ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
____________________________________________________________
สารบัญ
ตอนที่1ร้านขายของเล่นมือสอง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3989849#msg3989849)
ตอนที่2 เตียงนอนสองชั้นของนายชั้นล่างของฉันชั้นบน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3990658#msg3990658)
ตอนที่3 สิ่งเดียวในชีวิต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3990660#msg3990660)
ตอนที่4 ชีวิตมหา'ลัย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3990776#msg3990776)
ตอนที่5 วันธรรมดา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3992014#msg3992014)
ตอนที่5 วันธรรมดา(ต่อ) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg3989849#msg3989849)
ตอนที่6ค่ายอาสาครั้งแรกที่เที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4007527#msg4007527)
ตอนที่7ความห่วงใย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4008584#msg4008584)
ตอนที่8ความรู้สึกเปลี่ยนไปหรือพึ่งรู้ใจตัวเอง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4008994#msg4008994)
ตอนที่9ที่เดิม (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4009356#msg4009356)
ตอนที่9ที่เดิม(ต่อ) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4009839#msg4009839)
ตอนที่10 เรื่องที่คนฉลาดไม่เคยรู้ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4010045#msg4010045)
ตอนที่11สิ่งที่เผยออกมา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4010484#msg4010484)
ตอนที่12 เรื่องในอดีต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70672.msg4014101#msg4014101)
____________________________________________________________
ตอนที่ 1 ร้านขายของเล่นมือสอง
คิมหันต์เด็กชายวัย 8 ขวบเดินตามหลัง ชายหนุ่มผู้เป็นลุงเข้าไปในร้านขายของเล่นแห่งหนึ่ง ร้านขายของเล่นแห่งนี้ขายของมือ2 ที่มาจากการทดลองผิดพลาดทางวิทยาศาสตร์ของระดับหัวกระทิทั้งหลาย มีทั้งปัญญาประดิษฐ์ที่ทำงานได้ไม่เต็มรูปแบบ หุ่นยนต์เลี้ยงเด็กปดระวาง หุ่นยนต์แฟนสาวช่างปรณิบัติที่เหมือนคนเกือบทุกอย่าง
เขากวาดสายตาไปรอบๆร้าน มีทั้งตุ๊กตายัดนุ่นตัวอ้วนกลมซึ่งดูแล้วไม่ค่อยจะสมส่วนสักเท่าไหร่
"คงเป็นเพราะปัญหาจากการผลิตสินะถึงได้มาอยู่ที่นี่"เด็กชายผู้ที่มีความเฉลียวฉลาดเกินอายุพึมพำกับตนเอง
"คิมอยากจะได้ตัวไหนก็เลือกเลยนะ เดี๋ยวลุงซื้อให้" เด็กชายยิ้มตอบ
