ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
++++++++++++++++++++++++++++
พ่อเลี้ยงอาทิตย์
By Sawachi Yuki
คำเตือน
เรื่องนี้ MPREG (ผู้ชายท้องได้) เป็นการท้องได้แบบเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา
ไม่มีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์หรือทางการแพทย์ให้ปวดหัว
เป็นเรื่องที่สนองความต้องการของคนแต่ง เป็นเพียงจินตนาการของคนเขียนเท่านั้น
ถ้าไม่ใช่แนวที่คุณชอบก็ขออภัยด้วยนะคะ ติได้แต่อย่าด่าค่ะ ใจไม่สตรองพอ ฮ่าๆ
สารบัญ
:: 00 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3431665#msg3431665) ::
:: 01 :: 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3443013#msg3443013) :: 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3447915#msg3447915) :: 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3453704#msg3453704) :: 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3458988#msg3458988) ::
:: 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3463349#msg3463349) :: 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3468594#msg3468594) :: 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3474105#msg3474105) :: 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3479800#msg3479800) :: 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3479800#msg3479800) ::
:: 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3493410#msg3493410) :: 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3497989#msg3497989) :: 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3523279#msg3523279) :: 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3532572#msg3532572) :: 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3539352#msg3539352) ::
:: 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3548095#msg3548095) :: 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3585121#msg3585121) :: 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3591992#msg3591992) :: 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3599716#msg3599716) :: 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3608882#msg3608882) ::
:: 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3617214#msg3617214) :: 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3622153#msg3622153) :: 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3626339#msg3626339) :: 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3632658#msg3632658) :: 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3639105#msg3639105) ::
:: 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3643417#msg3643417) :: 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3647356#msg3647356) :: 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3651788#msg3651788) :: 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3656522#msg3656522) :: 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3660369#msg3660369) ::
:: 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3664682#msg3664682) :: 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3669952#msg3669952) :: 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3673481#msg3673481) :: 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3677672#msg3677672) :: 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3681211#msg3681211) ::
:: 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3684951#msg3684951) :: 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3688406#msg3688406) :: 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3692317#msg3692317) :: 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3696253#msg3696253) :: 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3699079#msg3699079) ::
:: 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3702562#msg3702562) :: 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3706534#msg3706534) :: 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3710944#msg3710944) :: 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3714689#msg3714689) :: 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3724269#msg3724269) ::
:: 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3727949#msg3727949) :: 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3739869#msg3739869) :: 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3749853#msg3749853) :: 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3759070#msg3759070) :: 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3759071#msg3759071) ::
:: Special 01 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3873748#msg3873748) :: Special 02 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3882298#msg3882298) :: Special 03 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3906057#msg3906057) ::
:: Special 04 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3906063#msg3906063) :: Special 05 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54899.msg3913629#msg3913629) ::
อาณาเขตรัก ย้ายไปลงอีกกระทู้หนึ่งแล้ว คลิกที่ด้านล่างเลยค่ะ
[https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67076.0]อาณาเขตรัก[/url]
ขอฝากเรื่องนี้เอาไว้ด้วยนะคะ
มีอะไรติชมกันได้ค่ะ คนเขียนจะนำไปปรับปรุงต่อไปค่ะ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡
พ่อเลี้ยง หมู :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เขต พี่เมฆ :mew1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
“นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวสมมติที่เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ฉากเกี่ยวกับการแพทย์และการรักษาถูกแต่งเติมเพื่ออรรถรส
โดยทางผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิด
หรือบิดเบือนวิชาชีพแพทย์แต่อย่างใด”
[/i][/color]
ตอนที่ 38
“ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ เลยน้า ไม่ต้องอายขนาดนั้นหรอกน่า พวกเรามันพวกหัวอกเดียวกัน” อาโปหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูเพราะศตคุณทั้งหน้าแดงไม่กล้าสบตาเขาเลย
“คือ...”
“ถามจริงๆ นะ ไม่ต้องอาย”
“ครับ”
“ยังไม่มีอะไรกันใช่ไหม?”
คำถามอะไรเนี่ย!!! ศตคุณโวยวายในใจ ไม่กล้าเงยหน้ามองคนถามเลย
“โห...อาทิตย์มันทนได้ยังไงเนี่ย”
“คือว่า...ผมไม่พร้อมน่ะครับ”
“กลัวเจ็บล่ะสิ”
“ทำไมพี่อาโปรู้?”
“หึหึ...ก็ตอนที่พายัพมันขอแรกๆ พี่ก็บอกว่าไม่พร้อม เล่นตัวไปประมาณหนึ่งปีได้ล่ะมั้ง อ้อ! จริงๆ เราแอบชอบกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ แต่เปิดใจกันแล้วก็คบกันตอนมอสาม อายุสิบห้าน่ะ คบกันได้สองเดือนมันก็มาขอมีอะไรกับพี่ พี่ถามมันกลับไปว่าทำเป็นเหรอ รู้ไหมพายัพในตอนนั้นตอบว่าอะไร” อาโปเล่าเรื่องของตัวเองออกไปโดยไม่มีท่าทีเขินอายเลยสักนิด...
“อะไรครับ”
“ทำเป็นสิ ดูหนังโป๊มาแล้ว ทำเป็นแน่นอน...แต่พี่บอกว่าพี่กลัวเจ็บ ก็คนมันไม่เคยกันทั้งคู่อ่ะนะ จากนั้นพี่ก็เลี่ยงๆ ตลอด บางครั้งนัวเนียกันอยู่ดีๆ ก็เกือบไปเหมือนกัน แต่พี่กลัวขึ้นมาก่อนไง เล่นตัวไปปีกว่า พี่กับพายัพอายุสิบหกเกือบสิบเจ็ดมั้ง พี่ถึงยอม...”
“ทำไมถึงยอมล่ะครับ” ศตคุณถามอย่างสนใจ
อาโปยิ้มเล็กน้อยที่ศตคุณเริ่มเลิกอายเลิกเขินแล้ว แถมยังคุยกันเป็นกันเองขึ้นแล้วด้วย ก่อนจะอ้าปากเล่าต่อ
“พี่รักของพี่อ่ะ...มีผู้หญิงสวยๆ ชอบมันเยอะมาก เข้ามาจีบบ้าง ทั้งๆ ที่รู้ว่าพายัพมีแฟนอยู่แล้วนะก็ยังหน้าด้านเข้ามาจีบ มาขอเบอร์ แต่พายัพมันก็รักพี่มากไง ไม่สนใจใครเลย แต่ถึงอย่างนั้นพี่ก็หึง หวงอยู่ดี กลัวว่าพายัพจะเปลี่ยนใจด้วย เพราะพี่เองก็เป็นผู้ชายถึงไม่ได้มีอารมณ์บ่อยแต่ก็เข้าใจความทรมานนั้นดี...มันรักพี่มากจนยอมทน ไม่มองคนอื่นนอกจากพี่ ก็เลยคิอว่าอย่างน้อยก็เสียให้คนที่เรารักอ่ะ...จะเป็นไรไป”
“พี่อาโปก็เลยยอมเหรอครับ”
“ใช่...แต่ก็เครียดนะ เพราะพี่เป็นเลือดพิเศษ กลัวจะท้อง พายัพมันไม่ชอบป้องกัน...พี่ก็เลยกินยาคุมน่ะ อยากเรียนจบปอตรีก่อนค่อยมีลูก พี่หยุดกินยาคุมช่วงเรียนจบพอดี จากนั้นก็แต่งงาน แล้วทำงานที่นี่แหละ ไม่ไปไหน มีอะไรกันปกติ แต่มันไม่ท้องสักที สองปีเลยไปปรึกษาแพทย์”
“มันเป็นผลจากยาคุมสินะครับ”
“ใช่...พายัพและพี่อยากมีลูกมาก แต่มีไม่ได้สักทีเพราะร่างกายมันไม่พร้อม เลือดพิเศษน่ะ ถ้ามีความสัมพันธ์กันใครแล้วมีโอกาสท้องง่ายกว่าผู้หญิงมาก แต่ถ้ากินยาคุมแล้วก็จะมีลูกยากกว่าผู้หญิงสองเท่าเลย พี่กินแต่ของบำรุงมาหลายปีเลย จนมาท้องตอนอายุสามสิบสองเนี่ยแหละ”
“นานเหมือนกันนะครับ”
“พี่ก็เลยอยากแนะนำหมูน่ะ...อาทิตย์มันเป็นผู้ชายวัยสามสิบสองปีนะ เรื่องเพศสัมพันธ์น่ะ ถ้าหมูกลัวเจ็บตัดเรื่องนี้ไปได้เลย อาทิตย์มันเป็นคนมีประสบการณ์ หึหึ หวังว่าคงไม่หึงย้อนหลังนะ” ศตคุณส่ายหน้าเป็นคำตอบ เพราะเรื่องนี้เขาก็รู้อยู่แล้ว ไม่ได้คิดอะไร อดีตมันผ่านมาแล้ว
“พี่ไม่ได้สนับสนุนให้หมูเสียตัวหรอกนะ มันก็สิทธิ์ของหมู แต่พี่อยากให้หมูลองคิดถึงคนที่หมูรักด้วย...ถึงอาทิตย์มันจะรักหมู บอกว่ารอได้ก็เถอะ แต่เชื่อเถอะว่ามันทรมานทุกครั้งนั่นแหละ เพราะพายัพก็เป็น...ยิ่งพี่ท้องอยู่ด้วย พายัพไม่สามารถมีอะไรกับพี่ได้เลย เห็นหน้าทรมานของพายัพแล้วพี่รู้สึกผิด มันทำงานเหนื่อยๆ เป็นหัวหน้าครอบครัว กลับบ้านมาต้องดูแลเมียที่กำลังท้องแก่อีก อะไรที่พี่ช่วยได้พี่ก็ทำ…”
ไม่ต้องอธิบายให้มากความนัก ศตคุณรู้ความหมายของประโยคที่ว่า ‘อะไรที่พี่ช่วยได้พี่ก็ทำ’ ดี เพราะมันหมายถึงเรื่องอย่างว่านั่นแหละ...
ร่างบางคิดตามด้วยสีหน้าที่จริงจัง เอาจริงๆ พ่อเลี้ยงก็ทำงานหนักและเหนื่อยทุกวันก็อยากได้กำลังใจแล้วก็อยากผ่อนคลายบ้าง แต่เขากลับเห็นแก่ตัว คอยให้พ่อเลี้ยงเอาใจตลอด ไม่เคยเป็นฝ่ายเอาใจคนตัวใหญ่บ้างเลย
“ผมควรทำไงดีครับ...พี่อาโป พอพ่อเลี้ยงเริ่ม ผมก็กลัว...ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้นะครับ แต่ผมกลัว” ร่างบางปรึกษาอาโป...
“เชื่อใจ...หมูต้องเชื่อใจอาทิตย์ ไม่ต้องกลัวเจ็บ แรกๆ มันเจ็บจริงๆ นั่นแหละ พี่ไม่อยากโกหก แต่มันก็แป๊บเดียวเท่านั้นหมู...เจ็บ แต่ไม่ถึงตาย”
“มันน่าอายออกครับ”
“พี่มีเคล็ดลับตัดความอายออกไป”
“ยังไงครับ?”
“คิดว่าเขาเป็นของเราคนเดียว...เขารักเรา เขาหลงเรา ให้เขาคิดถึงแต่เราจนไปคิดถึงคนอื่นไม่ได้...เรื่องแบบนี้คนที่มีความรักเป็นทุนอยู่แล้วไม่ยากหรอก ยิ่งกับหมูนะ…ลองได้มีอะไรกันแล้ว อาทิตย์นี่โงหัวไม่ขึ้นเลย ชี้นกเป็นไม้มันก็เชื่อ”
อาโปกำลังรู้สึกเสี้ยมเด็กในทางที่ไม่ดียังไงก็ไม่รู้ แต่ไม่หรอก ศตคุณโตแล้ว ไม่ได้ใจแตกมีอะไรกับแฟนตอนอายุสิบหกปีอย่างเขาสักหน่อย...
“อ้อนบ้าง ดื้อบ้าง ยั่วบ้าง เล่นตัวบ้าง...รับรองอยู่หมัด!!”
“คือ...ผมทำไม่เป็นหรอกนะครับ”
“เอาเถอะ...พี่เชื่อว่าหมูจะทำมันออกมาเองอย่างอัตโนมัติเลยล่ะ” อาโปยิ้มหวาน
ศตคุณไม่ต้องทำอะไรมากจริงๆ เพราะหน้าสวย หุ่นดี ผิวเนียนละเอียด ท่าทางเย้ายวนเป็นธรรมชาติที่เจ้าตัวไม่รู้อีก ไม่ว่าใครได้เป็นเจ้าของก็ไม่โง่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่ๆ
“มีอะไรอยากถามพี่อีกไหม”
“อ่ะ...เอ่อ ไม่มีแล้วครับ ขอบคุณพี่อาโปมากๆ นะครับ”
“ถ้างั้นเราก็มาแต่งหน้า ทำผมเถอะ เฮ้อ...ผมยาวแบบนี้ทำทรงอะไรให้เข้ากับสูทดีนะ”
“ฝากด้วยนะครับ”
ทั้งสองก็พูดคุยกันไป แต่งตัว แต่งหน้าไปด้วย ทั้งคู่สนิทกันเร็วมาก นั่นเป็นเพราะอาโปเป็นคนอัธยาศัยดี ศตคุณเองก็น่ารักพูดเก่ง ทั้งนี้ทั้งนั้น...พวกเขาสองคนเหมือนกัน...
...
...
...
“มอง...มอง มองขนาดนั้นลากไปกินในห้องเลยไหมอาทิตย์”
อาโปที่จูงมือศตคุณมาส่งให้กับพ่อเลี้ยงอาทิตย์ที่นั่งรออยู่กับพายัพและคณินเอ่ยแขวะที่เจ้าของไร่มองร่างบางด้วยสายตาที่จ้องจะกลืนกินเข้าไป
“ถามคนข้างๆ นายสิว่ายอมให้ลากไปกินหรือเปล่า”
“พอๆ ไม่ต้องมาหื่นแถวนี้ งานเริ่มทุ่มหนึ่งไม่ใช่เหรอ อีกสิบห้านาทีนี่” อาโปห้ามอาทิตย์ที่เป็นทั้งเจ้านาย ทั้งเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกัน
“กูจะพาอาโปกลับไปกินข้าวนอนแล้ว” พายัพพูดขึ้น
“เออๆ เอาไว้พรุ่งนี้เลี้ยงข้าวนะ มาด้วยล่ะ” พ่อเลี้ยงบอกเพื่อน ซึ่งอาโปกับพายัพก็พยักหน้ายิ้มๆ
“มีอะไรโทรหากูได้ตลอดเวลาเลยนะ”
“เออๆ”
พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ศตคุณ และคณินยืนมองส่งพายัพกับอาโปกลับบ้าน พอรถแล่นออกจากไร่ไปแล้วพ่อเลี้ยงก็หันมามองคนรักตัวบางที่ตอนนี้ดูดีสุดๆ อย่างเครียดๆ
“มองอะไรครับ”
“ไม่ไปแล้วได้ไหม”
“ทำไมครับ?”
