พิมพ์หน้านี้ - เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: LingLom ที่ 15-01-2019 11:05:28

หัวข้อ: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 15-01-2019 11:05:28
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 15-01-2019 11:07:15

บทนำ


“พี่อิง! พี่! ซวยแล้ว!”





ร่างหนาคล้ายๆ ก้อนโมจิวิ่งหลุนๆ มาหาคนเป็นพี่ที่กำลังอ่านสคริปต์เตรียมตัวขึ้นเวที





“อะไรของมึง อย่าวิ่งดิ”





“พี่ดูนี่!”





“อะไรอะ ปรอทวัดไข้เหรอ แล้วมันดูไงเนี่ย สองขีดมันหมายความว่าไงวะ”





“มันหมายความว่าผมท้อง!”





#ผมท้อง




หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 15-01-2019 11:08:30
บทที่ 1 เรียลอิงพี



พับๆๆ





“อึก อ๊ะ”





“โอ๊ย พี่”





“อื้มม เจ็บเหรอ ให้เบากว่านี้มั้ย”





“ไม่ เร็วกว่านี้!”





ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความสัมพันธ์ของเรากลายมาเป็นแบบนี้





ไม่สิ...





ถ้าแค่มีอะไรกันเฉยๆ นับเป็นความสัมพันธ์รึเปล่าอะ





นับเป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่เราสองคนตัดสินใจมีความสัมพันธ์กันทางกาย หลังจากหยั่งเชิงกันมานาน ผมกับพี่อิงตัวติดกันจนแถบจะเหมือนผัวเมีย เพราะมีงานคู่กันมานานนับปี ก็ตั้งแต่ตกลงเล่นซีรีส์วายด้วยกัน นับจากนั้นผมก็เจอพี่อิงมากกว่าพ่อกับแม่ตัวเองซะอีก เอ๊ะ ก่อนหน้านี้ผมกำลังเล่าเรื่องอะไรให้คุณฟังนะ อ๋อ เรื่องที่เราสองคนมาชิกกี้บัมพ์กันได้ยังไง ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชายทั้งคู่น่ะเหรอ





อ้อ ดูปากพีนะคะ ถึงจะเล่นซีรีส์วาย แต่พวกเราก็เป็นผู้ชายนะคะ





ก็ไอ้ด้วยความที่เป็นผู้ชายนี่แหละ พองานยุ่งมากๆ มันก็ไม่มีเวลาไปมีแฟนใช่มั้ยล่ะ อย่าว่าแต่แฟนเลย ขนาดเวลาจะเล่นว่าวยังไม่มีเลยคุณ ยิ่งเดี๋ยวนี้มีอีเว้นทั่วประเทศ ผมกับพี่มันก็ได้นอนห้องเดียวกันตลอด ไม่มีทางซะหรอกที่จะได้นอนห้องเดี่ยว และแน่ยิ่งกว่าแน่ว่าผมไม่นอน เพราะไอ้พีกลัวผีครับ!





นี่เลยเป็นที่มาว่าทำไมเราสองคนถึงมีชีวิตเยี่ยงคู่ผัวตัวเมีย พอสนิทกันมากๆ มันก็เริ่มไม่ค่อยอายอะไรกันหรอกครับผู้ชายอะ ยิ่งแต่จะจัญไรกันมากขึ้น ชอบแกล้งจับนู่นจับนี่กัน เป็นเรื่องสิครับ วันนึงมันเสือกตื่นสู้มือขึ้นมาจริงๆ น่ะเซ่





ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มจะโคลงเคลงหกหน้าหกหลังไปหมดเมื่อเราทั้งคู่ต่างไร้สติ เบียร์สามขวดเป็นตัวช่วยปลดเปลื้องความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจนหมดสิ้น ทฤษฎีพี่น้องจมหายในดินแดนไร้ชื่อ





แบบนี้เรียกว่าอะไรนะ





แต่มันโคตรเลยอะ





รู้งี้เอานานละ





“พี่แม่ง ปล่อยในอีกละ”





“เออ ขอโทษๆ”





ผมลุกขึ้นเดินโทงๆ ไปหาผ้าขนหนูมาพัน ก่อนจะหยิบกล่องจากโต๊ะข้างหัวเตียงมาเคาะเอาบุหรี่ออกมาแล้วเดินไปสูบที่ระเบียง ยังเหลือเวลาอีกหน่อยที่ยืนทอดอารมณ์ก่อนจะต้องเตรียมตัวไปทำงานต่อ ไอ้พี่คู่จิ้นของผมเดินตามออกมาพร้อมคาบบุหรี่ในปาก เราสองคนมักจะออกมารมควันกันหลังจากเสร็จกิจ





“ถุงยางหมดแล้วเหรอ” ผมเอ่ยปากถามโดยไม่มองหน้า





“เหลือกล่องนึง”





“แล้วทำไมไม่ใช้”





“ต้องใช้ด้วยเหรอ มึงไปเอากับคนอื่นมารึไง”





น้ำเสียงนั้นไม่ได้มีความหึงหวงอะไรแบบที่คุณคิดหรอก ราบเรียบเหมือนกับหน้าเขาตอนนี้ที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย





“ก็เปล่าา แต่เสร็จข้างในแล้วมันล้างยาก”





“เดี๋ยวกูล้างให้”





“ไม่ต้องเลย ล้างให้ทีไรพี่ก็ทำอีกทุกทีอะ”





ไอ้พี่อิงหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางหัวเสียของผม ผมเลยรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำก่อนที่พี่มันจะเปลี่ยนใจ ไอ้นี่เห็นออกกล้องดูเรียบร้อย ถ้าเครื่องติดขึ้นมานี่หื่นขั้นเทพเลยครับ





เมื่อสำรวจตัวเองดีๆ ก็เห็นรอยช้ำจางๆ ที่ต้นคอ ถึงมันจะไม่ชัดมาก แต่แค่รอยยุงกัดนิดเดียวแฟนคลับก็จับได้แล้ว ไอ้พี่อิงแม่ง เผลอทำรอยอีกแล้วโว้ย!





นี่เป็นเหตุทำให้ผมต้องใส่เสื้อคอตั้ง แล้วสวมแจ็คเกตทับเพื่อไม่ให้คอเสื้อมันเปิด อากาศแม่งก็ร้อน เพราะไอ้พี่อิงคนเดียว





“ไปอาบน้ำดิ” ผมออกปากไล่เมื่อไอ้พี่อิงยังคงนอนเล่นมือถืออยู่





“เอองานวันนี้แคนเซิลนะ”





“เอ้า ทำไมอะ”





“พี่โน้ตแกจำวันผิดอะ”





“แบบนี้ก็ได้เหรอ...”





ผมหน้าเหวอไปเลยครับ





“เออ แต่พวกไอ้ไบรท์มันชวนไปนั่งชิลอะ ไปมะ”





“ไปดิ เรื่องแบบนี้พีไม่พลาดครับบ”





“ไอ้ขี้เมาเอ๊ย!”

ร้านเหล้า





“โห กว่าจะเสด็จมาได้นะคร้าบไอ้ผัวเมียคู่นี้”





“โทษพี่ พอดีมันเผลอหลับอะ”





ผมนั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนนักแสดงรุ่นพี่ที่เล่นซีรีส์ด้วยกัน ไอ้พี่ไบรท์มันหนีบเอาไอ้เบียร์คู่จิ้นมาด้วย ผม ไอ้พี่อิง กับเบียร์อายุเท่ากันไล่เลี่ยกัน มีไอ้พี่ไบรท์นี่แหละที่โดดแก่กว่าเขา





“จะเหล้าหรือเบียร์”





“เหล้า / เบียร์”



ผมกับไอ้พี่อิงตอบออกมาพร้อมกันแต่คนละคำตอบ ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่อิงพลางเลิกคิ้ว



“พรุ่งนี้เราไม่มีงานไม่ใช่เหรอ”



“ก็ใช่ แต่ว่าจะไปซื้อของ อย่าแดกหนัก”





“แล้วเกี่ยวไรกับผมอะ”





“มึงต้องไปเป็นเพื่อนกูไงครับคุณพี”





“ตกลงเบียร์นะครับอิงพี ทำเหมือนผัวเมียกันจริงๆ” ไอ้พี่ไบรท์บ่นนิดหน่อยตามประสา ก่อนจะสั่งเบียร์มา 2 โปร 6 ขวด สำหรับ 4 คน ก็ถือว่าไม่หนักเท่าไหร่





ทันทีที่ขวดเบียร์วางลงบนโต๊ะ วิญญาณขี้เมาเข้าสิงพวกเราทั้งสี่ ยิ่งดึกก็ยิ่งถึงเส้น แล้วพอแอลกอฮอล์มันเข้าเส้น ความร้อนในร่างกายก็ทำให้ผมเริ่มถอดเสื้อออกทีละชิ้น





เข็มขัดไปแล้ว





แจ็คเกทไปแล้ว





ต่อไปก็เสื้อกล้าม





“เฮ้ยๆ มึงหยุดเลย เมาใหญ่แล้ว” ไอ้พี่อิงมันรวบตัวผมไว้เมื่อผมทำท่าจะถอดเสื้อกล้ามออก





“มึงไม่น่าห้ามมันเลย กูเกือบได้ดูอะโกโก้โชว์ละเนี่ย ฮ่าๆ”





“ป่าปี๊ขี้แกล้ง”





ผมที่กำลังกรึ่มไม่ได้สนใจว่าใครจะพูดอะไร ตอนนี้เสียงเถียงกันของไอ้พี่ไบรท์กับไอ้เบียร์มันงุ้งงิ้งจนทำให้รู้สึกรำคาญ ผมเลยซุกหน้าลงกับไหล่พี่อิงเพื่อหนีความวุ่นวาย







“อะ ซุก ซุกกันเข้าไป เอ๊ะ! คอมึงเป็นรอยอะไรวะไอ้พี”







LingLom : ยังงงๆ กับการลงอยู่ แนะนำได้นะคพ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 15-01-2019 12:25:17
รอครับ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 15-01-2019 12:37:39
ตามจ้า  :hao3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 15-01-2019 12:38:02
เรารู้ๆ ว่ารอยอะไร
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-01-2019 13:30:46
รอยอะไรค่ะ  :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 15-01-2019 20:05:02
อ๊ายยย ติดตามค่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-01-2019 20:22:51
ความลับจะเปิดมั้ยนะ   :really2: :serius2: :เฮ้อ:
จะมาม่า หรือเปล่าไรท์  :hao3:
ตามต่อ มาไวๆนะ  :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 15-01-2019 21:51:08
ความลับจะแตกมั้ยรอตาม+1
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-01-2019 11:06:34
รอติดตามน๊าาา
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 17-01-2019 09:20:15
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 2 แฟนครับ
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 17-01-2019 10:32:17
บทที่ 2 แฟนครับ

ใครจะไปคิดว่าเราจะสนิทจนถึงขั้นมาชอปปิ้งด้วยกัน กับเพื่อนสนิทที่มหา’ลัย ผมยังไม่เคยมาเดินกอดคอกระหนุงกระหนิงอย่างนี้เลยนะเว้ย

แล้วพี่เป็นใครวะ

“อยากกินอะไรเดี๋ยวเลี้ยง”

เหมือนโดนตบหัวแล้วลูบหลังอะ ตอนจะลากมาขู่ผมสารพัดว่าถ้าผมไม่มาแปลว่าผมไม่เห็นแก่มิตรภาพที่สั่งสมกันมา 2-3 ปี (แม่งทำอย่างกับนานเวอร์)

จริงๆ ผมก็จะมาเป็นเพื่อนอยู่แล้วแหละ แต่เห็นดึงดราม่านักเลยแกล้งงอนซะเลย ซึ่งปกติไอ้พี่อิงมันดูไม่ออกหรอกครับว่าผมงอน แต่วันนี้คงจะ Need จริงๆ เลยหาลูกล่อลูกชนมาเอาผมซะอยู่หมัด

คน(ที่เหมือนจะ)ขรึมๆ มีมุมแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับ

“อยากกินบาร์บีก้อน”

“ไม่คิดสักนิด”

“กูคิดมาแต่บ้านแล้วไอ้พี่ ทำมะ จะไม่เลี้ยงไง”

“เปล่าคร้าบ แต่พาไปซื้อของก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยไปกินกัน”

เราสองคนเดินมาหยุดอยู่หน้าร้าน Gifts shop ที่อยู่ในมุมอับ แปลกที่ร้านน่ารักๆ แบบนี้กลับอยู่ลึกสุดซอย

ข้าวของในร้านเป็นพวกชุดคอสเพลย์การ์ตูนญี่ปุ่น รวมไปถึงเครื่องประดับอย่างพวกที่คาดผมหูแมว ถุงมือและหมวกลายสัตว์ต่างๆ

ไอ้พี่มันชอบแนวนี้เหรอวะ ไม่เคยเห็นมันอ่านสักที

ก่อนที่ผมจะได้ถามอะไร ไอ้พี่อิงมันก็เข้าไปคุยกับเจ้าของร้าน แล้วก็ดึงผมเข้าไปหลังร้าน

เชี่ย! อะไรจะลึกลับซับซ้อนขนาดนี้ นี่ที่มีเงินเลี้ยงกูบ่อยๆ เพราะค้ายาเหรอวะ!

ป้าบ!

“กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร กูไม่ได้ขายยาเว้ย!”

หู้ยย ตบมาซะไหล่เกือบทรุด

“เลือกกันไปเลยละกัน พี่ขอไปดูหน้าร้านก่อน เดี๋ยวเขาจะมาส่งของ”

“ครับพี่”

ไอ้พี่อิงจัดการเปิดตู้ดูนั่นนี่ ซึ่งถึงตรงนี้ผมก็ไม่ได้สนใจละ ได้ที่นั่งเหมาะๆ ก็จัดการเข้าสู่โลกของทวิตเตอร์

“จะเอาอันไหน”

“...”

“เฮ้ย เงยหน้าหน่อยดิ ส่องแต่แฟนคลับ สนใจแฟนครับหน่อย”

“แค่กๆ เดี๋ยวนะ นี่ไม่มีกล้องใช่มะ ซ่อนกล้องเหรอ”

“เปล่า เลือกหรือจะเอาทั้งสอง”

“อะไรวะพี่ พวงกุญแจเหรอ”

ผมเงยหน้าเจอไอ้พี่อิงยืนอยู่หน้าตู้พวงกุญแจขนาดใหญ่ ในนั้นมีพวงหางของสรรพสัตว์ต่างๆ ตั้งแต่แมว หมา กระรอก ไปจนถึงหางเสือ

“ไม่ใช่ หางแมวกับหางหมา มึงจะเอาอะไร”

“หางยาวขนาดนั้นเวลาพกไม่เกะกะแย่เลยเหรอ”

ผมแสดงความคิดเห็น พลางจับดูหางเสือที่ยาวเกือบเท่าแขน

“ให้พกเหรอ”

ทำไมต้องตาวาวขนาดนั้น

“เอ้า! ก็พกดิ พี่จะเอาไปใส่อะไรล่ะ กุญแจบ้าน กุญแจรถ หรือกุญแจห้อง”

“พี มึงดูดี มึงว่ามันเอาไว้ใส่อะไร”

พี่อิงวางหางแมวพวงหนึ่งบนมือผม ลักษณะโคนเป็นลูกกลมๆ ปลายแหลมหัวมน ไม่ใช่ห่วงสำหรับคล้องกุญแจอย่างที่ควรเป็น

ไอ้เชี่ยย! นี่มัน sex toy!!!



ร้านบาร์บีกอน

“โอ๋ๆๆ อย่างอนไปเลย อะนี่เบคอนที่น้องชอบ”

“ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว”

ทีอย่างนี้ล่ะมาเรียกน้งเรียกน้อง

ไอ้พี่อิงได้ของเล่นมันมา 3 ชิ้น แต่ประเด็นคือมันใช้เล่นกูไง! มั่นใจว่าโดนทะลวงแน่ๆ พีอยากจิครายย

“ยิ้มนะครับ”

ไอ้พี่อิงคีบลูกชิ้นที่มันเป็นหน้ายิ้มมาวางบนจานผม

“...”

“ถ้าพีไม่เต็มใจใส่ พี่จะไม่ใส่ โอเคมั้ย จะไม่ฝืนใจพีเลย นะคร้าบ”

นอกจากตอนเล่นซีรีส์ ก็มีตอนนี้แหละที่มันอ้อน ผมถอนหายใจก่อนจะพยักหน้านิดๆ จริงๆ ก็ไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้นหรอก
หรือว่าในใจลึกๆ ผมเองก็อยากลองวะ

เฮ้ย! บ้าน่า

“แล้วระหว่างแมวกับหมา จะใช้อันไหนก่อนอะ”

“แมว ถุ้ย! พี่หลอกถามผมอีกแล้วนะ”

ไอ้พี่อิงหัวเราะรวน พลางปิ้งแต่สิ่งที่ผมชอบแล้วคีบใส่จานผมรัวๆ รู้ว่าผมแพ้ทางคนเอาใจใส่นี่ก็ใส่ใจเอาฉิบหาย แล้วแบบนี้จะไปโกรธมันลงได้ไงวะ

“นี่ พอแล้ว พี่กินบ้างเหอะ”

“ก็นี่กำลังขุนให้อ้วนอยู่ไง เวลากินจะได้เต็มไม้เต็มมือ”

“โว้ะ! ทำไมเดี๋ยวนี้หื่นจังวะ มึงเป็นใครเนี่ย คายพี่กูออกมาเลยนะ”

“นี่พี่เอง แต่ช่วงนี้เครื่องมันติดง่ายว่ะ” ไอ้พี่ยื่นขามาเขี่ยขาผมใต้โต๊ะ พอเห็นว่าผมนิ่งมันก็เอาใหญ่ เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงโคนขา ซึ่งตอนนี้อะไรๆ มันก็พร้อมจะออกมาสู้แล้ว

“อึก พี่ พอก่อน”

พี่มันเลิกคิ้ว ยิ้มกวน

“กินก่อน”

...

“กลับห้องค่อยกินกัน เอ๊ย ค่อยว่ากัน”



#ผมท้อง



LingLom : หูยย เห็นคอมเม้นแล้วมีแฮง วนอ่านซ้ำๆ เลยครับ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-01-2019 12:10:03
ติดง่ายมากค่ะพี่
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 17-01-2019 13:45:58
น่าติดตามครับ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 18-01-2019 03:01:01
งื้อออ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 18-01-2019 22:43:55
คนพี่ก็เครื่องติดง่ายจังเลย เอ็นดูคนน้อง 555 
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 3 จักรวาลเสียสมดุล
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 20-01-2019 21:01:29
บทที่ 3 จักรวาลเสียสมดุล

“ช่วงนี้พี่ให้พักนะ ก่อนจะไปจีน ฟิตร่างกายดีๆ ตอนนี้ที่นู่นหนาวมากก”

“แล้วทำไมพี่ไม่ไลน์บอกก ผมจอดรถไว้ที่คอนโดเนี่ย แล้วมารถคันเดียวกับพี่อิง ผมจะกลับยังไงเล่าโธ่”

“เออน่า พี่ลืมนี่หว่า”

“บ่นเก่ง เดี๋ยวกูไปส่งก็ได้ครับ”

“มันคนละทางเลยอะ เกรงใจพี่ งั้นเดี๋ยวพีไปรอที่รถเลยนะ”

“ถุย ไอ้พี”

ผมเดินกระดี๊กระด๊าไปยังลานจอดรถ จะว่าผมกระแดะก็ได้ ตั้งแต่ที่ป๊าให้รถมาไว้ขับผมก็ไม่พึ่งบริการขนส่งอีกเลย ขี้เกียจรอครับ ความสบายทำให้ผมติดนิสัย แถมยังเป็นนิสัยเสียอีกต่างหาก

ผมเกาะกระจกรถแล้วหันไปเร่งอีกคนที่เดินเต๊ะท่า ลืมเอากุญแจมาจากพี่มันครับเลยต้องมาเกาะเหมือนตุ๊กแกแบบนี้ เรื่องโง่ๆ คุณพีไม่เคยพลาด

“เร็วๆ ดิพี่ คิดว่าเดินแบบอยู่รึไง”

“ทำไม แซ่บเหรอ”

“...”

ไปต่อไม่ถูกเลยกู

ทันทีที่ไอ้พี่อิงปลดล็อกรถ ผมก็กระโจนขึ้นทันที ทำอย่างกับว่ามันจะทำให้ผมถึงบ้านเร็วขึ้นอย่างนั้นแหละ ผมคิดถึงป๊ากับม้ามากกก ช่วงนี้อยู่แต่กับไอ้พี่อิงตลอด ไม่ได้กลับบ้านเลย

แกร๊บ

ถุงอะไรอยู่ที่ขาวะ ตอนมาก็ง่วงจัด พอขึ้นรถปุ๊บก็หลับปั๊บ เลยไม่ได้สำรวจดูว่ามันคืออะไร

“ถุงไรวะพี่ เปิดดูได้ป่ะ”

“มึงเปิดแล้ว ถามกูทำไม”

“นี่มัน...ไอ้พี่!”

โอ้โหไอ้เหี้ยพี่อิง หางสรรพสัตว์ทั้งหลายนอนอยู่ในถุงอย่างเรียบร้อยน่ารัก

“มึงพกมาทำไมวะเนี่ย”

“ก็มึงบอกว่าพกได้” มันขับรถพลางตอบผมหน้าตาเฉย ราวกับตอบคำถามดินฟ้าอากาศทั่วไป

“โอ๊ย นั่นกูหมายถึงพวงกุญแจมั้ยล่ะ”

“อ้ะ น่าสนใจเหมือนกันนะ”

“เดี๋ยวไอ้พี่... นี่มึงคิดถึงพวงกุญแจไหนวะ อย่านะ อย่าแม้แต่จะคิด”

นี่กูว่ากูเป็นคนสองแง่สองง่ามแล้วนะ ยังแพ้ไอ้หน้าซื่อๆ ตีมึนอย่างมันเลย

“ไม่ทัน กูคิดแล้ว กายทิพย์มันมาละ เดี๋ยวมึงรอกายหยาบแป๊บนึง”

“โว้ย! ไอ้พี่เหี้ยย!”

.
.

บ้านพี

ตอนนี้ผมนอนเปื่อยอยู่บนเตียงครับ หลังจากที่พี่อิงมาส่ง มันก็กลับทันที ไม่ยอมอยู่กินข้าวตามคำชวนของแม่ มันบอกว่าที่บ้านจะพาไปกินข้าวข้างนอก ปกติผมก็ไม่อะไรหรอก ถ้าไม่ใช่วันที่ผมงอนพี่มันเรื่องบนรถก่อนอยู่แล้ว พอมันปฏิเสธเลยทำให้ต่อมงี่เง่าผมทำงานได้ดีมากๆ พาลคิดว่ามันไม่คิดจะง้อผมเลยใช่มะ ถึงรีบกลับไปแบบนั้น

โอโห กูนี่โคตรพาลเลย ก็รู้แหละ แต่มันงอนอะเข้าใจมั้ย งอนๆๆ

เฮ้ออ พอว่างจริงๆ แล้วคิดไม่ออกเลยว่าจะทำอะไร ปกติถ้ามีเวลาพอหย่อนใจได้เราก็จะชวนกันเล่นเกมง่ายๆ ครับ เราก็คือผมกับพี่อิง อย่างที่บอกคุณไปว่าเราอยู่ด้วยกันประดุจผัวเมีย แทบทุกกิจกรรมในแต่ละวันเลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันไปโดยปริยาย

พอไม่มีพี่มันก็เลยไม่รู้จะทำอะไร กลายเป็นว่าจักรวาลของผมเสียสมดุลเพราะคนคนเดียว...

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งก่อนจะลุกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง โดยไม่ได้เปิดไฟ เพราะแม่ยังไม่รู้ว่าผมเป็นคนแบบนี้ ในสายตาแม่ผมยังเป็นน้องพีใสๆ อยู่ แม่เลยดีใจมากที่คู่ขา เอ๊ย! คู่หูในวงการบันเทิงของผมคือพี่อิง เพราะพี่อิงเป็นคนที่มีภาพลักษณ์แบบน่าไว้วางใจสุดๆ ผู้ใหญ่คนไหนเห็นก็เป็นต้องหลงรักทุกราย

แต่ความจริงนั้น... เหอๆ เอาไว้คุณค่อยๆ ดูไปละกัน

แสงไฟกะพริบวาบๆ จากจอโทรศัพท์เรียกความสนใจผมได้เป็นอย่างดี  เหมือนกับจริงๆ ก็รออยู่แล้ว  ผมสะบัดหัวไล่ความคิดหยุมหยิมออกจากหัว แล้วเดินไปเช็คว่าใครส่งไลน์เข้ามา

__Eing : พี

ห้ะ แค่เนี่ย ?

คนซื่อบื้ออย่างพี่อิง ถ้าผมไม่ตอบ แชทไลน์ก็อยู่แค่นั้นแหละครับ จะไม่มีการส่งซ้ำ หรือแสดงอาการกระวนกระวายใจใดๆ

P. : ไร

ผมสวมบทบาทคนงี่เง่าที่อยากให้เขารู้ว่างอนแต่ทำเป็นไม่อยากให้รู้ ทดหลังคำว่าแต่ไว้ในใจครับ สรุปต้องการให้รู้ เลยทำเป็นเข้ม

__Eing : อ่าน XU Group มา

P. : แล้ว?

อะไรของมันวะ จะมาชวนเม้าเหรอ เอ้า เสือกอ่านไม่ตอบอีก ผมนั่งจ้องมือถือเซ็งๆ เพราะรออีกฝ่ายตอบกลับมา นี่มันเข้านาทีที่ 2 แล้วนะเว้ย

__Eing : มีคนโพสต์ว่ามีนักศึกษาคณะเราที่เสียไปเมื่อ 3 วันก่อน รุ่นมึงอะ มีคนบอกว่าเห็นน้องอยู่ที่โรงอาหารด้วยว่ะ เห็นว่าเพื่อนน้องเขาเจอเข้าไปทักทุกคนเลย บางคนตามไปยันบ้าน เข้าฝันนี่เบาะๆ อำนี่ก็มีระดับขึ้นมาหน่อย พีคสุดคือชวนไปอยู่ด้วยเลยเว้ย มึงว่ามึงจะเจอแบบไหนวะพี

ไอ้ สัส พี่ อิง!

แม่งจั่วหัวว่าอาจจะเป็นเรื่องในคณะแบบนี้ใครจะไม่อยากรู้วะ ผมที่ขึ้นชื่อว่ากลัวผีมากๆ ก็เลยเผลออ่านจนจบ แล้วก็มานั่งตัวซีดตัวสั่นอยู่คนเดียว

P. : ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เขาคงไม่มาหรอก

ผมทำใจดีสู้เสือ แต่จริงๆ ในใจก็แอบคิดว่าสำนวนนี้มันมีเส้นบางๆ กั้นกับคำว่าคิดไปเองปะวะ รู้สึกเหมือนกูกำลังเป็นแบบนั้นเลย ถามว่ารู้จักมั้ยก็รู้จัก ถามว่าสนิทกันมั้ย ก็ไม่แน่ใจ แต่เคยเรียนเซคเดียวกันอ้ะ

__Eing : เท่าที่กูอ่านมาสามร้อยกว่าเม้น มีคนเจอไปร้อยคน

P. : โอ๊ยย! ไอ้พี่อิง มึงว่างเหรอห้ะ

__Eing : เออ ว่าง

   สัส กูด่า ไม่ใช่ประโยคคำถาม

P. : มึงก็รู้ว่ากูกลัวผีอะ จะมาเล่าทำไมเนี่ยๆๆๆ

__Eing : เป็นห่วงไง เห็นว่าใกล้ตัว

จินตนาการคำว่า เป็นห่วง ของมันออกเลยครับ ตอนพิมพ์นี่คงหัวเราะอยู่แน่ๆ แม่ง ชอบแกล้งน้อง

__Eing : กลัวเหรอ

P. : ยังจะถามอีก

P. : (สติ๊กเกอร์โกรธ)

__Eing : อยู่เป็นเพื่อนมะ

P. : จะอยู่ไง ?

ไม่ทันขาดคำไอ้พี่อิงมันก็กดวีดิโอคอลเข้ามา ผมรับด้วยหน้าตาบูดบึ้ง ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก ความเก่ายังไม่ได้ชำระ มึงก็สร้างเรื่องใหม่แล้วนะไอ้พี่

“ไอ้พี ทำไมไม่ใส่เสื้อนอน”

“ก็มันอึดอัดอะ”

“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”

“ตอนอยู่กับพี่ บางวันผมก็ไม่ใส่เหอะ”

“นั่นกูอยู่คอยห่มผ้าให้มึงไง”

“เออน่า วันเดียวไม่เป็นไรหรอก”

“ดื้ออย่างนี้ กูไม่อยู่เป็นเพื่อนละ”

“เฮ้ยยยพี่! ไม่ได้ดิ”

ไอ้พี่ มึงจะมาเทกูแบบนี้ไม่ได้ๆๆๆ

“แต่...”

“แต่...?”


“แต่จะอยู่เป็นผัวแทน”






LingLom : สรุปคืออิพี่จะอยู่เป็นผัวให้ได้ว่างั้น เอ้อออ  :laugh:
หูย อิโมหัวหอม อิโมพวกนี้ไม่ได้เห็นนานมากเลยนะ ไม่ได้เล่นบอร์ดแบบนี้นานแล้ว คิดถึงสมัยมัธยมเลยฮะ 555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 21-01-2019 18:33:22
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: nikpook ที่ 21-01-2019 19:55:57
อือหื้อสุดยอดมากกก :pighaun: แซ่บเวอร์ o13 รอตอนต่อไปค่า สนุกมากๆ :jul1: เลือดจะหมดตัวหมอนขาดไปหมดฟินมากๆ :m25:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: naezapril ที่ 21-01-2019 20:36:27
น่าจะฮาอยู่มาก​ เหมือนจะแซ้บด้วย​ ฮิฮิ
ติดตามครับ
ปล.​ คนเขียนอย่าลืมเปลี่ยนชื่อตอนที่โพสแรกนะ​ เดี๋ยวไม่รู้ว่าอัพถึงตอนไหนแล้ว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทนำ + บทที่ 1 เรียลอิงพี
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 23-01-2019 12:26:07
แผนสูง  :hao3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 24-01-2019 10:17:15

บทที่ 4 มีแฟนยัง





“พี่เลือกเพลงมา จะได้ซ้อม”





ผมโทรไปหาพี่อิงหลังจากตื่นขึ้นมาในช่วงเกือบเที่ยง ก็เพราะมันนั้นแหละทำให้ผมตื่นสาย กว่าเมื่อคืนจะข่มตาหลับได้ ต้องคอยเรียกว่าพี่มันยังอยู่ในสายรึเปล่า กลัวมันแอบวาง





ตอนนี้เรากำลังวนมาเจอปัญหาโลกแตกอีกแล้ว นั่นก็คือการเลือกเพลงร้องโชว์ในงานอีเว้นที่จะไปจีนอีกสองวันหน้านี้ครับ ผมกับไอ้พี่อิงจะฟังเพลงกันคนละแนว คือพี่เขาค่อนข้างจะฟังเพลงน้อยกว่าผมมาก แต่ดันชอบโยนมาให้ผมเลือก พอผมเลือกพี่แกก็ร้องไม่เป็น เอ๊า! เคยทะเลาะกันเรื่องนี้ด้วย โคตรปัญญาอ่อนเลยครับ ด้วยประสบการณ์ทำให้เรียนรู้ว่าทำลิสต์รายชื่อเพลงไปให้พี่แกเถอะ ทำไปสักสิบเพลงอะ เดี๋ยวแกก็จะเลือกมาเอง ซึ่งบางทีก็จะเป็นเพลงที่ไม่มีในนั้นหรอก แล้วจะให้กูเลือกทำไม...





“กูตัดสินใจแล้ว”





“ผมได้หมดอะ”





“มีแฟนยัง”





“ห้ะ! ว่าไงนะ!”





“ก็บอกว่ามีแฟนยัง”





เชี่ยย... นี่เพิ่งตอนที่สามเอง มึงรีบจังวะ





“พี ไอ้พี ไอ้พี!”





“หะ...หา อะไรนะพี่”





“กูบอกว่าเอาเพลงมีแฟนยัง มึงลองไปฟังดู กูว่าน่ารักดี”





ไม่ทันขาดคำเสียงไลน์ก็แจ้งเตือนเป็นชื่อพี่มันส่งเพลงที่ว่ามาให้ รวดเร็วราวกับเตรียมที่จะกดส่งอยู่แล้ว





“เป็นไงฟังยัง เพราะมั้ย”





“แป๊บนึงดิ”





ไอ้พี่อิงเงียบไปคล้ายกับกดดันให้ผมเปิดเพลงที่มันภูมิใจนำเสนอฟังเสียเดี๋ยวนี้ ปกติไม่เคยเห็นจะวอแวขนาดนี้ เพลงนี้มันพิเศษยังไงฮึ





แล้วเธอมีแฟนหรือยัง

มีใครเดินเคียงหรือยัง

มีคนถือของหรือยัง

สนใจให้ฉันช่วยเธอไหม



แล้วเธอมีใครหรือยัง

ทำไมเธอน่ารักจัง

เอาเป็นแบบนี้แล้วกัน



ให้ฉันได้เป็นแฟนเธอ





แม่ง พิเศษจริงๆ ด้วยว่ะ





Eing Part





ตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าบ้านของพีครับ





หลังจากที่ผมส่งเพลงให้น้องไปฝึกร้อง ผมก็รีบออกจากบ้านมาหามัน กะเซอร์ไพรส์ไปในตัวด้วย แม่ของพีต้อนรับผมอย่างดี





“พีน่าอยู่บนห้องนะอิง เดี๋ยวแม่ไปตามให้นะ”





“ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวผมขึ้นไปเองเลยดีกว่า จะได้ซ้อมร้องเพลงด้วยน่ะครับ”





ผมยิ้ม ยิ้มแบบที่ไอ้พีมันชอบบอกว่าผมตอแหล ผมเปล่าสักหน่อย ผมก็แค่อยู่เป็นเฉยๆ





“ร้องเพลงงานอีเว้นที่ไหนกันล่ะจ๊ะ”





“จีนครับแม่”





“ห้ะ! จีน! นี่ตาพีไม่ได้บอกแม่เลยนะ”





“สงสัยน้องจะลืมมั้งครับ”





“ตายๆ แล้วแบบนี้แม่จะหาเสื้อโค้ชให้ทันได้ไง แม่เพิ่งเอาตัวเก่าๆ ไปบริจาคเอง”





คุณแม่ของไอ้พีทำท่าจะขึ้นไปเฉ่งลูกชายตัวดีที่ไม่ยอมบอกเรื่องสำคัญ





“เดี๋ยวผมเอาของผมไปเผื่อครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ”





“อุ๊ย แม่เกรงใจน่ะอิง มันตัวใหญ่ หอบลำบาก”





“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมเต็มใจ”





“ใจดีขนาดนี้ ถ้าแม่มีลูกสาว แม่ยกให้แล้วนะเนี่ย ขอบใจมากนะจ๊ะ ยังไงเดี๋ยวแม่จะพยายามหาให้น้องอีกที โอ๊ะ สงสัยแม่ต้องไปชอปปิ้งแล้วล่ะ ฝากบ้าน ฝากพีด้วยนะพ่ออิง”





“ได้ครับคุณแม่”





ยังไม่ทันจบประโยคคุณแม่ของไอ้พีก็สับขาไปหยิบกระเป๋าแล้วตรงดิ่งไปที่รถ ถ้าเป็นการ์ตูนก็คือขาคุณแม่ลอยได้ไปแล้วครับ เดินไวอย่างกับติดปีก คล้อยหลังคุณแม่ ผมก็ดอดขึ้นไปหาลูกแม่ทันที ผมเปิดประตูเบาๆ พบว่าไอ้พีนอนหลับคาหูฟัง ถ้าให้เดาผมว่ามันหลับไปพร้อมกับเพลงที่ผมส่งให้นั้นแหละ





ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะครับ แต่มาพนันกันดูมั้ยล่ะ





“มึงไม่น่าหลับตอนนี้เลยพี”





ผมพึมพำเบาๆ เมื่อยืนมองมันอยู่ครู่ใหญ่ พีเป็นคนหลับลึก ปลุกยาก นั่นเป็นเหตุผลง่ายๆ ที่มักจะโดนผมจับแต่งตัวเป็นนู่นเป็นนี่ตอนมันหลับ





อย่างตอนนี้ควรเป็นอะไรดีล่ะ





ผมลูบคางแล้วนึกไปถึงถุงหางแมวที่นอนอยู่ในรถ กะว่าจะเอาไปเล่นที่จีนแก้หนาว สงสัยน้องแมวต้องออกงานก่อนกำหนดแล้วล่ะ





เหมียว~





ผมลงไปเอาของเล่นที่ว่าจากรถ ขนาดมีเสียงเปิดถุงพลาสติกดังก๊อบแก๊บมันก็ยังไม่ตื่น ก็คอยดูเอาครับ ว่าจะลึกแค่ไหน





ผมหมายถึงหลับน่ะ





ผมจัดการสวมที่คาดผมหูแมวให้มัน ก่อนจะจัดการถอดกางเกงมันออกช้าๆ โชคดีที่เป็นกางเกงบอลเลยถอดออกไม่ยาก แถมอีกฝ่ายยังไม่ใส่ชั้นในอีกต่างหาก อะไรๆ ก็ดูเป็นใจให้ผมลักหลับแมวตัวนี้เหลือเกิน





พีน้อยนอนสงบนิ่งไม่ต่างจากเจ้าของมัน ขืนผมเสียบเจ้าหางแมวเข้าไปตอนนี้ก็คงมีได้ถูกตีนกันบ้างล่ะ อันดับแรกต้องทำให้พีน้อยตื่นเสียก่อน เพื่อที่ช่องทางด้านหลังจะได้ขับน้ำหล่อลื่นออกมา





ผมรูดท่อนเอ็นขนาดพอเหมาะไปมาจนมันเริ่มจะแข็งขึ้น พลางใช้อีกมือกดนิ้วลงบนปากทางด้านหลังเบาๆ แต่กดย้ำๆ จนรู้สึกว่ามีน้ำซึมออกมา





“อื้ออ...”