ลุงยังคงใจดีกับเขาเสมอ ตั้งแต่จำความได้ถึงแม้จะไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น แต่คิมหันต์ก็ไม่เคยรู้สึกว่าขาด เพราะลุงจะช่วยเติมเต็มทุกๆสิ่งในชีวิต ลุงส่งเขาเรียนโรงเรียนดีๆ ส่งเขาไปเรียนพิเศษ พาไปกินอาหารดีๆ หรือแม้กระทั่งซื้อของราคาแพงๆให้ใช้ สิ่งเดียวที่ลุงไม่มีให้คือเวลาที่จะมาเล่นกับหลานชายวัย8 ขวบ มันก็ไม่แปลกที่คิมหันต์จะไม่ค่อยได้เลือกหรือหยิบของเล่นแพงๆซักชิ้น เพราะถึงซื้อไป ก็ไม่มีใครมาเล่นด้วย
ชื่อคิมหันต์ แปลว่าฤดูร้อน และเจ้าตัวก็เป็นคนที่ใจร้อนสมชื่อ เพราะถ้าเพื่อนคนไหนทำตัวไม่ถูกใจ หรือทำอะไรให้ไม่พอใจ ก็จะพาลไม่เล่นและไม่คุยด้วย
หลังจากเดินผ่านตุ๊กตาตัวอ้วนกลมที่ดูไม่ผ่านQC จากโรงงานผลิต เด็กชายยังคงเดินไปเรื่อยๆในร้านขายของเล่นมือ2 เขาพบกับตุ๊กตาเสมือนมนุษย์ที่มีรูปลักษณ์เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักสดใส เธอดูดีมาก แต่เมื่อนึกย้อนไปถึงผู้หญิงหลายๆคนที่มาติดพันกับลุงของเขา ที่ตอนแรกก็ดูน่ารัก แต่พอเวลาผ่านไปก็เรียกร้องนู่นนี่จนน่ารำคาญ
"ไม่รู้ว่าความผิดพลาดของตุ๊กตาตัวนี้คือน่ารำคาญมากเกินไปหรือเปล่า"คิมหันต์แอบคิดแล้วก็รีบเดินออกไปจากตุ๊กตาเด็กผู้หญิงที่ใครๆก็น่าจะหมายปอง แต่ไม่ใช่สำหรับเด็กหนุ่มแน่นอน
"ไม่เลือกเอาซักตัวหรอคิม"ผู้เป็นลุงพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กชายยังไม่ได้เลือกของเล่นเลยซักชิ้น
"ไม่ดีกว่าครับ มีแต่ตัวที่ดูน่าจะสร้างปัญหามากกว่า เอามาเล่นสนุก ลุงดูตัวนั้นสิครับ..." คิมหันต์พูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ตุ๊กตาผู้หญิงตัวเมื่อครู่
"น่ารักมากเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าในระยะยาวจะน่ารำคาญหรือเปล่า"
ผู้เป็นลุงรู้เสมอว่าหลานชายของเขาฉลาดและรอบคอบมากกว่าอายุจริง
"แต่ลุงหาร้านนี้มานานมากเลยนะคิม ของเล่นพวกนี้แม้จะมือ2 แต่ก็มาจากนักวิทยาศาสตร์หัวกระทิ มีตำหนินิดหน่อยก็ถูกส่งมาที่นี่ หรือบางตัวถึงจะปดระวางมาจากที่อื่นก็มาจากบ้านมหาเศรษฐี ที่ใช้แปบเดียวก็เบื่อแล้วก็ส่งมาที่นี่เหมือนกัน คิมเลือกดูซักตัวเถอะลูก"
ลุงหยุดพูดพร้อมพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าหลานรักจะไม่พอใจ
"อย่างน้อยถึงลุงจะไม่ค่อยมีเวลา แต่ถ้าคิมมีตุ๊กตาแบบนี้มาไว้เป็นเพื่อนเล่นซักตัวก็คงจะไม่เหงา"
"ผมไม่ได้เหงาครับลุง ผมไม่จำเป็นต้องมี..." หืม...ยังพูดไม่ทันจบประโยค คิมหันต์ก็ไปสะดุดตาเข้ากับตุ๊กตาเด็กหนุ่มที่แววตาดูไร้ความรู้สึก แต่พอมองลึกเข้าไปเหมือนเจ้าตุ๊กตามันกำลังมีความรู้สึกเดียวกับเขา ความรู้สึกที่พยายามโกหกตัวเองว่า"ไม่เหงา"
"ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ เหมือนคนมาก เหมือนแบบไม่มีที่ติเลย"เด็กชายพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าหลานเริ่มสนใจของเล่นตรงหน้า ลุงจึงยกมือข้างหนึ่งขึ้นเพื่อเรียกพนักงานแนะนำสินค้าประจำร้าน