“หวงไงมึง ถามจริงส่องกระจกก่อนออกมาป่ะ” คณินตอบให้ แล้วก็ถามต่ออย่างหงุดหงิดไม่แพ้คนพ่อ นี่ก็หวงเพื่อนเหมือนกันนะ
รู้สึกถึงความวุ่นวายที่จะตามมาเลยล่ะ
“ก็ส่องนะ แต่กูคิดว่าตัวเองดูดีขึ้นมานิดหนึ่งจากปกติอ่ะ”
“โวะ! ไปที่งานแล้วอย่าอยู่ห่างกูหรือพ่อเลยนะ” คณินสั่ง
“ไม่ต้องบอกกูก็ไม่ห่างหรอกน่า ไม่รู้จักใครเลย นี่ไปก็ไม่รู้จะทำตัวถูกหรือเปล่า”
พ่อเลี้ยงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เรียกความสนใจจากศตคุณเป็นอย่างดี
“เป็นอะไรไปครับ”
“ฉันไม่รู้ว่าควรชมหรือว่าอาโปดีที่แต่งตัวนายออกมาแบบนี้”
“เอ่อ...มันก็เวอร์ไปนะครับที่จะพากันมาเครียดเรื่องของผมเนี่ย ไปกันเถอะครับ จะได้รีบกลับบ้านมานอน พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนด้วย”
“โอเคๆ ขึ้นรถเลยเขต”
“จะขับไปเองเหรอพ่อ”
“เออ!!”
“คันไหนอ่ะ”
“เบนซ์ เดี๋ยวฉันขับเอง แกนั่งด้านหลังนะ ให้หมูนั่งข้างฉัน”
“ครับ” ทั้งสองรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงกัน
แล้วทั้งสามคนก็ออกเดินทางไปไร่สมรชัยที่อยู่ห่างจากไร่ศักดินนท์ไม่ไกลมากนัก เอาจริงๆ ก็คือท้ายไร่ของสมรชัยติดกับท้ายไร่ศักดินนท์ที่เป็นฟาร์มโคนม มีเพียงรั้วสูงชันกั้นเอาไว้เท่านั้น
พ่อเลี้ยงมนัสตัวแข็งค้าง มองร่างบางของศตคุณที่เคียงข้างเดินมากับพ่อเลี้ยงอาทิตย์อย่างตื่นตะลึง อาทิตย์ที่เห็นแต่ไกลก็ขมวดคิ้วแน่น พยายามควบคุมสีหน้าและอารมณ์ของตัวเองอย่างที่ไม่เคยต้องทำมาก่อน
จะมาหาเรื่องเจ้าของวันเกิดไม่ได้ เสียทั้งไร่แน่ๆ
“สวัสดีครับพ่อเลี้ยงมนัส นี่เป็นของขวัญวันเกิดจากทางศักดินนท์ครับ” อาทิตย์ทักทายและยื่นกล่องของขวัญให้กับพ่อเลี้ยงมนัสที่เอาแต่จ้องหน้าสวยๆ ของศตคุณจนร่างบางรู้สึกขนลุก เกาะแขนอาทิตย์อย่างไม่รู้ตัว
“โอ้! ขอบคุณมากๆ เลยนะ แหมๆ วันนี้ควงกันมาเชียว เปิดตัวแล้วเหรอ” พ่อเลี้ยงมนัสแสยะยิ้มรับของขวัญมาแล้วส่งให้กับเมฆาที่ยืนอยู่ด้วย
คณินจ้องหน้าคนรักของตนนิ่งๆ เพราะวันนี้เมฆาก็แต่งสูทจัดต็มเพียงแต่มันเป็นสูทรัดรูปที่เผยสัดส่วนแบบชัดเจน ขับให้เห็นร่างสมส่วน เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก ใบหน้าหล่อๆ แต่งบางเบา ทำให้ดูเซ็กซี่
“เปิดมาตั้งนานแล้วล่ะครับ ใครบางคนมันก็รู้...แต่ก็ยังคิดลองดี”
“มีคนแบบนั้นด้วยเหรอ...ใครกันที่กล้าลองดีกับพ่อเลี้ยงอาทิตย์”
“ไม่รู้สิครับ” อาทิตย์ยิ้มเย็น “ก็พวกสวะที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วประมาณนั้น”
พ่อเลี้ยงมนัสกัดฟันกำหมัดแน่น มองคนอายุน้อยกว่าอย่างไม่พอใจ ขนาดสั่งสอนไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มันก็ยังไม่คิดจะจำเลย...
ศตคุณเริ่มรู้สึกว่าทั้งสองกำลังทำสงครามเย็น...ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าถ้าไม่ถูกกันพ่อเลี้ยงมนัสจะเชิญมางานเลี้ยงทำไม เขาเคยเห็นทั้งสองโต้ตอบกันวันที่เข้าไปหาในไร่วันนั้นก็รู้สึกขยาดและไม่อยากเห็นที่สุด
“เชิญที่โต๊ะเลย...เราเตรียมให้กับศักดินนท์แล้ว อย่างสมเกียรติด้วย”
“ขอบคุณครับ หมู เขต เข้าไปกันเถอะ”
“ครับ” ศตคุณเดินตามพ่อเลี้ยงอาทิตย์ไปโดยที่คณินประกบหลังให้ ทุกคนในงานต่างก็หันมามองพ่อเลี้ยงอาทิตย์เป็นตาเดียว
ก็เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ว่าสองไร่นี้ไม่ถูกกันเท่าไหร่ การที่เห็นพ่อเลี้ยงอาทิตย์มาเหยียบที่นี่นับเป็นเรื่องที่น่าสนใจเป็นอย่างมากผสมกับกลัวว่าจะมีการยิงกันที่นี่ด้วย
“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยงอาทิตย์ ไม่คิดว่าจะมาเหมือนกันนะคะเนี่ย” น้ำฟ้าที่เห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็ตรงปรี่มาทักทายทันที โดยไม่ทันสังเกตเห็นศตคุณที่อยู่ด้านหลัง
“สวัสดีครับคุณน้ำฟ้า”
“มากับใครบ้างคะเนี่ย” เธอถามพร้อมส่งยิ้มหวานให้
น้ำฟ้าอยู่ในชุดราตรียาว เป็นเกาะอกโชว์เนื้อหนังมังสาจนหนุ่มๆ ในงานพากันมองตาเป็นมัน แต่พอเห็นศตคุณแม้จะอยู่ในชุดที่ปิดทุกส่วน แต่ความสวยนั้นก็เป็นที่ตรึงตาตรึงใจเช่นกัน
“มากับหมูและเขตครับ”
เมื่อได้ยินชื่อของคนรักพ่อเลี้ยง น้ำฟ้าก็สีหน้าเปลี่ยนไปนิดๆ ก่อนจะยิ้มดังเดิม
“มีที่นั่งหรือยังคะ”
“มีแล้วครับ พ่อเลี้ยงมนัสจัดเอาไว้ให้แล้ว...”
“ว้า...เสียดายจัง”
“พ่อเลี้ยงอาทิตย์จากไร่ศักดินนท์ใช่ไหมครับ” คนของไร่สมรชัยเดินเข้ามาถามอย่างนอบน้อม ซึ่งอาทิตย์ก็พยักหน้าตอบกลับไป
“อืม”
“เชิญที่โต๊ะด้านนี้เลยครับ”
“ขอตัวก่อนนะครับคุณน้ำฟ้า”
“เชิญค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ” เธอยอมหลีกทางให้กับพ่อเลี้ยงแต่โดยดี ซึ่งร่างสูงก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรเธออีก เดินตามคนของไร่สมรชัยไป ก่อนที่ศตคุณจะยกมือไหว้น้ำฟ้าอย่างนอบน้อมเพราะรู้ตัวว่าตัวเองเด็กกว่า แต่เธอก็เชิดหน้าขึ้นไม่ยอมรับไหว้กลับทำเอาศตคุณหน้าเสีย เม้มปากแน่นแล้วเดินตามพ่อเลี้ยงไป คณินที่อยู่คนสุดท้ายก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เดินมาหยุดอยู่ตรงที่เธอยืนอยู่แล้วยิ้มให้
“อ๊ะ...น้องเขต สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ...”
“สบายดีนะคะ”
“สบายดีครับ” คณินตอบยิ้มๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นสีหน้าเรียบนิ่ง “เมื่อกี้คุณทำกิริยาไม่เหมาะสมกับ ‘แม่เลี้ยง’ ของผมเป็นอย่างยิ่งเลยนะครับ เด็กเขาไหว้ก็น่าจะรับไหว้หน่อย เพราะเดี๋ยวจะไม่มีคนเขาเคารพเอา”
“เอ่อ...คือ”
“พ่อผมไม่ชอบคุณหรอกครับ อย่าเสียเวลาเปล่าเลย”
“น้องเขตคะ”
“ที่สำคัญ...ผมเองก็ไม่ชอบคุณด้วย พ่อไม่มีทางเลือกคนที่ลูกชายไม่ชอบมาเป็นคู่ชีวิตหรอกนะครับ รู้ไว้ด้วย สวัสดีครับ ขอตัว”
คณินเดินตามพ่อกับเพื่อนไปในทันที ไม่สนใจสีหน้าซีดเผือดของหญิงสาวเลยสักนิด...น้ำฟ้ามองตามอย่างกังวล เพราะเหมือนว่าเธอจะทำอะไรบางอย่างพลาดไปเสียแล้ว เธอเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตน มองไปยังทั้งสามคนที่เดินไปนั่งที่โต๊ะด้านหน้าซึ่งเป็นโต๊ะระดับวีไอพีของพ่อเลี้ยงมนัส
“คนชุดขาวเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงน่ะ”
“น่าจะผู้ชายนะเพราะใส่กางเกง”
“สวยมากๆ เลยนะเธอ เป็นอะไรกับพ่อเลี้ยงอาทิตย์นะ”
“หรือว่าเป็นคนรักเด็กที่เขาลือกันอ่ะ”
“คงจะใช่นั่นแหละ...เหมาะสมกันมากเลยนะ คนหนึ่งหล่อสมาร์ท อีกคนสวยสง่า อิจฉาจัง...เกิดมาเป็นผู้หญิงยังสวยไม่เท่าเลยอ่ะแก”
“ดูท่าทางเป็นพวกเลือดพิเศษ”
“อีกไม่นานศักดินนท์คงมีข่าวดีเนอะ”
น้ำฟ้ากำหมัด กัดฟันอย่างอิจฉาที่กระแสตอบรับของศตคุณดีเกินคาด...ทนฟังพวกไฮโซผู้หญิงพูดคุยกันไป ส่วนใหญ่จะเป็นหัวหน้าของพ่อเลี้ยงกับศตคุณ ส่วนฝั่งผู้ชายแถวโต๊ะเธอที่เป็นนักธุรกิจในตอนแรกก็พูดถึงแต่เธอ ตอนนี้น่ะเหรอเปลี่ยนหัวข้อไปแล้วจนเธอได้แต่ทนเก็บความอิจฉาริษยาเอาไว้ในอก แม้ว่าผู้ชายพวกนั้นจะกระซิบกระซาบตอนที่นินทาเธอ แต่เธอก็ได้ยินอยู่ดี...
ผิดพลาดครั้งใหญ่!!
“สวยว่ะ...พ่อเลี้ยงแม่งโชคดี”
“หุ่นก็แซบนะเว้ย...เดี๋ยวนี้นะ ผู้หญิงหุ่นดีๆ หน้าอกใหญ่มันน่าเบื่อไปแล้วเว้ย มันต้องแบบน้องคนนั้น แม่ง...ชวนจินตนาการใต้ร่มผ้าเลยว่ะ”
“เด็กด้วยนะ เขาว่ากันว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะ”
“กิริยามารยาทก็ดี เห็นที่ยกมือไหว้คุณน้ำฟ้าเมื่อกี้ป่ะ”
“เห็นดิ...น้ำฟ้าเชิดใส่ด้วยอ่ะ เอาจริงๆ ถ้าให้เทคะแนนความสวย กูขอเทให้น้องคนนั้น”
“เหมือนกัน!”
============================
อ่านแล้ว เม้นท์ให้กันด้วยนะคะ
มีอะไรพูดคุย สอบถาม ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจนะคะ https://www.facebook.com/sawachiyuki/ (https://www.facebook.com/sawachiyuki/)
ย้ายแล้ว ตามไปที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67076.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67076.0)
ย้ายแล้ว ตามไปที่
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67076.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67076.0)
ตอนพิเศษที่ 2
รับมือกับคุณแม่
ดวงตาใสเบิกโพลงขึ้นมาในความมืด มือบางยกลูบหน้าท้องที่นูนออกมาเบาๆ ศตคุณตั้งครรภ์ได้จะครบห้าเดือนในวันพรุ่งนี้แล้ว ซึ่งพรุ่งนี้มีกำหนดไปตรวจท้องและซาวด์ดูเพศของลูกได้ คนเป็นพ่อนี่ตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย
“พี่อาทิตย์...ตื่น!!!”
“อือ...”
“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ห๊ะ...อื้อ มีอะไรเนี่ยหมู” ร่างสูงลุกขึ้นมาเปิดไฟที่หัวเตียงมองคนรักที่กำลังนั่งมองเขาอยู่ด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ เพราะเร่งทำงานเพื่อจะมาเมียไปตรวจที่โรงพยาบาล
“หิว...”
“หิว? ตีสามเนี่ยนะ” ร่างสูงมองนาฬิกาที่หัวเตียงแล้วถามเสียงสูง
“ก็หิวอ่ะ อยากกินมากๆ ถ้าไม่ได้กินผมนอนไม่หลับนะ”
“หมู...รอให้เช้าก่อนไม่ได้เหรอ”
“ไม่เอา!! ก็หิวตอนนี้ อยากกินตอนนี้”
“แต่เวลานี้คนเขานอนกันหมดนะหมู จะไปรบกวนเขาหรือไง”
“พี่อาทิตย์ก็ทำสิ”
“ห๊ะ!! พี่เนี่ยนะทำอาหาร จะฆ่าลูกกับเมียตัวเองน่ะสิ” ร่างสูงส่ายหน้าปฏิเสธ เรื่องอาหารนี่ขอบายทำให้ไม่ได้จริงๆ
“ฮึก...ลูก พ่อเขาไม่รักเรา ขนาดเราหิว พ่อยังไม่สนใจเลย ฮึก...ทนหน่อยนะลูก เดี๋ยวก็เช้าแล้ว”
ตื่นเต็มตาเลยเมื่อเห็นเมียเด็กร้องไห้ออกมา ลูบท้องบอกลูกว่าพ่อไม่รัก อาทิตย์ลุกพรวดขึ้นนั่งคว้าร่างบอบบางมากอดปลอบ
“โอ๋ๆ พี่ยอมแล้ว พี่รักหมูกับลูกมากๆ เลย อยากกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่ทำให้”
“ไม่เป็นไร ฮึก...รบกวนพี่เปล่าๆ ผมลงไปทำเองก็ได้ ฮือ” พูดปนสะอื้นแต่ปากก็แย้มยิ้มอย่างผู้ชนะ
อาทิตย์ไม่มีทางรู้หรอกว่าเวลาเมียแพ้ท้องน่ะ ร้ายกาจขนาดไหน จริงๆ ศตคุณก็รู้ว่าตัวเองเป็นยังไงแต่มันห้ามตัวเอง ณ เวลานั้นไม่ได้เลย แต่จะมาคิดได้ทีหลัง
“ไม่ๆ ไม่รบกวนเลยคนดี อย่าร้องๆ มันไม่ดีต่อลูกนะ”
“แต่พี่อาทิตย์กำลังนอน...”