เจ้าของร่างที่กำลังถูกลวนลามขยับตัวปัดความรำคาญ กลายเป็นว่าตอนนี้ไอ้พีมันนอนกางขาออกมากกว่าเดิมเสียอีก จนผมอดไม่ได้ที่จะเลียปากแล้วลูบหน้าอกตัวเองเป็นการปรามให้ใจเย็น





ใจเย็นๆ ไอ้เสือ แมวน้อยไม่หนีมึงไปไหนหรอก





ผมค่อยๆ ดันลูกตุ้มปลายแหลมหัวมันเข้าไปในตัวไอ้พี มันส่งเสียงอืออานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะตื่น





แมวตัวนี้ขี้เซาจริงๆ เลยน้า





แบบนี้ถ้าโดนกินจนเจ็บตัวก็อย่ามาโทษกูละกัน













LingLom : อยากให้ไปฟังเพลง "มีแฟนยัง" จริงๆ นะ แล้วจะเขิน คิดภาพพี่อิงจีบพีด้วยเพลง อ๊อยย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 24-01-2019 15:14:03
งื้ออออ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-01-2019 15:36:52
อื้อหือ.........เสือกำลังจะกินแมว  :z1: :pighaun: :haun4:

อิง.....หื่น อ้ะ   :z3:

ผมยิ้ม ยิ้มแบบที่ไอ้พีมันชอบบอกว่าผมตอแหล ผมเปล่าสักหน่อย ผมก็แค่อยู่เป็นเฉยๆ

ตอนนี้อ่านเป็น ผมยิ้ม ยิ้มแบบที่ไอ้พีมันชอบบอกว่าผมตอแหล ผมเปล่าสักหน่อย ผมก็แค่เป็นอยู่แล้ว จริงๆนะ ไม่ได้โม้.........
อิง  พี   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: 
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-01-2019 16:19:42
พี่อิง!!!!!!!!!! หื่นอ่ะ  :a5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 24-01-2019 20:16:40
ตามคนซน
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 25-01-2019 02:21:00
 :-[
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-01-2019 06:13:36
วรั๊ยยยย  อีกนิดนึงก็ sm ละเด้อ~ 555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 30-01-2019 18:40:03
 :z1:


 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-01-2019 23:17:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-01-2019 10:19:29
มารอจ้า
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 4 มีแฟนยัง
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-01-2019 10:55:52
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 11-02-2019 11:32:01


บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว





นี่ผมเป็นใครนะ





ผมเปรียบเสมือนนักแสดงที่ยังไม่รู้บทของเรื่อง ไม่รู้ว่าจะต้องเล่นเป็นตัวละครไหน รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ผมกำลังทำทุกอย่างไปตามความต้องการ





หรือจริงๆ มันคือสัญชาตญาณนะ





ช่างมันเถอะ





“อย่าเพิ่งตื่นนะ”





“อะ...อื้อ”





ผมจ่อแก่นกายตรงจีบทางเข้าที่มีหางแมวคาไว้ ช่องทางถูกเบิกจนชุ่มฉ่ำ ตอนนี้ขนที่หางบริเวณโคนเปียกจนลู่เรียบไปหมด ผมเลยกระตุกมันออกแล้วเสียบของตัวเองเข้าไป





สวบ





“อ๊าา ไอ้พี่อิง!!!”





พีเบิกตาโพลงเมื่อถูกบุกรุกอย่างรุนแรง ผิวขาวที่ถึงแม้จะมืดก็ยังมองเห็นได้โดยง่ายปรากฏรอยแดงเป็นจ้ำๆ หลังจากที่สำรวจตัวเองคร่าวๆ ไอ้พีก็หันมามองค้อนผมใหญ่ แถมยังลงโทษผมด้วยการรัดกันแรงๆ อีกต่างหาก





“อา พี...แมวน้อย อย่ารัดแน่นครับ พี่ขยับไม่ได้”





“ฮึ่ย! แมวบ้าไรของพี่วะ โอ๊ย! เอาออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”





“แน่ใจเหรอพี”



“ใช่!”





“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วน่า”





“ไม่เอา เดี๋ยวแม่รู้”





ผมไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไรต่อ แต่ไม่มีความแน่นอนใด ๆ หยุดนิ่งอยู่กับที่ ทั้งความคิดที่แจ่มชัด เป็นอิสระ เราทั้งคู่ต่างรู้ดีว่าต้องการอะไร อย่างที่ปากบอกมันว่าไม่ แต่ร่างกายกลับประเคนเอวใส่ไม่หยุด





ห้วงอารมณ์บางอย่างกัดกลืนเราไว้ และมันก็ยากที่จะหลุดพ้น





“พี เป็นแมวให้พี่หน่อย”





ผมอุ้มแมว เอ๊ย อุ้มพีขึ้นมาให้เป็นฝ่ายนั่งทับตัวผม โดยมีแกนสลักเชื่อมเราทั้งสองไว้ พีเชิดหน้าครางลั่นก่อนจะรีบตะครุบปากตัวเองเพราะเผลอตัว ก่อนจะทุบหลังผมที่แกล้งเขา





“ฮื่อ ไม่เอา ไม่เล่น เร็วๆ สิพี่ อ๊า”

เราอยู่ในท่าที่แม้จะไม่ขยับตัวก็เสียวอยู่แล้วเพราะลึก ทว่านั่นแหละคือสิ่งที่เร่งเร้าให้คนข้างบนแทบคลั่ง จนยอมกลายเป็นบางอย่างตามที่คมคุมเกมต้องการ



ถ้าการเอาแต่ใจคือคุณสมบัติของอิง การไม่อดทนต่อความต้องการใดๆ ก็เป็นคุณสมบัติของพีเช่นกัน



เข้ากันได้ดีเกินไป



“พี...อย่าเอาแต่รัดพี่สิคะ”



“พี่ก็ขยับสักทีสิวะ ฮึ่ย”



“อยากให้พี่ขยับต้องทำยังไงคะ”



ผมพรมจูบไปตามลาดไหล่ขาว ความขาวนวลที่ต้องแสงไฟจากข้างนอกทำให้ผมรู้สึกถูกมอมเมา รู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้เกิดรอย แล้วพีก็จะบ่น อาจจะมีปัญหาไปถึงเสื้อผ้า แต่ตอนนี้ใครจะไปทนได้ล่ะ แมวน้อยของผมยั่วออกขนาดนี้ เอาไว้ถ้ามันมีปัญหาจริงๆ เดี๋ยวผมจะไปขอโทษสไตล์ลิสเองละกัน



พีเม้มปาก นั่นแปลว่าเขากำลังชั่งใจ ไม่ยากเลยสำหรับผมที่รู้ดีว่าต้องทำยังไงถึงจะสยบแมวดื้อได้ เพราะผมรู้จักร่างกายเขาดีกว่าตัวเขาเองด้วยซ้ำ



“อ๊าา พี่มึง! อย่าแกล้งดิวะ อะ อือ”



ผมงับติ่งหูเบาๆ สอดลิ้นร้อนเข้าไปแหย่จนรู้สึกได้ว่าขนแถวต้นคอเขาลุกชัน พีอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟ มือมันลูบที่หลังผมเบาๆ เป็นสัญญาณว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมต้องการแล้ว



“แมวน้อย”



“อือ...”

.

.

.

“อะ อ๊า อา พี่...งื้อ เหมียว~”**

P Part



ไอ้พี่อิง ไอ้พี่เหี้ยยยยยยยยมม!



ถ้าแม่ไปมาเรียกไปกินข้าว มันก็คงต่อยกสองยกสาม ถึงกระนั้นแม้ข้างนอกจะมีแม่คอยร้องเรียก มันก็ยังอุตส่าห์ใช้จังหวะนั้นตะบี้ตะบันจนปล่อยลูกๆ นับล้านตัวเข้ามาในตัวผมจนได้



พอเสร็จสมอารมณ์หมายมันก็สะบัดตูดลงไปทำหน้าที่ลูกที่ดี(แทนผม)ไปช่วยแม่เตรียมสำหรับอาหาร ในขณะที่ผมต้องมายืนคว้านลูกมันออกจากก้นเนี่ย ผมเลยอาบน้ำแม่งเลย ไม่รู้ลงไปช้าจะยังเหลืออะไรให้กินรึเปล่า



เมื่อออกมาจากห้องน้ำ สิ่งที่ทำให้ผมต้องปวดหัวต่อก็คือสภาพเตียงที่เละเทะยิ่งกว่าหมาฟัดกัน ไหนจะครานน้ำอะไรต่อมิอะไรที่เลอะเทอะไปหมด คืนนี้นอนไม่ได้แน่ ผมเลยจัดการดึงผ้าปูที่นอนออกเพื่อนำไปลงเครื่องซัก นี่ปกติผมไม่เคยทำอะไรอย่างนี้เลยนะเว้ย แต่ตั้งแต่ที่ผมกับมันเอากัน (เออแม่ง ขอพูดตรงๆ เลย) ผมก็กลายเป็นมือซักระดับเหรียญทอง ถ้าเกิดไม่เหนื่อยจนสลบไปจริงๆ ผมต้องเปลี่ยนผ้าปูก่อนครับ



ผมเดินหอบผ้าปูลงบ้าน เดินตาขวางผมไอ้พี่ที่นั่งยิ้มแป้นอยู่บนโต๊ะกินข้าว ดูท่าจะคุยกับครอบครัวผมอย่างถูกคอ ใช่เส่ ไอ้พี่อิงมันเป็นลูกรักเน้



“มาซักผ้าอะไรตอนนี้ล่ะพี”



“ก็มันสกปรกอะแม่”





“แปลกคนจริงๆ มานึกขยันอะไร เร็วๆ พี่เขารอกินข้าวกันนานแล้วเนี่ย”





โอ้โห โดนไปอีกดอก ข้อหาทำลูกรักแม่รอกินข้าว





“คร้าบๆ แป๊บนึงนะครับคุณท่านทั้งหลาย”





แค่เดินเฉยๆ ก็เสียดด้านหลังอยู่แล้ว นี่ยังต้องมาสับขาไปซักผ้าอีก หึย อย่าให้ถึงตาผมบ้างนะ ด้วยความโมโหผมเลยกระแทกตัวนั่งลงเก้าอี้อย่างแรง ลืมไปเลยว่าเพิ่งผ่านศึกมาหมาดๆ





“โอ๊ย!”





“เป็นอะไรตาพี ร้องเสียงดัง ตกใจหมด”





“มะ...มดกัดเฉยๆ แม่”





“แล้วนี่มีงานอีกวันไหน จะไปไหน ทำไมไม่เห็นบอกพ่อ”





“มะรืนนี้ไปจีน ผมลืมบอกอะ แหะๆ ขอโทษครับ”





“ขี้หลงขี้ลืมจริงๆ เลย ยังไงแม่ฝากดูน้องด้วยนะอิง”







“ได้ครับคุณพ่อคุณแม่ ผมจะดูแลให้อย่างดีเลย (:”











​#ผมท้อง







image





LingLom : พี่อิงมีความร้ายอะะ ชอบแกล้งน้องง ยิ่งกว่าฝากปลาย่างไว้กับแมว

ไม่นึกว่าจะมีคนรอ งุ้ยยย ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-02-2019 15:40:34
นึกภาพน้องใส่หางแมวแล้ว วรั๊ยยย :o8:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 11-02-2019 21:17:12
น้องท้องแกมารับผิดชอบเลยนะถ้าไอ้พี่มันหนีตายย  :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-02-2019 23:56:07
นายคนนี้ ถ้าน้องท้องแล้วไม่ดูแลนะ  :m16:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 12-02-2019 23:11:29
 :z10:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 12-02-2019 23:19:31
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-02-2019 05:21:08
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-02-2019 07:03:03
หื่นมากกกกกก.........ไอ้พี่อิง  :z1: :pighaun: :haun4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-02-2019 08:52:14
ขยันแบบนี้ เด็กน้อยคงมาไว 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: jing2880 ที่ 13-02-2019 10:43:42
หื่นอ่ะพี่อิง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 13-02-2019 19:28:01
ไอ้พี่หื่นนนนนน
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 14-02-2019 01:42:41
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 5 พี่อิงมีลูกแมวเหมียว
เริ่มหัวข้อโดย: aommyga40 ที่ 14-02-2019 20:10:26
 :hao3: รอค่ะๆ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 22-02-2019 10:01:55
บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ

ตอนนี้เราอยู่บนเวทีที่จีนแล้วครับ ตามสคริปต์คือร้องเพลง สัมภาษณ์ เล่นเกมกับผู้โชคดี
สรุปไอ้พี่อิงมันมุ่งมั่นเอาเพลงมีแฟนยังจริงๆ ครับ  ไม่ว่าผมจะสรรหาเพลงอื่นมาแค่ไหน มันก็ยืนยัน นอนยันจะเอาจนได้ (จะเอาทุกอย่างเลยไอ้พี่คนนี้!)

ทำไมผมถึงไม่อยากร้องเพลงนี้น่ะเหรอครับ ก็คุณลองมาเป็นเป้านิ่งให้มันแทะโลมทางสายตาสัก 2 ชั่วโมงดูเซ่
เกือบคลานเข่าเข้าไปหาหลายรอบละ

ยิ่งดูยิ่งมองยิ่งหลง
เธอมีเวทมนต์ใช่ไหม
เธอคงเสกคาถาสะกดใจ
ทำให้ฉันหลงรักเธอ


แดกกูเข้าไปเลยมั้ยล่ะพี่

ตอนนี้กิจกรรมดำเนินมาจนถึงช่วงท้ายแล้วครับ เป็นสัมภาษณ์เล็กๆ น้อยๆ เป็นการตบท้าย ซึ่งทางบริษัทได้พกพิธีกรมาเองด้วยครับ เพื่อการชงที่เข้มข้น จะลงทุนกันไปไหนครับพี่!

เอาล่ะ เอาใจช่วยผมด้วยนะ ดูสายตาไอ้พี่อิงสิ ชั่วร้ายฉิบหาย!


Eing Part

ผมรู้สึกโชคดีจริงๆ ที่บริษัทให้พี่ดิวมาเป็นพิธีกรด้วย

“การเจอกันครั้งแรกของพวกคุณเป็นยังไงครับ”

“โห คำถามนี้เป็นคำถามที่ผมเลี่ยงตอบมาโดยตลอดเลยนะเนี่ย”

“คุณจะได้ตอบมันวันนี้แหละครับพี”

ไม่ใช่แค่แฟนคลับหรอกที่กำลังลุ้นกับคำตอบ ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน

“ก็ไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่อะ”

“คุณเกลียดผมเหรอ”

“ไม่ได้เกลียด แต่ถ้าเกลียดแล้วได้กัน เกลียดก็ได้”

ไอ้พีมันร้าย

“พูดงี้กลับห้องเลยป่ะ”

และผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน (:


กะว่ากลับมาห้องจะจัดการไอ้ตัวดีสักยกสองยก กลายเป็นว่าผมต้องมานั่งลูบหลังมันที่เอาแต่อ้วก ไม่ใช่ว่าเมานะครับ พวกเรายังไม่ทันได้แตะแอลกอฮอล์สักคำ พีมีสีหน้าไม่ดีตั้งแต่อยู่หลังเวที หน้ามันซีดจนทุกคนยกเลิกการไปกินข้าวนอกสถานที่ แล้วกลับโรงแรมแทน

“พี ไหวมั้ย ไปโรง’บาลมั้ย”

“ไม่เอา ไม่ไป ยากอะพี่ นี่ไม่ใช่เมืองไทยนะ”

“งั้นก็ต้องกินข้าวก่อนจะได้รับพักผ่อน”

“ไม่เอาอะ ไม่อยากกินข้าวผัด อยากกินอะไรเปรี้ยวๆ”

“กูจะไปหาจากไหนมาให้มึงวะดึกขนาดนี้”

ผมขมวดคิ้วพลางตอบกลับ พอโดนดุไอ้พีมันก็เริ่มเบะ นั่นทำให้ผมต้องลูบหน้าลูบตาตั้งสติแล้วหันไปคุยกับมันใหม่ ต้องพยายามเข้าใจว่าน้องมันป่วย

“พี ตอนนี้มีแค่ข้าวผัด ถ้าไม่กินก็จะไม่มีแรง เข้าใจมั้ย”

“เข้าใจแต่ไม่กิน มันเหม็น จะอ้วกอะ”

“อย่าเรื่องมากดิวะ”

ผมเผลอดุมันอีกแล้ว ปกติผมใจเย็นกว่านี้ แต่พอเห็นมันป่วยแล้วงอแงไม่ดูแลตัวเองแล้วมันทำให้หงุดหงิดได้ง่ายๆ ผมหลุดการควบคุมเพราะมันคนเดียว

“ฮึก”

“เฮ้ย ร้องไห้ทำไม”

“ก็คนมันจะอ้วกอะ ไม่อยากกินข้าว ฮึก อุบ”

ตึง!

ไม่ทันขาดคำร่างขาวก็ลุกพรวดวิ่งไปโก่งคออ้วกที่ห้องน้ำ ระหว่างทางก็ชนเก้าอี้อย่างแรงจนกระเป๋าเดินทางของผมที่เปิดอยู่หล่นลงพื้น ของใช้ส่วนตัวบางส่วนกระเด็นออกมา ถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปโผล่ออกมาจากที่ซ่อนราวกับฮีโร่ช่วยชีวิต

“พี! มีมาม่ารสต้มยำ กินมั้ย”

“กิน!”

ใครจะไปคิดว่ามาม่าจะช่วยหยุดสงครามได้ ผมพนันหมดตัวเลยว่าถ้าไม่มีมาม่าซองนี้ ผมกับไอ้พีต้องได้ทะเลาะกันแน่ๆ หนึ่งล่ะตอนนี้ผมหัวร้อนแล้ว สองคือไอ้พีพอมันป่วยแล้วจะโคตรงี่เง่าเลย

โชคดีที่ห้องพักมีกระติกน้ำร้อนอยู่ ผมจัดการต้มมาม่าให้ไอ้ตัวแสบที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางอิดโรย ครั้นพอได้กลิ่นมาม่าที่ผสมเครื่องปรุงแล้วมันก็ลุกมาเกาะโต๊ะมองผมตาแป๋ว ไอ้ความเกรี้ยวกราดเมื่อกี้หายวับไปกับตา

“หอม”

“กินซะจะได้พัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว”

“พี่กินด้วยกันมั้ย ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ”

“รอมึงอิ่มก่อน กูค่อยกิน กูไม่ค่อยหิวหรอก”

จ๊อก

...ซะเมื่อไหร่




สนามบิน

“โห กินเยอะไปปะพี่ กลับไปน้ำหนักขึ้นแน่”

ผมตวัดตาดุไอ้พีที่นั่งบ่นว่าผมกินจุอย่างนั้นอย่างนี้ ก็เพราะใครกันล่ะแย่งผมกินข้าว เมื่อคืนพีไม่ได้จบแค่มาม่า พอผมแกะกล่องข้าวผัดมันก็มานั่งข้างๆ มองตาปริบๆ

“ชิมหน่อยดิ”

“ไหนว่าเหม็นไง”

“ตอนนี้หอมแล้ว”

ผมยื่นกล่องข้าวให้ไอ้พี แต่มันส่ายหน้าแล้วอ้าปากแทน อะไรกัน จะอมให้ตอนนี้เหรอ ผมก็เขินเหมือนกันนะเนี่ย

“ป้อนข้าวผมสิ เดี๋ยวนะ นี่พี่คิดอะไรหื่นๆ อยู่ใช่มะ”

“ก็นึกว่าจะตอบแทนด้วยการ...”

ผัวะ!

“ไอ้พี่! มึงนี่หื่นจริงๆ เลย”

พีตบหลังผมจนไหล่สั่น ผมคิดว่ามันเขินนะ

“อะๆ กินข้าวครับ”

พีสามคำ ผมหนึ่งคำ เวียนไปอย่างนี้จนหมดกล่อง ถึงจะไม่อิ่มก็ต้องทนครับ เพราะดึกขนาดนี้แล้ว ออกไปหาอะไรกินไม่ได้ ส่วนไอ้คนที่บอกว่าไม่หิวน่ะเหรอ พอซัดเสบียงแล้วมันก็เข้านอนทันที คอยดูเถอะ ถ้าเป็นกรดไหลย้อน ผมจะฟาดให้
แล้วคืนนั้นก็หลับไปพร้อมเสียงท้องร้องทั้งคืน

“พี่จะเอาอะไรปะ ผมจะไปร้านค้า”

“กาแฟสักแก้ว”

“ไม่ได้ เมื่อเช้าก็กินไปแล้วแก้วนึง”

“เอ้า แล้วจะถามกูเพื่อ”

“ก็เอาอย่างอื่นสิ”

ผมโบกมือไล่ไอ้เด็กกวนประสาทให้มันไปพ้นๆ อยากซื้ออะไรก็ซื้อมาเหอะ ตอนนี้ผมอยากนอนอย่างเดียว ในเมื่อไม่ได้กาแฟก็คงต้องงีบเอา ผมหยิบหมวกมาใส่ปิดตา เสียบหูฟังแล้วหลับตาพักผ่อน

เวลาน่าจะผ่านไปสักสิบนาที ยังไม่พอจะทำให้หลับดีก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรกลมๆ มาจ่อที่ปาก ก่อนสิ่งนั้นจะถูกยัดเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว

“เหี้ย! เปรี้ยว!”

“ห้ามคายนะ เสียของ! อร่อยจะตาย”

ไอ้พีมันปิดปากผมบังคับให้อมลูกอมที่มีรสชาติเปรี้ยวจี๊ด ผมมองมันตาเหลือก จำใจต้องทนจนกว่ารสเปรี้ยวจะกลายเป็นรสหวาน ไอ้พีมันถึงยอมปล่อย

“ผมเห็นพี่ง่วงไงเลยหาอะไรมาปลุก”

พียังยิ้มกว้างไร้การสำนึก ผมมองดุก่อนจะหันไปเห็นถุงขนมที่มีแต่ซองโทนสีเขียวเหลืองเต็มไปหมด
นี่มันคอลเลคชันมะนาว

“ไม่ใช่ห่วงกูละ ซื้อมานี่มึงอยากแดกล้วนๆ เลย”

มันทำตาโตพลางพึมพำว่าผมรู้ได้ไง

“แดกอะไรอย่างกับแพ้ท้อง”




LingLom :  :katai5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 22-02-2019 11:51:24
อาการมาแล้ววว  o18
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-02-2019 12:04:27
ไอ้พี่อิง เล่นกล....เสกเด็กเข้าท้องพีเรียบร้อยแล้ว   :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: Cream.mt ที่ 22-02-2019 12:45:17
 :L1:รอจ้าาาา
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 22-02-2019 12:59:03
อุ้ยยท้องละเหรอ?
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 6 คุณเกลียดผมเหรอ
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-02-2019 15:41:27
ท้องซะแล้วล่ะมั้งเนี่ย อาการออกซะขนาดนี้
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 23-02-2019 20:20:56



บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
[/b]





ตั้งแต่กลับมาจากจีน อะไรๆ ก็ดูเปลี่ยนไป





ไอ้พีมีอาการคุ้มดีคุ้มร้าย ไม่ใช่ผีเข้าแต่ก็เหมือนอยู่ ถึงเราจะสนิทกัน (ทั้งทางกายและทางใจ) แต่ก็ไม่ได้ตัวติดกันตลอด แต่ตอนนี้มันกลับหน้ากลับหลังไปหมด ไอ้พีเกาะติดผมหนึบ หนึบชนิดที่ว่าจะเข้าห้องน้ำก็ยังต้องเปิดประตูทิ้งไว้





พีมันขี้งอน ถ้าเทียบกับผม แต่ก่อนก็งอนเอง หายเอง เพราะประสาทการรับรู้เรื่องพวกนี้ผมมีต่ำมาก มันบ่นให้ผมบ่อยๆ ว่าผมไม่รู้เลยว่ามันงอน จนมันขี้เกียจจะงอน มันบอกนั้นแหละผมถึงรู้ ก็ผมเรียนโรงเรียนชายล้วนมา เด็กผู้ชายมันไม่ค่อยมีอารมณ์มุ้งมิ้งกันนี่ครับ 





ถือได้ว่าพีเป็นคนแรกที่เปิดประสบการณ์ใหม่ให้ผมหลายอย่าง ผมมีแต่เพื่อนผู้ชาย แต่เพื่อนทุกคนไม่มีใครเป็นแบบพี มันเป็นผู้ชายจริงๆ ครับ แต่ก็เป็นคนที่ทำให้ผมคิดว่าผู้ชายคนนึงมันขี้อ้อนได้ขนาดนี้เลยเหรอ





ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว อยากมีพี่น้องมาแต่ไหนแต่ไร ผมเลยดีใจไม่น้อยที่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกับพี อะไรๆ ก็ดูจะลงล็อกไปได้ดี





เข้ากันได้ดีเกินไป...





จนกลายเป็นพี่น้องท้องชนกัน





“พรุ่งนี้มึงมีเรียนมั้ย”





“มี แต่ไม่อยากไปอะ”





“ได้ไง ขาดเรียนบ่อยเดี๋ยวก็ไม่จบหรอก”





“รอจบพร้อมพี่ก็ได้”





ผมถอนหายใจ (ในใจ ออกเสียงไม่ได้เดี๋ยวมันงอนอีก) ผมกับพีเรียนคณะเดียวกัน ผมเป็นรุ่นพี่มัน แต่พอได้เข้าวงการบันเทิงเลยทำให้ผมค้นพบสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆ ผมเลยตัดสินใจลาออกไปเรียนที่ใหม่ ในคณะที่จะสานต่อความฝันของผมได้ ผมจะเริ่มเรียนปี 1 ใหม่ในปีการศึกษาหน้าครับ ตอนนี้ผมเลยว่าง ทำหน้าที่นักแสดงอย่างเดียว ในขณะที่ไอ้พีมันเรียนใกล้จะจบ แต่ด้วยฮอต (ไม่ได้โม้นะ) ของเราทั้งคู่ตอนนี้ ทำให้งานเข้ามามากมาย จนมันต้องขาดเรียนบ่อยๆ นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเป็นห่วงมาก





“อย่างอแงน่า”





อ้าวแม่ง แค่นี้เบะแล้ว





“ทำไมถึงไม่อยากไปเรียน ไม่คิดถึงเพื่อนเหรอหื้ม”





“ก็คิดถึงแต่อยากอยู่กับพี่”





“เฮ้อ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปด้วยละกัน”







มหาวิทยาลัย





“โอ้โห ไอ้พี นี่มึงอินเกินเรื่องปะเนี่ย”





ผมโดนไอ้กัส เพื่อนในกลุ่มแซว จริงๆ มันคงอยากจะพ่นความหยาบคายออกมามากกว่านี้ตามประสาเพื่อน แต่คงเกรงใจไอ้พี่อิง เพราะพี่มันเป็นอดีตเฮดว้ากครับ ถึงจะผ่านห้องเชียร์มานานแต่ก็ต้องยอมรับว่าพี่อิงยังคงความน่าเกรงขามไม่หาย ก็อย่างที่บอกไปตอนไปจีนแหละครับว่าตอนแรกผมไม่ค่อยชอบหน้าพี่มัน ดูเก็กๆ แต่พอได้มาสนิทกันแล้ว...เออ มันก็เก็กนั้นแหละ





แต่พี่มันก็ดีนะครับ แค่ไม่ชอบให้น้องลามปาม แต่ชอบให้ลวนลาม แค่กๆ





“เรียนถึงไหนกันแล้วครับ ยังไงพี่ฝากเราช่วยดูไอ้พีหน่อยนะ”





“พี่อิงขอขนาดนี้ ชาตี้ทำให้เต็มที่อยู่แล้วค่ะ” เพื่อนสาวสองในสาขาที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ยื่นหน้ามายิ้มหวานให้ไอ้พี่อิง





“หยุดเลยไอ้ชาติชาย นอมึงจะทิ่มหน้าพี่กูอยู่แล้ว”





“อ๊าย! อิพี! กูบอกให้เรียกชาตี้! ไม่เจอกันแป๊บเดียว ปากคอเราะร้ายขึ้นนะยะ!”





“พี่ใคร ใครก็หวงปะวะ”





“แค่พี่เหรอ”





ไอ้กัสเหมือนรอจังหวะแซวมาทั้งชีวิต มึงเก็บกดใช่มั้ย แค่กูไปทำงานมึงจำเป็นต้องเก็บทุกเม็ดเลยเหรอ แล้วไอ้พี่เนี่ยอะไร แทนที่จะปฏิเสธบ้าง มานั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่นั่นแหละ





“อีกสิบนาทีจะถึงเวลา ขึ้นไปได้แล้ว”



 “พี่ไปด้วยสิ” ผมเกาะแขนพี่อิงไปโดยไม่รู้ตัว



“วิชาขุ่นแม่ กูขอบายว่ะ”



ผมหน้างอแต่ก็จำเป็นต้องยอม เพราะขุ่นแม่โหดจริง เคยไปสอนที่ต่างประเทศอยู่หลายแห่ง ไปที่ไหนก็ไปดุที่นั่น เรียกว่าดุข้ามทวีป ผมไม่เคยเห็นนักศึกษาคนไหนกล้าเล่นโทรศัพท์มือถือในคาบแกสักคน แล้วพี่อิงที่รู้จักขุ่นแม่ดีไม่ต่างกัน ไม่มีทางยอมเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงแน่นอน



นี่กูมาเรียนหรือมารบ



“เลิกเที่ยง พี่จะรอพีใช่มั้ย”



“เออ เดี๋ยวกูไปหาเพื่อนบ้าง คงอยู่แถวนี้แหละ”



“โอเค ห้ามไปไหนไกลนะ”



“เออ”



“ห้ามกินข้าวก่อนนะ”



“เอออ ไปได้แล้ว”



“พูดไม่เพราะ”



ผมเบะปาก ไอ้เพื่อนตัวดีก็ดึงแขนเสื้อยิกๆ แต่ผมยังไม่ยอมไป จนกว่าจะคุยกับพี่อิงรู้เรื่อง



“โอเคๆ พี่จะรอพีอยู่ตรงนี้ อย่าดื้อนะคะ”





12.00 น.



ไหนบอกว่าจะรอไง



ไอ้พี่บ้า! ไอ้พี่เหี้ยม!



 ทันทีที่เลิกเรียนผมก็รีบควักโทรศัพท์มาโทรหาพี่อิงแต่ไม่มีคนรับ ที่ใต้คณะก็ไม่มี





“เฮ้ย! ไอ้พี น้องแอนมาหาอะ”





ไอ้กัสกระทุ้งสีข้างให้ผมสนใจผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังโบกไม้โบกมืออย่างดีใจ ผมเบือนหน้าหนีเพราะไม่รู้สึกสนใจเลยสักนิด





“ไม่หา จะรอพี่อิง”





“พี เด็กมึงที่อยู่คณะวิทย์มาดักมึงอยู่โรงอาหารว่ะ”





“ไม่ไป จะกินกับพี่อิง”





“น้องก้อยจอดรถรอมึงอยู่หน้าตึกอะ”





“ไม่ จะกลับกับพี่อิง”





“พี่เขามีธุระรึเปล่า”





“ธุระอะไร ทำไมต้องผิดสัญญาด้วย พี่อิงแม่งนิสัยไม่ดี ฮึก”





“แล้วมึงจะร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ้พี โอ๊ย! กูจะบ้า”







LINGLOM : ความเป็นกุลสตรีเนี่ย ไม่เหลือแล้วนังคลแฬด ใช้ร่างกายให้คุ้มนะพี นี่อิจฉามาก TT
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 23-02-2019 22:00:15
้เกลียดการด่าว่านังคลแฬด 55555
สตั๊นนานมากกว่าจะเก็ต  :m20:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-02-2019 22:07:06
ท้องแล้วชัวร์ งอแงสุดด
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 23-02-2019 23:17:28
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 23-02-2019 23:45:48
งอแงมาก กลัวพี่อิงจะไม่เข้าใจ  :hao5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-02-2019 01:48:30
ช่วงนี้งอแงบ่อย555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-02-2019 02:02:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 7 อะไรๆ ก็พี่อิง
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 24-02-2019 22:42:05
 o18 o18
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 01-03-2019 15:10:13
** **







บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน   ​



“ไปไหนมา!”



​“ก็ไปหาเพื่อนไง”



“น้องพี พี่ขอโทษนะ พอดีคุยกันเพลินเลย”



ผมยังคงกอดอกจ้องไอ้พี่กับพี่แพท รุ่นพี่ปี 4 เพื่อนไอ้ พี่อิงที่คุยกระหนุงกระหนิงกันมาสองคน นี่เหรอวะเพื่อนที่ไปหา แม่งไปหาสาวชัดๆ พี่อิงโกหก พี่อิงผิดสัญญา



“พี ทำไมยังไม่หวัดดีแพทอีก”



“โอ๊ย ไม่เป็นไรหรอกอิง คนกันเองทั้งนั้น เราไม่ถือ”



“แต่เราถือ พี!”



ไอ้พี่อิงกดเสียงต่ำทำให้ผมยกมือไหว้พี่แพทอย่างเสียไม่ได้ จริงๆ ผมเป็นคนมีสัมมาคาราวะนะ ไม่ได้แอนตี้โซตัส ผมยินดีไหว้รุ่นพี่ทุกคน แต่วันนี้มันแปลกๆ ผมอารมณ์เสียแปลกๆ ทำไมผมจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองเปลี่ยนไป แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร... ยอมรับแมนๆ เลยครับว่าตอนนี้ผมหวงไอ้พี่อิงโคตรๆ



“เอ่อ อย่าดุน้องเลยอิง เดี๋ยวเราไปก่อนนะ บายจ้ะหนุ่มๆ”



พี่แพทคงเห็นท่าไม่ดีเลยรีบขอตัวไปก่อน ถือว่าดีแล้วครับ เพราะถ้าเกิดพี่เขายังอยู่ ผมคงควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำไมพาลแบบนี้วะ งงตัวเอง



“เลิกเรียนรึยัง แล้วนี่กินข้าวยัง”



“เลิกแล้ว แต่ยังไม่ได้กิน”



“อ้าว ทำไมไม่ไปกินกับเพื่อน”



“ก็จะรอกินพร้อมพี่ไงเล่า!”



“แต่พี่กินแล้วอะ ไปเจอเพื่อนตอนกินข้าวพอดี เดี๋ยวกูไปนั่งเป็นเพื่อนมึงก็ดะ...”



“ไม่ต้อง! ไม่หิว! จะกลับบ้าน!”   







คอนโด



ผมไม่ยอมให้ไอ้พีมันกลับบ้านครับ โดยใช้ข้ออ้างสารพัดทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน แต่ทุกอย่างนั้นทำภายใต้ความสงบ



ภายนอกผมดูเหมือนจะนิ่ง แต่ความจริงวันนี้เป็นวันที่ผมจับพลังการงอนของไอ้พีได้มากที่สุด แม่งเล่นสะบัดหน้าใส่ทุกห้านาที กูล่ะปวดคอแทน



พอมาถึงคอนโด มันก็เดินฮึดฮัดเข้าห้องนอนปิดประตูดังตึง แบบนี้ผมคงแกล้งตีมึนให้มันหายเองไม่ได้แล้วล่ะครับ ไอ้พีมันนอนหันหลังให้ทันทีที่ผมเปิดเข้าไป ผมเลยไปนั่งบนเตียงฝั่งที่นอนประจำ



“เป็นอะไร ไหนหันมาคุยกันดีๆ ซิ”



“เปล่า”



“มึงแน่ใจนะ”



“เออ”



“พูดเออกับผู้ใหญ่ เดี๋ยวตีปาก”



“หึ”



“สรุปจะไม่พูดใช่มั้ย”



“...”



“เพราะบนเตียงสำหรับกูมันไม่ได้มีไว้คุยกัน”   









P Part



แล้วไอ้พีก็แพ้ทางไอ้พี่อิงอย่างทุกที



แค่พี่มันเริ่มหนึ่ง คนที่สานต่อสองสามก็คือตัวเขาเอง อย่างว่าคนมันเคยๆ ร่างกายที่เข้ากันได้ดียิ่งกว่าน้ำมันกับไฟ ขอแค่สะกิดมันก็พร้อมลุกโชนขึ้นอยู่แล้ว



เกลียดไฟร่านในตัวเองจริงๆ เลย



ตอนนี้ผมเลยต้องนอนหอบแฮกๆ อย่างกับหมาหอบแดด ในขณะที่ไอ้ตัวต้นเหตุนอนเล่นผมของผมอย่างชิวๆ



"ทำไมวันนี้เหนื่อยไว รอบเดียวเองนะ"



"ไม่รู้"



ผมตอบติดเสียงจะตึงหน่อย งอนเรื่องเก่า ยังต้องมาเคืองเรื่องใหม่อีก พี่มันไม่เคยถนอมผมเลย (แต่ปกติก็ไม่เคยต้องการความอ่อนโยน) ถ้าผมไม่ดิ้นจนหลุดก็คงมีต่อยกสอง แต่วันนี้รู้สึกเหนื่อยแปลกๆ มันเพลียมากกว่าทุกวัน สงสัยต้องหาเวลาไปฟิตเนสแล้วล่ะมั้ง



"พี งอนอะไรพี่ ไหนบอกพี่สิคะ"



ไอ้พี่อิงมันเกลี่ยผมที่ปกหน้า ก่อนจะจ้องตา จ้องแบบที่ผมไม่สามารถหันหนีได้อีกแล้ว ยิ่งคำพูดคำจายิ่งทำให้ผมแพ้มันเข้าไปอีก ใครจะไม่ชอบคนพูดเพราะล่ะจริงมั้ย เข้าใจฟีลสาวน้อยที่แพ้ผู้ชายพูดคะเลย



เอ๊ะ แล้วทำไมกูต้องเปรียบตัวเองเป็นสาวด้วยวะ



"ก็พี่ทิ้งพีอะ"



"กูไปทิ้งมึงตอนไหนเนี่ย"



"ไม่ต้องมาพูดเลย แถมยังหนีไปกินข้าวก่อนอีก!"



"อ้าว"



"ไม่ต้องมาอ้าว!"



แค่คิดน้ำตาก็พาลจะไหลอีกแล้ว ฮึก ทำไมกูอ่อนไหวง่ายงี้วะ แม่งง



"โอเคๆ พี่ขอโทษ อย่าร้องนะ พี่แค่ไม่อยากให้คนอื่นมองพีว่าเป็นเด็กไม่น่ารักแค่นั้นเอง"



ดีแล้วไอ้พี่ที่มึงยอมแพ้ ไม่งั้นกูได้ร้องไห้จริงๆ แน่ ไม่มีคำพูดอะไรต่อจากนั้น ผมเพียงแต่หลับตาแล้วเขยิบเข้าไปซุกอกพี่มัน ผมชอบไออุ่นจากตัวคนที่รู้สึกได้จากการสัมผัส มันอุ่นกว่าผ้า แล้วมันก็อุ่นที่ใจด้วย



การเฟดตัวออกมาจากการเป็นนักศึกษาธรรมดามาเป็นนักแสดง ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง อย่างแรกเลยคือสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ ด้วยงานทำให้ผมจำเป็นต้องห่างจากกลุ่มเพื่อนสนิท ตอนแรกผมรู้สึกเคว้งคว้างมากครับ เพราะเข้ามาวงการใหม่ๆ เราก็ยังไม่รู้จักใคร โชคดีที่มีพี่อิงที่มาจากที่เดียวกัน ถึงความสัมพันธ์เดิมผมจะหมั่นไส้ความขี้เก๊กของเขาก็เถอะ พี่อิงเลยเป็นที่ยึดเหนี่ยวสำคัญในโลกใบใหม่ของผม



ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ มือไอ้คนข้างๆ ก็วนเวียนมาลูบไล้ที่ต้นขาจนขนอ่อนแถวนั้นมันลุกเกรียว



มันจะเอาอีกแล้วไอ้พี่!



"พี่ อย่าสิ พีเหนื่อยนะ"



"หมดเวลาพักครึ่งแล้ว"



"ฮื่อ พักครึ่งบ้าอะไรล่ะ ไม่เอา เหนื่อยจริงๆ"



ไอ้พี่อิงเป็นคนดื้อเงียบ และถ้าจะเอา มันก็จะดื้อเอาให้ได้



"อะ ...เบาหน่อย"



ไปไงมาไงกลายเป็นมาผมนอนชันเข่าให้พี่มันเข้ามารังแกพีน้อยจนได้ แถมวันนี้ไอ้พี่มันยังแปลงร่างเป็นหมาบ้า กัดช่วงล่างผมจนเจ็บไปหมด



"จะให้เบาจริงเหรอ"



"ฮื่ออ อย่าแกล้งดิวะพี่"



ใครสั่งใครสอนให้ถามแบบนี้ตอนที่ลิ้นแตะตรงนั้นล่ะโว้ย! ผมดิ้นอีกครั้งเมื่อพี่มันเริ่มปฏิบัติการหยอกเย้าพีน้อยต่อ ผมขยำผ้าปูที่นอนแน่นเพราะพี่อิงเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ช่องทางฉ่ำน้ำ ผมหอบหายใจเฮือกใหญ่เมื่ออีกคนเริ่มใช้อาวุธของมันถูไถที่ปากทางเข้าก่อนจะค่อยๆ กดแทรกเข้ามา



"เฮือก ยะ...อย่าเพิ่ง"



ผมรู้สึกเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้เลย บางอย่างกำลังตีขึ้นมาที่คอหอย พร้อมจะดันออก



"พี..."