"สวัสดีค่ะ ตุ๊กตาตัวนี้ดูดีมากเลยนะคะ ผิวขาว ใบหน้าคมคาย ผมหยิกสีเทาอ่อน มีเลือดเนื้อ ใช้ชีวิต เติบโตตามวัย และพูดคุยโต้ตอบได้ เป็นตุ๊กตาที่เหมือนมนุษย์มากที่สุดตั้งแต่ที่ทางร้านเคยมีมาเลยค่ะ" พนักงานพยายามอวดอ้างสรรพคุณของสินค้าเพื่อหวังจะได้ส่วนแบ่งจากยอดขาย
"แล้วตุ๊กตาตัวนี้มีตำหนิตรงไหนอ่ะครับ"เด็กชายรีบถามกลับด้วยความอยากรู้
"มันไม่มีความรู้สึกค่ะ หลายครั้งที่มีคู่รักจะซื้อไปเป็นลูก แต่คนเป็นพ่อแม่อย่างแรกที่อยากได้คือความรัก แต่เจ้าตุ๊กตาตัวนี้กลับมีให้เขาไม่ได้ หรือบางครั้งครอบครัวที่มีลูกคนเดียวอยากจะซื้อไปเป็นของเล่นให้ลูก แต่มันก็สร้างความบันเทิงให้เขาไม่ได้ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะซื้อไปทำไมสู้ซื้อตุ๊กตาเด็กสาวนักปรนิบัติ หรือหุ่นยนต์พี่เลี้ยงน่าจะดีกว่า"พนักงานพูดเสียงแผ่วลงเพราะคิดว่าคงจะปิดการขายไม่ได้และพูดต่อว่า
"เจ้าตุ๊กตาตัวนี้อยู่ที่นี่มา8ปีแล้ว เปลี่ยนชั้นวางมาหลายขนาดเพราะตัวมันโตขึ้นตามอายุ เจ้าของร้านบอกว่าถ้าอีกปีไม่มีคนซื้อก็คงต้องเอาไปทำลาย เก็บไว้ก็เปลืองข้าวเปลืองน้ำ คงเป็นตัวแรกเลยค่ะที่ถูกส่งไปกำจัดเพราะไม่มีคนต้องการ" พนักงานพูดด้วยท่าทีเรียบเฉย แต่ทำไมนะเด็กชายกลับเห็นความเศร้า ความเหงาเมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตา ถึงแม้ปากก็พยายามส่งยิ้มน้อยๆมาที่เขา ไหนบอกว่าไม่มีความรู้สึก จริงๆแล้วไม่มีความรู้สึกหรือไม่มีใครใส่ใจ กันแน่
"ของเล่นชิ้นนี้น่าสนใจ" คิมหันต์คิดแบบนั้น
"ผมอยากได้ตัวนี้ครับลุง"เด็กชายพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวที่พนักงานบอกว่าไร้ความรู้สึก
"งั้นผมซื้อตัวนี้ครับ"ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าลุงยื่นบัตรเครดิตวงเงินมหาศาลให้กับพนักงาน
ผู้แนะนำสินค้าคนก่อนแสดงท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก เขาหยิบตุ๊กตาไร้ความรู้สึกออกจากชั้นวางแล้วแทนที่ด้วยตุ๊กตาตัวใหม่ ไม่มีความผูกพัน หรือสายใยใดๆ เขาออกจะดีใจมากซะด้วยซ้ำที่เจ้าตุ๊กตาตัวนี้ขายออกซักที
ตุ๊กตาถูกวางบนรถข้างคิมหันต์ คู่มือการใช้งานของเล่นเล่มบาง และใบเสร็จรับเงินยื่นให้กับคนจ่ายเงิน ในระหว่างที่รอลุงขึ้นมาบนรถคิมหันต์รีบเอ่ยทักทายเพื่อนใหม่ ไม่ใช่สิของเล่นชิ้นใหม่ อย่างตื่นเต้นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
"สวัสดีฉันคิมหันต์นะ เรียกว่าคิมเฉยๆก็ได้" ของเล่นมือ2 ผู้ถูกเจ้าของหมาดๆเอ่ยทักทายก็พยักหน้ารับแล้วตอบกลับในทันที
"ครับคิมหันต์"
ทั้งหนึ่งคน และหนึ่งตัว เอะหรือว่าหนึ่งชิ้น แต่ช่างเถอะไม่สำคัญเท่า แววตาเหงาๆของทั้งคู่เริ่มเจือจางลงไป
ตอนที่10 เรื่องที่คนฉลาดไม่เคยรู้
ไลน์ไลน์ไลน์
ไลน์กรุ๊ปค่ายอาสาดังขึ้นในเช้าวันสอบ