“พี่ไม่ง่วงแล้ว ไม่ง่วงเลย ยังไงลูกเมียก็สำคัญที่สุด ป่ะ หาอะไรกินกันเถอะเนอะ” อาทิตย์เอาอกเอาใจภรรยาสุดที่รักตัวเองที่นับวันยิ่งเอาแต่ใจตัวเอง พอหมดอาการแพ้ท้อง ก็ชอบหิวดึกๆ ดื่นๆ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ตื่นขึ้นมาตอนตีสาม
โอย...ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง
เมียรักของพี่...ไม่รักนี่ไม่ยอมขนาดนี้เลยขอบอก
ศตคุณนั่งเท้าคางมองแผ่นหลังกว้างกำลังต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้เขาทานอยู่เนื่องจากเป็นอาหารที่ต่อให้สกิลการทำอาหารติดลบก็ทำสิ่งที่เรียกว่า ‘มาม่า’ เป็น
“ใส่ไข่สองฟองนะ”
“จ้า...”
“ใส่เนื้อหมูด้วย”
“ครับ...ใส่ผักไหม”
“ไม่เอา!”
“โอเคๆ ไม่เอาผักเนอะ”
ร่างบางยิ้มหวานมองแผ่นหลังกว้างของสามีอย่างมีความสุขและพึงพอใจที่คนรักเอาอกเอาใจตลอดเลย ศตคุณเคยร้องห่มร้องไห้ขอโทษขอโพยอาทิตย์ที่ตัวเองดื้อและเอาแต่ใจขึ้นทุกวันๆ มีครั้งหนึ่งที่เขาเห็นสีหน้าเหนื่อยๆ ของคู่ชีวิตกลับมาจากทำงานแล้วยังต้องมาเอาใจเขาอีก วันหนึ่งพักผ่อนได้ไม่มากนัก แต่ก็ต้องตื่นมาหาอะไรให้เขากิน สามีเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเข้าใจอารมณ์คนท้องดี...
พออารมณ์อยากหายไป ศตคุณก็รู้สึกผิดตามทีหลังอยู่ดี...
“นี่ครับเมีย...พี่ต้มสุดฝีมือเลย” มือแกร่งวางถ้วยบะหมี่ร้อนๆ ลงตรงหน้าภรรยาตัวน้อย ซึ่งศตคุณก็ก้มสูดดมความหอมของมันก่อนจะเริ่มลงมือกิน พ่อเลี้ยงเลยดึงเก้าอี้นั่งตรงข้ามกับแม่ของลูกที่ตอนนี้กินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยรอยยิ้มเอ็นดู...
“ไม่กินเหรอครับ”
“พี่กินตอนนี้ก็อ้วนพอดี”
“เอ๊ะ! จะหาว่าผมอ้วนเหรอ?” ร่างบางถามอย่างเอาเรื่อง
อาทิตย์อ้าปากค้าง มองหน้าคนรักอย่างตกใจที่เมียตัวน้อยคิดไปไกลแล้ว...
“พี่เปล่า...”
“ก็เมื่อกี้พูดอยู่หยกๆ”
“คือ...”
“อย่าให้ได้ยินอีกนะ”
“ครับๆ”
ศตคุณทานบะหมี่ต่ออย่างไม่ติดใจอะไร จนกระทั่งทานจนหมด สามีที่ดีก็รินน้ำเปล่าให้กับศตคุณดื่ม มือบางยกลูบท้องเบาๆ ใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
“อิ่มไหมครับลูกชาย”
“รู้ได้ไงว่าลูกชาย” อาทิตย์ถาม
“ไม่รู้สิครับ รู้สึกได้ว่าต้องเป็นผู้ชาย เพราะเล่นงานผมขนาดนี้ก็คงจะไม่ธรรมดา ผู้หญิงไม่น่าจะดื้อขนาดนี้แน่ๆ”
“พี่ก็คิดว่าน่าจะเป็นผู้ชาย...”
“แล้วถ้าเป็นผู้ชายพี่อาทิตย์จะตั้งชื่อว่าอะไรครับ”
อาทิตย์อยากจะบอกคนรักมากเลยว่าคุยกันตอนเช้าได้ไหม ตอนนี้อยากนอนมาก ง่วงสุดๆ ไปเลย แต่ไม่เอาดีกว่า...เมียยิ่งอารมณ์แปรปรวนง่ายด้วย
“พ่อขอมาว่าให้มีความหมายว่าพระอาทิตย์อยู่ด้วย แต่ถ้าเป็นผู้หญิงอยากให้มีความหมายว่าพระจันทร์”
“แล้วคุณพ่อได้บอกไหมครับว่าอยากให้ชื่ออะไร”
“พ่อบอกให้ตั้งเองเพราะชื่อที่มีความหมายว่าพระอาทิตย์ก็มีเยอะมาก ชื่อลูกพ่อแม่ก็ควรจะเป็นคนตั้ง พี่ยังไม่ลองหาดูเลย”
“งั้นเอาไว้รู้เพศลูกเราค่อยหาด้วยกันนะครับ”
“ครับ...แต่ตอนนี้คุณแม่ควรจะไปนอนได้แล้วนะครับ มันไม่ดีต่อสุขภาพเลยน้า”
“ก็มันห้ามไม่ได้นี่นา” ใบหน้าสวยเง้างอแต่ก็ยังดูน่ารักในสายตาของพ่อเลี้ยงอยู่ดี
“ฉันเข้าใจ แต่ตอนนี้ลุกขึ้นไปนอนได้แล้ว ลูกง่วงแล้ว”
“อื้อ...”
และแล้วค่ำคืนแบบนี้ก็ผ่านพ้นไป...อีกคืน
“นี่นะคะ ส่วนหัว...นี่เป็นแขนค่ะ เอาล่ะค่ะ เรามาดูเพศเด็กกันนะคะ คุณพ่อกับคุณแม่คงจะลุ้นแย่แล้ว” หมอที่ศตคุณฝากครรภ์ด้วยเอ่ยอธิบายระหว่างที่กำลังซาวด์ดูวิวัฒนาการของลูกน้องวัยห้าเดือน ศตคุณรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะลูกของเขาเป็นรูปร่างแล้ว แต่ตัวยังเล็กอยู่
อาทิตย์บีบมือของภรรยาเพราะรู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างกันแต่ก็ไม่แสดงอาการอะไรมากนัก
“โอ้โห...ชัดเจนมากเลยค่ะคุณหมู ดูตรงนี้สิคะ...ฮะๆ เด็กผู้ชายค่ะ”
ร่างบางเงยหน้าสบตากับอาทิตย์ที่ก็หันมามองเช่นเดียวกัน ทั้งสองคนยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจและมีความสุข ในที่สุดก็ได้รู้เพศเสียที แบบนี้ของต้องเต็มบ้านแน่ๆ
“เราทายถูกหมู”
“ครับ...สงสัยของรับขวัญเต็มบ้านแน่ๆ เลย”
“ฮ่าๆ ฉันก็ว่างั้น”
“ยินดีด้วยนะคะ” หมอแสดงความยินดีกับทั้งคู่
“ขอบคุณครับ”
“ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นหมอจะเขียนใบนัดครั้งต่อไปให้นะคะ เหมือนเดิมค่ะคุณหมู ทานอาหารที่มีประโยชน์เยอะๆ แล้วก็ควบคุมในปริมาณที่เหมาะสมค่ะ ถ้าคุณหมูยืนยันที่จะคลอดเองแบบธรรมชาติ”
“ครับ...ผมอยากจะคลอดเอง”
“ถ้าอย่างนั้นจะให้เด็กตัวใหญ่มากไม่ได้ค่ะ จะคลอดยาก คุณหมูเป็นผู้ชายด้วย จริงอยู่ที่สามารถคลอดธรรมชาติได้ แต่ก็มีข้อจำกัดนะคะ ยังไงฝากพ่อเลี้ยงช่วยดูแลด้วยนะคะ”
“แล้วถ้าตอนดึกๆ ภรรยาผมหิวล่ะครับ”
“ทานได้ค่ะ แต่ก็ดูปริมาณอาหารช่วงเย็นด้วย ถ้าช่วงเย็นทานเยอะก็ให้ดื่มนมอุ่นๆ น้ำเต้าหู้ ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าช่วงเย็นทานน้อยหน่อยตอนกลางคืนก็ทานหนักๆ ได้ แต่ต้องไม่มากไปค่ะ ออกกำลังกายบ่อยๆ ค่ะ แต่เท่าที่ดูเด็กแข็งแรงมากค่ะ คุณหมูคงออกกำลังกายเป็นประจำ”
“ครับ...ผมจะเล่นโยคะเป็นส่วนใหญ่”
“ดีแล้วล่ะค่ะ”
เมื่อตรวจเสร็จแล้วทั้งสองคนก็ออกจากโรงพยาบาลไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อหาซื้อของเตรียมไว้ให้ลูก อาทิตย์ไม่ลืมที่จะส่งรูปอัลตร้าซาวด์ไปในไลน์กลุ่มครอบครัวพร้อมกับบอกว่าได้ลูกชาย
จากนั้นไลน์ก็ดังรัวๆ เลย แต่อาทิตย์ไม่สนใจจะตอบกลับ พาภรรยาเดินเล่นในโซนขายของสำหรับคุณแม่และเด็ก ศตคุณเห็นข้าวของทุกอย่างก็ตาลุกวาว มองอันนั้นก็น่ารัก อันนี้ก็น่ารัก
“จะเลือกซื้อเลยไหม”
“โถ่ ลูกยังไม่คลอดเลยครับ จะรีบทำไม”
“ก็เห็นมองตาลุกวาวเลย”
“ก็ผมตื่นเต้น พี่อาทิตย์รู้ไหมว่าผมไม่เคยมีของพวกนี้ใช้เลยนะ รถเข็นก็ใช้ของลูกพี่ลูกน้องที่เกิดก่อน เสื้อผ้าก็เหมือนกัน...มีเป็นของตัวเองแค่ไม่กี่อย่างเอง”
ร่างสูงมองใบหน้าหวานแล้วยิ้ม
“หึหึ แต่หมูก็โตมาอย่างคุณภาพนี่ ใช่ไหม”
“ครับ...ผมก็เลยอยากให้ลูกของเราโตมามีคุณภาพ อย่างข้าวของพวกนี้เราไม่จำเป็นต้องซื้อฟุ่มเฟือยก็ได้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่อยากจะซื้อเราก็ไปปรึกษาท่าก่อนว่าท่านจะซื้ออะไร เราจะซื้ออะไร จะได้ไม่มีมากเกินไป”
“ฮะๆ เมียพี่นี่ประหยัดจริงๆ เลยนะ”
“ถึงจะมีเงินมากแค่ไหนนะครับ แต่ก็ใช้แบบประหยัดๆ เอาไว้ดีกว่า โตขึ้นลูกก็ต้องเรียนต้องใช้ เปิดบัญชีออมเงินไว้ให้ลูกดีกว่านะครับ เลี้ยงแกแบบที่พ่อเลี้ยงเลี้ยงเขตมาก็ได้”
“นั่นสินะ...”
“ผมมองเห็นถึงความวุ่นวายในอนาคตเลยล่ะครับ ลูกต้องงอแงเอาของเล่นแน่ๆ เพราะฉะนั้นรอให้ลูกเลือกดีกว่า เราก็แค่ซื้ออะไรที่จำเป็น เสริมสร้างพัฒนาการลูกก็พอ”
“สมกับเป็นแม่ของลูกจริงๆ นะ”
“งั้นเหรอครับ ว่าแต่...ตอนนี้ลูกอยากกินชาบูแหละ” ร่างบางช้อนตามองอ้อนๆ ส่งผลให้ร่างสูงหัวเราะออกมาในความน่ารักของภรรยา
“ฮ่าๆ จริงๆ เลยนะเรา ไปๆ กินชาบูกัน”
อาทิตย์ก็มีหน้าที่ทำตามในสิ่งที่ภรรยาต้องการก็เท่านั้น...
...
...
“พี่อาทิตย์”
“หืม...ว่าไง”
“หิว...”
“อ่า...อีกแล้วเหรอ” ร่างสูงยันตัวเองลูกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเปิดไฟหัวเตียงมองนาฬิกาที่หัวเตียงอย่างเคยชิน
“ทำไมต้องทำเสียงรำคาญด้วย”
“เขาเรียกว่างัวเงียหมู ไม่ใช่รำคาญ” อาทิตย์แย้ง
“นั่นแหละ ก็เหมือนกัน...”
“เอ้า?”
“หิว...หาอะไรให้กินหน่อย อยากกินบะหมี่เกี๊ยว”
“หมู...แถวนี้ไม่มีบะหมี่เกี๊ยวขายตอนตีหนึ่งหรอกนะ เราอยู่ที่ไร่ไม่ใช่ในเมืองนะคนดี แล้วเมื่อเย็นก็กินไปเยอะแล้วนะ นมอุ่นๆ พอเนอะ” อาทิตย์เกลี้ยกล่อม
ศตคุณชักสีหน้าไม่พอใจ เตรียมเบะปากร้องไห้
“ฮือ...ก็อยากกิน”
“แต่มันไม่มีนะ ไม่มีจริงๆ แล้วเมืองก็ไกลมากด้วย คนดี อยากให้พี่ขับรถตอนนี้จริงๆ เหรอ” ร่างสูงถามอ้อนๆ เพราะยังไงก็รู้ดีว่าศตคุณเป็นห่วงเขากลัวเขาได้รับอันตรายมากที่สุด
“แต่ลูกหิว”
“หมูก็อ้างแบบนี้ทุกที บอกลูกหิวๆ จริงๆ แล้วลูกไม่ได้หิวเลย คนแม่ต่างหากที่หิว” อาทิตย์ลืมตัวหงุดหงิดใส่ศตคุณที่ตอนนี้เม้มปากน้ำตารื้นไปแล้ว ก่อนจะลุกจากที่นอนแล้วประคับประคองท้องโตออกจากห้องไป อาทิตย์มองตามอย่างเครียดๆ
“อาทิตย์ ไอ้โง่...เมียท้องอยู่ยังไปหงุดหงิดใส่อีก เฮ้อ...” ด่าตัวเองเสร็จก็ตามร่างบางออกไป จุดมุ่งหมายคือครัว เขาเห็นร่างอุ้ยอ้ายกำลังเปิดตู้เย็นแล้วหยิบนมออกมา จัดการจะอุ่นเองจนอาทิตย์เข้าไปหา
“เดี๋ยวพี่ทำให้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่อาทิตย์กลับไปนอนเถอะ”
สีหน้าและน้ำเสียงราบเรียบซะจนเขาใจหาย
“โถ่...พี่ขอโทษนะคนดี”
“ขอโทษทำไมครับ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ งี่เง่า เอาแต่ใจ...จนทำให้พี่ลำบาก เอาเป็นว่าจากนี้ไปผมจะไม่รบกวนพี่อาทิตย์อีกแล้วล่ะครับ”
“หมู...พูดแบบนี้พี่เจ็บนะ”
“ตอนที่พี่พูดผมก็เจ็บเหมือนกัน”
อาทิตย์ไม่รู้จะทำยังไงที่จะเรียกเก็บคำพูดที่เคยพูดออกไปแล้วกลับคืนมา สิ่งที่เขาทำได้คือการขอโทษภรรยาจากใจจริงๆ อาทิตย์รู้ว่าศตคุณไม่ได้สบายอะไรเลย การที่ต้องอุ้มคนๆ หนึ่งไว้ในท้องตลอดเวลามันไม่ได้สบายเลย ลุกก็ยากลำบาก
เขามันผิดพลาดเองที่ปากหมา เอาอารมณ์ที่อยากจะนอนมาหงุดหงิดใส่เมีย
ทั้งๆ ที่รู้ว่าศตคุณต้องอดทนอะไรหลายอย่างมาก
“ผมไม่อยากเป็นแบบนี้...แต่มันก็ทำไม่ได้ ฮึก” ศตคุณน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่บวกกับความน้อยเนื้อต่ำใจที่ทำให้สามีลำบาก
“หมู...หมู ที่รัก พี่ขอโทษ อย่าร้องนะ ชู่ว...อย่าร้องนะ” ร่างแกร่งเดินไปกอดศตคุณเอาไว้ นิ้วเช็ดน้ำตาและเอ่ยปลอบอย่างอ่อนโยน
“ฮือ...ผมไม่อยากเป็นภาระ...อื้อ” ร่างสูงปิดปากที่กำลังพูดออกมาทันทีที่ได้ยินคำว่าภาระจากดวงใจของตน บดขยี้ปากบางอย่างรุนแรงเพื่อเป็นการลงโทษก่อนจะผละออกมา
“หมูไม่ใช่ภาระ...ไม่ใช่และไม่มีวันใช่ พี่ขอโทษที่หงุดหงิดใส่ พี่ก็แค่ง่วง แต่พี่ไม่เคยคิดว่าหมูจะทำให้พี่ลำบากหรือเป็นภาระเลย พี่ขอโทษ ทำโทษพี่เถอะ...แต่อย่าพูดออกมาว่าตัวเองเป็นภาระอีก อย่าแม้แต่จะคิด เข้าใจนะ” เขาขอร้องแกมบังคับ
“ฮือ...ฮึก พี่อาทิตย์จะเบื่อผมไหม” ถามเสียงสั่น
“พี่รักเรามากขนาดนี้ จะเบื่อได้ยังไง ไม่เคยเบื่อและไม่มีวันเบื่อ หมูเป็นหัวใจ เป็นชีวิตของพี่ พี่รักเรา รักมากขึ้นทุกๆ วัน หายโกรธพี่นะ ยกโทษให้คนปากไม่ดีคนนี้ได้ไหม?”