"พี่อิงหยุด อุ๊บ!"



เท้าไปไวกว่าความคิด ผมยกเท้าถีบพี่อิงจนตกเตียง ก่อนจะลุกพรวดวิ่งไปโก่งคออ้วกในห้องน้ำ ผมจะไม่ยอมให้ผ้าปูที่นอนเปื้อนอะไรนอกจากคราบคาวโลกีย์เด็ดขาด เพราะกูเป็นคนซัก



"เฮ้ย! พีเป็นอะไรวะ"



"ไม่...รู้...อึก โอ้กกก"














หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 01-03-2019 15:41:45
baby มาแล้วววว

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-03-2019 00:00:39
ท้องแล้วววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 02-03-2019 01:43:00
 :hao7: :hao7: :hao7:
เด็กมาแล้วววววววววววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-03-2019 02:35:19
ท้องแล้ววววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-03-2019 07:29:55
ท้องแล้ว.......อาการออก  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 8 บนเตียงไม่ได้มีไว้คุยกัน ​
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-03-2019 08:39:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 04-03-2019 09:48:43


บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก



เมื่อวานผมอ้วก อ้วกแบบอิ๊บอ๋ายวายวอด จนต้องคลานมาขึ้นเตียง พี่อิงจะส่งผมไปโรงพยาบาล แต่ผมรู้สึกแค่ว่าผมอยากนอน ไม่อยากขยับ แล้วไม่ต้องนึกถึงเรื่องเรียกรถพยาบาลเลย นั่นจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เกินไป



แต่อย่างกับปาฏิหาริย์ พอเช้ามาผมกลับตื่นขึ้นอย่างสดชื่น สงสัยจะนอนพอ กลับกันไอ้คนที่นอนข้างๆ ผมกลับนอนกระสับกระส่ายคล้ายคนไม่สบาย



“พี่อิง เป็นอะไรรึเปล่า”



ผมเขย่าพี่มันเบาๆ มันปรือตามองเล็กน้อยก่อนจะหลับลงอีกครั้ง



“ปวดหัวนิดหน่อย”



“วันนี้ไม่มีงานก็นอนพัก”



“มึงมีเรียนรึป่าว”



“มี 10 โมง”



“เดี๋ยวกูไปด้วย”



“เหยย จะไปทำไมเล่า นอนอยู่นี่แหละ”



ผมกดตัวมันลงก่อนจะลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวไปมอ ขนาดผมออกมาแต่งตัวแล้วไอ้พี่อิงก็ยังส่งสายตาเว้าวอนขอไปด้วย นี่ผมชักจะสงสัยจริงๆ แล้วนะว่ามันไปโดนของมารึเปล่า



“อยากไปด้วย”



“จะไปทำไม อยากไปหาพี่แพทรึไง”



เอ๊ะ ทำไมเสียงเราดูฉุนเฉียวขนาดนั้น



“ป่าว อยากอยู่กับมึง”



“บะ...บ้า เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันแล้ว พี่นี่แปลกจริงๆ พีไปเรียนละ มีขนมปังอยู่ในครัว หายากินด้วย”



แอบรู้สึกผิดเหมือนกันนะที่ไม่ได้เตรียมข้าวปลาอาหารกับหยูกยาไว้ให้พี่มัน แต่ตอนนี้ผมจะสายแล้วครับ อีกอย่างเราก็โตๆ กันแล้ว มันคงดูแลตัวเองได้อยู่มั้ง



“เชี่ย กุญแจอยู่ไหนวะ”



ชีวิตดีๆ ของนักศึกษาในเมืองศิวิไลซ์คือถ้าทำเวลาพลาดไปเพียงแค่ห้านาที มีสิทธิ์ลุ้นรับเอฟได้เลยง่ายๆ เพราะคุณจะไม่มีทางรู้เลยว่าวันดีคืนดีวันไหนอาจารย์จะอรุณสวัสดิ์เราด้วยควิชต้นคาบ เพื่อดัดนิสัยนักศึกษาที่ชอบไปสาย และวันนี้ผมก็กำลังจะเป็นคนคนนั้น ปัดโธ่เว้ย! เอาไงดีวะ ห้องแม่งก็อยู่โคตรสูง



ผมตัดสินใจโบกแท็กซีเอาแทนการรอลิฟต์ แต่ไม่มีคันไหนจอดเลย ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจกลับขึ้นไปเอาก็มีรถ BMW สีขาวคันหนึ่งเทียบฟุตบาทมาตรงหน้าพอดี กระจกรถค่อยๆ ลดลง ปรากฏให้เห็นชายเจ้าของที่ทำให้ผมร้องเฮ้ยออกมาอย่างตกใจระคนดีใจ



“ไอ้แกรม มึงมาได้ไง”



แกรม เป็นเพื่อนนักแสดงรุ่นเดียวกับผม ตอนนี้มันกำลังดังเปรี้ยงปร้างเลยล่ะ



“กูมีถ่ายซีรีส์ที่มอมึงเลยขับผ่านมาเห็นไอ้หมายืนลนพอดี”



“หมาพ่อง กูติดรถไปด้วยดิ”



“เรียกกูว่าพี่แกรมสุดหล่อก่อน”



“พี่แกรมสุดหล่อขอน้องพีติดรถไปมอด้วยนะคร้าบ”



“มาเลยไอ้น้อง”



“มึงนะมึง เดี๋ยวโดนกูแฉแน่”





มหาวิทยาลัย



มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าพี่อิงน่ะดื้อกว่าผมล้านเท่า!



พอถึงช่วงเวลาที่อาจารย์เบรกให้ไปเข้าห้องน้ำ ผมเปิดไปเจอไอ้พี่อิงยืนพิงผนังหน้าห้องอยู่ดี แถมยังอยู่ในชุดเชิ้ตขาว กางเกงสแล็คดำ ดูแล้วน่าจะเอาชุดนักศึกษานั้นแหละมาใส่ เพียงแต่ไม่ได้ใช้หัวเข็มขัดของมหาวิทยาลัยเท่านั้นเอง



“พี่!”



“พี คิดถึง”



ขณะที่ผมกำลังช็อคอ้าปากค้าง ไอ้ตัวต้นเหตุก็พุ่งเข้ามากอดผมต่อหน้าต่อตาเพื่อนร่วมเซค (วิชานี้ประมาณร้อยคน) บางคนที่เป็นสาววายถึงกับเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดช็อตรัวๆ ไว้อย่างทันท่วงที



“เฮ้ยพี่! ป่วยแล้วจะตามพีมาทำไมเนี่ย”



“พี่ไม่เป็นไรสัก...อุบ”



“เห็นมั้ยยังไม่ทันขาดคำ บอกให้อยู่ห้องๆ”



“อ๊อก แค่กๆ”



“พี่นี่ชักจะติดพีเกินไปแล้วนะ”



“โอ้กกก”



พี่อิงวิ่งรุดไปห้องน้ำ โดยมีผมวิ่งตามไปติดๆ พี่มันเกาะขอบอ่างแล้วโก่งคออ้วกแต่ไม่มีอะไรออกมา ผมลูบหลังมันจนค่อยยังชั่ว พี่อิงถอยตัวมายืนพิงผนังห้องน้ำพลางหอบเล็กๆ



“อาหารเป็นพิษรึป่าว ไปกินอะไรมา”



“ไม่ได้ท้องเสีย”



“กระเพาะ ?”



“หึ กูไม่ได้ปวดท้อง



ผมขมวดคิ้ว แล้วอาการแบบนี้มันสามารถเป็นอะไรได้อีกวะ



“พี่ท้องเหรอ”





โรงอาหาร



“พี่จะกินอะไร”



“น้ำมะนาว”



“ข้าวล่ะ”



“ไม่หิว ไม่กิน”



“ไม่กินไม่ได้ เดี๋ยวก็เป็นกระเพาะหรอก กินเหมือนพีละกัน”



ผมส่ายหน้าแล้วเดินไปต่อแถวซื้อข้าวราดแกง ปล่อยให้พี่อิงนั่งอ่อนระโหยโรยแรงอยู่กับกลุ่มเพื่อนผม วันนี้พี่มันไม่ได้ไปหาเพื่อน อยู่ติดกับผมตลอด ด้วยความที่พี่มันเป็นเฮดว้ากเก่า เป็นเด็กกิจกรรม เลยเป็นที่รู้จักและโปรดปรานของอาจารย์ ฉะนั้นมันสามารถติดตามผมไปเข้าเรียนได้ทุกคาบ โดยที่ไม่มีใครว่า



“ไอ้หมา โทรไปก็ไม่รับ” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นด้านหลัง เป็นไอ้แกรมที่มาส่งผมเมื่อเช้านี่เอง



“อ้าว ไอ้แกรม นี่อย่าบอกนะว่าถ่ายละครแถวคณะกู” ผมมองชะเง้อชะแง้มองหากองถ่าย แต่ก็ไม่ยักกะเห็นใคร



“ป่าวว กูมาหามึงอะ”



“มาหากู ? ทำไมวะ”



“ก็จะมากินข้าวด้วย ไม่ได้รึไง”



“มึงว่างเหรอ”



“ก็พักกินข้าว มาถิ่นมึงทั้งทีแนะนำสาวๆ มอนี้ให้หน่อยสิ”



ไอ้แกรมว่าพลางกระทุ้งแขนผม ไอ้ห่านี่เดี๋ยวจานข้าวกูก็คว่ำหรอก



“เสียใจว่ะเพื่อน แถวนี้พี่คุม” ผมยักคิ้วใส่ ก่อนเราทั้งคู่จะหลุดหัวเราะออกมา ไอ้แกรมให้ผมรอมันซื้อข้าวก่อนค่อยเดินกลับโต๊ะพร้อมกัน



เพราะความหล่อของเรา (โดยเฉพาะของผม) ทำให้เราตกเป็นเป้าสายตาของคนในโรงอาหาร จะว่าชินก็ไม่ใช่ จะว่าอายก็ไม่เชิง ถ้าเป็นกับพี่อิงนั่นผมใช้คำว่าชินได้เลย แต่กับคนอื่นนี่ก็รู้สึกแปลกอยู่หน่อยๆ



เอ๊ะ แต่ไอ้แกรมก็เพื่อนผมนะ ไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย



“เออนี่แล้วมึงจะกลับตอนไหน กูไปส่งปะ”



“ไม่ต้องหรอก พี่อิงเอารถมา”



“พี่อิง ? มาด้วยเหรอ”



“อือ ตามมาทีหลังน่ะ”



ไอ้แกรมมีสีหน้างุนงง มันเองก็รู้จักพี่อิง รู้ด้วยว่าพี่อิงลาออกแล้ว



“มึงไม่ต้องงง เพราะถ้ามึงงง มึงจะงง”



“สัสพี กูงงกว่าเดิมอีก”



ไม่ทันขาดคำ คนที่พูดถึงก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังพร้อมกับเสียงที่เข้มกว่าปกติ



“พี ทำไมไปนาน”



“พี่อิง สวัสดีครับ”



“ไอ้แกรม...”













Linglom : พี่อิงของนว้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 04-03-2019 10:40:23
 :hao7: :hao7: :hao7:
เค้าจะหึงกันป่าวอ่ะ :hao3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-03-2019 14:11:26
แพ้ท้องแทนเมีย อิอิ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-03-2019 14:52:02
สงสารรรร ยังไม่รู้ก็อดทนกันไปก่อนนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-03-2019 14:52:51
ไอ้พี่อืง แพ้ท้องแทนพีไปแล้ว  :hao3:
พีเลยสบายโลด  :katai2-1:
แกรม ไม่ใช่หลงเสน่ห์พีนะ  o18
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 04-03-2019 16:32:54
 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 04-03-2019 16:37:10
รอนะคะ..  :katai2-1:
รีบมาๆๆๆ..   :katai4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 04-03-2019 18:38:29
ปูเสื่อรอเลย  :yeb:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-03-2019 18:56:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-03-2019 20:27:58
แพ้แทนไปอี๊กกกก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-03-2019 21:35:20
ตอนที่แล้วน้องติดพี่  ตอนนี้พี่ติดน้อง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-03-2019 03:13:36
หึงจนหน้ามืด555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 9 เธอก็อ้วก ฉันก็อ้วก
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 05-03-2019 14:54:11
 :hao7: พี่น้องท้องชนกัน สายหื่นชอบ :hao3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg)บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 06-03-2019 20:14:18
บทที่ 10 P on a DIET



“เอาล่ะ เชิญๆ”



ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องประชุม ทางบริษัทเรียกนักแสดงจากซีรีส์มาประชุมกันเพื่อทำโปรเจ็คอะไรสักอย่าง ตั้งแต่พอจบซีรีส์พวกเราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะต่างคนต่างต้องไปสะสางภารกิจส่วนตัว อย่างผมก็ต้องมาจัดการเรื่องเรียน ต้องรีบเคลียร์คิวไว้รองาน ผมโชคดีหน่อยที่มีพี่อิงเป็นเลขาส่วนตัว (อย่าไปบอกพี่มันล่ะ เดี๋ยวโดนโบก)



“ฮ้าว ง่วงจัง”



“มึงเพิ่งตื่นนะ”



ไอ้พี่อิงดักคอผมที่กำลังอ้าปากหวอดๆ นี่ก็สามหาวแล้วครับ



“ก็มันง่วงอะ อยากกินกาแฟ แต่กินไม่เป็น”



 “ช่วงนี้นอนเยอะนะมึงอะ”



“ก็เพราะใครล่ะ ชอบสูบแรงอะ” ผมมองค้อนใส่ไอ้พี่ เลยโดนมันบีบแก้มเข้าให้ ฮึ่ย! ทำไมกูต้องเกิดมาเป็นคนมีแก้มด้วยวะ



“วันไหนไม่ทำมึงก็ขี้เซาเหอะ”



“ทำอะไรกันเหรอคร้าบบ ดูเพลียๆ นะเนี่ย” พี่ไบรท์โผล่มาจากด้านหลังเกาะคอผม สายตาล้อเลียนแบบปิดไม่มิดส่งมาจนผมต้องสบตา



“หูย หน้าซีดหน้าเซียวเลยนะพี ช่วงนี้หนักเหรอเรา”



ถ้าเกิดมันรู้ว่าสิ่งที่พวกมันแซวเป็นเรื่องจริง มันจะทำหน้ายังไงกันวะ



“เงียบได้แล้วเด็กๆ”



“คร้าบ”



“เร็วๆ นี้เราจะมีโปรเจ็คทัวร์คอนเสิร์ต 4 ภาค กรุณาไปเคลียร์งานส่วนตัวไว้ และที่สำคัญนะคะ กรุณาไปฟิตหุ่นกันมาด้วย โดยเฉพาะมึงไอ้พี”



“ห้ะ ผมอ้วนเหรอ”



“เออ ไปลดซะ!”

คอนโด



“พีอ้วนตรงไหนวะพี่ ไหนวงดิ๊”



ผมถอดเสื้อยืนมองหุ่นตัวเองในกระจก แค่ซิกแพคเอง ผมเดินจิ้มนมตัวเองไปหาพี่อิง ไปจิ้มของพี่มันดูก็ยังแข็งอยู่ อ้าวแล้วทำไมของเรามันนิ่มวะ



“ให้กูวิ่งรอบโลกยังครบรอบก่อนวงตัวมึงอะ”



“พี่อิง!”



“แต่กูว่าไปฟิตเนสก็ดีนะ กูว่ากูผอมไป”



อยากจะแหมให้ถึงดาวอังคาร ทำไมผมไม่มีโมเม้นต์นี้บ้างวะ แค่ยิ้มกูก็อ้วนละ



“ไม่ได้ไปนานแล้วขี้เกียจชะมัดเลย”



“ถ้าไม่อยากไป ลองวิธีอื่นมั้ยล่ะ”



“ไม่เอาลดอาหารนะ”



ยอมรับเลยว่าช่วงนี้ผมเห็นแก่กินมาก เวลาหิวมันก็หิวมากกว่าปกติ ผมไม่สามารถอดอาหารได้เลยครับตอนนี้



“เออไม่ลด เดี๋ยวให้กินเยอะๆ เลย”



“น่าสนใจว่ะ ทำไงอะ”



“ทำกันไง”









ฟิตเนส



“คิดไงชวนกูมาฟิตเนสเนี่ย แล้วพี่อิงล่ะ”



“กูไล่ไปนอกโลกแล้ว!”



“ทะเลาะอะไรกันมาอีกล่ะ”



“ไม่มีไรหรอก เรื่องไร้สาระ”



“เอ้อ กูเห็นเขาไร้สาระก็ตอนอยู่กับมึงนี่แหละ”



ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้แกรมที่กำลังหัวเราะรวน ตอนแรกพี่อิงจะมาด้วย แต่มีธุระด่วนเกี่ยวกับเรื่องเรียนเลยต้องขอตัวไป สงสัยวันนี้ผมต้องนอนคนเดียวซะแล้ว



โหวงๆ เหมือนกันแหะ



“มะ เริ่มวอร์มได้แล้ว”



ผมพยักหน้าและเริ่มวอร์มโดยการยืดแขน ผมนิ่วหน้าเล็กๆ เมื่อรู้สึกตึงๆ แถวหน้าอก สงสัยจะไม่ได้ออกกำลังกายนาน



“เป็นไรอะ”



“ไม่รู้ว่ะ มันเจ็บๆ แถวหน้าอก”



“เป็นอะไรมากรึป่าว”



“ไม่ๆ ตึงๆ นิดหน่อย”



พอวอร์มเสร็จ ผมก็เริ่มอบอุ่นร่างกายด้วยการเดินเบาๆ บนลู่วิ่ง ขณะที่ไอ้แกรมมันออกตัววิ่งเร็วไปแล้ว ผมยังเดินย่ำต๊อกๆ อยู่เลย เหมือนจะหนักตูด วิ่งไม่ไหว แต่ขนาดไม่ได้วิ่งผมยังรู้สึกเหนื่อยโคตรๆ เลย



“แฮ่กๆ”



“เหนื่อยอะไรขนาดนั้นวะ”



“ไม่...รู้ว่ะ กูขอพักไปสูดอากาศข้างนอกก่อน รู้สึกอากาศไม่พอ”



“เออๆ ถ้าไม่ไหวก็บอกนะเว้ย”



“มึงอย่าเวอร์น่า กูแค่ไม่ออกกำลังกายนานเฉยๆ”



ผมออกไปเดินเล่นนอกฟิตเนส บรรยากาศตอนเย็นทำให้ผมรู้สึกดี ปกติเวลานี้ไม่ทำงานก็นอน ไม่ค่อยได้มีเวลามาหย่อนใจแบบนี้หรอกครับ

ฟึบ!



“เฮ้ย!”



แมวสีดำวิ่งปรู๊ดมาจากไหนก็ไม่รู้พุ่งเข้าพุ่มไม้ ก่อนจะมีกลุ่มเด็กผู้ชาย 2-3 คน วิ่งตามมา ในมือถือหนังสติ๊กมาด้วย ไอ้เด็กพวกนี้วิ่งไล่แมวดำมาสินะ



“พี่ เห็นแมววิ่งมาทางนี้ปะ”



“อ๋อ วิ่งไปทางนู้นแล้ว”



ผมแกล้งชี้ไปไกลๆ ผมไม่อยากทะเลาะกับเด็กครับ แต่ก็ไม่อยากเห็นแมวโดนแกล้ง



“ขอบคุณครับพี่ ไปพวกเรา!”



ผมมองรอจนพวกเด็ก(เวร)วิ่งไปจนลับตา ก่อนจะแหวกพุ่มไม้หาแมว ปรากฏว่ามันยังอยู่ครับ นั่งสั่นอยู่ในหลืบเพราะไม่มีทางไป



“เหมียว ปลอดภัยแล้วนะ ไม่ต้องกลัวนะ”



ผมค่อยๆ ยื่นมือไปหามันเพื่อหวังจะลูบหัว พอเห็นว่ามันไม่ได้ตั้งท่าขู่อะไรเลยค่อยๆ อุ้มมันออกมา เจ้าเหมียวยังคงสั่นอย่างน่

าสงสาร ยังเป็นลูกแมวอยู่เลย



“วิ่งเตลิดมาแบบนี้จะไปหาแม่เจอได้ไงล่ะเนี่ย”



ผมไม่รู้จะพามันไปส่งที่ไหน ดูตามตัวมันมีรอยกัด รอยแผลเต็มไปหมด



“งั้นเดี๋ยวไปอยู่กับพีนะคุณสว่างไสว”



LingLom : ใส่รูปยังไงแว้

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-03-2019 20:19:35
คุณพัีเตรียทเป็นคุงแม่ด้วยนะ มาแล้ววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 06-03-2019 21:23:50
 :L2: :pig4:
จะรู้ได้ไงนะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 06-03-2019 23:31:01
คุณสว่างไสว คุณพี น่าร้ากก
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 06-03-2019 23:47:21
 :hao4: ตั้งชื่อเรียกยากจังเลยอ่ะ..... :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-03-2019 03:18:42
ขอเกลียดชื่อแมวได้มั้ย555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 07-03-2019 03:48:47
เบบี๋จะมาเเล้ววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-03-2019 05:41:20
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-03-2019 07:40:20
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-03-2019 08:29:37
ตั้งชื่อแมวน่ารัก 555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 07-03-2019 09:41:24
โดนสั่งลดน้ำหนักอีก กลัวลูกหลุดดดดดดดด  :ling1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 10 P on a DIET
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 07-03-2019 11:41:03
รอนะคะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 10-03-2019 20:52:32

บทที่ 11 คุณสว่างไสว



“ไอ้พี! มึงไปเอาแมวมาจากไหนเนี่ย”



ไอ้แกรมหน้าเหวอเมื่อเห็นผมอุ้มคุณสว่างไสวขึ้นมาหน้าประตูฟิตเนส ผมกวักมือเรียกให้มันออกมาหา เพราะเอาสัตว์เข้าไปไม่ได้



“เก็บได้หน้าตึก”



“มึงใช้คำว่าเก็บได้ ?”



“เออดิ”



ตอนแรกไอ้แกรมมันก็เล่นกับแมวดีครับ ไอ้นี่มันเป็นคนรักแมว แต่เวลาถ่ายรูปทีไรเหมือนแมวไม่รักมันทุกทีเลย พอผมบอกว่าจะเลี้ยงคุณสว่างไสวมันก็นิ่งไป นึกว่าจะดุซะอีก แต่ถ้าเป็นพี่อิงล่ะก็คงดุแน่ๆ (ใช่ มึงโดนแน่ๆ ไอ้พี)



“เอาดิ”



“เฮ้ย! ไม่ห้ามเหรอ”



“ก็มึงอยากเลี้ยง อีกอย่างกูก็รักแมว” มันว่าพลางลูบหัวแมวดำน้อย คุณสว่างไสวเองก็ดูเหมือนจะชอบสัมผัสของไอ้แกรมไม่น้อย หลับตาพริ้มเชียว



“แต่กูว่าพี่อิงต้องไม่ยอมแน่เลยว่ะ”



“เออก็ลองดูก่อน มีไรค่อยปรึกษากันอีกที”







“ไม่ ให้ เลี้ยง!”



“ทำไมเล่า! พี่ไม่สงสารคุณสว่างไสวเหรอ”



“กูต้องสงสารตัวเองก่อน กูแพ้ขนแมว”



“แต่พี่ก็เล่นกับแมวได้นี่ ยังถ่ายรูปกับแมวให้พีถ่ายอยู่เลยอะ”



“นั่นมันแค่แป๊บเดียวมั้ยไอ้พี นี่เอามาอยู่ด้วย ขนเต็มห้องพอดี”



“แต่คุณสว่างน่าสงสารนะ”



“ยังไงก็เลี้ยงไม่ได้”



“ก็ได้ งั้นจะเอาไปให้ไอ้แกรมเลี้ยง”



“ดีมาก”



“แล้วพีก็จะย้ายไปอยู่กับแกรม!”



“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะพี!”



“ไม่หยุด พี่ใจร้าย!”



กริ๊ก!



ไอ้พีพ่นไฟใส่ผมเสร็จแล้วก็วิ่งหนีเข้าห้องไปพร้อมกับล็อกประตูเสร็จสรรพ เดี๋ยวนะ มึงบอกว่ามึงจะย้ายไปที่อื่น แต่เข้าห้องขังตัวเองไว้นี่คืออะไร ที่สำคัญคือขังกูด้วย เพราะกุญแจรถอยู่ในนั้น



พี่ว่าพีควรกินปลา



เมี้ยว



และที่สำคัญกว่านั้นคือทิ้งแมวไว้กับผมด้วย!



“ไอ้พี! มาเอาแมวมึงไปด้วยสิวะ!”



 เงียบกริบ ไร้สัญญาณตอบรับ ทิ้งไว้เพียงคนแพ้แมวกับแมวหนึ่งตัวที่กำลังเดินพันแข้งพันขาเขา และเขาคนนั้นก็คือผมเอง



“สว่างไสว นี่ชื่อมึงเหรอ” ผมอุ้มไอ้แมวดำเจ้าปัญหาขึ้นมามองหน้า มันร้องเบาๆ เหมือนจะตอบว่าใช่



“ถ้ามึงทำกูจาม กูเฉดหัวมึงออกไปแน่”



เมี้ยว



“ยังจะมาทำตาแป๋วอีก แม่มึงงอนแล้วเนี่ย เพราะมึงแท้ๆ เลย”



“สรุปงานนี้กูต้องง้อเหรอวะ”





P Part



ไอ้พี่อิงแม่งใจร้าย



ผมนอนปาดน้ำตาพลางคุยไลน์กับไอ้แกรม ก่อนหน้านี้ผมวิ่งอ้วกไปแล้วรอบนึง เดี๋ยวนี้ร่างกายผมไม่สู้ดีเท่าไหร่ เหนื่อยง่าย อารมณ์เหวี่ยงเป็นไวกิ้งเลย โกรธง่าย พอโกรธมากๆ ก็จะอ้วก



PP : พี่อิงไม่ให้เลี้ยงจริงๆ ด้วยว่ะ



G : แล้วมึงทำไงอะ



PP : กูบอกว่ากูจะหนีไปอยู่กับมึง



G : เฮ้ย! เอาจริงดิ



PP : เออดิ มึงสะดวกปะล่ะ



G : มันก็ได้อยู่ แต่กูไม่คิดว่ามึงจะมาได้ว่ะ



PP : ทำไมวะ



ก๊อกๆ



“พี เปิดประตูให้พี่หน่อย”



“ไม่!”



“โอเค พี่ยอมแล้ว ยอมให้เลี้ยงก็ได้ เปิดประตูมาคุยกันดีๆ พี่ได้ยินนะว่าพีอ้วกอะ”



ผมชั่งใจแป๊บนึงก่อนจะยอมเปิดประตูให้พี่มัน กลายเป็นว่าคุณสว่างไสววิ่งปรู๊ดเข้ามาก่อนจะตามมาด้วยเจ้าของห้องอีกคน



“พี่ยอมให้เลี้ยงแมวจริงปะ”



“กูมีทางเลือกด้วยเหรอ”



“มีสิ อีกทางก็คือให้พีไปอยู่กับแกรมไง”



“เดี๋ยวจะโดนไอ้ตัวดี”



ผมดีดหน้าผากไอ้พีทีหนึ่ง มันลูบหน้าผากป้อยๆ ก่อนจะลุกไปเล่นกับแมว ผมสังเกตท่าทางที่กึ่งเดินกึ่งเซของมันอย่างไม่ค่อยสบายใจ พีดูอ่อนเพลียกว่าปกติ ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้เริ่มซ้อมกันเลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้จะไหวรึเปล่า



“พี่อิง ดูคุณสว่างสิ ขี้อ้อนมากเลยอะ”



“มันก็นิสัยแมวมั้ยล่ะ”



“ไม่นะ แกรมบอกว่าแมวบางตัวอะหยิ่งมาก แต่บางตัวก็ขี้อ้อนมาก”



“อะไรก็แกรมๆ”



“แกรมเป็นพ่อแมวนี่นา”



“มึงว่าไงนะ”



“ก็แกรมมันเลี้ยงแมว มันก็เป็นพ่อแมวไง”



“แมวตัวนี้อยู่ในห้องกู มึงก็เป็นของกู เพราะฉะนั้นพ่อแมวก็ต้องเป็นกู”

Eing Part



หลังจากน็อคไอ้พีไปด้วยร่างกายและจิตใจ งานหนักก็ตกอยู่ที่ผม ตอนฟัดกันอะไรๆ ก็ดูเป็นใจ แต่พอเสร็จสิ้นภารกิจเท่านั้นแหละ ไอ้พีก็หลับไปตามสภาพ ส่วนผมที่กำลังจะพักผ่อนตามไปติดๆ กลับต้องชะงักเพราะไอ้ลูกแมว สว่างไสวอะไรนั่นน่ะดันตื่นมาร้องแง้วๆ ไม่ยอมหยุด แถมยังปีนขึ้นเตียงมาอีกต่างหาก ช่วงนี้ไอ้พีมันไม่ค่อยแข็งแรง ผมอยากให้มันพักผ่อนเต็มที่ ผมเลยจัดการอุ้มไอ้ตัวเล็กออกไปข้างนอก



“หยุดร้องสิ เดี๋ยวแม่มึงก็ตื่นหรอก”



เมี้ยว เมี้ยว



ผมเกาหัวจนปัญญา จับคุณสว่างไสวไว้ที่ตักแล้วเกาหัวให้มันเคลิ้ม มันจะได้ไม่ไปกวนหน้าห้องนอน อีกมือหนึ่งก็เปิดกูเกิลหาวิธีเลี้ยงแมว ผลที่ได้คือมันอาจจะหิว และแน่นอนว่าที่ห้องผมไม่มีอาหารแมว

อ๊ะๆ คนเลี้ยงแมวมือใหม่ เลือกอาหารดีๆ นะคะ แมวเด็กกับแมวโตกินไม่เหมือนกันน้า



อ๊ะๆ พ่อง งานละเอียดอีกกู



ไอ้พีนะไอ้พี หายดีเมื่อไหร่จะจับมาเตะสักป้าบ









นี่เป็นเจ้าป่าจริงๆ นะ







LingLom : ก็แพ้แมวไง แพ้แม่แมวอะ พี่เขาเก้วกาดมากเว่อออ ประกาศศักดาเว่อ สิ่งโตเจ้าป่าสุดๆ เออนี่ห้องเขานะ นี่ก็คนของเขา คุณสว่างจะไปเป็นแมวคนอื่นไม่ได้











หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 10-03-2019 21:07:29
วงวารคนแพ้แม่แมวว

ว่าแต่จะไปรอดมั้ยเนี่ยน้องพี
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 10-03-2019 23:17:51
FC น้องสว่างไสว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-03-2019 23:24:32
โอยยยยคุณสว่างไสว น่ารักกก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-03-2019 23:54:51
งานนี้จามปอดหลุดแน่ 555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-03-2019 00:24:57
คิดว่าซ้อมเลี้ยงลูกนะ 555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 11-03-2019 00:34:09
 :m20:แพ้แม่แมว...แหมมมมมมม
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 11-03-2019 02:48:00
55555555
สนุกมากค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-03-2019 06:56:36
พี ตั้งชิ่อแมวซะ เลิศเลอ โดดเด่น  :m20:
ชื่อแมวตัวอื่นคงไม่ซ้ำแน่ๆ
แล้วคนแพ้ขนแมวก็เลี้ยงไป เปิดหาวิธีเลี้ยงอีก   :laugh:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 11-03-2019 12:36:37
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 11-03-2019 13:55:12
สุดท้ายก็ยอมเป็นพ่อแมว


 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-03-2019 06:47:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 11 คุณสว่างไสว
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 13-03-2019 22:33:35
 :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 14-03-2019 09:34:55





บทที่ 12 ไม่สู้ดี





“โอ้กกก”



“ไหวปะเนี่ย”



“อึก อ้วกก”



“ให้มันได้อย่างนี้สิ”



ผมลูบหลังไอ้พีที่กำลังเกาะขอบชักโครกโก่งคออ้วกตั้งแต่ตื่น นึกโกรธตัวเองที่ชะล่าใจลืมซื้อพวกของแก้คลื่นไส้มาไว้ติดบ้าน เพราะเห็นสองสามวันมานี้ไอ้พีไม่ได้มีอาการอะไร



“มีเรียนมั้ย”



“มี เรียนขุ่นแม่ด้วย”



“ซวยเช็ด”



เป็นอันรู้กันดีครับว่ายังไงก็ขาดไม่ได้ มันต้องมีสักวิชาล่ะน่าที่ต่อให้คุณตาย คุณก็ต้องเข้าฝันเพื่อนให้เอาเถ้ากระดูกคุณเข้าเรียนด้วย



“ดีขึ้นยัง”



“หมดไส้หมดพุงแล้ว”



“ล้างปากก่อน ไปนอนพัก เดี๋ยวปลุก”



ไอ้พีพยักหน้าเกาะแขนผมเดินเตาะแตะไปที่นอน บนนั้นมี(ไอ้)คุณสว่างไสวนอนขวางอยู่ ผมโยนหมอนใส่เพื่อไล่มันหนี เลยโดนไอ้พีหันมาค้อนใส่ กูทำเพื่อมึงมั้ย...



“พี่อะ เดี๋ยวคุณสว่างเจ็บ”



“หรือจะให้กูโยนมึงแทน”



“ทำไมพี่ไม่อ่อนโยนกับน้องเลยอะ”



“กูไม่จับแมวมึงบินลงหน้าต่างก็ดีแล้วไอ้พี นอนไป”



คุณสว่างไสวคงรู้ว่ากำลังเป็นที่พูดถึง มันเลยโดดขึ้นเตียงมาเคลียขาผม ก่อนจะนอนตรงกลางระหว่างผมที่นั่งอยู่กับไอ้พีที่กำลังนอน พีมันรวบตัวแมวดำเข้ามากอด แต่กระนั้นมือก็ยังจับมือผมไว้ไม่ปล่อย



“อยู่แบบนี้ก่อนนะ ทำไมคุณสว่างมีกลิ่นเหมือนพี่เลย”



“ก็มันอยู่ห้องเรา”



“ไม่ๆ มันหอมกว่าวันแรก พี่อาบน้ำให้มันเหรอ”



“...”



ผมหันหน้าหนี ไม่อยากจะยอมรับ เดี๋ยวไอ้พีมันคิดว่าผมเต็มใจ ก็แค่คิดว่าถ้าจะอยู่ร่วมกันก็ควรจะอาบน้ำเฉยๆ



“ฮั่นแน่ เริ่มหลงรักคุณสว่างแล้วล่ะซี่”



“บ้านมึงเหอะ กูแพ้ขนแมว”



“แต่พี่ยังไม่จามเลยนะ”



“...”



“เฮ้ย! อย่าไปไหนสิ รอให้พีหลับก่อนค่อยไป กลิ่นพี่หอม”



“กลิ่นไอ้สว่างก็กลิ่นเหมือนกูไม่ใช่รึไง ก็นอนกอดมันไปดิ”



“เหมือนแต่ก็ไม่เหมือน ยังไงก็ชอบพี่มากกว่าอยู่ดีน่า”

.

.

.


มหาวิทยาลัย


P Part



“โห ไหวปะเนี่ย”



ไม่แปลกที่ไอ้กัสมันจะทักแบบนี้ สภาพผมแย่มาก พี่อิงต้องพยุงเดินแทบตลอด แต่วิชาขุ่นแม่เป็นวิชาที่สำคัญมาก ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามสาย และที่สำคัญคือห้ามตาย! คือไม่ว่ายังไงก็ต้องขุดเอากายหยาบมาให้จงได้ พอพี่มันวางผมไว้กับกลุ่มเพื่อนได้ มันก็เดินไปซื้อน้ำมะนาวมาให้ผมโดยอัตโนมัติ เพราะเท่าที่สังเกตมาถ้าวันไหนผมคลื่นไส้หนัก หากได้กินน้ำมะนาวจะช่วยให้ดีขึ้น



อ้อ แล้วที่สำคัญ การได้ดมกลิ่นพี่อิงเยอะๆ ก็ช่วยได้ดีเหมือนกัน นี่เลยเป็นเหตุที่พี่อิงต้องอยู่ติดผมตลอดเวลา



“บริการดีอย่างกับเมียท้อง ตุ๊ดอิจฉาค่ะ” อิชาตี้ทำท่าอิจฉาตาร้อน



“ท้องบ้าอะไร”



“เอ๊า! อย่าทำเป็นเล่นไปอิพี ถึงผู้ชายจะมีเปอร์เซ็นน้อยกว่าผู้หญิง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ท้องกัน อย่างรุ่นพี่เราที่อยู่คณะวิศวะก็มีนะ แต่เขาจบไปแล้ว”



“กูไม่เห็นรู้เรื่องวะ”



“มึงเคยรู้ไรบ้างอะพี”



พี่อิงกลับมาพอดีก่อนที่ผมกับอิชาตี้จะวางมวยใส่กัน พวกเราเริ่มลงมือกินข้าว ในขณะที่กำลังกินอยู่นั้น เสียงนักศึกษาโต๊ะข้างหลังก็ดังขึ้นเรียกความสนใจผมกับไอ้พี่ได้เป็นอย่างดี เพราะอาการของคนในกลุ่มนั้นที่คุยกันมันเข้าเค้ากับอาการผมเหลือเกิน



“แก อาการแบบนี้มันคนท้องชัดๆ”



“แต่แกเรากับพี่เขาเป็นผู้ชายนะ”



“เลยไม่เคยป้องกันใช่มะ งั้นก็มีสิทธิ์ ทางที่ดีไปตรวจดีกว่า”



“เออนั่นดิ อย่ามานั่งลุ้นเลย”



โอ้โห ไอ้คนนั้นความคิดเหมือนกูเลย แล้วนี่กูต้องไปตรวจรึเปล่าวะ



บ้าน่า! เพ้อเจ้อว่ะ เราอาจจะแค่นอนน้อย



“เฮ้ย! ใกล้เวลาละ ขึ้นเรียนเหอะ” ไอ้กัสมันเร่งพลางเก็บกระเป๋าไปด้วย



“อยากให้พี่อิงขึ้นเรียนด้วย”ผมหันไปมองพี่อิง ไม่รู้เหมือนว่ามองด้วยสายตาแบบไหน ไอ้พี่มันเลยเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ



“วิชานี้ไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวกูเดินถ่ายรูปเล่นในมอรอ โอเคมั้ย”



“ก็ได้”



พี่อิงถอดเสื้อกันหนาวมาคลุมไหล่ผม ก่อนจะพูดประโยคสั้นๆ แต่ดาเมจสุดๆ



“ตัวกูไปด้วยไม่ได้ งั้นมึงเอาเสื้อกูไปกอดแทนละกัน”

ห้องซ้อมที่บริษัท



“เดินหน้า 1 2 3 เอ้า! 4 หมุนซ้าย”



“เอาใหม่ พีไวกว่านี้หน่อย”



“ครับๆ”



ผมพยักหน้าตอบกลับอย่างเหนื่อยหอบ นี่เราเพิ่งซ้อมเพลงแรก แถมเพิ่งถอดท่าได้แค่ครึ่งเพลงเท่านั้น ทุกคนยังดูสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ในขณะที่ผมใกล้ร่วงลงทุกทีๆ มันต้องเป็นเพราะผมโดนดูดพลังตอนเรียนขุ่นแม่แน่ๆ



“พัก 5 นาที ไอ้พีมันจะตายแล้วนั่น”



ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่สอนเต้น ก่อนจะลากสังขารไปนั่งหอบมุมห้อง ผมทรุดตัวนอนตักไอ้พี่อิงทันที ทำไมทุกคนดูไม่เหนื่อยเลยอะ



“ไหวมั้ย”



“อือ ไหว แต่ขอพักแป๊บ”



ไอ้พี่อิงมันก้มหน้าถาม พลางเกลี่ยผมที่เปียกเหงื่อให้พ้นหน้า



“อ้อนหลัวเก่ง” (ไอ้พี่ไบรท์)



“อิจฉาก็ยอมเป็นเมียน้องเบียร์ดิ” (พี่วิว)



“แบบที่มึงยอมไอ้ปลาวาฬปะ” (ไอ้พี่ไบรท์)



“ยังไม่ยอมเว้ย!” (พี่วิว)



“พวกพี่ไปเถียงกันที่อื่นได้ปะ ไอ้พีมันจะพักผ่อน”



“หูย ผัวดุว่ะ ไปก็ด้ะ” (ไอ้พี่ไบรท์)



ผมหลุดหัวเราะออกมาถึงแม้จะหลับตาอยู่ พี่อิงก็คือพี่อิง ดุทุกคน แม้คนนั้นจะอายุมากกว่า แต่ก็นะ อย่างไอ้พี่ไบรท์ก็สมควรโดนอะ ฮ่าๆ



“หมดเวลาพัก มาซ้อมต่อค่ะ ต้องไปฟิตร่างกายกันมาเยอะๆ นะ”



“คร้าบบบ”



พี่อิงงัดตัวผมขึ้น ผมตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติก่อนจะลุกไปยืนข้างพี่อิง



“เดินหน้า 1 2 3 เอ้า! 4 หมุนซ้าย”



ผมกะพริบตาถี่เมื่อเหงื่อเม็ดเป้งไหลเข้าตา แต่เพียงแค่หลับตาแป๊บเดียว พลันโลกทั้งโลกก็ดับมืดลงทันตา

“เฮ้ย! พีเป็นลม!”