ลมหนาว:พี่อยากนัดน้องๆชาวค่ายทุกคนมาที่ร้าน xxx หลังจากสอบเสร็จ
Phatsachon :ได้ค่า เจอกันนะคะ
ลมหนาว :น้องเหมันต์มาด้วยนะครับ
เหมันต์ : ครับ
เหมันต์ตอบไปอย่างหมดหนทางหลีกเลี่ยง ถูกเจาะจงเป็นรายบุคคลขนาดนี้
“อยากไปไหม”คิมหันต์ถามเจ้าของเล่นของเล่นของเขา
“พี่เขาบอกว่าต้องไปทุกคนนะครับคิม”
“ดีเหมือนกันไม่ได้กินข้าวนอกบ้านกับนายนานแล้ว”
“ครับ”
TAWAN:ไปครับ
KIMHUN :ครับ
9.00 น.ขอให้นักศึกษาทุกคนเตรียมตัวเข้าห้องสอบในคาบเช้า
เสียงตามสายประกาศเรียกนักศึกษาเข้าห้องสอบดังทั่วมหาวิทยาลัย
“สู้ๆนะครับคิมทำเต็มที่”เจ้าของเล่นพูดให้กำลังใจ ไม่ให้คิมหันต์เครียดจนเกินไป
“นายก็เต็มที่นะ”
เหมันต์ยืนอยู่ด้านหลังรอเข้าห้องสอบ ก็แอบอมยิ้มกับสิ่งที่ทั้งสองทำให้กันไม่ได้
“กระดาษเปล่า”พรรษชล พูดเบาๆขณะเห็นกระดาษคำถามในห้องสอบ
“กระดาษที่นักศึกษาได้รับ จะเป็นโจทย์เดียวกันหมด ให้ทุกคนทำ SWOT Analysis ของบริษัทXX จะนำเสนอออกมาในรูปแบบไหนก็ได้ ให้คนตรวจข้อสอบเข้าใจง่านที่สุดเริ่มทำข้อสอบได้”
“เป็นอย่างที่ตะวันคิดจริงๆ”คิมหันต์คิด
ตะวันวาดรูปอธิบายโดยเขียนกำกับเพียงเล็กน้อย บริษัท XX มีจุดแข็งคือ มีการคัดเลือกสินค้าที่มีคุณภาพ สินค้าได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดทุกชิ้น
คิมหันต์ อธิบายโดยใช้แผนผังความคิดแตกย่อยออกไป จุดอ่อนของบริษัท XX คือการตัดสินใจผลิตสินค้าบางชนิดผ่านหลายบุคคลส่งผลให้สินค้าล่าช้า
ทุกคนตั้งใจทำข้อสอบ ในห้องสอบเงียบสนิท จนได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศ
11.00 หมดเวลาทำข้อสอบ
“ตะวันกับคิมเก่งจัง เดาแนวข้อสอบแม่นมาก”พรรษชลยิ้ม บ่งบอกให้รู้ว่าเธอทำข้อสอบได้
“ขอบคุณครับ”เจ้าของเล่นตอบคำถามหญิงสาว ในขณะที่คิมหันต์พยายามปลีกตัวไปอีกที่ เพราะกลัวว่าถ้าอยู่ตรงนั้นพรรษชลจะพูดอะไร แบบที่เขาคิดไปเองว่า เจ้าของเล่นมันจะไม่พอใจ
“พรรษไปละ เย็นนี้เจอกันที่ร้าน XXX นะ”
“เจอกันครับ”
ร้านXXX
“ทำไมมึงนัดมากระทันหันแบบนี้วะไอ้ลม”เพื่อนลมหนาวถามในสิ่งที่ทุกคนสงสัย
“ก็กูพึ่งคิดได้ ว่าตั้งแต่กลับจากค่ายทุกคนก็วุ่นวายจากการสอบ จนแทบไม่ได้มาเจอกัน แล้วก็อยากมาเลี้ยงน้องๆด้วย”
“เยสป๋าจัดนะมึง”
“เผื่อคนแถวนี้จะใจดีมาเป็นแบบถ่ายรูปให้กูบ้าง”
“ใครหรอคะพี่”พรรษชลถามด้วยความสงสัย ปกติเธอก็ไม่เคยเห็นหัวหน้าค่ายพูดจาแซวใคร ในสายตาเธอออกจะนิ่งๆด้วยซ้ำ
“ก็ใครบางคนบนโต๊ะนี้แหละครับ”เขาพูดแล้วมองไปที่เหมันต์
“ช่างแม่งเหอะครับ น้องพรรษ ว่าแต่วันนี้สวยเป็นพิเศษเลยนะ”เพื่อนลมหนาวแซวรุ่นน้องในชมรม และวันนี้เธอก็สวยจริงแบบที่ว่า ผู้หญิงผิวขาวกับเสื้อแขนกุด และกระโปรงเข้ารูปช่างเข้ากันมาก
“ขอบคุณค่ะ”นอกจากชุดแล้ว สิ่งที่เข้ากับเธอสุดๆก็คือรอยยิ้มบนใบหน้า
