่ฉันคิดมัน.........เป็นจริง
ในความมืด ผมเห็นเพียงตัวเองนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล มีเพื่อนๆรายล้อมอยู่รอบเตียง เฮียวาดจับมือผมเอาไว้ จากที่เห็น เฮียบีบมือผมแน่น แต่ผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย เพื่อนๆแต่ละคนทำหน้าไม่ดี ซินนี่ทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม แต่โดนไอ้เต้รั้งเอาไว้ ผมเดินเข้าไปหาตัวเองที่นอนอยู่ แต่สัมผัสอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ผมตายแล้วหรอ?
ในขณะที่ผมยกมือขึ้นมาปิดปากจะร้องไห้ ก็มีคนเดินเข้ามาทางข้างหลังเฮียวาด ตาผมเบิกกว้างเมื่อเห็นคนที่ยืนมองผมด้วยสายตาตัดพ้อ ผมไม่เคยเห็นพี่เขาทำหน้าแบบนี้เลย พี่ซุสกำลังเศร้า และมันทำให้ผมร้องไห้ ผมไม่รู้สึกถึงความอุ่นร้อนของน้ำตา แต่ผมรู้ ว่าผมกำลังร้องไห้
ร่างบนเตียงของผม มีน้ำตาไหลออกมา
"แค่ให้รอ ก็ทำไม่ได้หรอ?"
พี่ซุสพูดออกมาช้าๆ แววตาปวดร้าวแม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งก็ตาม
"พี่ซุส......"
"หรือเพราะมึงเกลียดกูมาก ถึงได้อยากจะใช้วิธีนี้เพื่อหนีกู"
"ฮึก.....ไม่ใช่ พี่ซุส ไม่ใช่นะ"
"ถ้ากูทำให้มึงโกรธ ทำให้มึงน้อยใจ แน่จริงมึงก็ลุกขึ้นมาตบกูสิ มึงลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมาต่อยกู อย่าทำแบบนี้......"
พี่ซุสเดินเข้ามาหาร่างที่นอนนิ่งของผม มือใหญ่บีบมือที่ซีดเซียวของผมแน่น ผมรู้สึกอุ่น อุ่นที่ฝ่ามือ ใบหน้าของพี่ซุสที่ผมพึ่งได้สังเกต ตอนนี้โทรมลง แม้จะไม่มากนัก แต่ผมก็รู้...........
ริมฝีปากอุ่นประทับลงบนหน้าผากของผม ผมรู้สึกได้ และผมได้ยิน...........คำว่าขอโทษ น้ำตาผมไหลลงมาอีกครั้ง ราวกับรู้สึกโล่งใจเหลือเกิน ความคิดฟุ้งซ่านในหัวมันปลิวหายไปแล้ว เพียงได้ยินคำนั้นเบาๆ คำว่าขอโทษ.........
ครับ ผมยกโทษให้พี่............
.......................................
.......................................
"ผ้า ไอ้ผ้า!!!"
แขนผมโดนเขย่าทันทีที่ผมลืมตา แสงจ้าจากเพดานทำให้ผมหยีตาลง เพื่อปรับให้สายตามันชินเสียก่อน
"เป็นไงบ้าง หิวน้ำไหม ไอ้เต้ หยิบน้ำมาให้ที่รักกู"
เป็นไอ้หนุ่มที่เขย่าแขนผมอย่างบ้าคลั่ง จนน้ำเกลือแทบจะโดนดูดกลับเข้าขวด ไอ้ห่า
น้ำเปล่าโดนกรอกเข้าปากผมโดยที่ผมยังไม่ทันขอ แต่ก็ขอบใจนะ แทบสำลัก
"ใจเย็น....."
เสียงอันแหบแห้งของผมเปล่งออกมาอย่างยากเย็น พวกเพื่อนๆผมแม่งกดปุ่มเรียกพยาบาลเป็นจังหวะสามช่าเลย ของเล่นหรอน่ะห๊ะ พยาบาลแม่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเลยสามคน
"เพื่อนผมฟื้นแล้ว พยาบาล หมอๆ เพื่อนผมฟื้นแล้วโว้ยยยยย"
ไอ้หนุ่มมันวิ่งเต้นอย่างดีใจ คือมึงจะตื่นเต้นไปไหม?
"มึงเว่อร์ไปปะวะ กูไม่ได้เป็นมะเร็งในสมองนะเว้ย"
"กูยอมให้มึงเป็นมะเร็งนะผ้า แต่กูไม่ชอบที่มึงนอนหลับไปตั้งอาทิตย์นึง"
ซินนี่พูดนิ่งๆ มันเสียใจ ผมรู้ ในความฝัน ผมเห็นมันจะวิ่งมาหาผมตั้งหลายครั้ง
"กูเนี้ยนะ หลับไปอาทิตย์นึง?"
"เออ มึงเนี้ยแหละ นายวาดฝัน เจริญศิลป์นี่แหละ หลับไปอาทิตย์นึง!!!"
อีเจ๊เอม(ที่พึ่งจะมีบท)พูดขึ้นมาบ้าง ผมงงเลยครับ คือ ผมรู้สึกมันผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ
แกร๊ก......
ประตูห้องเปิดออก พร้อมกับเฮียวาดที่เดินเข้ามา โทรมลงเยอะอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ เฮียวาดพุ่งเข้ามาหาผมอย่างดีใจ คุณหมอแกตรวจอะไรนิดหน่อย ก็บอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว พรุ่งนี้ก็สามารถกลับบ้านได้ แล้วก็เดินออกไป เฮียวาดทำท่าจะร้องไห้ ผมแม่งโคตรแย่ที่ทำให้คนที่ผมรักและรักผมเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมก็ทำได้แต่สัญญากับตัวเองซ้ำๆว่าจะไม่ทำให้คนอื่นเสียใจเพราะผมอีก ผมเริ่มเกลียดตัวเองและเริ่มกลัวว่าจะสูญเสียคนที่รักผมไปจนหมด กี่ครั้งแล้วนะที่ผมต้องเห็นเฮียทำหน้าแบบนี้
"ผ้า ต่อไปนี้กูขอสั่ง ให้มึงเลิกยุ่งกับไอ้ซุสเด็ดขาด!!!!"
"เฮีย"
ผมเรียกเฮียอย่างตกใจ เพื่อนๆผมก็ช่วยกันเรียกเฮียด้วย มีเพียงซินนี่ที่ยืนกอดอกนิ่งๆ
"เฮีย แบบนี้มันจะดีจริงๆหรอ"
ไอ้เต้ถาม สีหน้ามันเป็นห่วงผมมากมาย แต่เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้ผมตายหรอก............แต่ทำไม ผมถึงรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกนะ
"มึงก็ตามใจมันจนเสียนิสัยแบบนี้ ที่มันเป็นแบบนี้เพราะใคร....!!! เหี้ย กูน่าจะห้ามมึงตั้งแต่แรก เพราะกู"
"เฮีย.......อย่าโทษตัวเองดิ เฮียไม่เกี่ยวนะเว้ย เฮียไม่ผิด พี่ซุสไม่ผิด แต่ผม............"
"มึงเงียบไอ้ผ้า ก่อนที่กูจะไปลากคอมันมากระทืบต่อหน้ามึง"
"เฮีย.........."
"ถ้ามันไม่เข้าหามึงก่อน ก็อย่าหวังว่ามึงจะได้เจอมัน"
"..........."
"กูให้โอกาสมัน เพื่อจีบมึง"
"เฮีย!!!! ไม่เอา ไม่ให้พี่ซุสจีบผม เฮียก็รู้ ว่าพี่ซุสเป็นใคร"
"เพราะกูรู้ไงผ้า กูถึงไม่อยากให้มึงหลับหูหลับตา มันทำอะไรบ้างให้มึงได้มั่นใจว่ามันชอบมึง มึงจะทนไปทำไมวะ"
"ก็เฮียไม่เคยรักใคร เฮียไม่เข้าใจหรอกว่าต่อให้เขาทำเรื่องเลวร้ายกับเราเท่าไหร่ เราก็ให้อภัยเขาได้ทุกครั้ง"
ผมตอบเสียงเบา เฮียวาดยืนมองผมนิ่งๆ
"ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นพี่นะผ้า ที่กูทำ เพราะกูหวังดี"
ผมเงยหน้าขึ้นมองเฮีย ก่อนจะดึงเฮียเข้ามากอด
"ผ้ารักเฮีย"
"พวกมึงออกไปก่อน กูจะคุยกับไอ้ผ้า"
เฮียหันไปบอกเพื่อนๆของผม พวกมันก็ออกไปอย่างว่าง่าย เฮียหันกลับมามองหน้าผมอีกครั้ง ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
"ผ้า กูก็รักมึง กูอยู่กับมึงมาตั้งแต่เด็ก แค่กูเห็นมึงโดนไอ้เด็กเหี้ยที่โรงเรียนมันผลัก กูก็เข้าไปซัดมันจนนอนหยอดน้ำข้าวต้ม แล้วตอนนี้ จะให้กูทนยืนมองเฉยๆ เห็นน้องชายตัวเองกรีดแขนเพราะผู้ชายคนนั้น จะให้กูทนได้ยังไง กูสับสนไปหมด แบบนี้มันยิ่งกว่าให้ไอ้ซุสมาต่อยมึงซะอีก ถ้ามันต่อยมึง กูจะไปต่อยมันคืน แต่นี่.............มึงทำร้ายตัวเองเพราะมัน....."
"แต่ผ้ายังไม่ตายนี่เฮีย"
"มึงรู้ไหม กูไม่เคยทำใจได้เลยสักครั้ง กูหวาดระแวงตลอด ไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียวเลย กูกลัว กลัวว่ามึงจะทำร้ายตัวเอง ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ห้า แต่กูก็เสียใจไม่แพ้กับครั้งแรกเลย"
ผมนิ่ง กอดเอวเฮียแน่น คิดไปถึงครั้งแรกที่ผมกรีดข้อมือตัวเองตอนอายุ15เพราะพ่อกับแม่ทะเลาะกัน(ถึงผมจะเริ่มอยู่คนเดียวตอนอายุ15 แต่ก็กลับมาอยู่ที่บ้านทุกอาทิตย์ครับ) พ่อผมชอบดื่มเหล้า เวลาเมาจะทำร้ายทุกคนในครอบครัว พ่อกับแม่ทะเลาะกัน จนแม่ตัดสินใจจะหย่า ผมร้องไห้คนเดียว คิดมาก และทำร้ายตัวเอง
หึหึ มันเป็นการต่อเวลาให้แม่อยู่กับพ่อ แต่นั้นก็แค่การต่อเวลา ถัดมาอีกแค่เจ็ดเดือน ผมก็ทำร้ายตัวเองครั้งที่สอง ผมไม่กรีดข้อมือ แต่กรีดที่ต้นขา ผมกะจะไม่ให้ใครเห็นเพราะไม่อยากให้ใครต้องเป็นห่วง แต่แผลมันสาหัสเกินจะติดพลาสเตอร์ยาก็หาย ผมเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ส่วนสาเหตุที่ผมทำร้ายตัวเอง เพราะแม่ผมไปมีคนอื่น ผมรู้ แต่ไม่ได้บอกใคร เพียงแค่คิดว่าแม่หมดรักพ่อแล้ว ยิ่งทำให้ผมเครียด(มารู้ทีหลังว่าแฟนใหม่ของแม่คือผู้ชายที่เจอในเฟซบุ้คด้วย)
ครั้งที่สามผมอายุพึ่ง16หมาดๆ แม่หย่าขาดจากพ่อ พร้อมไปกับผู้ชายคนใหม่ที่แม่เจอในเฟซบุ้ค ไม่มีใครทำใจได้เลยสักคน พ่อดื่มเหล้า เฮียก็ร้องไห้ ส่วนไอ้พู่ที่พึ่งอายุ14กลายเป็นเด็กที่ถามหาแต่แม่ แต่ผมก็ยังทำให้ทุกคนเป็นห่วง ผมกรีดฝ่ามือตัวเอง ที่ผมไม่กรีดซ้ำที่เดิมเพราะถ้ากรีดซ้ำที่รอยแผลเป็น มันจะเจ็บปวดมากจนทนไม่ไหว ผมเหมือนคนโง่ที่ทำร้ายตัวเอง ใช่........ผมมันโง่
มือใหญ่ของเฮียลูบที่คอผมช้าๆ มือสั่นเทา เฮียกำลังกลัว ผมรู้ เพราะครั้งที่สี่ของผม
ผมกรีดคอตัวเอง แม้จะไม่ลึกจนทำให้ผมตาย แต่ก็ลึกพอที่จะทิ้งแผลเป็นไว้ที่คอผมจางๆ
"กูให้โอกาสมันได้แค่นี้จริงๆ ถ้ามันไม่เข้ามาจีบมึงภายในเทอมนี้ กูจะไม่ปล่อยให้มันมายุ่งกับมึงอีก เข้าใจกูนะผ้า"
"ครับเฮีย ผ้าเข้าใจ"
ผมมองตาเฮียแล้วกอดเอวเขาไว้ ในวันที่ผมอ่อนแอ ขอแค่อ้อมกอด และริมฝีปากของเฮีย มันทำให้ผมมีกำลังใจ ผมยังมีเฮียเสมอ นั่นคงจะเป็นเหตุผลว่าทำไม เฮียถึงไม่ยอมแต่งงาน
.......................................
.......................................
ผมออกจากโรงพยาบาลมาได้สองวันแล้วครับ ออกมาปุ๊บก็มาเร่งติวหนังสือ เพราะมะรืนก็สอบไฟนอลแล้ว จะว่าไป..........เฮียบอกว่าให้โอกาสพี่ซุสแค่เทอมนี้นี่นา มันใกล้จะหมดเวลาแล้ว ผมจะไม่มีหวังเลยใช่ไหม ทำไมเวลาหายใจของผม มันสั้นนัก.........
"แผลเป็นไงบ้างวะ"
เพื่อนเต้ที่นั่งติวอยู่ด้วยกันเงยหน้ามาถาม
"ก็ดีว่ะ แสบดี"
ผมพูดประชด ไม่รู้ว่าตัวเองกรีดเนื้อบางๆนี่ลงได้ยังไง เจ็บซะชิบหาย ในเวลาปกติแค่มีดบาดนิ้วผมยังผวาเลยครับ แต่ก็อย่างนี้แหละ คนเราชอบทำอะไรแปลกๆแม้ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัว ครั้งนี้ผมหลับไป7วัน7คืน สาเหตุไม่ใช่เพราะแผล แต่เพราะจิตใจของผมมันอ่อนแอ ไม่อยากจะตื่นขึ้นมายอมรับความจริงต่างหาก
"หึ คราวหน้าก็กรีดคอซะนะ"
ไอ้หนุ่มมันพูดประชด แต่ผมเงียบ ไม่ตอบอะไรจนพวกมันผิดสังเกต
"เงียบทำไมวะ กูล้อเล่น คลายเครียดอะ"
หนุ่มหน้าตาตื่นเพราะคิดว่าผมโกรธ แต่ผมไม่ได้โกรธ แต่จะให้พูดยังไง ในเมื่อคอตัวเอง ผมก็กรีดมาแล้ว
"มึงอย่าบอกนะว่า........"
ไอ้เต้ทำหน้าตาตื่น มันจับหัวผมให้เงยขึ้นแล้วมาสำรวจคอผมใกล้ๆ
"ไอ้เชี้ยผ้า!!!"
มันตวาดเสียงดังลั่น ผมหน้าเจื่อน ยิ้มจืดๆให้มัน
"เรื่องมันนานมาแล้วว่ะ"
ผมเอ่ยบอก รอยกรีดนี่ ตอนผมจบม.6 และเพื่อนๆผม ไม่มีใครรู้ ส่วนสาเหตุหรอ? คือตอนนั้นน้องสาวผมท้องครับ แล้วพอพ่อผมรู้ พ่อผมโกรธมาก เพราะมันก็ไปโรงเรียนทุกวันจะเอาเวลาไหนไปท้อง สรุป มันไม่ได้ไปโรงเรียน มันแต่งชุดนักเรียนออกจากบ้าน แต่ไปหาผู้ชาย แถมค่าเทอมที่ให้ไปจ่ายมันก็เอาไปใช้หมด พ่อไล่ไอ้พู่ออกจากบ้าน ผมก็เครียด ก็เลยนั่นแหละ.......(อย่างที่บอกว่าเมื่อก่อนผมรักพู่กันมาก ยิ่งหลังจากที่แม่ไป เราสามคนพี่น้องแม่งยิ่งรักกันขึ้นมากๆเลยแหละ)
"กูนึกว่าที่มือมึงจะเป็นครั้งสุดท้าย!!!"
เต้มันพูดเสียงเบาหวิว
"มันน่ากลัวนะผ้า รู้ตัวไหม มันอันตราย มึงไปหาหมอกับกูนะ"
"ไร้สาระว่ะไอ้หนุ่ม คิดมากไปปะวะมึง"
"กูไม่คิดเลยว่าเรื่องของพี่ซุสจะทำให้มึงเครียดขนาดนี้ จริงจังหรอผ้า?"
ผมหัวเราะกับคำพูดเอม ไอ้บ้าเอ้ย ถ้ากูไม่จริงจัง กูจะเครียดขนาดนี้ไหมวะ
"เขาบอกว่า คนที่ทำร้ายตัวเองมักจะเจ็บปวดทางอารมณ์มากจนไม่อาจระบายออกมาเป็นคำพูด มันเข้าข่ายปิดกั้นตัวเองนะเว้ย มึงกำลังจะเป็นบ้า"
"มึงดูละครมากไปเปล่าวะไอ้เต้ นี่มึงหาว่ากูเป็นบ้าหรอ"
"แต่กูว่ามึงมันบ้ามาตั้งแต่แรกแล้ว"
"สาดหนุ่มมมม ขอบใจ"
ผมประชดประชัน ก่อนจะบอกให้เพื่อนๆทั้งสามหน่อไม้กลับมาติวกันต่อ ออกทะเลกันไปไกลแล้วสัด
"เออ กูมีเรื่องสงสัยมากเรื่องนึงอยากจะถามว่ะ"
ไอ้หนุ่มที่ก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือแค่แวบเดียวแม่งก็หันขึ้นมาวุ่นเว้อกับผมอีกรอบ
"อะไรของมึงอีก อ่านหนังสือแบบนี้มึงจะได้เกรดอะไรวะ"
ไอ้เต้มันเงยหน้าขึ้นมาเหน็บ พอๆกันแหละมึงสองตัว พอๆกับกูกับเอมด้วย พอคนนึงวางหนังสือคนที่เหลือแม่งก็วางตาม เหี้ยกันเป็นทอดๆจริงๆ
"กูไม่รีบจบว่ะ เกรดอะไรก็ช่างแม่ง แต่กูอยากถามมึงจริงๆ มึงมั่นใจแค่ไหนว่าพี่ซุสจะจีบมึงวะ?"
ผมชะงัก มองหน้าไอ้หนุ่ม
"ห้า........."
"ห้าสิบเปอร์เซ็นต์เองหรอวะ?"
เต้มันยื่นหน้ามาถามบ้าง กลุ่มผมแม่งเป็นแบบนี้ตลอดเลยครับ จะมีหนึ่งคนที่เปิดประเด็นขึ้นมาและพวกที่เหลือแม่งจะร่วมวงทีละคน
"ห้าเปอร์เซ็นต์ว่ะบักห่า"
ผมเอาปากกาเคาะหัวไอ้เต้ไปทีนึง ถ้าผมไม่ง้อเอง ก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะง้อผมหรือเปล่าและผมกลัวว่าผมจะเสียเขาไป
"แล้วถ้าสมมติ สมมตินะคนดีของพี่ยา สมมติว่าเขาไม่มาจีบมึง ไม่มาขอมึงคบ มึงจะทำยังไงวะ"
หนุ่มมันเอาหน้าแนบกับโต๊ะแล้วมองหน้าผม
"ทำไมมึงถามงั้นวะ"
ผมถามกลับ
"ก็แค่อยากรู้ว่ามึงจะกลับไปง้อเขาเหมือนที่ผ่านมาหรือเปล่า?"
"ถ้าเฮียวาดห้าม กูก็จะไม่ทำ กูจะไม่ขัดคำสั่งเขา กูรู้ว่าเฮียมันรักกูมาก ถ้ามันออกปากคือมันไม่อยากให้กูทำจริงๆ ตอนนี้กูมองไม่เห็นอะไรเลย จะทำอะไรก็กลัวผิดพลาดไปหมดเลยต้องให้คนอื่นมองให้"
"กูขอโทษนะเว้ยที่ไม่เคยห้ามมึงเลย ทั้งๆที่เห็นอยู่ว่าเขาทำร้ายมึง"
"มึงหยุดเลยเต้ เพราะถ้ามึงรีบห้ามกู กูคงไม่รู้ว่านอกจากความรักของคนในครอบครัวแล้ว ยังมีความรักอีกรูปแบบนึงที่กูไม่เคยเห็นมาก่อน"
"น้ำเน่าสุดๆ"
เอมที่ท้าวคางฟังอยู่นานแม่งพูดขึ้นมา ผมกลอกตากับคำชื่นชมของมัน ให้ตายเหอะ บทกูจะซึ้งมึงก็ช่วยซึ้งกับกูหน่อยก็ได้
"แต่กูก็เชื่อนะว่าเขาชอบมึง กูนี่เสือผู้หญิงของแท้ แค่มองสายตาก็รู้ว่าเขาคิดอะไร......."
"บักห่า พี่ซุสเขาเป็นผู้ชาย=_="
จบนะหนุ่ม พี่ซุสเป็นผู้ชายจ้า แถมเป็นเสือผู้หญิงแบบเดียวกับมึงอะ หอยหลอด
"โถ่เอ๊ย จบเหอะ เรื่องพี่ซุสน่ะปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต ถ้าเขาไม่มาขอมึงเป็นแฟนกูอนุญาตให้มึงไปบวชไม่สึก แถมกูจะถวายข้าวผัดกุ้งให้มึงทุกวันเลย"
ผมหันไปมองเอมที่นั่งพูดอยู่ข้างๆ ทำท่าทำทางกวนส้นตีนจนผมอยากจะยกโต๊ะญี่ปุ่นทุ่มแม่ง
"ขอเป็นกุ้งล็อบสเตอร์ แต่ไม่ใช่ถวายให้กูที่เป็นพระนะ เป็นอาหารเยี่ยมนักโทษคดีฆ่าคนตายอย่างกู"
เพื่อนจะฆ่ากันตาย ดูพวกมันสิครับ หัวเราะกันใหญ่ อยู่กับไอ้พวกนี้นี่กูไม่เคยเศร้าได้นานเลยจริงๆ เหอะ รักพวกแม่งสุดๆละ
Click for Episode 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3254613#msg3254613) :laugh:
************************************************************************
"แค่ให้รอ ก็ทำไม่ได้หรอ?" พอได้อ่านประโยคนี้ก็อยากจะตอบแทนน้องว่า 'มันรอมึงมานานแล้วโว้ยยยยย' 55555555 อีคู่นี้นี่มันทำนิยายกูกลายพันธุ์ไปหมดแล้วเนี่ย ต้องให้กูย้ำไหมว่านี้นิยายโรแมนติกคอมมาดี้ แหม ตอนหน้าเรามาพักความหน่วงของคู่ติสท์ตัวน้อง ไปชมคู่ติสท์ตัวพี่บ้างดีกว่าเนอะ อีกอย่างนึง ใกล้จะหมดช่วงดราม่าแล้วววววววววว จริงๆ!!! สถานีต่อไปมันจะหวานน้ำตาลถามหาพี่กันเลยทีเดียว คิดว่าจะดราม่าตู้มเดียวพอ ไม่ถนัด
สุดท้ายนี้คนเขียนก็ขอพูดเหมือนเดิม รักคนอ่านจัง อิอิ :m4: :m4:
-
"แค่ให้รอ ก็ทำไม่ได้หรอ?"
คำว่า รอ ของพี่มันนานเท่าไหร่ถึงจะพอใจคะ พี่ซุส
น้องผ้ามันจะทนรอไปได้ถึงไหนกัน ความอดทนของคนเรามันน้อยนิดนะคะ พี่ซุส
เวลามันไม่เคยคอยใครนะคะ ถ้าหากไม่แสดงความชัดเจนให้มากกว่าที่เป็นอยู่
คนที่เสียใจที่สุดไม่ใช่น้องผ้าหรอก แต่จะเป็นพี่เองนะคะ พี่ซุส
อารมณ์ของตัวละครแต่ละตัวเนี่ย บาดลึกจริงๆ โดยเฉพาะน้องผ้า
อารมณ์ของคนที่รอ รอความรัก ที่ไม่รู้ว่า มันจะเป็นไปได้หรือไม่
รออย่างไร้จุดหมาย ถึงอย่างนั้นก็ยังจะรอ
:sad11:
-
อีพี่ซุสมันใจร้ายยยยยยย :z6:
-
:m15: :m15: :m15:
-
รอให้ผ้าใบหัวขาวทั้งหัวก่อนสินะพี่เทพถึงจะกลับมาง้อ =_=
-
คิดว่าผ้าควรไปพบหมอบ้างนะ
ทำร้ายตัวเองมา 5 ครั้งแล้วอ่ะ อันตรายมากกกกกก
ต้องดูแลกันดีๆเลยนะเนี่ย
โอ๊ยยย ปล่อยอรพี่เทพไปเถอะ เหม็นหน้ามัน
ให้รออะไร รอมานานพอแล้วมั้งพี่เทพ
เปลี่ยนพระเอกกกกกกกก เหอะ
-
ปาดน้ำตาบ่อยมากช่วงระยะหลังๆ ดราม่าจริงไรจริง
แต่ยังอ่านอยู่
-
มันเศร้าจริงๆนะ ทำร้ายตัวเองโดยที่ห้ามตัวเองไม่ได้
เรามั่นใจว่าเทพซุสต้องมีแผนเด็ดปลดแอกตัวเองจากคู่หมั้นแน่นอน
:katai1: :katai1: :katai1:
-
o22 o22 o22
เราจะรอเฮียวาด...อย่ามาให้เรากินมาม่าแบบคู่หลักนะ ไม่เอานะ
-
"แค่ให้รอ ก็ทำไม่ได้หรอ?"
คือเอาจริงถ้ารอแบบมีจุดหมายทำไมจะรอไม่ได้ แต่นี่พี่ซุสแม่งไม่เคยบอกไรน้องเลยซักอย่างไง
ไม่เคยบอกด้วยซ้ำว่ารู้สึกยังไงกับน้อง น้องพิเศษมากแค่ไหน ใช้แต่การกระทำมันไม่พอหรอกนะ(แถมการกระทำก็ยังไม่ชัดเจนอีก!)
ที่เล่นหุ้นหรือเร่งเรื่องบริษัทก็พอจะดูออกว่าเพราะน้องนั่นแหละ แต่ก็แค่บอกมันหน่อยป่ะว้า ไม่ใช่หายเงียบไปเฉยๆอ่ะ
นี่ถ้าไม่รักจริงคงไม่รอไปแล้วแหละ
ส่วนเรื่องให้มาจีบภายในเทอมนี้นี่คือที่จริงพี่มันควรจะจีบน้องมันนานแล้วป่ะว้าาาาาาา!!! อยากถีบแรงมาก ณ จุดๆนี้ 5555555
รออ่านตอนต่อไปค่ะ มาต่อไวๆน้า :L2:
หวานเมื่อไหร่จะไปแนะนำในหน้านิยายแนะนำ 5555555 /ตอนนี้ไม่กล้ากลัวโดนรุมเตะ (ฮา)
-
น้องผ้าาาาาาาา :ling1:
-
ไอ้ผ้า แกบ้าหรือเปล่าวะ ห้ะ!!!! บ้าพี่ซุสเกินไปหรือเปล่า แล้วเฮียวาดละ คนที่เค้าเป็นห่วงมากกว่าใครทั้งสิ้นละ แกเด็กว่ะ พูดเลย (ตอนแรกเอฟซีนางนะ แต่ตอนนี้ แกไม่ไหวจริงๆนะผ้า เปลี่ยนมาเป็นเอฟซีนักเขียนดีกว่า ชิ!)
รักคนเขียนเหมือนกันจ้า ถึงจะอินกับเรื่องขนาดไหน ก็รักอยู่ดี เป็นกำลังใจให้จ้ะ
อ้อๆ ปล. เราโรคจิต ชอบอ่านคู่หลักอ่า ตอนหน้าเป็นคู่รองก็อยากให้คู่หลักมาพร้อมๆ(หรือใกล้ๆ)กัน น้าาาา รีเควสสักหน่อย เผื่อนักเขียนจะประทานพรให้5555 ^^ ขอบุคณจ้า
-
พาผ้าไปหาจิตแพทย์ด้วยนะ น้องผ้าสู้ๆ
ส่วนซุสนี่ เฮ้ออออออ มองบนรัวๆ
-
อีพี่ซุส :z6: :beat: :fire:
-
คนแต่งค่ะ คนอ่านนี่ลุ้นเยี่ยวเหนียวแล้วค่ะ อยากให้ถึงฉากที่เรื่องเคลียร์แล้วเร็วๆจังอึดอัดแทนทั้งพี่ซุสกับน้องผ้า สนุกค่ะรออ่านนะค่ะสู้ๆๆ :mew1:
-
มันเศร้าจริงๆนะ ทำร้ายตัวเองโดยที่ห้ามตัวเองไม่ได้
เรามั่นใจว่าเทพซุสต้องมีแผนเด็ดปลดแอกตัวเองจากคู่หมั้นแน่นอน
:katai1: :katai1: :katai1:
ผ้าใบนี่ไม่สตวองเลย ส่วนพี่ซุสไม่ได้มาเล่นๆนะคะ 5555
ไอ้ผ้า แกบ้าหรือเปล่าวะ ห้ะ!!!! บ้าพี่ซุสเกินไปหรือเปล่า แล้วเฮียวาดละ คนที่เค้าเป็นห่วงมากกว่าใครทั้งสิ้นละ แกเด็กว่ะ พูดเลย (ตอนแรกเอฟซีนางนะ แต่ตอนนี้ แกไม่ไหวจริงๆนะผ้า เปลี่ยนมาเป็นเอฟซีนักเขียนดีกว่า ชิ!)
รักคนเขียนเหมือนกันจ้า ถึงจะอินกับเรื่องขนาดไหน ก็รักอยู่ดี เป็นกำลังใจให้จ้ะ
อ้อๆ ปล. เราโรคจิต ชอบอ่านคู่หลักอ่า ตอนหน้าเป็นคู่รองก็อยากให้คู่หลักมาพร้อมๆ(หรือใกล้ๆ)กัน น้าาาา รีเควสสักหน่อย เผื่อนักเขียนจะประทานพรให้5555 ^^ ขอบุคณจ้า
นึกว่าเราเป็นคนเดียวนะเนี้ย เวลาอ่านนิยายเราชอบข้ามคู่รองไป(แต่เวลาแต่งนี่เราชอบใส่คู่รองไปด้วย) งั้นพรุ่งนี้เราจะลงสองตอนแล้วกันเนอะ ลงเยอะเดี๋ยวแต่งไม่ทัน555 ขอบคุณมากค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
เอาเส้นไข่ปลา2เส้น
............................................
.............................................
ออกเถอะขอร้อง
-
ขอบคุณ :)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่24 ไปให้พ้นนนนนนน
My name's Wad...
ผมยืนกอดอกมองไอ้หล่อเทพของน้องชายผมนิ่งๆ มันกำลังกุมมือผ้าใบที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง มันไม่ได้พูดอะไร แต่มันทำให้น้องชายผมน้ำตาไหลเฉย!!!!
ไอ้บ้า นี่มึงจะรังแกน้องกูไปถึงหนายยยยยยยยยยยย!!!!(คิดไปเองมาก)
ในใจผม ผมคิดว่าเข้าไปกระชากคอไอ้หล่อออกมาแล้วกระทืบให้มันส์ตีน แต่พอเหลือบมองข้อมือของมัน ผมสะอึก
กำไลข้อมือสีดำในข้อมือใหญ่
และ
กำไลข้อมือสีขาว ในข้อมือบอบบาง
มันเป็นเหมือนกับสัญลักษณ์ของคู่รัก ผมเห็นผ้ามันใส่ไว้ตลอด ไม่คิดว่าจะมีคู่ของมันด้วย
"เสร็จรึยัง ถ้าเสร็จก็เชิญ!!"
ผมพูดนิ่งๆ หลุดมาดผู้ใหญ่ใจดีเรียบร้อย มันตื้อเข้ามาเยี่ยมไอ้ผ้าตั้งแต่สองวันแรก ไม่รู้ใครคาบข่าวไปบอกว่าน้องผมเข้าโรงพยาบาล ถ้าให้เดาเล่นๆ คงจะเป็นเพื่อนมัน ผมไม่ยอมให้มันมาเยี่ยมน้องผม เออ กูพาล!!! เรื่องนี้มันไม่รู้ มันไม่ได้บังคับให้ไอ้ผ้ากดมีดลงบนแขนตัวเอง แต่กูไม่ชอบที่มึงทำอะไรไม่ชัดเจน!!! ผมพาลมาก ผมเริ่มเกลียดมันนิดๆ(ย้ำว่านิดๆ ก็รักแรกของน้องชายสุดที่รัก จะทำร้ายมันลงได้ไง น้องเรารัก เราก็ต้องรัก)
"เฮีย"
ไอ้เต้หันมาเรียกสติผม ผมโกรธจนพาลทุกคนแล้วโว้ย พาลทั้งไอ้เต้ ไอ้หนุ่ม น้องเอม ไอ้เป้ ไอ้พลับ รวมถึงไอ้เทสกับไอ้ติว เพื่อนไอ้หล่อระทวยนี่ด้วย
กูแม่ง หลุดเยอะมาก!!!
มันหันกลับมามองผม ขอบตามันดำคล้ำนิดหน่อย เพราะแม่งนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องทั้งวันทั้งคืน จะมีกลับไปอาบน้ำบ้าง แล้วก็กลับมาเฝ้าหน้าห้องเหมือนเดิม มึงไม่ไปแดกข้าว ไม่ไปเรียนบ้างเหรอเฮ้ยย!!
จนไอ้เต้ขอร้องให้ผมยอมให้ไอ้หล่อเข้ามาเยี่ยมน้องชายผม มาถึงมันไม่ได้พูดหอกอะไรสักคำ แต่สามารถทำให้น้องกูร้องห้ายยยยยยย!!!(กรีดร้อง)
"มองทำเชี้ยไร จะต่อยกูว่างั้น มึงมาเลย"
ผมหาเรื่อง มึงเสือกหล่อกว่ากูด้วย เรื่องนี้กูอภัยไม่ได้รองลงมาจากเรื่องไอ้ผ้า
"จะอยู่กับผ้าเอง"
คำที่มันพูดทำเอาผมปรี๊ดแตก มึงพูดแบบนี้ ไล่กูใช่มั้ยยยยยยย!!! นั่นน้องกูนะโว้ย
"อยู่กับมันทำไม หรือต้องให้มันกรีดคอตายไปซะก่อนถึงจะเลิกยุ่งกับมัน กูขอสั่งมึง ว่าห้ามเข้าใกล้น้องกูอีก หึ ได้ข่าวว่ามีคู่หมั้น จะเอายังไง!!!"
ผมตวาดลั่น ลืมสนิทว่านี่โรงพยาบาล แต่ผมแคร์ไหม?
ไม่!!!
พูดเองสะอึกเอง ภาพเมื่อสองปีที่แล้วฉายเข้ามาในหัว ผมร้องไห้จนแทบจะเป็นบ้าตามมันไปแล้ว(ทำไมมีแต่คนว่าน้องผ้าของพี่เป็นบ้านะ?) เพราะผมดูแลมันไม่ดี มันถึงกลายเป็นคนที่ทำร้ายตัวเองเวลาที่มีเรื่องเครียด
"เรื่องมันยาว มึงคงไม่อยากรู้เรื่องของกูหรอก จริงไหม?"
ไอ่สาดดดด กูพี่มึงตั้ง6ปี มึงเคารพกูบ้างไหมมมมมม เชี่ย!!!
"เออ!! กูไม่อยากรู้เรื่องของมึง ไสหัวไปซะที กูหงุดหงิดเมื่อเห็นหน้ามึงอะ"
ผมกอดอก ทำตัวเป็นเฮดว้ากไปได้ ไอ้ห่า กูว่าจะไม่กลับมาทำท่าทางแบบนี้อีกแล้วตั้งแต่หน้าที่เฮดว้ากจบลงเมื่อสมัยอยู่ปีสาม งืมมมม(เห็นแบบนี้ผมเฮดว้ากนะโว้ย)
ไอ้หล่อไม่ตอบผม มันหันไปเช็ดหยาดน้ำที่ไหลลงมาข้างแก้มให้ผ้าใบ เห็นท่าทางอ่อนโยน ถนุถนอมของมันแล้วใจอ่อนยวบ คิดภาพมันกับไอ้ผ้าเดินเคียงข้างกันไป ความสูงที่ต่างกัน ใบหน้าที่ต่างกัน ผ้ามันคงจะยิ้มจะหัวเราะตามเรื่องของมัน โดยมีไอ้ซุสยิ้มเพียงนิดหน่อย ยิ้มให้น้องชายผมแค่คนเดียว
โอ้ย กูอยากร้องไห้ ใครบ้างจะไม่อยากเห็นน้องตัวเองมีความสุข หน้าผมคงจะเปลี่ยนอาการจนไอ้หนุ่มมันสังเกตเห็น ถึงได้พูดขึ้นมา
"ผมชอบเวลาที่ไอ้ผ้ามันอยู่กับพี่ซุสนะพี่ ทั้งๆที่ต่างกันขนาดนั้น แต่เวลามอง มันลงตัวเฉยเลย เหมือนเขาไปเติมเต็มกันและกันเนอะ ว่าไหมไอ้เต้"
"หึ ยิ่งกว่าจริงว่ะหนุ่ม"
"ใช่ กูเห็นด้วยอย่างยิ่ง"
น้องเอมยกมือเห็นด้วยกับสองเพื่อนหนุ่ม ส่วนซินนี่ยังคงกอดอกยืนนิ่งจ้องไปที่ไอ้หล่อซุสเขม็ง
"โอกาสน่ะพี่ ให้เขาไป เราก็ไม่เสียหายหรอก คนเรามันมีสิทธิ์จะทำผิดได้ พี่ก็ลองให้โอกาสเขา แต่ถ้ามันไม่ดียังไง เราก็ดึงคนของเราไว้ก็พอ"
เออ ไอ้หนุ่มมันพูดจาดีมีเหตุผล พูดจาแบบนี้ค่อยเข้ากับหน้ามันหน่อย ไอ้ห่า วันๆทำตัวแต๋วแตกไปได้
"กูตัดสินใจแล้ว"
ผมพูดเสียงดัง(หลังจากกระซิบกระซาบกับพวกไอ้เต้อยู่นาน) กอดอกเชิดหน้าเหมือนคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ความหล่ออาจไม่สู้ แต่มารยา กูเหนือกว่านะโว้ย!!!
ไอ้หล่อหันมามองนิ่งๆ ไม่มีท่าทีแปลกใจเลย! กูเริ่มหงุดหงิด(อีกรอบ) ช่วยมองกูอย่างขอบคุณไอ้ไหม ไอ้ง่าว!!!
"กูให้โอกาสมึง จีบน้องชายกู"
ผมกดเสียงต่ำ ทำหน้าโหด รู้สึกกลัวกูขึ้นมาบ้างไหมล่ะ หึหึ
"..........."
ว้ากกกกกกกก หน้ามึงจะนิ่งไปไหน!!! นี่กูให้มึงจีบน้องกูนะโว้ยยย มึงน่าจะตกใจ เหวี่ยง หรือแสดงปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมาสักนิดเซ่!!!
"ไอ้สรั่ด! ตอนแรกกูกะจะให้เวลามึงจีบไอ้ผ้าจนกว่าจะเรียนจบ แต่กูเปลี่ยนใจละ ภายในเทอมนี้ มึงต้องเข้ามาจีบไอ้ผ้าและขอมันคบ ถ้าเลยเวลาก็.........เซย์กู้ดบายนะ พ่อเทพบุตร!!!"
พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้อง อารมณ์คือ กูหงุดหงิด กูกริ้วแต่กูก็หวังว่าน้องกูจะมีวามสุข สู้ๆยะโว้ยไอ้ผ้า เฮียรััััััััักมึงนะ
"พี่วาด...."
เอาแล้ว เดินออกมาจากโรงพยาบาลไม่ถึง30ก้าว เพื่อนไอ้หล่อก็วิ่งตามตูดผมมาติดๆ เหอะ.....
ก็เทสไง จะใครซะอีก (ทำหน้าแบบ.....เฮ้อ)
"กลับแล้วหรอครับ"
ผมชะงักเมื่อมันทักมา........เออว่ะ นี่กูกำลังจะไปไหนวะ เยะโด้ กะว่าจะพูดแบบเท่ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องเหมือนที่พระเอกแม่งชอบทำกัน แต่ตอนนี้กูเงิบ กูจะไปไหนของกูวะ? งง
"จะไปไหนวะ?"
ผมถามตัวเองเบาๆ ไอ้หล่อ(อีกแล้ว)หันมาทำหน้างงใส่ผม
"พี่ถามผม?"
ผมหันไปมองหน้ามัน เออ มึงทำหน้างงได้น่ารักดีเนอะ ไอ้สาด!! หงุดหงิดโว้ย พ่อแม่พวกมึงให้แดกอะไร? ห๊ะ!!! ศัลยกรรมใช่ไหม? ไวเท่าความคิด ผมยกมือขึ้นบิดจมูกไอ้หล่ออีกแล้วอย่างแรง กะจะให้แท่งพลาสติกทะลุจมูกเลือดสาด ไหลนองกันหน้าโรงพยาบาลไปเลย
(ปล.ไอ้หล่ออีกแล้วคือฉายาพี่เทส เพราะของพี่ซุสคือ ไอ้หล่อ)
"โอ้ยๆ พี่วาด ผมเจ็บนะ ทำอะไร โอ้ยยยยย"
ไอ้หล่ออีกแล้วร้องโอดโอย ผมบิดจนจมูกมันแดงไปหมด แต่ก็ไม่มีพลาสติกแท่งไหนทะลุออกมาเลย ไม่มีแม้กระทั่งสิวเสี้ยน!!!! ไอ้สรั่ดดดดดดดดดดดด กูยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ไอ้บ้า!!!!(กูร้องไห้ทำใจแป๊บ)
ผมอยากรู้ว่าพ่อแม่มันทำกันอีท่าไหนหรือเอาอะไรให้มันกิน มันถึงได้เกิดมาดูดีมีออร่าฟรุ้งฟริ้งแบบนี้ ไอ้ผมมันคนอีสาน ถึงแม่จะมีเชื้อจีนบวกอังกฤษนิดๆ(นิดมากก เพราะพ่อของตาผมเป็นคนอังกฤษ) แต่พ่อก็เกิดที่ขอนแก่น ดั้งของพวกผม ก็เลยออกมามีเล็กน้อย ไม่แหมบ แต่ไม่โด่งเป็นสันเขื่อนแบบไอ้พวกบอยแบนด์นี่ น้อยใจพ่อว่ะ ดีนะได้ดั้งแม่มาค้ำให้มันสูงขึ้น
"ดั้งจริง?"
ผมถามหลังจากบิดดั้งมันจนสาแก่ใจ คือสงสัยก็ถาม คิดยังไงพูดอย่างงั้น(เหมือนไอ้ผ้าไหมล่ะ)
"จริงสิพี่ แต่พี่บิดแรงมากอะ มือหนักโคตร"
"อ๋อ ไม่ใช่แค่หนักนะ กูเกาตูดมาด้วยแหละ"
ผมยักคิ้วให้มัน แต่แทนที่มันจะสลด ขยะแขยง ไม่มี๊!!! ยัง ยังจะยิ้มให้กูอีก ยิ้มอะไร!!! ยิ้มทำไม ยิ้มแปลกๆ
"ผมไม่ถือหรอก วันนั้นผมเลียเลยด้วยซ้ำ"
ไอ่สาดดดดดดดดดดด กูเกลียดมึง!!! กูอยากร้องไห้ ทำไมอากาศแม่งร้อนจังวะ หน้ากูจะไหม้อยู่แล้วโว้ยยยยย ผมรีบสะบัดตัว เดินออกมาให้ห่างจากมัน(สะบัดทำไมไม่รู้)
"อ่าว พี่วาด ไปไหนอ่า ผมถามจริง พี่จะไปไหน ยังไม่ตอบผมเลยนะ"
"เสือก!!!!"
เป็นไง กูตอบมึงแล้ว พอใจไหมไอ้เด็กเวร!
"เสือกมันอยู่แถวไหนอ่า ให้ผมไปส่งไหม?"
ผมหยุดเดิน กำมืออย่างระงับอารมณ์ พ่อกับแม่ชอบสอนให้ผมปล่อยวาง เรื่องเล็กๆน้อยๆถ้าพออภัยให้กันได้ ก็ควรจะให้อภัย
นี่ผมให้อภัยไอ้เด็กหอกนี่มาเยอะแล้วนะโว้ย แถมเรื่องที่ผมให้อภัยมันก็ใช่เรื่องเล็กๆที่ไหน แต่ตอนนี้ ชักฟิวส์ขาด อยากหันไปเตะก้านคอมันสักป้าบให้มันสำนึก หรือถ้าไม่สำนึก ก็ให้มันล้มหัวฟาดพื้นความจำเสื่อมไปเลย จะได้เลิกวุ่นวายกับผมเสียที ไอ้เด็กหอกหัก ผู้มีดั้งเป็นอาวุธคู่กาย(ประมาณว่าโดนปล้นก็เอาจมูกแทงโจรตายไปเลย)
"นะพี่วาด ให้ผมไปด้วย"
เชี้ย!! ตั้งแต่ผมมาที่นี้ เชื่อไหม ได้เด็กดั้งนี่ไม่เคยให้ผมได้อยู่กับไอ้ผ้าแบบสงบสุขเลย แม่งโทรมา ส่งข้อความมาเป็นร้อยๆ โทรชวนไปนู้นไปนี่ให้ผมรำคาญมันเล่นๆ(ใครแม่งเอาเบอร์กูให้มันวะ) แต่ผมก็ไม่ยักกะปิดมือถือ นั่งอ่านข้อความมันก็เพลินดี ข้อความมันปัญญาอ่อนไง ผมชอบ
ชอบข้อความเฉยๆนะ
เช่น
'ปลาผมไม่ยอมทานอาหาร' คิดในใจ มึงให้อาหารปลาซากุระปะละ
'ชานมไข่มุขอร่อย //ไข่มุขติดคอ'
มึงแดกยังไงให้มันติดคอ รีบหรอไอ้สัด!!
'รายงานอะไรก็ไม่รู้ เยอะจริงๆเลย เชอะ //นอนตายอย่างไม่มีใครเป็นห่วง'
มึงไม่ไปบอกพ่อแม่มึงล่ะ ชิบหาย
'หมาแม่งมองหน้าอะ ผมอยากจะเตะมันมากๆ แต่หมาหน้าเหมือนพี่วาด ผมทำไม่ลง'
ไอ้เหี้ย =_= ก็ดีนะ เห็นกูเป็นหมา มึงเห็นกูเป็นหมา แต่กูเห็นมึงเป็นเหี้ยนะ
'คนอะไรใจดำ ไม่ตอบข้อความ //ไม่รู้สิ ชื่อวาดมั้ง'
ทีหลังก็ไม่ต้องบอกว่าไม่รู้ ไอ้หอก เอาชื่อจริง นามสกุลกูไปด้วยเลยไหม เยะเข้
'นอนมองกุ้งเผา แต่ไม่กล้ากิน อยากให้คนอ่านข้อความมากินด้วยกันอ่า มองตากุ้ง กุ้งมันบอกคิดถึงพี่วาด'
ไอ้เห้ มึงก็เก่งเกิ๊น!! กุ้งตายแล้วยังจะสื่อสารกะมันได้ ฟาย!! ที่สำคัญ ใครบอกมึงว่ากูชอบกุ้ง? ใครเป็นสาย รายงานตัว แต่มีไอ้ผ้าคนเดียวที่รู้ อาจจะเป็นมัน(มั้ง)
และที่สำคัญกว่านั้น
มึงคิดถึงกูก็บอก อย่าเอากุ้งมาอ้าง ไอ้สลัดตาเดียว ไอ้เด็กหอกเอ้ย
กลับสู้โลกความจริง
"กูยังไม่รู้ว่าจะไปไหน!"
ผมพูดเซ็งๆ ถอนหายใจเฮือก
"อ่าว แล้วเดินออกมาทำหน้าซะจริงจัง"
"กูโกรธเพื่อนมึงนั้นแหละ!!"
ไอ้หล่อ(มาก)อีกแล้วมันทำหน้างงแป๊บนึง ก่อนจะร้องอ๋อยาวๆ
"ไอ้ซุสอะนะ?"
"เออ จะใครซะล่ะ เพื่อนมึงมันเลว จับปลาสองมือ"
พูดแล้วเคือง ขึ้น โมโห โกรธา โกรธกริ้วววว!!!
"เฮ้ย ผมเป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่เด็ก ซุสมันไม่ถูกใจใครง่ายๆนะพี่ แทบจะไม่มีด้วยซ้ำ ผมหมายถึง แบบจริงๆจังๆ น้องพี่คงไปสะกิดหัวใจมันไม่มากก็น้อยแหละ"
ใช้คำลิเกไปนะมึง ไอ้หอก
"มันมีคนอื่น!!!!"
"ผมไม่รู้หรอกพี่เรื่องคนอื่นอะไรนั้น ถ้ามันยังไม่พูด แปลว่ามันมีเหตุผล หรือไม่ มันก็ไม่มีเวลาอธิบาย มันยุ่งกว่าที่เห็นเยอะ กะจะเป็นเถ้าแก่น้อยล่ะมั้ง หึหึ เรื่องคนอื่นเป็นยังไงผมไม่สน แต่ที่ผมรู้มันเกลียดการโดนบังคับ ถ้ามันไม่ชอบอะไร มันจะไม่ทำ 'เด็ดขาด' และเท่าที่ผมรู้............."
"..............." (ผมตีคิ้วยุ่งรอฟังมันเรียบร้อย)
"มันไม่ชอบใส่อะไรที่ข้อมือ โคตรไม่ชอบเลย นาฬิกาฝังเพชรเรือนเป็นแสนที่มันได้มาเป็นของขวัญมันยังโยนให้คนอื่น แต่ตอนนี้ผมว่าผมเห็น กำไลหยกสีดำอันล่ะไม่กี่พันอยู่ที่ข้อมือขวาของมันนะ"
ไอ้เทสหล่อลากยิ้มพอใจ ใบหน้ามันดูมีความสุข คงกำลังคิดถึงเพื่อนตัวเองที่มีความสุขกับน้องชายผม
กลับกัน
ผมคิดถึงไอ้ผ้าใบ น้องชายที่วิ่งเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ผมรักมัน หวงมันยิ่งกว่าลูกของตัวเอง แต่พอผมเห็นมันมีความรัก มีความสุขกับไอ้หล่อนัมเบอร์วันนั่น ผมก็เผลอยิ้มออกมา ลูกชายกูคงโตเต็มที่แล้วม้าง พร้อมรัก พร้อมเจ็บ หึหึ
"เห็นเขามีความรักกัน พี่ไม่อยากลองมีความรักบ้างเร้ออออ......"
ผมหุบยิ้มทันที ไอ้มารผจญเอ้ย!!! วนเข้าเรื่องนี้จนได้ ฟวยยยยย
"ไม่อยาก!! ถึงจะอยาก ก็ต้องอยากกับผู้หญิงเท่านั้นโว้ย"
"ใจแข็งเป็นบ้า"
"แข็งบ้านมึงดิ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย ไอ้หอกนี่"
"โถ่ ก็พี่เสียซิงให้ผมแล้ว รับผิดชอบหน่อยสิ"
"เดี๋ยวๆ มึงเพ้ออะไร กูเข้าใจว่าแดดร้อน ไปหาหมอไป ห่านี่"
"จะไม่ยอมคบกับผมจริงๆหรอ?"
เอ่อ มึงยิ้มน่ากลัวไปไหม? ปากมึงก็ยิ้มนะ แต่ทำไมหน้ามึงกริ้วแบบนั้น ผมนี่ถอยห่างจากมันสองก้าวเลยครับ
ใครกลัว?
เรียกความมั่นใจต่างหาก เหอะ
"เอ่อ...........แหม กูลืมไป ต้องรีบกลับไปชักปลั๊กทีวี เชี้ยเอ้ย เสือกลืมได้ เดี๋ยวนี้เขารณรงค์ประหยัดพลังงานกันนะเว้ย กูไม่อยากเป็นหนึ่งในบุคคลที่ทำร้ายโลก โอเค ไปล่ะเจอกัน มึงก็อย่าคิดมาก มีปัญหาปรึกษาเฮีย บายยยยย"
ผมพูดรัวๆ ลิ้นแทบพันกัน ไม่ใช่มันสติแตก บิดคอผมหักตายหรอกนะ
สยองว่ะ กูก็ว่า มึงหลงมาเป็นเพื่อนกับไอ้เดม่อนวัน(ไอ้ซุส)และไอ้เดม่อนทู(ไอ้ติว)ได้ยังไง
ที่แท้ มึงมันเดม่อนทรี!!!! ไอ้หอก ไอ้แก๊งค์สามบอยแบนด์ ไอ้พวกมาเฟีย ไอ้หล่อลาก พวกมึงมันไม่ใช่คน!!!!! กูไม่ยุ่งกะพวกมึงแล้วววววววว
Click for Episode 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3255073#msg3255073)
***************************************************************************
ให้พักหายใจ อิอิ คือตอนนี้ค่อนข้างเครียด(หมายถึงเค้าเครียดนะ ไม่ใ่ช่นิยาย) ตกอยู่ในสภาวะบ้านแตกรอบที่สอง รู้สึกว่าชั้นไปอยู่ที่ไหนกับใครจะต้องมีอันเป็นไปทุกบ้าน =_= เว้นให้เม้น ตีสามจะมาลงอีกตอน5555
-
:z13: :z13:
-
เห้อ
-
เฮียวาดดด...เสียซิงให้เทสแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบเทสดิ เดี๊ยว~~~~
-
ขอบคุณ :)
-
พอกันทั้งพี่ทั้งน้องเรื่องความฮาเนี่ย 5555555+
:pig4:
-
รอตอนต่อไปค่ะ
อยากรู้ความคืบหน้าฝั่งพี่ซุส
-
:z2: :z2:
-
โว้วๆ เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆนะพี่น้องคู่นี้อ่ะ เชื้อรั่วอ่ะนะ :laugh:
คนแต่งจ๋า อย่ามาม่าเยอะเลยน๊า อ่านๆมานี่แอบน้ำตาซึมไปหลายจึกอยู่น๊า :hao5:
-
ซุส
เอ็ง
จะ
โก่ง
ค่า
ตัว
ไป
ไหนนนนนน
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่25 กำเนิดแกนิมีด(ภาค2015)
'ถ้าเชื่อมั่นว่า ทำได้ .. ความสำเร็จ ก็รออยู่ครึ่งทางแล้ว'
-ธีโอดอร์ รูสเวลท์-
ไปเถอะไป จงไป ไปซะ ไปให้ไกลๆ~~~~~
เยส!! ในที่สุด หึหึ มหกรรมการสอบไฟนอลก็ผ่านไป(ไวเหมือนนิยาย)
จะว่าผ่านไปเร็วก็ใช่ ไม่รู้ว่าควรจะดีใจดีไหม? ผมชักอยากให้เพิ่มวันสอบอีกสัก40วัน
"ในที่สุดก็สอบเสร็จซะที กูนี่ปลื้มปริ่มจ้า"
อีเจ๊เอมทำหน้าเพ้อฝัน สอบเสร็จมึงทำเป็นดีใจ รอเกรดออกเหอะ มึงจะได้เงิบ
"เหลือพรุ่งนี้อีกวัน ก็หมดเทอมแล้วเนอะ"
ไอ้เต้ท้าวคางพูด มันมองมาที่ผมอย่างมีความหมาย มันเป็นห่วงผม ผมรู้ แต่ผมก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น
"พี่ๆ นั่งทำหน้าเครียดกันเลยนะครับ"
ไอ้น้องสนเดินหน้าโทรมเข้ามา แถมสะพายกีต้าร์มาด้วยต่างหาก
"ตอนแรกแกล้งเครียด แต่พอเจอหน้ามึงกูเครียดจริงว่ะ"
ไอ้เต้ตอบขำๆ มันรู้ว่าไอ้สนมันคิดเกินเลยกับผม แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางมัน บอกแค่ว่า เรื่องของมึง ตัดสินเอาเอง
"พี่ผ้าหน้าหมองๆอะ ไม่แฮปปี้หรอพี่"
มันถามพลางทิ้งตัวลงข้างๆผม
"กูโดนทำของใส่มั้งไอ้ห่า ก็นี่มันช่วงสอบ มึงจะให้กูทำหน้าปานว่าโลกนี้สดใสอย่างงั้นหรอ แม่งแค่แกล้งทำกูยังทำไม่ได้เลย"
"ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น......"
มันพูดเสียงอ่อย ผมมองหน้ามันงงๆ
"แล้วอะไรวะ? พูดแปลกๆว่ะมึง แล้วเดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนว? เป็นไอ้สนติสท์พายต้าร์แล้วใช่ปะ?"
ผมแซว(สนติสท์พายต้าร์=สนติสท์สะพายกีต้าร์) ส่วนมากไอ้พวกที่แบกกีต้าร์ไปมาในมหาลัยเนี้ย ถ้าไม่ใช่นักดนตรีก็ใช้จีบสาวอะ หนุ่มนักดนตรี มีชัยไปกว่าครึ่ง
"ผมพึ่งหัดเล่นอะพี่ นี่ว่าจะประเดิมให้พวกพี่ฟังเลยนะ"
"โอ้ย เป็นบุญของกูล่ะ"
เจ๊เอมแซวขำๆ ที่มันไม่ออกอาการแรดใส่ไอ้สน เพราะไอ้สนไม่ใช่สเปกมันครับ สนมันสูง หน้าตาน่ารัก เป็นหนุ่มตี๋จากแดนมังกร สำหรับอีเจ๊ ต้องหล่อล่ำเท่านั้น(ส่วนตอนนี้มันโสดมากแล้วครับ)
"พวกพี่ช่วยฟังหน่อยนะ"
มันว่าแล้วหยิบกีต้าร์ของมันออกมาอย่างกระตือรือร้น นิ้วเรียวๆจองมันพรมลงบนสายเล็กๆช้าๆ
นานเหลือเกินที่ย้ำใจให้ลืม เรื่องเก่า
รักของเรา จบลงที่จากลา
จบกันไปวันนั้น ก็ไปเสียเลยดีกว่า
อย่าโทรมาหาให้คิดถึงอีก
เธอโชคดี ได้พบเจอกับใคร คนหนึ่ง
ที่แสนดี ให้เธอได้ทุกอย่าง
แต่ได้ข่าวเธอวันนั้น เธอเหมือนดูเลือนลาง
กับคนที่เธอเคยคิดว่าดี
เธอมีข่าวร้ายหรือเปล่า ว่าเขาทิ้งเธอจากไป
อย่าให้มีข่าวร้าย ไม่ดี
ให้เขานั้นดีดั่งใจ
ฉันยังคงเหมือนเดิม รักเธอไม่เคยเปลี่ยนไป
ไม่อยากเห็นว่าเธอเสียใจ เท่านั้นพอ
"ผมเล่นเป็นไงพี่ พอไหวปะ?"
สนหันมายิ้มยิงฟันให้ผม แต่เพื่อนผมสิ เงียบกริบ เอ๋อแดกกันทั้งโต๊ะเลยครับ
"แรง"
เอมมันพูดได้คำเดียว ส่วนผมทำหน้าตาเหรอหรา แกล้งไม่รู้ว่ามันร้องเพลงให้ผม
"ก็ ดีมั้ง แต่เพลงมันเศร้าไปหน่อยว่ะ"
"อย่ามั้งดิพี่ผ้า นี่ผมจริงจังนะ"
มันยังยิ้มไม่เลิก จนอยากจะถามว่า มีเรื่องดีๆงั้นหรอ?
"จะเล่นไปทำอะไรวะ จีบสาว? เล่นละคร?"
ไอ้เต้ผู้ซึ่งไม่ต้องดิ้นรนหาทางจีบสาวเอ่ยถามไอ้สนอย่างข้องใจประมาณว่า 'ทำทำไมวะ? กูกระดิกนิ้วทีก็แจ้นมาหาแล้ว' จ้า ไอ้รูปหล่อ พ่อรวย
"ก็ เล่นไม่ให้ตัวเองว่างอะพี่ เดี๋ยวฟุ้งซ่าน"
มันยักคิ้วตอบ หล่อตายแหละไอ้ฟัด
"เออ แล้วพวกมึงเตรียมชุดวันพรุ่งนี้หรือยัง?"
หนุ่มมันถามด้วยหน้าเซียวๆ ซูบโทรมอย่างกับตัวหอกอะไรสักอย่าง(ไปว่ามัน พวกผมก็ไม่ต่างจากมันเลย)
"หึหึ พวกมึงไปต้องเป็นห่วง กูเตรียมชุดไว้เผื่อพวกมึงละ รับรอง เด็ด พรุ่งนี้ตอน4โมงตรง มาหากูที่ห้อง เดี๋ยวเจ๊จัดให้"
ผมหันไปมองหน้าอีเจ๊ช้าๆอย่างไม่ไว้ใจ ผู้หญิงคนนี้มันอันตราย อะไรที่ชาวบ้านเขาทำ มันไม่ทำ อะไรที่ชาวบ้านเขาไม่ทำ แม่งทำโดยไม่สนหน้าใครทั้งนั้น
เพราะงั้นอีนี้เลยไว้ใจไม่ได้ เป็นมนุษย์ประเภทที่สามในกลุ่มของผม แปลกแยก แตกต่าง....
"กูรู้สึกขนลุก พวกมึงว่าไหม?"
ไอ้หนุ่มหันหน้าเนือยๆมาพูดกับพวกผม พวกผมก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย
"เฮีย ไปไหนวะ?"
ผมลอยออกมาจากห้องนอน หันไปมองไอ้เฮียที่กำลังผิวปากอารมณ์ดี แถมแต่งตัวหล่อผิดปกติ ผิดมนุษย์มนาอีกต่างหาก นานๆที พี่กูจะรู้จักแต่งตัวซะบ้าง
แปลกนะมึง
"เดทว่ะ"
"จริง? เฮ้ย ได้ไงวะ เฮียจะมีแฟนก่อนกูได้ไง ไม่เอาไม่ยอม"
"งั้นจะเอาปะ เดี๋ยวหาให้"
มันหันมาถามผมด้วยหน้าตาที่ระริกระรี้จนเกินทน ออกนอกหน้าไปปะมึง? กูนี่ช้ำเลย
"ไม่ว่ะ กูรอท่านเทพ"
ผมพูดแล้วยักคิ้ว เฮียวาดทำหน้าบึ้งปากบิดเชียว ไปเกลียดเขาทำไมนักหนา กูยังไม่เกลียดเขาเลย
"งั้นกูไปละ เดี๋ยวกลับมาเก็บของให้"
มันว่าแล้วลั้นลาออกจากห้องไป มีความสุขจริงนะมึง คราวที่แล้วก่อนกลับกูยังเห็นมึงทำหน้าอมทุกข์อยู่เลย (พอเสร็จงาน วันพรุ่งนี้พวกผมว่าจะกลับขอนแก่นกันเลยครับ ไม่รู้ไอ้เฮียมันรีบไปตายห่าไหนแม่ง)
ผมหาอะไรกิน อาบน้ำแล้วมานั่งดูทีวี เป็นการ์ตูนหนอนโง่ๆสองตัวอะครับ ทำไมมันชอบตีกันวะ แต่บางทีก็สามัคคีกัน เออ น่ารักดี พอจะสี่โมง ผมก็อาบน้ำแล้วออกไปที่ห้องอีเจ๊เอมอย่างที่มันนัดเอาไว้
ให้มันเตรียมชุดให้ก็ดีเหมือนกัน เตรียมเองยุ่งยาก แถมไม่รู้แหล่งด้วย เรื่องจุกจิกยิบย่อยแบบนี้ให้ผู้หญิงทำเถอะ
"มาแล้วหรออออออ กรี๊ด มึงมาคนแรกเลยนะรู้ปะ ฮิฮิ น่ารักอะเพื่อนกู มาๆ เดี๋ยวกูแต่งตัวมึงคนแรก"
ว่าแล้วก็ฉุดผมเข้าห้องแบบไม่ถงไม่ถามเรื่องรองเท้าผมสักคำ เวร รองเท้ากูยังไม่ได้ถอด!!!!
"นั่งนี่นะ แป๊บนึง"
มันให้ผมนั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องส่วนตัวมันก็เข้าไปในห้องนอน ผมไม่ได้มองสำรวจห้องมัน เพราะมาบ่อยเหมือนกัน หยิบรีโมทมาเปิดทีวีแทน มันค้างไว้ที่ช่องเพลงเกาหลีพอดี เอิ่ก อีเจ๊ มึงเป็นติ่งเกาหลีด้วยหรอ? กูนึกว่าติ่งไหมไท แถมเพลงที่กำลังเล่นอยู่ เป็นเพลงของวงพี่คุณด้วย
อ่า เห็นพี่นิชคุณแล้วนึกไปถึงเด็กขี้อิจฉา แค่ชมพี่คุณเอง พี่ซุสถึงกับงอนขั้นทำทีวีแตกเชียว โคตรรุนแรงเลย ผลเป็นไง ก็ต้องซื้อทีวีใหม่ โง่ชิหาย
"แต่นแต๊นนนนนน รอนานไหมแกนีมีด"
เอมออกมาพร้อมกับชุดอะไรสักอย่างสีขาวสะอาด แต่ มันเหมือนชุดผู้หญิงอ่า ผมเข้าใจนะว่าชาวกรีกโบราณจะแต่งตัวกันแบบนี้ แต่ผมเขินนี่
"แกนีมีดอะไรของมึงวะ ถามจริงว่าเขาคือใคร"
"ดวงจันทร์ของดาวพฤหัสไงล่ะเด็กโง่"
อยากจะเชื่อนะ แต่มึงทำหน้าให้กูไม่เชื่อเอง ทำมายักคิ้วหลิ่วตา สาด
"มาๆ อย่าทำหน้าแบบนั่นสิที่รัก เดี๋ยวเจ๊จะแต่งหน้าให้น๊า งานนี้อีผ้าของเจ๊ต้องเริ่ดดด ที่สุดในงาน โฮะๆ"
ณ จุดๆนี้ ไม่ต้องมีพลังงานก็ทำให้ผมสามารถขนลุกและเย็นยะเยือกไปทั้งร่างได้
อีเจ๊เอมมันเข้ามาทำอะไรกับหน้าผมก็ไม่รู้ ไหนจะครีมเหนียวๆที่ละเลงทั่วใบหน้าผม เอาอะไรมาตบๆ ฝุ่นงี้ฟุ้งอย่างกับถนนลูกลัง อยากจะไอใส่หน้าแม่งจริงๆ มันวุ่นวายกับหน้าผมเสร็จ ก็ไปทึ้งหัวผมต่อ ทั้งจิก ทั้งดึง จนอยากจะถามว่า มึงโกรธอะไรกูหรือเปล่า? จัดการกับหัวผมเสร็จ มันก็มานั่งจ้องหน้าผม
"กรี๊ด ลูกกูน่ารักมากกกกกกกก"
มันจับหน้าผมบิดซ้ายบิดขวา ก่อนจะกรี๊ดลั่นอย่างชอบใจ เอิ่ม.......นี่กูเป็นตุ๊กตาของมึงใช่ไหม? บิดหัวกูแทบหลุด
"มึงทำอะไรกับหน้ากูวะ รู้สึกหนัก"
จริงๆ ผมรู้สึกหนักหน้ามากครับ เครื่องสำอางท่าจะหนา ผู้หญิงเขาลำบากนะครับ เวลาจะพูดอะไรกับเขา ช่วยให้เกียรติเขาด้วย(กูนี่บรรลุเลย เคยว่าผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาๆไว้เยอะ ขอโทษนะ เราไม่เคยรู้เลยว่าเธอลำบากขนาดนี้ T T)
"หึหึ รับรอง งานคืนนี้ ทุกๆสายตาจะจับจ้องมาที่มึง"
มันว่าแล้วหยิบกระจกมาส่องหน้าผมผ่าง!!! ผมนี่สะดุ้ง หยิบกระจกมาส่องดีๆ
ป๊าดดดดด กูอยากกรี๊ด ไม่ใช่ว่ามันขี้เหร่นะ มันดูดีมาก!!!!!
ดูดีในแบบผู้หญิง!!!! กูอยากจิคราย
"ไม่เอา ไม่หล่อเลย สัดเอม กูโกรธมึง"
"โถ อย่าโกรธแม่สิลูก แม่ทำเต็มที่เพื่อหนูเลยน๊า หนูไม่ชอบหรอ"
มันว่าแล้วลูบหัวผมอย่าง(แกล้ง)เอ็นดู แล้วหัวกูนี่คืออะไร? ไอ้เปียฟูๆ แถมมีดอกไม้ปักเต็มหัวอย่างกับเจ้าหญิง!!!! กูขออนุญาตไปกรี๊ดแป๊บ!!!
"ไอ้เอม!!!!"
"อย่าบ่นดิ๊ เอ้า เอาชุดไปลอง ใส่ได้เปล่า แต่กูว่าน่าจะใส่ได้แหละ กูไม่พลาด"
มียักคิ้วหลิ่วตา อีห่าราก น่ากลัว ผมรับชุดสีขาวที่อีเจ๊มันยัดเยียดมาให้ผม ผมก็สำรวจๆดู ป๊าด มันคือสั้นแท้ มีผ้าคลุมเกาะตรงไหล่ อย่างกับฮีโร่ แต่ผ้าบางเบาและพริ้วไปหน่อย แต่ขอย้ำอีกครั้ง นี่ชุดของผู้ชาย
ผมสวมใส่ชุดที่มันให้มาเรียบร้อย ยืนทำใจอยู่เนิ่นนาน ก็ไม่กล้าที่จะออกจากห้องนี้ ทำไมชาวกรีกโบราณถึงได้สวมชุดเหมือนผู้หญิงแบบนี้
ก๊อก ก๊อก
"ไหนดูสิลูกเจ๊ สวยหรือยัง? กรี๊ดดดด งามค่าาาาา ไหนมองกล้องสิอีผ้า สวยยยยยย"
"อีเจ๊ กูไม่ใช่ลิงชิมแปนซีหายากนะสัด มึงแม่ง วู้"
ผมดันหน้าอีเจ๊หงายเงิบอย่างหมันไส้ หนอย!!!! ปกติก็หล่อแบบนี้เหอะ เว่อร์!!
"นี่ เครื่องประดับ กูเตรียมมากะให้แกนีมีดตัวจริงอายไปเลย มา ใส่ให้"
มันหยิบเครื่องประดับที่ว่า มาสวมให้ผม มันเป็นกำไลสีฟ้าน้ำทะเลที่ใส่ไว้ตรงต้นแขน และสร้อยที่สวมไว้บนหัว
"เกะกะหัวกูไหมเนี้ย"
ผมบ่น แต่อีตัวดีมันหาสนใจผมไม่? ถ่ายรูปผมจนเมมกล้องจะเต็มแล้วมั้ง ห่าราก
ออด ออดดดดดด ออด ออด ออด ออดดดดดดดด
"ไอ้พวกเหี้ยนั่นมาแล้วแหง กดออดห้องกูเป็นสามช่าขนาดนี้ อีพวกเวร เดี๋ยวแม่จะด่าให้หูบอดกันไปข้าง!!!"
เอมกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ก่นด่าตั้งแต่กลางห้องจนถึงหน้าประตู จนไอ้พวกลิงเข้าห้องมาแล้วมันก็ยังบ่นไม่เลิก
"โห นิดนึงดิ มึงเครียดห่าอะไรนักหนา ขาดของหรอมึง"
ไอ้เต้ใช้นิ้วก้อยแคะหู แล้วหันไปพูดกับเอม
"ขาดของเหี้ยไร แต่ช่างเถอะ วันนี้กูอารมณ์ดี ฮิฮิ พวกมึง กูจะแนะนำลูกสาวกูให้รู้จัก"
ไอ้เต้กับไอ้หนุ่มทำหน้าแหย คงเถียงในใจว่า 'นี่ขนาดมึงอารมณ์ดีนะเนี้ย'
"มีลูกตอนไหนวะ?"
ไอ้เต้ถาม
"ถามว่า มีคนเอามันเป็นแม่ของลูกด้วยหรอ น่าจะเวิร์คกว่า"
ไอ้หนุ่มเถียง ผมถอนหายใจเสียงดัง ทำเอาพวกมันหันมาสังเกตสักทีว่ามีกูนั่งโง่อยู่ที่นี้ด้วย
"0_0 ใครวะ หน้าเหมือน........."
"หึหึ" <<<เสียงหัวเราะนางมารร้ายของหญิงเพียงหนึ่งเดียวในห้องนี้
"อีเจ๊ มึงอย่าบอกนะว่า........"
"ลูกสาวกกู ชื่อผ้าใบ โฮะๆ"
"ลูกสาวพร่อง!!! กูเป็นผู้ชาย ไม่ต้องบอกว่ากูแต่งหญิง นี่ชุดผู้ชาย หรือจะเถียง"
ผมเถียงทันควัน ขืนนั่งเงียบๆ กูโดนพวกแม่งยำเละแน่
"กรี๊ดดด เพื่อนสาววว"
"เฮ้ยๆ เข้ามากูยันนะมึง"
ผมยกขาเตรียมถีบไอ้หนุ่มอย่างที่ปากว่า อีห่า ตุ๊ดแตกเชียวมึง
"เซลฟี่กะกูหน่อยยยยย"
ไอ้เต้เข้ามากอดคอผมซะแน่นหนึบหนับ ชนิดที่กาวยาแนวตราตุ๊กแกยังอาย
"ไม่ชอบถ่ายรูปปปป"
ว่าไปนั้น กูฉีกยิ้มใส่กล้องเรียบร้อย
"น่าร๊ากกกกก ><"
ไอ้เชี้ยเต้ยิ้มไม่หุบกับรูปที่มันถ่ายคู่กับผมเมื่อกี้ ทำอย่างกะกูเป็นดารา
"พวกมึงสองตัวรีบมาแต่งตัว งานเริ่มหกโมงเย็นนะ ไม่ใช่เที่ยงคืน หอยหลอดเอ้ย"
"ไอ้หนุ่มไปก่อน กูอัพรูปแป๊บ แคปชั่น ถ่ายกับเมียน้อย โอ้ย น่ารักฝุดๆ แฮชแท็ก คนนี้ผมหวงมากเจอกันคืนนี้"
"เดี๋ยวๆไอ้เต้ ใครเป็นเมียน้อยมึง"
"โถ ดาลิ้ง ไม่เอาน่าอย่าน้อยใจนะ ที่เต้ไม่ให้ดาลิ้งเป็นเมียหลวงเพราะเต้ยังไม่พร้อมมมม"
"ไม่ใช่ประเด็นปะวะ สัด กวนตีน เปลี่ยนเลย"
"ไม่เปลี่ยนหรอก แท็กให้ดาลิ้งแล้วด้วย เออ ทำไมไม่กลับมาเล่นเฟซบุ้คเหมือนเดิมวะ?"
"เหอะ เล่นแล้วก็มีแต่ปัญหา ไม่ใช่เพราะเฟซบุ้คหรือไงที่ทำให้แม่กูมีผัวใหม่"
"ไม่เกี่ยววว มึงอย่าพาล มองโลกในแง่ร้าย ใจดำว่ะ"
"เยอะ"
ผมหันไปพูดใส่หน้ามัน มันยักไหล่ไอด้อนแคร์ แล้วนั่งกดโทรศัพท์ของมันต่อ
"ฮ่าๆ เหี้ย เยะเข้ มึงดูเฮียเป้คอมเม้นท์"
เต้มันเอียงโทรศัพท์มาให้ผมดู ผมขมวดคิ้วกวาดสายตาอ่านข้อความนั่นดีๆ
'คณะเรามีนางฟ้าด้วยหรอวะ ไอ้เหี้ย คืนนี้กูจะสอยนางฟ้าาาา~~'
"ไอ้สาดดด ไอ้เหี้ยเฮียเป้ตาบอด จำน้องไม่ได้ไม่ว่า แต่ทำไมต้องมองกูเป็นผู้หญิงงงงง!!!"
"ฮ่าๆ เฮ้ย แต่พี่พลับเขาจำมึงได้นะ มึงดูดิ"
ผมหันไปมองอีกครั้ง เห็นพี่พลับคอมเม้นท์ว่า 'ไอ้เหี้ยผ้า!!! กูนี่แทบจำไม่ได้เลยครัช'
"แต่มึงก็น่ารักจริงๆนะผ้า"
มันหันมาพูดกับผมเสียงหวานเชียว ขนลุกเลยค่ะ
"อิจฉาพี่ซุส"
ยัง มึงยังไม่หยุด กูเริ่มหลอนจริงๆละนะ
"เดี่ยวไรกับท่านเทพ"
"ก็มีคนน่ารักๆ นิสัยดีแบบมึงไปชอบ ทำไมไม่มีคนแบบมึงมาชอบกูบ้างวะ"
ผมหัวเราะเสียงดังลั่นเลยครับ คลาสโนวาสิ้นลายหรอมึง ปกติมึงเครียดเรื่องนี้ที่ไหน
"เดี๋ยวก็เจอ เชื่อดิ กูเองก็อยากให้เพื่อนกูมีความสุขเหมือนกัน สู้ๆนะเว้ย กูรอลุ้น"
"เออ กูก็ขอให้มึงกับพี่ซุสลงเอยด้วยดี ไม่อยากเห็นมึงนอนให้น้ำเกลืออีกแล้วว่ะ"
"ไม่มีที่ให้กูกรีดแล้วว่ะ หึหึ"
"คารวยยยยยย"
ผมกับไอ้เต้มองหน้ากันแล้วหัวเราะ มันผลักหัวผมจนเกือบตกโซฟา ไอ้เชี้ย โหดร้ายยยยย
"ไอ้เต้ มานี่ มัวแต่โม้ ส่วนไอ้หนุ่ม ชุดมึงอยู่ในห้องนอนกู สีดำนะ คืนนี้มึงดาร์ก"
"เฮ้ยไรอะ อย่าบอกนะว่าไอ้หนุ่มเป็นฮาเดส เต้ไม่ยอมมมม"
"ปัญญาอ่อน"
ไอ้หนุ่มพูดเอือมๆแล้วเดินเข้าห้องนอนไป ไอ้เต้นี่กลายเป็นคนญี่ปุ่นไปแล้ว วาตานาเบ้ไง หน้าเบ้เชียว (กล้าเล่น)
ไอ้เต้เดินไปหาอีเจ๊ตามคำเรียก ปล่อยผมนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว ผ่านไปไม่นาน เทพสอง เทพีหนึ่งก็เดินเรียงหน้ามาโชว์ตัวให้ผมเห็น ไอ้เหี้ยยยย!!!
ชุดไอ้เต้ก็คล้ายๆของผมนะ แต่มันใส่แล้วโคตรแมน!! แมนๆเตะบอลมากอะ แม่งหล่อ กูไม่ยอมมมมมม กรี๊ดดด เท่มากค่าา
ส่วนไอ้หนุ่มก็หล่อเหมือนกัน ดาร์กอย่างที่อีเจ๊มันว่า ชุดสีดำสนิทเลยครับ แต่ยาวถึงข้อเท้า มันใส่แล้วก็แมนๆดี อ้ากกกก ทำไมมีแต่กูที่ใส่แล้วแต๋วแตกแบบเน้!!!!
แต่วันนี้อีเจ๊สวยมาก กูชื่นชมจากใจจริง ด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง
"นู้นเทพอพอลโล นี่เทพฮาเดส กูเป็นเทพีอธีนา ส่วนมึง แกนีมีด มนุษย์ธรรมดา ที่เป็นขี้ข้าของท่านซุส โฮะๆ เข้ากัน ดี๊ดี"
ผมทำหน้าเนือย สรุปพวกมึงเป็นเทพส่วนกูเป็นเพียงขี้ข้าเท่านั้น? แจ่มมาก!!!!
"วันนี้กูเอาออดี้มา เดี๋ยวมึงไปกับกู"
ไอ้หนุ่มหันไปหาอีเจ๊แล้วเชิญขึ้นรถด้วยถ้อยคำอันนุ่มนวล สมกับเป็นสุภาพบุรุษ(แล้วเหรอ?)
"ส่วนมึง กูเอาเฟอรารี่สีแดงมา อิอิ ไปกับกูนะ ว่าแล้ว ว่าตุ๊กตาหน้ารถกูวันนี้ต้องสวยยยย"
ผมชูนิ้วกลางขึ้นปิดปากมอมๆของไอ้เพื่อนเหี้ย ปากแบบนี้สงสัยอยากหัวแตก(ไอ้เต้มันเป็นผู้ชายรักรถครับ เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจว่าแม่งทำไมมีรถหรูจัง คุณต้องแปลกใจว่าทำไมมันถึงมาคบผมเป็นเพื่อนมากกว่า)
"หกโมงตรง โต๊ะลงทะเบียนปิดหนึ่งทุ่มครึ่ง เราไปช้าๆก็ได้นะ กูอยากแบบ เดินเข้างานแล้วทุกสายตาหันมามองไรแบบเนี้ยยย ><"
อีเจ๊มันทำหน้าเพ้อฝัน
"=_= ปัญญาอ่อน"
พวกผมสามคนประสานเสียง
"กูอยากเด่นง่า"
"หึหึ กูว่า คืนนี้เราจะเด่นไม่แพ้ใคร เพราะมีกูในกลุ่ม"
"ไอ้สัด มีกูก็พอ"
ไอ้หนุ่มกับไอ้เต้เถียงกันเพื่อแย่งตำแหน่งหนุ่มสุดฮอตร้อนฉ่าท้าองศาแดดประเทศไทยอย่างไม่มีใครยอมใคร ผมก็ยืนกอดอกรอให้พวกมันเถียงกันจนพอใจ ไม่มีสำเหนียก สำนึกห่าอะไรเล๊ยยย หลงตัวเองทั้งคู่
"พวกมึงพอเหอะ ก็หล่อทั้งสองคนอะ เชื่อกูดิ"
เป็นครั้งแรกที่อีเจ๊มันชมผู้ชายด้วยใบหน้าที่ไม่จริงใจสุดๆ
"เออ พวกมึงยืนเถียงกันจนเวลาผ่านไป15นาทีแล้ว น่าอายจริงๆเล๊ย ไอ้เดือนคณะสุดหล่อมายืนเถียงกับไอ้ห่าแบดบอยมาดเท่(มั้ง)เรื่องความหล่อ มั่นใจในตัวเองหน่อย"
ผมตบไหล่สั่งสอนมันซะหน่อย กูขี้เหร่กว่าพวกมึงกูยังไม่บ่นเลย(T T)
"เออไปซะที"
อีเจ๊มันกลอกตาไปมา จากที่มันอยากเด่น กลายเป็นว่ามีคนอยากเด่นกว่ามัน เป็นกู กูก็เซ็ง เราทั้งสี่คนเสด็จลงมาจากห้องพัก(ซะที) ตรงไปยังยานพาหนะสมัยใหม่ ราคาแพงหูฉีก หูฉีกไม่พอ กระเป๋าฉีก ปากฉีกอีกต่างหาก ตามสโลแกน 'รวยอย่างเดียวไม่ได้ ต้องโง่ด้วย' (โดนตีนสาวกรถ)
แต่รถแม่งสวยจริงๆแหละ ต่อให้หน้าปลวกอย่างหมาโดนรถทับถ้าขับรถแบบนี้สาวก็ขอเสนอตัวมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถแบบไม่มีข้อกังขา
"เอาล่ะ เดินทางไปยอดเขาโอลิมปัสกันได้ละ"
ท่าทาง งานคืนนี้จะสนุกกว่าที่คิดไว้สัก500เท่าได้มั้ง
Click for Episode 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3257264#msg3257264)
*************************************************************************************
ใครยังไม่นอนบ้าง อิอิ เค้ามาแล้วตัว ตีหนึ่งกว่าๆเองเนอะ ใครเห็นพระรองแล้วบ้าง? ใครเห็นนี่มั่วเลย พระรองเขายังไม่มา ว้ายยยยยยยยยย เป็นไง ตอนนี้ไม่มาม่าชะปะล่า ส่วนพี่เทพมันไม่ได้โก่งค่าตัว แต่มันโดนแบน(ฮา) ขอให้สนุกสนาน อิอิ พรุ่งนี้วันเสาร์(วันนี้แล้วโว้ย) วันอาทิตย์เค้าไปเรียน อาทิตย์หน้าสอบ
ปล.คืนนี้เค้าเหงามาก เค้าอยู่กับแมวสองตัว
ปล.2 ใครเลี้ยงแมวบ้าง? คืออิชั้นพิมพ์นิยายอยู่ หล่อนก็เอาเท้ามาตะปบแทปเล็ตชั้น =_= แล้วนางก็คลอเคลียเหมือนเป็นการบอกอิชั้นว่า 'สนใจกูหน่อยมานุด :mew2:'
-
"ผมไม่ถือหรอก วันนั้นผมเลียเลยด้วยซ้ำ"
เอิ่มมมมม พี่เทสคะ มาลงมาเลียอะไรอ่ะ สำรวมหน่อย นี่มันโรงพยาบาล :haun4: :haun4: :haun4:
เดี่ยวคุณหมอคุณพยาบาลได้ยินจะสติแตก ไม่อันเป็นรักษากันพอดี
พี่วาดน้องผ้าเสน่ห์แรงกันจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
ชอบที่ทั้งสองคนเป็นคนสดใส ร่าเริง ฮาตลอดเรื่องนี่แหละ :laugh:
(อ่านเรื่องนี้ก่อนสอบไฟนอล สมองโล่งปลอดโปร่งดีจัง o18 )
-
บอกเลยถ้าพี่ซุสมาเจอน้องผ้าตอนนี้ ต้องอยากฉุดน้องผ้าเข้าห้องแน่ๆเลย
-
อยากอ่านตอนต่อไปเลย :hao7: :hao7:
-
อยากให้พี่ซูส เห็นจังเลยยยย >/////<
-
มาต่อไวๆๆน่า อยากอ่านต่อแย้วง่ะ :ling1:
-
อ่านละสงสารทั้งคู่ ปนสมเพชหน่อยๆ คืออิพี่เทพก็ไม่รู้จักพูดคุยแบบมนุษย์ ส่วนอิน้องผ้าก็ไม่รู้จักคุยแบบคน ยิ่งอ่านยิ่งงง งงแล้วก็อ่านต่อ 55555555
-
หายเครียดทันทีเมื่อเจอพี่วาด
-
รอต่อไป~
-
"ผมไม่ถือหรอก วันนั้นผมเลียเลยด้วยซ้ำ"
เอิ่มมมมม พี่เทสคะ มาลงมาเลียอะไรอ่ะ สำรวมหน่อย นี่มันโรงพยาบาล :haun4: :haun4: :haun4:
เดี่ยวคุณหมอคุณพยาบาลได้ยินจะสติแตก ไม่อันเป็นรักษากันพอดี
พี่วาดน้องผ้าเสน่ห์แรงกันจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
ชอบที่ทั้งสองคนเป็นคนสดใส ร่าเริง ฮาตลอดเรื่องนี่แหละ :laugh:
(อ่านเรื่องนี้ก่อนสอบไฟนอล สมองโล่งปลอดโปร่งดีจัง o18 )
อย่างงี้ก็ฮาอยู่หรอ? 555555
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่ 26 เทพซุสกับแกนิมีดคนธรรมดา
'เราไม่สามารถเปลี่ยนไพ่ ที่เราได้รับ .. หากแต่เราต้องรู้ ว่าจะเล่นมันอย่างไร'
-Randy Pausch-
ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ
ทั้งๆที่ออกมาจากห้องเอมตั้งแต่หกโมงกว่า แม่ง แวะแดกนู้นแดกนี้ เสียเวลาชิบหาย(แต่กูก็แดก คนนี่มองกันทั้งห้างเลยครับ คงแปลกใจว่าแต่งตัวแบบนี้มาเดินห้างเหรอ?)
ออดี้สีขาวของไอ้หนุ่มและเฟอรารี่สีแดงของไอ้เต้แล่นมาจอดหน้าหอประชุมที่เราต้องเข้าร่วมพิธีเปิดงานกัน เรา(ผมกับอีเจ๊)ลงจากรถเพื่อให้พวกมันไปหาที่จอดรถกันซะก่อน
"โอ้โห แต่ละคนอลังการม๊ากกกกก"
อีเจ๊เอ่ยปาก ผมว่า ที่มันพูดไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริงเลย เป๊ะเว่อร์กันทุกคน
"เฮ้ยๆ นั่นคณะอะไรวะ"
ผมชี้ไปที่ผู้คนกลุ่มใหญ่ที่แต่งตัวดูดีมีภูมิฐาน ผู้หญิงใส่ชุดราตรี ส่วนผู้ชายใส่ชุดทักชิโด้ และใส่หน้ากากเหมือนงานเต้นรำอะครับ
"วิศวะ คณะนั้นปีไหนก็แดกขาด คอนเซ็ปปีนี้คือ งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง"
"เดี๋ยวๆ เหมือนชื่อเพลงยังไงไม่รู้"
"ก็ชื่อเพลง แต่เก๋ดีนะ"
ผมพยักหน้าเห็นด้วย แม่งเก๋สัดๆเลยแหละ นักศึกษาในคณะวิศวะต่างก็สวมหน้ากากกันทุกคน ถ้าพี่ซุสใส่..........-///-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ผ้าหมอบลงแทบเท้าพี่ซุส แล้วตายอย่างสงบ
"หน้าแดงเชียวลูกกู ทำหน้าตาน่าซั่มมาก หนุ่มๆตายกันเรียงตัวแล้วลูกกกกกก"
อีเจ๊เอมมันตบหลังผมหลายป๊าบ แอ่ก มือหนักมาก
"เฮ้ยยยยยยยย น้องกู น่ารักค่อดดดดดด น้องผมครับ น้องผม ชื่อผ้าใบ ศิลปกรรมปีสองครับ ไม่ได้โม้ววว"
"พี่พลับ!!!!!! กวนตีนเดี๋ยวได้กินตีนชาวบ้าน"
ผมหันไปเอ็ด ไอ้เหี้ย มาแบบคนปกติไม่ได้หรอก อย่างกับลิงกับค่าง ไอ้เฮียเป้ก็อีกคน ยืนทำหน้าตะลึงอีก ผมหล่อกว่าเฮียอะดี๊
"เอ้า เห็นแม่งยืนมองเหมือนอยากรู้ กูว่าพวกแม่งอยากได้บ้านเลขที่มึงด้วยซ้ำ โอ้ย น้องกูโตเป็นสาวแล้วเฮ้ย ฮิ้ววววววว"
"กูโดนแย่งซีนเต็มๆ อีผ้า กูเกลียดมึงงงงง!!!"
อีเจ๊มันตีไหล่ผม ผมก็ได้แต่ยืนถอนหายใจ กูอยากให้เวลานี้มันผ่านไปเร็วๆ จิร้องไห้
"อะ ไอ้เต้กับไอ้หนุ่มมาพอดี"
อีเจ๊เอมมันว่า หันไปหาเทพฮาเดส และเทพอพอลโลที่เดินคุยกันมา ทำเอาสาวๆมองตามน้ำลายยืด หล่อแท้เพื่อนกู (ก้มมองตัวเอง.......)
"กว่าจะมานะไอ้สัด เฮียเป้กับพี่พลับจับกูถ่ายรูปจนตัวเปื่อยหมดและ"
ผมกลอกตาไปมา ส่วนไอ้รุ่นพี่สองคนนั้นก็สนุกกับการอัพรูปลงแอพต่างๆอยู่ ดูหน้าเจ้าของรูปด้วย (=_=*)
"เออ ไปลงทะเบียนก่อนปะ"
ไอ้เชี้ยเต้ฉุดข้อมือผมแล้วดึงให้เดินตามอย่างแรง เดี๋ยวๆ มึงรีบหรอวะ เขาคงไม่ยกโต๊ะลงทะเบียนหนีมึงหรอกม้าง
เราทุกคนลงทะเบียนเสร็จ ก็มาเดินเตร็จเตร่ในงาน งานวันนี้จะมีแค่ ปี1 ปี2และปี3เท่านั้นครับ ปี4แก่แล้ว แถมงานหนักมาก นอนอยู่บ้านไป
"...........ผ้า?"
ชายนิรนามเรียกชื่อผมเสียงเบา เขาคนนี้ต้องมาจากวิศวะแน่ๆ เพราะใส่หน้ากากปิดตา และแต่งตัวแบบ เฮ้ย!!(ห่อลิ้น) คือบับ มันเท่มากอ่า อยากจะกรี๊ดเลยค่า (เก็บอาการหน่อยอีผ้า) กรรม โทษๆ
"พี่เทสใช่มะ?"
นี่กูเดาสุ่มเลยนะ เดาจากเสียงน่าจะเป็นพี่เทส
"ว้าว เป็นเกียรติมากที่ผ้าจำได้"
"แล้ว นี่มาคนเดียวหรอพี่"
"หืม ก็มาคนเดียวสิ หรือผ้าเห็นไอ้ติว กับไอ้ซุส?"
กูเกลียดพี่เทส =_= ยิ่งรอยยิ้มมุมปากนั้น กูยิ่งเกลียด ทำไมมมมมมม
"ก็ปกติผมมักจะเห็นพวกพี่ๆอยู่รวมกันเพื่อฆ่าสาวๆด้วยสายตานี่ครับ"
"หึหึ มันหลบอยู่ในหลุมนู้น พวกมันไม่ชอบคนเยอะๆ ยิ่งวันนี้ทุกๆคณะมารวมกันแบบนี้ ยิ่งวุ่นวาย พี่อยากออกมาสูดอากาศข้างนอก มาหาอะไรกินด้วย"
"อ๋อ............แล้ว...............พี่ซุส กับพี่ติวได้กินอะไรหรือยังครับ?"
ผมอ้อมแอ้มถาม แสร้งมองร้านขายของนู้นนี่นั้น
"หึหึ ไอ้ติวไม่กินหรอก แต่เหมือนไอ้ซุสจะหิวนะ มันกินอะไรไม่ลงมาหลายวันแล้ว พี่ก็ไม่รู้ด้วยสิว่ามันชอบกินอะไร กลัวซื้อไปแล้วไม่ถูกปาก"
พี่เทสขมวดคิ้ว ทำท่าคิดแต่แอบเหล่ตามามองผม ผมเกลียดพี่เทสจริงๆนะ ให้ตาย!!!!
"อือ โอ๊ะ ข้าวเกรียบปากหม้อน่ากินนะ อร่อยด้วย พี่ลองซื้อไปให้พี่ซุสกินสิ"
"หึหึ"
ปั๊ดธ่อ!!! พี่เทสจะหัวเราะหึหึทำด๋อยอะไรครับ? อยากตายใช่ไหม(พลังแห่งดาวนาเม็กซ์จงมา)
"แล้วก็ เอ่อ ผัดมาม่าก็อร่อย"
ผมเดินเข้าไปซื้อของกินทุกร้านที่เดินผ่าน เอาปลาเส้นไปกินด้วยไป รองท้อง ถักเปียแล้วก็แดกซะนะ
"อะ อันนี้ผมฝากไปให้พี่ซุส เออ ยอมรับเองนี่แหละว่าเป็นห่วง ไม่ต้องมาทำตาแบบนั้นเลยนะ ง่า......."
ผมทำหน้าบู้บี้ เมื่อพี่เทสเขาเอาแต่ยิ้มให้ผมอย่างเดียว
กูเกลียดพี่เทสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!
"คร้าบบบ รับรอง ไอ้ซุสมันแดกยันถุงแน่ๆ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ พิธีเปิดจะเริ่มแล้ว"
พี่เทสรับของจากผมไปทั้งหมด ก่อนจะเดินออกไป โดยมีสายตาสาวๆมองตามอย่างเคลิบเคลิ้ม และหันมาส่งสายตาจิกๆใส่ผม เอิ่ม.......แถวนี้ไก่เยอะว่ะ
ผมเดินดูของอีกสักพัก ก็มารวมกลุ่มกับเพื่อนๆ เพราะได้เวลาร่วมพิธีเปิดงาน มีการแสดงจากคณะต่างๆให้ชม และก็ถึงเวลาดับไฟครับ ในหอประชุมจะดับไฟประมาณ3นาทีได้มั้ง เพื่อตามหาคู่ของตนเอง แล้วก็คิดดูสิ นักศึกษาในมหาลัยแม่งมีกี่คนล่ะ ถ้าหากันเจอก็นั้นแหละ เชื่อกันว่าคู่นั้นจะครองรักกันตลอดไป และยังเชื่ออีกว่า ถ้าเราคว้าคนไหนได้ เขาคนนั้นจะเป็นเนื้อคู่ของเรา
โรแมนติกเนอะ แต่เป็นช่วงที่คนโสดเซ็งมากกกกกกกกกกกก อย่างไอ้เต้กับผมนี่ไง ยืนมองหน้ากันตาปริบๆ กูจะกล้าไปคว้าใครเขาล่ะ ปั๊ดโถ่
พรึบ.........
ไฟทุกดวงในห้องดับสนิทพร้อมกัน กะจะไม่ให้เล็งเลยว่าคนที่เรารักยืนอยู่มุมไหน ผมก็โดนคนนู้นคนนี้ชนจนเนื้อช้ำหมดและ มีหลายมือนะที่พยายามดึงผมเหมือนกันแต่ผมยื้อออกได้ โอ้ยยยย!! ใครแม่งเหยียบตีนวะ โคตรน่าเซ็ง(ผมใส่รองเท้าแตะซะด้วย)
หมับ.........
"เฮ้ยยยยยย"
ผมร้องลั่นเมื่ออยู่ๆก็โดนมือใครไม่รู้คว้าเข้าที่ข้อมือ แล้วกระชากจนลอยหวือ หน้ากระแทกกับอะไรแข็งๆ เอามือคลำๆดู น่าจะเป็นหน้าอก...................หน้าอกผู้ชายยยยยยยยยยย!!!
"ปล่อยยย!!"
ผมตะโกนใส่หูแม่ง เอาให้หูดับกันไปเลย แต่แม่ง นอกจากจะไม่ปล่อย ยังจะลากกูตามใจชอบอีก!!! โคตรน่าเซ็ง
"เดี๋ยวๆ มึงเป็นใครเนี้ย เจ๊ดโด้"
ผมโวยลั่น มันดึงผมออกมาจากหอประชุมแล้วครับ พยายามมองหน้ามันอยู่ แต่มันไม่ยอมหันมาเลย ผมขี้เกียจถาม ขี้เกียจโวยวายแม่งละ จะลากกูไปไหนก็ไปปะ โว๊ะ!
กึก........
มันหยุดแล้วครับ มันหยุดเดินละ แต่ยังคงกำข้อมือผมไว้แน่น
"ปล่อยข้อมือผมเหอะ จะหักคามืออยู่แล้ว เจ็บนะ"
ผมพูดดีๆใส่ เขาคนนั้นค่อยๆหันมาช้าๆ คนตรงหน้าผมเขาใส่ชุดทักชิโด้สีดำ หูกระต่ายสีแดงสด และผ้าคลุมสีดำ ด้านในสีแดง.............. หน้ากากสุดเท่ปิดตาเขาเอาไว้ รวมๆแล้ว คนตรงหน้าผม
เท่โคตรๆ!!!!!! อ้ากกกกก มึงเป็นมาโมรุ หน้ากากทักซิโด้บ่นิ?
เขาดึงผมเข้าไปกอดเต็มๆแรง แถมกอดแน่นสุดๆไปเลยด้วย ผมเม้มปาก หัวใจเริ่มเต้นถี่ มือที่ปล่อยลู่ข้างลำตัว ยกขึ้นมากอดตอบ
"..............เอ่อ......"
"อย่าพึ่งพูด.........."
ผมหุบปากที่กำลังจะพูดทันที มองไหล่กว้างที่คุ้นเคย แผ่นหลังที่คุ้นตา แล้วยิ้มออกมา
พี่ซุสค่อยๆผละออกจากผมช้าๆ มองหน้าผมนิ่งๆ ผ่านหน้ากากแสนเท่ คิดเอาไว้แล้วล่ะ ว่าถ้าเป็นพี่ซุส ยังไงต้องดูดีกว่าคนธรรมดาหลายเท่า
เท่จนอยากหยิบกระดาษและดินสอขึ้นมาวาดเก็บเอาไว้
"พี่ซุส.........."
ผมเรียกพี่เขาแล้วยิ้มยิงฟัน พี่เขายิ้มบางๆที่มุมปาก ก่อนจะก้มลงมาจูบผม
ท่ามกลางแสงจันทร์ ท้องฟ้า ต้นไม้ที่เป็นพยาน ไม่รู้ว่านี่เรียกว่าจีบไหม สำหรับผม แค่นี้ก็มากพอแล้ว(ใจง่ายว่ะผ้า)
"จองเอาไว้ก่อน ถ้าจีบติด จะมาเอา"
เอิ่ป ไม่ต้องเน้นคำว่าเอาหนักแน่นแบบนั้นก็ได้ครับ ผ้าสยองมาก และอย่าว่าผมใจง่ายเลย พี่ซุสจีบผมติดตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบเลยครับ แต่ไม่พูดหรอก เดี๋ยวเขาหาว่าอ่อย ชิ!
"คืนนี้คืนสุดท้ายแล้วนะ"
ผมพูดเบาๆเหมือนกระซิบ ก็คนมันเขินอ่า พี่ซุสยืนจ้องหน้าผมอย่างกับสำรวจ
"เจ็บไหม?"
พี่ซุสยกแขนผมขึ้นมาแล้วลูบตรงรอยแผลเป็น ผมอมยิ้มแล้วพยักหน้า พี่ซุสอ่อนโยนมากกกก ก.ไก่ร้อยตัว
"แต่ไม่เจ็บเท่าตอนที่รู้ว่าพี่ซุสต้องหมั้นทันทีหลังเรียนจบ"
พี่ซุสบีบมือผมแน่น เขามองหน้าผมอย่างอ่อนโยน
"เชื่อใจกู....."
"ผมเชื่อใจพี่ตั้งแต่แรกแล้ว"(กูตอแหลครับ)
พี่ซุสยิ้มให้ผมแล้วดึงผมเข้าไปกอด
เอิ่ป
เดี๋ยวนะ............
พี่ซุสแม่งยิ้ม!!!!! ไม่ได้ยิ้มเลวๆแบบตอนที่คิดแผนชั่วๆ ไม่ได้ยิ้มมุมปากแบบตอนที่กำลังสะใจ แต่แบบ........ยิ้มที่โคตร....
อ้ากกกกกกกกก ยิ้มที่โคตรหล่อ หล่อมาก หล่อเทพๆ!!!!
-
"ไอ้ห่าผ้ามันหายเฮดไปไปไหนของมันวะ ไอ้ผ้าาาา"
ผมสะดุ้ง ดันตัวพี่ซุสออกเบาๆ มันเป็นปฏิริยาของคนที่ตกใจมากน่ะครับ
"อ่าว อยู่นี้......อ๋อออออออ อยู่กับพี่ซุสนี่เอง"
มันยิ้มเหี้ยๆมาให้ผม
"แล้วจะทำไมมึง และนั้นใครวะ?"
ผมเสไปมองคนที่ยืนข้างๆไอ้เต้ เป็นน้องผู้ชายตัวอ้วนกลม สวมแว่น ผิวขาว น่ารักน่าชัง น่ากอดมากครับ ผมคอนเฟิร์ม น้องเขาแต่งตัวเป็น เอ่อ......น่าจะเป็นหมูนะ
"อ๋อ ตอนไฟมันดับกูเผลอไปชนน้องเขาวะ น้องเขาเหมือนช็อคมาก กูเลยจะเอาของให้น้องเขาเป็นการปลอบใจหน่อย กุญแจรถกู"
มันแบมือมาขอกุญแจรถจากผม เออ ผมก็พึ่งนึกได้ว่ามันฝากกุญแจรถไว้กับผม
"กูไปเตรียมเวทีก่อนนะ"
พี่ซุสก้มลงมาพูดกับผม แล้วเดินออกไปอย่างไว อ่า ไปซะและ
"หึหึ อะไรเนี้ย เขาลักพาตัวมึง?"
"ไร้สาระว่ะมึง เอาไป"
ผมโยนกุญแจใส่หน้ามัน แต่แม่นไปหน่อย กุญแจเจ้ากรรมมันเลยไปโดนหัวน้องหมูเข้าพอดี(ก็เขาแต่งตัวเป็นหมูอ่าาา)
"โอ๊ะ"
"อ่าว ไอ้เชี้ยผ้า มึงทำการก่อการร้ายหรอวะ แกล้งน้องทำไม!!"
ไอ้เต้มัน(แกล้ง)ทำหน้าเหมือนโลกจะแตก ผมทำตาโต รีบเข้าไปลูบหัวน้องเขาปอยๆ
"อ่า พี่ขอโทษน่า เตะไอ้เต้เลย พี่อนุญาต ฮ่าๆ พี่ชื่อผ้าใบ แล้วน้องล่ะ"
"อ่า เอ่อ......ผมชื่ออรรนพครับ"
ผมชะงัก กลอกตาขึ้นบน เอ่อ นี่ชื่อเล่นใช่ไหม?
"ฮ่าๆ พี่หมายถึง ชื่อเล่นน่ะ พี่คงไม่เรียกชื่อจริงน้องหรอกเนอะ"
"ขอโทษครับพี่ ผมชื่อคนโปรด เรียกผมว่าโปรด กะ.........ก็ได้ครับ"
"โอ้โห คนโปรดดดด น่ารักมาก น่ารักยันชื่อเลยลูกเอ๊ย"
ผมตาวาวเลยครับ ฝันอยากมีน้องชายมานาน ยิ่งหุ่นแบบนี้ผมยิ่งชอบ จะฟัดให้แก้มช้ำกันไปข้างเลยให้ตาย
"อ๊ะ.......-///-"
น้องเขาเขินหน้าแดงเลยครับ
"อะๆ คนโปรด เรียกแม่สิลูก"
ผมชูนิ้วกลางแจกไอ้เชี้ยเต้ด้วยความหมันไส้ ก็มันให้น้องคนโปรดเรียกผมว่าแม่อ่า!!! แบบผมต้องพ่อโว้ยยยย
เอ๊ะ ถ้าผมเป็นพ่อ พี่ซุสก็ต้องเป็น..............ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูไม่ยอมมมมมมม
ผ้าจะไม่ยอมให้พี่เป็นแม่ บาปทั้งหมดผ้าขอรับไว้เพียงผู้เดียวววว ผ้ายอมเป็นแม่ ให้พี่ซุสเป็นพ่อ อ๊าาาาาาาาา น่ารักกก คาวาอี้ (ทำท่าดึ๋ยๆเหมือนในอนิเมะ)
"คิดไปถึงดาวพลูโตแล้วมั้งเมียน้อยกู"
ผมตบปากไอ้เต้อีกทีด้วยความรัก ปากดีมาก ตบซ้ำอีกทีเพื่อย้ำว่ากูรักมึงจริงๆ
"โถ กูแซวเพราะรักน๊า อะๆ เดี๋ยวพาน้องไปเอาของก่อน ยืนนานละ เดี๋ยวเมื่อย"
ไอ้เต้จับมือน้องคนโปรดแล้วเดินออกไป ผมเองก็ยืนชมจันทร์แป๊บนึง ก่อนจะเดินเข้าไปในงานเหมือนเดิม แต่คราวนี้ตรงไปยังเวทีคอนเสิร์ตครับ ไปแด๊นซ์ดีกว่า(ชุดมึงเหมาะกับงานแด๊นซ์แล้วหรอ?)
ผมเดินแหวกกลางวงเข้าไปให้ใกล้ชิดขอบเวทีที่สุด เจอพวกอีเจ๊พอดี มันเลยดึงผมเข้าไปด้วย เอ่อ........ผมว่าเราน่าจะเปลี่ยนชุดกันนะ ผมไม่เท่าไหร่เพราะชุดมันสั้น แต่ไอ้หนุ่มกับเอม...............พวกมึงถกกระโปรงเต้นกันเลยเร๊อออออ!! อุบาทว์ลูกตาแท้
เพลงสาวเลยยังรอผ่านไป
เพลงคันหูผ่านไป
เพลงแน่นอกผ่านไป
เพลงกังนัมสไตล์ผ่านไป
"ผ้าใบ มีคนตามหา"
พี่ติวยักคิ้วใส่ผม ก่อนจะใช้นิ้วโป้งชี้ไปทางข้างหลัง ผมมองตามนิ้วพี่เขาไป ก็เจอหน้ากากทักซิโด้ยืนเด่นเป็นสง่า ท่ามกลางสายตาคนอื่นๆอยู่ หล่อเทพๆ
ผมเดินเข้าไปหาพี่ซุส แต่พี่แกฉุดผมตั้งแต่ยังเดินไม่ถึงตัว
"ไปไหนหรอพี่"
ผมเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ที่เงียบๆ"
"ทำไมต้องที่เงียบๆอะ?"
"เพราะมึงชอบพูดเบา กูไม่ค่อยได้ยิน"
พี่ซุสลากผมด้วยใบหน้าที่จริงจังจนผมอดหัวเราะไม่ได้ คือ ไม่ต้องจริงจังมากก็ได้ปะ ขำ พี่ซุสลากผมมาหยุดที่ลานน้ำพุ เขาหันมามองหน้าผมแล้วเริ่มสำรวจผมด้วยสายตา
"ใครแต่งตัวให้"
ก่อนหน้านี้ก็เจอกัน พึ่งมาถามเอาตอนนี้ เชื่อแล้วว่าคนหล่อมักความรู้สึกช้า คนเย็นชามักน่ารัก(เกี่ยว?)
"เอม หล่อชะ"
ผมพูดพลางยกสองนิ้วขึ้นมาใต้คาง เป็นสัญลักษณ์ของคนหล่อ
"............"
คนหล่อ(ตัวจริง)แดกจุดไปเรียบร้อย สีหน้าเหมือนกำลังพิจารณาอะไรสักอย่าง
"มันบอกว่า ผมเป็นแกนิมีด พี่พอจะรู้จักไหม? ผมว่าเขาต้องหน้าตาดีมากแน่ๆ"
ผมพูดจบพี่ซุสก็ยกยิ้มมุมปาก
"ตามตำนานบอกว่า แกนิมีดเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี ด้วยความหน้าตาดีของแกนิมีด ทำให้เทพซุสตกหลุมรัก และลักพาตัวแกนิมีดไป"
ผมนิ่งค้างเมื่อพี่ซุสพูดจบ ใจเต้นรัวเร็วอย่างตื่นเต้น ถึงว่าก่อนหน้านี้ทำไมไอ้เต้มันถึงพูดว่าพี่ซุสลักพาตัวผม ผมเสมองไปทางอื่นเมื่อพี่ซุสเอาแต่จ้องผมไม่วางตา กูเขินฉิบหาย!!!
"แต่อันที่จริงแล้ว กูว่าเทพซุสไม่ได้รักแกนิมีดที่มีใบหน้าสวยเหมือนผู้หญิง แต่กูว่า เพราะแกนิมีดคือคำตอบของช่องว่างในหัวใจเขามากกว่า รักจนยอมทำทุกอย่าง เพื่อปกป้องแกนิมีด ยอมขอโทษเมื่อทำผิด ทั้งๆที่ผ่านมาไม่เคยขอโทษใคร กูว่าอันที่จริงเทพซุสไม่ได้เจ้าชู้หรอก แต่เพราะมีผู้หญิงเข้ามาเพื่อหวังอะไรกับเขาและเทพซุสเองก็ไม่ได้ฉลาดอย่างที่เห็น ทำให้เขาต้องหาคนที่ใช่ไปเรื่อยๆ และเขาพร้อมจะหยุดทุกอย่างเมื่อมาเจอแกนิมีด"
พี่ซุสพูดไปพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ผมเริ่มทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะตอบยังไง คิดว่าที่พี่ซุสพูดมาคงจะไม่เกี่ยวกับตำนานแล้วล่ะ เทพซุสตัวจริงไม่ได้น้ำเน่าขนาดนี้หรอก
"เทพซุสรักแกนิมีดมาก รักที่แกนิมีดเป็นคนธรรมดา รักที่แกนิมีดไม่เหมือนใคร เทพซุส 'รัก' แกนิมีดจริงๆ"
พูดไม่พอ ยังมีการจับมือผมไปกุมไว้อีกต่างหากขอเวลานอกครับพี่ซุส หัวใจของผมทำงานหนักพอแล้ว กรุณาอย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้ ผมยังไม่อยากตายเพราะหัวใจวาย พึ่งรู้ว่าหัวใจไอ้พี่ซุสทำมาจากกระดาษเดทโน๊ต แค่เขียนชื่อผมลงไปจางๆ ก็สามารถทำให้ผมหัวใจวายตายได้
"แล้ว........แล้วแกนิมีด รักเทพซุสไหม?"
ผมถามแล้วกลั้นยิ้มสุดเท้า แกล้งมองต้นไม้ใบหญ้า ทั้งที่ในสายตา มีแค่เขาคนเดียว
"รักสิ แกนิมีดก็รักเทพซุสเหมือนกัน"
อ้ากกกกกกกกกกกกก จากตำนานกรีกสุดอีปริก กลายเป็นตำนานรักดอกเหมยไปได้เยี่ยงไร? ผมเขินจนหน้าแดงกลายเป็นพวกเดียวกับตู้ไปรษณีย์ไทย บริการทุกระดับประทับใจไปแล้ว ไม่ไหวแล้วครับ พี่ซุสเล่นผมหนักมาก
"ถ้าเปลี่ยนเทพซุส เป็น 'พี่ซุส' ก็ดีเนอะ"
ผมพูดเบาๆ ก้มหน้าหลบตาคนตรงหน้า
"มีไม่กี่คนหรอกที่ชื่อซุส หนึ่งในนั้นก็ 'กู' นี่แหละ"
ครับ เชิญถอดเครื่องช่วยหายใจของผมได้เลยครับ ตอนนี้ผมพร้อมจะไปสู่สุขติแล้ว พี่เทพซุสทำร้ายผมโคตร ผมเขินจนต้องยืนหันหลังให้พี่ซุส แบบ กูขอทำใจแป๊บ
"มึงว่าคนแบบกู ทำอะไรไม่ได้บ้าง?"
พี่ซุสถามขึ้น พร้อมกับเดินมาชิดข้างหลังผม ชิดมากด้วย ชิดกว่าลูกชิดอีก =_= ผมไม่กล้าหันไปหาพี่แกหรอก ก็ยืนซะชิดกันขนาดนี้ หันไป อกพี่แกก็อุดจมูกผมพอดี
"ยืนขี้ปะ?"
ผมตอบออกไปแบบนั้น ฝ่ามือพิฆาตก็ประทานลงกลางกะบาลผมอย่างแรง สมองกูร่วงไปรวมกับต่อมน้ำเหลืองแล้วมั้ง =_=
"หยุดกวนตีนกูสักวันเป็นการตอบแทนที่กูพูดเยอะๆได้ไหมวะ"
โถ่ ในเมื่อพี่ขอร้อง งั้นน้องจัดให้ ผมหัวเราะคิกก่อนจะตอบโอเคๆ
"ผมไม่รู้อะ งั้นอะไรที่พี่ทำไม่ได้บ้างอะ"
พี่ซุสจับมือผมไว้ข้างหนึ่ง ในหัวผมนี่จินตนาการไปไกลแล้วครับ มันจะเหมือนในฉากที่อันจือเยี่ยนพูดกับม่ายติงไหมวะ 'ฉันทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นทำให้นายเจ็บปวด' อื้อหือออออออ ดีดตัวออกนอกโลก (มันคือหนังชายรักชายน่ะครับ เอมมันพาผมดูหรอก ผมไม่ได้ดูเองซะหน่อย)
"กูไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง กูเคยบอกไปแล้วว่ากูไม่ใช่เจ้าชายที่มึงฝัน และสิ่งที่กูไม่คิดจะทำเลยก็คือ............"
จะไม่ทำให้ผมต้องเสียใจใช่ไหมล๊าาาา อ้าก เขินรอครับ เขินรอและเขินแรง คนอะไร โรแมนติกหลาย
".............."
คืออะไร ทำไมเว้นนานแท้ ผมรู้ว่าพี่เขิน แต่ไม่เป็นไร ผมรอได้ จะพูดพรุ่งนี้ ผมก็รอฟังครับ
"สิ่งที่กูไม่คิดจะทำคือ..........."
ถ้าผมไม่รู้ว่าพี่ซุสแกเป็นคนยังไง ผมคงคิดว่าพี่มันกวนส้นตีนไปแล้ว
"ร้องเพลง"
"ห๊ะ? อะไรนะ?"
เมื่อกี้เหมือนผมหูฝาด พี่ซุสพูดอะไรนะ ดับเพลิง?(ไม่ได้ใกล้เคียงเลย)
"กูเกลียดการร้องเพลง เพราะถ้ากูร้อง มึงจะไม่มองกูเท่เหมือนเดิม"
ถึงคำตอบจะไม่ได้ใกล้เคียงแบบที่ผมอยากฟัง แต่ผมก็เลือกที่จะหัวเราะแทนที่จะเบะปาก ถึงจะตอบแบบนี้ ก็ยังโรแมนติกอยู่ดี
"เปล่าเลย ถึงพี่จะเหยียบขี้หมา สะดุดบันได ลื่นเปลือกกล้วย หรือขี้ไม่ราดส้วม พี่ก็เท่สำหรับผม"
ผมพูดแล้วยิ้มกว้าง ตรงข้ามกับพี่ซุสที่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า จริงสินะ พี่เทสบอกว่าพี่ซุสกินอะไรไม่ค่อยลงนี่นา บางทีพี่เขาอาจจะมีภาระอะไรให้ต้องกังวลอยู่ก็เป็นได้
"กูไม่ได้หวังอะไรจากมึงอยู่แล้ว"
เป็นการพึมพำที่เสียงดังซะผมได้ยิน พี่แกควักโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะเงยหน้ามองผม
"ไปรอที่หน้าเวที"
แม้ไม่ใช่คำอ่อนหวานอะไร แต่ผมก็พยักหน้ายิกๆ ตอบตกลงไป พี่ซุสหันหลังเดินออกไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมไม่เดินไปพร้อมๆกับคนตัวสูง คิดเอง งงเอง เงิบเอง ผมเดินกลับมาที่เดิมที่แด๊นซ์กระจัดกระจายเมื่อกี้ ก็เห็นอีเจ๊กับไอ้หนุ่มกำลังกระโดดโหยงๆตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์ ลืมไปแล้วว่ามันคือเทพฮาเดสผู้น่าเกรงขาม หมดกันตำนานกรีก =_=
"สวัสดีครับบบ ขอรบกวนเวลาความสนุกของพวกท่านสักครู่นะครับ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่เทสสสสสสสสส"
"ว้ากก ตกใจ"
ไอ้หนุ่มยกมือขึ้นมาอุดหูแทบไม่ทัน เมื่อสาวๆต่างส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดให้กับไอ้หนุ่มสุดเท่ หน้าตาของเขาฆ่าสาวๆให้ตายได้เพียงแค่ขยิบตา หนุ่มหล่อจากคณะวิศวกรรม ปีสาม พี่เทส เทส เทส เทส เทส(แอ็คโค่ว)
"วันนี้มีโชว์พิเศษที่รับรองว่าเด็ดมาก ไม่เคยโชว์ที่ไหนมาก่อน"
พี่เทสพูดแล้วยิ้มหล่อละลายใจ
"หล่อตายห่าเลยมึง"
ผมหันไปมองคนข้างๆที่พูดแขวะคนบนเวทีอย่างด้วยน้ำเสียงหมันไส้ กะจะหันไปฉะให้หัวหดเลย มาว่ารุ่นพี่กูได้ไง แต่พอหันไปก็เจอเฮียวาดยืนกอดอก สายตาจ้องเขม็งไปบนเวที และปากที่เบะมากด้วย แถมถัดจากเฮียยังเห็นซินนี่ยืนส่งยิ้มมาให้ผมอีกต่างหาก ก็เปลี่ยนจากจะด่า เป็นอึ้งแทน
มะ..............มากันได้ไง?
"เฮีย!! ซินนี่!!"
"อ่าห๊ะ กูมาเต้นสีมึงตั้งนาน พึ่งสังเกตการมีตัวตนของพวกกูหรอ? ใจลอยไปยอดเขาโอลิมปัสแล้วมั้ง"
ไอ้เฮียมันแอบเหน็บผมด้วยอะครับ
"เออผ้า.......กูจะบอกว่า........"
"หืม?"
"คืนนี้กูให้คะแนนความสวยมึง 9.5 เพราะคะแนนเต็ม10ต้องแบบกู หึหึ"
กรี๊ดดดดดดดด ไอ้เหี้ยซินนี่!!! พ่องงงงง บังอาจมาว่ากูสวย แถมยิ้มราชินีให้กูอีก กูเกลียดมึง!!! ไอเฮทยูเวรี่มัชชชชชช
ซินนี่มันแต่งตัวน่ารักมากกกก กูยอมรับ กูยอมชม มันใส่กางเกงเอี๊ยมยีนส์ขาสั้น เสื้อแขนตุ๊กตาสีเขียวอ่อน รองเท้าผ้าใบสูง และผูกแกะสองข้าง ดาเมจรุนแรง จนผู้ชายที่ยืนใกล้ๆมองแล้วมองอีก อย่ามองมันบ่อย กูขอเตือน มันเป็นช้าง!!! มีงวงนะโว้ย
"ถ้าทุกๆท่านพร้อมแล้ว เชิญชมได้ อะๆ ขอเตือนว่าคนที่มีโรคหัวใจ หอบหืด กรุณาทำใจก่อนดู เพราะเขาคนนี้อาจทำให้ทุกท่านหัวใจวายได้ เชิญชมมมมมม"
พี่เทสพูดจบก็เดินลงเวทีอย่างมีความสุข
กึก กึก กึก
เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นเวทีทำให้ทุกคนเงียบกริบอย่างรอลุ้นว่าคนที่จะมาโชว์พิเศษวันนี้จะเป็นใคร พอเขาคนนั้นได้มายืนนิ่งอยู่กลางเวทีก็ทำให้ทุกคนแตกตื่นไปใหญ่ หน้ากากอันเล็กไม่ได้ช่วยปิดบังความเท่ของเขาได้เลย มีแต่เท่เอ๊า เท่เอา
โอ้ยยยยย หล่อโว้ยย!!!! ไอ้บ้า กูขอตายตรงนี้แหละ ทนพิษความหล่อไม่ไหว
"เก็บอาการหน่อยผ้า มึงทำหน้าเหมือนอยากจะแดกมันอย่างงั้นล่ะ"
เฮียวาดพูดเซ็งๆแต่ผมไม่ได้สนใจหรอก จ้องเวทีอย่างเดียว ไฟบนเวทีทุกดวงดับหมด ผมเดาว่าเพราะพี่ซุสขี้ร้อน ถ้ามีไฟไปส่องแบบนั้น จะทำให้เขาร้อนและหงุดหงิด
"หากลมพัด ไม่ปลิวปลิดใบไม้ไหว เธอนั้นเพียงเดินผ่านไป อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่ ฉันและเธอคลาดกัน"
ผมยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ คือ........เป็นครั้งแรกนะเว้ยที่พี่ซุสแม่งร้องเพลง!!!!!!!! ไหนบอกไม่คิดจะร้องเพลงไงวะ ขี้ห๊ก เบ่เบ๊ แถมร้องเพราะด้วย!!!!! โอ้ยยยยย ชาติก่อนกูทำบุญด้วยอาไรรรร ไปฟินแลนด์แป๊บ
"หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไร้สีสัน ไม่งดงามพอให้ฉัน หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย ถ้ารถขบวนสุดท้าย หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน
และถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์ เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน
เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ
เฝ้ารอ เพื่อได้พบเธอทั้งชีวิตนี้
รู้ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ
เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีไว้เพื่อใคร เหนื่อยเพียงใด
พร้อมจะเจอ ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน
ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ"
(ได้พบเธอ:พิชวิชญ์วิสิฐ)
เพลงจบแล้ว เสียงกรี๊ดดังลั่นชนิดที่หลอดไฟสั่นคลอน หูผมนี่วิ้งๆเลยครับ
ฟุบ
ช่อดอกไม้หลากสีสันถูกยัดใส่มือผมอย่างเร็ว ผมผงะอย่างตกใจ หันไปมองคนให้อย่างงงๆ
"พี่เทส?"
"อ่าห๊ะ เพื่อนพี่ร้องเพลงเพราะ ให้กำลังใจหน่อย"
ยอเพื่อนตัวเองเห็นๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะผมเห็นด้วย คึคึ ท่านซุสสสสสสส น้องผ้ามาแว้วววววววว แต่เอ๊ะ? ทำไมพี่เขาไม่รับของขวัญจากใครเลยวะ แล้วเขาจะรับจากผมไหมอ่า
ผมยืนลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม พี่ซุสก็หันมาเห็นผมพอดี เขามองดอกไม้ในมือผม สลับกับมองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าให้ผมเดินเข้าไป ผมเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ออกไปสุดแขน นี่ตกลงพี่เขาจีบกู หรือกูจีบเขาวะเนี้ย
"ไม่พูดอะไรกับกูหน่อยหรอ?"
พี่ซุสเลิกคิ้ว ผมส่ายหัว
"นี่กูร้องเพลงจีบมึงนะ"
"อ่าห๊ะ ผมชอบมาก เขินมาก"
"................."
"เอ้า ดอกไม้ พี่ร้องเพลงเพราะมาก ผมชอบ"
"ชอบเพลง?"
"หึ ชอบพี่ ฮ่าๆ พี่ซุสจีบผมติดแล้วนะ จริงๆไม่ต้องจีบก็ติดอยู่แล้ว"
".............คืนนี้อยู่กับกู.........นะ"
อ้ากกกก ใคร ใครมันสอนให้พี่เทพกูพูดจาแบบนี้!!! รู้ไหมว่าพูดแบบนี้จะไม่ได้นอน(?)
ผมอมยิ้มจนเมื่อยแก้มหมดแล้วอ่า แม่งเขินจริง
"ขอเฮียเอง"
"ไม่ขอ"
พี่ซุสตอบกลับมาทันทีไม่เสียเวลาคิด ตอบเร็วมากกก =_=
"ง่า รับดอกไม้ซะทีสิ ถ้าพี่ไม่รับ ผมหน้าแตกนะ"
ผมบ่น เพราะเหมือนทุกคนจะให้ความสนใจและลุ้นมาก ว่าช่อดอกไม้ช่อนี้จะเป็นหมันหรือเปล่า(หลายคนลุ้นให้มันเป็นหมัน)
"กูได้อะไร?"
มาอีกละ อีคำนี้ แถมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่ซุสหล่อระทวยอีก งือออ ไอ้ผ้าตายคาอกพี่ซุส
"จะเอาอะไรอีกอ่า"
"คบกับกู"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ซุสพูดอัลไร หน้าไม่อาย ไอ้พี่บ้า นี่แนะๆ(ตีอกพี่ซุสด้วยความเขิน) หน้าผมร้อนจนเอาไปเป็นกระทะหมูย่างเกาหลีได้แล้วครับ พี่ซุส ทำกูได้
"หึหึ ร้องไห้?"
"ไม่ได้.......ฟืด ไม่ได้ร้อง"
แค่น้ำตามันไหลเฉย เฉยยยยยย แต่จริงๆคือผมจะร้องตั้งแต่เขาร้องเพลงท่อนแรกแล้วอะแม่ง
"ตกลงหรือเปล่า?"
"ไม่"
"เหี้ยผ้า"
หน้าบูดอย่างเร็วเลยครับ ฮ่าๆ แกล้งคนหล่อ สนุกงิ(คนหล่อเขาสนุกกับมึงไหม?)
"ไม่มีอะไร ทำให้ไอ้ผ้าสุขใจเท่านี้อีกแล้ววววว >///<"
"คบ?"
"คบบบบบบบ"
ไม่คบก็ควายแล้วครับ โถ่ วันนี้ไอ้ผ้าขอเอาแต่ใจตัวเองหน่อย ให้ผ้าได้เป็นคนสักวันเถอะ(ที่ผ่านมาเป็นควายมาโดยตลอด)
มือหนาคว้าช่อดอกไม้ในมือผมไปถือไว้ มอบรอยยิ้มพิมพ์ใจให้จึกนึง ก่อนจะพูดว่า.......
"ขอบใจนะ สำหรับดอกไม้.................และคำตอบ"
ผมยิ้ม ยิ้มกว้าง ยิ้มกว้างมาก กว้างจนเหมือนมุมปากไปจรดอยู่หางคิ้ว
"ขอบคุณพี่ซุส ที่ยอมจีบผม"
"ไม่ใช่ยอม แต่อยากจีบต่างหาก"
น้ำตาไอ้ผ้าจะหลั่งอีกแล้วครับ กูซึ้ง กูปลื้มมากอย่างกับได้ตำแหน่งโดม่อนแมน กูอยากกลับบ้านไปกราบพ่อแม่ที่ให้กำเนิดกูมา อยากไปกอดไอ้เฮียที่คอยซื้อนู้นนี่นั้นให้ อยากไปเลียหน้าพวกเพื่อนเหี้ย ที่คอยทำเรื่องเหี้ยๆให้ผม
ผ้าไม่คิดเลย ว่าผ้าจะมีวันนี้(อันนี้ชักเหมือนนางงาม)
พี่ซุสกระโดดลงมาจากเวที ทำเอาไอ้ผ้าใจหายวาบ แต่ท่าสวย เท่ค่าาาาาาาา ลองโดดลงมาแล้วขาพลิกหน้าคว่ำดิ กูทำเป็นไม่รู้จักอะแม่ง(ขอโทษครับ 555)
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
อันนี้เสียงสาวๆครับ พวกเธอกรี๊ดลั่นเมื่อพี่ซุสก้มลงมาหอมแก้มผมเร็วๆ ผมนี่ยืนงงในดงตีนเลย แต่ก่อนที่จะงงไปมากกว่านี้ พี่ซุสก็ฉุดผมให้เดินออกมา
"เฮ้ย เดี๋ยวๆ"
เฮียวาดวิ่งเข้ามาขวางทาง กระหืดกระหอบเชียะ ท่าทางจะรีบมากๆ
"เฮียมีไร"
ผมยื่นหน้าไปถามอย่างไร้จิตสำนึกสุดๆ เฮียอุตส่าห์วิ่งตามมา ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพสักคำ
"พวกมึงจะไปไหน"
"เสือก"
พี่ซุสนี่ตอบสวนแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเลยครับ ตอบอย่างเร็ว ไวปานวอก
"พี่ซุส นี่พี่ชายผ้านะ"
ผมพูดด้วยหน้าที่งงสุดๆ นี่พี่ไม่รู้หรือไรว่าชายผู้นี้คือพี่ชายเพียงหนึ่งเดียวของตรู พี่ซุสชักสีหน้าไม่พอใจแว๊บนึง ก่อนจะหันหน้าหนี
"ตกลงพวกมึงจะไปไหนกัน"
เฮียถามซ้ำ
"ไปห้องพี่ซุสครับเฮีย"
"กูไม่อนุญาต"
คำตอบของเฮียทำผมหน้าเสีย พี่ซุสหันกลับมามองหน้าเฮีย
"งั้นหรอ? เทส กูว่ามึงมีอะไรอยากจะบอกผ้าใช่ไหม?"