“ไม่โกรธ ฮึก ไม่ได้โกรธ”
แต่น้อยใจ...น้อยใจมากๆ
“มา...เดี๋ยวจะอุ่นนมให้ดื่มนะครับ แล้วเราจะได้ไปนอนกัน ลูกง่วงใหญ่แล้ว”
“ครับ...”
ร่างสูงจูบปากบางเบาๆ แล้วผละออกไปอุ่นนมให้ภรรยา เมื่อดื่มหมดก็พาภรรยากลับขึ้นไปนอน โดยที่เขาโอบกอดเมียรักเอาไว้อย่างแนบแน่น...
และมันก็ผ่านไปอีกคืน...
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
กลับมาลงเช่นเดิมหลังจากเจอมรสุมของการเดินทางที่บ่อยมากๆ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่แน่ว่าอาจจะมีอีก อาจจะไปสัมภาษณ์งาน ทำงาน ไปเที่ยว แต่ก็จะเขียนต่อไปเรื่อยๆ ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอน (ตราบใดที่ยูกิยังอยากที่จะเขียนและยังมีคนติดตามอ่าน)
ติดตามข่าวสาร การอัพเดทนิยาย ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ ^^ https://www.facebook.com/sawachiyuki/ (https://www.facebook.com/sawachiyuki/)
ตอนพิเศษที่ 3
อคิราห์ ศักดินนท์
“โอ๊ย!!!! ปวดท้อง!! ฮึก...ปวดท้อง โอ๊ย…”
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากศตคุณที่ปวดท้องใกล้คลอดเต็มที ญาติพี่น้องรออยู่ด้านนอกห้องคลอดเพื่อเป็นกำลังใจกันเต็ม แม้แต่อาทิตย์ที่กำลังบีบมือของศตคุณเบาๆ ก็ให้กำลังใจด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน
เขาเห็นน้ำตา สีหน้าทรมาน เสียงร้องแห่งความเจ็บปวด ก็รู้เลยว่าภรรยาจะต้องปวดมากขนาดไหน ปวดชนิดที่ว่าถ้าเขาไม่รับรู้ด้วยตัวเองก็คงไม่เข้าใจหรอก...หากแต่เห็นสีหน้าที่เคยยิ้มแย้มสวยงามกลายเป็นสีหน้าแห่งความทรมาน อาทิตย์ก็สงสารภรรยาจับใจ
“อดทนนะคนดี อดทนไว้”
อาทิตย์ทำได้แค่นี้จริงๆ
ช่วยอะไรไม่ได้เลย...
แรงบีบมือแกร่งแรงขึ้นเรื่อยๆ บ่งบอกระดับความเจ็บของศตคุณ...
“เอาล่ะค่ะ พร้อมแล้วค่ะ คุณแม่เตรียมเบ่งนะคะ หมอจะนับหนึ่งถึงสามพอสามจบคุณแม่เบ่งแรงๆ เลยนะคะ”
ศตคุณพยักหน้ารับรู้ ใบหน้าขาวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ
“พี่อยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆ”
“พี่อาทิตย์ ฮึก...เจ็บ”
“พี่รู้คนดี พี่เข้าใจ...แต่ทนหน่อยนะ เราจะได้เห็นหน้าลูกแล้ว” อาทิตย์ปลอบโยนคนรัก จูบซับเหงื่อบนใบหน้าสวย สลับกับกระซิบบอกรักที่ข้างหู
“อื้อ...”
“คุณแม่คะ หนึ่ง...สอง...สาม เบ่งค่ะ” คุณหมอทำคลอดนับ ซึ่งฝั่งศตคุณก็มีพยาบาลคอยช่วยจับและช่วยส่งเสียงช่วยคุณแม่เบ่งด้วย
“ฮึบ!! อ้า...ฮึก”
“อีกครั้งนะคะ หนึ่ง สอง สาม เบ่งค่ะ”
“ฮึบ!!! อ้า...แฮ่กๆ”
ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด เรารู้สึกเหมือนจะตายให้ได้เลย...
“หัวใกล้จะออกมาแล้วค่ะ อีกครั้งนะคะคุณแม่ หนึ่ง สอง สาม เบ่งค่ะ!”
“ฮึบ!!!! อ้า...”
“หัวออกมาแล้วค่ะคุณแม่ พยายามเข้านะคะ เด็กใกล้จะออกมาแล้ว” เสียงคุณหมอเอ่ยบอก ทำให้ศตคุณรู้สึกมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้น เขามองหน้าสามีที่อยู่ข้างๆ ตลอดเวลาอย่างซาบซึ้งใจ...
ศตคุณรู้สึกปวดท้องตั้งแต่ช่วงเที่ยงคืน อาทิตย์เลยพาคนรักมาโรงพยาบาลทันที หมอบอกว่าใกล้จะคลอดแล้ว แต่ปากช่องคลอดยังไม่กว้างพอ ก็เลยต้องรอเวลา ศตคุณต้องนอนเจ็บท้องมาจนถึงช่วงเช้าของวันใหม่...จนช่วงตีห้าเกือบหกโมงนั่นแหละถึงจะกว้างมากพอที่จะคลอดได้...
“อีกนิดค่ะคุณแม่ หนึ่ง สอง สาม เบ่งเลยค่ะ”
“อื๊บ!!!!”
ร่างบางเบ่งสุดแรงเกิด แต่ก็รู้สึกได้ว่าลูกยังไม่ออกไปทั้งหมด...มือบีบมือของอาทิตย์ไว้อย่างแน่นหนาไม่กลัวว่าคนรักจะเจ็บเลยสักนิด น้ำตาไหลออกมาจากหน่วยตาสวย
“อีกครั้งนะคะ หนึ่ง สอง สาม เบ่งค่ะ”
“อี๊บบบบ...!!! อ้า!! แฮ่กๆ” รอบนี้ศตคุณเบ่งสุดแรงเกิดจริงๆ จนกระทั่งรู้สึกโล่งที่ปากช่องทาง ก่อนจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้ยินเสียงลูกร้องลั่นห้องทำคลอด
“แว้...แว้...แว้!!!!”
เด็กชายตัวน้อยถือกำเนิดออกมาในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นในเช้าวันใหม่พอดี...
“ฮึก...ลูกของเราหมู เขาออกมาแล้วนะ” คนเป็นพ่อเองก็ร้องไห้ออกมาอย่างตื้นตันใจไม่แพ้กัน
“ฮือ...ฮึก”
“ยินดีด้วยค่ะ เด็กผู้ชาย แข็งแรงดีค่ะ เป็นยังไงคะคุณแม่” พยาบาลอุ้มเด็กน้อยที่ห่อผ้าแล้วมาให้ศตคุณดู ซึ่งน้ำตาก็บดบังการมองเห็นจนเขาไม่ได้เห็นหน้าลูกเลย แต่ก็รับรู้ได้ว่าต้องน่าเกลียดน่าชังมากแน่ๆ
“ดิฉันจะพาเด็กไปที่ตู้อบก่อนนะ เชิญคุณพ่อค่ะ”
“พี่ไปก่อนนะหมู เดี๋ยวค่อยเจอกัน”
“ครับ!”
จุ๊บ!!
“เก่งมากเด็กดี พี่รักหมูนะ ขอบคุณที่อดทนจนถึงวันนี้”
“ครับ...รักเหมือนกัน”
ศตคุณยิ้มอย่างอ่อนแรง...รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดที่เพิ่งผ่านพ้นมาดีเลย มันทำให้เขารู้สึกรักแม่มากยิ่งขึ้น...ถึงจะเจ็บแค่ไหนมันก็มีความสุข
ความเจ็บปวดที่แสนงดงาม
“น่าเกลียดน่าชังเหมือนพ่อไม่มีผิดเลย อาทิตย์ลูกของลูกเหมือนลูกตอนเด็กๆ ไม่มีผิดเลย ถอดแบบมาอย่างกับแกะ...” คนเป็นย่าพูดขึ้นมามองเด็กน้อยที่กำลังดูนมอยู่ข้างๆ กับแม่ตัวเอง
เพราะศตคุณเป็นผู้ชาย ท้องได้แต่ก็ไม่สามารถผลิตน้ำนมเองได้ ต้องอาศัยน้ำนมพิเศษจากทางโรงพยาบาลโดยเฉพาะ ไม่เชิงเป็นน้ำนมพิเศษอะไรหรอกเพราะได้รับบริจาคมาจากผู้หญิงที่มีน้ำนมเยอะกว่าคนปกติเท่านั้น ซึ่งตาหนูน้อยจะต้องกินนมนี้จนกว่าจะกินนมชงได้
“ตั้งชื่อหรือยังล่ะ” สุริเยนทร์ถาม
“ครับ ผมกับหมูเราตั้งไว้แล้วล่ะครับ เด็กชายอคิราห์ ศักดินนท์ หมายถึงแสงอาทิตย์ครับ ชื่อเล่นก็ คิน...”
“ชื่อเพราะจังเลยหลานยาย น้องคิน...” มารตีชม
“ใช่ๆ หลานตาดูแข็งแรง โตไปหน่วยก้านดีแน่ๆ”
“พ่อ...ลูกเพิ่งจะมีอายุได้ไม่กี่ชั่วโมงเองนะครับ” ศตคุณแย้งผู้เป็นพ่อเรียกเสียงหัวเราะครื้นเครงได้ดี
“คินน้องรักของพี่เขต...ชื่อเราก็คล้องจองกันดีเนอะ” คณินเอ่ยขึ้นมาบ้าง จ้องเด็กตัวน้อยอย่างเอ็นดู ในที่สุดก็ได้เป็นพี่คนโตเสียที
“เป็นพี่แล้วนะเขต...ดูแลน้องด้วยล่ะ”
“ครับพ่อ...”
“อ้อ...แล้วห้ามพูดกูมึงนะเขต...ถ้าลูกฉันโตจะจำเอาไปใช้ได้” ศตคุณบอกกับเพื่อน ซึ่งคณินก็พยักหน้าเห็นด้วย
“อืม...ฉันก็ว่ามันไม่เหมาะสมเหมือนกัน เอาเป็นว่าพยายามปรับกันไปนะ”
“อือ...”
“วายุ...น้องน่ารักไหม” อาโปถามลูกชายของตน
“น่ายัก น้องน่ายัก”
“ฮ่าๆ วายุก็น่ารักครับผม” ศตคุณเอ่ยชมเด็กน้อยออกไป
ศตคุณอบอุ่นใจเหลือเกินที่ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันในวันที่กำเนินเด็กชายอคิราห์...ผู้เป็นเหมือนแสงอาทิตย์ดวงใหม่ของศักดินนท์...
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากคลอดคินน้อย ภายในบ้านไร่ก็ดูจะวุ่นวายมากเพราะต่างคนก็ต่างแย่งกันเลี้ยงหลาน นั่นทำให้ศตคุณไม่ค่อยเหนื่อยมากเท่าไหร่และยังมีเวลาอยู่ไฟโดยไม่ต้องพะวงอีกด้วย ข้อดีของการคลอดธรรมชาติคือไม่เจ็บแผลหลังคลอดเลย เหาะเหินเดินอากาศได้สะดวกสุดๆ
“คินครับ...คินลูกแม่ ทำไมไม่ยอมนอนล่ะหืม” ถามลูกน้อยในเตียงที่ยังลืมตาอยู่อย่างนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหลับเลย
“ถ้าคินไม่นอนจะงอแงเอาได้น้า...”
ศตคุณยิ้ม...เด็กชายอคิราห์เป็นเด็กเลี้ยงง่าย แม้ว่าจะไม่นอนก็ไม่ส่งเสียงร้องดังรบกวนเวลาของพ่อกับแม่เลย แต่ถ้าฉี่หรืออึเนี่ยจะร้องลั่นไร่เลยล่ะ
เด็กน้อยไม่ชอบความเฉอะแฉะสินะ
“หมู...ลูกไม่ยอมนอนเหรอ”
“ครับ เปิดตากว้างเชียว” ร่างสูงเดินเช็ดผมมายืนค้ำศีรษะของศตคุณแล้วมองลงไปในเตียงเด็กทารก ก็พบว่าลูกชายยังไม่นอนจริงๆ
“สงสัยไม่ง่วง”
“ครับ ก็คงจะเป็นแบบนั้น”
“ดื้อจังเลย เวลานอนไม่ยอมนอนเนี่ย อยากเห็นคุณแม่เหนื่อยเหรอคิน ตอนที่อยู่ในท้องก็เล่นงานคุณแม่หนักเลย นี่ยังจะมากวนคุณแม่อีกเหรอหืม...”
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเด็กชายอคิราห์รับรู้ได้จริง เพราะทันทีที่อาทิตย์แกล้งดุน้ำเสียงนุ่มๆ เด็กน้อยก็ปิดตาหลับไปเลย เรียกเสียงหัวเราะจากศตคุณและพ่อเลี้ยงได้เป็นอย่างดี
“ฮะๆ สงสัยไม่ชอบให้คุณพ่อดุแน่ๆ เลย”
“หึหึ...เจ้าลูกชายเอ้ย”
“สงสัยต้องให้พี่อาทิตย์เป็นคนพาเข้านอนแทนแล้วล่ะมั้ง”
“ฮ่าๆ พี่ไม่มีปัญหานะ แต่กลัวจะเป็นเรื่องฟลุคมากกว่าน่ะสิ”
“มาครับ...เดี๋ยวเช็ดให้ จะได้แห้งไวๆ แล้วปิดไฟนอน...เดี๋ยวคินจะตื่นขึ้นมาอีก” ศตคุณลุกขึ้นจากพื้นไปนั่งยืนเข่าบนเตียงซ้อนหลังสามีเอาไว้แล้วเป็นคนเช็ดผมดำสั้นของอาทิตย์ต่อ
ศตคุณทำหน้าที่ของแม่และภรรยาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง งานในไร่ก็ยังทำปกติ ดูแลธุรกิจไวน์ ไร่ภูถึงดาวที่ตอนนี้เป็นชาอู่หลงส่งออกอันดับหนึ่งในเอเชียไปแล้ว นับว่าศตคุณประสบความสำเร็จด้านการบริหารได้เร็วมาก คณินเองก็ทำเขตตะวันโด่งดังไปทั่วทั้งโลกได้แล้ว...