“ปาร์ตี้ หลังสอบเสร็จแบบนี้จะ No แอลกอฮอล์ได้อย่างไงไอ้ลมมึงจัดมาดิ”
“เออๆๆ”ลมหนาวสั่งน้ำที่เพื่อนว่ามาเพื่อสังสรรค์ พนักงานเทใส่แก้วของสมาชิคในโต๊ะจนเกือบครบ
“ตะวันดื่มไม่ได้นะ”ผู้เป็นเจ้าของกลัวว่าเจ้าของเล่นจะเป็นอะไรแบบตอนไปค่ายอีก เขาเป็นห่วงมัน
“ครับ ผมต้องขับรถกลับบ้าน”
“เออถูกของน้องมันขับรถต้องไม่เมาดิวะ”ลมหนาวเป็นห่วงความปลอดภัย น้ำในแก้วของตะวันจึงกลายเป็นน้ำเปล่าแทน
“คิมอย่าดื่มเยอะนะครับ ปกติไม่เคย..”ตะวันเตือนสติเจ้าของ
“ฉันรู้แล้ว”
พอกินอาหาร ดื่มเครื่องดื่มไปซักพัก เพื่อนของลมหนาวก็เสนอให้เล่นเกมเพื่องานจะได้สนุกขึ้น
“หาเกมเล่นกันเหอะวะ แบบนี้แม่งน้องๆแม่งหงอยกันหมด”
“เออ เกมตามใจคนโชคดีแล้วกัน”
“เกมอะไรของมึงวะ”
“ก็ถ้าหัวของขวดเหล้าหันไปที่ใคร คนนั้นก็มีสิทธิ์ทำอะไรกับคนบนโต๊ะได้หนึ่งอย่าง”คนคิดเกม ดูเหมือนจะมีแผนอะไรบางอย่างให้กับตัวเอง
เกมแรกเริ่มขึ้น ขวดเหวี่ยงไปตามแรงหมุน
“เฮ้ยๆๆๆ ใครจะเป็นผู้โชคดี”
แล้วก็มาหยุดที่คิมหันต์
“เอ้าน้องคิมอยากทำอะไรทำเลย”ลมหนาวพูดเปิดทางให้ผู้ชนะในเกมแรก
เขาค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือเจ้าของเล่นที่วางไว้บนตักใต้โต๊ะ ค่อยๆกระชับจนแน่น
“ทำแล้วครับ” แม้ทุกคนจะสงสัยว่าเขาทำอะไรแต่ก็อยากจะเล่นเกมต่อ
“คิมผมไปห้องน้ำก่อนนะครับ”เขาพยักหน้าตอบรับ
เกมที่สองเริ่มขึ้น ขวดยังคงทำหน้าที่เหวี่ยงไปตามแรงหมุน
แล้วก็หยุดที่พรรษชล
จริงที่เขาบอกกันว่า เหล้าทำให้คนขาดสติ สามารถทำในสิ่งที่ใครๆไม่คาดคิดได้พรรษชลค่อยๆประทับจูบลงบนปากของคิมหันต์ ซึ่งทำให้รู้เลยว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่เธอเคยจูบ น้ำลายค่อยๆไหลออกข้างๆปากของชายหนุ่มเขาทำอะไรไม่ถูกพอคิดได้ก็รีบเบือนหน้าหนี
ทุกคนในโต๊ะตกใจกับสิ่งที่หญิงสาวทำ
“พรรษ เธอทำอะไร”เหมันต์ถามเพื่อน
“คิม เราขอโทษคือเราไม่ได้ตั้งใจ”
“………..”คิมหันต์ไม่พูดอะไร สิ่งแรกที่ทำคือมองหาคนที่บอกว่าไปห้องน้ำ แล้วก็โล่งใจที่มันไม่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้ ถึงจะต้องบอกทุกเรื่อง แต่ก็ไม่ใช่ที่จะต้องมาเห็นคาตาเขาลาพี่ๆที่โต๊ะแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ คิดว่าจะชวนเจ้าของเล่นกลับบ้านเลย
“เลิกเล่นเหอะพี่ เกมอะไรเนี่ย”เหมันต์ไม่อยากให้เรื่องบานปลายไปกว่านี้
“ขอเล่นอีกเกมได้ไหมเหมันต์”ปกติเรียกน้องมันส์ แต่วันนี้มาแปลก
“ครับ”
ลมหนาวไม่หมุนขวดเหมือนทุกครั้ง แต่จับปากขวดหันมาที่ตัวเอง
“เหมันต์ เทอมหน้าพี่ต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ อย่างไงก็มาเป็นแบบถ่ายรูปให้หน่อยนะ”
“………..”ถึงจะไม่ค่อยชอบที่ไอ้พี่หัวหน้าค่ายชอบยั่วโมโห แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้า