พี่ซุสพูดแบบนั้นเฮียก็สะดุ้งโหยงเลยครับ แกหันไปมองหน้าพี่เทสที่ยืนทำตาปริบๆอยู่ข้างหลังผมอย่างโฉดๆ เอิ่ม อย่างกับจะฆ่าพี่เทสด้วยมือเปล่าอะไรแบบนั้น
"มีอะไรกันหรือเปล่าเฮีย?"
ผมเลิกคิ้วแปลกใจมาก ไม่ได้เป็นห่วงนะ อยากเสือก 555 (เลวมากน้องผ้า)
"ไม่มีอะไรโว้ย จะไปไหนก็ไปปะ แม่ง อย่าทำอะไรน้องกูล่ะไอ้เทพ ถึงวันนี้มึงจะทำดี แต่กูยังไม่เชื่อใจมึง"
พี่ชายผมจิกตาใส่พี่ซุสซะตัวพี่เทพผมจะเป็นรูแล้วครับ กูก็พึ่งรู้ ว่าพี่กูเป็นประเภทสัตว์ปีกกับเขาด้วย
"หึ"
อันนี้เสียงพี่ซุสครับ ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ แต่ฟังจากเสียงแล้ว น่าจะเป็นการปฏิเสธ รู้สึกถึงลางร้าย
พี่เขาดึงมือผมให้เดินตามออกไป ยัดผมเข้ารถ ซึ่งผมพึ่งจะได้เห็นว่ามันไม่ใช่คันเดิม เป็นรถบีเอ็มเหมือนเดิม แต่มีแค่สองเบาะเท่านั้น
"เปลี่ยนรถตอนไหนอะพี่"
ผมพูดแล้วทดสอบความนุ่มนิ่มของเบาะ อาาาาาา นิ่มสบาย เหมือนนั่งอยู่บนสวรรค์(?)
"ตอนที่คิดได้"
"................"
ผมเงียบ เพื่อรอให้พี่เขาอธิบาย ขยายประโยคข้างต้น เอิ่ม คิดได้แล้วไงต่อ หรือจบแล้ว? ผมหันไปทำหน้างงใส่พี่เขา
"อะไรต่ออะพี่ จบแล้วอ๋อ?"
"เออ"
สั้นๆ ไม่ได้ใจความ พี่เขาเปลี่ยนรถเพราะคิดได้
จบ..........
"พี่.........ผมอยากขออะไรพี่อย่างนึงได้ปะ?"
ผมตัดสินพูดในสิ่งที่ผมคิดมานานเมื่อพี่ซุสขับรถออกมาได้สักพัก
"อือ"
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่มั่นใจว่าผมควรจะพูดดีไหม จนสุดท้าย ผมก็พูดมันออกมา
"ผมรู้ว่าพี่มีความลับมากมาย มีธุรกิจ มีชื่อเสียง ผมขอแค่อย่างเดียว ช่วยชัดเจนกับผมหน่อยเหอะ คือผมรู้ว่าพี่มีคู่หมั้นที่ไม่เต็มใจ แต่บอกผมหน่อยได้ไหม? ผมไม่ใช่คนที่จะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ ผมไม่ใช่คนที่จะคิดเองรู้เองไปหมดทุกอย่าง ผมไม่เก่งเรื่องแบบนี้เลย ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง"
ผมพูดไปก็กำชายผ้าไป เคยปะที่ก่อนหน้านี้เราไม่ได้อยากจะร้องไห้หรอก แต่พอเราพูดอะไรในสิ่งที่เราอยากพูด น้ำตาแม่งจะไหลออกมาเองเลย คือมันอัดอั้นนะเว้ย พี่ซุสตีรถเข้าข้างทางแล้วนั่งนิ่ง เขากำลังคิดทบทวนอะไรสักอย่าง...........
"ทำไมกูคิดไม่ได้นะ......"
"ห๊ะ!?"
ผมหันไปจ้องหน้าพี่ซุสเมื่อเขาพูดประโยคสักครู่ออกมา ขอกูเกิ้ลทรานส์ครับ ประโยคเมื่อกี้ของพี่ซุส คือ!!
"ทำหน้าเหี้ยอะไรของมึง คิดว่ามึงโง่เรื่องความรักคนเดียวหรือไง?"
เขายื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมแล้วมองออกไปที่นอกกระจกรถ
"มึงยังดีนะผ้า ที่มีพ่อ มีพี่ชาย......."
เขาถอนหายใจเบาๆแล้วหันมามองหน้าผม
"มันทำให้กูคิดว่า ทำไมกูถึงไม่มีใครวะ หรือเพราะกูมันเหี้ยมากเลยไม่มีใครทนอยู่กับกูได้ จนมาเจอมึงนี่แหละที่กูไล่แค่ไหนก็ไม่ไป........ตอนที่มึงมาหากูที่คอนโดครั้งแรก กูรู้สึกดีใจนิดหน่อย เพราะคิดว่าจะมีคนที่ต้องการกูจริงๆแล้ว แต่กูก็ผิดหวังเพราะมึงต้องการแค่รูป......"
"เปล่านะ......."
ผมรีบปฏิเสธโดยเร็ว แม้ความเป็นจริงคือผมแค่ต้องการให้พี่ซุสเป็นนายแบบให้จริงๆก็เหอะ
"มึงเคยรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยมากจนไม่มีสิทธิ์จะร้องไห้ไหม"
"เป็นยังไงอะ? ไม่เคย ผมอยากร้องผมก็ร้องเลย"
"อือ มึงไม่เคยหรอก ผ้า..........มึงคงมองว่ากูอยู่สูงกว่ามึงใช่ไหม?"
"ก็เห็นๆกันอยู่อะ ผมโชคดีเนอะ"
ผมยิ้ม แต่พี่ซุสส่ายหัว
"ตรงกันข้าม กูเอง......ก็มองมึงอยู่สูงมากเหมือนกัน ขอโทษนะที่ทำให้ไม่สบายใจมาตลอด ที่กูหายไปเพราะกูกำลังวุ่นวายอยู่กับบริษัท ส่วนเรื่องคู่หมั้น มันเป็นแค่เรื่องที่เขาคุยกันเอง กูไม่หมั้นง่ายๆหรอก..........แล้วก็ กูอยากจะขอมึงอย่างนึงเหมือนกัน"
".....ครับ?"
"อย่าทำร้ายตัวเองอีกนะ กูขอร้อง ยิ่งเป็นเพราะกู อย่าทำเลย กูไม่ได้มีค่าขนาดนั้น คิดถึงพี่มึงให้มากๆ"
จะให้ผมตอบว่าอะไรล่ะครับ คือผมไม่รู้ ผมไม่มีสติ หรือผมจะบ้าจริงๆ? ว่างๆคงต้องไปให้หมอเช็คอาการบ้างละ
"จะพยายามครับ"
แล้วผมก็ตอบออกไปแบบที่เคยตอบเฮียวาด พี่ซุสจ้องตาผมสักพักก็ขับรถออกมา
Click for Episode 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3259312#msg3259312)
**********************************************************************
กว่าจะลงได้ ปั๊ดธ่อออออออ หัวร้อนไปหลายนาที ทะเลาะกับโทรศัพท์ตัวเองหนักมาก คืองงนิดหน่อยว่าตอนนี้มันยาวขนาดนี้เลยหรอฟระ และต้องขอโทษคนที่คาดหวังตอนนี้ไว้เยอะ เเพราะมันคืนดีกันเร๊ววววเร็ว อีผ้ามันใจง่ายเค้าก็ไม่รู้จะไปห้ามมันยังไง แก้ตอนนี้ไปหลายรอบมาก ไม่มั่นใจว่าตอนนี้มันจะดีอย่างที่ใครๆหวังหรือเปล่า ได้เท่านี้จริงๆ อีพี่เทพมันโง่อย่าไปด่ามันเลย ส่วนอีผ้านี่ก็บ้าอีก รักกันก็ดีแล้ว กิ๊วๆ
ปล.พิมพ์ยังไม่เสร็จแล้วลงไปดู The face คือไร?
-
สงสารน้องผ้า สรุปคือไร?
เทพซุสยังเคลียคู่หมั้นไม่เสร็จอีก
เมื่อไรจะชัดเจนกับผ้าให้มากกว่านี้
เนี้น ต้องรอให้เสียผ่าไปก่อนไง ถึงจะ
คิดได้อ่ะ เคืองมาก
-
อีผ้าง่ายดีพี่ชอบ 5555555+
เค้าดีกัน แล้วเค้าก็คบกันแล้วเว้ยแก
แหมอีพี่ซุสถึงขั้นร้องเพลงจีบอ่าคิดดู :hao3:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
น่ารักจริงๆเลยคู่นี้
-
ผ้าใบ หนูง่ายเกินไปมั้ยลูก :serius2: :serius2: :serius2:
นี่ถ้าไม่เกือบเสียน้องผ้าไป แล้วไม่คิดจะมาสารภาพใช่มั้ย :fire:
ชัดเจนอ่ะ เข้าใจมั้ย มีความชัดเจนหน่อยโว้ยยยยยยย อิพี่เทพซุส :z6:
-
สงสารท่านพี่เทพ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ผ้าใบมันกลับมาเป็นปกติตอนไหน ??
แหม กว่าจะได้คบกับ พยานรักเป็นแสน? ทั้งมหาลัย
-
ตอนต่อไป อยู่หนายย.ย.ย.ย.ย.ยย
-
ขอบคุณ :)
-
เอาอีก เอาอีก
-
ไปเคลียร์เรื่องคู่หมั่นก่อนเหอะ :katai1:
-
ไม่แปลกใจที่อิผ้ามันยอมง่ายๆอ่ะ เราว่าคนแบบผ้าอะไรก็เกิดขึ้นได้ป่ะ 555555555 แค่พี่เค้ากลับมามันก็พร้อมจะกลับไปละไง
นี่ก็อุตส่าห์ง้ออ่ะนะ ถึงจะอยากให้ง้อมากกว่าอีกซักหน่อยก็เถอะ แบบเอาให้รู้สึกอ่ะว่าคนนี้คือคนเดียวจริงๆที่จะทำให้
แต่ก็อีกนั่นแหละ พี่ซุสมันไม่ใช่คนธรรมดาแบบพวกเรา เพราะงั้นแค่ร้องเพลงไรงี้ก็คงถือว่ามากมายสำหรับพี่แกแล้ว
ชอบที่สุดคือ 'แกล้งมองต้นไม้ใบหญ้า ทั้งที่ในสายตา มีแค่เขาคนเดียว'
จะรออ่านตอนต่อไปค่า :L2:
-
ผ้าใบ ยิ่งนับวันแกยิ่งสาวแตกนะ อันนี้ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่ความรู้สึกมันบอกว่าผ้าใบเป็นสาวแล้ว
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้อ่านแล้วมันละมุดมาก...ละมุดนะ ละมุดจริงๆ ไม่มีละมุนมาเอี่ยว....รู้สึดว่ามันมีกลิ่นละมุดลอยออกมากลายๆ....เรื่องมันยังมีมาให้บ้าใบ้เราเสียใจอีกมั่งแหละมั้ง (มโนล้วนๆ)
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ตอนนี้อ่านแล้วมันละมุดมาก...ละมุดนะ ละมุดจริงๆ ไม่มีละมุนมาเอี่ยว....รู้สึดว่ามันมีกลิ่นละมุดลอยออกมากลายๆ....เรื่องมันยังมีมาให้บ้าใบ้เราเสียใจอีกมั่งแหละมั้ง (มโนล้วนๆ) :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ละมุด มังคุด มะเฟือง มะไฟ มะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฟัก แฟง แตงโม โตโน่ โฮ่ฮิ๊ววววว
ไม่มีแล้วนะ ผ้าจะเจ็บอีกแค่ครั้งเดียว ก็ตอนที่เสียซิงให้พี่ซุส...............(คิดได้ไง?) 555555 ไม่เอาๆ พี่เทพแกกลับใจแล้ว พี่เทพมอบตัวแล้ว
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่27 แค่รู้ว่าฉันรักเธอ รู้แค่ว่าฉันรักเธอ~
'ผู้ที่กำชัยชนะคือผู้ที่กล้าทำตามฝัน
เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่เขาหมายมั่นกำลังรออยู่'
- Paula White -
"ง่วงไหมพี่ซุส?"
ผมหันไปถามคนที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ พี่ซุสส่ายหัวเป็นคำตอบ เป็นอันรู้กันว่าพี่แกไม่ง่วง แต่ตูนี่สิ ง่วงโคตรๆ!!!!!!
หลังจากเมื่อวานผมโดนลากไปนอนที่คอนโดพี่ซุส พี่แกก็ไม่ได้ทำอะไรผมหรอก ก็จะทำได้ไง ในเมื่อผมต้องออกเดินทางในตอนเช้าของวันถัดมา(ซึ่งก็คือตอนนี้) ผมก็แอบไปศึกษามาบ้างเหอะ(แบบ อยากรู้เฉยๆ ไม่ได้อยากลอง)ว่าครั้งแรกมันเจ็บมากกกกกกกกกก แถมจะเป็นไข้ด้วย ผมเลยกลัว
ขอถอยดีกว่า เอาไว้ฤกษ์ดีกว่านี้ค่อยมาคุยกันใหม่ แต่ที่เมื่อคืนนอนดึกเพราะเอาแต่นอนคุยกัน พี่ซุสให้ผมเล่าเรื่องราวชีวิตของผมตั้งแต่ไม่ได้เจอกันวันแรกเลยครับ(ใครจำหมดก็บ้าแล้ว) พี่เขายกแขนผมขึ้นมาสำรวจแผลเป็น แล้วบอกผมด้วยใบหน้าที่โคตรน่ากลัวว่า
'ถ้ามึงกรีดแขนตัวเองอีก กูก็จะกรีดบ้าง มึงจะได้รู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังไง'
เป็นคำพูดที่โรแมนติกเหี้ยๆ ทำเอาผมไม่กล้าที่จะทำร้ายตัวเองไปอีกสามปีได้ ชักเหมือนคู่SMขึ้นทุกวัน ปวดหัวเลยกู
เออ!!!! แต่ผมดีใจจนเขินสุดๆก็คือ รูปวาดบนแผ่นไม้ของผม พี่ซุสเอามันไปขยายแล้วติดบนเหนือหัวเตียง ผมนี่ลอยไปชนเพดานเลยครับ พี่ซุสน่าย้ากกกกก
"ง่วงก็นอน ทำตาปรืออยู่ได้"
"ผมกลัวว่าถ้าผมหลับแล้วเฮียจะแกล้งพี่ซุส"
ผมบอกตามความคิด เฮียมันจ้องจะแกล้งพี่ซุสอยู่เรื่อยเลย(ส่วนมากพี่ซุสไม่เคยกระเทือนจากการโดนเฮียแกล้งเลยครับ มีแต่เฮียที่ทุกข์ร้อนที่แกล้งไม่สำเร็จ และผมที่ปวดหัวเพราะต้องตามล้างตามเช็ดตลอด!!)
"ผ้า นี่มึงไม่เชื่อใจเฮียหรอ!!!"
เฮียหันมาพูดกับผมจากเบาะหน้า เฮียนั่งข้างคนขับครับ คอยคุยเป็นเพื่อนลุงเขา(เลือกคนถูกซะด้วย อีเฮียนี่มันฝอยขัดหม้อของแท้ มันจะพูดไม่หยุดจนคนขับรถนอนไม่หลับเลยแหละ)
"เฮียชอบแกล้งพี่ซุสแบบปัญญาอ่อนอะ ผ้าทนไม่ได้จริงๆ ขายหน้าแทน"
เหอะ มีอย่างที่ไหน โตจนจะแก่แล้ว ยังจะแกล้งคนโดยการเอารองเท้าไปซ่อน เอาแป้งโปรยใส่หัว เอาขนมตกพื้นให้กิน คือเฮียกูมันจริงจังในการแกล้งพี่ซุสจริงๆปะวะ?
"ผ้าาาาา มึงไม่รักเฮียแล้วหรอออ กูน้อยไตตตตต"
"ใจโว้ย ใจ มาตงมาไตอะไรล่ะ"
"เฮียแม่งก็ฮาจริงๆนั่นแหละ แกล้งแต่ละทีไม่ได้ทำให้เขาหัวเสียเลยนะนั้น ส่วนมากน้องเฮียนั่นแหละจะเดือดร้อน"
ไอ้เต้พูดมาจากด้านหลัง วันนี้เราเหมารถตู้มาครับ ลุงคนขับนี่ก็คนรู้จักกัน คนที่มาก็มี ผม ไอ้เต้ เฮียวาด และพี่ซุส พวกผมบ้านอยู่ขอนแก่นกันหมดเลย เว้นพี่เทพของผมที่มาด้วยตามอารมณ์ ก็งี้แหละ พี่ซุสรักผ้ามาก ขาดไม่ได้(หรอ? เหมือนพี่ซุสจะมีธุระต้องไปทำที่ขอนแก่น แล้วมึงให้ไปด้วยกันนะ)
"มึงพูดถูก เชี้ยเต้ เฮียแกล้งพี่ซุสเหมือนแกล้งผ้ามากกว่าอะ"
ผมหันไปพูดกับไอ้เต้ ก่อนจะหันมาง้องแง้งกับเฮีย พี่ซุสหัวเราะในลำคอ
"มึงก็อย่าไปสปอยล์มันมาก เสียนิสัย"
"เฮียอะ อคติ"
"ผ้า มึงไม่รักเฮียแล้วใช่ไหมมมมมมมมม"
"รักดิเฮียยย"
ผมกับเฮียกระเง้ากระงอดใส่กันด้วยท่าทางที่ปัญญาอ่อนสุดตีน เหมือนเด็กสามขวบแย่งความรักจากพ่อแม่กัน สักพักเฮียก็หันกลับไปรับโทรศัพท์ที่มันสั่นอย่างกับเครื่องลดพุง
"โทรมาทำเหี้ยไรนักหนาวะ!!!"
โอ้ว เป็นการรับโทรศัพท์ที่โคตรโฉดมาก น้อยครั้งด้วยซ้ำที่เฮียแกจะหงุดหงิดเวลาคนโทรมา ท่าทางคนนี้จะของจริง
"เออ แล้วพี่ซุสไปทำไรที่ขอนแก่นอะ?"
"ธุรกิจ"
คำเดียวสั้นๆจากเทพเจ้า ผมมองพี่ซุสเหมือนให้พูดอะไรเพิ่มเติม แต่พี่แกไม่พูด แถมยักคิ้วกวนตีนใส่อีก
"ไม่บอกก็ไม่ง้อ โด่"
"จะถามทำไม เดี๋ยวไปก็รู้เอง"
พี่ซุสพูดแล้วกดหัวผมให้พิงไหล่ แง่งงงง ทำอะไรฟร่ะ!! มันเขินนะเว้ยย
"โสดๆ อยู่ทางนี้ ยังโสด โสด.....~~"
ไอ้เต้แสลนร้องเพลงขึ้นมาอย่างดัง จนผมหมันไส้อย่างแรง
"ก็มึงเลือกมาก เสร่อ รักแท้ไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตานะโว้ย มึงอะ มองแต่คนสวยๆหุ่นดีๆ ลองมองที่นิสัยดูบ้าง กูเตือนด้วยความรัก"
"พี่ซุสของมึงขี้เหร่มากสิ ถึงพูดแบบนี้"
ไอ้เต้มันมองผมด้วยสายตาหมันไส้อย่างแรง เหมือนอยากจะยกเบาะที่ว่างๆอยู่มาทุบหัวผม
"ไอ้หยา มึงพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะเต้ ถึงพี่เทพกูจะหล่อมาก แต่มึงโปรดพิจารณาที่สันดารด้วย ถ้าเขาไม่ตกหลุมรักกูจนขาหัก ขึ้นจากหลุมไม่ไหว คิดว่ากูจะทนไหมครับ?"
ผลั๊วะ..........
"โอ้ย พี่ซุส ผมเจ็บนะ"
ผมร้องโอ้ยเมื่อมือใหญ่ๆเท่าใบลาน(เว่อร์)ของพี่ซุส ฟาดเข้าเต็มๆหัวผม สมัยนี้ยังตบหัวกันอีกหรอวะ เดี๋ยวนี้เขาจ้างมือปืนมายิงกันแล้ว โด่ ตบหัวแล้วเดี๋ยวเยี่ยวใส่ที่นอนนนนน เขกคางสามที
"สมควร พี่ซุส ผมฝากอีกสองที"
"ไอ้เต้!!! เพื่อนมึงโดนทำร้ายนะ"
"ก็เหมาะสมกับความผิดมึงดี"
ชิ มีเพื่อน เพื่อนก็ไม่รักกกกก งอแงๆ
"ถ้ามากันเยอะก็ดีเนอะ น่าจะสนุกกว่านี้"
ผมบ่น เปลี่ยนเรื่องซะเลย ในเมื่อไม่มีใครรัก
"อือ ตอนนี้รถโล่งมากกกก คิดถึงเพื่อนว่ะ"
"แหม พออยู่ด้วยกัน ทำเป็นผลักไส"
"ไม่เหมือนกัน ก็กูไม่มีแฟน เวลาไปไหนก็ต้องนึกถึงเพื่อนสิวะ"
"ครับ คุณชายยยยยย แต่ให้มันกลับบ้านกลับช่องไปอะ ดีละ มานี่ก็ไม่มีที่เที่ยวหรอก"
ไอ้หนุ่มกับเอม บ้านมันอยู่กรุงเทพนั่นแหละครับ ส่วนผม เต้ ซินนี่ บ้านอยู่ขอนแก่นกันหมด บ้านผมอะอยู่ในซอกหลืบ บ้านนอกของแท้ แต่พวกที่เหลือ บ้านมันอยู่ในเมือง เราสนิทกันเพราะเรียนที่เดียวกัน ทุกวันนี้ผมยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมบังเอิญแท้ ฟ้าจงใจส่งพวกเหี้ยนี่ลงมาให้ผมใช่ไหม? และที่ซินนี่ไม่มาพร้อมกัน เพราะมันชิงกลับก่อน ทางบ้านมันยุ่งๆด้วยแหละ (ครอบครัวซินนี่อยู่ที่ขอนแก่น แต่ลูกๆหนีเข้ากรุงเทพเบิ่ด)
เรานั่งรถหลับๆตื่นๆกันมาจนถึงบ้านไอ้เต้ ตอนนี้ก็ประมาณเที่ยงถึงบ่ายโมง ใช้เวลาประมาณ6-7ชั่วโมงล่ะมั้ง นั่งรถกันอย่างเพลิดเพลินจรรโลงใจเลยทีเดียว
"ไปละนะ ว่างๆมาเที่ยวกันนะเว้ย"
เต้มันกล่าวไว้ แล้วกดกริ่งหน้าบ้านตัวเองรัวๆให้แม่บ้านมาเปิดประตู เอิ่ม นอกจากเขาจะไม่เปิดให้แล้ว ยังจะเขวี้ยงหม้อใส่มึงอีกด้วยนะเต้
"พี่ซุสหิวไหม"
ผมหันมาถามคนข้างๆบ้าง พี่เขาพึ่งตื่นตอนรถจอดหน้าบ้านไอ้เต้แหละครับ ท่าทางง่วงมากๆจริงๆ
"หิว"
ชัดเลย ลูกกูหิว ดีนะซื้อขนมมาเตรียมไว้เยอะแยะ
"อะๆ กินเยอะๆ เดี๋ยวเจอร้านข้าวค่อยแวะซื้อ"
จริงๆถ้าไปถึงบ้านก็คงมีของกินแหละ แต่ขอโทษ บ้านผมน่ะ บ้านนอกโว้ย อาหารหรูๆผู้ดีแดกได้ไม่มี มีแจ่ว ผักลวก อาหารพิศดารตามภาษาคนอีสานนั่นแหละ ขนาดผมยังกินได้แค่บางอย่างเลย (พอม.ต้นผมก็เริ่มไปอยู่หอคนเดียวแล้วครับ เพราะพ่อแม่อยากให้เรียนโรงเรียนดีๆในตัวเมือง)
พี่ซุสมองหน้าผมนิ่งๆ หยิบถุงขนมไปถือไว้ ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผม
"ขอบใจ"
ผมกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่แล้วครับ แบบว่า โอ้ยยยย เขิน
สักพักเราก็เริ่มเข้าสู่โหมดขรุขระ เพราะถนนเป็นลูกรัง แถมมืดมากๆ สันญาณโทรศัพท์ก็อย่าถามหา ก็บอกว่ามันกันดาร
หลับอีกตื่นนึงรถตู้ก็มาจอดที่หน้าบ้านของพ่อแม่ผมแล้วครับ พี่ซุสอุ้มผมลงจากรถ เพราะเห็นว่าผมยังสลึมสลืออยู่ ไม่ใช่อะไร ขี้เกียจเดิน และถ้าผมยังตื่น ผู้ใหญ่ก็จะมาชวนคุยจนไม่ได้หลับได้นอนอีก
"อ่าว น้องหลับหรอลูก? ท่าทางจะเหนื่อยเนอะ น่าสงสาร แล้วพ่อหนุ่มคนนี้ ใครเอ่ย"
เสียงเมียใหม่พ่อครับ จำได้
"อ่อ รุ่นพี่ที่สนิทมากของผ้ามันน่ะครับ ยังไงพวกผมขอไปพักผ่อนก่อน ไอ้ผ้ามันก็เพลียมากด้วย"
เฮียวาดตอบ แต่อีคำว่า 'สนิทมาก' ทำไมเฮียย้ำอย่างหนักแน่นเลยวะ
"เออ ดีลูก ไปๆพาน้องไปนอนซะนะ หนุ่มกรุงเทพนี่มันหล่อจริงๆเนอะ"
ม๊าเอ่ยชมพี่ซุสเปราะ เชอะ อ่อยกระทั่งหญิงชรา พี่ซุสเดินขึ้นบันไดบ้านมาแล้วหลังจากคุยกับม๊าอยู่สักพัก
"นั่นห้องไอ้ผ้า ถัดมาห้องกู มีอะไรก็เรียก และ......อย่าทำอะไรน้องกู"
"มึงพูดเหมือนกูกับมันไม่ใช่แฟนกัน"
"กูเกลียดมึง"
"เหมือนกัน"
"เชี้ยซุส!!!"
"เชี้ยวาด"
ทำไมบทสนทนามันดูรุนแรงขึ้นเรื่อยๆวะ คงไม่ต่อยกันนะ ถ้าจะต่อยกันก็วางกูลงก่อนนนน แต่ละคนตัวอย่างควาย น่ากลัวชิบหาย
"อย่าทำน้องกูเสียใจ กูรักมันมาก"
โห กูซึ้งว่ะเฮีย ขอกอดที!!
"แบ่งความรักไปให้ไอ้เหี้ยนั่นบ้างก็ดีนะ"
ไอ้เหี้ยไหนวะ กูรู้สึกอยากจะลืมตาแล้วหันไปถามเฮียว่า 'ใครวะเฮีย' เหลือเกิน แต่ไม่ได้ ตอแหลแล้วต้องตอแหลให้สุด
"เหอะ มันเล่าให้มึงฟัง?"
"ไม่ต้องเล่าหรอก กูมองตาเดียวยังรู้เลย"
"เออ มึงเทพสัด แต่อย่าบอกน้องกู"
"ขึ้นอยู่กับมึง"
"เออๆ ไปนอนปะสงสารน้องกู"
เฮียพูดแค่นั้น เสียงเปิดปิดประตูก็เข้ามาแทน ได้ยินพี่ซุสหัวเราะในลำคออย่างชั่วร้าย เอ่อ รู้สึกถึงลางไม่ดี
"ถ้ายังไม่ตื่น กูจะโยนลงพื้น"
ผมไม่ยี่หระกับคำขู่นั้น ยังคงแกล้งหลับซุกอกพี่ซุสเหมือนเดิม สุดท้ายพี่ซุสก็เดินเข้าห้องผมอย่างไม่มีทางเลือก คิคิ ยังไงพี่ซุสก็ต้องยอมผ้าาาา
"หนึ่ง......"
เอ๊ะ อะไร ใครชื่อหนึ่ง?
"สอง......."
เอ่อ กูว่าเขาไม่ได้เรียกใครแล้วล่ะ เขานับ!!!!
"สาม......"
"เฮ้ยพี่ซุส เดี๋ยว ว้ากกกก"
ตุ้บ
อ่า ไม่เจ็บ นุ่มสบาย ผมลืมตาขึ้นมามองก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง ผ้าปูลายโดราเอม่อนสีฟ้าสดใส หมอนสองใบ หมอนข้างหนึ่ง และผ้านวมลายเดียวกันเข้าชุด สงสัยม๊าพึ่งจะเอาไปซักล่ะมั้ง กลิ่นหอมฉุยเลย
"เด็กเสือก"
ผมเลิกคิ้วทำหน้าไม่สำนึกผิด ก็เสือกจริง จะเถียงทำไม
"แล้วเฮียเขาไปทะเลาะกับใครอะ"
"ไม่ได้ยินที่มันบอกรึไง"
พี่ซุสพูดพลางถอดเสื้อไปด้วย เดี๋ยวๆ จะมาถอดเสื้ออะไรต่อหน้าผมมมมมมมม เดี๋ยวโดนปล้ำนะโว้ย อย่ามาเสียใจทีหลังไม่ได้นะฮ้า
"มึงหน้าหื่น หรือกูตาฝาด?"
พี่ซุสหันมาพูดกับผมด้วยหน้าที่เรียบนิ่งขัดกับคำพูด ผมหัวเราะแกนๆ แล้วใช้เท้าเกี่ยวผ้านวมขึ้นมาห่ม ที่นี้แม้หน้าร้อนอากาศก็หนาวครับ เพราะรอบๆมีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด ร่มรื่นและสยองขวัญในเวลาเดียวกัน พี่ซุสปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆกัน
ตอนนี้ผมง่วงมากและผมจะนอนให้ถึงที่สุด ผมเกลียดการตื่นเช้าแม้จะนอนเร็วแค่ไหนก็ตาม ผมชอบตอนกลางคืนด้วยแต่เสียอย่างเดียวคือมันไม่ค่อยมีของกินขายยกเว้นที่เซเว่น
ผมกอดแขนพี่ซุสเอาไว้แล้วหลับไปในที่สุด
"ตื่นได้แล้ว"
ผมขมวดคิ้วนิดหน่อยเมื่อเสียงทุ้มกระซิบข้างหูผมอย่างแนบชิด
"บอกให้ตื่นไง"
เสียงนั้นยังคงดังอยู่ใกล้ๆ ผมพลิกตัวหนี
"ไอ้ผ้าาาาาาาาาาาาาา"
"ว้ากกกกกกกก!!"
พี่ซุสแม่งใจร้าย แหกปากใส่หูเค้าทำไม แก้วหูนี่สั่นสะท้านเลย
"หึ ก็บอกให้ตื่นดีๆแล้วไม่ตื่นเอง"
ผมหันไปมองตัวต้นเหตุที่ระเบิดขี้หูผมเมื่อกี้ก็พบว่าเขานั่งอยู่ข้างๆผม ในมือถือไอแพดอยู่ด้วย เน็ตก็ไม่มีแม่งเล่นหอกอะไรวะ
"เย็นแล้ว เดี๋ยวปวดหัว"
พี่เขาพูดแบบไม่มองหน้าผม ผมเบะปากแล้วจ้องมองพี่ซุสเงียบๆ มองเพลินมาก ไม่เบื่อเลยที่จะมองพี่ซุสนานๆแบบนี้
"มองอยู่ได้....."
เขาหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นมือมาดึงจมูกผมแรงๆ
"ไม่ออรัลฯให้กูเลยล่ะ"
"เชี้ย จังไร"
ผมชกท้องพี่ซุสเบาๆ พี่แกก็หัวเราะชอบใจใหญ่
"ไปข้างล่างกัน"
ผมเอ่ยปากชวนแล้วดึงให้พี่แกให้ลุกขึ้น
"ป๊าาาาาาาา หวัดดีคร้าบ"
เดินลงมาจากบ้านก็เห็นป๊านั่งเล่นหมากรุกอยู่บนแคร่กับลุงบ้านข้างๆ
"ป๊าพ่อมึงสิ ไอ้ห่านี่!!"
ผมสะดุ้งเมื่อพ่อตอบกลับมาเสียงดัง ป๊าผมโฉดมากๆนะรู้ยัง
"พ่อผมก็ป๊านั่นแหละ คิดถึงผ้าไหมป๊า"
"กูไม่คิดถึงมึงหรอกควาย"
ผมไม่คุยกับป๊าแล้ว เชอะ! หนีเข้าครัวดีกว่า
"ม๊าาา มีอะไรกินบ้างอะ"
"เออ แม่กำลังจะไปตลาดพอดีเลยลูก ไปด้วยไหม?"
"พี่ซุส ไปป่าว"
ผมหันไปชวนอีกคน เขายืนทำหน้ามึน
"มึงไปไหม?"
"ไปดิ ตลาดที่นี้สนุกนะ"
พี่ซุสยืนนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้าหงึก เลี้ยงง่ายนะตัวนี้ อะไรก็เออออไปหมด
"พ่อหนุ่มนี่ เป็นรุ่นพี่หนูหรอลูก"
ม๊าหันไปถามผมก่อนจะหันไปจับแขนพี่ซุส พี่แกก็ยืนให้จับแถมพยักหน้าหงึกๆอีกต่างหาก
"พี่เขาเป็นนายแบบของผมน่ะครับ"
ผมยิ้มในขณะที่พี่ซุสแม่งหน้านิ่งเหมือนเดิม
"หล่อกว่าวาดอีก"
"ผมหล่อกว่าเยอะอะน้า อย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับมันเหอะ"
เฮียที่ปลูกอะไรอยู่ไม่รู้เงยหน้ามาเถียง พี่ซุสหันไปมองแล้วยิ้มเยาะ เจ็บกว่าด่ากลับอีกแม่ง
"อะๆ ไปขึ้นรถเถอะปะ พ่อมึง มาขับรถ"
ม๊าเรียกป๊ามาขับรถ พ่อจำต้องวางหมากรุกแล้วเดินไปขับรถกระบะออกมา พี่ซุสยืนงงแบบทำอะไรไม่ถูก
"ขึ้นดิ"
ผมดันหลังพี่ซุสให้เดินไปขึ้นรถ นี่ก็งงจัง จะงงอะไรนักหนาครับแค่ขึ้นรถกระบะ ทำไม่เป็นหรือไงวะครับ
"ขึ้นข้างหลังเนี่ยนะ?"
ผมพยักหน้ารับ พี่ซุสขมวดคิ้วแล้วปีนขึ้นกระบะหลังไป ผมก็ปีนตามบ้าง ชอบนั่งกระบะหลังนะชมวิวไปยิ่งที่นี้เป็นบ้านนอกนี่จะเห็นทุ่งนากว้าง ต้นไม้ใบหญ้ามากมายดูเพลินดี อากาศก็ดีด้วยนะครับ และจะได้เห็นวิถีชาวบ้านที่แตกต่างจากคนกรุงเทพอีกด้วย
"สวยดีเนอะ"
พี่ซุสพูดเมื่อออกรถมาได้สักพัก ข้างทางเป็นสวน ไร่ นา ทำให้ทุกอย่างมันเขียวขจีไปหมดและกลิ่นต้นข้าวนี่ก็หอมมากๆด้วย
"ใช่ เป็นไง สดชื่นปะ"
พี่ซุสพยักหน้าหงึกในขณะที่ยังมองไปรอบๆ คงจะตื่นเต้นกับสิ่งแวดล้อมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มองไปก็เห็นเด็กๆจับกลุ่มกันกระโดดยาง ดีดลูกแก้ว วิ่งไล่แปะ คิดถึงสมัยตัวเองเป็นเด็กๆเลยครับ
ตลาดที่เราจะไปนี่ค่อนข้างไกลจากหมู่บ้านเลยนะครับ เพราะงั้นเวลาบ้านไหนจะไปตลาดเขาก็จะใช้วิธิฝากซื้อเอาจะง่ายกว่า
"ถึงแล้วววววว"
ผมบอกพี่ซุสเมื่อรถแล่นเข้ามาจอดที่ลานจอดดินลูกรัง พี่ซุสมองไปรอบๆอย่างงงๆ(เมื่อไหร่พี่แกจะเลิกงงซะทีวะ) ไม่เคยมาอะดิตลาดดินแดงแบบนี้
"เขาซื้อของกินที่นี้?"
เขาเอ่ยปากถามแล้วยื่นมือมาให้ผมที่กำลังปีนลงรถจับ
"อือ ของสดมากเลยนะพี่ แถมถูกด้วย ปลอดสารพิษอีกต่างหาก ผ้านี่รับประกันเลย"
ผมอวดสรรพคุณ พี่ซุมแม่งยังคงทำหน้างงอยู่ดี ครับ=_= ผมว่าผมควรจะให้เวลาพี่แกสักหน่อย ให้แกได้ปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมที่แกไม่เคยเห็น
"พี่ กินติมปะ?"
ผมถามเมื่อเหลือบไปเห็นไอติมหลอดแท่งละบาท ผมชอบกินมากเลยครับ ฟินโคตร
"เนี่ยนะ?"
"ครับ อร่อยนะ"
"เดี๋ยว นั่นโค้ก มึงแดกได้ไง?"
"เอ้า ผมแดกโคล่าไม่ได้ ก็แดกอย่างอื่นดิพี่ ไม่เอาไม่โง่สิ"
ผลั๊วะ!
โดนพี่ซุสตบกลับมา เหี้ย โคตรคุ้มค่า T T
ในที่สุดผมก็ได้ไอติมหลอดมากิน ส่วนพี่ซุสก็มองผมกินด้วยสายตาที่แบบ..........เหยียดหยาม ประมาณว่า มึงจะตะกละไปไหน!
"กินไหมพี่?"
"ไม่อะ.........."
พี่ซุสพูดยังไม่ทันจบผมก็ยัดไอติมเข้าปากเขาไปซะแล้ว ฮ่าๆ ผมเลยโดนพี่ซุสเตะตูดเป็นการตอบแทน แทบล้มคว่ำคะมำหงาย
"สนิทกันดีเนอะ"
ป๊าผมหันมาพูดเมื่อเห็นผมสองคนหยอกกันเสียงดัง ผมยิ้มแฉ่งชะแว่งๆให้ป๊า
"ใช่แล้วป๊า พวกผมสนิทกันม๊าก มาก"
"เออ สนิทกันได้ แต่อย่าได้เสียกันซะล่ะ"
"..................."
ผมกับพี่ซุสเงียบแดกแล้วหันมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ เชี้ยแล้วไง.........
"โห่ป๊าาาาาาาาาา! พูดอะไรอะ"
ป๊ามองหน้าผมแล้วหันกลับไปเดินต่อ
เราเดินซื้อของกันทั่วตลาดเลยครับ พี่ซุสดูตื่นเต้นมากกับสิ่งที่เห็น เพราะบางอย่างที่ขายที่นี้ ในกรุงเทพไม่มีนะครับ หาซื้อให้ตายก็ไม่มี
เรากลับมาที่บ้านเมื่อซื้อของครบแล้ว ผมทำหน้าที่เอาของไปให้บ้านอื่นๆที่ฝากซื้อของ ในหมู่บ้านนี้พวกเรารู้จักกันหมดครับ โดยเฉพาะบ้านของผมนี่ไม่มีใครไม่รู้จัก ดูผู้ใหญ่จะสนใจพี่ซุสเอามากๆ ใครผ่านไปผ่านมาก็ต้องแวะคุยแวะถามว่าเขาคือใคร กูฮาหน้าพี่ซุสครับ แกยืนนิ่งเป็นหุ่นลองเสื้อเลย
ตอนนี้เย็นมากแล้ว ท้องฟ้าแดงแจ๋เลยครับ ไม่รู้ว่ามันสวยหรือน่ากลัว เรานั่ง ทานข้าวกันที่แคร่ใต้ถุนบ้าน พี่ซุสก็ยังคงงงเหมือนเดิม พี่มันไม่เคยนั่งแดกข้าวแบบนี้มั้ง โห่ว....กรุงเทพมากอะแม่ง
ทานข้าวกันเสร็จก็นั่งคุยกันนิดหน่อย พ่อถามเรื่องของพี่ซุสเยอะมาก เอาซะแบบตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ จากนั้นพวกเราก็ไปอาบน้ำและเข้านอน คนที่นี้เขานอนเร็วนะครับ ไม่เกินสามทุ่มเขาก็นอนกันหมดแล้ว
-
"พี่ซุส ปิดไฟด้วยนะ"
ผมโผล่ตาออกมาบอกพี่ซุสที่กำลังยุ่งวุ่นวายกับแมคบุ๊คเครื่องเดิม(อีกแล้ว) ท่าทางอนาคตของพี่แกคงจะมีแต่ธุรกิจล้อมหน้าล้อมหลัง สักวันคงไม่มีเวลาเลือกคู่ชีวิตเอง ประมาณว่าเดินๆอยู่เจอข้างทางก็คว้ามา อะไรประมาณนี้
"เดี๋ยวนี้ใช้กูแล้ว?"
"โห เขาเรียกน้ำใจ ก็ผมจะนอนแล้วอ่า ผมไม่ชอบเปิดไฟนอน"
"กูทำงานอยู่"
"พี่ซุสไม่เหนื่อยหรอ"
"หึ มึงมันอ่อน"
"ตอนนี้ก็อ่อนนะ เช้าๆอะจะแข็ง"
ผมพูดแล้วยักคิ้ว พี่ซุสพับแมคบุ๊คลงเดินไปปิดไฟ ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนอนข้างๆผม จริงๆผมไม่ชอบห่มผ้าร่วมกับใครนะ เพราะผมชอบม้วนผ้าห่ม แบบว่าไม่ห่มก็กอดไว้ อะไรแบบนี้ แต่พอได้นอนกับพี่ซุสหลายๆครั้ง(นอนเฉยๆนะโว้ย) ผมก็บรรลุว่า พอได้นอนกอดคนอื่น มันดีกว่านอนกอดผ้าห่มเยอะเลย
"พรุ่งนี้ พี่จะไปเลยไหม?"
ผมถามฝ่าความมืดออกไป เราไม่ได้นอนกอดกันหวานแหววหรอกครับ อย่าพึ่งมโน ผมนอนหงาย หลับตา นอนตรงดิ๊ก ต้องดึกๆ เริ่มเมื่อยตัวนู้นผมถึงจะเลื้อยไปเกาะแข้งเกาะขาพี่ซุส
"ไล่กู?"
"พูดว่าไล่สักคำยัง? คิดไปเอง ก็ผมอยากอยู่กับพี่นานๆ ถ้าพี่ไปเลยผมก็เซ็งดิ"
อุตส่าห์มาต่างจังหวัดด้วยกันทั้งที ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันผมก็แป๊กสิวะ ปั๊ดโถ่
"จะเซ็งทำเชี้ยอะไร ถ้ากูไป มึงต้องไปด้วย"
"จริงดิ ไปทำไมอะ"
ผมยิ้ม ลืมตากะทันหัน ยอมรับว่าดีใจมาก เนื้อเต้นเลยครับ ลองสัมผัสดูได้
"เสือก"
คำเดียวสั้นๆ ทำเอาสตั้นไปแปดวิ ตอบแบบนี้เดี๋ยวกูก็ถีบซะนี้ ถามว่าผมกล้าถีบพี่ซุสไหม ตอบเลยว่า 'หึ' (ส่ายหัวรัวๆ)
"นอนแล้ว"
ผมพูดแล้วหันหลังให้ท่านพี่ ไม่ได้งอนนะครับ คนแบบไอ้ผ้าน่ะเร้อออ กล้างอนพี่ซุส บอกเลยไม่กล้า แต่อีกสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่นอนร่วมเตียงกันอยู่ก็เอาแต่ขยับตัวดุกดิก ดิ้นไปดิ้นมา คือจะบอกว่าร้อนก็ไม่ถูก นี่ก็หนาวอยู่ พัดลมก็เบอร์3 เป็นอะไรของพี่มันวะ หรือแปลกที่เลยนอนไม่หลับ
"ผ้า"
ในที่สุด พี่แกก็หันมาเรียกผม มือเย็นๆของพี่แกจับมือผมไว้ คือต้องการอะไรจากกูกันแน่วะเนี้ย กูงง
"หือ?"
"หลับยัง"
"หลับแล้ว"
"กวนตีน หลับแล้วใครพูด"
"อ่าว พี่ก็รู้อะ ยังจะถามอีก"
".............."
อ่าวเงียบ อะไรของพี่มันวะ กวนส้นตีนผมทำไม จะนอนนน ง่ำๆๆๆๆ (แทะผ้าห่ม)
"พี่ซุสมีไร"
ผมพลิกตัวไปหาพี่ซุสเลยได้เห็นว่าพี่แกจ้องผมอยู่ แต่พอผมพลิกกลับมา พี่ท่านเลยหันตูดให้ผมซะงั้น วันนี้พี่ซุสเขาเป็นอะไรวะใครรู้บอกผมหน่อยสิ ตอนนี้ประสาทจะแดกแล้วนะ เล่นสงครามเย็นกับกูเรอะ!!!
"เป็นอะไร ไม่เอาน่า งอนผมหรอ เรื่องอะไรบอกหน่อย ไม่งั้นผมไม่ง้อนะ"
ผมเอาขาพาดตัวพี่ซุส แขนก็กอดแกไว้ สรุปคือกูรัดเขาเป็นงูเหลือมแล้วไง
"จะนอนก็นอนไป มึงจะมากอดทำเชี้ยไร"
เอิ่ว มีสะบัดสะบิ้ง มีการปัดผมออกด้วยครับ ผมงงเป็นควายตาแตกเลย
แต่ไม่นานผมก็คิดได้ครับ พี่ซุสกูงอน!!! เหยดดดดดดดดดด อย่าบอกว่างอนที่ผมหันหลังให้นะ ป๊าดดด แฟนทาสติก พี่ซุสงอนผ้า!!!
"นี่ พี่ซุสงอนผ้าหรอ?"
ผมไต่ไปนอนบนตัวพี่ซุส พี่แกบ่นหงุมหงิมในลำคอ แต่ไม่ได้ผลักผมออก แหม จริงๆก็ชอบแหละ ทำเป็นงอน
"ปัญญาอ่อน"
เออ ทั้งเรื่องก็มีกูปัญญาอ่อนอยู่คนเดียวนี่แหละ แหม
"พี่ซุสกอดผ้าหน่อยน้า ผ้าหนาว นะ นะ"
ต้องอ้อนหน่อยครับ พี่แกขี้น้อยใจ คิดมากไปเรื่อย(จะว่าไปนิสัยทำไมคล้ายกูจัง)ถ้าไม่มีคนง้อจะไปกันใหญ่
"ยุ่งยากกูอีก ควายเอ้ย"
พี่ท่าน(ทำเป็น)บ่นแต่หันมากอดผมซะแน่น จนไอ้ผ้าตื่นเต้น หัวใจนี่เต้นตุ้บตับเหมือนมีคนประมาณสามคนรุมกระทืบหัวใจผมอยู่ จะบ้าตาย(เปรียบเทียบซะกูปวดตับ)
"พี่ซุสกลิ่นตัวหอมมากอะ ชอบว่ะ"
ผมว่าแล้วสูดกลิ่นตัวพี่ซุสเข้าไป จะบอกว่าพี่แกเป็นคนที่เกิดมาจังไรมากๆ เพราะกลิ่นเหงื่อไม่เหม็น (แม่แท้ๆผมบอกว่า คนที่เกิดมาไม่มีกลิ่นเหงื่อ ไม่มีขนรักแร้ เป็นคนจังไร ผมนี่เงิบหน้าหงาย เพราะไม่มีทั้งขนรักแร้และกลิ่นเหงื่อ)
"ผ้า อย่าทำแบบนี้ดิ"
พี่แกกดหน้าผมเข้ากับแผ่นอกของตัวเองแน่น ไม่ให้ผมขยับ
"อ้าาา พี่ซุส ผมหายใจไม่ออกกกก"
ผมยิ่งดิ้นหนักกว่าเดิม พี่ซุสจะฆาตกรรมโผมมมมม
"มึงจะมาดมทำเชี้ยไรวะ มึงจะรับผิดชอบกูไหม"
"รับผิดชอบอะไรรรรร"
"รับผิดชอบลูกกู"
ผมเงยหน้ามองคางพี่ซุส(เห็นแต่คาง ก็รัดกันแน่นซะขนาดนี้) ทำหน้างง พี่ซุสไปมีลูกกับใครตอนไหนวะ พี่แกผละออกจากผมนิดนึงแล้วก้มลงมามองหน้าผม แต่แปลกใจตรงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แหม่งๆของเขานี่ล่ะ
"อะไร? ลูกมึงก็มีไม่ใช่?"
เชี้ย!! เท่านั้นแหละ กูรีบซุกหน้าลงกับหน้าอกพี่แกเหมือนเดิมเลย(มันกลัวที่ไหนล่ะน่ะ ชอบด้วยมั้ง)
"นอนเหอะ พี่อะ คิดมาก"
"กูคิดมากตั้งแต่เจอมึงนั่นแหละ ควายเอ้ย"
"เอออออ ถึงเวลาพี่ก็ไม่ต้องคิดแล๊ว"
พูดด้วยหน้าที่ร้อนโคตรๆ อากาศหนาวๆ แต่หน้าผมแม่งร้อนจนไหม้เลยจริงๆ ผมพูดแบบนั้นแล้วพี่เขาจะคิดว่าอ่อยปะวะ เฮ้ยนี่ผมเปล่าอ่อยนะ แค่บอกให้พี่แกรู้ว่า ไม่ไหวก็เอาเลย ทนมากๆเดี๋ยวไม่ไหวแล้วไปลงกับคนอื่น ผมนี่กลายเป็นควายของแท้เลย
ผมไม่ได้คิดมากกับเรื่องเซ็กส์(น่าจะรู้ตั้งแต่ที่ผมถ่อไปถวายตัวให้พี่แกที่คอนโดครั้งแรกแล้ว)คือแบบ กูก็ผู้ชาย กูไม่ท้อง แล้วผมก็รักพี่เขา ขนาดหัวยังยอมถวาย กะอีแค่เวอร์จิ้น ผมให้ด้ายยยยยย!! ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พี่ซุสต้องการ ผมให้ได้ครับ
"โคตรแรด"
"ตกลงให้ผมเป็นควายรึเป็นแรด"
"เป็นอะไรก็ได้ แต่เป็นของกูคนเดียว"
ผมน่าจะรีบๆหลับไปเลยเนอะ นี่กูทนฟังคำพวกนี้ไปได้ยังไง กูเขินจนหัวจะระเบิดแล้วเนี้ย
มือใหญ่เชยคางผมขึ้นไปสบตา แม้จะมืด แต่ผมก็สามารถมองเห็นหน้าพี่เขาได้ชัดเจน ความมืดไม่ทำให้ผมตาฝาดหรอกครับ เพราะฉะนั้นการที่ผมเห็นพี่ซุสยิ้มในตอนนี้ คือความจริงครับ ผมไม่ได้มโนนึกภาพเอาเอง
หน้าเราขยับเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ ก่อนที่ริมฝีปากจะชนกัน แตะกันอยู่อย่างนั้น เหมือนซึมซับความรู้สึกของกันและกัน ผมมีความสุขมาก และคิดว่าพี่ซุสเองก็เหมือนกัน ไม่อยากเชื่อว่าเป็นผมที่แทรกลิ้นเข้าไปก่อน ได้ยินเสียงหัวเราะของคนตรงหน้า แต่ผมก็ไม่หยุดที่จะไล้ปลายลิ้นไปทั่วโพลงปากอุ่น
พี่ซุสปล่อยให้ผมเล่นกับลิ้นของพี่แกสักพัก พี่แกก็ทวงตำแหน่งผู้นำคืน แต่เขาโฉดกว่าผมเยอะ เอาซะระบบทางเดินหายใจผมขัดข้องไปเลย
"อือ อึก........"
ผมครางท้วง แต่พี่แกยังไม่หยุดล้วงลิ้นจนผมต้องทุบไหล่พี่ท่านเบาๆ อ่อก ปล่อยกูก่อนนนนน
"อ่อน"
มีการข่มผมอีก เชี้ย ตูล่ะเซ็ง
"เออ ถ้าพี่ล้วงลิ้นอีกสักพัก ผมแข็งแน่"
ยักคิ้วใส่แม่ง คิดว่าผมอายมั้ง บอกเลยถ้าไม่ใช่คำหวานๆของพี่ซุส ณ ตอนนี้ไม่มีอะไรทำให้ผมอายอีกแล้ว แต่ถ้าพี่ซุสมาแก้ผ้าต่อหน้าผม.............ยอม แค่คิดก็...............-///-
"ทำไมมึงทะลึ่งจังวะ"
"ไม่รู้ว่ะ อยู่กับพี่แล้วมีอารมณ์"
ผมพูดแล้วหัวเราะ เออ อย่าว่าแต่พี่ที่งงเลย ผมก็งงว่ะ ทำไมผมเป็นแบบนี้วะ
"เชี้ย มึงระวังไว้เถอะ"
"หึหึ"
ผมหัวเราะให้ตัวเองครับ กูพูดห่าอะไรวะ หมดกันความไสยฯ
"ฝันดีนะพี่ซุส"
"อือ ฝันดี"
พี่ซุสบอกตอบแล้วจุ๊บลงมาบนหน้าผากผม ผมขอบอกทุกคนไว้ตรงนี้เลยว่า อย่าอิจฉาผมครับ ถึงอิจฉาไป ผู้ชายแบบพี่ซุสก็มีคนเดียวในโลก ขวนขวายหาไปก็หาไม่เจอ จะเจ็บปวดใจกันเปล่าๆ หึหึ พี่ซุสแข็งนอกนุ่มในครับ ภายนอกจะหยิ่งมาก เย็นชามาก แต่พอลองมายืนจุดเดียวกับผมแล้ว พี่ซุสอ่อนโยนและขี้เหงามาก
ต่อให้อนาคตผมต้องแยกทางกับพี่เขา ผมอาจจะเสียใจที่เลิกกับพี่เขา แต่ผมจะไม่เสียใจที่เคยคบและทำทุกอย่างให้เขา ความเสียใจ น้ำตา เลือด หรือความเจ็บปวดที่ผมมีต่อพี่ซุส ผมไม่เคยโกรธเขาเลย ผมจะยิ้มให้พี่เขาเพื่อเป็นกำลังใจ ผมจะบอกรักพี่เขาในวันที่ยังมีโอกาส
และถึงจะมีไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไขเรื่องราวในอดีต ผมก็จะตามติดชีวิตพี่ซุส จะเจ็บปวดเพราะพี่ซุส
ยังไงผมก็เลือกที่จะรักพี่ซุส
รักโคตรๆ ไอ้พี่โหดของน้องงงงงงงงงงง >0<
Click for Episode 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3261031#msg3261031)
********************************************************************************
แล้วเรื่องราวของทั้งคู่ก็จบลงอย่างสวยงาม(?) ล้อเล่น 5555555 ยังไงเนี่ยความรักก็สวยงามเสมอ ถ้าเราเจ็บปวดเพราะมันบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร แต่ถ้าเราเจ็บปวดมากกว่าที่จะมีความสุข นั่นอาจจะไม่ใช่ความรักก็ได้นะ ตอนที่ฟิวเลิกกับแฟนไปมีรุ่นพี่คนหนึ่งบอกฟิวเอาไว้ว่า 'เอ็งคิดดีๆว่าเอ็งเสียใจ เจ็บใจหรือเสียดาย' แต่ปัจจุบันรุ่นพี่ของฟิวคนนี้ได้ถูกแฟนทิ้งไปแล้ว เอเมน=_= รักนะแคร์ด้วย
ปล.(ว่าจะไม่ปล.แล้วนะ) เหมือนสั้นเนอะ แต่ตัวอักษรเกินอีกแล้ว
-
ผ้มันบ้านะเนี้ย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4:
-
ตลกคำเปรียบเทียบอ่ะ อ่านแล้วนั่งขำจริงจัง (หรือเราเส้นตื้น)
:really2: :really2: :really2:
-
อ่านไปแข็งไปนะเออ ถถถถถ ท้องแข็งนะเออ จะหวานหยดหวานย้อยก็ไม่ใช่มันจะต้องมีฮามาแทรกตลอด ถ้ามีคนแบบผ้าอยู่ข้าน้อยจะขอตามติดนางตลอดไป ไม่มีเบื่อ
:hao3: :hao3: :hao3:
ปล้ำลิง(ปล.) เดี๋ยวผ้าต้องมีเสียที่ขอนแก่นสินะ (เดี๋ยวๆๆๆ) :katai5: :katai5: :katai5:
-
ขอบคุณ :)
-
ตอนพิเศษมากๆ
What if.....? ถ้าสมมติว่า?
ถ้าสมมติว่าพี่ซุสเป็นผู้ชายอ่อนโยนและน้องผ้าเป็นผู้ชายหน้าม่อ
ชีวิตผมมันซวยอะไรเช่นนี้ครับ ทำไมผมต้องทำถังสีหกด้วย เพราะผมมันตัวเล็กใช่ไหมถึงไม่มีปัญญายกถังสีขึ้นดีๆ ผมอยากนั่งร้องไห้แล้วพร่ำเพ้อกับดวงจันทร์ แต่ว่าพระจันทร์ไม่อยากเห็นหน้าผมมั้งถึงได้หลบหน้าหลบตาผมไปอย่างนี้ (นี่มันตอนกลางวันบักฟาย)
ฮึ่ย! หงุดหงิด!!!!! บักเต้ก็เอาแต่คุยกับรุ่นน้องผู้หญิง ไม่ยอมมาช่วยผมโกยสีเข้าถังเลย ผมต้องใช้มือเปล่าโกยสีเข้าไปเองเนี่ย ยิ่งมองบักเต้แล้วก็ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งเห็นมันหัวเราะแล้วยิ่งหงุดหงิด ย้ากกกกกกกกก สะบัดสีเล่นแม่ง
"อ๊ะ"
ผมสะดุ้งตาเบิกกว้างเมื่อสีเจ้ากรรมมันกระเด็นไปเปรอะเปื้อนเข้ากับคนที่กำลังเดินผ่านมา เชี่ยแล้วผ้าใบเอ๊ย
"เฮ้ยพี่ ผมขอโทษ"
ว่าแล้วผมก็เอามืออันแสนสะอาดไปเช็ดสีออกจากเสื้อของเขา แหม แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะนะนี่
"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่......ให้พี่ช่วยหรือเปล่า?"
พี่เขาพูดเสียงอ่อน เชี่ยเอ๊ย! เคยดูเอ็มวีเพลงรักปะ ที่เหมือนแบบโดนศรรักปักอกอะ คนอะไร สุภาพเหี้ยๆ!!! ผมนี่ตาเยิ้มเลย หล่อด้วย ใจดีด้วย อะโหย ><
"ดูสิ มือเลอะหมดเลย"
เขาจับมือที่เลอะของผมขึ้นดู โดยไม่สนเลยว่าสีที่เปื้อนมือผม จะเปื้อนมือของเขาด้วย
"มา เดี๋ยวพี่พาไปล้างดีกว่า"
เขาพูดแล้วจูงมือผมไปที่อ่างล้างมือแถวๆนั้น ผมยังคงจ้องหน้าเขาอย่างคนละเมอ อยากได้เธอมาเป็นคนรู้ใจ ตัวเขาสูงมากเมื่อเทียบกับคนแคระแบบผม จมูกเขาโด่ง ใบหน้าคมเข้มราวกับเทพบุตรที่หลุดออกมาจากนิยายกรีก ทุกอย่างเขาดูลงตัวไปหมด
"พี่ครับ......."
ผมเอ่ยเรียกเขาออกไปในที่สุด เขาเลิกคิ้วก่อนจะหันมามองหน้าผม ไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหนออกไป เขาถึงทำหน้างงเป็นเทพบุตรตาแตกแบบนั้น
"น้อง.......มีอะไรหรอครับ หรือหน้าพี่มีสีติดอยู่"
"เปล่าครับ สีไม่ได้ติดหน้าพี่ แต่พี่น่าติดใจมากเลยครับ"
ผมพูดจบพี่เขาก็ทำหน้ามึน ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา
"น้องนี่น่ารักจัง"
เขาหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะอันนุ่มทุ้มนั้นทำเอาผมเคลิ้มไปหลายวิ ให้ตายเถอะ ใช่เลยยยยย~~~~
"ผมชื่อผ้าใบ ชื่อจริงชื่อนายวาดฝัน นามสกุลเจริญศิลป์ เรียนศิลปกรรมศาสตร์ สาขาทัศนศิลป์ ปี2 พ่อแม่มีลูกสามคน ผมคนกลาง อายุ19ย่าง20 สถานะโสดมาก อยากมีคนรู้ใจ ผมเป็นคนขี้อาย เบอร์โทร095-423-1XXX แล้วพี่คนหล่อชื่ออะไรครับ?"
"เอ่อ พี่ชื่อ ซุสครับ วิศวกรรมอุตสาหกรรมปีสาม น้องนี่.......ดูขี้อายมากๆเลยนะครับ(กูประชด)"
"แน่นอนครับพี่ ว่าแต่ขอเบอร์พี่ได้ไหม?"
"อะ........เอาไลน์แทนได้ไหมครับ พี่ไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์"
"อื้อหือ ขอเบอร์ได้ไลน์ แล้วต้องขออะไรถึงจะได้พี่เป็นแฟน"
พี่ซุสอึ้งแดกเมื่อเจอมุกเด็ดของผม ยังมีอีกครับ อย่าอึ้งนาน
"พี่ครับ ผมรบกวนพี่อย่างสิครับ"
"อ่า ครับ?"
"พอดีพัดลมที่บ้านผมมันเสียน่ะครับ"
"แล้วยังไงครับ? ให้พี่ซ่อมให้หรอ?"
"เปล่าครับ ผมอยากให้พี่มาเป็นพัดลม(fan)ของผมให้หน่อย"
"................."
เหวอแดกไปอีกรอบ ถือว่าผ้าได้สองแต้มแล้วครับ ฮิฮิ
"พี่ครับ พี่พอจะรู้ไหม คดีลักพาตัวนี่ต้องติดคุกกี่ปี"
"เอ พี่ไม่รู้นะ ทำไม หรือว่าน้องจะลักพาตัวพี่"
"โอ้ย ผมไม่ลักพาตัวพี่หรอก แต่ผมจะไปแจ้งความว่าพี่แม่งลักพาใจ คนใจร้ายยยย เอาแต่หัวใจไป ไม่เอาตัวผมไปด้วยหรอ?"
"...................."
"อิอิ พี่ครับ ปิดเทอมนี่ไปเที่ยวไหนหรือเปล่า?"
"เปล่าครับ"
"งั้นไปขอนแก่นไหมครับ?"
"ไปเที่ยวดูฟอสซิลไดโนเสาร์ใช่ปะ เออ พี่อยากไปพอดี"
"เปล่าครับ ไปไหว้พ่อกับแม่ผม ให้ท่านอวยพรให้เราสองคนรักกันนาน นานนนนนน"
"น้องนี่หน้าม่อว่ะ แต่ก็น่ารักดี"
พี่เขาพูดแล้วยีหัวผมเบาๆ อุ้ย เขินเลย>< พี่ซุสน่ารัก
"ไม่อยากได้ยินว่าหน้าม่อ อยากได้ยินว่าน่าล่อมากกว่า"
"เหอะๆ"
"ซุส ทำไรวะ"
ผมมองไปที่บุคคลที่เดินเข้ามาใหม่
"โห พี่เป็นแปรงใช่ไหมครับ"
พี่คนที่เดินเข้าใหม่ทำหน้างง
"ทำไมอะน้อง?"
เขาถามพลางเลิกคิ้ว แต่พี่ซุสนี่ยืนหัวเราะเบาๆเหมือนจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
"ก็พี่มาขัดน่ะสิครับ ช่างเถอะ ผมจะทำเป็นมองไม่เห็นพี่ละกัน พี่ซุสครับ ไลน์ที่ผมขอล่ะครับ"
ผมพูดกับพี่แปรงซักผ้าก่อนจะหันมารบเร้าพี่ซุส พี่เขาพยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
"เฮ้ยๆ นี่อะไรกันเนี่ย จีบกันเฉย"
เอ เสียงอะไรนะ?
"พี่ซุสได้ยินเสียงอะไรไหมครับ ผมว่าผมหูฟาด มันจะมีคนอื่นได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้มีแค่เราสองคน"
"=_________="(หน้าพี่ติวในขณะนี้แต่อีผ้ามองไม่เห็น)
"งั้นพี่ไปล่ะนะ"
เขาเอาไอดีไลน์ผมไปแล้วแอดมาเดี๋ยวนั้นเลย ก่อนจะยิ้มให้ผมและพูดว่าต้องไป โอ้ ใจน้องผ้าจะขาด ไม่อยากจะห่างไกลจากพี่ยา ชะเอิงเงิงเงย(หนักแล้วนะ)
ผมมองตามหลังพี่ซุสไปอย่างคนละเมอเพ้อฝัน รูปปั้นของผ้าเดินจากไปแล้ว แต่ก่อนจะลับตาผมไป พี่ซุสหันกลับมายิ้มน้อยๆให้ผมด้วย ตู้หูวววว เราเคลิ้มจังงงง ><
**************************************************************************
จบเห้อออออออออออออ พอดีเมื่อวานตื่นเช้าไปหน่อย เลยกลับมานอนตอนเย็น พอกลับมานอนตอนเย็น ตอนนี้เลยนอนไม่หลับ เลยฟุ้งซ่าน อยากได้พระเอกอ่อนโยนแต่ขี้เกียจแต่งเรื่องใหม่ เดี๋ยวได้ดองเป็นน้ำหมักปาเชงอีก อีกอย่าง อยากให้ครบ10หน้าก่อนด้วนก่อนจะต่อตอนที่28 เลยแต่งตอนพิเศษน่ารักๆ(?)นี่ขึ้นมา โว้วววววววววว
ปล.เครียดจัง วันอาทิตย์สอบแล้วT T
-
ผ้าอ่อย...อ่อยมาก เจ็บแน่ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมาก มาต่อไวๆน่ะ
-
อีผ้าขี้อ่อยมว๊าก :hao6: :hao7:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่28 คนเราย้อนเวลาไม่ได้ฉันใด
ความรู้สึกที่เสียไปย่อมเอาคืนมาไม่ได้ฉันนั้น
'คำสัญญาเป็นคำที่ยิ่งใหญ่ มันสามารถทั้งสร้างบางสิ่ง
หรือไม่ก็ทำลายทุกๆสิ่ง'
อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส~~~~~
เช้าวันใหม่ นาฬิกาบอกเวลาตีห้าครึ่ง นี่กูตื่นมาทำหอยอะไร? อยู่บ้านทีไรกูตื่นเช้าทุกที งงเหมือนกัน วายยยยย?
ผมเดินลงมาจากบ้าน ไม่อาบน้ำด้วย สายๆค่อยอาบครับ ถ้าให้ผมอาบตอนนี้ผมจะกลายเป็นเอลซ่าทันที เล็ทอิทโกแทบไม่ทัน
"ม๊าทำไร"
ผมถามม๊าที่ก้มๆเงยๆอยู่ตรงเตาถ่าน จริงๆเตาแก๊สก็มีนะ ก็งงอยู่ว่าทำไมต้องใช้เตาถ่าน สงสัยจะผิงไฟไปในตัว อือ อเมซิ่งขอนแก่น
"นึ่งข้าวเหนียวน่ะลูก ว่าแต่พ่อหนุ่มนั่นเขากินข้าวเหนียวเป็นไหมล่ะ แม่จะหุงข้าวเจ้าให้"
"ม๊านึ่งข้าวไปเถอะครับ เดี๋ยวผ้าไปหุงข้าวเอง"
ผมว่าแล้วเดินเข้าไปในครัว เตาแก๊สและเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆจะแยกไว้ในครัวครับ ส่วนเตาถ่านจะอยู่ข้างนอก มันอยู่ร่วมกันไม่ได้จะตีกันตายเอา แต่จุดเตาถ่านนี้ก็เท่ดีนะ คลาสสิกดี
ผมหุงข้าวเจ้าแล้วมาช่วยม๊าทำกับข้าวเพื่อตักบาตร สงสารพระสงฆ์มากๆครับ เดินเท้าเปล่าอากาศก็เย็น ทางก็ขรุขระ มีแต่หิน โอ้ย ทนดูแทบไม่ได้ พี่ซุสยังไม่ตื่นครับ ผมไม่อยากปลุกด้วย ให้นอนพักให้เต็มที่เมื่อวานเราใช้พลังงานไปเยอะ ส่วนอีเฮียไม่ต้องพูดถึง รายนั้นถึงไฟไหม้บ้านก็ไม่ตื่น
"เอ้า บักหำ กลับมาแล้วบ่? ป๊าดดดด ไว้ผมยาว เป็นแม่ยิงบ่?"
ลุงแจ้คนในหมู่บ้านแกทักเมื่อเห็นผมกำลังถางหญ้าอยู่(คือมันไม่มีอะไรทำอะ เลยมานั่งถางหญ้าเฉย)
"หวัดดีครับลุง เอาควายไปเลี้ยงหรอครับ"
"เออๆ ลูกหลานกะบ่ตื่น บ่อยากกวนมันนำ"
"เดี๋ยวผมช่วย"
ว่าแล้วผมก็วิ่งแจ้นไปช่วยลุงแจ้เอาควายเข้าทุ่ง ที่นี้เขาจะเอาวัวเอาควายไปปล่อยในทุ่งหญ้าตอนเช้าแล้วไปรับกลับตอนเย็น
ผมลากจูงควายทั้ง5ตัวของลุงแจ้เข้าทุ่งไปเรียบร้อย นั่งคุยกับแกพักนึงก็กลับบ้าน หืมมมม กลิ่นดอกลีลาวดีแม่งอย่างหอมเลยครับ หน้าบ้านผมปลูกต้นไผ่เรียงรายคล้ายรั้วบ้าน แต่มีทางเข้าที่ไม่มีอะไรกั้นเลยไว้สองทาง มีต้นไม้ดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมด ทั้งดอกเข็ม ดอกลีลาวดี และอะไรวะ เยอะมาก ผักและผลไม้ก็มี เรียกว่าไม่ต้องหาซื้อกันเลยทีเดียว เก็บแดกเอา
ทำกับข้าวเสร็จอะไรเสร็จก็เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า อากาศยังคงหนาวเหน็บ เสื้อแขนยาวก็เอาไม่อยู่
"ไง"
พ่อผมทักคำเดียวสั้นๆ
"สวัสดีครับ คุณพ่อออ ถ้าจะทักลูกแค่นี้นะ"
ผมทำหน้าน้อยอกน้อยใจ นอยด์นินอยด์นินอยด์นอยด์
"จะให้ทักว่าอะไรล่ะ สบายดีไหมหรอ ก็เห็นอยู่ว่าสบายดี"
"คร้าบบบ ผ้าสบายดี"
"เออ กูเกลียดมึง ไปชงกาแฟมาสิ วันนี้กูต้องเข้าไร่อีก เซ็งชิบหาย"
"ได้ครับพี่ครับ น้อมรับคำสั่งครับ"
ผมว่าแล้วเดินไปชงกาแฟ ส่วนม๊าคงจะไปอาบน้ำล่ะมั้ง
"ไปปลุกพี่มากินข้าวไปลูก"
ม๊าเดินออกมาด้วยชุดใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม ผมเดินขึ้นไปปลุกพี่ซุสก่อน เพราะอีเฮียมันตื่นยากเชี้ยๆ แต่พอผมเดินขึ้นมาก็ต้องแปลกใจจนอยากจะจุดธูปขอหวย เฮียมันตื่นแล้ว!!! แถมอาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย!!! โอเมก้าซาล่อน! สิ่งมหัศจรรย์อย่างที่แปดของโลก?
"มองเหี้ยไรผ้า"
ดูคำทักทายตอนเช้าของมัน แหม น่าโดนสักป๊าบ
"มองเหี้ยไง อุตส่าห์เดินขึ้นมาปลุกไปแดกข้าว มารยาทไม่มี ฟาย"
"เออๆ กูขออภัยน้องชายที่เคารพ!! งั้นเดี๋ยวกูลงไปก่อนละกัน วันนี้จะเข้าไปดูงานหน่อย อยู่บ้านกันสองต่อสอง จะทำอะไรก็เกรงใจบรรพบุรุษด้วย"
"ไอ้เฮียยยยยยยย!!!"
แล้วไอ้เฮียคนไม่สำนึกก็หัวเราะร่าเริงลงไป เมื่อกี้ยังหงุดหงิดอยู่เลย พอได้กวนตีนผมแล้วอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง
ผมเดินเข้าไปในห้องตัวเองเพื่อปลุกพี่ซุสบ้าง แต่ก็เหมือนกัน รายนั้นนั่งอยู่บนเตียงพร้อมไอแพดคู่ใจและเหมือนพี่ท่านจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย ทุกคนอาบน้ำหมดแล้ว ยกเว้นกรู! จริงๆผมอาบน้ำสามวันครั้งก็ได้ครับ เพื่อประหยัดน้ำจริงๆ (มึงขี้เกียจก็ว่ามา)
"พี่ซุส ไปกินข้าวพี่ ผมทำหมูทอดกระเทียมและก็ต้มจืดผักกาดขาวยัดไส้ไว้ให้พี่ด้วย"
พี่ซุสเงยหน้าขึ้นมาจากเมียน้อย(ไอแพด)มองหน้าผมนิ่งๆ
"อะไร?"
ผมถามออกไป แต่ก็ยังมิได้คำตอบ พี่ซุสยังจ้องหน้าผมราวกับจะใช้สายตาทิ่มทะลุเบ้าตาผมไป
"..............."
พี่ซุสไม่ตอบ แต่กวักมือเรียกผมเข้าไป ผมก็เดินเข้าไปหาอย่างงงๆ ข้อมือผมโดนฉุดเข้าไปอย่างไวว่อง หน้าผมนี่ชนเข้าที่อกพี่ซุสอย่างแรง ดั้งกูววววววว!!!!
"พี่....อื้ออออ"
ผมจะเงยหน้าไปพูดว่า 'พี่เล่นไรวะ ดั้งกูหักหมด' แต่ไม่ทันได้พูด ปากผมก็โดนกินไปแล้ว พี่ซุสดูดปากผมแรงมาก!! ผมคิดว่ามันคงจะบวมเจ่อหมดแล้วแน่ๆ
"มอร์นิ่งคิสไง ทำหน้าเหมือนโดนกูข่มขืน"
เออ ก็อยากโดนพี่แกข่มขืนอยู่ คงเร้าใจพิลึก แต่ไม่บอกหรอก เดี๋ยวหาว่าอ่อย
"ไปกินข้าวพี่ อย่ามาอ่อยผมแบบนี้"
ผมพูดแล้วยักคิ้วทะเล้น พี่ซุสทำหน้าแบบ เฮ้อ~ ล็อกหน้าจอไอแพดแล้วโยนมันลงเตียง คนตัวสูงเดินเข้ามารั้งเอวผมเข้าไปกอด ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้ม
บรรยากาศสีชมพูดอกไม้บานนี่มันอะไรกันวะ ก็ไม่เขินเท่าไหร่ (-///-) รู้สึกเหมือนเป็นข้าวใหม่ปลามันเนอะ
"อะไร อะไร น้องกูเดินหน้าไหม้มานี่คือ?"
"เฮีย อยากปากแตกก่อนแดกข้าวหรอ?"
"ชิส์ เดี๋ยวนี้เห็นกูเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง ซิก"
"โถ่เฮีย ผ้ารักเฮียเหมือนเดิมแหละ มาๆ รักกันๆ"
ผมวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเฮียสุดที่รัก มันทำเป็นสะบัดสะบิ้ง สุดท้ายก็ยืนให้ผมกอด แถมแอบหอมแก้มผมอีกต่างหาก
"หึหึ เห็นพวกมึงรักกันทำไมกูขนลุก"
พ่อผมที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนพูดขึ้นมา ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจ เดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรแดะ
"วันนี้ม๊าเข้าร้าน ป๊าไปไร่ เฮียวาดไปโรงเรียน เหลือเราสองคน ไม่หนุกเลยเนอะ"
"หรอ?"
พี่ซุสแกตอบแค่นั้น พร้อมยกยิ้มน่าสะพรึงออกมา ขนอ่อนผมพากันลุกตั้งแต่ต้นคอเลยครับ รู้สึกสยองขวัญยังไงไม่รู้
"หึหึ จะทำอะไรก็สำเหนียกไว้ว่านี่มันบ้าน"
เฮียยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผม แล้วถือจานข้าวเดินออกไป ไอ้เฮียผมว่ามันต้องโดนสักทีละ แม่งแซวกูเหลือเกิน
"เฮียแม่งปากมากเนอะ ก็แบบนี้ล่ะ จะวัยทองและ ยังไม่มีเมียเล้ยยยยย สู้ผมก็ไม่ได้ มีแฟนคนแรกก็หล่อและรวย คึคึ"
"อยากมีผัวหล่อรวยไหม?"
"แอ๊ก!!!!!"
ไม่ต้องตกใจกับเสียงของผมนะครับ ผมบีบคอตัวเองเผื่อหูเพี้ยน ได้ยินพี่ซุสพูดประโยคคล้ายกับของผม แต่เปลี่ยนคำจากแฟน เป็นหัว? ตั๋ว? ไม่ใช่!!! มันคือคำว่า 'ผัว' โว้ย!!!
"พี่ซุส พูดอะไรอีกแล้ว!!! ผ้าจะไม่ทนนนน"
ผมเอาช้อนตีมือขาวๆของพี่ซุสเป็นการลงโทษที่มาพูดจาชวนเสียตัวกับผม เดี๋ยวโดนจัดหนัก!!!!!
"อ่อน"
"พี่ซุสอยากแข็งปะล่ะ"
ยักคิ้วให้ดูน่าถีบยิ่งขึ้น ก่อนจะจ้วงข้าวแดกต่อเหมือนไม่ได้พูดจาลามกออกไป
"..........................."
พี่ซุสบ่นอะไรสักอย่างหงุงหงิงจับใจความบ่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ถามต่อ คือแบบ..........ถ้าแม่งเป็นประโยคคล้ายๆกับคำว่าผัวเมื่อกี้ ผมไม่ต้องมุดลงไปเขินใต้โต๊ะเลยรึ? หอกหัก!!!
"กูไปล่ะนะ เฝ้าบ้านดีๆนะเด็กๆ"
พ่อผมโผล่หน้าเข้ามาในครัว พูดเสียงดังด้วยใบหน้าที่กวนเท้าเอาเรื่อง แล้วเดินออกไป ไม่ต้องสงสัยกับคำพูดคำจาของพ่อผมหรอก พ่อผมเลี้ยงพวกผมด้วยลำแข้ง โฉดและโหดกว่าสิงโตอีก
"วาด ผ้ามาแล้วใช่ปะ"
ผมชะงักมือที่กำลังล้างจานอยู่เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนจากหน้าบ้าน อยู่ๆก็หงุดหงิด โยนจานลงในซิ้งค์ อย่างแรงจนพี่ซุสเงยหน้ามามอง
"มึงก็รู้ว่ามันไม่อยากคุยกับมึง ก็ยังจะมาเนอะ"
ผมหันไปมองหน้าพี่ซุสแบบหงุดหงิด พี่แกก็ทำหน้าแบบ..........กูเกี่ยวไหมเนี้ย?
"ใคร?"
พี่แกถามอย่างเหลือทน ขืนทนต่อไปกูโดนอีกแน่ๆ อะไรแบบนี้
"อีพู่"
อย่าว่าผมหยาบคายเลยครับ ผมก็เรียกพี่เรียกน้องแบบนี้ทุกคน เป็นความสนิทสนมในครอบครัวสิงโตอย่างพวกผม โหดไว้ก่อน แม้กระทั่งกับผู้หญิง
"คนที่เกลียด?"
"รู้ได้ไง"
"มึงไม่เคยทำหน้าแบบนี้ใส่กู"
แหม ไอ้ขี้โม้วววว จะบอกว่าผ้าไม่เคยเกลียดพี่ซุสเลยชะม้ายยย ต๊ายยยย คิดถูกแล้วพี่เอ๋ย ผ้าจะเกลียดพี่ได้ไงล้าววววว โด่
ผมล้างจานเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องครัว เห็นครอบครัวที่ไม่ได้รับเชิญนั่งอยู่เต็มแคร่ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ เดินผ่านไปเหมือนมองไม่เห็น
"ผ้า มึงมาคุยกับกูหน่อยได้ไหม?"
พู่มันลุกขึ้นมาคว้าแขนผมไว้ ผมหันไปมองหน้ามัน
"คุย? คุยอะไรวะ? จะมาบอกว่าขอโทษหรอ? แล้วไงต่อ"
"มึงใจเย็นๆดิผ้า"
ไอ้โต๊ดลุกขึ้นมาช่วยเมียมัน
"ใจเย็น? ทำยังไงวะ คำพูดที่มึงพูดไปแล้วมึงเอากลับคืนได้หรอ? เหี้ย อย่าพูดง่ายดิ"
"กูรู้สึกผิดจริงๆนะเว้ย กูขอโทษมึงจริงๆ"
"หรอ? รู้สึกผิดหรอ? ไม่ใช่ว่ามึงทะเลาะกับผัวมึงแล้วไม่มีที่ระบายหรือไง อย่าตอแหลพู่ ถ้ามึงไม่มีปัญหามึงก็ไม่คิดถึงกูหรอก"
พู่มันเงียบที่ผมพูดจบ ผมรู้จักมันดี เวลาที่มันมีความสุขมันไม่เคยนึกถึงคนทางนี้หรอก ลองมันทะเลาะกับผัวกับแม่ผัวดูสิ แม่งพูดอย่างน่าสงสารเลย แบบว่า 'ทำไมไม่มีใครอยู่ข้างกูเลย' 'กูตัวคนเดียว' โถอีห่าน มึงเคยมองเห็นหัวพวกกูปะล่ะ
"ทีตอนนั้นไอ้วาดมันติดแฟน มึงยังไม่โกรธมันเลย"
ผมถอนหายใจแล้วหัวเราะออกมา
"เพราะมันไม่เคยเอากูไปด่าให้แฟนมันฟังไง มันทะเลาะกับแฟน มันก็ไม่เคยทำให้กูเดือดร้อน นี่มึงคงจนปัญญาจริงๆแล้วใช่ไหมถึงได้ลากไอ้วาดมาเกี่ยวด้วย"
มันยืนเงียบ ลูกมันก็มองมางงๆ(ลูกมันยังเล็กอยู่เลย) สักพักโทรศัพท์ไอ้โต๊ดก็ดังขึ้น แม่มันคงโทรตาม ผมรู้ว่าพ่อแม่มันไม่ชอบพวกผมตั้งแต่แรกแล้ว เพราะอะไร? ก็พวกผมมันกุ๊ยไง พูดจาหยาบคาย โถกูล่ะเกลียด ถึงพวกกูจะกุ๊ยจริง แล้วแม่งมีสิทธิ์มาดูถูกพวกกูอ๋อ? วันที่ผม เฮียวาดแล้วก็พ่อไปรับไอ้พู่มาวันนั้น พ่อของไอ้โต๊ดพูดต่อหน้าพ่อผมด้วยซ้ำว่าไอ้พู่ทั้งต่ำทั้งกุ๊ย พูดจาเหมือนกุ๊ยข้างถนน ด่าไอ้พู่ก็เหมือนด่าพวกผมด้วย และด่าพวกผมแม่งก็ไม่ต่างอะไรจากด่าพ่อผม ถุย ผู้ดีตีนแดง ผู้ดีจริงมันจะดูถูกคนอื่นหรอว้า
"วาด ถ้าจะไปก็ฝากเอาพวกนี้ไปส่งด้วย"
ผมพูดแล้วเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน โดยมีพี่ซุสเดินตามมาติดๆ ทำไมวันนี้แกเชื่องๆวะ มีแผนแหงๆเลย
"กูมองมึงตอนนี้รู้ไหม ว่ากูเห็นอะไร"
พี่ซุสสวมกอดผมจากข้างหลัง
"เห็นอะไรอะ"
ผมถามพลางเล่นนิ้วเรียวๆของพี่แกไปด้วย รู้สึกตัวที่กำลังสั่นอยู่เมื่อกี้ค่อยๆเบาลง ผมเกือบจะร้องไห้แล้วด้วยซ้ำ ความรู้สึกที่โดนคนที่ตัวเองรักหักหลังนี่มันแย่จริงๆ
"เห็นตัวเอง มันทำให้กูรู้ ว่ากูมันแย่แค่ไหน"
ผมเงียบ ลูบมือใหญ่ๆไปมาก่อนจะหัวเราะเบาๆ
"พี่มันโคตรของโคตรแย่อะ ผมแม่งโคตรเฟลเลยตอนคุยกับพี่แรกๆ อยากจะฆ่าตัวตายวันละหลายๆรอบ แต่แม่งแบบ ผมไม่เคยเจอใครที่เพอร์เฟ็คและน่าถีบในเวลาเดียวกันแบบพี่มาก่อน หึหึ ผมโคตรชอบพี่เลยว่ะ"
"กูขอไม่ซึ้งนะ อยากถีบมึงมากกว่า"
ผมหัวเราะลั่น ตัวงอเลยครับ พี่ซุสแม่งโคตรกวนตีน ไปอัพเวลความกวนตีนมาจากไหนวะ ให้ตายสิ
"พี่ซุส เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า"
พี่แกหันมามองหน้าผม แล้วยิ้มมุมปาก
"คงปัญญาอ่อนพอๆกับสมองมึงใช่ไหม?"
"หื่อออ ไรเล่า แล้ววันๆคนอย่างผมมันจะคิดอะไรได้ล่ะพี่"
พี่ซุสยักไหล่แล้วมานั่งข้างๆผม
"กูได้อะไร?"
ดูพี่มันถาม คบกับผมนี้หวังผลจังเลย รวยก็รวย ทำไมงกแท้ ไอ้ขี้งก
"อยู่กับผม พี่ยังต้องการอะไรอีกอะ ขนาดผมยังไม่ต้องการอะไรเลย"
พี่ซุสก้มลงมามองหน้าผมแล้วทำหน้าเอือมระอา
"กูก็ไม่ต้องการอะไรหรอก แต่กูไม่น้ำเน่าเท่ามึง แค่นั้นแหละ"
โอ้ยยยยย ท่ามากก็บอกมาเหอะ ทำเป็นเก๊ก เดี๋ยวถ้าผ้าไม่สนอย่างอแงนะ
"ชิ มาฟังผมดีกว่า เกมที่เรากำลังจะเล่นเนี้ย สนุกโคตรๆ"
พี่ซุสแกเงียบ รอฟังผมต่อไป เมื่อไม่เห็นแกทักติงอะไร ผมจึงพูดต่อ
"ไพ่เปลื้อง"
"อะไรนะ?"
"ก็ง่ายๆอะพี่ ถ้าใครได้แต้มเยอะกว่าคนนั้นรอด แต่คนที่ได้แต้มน้อยกว่า ให้แก้ผ้าทีละชิ้น ดีปะ?"
ผมยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าเจ้าชู้ใส่พี่ซุส
"แล้วหลังจากนั้น?"
"ห๊ะ?"
ผมทำหน้าเหรอหราเพราะฟังที่พี่ซุสพูดไม่ชัด เมื่อกี้ท่านพูดว่าอะไรนะ?
"พอเปลือยหมดแล้ว จะทำอะไรต่อ?"
พี่แกยิ้มมุมปากยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชิดผมแทบจะสิง
"เหอะ ให้เปลือยก่อนเถ๊อออออออ ค่อยมาพูดกัน บอกเลยผมแม่งเซียนไพ่ตัวจริงเลยนะ"
ได้ทีกูโม้ใหญ่เลย หึหึ แต่มันเป็นความจริงนะครับ ผมนี่เจ้าพ่อเลยล่ะ ยิ่งเรื่องป๊อกเด้งนี่ขอให้บอก จะเอากี่เด้งกันเชียว พี่ซุสไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแค่ยิ้มมุมปากเป็นอันว่าตกลงที่จะเล่นเกมของผมแล้ว
ผมลุกไปหยิบตลับไพ่ในลิ้นชักมา เก็บไว้นานแล้วครับ ปลวกจะขึ้นมาแดกอยู่แล้ว
"เดี๋ยวผมแจกไพ่ห้าใบนะพี่ ให้เอาเลขของไพ่ทุกใบมาบวกกันให้หมด เอาเฉพาะตัวเลข A J Q K ไม่เกี่ยว โอเคนะ"
ผมมองหน้าพี่ซุสเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา แต่แกก็นิ่งยิ่งกว่าอะไร ท่าทางจะไม่ขัดขืน(?)อะไร
ผมโชว์การสับไพ่อย่างชำนาญ ก่อนจะแจกไพ่ให้พี่ซุสสลับกับผม จนครบ5ใบ ผมวางไพ่ที่เหลือไว้ตรงกลางระหว่างเราสองคน แล้วหยิบไพ่ตัวเองขึ้นมาเปิดดู ใบแรกออกมาเป็น........10 หึหึ เรื่องอื่นผมอาจจะซวยตลอด แต่เรื่องนี้ ผมเซียน!!!(เรียกว่าโชคช่วยดีกว่า)
"ทำหน้าแบบนั้น เตรียมถอดแล้วใช่ไหม หึหึ ชิ้นไหนดีเอ่ย"
มีความสุขจังโว้ย ได้แหย่คนหล่อ หูย ดูหน้าพี่ซุสแม่งดิ โคตรเครียดเลยมึง
"กูกำลังคิด ว่าจะให้มึงถอดอะไรก่อนดี ระหว่างเสื้อ กับกางเกง"
พูดจบ ก็ตบด้วยรอยยิ้มมุมปากสุดแสนจะชั่วร้ายปานโลกิกำลังคิดหักหลังธอร์ ผมยักไหล่ไม่แยแสคำพูดหมิ่นประมาทนั่น เปิดไพ่ต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นระทึก แต่นั่นทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผมหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม โอ้มายก็อด เลข3โผล่มาทำไม!!!! ได้แต่กรีดร้องโหยหวนเป็นเปรตอยู่ในใจ ผิดกับคนตรงข้าม ที่ยิ้มอย่างโดนใจป๋า
มือใหญ่โยนไพ่5ใบลงตอกหน้าผมเต็มๆ ทั้งๆที่ผมยังเปิดได้แค่สองใบเท่านั้น ชีวิตโคตรโหดร้าย ที่คุณชายแกได้แต้มทั้งหมด 33แต้ม ผมเปิดไพ่ที่เหลือแล้วอยากจะกรี๊ด ไพ่สามใบที่เหลือ อยากบอกว่าผมโชคดีที่หนึ่งในนั้นมีเลข9 แต่สองใบที่เหลือ เป็นQ และ J รวมทั้งหมด ผมได้แต้ม22 อ้ากกกกกกกกก
"ได้ไงวะ ปกติผมไม่แพ้นะ"
ผมร้องโวย พี่ซุสยิ้มกริ่ม
"ปกติมึงเล่นกับใครไม่รู้ แต่ที่มึงแพ้ เพราะมึงเล่นกับกู"
ผมหน้างอ ดึงกางเกงขาสามส่วนออกไปจากตัว พี่ซุสยิ้มกริ่มอย่างพอใจ เราเริ่มเล่นกันใหม่อีกครั้งและผมก็แพ้อีกครั้ง แม่ง!!! โคตรน่าเศร้าใจ ผมดึงเสื้อกล้ามย้วยๆออกจากตัวด้วยความรู้สึกที่แบบ.......กูไม่เหลืออะไรแล้วววว
"ถ้าผมแพ้อีก เลิกเล่น ถือว่าพี่ซุสโกง"
ผมประกาศกร้าวอย่างคนหมดทางสู้ แถวบ้านเรียกแพ้แล้วพาล หึหึ
"อ๋อ ที่แท้มึงก็ป๊อด?"
ผมปากเบะ มองหน้าพี่ซุสเขม็ง
"ใครว่าผมป๊อด? ผมแค่ไม่กล้าต่างหาก แฮ่ เลิกเล่นนะพี่ซุส ผมกลัวโป๊"
ผมสารภาพตรงๆ พี่ซุสแกมองหน้าผมแล้วยกยิ้มมุมปาก
"กูได้อะไร?"
"โห พี่ซุสสสสส"
"ในเมื่อมึงยอมแพ้ งั้นกูก็ชนะ กูได้อะไร?"
ผมเม้มปาก หรี่ตามองหน้าพี่ซุส
"จะเอาอะไร?"
ผมเชิดหน้าถาม เหอะ คบกับผมนี่รู้สึกคุ้มนะพี่ซุส ได้ไปจากผมอย่างเยอะ พี่ซุสยิ้มมุมปากชอบใจก่อนจะค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆผมจนหน้าแทบจะชิดกัน
"ติดไว้ก่อน"
โอ้โห เสียงละมุนมากพี่ซุส ไอ้ผ้าแทบลงไปกองอยู่กับพื้น ผมล่ะเกลี๊ยด เกลียดพี่ซุสก็ตรงนี้ล่ะ
จะทำอะไรแต่ละที ก็เหมือนกำลังพยายามฆ่าผมไปซะหมด กูเกลียดดดด แง่มมม (แทะแขนพี่ซุส)
Click for Episode 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3262823#msg3262823)
*********************************************************************************
โอยยยยยยยยยยย นี่เราอยู่มาได้ยังไงโดยที่ไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืน นอนก็ไม่ได้นอน กระแดะไปเดินจตุจักร ตอนนี้ก็เรื่อยๆนะคะ ไม่หวือหวา ถ้าใครสังเกตตอนที่ผ่านๆมาจะเห็นว่าพี่เทพมันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงบ้างแล้ว มันพูดมากขึ้นค่ะ และภายภาคหน้ามันคงแย่งอีผ้าพูดหมด5555 ถ้ามีคำผิดหรือมีข้อแนะนำอะไรก็ทิ้งไว้เลยนะก๊ะ ง่วงและเบลอมากๆ ชนิดที่ว่า ไม่ไหวแล้วจ้า
และ...............
เวลาจะพูดอะไรกับใครเนี่ยระวังคำพูดกันด้วยนะคะ แม้เขาคนนั้นจะเป็นคนที่เราสนิทมากๆก็ตาม เราอาจจะคิดว่าเขาโกรธเราแป๊บเดียวเท่านั้นเพราะเราสนิทกัน แต่ฟิวจะบอกไว้เลยนะคะ ยิ่งสนิท ยิ่งเปราะบาง อย่าพูดกับเขาเพียงเพราะอารมณ์ เพียงแค่อยากเอาชนะ หรือให้เราดูถูกต้องในสายตาคนอื่น เพราะถึงแม้วันใดวันหนึ่งที่เรากลับไปคืนดีกับเขาแล้ว ความสัมพันธ์ของเราก็อาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้
ปล.ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้ว อยากไปเที่ยวเชียงใหม่จัง
ปล.2 รักนะ แคร์ด้วย
-
พี่ซุสบอกไปเลย จะเอาน้องผ้า :z1:
-
:mew1: :mew1:
-
จากที่หดหู่ ตอนนี้โคตรหวานเลยจ้าาาาาา ชอบตอนหลังที่ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้วจังเลย จากที่เราเกลี๊ยดดดเกลียดพี่ซุส ตอนนี้นางน่ารักขึ้น (ห๊ะ ใช้คำว่าน่ารักรึ!) พูดเก่งขึ้น มีพัฒนาการที่ดีตามลำดับ พูดง่ายๆคือเป็นผู้เป็นคนมากขึ้นนั่นแหละ55555
ยังคงFCน้องผ้าเหมือนเดิมเจ้าค่า ถ้าไม่นับเรื่องทำร้ายตัวเอง ทุกอย่างนางถือว่าเป็นเด็กน่ารักเลยทีเดียว ชอบมากค่ะ
ขอบคุณจ้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วก็นอนพักผ่อนให้มากๆนะคะ
-
:m3: แหมๆ ผ้าจ๊ะ อย่าแพ้แบ้วพาลสิลูก
-
รอเลิฟซีน
-
ผ้า...เปลือยแล้วก็เปลือยให้หมดดิ ไม่แน่จริงนี่หว่า โด่ววว~~~
พี่เทพ...ติดไว้งี้คิดดอกเบี้ยด้วยเลย เดี๋ยวๆ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
รอดูคนเค้าติดกันฮี่ๆ
-
จริงๆแล้วผ้ามันเล่นเกมแอบอ่อยพี่ซุส
-
พี่เทพติดไว้ก่อนหลายรอบล่ะ จะมาเอาคืนยังไงน้อ
-
ขอบคุณ :)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่ 29 ผ้าอยากให้พี่ซุสมีความสุข ^^v
'อย่าพยายามที่จะหา โอกาสที่ยอดเยี่ยม
จงหาโอกาส และทำมันให้ยอดเยี่ยม'
- Robert Kiyosaki -
ฉันดีใจที่มีเธอ
ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหน
ฉันดีใจที่เจอเธอ
แม้จะต้องพบอะไร
ฉันก็รู้และฉันเข้าใจ ในชีวิตยังมีเธออยู่ เสมอ................
ผมฮัมเพลงในลำคออย่างสบายใจ มองออกไปนอกกระจกรถก็เห็นป่าไม้ ท้องฟ้า และภูเขา ธรรมชาติล้วนๆ
เช้านี้ผมกับพี่ซุสออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า ส่วนรถคันนี้ก็คุณวิเชษย์คนที่ทำธุรกิจร่วมกับพี่ซุสเขาส่งมารับ
"อารมณ์ดีขนาดนั้นเชียว?"
พี่ซุสพูดกับผม แต่ตายังจ้องไอแพดไม่ห่าง เออ กูสงสัยตั้งนานละ สัญญาณก็ไม่มี ถามหน่อย เล่นอะไรนักหนาวะ?
"ก็อารมณ์ดี เพราะมีเธอ"
ผมตอบพลางซบแขนคนตัวใหญ่ไปด้วย พี่เขาเหลือบตามามองผม ก่อนจะยกมือขึ้นมารัดคอผม
"งืออออออออ รัดคอผมไม!"
ผมตีมือใหญ่ดังเพี๊ยะๆ แต่อีพี่ซุสแกก็หัวเราะแม่งอย่างเดียว กูจะฆ่าพี่ซุสสสส!! โดยการรักพี่ซุสจนแกตาย ฮ่าๆ
"พี่ทำไรอะ"
ผมยังไม่หยุดก่อกวน ยังคงยื่นหน้ายื่นตาเอาหัวไปบังไอแพดของพี่แกไว้ โอ้!!
พี่ซุสเล่นเกมจับผิดภาพพพพพพ โฮลี่ซุส?
"พี่เล่นเกมแบบนี้ด้วยอ๋อ? ไหนเอามาเล่นบ้าง"
ผมยื่นมือหมายจะดึงไอแพดมินิมาครอบครอง แต่พี่ซุสดึงกลับพร้อมกับจ้องหน้าผมนิ่งๆ
"โห แค่นี้งก?"
"ใครสอนให้แย่งจากมือ"
"ห๊ะ?"
"นิสัยเสีย ทีหลังห้ามแย่งจากมืออีก"
ผมส่งยิ้มแหยๆให้พี่ซุสเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองทำนิสัยไม่ดีใส่ แต่พี่เขายังจ้องหน้าผมไม่ลดละ
"จ้องหน้าผมทำไมอ่า ผมหล่อชะ?"
"ทำผิดแล้วต้องทำยังไง?"
พี่ซุสแม่งจะมุ้งมิ้งไปปะวะ นี่เราเป็นแฟนกันหรือเป็นแม่ลูกนิ?
"ขอโทษก๊าบบบบบบบ"
ผมยกมือไหว้พี่แกแนบอก อย่างกับหนูๆโคโยตี้ที่ได้ติ๊บจากเสี่ย พี่ซุสยิ้มมุมปาก ก่อนจะก้มลงมาจุ๊บผมเบาๆ
"เก่งมากครับ"
ฟรุ้งฟริ้งงงงงงงงง โคตรจะน่ารัก พี่ซุสง่า ><
ผมกลั้นยิ้มแล้วมุดหน้าไหม้ๆลงบนอกกว้างของเทพซุส ยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้าตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว ผ้าเขินนนนนนนน
"ผ้า"
"งื้อ"
ผมดิ้นขลุกขลักเมื่อนิ้วยาวๆจิ้มลงมาบนแก้มผม
"งื้อพ่อง คิดว่าน่ารักหรือไง?"
เชี้ย! ดับฝันกูมาก พี่ซุสบ้าาาา
"อะไรเล่า พี่ซุสอย่ามาด่าได้ปะ พอดีโลกสวยอะ"
"เดี๋ยวกูจะเตะให้โลกมึงดับเลย"
"ง่ะ แล้วที่จิ้มเนี้ย มีไร"
"มีอะไรอยู่นอกรถไม่รู้"
หือ? มีไร? นอกจากป่าเขา ลำเนาไพร มันจะมีอะไรอีกฟะ?
"อะไร อุลตร้าแมนปะ?"
ผมถามอย่างกวนตีน ทำเอาพี่ซุสแม่งถอนหายใจอย่างเหลืออด ก่อนที่นิ้วเรียวๆนั่นจะดีดลงมาที่หน้าผากผม โอ้ว เจ็บปวดรวดร้าว
"ดูดีๆดิ"
พี่ซุสย้ำให้ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้ผมก็ไม่อยากจะขัดใจคนหล่อ มองซะหน่อยสิ คงไม่มีซาดาโกะลอยตามมาหรอก
"ไหนพี่? ไม่เห็นมีไรเลย มีแต่ฟ้า ดิน ภูเขา ต้นไม้"
"นั่นไง รังปลวกยักษ์"
"=_=" <<<<<<ใบหน้าของผม
"มึงรู้ป่าวว่าในนั้นมีอะไร"
ยัง ยังไม่เลิกเล่น ถ้าไม่ใช่คนหล่อ กูบอกเลย เล่นมุกนี้ไม่ทันจบหรอก กูยันลงไปนอนกับพื้นนานละ
"อะๆ มีอะไร?"
"มีประตูมิติ จะพาเราไปไหนก็ได้"
ผมจ้องหน้าพี่ซุสนิ่งๆ คือแบบ มึงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหมเทพซุส? ตอบกูมา พี่ซุสที่โหดๆ นิ่งๆ หยิ่งๆมันหายไหน?
"กูพูดจริงๆ ที่กลางหุบเขาจะมีบ่อน้ำวิเศษ มันสามารถพาเราไปอดีตหรืออนาคตก็ได้"
"แล้วจะรู้ได้ไงว่าน้ำบ่อไหน"
ผมเงยหน้าถาม พี่ซุสเหล่ตามามองผมแต่ก็ยังไม่ละมือจากไอแพด
"ก็ไม่รู้ไง"
พี่ซุสยักคิ้วตบท้ายบทสนทนา ทำเอาผมกลอกตาไปมาด้วยความเซ็ง............เทพซุส กวนตีนผ้าแล้วระวังชีวิตอยู่ไม่สุขนะครับ
ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ รถคันนี้ก็เลี้ยวเข้าไปในรั้วบ้านสีขาว ก่อนจะจอดสนิท
"อยู่เงียบๆ เข้าใจไหม?"
พี่ซุสหันมาพูดกับผมขณะที่เรากำลังก้าวเข้าสู่ตัวบ้าน
"ครับผม ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่อ้อนพี่ซุสต่อหน้าชาวบ้านครับ"
ผมตอบแล้วยิ้มแป้น ทำเอาคนตัวใหญ่ส่ายหัวออกมาด้วยความเพลีย บ้านของคุณวิเชษย์ตกแต่งโคตรสวยเลยครับ ไม่หวือหวา ไม่ใหญ่โต แต่ก็น่าอยู่ เอาเป็นว่าบ้านเขาสวยน่ะครับ
"สวัสดีครับคุณวรชิต ผมกำลังรออยู่เลย เชิญนั่งครับ"
ผู้ชายวัย...............วัยไหนวะเนี้ย? เขาเหมือนมีอายุแล้วแต่หน้าตายังสูสีอีเฮียของผมอยู่เลยครับ เด็กกว่าพ่อผมประมาณ10-20เท่าได้ หน้าตาเขาไปทางคนจีน ฮ่องกงประมาณนั้นครับ หล่อมาก ไอ้ผ้าแทบจะวิ่งไปเขินนอกบ้าน
ผลั๊วะ!!!
"เป็นอะไร"
ฝ่ามือใหญ่กระแทกลงหัวผมเต็มๆ พร้อมกับเสียงเข้มที่ถามผมอย่างไม่พอใจ ผมเงยหน้าส่งยิ้มให้เทพซุสแล้วส่ายหัว พี่ซุสแม่งมีเรด้าจับสัญญาณความแรดของกูรึไงวะ(เขาหล่อเหมือนพระเอกมังงะอะครับ ผมเลยตื่นเต้นไปหน่อย)
"ไม่เป็นไรคร้าบ แฮะๆ"
ผมนั่งเงียบๆข้างๆพี่ซุสหลังจากที่ทำความรู้จักกับคุณวิเชษย์ไปเรียบร้อย ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้เรื่องธุรกิจอะไรเลยก็ตาม แต่เท่าที่ฟังจากที่เขาทั้งคู่คุยกัน เหมือนเป็นการวางแผนชั่วยังไงไม่รู้
"ป๋า ทานข้าวหรือยังครับ"
ผมหันขวับไปมองตามเสียงของผู้มาใหม่(เพราะไม่มีอะไรทำไงครับ ปฏิกิริยาเลยไวไปหน่อย)
เด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มตัวอวบขาวมองกลับมาที่ผมด้วยความตกตะลึง
"อ่าว ดาร์ลิ้ง ตื่นเมื่อไหร่เนี้ย"
คุณวิเชษย์เดินไปหาน้องกระต่ายอวบอย่างรื่นเริงท่ามกลางสายตาอึ้งแดกของผม
โอ้มายกู้ดเนส? นี่เขาเป็นแฟนกันใช่ไหม? ตอบผ้าที
"ป๋ามีแขกทำไมไม่บอกโปรดล่ะ โปรดจะได้ลงมาช่วย"
น้องเขาพูดกับคุณวิเชษย์ แต่ตายังคอยลอบมองมาที่ผมเรื่อยๆ
"พี่ซุส ทำไมเขามีแฟนเด็กจัง นั่นรุ่นน้องผมอีกนะ"
ผมหันไปกระซิบกับพี่ซุส เขามองหน้าผมก่อนจะแจกมะเหงกให้ด้วยความรัก
"เรื่องของเขา"
โห พี่ซุสแม่งไม่อัปเดตเลยว่ะ อยู่แบบไม่เสือก อยู่ได้ยังไง โว๊ะ
"ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท"
คุณวิเชษย์เดินกลับมานั่งที่เดิม ผมชะเง้อมองหาน้องโปรดที่เดินเข้าไปข้างในด้วยความอยากรู้
"อยากคุยกับน้องหรอครับ?"
คุณวิเชษย์เห็นผมเงอะๆงะๆเลยเอ่ยถามในที่สุด ผมหันกลับมายิ้มแหย
"พอดีน้องเขาเรียนมหาลัยเดียวกับผมน่ะครับ บ้านน้องอยู่ที่นี้หรอ ทำไมไปเรียนไกลจัง"
"ไอ้ผ้า"
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าเกิดเบื่อ ก็เข้าไปคุยเล่นกับน้องได้ครับ"
ป๊าดดดดดดด มาเรียกนงเรียกน้อง ทำไมแฟนกูไม่เรียกกูน้องบ้างฟระ!!!
'น้องผ้า วันนี้พี่ซุสจะจะพาไปทานข้าวนอกบ้านนะครับ'
.................
โอเค เรียกกูเหี้ยผ้าก็ได้ =_=
"พี่ซุส ผมขอไปคุยกับน้องโปรดนะ"
ผมหันไปขออนุญาตแฟนสุดหล่อ
"อย่าดื้อ"
"แต่ผมเบื่ออะ น๊า นะ ขอไปนะ"
ผมฉีกยิ้มแฉ่ง เขย่าแขนล่ำๆนั้นอย่างออดอ้อน
"ห้ามอ้อน"
พี่ซุสชี้หน้าผม ผมทำตาโต ยกมือขึ้นทั้งสองข้างก่อนจะส่ายหัว
"ไม่อ้อนครับ"
พี่ซุสมองหน้าผมก่อนจะหันกลับไปคุยกับคุณวิเชษย์ต่อ โถ่ สนใจผมบ้างสิ
"พี่ซุสสสสสสส"
"ไอ้ผ้า"
"หึหึ ให้น้องไปเถอะครับ ทำหน้าน่าสงสารใหญ่แล้ว"
พี่ซุสหันมาทำตาโตใส่ผมเมื่อคุณวิเชษย์พูดจบ สายตาของพี่ซุสพูดว่า 'กูบอกว่าห้ามอ้อน ไอ้สัตว์' ครับ ผมขอเป็นแมงทับละกัน
"ถ้าข้าวของพัง กูจะขังมึงไว้ในห้องเก็บของ2ชั่วโมง"
"รับทราบบบ!!"
ผมรับคำแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องที่น้องโปรดเข้าไปในตอนแรก
"น้องโปรด น้องโปรดใช่ปะ?"
"พี่ผ้าใบ"
น้องโปรดที่กำลังเขี่ยข้าวในจานเล่นเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ผมจนตาปิด
"โห ตอนแรกพี่มองก็ยังลังเลอยู่ว่าใช่หรือเปล่า ทำไมไปเรียนไกลจังอะ"
"แหะๆ ผมอยากลองไปอยู่คนเดียวดูน่ะครับ แล้วมหาลัยนั้น รุ่นพี่ที่โรงเรียนก็ไปเรียนเยอะด้วย"
"อ๋อ แล้วน้องโปรดเรียนโรงเรียนไรอะ เผื่อพี่จะรู้จัก"
น้องโปรดมองหน้าผม ก่อนจะก้มลงมองจานข้าว
"โรงเรียนABCน่ะครับ รุ่นที่58"
"เฮ้ยยยยยยยยยย จริงดิ พี่รุ่นที่57 เคยเห็นพี่บ้างปะ ไม่อยากจะพูดว่าพี่นี่ตัวเด่นในโรงเรียน เคยเห็นไอ้เต้ปะ ที่สูงๆหล่อน้อยกว่าพี่นิดนึงอะ เออ พี่เด่นขนาดที่ว่า มันกลายเป็นผ้าเช็ดตีนไปเลย"
ได้ทีผมโม้ใหญ่ครับ ให้เด็กมันอึ้งว่ามีรุ่นพี่ที่น่าทึ่งอะไรเช่นนี้
"อ๋อ ใช่ครับ พี่ผ้าใบกับเพื่อนๆ เป็นกลุ่มที่เด่นมากจริงๆ ผมก็คอยติดตามกลุ่มพี่ตลอด"
"ว้าววว เจอfcซะด้วย ว้าวๆๆ ขอแชะรูปคู่กับfcหน่อยสิครับ"
ผมขยับตัวเข้าโอบไหล่น้องโปรดไว้ เกือบโอบไม่มิดแน่ะ แฮร่ อย่าสงสัยว่าฟอสซิลของผมมันถ่ายรูปได้หรอ? ไม่ได้อยู่แล้วล่ะน่า นี่มันไอโฟนของเทพซุสต่างหาก ดันฝากไว้กับผมเอง(เครื่องนี้สาวโทรมาเยอะด้วย) ในเมื่ออยู่กับผม ก็ต้องเป็นของผมสิ (กร๊ากกกกกกก)
"ขอไอจีหน่อย"
ผมพูดทั้งๆที่ก้มหน้าก้มตาเตรียมกดยูสเซอร์ของน้องโปรด
"Onlyplease"
ผมพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะกดฟอลโล่น้องโปรดเอาไว้ ผมมีไอจีหรอ? ก็หึไง นี่ไอจีพี่ซุส แฮร่!!
เอาน่า ของของพี่ซุส ก็เหมือนของของผม พี่ซุสอนุญาตทู้กกกกก อย่าง แม้กระทั่ง ไอจี ไลน์ เฟซบุ้ค ทวิตเตอร์ จูปิเตอร์ เฮลิคอปเตอร์ เอ่อ........พอเต้ออออ
"พี่ลงไปแล้วนะ แท็กให้แล้วด้วย"
"พี่ผ้าใบกลับมาเล่นโซเชียลแล้วหรอครับ"
ฮานนะ!!! รู้ด้วยว่าผมหยุดเล่นโซเชียลไปพักนึง นี่แฟนพันธุ์แท้ผ้าใบแม่นบ่
"อ๋อ นี่ไอจีพี่ซุสไง"
"พี่ซุส?"
"ใช่ แฟนพี่เอง"
"แฟน!!!"
"ใช่ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นอะ"
"พี่ซุส เป็นผู้ชายไม่ใช่หรอครับ"
"ใช่ เป็นผู้ชายที่หล่อโคตรๆ แถมหยิ่งเหี้ยๆเลยแหละ"
"พี่ผ้านี่ดีจังนะครับ กล้าแสดงตัวตนของตัวเองอยู่เสมอเลย"
"ไม่เห็นต้องแสดงเลย ก็นี่มันตัวตนของพี่อยู่แล้วนี่นา"
"ผมก็อยากมั่นใจแบบพี่บ้าง แต่ผมก็มักโดนล้ออยู่เสมอ"
"ตายจริง"
ผมเอามือทาบอก ทำตาโตตอแหลใส่น้องโปรด
"น้องโปรดน่ารักนะ ไม่รู้ตัวหรอ ถ้าใครจะล้อว่าเราอ้วน ก็ปล่อยมันประไร พี่ยังโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่เด็กๆ จนป่านนี้เฉยแล้ว ไม่คิดว่าคำพูดของคนที่ไม่สำคัญมันน่ารำคาญหรอน้องโปรด"
"แต่ผมเคยโดนคนที่ชอบปฏิเสธหน้าหงายน่ะสิครับ"
"ตายจริง!"
ผมเอามือทาบอกอีกรอบจนน้องโปรดหัวเราะเบาๆ
"ว่าแต่ พี่ผ้านี่เก่งมากเลยนะครับ ที่สามารถทำให้คนแบบพี่ซุสมาคบด้วย ทั้งๆที่พี่เขาทั้งดู หยิ่ง แล้วก็น่ากลัวมากขนาดนั้นแต่อันที่จริง มันก็ไม่ยากเลยใช่ไหมครับ ถ้าพี่ผ้าอยากจะคบกับใครสักคน"
"พูดแบบนี้มันก็ไม่ถูก โปรดเห็นพี่หน้าตาดีใช่ไหมถึงคิดว่าพี่จะสมหวังตลอด"
"ขอโทษครับ"
"เฮ้ยๆ ไม่ต้องขอโทษ แต่โปรดลองคิดดูนะ พี่จะดีใจหรอถ้าเขาคนนั้นคบกับพี่เพราะหน้าตา แต่พี่ไม่ดีใจเลยสักนิด"
ผมเว้นแล้วเงยหน้ามองน้องโปรด แกก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี
"มันจะดีกว่าเยอะเลยถ้าเกิดพี่หน้าเหี้ย ตัวอ้วนอย่างตุ่ม แล้วมีคนมีคุกเข่าขอพี่เป็นแฟน พี่จะดีใจ และรักเขามาก เพราะเขารับพี่ได้ไม่ว่าพี่จะอยู่ในสภาพแบบไหน"
"โห พี่ผ้าโคตรเท่"
"ใช่แล้วลูกรัก เพราะความที่คนแบบมามี๊มีคนเดียวบนโลก ทำให้ลูกโปรดได้ปาป๊าที่โคตรหล่อโคตรหยิ่งอย่างเทพซุสไงจ๊ะ"
ผมพูดแล้วตบแก้มนิ่มเบาๆอย่างหยอกล้อ
"ผ้า กลับได้แล้ว"
พี่ซุสโผล่หน้าเข้ามาเรียกผมด้วยใบหน้าที่นิ่งสุดเท้า(ก็นิ่งเป็นปกติปะ จะพูดทำไม)
"นั่นไง พูดถึงก็มา เรียกปาป๊าสิครับลูกโปรด"
น้องโปรดหน้าเหวอเมื่อผมหันไปบอกให้แกเรียกพี่ซุสว่าปาป๊า
"ปา........ปาป๊า"
"เวรี่กู้ด งั้น มาม๊ากลับก่อนนะ มีอะไรก็โทรจิตมานะครับ"
"ไอ้ผ้า!!!"
"โหววว ไรอ่า ที่รักโหดจัง"
ผมแกล้งพูดแล้ววิ่งตามพี่ซุสออกไป พี่ซุสแม่งผลักตัวผมไปติดกับกำแพง ไอ้สัด นี่มันจะโหดไปแล้วนะ!
พวกเรานั่งรถคันเดิมกลับมาพร้อมกับคนขับคนเดิม เย็นนี้ที่วัดแถวบ้านผมมีงานวัดด้วยนะ ผมนี่ไม่ขอพลาดอะ จะไปปาลูกโป่ง
"ไปเที่ยวสนุกไหม"
กลับมาก็เจอเฮียวาดนั่งขุดจิ้งหรีดอยู่ มันหันมาถามผมว่า 'ไปเที่ยวสนุกไหม' อต่สายตาของมันพูดกับผมว่า 'โดนไปกี่ดอกล่ะ' อีเฮียยยยยยย!!!!(เสียงสูง)
"เฮีย เย็นนี้ไปงานวัดกัน"
"ไปดิ ไปเล่นสาวน้อยตกน้ำกัน"
"มึงจะไปนั่งในถังให้เขาปาใช่ปะ?"
"สัดผ้า!!!"
เฮียมันปาดินใส่ผม บักห่า เต็มๆหน้าผาก
"พี่ซุส เฮียแกล้ง"
หันไปฟ้องที่รักแป๊บ อิอิ><
"สมควร"
พี่ซุสพูดแล้วผลักหัวผมเบาๆก่อนจะหันไปไฮไฟว์กับเฮีย พวกมึงไปดีกันตอนไหนนิ? ยะ ยะ อย่าบอกว่า....................เฮีย กับพี่ซุส ผมกัดเล็บแล้วมองหน้าพี่ซุสสลับกับเฮีย
"โถ ไอ้น้องเลว"
จ้ากกกก อีเฮียแม่งปาจิ้งหรีดใส่กู มันดีดนะเว้ยยย!!!! เจ็บ บักห่านี่ อีกอย่างนึง ผมกลัวจิ้งหรีดด้วย อย่าหาว่าผมกระแดะเลย ถ้าไม่เคยมีปมกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งนี่จะไม่รู้ ตอนเด็กๆผมเคยโดนจิ้งหรีดดีดตา ห่าเอ๊ย โคตรเจ็บ!!!! เจ็บจนร้องไห้ ตั้งแต่นั้นมา จิ้งหรีดก็คือศรัตรูของผม ผมเกลียดมัน!!!
ตัดมาตอนเย็นที่วัดแถวบ้านน้องผ้าใบคนไม่หล่อ
ผมสามคนเดินมาที่วัดแถวบ้านโดยเดินเรียงหน้ากระดาน แต่ทุกคนต้องเห็น ผมกับเฮียวาดเดินชิดกันโดยมองไปที่อีกคนที่เดินห่างจากพวกผมประมาณหนึ่งช่วงแขน กูก็ไม่เข้าใจว่าพี่มันจะไปเดินแบบที่ไหน พ่อล่อแต่งตัวซะเหมือนจะไปถ่ายแบบนิตยสาร หล่อโฮก หล่อจนต้องร้องขอชีวิต!!!(เบะปาก)
"กูถามจริงเหอะ มึงไม่เทรนแฟนมึงหน่อยหรอผ้า นี่เดินงานวัดนะไม่ใช่สยาม"
ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับเฮีย เฮียพูดถูก
"กูแปลกหรอ?"
พี่ซุสหันมาถาม ผมกับเฮียพยักหน้าพร้อมกัน พี่ซุสมีอาการประหม่าทันที เขาเกาหัวกิ๊ก คือมันก็หล่อและดูดีอะนะครับ แต่พอมองไปรอบๆที่มีแต่ชาวบ้านแต่งตัวธรรมดา พี่มันเลยดูแปลกกว่าชาวบ้านชาวช่องขึ้นมาทันที เขาไม่ได้มองพี่ซุสเพราะรู้สึกขบขันหรอก แต่เขามองเพราะสนใจต่างหาก เฮียกูหมองเลยนะ
พี่ซุสยักไหล่ ก็มันทำอะไรไม่ได้แล้วนี่นา ถึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่มันก็เด่นอยู่ดี เอ๊ะ หรือว่ามันไม่เกี่ยวกับเสื้อผ้า?
"เฮียยย ปาโป่งงงงง"
ผมหันไปเขย่าแขนเฮีย จะบอกว่าเฮียผมปาโป่งเก่งมาก แม่งแม่นชิบหาย ไม่รู้มันทำได้ไง พี่ซุสยืนทำหน้างงอีกแล้ว รู้จักไหม ปาโป่งอะ?
"ทำไงอะ?"
พี่ซุสมันเดินนำเข้าไปที่ร้านอย่างสนอดสนใจ
"พี่ก็แค่ปาลูกดอกให้โดนลูกโป่ง แค่เนี่ย"
พี่ซุสพยักหน้าเข้าใจ ผมเลยจ่ายเงินค่าลูกดอกให้พี่มันเล่นสักหน่อย และผมต้องบอกเลยว่า ฝีมือการปาลูกโป่งของพี่ซุสเข้าขั้นตรงข้ามกับคำว่าดีมาก โคตรของความห่วย=_= หกดอกแกปาไม่โดนสักดอก หวิดจะปาโดนหัวเด็กเติมลูกโป่งด้วยนะ อีเฮียมันยืนหัวเราะสะใจอยู่นั่น
"ขออีกที"
พี่ซุสหันมาหาผม หน้าอย่างเครียด ก็อย่าไปจริงจังมากดิวะ!
คราวนี้พี่ซุสทำหน้านิ่งเหมือนกำลังรวบรวมพลังอะไรบางอย่าง
ปัง......
พี่ซุสยืนตาโตแอบอมยิ้มคนเดียวเมื่อลูกโป่งลูกแรกมันแตก แม่งอึ้งอย่างกับเห็นผมมีนมสามเต้า
"แตกแล้ว"
"ห๊ะ? แตกแล้ว?"
พี่ซุสถอนหายใจทำหน้าเซ็งแล้วหันมาตบหัวผมโทษฐานจังไร
"กูหมายถึงลูกโป่ง"
"อ๋อ โอเคะ"
พี่ซุสหันกลับไปให้ความสนใจกับลูกโป่งต่อ คราวนี้ไอ้เฮียต้องมองพี่ซุสใหม่เพราะแกทำแตกไปสองลูกถ้วน แต่เจ้าของร้านนี่หน้าบานเลยนะครับ เพราะอะไร?
เพราะพี่ซุสมันเรียกลูกค้าให้ไง ทั้งๆที่พี่มันแค่ยืนเฉยๆ เพ่งพลังและปาลูกโป่งแค่นั้น แต่ก็ยังมีคนเข้ามาขอปาลูกโป่งเคียงข้างกาย ไม่ต้องกรี๊ดน้อง นี่แฟนพี่
"ถ้ามันปายากขนาดนี้ กูซื้อแม่งง่ายกว่าปะ?"
คนหล่อบ่น
"ซื้อง่ายๆก็ไม่สนุกดิ ผมอยากได้ตัวนั้น"
ผมพูดแล้วชี้ไปที่ตุ๊กตาหน้าตาประหลาดหลากหลายสี มันน่ากลัวกว่าน่ารักนะเว้ย
"แม่งยุ่งยากกูอีก!"
ถึงจะบ่นแต่เขาก็หันกลับไปปาให้ผมต่อ และในที่สุดผมก็ได้ตุ๊กตาตัวนั้นมาครอบครอง พี่ซุสไม่ได้ปาแตกทั้งหกลูกหรอก แต่เจ้าของร้านเขาสมเพชมากกว่า แม่งจะ600อยู่แล้ว พี่เทพกูแม่งก็ปาไม่เทพสักที
"ตุ๊กตากากๆที่โคตรแพง"
พี่เทพมันบ่น
"ผมว่าตุ๊กตามันไม่กากหรอก แต่พี่แหละกาก"
พี่ซุสขมวดคิ้วใส่ผม เอ้าทำไม ผมพูดจริงปะ?
"ผ้า เดี๋ยวกูไปกับไอ้กล้านะ"
เฮียมันหันมาบอกผม กล้าคือเพื่อนของเฮียสมัยเรียนมหาลัยด้วยกันน่ะครับ ผมเห็นเฮียมีเพื่อนแค่ไม่กี่คน ไม่รู้ว่ามันเลือกคบหรือไม่มีใครคบกันแน่
"ผ้า น่ารักขึ้นเยอะเลย แต่เตี้ยเหมือนเดิม"
ผมทำหน้าเบ้
"ผมเตี้ยแล้วไง เตี้ยแต่ทรงคุณค่า"
"หราาาาาาา ไอ้ไม้บ่นคิดถึงมึงอะ ไปให้มันเห็นหน้าบ้างนะจะขาดใจตายเอา"
ผมทำหน้าแหยเมื่อพูดถึงพี่ไม้ พี่ไม้เขาเหมือนเป็นโรคจิตน่ะครับ ตามตื้อผมอยู่ช่วงนึงแต่ก็โดนเฮียกันออกไปสำเร็จ
"ไม่พูดกับพี่แล้ว เฮียไปเหอะ"
ผมตัดบทเพราะกลัวพี่ซุสจะน้อยใจว่าตัวเองเป็นคนนอก พูดเรื่องอะไรไม่รู้ที่ตัวเองไม่รู้เรื่อง แต่นึกว่าพี่แกจะยืนถมึงทึงอย่างโหดเหี้ยม ปรากฏแกกำลังพยายามจะจับอะไรก็ไม่รู้
"อะไรอะ?"
ผมถามพลางยืดคอมอง พี่ซุสตะปบอะไรไม่รู้ไว้ในมือแล้วหันมาหาผม
"มึงดูนี่ดิ"
ผมก้มลงมองมือของพี่ซุสที่ประกบเข้าหากัน รอคอยให้เขาเปิดสิ่งที่อยู่ในมือออก
"ไหนอะ เปิดดิ"
"นี่ไง"
แล้วเขาก็เปิดฝ่ามือข้างขวาออก ผมยืนมองสิ่งนั้นนิ่งๆก่อนจะยิ้มออกมา คือไม่เชิงว่ายิ้มหรอก ผมพยายามกลั้นยิ้มอยู่แต่ไม่สำเร็จ ทำให้หน้าผมเหมือนคนปวดขี้แต่มีความสุขในเวลาเดียวกัน ผมรู้สึกตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
"แหนะ ยิ้มใหญ่"
พี่ซุสยิ้มแล้วผลักหัวผมเบาๆ ไม่ยิ้มได้ไงวะ ก็สิ่งที่อยู่บนฝ่ามือข้างซ้ายของพี่ซุสมันคือตัวหนังสือภาษาไทยที่เขียนเอาไว้ว่า 'รัก' โอ้โห รักภาษาไทยจัง
"ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันไหมพี่ซุส"
"อยากขึ้นสวรรค์ก็ไปเตียงดิ ไปชิงช้าทำไม?"
สารเลวมากๆแฟนกู=_= จะตีเขาก็กลัวเขาเจ็บ เอ๊ะ นี่ผมทะนุถนอมพี่ซุสมากไปไหมเนี้ย? ลองตีสักนิดเพื่อเป็นการสั่งสอนหน่อยสิ
เพี๊ยะ
ผั๊วะ!!!
ไอ้เชี้ย! ผมตบไปเบาๆแต่พี่ซุสแม่งตบกลับซะแรง บางทีผมควรจะสอนให้พี่ซุสอ่อนโยนบ้างนะ!
"ผมเจ็บนะ!!!"
พี่ซุสพยักหน้า
"กูก็เจ็บนะ"
"ผมเจ็บกว่า!!!"
พี่ซุสถอนหายใจ
"ขอโทษ"
โอเคะ ให้อภัย อิอิ ผมดึงแขนพี่ซุสให้เดินมาที่ชิงช้าสวรรค์ ไม่ได้ขึ้นนานแล้วหลังจากที่ดูหนังเรื่องสวนสนุกผีก็ไม่กล้าขึ้นเพราะหลอนไปเอง ฉากที่มีคนร่วงจากชิงช้าสวรรค์มันกินเข้าไปในดวงตา
"ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่เลยเนอะ"
ผมพูดเมื่อเราขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้ว ตอนเด็กๆชิงช้าสวรรค์นี่น่ากลัวมากๆ แต่พอผมโตขึ้น ชิงช้าสวรรค์นี่มันดูเล็กลงไปเยอะเลย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า พอเราโตขึ้น มุมมองของเราก็จะเปลี่ยนตามไปด้วย
"แค่นี้กูก็จะเอื้อมไม่ถึงแล้ว"
นี่หมายถึงชิงช้าสวรรค์หรืออะไรครับ? ทำไมมองผมแบบนี้ ผมจำได้ติดใจว่าพี่ซุสบอกกับผมว่าผมอยู่สูงกว่าเขามาก แต่เขาไม่เคยบอกเลยว่าอะไรทำให้เขาคิดแบบนั้น ผมมันก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาค่อนข้างไปทางอะไรไม่รู้ นิสัยก็เรื่อยๆ ออกจะบ้าบอมากกว่าคนปกติ ผมอยู่สูงกว่าพี่ซุสตรงไหน? ถ้าบอกว่าตัวนี่กูเถียงขาดใจ กูเตี้ยกว่าพี่ซุสเกือบ20เซนฯ
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิพี่ซุส เรารักกันใช่ไหม?"
พี่ซุสหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะดึงมือผมเข้าไปกุม
"นี่ความรักของกู"
เขาแบมือข้างซ้ายที่มีคำว่ารักเขียนไว้
"ไหนล่ะของมึง"
ผมยิ้ม
"บางที คำว่ารักผมก็ไม่ได้เขียนที่มือ..........อาจจะเขียนไว้ที่ริมฝีปากก็ได้นะ"
"งั้น..........กูขอความรักของมึงแล้วกัน"
เขาพูดแล้วโน้มหน้าลงมาจูบผมเบาๆในขณะที่กระเช้าชิงช้าขึ้นมาอยู่บนสุดพอดี คือมันจะเป็นอะไรที่ฮามากถ้าพี่แกจะเอาความรักของผมด้วยการใช้มือหยิบไป ถ้าพี่มันทำแบบนั้น ผมสาบานว่าผมจะยื่นมือออกไปเปิดประตูกระเช้าแล้วกระโดดลงไปข้างล่างซะ
คือทำยังไงผมก็รักผู้ชายคนนี้วะ!!!
เฮ้ย!