อาณาจักเริ่มขยายมากขึ้นเรื่อยๆ โตไม่รู้จักหยุด...
“โอเค แห้งแล้ว นอนกันเถอะครับ พี่คงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“หมูเองก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกันนะ”
“ไม่หรอกครับ มันเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว”
ร่างสูงเดินไปปิดไฟ แล้วแทรกตัวขึ้นนอบนเตียงทันที และไม่ลืมที่จะคว้าศตคุณเข้ามาโอบกอดเอาไว้อย่างที่ทำทุกคืนไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่ทำ...
มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว...
“ฝันดีครับ...”
...
...
เวลาผ่านไป อคิราห์น้อยอายุได้ขวบกว่าแล้ว เป็นวัยเตาะแตะที่ทำเอาคุณแม่เหนื่อยขึ้นอีก เดี๋ยวนี้นะ วางของเล่นไว้เรียบร้อยๆ ก็ถูกรื้อถูกค้นกระจัดกระจายจนคนตามเก็บเหนื่อยเลย และศตคุณต้องดูแลอย่างใกล้ชิดอีกด้วยเพราะอคิราห์น้อยอยู่ในช่วงเรียนรู้ เอาของเล่นมากัดบ้างล่ะ กลัวว่าจะมีอะไรติดคอลูกน้อย
“คิน...รื้ออีกแล้วน้า ซนจริงๆ เลย แต่โตไปต้องฉลาดมากแน่ๆ เลยเนอะ” ศตคุณพูดกับลูกชาย แต่เหมือนว่าคุณลูกจะไม่สนใจ หยัดตัวลุกขึ้นและเดินเตาะแตะหนีไปยังอีกทาง แต่ก็ใช่ว่าจะเดินได้คล่องเพราะกว่าจะถึงที่หมายของตนอคิราห์ก็ล้มแล้วล้มอีก หากแต่เด็กน้อยก็ไม่ร้องไห้ออกมาเลย พยายามลุกด้วยตัวเองตลอด
“เก่งมากลูกชาย ลูกแม่เก่งที่สุดเลย” ศตคุณชม คลานเข่าตามลูกไป
เด็กชายหัวเราะชอบใจที่แม่ชม เด็กชายรับรู้ได้ว่าแม่กำลังชมตัวเองที่เดินได้โดยไม่ต้องให้แม่จับประคอง...
นั่นเป็นเพราะอาทิตย์สั่งเอาไว้ว่าถ้าลูกจะเดินก็ให้ลูกเดิน เรามองอยู่ห่างๆ ก็พอ ถ้าลูกจะล้มก็ให้ลูกหัดยืนด้วยตัวเอง แรกๆ ศตคุณก็ไม่เห็นด้วย สงสารลูกเวลาร้องไห้ยามล้มเพราะจะเดินมาหาตน แต่สามีก็บอกให้ใจแข็งเข้าไว้ ศตคุณจำความรู้สึกแรกที่ลูกน้อยพยายามลุกขึ้นยืนแล้วก็ล้มลง ร้องไห้จะให้เขาอุ้มแต่ก็เห็นคนเป็นแม่นิ่งเฉย เลยพยายามลุกขึ้นอีกครั้งเพราะเห็นว่าอยู่ไม่ไกล จนกระทั่งเข้าสู่อ้อมแขนของผู้เป็นแม่
น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มใจก็ไหลรินออกมา ศตคุณทั้งจูบทั้งหอมและเอ่ยชมลูกน้อยที่ห้องไห้ไม่หยุดอยู่ในอ้อมแขน แต่ก็หยุดได้เพราะคุณพ่อยกตัวเองขึ้นข้างบนสูงๆ อคิราห์เลยเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นหัวเราะชอบใจ..
วันนั้นก็กลายเป็นอีกหนึ่งความทรงจำดีๆ ของเราสามคน...
“ทำไมห้องรกแบบนี้ล่ะลูกชาย” พ่อเลี้ยงอาทิตย์เอ่ยถามลูกชายเมื่อเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่มีภรรยากับลูกน้อยของตนอยู่ในนี้
“พา พา...พอ”
“พาอะไรล่ะตัวแสบ พ่อ...พูดซิ พ่อ” ร่างสูงอุ้มลูกชายขึ้นมาอุ้มแล้วสอนลูกพูด แต่เด็กวัยขวบกว่าแค่นี้ยังพูดอะไรเป็นประโยคไม่ได้หรอก
“แม่ แม่ หม่ำๆ”
“หึหึ พูดกินได้ชัดขนาดนี้ พ่อกับแม่จะดีใจดีไหมเนี่ย”
“เอิ๊ก...” เด็กชายหัวเราะอย่างชอบใจ จับผมคุณพ่อแล้วดึงเบาๆ
“โอ๊ย! ผมพ่อนะตัวแสบ...”
“ฮะๆ คินชอบเล่นผมพี่อาทิตย์มากเลยนะครับ ดูท่าทางแล้วโตไปจะติดพ่อ”
“ติดอะไรล่ะหมู...โอ๊ยๆ จมูกพ่อ...” แล้วก็ร้องออกมาเมื่อโดยบีบจมูก อคิราห์น้อยได้ยินเสียงร้องของพ่อแล้วก็หัวเราะอย่าชอบใจ มีความสุข
“สงสัยทำโทษที่วันนี้กลับช้า” ศตคุณว่า
“หืม...อะไรคิน โกรธพ่อเหรอ มะ...พ่อหอมหน่อย ฟอด!! ฮ้า...ชื่นใจจังเลยลูกชาย” ร่างสูงหอมแก้มเนียนของลูกชายอย่างหมั่นเขี้ยวและเอ็นดู...
ทุกวันนี้กลับบ้านมาเจอเมียกับลูกเขามีความสุขมาก และรู้สึกอยากจะมีลูกอีกเพราะตอนนี้ลูกชายก็ขวบกว่าแล้ว แต่ภรรยาขอไว้ว่าให้ลูกห่างกันสองปี...
สองปีก็สองปี...ภาพวันคลอดที่คนรักเจ็บปวดทรมานยังติดตาเขาอยู่เลย
“คิกๆ เอิ๊ก หอม หอม” อคิราห์หัวเราะเอิ๊กอ๊ากมีความสุข ศตคุณเห็นแบบนั้นก็ส่ายหน้าไปมาแล้วเอาลูกมาอุ้มไว้เอง
“พี่อาทิตย์ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ แล้วค่อยมาทานข้าว”
“อืม...หมู”
“ครับ?”
อาทิตย์ไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มหวานให้ ก่อนจะโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของภรรยา เพราะทุกเย็นเวลากลับมาบ้านเขาจะจูบคนรักตลอด ก่อนไปทำงานก็เหมือนกัน
“อื้อ...ลูกเห็นเลย”
“ฮะๆ ก็ดีออก”
จุ๊บ!
เด็กน้อยเห็นพ่อทำกับแม่ก็เลยจุ๊บเบาๆ ที่ปากคุณแม่บ้าง ร่างบางเลยหันไปมองสามีอย่างคาดโทษ
“ลูกทำตามเลยเห็นไหม ถ้าเกิดลูกเอาไปทำกับคนอื่นล่ะ”
“ตอนนั้นเราก็คงบอกลูกได้แล้ว แต่ถ้าจะทำก็คงจะทำกับ ‘น้อง’ น่ะนะ”
“ยังไม่มีน้องสักหน่อย”
“เร็วๆ นี้แหละ พี่เตรียมปั๊มแล้ว”
“พี่อาทิตย์”
“ปาม ปาม...”
“ฮ่าๆ เด็กดี เรียนรู้เร็ว” อาทิตย์ชม
ศตคุณชักสีหน้าไม่พอใจที่ลูกชายเลียนแบบคนพ่อ ลูกยิ่งอยู่ในวัยเรียนรู้อยู่ด้วย พูดอะไรไม่ระวังปากเลยนะ
“พี่อาทิตย์...ลดเลยนะครับสองอาทิตย์”
“ห๊ะ!! ได้ยังไงล่ะเมีย พี่ไม่งด”
“ก็เลิกพูดอะไรลามกๆ ต่อหน้าลูกสิ”
“มันก็ไม่ลามกสักหน่อย แค่บอกจะทำน้องให้เท่านั้นเอง” พ่อเลี้ยงหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใช้นิ้วเขี่ยแก้มลูกชายเบาๆ
“นอง...นอง...คิกๆ นอง นอง”
“เห็นไหมล่ะ ลูกอยากมีน้อง”
“เฮอะ!! เข้ากันได้ดีนักนะ...”
“เตรียมใจเลยเมีย ปลายปีนี้พี่จะปั๊มเจ็ดวันเจ็ดคืนเน้นๆ เลย รับรองว่าลูกอายุห่างกันสองปีตามที่ต้องการแน่ๆ” ร่างสูงบอกก่อนจะหอมแก้มนิ่มของเมียและลูกแล้วเดินหนีไปเลย ปล่อยให้ร่างบางยืนหน้าแดงอุ้มลูกชายที่หัวเราะชอบอกชอบใจที่พ่อหอมแก้ม...
จริงๆ ศตคุณก็อยากให้ลูกชายมีน้องเหมือนกัน แต่ก็ต้องทิ้งระยะห่างกันด้วย ถ้าไล่เลี่ยกันเกินไป เขากลัวว่าพี่น้องจะไม่เคารพกัน
“หนูก็เล่นกับพี่วายุไปก่อนนะครับ”
“เย่นๆ หม่ำๆ ไปๆ”
ชีวิตการมีลูกถึงจะเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็มีความสุขที่ได้เห็นเขาพัฒนาและค่อยๆ เติบโต...
++++++++++++++++++++
กำเนิดลูกชายคนแรกแล้วจ้า บรรยายยากมาก แต่อยากใส่บรรยากาศนี้ไปด้วย อย่าลืมคอมเม้นท์ให้ยูกิด้วยนะคะ แล้วเจอกันตอนที่ 4 จ้า ลงให้อ่าน 5 ตอนเท่านั้นนะคะ ^_^
https://www.facebook.com/sawachiyuki/
ตอนพิเศษที่ 4
ทินกร ศักดินนท์
สองร่างกายสอดประสานกันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียงกว้างในห้องนอน เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วทั้งห้องเคล้าคลอไปกับเสียงครางทุ้มต่ำของผู้เป็นสามีที่กำลังกระแทกกระทั้นร่างกายของตนเองเข้ากับช่องทางคับแคบของผู้เป็นภรรยาอย่างรุนแรงและรัวเร็ว
พรึ่บ!!
“อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ อ๊า เร็วไป อื้อ เร็วไป อ๊า”
ร่างเล็กถึงจับให้นอนหงาย มือแกร่งยกขาเรียวของเมียรักพาดที่บ่าแกร่งแล้วกดกายเข้าไปให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ อารมณ์พุ่งสูงขึ้นจนไม่อาจจะหยุดหรือลดจังหวะได้
ร่างบางสั่นคลอนไปตามจังหวะรุนแรง เชิดหน้าขึ้นกัดปากตัวเองความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่ได้รับบ่อยๆ ทำให้คนตัวเล็กสั่นสะท้าน หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมา
“อ่า...ตอดรัดดีจัง อ๊า คุณแม่ลูกหนึ่งนะเนี่ย หึหึ อา...แบบนั้นแหละคนดี”
“อ๊า...พี่อาทิตย์ เสียว อ๊า เสียว”
“ร้องไปที่รัก ร้องดังๆ พี่คิดถึงเสียงเราจะแย่อยู่แล้ว อืม”
“อ๊า...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ฮึก อ๊ะ โอ้ว เสียว เสียว พี่อาทิตย์ น้องเสียว อ๊า ดี” ร้องครางเสียงหลงอย่างเสียงซ่าน รู้สึกดีที่ถูกมอบให้
เพราะต้องเลี้ยงลูกและลูกก็นอนด้วยกันกับเรา ทั้งสองคนเลยไม่ได้มีอะไรกันบ่อยมากนัก เพราะกลัวลูกจะตื่นขึ้นมา เนื่องจากแต่ละครั้งก็ทำเสียงดังมากๆ วันนี้อคิราห์น้อยไปนอนกับพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่เขตตะวัน
อาทิตย์ก็เลยจัดหนักจัดเต็มมาตั้งแต่ช่วงเย็นจนตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้วทั้งคู่ก็ยังรู้สึกไม่พอ
“ดีมาก อา...ร้องดังอีก เมียพี่...พี่ชอบ โอ้ว ตอดแน่นๆ แบบนั้นแหละ อา...”
เขาสวนกายรุนแรงเข้าไปอีก
“ไม่ไหว อ๊า...จะแล้ว อ๊า”
“เมียรัก...เรียกผัวก่อน อืม”
“ไม่ อ๊า...น่าอาย”
“คนดี...ที่เราอ้าขาให้พี่กระแทกตอนนี้ อือ...น่าอายกว่าเรียกพี่ว่าผัวอีก” อาทิตย์บอกคนรักเสียงพร่า ดวงตาก็จ้องร่างบอบบางที่อ้าขาให้เขาสอดใส่ด้วยสายตาที่หื่นกระหายจัดๆ
ใบหน้าสวยแดงซ่านกับคำพูดของสามี หลับตาเพื่อหลบการสบตากับดวงตาที่กำลังแผดเผาร่างกายของเขาอยู่
“จะเรียกไหม...หืม ไม่เรียก อึก พี่จะหยุดนะ”
“อ๊า...ไม่ๆ อ๊า อย่าหยุด อือ ผัว อ๊า อย่าหยุดนะครับ อ๊า”
“อะไรนะ พี่ไม่ได้ยิน” ร่างสูงทำเป็นลดจังหวะลง ร่างบางผวาเฮือก รีบเรียกคนรักตามที่ร่างสูงต้องการออกมา
“ผัว...ผัวจ๋า อย่าหยุดนะ อ้ะ อ๊า น้องขอร้อง อ๊า”
“หึหึ น่ารักมาเมียพี่ เอาล่ะ พี่จะเร่งเครื่องล่ะนะ”
“อ๊า...อ๊ะ อ้ะ” ศตคุณร้องลั่น เมื่อถูกเพิ่มจังหวะรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง ส่วนปลายแข็งแรงกระแทกเน้นๆ ที่จุดเสียวซ่านภายในของเขา มือสวยจิกเข้ากับผ้าปูที่นอน ก่อนจะถูกเปลี่ยนท่าให้ศตคุณนั่งลงคร่อมทับหน้าท้องของเขา ร่างบางขยับกายขึ้นลงอย่างไม่รู้ตัวเอง
ตอนนี้รู้แค่ว่าต้องการปลดปล่อยอีกครั้ง มันเสียวจนอยากจะปล่อยออกมาแล้ว ร่างบางมอบจูบให้กับคนรักที่ตนนั่งทับคอยสวนขึ้นมาบ้างและปล่อยให้ศตคุณนำจังหวะเองดูบ้าง น้ำลายแลกน้ำลาย ลิ้นแลกลิ้น เกี่ยวกระหวัดดูดึงอย่างเร่าร้อน ฝ่ามือร้อนลูกไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของร่างเนียน กระตุ้นความอยากให้ศตคุณขยับกายขึ้นลงแรงๆ
“พี่อาทิตย์...อ๊า ไม่ไหว น้องเหนื่อย อ๊า”
“หึหึ ถ้างั้นเปลี่ยนอีกท่านะ”
พรึ่บ!!!