LingLom : แน่ใจอ่อว่าพีี่อิงไม่อ่อนโยน หรือเพราะหล่อนชอบแบบลุนแลงงง









หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 14-03-2019 10:13:19
พาไปหมอด่วนๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 14-03-2019 10:22:09
หืมมม.. :katai1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-03-2019 11:36:49
 อิง พาพีไปครวจร่างกายได้แล้ว  :z3: :z3:  :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-03-2019 11:58:54
รู้ได้แล้วกลัวลูกหลุด  :3123:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-03-2019 12:14:02
คุณแม่แพ้ท้องหนักมากกกก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 14-03-2019 15:01:32
ตรวจดูเลยจะได้รู้สักที
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 15-03-2019 00:42:43
ไม่ไหวแล้ววว

ไปตรวจเร็วว  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 15-03-2019 01:02:08
ขุ่นแม่ !!! อย่าหมุนแรง
เห็นมั้ย เป็นลมเลย
 :katai5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 15-03-2019 01:11:18
 :katai5: มาแล้วๆ..หาหมอเลย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 15-03-2019 08:55:49
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 17-03-2019 01:01:04
เตรียมตัวค่ะขุ่นแม่ :heaven
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 17-03-2019 10:58:38
ไปตรวจด่วนเด้อออ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 12 ไม่สู้ดี
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 17-03-2019 11:56:05
 o13
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 20-03-2019 22:19:46
** **

บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง



“ตอนนี้คุณพีรภัทรตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ”



บ้าน่า



ฝันไปแน่ๆ



ทว่าภาพตัวเองอยู่ในชุดคนไข้ นอนแบ็บอยู่บนเตียง โดยมีเสาน้ำเกลือตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างๆ ยิ่งตอกย้ำความจริงที่ว่าที่นี่คือโรงพยาบาล



และนี่ก็คือของจริง!



“พี่ เมื่อกี้หมอว่าไงนะ”



ผมกะพริบตาปริบๆ เรียกสติ เผื่อว่าที่เป็นอยู่นี่คืออาการสะลึมสะลือเลยทำให้ได้ยินว่าผมท้อง



“ไอ้พีอย่าสะบัดหัวสิ มึงเพิ่งฟื้นนะ เดี๋ยวก็วูบอีกหรอก”



“พี่อิงล่ะ”



“ตื่นมาก็ถามหาผัวเลยนะ”



“พี่...”



ผมชะงัก ปกติทุกคนชอบล้อผมกับพี่อิงว่าเป็นผัวเมียกันจนผมชิน ผมยังตอบโต้ทุกคนได้อย่างสนุกสนาน แต่ตอนนี้...ผมพูดไม่ออกว่ะ



“ฮึก พี่...ผมท้องจริงเหรอพี่”



ผมโผกอดพี่พลอย ผู้จัดการส่วนตัว ซึ่งพี่เขาก็รับกอดไว้แล้วลูบหัวผมเงียบๆ เราสองคนตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก



“ใจเย็นๆ ก่อน ทุกอย่างมันต้องมีทางออก”



“ทำไมต้องผมวะพี่”



“มึงเสียใจที่ท้องกับไอ้อิงเหรอ”



“ป่าว แต่ทำไมต้องตอนนี้”



แล้วไอ้คนที่ทำผมท้องมันไปไหนวะ



“ไอ้อิงมันมีธุระด่วนเรื่องเอกสาร เสร็จแล้วจะตามมา”



“ฮึ”



ผมส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่รู้ตัว



“มึงอะ ต่อไปนี้ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ”



“ครับ พี่พลอย...พี่ไม่โกรธผมเหรอ”



“โกรธ”



“ฮือ”



“แต่มันเกิดขึ้นแล้วจะทำไรได้วะ กูทั้งโกรธ ทั้งอิจฉา ทั้งเป็นห่วงมึง กูทำลูกแทบตายไม่มาเกิด ไอ้ทำเล่นๆ หัวๆ แบบมึงเนี่ยมาไวจัง บอกเคล็ดลับหน่อยดิ๊”



ผมยิ้มพลางกอดเอวอ้อนพี่พลอย พี่แกพยายามมีลูกมาหลายปีแต่ก็น้องก็ยังไม่มา ขนาดทำกิฟท์แล้วก็หลุดไปตั้งสองครั้ง



ผมควรดีใจที่มีลูกทันใช้สินะ



“นี่กูถามจริง มึงทำกันยังไงวะ”



พี่พลอยจับไหล่ผมแล้วจ้องหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง พี่เป็นผู้หญิงที่โคตรห้าวอะ ผมเลยกล้ากอดแกไงครับ เหมือนกอดพี่ชายอะ



“บ้า พี่ถามไรเนี่ย”



“กูถามจริงๆ”



พอโดนจ้องแบบนี้มันก็ยากจะหลบตา ผมจะตอบยังไงวะเนี่ย ฮื่อ ไอ้พี่อิงแม่งอยู่ไหน



“ผมก็...นอนเฉยๆ อะ”



เฉยๆ ก็ขึ้นเอง



เฉยๆ ก็เอ้าดอร์



“จริงดิ”



“โอ๊ยพี่ ผมก็เขินนะเว้ย”



“หน้าอย่างมึงไม่น่าอะ อยู่คนเดียวได้ปะ เดี๋ยวกูต้องเอาเรื่องนี้ไปประชุมด่วน”



“พี่ อย่าเพิ่งบอกพี่อิงนะ”



“เร็วหน่อยนะ กูกลัวมีคนหลุดเดี๋ยวโป๊ะแตก”



“โอเคฮะ”



“เดี๋ยวอีกสักพักไอ้อิงจะมารับมึง รีบเคลียร์ล่ะ เดี๋ยวงานเข้าแน่มึง”







คอนโด



“เป็นลมเพราะพักผ่อนน้อยจริงเหรอวะ”



“อือ”



“มึงนอน 8 ชม.ต่อวัน 10 ชม.ต่อคืน แบบนี้เรียกน้อยเหรอ”



“บอกว่าน้อยก็น้อยดิ พี่ไม่เชื่อพีเหรอ!”



หงุดหงิด!



ว่าจะตะล่อมเข้าเรื่องแล้วค่อยบอก แต่ไอ้พี่อิงมันยังกวนประสาทผมไม่เลิก ไม่บอกแม่งแล้ว!



ไอ้พีนี่มันดาวพระศุกร์โคตรๆ แต่เป็นแบบพระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก อาทิตย์กระแทก จันทร์กระถืบ



“ไม่เชื่อก็ออกไปนอนข้างนอกเลยไป”



“เฮ้ยเดี๋ยวดิ กูแค่ล้อเล่นเอง”



“ไม่เล่น! ออกไป! พีจะนอนคนเดียว!”







Eing Part



ปัง!



ไอ้พีปิดประตูใส่หน้า



ลงกลอน (ใช้ศัพท์โคตรโบราณเลยผม) ตอนนี้เลยได้แต่ยืนงงอยู่หน้าห้อง ผมแค่แหย่นิดๆ หน่อยๆ เอง แต่ดันลืมไปว่าช่วงนี้ไอ้พีมันอารมณ์ร้ายแถมแปรปรวนยิ่งกว่าดินฟ้าอากาศเสียอีก ยกตัวอย่างที่เห็นบ่อยๆ เลยคือบางทีก็ติดผม แต่พอห้านาทีต่อมาก็หาว่าผมนั่งเบียดมันทำไม อึดอัด



อ้าว ผิดไปอีก



ผมเดินไปหยิบกุญแจสำรองมาเปิดห้อง อยากจะไม่สนใจอยู่เหมือนกันแต่ก็อดห่วงไม่ได้ ยังไงก็น้องทั้งคน อยากจะเข้าไปดูว่ามันเป็นยังไง



“พี กูเข้าไปนะ”



ไม่รอให้มันตอบ ผมเปิดเข้าไปเจอไอ้พีนั่งร้องไห้กอดแมวดำอยู่ ไอ้สว่างไสวเหมือนรอโอกาสนี้มานาน พอประตูเปิดมันก็รีบหนีออกไปทันที นั่นยิ่งทำให้ไอ้พีหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเดิม



ขนาดแมวที่ตัวเองเก็บมาเลี้ยงยังไม่เข้าข้างเลยว่ะ สงสาร ฮ่าๆ



“เข้ามาทำไม”



“ก็เข้ามาดูไง เล่นใหญ่เดี๋ยวก็เป็นลมอีกรอบหรอก”



“เหอะ ก็เพราะใครล่ะ”



“เถียงได้ขนาดนี้แสดงว่าหายดีแล้วใช่มั้ย”



ผมนั่งลงบนเตียงก่อนจะยกมือทาบหน้าผาก แล้วเลื่อนมาจับซอกคอเพื่อเช็กอุณหภูมิ ไอ้ตัวดีนั่งบ่นแต่ก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้ผมจับนั่นจับนี่ 



รู้ตัวอีกทีผมก็จับไปถึงไหนต่อไหนแล้ว



“แมวน้อย”



“ฮื่อ ไม่ใช่ คุณสว่างอยู่นอกห้อง”



“แมวของพี่สว่างกว่านั้นอีก ...ขาวมาก”



“โอ๊ย! พี่ อย่ามาหื่นตอนนี้ได้มั้ยเนี่ย”



ไอ้พีมันพยายามปัดป้อง แต่คนที่ห่างหายจากการออกกำลังกายอย่างมัน กับผมที่เล่นเวทเทรนนิงอยู่ทุกวัน แถมเรื่องบนเตียง หลังๆ มานี่ก็เป็นผมนี่แหละที่ออกแรงเองตลอด ในขณะที่มมันรับบทนอนเฉยๆ จะไปเทียบแรงกันได้ยังไง



“ไม่เอา อย่า...”



คำว่า อย่า สวนมาพร้อมกับมือที่ลูบแผ่นหลังผมอยู่



คนอย่างไอ้พี ไม่เคยอยู่เหนือการควบคุม



“พี ไม่ไหวแล้วค่ะ”



ผมพรมจูบไปตามขาอ่อน ขาขาวพาดไหล่อย่างคุ้นเคย ขณะที่เรากำลังเดินไปถึงจุดสำคัญ ผมกำลังจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในตัวมัน จู่ๆ ไอ้พีก็ดีดตัวขึ้นแล้วถีบผมออก



“เฮ้ยพี่อิงพี่! อย่า!”



“อะไรของมึงเนี่ยไอ้พี!”



“ผม...ผม...”



“ถ้าเรื่องไม่สำคัญ มึงสวยแน่”



“ผมท้อง!”













THE LINGLOM : ต๊องแย้วววว
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 20-03-2019 22:33:56
หื่นตลอด

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 20-03-2019 23:02:28
 o18  o18 พี่มึงถ้าบอกแล้วไม่เชื่อจะแทงนะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 20-03-2019 23:22:32
อ่ะ แล้วพีมันท้องได้ไงอะ
มันเป็นผู้ชาย  :katai5:
ทำไมพีไม่สงสัยเลยลูก  :z10:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 21-03-2019 00:24:37
ใช้เวลาเปล่า
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 21-03-2019 01:33:16
จะเชื่อมั้ย  :ling2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-03-2019 06:47:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 21-03-2019 09:44:15
จะเชื่อไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 21-03-2019 11:05:00
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 21-03-2019 11:36:24
หู้ยยย ลุ้นเรยอ่ะ.. พี่อิงจะว่าไง.. :katai1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-03-2019 18:04:55
อิพี่ช๊อคไปแล้วจ้า
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 21-03-2019 21:57:12
 :laugh: :laugh: :laugh:
ตลกพี่อิงอ่ะ 555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-03-2019 23:02:34
ยังไง ๆ ว่าที่คุณพ่อ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-03-2019 09:11:25
พี บอกอิงแล้วๆ........  o22
บอกตอนเข้าด้ายเข้าเข็มซะด้วย  :z3: :เฮ้อ:
อิง  พี   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 23-03-2019 22:20:03
อ่านมาถึงตอนนี้อยากถามว่า คนแต่งเป็นพีรญาใช่มั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 13 เฮ้ยพี่! ผมท้อง
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-03-2019 05:51:30
  :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 29-03-2019 21:04:38
บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)





“ผมท้อง!”



หลังจากที่ตะเบ็งเสียงใส่หน้าไอ้คนทำ พี่มันก็ช็อกนิ่งไป ผมสบถใส่อีก 2-3 คำ ก่อนจะถอนหายใจแล้วหันหน้าหนี ถ้าเป็นปกติน่ะเหรอ ผมไม่มีโอกาสได้ด่าแล้วสะบัดหน้าใส่พี่มันหรอก พี่อิงไม่ชอบให้ผมพูดหยาบด้วย แต่การกระทำของมันแต่ละอย่างที่ทำกับผมแม่งโคตรหยาบโลน



เออแต่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าชอบเหมือนกัน



หึย! ไม่เอาสิ นี่เรากำลังดราม่านะดราม่า!



“มึงพูดอะไร” พี่อิงถามพลางขมวดคิ้ว



“ผมท้อง”



“ล้อเล่นใช่มะ”



“พูดจริง”



“มึงอย่ามาตลก”



“ก็บอกว่าพูดจริงไง”



นี่ผมชักจะเริ่มโมโหแล้วนะ พี่มันไม่เชื่อรึไง



“จริงเหรอวะ...”



“จริงสิวะ! หลังจากได้กันครั้งแรก พี่เคยใส่ถุงกี่ครั้งเหรอ เหอะ!”



ผัวะ!



ผมโมโหจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เผลอซัดหมัดใส่หน้าพี่มันไปหนึ่งที ก่อนจะลุกพรวดคว้ากุญแจรถและของสำคัญออกจากห้อง ไม่อยากเห็นหน้าพี่มันตอนนี้



ผมขับรถออกมาเรื่อยๆ พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ผมอยู่คนเดียวไม่ไหวว่ะ ผมตัดสินใจโทรหาเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นที่พึ่งพาได้ตอนนี้ ตัดพวกไอ้กัสไปได้เลยครับ พวกนั้นมันกลัวพี่อิง



แกรม คือชื่อแรกที่ผมคิดถึง

“เออว่าไง”

“มึงอยู่ไหน ว่างปะ”

“มึงเป็นอะไร”

“ป๊าว กูจะเป็นไร กูคิดถึงมึงไงเพื่อน”

“อย่ามาโกหก ให้กูไปหามั้ย”



“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูไปหามึงเอง ขับรถอยู่”

“เออกูอยู่มอ มาถึงละโทรบอก”



ผมรับคำเล็กน้อยแล้ววางสาย ตลอดเวลาที่คุยกับไอ้แกรมก็มีสายซ้อนเข้ามาตลอด ก็คงเป็นพี่อิงนั้นแหละ โทรให้ตายผมก็ไม่รับ!



ผมใช้เวลาอยู่พักใหญ่กว่าเดินทางมาถึงมหา’ลัยของไอ้แกรม มันบอกให้ไปหามันที่ใต้อาคารทรงประหลาด มันติดพันอยู่กับภารกิจคัดดาวเดือนอยู่ ดีที่ผมเคยคั่วเด็กมอนี้อยู่บ้างเลยพอจะเดาทางออก



“มาถูกได้ไงวะ”



“กูก็เคยมาหลีสาวแถวนี้เหมือนกาน”



“โอ้โห พ่อคาสโนวา มาวันนี้ก็ไว้ชีวิตสาวๆ มอกูหน่อยละกัน”



ไอ้แกรมพาผมเข้าไปนั่งในห้องประชุมที่ใช้ซ้อมคิวประกวดดาวเดือน เด็กมอนี้แจ่มแมวสมคำร่ำลือ ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงออกอาการระริกระรี้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ผมได้แต่กดอารมณ์หม่นไว้ในใจไปนั่งรอไอ้แกรมทำหน้าที่รุ่นพี่ต่อ ก่อนที่มันจะปลีกตัวออกมานั่งกับผม



“งานเสร็จแล้วรึไง”



“ยังอะ”



“ไปทำงานต่อดิ”



“ไม่อะ มึงมาหากูทั้งที”



“ไม่ต้องทำเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ กูแค่เปลี่ยนที่หลีสาวเฉยๆ”



“เออมาแย่งซีนกู”



ผมหัวเราะเบาๆ แล้วเงียบไป หน้าผมคงดูอมทุกข์ไม่น้อย ไอ้แกรมเลยวางมือบนหน้าขาเขย่าเรียก



“มึงทะเลาะกับพี่อิงมาใช่มั้ย”



“รู้ได้ไง”



“มีแต่ควายเท่านั้นที่ไม่รู้”



เหมือนมึงหลอกด่ากูอะแกรม



“วันนี้กูขอนอนกับมึงได้มั้ยวะ”



“เล่นใหญ่เดี๋ยวพี่อิงก็โกรธมึงคืนอะ”



ผมมุ่ยหน้าเพราะก็แอบหวั่นกับคำพูดของไอ้แกรม ถึงพี่มันจะเป็นคนง่อยเรื่องดูไม่ออกว่าใครงอน แต่ถ้าได้รู้แล้วมันเป็นประเภทที่ต้องการจะเคลียร์เดี๋ยวนั้น คือเรื่องจะต้องจบภายในวันนั้น ผมเคยงอนพี่มันเรื่องอะไรสักอย่างนี่แหละ แล้วหนีกลับไปนอนบ้าน มันตามผมไปจนถึงบ้านอะ



ไหนบอกว่าเป็นคนใจเย็นไง ปัดโธ่!



“กูล่ะกลัวพี่เขามาแหกอกกูถึงห้องจริงๆ เลย”



“เวอร์น่า พี่อิงไม่มาหรอก เพราะ...เฮ้ย!”



“เพราะอะไรวะ”



“เพราะกูลืมตัว ล็อกห้องขังพี่มันเอาไว้น่ะสิ!”









Eing Part



พีไม่รับโทรศัพท์ผม



บอกเป็นร้อยเป็นพันครั้งมันก็ไม่เคยฟังว่ามีอะไรให้คุยกันก่อน อย่าหนีปัญหา



ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงกับสิ่งที่พีบอก ?



ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อ แต่ผมช็อก ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะท้องได้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายด้วย นี่มันแปลว่าอะไร แปลว่าน้ำยาผมดีใช่มั้ย



ตอนนี้ผมควรจะทำอะไรเป็นอันดับแรก คนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อเขาทำยังไงวะ ผมลนลานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมต้องถามคนที่มีประสบการณ์ ใช่! โทรศัพท์ผมอยู่ไหน ผมต้องโทรหาพ่อตอนนี้เลย!



“พ่อ!”

“เอ้อ มีไรอะไร เรียกซะตกอกตกใจ”



“พ่อคือผม...คือผม”

“อิง ใจเย็นๆ ก่อน หายใจเข้าลึกๆ”



ผมสูดหายใจตามที่พ่อว่าเพื่อพยายามรวบรวมสติ สติที่มีอยู่น้อยนิดค่อยๆ เกาะเกี่ยวกันผลักดันให้สมองเรียบเรียงคำพูด และคำถามออกไป



“ตอนที่พ่อรู้ว่าแม่ท้อง พ่อรู้สึกยังไง”

“ก็ดีใจสิ”



“ผม...จะผิดหวังในตัวผมมั้ย ถ้าผมจะบอกว่าผมทำ...”

“ทำผู้หญิงท้อง”



“ไม่ใช่ ผู้ชายครับ”

“โอ้... เหนือความคาดหมายไปนิด”



“พ่อไม่โกรธเหรอ”

“เฮ้อ มันก็เชื้อไม่ทิ้งแถวละวะ ทำไงได้ตระกูลเรามันหล่อกันทั้งบ้าน”



ผมไม่น่าเผลอกลั้นหายใจตามเลยจริงๆ พ่อผมจะวัยรุ่นไปไหนวะ

“ไอ้เจ้าพีแฟนแกใช่มั้ยที่ท้อง”



“อือ แต่ไม่ใช่แฟน”

“บ๊ะ ไอ้นี่ ได้กันจนเขาท้องแล้วยังจะมากั๊กอีก พ่อไม่เคยสอนให้ไร้ความรับผิดชอบนะโว้ย”



“ป่าวพ่อ ไม่ได้จะทิ้งสักหน่อย” ผมปฏิเสธเสียงอ่อน

“เอองั้นก็ไปจัดการดีๆ พ่อชอบไอ้เจ้านี่อยู่ มันกวนตีนดี ดูน้องดีๆ ล่ะ”



พ่อผมสั่งความอีกสักหน่อยก่อนจะวางสายไป ผมรู้สึกดีใจที่พ่อผมเข้าใจและรับได้ นั่นทำให้ผมย้อนกลับมามองตัวเองว่าเมื่อกี้เราทำอะไรลงไปวะ ผมถามพีซ้ำๆ ว่าท้องจริงเหรอ ถามโดยลืมคิดถึงความรู้สึกมันไป



ผมต้องรีบไปเคลียร์กับพี ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย



กึกๆ



ทำไมประตูมันเปิดไม่ออกวะ



กึกๆๆ



ประตูไม่ได้เสียแน่ๆ เพราะคอนโดนี้ยังอยู่ไม่ถึงปี ฉะนั้นการที่เปิดไม่ได้แบบนี้มันมีอยู่เหตุผลเดียว คือถูกล็อกจากข้างนอก





“ไอ้พี ไอ้เด็กแสบ!!!”











LingLom : พี่อิงไม่ได้ไม่เชื่ออ พี่แค่แรมต่ำ คิดช้าไปนิสส





หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-03-2019 22:33:03
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 29-03-2019 22:46:06
โอ๊ยยยยยค้างงงง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 29-03-2019 23:25:23
โดนขังเพราะงอน  o18
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-03-2019 23:35:09
พีหนูล็อคแบบนี้พี่อิงจะตามง้อหนูยังไงค่ะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 30-03-2019 00:03:13
สมน้ำหน้าคนแรมต่ำ 555555555
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-03-2019 00:09:51
เอ๊า!!!จะออกไงทีนี้555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 30-03-2019 01:21:32
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-03-2019 13:14:49
55555ขำพีอะ. รีบกลับมาเปิดประตูให้พี่อิงน้าาาา
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 30-03-2019 13:31:52
5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 30-03-2019 14:44:17
 :laugh: :m20: คือนี่จะดราม่ารึเอาฮาหนิ  :m20:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 30-03-2019 15:52:09
แล้วพี่อิงจะออกไปง้อยังไงอะพี 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-03-2019 16:50:18
พี........ ล็อกห้องแล้วไปหาแกรม   o22
อย่างนี้พี่อิงจะออกจากห้องได้ยังไง   :เฮ้อ:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 30-03-2019 19:56:21
ทำไมแอบขำ55555 :mew2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 31-03-2019 02:37:37
แล้วจะออกไปหายังไงล่ะทีนี้  :laugh:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 31-03-2019 05:22:02
เลือกสงสารไม่ถูกเลย เฮ้ออออ แต่ละคน 555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 14 พี่อิงไม่เชื่อ (?)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 03-04-2019 17:30:51
ฮาไปอี๊ก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 03-04-2019 20:37:53


บทที่ 15 เรือผี



ยักอิงพี @lily_

วันนี้พี่พีมาเฝ้าพี่แกรมที่มอ กรี๊ดมาก เรือผีต้องมาค่ะ! #แกรมพี



PCY @pppcy

#แกรมพี อยู่ด้วยกันโคตรน่ารักเลย ฮืออ



ตะเร้กของแกรม @grmfan

อยู่ดีๆ เรือก็มาเฉยเลย ยอมยกตำแหน่งตะเร้กของแกรมให้คุณพีก็ด้ะ #แกรมพี



ใจ๋ใจ๋ @winddy

คุณพีคือจมอกแกรมอะ ขออนุญาตนอกใจพี่อิงวันนึงนะ แอร๊ย #แกรมพี #อิงพี

ไม่ อนุญาต โว้ย!



กล้าดียังไงจะมาคว่ำเรือรบหลวงของผม



ผมไถทวิตเตอร์อย่างหัวร้อน เมื่อเห็นแฮชแท็ก #แกรมพี กำลังไต่ลำดับขึ้นมาอยู่อันดับสี่ ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มทวิตกันเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วนี้เอง ปกติตำแหน่งนี้มันต้องเป็นของผมสิ ทำไมนอกใจกันอย่างนี้ล่ะ



ตอนนี้ผมออกจากห้องตัวเองได้แล้ว เพราะโทรไปขอความช่วยเหลือจากสำนักงานคอนโด ผมจะถือว่านี่เป็นคดีที่สองรองจากที่มันหนีผมไปวันนี้



ยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะไม่รับ



(แต่ถามย้ำอยู่นั้นแหละ)



อะ...เออน่า ผมแค่ตกใจเฉยๆ ...ก็ได้ๆ งานนี้ผมผิด ผมจะเป็นฝ่ายง้อ โอเค้?



ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยง้อมันจริงๆ จังๆ สักที แล้วผมต้องทำยังไงวะ

1. พูดตรงๆ ว่าขอโทษ

“เฮ้ยไอ้พี! กูขอโทษเว้ย!”

มันจะดีเหรอ

2. แอบขโมยจุ๊บแก้ม

ขนลุกว่ะ

3. เกี่ยวก้อยขอคืนนี้

“ดีกันได้แล้ว มึงอย่าพูดยาก”

ไม่น่ารอด

4. หากิจกรรมทำร่วมกัน

อันนี้แหละน่าจะเวิร์ค ไม่พูดมาก เน้นทำก็พอ





พี่ว่าอันนี้แหละเหมาะกับพี่ที่สุด!

P Part



“ขับรถกลับไหวปะเนี่ย”



ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ไอ้แกรม สภาพตอนนี้แม่งโคตรเปลี้ย น้ำหูน้ำตายังเลอะเทอะเป็นคราบเป็นดวง ซึ่งก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าผมจะไม่ก๊อกแตกระหว่างทางอีก เพราะตอนนี้จิตใจผมอ่อนไหวมาก แค่เห็นมะนาวซีกที่มาในจานผัดไทย ผมยังร้องไห้เลย คิดถึงตอนไอ้พี่อิงมันไปซื้อน้ำมะนาวมาให้



ฮือ ทำไมต้องคิดถึงมันขนาดนี้ด้วย ไอ้ตัวเล็กไม่เข้าข้างม้าเลย



“เออดีที่ยังรู้ตัว งั้นวันนี้ไปนอนบ้านกู”



ผมพยักหน้าหงึกหงัก พอเห็นไอ้แกรมมันเห็นว่าผมไม่ว่าอะไรต่อมันรวบกระเป๋าทั้งของผมและมันไปถือ แล้วเดินจูงมือผมไปขึ้นรถ



จะพากูไปไหนก็ไปเลยครับเพื่อน ตอนนี้ไอ้พีไม่มีสติโคตรๆ



ไม่นานผมก็เดินทางมาถึงบ้านแกรม เจอป๊ากับม้ามันด้วย ท่านดูใจดีและดีใจที่แกรมพาเพื่อนมาบ้าน แต่เพราะดึกแล้วเลยไม่ได้อยู่คุยกันนาน แถมยังโดนไอ้แกรมไล่ขึ้นห้องอีก เอาเถอะ มันคงอยากให้ผมพักผ่อน เพราะสภาพผมก็ไม่พร้อมจะคุยกับใครจริงๆ นั้นแหละ



 ห้องนอนของแกรมคล้ายกับห้องเด็กผู้ชายทั่วไป มีมุมการ์ตูนสะสม มีโปสเตอร์นักบาส มีกีตาร์ แต่คงจะไม่ได้จับนาน ระหว่างที่ผมสำรวจห้อง ก็มีอะไรบางอย่างมาคลอเคลียที่ขา

เมี้ยว*~*



“หือ แมว ตัวนี้ชื่ออะไรนะ”



“ป้าแต้ม”



“เอ๊ะ มีอีกตัวนี่ สีเหมือนกันเลย นั่นชื่อไรอะ”



“เพื่อนป้าแต้ม”



“นี่คือชื่อ?”



“อือ แมวมีลายจุดสามสีแบบนี้ต้องชื่อป้าแต้มเท่านั้น”



“ใครบอกมึง”



“สัญชาตญาณกูบอก”



“มึงนี่มัน...ฮ่าๆๆ”



ไอ้แกรมมันหัวเราะตาม ก่อนที่เราจะอมยิ้มให้กัน ผมนึกขอบคุณมันในใจที่พยายามช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น ผมไล่มันไปอาบน้ำก่อนเพราะยังอยากเล่นกับแมวอยู่ เห็นแล้วคิดถึงคุณสว่างไสวชะมัด ไม่รู้ป่านนี้ไอ้พี่อิงมันเทอาหารให้รึยัง



ขอย้ำนะ ว่าผมคิดถึงคุณสว่าง ไม่ได้คิดถึงพี่อิง



“พี ถ้าอยากเล่าก็เล่านะ”



ไอ้แกรมเอ่ยขึ้นมาในความมืด ตอนนี้เราสองคนอยู่บนเตียงเดียวกัน เตียงใหญ่เท่าที่คอนโด แต่กลับให้ความรู้สึกอึดอัดกว่าเวลาที่นอนกับพี่อิง ผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะแปลกที่ ปกติผมเป็นคนหลับง่าย ไปที่ไหนก็หลับได้ แต่วันนี้มันกลับแปลกไปจากทุกที



ข้างตัวผมไม่มีพี่อิง ไม่มีแม้กระทั่งกลิ่น



รู้งี้น่าจะแอบหยิบเสื้อมันติดมือมาก็ดี



“นอนไม่หลับเหรอ”



“อือ กูกวนมึงปะ เดี๋ยวกูไปนอนโซฟาข้างล่างก็ได้นะเว้ย”



“เฮ้ย เปล่าๆ กูแค่เป็นห่วง เพื่อนมีเรื่องไม่สบายใจ ใครจะไปหลับลงวะ”



“ขอโทษ”



“จะมาขอโทษทำไม เอางี้มาหาอะไรเล่นกันให้มันง่วง”



ไอ้แกรมไม่ว่าเปล่า ลุกขึ้นนั่งเปิดไฟที่หัวเตียง แล้วหยิบมือถือมาเข้าไอจี



“กูนึกออกละ มาไลฟ์กัน กูชอบทำเวลาเซ็งๆ”



ไม่ถงไม่ถามกันสักคำหรอกครับ พูดปุ๊บทำปั๊บ ผมนี่ยกผ้าห่มปิดหน้าตัวเองแทบไม่ทัน ไม่ได้มั่นใจหน้าสดตัวเองขนาดนั้นนะเว้ย กลายเป็นว่าตอนนี้ผมเหลือแต่ตาโผล่มาครับ


Beww : กรี๊ดดด แกรมพีอยู่ด้วยกัน ชอบๆๆ



          IIndy : @_eing ฟ้องกัปตันค่ะ มีเรือมาแย่งแฟนน



          PPPx_ : อยากเห็นหน้าพีๆ แกรมดึงผ้าลงเลยๆๆๆ



“เขาอยากเห็นหน้าคุณอะ”



ไอ้แกรมแกล้งทำท่าจะดึงผ้าลง ผมรีบยื้อไว้ เราแย่งกันจนโทรศัพท์ตก จนผมยอมนั้นแหละ ไอ้แกรมเลยจับโทรศัพท์มาไลฟ์ต่อ



“โหยย ผมหน้าสดอะ ผมไม่ได้หล่อเท่าแกรมนี่น่า”



          Modlover : แกรมพีดีต่อใจมากกก



          Anan1991 : อิงพีก็ว่าดี แต่แกรมพีก็ไม่เลวนะ เรือหลวงว่าไงค้า @_eing


         Sudaporn12 : เรือ #อิงพี @_eing สั่นครอนไปหมดแล้วว



                  _eing : เดี๋ยวเจอกัน








THE LINGLOM :  เยี่ยย นี่คือพีรญาจ้าาาา อิอิ

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 03-04-2019 20:41:34
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-04-2019 20:52:24
อารายคือมาสั้นๆๆๆมาเรียงๆ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 03-04-2019 22:03:22
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 03-04-2019 22:58:30
โอ๊ยยย เรือผี ตลกมาก 555555
เพิ่งรู้ว่าคือพีรญา เราไม่ค่อยตามง่ะ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-04-2019 23:03:08
 :z1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 03-04-2019 23:21:45
มาสั้นๆ งือออ รีบๆ มาน๊าา
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-04-2019 00:31:05
 :ling2: :ling2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 15 เรือผี
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 04-04-2019 16:10:45
โหยยยยยยยยย   เรือหลวงมาให้ไวเลยนะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 11-04-2019 21:16:44

บทที่ 16 เรือรบหลวง



_eing @grmx ผมอยู่หน้าบ้านคุณแล้ว



grmx @_eing เฮ้ยพี่ มาจริงดิ!



_eing @khunpp ผมมารับแล้วคุณ



khunpp @_eing ใครขอให้มา



_eing @khunpp ผมรู้ว่าคุณนอนไม่หลับหรอก



khunpp @_eing อย่ามารู้ดี!







“หึย มึงดูนะไอ้แกรม เนี่ยเหรอคนมาง้อ”



พีเปิดหน้าต่างไปเห็นอิงยืนอยู่หน้ารั้วบ้าน แสงไฟจากจอโทรศัพท์สะท้อนเข้าที่หน้า ทำให้มองเห็นสีหน้าอิงที่กำลังยิ้มเยาะใส่หน้าจอ



“เออกูว่าลงไปรับพี่แกแล้วค่อยคุยดีกว่ามั้ย”



“ไม่”





_eing @khunpp ผมรู้ทุกซอกทุกมุมเลยล่ะ



khunpp @_eing ไอ้พี่อิง! ทะลึ่ง!



_eing @khunpp ผมหมายถึงนิสัย คุณร้อนตัวนะเนี่ย





“พี่อิงแม่งง”



“ไอ้พี มึงลืมไปรึเปล่าว่านี่คือหน้าไอจี ไม่ใช่แชทส่วนตัว...”



“เหี้ยย! กูพิมพ์อะไรไปบ้างวะเนี่ย”



“กูบอกแล้วให้ไปเคลียร์ตัวต่อตัว”



ไอ้แกรมมันส่ายหัวก่อนจะเปิดประตูลงไปข้างล่าง คงจะไปรับไอ้พี่อิงนั้นแหละ ผมที่ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่นั่งฮึดฮัดอยู่บนเตียง ไม่นานไอ้แกรมมันก็พาพี่อิงมาหาเหยื่ออย่างผมถึงที่



มึงไม่จับกูใส่พานถวายมันเลยล่ะไอ้เพื่อนประเสริฐ



“ห้ามเสียงดัง พ่อกับแม่กูนอนแล้ว”



ไอ้แกรมหันมาจุ๊ปากใส่ ก่อนจะดึงผมให้ลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับพี่อิง แล้วมันก็นั่งแทนที่ผม เอาหมอนมากอดเหมือนกำลังนั่งดูละคร ผมเลยหันไปถลึงตาใส่ คงไม่ดีมั้งถ้าผมจะเคลียร์กับพี่อิงต่อหน้าคนอื่น



“กูไม่ออกนะ นี่ห้องกู”



เหมือนรู้อะว่าคิดอะไร



“พี ดึกแล้ว กลับห้องเรากันเถอะ”



พี่อิงจับข้อมือผม แล้วมองตาอย่างมีความหมาย ไอ้ความหมายที่ว่านี่ไม่ใช่มองซึ้งอะไรนะครับ แต่หมายถึงว่าให้กลับไปเคลียร์กันที่ห้องของเรา



“พี่อยากให้พีพักผ่อนเยอะๆ อยู่นี่พีก็นอนไม่หลับหรอก”



ผมเม้มปากแน่น ใช่ครับ พี่มันพูดถูกทุกคำ อ่านผมออกทุกอย่าง เดี๋ยวนี้ผมนอนไม่หลับจริงๆ ถ้าไม่ได้นอนกับพี่มัน ผมติดกลิ่นและที่สำคัญคือผมติดพี่มัน จะฝืนอดหลับอดนอนเหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้ เพราะมีตัวเล็กในท้อง ขืนไม่นอน พรุ่งนี้ผมแย่แน่ ไม่รู้ลูกจะจัดอาการแพ้ท้องรูปแบบไหนให้ผมบ้าง



หนูนี่มันลูกพ่อจริงๆ เลย หึย!



“ฮึ่ย! พี่แม่ง! ไอ้แกรม กูกลับก่อนนะ ขอบใจมากที่อยู่เป็นเพื่อน ฝากลาพ่อแม่มึงด้วยนะ”



“อ้าว บทจะไปก็ไปดื้อๆ เลยเหรอวะ มึงจะเล่นตัวตั้งนานเพื่อ?”



ผมหันไปมองไอ้พี่อิงตาเขียว ในขณะที่รายนั้นทำหน้าเหนือแล้วยักไหล่ ก่อนจะตอบไอ้แกรมกลับด้วยประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ผมแทบหงาย



“เพื่อให้กูมาเล่นมันคืนไง หึหึ”

Eing Part

บนรถ



“พีกับลูกกินอะไรรึยัง”



“อะระ ลูกใคร”



“ลูกเราไง”



“ไอ้บ้า ใครบอกว่าลูกเรา”



“เอาอยู่ทุกคืน ถ้าไม่ใช่ลูกพี่ พีจะท้องกับขาเตียงเหรอ”



“ไอ้พี่อิง! ทำไมเดี๋ยวนี้ทะลึ่งขนาดนี้ห้ะ!”