ผมไม่ได้อ่อยนะ!!!! หึหึ
Click for Episode 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3264561#msg3264561)
*************************************************************************
มันผ่านมาไวมาก แป๊บเดียวจะ30ตอนละ ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงปัจจุบันนะคะ อิอิ อยากตั้งชื่อผู้อ่านเหมือนศิลปินเกาหลีบ้างจัง(ขำ) ตอนนี้ก็เรื่อยๆ หวานกันตามประสาคนไม่เคยมีแฟนกันทั้งคู่(ประมาณว่าข้าวใหม่ปลามัน) อีผ้านี่ก็อ่อยเหลือเกิน เดี๋ยวแม่ก็ยัดบทดราม่าให้แม่ม(อิอิเลย) ขอให้ติดตามไปแบบนี้นานๆเลยยยยย แบบเรื่อยๆไปจนแก่ 55555
-
ขอหวานๆ น้ำตาลเรียกพี่ ยิ่งกว่านี้เลย คนเขียนนนนนนนนนน :-[ :-[ :-[
อยากเห็นพี่เทพซุส หึงผ้า หวงผ้า อยากเห็น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
คู่นี้น่ารัก
-
นั่นสิ คิดเหมือนรีบบนจ้าาาา อยากเห็นพี่ซุสหึงน้องจังเลย เพราะพี่แกโหดไปไหน เอะอะใช้กำลังตลอดเดี๋ยวเถอะะะะ
-
:-[ :-[ :-[
-
:katai2-1:
-
คิดไปเองรึเปล่าไม่รู้แต่เหมือนพี่เทพซุสจะเป็นพวก กวนพระบาทเงียบๆสินะ ถ้าไม่สนิทคงไม่มีโมเม้นนี้ 5555555 อ่านไปฮาไป
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
-
:pig4: :pig4:
-
o13สนุกมากค่ะ ผ่านตาไปได้ยังไง :-[
-
เรื่อยๆไปจนเเก่น่าร้ากกกก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สนุกมาก
-
ผ้าใบเป็นคนตลก อิอิ
-
ชอบไอ้ผ้าใบ มันฮาแบบฮาร์ดคอ เบื่อๆแล้วมานั่งอ่าน มีความสุขเหมือนคุยกับเพื่อนที่มันกวนตีนมากๆ
-
อ่อย ผ้าอ่อยชัดๆ
น้องโปรดนี่เป็นใคร? เคยเจอ?
-
อ่อย ผ้าอ่อยชัดๆ
น้องโปรดนี่เป็นใคร? เคยเจอ?
น้องโปรดมาตอนที่26ค่ะ มาแค่แป๊บเดียว
-
ผ้า...แกอ๊อยยยยยยยยยยยยยยย!!!
-
ขอบคุณ :)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่ 30 อยู่ตรงนี้นานๆนะเธอ
'การแก้ตัวที่ชั่วร้ายที่สุด
คือการโยนความผิดให้ผู้อื่น'
สวัสดีทุกท่านอีกครั้งนะครับขอต้อนรับเข้าสู่รายการ รักโหดร้ายของชายโคตรโฉด
หึหึ รายการอะไร? ผมตั้งขึ้นมาเองแหละ ชื่อรายการตั้งมาจากนิสัยพระเอก
"ผ้า"
"ครับ?"
"ทำไร"
ผมเหลียวหลังไปมองหน้าพี่ซุสงงๆ
"ทำตัวแปลกๆ"
พี่ซุสขมวดคิ้วกลบเกลื่อน ก่อนจะเดินหนีออกไป อะไรของเขา ทำตัวประหลาด
ตอนนี้ผมอยู่ที่.....แต่นแต๊นนนนน คลองแถวบ้านผมเองล่ะ จะไปที่ไหนได้ล่ะ ก็เด็กแถวนี้เห็นแค่น้ำคลองก็ตื่นเต้นจนจะชักกระตุกละ เดินวนไปวนมาในน้ำนู้นน่ะ ดูอะไรฟะ คลองแบบนี้ไม่มีนีโม่หรือปะการังหรอกเฟ้ย
ผมเงยหน้ามองพี่ซุสที่เดินวิเคราะห์น้ำคลองพร้อมรอยยิ้มน้อยๆก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ กูแบล็กเมล์แป๊บ หึหึ เย็นชาหรอมึง โหดหรอมึง โดนนนนนน
ผมยกมือถือที่เปิดกล้องเตรียมถ่ายชายซุสไว้ เล็งเป้าหมายเอาไว้ ก่อนจะกดแชะ!!! หึหึ รูปหลุดแน่ชายซุส ว้าาา แย่จัง กว่าจะได้โพส คงต้องกลับกรุงเทพก่อน
"ผ้า มานี่ เร็วๆ"
พี่ซุสกวักมือเรียกผมหยอยๆ ผมเหลือบตามองเด็กน้อยในลำคลองก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหา มือก็ถือโทรศัพท์เอาไว้แน่น ขืนหล่นตุ๋มลงน้ำไป กูตายห่า เครื่องไม่ใช่ถูกๆ
"มีไรอะ"
ผมถามเมื่อเดินเข้าไปใกล้พี่เขาพอสมควร
"ถ่ายรูปกูใช่ไหม?"
เอ้าแหก ฉลาดก็ไม่บอก
"แฮร่ น่ารักจะตาย ดูดิ เป็นธรรมชาติออก แถมพี่ซุสยิ้มด้วย"
"ไม่กลัวมีคนชอบกูเพิ่มหรือไง"
เออว่ะ พูดมามันก็มีส่วนถูก เชี้ย ขนาดโหดๆยังมีแต่คนรัก ถ้ามีคนเห็นพี่แกยิ้มอีก กู..........ศรัตรูเพิ่มมาอีกครึ่งโลกแน่!!
"ถึงจะเป็นเหตุผลที่หลงตัวเอง แต่ผมก็เห็นด้วยว่ะ"
"มึงมันเหี้ย"
ใครๆก็พูดแบบนี้ ไม่ควายก็เหี้ยอะกู
"แต่รูปนี้พี่หล่อมากอะ เก็บไว้นะ"
"เรื่องของมึง โทรศัพท์อยู่กับมึง ก็เป็นของมึงไม่ใช่หรอ"
"ผมไม่กล้าเอาของจากพี่ฟรีๆหรอก คนอื่นจะหาว่าผมเกาะพี่กินอะดิ"
"ใครว่าให้ฟรี? ไอโฟนเครื่องนึง กูขอสองทีพอ"
ถึงผมจะโง่ แต่ผมก็รู้นะพี่ ว่าสองทีนั่นคืออะไร
"ตัวก็ใหญ่กว่าผมตั้งเยอะ ไม่คิดว่าผมจะตายคามือพี่หรือไง"
"กูทำไม่เจ็บหรอก"
ว่าพลางยักคิ้วล้อตีน ผมทำปากเบะ
"ถึงพี่จะต่อยผมเบาแค่ไหน ผมก็เจ็บอยู่ดีนั่นแหละ"
ผมพูดแล้วถ่ายนู้นถ่ายนี่ไปเรื่อย พี่ซุสเงียบไปก่อนจะถอนหายใจเสียงดังเหมือนพึ่งเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ปวดใจ บางครั้งผมควรจะถามพี่เขาบ้างว่ามีเรื่องอะไรให้คิดอยู่หรือเปล่า
"มึงก็เป็นซะแบบนี้ แล้วกูจะไม่ห่วงได้ไง"
พี่ซุสพึมพำเหมือนพระเอกละคร ก่อนจะเข้ามากอดคอผม
"พี่ซุสถ่ายรูปกัน"
ไม่รอให้เจ้าตัวอนุญาตหรอกครับ ผมเปิดกล้องหน้าแล้วถ่ายรัวๆเป็นM16เลย
"ง่า พี่ซุสมองกล้องดิ มองหน้าผมทำไมอ่ะ"
"ง่าพ่อง"
ผมเบะปาก พี่ซุสแม่งเป็นไรกับคำง่าๆงื้อๆมากปะวะ กูพูดทีไรโดนด่าทุกที เบื่อออ
"งอนและพี่ซุส"
ผมดึงแขนพี่แกออกจากไหล่แล้วเดินกลับขึ้นมาบนฝั่งโดยมีสายตาเทพซุสมองตามมา
"ผ้า"
"..........."
เชอะ
"ผ้า...."
"..........."
ชิ!!
"ไอ้ผ้า งอนจริงดิ"
"..........."
เอาจุดไปแดกเหอะ
หมับ......
ผมสะดุ้งเมื่อโดนโถมกอดใส่เต็มหลัง เทพซุสนั่นแหละจะมีใคร
"อย่าหันหลังให้กู"
"พี่ซุส...."
ผมจับมือใหญ่ที่กอดผมไว้อย่างแปลกใจ เหมือนพี่เขากำลัง........ร้องไห้หรือเปล่า?
"แค่มึงไม่หันกลับมา ทำไมกูถึงเสียใจแบบนี้"
"............."
"แค่เห็นมึงเดินหนีกู กูก็ทนไม่ได้"
"............"
"อย่าไปนะ อย่าไปจากกู อย่าไปเลย"
"พี่.......ผม ผมยังไม่ได้ไปไหนเลย"
ผมพูดออกมาเบาๆ รู้สึกใจหายเมื่ออยู่ๆพี่ซุสมาพูดอะไรแบบนี้ ผมหันกลับไปมองหน้าคนตัวใหญ่ ก็เห็นใบหน้าหล่อมีน้ำใสๆเปียกแก้ม.........กูไปกดปุ่มอะไรของพี่แกวะเนี้ย ตกใจอย่างแรง
"ร้องไห้ทำไม ไม่หล่อเลย"
ผมเช็ดน้ำตาให้เขาเบาๆ มือใหญ่จับมือผมเอาไว้เหมือนไม่อยากให้ผมไปไหน
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เชื่อใจกูนะผ้า"
"ครับ?"
"ให้มึงจำไว้ว่ากูรักมึงมาก กูต้องการแค่มึง กูมองแค่มึง กูมีแค่มึง กูรักแค่มึง คนเดียวนะผ้า"
เชี่ย พูดอะไรของเขาวะ พูดอย่างกับจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ทำเอาผมอดร้องไห้ไม่ได้เลยแม่ง
"พี่ จะไปไหนวะ ทำไมพูดแปลกๆ"
พี่ซุสส่ายหัวก่อนจะยื่นมือมาปาดน้ำตาให้ผม
"กูแค่อยากบอก ชีวิตคนเราแม่งสั้น กูกลัวว่าพรุ่งนี้กูจะลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่ากูนอนอยู่บนเตียงกว้างๆ ห้องหรูๆ และมีกูอยู่คนเดียว กูแค่ไม่อยากให้เรื่องของเราเป็นความฝัน"
เป็นครั้งแรกนะครับที่พี่แกพูดด้วยใบหน้ากังวลมากๆแบบนี้ตั้งแต่รู้จักกับผม แถมยังพูดซะซึ้งอย่างกับถ่ายหนัง กูซึ้ง!!!! กูร้องไห้!!!! :sad4:
"แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก"
"แฟนมึงไง คบไปนานๆ จะรู้ว่าน่ารักกว่านี้"
กูลาตาย!! ลาโลกนี้ไปเขินโลกหน้า หรือไม่ก็เขินตั้งแต่วันนี้ลากยาวไปยันลูกบวช ผีน้ำคลองเข้าสิงแฟนกูหรอวะ น่ารักเหี้ยๆ อย่ายิ้มแบบนั้นสิฟร้าาาา แง่มมม
"พี่ซุสแม่ง กูเขินนนนนน"
"อย่าเขินได้ปะ"
จะบอกว่าหน้าตาตอนผ้าเขินน่ารักชะปะล่าา
"หน้ามึงตลกโคตร"
พี่แกพูดอย่างเดียวไม่พอ ดีดหน้าผากผมอีก แง่ม อยากเป็นผีเฝ้าคลองรึไง
"โคตรดับฝัน"
"กูต้องเข้าบริษัทที่กรุงเทพมะรืนนะ"
ผมหันไปมองหน้าพี่ซุสเร็วๆ โห ไรวะ เด็กน้อยของผ้าจะกลับแล้วอะ กูเหงาแย่ ปิดเทอมตั้งเดือน!!
"กลับเร็วอะ"
เสียงผมหงอยไปรึเปล่าวะ ไม่มั้ง
"ก็กลับพร้อมกูดิ"
พี่ซุสแม่งเหมือนรอพูดคำนี้มานานแสนนาน ผมส่ายหัวไปมา
"นานๆได้กลับบ้านที ป๊าไม่ยอมหรอก"
พี่ซุสพยักหน้าทีเดียวเป็นอันรู้เรื่อง เราเล่นน้ำคลองกันสักพักก็เดินตัวเปียกไปขึ้นจักรยาน หึหึ ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าเราปั่นจักรยานมา และไอ้ผ้าคนนี้แหละ เป็นคนปั่น!!
เหอะ! ขอเดาแบบคร่าวๆ ที่พี่ซุสไม่ยอมปั่นคือ 1.มันขี้เกียจ 2.เทพซุสปั่นจักรยานไม่เป็น
"พี่ซุสแม่ง ตัวอย่างควายและให้ผมปั่น โคตรหนัก"
"บ่นแล้วกูสำนึกไหม?"
ดูคำตอบมัน อยากจะลงส้นบนหน้าซะจริง บนหน้าตัวเองนะ ใครจะกล้าทำเทพซุส
"เออ! ไม่รักไม่ยอมหรอก บอกเลย"
ผมพูดแกมประชดประชัน แต่ผลคือโดนรัดเอวแน่นจนเกือบหายใจไม่ออก แอ๊กกก อีพี่ซุสจะฆ่าผ้าแล้ววววว
"แหม ไปเล่นอีท่าไหนกันถึงได้กลับมาเปียกซกแบบนี้"
อีเฮียเปิดปากแซวทันทีที่ผมโผล่หัวเข้ารั้วบ้าน ผมกลอกตาเบะปากใส่มัน
"อย่าอิจฉาได้ปะวะ"
"เชี้ยผ้า คอยดู กูจะยุแยงตะแคงรั่วให้พวกมึงทะเลาะกัน"
"โคตรจะเลวทราม ไม่มีคุณธรรม มโนธรรม จริยธรรม"
"ก็กูหมันไส้ แต่ก่อนมึงเรียกหาแต่ พี่วาด พี่วาด เดี๋ยวนี้นี่หันทางไหนก็ พี่ซุส โถ่ ไอ้ผ้า ไอ้ไผ่ลู่ลม"
เอิ่บบบ นี่กูไปทำอะไรให้มันเกลียดปะวะ เหยด เหมือนรอด่ากูมานานแล้ว
"เหี้ย ด่าเหมือนกูไปฆ่ารัดคอเมียมึงยังไงยังงั้น ถามจริง กูไปทำอะไรให้มึงเกลียดเมื่อไหร่วะ"
ผมเหล่ตามองหน้าไอ้เฮีย พักนี้ผมรู้สึกว่ามันทำตัวแปลกๆ หงุดหงิดบ่อยกว่าเดิมสี่เท่าได้ มันต้องมีความลับอะไรบางอย่างกับผมแน่ๆ(อันที่จริงมีเยอะ) อีเฮียยย คิดว่าตบตากูได้ก็ลองดูวววว ผ้าไม่โง่นะเฮีย(มึงจำคำตัวเองไว้นะผ้า)
"ไม่รู้ล่ะ กูหมันไส้"
ว่าแล้วมันก็สะบัดตัวออกไป อีเฮียแม่งงงงงง ไม่มีใครเอาก็อย่ามาอิจฉาน้องสิวะ!!
"เฮียมันเป็นอะไรวะพี่"
"ไม่รู้ ไม่ได้ขี้เสือกแบบมึง"
นั้นมันความสามารถพิเศษของผ้านะ =_=
"โห่ว ไรว้า"
ผมบ่นแล้วจูงจักรยานไปเก็บ
"ผ้า"
"อะไร"
ผมตอบรับโดยที่ยังวุ่นวายอยู่กับจักรยาน
"กูเชื่อใจมึงนะ"
เหอะ ทำเป็นพูดดี พูดไปงั้นล่ะซี่ จริงๆก็ชอบหึงผ้าบ่อยๆ ชอบมโนว่าผ้ามีกิ๊กแล้วก็แอบหึงอยู่คนเดียว โฮ่ๆ ทำมาเป็นบอกว่าเชื่อใจ แล้วกูจะยืนยิ้มไปบ่นในใจไปอีกนานไหมเนี่ย ว่าแล้วก็หันกลับไปมองหน้าพี่ซุสหน่อยดีกว่า
"พี่......."
เอ้าเชี้ย พี่ซุสไปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ใครรู้บ้าง? สงสัยจะเขินจนต้องเดินหนีเข้าบ้าน
"ผ้า มานี่ดิ กูมีไรจะถาม"
อยู่ๆ พ่ออันเป็นที่รักยิ่งของผมก็ตะโกนเรียกผมเสียงดังยิ่งกว่าลำโพงงานวัดเมื่อคืน(อ๋อ ผมเว่อร์หรอครับ?)
"มีไรป๊า"
"ไปอยู่กรุงเทพฯ มีฟงมีแฟนบ้างมะ"
ดูป๊าผมพูดดิครับ ดูวัยรุ่นชะมัดเลย
"ถึงมีผ้าก็ไม่บอกป๊าหรอก"
"หน้าอย่างมึงผู้หญิงที่ไหนเขาจะเอาวะกูถามจริง"
"ก็ไม่ต้องเอาผู้หญิงดิป๊า ให้ผู้ชายเอาแทน"
"เดี๋ยวกูถีบลงไปนู้น ไอ้ห่านี่ ถ้ามึงหาไม่ได้เดี๋ยวกูหาให้ มึงจะไปให้เขาเอาทำห่าไร"
ผมเบะปากแล้วกลอกตาบน คือมันไม่ทันแล้วอะป๊า
"ทำไมอะ มีผัวก็เท่ออก"
ถึงผมกับพี่ซุสจะยังไม่ถึงขั้นนั้นก็เหอะ แต่คิดว่าอีกคงไม่นานแหละ ก็พี่ซุสหื่นนี่นา(มึงอ่อยอีดอก)
"พูดมาเต็มปากเต็มคำนะไอ้เด็กเหี้ยนิ มึงพูดนี่คือมึงมีผัวแล้วใช่ไหม!"
"ถึงมี ผ้าก็ไม่บอกป๊าหรอก โถคนใจร้าย"
"ต่อปากต่อคำ ไปอาบน้ำไป เปียกซกมาขนาดนี้มึงไปทำอะไรมาเนี่ย"
"ฝนตกมั้ง"
"กวนตีน ไอ้เวร!"
ผมหัวเราะร่าที่กวนตีนป๊าได้สำเร็จ ป๊าผมรับไม่ได้หรอกครับที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ผมไม่เครียดหรอก คิดว่าเดี๋ยวป๊าต้องเข้าใจนั่นแหละ เพราะยังไงผมก็จะสู้ให้ถึงที่สุด ผมกับพี่ซุสต้องรักกันให้ได้!!!!
เอ๊ะ ผมจะดูอกตัญญูหรือเปล่าวะ
Click for Episode 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3266549#msg3266549)
*******************************************************************************
เห็นคนรักกันแล้วเราก็อยากมีบ้าง นี่เราโสดมาหลายปีแล้วนะ แต่เราไม่แคร์ อิอิ มะรืนเป็นวันที่ 25ธันวา เป็นวันสำคัญนะรู้ยัง ไม่ได้สำคัญเพราะเป็นวันคริสต์มาส แต่เป็นวันเกิดของพี่ซุส และของเค้าเองแหละตัว เย้ จะแก่ขึ้นอีกปีละ :o12:
ไม่ขออะไรมาก อยากให้มีคนอ่านนิยายเยอะๆ อิอิ ไปละ บะบูดดดดดดดด
ปล.อ่าว ตอนนี้สั้น 555
ปล.2 หนาวซังงงงงง o21 :freeze: :sad3:
-
รอๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
-
อ่านละฮาาาาา จะเขินก็ไม่เขินสุด ขำมาแทน
ผ้าเอ้ยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:
-
น่ารักอ่ะ บ้าๆบอๆได้น่ารักมาก
ป๊าไม่ต้องห่วงผ้าหรอก ผ้ามีแค่แฟน แต่คนที่ต้องห่วงคือเฮียวาดที่ตอนนี้มีผัวแล้ว ^_^
-
รอเบิดเดย์ท่านเทพกับคนแต่ง :katai3:
-
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ท่านซุสกะคนเขียนล่วงหน้าค่ะ วันเกิดพี่ซุสทั้งทีจะมีตอนยาววววววว มาอีกสักตอนสองไหมคะ :really2:
-
ป๊าทำใจเถอะ บ้านนี้ได้ลูกเขยหมด :laugh: :laugh: :laugh:
-
ทำไมไม่บอกไปเลย พี่ซุสมาขออนุญาติคบดิ ถ้าป๊าม๊าผ้ามารู้ทีหลังจะยิ่งไม่ดีนะ
-
ฮัลโหลววววววววววว คือไม่ได้มาลงนิยายเว่ยแก แต่อยากขอร้อง สอบถาม และอยากได้คำแนะนำ ช่วยกรุณาอย่ามองผ่านไป ตอบฉันได้ไหม ยังรักกันอยู่หรือเปล่า กรรม=_=
คืองี้ นิยายเรื่องนี้ก็ดำเนินมา30กว่าตอนแล้วเนอะ ถือว่ามาไกลมากกกกกกกกกกกก ทีนี้ฟิวมานอนคิดๆดู เอ อยากได้แฟนอาร์ทบ้างจัง(เรียกแฟนอาร์ทปะวะ?) คืออยากมีอีผ้า พี่ซุส ในรูปแบบตัวการ์ตูน(เขาเรียกอะไรฟร่ะ!!!) มีใครพอจะวาดรูปเก่งๆบ้างไหมคะ อยากได้มากเลย หรือมีใครที่พอรู้แหล่งบ้างไหม ที่เขารับวาดรูป แฟนอาร์ทก็ได้นะ ถ้าใครมีคำแนะนำอะไร จะตอบในนี้ก็ได้ หรืออาจจะทิ้งช่องทางติดต่อไว้ เดี๋ยวฟิวจะติดต่อกลับไป หรือถ้าไม่อยากตอบในนี้ ก็หลังไมค์เลย และยังสามารถติดต่อฟิวไปที่
เฟซบุ้ค
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009206136584
ทวิตเตอร์
https://twitter.com/IAmKherAi ตามนี้ได้อีกด้วย
ช่วยเขาหน่อยนะ ได้โปรดดดดดดด ปิ๊งๆ :mew2:
-
ความรู้สึกเหมือนมันจะเข้าดราม่าอีกแล้ววว
-
HBD พี่เทพซุสที่โคตรนิ่งงงงงงงงงงงง แล้วก็ คนเขียนที่น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
25/12/58 ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง รวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (พี่เทพรวยแล้วไม่ต้องอวย :laugh:)
:call: :call: :call:
อยากเห็นพี่เทพหึงน้องผ้า :z3: :z3: :z3:
-
สถานการณ์มันดูสงบๆแปลกๆนะ เหมือนจะมีดราม่าชุดใหญ่หลังจากซุสกลับกรุงเทพรึป่าว
-
สวัสดีวันจุตินะท่านเทพ o13
-
สถานการณ์มันดูสงบๆแปลกๆนะ เหมือนจะมีดราม่าชุดใหญ่หลังจากซุสกลับกรุงเทพรึป่าว
เราว่าไม่น่าใช่มาม่าธรรมดาแน่ๆอ่ะ น่าจะเป็นมหาสมุทรเลยแหละ :hao4:
-
อาไรรรรรรรรรรรร ดรามงดราม่าอะไร ไม่มีข่ะ 55555
เมื่อวานต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้มาลงนิยาย ไม่คิดว่าจะไปตะลอนจนกลับมาถึงบ้านตีหนึ่ง เพลียมากกกกกกกกก วันนี้จะรีบเอามาลงอย่างไวว่องเลยนะคะ อิอิ ยืนยันอีกทีว่าไม่มีดราม่า หรือคนอ่านอยากให้มีคะ คึคึ :mew1:
-
โถ..คุณป๊า ไม่อยากได้ลูกเขย หล่อ รวย กทม.มั้งเหรอ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่31 นี่หรือคือของขวัญวันเกิด?
"ทำไมไม่อยู่ฉลองวันเกิดก่อนวะ"
เฮียวาดถามพลางยกกระเป๋าเสื้อผ้าผมยัดใส่ท้ายรถ
"ไม่ล่ะ ไม่ชอบบรรยากาศวันเกิดเท่าไหร่ แล้วก็เบื่อแล้วด้วย ไม่มีอะไรทำ"
ผมตอบทีเล่นทีจริง
"เมื่อก่อนล่ะอยู่แบบไหนก็อยู่ได้ พอไม่มีไอ้ซุสคนเดียวทำเหมือนโลกจะมืด"
"เลิกเหน็บกูเหอะเฮีย มึงไม่มีความรักจะไปรู้อะไร เอาน่า ยังไงก็ไม่มีใครแทนที่มึงอยู่แล้ว รักเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือขอตังค์"
ผมฉีกยิ้มกว้างพร้อมแบมือขอตังค์ไอ้เฮียอย่างปากว่าจริงๆ
"เอ้านี่ พอไหม? กลับบ้านดีๆ ถึงแล้วโทรมานะ น่าเสียดาย วันนี้วันเกิดมึงแท้ๆ"
อีเฮียบ่นอุบ ผมยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวก่อนจะชูสองนิ้วกวนตีนมันไป
"ก็มันช่วยไม่ได้ มะรืนก็เปิดเทอมแล้วนี่ เอาน่า ยังไงมันก็แค่วันเกิด คนคลอดกูเขายังไม่สนใจเลย"
"มึงก็พูดซะน่าสงสาร แล้วถ้าจะตัดผม ก็บอกกูนะ เดี๋ยวตัดให้"
มันพูดแล้วลูบผมยาวๆของผมอย่างเบามือ
"รู้แล้ว อยากตัดอยู่อะ แม่งตุ๊ดโคตร แต่เหมือนพี่ซุสไม่อยากให้ตัด ยังไงเดี๋ยวบอกละกัน"
ผมพูดก่อนจะเขย่งเท้าเพื่อหอมแก้มเฮีย มันกลอกตาบนอย่างหมันไส้แต่ก็ยิ้มออกมา
"รักกันนานๆนะมึง ใครรับไม่ได้ กูรับได้"
มันลูบหัวผมเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ แม่งเอ๊ย อีเฮียของกูหล่อชนะเลิศ แดกขาดทุกคน
"เฮีย มึงมีไรก็บอกกูนะเว้ย มึงรักมึงเป็นห่วงกูมากเท่าไหร่ อยากให้มึงรู้ ว่ากูไม่ได้รู้สึกน้อยไปกว่ามึงเลย รักมึงโคตร ไปละ"
ผมพูดจบก็รีบขึ้นรถตู้มาทันที คิดถึงเฮียก็ส่วนหนึ่ง แต่คิดถึงอีกคนมากกว่าเนี้ยดิเรื่องใหญ่ กอดเจ้าพุดซ่าไว้เพื่อเป็นตัวแทนของอีกคนที่ผมกำลังเดินทางไปหา พุดซ่าคือใคร? เอ้า ลูกน้อยหอยสังข์ ตุ๊กตากากๆราคาเกือบ600ที่พี่ซุสเพียรพยายามปาลูกโป่งให้ผมแต่ไม่สำเร็จไง(จะพูดซ้ำเติมกูเพื่อ?:เทพซุส) ชื่อมันไม่ได้เพี้ยนมาจากคำว่าพุทรานะ มันมาจากชื่อผมกับชื่อพี่ซุสรวมกันไง พุดซ่า ออกจะน่ารัก
ความทรมาณที่ทนนั่งรถตั้งหลายชั่วโมง ในที่สุดก็ถึงสักที (กูเหนื่อยโว้ยยยยยยย) ผมขอบคุณคุณลุงขับรถแล้วให้เงินไว้พักที่โรงแรมใกล้ๆและเติมน้ำมันกลับ อยากจะให้พักด้วยกันอยู่หรอก แต่ผมต้องมาที่คอนโดพี่ซุสนี่นา
ผมกดโทรหาพี่ซุสเมื่อยืนอยู่หน้าคอนโดที่คุ้นเคย และยามคนเดิมที่คุ้นตา(ด้วยมือถือของเขาเอง ทำไมกูหน้าด้านจัง ใช้มือถือคนอื่นเฉย)
ทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ! อย่างน่าเซ็งเพราะพี่ซุสแม่งไม่รับโทรศัพท์ คงกำลังอาบน้ำ......
แล้วใครจะมาเปิดประตูให้กูล่ะนี่ ผมกดโทรหาพี่ซุสอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
[อือ]
"พี่ซุส ทำไรอยู่วะไม่รับสาย ผมโทรหาพี่เป็นสิบครั้งแล้วมั้ง"
[มึงโทรมาได้ยังไง?]
"โทรได้ดิครับ เห็นผมใช้โทรศัพท์เครื่องแพงของพี่ไม่เป็นหรือไง"
[ที่บ้านมึงมีสัญญาณตั้งแต่เมื่อไหร่]
"ยังไม่มีเลย"
ที่บ้านผมเวลาจะโทรศัพท์แม่งต้องต่อสายห่าอะไรไม่รู้เยอะแยะเลยครับ ไม่งั้นก็ต้องเข้าตัวเมืองถึงจะโทรศัพท์ได้
[แล้วมึงโทรมาได้ยังไง?]
"ก็ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ที่บ้าน.....ผมอยู่หน้าคอนโดพี่อะ"
['เคร้ง!' มึง......อยู่ไหนนะ?]
"ผมอยู่หน้าคอนโดพี่ พี่เป็นไรอะ ผมได้ยินเสียงของหล่น"
[ใครสั่งให้มึงมา!!!]
ผมชะงักกับน้ำเสียงไม่พอใจของพี่ซุส
"พี่ซุสเป็นไร"
ผมถามเสียงหวิว รู้สึกใจหายทั้งๆที่มั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรผิด
[เปล่า เอ่อ......ไปกินข้าวนอกบ้านกันไหม?]
"ก็แล้วแต่ แต่ผมต้องเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าก่อนอะ เดี๋ยวผมขึ้นไป"
[ผ้า! มึงอย่าขึ้นมาตอนนี้]
ผมเริ่มหน้าบึ้งแล้วครับ ใจคอไม่ดี ไอ้พี่ซุสแม่งหมกใครไว้บนคอนโดหรือเปล่า ไหนบอกกลับมาทำธุระ ห่า ที่แท้มาหาแฟนตัวจริงหรือไง บอกกันตรงๆก็ได้ปะวะ
"ไม่เป็นไรพี่ ถ้าไม่สะดวก ผมกลับหอก็ได้"
พูดแค่นั้นก็กดวางสายไป หันหลังกลับเพื่อไปรอแท็กซี่ แต่แถวนี้แท็กซี่ไม่ค่อยว่างเลยแฮะ
"ผ้า! ไปไหน"
มือของผมโดนกระตุกอย่างแรง ผมหันไปมองพี่ซุสแล้วอยู่ๆก็ร้องไห้ออกมา
"ฮึก ผมขอโทษ"
ไม่รู้ว่าผิดอะไร ไม่รู้ว่าทำไมต้องขอโทษ แต่ผมไม่อยากให้เราสองคนทะเลาะกัน
"ขอโทษอะไร?"
พี่ซุสถาม ผมส่ายหัวไปมากับอกพี่เขา
"ไม่รู้อะ"
"โอ๋ๆ"
มือใหญ่ตบหลังผมปุๆ เหมือนพ่อกับลูกมากกว่าแฟนกันอีก
"ก็พี่เหมือนมีความลับนี่ ซ่อนใครไว้หรือเปล่า"
ถ้าซ่อนไว้ก็บอกเลยว่า เป็นเมียน้อยไม่เอา เป็นเมียหลวงไม่เอา มีเมียแล้วไม่เอา(โจ๊ะๆ) พี่ซุสทำหน้าแบบ แม่งเอ๊ยยยย ก่อนจะมองหน้าผมตรงๆ
"ไม่มีอะไร"
"ไม่มีอะไรก็ให้ผมขึ้นไปสิ"
พี่ซุสมองหน้าผมนิ่งๆอีกครั้ง ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วถอนหายใจยาว.........และเงียบอีกครั้ง
"โอเค โอเค"
พี่เขายกมือยอมแพ้ หน้าตาแกดูหนักใจยังไงชอบกล ซ่อนอะไรไว้แน่ๆ ชัวร์เลยอีหรอบนี้
"ไม่มีอะไรแน่นะ"
ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ พี่ซุสหันหน้าหนีไม่สบตากับผม แถมยังเอามือปิดหน้าด้วย
"ก็ไม่มีไง"
พิรุธมาเต็มเลยทีนี้ พี่ซุสโกหกไม่เก่งเลยจริงๆ หรือไม่ก็ไม่เคยโกหก เราเข้ามาในลิฟต์ กดชั้น22เรียบร้อย ผมยืนจ้องหน้าพี่ซุสที่มีเหงื่อไหลประปราย
"เหงื่อออกทำไม?"
"ก็มันร้อน"
ครับ พี่ซุสขี้ร้อนมันไม่แปลกหรอก แต่แปลกตรงที่พี่แกรีบตอบผมนี่สิ ปกติเป็นไหมล่ะ?
ติ๊ง......
พอลิฟต์เปิด เจ้าของห้องก็รีบเดินนำออกไปอย่างเร่งรีบ เขายืนอยู่หน้าประตูห้อง2201 ทำท่ายึกๆยักๆเหมือนจะเปิดประตูก็ไม่เปิด หันมามองหน้าผมพักนึง สุดท้ายเขาก็ไขประตู กดระหัสแล้วดันบานประตูออก
ผมก้าวเท้าเข้าห้องพี่ซุสอย่างถือวิสาสะ มองรอบห้องนั่งเล่นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่พอเดินเข้ามาในห้องครัวนี่สิ ขุนพระ!!! นี่มันเกิดสงครามอะไรอย่างนั้นหรอ? เละยิ่งกว่าเละ
"นี่อะไรเนี้ยพี่"
ผมหันไปถามเจ้าของห้อง พี่แกทำเป็นยืนเม้มปาก ขมวดคิ้วทำหน้าเครียด
"ขโมยมั้ง"
ครับ เป็นการโกหกที่กวนส้นตีนคนฟังอย่างแรงกล้า
"เอาดีๆ ขโมยที่ไหนมันจะปีนมาชั้น22 แล้วนั่นอะไร"
ผมชี้ไปที่อะไรสักอย่างที่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับเค้ก แต่ไม่แน่ใจว่ามันคือเค้กหรือไม่ หันมองหน้าพี่ซุสเพื่อเอาคำตอบ ปรากฎพี่ท่านหน้าแดงไปถึงหู แต่ยังรักษาความนิ่งเอาไว้ได้เป็นอย่างดี นี่เขินหรือเปล่าวะ?
"อะไรเนี้ยพี่ซุส"
ผมถามเหมือนจะขำ แต่กลั้นเอาไว้ เจ้าของชื่อยังยืนแดกจุดไม่ยอมตอบ จนผมต้องจ้องหน้ากดดันจนในที่สุดเขาก็เผยคำตอบออกมา
"เค้ก"
คำเดียวสั้นๆและแผ่วมาก ผมขมวดคิ้วหันกลับไปดูไอ้สิ่งนั้นอีกที อ่อ นั่นเค้กสินะ แอ็บสแตร็กส์มากครับ
"ของผมหรอ"
ผมชี้หน้าตัวเอง พี่ซุสขมวดคิ้วแถมหันหน้าหนี ไม่รู้จะเขินหรือจะขำดีว่ะ
"พี่ซุสแม่งน่ารักว่ะ"
ผมพูดพลางหัวเราะ พี่ซุสแม่งกระฟัดกระเฟียดฟึดฟัดเดินตึงๆกลับไปนั่งที่โซฟาอย่างเสียเซลฟ์ หึหึ กูขำ ผมเดินเข้าไปดูเค้กเละๆใกล้ๆ มองไปรอบๆห้องครัวก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันใด ถ้าแป้งมันจะตลบไปทั้งห้องแบบนี้ ไข่นี่แตกกระจัดกระจายปนกันทั้งเปลือกทั้งเนื้อ และครีมที่เละเต็มเคาน์เตอร์
อยากจะบ่นคนทำอยู่หรอก แต่ร่องรอยทุกอย่างมันบ่งบอกถึงความตั้งใจของเขาขนาดไหนก็รู้สึกขำขึ้นมา
ผมหยิบเค้กหน้าตาพิลึกนั่นขึ้น ก่อนจะเดินออกไปหาคนทำ พี่ซุสมองหน้าผมแป๊บนึง ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองทีวี แอบเห็นนะว่าหูแดง
"ไหนล่ะเทียน?"
ผมถามหาเทียน วางเค้กไว้บนโต๊ะหน้าทีวี ก่อนจะนั่งลงข้างๆคนตัวใหญ่
"เทียนอะไร"
"ก็เค้กวันเกิด ต้องมีเทียนสิ"
พี่ซุสหันกลับมามองหน้าผมแล้วแสร้งเลิกคิ้วแปลกใจ
"ใครเกิด?"
เป็นการโกหกที่ไม่เนียนแต่ผมไม่คัดค้านครับ ไม่ใช่ไม่เนียนธรรมดานะครับ โคตรไม่เนียนเลย ดูก็รู้ว่าพี่เขาทำเค้กนี่เพราะวันนี้วันเกิดผม
"อ่าว ไม่ใช่วันเกิดพี่หรอ?"
ผมตีหน้าซื่อ พี่ซุสทำหน้าบึ้งทันที แอบขำครับ หึหึ
"เอาไปทิ้งไป"
พี่เขาตวัดเสียง
"จริงสิ วันนี้วันเกิดผมนี่นา มีเค้กพอดีเลย ถ้ามีเทียนก็คงจะเจ๋งเนอะ"
ผมแกล้งกระเซ้า พี่ซุสจิ๊ปากทำรำคาญ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนพักนึงก็เดินออกมาพร้อมเทียนหนึ่งกล่อง เขาโยนให้ผมแล้วนั่งลงกอดอกท่าเดิม
"เอ้า กูเห็นมันวางในห้อง"
ครับ ผมเชื่อครับพี่ซุส เป็นเทียนไร้เจ้าของที่บังเอิญมากๆเพราะมันเป็นเลข2และเลข0 20อายุผมเอง
"โห พอดี๊ พอดีอะ จุดเทียนดีกว่า พี่ซุสร้องเพลงให้หน่อย"
ทันทีที่พูดจบพี่ซุสก็มองผมตาขวาง อุย! ลืมไปว่าพี่ซุสไม่ชอบร้องเพลง
"แฮปปี้เบิร์ธเดย์"
พี่แกพูดสั้นๆก่อนจะเป่าเทียนทีเดียวดับ..............คือ........วันเกิดผม?
แล้ว.............
"พี่เป่าเทียนของผมทำไมอะ"
ผมโวย ตัวต้นเหตุนั่งยิ้มอย่างสะใจที่แกล้งผมได้ ผมหน้างอเป็นปลาทูแม่กลองเลยครับ ยังไม่ได้อธิฐานเลย อะไรวะ!!
"พี่ซุสแม่งขี้แกล้งว่ะ ยังไม่ได้ขอพรเลย"
"ขอทำไม"
"เอ้า ไม่รู้อะดิ วันเกิดเราเราจะขออะไรก็ได้1อย่าง"
ถึงแม้ว่ามันจะไม่เป็นความจริง แต่ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำไปเหอะนะ
"ขอกูก็ได้"
นี่ก็ใจป๋าซะจริง หมันไส้
"ขอบ้าน"
"ได้"
"ขอรถ"
"ได้"
"ขอเงินสด50ล้าน"
"ได้"
"ขอเป็นพระเอกในหัวใจเธอ"
"............"
"ได้ไหมเล่าเออ หากเธอหัวใจยังว่าง~~~~~"
พี่ซุสทำหน้าแบบ เฮ้อ ทำเอาผมขำก๊ากอย่างอดใจไม่ไหว ขนาดทำหน้าเซ็งยังน่ารัก ก๊ากกกกกกก
"เป็นนางเอกไม่ได้หรอ?"
เอิ่ป ผมชะงักเมื่ออีกฝ่ายหันกลับมาทำหน้าหน่อมแน่มใส่ เป็นครั้งแรกจริงๆครับที่เห็นพี่แกทำหน้าแบบนี้ ผมนี่แพ้ใจเลย ~เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธออออ~~~
ชาบูเทพซุส ชาบู ชาบู
"พี่ซุส"
ผมเรียกพี่เขาเบาๆ อีกคนไม่ได้ขานรับแต่ยักคิ้วหนึ่งทีเป็นสัญญาณว่าได้ยินจ้า
"อย่าทำแบบนี้กับคนอื่นนะ ผมหวง"
ฮิ้ววววววว เล่นเองตบเอง มีความสุขโว้ยยยยยยย
"แดกกูเข้าไปได้ กูอนุญาต"
ครับ พี่ซุสแม่งเดี๋ยวหัดเล่นมุก เกลียดนัก เกลียดตัวเองแม่งเสือกภูมิต้านทานต่ำ
"งั้นขอกินหน่อย"
ผมพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แถมพิงพี่เขาจนแทบฝังตัว เอาสิ วันนี้ต้องมีคนเสียตัวแหละวะ
"ไม่"
เงิบ! พี่ซุสแม่งเบี่ยงตัวหนีผ้าเฉยเลย ผมนี่ถอยกลับมาตั้งหลักแทบไม่ทัน อายยันเล็บอะกู ปวดใจจจ
"โห่ ไรวะ"
ผมบ่นแก้เขิน เกาหัวกิ๊กๆ
"หึ บอกรักกูก่อน"
คนตัวใหญ่ก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ เรียกเลือดไปรวมบนหน้าผมอีกแล้วครับ ถึงผมจะหน้าด้าน แต่ก็เขินเป็นนะเออ จะให้บอกรักพี่ซุสเนี้ยนะ โถ่ ใครจะไปกล้า
"ผ้ารักเทพซุสนะครับ รักมากกกกกกก"
อุ๊ย เขินจังเลย คิคิ ขอบิดแป๊บ บรืนนนน บรืน!! (นั่นมันบิดมอเตอร์ไซค์ โว๊ะ!)
"รักมากแค่ไหน"
โห่ มีต่อปากต่อคำอีก เทพซุสเป็นผู้ชายฟรุ้งฟริ้งนะบอกเลย
"รักมากเท่าดาวพฤหัสเลย"
มีวงแหวนด้วย 555...
"มึงรู้ไหมจักรวาลใหญ่แค่ไหน"
พี่ซุสพูดจริงจัง
"แค่ไหนอะ"
"ไม่รู้"
"โห่วววว"
"แต่กูว่าใหญ่พอๆกับความรักของเราเลยว่ะ"
อ้วกกกกกกกก!!!! กูอยากจะวิ่งออกจากห้องไปต่อยพี่ยามที่ยอมปล่อยให้กูเข้ามาที่นี่เพียงเพราะกระทิงแดง กูเขินเลยทำร้ายคนอื่น จบ!!
แต่คำว่าเรา ฟังแล้วอบอุ๊น อบอุ่น อยากอยู่ด้วยกันไปนานๆเลย อยากเป็นเราแบบนี้ไปนานๆ เคยรักใครมากๆจนแปลกใจไหมครับ แบบว่า ทำไมกูถึงรักเขาวะ มันเริ่มจากตรงไหนที่กูมีความรู้สึกแบบนี้ ผมก็เคยสงสัยนะ แต่พอมาคิดๆดู ทำไมต้องไปอยากรู้จุดเริ่มต้นล่ะครับ ทำไมเราถึงไม่คิดถึงวันพรุ่งนี้
พรุ่งนี้เราจะอยู่ด้วยกันอย่างนี้อีก พรุ่งนี้เราจะกอดกันอีก วันต่อๆไปเราก็จะบอกรักกันแบบนี้ กว่าจะได้รักกันเราผ่านอะไรมาบ้าง วันต่อๆไปเราก็จะอยู่ข้างกันแบบนี้ โถ่ กูซึ้ง ซบอกพี่ซุสร้องไห้แป๊บ คึคึ(เนียนสัดๆ)
"รักจัง"
ผมพูดเบาๆ
"จังไหน?"
ดูพี่แกยอกย้อน บอกแล้วถ้าคบกับผ้า ผ้าจะพาพี่ไปในทางที่ดีกว่า
"จังไรคนนี้ไง"
ผั๊วะ
แอ่ก โดนฝ่ามือพิฆาตซัดเต็มหลัง โคตรคุ้มค่า!! พี่ซุสดันผมมานั่งดีๆ(สงสัยหนักรึเปล่า)จ้องหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนหน้ามาใกล้ๆกับหน้าผม
"กูก็รักเหี้ยตัวนี้เหมือนกัน"
ครับ เป็นคำบอกรักที่สุดจะหวานมากมาย ขอความกรุณาจากทุกคนโปรดอย่าอ้วกและอย่าอิจฉาผมด้วย หึหึ(T T)
"อื้อ ไหนของขวัญวันเกิดผมล่ะ"
ผมพูดทวงไปงั้นๆ เพราะไม่ต้องการอะไรจากพี่เขาอยู่แล้ว พี่ซุสไล่จูบไปตามปลายคาง ก่อนจะวกมาจูบปากผมอีกทีแล้วถอนออก
"ตัวกูไง"
ป๊าดดดดดด ป๊าด ป๊าด ป๊าด ฆ่าฉันให้ตายซะยังดีกว่า โอ้ยแม่งอย่างเขินอะครับ คิดดูดิ ผมสามารถทำให้ฉลามกลายเป็นโลมาได้นะเว้ย น่ารักง่า พี่ซุสละมุนจนผ้านี่ละลาย
"ก็ได้ จะรับไว้แล้วกัน"
"จะรับไว้หรอ? นี่รุ่นลิมิเต็ดนะ มีคนเดียวบนโลก"
"หึหึ พี่ซุสแม่งเป็นของขวัญวันเกิดที่โคตรจะมีค่าเลยครับ จะดูแลรักษาอย่างดีไม่แบ่งใครเล่นด้วย"
พี่ซุสยิ้มพอใจกับคำตอบ ก่อนจะขยับมาจูบต้นคอผมเบาๆแล้วกระซิบข้างหูว่า
"กูไม่เล่นกับใครอยู่แล้ว"
ผ้าเขินมากครับตอนนี้ บอกเลยโคตรคุ้มค่าชีวิตที่ผ่านเลยมาจนอายุอานามปาไป20เต็มๆ
ฝ่ามือใหญ่อันแสนอบอุ่นแนบลงที่แก้มผมเบาๆ ก่อนใบหน้าหล่อเหล่าจะซุกลงตรงซอกคอ ไล่เล็มตั้งหูยันไหปลาร้า แทะจนผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเนื้อหายเกลี้ยงไปหมดหรือยัง
อะๆ โอเค ผมจะไม่เล่าแบบกวนเท้าในช่วงสำคัญแบบนี้แล้วกัน ริมฝีปากสีซีดยังคงแทะเล็มบริเวณคอ คาง และปากผมเป็นพักๆ ผมก็ยอมนอนนิ่งๆให้พี่มันแทะเนอะ เอาเลยพี่ซุส ถ้าพี่หิว จะกินผ้าก็ได้
"อึก....เดี๋ยวๆ ถ้าพี่กินคอผม ผมก็ตายสิครับ กินแขนผมแทนได้ไหม?"
ผมพูดพลางยื่นแขนออกไปให้พี่เขา เชิญกินครับพี่
"หึ..."
พี่ซุสหัวเราะขำ แต่ผมคนที่จะโดนกินนี่สิ หัวเราะไม่ออก กลัวเจ็บอะ
"งือ แต่พี่ซุสกินผมเบาๆนะ ผมกลัวเจ็บ"
"ฮ่าๆๆๆ มึงพูดนี่รู้ความหมายของคำว่า 'กิน' หรือเปล่า"
"อ่าวพี่ ถามแบบนี้คิดว่าผมโง่หรอ กินก็คือกินสิ กินแบบ งั่มๆ แดกอะ ใช่ปะ?"
"หึหึ ใช่ มึงไม่โง่หรอก"
พี่เขากระซิบชิดหูของผม ก่อนงับลงที่ติ่งหูของผม ผมสะดุ้งเพราะความรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนจั๊กจี๋ก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่าไม่ได้รู้สึกแย่แล้วกัน
-
(ฉากที่ท่านจะอ่านต่อไปนี้ เป็นฉากที่แบบว่า..........นั่นแหละ ถ้าไม่ชอบ ก็สามารถข้ามไปเลยได้นะคะ บางคนอาจจะชอบนิยายใสๆ แต่ฉากต่อไปนี้มันไสยฯมากๆ จุ๊บๆ)
"เดี๋ยวพี่"
ผมรีบร้องเรียกพี่เขาอย่างตกใจ เมื่อมือใหญ่ของเขาเลื้อยเข้ามาในเสื้อของผม แถมเลื้อยไปถึงหน้าอกผมแล้วด้วย โอ้โหเฮะ เร็วมาก เร็วแสง เร็วปานนั่งแอร์เอเชีย!!!
"หืม?"
"นี่เรากำลังจะทำอะไรกันวะ พี่จะกินผมแน่ๆแล้วใช่ไหม?"
"อือ กูจะแดกมึงทั้งตัวเลยครับ"
วั่ท!!!! ทุกคนต้องมาลองเป็นผมในตอนนี้ครับ หน้าตาพี่ซุสไม่ได้ดูเรียบนิ่งดั่งโดนเตารีดไอน้ำวางทับอีกต่อไปแล้ว ริมฝีปากของเขาประดับยิ้มเจ้าเล่ห์ และสายตาพี่ท่านช่างระยิบระยับ
"เบานะพี่ ผมกลัวเจ็บ อย่ากินหน้าผมด้วย เดี๋ยวเฮียไม่รู้ว่าศพใคร"
ผมพูดแล้วหลับตาปี๋ ปล่อยตัวปล่อยกายให้อีกคนแทะเล็มตามสบาย เงินก็มีเยอะแยะ ซื้อข้าวแดกแค่นี้ไม่มีปัญญาหรือไงถึงต้องมาแดกกันแบบนี้ เอาเถอะ เพราะรักถึงยอมหรอกนะ
มือใหญ่เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของผมช้าๆ เสื้อยืดเน่าๆที่ไม่แน่ใจว่าตอนแรกที่ซื้อมามันคือสีอะไรกันแน่ถูกโยนไปไหนก็ไม่รู้ ริมฝีปากของเขายังคงคลอเคลียอยู่ตามลำคอของผม ผมก็ไม่รู้หรอกว่าแม่งมีดีอะไรพี่ซุสถึงแทะนักหนา รู้แต่ว่ามันรู้สึกแปลกๆจนผมหดคอหนีหลายรอบ
เมื่อแผ่นอกผมเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภร พี่ซุสก็ย้ายเป้าหมายจากลำคอของผมมาที่แผ่นอกล่ำๆของผมแทน(ล่ำ?) โถ กูขอมโนบ้างได้ปะล่ะ
"อือ ย.....อย่าเลีย"
ผมร้องห้ามแบบตะกุกตะกักเมื่อลิ้นสากละเลงลงบนยอดอกของผม สะดุ้งเลยครับ
คนตัวใหญ่ไม่ฟังที่ผมพูดเลยสักนิด ยิ่งพูด พี่แกยิ่งใส่อารมณ์ลงไปมากกว่าเดิม ผมทั้งบิดตัวทั้งผลักอีกคนออกไป แต่พอเถอะ ยิ่งผลักยิ่งเหนื่อย
ครู่ต่อมา มือซนก็เลื่อนลงไปปลดกระดุมกางเกงของผมอย่างแผ่วเบา ไม่นาน กางเกงและอันเดอร์แวร์ของผมก็ปลิวไปอยู่เคียงข้างอีเสื้อตัวแรกที่ไปก่อนหน้านี้ บ้านเป็นย่องเบาหรอครับ? ถ้าจะแนบเนียนขนาดนี้เคยลักหลับผมหรือเปล่าก็ไม่รู้
"พี่ซุส!! สต็อป!!!"
คราวนี้ผมร้องเสียงดังอย่างตกใจเมื่อน้องชายฝาแฝดของผมโดนมือของอีกคนระราน ผมจับข้อมือใหญ่นั่นเอาไว้พลางมองหน้าเขาตื่นๆ ไหนว่าจะกิน? จะมาลูบมาคลำตรงนี้ทำไม? ใจผมเต้นตุบๆจนหน้าอกกระเพื้อมขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด พี่ซุสเอียงคอมองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปาก
"ท...ทำไรวะพี่"
ผมถามด้วยความสัตย์จริง แม้จะคุ้นเคยกับเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำต่อไปนี้ ใช่ 'เรื่องอย่างว่า' หรือเปล่า
"กลัวหรอ?"
ยังมีหน้ามาถามอีก ไม่กลัวเลยครับ ผ้าไม่กลัวเล๊ยยย เชิญร่วมรักกับผ้าได้ตามสบาย จะให้พูดแบบนี้หรือไงเล่า!!! พี่ซุสแม่งหน้าด้านว่ะ โห่วววว
"กลัวดิพี่ มันเจ็บ"
ผมอ้อมแอ้มตอบ ตัวสั่นไปแล้วครับตอนนี้
"เคยโดนหรือไง?"
เขาถามกลับหน้านิ่ง ผมส่ายหัวไปมา จะไปเคยได้ยังไงล่ะนี่ก็ถามแปลก
"เชื่อใจกูไหม?"
"ง่า ก็ต้องเชื่ออยู่แล้วดิ"
"เป็นของกูนะ"
โห่วววววว เล่นแบบนี้เลยหรอวะ! นิสัยไม่ดี อย่ามาพูดแบบนั้นด้วยหน้าตาแบบนี้ได้ปะ! หน้าตาแบบว่า โอ้โหย นี่มันพี่ชายใจดีนี่หว่า!
"เบาๆนะ"
ผมตัดสินใจพูดออกไป ไม่โดนวันนี้วันหน้าก็ต้องโดนอยู่ดีปะวะ เฮ้ย แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ นี่มันชิงสุกก่อนห่ามชัดๆ พ่อแม่กูจะว่ายังไงวะเนี้ย
"อ๊ะ......."
โถ่ ยังคิดไม่เสร็จเลยว่าจะบอกพ่อบอกแม่ผมยังไง อีพี่เทพนี่ก็รีบจัง! พี่เขากำน้องผมไว้หลวมๆ แต่ลิ้นยังคงรังแกติ่งเล็กๆบนหน้าอกผมอยู่ ทั้งดูดทั้งกัดจนมีร่องรอยปรากฎอยู่เต็มแผ่นอก
"อย่ากัด ผมเจ็บ อา...."
ผมร้องบอกเบาๆ ก่อนจะเผลอครางออกมา มือข้างซ้ายของเขากำน้องรักผมไว้ ส่วนข้างซ้ายก็วนเวียนอยู่แถวๆสะโพกของผม ไม่รู้เหมือนกันว่ารออะไร ริมฝีปากของผมโดนอีกฝ่ายครอบครองอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนปากผมรู้สึกตึงไปหมด คงจะบวมแล้วแน่ๆ
"อึ๊........"
ผมสะดุ้งเมื่อมีอะไรบางอย่างวนเวียนอยู่ตรงช่องทางลับ พี่ซุสรู้ได้ไงวะว่าเขาทำกันแบบนี้ แอบไปศึกษาคนเดียวใช่ปะ วู๊! สองมือใหญ่ช่วยกันแหวกก้อนเนื้อกลมกลึงของผมออก แล้วสอดนิ้วเข้ามาแบบดิบๆอย่างนั้นเลย......จ.....เจลไม่มีหรอวะ! โอ๊ะ ฝืดชิบหาย
"พี่ ผมเจ็บ"
ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว เงยหน้าขึ้นบอกความรู้สึกของตัวเอง พี่ซุสดึงผมให้ลุกนั่ง ก่อนจะดันให้ผมนอนหงายลงไปแล้วตัวเองก็ก้มลงมาจูบผมเบาๆเหมือนขอโทษ
"มึงไม่เสียใจแน่นะ?"
พี่เขาถามย้ำอีกครั้ง ผมหัวเราะเบาๆแล้วส่ายหัว
"ไม่เสียใจหรอกครับ ผมมั่นใจแล้ว"
พี่ซุสยิ้มรับกับคำตอบของผม อุ้มผมพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องนอนมา เอ่อ......อุ้มพาดบ่าเหมือนพวกลักพาตัวเลยเนอะ เขาวางผมลงบนเตียงเบาๆแล้วเข้ามานั่งระหว่างขาของผม เขาเอื้อมมือขึ้นไปทำอะไรไม่รู้ที่หัวเตียงแต่ที่รู้ๆ ท่านี้ทำให้ผมเสียดสีกับเป้าเขาเต็มๆ มันเสียวนะครับโว้ย!!!!
"ฮือ.........."
ผมร้องท้วงเมื่อพี่ซุสมัวแต่ทำบ้าอะไรก็ไม่รู้อยู่หัวเตียง ถูอยู่นี่แหละ ไม่ต้องเอากูก็จะเสร็จและ!
"หึ"
ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะกันอีก หน้าผมนี่แดงไปไหนต่อไหนละ โอ่ยยยยย อีพี่เทพ! อย่าให้กูเอาคืนนะ มือใหญ่ค่อยๆฉีกซองถุงยางต่อหน้าต่อตาของผมช้าๆเหมือนยั่วยวน ผมนี่แทบกลั้นหายใจกับภาพที่เห็น เอ่อ ใครต้องการพรีเซนเตอร์ถุงยางบ้างครับ แนะนำพี่ซุสเลย น้ำเดินกันแน่นอน!!!
เขาค่อยๆใส่ถุงยางช้าๆ แต่ผมไม่ได้มองไปต่ำกว่าหน้าเขาหรอก เขินโว้ย!!! เสร็จกิจกับถุงยางแล้วก็จับขาผมทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่า เขาโน้มหน้ามาจูบผมจนสะโพกผมลอยโด่งอย่างน่าอาย มือข้างซ้ายของพี่ซุสค้ำลงบนเตียง ส่วนอีกข้างก็วนเวียนอยู่ที่ช่องทางของผม นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้ามาช้าๆ คราวนี้ลื่นกว่าตอนแรกเพราะมีเจลจากถุงยาง
"เจ็บไหม?"
ผมส่ายหัวเบาๆ เกาะแขนพี่ซุสไม่ปล่อย ไม่เห็นจะเจ็บเลย ผมกังวลมากเกินไปหรือเปล่านะ
"ฮ่ะ......."
ผมสะดุ้งเบาๆเมื่อนิ้วเรียวนิ้วที่สองใส่ตามเข้ามา ตัวผมเริ่มเกร็งแน่น ผมรู้สึกได้ว่าช่องทางของผมรัดนิ้วทั้งสองนั่นแน่นขนาดไหน เอ่อ.......แต่มันก็ยังไม่ค่อยเจ็บอยู่ดี
"โอ๊ะ......."
คราวนี้ผมผวาจิกเล็บลงบนท่อนแขนพี่ซุสเลยครับ สะ.......สามนิ้วแล้วหรอ ก็ไม่เจ็บเท่าไหร่แฮะ สบายมาก พี่ซุสเริ่มขยับนิ้วที่คาอยู่ตรงช่องทางให้เข้าออกช้าๆ ผมหลับตาปี๋เพื่อรับรู้ถึงนิ้วที่ขยับเข้าออก ม..........มันจะดีจริงๆหรอ? รู้สึกกลัวนิดๆแฮะ
"ถ้าเจ็บก็บอกนะ"
"พี่จะหยุดหรอ?"
โห ยังมีแก่ใจมาห่วงกันอีก แฟนผมหล่อรวยและดีมาก ผ้ารับประกัน อย่าอิจฉาผ้านะ อิอิ
"เปล่า กูจะทำให้แรงกว่าเดิม"
พี่เทพแม่งเลวว่ะ =_= ถอนคำพูดเมื่อกี้ครับ มันไม่จริง พี่เทพเลววว!!
"ถ้าผ้าตายล่ะ!"
"ไม่ตายหรอก เชื่อกูสิ"
แล้วนี่มันใช่เรื่องที่ต้องคุยกันในเวลานี่ไหมล่ะวะครับ! เอาเถอะ ผ้าเตรียมใจมาพอสมควรกับเรื่องพวกนี้แล้วล่ะ(มึงไปเตรียมตอนไหน?)
"เดี๋ยวๆ นี่เอาเลยอ๋อ!!!"
ผมร้องเสียงหลงเมื่อพี่เทพแกจับตัวผมให้นอนคว่ำ งืออออออ อย่างน้อยก็ขอท่ามาตรฐานก่อนได้ไหม? พี่ซุสไม่ตอบคำถามผม แต่ดันเจ้าหนูยักษ์เข้ามาแทน มันจะเข้าได้ไหมล่ะนั่น!!!!! ไม่ไหวอย่าฝืนนะเทพ!!
"อ๊ะ เจ็บๆ"
ผมรู้สึกว่ามันเข้ามาแค่นิดเดียว แต่ถึงกระนั้นผมก็บ่นรอเลยแล้วกัน แค่นี้ก็ปวดไปยันไส้ติ่งแล้วโว้ย! งือออ
"อย่าอ่อนดิ๊"
ดูพี่เทพมันพูด เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ แม่งปากเสียยังไง เวลาแบบนี้ก็ยังคงปากเสียอย่างนั้น ผมทำเป็นไม่สนใจคำพูดของพี่แกแล้วพยายามหายใจเข้าออกลึกๆ สงบสติอารมณ์
"อา.........."
ผมร้องเสียงหลงอีกแล้วเมื่อคนด้านหลังกระชับมือที่จับเอวผมเอาไว้แล้วดันตัวเองเข้ามาช้าๆ ผมดึงผ้าปูที่นอนจนแทบขาดคามือ ฉีกแน่ๆ ฮือ เจ็บ ไอ้เฮียช่วยผ้าด้วย ผ้าเจ็บ!!!
"ฮึก.........พี่ซุส ผ้าไม่ไหวแล้ว ผ้าเจ็บ"
ร้องแบบไม่อายเลยครับ เจ็บจริงๆ ไม่ไหวแล้ว
"เฮ้ ใจเย็นๆ อีกนิดเดียว โอเค?"
โอเคอาม่าพี่อะดิ พูดอย่างกับผมไม่เคยเห็นว่าไอ้นั้นของพี่อย่างงั้นแหละ ห่าเอ๊ย!ใหญ่ยาวสาวชอบขนาดนั้น ตอนนี้มันเข้ามานิดเดียวเหอะอย่ามาหลอกกันซะให้ยาก ถึงอย่างนั้นมือใหญ่ของพี่ซุสที่คอยลูบหัวปลอบประโลมผมเบาๆนั่นก็ทำให้ผมใจเย็นขึ้นมาบ้าง
สะโพกหนายังคงดันเข้ามาอย่างดุดันจะให้เจ้าข้าวหลามยักษ์นั่นเข้ามาให้สุดให้ได้ ผมเจ็บนะแต่ก็อยากจะอดทนให้ถึงที่สุด ให้มันรู้ไปสิถ้าจะมีคนตายเพราะเซ็กส์
ยังดีหน่อยที่เจลจากถุงยางช่วยหล่อลื่นให้ ความลื่นนี่ผ่าน แต่ความแน่นนี่สิ งือ เจ็บ
"อ่า"
ผมโก่งตัวเมื่อเจ้าหนูนั่นเข้ามาเรื่อยๆ
"สุดแล้ว"
พี่เขาก้มลงมาพูดเบาๆข้างหู ผมพยักหน้ารับ พี่ซุสก้มลงมาจูบผมเบาๆแต่ลิ้นโคตรจะพริ้วไหว มือข้างขวาก็จับน้องชายผมแล้วรูดเบาๆ เสียวทุกทางเลยจริงๆ
"อา"
สะโพกสอบเริ่มขยับเมื่อเห็นว่าผมหายเกร็งแล้ว ยังแน่นอยู่ครับตอนนี้แต่พอขยับไม่กี่ครั้งผมก็ว่ามันคล่องขึ้นแล้วครับ
"อื้ออออ อ๊ะ อ๊ะ"
ผมปล่อยเสียงออกมาตามแรงกระแทกจากด้านหลัง อุณหภูมิในห้องเริ่มสูงขึ้นเรื่อย เหงื่อผมเริ่มออกโดยเฉพาะที่ใบหน้าที่เยอะเป็นพิเศษ มือของผมถูกมือของอีกคนกุมเอาไว้ เสียงครางเบาๆของอีกฝ่ายดังมาให้ได้ยินเป็นระยะ ใบหน้าของผมถูไถไปกับเตียง คือมันหมดแรงจะชูคอแล้วครับ
ผมร้องครางจนคิดว่าอีกฝ่ายคงจะรำคาญแน่ๆ แต่เปล่าเลย ยิ่งผมคราง จังหวะที่กระแทกเข้ามาก็ยิ่งหนักหน่วงยิ่งขึ้น ผมสะอื้นเป็นพักๆ ตัวกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่ได้
"พี่.........อ๊ะ อ๊ะ จูบ"
ผมหันไปรั้งคอพี่ซุสให้ผมก้มมาจูบ ไม่รู้ว่าทำทำไมแหละ แต่มันเสียวมากจนต้องระบายกับอะไรสักอย่าง เช่น ผ้าปูเตียง แขนพี่ซุส รวมถึงลิ้นและริมฝีปากของเขาด้วย ผมต้องการทั้งหมด
ผมจูบกับพี่ซุสไปสักพักก็ต้องเบนหน้าออกมาครางอีก ก่อนจะรั้งคอพี่ซุสเข้ามาจูบใหม่ จูบไป ครางไป ร้องไห้ไป ประสบการณ์ทิงนองนอยมากบักผ้า!!!
คอผมถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายแทะเล็มสลับกับแผ่นหลัง แผ่นอกของผมก็โดนมือใหญ่รุกรานอย่างไม่รอดพ้น ทั้งตัวของผมโดนพี่ซุสยึดไปแล้วครับ หมดแรงเลยจริงๆ
"อาา พี่ ไม่ไหวแล้ว......"
ผมร้องบอกแล้วหลับตาแน่น มือของผมดึงผ้าปูเตียงจนยับยู่ยี่ ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองแม่งเสร็จโคตรเร็วก็ตอนนี้แหละครับ ตัวผมน่ะเสร็จไปแล้ว แต่คนด้านหลังยังคงกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน ตอนนี้พี่ซุสเร่งจังหวะเข้ามาไม่ยั้ง และในที่สุดตัวของเขาก็เกร็งแน่น เขาจับกระชับสะโพกผมเอาไว้ แช่ตัวไว้อย่างนั้นสักพักก็ถอนตัวออกไป ผมหมดแรงนอนลงไปกับเตียง หอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า เป็นกีฬาที่เสียเหงื่อมากจริงๆ
"ผ้า..........กูมีอะไรจะบอก"
พี่ซุสตามมาจูบผมที่นอนหมดแรงข้าวต้มอยู่บนเตียง ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างแปลกใจว่าพี่ซุสจะบอกอะไร อย่าบอกว่าพี่ซุสเป็นสังคังนะ
"ถุงยางแม่งขาดว่ะ"
ว่าไม่พอ ยังชูซากถุงยางเจ้ากรรมขึ้นให้ผมเห็นว่ามันขาดจริงๆอีกต่างหาก ขาดแบบ ขาดอะ!!! รุ่งริ่งชิบหาย บ่งบอกเลยว่าเมื่อกี้พี่แกใส่กูแรงแค่ไหน น้ำขุ่นๆสีขาวหยดยืดลงมาต่อหน้าผมช้าๆ ตาผมเบิกกว้างอย่างตกใจ ไอ้เห้!!!! กูจะไปเผาบริษัทแม่ง! ผลิตถุงยางไม่ตอบโจทย์คนแรงเยอะ กระแทกแรงหน่อยทำเป็นขาด! กูว่าแล้วทำไมเหมือนมีอะไรพุ่งเข้ามาในตัวผม ควายเผือกเอ๊ย! สาดเอ้ย ท้องแน่กู ยังไม่ได้แดกยาคุมเลย!!!!
อ่าวลืม กูท้องไม่ได้!!!!
Click for Episode 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3273784#msg3273784)
************************************************************************************
เข้ามาลงนิยายด้วยใบหน้าเจี๋ยมเจี๊ยม มาช้ามากๆ ข้าน้อยผิดไปแล้ว แง
ขออภัยทุกท่านที่ตอนนี้ไม่ได้ดราม่าอย่างที่หวังเอาไว้(ฮา) เร่งปั่นนิยายยิกๆๆๆๆ เพราะเกือบหมดสต็อกละ แต่ไม่ดองแน่นอน (ตอนนี้ยาวปะ? เหมือนไม่ยาวแต่ตัวอักษรเกิน) ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันรึเปล่าเอ่ยยยยยย ถ้าไปเที่ยวกัน อย่าลืมกลับมาเล่าให้เค้าฟังด้วยน้า ฟิวเองก็ไม่รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวหรือเปล่า อยากไปเที่ยว แง่งงงงง
ปล.ขออภัยฉากอย่างว่าที่ปวกเปียกอ่อนด๋อยเอามากๆ ยอมรับว่าเขียนได้งูๆปลาๆขี้กาขี้ไก่ ไว้ลองไปมีอะไรกับใครแล้วเดี๋ยวกลับมาแก้ใหม่ 555555(ชาตินี้ฉันจะขายออกมั้ย?)
ปล2. ถึงแม้วันจริงๆจะเป็นวันเกิดพี่เทพ แต่ในเรื่องยังไม่ถึงเดือนธันวาโลยยยย เป็นวันเกิดนังผ้าแทน เสียตัวในวันเกิด จำจนตายอะมึง 55555
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
อิผ้าเสียสาวแล้วเว้ยยยยยยยย :mc4:
-
:pig4:
-
น้องผ้าเสร็จพี่เทพซะแล้ววว :jul1:
-
จังไรกับตัวเหี้ยโอยยเข้ากันจริงๆ555555
-
:pig4: :pig4:
-
:haun4: :haun4:
-
คือแบบมันก็ฝินนะเว้ยผ้า แต่ที่มากกว่าความฝินคือสมน้ำหน้าอะ ผ้าเอ้ย เสียสาวแล้วนะเว้ยย
-
อิผ้ามีปั๋วแล้วววววว
-
:o8: :L2::pig4:
-
เสร็จตามพี่วาดเลยผ้า :z1:
-
ในที่สุด...
-
ใช่แล้วน้องผ้าแกท้องไม่ได้อย่าได้ห่วง
-
ผ้าเมียเทพซุส...เอิ๊กกกกกกกกกกกกก~~~
-
ขอบคุณ :)
-
โอเคค่ะพี่ซุส mission complete. :hao6:
-
อยากให้ผ้าท้องได้จัง คริ คริ คริ :impress2: :impress2: :impress2:
ลูกๆ คงน่ารักแถมความฮาเป็นพิเศษ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮัลโหล อันยอง สวัสดี หนีห่าว ที่หายไปนานๆนี่เราไม่ได้ดองนะเคอะ คือเรามาเที่ยวหลังเขาแล้วแบบ AIS สัญญาณดีบรม!!!(ความจริงคือไม่มีสัญญาณ) จะเข้ามาบอกว่าไปทวไปเที่ยว โทรศัพท์ก็เล่นเน็ตไม่ได้!!!! แต่ก็งี้แหละ ทุกคนคงไปเที่ยวกันหมดแล้วสินะ อย่าลืมน้องผ้ากับพี่เทพแล้วกัน ซิก เจอกันวันจันทร์เลยยยย(นี่เข้ามาตัวเมือง มีสัญญาณต้องรีบพิมพ์) เที่ยวกันเสร็จแล้วก็กลับมาอ่านนิยายเรานะยูววววว รักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรักข้ามปี อิอิ
ปล.นิยายเรื่องนี้อยู่ข้ามปีเลยอะแก
ปล.2 เราไปเที่ยวภูทับเบิกมา หนาวมาก หมอกนี่แบบ...โอ่ยยย ฟินอะ อิอิ
-
สวัสดีปีใหม่. อิจฉาคนแต่งไปเที่ยว ฟินเบยสิเนี่ยะ
-
:katai5:
เพิ่งอ่านทันนนน ชอบผ้ามาก บ้าได้ใจจริงๆ
ปล. รอตอนต่อไปจ้า
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่32 ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม?
ไม่รู้จะพูดยังไงดีกับเช้าของวันนี้ ใจผมเต้นตุบเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ตัวต้นเหตุที่ทำผมหน้าร้อนแต่เช้านอนกอดผมจากข้างหลัง เพราะผมไม่อยากขยับตัวมากนัก ขนาดผมนอนอยู่เฉยๆยังปวดสะโพกขนาดนี้ แล้วพี่ซุสเขาจะโอเคปะวะ(ก็เล่นใส่ไม่ยั้งเลย)
หลังจากที่เราสามจุดกันไปแล้ว เรื่องราวของเราจะเป็นยังไงต่อไปนะ เราจะรักกันมากขึ้นไหม? เราหวงกันมากขึ้นไหม? หรือผมจะโดนทิ้งไหม?
ช่างมันเถอะ เรื่องของอนาคต แค่ผมเชื่อใจพี่ซุสก็พอแล้ว
"คิดอะไร?"
ผมสะดุ้ง เมื่อไอ้คนที่ผมคิดว่าหลับพูดข้างหูผมแบบชิดมากๆ
"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่"
ผมถามเบาๆ ยังไม่กล้าหันไปเผชิญหน้าพี่มันตอนนี้
"เป็นอะไร ใจเต้นแรง"
ไม่เคยฟังเพลงของพี่ป้างอ่อ ~หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที ใช่เธอหรือนี่ ที่คอยตลอดมา~~ (เกี่ยวไรกับเพลงนี้?)
"อยู่กับคนที่ใช่ อะไรๆมันก็เต้นนั่นแหละน่า"
ผมตอบแหย่ๆ กลบเกลื่อนความเขิน
"ลุกไหวไหม?"
ผมรู้ครับว่าพี่เป็นห่วง แต่ช่วยมองข้ามผมไปก่อนได้ไหมครับ ผมจะเขินตายเอา! T T
"ไหวครับ พี่ไปอาบน้ำก่อนก็ได้"
ผมพูด พี่ซุสลังเลว่าจะไปดีไหม สุดท้ายก็ตัดใจลุกออกไป ขอผมหัดเดินก่อนนะครับ ไม่รู้ว่าจะเดินเป๋ไปอีกกี่วัน พี่ซุสก็เนอะ รู้ว่าครั้งแรกของผมแม่งดันใส่ไม่ยั้ง ขาผมสั่นริกเมื่อรองรับน้ำหนักของตัวเอง อ่า ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย งือออ...(อย่าคิดว่าถุงยางขาดแล้วพี่มันจะหยุด แม่งต่อสดอีกสามรอบ=_=)
ดีที่เมื่อคืนพี่ซุสทำความสะอาดให้ผมเมื่อเรา 'รัก' กันในรอบสุดท้าย ผมเลยตื่นมาด้วยความสบายตัว ไม่ได้แฉะชื่นอะไรให้รำคาญใจ ผมนั่งลงบนเตียงเมื่อลองยืนดูแล้วปรากฎว่าผมยังพอยืนได้อยู่แม้ขาจะสั่นนิดๆก็ตาม
เจ็บอะ มันต้องบวมมากแน่ๆ ผ้าสัมผัสได้
แกร๊ก
แฟนผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยสภาพที่เปียกซก เอ่อ ในห้องน้ำเขามีงานสงกรานต์กันอยู่หรือไร? สภาพเหมือนตกน้ำ ไม่เหมือนอาบน้ำเลยครับ
"เช็ดตัวก่อนดิพี่ โห รีบทำไมนักหนาวะ"
ผมบ่นเบาๆแล้วเดินเข้าไปหาอีกคนด้วยร่างกายที่ไม่สมประกอบเท่าไหร่ แต่ถึงมันจะเจ็บแต่มันก็รู้สึกดีนะเว้ย ไม่เชื่อไปลองกันเองไป
"ลุกมาทำไม"
พี่ซุสคว้าเอวผมเอาไว้เมื่อผมเดินไปใกล้ ก่อนจะดันให้ผมกลับมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม
"ผมไม่ได้เป็นง่อยซะหน่อย"
ผมบ่นอุบ พี่ซุสเขกหัวผมเบาๆเพื่อแสดงความรัก ถ้ารักของเรามันเจ็บขนาดนี้ ก็ไม่ต้องแสดงออกมาบ่อยๆก็ได้นะเทพนะ
"อาบน้ำไหว?"
คนตรงหน้าถาม ผมพยักหน้ารัวๆตอบกลับไป เทพซุสเหมือนจะหนักใจที่จะปล่อยไอ้ผ้าไปอาบน้ำ แต่เทพครับ เทพคงลืมว่าผ้าอายุ20แล้ว จะห่วงอะไรนักหนา ผ้าไม่จมน้ำในอ่างตายหรอกครับ เชื่อสิ
"ถ้าพี่ไม่มั่นใจ จะยืนเฝ้าผมในห้องน้ำก็ได้นะ"
ผมพูดประชด แต่คนฟังดันพยักหน้าตกลงซะงั้น เดี๋ยวๆ คือ ผ้าพูดประชดไงเทพ เทพอย่าทำแบบนี้ดิ
"ไปอาบน้ำเร็วๆ"
ไม่พูดเปล่า ยังดันผมให้เดินเข้าห้องน้ำไปอีกต่างหาก ใครจะไปอาบน้ำต่อหน้าพี่ซุสลงวะ!!! ถ้ามันไม่เขินจนตัวแตกตาย ก็คงจะอายจนมุดหัวลงท่อระบายน้ำทิ้งอะแม่ง! เทพทำอะไรไม่คิดชีวิตผ้าพิบัติหมด!!
"อายทำไม ของกูมึงก็เคยเห็น ของมึงกูก็เคยเห็น มึงต้องชินได้แล้วนะ ต่อจากนี้ไป เราคงได้อาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ"
ผมตวัดตาไปมองคนพูดอย่างเคืองๆด้วยหน้าที่แดงก่ำ ถึงจะพูดถูกแต่ก็ไม่สำควรพูดปะ!! อ๋อยยย ไม่เขินก็ได้วะ!
ผมเปิดฝักบัวให้น้ำมันไหลรดตัวผมช้าๆ ไม่อยากนอนแช่อ้าง มันสบายไป ไม่ชอบ ปิดน้ำเมื่อตัวของผมเปียกทั้งตัวแล้ว คว้าเอาสบู่เหลวมากดใส่ฟองน้ำ ก่อนจะลูบลำตัวแรงๆ ฟองจากสบู่เหลวผุดขึ้นมาเยอะแยะเลยครับ ชอบจังสบู่คนรวย ฟองแม่งเยอะชิบหาย
ผมลูบท่อนบนเสร็จ แต่ปัญหามันอยู่ตรงท่อนล่างครับ ไม่อยากก้มเลยว่ะ กูปวดเอว แม่งเอ๊ย นาทีนี่อยากเป็นแม่นากครับ จะยืดมือออกไปถูสบู่แบบไม่ต้องก้ม กูนั่งแม่งเลยสัด เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หาย
"โอ๊ะ........"
ผมร้องเบาๆตอนที่ก้นสัมผัสกับพื้นกระเบื้องแข็งๆเย็นๆ
"มานี้"
สงสัยเทพแกจะทนดูไม่ไหว ดึงฟองน้ำออกไปจากมือผม ยกเท้าผมขึ้นมาแล้วถูเบาๆ
"เฮ้ยพี่ ไม่ต้อง"
ผมร้องบอกอย่างตกใจ ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่ซุสจะทำแบบนี้
"อยู่เฉยๆเหอะ"
ผมเม้มปาก มองดูคนตัวใหญ่ที่คอยแต่จะแกล้งผมอยู่ตลอด คอยสั่งนู่นสั่งนี่ แต่ตอนนี้คนๆเดียวกันกำลังถูสบู่ให้ผมเบาๆเหมือนกลัวผมจะเจ็บยังไงยังงั้น แอบยิ้มครับ นี่ถ้ามีกล้องในมือ ผมจะถ่ายเก็บไว้ดู หึหึ แต่ไม่โพสต์หรอก พี่ซุสพันแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผ้าหวง
"มองอะไร?"
ผมสะดุ้ง เมื่อคนตัวใหญ่พูดออกมาทั้งๆที่เขาไม่ได้มองผมเลยสักนิด รู้ได้ไงว่ามอง โด่ววว
"มองแฟน"
คึคึ หยอดแม่งเลย แฟนน่ารัก ใครๆก็อยากอวด กิ๊วววว
"ใครแฟนมึง?"
"ก็เทพไง"
ผมชักจะชอบเรียกพี่ซุสว่าเทพแล้วล่ะครับ น่ารักดี เหมือนคู่อื่นๆที่เรียกแฟนตัวเองว่าเตี้ยบ้าง อ้วนบ้าง หึ เหมือนเป็นชื่อลับที่เอาไว้เรียกกัน2คน น่ารักจัง ผมมีพี่ซุสเป็นแฟนคนแรก ก็อยากจะทำตัวหวานๆกับแฟนบ้าง น่ารักว่ะผ้า! ><
"ปัญญาอ่อน กูไม่ได้เป็นแฟนมึง"
เขาพูดเรื่อยๆ พร้อมกับขัดตัวผมไปด้วยเบาๆ ผมขมวดคิ้วทำหน้าบึ้ง ถลึงตามองพี่ซุสไปด้วยเลยอะ พูดผิดพูดใหม่นะเทพ ผ้าโหดนะเว้ย พูดไม่เข้าหู ผ้าสามารถต่อยเทพสลบได้เลยนะ (ผ้าล้อเล่น แง่วววว)
พี่ซุสยิ้มขำเมื่อเห็นใบหน้าของผม เขาหัวเราะเบาๆแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบขางหูว่า.....
"เมื่อคืนกูจดทะเบียนสมรสไปแล้ว"
"ไม่ใช่ละ!"
ผมพูดกลับทันที แถมตีไหล่พี่ซุสเบาๆด้วยความหมันไส้ หนอยแน่ ขยันทำให้ผมอายนักนะพี่เทพ จะหัวใจวายตายห่าทิ้งพี่เทพให้เป็นม่ายอยู่คนเดียวเพราะคำพูดของพี่เขานั่นแหละ
"วันนี้จะกินอะไร"
พี่ซุสถามในขณะที่ตนเองยังคงก้มหน้าก้มตาอาบน้ำให้ผมอยู่ ผมเองก็ขี้เกียจอาบและ ให้คนอื่นดูแลในวันที่เราอ่อนแอมันก็สบายดีไปอีกแบบ
"กินอะไรดีน่า? พี่ผมอยากกินน้ำตก"
"พ่อมึงสิ!!!"
อีกคนด่ากลับมาทันทีที่ผมพูดจบ ผมตาเหลือกตาลานที่อยู่ๆก็โดนด่า(พี่ซุสเข้าใจว่าเป็นน้ำตกที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว)
"พี่! ด่าพ่อตาทำไมวะ"
ผมโวยกลับ
"มึงปัญญาอ่อน"
"ปัญญาอ่อนเหี้ยไรพี่ แค่อยากแดกลาบน้ำตกส้มตำ พี่ด่าพ่อตาแบบนี้ระวังพ่อตาไม่รักนะ"
ผมบ่นอุบ ผีเข้าหรือไงวะ ด่าป๊าซะดังเลย พี่ซุสเงียบไปเมื่อผมพูดจบ เขาหยิบฝักบัวมาเปิดน้ำล้างตัวผม
"แดกไม่เป็น"
พูดพลางหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวผมอย่างกับห่อมัมมี่ พาผมเดินไปที่หน้ากระจก บีบยาสีฟันใส่แปรงให้ผม ผมก็รับมาแปรง
"แอะไอ่เอ็น อ้อแอะอั่งอึ่ง"
(กูเกิ้ลทรานส์ แปลภาษา ไทย-ไทย แปลว่า แดกไม่เป็นก็แดกอย่างอื่น)ผมพูดไปแปรงฟันไป ฟองนี่กระจายเต็มกระตก ลำบากพี่เทพต้องเอาผ้าเช็ดให้
"ทุเรศ"
ด่าคำเดียวแต่เจ็บปวดไปทั้งตระกูล ด่าผมก็เหมือนด่าเฮีย ด่าเฮียก็เหมือนด่าป๊า ด่าป๊าก็เหมือนด่าพ่อตาตัวเองนะเทพนะ
"กรั๊กกกกก"
ผมแปรงฟันเสร็จก็บ้วนปาก คนข้างๆแม่งทำหน้าเนือยได้ที่ แต่ผมไม่แคร์ครับ ในที่สุดผมก็เสร็จกิจในห้องน้ำซะที ออกมาใส่เสื้อผ้าโดยมีลูกมือคอยส่งเสื้อผ้าให้
"โอ้ยๆ พี่เทพ ใส่กางให้หน่อย เจ็บ"
ผมหันไปหาคนข้างๆ พี่ซุสเดินเข้ามาหยิบกางเกงแล้วใส่ให้ผมอย่างไม่อิดออด ป๊าดดด ป๊าดๆๆ น่ารักจัง ><
"ยืนดีๆ"
เขาเอ็ดเมื่อผมยืนไม่ตรงสักที เอียงไปเอนมาอย่างกับคนเมา หึหึ ก็อยากแหย่แฟนบ้าง แฟนน่ารัก
"พี่ซุส วันนี้ไปดูหนังกันไหม?"
ผมถามคนที่ก้มหน้าก้มตากลัดกระดุมกางเกงให้ผมอยู่ จะจริงจังไปไหมวะ!
"แล้วแต่"
"พี่แต่งตัวดิ เร็วๆ ไม่ต้องหล่อมากนะ ผ้าหวง คึคึ"
ผมยักคิ้วให้คนตัวใหญ่ เขาถอนหายใจแล้วส่ายหน้าอย่างเซ็งจัด เขาหันไปเปิดตู้แล้วหยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ เสื้อผ้าเขามีแต่สีขาว ดำ และเทา ทำไมไม่มีสีชมพูวะ ไม่สดใสเลยผู้ชายคนนี้ เดี๋ยวผมจะแอบซื้อเสื้อผ้าสีชมพูมาใส่ตู้ไว้ให้เยอะๆเลย
ติ๊ง.....
เสียงโทรศัพท์ของพี่ซุสทำเอาผมก้มลงมองอย่างถือวิสาสะ เป็นข้อความจากเบอร์ที่ไม่ได้เมมเอาไว้
"พี่ ข้อความ"
"อ่านให้ฟังดิ"
ผมทำหน้างง แต่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดข้อความอ่าน
"ซุสอยู่ไหนคะ มารับณัชชาด้วย"
ผมอ่านจบอีกคนก็ถอนหายใจพรืด
"ส่งกลับไปว่าไม่ว่าง"
เขาบอกในขณะที่มือยังใส่เสื้อผ้าอยู่ ผมพิมพ์ตามที่พี่ซุสบอก แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ ณัชชานี่ใครวะ? หมายความว่าถ้าพี่ซุสว่างพี่ซุสก็จะไปกับเขาใช่ปะ!! กูจะร้องไห้แล้วแม่ง อธิบายมาสิเว้ย เรื่องคู่หมั้นก็เหมือนกัน เงียบรอใครมาบอกวะ เดี๋ยวพ่อตบ..............ตัวเองซะนี่ เชอะ!
"ทำหน้าเชี้ยไรมึง หึงกูล่ะสิ"
"เออ ผมเป็นแฟนพี่ คงหึงน้องลุงพี่มั้ง"
เฟย์ฟางแก้วจริงมึง(ถามไม่คิด) เห็นหน้าผ้าไหมเทพ หน้าผ้าบึ้งขนาดนี้ เทพยังจะหัวเราะผ้าอีกหรอ ผ้าหึงจริงไม่ติงนังนะ แต่ผ้าไม่ห้ามเทพหรอก อยากมีใครอีกกี่คนก็ไปเลยไป๊!! กูโอเค T T
"ร้องไห้ไมวะ"
พี่แกคงตกใจจริงๆไม่จิงโจ้เมื่อหันกลับมาเห็นผมนั่งน้ำตาไหลพรากๆ กูไม่ได้ร้องไห้ นี่น้ำป่าไหลหลาก
"พี่ซุสแม่งใจร้าย จะคบกับผมพร้อมกับผู้หญิงพวกนี้หรอวะ กูไม่ยอมนะเว้ย"
"ถ้ามึงจะพูดกับกูแบบนี้มึงก็ไม่ต้องเรียกกูพี่ก็ได้นะ"
"ไม่ได้หรอก พี่ซุสแม่งเป็นเทพ"
"ปัญญาอ่อน..........ณัชชาเป็นคู่หมั้นกู"
คราวนี้ผมตาโตเลยครับ หนักกว่ากิ๊กอีก อีห่า คู่หมั้นเหี้ยไร กูไม่ให้มี สาดดดดดด
"ไม่รักพี่ซุสแล่ว!!!"
"ไม่รักเชี้ยไร มึงอยากตายตรงนี้ไหมสัด"
อย่ามาโหดกับผ้านะ!!!!! ผ้ากลัว T T ผ้ารู้เทพทำจริง อย่าทำผ้าเลยยย
"T^T งืด"
"กูมีมึงแล้ว ต่อให้ณัชชาเป็นแม่กู กูก็ไม่เลือกเขา เข้าใจไหม"
"เข้าใจ"
เข้าใจก็ได้วะ แต่โทษฐานทำผมร้องไห้ เอาเสื้อตัวเองมาเป็นผ้าเช็ดหน้าให้ผมซะดีๆ ฮึ่ย!
"ซกมกคนเดียวไม่พอ ต้องให้กูสกปรกกับมึงด้วยใช่ไหม?"
ผมหัวเราะกับประโยคปลงๆของพี่ซุส พี่แกก็ดีดหน้าผากผมเบาๆ.............เบากะเหี้ยไรล่ะ! หัวแตกแล้วมั้งกู เทพพพพพพพ ผ้าเจ็บบบบ
ในที่สุดเราก็ได้ออกมาจากห้องซะที กว่าจะเสด็จกันออกมาได้ แม่งตีกันชิบหาย มองคนข้างๆแล้วเบะปากอย่างหมันไส้ แง่ม! เกลียดการเดินข้างๆพี่ซุสแม่งจริงเลย ทุกคนมองไม่เห็นผมเลยครับ มองแต่ท่านเทพคนเดียวเท่านั้น ผ้าน้อยใจแฮง
"ไปเดินไกลๆไปพี่ ผ้าไม่เดินกับพี่แล้ว"
ความหล่อเอาไว้แซวครับ มีโอกาสก็แซวไป เช่นเดียวความเตี้ยของไอ้ผ้า มีไว้เพื่อล้อเลียน ห่า แล้วมาเดินกับคนสูง191 โคตรพ่อโคตรแม่! ผมไม่เคยคำนึงถึงความเตี้ยของตัวเองเลย จนได้มาเดินคู่พี่เทพมันจะจะแบบนี้ ตอนเด็กๆไม่น่าเอานมโรงเรียนไปซุกใต้โต๊ะเลย T T
"มึงจะเดินกับใครก็ไม่มีใครมองมึงหรอก เจียมตัวบ้าง"
โอ้ยยย ถ้าคนอื่นพูดนะอีผ้าจะด่าสวนชิบ แต่พอพี่เทพแกพูด ทำไมกูสำนึกผิดแปลกๆ
"พี่เทพรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผ้าไปซื้อตั๋วเอง"
ผมดันพี่ซุสนั่งลงที่เก้าอี้แถวๆนั้นก่อนจะเดินไปซื้อตั๋ว
"ผีกระชากหัว2ที่ครับ"
หึหึ ผ้ารู้ความลับของพี่เทพมาอย่างนึงครับ พี่ซุสกลัวผี กร๊ากกกกกกก เพราะผ้าขี้ริ้วอย่างผมโดนท่านเทพซุสเหยียบย่ำจนบังเกิดเป็นความแค้น วันนี้ผ้าเลยอยากจะแก้แค้นแบบน่ารักๆหน่อยละกัน หึหึ
"กูไปเข้าห้องน้ำนะ"
ขณะที่ผมยืนแสยะยิ้มอย่างสะใจเงียบๆอยู่คนเดียว คนที่ผมกำลังคิดแก้แค้นอยู่ก็โผล่หน้าเข้ามา เอาซะแอบตั๋วหนังไม่ทัน
"อือ เดี๋ยวผมซื้อป็อบคอร์นรอ"
ผมพูดแล้วยิ้มกว้าง มีพิรุธไหมวะ? ไม่หรอก คึคึ พี่ซุสเดินออกไปแล้ว ส่วนผมก็ไปซื้อชุดป็อบคอร์นมานั่งกินรอ
"เมทำแบบนี้ได้ยังไง?"
เฮ้ย คนทะเลาะกันว่ะครับ(กระซิบ) ผมไม่ได้เสือกนะ ที่หันไปมองเพราะแค่อยากรู้เฉยๆ
"เมก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก แต่มันเป็นไปแล้ว เมจะทำอะไรได้"
ดูเหมือนคู่รักจะทะเลาะกันนะครับ รายงานสดจากผ้าใบเอง แต่ไอ้ผู้ชายนั้นหน้าตาคุ้นๆว่ะเฮ้ย(นึกภาพอีผ้าเกาะเสาแอบดูคนทะเลาะกัน)
"เมไม่ควรนอกใจผมตั้งแต่แรก"
"ทัชก็ควรรู้ไม่ใช่หรอ ว่าที่เมคบกับทัช เมหวังอะไร?"
เหยดดดดดดดดดด กูเจ็บแทน ขนาดเป็นเพียงผู้ชมยังเจ็บจังๆแบบนี้ ถ้าผมเป็นไอ้หมอนั่นมีหวัง วิ่งเอาคอให้ประตูหนีบตายไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้โหดสัดวัดพระแก้วเลยครับ ไอ้พี่ทัชนั่งอึ้งเมื่อ(คนที่น่าจะเป็น)แฟนพูดประโยคนั้นออกมา(จำได้แล้วครับ ผู้ชายคนนั้นคือเดือนมหาลัยปี3นี่เอง)
"เมคบกับทัช เพราะทัชหล่อ รวย มีอำนาจ ไม่อย่างนั้นทัชก็คิดสิ ว่าเมคบกับทัชทำไม"
โอ้โห ผมจะหมดความอดทนแล้วครับ ไม่เห็นต้องพูดขยายความก็ได้นี่หว่า ไอ้พี่ทัชมันคงไม่โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าที่เจ้าหล่อนพูดหมายความว่าไง
"พอ"
ฝ่ายชายพูดพึมพำออกมาเบาๆ เหมือนแบบ หมดแรงแล้วครับ ผมเข้าใจนะ ขนาดเรื่องที่ผู้หญิงส่งข้อความมาหาพี่ซุสเมื่อเช้าผมยังเสียใจขนาดนั้น ถ้าพี่ซุสพูดกับผมแบบนี้ ไม่ผมก็พี่ซุสล่ะครับจะต้องตายกันไปข้าง(เฮียมันจะปล่อยไว้เรอะ?)
"ทีนี้ก็ปล่อยเมไปได้แล้ว ทุกวันนี้เมอึดอัดแค่ไหนที่ทัชคอยทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเม ทัชรู้ไหม?"
"ก็บอกให้พอไงเมอิ!!"
พลั่ก
ซ่า........
"เชี้ยย!! พี่ ผมขอโทษครับ"
"เชี้ยไรวะ!!!"
ผมสะดุ้งเมื่อมือใหญ่คว้าเข้าที่คอเสื้อผม เอ่อ คือผมจะเดินหนีไปที่อื่นครับเพราะทนฟังไม่ได้ แต่เด็กที่ไหนมันวิ่งมาชนกูซะหน้าคมำไปใส่อีพี่ทัชวะเนี้ย!!! กูตายแน่ งืออออ พี่เทพ ช่วยผ้าด้วย ผ้ากลัว
"ก.....ก็เด็กมันวิ่งมาชน พี่ก็ไปต่อยเด็กดิ"
น่าน ใครว่าผมเป็นคนดีครับ กูนี่เลวยันเล็บเลย แต่พี่มันคงไม่ต่อยเด็กหรอก จริงปะละ!
"หน้าเหมือนควายยังจะทำตัวเหมือนควายอีก! สัดเอ้ย!"
ด่ากูควายก็พอแล้ว ยังจะด่ากูสัดอีก กูเลือกไม่ได้แล้วว่ากูจะเป็นตัวอะไร ก็มึงให้กูเป็นควายแล้วอะ!!
"นี่สรุปพี่ก็เห็นผมเป็นควายหรอวะ?"
จะต่อยกูเอาไว้ก่อน ไหนเคลียร์กับกูสิ ว่ามึงเห็นกูเป็นตัวอะไรนะ?
"เออ! ทั้งควายทั้งเหี้ยเลยมึงอะ"
ฮึก.........มึงจะใจร้ายไปแล้วนะ สมน้ำหน้าที่มึงโดนทิ้ง กูขอให้มึงสะดุดล้มหน้าห้าง ไอ้เห้!!
"ฮืออออออออออออ"
ร้องไห้แม่งเลยสัด เป็นไง งงล่ะสิมึง รู้จักผ้าใบน้อยไปแล้ว
"ทัชทำน้องเขาร้องไห้ทำไม?"
"ทัชไม่ได้ทำนะเม มันร้องของมันเอง"
"ทัชก็เป็นแบบนี้ตลอด เอะอะก็ใช้แต่กำลัง"
พูดจบสาวเจ้าก็เดินออกไป ทำเอาพี่ทัชมองตามตาละห้อย เผลอปล่อยคอเสื้อผมออกด้วย งืด นี่พี่ซุสซื้อให้นะเว้ย ยับหมดไอ้ใจหมา
"เพราะมึง!"
แน่ะ! ยังหันมาตะคอกกูอีก เพราะกูห่าไร เขาจะทิ้งมึงอยู่แล้วต่างหาก เชอะๆ
"ผ้า"
"ง่า พี่ซุสสส"
สุดท้ายพี่ซุสก็มาช่วยผ้า พี่ซุสน่ารักจริงๆ เดี๋ยวผ้าให้สองดอกเป็นการตอบแทน หรือจะเอาเป็นช่อดี? (ดอกไม้นะเว้ย)
"ทำเหี้ยไรอยู่"
"ผ้าโดนเด็กที่ไหนวิ่งชนไม่รู้ แล้วแก้วน้ำมันหลุดมือไปโดนพี่เขาอะ ผ้าไม่ได้ตั้งใจนะแต่พี่เขาโกรธใหญ่เลย"
เอ เหมือนจะจำได้ลางๆว่าอีพี่ทัชไม่ชอบเทพซุสของผ้า เจอกันจะจะแบบนี้ จะมิมีมวยเกิดขึ้นใช่ไหม? อย่าไปวางมวยกับเขาเลยพี่เทพ เรากลับไปเล่นมวยปล้ำกันที่บ้านดีกว่า อิอิ(อีดอก! : จากใจผู้แต่ง)
"อ่อ ลูกมึงเองหรอ?"
เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหน้ามันเอง(หนังตีนกับหนังหน้าของมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกครับในความคิดผม) ไอ้คนหน้าเศร้าๆที่โดนแฟนทิ้งเมื่อกี้ไปไหนแล้ววะ ห่า
"เมีย"
"สวัสดีครับ ชื่อผ้าใบ เป็นเมียพี่ซุส ถุย!!"
ห่า นี่ก็ตอบตรงเกิ๊น พี่กล้าตอบแบบนั้นผ้าก็กล้าแนะนำตัวแบบนี้เหมือนกันนะเทพ =_=
"อ๋อ อยากลองเปลี่ยนแนวดูหรอวะ ทำไม เบื่อกับผู้หญิงแล้วหรอ?"
โถ ไอ้ใจหมา! อยากจะยกตีนเหยียบหน้าแม่งจริง ถ้าไม่ติดว่ามึงสูงนะ มึงโดนกูแล้ว
"ก็ไม่ได้โดนผู้หญิงทิ้งแล้วกัน"
เหยดดดดด นี่ก็จี้แผลสดเขานี่หว่า รู้ได้ไงว่าเขาโดนทิ้ง เทพนี่เทพจริงๆ
"หุบปาก!!"
"มึงก็รูว่าต้องทำยังไง"
โอ้โห พี่เทพกูวินครับ เป็นการทะเลาะกันที่เชือดนิ่มมากๆ เย็นๆ แต่ถึงตาย สนุกว่ะ อยากดูอีก
"ถ้าเขาชักปืนมายิง พี่จะทำยังไงวะ"
"เอามึงบัง"
ครับ โรแมนติกมาก กูขอร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งคนเดียวสักครู่ อีพี่เทพพพพพพพพพพพพพพ!!!
หนังเชี้ยไรวะ! น่ากลัวโคตรๆ ดับเบิ้ลโคตรสองที!!!! ห่าเอ๊ย ทำไมกูต้องพลาดพลั้งอยู่ร่ำไป เพราะแผนที่ไตร่ตรองเอาไว้แม่งล้มไม่เป็นท่า
ใครสั่งใครสอนให้พี่ซุสหลับในโรงหนังวะ! กูอยากรู้ แม่งหลับได้ไง ชิบหายตอนแรกก็นึกว่าแกล้ง แต่เปล่า! แม่งหลับจริง โถ่ ผ้าเลยโดนคนเดียวเน้นๆเลย ชื่อหนังจังไร แต่โดนผีหลอกเข้าไป โอ้โห ช็อค!!
"หนังสนุกไหม?"
ยังมีหน้ามาถาม
"พี่รู้อยู่แล้วใช่ปะว่าผมเลือกดูเรื่องนี้ ถึงชิ่งหลับไปแบบนั้น"
"กูไม่โง่แบบมึง"
กูเจ็บใจ!!!!!!
กึก
อยู่ๆพี่ซุสก็หยุดเดินครับ หยุดแบบกึก ไอ้ผ้าแม่งเบรกตามไม่ทันเลย ก็กะว่าจะถามว่าหยุดทำไม แต่ขอมองหน่อยเผื่อจะได้คำตอบเองว่าพี่แกหยุดทำไม คำตอบคือ..........ผู้หญิงหน้าคุ้นมากๆคนหนึ่ง คุ้นมากไม้ยมก155ตัว
"โทรไม่รับ ไม่ตอบข้อความ ณัชชาก็นึกว่าคุณยุ่ง"
เธอหยุดพูด ปรายตามามองผม ทำไม หรือจะตบ?(ใจเย็นผ้า) จะบอกว่าถ้าจะตบก็ตบพี่ซุส กูกลัวเจ็บ
"นี่หรอคะธุระของคุณ"
แล้วเธอก็กอดอกเชิดหน้า แหล่วๆๆๆๆๆ อันนี้งานใหญ่นะบอกเลย
"ผมไม่ได้ยุ่ง แต่คุณนั่นแหละ กำลัง 'ยุ่ง' "
เหยดดดด ทีหลังบอกเขาไปว่าเสือกเลยก็ได้ฮะพี่ซุส แม้พี่จะด่าผู้หญิง แต่ผ้าก็ไม่ได้รักพี่น้อยลงไปเลย เมื่อคุณณัชชาทำอะไรพี่ซุสไม่ได้ก็หันมาหาผมแทน ห๊ะ อะไร คิวผมแล้วหรอ?
พรึบ........
"ห๊ะ?"
ผมร้องเบาๆเมื่อเสื้อแขนยาวสีดำของพี่ซุสหล่นแหมะลงมากลางหัวผมพอดี
"คลุมไว้"
คำสั่งสั้นๆ แต่ผมก็ยอมทำตามโดยดี นี่คงจะเป็นทางเลือกที่โอเคที่สุดแล้วครับ ก็มองไปรอบๆสิครับ โทรศัพท์กี่เครื่องวะนั่น ถ่ายหาน้องลุงมึงกันหรือไง ปวดตับ คุณณัชชาชี้หน้าผม ก่อนจะพูดว่า......
"เธอเองก็โง่เหมือนกันนะ โง่เหมือนหน้าตาโง่ๆของเธอนั่นแหละ ผู้ชายที่เธอควง คือผู้ชายของฉัน"
ควงห่าไรวะ! กูแค่จับมือกันเฉยๆ แล้วไม่ต้องมาธงมาเธอกับกูด้วย อะไร? ผู้ชายของฉันอะไร นี่ผู้ชายของผ้า เป็นเทพของผ้าโว้ย ของขึ้นแต่ทำได้แค่ด่าในใจ
"หยุดพูดจาน่าขายหน้าแบบนั้นซะทีเถอะ คุณไม่อายหรอณัชชา"
"อายทำไมคะ ณัชชาไม่ยอมให้มันจบแบบนี้หรอก"
"หึ พูดอะไรนะห๊ะ ผมขำเป็นบ้า ไม่ยอมให้จบแบบนี้หรอ? ไม่หรอกณัชชา เรื่องของเรามันไม่จบแน่........"
ผมหันมองหน้าพี่ซุสที่ยิ้มมุมปากอย่างกวนส้นตีน
"เราไม่เคยเริ่มกันตั้งแต่แรกแล้ว"
เชือดนิ่มอีกแล้วครับ เชือดช้าๆแต่ตายอย่างเร็ว เจ็บลึก บาดแผล รักไม่แน่นอน ความรักมันบั่นทอน
"จะทำอย่างนี้ใช่ไหมซุส!!!"
เธอเริ่มขึ้นเสียง คนก็เริ่มมองเยอะขึ้นแล้วด้วย มึงถ่ายคลิปหาเหี้ยไรครับ! ชิบหาย กูไม่เกี่ยวกูมาซื้อเกี๊ยวน้ำให้พ่อ พี่ซุสปล่อยกูก่อนนนนนนน
"หลบไปณัชชา คุณก็รู้ว่าคุณทำอะไรผมไม่ได้"
กูว่าตอนนี้มันชักไม่สนุกแล้ววะ เกือบลืมไปว่าคุณณัชชาเธอค่อนข้างมีชื่อเสียง แล้วพอมายืนแหกปากใส่ผู้ชายหน้าตาดีเทพๆคนหนึ่งก็ย่อมมีคนอยากเผือกปะ? โอ้ พึ่งรู้ว่าความเสือกมันไม่ดีอย่างนี้นี่เอง(พึ่งสำนึก?)
"แต่ณัชชาทำให้เราหมั้นกันเร็วขึ้นได้"
โถ คิดว่าจะทำให้ผ้าหวั่นไหวหรอ ไม่มีทาง ผ้าเชื่อใจพี่ซุสโว้ย(น้ำตามึงปริ่มอะอีผ้า)
"จะหมั้นวันนี้ หรือพรุ่งนี้ มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกณัชชา ลองดูไหม?"
อย่าไปท้าเขาสิโว้ยยยยย ถึงเทพจะโอเค แต่ผ้าไม่โอเคว่ะเฮ้ย
"ฮ่ะ ฮ่าๆ นี่ซุสท้าณัชชาหรอคะ? คิดว่าณัชชาไม่กล้า?"
ว่าแล้วเธอก็แสดงความกล้าโดยการหยิบมือถือออกมาโทรหาใครสักคน
"ค่ะป๊า เรื่องงานหมั้น ณัชชาปรึกษากับซุสแล้ว......"
เดี๋ยวๆมึง กูยังไม่เห็นใครปรึกษาอะไรกันเลยเฮ้ย อย่ามนมอย่ามโน!!! อะไรวะครับเนี่ย มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผ้างง ได้แต่มองไปมองมาอย่างทำอะไรไม่ได้ เทพ เทพห้ามคุณณัชชาสิโว้ย หรือจริงๆเทพก็อยากจะหมั้นกับเขาวะห๊ะ
"เอาที่เร็วที่สุดนะคะ เดือนนี้เลยก็ได้.......ค่ะป๊า......เขาอยากรีบหมั้นน่ะค่ะ ณัชชาก็ไม่อยากขัดใจ.......ขอบคุณค่ะป๊า"
เธอวางโทรศัพท์แล้วยิ้มอย่างผู้มีชัย ส่วนเทพของผ้าหน้านิ่งมากครับ นิ่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า แล้วเสร่อไปท้าเขาหาอั้มพัชราภาอะไรล่ะโว๊ะ!!
"ไม่ต้องดีใจนะคะซุส ที่เราจะได้หมั้นกันเร็วขึ้น"
ไอ้ผ้าเป็นลม...........!! ไม่ต้องมาจับมือผ้าเลย โคตรงอน โคตรซึมเศร้า โคตรถอนหายใจ!!!! แต่พอเห็นพี่ซุสแกมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว ผมก็ใจอ่อน โถ่ อย่าเครียดเลยพี่เทพ ถึงพี่จะหมั้นกับเขา แต่เราก็ยังเป็นชู้กันได้นะ ว่าแต่...........ทำไมกูต้องเป็นชู้วะ?
"ผ้า........"
เรียกแล้วก็ขมวดคิ้วอีก ก็บอกว่าอย่าเครียดไง ผ้าโอเค ผมยิ้มตอบกลับไปเพื่อให้พี่ซุสรู้ว่า ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ สู้ๆนะเทพซุสของผ้า
"มึงยังไม่ได้ทานข้าว"
เพล้ง...........เหมือนแกเตะกำลังใจของผมให้ปลิวหายไปด้วยคำพูดบาดใจเมื่อสักครู่ ห๊ะ? กูหูฝาดหรือเปล่า?
"ห๊ะ"
ผมยิ้มค้างกระพริบตาปริบๆ
"ไปทานข้าวกัน ถ้ามึงผอมลงมากกว่านี้กระดูกมึงหักแน่ตอนโดนกูกอด"
"-////-
เอาที่เทพพอใจแหละ หน้าสิ่วหน้าขวานหน้าค้อนหน้าตะปูยังมีหน้ามาห่วงเรื่องกินอีก เชื่อเขาเลย คุณณัชชาเองก็ตาถลนเมื่อไม่ได้ชมอาการทุรนทุรายของชายตรงหน้า
"ไปเหอะ ยืนตรงนี้นานๆ กูจะอ้วก"
อู้หูวววววววว ยกนี่ เทพซุสวินอีกตามเคย คุณต้องเห็นเมื่อครู่ครับ ตรงคำที่ว่า 'กูจะอ้วก' มองเน้นๆนิ่งๆไปที่คุณณัชชาเต็มๆ โถ ถ้าผมเป็นเธอนะ ผมยืนร้องไห้อะแม่ง
พวกมึงก็เลิกถ่ายกันได้แล้วได้สั่ส!!!!!
Click for episode 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3275674#msg3275674)
****************************************************************************************************
สวัสดีจ้า เกือบลืมว่าวันนี้วันจันทร์ 5555555 หมดไปแล้วสำหรับวันหยุดในช่วงปีใหม่ บางโรงเรียนนี่เปิดปุ๊บสอบปั๊บ อิอิ แต่อย่าเครียดค่ะ อ่านนิยายกันดีกว่า กว่าจะได้ลงนิยาย คนเขียนก็กลัวคนอ่านลืมเหมือนกัน เน่ีอเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่33แล้วววววว เรื่องต่อไปแต่งคู่ของใครดีน๊าาาา
-
:pig4:
-
ฮาร์ดคอร์ไปป่าวนิ
-
รำคาญณัชชานี่มากเลย ผู้หญิงอะไรหน้าด้านหน้าไม่อาย อยากได้ผู้ชายจนตัวสั่น ขนาดเขาไม่สนใจใยดียังบ้าตามจิกเขาอยู่ได้
-
55555
สะใจจริงๆ
-
พี่เทพพี่หน้ามึนมาก มีชะนีมาโวยต่อหน้าที่ยังไม่หวั่น 555 พาเมียไปกินข้าว
-
แต่ละคำนี่เอามีดปาดคอเลย
-
พี่เทพ โหดดดดดดด
-
พี่เทพพพพพพพพพพพพ...โคตรเทพเลย
-
อย่างโหดเลยพี่เทพซุส :katai2-1:
-
พี่เทพ...น่ารักอ่ะ :hao7:
-
ให้คะแนนความปากจัดของพี่ซุส. เอาไปเลยเต็มสิบ :haun5:
ส่วนน้องผ้าพี่ให้คะแนนความบ้าแบบคงเส้นคงวาที่เต็มสิบเหมือนกันค่ะ :laugh3:
-
เรื่องนี้เครียดไม่ค่อยลงเพราะมีมุกมาแจกจากผ้าใบตลอดๆ 55555
-
ขอบคุณ :)
-
:pig4 :pig4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่33 คลิปหลุด
"นะ..."
"ไม่!"
"นะเต้"
"ไม่!"
"ผ้า ช่วยกูหน่อย"
ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมองไอ้หนุ่มที่เทียวไล่เทียวขื่อไอ้เต้มาตั้งแต่เช้า จนตอนนี้เป็นชั่วโมงแล้วครับ
"อะไรกันวะ"
คือถึงผมจะนั่งอยู่ตรงนี้แต่ผมก็ไม่ได้ฟังหรอกว่าไอ้หนุ่มมันตื้อไอ้เต้เรื่องอะไร ทำไมน่ะหรอ? มือผมมันว่างที่ไหนวะ? อีพี่เทพมันไลน์มาหาผมไม่หยุดหย่อน ถามอยู่นั่น ทำอะไร ที่ไหน กับใคร อย่างไร เมื่อไหร่? คือพี่ครับ กูปวดมือT T ยิ่งพิมพ์ช้าอยู่
"ก็งานวิชาการที่โรงเรียนเก่ากูอะมึง จารย์ใหญ่เค้าต่อสายตรงหากู ให้กูไปแสดงในโรงเรียน แล้วจะให้กูไปคนเดียวหรอวะ? โหไอ้หนุ่มโชว์ตัวทั้งทีมันต้องไม่ธรรมดานะเว้ย เต้ไปกะกูนะ มึงด้วยผ้า"
"เดี๋ยวๆ ที่พูดๆมาคือให้กูไปด้วยหรอวะ แล้วไอ้ไม่ธรรมดาของมึงเนี้ยจะให้กูเชื่อใจมึงได้ไง อย่าเลยมึง ไม่เอา"
ครับ ถึงไอ้ผ้าจะหน้าหนาแค่ไหน แต่ช่วงนี้ขอพักความจังไรเอาไว้ก่อน สะโพกยังไม่กลับเข้าที่ดี ยังดีหน่อยที่ร่องรอยมันอยู่ในร่มผ้าหมด เฮ้อ
"อะไรวะผ้า กูกราบล่ะ ไอ้เต้ด้วย นะๆ ไปกะกูเหอะ"
เห็นมันทำหน้าอ้อนวอนแล้วเพื่อนดีเด่นแบบผมก็อยากช่วยนะ ช่วยมันหน่อยก็ได้มั้ง
"แล้วมึงจะแสดงอะไรวะ"
ผมถามเพื่อความปลอดภัยกับชีวิตกู ขืนให้กูไปเต้นรูดเสา ชีวิตกูไม่จบสิ้นเพราะโดนเทพพระเจ้าปล่อยสายฟ้าใส่รึ?
"ไม่น่าเกลียดหรอกมึง ไม่โป๊ ไม่แก้ผ้า สัญญามาว่าจะไปกับกู"
ผมยังมีสีหน้าไม่ไว้วางใจมันเหมือนเดิม หรี่ตาจับผิดมันเต็มที่
"ก็แค่เต้นคัฟเวอร์"
เหยดดดดดดด คัฟเวอร์ หน้าอย่างไอ้หนุ่มมันจะเต้นอะไรล่ะ หึหึ บิ๊กแบงอะดิมึง หรือดงบัง? ทูพีเอ็มก็ดีนะ ชอบพี่ณิชคุณ
"เออ กูตามใจมึง เต้ มึงก็ช่วยมันหน่อยดิ แค่เต้นเอง"
ผมพูดไปแล้วพิมพ์ข้อความตอบพี่ซุสไป เชี้ยเอ๊ย กูเงยหน้าไปคุยกับไอ้หนุ่มแป๊บเดียว เทพกริ้วแล้วครับ คือ จะให้ผ้าเดินตามเฝ้าไหมครับเทพจะได้พอใจ
"คัฟเวอร์ไร?"
เต้มันยังคงไม่ไว้ใจ
"มึงก็ช่วยกูเหอะ ไอ้ผ้ามันยังยอมง่ายๆเลย"
"ไอ้ผ้ามันไม่มีภาพลักษณ์ให้รักษานี่หว่า"
มึงไม่น่าถามมันเลยหนุ่ม กูโดนทุกที
"ก็แค่แป๊บเดียว จะบ่นทำไมนักหนาวะ"
ผมบ่นขัดไอ้เต้ ขืนคุยกันเยอะกว่านี้มีหวังกูกลายเป็นคนไม่มีเหี้ยอะไรดีแน่ๆ
"เออ แต่กูคิดค่าจ้างด้วยนะมึง ว่าแต่เชี้ยบ้า มึงซื้อมือถือใหม่ตอนไหน?"
ในที่สุดมันก็ทนความเสือกของตัวเองไม่ไหวจึงถามขึ้นมา จะให้ตอบยังไงว่ากูไม่ได้ซื้อ แต่กูเอาของแฟนกูมาใช้ ฮิ้ววววววว
"ไม่ได้ซื้อว่ะ พี่ซุสแกให้ยืมมา"
"โอ้ๆๆๆ อีผ้าาาา เขาทุ่มใส่ขนาดนี้ ไม่ซิงแล้วสิมึง"
ไอ้หนุ่มจิกตาใส่ผมอย่างตอแหล ก็ถึงไม่อยากบอกเพื่อนไง รู้แล้วแหละว่าต้องโดนแซว โว๊ะ ไอ้โทรศัพท์เนี้ยผมเคยพยายามเอาคืนพี่ซุสนะเว้ย แต่เขาบอกว่าถ้าไม่ใช้เครื่องนี้ก็ต้องโทรคุยกันตลอดตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน(เพราะฟอสซิลของผมมันทำได้แค่โทรเข้าโทรออกและเล่นเกมงูไงครับ) แล้วใครจะคุยโทรศัพท์ได้ตลอดเวลาวะ
"ไม่แซวสักเดือนได้ปะวะ"
ตอนผมตามตูดพี่ซุสมันไม่ค่อยแซวกันหรอกครับ แต่พอเกิดเหตุการณ์แขนเป็นฟอที่ผ่านมานั่น พวกเพื่อนผมแม่งแซวจนป๊าที่อยู่ขอนแก่นจะรู้แล้วว่าลูกชายมีสามี
"อะๆ ไม่แซวก็ไม่แซว"
คำพูดมึงอะไม่แซวนะเต้ แต่หน้ามึงอะแซวกูไปแล้วเถอะครับ
"อีผ้าาาาาาาา อีดอกนี่ มึงดูนี่แล้วตอบคำถามกู!"
โถ ไม่ว่าจะปิดเทอมไปกี่ครั้ง เสียงของมึงก็ตอแหลไม่เคยเปลี่ยนแปรงและแหลมไม่เคยเปลี่ยนไป
"อะไรวะ? ถ้าไม่มีสาระกูตบคว่ำ"
"มึงดูก่อนแล้วค่อยตัดสินว่ามีหรือไม่มีสาระ"
มันพูดแล้วโยนมือถือที่มีเคสสุดอลังลงตรงหน้าผม โห มึงรู้สึกหนักบ้างไหมเนี้ย บ่นในใจเสร็จก็หยิบมือถือของมันขึ้นมา มันเปิดคลิปหนึ่งค้างเอาไว้ และชื่อคลิปของมันก็คือ 'สาวไฮโซเดือด บุกด่าแฟนของว่าที่คู่หมั้นกลางห้างดัง' เดี๋ยวๆ ตั้งชื่อคลิปผิดแล้วไอ้เหี้ย
มันก็ไม่ใช่คลิปน่าตื่นเต้นอะไรหรอกครับ ก็ที่คุณณัชชาไปชี้หน้าด่าผมเมื่อวานแหละ แต่ไม่เห็นหน้าผมเลยครับ เสื้อพี่ซุสช่วยชีวิตผมไว้จริงๆ
"มีแต่คนถามว่าผู้หญิงในคลิปเป็นใคร ใช่มึงไหมอีผ้า"
เอมมันกระซิบถามเบาๆ ผมถอนหายใจอย่างปลงจัด ถึงจะวางใจหน่อยที่ไม่เห็นหน้าผม แต่ความลับมันมีในโลกที่ไหนล่ะวะ
"ผู้หญิงเชี้ยไรล่ะ กูเป็นผู้หญิงหรือไง?"
ผมมองเอมตาขวาง ชิ! แค่เรื่องเข้าใจผิดกูก็ไม่ชอบ
"สรุปก็มึงอะดิ"
ไอ้หนุ่มหันมาทำตาโต จะตื่นเต้นทำไมวะ พวกมึงก็รู้กันอยู่แล้วว่ากูเป็นแฟนพี่ซุส อย่าเล่นใหญ่ดิ๊
"จะใครซะอีกล่ะ โชคดีที่พี่ซุสเอาเสื้อคลุมกูไว้ ไม่งั้นกูไม่ได้มานั่งสงบสุขแบบนี้หรอก โดนลากไปตบที่ไหนแล้วก็ไม่รู้"
คิดแล้วก็สยองเกล้า เกิดมา20ปี มีเรื่องชกต่อยสักทีก็ยังไม่เคย แต่ดันจะโดนผู้หญิงรุมตบหรือไงวะ ผ้าไม่ยอมนะบอกเลย
"โห อีดอก แอบแซ่บนะมึง มีควงกันไปดูหนัง ดอกทองชัดๆ เชี้ย ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลอ!!"
ไหนพวกมึงบอกจะหยุดแซวกูเดือนนึงไง แล้วที่มึงพูดๆอยู่นี่ใช่การแซวหรือเปล่าวะสัดหนุ่ม และเลิกพูดจาตอแหลแบบนี้มึงจะขาดใจตายไหม?
"งั้นถ้ากูจะเอากันกูต้องเล่าให้มึงฟังหรือไง"
ผมพูดเซ็งๆ จากนั้นอีพวกสัมภเวสีมันก็รุมแซวผมแบบ ถ้าคำพูดมันเป็นตีน ป่านนี้คงไม่มีกระดูกชิ้นไหนของผมมันยังเหลือเป็นท่อนอยู่หรอกครับ อ่วมตีนไปหมด
"หยุดแซววววว พอ กูยุ่งอยู่เห็นไหม?"
กูยุ่งจริงๆนะเว้ย ตอบไลน์เทพอยู่มึงเห็นไหม กูพิมพ์ไม่ทันจนต้องส่งสติ๊กเกอร์รัวๆเนี่ย
"โอ้โหยยยย ผัวเมียคุยกันว่ะมึงงง"
เอมที่นั่งใกล้ผมสุดแม่งยื่นหน้ามามองจอผม เอมมมมมมมม กูกราบ เหี้ย แม่งมือไวมาก มันดึงโทรศัพท์ผมไปแล้วครับ ช่วงนี้ต่อมน้ำตาผ้าไม่เคยได้หยุดทำงานเลย
"ไหนๆคุยไรกัน"
"เฮ้ย อย่าทำนิสัยดิ๊ เอาคืนมา"
"ทำไรอยู่"
มันทำเสียงเข้มเลียนแบบพี่ซุส
"นั่งคุยกับเพื่อนครับ พี่ไม่เรียนหรอ"
มันดัดเสียงล้อเลียนผม หมดกันไอ้ผ้า ข่มตาลงแล้วกุมขมับเลยกู หยุดทำเสียงตอแหลแบบนั้นซะที กูไม่ได้ดัจริตแบบนั้นปะ?
"โอ้โห พี่ซุสเขาเป็นไก่หรอวะ จิกซะ"
มันพูดแล้วหัวเราะคิกคักกันใหญ่ สนุกกันเข้าไป กูจะฟ้องเทพซุส พวกมึงเตรียมโดนฟ้าผ่าตายห่ากันได้เลย
"พอเหอะ ขอคืน"
ผมคว้าเอามือถือคืนมาจนได้ โป้งไอ้พวกเพื่อนเหี้ย แม่งเหี้ยใส่ได้แม้กระทั่งกับเพื่อนกับฝูง
"มึงดูคลิปยัง"
ขณะที่เราเชว้งชว้างใส่กัน ผมก็ต้องชะงักเมื่อนักศึกษาอีกกลุ่มเปิดประเด็นฮ็อตขึ้นมา คลิปที่ว่า คลิปนั้นใช่ไหม? เด็ดกว่าคลิปโป๊อีกมั้ง
"คลิปนั้นชะ? ดูแล้ว"
"เด็ดสัด"
"งั้นคนนั้นก็ตัวจริงของพี่เขาอะดิ"
"มึงเคยเห็นหน้าไหม?"
"ไม่รู้ว่าใช่คนนั้นรึเปล่า"
"ในงานมหาลัยชะ?"
"เออ ถ้าใช่ กูก็เคยเห็นอะ กูว่าน่ารักนะ ดูซื่อๆดี พี่ซุสแกชอบแบบใสๆไม่ชอบแรดมั้ง"
ครับ กูไม่ได้ใส แต่กูโง่ ว่าแต่จะมีใครรู้ไหมวะว่าเป็นผม แล้วทำไมต้องคิดว่าผมเป็นผู้หญิง เพราะผมยาวๆนี่ใช่ไหมห๊ะ!! กูจะตัดผม!! ไม่จะไม่ฟังใครด้วย พี่ซุสด่ากูก็ไม่ฟัง ถึงจับกูหักครึ่งกูก็ไม่ยอมแล้วด้วย
"คิคิ ดังใหญ่แล้วเพื่อนกู"
"ลองมายืนจุดเดียวกับกูดูไหมห๊ะ?"
ผมบ่นแล้วลุกเดินหนีออกมา ไปในที่ลับสายตาคน ไปในที่ที่ไม่มีใครสังเกตผม
ผ้าใบ: พี่เทพ
เทพซุส:.......
ผ้าใบ: ผ้าไม่ชอบแบบนี้เลยว่ะ ผ้าจะตัดผม
เทพซุส: มึงเมาเหี้ยอะไรอีก?
ผ้าใบ: มีแต่คนเข้าใจว่าผ้าเป็นผู้หญิง ผ้ากลัวโดนจับได้ว่าคบกับพี่
เทพซุส: อย่าปัญญาอ่อน
เชี้ย!!! งอนมาก งอนมากๆ และงอนที่สุด ไม่เคยตามใจกูเลย หัวก็หัวกูจะเดือดร้อนอะไรนักหนาวะ คิดว่าผมจะพูดแบบนี้ไหม? ไม่!!! ผ้ารักพี่ซุส หยุดคิดเลยว่าผ้าจะพูดจาหมาไม่มองแบบนั้นกับเขา
จ๋อม
ปาหินลงน้ำแม่งเลย ชั่งใจว่าผมควรจะเอายังไงกับหัวตัวเองดี
ผลั๊วะ!
"โอ้ย"
"สันดานเสียว่ะมึง มากี่ทีก็ปาหินลงน้ำ"
"เชี้ยพี่เก้ พี่ตบผมมาเนี้ย กะแรงหรือยังวะ หัวทิ่มมากเมื่อกี้"
ผมบ่นพร้อมลูบหัวตัวเองปอยๆ เจ็บมาก
"ขำสัดเลย"
ขำเชี้ยไรวะ ไหนล่ะเรื่องน่าขำ
"กูโคตรเกลียดพี่เก้"
"แฮปปี้ปะ?"
"หืม?"
"คบกับไอ้ซุสแล้วนี่ ซุสมันอัพรูปมึงลงไอจีอะ แหม หวานเหี้ยๆ"
หืม? เดี๋ยวนะ
"ไอจี?"
"ที่มึงถ่ายกับเด็กผู้ชายอีกคนไง"
เชี้ยเอ๊ย! กูพลาดแล้ว จะบอกว่ากูพลาดมากและมากๆ ไม่เคยเชื่อหรอกครับว่าตัวเองโง่ แต่ตอนนี้เชื่อแล้วจริงๆว่ากูโง่และโง่มาก!
กูจะปิดบังตัวตนของตัวเองไปเพื่ออะไรในเมื่อกูเอาไอจีพี่ซุสอัพรูปตัวเอง? โอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้ผ้าาาา!! ปลาที่มึงแดกเข้าไปช่วยอะไรมึงบ้างไหม? ลบ ลบเดี๋ยวนี้เลยผ้า ผมควักหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดเข้าไอจีพี่ซุสอย่างรีบร้อน โอ้เจ้า! คอมเม้นต์แม่งมาจากไหนตั้งหลายพันวะ
ใครไม่รู้1: นี่ใคร? น้องซุสหรอ?
ใครไม่รู้2: พระเจ้า ซุสอัพรูปใคร?
ใครไม่รู้3: กรี๊ด ฉันอยากเป็นคนนี้
ใครไม่รู้99: อยากมุดเข้าโทรศัพท์แล้วจิกตบมาก
ใครไม่รู้ฯลฯ: ใจเย็นๆคะ แค่น้องหรือเปล่า
และไปรยางค์ใหญ่อีกสี่พันล้านๆเก้า แค่คอมเม้นต์ก็เสียวยันร่องดาก ถ้าเหล่ากองทัพแม่นางพวกนี้เจอผมตัวจริง ต้องมีฟ้อนเล็บใส่แน่ๆเลยครับ อย่าหาว่าผมกลัวเลยครับ ผมไม่ได้กลัวหรอก เพียงแต่ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตไปมากกว่านี้ โอเค๊?
"โห นี่ถึงกับเล่นไอจีแทนกันเลยหรอวะ"
พี่เก้ยังไม่ไปครับ อย่าพึ่งลืม แกยังวนเวียนอยู่รอบตัวผมไม่ได้หนีหายไปไหน
"ก็ผมไม่มีไอจีของตัวเองนี่หว่า แค่ลองเล่นดู แต่ตอนอัพผมลืมนี่ว่ามันเป็นไอจีพี่ซุส ห่าเอ๊ย!"
ผมกดลบรูปนั้นพลางบ่นให้พี่เก้แกฟังไปด้วย
"อ๋อ งั้นมึงก็เล่นเฟซของมันด้วยใช่ปะ"
"ไม่เว้ย อันนั้นผมให้พี่เขาเล่นเอง"
"ตอแหลสัดๆ"
ทำไมพี่แกโหดร้ายกับผมนัก พี่เก้ที่สุภาพกับผมมันหายไปไหนแล้ว
"ตอแหลอะไรล่ะ เฟซบุ้คผมก็มีแล้ว จะไปเล่นของพี่ซุสทำไมให้เหนื่อยวะ"
"มีมึงคนเดียวบนโลกหรือไงที่เล่นเฟซบุ้คแล้วเหนื่อย? เอ้า"
พี่แกบ่นขำๆแล้วโยนมือถือของเขาใส่เต็มกบาลผม บาทสองบาทก็เอาเนอะพี่ ขอให้ผมได้เจ็บตัวบ้างเหอะ นิดหน่อยก็เอา หัวกูปูดหมดละมั้ง
ผมทำปากขมุบขมิบก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู อันนี้อึ้งจริงไม่จิงโจ้ สาบานให้รักพี่ซุสจนตายเลยว่าผมไม่ได้ยุ่งกับเฟซบุ้คของพี่แกแม้แต่น้อย นิดหน่อยก็ไม่เคย แต่ไอ้ที่ผมเห็นเนี่ย.............(ตบหน้าผากตัวเอง)
Worachit Anantayaphirom ได้อัปเดตรูปประจำตัวของเขา..........