ร่างสูงพลิกร่างคนรักให้นอนคว่ำแล้วโก่งสะโพกขึ้นบน ก่อนที่เขาจะเอาแก่นกายกระแทกรัวเร็วๆ เน้นๆ จนเกิดเสียงดังประกอบขึ้นมา
เสียงครางหวานระงมไปทั่วห้อง ไม่นานนักศตคุณก็ร่างกระตุก ปลดปล่อยออกมาใส่เต็มที่นอน แต่ร่างสูงยังคงไม่ปลดปล่อยหากใกล้ถึงขอบสวรรค์เต็มที พลิกร่างให้นอนหงายอีกครั้ง จับขาทั้งสองข้างแยกกว้างๆ แล้วสวนกายรัวเร็ว ถี่ยิบจนกระทั่งร่างแข็งแรงเกร็ง กดแช่แก่นกายแล้วปล่อยน้ำรักที่พร้อมจะมาเกิดเป็นลูกเขาเข้าไปในช่องทางของคนรักจนร่างบางครางยาวออกมาเมื่อน้ำรักฉีดที่จุดเสียวซ่าน....
“อ๊า!!!!”
“อาห์!!!”
ร่างสูงชอบท่าคนรักนอนหงายแล้วอ้าขาให้เขาเพราะมันดูเซ็กซี่ดีและเขาก็ได้เห็นสีหน้าแก่งความปรารถนาจากร่างบางอีกด้วย
“อึก...แฮ่กๆ”
“คนดี...พี่มีความสุขมาก ขอโทษที่อาจจะรุนแรงไปหน่อยแต่ทำไปก็เพราะรักนะหมู” ร่างสูงถอนส่วนกลางลำตัวออกจากช่องทางรัก จนน้ำรักไหลทะลักออกมามันช่างเป็นภาพที่ยั่วอารมณ์โดยแท้เลย
จากที่เพิ่งปลดปล่อยออกไป มันก็กลับขยายโตขึ้นอีกครั้งที่ได้เห็นสีหน้า ท่าทางของภรรยาในตอนนี้ ท่าทางยับเยินแต่ก็สวยเซ็กซี่ มันน่าจะทำรักอีกหลายๆ รอบจริงๆ
“ผมก็รักพี่อาทิตย์...พี่จะทำอะไรกับผมก็ได้ เพราะผมเป็นภรรยาของพี่”
“หึหึ น่ารักจริงๆ เมียพี่ ทำหน้าที่และเมียได้ไม่ขาดตกบกพร่องจริงๆ เลยที่รัก”
“ก็...รักนี่ครับ” ร่างบางหยัดกายขึ้นมาเห็นว่าขากำลังตัวเองกำลังอ้าอยู่ให้คนรักมองก็ถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความอาย ไม่ว่าจะผ่านการร่วมรักมากี่ครั้ง ศตคุณก็ยังเขินและอายไม่มีเปลี่ยน
“พี่ก็รักหมู อา...อย่าโดนสิคนดี มันกำลังอยากเข้าไปในร่างเมียอีกครั้งอยู่” ขาสวยโดยที่แก่นกายใหญ่โตที่กำลังแข็งพร้อมจะสู้รบอีกครั้ง
ร่างบางคว้าที่เจ้านั่นแล้วลูกเบาๆ ลุกขึ้นนั่งคร่อมหน้าขาแข็งแรงก่อนจะกดสะโพกตนลงไปให้แก่นกายสัมผัสกับกลีบปากทางรักโดยไม่สดเข้าไป แล้วร่อนน้อยๆ อาทิตย์อ้าปากครางเบาๆ อย่างพึงพอใจ มองใบหน้าแดงซ่านของภรรยาที่กำลังจะเริ่มก่อนอย่างเอ็นดูรักใคร่
“พี่หลงเราจะแย่แล้วหมู...” เขาว่าอย่างเพ้อๆ จับสะโพกกลมแล้วบีบเค้นอย่างหมั่นเขี้ยว
นั่นแหละที่ต้องการ
เพราะมัวแต่เลี้ยงลูกกับทำงาน เขาก็กลัวว่าพ่อเลี้ยงจะอึดอัดและเก็บกดจนไประบายที่อื่นซึ่งศตคุณรู้ดีว่าคนรักครอบครัวแบบอาทิตย์ไม่ทำแน่ๆ ฉะนั้นแล้วในฐานะเมียก็ควรจะทำหน้าที่ตัวเองไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
เป็นแม่ที่แสนดีของลูก...เป็นแม่ศรีเรือน...ช่วยแบ่งเบาภาระงานของบ้านและไร่
และที่สำคัญจะต้องไม่ละเลยหน้าที่บนเตียงที่พึงปฏิบัติกับสามีด้วย...
จากการเร่งปั๊มลูกของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ตลอดหลายเดือน วันนี้ร่างบางก็รู้สึกหน้ามืด คลื่นไส้ ระหว่างที่กำลังเล่นกับลูกชายอยู่ในห้องนั่งเล่น รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของร่างกาย มันเหมือนกับที่แพ้ท้องอคิราห์เลย ศตคุณยกยิ้มขึ้นมาเพราะตัวเองก็พักผ่อนเพียงพอ ไม่น่าจะเกี่ยวกัน
“คินจ๋า...แม่ว่าน้องมาแล้วล่ะนะ” เขาบอกกับลูกชายที่นั่งเล่นของเล่นอยู่
“น้อง น้อง...คินมีน้อง” เด็กชายเดินมาหาคุณแม่แล้วนั่งบนตัก ส่งของเล่นให้กับแม่ให้ช่วยกันเล่น
“อะไรเอ่ย น้องคินให้อะไรแม่เนี่ย ไหนบอกหน่อยสิ ให้อะไรแม่ครับ”
“รถ...รถยนต์ ให้แม่เย่น รถยนต์”
อคิราห์วัยหนึ่งขวบกับอีกหกเดือนพูดและเรียนรู้ได้แล้ว รู้จักอวัยวะในร่างกายหมดแล้วเพราะศตคุณคอยสอนลูกมาตั้งแต่เริ่มพูด
ได้ รู้จักของเล่นทุกชิ้นของตน บางอย่างก็ออกเสียงไม่ได้ แต่ถ้าถามว่าอะไรเป็นอะไรก็ชี้ได้หมด
“แม่จะเล่นด้วยก็ได้ แต่เล่นเสร็จแล้วคินต้องนอนนะครับ”
“ค้าบบบ”
ร่างบางโทรศัพท์ไปหาสามีที่ตอนนี้ไปคุยงานอยู่ในเมือง มือก็เล่นรถกับลูกไปด้วย
(มีอะไรเหรอหมู?) ปลายสายถามทันทีน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของคู่ชีวิตเรียกรอยยิ้มจากคุณแม่ลูกหนึ่งได้เป็นอย่างดี
“รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยครับ หน้ามืด...คลื่นไส้”
(จะเอายาเหรอ พี่ซื้อไปให้ได้นะ) พ่อเลี้ยงอาทิตย์เป็นห่วงภรรยาเกินไปเลยไม่รู้สึกถึงความแปลกในอาการที่แสนจะคุ้นเคยเลยสักนิด
“เอาไว้ค่อยไปหาหมอดีกว่าครับ พี่อาทิตย์จะกลับตอนไหน”
(อีกสองชั่วโมงครับ กำลังพักทานข้าวอยู่)
“หืม...โทรไปกวนหรือเปล่าครับเนี่ย”
(เมียพี่...จะโทรมาตอนไหนก็ได้)
“ฮะๆ ปากหวาน...จะกลับบ้านก็ฝากแวะซื้อของให้หน่อยนะครับ” ศตคุณพูดบอกไป ใบหน้าหวานยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
(ว่ามาสิครับ อยากได้อะไร...พี่จะซื้อไปให้)
“Preg test ครับ เอามาหลายๆ อันนะครับ จะได้ชัวร์”
(โอเคครับ Preg…test หมู! มันคืออะไรน่ะ) ปลายสายถามอย่างตกใจ
“ที่ตรวจการตั้งครรภ์ครับ เอามาเยอะๆ นะครับ หลายๆ ยี่ห้อก็ดีจะได้ชัวร์ว่าน้องของคินมาแล้วจริงๆ” ศตคุณพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสบายๆ ไม่ได้ดูตกใจหรือดีใจอะไรมาก แม้ว่าในใจจะตื่นเต้นมากๆ เหมือนกัน
(ที่ตรวจครรภ์? น้องของคิน...ที่รัก พี่ได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ท้อง? หมูท้องเหรอ) ปลายสายเสียงดังน้ำเสียงตกอกตกใจระคนดีใจจนมองเห็นภาพเลยว่าสามีกำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่
“ไม่รู้ครับ ถึงต้องตรวจไง”
(งั้นไปตรวจที่โรงพยาบาลดีกว่าชัวร์สุด จะได้ฝากท้องอะไรด้วยเลย)
“แต่...พี่อาทิตย์ทำงานอยู่นะครับ”
(อีกสองชั่วโมงเอง ไม่เป็นไรหรอก)
“แล้วจะไปกลับทำไมให้เสียเวลาล่ะครับ”
(งั้นฉันจะให้เจ้าเขตมาเข้ามาในเมือง ตอนนี้มันกำลังเดินทางไปที่ไร่อยู่พอดี)
“อ่า...ต้องไปวันนี้ให้ได้เลยเหรอครับ ลูกต้องนอนกลางวันนะพี่อาทิตย์”
(ให้แม่จันทน์กับน้ำปิงดูให้ก็ได้ หรือให้พี่ชัยกับพี่แมวมาดูลูกให้สิหมู) ร่างสูงพยายามหาทางให้ตนรักตรวจวันนี้จนได้ เพราะเขาตื่นเต้นมากเหลือเกิน
“อ่า...ครับๆ”
สุดท้ายเขาก็ต้องยอมสามีเรื่อยไป เมื่อถึงเวลาก็กล่อมลูกให้นอน โทรตามแม่ของตนให้มาเฝ้าให้ ก่อนที่ตนจะเดินทางไปตรวจครรภ์โดยลูกเลี้ยงที่เป็นเพื่อนสนิทอย่างคณินซึ่งพอรู้ว่าเขากำลังจะมีน้องก็ตื่นเต้นใหญ่ และสุดท้ายพอไปตรวจก็พบว่าตัวเองตั้งท้องจริงๆ คนพ่อนี่แบบกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจหน้าห้องตรวจไปเลย และข่าวดีนี้ก็กระจายสู่ไลน์กลุ่มครอบครัว สุริเยนทร์กับปัทมาถึงกับเลื่อนไฟลท์บินกลับมาจากการท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อมาดูแลลูกสะใภ้ว่าที่คุณ แม่ลูกสอง...
ศตคุณดีใจมาก...ไม่ต่างจากคนเป็นพ่อเลยสักนิด
...
...
เก้าเดือนผ่านไป
ศตคุณคลอดลูกคนที่สองได้เดือนหนึ่งแล้ว ตอนนี้ ‘เด็กชายทินกร ศักดินนท์’ ลืมตาดูโลกได้ครบหนึ่งเดือนแล้ว ศตคุณเหนื่อยขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อมีลูกเพิ่ม แต่โชคดีที่มีคนช่วยเลี้ยงเยอะ ทั้งเด็กรับใช้ในบ้าน คุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายหรือกระทั่งพี่ชายอย่างคณินเอง
ทินกร...หรือน้องทินถอดแบบมาจากศตคุณทั้งหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งเลือดพิเศษเหมือนคนแม่...จนพ่อเลี้ยงอาทิตย์ถามว่า ‘พี่จะไว้หนวด ไว้เคราดีไหม ลูกโตไปต้องสวยเหมือนหมูแน่ๆ’
ทุกคนเห่อหลานคนที่สองมากๆ แต่ก็ไม่ลืมให้ความรักกับอคิราห์ที่เห่อน้องแบบสุดๆ ไม่ต่างกัน...
น้องคินวัยสองขวบ กับน้องทินวัยหนึ่งเดือน...
“แม่จ๋า...นอนกับน้องนะ”
“น้องคินจะดูแลน้องเหรอลูก”
“ช่าย...คินจะนอนกับน้อง”
“หึหึ เดี๋ยวรอน้องกินนมเสร็จก่อนนะครับลูก...แล้วน้องคินกินอิ่มยัง”
“อิ่มล้าว...วันนี้คินกินข้าวเองด้วย”
“เก่งจังเลย แบบนี้ถ้าน้องโตพี่คินก็จะป้อนข้าวน้องได้ใช่ไหมครับ”
“ช่ายคับ”
“หึหึ...ขี้โม้นะคิน เมื่อกี้พ่อเห็นเรากินข้าวเองแค่สามช้อน นอกนั้นก็เลอะเทอะจนพ่อต้องป้อนไม่ใช่หรือไง” พ่อเลี้ยงอาทิตย์เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้แปรสภาพเป็นสถานที่เลี้ยงเด็กเรียบร้อย ถามลูกชายขี้โม้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับลูกชายคนโต อุ้มเด็กชายขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง
“คินกินเอง...แม่จ๋า คินง่วง” เรียกแม่แต่เอนซบอกแร่งของพ่อ
ร่างสูงหัวเราะออกมาเบาๆ
“ง่วงก็นอนสิครับ น้องกินนมอยู่”
“คินจะนอนกับน้อง”
“ฮ่าๆ ไม่กลัวว่านอนทับน้องหรือไงคิน ตัวคินหนักมากกกก...” อาทิตย์ลากเสียงยาวเพื่อเน้นย้ำว่าลูกตัวหนักจนคินเบะปากงอนๆ
“คินตัวเล็กก่าพ่ออีก...พ่อตัวหนัก”
“ก็พ่อโตแล้ว...”
“งื้อ...ง่วง”
“เด็กแสบเอ้ย” ร่างสูงฟัดลูกอย่างหมั่นเขี้ยว ทั้งกอด ทั้งหอมด้วยความรักและเอ็นดู
เด็กชายอคิราห์นอนหลับคาอกพ่อไปด้วยความเหนื่อย ศตคุณส่ายหน้าไปมาก่อนจะเอาขวดนมออกจากปากของเด็กชายทินกร ยกเด็กตัวเล็กขึ้นอุ้มพาดบ่าเพื่อให้เรอออกมา ปากก็พูดไปด้วย
“ไหนใครบอกว่านอนเฝ้าน้อง หลับไปก่อนและ”
“หมูก็รู้ว่าลูกเราขี้โม้”
“อย่ามาว่าลูกเลย ลูกก็เอาตัวอย่างมาจากพ่อนั่นแหละ ถูกไหม...โตไปต้องถอดแบบพี่อาทิตย์อย่างกับแกะแน่ๆ เลย...”
“น้องทิน...หลับยัง”
“จะอุ้มไหมครับ”
ร่างสูงพยักหน้าแล้วรับร่างเล็กๆ ของทินกรลูกชายคนเล็กมาอุ้มหลังจากวางอคิราห์ให้นอนบนผ้าปูเรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยจ้องพ่อนิ่งๆ ร่างสูงก็ทำการกล่อมอย่างเป็นธรรมชาติ
แน่ล่ะ...เลี้ยงลูกมาแล้วตั้งสองคน...