“ทะลึ่งกับเมียตัวเอง ผิดตรงไหน”



ดูเอาเถอะ คนงอนที่ไหนเอาเสื้อผมไปมุดแบบนั้น ระยะทางคอนโดผมกับบ้านแกรมค่อนข้างไกลกันพอสมควร พีที่คงจะงอแงจนเหนื่อยเลยเผลอหลับไป ผมจอดรถแล้วติดเครื่องไว้กะจะแวะซื้อของกินที่เซเว่นแป๊บนึง เดี๋ยวซื้อพวกนมสด พวกของบำรุงไปติดคอนโดไว้ด้วย



ผมใช้เวลาไม่เกินสิบห้านาทีในการซื้อของ พอขึ้นรถ ยังไม่ทันที่จะวางของดีก็โดนฝ่ามือพิฆาตตีเข้าที่แขน เสียงสะอื้นเบาๆ จากตุ๊กตาหน้ารถทำให้ผมทิ้งของทุกอย่างไปเบาะหลังทันที



“พีเป็นอะไร! ร้องไห้ทำไม”



“พี่ทิ้งผม ฮึก”



“เฮ้ย! ไม่ได้ทิ้ง กูแค่ลงไปซื้อของ”



“พูดไม่เพราะ”



“เอ้า... โอเคๆ พี่ขอโทษ พี่ลงไปซื้อขนมมาไว้ให้พีไงคะ”



“ไหนอะขนม”



ไอ้พีมีสีหน้าดีขึ้นเมื่อได้ขนมปิดปาก เฮ้อ ไอ้พฤติกรรมกินขนมดึกๆ แบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนนิสัยผม  จะโทษพีก็ไม่ได้ ไอ้ตัวเล็กนี่มันลูกพ่อจริงๆ เล้ย



ตอนนี้พีหลับไปแล้ว



หลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ ผมนี่ล่ะครับ หัวถึงหมอนปุ๊บก็หลับปั๊บ โทรศัพท์มือถือยังค้างอยู่ที่หน้าแชทไลน์กับแกรมอยู่เลย ผมถือวิสาสะแอบดูนิดหน่อย เป็นการรายงานว่าถึงคอนโดแล้วเรียบร้อย ตามประสาเพื่อนแหละ...มั้ง



ผมจัดการเอามือถือมันชาร์จให้ ก่อนจะสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มบ้าง ผ้าห่มที่ไอ้พีดึงไปสองในสาม แล้วเหลือให้ผมแค่นิดเดียว เพราะช่วงนี้อากาศชื้นผ้าห่มอีกผืนเลยยังไม่แห้ง สาเหตุที่ถูกซักก็เพราะเปื้อนอะไรๆ ที่คุณคิดนั้นแหละครับ



ผมเช็กทวิตเตอร์ดูอีกรอบก่อนนอน เทรน #อิงพี ขึ้นมาอยู่อันดับต้นๆ อย่างที่คาดไว้ แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียงบราโวในใจ ไอ้แฮชแท็กที่อยู่ถัดไปอีกสองอันก็ยังคงเป็น #แกรมพี เหมือนเดิม



เฮ้! ตัวจริงมาแล้วนี่ไง ทำไมเรือผียังอยู่ล่ะ



PCY @pppcy

#อิงพี ก็ดี #แกรมพี ก็ดี โอ๊ย เลือกไม่ถูก ขอเหยียบเรือสองแคมเลยได้มั้ยอะ แง



ตะเร้กของแกรม @grmfan

ฉันจะเป็นคนพายเรือผีนี้เอง!!! #แกรมพี



ยักอิงพี @lily_

พี่อิ๊งงงง อย่ายอมนะ กลับมาทวงน่านน้ำของเราคืนน (แต่เรือแกรมพี่ก็ดีอยู่นะ...) #อิงพี



กลายเป็นว่าตอนนี้กระแส #แกรมพี ยังไม่ซา มิหนำซ้ำยังทำท่าจะมาดึงลูกเรือผมไปอีกต่างหาก แบบนี้มันได้ที่ไหนล่ะ ณ เวลานี้พีคือแม่ของลูกผม ฉะนั้นพีจะต้องอยู่บนเรือรบหลวงเท่านั้น!



“ฮัลโหลพ่อ ผมอยากหมั้นกับน้อง”











LingLom : อะ มึงก็เล่นใหญ่ป๊ายยย

เกรี้ยวกราดเว่อ ลุนแลงต่อใจอะ ส่วนพีก็นะ...ตอนแรกอยากให้แมนกว่านี้นะ แต่พอถอดมาจากคุณพีแล้วมันได้อย่างนี้อะ 5555555555 คือคุณพีเหมาะกับคำว่าน่ารัก น่าฟัด น่าขยำ น่าขยี้ น่านบกเืลบรเฃ

แล้วคุณล่ะ อยู่เรือลำไหนกัน ?

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-04-2019 23:25:08
5555พี่อิงเอ้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 11-04-2019 23:38:26
หวงของ!!~
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 12-04-2019 00:30:59
โอ๊ย พี่อิง 5555555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-04-2019 00:53:40
เล่นใหญ่ตาล้อดดด
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 12-04-2019 06:50:16
ท้องแล้ว แต่งเลยดีกว่า :z10:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-04-2019 09:52:17
ถามน้องยังว่าจะหมั้นด้วยไหมน่ะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-04-2019 12:02:35
หมั้นเลยๆ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 12-04-2019 23:30:59
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-04-2019 09:15:30
อื้อหือ เล่นใหญ่
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 13-04-2019 09:26:10
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 16 เรือรบหลวง
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-04-2019 09:38:50
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 24-04-2019 20:08:15
บทที่ 17 เรือไททานิค





“สรุปคอนเสิร์ตจะยังมีต่อ แต่พีจะไม่เล่นเพลงเต้น เดี๋ยวเอาซีนซึ้งๆ เพลงช้าๆ ให้คู่อิงพีแทนนะ”



“อ้อ โมเม้นอิงพี พี่ขอเยอะๆ เรียลๆ เลยนะต่อไปนี้ แฟนคลับจะได้อิน อนาคตที่เราพร้อมจะบอกเขา มันจะได้ไม่มีปัญหา”



“งั้นก็ตกลงตามนี้นะ เอ้อ พี มีคนมาหาน่ะ รออยู่ห้องรับรอง”



ไอ้พีหันมามองหน้าผมเป็นเชิงถามว่าใคร แล้วผมจะไปรู้เรอะ เขามาหามันไม่ได้มาหาผม แต่นั่นแหละ ตอนนี้เราคือคนคนเดียวกัน (ตู่เอาเอง) ฉะนั้นผมจะไปด้วย



ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ผู้หญิงในชุดกระโปรงสีขาวก็โผเข้ากอดไอ้พีจนมันผงะ แต่พอเห็นว่าเป็นใครมันก็ยืนนิ่งไปเลย



“กิ่ง”



“พี เราขอโทษ ฮึก”



“อะแฮ่ม ขอโทษนะครับ”



ผมแกล้งกระแอมไอเรียกสติทั้งคู่ ไอ้พีที่พอได้สติค่อยๆ ขยับตัวถอยมายืนข้างผม สีหน้าไม่สู้ดีของมันทำให้ผมเลือกที่จะกุมมือมันไว้



ดูแล้ว เรื่องนี้น่าจะไม่ธรรมดา



“พี่อิง นี่กิ่ง...เป็นแฟนเก่าผม”



“เอ่อ พี เราขอคุยกับพีหน่อยได้มั้ย”



ไอ้พีหันมามองผมเป็นการบอกนัยๆ ว่าต้องการเวลาส่วนตัว ผมพยักหน้าน้อยๆ



“งั้นเดี๋ยวกูไปรอในห้องซ้อม อย่านานล่ะ”



ผมเดินไปรอพีที่ห้องซ้อมเต้น ข้างในมีพวกแก๊งที่เล่นซีรีส์ด้วยกันอยู่ พอพวกมันเห็นผม มันก็รีบกรูเข้ามาทันทีราวกับไฮยีน่ารุมขย้ำเหยื่อ นอกจากพี่พลอยกับพวกผู้บริหารก็ยังไม่มีใครได้ข่าวว่าพีเป็นลมเพราะอะไร



“ไอ้อิง ไอ้พีล่ะ” (พี่ไบรท์)



“มันคุยกับแฟนเก่าอยู่”



“ห้ะ แฟนเก่า จบกันไม่ดีไม่ใช่เหรอวะ” (เบียร์)



“จะไปรู้เรอะ”



“เอ้า โมโหไรกูวะ เออแล้วไอ้พีมันเป็นไงบ้างที่เป็นลมวันก่อนเนี่ย พวกมึงแม่งดองไลน์” (พี่ไบรท์)



“มันท้อง”



“อ๋อ ก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็ท้องนี่เอง” (พี่ไบรท์)



“ห้ะ! ท้อง! / ท้อง!” (พี่ไบรท์กับเบียร์)



“ได้ยินไม่ผิดหรอกพี่”



ตุบ!



เสียงของหล่นทำให้ผมกับพวกไอ้พี่ไบรท์หันไปมอง ที่ประตูปรากฏร่างสูงของคนที่ผมเพิ่งไปบุกบ้านมาเมื่อคืนยืนอึ้งอยู่



“อ้าว ไอ้แกรมมาแล้วเหรอ” (พี่ไบรท์)



“เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ พีท้องเหรอ...”



.

.

P Part



ผมไม่คิดว่าเธอจะกลับมา



กิ่งเป็นแฟนเก่าผมครับ เราคบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม ก่อนจะเลิกกันไปตอนขึ้นปี 2 เพราะเธอไปรู้สึกดีๆ กับคนอื่น โอเค พูดบ้านๆ คือเธอนอกใจผม พอจับได้ เธอก็เลือกเขา แล้วเราก็จบกัน



มันก็พล็อตนิยายทั่วไป แต่ความรู้สึกเจ็บเนี่ยของจริง



ผมเฮิร์ทอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้งานในวงการบันเทิง ทำให้ผมไม่มีเวลามาเสียใจ ท้ายที่สุดแล้วมันก็กลายเป็นเรื่องหนึ่งในชีวิตที่ผ่านไป



แต่ตอนนี้อดีตกลับมายืนอยู่ตรงหน้าผม



“พี เราขอโทษ ฮึก”



“กิ่งใจเย็นๆ นะ อย่าร้อง เราไม่ได้โกรธ มีอะไรค่อยๆ คุยกัน”



ผมปลอบเธออยู่พักใหญ่จนสงบ กิ่งเอามือผมไปจับก่อนจะบอกในสิ่งที่ทำให้ผมช็อก



“เราท้อง”



“ห้ะ! ว่าไงนะ!”



“เราท้องกับพี่เก่ง”



“กิ่ง...”



กลายเป็นว่าผมกุมมือเธอกระชับแน่นขึ้นเพื่อให้กำลังใจ ตอนนี้ผมโคตรเข้าใจเธอเลย



“เราจะแต่งงานกับพี่เก่ง แต่เรารู้สึกว่าพี่เก่งกำลังมีคนอื่น”



“กิ่งใจเย็นๆ ก่อน”



เรื่องของผมดูเล็กไปเลยพอเทียบกับสิ่งที่กิ่งแบกอยู่ ถ้าพี่อิงไปชอบคนอื่น ผมจะทำยังไงวะ



“ถ้าตอนนี้เราคบกับพีอยู่ คงไม่มีปัญหาแบบนี้เนาะ”



“อ่า...”



ผมพูดไม่ออก



“เรากลับมาหาพีได้มั้ย”



.



.



Eing Part



“พี มากินข้าว”



“แป๊บนึงๆ”



“มึงแป๊บมาห้านาทีแล้วนะ คุยกับใครนักหนาวะ”



“ขออีกห้านาทีจริงๆ”



ผมขมวดคิ้วแล้วเดินไปดึงโทรศัพท์ออกจากมือมัน ไอ้พีชักสีหน้าใส่ผมแต่โดนผมถลึงตาใส่คืน ไอ้ตัวดีเลยได้แต่เดินบ่นไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ผมมองหน้าจอที่ค้างหน้าไลน์ไว้ก่อนจะโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้โซฟา

บนหน้าจอนั้นโชว์ชื่อคู่สนทนาว่า “กิ่ง”



“พี่อิง ทำไมมีแต่ผักอะ”



“เราก็ต้องกินอะไรที่มันมีประโยชน์มั้นล่ะ”



“นี่มันเยอะไปมั้ยอะ” ไอ้พีมันทำหน้าแหยงพลางเขี่ยผัดผักไปมา



“ลองกินดูก่อน อาจจะชอบก็ได้ หรือจะให้กูป้อน”



“ไม่ต้องๆ ขนลุกว่ะ”



ผมนั่งมองไอ้พีตักผักเข้าปากด้วยหน้าตาเหม็นเขียว ปกติพีก็กินผัก แต่วันนี้กลับทำราวกับผักพวกนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจ เออแปลกดีจริงๆ คนท้องเนี่ย



“อุก”



ยังไม่ทันกลืน ไอ้ตัวแสบก็ทำท่าผะอืดผะอมก่อนจะวิ่งพรวดไปอ้วกที่ซิงค์ในห้องครัว ผมรีบตามไปลูบหลัง พีโก่งคอเอาน้ำย่อยเปล่าๆ ออกมาอย่างน่าสงสาร ใช้แรงอ้วกจนน้ำหูน้ำตาไหล จนมันทิ้งตัวมาพิง ผมยกชายเสื้อตัวเองขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตาอย่างไม่รังเกียจ



“ฮึก ผมไม่อยากกินผัก”



“โอเคๆ ไม่กินก็ไม่กิน ไม่เป็นไรนะคะ พี่ไม่บังคับแล้ว”



“ฮือ แต่ก็อยากกินให้ลูกแข็งแรง”



ขอคู่มือเลี้ยงคนท้องทีครับ...



“อยากกินข้าวฝีมือแม่อะ ฮือ”



พีร้องไห้ซุกอกผมจนรู้สึกได้ว่าเสื้อเปียก ผมพามันเดินไปที่ห้องนอน ปลอบประคองจนมันหลับ แต่พอผมจะลุกไปที่อื่น ไอ้พีมันก็ละเมอร้องฮื่อแล้วกำเสื้อผมแน่น ผมเลยถอดเสื้อให้มันกอดไว้ก่อนจะลุกออกมานอกห้องเพื่อโทรหาพ่อ ระหว่างที่รอพ่อรับสาย แสงจากหน้าจอโทรศัพท์ของไอ้พีที่ถูกทิ้งไว้กับโซฟาก็สว่างขึ้น เป็นไอ้แกรมนั่นเองที่โทรมา ผมหยิบโทรศัพท์พีขึ้นมาแล้วกดตัดสาย ยังไม่ทันได้วางลงไลน์จากผู้หญิงที่ชื่อกิ่งก็เด้งมาไม่หยุด



หึ รู้เลยว่าตอนนี้ผมยิ้มเหี้ยมขนาดไหน



“พ่อ ว่างมั้ยอะ”



“ว่าง มีไรอิง”



“พอดีเลยว่าจะชวนไปทำธุระหน่อย”



“ธุระอะไรวะ”



“ไปขอน้องกับพ่อแม่เขาให้ผมหน่อย”









LingLom : ฮายยย คิดถึงกันมั้ยยย









หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 24-04-2019 20:19:49
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 24-04-2019 20:40:58
เจ้าอ้อน เจ้าขี้อ้อน คนท้องขี้อ้อน
ิิืิปล.ภาพ คส ลอยมาตลอดเลย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: jpjiraporn ที่ 24-04-2019 20:54:55
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 24-04-2019 20:55:16
พอท้องแล้วสเน่ห์แรงนะพีๆ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-04-2019 21:13:12
ตีนังกิ่งที
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-04-2019 01:18:13
 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-04-2019 06:26:16
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 25-04-2019 07:27:56
พี่อิงจะไม่ทน55555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-04-2019 07:56:35
กิ่ง ก่อนจะกลับมาถาม ปั๋ว เค้าก่อนลู๊กกก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-04-2019 08:15:49
กิ่ง.........ไม่โอ เลย   o22
ตอนเป็นแฟนกับพี ก็นอกใจพี แล้วไปเลือกคนใหม่  :m16:
พอตัวเองท้อง กำลังจะแต่งงาน แต่จับได้ว่าเขามีคนใหม่  :hao3:
แล้วจะกลับมาหาพี มาขอคืนดีกับพี มันไรอ่ะ มันใช่เหรอ  :really2: :serius2:
ลูกก็ไม่ใช่ลูกพี พูดง่ายไปมั้ย  ทำเกินไปมั้ยกิ่ง  :z6: :fire: :angry2: 
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 25-04-2019 10:46:41
พี่อิงสู้นะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 26-04-2019 09:23:19
กิ่ง ยัยพีไม่ใช่ตัวสำรองของเธอนะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 26-04-2019 11:12:09
เอ่อะ  o22
กิ่ง อาร์ยูซีเรียส!?!

ส่วนพี่อิง ไม่มีใครเล่นใหญ่กว่าพี่แล้วค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 17 เรือไททานิค
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-04-2019 16:07:47
ยัยกิ่งนี่ยังไง!! เลิกก็เลิกไปดิ ยังจะกลับมาอีกทำไม
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 02-05-2019 20:58:22
บทที่ 18 แต่งงานกันไหม



ฮู้



เฮ้อ



“ใจเย็นไอ้เสือ”



มือหนาวางบนไหล่ผมแล้วบีบเบาๆ ตอนนี้ผมกับพ่อจอดรถอยู่หน้าบ้านพี เป็นครั้งแรกที่เกิดอาการประหม่าจนไม่กล้าลงจากรถ ทั้งๆ ที่หลับตาผมยังเดินไปห้องมันถูกเลย



“อ้าว อิง มาหาน้องเหรอ เข้ามาก่อนสิ อ้ะ คุณกร สวัสดีค่ะ”



“สวัสดีครับแม่”



“สวัสดีครับคุณบุษ”



“เชิญค่ะเชิญ ที่บ้านอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพอดี แหม ดีจริงๆ เลย”



ผมกับพ่อมองหน้ากันก่อนจะเดินตามคุณแม่ของพีเข้าไป ในบ้านมีสมาชิกครบถ้วน แม้แต่พี่ชายของมันก็อยู่ ขาดแต่เจ้าตัวที่น่าจะอยู่บนห้อง



“พีอยู่บนห้องน่ะลูก เนี่ยบอกให้แม่ทำข้าวต้มแล้วตัวเองก็ขึ้นไปนอน เชิญน้องอิงกับคุณกรทานข้าวด้วยกันนะคะ เฮียบีขึ้นไปตามน้องไป”



ใจจริงผมอยากขึ้นไปตามพีเอง แต่ติดที่ผมพาพ่อมาด้วย พ่อผมกับพ่อแม่ของพีพูดคุยกันตามประสาผู้ใหญ่ ในขณะที่ผมนั่งตัวเกร็ง ตอนแรกก็ฮึกเหิมดีอยู่หรอก แต่พอมาอยู่ในสถานการณ์จริงแบบนี้มันก็อดหวั่นไม่ได้



“พี พี่อิงกับน้ากรมาหา รีบๆ ลงมาสิ”



ไอ้พีเบิกตาโตเมื่อเห็นว่าผมเอาพ่อมาด้วย มันรีบวิ่งลงมาแล้วลากแขนผมออกไปนอกบ้านทันที



“พี่พาพ่อมาทำไมเนี่ย!”



“มึงน่ะอย่าวิ่ง!”



ไอ้พีชะงักแล้วยกมือกุมท้อง ก่อนจะแสดงอาการฮึดฮัดใส่ผมต่อ



“พี่คิดจะทำอะไร”



“ก็ขอมึงไง”



“พี่จะบ้าเหรอ! จะขอไปไหน ขอไปทำไม”



“หรือมึงจะให้กูพาหนี ตลกเหรอ”



“ไม่ตลกเว้ย พี่ไม่กลัวเสียอนาคตรึไง”



“แล้วมึงไม่กลัวลูกไม่มีพ่อเหรอ”



พีนิ่งไปเมื่อเจอผมตอกกลับ มันคิดว่าผมใจร้ายขนาดไหนกันวะถึงจะมาห่วงเรื่องชื่อเสียงมากกว่ามันกับลูก



“พี่รู้ได้ไงว่านี่ลูกพี่”



“จะไม่รู้ได้ไง ก็ร่างกายเนี่ยกูสำรวจของกูอยู่ทุกคืน”



ผมดึงแขนมันมาประชิดก่อนจะกระซิบข้างหู ไอ้หูขาวๆ ค่อยๆ เปลี่ยนสีกลายเป็นแดงคงเพราะเจ้าตัวเขินเข้าให้เสียแล้ว วิธีจัดการแมวพยศแบบพีน่ะมันไม่ยากเลยสักนิด



“สองหนุ่มเข้ามากินข้าวเร็วลูก แม่เตรียมเสร็จแล้ว”



ผมดันหลังพีเข้าไปในบ้าน มันมีท่าทางขัดขืนเพราะยังไม่เคลียร์กับสิงที่ผมกำลังจะทำ ผมเลยโอบไหล่แล้วลูบแขนมันเบาๆ เพื่อให้คลายความกลัว



“เชื่อในตัวพี่นะ”



เราเดินไปนั่งเก้าอี้ที่เหลือไว้สอง พีก้มหน้าก้มตากำเสื้อตัวเองแน่นจนผมต้องสอดมือเข้าไปกุมไว้ กลัวว่าเล็บมันจะจิกเข้าอุ้งมือแล้วเป็นแผล ผมปล่อยให้เวลารับประทานอาหารผ่านไปก่อนจะเริ่มเรื่องราวอย่างใจเย็น พ่อผมกับครอบครัวของพีเข้ากันได้เป็นอย่างดี เพราะผมกับพีเข้าวงการมาพร้อมๆ กัน ทำให้พวกเขาได้เจอกันบ่อย



“ทุกคนครับ ผมมีเรื่องจะเรียนให้ทราบ”



จะบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็คงจะโกหกกัน ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ กุมมือไอ้พีให้มั่นก่อนจะประกาศกร้าวออกไป



“ผมท้องครับ”



“ห้ะ!”



“เฮ้ย! ไม่ใช่! พูดผิดครับ พีท้อง”



“ที่แท้ก็นึกว่าอะไร ห้ะ! อะไรนะ! พีท้อง!”



ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ฉากนี้เหมือนในละครเลยครับ เหมือนมากโดยเฉพาะฉากที่พี่ชายนางเอกเข้ามาต่อยพระเอกจนร่วงไปกองกับพื้น



ผัวะ!



“ไอ้อิง! มึงทำน้องกู”



ของจริงเจ็บกว่าในละครเยอะ

ผมโดนพี่ไอ้พีซัดเข้าเต็มหน้าแบบไม่มีจังหวะให้หลบ ก่อนที่พี่มันจะมาซ้ำ ไอ้พีก็เอาตัวเข้ามาขวาง ในขณะที่พ่อกับแม่ฝ่ายนั้นได้แต่ยืนช็อก ส่วนพ่อผมน่ะเหรอ ยืนมองผมโดนต่อยเฉยๆ นี่แหละ

“เฮีย อย่า...พอแล้ว”



“แต่มันทำมึง...! กูอุตส่าห์ไว้ใจ”



“...คือพีก็ยอมให้เขาทำอะ...



“เดี๋ยวเชิญทุกคนคุยกันทางนี้ดีกว่าครับ”



กลายเป็นพ่อผมเชิญเจ้าของบ้านไปคุยในห้องนั่งเล่น ไอ้พียังกอดผมไว้ไม่ปล่อยเพราะกลัวพี่มันจะเข้ามาต่อยผมอีก จนพี่มันยอมล่าถอยไปนั่งข้างแม่นั่นแหละ มันถึงยอมปล่อย ผมยิ้มให้เจ้าตัวที่ปกป้องผมจากหมัดพิฆาต พีที่พอรู้ตัวว่าลืมโมโหผมอยู่ก็เลยทุบอกผมไปทีนึงแก้เขิน (แต่เจ็บจริง)



“เฮ้อ แม่ว่าแล้ว คู่นี้มันสนิทกันแปลกๆ แต่ไม่นึกว่าจะถึงขั้นท้องไส้”



“ผมขอโทษจริงๆ ครับ ถึงผมจะไม่ได้ตั้งใจทำน้องท้อง แต่ผมก็ตั้งใจจะสร้างครอบครัวกับน้องต่อจากนี้ครับ”



“เจ้าอิงมันรบเร้าผมให้มาสู่ขอพี ผมไม่ได้เข้าข้างลูกชายตัวเองนะครับ แต่อิงไม่เคยใจร้อนอย่างนี้”



“เฮ้อ หลานพ่อกี่เดือนแล้วพี”



พ่อของพีพยักหน้าน้อยๆ ให้กับพ่อผม ก่อนจะหันไปถามลูกชายตัวเอง พียังคงไม่กล้าสบตาใครดีนักเลยได้แต่ตอบเสียงอ้อมแอ้ม ผมจึงเหมามาตอบแทนเองทั้งหมด



“ตอนนี้พีท้องได้ 2 เดือนแล้วครับ เพิ่งจะมาตรวจทราบไม่นานนี้เอง พ่อครับ แม่ครับ ผมอยากหมั้นกับพี หรือแต่งเลยก็ได้”



“หื้ม ใจร้อนเหมือนกันนะเรา ลูกพ่อมันขี้งอแงนะ จะเอาไปเลี้ยงจริงๆ เหรอ”



“จริงครับ ใจผมอยากแต่งซะเดี๋ยวนี้เลย”



“เอ่อ อิง แม่ว่าเร็วไปลูก แม่ตัดชุดไม่ทัน ไว้เดี๋ยวแม่ขอไปหาฤกษ์ยามดูก่อน”



“เฮ้! ทำไมไม่มีคนถามความเห็นผมเลยล่ะครับ”



พีพูดขัดขึ้นในขณะที่ผู้ใหญ่กำลังคุยกันถึงงานมงคล มันมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ ชักมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของผมไป



“พีอยากจะหมั้นหรือแต่งก่อนล่ะลูก”



“ไม่หมั้น ไม่แต่งอะไรทั้งนั้นแหละ”



“...”



“เราจะแต่งงานได้ยังไง ในเมื่อเราไม่ได้รักกันสักหน่อย”












LingLom : น้อนไม่ง่ายนะพี่อิงง

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 02-05-2019 21:24:45
 :angry2: เองท้องกันละนะ...ยังจะมาเล่นตัวอีก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 03-05-2019 01:14:43
น้องงงงงงงงงงงงงง TT
พี่มันไม่ชัดเจนใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 03-05-2019 02:24:00
เจ้าพี~~~
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 03-05-2019 03:42:18
เอาละไง!!!
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 03-05-2019 04:23:38
พีไม่รู้ว่าพี่อิงรักพีรึเปล่า แต่พีนะรักพี่อิงมันละกัน ฮึ่ม !!
รักพี่เค้า ก็แต่งกับเขาไปเถอะนะ ลูกจะได้มีพ่อ  :o12:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 03-05-2019 10:22:39
ใจเย็นๆน้าา น้องพีอย่าเพิ่งโกรธ  :katai5:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 03-05-2019 18:30:01
พี หนูเล่นตัวเพื่อ????555
 :fcuk:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-05-2019 20:00:56
พี ........ เอาละสิ  o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 03-05-2019 20:35:18
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 04-05-2019 04:52:01
มันไม่ง่ายยย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-05-2019 07:26:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 04-05-2019 07:28:14
ดึงดราม่าซะงั้นน้องพี รออ่านต่อพี่อิงจะว่าไง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 05-05-2019 16:40:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 18 แต่งงานกันไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 06-05-2019 11:41:13
พี พี่อิงหงายท้องตายแล้วอ่ะ
รับหมัดไปเลย จุกๆ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 07-05-2019 20:06:07
บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย


ปานแผ่นดินไหว หัวใจของอ้ายไหวสั่น



“เปิดเพลงอะไรของพี่วะเนี่ย!”



ผมโยนขวดน้ำที่อยู่ใกล้ๆ ใส่พี่ปลาวาฬที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับซีรีส์เรื่องนี้เลย แต่มาห้องทุกวันเพราะมาเฝ้าแฟน



“อ้าว น้องอิงไม่ชอบเหรอ พี่ขอโทษ”



ผมลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อนจะขอโทษพี่ปลาวาฬ พี่แกสุภาพกับผมตลอดนะ ทำไมผมถึงทำตัวแบบนี้ใส่แกไปได้



Lose Control จริงๆ ไอ้อิงเอ๊ย



“น้องอิงมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า เล่าให้พี่ฟังได้นะ”



ผมมองหน้าพี่ปลาวาฬอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจเล่าให้พี่แกฟัง อีกอย่างก็เพราะพี่แกมีแฟนเป็นผู้ชาย ซึ่งก็คือเพื่อนที่อยู่ในบริษัทเดียวกันนี่แหละ



“พี่เคยบอกรักพี่หินปะ”



“โห คำถามแรกก็เล่นเลยนะ”



พี่ปลาวาฬหัวเราะ หันซ้ายหันขวามองหาใครบางคน พอเห็นว่าไม่มีวี่แววคนที่ว่า พี่แกก็ตอบแบบเบาเสียง



“เคยดิ”



“บ่อยมั้ย”



“ถ้าช่วงไหน...บ่อย ก็บ่อย”



เว้นวรรคซะผมคิดดีไม่ได้เลย



“เฮ้ย! หมายถึงช่วงไหนอารมณ์มันได้ก็บ่อยอะ”



“มันไม่ได้ดีขึ้นเลยครับ...”



“อ้าวเหรอ... แหะๆ”



“ผมจะทำไงดี”



“ใจเย็นๆ ก่อนน้องอิง มีหลายอย่างที่เราไม่เคยรู้เกี่ยวกับตัวเอง จนกระทั่งเรายอมให้ใครสักคนเข้ามาอยู่ในหัวใจ เดี๋ยวเราจะรู้เองว่าต้องทำยังไง”



“ตอนที่พี่ยอมรับว่าตัวเองรักพี่หินมันเป็นยังไง”



ก่อนที่พี่เขาจะคบกันเป็นแฟนแบบเปิดเผย เคยได้ยินมาว่ามีดราม่ากันอยู่พักใหญ่ แต่ผมไม่ค่อยว่างเลยไม่ได้ตามข่าวอะไรมาก



“มันยากใช่มั้ยที่จะยอมรับว่าตัวเองชอบผู้ชาย”



ผมพยักหน้ารับ พี่วาฬยิ้มอย่างใจดีก่อนจะเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสบายๆ



“ตอนแรกพี่ก็คิดแบบน้องอิง แต่พอเห็นว่าหินมันไม่เห็นจะคิดอะไรมากเลย คิดยังไงก็ทำยังงั้น ซื่อสัตย์กับความรู้สึก พี่ก็เลยเลิกคิด”



“ขอบคุณครับพี่”



“พี่ดีใจด้วยนะเรื่องลูก อิงกับพีโชคดีมาก”



“ผมไม่รู้ว่าพีจะคิดแบบนั้นมั้ย” ผมอดถอนหายใจออกมาไม่ได้



“คนที่รู้จักพีดีที่สุดก็คืออิง คิดดีๆ ว่าจริงๆ แล้วพีต้องการอะไร”



 ขณะที่ผมกำลังตกอยู่ในภวังค์ของความคิด เสียงของผู้ชายคนนึงก็ดังขึ้นเหนือหัว



“พี่อิง ผมขอคุยด้วยหน่อยสิ”



ไอ้แกรม



มันเดินออกไปรอนอกห้อง พอผมตามไปก็เห็นมันยืนรออยู่ที่มุมตึก มันยกมือไหว้ผมก็จริง แต่ท่าทางไม่ได้ดูอ่อนน้อมอย่างทุกที



แกรมแข็งขึ้นจนสัมผัสได้



“พี่กับพี...”



“อืม พีท้อง 2 เดือนแล้ว”



“พี่รู้ได้ไงว่ามันท้องกับพี่”



“แล้วมึงเคยเอามันมั้ยล่ะ ถ้าไม่ก็ลูกกูคนเดียว”



สายตาแข็งกร้าวของแกรมขึ้นแต่ก็เทียบไม่ได้กับผมหรอก ทั้งผมและมันดุร้ายขึ้นราวกับโดนอำนาจบางอย่างครอบงำ



อำนาจที่มาจากคนคนเดียวกัน



“ทำไมพี่พูดอย่างนี้วะ! นั่นมันเพื่อนผมนะ!”



“อย่าให้กูรู้แล้วกันว่ามึงคิดไม่ซื่อ มันเป็นเมียกู เป็นของกูคนเดียว จำไว้”



ไอ้ท่าทางที่เหมือนจะทรุดนั่นทำผมคันมือตะหงิดๆ ถ้าผมเป็นนักเลงมากกว่านี้คงได้ซัดมันไปสักหมัดแล้ว



“พี่ไม่ได้เป็นแค่คู่จิ้นกันเหรอวะ ทำไมถึง...”



ไอ้แกรมมึงพึมพำเหมือนคนไม่มีสติ ผมเลือกที่จะเงียบแต่ยังยืนอยู่ตรงนี้เพราะต้องการเคลียร์ทุกอย่างให้มันจบ



“ถ้าพี่ทำเพื่อนผมเสียใจ ผมจะมาเอาคืน!”







คอนโด



ห้องที่ไม่มีพีแม่งโคตรเงียบ



เมี้ยว~



โอเคครับ มีเสียงสว่างไสวนิดหน่อย



“หว่างบอย อย่าเพิ่งมายุ่งได้ป้ะ”



ผมเขี่ยแมวสีดำแต่ดันชื่อสว่างไสวออก มันเข้ามาพันแข้งพันขาจนอยากจับไปย่างกิน อาหารก็เทให้แล้ว ยังจะมาวุ่นวายอีก ขนาดหนีเข้าห้องนอน มันก็ยังวิ่งตามมา ดีที่เข้ามาแล้วก็นอน



ผมยกโทรศัพท์มาจ้อง ตั้งแต่เมื่อวานที่โดนอิทธิฤทธิ์คุณพีรภัทร ผมกับพ่อจำต้องล่าถอยกลับมาก่อน เพราะพีกำลังอารมณ์แปรปรวนหนักมาก ผลก็เลยตกที่ว่าผมต้องอยู่คนเดียว และก็ยังคิดวิธีง้อไอ้ตัวแสบไม่ออก



คนที่ไทป์ใกล้เคียงผมที่สุดน่าจะเป็นพี่ไบรท์ ผมน่าจะลองปรึกษาเขาดู



Eing : พี่ไบรท์



Br : ว่า



Eing : ปกติง้อแฟนยังไงอะ



Br : ไม่เคยง้อ



บางทีเราก็อาจจะคล้ายกันเกินไปจนพึ่งพาไม่ได้เลย



Eing : พี่วาฬครับ



ถังแห่งความตาย : ครับผม ว่าไง



Eing : เวลาง้อพี่หิน ทำยังไงฮะ



ถังแห่งความตาย : ง้อด้วยของหวาน หินมันชอบ



ถังแห่งความตาย : ลองไปเอาของที่พีชอบไปง้อสิ



แล้วพีมันชอบอะไร ?



นอกจากตัวผมเองก็คิดไม่ออกแล้ว ถุย



ถ้าเป็นเครื่องดนตรีตอนนี้ไอ้พีมันก็มีเต็มห้อง อะไรที่เคยออกอากาศไปว่าชอบ แฟนคลับก็ซื้อให้หมดแล้ว



เมี้ยว~



ใช่ คุณสว่างไสวของมันนี่ไง



“หว่างบอย มานี่ดิ๊”



ผมเอาไม้ของเล่นแมวมาแกว่งเรียกมัน คุณสว่างไสวคงจะเหงามานาน พอเห็นว่าผมยอมเล่นด้วย มันเลยรีบวิ่งขึ้นมาทันที ผมจับคุณสว่างนั่งบนตักแล้วลูบหัวเพื่อให้มันอยู่นิ่ง ก่อนจะใช้มืออีกข้างกดโทรศัพท์เข้าโหมดวีดิโอ



“จะกดอัดละนะ อ้อนแม่มึงดีๆ เข้าใจมั้ย ไม่งั้นกูจะแดกมึง”



ติ๊ด



“หม่าม้าคร้าบ”



ผมแกล้งดัดเสียงโดยเอาหว่างบอยขึ้นหน้ากล้อง แล้วดึงหางให้มันร้อง



ม้าวว



“คิดถึงจังค้าบ กลับมาหาหว่างน้า”



เมี้ยวว



ผมบังคับหว่างบอยพูด (?) อ้อนพีอีกนิดหน่อยก่อนจะกดส่งคลิปไปให้มันทางไลน์ บอกไว้ตรงนี้เลยนะครับว่าผมไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน



ทำไมไม่ตอบสักทีวะ             



ผมรอไม่ไหวเลยตัดสินใจโทรไปหามัน แต่สิ่งที่ผมได้ยินคือเสียงสัญญาณดังติดกัน เป็นการบ่งบอกมันติดสายอยู่ ผมรออีกห้านาทีจึงโทรไปอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม



สิบนาทีก็แล้ว



สิบห้านาทีก็แล้ว



จนครึ่งชั่วโมง สายก็ยังไม่ว่าง



มันคุยกับใคร ?









LingLom : เขาอาจจะคุยกับแม่ซื้อก็ได้ พี่อะคิสมากกก

ตอนนี้หวีดเตนิวมากกกกก จนต้องเอามาใส่ รู้สึกหลงรักพี่ปลาวาฬ ฉันขอยืมร่างกายเธอหน่อยพี่อิง แฮ่ก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 07-05-2019 20:29:09
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 07-05-2019 21:57:16
ง้อเข้าไป พี่อิงบอกรักพีดิ รับรองยอมแต่งแน่ รออ่านต่อค้าบ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 07-05-2019 22:53:11
 :m20: ชอบที่เรียกชื่อย่อแมว...หว่างบอย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 08-05-2019 00:12:25
น้องคุยกับใครรรรรรรรรรร  :mew6:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 08-05-2019 01:24:03
พี่ไบรท์ แนะนำได้เด็ดสึด !! 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-05-2019 02:29:03
ง้อนี้จะได้ผลไหม
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-05-2019 12:25:11
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 19 สัตว์ดุร้าย
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 08-05-2019 21:24:10
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 12-05-2019 21:02:02

บทที่ 20 คุณพี!
[/b]



“แฟนคลับช็อก พี พีรภัทรควงสาวฝากครรภ์ที่ รพ. xxx!”

อ่านต่อหน้า 14


PCY @pcypcy

นี่มันคุณพีจริงๆ ด้วย เราจำหัวเต่าๆ แบบนี้ได้!


ยักอิงพี @lily

ไม่นะคุณพี ฮืออ อย่าคว่ำเรือกันอย่างนี้


Lady @ladyY

อย่าบอกนะว่าทำผู้หญิงท้อง!


“ทุกคนคร้าบ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะฮะ ผมไปฝากท้องเป็นเพื่อนเขาจริงฮะ แต่ผมกับเขาเป็นเพื่อนกัน เพื่อนผมเขาแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วครับ แต่สามีเขาไม่ว่าง ผมบริสุทธิ์ใจไงเลยไปเป็นเพื่อน”

“ผมไม่ซีเรียสนะ แต่ก็ไม่อยากให้เขียนข่าวลือไปจนเป็นเรื่องเป็นราว ผมเกรงใจสามีเพื่อนนะ”

แล้วมึงไม่เกรงใจสามีตัวเองเหรอไอ้พี!