แล้วจะอัพรูปคู่ทำนิราศภูเขาทองอะไรล่ะโว๊ะ! บางทีกูก็คิดนะ ใครกันแน่วะที่มันสติสตังไม่ดีในเรื่องนี้ เหอะ! คิดในแง่ดี มันก็แค่รูป รูปที่ไอ้ผ้าเป็นคนถ่ายส่วนพี่ซุสยืนข้างๆ พี่ซุสก็แค่มองหน้ากูแบบชิดๆแค่นั้นเอง กูควรจะเริ่มปลงตั้งแต่ตรงไหนดีครับ?
"พี่เก้"
"ห๊ะ?"
"พี่ว่า ผมควรไปบวชดีปะวะ"
ผ้าจะหนีไปบวชแล้ว! ละทางโลกไปหาทางธรรม ให้ธรรมะเยียวยาแผลใจของผ้า
"เรียนให้จบก่อนก็ได้"
พี่เก้จับไหล่ให้กำลังใจ
"เอาน่า จะแคร์คนพวกนั้นทำไมวะ ถึงมึงจะโดนลากไปตบ ซุสมันก็ยังรักมึงเหมือนเดิมแหละ"
โห คำพูดคำจาดีว่ะพี่เก้ แต่มีอย่างนึงที่ผมสงสัยครับ
"ทำไมพี่มีทั้งเฟซทั้งไอจีของพี่ซุสวะ?"
"............."
เจอคำถามเตะตัดขาเข้าไปพี่เก้ถึงกับกลอกตาบน ผมจ้องหน้าพี่เก้รอฟังคำตอบ แกก็เกาหัวแก้เขินแล้วยิ้มแฮ่
"ก็ไอดอลพี่ว่ะ มันเท่ดี พี่ชอบ"
แปะ....
ตบหน้าผากอีกทีด้วยความหนักใจ หวังว่าพี่คงไม่ลากผมไปรุมเท้าคนแรกนะพี่เก้
"ผมจะตัดผม"
"................"
"ผมพูดจริงๆนะ"
"..............."
"ผมจะตัดผมจริงๆด้วย!"
".............."
แล้วจะเงียบอีกนานไหมพี่ เงียบตั้งแต่ชาตินี้แถมเทปปิดปากใช้ฟรีถึงชาติหน้า ผมนั่งพูดมาตั้งชั่วโมงกว่าๆแล้วครับว่าผมจะตัดผม แล้วดูอีพี่เทพมันทำดิครับ นั่งเงียบเป็นหัวหลักหัวตออยู่เนี่ย
"พี่เทพพพพ ว้าก!!"
ผมเข้าไปแหกปากใกล้หูพี่ท่าน แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะดึงผมหน้าคมำซบอกพี่แกเนี้ย ฮ่วย อย่าทำแบบนี้ดิ เดี๋ยวผ้าอดใจไม่ไหว คิคิ
"อยู่เงียบๆแล้วมึงจะตายหรือไง?"
"ไม่ตายหรอก พี่อะแหละจะเหงาตาย"
เอาหัวกลวงๆเป็นประกันเลยครับ ว่าถ้าผ้าเงียบไปสักคน ชีวิตของหมู่ผองเพื่อนทั้งหลายจะขาดสีสันไปทันใด
"หึ ไปดูในห้องไป"
ผมเลิกคิ้วแปลกใจ ส่วนพี่ซุสแกก็ก้มหน้าก้มตามองไอแพดเหมือนเดิม แอบดูในไอแพดก็เห็นเป็นเส้นกราฟแดงๆเขียวๆเต็มไปหมด ผ้าจะไม่ทน เข้าไปดูในห้องตามที่พี่มันบอก
ปุง!!!!!!
หน้าไอ้ผ้าระเบิดแหลกลานเป็นจุลด้วยความเขิน.....พี่เทพจะทำอย่างนี้กับผ้าใช่ปะ?
คือผมต้องบอกคุณผู้อ่านก่อนว่า.......(ว่าอะไรดีวะ?) คือแบบ..........ต่อให้ใครก็ตามมายืนจุดเดียวกับกูก็น้ำตาแตกแบบกูปะวะ?
ผนังห้องที่เคยโล่งๆสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบโคตรๆจากที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ ตอนนี้มันเต็มไปด้วยรูปภาพครับ รูปแอบถ่ายของผม รูปที่ผมตั้งใจถ่าย รูปสมัยแบเบาะ(มึงไปเอามายังไง?) รูปถ่ายกับเพื่อน สมัยยังมีหนวดเครา หรือแม้แต่รูปคู่ของเรา เรียกได้ว่านี่เป็นแกลลอรี่ย่อยๆเลยครับ แถมยังมีลูกโป่งสวรรค์สีฟ้าใสลอยเต็มห้อง บนเตียงมีกล่องยาวๆผูกริบบิ้นสีฟ้าวางอยู่ อีดอก กูตื้นตันโคตรๆ อยากวิ่งออกไปกระโดดขี่คออีพี่เทพอย่างดีใจ
เห็นท่านเงียบๆ ท่านมาเหนือนะครับ กราบ.....
"นั่น ของขวัญวันเกิดมึง"
เจ้าของห้องมายืนประกบหลังผมตอนไหนไม่รู้ เขาใช้แขนยาวๆโอบผมจากด้านหลังและวางคางไว้บนหัวผม คือแบบ.....กูว่าพี่ต้องก้มเยอะมากแน่ๆ สงสารว่ะ
"ก็บอก........ฟืด บอกว่าไม่เอาไง"
ผมพูดพลางสูดน้ำมูกไปด้วย
"มึงบอกตอนไหน เห็นแต่ทวงของขวัญยิกๆ"
พูดอีกก็ถูกอีก แต่อย่างน้อยผมก็บอกในใจนะเว้ย โถ่!
"ไม่แพงไม่เอา"
"งั้นทิ้ง"
ไม่พูดเปล่า ยังจะเดินดุ่มๆเข้าไปประทุษร้ายของขวัญของผมอีก งือออออ อย่านะเฟ้ย ของขวัญวันเกิดชิ้นแรกจากพี่ซุส ผ้าหวงมาก ใครทำร้ายกูงับคอเลยอะ ผมวิ่งเข้าไปคว้ากล่องบนเตียงมากอดแนบอกพร้อมมองพี่ซุสตาขวาง
"อย่าแม้แต่จะคิด"
"ปัญญาอ่อน"
"แง่มๆ"
ผมเข้าไปแทะแขนพี่ซุสเล่นๆ พี่แกก็ตบหน้าผากผมเบาๆอย่างหยอกล้อ เรานั่งกันอยู่ปลายเตียง ผมซบไหล่เขา(เรียกง่ายๆคือกูพิง)พร้อมกับแกะกล่องของขวัญนั่นอย่างประณีต มีคนบอกว่าถ้าเราได้ของขวัญมา เวลาแกะต้องฉีกกระดาษห่อออก คือต้องทำให้มันขาดน่ะครับแล้วเราจะได้ของขวัญอีก แต่ขอโทษเถอะ ผมไม่อยากได้ของขวัญอะไรหรอก กระดาษห่ออันนี้ผมก็จะเก็บไว้ด้วย
ผมเงยหน้ามองพี่ซุสเมื่อสิ่งของที่อยู่ในห่อปรากฏออกมา มันคือชุดพู่กันครับ ทั้งแบบกลมแบบแบนหัวตัดก็มี เป็นพู่กันที่ทำจากขนเซเบิลตัวผู้ อุ้มสีดีมาก จุ่มทีเดียววาดได้24แกลลอรี่...........ขอโทษครับ กูเว่อร์ เยดแม่ พี่ซุสแม่งรู้ใจโคตร ก็แบบนี้แหละครับ พี่แกอยู่ใกล้ใจผมนี่หว่า ฮิฮิ้ววววว
"รู้ได้ไงว่าผมอยากได้พู่กัน?"
"ไม่รู้ กูมั่ว"
ครับ ซึ้งมาก เป็นบรรยากาศที่ฟินโคตรๆ ผมเบ้หน้าใส่คนปากแข็ง ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาถ่ายบรรยากาศในห้อง ผมไม่มั่นใจหรอกว่าผ่านไปสิบปีผมจะลืมเรื่องราวในวันนี้หรือไม่ เพราะงั้นผมเลยชอบที่จะถ่ายรูปเอาไว้อย่างน้อยก็เอาไว้ยืนยันว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับผมจริงๆผมไม่ได้มโน
แต่เดี๋ยวนะ........
"วันนี้พี่ไม่ได้ไปเรียนหรอ?"
พี่ซุสเงยหน้ามองผมเหมือนผมไปถามจี้จุดเข้า แหงแซะเลยครับ ถึงว่าล่ะมีเวลาจิกกูทั้งวี่ทั้งวัน ที่ไหนได้ โดดเรียนมาจัดห้องนี่เอง นี่มันเรียกว่าดีหรือไม่ดีวะเนี้ย?
"แหม เด็กน้อยของผ้านี่โรแมนติกเหมือนกันนะเนี้ย"
ผมแซว พี่ซุสมองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะตบที่ว่างข้างๆของตัวเองแปะๆ ผมเข้าไปนั่งข้างๆพี่ซุสทันที เชื่องมากจังหวะนี้
"มึงไม่ต้องไปแคร์คนอื่นหรอก สนใจแค่กูก็พอ"
ผมเลิกคิ้วแปลกใจที่อยู่ๆเขาก็พูดอะไรแปลกๆ มันคงเกี่ยวกับที่เขาลือกันว่าพี่ซุสมีแฟนแน่เลยครับ ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรมากนอกจากกลัวว่าชีวิตของผมจะวุ่นวายมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผมแค่อยากคบกับพี่ซุสแบบคู่รักทั่วไป ทานข้าว ดูหนัง ไปไหนมาไหนด้วยกันแบบไม่ต้องมีคนสนใจมาก ผิดที่พี่ซุสที่เสือกหน้าตาดีและดังด้วย จะว่าไปผมยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของพี่ซุสเลยแฮะ
"ที่พูดนี่คืออะไร? ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว"
"ไม่สนใจแล้วหมาตัวไหนมันร้องจะตัดผม"
"พี่ต้องเข้าใจว่าผมเป็นผู้ชายเว้ย ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ชอบถูกมองว่าเป็นผู้หญิงหรอก"
อ่อ....ยกเว้นไอ้ซินนี่ไว้คนนึงแล้วกัน
"กูไม่ได้มองมึงเป็นผู้หญิง"
"แน่ะล่ะ ถึงพี่มองผมเป็นผู้หญิง ผมก็เป็นให้พี่ไม่ได้อยู่ดี เสียใจไหมล่ะที่เลือกผม"
สาบานว่าผมไม่ได้ประชดเลยครับ ที่ผมพูดคือผมหมายความแบบนั้นจริงๆ บางทีความคิดพี่ซุสอาจจะไปเปลี่ยนไปแล้วหลังจากที่เราคบกัน ผมแค่อยากแน่ใจว่าสิ่งที่เรากำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ไม่ได้ฝืนใจเขา
"พูดเชี้ยไร ชอบหรือไงที่พูดให้ตัวเองดูน่าสงสาร"
ผมหัวเราะเบาๆเมื่อคนที่พูดจาโหดร้ายดันดึงผมเข้าไปกอดซะงั้น ปากร้ายใจดี รักเลยคนนี้
-
ติ๊งหน่อง.........ติ๊งหน่องๆๆๆๆๆ
พี่ซุสถอนหายใจพรืดเมื่อออดหน้าห้องกำลังโดนประทุษร้าย เขาเดินตึงๆไปเปิดประตูด้วยอารมณ์ที่แบบ มาเต็ม!! ประมาณว่า ทำร้ายออดห้องกูทำไม อะไรแบบนี้
"แฮปปี้เบิร์ธ........เอ้า! นึกว่าไอ้บ้า หลบไป กูจะไปหาน้องสุดที่รักของกู"
เสียงไอ้เฮียเป้แม่งดังเข้ามาในห้องนอนเหมือนแกติดโทรโข่งไว้ที่ปาก ผมโผล่หัวออกมาจากห้องนอนแล้วยกมือไหว้เฮียวาดกับพี่พลับ
"หวัดดีครับพี่ๆ"
ชิ้ง~
ทุกสายตาของแขกผู้มาเยือนจับจ้องมาที่กระผมทันที.........อะไร? อะไรกัน? พอตาคู่นึงเลื่อนขึ้น อีกคู่ก็เลื่อนลง เฮ้ยเป้มองขึ้น พี่พลับมองลง
"อะไร"
ผมเริ่มเย็นหลังวาบๆขึ้นมาแล้วครับ ยิ่งไอ้เฮียเป้มันยิ้มแบบมีเลศนัยผมยิ่งขนลุก
"ไอ้ซุสสสสสสสส มึงนี่ไวไฟจริงๆ"
นั่นไง กูว่าแล้วว่าเฮียเป้มันต้องเห็นอะไรสักอย่างในตัวผม
"เสือก"
พี่แกตอบคำเดียวสั้นๆ เป็นอันรู้เรื่อง เฮียเป้ทำหน้าเซ็งแต่หันมายิ้มเลวๆให้ผมอีกจึ๋งนึง กูเกลียดแม่ง=_=
"พี่มากันทำไม"
ผมถามเข้าประเด็น ยืนเงียบอีกนิดเดียว มีหวังไอ้พี่ห่าพวกนี้มันแสกนจนรู้หมดว่าพวกผมเอากันท่าไหน ถุงยางขาดด้วย
"ก็มาฉลองวันเกิดมึงไงน้องรัก 20ขวบแล้ว แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู๊วววว~~~~"
"พี่พลับ!!! หยุดร้องงงงง"
เสียงเป็นมลพิษมาก ให้ตายเถอะ
"ตามสบายๆ"
ผมมองเฮียเป้ที่เดินเข้ามาในห้องแบบหน้าด้านๆด้วยสายตางวยงง คำเมื่อกี้พี่ซุสต้องพูดไม่ใช่หรอวะ? ก็นี่ห้องเขาแล้วมึงมาบอกให้พวกกูตามสบายได้ไงเฮียเป้!!!
"เย้ๆ เค้ามาแล้วเพื่อนรัก ดูสิเค้าเอาเหล้ามาฝากเพื่อนเต็มเยย"
ไอ้หนุ่มมันยิ้มร่าออกมาจากลิฟต์ นอกจากไอ้หนุ่มก็มีเต้ เอม พี่เทสและพี่ติว เออ เพิ่มเติมมาหนึ่ง คือซินนี่นั่นเอง
"พวกมึงมากันทำไมเยอะแยะวะ นัดกูออกไปข้างนอกก็ได้"
ผมพูดเพราะเกรงใจเจ้าของห้อง ก็รู้อยู่ว่าพี่แกรักความสงบ
"ไม่เอาอะ กูอยากฉลองที่ห้องฉามีมึงมากกว่า"
สัด! เอาไปคำเดียวเน้นๆ นี่กูเป็นผู้ชายมีผัวแบบเต็มรูปแบบแล้วใช่ไหม?
"ช่างมันเถอะ ให้พวกมันกินที่นี่แหละ"
เจ้าของห้องเอ่ยปากในที่สุด หลังจากยืนอึ้งที่ออดห้องแกโดนทำร้ายอยู่ตั้งนานสองนาน
"โอเค ลุยค่าาาาา"
ไอ้หนุ่มวาบเข้าห้องไปอย่างไวว่อง
"20แล้วนะมึง"
ซินนี่กอดคอผมแล้วพูดยิ้มๆ
"ทำไมวะ ก็แค่20"
มันยักไหล่
"สมองมึงก็เด็กน้อยเหมือนเดิมนี่เนอะ"
"แหม ไอ้ผู้ใหญ่!!!!"
ผั๊วะ.....
"โอ้ย พี่ซุส!!!"
ผมหันไปมองพี่ซุสตาขุ่น อยู่ๆมาตบหัวผมได้ไงครับ? คิดว่าเป็นฉามีผมแล้วจะรังแกผมยังไงก็ได้เรอะ!!! ฮึ่มๆ
"อะไร กูบิดขี้เกียจ แค่นี้ก็โกรธ?"
"ไม่ได้โกรธโว้ย!"
ผมย่นหน้าให้ฉามีแล้วควงเพื่อนซินเข้ามาในห้อง ปล่อยเจ้าของห้องเขาปิดประตูไปเพียงลำพัง
"มึงอย่าควงกันมาแบบนี้ได้ปะ มันเหมือนคู่เลสเบี้ยนอะ"
เฮียเป้ปากหมาเสร็จก็หัวเราะอย่างสะใจ ไอ้สัด กูโคตรปวดใจ เหมือนมีใครเข้ามาอัดที่ซี่โครงซ้าย
"พี่อยากโดนเลสเบี้ยนแบบผมอัดตูดปะล่ะ"
ชิ้ง.............(สายตาของเฮียเป้ตวัดมามองไอ้ซินอย่างไว)
"ไม่เอาจ้า"
อีเฮียแม่งหงออย่างไว หน้าไอ้ซินมันสวยแบบดุๆน่ะครับ ตามันคมมาก เวลามันทำหน้านิ่งๆแม่งโคตรน่ากลัวอะจริงๆ
"อะผ้า ของขวัญวันเกิด 20ปีเต็มแล้วนะมึง......ไม่ได้โตขึ้นมาเลย"
พี่พลับพูดแล้วส่ายหัวด้วย ทำไมวะครับ ผมไม่โตแล้วไงอะ ฉามีผ้าหล่ออะเว้ย ผ้าไม่แคร์
"มานั่งตรงนี้น้องรัก วันนี้พี่จะชงเหล้าให้น้องเอง"
ผมเบะปากให้เฮียเป้ แหม มากระแนะกระแหนกู ต้องการอะไรจ๊ะคนดี
"ไม่เอาอะเฮีย เฮียจะมอมเหล้าผม"
พวกพี่ๆนี่มันแปลกนะ เวลากินเหล้ากันทีไร จะชงเหล้าเข้มๆให้ผมทุกที หรือไม่ก็แอบผสมโคล่าเข้ามา ถามจริง กูเมาแล้วไงวะ? ผมเมาแล้วผมเป็นยังไงทำไมแม่งชอบเห็นกูเมากันจังเลย
"เต้นอีก เต้นอีก เอ้า ส่ายเอวเยอะๆ"
เอิ่ก ทำไมพวกเหี้ยนี้มันบอกให้ผมเต้นกันจังวะเฮ้ย ห่าเอ๊ย แล้วเอวกูเป็นห่าอะไรแม่งเด้งจัง พอผมเด้งเอวเยอะๆพวกแม่งก็ตบมือหัวเราะชอบอกชอบใจ บักห่าพวกนี้นี่ มึงชอบใจ แต่ทำไมกูเจ็บเอว?
"เต้นเซ็กซี่ๆ"
เซ็กซี่อ๋ออออ แบบนี้ปะวะ ทำปากจู๋ๆ ตาเยิ้มๆ ก้มตัวนิดนึง กระดกตูดขึ้น......เอ้า ทำไมกูเจ็บตูดจังวะ
"เฮ้ย ใครแม่งทำอะไรกะตูดกูวะ"
ผมพูดแล้วก็มองหน้าทุกคนเรียงตัว จนหันมาเจอคนข้างๆ อ๋ออออออออออออ แฟนกูทำนี่เอง กูโดนแฟนกูเอาตูดเลยเจ็บแบบนี้
"ตูดมึงเป็นไรวะผ้า"
ไอ้เชี้ยหนุ่มถาม ไอ้ห่านี่ถามแปลก
"ก็โดนเอาไงวะ นี่งะผัวกูนั่งอยู่เนี่ย โอ้โห ของผัวกูเท่านี้"
ผมพูดพร้อมยกขวดเหล้าขึ้นมาชู พวกแม่งทำตาเหลือกพ่นเหล้าออกมากันเป็นแถว หึหึ อึ้งกันใหญ่ อิจฉากูอะดี๊ ยืนแล้วเซจังวะ นั่งตักผัวตัวเองแม่ง เอิ๊กๆ
"พี่ซุสแม่งหล่อว่ะ"
แน่ะ........ทำหน้านิ่ง นิ่งทำไมวะ
"บ้า กูว่ามึงเมาแล้วนะ"
แม่งรู้ได้ไงว่ากูโดนเอาแล้ว ไอ้พวกเชี้ยนี่มันตาดีกันจริงๆ
"เฮ่ยยยยยยย มึงรู้ได้งะ ว่ากูโดนเอาแล้วห๊ะ พวกมึงนี่แม่งสุดยอด"
กูชูนิ้วโป้งให้เลย
"แล้วสรุป มึงโดนไอ้ซุสมันเอาแล้วใช่มะ"
พี่ติวมันยื่นหน้ามาถาม ผมหัวเราะหึหึแล้วเอียงคอเข้ากระซิบกับพี่ติว พี่พลับแม่งคงจะเมามากแล้ว ดูดิ พิงพี่ติวใหญ่เลย
"โดนแล้วดิพี่ แม่งโคตรเด็ด"
กูอวดแม่งเลยสัด อิจฉากูปะล่ะ
"มึงเงียบเหอะผ้า"
พี่ซุสดึงตัวผมให้กลับไปนั่งตักเขาเหมือนเดิม อุ๊ย สามีอายอะ
"อย่าไปอายสิ บอกเขาไปเลยว่าเราได้กันยังไง"
(ย้อนกลับไปเมื่อเช้า "งั้นถ้ากูจะเอากันกูต้องเล่าให้มึงฟังหรือไง" อีผ้ากล่าวไว้- -)
"แล้วมึงจะประกาศให้คนอื่นรู้ทำเหี้ยไร นี่มันเรื่องของคนสองคน"
แล้วท่านก็ประทานมะเหงกให้ผมก็อกนึง เจ็บครับที่รัก
"โห ก็ถุงยางแม่งขาดอะพี่ ผมไม่ชอบเลย ถุงยางไม่ทน ใครในที่นี้เคยโดนเอาแล้วถุงยางขาดบ้างมะ"
"..................."
หน่ะ แม่งก็ไม่เคย(แล้วใครเขาจะโดนเอาแบบมึง?)
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยผ้าาาาา!! ก็ตูดมึงฟิตไง ถุงยางเลยขาด"
พวกมันหัวเราะกันใหญ่ อะไรวะ กูผิดหรือไงที่กูฟิต ก็กูยังซิงนี่หว่า ถุงยางแหละผิด
"พี่ซุส ดูพวกเหี้ยนี่ดิ มันโทษตูดผมอะ"
พี่ซุสส่ายหัวอย่างเซ็งๆ
"มึงเข้าไปนอนไปผ้า เมามากและ"
"ไม่เอาาาาาา เค้าไม่เมานะที่รัก"
"มึงเมาไอ้สัด มึงจะเข้าไปนอนดีๆหรือจะให้กูอุ้มไป"
โหวววววว ที่รักกู แม่งโหดชิบหาย เดี๋ยวกูจูบโชว์เพื่อนซะหรอก
"อย่าขึ้นเสียงกับเรานะที่รัก ไม่งั้นเราจะจูบ"
"จูบเลย จูบเลย จูบเลยยยยยยย"
ไอ่เหี้ย เขินอะ มีคนเชียร์เราด้วยแหละ
"พวกมึงเงียบไปเลย"
ที่รักของผมหันไปตวาด อายจนเลือดขึ้นหน้า ควันออกหูแล้ว อิอิ(เขาโกรธค่ะอีดอกผ้า)
"มาๆ จะจูบให้ดู"
ว่าแล้วผมก็พุ่งไปตะครุบเป้าหมาย ล็อคตัวเอาไว้แล้วก้มลงไปจูบอย่างเร็ว ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงเครื่องบินบินผ่าน(กูเว่อร์อีกละ)
"หึ"
ผมได้ยินเสียงเป้าหมายหัวเราะในลำคอด้วยแหละ หนำซ้ำเป้าหมายยังกดคอผมไว้อีกต่างหาก
"ไอ้เหี้ยผ้า!!!!!!!!"
อย่างกับเสียงฟ้าผ่า ตัวผมกระเด็นออกจากซินนี่อย่างเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน อะไรวะ ก็บอกแล้วว่าจะจูบโชว์ เชื่อหรือยังล่ะ แล้วพวกมึงทำหน้าเหวอกันทำไม เมื่อกี้ยังเชียร์ให้กูจูบอยู่เลยไม่มีคนห้ามกูสักคน
"ที่มึงบอกจะจูบโชว์ คือจูบซินหรอไอ้ผ้า"
ดูไอ้หนุ่มมันถามโง่ๆ
"ก็เออน่ะสิ ทำไมมมมมม"
อ่าวๆ ทำไมขากูไม่ถึงพื้นวะ อ๋อ สามียกเราเอาไว้นี่เอง
"พี่ซุสสสสสสส ยกผ้าทำไมครับ"
ชิ้ง........
สายตาอันโหดร้ายของพี่ซุสตวัดกลับมา โอ่วววว สายตาของสัตว์ป่าแสนดุร้าย สายตาของสิงโตเจ้าป่า เชื่อไหมแม่งทำกูสร่างมาแล้วนิดๆ เริ่มจับต้นชนปลายได้แล้วว่ากูทำอะไรลงไป
กูจูบเพื่อนโชว์แฟนตัวเอง!!!!!!!!!
"สวัสดีครับพี่ซุส นี่ผ้าเอง เมื่อกี้ใครก็ไม่รู้ เป็นวิญญาณเร่ร่อนที่อยู่แถวนี่ มันสิงร่างผ้า จริงๆนะยายี๋"
ไม่ได้ช่วยเหี้ยอะไรเลย สายตาของพี่ซุสแม่งโหดสัดรัสเซียโคลัมเบียฟิลิปปินมาก
"พี่ ไอ้ผ้ามันเมาแล้วก็เป็นแบบนี้แหละ อย่า......"
"เมาแล้วจูบไปทั่วเนี่ยนะ!!!"
ไอ้เต้หัวหดไปอยู่ในกระดองแทบจะทันทีที่พี่ซุสตวาดเสียงแข็ง เยี่ยวแทบเล็ดเลยกู
"ใจเย็นๆน่าไอ้ซุส มันเมา"
เฮียเป้เป็นหน่วยกล้าตายอีกคน แต่เป็นอันต้องถอยกรูดเมื่อเจอสายตาพิฆาตคุณธรรมเข้าไป พระสงฆ์ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ณ จุดๆนี้ คุณริวยังต้องส่ายหัวพร้อมโบกมือและพูดว่า 'ริวจะไม่ยุ่ง'
กูกลัวววววววว ช่วยกูด้วยยยยยยยยย T T
"ฮึก........"
พี่ซุสหันกลับมามองหน้าผมแล้วขมวดคิ้วยุ่ง
"พี่ ผมว่าพี่ปล่อยมันเหอะ อย่าโหดกับมันเลย"
ไอ้เต้โผล่หัวมาจากกระดองอีกครั้ง
"ทำไม!"
"มันจะระ........."
"ฮือออออออออออออออออ ช่วยด้วย กูจะโดนกิน"
กูกลัวแล้ว ปล่อยกูไปเถอะ กลัวจริงๆนะ
"ร้องทำเหี้ยอะไรอีก"
พี่ซุสขมวดคิ้วยุ่งกว่าเดิม
"โปรดเถอะให้น้ำตาล้างความเจ็บปวด โปรดเถอะให้น้ำตาล้างรอยบาดแผลเลือนลางลบเลือนไป......"
"ให้น้ำตาชะโลมหัวใจให้มันหายยยยย"
ไอ้หนุ่มร้องเพลงต่อจากผมก่อนจะทำท่าโยนไปให้ไอ้เต้
"โปรดเถอะให้น้ำตาล้างรอยอดีต และบอกตัวเองจะร้องเป็นครั้งสุดท้ายเราจะไม่ตาย"
ไอ้เต้ร้องต่อแล้วโยนไปให้เอม
"ร้องไห้มันจนหายและเราจะลุกขึ้นอีกครั้ง"
เอมทำท่าโยนไปให้พี่พลับ พี่พลับแม่งยืนงงเป็นปลาตีนหาขี้โคลน ก่อนจะร้องเพลงออกมา
"ได้ฮักกับอ้าย เหมือนใจได้ปริญญา...."
"อารมณ์ไหนกันแน่วะมึงเนี่ยห๊ะ!!"
พี่ซุสยกมือกุมขมับ
"ข้ารักเอ็ง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนนนนน แต่เพราะมีความจำเป็น ข้าจึงยังไม่กล้าบอก~~~~~"
ไอ้ผ้ายังคงร้องเพลงต่อไป แต่พอเห็นพี่ซุสยืนกุมขมับแล้วเกิดอาการสงสาร โอเค กูพอละ เดี๋ยวพี่ซุสแม่งไมเกรนแดก
เฮ้อ กูเกลียดอารมณ์ที่แบบ ตื่นมาแล้วแฮงค์ มีเหล้ายี่ห้อไหนบ้างที่เมาอย่างเดียวแต่ไม่แฮ้งค์ มีไหมวะ?
ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วมองไปรอบๆ พี่ซุสยังหลับอยู่เลย ผมจำไม่ได้ว่าผมแม่งหลับไปตอนไหน มันเกิดขึ้นเร็วมาก ครั้งสุดท้ายที่จำได้เหมือนผมจะเดินเข้าไปเยี่ยวในห้องน้ำ แล้วพื้นห้องน้ำมันเย็นดี.......ผมเลยนั่งลงไปกับพื้น
เจริญ! กูหลับในห้องน้ำ =_=
"นั่งระลึกวีรกรรมตัวเองหรือไง"
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนที่ผมเห็นว่าหลับอยู่เมื่อกี้แม่งพูดได้ซะงั้น
"ดีนะ ผมจำอะไรไม่ได้เลย"
กูโกหกครับ กูจำเรื่องที่กูจูบซินนี่ได้ และก็เรื่องที่หลับในห้องน้ำด้วย
"หรอ จำอะไรไม่ได้เลยหรอ?"
"ใช่ครับ จำอะไรไม่ได้เลย"
"แล้วเรื่องที่มึงพยายามจะจูบกูโชว์เพื่อนมึงละ?"
"เหี้ยเหอะ ผมจูบซินนี่ต่างหาก อ่าวกรรม กูหลุดเองแม่ง"
ไม่น่าเกิดมาโง่เลยผ้าT T
"หึ.......ใช่ มึงจูบมันต่อหน้ากูด้วย"
"ขอโทษครับ T T อย่าทำอะไรผ้าเลย ผ้าผิดไปแล้ว"
"ช่างแม่ง กูเห็นว่ามึงคบกับมันมานาน จะไม่โกรธก็ได้"
"เหยดดดดดดดด เด็กน้อยของผ้าน่ารักจังเลย"
ผมยิ้มกว้าง พี่ซุสส่ายหัว
"ไปอาบน้ำไปสัด"
พี่ซุสไล่ ผมลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่สนใจ
"ไอ้ผ้า...."
"ไม่ไปหรอก บอกรักผ้าก่อนสิ"
พี่ซุสทำหน้านิ่ง
"ไม่อาบก็เรื่องของมึง"
"บอกว่ารักก็จบและ วู้ เบื่อคนปากแข็งว่ะ"
ผมบ่นเล่นๆ พี่ซุสผลักหัวผมจนผมล้มไปอีกทาง พี่มันผลักเบาครับ กูผิดเองที่กระเด็นไปไกล เขินแล้วทำร้ายร่างกายกันตลอด พี่ซุสหยิบมือถือมาดูแล้วเดินออกจากห้องนอนไป
ผมเก็บลูกโป่งสวรรค์มามัดรวมกันก่อนจะเอาไปไว้ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนรูปก็ปล่อยไว้งั้นแหละ เห็นแวบๆว่าพี่ซุสคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง หน้าตาแบบว่า.........น่ากลัวมากๆเลยทีเดียว ผิดกับคนที่หยอกเล่นกับผมเมื่อกี้อย่างกับคนละคน
"ผมกลับห้องนะ"
ผมพูดเมื่อพี่ซุสเดินกลับเข้ามา
"กลับทำไม?"
"ห้องผมก็มี ไม่อยากให้เฮียมันเสียตังค์ค่าเช่าฟรี"
"มาอยู่กับกูก็ได้"
"เรื่องดิ อยู่ก่อนแต่งได้ไง ไปขอป๊าก่อน"
"เอาก่อนได้แต่อยู่ก่อนไม่ได้?"
ขอเถอะครับ หยุดแซวเรื่องความใจง่ายของกูซะที โถ
"ผ้ายอมเพราะรักนี่ ไปแล้ว! มีอะไรบอกผมได้นะพี่ อาจช่วยไม่ได้หรอกแต่พร้อมรับฟังเสมอ รักนะจุ๊บๆ"
หยอดนิดหยอกหน่อยผมก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า มีความสุขชะมัดหลังจากที่ดราม่าผ่านมาหลายตอน
"มีความสุขสินะกับผู้ชายของคนอื่น"
ผมชะงักเมื่อลงลิฟต์มาก็เจอกับแม่นางนิ้วชี้พิฆาต ผู้ซึ่งที่ไม่เคยด่าใครเปล่าๆเพราะชี้นิ้วใส่ด้วย โถ ดูลิเกมากไปเปล่า? มองไปที่เคาน์เตอร์เห็นพนักงานหญิงสองคนนั้นส่งยิ้มแหยๆมาให้
"ผู้ชายของคนอื่นหรอครับ? ของใครล่ะ?"
ผมเอียงคอสงสัย ผมเสแสร้งไม่เก่งหรอกครับ ที่เห็นหน้าโง่ๆอยู่ในตอนนี้คือไม่ได้ทำเว้ย มันเป็นเอง
"หึ ฉันเองก็สงสารนายอยู่เหมือนกันนะ แต่ไม่รู้จะปลอบใจยังไง เห็นนายกำลังมีความสุขอยู่ฉันยิ่งรู้สึกผิดที่จะเป็นคนดับฝันนาย"
เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้แว้ดๆเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆของพี่ซุส ใบหน้าของเธอเชิดขึ้นตลอดเวลา เป็นความหยิ่งยโสที่น่าหมันไส้ยิ่งนัก
"ฮ่าๆๆ คุณพูดอะไรครับ นี่เล่าเรื่องตลกหรอ? อ๋อ หรือคุณคุยผิดคน?"
ผู้หญิงคนนี้แพร่มอะไร น่าขำชะมัด พูดถึงเรื่องอะไร ปลอบใจอะไร? คุณเธอคงจะเบลอโบท็อกซ์ล่ะมั้ง ปวดประสาทกับคนพวกนี้ชะมัด!
"ฉันมาเตือนนายดีๆเพราะไม่อยากเห็นนายต้องเจ็บปวดเพราะผู้ชายของฉัน!"
"ขอโทษนะครับ แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าใครคือผู้ชายของคุณ ถ้าคุณพูดถึงพี่ซุสผมแนะนำว่าให้คุณเลิกเชิดหน้าเหมือนในตอนนี้แล้วมองเห็นความจริงได้แล้ว ผมกลัวว่าคุณต่างหากที่จะเจ็บปวดเพราะคนที่คุณเห็นเป็นสิ่งของ"
"นายไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดใช่ไหม? ถ้าโดนเขี่ยทิ้งขึ้นมา นายจะนึกถึงคำพูดของฉัน"
"พี่ซุสจะเลือกคนที่เห็นว่าเขามีค่า คุณยังไม่เห็นอีกหรอครับ ว่าผมกับคุณต่างกันยังไง ผมมองพี่ซุสเป็นมากกว่าผู้ชายของผม สำหรับผม เขาไม่ใช่สิ่งของที่จะเป็นของใครก็ได้ เขาคือคนที่ผมรัก คุณน่าจะลองปรับทัศนคติดูใหม่ ไม่แน่พี่ซุสอาจจะมองคุณในแง่ดีกว่านี้ แต่ก็แค่อาจจะอะนะ"
ผมกระชับสายกระเป๋าให้แน่นขึ้น ก่อนจะเดินออกมา ผมว่าโลกนี้มันค่อนข้างยุติธรรมเลยนะ ผมหมายถึงโลกไม่ได้หมายถึงสิ่งที่มนุษย์ปฏิบัติต่อกัน โลกสร้างมนุษย์ขึ้นมา บางคนก็สติไม่ดีแต่ก็ฉลาด บางคนสติดีอยู่แท้ๆ แต่ดันโง่ซะงั้น
ที่ผมพูดเนี้ย พวกคุณเข้าใจใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร หึหึ
คุณณัชชาทั้งโง่ทั้งเห็นแก่ตัวเลยให้ตาย! เดี๋ยวพ่อก็หลอกล่อให้ไปบวชชีซะนี่
"ไม่ว่ายังไง นายก็ต้องโดนเขี่ยทิ้งอยู่ดี"
ผมหยุดเดินเมื่อเธอยังคงปากดีใส่ผมไม่หยุดหย่อน เป็นน้องเป็นนุ้งผมนะจะตบปากแตกเลยแสรด
"ถ้างั้นก็เชิญครับ คุณรู้อยู่แล้วหนิว่าห้องพี่ซุสอยู่ชั้นไหน"
"ฉันรู้ด้วยซ้ำว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน"
"ผมไม่แคร์หรอกครับ ถ้าพี่ซุสไม่พูดถึงบ้านแสดงว่าพี่เขามีปมเกี่ยวกับครอบครัว อ่อ พี่ซุสเคยบอกหรือเปล่าว่าคุณน่าหมันไส้แค่ไหน"
ว่าผู้หญิงเสร็จก็เดินออกมาทันที ไม่ต้องกลัวผมจะหน้าตัวเมียหรอก ตอนนี้หน้ากูก็ไม่เหมือนตัวผู้อยู่ละ แอบส่งข้อความไปบอกพี่ซุสว่าเจอคุณณัชชาแถมบอกด้วยว่าเชื่อใจพี่นะ จุ๊บๆหัวใจสองดวง คึคึ
Click for Episode 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3277383#msg3277383)
*********************************************************************************************
สวัสดีจ้าาา ตอนที่33มาแว้ว อีกไส่นานติยายเรื่องนี้ก็จะจบแล้ว น่าจะภายในตอนที่42.... ถ้าเรื่องนี้จบ วางแผนว่าจะลงเรืีองของเต้บ้าง คิดพล็อตไว้สั้นๆ จะไม่ยาวเท่าเรื่องนี้ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะเค่อะ //กราบบบบบ จุ๊บๆ
-
o13 o13
-
ผ้าสู้ๆๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
อ่านไป ฮาไป นายเอกของเรา จะฮาไปไหน :hao7:
-
เป็นแฟนพี่ซุสต้องอดทน
ชะนีพุ่งชนต้อง...กัดคอแม่งงงงง!
ถึกเข้าไว้อีผ้าใบ สู้!
-
:L2: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แหม เหมือนผ้าจะไม่ฉลาด แต่ผ้าด่าเจ็บสาสสส
ผ้านี่เป็นประเภทเมาแล้วความลับหลุดด้วยสินะ
-
ผ้าตลกได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
-
ผ้าเอ้ย เมาเหมือนเดิม บอกเขาไปหม๊ดดด :hao7:
-
จัดไปผ้า
-
ผ้า!!! เก่งมากกก!!!
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยอีกคน สนุกมากๆค่ะ o13
-
ผ้าจ๊ะ เด็ดมากอ่ะ ด่าแบบเชือดนิ่มๆ :haun5:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่34 รัก.......
My name's Zeus
เคยคิดว่าโลกใบนี้แม่งน่าเบื่อโคตรๆ วันๆแม่งก็เจอแต่เรื่องเดิมๆ ตื่นเช้า อาบน้ำ กินข้าว แต่งตัวไปเรียน ไม่มีอะไรให้ทำแล้วหรอ?
อยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่ทุกคนต้องใส่หน้ากากเข้าหากันเพราะผลประโยชน์ ต้องทำตามคำสั่งของผู้อาวุโสของบ้าน เหอะ
เคยสงสัยว่าจะมีพ่อคนไหนไหมที่มีลูกเพื่อผลประโยชน์? มีลูกเพื่อเป็นทาส น่าขำแต่ขี้เกียจหัวเราะ 'นายต้องเรียนสายวิทย์คณิต' แล้วไง ก็จะเรียนสายศิลป์แล้วใครจะทำไม? 'นายต้องเรียนต่างประเทศเท่านั้น' ก็อยากเรียนที่ไทย ก็กูรักภาษาไทย 'นายต้องเรียนบริหาร' เหอะ ก็เรียนวิศวะมาได้ถึงปี3 ไม่เหมือนไอ้พวกอ่อนแอขี้ประจบ ที่ตาแก่นั่นสั่งอะไรก็ทำตามทุกอย่าง ชีวิตพวกมึงไม่ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอก จะไม่ดีเท่ากูในตอนนี้ ไอ้พวกโง่
[แกมันโง่ น่ารำคาญ สร้างแต่ปัญหา แกรู้ไหมว่าแกทำอะไรลงไป ฉันจะตอบนักข่าวว่ายังไง]
โอ้โห อยากจะตบมือแล้วหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็เปลืองแรงชะมัด เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า ร้อยวันพันปีจะโทรมา คำพูดแต่ละคำดันน่ารำคาญชะมัด
"พูดความจริงสิ สิ่งที่เห็นนั่นน่ะมันถูกต้องแล้ว ผมไม่เคยเรียกร้องอยากจะหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่แรก มีแต่พวกคุณที่มโนกันไปเอง"
[อย่ามาอวดดีกับฉันถ้าแกยังใช้เงินของฉันอยู่]
"แน่ใจหรือไง? หึ ถ้าขืนคุณยังเลี้ยงลูกด้วยเงินแบบนี้ ถ้าสักวันพวกมันหาเงินเองได้ ระวังคุณจะกลายเป็นแค่หมาแก่ตัวนึงที่คอยแต่จะเห่าไปวันๆ"
ไม่รู้ว่ากลายเป็นคนพูดเยอะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ นึกถึงอีกคนที่ชอบพูดจนน้ำลายแห้งแล้วหัวเราะเบาๆ กว่าจะพูดได้เท่าไอ้ฮอบบิทนั่นก็คงต้องฝึกอีกเยอะ
[หยุดปากดีกับฉัน! แล้วเตรียมตัวหมั้นไว้ด้วย]
รอบๆตัวมีแต่คนพูดเรื่องหมั้น ไม่มีปัญญาเอาเรื่องน่าตื่นเต้นกว่านี้มาขู่หรือไง น่ารำคาญ
"ผมกลับห้องนะ"
มันรีบพูดทันทีเมื่อผมเดินกลับเข้ามาในห้องเหมือนยืนรอมานานแล้ว
"กลับทำไม?"
"ห้องผมก็มี ไม่อยากให้เฮียมันเสียตังค์ค่าเช่าฟรี"
"มาอยู่กับกูก็ได้"
"เรื่องดิ อยู่ก่อนแต่งได้ไง ไปขอป๊าก่อน"
"เอาก่อนได้แต่อยู่ก่อนไม่ได้?"
รู้สึกมีความสุขเวลาที่นึกถึงเรื่องในคืนนั้น ตอนที่มันร้องไห้แล้วเรียกชื่อผมซ้ำๆ และร้องขอจูบจากผม พอเวลาพูดถึง ไอ้คนตรงหน้ามันก็จะหน้าแดงประจำ น่ารัก......
"ผ้ายอมเพราะรักนี่ ไปแล้ว! มีอะไรบอกผมได้นะพี่ อาจช่วยไม่ได้หรอกแต่พร้อมรับฟังเสมอ รักนะจุ๊บๆ"
มันพูดเร็วๆก่อนจะแจ้นออกไป อยากจะดึงมาจูบสักที แต่มัวแต่ยืนยิ้มกับคำพูดของมันเลยไม่ได้ทำอย่างที่ใจคิด 'โลกนี้แม่งไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่เคยคิดนี่หว่า' คิดได้หลังจากที่เจอไอ้ห่าเตี้ยอย่างกับฮอบบิทเมื่อกี้มันคอยมาตามติดชีวิต ตอนเด็กแม่ไม่ให้แดกนมหรือไง เตี้ยชิบหาย แรกๆแม่งโคตรน่ารำคาญ หลังๆเหมือนขาดมันไม่ได้ เตี้ยแล้วยังสันดานเสียอีก
ติ๊ง
แปลกใจเล็กน้อยที่มันพึ่งลงไปได้ไม่นานแต่ส่งข้อความกลับมาแล้ว ถึงห้องแล้วหรอ?
'เจอคุณณัชชาอยู่ข้างล่างแน่ะ ตัวเองไม่ต้องเป็นห่วงนะ เค้าปลอดภัย เค้าเชื่อใจเทพนะ จุ๊บๆ'
หึ ข้อความปัญญาอ่อนแต่กูก็ชอบอ่านเหลือเกิน ถ้าให้ไอ้เตี้ยนั่นทำตัวแบบผมก็คงจะไม่เหมาะสุดๆ ปัญญาอ่อนต่อไปเหอะ กูจะได้มีความสุข
"มาแล้วหรอไอ้นอกคอก"
ผมเหลือบตาไปมองไอ้เจ้าของประโยคนั้นอย่างไม่ใส่ใจ ผมกับมันอยู่กันคนละขั้นแล้ว ผมอยู่เหนือกว่ามันตั้งแต่ผมเลือกทางเดินของตัวเองแล้ว
"ไม่คิดว่าแกจะตกต่ำขนาดที่เอาไอ้เด็กนั้นมาทำเมีย แกนี่มันจุดด่างของตระกูลจริงๆ น่าอับอายชะมัด"
"ถึงผ้าใบมันจะเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา เกิดในตระกูลไม่มีชื่อเสียง แต่จิตใจของมันสูงกว่าพวกนามสกุลดังๆซะอีก เปิดตาดูบ้างนะ จะได้รู้ว่าพวกมึงไม่ได้สูงส่งไปกว่าใครเลย"
"ซุส! ฉันเป็นพี่ของนายนะ"
"ยิ่งพวกมึงพยายามปีนให้สูงขึ้นเท่าไหร่ โอกาสตกลงมาตาย ก็จะมีมากเท่านั้น"
"แก!!!!"
"อาเรส พอได้แล้ว"
ลูซิเฟอร์เดินลงมาจากชั้นสอง พูดปรามน้องมันอย่างดุๆ แต่ก็เท่านั้น ไม่ว่าจะไอ้ลูซิเฟอร์หรืออาเรส สันดานพวกมันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ
"นานๆกลับบ้านที นายไม่ควรมาทะเลาะกับคนในบ้านนะซุส"
ผมกลอกตากับคำพูดที่ดูน่าเชื่อถือเหมาะกับเป็นพี่ใหญ่ ต้องฝึกกี่ปีล่ะถึงจะเสแสร้งได้เก่งขนาดนี้
"มึงควรจะถามน้องชายมึงมากกว่านะลูซิเฟอร์ คนอย่างกูไม่หาเรื่องใคร"
"นายควรจะเลือกคบคนหน่อยนะซุส ไม่คิดว่านายจะต่ำได้ขนาดนี้"
พวกเชี้ยนี่มันเป็นแต่เห่าหรือไงวะ น่ารำคาญ
"กูถึงได้เลิกยุ่งกับพวกมึงไง ยังไม่รู้ตัวกันอีกหรอ?"
"แกนี่มัน!!!!"
อาเรสจะเข้ามาใส่ผมอีกครั้งแต่โดนพี่มันห้ามไว้ ผมหัวเราะเยาะอย่างสมเพช ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา หยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความหาอีกคนว่าอยู่ที่บ้านแล้ว ก่อนมานี่ก็บอกมันไว้แล้วว่าคนที่บ้านเรียกกลับมา ปกติผมไม่ค่อยรายงานใครหรอกว่าทำอะไร อยู่ไหน
ขอเว้นไอ้เตี้ยนั่นไว้คนนึงแล้วกัน แค่คิดว่ามันอ่านข้อความแล้วยิ้มดีใจ ผมก็มีความสุขแล้ว ผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ...........
ฮอบบิท: ไหนเซลฟี่ให้ดูหน่อย
(ปล. เหตุที่ชื่อไลน์ของผ้าใบในพาร์ทพี่ซุสคือฮอบบิท เพราะพี่ซุสเมมเบอร์ผ้าใบว่าฮอบบิทนั่นเองงงง)
Zeus: ปัญญาอ่อน แล้วมึงอยู่ไหน?
ฮอบบิท: ผ้าทำรายงานอยู่กับพวกไอ้เต้ เสร็จแล้วก็จะไปซ้อมเต้นที่บ้านไอ้หนุ่ม พี่กินข้าวยัง
Zeus: เจอหน้าไอ้พวกสัดนี่กูก็แดกข้าวไม่ลงแล้ว
ฮอบบิท: โอ้โหวววววว ไม่ได้หมายถึงพ่อของพี่ซุสใช่ปะ ยังไงเขาก็พ่อนะเว้ย ใจเย็นๆพี่ โมโหอะไรมาลงที่ผ้าก็ได้ สู้ๆ(อิโมติค่อนชูสองนิ้ว)
Zeus: เดี๋ยวโทรหา
บอกแค่นั้นก็เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงเพราะเห็นประมุขของบ้านเดินลงมาพร้อมกับผู้หญิงหน้าตาสะสวยแต่ดูเจนโลกคนหนึ่ง
"เหอะ ไม่คิดว่าแกจะมา"
คำทักทายของพ่อที่เจอหน้าลูกชายหลังจากไม่ได้เจอกันมาเกือบสิบปี น้ำตากูจะไหล หึ
"ก็ไม่ได้อยากจะมาหรอก พอดีเมียไม่อยู่บ้านก็เลยหาอะไรทำแก้เซ็ง"
"ต่ำตมชะมัด"
"พูดธุระมาซะทีเถอะ ผมทนอยู่ในบ้านที่มีแต่คนเห็นแก่ตัวไม่ไหวแล้ว"
"แกต้องกลับมาอยู่ที่นี้"
ในที่สุดเขาก็พูดออกมา ไม่มีหรอกที่จะเรียกหาผมโดยที่ไม่ต้องการอะไร
"ผมได้อะไร?"
"แกได้จากฉันไปเยอะแล้ว! แกยังต้องการอะไร"
"ผมไม่เคยได้อะไรจากคุณเลย และไม่อยากได้อะไรด้วย เพราะถึงอยากได้ไป คุณก็ไม่มีปัญญาให้ผมอยู่ดี"
"ปกติแกไม่เคยเป็นแบบนี้นะซุส"
ลูซิเฟอร์มันคงทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาผลักอกผม ผมหัวเราะออกมาเสียงดังกับปฏิกิริยาที่ดูร้อนรนของพวกมัน เพราะปกติ ผมไม่เคยมีปากมีเสียงเลย
"เพราะกูเปลี่ยนไปแล้วไง"
ผมพูดพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
"เรื่องที่จะพูดมีแค่นี้หรอ? กลับมาอยู่ที่นี้ ที่ที่มีแต่คนเห็นแก่ตัว กลับมาอยู่ที่บ้านของแม่ผมที่มีใครก็ไม่รู้อาศัยอยู่เพราะหวังผลประโยชน์ ผมไม่เคยคิดจะพูดแบบนี้หรอกนะ แต่ถ้าผมเป็นคุณ ผมคงจะละทิ้งทุกอย่าง แล้วหนีไปซะ"
เป็นเรื่องจริงที่ผมอยากจะลืมมันไปซะ ผมร้องไห้เหมือนคนขี้แพ้เมื่อหลายสิบปีก่อน กว่าผมจะเข้มแข็งได้ ผมต้องเสียอะไรไปบ้าง?
คนตรงหน้าผมเงียบเมื่อผมพูดจี้จุด เขาเห็นแก่ตัวมากกว่าที่เรามองเห็น เห็นแก่ตัวมากกว่าที่ผมจะพูดออกมาได้
"ฉันทำเพื่อพวกแก"
"ผมต้องการแม่ของผม มากกว่าเงินที่คุณปล้นแม่ของผมมา คุณมันเห็นแก่ตัว เลวโคตรๆเลย"
"ซุส!!! แกพูดกับพ่อแบบนี้ได้ยังไง"
"มึงควรจะมีสมองเป็นของตัวเองบ้างนะลูซิเฟอร์ หรือสายตามึงมองเห็นแต่เงินจนสามารถทำชั่วได้แบบพ่อมึง"
ผั๊วะ......
ไม่ได้โดนต่อยมานานแค่ไหนแล้วนะ ดีแต่ไปต่อยเขา ถ้าไอ้เตี้ยฮอบบิทมันเห็นรอยแม่งคงจะบุกเดี่ยวมาซัดไอ้ลูซิเฟอร์แน่ เตี้ยแต่ไม่เจียม
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นกลับล่ะ"
ผมเรียนรู้ที่จะกวนตีนมาจากได้เตี้ยนั่นแหละครับ ไม่ต้องแปลกใจทำไมผมเปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าเปลี่ยนในทางที่ดีหรือไม่ดี
"ซุส! ลืมเรื่องนั้นไปซะ"
เขาพูดเสียงดังในขณะที่ผมก้าวเดินออกมา รู้สึกไม่พอใจกับประโยคนั้น หันกลับไปมองเขาแล้วยิ้มให้กับคนโง่งมที่เรียกตัวเองว่าพ่อทั้งๆที่ที่ผ่านมา ไม่เคยทำตัวเหมือนเป็นพ่อคนสักเท่าไหร่
"มันก็ยากพอๆกับให้คุณสำนึกผิดในสิ่งที่คุณทำลงไปนั่นแหละ"
คราวนี้ผมไม่รอให้ใครได้พูดอะไรอีก เดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ที่เคยเป็นของแม่ผม ขึ้นรถคันใหม่ที่พึ่งเปลี่ยนมาได้ไม่นาน ทำไมถึงเปลี่ยนรถใหม่? ไม่อยากจะพูดเท่าไหร่หรอก แต่.............ก็แค่รู้สึกไม่ดีที่เห็นไอ้ผ้ามันทำหน้าควายๆเวลามีผู้หญิงร่วมรถไปด้วย
ถามว่าทำไมผมต้องพาผ้าใบมันไปไหนมาไหนพร้อมกับผู้หญิงพวกนั้น? แล้วผมจะไปรู้หรอว่าพาไปด้วยกันไม่ได้ ผมแค่อยู่กับผ้าใบแล้วมีความสุข ผมก็พามันไปทุกที่สิ ก็ผมไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกแบบไหนเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงพวกนั้น
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วนี่ครับ
ถ้านับกันตามสายเลือดแล้ว ผมเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านอนันตยภิรมณ์ ลูกชายคนเล็กที่ใครต่อใครคงจะวาดภาพเอาไว้ว่าจะต้องโดนตามใจทุกอย่าง แต่มันไม่ใช่สำหรับบ้านหลังนี้
ผมโดนคนที่เรียกตัวเองว่าพ่อเกลียดชัง เพราะดันไปรู้ความลับอะไรบางอย่างที่เขาทำเข้า ผมจึงกลายเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่วางอยู่บนกระดานคอยทำตามที่ผู้เล่นสั่งหรือหยิบยกไป
ผมรู้ตัวดีว่าเขามองผมเป็นอะไร และผมจะไม่ทำให้เขาสมหวังอย่างที่คิด พวกนั้นไม่เคยเข็ดหลาบที่โดนผมดัดหลังหลายต่อหลายครั้ง ทำไมพวกมันไม่จำสักทีว่าการที่ผมยอมทำตามคำสั่งในตอนแรก มันเป็นแผนที่หลอกให้ตายใจเท่านั้น
พวกนั้นเห็นผมเป็นของตาย โยนผมให้คนนู้นทีคนนี้ที ณัชชาไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่จะได้เป็นคู่หมั้นของผม ก่อนหน้านี้เคยมีลูกสาวของบริษัทยักษ์ใหญ่จะเข้ามาเป็นคู่หมั้นผมถึง3คน เขาทำกับผมเหมือนคนไร้ค่าที่จะโยนไปไหนก็ต้องไป
และทุกครั้งที่เขาโยนผมออกไป ผมก็จะกลับมาทำร้ายเขาทุกครั้ง ทำไมยังไม่จำกันนะ......
[ครับพี่]
แปลกใจนิดหน่อยที่คนรับโทรศัพท์ไม่ใช่ไอ้เตี้ย แต่พอจะจำได้ว่าเป็นเสียงเพื่อนมัน
"เหี้ยผ้าอยู่ไหน?"
[อ๋อ มันซ้อมเต้นอยู่พี่ เดี๋ยวผมเรียกให้ ผ้า ไอ้ผ้าาาาาา พี่ซุสโทรมาโว้ย]
แอบแสบแก้วหูกับเสียงของเพื่อนไอ้เตี้ยเล็กน้อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะรำคาญจนกดสายทิ้งไปแล้ว แต่ตอนนี้.........ผมทำเพียงหัวเราะเบาๆเท่านั้น ได้ยินเสียงตึงตังมาตามสายก่อนจะที่จะมีเสียงไอ้เตี้ยดังมาตามสาย
[โทษทีพี่ พอดีซ้อมเต้นอยู่ ออกมาจากบ้านแล้วหรอเป็นไงบ้าง]
"ก็ไม่เป็นไง โดนต่อยมาที"
[เฮ้ยไอ้เหี้ย ใครแม่งต่อยเทพวะ ต่อยทำไมอะ]
"ก็กูหล่อกว่ามัน"
[พี่แม่งกวนว่ะ]
"กูไม่หล่อหรอ?"
[หล่อดิพี่ ไม่งั้นผมจะชอบหรอ ถ้าพี่ไม่หล่อพี่ก็ไม่มีเหี้ยไรดีเลยนะเว้ย]
ชีวิตผมเริ่มเปลี่ยนไปเพราะปากหมาๆของมันนี่แหละ
"ให้ไปรับไหม?"
[ไม่ต้องหรอกพี่ พี่กลับไปพักเหอะ ผมยังไม่แน่ใจเลยว่าจะค้างบ้านเหี้ยหนุ่มเปล่า]
"..............."
[เอาน่า เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์ผมจะไปสิงอยู่ห้องพี่เป็นผีเฝ้าทรัพย์เลย ผ้าไม่ทิ้งพี่หรอก โอ๋ๆ]
"บอกรักกูดังๆดิ"
ผมอมยิ้มเมื่อเสียงปลายสายมันเงียบไป คิดภาพมันคงตาเหลือกไปแล้วแหงๆ
[ผ้ารักเทพนะ]
มันพูดเสียงแทบจะกระซิบ เพื่อนมันคงแอบฟังอยู่แน่ๆ
"ไม่ได้ยิน"
[อะแฮ่ม.....เอ่อ.....ผ้ารักพี่เทพนะ!]
"คอมึงอักเสบหรือไง?"
[ปั๊ดโถ่ ผ้ารักพี่เทพโว้ย!!!! (ฮิ้วววววววววววววววว) ฮิ้วหาพ่อ สัด คนโสดอย่าพาล พี่เทพได้ยินยัง หรือจะให้เอาโทรโข่งมาพูดด้วย?]
"ก็โอเค มึงพูดเองหนิ ทำสิ"
[พี่เทพพพพพพพพ พอเหอะ กราบ]
"หึหึ แค่นี้แหละ กูขับรถอยู่"
[คร้าบบบบบ เดี๋ยววันเสาร์เจอกันฮะ พี่เทพวางนะ จุ๊บๆ]
"อือ"
ผมตอบแค่นั้นก็กดวางสาย ไม่รู้ว่าตัวเองยิ้มบ่อยขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดมากขึ้นเท่าไหร่ แต่ผมว่าผมชอบตัวเองที่เป็นตอนนี้นะ
ย้อนกลับไปในตอนแรกที่ผมยังคงเป็นคนโง่คนนึง ที่ควงคนนู้นคนนี้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ในตอนนั้นผมคิดว่า 'นี่แหละมันคือการคบแบบถูกต้อง ต้องคบเยอะๆ เผื่ออีกคนทิ้งไปจะได้ไม่เจ็บมาก' และผมก็ไม่เจ็บจริงๆอย่างที่คิดเอาไว้ เวลาผู้หญิงพวกนั้นหายไปจากชีวิตของผม ผมรู้สึกเฉยชามาก จึงคิดว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้องแล้ว
มารู้ในตอนหลังว่ามันไม่ใช่ความรักเลย ก็ตอนที่ทรมาณเพราะไม่มีอีกคนอยู่รอบๆตัว ไม่มีมันมาคอยป้วนเปี้ยนคอยเล็งดินสอมาทางผมอย่างเมื่อก่อน พยายามหาคนมาทดแทน แต่ก็ไม่เห็นมี ทั้งๆที่ผู้หญิงพวกนั้นส่งยิ้มมาให้ แต่ทำไมไม่เหมือนกับรอยยิ้มของได้เด็กเวรนั่นสักคน ปากที่เคลือบด้วยลิปกลอสสีแวววาวที่พูดออดอ้อน ไม่ทำให้รู้สึกดีเท่าปากเล็กๆที่มันเอาแต่พูดเหี้ยไรนักหนาก็ไม่รู้ได้เลย ต่างกันคนละระดับ แต่ก็ต้องการไอ้เด็กห่านั่นมากกว่า
แล้วความรู้สึกแม่งก็ดิ่งไปหมดตอนที่มันหายไปเลยในครั้งที่สอง ทั้งๆที่เรื่องของเราแม่งกำลังไปด้วยดี แต่พอมันมาเจอผมอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแม่งก็หายไปอีก ยังไม่ทันที่ผมจะได้อธิบายด้วยซ้ำ แคร์มันจนไม่รู้จะแคร์ยังไงแล้วมันจะรู้หรือเปล่า นี่ผมต้องพยายามอีกเท่าไหร่วะ? ทั้งๆที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย เมื่อตอนที่คบผู้หญิงเยอะๆ พอพวกเธอมาเจอกัน ผมก็เลิกแม่งทั้งคู่ไม่เห็นยุ่งยาก แต่พอมาเป็นไอ้เด็กเตี้ยนั่น.............แค่ละสายตายังยาก แล้วนี่จะให้ทิ้งไปเลย..............แค่คิดใจมันก็เต้นเร็วๆ แล้วก็มีน้ำตาเอ่อออกมาละ
เกือบจะท้อแล้วตอนที่มันไม่ติดต่อมา ก็ไม่เคยง้อใครก่อนนี่นา? ทำไม่เป็นนี่ จนวันนึงไอ้เทสโทรมาบอก...........ว่าผ้าใบกรีดแขนตัวเอง............
ไอ้ผ้าเนี่ยนะ? ไอ้ตัวเตี้ยๆ ผมยาวๆ หน้าหวานๆน่ะนะ? คนที่ผมคิดถึงมันทุกครั้งที่ขยับตัวน่ะหรอ? กรีดแขนตัวเอง บัดซบเอ๊ย! ผมโกรธชะมัดเลย ผมโกรธมากๆ โกรธจนหากุญแจรถแทบไม่เจอ ผมโกรธตัวเอง ถ้าผมไม่ทำให้มันเสียใจ ถ้าผมไม่ทำให้มันคิดมาก ถ้าผมหาวิธีง้อมันเร็วกว่านี้ ถ้าผมไม่ทำให้มันเกลียดผม มันจะทำแบบนี้ไหม? บ้าเอ๊ย! ผมอยู่เฉยไม่ได้เลย ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาดนะไอ้เตี้ย ไม่งั้นกูจะไปกระทืบมึงในนรกจริงๆด้วย
พึ่งจะเข้าใจว่ารักมันเป็นยังไงก็ตอนนี้แหละ ตอนที่ยิ้มบ่อยกว่าเดิม ตอนที่หัวเราะกับเรื่องเล็กน้อย ตอนที่รู้สึกอุ่นใจเมื่อนึกถึงมัน คิดถึงก็อยากเจอแม่งอีกละ
หึ เกลียดมันจริงๆเลย ไอ้เตี้ยสันดานเสีย บอกให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันแม่งก็ไม่ยอม โทรศัพท์เครื่องตั้งหลายหมื่นแม่งก็ต้องให้บังคับถึงจะเอาไปใช้ ใจคอจะไม่เอาอะไรจากกูเลยหรือไงวะ หึ ไอ้เตี้ยเอ้ย
กูหลงรักคนแคระแบบมึงหรอเนี่ย? ต่อไปกูคงต้องเป็นสโนไวท์ให้มึงสินะ
Click for Episode35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3280237#msg3280237)
**************************************************************************************************
และแล้วนิยายเรื่องนี้ก็เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นคนแคระตาใสกับสโนไวท์สุดหล่อ (มันใช่ไหมนิ5555) ตอนที่34แล้วววว มันเร็วมากเลย เร็วจนกลัวแต่งไม่ทัน 555
ยินดีต้อนรับคนที่พึ่งหลงเข้ามาอ่านทุกท่านนะจ๊ะ ส่วนคนที่อ่านอยู่แล้วก็อ่านต่อไป เดี๋ยวถ้าใครแอบชิ่งหนีไปกลางคันล่ะก็ :mew2: คึคึ
-
เหอะๆพี่ซุสเท่ห์อะ แรงได้ใจ อิอิ
-
:katai3: :katai3: :katai3:
-
โดนเสน่ห์ของน้องผ้าเข้าอย่างจังเลยสิท่านเทพซุส :hao3:
-
พี่ซุสน่าร้ากกกกกกกกกก :mew2: :mew1:
-
:L2: :pig4: :pig4:
-
5555 ผ้าสุดยอด คิดจะแย่งพี่เทพกะนางต้องเจอความมึนของนางก่อน ถ้าทนได้ไม่ประสาทแดกตายจึงจะถือว่าพอสู้นางได้ 555
และ พี่เทพแม่งแอบโรแมนติกอะ มีเตรียมของขวัญเตรียมงานวันเกิดให้ป้าด้วย
-
คิดไงของลู่ค่ะหนูซุส
อยากแต่งหญิงเป็นสโนไวท์เลยเหรอ
-
พี่โหดปรับตัวไปในหลายๆทาง
-
มุมของเทพก็น่ารักมุ้งมิ้งไปนะ :-[
-
ถ้าพูดว่าพี่ซุสโชคดีที่ออกมาจากบ้านหลังนั้นได้จะผิดไหมคะเนี่ย :o12: เป็นบ้านที่หม่นหมองมากอะ ถ้าอยู่นานกว่านี้คงเหมือนถูกดูดวิญญาณ
แต่ว่าบังอาจมากเลยนะลูซิเฟอร์ที่มาต่อยพี่เทพของน้องผ้า :z6:
จะคอยติดตามนะคะ
-
น้องผ้ากับพี่เทพ
-
:pig4: :pig4:
-
อ่านมุมของพี่เทพแล้ว พี่เทพแกยิ่งเท่ห์ไปเลย :-[ :-[ :-[
คนอะไรรรรร ดูดีไปหมด o18
-
ขอบคุณ :)
-
แป้บๆพี่เทพ อิฉันมโนหน้าท่านเวลาใส่ชุดสโนไวท์ไม่ออกเลย..... เป็นพระเอกเหอะพี่เอาจริงๆ555555555555
-
:o8: :-[ :กอด1:
-
ยังไม่ได้อ่าน (แต่แอบอ่านพาร์ทท่านเทพไปนิสสสสสส) ชอบมากเลยมาจองที่ไว้ก่อน คริคริ :o8:
-
โอ้ยยย อิเฮียเทพ น่าร้ากกกกกก
อ่านมุมของพ่อเทพแล้วมันกรุ๊งกริ๊งๆ
จงหลงนังผ้าไปเยอะๆเลยนะ อิอิ
-
ดีใจที่ได้มาอ่านและเจอเรื่องนี้ ชอบมาก อย่าดราม่าเลยนะ ตอนดราม่าลุ้นตามกลังคนแต่งหายไปจนเลิกดราม่าและจะเศร้าเสียใจแทน ชอบคู่นี้มาก เหมือนมีปมไรมาทั้งสองคนเลย อยากให้มีความสุขนะ รอนะคนแต่งเป็นกำลังใจให้จร้า ชอบเรื่องนี้ o13
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่35 น้องเครป
เย่! วันนี้วันเสาร์ครับ ผมมีนัดกับผู้ชายด้วยขอบอก อิอิ แล้วผมเป็นฝ่ายไปหาผู้ชายด้วย ป๊ากูรู้คงเป็นลม แต่ขอโทษนะครับป๊า ผมรักเขาจริงๆ ฮิ้วววววววววว ในขณะที่ผมกำลังเดินไปที่คอนโดพี่ซุส แบบว่าเดินไปซื้อของกินข้างทางไป ไม่รีบเว้ย ปล่อยให้พี่ซุสแกคิดถึงผมบ้าง อิอิ
"มึงแม่งโคตรโง่ ที่มีเรื่องกับกู"
เหะ? อะเดะๆ นี่กูเป็นญาติกับโคนันหรอวะ ไม่ใช่ฉลาดนะ แต่ไปที่ไหนแม่งมีคนตีกันตลอด ห่า กูไม่ผิดนะเว้ย ใครใช้ให้พวกแม่งมาตีกันเวลากูมาล่ะ
แอบหันมองพวกนั้นนิดหน่อยว่าเป็นลูกใครเหล่าเต้า(แฮร่!) ลูกเต้าเหล่าใครแม่งมาตีกัน พ่อแม่ส่งมาเรียน มึงมาตีกันเรอะ หอยเอ๊ย พอหันไปมองเท่านั้นแหละ ข่มตาลงแล้วหันหลังกลับ.......อย่าไปเสือกเรื่องของมันเลย ไม่รู้ว่ากรุงเทพมันแคบหรือว่าชาติก่อนกูไปทำกรรมร่วมกับมันหรือไร เจอมันอีกแล้วครับ 'อีพี่ทัช'
"มึงคิดว่ามึงเจ๋งมาจากไหนวะ?"
พวกห่าเอ๊ย จะมาทะเลาะกันอะไรใกล้ๆร้านเครปวะ กูอยากแดกเครปเนี้ย ช่างแม่ง ทำเป็นมองไม่เห็นละกัน
"ครีมสดลิ้นจี่ครับ"
"กูก็เจ๋งกว่ามึงว่ะ"
"ธรรมดาหรือพิเศษครับ?"
"มึงมันก็เก่งแต่ปากว่ะ เบ่งไปทั่ว ถุย!"
"พิเศษครับ"
"เหอะ.........ถึงต่อให้ไม่มีพ่อกู กูก็เหนือกว่ามึงอยู่ดีว่ะ"
"ใส่ช็อคโกแล็ตไหมครับ?"
"มึงแม่งโคตรเหมือนลูกแหง่
"เอ่อ.....ใส่ครับ ใส่คาราเมลเยอะๆด้วย"
"ปากดีนักไอ้สัด"
"ได้แล้วครับ 45บาทครับ"
ผั๊วะ!!
พลั่ก
เผละ.........
ผมมองดูซากเครปที่ผมได้รับมาถือไว้ได้ไม่นาน ตอนนี้มันนอนแอ้งแม้งแผ่หลาอวดครีมขาวนุ่มและเนื้อลิ้นจี่อยู่ที่พื้น เกิดความเงียบทันตาเห็นกับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น โถน้องเครป ชาติที่แล้วเราคงทำบุญร่วมกันมาน้อย ชาตินี้เราเลยจากกันไปเร็วเหลือเกิน
"พี่ทำอะไรของพี่วะ?"
ผมเงยหน้าถามไอ้ฆาตกรทั้งสองคนที่แม่งยืนอึ้งกิมกี่แดกหมี่กลางอากาศอยู่ที่เดิม คือไอ้พี่ทัชมันต่อยไอ้ชายนิรนามกระเด็นมาโดนผม เป็นเหตุให้น้องเครปเสียชีวิตคาที่ ส่วนผมที่เป็นญาติผู้เสียชีวิตนี่ลมแทบจับ กูยังไม่ได้แดกสักคำ!!!
"มึงต่อยกูหรอ!!!"
ไอ้ใครไม่รู้ไม่ได้สำนึกผิดกับสิ่งที่มันทำลงไปสักนิด ขอโทษอะเป็นไหมวะ!!! มีการหันกลับไปหาพี่ทัช หมายจะซัดหน้ามัน แต่ช้าก่อน หากมึงยังไม่กล่าวคำขอโทษกับกู ชีวิตมึงจะเหมือนมีเจ้ากรรมนายเวรขี่คอไปทุกที่!
"เฮ้ย พี่ยังไม่ขอโทษผมเลยนะเว้ย"
ผมคว้าแขนไอ้ใครไม่รู้เอาไว้ แต่แม่งสะบัดทีเดียวกูกลิ้งขลุกๆเป็นลูกขนุนเลย ข้อศอกกูถลอกเลือดซิบๆ กูจะฟ้องพี่ซุสสสสสสสส
"อย่ามายุ่งดิ อยากโดนต่อยแทนมันหรือไง!"
ห่า ทำปากดี กูยังไม่เห็นมึงได้แตะไอ้พี่ทัชแม้แต่ปลายก้อย มโนถึงขั้นได้ต่อยเขาแล้วหรอมึง ทำน้องเครปกูเสียชีวิตไม่พอ ยังทำข้อศอกกูเป็นแผลอีก ยังไม่พอ! มึงยังด่ากูด้วยหรอ เชี้ย จิตใจมึงทำด้วยอะไรวะ!
"อย่ามายุ่งหรอ? คิดว่ามึงเก่งอยู่คนเดียวหรือไง ง่ำ!!!!!!"
เหอะ! เห็นกูเตี้ยแล้วจะหาว่ากูอ่อนสินะ บอกก่อนเลย ถึงผ้าต่อยไม่เก่ง แต่เรื่องกัดๆแทะ ผ้าถนัดมาก เพราะงั้น อย่าอยู่เลยมึง!!!!!! ผมกัดแขนมันแรงมากครับ จมเขี้ยวเลย(ผมเป็นคนมีเขี้ยวด้วยแหละ)
"อ๊ากกกกกกกกกกก ไอ้เด็กเวร!"
มันสะบัดผมออกจนได้ แต่แขนมันก็ถือว่าสาหัสอยู่ อู้หู เลือดแม่งมาจากไหนเยอะแยะวะ ตอแหลเปล่า
"สัด กูว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะ"
ฮั่นแน่ กูไม่โง่ยืนให้มึงต่อยหรอกบอกเลย อีพี่ทัช มึงต้องรับผิดชอบด้วย ผมวิ่งไปหลบหลังพี่ทัชอย่างเร็ว มันดูงงๆที่อยู่ๆผมวิ่งเข้าใส่มันแบบนั้น แต่ก็หันไปจ้องหน้าไอ้ใครไม่รู้อย่างโหดๆ
"มึงไม่ขอโทษมัน แล้วยังจะต่อยมันอีกหรอ อย่าตุ๊ดดิสัด ต่อยกูไม่ได้ก็จะไปลงที่เด็กหรอ?"
"ไอ้ทัช!!!"
"ว่า?"
ก่อนที่จะได้วางมวยกันไปมากกว่านี้ก็มีผู้ชายสองคนเดินเข้ามา มึงอย่าบอกว่าพวกมึงนะไอ้ใครไม่รู้ นี่กูอยู่ผิดข้างหรอ? ย้อนเวลากลับไปตอนที่กูไม่เข้ามาเสือกเรื่องของพวกมึงได้ไหม?...........เรื่องของพวกมึงอะไร!!! แล้วน้องเครปกูใครจะรับผิดชอบวะ!
"มีเหี้ยไรกัน?"
ไอ้คนมาใหม่ถาม มองหน้าไอ้ทัชที มองหน้าไอ้ใครไม่รู้ที
"ถามคนของมึงเถอะ"
"มีอะไร?"
"เปล่า มันก็แค่ขวางหูขวางตากู แต่มันต่อยกูก่อน"
"โห หาเรื่องเขาก่อนแต่โดนเขาต่อยอ๋อ? น่าเกลียดว่ะ"
ผมอดไม่ได้ที่จะสอดปากเข้าไปเสือก พูดไปนิดเดียวแต่โดนสายตาประนามมา4คู่ โถ่ กูออกความเห็นเฉยๆได้ปะล่ะ
"จริงหรอไอ้เพชร?"
"จริงดิ ผมเห็นกับตา แล้วเขายังจะต่อยผมอีกด้วยนะ"
แน่ะ กูแค่พูดตามที่เห็น เป็นพยานน่ะ พยานนนน!! โอเคไม่พูดละขอโทษก็ได้
"แล้วนี่ใคร? ลูกมึงหรือไง"
ในที่สุดมันก็ชี้มาที่ผม พี่ทัชมันหันมามองผมที่เกาะหลังมันอยู่แล้วกลอกตาไปมา
"เด็กแถวนี้ มันไม่เกี่ยวแต่โดนไอ้เหี้ยเพชรหาเรื่อง"
"ใช่ ผมเลยกัดมันไปหนึ่งดอก แนะนำว่าให้พาไปฉีดยารอบสะดือนะฮะ"
ก็แนะนำเฉยๆปะ? มองกูแบบนั้นอีกละ
"เออ จบๆกันไปละกัน กูขอโทษแทนมันด้วย"
ไอ้คนมาใหม่ตบไหล่พี่ทัชแปะๆ พี่ทัชปัดมือออกอย่างรำคาญ
"อย่าให้กูเจอมันอีก"
นี่พวกมึงเป็นมาเฟียกันหรือไงวะ ต่อยๆกันไปเลยจะได้จบดีกว่าปะ?
"อาห๊ะ ไปล่ะ ส่วนมึงมานี่"
แล้วมันก็ลากไอ้เพชรออกไป ลาก่อยฮะ
"อ๊ะ เดี๋ยวดิไปไหนอะ"
ผมรีบคว้าแขนไอ้พี่ทัชไว้เมื่อมันเดินหนีออกไป น้องเครปกูอะ มึงยังไม่รับผิดชอบเลยนะเว้ย
"คิดว่ากูอยากยุ่งกับมึงนักหรือไง เมียไอ้ซุส เหอะ! มึงขายตัวให้มันใช่ไหม?"
"ห๊ะ!!!!"
นี่มึงพูดอะไรของมึงวะ? เดี๋ยวพ่อกัดหูหลุด ขายตัวเหี้ยอะไร ตัวดูดหรอสัด หรือตัวต่อ
"มันให้ทั้งโทรศัพท์ ให้เงิน ให้ที่อยู่ อีกไม่นานคงให้รถ ใครก็มองออกทั้งนั้น ใครจะเข้าหาไอ้ซุส ถ้ามันไม่มีเงิน หึ"
วั่ท!!! นี่มีแต่คนเข้าหาพี่ซุส เพราะต้องการของพวกนี้หรอ? เพื่อเงิน เพื่อของแพงๆ จึงเข้าหาพี่ซุสสินะ น่าสงสารชิบหาย กูจะร้องไห้
"ที่พี่พูดมาเนี้ย พี่คงโดนเองอะดิ ปลงเหอะพี่ คนแบบผมมีคนเดียวบนโลก เพราะแปลกไง พี่ซุสถึงเลือกผม"
"................"
"มองใกล้ๆเหอะพี่ คนรักพี่จริงๆอาจจะอยู่ตรง.....นี้"
ผมใช้นิ้วชี้แตะลงบนปลายจมูกโด่งนั่น ประมาณว่า รักแท้มันอยู่ปลายจมูกเว่ยยยย
"ชิบหายละ ผมสายว่ะ ไปนะ"
ผมโบกมือบ๊ายบาย ก่อนจะวิ่งออกไป อ่อเกือบลืม
"เจอกันครั้งหน้า อย่าลืมเครปผมนะโว้ย ไม่งั้นผมจะฟ้องป๊า"
ไม่ลืมน้องเครปหรอกบอกก่อน โห 11โมงแล้วพี่เทพจับกูขังห้องมืดแหง นี่ไม่ได้ล้อเล่นนะเว้ย เดี๋ยวนี้เวลาผมทำผิด พี่ซุสชอบขังผมไว้ในห้องเก็บของอะ มืดก็มืด น่ากลัวชิบหาย ไอ้โรคจิตเอ๊ย
"ไม่มาพรุ่งนี้ซะเลยล่ะ"
คำแรกที่เจอหน้ากันก็ซึ้งกินใจ ผมยิ้มแหยๆตอบกลับไปเพื่อหวังให้พี่ซุสเข้าใจว่าผมขอโตดจริมจริมมมม
"กินข้าวยังพี่ ผมซื้อของกินมาเพียบเลย"
ผมวางของกินไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปกวนพี่ซุสที่นั่งหน้าเขม็งอยู่หน้าแม็คบุ้ค คือคิดจะว่างบ้างปะวะวันๆ
"ไปทำอะไรมา?"
"หืม?"
"ปาก....."
"ห๊ะ?"
"ปากมีเลือด"
พี่แกพูดแล้วใช้นิ้วเช็ดเลือดให้ผมเบาๆ ชิบหาย กูไปแดกเลือดมาแล้วลืมเช็ดว่ะ แฮร่!
"มีเรื่องตอนเดินมานี่"
"มีเรื่องเหี้ยอะไร"
"สะดุดขี้หมา หน้าทิ่มพื้น"
"อย่ากวนตีน"
"ซอเร่ ไปกินข้าวกันเหอะ"
ผมดึงแขนใหญ่ๆให้ไปทางโต๊ะอาหาร พี่แกก็ไม่เล่นตัวหรอก เดินตามแรงดึงของผมมา
"นี่มึงมัวแต่ไปซื้อของแดกเลยมาหากูช้าใช่ไหม?"
ถูกครับพี่ ฮี่ หล่อและฉลาดมาก
"มานี่ดิ กูจะทำโทษ"
"โห่ไรวะพี่ แค่มาช้านิดเดียว อย่าขังผ้าดิ๊ ไม่ชอบอะแม่งมืด"
"มานี่"
เรื่องดิ ล่าสุดผมแอบเอาแม็คบุ้คพี่แกไปเล่น แล้วแม่งพังเว้ย ก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันร่วงปะ? ก็ถืออยู่ดีๆแล้วมันหล่นอะ เครื่องตั้งแพงแต่ตอแหลชิบหาย ปรากฏว่าพี่ซุสโกรธมากจ้า เพราะงานพี่แกอยู่ในนั้นหมด ทั้งข้อมูลของบริษัท(อัปเดต: พี่ซุสมีบริษัทแล้วนะเออ ตอนนี้ฝากคุณวิเชษย์ดูให้อยู่) และงานส่งอาจารย์ กูโดนฟ้าผ่าครับ เทพซุสโกรธา สั่งขังห้องมืดเป็นเวลา3ชั่วโมง โถ่ ตูขอโตดดดดดดด
"ไม่!!!"
เดี๋ยวกูร้องไห้โชว์แม่งเลย พี่ซุสถอนหายใจครับ พร้อมรอยยิ้มแปลกๆ อะไร? มองอะไรแบบนั้น ขายาวก้าวมาหาผมฉับๆ คว้าแขนของผมหมับ ดึงทีเดียวตัวผมปลิวติดอกพี่แกดังแอ่ก
"แค่จะจูบ ทำไมเล่นตัวจัง?"
อีดวกกกกกก เกลียดจริ๊ง ผู้ชายชีกอ
"เล่นตัวอะไรล่ะ ผมกลัวพี่จะขังผมอะ ถ้ารู้ว่าจะจูบกูเดินเข้าไปหานานละ"
ประโยคหลังผมพูดเบาๆ เดี๋ยวเขาหาว่าอ่อย
"ก็นั่นมันของสำคัญ ใครสั่งใครสอนให้แอบเอาไปเล่นแล้วเสือกทำพังอีก กูไม่ตืบมึงก็บุญละ"
ครับ กูกราบ พี่แกทำจริงเว้ยไม่ได้ตอแหล อย่าไปท้าทายดีกว่า อะๆ แดกข้าวเหอะ อย่าพูดเรื่องอื่นเลย ผมกับพี่ซุสกินข้าวกันไปเงียบๆ พี่ซุสอะนะเงียบ ส่วนผมนี่ แดกไปดูการ์ตูนในไอแพดไป พูดตามตัวการ์ตูนไปด้วย พี่ซุสด่ายันบรรพบุรุษผมแล้วครับว่าให้แดกข้าวดีๆอย่าแดกไปดูไป แต่ผมฟังไหม? ก็ฟังนะ แต่ไม่ทำตาม ฮ่าๆ
มีอีกอย่างนึงที่ผมลืมบอกไป เรื่องงานวิชาการที่โรงเรียนเก่าของไอ้หนุ่ม หวังว่าทุกคนคงไม่ลืมนะครับ การแสดงเต้นคัฟเวอร์ของมันที่ผมหวังไว้ว่าคงเท่ระเบิดไม่แพ้คอนเสิร์ตชายนี่ อาจจะเสริมให้ผมโดดเด่นมากขึ้นกว่าเดิม แต่เปล่าเว้ยเห้ย การแสดงของมันทำเอากรามผมค้างไปห้านาทีหลังจากที่ได้รู้ชื่อเพลง ถ้าทุกคนได้ฟังก็อย่าพึ่งกุมขมับนะครับ เฮ้อ................แต่ผมยังไม่บอกดีกว่า รอเซอร์ไพรส์ทีเดียว
ผมมานั่งดูทีวีหลังจากกินข้าวล้างจานเสร็จแล้ว แต่สายตาผมดีครับ เหลือบไปมองของบางอย่างหล่นอยู่ตรงขาโต๊ะ พอหยิบขึ้นมาดูผมนี่ตกใจนั่งอึ้งไปพักใหญ่ๆเลยครับ หันไปมองพี่ซุสอย่างข้องใจ ก่อนจะหันกลับมามองของในมือ มันเป็นตุ่มหูครับ ห่าราก พี่ซุสแม่งแบบ.............
เขาใส่ตุ่มหูแบบนี้หรอวะ? นี่มันสาวไปปะ? ถามดีปะวะ บรึ๋ย
"ผ้า งานหมั้นเดือนหน้านะ"
"................."
"มึงต้องไปด้วย"
"เออ ผ้าจะบอกพี่ซุสพอดี เดือนหน้าป๊าให้ผ้าแต่งงานว่ะ ไม่รู้จะรีบร้อนไปไหน สงสัยแกจับได้ว่าผ้าคบผู้ชาย"
"แล้วมึงก็แต่ง? อย่ามาตลกไอ้ผ้า มึงไม่อยากเห็นตอนกูโกรธสุดๆหรอก"
"พี่ก็คงไม่อยากเห็นผ้างอนสุดๆหรอก"
พูดมาแบบนั้น ไอ้ผ้าน้อยใจนะเว้ย ไม่กรงไม่เกริ่นเลย เห็นหัวใจผ้าเป็นก้อนหินหรือไงที่จะทนเห็นพี่ซุสไปแต่งไปหมั้นกับใครก็ได้ นิ้วกลางรัวๆบอกเลย
"มึงก็รู้ว่ากูไม่ยอมหรอก"
"ก็พูดให้จบดิ"
เบะปากแล้วเนี่ย อีกหน่อยกูร้องไห้บอกเลย สะเทือนใจตั้งแต่เครปกูตายและนะ
"ผ้า"
"อะไร!"
"รักมึงคนเดียวแหละ อย่างอนเลย"
เทพซุสแม่ง เหียกกก!! เคยเห็นคนเขินจนตายปะวะ? ไม่เคยอะดิ กูนี่แหละคนแรก พอเหอะ ผมเบื่อจะเขินแล้วว่ะ กูเหนื่อยปะเฮ้ย?
"แอบยิ้มคนเดียวทำเหี้ยไร หันมายิ้มให้กูนี่"
ไม่ไหวแล้วโว้ย กูไปขี้แล้ว!!! เชี่ย
"ผ้าใบ?"
"หืม? อ่าวเปรม มีไร?"
"ว่าจะเข้ามาคุยด้วยตั้งนานและ แต่เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยอะเนอะ"
เปรมว่าแล้วนั่งลงข้างๆผม ผมเลิกคิ้วแปลกใจ คือเปรมเรียนคณะเดียวกับผมนี่แหละ และตามที่เปรมบอก เราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่
"มีอะไรหรอ?"
"เต้ไม่มาหรอ?"
เปรมพูดแล้วมองไปรอบๆ เริ่มทะแม่งๆ
"เต้มันเรียนอยู่อะ เราเลิกก่อน เดี๋ยวอีกสักพักมันคงมาแหละ ถามหามันทำไมเนี่ย แปลกๆ"
ผมอดที่จะแซวไม่ได้เลยจริงๆ เปรมก้มหน้ายิ้มอย่างเขินๆ เอ่อ.......สงสัยเพื่อนกูจะได้เมียเป็นผู้ชาย โห่ววววว
"ก็.........ไม่ทำไมหรอก แต่ เต้เขามีแฟนหรือยังหรอ?"
ชัดเลยบักเต้ หึหึ
"ยังหรอก รอสักพักดิเดี๋ยวเต้ก็มาละ ว่าแต่เปรมชอบเต้หรอ?"
"ชู่ว ผ้าอย่าพูดเสียงดังสิ"
พระเจ้าไม่ช่วย! เป็นข่าวที่ผมรู้แล้วตกใจม๊าก เพราะเปรมดูเหมือนไม่สนใจพวกผมเลยด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะแลตามอง พอมาพูดแบบนี้แล้วโคตรตกใจ!
"นี่เราตกใจโคตรอะ"
เปรมยิ้มบางๆให้ผมแต่ไม่พูดอะไร ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเช็คฆ่าเวลาระหว่างรอไอ้เต้กับไอ้หนุ่ม แต่พอได้เห็นข้อความที่ส่งมานับร้อยก็ทำเอาผมตาถลน
"เชี่ยแล้ว......."
"ไอ้ เหี้ย ผ้า"
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงคุ้นเคยแม่งเรียกชื่อผมด้วยความเหี้ยมโหด วั่ท!!!
"อ๊ะ ผมไม่ได้กวนตีนนะ แค่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ แล้วเดินมาทำไมเนี่ย"
ผมต้องรีบอธิบายครับ เพราะหน้าท่านเทพแม่งเริ่มกริ้วแล้ว กูแทบจะก้มลงกราบตรงนี้
"เหนื่อย"
คำเดียวสั้นๆก่อนที่แกจะจ้องหน้าเปรม อย่าต่อยมันนะเว้ยเห้ย ตัวมันยิ่งเล็กๆอยู่ต่อยทีเดียวหน้ามันเบี้ยวแน่ ผ้าคอนเฟิร์ม
"ผมลุกเองก็ได้ ไปมองหน้าเปรมมันทำไม"
ผมพูดแล้วทำท่าจะลุกขึ้น
"ไม่ต้อง กูจะนั่งตรงนี้"
เป็นอันรู้กันว่าบักเปรมต้องลุกออกไปเพื่อให้เทพได้นั่งที่ของมันก็คือข้างๆผมนั่นเอง
"เมื่อไหร่จะกลับ"
พูดอย่างเดียวไม่พอใจ มีการซบไหล่ผมแล้วหลับตาอีกต่างหาก สงสัยเหนื่อยมั้ง ปีหน้าพี่เทพแกก็ฝึกงานแล้วนี่นา คงจะยุ่งจนไม่มีเวลาให้ผมเหมือนเดิม อย่าคิดว่าผมจะอยู่ห้องเดียวกับพี่เทพ เปล่าครับ ผมยังอยู่ที่หอเดิม ห้องเดิม
"ก็แล้วทำไมไม่กลับไปก่อนล่ะครับ"
ชิ้ง.......(สายตาอันเฉือดเฉือนถูกส่งมาให้ผม)
โอเค ไม่พูดก็ได้ คือพี่ซุสเขารอไปส่งผมที่หอหลังเลิกเรียนน่ะครับ เรียนเช้าเรียนค่ำก็ต้องรอให้พี่ท่านไปส่งทุกที ถามว่าทำไมไม่อยู่ด้วยกันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
..................ก็ทำไมอะ? ขอเล่นตัวหน่อยดิ ไม่ยกขันหมากมาผมก็ไม่ไปเว้ย ลูกมีพ่อมีแม่นะบอกเลย ไม่ยอมง่ายๆเหมือนวันที่เสียตัวหรอกนะ
"รอไอ้หนุ่ม มันบอกจะคุยเรื่องการแสดงวันวิชาการที่โรงเรียนเก่ามัน"
"วันไหน?"
"ทะ.......ทำไมอ่า พี่จะไปหรอ?"
"ถามว่าวันไหน"
"ไม่รู้เหมือนกัน พี่ก็....ถะ...ถามบักหนุ่มเองสิ"
"อย่าโกหก"
"วันศุกร์คร้าบบบ"
ว่าจะไม่บอกแล้วเชียวล่ะ พี่ซุสต้องไปแน่ๆเลย ผมไม่อยากให้เขาไปนี่นา ทำไมอะ ผมเป็นแฟนก็ต้องมีสิทธิ์ห้ามสิว่าไปได้หรือไปไม่ได้
"ทำไมไม่อยากให้กูไป? ซ่อนอะไรไว้?"
"ซ่อนก็แจ้แล้วครับ มันไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจผมป่ะล่ะ"
พี่ซุสมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะหลับตาแล้วซบไหล่ผมต่อ พี่ซุสแม่งเหมือนเด็กเลยครับ นิสัยแกเด็กมาก ถึงจะตัวใหญ่แค่ไหนแต่ใจท่านแคบอย่างแรง เขาจะมองเห็นแค่คนที่เขาเห็นเท่านั้น.........หมายถึง ถ้าผมยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เขาจะเห็นแค่ผม ต่อให้มีเสียงคนมากมาย เขาก็จะได้ยินแค่เสียงของผมเท่านั้น เขาเป็นคนใจแคบอย่างที่ผมบอกนั่นแหละ
"โหย เรียนบ้าเรียนบออะไรขนาดนี้วะ กูนี่ปวดประสาทชะมัด"
"นั่นคือคำพูดของคนที่หลับตั้งแต่นาทีแรกที่อาจารย์เข้าสอนหรอนั่น ช่างน่าไม่อาย"
เอมกับไอ้หนุ่มเดินตีคู่กันมา และบักเต้ที่เดินยิ้มเล่นมือถือตามมา หึหึ นี่ไงหวานใจเปรม
"เปรม เต้มาแล้ว"
ผมกระซิบบอกเปรม แต่ดูเหมือนมันเหม่อๆยังไงไม่รู้
"อ๊ะ จริงด้วย งั้นเราไปก่อนนะ"
"จะไปไหนนนนนน หยุดเลย"
ผมดึงมือเปรมไว้ไม่ให้มันเดินหนีไปไหนได้
"ผ้าใบ เราขอร้องล่ะ"
ผมหัวเราะขำกับท่าทางของมันจึงยอมปล่อยมือมันไป เปรมหันหลังจะเดินหนีแต่หยุดชะงักไว้แล้วหันกลับมาหาผม
"วันหน้า ไปทานข้าวด้วยกันนะ"
ฮั่นแน่ ที่แท้มีแผน บักเต้มึงเตรียมมีเมียได้เลย กูหาให้มึงได้แล้วเพื่อน
"โอเค"
ผมรับปาก เปรมยิ้มก่อนจะเดินออกไป พี่ซุสเองก็มองตามหลังมันไปเหมือนกัน
"มองอะไรวะพี่ อย่าบอกว่าชอบ ห้ามชอบนะ ของเพื่อนผม"
"ปัญญาอ่อน ถ้ามันไม่ใช่ของเพื่อนมึง กูชอบได้?"
"ไม่ได้! แน่ะ หาเรื่องนอกใจอีกและ เบื่อว่ะแม่ง"
พี่ซุสมองหน้าผม ก่อนจะประทานมะเหงกเทพเจ้าลงมาเต็มกระหม่อมผม นั่นคือการหยอกล้อที่เจ็บบรรลัย
"เชื่อใจกูปะล่ะ ปากดีนะมึง กูไม่ชอบไอ้เหี้ยนั่น"
"โอ้โห ที่แท้หึงที่มันมานั่งกับผมใช่ปะล่า"
ผมสัมผัสได้ถึงความเนือยที่ส่งมาจากสายตาสีดำทมิฬคู่นั้น
"หยุดหวานกันสักทีได้หรือยัง? นี่นั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วนะเว่ย"
วั่ทตะ............!! ลืมไปว่าโลกนี้ไม่ได้มีเพียงเราสอง ลืมไปเลยว่าไอ้หนุ่ม ไอ้เต้กับเอมมมานั่งตั้งนานแล้ว
"เออ หนุ่มมีอะไรจะพูดกับกู"
หนุ่มมันยิ้มแรงเมื่อผมสนใจมันซะที
"ชุดมาแล้วนะเด็กๆ ว่างๆก็มาลองกันด้วยนะ ห้ามเบี้ยวด้วย ตกลงนะคะ"
"โถ ไอ้ปลาหมอสี เรื่องแค่นี้โทรมาบอกก็ได้นี่หว่า"
ผมยืนตบกระหม่อมมันไปหนึ่งทีเน้นๆ เก็บกดจากพี่ซุสมาเยอะ ขอระบายกับเพื่อนนี่แหละ(เลว?)
"นี่มันความลับระดับโลกนะเว้ย เกิดมีใครดักฟังก็จบสิ งานแสดงของกูนี่ต้องปังโคตรๆ ต้องเป็นความลับ โอเค๊?"
ไม่มีเลยครับความเป็นเหตุผลของบักหนุ่ม มันชอบทำอะไรให้เหมือนเว่อร์ แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นแค่เรื่องขี้เล็บมด
"งั้นกูกลับล่ะ แล้วทีหลังจะนัดจะทำอะไรที่มันไร้สาระ ให้คิดเสมอว่า กูไม่ได้มาคนเดียว ฟัคค!!"
ตอกย้ำคำว่าฟัคด้วยนิ้วกลางข้างซ้ายไปหนึ่งที
"มีบางอย่างที่กูไม่เข้าใจ"
พี่ซุสพูดขึ้นเมื่อเรานั่งอยู่ในรถแล้ว พี่มีบางอย่างที่ไม่เข้าใจ แต่ผมมีหลายอย่างเลยว่ะที่ไม่เข้าใจพี่
"อะไรอะ?"
"ทำไมกูกับมึงอยู่ด้วยกันไม่ได้"
เป็นคำถามที่ ผมนี่นั่งอึ้งกิมกี่ ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่เขาถามแบบนี้ และผมก็ตอบแบบเดิมคือ.....
"แบบนี้ก็ดีแล้วนี่ครับ เราไม่........."
"เราไม่ได้ห่างกันมากซะหน่อย ช่วยหาข้ออ้างที่มันดูดีกว่านี้หน่อยเหอะ ก่อนที่กูจะไม่ถามมึงอีกและขังมึงไว้ที่ห้องกู"
"อ่า.......คือผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่พี่เคยกลัวไหมอะไรสักอย่างไหม แบบ........ผมกลัวความเคยชิน"
พี่ซุสเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าผมหมายถึงอะไร แต่ถึงไม่ถามผมก็อยากบอกอยู่ดี
"เราตื่นขึ้นมา นอนอยู่ด้วยกัน อาจจะกอดหรือจับมือกัน อาจจะมีจูบอรุณสวัสดิ์ แต่ถ้าวันนึงไม่มีมัน เราไม่ได้อยู่บนเตียงเดียวกัน ผมอาจจะกอดหมอนข้าง ส่วนพี่อาจจะมีสาวสวยนอนอยู่ข้างๆ มันแย่นะถ้าวันนึงเราไม่มีมัน เราจะเหงามากๆ มากกว่าตอนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้"
"กูเข้าใจว่ามึงพูดอะไร"
พี่ซุสถอนหาย พยักหน้าเบาๆก่อนจะหลับตาลง
"อยากรู้ไหมว่าที่ผ่านมากูเหงาแค่ไหน?"
"พี่ซุส......"
"กูเหงามาก และพอคิดว่าพรุ่งนี้กูต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วกูก็ยิ่งเหงา กูถามตัวเองแทบทุกวันว่ากูมีชีวิตเพื่ออะไร? ชีวิตกูแม่งเรียบมาก ยิ่งกว่ากราฟวัดชีพจรของคนที่ตายไปแล้ว ชีวิตกู กูแม่งต้องการเหี้ยอะไรกันแน่ กูกำลังหาอะไรอยู่? เที่ยว? เซ็กส์? เงิน? การศึกษา? เพื่อน? กูแม่งมีหมดแล้วแต่ทำไมกูไม่มีความสุข กูขาดอะไร?"
โถ่เอ๊ย ใครว่าพี่ซุสหยิ่ง จริงๆแล้วเขาก็แค่เหงา ผมเข้าใจ ตอนที่แม่หนีพวกผมไปแรกๆ ผมเหงามาก คิดถึงเมื่อก่อนที่เราอยู่พร้อมหน้ากัน5คนแม่งโคตรมีความสุข แต่พอแม่ผมหนีไป ต่อให้ผมมีพ่อ มีเฮีย มีไอ้พู่ มีเพื่อนๆหลายคน แต่ผมก็ไม่มีความสุข ผมต้องการแค่แม่เท่านั้น..........
ชีวิตของเราก็เหมือนชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ ต้องเป็นชิ้นส่วนที่ใช่มันถึงจะต่อกันให้เป็นรูปเป็นร่างได้สมบูรณ์ ถ้ามันไม่ใช่ ต่อให้ยัดลงไปยังไง มันก็ไม่ใช่อยู่ดี
"ตลกที่ตอนแรก เราเจอกันไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..."
"แต่ผมประทับใจพี่ว่ะ โคตรชอบเลย"
ถึงจะไม่ได้ชอบเหมือนตอนนี้ก็เหอะนะ
"ตอนนั้นมึงโคตรน่ารำคาญ แต่ไม่รู้ว่ะ กูชอบให้มึงมากวนตีนกู กูเริ่มคิดใหม่ ว่าวันพรุ่งนี้มึงจะเข้าหากูยังไง พรุ่งนี้มึงจะดักรอกูที่ไหน กลายเป็นกูซะเองที่เหมือนโรคจิต ที่คอยมองหาคนบ้าแบบมึง"
"ก็เข้ากันดีนะ คนบ้ากับคนโรคจิต"
ผมยิ้มตอบ ใจเต้นรัวกับประโยคที่เหมือนสารภาพรักนั่น
"หึ มึงเคยสงสัยไหมว่าทำไมกูอยากให้มึงไว้ผมยาว"
ผมเลิกคิ้ว ก่อนจะพยักหน้าหงึก อยากสิ ทำไมไม่อยาก
"เพราะกูจะได้ไม่ต้องคิดถึงแม่ไง"
ครับ เจริญและดีงาม เห็นผมเป็นตัวแทนแม่ น่ารักโคตรๆ วันแม่นี้เอาพวงมาลัยมากราบผมด้วยก็ได้นะ ผมยินดีมาก
"ผมกับพี่นี่เหมือนกันเลยเนอะ โดนแม่ทิ้ง"
"ไม่เหมือนหรอก ยังไงก็ไม่เหมือน........."
".............."
"พ่อมึงคงไม่ได้สั่งให้คนไปฆ่าแม่มึงเหมือนที่พ่อกูทำหรอก"
Click for Episode 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49441.msg3282234#msg3282234)
*******************************************************************************************
เย้ ได้ลงนิยายซะที ตอนนี้ทั้งคู่ก็หวานกันเบาๆ เรื่อยๆ ฟิวแต่งถึงตอนที่41แล้วววววว ตอนแรกบอกว่าจะจบภายใน42ตอน แต่ดูไปดูมา คงจะเกินซักตอนสองตอนนะคะ ปลื้มมากที่มีคนชอบนิยาย รักจังงงงง
-
ถ้าพูดว่าพี่ซุสโชคดีที่ออกมาจากบ้านหลังนั้นได้จะผิดไหมคะเนี่ย :o12: เป็นบ้านที่หม่นหมองมากอะ ถ้าอยู่นานกว่านี้คงเหมือนถูกดูดวิญญาณ
แต่ว่าบังอาจมากเลยนะลูซิเฟอร์ที่มาต่อยพี่เทพของน้องผ้า :z6:
จะคอยติดตามนะคะ
ขอบคุณค่า ติดตามเลยๆ เชียร์ 555
อ่านมุมของพี่เทพแล้ว พี่เทพแกยิ่งเท่ห์ไปเลย :-[ :-[ :-[
คนอะไรรรรร ดูดีไปหมด o18
แรกๆพี่เทพนี่ไม่มีอะไรดีเลย5555
แป้บๆพี่เทพ อิฉันมโนหน้าท่านเวลาใส่ชุดสโนไวท์ไม่ออกเลย..... เป็นพระเอกเหอะพี่เอาจริงๆ555555555555
พี่เทพจะเป็นสโนไวท์เวอร์ชั่นโหดสัด ปล้ำคนแคระ 55555 ว่าแต่เธอหายไปไหนตั้งนานสองนานเนี่ยห๊ะ
ยังไม่ได้อ่าน (แต่แอบอ่านพาร์ทท่านเทพไปนิสสสสสส) ชอบมากเลยมาจองที่ไว้ก่อน คริคริ :o8:
กลับมาอ่านหรือยังเอ่ย?
โอ้ยยย อิเฮียเทพ น่าร้ากกกกกก
อ่านมุมของพ่อเทพแล้วมันกรุ๊งกริ๊งๆ
จงหลงนังผ้าไปเยอะๆเลยนะ อิอิ
พี่เทพฝากมาบอกว่า 'หลงจนหาทางกลับบ้านไม่เจอแล้ว' อิอิ
ดีใจที่ได้มาอ่านและเจอเรื่องนี้ ชอบมาก อย่าดราม่าเลยนะ ตอนดราม่าลุ้นตามกลังคนแต่งหายไปจนเลิกดราม่าและจะเศร้าเสียใจแทน ชอบคู่นี้มาก เหมือนมีปมไรมาทั้งสองคนเลย อยากให้มีความสุขนะ รอนะคนแต่งเป็นกำลังใจให้จร้า ชอบเรื่องนี้ o13
ขอบคุณมากๆค่ะ ปลื้มมาก เปิดเข้ามาดูคอมเม้น เจอคอมเม้นเยอะๆแบบนี้แล้วฟิตมาก เครื่องติดจนต้องหยิบโทรศัพท์มาขึ้นมาแต่งนิยายเดี๋ยวนั้น แต่งไปยิ้มไป
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นมากๆเลยน๊าาาา สัญญาจะแต่งนิยายมาให้อ่านอีกเยอะๆเลยยยย อย่าลืมติดตามกันแบบนี้ตลอดไปเลยน๊าาา ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องของนังเต้อยู่ด้วย แอบกระซิบว่านังเต้เป็นเมะ พอ 555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานกันเบาๆ อิอิ. พ่ออีพี่เทพเลววะ
-
มาลุ้นว่าเต้จะได้เมียเป็นผู้ชายมั้ย :z2:
-
:pig4:
-
พี่ซุสพูดขนาดนั้น ผ้าก็ยอมย้ายมาอยู่สักสามสี่ครั้งต่ออาทิตย์ก็ดีนะ
รอดูงานเต้น 555
-
:pig4: :pig4:
-
แอร้ยยย มาอัพแย้วววดีใจจ้า ตอนนี้สตั๊นหลายจุดเลย
1.นายเอกเราเริ่มเสน่ห์แรงแล้วแน่ๆ อีกไม่นานคงมีคนมาชอบ โดยเฉพาะคู่ปรับท่านซุส
2.พระเอกต้องหมั้น อันนี้อิฉันรับมิได้ค่ะ แต่เชื่อใจนักเขียนว่าต้องหักมุมแน่ๆๆๆ(ไม่หักก็หักให้หน่อยเถ้อะะะที่ร๊าก)55555
3.พ่อพระเอกสั่งฆ่าภรรยาตัวเอง!!
4.ยัยผ้าโดนเลือดคนอื่น จะติดโรคร้ายไหม?!!!(ข้อนี้ อิฉันว่าความคิดอาการหนักมาก5555ข้ามๆ)
5.คู่รองบังเกิด อย่าเด่นกว่าผ้านะเอ้อออ
6.เปรมเป็นคนดีไหม ทำไมพี่ซุสไม่ชอบ หรือแค่หึงเฉยๆนะ
ติดตามอยู่ตลอดจ้า เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ
ปล.ที่เราหายไปไม่ใช่อะไร ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจ้าเลยไม่มีเวลาเข้ามาเลย
-
อย่ามาหลงนุ้งผ้านะอิพี่ทัช ดักไว้ก่อน 5555
ช็อคแปป เรื่องแม่ท่านเทพ ฮือๆๆๆๆ น่าสงสารอ่ะ
บ้านมีแต่คนเห็นแก่ตัว อิผ้า แกไปปลอบใจพี่เทพเร็วๆเลย ไปถวายตัวเดี๋ยวนี้
-
:a5:
-
เดี๋ยวๆ ทำไมตอนท้ายดูมีสาระและจบลงที่ดราม่า
-
ขอบคุณ :)
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่36 พี่ลูลู่
'ไม่เหมือนหรอก ยังไงก็ไม่เหมือน.........'
'..............'
'พ่อมึงคงไม่ได้สั่งให้คนไปฆ่าแม่มึงเหมือนพ่อกูหรอก'
"ฮ่าๆ โอ้ย บักด๋อย โง่บรมสุดรากหญ้า"
"ใครจะไปรู้ล่ะวะแม่งว่าน้องมันเป็นอะ"
"เรด้ามึงหยุดทำงานหรือไง ควายเอ๊ย ผ้า มึงดูไอ้ปลวกเต้ดิ มันไปแซวสาวอวดกู ปรากฏว่าเขาเป็นเทยว่ะ กิกิ"
".................."
"ผ้า............."
"................."
"เห็นโหลววว อยู่ไหม บักผ้า!!!"
"อ๊ะ มีไรวะ?"
ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์เหม่อเมื่อโดนตีนใครสักคนตะปบหลัง(มือก็พอ)
"มึงเหม่ออะไรตั้งแต่เช้าแล้ววะ พี่ซุสมีอีหนูหรอ?"
ปากมึงเป็นศิริมงคลมากครับ ได้ฟังแล้วรู้สึกชื่นใจมาก (fuck!)
"ทำไม กูมีเรื่องหนักใจเหมือนคนทั่วๆไปบ้างไม่ได้รึไง"
ผมตอบกลับ ไอ้พวกเพื่อนเวรแม่งทำหน้าแบบ ไม่น่าเชื่อ!
"หนูบ้าของเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ"
ไอ้เต้กำมือแล้วเอาไปปิดปากตัวเองไว้
"ก็โดนของใหญ่นี่นา"
ไอ้เชี้ยหนุ่ม!! พูดจี้จุดกูตลอด ช่วยทำเป็นลืมๆมันไปได้มะ กูพลาดอะไอ้สัด มิน่าล่ะ พวกมึงนี่มอมเหล้ากูตลอด เชี้ย!
"กูกำลังคิดว่า เราจะต้องเกลียดคนๆนึงมากแค่ไหน ถึงจะฆ่าเขาได้"
"คิดอะไรพิลึกพิลั่น"
ไอ้หนุ่มขมวดคิ้ว ส่วนไอ้เต้ทำหน้างงแดกสุดตีนไปเลย
"ต้องเกลียดขนาดไหนนะ ถึงจะฆ่าได้"
ผมพึมพำ ไม่เข้าใจเลย
"สำหรับกูนะ ถึงเกลียดแค่ไหนก็ไม่ฆ่าใครหรอก มันบาปว่ะ แต่ถ้าเป็นคนที่โฉดชั่วแบบจริงๆ คงไปฆ่าพ่อฆ่าแม่กันมาก่อนล่ะมั้ง เนอะไอ้หนุ่ม"
"ก็ไม่แน่หร๊อกกก ไม่เคยดูละครหรือไง? ฆ่าเพราะแย่งคนรักกัน ฆ่าเพราะแย่งตำแหน่ง ฆ่าเพื่อแย่งสมบัติ เหตุผลตั้งมากมายแน่ะ คนธรรมดาแบบเราคิดไม่ถึงหรอก ต้องคนที่โลภมากจริงๆเท่านั้นแหละที่ทำกัน"
หนุ่มมันพูดจบก็เหล่ตามามองผม
"แปลกนะที่อยู่ๆมึงคิดอะไรแบบนี้ ดูหนังฆาตกรรมมาหรือไง?"
"เปล่าหรอก แล้วพวกมึงไม่คิดหรอ"
"ไม่อะ รกสมอง"
ครับ ไอ้คนไม่ละเอียดอ่อน สมน้ำหน้ามึงที่ไม่มีคนเอาสักที(แต่ตอนนี้มีหลงมาคน)
"คนที่ยังอยู่ก็คงทรมาณมากเลยเนอะ"
ผมยังหยุดคิดไม่ได้ว่าพี่ซุสอดทนมาได้ยังไง อยู่ร่วมโลกกับคนที่ฆ่าแม่ของตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าเป็นใครซะด้วย ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าผมจะมองหน้าพ่อยังไงถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับครอบครัวของผม น่าสงสาร...........
'กูสงสัยมาตลอดว่าเขาเกลียดแม่กูมากเลยหรอ ถึงได้ทำแบบนั้น ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น.....'
"เฮ้อ.........."
ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างจนปัญญา
"ผ้าใบ ไปทานข้าวด้วยกันไหม?"
เปรมนั่งลงมาข้างๆผมพร้อมกระทบไหล่ผมอย่างแรง ผมสะดุ้งหันหน้าไปมองแล้วยิ้มแหย
"โทษนะ แต่.........เรามีนัดแล้วอะ"
แน่นอนว่านัดกับเทพซุสคนเดิมนั่นแหละ
"อะไรอ่า ผ้าสัญญาแล้วว่าจะไปทานข้าวด้วยกันนี่"
"งั้นเปรมไปทานกับพวกเต้ก็ได้นี่ ใช่ไหมพวกมึง"
ผมหันไปหาไอ้พวกเพื่อนๆแล้วยิ้มแฉ่ง กูโยนให้มึงอะเพื่อน เอาไปเลย บักเต้กูหาแฟนให้มึงแล้ววววว
"ง่า..........แบบนี้เลยหรอ?"
เปรมพึมพำ สงสัยจะเขินจัด ฮ่าๆ
"ได้เวลาพอดีเลย........เราขอตัวก่อนนะ อย่ารังแกเปรมนะพวกมึง"
ผมพูดกับเปรมก่อนจะหันไปชี้หน้าไอ้พวกเพื่อนๆ
"เออๆ มึงไปไหนก็ไปปะ แหม พอมีแฟนนี่ทิ้งเพื่อนไร้ประโยชน์อย่างพวกกูเลยนะ"
ผมหัวเราะกับประโยคน้อยอกน้อยใจของไอ้เต้ ก่อนจะเดินออกมา ยังไม่สายเท่าไหร่ เหลือเวลาอีกเยอะ ไม่ต้องรีบก็ได้ เดินไปเรื่อยๆนี่แหละ ผมแค่อยากปลีกตัวออกมาให้เปรมมันมีโอกาสอยู่กับเพื่อนผมเท่านั้นล่ะ อิอิ
"ไงเพื่อน เดี๋ยวนี้มึงไปคบกับไอ้คุณหนูนั่นแล้วหรอ?"
ฟายกมือทักทายผมก่อนจะเดินเข้ามาหาและพูดประโยคเมื่อสักครู่
"ใคร? เปรมอะนะ"
"อือหึ ใครๆก็รู้ว่ามันน่ะ จอมหยิ่งเลย อีโก้ไม่สูงจริงมันไม่คบด้วยหรอก เอ๊ะ แต่ลืมไป แฟนมึงมันระดับเทพนี่หว่า มิน่ามันถึงเข้าไปตีซี้"
ไอ้ฟายิ้มแซว ผมเลยชกไหล่มันไปทีนึงด้วยความหมันไส้
"มันชอบเพื่อนกูต่างหากล่ะ"
ผมพูดแล้วยักคิ้วให้หน้างงๆของให้ฟา
"ตลกแดกละ ใครๆก็รู้ว่าไอ้เปรมมันชอบพี่ซุส"
ฟามันพูดด้วยท่าทีสบายๆ ผมมองหน้ามันเพื่อให้มันอธิบายในสิ่งที่มันพูดเมื่อสักครู่
"พูดอะไร? มึงรู้ได้ไง"
ฟายักไหล่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดพร้อมตอบคำถามของผม
"มึงนี่โง่จริง แหกตาดูเถอะครับ"
ฟามันโยนมือถือของมันมาใส่ผม โอ้วโหว หัวใจกูแม่งตกลงไปอยู่ตาตุ่มในขณะที่เจ้าของแม่งเดินชิวเหลือเกิน นี่ถ้ากูรับไม่ทันรับรอง หน้าจอมึงมีลายใหม่แน่ๆ
ผมก้มลงดูหลักฐานชิ้นใหม่ที่ไอ้ฟาโยนให้แล้วแอบตกใจเป็นอย่างสูงเลยครับ เปรมมันเพ้อถึงพี่ซุสเยอะมาก!!! อาทิเช่น
'วันนี้อยู่ที่เดิม หน้าตึกวิศวะ สุดหล่อของเปรมก็ยังหล่อเหมือนเดิม #Zeus'
'เจอคนหน้าด้านมาเกาะแกพี่ซุส รำคาญแทน สงสารพี่ซุส'
คนๆนั้นคือกูใช่ไหม?
'เดี๋ยวนี้พี่ซุสออกไปกับใครก็ไม่รู้ หน้าก็ตุ๊ด เกลียดชิบหาย'
เดี๋ยวๆ กูไม่ไดหน้าตุ๊ดนะเว้ย ทุกคนดูสิครับ บักเปรมมันด่าผมอะ
'พี่ซุสขอใครเป็นแฟน!!!!!'
'กูเกลียดมึง!!'
และยังมีข้อความอื่นๆที่มันแท็กหาพี่ซุสทั้งเช้าสายบ่ายค่ำและเทศกาลต่างๆ โอ้โหทนดูไม่ได้ เอาคืนไปเหอะบักฟา ยิ่งอ่านขายิ่งอ่อน
"ใครๆก็รู้ว่าไอ้เปรมมันมารยายิ่งกว่าผู้หญิงบางคน กูเห็นว่ามันเข้าไปตีซี้มึง กูเลยเป็นห่วง"
ฟามันพูดสบายๆเหมือนมองเหตุการณ์มานานแล้ว ผมก็พยักหน้าในใจก็รู้สึกแบบ ทำแบบนี้กับกูได้ไงวะบักเปรม ที่เข้ามาตีสนิทกูแล้วบอกชอบเพื่อนกูเพราะมึงจะแย่งทูนหัวของบ่าวไปงั้นเรอะ! ถึงว่า พี่ซุสถึงบอกเกลียดมันตั้งแต่วันแรกที่เจอะ เข้าใจแล้ว
"ระวังมันด้วยก็แล้วกัน ภายนอกมันอาจจะดูเรียบร้อย แต่เอาจริงๆแล้ว....."
มันหยุดพูดแล้วหันมามองหน้าผม ทำหน้าแบบเอือมๆ
"ขอบใจที่เตือนนะ ถ้ามึงไม่บอกว่ามันเป็นคนยังไง กูคงโง่ไปอีกนานอะ"
"มึงก็เป็นแบบนี้ตลอด แล้วจะไม่ให้คนอื่นๆเป็นห่วงได้ไง"
ฟามันบ่นพึมพำ หนำซ้ำยังขยี้หัวผมจะเสียทรง อ้ากกกกก บักฟา กูไม่ได้พกหวีนะเว้ยแม่ง
"ว้าว เบื่อไอ้ซุสแล้วหรอ? ถึงมายืนจู๋จี๋กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้อยู่ตรงนี้"
วันนี้มันวันรวมคนรู้จักของกูหรือไงวะ เจอแม้กระทั่งไอ้พี่ทัช
"ไม่รู้มันถูกแล้วล่ะครับ พี่คงไม่รู้จักเพื่อนผมทุกคนหรอก"
อารมณ์ไม่ดีเหมือนหน้าตานะครับพี่ทัช มาแหย่ตอนนี้ไอ้ผ้างับนิ้วขาดจริงๆด้วย ชิส์!
"นั่นสินะ กูควรทำเป็นมองไม่เห็นคนอย่างมึงด้วยซ้ำ"
ดูมันพูดเข้า คนแบบผมมันเป็นแบบไหนครับ? ห๊ะ? ห๊ะ?
"ถ้าจะแค่มาทักทายล่ะก็ ผมไปนะฮะ นัดพี่ซุสไว้"
"แปลกใจแฮะ นึกว่าเจอหน้ากันมึงจะทวงเครปซะอีก"
ผมทำหน้าแปลกใจก่อนจะยิ้มออกมา
"รู้สึกผิดแล้วหรอครับ? แต่เอาไว้วันหลังแล้วกันวันนี้ผมมีนัด"
พี่ทัชมันทำท่าจะพูดอะไรสักอย่างแต่ผมชิ่งออกมาซะก่อน ถ้าไม่รีบไปมีหวังเทพองค์ลงแน่ๆ
"ใครวะผ้า"
ไอ้ฟาถามเมื่อเดินพ้นพี่ทัชมาแล้ว เดี๋ยวนะ มึงไม่รู้จักเดือนปีสามได้ไง โอ้โหวววว บ้านนอกมากครับเพื่อน โฮมเอ้าท์มาก!!(home out = บ้านนอก ตรงตัวตามประสาคนโง่555)
"บัฟฟาโล่มากฟา นั่นพี่ทัชเดือนปีสาม มึงรู้หอกอะไรบ้างไหมเนี่ย สมกับชื่อของมึงเลย ฟาโล่"
"ช่วยกรุณาอย่าเปลี่ยนชื่อคนอื่นตามใจชอบได้ไหมไอ้บ้า"
"งั้นที่กูชื่อบ้ามาจนถึงทุกวันนี้คือกูอนุญาตให้พวกมึงเรียกงั้นสิ ปั๊ดโธ๊ะ ไม่เจียมกะโหลก"
ฟาหัวเราะก๊ากเข้าไปใหญ่ ผมหมันไส้เลยเตะมันไปที บังอาจมามีความสุขกว่าข้างั้นเหรอ ข้าเป็นเทพแห่งความสุขนะเว้ย
"ช้าไป3นาที21วินาที มึงรู้ไหมกูเกลียดการรอที่สุดรองจากอากาศร้อนๆเลยล่ะ"
"แว้ก พี่ซุส! อย่าโผล่มาพรวดพราดแบบนี้สิวะ เป็นผีตั้งแต่เมื่อไหร่!"
"................"
พี่ซุสไม่ได้พูดอะไรกับผม เขามองหน้าผมสลับกับไอ้ฟาที่ยืนอยู่ข้างๆกัน ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง
"ใคร?"
นี่คือวิธีแสดงความเป็นเจ้าของสินะ =_= ผมควรจะชินได้แล้ว แต่เปล่าเลย พี่ซุสแม่งชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ
"เพื่อนไง พี่ไม่เคยเจอมันหรอก อยู่คนล่ะกลุ่มแต่ก็เป็นเพื่อนกัน"
".................."
พี่ซุสเงียบไปแล้วครับ คงจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด หรือไม่ก็กำลังคิดอะไรบางอย่าง
"แฟนมึงนี่ขี้หึงเนอะ งั้นกูไปล่ะ นัดสาวไว้"
แล้วมันก็เดินผ่านพวกผมออกไป
"................."(พี่ซุสยังคงกอดไม่ปล่อย)
"................."(นี่ก็รอให้เขาปล่อย)
"................."
"ปล่อยได้แล้วมั้ง=_="
"ไม่"
วอชเดอะฟัคคคคค! จะให้พี่เทพขี่หลังผมไปหรือไงถ้าไม่ปล่อยน่ะฮะ
"กลับกันได้แล้วววววว"
"ไม่กลับหรอก กลับไปก็อยู่คนเดียว"
เคยรู้สึกรักใครจนอยากแดกเขาเข้าไปทั้งตัวไหมครับ? นั่นแหละ ตอนนี้ผมอยากจะกลืนพี่ซุสลงท้องไปให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมน่ารักแบบนี้ครับ แง่ม
"คืนนี้นอนห้องผมไหม?"
พอผมพูดจบ ไอ้คนที่ทำหน้าเหมือนโดนตัดปิ๊กกาจู้เมื่อกี้ก็ยิ้มร้ายมากออกมา ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมว่าผมเห็นพี่ซุสมีเขาและหางปีศาจงอกออกมาด้วยล่ะ
"เดี๋ยวๆผ้า พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"
เดินยังไม่ถึง5ก้าว ก็โดนใครบางคนเรียกเอาไว้ ฟังจากเสียงแล้วน่าจะเป็นพี่เทสนะ
ชิ้ง.......(สายตาอันเชือดเฉือนของพี่ซุสส่งไปถึงพี่เทส)
เดี๋ยวนะ ถ้าพี่ซุสจะมองเพื่อนตัวเองเหมือนอยากจะฆ่าขนาดนั้น นี่มึงคบกันมาได้ยังไงโดยที่ยังไม่ฆ่ากันตาย?
"มีไรครับ ถ้าจะยืมตังค์บอกเลยว่าผ้าไม่มี"
ดักไว้ก่อนเลยทีเดียว เรื่องเงินเรื่องทองนี่อย่าได้พูดเชียว ช็อตกันเป็นว่าเล่น นี่ถ้าผมเดินลงไปในคลองนะ ปลานี่ตายหมดเพราะโดนช็อต
"โห พี่รู้น่าว่าผ้าจน พี่ไม่ได้คุยเรื่องเงิน"
ประโยคของพี่เทสมันแปลกๆว่ะเฮ้ย หรือผมคิดไปเอง? นั่นสิ ผมคงคิดไปเอง
"ช่วงนี้ไม่ได้เจอไอ้เป้เลยหรอ?"
ผมพยักหน้าตอบไปงงๆ อยู่ๆพี่เทสแกถามหาเฮียเป้มันทำไมวะ ยะ........อย่าบอกนะ เฮือก ไอ้ผ้า มึงคิดอะไร! ตบหน้าตัวเองเปาะแปะ
"แฟนมึงคิดไปดาวอังคารแล้วมั้งซุส"
ท่าทางผมจะแสดงออกไปหน่อยว่าคิดอะไร พี่เทสแกเลยพูดขึ้นมา พี่ซุสทำการเรียกดวงจิตของผมกลับมาโดยการกัดหูผมหนึ่งที
"เจ็บบบบบ!!!"
จะต่อยเทพก็กลัวฟ้าผ่า เลยได้แต่มองค้อนที่มาทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ เชอะ! โคตรขี้โกง ทำไมผมต้องรู้สึกผิดด้วยถ้าจะต่อยพี่ซุสน่ะห๊ะ
"ตกลงไม่ได้เจอไอ้เป้เลยใช่ไหม?"
"อ๋อ ครับ ไม่ได้เจอ ไม่รู้ไปติดเด็กที่ไหนรึเปล่า พี่พลับก็หายหัวเหมือนกัน"
"อือ งั้นเป้ก็ไม่ได้โกหก แล้ว.........พี่วาดเค้าเปลี่ยนเบอร์หรอ พี่โทรไม่ติดเลย"
"อ๋อใช่ๆ เฮียบอกมีโรคจิตโทรมากวน เฮียรำคาญเลยเปลี่ยนเบอร์อะ พี่เทสจะเอาหรอ?"
พูดไปแล้วก็น่ากลัวเนอะ เฮียบอกว่าไอ้โรคจิตคนนั้นมันน่ารำคาญมาก โทรมาทุกๆสามนาที ไม่รวมข้อความที่มันส่งมาเป็นร้อยๆ โทรมาแต่ละทีก็พูดแต่เรื่องของตัวเอง(แต่กูแปลกใจตรงที่เฮียมันรับนี่แหละ) ถ้ามีโรคจิตโทรมาหาผมบ้าง พี่เทพแกจะทำยังไงน๊า
"โรคจิตงั้นหรอ?"
พี่เทสกัดฟันพูด ผมพยักหน้าหงึกเพื่อยืนยันว่ากูไม่ได้ตอแหลนะ อีเฮียมันบอกว่าโรคจิตโทรหามันจริงๆ
"น่ากลัวเนอะ ถ้าโรคจิตโทรหาผมนะ ผมจะชักว่าวใส่แม่งเลย"
ผลั๊วะ!
"อย่าจังไรไปมากกว่าที่เป็นอยู่เลย"
กูขำคำพูดพี่ซุส 5555
"อ่อ เบอร์เฮียดวาดก็ 097-634-xxxxนะพี่เทส"
"โอเค ได้ละ ขอบคุณมาก ไปล่ะ"
แล้วพี่แกก็เดินจากไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับกดโทรศัพท์ยิกๆ........
"................."(อีผ้ายืนนิ่งเหมือนลืมอะไรบางอย่าง)
"................."(เทพซุสจึงนิ่งตาม)
".........พี่ซุส"
"อือ"
"พี่เทสเอาเบอร์เฮียไปทำไมวะ?"
"เฮ้อ กลับห้องเหอะ"
เอ้า นี่คือผมสงสัยจริงๆนะเว้ย พี่เทสเอาเบอร์เฮียไปทำไม? หรือว่า.........เชี่ยแล้ว เฮียไปยืมเงินพี่เทสมาแหงแก๋เลย โถ่ เฮียเป็นหนี้นอกระบบงั้นหรอ? พี่เทสต้องเก็บดอกแพงแน่ เฮียถึงได้เปลี่ยนเบอร์หนี ไอ้พี่เทสหน้าเลือด เก็บดอกแพงเพื่อเอาเงินไปซื้อโมเดลใช่ไหมมมมม
"ไอ้ผ้า!!! มาขึ้นรถ"
"คร้าบบบบ"
อยู่แบบพี่ซุสแม่งอยู่ไปได้ไงวะ อยู่แบบไม่เสือกเนี่ย โว๊ะ!
-
โย่ สวัสดีตอนเช้าวันถัดมาจากเมื่อวาน.................(มึงจะพูดให้มันงงทำไม?) เมื่อคืนพี่ซุสนอนที่นี้ฮะ นอนอย่างเดียวนะเหวย ส่วนผมน่ะรึ ยังไม่ได้นอนเลยครับ ก็มีรายงานต้องทำนี่นา ยังดีหน่อยที่วันนี้ทำเสร็จพอดี เพราะช่วงบ่ายผมต้องไปพรีเซนต์..............แล้วเวลานอนกูล่ะ? อ่าว ลืมสัด
ก๊อก ก๊อก
ผมหันไปมองประตูอย่างนึกแปลกใจ ใครหนอใครมาเวลาเช้าตรู่แบบนี้ ผมหันหลังเดินมาทางประตูจากตอนแรกว่าจะเข้าไปนอนกับอีกคนในห้องนอน
"ครับ?"
เปิดประตูมาก็เป็นอันงง เพราะเจอกับผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีมากๆคนนึง โว้วววววววววววว หล่อลาก ลากไปทำร้ายร่างกายอะนะ หน้าตาแม่งหยิ่งชิบหาย ให้ผมทายเล่นๆ เขาต้องมาเพราะเรื่องพี่ซุสแหง
"เธอคือ วาดฝันสินะ"
"เรียกผ้าใบก็ได้ครับ แล้วคุณมาหาใครหรอ?"
"ฉันขอเข้าไปข้างในได้ไหม?"
"ถ้าเป็นคุณ คุณจะยอมให้คนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านตัวเองง่ายๆหรอครับ"
ผู้ชายคนนี้ประหลาดคน ใครที่ไหนจะเปิดประตูต้อนรับคนแปลกหน้าง่ายๆล่ะวะครับ ถึงเขาจะหล่อแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นโจรไม่ได้นี่(แล้วห้องกูมีอะไรให้ปล้นวะ?)