“โตไปต้องสวยเหมือนแม่แน่เลย น้องทิน...หวังว่าพี่คินจะดูแลและปกป้องน้องเป็นอย่างดีนะ” อาทิตย์พูด ใบหน้าคมเข้มที่มักจะดูดุเสมอฉายแววอ่อนโยน
“น้องคินต้องดูแลน้องอยู่แล้วล่ะครับ” ศตคุณพูดขึ้น ห่มผ้าให้กับอคิราห์ที่นอนหลับไปแล้วก่อนจะหอมแก้มลูกคนแรกด้วยความเอ็นดู
“พี่ก็เชื่ออย่างนั้น”
“งั้นผมฝากพี่อาทิตย์พาลูกนอนด้วยนะครับ ผมจะไปกินข้าวสักหน่อย หิวมากๆ เลย”
“ได้ครับ...พี่จะพาลูกนอนเอง ไปกินข้าวเถอะ”
เมื่อภรรยาออกไป อาทิตย์ก็ก้มมองลูกชายในอ้อมแขนที่จ้องตนอยู่ไม่วางตาและไม่มีทีท่าว่าจะหลับเลย
“ทินครับ...นอนได้แล้วนะลูก” พูดกับลูกเสียงเบา “หืม?” พ่อเลี้ยงจ้องปฏิกิริยาลูกน้อยวัยหนึ่งเดือนที่อ้าปากพะงาบๆ เหมือนจะพูดตาม...แล้วยิ้มดีใจ
“อ่า...ต้องเป็นเด็กอัจฉริยะแน่ๆ อีกเดือนสองเดือนคงจะพูดได้แล้วล่ะ” เขาพึมพำเบาๆ แล้วยิ้มหวานให้เด็กชายทินกร...
“เด็กดีของพ่อ...นอนนะครับ วันนี้พ่อจะนอนกลางวันกับหนูนะ ถ้าหนูไม่นอนพ่อจะนอนยังไงหืม?”
ได้ยินแบบนั้น เด็กน้อยในอ้อมแขนก็หลับตาลงไปเลย อาทิตย์หัวเราะเบาๆ สงสัยตัวเขามีรังสีแห่งความน่าเกรงขามออกมา เพราะเพียงแค่ขอให้นอนแสร้งดุหน่อยๆ ก็หลับไปเลย เหมือนกับอคิราห์ตอนยังเป็นเด็กทารกยังไงยังงั้น
เด็กทั้งสองคนเลี้ยงง่ายกันทั้งคู่...แต่เด็กชายทินกรชอบกวนพ่อแม่ตอนกลางคืนด้วยแผดเสียงร้องไห้ลั่นไร่ยามดึกเลย ต้องอุ้มมานอนด้วยกันบนเตียงกับพ่อแม่ นอนคนเดียวแบบอคิราห์ไม่ได้...
อาทิตย์หอมแก้มลูกเบาๆ แล้ววางทินกรที่หลับแล้วบนเตียงเปล...ส่วนเขาก็มานอนลงข้างๆ กับอคิราห์ที่พื้นและหลับตาลงด้วยสีหน้าที่มีความสุข...
“อ้าว? หลับหมดเลย ทั้งพ่อทั้งลูก” ศตคุณที่ทานข้าวเสร็จเดินกลับเข้ามาเห็นสามีกับลูกหลับก็ยิ้มบางๆ เดินมานั่งลงที่สามีนอน...แล้วจูบที่หน้าผากหนาเบาๆ
จุ๊บ!
“ฝันดีครับคุณพ่อ...”
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
มาแล้วค่า ตอนพิเศษตอนที่ 4 ค่า อาทิตย์หน้าลงตอนที่ 5 อย่างแน่นอนค่ะ ไม่หายไปเป็นเดือนแบบนี้แน่นอนจ้า มีอะไรติดตามการอัพเดตข่าวสารได้ที่แฟนเพจและทวิตเตอร์นะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ (https://www.facebook.com/sawachiyuki/)
https://twitter.com/Sawachi_Yuki (https://twitter.com/Sawachi_Yuki)
ตอนพิเศษที่ 5
แฝดแห่งดวงจันทร์
ศตคุณกำลังรอเข้าตรวจกับคุณหมอที่ฝากครรภ์ มือขาวลูบที่หน้าท้องนูนใหญ่ของตัวเองข้างๆ มีอาทิตย์นั่งรออยู่ด้วยกัน ท้องที่สามแล้ว...แต่กลับดูใหญ่กว่าท้องปกติจนศตคุณกังวลใจ แต่ก็คิดว่าลูกในท้องคงจะตัวใหญ่เท่านั้น
หลังจากน้องทินก็อายุได้หนึ่งขวบสิบเดือน ศตคุณก็รู้สึกว่าอาการแพ้ท้องที่คุ้นเคยกำเริบและหนักกว่าสองท้องแรกมากๆ ทำอะไรก็ทรมานไปหมด กินอะไรก็ไม่ค่อยจะอิ่มเท่าไหร่ และดีที่มีคนมาช่วยเลี้ยงสองแสบให้ไม่งั้นศตคุณจะต้องตายแน่ๆ
อคิราห์ยิ่งโตก็ยิ่งแสบซนเหลือเกินเลยให้พี่ชายอย่างคณินเป็นคนคอยช่วยกำราบให้ ส่วนทินกรเป็นเด็กร่าเริง พี่ชวนเล่นอะไรก็ไปหมด...ดีที่คณินกับอคิราห์ดูแลน้องได้ดี ศตคุณก็เลยไม่เหนื่อยเท่าไหร่
“อายุครรภ์สิบสองสัปดาห์นะคะ ท้องใหญ่มากเลยเนาะ งั้นหมอขอตรวจดูนะคะว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ต้องกังวลไปค่ะคุณแม่”
เจลเย็นๆ ถูกทาลงที่ท้องก่อนที่โดนเครื่องอัลตราซาวด์วางบนท้องแล้วเคลื่อนไปมาเพื่อดูวิวัฒนาการของเด็ก ซึ่งต่อให้มีลูกมาแล้ว ศตคุณก็ยังดูไม่ออกอยู่ดี
“ทราบสาเหตุของขนาดท้องที่ใหญ่แล้วล่ะค่ะ” คุณหมอบอกยิ้มๆ ซึ่งทั้งสตคุณกับพ่อเลี้ยงก็พากันมองที่มอนิเตอร์อย่างตั้งใจ
“เพราะอะไรเหรอครับ” พ่อเลี้ยงถาม
“ยินดีด้วยนะคะ...คุณพ่อคุณแม่ได้ลูก ‘แฝด’ ค่ะ” สิ้นเสียงของคุณหมอทั้งพ่อเลี้ยงทั้งศตคุณก็ตกอยู่ในภาวะอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน...จนกระทั่งผู้เป็นสามีได้สติก่อน
“ฝ่ะ...แฝดเหรอหมอ ไม่ผิดแน่ใช่ไหม”
“ไม่ผิดแน่ค่ะ นี่คนแรกนะคะ ส่วนเล็กๆ นี่คือคนที่สองค่ะ ถูกอีกคนบังนิดหน่อย แต่แฝดแน่นอนค่ะ” เธอพยายามซาวด์ให้ทั้งสองสังเกตเห็น...ซึ่งอาทิตย์ก็พยักหน้าเข้าใจ
“พี่อาทิตย์...คุณหมอ ผมได้ลูกแฝดจริงๆ ใช่ไหมครับ” ศตคุณถามอย่างเพ้อๆ เพราะยังอึ้งไม่หาย
ร่างบางขอคนรักว่าอยากปิดอู่แค่คนที่สาม เพราะยังไงก็ยังมีลูกของพายัพกับอาโปที่ตอนนี้ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองอยู่อายุครรภ์น้อยกว่าศตคุณสัปดาห์เดียว...เราท้องในเวลาไล่เลี่ยกันเพราะพ่อเลี้ยงกับพายัพพากันแข่งว่าน้ำยาใครดีกว่าสุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ชนะไป แล้วยังมีลูกของคณินที่จะมีภายภาคหน้าอีก...แค่นี้เด็กก็เต็มไร่แล้ว
แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนสุดท้ายของเราจะมาทีเดียวถึงสอง...
“ใช่ค่ะ ลูกแฝดไม่ผิดแน่ค่ะ แต่ช่วงเดือนที่ห้าถึงจะทราบเพศนะคะ ตอนนี้คุณแม่ต้องดูแลตัวเองเพิ่มขึ้นเพราะลูกแฝดก็มีโอกาสแท้งเพิ่มขึ้นอีก และที่สำคัญก็คือเรื่องคลอดค่ะ...คุณแม่อยากจะคลอดแบบไหนคะ”
“แฝด...คลอดธรรมชาติจะเจ็บมากไหมครับ”
“ก็ปวดหนักสองเท่าค่ะ แต่การฟื้นตัวก็อย่างที่ทราบจะเร็วกว่าผ่าคลอด ร่างกายของคุณแม่คลอดแฝดแบบธรรมชาติได้ค่ะ แต่ก่อนผู้ชายท้องได้ท้องลูกแฝดจะคลอดธรรมชาติไม่ได้เลยค่ะ แต่ทุกวันนี้เทคโนโลยีเราทันสมัยมาก เรื่องคลอดแฝดแบบธรรมชาติในผู้ชายเลยง่ายด้วย ซึ่งคุณแม่สามารถมีลูกอีกกี่คนก็ได้ค่ะ” ศตคุณเผลอทำหน้าแหยๆ เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายจากคุณหมอ
เขาว่ามีสี่คนก็พอแล้วล่ะ...
“ผมต้องการให้ท้องนี้เป็นท้องสุดท้ายครับ”
“ผู้ชายไม่มีมดลูกก็เลยทำหมันไม่ได้ค่ะ เพราะช่วงที่มีเพศสัมพันธ์เลือดพิเศษจะมีคุณสมบัติสร้างรังไข่ขึ้นมาชั่วคราวเพื่อเป็นที่ฟักของตัวอ่อนของอสุจิให้เติบโตเป็นทารกเมื่อคลอดแล้วรังไข่นั้นจะหลุดออกมาพร้อมกับเด็กและสร้างใหม่ได้เรื่อยๆ และไม่มีประจำเดือน ไม่มีการตกไข่ ผู้ชายเลือดพิเศษถึงท้องง่ายกว่าผู้หญิงค่ะ” ศตคุณฟังอย่างตั้งใจ
จริงๆ ก็รู้เรื่องพวกนี้มาตั้งแต่ลูกคนแรกแล้วล่ะ...
“ถ้าไม่อยากตั้งท้องอีกมีสองวิธีค่ะคือทานยาคุมหลังมีเพศสัมพันธ์ กับอีกวิธีคือคุณพ่อเป็นฝ่ายทำหมันค่ะ” อาทิตย์ได้ยินแบบนั้นก็เบิกตากว้าง ส่ายหน้าปฏิเสธคนรักทันที
“พี่ไม่ทำนะหมู...พี่จะกลายเป็นคนไม่มีน้ำยาเลยนะ”
“แต่ผมไม่อยากทานยาคุมตลอดนี่ครับ พี่อาทิตย์ก็คงไม่ชอบใส่ถุงยางเท่าไหร่ใช่ไหมล่ะ”
“แต่นี่มัน...ไม่นะครับที่รัก”
“ใจเย็นๆ นะคะคุณพ่อ การทำหมันไม่ได้ทำให้หมดสมรรถภาพทางเพศนะคะ เพราะไม่ได้เกี่ยวข้องกับเส้นประสาทค่ะ คือคุณพ่อยังใช้ชีวิตแบบปกติได้โดยไม่มีปัญหาค่ะ”
“เห็นไหมพี่อาทิตย์ ทำเถอะนะครับ”
“โถ่...ต่อให้มีอีกพี่ก็เลี้ยงไหวนะ” ร่างสูงบอกเสียงหวาน...
หากแต่ศตคุณก็ได้แต่เชิดหนี...
“เดี๋ยวหมอจะให้แผ่นพับไปดูนะคะ ตัดสินใจยังไงก็แจ้งหมอหมอจะติดต่อแพทย์ผู้เชี่ยวชาญให้ เดี๋ยวออกไปรับใบนัดและยาบำรุงเลยค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
อาทิตย์พาคนรักกลับบ้านด้วยท่าทางที่ซึมกะทือ หมดอาลัยตายอยากเพียงเพราะภรรยาอยากให้ทำหมัน...อาทิตย์กลัวการผ่าตัดที่ตรงนั้นสุดๆ
“เป็นยังไงบ้างลูก...ผลตรวจ” มารตีถามลูกชายที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุขผิดกับผู้เป็นสามีที่เดินทำหน้าหงอยเข้ามา
“อ้าว? แล้วนั่นทำไมทำหน้าหงอย?” สุริเยนทร์ถามพ่อเลี้ยงอาทิตย์ ซึ่งก็ได้แต่ถอนหายใจใส่ ก่อนจะทรุดกายนั่งลงบนโซฟาข้างๆ กับภรรยา กางแขนเรียกลูกชายคนเล็กให้มาหาตน เด็กชายทินกรยิ้มหวานเดินเข้ามานั่งตักคุณพ่อทันที ส่วนอคิราห์ก็นั่งลูบท้องคุณแม่อยู่ข้างๆ
“แข็งแรงดีครับ...แล้วก็ที่ท้องใหญ่ผิดปกติ เพราะได้แฝดน่ะครับ”
“ห๊ะ!!!” ทั้งหมดอุทานพร้อมกัน
“ก็เรื่องดีนี่ แล้วทำไมแกทำหน้าแบบนั้น” สุริเยนทร์ถามลูกชายอีกครั้ง
“หมูจะให้ผมทำหมัน”
เงียบกริบไปเกือบนาทีกว่าได้ก่อนที่ลูกชายคนโตอย่างคณินจะหัวเราะลั่นออกมาส่งผลให้ทุกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง ยิ่งทำให้อาทิตย์ทำหน้าเครียดๆ เข้าไปอีก
“ฮ่าๆ พ่อแม่ง...จี้ว่ะ ก็แค่ทำหมัน จะไปกลัวอะไรพ่อ”
“เออ...แค่ทำหมัน ไม่ได้ทำให้แกสมรรถภาพทางเพศเสื่อมนะลูกชาย เขาทำเพื่อป้องกันไม่ให้มีลูกอีกต่างหาก ว่าแต่...อยากมีลูกแค่นี้เหรอหมู?” สุริเยนทร์พูดกับลูกชายแต่ประโยคสุดท้ายพูดกับลูกสะใภ้
“ครับ...จริงๆ อยากมีแค่สาม แต่เมื่อท้องแฝดก็ขอหยุดที่สี่คนพอครับ...ผมกลัวจะให้ความสำคัญลูกๆ ไม่เท่ากัน เดี๋ยวลูกจะมีปัญหาในอนาคตได้น่ะครับ แล้วตัวผมก็ทำหมันไม่ได้ ก็อยากให้พี่อาทิตย์เป็นคนทำ...ที่สำคัญอาพายัพกับพี่อาโปก็มีสองคนแล้ว รวมพวกผมอีกสี่คนและมีลูกของเขตในอนาคตอีก...”
เหตุผลของศตคุณดีมาก ทุกคนก็เห็นด้วย...