“นะครับ นะครับ”ลมหนาวยังไม่เลิกตื้อ แม้จะรู้ว่าความหวังช่างริบหรี่ แต่สิ่งที่ได้ยิน
“ก็ได้ๆพี่”
“ขอบคุณครับน้องมันส์”
“จะไม่เลิกเรียกจริงๆใช่ปะ ชื่อนี้เนี่ย”ดีได้ไม่ถึงสามนาที ก็กลับมากวนประสาท
“น่ารักดี”
“อะไรน่ารัก”
“ก็เวลาน้องมันส์โมโหไง 555”
“พี่บ้าเปล่าวะ”
“ขอไลน์ หน่อยสิ เอาไว้นัดวันถ่าย”
“ก็เอาในไลน์กลุ่มดิพี่”
“ก็อยากขอน้องก่อน เดี๋ยวพี่แอดไปแล้วเราไม่คุยด้วยทำไง”
“แอดๆมาเหอะ เห็นก็ตอบเองแหละ”เหมันต์พูดตัดความรำคาญ แต่คนฟังยิ้มกว้าง
“ขอบคุณครับบบ”เรื่องที่พูดมีแค่เหมันต์กับลมหนาวเท่านั้นที่ได้ยิน คนอื่นๆหลับฟุบคาโต๊ะ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ไปหมดแล้ว
“ตะวันอยู่ในนั้นไหม”คิมหันต์ตะโกนเรียกเจ้าของเล่น ตามจุดหมายที่มันบอกจะมา
“………”
“หายไปไหนของเขานะ”เขายังเดินวนเข้าออกห้องน้ำ ในใจคิดแต่อยากกลับบ้าน
“คิมพรรษขอโทษ”หญิงสาวที่เดินตามพยายามอธิบาย
“เดี๋ยวค่อยคุยวันอื่นนะพรรษ”
“คิมเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“……..”เขาไม่ได้ตอบอะไรพรรษชล ในใจตอนนี้คิดแต่ว่ามันหายไปไหน คิมหันต์กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่หน้าร้านแต่รถก็ไม่ได้จอดอยู่แล้ว
“คิมกลับไงอะ”เหมันต์ถามเพราะเห็นคิมหันต์ดูกระวนกระวายใจ แล้วตอนนี้ก็ดึกมากแทบจะไม่มีรถผ่านมาซักคัน
“ฉันรอแท๊กซี่”
“ขึ้นมาสิ เดี๋ยวเราไปส่ง”
“บ้านฉันอยู่อโศก”คิมหันต์รีบเดินขึ้นรถตามคำชวน ตอนนี้เขาไม่คิดอะไรมากไปกว่าการกลับบ้านให้เร็วที่สุด ความสงสัยถาโถมเข้ามา ทำไมมันกลับบ้านก่อน ปกติไปไหนก็ไปด้วยกัน เป็นห่วงกัน แต่ตอนนี้ทิ้งให้กลับคนเดียว ไหนจะเรื่องพรรษชลที่ต้องบอกให้รู้ ถึงแม้มันจะไม่มีความรู้สึกอยากฟังก็ตาม
“ตะวันไปไหน ไม่กลับด้วยกันหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้”
“พวกนายมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”
“ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องรู้”
“ตะวันก็เพื่อนเรา ทำไมจะรู้ไม่ได้”
“.......”
“คิมชอบพรรษหรือเปล่า”
“ไม่ได้ชอบ”
“แล้วตะวันล่ะ”เหมันต์ถามในสิ่งที่อยากรู้ออกไป
“ไม่ได้ชอบ”
“………”
“แต่รัก”คำที่เขาไม่เคยคิดจะพูดออกไป แต่ในเวลาแบบนี้มีใครซักคนรับฟังสิ่งที่อึดอัดมาตลอดก็ดีเหมือนกัน เขาเองก็ไม่เคยอายที่จะพูดแบบนี้
“เราว่าตะวันก็น่าจะรู้สึกแบบเดียวกัน”
“เป็นไปไม่ได้”นั่นคือความจริงที่คิมหันต์ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเจ้าของเล่นมันมีตำหนิอะไร
“ตะวันขอให้เราไม่พูดเรื่องที่ พวกนายนอนจับมือกันที่ค่ายให้ใครฟัง”ถึงจะอยากรู้อยู่บ้างว่ามันพูดอะไรกับเหมันต์บ้าง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาซักไซ้หาความจริง
“เขาไม่รู้สึกอะไรแบบนี้หรอก”
“คิมในโลกนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีความรู้สึก ต้นไม้ยังต้องการน้ำเพื่อหล่อเลี้ยง หรือแม้แต่สิ่งของที่ใช้ไปนานๆมันยังรู้สึกว่าซักวันหนึ่งมันต้องพัง”
“ขอบใจนะ”ถึงแม้คำพูดจะสวยหรูขนาดไหน แต่เขารู้ทุกอย่างดีทั้งหมด บนโลกนี้ถ้ามีอะไรซักอย่างที่ไม่มีความรู้สึกก็คงเป็นเจ้าของเล่นของเขา
รถของเหมันต์จอดที่ประตูหน้าบ้าน ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรกัน คิมหันต์ก็รีบเดินไป ไม่ใช่อยากจะเสียมารยาท แต่อยากรู้ว่าคนที่กำลังตามหาจะอยู่ที่นี่ไหม มีหลายอย่างที่อยากพูด อยากทำ ถ้าเดินเข้าไปแล้วไม่เจอจะไปหาที่ไหน ตะวันไม่ได้มีเพื่อนหรือมีญาติเขาต้องเครียดมากแน่ๆ
“พี่แววมาทำอะไรที่หน้าห้องผม”คิมหันต์ถามคนที่เขาไม่อยากเจอ
“ตอนแรกแววนอนไปแล้ว แต่ได้ยินเสียงดังที่ห้องคุณคิมเลยมาดู”
“เกิดอะไรขึ้น”
“ตะวันทำอะไรไม่รู้ในห้องค่ะ เสียงดังมากแววเรียกเท่าไหร่ก็ไม่เปิด”
คิมหันต์หยิบกุญแจในกระเป๋ามาไขห้องนอนแล้วบอกให้แม่บ้านลงไปข้างล่าง เขาไม่รู้ว่าข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่ก็อยากให้เป็นเรื่องระหว่างเขากับมันแค่สองคน เมื่อเปิดประตูลูกบิดออกก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น เตียงนอนสองชั้นล้มระเนนละนาด ข้าวของกระจัดกระจาย ไม่เรียบร้อยเหมือนตอนออกไป คนที่กำลังมองหานั่งอยู่มุมห้องมือชกไปที่กำแพงเป็นแผลเปิดที่หลังมือเหมือนที่มันชอบอ้างว่าหกล้ม เจ้าของเล่นยังไม่รู้ตัวว่าเขาเข้ามาแล้ว
“ตะวันเป็นอะไร”
“ฮือ ฮือ ฮือ”
“ระบบปฏิบัติการในตัวนายมีปัญหาหรอ”คิมหันต์ตกใจกับสิ่งที่เห็น น้ำเสียงตะกุกตะกัก มันไม่เคยร้องไห้ ไม่เคยป่วย หรือนี่จะเป็นสัญญาณเตือนว่าเจ้าของเล่นกำลังจะพัง แล้วถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะอยู่อย่างไง
“ฮือออออ”มันยังไม่พูดอะไร มีเพียงเสียงร้องไห้ที่ได้ยิน มือก็ยังไม่หยุดต่อยกำแพง
“ตะวันพอแล้ว พอแล้ว”เขาดึงมันเข้ามากอดแน่น แต่ดูเหมือนอีกฝั่งจะไม่เหลือสติอะไรอีกแล้ว
“ฮึก ฮึก ฮือ”เสียงร้องไห้ปนกับก้อนสะอื้น คนที่ฟังรู้สึกสงสารจับใจ
“ฉันจะทำอะไรได้บ้าง เห็นนายเป็นแบบนี้ ฉันโคตรรู้สึกแย่”
“ฮือ ฮื้อ”
“จะมีงานวิจัย หรือหนังสือเล่มไหนบ้างไหมที่จะแก้ปัญหา คนที่เป็นแบบนายเวลาป่วย หรือมีปัญหา”
“ฮึ๊กๆ ฮือ”เจ้าของเล่นประกบปากตัวเองกับคิมหันต์ มันพยายามจูบเขา แบบที่เห็นในละคร แต่ไม่ได้มีอะไรมากกว่าแค่เอาปากโดนกัน ผู้เป็นเจ้าของปล่อยให้มันทำแบบนั้นจูบนี้เป็นสิ่งที่รอคอยมาตลอด ไม่ใช่การกระทำที่ต้องรู้สึกผิดและไร้ความรู้สึกแบบที่พรรษชลทำ
“ไม่เป็นไรแล้ว ตะวันไม่เป็นไรแล้ว”
“ฮือ ผม ไม่ได้อยากทำ แบบนี้”
“ไม่เป็นไรเลยตะวัน ไม่มีใครว่าอะไรเลยนะคนดี ไม่มีใครว่าอะไรนายเลย”เขายังคงกอดมันไว้ในอก มือลูบหัว พยายามปลอบใจให้คนในอ้อมกอดสงบลง
“……..”