"หึหึ ฉันชื่อลูซิเฟอร์"
"ครับ ผมก็ชื่อผ้าใบ แล้วไง?"
"ฉันอยากคุยกับเธอ เรื่องซุส น้องชายของฉัน"
"โอเคะ เชิญครับ"
ผมเปิดทางให้ผู้ชายคนนี้เดินเข้ามาข้างใน เขามองนู้นมองนี่อย่างสำรวจก่อนจะนั่งลงที่โซฟา ส่วนผมก็เดินไปหยิบน้ำมา...........มาแดกเองครับ หิวน้ำ
"ฉันจะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ และจะไม่เกรงใจด้วย"
"ผมว่าคุณไม่ได้เกรงใจตั้งแต่มาเคาะห้องผมตอน6โมงเช้าแล้วล่ะครับ เพราะงั้น ตามสบาย"
คุณลูซิเฟอร์พยักหน้าเมื่อผมพูดจบ อะไรนะ ผมไม่มีมารยาทหรอ? ไม่มีมารยาทตรงไหน? แล้วไอ้ที่ผมพูดนั่นมันไม่ใช่เรื่องจริงหรอฮะ?
"ต้องการอะไรจากน้องชายฉัน"
ผมเงียบเมื่อเขาถามคำถามแรก ไม่ใช่ว่าผมไม่มีคำตอบ แต่หากผมต้องการอะไรจากพี่ซุส ผมควรจะบอกกับเจ้าตัวเองไม่ใช่หรอครับ?
".............."
ผมจึงเงียบ แต่ยังคงมองหน้าของผู้ชายตรงหน้านิ่งๆ
"ตอบไม่ได้งั้นหรอ?"
"ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมต้องการจากพี่ซุส ผมจะบอกเขาคนเดียวเท่านั้นครับ"
เอาสิ ถ้าผ้าจะตายผ้าก็ตายวันนี้แหละ แต่เอ๊ะ พี่เทพแกอยู่ในห้องนี่นา เขาต้องช่วยผมสิ แหน่!
"ถ้าเธอต้องการเงิน ฉันมีให้เธอมากมาย จนชาตินี้เธอก็ใช้ไม่หมด"
"ทำไมเงินถึงเป็นสิ่งแรกที่คุณคิดออกว่าผมต้องการจากพี่ซุสล่ะครับ อืม......เข้าใจละ ที่พี่ซุสเลือกผม เพราะผมไม่ต้องการเงินสินะ"
ผมจ้องหน้าเขาอย่างไม่หลบสายตา ถึงจะเขินๆที่ต้องมานั่งจ้องตากับคนหน้าตาดีแบบนี้ก็เหอะ แต่ผ้าไม่หวั่นไหวนะเว้ย ผ้ารักเทพคนเดียวเท่านั้น! ฮึ่มๆ
"หยุดเล่นลิ้นแล้วบอกมาว่าต้องการเท่าไหร่"
"แลกกับอะไรครับ?"
"เลิกกับน้องชายของฉัน"
"คุณคิดว่าเท่าไหร่ดีล่ะ"
เขายิ้มเยาะเมื่อมองเห็นทางที่จะทำให้ผมปล่อยพี่ซุสไป ปล่อย.....งั้นหรอ? เหอะ เลิกคิดเรื่องปล่อยไปนานแล้ว ตอนนี้คิดแต่จะจับมือกันให้แน่นขึ้น กอดกันให้แน่นๆเท่านั้นแหละ
"50ล้าน พอไหม?"
"โอ้โห คุณนี่บุญทุ่มโคตรๆ 50ล้านนี่มันไม่น้อยเลยนะครับ มากพอที่จะเปิดธุรกิจเล็กๆได้ธุรกิจนึงเลยทีเดียว"
"ใช่! ฉันจะเซ็นต์เช็คให้นายทันทีที่นายตัดขาดจากน้องชายฉัน"
ผมหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างลืมตัว ผมแค่ขำน่ะ.......หึ
"คุณซื้อความสุขของคนที่คุณเรียกว่าน้องชายด้วยเงิน50ล้านหรอครับ? คุณจะซื้อพี่ซุสไปจากผมด้วยเงินหรอครับ? แค่เงินเนี้ยนะ?"
"ไม่พองั้นหรอ? จะเอาเท่าไหร่!!!"
"อืม.....ผมเองก็มีพี่ชายนะ ผมรักมันมากเลยล่ะ เราบอกรักกันแบบไม่เบื่อเลย ผมชอบเห็นมันหัวเราะ มีรอยยิ้ม ทำในสิ่งที่มันชอบ ผมยินดีเสมอเวลามันมีความสุข"
".......จะพูดอะไรกันแน่?"
"เราไม่เหมือนกันสินะ ผมเข้าใจ อะๆ เข้าเรื่องพี่ซุสต่อนะ คุณคิดจริงๆน่ะหรอว่าผมจะยอมเลิกกับพี่ซุสเพราะเงิน สำหรับผม พี่ซุสมีค่ามาก มากกว่าเงินอีก"
"แล้วเธอไม่คิดหรอ ว่าเธอน่ะ ไม่เหมาะสมกับซุสเลย ตระกูลไม่มีชื่อเสียง ครอบครัวก็จน แถมเธอยังเป็นผู้ชาย"
".................."
"ไม่ได้คิดสินะ หึ ซุสมันมีคู่หมั้นที่เหมาะสม มีคนที่คู่ควร ต่างจากเธอ เธอมันก็แค่.............ฉันไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจเธอไปมากกว่านี้แล้วล่ะ เธอเข้าใจหรือยัง?"
"เข้าใจสิครับ เข้าใจมานานแล้วด้วย ผมทิ้งพี่ซุสไปตั้ง2ครั้งแน่ะ แต่ผมว่ามันไม่โอเคเลย มันทรมาณพอๆกับตอนที่แม่ทิ้งพวกเราไป ผมเกือบจะตายแล้ว"
"....แต่เธอก็กลับมาหาซุสอยู่ดีใช่ไหม"
"ก็อย่างที่บอก ผมมีพี่ชาย เรารักกันมากๆ ไอ้เฮียมันทนไม่ได้หรอกที่ต้องเห็นผมทรมาณเพราะอยู่เคียงข้างพี่ซุสไม่ได้ มันสั่งห้ามไม่ให้ผมไปเจอพี่ซุสอีก"
"แต่เธอดึงดันใช่ไหมล่ะ"
"เปล่าครับ พี่ซุสต่างหาก ที่ร้องเพลงง้อผมบนเวทีกลางงานมหาลัย และขอผมคบท่ามกลางประชาชนเป็นร้อยๆ ถ้าจำไม่ผิด วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมเห็นเขายิ้มกว้าง หัวใจผมพองโตมากตอนเห็นเขายิ้ม ผมคิดว่า อ๋อ นี่สินะที่ผมต้องการมาตลอด ที่ผมเป็นสุขไม่ได้เพราะผู้ชายคนนี้ที่เอาแต่ทำหน้านิ่งสินะ แล้วต่อจากนั่น ผมก็อยากทำให้พี่ซุสยิ้มอีก อยากให้ยิ้มทุกวัน อยากให้มีความสุข สิ่งนี้แหละครับที่คุณไม่สามารถซื้อได้"
"................."
"คุณซื้อความสุขไม่ได้ด้วยเงิน แต่คุณอาจจะมีความสุข ถ้าคุณทำให้ใครบางคนมีความสุข"
"ชิส์! ฉันมาที่นี่เพื่อให้เด็กอย่างเธอสั่งสอนหรือไง หงุดหงิดชะมัด"
เขาพูดแล้วล้วงเอาซองบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อ แต่ผมรีบยกมือขึ้นห้าม
"ไม่ได้นะครับ พี่ซุสแพ้ควันบุหรี่ ถ้าได้กลิ่น เขาจะไอหนักมาก"
เป็นความจริงที่ผมได้รู้เมื่อไม่นานมานี้ มิน่าล่ะ พี่ซุสถึงไม่ชอบไปในที่ชุมชนแออัดเท่าไหร่ คุณลูซิเฟอร์ชะงักมือลังเลว่าจะทำตามที่ผมบอกไหม สุดท้ายก็เก็บบุหรี่ลงไปที่เดิม
"ผมคิดอยากเจอครอบครัวพี่ซุสมาตลอด วันนี้ในที่สุดก็ได้เจอ แม้จะไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ แต่ผมก็ดีใจนะครับ คุณหน้าคล้ายพี่ซุสมาก และก็หล่อด้วย"
"เอ่อ...........อะแฮ่ม ใครสั่งใครสอนให้พูดชมคนอื่นตรงๆแบบนี้"
"ฮ่าๆ อยากจะอยู่ทานข้าวเช้ากับเราไหมครับ?"
"เรา?"
"ครับ พี่ซุสยังหลับอยู่เลย ผมไม่อยากปลุกด้วยสิ เมื่อคืนเขานอนดึกน่ะครับ ผมไล่ไปนอนก็ไม่ไป ขอโทษด้วยนะครับ แต่ถ้าคุณจะไม่รอก็ไม่เป็นไร"
"อืม เอาสิ ฉันกำลังหิวพอดีเลย"
"งั้นผมขอเข้าไปดูพี่ซุสก่อนนะครับ"
คุณลูซิเฟอร์พยักหน้าทีเดียว ผมเดินประเปิดประตูห้องนอนเบาๆเพราะกลัวคนในห้องจะตื่น เปิดไปได้หน่อยเดียวพี่ซุสก็ลืมตาพรึบ ชะอุย! ผมว่าผมเบามือแล้วนะ
"ผมไม่ได้ตั้งใจให้พี่ตื่นนะเหวย"
พี่ซุสหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นท่าทีรีบแก้ตัวของผม
"ตื่นนานแล้ว ไอ้ลูซิเฟอร์กลับไปหรือยัง?"
ตื่นนานแล้วจริงด้วย นี่ตื่นตั้งกะคุณลูซิเฟอร์มาเลยใช่ไหม?
"เขารอทานข้าวกับพี่ซุสแน่ะ"
"ไม่ ไปบอกมันว่ากูไม่แดกข้าวร่วมกับมัน"
"พี่ซุส นั่นพี่ชายนะเว้ย อย่าพูดแบบนี้ดิ"
"แล้วไง? มึงเข้าข้างมัน? เพราะมันหล่อกว่ากูหรือไง?"
"อีพี่เทพ! เป็นหอกอะไรวะ หล่อกว่าพี่แม่งก็เทวดาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แล้วจ่ะ หึหึ นี่หึงหรอเนี่ย กิกิ อย่าหึงนะ เค้ารักตัวคนเดียว"
"ปัญญาอ่อน มึงปัญญาอ่อนจนกูปัญญาอ่อนตามแล้วสัด"
"เออ มากินข้าวได้แล้ว มาๆ เล่นตัวเดี๋ยวให้แดกกับซอส"
"ไอ้ผ้า!"
"คร้าบบบบ ล้อเล่นน่า โห่ววววว มาจุ๊บๆ"
ผมทำปากจู๋เดินเข้าไปหาเขา พี่เทพแกมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะดีดหน้าผากผมดังป๊อก เชร่ดดดดดดดดด เจ็บบบ!!! พี่เทพแม่งมือหนักอย่างเทพ!
"ปัญญาอ่อนขึ้นนะซุส"
คุณลูซิเฟอร์เหน็บทันทีที่เห็นพี่ซุสเดินออกมาจากห้องนอน อย่ามากัดกันในห้องผมนะเออ เอาน้ำเย็นสาดจริงๆด้วย สาดแต่คุณลูซิเฟอร์นะ กลัวแฟนผมหนาว ฮิ้ววววว
"เสือก มึงกลับไปได้แล้ว"
"ไม่เอาน่าพี่ซุส ไหนๆพี่เขาก็มาแล้ว"
ผมพยายามเกลี่ยกล่อมให้พี่ซุสใจเย็นลง รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆหรอกที่จะให้คนที่เกลียดกันไปแล้วกลับมาคืนดีกัน ยกตัวอย่างเช่น......ผมกับพู่กันไง
"งั้นกูกลับ"
"เฮ้ย ไม่เอาดิ พี่ไม่อยากอยู่กับผมอ๋อ ตอนบ่ายผมก็ต้องพรีเซนต์งาน ผมยังไม่อยากทะเลาะกับพี่นะ"
เอาสิ ถ้าพี่เทพไม่แดกข้าวร่วมกับคุณลูซิเฟอร์นะ(ชื่อจะยาวไปไหน เอาเป็นว่าขอเรียกพี่ลูลู่ละกัน)ผมจะงอนพี่ซุสมากๆ............(งอนแล้วไงวะ?)
"มึงโดนหนักแน่"
ประโยคนั่นของพี่ซุสผมอยากจะหันไปไล่พี่ลูลู่กลับเหลือเกิน พี่ซุสคงจะโกรธอยู่ไม่มากก็น้อยล่ะนะ งานนี้ไอ้ผ้าเตรียมรับกรรมเถิดครับ =_= พี่ซุสใจร้าย
พี่เทพของผมเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกันนั่นคือผู้ชายหน้าตาดี แต่งตัวดี พี่ลูลู่นั่นเอง(งานถนัดของอีผ้าคือตั้งชื่อให้ชาวบ้านใหม่สินะ) ส่วนอีผ้าก็ต้องเข้าครัวไปทำอาหารให้หนึ่งเทพและหนึ่งปีศาจ(ลูซิเฟอร์คือปีศาจนะ ถ้าผมจำไม่ผิด)และผมยังเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาท่ามกลางหมู่ทวยเทพและปีศาจ
ในขณะที่ผมโช้งเช้งอยู่ในครัวก็ได้ยินเสียงผู้ชายตัวใหญ่ๆทั้งสองคนเถียงกัน อย่างกับเด็กๆแน่ะ
"มึงนั่นแหละ มาห้องไอ้เตี้ยทำไม จะมาหาเรื่องมันใช่ไหม?"
เดี๋ยวนะ เตี้ยนี่ใครครับ? ถ้าพี่ซุสหมายถึงผม ผมจะผสมยาเบื่อหนูในข้าวให้พี่ซุสกินนะครับ ฮ่วย! ใครจะไปสูงทันวะ 180ว่ายากแล้ว นี่พวกพี่ๆแกสูง190 พ่อ! เหมานมมาให้กินทั้งโรงงานหรือไร?
"ก็ทำนองนั้นล่ะ แต่เหมือนแฟนแกจะไม่สนเงินของฉันเลย"
"ตัวจริงของกู กูก็ต้องเลือกดีๆสิ"
"ฉันฝันหรือเปล่าที่ได้ยินประโยคนี้ออกมาจากปากนาย"
"ให้กูต่อยไหมล่ะ จะได้รู้ว่าฝันหรือเปล่า คราวที่แล้วมึงต่อยกู กูยังไม่ได้เอาคืน"
น่าน พี่ลูลู่นี่เองที่ทำให้หน้าพี่เทพเป็นรอย ทำร้ายพี่เทพของกู แอบใส่เกลือลงในจานข้าวแม่ง จงไตวาย :call:
"อย่ามาต่อยกันในห้องผมนะครับ ไม่งั้นผมจะฟ้องเฮียวาด"
แม้ว่าเฮียวาดจะทำอะไรพวกเอ็งไม่ได้ก็เหอะนะ ผมวางจานข้าวลงตรงหน้าของทั้งสองคน ก่อนจะเดินไปหยิบของผมมาวางจานสุดท้าย
"รีบแดกแล้วก็รีบไปซะ รู้ตัวไหมว่ามึงเกะกะ"
"พี่ซุส ทำตัวเหมือนเด็กโคตรๆเลยว่ะ พี่หาเรื่องเขาอยู่รู้ตัวปะ"
"มึงเข้าข้างมัน?"
"โอ้ย ไม่ใช่นะ กินข้าวเร็วๆเลย เดี๋ยวผมจะไปนอนบ้างแล้ว"
อย่าพึ่งระเบิดตอนนี้นะเออ ไม่งั้นไอ้ผ้าไม่ได้นอนแน่ๆ
"ผ้า! มึงใส่พริกไทยมาทำไม"
"ก็อร่อยออก อะๆ ทำหน้าไม่เชื่อ ลองดูดิ"
ว่าแล้วผมก็ตักข้าวยัดปากพี่แกอย่างไม่เกรงกลัวอำนาจมืด พี่ซุสขมวดคิ้วก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ แหม อยากให้ป้อนก็บอก ทำเป็นนู้นนี่
"ว่างๆ กลับไปทานข้าวกับพ่อบ้างสิซุส"
กูอยากจะหันไปเอาช้อนตีหัวพี่ลูลู่ มาพูดทำเห้อะไรล่ะครับ เดี๋ยวระเบิดลงแม่งได้ซวยกันทั้งตึก เช้!
"มึงนี่ตัวทำลายบรรยากาศจริงๆ กูอยู่กับไอ้ผ้าสองคนก็ดีอยู่แล้ว"
นิ่งๆแบบนี้แม่งน่ากลัวกว่าการพุ่งเข้าไปเสยคางพี่ลูลู่ซะอีก พี่ลูลู่ไม่กลัว แต่ผมกลัวนะครับ!โถ่
"ฉันเห็นแกทำดีกับคนอื่น แต่ทำเลวกับพ่อฉันเลยทนไม่ได้"
"บางทีกูน่าจะบอกมึง ว่าใครเป็นคนอื่นกันแน่"
ผมเงียบ จ้องหน้าพี่ซุสอย่างลุ้นๆว่าพี่แกจะพูดอะไรออกมา ส่วนพี่ลูลู่ก็จ้องหน้าพี่ซุสอย่างไม่ลดละ
"ผ้าใบไม่ใช่คนอื่น มันเป็นแฟนกู และเหมือนจะเป็นครอบครัวคนเดียวที่กูมีอยู่ในตอนนี้"
"เฮ้ย!"
ผมร้องออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมา เมื่อกี้พี่ซุสบอกว่าผมเป็นแฟนอะ ถึงจะรู้ว่าเป็นแฟนกัน แต่พอมาฟังเจ้าตัวพูดเองแบบนี้กูฟินสาดดดดดดด
ขอโทษครับ ผมผิดประเด็น.......
"ผ้าใบ เมื่อวานนี่ชิ่งเราเลยนะ"
เปรมเดินเข้ามาหาผมเมื่อตอนที่ผมกำลังจะเดินทางกลับหอ วันนี้เพลียเหมือนเดิม นอนไม่พอ อยากกลับไปนอนจะแย่
"เปรม"
ผมเรียกมันแล้วหันไปมองหน้ามันอย่างจริงจัง
"หืม?"
"นายไม่ได้ชอบเต้ใช่ไหม"
มันดูตกใจนิดหน่อยที่ผมรู้ความลับของมันเข้า
"นายชอบพี่ซุส เลยหลอกเราว่าชอบเต้ เพื่อเข้ามาอยู่ในกลุ่มเรา และใกล้ชิดพี่ซุส ใช่ปะ"
"นายรู้ได้ไง?"
มันเลิกแอ๊บหน้ายิ้มแล้วถามผมกลับ ผมหัวเราะหึ
"มันไม่จำเป็นหรอกว่าเรารู้ได้ไง แต่ทำไมนายทำแบบนี้วะ เราเสียความรู้สึกนะเว้ย เราก็นึกว่านายอยากเป็นเพื่อนเรา แต่นายกำลังจ้องจะแทงข้างหลังเรา"
เหมือนผมระเบิดออกมาตรงนั้น ไม่มั่นใจเหมือนกันว่ารู้สึกยังไงในตอนนี้ ผิดหวัง? เสียใจ? โง่? มันปนเปกันไปหมด ทำไมต้องหลอกผมด้วย
"แต่ถ้าให้นับวัน กูชอบพี่ซุสมานานกว่ามึงอีก"
"ชอบข้างเดียวอย่าเอามาอ้างดิสัด! กฎของการแอบชอบอะมึงเข้าใจปะ ตอนนี้เขาคบอยู่กับกู มึงควรจะเข้าใจตรงนี้ ควรเข้าใจว่ามึงไม่มีสิทธิ์อะไรเลยนอกจากมอง"
ผมรู้ว่าคำพูดของผมแม่งโคตรจะทำร้ายจิตใจมัน แต่มันควรจะรู้จุดยืนของมันไม่ใช่หรอ? ถ้ามันบอกผมแต่แรกว่าชอบพี่ซุส ขอเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ผมอาจจะรู้สึกดีกว่าการที่มันมาหลอกว่าชอบเต้แล้วแอบใกล้ชิดพี่ซุสแบบเนียนๆแบบนี้ กูเกลียดเหี้ยๆเลยคนแบบนี้
"มึงอาจจะไม่เคยคิดนะผ้า แต่มึง ร้ายกว่าที่คนอื่นเห็นอยู่ มึงแสดงหรอ? แกล้งทำเป็นคนเฮฮาหรอ? แท้จริงแล้ว มึงเป็นตัวร้ายชัดๆ"
ผมหัวเราะกับคำพูดนั้น
"มึงคงดูละครเยอะไปสินะ คนที่มึงเห็นในละครมันคงทำให้มึงคิดว่า คนนิสัยยังไงเป็นนางเอก นิสัยยังไงเป็นนางร้าย แหกตาดูก่อน กูทำแบบนี้เพื่อสิทธิ์ของกู และถามว่ามึงมีสิทธิ์แย่งพี่ซุสไปจากกูไหม มีอยู่แล้ว แต่มึงไม่มีสิทธิ์แย่งแฟนกู โดยใช้กูเป็นเครื่องมือ เข้าใจนะเปรม กูไปละ ง่วง"
เมื่อระบายอารมณ์เสร็จ ผมก็เดินออกมาทันที คือเมื่อกี้ผมระบายอารมณ์น่ะถูกแล้ว เวลาง่วงทีไรแม่งชอบเป็นแบบนี้แหละ ใครทำให้ไม่พอใจนิดหน่อย พ่อด่ายันหมอชิต เฮ่อล! เสียเวลากับมึงชิบหายเลยเปรม!!
Wait for Episode 37
***************************************************************************
ท่าดาาาาาาาาา นังเปรมไม่ได้คู่กับเต้นะค๊าาาาาาาาาาา เค้าสับขาหลอก แต่คนที่คู่กับนังเต้ มีชื่อสองพยางค์(ไม่บอกหรอกว่าใคร) ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นมากกกกกก จากนี้ต่อไป ไม่มีดราม่าแน่นอน เค้าสัญญา จริงๆ
-
เปรม จะเข้ามาแย่งพี่เทพเหรอ ช่างร้ายกาจ เดี่ยวจะโดนดีหรอก :beat: :beat: :beat:
น้องผ้าฉบับไม่ยอมใคร แบบนี้แหละ เจ๊งสุด o13
กล้าที่จะพูดกล้าที่จะแสดงความเป็นเจ้าของว่า ใครกันแน่ที่เป็นแฟนพี่เทพ :mew1:
-
พี่ลูลู่ หูลู่เลยดิ ตลกน้องผ้าจัง. นางเจ๋งนะเห็นแบบนี้
:katai2-1:
-
พี่ซุสผู้ชัดเจน :katai2-1: :katai2-1:
ฮาผ้าใบตลอดๆ :jul3:
-
:pig4:
-
คนที่คู่กับเต้ มีชื่อสองพยางค์
ลูลู่ ตามที่ผ้าใบตั้งชื่อให้
-
อีเปรมแผนสูงนะยะ อีนี้มันร้ายยยยย 55555
-
ฝาก :z6: ให้เปรมค่ะ แย่จังที่เอาคำว่ามิตรภาพมาล้อเล่น สมควรให้ผ้าวีนใส่นะคะเนี่ย
-
น้องผ้าใหมือตบแถวไปจัดนัวเปรมแทนไหม :mew1:
-
หูยยยยยย ตอนนี้อีน้องผ้าเด็ดสะระตี่มากเลยอ่ะ โต้ตอบกับพี่ผัวจนฮีเงียบเถียงไม่ออกทีเดียว ในความบ้าของนางมีสาระแอบแฝงอยู่ด้วยสินะ หุหุ
-
สมน้ำหน้าเปรมจริงๆ ผ้าใบเธอด่าน้อยไปนะคนแบบนี้
-
o13 o13 :katai2-1:
-
ขอบคุณ :)
-
โดนด่าเลย สมน้ำหน้า 555555+
-
เกลียดนังนี่จัง ตบให้รู้แล้วรู้รอดเลยลูกผ้า55555
ฮาตอนผ้าบอกลงไปปลาตาย เพราะช๊อต5555 เกี่ยวไรเนี่ย #ผ้าเป็นคนฮา
ขอบคุณจ้า
-
คำเตือน!!! การพักผ่อนไม่เพียงพอ มีผลทำให้ความสามารถในการตี (?) ของผ้าใบอัพเลเวลขึ้น
-
ชอบอะ
ผ้าง่วง นางเริ่ดมาก
-
ตอนนี้ผ้าใบด่าแหลก 55555
สมน้ำหน้านังเปรม ชิ
ว่าแต่ เต้จิคู่ใครนะ
-
เป็นไงล่ะเปรมเจอน้องผ้าใบด่าอะ
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่37 ขอโทษที แฟนพี่ขี้หึง
ให้ทายว่าในตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน อิอิ หลายๆคนอาจจะรู้แต่หลายๆคนอาจจะลืมไปแล้ว หรือ! บางคนอาจจะคิดว่า อยู่ไหนก็เรื่องมึง โห่ อยากรู้หน่อยก็ได้ครับ ผ้าน้อยใจนะ แง่มๆ
"เสร็จยังวะพวกมึง"
ไอ้หนุ่มมันเปิดประตูเข้ามาอย่างลั้นลา ผมเงยหน้าจากการใส่รองเท้าแล้วพยักหน้าให้มัน
"เสร็จเชี้ยไรวะ ถุงเท้าห่าไรแม่งใส่ยังไงวะเนี้ย พวกมึงมาช่วยกูดิ๊"
ไอ้เต้มันพูดอย่างหงุดหงิด พยายามดึงถุงน่อง(ที่มันเรียกว่าถุงเท้า)ขึ้นใส่ กูว่ามันจะขาดเอานะเต้
"เอ้าๆ เบาๆสิเว้ย นั่นถุงน่องนะไม่ใช่ถุงยางไอ้ห่า"
ไอ้หนุ่มมันท้าวสะเอวพูด(มึงแน่ใจได้ไงหนุ่มว่าถุงยางมันจะไม่ขาดถ้ามึงดึงแรงๆ ห๊ะ? มึงหันมาถามผู้มีประสบการณ์อย่างกูนี่มา) คือมันจะหงุดหงิดก็ไม่แปลกหรอกครับ ไอ้คนที่แปลกน่ะคือผมที่ไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยต่างหาก ออกจะชอบ!! งานแสดงงงงงงง
"คนแบบมึงยังมีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับกูอีกหรอห๊ะ!"
ไอ้หนุ่มมันส่งยิ้มแหยให้เพื่อนเต้ก่อนจะหันมาหาผม คิดว่ากูไม่หงุดหงิดแล้วกูจะให้อภัยมึงหรอบักหนุ่มที่มึงหลอกให้พวกกูมาแต่งตัวเลียนแบบการ์ตูนบาร์บี้ Secret jouju แบบนี้ ถึงน้องๆจะน่ารักแต่ไม่เหมาะเลยจริงๆที่มึงจะแต่งตัวเลียนแบบน้องๆ(ส่วนกูรอด เพราะกูหน้าตาดี)
ตามที่ผมพูดไปเมื่อครู่เลยครับ การแสดงที่ไอ้หนุ่มมันตื่นเต้นนักหนาคือการเต้นคัฟเวอร์จริงๆ แต่มันไม่ได้บอกว่าคัฟเวอร์เพลงsecret jouju เป็นเพลงประกอบการ์ตูนบาร์บี้สุดน่ารักที่เดิมทีเป็นของเกาหลี(หรือเปล่าวะ)และคนไทยก็เอามาแปล ชื่อภาษาไทยของบาร์บี้เรื่องนี้คือ ปิ๊งรักยัยจอมป่วน ถามว่าทำไมผมถึงรู้ละเอียดจัง เอ้า ถ้าไม่ได้ดูแล้วจะรู้ไหมล่ะ(สรุปคือไอ้เฮียมันพากูดูครับ)
"ตื่นเต้นปะ?"
มันถามผม ผมทำหน้าแบบเนือยโคตรแล้วส่ายหัว
"กูลุ้นว่าพี่เทพแกจะมาไหมนี่แหละ ไม่อยากให้มาเลยว่ะ กลัวแกมีกิ๊กเป็นเด็กม.ปลาย"
ผมพูดขำๆไม่ได้คิดว่าพี่แกจะมีกิ๊กหรอก เชื่อใจพี่ซุสพอสมควร เขาไม่คบใครง่ายๆหรอก ไม่งั้นจะเหลือมาถึงผมรึ? ของดีพรีเมี่ยมขนาดนี้
"โถ! งั้นมึงก็เอาปลอกคอคล้องไปเลยเซะ"
"มึงกล้าไหมล่ะ แหม"
ไอ้หนุ่มหัวเราะกับคำตอบของผม
"พวกมึงมีความสุขกันมากไหมห๊ะ! หัวเราะกันทำเหี้ยไร"
ผมกับไอ้หนุ่มเงียบกริบ หันไปมองหน้าไอ้เต้ที่มันหงุดหงิดเอามากๆ
"อะไรวะเต้ มึงจะซีเรียสอะไรนักหนา ไอ้บ้ามันยังเฉยๆเลย"
"ก่อนจะพูดอะไรกรุณาแหกตาดูสภาพของกูกับมันด้วยว่าต่างกันแค่ไหน อย่าสักแต่พูด เดี๋ยวกูถีบ"
มันพูดแล้วทำท่าจะยกขาขึ้นมาถีบจริงๆ ผมนี่รีบเอามือปิดตาเลย บักเต้ มึงใส่กระโปรงนะรู้ยัง!!! เกือบเห็นเนสซี่แล้วกู บรึ๋ยสยองน่าดูถ้าผมต้องมาเห็นอะไรที่มันบั่นทอนความรู้สึกของผมในวันที่อากาศดีแบบนี้
ตอนนี้พวกเราสามคนอยู่ในชุดที่มีการดีไซน์ต่างกัน สีต่างกัน เหมือนกันอยู่อย่างเดียวคือมันเป็นกระโปรง กระโปรงบานด้วยบักหอก ไอ้เต้มันอุบาทว์กว่าชาวบ้านเพราะมันใส่เกาะอก อกก็ไม่มีให้เกาะ ตากูนี่แทบบอด อี๋ๆ ชุดมันเป็นสีชมพูอ่อนกับขาว เกาะอกกระโปรงบานใส่วิกผมเกล้าเป็นมวยสีน้ำตาลอ่อน ตบท้ายด้วยถุงน่องสีขาวและรองเท้าบัลเล่สีชมพู
ส่วนของบักหนุ่ม ของมันนี่ดีสุดละ มันแต่งเป็นโรซ่า ชุดรัดกุมสีม่วงกระโปรงบาน วิกผมสีชมพูมัดผมหางม้า และรองเท้าส้นสูง ง่ายเหี้ยๆ ดอกสัดๆ
ส่วนของกูเรอะ! สายเดี่ยวสีชมพูเข้มกว่าชุดบักเต้หน่อยนึง มีดอกไม้ดอกเท่าควายแปะตรงไหล่ทั้งสองข้างพร้อมออปชั่นมากมายตามประสานางเอก นี่ถ้าในเอ็มวีมีเจ้าชายมาเต้นด้วยกูขอพี่ซุสคนเดียวเท่านั้น รองเท้านี่โดนใจใครบ้างไม่รู้ แต่ขัดใจกูอย่างแรง ขัดมาก ขัดจนหัวคะมำเลยกู เกลียดชุดนี้โคตรๆแต่กูก็ต้องใส่แม่งอยู่ดี เช่นเดียวกับที่กูเกลียดบักหนุ่มโคตรๆ แต่กูก็ต้องคบมันไปอย่างนี้แหละ
"พี่หนุ่ม โห หล่อเหี้ยๆเลยพี่ นึกถึงสมัยที่พี่ยังเรียนอยู่ที่นี่เลยว่ะ"
รุ่นน้องของไอ้หนุ่มที่ทำหน้าที่เก็บภาพบรรยากาศในงานเดินเข้ามาทักทาย ผมขยับออกมาห่างๆไอ้หนุ่มเพราะรู้สึกจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับผม อะไรๆ มึงจับกล้องทำไมไอ้เด็กเวร ไปถ่ายที่อื่นนู้น ตรงนู้นมีน้องๆสาวสวยใส่ชุดอาหมวยยืนอยู่มึงเห็นไหมน่ะห๊ะ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้บักเด็กห่า
"ขอถ่ายรูปพี่คนนี้หน่อยดิ"
ฟัค!!!! กูว่าแล้ว แม้กูจะถอยออกมายืนอยู่ห่างเพียงใด ออร่าอันสว่างไสวของผมแม่งก็ไปเตะตาไอ้เด็กห่านี่อยู่ดีสินะ!
"ไม่!"
คำเดียวสั้นๆทำเอาไอ้หนุ่มกับไอ้เต้หัวเราะก๊าก หัวเราะทำเหล่ากงมึงอ๋อ ห๊ะ? เพื่อนล้มมึงซ้ำใช่ไหม พวกเหี้ยนี่
"อย่าไปยุ่งกับมันเชียว ห่านี่แฟนมันหวง"
ไอ้หนุ่มบอกรุ่นน้องมันและพยายามกลั้นหัวเราะ
"โห ไม่เกี่ยวดิ ผมจะถ่ายรูปไม่ได้จีบ น่านะ ขอผมรูปนึง"
มันทำหน้าขอร้องอ้อนวอนสุดชีพ ผมหัวเราะในลำคอเหอะๆแล้วถอนหายใจออกมาสุดเสียง
"เออๆ แค่รูปวะ"
ผมให้กำลังใจตัวเอง ไอ้เด็กกล้องมันยิ้มร่าอย่างดีใจพร้อมยกกล้องขึ้นมาจ่อ
"โห พี่ยิ้มน่ารักโคตรเลยอะ ผมไม่อยากเชื่อแล้วว่าพี่เป็นผู้ชาย ไหนขอดูหน่อย"
พูดไม่พอ แม่งทำท่าจะเข้ามาเปิดกระโปรงกูอีก มึงอยากตายจริงๆแล้วสินะ?
"เยอะ! พอเลย จะถ่ายไหมรูป ไม่ถ่ายก็ไปที่อื่น"
ยังดีที่ไอ้หนุ่มเกี่ยวคอมันไว้ก่อนที่มันจะเข้ามาเปิดกระโปรงผม ไอ้เด็กห่านั่นยิ้มแหยก่อนจะทำหน้าที่ถ่ายรูปของมันต่อไป บักห่า บอกกูขอรูปเดียว แม่งล่อซะเมมฯแทบเต็มเลยมั้ง เชี่ยนี่ กูยิ้มจนเหงือกแห้งหมดแล้ว แล้วมันสมควรไหมเนี่ยที่กูต้องให้ชาวบ้านถ่ายรูปกูในสภาพแบบนี้? เวรกรรมของผ้า
Rrrrrrrrrrrr
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดรับสายคนที่โทรเข้ามาอย่างรีบร้อน ที่รีบร้อนไม่ใช่อะไรหรอก กูลนนี่แหละ!
"ครับพี่"
[มึงอยู่ตรงไหน?]
"เดี๋ยวววว ขอกูเกิ้ลทรานส์ คำถามแบบนี้หมายความว่ายังไงพี่?"
[กูอยู่หน้าโรงเรียน มึงโผล่หัวออกมาให้ไวเลยก่อนที่กูจะหงุดหงิดมากกว่านี้]
ผมหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ กูรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่หน้าโรงเรียน ณ ตอนนี้
"ไม่ไปหรอก แน่จริงพี่หาผมให้เจอดีกว่า"
[ไอ้ผ้า กูไม่เล่น]
ดูท่าพี่แกคงจะหงุดหงิดจริงๆ โดดเรียนมาแน่ๆแฟนกู
"ผ้าไม่ออกไปในสภาพแบบนี้หรอก ไม่ได้พูดเล่นนะเว้ย"
[มึงอยู่ตรงไหน?]
เขาถามย้ำ
"หลังเวที"
[มึงโดนหนักแน่]
แล้วเขาก็วางสายไป ผมหันไปมองหน้าไอ้หนุ่มที่ยืนทำหน้าทำตาเสือกอยู่ข้างๆแล้วยักไหล่
"แหม ห่างกันไม่ได้เลยนะคะ ทำเป็นโทรตาม ชิๆ"
ผมประทานตีนให้ไอ้หนุ่มไปหนึ่งที โทษฐานทำหน้าตาและทำเสียงตอแหลจนเกินต้านทานไหว ไม่เคยชินกับการแอ๊บเป็นตุ๊ดของมันสักที
"พี่ๆ ขอถ่ายรูปคู่หน่อยครับ"
รุ่นน้องอีกคนเดินหน้าบานเข้ามาในมือถือโทรศัพท์เอาไว้ด้วย ไอ้เด็กห่าคนแรกมันต้องไปอวดเพื่อนๆมันแน่ๆ ผู้ชายแต่งหญิงนี่มันน่าถ่ายรูปคู่ด้วยตรงไหนวะ?
"แหม ไม่ถ่ายกับกูหรอไอ้น่าน"
หนุ่มมันแซวรุ่นน้องมัน ไอ้เด็กชื่อน่านทำหน้าแหยแล้วส่ายหัวพรึบ
"ไม่เอาอะ ชายแต่งหญิงแล้วอุบาทว์แบบพี่มีเยอะแยะ แต่ชายแต่งหญิงแล้วสวยแบบพี่ผ้าใบนานๆผมจะเจอคนนึง"
อื้อหือ ถ้ามึงจะว่ารุ่นพี่มึงขนาดนี้นะ อย่ามารู้จักกันเลยเหอะ
"ไอ้สัดน่าน กูจะฟ้องแฟนไอ้ผ้า มึงลองโดนตัวมันสักนิดดูสิ"
พวกมึงเป็นด๋อยอะไรกับแฟนกูมากไหม? พูดถึงอยู่นั่นเดี๋ยวได้เจอของจริงจะร้อง
"ผมไม่ได้คิดอะไรนี่ แค่จะถ่ายรูปไปอวดเพื่อนๆก็แค่นั้น นะพี่ผ้า นะจ๊ะ"
ไอ้นะจ๊ะนี่คือไร? หน้าตารุ่นน้องไอ้หนุ่มนี่น่าหมันไส้กันทุกคนเลยนะครับ
"อะๆ รูปเดียวนะน้อง ถ่ายเสร็จไปเรียกน้องๆผู้หญิงมาถ่ายกับพี่บ้าง ไม่ใช่เรียกมาแต่ผู้ชาย"
"ได้ครับพี่"
ว่าแล้วไอ้น่านก็ยืนชิดกับผมแบบไหล่ชนไหล่ ยกมือถือขึ้น90องศา เอาแก้มมันแนบกับแก้มของผม แล้วนับ
"1 2 3 จุ๊บ"
"เฮ้ย!"
"เหี้ย"
"เหี้ย"
"เหี้ย ผ้า...."
ชิบหายแล้ววววววววว!!! ไอ้สัดน่าน มึงอยากลอยขึ้นน่านฟ้าหรอไอ้สัด มึงทำแบบนี้มึงยันหน้ากูกูยังโอเคกว่าเลยปะ? ผมหันหน้าไปมองคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วส่ายหัวพรึบพรับ
"อธิบายมาสิ กูรอฟัง"
พี่ซุสกอดอกแล้วพูดออกมาเรียบๆ ปากบอกรอฟัง แต่ตานี่จับผมเหวี่ยงอัดกำแพงไปละ โอ้มายซุส
"พี่ซุสหวัดดีครับ นั่งก่อนพี่"
ไอ้เต้ที่ยืนปลงกับสภาพตัวเองอยู่นานแม่งรีบยกเก้าอี้มาวางให้พี่เทพนั่ง
"ค่อยๆคุยนะพี่ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้ ไอ้เต้มา"
และไอ้หนุ่มกับบักเต้ก็เดินออกจากห้องไปอย่างเร็ว ส่วนไอ้น่านแม่งก็ยืนตะลึงงันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ได้ เพราะมึงแหละสัดไม่ต้องมาทำหน้าอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
"พูดมาสิ กูให้เวลามึงสามนาที"
"คือมันไม่มีอะไรไงพี่ นี่ก็รุ่นน้อง ผู้ชายแท้ๆมีแฟนแล้วด้วย"
"เฮ้ยพี่ ผมโสด"
พ่อมึงตัวเย็น? พ่อมึงโดนมัดตราสังข์? สัด ไม่ช่วยก็หุบปากไปเหอะ
"แล้วกูเป็นเกย์หรือไง? มึงเป็นเกย์หรอ?"
"ง่า เปล่าครับ"
กูนี่เถียงไม่ออกเลย จะให้อธิบายอะไรวะ ก็มันไม่มีอะไรนี่เนอะๆ คุณผู้อ่านก็เห็นว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ
"เหลือ1นาที"
"ขี้โกง! พี่รู้ได้ไง"
"40วิ"
"เฮ้ย แล้วจะให้ผมพูดอะไรอะพี่ มันไม่มีอะไร ถ้าจะมีคนผิดก็ไอ้น่านเลยผมไม่เกี่ยว"
กูโยนให้มึงเลยน่าน กูอยากให้มึงได้พูดคุยกับแฟนกูดูบ้าง แง่ว
"มึง"
พี่ซุสชี้ไอ้น่าน มันสะดุ้งโหยง
"ครับพี่"
"รูปเมื่อกี้ ลบซะ ส่วนมึง มานี่"
นึกว่าจะรอดแล้วกู ที่แท้..........เอเมน เกิดเป็นไอ้ผ้าย่อมโดนรังแกร่ำไป
"ครับ"
จะทำอะไรได้นอกจากทำหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมแล้วเดินเข้าไปเหมือนหมาเดินไปหาเจ้าของ
"นี่หรอธุระของมึง? ชอบหรือไงที่ใส่กระโปรงน่ะห๊ะ?"
"ชอบบ้าอะไรล่ะ ขำๆน่าพี่"
"กูโกรธมาก มึงจะทำยังไงให้กูอารมณ์ดีขึ้น?"
"พี่ เห็นหน้าผมแล้วพี่ควรอารมณ์ดีนะ"
"มึงรู้ไหมว่ากูเจออะไรที่หน้าโรงเรียนห๊ะ! ร้อนก็ร้อน มึงกวนส้นตีนกูหรอ?"
งือออออออ ท่าทางพี่แกจะระงับอารมณ์สุดๆ ลองเป็นเมื่อก่อนดิแม่งด่ากูยับเยินยู่ยี่หมดละ และไอ้น่านก็ไม่ได้ยืนดีๆอยู่แบบนี้หรอก คงต้องลงไปนอนกุมหน้าอยู่ที่พื้นแล้ว
"ขอโทษครับ"
ผมน่าจะออกไปรับพี่ซุส ไม่อย่างนั้นเรื่องแบบนี้คงไม่เกิด พี่ซุสเกลียดคนเยอะ เกลียดที่ร้อนๆ เกลียดการเป็นจุดเด่น แต่ก็มาที่นี้เพื่อผม
"หึ มึงร้องไห้ทำไมวะ? มานี่มา"
ใคร? หมาตัวไหนมันร้องไห้วะครับ พี่ซุสหมายถึงใคร? แล้วทำไมหน้ากูเปียกๆ?
"ไม่ได้ร้อง!"
เถียงหน้าด้านๆนี่แหละบักห่า ก็เห็นๆกันอยู่ว่าน้ำตาหยดแหมะๆ เชอะ! ทำไมกูร้องไห้ง่ายจังวะ? เกลียด!!!
"มานี่มา โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ"
พี่ซุสยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาผม คือแบบ กูเขินมาก! ทำไมวะ? แค่คำว่าโอ๋ๆ และลงท้ายด้วยครับ ทำไมขากูมันอ่อนระทวยขนาดนี้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว กูซบแป๊บ วันนี้แฟนผ้าน่ารักมาก ไม่เสียแรงที่จะพาไปแนะนำให้ปะป๊ารู้จัก
"เมื่อกี้ที่ร้องไห้ ตอแหลกูสินะ"
ผมหัวเราะเบาๆกับคำพูดหยอกๆของพี่แก ที่ผมรู้ว่าหยอกว่าผมสัมผัสได้ว่าพี่ซุสยิ้ม
"โดดเรียนมาหรอ?"
ถามโง่ๆเลยแหละกู เห็นๆอยู่ว่าใส่ชุดนักศึกษาขนาดนี้
"ไม่ได้โดด แค่ไม่เข้าเรียน"
ไม่ต่างกันครับพี่ =_=
"อ๋อ นี่คงเป็นแฟนพี่ผ้าใบสินะครับ"
พึ่งจะเข้าใจหรอบักน่าน ไม่รอให้กูซั่มกันให้ดูไปเลยล่ะห๊ะ!
"ผมกับพี่ผ้าไม่ได้มีอะไรเกินเลยจริงๆนะครับ"
ให้ตายเถอะ กูอยากจะยกตีนขึ้นยันหน้าบักห่าน่านจริงๆ มึงเห็นไหมว่าพวกกูกอดกันแนบแน่นขนาดนี้ คือพวกกูโอเคแล้ว ดีกันแล้ว รักกันมาก ไม่ต้องการคำอธิบายของมือที่สาม(?)อย่างมึง โอเคะ?
"ไสหัวไปไหนก็ไปปะบักน่าน"
กูไล่แม่งเลย อยู่ก็เกะกะสัดๆ
"มีอะไรให้ช่วยก็เรียกนะครับ"
แล้วมันก็เดินออกไป ไอ้เด็กคนนี่มันน่าส่งไปอยู่สามช่าซะจริง หรือจะไปอยู่กับพี่ดาวขำมิน? บักห่า
"เนี่ยหรองานที่ไอ้หนุ่มให้มาช่วย"
พออยู่กันตามลำพังพี่แกก็เริ่มสำรวจการแต่งตัวของผม อย่าว่าแต่พี่ที่ไม่อยากจะเชื่อเลย ผมกับไอ้เต้นี่แทบเป็นลมเหอะ!!
"อือ น่ารักปะ?"
พี่ซุสหัวเราะกับคำถามของผม ครับ เชิญหัวเราะได้ กูเองยังตลกเลยที่ถามออกไปแบบนั้น
"น่ารัก แต่กูว่ามึงแก้ผ้าจะน่ารักกว่านี้นะ"
"อะ............ไอ้พี่ซุส"
"ยิ่งตอนมึงร้องไห้แล้วเรียกชื่อกู ยิ่งน่ารักเลย"
ไม่พูดเปล่า มือ! มือท่านอยู่ที่ก้นของผมแล้วอย่างเร็ว แล้วอะไร แทะหูผ้าทำไม อ้าก อย่านะเฟ้ย!
"ไม่เอา รอกลับห้องก่อน"
คิดว่าผ้าจะห้ามหรอ? ไม่ห้ามหรอก ขี้เกียจ! จะให้ห้ามทำไมวะ สะดีดสะดิ้งไปกูก็โดนพี่แกโยนลงเตียงอยู่ดี กูโดนพี่แกซุกๆหน่อยกูก็หมดแรงละ รู้หน่า พี่เทพแม่งแรดเงียบ(ด่าพี่เทพกูแรดหรอสัดผ้า!!!) พี่เทพหัวเราะในลำคอ จูบปากผมเบาๆเป็นรางวัลที่ผมใจง่าย=_= ไม่รู้ว่ากูจะเกลียดใครก่อนระหว่างตัวเองกับตัวเอง เกลียดนักที่แม่งรักพี่ซุสจนยอมทำอะไรก็ได้ที่พี่ซุสต้องการ
"ผ้าาาาาาาา เสร็จกิจรึยังเอ่ย จะได้เวลาแสดงแล้วนะเออ"
เสียงไอ้หนุ่มแหลมทะลุประตูเข้ามา(อย่าแปลกใจที่บักเต้มันแลไม่ค่อยมีบทพูด มันกำลังดำดิ่งอยู่กับชุดที่มันสวมอยู่)
"เสร็จแล้ว เอ๊ย บักห่า เสร็จเหี้ยไร กูไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย!"
เพื่อนผมนี่มันเหี้ยจริงๆนะครับ กูไม่น่าหลวมตัวมาเจอพวกมึงเลยให้ตาย!
"พี่จะออกไปพร้อมผมหรือจะรอผมในนี่?"
ก่อนจะออกไปไม่ลืมหันมาถามอีกคน
"ออกไป"
กูรู้เลยว่าจุดประสงค์ของท่านคืออะไร ต้องการชมการแสดงของผ้าใช่หรือไม่? ลึกๆก็ไม่อยากให้พี่เทพดูหรอก อายครับ ใส่กระโปรงแล้วยังต้องมาทำท่าทำทางมุ้งมิ้งปัญญาอ่อนอีก คือผมเป็นผู้ชายเว่ย ช่วยพยายามนึกกันหน่อยว่าผ้าเป็นผู้ชาย! เอเมน
ผมเปิดประตูเดินออกมาก่อนและพี่เทพเดินตามมาติดๆ บักหนุ่มกับบักเต้ช่วยกันมองสำรวจร่างกายผม คือพวกมึงหาอะไร? ถ้าหาความบริสุทธิ์บอกเลยว่าไม่มี!!!!!
"ไปหน้าเวทีนะ"
พี่ซุสก้มลงมาพูด(กูปวดใจว่ะ กูเตี้ยกว่าเขา20กว่าเซนฯเลยนะเว้ย!)แถมหอมผมมาหนึ่งทีใหญ่ๆก่อนจะเดินออกไป พี่ซุสเปลี่ยนไปมากหลังจากที่เราคบกัน ยิ้มบ่อยขึ้น พูดยาวขึ้น แสดงออกมากขึ้น แคร์คนอื่นมากขึ้น รักผ้ามากขึ้น(?) บอกแล้วว่าคบกับผ้า ผ้าจะพาไปในทางที่ดีขึ้น โอ่ย พูดแล้วก็รักพี่เทพมากขึ้น
"เมื่อกี้มึงเห็นไหมบักเต้"
ห่าหนุ่มเปิดปากพูดหลังจากที่ยืนมองอยู่อย่างเงียบๆ กูสวีทกับแฟนทำไมต้องมีคนแซวด้วย! เชอะๆ
"เต็มๆครับ เพื่อนกูนี่ยิ้มหน้าบาน"
ผมไม่สนใจพวกมันสองคนหรอก เชอะ!
"วันนี้ก็เป็นเกียรติมากๆเลยนะคะเพราะว่าได้รุ่นพี่ที่จบออกไปมาทำการแสดงให้เราชมกันด้วย"
นักเรียนที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรเริ่มประกาศเมื่อพิธีเปิดจบและการแสดงรำอะไรสักอย่างเสร็จสิ้นลง การแสดงของน้องๆทำให้พี่ละอายเลยครับ ของเขารำไทยดูเพลินตา แล้วของพวกกู? อุจาดตาว่างั้นเถอะ
"ใช่ครับ รุ่นพี่คนนี้เนี่ย ถ้าบอกชื่อไปน้องๆม.3-6จะต้องรู้จักเป็นอย่างดีเลย แหม คนดังนี่นาทำไมจะไม่รู้จักใช่ไหมครับ"
ไอ้หนุ่มมันดังขนาดนั้นเลยหรอวะ? อย่างนี่ก็ปังได้หรอ?
"เอาล่ะนะคะ เราอย่าพูดพร่ำทำเพลงกันดีกว่านะคะ เชิญชมการแสดงของพวกพี่ๆกันได้เลย"
เอาล่ะบักผ้า ได้เวลาโชว์ตัวแล้ว แค่ได้ยินดนตรีกูก็ปวดหัวแล้วครับ อยากจะวิ่งกัดนิ้วก้อยออกไปจากที่นี้จริงๆ แต่ไม่ได้ครับ เสียงน้องๆกรี๊ดกร๊าดกันอยู่ข้างนอกแม่งกดดันกูเฮี้ยๆ
"เอาเลยพวกเราสามแซ่บพร้อมลุย!!"
เดี๋ยวนะไอ้หนุ่มเหมือนกูหูเพี้ยน เมื่อกี้มึงพูดชื่อวงเรางั้นหรอ? วงอะไรนะ? สามแซ่บ? พระเจ้า!!!!
"จบงานนี้กูจะเผาขนตามึง"
ไอ้เต้ในชุดสีชมพูอ่อนขาวพูดออกมาอย่างเครียดแค้น จบงานนี้บักหนุ่มคงจะไม่รอดอย่างที่ไอ้เต้ได้หมายมั่นเอาไว้
"โห่ จะโกรธจะแค้น ปั้นปึงกันเรื่องใด? ไปๆ ขึ้นเวที"
มันดันหลังไอ้เต้ให้ขึ้นไป ตามด้วยตัวมันและผมที่เดินปลงตกตามพวกมันขึ้นไปเซ็งๆ ทำไมต้องให้ผมเป็นจูจู? ทำไมต้องให้ผมอยู่ตรงกลาง? ทำไมชุดต้องเป็นสีชมพูเข้ม? ผมมีคำถามว่าทำไมเต็มไปหมด แต่พอผมมายืนอยู่กลางเวทีเท่านั้นแหละ............
กูเต้นลืมจ้า!!
https://www.youtube.com/v/lXXUPpk_O88
(เพลงน่ารักๆ เหมาะกับคนน่ารัก)
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง น่ารัก จริงจริง จูจู
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง มหัศจรรย์ จูจู
มาสิ มารวม หัวใจ พาฝัน และ รักของเรา
ค้นหา ความสุขด้วยกัน ในแดนมหัศจรรย์
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ขอให้เธอ เชื่อในรักเรา
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ท่องคาถา ทันใด
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ลึกลงไป ข้างในหัวใจ
มีดอกไม้ แห่งเวทมนต์ ความรัก ความฝัน และรอยยิ้ม ที่แสนสุขใจ
ความฝันเรา ช่างสวยงาม เป็นดั่งเทพนิยาย
รวมหัวใจ ไปพร้อมกัน สู่วันแสนที่จะสด...ใส
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ขอให้เธอ เชื่อในรักเรา
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ท่องคาถา ทันใด
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง ลึกลงไป ข้างในหัวใจ
มีดอกไม้ แห่งเวทมนต์ ความรัก ความฝัน และรอยยิ้ม ที่แสนสุขใจ
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง น่ารัก จริงจริง จูจู
เชอ-ริง เชอ-ริง เชอ-ริ-ริง มหัศจรรย์ จูจู
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"วู้ววววววววววววววววว"
ชอบ เด็กๆชอบโคโยตี้ ผมก้มหัวขอบคุณน้องๆทุกคนที่แม่งเสือกชอบการแสดงที่บักหนุ่มมันคิดขึ้นมา กูว่าแล้วว่าทำไมมันถึงปังทั้งๆที่มันปัญญาอ่อน โชว์แต๋วและเป็นหรีด!!!! แต่งหญิงแซวหนุ่มไปทั่ว ท่าทางกรีดกรายกระแหนะกระแหนตอแหลได้โล่(หนุ่มมันไปขี้ใส่ตู้กับข้าวบ้านมึงหรอผ้า?) ที่แท้เด็กๆโรงเรียนนี้มันชอบแบบนี้นี่เอง
"นับว่าเป็นการแสดงที่สวยงามมากเลยนะคะ ดูแพงมากเลยค่ะ ไม่ทำให้เราผิดหวังจริงๆด้วย ชอบไหมเอ่ย?"
น้องพิธีกรหญิงแม่งยิ้มหน้าบานอย่างสุดซึ้ง คือกูอนุญาตให้น้องหัวเราะได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ
"ชอบบบบ!!!!!!!!!"
"กูบอกแล้วว่าบูม"
จ้า บักห่า บักหอยหลอดทอดกระเทียมพริกไทย บักฟัคยู
"อยากรู้ไหมครับ ว่าพี่สามคนนี้เขาคือใคร?"
"อยากกกกกกกก!!!!!!!"
กูมองลงไปแล้วเห็นพี่ซุสยืนกอดอกมองกูอยู่แล้วแบบ เฮ่ยยยยย จากไม่เขินนี่เราเริ่มเขินแล้วล่ะตัวเอง
"เชิญพี่คนแรกเลยครับ"
ไอ้น้องนั่นมันยื่นไมค์มาให้บักหนุ่ม
"สวัสดีครับ พี่ชื่อหนุ่มไงจำได้ไหมเอ่ย?"
"พี่หนุ่มมมม!!! อร๊ายยยยยย ละมุนเลยมึงงงง"
"ว่าแล้วต้องเป็นพี่หนุ่ม"
"อะๆไม่ต้องกรี๊ดฮะ หน้าตาดีแบบนี้มีพี่คนเดียวครับ วันนี้พี่ก็ดีใจนะที่ได้กลับมา คิดถึงอาจารย์เพ็ญศรีมากครับ แต่เสียดายแกเกษียณไปเมื่อเดือนที่แล้ว วันนี้พี่ไม่ได้มาคนเดียวนะ พาขี้ข้ามาด้วยสองคน"
ผมสัญญาครับว่าถ้าจบงานนี้ ผมจะเลิกคบกับบักหนุ่มอย่างเป็นทางการ =_=
"อะ พี่ชื่อเต้นะครับ อย่างที่ไอ้เห้หนุ่มมันบอก ว่าพวกพี่เป็นเพียงขี้ข้าของมันเท่านั้น และหลังจากวันนี้ พี่กับไอ้หนุ่มคงจะเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้า"
แล้วมันก็โยนไมโครโฟนให้ผม ไอ้เขวี่ย ไม่ปาใส่ตีนกูเลยล่ะกูจะได้เตะใส่หน้าเหี้ยหนุ่ม
"และแล้วก็มาถึงคนสุดท้ายนะคะ พี่ๆทั้งสามคนนี่หน้าตาดีมากๆ ทั้งพี่หนุ่มและพี่เต้ก็หล่อขั้นเทพ ส่วนพี่คนนี้เองก็หน้าตาน่ารักมาก พี่มีแฟนหรือยังคะ หนุ่มๆที่นี้มีโอกาสบ้างหรือเปล่า"
กึก..............(เสียงผมบิดไมค์)
ถ้าผมเป็นการ์ตูนอนิเมะ พวกคุณคงจะเห็นผมยิ้มและมีเส้นเลือดปูดอยู่ตรงกระหม่อม อะไร? หัวเราะทำปูไปรยาหรอห๊ะ ขำมากไหมพวกมึง?
"เรามารู้จักเธอคนนี้กันดีกว่า"
ชูนิ้วกลางสรรเสริญบักห่าหนุ่มไปสองที พูดแบบนี้อย่าพูดเถอะได้โปรด
"สวัสดีครับ"
"หา!!!!!!"
กูว่าแล้วว่าน้องๆต้องตกใจอย่างสุดจะซึ้ง มองยังไงว่ากูเป็นผู้หญิง แมนๆอย่างพี่เนี้ยนะ?
"ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะครับ พี่ชื่อผ้าใบเป็นผู้ชาย ชายแท้ด้วย ไม่เชื่อเดี๋ยวพี่แก้ผ้าให้ดู"
ก๊อง!!
"เออะ!"
ผมเอามือกุมหัวอย่างรวดร้าว ใครมันปาขวดน้ำขึ้นมาโดนกระหม่อมกูวะ กูหน้าตาดีเลยมีแอนตี้แฟนสินะ นึกว่าใครพอมองลงไปข้างล่างก็เจอกับ
จ้า เทพเจ้า พี่ซุสแม่งกอดอกจ้องกูเขม็งเลย อะไรวะ แบ่งให้คนอื่นดูก็ไม่ได้ ขี้งก ทุกคนเงียบ อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของทุกคนเพ่งไปที่มือปาระเบิดเป็นตาเดียว
"ไม่ต้องตกใจครับ พอดี แฟนพี่เขาขี้หึง"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ไม่รู้ว่าน้องๆกรี๊ดกันเพราะสาเหตุอะไร อาจจะเพราะเสียดายที่ผมมีแฟนแล้ว(?) หรือเสียดายที่ผู้ชายหล่อเทพอย่างพี่ซุสมาเป็นแฟนของผู้ชายหน้าตาบ้านๆแบบผม หรืออาจจะกรี๊ดให้กับความเหมาะสมของเรา ช่างแม่ง กูไม่แคร์หรอก
"ที่แท้ พี่ผ้าใบก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ที่มีแฟนเป็นผู้ชายแท้ๆเหมือนกันสินะคะ ในที่นี้ใครเป็นสาววายบ้างเอ่ย"
หึ หลายๆคนอาจจะงงว่าวายคืออะไร ด็อกเตอร์ผ้าใบผู้เชี่ยวชาญเรื่องไร้สาระจะอธิบายให้ฟังดังนี้
Y(วาย) คือพยัญชนะภาษาอังกฤษและอยู่ลำดับที่21ถ้าเรียงจากA ทีนี้เรามารู้จักคำว่าวายกัน
Y(วาย) เป็นตัวย่อของคำคำหนึ่ง ซึ่งคำนี้เกิดขึ้นมาในช่วงที่มีการใช้อินเตอร์เน็ตและโซเชียลต่างๆ Y(วาย)ย่อมาจากคำว่าyoutube อา ที่นี้ทุกคนรู้แล้วใช่ไหมครับว่าสาววายคืออะไร และนอกจากสาววายแล้วยังมีหนุ่มวายและเด็กวายอีกด้วย แน่นอนแหละครับว่ายูทูปมีผู้ใช้หลายร้อยล้านทั่วโลก มันจึงไม่แปลกหากโรงเรียนแห่งนี้จะมีสาววายอยู่เต็มไปหมด
"โอ้โห ไม่น้อยเลยนะคะ อยากจะบอกว่า ตัวนัทเองก็เป็นสาววายด้วย คือแบบตอนนี้รู้สึกดีใจเพราะตอนนี้ได้เจอคู่จริง ไม่ต้องมโนไปเองอีกแล้ว"
-
มาแย้วววว เย้ๆๆ ขอไปอ่านก่อนน้า
ขอบคุณค่า
-
:really2: จะฮาไปไหน :laugh:
-
(จิ้มข้างบน มาเร็วมากกก อึ้ง 5555)
"ใช่ครับ พี่ผ้าใบทำให้พวกเราอึ้งกันมากจริงๆ เพราะพี่เหมือนผู้หญิงมาก นี่ผมจริงหรือเปล่าครับ?"
ดีนะมึงถามอย่างเดียว บางคนมันสงสัยมันถามด้วยดึงผมกูด้วย สารเลวมากๆ หนังหัวกูแทบหลุด
"ของแท้สิครับแหม"
"ทำไมถึงไว้ผมยาว เป็นคาแล็คเตอร์หรอคะ?"
นี่สัมภาษณ์เหมือนกูเป็นชมพู่อารยาเลยนะเนี่ยนะ
"ก็ไม่เชิงนะ คือพี่ไว้ให้มันเซอร์เว้ยน้อง พี่เรียนศิลปกรรมไง พี่ก็อยากให้ตัวเองมีลุคแบบ เซอร์ๆอะไรแบบนี้"
น้องดูอึ้งกับคำตอบของผมมากเลยครับ ทำไมวะ? ผมตอบตื้นตันมากน้องแกเลยซาบซึ้งหรอ?
"นัทว่าพี่ผ้าใบอาจจะกำลังเข้าใจผิดว่าพี่ไว้ผมยาวแล้วพี่จะดูเซอร์นะคะ ฮ่าๆ อะ ก่อนจะลงเวทีไปอยากถามสักหน่อยว่าแฟนของพี่ผ้าใบชื่ออะไรคะ?"
อื้อหือ ยิ่งกว่ารายการวู้ดดี้เกิดมาคุย ถามแบบนี้เลยหรอ?
"ให้พี่บอกตรงนี้เลยหรอครับ?"
ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ จะเอาตรงนี้เลยบ่?
"ใช่ค่ะ เป็นการพิสูจน์ความรักของพี่ๆทั้งสองคนไปในตัวด้วยนะคะ"
เกี่ยวไหมวะ? คือคนมันจะรักกันนี่ต้องให้ชาวบ้านรู้จักแฟนเราด้วยหรอ? แปลก โลกมันหมุนเร็วขึ้นมุกวัน ฉันตามไม่ทันแล้วพี่บัวลอยยยย
"แฟนพี่ชื่อซุสครับ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ซุสผ้าาาาาาาา"
จ้า ฮิ้วววววววว ถุย! ขนาดนั้นเลยหรอวะ? นี่กูบอกแค่ชื่อเล่นพี่ซุสยังฟินสาดกันขนาดนี้ แล้วถ้ากูบอกชื่อจริงพร้อมนามสกุล พวกหล่อนไม่ลงไปชักดิ้นชักงอน้ำลายฟูปากกันเลยหรือ? เป็นกลุ่มคนที่แปลกมากๆ นี่หรือสาวยูทูป(สาววายในความคิดโง่ๆของบักผ้า =_=)
"ขนาดชื่อยังหล่อเลยนะคะ โอ้ย ไม่ไหวแล้วว่ะเพทาย กูฟิน กูจำสคริปไม่ได้"
ไว้อาลัยให้น้องนัทที่ฟินจนเลือดกำเดาไหลออกจากตา(?) ไม่ใช่ครับ ผมล้อเล่น คือน้องมันฟินมากๆอย่างที่พูดนั่นแหละ ผมที่ไม่เคยเห็นอาการแบบนี้ก็ยืนมองงงๆ แล้วเพื่อนทั้งสองตัวของผมมันหัวเราะทำไมวะ? ยาหมดหรอสาด
"ยังไงก็ขอบคุณพี่หนุ่ม พี่เต้และพี่ผ้าใบรวมถึงพี่ซุสด้วยนะครับที่มาสร้างสีสันให้งานของเราในวันนี้ ขอบคุณคร้าบบบบ"
ผมก้มหัวขอบคุณน้องๆที่ปรบมือและส่งเสียงเชียร์มาให้แล้วเดินลงเวทีมา...........เดี๋ยวๆ!! ที่นี้มีคอนเสิร์ตพี่ตูนหรอครับ? ทำไมน้องๆพวกนี้ถึงมาออกันอยู่ตรงนี้?
"พี่ๆคะ ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ"
ถ้าเจอประโยคพวกนี้ พวกคุณอย่าไปเชื่อนะครับ มันไม่ใช่ประโยคคำถาม มันคือประโยคบอกเล่า!!! น้องๆพูดเสร็จปุ๊บ ฉุดกูเข้าไปปั๊บ น้องครับ พี่ไม่ใช่ตุ๊กตา แอ๊ก เฮลป์มีปรี๊ดดดด
"เหนื่อยไหม?"
"อึ๊บ อย่าใช้คำว่าเหนื่อยเลยพี่......"
พี่ซุสถามหลังจากที่เรากลับมาถึงห้อง ถามไม่พอ โยนขวดน้ำลงหน้าผมอีก ดีนะรับทัน
"ถอดรองเท้าก่อน"
คือตอนนี้ใจผมมันหลับไปแล้วแหละครับ คือเพลียมาก นึกว่าจะได้เดินเล่นในงานโรงเรียนแบบชิลๆ แต่เปล่าจ้า กูโดนฉุดไปถ่ายรูปอย่างกับมาสคอตโพนี่
"ผ้า"
พี่ซุสเรียกซ้ำเมื่อเห็นผมไม่ได้ไปถอดรองเท้าอย่างที่พี่มันสั่ง นอนใส่รองเท้ามันก็โอเคนะพี่ อุ่นดี(มันคือคำแถของคนขี้เกียจ)
"ผ้าเหนื่อย ขอแป๊บ เมื่อเช้าตื่นไปแต่งหน้าตั้งแต่ตี3ครึ่ง แม่ง เหนื่อย ชิบบบ หา........ZzzzzZzzzz"
แล้วกูก็หลับไปทั้งๆที่ปากแม่งยังพูดผงาบๆ ในภาพความฝันอันเลือนลาง ผมเห็นผู้ชายคนที่ผมรักนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น แล้วค่อยๆถอดรองเท้าถุงเท้าของผมออกเบาๆอย่างอ่อนโยน เอารองเท้าของผมไปเช็ดก่อนจะเก็บเข้าตู้ ก่อนที่ตัวผมจะลอยขึ้น และหล่นลงบนเตียงหนุ่มๆ พี่ซุสหยิบกะละมังใบไม่เล็กไม่ใหญ่ ใส่น้ำมาเกือบเต็ม ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กจุ่มน้ำแล้วบิดจนหมาด ก่อนที่ผ้าผืนนั้นจะสัมผัสที่หน้าผมอย่างเบาบาง
พี่ซุสกำลังเช็ดตัวให้ผมเพราะผมยังไม่ได้อาบน้ำ ผมอมยิ้มหน่อยๆ ไม่เชิงว่าผมหลับไปแล้วหรอก เข้าใจว่าหลับๆตื่นๆปะ?
"แอบยิ้มอะไรไอ้เด็กเวร"
พี่ซุสจ้องหน้าผมแล้วพึมพำเบาๆ ใบหน้าต่างจากเมื่อหลายเดือนก่อนที่ผมเจอ เขายิ้มขี้เล่นให้ผมอยู่ในตอนนี้ ก่อนจะก้มลงมาจุ๊บหน้าผากผมหนึ่งที
"ฝันดีนะครับ..........เหี้ยผ้า"
=_= จะดีมากถ้าตัดคำหลังออกไปแหม ไม่ต้องย้ำหรอกว่าพี่แม่งหยาบคายแค่ไหน ช่างแม่ง แค่คำพูด ผ้าไม่แคร์หรอก ยังไงก็รักอยู่ดีล่ะวะ
"ซุสหักหน้าณัชชามากนะคะ กล้าดียังไงเที่ยวควงไอ้เด็กนั่นไปไหนมาไหนแล้วประกาศว่าเป็นแฟน"
ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเหวี่ยงของผู้หญิงที่ผมรู้จักดังมาจากข้างนอก คุณณัชชามาหาพี่ซุสที่นี่หรอ?
"แล้วคุณมายุ่งอะไรกับเรื่องของผมด้วย?"
เสียงนิ่งๆของพี่ซุสถามกลับ
"เรากำลังจะหมั้นกันนะคะ!!!"
"คุณอยากหมั้นกับผมเอง ผมไปขอร้องให้คุณมาหมั้นกับผมหรือไง?"
"ซุส!!!!"
"คุณดันทุรังให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ นี่ไม่ใช่หรอสิ่งที่คุณต้องการ"
"มันไม่ใช่แบบนี้ สิ่งที่ณัชชาต้องการ มันไม่ใช่แบบนี้ ฮึก...ณัชชาต้องการให้ซุสมีณัชชาคนเดียว ฮือ...."
ผมยืนพิงประตู เม้มปากแน่นอย่างหนักใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมา ผมไม่คิดจะยกพี่ซุสให้ใครอยู่แล้ว เพราะงั้นผมจึงได้แต่ขอโทษคุณณัชชาในใจที่ทำให้เธอสมหวังไม่ได้
"คุณทำอะไรบ้างล่ะณัชชา คุณข่มขู่ผม คุณบังคับผม การกระทำแบบนี้ของคุณน่ะหรอที่จะทำให้ผมรักคุณ? กับไอ้ผ้าที่ มันทำเพื่อผมทุกอย่าง แล้วจะให้ผมเลือกคุณหรอณัชชา?"
"ก็ณัชชารักซุส"
"คุณไม่เคยทำให้ผมรู้สึกดีเลยเวลาที่เราเจอกัน ผมเกลียดคุณด้วยซ้ำ คนเรามันเกลียดกันแล้วมันจะอยู่ด้วยกันได้หรอณัชชา สิ่งที่คุณควรทำถ้าคุณรักผมคือ ทำให้ผมรักคุณ ไม่ใช่ทำให้ผมรู้สึกแย่อยู่ในตอนนี้......"
"............ฮึก ซุส ให้โอกาสณัชชานะคะ"
"มันสายไปแล้วณัชชา ผมมีคนที่ผมรักไปแล้ว และถึงแม้ผมจะยังไม่มีไอ้ผ้า ผมก็ไม่รักคนแบบคุณอยู่ดี ตอนนี้คุณกลับไปได้แล้ว ถ้าผ้าใบมันตื่นมาเจอคุณ มันคงจะคิดมากอีก"
ผมแอบยิ้มอยู่คนเดียว(เมื่อกี้ผมหนักใจ แต่หายแล้วเพราะพี่ซุสพูดดี)กับประโยคของพี่ซุสเมื่อกี้ พี่ซุสแคร์ผมด้วย ดี๊ดี
"แต่ณัชชาก็ไม่ล้มเลิกงานหมั้นของเราหรอกนะ!!!!"
หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูดังปัง! ผมถอนหายใจพร้อมกับพี่ซุส ผมยังยืนอยู่ตรงที่เดิม ในหัวก็ยังคงคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ผมเงียบ และคนที่อยู่อีกฝั่งประตูก็เงียบเช่นกัน ผมคิดว่าเรากำลังคิดเรื่องเดียวกัน
แกร๊ก......
"ผ้า?"
"ขอโทษครับ"
แหม เปิดประตูไม่ได้ปรึกษาผมเลยนะพี่ซุส เอาซะผมหงายเงิบลงไปซบอกพี่เขาเต็มๆ
"เสียงดังหรอ?"
"นิดหน่อยครับ พี่ซุส..........พี่คิดจะทำอะไรหรอ?"
"อะไร........."
เขาพูดพลางหลบสายตาผม
"พี่กำลังจะทำอะไร? ผมไม่เข้าใจเลย"
ผมพยายามมองตาพี่ซุสเพื่ออ่านสายตาของเขาว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ก็เท่านั้น ผมอ่านไม่ออกสักอย่าง
"เชื่อใจกูผ้า กูไม่มีทางทำให้มึงเสียใจอีกแล้ว"
มือใหญ่จับใบหน้าผมเอาไว้ ความสูงที่ต่างกันถึง20เมตร ทำเอาผมท้อที่จะเล่นเกมจ้องตากับเขาต่อ ปวดคอจ้า
"ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้น ผมเชื่อใจพี่ แต่ที่ผมอยากรู้คือพี่กำลังจะทำอะไรกันแน่"
"ไม่ได้จะทำอะไร คิดมากไปปะวะ"
ผมหรี่ตาจับพิรุธแต่ก็ไม่พบอะไร เอ๊อ เชื่อก็ได้ว่าไม่มีอะไร ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าพลาดนะพี่ซุส
"โอเค ผมจะทำเป็นเชื่อ เออ เมื่อวาน พี่ถอดรองเท้าให้ผมหรอ?"
ถึงแม้ผมจะมั่นใจ200%ว่าพี่ซุสคือคนที่ถอดรองเท้าให้ผม แต่ก็อยากให้พี่ซุสพูดออกมาเองนี่นา
"ก็แค่ถอดรองเท้า มันไม่เท่ากับสิ่งที่มึงทำให้กูหรอก"
ไม่พูดเปล่า ยังเสริมรอยยิ้มบางๆมาอีกต่างหาก ผมหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข พี่ซุสเอ๊ย แค่นี้ก็รักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว
"งั้นผมไปอาบน้ำดีกว่า เอ หรือคนแถวนี้เขาจะอาบให้?"
พี่ซุสเขกหัวผมหนึ่งทีโทษฐานทำหน้าตอแหลก่อนจะถอนหายใจ
"ไปอาบเอง มือตีนก็มี"
ผมยู่หน้า
"ทีวันนั้นล่ะแทบจะอุ้ม!"
แล้วกูจะขุดเรื่องวันนั้นขึ้นมาให้ตัวเองอายทำไมวะ? เออ ไม่รู้เหมือนกัน
"อ๋อ ที่แท้ก็อยากเป็นแบบวันนั้น อยากก็บอกดิ"
อยากมากๆเลยล่ะครับ อยากกดหัวตัวเองลงชักโครกนี่แหละ โอบาม่า!!!! อยู่ดีไม่ว่าดี ขายตัวเองซะอย่างนั้น อาบน้ำดีกว่าแม่ง
"พี่ซุส กางเกงในผมล่ะ"
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาหาเสื้อผ้าในตู้ของพี่ซุส คือจากตู้ที่เคยเป็นระเบียบบัดนี้มันรกบรมโศกเลยครับ
"กูจะรู้ไหม?"
พี่ซุสตอบกลับมานิ่งๆ ผมขมวดคิ้วแล้วคุ้ยหากางเกงในตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย หายไปไหนนะ ก็เก็บไว้ในนี้นี่นา ฮึ่ย! หาไม่เจอโว้ย เอาของพี่ซุสมาใส่แม่ง แล้วดูขนาดของผมกับพี่ซุสสิครับ มันต่างกันแค่ไหน กูเกลียดด!!
"พรุ่งนี้กูไม่อยู่นะ"
"ไปไหนอะ"
ผมที่เอาผ้าขนหนูพันตัวเป็นหนอนแก้วกระโดดตุบลงบนโซฟา ก็เสื้อผ้ามันไม่มีใส่นี่หว่าครับก็ต้องเอาผ้ามาห่อนี่แหละ
"ไปใส่เสื้อผ้าดีๆ"
"เอ้า ใส่ที่นี่ก็ได้นี่ครับ"
"กูให้มึงไปใส่เสื้อผ้าดีๆไอ้เหี้ยนิ กวนตีนชิบหาย"
"เอ้า ก็ไม่รู้นี่ อีกอย่างเสื้อผ้ามันไม่มีใส่"
"อ๋อ นี่วิธีการอ่อยของมึงหรอ? เสียดายกูรู้ทัน"
น้องลุงพี่เหอะครับ กูไปอ่อยพี่ตอนไหน ผมเปล่าซะหน่อย ผมเป็นเด็กเรียบร้อยพูดน้อยน่ารัก อีกอย่างอะนะ โดนเอานี่สนุกก็จริงครับ แต่หลังจากนั่นน่ะกูเดินไม่เป็นไปสามวันเจ็ดวัน นั่งทีไรก็สะดุ้งตลอด แถมกูยังมีปมกับถุงยางด้วย เหี้ยจริงๆ
"นี่คือเปลี่ยนเรื่องใช่ไหม เสียดาย ผมรู้ทันเหมือนกัน"
"ก็เปล่า แค่ไปประชุมที่ต่างจังหวัด"
"นี่กะจะทิ้งให้ผมโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวตั้งแต่เริ่มคบกันเลยหรอ? ถามจริง?"
พี่หอยสังข์นี่แม่ง จะทิ้งกูข้าไปแต่งงานกับงานจริงๆหรือไงครับ ผ้ารับไม่ได้ ผ้าจะหนีไปให้ไกลสุดขอบโลก
"กูเห็นหน้ามึงแล้วรู้เลยว่ามึงกำลังคิดอะไร หึ เลิกคิดอะไรที่มันบั่นทอนใจตัวเองสักทีเหอะน่า"
พี่เทพดึงผมขึ้นไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนตักของตัวเอง
"รู้ไหม ในบรรดาตัวเลข อะไรอยู่อันดับหนึ่ง"
"โอ๊ะโห ง่ายโคตรๆ นี่ถามจริงถามเล่นเนี่ย"
"ตอบมาสิ"
"หนึ่งไง"
"ไม่ใช่ แต่ใกล้เคียง"
"อะไรอะ ศูนย์หรอ?"
"ไม่ใช่"
"งั้นอะไร"
"มึงไง ไม่ว่าจะมีกี่ตัวเลข กูก็จะนับมึงก่อนเสมอ จะมีใครอีกกี่คนหรือมีอะไรที่สำคัญกว่านี้ กูก็จะคิดถึงมึงก่อนทุกครั้ง"
พูดจบก็รั้งคอผมลงไปรับจูบ ผมก็ไม่รู้ว่าจะจูบหรือจะยิ้มก่อนดี เดี๋ยวนี้มีเล่นมุก ปะติโถปะติถังหอยสังข์เคลือบช็อคโกแล็ต บอกเลย ณ ตอนนี้ ชีวิตดี๊ดี คือกูจะร้องไห้อะนึกออกปะ เคยรู้สึกว่าการจะได้คบกับพี่ซุสแม่งยากพอๆกับให้พี่ซุสเลิกกลายเป็นผู้ชายเย็นชา แต่วันนี้แม่งแบบ กูไม่ต้องหลับตามโนภาพเอาก็ได้ทั้งสองอย่างในเวลาไล่เลี่ยกันเลย คือแบบ รักนะชายโฉด
"พรุ่งนี้แค่ไปประชุมตอนเย็นก็กลับ พี่ไม่อยู่อย่าแอบไปมีชู้นะหนู"
ผมหัวเราะก๊ากกับคำพูดของพี่แก แหม ช่างสรรหาคำพูดนะ
"ว่าแล้วว่ามึงต้องขำ"
กูไม่ขำสิแปลก ฮ่วย! หรือใครที่อ่านอยู่ตอนนี้ไม่ขำ(กูเขียนเองยังขำเลย)
"งั้นเดี๋ยวผมเตรียมเสื้อผ้าให้"
"อย่ายุ่งยากน่า มานี่"
"ไม่ ผมอยากมีบทนี่นา ผมเตรียมให้ไม่ดีตรงไหน"
ใส่สูทหรอ? อือ หาสูทหาสูท สีชมพูดีกว่านะจะได้สดใสเปร่งปรั่ง โลกของคนมีความรักควรจะเป็นสีชมพูชะล่า อะห๊าาาาาาาาา(ตอนนี้เสื้อผ้าของพี่ซุสมีหลายสีแล้วนะ)
"เสร็จหรือยัง ออกมาเร็วๆดิ"
เสียงพี่เทพมันตะโกนเรียกผมจากข้างนอก ไม่เห็นหน้ากันสองนาที ท่านจะสิ้นชีวีหรืออย่างไร?
"เสร็จแล้ว ใจเย็นๆดิ"
"พรุ่งนี้กูก็ไม่อยู่แล้ว"
"เดี๋ยว พูดเหมือนจะไปตาย"
"เหมือนหรอ?"
กวนทีน!!!!
"ช่างมันเหอะน่า วันนี้เรามาใช้เวลาร่วมกันทั้งวันดีกว่า"
"เดี๊ยวววว!!!!"
ไม่ทันแล้วครับ พี่เทพแม่งคว้ากูลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนโซฟา
"ว้าว ไม่เสียเวลาแก้ผ้ามึงเลยแฮะ"
จ้า พี่แกดึงผ้าขนหนูกูทีเดียว กูก็ตัวเปล่าเล่าปี่(?)แล้วล่ะ
"มึงว่าครั้งที่สองจะเจ็บเท่าครั้งแรกไหม?"
"ผมว่าแน่นอนเลยว่ะ"
"งั้นลองดู"
พูดจบท่านก็พลิกตัวผมนอนคว่ำแล้วดึงสะโพกผมขึ้น กูเกลียดท่านี้ยิ่งกว่าถุงยางขาดอีกให้ตาย!
"อ๊ะ..........เจ็บ"
กูเจ็บตั้งแต่วินาทีที่ปลายนิ้วของแกสอดเข้ามาแล้ว แต่เดี๋ยวนะ นี่สรุปกูกำลังจะโดนเอาใช่ไหม? ผมไม่ได้เสนอนะ ทำไมโดนสนองล่ะ?
"พี่ มันฝืด ผมเจ็บ"
มีคำอะไรที่มันอธิบายความเจ็บได้อีกครับ กูจะเอามาพูดให้หมดเลยตอนนี้
"อีกนิดเดียว"
ใช่ครับ อีกนิดเดียวกูจะตายแล้ว พี่ซุสใช้น้ำลายเป็นตัวหล่อลื่นอย่างเดียว ทำให้มันยากมากที่จะสอดใส่อะไรต่อมิอะไรเข้าไป อย่าว่าแต่ไอ้หนูของพี่แกเลย นิ้วเนี่ยยังเข้าไม่ได้เลย เชี่ย ใครว่าจะเจ็บแค่ครั้งแรก ไปลองใหม่ไป
"หายเจ็บหรือยัง?"
ผมพยักหน้าส่งไป ก็พี่มันเชี่ยวนี่หว่า
"อ๊าาาาาา!!!!!"
โอ้ยแม่งเอ๊ย แม่งดันเข้ามาได้ ผมต้องหันไปใช้มือดันหน้าท้องเขาไว้เพื่อเป็นการห้ามปรามว่าอย่าพึ่งขยับเข้ามาตอนนี้ เข้าใจความจุกไหมครับ? ผมจุกจนตัวงอเลยแหละ ไม่รู้ว่าน้ำตาผมมันไหลมาตอนไหน แต่ที่รู้ๆคือมันหยุดไม่ได้เลย
"เป็นไง? เจ็บเหมือนครั้งแรกไหม?"
"ฮึก........ไอ้เหี้ย เจ็บดิวะ"
"ปากดี"
พูดจบมือหนาก็จับเอวผมไว้แล้วกระแทกเข้ามาเต็มแรง โหแม่ง พี่รีบขนาดไม่ถอดกางเกงเลยหรือไงวะ!!!
"อา.......เบาหน่อย"
"ไม่"
ปฏิเสธหนักแน่นโคตรๆ แขนซ้ายของพี่ซุสกอดเอวผมไว้ มือขวาค้ำโซฟา แผ่นอกของเขาแนบอยู่กับหลังของผม ริมฝีปากนั่นไล่เล็มใบหูและต้นคอของผมซ้ำไปซ้ำมา อย่ามายุ่งกับหูผมได้ไหมครับ คือพอโดนเลียติ่งหูทีไร ผมหมดแรงทุกที
"ฮา........พี่.......อึก"
ผมในตอนนี้แม่งครางไปร้องไห้ไปข่วนโซฟาจนเล็บจะเปิดละ กูสับสนว่ากูจะเจ็บ จะเสียว จะฟินหรือจะอะไรดี แม่เจ้า เซ็กส์นี่มันน่ากลัวจริงๆ
"ให้ตาย กูกำลังจะบ้า!"
พี่ซุสละมือออกจากเอวผมไปทำอะไรไม่รู้ แต่ผมเอี่ยวตัวมองก็เห็นเขาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอยู่ มาเป็นผมตอนนี้สิครับ จะพูดแบบเดียวกับผมว่า เซ็กซี่ชิบหาย ตอนนี้ตัวผมแนบไปกับโซฟา มีส่วนเดียวที่โก่งขึ้นก็คือสะโพก และสะโพกของผมก็มีส่วนนั้นของพี่ซุสเชื่อมอยู่
"อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นน่า"
เขาพูดแล้วก้มลงมาจูบผม
".......แบบไหน?"
"สายตาของมึงมันบอกกูว่า ให้เอามึงแรงๆ"
"ไม่ได้บอ.......อ๊า อ๊ะ อ๊ะ เบา....เบา"
ห้ามไม่ทันแล้วครับ ตอนนี้พี่ท่านใส่เต็มที่เลย ผมเกลียดเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงเฉอะแฉะที่เบื้องล่างจริงๆ ทำไมน่ะหรอ? เพราะเวลาผมได้ยินเสียงแบบนี้ ผมจะนึกถึงเซ็กส์ไงล่ะ!!! ผมกลายเป็นคนลามกไปแล้ว
ตัวผมกระตุกทุกครั้งที่เจ้าแท่งมหึมานั่นดันเข้ามา ผมว่าผมต้องไปหาวิธีรับมือกับเรื่องพวกนี้แบบจริงๆจังๆซะทีละ ขืนร้องไห้ทุกครั้งที่เรามีเซ็กส์กันแบบนี้ผมต้องโดนพี่ซุสล้อไปยันชราภาพแน่ๆ
"อ๊ะ พี่ ผมจะ..........ฮา....."
ผมเริ่มกัดเล็บตัวเองเมื่อรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว มันรู้สึกดีมากจริงๆ ผมสะอื้นฮักๆเมื่อจังหวะกระแทกกระทั้นยังคงส่งมารัวๆ ผมเปลี่ยนจากข่วนโซฟาเป็นข่วนแขนพี่ซุสแทน ไม่เชิงว่าข่วนหรอก คือจับยึดเอาไว้น่ะครับ ยิ่งผมบีบแขนพี่ซุสแน่นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกระแทกส่งเข้ามาแรงเท่านั้น
"พี่........เหวอออออ"
ผมร้องเสียงหลงเมื่อพี่ซุสหมุนตัวผมให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา พระเจ้า เขินครับ
"หึ เซ็กส์เป็นบ้า"
หน้าตาพี่ซุสตอนนี้ เลวกว่าเวลาธรรมดาประมาณ4เท่าครึ่งได้ เขาก้มลงมาจูบผมแล้วกระแทกสวนเขามา หลอกให้ผมตายใจก่อนสินะ จุกโว้ยยย!!! จูบแล้ว กระแทกแล้ว ไม่พอครับ มือของเขากุมน้องชายของผมแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ไม่ไหวแล้ว!! ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะครับ ผ้าจะตายแล้ว
"อื้ออออ พี่ ผมจะ...ผมจะ.........อ๊ะ"
ผมบีบไหล่พี่ซุสแน่น อ้าปากนิดๆเพื่อปล่อยเสียงครางออกมา หลับตาขมวดคิ้วเมื่อใกล้จะเสร็จสมเต็มทน
"อ๊าาาาาาา"
ผมเหยียดขาตรงในขณะที่ปลดปล่อย ตัวผมกระตุกถี่เลยครับ พี่ซุสขมวดคิ้วครางในลำคอเมื่อตัวผมรัดตัวตนของเขาแน่น พอปล่อยเสร็จแขนผมห้อยลงจากลำตัว ตาปรือแบบอ่อนระโหยโรยแรง พี่ซุสยิ้มชอบใจที่เห็นผมหมดสภาพแบบนี้ เขากลับมาขยับอีกครั้งเมื่อเยาะเย้ยผมเสร็จ มือใหญ่จับขาผมยกสูงแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรง พี่ซุสเอวแม่งอย่างดีเลยครับ ผ้ายืนยัน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังลั่นห้องอย่างต่อเนื่อง ผมรู้ว่าตัวของเราร้อนผ่าว เหงื่อหยดแล้วหยดแหมะลงบนตัวผม ผมก็ไม่แน่ใจว่าเหงื่อของใครเยอะกว่าระหว่างของผมกับพี่ซุส พี่ซุสเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ในขณะที่ผมบิดตัวอย่างเสียวซ่าน แอบลืมตามองหน้าพี่ซุสก็เห็นเขาขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด ก่อนจะหลับตาเงยหน้าขึ้น ใจผมเต้นแรงมากครับ พี่ซุสเซ็กซี่ชิบหาย
"อา"
เซ็กส์รอบแรกของเราจบลงไปแล้ว เมื่อคนตัวใหญ่ปลดปล่อยออกมาข้างในตัวผมเต็มๆ เสร็จแล้วก็กระแทกเข้ามาเบาๆอีกสี่ห้าครั้ง เราจ้องหน้ากันเมื่อกายกรรมของเราเสร็จสิ้นสมบูรณ์ก่อนจะจูบกันเบาๆ ผมเป็นฝ่ายขยับสะโพกออกให้ตัวตนของพี่ซุสหลุดออกไป แต่มันคงลื่นไปหน่อย..............
"ว้ากกกกกกก"
ตุ้บ!!
กูลื่นตกโซฟาครับ T T ไอ้โซฟาเหี้ย! กูจะเผามึงงงงงงง!!!!!
**********************************************************************
วันนี้มาไว555 นอนว่างๆ ไม่มีไรทำเลยลงนิยายซะหน่อย ใครเคยดูบาร์บี้เรื่องนี้บ้าง เจ้าชายน่ารักเนอะ 55555 ชอบท่ามาก น่ารัก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ คอมเม้นไวมาก ช็อกกกก คนเม้นน่ารักอะ
-
คือน้องผ้ามันป่วงจริงๆแต่เอาอยู่นะจ๊ะ พี่ซุสหลงเลยอะ 555
จะยืนยังไม่ไหวยังจะเผาโซฟา ชิส์ ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ
พี่ซุสน่ารักตรงที่ในฝันของผ้านี่แหละ
-
นิยามคำว่า y ของผ้าทำเรามึนตามนางเลยอะ 5555
พี่ซุสคนดีทำไมน่ารักเยี่ยงนี้
-
ผ้าใบรั่วได้ตลอดอะ จะฮาไปไหน อ่านไปขำไป
ส่วนพี่ซุส นับวันยิ่งแสนดี หลงรักมากขึ้นทุกที :mew1:
-
ผ้าทำให้พี่ลูลู่ยอมรับ(?) คุยดีด้วย เป็นหนทางอันดี
กะเปรม ด่าน้อยไปนะ
-
:pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:m20: :m20: :m20: :jul3: :m20: :m20: :m20:
-
:z1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:hao6: :hao6:
-
ทีเดียวพอ?
" มือขวาค้ำเตียง " ผิดที่ๆ
พี่ซุสไม่จัดการคนขโมยหอมแก้ผ้าสักหน่อย ถ่อววว
-
ทีเดียวพอ?
" มือขวาค้ำเตียง " ผิดที่ๆ
พี่ซุสไม่จัดการคนขโมยหอมแก้ผ้าสักหน่อย ถ่อววว
อุตส่าห์อ่านซ้ำสามรอบ ยังผิดอีก ขอบคุณมากนะตัวววว จุ๊บสามที
-
รอบเดียวพอหรอพี่ซุส :z1:
-
:impress2: :impress2:
-
5555 ผ้าเอ้ย แม้แต่ตอนโดนจิ้มก็ยังฮา
-
ผ้า นี่น้องจะฮาเอาโล่หรอนี่
ยังจะตกโซฟาตอน.....อีกเนี่ย
พี่เพลีย 555
-
อ่านตอนแรกๆพี่ซุสเหมือนโรคจิตมากอ่ะ
-
พี่ซุส จัดหนักจัดเต็มตลอดดดดดดดดดดดดดดดด :haun4:
น้องผ้า หนูโดนหนักขนาดนั้น ตกโซฟาไป แล้วไม่ช้ำหนักเหรอนั่น :a5: :a5: :a5:
-
55555 ฮาตอนจบ ผ้าตกโซฟา
-
ตื่นมาระบมแน่ผ้า 55555555
-
ขอบคุณ :)
-
หายไปไหนอ่ะ อยากอ่านนะคิดถึงผ้า
-
เกือบจะดีแล้วผ้า เกือบจะจบสวยละ...ถ้าไม่ติดว่าตกโซฟา..แหม่ อ่านเรื่องนี้อารมณ์แบบฟินไม่สุดฮาไม่หมดอ่ะ กลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวน #ติดผ้ามา 555555555 :laugh:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม
ตอนที่38 เราแค่ต้องการเวลา
สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะน่าเบื่อของผม ผมเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพเสื้อของพี่ซุสตัวเดียว เจ็บสะโพกมากเป็นพิเศษไม่รู้เพราะอะไรกันแน่มันก้ำกึ่งระหว่างเกิดจากพี่ซุสแม่งเล่นท่ายากหรือเกิดจากการกระแทกอย่างแรงระหว่างผมกับพื้นกันแน่ เมื่อวานพี่ซุสแม่งใช้กูคุ้มจริง(หลังจากที่พี่มันหัวเราะอย่างสะใจที่ผมตกโซฟา พี่มันก็ทำประตูต่อทันที) แต่ยังดีที่พี่แกดูแลผมได้ยอดเยี่ยมเลย เพราะเราไม่ได้ใส่ถุงยางการทำความสะอาดเลยจะต้องลึกซึ้งเป็นพิเศษ
และกูจะไม่ใส่ถุงยางแล้วด้วย(เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี)กูมีปมกับถุงยาง กูไม่ไว้ใจมันอีกต่อไปแล้ว!!!! พอเดินออกมาถึงจุดเกิดเหตุเมื่อวานก็ถึงกับหันหน้าไปมุดกำแพง กูมีปมกับโซฟาตัวนี้ด้วย! กูเกลียดด!!!
เดินไปที่ตู้เย็นเจอโพทอิทที่เขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบว่า 'ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างนะ อยู่ในห้องคนเดียวเดี๋ยวจะคิดถึงกู' แหม มั่นใจเหลือเกินนะยะ ผมหัวเราะแล้วแปะโพทอิทไว้ที่เดิม ก่อนจะหาโพทอิทอีกสีมาเขียนกลับ 'คนมันจะคิดถึง อยู่ไหนกับใครก็คิดถึง' แล้วก็แปะต่อจากโพทอิทอันนั้น
ผมเดินไปอาบน้ำแต่งตัว...........แล้วเสื้อผ้ากูอยู่ไหน? ไม่มีจ้า ไอ้เราก็ลืมว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ ผมว่าผมเอาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้นี่เยอะเหมือนกันนะ หรือเป็นแผนพี่ซุส เอาเสื้อผ้าผมไปทิ้ง ผมจะได้ไม่มีอะไรใส่ หื้ออออ ร้ายกาจ(เขาจะทำทำไม?)
เอาวะ ถ้าไม่ออกไปซื้ออะไรมาแดก มีหวังกูอดตายแหงๆ ใส่กางเกงในตัวเมื่อวานไปก่อนละกัน เอาบ็อกเซอร์พี่ซุสมาใส่แก่ขัดด้วย แล้วเสื้อกูอะ? ใส่เสื้อกล้ามย้วยๆเน่าหนอนแดกที่มันยังพอหลงเหลืออยู่ไปก่อน ไปล่ะน๊าาาา
ผมเดินออกมาซื้อของกินแถวๆคอนโดพี่ซุสครับ ผมไม่เคยบอกอะดิว่าแถวคอนโดพี่ซุสเป็นอะไรที่รุ่งเรืองมากๆ ทั้งของแดก ของชำ ของชำร่วย ของชำเราเจ๊อะแจ๊ะไปหมด ถ้าผมจะอ้วนขึ้นนี่ก็ไม่ต้องแปลกใจกันเลยนะ วันนี้กินอาหารเบาๆครับ แดกโจ๊กละกัน คือผมเป็นคนไม่ชอบกินข้าวนะ แต่อย่างอื่นนี่ชอบมาก กินได้ทุกอย่างตั้งแต่ไข่มดแดงยันเนื้อปลาวาฬ(ขอโทษครับ ผมเว่อร์)
พลั่ก
"เฮ้ย!"
ผมร้องเสียงหลงเมื่อโดนอะไรหนักๆชนเข้าเต็มๆ ตกใจสิครับจะอะไรซะอีก ใครมันปองร้ายกูนักหนาวะ เวลาผมซื้อของกินมาทีไรจะโดนสุ้มโจมตีตลอด แล้วคุณคนนี้เขาเป็นอะไรวะ? ชนผมทีเดียวถึงกับเสียชีวิตเลยหรอ? ผมตัวเล็กกว่าเขาไม่ใช่หรอวะ?
"คุณครับ เป็นไรมากไหม เอ้า พี่ทัช โห นี่พี่แอบชอบพี่ซุสหรอวะเจอกันทีไรอยู่แถวคอนโดพี่ซุสตลอด"
ผมพยุงชายตรงหน้าขึ้นก็พบว่าเขาเป็นพี่ทัชนั่นเอง สภาพนี่มอมใช้ได้เลยนะครับ ไปฟัดกับกระทิงที่ไหนมาล่ะเนี่ย
"ไหวปะพี่"
เขามองหน้าผมแล้วพยักหน้าหงึก ทีงี้ล่ะเชื่องเชียว
"เดินไหวไหม ทนแป๊บนึงนะพี่ เดี๋ยวผมยัดพี่เข้าแท็กซี่แล้วพี่จะไปไหนก็ไปนะ"
เรื่องอะไรกูจะพาคนอื่นเข้าห้องพี่ซุสก่อนได้รับอนุญาตล่ะวะครับ โถ่ บ่มีวัน ขืนพี่ซุสรู้แม่งจับผมฉีกเหมือนปลาหมึกบดแน่
"แค่ก....."
แน่ะ มาไอใส่ให้ผมรู้สึกผิด ดูเขาทำสิครับ มารยาปะเนี้ย? หรือว่าผมจะพาเขาไปโรงพยาบาลดีวะ? ไม่เอาอะ ยังไม่ได้กินข้าวเลย งั้นพากลับห้องก่อนแล้วค่อยโทรบอกพี่ซุสเนอะ
"พี่ๆ ช่วยผมหน่อย เพื่อนพี่ซุสเขาโดนซ้อม"
"กู.......ไม่ใช่เพื่อนมัน"
ยังมีแรงมาเถียงกันอีกนะ
"ตายแล้ว..."
"ยังไม่ตายครับพี่ยาม ช่วยผมแบกก่อน"
"อะๆมาครับ"
แล้วพี่ยามก็มาช่วยพยุงพี่ทัชไป ผมก็เดินนำไปกดลิฟต์และเปิดประตูห้อง
"วางตรงนี้เลยครับ ขอบคุณพี่ยามมาก"
พี่ยามวางพี่ทัชให้นอนบนโซฟาแล้วปาดเหงื่อเล็กน้อย แหงล่ะ บักพี่ทัชมันตัวใหญ่อย่างกับหมี แล้วขนาดตัวใหญ่ขนาดนี้ยังโดนยำซะเละตุ้มเป๊ะไม่เหลือชิ้นดี ไอ้คนทำแม่งต้องเจ๋งสัดหรือไม่ก็หมาหมู่
"คนเราสมัยนี่มันใจร้ายใจดำเนอะน้อง แค่นี้ก็ต้องทำร้ายกันด้วย"
"ใช่ครับ แหม่ แล้วพี่ทานอะไรหรือยังครับ ผมซื้อของกินมาเพียบเลย"
"น้องนี่ใจดีมากเลยนะ พี่นี่คิดถึงลูกชายพี่ ไอ้นี่นะ แม้แต่คนแก่มันยังไม่พาข้ามถนนเลย"
ผมหัวเราะเบาๆ คุยกับพี่ยามอีกไม่กี่ประโยคเขาก็ขอตัวไปทำงาน ผมให้เค้กพี่เขาไปสองชิ้นด้วย ของรักของข้าเลยนะนั้น ผมชอบกินของไร้สาระครับ ยิ่งเค้กนี่ยิ่งชอบเลย เสร็จจากพี่ยาม ผมก็มาดูอาการของพี่ทัชต่อ ก็สภาพของคนโดนยำนั่นแหละครับ สะบักสะบอมมุมปากแตก คิ้วแตก แก้มบวม งั้นผมโทรหาพี่ซุสก่อนดีกว่า
[.........ว่า?]
พี่ซุสรับโทรศัพท์อย่างไวเลยครับ ตู้ดแรกยังไม่สุดเสียงเลย(ขอโทษครับ ผมเว่อร์)
"พี่ คือวันนี้เว้ย ผมตื่นมาใช่ปะ แล้วผมหิวไงเลยออกไป......."
[ขอสาระสำคัญ]
"ผมพาพี่ทัชกลับมาที่ห้อง"
[....................]
น่ะ ดูดิ เกริ่นก็ไม่เอา พอเอาแต่เนื้อๆ พี่แกก็จุดใส่ผมซะอย่างนั้น
"ผมไม่ได้ทำอะไรนะ ก็พี่เขาเดือดร้อนไง"
[เอามันออกไป]
"พี่เขาโดนทำร้ายมา"
[อย่าให้กูไม่สบายใจ]
"เขาทำอะไรผมไม่ได้หรอก สัญญาว่าถ้าทำแผลเสร็จแล้วจะไล่เขาออกไปให้ไว"
[ถ้ามันทำอะไร ก็ฆ่าแม่งเลยนะ]
"คร้าบ พี่ซุสไปทำงานเถอะ เออ ว่าแต่สูทสวยไหม อดเห็นเลย"
[มึงมันเหี้ยจริงๆ]
"ฮ่าๆๆๆๆ ด่าเหี้ยแล้วยิ้มทำไม"
[มโนสัด แค่นี้แหละ เดี๋ยวเข้าประชุมก่อน จะรีบกลับไป]
"คร้าบ สู้ๆ"
เป็นอันเรียบร้อย ใครบอกพี่ซุสใจร้าย ไม่จริงครับบอกเลย อิอิ
"เฮ้อ เอาล่ะ มาคุยเรื่องของเรากันเถอะ"
ผมหันมาพูดกับคนที่นอนไม่ได้สติอยู่บนโซฟา หวังว่านั่นจะเป็นการนอนหลับ ไม่ใช่การตายนะ ผมเดินไปหยิบกะละมังใส่น้ำมาเช็ดตัวให้พี่ทัช ก่อนจะหยิบกล่องยาที่ซุกอยู่ในชั้นวางทีวีแล้วเดินมานั่งที่พื้นข้างโซฟา จ้องหน้าพี่ทัชเงียบๆหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำแผลบนใบหน้าเขาเบาๆ สมัยก่อนนะเฮียแม่งมีเรื่องบ่อยชิบหาย ต้องให้ผมทำแผลให้บ่อยๆจนผมเป็นหมอได้ละ
ทำแผลที่หน้าเสร็จ มาดูที่ลำตัวบ้าง รอยช้ำโผล่ตามลำตัวอย่างเยอะเลยครับ บางรอยก็ม่วงแล้วด้วย น่ากลัวชะมัด นี่โดนตีนหรือโดนอะไรวะเนี่ย
"ทำอะไร!"
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อคนที่คิดว่าหลับอยู่คว้ามือของผมที่ป้ายยาให้เขาอยู่อย่างแรง
"ผมแค่ทายาเฉยๆ นิ่งๆสิครับเดี๋ยวจะเจ็บมากกว่านี้"
ผมพูดแล้วดันเขาให้นอนลงเบาๆ ไม่เจียมเลยนะพ่อคุณ
"หลบไป"
"เหอะ อวดเก่งชะมัดเลย ผมทำแผลให้ขอบคุณสักคำก็ไม่มี จิตใจมนุษย์ผู้นี้ทำด้วยอะไรกันนี่"
"มึงพอเลย ไปสวดให้ผัวมึงฟังนู้น"
"แล้วเห็นว่าเขาอยู่ไหมล่ะ?"
สัด พูดมาได้เต็มปากเต็มคำว่าผัว ชะหนอยแน่ เดี๋ยวพ่อก็เอาสำลียัดปากแม่ม
"ถ้าพี่ไม่เป็นไรแล้วก็ออกไปเหอะ คนจะช่วยยังพูดจาแบบนี้ เกลียดมาก!"
ผมพูดกระแทกเสียงแล้วเก็บยาใส่กล่องแล้วเอาไปเก็บที่เดิม ไปไหนก็ไปเลยไป๊! ชิ้ว! ยัง ยังจะมานั่งมองหน้ากูอีก นี่กูไล่จริงนะเนี้ย
"มึงใส่เสื้อผ้าแบบนี้เนี้ยนะออกไปข้างนอก?"
เขาพูดพลางไล่สายตามองผมตั้งเท้าจรดหัว
"ไม่แก้ผ้าออกไปก็บุญแล้วเหอะ แล้วจะไปได้หรือยัง"
ทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง โถ่ว
"เดินไม่ไหว"
"เออ แค่นั้นก็จบ นอนลงไปเดี๋ยวผมจะเอาอะไรมาให้กิน"
พี่ทัชมองหน้าผมอีกแป๊บนึงก่อนจะนอนลงไปบนโซฟา เอาเถอะ ให้พี่เขากินอะไรก่อนแล้วค่อยให้เขากลับก็ได้ ผมเดินไปเทโจ๊กใส่ชามมาพร้อมกับหยิบของกินสองสามอย่างติดมือมาด้วย วางชามโจ๊กลงบนโต๊ะหน้าทีวีแล้วนั่งลงกับพื้น
"กินเองได้หรือเปล่า?"
ผมหันไปถามคนที่นอนอยู่บนโซฟา พี่ทัชมองหน้าผมแล้วพยักหน้า เขาลุกขึ้นมานั่งแล้วเอื้อมมือมาหยิบชามโจ๊กแล้วกินเงียบๆ ผมไม่ชอบความเงียบครับ เพราะงั้นผมจะเป็นคนชวนพี่เขาคุยเอง
"พี่เคยอ่านนิทานเรื่องสโนไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดปะ"
พี่ทัชเหล่ตามามามองผมนิดนึงก็ทำเป็นไม่สนใจ
"ไม่เคยแปลกใจเลยหรอว่าทำไมชื่อเรื่องแม่งเป็นคนแคระวะ แสดงว่าคนแคระเป็นพระเอกอะดิ ใช่ปะ ใช่มะ เคยสงสัยบ้างปะเนี้ย"
"ใครจะสงสัยเหี้ยอะไรปัญญาอ่อนแบบมึง"
"เห่ยยยยยยยยยย ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยเราก็น่าจะใส่ใจกับมันให้มากกว่านี้นะ"
พี่ทัชกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา
"กลับกัน เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ไม่ต้องไปจำมันใส่สมองดีกว่าปะ"
ผมเบะปาก เคี้ยวหนมปังหงับๆอย่างเซ็งจัด ไม่ละเอียดอ่อนเลยให้ตาย
"พี่ว่าคนแบบนี้จะมีจริงปะ?"
"แบบไหน?"
ผมหันไปมองหน้าพี่ทัชแล้วกลอกตาบน ที่กูพูดๆมานี่เข้าหูบ้างมะ?
"ก็แบบแม่มดไงพี่ ที่อิจฉาสโนไวท์มากๆจนสามารถสั่งคนไปฆ่าอะ"
พี่ทัชชะงัก มองหน้าผมตรงๆ
"มึงด่ากูหรอ?"
"ห๊ะ?"
"มึงว่ากูอิจฉาไอ้ซุสใช่ไหม?"
"เปล่า อะไรของพี่เนี่ย ผมแค่ถามธรรมดา ทำไมพี่ต้องคิดมากด้วย"
"หึ จะด่ากูก็ด่ามาตรงๆ ไม่ว่ากูจะทำอะไรทุกคนก็จะเปรียบเทียบกูกับมันหมด แม่งก็จะหาว่ากูอิจฉาไอ้ซุส ทำไมวะ? กูต้องนั่งเฉยๆให้พวกแม่งพูดกันสนุกปากหรือไง!!"
ผมนั่งเอ๋อเมื่ออยู่ๆพี่ทัชก็ระเบิดอารมณ์ออกมา ถึงพี่ซุสจะบอกว่าให้ฆ่าแม่งเลยถ้าเกิดพี่ทัชมันทำอะไรผม แต่เอาเข้าจริงผมก็แรงพี่ทัชไม่ได้หรอก ตัวอย่างควายชุบแป้งทอด
"ผมไม่ได้พูดสักคำ แต่ผมก็บอกไม่ได้หรอกว่าระหว่างพี่ซุสกับพี่ทัชใครดีกว่ากัน เพราะงั้นมันเปรียบเทียบกันไม่ได้"
"............."
พี่ทัชขมวดคิ้วจ้องมาที่ผม แววตายังเจือความไม่พอใจอยู่บ้าง
"เอาน่า เรารู้ตัวเองดี จะไปแคร์คนอื่นทำเหี้ยอะไรวะพี่ เหมือนผมที่โดนเพื่อนล้อว่าตุ๊ดอะ ผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นนี่หว่าใช่ปะ"
"แต่หน้ามึงตุ๊ดมาก"
กูขอบคุณมากนะพี่ทัช
"ช่างแม่งเหอะ มันคงไม่แมนขึ้นมาแล้วล่ะ"
พวกล้อจนกูปลงได้ กูต้องขอบคุณพวกแม่งจริงๆ
"กูถามตรงๆ อย่าโกหกกูนะ"
ผมเลิกคิ้วแปลกใจ โอ้โห มือใหม่หัดเสือกสินะ
"ถามมาดิ"
"ที่มึงคบกับไอ้ซุส มึงหวังอะไรใช่ไหม?"
"เอ้าพี่ ถามแปลกนะก๋าก๊ะ ก็ต้องหวังดิ"
"กูว่าละ ถ้าแม่งไม่มีประโยชน์แล้วจะมีคนเข้าหามันก่อนที่ไหน"
"เอ้า คนเราคบกันมันก็ต้องหวังให้เขารักเราด้วยไม่ใช่หรอ? หรือพี่จะรักเขาอย่างเดียวเลย รักแบบเรื่องของมึงอะ จะรักกูหรือไม่รักก็เรื่องของมึง แบบนี้หรอ? เฮ่ย นั่นไม่ใช่ความรักแล้ว"
ผู้ใหญ่พวกนี้ช่างน่าแปลกนัก แค่ความรักก็ต้องให้คนสติไม่ดีมานั่งสอน เหอะ อ่อนด๋อยชิบหาย
"พี่ไม่ใช่คนเลวหรอก ไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะดีกว่า แค่พี่ทำให้มันไม่เดือดร้อนคนอื่น ไม่เดือดร้อนตัวเองก็ทำเหอะ แต่อย่ากรีดแขนตัวเองนะ มันเจ็บ"
ผมพูดทีเล่นทีจริง พี่ทัชมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะ..........
ตุบ......
ร่วงลงไปนอนกับพื้น ไว้อาลัยให้พี่ทัชหนึ่งนาทีนะครับ
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
แว้กกกกกกก!! อีพี่ทัช! อย่าพึ่งตายนะโว้ยยยยยยยยย งั้นช็อตนี้ผมขอเรียกรถพยาบาลก่อนนะครับ!!!!
วันต่อมา(ระวังต่อต่อย)
"อีผ้า!!!!! อีผ้าาาาาาาาา"
เริ่มด้วยเสียงอันดังสนั่นหวั่นไหวของอีเจ๊เอม ยินดีต้อนรับกลับสู่ My story สวัสดีเช้าวันจันทร์
"จะมีสักครั้งไหมที่มึงเรียกกูด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนเคลิ้ม ไม่ใช่แหกปากโวยวายมหาลัยแตกแบบนี้"
"เอาไว้ก่อนอีผ้า กูมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์เลยว่ามึงยังไม่รู้เรื่องนี้ หัดสนใจรอบข้างบ้างสิอีดอก!!!"
กูจะร้องไห้และแม่ง มาถึงก็ใส่กูเลยนะอีเจ๊!!! หัวใจผ้าบอบช้ำเหลือเกินนนน
"อะไรวะ"
เอมไม่ตอบแต่วางกระดาษแผ่นนึงลงต่อหน้าผม ผมหยิบมันขึ้นมาดูแล้วนั่งแข็งเป็นหลักกิโล มันเป็นรูปของผม3รูป รูปแรกคือรูปปกติตอนใส่ชุดนักศึกษา รูปที่สองคือวันงานมหาลัยที่ผมแต่งตัวเป็นแกนิมีด และรูปสุดท้ายคือรูปที่ผมไปดูหนังกับพี่ซุส ที่มีมือดีปล่อยคลิปนั่นแหละครับ คงจะเอามาเปรียบเทียบให้ดูว่าคนที่โดนพี่ซุสขอคบในงานมหาลัยและคนที่อยู่ในคลิปวันนั้น คือคนเดียวกับผู้ชายคนที่ชื่อผ้าใบคนนี้..........ยังไม่จบแค่รูปครับ มีข้อความเขียนด้วยว่า 'แย่งแฟนชาวบ้าน'
โอ้จ็อดกล้วยทอดก็อตซิล่า........
มิน่าล่ะ ทำไมวันนี้ทุกคนมึงผมแปลกๆ
"นี่มันซ่อนกล้องปะเนี่ย? อำปะ?"
ผมไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับผม ยังงงอยู่เลยว่านี่เรื่องจริงหรือเปล่า มองไปรอบกายทุกคนก็ส่งสายตาเหยียดหยามมาให้ผม
"ผ้า"
ไอ้เต้วิ่งเข้ามาหาผมหน้าตาตื่น พร้อมกับอีกทางที่มีไอ้หนุ่มวิ่งเข้ามา ผมมองหน้าเพื่อนรักสลับกันด้วยความไม่เข้าใจ ผมยังงงอยู่.......
"ใครทำแบบนี้วะ"
หนุ่มมันถามหน้าเครียด ผมได้แต่ส่ายหัวไปมา ศรัตรูกูเยอะว่ะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครทำ
"หน้าตาก็ดีเนอะ ที่แท้ชอบแย่งแฟนชาวบ้าน"
นักศึกษาหญิงกลุ่มนึงเดินผ่านแล้วซุบซิบ แต่เป็นการซุบซิบที่ค่อนข้างเบา(ประชด) ผมเลยได้ยินทุกคำ เอมหันไปมองแล้วปรี่เข้าไปกระชากหัวเธอคนนั้นก่อนจะตบสั่งสอนไปที ผมตาโตเลยครับ
"หนุ่ม ไปห้ามมันเร็ว"
ได้แต่บอกเพื่อนเพราะผมเองยังนั่งงงอยู่กับที่
"อีดอก เพื่อนกูไม่เคยแย่งใคร"
"ทำไม มึงร้อนตัวแทนเพื่อนมึงหรอ นี่มึงคงจะแดกกันทั้งกลุ่มแล้วใช่ไหมล่ะ!!"
เธอคนนั้นตอบมาอย่างใจกล้า ผมได้ฟังกูรู้สึกขำมากกว่าจะรู้สึกโกรธ ตลกที่คนเราชอบคิดไปเอง เผลอๆแม่งคงคิดว่ากูแหกตูดไปให้พ่อพี่ซุสเอาอีกคนละมั้ง
"แหม มึงนี่ก็คิดไปได้นะ ของขาดหรอมึง ถ้าผู้ชายไม่เอาก็นอนติ้ว-ีอยู่บ้านนู้น ไม่ต้องมาแขวะเพื่อนกู"
ท่าทางเอมมันจะขึ้นสุดและลงไม่ได้ด้วยนะนั้น ไอ้หนุ่มเข้าไปห้ามยังโดนหลังมือเข้าเต็มหน้า
"พอเหอะพวกมึง"
ผมร้องห้าม แต่เสียงผมก็ดังสู้ผู้หญิงทั้งสองคนที่แหกปากด่ากันอยู่ตรงนี้ไม่ได้เลย ผมถอนหายใจอย่างจนปัญญา เลยปล่อยให้มันด่ากันให้พอใจ ส่วนตัวผมก็เดินเลี่ยงออกมาซะ ผมไม่สนคำซุบซิบจากคนรอบข้างหรอก จะพูดยังไงก็ช่างสิ
"ผ้า.........โอเคปะ กูเห็นกระดาษพวกนั้นแล้ว"
ผมเจอพี่เก้อีกแล้ว ทำไมผมต้องเจอพี่เก้ที่บึงน้ำนี่ทุกทีเลยนะ หรือพี่เก้จะเป็นเทพารักษ์อยู่แถวนี้? ปัญญาอ่อน
"หึ แล้วพี่เชื่อตามนั้นหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เชื่อเด็ดขาด พี่รู้ว่ามึงเป็นคนยังไง ไอ้พวกที่มันทำนี่มันคงขี้อิจฉามากเลยเนอะ"
พี่เก้พูด เหมือนแกพยายามจะพูดไม่ให้ผมคิดมาก ผมกำลังคิดอยู่ว่าใครกันนะที่เป็นคนทำ แม้จะเชื่อไปครึ่งใจแล้วว่าเป็นฝีมือคุณณัชชา แต่มันจะดูไม่ยุติธรรมกับเธอ หากผมใส่ร้ายเธอโดยที่ผมยังไม่รู้ความจริง
"น่าสงสารมึงว่ะ"
พี่เก้พูดเบาๆ ในขณะที่ผมเหม่อมองไปที่ผืนน้ำข้างหน้า ผมก็แค่อยากจะมีความสุขกับคนที่ผมรัก ผมผิดตรงไหน? ในเมื่อพี่ซุสไม่ได้รักคุณณัชชา มันผิดมากหรอที่พี่ซุสจะรักผมอย่างที่ผมหวัง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย.....
แม้ผมจะบอกว่าไม่แคร์คำของคนอื่นๆ แต่เอาเข้าจริงแล้ว ผมก็ยังต้องการรู้ว่าผมทำความผิดอะไร ผมต้องการรู้ว่าทำไมผมถึงต้องโดนทำแบบนี้ ผมไม่ได้แย่งแฟนใคร............หรือผมแย่งนะ?
"พี่........ผมอยากไปที่ไกลๆว่ะ ผมอยากใช้ความคิดกับตัวเองสักพัก"
"เฮ้ย อย่าดีกว่า อยู่นี่สิ มีเพื่อนๆ มีพี่ๆ มีแต่คนที่มึงรักแล้วก็รักมึงทั้งนั้น จะไปคิดอะไรคนเดียววะ"
พี่เก้ตบหลังผมเบาๆ ผมส่ายหัว
"ผมแค่ต้องการทบทวนดู ว่าผมต้องทำยังไง"
"มึงจะเลิกกับซุส?"
"ไม่เลิกดิ กว่าจะได้คบกัน"
"อย่าบอกจะใช้มุก ห่างกันสักพัก?"
"ไม่ใช่ โห พี่คิดไปไหนเนี่ย ผมแค่อยากเดินทาง จะได้มีไอเดีย จะได้นึกออกว่าต้องทำยังไงต่อไป เข้าใจอารมณ์ติสท์ปะ? หรือไม่เคย?"
"อ๋อออออออ เคยดิ เข้าใจละๆ ก็มึงทำหน้าหงอยๆ ก็นึกว่ากำลังเครียด"
ผมหัวเราะอย่างขบขันกับท่าทางของพี่เก้ อะไรของแกเนี่ย ผมจะปลดปล่อยอารมณ์ติสท์แม่งดันมาห้ามซะได้ ว่าแต่ผมจะไปไหนดีครับ?
"โทรติดหรือยัง?"
เต้หันไปถามหนุ่มที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่ข้างๆ เอมก็โทรหาคนรู้จักที่เป็นตำรวจให้ช่วยตามหาเพื่อนรัก อยู่ดีๆก็หายตัวไปแบบไร้ร่องรอย ติดต่อก็ไม่ได้อีก
"ติด แต่แม่งไม่มีคนรับ"
หนุ่มทำสีหน้าเป็นกังวล อันที่จริงที่นั่งกันอยู่สามคนตรงนี้ก็หน้านิ่วคิ้วขมวดกันทุกคนแหละ ก็พวกเขาเป็นกลุ่มสุดท้ายที่อยู่กับผ้าใบนี่ แล้วแบบนี้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอเฮียวาด แล้วก็พวกพี่ๆที่เหลือกันเล่า โดยเฉพาะเฮียวาดกับพี่ซุส ถ้ารู้ว่าผ้าใบหายตัวไปล่ะก็..................
"ตั้งสติกันก่อนนะพวกเรา ในเวลาแบบนี้มันอาจจะมีทางเป็นไปได้สองทาง หนึ่งไอ้ผ้าติสท์แตก เดินทางไปต่างจังหวัด ส่วนสองนี่น่ากลัว.........."
หนุ่มเว้นวรรคเพื่อดูปฏิกิริยาของเพื่อนทั้งสอง
"มันอาจจะโดนลักพาตัวไป"
"เชี้ยเอ้ย เอาไงดีวะ"
เต้ยีหัวตัวเองจนยุ่งเหยิง การโดนตำหนิว่าดูแลผ้าใบไม่ดี ไม่ได้ทำให้เขาเครียดเท่ากับกลัวว่าเพื่อนรักจะตกอยู่ในอันตราย แล้วไอ้เพื่อนตัวดีก็น่าโมโหนัก ทำไมต้องหายไปในเวลาแบบนี้ด้วย โทรบอกกันหน่อยจะได้ไหมล่ะ ให้รู้ว่าที่หายไปเนี่ย หายไปเองไม่ได้โดนลักพาตัว!
"มึง.........."
เจ้าเดือนคณะนั่งเครียดอยู่คนเดียวเป็นวรรคเป็นเวร หนุ่มก็สะกิดแขนของเพื่อนรักให้เงยหน้ามองบุคคลที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่ พอได้สบตาคู่สีดำสนิทของรุ่นพี่ที่ควบตำแหน่งแฟนของเพื่อนรักด้วย เต้ก็อดที่จะสะดุ้งไม่ได้ กูตายห่านแน่ๆ!!!
ใบหน้าหล่อดูหม่นหมอง เขารู้ทันทีว่าผ้าใบได้หนีไปแล้ว แต่ที่เขาไม่รู้เลยคือ ผ้าใบจะกลับมาหาเขาหรือเปล่า ไม่โทษคนอื่นอยู่แล้วที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผิดที่เขาเองที่ไม่ยอมบอกไอ้เตี้ย ทั้งๆที่มันก็พร่ำถามตั้งหลายครั้งว่า 'พี่ซุสจะทำอะไรกันแน่' คนตัวสูงนั่งลงตรงข้ามหนุ่มแล้วถอนหายใจ เขาก้มลงมองมือของตัวเองพลางคิดทบทวนเรื่องที่มันกำลังเกิด
"เราต้องบอกเฮียวาด"
เต้เป็นคนพูดขึ้นมาในที่สุด เพราะเฮียวาดรู้ดีที่สุดว่าน้องชายของตนกำลังทำอะไร เฮียวาดดูออกทุกครั้งที่ผ้าใบหายตัวไปว่ามันหายไปเพราะอะไร และครั้งนี้เต้ขอเดาเอาว่า ที่มันหนีเงียบไปแบบนี้ มันไม่ได้กำลังเครียดแน่นอน ซุสถอนหายใจอย่างจนปัญญา เขารู้ดีว่าต้นเหตุของเรื่องมาจากเขาทั้งนั้น
"ซุสไปไหน"
ติวร้องเรียกเพื่อนเมื่ออยู่ๆมันก็หุนหันพลันแล่นออกไปแบบไม่บอกล่าว พอกันทั้งผ้าใบ ทั้งซุส ชอบทำอะไรแบบไม่ปรึกษาคนอื่น เจ้าของชื่อหันมามองหน้าเพื่อน
"ไปจัดการธุระ"
ตอบสั้นๆแล้วเดินจากไป ปล่อยให้พวกที่เหลือยืนมองหน้ากันขวับ หวังว่าไอ้ซุสมันคงไม่ไปฆ่าตัวตายหรอกนะ.......................หรือมันจะฆ่าตัวตายจริงๆ?
My name's Zeus
"มึงเป็นคนทำใช่ไหม?"
ผมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แล้วเอ่ยถามออกไปนิ่งๆ ผมไม่คิดว่าณัชชาเป็นคนทำ ไม่ใช่เพราะเชื่อใจ แต่ผู้หญิงคนนั้นปอดแหกเกินกว่าจะทำอะไรแบบนี้ได้ ไอ้อาเรสหันมามองแล้วยิ้มเยาะ
"ฉันหาวิธีทำให้ไอ้เด็กคนนั้นมันเลิกเกาะแกะแกไง แกควรจะขอบคุณฉันนะ เป็นไง? มันทิ้งแกไปแล้วใช่ไหมล่ะ"
ผมอยากจะเข้าไปซัดมันซะเดี๋ยวนี้จริงๆ
"ผ้าใบมันไม่ได้แย่งแฟนใครทั้งนั้น กูไม่ได้เป็นอะไรกับณัชชา คนที่กูรัก มีแค่ไอ้เหี้ยนั่นคนเดียว!!!"
ผมรู้สึกโกรธ โกรธมาก ผมพยายามจะห้ามให้ตัวไม่สั่น แต่ผมก็ทำไม่ได้
"เสียงดังอะไรกัน? ซุส แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
ลูซิเฟอร์ทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นผมยืนอยู่กลางบ้าน
"มึงรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าลูซิเฟอร์"
มันทำหน้าแปลกใจเมื่อเจอคำถามผม
"อะไร?"
"ก็ไอ้กระดาษเหี้ยๆที่เกลื่อนมหาลัยกูตอนนี้ไง"
"ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง"
ผมหัวเราะหึแล้วหันกลับมามองหน้าไอ้อาเรส งั้นก็มีแค่มึงสินะ ที่ทำ
"มึงจะรับผิดชอบยังไงอาเรส? ตอนนี้ไอ้ผ้าใบมันเสียหายมากทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผิด มึงจะทำยังไง!"
"อะไร? อาเรส แกทำอะไร"
ลูซิเฟอร์ถามแล้วเดินลงมาหาผมที่ยืนอยู่ มันหันไปหาน้องมันด้วยแววตาแปลกใจ
"ผมก็แค่บอกให้คนอื่นรู้ว่าไอ้เด็กคนนั้นมันเป็นคนยังไง"
อาเรสมันตอบแบบไม่ยี่หระ ไอ้สัดเอ๊ย แฟนกูหายไปทั้งคนเพราะมึง แต่มึงยังทำเป็นไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยเนี่ยนะ?
"ผ้าใบน่ะหรอ? แกทำยังไง"
อย่ามาเรียกชื่อแฟนกูนะไอ้ลูซิเฟอร์ คิดว่าเจอกันแค่ครั้งเดียวแล้วมึงจะเรียกชื่อมันได้ตามใจชอบหรอห๊ะ!!
"ผมก็แค่ทำใบปลิวไปแปะทั่วมหาลัย ให้คนอื่นเขารู้ว่ามันเป็นคนประเภทชอบแย่งแฟนชาวบ้าน"
ไอ้สารเลว!! ถ้าพี่ชายมันรู้ล่ะก็ มึงตายคาตีนมันแน่
"ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะใช้วิธีแบบนี้นะอาเรส นี่มันยุติธรรมกับผ้าใบแล้วหรอ?"
ผมหันมองไอ้ลูซิเฟอร์อย่างแปลกใจ.........มึงคิดอะไรกับแฟนกูหรือเปล่า?
"พี่จะไปแคร์มันทำไม สมควรแล้วที่มันจะโดนแบบนั้น"
"กูให้โอกาสมึงพูดอีกทีอาเรส"
ผมจะเข้าไปใส่มันอยู่แล้ว แต่ไอ้ลูซิเฟอร์ก็ห้ามอยู่ได้
"งั้นฉันขอสาเหตุที่ผ้าใบต้องโดนทำแบบนั้นสิ"
"พี่! ทำไมพี่เข้าข้างไอ้เด็กคนนั้นจัง อย่าบอกว่าพี่ได้มันไปอีกคน ทำไมไม่เอามาให้ผมลองบ้างล่ะ ผมอยากรู้ว่ามันดีตรงไหน"
เท่านั้นแหละครับ ผมตรงไปซัดหน้ามันแบบใครก็คว้าไม่ทัน ไอ้สัด แฟนกูไม่ใช่ตุ๊กตายางที่จะให้ใครต่อใครลองก็ได้ เดี๋ยวกูก็เผาบ้านแม่ง!
"แกกล้าต่อยฉันหรอ!!!"
"เออ กูจะทำมากกว่านี้ด้วยถ้าขืนมึงยังพูดไม่ให้เกียรติแฟนกู ทำไม ผ้าใบมันเคยไปเหยียบหน้าพ่อมึงหรือไง มันให้เกียรติพวกมึงทั้งๆที่พวกมึงดูถูกมันแบบนี้ ถามจริงเหอะ คิดจะปรับปรุงตัวกันบ้างไหม"
อ่าว เงียบสัด เงียบหาเหี้ยอะไร เถียงสิหรือจะให้กูเอาตีนง้างปาก?
"แกใจเย็นๆซุส ฉันจะจัดการให้เอง"
ลูซิเฟอร์ตบไหล่ผมเบาๆ
"มึงก็อีกคนลูซิเฟอร์ ทำเป็นปกป้องไอ้ผ้า มึงคิดจะทำอะไร"
"เป็นเอามากนะซุส ฉันจะทำอะไร ฉันเป็นผู้ใหญ่พอที่จะคิดได้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ วันนั้นฉันได้ลองคุยกับเด็กคนนั้นแล้ว ก็เลยคิดว่ามันไม่ยุติธรรมถ้าจะใส่ร้ายเขา"
"พี่ไปเจอมันมาตอนไหน พี่แอบนัดกับมันใช่ไหม"
"อาเรส! ฉันกับผ้าใบไม่ได้ทำอะไรอย่างที่แกคิด เลิกพูดจาน่าเกลียดแบบนั้นได้แล้ว"
ผมยืนมองพี่น้องมันทะเลาะกันแล้วเกิดความคิดที่ว่า........กูมาทำเหี้ยอะไรตรงนี้วะ?
"ส่วนแก เรื่องหมั้น"
ผมถอนหายใจแล้วส่ายหน้าไปมา
"กูมาแน่ มึงไม่ต้องห่วงหรอก"
"แกจะทำอะไรกันแน่ แกคงไม่ทิ้งเด็กคนนั้นเพื่อมาหมั้นกับณัชชาแน่ๆ ใช่ไหม?......"
ผมจ้องหน้าลูซิเฟอร์แล้วยักไหล่
"ไม่จำเป็นที่กูจะต้องบอกมึง ที่กูมาวันนี้เพื่อจะเตือนพวกมึงว่าอย่ามายุ่งเรื่องของกูกับไอ้ผ้าอีก มันไม่สนุกหรอกนะถ้ากูโกรธขึ้นมาจริงๆ"
ผมพูดแล้วมองไปรอบๆบ้าน ไปสะดุดกับรูปภาพที่ติดอยู่ตรงผนัง ก็แค่รูปครอบครัวที่ไม่มีผมกับแม่ ครอบครัวที่อยู่ร่วมกันหวังอะไรสักอย่าง ครอบครัวจอมปลอม
"รูปนั้นสวยดีนะ..........แต่ไม่เหมาะกับบ้านหลังนี้เท่าไหร่ อีกไม่นานคงได้เอาลง"
ผมพูดแค่นั้นก็เดินออกมา
My name's Phabai
ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองตัวเองในกระจก เงาที่สะท้อนออกมาคือผู้ชายรูปร่างผอมบาง ผมยาว หน้าตาไม่เหมือนผู้ชายเท่าไหร่ ผมมองตัวเองไป ก็คิดในใจว่า..........ทำไมผมไม่เกิดเป็นผู้หญิงซะให้รู้แล้วรู้รอด หรือไม่ก็เอาหน้าหล่อๆอย่างไอ้เฮียก็ได้มาให้ผม ผมเคยเกลียดหน้าตาของตัวเองเพราะเป็นปมด้อยอันใหญ่หลวงของผม แต่หลังจากที่ผมมีใบหน้าแบบนี้มา10ปี ผมก็เริ่มรักมัน
ผมพอใจแล้วที่มีใบหน้าแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมกำลังคิดมาก..........ผมกำลังคิด คิด และคิดหนัก คิดจนเริ่มปวดหัว ผมควรจะทำยังไง........ผมต้องทำอะไรสักอย่าง แล้วสายตาก็เหลือบลงมองมีดคัตเตอร์ที่วางอยู่หน้ากระจก ผมจ้องมันสลับกับจ้องโทรศัพท์ที่มีคนกระหน่ำโทรเข้าอย่างไม่หยุดหย่อน โทรทำไมกันนักหนา ก่อนมาก็ฝากให้พี่เก้บอกแล้วว่าจะมาเที่ยวสักหน่อย
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความหาพี่ซุสกับเฮีย สายตาผมเหลือบไปมองคัตเตอร์อีกครั้ง ก่อนจะกดส่งข้อความไป
ข้อความที่พิมพ์ว่า 'ขอโทษ'
******************************************************************************
มาแว้วววววว ใครที่บอกว่าฟิวหายไป ฟิวไม่ได้หายนะคะ ฟิวลงนิยายวันจันทร์ วันพุธและวันศุกร์ค่ะ ไม่ดอง ไม่หาย ไม่ค้าง(?)แน่นอน อิอิ เข้าตอนที่38 แบบว่า ทำไมไวจัง ตอนนี้ก็ชิวๆค่ะ เรื่อยๆ ไม่ดราม่า รักกันดี อะไรแบบนี้ (//โดนถีบ) 55555 ไปดีกว่า ฟิ้วววววววว
-
:z3: อย่ากรีดนะผ้า
ตัดผมพอ
-
อัพต่อสิ น้ะๆ อ่านยังไม่หนำใจเลยอ่ะ อุตส่ามาส่องทุกวันตอบแทนกันด้วยแบบนี้อ่อ? คุณมันใจร้ายที่สุดไอ่คนบ้า #เริ่มเพี้ยนล่ะ
-
มองคัตเตอร์หน้ากระจก จะเอามาสไลด์ผมใช่ไหมผ้า
-
ผ้าโว้ยยยยย ห้ามกรีดนะเว้ย :katai1:
-
อัพต่อสิ น้ะๆ อ่านยังไม่หนำใจเลยอ่ะ อุตส่ามาส่องทุกวันตอบแทนกันด้วยแบบนี้อ่อ? คุณมันใจร้ายที่สุดไอ่คนบ้า #เริ่มเพี้ยนล่ะ
ได้อ่านแล้วเจ็บปวดมาก เห็นภาพเลยนะ555 รู้สึกเหมือนไปเคาะประตูห้องน้ำที่มีคนกำลังอุจจาระอยู่ยังไงยังงั้น อยากลงต่อนะ แต่กลัวมันหมดสต็อก กลัวแต่งไม่ทัน ขอบคุณที่เข้ามาส่องทุกวันนะคะ อิอิ ห่างกันบ้าง เราจะได้รักกันมากขึ้น
-
อย่ากรีดแขนตัวเองนะ ผ้าใบ ไม่เอาอีกแล้ววววว :sad11: :sad11: :sad11:
เอาคัตเตอร์มาตัดผมตัวเองดีกว่า สไลด์เส้นผมที่ยาวออกไปเลย จะได้เปลี่ยนแปลงตัวเองไปซะ
ตัวเองจะได้ปลดปล่อย ท่าจะดีกว่านะ o13 o13 o13
-
ผ้ามองคัตเตอร์ไมอะ เง้อออ
-
คิดว่าผ้าใบน่าจะเอาคัตเตอร์มาตัดผมให้สั้นมากกว่านะ ไม่น่าจะเอามากรีดข้อมือแล้วล่ะ
-
ผ้าใบอย่ากรีดอีกนะลูก :mew2: พี่ซุสเค้ารักหนูจริงๆน๊า คิดถึงเฮียวาดด้วย
ฮืออออออ ค้างสุดๆ :ling1:
-
:pig4: :pig4:
-
เห้อม :sad11:
-
เอามาตัดผมใช่มั้ย? ต้องใช่แน่ๆ แค่ตัดผมสินะ
-
ไม่กรีดแล้วนะ :sad4:
ตัดผมก็พอเนาะ
-
:call: :call:
-
ไอ้ผ้าใบเอาอีกละหรอ ทำไมไม่คัยกะคนอื่นว้าา แล้วอยู่ที่ไหน
ทีนี้ถ้ากรีดข้อมืออีกจะมีใครมาช่วยทันหล่ะ
-
กลัวจะกรีดหน้าตัวเองอะดิ ผ้าใบเอ้ยยยย :เฮ้อ:
-
ผ้าต้องไปพบจิตแพทย์มั้ย
-
อิผ้ามึงโรคจิตหรอห้ะ?? ทำอะไรไม่คิดถึงคนข้างหลังบ้างเลยมึงอ่ะ กูเสียใจแทนพี่ซุส เห็นมีดไม่ได้เลยนะมึง
-
อิผ้า แกคิดจะทำอะไร แกอย่าทำให้ชั้นใจคอไม่ดีแบบนี้สิ
-
ผ้าเคยบอกว่าอยากตัดผมเอมฝามีดมาตัดผมใช่ป่ะ :hao5: :hao5:
-
ToT
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่39 อ๋อ ผ้าแค่ไปเที่ยว^0^
Zeus
'ขอโทษ'
คือคำที่ผมได้รับหลังจากที่ผ้าใบหายตัวไปได้หนึ่งวัน ผมไม่รู้ว่าควรดีใจที่มันยังปลอดภัย หรือควรจะเสียใจในสิ่งที่มันกำลังทำอยู่กันแน่ เมื่อเช้ามีผู้ชายคนหนึ่งมาบอกว่าผ้าใบต้องการไปเที่ยวไกลๆสักที มันบอกว่ามันคือรุ่นพี่ของผ้าใบเรียนอยู่สถาปัตย์ชื่อเก้ และบอกด้วยว่าผ้าใบปลอดภัยดีไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่ต้องเป็นห่วง?
แม้จะได้รับข้อความขอโทษจากมัน ก็ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอ? ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าความรู้สึกตอนที่รอคอยอะไรบางอย่างโดยที่ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นจะกลับมาหาเราไหม มันทรมาณแค่ไหน......
ผมกำลังทรมาณเหมือนที่ผมเคยทำให้อีกคนเป็น....................
ผมทำอะไรไม่ได้แล้วหรอ? ให้ผมนั่งรออยู่แบบนี้น่ะหรอ? ผมควรจะต้องทำยังไง ผมกำลังโดนอีกฝ่ายสั่งสอน สั่งสอนให้ผมรู้ว่าการโดนทอดทิ้งให้รอมันเป็นยังไง สั่งสอนให้รู้ว่ามันสำคัญกับชีวิตของผมแค่ไหน เมื่อก่อนผมมั่นใจว่ายังไงมันก็ต้องกลับมาหาผม แต่ตอนนี้ผมทำได้เพียงภาวนาเท่านั้น
อยากจะไปที่บ่อน้ำวิเศษที่เคยบอกมันเอาไว้ว่าบ่อน้ำนี้จะพาเราไปที่ไหนก็ได้ แม้กระทั่งอดีตหรือปัจจุบัน ผมจะย้อนกลับไปที่อดีต จะบอกมันทุกเรื่องที่มันอยากรู้ จะกอดมันเอาไว้แน่นๆและพูดอะไรที่มันมากกว่าคำว่าให้เชื่อใจ
แต่ถ้ากลับไปในอดีตได้ แล้วผ้าใบมันไม่เลือกผมล่ะ? ผมควรต้องทำยังไง ผมเคยถามผ้าใบว่า 'เคยรู้สึกเลวจนไม่มีสิทธิ์จะร้องไห้ไหม?' ผมเป็นแบบนั้นมาตลอด ไม่เคยเสียน้ำตาเพราะคิดว่าสิ่งที่ทำลงไป ถ้าจะเสียใจมันก็สมควรแล้ว แต่ทำไมตอนนี้ผมถึงร้องไห้อยู่?
ผ้าใบอยู่สูงกว่าผมมาก เป็นเหมือนดวงดาวที่มีแสงสว่างจากตัวเอง รอยยิ้มมันเจิดจ้าและส่องแสงท่ามกลางดาวดวงอื่นๆ ผิดกับผมที่มืดมน อยู่ในที่ๆใครต่อใครก็เข้ามาไม่ได้ ผมอยากจะเอื้อมมือไปคว้ามันลงมา อยากจะได้รอยยิ้มนั่นเป็นของผมแค่คนเดียว แต่แม้จะพยายามเท่าไหร่ รอยยิ้มนั่นก็ไม่ใช่ของผมแค่คนเดียว ผมรักมันเพราะรอยยิ้ม รักที่มันพูดมาก รักเพราะความจริงใจของมัน รักที่มันเป็นคนบ้าๆบอๆ จนผมกลัวว่า คนอื่นก็จะหลงรักมันเหมือนกัน
"ซุส.........ผ้ามันส่งข้อความมาให้กูว่ะ"
วาดเดินเข้ามาแล้วยื่นมือถือของมันมาให้ผมดู ข้อความที่วาดได้รับ มันเหมือนกับของผมเป๊ะ มันคือคำว่าขอโทษ
"กูก็ได้เหมือนกัน"
"ผ้ามันจะเป็นอะไรไหมวะ กูเป็นห่วงน้อง"
ผมเงียบ ตอบคำถามของมันไม่ได้ หน้าของมันแม่งจะร้องไห้อยู่แล้ว นับว่ามันเข้มแข็งมาก เพราะขนาดผมยังร้องไห้ไปแล้วเลย ถึงผมจะชอบด่ามัน แต่ผมก็เห็นว่ามันเป็นพี่ชายของผมนะครับ
"กูกลัวมันจะทำร้ายตัวเองอีก เมื่อไหร่จะหามันเจอวะ"
วาดมันร้อนรน ตอนแรกมันบอกกับพวกผมว่า 'ปกติแหละ เดี๋ยวมันก็กลับมา' ตอนนี้ผมคิดว่ามันไม่ปกติแล้วล่ะ......
"พี่วาด"
ไอ้เทสเดินเข้ามาพอดีกับที่วาดมันน้ำตาไหลอาบหน้า ส่วนผมก็หันกลับไปมองรูปภาพของเราที่แปะเอาไว้เต็มหัวเตียง ผมแปะไว้เพื่อย้ำกับตัวเองว่า การที่ผมมีผ้าใบ ผมไม่ได้ฝัน ผมมีมันจริงๆ และเรารักกัน...........
หันกลับมาอีกที แม่ง ไอ้เทสนั่งกอดวาดแน่น เนียนนะมึง ไอ้สัด แล้วทีนี้กูจะกอดใคร ผมเดินหนีพวกแม่งออกมา เพราะไม่อยากเป็นก้างของพวกแม่ง
"กินข้าวบ้างหรือยังมึง"
เดินออกมาก็เจอไอ้ติวนั่งแดกข้าวอยู่บนโซฟา มึงสบายมากไหมไอ้สัด แฟนกูหายไปทั้งคนมึงยังมาอารมณ์มาแดกข้าวอีกหรอ?(ตรรกะเหี้ยอะไรของพี่วะ?)
"มึงไปแดกข้าวที่อื่นไป กูเห็นแล้วหงุดหงิด"
"โห่มึง อย่าเครียดสิวะ มึงไม่เชื่อใจไอ้ผ้าหรอ มันไม่ทำอะไรสิ้นคิดแบบคราวที่แล้วหรอก"
น้อยไปสิไอ้ควาย เชื่อใจกับเป็นกังวลใจมันเหมือนกันตรงไหนวะ หรือมันเหมือนกัน หรือมันไม่เหมือนกัน เชี้ยเอ๊ย กูต้องเป็นบ้าตามแม่งไปแล้วแน่ๆ
"เกิดเป็นมึงเนี้ยนะซุส วุ่นวายชิบหาย ไหนจะเรื่องพ่อ ไหนจะเรื่องหมั้น ดี๊ดีว่ะมึง"
สาบานถ้าเกิดผมรู้ว่ามันกำลังคบอยู่กับใคร ผมจะจ้างคนไปอุ้มแฟนมัน ดูสิว่าแม่งจะนั่งแดกข้าวชิวๆอยู่แบบนี้ไหม
"ไม่เจอเหี้ยอะไรเลย เห็นบ้าๆแบบนั้นแม่งหลบโคตรเซียน"
แล้วใครมันมาห้องกูนักหนาวะเนี้ย สรุปถ้าไอ้ผ้ากลับมา กูจะหนีไปซื้อบ้านใหม่อยู่ ยกห้องนี้ให้พวกนี้มันมาชุมนุมกันแม่ง
"เอาไงดีวะ"
"ก็คงต้องรออะ"
"รอ? รอเหี้ยอะไร"
"รอ.เรือมั้งไอ้พลับ ก็ต้องรอให้ผ้ามันกลับมาสิวะ"
"กูเป็นห่วงมันนี่หว่า กูกลัวแม่งโดนฉุด กลัวมันไปมีผัวใหม่ ทิ้งคนทางนี้ให้ชอกช้ำหัวใจไปได้กับคนที่ดีกว่า"
"มันใช่เวลาเล่นไหมไอ้พลับ!!!"
ตอนแรกผมไม่ได้คิดถึงขั้นนั้น..........ผมคิดแค่ว่า มันจะทำร้ายตัวเอง แต่ตอนนี้ผมกังวลเพิ่มขึ้นหลายเท่า กลัวว่าใครจะทำอันตรายกับมันหรือเปล่า ผมห่วงมันมากๆ
"พี่............พี่ดูนี่ดิ"
ไอ้เต้พูดแล้วยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผมด้วยท่าทีรุกรน ผมรับมาถือไว้ในมือแล้วจ้องสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ผมรู้มาว่าผ้าใบเลิกเล่นโซเชียลมาได้สักพักแล้ว ตั้งแต่ที่มันทะเลาะกับน้องของตัวเอง แต่ตอนนี้ เฟซบุ้คของมันพึ่งอัพสเตตัสเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว
รูปมีดคัตเตอร์ที่มันโพสต์ลงทำผมใจเสียและช็อกมากๆ ยิ่งแค็ปชั่นของมัน 'ไม่อยากผิดสัญญา แต่ผมจำเป็นต้องทำจริงๆ' แม่งแท็กมาให้กูกับไอ้วาดอีกต่างหาก กูจะบ้าตาย มันคิดว่าผมจิตใจแข็งแรงพอที่จะไม่เป็นอะไรเลยหรือไงเมื่อเห็นรูปนี้
ผมต้องรีบตามหามัน ผมจะไม่ยอมเสียมันไปเด็ดขาด จะไม่ยอมอยู่บนโลกใบนี้ด้วยความรู้สึกเดิมอีกแล้ว.........
แม่งหายหัวไปอยู่ไหนของมันวะ มันหายเข้ากลีบเมฆชนิดที่ว่าพวกผมตามหามันไม่เจอ ไม่รู้ว่ามันหายไปได้ยังไงแบบเนียนมากขนาดนี้ ผมแค่อยากรู้ว่ามันสุขสบายดีหรือเปล่า ถ้ามันปลอดภัยดี ไม่ว่ามันอยากจะไปที่ไหน ผมก็จะให้มันไป
ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยล้ามาก แต่ก็ยังอยากรู้ว่าผ้ามันยัง...........
"โย่........."
"............."
"............."
"............."
"........พี่ซุสเป็นไร?"
ตุบ........
"พี่ซุส!!!"
Hello my name's Phabai^^
ผมนั่งเอ๋อเมื่ออยู่ๆพี่ซุสที่พึ่งเปิดประตูเข้าห้องมาล้มตึงลงไปต่อหน้า
"เฮ้ย!! พี่ เป็นไร พี่ซุส!!!"
ผมถลาเข้าไปเขย่าตัวพี่ซุสรัวๆ คือแบบ กูงง กูทำอะไรไม่ถูก แล้วตัวเขาใหญ่ แล้วกูจะแบกเขายังไง เฮ้ย!!! เมื่อจนปัญญาจริงๆ ผมเลยโทรหาเฮียวาดซะเลย
[ไอ้ผ้า!! มึงอยู่ไหน]
"เออ เอาไว้ก่อน เฮีย มึงมาที่ห้องพี่ซุสหน่อยดิ พี่ซุสเป็นไรไม่รู้"
[มึงอยู่ห้องไอ้ซุสแล้วหรอ]
"เออดิ เฮีย มึงรีบมาเลยนะ พาใครมาด้วยก็ได้ที่มึงอยู่ด้วยอะ เร็วๆ เดี๋ยวพี่ซุสตาย"
[อะ.....เออๆ เดี๋ยวกูรีบไป]
แล้วมันก็วางสายไปอย่างไว ตื่นเต้นอะไรนักหนาวะ กูหายไปแค่แป๊บเดียวเอง ไปเที่ยวชิวๆ ไม่นานไอ้เฮียก็มาถึง พร้อมกับคนที่มากับมันคือพี่เทส คือสรุปเฮียมันติดตังค์พี่เทสจริงๆหรอวะ? นี่ถึงขนาดไปทวงตังค์กันถึงห้องถึงหอกันเลยหรอ? ถึงได้มาพร้อมกันได้
"ไอ้เหี้ยซุส!!!"
พี่เทสมันร้องเรียกเพื่อนตัวเองและวิ่งมาพยุงพี่ซุสขึ้น ส่วนไอ้เฮียนี่ตรงมาหาผมอย่างไว มันหมุนตัวผมรอบอย่างกับจะเต้นบัลเล่
"มึงไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม"
มันยกแขนผมขึ้นสำรวจดูอะไรก็ไม่รู้ ผมยืนทำหน้างง
"เป็นอะไร คนที่เป็นอยู่นู้น"
ผมชี้ไปที่พี่ซุสที่โดนหิ้วปีกออกไปนู้นแล้ว
"กูว่าเราไปดูพี่ซุสดีกว่าเฮีย เรื่องของกูเอาไว้ที่หลัง"
ผมพูดแล้วดันหลังเฮียให้เดินตามพี่เทสออกไป เราตามกันมาถึงที่โรงพยาบาล สรุป พี่ซุสพักผ่อนไม่เพียงพอ ข้าวไม่แดก หน้ามืด และเป็นลมในที่สุด ผมทำอะไรให้พี่ซุสเป็นห่วงหรือเปล่าครับ? หรือเขามีเรื่องอะไรหนักใจถึงไม่ยอมกินข้าวกินปลา
"แล้วสรุปมึงหายหัวไปไหนมา"
เพื่อนๆของผมมันจับผมมานั่งเก้าอี้แหงก หลังของผมชนเตียงผู้ป่วย และบนเตียงมีพี่ซุสนอนหลับอยู่
"ก็เที่ยว....."
"เที่ยวเหี้ยอะไรของมึง แล้วเกิดอะไรขึ้นกับหัวของมึงเนี่ย......."
ผมเอียงคอจับผมของตัวเองเบาๆแล้วยิ้มแหย
ตอนนี้ทั้งห้องเหลือเพียงผมคนเดียวที่นั่งเฝ้าพี่ซุสที่นอนหลับอยู่บนเตียง พวกเพื่อนๆพี่ๆมันกลับไปแล้วเพราะผมไล่ให้กลับไปนอน สรุปทุกคนแม่งไล่ตามหาผมตั้งแต่ผมหายไปวันแรก คือผมก็บอกแล้วว่าไปเที่ยวววว ทำไมทุกคนต้องตามหาผมด้วยวะ ผ้าไม่เข้าใจ
หันไปมองพี่ซุสที่นอนให้น้ำเกลืออยู่แล้วเกิดอยากดูแลไง อยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ เลยเปิดนิทานในเน็ตอ่านให้พี่ซุสฟัง เอาเป็นว่าอ่านเรื่องกระต่ายกับเต่าให้พี่แกฟังแล้วกัน
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.............แล้วเรื่องนี้มันเคยเกิดขึ้นจริงๆหรอวะพี่ เอ้าลืมว่าหลับอยู่ กรรม ต่อๆ ในป่าลึกแห่งหนึ่ง ยังมีหมู่บ้านของเหล่าสรรพสัตว์อยู่หมู่บ้านหนึ่ง สัตว์ทุกตัวอยู่ด้วยกันอย่างร่มเย็น...........โว๊ะ ไม่หนุกเลย ดูซีรี่ย์เกาหลีดีกว่า"
ว่าแล้วผมก็หาซีรี่ย์ดู มือข้างที่ว่างก็จับมือพี่ซุสไว้
"ผ้า..........."
หืม? เสียงใคร
"ผ้า มึง.......ใช่ไหม?"
ผมหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง
"ผ้าเอง พี่เป็นไงบ้าง ปวดหัวปะ ทำไมไม่กินข้าว แล้วทำไมไม่นอน มีเรื่องอะไรหนักใจหรือเปล่าพี่"
พี่ซุสมองหน้าผมนิ่งๆแล้วบีบมือผมแน่น
"บอกว่าอย่าไปไง......."
"ห๊ะ?"
"ก็บอกว่าไม่ให้ไป"
"ผมไปไหนอะ?"
ผมถามกลับ ยังไม่เข้าใจว่าทุกคนเป็นอะไรไปกันแน่
"มึงไปไหนมา......"
"อ๋อ ผมไปล่องเรือประมงมา สนุกมากเลยพี่ ได้ตกหมึกด้วยนะ ผมเอาปลามาฝากพี่ซุสเพียบเลย"
พี่ซุสนิ่ง กระตุกแขนผมให้เข้าไปใกล้ๆ เขายกแขนผมดู ถกนู้น ถกนี่ ดูอะไรก็ไม่รู้นักหนา
"ทำไมมึงต้องส่งขอความมาขอโทษกูด้วย"
"ก็........แฮร่ นี่ไง ต่อไปนี้ผมคงเป็นแม่ให้พี่ไม่ได้อีกแล้ว"
ผมยิ้มแหยแล้วปัดผมของตัวเองที่สั้นเท่าไหล่ไปมา ทั้งๆที่สัญญาเอาไว้ว่าจะไว้ผมยาวเพื่อเป็นตัวแทนของแม่ให้พี่ซุส แล้วก็สัญญากับเฮียว่าถ้าจะตัดผมต้องให้เฮียตัดให้ ดันผิดสัญญาซะได้
"แล้วรูปมีดคัตเตอร์ที่มึงโพสต์ลงล่ะ"
"ก็ ผมใช้มีดนั่นตัดผมไง เห็นในละครที่นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายแล้วตัดผมตัวเอง เลยทำตาม ไม่คิดว่าสภาพจะออกมาแบบคนโดนข่มขืนแบบนี้"
พี่ซุสยังจ้องหน้าผมนิ่ง.......ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"มานี่หน่อยสิ"
พี่ซุสออกปากเรียก ผมก็เดินเข้าไปหาใกล้ๆ คือตอนนี้ผมเปลี่ยนลุคแล้วนะบอกเลย ผ้าใบคนที่ผมยาวถึงกลางหลังไม่มีอีกต่อไปแล้ว
พรึบ
พี่ซุสดึงผมไปกอดแน่น แน่นแบบ.......แน่นอะครับ
"กูนึกว่ามึงจะทิ้งกูไปแล้ว"
"ที่พี่เป็นแบบนี้ เพราะเป็นห่วงผมหรอครับ?"
"อือ กูกลัวมึงเครียดแล้วกรีดแขนตัวเองอีก แล้วกูก็กลัวมึงโดนฉุดด้วย กูกลัวว่ามึงจะไม่กลับมาหากู เพราะกูแม่งไม่มีอะไรดีเลย มึงอาจจะไม่มีความสุข แต่กูขอร้อง ถึงไม่มีความสุขก็ช่วยทนไปก่อนได้ไหม สัญญาว่าจะทำให้มันดีกว่านี้"
ผมกุมมือพี่ซุสแล้วเงยหน้าขึ้นไปสบตาสีดำสนิทนั่นก่อนจะส่ายหัวไปมา
"ใครว่าไม่มีความสุข ผมมีความสุขมาก ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ตอนที่เรากอดกัน หยอกกัน ตอนไหนก็มีความสุข แต่ที่ผมไปเนี่ย ผมแค่อยากทบทวนความผิดของผม ว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมถึงโดนเกลียด และตอนนี้ผมก็ได้รู้แล้ว ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด"
"กูเสียใจที่มึงหายไป แล้วก็ส่งข้อความประหลาดๆมาให้แถมโพสต์รูปมีดอีก มึงไม่รู้จริงๆหรอว่าแม่งทำให้พวกกูคิดไปไกลแค่ไหน"
ผมกระพริบตาปริบๆแล้วส่ายหัว
"ผมว่าแคปชั่นผมมันชัดแล้วนะ"
"ชัดมาก ชัดจนกูเป็นลมอยู่นี่ไง กูหิวแล้วเนี่ย จะแดกมึงได้ทั้งตัวแล้ว"
เอ้า ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่ามันไม่ชัด นี่ไงผมถึงไม่อยากเล่นของพวกนี้ มีปัญหาตลอด(มึงมีปัญหาคนเดียวอีผ้า)
"พี่นอนเหอะ พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้กลับกัน"
ได้ทีผมก็ลูบหัวพี่ซุสเบาๆเหมือนเขาเป็นเด็กน้อย
"ถ้าตื่นมาแล้วไม่เจอมึงนะ.........."
"ไม่ไปไหนหรอกน่า"
หลังจากนั้นพี่ซุสก็นอนหลับไป โอ๋ๆ นอนซะนะลูก คือที่ผมหายไปเนี่ย ผมไปออกทะเลมาครับ ไม่รู้อารมณ์ไหนแหละ แค่อยากอยู่ในที่กว้างๆ โล่งๆ สรุป ไปลงเรือกับชาวประมง กูงง กูมึนมาก แต่ได้ไปตกหมึกมาด้วย สนุกจริงๆ ผมหายไปใช้ชีวิตอยู่บนเรือประมง3วัน ได้รูปมากเพียบเลย คนที่นั่นใจดีมากๆ
ติ๊ง.........
ผมหันไปมองโทรศัพท์ของพี่ซุสที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ไกลเท่าไหร่ เอื้อมมือไปหยิบแล้วเปิดข้อความดูแบบไม่ขออนุญาตเจ้าของ ก็พี่เขาหลับไปแล้วนี่หว่า มือถือเครื่องนี้ผมตั้งระหัสให้พี่ซุสเองกับมือเลยนะครับ เป็นวันที่เราคบกันนั่นแหละ ตั้งทำไม? เอ้า ก็ความลับเยอะแยะ ก็ตั้งๆไปเหอะ
'ณัชชากำลังไปหาซุสที่คอนโดนะคะ'
จ่ะ เชิญไปเลยจ่ะ พี่ซุสอยู่นี่โว้ย! อยากไปก็ไป(ตอนนี้ผมชูนิ้วกลางใส่โทรศัพท์รัวๆ) กลับมาคราวนี้ผมโหดกว่าเดิมนะเว้ย ผมจะไม่ยอมให้ใครมารังแกผมอีกแล้ว!! ผมจะสู้เพื่อสิทธิ์ของตัวเอง ในเมื่อผมไม่ผิดผมก็จะไม่ยอมก้มหน้ารับคำกล่าวหานั้น
ผมไม่ได้แย่งแฟนใคร และคนที่มันทำเรื่องแบบนี้ ต้องรับผิดชอบ..............
ทีมผ้าใบสตรองมากนะโว้ย!!!!!
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงมือถือเครื่องเดิมดังขึ้นอีกครั้ง และแทบจะไม่ต้องเดาเลยว่าใครโทรมา คุณณัชชาคนเดิม เพิ่มเติมคือผมเกลียด!!!
"สวัสดีครับ ผ้าใบพูด"
[..........ไหนว่าแกหายตัวไปไง]
"ผมไม่ใช่จัมพ์เปอร์นะครับ ถึงจะหายตัวได้"
หึ จุกเลยสิ เจอผมตอกกลับไป ผมโหดขึ้นใช่ไหมล่ะ
[ช่วยเรียกซุสมาคุยหน่อย ฉันจะคุยเรื่องไปดูชุดหมั้นของเรา]
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจะคุยกับแฟนของผมให้ แต่ไม่มั่นใจว่าพี่เขาจะไปไหม เพราะมันเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ ขยะเปียก และแบบ........เล็บขบ"
[แกไม่น่าเข้ามาในชีวิตของเราเลย!!!! แกทำทุกอย่างพังหมด ฉันต้องการเขา......]
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมอาจจะสงสาร แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เสียงสะอื้นที่ดังมาจากมือถือ ไม่ได้ทำให้แววตาของผมเปลี่ยนไป ผมเกลียดเธอ เกลียดมาก ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมยังรู้สึกสงสาร
"ผมอยากจะทำให้ชีวิตของคุณมันพังไปทั้งหมดด้วยซ้ำ เหมือนที่คุณพยายามจะทำกับชีวิตของผมไง"
[ฉันไม่ได้เป็นคนทำ!!!!]
"ผมก็ไม่ได้แย่งแฟนใครเหมือนกัน พี่ซุสรักผม และเราจะไม่เลิกกัน"
[ฉันเกลียดแก!!!! ได้ยินไหม ฉันเกลียดแกที่สุด]
"ผมก็เหมือนกัน เพราะงั้นเราก็เจ๊ากัน เชิญอยู่กับความอิจฉาของคุณไปเถอะ! บาย"
เป็นไงครับ ผมโหดมะ ผมพึ่งไปศึกษาจากแรงเงามานะเนี้ย หันไปมองพี่ซุสที่นอนหลับอยู่แล้วถอนหายใจแรง คือ ณ จุดๆนี้กูอยากตบพี่ซุสมากที่สุดเว้ย ปฏิเสธน่ะไอ้สัด มึงทำเป็นไหม!!!! เขาให้มึงทำอะไร มึงก็จะทำหรอห๊ะ ห๊ะ! ห๊ะ!!! ห๊าาาา!!!!
(ด้านสีขาว)แล้วพี่ซุสมันปฏิเสธได้ไหมผ้า มึงคิดดิ พี่มันโดนบังคับ มึงจะไม่เห็นใจเขาหน่อยเหรอ พ่อเขาทำได้ทุกอย่างนะบักหำ ขนาดฆ่าเมียตัวเองยังทำได้ คิดสิคิด คิด! คิด!!! คิดนาวววว!!!!
(ด้านสีดำ)กูเห็นด้วย(เอ้าอีสัด มึงต้องเถียงมันสิ)
พอเหอะ........=_= แค่นี้กูก็โดนมองว่าบ้าแล้วนะ
วันต่อมา ณ มหาลัย
"คนนี้ใช่ปะที่แย่งแฟนคุณณัชชา"
"เออใช่ สงสัยโดนบอกเลิกแล้วมั้ง ก็นางหั่นผมสั้นแล้วนี่"
"แหงแหละ เขาก็ต้องเลือกคนที่มาก่อนปะวะ อีกอย่าง พ่อพี่ซุสก็ต้องให้เลือกผู้หญิงดิ"
"สมน้ำหน้า ก็งี้แหละ พวกแย่งแฟนคนอื่น"
เคยเห็นผู้ชายตบผู้หญิงไหมครับ? ไม่เคยหรอ? มาดูที่นี้ได้นะ ผมกำลังจะลุกขึ้นไปบวกกับพวกนางอยู่รอมร่อ จะฟ้อนเล็บกับผมหรอครับคุณนาย
"อย่าไปสนใจพวกมันเลยผ้า เฉยเหอะ"
ไอ้ฟาตบไหล่ปลอบใจ
"ก็อยากเฉยนะเว้ย แต่บางทีผ้าก็คิดนะ ว่าทำไมผ้าต้องโดนใส่ร้ายขนาดนี้"
ผมพูดแล้วถอนหายใจพรืด
"ผ้าใบ........เรามีอะไรจะให้"
ผมขมวดคิ้วแปลกใจเมื่อเปรมเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่นิ่งสุดพร้อมกับเพื่อนๆของมันอีกสี่คน คือตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเปรมอีก มันเสียความรู้สึกอะ
"อะไร"
อารมณ์ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตานะกูพูดเลย โดนกล่าวหาว่าเป็นชู้ ทั้งๆที่ผมกับพี่ซุสจดทะเบียนสมรสกันแล้วเนี่ยนะ(พี่เทพ มึงสร้างความมั่นใจผิดๆให้มันทำไม?)
"นี่ไง"
แล้วมันก็วางกล่องใบนึงลงตรงหน้าผม ไอ้เต้ดึงกล่องนั้นไปตรวจสอบด้วยตัวเอง ตอนนี้ผมเหมือนดาราที่กำลังโดนกลุ่มแอนตี้ตามทำร้าย ต้องมีบอร์ดี้การ์ดรอบๆเต็มไปหมด ตั้งแต่บักฟา ที่รู้ข่าวว่าผมหายตัวไปติสท์ มันก็ช่วยตามหาผมด้วยความเป็นห่วง บักสนที่ไม่ค่อยมีบทในช่วงนี้ก็อาสาตามหาผมด้วย และบักหนุ่มบักเต้เจ้าเดิมเพิ่มเติมคือหวงผมยิ่งกว่าลูกในไส้ วันนี้พวกมันทั้งสี่คนมานั่งเฝ้าผมด้วย
กลับมาสนใจกล่องที่ไอ้เปรมเอาให้ผมกันต่อครับ ไอ้เต้เปิดมันออกแล้วเลื่อนมาให้ผมดู มันเป็นเค้กที่เขียนไว้ว่า
'อีตอแหล'
จ้า เจ็บไปยังลำไส้เล็ก
"หึ"
ผมหัวเราะหึ จ้องเค้กก้อนนั้นด้วยสวยตาขบขับ
"เค้กวันเกิดมึงหรอ? เหมาะดีนะ"
ตาผมน่ะเห็นเพื่อนมันยืนถ่ายคลิปอยู่แล้วล่ะ มึงเป็นหนุ่มวายสินะ ถ่ายคลิปนี้เพื่อเอาไปลงยูทูปใช่ไหมห๊ะ!!(ยังไม่มีใครบอกความหมายคำว่าวายที่แท้จริงอีกหรอ?)
"ตบมันเลยเปรม"
อีลูกช่างยุคนที่หนึ่งเริ่มการยุ พวกนี้มันทำนิยายผมกลายพันธ์ุอีกแล้ว นี่ไม่ใช่ละครลอดช่องนะไอ้แสรด
"ก่อนจะยุเหี้ยอะไร ขอร้อง กรุณาดูกำลังพลทหารก่อน พวกกูขี้เกียจหามมึงไปโรงพยาบาล"
เอาสิครับ มาเฟียกูไม่กลัว พวกกูมาเยอะกว่านะสัด
"ตัวตัวกับกูปะล่ะ"
เปรมมันท้า คือแบบงงครับ นี่โตหรือยังวะ? สมองคิดได้แค่นี้หรอ? ผ้ารับไม่ได้ว่ะ
"ไม่ว่ะ กูมีสมองพอ"
"ตบมันเลยเปรม ตบเลย"
"เอาเลย"
ลูกช่างยุคนที่สองและสามแม่งเริ่มยุบ้าง คราวนี้ดันไหล่ไอ้เปรมให้เข้ามาไฟว้กับผม และเสียงแม่งก็เริ่มดังขึ้นเพราะคนรอบข้างแม่งก็ร่วมเชียร์ให้ผมโดนตบด้วย
"หุบปาก หุบปากกันให้หมดนั่นแหละ!!!"
ไอ้ฟาลุกขึ้นตวาดอย่างเหลืออด มันมองไปรอบๆด้วยแววตาที่กริ้วโกรธเหมือนหมาบ้า ผมเองยังแปลกใจที่มันโกรธแทนผมขนาดนี้
"ไอ้สัด พวกขี้แพ้ชวนตีหรอมึง ผู้ชายเขาไม่เอาแล้วพวกมึงทำกันแบบนี้หรอห๊ะ! ว่าเพื่อนกูอ่อยพี่ซุส สัด! อ่อยแล้วก็ได้อะ อย่าพูดว่าพวกมึงไม่อ่อย หน้าตามึงก็ดีนะเปรม บ้านมึงก็ไฮโซ ก็ไม่รู้ว่ามึงมันเหี้ยแบบนี้มาตั้งแต่เกิด หรือคบเพื่อนเหี้ยเลยเหี้ยตามเพื่อนกันแน่"
โว้วววว เพื่อนฟาโล่ สมองไม่ฟาโล่ตามชื่อนะเนี่ย เพื่อนเท่มากเลยอะ รักเพื่อนจังงงงงง
"กูว่าพวกมึงควรจะเคารพในการตัดสินใจของพี่ซุสนะเว้ย โอเค ถ้าพวกมึงเกลียดชายรักชาย นั่นก็สิทธิ์ของพวกมึงที่จะรับไม่ได้จนต้องมาไล่ด่า ไล่แขวะกันแบบนี้ แต่ถ้าที่มึงมายืนด่าเพื่อนกูอยู่เนี่ยเพราะอิจฉาที่พี่ซุสเลือกคบมัน อันนี้มึงไม่มีสิทธิ์นะ"
เพื่อนเต้พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ นุ่มทุ้มชวนเคลิ้มอย่างมากมาย มึงจะทำเสียงหล่อทำอาซิ้มมึงหรอเต้? =_=
"ใช่ครับ ขนาดผมยังไม่เกลียดพี่ซุสเลย"
นั่งเงียบๆอย่างเดิมก็ดีอยู่แล้วนะกูว่า ถ้าจะพูดได้แค่นี้ มึงอย่าพูดเถอะสนนนนนน นี่มึงพูดเพื่อช่วยกูชะมะ!!! ตอนนี้ทุกคนเงียบกริบ เพราะเจอพลังของกลุ่มพระเอกเข้าไป ไอ้หนุ่มนั่งท้าวคาง เคาะนิ้วอย่างชิวๆ พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ(อีหนุ่มตอแหลมาก)
"นี่กูดูรายการThe face อยู่รึเปล่าวะ? แม่งโคตรจะเข้มข้น"
"มึงดูรายการนี้ด้วยหรอหนุ่ม"
ไอ้ฟาหันกลับมาถามไอ้หนุ่มอย่างแปลกใจ
"ดูสิวะ กูทีมขุนแม่ลูกเกด"
"โหพี่หนุ่ม ผมทีมพี่คริส"
ไอ้สนหันมาผสมโรงด้วยคน ทิ้งให้ผู้ชมที่รอดูหนัง(ตบกัน)สดรอบๆยืนงงเหมือนโดนถอดมงฯมิสยูนิเวอร์ส
"เชี่ย กูทีมบี กูชอบติช่า"
=_= สรุป ผู้ชายถึกทึน หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสะเด็ดสะเด่าทั้ง4คน ยืนคุยกันเรื่องรายการThe face ว๊อททท!!! เวลานี่มันเหมาะที่จะคุยเรื่องพวกนี้แล้วบ่?
"พวกมึงพอเลย!!!"
ผมรีบตัดบทพวกมัน ก่อนที่เรื่องมันจะยืดยาวและกองเชียร์จะลุ้นเก้อ
"กูเชียร์กวางไอ้ห่า"
"ถุย!!!!!!!"
พวกแม่งถุยใส่ผมพร้อมกัน อี๋ย์ อุบาทว์สุดๆ
"แล้วมึงอะ"
ผมหันไปถามไอ้เปรมที่ยืนมองพวกผมคุยกันอย่างงงๆ
"กู......ชอบขุน เอ๊ย แม่งเหอะ! ปัญญาอ่อน"
หวืยยย บักเปรมชอบขุน กิ๊ว
"สรุปจะไม่ตบกันแล้วใช่ไหม?"
ผู้ชม1ตะโกนถามเซ็งๆ
"อยากดูคนตบกันก็ไปตบกันเองไป๊!!"
ไอ้ฟาหันไปแว๊ด น่ากลัวมากเพื่อนกู นั่นผู้หญิงนะคนดี
"แม่งเซ็ง เสียเวลา"
แล้วพวกคนเสือกทั้งหลายก็แยกย้ายกันไป แบบนี้ก็มีหรอ?
"เอาไง จะตบไหมเปรม"
อีลูกช่างยุคนที่1กระแซะต่อ
"ไม่มีอารมณ์"
แล้วบักเปรมก็เดินออกไปอย่างหงุดหงิด แล้วเพื่อนมันจะอยู่ทำลาดพร้าว81อะไรล่ะ ก็เดินกลับไปอย่างไวน่ะสิ
"เดี๋ยว!!"
ผมตะโกนเรียก อีลูกช่างยุหันกลับมาแทบจะพร้อมกันสี่คนมัน(ส่วนบักเปรมหายเข้ากลีบเมฆ)
"มีอะไร!!!"
มันตะโกนถามกลับมาด้วยใบหน้าที่สุดหยิ่งยิ่งนัก ผมยักไหล่ก่อนจะแบมือออกไปทางไอเต้ เป็นอันรู้กันว่ากูต้องการอะไร
"พวกมึงลืมของ!!!"
ทันทีที่เค้กวางอยู่บนฝ่ามือของผม ผมก็ปาใส่พวกแม่งเต็มแรง
"เฮ้ย...!!!!"
พวกแม่งร้องเสียงหลง กระโดดหลบเค้กก็เสือกกระโดดชนกัน สุดท้ายไม่รอด โดนเค้กบอมเข้าไป อื้อหืออออ แอ็บสแตร็กส์
"เค้กนี่เหมาะกับพวกมึงมากกว่านะ ที่เขียนว่าอีตอแหลน่ะ!!!!"
*************************************************************************
โอ้ย กว่าจะแก้ไขได้!! หลายคนทายถูกว่านังผ้ามันจะตัดผม เซ็งเลย.....
สงสารพี่ซุสแท้ 5555 คิดไปยันเชียงคาน แต่กลับมาคราวนี้ ผ้าใบมันสตรองมาก(แต่ปัญญาอ่อนเหมือนเดิม) คือตอนนี้เราแต่งนิยายอยู่อีกเรื่องนึง ชื่อเรื่องว่า Around two รักนี้จีขอสอง
ถ้าพร้อมเมือไหร่ จะลงลิ้งค์ไว้ให้นะคะ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ลงเลย รักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรักมากๆ อิอิ
-
ไม่ถือสาคนบ้า. อีรูปคัตเตอร์นี่ถ้าใจร้อนหน่อยมีแจ้งความนะ
ชีวิตน้องผ้าจะแซบกว่าเดิมสินะนางไปรับพลังทะเลมา. แอบสงสารพี่ซุสเล็กน้อย
:pig4:
-
555555555
-
อีตอแหลลลล. 5555 คิดได้นะพวกอีเปรม
-
เอาให้แรงกว่านี้จะอิผ้า เอาให้ไม่มีใครกล้ายุ่งเลย
-
ผ้าใบก็คือผ้าใบ 555+
-
อีพี่ซุส เมียโดนด่าขนาดเน้ พี่อยู่ไหนกันห๊ะ :m16:
ปล. อยากเห็นผ้าใบร้ายกว่านี้
-
ผ้าใบ แกมีปัญหากับการเล่นโซเชียลจริงๆแหละ :m20: น่าสงสารพี่ซุสจริงๆ 5555
แต่ยังไงก็ #ทีมผ้าใบ ค่ะ
-
o13 :katai2-1: :katai2-1:
-
นังผ้าแกกลับมาคราวนี้สตรองมาก!!
o13
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าให้โซเชียลอยู่กับนาง
-
ชอบตอนนี้มากกกกก ที่สุดเลยก็ว่าได้ ผ้าสู้คนและแข็งแรงกว่าแต่ก่อนมากมาย อย่ายอมนะผ้า บอกเลยเกลียดมากพวกแบบนี้ (เอ๊า เป็นคนยุอีกเฉย)
พี่ซุส เหมือนบทจะเยอะนะ แต่พี่แกเป็นลมหิวไปคือหาย...55555555
-
ผ้าใบลูกแม่ ทำดีมากลูก เราต้องปกป้องตัวเองแบบนี้สิ
-
เป็นเมียพี่ซุสต้องสตรองเนาะผ้าเนาะ :kikkik:
-
ขอบคุณ :)
-
คือแบบว่า ถ้าฉันเป็นซุส ฉันคงบ้าแน่ๆๆ. มีแฟนมันโครต.........
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่40 ชุลมุนวุ่นวาย(ชิบหายเลยไอ้เหี้ย)
"มานั่งทำอะไรตรงนี้วะ"
ผมหันไปมองคนที่เดินมานั่งข้างๆแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ ตรงที่ผมนั่งมันคือสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ที่เอาไว้เล่นบอล วิ่งเปรี้ยว วิ่งไล่แปะ โดดยาง อะไรทำนองนี้ สรุปมันคือสวนสาธารณะที่แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาหกโมงกว่าๆเกือบทุ่ม ก็ยังมีคนมานั่งเล่นเยอะแยะ
"ผมนั่งตรงนี้มันไม่แปลกหรอก แต่พี่มานั่งข้างๆผมเนี่ยแหละแม่งแปลก"
คนข้างๆผมยักไหล่แล้วมองตรงไปข้างหน้า
"ไอ้ซุสมันจะหมั้นแล้วนี่"
จ้า!! กูรู้แล้วจ้า พูดอย่างอื่นได้ไหมคนดี?
"อือ ผมมีความสุขโคตรๆเลยว่ะ"
พูดว่ามีความสุขแล้วทำไมน้ำตากูคลอแบบนี้
"สรุปมันหลอกแดกมึงหรอวะ"
ไอ้เหี้ยพี่ทัช!!!! ถ้ามึงยังไม่หยุดเยาะเย้ยกู กูจะฆ่ามึง ไอ่สาด
"แล้วพี่จะไปไหม"
"ไปไหน?"
"ก็ไปงานหมั้นพี่ซุสไง ไปปะ"
"ไปทำเหี้ยไรวะ กูถูกกับมันมากเลยดิ"
ผมพยักหน้ารับ
"ผมว่าผมไม่โอเคว่ะ"
ผมหันไปมองหน้าพี่ทัช เขาก็หันมามองหน้าผม
"กูเคยเจ็บมามากกว่ามึงอีก ไม่เห็นตายเลย"
"เมอิอะหรอ?"
"ไอ้เด็กสันดาน แอบฟังกู"
"แอบเหี้ยอะไรล่ะพี่ พี่โดนด่าลั่นขนาดนั้น คนที่นั่งขี้อยู่ในห้องน้ำยังได้ยินเลย"
"อันนั้นก็เกินไป"
พี่ทัชผลักหัวผมอย่างแรง ผมเบะปาก
"หึ แล้วทำไมมึงไม่ร้องไห้วะ"
ผมหันกลับไปมองข้างหน้าแล้วทิ้งตัวลงนอนบนสนามหญ้า
"ถ้าผมร้องไห้ แสดงว่าผมเสียเขาให้ผู้หญิงคนนั้นไปแล้วจริงๆ"
"มึงแม่งบ้าสมคำร่ำลือจริงๆ"
พี่ทัชนอนลงข้างๆผม หางตาผมเห็นว่าเขามองผมอยู่ ผมเลยหันไปมองเขาบ้าง
"ถ้ามึงเจอกูก่อนไอ้ซุส มึงจะชอบกูปะวะ"
ผมทำหน้าเอ๋อไปพักนึง ก่อนจะตอบไปว่า
"ไม่อะ"
พี่ทัชกลอกตาไปมาแล้วถอนหายใจ
"กูไม่หล่อหรอวะ"
"ถ้าผมรักใครก็ได้ที่หน้าตาดี ป่านนี้ได้เสียกับไอ้เต้ไปนานละพี่ แต่ที่ผมชอบพี่ซุส เพราะผมเห็นอะไรบางอย่างบนใบหน้าของเขา บางทีก็แข็งกร้าว บางทีก็อบอุ่น บางทีก็เหงา บนใบหน้าของเขามีเสน่ห์ เพราะงั้นผมเลยเลือกที่จะรักเขา"
พี่ทัชมองหน้าผม เขาจ้องอยู่นานมากจนผมรู้สึกประหม่า เขาขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นจนเกือบจะชิด ผมผงะออกมาแต่ก็โดนมือพี่ทัชคว้าคอเอาไว้
"พี่ทัช!"
ติ๊ง........
ผมสะบัดหน้าออกเมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้า ผมลุกขึ้นนั่งหันหลังให้พี่ทัชแล้วหยิบมือถือออกมาดู เหงื่อออกเต็มหน้า
'กูรักมึงนะผ้า รักมึงคนเดียว กูเชื่อใจมึงด้วยและมึงต้องเชื่อใจกูนะ -เทพซุส-'
ผมอมยิ้มเมื่ออ่านข้อความจบ พิมพ์ตอบกลับไปว่า
'ผ้าก็รักพี่ซุส ผ้ารู้ว่าพี่ซุสจะเลือกผ้า ผ้าเชื่อใจพี่ รักมาก'
ว่าแต่พี่ซุสแม่งส่งข้อความมาได้จังหวะไปปะวะ!
"ผ้า............จะไปเลยหรือเปล่า"
เฮียวาดเดินมานั่งข้างๆผม ผมหันไปยิ้ม
"กูไม่อยากไปเลยเฮีย"
เฮียลูบหลังผมเบาๆแล้วดึงผมเข้าไปกอด
"เชื่อใจแฟนมึงหรือเปล่าล่ะ"
ผมพยักหน้า
"เชื่อใจก็ไป กูก็เชื่อ ว่ามันจะไม่ทำให้มึงต้องเสียใจอีก"
ผมพยักหน้าหงอยๆ มองตัวเองในกระจกที่ค่อนข้างแปลกตาไปจากทุกวัน ผมอยู่ในชุดสูทสีขาวล้วนและหูกระต่ายสีแดงครับ ต้องบอกด้วยไหมว่าผมจะไปไหน? หึ ไปงานหมั้นของแฟนตัวเองไงล่ะ ชีวิตกูสุขีมาก มีแฟนคนแรก กูต้องไปงานหมั้นเค้า เหี้ยจริงๆ=_=
"ไปกันเหอะ"
เฮียพูดแล้วเดินนำออกไปก่อน ผมนอนทำใจมาหลายคืนแล้วนะ พอถึงวันจริงนี่ผมเกิดเซ็งแสดขึ้นมาดื้อๆ พอเดินลงมาข้างล่าง ก็พบว่าทุกๆคนได้มายืนรวมตัวกันอยู่ที่นี้แล้ว แล้วแต่ละคนมันธรรมดาที่ไหนล่ะครับ เชี้ย! เทพบุตรจุติลงมาชัดๆ
วันนี้ทุกคนมารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนพี่เทพ รุ่นพี่ของผม รุ่นน้อง และเพื่อน แม่งมากันหมดเลย ทุกคนมองมาที่ผมแทบจะพร้อมเพรียงกันเมื่อผมโผล่หัวออกมา
"มึงโอเคปะ?"
เอมเปิดคนแรก ผมก็ไม่รู้ว่าจะพยักหน้าหรือส่ายหัวดี พยายามบอกตัวเองว่าพี่ซุสต้องเลือกผมแน่ๆ แต่มันก็รู้สึกแย่อยู่ดีถ้าผมต้องเห็นพี่ซุสไปสวมแหวนให้คนอื่น
"โอ........โอมาก!"
"ไปกันเหอะ"
พี่ติวออกปากชวน ผมได้นั่งรถของพี่เทส นั่งดูเฮียกับพี่เทสมันกัดกัน เพลินตาดีเหมือนกัน
"เฮียกับพี่เทสไปเกลียดกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?"
ผมนั่งมองมานานละ พี่เทสแม่งก็คอยแหย่ให้เฮียโมโห เฮียกูก็นะ เขาหยอกนิดหยอกหน่อยก็วีนแตก ใช้คำว่าวีนมันเหมาะกับเฮียกูไหมวะเนี้ย เฮียกูออกจะแมน
"เกลียดอะไร พี่รักพี่วาดจะตาย เนอะๆ"
"รักพ่อมึงสิ ถ้ามึงยังไม่หุบปาก กูเหยียบปากมึงแน่"
"โหดร้ายยยยย~~"
กูเบือนหน้าหนีออกนอกหน้าต่างแม่ง บรรยากาศแปลกๆ แม่งชมพูปนดำยังไงไม่รู้ ขบวนรถของพวกเรามาจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่โตมโหระทึกหลังหนึ่ง เคยเห็นบ้านแบบในหนังปะ ที่แบบ พื้นที่จากรั้วบ้านจนถึงตัวบ้านแม่งห่างกันเป็นงาน แล้วมีน้ำพุตั้งตะหง่านอยู่ตรงกลาง นี่กูถ่ายละครอยู่ใช่มะ ไหนกล้อง?
พอทุกคนจอดรถแล้วลงมายืนรอพี่ซุสวันนี้ทุกคนแม่งนุ่งขาวห่มขาวอย่างกับจะไปสวดมนต์ข้ามปี หล่อเทียมเท่ากับบอยแบนด์ แต่พอมองตัวเองใส่แล้ว แม่งก็ขี้เหร่อยู่ดี
"มากันเยอะเหมือนกันนะ"
ผมเงยหน้าที่มองตีนตัวเองอยู่เพื่อมองเจ้าของเสียง พี่ลูลู่นี่เอง เขามองทุกคนแล้วหยุดสายตาไว้ที่ผม
"ไม่คิดว่าจะมา"
เขาว่าแล้วยักไหล่ ทำไม ผมมาแล้วทำไมวะ
"ซุสแต่งตัวอยู่ รอก่อนแล้วกัน"
พี่ลูลู่พูดแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป มาทำไมก็ไม่รู้ เดินออกมาโชว์สูทหรอแสรด กูรู้ว่าสูทมึงแพง แพงแล้วไงวะ คุวย
"ใครวะ? ดูหยิ่งชิบหาย"
มึงคิดเหมือนกูเลยพี่ชาย
"พี่ชายพี่ซุส ชื่อลู.......เอ่อ ลูซิเฟอร์"
เกือบบอกว่าลูลู่ ถ้าผมหลุดปากออกไปว่าลูลู่ บักเฮียมันขำกลิ้งแน่ๆ
พวกเรายืนรอกันสักพักพี่ซุสก็เดินออกมา เขาโดนขนาบข้างด้วยพี่ลูลู่และผู้ชายอีกคน ด้านหน้าของพวกเขามีผู้ชายสูงอายุควงแขนมากับผู้หญิงที่ดูแรงๆคนนึง ผู้ชายคนนี้สินะ ที่ฆ่าแม่ของพี่ซุส คนที่ใช้ก้อนหินก้อนใหญ่ ถ่วงพี่ซุสเอาไว้กับความเดียวดาย
เขามองพวกผมเล็กน้อยแล้วเดินผ่านไป พี่ซุสหันมายิ้มให้ผมแล้วพูดแบบไม่มีเสียงว่า 'เชื่อใจกู' ผมคิดว่าพี่ซุสกำลังจะทำอะไรบางอย่าง มันอาจจะเลวร้าย...........ไม่สิ สิ่งที่เขากำลังจะทำ มันเลวร้ายแน่นอน
ขบวนรถของเหล่าบอยแบนด์เคลื่อนตัวอีกครั้งเพื่อไปที่บ้านของคุณณัชชา ป่านนี้เธอคงกำลังเยาะเย้ยผม คงกำลังยิ้มด้วยความรู้สึกของผู้ชนะ แต่เธอต้องไม่ชนะ............
"โห นักข่าวนี่มาทั้งสำนักเลยปะวะเนี้ย"
เฮียผมบ่นเมื่อรถเคลื่อนผ่านเข้ามาในรั้วบ้าน ก็รถนักข่าวแม่งจอดเต็มหน้าบ้านขนาดนี้ และพอพี่ซุสโผล่หัวออกมาจากรถปุ๊บ นักข่าวนี่กรูกันเข้าใส่อย่างกับมดเจอน้ำตาล
"จำเป็นต้องมีนักข่าวขนาดนี้ด้วยหรอ?"
ไอ้สนตั้งคำถาม
"ก็เป็นการประกาศให้โลกรู้ ว่าผู้ชายคนนี้เป็นของฉัน และฉันคือตัวจริง"
ซินนี่กอดอกพูดนิ่งๆ วันนี้แม่งก็สวยเหมือนเดิม มันใส่ชุดกระโปรงยาวคลุมตาตุ่มสีขาว และแหวกข้างขึ้นมาอย่างหวาดเสียว รวบผมเอาไปไว้ข้างหลังหมด
"ถ้าเป็นไปตามที่เธอต้องการน่ะนะ แต่ถ้าพี่ซุสไม่เล่นด้วย ผลจะออกมาแย่มากๆ"
หนุ่มยักไหล่ พี่เทสกับพี่ติวและเฮียเป้เดินเข้าไปหาพี่ซุสตามประสาคนที่เขารู้จักกันมานมนาน หมายถึง รู้จักคนรอบตัวพี่ซุสน่ะครับ
"อ่าว มาด้วยหรอ?"
คุณณัชชาเดินหน้าชื่นตาบานออกมาแขวะผมยันหน้าบ้าน ผมกลอกตาไปมา
"ไม่มาแล้วจะเห็นหรอครับ?"
ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพอย่างที่สุภาพบุรุษชนเขาทำกัน
"ขอบคุณนะที่มายินดีให้ฉันกับซุส กว่าจะมีวันนี้ ฉันนั่งนับวันรอเลยล่ะ"
"หรอครับ แต่ในขณะที่คุณนั่งนับวัน ผมกับพี่ซุสก็ไปเที่ยวด้วยกัน ทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลงและ......นอนด้วยกัน โหว น่าสงสารคุณจัง"
"แก!!!!"
"ณัชชา มาถ่ายรูปกับซุสสิลูก"
ผู้หญิงสูงอายุตะโกนเรียกคุณณัชชา หล่อนหันไปยิ้มแล้วหันกลับมาทำหน้าเยาะเย้ยใส่ผมก่อนจะเดินออกไป พี่ซุสยืนทำหน้ามึนๆ เขาหันมามองผมแล้วชูสองนิ้วมาให้ ไอ้เหี้ย! น่ารัก
"ผู้หญิงนี่หน้าบานเป็นกระด้งเลยว่ะ"
ไอ้เต้พูดขำๆ ก็จริงของมันนะ คุณณัชชานี่ยิ้มหน้าบานมาก ในขณะที่พี่ซุสทำหน้านิ่งโคตร กูเห็นแล้วขำ
"พวกเราไปรอในบ้านเหอะ"
พี่เทสเดินมาชวนแล้วเดินนำไปก่อน พวกเราก็เดินตาม
"ผ้าใบ มาถ่ายรูปด้วยกันก่อนสิ"
คุณณัชชาหันมาพูดในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าบ้าน ผมหันไปมองหน้าเธอแล้วหันกลับมามองหน้าเฮียที่ยืนข้างๆ
"ทำไมต้องผม?"
ผมถาม คุณณัชชายิ้มอ่อนหวานใจดีโปรยเสน่ห์ เชอะ! อย่ามาตอแหลมนะเว้ย
"ก็ผ้าใบดูสนิทกับซุสดีนี่นา"
สนิทสิ กูเป็นแฟนกัน
"ก็ได้"
ผมพยักหน้าแล้วเดินไปแทรกกลางระหว่างพระเอกกับตัวร้าย แอบผลักคุณณัชชาเบาๆด้วย ทำไมกูเหี้ยจัง
"มองกล้องนะครับ"
ไอ้ช่างภาพมันพูดแล้วชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว ประมาณว่านับถอยหลัง สาม สอง หนึ่ง อะไรแบบนี้ มือพี่ซุสนี่ก็ไว กอดเอวผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วยืนชิดกันขนาดนี้ สิงกูเลยไหมครับ?
แชะ
"พอแล้ว เข้าบ้านกัน"
พี่ซุสหันไปบอกช่างภาพแล้วหันมาชวนผม เขากอดไหล่ผมแล้วพาเดินเข้าบ้านเฉย กูไม่ใช่คู่หมั้นพี่นะเว้ย ผมเข้ามานั่งรวมกับพวกพี่ๆในบ้าน แขกมาเยอะมาก คุณหญิง คุณนาย คุณชายเต็มบ้านเลยครับ นี่เชิญมาทั้งตำบลเลยปะวะ ไม่เชิญนายกฯมาด้วยเลยล่ะ
"คนนี้ใช่คนในคลิปปะวะ"
นั่งไปสักพักก็มีคนซุบซิบอยู่ข้างหลัง ซุบซิบดังแบบนี้เดินมาถามกูตรงๆเลยก็ได้ปะวะครับ
"คล้ายอยู่นะ"
"แล้วทำไมมางานนี้ด้วยวะ"
"เอ้า ก็นั่งอยู่ด้วยกัน ฉันจะไปรู้ปะล่ะ"
"ถ่ายไว้ๆ"
แล้วผมก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ลั่นอยู่ข้างหลัง ทำไมกูต้องเป็นเป้าสายตาทุกที นี่ขนาดหันหลังแม่งยังมีคนจำได้ ถ้ากูแก้ผ้านี่คงมีคนมาแสดงตัวเป็นญาติโกโหติกาของกูล่ะมั้ง
พิธีหมั้นดำเนินต่อไปอย่างน่าเบื่อ...........ก็ผมเบื่อนี่ครับ จะให้ผมบอกว่างานหมั้นดำเนินไปอย่างสนุกสนานหรือไง นั่นแฟนกูนะเว้ยที่นั่งอยู่นั่นน่ะ จนถึงตอนแลกแหวนนั่นแหละ ผมจ้องแล้วจ้องอีก กำมือแน่นอย่างลุ้นๆ พี่ซุสถือกล่องแหวนไว้ในมือแล้วหันหน้ามามองผม ก่อนจะชูสองนิ้ว =_= ยังมีหน้ามาเล่น
"สวมแหวนสิคะ"
คุณณัชชาเร่งเร้า พี่ซุสเอียงหัวไปมาแล้วลุกขึ้นยืน พวกผมที่นั่งๆกันอยู่เลยลุกขึ้นยืนตาม นักข่าวนี่ลั่นชัตเตอร์รัวๆกันเลยทีเดียว
"ผมว่าเราสนุกกันมามากแล้วนะ"
"แกจะทำอะไร!"
พ่อของพี่ซุสตวาดเสียงเข้ม
"ผมบอกแล้วหรอว่าผมจะหมั้น? ผมยังไม่เคยรับปากสักคำ"
พอจบประโยคนั้นก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้น
"เงินที่วางอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่ของคุณหรอกณัชชา แต่เป็นของคุณต่างหาก"
เขาหันไปหาพ่อของเขา ผมยกมือขึ้นปิดปาก ตาโตเท่าไข่ทีเร็กส์
พี่ซุสจะหมั้นกับพ่อของตัวเอง!!!!!!
ผั๊วะ!!!
"มึงหยุดคิดอะไรทำนองนั้นไอ้สัด กูขนลุก"
มึงรู้ว่ากูคิดอะไร แสดงว่ามึงก็คิดแบบกูดิเฮีย =_=
"นี่คือเงินที่คุณโอนให้ผมทุกเดือน และเงินค่าใช้จ่ายที่คุณเคยจ่ายให้ผม ผมรวมไว้ในนั้นหมดแล้ว ผมไม่ได้เอาเงินนี้มาเป็นค่าสินสอด แต่ผมเอามาใช้หนี้ ถือว่าเราสองคน ไม่เคยมีอะไรค้างคากัน"
ไอ้เหี้ย พี่ซุสแม่งโคตรเลว ทำไมพูดกับพ่อแบบนั้น ผ้าโลกสวย ผ้ารับไม่ได้
"ซุสล้อเล่นใช่ไหมคะ แหม อารมณ์ดีจัง"
คุณณัชชาพยายามหลอกตัวเอง หน้าหล่อนซีดแล้วซีดอีก เหงื่อแตกพลั่กทั้งที่มันไม่ได้ร้อนเลย
"ไม่ได้ล้อเล่น คุณไม่เชื่อผมหรอณัชชา ผมแนะนำให้คุณดูแหวนหมั้นนั่นดีๆ"
คุณณัชชาหยิบแหวนขึ้นมาเปิดดูทั้งสองวง พวกผมก็ชะเง้อมองตามอย่างอยากรู้ แหวนมันมีอะไรวะ
พรึบ.....
คุณณัชชาเงยหน้ามามองผมแบบเร็วๆ ทำเอาผมสะดุ้ง
"เพราะแก เพราะแกคนเดียว!!!"
เธอจะพุ่งเข้ามาฟ้อนเล็บใส่ผม แต่ทุกคนเข้ามากันเอาไว้ น่ากลัวมากครับ คุณณัชชาในตอนนี้เหมือนพี่ก่องก่อย เธอยื่นมือทั้งสองข้างมาหาผม และกระโดดดึ๋งๆ กูจะหัวเราะก็ต้องกลั้นไว้ กูเกรงใจ 5555
"อ่อ ผมเกือบลืม ผมมีคนๆนึงที่อยากให้คุณได้เจอ เขาพึ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี่เอง"
พี่ซุสพูดแบบเป็นทางการมาก
"ว้าว วันนี้คนเยอะจัง"
ผมหันไปมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วใช้มืออีกข้างถอดแว่นดำออก เชด แม่งอย่างเท่
"ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณศรุต"
พ่อของพี่ซุสดูอึ้งโคตรๆ คงรู้จักกับคุณวิเชษย์มาก่อน แต่รู้จักกันแบบไหนก็ไม่รู้นะ
"วิเชษย์"
"สวัสดีครับพี่เขย"
ผมมองหน้าคุณวิเชษย์อึ้งๆ ถ้าพ่อพี่ซุสเป็นพี่เขยของคุณวิเชษย์ แสดงว่าคุณวิเชษย์เป็นน้องชายของแม่พี่ซุส เป็นน้าของพี่ซุส เชี่ยแม่งซับซ้อนจริงโว้ย!!
"ใครครับพ่อ?"
ผู้ชายที่นั่งข้างๆพี่ลูลู่เอ่ยถามหน้าเครียด พวกผมยืนงงเป็นฉากกันอย่างเดียวในตอนนี้ คุณวิเชษย์เดินเข้ามาโดยมีผู้ชายอีกคนเดินตามเข้ามาด้วย เอาล่ะมึง กูกลั้นหายใจแล้วอะนาทีนี้ คุณศรุตไม่มีคำตอบให้ลูกชายของตัวเอง เขาจ้องมาที่คุณวิเชษย์โดยที่มือของตัวเองแม่งกำแน่น
"ว้าว วันนี้นายแต่งตัวดีนะหลานชาย"
คุณวิเชษย์หันไปแซวพี่ซุส
"ก็วันนี้เป็นวันสำคัญนี่ครับ"
พี่ซุสตอบด้วยรอยยิ้มและท่าทีนอบน้อม กูช็อคมากอะมึง กูก็ไม่รู้ปะว่าเขาเป็นญาติกัน อะเฮือก
"แกมาทำไมวิเชษย์"
คุณศรุตเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด ในท่าทีแข็งกร้าวของเขา มีความวิตกอยู่ในสายตา
"แหม คุณพี่เขย วันนี้ผมมีข่าวดีจะมาบอกด้วยนะครับ เชิญคุณอนันต์ครับ"
ผมมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างงงๆพลางมองไปรอบๆเพื่อหากล้อง เผื่อว่านี้มันจะเป็นการถ่ายละครน่ะครับ
"สวัสดีครับ ผมเป็นทนายประจำตระกูลเกศแก้ว และผมเป็นพยานเพียงหนึ่งเดียวที่รู้ว่าคุณทำอะไรกับพินัยกรรมต้นฉบับของคุณอมรรัตน์"
ทุกคนส่งเสียงฮือฮาอีกครั้งเมื่อทนายสูงอายุคนนี้พูดจบ ผมมองไปที่คุณศรุต ก็พบว่าหน้าเขาซีดเผือดและเหงื่อออกเต็มหน้า แต่ยังคงทำท่าทียืนนิ่งได้เป็นปกติ
"แท้จริงแล้วพินัยกรรมตัวจริงเขียนเอาไว้ว่าให้มอบทรัพย์สินทุกอย่างของคุณอมรรัตน์ให้คุณวิเชษย์ดูแล แต่คุณก็ใช้อุบาย เอาพินัยกรรมไปเปลี่ยนแปลงแก้ไขจนได้ และเมื่อคุณรู้ว่าคุณอมรรัตน์ไม่เชื่อใจคุณอีกต่อไปแล้ว จึงสั่งฆ่าเธอซะ"
ทุกคนดูตกใจกับความจริงที่ได้รับรู้เมื่อสักครู่ เฮียวาดตาโตค้าง หันมองคุณศรุตด้วยใบหน้าที่ตกใจสุดขีดก่อนจะหันกลับมามองพี่ซุสด้วยใบหน้าเห็นใจ พี่ซุสเข้มแข็งอย่างที่เขาเป็น เขายืนฟังความจริงที่ตัวเขาเองก็รู้ด้วยความสงบ
"พูดบ้าอะไร หลักฐานก็ไม่มี"
"คุณคิดว่าผมเงียบไปเป็นสิบๆปี ผมไปทำอะไรหรอครับคุณศรุต ออ หลานชายของผมก็มีอะไรจะพูดเหมือนกัน"
คุณวิเชษย์ยกยิ้มแล้วเลื่อนสายตาไปหยุดที่พี่ซุสที่ยืนนิ่งอยู่กลางวง ตอนนี้ทุกคนเลยเปลี่ยนเป้าสายตามาที่พี่ซุสแทน นักข่าวนี่ถ่ายรูปกันมันส์ไม่มีใครห้ามใครเลยทีเดียว
"ตอนนั้นผมบังเอิญได้ยินที่คุณสั่งคนให้ไปฆ่าแม่แล้วโยนความผิดให้คุณเกิยรติคุณเจ้าของบริษัทคู่แข่งของแม่เข้าพอดี ผมพยายามบอกพี่ชายทั้งสองคน แต่พวกเขาไม่เชื่อและนำเรื่องที่ผมรู้ไปบอกคุณ คุณคงคิดว่าผมเป็นแค่เด็ก จึงไม่จัดการฆ่าผมไปซะตอนนั้น แต่เหลือเชื่อใช่ไหมครับ ที่วันนี้ผมเอาเรื่องที่คุณคิดว่าผมไม่กล้าบอกใคร มาพูดท่ามกลางคนมากมายแบบนี้ ขอบคุณคุณนะณัชชา ที่เชิญนักข่าวมาซะเยอะ"
"นี่มันนิยายน้ำเน่าชัดๆ อย่างกับละครแน่ะ กูไม่อยากจะเชื่อเลย"
ไอ้เต้มันพูดขึ้นเบาๆ
"แกโกหก!!!! แกรวมหัวกันโกหก"
คราวนี้คนลูกโวยวายบ้าง พี่ลูลู่ยืนขมวดคิ้วแล้วหันไปตวาดพี่ชายหรือน้องชายตัวเองนี่แหละ
"เงียบซะอาเรส!!!"
อ๋อ ผู้ชายคนนั้นชื่ออาราเล่หรอกเหรอ ทำไมชื่อน่ารักจัง
"นี่หลักฐานการโอนเงิน และคำสารภาพของมือปืนทั้งสองคนนั้น กว่าผมจะตามหลักฐานทั้งหมดมาได้ ก็ผ่านมาเป็นสิบปีเลยนะครับ"
เอาแล้วครับ แม่งเถียงไม่ได้แล้วด้วย คุณณัชชาแม่งยืนมองคนนู้นคนนี้ไปมาด้วยความงง
"และก็ ผมจะมาทวงบริษัท บ้าน และทรัพย์สินที่เคยเป็นของพี่สาวของผมคืนด้วย มันไม่ได้เป็นของคุณนะครับคุณศรุต ในพินัยกรรมของจริง มันเขียนว่า ยกทุกอย่างให้ผมดูแล คุณเองก็เคยอ่านแล้วนี่ จริงไหมคุณศรุต?"
คุณวิเชษย์มองไปที่คุณศรุตด้วยสายตานิ่งเรียบแต่ดุดัน พี่ซุสคงมีสายตาเหมือนกับคุณวิเชษย์นี่แหละ
"นี่มันอะไรกันครับคุณพ่อ ผู้ชายคนนั้นพูดเรื่องอะไร!"
พี่อาราเร่ลุกขึ้นโวยลั่น พี่ลูลู่ยืนนิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง ส่วนพี่ซุสยืนยิ้มอย่างพอใจที่สถานการณ์มันออกมาย่ำแย่ขนาดนี้
"ถึงขนาดนี้ จะสำนึกผิดได้หรือยังครับ?"
พี่ซุสพูดกับผู้เป็นพ่อ แววตาของเขาสะใจซะไม่มี
"ผมบอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าอย่าบงการชีวิตของผม คุณก็ไม่เคยเชื่อผมเลย"
ผมเม้มปากเมื่อพี่ซุสแสยะยิ้มอีกครั้ง ทำไม........พี่ซุสในตอนนี้ ดูน่ากลัวจริงๆ เขาขาดสติไปแล้วแน่ๆ
"หึ พังกันหมดเลย เห็นไหมล่ะ"
"พี่ซุส พอเถอะครับ"
ผมพูดออกไปในที่สุด ผมไม่อยากให้เขาดูน่ากลัวและขาดสติมากไปกว่านี้ เขาหันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
"กูถึงไม่บอกมึงไงว่ากูจะทำอะไร"
ผมพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปจับมือเขาเอาไว้
"พอแค่นี้เถอะครับ"
"ทำไมต้องพอ"
เขาถามกลับแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"ก็พี่ทำสำเร็จแล้ว แค่นี้ก็น่าจะพอนี่ครับ ไม่อย่างนั้นคนที่จะต้องเสียใจภายหลังจะเป็นพี่เอง"
"กูไม่เสียใจหรอก ตอนที่แม่กูตาย กูอยากจะฆ่าเขาด้วยซ้ำ"
พี่ซุสยิ่งพูดก็เหมือนอารมณ์ยิ่งมา เขาเริ่มขึ้นเสียง มันทำให้ผมสะดุ้งอย่างตกใจ ผมตัวสั่นแล้วเหมือนจะร้องไห้ ก็กูอ่อนไหว ร้องไห้ง่ายนี่ โดยเฉพาะเรื่องครอบครัวนี่แม่งโคตรอ่อนไหวเลย
"ฉันขอโทษ ทุกอย่างฉันผิดเอง"
คุณศรุตตัดสินใจพูดออกมาในที่สุด พี่ซุสหัวเราะเยาะ
"ใช่ คุณผิดทั้งหมดนั่นแหละ แล้วคุณจะทำยังไงเพื่อชดใช้ความผิดนี่ล่ะ ตายตามไปเลยดีไหม?"
"พี่ซุส!!!"
ผมเผลอตะคอกออกไปด้วยความไม่พอใจ ยังไงเขาก็เป็นพ่อ และตอนนี้เขาก็รู้สึกผิดแล้ว ไม่น่าจะพูดแบบนั้นนี่นา
"มึงขึ้นเสียงใส่กูหรอ!"
ตอนนี้พี่ซุสเหมือนกับคนเมา เขาตวาดใส่ผมอย่างไม่พอใจทั้งๆที่ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาจะแค่หัวเราะและกอดผมเอาไว้ ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดแบบไหนให้คนตรงหน้านี้พอใจ จึงหันหลังแล้วเดินหนีออกมาซะดีกว่า ขืนผมพูดอะไรไปตอนนี้แม่งก็จะพาลให้ทะเลาะกันหนักกว่าเดิม
"ผ้า!!"
เฮียร้องเรียกแต่ผมก็ไม่สนใจ โบกแท็กซี่ที่ผ่านมาพอดีแล้วขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็ว อารมณ์ของเราทั้งคู่คือยังไม่พร้อมจะคุยกันตอนนี้ ผมไม่พอใจที่พี่ซุสพูดกับพ่อตัวเองแบบนั้น ส่วนพี่ซุสคงจะไม่พอใจที่ผมไม่เข้าข้างเขา ผมคิดว่าเราควรจะพักกันสักคืน แล้วค่อยกลับมาเคลียร์กันใหม่
แต่เรื่องนึงที่ผมควรจะดีใจคือ ต่อไปนี้ พี่ซุสจะไม่มีคู่หมั้นอีกต่อไปแล้ว
My name's Zeus
ผมยืนมองผ้าใบที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกยากจะอธิบาย ใบหน้าของมัน สายตาที่มันมองผมเมื่อกี้เหมือนกันกำลังเหนื่อยหน่ายกับผมเหลือเกิน ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากผม นึกโทษผู้ชายที่ชื่อศรุตที่ทำให้ผมกับผ้าใบต้องผิดใจกันแบบนี้
วาดมันวิ่งตามน้องชายออกไป ส่วนไอ้เทสก็งงว่าควรจะอยู่ หรือควรจะไปช่วยไอ้วาดตามน้องชายดี สุดท้ายแม่งก็วิ่งออกไป
"หงอยเลยนะไอ้หล่อ"
น้าวิเชษย์พูดแซว ผมไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป เพียงยืนนิ่งๆเท่านั้น กับน้าวิเชษย์ ผมรู้มาตั้งแค่แรกว่าเขาคือน้องชายของแม่และคิดว่าเขาคงจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับการตายของแม่ ผมจึงเข้าไปตีสนิท ทำทีว่าติดต่อเรื่องงาน แต่เขารู้ว่าผมเป็นใคร เขายกบริษัทสาขาที่ภูเก็ตให้ผมทันทีเมื่อรู้ว่าผมจะต้องเจอกับอะไร แต่ผมก็พยายามเก็บเงินไปแลกกับบริษัทนั้นเพราะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร
ผมโดนพ่อของตัวเองเอาเงินมาขู่ให้ทำตามคำสั่งของเขาทุกอย่าง เหมือนเงินจะเป็นบุญคุณเพียงอย่างเดียวที่เขาทวงจากผมได้ ผมจึงเริ่มที่จะเล่นหุ้น ทำธุรกิจเพื่อที่จะมีเงินเป็นของตัวเอง และผมรอวันนี้มานานมาก วันที่ผมจะฉีกหน้าทุกคนที่เคยแสยะยิ้มอยู่เหนือหัวของผม ทั้งณัชชา คุณศรุต ไอ้ลูซิเฟอร์ และไอ้อาเรส เห็นหน้าพวกมันในตอนนี้แล้วกูสะใจชะมัด
"นี่มันอะไรกันครับพ่อ พ่อสั่งฆ่าแม่หรอ?"
ไอ้อาเรสลุกขึ้นโวยวายตามประสาคนที่พึ่งตาสว่าง ที่ผ่านมาผมพยายามบอกพวกมันสองคนว่าผมรู้อะไรมาบ้าง แต่พวกมันก็ไม่เชื่อผม หนำซ้ำยังไปฟ้องผู้เป็นพ่อว่าผมพูดจาเลอะเทอะหาว่าพ่อฆ่าแม่ ทำให้ผู้ชายคนนั้นรู้ ว่าผมรู้ความลับของเขาเข้า ทำให้ผมเหมือนโดนหักหลัง และผมจะไม่เชื่อใจใครง่ายๆอีก
ลูซิเฟอร์มองหน้าผมอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ผมพูดเมื่อสิบเอ็ดปีก่อนแม่งจะเป็นเรื่องจริงขึ้นมา
"ที่ไอ้ซุสมันพูด เป็นจริงทุกอย่าง แต่ผมก็เลือกจะเชื่อพ่อ"
ไอ้อาเรสมันยังคุมสติไม่ได้ แม่งคงจะบ้าไปแล้วล่ะมั้งนั้น
"อาเรส หยุดโวยวายสักที"
ลูซิเฟอร์ปรามน้องชายตัวเอง ผมยืนมองไอ้อาเรสที่เหมือนคนเสียสติแล้วยิ้มสะใจ
"ซุสคะ แต่เรื่องงานหมั้นของเรา ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะคะ"
ณัชชากอดแขนผมเอาไว้แล้วยิ้มอย่างมีความหวัง ผมกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย ผมแม่งเบื่อผู้หญิงคนนี้โคตรๆ
"ทำไมคุณยังไม่เข้าใจนะณัชชา งานวันนี้ มันไม่ใช่งานหมั้น คุณไม่เข้าใจหรอ? หรือถึงมันจะเป็นงานหมั้น มันก็ไม่ใช่งานของคุณ ผมพยายามบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอว่าผมไม่หมั้น คุณก็ตื้อ หาฤกษ์จัดงานจนได้ คุณผิดเอง"
ผมสะบัดมือของณัชชาที่เกาะแขนผมอยู่ออก เธอล้มลงไปกับพื้นแล้วใช้มือปิดหน้าก่อนจะร้องไห้ออกมา ผมมองทุกคนที่อยู่ในนี้ด้วยสายตาเรียบเฉย ถ้าทุกคนทำตามที่ผมบอกไปตั้งแต่แรก เรื่องทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าไม่บังคับให้ผมหมั้น ผมก็จะไม่งัดเรื่องนี้ออกมาเล่นงาน
"เชิญคุณศรุตไปสถานีตำรวจดีกว่านะครับ"
น้าวิเชษย์พูดแล้วหันมาพยักหน้าให้ผม
"ขอบใจที่ช่วยน้านะไอ้หลานชาย แต่ก่อนที่จะไปง้อแฟน ไปจัดการเรื่องนี้กับน้าก่อนแล้วกัน"
ดูพูดเข้าสิ แล้วผมจะปฏิเสธยังไงล่ะ ผมถอนหายใจแล้วหยิบมือถือออกมา ตั้งใจจะโทรหาไอ้คนที่มันเดินออกไปเมื่อไม่นาน แต่ก็ต้องตัดใจแล้วเก็บมือถือเข้าที่เดิมก่อนจะเดินไปขึ้นรถของน้าวิเชษย์
************************************************************************
ตอนเดียวรู้เรื่อง เคลียร์ทุกปัญหาหัวใจ ทั้งเรื่องหมั้น และปมอะไรต่างๆนานา เร่งมือแต่งอย่างมากมาย.......น่าจะจบตอนที่44 จบเรื่องนี้ มีต่อเรื่องหน้า อย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ จูบบบบบบ
-
ปังมาก
อวสานโลกสวยนะยะ. :z6: อาเรสตาสว่างได้แระ
ผ้ารอพี่เทพอธิบายก่อน. ผ้าอย่าหนีได้ไหม ผ้าเดินหนีทีไรมีเรื่องทุกทีเจ้เพลีย. อยู่และเคียงข้างอย่างคนที่บอกว่าไว้ใจดิ
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
พ่อพี่ซุสนี่แบบ จิตใจทำด้วยอะไร :เฮ้อ:
-
Omg :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สะใจที่สุดเลย
หึหึหึหึหึ
-
ใกล้จะจบแล้ว คงคิดถึงท่านเทพซุส มากๆ :mew2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ผ้าจะไปไหนอีกเนี่ย
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า อยากตบหัวผ้าใบให้ระบบสมองกลับมาปกติๆ จริงๆ ไหนบอกผ้าโลกสวยไง แต่ทำไมเดินหนีเทพซุสล่ะไอ้บ้า รู้เหรอว่าท่านเทพโดนอะไรมาบ้าง เอะอะโลกสวย ที่พู่กันแกยังไม่เอาแล้วเลย อ่อนไหวเรื่องครอบครัว โลกสวยตรงไหนนี่น่ะโลกแคบ โลกสวยทำไมไม่อยู่เคียงข้างท่านเทพ ทำให้ท่านเทพใจร่มๆ ล่ะ ขัดใจจริง
-
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
-
พี่ซุสโคตรเท่ห์เลย
คือเราก็เข้าใจทั้งพี่ซุสและทั้งผ้านะ พี่ซุสเค้าเจ็บมาเยอะ ช้ำมามาก เป็นธรรมดาที่จะแสดงออกกับคนที่สั่งฆ่าแม่ตัวเอง แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นพ่อแท้ๆ
ส่วนน้องผ้า ด้วยมีปมอยู่แล้ว เลยอ่อนไหวง่ายเป็นธรรมดา เราโอเคนะที่ผ้าเลือกเดินออกมา ร้อนเจอร้อนไม่ดีหรอก :fire:
เอาใจช่วยทั้งคู่จ้า
-
ผ้าใบกบับมาทำดป็นนางเอกหนังไทยไปได้
-
เวรกรรม ผ้างอน พี่ซุสสสสสสสสสสสสสง้อด่วนจ้า
-
ผ้าใบ งอนพี่ซุสซะแล้ววววววววววว :serius2:
พูดกันตอนที่อารมณ์ของทั้งพี่ซุสและก็ผ้าใบ ยังขุ่นมัวสับสน มันก็ไม่เข้าใจหรอก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่เทพจัดการเรื่องคุณพ่อเสร็จแล้ว รีบไปง้อผ้าเลย :z3: เดี่ยวผ้ายิ่งเตลิด คิดมากอีก :katai1:
-
ิิอิผ้า จิไปไหน
-
:pig4: :pig4:
-
:a5: :a5:
-
:oo1: :katai5:
-
ขอบคุณ :)
-
อิซุสเป็นโรคจิตอีกล่ะ
-
ผ้าใบเวอร์ชั่นใหม่กลับมาแล้ว
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่41 (ไม่ได้)งอน+(แต่เสือก)ง้อ
"นี่มึงยังไม่ได้คุยกับพี่ซุสอีกหรอวะผ้า"
ผมไม่ตอบคำถามไอ้เต้ แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป
"มึงก็ไม่น่าไปโกรธเขาขนาดนั้นนะเว้ย"
ไอ้หนุ่มมาขนาบผมอีกข้าง ผมเริ่มถอนหายใจ
"เขาก็แค่น้อยใจที่มึงไม่อยู่ข้างเขา แล้วมึงจะโกรธเขาทำไม"
เอมแม่งมาอีกคน มือผมเริ่มกำปากกาในมือแน่น
"อย่างน้อยมึงก็น่าจะตอบไลน์เขาหน่อยนะเว้ย"
เพื่อนเต้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม ผมกลอกตาแล้ววางปากกากระแทกโต๊ะอย่างแรง
"พวกมึง!!! ก่อนจะพูดอะไรแหกตาดูงานกูก่อนนะ"
พวกมันย้ายสายตาลงไปมองกองกระดาษที่อยู่เบื้องหน้าผมทันทีที่ผมพูดจบ
"เอ้า ใครสั่งใครสอนให้มึงดองงานล่ะ"
"ดองเตี่ยมึงดิ ใครจะไปรู้ว่าช่วงที่กูหายไปแม่งงานจะเยอะขนาดนี้ แล้วพวกมึง ถ้าไม่ช่วยก็ไปไกลๆ จะทำงาน!"
"แล้วไม่บอกให้พวกกูช่วยล่ะ โชว์เหนืออยู่นั่น"
เพื่อนกูนี่มันน่าจริงๆ ถ้าเพื่อนมันดีนะ ไม่ต้องรอให้ผมบอกหรอก มันแย่งกันช่วยงานผมไปแล้ว
"สรุปมึงไม่ได้โกรธพี่ซุส?"
"เออ"
"แต่งานยุ่งเลยไม่มีเวลาคุยกับพี่เขา?"
"เอออออ"
"แล้วมึงไม่บอกเขาสักหน่อยล่ะวะ"
"มึงเข้าใจไหมว่าถ้ากูเริ่มคุยกับเขาปุ๊บ มันก็จะไม่แป๊บเดียวไง มันจะยาว งานการกูก็ไม่เสร็จพอดี"
เพื่อนผมพยักหน้าเข้าใจ จะอะไรนักหนา ผมไม่ได้เจอพี่ซุสมา2วันเองตั้งแต่วันนั้น พวกแม่งทำเป็นตื่นเต้นกันไปได้
"จะสอบอีกแล้วเนอะ"
เอมท้าวคางพูดขึ้นมาหลังจากพวกเราเงียบกันไปสักพัก
"เวลาแม่งผ่านไปเร็วมากอะมึง"
แล้วจะมานั่งรำลึกห่าอะไรกัน ยังไม่แก่ซะหน่อย
"มึงว่าถ้าเราเรียนจบแล้ว จะได้เจอกันแบบนี้อีกไหม?"
หนุ่มมองหน้าทุกคนเรียงตัว ผมยักไหล่
"ได้เจอดิ นอกซะจากมึงจะติดเมียจนมาหาพวกกูไม่ได้"
"แหม กูไม่ติดเมียหรอก กลัวมึงนั่นแหละจะติดสามี"
"เชี้ย!"
"เออพวกมึง กูว่ากูเจอคนที่กูถูกใจแล้วว่ะ"
ไอ้เต้พูดขึ้นหลังจากนั่งเงียบมานาน พวกผมหันไปมองหน้ามันพร้อมกัน
"ใครอีก!!"
เห็นแม่งถูกใจคนไหน ก็ว่าวทุกทีแหละมัน
"บอกไม่ได้"
มันยักคิ้วให้พวกผมแล้วยิ้มมุมปาก
"เหอะ ขอให้ได้ขอให้โดนสักทีเถอะเพื่อน ว่าแต่คนๆนั้นน่ารักไหม?"
ไอ้เต้ยิ้มกับคำถามของไอ้หนุ่ม มันก้มลงเอาหน้าผากแนบโต๊ะ ท่าทางแม่งคงจะเขินจริงๆนั่นแหละ
"น่ารักมาก กูว่าจะขอน้องเขาคบเร็วๆนี่อะ"
กูตกตะลึงพรึงเพริด!!! ผมมองหน้าเพื่อนด้วยความอึ้งหลาย
"มึงแน่ใจนะว่าจะไม่ได้แดกเงาะกระป๋องอีก"
ผมถามเพื่อน คือไม่รู้เป็นไรนะ ไอ้เต้มันเป็นคนหน้าตาดีมากๆเลยคนหนึ่ง นิสัยก็ใช้ได้ คือไม่ได้เลวเหมือนแฟนกูเมื่อก่อนน่ะ ฐานะทางบ้านมันก็ไม่ได้ย่ำแย่อะไร แต่พอมันจะจีบใครสักคน ดันจีบไม่ติดซะอย่างนั้น ผมยังงงเลย
"เฮ่ย น้องเขาก็เหมือนจะชอบกูบ้างแหละวะ"
มันพูดพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข ผมหัวเราะเบาๆแล้วส่ายหน้า เอาใจช่วยอยู่ห่างๆแบบนี้แหละผม
"คบกันแล้วก็พามาแนะนำให้พวกกูรู้จักบ้างล่ะ"
เอมมันพูดยิ้มๆ เต้มันไม่ได้ตอบอะไร เพียงส่งยิ้มกลับมาบางๆ
ผมยังคงมาเรียนตามปกติ แม้จะไม่ได้เจอหน้าพี่ซุสมา3วันเห็นจะได้ ผมเคลียร์งานที่คั่งค้างไว้จนหมดแล้ว จึงคิดว่าถ้ากลับถึงหอแล้วจะโทรหาพี่ซุส แอบสั่งสอนพี่ซุสไปด้วยในตัว ผมอยากให้เขามีสติมากกว่านี้
ข่าวที่พี่ซุสล้มงานหมั้นและแฉพ่อของตัวเองดังไปทั่วประเทศ โดยในข่าวก็ยังมีผมไปเอี่ยวด้วยว่าเป็นคนวางแผนให้พี่ซุสฉีกหน้าคุณณัชชาแบบนั้น อยากถามสักหน่อย ว่ากูไปบงการอะไรตอนไหน แต่ก็ไม่รู้จะไปถามนักข่าวสำนักไหนดี นี่ผมมาเรียนก็ยังมิวายโดนใครต่อใครไม่รู้เขม่น ดูจากลักษณะคงไม่ใช่แฟนคลับคุณณัชชา น่าจะเป็นแฟนคลับพี่ซุสที่คิดว่าตัวเองเหมาะกับพี่ซุสมากกว่าผมแต่พี่ซุสไม่เลือก
"ผ้า.............."
ผมเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ เมื่อคนที่เดินเข้ามาหาผมคือพี่ซุสเวอร์ชั่นโทรม คือแปลกใจว่าทำไมพี่แกถึงได้ขอบตาดำเป็นหมีโคอล่าแบบนี้(ขอโทษครับ หมีแพนด้าต่างหาก)
"มึงโกรธกูอยู่หรอ?"
เขาเอ่ยถามด้วยท่าทีอ่อนแรง ผมยกมือขึ้นมาโบกปฏิเสธทั้งสองข้าง
"ไม่ใช่ คือผมพึ่งเคลียร์งานค้างเสร็จ ว่าจะโทรไปหาอยู่พอดี"
พี่ซุสถอนหายใจเมื่อได้ฟังคำตอบของผม เขาเดินเข้ามาใกล้แล้วดึงผมไปกอดเอาไว้แน่น
"โล่งอกไปที"
เขาพูดเบาๆ แต่ผมได้ยินทุกคำ ผมหัวเราะออกมา ทั้งขำด้วยและแอบสะใจนิดหน่อยที่ทำให้พี่ซุสกลายมาเป็นสภาพแบบนี้ สิ้นท่าเลยหรอ?
"พี่ไม่ได้นอนเลยหรอ?"
"อือ กลัวมึงโกรธ โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ แล้วกูก็ยุ่งกับเรื่องที่ผ่านมา เลยไม่ได้ไปหา"
ผมพยักหน้าเข้าใจ
"งั้นเรากลับกันเถอะ เด็กน้อยของผ้าจะหลับกลางอากาศแล้ว"
ผมแซว พี่ซุสแกก็พยักหน้าหงึก แล้วเดินตามผมมาอย่างว่าง่าย คราวนี้ปัญหาอยู่ที่ ใครแม่งจะขับรถวะ? เอาตรงๆคือผมขับรถยนต์ไม่เป็น ถ้าจะขับมอเตอร์ไซค์กลับ ก็เกรงว่าจะต้องมานั่งเก็บชิ้นส่วนของพี่ซุสกลางถนนอีก(ผมหมายถึงกลัวพี่มันตกรถน่ะครับ)
"อ่าว ยืนทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?"
เหมือนฟ้าบันดาลทางเลือกลงมาให้ผมอย่างทันใจ เมื่ออยู่ๆพี่ทัชก็เดินผ่านมาเห็นและเปิดตู้เย็นกินน้ำลำไย ชื่นนนใจ ชื่นใจ ชื่นใจ อ่าวกรรม ไม่เกี่ยวนี่หว่า
"เออพี่ มาพอดีเลย มีเรื่องจะวานพอดี"
พี่ทัชเลิกคิ้วสูงอย่างแปลกใจที่อยู่ๆไอ้ผ้าก็ไหว้วานซะอย่างนั้น
"ไปส่งพวกผมหน่อยดิ ที่หอใกล้ๆเนี่ย"
ผมพูดแล้วชี้ไปที่หอของผม พี่ทัชแกขมวดคิ้วแล้วเหลือบไปเห็นพี่ซุสที่ยืนทำหน้าง่วงอยู่ข้างๆผม กูว่าพี่ซุสแม่งหลับในไปแล้ววะ ไม่อย่างงั้นแกลากผมเดินหนีพี่ทัชไปแล้ว
"ยังไม่เลิกกันอีกหรอวะ?"
นี่ก็แช่งพวกกูจังงง กูรักกันนี่มันกวนใจมึงมากไหมครับ?
"ตกลงพี่ไปส่งผมได้ไหมเนี่ย"
ผมถามย้ำ พี่ทัชยักไหล่
"รถกูอยู่ตรงโน่น"
แกพูดแล้วเดินนำผมไป อันที่จริง พี่ทัชนี่ก็เป็นคนดีนี่หว่า ผมเดินตามพี่ทัชมาที่รถของเขา เปิดประตูแล้วยัดพี่ซุสที่กำลังหลับในเข้าไป
"มึงมานั่งหน้า กูไม่ใช่คนขับรถของพวกมึง"
พี่ทัชบอก ผมเบะปากแล้วเดินไปนั่งหน้าตามคำสั่ง เห็นว่ามีน้ำใจไปส่ง จะทำตามที่สั่งก็ได้ ในรถเงียบกริบเพราะไม่มีใครพูดอะไรสักคำ พี่ซุสก็หลับไปแล้ว(ประมาณว่าโล่งใจที่ผมไม่ได้งอนพี่ท่านก็หลับเลย) ผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี
ไม่นาน รถของพี่ทัชก็มาจอดอยู่หน้าหอของผม ผมเข้าไปพยุงพี่ซุสแล้วหันกลับไปหาพี่ทัช(อยากจะบอกว่า หนักเวรี่มัช T T)
"ขอบคุณพี่ อ่าว ตามมาทำไมอะ"
ผมขมวดคิ้วเมื่อพี่ทัชลงมาจากรถแล้วเดินตามผมอย่างมึนๆ
"หิวน้ำ"
ผมพยักหน้าเข้าใจ
"ร้านค้าอยู่นู้นไงพี่ มีทุกน้ำอะ ผมไปก่อนนะ"
ผมรีบพูดตัดบทแล้วพยุงพี่ซุสขึ้นลิฟต์มาอย่างทุลักทุเล ห้องผมอยู่ชั้น3 ปกติผมก็ขึ้นบันไดนั่นแหละ แต่วันนี้เกรงว่าจะไม่ไหว
"เอ้า ยังจะตามผมมาอีก ถ้าจะไปปล้นห้องผม บอกเลยว่าไม่มีอะไรให้ปล้น"
ผมพูดดัก เมื่อพี่ทัชมันยังคงตามผมมา ห้องกูมันก็ไม่มีอะไร ทำไมมีคนอยากจะเข้าห้องกูจัง
"กูไม่ปล้นของห้องมึงหรอก แต่กูจะปล้ำเจ้าของห้อง"
เขาพูดแล้วยักคิ้วให้ผม มึงพูดแบบนี้ต่อหน้าแฟนกูเลยหรอ? นี่ก็หลับอยู่ได้ ถ้าเป็นปกติแม่งคงจะซัดไอ้พี่ทัชหลับไปแล้วแท้ๆ ผมส่ายหัวไปมาอย่างปวดหัว พอเปิดประตูเข้าห้องมาได้ ผมก็พาพี่ซุสเข้าไปนอนในห้อง ถอดรองเท้าถุงเท้าให้เสร็จสรรพก็เปิดแอร์และห่มผ้าให้เรียบร้อยก็เดินออกมา พี่ทัชเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วเปิดทีวีอย่างกับเป็นเจ้าของห้องซะเอง ผมเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นแล้วเดินไปนั่งข้างๆพี่ทัช
"เดี๋ยวๆ ดูช่องนี้แหละ"
ผมร้องห้ามเมื่อพี่ทัชทำท่าจะกดข้ามช่องนี้ไป
"ดูหนังพวกนี้ด้วยหรอ? อ่อ กูลืมไป หนังแบบนี้มันเหมาะกับมึงดี"
ผมหันไปมองพี่ทัชแล้วเบะปาก กูดูอเวนเจอร์สแล้วมันยังไงหรอ?
"ผมมันเป็นยังไง"
ผมถามแล้วยกขวดน้ำขึ้นกระดก ตาก็จ้องทีวีที่กำลังฉายภาพยนต์เรื่องโปรดไปด้วย
"ก็ เพ้อๆ บ้าๆ ปัญญาอ่อน"
จ่ะ! ความเห็นตรงกันทุกคนเลย ผมผิดตรงไหนที่เป็นคนอารมณ์ดีไปหน่อยอะ ผมเหลือบตามองคนที่นั่งข้างๆก็เห็นเขานั่งจ้องผมอย่างเป็นจริงเป็นจัง เขาหันมาหาผมทั้งตัวเลยอะครับ
"แล้วพี่จะจ้องผมทำไมนักหนาวะเนี้ย"
เอาสิ จ้องมาจ้องกลับอะแม่ง จ้องจนกูจะท้องอยู่ละ เดี๋ยวกูโทรบอกป๊าแม่งว่ามีผู้ชายมานั่งจ้อง
"ก็แค่สงสัย"
"สงสัยก็ถาม นั่งจ้องแบบนี้จะได้คำตอบไหมเนี่ย"
พี่ทัชกลอกตาไปมาแล้วขยับมาใกล้ผมมากขึ้น
กูว่าสถานการณ์มันคุ้นๆปะวะ? ทำไมกูแม่งไม่รู้จักจำเอาซะเลย!!!!
"ถ้ากูถาม แล้วมึงจะตอบแน่หรอ?"
ไอ้น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบนี้ ไม่คิดไม่ฝันว่านอกจากจะได้ยินจากพี่ซุสแล้ว กูต้องมาได้ยินจากพี่ทัชอีก ทำไมผู้ใหญ่ชอบรังแกผ้าแบบนี้?
"ต.....ตอบดิ พี่หยุดยื่นหน้ามาหาผมได้ละ"
"หึ หวั่นไหวหรือไง?"
ครับ หวั่นไหว หมายถึงตีนอะนะ หวั่นๆจะไปเตะเสยคางพี่เข้า แม่งกระตุกไหวๆอยู่เนี่ย
"เอาคำถามของพี่ดีกว่าว่ะแม่ง ใกล้ขนาดนี้จะใช้ลมหายใจเดียวกับกูอยู่ละ"
พี่ทัชหยุดเมื่อผมพูดจบ เขากลอกตาไปมา แสร้งทำเป็นคิดอะไรบางอย่าง โถ! ไอ้หอกหัก หน้าตาตอแหลสัดๆ อย่าคิดว่าผ้าไม่รู้นะเฟ้ย กูร้องเรียกพี่ซุสแม่งจะตื่นไหมวะ
"เดทกับกูไหม?"
ครับ ผ้าเต็มใจเดทกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิต ถุย!!! ผ้ารับไม่ได้กับคำถามมมม!!!
"พี่ กูไม่เล่นนะ ถอยไปได้ละ"
เริ่มจะไม่สุภาพแล้วเนี่ย นี่กูยังเรียกมึงว่าพี่นะ ต่อไปกูจะเรียกมึงว่าอ้าย อ้ายสัดนะ ไม่ใช่อ้ายที่แปลว่าพี่!(อ้ายภาษาอีสานแปลว่าพี่นะตัว) หลังจากที่ผมพูดคำนั้นจบ เหตุการณ์ไม่คาดฝัน ไม่เคยวาดไว้ในสมองก็เกิดขึ้นกับผม
มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พี่ทัชก็แค่เอาปากของตัวเอง แนบกับปากของผมก็แค่นั้น จ่ะ..............มันก็แค่นั้น
แต่เป็นแค่ที่ยิ่งใหญ่มากกกกกก!!!!!!!!!! เป็นแค่ที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตของไอ้ผ้า 'ก็แค่นั้น!' เหอะ นี่มึงยังจะใช้คำว่าแค่อีกหรอ?!!!!
หวืด
ผั๊วะ!!!!
ในที่ขณะที่ผมกำลังประมวลผลว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้แม่งเป็นเรื่องแค่นั้น หรือเป็นเรื่องแค่นั้นใหญ่กันแน่(กูว่าอาการมึงหนักแล้วนะผ้า) ร่างของพี่ทัชแม่งก็ลอยหวือออกไป และเหมือนโดนของแข็งซัดเข้าเต็มหน้าดังผั๊วะ ผั๊วะ ผั๊วะ โอ่ยแม่งหลายผั๊วะ อย่าไปนับดีกว่า(อีผ้ายังคงนั่งไว้อาลัยที่โดนใครก็ไม่รู้จูบเอา)
"กูแปลกใจตั้งแต่ที่มึงเข้ามาทักไอ้ผ้าแล้ว"
เสียงพี่ซุสตวาดลั่นอย่างโกรธเกรี้ยว(ส่วนไอ้ผ้ายังคงนั่งอ้าปากค้างอยู่ท่าเดิม)
"มึงอยากให้พวกกูเลิกกันหรอ? ห๊ะ!!"
พี่ซุสยังคงตวาดเสียงดังเหมือนเดิม เสียงของเขาดังลั่นจนได้ยินเสียงที่สะท้อนกลับมา ผมได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกมาหลายห้อง(เหมือนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น)
"มึงใจเย็นๆดิ๊!"
พี่ทัชพยายามบอกให้พี่ซุสใจเย็น แต่ตัวเขาเองก็คงโกรธไม่น้อยที่โดนต่อย(ส่วนกูก็นั่งอยู่ท่าเดิม)
"มึงจะอยากเอาชนะกูไปเพื่ออะไรวะ"
ผมหันไปมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง แต่ก็แค่นั่งมองเฉยๆ ไม่ได้พูดหรือเข้าไปห้ามอะไร(กูอึ้งอยู่)
"กูไม่ได้จะเอาชนะมึง"
"แล้วมึงมายุ่งกับแฟนกูทำไม!!"
พี่ซุสแม่งฟิวส์ขาดจริงๆแหละว่ะ น่ากลัวพอๆกับวันนั้นเลย
"ที่กูเข้ามายุ่งกับไอ้ผ้า เพราะกูชอบมัน!"
"..............."
เหมือนเป็นประโยคฮุก พี่ซุสนิ่งไปแต่มือยังกำคอเสื้อพี่ทัชไว้แน่น ส่วนกู อึ้งกว่าเดิมอีก กูไปทำอะไรให้แม่งชอบกูอีกวะเนี้ย กูอยู่ของกูเฉยๆแท้ๆ ป๊อบสัดๆ
"กูแค่คิดว่ามันอาจมีโอกาสของกูบ้าง มึงอาจจะไม่ได้รักมันจริงๆ หรือมันอาจจะไม่ได้รักมึง"
มึงอย่าพูดเหอะพี่ทัช มึงยิ่งพูดกูยิ่งอึ้ง พี่ซุสแม่งแทบจะแปรงร่างแข่งกับด็อกเตอร์แบนเนอร์ในอเวนเจอร์สที่ฉายอยู่ในจอตอนนี้แล้ว
"แม่ง!!"
พี่ซุสสบถแล้วจะลงหมดบนหน้าพี่ทัชต่อ ผมที่พึ่งได้สติจึงรีบเข้าไปห้าม
"พอแล้วพี่"
ผมคว้าแขนพี่ซุสเอาไว้ เขาหยุดแล้วหันมามองผม หน้าแม่งดุชิบหาย กูฝ่อเลย
"ทำไมมึงนั่งให้มันจูบ!"
กูอยากจะย้อนเวลากลับไป นั่งอยู่เฉยๆก็ดีอยู่ละ ไม่น่าเข้ามาห้ามให้โดนหางเลขด้วยเลย กรรม!!
"แล้วพี่จะให้ผมนอนหรือไงวะ?"
ผมถามกลับด้วยความสงสัย ก็ไม่เข้าใจว่าถ้าไม่นั่งจะให้นอนหรือยังไง หรืออาจจะให้ยืน?
"มึงอย่ามากวนตีนกูตอนนี้!"
ผมสะดุ้งเมื่อพี่ซุสตวาดผมเสียงดัง ก็กูไม่ได้กวนตีน.........ทำไมต้องตวาดอะ ก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าถ้าไม่ให้นั่งจะให้ทำอะไร พี่ซุสสะบัดมือผมที่จับแขนของเขาออก แล้วลากพี่ทัชออกไปโดยไม่เหลียวกลับมามองผมอีก
พี่ซุสทิ้งผม! แล้วไปกับพี่ทัช! แม่งแอบชอบกันมาก่อนแน่ๆ พี่ทัชทำเป็นบอกว่าชอบผม แต่แท้จริงแล้วเขาชอบพี่ซุสแล้วก็ทำให้พี่ซุสเข้าใจผมผิดโดยการจูบผม พี่ซุสที่แอบชอบพี่ทัชก็เกิดอาการหึง เลยแกล้งทำเป็นจะต่อยพี่ทัช(เขาต่อยพี่ทัชจริงๆบักผ้า) แล้วก็ทิ้งผมซะ
แม่งวางแผนกันมาก่อนแน่ๆ! ผ้าโชคร้าย มาเจอผู้ชายหลอกลวง(กูปวดหัวกับนายเอกจัง!)
และผ้ากับพี่ซุสก็เลิกกัน................................เลิกห่าอะไร? ใครเลิกกับใคร? อย่ามโน!!! ก็แค่ ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เจอกันตั้งแต่เมื่อวาน ก็แค่ตั้งแต่เมื่อวาน!!!! หึ พี่ซุสไม่กล้าเลิกกับผมหรอก ลองผมบอกเลิกสิ ขี้คร้านเขาจะเกาะขาอ้อนวอนผมด้วยซ้ำ!
"มึงเป็นไรมากไหมวะผ้า โกรธอะไรโทรศัพท์รึเปล่า จ้องมันอยู่ได้"
เอมเอ่ยปากถามในที่สุด
"พี่ซุสไม่ตอบไลน์กู!"
ผมหันไปตอบ เอมสะดุ้งเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง
"ถ้ามีกระจก กูจะให้มึงส่องเดี๋ยวนี้เลย"
"ทำไม!!"
"หน้ามึงเหมือนพญามาร อะไรเทือกๆนั้น"
มันตอบแล้วก้มเล่นโทรศัพท์ต่อ
"ทะเลาะอะไรกันอีก ทำไมคราวนี้มึงเป็นฝ่ายง้อซะล่ะ หรือพี่ซุสงอนที่มึงไม่ตอบไลน์เขา?"
ผมถอนหายใจแล้วส่ายหน้า(เอมมันไม่เห็นหรอกว่าผมส่ายหน้า มันไม่ได้มองผมนี่)
"พี่ทัชเขาชอบกู"
ตุ้บ.......
"มึงว่าอะไรนะ......."
เอมกัดฟันถาม มันหันมาหาผมด้วยใบหน้าดั่งพญามารอะไรสักอย่าง ไม่สนใจโทรศัพท์ขอบตัวเองที่หล่นตุ้บไปอยู่ที่พื้นสักนิด หน้าผมเมื่อกี้คงเป็นแบบนี้สินะ
"อะไรวะ กูบอกว่าพี่ทัชชอบกู แล้วมึงเป็นอะไรเนี่ย"
ผมถอยห่างเอมที่ขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
"อีผ้า!!!! มึงจะเอาผู้ชายทั้งมหาลัยเลยใช่ไหม!!!!! อีดอก ไอ้สนก็ชอบมึง พี่มาร์กก็ชอบมึง พี่ซุสก็มารักมึง นี่ยังมีไอ้พี่ทัชอีกเรอะ!!! อีผ้าาาาาาาาาาาาาาา"
ผมว่าเอมมันสติหลุดไปแล้วแหละ อีบ้า!!! กูก็ไม่ได้ไปอ่อยพวกแม่งให้มารักมาชอบกูปะ? กูอ่อยพี่ซุสคนเดียวเหอะ
"ขอโทษนะครับ พี่ผ้าใบ"
"ห๊ะ?"
ปล่อยอีเอมมันดำดิ่งลงสู่ห้วงพิศวงสักครู่ ผมหันกลับมาหาคนที่พึ่งเรียกผมเมื่อสักครู่แล้วขานรับ ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมในขณะนี้ เป็นเดือนมหาลัยปี1 ผมรู้แค่นี้ครับ
"ผมชื่อปืนคือผมแอบชอบพี่ผ้าใบมานานมากแล้ว ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ?"
".................."(อีผ้านั่งอ้าปากค้างไปแล้ว)
"อีผ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!"(อีเอมกรีดร้องด้วยความอิจฉา กูพึ่งบ่นเรื่องที่ผู้ชายหล่อๆมาชอบมันหลายคนเมื่อกี้ แม่งมาอีกคนละ!!!!)
"คือผมพอจะรู้ว่าพี่ผ้าใบมีแฟนแล้ว แล้วผมคงสู้พี่ซุสไม่ได้ แต่ผมก็อยากคุยกับพี่ครับ"
กูเบลอมากครับตอนนี้ อยู่ๆก็โดนรุ่นน้องขอเบอร์ซะอย่างนั้น
"คือพี่.........."
"ไอ้บ้าาาา!! เบอร์มึงนี่ 099-375-xxxx ใช่ปะวะ แม่ง เสือกลืมเมมฯไว้กว่าจะหาเบอร์มึงเจอ"
จ้าาาาาา กูเกลียดอีพี่พลับมากก็วันนี้แหละ ตั้งนมตั้งนานมึงไม่ถาม มาถามตอนมีคนขอเบอร์กูนี่นะ? บังเอิ๊ญ บังเอิญจ่ะ!!!
"ผมเมมฯไว้แล้ว ขอบคุณครับ"
"เดี๋ยว............."
มันยิ้มลั้นลาออกไปนู้นแล้ว บักห่าาาาาาาา กูไม่ได้จะให้ บักปืนนนนนนนนนนนนนนนน
"อะไรวะ? ทำหน้าเหมือนสามีไม่ทำการบ้าน"
"ผมก็เห็นเขาทำทุกงานนะ เขาไม่ดองงานเหมือนพวกเราหรอก"
พวกมันหัวเราะคิกคักกับคำตอบของผม หัวเราะห่าอะไรจ๊ะ? นี่กูเครียดอยู่นะ
"เออ ไอ้ทัชมันเป็นห่าอะไรวะ หน้าช้ำสัด"
พี่พลับเปิดประเต็นขึ้นเพราะเห็นพี่ทัชมาเดินอยู่แถวนี้พอดี
"ถามไอ้ผ้าสิพี่พลับ เผื่อมันจะรู้"
เอมโยนมาให้ผมทันที ผมจิ๊ปากแล้วส่ายหัวไปมา
"สงสัยแพ้กระดุม"
"ไม่ใช่ละ ไอ้สัส!"
พี่พลับตบหัวผมแปะกับคำตอบของผม
"พวกมึงว่า มันเดินมาทางนี้ปะ?"
พี่พลับกระซิบให้ได้ยินกันแค่นั้น
"เอมว่าใช่นะ"
เอมเห็นด้วย ผมนั่งทำหน้าโง่ต่อไป คือจะบอกว่าไม่ใช่ ก็เห็นจะๆว่าพี่ทัชแม่งมุ่งมั่นที่จะเดินมาทางผมแค่ไหน
"ลุกหนีแม่งเลยไหม?"
พี่พลับพูดต่อ ส่วนผมก็ยังนั่งประเมิณสถานการณ์อยู่เหมือนเดิม
"ผ้า กูขอคุยกับมึงหน่อยได้ไหม?"
ชัดเลย แม่งเดินมาทางนี้จริงๆด้วย
"พี่ก็เห็นว่าพี่ซุสโกรธขนาดไหน ผมไม่อยากทะเลาะกับเขา อย่ามายุ่งกับผมเลย"
ผมขยับหนีพี่ทัชเหมือนเขาเป็นสิ่งของน่ารังเกียจ พี่ทัชทำหน้าเศร้าอย่างน่าสงสาร โอ้ย! ใจอ่อนเลยกู
"กูแค่อยากจะขอโทษมึง"
เขาพูดเสียงอ่อย ผมมองหน้าพี่พลับกับเอมสลับกันแล้วถอนหายใจ
"เดี๋ยวไปคุยกับพี่เขาแป๊บนึง"
ผมพูดแล้วลุกขึ้นยืน
"ผ้า"
พี่พลับคว้ามือผมเอาไว้ ผมหัวเราะเบาๆ
"เออ ไม่มีอะไรหรอกน่า"
ผมบอกแล้วเดินออกมา พี่ทัชเดินออกมาห่างจากที่พี่พลับกับเอมนั่งไม่มากนัก เขามองหน้าผมตรงๆก่อนจะพูดออกมา
"ขอโทษนะ เรื่องที่กูจูบมึงเมื่อวาน กูไม่ได้ตั้งใจเว้ย กูคิดว่ามึงจะหลบได้"
สรุปกูผิดสินะที่คิดว่าพี่ทัชมันจะหยุด ก็เลยไม่ได้หลบ
"แต่ที่กูบอกว่าชอบมึง กูพูดจริง"
พี่ทัชพูดด้วยสายตามุ่งมั่น ผมหัวเราะแห้งๆ
"คือผมไม่เข้าใจ ผมไปทำอะไรให้พี่ชอบผมวะ?"
"ทุกสิ่งที่มึงทำให้กูนั่นแหละ"
"มันก็คือสิ่งที่คนทั่วไปต้องทำไม่ใช่หรอวะพี่ อย่างวันที่ผมเห็นพี่ในสภาพโดนยำ ใครเห็นก็ต้องช่วยไม่ใช่หรอ?"
"ก็เพราะว่ามันไม่มีไง มีแค่มึงที่ช่วยกูเอาไว้ ทั้งๆที่กูพูดดูถูกมึง กูทำไม่ดีกับมึง มึงก็ช่วยกู มึงยิ้มให้กูด้วยความจริงใจ มึงมีแต่ความจริงใจ กูก็เลยชอบมึง......"
ผมยืนนิ่ง ไม่คิดว่าสิ่งที่ผมทำให้กับพี่เขาแค่เล็กๆน้อยๆ มันจะทำให้เขาคิดเกินเลยกับผมขนาดนี้
"กูไม่เคยคิดว่าตัวเองต่ำต้อยกว่าใครโดยเฉพาะไอ้ซุส แต่กูพึ่งรู้เมื่อตอนที่เจอมึง ว่ากูแม่งแพ้ไอ้ซุสทุกอย่าง กูแพ้มันเพราะกูทำให้มึงหันมาชอบกูไม่ได้"
"พี่เว้ย...............แค่ผมไม่ได้รักพี่ ไม่ได้แปลว่าพี่เป็นคนขี้แพ้หรอกนะ เรื่องความรัก มันไม่มีแพ้หรือชนะหรอก มันมีแค่รัก กับไม่รักเท่านั้นแหละ"
พี่ทัชเงยหน้าขึ้นฟ้า เขาถอนหายใจออกมาแล้วก้มลงมามองหน้าผมอีกครั้ง
"ตอนแรก กูคิดไว้ว่าจะแย่งมึงมาจากมันให้ได้ แต่พอกูเจอมึงอีกเมื่อวาน กูดันอยากเป็นคนดีในสายตามึงซะงั้น"
ผมยิ้มเมื่อพี่ทัชเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา ไม่ได้เศร้าเหมือนตอนแรก
"วันนี้ที่กูมาหามึง กูตั้งใจมาขอโทษเรื่องเมื่อวานที่กูจูบมึง แล้วก็ทำให้มึงกับไอ้ซุสทะเลาะกัน"
ผมพยักหน้าหงึกๆแล้วยิ้มให้พี่ทัช
"ไม่เป็นไรครับ ส่วนเรื่องที่ผมทะเลาะกับพี่ซุส มันก็แค่บททดสอบความรัก พี่ไม่ต้องกังวลหรอก"
พี่ทัชยิ้มเมื่อเห็นผมไม่ได้โกรธอะไร
"ถ้ามีอะไรให้กูช่วย บอกกูนะ กูเต็มใจ"
ผมพยักหน้ารับ ทำไมพี่ทัชแกอ่อนโยนจังวะครับ? อ่อนโยนกว่าแฟนกูอีก แต่ช่างเถอะ ถึงพี่ซุสจะไม่อ่อนโยน พูดจากระโชกโหกฮาก แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่ผมรัก
"แล้ว มึงยังไม่คืนดีกับไอ้ซุสอีกหรอ?"
ผมส่ายหัวตอบพี่ทัชแล้วยกมือถือขึ้นมาดู
"เขาไม่รับสายผม ไม่ตอบไลน์ ไม่โทรกลับด้วย"
"มันไม่กล้าเลิกกับมึงหรอก"
พี่ทัชออกความเห็น ความเห็นตรงกับผมเลยครับ
"หึ พี่ซุสจะไม่มีโอกาสงอนผมนานกว่านี้แล้วล่ะ"
ผมพูดแล้วยิ้มชั่ว ก็แค่นึกแผนง้อพี่ซุสออกแล้วก็แค่นั้นแหละ
-
My name's Zeus
"ผ่านจนได้ สัดเอ๊ย!"
ไอ้ติวตะโกนดังลั่นเมื่อเดินออกมาจากห้อง
"กูคิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว"
เทสบ่นบ้าง ผมมองเพื่อนทั้งสองคนแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา จ้องหน้าจอมือถืออยู่อย่างนั้นนิ่งๆ..............
บ้านใครไฟไหม้หรืออะไร? ทำไมไอ้ผ้ามันโทรหาผมขนาดนี้ แถมไลน์มาอีกซะเยอะแยะ มันเป็นห่าอะไรของมัน
ฮอบบิท: พี่ซุส ผ้าไม่ได้ยินยอมให้พี่ทัชมันจูบนะ!!
ฮอบบิท: รับสายหน่อยสิ อย่าโกรธผ้าเลยนะ
ฮอบบิท: ผ้ารักพี่ซุสคนเดียว อย่าโกรธผ้าเลย รักพี่เทพที่สุดในโลกกกกกกก
หึ.......แม่งมโนว่ากูโกรธซะอย่างนั้น กูงานยุ่งต่างหากเลยไม่ได้ตอบไลน์หรือรับสายมึง เหมือนมึงนั่นแหละไอ้แคระ ยอมรับว่าโกรธ แต่โกรธไอ้ทัชคนเดียวเพราะเข้าใจว่าไอ้ผ้ามันคงไม่ดึงไอ้ทัชเข้าไปจูบหรอก ก็รู้ๆกันอยู่ว่าไอ้ผ้ามันเป็นคนยังไง ดังคำที่ว่า 'อย่าถือไอ้ผ้า เพราะว่ามันบ้าไง' (ใครแม่งกล่าวไว้วะ?) กูกล่าวไว้เอง ทำไม?
"ข้างล่างแม่งมีอะไรกันวะ"
ผมพิมพ์ข้อความตอบไอ้ผ้าไปว่า 'ไม่ได้โกรธ แต่มีงานต้องทำส่งไม่มีเวลาดูโทรศัพท์' ไม่ได้สนใจว่าไอ้ติวกับไอ้เทสมันดูอะไรกัน จ้องโทรศัพท์เพื่อรออีกฝ่ายตอบกลับมาจะได้ชวนไปทานข้าวตามที่คิดไว้ตั้งแต่เช้า แต่แม่งก็ช้าชิบหาย เลยเงยหน้าขึ้นมองรอบๆ............
ทำไมพวกเหี้ยนี่มันมองกูแปลกๆ?
"ไอ้ซุสสสสสสสส แหม น่ารักนะคู่มึงเนี่ย"
งงแดกเข้าไปใหญ่เมื่อเพื่อนร่วมคณะมันกอดคอผมแล้วโยกไปมา เป็นเหี้ยอะไรวะ? แม่ไม่ซื้อขนมให้แดกหรือไง?
"แฟนมึงน่ารักดีว่ะ"
ผมขมวดคิ้วเมื่อเพื่อนร่วมคณะอีกคนเข้ามาสมทบ ตามมาด้วยคนที่สาม สี่ ห้า หก เจ็ด ฯลฯ ทุกคนแม่งเข้ามาพูดเกี่ยวกับแฟนกูหมด
"มึงเลิกทำหน้างงได้แล้วเพื่อนเทพ นู้นน ข้างล่างนู้น"
ไอ้ติวดึงผมไปที่ขอบระเบียงแล้วชี้ลงไปข้างล่าง กูชื่อซุส อย่ามาเรียกเหมือนแฟนกูได้ปะ?
"วู้ววววววววว น้องผม น้องผมมมม!!!"
ไอ้เทสแหกปากร่วมด้วย กูกุมขมับหนักมาก กูไม่เคยมีประสบการณ์ชีวิตที่มันเข้มข้นขนาดนี้มาก่อนเลย!!
ไอ้ผ้าแม่งกำลังก่อม๊อบหน้าตึกเรียนกู ไอ้สัด!!!!
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
"หยุดดดดดด"
ไอ้ผ้าเป่านกหวีดแล้วพูดหยุดขบวน มันเอาผ้าเหี้ยอะไรไม่รู้แหละ มัดหัวเอาไว้แล้วเขียนว่า 'ง้อพี่ซุส' ไอ้พวกที่มันยืนดูเหตุการณ์แม่งก็หันมายิ้มแซวกูอยู่ได้ หึ แฟนกูน่ารักใช่ไหมล่ะ(กัดฟัน)
"วันนี้ที่เรามารวมตัวกันที่นี้ รู้ไหมว่ามาทำอะไร!!!"
มันแหกปากลั่น ดังขึ้นมาบนตึก
"รู้ค่ะ!/รู้ครับ!"
พวกมึงก็ไปเล่นกับมันเนอะ =_=
"งั้นพูดดังๆสิ เรามาทำอะไร!"
"ง้อแฟนพี่ผ้าใบค่ะ!/ง้อแฟนพี่ผ้าใบครับ!"
"ดีมาก! อะ นั่นไงแฟนพี่ผ้าใบ พี่เขาชื่อซุส เรียกพี่เขาให้ลงมาดังๆสิ"
มันเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมพอดี จึงชี้บอกน้องๆพวกนั้นว่ากูเป็นแฟนมัน กูไม่รู้จะอาย จะเขิน จะโกรธ หรือจะอะไรดีแล้วว่ะ หมดคำจะพูด
"พี่ซุส ลงมาหาพี่ผ้าใบหน่อยค่ะ/พี่ซุส ลงมาหาพี่ผ้าใบหน่อยครับ"
ผมมองหน้าไอ้ผ้าแล้วชี้หน้าคาดโทษมัน กูจะทำโทษแม่งให้สาสมเลยไอ้สัด ผมเดินลงจากชั้นสองเพื่อไปหาไอ้เด็กแคระที่มันทำการประท้วงอยู่หน้าตึก ระหว่างทางกูโดนแซวชิบหายวายวอด แต่กูก็ไม่แคร์ มีแฟนเป็นไอ้ผ้า กูว่าต้องทำหน้าหนาๆเข้าไว้ว่ะ
"มึงทำห่าอะไรวะ?"
ผมถามมันทันทีที่เดินเข้ามาถึงตัวมัน
"พี่ซุสลงมาถึงแล้ว ร้องเพลงง้อพี่ซุสหน่อยเร็ว"
"ค่ะ/ครับ"
"3 4........"
"ไสว่าสิบ่ถิ่มก๋านนนนนน ไสว่าสิมีกันและกัน
ไสว่าสิฮักแพงกัน ไสว่าสิมีกันตลอดไป
ไสว่าสิบ่ถิ่มก๋านนนนน ไสว่าสิมีกันเรื่อยไป
ไสว่าสิบ่แบ่งใจ ไสว่าสิมีแค่เฮา~~~~~"
"................."
คือกูไม่รู้หรอกว่าหน้ากูแม่งเหวอแค่ไหน แต่แม่งก็คงเหวอพอสมควร ผมยกมือขึ้นมากุมขมับอีกครั้ง ยิ่งเสียงหัวเราะ ปรบมือจากคนรอบข้างแม่งดังเท่าไหร่ กูก็ยิ่งจะเป็นลม พอน้องๆร้องเพลงจบก็เดินเข้ามาล้อมผมกับไอ้ผ้าเอาไว้ ผมมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างงงๆ ไม่เคยหลุดฟอร์มมากเท่าวันนี้เลย กูยอมรับตรงนี้! ไอ้ผ้าจับมือผมเอาไว้แน่นแล้วฉีกยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว
"ข้ารักเอ็ง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แต่เพราะมีความจำเป็น ข้าจึงยังไม่กล้าบอก
ก็รู้ตัวดี ว่าเป็นแค่คนบ้านนอก เลยกลัวว่าต้องช้ำชอก หากบอกว่าข้ารักเอ็ง
ดอกฟ้าหมาวัด แม้เป็นแค่เพียงในหนัง แต่ข้าก็ยังวาดฝัน บางครั้งหัวใจมันเซ็ง
ข้าหยุดทุกอย่าง ก็ตอนที่มาพบเอ็ง สายตาหัวใจข้าเล็ง ไปที่รักเอ็งคนเดียว........."
ผมกลอกตาไปมาอย่างไม่รู้จะทำหน้ายังไง ผมว่าเพลงนี้ผมต้องร้องให้ไอ้ผ้ามันมากกว่า ผมแอบไปเปิดฟังมาแล้วเพราะอยากรู้ว่ามันเป็นเพลงยังไง ไอ้ผ้าถึงได้ตั้งเป็นริงโทน ผมว่าเนื้อหามันเพราะดี ก็เลยเผลอเปิดฟังบ่อยๆ
"ดีกันน๊าาาาาาา"
มันยิ้มกว้างแล้วยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าผม.........
"เฮ........วู้ววววว วู้วๆๆๆๆๆ"
ทุกคนแม่งเฮกันใหญ่เหมือนกับดีใจที่คนจะดีกัน ส่วนกูที่ไม่ได้โกรธห่าอะไรไอ้ผ้าก็ได้แต่ยืนนิ่งๆ ไอ้พลับเดินแหวกวงล้อมเข้ามาพร้อมช่อดอกหน้าวัวสีเขียวหนึ่งช่อ...........มึงไม่คิดจะห้ามน้องมึงเลยหรอพลับ? ไอ้ผ้ารับช่อดอกไม้มาแล้วคุกเข่าลง มันยื่นช่อดอกไม้นั่นมาให้ผม
กูว่ามึงกับกูมันสลับบทกันปะวะ? กูเป็นพระเอกไม่ใช่หรอ? หรือกูโดนปลดแล้ว?