ผมยืนมองข่าวที่ฉายผ่านโทรทัศน์ในห้องแต่งตัวในขณะที่กำลังทำผม ข้างกันเป็นไอ้ตัวต้นเรื่องที่นั่งแต่งหน้าอยู่ ผมยังไม่มีจังหวะคุยกับมันตามลำพัง เพราะมีคนอยู่เต็มห้อง วันนี้เรามีถ่ายทีเซอร์โปรโมทงานโฆษณาผลิตภัณท์ยี่ห้อหนึ่ง ก่อนที่จะถึงวันงานก็ต้องทำคลิปเรียกแฟนคลับกันก่อน

ไม่รู้ว่าตอนนี้พีหายโกรธผมรึยัง คลิปหว่างบอยส่งถึงและขึ้น read แล้ว แต่เจ้าของมันไม่ยอมตอบกลับ ตัวผมก็ไม่ว่างไปเคลียร์เพราะติดถ่ายซีรีส์เดี่ยว

“พี่ เดี๋ยวนี้แมวผมมันกินข้าวน้อยมากเลยอะ”

ผมทำทีเป็นชวนพวกพี่สต๊าฟที่อยู่ในห้องคุยเรื่องหว่างบอย หรือคุณสว่างไสวของไอ้พีมันนั่นแหละ

“อ้าว มันป่วยป้ะ”

“ไม่รู้ดิพี่ มันดูเหงาๆ อะ”

“แกทิ้งมันไว้ตัวเดียวนานเกินไปรึป่าว”

“ผมก็ไม่ได้อยากทิ้งนะ แต่พี่ก็รู้ว่าเวลาจะนอน ผมยังไม่ค่อยมีเลย”

“น่าสงสารอะ ปกติแมวมันอินดี้จะตาย ถ้าซึมขนาดนั้นก็น่าห่วงนะ”

“นั่นสิพี่ ผมก็หนักใจอยู่เหมือนกัน เฮ้อออ”

ผมแกล้งถอนหายใจเกินความจริง ไอ้หว่างบอยน่ะเหรอซึม เป็นแมวที่เล่นตัวเดียวเก่งมากอะ มีแต่ผมนี่แหละเหงา...

แม่ง ไม่อยากยอมรับเลย แต่เหงาจริงๆ ก็คนมันไม่มีเพื่อนเล่นเกมนี่หว่า

“ไปหากินข้าวกินปลาก่อนไป แล้วค่อยมาเติมลิปถ่าย”

แล้วทุกคนก็แยกย้ายไปหาอะไรกิน ผมรีบคว้ามือไอ้พีไว้ก่อนที่มันจะฉวยโอกาสหนี ผมลากมันไปที่ห้องหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่ มันทำท่าฮึดฮัดแต่ก็สะบัดไม่ออก จนผมกดมันให้นั่งลงบนโซฟาแล้วยืนกันมันไว้นั่นแหละถึงยอมปล่อยมือ

“มีอะไร”

“คิดถึง”

“...”

“คิดถึง”

“...ไอ้พี่อิง”

“คิดถึง”

“ฮื่อ พี่แม่ง ทำไมชนะทุกทีเลยวะ”

“ป่าว กูแพ้อยู่อย่างนึง”

“ผมเหรอ”

“รู้แล้วถามทำไม”

“โอ๊ยย! เออ ผมยอมแล้วๆ แม่งเอ๊ย! เอาเวลาที่ผมอดทนไม่ตอบพี่คืนมานะเว้ย!”

“เดี๋ยวพี่จะชดใช้ให้ครับ ตอนนี้มาคุยกันดีๆ ก่อน”

ผมนั่งลงข้างๆ แล้วจัดการรวบตัวคนขี้โวยวายมากอด ไม่ใช่ว่าอยากโรแมนติกอะไรหรอกครับ แต่การกอดคือการป้องกันที่ดีที่สุด ทั้งทางกายและทางใจ

“พี มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูไม่เคยมีแฟน”

“อือ”

“กูไม่อยากพูดคำว่ารัก ทั้งที่ไม่รู้จักมันดี แต่ที่เป็นอยู่นี่มันก็ไม่ใช่ไม่รัก”

“...”

“มึงเป็นคนที่กูอยากอยู่ด้วยทุกวัน และก็จะเป็นคนที่กูอยากอยู่ด้วยในวันพรุ่งนี้ต่อๆ ไป”

“แบบนี้เรียกรักปะวะ”

“กูไม่รู้”

“ผมก็ไม่รู้”

ไร้คำพูดใดต่อจากนั้น เป็นอารมณ์ที่ตรึงเราไว้ระหว่างความจริงกับความฝัน พีหลับตา ผมก็เช่นกัน เราทั้งคู่ต่างใช้ร่างกายเป็นตัวเชื่อมกัน

เป็นจูบที่เกิดจากจิตวิญญาณนำทาง





“โอ๊ยยย! นี่คุณน้องไปทำอะไรกันมาทำไมหน้ามันเลอะเทอะแบบนี้ห้ะ!”

“ข้าวมันอร่อยไปหน่อยน่ะครับ แหะๆ เลยมูมมามไปนิด”

ผมส่ายหัวให้กับความลื่นไหลของพี ก่อนจะเริ่มถ่ายทำกัน ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ดีจริงๆ ที่เคลียร์กันได้ก่อนเริ่มงาน ไม่งั้นยาวแน่ ระหว่างที่พีเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมก็เอาข้าวของมันไปใส่รถไว้ กันมันหนีกลับบ้านอีก

ใครบอกว่าผมติดเมีย อย่ามามั่วนะ ผมแค่สงสารหว่างบอยเฉยๆ

(หว่างบอยที่ร่าเริงมาก แม้ไม่มีใคร)

“พี่ไปไหนมาอะ”

ไอ้พีกอดอกถามผมหน้ามุ่ย

“เอากระเป๋ามึงไปเก็บในรถ”

“แล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้หาตั้งนาน”

“กลับบ้านเราเหอะ”

“บ้านเรา?”

“กูหมายถึงคอนโดน่ะ”

มันพยักหน้านิดๆ ก่อนจะเดินนำผมไป มือก็กดโทรศัพท์ยิกๆ ในนั้นมันมีอะไรให้สนใจนักหนาวะถึงได้คุยไม่หยุด ขณะที่ผมกำลังเร่งความเร็วของฝีเท้าหมายจะเข้าไปบ่นก็มีเงาร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาไอ้พีซะก่อน

ไอ้แกรม

ถ้าคุณคิดว่าผมจะยืนกำหมัดเท่ๆ ล่ะก็เลิกคิดไปได้เลย ผมเดินเข้าไปยืนข้างไอ้พีทันที แกรมมีสีหน้าขัดใจเมื่อเห็นผมเข้ามาในกรอบการสนทนา

ทำไมมันดูเครียดกันแปลกๆ

“พี กูพูดจริงนะ”

พูดอะไรวะ หรือมันจะสารภาพรักกับพีแล้ว

“กูไม่นึกว่ามึงจะ... มึงมาคุยกับกู ส่วนพี่กลับไปก่อน”

“เฮ้ย! ได้ไง”

“ต้องได้ กลับไปซะ”



3 ชั่วโมงผ่านไป

พีก็ยังไม่มา แถมยังติดต่อไม่ได้ด้วย เพราะแบตสำรองมันอยู่ในกระเป๋าที่ผมเอามาด้วย

ผมที่ไม่ค่อยใช้เวลาว่างเล่นโซเชียล จำต้องไถทวิตจนมือหงิกอย่างจำใจเพราะเป็นทางเดียวที่ผมจะรู้ความเคลื่อนไหวของมันได้


มิบมิบ @mimmimb

เจอพี่พีกับพี่แกรมที่ห้าง xxx ด้วย หวีดมากกก #เรือผี #แกรมพี


เดะดอยใจดี @didekdee

อยากเข้าไปขอถ่ายรูปอะ แต่ดูหน้าเครียดๆ กันยังไงไม่รู้ #แกรมพี


ยักอิงพี @loveeingpee

โหย ช่วงนี้คุณพีขายดีจัง หนักใจแทนพี่อิงเลย #แกรมพี #อิงพี


“ไอ้พี กลับมามึงโดนแน่!”





LingLom : พี่อิงจะดราม่าแบบพระเอกหน่อยไม่ได้เลยเรอะ มึงเนี่ยเล่นบทตัวร้ายดีตลอดเลย

เออคุณรู้มะว่าเราเอาชื่อ "กิ่ง" มาจากไหน

คือเราเอามาจากน้องร้านกาแฟเว้ย คิดไม่ออกอะ อะชื่อคนขายกาแฟที่สนิทกันละกัน 55555555555 กิ่งพี่ขอโทษนะ 555555555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 12-05-2019 21:55:15
อิพี่อิง ทำไมปล่อยเมียไปกับไอ่แกรมง่ายๆ ละพี่  :serius2:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-05-2019 23:38:11
งอนเก่งงง 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 12-05-2019 23:52:52
แล้วก็ปล่อยเขาไปง่ายๆน่ะพี่อิ๊งงงงงงงง  :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-05-2019 00:49:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 13-05-2019 03:51:17
จริงฟนางร้าย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-05-2019 05:43:01
รอ   :z3: :z3: :z3:
อิง  พี   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 20 คุณพี! 12/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-05-2019 11:24:31
อย่าทำน้อง เขากำลังเคลียร์กันอยู่ค่ะพี่อิง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 19-05-2019 20:30:04
บทที่ 21 โกหก


ช่วงนี้พฤติกรรมของพีเปลี่ยนไป

PP : วันนี้พี่กินข้าวที่กองไปเลยนะ ผมจะไปกินข้าวกับไอ้แกรม

PP : เดี๋ยวโทรกลับนะ คอลกับกิ่งอยู่

PP : วันนี้กลับดึกนะ นอนเลย ไม่ต้องรอ

นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ที่พีกำลังเป็นอยู่ ตอนแรกผมนึกว่าพอกลับมาอยู่ด้วยกันแล้วทุกอย่างจะเหมือนเดิม ปรากฏว่ามันไม่ใช่ กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความห่างเหิน

ผมเองก็ยุ่งมาก ทั้งที่เรียนใหม่ ทั้งซีรีส์ใหม่ ทำให้เวลาเราไม่ตรงกัน ไม่ใครก็ใครต้องเป็นฝ่ายหลับก่อนเสียทุกที อย่างวันนี้ผมก็มีถ่ายที่มหา’ลัยแถวชานเมือง กว่าจะได้กลับก็คงดึก

PP : วันนี้ติวสอบกับเพื่อนนะ คงกลับดึก นอนเลยไม่ต้องรอ

นั่นไง ยังไม่ทันขาดคำมันก็ไลน์มา พอผมโทรไปก็ไม่รับ เลยได้แต่ส่งไลน์ไปว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ เดี๋ยวจะรีบเคลียร์คิวตัวเองแล้วหาเวลาไปติวให้ ผมไม่อยากให้พีตะลอนไปนู่นไปนี่มากนัก

อยากจับมันขังไว้กับแมวจริงๆ เลย

“อิง นั่นใช่พีรึเปล่า”

พี่เจน ผู้จัดการส่วนตัวผมชี้ไปที่นักศึกษาสองคนที่อยู่ในร้านสะดวกซื้อ รูปร่างส่วนสูงและหุ่นแบบนี้เป็นแกรมกับพีไม่ผิดแน่

ไหนบอกว่าติวหนังสือกับเพื่อน หรือเพื่อนที่ว่าคือแกรม มันจะเป็นไปได้ไง ถ้าไม่ใช่ว่าพีโกหกเขา

“น่าจะใช่ครับ”

“อ้าว อยู่กับแกรมนี่นา เดี๋ยวนี้คู่นี้เขาสนิทกันดีเนาะ”

“...ครับ”

ผมปั้นหน้านิ่งตอบพี่เจน ทำเหมือนว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไร ทั้งที่ในใจอยากจะเข้าไปกระชากคนของตัวเองคืน

อดทนอีกนิด อีกอึดใจเดียวงานก็จบ ถึงตอนนั้นพีรภัทรโดนทบต้นทบดอกแน่

.

.


คอนโด

คลิก...

“เฮ้อ”

ผมนั่งฟังเสียงถอนหายใจเบาๆ ในความมืดของคนที่รอคอย ไอ้พีค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาเพราะกลัวผมตื่น มันมองไปทางห้องนอนแล้วถอนหายใจเพราะคิดว่าผมเข้านอนแล้ว ถ้าเป็น 2-3 วันก่อนน่ะใช่ เพราะผมมีงานติด และเชื่อในเหตุผลของมัน แต่วันนี้ผมได้เห็นความจริงแล้วว่าคืออะไร

พีโกหกผม แล้วไปอยู่กับแกรม เผลอๆ อาจจะมีคนที่ชื่อกิ่งอะไรนั่นด้วย เพราะผมเคยได้ยินมันคุยโทรศัพท์ด้วยบ่อยๆ

“กินข้าวมารึยัง”

“เฮ้ยพี่! ตกใจหมด มานั่งอะไรมืดๆ แบบนี้ ไม่นอนรึไง”

“กูนอนไม่หลับ มานี่หน่อย”

ผมกวักมือเรียกมัน แสงไฟที่ส่องผ่านหน้าต่างมาจากข้างนอกทำให้พอมองเห็นกัน ไอ้พีนิ่งไปแป๊บนึงก่อนจะเดินเข้ามา

“พี่ ควรจะไปนอน”

ผมไม่ตอบอะไรแต่ทรุดตัวจากโซฟาไปนั่งคุกเข่ากับพื้น กอดรั้งเอวอีกคนเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะซบลงที่หน้าท้องของมัน

“คิดถึงหนูนะ”

“...”

“แม่เขาพาไปเที่ยวไหนมาบ้าง เล่าให้พ่อฟังหน่อยได้มั้ย”

“ผม...”

“เหนื่อยมั้ยครับ”

“...”

Rrr

“แป๊บนะ มีน้องโทรมา”

ผมล้วงโทรศัพท์ออกมาดูชื่อ “น้องออย” ก่อนจะเดินหนีเข้ามาคุยในห้องนอน ไม่เกินห้านาทีเสียงประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ไอ้พีเดินมานั่งบนเตียงพลางอุ้มแมวดำมาไว้บนตัก ผมเพียงแต่เลิกคิ้วให้เป็นเชิงสงสัยว่ามานั่งทำอะไรตรงนี้ เพราะปกติพีจะอาบน้ำก่อนถึงจะมานอนเล่น

“ฮะๆ ออยไม่กวนพี่หรอก คุยได้ๆ”

เมี้ยว~

ผมเดินหนีเสียงหว่างบอยไปคุยแถวกระจกระเบียง ไม่ถึงนาทีไอ้พีก็เดินอุ้มสว่างไสวมายืนข้างหลัง หลอนอยู่นะ มีคนอุ้มแมวดำมายืนลูบหัวเงียบๆ เนี่ย

“แป๊บนะน้องออย นี่มึงจะสิงกูเหรอ”

“หิว”

“หิวก็ไปหาอะไรกินสิ”

“มือไม่ว่าง”

“เอ๊า! ก็วางแมวลงสิ”

“พี่อิง!”

พอเห็นว่าพีเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจวางสายจากน้องออย ก่อนจะหันมาประจันหน้ากับมัน พีมีสีหน้าบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด ในตามีน้ำคลออยู่เล็กน้อย ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะพยายามกลั้นเอาไว้ แต่คงอยู่ได้ไม่นานหรอก

“ออยคือใคร”

“นักแสดงใหม่ที่แสดงซีรีส์ด้วยกัน”

“ไม่เห็นจะรู้จักเลย”

“มึงจะไปรู้ทุกอย่างได้ไง”

“พี่นอกใจผมเหรอ! พี่ทำอย่างนี้ได้ไง เรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ!”

การไม่มีความอดทนคือคุณสมบัติของพี พีปล่อยแมวลงก่อนจะเข้าผลักผม น้ำตาใสๆ ที่ไหลพรากทำให้ผมใจอ่อน อยากจะดัดเส้นไอ้ตัวแสบให้มากกว่านี้ แต่ก็ทำไม่ลง

“ใครนอกใจกันแน่”

“อะไร พี่หมายความว่าไง”

“พี กูอะพ่อของลูกมึง อย่าคิดที่จะโกหกกู สารภาพมาก่อนที่กูจะอารมณ์เสีย”

“พี่รู้...”

จริงๆ ก็ไม่ได้รู้หมดหรอก แต่การจะล้วงความลับคนอย่างพีรภัทรน่ะมันง่ายนิดเดียว

“กูสู้แฟนเก่ากับไอ้แกรมไม่ได้ตรงไหน มึงบอกมาซิ เที่ยวพาลูกกูตะลอนๆ ไปหาคนนู้นทีคนนี้ที มึงคิดอะไรอยู่ไอ้พี”

ไม่ได้พูดหรอกครับ เดี๋ยวจะเสียคาแรคเตอร์ ตอนนี้กำลังเล่นเป็นพระเอกอยู่ ผมแกล้งเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เอากระเป๋าออกมาแล้วหยิบชุดใส่

“ขอโทษนะ กูพาลใส่มึงอีกแล้ว มึงคงไม่ชอบ มึงไปอยู่กับคนที่มึงชอบเถอะ เดี๋ยวกูจะไป...”

พรึบ!

ผมอ้าปากค้างเมื่อไอ้พีมันวิ่งมาหยิบกระเป๋าเดินทางไปโยนลงระเบียง ก่อนจะเข้ามาผลักผมลงเตียงแล้วขึ้นคร่อมไว้

“พี่จะหนีไปอยู่กับคนชื่อออยอะไรนั่นใช่มั้ย ผมไม่ให้ไป!”



LingLom :  อิคู่ประสาท ไม่มีใครปกติสักคน
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-05-2019 21:00:25
55555จริงงงหาความปกติจากคู่นี้ไม่ได้เลย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 19-05-2019 21:21:16
อะไร ตอนนี้คืออะไร
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-05-2019 00:31:30
อะไรของพวกเท๊อออออ  :z3:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 20-05-2019 02:17:51
คืออะไรแว๊!!!
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 20-05-2019 03:41:22
สงสาร
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-05-2019 12:02:59
LingLom :  อิคู่ประสาท ไม่มีใครปกติสักคน
 อืมมมม........... จริงด้วย  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 21 โกหก 19/05/19
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 20-05-2019 23:23:51
วงวารร คุยกันดีดีสิลูกก 55555

ประสาทจริงๆ 555 :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 12-06-2019 15:26:31
บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง


มาครับ!

มานั่งล้อมวงกันตรงนี้ กระผมชายพีจะอธิบายทุกอย่างให้คุณฟัง หลังจากที่สำเร็จโทษพี่อิง (ไม่รู้ว่าใครลงโทษใครกันแน่) พอตื่นมาผมก็อยู่ในสภาพนอนซบอยู่บนอกพี่มัน

พายุอารมณ์เมื่อคืนกลืนกินสติ พัดความต้องการลึกๆ ภายในให้โหมกระหน่ำขึ้น รู้ตัวอีกทีเราต่างก็สลัดเหตุผลของการเริ่มต้นทิ้ง แล้วปล่อยให้สัญชาตญาณทำหน้าที่ของมัน

พอได้สัมผัสก็ทำให้ได้รู้ว่าทั้งผมและพี่อิงไม่มีใครแอบนอกกาย เราต่างโหยหากันและกันอย่างบ้าคลั่ง นับว่าเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งที่ทำให้เราคลายความระแวงกันและกันลง

“ตื่นแล้วก็อธิบายมา เมื่อคืนนี้มึงครางอย่างเดียวเลย ยังไม่ทันรู้เรื่อง”

“หึย! พูดอะไรของพี่เนี่ย โวะ!”

“จะมาอายอะไร ได้กันจนถึงไหนต่อไหนแล้ว”

“อ้ะ มือน่ะไม่ต้องได้มั้ย อยู่เฉยๆ สิ เดี๋ยวก็คุยกันไม่รู้เรื่อง”

ผมใช้มือนึงดันหน้า อีกมือจับปลาหมึกใต้ผ้าห่มไว้ ไหนบอกว่าเป็นคนใจเย็นไงวะ มือแม่งมาก่อนทุกที

“มึงรีบเล่ามา ก่อนที่กูจะหมดความอดทน อย่าคิดจะโกหกอีก ไม่งั้นหว่างบอยพากูหนีไปจากมึงแน่”

อะไรวะ ปกตินายเอกต้องเป็นคนหนีไม่ใช่รึไง นี่ขู่กูว่าแมวจะพาหนี

“พี่จะเอาเรื่องไหนก่อนอะ”

“นี่มึงมีกี่เรื่องเนี่ยห้ะ!”

“ตอนนี้ก็...(นับนิ้ว) มี 2 เรื่อง กิ่งกับแกรม”

“เล่ามาทั้งหมด”

พี่อิงใช้สายตาข่มขู่ผม คิดเหรอว่าจะกลัว ...เออก็กลัวไง ผมเลยก้มหน้าหลบสายตา พี่อิงใช้ความเงียบเป็นเครื่องมือในการคาดคั้น มันกดดันซะยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง

“คือกิ่งอะเป็นแฟนเก่าผม เขาก็ไปแต่งงานจนตอนนี้อะท้องแล้ว ทีนี้เขาทะเลาะกับแฟนเลยมาให้ผมช่วยอยู่เป็นเพื่อนหน่อย”

“อืม”

“คือแบบ...ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วไง แค่อยากรู้ว่าคนท้องเขาต้องทำไงบ้าง ก็เลย...”

“ก็เลยกลับไปคุยกับเขา ?”

“ฮื่อ อย่าดุสิ ก็เพื่อนผมยังไม่มีใครเคยท้องสักคนนี่ ไม่รู้จะคุยกับใครอะ”

“แล้วมึงเอากูไปไว้ไหน”

“พี่เคยท้องเหรอ!”

“กวนตีนละไอ้พี ไม่ต้องมาตลกกลบเกลื่อน”

“เฮ้ ผมไม่ได้ตลกนะ นี่ถามจริงๆ!”

“มึงนี่มัน... มิน่าล่ะ เขาบอกว่าโง่ๆ เป็นเมีย”

เอ๊าาา! กะเอาเรื่องเต็มที่ ทำไมวกมาโดนด่าได้วะเนี่ย

“ตกลงไม่เคยท้องแน่นะ”

“ไม่เคยเว้ย! มึงอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง สรุปเรื่องคนที่ชื่อกิ่งเนี่ย กูขอห้ามติดต่อกันแบบนี้อีก”

“เฮ้ย! ทำไมอะ ผมบริสุทธิ์ใจนะ”

“ผัวเขาจะซาบซึ้งในความบริสุทธิ์ใจที่มึงมีกับเมียเขามั้ย กูถามหน่อย “

“ก็...”

“เวลาผัวเมียทะเลาะกันอะ อย่าเอาคางไปสอด เดี๋ยวก็หมาหรอก”

“ก็ได้”

“เรื่องต่อไป ไวๆ”

“ดุจังอะ”

“กูไม่จับมึงบินไปหากระเป๋าก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

นึกถึงกระเป๋าเมื่อคืน ยังไม่ได้ลงไปเก็บเลยนี่หว่า

“เรื่องที่ต่อไป ว่ามา”

พอคิดว่าเป็นเรื่องอะไรผมก็อดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้ บอกเลยนะว่าทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อปกป้องพี่อิงล้วนๆ !

“เหอะ เพราะพี่นั่นแหละ”

“อะไร”

ไอ้พี่อิงถามเสียงเข้ม นี่ผมทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาปชัดๆ !

“อย่ามาทำเสียงเข้มใส่นะ ผมทำเพื่อพี่แท้ๆ”

“ทำเพื่อกู ?”

มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อ อย่างน้อยก็สำหรับผมอะ กลัวพี่มันจะไม่เชื่อในสิ่งที่จะพูดต่อไปนี้ เลยหยิบมือถือมาหาหลักฐานไว้

“ไอ้แกรมมันชอบพี่!”

“ห้ะ! มึงบ้าแล้ว จะเป็นไปได้ไง!”

“ไม่เชื่อก็ดูนี่”

ผมยื่นมือถือให้ พี่มันรับไปอ่านก่อนจะทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เป็นไงล่ะ เล่นใหญ่ไว้เยอะนะมึง

บทสนทนาทางไลน์เมื่อหลายวันก่อน

grm : มึงทำกูช็อกเลยนะเนี่ย

grm : แต่ก็ดีใจด้วยนะเว้ย

PP : ขอบใจว่ะ ขอโทษที่ไม่ได้บอก กูตั้งตัวไม่ทันว่ะ

grm : กูมีไรจะบอกมึงว่ะ

PP : ไรวะ

PP : เฮ้ย ไปไหนเนี่ย

PP : ทีหลังจะบอกไรก็บอกเลยดิวะ มาเกริ่นแบบนี้กูตื่นเต้น

grm : กูคิดว่ากูชอบพี่อิงว่ะ

คุณจำวันที่ผมกับพี่อิงดีกันใหม่ๆ ได้ปะ ที่พี่แกเอาของผมไปใส่รถอะ นั่นแหละครับ เพราะมีเรื่องต้องเคลียร์กับไอ้เพื่อนตัวดีเลยทำให้ผมไม่ได้กลับกับพี่มัน



ไง”

“มางงมาไงอะไรล่ะไอ้เหี้ย”

ผมจ้ำอ้าวไปหาคนตัวสูงที่ยืนอยู่ สีหน้าของแกรมไม่ได้แตกต่างไปจากทุกที อะไรคือการบอกชอบคนของเพื่อนแล้วทำหน้าตาเฉยแบบนี้ได้วะ

“ใจเย็นก่อน”

“จะให้ใจเย็นได้ไง มึงบอกว่ามึงชอบ...”

“แฟนมึง”

“ไม่ใช่เว้ย!”

“งั้นกูก็มีสิทธิ์ใช่ปะ”

“ไม่ได้! มึงไม่มี!”

“เอ๊า มึงชอบพี่เขาใช่มะ”

“อะไร มึงอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง”

“งั้นกูจีบ”

“เฮ้ย นี่มึงคิดจะพรากพ่อพรากลูกเหรอ”

“ถ้ามึงไม่ได้รักกัน มึงจะทนอยู่ได้เหรอ”

“มึงนี่จะเอาให้ได้เลยใช่มะ”

“ล้อเล่นน่า กูแค่คิดว่ากูน่าจะปลื้มเฉยๆ มึงเข้าใจมั้ย แบบกูชอบความตั้งใจของเขา ชอบเวลาเขาแสดง มันดูมีเสน่ห์ดี”

“ไม่ ...ไม่ได้ กูไม่ไว้ใจ”

“กูไม่ตีท้ายครัวเพื่อนหรอกน่า”

“ช่วงนี้พี่อิงมีถ่ายซีรี่ย์ที่มอมึง กูจะตามไปคุมมึงเอง!”

Linglom : ถามว่าใครขี้หึงกว่ากันคะ

เม้นเย้อๆๆๆๆ จะได้มีแรงง
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 12-06-2019 16:40:19
เซอไพ้ไปอีก 55555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-06-2019 17:31:01
อิครอบครัววุ่นวาย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Philosophy ที่ 12-06-2019 18:10:35
แกรมชอบจริงๆ หรือว่าแอบแกล้งเนี่ย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-06-2019 09:04:01
อ้าวๆ.......พลิกล็อกกันน่าดู เหวอเลย  :katai1: o22 :really2:
คิดว่าแกรม ชอบพี กลายเป็นชอบอิงเฉยเลย  :m20: :laugh:
สรุป อิง พี ต่างคนต่างหึงกันมากกกกกกกกกกกกก   :เฮ้อ: :laugh: :pigha2:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 13-06-2019 23:51:35
 :pig4:
ซึนเดเระ นี่
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 22 ปกป้องพี่อิง 12/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 15-06-2019 21:33:37
บทที่ 23 ทาสเมีย

“เรื่องผมเคลียร์แล้ว ต่อไปเรื่องของพี่”

หลังจากที่ย้อนความเล่าเรื่องไอ้แกรมแล้วผมก็ต่อความเรื่องของไอ้พี่ต่อ ขนาดผมกอดอกหน้าบึ้งจ้องแล้ว พี่มันก็ยังไม่คลายจากอาการอ้าปากค้าง ตอนรู้เรื่องนี้แรกๆ ผมก็ช็อกเหมือนกัน แต่ความเคืองมันมีมากกว่าเลยตั้งลำทันแล้วรีบจัดการเก็บไอ้แกรมทันที

ฉลาดล้ำลึกสุดๆ

“เรื่องอะไรวะ” กว่าพี่มันจะหาเสียงตัวเองเจอก็โดนผมกระทุ้งเอวเข้าให้ นี่เหม่อลอยคิดถึงไอ้แกรมเหรอ หรือจะเป็นผู้หญิงที่โทรมา

“คนที่ชื่อออยนั่นไง”

“กูแค่แกล้งมึงเฉยๆ ไม่มีไรซักหน่อย”

“สนิทกันมากเหรอ ให้โทรมาดึกๆ ดื่นๆ อะ”

“ก็เพื่อนร่วมงานทั่วไป”

ผมมองพี่มันตาเขียว ในขณะที่มันมองผมอย่างงงๆ ยังจะมางงอะไรอีกวะ

“ไม่เชื่อ พรุ่งนี้มีถ่ายกี่โมง ผมจะไปด้วย!”

Eing Part

โชคดีที่วันนี้ไม่ได้ถ่ายนอกสถานที่ พีเลยไม่ต้องตามไปเฝ้าผมข้างนอก พี่ผู้กำกับให้นักแสดงเรียนแอคติ้งเพิ่มเติมที่บริษัท ระหว่างรอครูมามันก็มานั่งกกผมอยู่ไม่ห่าง

ปกติพีไม่เป็นแบบนี้ ไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจริงจัง จะมีก็แค่แกล้งกันเฉย แต่วันนี้คือของจริง กอดแขนผมตลอด มองคนอื่นตาขวาง

หรือเมียเราจะผีเข้าวะ

“คนไหนชื่อออย”

“คนที่ผมยาวประบ่า ใส่เสื้อสีแดงอะ”

“ไม่ชอบสีแดงละ แสบตา”

“เอ้า”

คำเดียวเลยครับ “เอ้า” งงมาก แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ คนที่ถูกพูดถึงก็เดินเข้ามาทักทายตามประสารุ่นน้อง

“สวัสดีค่ะพี่อิง พี่พี”

“สวัสดีออย”

“อือ”

“พี”

ผมกระทุ้งแขนมันเบาๆ พีกำลังเสียมารยาทกับคนอื่น น้องออยที่เห็นรุ่นพี่ตอบแบบนั้นก็หน้าเสียไปเลย

“หวัดดี ชื่อออยเหรอเรา พี่ชื่อพีนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ยังดีที่พียังมีสติ ทักทายรุ่นน้องคนใหม่และยิ้มให้ราวกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราพูดคุยกันอีกสองสามคำก่อนที่น้องออยจะขอตัวไปหาเพื่อนต่อ

“พี พี่ว่าเราต้องคุยกัน”

ผมยืนขึ้นแล้วกระตุกแขนคนตัวขาวที่บึนปากหน้าตึงใส่ ตอนนี้ผมเองก็ชักจะตึงๆ เหมือนกัน ผมจูงมือมันเข้าไปในห้องรับรองที่ไม่มีคนอยู่

“พีเป็นอะไร”

“เปล่า ผมไม่ได้เป็น”

ไม่ได้เป็นเลย สะบัดหน้าหนีแบบนี้คือปกติมากเลยครับน้องหนู

“เรามาคุยกันดีๆ มา ไหนมองหน้าพี่ซิ”

ผมใช้มือประกบแก้มนิ่มให้หันมามองตัวเอง เราจ้องตากันสักพักโดยไร้ซึ่งบทสนทนา เราสบตากันได้มากกว่าหนึ่งนาทีอย่างไม่มีปัญหา เพราะงานโชว์ตัวต่างๆ มักให้เล่นแบบนี้ ผิดแต่คราวนี้นัยน์ตาสุกใสอีกคนเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา

“ร้องไห้ทำไม”

“ฮึก ไม่ได้ร้อง”

“ไม่ร้องก็ไม่ร้อง เป็นอะไรคะ ใครทำอะไร ไหนบอกพี่”

ผมใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ถ้าเขาร้อน ผมต้องเย็น มันคือสิ่งที่เป็นมานาน และก็จะเป็นต่อไป

“ไม่มีใครทำ ฮึก ผมทำตัวเอง”

ผมยิ้มกว้าง ดีใจที่น้องไม่ได้เปลี่ยนไป ถึงช่วงนี้พีจะหลุดแต่ก็ยังรู้ตัว คงจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ อาจจะเป็นผลพวงมาจากตัวเล็กในท้อง ร่างกายคงมีหลายอย่างที่ปรับเปลี่ยนเลยส่งผลให้อารมณ์แปรปรวน ถึงผมจะยุ่งแต่ก็หาเวลาอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องคุณแม่มือใหม่อยู่นะ

คนอะไรโคตรอบอุ่นเลย ไม่อยากจะชมตัวเอง

“น่ารัก”

คุณจะว่าผมโรคจิตมั้ยนะ ถ้าจะบอกว่าผมชอบเวลาพีร้องไห้ที่สุด ผมเลยชอบแกล้งมันเวลาเรามีอะไรกัน เวลาที่มันรู้สึกดีสุดๆ จนน้ำตาซึม ยิ่งแต่ทำให้ผมหลงใหล

“ใครน่ารัก ออยเหรอ”

คิดเอง เคืองเอง จมูกรั้นที่เชิดขึ้นนี่มันน่าจับมาขยี้ด้วยจมูกนัก

“เมียพี่สิน่ารัก”

“งื้อ ไอ้พี่อิงบ้า”

โอโห ไอ้ท่าเขินนี้ทำเอาผมอยากลางานแล้วลากกลับไปฟัดที่บ้านจริงๆ

“อุ๊บ!”

ผมเคลื่อนหน้าไปประกบจูบปากน้อยๆ ที่กำลังเจื้อยแจ้วอย่างอดไม่ได้ พีเองที่ดูสะดุ้งเพราะตกใจตอนแรกกลับกลายเป็นโอบรอบคอผมแล้วกดลงให้จูบได้ถนัดขึ้น

จากความหวานกลายเป็นความร้อนแรง ร่างกายที่เข้ากันได้ดีเกินไปทำให้ไฟในตัวติดง่ายราวกับจุดไฟด้วยน้ำมัน แต่ผมต้องหยุด เพราะคลาสการแสดงกำลังจะเริ่ม และอีกไม่นานก็จะมีคนมาตามแน่นอน ผมจำใจถอนปากออก เสียงหอบหายใจอันแสนเย้ายวนของอีกคนทำให้ผมกัดกรามแน่น

“แฮ่ก หยุดทำไม”

“เดี๋ยวมีคนมา”

“อื้อ”

เราไม่ได้คุยอะไรกันต่อ เพราะกลัวอารมณ์ที่เรากรุ่นๆ จะติดขึ้นมา ผมกับพีแยกย้ายไปทำงานในส่วนของตัวเอง ผมไปซ้อมการแสดง ส่วนพีไปซ้อมงานมีตซึ่งผมต้องตามไปทีหลัง

ผมมองตามแผ่นหลังอีกคนอย่างเป็นห่วง ใจจริงผมอยากให้มันหยุดงานแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะทางบริษัทได้โปรโมตงานไปแล้ว

“พี”

“หือ”

ผมเดินเข้าไปคุกเข่าลงต่อหน้ามัน ทำให้หน้าผมอยู่ตรงกับท้องมันพอดี ผมลูบท้องน้อยๆ ที่ยังไม่ยื่นออกมาดีนัก ก่อนจะประทับจูบลง

“ตอนพ่อไม่อยู่ อย่าดื้อกับแม่นะคะ”

กว่าจะเรียนและซ้อมการแสดงเสร็จก็ปาไปหลายชั่วโมง หลังจากเลิกคลาสผมรีบปรี่ไปห้องซ้อมแฟนมีต เป็นจังหวะที่ทุกคนกำลังพัก แต่ส่วนใหญ่จะแยกกันไปซ้อมเป็นกลุ่ม เพราะส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยถนัดเต้นกันเลยต้องซ้อมเยอะ ผมกวาดสายตาหาไอ้พีแต่ก็ไม่เห็น

“น้องอิง”

“พี่ปลาวาฬ สวัสดีครับ”

พี่ปลาวาฬเจ้าเก่าเจ้าเดิม ไม่ได้แสดง ไม่ได้เล่น ไม่ได้อะไรทั้งนั้น แค่มาเฝ้าแฟน

“มองหาพีเหรอ”

“เอ่อ ครับ”

“พีไปมอน่ะ เห็นว่าต้องพบอาจารย์”

ผมลืมเช็กโทรศัพท์ไปซะสนิท พอเอาขึ้นมาดูก็เห็นมันไลน์มาบอก

“อ้าว ไอ้อิงมาแล้วเหรอ”

“หวัดดีพี่”

พี่หินแฟนพี่ปลาวาฬเดินเข้ามาทักก่อนจะทิ้งตัวลง พี่ปลาวาฬส่งน้ำเย็นให้อย่างรู้งาน

“เออพาทของมึงกับไอ้พีอะ ไปคิดมาว่าจะร้องเพลงอะไร พี่เขาขอแบบเรียลๆ นะ คู่มึงเป็นยังไงก็เลือกเพลงมาให้ตรงกับบุคลิกไปเลย 2 ทุ่มเก็บเพลงนะ”

“เฮ้ย! ไวขนาดนั้นเลยเหรอพี่”

“เออดิ พี่เขาจะเอาไปเรียบเรียงการแสดง”

“ไอ้หินน มาซ้อมเต้น”

“โอ๊ย กูยังนั่งไม่ถึงนาทีเลย ทำไมกูไม่เกิดมาเป็นพระเอกบ้างวะจะได้ไม่ต้องเต้น”

“ฉันว่าไม่เกี่ยว มันเกี่ยวที่ว่าน้องพีเขาท้องต่างหาก เธออยากท้องบ้างป้ะละ จะได้ไม่ต้องออกแรงเยอะ” พี่ปลาวาฬยักคิ้วใส่ ในขณะที่พี่หินแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะลุกไปซ้อม

“พี่ต้องช่วยผมแล้วล่ะ ผมฟังแต่เพลงโลกที่สาม พี่มีเพลงแนะนำมั้ย”

“แนวไหนล่ะ บอกรักเหรอ”

“เอ่อ...ก็ทำนองนั้นฮะ”

พี่ปลาวาฬแม่งก็ถามตรงเกิน

“นึกแป๊บ อืมม พี่มีเพลย์ลิสอยู่ เดี๋ยวเปิดให้ฟัง”

u ma number one lady
จะไม่มีใครที่มาแทนที่เธอ
และไม่ว่านานแค่ไหนฉันจะรักเธอตลอดไป – รักเมียที่สุดในโลก


ไม่เคยทำร้ายให้เธอต้องทนก็เป็นเพียงคนที่กลัวเมีย
ไม่อยากจะทะเลาะให้ใจต้องอ่อนเพลีย ก็เพราะรักเธอ
– คนกลัวเมีย –


“มันมีแต่เพลงกลัวเมียเลยนี่ครับ”

“จับได้เหรอ...”