“เคยบอกไปแล้วไงว่ามีอะไรก็บอกฉัน อยากได้อะไรก็บอกกันนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”ปากพูดแต่มือก็ยังลูบหัว สลับกับเช็ดน้ำตาให้เจ้าของเล่น
“ผม ฮือ ไม่อยากเห็นใครมาจูบคิม ฮือ ฮึก”แสดงว่ามันเห็นทั้งหมดที่ผู้หญิงคนนั้นทำแบบต่อหน้าต่อตา เขาประกบปากไปที่ปากเจ้าของเล่นอีกครั้ง อีกมือกอดมันไว้แน่น พยายามทำให้มันหยุดร้องไห้แต่ในใจมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มันพูดความรู้สึกตัวเองออกมา
“นายเช็ดให้ฉัน ฉันก็เช็ดอีกครั้ง ที่เขาทำมันหลุดออกไปหมดแล้ว หยุดร้องได้แล้วนะคนดี หยุดได้แล้ว”คิมหันต์ไม่อยากพูดชื่อพรรษชลออกมาให้เหตุการณ์มันแย่ลง
“ฮือ ฮือ ฮึกๆ”
“ยิ่งร้องเข้าไปใหญ่เลยตะวันของฉัน”ไม่ใช่แค่เขาที่กอดมันไว้ เจ้าของเล่นที่พึ่งเผยความรู้สึกตัวเองออกมาก็กอดเขาไว้แน่น แน่นพอที่จะไม่อยากแบ่งให้ใคร
“ฮือ ฮือ คิมอยากจูบ เขาหรือเปล่าฮึก” เจ้าของเล่นพรั่งพรูความรู้สึกตัวเองออกมา ไม่ได้เป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่เป็นเพราะไม่สามารถเก็บทั้งหมดไว้ในหัวใจได้อีกแล้ว พื้นที่ในหัวใจเล็กเกินไปสำหรับ10กว่าปีที่ผ่านมา
“ถ้าอยากจูบ จะรีบกลับมาเช็ดทำไมกันเล่า”
“ฮืออ ไม่ให้ทำแบบนั้นแล้วได้ไหม ฮือ”เจ้าของเล่นผู้น่าสงสารบทจะเอาแต่ใจขึ้นมา ทำให้เขาอดอมยิ้มไม่ได้จริงๆ
“ไม่ทำแล้วนะคนดี หยุดร้องได้แล้ว”
“ฮือ ผมไม่อยาก ฮือ เห็นแก่ตัวกับคิม ฮือ ฮือ ไม่อยากปิดโอกาสให้คิมได้เจอคนดีๆ แต่พอเอาเข้าจริงก็ทำใจไม่ได้”ไม่ใช่แค่น้ำตา แต่เจ้าของเล่นร้องไห้จนน้ำมูกเลอะไปหมด
“ไม่เป็นไรเลย ฉันเป็นคนอนุญาตให้นายทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ เคยบอกไปแล้ว”
มันหอมแก้มผู้เป็นเจ้าของ จับมือเขาแน่น จูบแล้วจูบอีกที่ปากเขา คิมหันต์รู้ดีว่าเจ้าของเล่นอ่อนหัดกับเรื่องแบบนี้ อาการสะอึกสะอื้นของมันลดลงแต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล
“คืนนี้นอนได้แล้วนะ เหนื่อยมามากแล้ว”ตะวันทำท่าจะพยุงร่างกายด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดที่มีแต่เขาก็ดึงมันไว้
“ไม่ใช่…นอนตรงนี้นะ”คิมหันต์ ตีมือลงที่ตักของตัวเอง ถ้าเป็นวันก่อนๆเจ้าของเล่นคงดื้อดึงเพราะกลัวว่าเขาจะเมื่อย และยกเอาคำว่าหน้าที่นู่นนี่มาอ้าง แต่ไม่ใช่วันนี้ที่มันอยากจะแสดงอาการเอาแต่ใจกับเขาบ้าง
หลับเถอะนะ แก้วตาจงนอนหลับไหล
จะอยู่ตรงนี้ ไม่จากไปไหน หลับตาพักวางดวงใจ ไว้กับฉัน
เหนื่อยพอแล้ว เจ็บพอแล้ว สิ่งเลวร้ายให้แล้วล่วงไปเป็นเพียงแค่ฝัน
จะกอดเธอไว้ จวบจนสิ้นแสงจันทร์ จากนี้เธอไม่มีวันเดียวดาย
คิมหันต์ร้องเพลงกล่อมเจ้าของเล่น เหมือนที่มันเคยทำกับเขา มืดเช็ดคราบน้ำตาที่เริ่มแห้ง
“ทำไมต้องเก็บความรู้สึกไว้ในใจมากมายขนาดนี้”ถ้าให้นอนหลับตอนนี้ เขาก็คงข่มตาหลับไม่ลง อยากจะนั่งมองมันอยู่แบบนี้ กลัวมันตื่นก่อนแล้วยังไม่เลิกคิดมาก เขาอยากจะอธิบายให้มันฟังในทุกๆเรื่องและมันคงพูดในสิ่งที่เขาเองก็อยากได้ยิน