"ผ้าขอโทษ ดีกันนะครับ"
ผมยกมือขึ้นนวดขมับตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นฟ้า
"ไม่ร้องสิ ผ้ามาง้อแค่นี้ ร้องไห้เลยหรอ?"
"กูไม่ได้ร้อง!"
ผมพูดออกมาในที่สุดหลังจากที่เงียบมาตั้งนาน พรุ่งนี้กูคงต้องไปตรวจหาโรคประสาทสักหน่อย เดี๋ยวกูพาไอ้ผ้าไปตรวจสมองด้วยเลยแล้วกัน
"ผ้า มึงฟังกูดีๆนะ........"
ผมดึงให้มันยืนขึ้น......อ่าว นี่ยืนแล้วหรอวะ? แม่งยังเหมือนนั่งอยู่เลย(ใจร้ายยยยยยย:น้องผ้า)
"ครับ"
มันเอียงคอทำตาแป๋วแหววใส่ผม ก็ดูแม่งน่ารักขนาดนี้ ใครจะไม่รักวะ
"คือกูไม่ได้โกรธ......"
"พี่ซุสหายโกรธผ้าแล้วใช่ไหมครับ?"
ทำไมแฟนกูมันเข้าใจอะไรยากจังเลยวะ 'ไม่ได้โกรธ' กับ 'หายโกรธ' มันเหมือนกันตรงไหน?
"เย่!!!! ดีกันแล้วววววววว"
ไอ้เด็กพวกนี้แม่งก็กระโดดโลดเต้นกันใหญ่ กูดีกันแล้วเกี่ยวอะไรกับพวกมึง?(ถึงกูจะไม่ได้โกรธไอ้ผ้าเลยก็เถอะ)
"ขอบคุณน้องๆทุกคนมากนะครับ ทุกคนกลับบ้านได้เลยนะ"
มันหันไปบอกน้องๆ ไอ้พวกนี้ก็สลายม๊อบอย่างไว ไอ้ผ้าหันกลับมายิ้มแฉ่งให้ผมอีกครั้ง มึงไม่ต้องมายิ้มเลยไอ้ควาย........ด่าแม่งควายก็ไม่ได้ เดี๋ยวร้องไห้อีก ตอนเด็กๆควายเอานมป้อนมันหรือไงก็ไม่รู้ พอด่าว่าควายทีไร มึงน้ำตาแตกตลอด
"ผ้า มึงหันมาฟังกูดีๆ"
"ครับ?"
"กู ไม่ ได้ โกรธมึง เข้าใจคำว่า 'ไม่ได้โกรธ' ไหม?"
ผมพูดช้าๆชัดๆ มันกระพริบตาปริบๆกลอกตาไปมาเพื่อประเมิณคำพูดของผม
"ไม่ได้โกรธ?"
"เออ!"
"อ่าว ก็พี่ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบ ไม่อ่านไลน์"
ผมถอนหายใจ
"กูทำงานส่งอยู่ งานมันเร่งมาก"
มันยืนนิ่ง เด๊ดแอร์ไปแล้วเรียบร้อย กูจะขำก็สงสารในความพยายาม เลยยืนทำหน้านิ่งๆแทน
"ไอ้เหี้ย กูอายว่ะแม่ง"
มันหัวเราะออกมาเสียงดังแล้วมุดหน้าลงอกผม ผมเลยหัวเราะกับปฏิกิริยาอายแบบน่ารักๆของมัน ไทยมุงสลายออกไปแล้วเมื่อเห็นเหตุการณ์กลับเป็นปกติ ผมเลยดันมันออก
"มึงพึ่งจะอายหรือไง?"
"ไม่ต้องมาตอกย้ำเลย! ไอ้เราก็นึกว่าโกรธ"
มันตีแขนผมเบาๆ ผมหัวเราะแล้วกอดคอมันไว้ไม่ให้มันตีผมได้
"ไปแดกข้าวกัน"
ผมกับไอ้ผ้าเดินออกมาหน้ามหาลัยแต่ก็ต้องมีอันชะงักเมื่อเจอคนที่ยืนดักรออยู่....................กูว่า กูคงไม่ได้ไปแดกข้าวอย่างที่คิดไว้แล้วว่ะ..........
"ป๊า...."
************************************************************************
เห็นโหลววววว มาแย้ว เขาไม่ได้โกรธกันซะหน่อยตัวเอง อิอิ
เห้ออออ กำลังแต่งตอนจบอยู่ อยากบอกว่า จบยากมาก!!! คิดตอนจบไว้แล้ว แต่เหมือนนังผ้ามันไม่อยากให้จบเลยยืดเยื้อเหลือเกิน =_= พูดถึงอาการเมาโค้กของนังผ้าบ้างดีกว่า ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีใครบนโลกใบนี้มันเมาน้ำอัดลม แต่เพื่อนของเพื่อนฟิวแม่ง เสือกมีอาการเมาน้ำอัดลม!! 5555 คือดีอะ อีผ้ามีเพื่อนละ
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะจ๊ะ มา กอดกันนน
ปล.ชอบอากาศหนาวๆแบบนี้จัง
-
แอร้ยยยยย มาอัพแล้วเย้ๆดีใจ
-
:hao7: :mew1: เอิ่บ พี่ซุสพี่รับมืออิผ้าไหวไหมคะ สุดๆอะ แล้วลูกใครมาเอ่ย
เอ้ารอค่า ขอบคุณค่ะ ตอนนี้โลดโผนมากอะ
-
ขอบคุณ :)
-
ใครมาหว่าาาา. ป๊าผ้าใบแน่ๆเลย
-
อิจฉานังผ้ามากๆ มีแต่ผู้ชายมารุมล้อม
-
ป๊าของผ้า............ เรื่องนี้คงไม่ดราม่าหรอกเนอะ
-
นังผ้าแกมีดีอะไรผู้ชายถึงได้มาชอบแกกันนักฮะ
ฉันอิจฉาแกมากเลย :m16:
-
:m20: :m20: :m20:
-
รอๆๆ
-
เราว่าพอกันทั้งพี่เทพและน้องบ้า
-
:pig4: :pig4:
-
รักผ้า กะ ท่านเทพ ที่ซู๊ดดด
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
"ป๊า" พ่อตามาล่ะ (รึเปล่า) พี่เทพพพพพพพพพพพพพพ :serius2:
แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นต่อปายยยยยยยยยย o22
เทพซุส ปะทะ พ่อตาของมหาเทพ(ผ้าใบ) [(ยกให้เป็นมหาเทพ เพราะสยบเทพอย่างซุสได้)] :laugh: :laugh: :laugh:
-
นังผ้าเล่นใหญ่รัชดาลัยจริงๆ
-
ง้อแบบผ้าใบ สลับกันแกล้งโกรธ
-
:laugh: :laugh:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่42 งอนเหอะ อยากง้อ
ผมนั่งจ้องหน้าพี่ซุสเมื่อพ่อของผมออกไปได้สักครู่ใหญ่ๆ คืองี้เว้ย พอผมง้อพี่ซุสที่ไม่ได้งอนผมเสร็จแล้วกำลังจะไปกินข้าว แต่เจอเจ้าคุณพ่อยืนกอดอกดักอยู่หน้ามหาลัย ผมกับพี่ซุสยกมือไหว้กันพัลวัน ถามว่าท่านพ่อมาทำไม?
คือมันเป็นแบบนี้
"กูเห็นข่าวแล้ว"
ป๊าเปิดประเด็นทันทีที่พวกเรากลับมาถึงห้องของผม นั่นประไร คิดไว้อยู่แล้วว่าเจ้าคุณพ่อต้องทราบเรื่องที่ไอ้ผ้ามีสามีแล้วเป็นแน่
"คบกันมานานแล้วหรือยัง?"
"เกือบ4เดือนแล้วครับ"
พี่ซุสตอบ พ่อผมพยักหน้าแล้วจ้องพี่ซุสเท้าจรดหัวแล้วก็ลากจากหัวจรดเท้า
"ถอดเสื้อสิ"
"เฮ้ย!!!!!"
ผมร้องลั่นกับคำสั่งของป๊า คุณท่านศิลปินจะทำอะไรสามีของไอ้ผ้าน่ะขอรับ!!!
"มึงตกใจอะไร"
"ไม่ตกใจสิแปลก อยู่ๆมาบอกให้แฟนผ้าถอดเสื้อนี่นะ?"
"แล้วจะทำไม กูเป็นพ่อตา สั่งอะไรก็ต้องทำ"
ไอ้ผ้าถอยทัพกลับเมื่อสู่ท่านแม่ทัพไม่ได้ หันกลับมามองพี่ซุส แกก็นั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม ก่อนจะลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อออกตามคำสั่งพ่อตา เอื้อออออออ กำเดาไอ้ผ้าไหลแรง เห็นกล้ามพี่ซุสแล้วกูหื่น ป๊าไล่ดูหุ่นของพี่ซุสอย่างพิจารณา เข้ามาจับบ้าง มาบีบบ้าง บางทีก็ทุบอกพี่ซุสดังปึกๆ แน่นเว่อร์อะแม่ง อิอิ
"หน่วยก้านใช้ได้นี่หว่า"
ป๊าพูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย พี่ซุสก้มหัวให้ป๊าเป็นเชิงขอบคุณแล้วหยิบเสื้อมาใส่
"นี่จะทำอะไรเนี่ย"
ผมแหวถาม ป๊าหันมามองหน้าผมแล้วทำหน้าแบบ 'เรื่องของกู' อะไรแบบนี้
"ปิดเทอมนี่ไม่ได้ไปไหนใช่ไหม?"
ป๊ายังคงถามพี่ซุสต่อไป
"เขามีงานมีการต้องทำนะป๊า"
และอีผ้าก็ตอบแทนอย่างคนขี้เสือก
"มึงเงียบเลยไอ้ห่า กูถามผัวมึง"
กูสไลด์กลับไปนั่งอย่างไว ป๊ากูใช้คำโหดมาก สะเทือนใจชิบหาย
"ก็มีงานที่บริษัทน่ะครับ"
พี่ซุสตอบอย่างสุภาพ ป๊าพยักหน้าหงึก
"พอดีที่สวนมันขาดคนงานน่ะ และพอดีเห็นว่าลูกชายมีผัวล่ำเลยจะใช้ประโยชน์สักหน่อยจะได้ไหม? ไอ้ผัวลูกชาย"
"ป๊าพูดว่าลูกเขยก็ได้ปะ?"
ทนฟังมานานละนะ คนอื่นพูดกูยังเฉยๆ พอป๊ากูมาพูดคำว่าผัวนี่ กูอยากร้องไห้
"เรื่องของกู ว่าไง"
ป๊าหันมาพูดกับผม แล้วหันไปเร่งเอาคำตอบจากพี่ซุส
"ได้ครับ"
พี่ซุสตอบรับอย่างเสียมิได้ เอาตรงๆคือจะให้คนอย่างพี่ซุสเนี่ยนะไปทำสวนทำไร่ คิดภาพที่แกต้องนุ่งกางเกงตัวเดียวแล้วใช้จอบขุดหลุมนี่กูก็รับไม่ได้แล้วปะ?
"ดี ไอ้ผ้า มึงนี่มีผัวมาตั้งเกือบ4เดือนเสือกไม่บอกกู มึงรู้ไหมกูนั่งช็อกหนักมากตอนเห็นข่าว ไอ้ห่าเอ๊ย ไอ้วาดแม่งก็ปิดปากเงียบ บอกให้กูมาถามมึงเอาเอง"
"ก็ตอนนั้นป๊าบอกไม่ให้มีผัวอะ"
"แล้วถ้ามึงจะมีกูห้ามมึงได้ไหมล่ะ ไอ้ควายเผือกนี่"
"ป๊าด่าผ้าว่าควายอะ"
"เออ ทำไม ควายมันยังฉลาดกว่ามึงเลย"
"ป๊าาาาาาาาา"
"มึงเลิกเรียกกูว่าป๊าได้ไหม พ่อมึงเป็นคนเจ๊กคนจีนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!"
"ป๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"ไอ้ลูกเหี้ยยยยยย!!!"
และพี่ซุสก็ได้แต่มองผมสลับกับป๊าที่เถียงกันแทบเป็นแทบตาย
กลับมาสถานการณ์ที่ผมกับพี่ซุสนั่งมองหน้ากับตาปริบๆ
"จะดีหรอพี่ซุส ทำสวนไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ"
ผมพูดขึ้น พี่ซุสยักไหล่ไอด๊อนแคร์
"แล้วบริษัทของพี่อะ"
"ก็เอางานมาทำที่บ้านมึง เข้าบริษัทอาทิตย์ละครั้งก็ได้ ยากตรงไหน"
ยากตรงที่มันเป็นแบบที่พี่พูดนั่นแหละครับ
"ขอนแก่นกับภูเก็ต นั่งเครื่องแป๊บเดียว"
ไอ้ผ้าเป็นลมจ้า เป็นลมคงไม่พอ ก็ขอเป็เฮอริเคนเลยแล้วกัน ถ้าคบกับผ้าแล้วต้องเจอกับบททดสอบอันโหดสัดรัสเซียโคลัมเบียฟิลิปปินขนาดนี้นะพี่ซุส ก็คบกับผ้าต่อไปเถอะ กิ๊วววว
หลายวันผ่านไป..........
ผมกับพี่ซุสอยู่ในสถานการณ์ที่เรียกได้ว่าปกติ ป๊าก็โทรมาเร่งยิกๆว่าเมื่อไหร่จะปิดเทอม ตอนนี้ที่สวนกำลังยุ่งมากเพราะผลไม้ขายดี ก็คนไทยรักสุขภาพนี่นาเลยสั่งซื้อผลไม้กันยกใหญ่ พี่ซุสแกก็ไปฟิตกล้ามขึ้นมาอีกเพื่องานนี้โดยเฉพาะ จากปกติที่กอดผมแล้วอุ่นพอดี ตอนนี้แม่งกูชักรู้สึกเหมือนโดนงูเหลือมรัด แต่ยังมีอีกสองเรื่องที่กวนใจกูเหลือเกิน.....
1.ไอ้เหี้ยเปรมที่คอยแวะมาเหน็บแนม หาเรื่องผมไม่เคยขาดจนผมแอบคิดไปเองว่าบักห่านี้คงจะเป็นลมชักหากไม่ได้มาแขวะผมสักวัน
2.บักห่าปืนที่มันมโนเอาเองว่ากูเต็มใจให้เบอร์มันทั้งๆที่ตอนนั้นกูกำลังจะปฏิเสธแล้วพี่พลับอยากมีบทพอดี จนถึงตอนนี้มันยังคงไลน์มาหาผมแบบถี่ๆ จนผัวกูเริ่มสงสัยว่าใครมันส่งข้อความมาหากูนักหนา
เหอะ...............!! ชีวิตผ้าโอเคมากว่ะมึง!!!
"ได้ข่าวว่าคุณณัชชาอับอายมากที่โดนฉีกหน้า บินไปหลบต่างประเทศแล้วว่ะ"
มนุษย์หญิงกลุ่มนึงเหมือนตั้งใจเดินมาพูดใกล้ๆให้ผมได้ยิน แต่ผ้าก็หาได้แคร์ไม่ เรื่องมันผ่านไปแล้ว จะกลับไปแก้ไขมันก็ไม่ได้
"น่าสงสารเนอะ ถ้ากูมีแฟนคงต้องเก็บให้มิดๆ ไม่งั้นโดนแย่งหมด"
ผมเหลือบตามองคนที่พูดประโยคนั้นแล้วขำออกมา เอาเวลาที่มานั่งแขวะกูตรงนี้ไปเลือกรองพื้นใหม่ไป
"แต่แฟนหล่อนต้องหล่อนะยะ ไม่งั้นนางไม่กระเดือก ใครๆก็เม้าท์ว่านางเลือกแต่ระดับเดือน และต้องเพอร์เฟ็คแมนเท่านั้น"
พูดจบแม่นางหน้าเกรย์ก็ปรายตามาที่ผม ทีหลังก็เอ่ยชื่อเหอะถ้าจะปรายยยย ขนาดนี้!
พรึบ.....
พี่ซุสที่นอนตักผมอยู่ลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่ผู้หญิงกลุ่มนั้น
"กูจะนอน คุยกันเบาๆไม่เป็นหรอ?"
เสียงแข็งๆของพี่ซุสพาลเอามนุษย์หญิงกลุ่มนั้นสะดุ้ง คงเพราะเขานอนอยู่แล้วโต๊ะบัง ทำให้พวกหล่อนมองไม่เห็นว่าพี่ซุสก็อยู่ตรงนี้ หน้าหดเหลือสามเซนฯเลยไหมล่ะ พี่ซุสแม่งโหดแบบไม่ไว้หน้าใครเลยจริงๆ ผู้หญิงพวกนั้นสะดุ้งแล้วรีบเก็บของก่อนจะหายไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
พอไม่มีใครมาแขวะให้รำคาญแล้วพี่ซุสก็นอนลงที่ตักผมเหมือนเดิม เขาคงเหนื่อยมาก ต้องเรียนด้วย ต้องดูแลบริษัทด้วย น่าสงสาร กระซิก
"พี่ ผ้าจะไปสอบแล้ว"
ผมสะกิดไหล่พี่ซุส คือวันนี้ไม่ได้มาเล่นๆนะเว้ย วันนี้กูมาสอบจ้า! พี่ซุสที่สอบเสร็จแล้วเลยมานอนเฝ้าผมอยู่นี่ไง เขาลุกขึ้นทั้งๆที่พึ่งได้นอนไปเมื่อครู่
"พี่กลับไปนอนที่ห้องก่อนก็ได้"
ชิ้ง............
งืด เป็นอันต้องหุบปากและตามใจพี่ท่านอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้จะเฝ้าผมทำไมนักหนา กูก็ไม่ได้สวยสะบัด นมก็ไม่มี มันน่าหวงตรงไหนวะเนี่ย ไม่เข้าใจ
ผมเดินเข้าห้องสอบมาโดยทิ้งอีกคนให้นั่งรอไปคนเดียว เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยได้เจอไอ้เต้สักเท่าไหร่ ทั้งๆที่ปกติแม่งคอยป้วนเปี้ยนอยู่กับผมจนผมคิดว่ามันเป็นวิญญาณเด็กที่ผมทำแท้งไป ช่างแม่ง คนมีความรักก็แบบนั้นแหละ
พอสอบเสร็จแล้วเดินออกมา ปรากฏว่าพี่ซุสดูแปลกไป.........ในทางที่เรียกว่าเหี้ยแล้วกู คือเขานั่งนิ่งแต่รังสีที่แผ่กระจายออกมารอบๆตัวนี่บ่งบอกอารมณ์เลยทีเดียว ไม่มีเรื่องไหนจะทำให้พี่ซุสหงุดหงิดได้เท่าเรื่องของผม ไม่ได้หลงตัวเอง แต่มันคือเรื่องจริง
และผมก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นมือถือของตัวเองวางอยู่บนโต๊ะ เบื้องหน้าของพี่ซุส หึ..............T T โอ้ว แม่ จ้าววววววววว
"ไอ้เหี้ยนี่มันเป็นใคร!!!"
เสียงตวาดลั่นอย่างกับฟ้าผ่าทำเอาผมสะดุ้งโหยง เหงื่อนี่ไหลอาบหน้ากูอย่างกับใครฉีดน้ำใส่ เอาจริงๆคือผมไม่ได้จะปิดบัง ผมลบข้อความของไอ้เด็กปืนนั่นทุกครั้ง ผมคิดว่ามันแค่อยากจะคุยด้วยเพราะมันก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว ไม่คิดว่าการที่ผมทำแบบนี้จะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวเอง
"คะ.......คนขายประกัน!"
ใครเชื่อนี่โง่สัดๆเลยนะครับ และโชคร้าย พี่ซุสแกไม่โง่นี่สิ
"ขายประกัน? เดี๋ยวนี้คนขายประกันมันส่งข้อความมาหาลูกค้าว่าคิดถึงแล้วหรอ!!!"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด มึงทำแบบนี้เลยเรอะบักปืนนน ที่ผ่านๆมามึงแค่ถามกูว่ากูทำอะไร ที่ไหน อย่างไร กับใคร เดี๋ยวนี้มึงอัพเวล บอกคิดถึงกูเลยหราาาาาาา
"เขาอาจจะพิมพ์ยังไม่เสร็จก็ได้ เขาอาจจะคิดถึงแม่เขาและเหงาเลยมาระบายกับผมไง"
ไลน์........
พี่ซุสหันไปหยิบมือถือขึ้นมาทันทีที่มันส่งเสียงร้องว่ามีข้อความจากไลน์เข้ามา พี่เขายืนอ่านแล้วเหมือนอารมณ์จะพลุ้งพล่านกว่าเดิม เขาเงื้อมือขึ้นจนสุด ผมตาโตแล้ววิ่งเข้าไปห้ามพี่ซุสเอาไว้ โว้ยยยยยยย โทรศัพท์นะไม่ใช่ลูกบอล เขวี้ยงเอาๆอยู่ได้ จำได้ไหมว่าเคยเขวี้ยงแตกไปเครื่องนึงน่ะห๊ะ!
"อะไรวะพี่!"
ผมถามแล้วดึงมือถือในมือของพี่ซุสมา
'ผมขอเป็นกิ๊กพี่ผ้าใบได้ไหมครับ? ผมไม่อยากคุยกับพี่ผ่านไลน์แล้ว'
ค่าาาาาาาาา อีดอก!!! ถ้ากูยืนต่อหน้าบักปืนตอนนี้นะ กูจะตีลังกาเตะเสยปากแม่งเลยสัด ทำห่าอะไรไม่ได้เกรงใจสถานะกูเลย!!
"มึงบล็อกมันเดี๋ยวนี้ ตรงนี้เลยนะ"
"คือ.........."
"ทำไม!"
"ผม.........."
"มึงพูดเร็วๆสิ ให้กูเอาตีนง้างปากมึงไหม?"
"ผมบล็อกไม่เป็นน!!"
ผมกระแทกเสียงตอบไป แม่ง ทำไมกูต้องโง่เทคโนโลยีด้วย ไม่เข้าใจ พี่ซุสคว้ามือถือไปจากมือผมแล้วกดอะไรนักหนาไม่รู้ด้วยใบหน้าที่แบบ กูโกรธขั้นสุด!! กูโกรธมากอะไรแบบนี้
"อย่าให้กูรู้ว่ามึงคุยกับมันอีก"
"ผมไม่ได้คุยนะเว้ย ทำไมพี่ต้องพูดเหมือนผมใจง่าย พูดเหมือนผมจะนอกใจพี่แบบนี้ล่ะ"
ผมเถียงกลับบ้าง พี่ซุสมองหน้าผมด้วยใบหน้าที่โหดเหมือนกับตอนแรก
"กูพูดตอนไหน!"
เมื่อกี้เลยค่า!!! สัด มาตีเนียนทำเป็นจำไม่ได้ ชิ!
"แล้วมึงให้ไลน์มันไปทำไม"
หึ ถามขึ้นมาแล้วกูเจ็บใจนัก! ไอ้เหี้ยพี่พลับบบบบ
"มันเป็นเรื่องบังเอิญ ผมไม่ได้จะให้ซะหน่อย ไปด่าพี่พลับไป"
กูนี่เป็นนักโยนความผิดให้คนอื่นตัวพ่อเลย พี่ซุสจ้องหน้าผมแล้วคืนมือถือกลับมาให้
"กูเชื่อใจมึง"
ผมยิ้มกว้าง มันก็ต้องแน่อยู่แล้วที่พี่ซุสต้องเชื่อใจผม ก็ผมออกจะน่ารักและรักเดียวใจเดียวขนาดนี้
"กลับเถอะ กูง่วง"
พี่ซุสจับมือผมแล้วเดินออกมา ระหว่างทางเห็นไอ้เปรมเดินสวนมา มันเหลือบตามองผมแล้วทำหน้าทำตาโกรธแค้นผมจนเห็นได้ชัด
พลั่ก
ผมตาโตเมื่อพี่ซุสกระแทกไหล่ไอ้เปรมอย่างแรงจนเซเกือบล้ม ก่อนจะเหลือบตามองมัน
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"
พี่ซุสถามเสียงเย็น เย็นมาก เสียวยันร่องดาก เปรมมันแสดงออกทางสีหน้าว่าเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด
"......ไม่มีอะไรครับ"
แล้วมันก็เดินก้มหน้าออกไป ผมมองตาม ไม่ได้รู้สึกสมน้ำหน้า แต่เห็นใจซะมากกว่า ถ้าพี่ซุสทำกับผมแบบนี้บ้าง คงจะเจ็บปวดน่าดู
"อย่าเห็นใจคนอื่นให้มาก"
พี่ซุสดึงผมเข้าไปใกล้ๆแล้วกอดไหล่แสดงความเป็นเจ้าของ ถามจริงเหอะ แบบผมแม่งยังต้องหวงอีกหรอ? ทิ้งไว้ที่จตุจักรยังไม่มีคนเก็บไปเลย ผมว่าพี่ซุสอาจจะเป็นโรคคิดมากแน่เลย
Rrrrrrrrrrrrr
"คร้าบบบบบบ ทำไมพักนี้โทรบ่อยจริงเนี่ยป๊า"
ผมรับโทรศัพท์แล้วรีบพูดทันที โทรมาเช็คจัง โทรมาทุกวัน!! โทรมาแต่ล่ะทีก็พูดแต่ว่า.....
[เรื่องของกู ไหนขอคุยกับผัวมึงหน่อย]
ดูคำพูดคำจาสิครับ ผ้ารับไม่ได้สุด!
"พี่ซุส พ่อจะคุยด้วย"
ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้คนข้างๆ พี่เขาก็รับไปคุยอย่างรู้งาน แรกๆพี่มันก็งง หลังๆมันเริ่มชินละ
"สวัสดีครับ.......กำลังจะกลับห้องครับ............อีกประมาณสองสามดือนมั้งครับพ่อ................ผมจะรีบไปช่วยเลยครับ พ่อก็อย่าหักโหมมากนะครับ"
ผมยืนมองพี่ซุสคุยโทรศัพท์อย่างเหวอๆ.......เอ่อ เหมือน.......เหมือนนั้นจะเป็นพ่อกู............พี่ซุสเรียกพ่อกูว่าพ่อ.......อ่าวเขิน
"เขาว่าไงบ้าง"
ผมถามเมื่อพี่ซุสคืนโทรศัพท์กลับมาให้
"เสือก"
เขาตอบคำเดียวสั้นๆแล้วกอดคอผมแน่นขึ้นจนหายใจไม่ออก
"เหนื่อยไหม?"
ผมถามเพราะช่วงนี้งานพี่เขาเยอะมากจริงๆ ทั้งเรียน ทั้งบริษัท อะไรนักหนาก็ไม่รู้
"ไม่บอก"
ผมจริงจังนะเฟ้ย! ทำไมพี่ซุสแกชอบทำเป็นเล่นอยู่เรื่อย พี่ซุสหัวเราะเมื่อเห็นผมทำหน้าบึ้ง
"ก็มึงน่ารักแบบนี้ไง กูถึงไม่เหนื่อย"
พี่ไม่เหนื่อยแต่ผมเหนื่อยครับ เหนื่อยต้องมายิ้มเขินให้พี่ตลอดเนี้ย
ปิดเทอมใหญ่ หัวใจวุ่นเว้อ
ในที่สุด ปิดเทอมใหญ่ที่ผมเฝ้ารอก็มาถึง ผมหันไปมองคนขับที่ดูตั้งหน้าตั้งตาขับรถเหลือเกิน วันนี้พี่แกเคร่งขรึมกว่าทุกวันหรือเปล่าวะ?
"พี่ซุส เดี๋ยวนี้ไอ้เต้มันติดเด็กมากเลยอะ ไม่รู้ว่ามันไปคบกับใครที่ไหน"
ผมชวนคุยเมื่อกินขนมหมดไปถุงนึง
"กูก็ว่างั้น ปกติมันตัวติดกับมึงจะตาย"
พี่ซุสออกความเห็น เดี๋ยวนี้พี่แกจะมีส่วนร่วมในการสนทนามากขึ้นนะครับ จะไม่อือๆออๆอย่างเดียวอีกต่อไป
"มันดูมีความสุขจริงๆนะ ดูดิ โพสต์อะไรแต่ละอย่างแม่ง หูยยยย!!! กูอิจ โพสต์แข่งแม่งเลย กูมีความรักก่อนมึงนะเต้ จะมาปล่อยออร่าคนมีความรักแรงกว่ากูได้ไง!"
ผมบ่นแล้วกดพิมพ์สถานะไปด้วย หางตาเห็นพี่ซุสส่ายหัว
'พาเด็กน้อยไปทำสวน อาเมน #ป๊ากูโหดสัด #จุ๊บบบบบบบบบ'
กูโพสต์ไม่พอ กูถ่ายรูปคู่ลงด้วย แท็กให้แฟนกูด้วย(ผมกลับมาเล่นเฟซแล้วนะ) อิจฉากูไหมล่ะเต้!!!!
"มึงเป็นเด็กขี้อิจฉาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"
พี่ซุสบ่นขึ้นมา ก็ผมบังคับให้พี่แกถ่ายรูปคู่เมื่อกี้ไง พี่แกเลยเอือมเล็กน้อย
"ไม่ได้หรอกพี่ มันจะเกินหน้าเกินตาผมเกินไปละ แน่ะ! ดูดิพี่ แม่งอัพแข่งผมอีกละ 'ทำไมแฟนกูกินข้าวน้อยจังวะ กูละอายใจเลย แดกทีเป็นกะมัง' แหมมมมมมมมม ไอ้เต้!!!!! มึงเรียกเขาแฟนได้เต็มปากเต็มคำ แต่ไม่บอกพวกกู ไอ้เตตตตตตตต้!!!"
"ไอ้เหี้ยผ้า พรุ่งนี้ว่างไหม กูจะพาไปเช็คสมอง"
พี่ซุสพูดเซ็งๆ ผมหน้างอไปแล้วด้วย กดโทรหาไอ้เต้อย่างไว ไอ้สัดนี่มีแฟนแล้วเงียบ ไหนบอกจะบอกพวกกูงะ? ไอ้สารเลวววววว
[ตู้ดดด~ ตู้ดดด~ ตู้ดดด~]
ผมนั่งฟังเสียงตู้ด ตู้ด อย่างใจเย็น ถ้ามึงรับเมื่อไหร่นะเต้ กูจะยิงคำถามใส่รัวๆ เอาให้แบบมึงตั้งตัวไม่ทันเลย ไอ้เตตตตตตตตตต้
[สวัสดีครับ]
"ไอ้สัดเต้ มีแฟนไม่บอกเพื่อนฝูง มึงโพสต์ให้คนในโซเชียลรู้ก่อนพวกกูได้ยังไง.........หือ?"
ผมสาดคำพูดออกไปรัวๆ โดยมาเอะใจในตอนหลังๆว่า คนที่พูดสายอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ไอ้เต้นี่หว่า ผมลดโทรศัพท์ลงมามองหน้าจอก็เห็นว่าเป็นเบอร์ไอ้เต้ แล้ว..........เสียงใคร?
"โหล"
ผมกรอกเสียงลงไปอีกครั้ง หลังคิดได้ว่า เพื่อนผมไม่มีทางมีเสียงที่น่ารักแอ๊บแบ้วขนาดนี้ได้เป็นแน่แท้ ใครฟะ?
[คระ........ครับ? พี่เต้ออกไปดูรถ สักพักคงเข้ามา แต่พี่เขาบอกว่าให้ผมรับโทรศัพท์ให้ด้วย ผมไม่ได้รับซี้ซั้วนะครับ]
อื้อหือออออ เด็กผู้ชาย? บักเต้ มึง...........
"น้องเป็นใครครับ แฟนไอ้เต้หรอ"
[ง่า คือ ผม.........]
"พี่ฝากบอกไอ้เต้ด้วยนะว่า ไอ้สัดเต้ ไอ้สารเลว มีแฟนไม่บอกเพื่อน ไอ้ควายเผือก รีบง้อด้วย ไม่งั้นกูจะงอนไปยันชาติหน้า!!!"
[ได้......ได้ครับ]
"งั้นพี่วางก่อนนะ น้องอยู่ขอนแก่นปะ?"
ผมถามเพราะตอนนี้ไอ้เต้มันน่าจะกลับขอนแก่นไปแล้ว แล้วมันไปเจอน้องคนนี้ตอนไหน ไอ้ห่าเต้ ต้องตั้งแต่ตอนปิดเทอมคราวที่แล้วเป็นแน่ โห นานขนาดนั้นเลยหรอวะไอ้เต้
[ครับ]
"เจอไอ้เต้ได้ไงหรอ?"
ผมกระเซ้าถาม เมื่อกี้รู้สึกว่ากูจะขอวางแล้วนะ แต่ก็ยังอยากรู้อยู่อะ!
[พี่เต้บอกว่าไม่ให้บอกครับ]
"ไอ้เหี้ยเต้ แม่งจะเหิมเกริมกับกูมากไปแล้วนะ"
"ถึงเวลามันก็บอกมึงเองแหละ เลิกเสือกเหอะ"
พี่ซุสพูดแล้วดึงโทรศัพท์ออกจากมือผม เฮ้ยยยยยยยยยย อย่าดิวะ
"แค่นี้แหละ"
พี่ซุสพูดกับคนปลายสายแล้วกดวาง พี่ซุสนี่ยังใช้ไม่ได้นะเนี้ย พูดเยอะแล้วก็จริงแต่เรื่องความเสือกนี่ใช้ไม่ได้เลย!!!
"เลิกทำหน้างอได้แล้ว"
เขาดันหัวผมเบาๆ ก็ผมงอนนี่ ผมคบกับมันมาตั้งแต่ม.4เลยนะ ม.4นะเว้ยยยยย!! มีแฟนแล้วทำไมไม่บอกผมอะ
"พี่ซุส ผมจะงอนไอ้เต้ ถ้ามันโทรมา พี่รับเลยนะ ผมไม่คุย"
ผมพูดแล้วกอดอกทำแก้มป่อง ทำทำไมไม่รู้หรอก ช่างแม่ง
"ถ้ากูไม่รักมึงนะผ้า กูถีบมึงลงรถไปละ หมันไส้"
ผมหันไปมองหน้าพี่ซุสแล้วขมวดคิ้ว
"หมันไส้ผมทำไมอะ"
"ก็มึงไม่เคยงอนกูเลย แต่ทีกับคนอื่นมึงขี้งอนจัง"
พี่ซุสพูดด้วยใบหน้าปกติ ไม่ขงไม่เขินอะไรเลย แต่เป็นผมเองที่หน้าร้อนวูบวาบๆ พี่ซุสอยากให้ผมงอนหรอ?
"แล้วถ้าผมงอนพี่ มันดียังไงอะ"
ผมถามเขินๆ อยากฟังเหตุผลของพี่ซุส เพราะเหตุผลของเขา มันไร้สาระและน่าฟังเสมอ
"ไม่รู้ดิ รู้สึกเหมือนกูมีค่ากับมึงมั้งที่ทำให้มึงงอนได้"
"ก็กลัวพี่ไม่ง้อไง"
ผมพูดแล้วอมยิ้ม กำลังเขินค้าง ลืมเรื่องไอ้เต้ไปซะสนิท
"งอนดิ อยากง้อ"
อ้ายแสรดดดดดดดดดดดดดดดดดด พุ่งตัวออกนอกรถจ้า เขิน เต้ เรื่องของเราเอาไว้ก่อนนะ กูขอสวีทกับแฟนแป๊บ
ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านของนายศิลปิน ป๊าผมนี่ยิ้มร่าเลย ประมาณว่าขี้ข้ากูมาแล้ว
"สวัสดีครับป๊า"
ผมยกมือไหว้ป๊าอย่างร่าเริง แต่ป๊าเบี่ยงตัวหนีผมไปหาพี่ซุสแทน อะ...........ผมอยู่นี้.......
"ว่าไงไอ้ผัวลูกชาย ล่ำขึ้นนะมึงเนี้ย"
เหมือนโดนหนามแหลมทิ่มแทงหัวใจ ทั้งคำพูดและการกระทำเหมือนคนที่กำลังหมดใจ~~~ ป๊าาาาาาาาาาาา
"สวัสดีครับพ่อ"
พ่อเราก็เหมือนพ่อเค้า อ้าย เราเขินจังงง
"เออๆ เอาเลยไหม? เนี้ย ต้นละมุดพึ่งมาด้วย"
"ป๊า นี่พึ่งมากันเหนื่อยๆจะไม่ให้พักเลยหรอ?"
"เรื่องของกู มึงอย่าเสือก"
กูปวดใจแรง!! ป๊าอาจจะลืมไปแล้ว ว่าผ้าก็เป็นสิ่งมีชีวิต ที่คิดได้และเจ็บเป็นเหมือนเธอ~~~~
"ป๊า จิตใจทำด้วยอะไร ผ้าก็อยากมีเวลาส่วนตัวกับสามีนะขอรับ"
ป๊าหันมามองผมตาขวาง
"มึงพูดเต็มปากเต็มคำ"
พูดไม่ดูตัวเองเลยป๊า ผมยังพูดว่าสามี ป๊านี่ผัวเลยนะ
"ผ้าาาาาาาาา มาแล้วหรอ คิดถึงมึง"
ไอ้เฮียมันโผล่หน้าลงมาจากชั้นสองแล้ววิ่งปรู้ดดดดด กระโดดกอดผมอย่างแรง มึงงง ตัวมึงก็ไม่ใช่เล็กๆนะเฟ้ย
"ไม่ลงไปหาเลยนะไอ้ห่า ไม่น่ารักเลย"
ผมพูดแล้วทำปากเบะๆ วาดมันหัวเราะแล้วกดหัวผมลงกับอกมัน
"คิดถึงๆๆๆๆ"
มันพูดซ้ำๆแล้วกอดผมแน่นลงไปอีก
"พอละ"
พี่ซุสเดินมาแยกพวกผมออก
"หึงอะดิ"
ผมถามแหย่ๆ พี่ซุสส่ายหัว
"กูเห็นแล้วรู้สึก........ทุเรศลูกตา"
พี่แกพูดแล้วยกกระเป๋าผ่านหน้าผมไป
"โอ้โหเว้ย ไอ้ผัวลูกชายนี้มันสุดยอด"
ป๊ายกนิ้วโป้งแล้วเดินตามสามีผ้าไป ป๊ากูนี่สายฮาร์ดคอร์ของแท้
"พ่อนี่.........สุดยอด"
แล้วไอ้เฮียวาดก็เดินตามป๊าไป กูกลายเป็นคนน่ารังเกียจของสังคมเจริญศิลป์ไปแล้วหรือ?
************************************************************************************************
hello it's me จุ้กกรู้ววววววว พี่ซุสจะไปเป็นชาวสวนชาวไร่แล้ว ไม่ดราม่าค่ะ ที่พ่อรับได้เพราะพ่อหัวใจวัยรุ่นมาก เทความหวังไปที่เฮียวาดแทน แต่ถ้ารู้ว่าเฮียวาดโดนกระทำชำเราไปแล้ว รับรอง พ้อเป็นลมล้มพับแน่ 5555555555555555(หัวเราะอย่างสะใจ)
-
:laugh: ยินดีกับคุณป๊าที่ได้ลูกเขยใหม่ถึงสองคน อิอิ พี่เทสไม่ตามมาล่ะแหมๆอย่าช้า
ผ้าเอ๊ย ฉันอิจแกว่ะ
สะใจที่พี่ซุสใช้ความดหดเหี้ยมจัดการพวกแมลงน่ารำคาญนั่น
ขอบคุณค่ะ
-
ได้ลูกเขยทั้งพี่ทั้งน้องเลย คริคริ
-
:pig4: :pig4:
-
งื้ดดดดดดดดด
งอนดิ อยากง้อ
โอ้โหวๆๆๆๆๆ ลงดิ้นแล้วค่ะคนอ่าน
:-[
-
:pig4: :pig4:
-
ฮามาก...ฮาอิผ้า อ่านไป...หัวเราะไป o13
-
ขอบคุณ :)
-
พ่อโหดมาก
-
:m20: โถ ถ้าพ่อรู้จะ o22
-
เรียกว่า ลูกพ่อ หัวกระไดบ้านไม่แห้งเลยยยยยย ได้ลูกเขยทั้งพี่ทั้งน้อง :laugh:
คิดสินสอดไว้รึยังอ่ะ คุณพ่อออออออออ :hao3: :hao3: :hao3:
-
คุณพ่อจะทำอะไรผัวลูกชาย
-
ชาตินี้พ่อไม่ได้ลูกสะไภ้แล้วล่ะพ่อ :laugh:
-
ป๊านี่แอบพิศวาสผัวลูกชายอะไรรึเปล่า หรือแกล้ง?
-
:-[ :-[ :-[ งอนสิ อยากง้อ :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
เอิ่ม เด็กน้อยโดนป๊าาาาจัดหนักแน่
-
o18
-
ครอบครัวสุขสันต์ที่สุดอ้ะ55555 น่ารักดีจริงๆ ครอบครัวผ้านี่ช่วยทดแทนความอบอุ่นจากครอบครังให้พี่ซุสมากเลยนะ ดีแล้ววว
-
ถ้าพ่อรู้เรื่องเฮียวาดด้วยนะ เฮฮาปาร์ตี้มากกว่านี้อี๊ก !!!! 55555555
-
พ่อเฟี้ยวมาก
-
ผ้าฮาตลอด
-
พ่อโหดมากสงสารผ้า5555
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่43 พี่ซุสไม่ทำการบ้าน!!!
สามอาทิตย์ผ่านไป.......
ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย........ร้ากกกก ไม่ช่วยอะไรเลย
อะไรครับ? ชีวิตรักผมไม่ได้เป็นแบบเพลงของพี่นัทมีเรียนะครับ ผมก็แค่แบบว่า..........ชีวิตสามอาทิตย์ผมที่ผ่านมามันแบบ......ยกตัวอย่างเช่น
'พี่ซุส พรุ่งนี้ไปเที่ยวในเมืองกันดีกว่า'
'พรุ่งนี้ต้องเข้าสวน'
ทำไมครับ? ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวถึงขัดขวางความรักของเราสองคนเช่นนี้? อย่างนานๆทีเราจะมีอะไรกันใช่ไหมครับ? อาจจะเว้นสักเดือนหรือนานมากๆก็สองเดือน แต่นี่ ผมกับพี่ซุสไม่ได้มีอะไรกันมานานมากกกกกกกก ครั้งล่าสุดคือเมื่อครั้งนั้น ก่อนที่พี่ซุสจะไปประชุมต่างจังหวัดนั่นแหละครับ มันนานมากแล้วนะโว้ยยยยยยยย นี่พี่ซุสตายด้านแล้วหรอ?
หรือผมไม่มีอะไรให้น่าสนใจแล้ว หรือผมจะหื่นไปเองคนเดียว ผมพยายามเชิญชวนนะ แต่คำตอบของพี่ซุสคือ
'กูเหนื่อย'
ผมไม่รู้จะโทษใคร จะโทษป๊าที่ใช้งานพี่ซุสหนักดีไหม? หรือจะโทษพี่ซุสที่แม่งงานเยอะเหลือเกิน หรือกูควรจะโทษตัวเองที่ใจไม่กล้าพอที่จะปล้ำพี่ซุส มันก็เป็นเรื่องปกติไหมครับที่ผู้ชายจะต้องมีอารมณ์ทางเพศกับแฟนตัวเอง ยิ่งคนเคยๆกันด้วย มันก็ยิ่งอยากยิ่งขึ้นไปอีก ห่าเอ้ย ทำไมกูลามกแบบนี้วะ
"เป็นไงบ้างพี่วันนี้"
ผมถามในขณะที่มองพี่ซุสกำลังถอดเสื้อ พี่ซุสผิวเข้มขึ้นนิดหน่อย เพราะต้องตากแดดทำสวนทุกวัน วันพุธก็ต้องไปภูเก็ต วันพฤหัสก็หอบงานกลับมาทำที่นี้ ผมก็ช่วยห่านอะไรไม่ได้ จะไปทำสวนช่วย ป๊าก็ไล่ไปเฝ้าร้านค้า อาไรรรรร ป๊าเป็นไร ผ้าไม่เข้าใจอะ
"เฮ้อ...."
ไม่มีคำตอบออกจากปากพี่ซุส มีเพียงเสียงถอนหายใจเท่านั้น เขาหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินออกไปอาบน้ำ พี่ซุสสสสสสสสสสส พี่ซุสเป็นไรรรรร อีผ้าอยากจะกรีดร้อง
สักพักใหญ่ๆ(ไม่รู้ว่าพี่แกเผลอหลับในห้องน้ำหรือเปล่า)พี่ซุสก็เดินกลับเข้ามาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวปิดท่อนล่าง เอาตรงๆ เห็นแล้วกูหื่น อยากกระชากผ้าออกแล้วศอกเข้าท้องก่อนจะจับโยนลงเตียงแม่ง นี่กูหื่นไปปะ?
"พี่........สักทีปะ"
ผมนั่งอยู่บนเตียง จ้องพี่ซุสด้วยสายตามุ่งมั่น เขาชะงักมือที่กำลังใส่กางเกงแล้วหันมาหาผม
"อะไร?"
"น่า อย่ามาทำไขสือ"
พี่ซุสขมวดคิ้วก่อนจะหันไปใส่กางเกงต่อ อะไรฟะ นี่ผมเชิญชวนแล้วนะเว้ย
แกร๊ก
พี่ซุสปิดไฟแล้วเดินมานอนข้างๆผม ผมหันไปกอดหมับแล้วรัดแน่น ใช้ขาตัวเองเขี่ยขาพี่ซุสให้แกเกิดอารมณ์ นี่ผมต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอ? แล้วทำไมพี่ซุสถึงยังไม่กดผมอีกล่ะ!!! แถมยังหลับใส่อีก!!!!! พี่ซุสสสสสส T T
เช้า.....
"หือ? เป็นไรผ้า ทำหน้าซะ"
ผมเดินหน้ามุ่ยลงมาจากชั้นสอง อีเฮียมันก็ทักทันที จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ยังไง พอตื่นมาคนข้างๆก็หายไปแล้ว คืออออ? มอร์นิ่งคิสแบบที่มโนไว้ก็ไม่มี อยู่ๆก็ไปเลย ฮึ่ย!!!
"ก็จะอะไรล่ะ ป๊านั่นแหละ นั่นแฟนผ้านะไม่ใช่ขี้ข้า"
ผมบ่น เฮียวาดมันหัวเราะแต่ม๊าที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ไม่ไกลเลิกคิ้วสูง
"หือ? สรุป นั่นแฟนโตแท้บ่?"
"แม่นตั้ว แฟนผ้าหล่อมากกกกก"
ผมอวดอย่างภาคภูมิ เฮียผ้ามันเบะปากอย่างหมันไส้ เออ ว่าจะถามนานละ
"เออเฮียวาด กูถามจริงๆนะ เฮียกับพี่เทสนี่มีอะไรกันหรือปละ....."
"มีห่าอะไร ไม่มี!!!!!! ไม่มีมากๆ มึงมโน ที่คิดว่ากูกับมันมีอะไรกัน"
.........บักห่าวาด กูตกใจมาก มึงจะรีบปฏิเสธไปไหน? ผมขมวดคิ้วมองไอ้เฮียเขม็ง
"มึงอย่าโกหกกู"
ผมไล่ต้อน เพราะเฮียมันเริ่มมีท่าทีแปลกๆ คล้ายผีจะเข้า
"ผ้า.........."
มันเรียกผมแล้วทำตาละห้อย แต่ผมสู้ครับ ทำตาแข็งสู้ไป วันนี้ผมจะต้องได้รู้ความจริงเกี่ยวกับเฮียวาดกับพี่เทส
"คือ.....กูก็ไม่แน่ใจว่ะ"
"ไม่แน่ใจ? ไม่แน่ใจอะไร?"
"กูไม่แน่ใจว่ากูรู้สึกยังไงกับมัน!!!"
มันพูดแล้วฟลุบลงกับโต๊ะ ไอ้ห่า ไม่เกรงใจม๊าที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ไม่ไกลเลยนะ
"มึง..........ขอเคลียร์ๆ"
ผมพูดอย่างอึ้งๆ คือ......กูงง สับสน รู้สึกอะไร? ยังไง?
"คือ กูก็ไม่เคยคิดหรอกว่าจะไปรู้สึกห่าอะไรกับมัน แต่มึงเข้าใจปะ พอกูมีเรื่องเดือดร้อน มีเรื่องไม่สบายใจทีไร จากคนที่กูคิดว่าพึ่งไม่ได้ที่สุด แม่งกลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาซะเฉยๆ คือ...........คือ......"
"มึง เลิกคือซะที สรุปยังไง? ไปปลูกดอกรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"กูไม่ได้ตั้งใจไปปลูกดอกรักกับมันซะหน่อย!!!"
มันกอดอกทำหน้าบูด ผมกลอกตาไปมาอย่างรู้สึกประหลาดใจ
ทำไมพี่กูมันทำท่าทางมุ้งมิ้งอะไรปานนี้?
"แล้วได้กันรึยัง?"
ผมถามคำถามยอดฮิต ไอ้เฮียทำหน้าเหวอ สะดุ้งแรงมาก ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟของตัวเองแล้วเดินเข้าครัวไป อ่าว หนี หนีไอ้เฮีย อะไรวะ แม่งไปสปาร์คกันตอนไหน ทำไมไม่เล่าให้ฟังบ้าง ฮึ้ยยยย ทั้งไอ้เต้ทั้งไอ้เฮีย ทีผมล่ะ บอกตั้งแต่ตามจีบ โดนทิ้ง คบกัน ยันได้กัน
งอนโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!
"ป๊า! ผ้าไม่ไหวแล้วนะ!!!!"
ผมบุกเข้าไปในห้องป๊าเมื่อความอดทนแม่งสิ้นสุดลง
"อะไรของมึง ไอ้ห่า มึงโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ ถ้ากูแดกตับกันอยู่มึงจะทำยังไง"
ผมเบ้หน้าเมื่อป๊าพูดจาอะไรก็ไม่รู้
"ผ้าไม่ไหวแล้วนะป๊า ป๊าจะมาพรากผัวพรากเมียแบบนี้ไม่ได้นะ"
ผมแหวลั่น ป๊าทำหน้ารับไม่ได้แล้วส่ายหัว
"มึงพูดเต็มปากเต็มคำ ไอ้ห่า"
"ป๊าเลิกใช้งานพี่ซุสหนักมากได้แล้ว ผ้าอยากมีเวลาอยู่กับพี่ซุสให้มากกว่านี้นะ"
ป๊าหันมามองหน้าผมแล้วถอนหายใจ เดินมากอดไหล่ผมแล้วพาเดินออกมายืนที่ระเบียง
"ผ้า กูไม่มีอะไรจะให้มึง นอกจากสวนพวกนี้"
ป๊าพูดแล้วมองออกไปที่พื้นที่กว้างข้างหน้า ผมก็มองออกไปบ้าง
"มึงคิดว่ากูรับได้หรอที่มึงไปมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่กูไม่กล้าไปห้ามมึง เพราะที่ผ่านมากูทำผิดต่อพวกมึงมาเยอะ เป็นพ่อคนที่ห่วยแตก แดกแต่เหล้า มึงโตมาเป็นคนดีขนาดนี้กูก็ดีใจแล้ว และที่กูให้แฟนมึงมาทำสวน ไม่ใช่เพราะกูแกล้ง แต่กูอยากให้มันทำเป็นทุกอย่าง กูรู้ว่าพอมันเรียนจบมันคงไปเป็นเจ้าคนนายคน แต่ตัวตนของมึงเป็นแค่คนธรรมดา กูอยากให้มันรู้ว่ามึงโตมาด้วยไร่สวน ถ้าวันไหนมันไม่เหลืออะไรแล้ว กูอยากให้มันเลี้ยงมึงด้วยสวนพวกนี้ได้"
ป๊าพูดแล้วหันมายิ้มให้ผม ซึ้งครับ พอรู้เหตุผลแบบนี้แล้ว ผมต้องขอบคุณป๊ามากๆ ผมก็มัวแต่คิดว่าป๊าแกล้ง โถคุณป๊าาาา
"กูรู้ว่ามึงสองคนรักกัน ไอ้นั้นมันคงรักมึงมากแหละ ไอ้ห่า กระโดดจากโต๊ะผู้บริหารมาเป็นชวนสวนชาวไร่ เหอะ ขนาดมันโพกหัว ปิดหน้าหมด ลูกสาวไอ้ยศมันยังนอโผล่ เสนอตัวมาป้อนข้าวป้อนน้ำแฟนมึงได้ทุกวี่ทุกวัน หล่อทะลุผ้าจริงๆ กูถามมึงหน่อย มึงไปหาจากไหนวะ"
ผมอมยิ้มเขิน นึกย้อนนนนน ไปตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ตอนนั้นผมไม่เขินหรอกครับ พอมานึกๆตอนนี้ กูเขินฉิบหาย!!!
"กูรักมึงนะผ้า วันไหนที่มึงเสียใจ มึงยังมีกู มีไอ้วาด รู้ไหม?"
ผมพยักหน้าแล้วโผเข้ากอดป๊าด้วยความรัก
"ผ้ารักป๊ากับเฮียเหมือนเดิมนะ ขอโทษที่ผ้ามีหลานให้ไม่ได้"
"เออๆ ช่างมันเหอะ ถึงกูจะบังคับให้มึงเลิกกับมัน ถึงจะไปแต่งงานมีลูก มึงก็ไม่มีความสุขหรอก พาลจะเกลียดกูเปล่าๆ เหมือนที่แฟนมึงทำไง เหี้ยเอ้ย อย่างกับละครหลังข่าว กูนั่งดูทีวีอยู่บ้านนี่ กูลุ้นตามชิบหาย"
ผมหัวเราะเบาๆ ผมยืนอยู่ในเหตุการณ์ยังเผลอกลั้นหายใจเลย ไม่แปลกที่ป๊าจะรู้สึกเมามันส์ไปกับข่าว
"กลับห้องมึงไปได้แล้ว ผัวมึงรอกอดนอนอยู่มั้งนั้น"
ผมพยักหน้าแล้วเขย่งเท้าหอมแก้มป๊า
"ฝันดีนะป๊า"
"เออ ฝันดีเหมือนกัน บอกแฟนมึงด้วย ถ้าเหนื่อยก็หยุดได้"
"คร้าบบบ"
ผมพูดแล้วเดินกลับห้องมาด้วยใบหน้าที่แตกต่างจากตอนเดินมา พี่ซุสหันหน้ามามอง
"ไปไหนมาวะ"
พี่เขาถามเสียงแผ่ว ขนาดเหนื่อยยังมีแก่ใจมาห่วงผมอีกว่าไปไหนมา ดูสิ น่ารักจัง
"ไปคุยกับป๊า พี่ซุส หยุดก็ได้นะ พักบ้าง"
ผมบอกข่าวดี แต่พี่ซุสส่ายหน้า
"ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้แล้วกูจะไปทำอะไรแดก"
"งั้นผ้าไปด้วย"
"หือ?"
"พรุ่งนี้ผ้าจะไปทำสวนด้วย"
"นอนอยู่บ้านเป็นคุณนายก็ดีอยู่แล้ว"
พูดแล้วกอดผมให้พออุ่น ผมจับมือของเขาแล้วลูบไปมา รู้สึกว่ามันหยาบขึ้นจากเมื่อก่อนเยอะมาก
"ไม่เอาหรอก ผ้าอยากไปดูพี่ซุสทำงาน แล้วก็ไปช่วยพี่ซุสด้วย"
"อืม แล้วแต่ นอนเหอะ"
พี่แกพูดแล้วจูบหน้าผากผม ผมยิ้มแล้วจูบปลายคางเขาคืน แฟนผ้าน่ารักจัง...^^~
วันต่อมา.........
วันนี้ผมตื่นพร้อมพี่ซุส เพราะผมรัดพี่แกแน่นมาก ไม่มีทางที่พี่แกจะขยับตัวได้โดยที่ผมไม่รู้ตัว ตื่นเต้นครับวันนี้จะได้ไปทำสวนพร้อมพี่ซุส
"ไม่กลัวดำหรือไง?"
พี่ซุสถามเมื่อผมระริกระรี้ในการแต่งตัวมาก ผมส่ายหัวพรึบ
"ไม่กลัวหรอก"
เขาถอนหายใจแล้วหันไปใส่เสื้อผ้าของตัวเอง สวนที่พ่อผมทำคือ สวนส้ม สวนเงาะ สวนชมพู่ และล่าสุดสวนละมุด แรกเริ่มเดิมทีบ้านผมทำนาอย่างเดียวเพราะพ่อติดเหล้ามาก และคนที่ทำนาก็คือปู่ของผม พอปู่ของผมเสียไป พ่อที่ติดเหล้าก็เริ่มที่จะเลิกเหล้าและด้วยเป็นคนที่ว่างงานเลยเริ่มทำสวนเงาะ แต่เพราะที่ดินยังเหลืออีกเยอะ(มาก)พ่อเลยทำสวนส้มและชมพู่เพิ่ม นี่ก็เอาละมุดมาลงแล้ว จบประวัติสวนของท่านศิลปิน
"อะไรเนี่ย ทำไมวันนี้มึงตื่นเร็วจังวะ"
ป๊าทักทันทีที่ผมโผล่หัวลงมาจากบ้าน ผมยักไหล่แล้วทำท่าทางเหมือนโลกนี้มันสดใสมากอะไรแบบนั้น
"วันนี้ผ้าจะเข้าสวนด้วย"
ป๊าเบะปากเมื่อผมพูดจบก่อนจะยกเครื่องดื่มสมุนไพร38ชนิดขึ้นดื่ม
"พอกูบอกว่าลูกไอ้ยศมันมาตามตูดผัวมึงนี่รีบไปเฝ้าผัวเลยนะ"
ผมทำหน้าบู้
"นั่นมันแค่ส่วนนึงน่าป๊า"
เชอะ ไม่คุยกับป๊าละ เบื่อคนรู้ทัน
"พี่ซุสสสสส กินข้าวเช้า"
ผมเรียกทันทีที่เห็นเท้าพี่แก
"โถไอ้ลูกรัก มึงเคยระริกระรี้ขนาดนี้ไหมเวลากูเดินลงมาจากบ้านน่ะห๊ะ!!!"
"ง่าาาาาาาาา รักป๊าอยู่แล้วแหละ แต่พี่ซุส มากินข้าวมา"
"ไอ้ลูกเหี้ย!"
"หือ วันนี้หนูผ้าใบมานำบ่"
พอผมก้าวเข้ามาในสวนชมพู่ปุ๊บ! คนงานก็เอ่ยปากทักกันระนาว ผมคนดัง เห็นแค่เสี้ยวหน้าก็มีคนจำได้ว่าเป็นใคร
"ครับลุง อยู่บ้านเฉยๆมันเบื่อเด้"
ผมตอบอย่างร่าเริง ยิ้มหวานเป็นนางงาม ลุงๆส่วนมากทำงานอยู่ที่นี้มานานแล้ว ส่วนมากเลยเป็นคนแก่ๆทั้งนั้น แก่แต่ยังแข็งแรงนะครับ หันไปเจอลุงยศยืนยิ้มอยู่ในกลุ่มก็เลยสวัสดีเขาอย่างนอบน้อมเป็นพิเศษ
"สวัสดีครับลุงยศ วันนี้ลูกสาวไม่มาหรอครับ?"
ผมถามเข้าประเด็นแบบตรงสุดๆ ลุงยศยิ้มกว้าง
"อ๋อ ไอ้แยมน่ะหรอครับ มาๆ เดี๋ยวสายๆมันก็มาครับ"
ผมพยักหน้ากับคำตอบ มาสิครับ จะได้ตบทีเดียวให้ตกร่องน้ำเลย
"มึงจะทำอะไร"
พี่ซุสก้มลงมาถาม เอ๊ะ นี่ผมแสดงออกมากไปหรอว่ามีแผนอยู่ ผมเปลี่ยนจากยิ้มเลวๆเป็นยิ้มใสๆแทน
"เชื่อใจผมนะครับ"
ผมย้อนคำที่เขาเคยพูดกับผมไว้ พี่ซุสกลอกตาแล้วผลักหัวผมเบาๆ
"พี่ซุสสสสสสสสสสสสสส"
นั้นไง กูใช้เวลาฟรุ้งฟริ้งร่วมกันไม่กี่นาที มารผจญแม่งมาละ มองไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งถือปิ่นโตเข้ามา นางใส่สายเดี่ยวเอวลอยสีชมพูจ๋า และกางเกงยีนส์ขาสั้น น่าจะเป็นร้านเดียวกับพี่จ๊ะ คันหูสมัยก่อน พี่ซุสหันไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วยใบหน้านิ่งสุดเท้า ก็ลองแม่งยิ้มให้หล่อนดูดิ กูจะตบทั้งผู้ชายผู้หญิงเลย
"ไปทำงานเลยพี่ซุส!!"
ผมรีบไล่พี่ซุสไปทำงานก่อนที่ตัวแม่นางแยมจะเข้ามาถึง พี่ซุสส่ายหัวแล้วเดินไปดูงานที่ต้องทำ ผมหันกลับมายิ้มให้น้องแยมที่ยื่นคอชะเง้อมองแฟนผมที่เดินไปนู้นแล้ว ไม่มองกูเลยนะ
"มองหาใครครับน้อง?"
ผมถามขึ้นมาเพราะรอให้น้องเห็นผมชาตินี้ก็คงไม่เห็น แยมมองมาที่ผมแล้วเลิกคิ้ว
"พี่พึ่งมาทำงานวันแรกหรอคะ? ทำไมไม่ไปทำงานล่ะคะ"
ผมกลอกตาบน ใจผมมันโมโหไปแล้วครับ อยากตบเธอลงไปจูบรากต้นชมพู่สักที โมโหโว้ย ผมไม่ใช่คนขี้หึงนะ แต่ผมไม่พอใจที่เธอคนนี้สนใจแฟนผมมากเกินไป แถมยังไล่ผมไปทำงานอีก ทั้งๆที่เธอเองก็ไม่ได้มาที่นี้เพื่อทำงานเหมือนกัน
"แล้วน้องมาทำไมครับ? มาทำสวนหรอ?"
"ก็พ่อของหนูทำสวนอยู่ที่นี้ พ่อสนิทกับลุงศิล เจ้าของไร่น่ะค่ะ"
ผมพยักหน้า ทำเป็นอวด เหอะ! เหอะ!!! เหอะะะะะะะ!!!!
"น้องอายุเท่าไหร่ครับ?"
"16ค่ะ แต่ถ้าพี่จะจีบหนู หนูไม่อนุญาตนะคะ เพราะหนูชอบพี่คนนั้น"
"เหอะ!"
ผมเผลอพ่นลมหายใจออกมา บ้านไม่มีทีวีหรือไง ถึงไม่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว ผมโมโหครับ โมโห!!!! โมโหวววววววว ผมเดินหนีเธอไปหาพี่ซุสที่ยืนคุยกับลุงอีกคนอยู่
"เป็นไร หน้าบึ้งเชียว"
พี่ซุสทักขึ้นมา พอเขาทัก ผมยิ่งหน้าบึ้งไปอีก ยิ่งยัยแยมเดินเข้ามาหาพี่ซุส หน้าผมยิ่งบึ้งขึ้นไปอีก หล่อนตามแฟนผมเหมือนเงาตามตัว ยิ่งประโยคนึงที่ผมได้ยินจากแยม ผมยิ่งหน้าบึ้งเข้าไปอีก!!!!! บึ้งจนหน้าเบี้ยวหมดละ!
"บอกว่ามีแฟนแล้ว เลิกยุ่งซะที"
นี่คือสิ่งที่พี่ซุสพูด
"ไม่เป็นไรหรอก หนูว่าหนูสวยนะ คงสู้แฟนพี่ได้"
และนี่คือสิ่งที่แม่นางตอบ โมโห!!! เกลียดคนมั่นหน้า
"แฟนพี่ซุสเขาไม่สวยหรอกแยม"
ผมพูดแทนพี่ซุสที่ยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่ แยมยิ้มกับคำพูดของผมแบบประมาณว่า 'ไม่สวยงั้นหรอ งั้นกูชนะ' อะไรประมาณนี้
"ผมสวยไหมพี่ซุส?"
คราวนี้ผมหันไปถามพี่ซุส ทำหน้าแบ้วใส่เต็มที่ พี่ซุสหัวเราะแล้วก้มลงมาจูบหน้าผากผมเน้นๆ
"ไม่สวย นมก็ไม่มี"
"นะ.......นี้หมายความว่ายังไงคะพี่ซุส?"
"อ๋อ ก็แฟนพี่ซุสไม่สวย เพราะเขาเป็นผู้ชาย แล้วก็คือพี่เองครับน้องแยม"
หญิงสาวอ้าปากค้างกับความจริงที่ได้รู้
"น้องอายุ16จริงๆหรอเนี้ย หน้าแก่มากอะ"
ผมพูดอย่างใจคิด คือหน้าน้องเขาโตกว่าวัยมากอะ หุ่นก็.......นั่นนมหรือแม่มะพร้าว ขนาดนี้ไม่ใช่ลูกแล้ว
"หยาบคายที่สุด!!!!! พี่เป็นชายเหนือชายทำไมไม่บอก! ปล่อยให้แยมแอบไปฟินอยู่คนเดียวตั้งนานสองนาน อ้ายยยย แยมรับไม่ด้ายยยยยยยย"
แล้วเธอก็วิ่งชูปิ่นโตออกไป คนงานก็มองตามกันงงๆ ลุงยศก็หันมามองหน้าผม
"มันเป็นหยังฮึ?"
"อกหักตั๊ว พี่ซุสเขามีแฟนแล้วเด้"
ผมหันไปตอบอย่างสะใจแต่เก็บอาการ
"จังซี่แหละมันน่ะ เดี๋ยวมื้ออื่นมันก็ลืม"
"ขี้หึง"
พี่ซุสพูดแล้วจูบเหม่งผมทีนึง ง่อวววววว น่ารักจัง เขินนนนนน
การทำสวนครั้งนี้ผมฟินมากครับ ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด จะเหนื่อยได้ไง กูกวนคนงานทั้งสวนเลย เกาะพี่ซุสเป็นปลิง ก่อกวนด้วย จนพี่ซุสเอ่ยปากว่า
"ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่มึงเข้าสวนนะไอ้เหี้ยผ้า!!!"
ดูสิ พี่ซุสกลัวผ้าเหนื่อยด้วย เลยไม่อยากให้ผ้าทำสวน น่ารักจังแฟนผ้า
"เฮ้อ..........."
"................."
"เฮ้อออออ.."
"................"
"เฮ้อออออออออออออออ"
"เฮ้ย! มึงจะถอนหายใจทำห่านอะไรนักหนาวะ"
เฮียวาดมันพับหนังสือพิมพ์แล้วจ้องหน้าผม ผมทำปากเบะ
"ก็มันเบื่อนี่เฮีย อาทิตย์นี้พี่ซุสไปค้างที่ภูเก็ตทั้งอาทิตย์ ทั้งๆที่งานในไร่ไม่มีอะไรให้ทำแล้วแท้ๆ มันสมควรที่เราจะต้องได้อยู่ด้วยกันปะเฮีย?"
"มันไม่ตายหรอกมึง อดทนสิวะ แค่ห่างกันแค่นี้ใช่ว่าจะห่างกันตลอดไปนะเว้ย"
เฮียมันพูดแล้วหยิบหนังสือพิมพ์เล่มใหม่ขึ้นมาอ่าน ผมเบ้หน้าแล้วเกยคางไว้บนโต๊ะ
"มึงทนได้ไงวะเฮีย"
"ทนอะไร?"
"ก็นานๆมึงได้ไปเจอพี่เทสที ไม่คิดถึงเขาตายหรอ"
ผั๊วะ!!!
"โอ้ยเฮีย ตบหัวกูทำไม"
"อย่างกูน่ะหรอจะคิดถึงมัน ฝันเอายังยากอะมึง"
พี่ชายกูนี่ปากแข็งชิบหาย ผมทำปากห้อย ยกโทรศัพท์ที่ไม่มีสัญญาณขึ้นมาดู คุยกันก็ไม่ได้อีก!
"คิดถึงพี่ซุสว่ะ"
ผมเปรยขึ้นมาเบาๆ
"เหอะ! ไร้สาระ"
"มึงนั่นแหละ ปากแข็ง!! คิดถึงเขาก็พูดสิ เห้อ ถ้าอีพู่มันไม่ได้กับไอ้โต๊ดไปก่อน กูว่ามันคงได้กับพี่ติวอะ จะได้ครบคน"
"คิดถึงมันอะดิ"
ผมหันไปมองหน้าไอ้เฮียแล้วขมวดคิ้วมุ่น
"ใคร?"
"อีพู่ไง"
"เหี้ยเหอะ ไม่มีทาง กูพูดถึงคนในอดีต ไม่ได้แปลว่ากูคิดถึงมันซะหน่อยหนิ"
"เหอะ ปากแข็ง"
"ขอโทษนะคร้าบ!!"
ผมโงหัวขึ้นจากโต๊ะ เมื่อมีใครสักคนตะโกนโหวกเหวกอยู่หน้าบ้าน
เสียงคุ้นๆ......
ผมมองไปที่หน้าบ้าน พบผู้ชายตัวสูง แต่งตัวอย่างหล่อ แถวนี้มีถ่ายละครด้วยหรอ? ถึงได้มีดารามาเดินแถวนี้ เขาถอดแว่นตาดำออกแล้วพยายามเพ่งมองมาทางผม
"นี่บ้านผ้าใบหรือเปล่าครับ"
ผมตาโต ลุกพรึบจากเก้าอี้
"พี่เทส!!!!!!"
ผมตะโกนเรียก ว้าวววว พี่เทสบุกถึงบ้านเลย!! แรงมาก ไฟแรงงงง
"โห กว่าจะหาเจอ! พี่เหงื่อตกไปสามโลแล้วเนี้ย"
ผมยิ้มกว้าง หันไปมองไอ้เฮียที่นั่งอึ้งแดก มันยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆ คือสภาพหน้ามันตอนนี้ เรียกว่า.........โทรมและสดมาก!! มันผูกจุกเล็กๆบนหัว โชว์เหม่งของตัวเอง ดูน่ารักแอ๊บแบ้วกว่าปกติ เสื้อกล้ามตัวเก่าๆ และกางเกงบ็อกเซอร์ ห่าราก เรียกได้ว่าอิสเรียล!
"พี่เทสมาไง ทำไมไม่โทรมาบอกจะได้ออกไปรับ เอ๊ย ไม่มีสัญญาณนี่หว่า โห ดีใจอะ"
ผมวิ่งเข้าไปกระโดดกอดพี่เทส คือผมรู้สึกสนิทใจทันทีที่รู้ว่าเฮียชอบพี่เทส คือจะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันน่ะครับ ดีใจ
"โห เหนื่อยว่ะ พี่ขอนั่งพักแป๊บ"
พี่แกพูดแล้วลากผมไปที่แคร่(ผมกอดเอวพี่มันแน่นเลยครับ)
"มะ.......มึงมาทำไม!"
เฮียผมลนลานอย่างเห็นได้ชัด มันพยายามเก็บความดีใจเอาไว้สุดๆ ปากบอกไม่คิดถึง แต่พอเห็นหน้าเขาปุ๊บ แทบเก็บอาการไม่อยู่ ไอ้เฮียเอ๊ยยยยย
"ก็คิดถึง นี่ไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้วนะครับ พี่วาดใจร้ายโคตรๆ"
ผมอมยิ้มเมื่อเห็นพี่เทสมัยอ้อนเฮียซะเหลือเกิน เอ๊ะ! นี่อย่าบอกว่า เฮียเป็นคนเสียบพี่เทสนะ หูยยยย เฮียกูแม่งเจ๋งงงง กู้ชื่อเสียงวงตระกูลเจริญศิลป์ได้อย่างสง่างาม!
"ควาย! ไอ้ผ้าก็นั่งอยู่นี่ ไม่อายหรือไง"
"อ้าว ผ้ารู้แล้วหรอ เรื่องที่พี่คบกับพี่วาด"
พี่เทสหันมาพูดกับผม ผมกระพริบตาปริบๆ สรุปนี่มึงคบกันแล้วหรือยังไง? ทำไมข่าวไม่ตรงกัน
"คบห่านอะไร! ไอ้เทส มึงมั่ว! ///"
พี่ชายผมหน้าแดงแจ๋ โหวววววว ไม่เบาเลยนะคู่นี้!
"เฮอะ! คนปากแข็ง แล้วนี่ไอ้ซุสไปไหน เห็นผ้าโพสต์ว่าพาซุสมันมาทำสวน"
"เชอะ! ผ้ากำลังงอนพี่ซุส มีวันหยุดทั้งทีแทนที่จะอยู่ด้วยกัน เบื่อจริงจริ๊งง! อะไรก็งาน งาน งาน!!!!! คอยดูนะ ผ้าจะแก้แค้น ผ้าจะงอนพี่ซุสตามคำขอเลย พี่ซุสไม่น่ารักเลย!!"
ได้ทีผมก็บ่นยาวจนพี่เทสอ้าปากค้าง ก็มันน่าโมโหนี่นา
"ผ้า มึงฟังพี่ดีๆนะเว้ย ไอ้ซุสมันอดทน มันทำเพื่อผ้านะ คิดดูสิ อย่างมันน่ะแค่ยอมมาทำสวนเนี่ย ก็มหัศจรรย์มากแล้ว พี่ยังตกใจไม่น้อยเลยที่รู้ว่าซุสมันมาทำสวน ส่วนบริษัทน่ะ มันจะทิ้งไปก็ไม่ได้ เพราะมันสู้อุตส่าห์หาเงินมาซื้อบริษัทนี้ด้วยตัวเอง มันคิดอยากมีอะไรเป็นของตัวเองเพื่อที่จะได้ไม่ต้องพึ่งเงินพึ่งทองและเป็นหนี้บุญคุณใคร จนวันนี้มันทำสำเร็จแล้ว ผ้าเข้าใจมันหน่อยนะ"
พี่เทสจับไหล่ผม ผมทำปากเบะเหมือนเดิม ผมอาจจะเป็นคนงี่เง่า แต่ว่า..........ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่ซุสมาหลายเดือนแล้วนะครับ T T พี่ซุสควรจะเข้าใจผมด้วย
"รักกันเมื่อยังหายใจอะผ้า เข้าใจไหม?"
พี่เทสมันก็ดูมีเหตุผลดี ดูเป็นผู้ใหญ่ดี ทำไมเฮียไม่เอาวะ เฮียไม่เอา กูเอาเองนะเว้ย (กูกลับไป มึงโดน : พี่ซุสไง)
"ฮ้าาาาา เอาเถอะ อย่าดราม่าเลย พี่วาด ผมง่วงนอนจัง ขับรถมาเองเลยนะ พาผมไปนอนหน่อยสิ นะ พี่วาดนะ น๊าาาา"
อีคู่นี้นี่มันยังไงวะครับ? อีกคนปากแข็ง อีกคนขี้อ้อน แม่งเหมาะกันชิบหายวายป่วง มีสีสันมากกกกกก!
"ยุ่งยากอีกมึง เครื่องบินก็มีเสือกไม่นั่งมา ควาย!"
เฮียวาดบ่น แต่หน้าแม่งเก็บอาการเขินสุดทีน
"แน่ะ สุดท้ายก็ยอมรับว่าอยากให้มา"
"โว๊ะ! จะนอนก็ขึ้นมา น่ารำคาญว่ะมึง"
แล้วเฮียก็ลากพี่เทสขึ้นไป
"จะทำอะไรเกรงใจบรรพบุรุษด้วยนะเฮีย!!"
"ไอ้สารเลว!!!!"
ผมหัวเราะก๊าก แหม เข้าใจความรู้สึกกูหรือยังไอ้เฮีย! เชอะ! พออยู่คนเดียวแล้วมันเหงาครับ เห็นไหม! ผมบอกแล้วว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันมากเกินไปแล้ววันนึงเราต้องอยู่คนเดียว เราก็จะเหงามากกว่าปกติ เฮ้ออออออออออ
จะโทรหาก็ไม่ได้ คุยไลน์ก็ไม่ได้ สัญญาเลยว่าถ้าผมเป็นนายกที่นี้หรือเป็นเจ้าของเครือข่ายไร้สายผมจะเอาเสามาตั้งไว้ที่นี้สักเสาสองเสา!
ผมต้องเข้าเมืองแล้ว ผมจะไม่ยอมงอมืองอเท้าอยู่ที่นี้หรอก อย่างน้อยก็ต้องได้คุยกันสักนิดก็ยังดี จริงไหม? ผมไม่เคยมีแฟน พอมีคนแรกก็รักมากจึงไม่รู้ว่าผมควรจะจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไง ผมไม่ได้งี่เง่านะ!!! แต่ขอเวลาปรับตัวก่อนไม่ได้หรือไง?
Wait for last Episode
******************************************************************************************************************
อ่าวๆ ตอนหน้าจบแล้วหรอคะ ร้องไห้แฟ่บ นึกตอนจบกันไม่ออกล่ะสิ วันจันทร์ลงตอนจบและจะลงเรื่องใหม่ไปด้วยเลย โอ้ยยยยยยย ตื่นตันแรง นิยายเรื่องแรกที่แต่งจนจบ :กอด1:
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยค่ะ น่ารักมาก
-
:hao6: อิอิ พี่เทสมาแล้ว ครบคู่พร้อมจบค่ะ
ผ้าเข้าใจผิดนะยะว่าเฮียเสียบ อ่าๆ หวังว่าป๊าจะให้อภัยนะเฮียวาด
รักพี่ซุส :mew1:
-
ผ้าหนูสึ่งตึงไปนะ
-
ก็จริงที่พี่ซุสอดทน ทำงานหนักเพื่อผ้า เพื่ออนาคต
แต่ไอ้คนอยู่ว่างๆมันเหงาไง
ตอนสุดท้ายหรอ รอๆๆๆ
-
:a5: จะจบกันไปดื้อๆ อย่างนี้เหรอ
ตอนพิเศษหน่อยไหม จะได้หายคิดถึง :L2:
-
:katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
กำลังตามอ่านอยู่ค่ะ ^^
-
พี่ซุสนี่สุดยอดจริงๆกลัวเมียลำบากใช่มั้ยถึงขยันทำงานขนาดนี้ แต่ถ้าปล่อยอิผ้าไว้คนเดียวแล้วไม่ทำการบ้านเลยระวังอิผ้ามีชู้นะพี่นะ :laugh:
-
กลับมาทำการบ้านด้วยพี่ซุสผ้าขอร้อง
-
:a5: จะจบกันไปดื้อๆ อย่างนี้เหรอ
ตอนพิเศษหน่อยไหม จะได้หายคิดถึง :L2:
มีแน่ๆค่ะตอนพิเศษ จะลงประมาณร้อยตอน(เยอะ) 55555
-
ตอนหน้าจะจบแล้วรึ :a5: :a5: :a5:
จบสไตล์ผ้าใบจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao4: จบกันดื้อๆ ไม่ถามกันสักคำ o22
ไม่ทันตั้งตัวเลย ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 o13
-
ฮืออออไม่อยากให้จบเลย ผ้าน่ารักอ่า แอบเสี้ยนเบาๆ555555 พี่ซุสคือเป็นผู้ใหญ่มากถึงจะอยู่กับผ้าแล้วกวนทีน แต่รู้เลยว่าดูแลเลี้ยงดูผ้าได้ตลอดชีวิตแน่นอน กริ้ดดดดด ฟินกัดหมอน
-
เริ่ดจริงไรจริงจ้าหนูผ้า
-
สงสารผ้า ผัวไม่ทำการบ้าน 555 :laugh: :laugh:
-
จะจบแล้วหรอ ใจหายยย
-
นังผ้ามันก็ยังบ้า(น่ารัก)เหมือนเดิม 5555
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่44 นี่หรือคือตอนจบ
เพียงอึดใจ ผมก็มายืนอยู่ในตัวเมืองขอนแก่นแล้ว ก่อนมาผมไปเคาะห้องบอกเฮียมันเรียบร้อยแล้วด้วย แต่มันพูดอะไรแปลกๆด้วยครับ มันบอกว่า 'เดี๋ยวก่อน! เจ็บนะไอ้บ้า' อะไรทำนองนี้ สงสัยแม่งเล่นเปายิงฉุบดีดมะกอกกันอยู่
อย่างแรกคือผมหาโรงแรมครับ เพราะคิดว่าจะอยู่ในเมืองอีกหลายวัน จะไปพักกับไอ้เต้ก็งอนมันอยู่ด้วย พอโทรศัพท์ผมมีสัญญาณ มันก็โชว์เบอร์ที่พยายามติดต่อผม ไอ้เต้3สาย มันคงรู้ว่าพยายามไปก็สูญเปล่าเพราะบ้านผมไม่มีสัญญาณ มีเบอร์แปลกที่ผมไม่คุ้นเคยด้วย
พอได้ห้องผมก็ต่อสายไปหาพี่ซุสทันที
[ผ้า?]
"ฮัลโหลวววววพี่ซุส! เป็นไงบ้าง ผ้าคิดถึง ผ้าเหงามาก งือ กลับมาตอนนี้เลยไม่ได้หรอ?"
พอพี่เขารับปุ๊บ กูรัวความรู้สึกใส่เขาทันที
[มึงโทรมาได้ไง?]
"ผ้าเข้ามาเที่ยวในเมือง พี่ซุสทำอะไร อยู่ไหน"
[กูอยู่กรุงเทพฯ มาคุยเรื่องมรดกของแม่]
"ไหนว่าอยู่ภูเก็ตไง โกหกผ้าหรอ?"
[ไม่ได้โกหก มึงไม่ตั้งใจฟังเองหรือเปล่า แล้วนี่อยู่กับใคร]
"ผ้าอยู่คนเดียว"
[มึงไม่ได้มาเที่ยวละ มึงหนีออกมาในเมืองใช่ไหม?]
"ไม่ใช่! ผ้าบอกเฮียแล้ว เฮียให้มา!"
อันที่จริงมันก็ไม่เชิงว่าให้ผมมาหรอก แต่ผมถือว่าผมบอกแล้ว
[ทำไมชอบทำแบบนี้ตลอด กูเข้าใจว่ามึงสติไม่ดี แต่มึงไม่สมควรทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้]
"ฮึก........ทำไมต้องดุด้วย! ฮือออออออ แค่คิดถึงมันผิดมากหรอ ที่พี่ซุสไม่คิดถึง ไม่อยากมีอะไรกับผ้าแล้ว เพราะพี่ซุสเบื่อผ้าใช่ไหม เกลียดแล้ว!! เกลียดแต่ไม่เลิกเว้ย! ไอ้บ้า!!! ไอ้บ้าๆๆๆ ฮึก......กูด่าตัวเอง ฮึ่ย! ไม่คุยแม่งแล่ว!!"
แล้วผมก็กดวางสายไป พอวางปุ๊บ.......กูไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับเขาเลย ผมถอนหายใจยาวก่อนจะสะบัดหัวแล้วแบกอุปกรณ์วาดรูปออกไปข้างนอก(อารมณ์เปลี่ยนตามสภาพอากาศ) ยอมรับว่าไม่ได้วาดรูปมานานมาก เพราะจิตใจมันกระสับกระส่าย วุ่นวายหัวใจอย่างไรก็ไม่รู้
ผมเดินมานั่งที่สวนของโรงแรม มองไปรอบๆค่อยรู้สึกชื่นใจหน่อย สวนที่นี้สวยมากเลยครับ มองลงไปข้างล่างนี่เห็นรถราเต็มไปหมดเลย ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ผมลงมือวาดรูปช้าๆ พอมีอารมณ์วาดนี่ ไม่ว่าจะรูปอะไรผมก็วาดได้หมดเลย
ผมมองพู่กันในมือแล้วเบะปาก เชอะ! ถ้ามัวแต่คิดถึงคนซื้อให้ก็จะอ่อนไหวเกินไปละ เฮ้อ!!! ความรักนี่วุ่นวายเนอะ เข้าใจยากจริงๆ วาดรูปเสร็จแล้ว ไปเดินเที่ยวตลาดตรงนั้นดีกว่า ผมหมายมั่นกับตัวเองแล้ววาดรูปต่อ เสร็จอีกทีก็เกือบสองทุ่ม เฮ้อ..........เสร็จซะที
เสร็จแล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องเพื่อเอาของมาเก็บ แอบเปิดดูโทรศัพท์ด้วย เห็นพี่ซุสไลน์มาเยอะแยะเลย อาทิเช่น 'ขอโทษ' 'จะรีบกลับไป' 'คิดถึงมึงเหมือนกัน แต่งานนี้เลี่ยงไม่ได้' 'อย่าพูดว่ากูเบื่อมึงสิ มีแต่จะรักมากขึ้น'
เชอะ! แค่นี้ผ้าไม่หวั่นไหวหรอก............มุมปากกูเป็นไร ทำไมมันยกสูงขึ้นวะ ไม่ได้ใจอ่อนไม่ได้อะไรทั้งนั้นอะ ไม่ได้ดีใจด้วย โด่วววว
คืนนี้กูจะเปิดกล้องคุยกับพี่ซุส เย้!!!!
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก(เสียงนาฬิกาเดิน)
ผมนอนมองนาฬิกา รอคอยให้ถึงเวลาสองทุ่มครึ่ง(เพราะคิดว่าพี่ซุสคงจะว่างตอนสองทุ่มครึ่ง) อีกห้านาที ห้านาที ห้านาที แม่ง! ห้านาทีเหมือนห้าชั่วโมง นาฬิกา มึงโกงกูหรอไอ้เช็ดครก!!
55
....
56
....
57
....
58
....
59
โทรเลย!!!! ผมกดโทรออกทันทีเมื่อถึงเวลาสองทุ่มครึ่ง ตื่นเต้นๆ จะได้คุยกับพี่ซุสผ่านกล้องแล้ว เย้ๆ ใช้เวลาไม่นาน พี่ซุสก็รับ อ้ากกกกกกกกกก พี่ซุสในจอโทรศัพท์!!!! >.,< แถมเปลือยท่อนบน โอ้โนวววววววววววววว
"มึง......เป็นไรปะวะ?"
เสียงพี่ซุสเรียกสติผมมาอีกครั้ง กรรมโทษ พอดีผมเคลิ้มกับหัวนมพี่ซุสไปหน่อยครับ
"ไม่ได้เป็นอะไร คิดถึงจัง ทำไรอยู่"
"ทำงาน มึงล็อคห้องดีหรือเปล่า"
"เป็นห่วงผ้าอะดิ ไม่ต้องห่วงนะ ผ้าล็อคแล้วเรียบร้อย"
"หึ กูไม่ได้ห่วงมึงหรอก กลัวมีคนเมาเข้าห้องผิดแล้วมึงจับเขาปล้ำ หื่นนะมึงอะ"
"ง่า ไม่ได้หื่นซะหน่อย"
"อยากให้กูกดใช่ไหมล่ะ"
"เงียบเหอะ-///-"
ถึงผมจะพูดออกไปหน้าตาเฉยเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเอามาพูดเล่นๆได้นะครับ
"เออผ้า.......มึงจำได้ไหม เมื่อปิดเทอมที่แล้วที่กูไปบ้านมึงครั้งแรกอะ"
ผมถอนหายใจโล่งที่พี่ซุสเปลี่ยนเรื่องก่อนจะพยักหน้า
"จำได้ดิ"
"อือ ที่กูกับมึงเล่นไพ่กัน แล้วมึงขอยอมแพ้เพราะกลัวโป๊ กูเลยเป็นคนชนะ กูนึกออกแล้วนะว่าจะสั่งอะไรมึง"
ผมเลิกคิ้ว รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเฉยๆ
"หระ......หรอ? จะสั่งอะไรล่ะ"
"ค่อยบอกตอนกลับไป"
แม่ง เข้าตำราปล่อยให้อยากแล้วจากไป =_=
"จะกลับเมื่อไหร่"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"งั้นร้องเพลงให้ฟังหน่อย"
ผมนอนคว่ำ ยื่นโทรศัพท์ออกไปสุดแขน
"ไม่! แค่นี้แหละ"
"ไม่เอาดิ!!! พี่ซุส ร้องเพลงให้ฟังหน่อย เร็วๆ"
ผมลงทุนอ้อนสุดตีน งัดท่าเด็ดๆออกมาง้อเต็มที่ ทำหน้าให้มันดูน่ารักชนิดที่พี่ซุสเห็นแล้วต้องรีบร้องเพลงให้ฟังทันที นั่นคือสิ่งที่ผมคิดครับ แต่ความจริงคือ พี่ซุสมันกลอกตาบน ยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง
"ไม่เอา ไม่ชอบร้องเพลง"
"ถึงไม่ชอบร้องเพลง แต่ถ้าชอบผ้า ก็ร้องเพลงให้ผ้าฟังได้ไม่ใช่หรอ"
ฮิ้ววววววว ผมยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว พี่ซุสส่ายหัวไปมาด้วยความเอือม
"มันคนละส่วนกัน เดี๋ยวรอให้ถึงงานแต่งของเราก่อน กูจะร้องเพลงให้มึงฟังอีกรอบ"
พูดไม่พอ ยังยักคิ้วให้ผมอีกต่างหาก อ้ากกกกกก เขิน!!!
"งั้น พี่ซุสแต่งงานกับผ้านะ สัญญาจะดูแลอย่างดีเลย แต่งงานกันเถอะนะ"
"ไอ้ผ้า! มึงหุบปากเดี๋ยวนี้ ไอ้เด็กเหี้ย แม่ง!!!"
พี่แกสบถหลายคำ ใช้มือปิดหน้าของตัวเอง สงสัยจะเขิน แต่เพศเดียวกันนี่แต่งงานกันได้ด้วยหรอ? หรือว่าแต่งเฉยๆไม่ต้องจดทะเบียนสมรส นั่นสิ ไม่ต้องจดทะเบียนสมรสก็ได้
"โอเคตามนี้นะที่รัก เดี๋ยวผ้าให้ป๊าหาฤกษ์ให้นะ ที่รักไม่ต้องห่วง ไปดูชุดไว้เลยนะ เค้าจะไปดูสถานที่ จะไปหาออแกไนซ์ฯ........"
"มึงหยุด! ไอ้ผ้า มึงเวิ่นห่าอะไรของมึง ถ้าจะแต่ง กูต้องเป็นคนขอเท่านั้น"
"จะยุ่งยากทำไม ผ้าก็ผู้ชายเหมือนกัน กว่าพี่ซุสจะกล้าขอก็ไม่ต้องแต่งกันพอดี นี่เราจะได้แต่งงานกันแล้วหรอ ตื่นเต้นว่ะ เดี๋ยวโทรไปอวดไอ้เฮียแป๊บ อ่าว ไม่มีสัญญาณนี่นา"
"หึ มโนไปก่อนเถอะมึง แค่นี้แหละ"
"ไม่อยากวาง"
"ถือไว้ระวังระเบิดใส่มือนะมึง"
"กล้าเล่นเนอะ"
"เออ กูวางละ คิดถึงมึงเหมือนกัน"
"ง่า >///< ฝันดีนะที่ยัก พี่ซุสวาง"
พี่ซุสกดวางไปแล้ว ผมกลิ้งนอนหงายแล้วยิ้มให้กับเพดาน ยกมือข้างซ้ายขึ้นมามอง อ้ากกกกกก กำไลหยก แกจะมีเพื่อนแล้วนะ
สามวันผ่านไป.........
ผมนอนกลิ้งอยู่ในโรงแรมเพราะไม่รู้จะไปไหนดี แถวนี้ก็ไปหมดแล้ว นอนมองโทรศัพท์อย่างรอคอย พี่ซุสบอกว่าต้องออกไปตรวจงานข้างนอก ถ้าเสร็จแล้วจะโทรมา ผมเริ่มปลงแล้วด้วย ไม่คิดถึงมากเหมือนวันแรกๆ ผมโตแล้วครับต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
มาแล้ว!!!! ผมรีบคว้ามือถือขึ้นมากดรับอย่างเร็ว รู้หรอกว่าใครโทรมา ไม่ต้องดูเบอร์ก็รู้
"เสร็จแล้วหรอครับ"
[ครับ? พี่ผ้าใบ นี่ปืนเอง]
"...........ใครนะ?"
[ปืนไงครับ ปืนที่หน้าตาดีๆ ที่หล่อที่สุดในมหาลัยอะครับ]
กูเคยรู้จักกับคนแบบนั้นด้วยหรอวะ? คนชื่อปืนที่หล่อที่สุดในมหาลัยน่ะ
"แล้วเองมีไร"
[พี่ผ้าใบ ตอนนี้ผมอยู่สนามบินขอนแก่น พี่อยู่ไหนครับ]
"มาทำอะไร มาเที่ยวหรอ มาดูไดโนเสาร์?"
[มาหาพี่ผ้าใบโดยเฉพาะเลยครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จะไปทางไหนดี พี่ผ้าใบมาหาผมหน่อยสิครับ]
ผมนอนกุมขมับเอาหน้ามุดลงผ้าห่ม ผมคิดว่ามันตายห่าไปแล้วซะอีก หลังจากที่พี่ซุสจัดการบล็อคไลน์มันไปแล้ว ผมก็ไม่ได้คุยกับมันอีก มันผ่านมานานมากจนผมเกือบจะลืมมันไปซะแล้ว และวันนี้มันก็โผล่มา พร้อมกับบอกผมว่า 'ผมอยู่ขอนแก่นครับ' slut!!!!
"มึงฟังกูดีๆนะไอ้เด็กปืน เลิกยุ่งเลิกคุยกับกูซะ ไม่งั้นมึงนั่นแหละจะเดือดร้อน"
ผมเตือนด้วยความเป็นห่วง ลำพังตัวผมน่ะไม่เท่าไหร่ ผมรู้ว่าพี่ซุสเชื่อใจผม แต่ไอ้ปืน.......แม่งตายหยั่งเขียดแน่
[พี่ซุสแม่งดีตรงไหนวะ ทำไมใครๆก็ชอบเขา นิสัยแม่งก็เหี้ยหรือเพราะเขาหล่อ เขารวย ผมก็หล่อรวยเหมือนกัน ดีกว่าพี่ซุสด้วย]
"โหไอ้เหี้ย! มึงมั่นหน้าไปเนอะบางที ถ้ามึงดีจริงนะปืน มึงจะไม่ยุ่งกับคนที่เขามีแฟนแล้ว ไม่ใช่มึงไม่รู้ว่ากูมีแฟนแต่มึงก็ยังพยายามให้กูนอกใจแฟน เนี่ยหรอคนดี และถึงแฟนกูเขาจะเหี้ยยังไง เขาก็ดีกับกู ไม่ต้องโทรมาอีกนะ กูเกลียดมึง!"
ผมกดวางทันทีไม่สนใจเสียงเรียกของมัน กล้าดียังไงครับมาว่าแฟนผม? มันกล้ามาก ไอ้เชี้ย!
Rrrrrrrrrrrrrrrr
แน่ะ! แม่งยังจะโทรมาอีก ไอ้หน้าด้าน มึงกล้าโทรกูก็กล้ารับ จะด่าต่อด้วย
"ยังจะโทรมาอีกนะไอ้เหี้ย มึงนี่มันเหี้ยและหน้าด้านและปีนเกลียวและบลาๆๆมาก เดี๋ยวกูให้ป๊าฆ่าแม่งหมกสวนละมุดไอ้สัด"
[.........กูแนะนำให้มึงดูเบอร์ก่อน]
ผมสะดุ้ง พลิกหน้าจอโทรศัพท์มาดูช้าๆ โอ้ววววว 'ที่รักของผ้า' เต็มๆ!!
"แฮ่ ที่รักของผ้าเองหรอ งานเสร็จแล้วหรอครับ"
[กูต้องถามไหมว่ามึงไปหงุดหงิดจากใครมา]
"ก็ไอ้เต้น่ะสิพี่ มันโทรมาง้อผ้า แต่ผ้าไม่หายงอนมันหรอก"
[ตอแหล]
"ง่า พี่ซุสกลับมาเมื่อไหร่หยอ"
[มึงอยู่ไหน]
"อยู่ๆก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ อยู่ๆไม่รู้ทำไมถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน~~~"
[มึง อย่ากวนตีน]
"ผ้าอยู่โรงแรมxxx จะมาหาเค้าหรอ"
[กูอยู่ที่สนามบินขอนแก่นละ มารับด้วย]
"เฮ้ย มาแล้วจริงอะ เออๆ เดี๋ยวผ้ารีบไป"
ผมกดวางอยากเร่งรีบ หยิบกระเป๋าตังค์แล้ววิ่งมาใส่รองเท้า เย้ๆ แฟนผ้ามาแล้ว ผ้าจะได้แต่งงานแล้วววววว ผมเหมาแท็กซี่ไปที่สนามบินอย่างตื่นเต้น ผมควรจะพูดอะไรดีตอนเจอหน้าพี่ซุส วั้ยยยย เขิน
พอมาถึงสนามบินนี่ผมแทบพุ่งออกไปดาวยูเรนัส ค่าแท็กซี่แม่งทำกูหน้ามืดเลย! แต่ไม่เป็นไร ไปไถ่พี่ซุสทีหลังเอา เดินเข้ามาในสนามบินนี่แทบจะไม่ต้องมองหาพี่ซุสเลย ยืนเด่นมาก! อย่างกับดาราฮอลลีวู้ด อื้อหือออออ
"พี่ซุส..."
"พี่ผ้าใบ!!!"
ผมตาเหลือกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากและผมก็ช็อกมาก!! ในขณะที่ผมกำลังจะเข้าไปหาพี่ซุสและเรียกพี่เขาไปแล้ว ดันมีใครอีกคนเรียกชื่อและคว้าแขนของผมเอาไว้ ยัง มันยังไม่หมดแค่นั้น พี่ซุสที่กำลังก้าวเข้ามาหาผมก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง
หน้ากูแบบ ดับเบิ้ลเหวอ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งราวกับโดนหยุดเวลา แต่คนรอบข้างยังเดินไปเดินมาปกติ
".............."
"มึง.......พวกมึงมาได้ไง!!"
ผมถามอย่างอึ้งๆ พยายามดึงสติกันอยู่ เจอไอ้ปืนจับแขนผมไว้ยังไม่ตะลึงเท่ากับไอ้เปรมที่ยืนกอดพี่ซุสแน่นหนึบอยู่ข้างหน้านั่นเลย
"ผมก็โทรบอกพี่ผ้าใบไปแล้ว ว่าผมอยู่ที่ขอนแก่น"
มันตอบเสียงดังฟังชัด ผมสะบัดแขนตัวเองออกจากมือของไอ้ปืน ได้ข่าวว่ากูบอกว่ากูเกลียดมึงไม่ใช่?
"ปล่อยกู! พี่ซุสสสสสส!! ช่วยผ้าด้วย ผ้าจะโดนลักพาตัววววว"
ผมเรียกพี่ซุสแค่คนเดียว แล้วทำไมคนแม่งหันมามองทั้งสนามบินเลยวะเนี้ย? แถมทำหน้าแปลกๆ ตกใจอะไรกัน?
"เฮ้ย ผมเปล่า"
ไอ้ปืนใันตกใจ ปล่อยมือออกจากแขนผมแล้วชูขึ้นเหนือหัว พอผมหลุดออกจากมัน ผมก็วิ่งจู้ดไปดึงไอ้เปรมออกแล้วผลักมันล้มกับพื้น
"พี่เปรม!!!"
ผมหันไปมองไอ้ปืนอีกรอบแล้วทำตาโต..............อ๋อ นี่พวกมึงรู้จักกันหรอ? อาจจะเป็นสายรหัสกัน ไอ้พวกชั่ว!!! จะแย่งแฟนชาวบ้านผิดศีลข้อสามนะเว้ย! ไอ้เปรมนั่งร้องไห้อยู่กับพื้นครับ ร้องไห้หนักมาก ไอ้ปืนคุกเข่าอยู่ข้างๆไอ้เปรมแล้วไถ่ถามอาการอย่างเป็นห่วง
ทำไมพวกแม่งดราม่ากันจังวะ?
"ไปเหอะ"
พี่ซุสบอกแล้วดึงผมออกมา ผมมองตามไอ้เปรมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ความรักที่ไม่สมหวังมันเจ็บปวดขนาดนี้เลยหรอ? ผมไม่เข้าใจเพราะผมไม่เคยอกหัก ไม่เคยมีแฟน และเรื่องราวของผมกับพี่ซุสมันก็ลงเอยกันด้วยดี เรารักกัน คบกัน มันทำให้ผมมองไปรอบๆตัวด้วยความรู้สึกสงสัย คนหนึ่งคน สามารถผิดหวังได้กี่ครั้ง? และสามารถสมหวังได้กี่ครั้ง? แล้วกรณีของผมที่สมหวังเลยจะมีโอกาสผิดหวังอยู่ไหม? ไม่สิ ผมไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว ผมดึงแขนคนข้างๆเข้ามากอดแน่นเพราะกลัวว่าเขาจะทิ้งผมไป
ผมไม่สวย ไม่มีนม เตี้ย แถมมีลูกให้ไม่ได้ด้วย ผมต้องร้องไห้จนเป็นบ้าแน่ๆถ้าวันนึงผมโดนพี่ซุสทิ้ง อยู่ๆพี่ซุสก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาหาผม ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆก็สะดุ้ง
"พี่หยุดเดินทำไม"
"กูกำลังจะใช้สิทธิ์ของกูที่สามารถสั่งอะไรมึงก็ได้ แล้วสิ่งที่กูกำลังจะพูด กูอนุญาตให้มึงร้องไห้รอได้เลย"
ผมตาโตตัวสั่นเล็กน้อยแล้วเดินถอยออกมานั่งลงกับพื้น น้ำตาผมแม่งไหลเร็วมากครับ มันไหลพรากออกมาจนผมตกใจ ผมซุกหน้าลงกับเข่า รู้ก็วันนี้ว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่ามันเป็นยังไง ผมร้องไห้จนเกิดคำถามกับตัวเองว่า กูร้องทำไมวะ?...........=_=
"กูขอสั่งให้มึง.........มาใช้ชีวิตอยู่กับกู"
ผมกระพริบตาปริบๆกับหัวเข่า กำลังงงว่าตัวเองร้องไห้ทำไม พอพี่ซุสพูดประโยคเมื่อสักครู่ออกมา ผมงงเข้าไปใหญ่
"ห๊ะ......"
ผมเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามเสียงสั่น
"หูดับหรอ หรือแกล้งไม่ได้ยิน"
"ได้ยินไม่ชัด ขออีกรอบ"
ผมพูดแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมา
"ไปอยู่กับกู นี่กูไม่ได้ขอร้องมึงนะ กูสั่ง ในฐานะที่กูเป็นคนชนะ"
เขาพูดแล้วกอดอก ยกยิ้มเหมือนคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
"กูมีที่ดินอยู่ที่ภูเก็ต เห็นที่ดินมันว่างๆแล้วกูก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร เลย ไปปลูกบ้านไว้ที่นั่น จะไปอยู่คนเดียว บ้านแม่งก็กว้างเกิน นึกได้ว่ากูสั่งอะไรมึงก็ได้ เลยกะจะให้มึงไปเฝ้าบ้านให้หน่อย โอเคตามนี้"
"งื้อ ไม่เห็นขอผ้าแต่งงานเลย"
ผมนั่งจุ้มปุ้กอยู่กับพื้น ไม่ยอมลุก หน้างอมากถึงมากที่สุด นึกภาพเด็กเอาแต่ใจที่มันชักดิ้นชักงอกับพื้นเพราะแม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้นะครับ เหมือนผมในตอนนี้เลย
"แต่งทำไม ไม่อายชาวบ้านเขาหรอ"
พี่มันยังคงกอดอกแล้วมองลงมาที่ผม พอผมนั่งมองพี่ซุสแบบนี้ มันทำให้พี่ซุสแม่งสูงโคตรพ่อโคตรแม่เลย =_=
"ไม่อาย!!! ไม่แคร์ ไม่สนใจด้วย"
"อะๆ ยุ่งยากชิบหาย ยื่นมือมาสิ"
"ข้างไหนอะ"
"แล้วแต่มึง"
ผมเลยยื่นข้างซ้ายออกไป เพราะมันเป็นข้างที่ผมถนัดไงครับ ผมรักข้างซ้าย พี่ซุสหยิบกล่องเล็กๆออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท กล่องนั่นดูคุ้นมาก........เอ เหมือนเคยเห็นเมื่อไหร่นะ......
"กูใส่ปลอกคอละนะ พอมึงเรียนจบ กูจะไปขอ"
เท่านั้นแหละ น้ำตาแตกครับ คำว่า 'กูจะไปขอ' แม่งแบบ เหมือนเป็นคำที่เฝ้ารอมานาน ผมรู้ว่าเราคบกันไม่ถึงปีด้วยซ้ำ คนอื่นอาจจะคิดว่าน้อย แต่สำหรับผม การที่ใช้ชีวิตโดยมีอีกคนคอยเคียงข้างมาตลอด7เดือนกว่าๆนี่มันถือว่านานแล้ว ไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นแบบผมไหม แต่ผมพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตโดยมีอีกคนคอยเคียงข้างตลอดไป
เล่นใหญ่ไปไหมกู?
ผมมองแหวนเงินที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายแล้วแบบ ปลื้มปิติมาก จะมีผู้ชายสักกี่คนที่โดนผู้ชายหมั้นหมายเอาไว้ก่อนแบบผมครับ ครั้งหนึ่งในชีวิตเลยก็ว่าได้
"ผ้า............อึก(สะอึกเพราะร้องไห้=_=) ไม่มีอะไร อึก.....ให้พี่ซุสเลย"
"ช่างมันเถอะน่า แค่กูเห็นมึงร้องไห้เหมือนรองเท้าหายแบบนี้กูก็พอใจแล้ว ลุกเหอะ จะได้กลับโรงแรม"
ผมพยักหน้าแล้วคว้ามือของพี่ซุสที่ยื่นมาให้เพื่อพยุงตัวเองยืนขึ้น ผมกอดเอวพี่ซุสแรงๆอย่างขอบคุณ ขอบคุณมากกกกกกกก เลิกโหดแล้วมารักกับผ้าดีกว่า ผ้าจะพาไปในทางที่ดีขึ้น อิอิ
"................."
"กลับเหอะพี่เปรม"
ปืนคว้าแขนพี่ชายของตัวเองแล้วดึงเบาๆให้เดินตาม แต่เปรมก็ยังไม่อาจละสายตาไปจากคู่รักที่ควงกันออกไปอย่างมีความสุขได้ พอได้เห็นเขาสวมแหวนให้คนอื่นต่อหน้าต่อตาแบบนี้ หัวใจดวงเท่ากำปั้นน้อยๆก็เจ็บช้ำไปหมด และแม้ทั้งสองคนจะเดินลับหายไปจากการมองเห็นแล้ว แต่ในหัวของเปรมก็ยังฉายภาพซ้ำของสองคนนั้นไปมา เจ็บจนน้ำตามันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว
ปืนมองพี่ชายตัวเองแล้วถอนหายใจ ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ได้ชอบพี่ผ้าใบขนาดนั้น แค่เห็นว่าน่ารักดีและแค่อยากรู้ว่าที่คนอื่นพูดๆกันมาเป็นความจริงหรือเปล่า 'ผ้าใบศิลปกรรมปีสอง ชอบผู้ชายหน้าตาดี โดยเฉพาะใครที่เป็นเดือน นางกินหมด' คือคำบอกเล่าของคนในคณะเดียวกัน แต่พอลองพิสูจน์แล้ว กลับได้รู้ว่ามันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด
"พี่ต้องทำยังไงปืน"
เสียงของพี่ชายทำให้ปืนหลุดจากภวังค์ คนตัวสูงหันมองไปชายตัวเล็กแล้วดึงเขาเข้ามากอด
"พี่ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องดิ้นรนให้เขาหันมามองมารักพี่ ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่พี่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว"
เปรมสะอื้นกับอกของน้องชาย นึกถึงวันแรกที่เขาตกหลุมรักผู้ชายชื่อซุสแล้วก็อดร้องไห้ออกมาไม่ได้
เขารักมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เพราะเป็นลูกเศรษฐีมีเงินเลยได้เรียนโรงเรียนอินเตอร์ค่าเทอมแพงลิบ และได้พบกับเขา เทพเจ้าของโรงเรียน 'พี่ซุส' เปรมรู้ว่าเขาช่างสูงส่งและเย็นชา แต่คนมันจะรัก อะไรก็มาห้ามไม่ได้
เรื่องนี้มันสอนให้เปรมได้รู้ว่า เวลา ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ไม่ได้ช่วยให้เขาสมหวังกับคนที่เขารักแม้จะแอบรักมา6ปี และไม่ได้ช่วยให้ลืมผู้ชายคนนั้นได้ อยากจะย้อนเวลากลับไป จะเข้าไปใกล้ชิดทุกครั้งที่มีโอกาส เหมือนอย่างที่ผ้าใบทำ แต่ก็นั่นแหละ เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้ สิ่งที่เขาต้องทำคือ ต้องทนเจ็บแบบนี้ จนกว่าจะชินไปเอง
-
เปิดเทอมอีกครั้ง ชีวิตของนักศึกษาปีสามของผมควรจะสวยงามกว่านี้จริงๆ แต่ทว่า....
"น้อง! น้องผู้หญิงคนนั้น ทำไมไม่ร้องเพลงครับ!!!"
ผมถอนหายใจพรู้ดแล้วกลอกตาไปมา มองไปที่ไอ้พี่ว้ากข้างหน้าตาขวาง
"มองพี่แบบนั้น มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ยืนขึ้นสิครับ"
ผมทำหน้าเซ็งสัดพักนึงก็ลุกขึ้นยืน
"การรับน้องมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอครับ"
พี่ว้ากปีสามถามลั่น อยากจะชูนิ้วกลางแจกแม่งไปสักที แต่ก็ต้องท่องเอาไว้ว่ากูเป็นน้องปีหนึ่ง กูเป็นน้องปีหนึ่ง!!! หึ ทุกคนคงงงใช่ไหใครับว่าทำไมผมถึงต้องมานั่งรวมกับน้องปีหนึ่ง มีป้ายชื่อคล้องคอ แถมใส่ชุดนักศึกษาหญิงอีกต่างหาก
ถ้าอยากรู้ ผมก็จะย้อนเรื่องราวทั้งหมดกลับไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
"พวกมึง เล่นเกมกัน"
ไอ้หนุ่มพูดขึ้นมากลางวงเหล้า ผมพึ่งกลับมาจากขอนแก่นเมื่อวานซืน วันนี้ทุกคนเลยมารวมตัวกันที่คอนโดพี่ซุส ผมยังงอนได้เต้อยู่ มันบอกพวกผมเพียงว่า จะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จักจริงๆเมื่อน้องเขาพร้อม หึ!
"อย่าบอกว่าเกมหมุนขวดนะอีหนุ่ม"
เอมมันทำปากเบะล่วงหน้า แต่ไอ้หนุ่มแสยะยิ้มช้าๆ
"ไหนๆเราก็จะขึ้นปีสามละ หาอะไรสนุกๆเล่นดีกว่า โอเคยอมรับว่ามันมีหมุนขวด แต่การหมุนขวดมันไม่ใช่ทุกอย่างเว้ย พวกมึงอาจจะอยากให้ปากขวดชี้ไปที่มึงด้วยซ้ำ เราจะหาผู้โชคดี1คนเท่านั้น"
"เดี๋ยว โชคดีหรือโชคร้าย?"
ผมยกมือถามกลางวง ไอ้หนุ่มทำหน้าย่น
"พวกกูต้องเล่นด้วยไหม?"
พี่พลับยกมือถามอีกคน
"อยากเล่นไหมล่ะพี่"
ไอ้หนุ่มถามกลับ
"ฟังกติกาก่อนละกัน"
"อะ ต่อๆ เดี๋ยวผมจะเขียนชื่อทุกคนใส่กระดาษแล้วม้วนลงในกระป๋องนี้ แล้วให้ทุกคนจับฉลากขึ้นมาคนล่ะใบ พอจับเสร็จให้เก็บฉลากอันนั้นเอาไว้ แล้วเราจะมาหมุนขวดหาผู้โชคดี ปากขวดชี้ไปที่ใคร คนนั้นคือคนเลือกผู้โชคดี ให้ชี้ไปที่ใครก็ได้ตามใจอยาก สมมติ ปากขวดชี้มาที่กู กูก็เลือกไอ้เต้ แต่ไอ้เต้จับฉลากได้ชื่อพี่เป้ พี่เป้ก็คือผู้โชคร้ายที่แท้จริง เข้าใจไหม?"
ผมพยักหน้ากับกติกา มันก็น่าสนุกนะครับ
"แล้วผู้โชคร้ายนี่ต้องโดนอะไร"
พี่เป้ถาม เพราะพี่มันโดนอ้างชื่อไปยกตัวอย่างเมื่อกี้ ไอ้หนุ่มยิ้ม....ยิ้มแบบนี้อีกละ
"ต้องแต่งตัวเป็นเพศตรงข้าม ไปเป็นพี่เนียนตอนรับน้อง ห้ามให้น้องจับได้ เด็ด ขาด!"
เอาแม่มมมมม!!!! โหดสัดรัสเซียไนจีเรียโปตุเกตุ!!
"กูเล่น!"
พี่เป้รีบเอาด้วยเลย ไม่กลัวว่าคนซวยจะเป็นตัวเองหรอครับ?
"เดี๋ยวขอเขียนฉลากแป๊บ"
ไอ้หนุ่มมันหันหลังไปเขียนฉลาก ผมก็นั่งกินเหล้ารอ หันไปมองพี่ซุสแล้วขยิบตาให้ อิอิ อ่อยแป๊บ
"โห เขียนชื่อกูดีๆดิวะ! ชื่อกูไม้โท ไม่ใช่ไม้จัตวา"
เสียงไอ้เต้โวยวาย แค่ชื่อแม่งก็ยังอุตส่าห์เอามาเป็นประเด็นเนอะ
"มา! เสร็จละ"
มันเอาฉลากทั้งหมดใส่ในกระป๋องเลย์แล้วเขย่า
"มาๆ เรียงตามลำดับความสูง"
อะ........ไอ้เหี้ย กูก็คนสุดท้ายสิ! ทุกคนจับฉลากแล้วเปิดดูช้าๆอย่างลุ้นๆ จนมาถึงผม
"ไหนอะ ไม่เห็นมีฉลากเลย"
ผมพูด เพราะในกระป๋องไม่มีฉลากสักอัน
"เออว่ะ ลืม"
มันพูดแล้วหันกลับไปเขียน ก่อนจะยื่นฉลากมาให้ผม เป็นชื่อไอ้หนุ่มนั่นแหละ คงลืมเขียนชื่อตัวเอง
"มาๆ หมุนขวดกัน"
"เดี๋ยว! กูขอหมุนเอง เพื่อความเป็นสิริมงคล"
ผมบอกแล้วจัดการหมุนขวด ขวดแม่งหมุนฟิ้ววววววววววววว~~~~~~ และไปหยุดที่........
"พี่พลับ! เลือกเลยครับพี่ ถ้าพี่เลือกได้ชื่อตัวเองต้องเลือกใหม่นะ"
ไอ้หนุ่มมันยิ้มหน้าบาน อะไรจะถูกใจขนาดนั้นวะ
"เลือกของตัวเองได้ปะ?"
"ไม่ได้พี่"
"งั้น........กูเลือกเอมแล้วกัน"
"กรี๊ดดดดดดด สวรรค์!!"
ผมสะดุ้งกับเสียงวี้ดว้ายของเอม เอ่อ.....อยากรู้จริงว่ามึงจับได้ใคร มันเปิดฉลากออกมาโชว์
ผ่างงงงง
"ผ้าใบ"
"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
และผมก็กรีดร้องแข่งกับอีเอม อีห่าาาาาาาาาาาา
(ความจริงแล้ว ฉลากทุกอันเป็นชื่อผ้าใบหมด ถึงจะเลือกใคร ก็โดนอีผ้าอยู่ดี ทุกคนรวมหัวกันหลอกผ้า อาเมน)
กลับมาสถานการณ์ปัจจุบัน
"ว่าไง พี่ถาม ว่ามันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอ!!"
ไอ้ฟาตะเบ็งเสียงให้ดังขึ้นอีก
"เปล่า......ค่ะ"
"ตอบเสียงดังสิครับ!!"
"เปล่าค่ะ!!!!!!"
"ช่วยเพื่อนๆร้องเพลงด้วย ไม่ใช่เอาแต่เหม่อ เข้าใจไหมครับ"
"ค่ะ!!"
"นั่งลงได้"
ผมนั่งลงกับที่ ปีนี้เป็นการรับน้องที่พิเศษมาก ทั้งปีสามและปีสี่แม่งเข้ามาดูการรับน้องหมด สนุกกันมากไหม? ไอ้เห้
"ตาล เธอไม่กลัวหรอที่โดนรุ่นพี่เรียกทำโทษบ่อยๆอะ......ตาล ตาลลลลล!!"
"ห๊ะ เราหรอ?"
"เออ เธอนั่นแหละใบตาล"
ผมถอนหายใจอีกรอบ ชื่อผ้าใบอันแสนเพราะพริ้ง โดนเปลี่ยนเป็นใบตาลตามสถานการณ์
"อื่อ กลัวสิ"
"หรอ เราว่าพี่ฟาต้องชอบเธอแน่เลย เห็นเรียกแต่เธอ พี่สนด้วย"
ผมพยักหน้าเออออตามที่มิวพูด เธอเป็นผู้หญิงฮาๆนะ แถมพูดเก่งด้วย ผมเลยเข้ากับเธอได้
"ตาล วันนี้ไปกินข้าวกับเราไหม?"
ผู้ชายชื่อกันต์เข้ามานั่งข้างๆผม ไอ้นี้ก็จีบกูตั้งแต่รับน้องวันแรกละ
"ไม่เอาอะ ไม่หิว"
"ไม่กินไม่ได้นะ"
"ไม่หิวววววว"
"ตาลประกวดดาวไหม?"
ผมละสายตาจากไอ้กันต์ไปมองมิว
"ไม่อะ"
"ทำไมล่ะ ตาลน่ารักจะตาย"
พี่จะตายเพราะมีคนพูดแบบนี้แหละน้อง
"ไม่เอาหรอก"
"ตาลมีแฟนหรือยัง"
ผมหันไปทางไอ้กันต์อีกครั้ง(มึงนั่งฝั่งเดียวกันดีไหม?)
"มีแล้ว"
"มีได้ไงงง กันต์จะจีบ"
เรื่องของกู! คันปากอยากพูด แต่ต้องสำรวมไว้ จะให้น้องๆรู้ไม่ได้ว่ากูเป็นพี่เนียน
การกลับมาเป็นปีหนึ่งอีกครั้งนี่มันบัดซบชีวิตมากเลยนะครับ ผมโดนแกล้งหนักมากเพราะเป็นที่รักของน้องๆ เพื่อนๆและพี่ๆทั้งหลาย กูว้ากพวกปีหนึ่งไว้เยอะมันเลยเอาคืนกูสินะ!
"น้องๆรู้ไหมครับว่าที่นั่งกันอยู่นี่ มีพี่เนียนอยู่ในนี้ด้วย"
สิ้นเสียงไอ้สน น้องๆก็ฮือฮากันใหญ่ ผมก็เนียนครับ หันรีหันขวางทำท่าหาพี่เนียนไปด้วย ถึงเวลาเฉลยสักที ให้นั่งเนียนนานกว่านี้กูประสาทเสียแน่
"ในนี้มีพี่เนียนด้วยหรอ! เฮ้ย ใครวะ"
มิวพูดแล้วหันหน้าหันหลังแต่เธอยังจับมือผมไว้อยู่เลย
"โห แม่งเนียนมากอะเนอะ กูว่าต้องเป็นไอ้กั๊กแน่เลย"
กันต์มันพูดกับมิว ที่มันคิดว่าเป็นไอ้กั๊ก เพราะไอ้กั๊กหน้าแก่ไงครับ =_= ไม่เชิงว่าแก่หรอกแต่มันหน้าดูเป็นผู้ใหญ่อะ
"ไหนนนน พี่เนียนอยู่ไหนเอ่ย"
ไอ้สนมึงลากเสียงยาว ผมหมันไส้มันมากเลยครับ แหม!!!
"น้องๆไม่รู้หรอครับว่าใครเป็นพี่เนียน"
เพื่อนไอ้สนพูดบ้าง
เสียงฮือฮาโทษกันไปมาว่ามึงนั่นแหละเป็นพี่เนียน คนนั้นแน่ๆ คนนี้แน่ๆดังอื้ออึงไปหมด ผมถอนหายใจ รีบเฉลยเหอะ! กูเบื่อกระโปรงเต็มทนละ แม่งพริ้วไปไหนเวลาผมเผลอหมุนตัวเร็วๆนี่นึกว่าตัวเองเป็นมาริรีน มอลโล
"ถ้าน้องๆไม่รู้ งั้นเดี๋ยวเฉลยดีกว่า แต่คนที่จะเฉลยไม่ใช่พวกพี่ๆหรอก เชิญแขกรับเชิญครับ"
พวกแม่งแหวกทางออกเหมือนเจ้าพ่อมา ผมถอนหายใจว่าพวกแม่งจะเล่นห่านอะไรกันอีก
"..........0[]0!!!"
นี่คือใบหน้าของผมเมื่อแขกรับเชิญเดินออกมายืนตรงหน้า โอ้ก็อดดดดดดดดดด เล่นแบบนี้ก็ได้หรอ? มึงอัญเชิญเทพซุสมาจากเทือกเขาโอลิมปัสเลยบ่!
"ว้ายยยย พี่ซุสนี่นา กูอยากเป็นพี่เนียน หรือจริงๆกูเป็นพี่เนียนวะ"
มิวกรี๊ดกร๊าดใหญ่ เอิ่ม น้องรู้จักความหมายของคำว่าพี่เนียนไหมเนี้ย
"แหม ไม่ต้องเลยมิว เนียนบ้าเรียนบออะไร มึงเข้ามาเรียนพร้อมกูเนี้ย"
กันต์มันผลักหัวเพื่อนตัวเองอย่างแรง ผมว่ากันต์กับมิวดูเป็นเพื่อนรักกันมากเลยนะเนี้ย
"พี่ซุสไปดึงพี่เนียนออกมาเลยครับ กระชากหนังหัวมันออกมาเลย"
ถ้ามึงจะแนะนำได้โหดสัดรัสฟอริด้าขนาดนั้นนะเหี้ยเต้ มีคดีติดตัว ริอาจมากำแหง พี่ซุสหันมาสบตากับผมแล้วยิ้ม ยิ้มทำไมจ๊ะ? ต้องการความรักใช่ไหมเอ่ย?
"มิวล่ะอยากจะรู้จริงๆเลยตาล ว่าพี่เนียนจะหน้าตาแบบไหน มองไปนี่เราสงสัยหลายคนมากอะ"
ผมยิ้มแหย พี่เนียนหน้าตาแบบไหน? ก็แบบนี้ไงน้อง แบบพี่เนี่ย น้องไม่สงสัยพี่บ้างหรอ?
"ยังไงก็ไอ้กั๊กอะ"
นี่ก็มุ่งเป้าไปที่ไอ้กั๊กอย่างเดียวเลย มึงก็ปล่อยๆมันไปเหอะกันต์ มันแค่หน้าโตกว่าวัยเอง
"แต่เราว่านะ.........."
หมับ!
ผมที่กำลังจะเนียนออกความคิดเห็นบ้างมีอันสะดุ้งเพราะแรงตบที่ไหล่ของผม ผมหันไปยิ้มแหยให้เจ้าของมือ
"สวัสดีครับพี่ซุส"
ผมยกมือไหว้ พี่ซุสเลิกคิ้วแล้วกระชากผมขึ้นพาดบ่า อ้ากกกกกกกกก นี่มึงเฉลยพี่เนียนหรือลักพาตัวกูกันแน่วะ เสียงน้องๆฮือฮาอย่างตกใจที่อยู่ๆคนที่ไม่น่าจะเป็นพี่เนียนที่สุดอย่างผมโดนเทพ เจ้าอำนาจลักพาตัวซะอย่างนั้น
"ปล่อยยยยยยยย อ้ากกกกกก พี่ซุส ปล่อยเค้าลงนะตัวเอง กระโปรงเปิดแล้ววววววว"
ผมร้องโหยหวน พวกเพื่อนผมแม่งหัวเราะเยาะกันใหญ่
"ตบมือให้พี่เนียนของเราและแขกรับเชิญครับ"
น้องๆพากันตบมืออย่างงงๆ นี่รับน้องนะไม่ใช่รายการวาไรตี้ จะเฮฮากันเกินไปละ!
"สวัสดีครับพี่ชื่อผ้าใบ"
ผมรีบพูดก่อนจะโดนแกล้งหนักมากไปมากกว่านี้ พวกเพื่อนๆผมมันเหี้ยจริงๆนะครับแม่ม
"พี่เป็นผู้ชาย เฮ้ย!! เปิดกระโปรงทำห่าไร!"
ผมหันไปต่อยไหล่ไอ้หนุ่มที่แม่งเปิดกระโปรงกูหน้าตาเฉย ไอ้เลว กูถอดแม่ง ผมถอดกระโปรงออกตรงนี้เลยครับ เหลือไว้แต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว อย่างงี้ค่อยดูดีหน่อย
"พี่อยู่ปีสามนะน้องๆ แหม พี่หน้าเด็กหรืออะไรทำไมไม่มีใครสงสัยว่าพี่เป็นพี่เนียน"
"ไม่ใช่หน้าเด็กอย่างเดียวนะพี่ เตี้ยด้วย"
เด็กคนหนึ่งตะโกนออกมา โอ้โห เจ็บปวดไปยันลิ้นหัวใจ กูอยากโดดเตะเด็กมากอะ กูเล่นแม่ม
"โห มึงออกมานี่เลยน้อง มามะ"
ผมกวักมือเรียก ไอ้เด็กนั่นยิ้มแหยแล้วเดินออกมา
"อะ เอากระโปรงไปใส่ไป"
ผมยื่นกระโปรงให้น้อง มันชื่อปิงครับ รู้สึกคนชื่อป.ปลานี่จะเยอะมากเลยนะเรื่องนี้
"โห พี่ผ้าใบคนสวย อย่าทำแบบนี้สิครับ"
"ไอ้เหี้ยนี่! สวยกับแปะมึงหรอ ไอ้สน มึงเอาเด็กนี่ไปดูแล เล่นให้หนักเลยนะมึง ใส่กระโปรงด้วย!"
ผมโยนไปให้ไอ้สน รายนั้นก็ยิ้มเหี้ยม มึงตายแน่ไอ้ปิง
"แต่น้องมันก็พูดถูกนะผ้า"
"ไอ้เหี้ยฟา! กูเพื่อนมึงนะ"
ผมทำหน้างอ ถึงผมจะหน้าตุ๊ดยังไง ผมก็รักหนังหน้าของผมนะเว้ย
"เอ้า ถ้ามึงไม่สวย พี่ซุสจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้หรอ"
"ฮิ้วววววววววววววววว"
แม่งมีลูกคู่!!! พ่อมึงสิ้นกันหรอ โอ้ย กูอายเด้
"ห๊า นี่แฟนของใบตาลหรอ!!!!"
ไอ้กันต์มันตะโกนลั่นแล้วชี้ไปที่พี่ซุสอย่างตกใจ เอ่อ ใบตาลมันคืออดีตนะน้อง กูผ้าใบคนเดิมไอ้สาดดดดดด
"แก! นั่นรุ่นพี่นะ"
มิวมันเตือนเพื่อน ไอ้กันต์หดนิ้วกลับแล้วนั่งตัวลีบ
"เฮ้ย กูขอกลับห้องก่อนนะ เย็นไข่ยังไงไม่รู้ กูไปล่ะ"
ผมหันไปบอกไอ้ฟาตามความรู้สึก ถ้าคุณรู้จักกางเกงบ็อกเซอร์ คุณจะเข้าใจอาการ ถึงผมจะมีกุงเกงในอยู่ แต่ผมก็รู้สึกหวิวๆ สยิวกิ้วอยู่ดี ผมหันมาพยักหน้ากับพี่ซุสเพื่อบอกว่า เอากูไปจากตรงนี้ที กูจะถอดกระโปรงทำไมวะ?
"กูเบื่อจริง พวกชอบโชว์ ของตัวเองก็เล็กนิดเดียว"
พี่ซุสพูดลอยๆ ใช่ซี่ ใครมันจะไปใหญ่โตโอ้มายก็อดอย่างตัวเองล่ะ เหอะ คอยดูเหอะ เดี๋ยวผมจะแอบตัดทิ้ง
ตัดทิ้งแล้วผมจะเอาที่ไหนใช้ครับ? กร๊ากกกกกกกกกกกก ยิ่งช่วงนี้กูยิ่งว้อนท์เลย การบงการบ้านไม่ทำนะที่รัก
ผมเดินมา ผ่านห้องจิตกรรม.......ที่ๆแรกที่ผมได้เจอกับผู้ชายหน้ายุ่งคนหนึ่ง หน้าตาเขาดูหงุดหงิดเมื่อโดนผมสะบัดสีใส่จนเลอะ แต่สุดท้ายเขาก็คิดว่าผมบ้าแล้วปล่อยผมไป
ใครจะไปคาดฝันว่าผู้ชายบ้าๆอย่างผมนี่แหละ ที่บากหน้าเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้มาซึ่งนายแบบโคตรหล่ออลัง แม้หลังๆจะไม่ได้ต้องการให้เป็นแค่นายแบบแล้วก็เถอะ ผมดีใจที่วันนี้เราเดินผ่านจุดนี้ด้วยกันอีก
หึ
ผมใช้เวลาตามตูดพี่ซุส4เดือน และได้คบกันในงานมหาลัย ผมเสียตัวครั้งแรกในวันเกิดของตัวเอง โอ้โห กูจำแม่นเชียว แม้ว่าเรื่องราวในชีวิตของผม แรกๆมันไม่ได้ดีนัก พ่อติดเหล้า แม่หนีไป น้องสาวท้อง ผมก็เป็นโรคห่าอะไรก็ไม่รู้ที่ชอบทำร้ายตัวเองเวลาเครียด ผมทะเลาะกับน้องจนตัดขาดกัน แถมทุกวันนี้ผมยังมีคนเกลียดอีก
นั่นแหละครับ คือสิ่งที่ผมแก้ไขไม่ได้ ผมจะจบเรื่องทั้งอย่างนี้แหละ
เรื่องพู่กันหรือไอ้เปรม ผมไม่คิดจะทำอะไรเพิ่มเติม ไม่คิดจะไปเคลียร์กับไอ้พู่จนดีกัน ไม่คิดจะไปปลอบใจไอ้เปรมจนมันเลิกเกลียดผม นี่แหละชีวิตจริง มันไม่ได้สวยงามเหมือนอย่างที่คิดเสมอไปหรอก
"ผ้า...."