“ก็...ก็ถ้าน้องอิงไม่กลัว เราเปลี่ยนลองเพลงอื่นกันก็ได้นะ”

ติ๊ง~

“แป๊บนะพี่”

ตอนแรกตั้งใจว่าจะดองไลน์ไว้ก่อน แต่พอเห็นว่าเป็นใครทำให้ผมรีบสไลด์เปิดอย่างรวดเร็ว

PP : นี่ ซื้ออาหารแมวเข้าบ้านด้วยนะ อาหารคุณสว่างจะหมดแล้ว

Eing : พี่ยังซ้อมอยู่เลย

PP : ผมก็แก้งานอยู่เหมือนกัน พี่นั่นแหละซื้อ เดี๋ยวผมก็ซื้อผิดแล้วคุณสว่างไม่ยอมกินอีกอะ เสียดายของ

Eing : กลัวไปซื้อไม่ทันอะ

อาหารแมวยี่ห้อที่หว่างบอยกินมีขายแค่เฉพาะที่ร้านขายของเกี่ยวกับสัตว์เท่านั้น ไม่มีขายในเซเว่น นั่นแปลว่าผมต้องรีบปรี่ไปที่ร้านซึ่งไม่รู้ว่าปิดกี่โมง แต่ปกติร้านพวกนี้ก็เปิดไม่ดึกปะวะ

PP : ไม่ทันก็ไปหาร้านอื่นดิ

โธ่ มันก็พูดง่ายสิ มึงไม่เคยซื้อนี่หว่า

PP : หรือพี่จะให้ผมไปเอง เดี๋ยวผมให้แท็กซีตระเวนหาก็ได้”

Eing : โอเคเดี๋ยวพี่ซื้อเอง พีเสร็จงานแล้วกลับคอนโดเลย เข้าใจมั้ย

PP : เย่ พี่อิงน่ารักที่สุดในโลกเลยย

เมื่อคุณมีเมียเป็นทาสแมว แล้วคุณก็เป็นทาสเมียอีกทีนึง…

ผมทำหน้าแบบไหนเหรอ พี่ปลาวาฬถึงได้มาตบไหล่เหมือนให้กำลังใจแบบนี้

“เอาน่ะ เดี๋ยวก็ชิน มาดูเพลงต่อดีกว่า เผื่อได้กลับไว”

“ไม่ต้องแล้วครับ เอาเพลงที่พี่บอกนั้นแหละ ตอนนี้แม่งโคตรเรียลเลย...”





อย่าเอาแต่หึงไปเลยเมียจ๋า ขนาดดารายังไม่มีลุ้น

- คนกลัวเมีย -





LingLom : โธ่ อิพี่น่าสงสารรร เป็นทาสเมียก็ทำใจนะ แต่เมียน่ารักนี่หว่าา

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 16-06-2019 00:41:50
โถ่ พี่
รักเขายอมเขาขนาดนี้ 5555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-06-2019 06:22:52
น่ารัก
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-06-2019 09:47:19
โธ่ พี่ทาสเมียโดยแท้ทรู
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-06-2019 13:19:13
กลัวเมียและกลัวแมว(ของเมีย) 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 16-06-2019 21:23:16
555สงสารพี่อิง เอาใจช่วยให้แต่งงานไวๆล่ะกัน 555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 23 ทาสเมีย 15/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 17-06-2019 23:42:10
 :z1


 :กอด1: :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 24 ซิกแพคที่หายไป
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 20-06-2019 10:49:47
บทที่ 24 ซิกแพคที่หายไป

“พี่อิงพี่! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

“อย่าวิ่งสิพี!”

“พี่ทำไงดี งานพรุ่งนี้อะต้องถอดเสื้อถ่ายด้วย”

“ก็ถอดเป็นปกติอยู่แล้วนี่”

“แต่ซิกแพคผมมันหายไป!”

“...”

“ฮืออออออออ ทำไงดี”

ผมกับพี่เจนได้แต่มองหน้ากันอึ้งๆ เราลืมคิดเรื่องนี้กันไปเสียสนิท งานถ่ายแบบนิตยสารเป็นงานที่นัดล่วงหน้ามานาน นานจนลืม...

ปกติดาราต้องรักษาหุ่นอยู่แล้วเลยไม่ต้องซีเรียสอะไรมากนัก นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ทุกคนหลงลืมเรื่องนี้ไป

“ไหนแกเปิดเสื้อขึ้นซิ” พี่พลอย ผู้จัดการของพีสั่งให้มันเลิกเสื้อขึ้น หน้าท้องที่เคยมีซิกแพคประดับชัดเจนกลายเป็นราบเรียบไร้ลอน หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่ามีพุงกะทิน้อยๆ อยู่ด้วย

“ก็ไม่ชัดเท่าไหร่”

ในใจผมน่ะจินตนาการตอนน้องท้องโตไว้แล้ว ตอนนี้เลยถือว่าไม่ป่องในสายตาตัวเองสักเท่าไหร่

“เดี๋ยวพี่จะเช็คชุดที่เขาให้ใส่ก่อน เผื่อไม่ได้โชว์อะไรมาก”

พีเดินมาเกาะแขนผมหน้าตามีกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“เป็นอะไร”

“กลัวคนรู้”

“ยังไงวันนึงคนก็ต้องรู้”

“แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ ผมยังไม่พร้อม”

ผมจำต้องเก็บความรู้สึกบางอย่างไว้ในใจ แล้วทำหน้าที่เสาหลักของครอบครัว ผมต้องเป็นที่พึ่งของพี

“กอดมั้ย”

“หือ”

ผมดึงเจ้าก้อนกลมเข้ามากอด ลูบหัวเบาๆ ให้รู้สึกผ่อนคลาย

“แก มีข่าวดี” พี่เจนเดินเข้ามาหลังจากออกไปคุยโทรศัพท์

“อะไรเหรอพี่เจน” ไอ้พียื่นหน้าออกจากอกผม แต่ไม่ยอมออกจากอ้อมกอด

“คอนเซ็ปท์ที่ถ่ายเป็นแนวน่ารักใสๆ ไม่ต้องโชว์เนื้อหนังมังสา”

“ฮู่ว”

เสียงพีถอนหายใจก่อนจะค่อยๆ ถอนตัวออก แล้วเกาท้ายทอยแก้เขิน

“แล้วแกคิดจะเปิดเรื่องนี้เมื่อไหร่ ปิดได้ไม่นานหรอกนะ”

“ผม...กลัวอะ”

ผมไม่พูดอะไรแต่เลื่อนมือไปกุมมือขาวไว้ กระชับให้อีกคนมั่นใจ

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะมีผมเคียงข้างเขาเสมอ

.

.

.

คอนโด

“ไม่มั่นใจเลยอะ”

พียืนลูบท้องตัวเองไปมาหน้ากระจก ถ้าสังเกตดีๆ ก็ดูจะนูนขึ้นนิดๆ แล้ว ผมที่นั่งทำงานอยู่ถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลาย มีอะไรขาวๆ ชมพูๆ ลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้า มันยากจะอดใจ

“ไหนมาดูซิ”

พีเดินมาในสภาพกางเกงนอนขายาวตัวเดียวมาหยุดตรงหน้า ผมถอดแว่นออกแล้วซุกหน้าลงกับพุงน้อย ฟัดจมูกไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

“ฮะๆ ทำไรเนี่ย”

“เล่นกับลูก”

“บ้า ลูกยังไม่รู้เรื่องเลย”

“งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่จะเข้าไปปลุกลูก”

“ปลุก ? ยังไง”

“อย่างนี้ไง...”

พรึบ!

“ไอ้พี่อิง!”

พีน้อยปรากฏตัวอล่างฉ่างเพราะถูกผมดึงเกาะกำบังเพียงด่านเดียวลง พีรีบดึงกางเกงที่ร่นลงไปอยู่เข่าขึ้น ก่อนจะทุบไหล่ผม

“ฮ่าๆๆๆ”

“เล่นบ้าอะไรวะ ทะลึ่งฉิบ”

“ไม่เอา ไม่พูดไม่เพราะนะ เดี๋ยวลูกได้ยิน”

“พี่นั้นแหละตัวดี มึงกูตลอด”

“งั้นต่อไปจะไม่พูดแล้ว ดีมั้ยคะ”

“ฮื่อ มาค้งมาคะอะไรเล่า”

ผมไม่พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มให้ ก่อนจะจูงมือมันเข้าห้องนอน อ้ะๆ หยุดคิดอกุศลครับ ผมแค่จะพาน้องเข้านอนเท่านั้น ผมหาเสื้อมาให้มันใส่ จัดแจงที่นอนห่มผ้าให้ ในขณะที่อีกคนนอนมองตาแป๋ว ปกติมันไม่ใช่เวลานอนของพวกเราหรอก แต่ตอนนี้เราทั้งคู่ต่างก็ตั้งปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในท้องน้อยๆ ของพี

ลูกของเรา

“ยังไม่ง่วงเลยอะ เราต้องนอนเร็วเบอร์นี้เลยเหรอ”

“ใครบอกจะให้นอน พี่จะนั่งอ่านหนังสือให้ฟัง” ว่าแล้วผมก็สอดตัวลงไปที่ ข้างๆ แต่นั่งพิงหัวเตียง

“นิยายเหรอ ไหนหนังสืออะ”

“อยู่ในนี้”

ผมชูโทรศัพท์ขึ้น ก่อนจะเข้าบทความเกี่ยวกับคุณแม่มือใหม่แล้วอ่านให้พีฟัง มันค่อยๆ เขยิบเข้ามาเบียดผมเพราะฟังอย่างตั้งใจ

“แค่สัปดาห์ที่ 4-5 ลูกเราก็เป็นตัวแล้วนะพี ดูสิ เป็นเจ้าจิ๋วตัวเล็กๆ อยู่ในท้อง”

“ไหนๆ เล็กจัง”

“สัปดาห์ที่ 7 สมองเริ่มพัฒนา”

“งั้นเดี๋ยวเราต้องหาพวกอาหารเสริมมาไว้”

“เดี๋ยวปรึกษาคุณหมออีกทีดีกว่า อะไรที่มากไปไม่น่าจะดี”

“อื้อ ครั้งต่อไปพี่จะไปด้วยมั้ย”

ดูทำหน้าทำตา จะรู้ตัวมั้ยว่าตัวเองเหมือนแมวขี้อ้อนขนาดไหน เหมือนแมวมากกว่าไอ้หว่างบอยที่นอนไม่สนใจใครอยู่มุมห้องนั่นอีก

“ไปสิ”

“สัปดาห์ที่ 8 ฮอร์โมนจากเด็กจะส่งผลให้คุณแม่มีอาการแพ้ท้อง เออ เดี๋ยวนี้พีไม่ค่อยแพ้แล้วเนาะ”

“อื้อ คิดถึงตอนนั้นแล้วตลกอะ ติดกลิ่นพี่โคตรๆ ติดจนต้องพกไปเรียน ฮ่าๆ”

“แล้วตอนนี้ไม่ติดเหรอคะ ดมมั้ย พี่หอมนะ”

ผมแกล้งยื่นแก้มไปหา พลางอมลมเป็นเชิงให้อีกคนหอม พีตีแขนผมเบาๆ แต่สุดท้ายก็ยอมหอมแก้มผมเร็วๆ อยู่ดี

“ขี้แกล้งอะ อ่านต่อเลยนะ”

“ฮ่าๆ โอเคๆ”

ปากกลมที่คอยทำเสียง “หู้ว” “โห” เวลาผมอ่านเรื่องพัฒนาการของตัวอ่อนทำให้ผมอยากทิ้งโทรศัพท์แล้วจับมันฟัดเสียเดี๋ยวนี้เลย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะพีมีเรียนตอนเช้า ถ้าเป็นแต่ก่อนเรื่องเรียนไม่เคยเป็นปัญหาต่อกิจกรรมเข้าจังหวะของเราหรอกครับ คิดแล้วก็เปรี้ยวปากโว้ย!

แค่ใช้ปากก็ได้มั้ง...

“พี...”

“...ฟี้ zZZ”

นอนกำหำร้องไห้เลยกู ฮือ

ติ๊ง~ ติ๊ง~

ขณะที่ผมกำลังคร่ำครวญและเคว้งคว้าง เสียงโทรศัพท์อีกเครื่องก็ดังขึ้นรัวๆ ผมกลัวว่าพีจะตื่นเลยถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์มันมาปิดเสียง แต่ชื่อคนที่ไลน์มาทำให้ผมต้องขมวดคิ้วแน่น

บางทีถึงเวลาที่ผมต้องทำความรู้จักเธอจริงๆ แล้วสินะ

กิ่ง : พี พรุ่งนี้หมอนัด พีว่างไปกับเรามั้ย





LingLom :   พี่อิงต้องอดทนแค่ไหนนน ดูน้องเส่ น่ารักจัง ฮือ กำหำร้องไห้ไปก่อนนะอิพี่


หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 24 ซิกแพคที่หายไป
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-06-2019 15:25:25
กิ่ง รบกวนพีมากเกินไปแล้ว  :m16:
เป็นแค่เพื่อนเก่า เอิ่ม.....แฟนเก่า นี่จุ้นมากจริงๆ จบไม่รู้จักจบ  :m31: :serius2:
ท่าทางจะคิดกับพีเกินเพื่อน อยากให้พีมาเป็นพ่อของลูกนางล่ะสิ  :fire: :angry2: :เฮ้อ:
อิง จัดการขั้นเด็ดขาดได้แล้ว   :z6:
         :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 24 ซิกแพคที่หายไป
เริ่มหัวข้อโดย: BaoBao ที่ 20-06-2019 23:08:06
กระทู้นี้ ทำผิดกฏข้อที่ 17  และลงกฎไม่ครบ 18 ข้อ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 30-06-2019 21:37:51

บทที่ 25 Welcome กิ่ง

“เมื่อคืนเมียเก่ามึงไลน์มา”

ผมพูดทั้งที่ยืนหันหลังให้ อยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ วันนี้มีถ่ายปกนิตยสารช่วงเช้า

“บ้า ไม่ใช่เมีย! พี่พูดไม่เพราะอะ”

ไม่ต้องหันไปมองก็พอรู้ว่าทำหน้ายังไง มองเห็นหน้าพีผ่านกระจกแล้วไม่ได้ต่างจากที่คิดสักเท่าไหร่ หน้าหงิกหน้างอใส่ผมก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจแล้วก็ลนลานภายในเสี้ยวนาทีหลังจากอ่านข้อความที่แฟนเก่ามันไลน์มา

“เออนั่นแหละ”

“เอ่อ เขาชวนไปตามนัดหมอ”

“ก็ไปสิ”

“ว่าแล้วต้องไม่ให้ไป ห้ะ! อะไรนะ!”

“ก็ไปเป็นเพื่อนเขาสิ ไม่ได้ห้ามสักหน่อย”

“เป็นไรปะเนี่ย”

พีขมวดคิ้วมองผมอย่างระแวง ผมเลยหันไปยีหัวมันจนยุ่งให้เลิกคิดมาก

“ไม่ได้เป็น กูแยะแยะได้น่า แค่บอกหน่อยละกันว่าจะไปตอนไหน อยากรู้ไม่ใช่เหรอคนท้องเขาเป็นกันยังไง”

“ก็ใช่ พี่ใจดีแปลกๆ อะ”

“โอเค งั้นไม่ต้องไป”

“ไปๆๆ”

“ก็แค่เนี่ย”

.



.

.

โรงพยาบาล

“พี! เอ่อ สวัสดีค่ะพี่อิง”

“สวัสดีครับน้องกิ่ง”

ผมส่งยิ้มให้แฟนเก่าไอ้พีที่หน้าเจื่อนไปทันทีเมื่อเห็นว่าพีไม่ได้มาคนเดียว

“พอดีเราเพิ่งถ่ายแบบกับพี่อิงเสร็จอะเลยมาด้วยกัน” พีชวนกิ่งคุยทันทีที่อีกฝ่ายหย่อนตัวลงโซฟาที่อยู่ตรงกันข้าม

“เราไม่รู้ว่าพีมีงาน ไม่อย่างนั้นคงเลื่อนนัดออก ขอโทษด้วยนะ”

“ไม่เป็นไรๆ เราโอเค อีกอย่างพี่อิงบอกว่าถ้าเรามากับกิ่งสองคนอีก เดี๋ยวจะเป็นข่าว เราไม่อยากให้กิ่งเสียหายนะ พี่อิงก็เลยมาด้วย จบ หมดปัญหาเรื่องข่าวเลย อิอิ”

ผมยกหนังสือขึ้นมาปิดหน้ากลั้นขำท่าทางของน้องกิ่งที่เหมือนจะช็อกไปแล้ว ตอนนี้ผมสบายใจขึ้นเยอะ ถึงจะไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วกิ่งกลับเข้ามาในชีวิตพีเพราะอะไร แต่คนของผมน่าจะปิดประตูเรื่องความรักกับผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว พีเอาแต่ถามถึงเรื่องท้องของเธอ และท่าทางของสองคนนี้ดูเหมือนเพื่อนสาวคุยกันมากกว่า

“กว่าจะหาเจอ โรง’บาลนี้โคตรกว้างเลย”

ไม่นานเกินรอตัวละครสมทบที่ผมล่อมาด้วยของหวานก็ปรากฏขึ้น พี่หินกับพี่ปลาวาฬเดินมานั่งในวงสนทนา

“เฮ้ยพี่! มาได้ไงเนี่ย”

พีร้องขึ้นด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ ในขณะที่กิ่งช็อกรอบสองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“กูมาหาของหวาน”

“ในโรง’บาลเนี่ยนะ?”

“ไม่ใช่เว้ย แต่มีคนบอกว่าย่านนี้มีร้านอร่อย กูเลยตามมา”

พีดูจะไม่สงสัยอะไรต่อไป เพราะกำลังสนุกที่ได้พบปะเพื่อนหลายคน ในขณะที่ผมนั่งกลั้นหัวเราะจนพี่ปลาวาฬเดินมาตบไหล่เบาๆ

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย Story IG โดยแพนกล้องไปทั่วๆ ให้เห็นทุกคน โชว์ไปเลยครับ นักข่าวจะได้ไม่หาว่าเรามาแอบทำอะไรไม่ดี และทำให้เห็นว่าพีไม่ใช่คนของกิ่ง

“ร้ายนักนะน้องอิง”

“นิดหน่อยครับพี่”

'

​.

.

.

.

P Part

วันนี้สนุกมากก

ได้เจอเพื่อน ได้รู้ว่า(แอบ)แลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องท้อง ได้กินขนมอร่อยๆ งานทุกอย่างก็ราบรื่นไปได้ด้วยดี ถือเป็นวันที่สำเร็จไปทุกอย่าง

ดีจริงๆ เลยที่พี่อิงยอมไปหากิ่งด้วยกัน จะได้เข้าใจไปเลยว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับกิ่งแล้ว

ด้วยภารกิจที่ค่อนข้างเยอะทำให้ผมแทบสลบเมื่อถึงห้อง ผมทำท่าจะถลาขึ้นเตียงทันทีที่ถึงห้องนอน แต่ก็โดนไอ้พี่มันลากไปอาบน้ำเสียก่อน ในห้องน้ำไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เห็นแหละว่าน้องน้อยของพี่มันตื่นแล้ว แต่ด้วยสภาพผมที่พร้อมจะหลับทุกขณะจิตทำให้พี่อิงอดทนอาบน้ำให้และส่งผมเข้านอนจนเสร็จเรียบร้อย ถึงค่อยไปโลกสวยด้วยมือเราทีหลัง

สงสารนะ ถ้าเป็นปกติก็ใส่ตั๊บๆ กันไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมง่วงโคตรๆ แบบที่พี่อิงปิดประตูห้องน้ำปั๊บ สติผมก็หลุดทันที

zZZ

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะปวดฉี่ มือควานหาโทรศัพท์เพื่อดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาหกทุ่มกว่าแล้ว ผมค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นเดินเงอะๆ งะๆ ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะกลับมานอนต่อ ทำไมวันนี้พี่อิงเปิดแอร์เย็นจัง ผมเขยิบไปกลางเตียงหมายจะซุกพี่มันซะหน่อย แต่เขยิบไปเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจะสัมผัสอีกคนได้สักที

ไม่มี...

ผมทะลึ่งตัวลุกขึ้นทันทีเมื่อควานหาพี่มันไม่เจอ ลุกจากเตียงไปดูข้างนอกห้อง เผื่อว่าพี่มันจะยังไม่เข้ามานอน

ว่างเปล่า

“คุณสว่างเห็นพี่อิงมั้ย”

อะไรวะ แม้แต่แมวก็ไม่ตอบ

พี่อิงหายไปไหน

หรือว่าจะไปหาที่ลงกับคนอื่น!






LingLom : เขามาหาฉันเองแหละพี

หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-07-2019 06:12:43
ขำไรท์อ่ะ .........  :katai2-1:
LingLom : เขามาหาฉันเองแหละพี   :m20: :laugh: :pigha2:
กิ่ง แผนนางพังแล้ว  o18
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-07-2019 09:46:24
ขำกิ่งอ่ะคิดได้ไงว่าคนอื่นเขาจะรู้ไม่ทันว่าจะหาพ่อใหม่ให้ลูกในท้องอ่ะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 01-07-2019 10:16:12
ตลกตรงถามคุณสว่างนี่แหละ 55555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 01-07-2019 19:12:07
ชอบหว่างบอยอ่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 25 Welcome กิ่ง 30/06/62
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-07-2019 07:44:05
อาวววววหลัวหายยยยย5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 26 พี่อิงไปไหน 04/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 04-07-2019 14:32:07
บทที่ 26 พี่อิงไปไหน

พี่อิงหายไปไหน

หรือว่าพี่มันจะทิ้งผมไปแล้ว...

ผมสะบัดหัวไล่ความคิดเชิงลบออกไป ตอนนี้ผมต้องคีพพลังบวกเยอะๆ เพราะมันจะส่งผลต่อลูกในท้อง

ผมตัดสินใจลุกจากเตียงไปเดินหาตัวพ่อ ถ้าไม่อยู่ห้องนั่งเล่นแล้วจะไปอยู่ไหนได้ ผมเริ่มคิ้วขมวดเมื่อหาในห้องครัวก็ไม่เจอ แถมรองเท้าคีบแตะคู่โปรดของพี่มันก็ไม่อยู่

พี่อิงหายไปจากห้องจริงๆ

ในขณะที่ผมกำลังจะสติแตก เสียงก๊อกแก๊กจากประตูห้องก็ดังขึ้น ก่อนจะเผยร่างตัวต้นเหตุเดินเข้ามา

“อ้าว จะไปไหนน่ะ ดึกป่านนี้ ทำไมไม่นอน”

นั่นกูต้องถามมึงมากกว่ามั้ยไอ้พี่

“พี่นั่นแหละ ไปไหนมา!”

“ใจเย็นๆ พี่แค่ไปเซเว่นเอง”

ผมหรี่ตามองอีกคนอย่างจับผิด พี่มันเดินเอาของในถุง พวกนม ขนมปัง แช่ตู้เย็นไว้ ดูก็รู้ว่าซื้อมาไว้ให้ผม เพราะปกติเราไม่เคยมีอะไรพวกนี้ติดตู้หรอกครับ มีแต่เบียร์

“เดี๋ยวต่อไปพีต้องหิวบ่อยแน่ๆ พี่เลยซื้อพวกนี้มาติดไว้”

“อะ อือ ทีหลังจะไปทำไม่ไม่บอกเล่า”

“ก็เห็นหลับปุ๋ยอยู่ ไม่อยากปลุก”

“รู้มั้ยว่าตื่นมาแล้วไม่เจอพี่มันตกใจแค่ไหนอะ”

“บอกรักปะเนี่ย เขินว่ะ”

“โอ๊ย ไอ้พี่บ้า ไปนอนละโว้ย”

ฮือ หน้าแดงเพราะโมโหแน่ๆ เลยเรา

แล้วหลังจากนั้นพี่อิงก็ไปเซเว่นแม่งทุกวัน

มันใช่เหรอวะ!

เดี๋ยวนี้ผมลุกขึ้นมาฉี่บ่อยครับ เลยรู้ว่าพอผมหลับแล้วไอ้พี่มันต้องแอบหลอยหายไปทุกที ไม่รู้คุณจะเข้าใจคำว่าหลอยมั้ย นั่นแหละคือพฤติกรรมของพี่มันตอนนี้ แต่คืนนี้ผมนอนไวเลยทำให้ไม่งัวเงียอย่างทุกที เลยได้มานั่งกอดอกรออยู่หน้าประตู

“คอยดูนะตัวเล็ก ถ้าพ่อเขาไม่มีเหตุผลดีล่ะก็...พีจะเอาให้น่วมเลย”

ผมนั่งลูบท้องตัวเองไป มองนาฬิกาไป นี่มันใกล้จะตี 1 แล้วนะ

แอ๊ด~

“พี่ไปไหนมา! อย่าบอกนะว่าไปเซเว่นอีกแล้ว”

“อือ”

“ทำไมต้องไปมันทุกคืนด้วย”

“ก็มันหิวนี่นา”

“ไม่ใช่ว่าแอบนัดใครไว้หรอกนะ”

“...”

“พี่ไปจีบพนักงานเซเว่นมาใช่มั้ย!”

ไอ้การพ่นลมทำจมูกบานใส่นี่มันหมายความว่าไงวะ

“ดูสภาพพี่ แบบนี้จะไปจีบใครเขาได้”

พี่อิงอยู่ในชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าหนีบแตะ สวมแว่นหนาเตอะ ก็ลุคผู้ชายทั่วไป ไม่ได้ขี้เหร่อะไรสักหน่อย! ยังไงก็ยังวางใจไม่ได้

“ทำหน้าแบบนั้นนี่คิดว่าพี่ไปจีบพนักงานเซเว่นจริงเหรอ...”

“ก็ใช่มั้ยล่ะ งั้นจะไปทำไมทุกคืน”

“แสดงว่าพีไม่เคยไว้ใจพี่เลย”

.

.

บริษัท

“เป็นไรวะ หน้าหงอยยังกับหอยโดนหนีบ”

“หอยบ้าอะไรวะพี่”

“เออมีแรงเถียง แปลว่ายังไหว กูต้องรีเสิร์ชวิจัยเกี่ยวกับพวกเศรษฐศาสตร์ มึงช่วยดูหน่อยดิว่าอันไหนโอเค”

พี่หินเดินถือโน้ตบุ๊คมานั่งข้างผม หน้าจอปรากฏงานวิจัยหลายเรื่อง คงจะเป็นงานที่แกเรียน ป.โท

“วิจัยผม C+”

“จิ๊ มึงนี่ เออน่า แล้วนี่เป็นไรวะ ตกลงอะไรยังไง เล่า”

“ผมมีปัญหาแต่มันพูดไม่ได้อะ”

“อะ งั้นมึงไม่ต้องพูด”

“เฮ้ย! เดี๋ยวพี่ รั้งกูหน่อย”

“เออ ก็ว่ามา อย่าเล่นตัว”

“คือ... เอ่อ”

“กูไปละ”

“เดี๋ยววว พูดก็ได้ เอาวะ ต้องเป็นพี่นี่แหละ”

ผมมองหน้าพี่หินก่อนจะมองซ้ายมองขวา แล้วตัดสินใจเล่า ปัญหามันเริ่มตั้งแต่ช่วงที่พี่อิงชอบแอบไปเซเว่นตอนกลางคืน แล้วเราก็ทะเลาะกัน จนทำให้พี่อิงคิดว่าผมไม่ไว้ใจ แต่พอตอนเช้าผมก็ง้อพี่มันไปแล้วในประเด็นนี้ ทุกอย่างดูเหมือนจะจบ แต่มันไม่จบ

หลังจากนั้นพี่อิงก็เปลี่ยนไป จะว่าไงดี คือพี่มันก็ยังใส่ใจผมเหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่ที่ว่าเปลี่ยนก็คือเราไม่มีอะไรกันมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้ว!

(กูนี่กาปฏิทินนับเลย)

“พี่กับพี่ปลาวาฬ เอ่อ ชิคกี้บั๊มกันบ่อยมะ”

“อะไรวะชิคกี้บั๊ม อ๋ออ เอากันน่ะเหรอ”

“เฮ้ยพี่! เบาๆ สิ”

“อ่อ อาย โอเคๆ ก็ปกติ”

“ปกตินี่เท่าไหร่วะ”

“ก็อาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง แล้วแต่สภาพว่ะ ถามไมวะ”

พอเห็นว่าพี่หินตอบอย่างหน้าตาเฉย ไม่ได้มีท่าทีจะแซวอะไร ผมเลยกล้าที่จะเล่าเรื่องของตัวเองให้แกฟัง เพื่อที่จะปรึกษาไปในตัว

“คือ...เดี๋ยวนี้อะ พี่อิงไม่บั๊มผมเลยว่ะ”

“ไม่เลยเหรอ งานเยอะป่าว”

“ปกติถึงจะงานเยอะก็แถบจะวันเว้นวันเหอะ”

“โห ดุว่ะ”

“ก็นั้นแหละ! ปกติเยดุจะตาย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ทำอะไรผมเลย แบบนี้มันหมายความว่าไงวะพี่!”

โห ยิ่งพูดยิ่งขึ้น ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะอายแล้วครับ ของมันขึ้นเว้ยย

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวหลานกูหัวร้อน”

“เออลืม”

“มีคนสอนกูมาว่าภรรยาที่ดีต้องไม่ดีแค่คุณธรรม ต้องแรดอย่างรู้งาน ร่านอย่างรู้ช่วง”

“เฮ้ย! ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ”

มาทั้งแรด มาทั้งร่าน มันไม่แรงไปเหรอวะเนี่ย

“มึงคิดไปถึงไหนไอ้พี มันแค่คล้องจองกันเฉยๆ กูหมายถึงเมียน่ะต้องรู้จักอ่อยผัวบ้างเว้ย ไม่ใช่ให้แต่เขาเริ่มก่อน”

ไอ้พี่หินที่เห็นผมตกใจอย่างหนักก็โบกเข้าให้ ฮื่อ นี่ถ้าพี่อิงอยู่นะ พี่หินไม่มีทางได้ทำร้ายร่างกายผมแน่นอน

“เอางี้ มึงไปหยิบหูฟังในกระเป๋ากูมา”

“ใช้คนท้องอะ”

เอาจริงๆ ผมแค่ขี้เกียจลุกอะครับ

“เดี๋ยวจะโดน ท้องไม่ได้เป็นง่อย กูไม่ใช่ผัวมึง ไม่ต้องมาค้อน”

“หึย ก็ได้”

สุดท้ายผมก็จำใจลุกไปตามคำสั่ง พี่หินรับหูฟังมาเสียบกับคอมฯ แล้วยื่นหูฟังข้างหนึ่งมาให้ผม

“นี่คือสุดยอดของสุดยอดเคล็ดลับที่กูคัดสรรมาแล้วอย่างดี”

ไอ้พี่หินมันทำหน้าภูมิใจสุดๆ ขณะที่เปิดเพลย์ลิสส่วนตัวในยูทูป ดูๆ ไปแล้วส่วนใหญ่มีแต่เพลงประกอบหนังเรื่อง fifty Shades of Grey

“มึงจำเพลงพวกนี้ไว้ให้ดีนะ ตั้งเป็นเพลย์ลิสวนซ้ำเพลงละ 5 รอบ”

“ทำไมวะพี่”

“อะ มึงฟัง แล้วจะเข้าใจ ไอ้อิงมันอ่านนิยายภาษาอังกฤษอยู่แล้วนี่ งานนี้บิ๊วง่ายสัสๆ”


Forever on the floor

Don’t ever stop

อยู่บนพื้นไปตลอด

อย่าหยุดนะ



I want more

ฉันต้องการมากกว่านี้อีก

Like nails on my skin

Swallow my sins

เหมือนเล็บที่ฝังอยู่บนผิวฉัน

กลืนกินบาปของฉันเข้าไป



Hurt me, hurt me again

ทำฉันอีกสิ ทำอีก




Linglom :
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 26 พี่อิงไปไหน 04/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-07-2019 15:27:04
ฮอร์โมนคนท้องแน่ๆ 555555555555
เข้าใจน้องหน่อยยยยยย
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 26 พี่อิงไปไหน 04/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 04-07-2019 16:02:44
หินนนนน สอนอะไรน้อง =_=
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 26 พี่อิงไปไหน 04/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-07-2019 17:04:23
อารมณ์แปรปรวน
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว 06/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 06-07-2019 21:36:25


บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว



“เอาวะ”

ผมสูดหายใจลึก ก่อนจะละเลงเจลหล่อลื่นบนช่องทางด้านหลังของตัวเอง แล้วตัดสินใจกดบางสิ่งบางอย่างเข้าไปในตัวเอง

“อ๊ะ!”

ผมเบ้หน้าเพราะความเจ็บปนเสียว หายใจเข้าลึกๆ เพื่อปรับร่างกายและจังหวะหัวใจให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ ทั้งๆ ที่ข้างในกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง

หางแมวของพี่อิง...

ตอนนี้มันอยู่ในตัวผมแล้ว เพื่อที่จะเป็น “ลูกแมว”  ให้สมใจอยากพี่มัน

ชุดเชิ้ตสีขาวไม่ใส่กางเกง พร้อม!

หูแมวสีขาว พร้อม!

กระดิ่งผูกคอ พร้อม!

หางแมว พร้อม!

เหลือแต่กูเนี่ยไม่พร้อม ฮือ อายโว้ย!

ผมกัดปากชั่งใจ แล้วหยิบโทรศัพท์โทรหากำลังเสริมก่อน

ตรูด ตรูด

“ฮัลโหลพี่ ผมไม่ทำได้มั้ยอะ”

“เดี๋ยวๆ ถ่ายรูปส่งมาให้กูดู เดี๋ยวเช็คให้ลูกสาว



“โว้ยพี่! ลูกสาวบ้าอะไรเล่า”

“พี กูรู้นะว่ามึงพร้อมรบแล้ว”

“ระ...รู้ได้ไงวะ”

“หึ แค่นี้แหละ จะให้ช่วยก็ส่งมา ไม่ไปต่อก็เรื่องของมึง

สุดท้ายผมก็ตัดสินใจไปถ่ายรูปตัวเองหน้ากระจกแล้วส่งไปให้พี่หินดู ข้อความขึ้นอ่านทันทีพร้อมกับตอบกลับมาอย่างทันใจ

Hinny : กูยืมรูปมึงเข้าห้องน้ำได้มะ ฟหกด้าเสฃ้เฟเ

PP : อะไรของพี่วะ โอ๊ยพี่ กูกลับไปเปลี่ยนชุดดีกว่าว่ะ อุบาทว์แน่ๆ

Hinny : หยุด! เข้าไปหาไอ้อิง เดี๋ยวนี้!

PP : สรุปคือผ่านใช่มะ

Hinny : ถ้าไม่ติดว่ากูมีผัวแล้วนะพี กูพูดแค่นี้แหละ

ผมมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง สูดหายใจเข้าลึกๆ แต่งเต็มขนาดนี้จะไม่พร้อมก็ไม่ได้แล้ว เดินไปหยิบลำโพงบลูทูธกับแฟลชไดร์ฟมาลองเปิด เพลย์ลิสจากอาจารย์หิน

ปึกๆ

เวรเอ๊ย! ผมลืมชาร์จแบต

และนี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะเข้าไปเสียบสายชาร์จในสภาพนี้แน่นอน ฮะๆ ไม่เด๋ออย่างฉันใครจะเข้าใจ

Ths Show must go on เท่านั้นโว้ย!

ก๊อกๆ

“พี่อิง พีเข้าไปนะ”

“เข้ามาสิ เฮ้ย!”

“เมี้ยว~”

.



Eing Part

อยู่ๆ ก็มีลูกแมวหลงเข้ามา

“เล่นอะไรเนี่ยพี”

ชุดที่พยายามขอให้อีกคนใส่เป็นสิบครั้งก็ไม่สำเร็จ อยู่ๆ กลับมายืนตรงหน้าในชุดพร้อมรบ แบบนี้ความตั้งใจที่คิดจะถนอมแม่แมวไว้จะทำยังไง

“ไม่ได้เล่น แต่เอาจริง!”

โอเค รู้แล้วว่าคงพังลงไม่เป็นท่า เพราะพีไม่พูดเปล่าแต่ค่อยๆ คลานขึ้นเตียงมานั่งทับหน้าท้องผมไว้

“พะ พี...”

“เดี๋ยวนี้เฮียไม่มีเวลาให้พีเลย พีเหงา”

ไม่พูดเปล่า มือขาวเริ่มรุกรานปลดกระดุมเสื้อผมออกอย่างชำนาญ แล้วไอ้สรรพนามที่มักจะยกมาใช้เฉพาะเวลาร่วมรักกันยิ่งทำให้น้องชายผมตื่นตัวแทบจะทันที

“ก็อยู่ด้วยทุกวัน ไม่มีเวลาตรงไหนหื้ม”

ก็รู้แหละว่าพีหมายถึงอะไร แต่อยากรู้ว่าคนที่ค่อยๆ ถอยหัวไปนั่งที่ต้นขาจะทำยังไงต่อ

“ไม่จริงหรอก เฮียชอบหนีพีไปไหนก็ไม่รู้ คนใจร้าย จะลงโทษให้ร้องไห้เลย”

ลงโทษด้วยการจับน้องชายเฮียโยกน่ะเหรอ มิหนำซ้ำขณะที่ทำเรื่องลามกก็ยังช้อนหน้ามองกันอีก ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะกระตุกหางแมวที่โผล่ออกมาจากก้นขาวอวบ

“อืมม ดี”

“อ๊ะ ดึงเบาๆ สิ เดี๋ยวหางหลุด”

เสียงครางของพีคือสิ่งที่ผมชอบที่สุด ชอบมากจนกอยากได้ยินบ่อยๆ นั่นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราเข้ากันได้ดี

ดีจนเข้าแทบทุกวัน...

ผมสอดนิ้วเข้าไปเบียดกับลูกตุ้มที่อยู่ภายใน ช่องทางของพีชุ่มช่ำเพราะเจ้าตัวคงใช้เจลทาตอนสอดหางเข้า ผมส่งนิ้วกลางตามเข้าไปควงติดๆ ยิ่งลึก พีก็ยิ่งครางเหมือนขาดใจ

พีคงเห็นว่าผมใกล้ตกหลุมพราง ปากเล็กก็ดูดกลืนส่วนนั้นเข้าไปให้ลึกมากที่สุด เห็นหรอกนะว่าสายตาเจ้าเล่ห์แค่ไหน เห็นแล้วอยากแตกให้สำลักจริงๆ เลย

“เก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงทุ้มแหบพร่าเพราะสะกดกลั้นยิ่งฟังดูเซ็กซี่เมื่อพูดพร้อมกับหน้าที่อดกลั้นต่อการยั่วยวนของแมวน้อย

เล่นแต่งตัวยั่วกันแบบนี้ เดี๋ยวก็อดใจไม่ไหวจับกระชากชุดขาดซะหรอก

รอยจีบสีแดงช้ำจากการถูกเขาจ้วงแทงด้วยอารมณ์ดิบเพราะอดใจไม่ไหว ประตูสวรรค์มาลอยตรงหน้าแบบนี้ ใครจะไปทนได้วะ

พียืดตัวขึ้นก่อนจะจับส่วนนั้นของเขาให้ตั้งตรงตำแหน่งเดียวกับรอยจีบ แล้วค่อยๆ กดกายลงเอามันเข้าไปในช่องทางด้านหลัง

“อา แมวน้อย”

“อื้อ ฮะ...เฮีย”

เมื่อกำแพงความอดทนถูกทำลาย เพราะมีแมวตัวดีเข้ามาควบจนมันพังทลาย ผมจึงตัดสินใจให้ความร่วมมือพีที่กำลังควบขึ้นลงในสภาพแมวจอมยั่วที่มีหางสะบัดไปมาตามจังหวะโดยการสวนสะโพกใส่จนร่างขาวต้องใช้มือค้ำต้นขาเขาไว้

ดูเหมือนว่าแมวน้อยเองก็คงจะศึกษามาเป็นอย่างดีแล้วว่าท่าไหนที่ใช้มี Sex ได้ระหว่างท้อง ทำการบ้านมาดีขนาดนี้ พีอยากได้อะไรเป็นรางวัลนะ

“เอาหางแมวออกได้มั้ย อื้อ อย่าเพิ่งสิ... มันเจ็บอะ”

พีมองหน้าด้วยสายตาออดอ้อน แต่ไอ้สภาพที่กระดุมเสื้อถูกปลดออกจนหมดกับร่างกายที่กลายเป็นสีชมพูเข้มแบบนี้ คิดว่าจะสำเร็จมั้ยหนู

“เจ็บหรือเสียว เอาดีๆ”

“ฮื่อ ไอ้พี่บ้า!”