“นั่นไง...อาทิตย์ทำเพื่อน้องไม่ได้เหรอลูก” ปัทมาถาม อาทิตย์ขมวดคิ้วแน่นเมื่อเจอถามแบบนี้
ไม่มีอะไรที่พ่อเลี้ยงจะให้เมียรักไม่ได้...
“เฮ้อ...รุมกันขนาดนี้ ทำก็ทำครับ”
ศตคุณยิ้มออกมาอย่างดีใจ หันมามองคนรักอย่างขอบคุณ แล้วก็ก้มหอมแก้มเด็กชายทินกรบนตักสามีเบาๆ สลับกับหอมอคิราห์ที่นั่งข้างๆ ด้วย
อาทิตย์ได้แต่ถอนหายใจด้วยสีหน้าปลงตก...
เอาวะ เจ็บนิดๆ หน่อย เพื่อเมีย!!!
และหลังจากวันนี้ไม่กี่วัน ร่างสูงก็จัดการไปผ่าตัดทำหมันเลยโดยที่ลูกชายคนโตอย่างคณินและเพื่อนรักอย่างพายัพพาไป ที่ไปเร็วขนาดนี้เพราะเขาศึกษาดูแล้วว่าเขาจะต้องงดการมีเพศสัมพันธ์หลังจากผ่าตัดเจ็ดวันและต้องสวมถุงยางร่วมด้วยอีกสามเดือนจนกว่าจะตรวจน้ำเชื้อแล้วไม่พบตัวอสุจิ เขาเลยตัดสินใจไปก่อนเมียจะคลอดเพราะตอนนี้มีอะไรกับเมียไม่ได้ เมียท้องอยู่ แต่หลังคลอดเขาจัดเต็มแน่ๆ ถ้าทำหมันหลังคลอดเดี๋ยวจะต้องอดอยากไปอีกนาน...
กลับมาจากผ่าตัด เมียก็เอาอกเอาใจดีมาก ทั้งกอด ทั้งหอม ทั้งจูบ ดูแลดีมากเพราะเขาต้องหยุดงานสามวันเพื่อเลี้ยงการยกของหนัก ไม่ให้แผลโดนน้ำ เมียก็เลยอุ้มท้องโตๆ มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ตลอดช่วงพักเลย
เขาทำเพื่อเมีย...ได้ทุกอย่างนั่นแหละ ก็รักมากนี่นะ...
...
...
...
“แง้...แง้...แง้”
เสียงร้องไห้ของเด็กสองคนดังระงมไปทั่วทั้งห้องคลอด ศตคุณร้องไห้ออกมาอยากตื้นตันใจที่ได้ให้กำเนิดอีกสองชีวิตออกมาลืมตาดูโลก
พ่อเลี้ยงอาทิตย์เองที่ต่อให้เข้ามาดูภรรยาคลอดลูกถึงสองครั้ง แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะรู้สึกเฉยๆ เลย เพราะนี่คือลูก...แก้วตาดวงใจของพวกเขา
“ขอบคุณครับคนดี...ที่อดทนมาขนาดนี้” ร่างสูงพรมจูบที่ใบหน้าชื้นเหงื่อของคนรัก เสียงกรีดร้องด้วยความทรมานของภรรยายังติดอยู่ในหัว...
มันดูเจ็บปวดกว่าสองครั้งก่อนมาก นั่นเป็นเพราะว่านี่เป็นลูกแฝด อาทิตย์รู้สึกว่าคิดถูกที่ทำหมันให้ภรรยา เขาไม่อยากเห็นสีหน้าเจ็บปวดของศตคุณอีกแล้ว...และมีลูกแค่นี้...เขาก็มีความสุขแล้วล่ะ อย่างที่ศตคุณเคยพูดนั่นแหละ ถ้ามีมากเกินไปอาจจะให้ความสำคัญกับลูกไม่ทั่วถึง...
ทุกคนกำลังรอพยาบาลนำลูกแฝดเข้ามาหาคุณแม่ที่นอนรออยู่ด้วยสีหน้าอิดโรย แต่ก็มีความสุข อคิราห์นั่งอยู่ข้างๆ เตียงตลอดเพราะเป็นห่วงแม่คนสวย ส่วนทินกรก็นั่งบนตักแกร่งของผู้เป็นพ่อ...และนาทีที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงพยาบาลสองคนอุ้มเด็กทารกตัวน้อยเข้ามาหาคุณพ่อกับคุณแม่ ทั้งสองคนถูกวางข้างกันบนเตียงใหญ่ที่ศตคุณนอนอยู่ เผยให้เห็นใบหน้าของลูกแฝดที่นอนหลับพริ้มอยู่
“เจ้าหญิงของแม่...น่าเกลียดน่าชังจริงๆ”
“ทินเห็นน้องไหม นี่น้องสาวของทินนะครับ ทั้งสองคนเลย” พ่อเลี้ยงพูดกับลูกชายบนตัก ซึ่งเด็กชายก็ชะโงกหน้าขึ้นมาห่อผ้าน้อยๆ ทันที
“น้องสาววว...น้องสาวของทิน”
“ของพี่คินด้วย...” อคิราห์เดินมาฝั่งที่คุณพ่อนั่งเพราะน้องถูกวางลงฝั่งนั้น
“ใช่ครับ น้องสาวของน้องคิน น้องทินนั่นแหละ ต่อไปนี้ก็ดูแลน้องด้วยนะครับ” ศตคุณพูดกับลูกรักทั้งสอง ซึ่งเด็กๆ ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ตายแล้ว...พี่ซันดูสิ จิ้มลิ้มมากเลย สงสัยได้แม่อีกแล้ว” ปัทมาเดินมาดูแล้วก็พูดบอกสามี
“จมูกได้ตาอาทิตย์นะ ปากได้แม่” สุริเยนทร์พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าหลานๆ
สนชัยกับมารตีเองก็เดินมาดูด้วย ดีใจที่ได้หลานเป็นฝาแฝดผู้หญิง นึกว่าจะมีแต่ลูกผู้ชายทั้งหมดเสียอีก
“ตั้งชื่อว่าอะไรบ้างล่ะลูก” มารตีถาม
“ถ้าเป็นผู้หญิงก็อยากให้มีความหมายว่าพระจันทร์หรือดวงจันทร์น่ะครับ คนพี่ชื่อ ‘ศศิธร’ ชื่อเล่น ‘เดือน’ ความหมายของชื่อจริงชื่อเล่นคือพระจันทร์ครับ” ร่างบางตอบ
“คนน้องให้ชื่อ ‘นิศากร’ ชื่อเล่น ‘มูน’ ครับ แปลว่าพระจันทร์เหมือนกัน แต่ชื่อเล่นมาจากภาษาอังกฤษ ที่ตั้งมูนเพราะอยากให้พ่อมีเพื่อนนะ พ่อชื่อเล่นว่า ‘ซัน’ ใช่ไหมล่ะ” อาทิตย์พูดพลางหัวเราะไปด้วย มองหน้าคนเป็นพ่อที่ตอนนี้ยิ้มกว้างไปเลย
“ฮ่าๆ ดี...เข้าใจคิด เดือนกับมูน น่ารักทั้งคู่เลย”
“ชื่อเพราะมากเลยนะ...ทั้งสี่คนเลย อคิราห์ ทินกร ศศิธร นิศากร บ่งบอกเลยว่าพ่อแม่ใส่ใจขนาดไหน...” สนชัยพูดขึ้น ซึ่งทุกคนก็ยิ้มออกมามองเด็กน้อยสี่คนที่ดูรักกันดีและจะต้องรักใครกลมเกลียวกันแบบนี้ตลอดไป
อาณาจักรศักดินนท์จะมีผู้สืบทอดต่อไป และไม่มีวันแตกสลายไปแน่นอน...
“สงสัยต้องขยายบ้านแล้วล่ะ รองรับเด็กๆ ที่จะโตขึ้น”
“พ่อ...คินขอห้องใหญ่ๆ มีหุ่นยนต์เยอะๆ นะ”
“ตอนนี้ก็มีห้องแล้วไม่ใช่เหรอ” พ่อเลี้ยงถามลูกชายเพราะเขาให้ลูกชายนอนห้องที่ให้ศตคุณอยู่ตอนที่เริ่มจีบใหม่ๆ อคิราห์คนเดียวแล้ว การเลี้ยงของอาทิตย์ก็คือถ้าลูกคนไหนอายุครบสี่ขวบจะให้ย้ายไปนอนคนเดียวในห้องส่วนตัวที่ทำไว้ให้ แต่ตอนนี้ก็มีพอแค่ทินกรที่ยังนอนกับพ่อแม่อยู่ ส่วนสองแฝดคงต้องทำเพิ่มให้
“ช่าย...แต่หุ่นยนต์น้อย”
“ฮ่าๆ” ทั้งห้องหัวเราะออกมา
“ไปเล่นกับพี่วายุสิ บ้านลุงหุ่นยนต์เยอะมากเลยนะ” พายัพชวน
“ไม่อาว...จะเล่นกับน้อง...ให้พี่วายุมาเล่นกับคินสิ”
“น้องไม่เล่นหุ่นยนต์นะลูก น้องเป็นผู้หญิง” ศตคุณบอกกับอคิราห์ ซึ่งเด็กน้อยก็ทำหน้าไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงเล่นหุ่นยนต์ไม่ได้
“จับหุ่นยนต์ใฉ่กะโปง” เด็กชายทินกรพูดขึ้นมาบ้าง ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะจากคนในห้องเป็นอย่างดีเลย
“ฮ่าๆ”
“ทำไมน้องมีฉอง” ทินกรน้อยถามต่อ
“ก็เพราะน้องเป็นแฝดไงครับ” อาทิตย์ตอบลูกน้อยบนตัก
“น้องชื่อราย”
“เดือนกับมูนครับ แปลว่าดวงจันทร์”
ทินกรน้อยเงียบไปก่อนจะโพล่งออกมาเมื่อคิดอะไรบางอย่างออก
“แฝดแห่งดวงจันทร์ เย้!”
และเป็นอีกครั้งที่ลูกชายคนเล็กสร้างเสียงหัวเราะจากทุกคนในห้อง
“หึหึ สงสัยดูเซเลอร์มูนหนักไปหน่อย” คณินแซวน้องอย่างชอบใจ เพราะเป็นฝีมือของตนเองที่พาทินกรดูการ์ตูนเซเลอร์มูน...
ทุกการกำเนิดมีความสุขเสมอ...
แต่การได้มองเขาเติบโต...มีความสุขมากกว่า
“น้องคินครับ หยิบชุดน้องให้แม่หน่อย”
“ค้าบบบบ” วิ่งเอาชุดน้องให้ผู้เป็นแม่
“น้องทิน อย่าเล่นแป้งลูก เลอะหมดแล้ว”
“ค้าบบบบ” แต่ก็ยังเล่นอยู่
“น้องคิดช่วยแม่ใส่ชุดน้องหน่อยเร็ว”
“ค้าบบบบ” วิ่งมาช่วยคุณแม่ใส่เสื้อผ้าให้แฝด
“น้องทินเอาแป้งมาให้แม่ลูก”
“ค้าบบบบ” เดินเตาะแตะเอาแป้งมาให้แม่
“น้องคินระวังน้องเจ็บนะลูก”
“ค้าบบบบ” จับแขนน้องใส่เสื้ออย่างระวัง
“น้องทิน อยู่นิ่งๆ นะ”
ทินกรนั่งมองแม่กับพี่ชายที่กำลังช่วยกันใส่เสื้อผ้าให้สองแฝดหลังจากที่อาบน้ำให้เสร็จแล้ว วันนี้ไม่มีใครมาช่วยศตคุณอาบน้ำให้สองแฝดเลย ปกติจะมีน้ำปิงมาช่วยแต่น้ำปิงมีธุระลากลับบ้าน ย่าจันทน์ก็เดินทางไปเที่ยวกับสุริเยนทร์และปัทมา
ก็เลยต้องขอความร่วมมือจากลูกชายทั้งสอง...
“วุ่นวายอะไรกัน หืม”
“พ่ออออออ” ทินกรที่ว่างอยู่วิ่งไปหาพ่อด้วยความดีใจ ก่อนร่างใหญ่จะก้มลงอุ้มเด็กชายมาไว้นั่งบนแขนแข็งแรง
“ว่าไงครับ...ทำไมไม่ช่วยแม่กับพี่ใส่ชุดให้น้องหืม?”
“ช่วยแย้ว...เอาแป้งห้าย”
“ฮ่าๆ ช่วยได้เยอะเลยนะนั่น ฟอด! ชื่นใจ” พ่อเลี้ยงอาทิตย์หอมแก้มลูกชายคนเล็กก่อนจะเดินไปที่เตียง วางเด็กชายทินกรลงแล้วหอมแก้มตัวแสบอคิราห์ของเขาต่อ
ฟอด!!
“งื้อ...พ่อตัวเหม็น”
“เดี๋ยวเถอะ...”
ได้แค่คาดโทษไปงั้นแหละ ร่างสูงเดินไปหาภรรยาที่กำลังใส่เสื้อให้ลูกสาวคนเล็กที่พี่ชายใส่ให้ไม่เสร็จแล้วหอมแก้มเนียนแรงๆ
ฟอด!!
“กลับมาแล้ว...”
“วันนี้กลับดึกจัง อาบน้ำก่อนนะครับค่อยมาอุ้มลูก” ร่างบางหันมาหาสามีก่อนจะเขย่งเท้าหอมกลับคืนเบาๆ
“ก็ปัญหาเมื่อวานแหละ”
“เหนื่อยน่าดูสินะครับ ให้น้องทินเรียนก่อนและแฝดโตอีกนิดก่อนนะครับ ผมจะช่วยงานพี่ให้เต็มที่เลย”
“แค่ที่ทำทุกวันนี้ก็ถือว่าช่วยพี่แล้วที่รัก” ร่างสูงทำท่าจะจูบ มือเล็กเลยดันหน้าอกแกร่งเอาไว้ก่อน
“อย่าครับ ลูกมองอยู่”
อาทิตย์หันไปมองอคิราห์กับทินกรที่จ้องพ่อแม่สวีทกันตาแป๋วเลย รวมถึงสองแฝดที่นอนนิ่งๆ เปิดตาจ้องมองพ่อแม่อยู่เหมือนกัน...
ทั้งคู่หันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา ร่างสูงเลยหอมแก้มแทนก่อนจะกระซิบข้างหูเบาๆ
“ลูกหลับแล้วเจอกัน”
อาทิตย์หัวเราะแล้วคว้าสองแสบไปอาบน้ำด้วยกัน ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วที่อคิราห์กับทินกรจะรออาบน้ำพร้อมกับผู้เป็นพ่อ...
“บ้าจริงๆ ลูกสี่แล้วยังหื่นไม่เลิก”
อาทิตย์กล่าวเอาไว้ว่า...
มีเมียสวยขนาดนี้ หุ่นดีขนาดนี้ เซ็กซี่ขนาดนี้...ที่สำคัญยังเด็กขนาดนี้ ต่อให้เขาจะแก่แค่ไหนก็มีแรงเอา...เพราะกินเด็กเป็นอมตะจริงๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ตอนพิเศษในเล่มที่จะอัพให้อ่านก็ครบทั้ง 5 ตอนแล้วนะคะ ต่อไปจะเป็นตอนพิเศษเรื่องอาณาเขตรักที่จะลงในเว็บให้อ่านกันค่ะ แต่ลงไปแล้วก่อนหน้านี้ 1 ตอนเน่อ เม้นท์ให้กำลังใจ ติชม ให้กันด้วยนะคะ ^^