"ห๊ะ"
ผมสะดุ้งที่พี่แกเรียกผมซะชิดหู
"มึงเป็นห่าอะไร เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวเบะปาก เดี๋ยวทำหน้าทำตาวิชาการ สันนิบาตแดกหน้าหรอ?"
พี่ซุสเขกหัวผมมาทีนึง นี่ก็เนอะ มึงคิดจะเปลี่ยนคาแล็กเตอร์เป็นผู้ชายสดใสบ้างมะ? แบบเฮียเป้ก็ได้อะ
"พี่ซุส!!!!!!"
ผมตะคอก ทำหน้าจริงจัง
"............"
พี่แกเลิกคิ้วงงครับ
"รักเทพซุสจัง!! อยากมีอะไรด้วย ฮิ้วววววววว"
"พ่องงงงงงงงง"
ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว พี่ซุสก็ยังคงงานยุ่งอย่างต่อเนื่อง บางทีผมก็สงสัยนะว่าพี่ซุสอายุแค่นี้ทำไมต้องแบกรับอะไรมากมายอยู่คนเดียว ยิ่งปีสี่นี่เหมือนมรสุมชีวิต เห็นแล้วผมไม่อยากเรียนปีสี่เลย ข้ามไปเลยได้ไหม? แบบ ลืมตาขึ้นมาแล้วกูจบปริญญาตรีเลย
"พี่ซุส"
ผมเรียกชื่อคนที่พึ่งเปิดประตูห้องเข้ามาทันที อารมณ์แบบเมียรอแพ่นกะบาลผัวที่กลับบ้านดึกประมาณนั้น เขาหันกลับมาแล้วเลิกคิ้ว
"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ"
ผมพูดออกไปในที่สุด นี่กูรวบรวมความกล้ามาหลายเดือนมากเลยนะ วันนี้แหละ!!! หึ.....
"ขออาบน้ำก่อน"
แล้วพี่มันก็เลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ
My name's Zeus
ผมเดินเข้ามาอาบน้ำโดยทิ้งไอ้แคระนั่งหน้ามุ่ยอยู่คนเดียว หึ...........ผมยิ้มมุมปากที่เห็นอาการของมัน ท่าจะหนักอยู่เหมือนกัน ผมอาบน้ำให้นานที่สุด เอาให้มันหัวเสียมากกว่านี้
ผมน่ะ รู้ว่ามันต้องการอะไร ถ้าตอบสนองง่ายๆก็น่าเบื่อน่ะสิ จากที่เหนื่อยๆพอเห็นอาการของไอ้แคระแล้วผมอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองเลย
ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูมาพันช่วงล่างไว้ก่อนจะเปิดประตูออกมา แอบสะดุ้งนิดหน่อยที่เห็นไอ้ผ้ามันยืนกอดอกยืนจังก้าอยู่หน้าห้องน้ำ.......เอ่อ......
"ผ้าจะไม่ทนแล้วนะโว้ย!!"
มันพูดแล้วกระชากแขนผมให้เดินตาม แม่ง! กูตัวใหญ่กว่ามึงสามเท่าเลยนะ กระชากกูก็เกรงใจขนาดตัวกูหน่อย ชิบหาย เอาซะกูเซเลย
ตุ้บ......!
มันเหวี่ยงผมลงบนเตียง คือผมพยายามทำหน้าให้นิ่งเข้าไว้แม้จะแอบตกใจกับพละกำลังของมันก็เถอะ ความหื่นของไอ้ผ้าแม่งน่ากลัวชิบหาย
มันคลานเข้ามาหาผม สายตาของมันนี่แบบ จะบอกว่าน่ากลัวมันก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่าผมจะพยายามกลัวมันแล้วกัน
"กี่เดือนแล้วห๊ะ!"
มันกัดฟันพูด ผมอยากจะหัวเราะให้แม่งรู้แล้วรู้รอด แต่ไม่ได้ ทำมาถึงขนาดนี้แล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น
"อะไรของมึง?"
ผมแกล้งถาม มันยู่หน้าแล้วโดดขึ้นมาคร่อมตัวผม แล้วแก้ผ้าต่อหน้าผมเลย เดี๋ยว!!! มึงจะไม่เกริ่นเลยหรอ? จะเข้าเรื่องเลยใช่ไหมเนี้ย
"วันนี้แหละ ผ้าจะปล้ำพี่ซุส!"
แทนที่ผมจะตกใจดันทำหน้านิ่งแทน ก็รู้อยู่แล้วว่าสักวันมันต้องทนไม่ไหว แต่แปลกตรงที่มันไม่ได้ขอให้ผมทำ แต่เสือกจะทำเอง กูถามหน่อยเหอะ
"มึงทำเป็นหรือไง?"
ถามไม่พอ ผมทำหน้าเย้ยหยันใส่มันด้วย เอาสิ ถ้าจะปล้ำกู ก็ให้มันจริงจังหน่อย มันฮึดฮัดเมื่อโดนผมดูถูก ขยับให้ส่วนล่างของมันถูไถกับลูกชายผม โอ้โห ความหื่นนี่แม่งเป็นแรงผลักดันสูงสุดของมันจริงๆ ผมนั่งมองมันนิ่งๆทั้งๆที่ด้านมืดของผมบอกว่า 'กระชากกางเกงมันออกแล้วใส่แรงๆไปเลย!!' แต่ด้านสว่างก็คอยเตือนสติเอาไว้ว่า 'อย่าพึ่งสิ รอให้น้องมันทำเองดีกว่า' (ทำไมด้านมืดกับด้านสว่างมันดูจังไรแปลกๆ)
"พี่ซุสคิดว่าผ้ามาตัวเปล่าหรอครับ?"
ผมยักไหล่ ตอนนี้ยังไม่เปล่า แต่อีกประมาณสามสิบวิฯ มึงเปล่าแน่ๆ
"ผ้าฝึกหนักมากเลยนะ"
ผมสะดุดกับคำพูดของมัน
"มึงฝึกกับใคร!"
เผลอตวาดมันไปด้วย แต่แทนที่มันจะกลัว เสือกเกาะไหล่ผมแล้วจูบผมซะงั้น มึงเมากาวหรืออะไรวะผ้า กูทำตัวไม่ถูกแล้วนะ มัน(พยายาม)จูบผมอย่างดีที่สุด แต่ก็นั่นแหละ เด็กป.3ยังจูบดีกว่ามันเลย เผลอๆตัวสูงกว่ามันด้วย(ไม่เกี่ยว!!) มันจูบผมไปด้วยพร้อมกับเบียดตัวให้แนบชิดกับตัวของผม มันถอดเสื้อออกไปแล้ว และผมก็มีแค่ผ้าขนหนู เพราะงั้นท่อนบนของเราเลยเสียดสีกัน โอเค จูบห่วยๆของมันปลุกเร้าผมได้พอสมควร
"พี่ซุสดูผ้านะ"
มีการบอกด้วยรอยยิ้มอีกนะ มันถอยลงไปถอดกางเกงออกพร้อมกับชั้นใน สรุปแม่งโป๊ก่อนกูอีก ขนาดกูมีแค่ผ้าขนหนูนะเนี้ย
พอมันแก้ผ้าเสร็จก็มาคร่อมขาผมไว้ข้างนึง แล้วใช้สองมือน้อยๆของมันสัมผัสกับลูกชายของผม เอ่อ............ขอคำอธิบายใต้ภาพ มึงจะทำอะไรหรอผ้า? ไม่นานผมก็ได้คำตอบ!! ไอ้เหี้ยผ้ากำลังออรัลฯให้ผม แล้วแม่งกระตุกผ้าขนหนูกูออกอย่างไว จับลูกชายผมไปกระทำชำเราในปากอย่างเร็ว
ผมอึ้งได้สักพักก็ต้องเปลี่ยนเป็นเสียวแทน ผ้ามันทำได้ชำนาญชิบหายจนผมแอบตกใจ มันไปซ้อมกับอะไร ลิ้นถึงไอ้พริ้วขนาดนี้ ผมก้มมองหัวของไอ้ตัวดีที่ขยับขึ้นลงอยู่ระหว่างขาของผม โอ้โห อย่างเสียว!!!! ผมที่ยาวถึงไหล่ของมันตกลงมาระแก้ม ผมเลยใช้นิ้วเกี่ยวผมมันไปทัดแก้ม สงสารมันนะ คือมันพยายามยัดเข้าไปให้หมดทั้งอันจนฟันมันโดนหลายรอบแล้ว แต่ก็เข้าไม่ได้ซะที ผมยิ้มให้กับความพยายาม
"พอแล้ว"
ผมเอ่ยบอก ถึงจะเสียวแค่ไหนแต่ผมก็ยังไม่อยากให้มันกรามค้างนะ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งที่ลิ้นยังเลยอยู่ตรงส่วนปลายของผม
ขอโทษนะครับ
น้ำกูแทบแตก!!!!!
"ไม่ดีหรอ?"
มันถามเสียงอ่อย ผมอึกอักเพราะไม่เคยเจอมันอ้อนอย่างกับแมวแบบนี้
"ดีสิ แต่พอแล้ว ขึ้นมานี่มา"
มันยิ้มกว้าง รีบไต่ขึ้นนั่งคร่อมตักผมทันที
"พี่ซุสอยากเข้าไปในตัวผ้าแล้วใช่ไหมล่ะ"
มันถามแล้วหอมแก้มผมซ้ำๆ บางทีนิสัยกล้าพูดกล้าแสดงออกของมัน ก็ทำให้ผมจะบ้าตายได้นะครับ แม่งน่ารัก(กูยอมยกธงขาว)
"อือ อยากสิ"
อยากจะพูดต่อว่า 'กูก็อยากทุกวันนั่นแหละ แต่กูรอให้มึงอ่อยนี่ไง'
"งั้น เดี๋ยวผ้าทำเอง"
พูดเสร็จแม่งก็เลียนิ้วตัวเองแล้วยื่นมือไปข้างหลัง เชื่อไหมว่าลูกชายผมแม่งปวดร้าวมากในเวลานี้ ทำไมผมไม่รู้มาก่อนว่าไอ้ผ้ามันอ่อยได้น่ารักน่าเอาขนาดนี้ ถ้ามันอ่อยผมแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่ผมไปช่วยงานที่สวนนะ มันก็โดนผมจัดหนักไปนานละ ไม่รอให้เวลามันผ่านมาขนาดนี้หรอก
มันนิ่วหน้าตอนที่ขยับนิ้วเข้าออก ทางของมันเล็กและรัดมาก เพราะงั้นผมเลยต้องช่วยมันเบิกทาง มันครางเสียงดังเมื่อผมดึงมันเข้ามากอดแล้วกดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบที่มีนิ้วเล็กๆของมันอยู่ก่อนแล้วสองนิ้ว
"อา........ดีจังเลยพี่ซุส"
มันครางอยู่ข้างหูผมแถมปากซนๆก็งับหูผมเล่นอีกต่างหาก อ่อยดีจังนะ เดี๋ยวจะตอบแทนให้สาสมเลย ไอ้แคระขี้อ่อย
"อ๊ะ.... พอ....พอแล้ว เอาของพี่ซุส"
โอ้โห พูดแบบนี้กูจัดให้อย่างเร็วเลย ผมถอนนิ้วออกแล้วดันมันออกมาจูบ ก่อนจะค่อยๆกดตัวมันให้รับลูกชายผมเข้าไป ไม่รู้ว่าดีไหมที่ทางเข้าของมันช่างคับแคบ กว่าจะยัดลูกชายผมเข้าไปได้ ไอ้แคระก็น้ำตาแตกซะแล้ว
"เจ็บไหม?"
ผมถามแล้วจูบหน้าผากมันอย่างปลอบปะโลม แม้ผมจะพูดจาไม่เพราะตอนที่เรามีอะไรกัน ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อ่อนโยนกับมัน ตัวมันก็แค่นี้ ผมไม่กล้ารุนแรงหรอก กลัวมันเจ็บ
"เจ็บ ผ้าเจ็บ.....ฮึก.........พี่ซุสเข้ามาอีก"
ผมส่ายหัวแล้วจับแก้มมันเอาไว้
"ค่อยๆนะ อย่ารีบสิ เดี๋ยวเจ็บกว่าเดิม"
มันส่ายหัวแข่งกับผมบ้าง หน้ามันอาบไปด้วยน้ำตา ปากก็บอกว่าเจ็บแต่ก็ยังดันทุรังที่จะกดตัวลงอยู่นั้น เอาแต่ใจชะมัด
"ฮึก.........ล.....ลึก"
ก็ลึกไง=_= ก็เล่นกดซะแน่น เบียดซะชิดขนาดนี้ ไม่ลึกให้รู้ไปสิ มันกอดคอผมไว้แล้วดึงผมไปจูบ ไม่รู้ว่าเพราะความหื่นของมันทำให้มันจูบเก่งขึ้นหรือว่ามันไปฝึกมาอย่างปากว่าจริงๆ
"พี่ซุส..........ผ้าขยับนะ"
โอ้ยยยยยยย เรียกกูด้วยเสียงกระเส่าขนาดนี้ ไม่ต้องขยับกูก็จะเสร็จแล้วผ้า ผมใช้สองมือประคองสะโพกเล็กเอาไว้ ช่วยให้มันค่อยๆขยับขึ้นและลง ตัวมันเล็กมากเมื่อนั่งอยู่บนตัวผม ผมยกมือขึ้นแล้วจับมือมันไว้หนึ่งข้าง.............มือก็เล็กแค่นี้เอง
มันใช่เวลาจะมาชื่นชมร่างกายของคนตรงหน้าไหมเนี้ย?=_=
"เจ็บไหม อย่าเกร็งสิ"
ผมใช้นิ้วเกี่ยวเส้นผมหนาให้ไปทัดหู หอมแก้มมันเบาๆและหลอกล่อให้มันหายเกร็งด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มันพยักหน้ารับ สูดหายใจขึ้นลึกๆ ผมเห็นเหงื่อมันออกเต็มหน้าเลยยื่นมือไปเช็ดให้ รู้สึกผิดนิดๆที่แกล้งไม่มีอะไรกับมันมาตั้งหลายเดือน ผมแค่อยากให้มันเอ่ยปาก แต่นี่มันเหนือความคาดหมายมาก ไม่คิดว่ามันจะจับผมเหวี่ยงลงเตียงซะเอง
ช่องทางเล็กบีบรัดตัวตนของผมใหญ่เลย เจ็บนิดๆแต่ก็รู้สึกดี ผ้ามันกอดผมไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงบนบ่าของผม มันค่อยๆขยับช้าๆ เสียงครางเล็กๆของมันดังอยู่ใกล้หู ผมรู้สึกเสียวจี๊ดกับเสียงของมัน ผมชอบให้มันเรียกชื่อของผม เรียกหาแต่ผมและขาดผมไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมก็ขาดมันไม่ได้เช่นเดียวกัน
"อืมมมมม ดี.....อา ดีจังเลย"
ผมบีบก้นของมันเพื่อระบายความเสียว มันขยับช้าจนผมเหมือนจะขาดใจ ผมกำลังโดนคนแคระรังแก=0=
"อือ อย่าเลียสิ"
ผมดันหน้ามันออกจากคอ ไอ้นี่แม่งซนชิบหาย ที่รัดอยู่นี่กูก็เสียวจะตายห่าละ ยังจะมาเลียมาดูดกูอีก ผมพลิกให้มันลงมาอยู่ข้างล่างเมื่อมันดื้อที่จะเลียคอผมอยู่ จุดอ่อนผมอยู่ที่คอนะโว้ย!!!
"อื้อ พี่ซุส ทำผ้าแรงๆสิคระ.......อ๊ะ อ๊ะ อ๊า"
มันยังพูดยังไม่ทันจบเลย ผมก็กระหน่ำแทงลงไปแบบไม่ยั้ง เตียงที่ว่าแข็งแรงยังต้องโยกเลยเหอะ =.,=
"พี่ซุส.....อ๊า ตรงนั้นแหละครับ อืมมม"
มันครางไปกัดปากไป ข่วนหลังผมด้วย ผมว่าผมชอบผ้าใบที่ร้องไห้ตอนโดนผมกระทำชำเรานะ แต่ผ้าใบยั่วสวาทแบบนี้ ผมโคตรชอบเลย แรด แต่กูชอบ
"หืม? ตรงนี้หรอ ตรงนี่หรือเปล่า"
ผมกระหน่ำแทงไปตรงจุดเสียวของมัน มันบิดเร้าอย่างน่าสงสาร แต่อกมันที่แอ่นขึ้นมาล่อตาผมนี่.......ผมไม่สงสารครับ แถมยังทำร้ายสองจุดบนอกมันซ้ำๆด้วย ถ้าผมถ่ายวีดีโอเก็บไว้ มันจะหาว่าผมโรคจิตไหม?
"พี่ซุส.......อื้อ แรงๆครับ ผ้าจะเสร็จแล้ว"
ในสายตาผมตอนนี้ ไอ้ผ้าเหมือนมีหูแมวหางแมวและหนวดแมวงอกออกมาด้วย มันปรือตามองหน้าผมแล้วกัดปากยั่ว พรุ่งนี้ไปซื้อปลอกคอมาใส่ให้มันแป๊บ.......
ผมช่วยด้านหน้ามันไปด้วยและเร่งจังหวะด้านหลังตามคำขอของมัน ผมเองก็จะเสร็จแล้ว วันนี้ผมอยากปล่อยบนหน้ามันด้วย ทำไมกูหื่นจัง=.,=
"อื้อ อ๊ะ......อ๊ะ เสร็จ.......ฮือ เสร็จแล้ว อ๊าาาาา"
มันจิกนิ้วเท้าลงบนเตียง แอ่นตัวขึ้นแล้วร้องเสียงดัง ก่อนจะปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของมัน บางส่วนไปติดหน้ามันด้วยซ้ำ ท่าทางจะไม่ได้ช่วยตัวเองเลยสินะ น่าสงสารจริงๆ ไม่เป็นไร วันนี้ผมจะ ทำชดเชยให้กับหลายเดือนที่ผ่านมาเลยแล้วกัน
ผมลืมตาตื่นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักจากตู้เสื้อผ้า โงหัวขึ้นจากหมอน ข้างๆตัวว่างเปล่า ขนาดโดนกูล่อไป6รอบมึงยังลุกไหวอีกหรอ? มึงจะถึกไปแล้วนะผ้า ผมมองหาตัวคนแคระ ไปเจอมันนั่งอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
"ผ้าทำไรวะ"
ผมส่งเสียงเรียก จะนอนต่อเลยก็ได้แต่อยากนอนกอดมันมากกว่า
"หือ พี่ซุส ดูสิ เข้าไหม?"
มันลุกขึ้นยืนเป๋ๆแล้วหันมาหาผม ตาสว่างครับ ตื่นเต็มตา รวมถึงไอ้นั้นก็ตื่นด้วย
ไอ้ผ้ามันเอาชุดทำงานของผมมาใส่ เสื้อเชิ้ต เน็คไทด์ สูท.........ยกเว้นกางเกง มันตัวเล็กกว่าผมมาก ทุกคนก็รู้ แขนเสื้อของผมยาวคลุมมือของมันแล้วห้อยลงมา ชายเสื้อก็ยาวปิดสะโพก ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันตั้งใจจะยั่วให้ผมหื่นแตกหรือเปล่า แต่เรียวขาของมันยังมีน้ำของผมเปรอะอยู่เลย ผมอ้าปากค้างแล้วทิ้งหัวลงบนหมอนอย่างเหนื่อยล้า วันนี้กูคงไม่ได้นอนสินะ
ผมไม่รู้หรอกว่านิยายเรื่องอื่นแม่งจบกันด้วยฉากแบบไหน ขอแต่งงาน? หรือจูบกันท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า แต่ไม่ใช่นิยายเรื่องนี้ครับ นิยายเรื่องนี้จบด้วยฉาก.......
พระเอกเดินลงจากเตียงไปกระชากนายเอกเหวี่ยงลงเตียง แล้วกระทำชำเราไปจนเช้า
ผมได้ข้อคิดอย่างนึงจากเหตุการณ์ครั้งนี้
อย่าปล่อยให้ไอ้ผ้าเหงา เป็นผัวไอ้ผ้าต้องอดทน ต่อให้รถสิบล้อพุ่งชน ต้องกระเสือกกระสนกลับมาทำการบ้าน!
อ้ออีกอย่าง ผมเลิกโหดแล้วนะครับ
ปล.ถ้าชีวิตผมมีอะไรสนุกๆอีก ผมจะให้ไอ้ผ้ามาเล่าให้ฟังนะครับ
》》》》》》The end《《《《《《
จบแย้ว ถึงจะจบแต่นังผ้ากับพี่ซุสยังคงใช้ชีวิตอยู่เรื่อยๆ มีตอนพิเศษแน่นวน และอย่าลืมไปอ่านนิยายเรื่องใหม่ของเค้าด้วยนะ จิ้มเยยยย 》》2nd round รักนี้จีขอสอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51688.msg3297464)《《 ไม่ใช่3pนะคะ
-
:heaven พี่ซุสอ่าา :o8:
-
สรุปเลยผ้าหรือพี่ซุสหื่นกว่ากัน
-
จบแล้วไๆๆ
-
ขนาดตอนจบยังเรียกเลือดจากคนอ่านได้อีกนะเนี่ย :z1:
-
นังผ้าาาาา :haun4:
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: โทษฐานที่พี่ซุสปล่อยให้นังผ้ามันเหงา
ก็ต้องโดนแบบนี้แหละ :-[
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ขอบคุณคนแต่ง
-
คึคึ :z1: :z1:
ที่จริงเทพซุสก็หื่นมากกว่าผ้าใบอยู่นะ
กริบกริ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
:katai5: :katai5: :m25: :m25:
-
ขอบคุณคนแต่งครับ สนุกมากเลย จบซะแล้ววว อิอิ :hao6:
-
นายเอก บ้า ต๊อง แบ๊ว และที่สำคัญน่ารัก
พระเอก แนวดราม่าและอึมครึม แต่หล่ออออ
เป็นนิยายที่ได้ใจคนอ่านอย่างมาก
เพราะ เขียนต่อเนื่อง ไม่ปล่อยให้ค้างนาน
กระชับ ไม่ดราม่าเวิ้นเว่อ
และที่สำคัญคือ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อย่าลืมตอนพิเศษนะคะ
:pig4:
-
:hao6:ผ้าใบไปหัดมาจากไหนเนี่ย
-
:heaven :heaven :heaven
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ว....ใจหายเลย ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ มาให้อ่าน นะคะ :pig4:
-
สมควรโดนละพี่ซุสปล่อยผ้ามันเปลี่ยวมานานมันเลยจัดเต็มซะ 5555
-
แหมๆๆ ก็ผ้าเปลี่ยว ผ้าเหงา เลยเก็บกดไงคะ พี่ซุส 5555555 :hao7: :hao7:
-
ข้อคิดคือพี่ซุสอย่าปล่อยให้ผ้าเหงาเพราะคนที่เหนื่อยก็พี่ซุสนั่นเอง
-
o13 o13 o13
-
ผ้าๆ ใจเย็นนะลูกนะ มาแรงแซงโค้ง แหกโค้งหน้าเฉยยยยย ป๊าดดดด ไปปล้ำพี่เค้าทำไมลูกกกกก สงสารพี่ซุสเลย5555555 ขำมากมาย
ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆให้อ่านกันนะคะ อยากอ่านต่อนะ ตอนพิเศษก็ได้ค่ะ จะได้พอให้หายคิดถึง ฮือออ
-
พี่ซุสปล่อยให้อดอยากปากแห้งมานาน พอมาเจอผ้าเล่นเอาไปไม่เป็นเลย :hao6:
-
ขอตอนพิเศษได้ไหม พี่ซุสจบเร็วเกินอ่ะ
-
โอ๊ยยยย~~~ อ่านเรื่องแล้วฮา น้องบ้ามันก็บ้าจริงไรจริงอีพี่เทพก็โรคจิตดี แต่น่าร๊ากกกกกก. :hao7:
-
นังผ้ามันน่ารักเนอะ หลงนางอะ
-
ขอบคุณ :)
-
นายเอก บ้า ต๊อง แบ๊ว และที่สำคัญน่ารัก
พระเอก แนวดราม่าและอึมครึม แต่หล่ออออ
เป็นนิยายที่ได้ใจคนอ่านอย่างมาก
เพราะ เขียนต่อเนื่อง ไม่ปล่อยให้ค้างนาน
กระชับ ไม่ดราม่าเวิ้นเว่อ
และที่สำคัญคือ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณคอมเม้นต์ซึ้งๆ(555) ลอยเลยค่ะโดนชมแบบนี้
กำลังแต่งตอนพิเศษนะค่าาาาาา อดใจรอสักเดือนนึง(นานไป) คิคิ กำลังเร่ง น้องผ้ากับพี่ซุสก็คิดถึงคนอ่านมากๆเหมือนกัน น้องผ้าฝากมาบอกด้วยว่าติดตามน้องจีด้วยนะคร้าบบบบบบ
-
น่ารักมากค่ะ พี่เทพ น้องผ้า รีบมาต่อตอนพิเศษนะคะ จะรอ สนุกมากๆเลยค่ะ จะตามไปอ่านน้องจีค่า :pig4:
-
ครอบครัวฝั่งผ้าฮาร์ดคอ(ในทางดี)
ครอบครัวฝั่งพี่ซุสก็ฮาร์ดคอ(ในทางเลว)
รักกันได้น่าอิจฉานะคู่นี้
ว่าแต่คู่พี่วาดกับพี่เทสยังไงๆ แล้วใครคู่เต้
-
ขอบคุณค่ะ สนุกมากเลยอ่ะ
ผ้ามันเป็นคนไม่ปกติ 555 พี่ซุสปวดหัวตายแน่ !
รอตอนพิเศษจ้าาา
-
5555 ขำผ้า
สุดท้ายทนไม่ไหวต้องลากสามีมาปล้ำ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ~
ป.ล.ไม่มีสเปพี่วาดจริงเหรออ ฮรืออ :ling1:
-
ชอบผ้ามากอะ คือชอบคาแลคเตอร์ของผ้าอะ คือหลุดไปเลย เรารุ้จักคนแบบนี้อยู่คนนึง แอบคิดว่า คนแต่งเอาคาแลคเตอร์คนนั้นมาเขียนเปล่าวะ แต่เสียอย่างเดียวคนนั้นมีแฟนเป็น ผญ 555
-
:pig4:นิยายสนุกมาก
-
:pighaun: :pig4:
-
:pig4: :o8: :o8: :o8:
-
ชีวิตผ้าใบนี่ครบนะ
ขำที่จากพี่ว๊ากมาเป็นพี่เนียน แบบว่าโดนน้องเอาคืนซะเลย
เต้กับน้องโปรดใช่ไหม ส่วนคู่วาดกับเทสจะออกมาเป็นแบบ
ไหนละเนี้ย คุณพ่อไม่ยิ่งโหดกับลูกเขยคนโตหรอกเหรอ
-
ผ้านี่มันบ้าจริงอะไรจริง นับถือพี่ซุสจริงๆที่อยู่กับผ้าได้ :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกก เรื่องนี้โคตรฮาเลย :m20: :m20: :m20:
นั่งขำอีผ้าหนักมาก ตอนจบก็สุดยอด ฮาพี่ซุสมาก "เป็นผัวไอ้ผ้าต้องอดทน ต่อให้สิบล้อพุ่งชน ต้องกระเสือกกระสนกลับมาทำการบ้าน" 555555 :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วไม่มีบทสรุปของ เทส-วาด กะ เต้-??? หรอ :hao3: :hao3: :hao3:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคร้าบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ฮาพี่ซุสตอนจบนี่ล่ะ อย่างขำอ่ะ :laugh:
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าละเลยการทำการบ้านกับผ้าใบ เดี๋ยวจะคลั่งแบบนี้แล กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20:
-
นี่คงเป็นบทเรียนให้ท่านเทพซุสอย่าลืมทำการบ้านกับเมียอีก
555 :o8:
-
ม่ายๆๆๆๆนะ :ling1: :ling1: :ling1: จบแล้ววววว นุ้งผ้าน่าร๊ากกกก :hao6: นี้แหละเพราะอากาศเปลี่ยนบ่อยๆ :really2: :really2: เลยทำให้ผ้าเป็นแบบนี้ :hao7: ไม่รู้ว่าขาด หรือว่าเกิน o18 สงสัยต้องถามลูกเทพ เอ๊ย พี่เทพ ซุส ดู :impress2: :z1:
จิ้มๆๆ คนเขียน คนสวย :mew1: :katai2-1: ขอบคุณมากมายคับ ฝากถามผ้าด้วย :hao7: ตอนพิเศษอยู่หนายยยย :z13:
-
อร๊ากกกกกกกน้องผ้าน่ารัก พี่ซุสก็น่ากอดอร้ายยยยยย :impress2:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
พิเศษซุสผ้า ตอนที่1
แชะ.....
"..............."
แชะ.....
"=_=..."
แชะ.....
"มึงจะแชะทำห่าอะไรนักหนาวะ!"
ผมหันไปแหวอย่างเหลืออด ไอ้กันต์ยิ้มกว้างส่วนมิวก็ยืนยิ้มอยู่ข้างๆกัน มิวถือสมุดมาเล่มหนึ่ง และในสมุดเล่มนั้นมีคำถามมากมายที่กลุ่มแฟนคลับ 'พี่ซุสน้องผ้า' ฝากมาถามอย่างล้นหลาม
อ่านไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้พี่ซุสและน้องผ้ามีแฟนคลับเป็นของตัวเองแล้ว อย่าลืมติดตามผมนะครับ อีกสักสามเดือนผมจะขายครีม=_= และอีกหนึ่งปี ถ้ากระแสพี่ซุสน้องผ้ายังไม่หมด ผมจะจัดคอนเสิร์ตแม่ม
"โห ก็แฟนคลับเขาฝากมานี่นา เขาอยากได้รูปพี่ผ้าใบกันมากเลยนะ รูปพี่ซุสด้วย"
ไอ้กันต์มันแก้ตัว ผมส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ผมไม่รู้หรอกว่าแฟนด้อมนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เอมเพื่อนยากยื่นมือถือของมันมาให้ผมแล้วบอกว่า
'ดูซะ!'
ผมเลิกคิ้วแล้วรับมือถือของมันมาดู ผมอุทานว่า 'อุต๊ะ!' แล้วเอามือทาบอก มีเพจเอารูปคู่ของผมกับทูนหัวไปลง บอกชื่อเสร็จสรรพว่าคนหน้าตุ๊ดๆ(กู)ชื่ออะไร คนหล่อแมนสุดแสนน่าซั่ม เอ๊ย สุดแฮนซั่มชื่ออะไร และคอมเมนต์ถล่มทลาย 'โคตรสาว' บ้างล่ะ 'น่ารัก' บ้างล่ะ 'อยากได้รุก' บ้างล่ะ หรือจะ 'เหมาะสมกันอะ น่ารักมากกกกก' 'อ่าว คนตัวเล็กนั่นผู้ชายหรอ? หน้าหวานมาก!!! น่ารักก><' 'พี่ซุสน้องผ้า'
อย่าลืมซื้อครีมผมนะครับทุกคน =_='
เอาะ เพจที่เอารูปคู่ผมไปลงชื่อเพจว่า gay couple หรือแปลเป็นภาษาบ้านเราว่า คู่รักเกย์(เพจสมมติ ไม่มีอยู่จริงนะคะหรือมีฟิวก็ต้องขออภัยนะคะ ไม่เจตนาจะใส่ร้าย แฮร่)ว้ายยย เขินจัง =_=
หลังจากนั้นเฟซบุ้คที่แทบจะไม่มีอะไรเลยของผมก็มีคนแอดเข้ามาเยอะมาก ผมก็รับจนเพื่อนเต็ม ผู้ติดตามของผมนี่ห้าหมื่นกว่านะรู้ยัง ส่วนของพี่เทพไม่ต้องพูดถึง จากที่ดังอยู่แล้ว(เพราะหล่อ) ต้องดังขึ้นไปอีกอย่างช่วยไม่ได้(เพราะมีเมียหล่อ อิอิ) ตอนนี้ผมแค่โพสต์ว่า 'คิดถึง' ยังมีคนไลค์เป็นหมื่น คอมเม้นต์เป็นแสน(เว่อร์ครับ) จะมีน้องๆม.ต้นมาเม้นต์ว่า 'คิดถึงพี่ซุสหรอคะ อร๊ายยยยย>///<' 'คิดถึงพี่ซุสแน่เลย(แท็กพี่ซุสให้กูเสร็จสรรพ)' คือ..........กูคิดถึงป๊ากูครับน้องๆ แหม ส่วนพี่ซุสผมไม่คิดถึงมันหรอก อยู่กินด้วยกันเรียบร้อยละ เอาแรงที่คิดถึงพี่มันไปเหวี่ยงพี่มันลงเตียงดีกว่า จบ.
"มึงพอเลยไอ้กันต์ ดีที่กูยังใจเย็น ถ้ามึงไปแชะใส่พี่ซุสสิ เขาเหวี่ยงรองเท้าใส่หัวมึงแน่"
"ไม่ได้หรอกพี่ งานเดินเงินดีแบบนี้"
สุดท้ายก็ขายกู=_=
"กูงานยุ่งมาก ไม่มีเวลามาวุ่นวายกับพวกมึงหรอก เดี๋ยวกูต้องทำเรื่องขอจบอีก"
เย้ ดีใจกับผมไหมครับ? ตอนนี้ผมจะเรียนจบปริญญาตรีแล้ว อีกแค่ไม่ถึงปี ส่วนที่รักของผ้าก็ไปอยู่ภูเก็ต เสาร์อาทิตย์ถึงจะกลับมาหาผม ผมต้องรีบเรียนให้จบโดยไวแล้วจะมีผัวจริงๆจังๆซะที ที่ผ่านมาผมมีผัวแบบเล่นๆนะครับ ลองดู ตอนนี้รู้สึกโอเคแล้วพร้อมเป็นฝั่งเป็นฝาอย่างเป็นทางการแล้ว
"ใจหายอะ เห็นกันอยู่หลัดๆ"
"ยังไม่ตายครับน้องมิว=_="
ผมถอนหายใจกับไอ้เด็กพวกนี้ ตอนนี้พวกพี่เป้พี่พลับก็จบกันไปหมดแล้ว ไม่มีพวกพี่ๆแล้วผมเหงามาก ไอ้เต้ก็ต้องไปฝึกงานต่างจังหวัด(ขอนแก่นบ้านเกิดเลยครับ) ไม่รู้มันไปฝึกงานอย่างเดียวหรือไปกกเมียด้วย ชิส์! แต่แฟนเต้น่ารักนะครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาคบกัน เต้มันก็เอาอกเอาใจแฟนมันดีส่วนแฟนมันก็ดูแลไอ้เต้อย่างดี ผมไม่อิจฉาหรอกเพราะแฟนผมดี๊ดีเหมือนกัน สร้างเรือนหอไว้รอผม เตรียมขันหมากไว้แล้ว(มั้งงงงง) ดูแลผ้าอย่างทะนุถนอม(เกทับไอ้เต้เยอะๆ)
เอมก็บินเที่ยวรอบโลก(คือเหมือนมึงว่างมากแต่งานท่วมหัว) ไอ้หนุ่มก็ลั้นลาเหลือเกิน ยังไงอะ แม่งเฮฮาอะทั้งๆที่ต้องฝึกงาน ทำตัวเป็นเด็กปีหนึ่งไปได้ พี่พลับกับพี่ติวแม่งเรียบจบไป ไปเปิดร้านกาแฟ.....คือ? คนนึงเรียนศิลปกรรม คนนึงวิศวะ ไปขายกาแฟ เย่=_= (ถุย)(เฮ้ย แล้วสรุปเขามีซัมทิงอะไรกันวะเนี้ย ไปหุ้นกันเปิดร้านเฉย)
อีเฮียสุดที่รักของผมกับพี่เทสที่แอบคบกันลับๆโดยที่ป๊ายังไม่รู้ก็อยู่กินฉันท์ผัวเมียอยู่ที่ขอนแก่น(อันนี้มารู้ทีหลังว่าเฮียสุดหล่อของผมเป็นเมีย กูเศร้าแรง) พี่เทสก็ทำตัวเหมือนว่างอีกละทั้งๆที่ก็มีบริษัทที่ต้องดูแลอยู่ที่นี่ พวกมึงรวยกันแล้วนิ เชอะ!
"ปีนึงนี่ผ่านไปเร็วเนอะพี่ ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเคยแอบชอบพี่ด้วย"
มึงไปตายไปไอ้กันต์=_= จะขุดขึ้นมาหาพระแสงขององ้าวพระเจ้าเหาอะไรล่ะจ๊ะ! ผมโบกมือไล่พวกน้องๆออกไปไกลๆแล้วเดินถือซองเอกสารอะไรต่างๆออกมาจากตรงนั้น จริงๆวันนี้ผมมาทำธุระนิดหน่อยที่มหาลัยแล้วต้องรีบกลับครับ เพื่อนๆมีที่ฝึกงานกันหมดแล้ว
ส่วนตัวผมเนี่ย ตอนแรกก็มีแหละ พอไปฝึกได้สามวัน หัวหน้างานแม่งลวนลามผมครับ ตัวผมก็ไม่อะไรหร๊อกกกก ก็เล่าให้สะมีฟังแบบขำๆประมาณว่า 'เออพี่ วันนี้ไปฝึกงานวันแรกชะ พี่หัวหน้าเขาแปลกๆว่ะ เขาเอาขนมเอาอะไรมาให้ผ้าเยอะแยะเลย ตอนเที่ยงก็ชวนไปกินข้าวด้วย' อันนี้คือวันแรก ส่วนวันที่สองก็ 'พี่ หัวหน้าแม่งจับก้นผมว่ะ ลูบแขนผมด้วย จะลูบหาเลขหรอวะกูไม่ใช่เจ้าแม่ตะเคียนทองนะโว้ย' จริงๆสะมีผ้ามันขึ้นตั้งแต่วันแรกแล้ว ให้ผมลาออกไปฝึกงานกับพี่มัน แต่....แต่!!!! แต๊!!! ถึงแม้ผ้าจะเรียนศิลปกรรม สาขาการออกแบบผลิตภัณฑ์ และบริษัทของสะมีก็ทำเกี่ยวกับเครื่องใช้ไฟฟ้า แต่ผ้าอยากออกแบบอะไรที่มันไม่มีกรอบ ไม่มีกฏตายตัว จะให้ไปออกแบบหม้อหุงข้าวหรอ? ถ้าผ้าออกแบบเป็นรูปโลมาจะมีคนซื้อไหมล่ะ
แล้วจะให้นังผ้าไปทำดอกไม้อะไรจ๊ะ?
แต่หลังจากที่ปฏิเสธเสียงแข็งไปความพีคมันก็มาวันที่สาม 'พี่!!! หัวหน้าแม่งแปลกมากว่ะ ไอ้สัดมันกดผมลงโต๊ะ!' เท่านั้นแหละครับ สะมีผ้าปรี๊ดแตก บินกลับมากระทืบหน้าไอ้หัวหน้านั่นแทบจะทันที กระทืบเสร็จ สะมีผ้าก็เอารองเท้าข้างที่กระทืบไอ้หัวหน้านั่นฟาดหน้ามันไปอีกทีเน้นๆ โหดสัดผัดขี้เมากระเพรากบ สะมีบังคับให้ผมลาออกแล้วก็ทำเรื่องย้ายที่ฝึกงาน
นั่นแหละครับ..........มันเกิดขึ้นเร็วมาก
เดือดร้อนนังผ้าต้องวิ่งร่อนทำเรื่องขอย้ายที่ฝึกงานอีก กรี๊ดดดดดดด!!!
[เสร็จรึยัง]
"เสร็จแล้ว! แหม สบายเลยนะ!!! สั่งให้ผ้าทำนู้นนี่นั่นแล้วตัวเองก็โทรเร่ง เดี๋ยวจะโดนนะจ๊ะ"
[มึงจะเหวี่ยงกูลงเตียงอีกว่างั้น? มุกเก่า กูจับทางได้หมดแล้ว]
ผมเบะปากผ่านโทรศัพท์ แหม คราวนี้ผ้าจะไม่เหวี่ยงธรรมดาแล้วครับ ผ้าจะตบจูบลูบไล้โลมเล้า จะเอาให้เสียวจนต้องร้องขอชีวิต.......
ผมพูดเล่นครับ ผมไม่ได้หื่นขนาดนั้น อย่าแซวสิผ้าเขินนะ!
"หาผัวใหม่ จบ"
[เหี้ยนี่ เดี๋ยวกูต้องเลี้ยงด้วยหน้าแข้งแล้วมั้ง]
กร๊ากกกกกกกกก สะมีโหดจัง แต่เอาจริงๆ ผู้ชายที่ผมจะเรียกว่าผัว มีแค่พี่ซุสเท่านั้นจริงๆนะ
"ถ้าเสร็จแล้วจะไป ไม่ต้องมารับหรอก เดี๋ยวผ้าจะลากกระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าเป้ น้องพุดซ่า พัดลม ทีวี ตู้เย็น ตุ๊กตายาง หมะ......"
[มึงไม่ต้องแบกมาหรอก เดี๋ยวกูจ้างคนไปขนของมาให้ ย้ายทะเบียนบ้านมาที่นี้เลย พอใจหรือยังไอ้สัด!]
"แฮร่ ผ้าหยอกเล่นเอง อิอิ มารับผ้าด้วยแล้วกัน"
ผมนัดแนะกับสะมีเสร็จสรรพ เตรียมหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามผู้ชายเรียบร้อย หึหึ อีกตั้งปี กว่าจะได้มีผัวอย่างเป็นทางการ ผ้ารอไม่ไหวครับ นี่เลย วิวาห์เหาะ
ผมลากกระเป๋าเดินทางออกมา มองหาชายร่างสูงรูปร่างกำยำและหล่อมาก ปรากฏว่าผมใช้เวลาเพียงสามวินาทีเท่านั้นก็เจอสะมียืนใส่แว่นดำกอดอกอยู่ไม่ไกล และข้างๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนพูดฉอดๆอยู่ ผู้ได๋นิ?
"สะมี~~~~~"
ผมตะโกนเรียก เอ่อ ผมว่าผมเรียกพอให้สะมีได้ยินคนเดียวแต่ทำไมมันหันมาหมดทั้งสนามบินเลยฟร่ะ!
"ตะโกนให้พ่อที่อยู่ขอนแก่นได้ยินรึไง"
พี่ซุสเขกหัวผมทันทีที่ผมเข้าถึงตัว แง~~~~ เจ็บ
"สวัสดีครับป๋า"
ผมกราบงามๆลงบนอกกว้าง(ยังไม่ถึงอกด้วยซ้ำ ผมเตี้ย=_=) พี่ซุสหัวเราะแล้วกอดไหล่ผมไว้
"ดีจ้า น้องชายท่านประธานใช่ไหมเอ่ย พี่ชื่อคาราเมล เรียกพี่เมลก็ได้ เป็นเลขาคนสนิทของท่านประธาน ฝากตัวด้วยนะจ๊ะ"
ผมยืนทำหน้าเหวอเมื่อผู้หญิงต้องสงสัยแม่งแนะนำตัวซะยืดยาวโดยที่ผมไม่ได้ถาม อันที่จริงผมไม่ได้สนใจหล่อนเลยด้วยซ้ำ พี่ซุสมองหน้าผมแล้วส่ายหน้าประมาณว่าอย่าไปสนใจแม่ม
"ผมไม่ใช่น้องซะหน่อย เป็นพันยาตั้งหาก เนอะสะมี"
ผมกอดแขนสะมีแล้วเอาหน้าถูๆ ไม่ได้อวดหรอกแต่ผมเป็นพันยาจริงๆนะ
"ไปเถอะ"
พี่ซุสลากกระเป๋าของผมแล้วเดินออกมา ส่วนผู้หญิงนามว่าอีเมล.....อ๋อ คาราเมลหรอ ยืนเอ๋อแดกกับคำว่าพันยาของผม อาจจะอึ้งที่ผมเป็นพันยาของพี่ซุส หรืออาจจะงงกับคำว่าพันยาว่าแม่งคือไรวะ
"เมลิน"
พี่ซุสกดเสียงต่ำเมื่ออีเมล จิ๊ เรียกผิดตลอด คาราเมลต่างหาก เมื่อคาราเมลกำลังจะเปิดประตูข้างคนขับขึ้นไปนั่ง ขอโทษเถอะครับ สปอร์ตคันนี้นั่งได้สองคน
"แล้วจะให้เมลกลับยังไงล่ะคะ"
เธอหันมาบีบน้ำตา
พลั่ก
ผมผลักเธอให้พ้นทางแล้วเปิดประตูขึ้นรถหน้าตาเฉย คันนี้ของกูครับ เบาะนี้ของกู กูไม่ยอมมมมมม
"ก็ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องมา คุณก็ไม่ฟัง นี่แหละผลเสียที่คุณไม่ฟังคำสั่งผม"
"แต่ว่า......."
"ผมจำเป็นต้องแคร์ผ้าใบก่อน เพราะงั้นคุณนั่งแท็กซี่กลับโอเคไหมครับ"
แม้จะถามว่าโอเคไหมแต่พี่ท่านก็ไม่อยู่รอคำตอบ คนหล่อขึ้นรถมาแล้วออกรถทันที ใครจะว่าพวกผมโหดร้ายไม่ได้นะครับ ผมเชื่อที่พี่ซุสบอกตามนั้น เธอดื้อด้านที่จะมาเอง ผ้าไม่ตบให้สิ้นลมก็บุญคุณท่วมหัวแล้ว
"สะมีผ้านี่หัวกะไดไม่เคยแห้งเลยนะ"
พี่ซุสส่ายหัว
"กูไม่หล่อแล้วมึงจะเอาไหม?"
วรั้ยยยยยยย อันนี้ไม่แน่ใจ เพราะไม่เคยเห็นสะมีขี้เหร่สักวัน
"ไวเนอะพี่ แป๊บเดียวนี่กูมีผัวมาแล้วปีครึ่งหรอวะ"
"มึงเชื่อไหมว่านอกจากกูแล้ว ก็ไม่มีใครเอามึงหรอก"
ด็อกค์!!! พูดจาดูถูกอิฮั้นมาก แต่ก็จริงแหละ จะทั้งหญิงหรือชายคงไม่มีใครกล้าเยี่ยมหน้ามาจีบกูหรอก และถึงผมจะเข้าไปจีบคนอื่น ก็คงโดนหลอกฟันแล้วทิ้งอะเพราะโง่ =_= ตะเตือนไตอิฮั้นมาก
พี่ซุสขับรถพาผมมาที่บริษัท เป็นบริษัทที่ไม่ใหญ่มาก มี15ชั้น ตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นบริษัทเกี่ยวกับปลาทะเลนะครับเพราะอยู่ที่ภูเก็ต ไม่คิดว่าจะเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้า
"สวัสดีครับท่านประธาน"
พี่ยามก้มหัวเคารพพี่ซุสแล้วเปิดประตูให้ ไอ้ผมมันก็ขี้เกรงใจที่คนอายุมากกว่าก้มหัวให้แบบนี้เลยก้มหัวกลับ แถมเอื้อมมือขึ้นไปกดท้ายทอยให้พี่ซุสก้มหัวคืนพี่ยามอีกต่างหาก แล้วคือหน้าพี่ยามแม่งเหวอแดกสุดในชีวิตอะ ไม่รู้สินอกจากพี่เขาจะอายุมากกว่าแล้ว ผมยังรู้สึกขอบคุณอาชีพยามมาจนถึงทุกวันนี้เพราะถ้าพี่ยามหน้าคอนโดพี่ซุสไม่ปล่อยให้ผมเข้าไปในคอนโดในวันนั้น คงไม่มีวาดฝัน อนันตยภิรมณ์ในวันนี้
".........."
พี่ซุสทำได้เพียงกัดฟันและนับหนึ่งถึงพันอยู่ในใจเท่านั้น
"สู้ๆนะครับพี่ยาม เป็นยามก็ใช่ว่าจะต้อยต่ำ ไว้ผมมาเป็นพันยาเต็มตัวของท่านประธาน ผมจะเลื่อนตำแหน่งให้พี่ไปทำงานในออฟฟิศนะครับ ส่วนผมจะมาทำหน้าที่แทนพี่เอง ขอบคุณที่เปิดประตูให้ครับ ผ้าจะไม่ลืมพระคุณ"
บอกออกมาจากใจจริง (ถ้าไอ้ผ้าเป็นยาม บริษัทคงโดนยกเค้าหมดเป็นแน่)
"เอ่อ........มะ.....ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชอบเป็นยามมากกว่า"
เป็นซึ้งใจยิ่งนักที่เจอกับคนที่รักหน้าที่การงานของตัวเองถึงเพียงนี้ ผ้าน้ำตาจะไหลแล้ว
"ถ้าอยากเป็นยามขนาดนั้น เดี๋ยวกูให้ไปเฝ้าห้องน้ำดีไหม"
"กลัวมีคนขโมยชักโครกหรอ หรือแปรงสีฟัน=_="
ก็เข้าใจว่าชักโครกพี่มันแพง แต่ไม่จำเป็นต้องเอาพันยาไปเฝ้าก็ได้ปะ?
"เดี๋ยวกูพาไปที่แผนกออกแบบ เอาตามที่มึงอยากทำ ตามใจมึง เพราะยังไงบริษัทนี้ก็เหมือนของมึงด้วยครึ่งนึง"
อุ้ย ในที่สุดเวลาของผ้าก็มาถึง บริษัทนี้กำลังจะตกเป็นของผ้าสินะ
ล้อเล่นครับแหม ผ้าไม่เอาอะไรจากพี่ซุสหรอก แค่รักอย่างเดียวผ้าก็ล้นอกแล้ว
พี่ซุสพาผมขึ้นมาที่ชั้น14 เปิดประตูห้องกระจกที่มีป้ายเขียนว่า 'หัวหน้าแผนกออกแบบ' ค่ะ!!!!! มึงฮามากไหมพี่ซุส ผมมาฝึกงานนะเว้ย ไหงให้มาเป็นหัวหน้าเขาแบบนี้ล่ะ
"พี่ ผมไม่เป็นหัวหน้า ผมแค่มาฝึกงาน"
"ก็ตำแหน่งนี้ว่างพอดี ทำไม มหา'ลัยมีปัญหาหรอ เป็นเด็กฝึกงานแล้วเป็นหัวหน้าไม่ได้หรือไง อีกอย่าง นี่เป็นตำแหน่งที่มึงต้องทำอยู่แล้ว อย่าบ่นให้มากเดี๋ยวก็กดกับโต๊ะแม่ง"
โอ้ อย่าครับ.......อย่าช้า เดี๋ยวผมถอดกางเกงให้.........กูล้อเล่นครับ ไม่ได้แรดถึงขนาดนั้น
"ช่วงนี้ไม่มีงานอะไรให้ออกแบบหรอก สินค้าชิ้นล่าสุดพึ่งวางขาย เพราะงั้น......ไปห้องกู"
ตกลงผมมาที่นี้เพื่ออะไรหรอครับ?
"อ่าว ท่านประธานกลับมาแล้วหรอคะ แล้วยัยเมลล่ะ เห็นว่าออกไปพร้อมกัน"
พนักงานสาวคนหนึ่งทักด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ท่าทางยัยคุณเมลนี่จะสุดโต่งจริงๆ คงจะตามสะมีผ้าแจและเชิดหน้าด้วยความภาคภูมิใจว่าได้ใกล้ชิดท่านประธานสุดหล่อมากกว่าใครๆ
ชะหนอยแน่ คงจะฟินน่าดูชม แต่วันนี้ผ้าผู้เป็นพันยาตัวจริงเสียงจริงมาแสดงความเป็นเจ้าของละ หมดเวลาสนุกแล้วสิ
"ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ"
"โห่ พี่ซุสอย่าตอบทำร้ายจิตใจพี่สาวคนสวยแบบนี้สิครับ"
ผมเงยหน้ามองพี่ซุส แหม ตอบแบบนี้มันไม่สนุกนะสะมี สะมีดูพันยาแล้วจำแล้วนำไปใช้นะเออ ผมหันไปมองหน้าพี่ผู้หญิงคนนั้นแล้วยิ้มกว้าง
"อย่าโกรธพี่ซุสเลยนะครับที่ตอบแบบนั้น ความจริงแล้ว พี่อีเมลนั่นโดนทิ้งอยู่ที่สนามบินครับ ทำไมน่ะหรอ? โถ่ ผ้าก็ไม่อยากพูดให้สะเทือนใจหรอก แต่ผู้หญิงคนนั้นน่ะสิครับ เสนอหน้าไปกับสะมีผ้า แต่รถแพงมันนั่งได้แค่สองคน พี่ซุสเลยเลือกผ้า เพราะผ้าเป็นที่หนึ่งในใจซุส ผู้หญิงคนนั้นเลยโดนทิ้งตามประสาคนไม่สำคัญ อย่าโกรธพี่ซุสเลยครับ"
"..............."
หน้าของพี่คนนี้คือช็อกมาก โถๆ ก็คำพูดพี่ซุสร้ายกาจขนาดนั้น เป็นใครไม่เสียใจบ้างครับ?
"ท่านประธานคะ!!!!! ฮืออออออ ทำไมทิ้งเมลไว้แบบนั้นล่ะคะ รู้ไหมว่าเมลต้องเจอกับอะไร มีโรคจิตพยายามลวนลามเมล เมลกลัวมากค่ะท่านประธาน"
พลั่กกกกก
เชี้ยยยยยย ผลักกูกระเด็นไปติดประตูขนาดนี้ จะมีโรคจิตที่ไหนมาลวนลามมึงด้ายยยย ห๊า! แรงเยอะอย่างกับแรด กูว่ามึงจะไปลวนลามเขามากกว่า แล้วนั่น แขนข้างขวาของสะมีผ้ากำลังโดนครอบครอง คุณอีเมลกำลังลวมลามสะมีผ้า ร้ายกาจจจจจจจจ(เสียงรอน)
"โหหหหหห ป้า! ถ้าป้าจะผลักผ้าขนาดนี้นะ กระโดดถีบสองตีนไปเลยเถอะ ไม่ต้องเกรงใจหรอก"
ผมตั้งหลักได้ก็หันไปแหวใส่ทันที
"ฮืออออ เมลกลัวจังเลยค่ะท่านประธาน มีเสียงวิญญาณหลอกหลอนเมลด้วย"
-*- นางกล้าดียังไงมาว่าผ้าเป็นผีครับ? ผ้าเป็นคนบ้าเพราะว่าสติไม่ดี ผ้าสติไม่ดี ผ้าเป็นคนบ้าาาาา~~~ ไม่ใช่ผีซะหน่อย
"ปล่อยผมเถอะเมลิน แล้วก็ไปขอโทษน้องด้วย คุณทำแบบน้ันไม่ดีเลยนะ"
พี่ซุสสะบัดสะบิ้งปัดคนที่เกาะแขนอยู่ให้ออกจากตัว โห หัวกูโนนี่หว่าครับแถมปวดตุบๆด้วย ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจังเลยครับ ผ้ารับไม่ด้ายยยยยยยยยยย
ตายซะเถอะมึง!
"แงงงงงงงงงงงงงง~~~~ พี่ซุส ผ้าเจ็บหัวววว ฮืออออออ เลือดต้องคลั่งในสมองแน่ๆ พี่ซุส ผ้าคงอยู่ได้ไม่เกินสามเดือน ฝากบอกป๊าว่าผ้ารักป๊า บอกเฮียด้วยว่ากดพี่เทสให้ได้ ไม่งั้นผ้าตายตาไม่หลับ พี่ซุสรีบขอผ้าแต่งงานเร็วเข้า ผ้าอยากแต่งงานกับพี่ซุสสสสสสสสสส"
"เส้นเลือดในสมองจะแตกแล้วครับ"
นิ้วเรียวยาวของพี่ซุสนวดไปที่ขมับตัวเองทั้งสองข้างอย่างคนปวดหัวจัด
"ยังไงผมขอความร่วมมือทุกคน ช่วยดูแลน้องมันหน่อยนะครับ อย่าดุมันอย่าตวาด คำด่าต้องห้ามคือคำว่าควาย ถือว่าช่วยกันนะ"
พี่ซุสสั่งทุกคนที่อยู่ชั้น14ด้วยพลังเสียงอันกล้าแกร่ง คุณพี่อีเมลผงะถอยอย่างตกใจ แต่ไปชนกับกระถางต้นปาล์มข้างหลังทำให้หงายหลังขาชี้ฟ้าไปตามระเบียบ
"ทำไมล่ะครับท่านประธาน ที่นี้เป็นที่ทำงานนะครับ ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ ถึงต้องมานั่งตามใจเด็กที่ไหนก็ไม่รู้แบบนี้"
โห่วววววว พนักงานใจกล้าคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม แถมเหน็บกูด้วย ผ้าผิดอัลไร ผ้าโดนทำร้าย ผ้าหัวโนนะ T^T
"เพราะมันเป็นเด็กปัญญาอ่อน แต่มันดันเป็นเมียผมด้วยไงครับคุณชรินทร์"
กราบ-/\- เทพซุสคือเทพที่ชนะคนทั้งโลก แพ้อยู่คนเดียวคือท่านศิลปิน ป๊าผ้าเอง
"เอ่อ.........งั้นรับทราบครับ"
พี่ซุสปรายตามองคุณชรินทร์ ทำเอาคนถูกมองนี่เย็นสันหลังวาบ
อยากจะบอกว่าผมไม่ได้อ่อนไหวขนาดนั้น ที่ผมร้องไห้นี่คือผมเจ็บหัวเฉยๆ
จริงๆนะ!!!
-
'สวัสดีค่ะพี่ผ้าใบ หนูชื่อพริกแกงนะคะ หนูติดตามพี่กับพี่ซุสมานานแล้ว หนูชอบพวกพี่มากเลยค่ะ'
ผ้าใบ : ชอบก็ให้แม่มาขอนะครับน้อง แต่ขอพี่แล้วต้องขอพี่ซุสไปด้วยนะ
'พี่ผ้าใบคะ ลงคลิปหวานๆกับพี่ซุสบ้างสิคะ'
ผมอ่านข้อความนี้แล้วสตั้นไปสามวิ หันมองพี่ซุสที่นั่งตรวจเอกสารอยู่บนโต๊ะ คลิปหวานๆนี่ยังไงครับ? ผมเลยตัดสินใจ ถ่ายกระปุกน้ำตาล น้ำเชื้อม น้ำอ้อย น้ำแดงในตู้เย็น หรือแม้กระทั่งมาการองที่วางอยู่บนโต๊ะ(อันนี้แม่งหวานขึ้นตาเลยจริงๆ ซื้อมาเป็นชาติแล้วก็ยังกินไม่หมด จะทิ้งก็ไม่กล้า แพง=_=) ถ่ายเสร็จแล้วก็หันกล้องไปที่พี่ซุสแล้วเรียก
"พี่เทพ"
แกเงยหน้าขึ้นมามองอย่างแปลกใจ ก่อนจะทำหน้าเซ็งเมื่อเห็นผมถ่ายแกอยู่
โป้ก!
"เอ๊อะ!!!"
ผมร้องแล้วกดเซฟวีดีโอ ก่อนจะหันไปมองไอ้คนที่มันปาปากกามาโดนหัวผมเต็มๆ
"พี่ซุสโหดร้ายยยยยย สมองยิ่งไม่มีอยู่"
ผมบ่น
"มึงนั่นแหละทำห่าอะไร กูเห็นคุยกับใครทั้งวี่ทั้งวัน"
"ฮิฮิ ผมก็คุยกับน้องๆในเฟซน่ะสิ"
"ใคร?"
"ไม่รู้อะ เขาทักมาผ้าก็คุย แก้เหงาในช่วงเวลาที่สะมีไม่สนใจ"
ผมตอบแล้วอัพโหลดวีดีโอนั่นลงเฟซบุ้ค 'คลิปหวานๆตามคำขอครับ ระวังเป็นเบาหวานกันน๊า' เรียบร้อย คึคึ ที่จริงผ้าก็ไม่ได้อยากเด่นอยากดังอะไร แต่น้องๆเขาทักมาเพราะอยากคุย จะให้ผมเมินเฉยได้ยังไงครับ ผมไม่ใช่คนใจร้ายใจดำแบบพี่ซุสนะ -*- และก็ตามที่บอกพี่ซุสไปนั่นแหละ บางทีน้องๆเขาก็แก้เหงาให้ผมได้เวลาที่ต้องนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว นั่งดูทีวีคนเดียว
แล้วกูจะดราม่าเพื่อ?
"กูก็ยุ่งแค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ"
ขนาดพูดกับผมยังขมักเขม่นในการอ่านเอกสารน่าดู ไม่เจาะรูแล้วเอามันไปเลยล่ะ=_=
"เชอะ รู้งี้ผ้าไม่มาอยู่นี่ให้เหงาหรอก"
ผมก็พูดไปงั้นแหละ ชีวิตผมมันจะไปเหงาอะไร เพื่อนก็ได้คุยกันตลอด พี่ๆก็ทักมาถามสารทุกข์สุกดิบกันไม่ขาด ยิ่งไอ้เฮียวาดที่ตกไปเป็นเมียพี่เทสนี่ โทรมาหาผมจนผัวมันจะให้บินมาอยู่กินกับผมรอมร่อ
"ทำไรอะ"
ผมร้องทักเมื่อพี่ซุสเดินมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผมแล้วดึงผมไปนั่งตัก กดหัวควายๆของผมลงบนอกกว้าง ใช้แขนแข็งแรงกอดผมเอาไว้ ตัวผมแทบจะจมหายลงไปกับอกกว้าง แล้วสุดที่รักของผ้าก็อ่านเอกสารในมือต่อไป ผมรู้ว่าพี่ซุสงานยุ่ง ไม่รู้ว่าจะยุ่งแบบนี้ต่อไปไหม? แต่ผมก็ไม่ได้งี่เง่าอะไรหรอก บริษัทนี้พี่ซุสซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง ผมไม่ได้เรียกร้องให้เขาหันมากอดผมบ้าง กินข้าวกับผมบ้าง นอนกับผมบ้าง แค่ในเวลาที่พี่เขานั่งทำงาน ผมก็อยากนั่งอยู่ข้างๆ ผมไม่ได้เหงาหรอก หมายถึง.........ไม่เหงามากขนาดนั้น
ผมพิงอกของพี่ซุสแล้วนั่งตอบข้อความของน้องๆไปด้วย สักพักผมก็เริ่มจะง่วงและเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ง่า วันนี้ได้นอนกับพี่ซุสแฮะ
My name's Zeus
ผมมองไอ้แรดน้อยที่นอนหลับคาอกผมแล้วส่ายหัวเบาๆ ไม่ได้ส่ายหัวเพราะรำคาญ ไม่ใช่เพราะอึดอัดที่โดนพิง ตัวมันแค่นี้ ต่อให้มีผ้าใบอีกสามคนมาพิงอกผม ก็ไม่อึดอัดอะไรเลย
ที่ส่ายหัวเพราะมันทำตัวน่ารักต่างหาก ผมหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของมันออก แต่ก็เห็นมีข้อความจากเมสเสสเจอร์พอดี
'พี่ซุสเย็นชาจะตาย พี่ผ้าใบรู้ได้ยังไงคะว่าเขารักพี่'
ผมขมวดคิ้วกับคำถาม นี่อยากรู้จริงๆหรือแค่หาเรื่องวะครับ? พอเปิดดูข้อความ ก็เห็นมันคุยกับใครไม่รู้เป็นสิบเป็นร้อยคน ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องของเราสองคน ผ้ามันไม่เคยอายที่มีผมเป็นแฟน เวลาใครถาม มันก็จะตอบไปอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นอะไรกับผม ส่วนผมก็ไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ ส่วนมากถ้ามีคนไม่รู้จักมาถาม ผมก็ไม่ตอบ=_= และผมก็เริ่มกังวล ว่าทำให้ไอ้ผ้าโดนมองว่าโมเมไปเองว่าคบกับผมหรือเปล่า ผมเลยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปผมดึงแก้มบวมๆของมันแล้วยิ้มมุมปาก หึหึ หน้าตาไอ้ผ้าตอนนี้เอ๋อแดกมาก ถ้ามันตื่นมาเห็นรูปนี้ คงโวยวายบ้านแตก กดถ่ายรูปเสร็จก็อัพลงอินสตาแกรมที่ผมไม่ค่อยได้เล่นแต่มีรูปที่ไอ้ผ้าแท็กมาให้เพียบ
'คนแคระนอนเฝ้าสโนไวท์ทำงาน ก็นอนไม่ครบ10ชั่วโมงแบบนี้ไงเลยทำให้ตัวเตี้ย #รักนะครับ #สโนไวท์สุดหล่อกับคนแคระหน้าโง่'
ผมวางโทรศัพท์แล้วก้มลงไปหอมแก้มมันเบาๆ อย่าไปบอกมันเชียว ไม่งั้นล่ะมันจะเอาคืนผมสิบเท่า ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ช่วงนี้มันแรดขึ้นมากจริงๆ มันไม่รู้หรอกว่าตอนที่มันเรียกผมว่าสามี(หรือสะมีนั่นแหละ=_=) มันทำให้ผมใจเต้นแรงมากแค่ไหน ไหนจะตอนที่มันแทนตัวเองว่าผ้าอีก มันเป็นคนแรกและคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนสาวน้อยที่เขินอายเวลาโดนหนุ่มรุ่นพี่แซว(เปรียบเทียบซะแต๋วมากT_T)
บางทีผมก็อยากจะขายบริษัททิ้ง(ทั้งๆที่ได้มาไม่นาน)แล้วกลับไปทำไร่ทำสวนเลี้ยงมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ไม่ได้หรอก อย่างน้อยผมก็ต้องมีทางเลือกเอาไว้ให้ลูกให้หลานของผม........แล้วไอ้ผ้ามันจะท้องไหมเนี้ย?=_= คงต้องปรึกษามันก่อนว่าอยากมีลูกไหม ถ้าอยากมี จะเอาหล่อเหมือนผมหรือขี้เหร่เหมือนมัน(ล้อเล่น เมียผมน่ารักจะตาย)
เฮ้อ...........เหนื่อยหน่อยนะ เป็นเมียคนไม่เอาไหนแบบกู
"พี่ซุส ตั้งใจทำงานนะครับ จุ๊บ"
มันยืดตัวมาจูบปากผมเบาๆ(ถ้าพูดให้น่าเกลียดคือ มันปีนตัวผมขึ้นมาเพื่อจุ๊บผม) บางทีผมคงจะต้องหาแคลเซียมมาให้มันกินซะบ้าง ผมน่ะไม่เท่าไหร่ ถึงมันจะเตี้ยจะแคระแค่ไหนผมก็ไม่แคร์ แต่มันคงจะรู้สึกลำบากน่าดู
"แหม สวีทไม่เกรงใจพนักงานกันเลยนะ ไอ้ประธาน!"
"พี่เขยยยย!!!"
แรดแคระหันไปเรียกไอ้เทสเสียงดัง ดังซะจนพนักงานทั้งชั้นหันมามอง ผมควรจะเตือนมันดีไหมว่าเสียงของมันที่คิดว่าเบา แต่จริงๆแล้วมันสนั่นแค่ไหน เหมือนวันที่ผมไปรับมันที่สนามบินน่ะ ผมไม่แน่ใจว่ามันไม่แคร์ หรือมันไม่รู้ว่านั่นเสียงดังกันแน่
"แหม พูดดีจัง เอาสินสอดเท่าไหร่จ๊ะ"
ไอ้เทสยิ้มกว้าง เดินเข้ามาหยิกแก้มแรดแคระอย่างหยอกล้อ กูหมันไส้=_=!
"เชี้ยเทส พ่องตาย ไม่รอกูเลยนะไอ้สัด กูแว้บไปเยี่ยวแป๊บเดียว มึงทิ้งกู มึงเตรียมหัวไว้รับกระสุนพ่อกูเลยนะ"
กูก็พึ่งจะรู้ว่าไอ้วาดจะขี้โวยวายขนาดนี้ เห็นปกติ don't care everything
"โห พีวาดครับ ผมไม่ได้ทิ้งซะหน่อย ผมแค่เดินมาก่อน โอ๋ เดินช้าๆครับที่รัก เดี๋ยวสะเทือนลูกในท้อง"
"..............."
อยากให้ทุกคนเห็นหน้าผมในตอนนี้มาก คือมันรู้สึกเอือมระอา กลอกตาบนแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน ไอ้วาดมันคบผู้ชายปัญญาอ่อนแบบไอ้เทสไปได้ยังไงวะ!!!
"ไอ้ควาย!"
ไอ้วาดตวาดด่าผัวมัน ด่าให้กูสักห้าประโยคสิ หมันไส้
"ไม่รู้จักมาดูแล ถ้ากูล้มแล้วตกเลือดขึ้นมามึงจะทำยังไง"
กูอยากจะบ้า!!!! อยากจะบ้าจริงๆ ผู้ชายบ้านม่ามึงน่ะสิท้องได้ ผมเข้าใจแล้วว่าไอ้เทสไม่ได้ปัญญาอ่อน แต่ไอ้วาดแม่งพาเพื่อนกูปัญญาอ่อน
"เฮีย......"
แรดแคระเหมือนจะเหวอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้า
"เฮียท้องแล้วหรอ"
เอากูออกไปจากตรงนี้ทีเถอะครับ กูอยากจะร้องไห้ สงสัยภูมิต้านทานของผมแข็งแรงเลยไม่ติดเชื้อบ้าจากพวกมัน เทส.......กูเสียใจกับมึงด้วยนะ
"พวกมึงมากันทำไม"
ผมถามออกไปเมื่อเห็นแรดแคระสนใจท้องของเฮียมันเหลือเกิน บอกกูทีว่ามึงแกล้งทำ มึงไม่ได้เชื่อว่าเฮียมึงท้องจริงๆ
"ก็ว่างๆอะ เลยพามี๊มาหาน้องหน่อย"
มะ..........มึงเรียกไอ้วาดว่าอะไรนะ? มี๊หรอ?
"ดีเลย ผ้าไม่มีเพื่อนคุยพอดี คนในแผนกไม่คุยกับผ้าเลยอ่า"
ก็เขากลัวมึงร้องไห้ไง =_=
"มึงดูแลน้องกูยังไงให้มันว้าเหว่แบบนี้"
"ขอโทษและกัน พอดีงานยุ่งนิดหน่อย พวกมึงก็ตามสบายละกัน กูขอขึ้นไปเคลียร์งานที่ค้างก่อน"
ผมบอก ไอ้แรดแคระมันมองหน้าผมแล้วทำตาปริบๆ
"ไปด้วยไม่ได้หรอ"
แหม บางทีผมก็อยากลองมีเซ็กส์บนโต๊ะทำงานอยู่เหมือนกันนะครับ แต่อย่ากระนั้นเลย ผมไม่ได้วิปริตขนาดนั้น(หรา?)
"อยู่กับพี่มึงไปก่อน เดี๋ยวกูต้องขึ้นไปจัดการงานต่อ"
ไอ้ผ้าพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะหันไปสนใจของกินที่ไอ้เทสมันหอบมา ผมเดินขึ้นบันไดไปอีกชั้นหนึ่งที่เป็นชั้นระดับผู้บริหาร ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอยู่ชั้นบนสุดเหมือนกัน
"สวัสดีค่ะท่านประธาน"
ผมหันมองตามเสียงเรียก พอได้เห็นคุณเมลินแล้วอยากจะวิ่งหนีซะเฉยๆ วันนี้เธอดูแปลกๆ เสื้อเปิดไหล่อวดเต้านั่นมันอะไรครับ =_= คิดว่าจะปลุกความหื่นของผมหรือไง บอกตรงๆว่ากลัว
"อย่าคิดว่าจะก้าวเข้ามาหาผมนะเมลิน"
"ทำไมล่ะคะ กลัวอดใจไม่ไหวล่ะซี่"
ผมไม่อยากรังแกผู้หญิงนะครับ เพราะผมแมนเต็มร้อย แต่ผู้หญิงแบบนี้ผมควรจะทำยังไงล่ะ ถ้าไม่ไล่น่ะ ผมรีบเดินหนีเข้าห้องตัวเองแล้วล็อคประตู ปวดประสาทกับแม่เลขาคนนี้จริงๆ กูไปหามาจากไหนวะเนี้ย?
ผมโยนเรื่องปวดประสาททิ้งไป ทั้งเรื่องที่ไอ้วาดมโนว่าตัวมันท้องได้ หรือเรื่องแม่เลขานั่นแล้วนั่งทำงานของตัวเอง เพราะบริษัทนี้เคยเป็นของน้าวิท มันจึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมากนักแม้จะเปลี่ยนผู้บริหาร แต่ผมก็อยากทำให้ดีที่สุด ไม่อยากให้มีแม้แต่หนึ่งข้อบกพร่อง
ผมทำงานไป.......แต่ก็เปิดเพลงฟังไปด้วย บันเทิงใจอย่างแรงกล้า เหอะ!! ก็พองานมันเครียดจัด ผมก็ไม่ควรทำตัวเครียดไม่ใช่หรอ?
'ฉัน ที่เคยโดนทำร้าย มา'
ผมชะงักกับเสียงนักร้องหญิงที่ร้องเพลงออกมาท่อนแรก
'ใจ เหมือนไม่มีคุณค่าใด เป็น ของที่ไม่น่าสนใจ โดนเหวี่ยงทิ้งไป.....'
ผมรู้สึกสนใจเพลงนี้มาก เลยเปิดดูเอ็มวี.......อื้อหือ เหมือนภาพสะท้อนของตัวเองอย่างบอกไม่ถูก ผมนั่งจ้องเอ็มวีตาแป๋วอย่างกับเด็กน้อยที่แม่เปิดเพลงABCให้ดู
"ห้ามเข้านะยะ!"
ผมละสายตาจากเอ็มวีข้างหน้าแล้วมองไปที่ประตู เหมือนๆข้างนอกจะมีสงครามอะไรสักอย่าง
"ไม่เข้าได้ไง นี่เที่ยงแล้วนะโว้ย เจ๊จะกักขังหน่วงเหนี่ยวสะมีผ้าหรอ"
"ก็ท่านประธานยังไม่ออกมา แสดงว่ายุ่งอยู่"
"เขาอาจจะหลับก็ได้ปะ ไม่คิดจะปลุกเขาหรือไง ไม่เอาน่าเจ๊ ผ้าแค่มาตามสะมีไปกินข้าว"
ผมนั่งฟังสักแป๊บก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู
"แป๊บนึง"
ผมเยี่ยมหน้าออกไปบอกไอ้ผ้าแล้วเดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋าและกุญแจรถก่อนจะเดินออกมา ไอ้ผ้านี่มันกวนส้นตีนนะครับ ดูตอนนี้ที่มันเยาะเย้ยเมลินสิ แม่งทำหน้าแบ้วใส่เขาซะอย่างงั้น เป็นกูจะตบให้ล้มเลย
"กินอะไร"
ผมโอบไหล่ไอ้ผ้าแล้วเดินออกมา ลงมาชั้นล่างสุดก็เจอไอ้วาดกับไอ้เทสยืนกระหนุงกระหนิงกันอยู่
"มี๊ดูสิ อันนี้น่ารักเนอะ ซื้อให้ลูกเราดีไหม?"
ไอ้เทสชี้ลงไปที่ชุดนางฟ้าสีชมพูที่อยู่ในหนังสือแคตตาล็อก ผมต้องหันหน้าหนีแล้วกุมขมับ
"เหี้ยป๊า! เผื่อลูกเราเป็นผู้ชายล่ะ ไม่คิดอีกแล้วมึง"
"จริงสิ ป๊าขอโทษ"
"เอาจริงนะพี่"
ไอ้ผ้ามันพูดขึ้นมาหลังจากยืนกอดอกมองไอ้คู่ผัวเมียข้างหน้าอยู่นาน
"หือ?"
ผมขานรับแล้วหันไปมองไอ้แรดแคระ
"ถึงผ้าจะบ้าขนาดไหนนะพี่ แต่ผ้าก็ไม่คิดหรอกว่าผู้ชายแม่งท้องได้เพราะโดนปล่อยใน=_="
ดูสิ เทียบกับไอ้วาดในตอนนี้แล้ว เมียกูดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาทันที มึงใช้หลักการเดียวกับลูกเทพปะวะวาด?
"ไหนมึงว่ามาสิ มีอะไรจะพูดกับกู"
ไอ้วาดมันเปิดประเด็นหลังจากที่เราไปกินข้าวเที่ยงกันมาเรียบร้อยแล้ว ผมให้ไอ้เทสพาไปผ้าไปวิ่งเล่น(?) แล้วลากพี่ชายของมันขึ้นมาคุยบนห้อง
"ปีนี้ไอ้ผ้าจะเรียนจบแล้ว"
"โอ้โหไอ้เหี้ย! กู30แล้วหรอวะ! แม่งเอ้ยยย กูโคตรทำใจไม่ได้เลยว่ะ พวกมึง คิดซะว่ากูอายุ25แล้วกันเนอะ"
ตั้งแต่มีผัวนี่สมองมึงทำงานหนักมากไปปะวะ
"มึงฟังกูดิ ปีนี้ไอ้ผ้ามันจะเรียนจบแล้ว กูอยากจะทำอะไรให้มันถูกต้อง"
"ตายห่าน!!!!!! มึงจะขอน้องสาว เอ๊ย! น้องชายกูแต่งงานหรอ โอ้ววว บร๊ะแล้ว บร๊ะแล้วววว น้องกูจะเป็นผนังเป็นฝ้าแล้ววววววว"
"เป็นฝั่งเป็นฝาครับ ไอ้สัด=_="
"เออ นั่นแหละ แล้วจะเอางานแบบไหนวะ เดี๋ยวกูจัดเองทุกอย่างเลย กูว่านะคนอย่างไอ้ผ้ามันต้องชอบงานอาร์ตเว้ย เดี๋ยวกูจัดการเอง"
กูไม่.......กูไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นTT(เทพซุสหลั่งน้ำตา)
"กูแค่จะไปสู่ขอให้มันถูกต้อง ไม่ได้จะจัดงาน"
ผมบอกไอ้วาดด้วยใบหน้าที่แบบ เนือยหลุดโลก ตั้งใจเอาไว้ตั้งนานแล้วว่าถ้าไอ้ผ้าเรียนจบ ผมจะไปขอมันให้เป็นเรื่องเป็นราว บ้านที่ผมสร้างไว้ ผมก็ยังไม่ได้เข้าไปอยู่เลยครับ ปัจจุบันพักอยู่อพาร์ทเม้น กะไว้ไปขอไอ้ผ้าแล้วจะใช้บ้านหลังนั้นเป็นเรือนหอ
ถุย ใช้คำได้หวานแหววมากเหอะ
"โว๊ะ! โว๊ะะะะะะ!!!! ไอ้ซุสสสสส น้องกูก็เป็นสาวเป็นนาง..."
"บ้านมึงเหอะ น้องมึงเป็นผู้ชาย"
"เอ๊ะไอ้นี่ ผู้ชายบ้านไหนมีผัววะ"
"ตรรกะเหี้ยไรมึง งั้นมึงก็เป็นผู้หญิงอะดิ เช็คบ้างนะสมองอะ"
ใจจริงคืออยากจะเอานิ้วชี้จิ้มกะโหลกมันย้ำๆด้วยความหมันไส้ แต่ยังไงมันก็อายุมากกว่าผมตั้ง7ปี
"โว๊ะ ช่างแม่งเหอะ รักกันแล้ว ได้กันแล้ว เพศห่านอะไรก็ช่างเหอะ แล้วสรุปมึงไม่จัดงานจริงๆหรอ มึงคิดดูนะเว้ย ความฝันของผู้หญิง ครั้งหนึ่งในชีวิตคือได้แต่งงาน"
"ไอ้ผ้ามันเป็นผู้ชายยยย!!!!!"
กูหมดพลังงานไปกับการคุยกับไอ้ห่านี่ไปเท่าไหร่แล้ววะ เหนื่อยชิบหายวายป่วงเลยสัส
"ช่างแม่งดิ แล้วแต่ความพอใจของกู กูอยู่กับมันมาตั้งแต่เด็กๆ กูรู้ววว ว่าแม่งเป็นอะไร มันเป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง ที่เมาโคล่า ไอ้ห่า เสียของหมด แต่น้องกูไม่มีหางนะเว้ย เอ๊ะ แล้วกูบอกมึงไมวะ ช่างแม่งเหอะ มึงพากูคุยเรื่องอะไรเนี้ยไอ้เทพ"
"มึงลากเรือออกทะเลไปคนเดียวเลยไอ้เหี้ย=_="
กูเพลียมาก ณ จุดๆนี้
"อะๆ ยังไงกูก็อยากให้น้องกูมีความสุข เซอร์ไพรส์ขอน้องกูแต่งงานดิ เอาเลยๆ"
"ไร้สาระ มันไม่จำเป็นหรอกว่ากูจะขอไอ้ผ้ามันแต่งงานไหม บางคู่แม่งขอแต่งงานกันอย่างอลัง สุดท้ายแม่งเลิกกันเพราะพึ่งคิดได้ว่ารู้สึกแค่เพื่อน"
"ไอ้สัด พาดพิง กูไม่ปลื้มนะแบบนี้"
ไอ้วาดตีแขนผมอย่างแรง ผมยักไหล่
"นั่นแหละ เรื่องงานแต่ง กูไม่จัดหรอก"
เอ๊ะ แต่จะว่าไป ดูไอ้ผ้ามันอยากแต่งงานชิบหายเลยนะ
"เฮ้ย ความฝันของผู้ชายคนอื่นเป็นยังไงกูไม่รู้หรอกนะ แต่น้องชายกู ความฝันที่สูงสุดของมันคืออยากโดนขอแต่งงาน อยากสร้างครอบครัว มึงไม่คิดจะทำให้ความฝันของน้องกูเป็นจริงหน่อยหรอ?"
ผู้ชายห่าอะไรวะอยากโดนขอแต่งงาน.............นึกภาพผู้หญิงคุกเข่าขอมันแต่งงานแล้วแบบ......
มันใช่ปะวะ ไอ้ห่านี่วางแผนจะมีผัวมาตั้งนานแล้วนี่ ดีนะที่มันแรดมาให้ท่ากูคนแรก=_=
"มึงไม่ต้องห่วงหรอกไอ้เทพ ถ้ามึงอยากจัดงาน กูจะช่วยเหลือมึงอย่างเต็มที่"
"หน้ามึงนี่ไม่ได้จะช่วยกูหรอก กูว่ามึงทำเอาสนุกมากกว่า ไอ้เหี้ย"
ไอ้วาดเบะปากใส่ผม
"ก็ถ้ายังมีชีวิตอยู่ อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเหอะ ไม่เดือดร้อนใครนี่หว่า"
ผมส่ายหัวไปมา
"เอาเถอะ ถ้าผ้ามันอยากแต่ง งั้นก็รบกวนมึงหน่อยละกัน"
"ด้ายย!! เดี๋ยวกูจัดเอง แล้วมึงอะ ดูแลน้องกูดีๆ"
"มึงไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ากูทิ้งน้องมึง กูอนุญาตให้ฆ่ากูได้"
"ขร่ะะะะ งั้นกูลงไปหาป๊ากูก่อนละกัน"
ผมพยักหน้าแล้วโบกมือไล่มัน ปวดหัวกับพวกแม่ง แต่ก็ดูน่ารักดี ไอ้วาดมันแมนสัดหมา ถ้าวันนั้นไม่เมา ไม่รู้ไอ้เทสจะกดมันลงหรือเปล่า =_= ตัวมันพอๆกันนั่นแหละ ถ้าไม่ยืนคู่กันก็แทบไม่รู้เลยว่าไอ้เทสสูงกว่า
ผมว่านะ ถ้าแม่ไอ้เทสมาเจอกับพ่อ(ผมเรียกพ่อของไอ้ผ้าว่าพ่อแล้วครับ^^) งานนี้มีเละว่ะ แต่ละคนแม่งธรรมดาซะที่ไหน
หึ แค่คิดก็สนุกชิบหายละ
**********************************************************************************************
เย้ ตอนพิเศษมาแว้ว ไหนใครถามหาตอนพิเศษเทสวาด ของอิคู่นี้ไม่มีไม่ได้อะจริง เล็งไว้เหมือนกัน ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านอยู่นะคะ น่ารักอะ :กอด1:
-
:laugh: :jul3: รอฉากคุกเข่านะคะพี่เทพ ฮาป๊ากับมี้สุดๆ
ขอบคุณมากมาย
-
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:pig4 :pig4: :pig4:
-
ฮามันทุกบรรทัดเลยจริงๆ
-
ผ้ามันบ้าได้คงเส้นคงวาจริงๆ :laugh: แต่บ้ายังไงพี่ซุสก็รักของเค้าอะเนอะ :impress2:
-
คิดถึงพี่เทพ น้องผ้า ที่สูดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
อ่านไป ขำไป ปวดหัวแทนพี่เทพ กับความฮาของผ้าใบเลย 555 :laugh: :laugh: :laugh:
จัดงานแต่งเมื่อไหร่ อย่าลืมเชิญเราไปด้วยนะ :mc4:
-
ผ้ามันบ๊องขึ้นป่ะเนี่ย. ฮาพี่ซุสอ่ะ รอดูวันขอแต่งงานล่ะ 555 :mew4:
-
:pig4: :pig4:
-
เริ่มสงสารพี่เทพละ o22
-
หนูผ้านี่ช่างคิดจริง ๆ คิคิ
-
:really2: :really2: :pig4:
-
อีเมลน่าโดนไล่ออก อ่อยได้อ่อยดีจริงๆ
-
รักซุสผ้าที่สุดเลยยยย ขอคู่นี้อีกค้าาาาา
ปล. เบื่อชะนีมากมาย นางอ่อยสุดจะอ่อยเลยนะนั่น ดูหน้าพี่ซุสด้วย ขำมาก5555555
-
:L2: :pig4:
ขาบคุณในความขยัน และเรื่องสนุกเช่นกัน ^^
-
ขอบคุณ :)
-
:mew1: สนุกดีค่ะ กับความไม่เหมือนใครของผ้า
-
เห็นด้วย อิผ้ามันแรดขึ้น (หนักมาก) 5555 :jul3: อิวาดมันเพี้ยนหนักขึ้น (แบบกู่ไม่กลับ) 555555 :pigha2: แต่พี่ซุสยังหล่อซึนมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง แอร๊ยยยย
-
ปวดหัวแทนพี่เทพ 5555
-
จบแล้ววว ตามมาจากห้องแนะนำนิยายค่ะ
น้องบ้า เอ้ยผ้า น่ารัก ติสท์มากคิดแต่ละอย่าง
สมกับเป็นคนบ้าผู้น่ารัก
ส่วนท่านเทพซุส นี่มึนดีค่ะ เกรียนหน่อยๆ แต่ทำขรึมกลบเกลื่อน อยู่กับผ้าแล้วเด็กน้อยมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกนะคะ
เดี๋ยวจะตามไปอ่านน้องจี :pig4:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อยากมีแฟนเป็นเทพซุสบ้างจัง
-
คือเพลียแทนซุสมาก ผ้ากับเฮียวาดรวมถึงเทสนี่จะไม่เต็มเต็งไปไหน555
-
:L2: ตามมาอ่านแระต้องบอกว่าฮาทุกตอน ผ้ามันบ้าเสมอต้นเสมอปลายดีจริง ๆ
-
ปวดหัวแทนพี่ซุสเลยยยย 555555
-
:m20:
-
โอ้ยยย อิเจ๊ฟินค่าาาาา จะรองานแต่งนะคะคุณพี่ซุสกับน้องรองเท้าผ้าใบ รีบมาเร็วๆเด้อค่าเด้อ
ปล. อิพี่ทัชไม่มีคู่ไม่เป็นไร ยกมาให้เราก็ได้ ถึงเราจะไม่ใช่ผู้ชายอย่างผ้าใบ แต่ความบ้าก็ใกล้เคียงกัน
ปล.2 รีบมาต่อด่วนๆ ก่อนที่ขุ่นแม่จะกริ้ว
-
:hao7: :hao7: น้องผ้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
เป็นเรื่องที่ตลกดี
-
เย้เค้าอ่านจบแล้ววว ฉันไปมุดหัวอยู่ไหนมาถึงเพิ่งได้อ่าน
เรื่องนี้คือดี คือฮา คือบ้าแบบมีข้อคิด
ชอบความเป็นตัวเองของผ้าอ่ะ
แต่งงานกันเร็วๆน้าาา
-
เย้!!! จะแต่งงานแล้ว :impress2: :impress2: :impress2:
ไล่คุณอีเมลออกเลยดีมั้ย กล้าดีไงมาด่าคุณนายท่านประธาน :angry2: :angry2: :angry2:
-
very very funny!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ชอบอย่างหนัก รักอย่างแรง อร๊างงงงงง><
-
:mew1: :mew1: :hao6: :hao7:
-
ชอบมากอ่านวันเดียวจบ
เลอค่า ดีงาม
ผ้าใบบ้าจริงๆ
-
สนุกมากค่ะ ฮามาก ถึงบางช่วงจะเครียดแต่เรื่องมันไม่เครียดเพราะผ้าอ่ะ
ขอบคุณคนแต่งมากค่าสำหรับนิยายสนุกๆ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
รอตอนต่อไปจนรากงอกกันเลยชิมิล่า อย่าพึ่งหนีไปไหนน๊า เร่งปั่นอยู่ ช่วงนี้มรสุมชีวิตค่ะ ปัญหาประดังประเดเข้ามาแบบไม่หยุดหย่อน หวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดี สาธุ๊ :call:
-
:mew1: ขอบคุณค่ะ
-
น่าสงสารพี่ ซุสจริงๆ555 :z1:
-
สนุกมากเลยค่ะะ พี่ซุสกับน้องผ้า ขอบคุณค่า
-
อยากอ่านตอนพิเศษอีกกกกก
-
อ่านรวดเดียวจบ ชอบผ้าใบมากกกกน่าร๊ากกกกกกกก จะรอตอนพิเศษตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านค่ะ
-
เป็นเรื่องที่ฮามาก อ่านไปหัวเราะไปตลอด ขำจนน้ำตาไหลเลย เขียนได้สนุกมากจริงๆ ชื่นชมครับ
ปล.รอตอนพิเศษเทสวาดอยูนะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงผ้าา :mew1:
-
สนุกมากสนุกเว่อร์ พี่ซุสเท่อะไรเบอร์นั้น ผ้าก็น่ารักฮาเกรียนแรดอะไรเบอร์นั้น
ชอบผ้าใบมากกกกน่าร๊าก จะรอตอนพิเศษตอนต่อไป555ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะ ขำน้ำตาเล็ด
-
สะมี รักมากมาย น้องผ้า
-
:laugh: :laugh: :laugh:
นี่ขอขำก่อนเลย กร๊ากกกกกกก
นังผ้า นางบ้ามากจริงๆ สมกับที่เพื่อนเรียกไอ้บ้า
แต่คือความบ้าของนางนี่ดีนะ อะไรที่มันควรดราม่ามันเลยไม่ม่าอ่ะ
ไปม่าเรื่องไม่เป็นเรื่องแทน 555+
-
:m16: ชอบซุสผ้า ที่สู้ด
-
แอร๊ยยยยยสส ผ้าใบ น่ารักไปแล้ววววว
-
นังผ้า แรดใจง่าย แต่น่ารักเกินไปแล้วนะหล่อน :-[ เดี๋ยวอีกไม่นานเทพซุสจะหลงคนบ้าจนโงหัวไม่ขึ้น บอกเลย :hao3:
-
ซุสนี่ก็นิ่งไปนะ แบบไม่ทำไรเลย ถ้าผ้ามันถอดใจก็ช่วยไม่ได้ ก็อย่างที่ผ้าบอกไม่มีใครอยากให้ตัวเองเจ็บปวดหรอก ซุสไม่เคยมีความชัดเจนให้ผ้าซักอย่างเลย :เฮ้อ: ส่วนเฮียวาด สามคำเน้นๆ น่า รัก อ่ะ :-[ สเปคแบบนี้พ่อของลูกช้านน :man1: :laugh:
-
ซุสน่าจะได้รับบทเรียนแบบ ผ้าเมินไปมีรักใหม่ไรงี้มั่งนะ :เฮ้อ: :m16:
-
นิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่อ่านแล้วป่วงมากกกกก ป่วงจริงจัง =____= ถึงขนาดลุกขึ้นมาเปิดคอมเม้นตอนตีสองครึ่งอ่ะคิดดู
(คือปกติก็อ่านในไอโฟนแล้วก็ดองๆไว้ ค่อยตื่นมาเม้นพรุ่งนี้ แต่เรื่องนี้นี่ไม่ไหวจริง ต้องเม้นเลย)
ตอนแรกนี่มาแบบ .. จะพูดยังไงดี คือชอบมากเลยทั้งพี่ซุสทั้งผ้า คือคาแรคเตอร์มันโดนมากอ่ะ พี่ซุสนี่มาแบบพระเอกจ๋าอยู่ละ
หล่อ รวย เย็นชา ครบ ส่วนผ้านี่มาแบบบ้าสุดขีด 5555555 อ่านครั้งแรกก็หลงรักน้องเลยอ่ะ
แต่พอไปๆมาๆ .. จากโรแมนติกคอมเมดี้กลายเป็นดราม่า และดราม่า และดราม่า และจนถึงตอนนี้ก็ยังดราม่าอยู่ -__-
ไม่รู้ดิ คือเราไม่โอเคกับซุสตั้งแต่ตอนไปกับผู้หญิงแล้วลากน้องไปด้วยละ คือพี่มันคิดไรอยู่วะถามจริง ?
สงสารน้องบ้างไหมอ่ะ ถึงคนเขียนจะไม่ได้ลงรายละเอียดทุกครั้งที่ลากน้องไป แต่มันก็คงไม่ใช่น้อยรึเปล่า
แล้วไหนจะเรื่องจูบน้องทั้งๆที่จูบผู้หญิงคนอื่นเหมือนกันงี้ ? เห็นน้องเป็นตัวอะไรอ่ะตอนนั้นถามจริง ของตายหรอ ? จะทำยังไงก็ได้ว่างั้น ?
ไม่รู้ดิ .. ปกติเวลาเราชอบใคร เราสนใจใคร คือทุกฟีลลิ่งของเรามันก็จะถูกส่งไปให้คนๆนั้นไหมอ่ะ
อารมณ์แบบ "ทุกเพลงรักของฉันหมายถึงเธอ" ไรงี้ แล้วที่ไปกับผู้หญิง จูบกับพวกนาง ให้น้องต้องเฟลมันคือไร = =
ปกติมันควรจะเป็นแบบ จูบใครก็ไม่เหมือนจูบน้อง อยากใช้เวลาอยู่กับน้องสองคน ไม่ใช่อ่อ ? แล้วจะพาชะนีตัวแถมมาให้น้องคิดมากเพื่อ ?!
นี่ยังไม่รวมเรื่องที่ทุกครั้งน้องต้องเป็นคนง้อก่อนนะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายหายไปเป็นวัน เป็นเดือน
เบื่อพี่ซุสมากจริงพูดเลย ตอนจะง้อ(เห็นแค่ครั้งเดียวจริงๆนะที่ง้อน้องก่อน) ก็โทรมาบอกหิวข้าว แค่นี้ ? คือแบบบบบบ
เราว่าน้องยอมลงให้เยอะมากกกกกกกกกกก แบบมากๆแล้วอ่ะ อย่างตอนที่เดินตลาดน้องก็พูดไปชัดละนะ
ทำไมยิ่งเม้นยิ่งนอยด์อิพี่ซุสวะ สงสารน้องสุดๆ ไม่อยากให้น้องกลับไปง่ายๆเลย อะไรๆก็มีแต่น้องที่เป็นฝ่ายพยายาม
คนเรามันควรจะมีศักดิ์ศรี รักตัวเอง รักคนที่รักเรามากกว่านี้ป่ะผ้า ? ขอให้ตื่นมาคราวนี้แล้วตาสว่างซะทีเถอะ
รักตัวเองให้มันเยอะๆ มนุษย์เราเกิดมาทุกคนเห็นแก่ตัว ทุกคนรักตัวเองมากกว่าใครทั้งนั้น อย่าทำร้ายตัวเองเลยจริง ไร้ประโยชน์มาก
อยากเห็นผ้าที่เข้มแข็งขึ้นและเดินหน้าต่อไปได้แล้ว
ปล. เปลี่ยนพระเอกได้นะคะไม่ว่า เฮียวาดไปเลยก็ได้ incest นี่ของชอบอยู่ละ นี่ไม่ได้ล้อเล่นนะจริงๆ
หรือจะเต้ก็ได้ ชอบเหมือนกันอ่ะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ปล. ถ้าไปอ่านที่เราเม้นเรื่องอื่นคนเขียนอาจจะต้องอึ้งหนักมากเพราะเป็นเรื่องแรกที่เราเม้นฮาร์ดคอร์มากอ่ะ
ไม่เคยไม่มีคะ/ค่ะเลยนะ แต่เรื่องนี้ไม่รู้เป็นไร สงสัยเม้นตอนเพิ่งอ่านจบหมาดๆแถมยังดึกๆ(?)มั้งเลยพีคเลย
ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
ปล. สุดท้าย ทำฟ้อนต์เล็กๆไว้จะได้ไม่เปลืองที่นะคะ ขอโทษอีกครั้งค่ะ
คอมเม้นนี้ดีงามมากค๊าา o13 o13
-
นังผ้า นังขี้อ่อย นังใจง่าย นังใช้ร่างกายเปลือง :hao7: :hao7:
-
ขอบคุณคนเเต่งมากๆนะคะสำหรับความสุขจากการอ่านนิยายเรื่องนี้ :L1:เป็นนิยายอีกเรื่องที่เราอ่านแล้วเพลินมากๆออกจากหน้าจอไม่ได้เลย ผ้าใบเป็นตัวละครที่เราชอบนะนางไม่ได้สีขาวสะอาดไร้เดียงสาแสนดีอ่อนแอสุดเว่อร์วังอลังกาลปานนางเอกช่องมากสี แต่นางก็ไม่ได้สีดำดาร์กชีวิตคิดติดลบไปซะหมด นางเป็นสีเทาที่พอดีๆไม่เคยทำร้ายใครแต่ถ้าใครเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตนางนางก็สู้ไม่ถอย เป็นตัวละครที่มีความชัดเจนมากคือคิดไรกูก็แสดงออกทางสีหน้าและการกระทำหมดเลย :hao3: ส่วนซุส ถ้ามีตอนพิเศษอีกเราอยากให้มีบทที่ซุสแสดงความเด็ดขาดเรื่องผู้หญิงมากกว่านี้นิดนุง คือแบบอย่างนังอีเมลเลขาที่อยากอ้าขาให้เจ้านายเสียบอ่ะ เราว่าซุสต้องจัดยาหนักเด็ดขาดเอาให้นางสำนึกหรือไม่ก็ไล่ออกไปเลย เราเข้าใจว่าระบบของการทำงานถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรือทำให้การงานบริษัทเสียหายมันแรงไปถ้าจะถึงกับไล่ออกแต่ถ้ายังปล่อยให้นังเลขามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆโดยที่ทำตัวกร่างใส่พันยาเจ้านายงี้มันก็ไม่เข้าท่าทิ้งไว้อีกหน่อยก็เป็นเชื้อไฟลุกลามใหญ่โต :katai1: ดีนะที่เรื่องหลักจบแล้วเหลือแต่ตอนพิเศษงั้นเราว่านังเลขานี่มีโอกาสสูงทำให้คนอ่านกินมาม่ากันถ้วนหน้าแน่ :เฮ้อ:ที่สุดของที่สุด เฮียวาดดดดด กำลังท้องกำลังใส้จะทำไรก็ระวังเนื้อระวังตัวหน่อยเน้อ เดี๋ยวแท้ง เป็นห่วงมั๊กๆ :jul3:
-
:impress2: :-[ :o8:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สัมผัสได้ถึงพลังงานแห่งความฮา 55555
-
น้องผ้า น่ารักจัง
-
ผ้ารั่วมาก 555555
-
สนุกมากค่ะ ต่อตอนพิเศษ2ได้มั้ยค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักเลยเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกก
ผ้าน่ารัดอะ อิอิ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนพิเศษมากๆตอนจบ
เช้าวันหยุดในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง วันนี้แดดไม่แรงสักเท่าไหร่หนำซ้ำยังครึ้มฟ้าครึ้มฝนคล้ายกับว่าฝนจะตก ชายชราคู่หนึ่งเดินเคียงข้างกันมาเพื่อที่จะกลับบ้านพักก่อนที่ฝนจะตกเสียก่อน
กี่ปีมาแล้วนะ ที่เขาอยู่เคียงข้างกันมา อาจจะนับแต่ครั้งยังเรียนมหาลัยมาด้วยกัน จนมาถึงวัยเกษียนเช่นทุกวันนี้
ความรักจะจืดจางไปบ้างไหมนะ จะมีสักครั้งไหมที่เผลอลืมไปว่ามีใครอยู่ในหัวใจแล้วแบ่งปันความรู้สึกดีๆให้กับคนอื่น
สำหรับผมแล้ว ไม่เคยมีสักวินาทีที่ผมจะลืมว่าผมรักใคร.............‘ผ้าใบ’ ผู้ชายคนเดียวที่ทำให้หัวใจดวงเท่ากำปั้นของผมสั่นไหวได้ทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้ม ทุกคำพูดทุกการกระทำของไอ้ผ้า ผมไม่เคยรู้สึกไม่ดี ผมรักมัน รักมาก
แปลกที่หัวใจดวงเท่ากำปั้น แต่มันสามารถรักใครคนหนึ่งได้มากมายเท่าๆกับดาวทุกดวงในกาแล็กซี่ทางช้างเผือก
นี่ไม่ได้พูดเกินไปหรอกนะ จริงๆ
ผมมองตามคุณลุงสองคนที่เดินผ่านหน้าผมไปแล้วคิดอะไรมากมายอยู่คนเดียว ผมไม่แน่ใจว่าคุณลุงสองคนนั้นเป็นอะไรกัน แต่ถ้าผมมองไม่ผิด น่าจะเป็นแบบผมกับไอ้ผ้า
“พี่ซุส ผ้าอยากไปหาป๊า ผ้าคิดถึงเฮีย”
ไอ้เด็กน้อยขี้อ้อนเดินเข้ามานั่งลงข้างๆผมหลังจากไปวิ่งมาจนเหนื่อย มันส่งยิ้มมาให้ แนบแก้มนุ่มๆนั่นลงที่ต้นแขนของผม
“อืม ไปสิ วันไหนล่ะ”
“เย้ ต้นเดือนหน้า พี่ซุสไปกับผ้านะ เดี๋ยวผ้าบอกป๊าก่อนว่าจะไปวันไหน”
ผมมองไอ้ผ้าที่เล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆแล้วแอบยิ้มออกมาคนเดียว ผมเคยมองหน้ามันไปเรื่อยๆจนอยู่ดีๆผมก็ร้องไห้ออกมา ผมดีใจที่มีมันอยู่ในทุกวันนี้ ดีใจที่ผมเลือกที่จะเปิดใจให้มัน ดีใจที่ผมตัดสินใจยอมลงให้มันทั้งๆที่ผมไม่เคยลงให้ใคร
ความรู้สึกเหล่านี้มันมีค่ามาก เพราะฉะนั้น ต่อให้ใครที่ดีกว่าเข้ามาผมจึงไม่หวั่นไหว เพราะรักมาก
ผ้าใบไม่ใช่แค่โลกของผม แต่เป็นทั้งพระอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวและท้องฟ้า ทุกอย่างของผม คือผ้าใบจริงๆ...................
วันนี้เราออกเดินทางกันแต่เช้า ผ้าใบมันตื่นเต้นมากซื้อนู้นซื้อนี่ไปฝากพ่อกับพี่ชายของมันใหญ่เลย ทำอย่างกับนานๆทีผมจะปล่อยมันกลับบ้านอย่างงั้นแหละ
“พี่ซุส เราควรจะมีลูกกันไหม?”
.
.
.
.
.
.
.
ห๊ะ?...............
ว่าอะไรนะ?
“มีลูก?”
ผมถามย้ำ ไอ้คนข้างๆพยักหน้าหงึกๆ นี่จริงจังหรืออะไรวะครับ?
“มีลูกยังไง? แบบพี่ชายมึงอะหรอ?”
“โห่วววววววววววว ผ้าไม่ได้บ้าแบบไอ้เฮียนะ ผ้าหมายถึง รับเด็กมาเลี้ยงสักคน”
“มึงไม่ไหวหรอก เชื่อกูสิ ตอนเด็กๆมึงอาจจะเลี้ยงเขาไหว แต่มึงรู้ไหมว่าพอเขาโตมา เขาต้องมีสังคมของเขา เขาจะอายที่มีพ่อสองคนแต่ไม่มีแม่”
ไอ้ผ้าหน้างอไปทันที
“ทำไมล่ะ เราเลี้ยงเขามา ทำไมเขาต้องอายที่มีพ่อสองคนด้วย”
ผมถอนหายใจ จับแก้มคนข้างๆไว้เบาๆ
“มึงอายุ23แล้วนะผ้า มึงยังไม่รู้อีกหรอว่าโลกแม่งโหดร้ายขนาดไหน คนรับได้มันก็มี แต่เทียบกับคนที่ยังไม่ยอมรับแล้ว มึงว่าส่วนไหนมากกว่ากัน หือ?”
“แต่ว่า ผ้าอยากให้เราเป็นครอบครัว พี่คิดดูสิ ถ้าวันนึงเราแก่ไป บ้านของเราก็จะมีผู้ชายแก่ๆสองคนนั่งกินข้าวด้วยกัน ดูทีวีด้วยกัน ผ้าไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น คำว่าครอบครัวของผ้า ไม่ได้หมายถึงผ้ากับพี่ซุสนะ”
ผ้ามันพูดไปก็น้ำตาคลอไป เห็นแล้วก็อดสงสารขึ้นมาไม่ได้ สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้
“โอเคๆ รู้แล้ว กลับจากบ้านพ่อค่อยคุยกันอีกที”
“เย้ พี่ซุสน่ารักสุด รักนะเด็กโง่อิอิ”
มันพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างขวางชนิดที่ว่าถึงใบหู ไอ้เด็กคนนี้นี่มันจะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ยว่าได้เปลี่ยนราชสีห์เจ้าป่าให้กลายเป็นแมวบ้านไปแล้ว เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออ
“ป๊า ผ้าสุดหล่อมาแย้วววววววววววววววว”
พอรถจอดลงที่หน้าบ้านปุ๊บ ไอ้เตี้ยมันก็วิ่งลงจากรถเข้าไปหาพ่อทันที แล้วของที่แม่งซื้อมาเต็มคันรถนี่คือกูต้องแบกให้ใช่ไหม? ไอ้เด็กเหี้ย
“พ่อสวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้พ่อด้วยความทุลักทุเลเพราะของที่ถืออยู่เต็มมือทำให้ไม่ถนัดนัก ส่วนไอ้เด็กห่าแม่งก็วิ่งขึ้นไปบนบ้านเรียบร้อย
“เออๆ หวัดดี ซื้อเหี้ยไรกันมาเยอะแยะวะนั้น”
พ่อก็ยังคงความฮาร์ดคอร์ไม่มีเปลี่ยนไป
“อาหารเสริม ของบำรุงร่างกายแล้วก็เสื้อผ้าครับพ่อ”
“ซื้อของแบบนี้มา มึงว่ากูแก่ใช่ไหม”
“เปล่าครับพ่อ..................อันที่จริงคือใช่”
“เฮ้ยยยยยยยยย ไอ้ผัวลูกชาย มึงพูดแบบนี้ มาแข่งกับกูไหมว่าใครมันจะแก่กว่าใคร”
ผมยิ้มมุมปากเมื่อได้ฟัง คิดจะแข่งกันเรื่องนี้ เหอะ..............
“งั้นก็จองห้องไอซียูไว้เลย ลูกชายพ่อ เดี้ยงแน่”
“อื้อหือ กูจะฟ้องไอ้ผ้าว่ามึงจะเอามันจนเดี้ยง ไอ้โหดร้าย กูยอมรับว่าแก่ก็ได้วะ”
พ่อพูดพลางหัวเราะ ท่านยื่นมือมาตบไหล่ผมแล้วพาเดินเข้าบ้าน
“ป๊า พี่ซุสจะยอมให้ผ้ามีลูกแล้วนะ ป๊าจะมีหลานแล้วววววววววววววว”
ไอ้เตี้ยมันวิ่งตึงตังลงมาจากบ้าน พ่อดูเหวอไปแวบนึงที่ได้ยินก่อนจะหันมามองหน้าผม
“เฮ้ย น้ำมึงเป็นน้ำวิเศษหรอวะ จะทำให้ผู้ชายท้องได้”
“ไม่ใช่แล้วป๊า ถ้าผ้าจะท้อง ผ้าก็ท้องตั้งแต่ปีสองแล้ว”
ผ้ามันพูดจบก็ยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างลืมตัว รู้สึกถึงความซวย
“.....................”
“มึงได้กันตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลยหรอวะ หนอย ไอ้พวกเชี้ย กูส่งให้มึงไปเรียนแต่มึงไปเสียตัว ศักดิ์ศรีน่ะมีบ้างไหมไอ้ผ้า”
“อ่าว เป็นผู้ชายก็เสียตัวระหว่างเรียนไม่ได้หรอป๊า ผ้านึกว่ายกเว้น ผ้าจำได้เลยนะ ครั้งแรกของผ้า ตอนวันเกิดด้วย”
มึงหยุดพูดเถอะผ้า มึงยิ่งพูดกูยิ่งรู้สึกชะตาขาด คนผิดน่ะกูต่างหาก ไม่ใช่มึงงงงงงงงงง
“อ๋อที่มึงรีบกลับกรุงเทพฯเพราะแบบนี้เองหรอ? โถ ไอ้ลูกเหี้ย มึงเองก็เหมือนกันไอ้ผัวลูกชาย ไม่ให้เกียรติน้องมันบ้างเรอะ มึงมั่นใจแค่ไหนว่ามึงจะรักไอ้ผ้าตลอดไป ชิงสุกก่อนห่าม ไอ้ผ้ามันผิดที่ยอมมึง แต่มึงเองก็ผิดที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ กูจะบ้าตาย ไอ้ผ้า มึงไปถอนหญ้าในสวนเป็นการสำนึกผิดซะ”
ไอ้ผ้าตาโตเมื่อได้ยินที่พ่อพูด
“ป๊า สวนมันกว้างนะ ผ้าจะไม่เป็นลมไปก่อนหรอ?”
“อย่างมึงเนี้ยนะจะเป็นลม ถุยเถอะ ไปเลย รีบไป”
“ก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผ้าจะฟ้องม้า ว่าป๊าใจร้ายยยยยยยยยยยยยย”
แล้วมันก็สะบัดตูดออกไป ทุกอย่างเงียบลงเมื่อผ้าเดินออกไป ผมเงียบรอฟังที่พ่อพูด พ่อเองก็เงียบเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“รู้ไหม พ่อมีลูกสามคน ไอ้วาด ไอ้ผ้าแล้วก็ไอ้พู่ แต่คนที่พ่อเป็นห่วงมากที่สุดกลับไม่ใช่ลูกสาวคนเดียว คนที่พ่อเป็นห่วงที่สุดคือผ้าใบ ผ้ามันเป็นเหมือนเทพอะไรสักอย่างที่ได้ยินเสียงความทุกข์ของคนในบ้าน และทุกครั้งที่มันได้ยิน มันก็จะทำร้ายตัวเอง พ่อพลาดที่รักษาครอบครัวไว้ไม่ได้ และพ่อไม่อยากสูญเสียใครในครอบครัวไป เอ็งก็เห็นว่ามันน่ะทำจริง ความรักน่ะมันไม่แน่นอนหรอกนะ พ่อกับแม่มันน่ะคบกันมาตั้งแต่อายุ16 จนตอนที่เลิกกันน่ะ 25ปีแล้วนะเอ็งรู้ไหม? ความรักมันเข้าใจยาก วันนี้รักอีกคน พรุ่งนี้อาจจะรักอีกคน ผ้ามันอาจจะดูบ้าไปบ้าง แต่เอ็งเชื่อเถอะ ต่อให้ผ่านไปอีกสักกี่สิบปี เอ็งก็จะไม่เสียใจที่เลือกคนอย่างมัน”
“ตั้งแต่ผมอยู่กับมันมา ถึงแม้จะมีบางเรื่องที่ทำให้เราทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่มีสักครั้งที่ผมคิดจะหันหลังให้มัน อ้อมกอดของเรามีค่าเสมอ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ วันแรกผมรู้สึกรักไอ้ผ้ายังไง วันต่อๆไปผมจะรักมันเท่าเดิม”
พ่อพยักหน้าสองสามทีก่อนจะยืนมือมาจับไหล่ผม
“เรื่องหลานน่ะ เอ็งไม่ต้องคิดมากไปหรอกนะ พ่อไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้น”
“ผมตามใจไอ้ผ้ามันน่ะครับ”
“อือ ตามใจแล้วกัน ถ้าคิดจะมีก็รักเขาให้เป็นลูกแท้ๆ เงินทองขาดมือมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าขาดความอบอุ่นไปล่ะก็ เด็กมันน่าสงสาร เอ็งไปดูไอ้ผ้าไป ป่านนี้งอแงใหญ่แล้ว”
พ่อพูดแล้วหัวเราะเบาะๆ ผมยิ้มรับก่อนจะเดินมาทางหลังบ้านซึ่งเป็นพื้นที่ปลูกผักสวนครัว ผมยืนกอดอกมองไอ้ผ้าที่มันนั่งยองๆหันหลังให้ผมแถมยังแหกปากร้องเพลงซะลั่นเลยด้วย
“ข้าขอสาบาน ต่อหน้าสุราจอกนี้ จะรักและเป็นคนดี ชีวิตนี้มอบให้เอ็ง...............
บอกอย่างไม่อาย จากชายหัวใจนักเลง หากข้าคิดนอกใจเอ็ง ชาติหน้าให้เป็นกะเทยยยยยยยยย~~~~~”
“เป็นแค่ชาติเดียวก็คุ้มแล้วมั้ง”
“เหวย!!!!! พี่ซุส มาเงียบแบบนี้เกิดผ้าหัวใจวายตายขึ้นมาทำไงล่ะ!”
ผมหัวเราะที่ได้เห็นอีกคนตกใจจนสะดุ้งสุดตัวก่อนจะเดินลงไปนั่งข้างๆ
“แป๊บเดียวถอนได้เยอะขนาดนี้เชียว เชี่ยวชาญเรื่องหญ้านี่หว่า”
ไอ้ผ้ามันย่นหน้าก่อนจะยื่นหญ้าที่ถอนแล้วมาตรงหน้าผม
“หม่ำๆนะครับน้องซุส”
“เหี้ย มึงก็รู้ว่ามึงยื่นอะไรให้กูกิน กูก็กินหมดนั่นแหละ”
“หญ้าก็กินหรอ?”
“กิน”
ไอ้ผ้ามันยิ้มกว้าง หันกลับไปถอนหญ้าต่อเขินๆ
“คนอะไร เลี้ยงง่ายจัง”
“แค่รักก็พอ ต่อให้ป้อนดินก็จะกินให้หมดเลย”
รู้สึกเลี่ยนตัวเองยังไงพิกลที่ต้องมานั่งป้อแฟนตัวเองให้เขินซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่พอได้เห็นหน้าไอ้ผ้าเขินก็นับว่าคุ้มล่ะนะ
“พักหลังๆนี้ ทำไมมึงไม่ค่อยตื้อกูเรื่องแต่งงานเลยวะ ตอนแรกเห็นตื้อชิบหาย ไม่อยากแต่งแล้วหรอ?”
“อยู่กินกันมาขนาดนี้แล้ว ทำไมพึ่งจะมาถามเล่า...........ผ้าคิดว่าแบบนี้มันก็โอเคแล้ว ไม่ต้องมีงานแต่งงาน ไม่ต้องมีเซอร์ไพรส์ใหญ่โต ผ้าพอใจที่เป็นอยู่แบบนี้ ไม่..........”
“แต่งงานกันนะ”
“...............”
“คือกูคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่โมเมว่ามึงเป็นของกูทั้งๆที่กูไม่ได้ทำอะไรให้มันถูกต้องเลยสักอย่าง กูรักมึง กูบังคับให้มึงมาอยู่ด้วย กูมีอะไรกับมึงทั้งๆที่เราคบกันแค่ไม่กี่เดือน พอได้ฟังที่พ่อพูดกูยิ่งรู้สึกผิดกับมึง มันเท่ากับว่ากูไม่ให้เกียรติมึงเลย แต่งงานกันเถอะ ทำให้มันถูกต้อง กูจะคืนศักดิ์ศรีของมึงที่กูเอามาให้มึง ดีไหม?”
“................”
“ขอขมาพ่อ ที่ทำให้ท่านเสียใจ”
“................”
“สร้างครอบครัวที่มึง....ไม่สิ ที่เราอยากให้เป็น กูจะเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นคนรักที่ดีของมึง”
“พอแล้ว..........ฮึก จะให้ผ้าซึ้งจนน้ำตาท่วมสวนผักเลยปะล่ะ พี่ซุสรังแกผ้า ฮืออออออออออออ ไม่ไหวแล้ว เช็ดน้ำตาผ้าเลย”
ผมหัวเราะ ดึงไอ้คนที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเข้ามากอดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ด้วยเสื้อของผมเอง ผมน่ะ จะยอมให้มันร้องไห้เพราะดีใจเท่านั้นแหละนะ
[[สวัสดีครับ ผมคือผ้าใบ]]
งานแต่งงานของผม ไม่สิ พิธีขอสู่ขอผมจัดขึ้นที่บ้านของผมเอง มันเป็นพิธีเรียบง่ายมากแต่ผมกลับชอบบรรยากาศแบบนี้จนน้ำตาจะไหลหลายรอบ เพื่อนๆผมมากันครบแม้บางคนจะมีงานที่สำคัญกว่าต้องทำ เพื่อนพี่ซุสเองก็มาพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นสามบอยแบนด์เช่นเดิม ส่วนพี่เป้ พี่พลับ ไอ้สน ก็ไม่ได้พลาด ทุกคนแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาทำให้เหมือนได้ย้อนเวลากลับไปช่วงสมัยที่ยังเรียนมหาลัยกันอยู่ และทุกคนก็ดูมีความสุขกับผมมากๆ พูดไปน้ำตาก็จะไหล แอบไปร้องไห้ได้ไหมเนี่ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“อย่าคิดแม้แต่จะร้องไห้เชียวนะ”
ซินนี่เดินเข้ามายืนข้างๆก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้
“ไม่ได้ร้องโว้ย”
“หรอ ก็เห็นอยู่ว่าน้ำตาคลอเบ้า แต่ก็นะ ไม่ร้องสิแปลก กว่าจะมีวันนี้ กูเองยังคิดไม่ถึงเลย ดีใจด้วยนะเพื่อน”
ผมโผเข้ากอดซินนี่ทันทีที่มันพูดจบ ไอ้เต้เดินมาแตะไหล่ผมเบาๆ
“วันนี้งานมึง ไม่แน่คราวหน้าอาจจะเป็นงานกูก็ได้นะ”
เต้มันพูดแล้วหัวเราะ ผมชกไหล่มันเบาๆด้วยความหมันไส้
“ผ้า มีคนอยากจะคุยกับมึงว่ะ”
ในขณะที่เราสามคนกำลังหยอกกันอยู่ เอมก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่เดินตามหลังมาด้วย ผมปล่อยซินนี่ออกแล้วหันไปมองด้วยความแปลกใจนิดหน่อย
“เปรม?”
“งั้น........พวกกูไปรอที่หน้างานนะ”
เต้มันพูดแล้วผละออกไปพร้อมกับเอมและซินนี่
“มาด้วยหรอ? ทางเข้าบ้านเราลำบากปะ โทษทีนะที่กันดารไปหน่อย”
“ยินดีด้วยนะ”
“ห๊ะ.......อืม”
“ที่เรามาวันนี้ ไม่ใช่ว่าเราทำใจได้หรอกนะ แต่พอเรากลับไปคิดทบทวนดู สิ่งที่เราทำมันน่าเกลียดจริงๆ.............ตอนเราเดินเข้ามา เราเจอพี่ซุสอยู่กับเพื่อนๆที่หน้างาน เขาพูดถึงนาย ดูมีความสุขมาก ความจริงเราอยากให้เป็นเรา แต่ในเมื่อเราทำไม่ได้แล้ว เราก็จะมาแสดงความยินดี...............ขอบคุณที่ทำให้พี่ซุสมีความสุขนะ”
ผมยืนเงียบเมื่อเปรมพูดจบ เขาแอบก้มหน้าปาดน้ำตาเบาๆ ผมยกมือขึ้นจับไหล่อย่างปลอบประโลม
“ขอบคุณที่มาแสดงความยินดีนะ เปรมไม่ต้องร้องไห้หรอก ยังไงดีล่ะ คือเราปลอบคนไม่เก่งอะ ขอโทษนะ”
“อืมไม่เป็นไร”
“ไปถ่ายรูปกับพวกเราป่าว”
“เอาไว้ตอกย้ำเล่นใช่ปะ?”
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ อ่า งั้นไม่ถ่ายก็ได้”
“เราล้อเล่น ไปสิ เดี๋ยวเราก็จะไปแล้ว”
“หือ? ไปไหน? กลับกรุงเทพหรอ?”
เปรมส่งยิ้มพร้อมส่ายหน้าให้ผมทั้งที่จมูกยังแดงๆอยู่เลย
“เราอยู่ที่นี้ไม่ไหวหรอก ประเทศไทยมันแคบนะผ้า เรามองไปมุมไหนก็เหมือนจะเห็นแต่อดีตของเราเต็มไปหมดเลย เราอยู่ไม่ไหวจริงๆ”
ผมเม้มปากแล้วดึงอีกคนเข้ามากอด ผมปลอบใจคนไม่เก่ง หากพูดอะไรออกกไปมันอาจจะตอกย้ำเปรมเอาก็ได้ เพราะงั้นผมขอกอดเปรมเงียบๆแบบนี้แหละนะ
ผมพาเปรมเดินมาที่ซุ้มถ่ายรูปหลังจากที่เขาร้องไห้จนพอใจ อย่าวาดหวังว่าซุ้มของเราจะมีดอกไม้เบ่งบานอะไรแบบนั้น ซุ้มถ่ายรูปของเราอุดมไปด้วยถังสี ขาตั้งวาดรูป กระดาษ ส่วนฉากหลังนี่เป็นลวดลายละเลงสีที่แบบว่าใครผ่านมาก็รู้ว่าไม่เจ้าบ่าวก็เจ้าสาวที่จบ’ถาปัตย์มาแน่นอน ส่วนอีกซุ้มก็เป็นของพี่ๆวิศวะเขาน่ะครับ จัดโดยพี่พลับและพี่เป้ พี่พลับน่ะโดนพี่ติวบังคับมา แล้วพี่พลับก็ไปบังคับพี่เป้เพื่อนยากมาอีกที สรุปพี่ติวแม่งเลว
“เห็นแบบนี้แล้ว อยากกลับไปเรียนเนอะ”
ไอ้หนุ่มพูดขึ้น แม่งจะพูดทำไม อุตส่าพยายามไม่ใจหายแล้วนะ T^T ขอไปเรียนอีกรอบได้ไหม สัญญาจะเป็นเด็กดี
“พอเรียนอยู่ก็อยากเรียนจบเร็วๆ คนเรามันก็แปลกจริง”
เอมมันพูดขึ้นบ้าง ผมมองหน้าเพื่อนๆ รวมถึงทุกๆคนในที่นี้แล้วแอบใจหายแรงๆ ทุกคนโตขึ้นเยอะ แม้ว่าจะปัญญาอ่อนเหมือนเดิมแต่ทุกคนมีความคิดความอ่านและความเป็นผู้นำ มีช่วงนึงตอนที่เราใกล้จะจบม.6 ผมบอกตัวเองว่า ไม่เป็นไรน่า เรายังมีเวลาใช้ชีวิตในมหาลัยอีกตั้งสี่ปี
และในวันนี้ เราใช้สี่ปีนั้นหมดไปแล้ว...........
“คนเรามักจะเห็นค่าของสิ่งที่มันเคยมีในวันสายไปแล้วนะครับ”
น้องโปรดพูดขึ้นมาบ้าง ไอ้เต้หันไปมองแฟนมันขวับ
“พูดถึงใครปะเนี่ย ไอ้เมฆใช่ไหม?”
“เปล่า โปรดแค่พูดเฉยๆเอง พี่ผ้าดูสิครับ พี่เต้โวยวายใส่โปรดอีกแล้ว”
“อย่าทะเลาะกันทุกคน เรามาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึกกันดีกว่า ใครทำหน้าหล่อหน้าสวย โดนตบรอบกลุ่ม”
ไอ้หนุ่มยกมือห้ามน้องโปรดกับไอ้เต้และตั้งกติกาส้นตีนขึ้นมาอีกแล้ว ตลอดอะแม่ง แม้กระทั่งวันที่กูอยากหล่อมากที่สุดแม่งก็จะไม่ให้กูหล่อ ทำไม?
1
2
3
แชะ
บอกเลยว่าหน้าเหี้ยสมใจอยาก!!!!!
************************************************************************************************************************
สวัสดีจ้า ยังจำกันได้ไหมนิ นี่หายสาบสูญไปนานกว่าหกเดือน(หรือห้า?)ยังมีใครรอน้องผ้าอยู่หรือเปล่าน้า ไม่มีเวลาแต่งนิยายเหมือนก่อนเลย ฮือออออ อยากจิคราย แต่พอได้มาแต่งน้องผ้าต่อปุ้บ คือลื่นมาก แต่งอย่างมีความสุข (แอบกระซิบว่าเราลบเรื่องน้องจีไปแล้ว) เพราะไม่มีเวลาแต่งต่อ ยังไงก็ฝากติดตามผลงานต่อๆไปของเค้าด้วยน้า จุ๊บบบบบบบบ
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
555 ความลับเรื่องเสียตัวในวัยเรียนของผ้า นี่คุณพ่อเพิ่งรู้เหรอว่าน้องผ้ามันแรดอ่ะ
-
ฮา หวาน ซึ้ง ตามแบบฉบับ อีผ้า กะ พี่ซุสจริงๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
คิดถึงคู่นี้เสมอ
-
:pig4:
-
น่ารักอ่ะ หวานไม่เกรงใจใครจริงๆอ่ะ :-[ :-[
-
ขอบคุณ :)
-
:pig4:
-
o13 o13 o13
-
:mew1: :กอด1: ผ้าซุส ดีต่อใจเสมอค่ะ
รักกันนานๆนะจ๊ะเด็กๆ ขอบคุณคนเขียนสำหรับตอนพิเศษค่ะ
-
ผ้าใบน่ารักมาก
น่ารักจนเทพซุสตกหลุมรักหัวปักหัวปำ
รอเทส-วาดอยู่นะคะ
คู่นี้ลงเอยยังไงกัน
คู่เต้-ลูกรักผ้าใบ?
คู่นี้ก็อยากรู้
รออ่านอยู่นะคะ
-
คิดถึงน้องผ้า พี่ซุส :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถึงแม่ว่าน้องผ้าจะบร้าาาาา แต่ว่าก็น่าร้ากกกกกก รักน้องผ้าที่สุด รักพี่ซุสที่รอง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :L2:
-
ตามมาอ่านตอนพิเศษค่ะ ^^
-
I like this kind of ending :haun4: :z1: :กอด1: The special chapters were sweet. I'm glad we were able to read more on Zeus's side of events as the story continued.
-
:m20: น่ารักดีนะ :hao3: ขอบน้ำใจมากๆ :L2:
-
ขอบคุณนิยายดีๆ. น่ารักมากเลยทั้งผ้าและพี่ซุส
-
:pig4: :pig4: :-[ :-[ :-[
-
:o8:
-
:pig4:pig4
อ่านกี่รอบก็ฟิน
ชอบบบบบมากกกก
:mew1: :mew1:
-
อยากได้เทพซุส
-
สนุกมากมาย ผ้าใบต๊องสุดๆ555 แต่อีกมุมนึก๋เป็นคนคิดมากสุดๆเลย
-
สนุกมาก ๆ ครับ น่ารักทั้งสองคู่เลย ผ้าใบรั่วมาก ๆ พี่ซุสโคตรโหด เทสกับพี่วาดก็น่ารัก
ขอบคุณครับ
-
:pighaun: :pighaun: ขอบคุณครับ สนุกและหืนมากนะ ผ้าใบ :pighaun: :pighaun:
-
ชอบบบ ทำไมเราพึ่งมาเจอ><
อยากถามว่าเรื่องนี้ไรท์ได้รวมเล่มไหมง่าา
แล้วไรท์มีแฟนเพจไหมอ่า^^
-
ดีใจด้วยนะผ้า
-
งุ้ยยยยยย :impress2: น่ารักอาาา ชอบบบบบบบบ :กอด1: :กอด1:
-
อ่านรัวมากกกกกกก เป็นเรื่องที่ครบรสไปอีก ดราม่าก้มา ฮาๆก้มี โรแมนติคก้มาา ชอบค่าาา
-
ขอบคุณค่ะ
-
หวานฮาน่ารักจับใจ ผชที่โหดกลับกลายเป็นบ๋องไปได้ 555+
-
จากมหาลัยสู่วัยเรียนจบ ผ้ายังน่ารักเหมือนเดิมเลย :mew1:
-
ผ้าเอ๊ยผ้า ไม่รุ้จะใช้คำเรียกว่าอะไรดี เกรียนตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเลยน้า
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยยยย ชอบมากเลยอ่ะ ตลกทั้งเรื่องเลย พอมาดูในส่วนของพี่ซุส ก็ฮามาก ไม่รู้จะเก๊กมาดนิ่งทำไม เก็บอาการมากอ่ะ บทจะโหดก็โหดและซาดิสต์มากกก 55555 ส่วนผ้ามันก็บ้าจิงๆอะ เป็นคนที่มีความสุขและดราม่าตลอดเวลา 55555 สนุกมากเลยค่าาา
:impress2: :impress2: :impress2:
-
รักทุกตัวละครเลยอะ ;___; ชอบความติสท์ของผ้าใบรู้สึกศีลเสมอกัน 55555555555
:-[ :-[ :-[ :-[
-
หนูยังไม่ตายนะค่าาาา ยังแต่งนิยายอยู่ค่ะ แต่ไม่จบ 55555 คิดถึงเว็บจัง คิดถึงคนอ่าน คิดถึงทุกคนนนนน
-
:pig4: :pig4:
-
:impress2: :impress2: :katai2-1:
ขอบคุณมากเลยค่า
-
ดีงามต่อใจมาก ขอบคุณคนแต่งอย่างสูง
-
แพ้ลูกตื้อสินะ หนีไปไหนไม่รอด
-
กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกเหมือนเคย ^^
-
มารู้ตอนพิเศษสุดท้าย ว่าคนโปรดเป็นแฟนเต้ :กอด1:
-
:hao5: o13 :hao3: ชอบบบบบบบบบบ :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
เข้ามาอ่านเป็นรอบที่สอง ยังสนุกเหมือนเดิมเลย ชอบมากๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
:pig4:
-
ชอบเรื่องนี้ สนุกดีค่ะ
ชอบผ้า บ้าดีค่ะ
ชอบตอนพิเศษน่าร๊ากกก