“เรียกเฮียอีกสิ พูดเพราะๆ นะ เฮียชอบ”

“อึก ฮะ...เฮีย พีเจ็บ เอาออกได้มั้ย”

“หื้ม”

“ดะ...ได้มั้ยคะ”

“สุดยอดเลยเมีย”

จริงๆ ก็ตั้งใจจะเอาออกให้ตั้งแต่ขอครั้งแรกแล้วเพราะกลัวน้องเจ็บ แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าจะทำให้น้องเจ็บกว่าเดิมมั้ย เพราะท่าเอียงคอออดอ้อนของแมวตัวนี้มันทำให้สัญชาตญาณดิบโหมขึ้นไปอีกพันเท่า

พับ! พับ! พับ!

ลูกพ่อ ขอโทษจริงๆ

“อื้ออ ลึกอะ งื้อ เสียว”

“จะทำให้หลงไปถึงไหนวะ”

“ก็หลงสิ แล้วอย่าไปหลงคนอื่นนะ”

ไม่คิดว่าพีจะตอบกลับแบบนี้ และไม่คิดด้วยว่าจะตอบพร้อมกับกระแทกสะโพกลงมาแรงๆ แรงจนหูแมวที่คาดหัวหลุด แต่ตัวแมวก็ยังไม่หยุด เสียงหน้าขาที่กระทบกับบั้นท้ายดังพอๆ กับเสียงเต้นของหัวใจตอนนี้

หลง หลงแมวตัวนี้มากๆ

“อะ แมวน้อย เฮียใกล้แล้ว”

“อื้อ เฮียไวๆ เลย”

“ข้างนอกนะ”

สติอันน้อยนิดฉุดรั้งให้ผมคิดถึงสิ่งที่จะตามมา (ทั้งๆ ที่ปกติไม่ค่อยสน) แต่ก่อนพีชอบบ่นว่ามันเหนอะหนะ และมันคงไม่ดีถ้าผมจะทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวตอนที่กำลังท้องอยู่

“มะ...ไม่เป็นไร ข้างในเถอะ...”

เช้าวันใหม่

“พี ตื่นได้แล้ว”

“อื้อ”

“แมวน้อยตื่นได้แล้ว”

ผมเป่าลมใส่หูลูกแมวที่ไม่หลงเหลืออะไรเลยที่บอกว่าเป็นแมวนอกจากตัวตนของเขา พีขยับหน้าหนีเมื่อถูกรบกวน ผมเลยเปลี่ยนวิธีปลุกเป็นการซุกซอกคอแล้วเลียแทน

“ฮื่ออ พี่อิงหยุดนะ ตื่นแล้วๆ”

“ไม่เรียกเฮียแล้วเหรอ”

“พอเลย! ไม่ต่อนะ พีปวดตัว งื้อ”

ไอ้ “งื้อ” เขานี่แหละที่จะทำให้โดนดีอีกรอบ ไปเรียนรู้วิธีแบบนี้มาจากไหนนะ น่าตีจริงๆ

“ปวดมากมั้ย”

“ก็ไม่เท่าไหร่ แต่ไม่ให้ต่อนะ วันนี้มีงาน”

“รู้แล้วคร้าบ”

“รู้แล้วก็หยุดไซร้คอสักทีสิไอ้พี่บ้า!”

“แหะๆ มันลืมตัว”

ผมรีบเด้งตัวขึ้นก่อนที่จะเผลอไผลกับอะไรขาวๆ ไปมากกว่านี้ เพราะเย็นนี้มีสิ่งสำคัญรออยู่

หวังว่าพีจะรับได้นะ...





LingLom :  มีใครไม่เก็ทมุกยืมรูปเข้าห้องน้ำมั้ย คิดต่ำๆ ไว้นะคะ 55555555555

เขินเวลาพีเรียกอิงว่า เฮียอะ

คนอ่านหาย ฮือ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว 06/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 06-07-2019 23:21:37
 :haun4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว 06/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 07-07-2019 02:49:31
จะทำอะไรพี่อิง  :katai1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว 06/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-07-2019 06:28:45
 :z1: :pighaun: :haun4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 27 น้องพีเป็นลูกแมวเหมียว 06/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-07-2019 00:01:07
พี่อิงเขกหัวลูกไปกี่ครั้งละค่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 28 กะทันหัน 10/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 10-07-2019 11:45:01
** **

บทที่ 28 กะทันหัน

“งานวันนี้นะ เราจะโปรโมทโดยการไลฟ์สด เอาเป็นให้พวกแกมานั่งคุยเล่นกัน ร้องเพลงเล่นกับคนดู พีแกเล่นกีตาร์ ลองเตี๊ยมๆ กันดูว่าจะร้องเพลงอะไรบ้าง”

“แล้วจะมีใครมาไลฟ์บ้างอะพี่พลอย”

ผมถามพลางหยิบน้องเนเน่ กีตาร์ลูกรักออกมาเคาะแคะแกะเกา โดยมีพี่อิงนั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ

“อิง พี หิน ไบรท์ตัวยืน”

“นั่งได้มั้ย ผมเมื่อย”

ผมเล่นมุกไปพร้อมดีดกีตาร์ใส่ซาวด์เองเสร็จสรรพ แต่สงสัยกระแสจะตีกลับเพราะพี่พลอยมองบน

“ดีกับผัวแล้วอารมณ์ดีนะ”

“บ้าพี่! ไม่ใช่”

“ไม่ใช่ผัว?”

“ป่าว ไม่ใช่ว่าดีกันสักหน่อย นี่ผมยังงอนพี่อยู่นะ” กะเล่นมุกต่อแล้วก็นึกได้ว่ายังเคืองไอ้พี่มันอยู่ ผมยังไม่เคลียร์นะเรื่องไปเซเว่นอะ

“อ้าว ผมอุตส่าห์อยู่เงียบๆ อย่าโยนมาทางนี้สิคร้าบ”

พี่อิงโอดครวญ ผมไม่สนใจเพราะกำลังขะมักเขม้นกับการลิสรายชื่อเพลงระหว่างรอไอ้พี่ไบรท์กับไอ้พี่หินมาช่วยเลือก ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพลงที่เคยร้องตามงานผ่านๆ มา เพราะไอ้พี่อิงล้วนๆ เลยครับ นี่ยังไม่แน่ใจเลยว่ามันจะจำได้มั้ย

พี่พลอยปล่อยให้เราซ้อมกันอยู่สองคน ผมเล่นกีตาร์ ส่วนพี่อิงก็ร้องเพลง ผ่านไปไม่นานพี่ไบรท์ พี่หิน และพี่ปลาวาฬก็เข้ามาสมทบ

ไอ้พี่หินพอเห็นหน้าผมก็ยักคิ้วใส่ใหญ่ ไม่มีพิรุธเล้ยย

“ไงมึง เลือกเพลงอะไรไว้บ้างวะ” - พี่หิน

“เพลงเดิมๆ แหละพี่” - ผม

“มะ กูพร้อมละ” - พี่ไบรท์

“เฮ้ย! New เผิงว่ะ” - พี่ปลาวาฬ

เผิงโหย่ว แปลว่าเพื่อนรักครับ

“นิวเหี้ยไร กูหมายถึงพร้อมกิน เนี่ยโคตรหิวเลย มึงไปยกข้าวมาดิ้ปลาวาฬ” - พี่ไบรท์

ล้มกันครืนครับ ปัดโธ่ นึกว่าจะซ้อม สุดท้ายเราก็เคลื่อนขบวนไปกินข้าวในโซนที่บริษัทจัดไว้ให้ พี่อิงกดไหล่ให้ผมนั่งอยู่กับที่ ก่อนจะเดินไปหยิบข้าวกับน้ำมาให้ ผมเบ้หน้าทันทีเมื่อเปิดกล่องมาเป็นผัดผัก ผมไม่ได้ชอบกินผักขนาดนั้น ขณะที่ผมทำหน้าละเหี่ยใจใส่กล่องข้าว จู่ๆ ก็มีช้อนตักหมูยื่นมาตรงหน้าแล้ววางโปะลง เป็นอย่างนี้อยู่สองสามครั้ง กลายเป็นว่ากล่องของผมมีหมูมากกว่าเดิมหนึ่งเท่า

“เอามาให้ผมทำไม”

จะเป็นใครไปได้นอกจากพี่อิง ข้าวกล่องของพี่อิงเหลือเพียงแต่ผักอย่างเดียว

“ถึงจะไม่ชอบกินผักแต่ก็ต้องพยายามกินนะ” พี่มันไม่ตอบคำถามแต่กลับสวนแทน

“กินไม่หมดหรอก เยอะขนาดนี้” ถึงจะได้หมูมาเพิ่ม แต่ผักมันก็ยังเยอะอยู่ดี

“กินไปเถอะ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น ที่เหลือเดี๋ยวพี่กินเอง”

ใจผมเต้นแรงขึ้นมากับคำพูดไม่กี่ประโยค คนที่จะกินของเหลือต่อจากเราถ้าไม่อยากกินมากจริงๆ ก็รักเรามากในระดับหนึ่ง

แล้วพี่อิงนี่เข้าข่ายแบบไหนวะ

.

.

.

Live

“สวัสดีคร้าบบบ” – ทุกคน

“คิดถึงพวกเรามั้ยเอ่ยยย” – พี่ไบรท์

“เขาน่าจะคิดถึงทุกคน ยกเว้นคุณอะ” – พี่หิน

“มีแบ็คมาละเอาใหญ่น่ะ ใช่ซี่ ผมมันไม่ใช่ Best Friend แบบคุณนี่”  พี่ไบรท์จับโทรศัพท์กดสลับกล้องเพื่อถ่ายพี่ปลาวาฬที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม

“เฮ้ย อย่าๆ เอามานี่ เดี๋ยวถือให้” พี่ปลาวาฬแย่งโทรศัพท์ไปถือแทน นี่คือการไลฟ์กึ่งแถลงข่าวแล้วใช่มั้ย กันเองสุดๆ แต่ผมคิดว่าแฟนคลับชอบนะ เหมือนเขาจะชอบที่เราเป็นแบบนี้

เป็นประสาท

“ให้คู่พระนางพูดบ้างๆ” – พี่ปลาวาฬ

“สวัสดีครับบ อิงนะครับ วันนี้ผมอยากจะชวนทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมไปสนุกกับพวกเราในงานแฟนมีตติ้งที่จะจัดขึ้นอีกไม่กี่สัปดาห์นี้แล้ว” – พี่อิง

“ช่ายครับ มาเหอะ คิดถึงอะ อยากเจอ” – ผม

พวกเราพูดคุยกับแฟนคลับอีกพักใหญ่ ส่วนมากเป็นไปในเชิงคุยเล่นมากกว่า เพราะรายละเอียดเกี่ยวกับงานจะมีลงหน้าแฟนเพจ จุดประสงค์จริงๆ ของการไลฟ์ครั้งนี้คือโปรโมทเฉยๆ หลังจากที่เม้ามอยกันจนสมควรแก่เวลา พี่พลอยก็ยกกีตาร์มาให้สองตัว ตัวแรกคือเนเน่ลูกรักของผม ส่วนอีกตัวผมไม่ยักกะคุ้นหน้า ของใครกัน

“ของพี่เองน้องพี” – พี่ปลาวาฬเฉลยให้เมื่อเห็นผมทำหน้าสงสัย

“เฮ้ย ผมเพิ่งรู้ว่าพี่เล่นกีตาร์เป็นด้วย” – ผม

“ก็เคยเล่นมานานแล้วอะ สมัยเรียน” – พี่ปลาวาฬ

“อะ อย่าเพิ่งรำลึกชาติกันเลยฮะ เดี๋ยวมาฟังเพลงเพราะๆ เรียกน้ำย่อยจากอิงพีกันก่อนดีกว่า บอกเลยว่านี่เป็นแค่น้ำจิ้มๆ เท่านั้น” พี่ไบรท์ดึงพวกเรากลับเข้าเรื่อง ผมหันไปมองพี่อิงว่าพร้อมหรือยัง ส่วนผมน่ะพร้อมแล้ว

“พี ลดคีย์ลงมาหน่อยนะ อย่าสูงมาก พี่ไปไม่ถึง” ผมครางรับในลำคอ รู้อยู่แล้วว่าพี่เขาเสียงทุ้มกว่าแล้วต้องปรับคีย์ตัวเองลงประมาณไหน เพราะเราร้องเพลงบนเวทีด้วยกันบ่อย ไหนจะร้องบน...อื้มม นั่นแหละฮะ อารมณ์จะไปสุดแค่ไหน พี่เขาก็ไม่เคยส่งเสียงสูงกว่าผมสักที จะเป็นการคำรามเอามากกว่า งื้อ พูดแล้วก็เขินนะเนี่ย

เราร้องเล่นจนครบทุกเพลย์ลิสที่เตรียมไว้ ผมนึกคำลาไว้ในใจเพราะคิดว่าไลฟ์คงสิ้นสุดลงเท่านี้ แต่ที่ไหนได้ จู่ๆ พี่ปลาวาฬก็ยื่นกีตาร์ให้พี่อิง พี่มันรับมาด้วยสีหน้าประหม่า ไม่บ่อยนักที่จะเห็นพี่มันมีสีหน้าแบบนี้

“เอ่อ เพลงต่อไปนี้ ผมตั้งใจหัดเล่นขึ้นมาเพื่อคนคนหนึ่ง”

ใจผมกระตุกวูบ พี่มันทำเหมือนว่าจะใช้เวทีนี้เปิดตัวว่าแอบชอบใคร นี่เรากำลังโปรโมตงานคู่นะ พี่เขาคิดอะไรอยู่

“มันเป็นเพลงที่ตรงกับความรู้สึกผม มันกะทันหัน พีเล่นเพลงนี้เป็น...ยังไงก็ช่วยพี่ด้วยนะ”

ผมตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ผมกำลังจะกลายเป็นคนนอกของพี่มันงั้นเหรอ เสียงเกากีตาร์แบบไม่มั่นใจดังขึ้นทำลายความเงียบ พร้อมกับเสียงที่คุ้นเคย

แปลกแต่จริง

สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน

มันเป็นรักที่กะทันหันไป

แต่จะมองยังไงเธอก็ใช่

คนเดียวที่ฉันรอ

.

มะ...มองกูทำไมวะ แล้วกูเนี่ยช่วยมันเล่นกีตาร์เฉยเลย

​.

เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด

ไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิด

เธอไม่รู้ไม่เป็นไร ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างใน

ที่ฉันมีต่อเธอ



ตึง!

“แหะๆ ผมจำคอร์ดไม่ได้แล้วอะ ขอโทษนะครับ”

แล้วจะหันมานะครับใส่กูทำม้ายยย อ๊อย หัวใจหน่องพี อย่าหาว่ามั่นหน้าเลยนะ แต่มันต้องหมายถึงกูแน่ๆ เพราะถ้าไม่ใช่ไอ้พี่มันก็ตายแน่ๆ เช่นกัน

หลังจากไลฟ์จบไม่ถึงชั่วโมง #ทีมอิงพี ก็ติดเทรนขึ้นมาอันดับต้นๆ อย่างรวดเร็ว


อิงพีอิสเรียล @eepprael

เขาจีบกันออกสื่อค่ะแม่ขาา #ทีมอิงพี


Mini @minimini

ชัดเจนกว่านี้ไม่มีแล้ว ฮอลลล ถ้าเป็นยัยพี ฉันละลายตายแน่ๆ ดูสายตาป๋าเขาเส่ #ทีมอิงพี


Ppp @pppy

คราวนี้พี่เขาไม่อ่อยแล้วนะลูก พี่เขาเอาจริงแล้วว #ทีมอิงพี


ขณะที่ผมไล่อ่านทวิตแฟนคลับ แอคเคาท์ที่ผมแอบติดดาวไว้ก็มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา


Eing @__Eing

คุณพี @_pp_ พี พี่ว่าพี่จะเลิก

คุณพี @_pp_ ตอบกลับถึง @__Eing เลิกอะไรวะพี่

@__Eing ตอบกลับถึง คุณพี @_pp_ เลิกซึนแล้วจีบมึงจริงๆ สักที





LingLom : เลิกเป็นพี่น้องแล้วมาเป็นแฟนกันมั้ยยยยย อุ๊บ



หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 28 กะทันหัน 10/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2019 12:46:35
นี่ไง สาเหตุที่อิง หายไปเซเว่นทุกคืน   :z3:
ไปซุ่มร้องเพลงสารภาพรักพีนี่เอง   :-[
อิง  พี   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 28 กะทันหัน 10/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 10-07-2019 13:35:32
 :hao7:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 28 กะทันหัน 10/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 10-07-2019 15:50:44
คุณพี่คะะะะะะะะะะะะะะะะะะ เกินไปค่ะแบบนี้
 :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 28 กะทันหัน 10/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 10-07-2019 20:30:41
 :pig4:
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 22-07-2019 10:36:34
บทที่ 29 แม่ 2018

หลังจากที่อิพี่มันประกาศลงว่าจะจีบผม มันก็ทำจริงๆ ครับ โดยการเต๊าะผ่านโซเชียล เล่นเอาแฟนคลับฟินกันยกใหญ่

ผมมารู้ทีหลังจากไลฟ์ว่าที่พี่มันหายไปเซเว่นทุกคืน จริงๆ แล้วมันแอบไปฝึกกีตาร์มา ถึงวันนั้นจะผิดๆ เพี้ยนๆ แต่ก็เห็นได้ถึงความตั้งใจ เล่นเอาผมเป็นปลื้มอยู่นาน จนคลานเข่าไปถวายตัวให้มันถึงที่

เรียกว่างานนี้วินทั้งสองฝ่าย (เพราะนี่ก็หาโอกาสเสียตัวมาตลอด ตั้งแต่ท้องมาเนี่ยยากจริงๆ เลย!)

“มะรืนนี้หมอนัดตรวจ พี่จะไปกับผมมั้ย”

ผมถามขณะที่จัดชุดนักศึกษาให้พี่มัน ดีที่ผมอยู่ในช่วงฝึกงานแล้วเลยไม่ต้องหอบลูกไปเรียน บริษัทดึงตัวผมเข้ามาฝึกในนาม

แต่ความจริงก็เน้นทำงานจริงในวงการบันเทิง แต่ทางบริษัทก็จะแบ่งเวลาให้ผมไปเรียนรู้งานด้านที่ผมเรียนมาด้วยเหมือนกัน

สรุปตอนนี้ผมก็จะว่างกว่าพี่อิงอยู่มาก เพราะรายนั้นทั้งเรียนและทำงาน

ผมยืนลูบท้องอยู่หน้ากระจกเพื่อสำรวจตัวเอง หน้าท้องยื่นออกมาจนเห็นได้ชัดแล้วถ้าใส่เสื้อแนบลำตัวอย่างพวกเสื้อยืด เดี๋ยวนี้ผมเลยต้องเปลี่ยนไปใส่แนวฮิปฮอปที่ตัวใหญ่ๆ แทน

“ไปดิ ผูกเนคไทให้หน่อยครับ”

“พี่ก็ผูกเองได้”

“ก็อยากอ้อนเมีย”

“บ้า”

ไหนบอกไม่ใช่คนขี้อ่อยไงวะ! ฮื่อ ไอ้สายตาแพรวพราวแบบนี้มันชวนเสียตัวจริงๆ

เออยอมรับเลยครับว่าช่วงนี้หมกมุ่น 5555555555555

“เลิกเรียนแล้วจะรีบกลับมา”

“อือ” พูดน้อยนี่ไม่ได้โกรธอะไรนะครับ ผมเขินนนน

ดูเป็นโมเมนต์ที่ใครหลายคนใฝ่ฝันนะผมว่า ผมเองก็เคยคิดอยากมีแบบนี้บ้าง มีภรรยาคอยดูแลความเรียบร้อยก่อนออกไปทำงาน แต่กลับตาลปัตรนิดหน่อยตรงที่เอาเข้าจริงผมกลายเป็นฝ่ายภรรยาแทน คิดแล้วก็เขิน ฮื่อ

“พรุ่งนี้เราจะได้ไปหาคุณหมอแบบพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วนะตัวเล็ก ดีใจมั้ย”

“แม่ดีใจจัง”

.

.

“พี อาจารย์สั่งงานกลุ่ม เป็นโปรเจ็คใหญ่ แล้วเพื่อนเขานัดพรุ่งนี้ คือ...”

“พี่จะไม่ไปใช่มั้ย”

“พี่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ มันเป็นงานกลุ่ม”

“พี่ไปเถอะ ผมเข้าใจ”

“โธ่ พี พี่ขอโทษ”

ผมไม่อยากฟังเหตุผลอะไรไปมากกว่านี้แล้วจึงขึ้นเตียงแล้วนอนหันหลังให้ ผมได้ยินเสียงพี่มันถอนหายใจก่อนจะเดินหายไปอาบน้ำ ไหนบอกว่าจะจีบไง ทำไมแค่นี้ยังไม่เห็นมาง้อเลย

สุดท้ายผมก็หลับไปพร้อมน้ำตา ตื่นมาก็ไม่เจอคนที่เป็นต้นเหตุ พบแต่โน้ตว่าจะรีบกลับมาเพียงเท่านั้น ผมกลั้นก้อนสะอื้นไว้ ไม่อยากร้องไห้แต่เช้า ยังต้องออกไปทำภารกิจสำคัญข้างนอก

“พ่อเขาไม่ว่าง หนูอย่าโกรธพ่อนะลูก”

ที่จริงสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เพียงแต่มันเกิดก่อนที่เราจะมีโซ่ทองคล้องใจ ในตอนที่พวกเรายังเป็นแค่พี่น้องท้องชนกัน เราต่างก็มีพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง ใครจะไปไหน ทำอะไร ยังไงก็ได้โดยไม่ต้องมาคอยรายงานกัน

ผมเคยคิดว่าที่พี่อิงอยากหมั้น อยากแต่งงาน เป็นเพราะอยากรับผิดชอบ แต่หลังจากนั้นพฤติกรรมพี่มันก็เปลี่ยนไป เราดูเหมือนคนรักกัน ยิ่งไปกว่านั้นคือพี่มันประกาศว่าจะจีบผม หัดเล่นกีตาร์เพื่อผม ทำให้ผมคิดว่ามันคือเรื่องจริง มันดูเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิ...

เคยคิดว่ากำแพงโลกส่วนตัวของพี่มันจะถูกทำลายไป ที่ไหนได้มันกลับมีอีกชั้นซ่อน

.

.

โรงพยาบาล

เฮ้อ เหงาปากชะมัด รู้งี้ชวนแม่มาด้วยดีกว่า มัวแต่คิดแบบนางเอกนิยายเลยตกม้าตายเพราะไม่มีใครคุยด้วย

บรรดากิ๊ก เอ๊ย! เพื่อนในไลน์ ไม่มีใครว่างคุยกับผมเลยสักคน

ผมลอบมองสิ่งแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องตรวจครรภ์ มีสามคู่สามีภรรยาที่ค่อนข้างมีอายุนั่งอยู่ห่างๆ ข้างๆ เป็นผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผมนั่งอยู่ แฟ้มคนไข้ที่เหมือนกับของผมวางอยู่บนตักทำให้รู้ได้ว่าเขาเองที่เป็นคนตั้งครรภ์ วินาทีนั้นผมตื่นเต้นและดีใจอย่างถึงที่สุดที่ได้เจอผู้ชายท้องได้เหมือนกัน

ผมจะต้องเป็นเพื่อนกับเขาให้ได้!

“เอ่อ พี่มาคนเดียวเหรอครับ”

ผมหันไปถาม พอพี่แกเห็นว่าผมยื่นหน้าไปก็เลยถอดหูฟังออกแล้วเอียงคอให้ โห โคตรชิลอะ

“อาฮะ น้องก็เหมือนกันเหรอ”

“ครับ พ่อเขาไม่ว่าง”

“ว่าแต่น้องหน้าคุ้นๆ นะ

“เหมือนกันเลย ว่าแต่น้องหน้าคุ้นๆ โอ๊ะ แป๊บนะ ฮัลโหล มีไร ...รับเสร็จก็กลับบ้านไปเลย ไม่ต้องมารับ ...เอ๊ะ พูดไม่รู้เรื่องเหรอไอ้เภา กูท้อง ไม่ได้เป็นง่อย กลับเองได้โว้ย! แค่นี้แหละ”

“...”

โอ้ มาย ก็อด! นอกจากจะเป็นคุณแม่วัยใสที่โคตรชิลแล้วยังสตรองเกอร์สัดๆ พีอยากจิฝากตัวเป็นศิษย์เลยครัช

“แต่พี่คุ้นหน้าน้องจริงๆ นะ”

“ผมพีครับ”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงตัดสินใจบอกชื่อจริงเขาไป

“เออ พี่ชื่อน้ำเงิน”

“ผม เอ่อ ถามได้มั้ยอะ” ผมกัดปากเพราะไม่มั่นใจ มีหลายๆ อย่างที่ผมอยากเรียนรู้จากพี่เขา ผมอยากสตรองได้อย่างเขา

“ถามมาเหอะ ตอบได้ก็จะตอบ เขาจ้างกูมาเข้าฉากเรื่องมึงแล้วเนี่ย”

ประโยคหลังๆ เหมือนพี่เขาพูดกับใครอะครับ แม่ซื้อเหรอ

“ทำไมได้มาคนเดียวอะครับ”

“พ่อมันไม่ว่าง นี่คิดมากล่ะสิ” พี่น้ำเงินหรี่ตามองผมก่อนจะยกยิ้มให้

“พี่รู้ได้ไง”

ผมอ้าปากค้างจนพี่น้ำเงินตบไหล่เบาๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างเข้าใจ

“ท้องแรกล่ะสิถึงคิดมากแบบนี้ อย่าไปคิดเยอะ คนเรามันก็ต้องมีการมีงานมีธุระที่ควบคุมไม่ได้ ท้องบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน เชื่อพี่”



LingLom : เออท้องบ่อยๆ แบบพี่เขาสิพีจะได้ชินนน

น้ำเงินคนแมนจนน้องพีใจสั่น พี่ชิลมาก เพราะพี่ผ่านมาเยอะ

น้องพีก็จะงอแงหน่อยเพราะเป็นคุณแม่มือใหม่ อารมณ์สวิงหน่อย ต้องมีพี่เลี้ยงมาช่วยจัดการ จริงๆ ถ้าสนิทกว่านี้พิน้ำเงินก็จะบอกพีว่า "เราเป็นคนท้อง ไม่ได้เป็นง่อย" เหมือนที่ใส่พิเภาไป แต่กลัวน้องพีหัวใจวาย เลยต้องลดเวลลงมา
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-07-2019 16:12:35
เดี๋ยวก็สตรองเองแหละพี อย่างน้ำเงินว่าท้องบ่อยเดี๋ยวก็ชินไปเอง 5555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 22-07-2019 21:01:44
ท้องบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน โอ๊ย 555555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 22-07-2019 22:08:00
พี่ชิลมาก อยากจิวาป์บไปเรื่องพี่เลย น้ำเงินคนแมน 555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 22-07-2019 22:51:15
 :pig4:
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 29 แม่ 2018 22/07/62
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 22-07-2019 23:42:30
 :m20:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: LingLom ที่ 04-08-2019 20:18:13
บทที 30 ผัวเมียขี้มโน

สวัสดีครับ คุณกำลังอยู่กับผู้ชายที่หล่อที่สุดในเรื่อง

อิงเองครับ

ในที่สุดผมก็ได้กลับมาพบทุกท่านอีกครั้ง หลังจากปล่อยให้คนท้องครองหน้านิยายซะนาน แล้วดูเอาเถอะกับความมโนแต่ละอย่างของมัน ไอ้ที่คิดว่าผมไปจีบพนักงานเซเว่นนี่คิดได้ไง

เดี๋ยวผมจะเล่าความจริงให้ฟังครับ ที่ผมหายไปตอนดึกๆ คือผมนัดพี่หินกับพี่ปลาวาฬให้มาช่วยสอนเล่นกีตาร์ เพราะพี่เขาแนะนำว่าวิธีนี้แหละโคตรคลาสสิค

พอตกลงอะไรเสร็จสรรพแล้วค่อยมานึกออกครับว่านี่มันความรักยุค 2018 คือยุครอเมียหลับ เกือบโดนจับได้อยู่หลายหน ดีที่ความสามารถในการแสดงเราก็พอมีอยู่บ้าง

ให้เรียกผมว่า อิง ศักยภาพผัว

ในที่สุดวันที่ได้โชว์ศักยภาพก็มาถึงครับ บอกได้เลยว่าเด็ด! เด็ดหัวกูทิ้งได้เลย แม่งลืมคอร์ด เรียลสัดๆ จะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยในฐานะพระเอกก็ไม่ได้

ผ่านฉากสุดคูลไปอย่างทุลักทุเล แต่ถือว่าจบได้สวย

หลังจากนั้นผมก็เริ่มเต๊าะมันในทวิตเตอร์ เหตุผลที่ทำก็เพราะต้องการปูทางให้แฟนคลับเคยชินกับความสัมพันธ์ของเรา ผลตอบรับออกมาในทางที่ดีครับ หลายคนชอบที่เราแสดงออกแบบนี้

ผมตั้งใจจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด แต่แล้วผมก็ต้องผิดสัญญาที่บอกว่าจะไปพบคุณหมอด้วยกัน มีงานด่วนในฐานะนักศึกษาซึ่งเป็นงานกลุ่ม ทำให้ผมไม่สามารถปฏิเสธได้ ผมเลยขอร้องให้เพื่อนเลื่อนเวลาทำงานให้เร็วขึ้น เผื่อว่าจะไปทัน

แต่สุดท้ายก็ไม่ทัน ผมเหมือนคนที่พลาดรถไฟขบวนสุดท้ายไปต่อหน้าต่อตา แล้วนี่ต้องทิ้งตัวคุกเข่าแบบพระเอกๆ มั้ยเนี่ย

ติ๊ง

PP : พี่อยู่ไหน แถว รพ. มีของกินเพียบเลย จะกินอะไร จะได้ซื้อเข้าไป

_Eing : พีอยู่ไหน

PP : อยู่ รพ. รอยาอยู่ พี่ล่ะ

_Eing : รออยู่ตรงนั้น อย่าไปไหนนะ

เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นตอนแจ้ง เหมือนลมหนาวเดือนเมษา เยอะไปละ ผมดีใจจนเผลอวิ่งเสียงดังในโรงพยาบาล ผมกลัวว่าจะพลาดรถไฟเที่ยวนี้ไปอีกครั้ง

แล้วพีเนี่ยเป็นรถไฟเหาะด้วย เสียวทุกครั้งที่ได้นั่ง จะไม่ยอมพลาดเด็ดขาดเลยโว้ย

“เฮ้ยพี่! มาได้ไงเนี่ย ไหนว่าไปทำงานไง”

“ก็รีบทำรีบบึ่งมาเลยเนี่ย หมอว่าไงบ้าง แข็งแรงดีใช่มั้ย แฝดเลยรึเปล่า”

“เดี๋ยวพี่ มึงใจเย็น”

“พี พี่บอกแล้วไงว่าอย่าพูดไม่เพราะ”

“โอ๊ยไอ้พี่! นั่งลง นั่งเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นทุบนะ”

พีไม่ว่าเปล่าแถมยังยกมือขึ้นประหนึ่งเทพเจ้าธอร์ ฮึก พีจะทุบผม หมอเอาอะไรให้เมียผมกิน

“หมอบอกว่าอัลตราซาวด์ได้เดือนหน้า ตอนนี้แข็งแรงดีทั้งแม่ทั้งลูก”

เจ้าก้อนกลมของผมพูดพลางลูบท้องตัวเอง เสื้อกันหนาวตัวโคร่งโคตรจะไม่เหมาะกับสภาพอากาศของเมืองไทยในตอนนี้ ทำให้ตามลำคอขาวมีเหงื่อเม็ดพระกาฬไหลย้อยลงมา ทว่าเจ้าตัวกลับยิ้มอย่างมีความสุข

“ร้อนมั้ย”

“ไม่เลย”

พีโกหก มันเป็นคนขี้ร้อนจะตาย ทำยังไงผมถึงจะช่วยให้มันไม่ต้องทนแบบนี้

“อย่าคิดมากพี่อิง ผมไม่ร้อนเลย ผมมีความสุขนะ”

พีมีความสุข นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก

“โอเคครับ งั้นเรากลับบ้านกันนะ”

“อื้อ เดี๋ยวก่อน มีคนจะแนะนำให้รู้จัก พี่เขาช่วยให้ผมเลิกคิดมากตอนที่พี่ไม่มาด้วย”

ใครวะ! อันตรายแล้ว

“พี่น้ำเงินครับ”

คนที่ชื่อน้ำเงินอะไรนั่นเดินมาพร้อมกับคุยโทรศัพท์ ผมหรี่ตามองอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ถึงหน้าจะหวานแต่บุคลิกแมนก็เถอะ

“พี่อิง นี่พี่น้ำเงินเจอกันตอนรอหมอ ส่วนนี่พี่อิง แฟนผมครับ”

“สวัสดีครับ” ผมตอบไปตามมารยาท เขาน่าจะอายุมากกว่าเรา

“หวัดดีน้อง ทำไมพี่คุ้นหน้าน้องอีกแล้ว”

พี่อาจจะเห็นผมตามรถเมล์ รถไฟฟ้าอะไรแบบนี้ก็ได้

“ฮ่าๆ พวกผมหน้าโหลน่ะครับ แล้วพี่น้ำเงินกลับยังไงครับ อย่าบอกนะครับว่ากลับเอง” ไอ้พีหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ตอนแรกก็ว่าจะกลับเองนั้นแหละ แต่เดี๋ยวแฟนมารับ”

“งั้นผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร พี่อยู่คนเดียวได้”

“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเถอะน่าพี่”

“เออๆ”

อิเมียผมนี่มันยังไง ทำไมต้องไปวอแวเขาขนาดนั้น แต่ครอบครัวนี้ประหลาดดี ให้คนท้องมารับสามี ไม่ต้องรอให้ผมวิเคราะห์ไปมากกว่านี้ จู่ๆ ก็มีเด็กผู้ชายอายุราวๆ 5-6 ขวบวิ่งมาใส่

“คุณแมมมมม่”

“น้ำเย็น! แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่งชน เดี๋ยวน้องก็ออกมาเต้นระบำหรอก”

มะ...แม่

วอทท? เมื่อกี้พี่เขาแทนตัวเองว่าไงนะ

“โทษที ตะครุบไม่ทันจริงๆ ว่ะ”

“ไอ้แกรม! / ไอ้แกรม!”

“แกรมไรน้อง พี่ชื่อเภา แล้วนั่นวางมือบนขาเมียพี่ทำไม”

ผัวะ !

“หงุดหงิดอะไรอย่ามาลงที่คนอื่น นี่น้องเขามีผัวแล้ว ผัวเขานั่งหัวโด่อยู่นั่น ไม่เห็นรึไง หมาบ้าอีกแล้วนะมึงอะ”

เชรดดด ไม่รอให้ต่อความยาวสาวความยืด พี่น้ำเงินฟาดมือใส่หลังคนชื่อเภาที่หน้าเหมือนแกรมอย่างแรง

ผมหันไปมองพีว่าจะชวนกลับ แต่มันกลับนั่งอ้าปากค้าง ตาจับจ้องไปที่พี่น้ำเงินอย่างเป็นประกาย

*O* (แบบนี้เลย)

เชี่ย เหมือนเห็นเค้าหายนะลางๆ แล้วกู

.

.

คอนโด

“อะ นม”

“ขอบคุณคร้าบ”

ผมยื่นนมอุ่นให้พีที่เอาแต่สนใจโทรศัพท์ ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวว่าขืนจ้องจอนานกว่านี้ล่ะก็โดนผมนอยใส่แน่ๆ มือขาวเลยดึงผมลงมานั่งข้างๆ ก่อนจะยื่นมาให้ผมดูบ้าง

“คิกๆ พี่อิงดูน้องน้ำเย็นดิ น่ารักเนาะ”

“หน้าน้องเหมือนผมเลยอะ เฮ้ย ดูดิ เพื่อนน้องหน้าคล้ายพี่ตอนเด็กๆ เลย”

“ยังไม่ได้เล่นกับน้องเท่าไหร่เลย เราไปหาพี่น้ำเงินดีมั้ย”

ไอ้พีรัวมาไม่หยุดจนผมไม่มีโอกาสได้แทรก นี่คงจะปลื้มเขามาก เกือบหึงแล้วเชียวถ้าไม่ติดว่าเขาท้องลูกคนที่สองแล้ว

“นี่ไปชอบอะไรเขาขนาดนั้น”

“ก็พี่เขาคูลอะ นี่ไง มีอะไรจะได้ปรึกษาพี่เขา ไม่ต้องคุยกับกิ่ง ไม่ดีเหรอๆ”

“ดีน่ะมันดี แต่เห็นหน้าผัวเขายัง...”

เราทั้งสองมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลาย ฉากที่คนชื่อเภาเข้ามาอย่างกับพายุเบอร์แรงตอนที่เห็นมือของพีเผลอวางอยู่บนขาของเมียเขา นึกว่าจะต้องมีเรื่องกันตรงนั้นแล้ว หากไม่มีฝ่ามือพิฆาตตบเรียกสติไว้ก่อน

ช่างเป็นครอบครัวที่รักกันดีพิลึก

“โกรธมั้ยพี่ไม่ได้ไปด้วย”

ผมปล่อยให้พีส่องเฟซบุ๊กของพี่น้ำเงินไป ส่วนตัวเองก็เนียนไหลลงนอนตัก

เมื่อไหร่ลูกจะดิ้นนะ

“ตอนแรกก็โกรธ”

ไม่น่าถามเลยกู

“แต่พี่น้ำเงินบอกว่าท้องไม่ได้เป็นง่อย”

อะไรๆ ก็พี่น้ำเงิน หรือจะหึงดีวะ

“พี่เองก็รีบตาลีตาเหลือกกลับมาหาผมเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ เสียใจด้วยนะคุณพระเอก คุณมาไม่ทันคุณหมอครับ หึหึ”

“แล้วหมอบอกว่าไงครับคุณแม่” ผมว่าพลางซุกหน้าลงกับท้อง

“ก็แข็งแรงดีไง บอกไปแล้วนี่”

“พี่หมายถึง เรื่องเซ็กส์อะ เราทำถูกท่าแล้วใช่ปะ”

“ไอ้พี่อิง!”




หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 04-08-2019 20:39:30
 :pig4:
 :katai2-1:
 o13
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-08-2019 20:48:33
หมอให้คำปรึกษาไรๆ อิงก็รับได้   :hao3:
แต่เรื่องถูกท่าเรื่องเซ็กส์ต้องมาก่อน   :m20: :laugh:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 05-08-2019 00:24:54
คุณแม่น้ำเงินสุดยอดมากค่ะ โอ๊ยยยยย 5555555555555555555
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 05-08-2019 04:26:34
''''
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-08-2019 15:18:55
 :pig4: คนอ่านหายไปนาน ติดเกมค่ะ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 18-09-2019 08:00:03
 :laugh:
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 16-11-2019 18:03:13
อ่านคู่นี้แล้วฮาตลอด
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 06-06-2020 02:21:48
อยากเห็นหน้าหลานแล้ววว ลุ้นๆ ผู้ชายหรือผู้หญิงกันน้อออ
หัวข้อ: Re: เฮ้ยพี่! ผมท้อง (mpreg) บทที่ 30 ผัวเมียขี้มโน 04/08/62
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 21-06-2020 17:04:23
ในเล้าไม่มาต่อให้จบอ่ะ  :mew2: